ৱিকিউৎস aswikisource https://as.wikisource.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A7%87%E0%A6%9F%E0%A7%81%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A6%A4 MediaWiki 1.45.0-wmf.3 first-letter মাধ্যম বিশেষ বাৰ্তা সদস্য সদস্য বাৰ্তা ৱিকিউৎস ৱিকিউৎস বাৰ্তা চিত্ৰ চিত্ৰ বাৰ্তা মিডিয়াৱিকি মিডিয়াৱিকি আলোচনা সাঁচ সাঁচ বাৰ্তা সহায় সহায় বাৰ্তা শ্ৰেণী শ্ৰেণী বাৰ্তা লেখক লেখক আলোচনা পৃষ্ঠা পৃষ্ঠা আলোচনা সূচী সূচী আলোচনা TimedText TimedText talk Module Module talk 102 72185 203270 199608 2025-06-03T07:26:09Z JyotiPN 1603 203270 wikitext text/x-wiki {{author |firstname = কীৰ্ত্তিনাথ |middlename = শৰ্ম্মা |lastname = বৰদলৈ |fast_initial = ক |birthyear = 1878 |deathyear = 1952 |description = অসমীয়া গীতিকাৰ আৰু সুৰকাৰ। |image = |wikipedia_link = কীৰ্ত্তিনাথ শৰ্ম্মা বৰদলৈ |wikiquote_link = |commons_link = }} ==গ্ৰন্থসমূহ== * লুইত কোঁৱৰ * সুৰ বিজয় * বাসন্তীৰ অভিষেক * মেঘাৱলী * সুৰ সংগ্ৰহ * অসমীয়া সুৰ পৰিচয় * [[কামৰূপীয়া সংগীত]] (প্ৰায়বোৰৰে সহ-লেখক পুত্ৰ মুক্তিনাথ বৰদলৈ)। {{PD-India}} [[শ্ৰেণী:লেখক]] iagzpvgfey1tiidx38hwzbme49gw8oa 106 72846 203271 202230 2025-06-03T08:46:03Z JyotiPN 1603 203271 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Type=book |Title=হাঁহিৰ জাউৰী |Language=as |Volume= |Author=গোপীনাথ বৰদলৈ |Co-author1= |Co-author2= |Co-author3= |Translator= |Co-translator1= |Co-translator2= |Editor= |Co-editor1= |Co-editor2= |Illustrator= |Publisher= |Address= |Year= |Key= |ISBN= |DLI= |IA= |NLI= |Source=pdf |Image=1 |Progress=V |Pages=<pagelist 1="বেটুপাত" 2="ছবি" 3="-" 4="সূচীপত্ৰ" 5="-" 6="1" 71="শুধৰণী" /> |Volumes= |Remarks={{পৃষ্ঠা:হাঁহিৰ জাউৰী.pdf/৪}} |Notes={{GLAMNTF}} |Width= |Css= |Header= |Footer= }} [[শ্ৰেণী:গোপীনাথ বৰদলৈৰ সাহিত্যকৰ্ম]] 6jqdav11d3mz1ta3fqlgrxq4s2svdrf 104 72918 203272 202317 2025-06-03T08:51:22Z JyotiPN 1603 203272 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="JyotiPN" />{{rh||(৫৯)|}}</noinclude><section begin="I1" />নে?” ভিতৰত গৈ তিনিও পৰামৰ্শ কৰিলে। হাজাৰ হওক ৰজা। তেওঁক দিনত উলিয়াই অপমান কৰাৰ কাম নাই, ইমানেই হৈছে। এতেকে ৰাতিৰ কথা ৰাতিয়েই মাৰ নিওৱা ভাল। ইয়াকে পৰামৰ্শ কৰি মানুহ এগাল মাতি নি ভিতৰৰ পৰা বাকচটো টানি ঘঁহি বগৰাই জিগৰাই বাহিৰলৈ আনিলে, আৰু মন্ত্ৰীয়ে কলে “বাকচটো মেলাৰ সময়ত কোনো মানুহ ওচৰলৈ নাহিবি, আৰু পিচত নেখেদিবি অথবা দলি ফৰমুতি আদিও নামাৰিবি!” মানুহে চাকি-বন্তিৰ পোহৰত দূৰৰ পৰা চাবলৈ ধৰিলে। {{gap}}“যদি পহু পলায় তেন্তে তহঁতে কালিলৈ ৰজাৰ আগত কৈ আমাৰ ডিঙি ৰাখিব লাগিব বুলি মন্ত্ৰীৰ বাপেক পুতেক আঁতৰ হ’ল। মন্ত্ৰীৰ বোৱাৰীয়েকে অলপকৈ বাকচটো খুলি লাহেকৈ কলে “হাবিলৈ লৰ দিবা; নহলে সৰ্ববনাশ হব।” পিচত “ভুচুং পহু চাহঁকঔ” বুলি তেনেই উদঙাই দিলে।” লালি আৰু তুলাৰে গোটেই গা লেট্‌-পেট্ হোৱাত কোনেও চিনি নোপোৱা হ’ল। লৰালৰিকৈ বাকচৰ পৰা জাপ মাৰি পৰি অগা-পিচা কৈ দুয়ো হাবিলৈ লৰ দিলে। দৰ্শক বিলাকে দেখি আচৰিত হল আৰু কথাটোৰ তত ধৰিবও নোৱাৰিলে। ৰজাই সেই দিনাৰ পৰা শান্ত মূৰ্ত্তি ধাৰণ কৰিলে। {{center|{{X-larger|–(দুৰাকাঙ্ক্ষী মানুহ অতুল ক্ষমতাশালী হলেও বিপদৰ হাত সাৰিব নোৱাৰে)}}}} <section end="I1" /><noinclude></noinclude> otcwqria9gtlau32rmve5k2skxucyyi 104 72919 203275 202234 2025-06-03T08:57:48Z JyotiPN 1603 203275 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="JyotiPN" /></noinclude><section begin="J" />{{center|{{X-larger|তিনি ভাইৰ বিবাদ ভঞ্জন}}}} {{gap}}{{X-larger|কো}}নো এখন গাৱঁত তিনিজন ককাই ভাইয়ে এখন ঘৰ চলাই সুখেৰে, খাই আছিল। তিনিও জনে তিনিজনী ছোৱালীও বিয়া কৰাইছিল। প্ৰত্যেকৰে লৰা-ছোৱালীও হৈছিল। সিহঁতৰ নাম কথকী, ধুনীয়া আৰু হজুৱা। কথকীয়ে য’তে ত’তে কথা কৈ মেল সুধি ফুৰে। ধুনীয়াই সদায় ধুনপেচ মাৰি গাওঁ ফুৰি ফুৰে। এই দৰেই তেওঁলোকে লাগতিয়াল বস্তু সংগ্ৰহ কৰি আনে। হজুৱাই সদাই খেতিৰ কাম-বন কৰি থাকে। সিহঁতৰ অৱস্থা ক্ৰমে ক্ৰমে ভাল হৈ অহাত গাৱঁৰ মানুহে পেটে পেটে হিংসা কৰিবলৈ ধৰিলে। আৰু কেনেকৈনো সিহঁতৰ ঘৰখন ভাঙিব তাৰ উপায় চিন্তিবলৈ ধৰিলে। গাৱঁৰ মতা-তিৰোতাই সদাই হজুৱা আৰু হজুৱানীক খল লগাবলৈ ধৰিলে। “তহঁতে মতা তিৰোতা দুয়ো সদায় তেজেমূতা কাম কৰি, ফুৰ, সেই দুটাই ধুনীয়া হৈ লৰাই ছোৱালীয়ে তহঁতৰ মূৰতে ভৰ দি খাইছে। মাধৱৰ নামে আঙ্গুলি নোটোৱাই, জেংখৰি এদাল আজুৰি নানে, তোৰ লৰা-ছোৱালী কান্দি <section end="J" /><noinclude></noinclude> amxlsvnon3hrcelgn0wacarwv4sf3p3 104 72924 203274 202322 2025-06-03T08:57:08Z JyotiPN 1603 203274 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="প্ৰয়াসী বৰঠাকুৰ" />{{rh||(৬৫)|}}</noinclude><section begin="J1" />ঢুকাল। তেতিয়া হজুৱা সৰু ভায়েকটোক খোৱা বস্তু বিচাৰি গাৱঁলৈ পঠালে। বপুৰাই দিনৰ দিনটো ঘূৰিপকি কতো চাউল একঠাকে নাপালে। গধূলি পৰত এজন ভদ্ৰলোকৰ ঘৰত এডোখৰ খৰি ফালি দি কোনো মতে চাউল একঠা পাই তাকেই লৈ গল। তাৰ পিচ দিনা তাৰ পৰা নাও ওভোটাই কেইদিন মানৰ মূৰত ঘৰ পালেহি আৰু যেয়ে যি পাইছিল তাক নিজে নিজে তুলি লৈ ঘৰলৈ যাবলৈ কথকীয়ে কোৱাত বহুৱাই কলে, ককাইদেউ! আপোনালোকৰ ধনৰহে মই ভাৰ লব লাগিব। মোৰ আৰ্জ্জনতো একোৱেই নাই”। কথকীয়ে কলে “আমি পোৱা ধন আমাৰ ঘৈণীহঁতক দিম গৈ, তুমি পোৱা ধন তোমাৰ ঘৈণীয়েৰালৈ লোৱা।” তেওঁলোক দুজনে নিজ নিজ ধন নি ঘৈণীয়েকহঁতক দিলে। বনুৱাই সুদা হাতে ওলালগৈ। সেই দিনাৰ পৰাই হজুৱা-হজুৱানীয়ে বেলেগে খোৱাৰ চেষ্টা এৰি পেলালে। বুদ্ধিহীনে বহুত পৰিশ্ৰম কৰিও যি উপাৰ্জ্জন কৰিব নোৱাৰে, বুদ্ধিমানে দুখ নকৰাকৈ বুদ্ধিৰ বলত তাতোকৈ বেচি উপাৰ্জ্জন কৰিব পাৰে। {{center|{{X-larger|(পৰৰ কথা শুনি বুদ্ধিমানৰ আশ্ৰয় এৰা অনুচিত )}}}} {{center|⸺{{larger|✷'''সামৰণি'''✷}}⸺}} <section end="J1" /><noinclude></noinclude> 4rdrq6fzpys4zh31sokxhnue5vz8tn8 104 72951 203210 202242 2025-06-03T06:33:18Z JyotiPN 1603 /* লিখা নথকা */ 203210 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="0" user="JyotiPN" /></noinclude>{{Css image crop |Image = মহাত্মাৰ_সংক্ষিপ্ত_জীৱনী.pdf |Page = 1 |bSize = 425 |cWidth = 371 |cHeight = 590 |oTop = 8 |oLeft = 26 |Location = center |Description = }}<noinclude></noinclude> 7ul2s2zwlx56i0f7zgbxi2mxvw0h0iq 106 73066 203179 203124 2025-06-03T05:04:42Z JyotiPN 1603 203179 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Type=book |Title=ভেকো ভাওনা |Language=as |Volume= |Author=প্ৰেমধৰ দত্ত |Co-author1= |Co-author2= |Co-author3= |Translator= |Co-translator1= |Co-translator2= |Editor= |Co-editor1= |Co-editor2= |Illustrator= |Publisher=প্ৰেমধৰ দত্ত |Address=ছিলং |Year=1962 |Key= |ISBN= |DLI= |IA= |NLI= |Source=pdf |Image=1 |Progress=V |Pages=<pagelist 1="বেটুপাত" 2to4="-" 5="প্ৰথম পৃষ্ঠা" 6="প্ৰকাশন" 7="ভূমিকা" 8="পাতনি" 9="উছৰ্গা" 10="বিজ্ঞাপন" 11="সূচীপত্ৰ" 12="-" 13="1" 57to59="-" /> |Volumes= |Remarks= |Notes={{GLAMNTF}} |Width= |Css= |Header= |Footer= }} o3t9e4iefhh6utg3v0s6j11dvcpjsgr 203181 203179 2025-06-03T05:16:29Z JyotiPN 1603 203181 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Type=book |Title=ভেকো ভাওনা |Language=as |Volume= |Author=প্ৰেমধৰ দত্ত |Co-author1= |Co-author2= |Co-author3= |Translator= |Co-translator1= |Co-translator2= |Editor= |Co-editor1= |Co-editor2= |Illustrator= |Publisher=প্ৰেমধৰ দত্ত |Address=ছিলং |Year=1962 |Key= |ISBN= |DLI= |IA= |NLI= |Source=pdf |Image=1 |Progress=V |Pages=<pagelist 1="বেটুপাত" 2to4="-" 5="প্ৰথম পৃষ্ঠা" 6="প্ৰকাশন" 7="ভূমিকা" 8="পাতনি" 9="উছৰ্গা" 10="বিজ্ঞাপন" 11="সূচীপত্ৰ" 12="-" 13="1" 57to59="-" /> |Volumes= |Remarks={{পৃষ্ঠা:ভেকো ভাওনা.pdf/১১}} |Notes={{GLAMNTF}} |Width= |Css= |Header= |Footer= }} 9sbktaoyt2qhce2t2a9tdm8qiul2kc3 104 73093 203182 203123 2025-06-03T05:22:23Z JyotiPN 1603 203182 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="0" user="JyotiPN" /></noinclude>{{Css image crop |Image = ভেকো_ভাওনা.pdf |Page = 1 |bSize = 425 |cWidth = 321 |cHeight = 591 |oTop = 5 |oLeft = 50 |Location = center |Description = }}<noinclude></noinclude> e72cu3k9459vuymen3y1mz9x5mpvqsl 104 73096 203180 202610 2025-06-03T05:15:11Z JyotiPN 1603 203180 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="JyotiPN" /></noinclude>{{Dhr|1em}} {{center|{{X-larger|ভাওনাৰ সূচী}}}} <center> {| | |- |ভাওনাৰ নাম|| || || ৰভাতলীৰ নম্বৰ |- | [[ভেকো ভাওনা/পুনৰ মিলন|১। পুনৰ মিলন]] || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}১ |- | [[ভেকো ভাওনা/দৃষ্টিদান|২। দৃষ্টিদান]] || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}৫ |- | [[ভেকো ভাওনা/দুৰ্গতি|৩। দুৰ্গতি]] || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}১০ |- | [[ভেকো ভাওনা/দুৰ্ঘটনা|৪। দুৰ্ঘটনা]] || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}১৪ |- | [[ভেকো ভাওনা/কপাল|৫। কপাল]] || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}১৯ |- | [[ভেকো ভাওনা/অকাৰণ|৬। অকাৰণ]] || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}২২ |- | [[ভেকো ভাওনা/অঘটন|৭। অঘটন]] || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}২৭ |- | [[ভেকো ভাওনা/কেৰামতালি|৮। কেৰামতালি]] || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}৩২ |- | [[ভেকো ভাওনা/কন্দল|৯। কন্দল]] || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}৩৭ |- | [[ভেকো ভাওনা/ভেকো ভাওনা|১০। ভেকো ভাওনা]] || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}⋅⋅⋅ || {{gap}}৪১ |}</center> {{center|⸻}}<noinclude></noinclude> qausp1f8o91j8iuy797px31yskgakoi 104 73099 203169 202463 2025-06-03T03:28:49Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203169 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|২|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>কাহিলি পোহৰতে উঠি আঁহত পাতত লাগি থকা নিয়ৰৰ পানীৰে গাটো তিয়াই বান্দৰে ৰাম নাম জপিছিল। “ৰঘুপতি ৰাঘৱ ৰাজা-ৰাম......” ভজনটো গাই শেষ কৰিছেহে মাথোঁ, এনেতে গছৰ তলৰ পৰা “কৃষ্ণ এক দেৱ দুখহাৰী” বুলি কোনোবাই গোৱা ঘোষা ফাঁকি বান্দৰৰ কাণত পৰিলহি। তেতিয়া ভালকৈয়ে পোহৰ হৈছিল।তললৈ চাই বান্দৰে দেখিলে, সি থকা গছজোপাৰ গুৰিতে সেই ঘোষা গায়কে দীঘল দি পৰি আছে। জোঙা মুখৰ ছাই বৰণীয়া চাৰি ঠেঙীয়া নেজাল প্ৰাণী এটা। বান্দৰে হাতত সাৰে ভৰিত সাৰে ডালে ডালে কিছু তললৈ নামি আহি সেই আগন্তুকক ভালকৈ নিৰীক্ষণকৰিলে। ভালেমান পৰ এনেকৈ নিৰীক্ষণ কৰাৰ পিচত বান্দৰৰ সেই আগন্তুকক চিনো যেন, চিনো যেন লাগিল। অতীতৰ মিঠা-তিতা বহুত স্মৃতি নিমিষতে তাৰ মগজুৰ ভিতৰৰ পৰা ওলাই আহি চকুৰ আগত নাচিবলৈ ধৰিলে। সেই স্মৃতিবোৰে বান্দৰক আজিৰ পৰা বহুত, বহুত যুগৰ পিচলৈ লৈ গল। এটা এটাকৈ অতীতৰ, বহুত অতীতৰ চব কথাই বান্দৰৰ মনত পৰিবলৈ ধৰিলে। তাৰ আৰু একো সন্দেহ নেথাকিল। হয়, সি থকা গছজোপাৰ গুৰিত ঘোষা গাই দীঘল দি পৰি থকা এই আগন্তুক, তাৰ অতীতৰ নলেগলে লগা বন্ধু শিয়ালেই হয়। {{gap}}শিয়ালক তেতিয়া টোপনিয়ে ধৰিছিল। ধৰিবৰ কথাই। গোটেই আগ নিশাটো সি বাটকুৰি বাইছে। সেই বাটকুৰি বোৱাৰ ভাগৰে স্বাভাবিকতেই শিয়ালৰ চকুলৈ আনি দিছিল—এহেজাৰ এনিশা উজাগৰী নিশাৰ গধূৰ টোপনি। অসমৰ মৃগয়া বন, জীৱ-জন্তুৰ স্বৰ্গ এই কাজিৰঙাখনৰ নাম শুনি, ইয়াত মহাসুখে বাস কৰাৰ ৰঙীন সপোন লৈ শিয়ালেও তাৰ পিতৃভূমি এৰি পদযাত্ৰা কৰি আজি পুৱা প্ৰথম কুকুৰাৰ ডাক দিয়াৰ সময়তেই এইখিনি পাইছেহি। বান্দৰে মাটিলৈ একেবাৰে নেনামি গছৰ ওপৰৰ পৰাই শিয়ালক মাতিলে : সখি। টোপনিত লালকাল দি থকা শিয়ালৰ কাণত বান্দৰৰ মাত নোসোমাল। পিচৰ বাৰত বান্দৰে গছৰ সৰু ঠাল<noinclude></noinclude> repo2sumrurpqs04xdtm1hzbk557lwk 203177 203169 2025-06-03T04:53:21Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203177 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh|২|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>কাহিলি পোহৰতে উঠি আঁহত পাতত লাগি থকা নিয়ৰৰ পানীৰে গাটো তিয়াই বান্দৰে ৰাম নাম জপিছিল। “ৰঘুপতি ৰাঘৱ ৰাজা-ৰাম......” ভজনটো গাই শেষ কৰিছেহে মাথোঁ, এনেতে গছৰ তলৰ পৰা “কৃষ্ণ এক দেৱ দুখহাৰী” বুলি কোনোবাই গোৱা ঘোষা ফাঁকি বান্দৰৰ কাণত পৰিলহি। তেতিয়া ভালকৈয়ে পোহৰ হৈছিল।তললৈ চাই বান্দৰে দেখিলে, সি থকা গছজোপাৰ গুৰিতে সেই ঘোষা গায়কে দীঘল দি পৰি আছে। জোঙা মুখৰ ছাই বৰণীয়া চাৰি ঠেঙীয়া নেজাল প্ৰাণী এটা। বান্দৰে হাতত সাৰে ভৰিত সাৰে ডালে ডালে কিছু তললৈ নামি আহি সেই আগন্তুকক ভালকৈ নিৰীক্ষণকৰিলে। ভালেমান পৰ এনেকৈ নিৰীক্ষণ কৰাৰ পিচত বান্দৰৰ সেই আগন্তুকক চিনো যেন, চিনো যেন লাগিল। অতীতৰ মিঠা-তিতা বহুত স্মৃতি নিমিষতে তাৰ মগজুৰ ভিতৰৰ পৰা ওলাই আহি চকুৰ আগত নাচিবলৈ ধৰিলে। সেই স্মৃতিবোৰে বান্দৰক আজিৰ পৰা বহুত, বহুত যুগৰ পিচলৈ লৈ গল। এটা এটাকৈ অতীতৰ, বহুত অতীতৰ চব কথাই বান্দৰৰ মনত পৰিবলৈ ধৰিলে। তাৰ আৰু একো সন্দেহ নেথাকিল। হয়, সি থকা গছজোপাৰ গুৰিত ঘোষা গাই দীঘল দি পৰি থকা এই আগন্তুক, তাৰ অতীতৰ নলেগলে লগা বন্ধু শিয়ালেই হয়। {{gap}}শিয়ালক তেতিয়া টোপনিয়ে ধৰিছিল। ধৰিবৰ কথাই। গোটেই আগ নিশাটো সি বাটকুৰি বাইছে। সেই বাটকুৰি বোৱাৰ ভাগৰে স্বাভাবিকতেই শিয়ালৰ চকুলৈ আনি দিছিল—এহেজাৰ এনিশা উজাগৰী নিশাৰ গধূৰ টোপনি। অসমৰ মৃগয়া বন, জীৱ-জন্তুৰ স্বৰ্গ এই কাজিৰঙাখনৰ নাম শুনি, ইয়াত মহাসুখে বাস কৰাৰ ৰঙীন সপোন লৈ শিয়ালেও তাৰ পিতৃভূমি এৰি পদযাত্ৰা কৰি আজি পুৱা প্ৰথম কুকুৰাৰ ডাক দিয়াৰ সময়তেই এইখিনি পাইছেহি। বান্দৰে মাটিলৈ একেবাৰে নেনামি গছৰ ওপৰৰ পৰাই শিয়ালক মাতিলে : সখি। টোপনিত লালকাল দি থকা শিয়ালৰ কাণত বান্দৰৰ মাত নোসোমাল। পিচৰ বাৰত বান্দৰে গছৰ সৰু ঠাল<noinclude></noinclude> kvwfykx9mwpxu7gn53x8aeord3wwewl 104 73100 203170 202464 2025-06-03T03:34:54Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203170 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||পুনৰ মিলন|৩}}</noinclude> এটা ভাঙি শিয়ালৰ গালৈ দলি মাৰি মাতিলে : বোলো হেৰা শিয়াল সখি! {{gap}}শিয়ালে, গাত কিবা এটা পৰা যেন পাই টোপনিৰ পৰা খক্‌মক্‌কৈ সাৰ পালে এইবাৰ। ইফালে সিফালে চাই ওচৰত কাকো নেদেখি সি ভাবিলে : সি নিশ্চয় সপোন দেখিছিল। নহলে তাক কোনেও নমতাকৈয়ে সি মতা যেন কিয় শুনিব? সি আকৌ শুবলৈ যো-জা কৰিছিল। এনেতে বান্দৰে জপংকৈ তাৰ সন্মুখতে গছৰ পৰা জাপ মাৰি নামিল। বান্দৰৰ এই আকস্মিক আবিৰ্ভাবত শিয়ালে ভয় খাই জাপ মাৰি এনলমান পিচুৱাই গল। বান্দৰে তাক নিৰ্ভয় দিয়াত সি সেইখিনিতে থৰহৈ বান্দৰৰ ভৰিৰ পৰা মূৰলৈ চালে। চাই ৰ’লে ভালেমান পৰ। শিয়ালৰ মনতো তৎক্ষণাত স্মৃতিৰ বিজুলী খেলি গল। তাৰো মনত খেলালে—এই ভদ্ৰলোকক সি যেন আগতে কৰবাত কেতিয়াবা দেখিছে। খন্তেক তলকা মাৰি শিয়ালে ভাবিছিল : কিমান দিনৰ আগতে ক’ত, কেতিয়া দেখিছিল—এই ভদ্ৰলোকক। {{gap}}এনেতেই বান্দৰে কলে : মোক চিনি পোৱা নাই সখি? মই–বান্দৰ। তাহানিৰ সেই বান্দৰ সখিয়েৰা। {{gap}}–বান্দৰ!! বিশ্বাস-অবিশ্বাসৰ দোমোজাত আচৰিত হৈ শিয়ালে সুধিলে, তুমি তাহানিৰ বান্দৰ সখি!!! {{gap}}—কিয়, চিনিব পৰা নাই নেকি? মই চোন তোমাক দেখিয়েই চিনিছোঁ, বান্দৰে কলে। {{gap}}এইবাৰ শিয়ালৰ সকলো সন্দেহ দূৰ হল। কলে : ইমান দিনৰ মূৰত হঠাতে দেখা। চিনাত অলপ পলম হোৱাটো স্বাভাৱিক। {{gap}}এনেকৈয়ে পানৰ চিনাকি হল দই পৰণি বন্ধুৰ। চিনাকি হৈ—অতীতৰ মিঠা তিতা স্মৃতি সনা বহুত কথাই সিহঁতে পাতিলে। দুয়োটাৰ কথাৰ পৰাই বুজা গল—অতীতত যি কাৰণত সিহঁতৰ মনোমালিন্য হৈ সিহঁতৰ লগ এৰাএৰি হৈছিল, সেই কথা সিহঁত এটাইও পাহৰা নাই। (সেই কাৰণটো বিয়া এখনৰ জা-জলপান<noinclude></noinclude> 6jxdjc9tct7ckfr23rna3nkjlqc9lh4 203192 203170 2025-06-03T05:59:10Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203192 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh||পুনৰ মিলন|৩}}</noinclude> এটা ভাঙি শিয়ালৰ গালৈ দলি মাৰি মাতিলে : বোলো হেৰা শিয়াল সখি! {{gap}}শিয়ালে, গাত কিবা এটা পৰা যেন পাই টোপনিৰ পৰা খক্‌মক্‌কৈ সাৰ পালে এইবাৰ। ইফালে সিফালে চাই ওচৰত কাকো নেদেখি সি ভাবিলে : সি নিশ্চয় সপোন দেখিছিল। নহলে তাক কোনেও নমতাকৈয়ে সি মতা যেন কিয় শুনিব? সি আকৌ শুবলৈ যো-জা কৰিছিল। এনেতে বান্দৰে জপংকৈ তাৰ সন্মুখতে গছৰ পৰা জাপ মাৰি নামিল। বান্দৰৰ এই আকস্মিক আবিৰ্ভাবত শিয়ালে ভয় খাই জাপ মাৰি এনলমান পিচুৱাই গল। বান্দৰে তাক নিৰ্ভয় দিয়াত সি সেইখিনিতে থৰহৈ বান্দৰৰ ভৰিৰ পৰা মূৰলৈ চালে। চাই ৰ’লে ভালেমান পৰ। শিয়ালৰ মনতো তৎক্ষণাত স্মৃতিৰ বিজুলী খেলি গল। তাৰো মনত খেলালে—এই ভদ্ৰলোকক সি যেন আগতে কৰবাত কেতিয়াবা দেখিছে। খন্তেক তলকা মাৰি শিয়ালে ভাবিছিল : কিমান দিনৰ আগতে ক’ত, কেতিয়া দেখিছিল—এই ভদ্ৰলোকক। {{gap}}এনেতেই বান্দৰে কলে : মোক চিনি পোৱা নাই সখি? মই–বান্দৰ। তাহানিৰ সেই বান্দৰ সখিয়েৰা। {{gap}}–বান্দৰ!! বিশ্বাস-অবিশ্বাসৰ দোমোজাত আচৰিত হৈ শিয়ালে সুধিলে, তুমি তাহানিৰ বান্দৰ সখি!!! {{gap}}—কিয়, চিনিব পৰা নাই নেকি? মই চোন তোমাক দেখিয়েই চিনিছোঁ, বান্দৰে কলে। {{gap}}এইবাৰ শিয়ালৰ সকলো সন্দেহ দূৰ হল। কলে : ইমান দিনৰ মূৰত হঠাতে দেখা। চিনাত অলপ পলম হোৱাটো স্বাভাৱিক। {{gap}}এনেকৈয়ে পুনৰ চিনাকি হল দই পৰণি বন্ধুৰ। চিনাকি হৈ—অতীতৰ মিঠা তিতা স্মৃতি সনা বহুত কথাই সিহঁতে পাতিলে। দুয়োটাৰ কথাৰ পৰাই বুজা গল—অতীতত যি কাৰণত সিহঁতৰ মনোমালিন্য হৈ সিহঁতৰ লগ এৰাএৰি হৈছিল, সেই কথা সিহঁত এটাইও পাহৰা নাই। (সেই কাৰণটো বিয়া এখনৰ জা-জলপান<noinclude></noinclude> 5rih5nnist0ws50mtixsdrsbec18p3g 104 73101 203171 202465 2025-06-03T03:56:52Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203171 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|৪|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>ডকা দি ৰাখি বান্দৰে গছৰ ওপৰৰ পৰা কল খাই শিয়ালক বাকলি দিয়া আদি......।) নেপাহৰিলেও, আজি আৰু “গতস্য শোচনা নাস্তি” বদলি দুয়োটাই ভালকৈয়ে উপলব্ধি কৰিলে। বহুত দিনৰ পুৰণি ঘটনা এটাক আজিৰ এই নতুন দিনত জীপ দি ৰখাৰ একো মানে নাই। তাৰ পৰা কাৰো একো লাভ নহয়। তাৰ পৰা শিয়ালৰ শিং নগজে। নগজে শিং বান্দৰৰো। সেইকাৰণেই, “অতীতক যোৱাহে পাহৰি” বুলি সিহঁতে নতুন মৰম, নতুন স্নেহ-প্ৰীতিৰে ইটোৱে সিটোক বান্ধি আকৌ নতুন বন্ধুত্ব স্থাপন কৰিলে। {{gap}}শিয়ালে বান্দৰ থকা আঁহত জোপাৰ গুৰিতে গাঁত এটা খানি তাৰ বাসস্থান ঠিক কৰি ললে। কিছুদিন বান্দৰৰ আলহী হিচাবেই থাকি শিয়ালে তাৰ নতুন ঘৰৰ বাবে লাম-লাকটু কিছুমান যোগাৰ কৰিলে। ঘৰবাৰী সকলো টনকিয়াল হোৱাৰ পিচত—দুই বন্ধুৰ মাজত আলোচনা চলিবলৈ ধৰিল— সিহঁতৰ এই নতুন বন্ধুত্বত এতিয়া কেনেকৈ কি কি নতুন নতুন অভিযান চলোৱা যাব। কিয়নো, সিহঁত দুয়োটাই হ’ল দুঃসাহসী আৰু অভিযান প্ৰিয়। শুই থকা শিয়ালে হাঁহ ধৰিব নোৱাৰে বুলি সিহঁত দুয়োটাই খুব ভালকৈয়ে জানে। {{center|⸻}}<noinclude></noinclude> ok7ta7fez9oktbp3gxb81vldeotek3a 203193 203171 2025-06-03T06:01:29Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203193 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh|৪|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>ডকা দি ৰাখি বান্দৰে গছৰ ওপৰৰ পৰা কল খাই শিয়ালক বাকলি দিয়া আদি......।) নেপাহৰিলেও, আজি আৰু “গতস্য শোচনা নাস্তি” বুলি দুয়োটাই ভালকৈয়ে উপলব্ধি কৰিলে। বহুত দিনৰ পুৰণি ঘটনা এটাক আজিৰ এই নতুন দিনত জীপ দি ৰখাৰ একো মানে নাই। তাৰ পৰা কাৰো একো লাভ নহয়। তাৰ পৰা শিয়ালৰ শিং নগজে। নগজে শিং বান্দৰৰো। সেইকাৰণেই, “অতীতক যোৱাহে পাহৰি” বুলি সিহঁতে নতুন মৰম, নতুন স্নেহ-প্ৰীতিৰে ইটোৱে সিটোক বান্ধি আকৌ নতুন বন্ধুত্ব স্থাপন কৰিলে। {{gap}}শিয়ালে বান্দৰ থকা আঁহত জোপাৰ গুৰিতে গাঁত এটা খানি তাৰ বাসস্থান ঠিক কৰি ললে। কিছুদিন বান্দৰৰ আলহী হিচাবেই থাকি শিয়ালে তাৰ নতুন ঘৰৰ বাবে লাম-লাকটু কিছুমান যোগাৰ কৰিলে। ঘৰবাৰী সকলো টনকিয়াল হোৱাৰ পিচত—দুই বন্ধুৰ মাজত আলোচনা চলিবলৈ ধৰিল— সিহঁতৰ এই নতুন বন্ধুত্বত এতিয়া কেনেকৈ কি কি নতুন নতুন অভিযান চলোৱা যাব। কিয়নো, সিহঁত দুয়োটাই হ’ল দুঃসাহসী আৰু অভিযান প্ৰিয়। শুই থকা শিয়ালে হাঁহ ধৰিব নোৱাৰে বুলি সিহঁত দুয়োটাই খুব ভালকৈয়ে জানে। {{center|⸻}}<noinclude></noinclude> owtk3p0zs7kzkx73hyz1vbf7qv1mdtt 104 73102 203166 202466 2025-06-02T16:29:40Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203166 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" /></noinclude> {{center|{{X-larger|দৃষ্টিদান}}}} {{gap}}বন্দৱস্ত আগতে ঠিক হৈ আছিল। বন্দৱস্ত মানে, বিহুত কণী যুজোৱাৰ বন্দৱস্ত। বিহুৰ আগতে বান্দৰে এদিন শিয়ালক কৈছিল : আচ্ছা বাৰু দেখা যাব এইবাৰ কণী যুঁজত কাক কোনে ঘটুৱাব পাৰে। শিয়ালে বান্দৰৰ এই কথাত সন্মতি জনাই থৈছিল। {{gap}}সেই কাৰণে বিহুৰ দিনা পুৱাই গাধুই জা-জলপান দুটামান ভালকৈ খাই, মূৰত বিহুৱানখন মাৰি শিয়াল ওলাল বান্দৰৰ ঘৰলৈ। হাতত, হাঁচতিখনত তুঁহগুৰি অলপমানৰ মাজত সুমুৱাই যুজাবলৈ লোৱা কণী কেইটাৰ টোপোলাটো। মনত, বান্দৰক ঘটুৱাৰ দাৰুণ আশা। জৰুল ঘটুৱাবই বান্দৰক। নহলে সি ঘৰে ঘৰে টাকুৰি ঘূৰাদি ঘূৰি কড়িৰে টুকৰিয়াই টুকৰিয়াই পৰীক্ষা কৰি কণীটোৱে প্ৰতি টকাটকাকৈ দি কিনি অনা সেয়া কণী কেইটাৰ মূল্যই বা থাকিব ক’ত? বাটচোৱা এইবোৰকে ভাবি ভাবি গৈ বান্দৰৰ ঘৰ পাই শিয়াল অবাক। আঠুদুটাৰ ওপৰত হাত দুখন থৈ তাতে মূৰটো গুজি পিৰালীতে বান্দৰ বহি আছে। গা-পা ধোৱাৰ একো চিনেই নাই। গাত সেই পুৰণি সাজটোৱেই। শিয়ালৰ মনটোতে বৰ আচৰিত আচৰিত লাগিল। আজি বিহুৰ দিনা ৰাতিপুৱাই এইখন কি কাণ্ড কৰিছে সখিয়ে? নাই, আজি বিহু বুলি খবৰেই নাই নেকি? কাষ চাপি বান্দৰৰ গাত লাহেকৈ ঠেলা এটা মাৰি শিয়ালে সুধিলে : কিহে সখি, আজি বিহুৰ দিনা ৰাতিপুৱাই হল কি? গা চা অসুখ কৰিছে নেকি? {{gap}}–এ নকবা সখি, শিয়ালৰ ঠেলা খাই মূৰটো দাঙি বান্দৰে কলে, গাৰ অসুখ নহয়, অসুখ মনৰহে। বৰ দুঃসংবাদ এটা পালো। সেই কাৰণেই কালি ৰাতিৰ পৰা মনটো একেবাৰে বিগৰি আছে।<noinclude></noinclude> 9u56x79e8zrr4e9aaclkpmjic59pwsc 203186 203166 2025-06-03T05:35:31Z JyotiPN 1603 203186 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" /></noinclude> {{center|{{X-larger|দৃষ্টিদান}}}} {{gap}}বন্দৱস্ত আগতে ঠিক হৈ আছিল। বন্দৱস্ত মানে, বিহুত কণী যুজোৱাৰ বন্দৱস্ত। বিহুৰ আগতে বান্দৰে এদিন শিয়ালক কৈছিল : আচ্ছা বাৰু দেখা যাব এইবাৰ কণী যুঁজত কাক কোনে ঘটুৱাব পাৰে। শিয়ালে বান্দৰৰ এই কথাত সন্মতি জনাই থৈছিল। {{gap}}সেই কাৰণে বিহুৰ দিনা পুৱাই গাধুই জা-জলপান দুটামান ভালকৈ খাই, মূৰত বিহুৱানখন মাৰি শিয়াল ওলাল বান্দৰৰ ঘৰলৈ। হাতত, হাঁচতিখনত তুঁহগুৰি অলপমানৰ মাজত সুমুৱাই যুজাবলৈ লোৱা কণী কেইটাৰ টোপোলাটো। মনত, বান্দৰক ঘটুৱাৰ দাৰুণ আশা। জৰুল ঘটুৱাবই বান্দৰক। নহলে সি ঘৰে ঘৰে টাকুৰি ঘূৰাদি ঘূৰি কড়িৰে টুকৰিয়াই টুকৰিয়াই পৰীক্ষা কৰি কণীটোৱে প্ৰতি টকাটকাকৈ দি কিনি অনা সেয়া কণী কেইটাৰ মূল্যই বা থাকিব ক’ত? বাটচোৱা এইবোৰকে ভাবি ভাবি গৈ বান্দৰৰ ঘৰ পাই শিয়াল অবাক। আঠুদুটাৰ ওপৰত হাত দুখন থৈ তাতে মূৰটো গুজি পিৰালীতে বান্দৰ বহি আছে। গা-পা ধোৱাৰ একো চিনেই নাই। গাত সেই পুৰণি সাজটোৱেই। শিয়ালৰ মনটোতে বৰ আচৰিত আচৰিত লাগিল। আজি বিহুৰ দিনা ৰাতিপুৱাই এইখন কি কাণ্ড কৰিছে সখিয়ে? নাই, আজি বিহু বুলি খবৰেই নাই নেকি? কাষ চাপি বান্দৰৰ গাত লাহেকৈ ঠেলা এটা মাৰি শিয়ালে সুধিলে : কিহে সখি, আজি বিহুৰ দিনা ৰাতিপুৱাই হল কি? গা চা অসুখ কৰিছে নেকি? {{gap}}–এ নকবা সখি, শিয়ালৰ ঠেলা খাই মূৰটো দাঙি বান্দৰে কলে, গাৰ অসুখ নহয়, অসুখ মনৰহে। বৰ দুঃসংবাদ এটা পালো। সেই কাৰণেই কালি ৰাতিৰ পৰা মনটো একেবাৰে বিগৰি আছে।{{nop}}<noinclude></noinclude> kgusi4g9k2ddb1d73icrqtz1k03kxqt 203194 203186 2025-06-03T06:04:51Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203194 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" /></noinclude> {{center|{{X-larger|দৃষ্টিদান}}}} {{gap}}বন্দৱস্ত আগতে ঠিক হৈ আছিল। বন্দৱস্ত মানে, বিহুত কণী যুজোৱাৰ বন্দৱস্ত। বিহুৰ আগতে বান্দৰে এদিন শিয়ালক কৈছিল : আচ্ছা বাৰু দেখা যাব এইবাৰ কণী যুঁজত কাক কোনে ঘটুৱাব পাৰে। শিয়ালে বান্দৰৰ এই কথাত সন্মতি জনাই থৈছিল। {{gap}}সেই কাৰণে বিহুৰ দিনা পুৱাই গাধুই জা-জলপান দুটামান ভালকৈ খাই, মূৰত বিহুৱানখন মাৰি শিয়াল ওলাল বান্দৰৰ ঘৰলৈ। হাতত, হাঁচতিখনত তুঁহগুৰি অলপমানৰ মাজত সুমুৱাই যুজাবলৈ লোৱা কণী কেইটাৰ টোপোলাটো। মনত, বান্দৰক ঘটুৱাৰ দাৰুণ আশা। জৰুল ঘটুৱাবই বান্দৰক। নহলে সি ঘৰে ঘৰে টাকুৰি ঘূৰাদি ঘূৰি কড়িৰে টুকৰিয়াই টুকৰিয়াই পৰীক্ষা কৰি কণীটোৱে প্ৰতি টকাটকাকৈ দি কিনি অনা সেয়া কণী কেইটাৰ মূল্যই বা থাকিব ক’ত? বাটচোৱা এইবোৰকে ভাবি ভাবি গৈ বান্দৰৰ ঘৰ পাই শিয়াল অবাক। আঠুদুটাৰ ওপৰত হাত দুখন থৈ তাতে মূৰটো গুজি পিৰালীতে বান্দৰ বহি আছে। গা-পা ধোৱাৰ একো চিনেই নাই। গাত সেই পুৰণি সাজটোৱেই। শিয়ালৰ মনটোতে বৰ আচৰিত আচৰিত লাগিল। আজি বিহুৰ দিনা ৰাতিপুৱাই এইখন কি কাণ্ড কৰিছে সখিয়ে? নাই, আজি বিহু বুলি খবৰেই নাই নেকি? কাষ চাপি বান্দৰৰ গাত লাহেকৈ ঠেলা এটা মাৰি শিয়ালে সুধিলে : কিহে সখি, আজি বিহুৰ দিনা ৰাতিপুৱাই হল কি? গা চা অসুখ কৰিছে নেকি? {{gap}}–এ নকবা সখি, শিয়ালৰ ঠেলা খাই মূৰটো দাঙি বান্দৰে কলে, গাৰ অসুখ নহয়, অসুখ মনৰহে। বৰ দুঃসংবাদ এটা পালো। সেই কাৰণেই কালি ৰাতিৰ পৰা মনটো একেবাৰে বিগৰি আছে।{{nop}}<noinclude></noinclude> mliymmbjlhd396x9mm4qux6iyxik43f 104 73103 203172 202467 2025-06-03T04:09:39Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203172 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|৬|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude> {{gap}}—দুঃসংবাদ! কি এনে দঃসংবাদ পালা যে তাৰ কাৰণেই আজি এই ৰঙালি বিহুৰ দিনতো ইমান দুখ কৰিব লগীয়া হল? {{gap}}শিয়ালৰ এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰত বান্দৰে বৰ অলস ভাৱে গাৰ কাষতে পৰি থকা খবৰ কাগজৰ ফটা পাত এখিলা দি কলে : ইয়াত এই খবৰটো পঢ়াচোন। খবৰ কাগজৰ পাতখিলা লৈ বান্দৰে দেখুৱাই দিয়া খবৰটো শিয়ালে পঢ়িলে। তাত “মহাকাশ বিজয়িনী বান্দৰৰ মৃত্যু” বুলি ডাঙৰ ডাঙৰ আখৰেৰে শিৰোনামা দি আমেৰিকাৰ বৈজ্ঞানিকে ৰকেটত মহাকাশলৈ উৰুৱাই পঠিয়াই পুনৰ পৃথিবীলৈ ঘূৰাই অনা বান্দৰ এবলৰ অপাৰেশ্যনৰ সময়ত হোৱা মৃত্যুৰ কথা লিখা আছে। খবৰটো পুৰণি। আজি বহুত দিনৰ আগতেই এই খবৰটো বাতৰি কাকতত পঢ়া শিয়ালৰ মনত আছে। সম্ভৱ বান্দৰেও পঢ়িছিল। নপঢ়িলেও আজি ইমান দিনৰ মূৰত এই পুৰণি খবৰটোৰ বাবে বান্দৰে ইমান দুখ কৰাৰ কাৰণ একো বুজিব নোৱাৰিব শিয়ালে কলে : এইটোতো বহুত দিনৰ আগৰ ঘটনা। এবল মৰি এতিয়া ভূত হল। তাইৰ হাড়তো বন গজিল। এনেস্থলত আজিৰ দিনত ইয়াৰ বাবে দুখ কৰি বিহুৰ ফুৰ্ত্তিবোৰ মাটি কৰাৰ একো কাৰণ মই দেখা নাই। {{gap}}—দুখ নকৰিলো হেঁতেন যদি এই পুৰণি খবৰটো মই কালি আকৌ নেপালোহেঁতেন। {{gap}}—খবৰটো থকা সেই পুৰণি ফটা কাগজখননো তুমি পালা কেনেকৈ? {{gap}}—বিহুত তিলপিঠা দুটামান কৰিম বুলি কালি দোকানৰ পৰা তিল কিনি আনোতে দোকানীয়ে তাতে তিল বান্ধি দিছিল। ঘৰলৈ আহি তিলবোৰ থৈ কৌতুহল বশতঃ কাগজখন এনেয়ে পঢ়ি চাওঁতেই সেই দুঃসংবাদটো পালো। {{gap}}—পালাই জানিবা, সেই বুলিনো আৰু তাত দুখ কৰিবলৈ কিটো আছে? তাইৰ মৃত্যুত লঘোণ দিবলৈ, চৰু-হাড়ি পেলাবলৈকো সেই বান্দৰজনী সম্বন্ধৰ ফালৰ পৰাও তোমালোকৰ একো নহয়। তাই<noinclude></noinclude> lxomh8h0x5ggd274bahzbm9qrk822sw 203195 203172 2025-06-03T06:07:43Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203195 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh|৬|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude> {{gap}}—দুঃসংবাদ! কি এনে দঃসংবাদ পালা যে তাৰ কাৰণেই আজি এই ৰঙালি বিহুৰ দিনতো ইমান দুখ কৰিব লগীয়া হল? {{gap}}শিয়ালৰ এই প্ৰশ্নৰ উত্তৰত বান্দৰে বৰ অলস ভাৱে গাৰ কাষতে পৰি থকা খবৰ কাগজৰ ফটা পাত এখিলা দি কলে : ইয়াত এই খবৰটো পঢ়াচোন। খবৰ কাগজৰ পাতখিলা লৈ বান্দৰে দেখুৱাই দিয়া খবৰটো শিয়ালে পঢ়িলে। তাত “মহাকাশ বিজয়িনী বান্দৰৰ মৃত্যু” বুলি ডাঙৰ ডাঙৰ আখৰেৰে শিৰোনামা দি আমেৰিকাৰ বৈজ্ঞানিকে ৰকেটত মহাকাশলৈ উৰুৱাই পঠিয়াই পুনৰ পৃথিবীলৈ ঘূৰাই অনা বান্দৰ এবলৰ অপাৰেশ্যনৰ সময়ত হোৱা মৃত্যুৰ কথা লিখা আছে। খবৰটো পুৰণি। আজি বহুত দিনৰ আগতেই এই খবৰটো বাতৰি কাকতত পঢ়া শিয়ালৰ মনত আছে। সম্ভৱ বান্দৰেও পঢ়িছিল। নপঢ়িলেও আজি ইমান দিনৰ মূৰত এই পুৰণি খবৰটোৰ বাবে বান্দৰে ইমান দুখ কৰাৰ কাৰণ একো বুজিব নোৱাৰিব শিয়ালে কলে : এইটোতো বহুত দিনৰ আগৰ ঘটনা। এবল মৰি এতিয়া ভূত হল। তাইৰ হাড়তো বন গজিল। এনেস্থলত আজিৰ দিনত ইয়াৰ বাবে দুখ কৰি বিহুৰ ফুৰ্ত্তিবোৰ মাটি কৰাৰ একো কাৰণ মই দেখা নাই। {{gap}}—দুখ নকৰিলো হেঁতেন যদি এই পুৰণি খবৰটো মই কালি আকৌ নেপালোহেঁতেন। {{gap}}—খবৰটো থকা সেই পুৰণি ফটা কাগজখননো তুমি পালা কেনেকৈ? {{gap}}—বিহুত তিলপিঠা দুটামান কৰিম বুলি কালি দোকানৰ পৰা তিল কিনি আনোতে দোকানীয়ে তাতে তিল বান্ধি দিছিল। ঘৰলৈ আহি তিলবোৰ থৈ কৌতুহল বশতঃ কাগজখন এনেয়ে পঢ়ি চাওঁতেই সেই দুঃসংবাদটো পালো। {{gap}}—পালাই জানিবা, সেই বুলিনো আৰু তাত দুখ কৰিবলৈ কিটো আছে? তাইৰ মৃত্যুত লঘোণ দিবলৈ, চৰু-হাড়ি পেলাবলৈকো সেই বান্দৰজনী সম্বন্ধৰ ফালৰ পৰাও তোমালোকৰ একো নহয়। তাই<noinclude></noinclude> lf9jbw5y3frpx91wclp4zgiw0v2grxv 104 73104 203173 202468 2025-06-03T04:23:14Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203173 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||দৃষ্টিদান|৭}}</noinclude> হ’ল সুদূৰ আমেৰিকাৰ কিবা “ৰেচাছ” জাতীয় বান্দৰ। আকাৰত আমাৰ ইয়াৰ কেৰ্কেটুৱা একোটাৰ মানহে। {{gap}}–কি ক’লা সখি? শিয়ালৰ কথা শুনি বান্দৰে ভেকাহি মাৰি কলে। ভৌগোলিক সীমাৰ সঙ্কীৰ্ণতাৰে সম্বন্ধ বিচাৰ কৰিবলৈ, জাত বিচাৰ কৰিবলৈ তুমি ক’ত শিকিলা? তুমি যে ইমান ঠেক মনৰ সেইটো মই আজিহে বুজিলো। {{gap}}বান্দৰে ভেকাহি মাৰি কোৱা কথা কেইটাই শিয়ালৰ মুখত যেন চাবুকেৰেহে কোবালে। লাজ আৰু অপমানত শিয়ালৰ কণ্ঠৰ কথা কণ্ঠতে হেৰাই গ’ল। তাৰ উত্তৰত কি কব কি নকব বুলি কিং-কৰ্ত্তব্য বিমূঢ় হৈ ভালেমান পৰ নিমাতে থকাত আকৌ বান্দৰেই কলে : বেয়া নেপাবা সখি, আজি বিহুৰ দিনা পুৱাই তোমাক বহুত টান কথা কলোঁ। কিন্তু কি কৰিম, পুৰণি হলেও এবলৰ মৃত্যুৰ সংবাদটোৱে মোক ইমান অভিভূত কৰি পেলাইছে যে ম‍ই কথা কেইটাও চম্ভালি কোৱাৰ হুচ হেৰুৱাই পেলাইছোঁ। এবল বিদেশী হব পাৰে। কিন্তু জাতত আমি একে বান্দৰেই। তাইৰ দৰে পৰোপকাৰ কৰি জীৱন উচৰ্গা কৰা যেই কোনো প্ৰাণীৰ মৃত্যুতেই অনুভূতি থকা যেই কোনো লোকৰেই দুখ লগাটো স্বাভাৱিক। কিন্তু বৰ পৰিতাপৰ কথা জানা সখি, আমাৰ জন্তুবোৰ আজিও নিজৰ নিজৰ জাত লৈয়ে ব্যস্ত। আমাৰ এই জাতিভেদ নীতিৰ কুফলতেই আজিও আমি প্ৰীতিৰ ডোলেৰে বান্ধ খাব পৰা নাই। এইটো আমাৰ জন্মগত দোষ। ই আমাৰ হাড়ে হাড়ে, মজ্জাই মজ্জাই সোমাই আছে। ইয়েই আমাৰ মনবোৰ অতি ঠেক কৰি পেলাইছে। এই ঠেক মনোভাব দলিয়াই পেলাই যিদিনা আমি সকলোকে সমান বুলি ভ্ৰাতৃভাবে বুকুত সাৱটি লব পাৰিম সেই দিনাই আমাৰ মনবোৰ মুকলি হব, নিষ্কলুষ হব। সেই দিনাই বহল পৃথিবীখন {{SIC|অমাৰ|আমাৰ}} কাৰণে এক হৈ পৰিব। আজি বিহু। বিহু আমাৰ অসমৰ সাম্য, মৈত্ৰী, ভালপোৱা, স্নেহ-প্ৰীতিৰ প্ৰতীক। আজিৰ দিনত সাত শতুৰুকো আপোন কৰি লব পৰাটোতেই বিহুৰ বৈশিষ্ট্য। আজিৰ<noinclude></noinclude> d2rfpjg6gzme3jbyh5cz3gjzsxzemcv 203199 203173 2025-06-03T06:14:02Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ 203199 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh||দৃষ্টিদান|৭}}</noinclude> হ’ল সুদূৰ আমেৰিকাৰ কিবা “ৰেচাছ” জাতীয় বান্দৰ। আকাৰত আমাৰ ইয়াৰ কেৰ্কেটুৱা একোটাৰ মানহে। {{gap}}–কি ক’লা সখি? শিয়ালৰ কথা শুনি বান্দৰে ভেকাহি মাৰি কলে। ভৌগোলিক সীমাৰ সঙ্কীৰ্ণতাৰে সম্বন্ধ বিচাৰ কৰিবলৈ, জাত বিচাৰ কৰিবলৈ তুমি ক’ত শিকিলা? তুমি যে ইমান ঠেক মনৰ সেইটো মই আজিহে বুজিলো। {{gap}}বান্দৰে ভেকাহি মাৰি কোৱা কথা কেইটাই শিয়ালৰ মুখত যেন চাবুকেৰেহে কোবালে। লাজ আৰু অপমানত শিয়ালৰ কণ্ঠৰ কথা কণ্ঠতে হেৰাই গ’ল। তাৰ উত্তৰত কি কব কি নকব বুলি কিং-কৰ্ত্তব্য বিমূঢ় হৈ ভালেমান পৰ নিমাতে থকাত আকৌ বান্দৰেই কলে : বেয়া নেপাবা সখি, আজি বিহুৰ দিনা পুৱাই তোমাক বহুত টান কথা কলোঁ। কিন্তু কি কৰিম, পুৰণি হলেও এবলৰ মৃত্যুৰ সংবাদটোৱে মোক ইমান অভিভূত কৰি পেলাইছে যে ম‍ই কথা কেইটাও চম্ভালি কোৱাৰ হুচ হেৰুৱাই পেলাইছোঁ। এবল বিদেশী হব পাৰে। কিন্তু জাতত আমি একে বান্দৰেই। তাইৰ দৰে পৰোপকাৰ কৰি জীৱন উচৰ্গা কৰা যেই কোনো প্ৰাণীৰ মৃত্যুতেই অনুভূতি থকা যেই কোনো লোকৰেই দুখ লগাটো স্বাভাৱিক। কিন্তু বৰ পৰিতাপৰ কথা জানা সখি, আমাৰ জন্তুবোৰ আজিও নিজৰ নিজৰ জাত লৈয়ে ব্যস্ত। আমাৰ এই জাতিভেদ নীতিৰ কুফলতেই আজিও আমি প্ৰীতিৰ ডোলেৰে বান্ধ খাব পৰা নাই। এইটো আমাৰ জন্মগত দোষ। ই আমাৰ হাড়ে হাড়ে, মজ্জাই মজ্জাই সোমাই আছে। ইয়েই আমাৰ মনবোৰ অতি ঠেক কৰি পেলাইছে। এই ঠেক মনোভাব দলিয়াই পেলাই যিদিনা আমি সকলোকে সমান বুলি ভ্ৰাতৃভাবে বুকুত সাৱটি লব পাৰিম সেই দিনাই আমাৰ মনবোৰ মুকলি হব, নিষ্কলুষ হব। সেই দিনাই বহল পৃথিবীখন {{SIC|আমাৰ|অমাৰ}} কাৰণে এক হৈ পৰিব। আজি বিহু। বিহু আমাৰ অসমৰ সাম্য, মৈত্ৰী, ভালপোৱা, স্নেহ-প্ৰীতিৰ প্ৰতীক। আজিৰ দিনত সাত শতুৰুকো আপোন কৰি লব পৰাটোতেই বিহুৰ বৈশিষ্ট্য। আজিৰ<noinclude></noinclude> mu4o069wd97inuxla63x82gqwdqgns4 104 73105 203174 202469 2025-06-03T04:30:41Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ 203174 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|৮|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude> দিনত ভেদাভেদ, হিংসাদ্বেষ পাহৰি পৃথিবীখনকে আপোন বুলি ভাবিবলৈ শিকাটোতেই আমাৰ বিহু পতাৰ সাৰ্থকতা....... {{gap}}বান্দৰে কথাবোৰ অনর্গল এইদৰে কৈ গৈছিল। শিয়ালে তলমূৰ কৰি শুনি শুনি নিজৰ মনৰ দৰিদ্ৰতা আৰু সংঙ্কীর্ণতা উপলব্ধি কৰি ভাবিছিল : সখি আকাৰতহে ঘুটমুটীয়া সৰু৷ মনটো কিন্তু বৰ ডাঙৰ। সেই অনুপাতে মোৰ মনটো কিমান সৰু, কিমান ঠেক। সুদূৰ ইউৰোপ, আমেৰিকাৰ কথা বাদেই দিছো। মই চোন এই কাজিৰঙাখনৰ শিয়াল কেইটাৰ বাহিৰে অসমৰ আন আন ঠাইৰ শিয়াল কেইটাকেই আপোন বুলি ভাবিবলৈ শিকা নাই। অথচ, পৃথিবীৰ সমস্ত শিয়ালেই আমাৰ সমগোত্রীয়। জাতত এক। যেনেকৈ এক বান্দৰ সখিহঁতৰ আটাইবোৰ বান্দৰেই। কথাবোৰ এনেকৈ ভাবি থাকোতেই বান্দৰে বহাৰ পৰা উঠি শিয়ালক সাৱটি ধৰি কলে : {{Css image crop |Image = ভেকো_ভাওনা.pdf |Page = 20 |bSize = 425 |cWidth = 296 |cHeight = 230 |oTop = 266 |oLeft = 78 |Location = center |Description = }} আঁহা সখি আজি বিহুৰ দিনা আমি প্ৰীতিৰ আলিঙ্গন কৰো। বিহুৱে আমাৰ সকলোৰে মনৰ সঙ্কীর্ণ সীমাৰেখাক ভাঙি সকলোকে<noinclude></noinclude> nzpagk0b1a8ogum18bxno0x35jmqcl0 203200 203174 2025-06-03T06:16:21Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203200 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh|৮|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude> দিনত ভেদাভেদ, হিংসাদ্বেষ পাহৰি পৃথিবীখনকে আপোন বুলি ভাবিবলৈ শিকাটোতেই আমাৰ বিহু পতাৰ সাৰ্থকতা....... {{gap}}বান্দৰে কথাবোৰ অনৰ্গল এইদৰে কৈ গৈছিল। শিয়ালে তলমূৰ কৰি শুনি শুনি নিজৰ মনৰ দৰিদ্ৰতা আৰু সংঙ্কীৰ্ণতা উপলব্ধি কৰি ভাবিছিল : সখি আকাৰতহে ঘুটমুটীয়া সৰু। মনটো কিন্তু বৰ ডাঙৰ। সেই অনুপাতে মোৰ মনটো কিমান সৰু, কিমান ঠেক। সুদূৰ ইউৰোপ, আমেৰিকাৰ কথা বাদেই দিছো। মই চোন এই কাজিৰঙাখনৰ শিয়াল কেইটাৰ বাহিৰে অসমৰ আন আন ঠাইৰ শিয়াল কেইটাকেই আপোন বুলি ভাবিবলৈ শিকা নাই। অথচ, পৃথিবীৰ সমস্ত শিয়ালেই আমাৰ সমগোত্ৰীয়। জাতত এক। যেনেকৈ এক বান্দৰ সখিহঁতৰ আটাইবোৰ বান্দৰেই। কথাবোৰ এনেকৈ ভাবি থাকোতেই বান্দৰে বহাৰ পৰা উঠি শিয়ালক সাৱটি ধৰি কলে : {{Css image crop |Image = ভেকো_ভাওনা.pdf |Page = 20 |bSize = 425 |cWidth = 296 |cHeight = 230 |oTop = 266 |oLeft = 78 |Location = center |Description = }} আঁহা সখি আজি বিহুৰ দিনা আমি প্ৰীতিৰ আলিঙ্গন কৰো। বিহুৱে আমাৰ সকলোৰে মনৰ সঙ্কীৰ্ণ সীমাৰেখাক ভাঙি সকলোকে<noinclude></noinclude> sblenv1se9eaqptkvtyhrdtcpji2cma 104 73106 203175 202470 2025-06-03T04:36:06Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203175 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||দৃষ্টিদান|৯}}</noinclude>আপোন বুলি ভাবিব পৰাকৈ মনবোৰ আমাৰ আকাশৰ দৰে বহল আৰু উদাৰ কৰক। বিহুৱে আমাক সাম্য, মৈত্ৰী আৰু ভ্ৰাতৃভাবৰ মহান মন্ত্ৰ শিকাওক। {{gap}}বান্দৰৰ নোমাল বুকুৰ মাজত সোমাই শিয়ালে অভিভূত হৈ সখিয়েককো সাৱটি ধৰিবলৈ খপজপ কৰোতে হাতৰ টোপালাটো সৰি পৰি কণীকেইটা ভাগি খুনখুনীয়া হল। শিয়ালে কিন্তু তালৈ কাণ নকৰি বান্দৰক আবেগেৰে সাৱটি ধৰিলে। ভাগক, কণি কেইটা ভগাৰ কাৰণে লেশমানো অন্ধতাপ শিয়ালে নকৰে। আজি বিহুৰ দিনত সখিয়েক বান্দৰে তাক এটা ডাঙৰ শিক্ষা দিলে। এই শিক্ষা কণী কেইটাতকৈ বহুত, বহুত মূল্যবান। এই শিক্ষাই শিয়ালৰ মনৰ সঙ্কীৰ্ণ সীমাৰেখাক, কণীকেইটা পৰি খুনখুনিয়াকৈ ভগাৰ দৰেই ভাঙি দিলে চিৰকাললৈ। এই ভগা সীমাৰেখাৰ বাহিৰত থিয় হৈ শিয়ালে তাৰ মনৰ চকুৰে দেখিবলৈ পালে এখন বহল নতুন পৃথিবী। সেই পৃথিবীত নাই জাতিভেদ, নাই ভেদাভেদ, নাই হিংসাদ্বেষ, উচ্চ-নীচ তাত নাই একোৱেই। স্নেহ-প্ৰীতিৰ এনাজৰীৰে বান্ধ খাই তাত সকলোটি এক হৈ আছে। তাত বিৰাজ কৰিছে শান্তিপূৰ্ণ সহ-অৱস্থান। {{gap}}শিয়ালে এক নতুন দৃষ্টি লাভ কৰিলে আৰু তাক এই দৃষ্টি দান কৰিলে সখিয়েক বান্দৰে—আজি ৰঙালি বিহুৰ দিনা। {{center|⸻}}<noinclude></noinclude> fvugk5mwswq857xyye1jblthkcu693c 203203 203175 2025-06-03T06:19:48Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203203 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh||দৃষ্টিদান|৯}}</noinclude>আপোন বুলি ভাবিব পৰাকৈ মনবোৰ আমাৰ আকাশৰ দৰে বহল আৰু উদাৰ কৰক। বিহুৱে আমাক সাম্য, মৈত্ৰী আৰু ভ্ৰাতৃভাবৰ মহান মন্ত্ৰ শিকাওক। {{gap}}বান্দৰৰ নোমাল বুকুৰ মাজত সোমাই শিয়ালে অভিভূত হৈ সখিয়েককো সাৱটি ধৰিবলৈ খপজপ কৰোতে হাতৰ টোপালাটো সৰি পৰি কণীকেইটা ভাগি খুনখুনীয়া হল। শিয়ালে কিন্তু তালৈ কাণ নকৰি বান্দৰক আবেগেৰে সাৱটি ধৰিলে। ভাগক, কণি কেইটা ভগাৰ কাৰণে লেশমানো অনুতাপ শিয়ালে নকৰে। আজি বিহুৰ দিনত সখিয়েক বান্দৰে তাক এটা ডাঙৰ শিক্ষা দিলে। এই শিক্ষা কণী কেইটাতকৈ বহুত, বহুত মূল্যবান। এই শিক্ষাই শিয়ালৰ মনৰ সঙ্কীৰ্ণ সীমাৰেখাক, কণীকেইটা পৰি খুনখুনিয়াকৈ ভগাৰ দৰেই ভাঙি দিলে চিৰকাললৈ। এই ভগা সীমাৰেখাৰ বাহিৰত থিয় হৈ শিয়ালে তাৰ মনৰ চকুৰে দেখিবলৈ পালে এখন বহল নতুন পৃথিবী। সেই পৃথিবীত নাই জাতিভেদ, নাই ভেদাভেদ, নাই হিংসাদ্বেষ, উচ্চ-নীচ তাত নাই একোৱেই। স্নেহ-প্ৰীতিৰ এনাজৰীৰে বান্ধ খাই তাত সকলোটি এক হৈ আছে। তাত বিৰাজ কৰিছে শান্তিপূৰ্ণ সহ-অৱস্থান। {{gap}}শিয়ালে এক নতুন দৃষ্টি লাভ কৰিলে আৰু তাক এই দৃষ্টি দান কৰিলে সখিয়েক বান্দৰে—আজি ৰঙালি বিহুৰ দিনা। {{center|⸻}}<noinclude></noinclude> rb6gu17c9xj6by8so1ahw1z8lbk3puv 104 73107 203148 202471 2025-06-02T14:08:15Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203148 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" /></noinclude> {{center|{{X-larger|দুৰ্গতি}}}} {{gap}}—ৰাতিপুৱাই দিনটোলৈ চহৰ চদকা দিবলৈ বহি—হতাশা, নিৰাশা আৰু ব্যৰ্থতাত বৰ বেজাৰেৰে কথাকেইটা ওলাল শিয়ালৰ মুখৰ পৰা। ওলাবৰ কথাই। কাৰণ সি ৰাতিপুৱাই বিলৰ পাৰে পাৰে চৰি ফুৰা মস্ত কুকুৰা এটা ধৰিবলৈ জোঁপ লৈছিল। কিন্তু তাৰ সেই জোঁপ লোৱা জোঁপ লোৱাতেই থাকিল। সি জাপ মাৰি কুকুৰাটো ধৰাৰ আগতেই কুকুৰাটোৱে তাক দেখি উৰা মাৰি গছৰ ডালত পৰিলগৈ। তেতিয়া গছৰ ডালত উঠি থকা সেই মস্ত কুকুৰাটোলৈ চাই চাই ওঁঠ চেলেকাৰ বাহিৰে শিয়ালৰ কৰিব পৰাৰ ভিতৰত আৰু একো নাছিল। {{gap}}নাছিল সঁচা। তথাপিও ঘটনাটো সিমানতে শেষ হোৱা হলে ভালেই আছিল। কিন্তু শেষ নহল। তলৰ পৰা ওঁঠ চেলেকি তালৈ চাই থাকোতে কুকুৰাটোৱে মুখ ভেঙুচাই শিয়ালক উদ্দেশ্য কৰি কোৱা কথা এষাৰে শিয়ালৰ মনত দুখ আৰু অপমান দিয়াৰ উপৰিও গাত পেট্ৰল ঢালি জুই জ্বলাই দিয়াদি দিলে। ইমান দুখ অপমান কোনো বাপৰ বেটাই সহ্য কৰিব নোৱাৰে। শিয়ালেও নোৱাৰে। যেহেতু শিয়ালো বাপৰ বেটা। কুকুৰাটোৱে তাক খাবলৈ মুখ টপালি থকা শিয়ালক গছৰ পৰা কৈছিল : মোক খাবলৈ আকৌ জন্ম লৈ গাখীৰেৰে মুখখন ধুই আহাঁগৈ যোৱা। {{gap}}লাজ, অপমান আৰু, বেজাৰত জৰ্জ্জৰিত হৈ শিয়াল তাৰ পৰা গুচি আহিল। বাটত আহোঁতে সি ভাবিলে, সি গছত উঠিব নজনাৰ পৰাই ইমানখিনি কথা হবলৈ পালে। সি যদি গছত উঠিব পাৰিলেহেঁতেন তেন্তে এই মস্ত কুকুৰাটো আজি তাৰ হাতৰ পৰা কোনো মতেই সাৰি যাব নোৱাৰিলেহেঁতেন আৰু সাৰি গৈ সি ইমান ফুটনি ফুটনি কথাও কব নোৱাৰিলেহেঁতেন। যি হ’ল হল। সি আজিৰ পৰাই গছত উঠিবলৈ শিকিবলৈ চেষ্টা কৰিব। তাৰ এই কাৰ্য্যত<noinclude></noinclude> 9wnpgnyqb0glfll038fws754n3z7esu 203206 203148 2025-06-03T06:22:57Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203206 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" /></noinclude> {{center|{{X-larger|দুৰ্গতি}}}} {{gap}}—ৰাতিপুৱাই দিনটোলৈ চহৰ চদকা দিবলৈ বহি—হতাশা, নিৰাশা আৰু ব্যৰ্থতাত বৰ বেজাৰেৰে কথাকেইটা ওলাল শিয়ালৰ মুখৰ পৰা। ওলাবৰ কথাই। কাৰণ সি ৰাতিপুৱাই বিলৰ পাৰে পাৰে চৰি ফুৰা মস্ত কুকুৰা এটা ধৰিবলৈ জোঁপ লৈছিল। কিন্তু তাৰ সেই জোঁপ লোৱা জোঁপ লোৱাতেই থাকিল। সি জাপ মাৰি কুকুৰাটো ধৰাৰ আগতেই কুকুৰাটোৱে তাক দেখি উৰা মাৰি গছৰ ডালত পৰিলগৈ। তেতিয়া গছৰ ডালত উঠি থকা সেই মস্ত কুকুৰাটোলৈ চাই চাই ওঁঠ চেলেকাৰ বাহিৰে শিয়ালৰ কৰিব পৰাৰ ভিতৰত আৰু একো নাছিল। {{gap}}নাছিল সঁচা। তথাপিও ঘটনাটো সিমানতে শেষ হোৱা হলে ভালেই আছিল। কিন্তু শেষ নহল। তলৰ পৰা ওঁঠ চেলেকি তালৈ চাই থাকোতে কুকুৰাটোৱে মুখ ভেঙুচাই শিয়ালক উদ্দেশ্য কৰি কোৱা কথা এষাৰে শিয়ালৰ মনত দুখ আৰু অপমান দিয়াৰ উপৰিও গাত পেট্ৰল ঢালি জুই জ্বলাই দিয়াদি দিলে। ইমান দুখ অপমান কোনো বাপৰ বেটাই সহ্য কৰিব নোৱাৰে। শিয়ালেও নোৱাৰে। যেহেতু শিয়ালো বাপৰ বেটা। কুকুৰাটোৱে তাক খাবলৈ মুখ টপালি থকা শিয়ালক গছৰ পৰা কৈছিল : মোক খাবলৈ আকৌ জন্ম লৈ গাখীৰেৰে মুখখন ধুই আহাঁগৈ যোৱা। {{gap}}লাজ, অপমান আৰু, বেজাৰত জৰ্জ্জৰিত হৈ শিয়াল তাৰ পৰা গুচি আহিল। বাটত আহোঁতে সি ভাবিলে, সি গছত উঠিব নজনাৰ পৰাই ইমানখিনি কথা হবলৈ পালে। সি যদি গছত উঠিব পাৰিলেহেঁতেন তেন্তে এই মস্ত কুকুৰাটো আজি তাৰ হাতৰ পৰা কোনো মতেই সাৰি যাব নোৱাৰিলেহেঁতেন আৰু সাৰি গৈ সি ইমান ফুটনি ফুটনি কথাও কব নোৱাৰিলেহেঁতেন। যি হ’ল হল। সি আজিৰ পৰাই গছত উঠিবলৈ শিকিবলৈ চেষ্টা কৰিব। তাৰ এই কাৰ্য্যত<noinclude></noinclude> ae4avymlckzb24l27zy943x7f1hruxo 104 73108 203150 202472 2025-06-02T14:21:20Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ 203150 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||দুর্গতি|১১}}</noinclude>সখিয়েক বান্দৰ নিশ্চয় সহায় হব। গছত উঠিবলৈ শিকি এই অহঙ্কাৰী কুকুৰাটোক এদিন সি ধৰি গুৰি দাঁতত পেলাই তেল লগাই লগাই চোবাই খাবই খাব। {{gap}}ইয়াৰ পিচতে শিয়ালৰ গছত উঠিবলৈ শিকা নাটকৰ আখৰা চলিল। পৰিচালনাত সখিয়েক বান্দৰ। গছত উঠিবলৈ শিকিবলৈ যত্ন কৰাৰ আগতে শিয়ালে সখিয়েক বান্দৰৰ পৰাও কেইটামান কথা শুনিলে। কথা কেইটা বান্দৰে ধেমালিতে কোৱা যদিও কথা কেইটা খোঁচা মাৰি কোৱা কথা ৷ কলিজা ক’লা পৰি যোৱা কথা। বান্দৰে কৈছিল, উদৰ সাত পুৰুষ গল কেঁচা মাছ খাওঁতেই এতিয়ানো আৰু ....., বুঢ়া শালিকাইনো আৰু কি মাত কাঢ়িবা সখি; এৰা গছত উঠিবলৈ শিকা নিতান্তই দৰকাৰ। নহলে তোমালোকৰ কাৰণে আঙুৰবোৰ চিৰকালেই টেঙা হৈ থাকিব, ইত্যাদি, ইত্যাদি। শিয়ালে সখিয়েক বান্দৰৰ এই সকলো কথা সহ্য কৰিলে। সি জানে ভাল কাম এটালৈ আগবাঢ়িলে পোনতে বহুত বাধা-বিঘিনিয়ে আগুৰি ধৰেই। বান্দৰৰ পৰা গছত উঠা বিদ্যাটো শিকি ললেই পিচত বন্ধু হলেও বান্দৰক আৰু সি খাটিৰ নকৰে। {{gap}}শিয়ালৰ বিশ্বাস, গছৰ গুৰি ছোৱা উঠাই যি টান। কোনো প্ৰকাৰে এই গুৰিৰ গা-গছ ছোৱা পাৰ হৈ ডাল পালেই গছ বগোৱাটো ভাত খাওঁতে পানী খোৱাৰ দৰেই সহজ কথা। তাৰ কথা মতেই বান্দৰে তাক ভালেমান কিবাৰ তাৰ পিচ ঠেং দুটাত ধৰি গছৰ ওপৰলৈ দাঙি ধৰিলে। শিয়াল উঠে কিন্তু গছত খামুচি ধৰিব নোৱাৰি বাৰে বাৰে খহি পৰে। খহি নপৰিবই বা কিয় ? গছত খামুচি ধৰিবলৈ নাই তাৰ বান্দৰৰ দৰে আঙ্গুলি, নহয় তাৰ নখবোৰ মেকুৰীৰ দৰে চোকা আৰু আকোঁৰা। বহুত বাৰ ব্যৰ্থ চেষ্টা কৰাৰ পিচত শিয়াল বান্দৰ দুয়োটাই ভাগৰি পৰিল। শিয়ালক কান্ধৰ পৰা নমাই থৈ বান্দৰে কলে, নাই সখি, তোমাৰ দ্বাৰা গছত উঠা নহব। গছত উঠিবৰ বাবে তোমালোকৰ জন্মই হোৱা নাই। শিয়াল কিন্তু নাচোৰ-বান্দা। সি অলপতে দমি যোৱা ভকত নহয়। চেষ্টাৰ অসাধ্য একো নাই।<noinclude></noinclude> 9ovtp8huhf1irl78f4rnl7vaf3xvk1b 203208 203150 2025-06-03T06:27:19Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203208 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh||দুর্গতি|১১}}</noinclude>সখিয়েক বান্দৰ নিশ্চয় সহায় হব। গছত উঠিবলৈ শিকি এই অহঙ্কাৰী কুকুৰাটোক এদিন সি ধৰি গুৰি দাঁতত পেলাই তেল লগাই লগাই চোবাই খাবই খাব। {{gap}}ইয়াৰ পিচতে শিয়ালৰ গছত উঠিবলৈ শিকা নাটকৰ আখৰা চলিল। পৰিচালনাত সখিয়েক বান্দৰ। গছত উঠিবলৈ শিকিবলৈ যত্ন কৰাৰ আগতে শিয়ালে সখিয়েক বান্দৰৰ পৰাও কেইটামান কথা শুনিলে। কথা কেইটা বান্দৰে ধেমালিতে কোৱা যদিও কথা কেইটা খোঁচা মাৰি কোৱা কথা। কলিজা ক’লা পৰি যোৱা কথা। বান্দৰে কৈছিল, উদৰ সাত পুৰুষ গল কেঁচা মাছ খাওঁতেই এতিয়ানো আৰু ....., বুঢ়া শালিকাইনো আৰু কি মাত কাঢ়িবা সখি; এৰা গছত উঠিবলৈ শিকা নিতান্তই দৰকাৰ। নহলে তোমালোকৰ কাৰণে আঙুৰবোৰ চিৰকালেই টেঙা হৈ থাকিব, ইত্যাদি, ইত্যাদি। শিয়ালে সখিয়েক বান্দৰৰ এই সকলো কথা সহ্য কৰিলে। সি জানে ভাল কাম এটালৈ আগবাঢ়িলে পোনতে বহুত বাধা-বিঘিনিয়ে আগুৰি ধৰেই। বান্দৰৰ পৰা গছত উঠা বিদ্যাটো শিকি ললেই পিচত বন্ধু হলেও বান্দৰক আৰু সি খাটিৰ নকৰে। {{gap}}শিয়ালৰ বিশ্বাস, গছৰ গুৰি ছোৱা উঠাই যি টান। কোনো প্ৰকাৰে এই গুৰিৰ গা-গছ ছোৱা পাৰ হৈ ডাল পালেই গছ বগোৱাটো ভাত খাওঁতে পানী খোৱাৰ দৰেই সহজ কথা। তাৰ কথা মতেই বান্দৰে তাক ভালেমান কিবাৰ তাৰ পিচ ঠেং দুটাত ধৰি গছৰ ওপৰলৈ দাঙি ধৰিলে। শিয়াল উঠে কিন্তু গছত খামুচি ধৰিব নোৱাৰি বাৰে বাৰে খহি পৰে। খহি নপৰিবই বা কিয়? গছত খামুচি ধৰিবলৈ নাই তাৰ বান্দৰৰ দৰে আঙ্গুলি, নহয় তাৰ নখবোৰ মেকুৰীৰ দৰে চোকা আৰু আকোঁৰা। বহুত বাৰ ব্যৰ্থ চেষ্টা কৰাৰ পিচত শিয়াল বান্দৰ দুয়োটাই ভাগৰি পৰিল। শিয়ালক কান্ধৰ পৰা নমাই থৈ বান্দৰে কলে, নাই সখি, তোমাৰ দ্বাৰা গছত উঠা নহব। গছত উঠিবৰ বাবে তোমালোকৰ জন্মই হোৱা নাই। শিয়াল কিন্তু নাচোৰ-বান্দা। সি অলপতে দমি যোৱা ভকত নহয়। চেষ্টাৰ অসাধ্য একো নাই।<noinclude></noinclude> frzfsv5lmbhshaj16fn2meiagzclkzh 104 73109 203152 202473 2025-06-02T14:31:18Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203152 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|১২|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude> এবাবত নোৱাৰিলে হেজাৰ বাৰত কৰিবলৈ সি দৃঢ়প্ৰতিজ্ঞ। সেই দিনালৈ অৱশ্যে নাটকৰ সামৰণি সিমানতে পৰিল। {{gap}}ইয়াৰ দুদিনৰ পিচতে বুদ্ধিৰ চূড়ামণি শিয়ালে এটা বুদ্ধি উলিয়ালে। গছৰ গুৰিয়েদি উঠিবলৈ চেষ্টা নকৰি পোনেই ডালত উঠাই বুধিয়কৰ কাম হব বুলি ভাবি সি বান্দৰক কলে, সখি আমাৰ দুয়োটাৰ নেজে নেজে বান্ধো। এনেকৈ বান্ধি ডাল পামগৈ। ডাল পালেই মোৰ ভাৰ তুমি আৰু লব নেলাগে। তাত মই নিজকে নিজে চম্ভালিব পাৰিম। {{Css image crop |Image = ভেকো_ভাওনা.pdf |Page = 24 |bSize = 425 |cWidth = 294 |cHeight = 228 |oTop = 191 |oLeft = 86 |Location = center |Description = }} {{gap}}বান্দৰে জানে, এনেকৈয়ো শিয়ালৰ গছত উঠা নহব। গছত উঠা কামটো শিয়ালে যিমান সহজ বালি ভাবিছে আচলতে সি সিমান সহজ নহয়। তথাপিও সি সখিয়েকৰ কথা পেলাব নোৱাৰি তাকে কৰিবলৈ মান্তি হল। অবজে শিয়ালক গছৰ ডালে-পাতে চোঁচোৰাই এসেকা দিয়াৰো বান্দৰৰ মতলব। মুৰ্খই ঠেকি নিশিকিলে দেখি নিশিকে।<noinclude></noinclude> 2b8ogo8br3kmz0q3fpatks4drp6ejn0 203209 203152 2025-06-03T06:30:50Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203209 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh|১২|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude> এবাৰত নোৱাৰিলে হেজাৰ বাৰত কৰিবলৈ সি দৃঢ়প্ৰতিজ্ঞ। সেই দিনালৈ অৱশ্যে নাটকৰ সামৰণি সিমানতে পৰিল। {{gap}}ইয়াৰ দুদিনৰ পিচতে বুদ্ধিৰ চূড়ামণি শিয়ালে এটা বুদ্ধি উলিয়ালে। গছৰ গুৰিয়েদি উঠিবলৈ চেষ্টা নকৰি পোনেই ডালত উঠাই বুধিয়কৰ কাম হব বুলি ভাবি সি বান্দৰক কলে, সখি আমাৰ দুয়োটাৰ নেজে নেজে বান্ধো। এনেকৈ বান্ধি ডাল পামগৈ। ডাল পালেই মোৰ ভাৰ তুমি আৰু লব নেলাগে। তাত মই নিজকে নিজে চম্ভালিব পাৰিম। {{Css image crop |Image = ভেকো_ভাওনা.pdf |Page = 24 |bSize = 425 |cWidth = 294 |cHeight = 228 |oTop = 191 |oLeft = 86 |Location = center |Description = }} {{gap}}বান্দৰে জানে, এনেকৈয়ো শিয়ালৰ গছত উঠা নহব। গছত উঠা কামটো শিয়ালে যিমান সহজ বালি ভাবিছে আচলতে সি সিমান সহজ নহয়। তথাপিও সি সখিয়েকৰ কথা পেলাব নোৱাৰি তাকে কৰিবলৈ মান্তি হল। অবুজ শিয়ালক গছৰ ডালে-পাতে চোঁচোৰাই এসেকা দিয়াৰো বান্দৰৰ মতলব। মুৰ্খই ঠেকি নিশিকিলে দেখি নিশিকে।<noinclude></noinclude> fkv6cpgwtq5yhrm2j7g6yx5qha4xf3q 104 73110 203153 202474 2025-06-02T14:41:06Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203153 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||দুর্গতি|১৩}}</noinclude>ব্যৱস্থা মতেই দুয়ো বন্ধুৰ নেজে নেজে বন্ধা হল। গাঁঠি শিয়ালে নিজেই দিলে। বান্দৰে শিয়ালক টানি চালে। গধূৰ যদিও গছৰ ওপৰলৈ নিব পাৰিম বদলিয়েই বান্দৰৰ মনে ধৰিলে। হাতেৰে ঢুকি পোৱাত গছৰ ডাল এটা হাউলি আছিল। সেইটোতে ধৰি বান্দৰ ওলমিলে। ডালটো আৰু, হাউলি আহিল। সেই ডালটোকে আশ্ৰয় কৰি বান্দৰে তাৰ ওপৰত থকা ইটো ডালত ওলমিলে। এইবাৰ শিয়ালৰ পিচ ফালটো দাং খালে। তাৰ আগঠেং দুটাই মাটি চুই আছে। বান্দৰে গাৰ সমস্ত শক্তি প্ৰয়োগ কৰি মৰো জীওঁ সোঁ-আধিকৈ আৰু ওপৰৰ ডাল এটালৈ উঠিল। এইবাৰ শিয়াল একেবাৰে শূন্যত ওলমি পৰিল। ধৰিবলৈ আশ্ৰয় বিচাৰি সি কাওঁ বাওঁ কৰিবলৈ ধৰিলে। ডালে-পাতে ধৰিলেও সি ধৰি ৰব নোৱাৰে। ইপিনে বান্দৰৰ নেজো ছিগো ছিগো। তথাপিও ভৰি আৰু হাতেৰে ডালত ভালকৈ ধৰি বান্দৰে শিয়ালক সুধিলে, কিবা সুবিধা কৰিব পাৰিছানে সখি? চেষ্টা কৰিছোঁ, তুমি আৰু অলপ ওপৰলৈ যোৱা—শিয়ালে কলে। শিয়ালৰ কথা মতেই বান্দৰে ওপৰলৈ যাবলৈ বুলি আন এটা ডালত হাতেৰে ধৰোতেই শিয়ালেও ডাল এটাত ধৰো বুলি খপজপনি লগোৱাত গছৰ চনকা ডালটো ঠনৰকৈ ভাগি দুই বন্ধু গছৰ তলত নেকেহকৈ পৰিলহি। শিয়ালৰ প্ৰায় গাৰ ওপৰতে পৰাত বান্দৰে বৰ বেছি দুখ নেপালে। কিন্তু মুখ ঠেকেচা খাই পৰাত শিয়ালৰ হলে আগ দাঁত এটা ভাগিল। আৰু ভৰি এটাতো মোচোকা খালে। {{gap}}মাটিত পৰি থাকি টন্‌টনাই থকা নেজ দুডালৰ গাঁঠিটো বান্দৰেই খুলিলে। আঁট খাই যোৱা গাঁঠিটো খোলোতে হাতৰ উপৰিও দাঁত ব্যৱহাৰ কৰিব লগা হল। গাঁঠি খুলি থাকোতেই বান্দৰে {{Block center|<poem>অবুজৰ সতে ভাই হলে এক মতি, অনাহক পোৱা যায় অশেষ দুৰ্গতি—</poem>}} বুলি কবিতা এফাঁকি মাতিলে। শিয়ালে সেই কবিতা ফাঁকি শুনিও নুশুনাৰ ভাও জুৰি লেংকুচ লেংকুচকৈ তাৰ পৰা আঁতৰি গল—হাচপতাললৈ বদলি। প্ৰাথমিক চিকিৎসা লবৰ বাবে। {{center|⸻}}<noinclude>{{rh|২||}}</noinclude> jfrnb8k14sq4xfnw368xmhhr9dlty2t 203211 203153 2025-06-03T06:35:20Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203211 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh||দুর্গতি|১৩}}</noinclude>ব্যৱস্থা মতেই দুয়ো বন্ধুৰ নেজে নেজে বন্ধা হল। গাঁঠি শিয়ালে নিজেই দিলে। বান্দৰে শিয়ালক টানি চালে। গধূৰ যদিও গছৰ ওপৰলৈ নিব পাৰিম বুলিয়েই বান্দৰৰ মনে ধৰিলে। হাতেৰে ঢুকি পোৱাত গছৰ ডাল এটা হাউলি আছিল। সেইটোতে ধৰি বান্দৰ ওলমিলে। ডালটো আৰু, হাউলি আহিল। সেই ডালটোকে আশ্ৰয় কৰি বান্দৰে তাৰ ওপৰত থকা ইটো ডালত ওলমিলে। এইবাৰ শিয়ালৰ পিচ ফালটো দাং খালে। তাৰ আগঠেং দুটাই মাটি চুই আছে। বান্দৰে গাৰ সমস্ত শক্তি প্ৰয়োগ কৰি মৰো জীওঁ সোঁ-আধিকৈ আৰু ওপৰৰ ডাল এটালৈ উঠিল। এইবাৰ শিয়াল একেবাৰে শূন্যত ওলমি পৰিল। ধৰিবলৈ আশ্ৰয় বিচাৰি সি কাওঁ বাওঁ কৰিবলৈ ধৰিলে। ডালে-পাতে ধৰিলেও সি ধৰি ৰব নোৱাৰে। ইপিনে বান্দৰৰ নেজো ছিগো ছিগো। তথাপিও ভৰি আৰু হাতেৰে ডালত ভালকৈ ধৰি বান্দৰে শিয়ালক সুধিলে, কিবা সুবিধা কৰিব পাৰিছানে সখি? চেষ্টা কৰিছোঁ, তুমি আৰু অলপ ওপৰলৈ যোৱা—শিয়ালে কলে। শিয়ালৰ কথা মতেই বান্দৰে ওপৰলৈ যাবলৈ বুলি আন এটা ডালত হাতেৰে ধৰোতেই শিয়ালেও ডাল এটাত ধৰো বুলি খপজপনি লগোৱাত গছৰ চনকা ডালটো ঠনৰকৈ ভাগি দুই বন্ধু গছৰ তলত নেকেহকৈ পৰিলহি। শিয়ালৰ প্ৰায় গাৰ ওপৰতে পৰাত বান্দৰে বৰ বেছি দুখ নেপালে। কিন্তু মুখ ঠেকেচা খাই পৰাত শিয়ালৰ হলে আগ দাঁত এটা ভাগিল। আৰু ভৰি এটাতো মোচোকা খালে। {{gap}}মাটিত পৰি থাকি টন্‌টনাই থকা নেজ দুডালৰ গাঁঠিটো বান্দৰেই খুলিলে। আঁট খাই যোৱা গাঁঠিটো খোলোতে হাতৰ উপৰিও দাঁত ব্যৱহাৰ কৰিব লগা হল। গাঁঠি খুলি থাকোতেই বান্দৰে {{Block center|<poem>অবুজৰ সতে ভাই হলে এক মতি, অনাহক পোৱা যায় অশেষ দুৰ্গতি—</poem>}} বুলি কবিতা এফাঁকি মাতিলে। শিয়ালে সেই কবিতা ফাঁকি শুনিও নুশুনাৰ ভাও জুৰি লেংকুচ লেংকুচকৈ তাৰ পৰা আঁতৰি গল—হাচপতাললৈ বুলি। প্ৰাথমিক চিকিৎসা লবৰ বাবে। {{center|⸻}}<noinclude>{{rh|২||}}</noinclude> kk204wjqfxbymzjn5z18ct8l3v6rh1d 104 73111 203151 202475 2025-06-02T14:28:20Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203151 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" /></noinclude> {{center|{{X-larger|দুৰ্ঘটনা}}}} {{gap}}গৰমত তত নেপাই শিয়ালে ঠেং ঠুং মেলি গছৰ ছাঁত লাং খাই পৰি আছিল। বান্দৰ আছিল গছৰ ওপৰত। শিয়ালৰ গাটো ঘামেৰে তিতি তাৰ ছাই বৰণীয়া নোমবোৰ জিলিকি উঠিছিল। উশাহবোৰ সি ঘন ঘনকৈ লৈছিল। নাকেৰে নহয়, মুখেৰে—জিভাখন দীঘলকৈ মেলিদি। বান্দৰে গছৰ ওপৰত বহি তেতিয়া কি ভাবিছিল শিয়ালে কব নোৱাৰে। সি কিন্তু নিজে তেনেকৈ পৰি থাকি চকু দুটা মুদি একান্ত মনে ঈশ্বৰক প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল। প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল এই বুলি : হে ঈশ্বৰ তুমি বোলে দয়াময়। যদি সঁচাকৈয়ে দয়াময় হোৱা তেন্তে নিৰ্দ্দয়ৰ দৰে ইমান সূৰ্য্যৰ তাপ দি আমাৰ ৰং চাইছা কিয়?কাজিৰঙাখন সূৰ্য্যৰ তাপেৰে পৰি ৰঙা কৰিব খুজিছা নেকি? খাল-বিলবোৰ শুকাই তলি ওলাল। পিয়াহত খাবলৈ পানী এচলুও নোহোৱা হবগৈ এতিয়া। আজিলৈকে বৰষুণ এটোপাল নপৰিল। এই গৰমত গা জুৰ পেলাবলৈ বতাহ এছাটিও নবলা হল, তুমি বিশ্ব ব্ৰহ্মাণ্ডৰ গৰাকী। তোমাৰ ইচ্ছাতেই জোন, বেলি, গ্ৰহ, তৰা সকলো চলিছে। তেনেহলেনো তুমি এই জুই যেন তাপ দিয়া বেলিটো আমাৰ মূৰৰ ওপৰৰ পৰা আঁতৰাই নিব নোৱাৰানে?...... {{gap}}এনেকৈ প্ৰাৰ্থনা কৰি থাকোতে গছৰ ওপৰত পাতৰ জৰজৰণি শুনি শিয়ালে মূৰটো দাঙি চকু দুটা মেলি চাই দেখিলে, সখিয়েক বান্দৰে গছৰ ডাল এটাত ওলোমা বালি দি হেলৌ হেইছৌ খেলিছে। এৰা, শিয়ালে নিজকে নিজে কলে, বান্দৰ সখিৰেই ভাল দিয়া। বতাহ নবলিলেও গছৰ ডালত এনেকৈ ওলমি হেলৌ হেইছৌ খেলি নিজেই অলপ বতাহ লগাব পাৰে। ময়ো যদি গছত উঠিব পাৰিলোহেঁতেন! বান্দৰৰ প্ৰতি শিয়ালৰ পেটে পেটে যেন অলপ হিংসাই উপজিল।<noinclude></noinclude> my200wpcgpj0rjmfgdsahlr3ldw5e96 203189 203151 2025-06-03T05:41:40Z JyotiPN 1603 203189 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" /></noinclude> {{center|{{X-larger|দুৰ্ঘটনা}}}} {{gap}}গৰমত তত নেপাই শিয়ালে ঠেং ঠুং মেলি গছৰ ছাঁত লাং খাই পৰি আছিল। বান্দৰ আছিল গছৰ ওপৰত। শিয়ালৰ গাটো ঘামেৰে তিতি তাৰ ছাই বৰণীয়া নোমবোৰ জিলিকি উঠিছিল। উশাহবোৰ সি ঘন ঘনকৈ লৈছিল। নাকেৰে নহয়, মুখেৰে—জিভাখন দীঘলকৈ মেলিদি। বান্দৰে গছৰ ওপৰত বহি তেতিয়া কি ভাবিছিল শিয়ালে কব নোৱাৰে। সি কিন্তু নিজে তেনেকৈ পৰি থাকি চকু দুটা মুদি একান্ত মনে ঈশ্বৰক প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল। প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল এই বুলি : হে ঈশ্বৰ তুমি বোলে দয়াময়। যদি সঁচাকৈয়ে দয়াময় হোৱা তেন্তে নিৰ্দ্দয়ৰ দৰে ইমান সূৰ্য্যৰ তাপ দি আমাৰ ৰং চাইছা কিয়?কাজিৰঙাখন সূৰ্য্যৰ তাপেৰে পৰি ৰঙা কৰিব খুজিছা নেকি? খাল-বিলবোৰ শুকাই তলি ওলাল। পিয়াহত খাবলৈ পানী এচলুও নোহোৱা হবগৈ এতিয়া। আজিলৈকে বৰষুণ এটোপাল নপৰিল। এই গৰমত গা জুৰ পেলাবলৈ বতাহ এছাটিও নবলা হল, তুমি বিশ্ব ব্ৰহ্মাণ্ডৰ গৰাকী। তোমাৰ ইচ্ছাতেই জোন, বেলি, গ্ৰহ, তৰা সকলো চলিছে। তেনেহলেনো তুমি এই জুই যেন তাপ দিয়া বেলিটো আমাৰ মূৰৰ ওপৰৰ পৰা আঁতৰাই নিব নোৱাৰানে?...... {{gap}}এনেকৈ প্ৰাৰ্থনা কৰি থাকোতে গছৰ ওপৰত পাতৰ জৰজৰণি শুনি শিয়ালে মূৰটো দাঙি চকু দুটা মেলি চাই দেখিলে, সখিয়েক বান্দৰে গছৰ ডাল এটাত ওলোমা বালি দি হেলৌ হেইছৌ খেলিছে। এৰা, শিয়ালে নিজকে নিজে কলে, বান্দৰ সখিৰেই ভাল দিয়া। বতাহ নবলিলেও গছৰ ডালত এনেকৈ ওলমি হেলৌ হেইছৌ খেলি নিজেই অলপ বতাহ লগাব পাৰে। ময়ো যদি গছত উঠিব পাৰিলোহেঁতেন! বান্দৰৰ প্ৰতি শিয়ালৰ পেটে পেটে যেন অলপ হিংসাই উপজিল।{{nop}}<noinclude></noinclude> rbyhi80go7osw24ey6jw2qlco1zx804 203217 203189 2025-06-03T06:38:51Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203217 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" /></noinclude> {{center|{{X-larger|দুৰ্ঘটনা}}}} {{gap}}গৰমত তত নেপাই শিয়ালে ঠেং ঠুং মেলি গছৰ ছাঁত লাং খাই পৰি আছিল। বান্দৰ আছিল গছৰ ওপৰত। শিয়ালৰ গাটো ঘামেৰে তিতি তাৰ ছাই বৰণীয়া নোমবোৰ জিলিকি উঠিছিল। উশাহবোৰ সি ঘন ঘনকৈ লৈছিল। নাকেৰে নহয়, মুখেৰে—জিভাখন দীঘলকৈ মেলিদি। বান্দৰে গছৰ ওপৰত বহি তেতিয়া কি ভাবিছিল শিয়ালে কব নোৱাৰে। সি কিন্তু নিজে তেনেকৈ পৰি থাকি চকু দুটা মুদি একান্ত মনে ঈশ্বৰক প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল। প্ৰাৰ্থনা কৰিছিল এই বুলি : হে ঈশ্বৰ তুমি বোলে দয়াময়। যদি সঁচাকৈয়ে দয়াময় হোৱা তেন্তে নিৰ্দ্দয়ৰ দৰে ইমান সূৰ্য্যৰ তাপ দি আমাৰ ৰং চাইছা কিয়?কাজিৰঙাখন সূৰ্য্যৰ তাপেৰে পুৰি ৰঙা কৰিব খুজিছা নেকি? খাল-বিলবোৰ শুকাই তলি ওলাল। পিয়াহত খাবলৈ পানী এচলুও নোহোৱা হবগৈ এতিয়া। আজিলৈকে বৰষুণ এটোপাল নপৰিল। এই গৰমত গা জুৰ পেলাবলৈ বতাহ এছাটিও নবলা হল, তুমি বিশ্ব ব্ৰহ্মাণ্ডৰ গৰাকী। তোমাৰ ইচ্ছাতেই জোন, বেলি, গ্ৰহ, তৰা সকলো চলিছে। তেনেহলেনো তুমি এই জুই যেন তাপ দিয়া বেলিটো আমাৰ মূৰৰ ওপৰৰ পৰা আঁতৰাই নিব নোৱাৰানে?...... {{gap}}এনেকৈ প্ৰাৰ্থনা কৰি থাকোতে গছৰ ওপৰত পাতৰ জৰজৰণি শুনি শিয়ালে মূৰটো দাঙি চকু দুটা মেলি চাই দেখিলে, সখিয়েক বান্দৰে গছৰ ডাল এটাত ওলোমা বাদুলি দি হেলৌ হেইছৌ খেলিছে। এৰা, শিয়ালে নিজকে নিজে কলে, বান্দৰ সখিৰেই ভাল দিয়া। বতাহ নবলিলেও গছৰ ডালত এনেকৈ ওলমি হেলৌ হেইছৌ খেলি নিজেই অলপ বতাহ লগাব পাৰে। ময়ো যদি গছত উঠিব পাৰিলোহেঁতেন! বান্দৰৰ প্ৰতি শিয়ালৰ পেটে পেটে যেন অলপ হিংসাই উপজিল।{{nop}}<noinclude></noinclude> 7xkkgepevxxoy8r3mn324f78nn9hax4 104 73112 203156 202476 2025-06-02T15:05:44Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203156 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||দুর্ঘটনা|১৫}}</noinclude> {{gap}}শিয়ালে চকু দুটা মুদি মূৰটো আকৌ পেলালে। এশ বুদ্ধিৰ টেঙৰ শিয়ালৰ মূৰত হঠাতে এটা বুধি খেলালে। সি ভাবিলে, সি গছত উঠিব নোৱাৰিলেও সখিয়েক বান্দৰৰ সহায়ত এটা কাম কৰিব পাৰে। যদি এডাল লতা আনি তাৰ দুয়োটা মূৰ গছৰ ডালত বান্ধি ওলোমাই দিয়া যায় তেতিয়া সি তাতে দোলনা খেলি গাত বঢ়িয়াকৈ বতাহ লগাব পাৰিব। সি ভবা মতেই কামটো কৰিবলৈ সখিয়েক বান্দৰক গছৰ পৰা নামি আহিবলৈ কৈ সি ভাবি উলিওৱা বুধিটোৰ কথা কলে। বান্দৰে শিয়ালৰ ইঞ্জিনীয়াৰিং বুধি দেখি প্ৰশংসাত পঞ্চমুখ হল। তাৰ পিচত দুয়োটাই গৈ লতা এডাল বিচাৰি কাটি টানি উলিয়াই আনিলে। {{gap}}দিহা-পৰামৰ্শ দি লতাডালৰ আগ দুটো বান্দৰৰ হতুৱাই গছৰ ডালত বন্ধাই থাকোতে তলৰ পৰা শিয়ালে মাত লগালে : গাঁঠি দুটো সখি টানকৈ দিবা। চাবা, দোলনা খেলি থাকোতে যেন সুলকি পৰি মোৰ পঞ্চত্বপ্ৰাপ্তি নহয়। {{gap}}–এনে আপদীয়া কথা নকবা সখি, —দিয়া গাঁঠি এটা শক্তিয়ে আঁটে মানে আঁটি আঁটি গছৰ ওপৰৰ পৰা বান্দৰে কলে। তুমি ভাবা নেকি মই তোমাৰ অহিত চিন্তো বদলি? {{gap}}বান্দৰৰ উত্তৰত শিয়ালে যেন অলপ লাজ পালে। সেইদেখি–নাই সখি, বেয়া নেপাবা। ধেমালিতহে মই তেনেকৈ কৈছো—বালি সি কথাটো পাতলাই দিলে। {{gap}}ইতিমধ্যে গাঁঠি দিয়া শেষ কৰি বান্দৰে লতাডালেদিয়েই চুচৰি নামি আহি শিয়ালক কলে : প্ৰথমে ময়েই দুবাৰ মান দোলো। তুমি মোক ঠেলা সখি। শিয়ালে ঠেলিলে। বান্দৰ লতাডালত বহি কোবেৰে আগলৈ পিচলৈ দুলিবলৈ ধৰিলে। কেইবাৰমান এনেকৈ দুলি বান্দৰ বহাৰ পৰা নামি শিয়ালক বহিবলৈ কৈ কলে : ভয় নাই। গাঁঠি কেইটা বেছ কটকটীয়া হল। এতিয়া তুমি বহা। ম‍ই ঠেলো। শিয়ালে ঠেং দুটা ওলোমাই লতাডালত বহি দুই হাতেৰে দুফালে ভালকৈ খামুচি ধৰিলে। বান্দৰে ৰে-ডি বুলি কৈ শিয়ালক গাৰ<noinclude></noinclude> j7irv4ht84mxvbmo8mz81a29h22yi0h 203237 203156 2025-06-03T06:45:19Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203237 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh||দুর্ঘটনা|১৫}}</noinclude> {{gap}}শিয়ালে চকু দুটা মুদি মূৰটো আকৌ পেলালে। এশ বুদ্ধিৰ টেঙৰ শিয়ালৰ মূৰত হঠাতে এটা বুধি খেলালে। সি ভাবিলে, সি গছত উঠিব নোৱাৰিলেও সখিয়েক বান্দৰৰ সহায়ত এটা কাম কৰিব পাৰে। যদি এডাল লতা আনি তাৰ দুয়োটা মূৰ গছৰ ডালত বান্ধি ওলোমাই দিয়া যায় তেতিয়া সি তাতে দোলনা খেলি গাত বঢ়িয়াকৈ বতাহ লগাব পাৰিব। সি ভবা মতেই কামটো কৰিবলৈ সখিয়েক বান্দৰক গছৰ পৰা নামি আহিবলৈ কৈ সি ভাবি উলিওৱা বুধিটোৰ কথা কলে। বান্দৰে শিয়ালৰ ইঞ্জিনীয়াৰিং বুধি দেখি প্ৰশংসাত পঞ্চমুখ হল। তাৰ পিচত দুয়োটাই গৈ লতা এডাল বিচাৰি কাটি টানি উলিয়াই আনিলে। {{gap}}দিহা-পৰামৰ্শ দি লতাডালৰ আগ দুটা বান্দৰৰ হতুৱাই গছৰ ডালত বন্ধাই থাকোতে তলৰ পৰা শিয়ালে মাত লগালে : গাঁঠি দুটা সখি টানকৈ দিবা। চাবা, দোলনা খেলি থাকোতে যেন সুলকি পৰি মোৰ পঞ্চত্বপ্ৰাপ্তি নহয়। {{gap}}–এনে আপদীয়া কথা নকবা সখি, —দিয়া গাঁঠি এটা শক্তিয়ে আঁটে মানে আঁটি আঁটি গছৰ ওপৰৰ পৰা বান্দৰে কলে। তুমি ভাবা নেকি মই তোমাৰ অহিত চিন্তো বদলি? {{gap}}বান্দৰৰ উত্তৰত শিয়ালে যেন অলপ লাজ পালে। সেইদেখি–নাই সখি, বেয়া নেপাবা। ধেমালিতহে মই তেনেকৈ কৈছো—বুলি সি কথাটো পাতলাই দিলে। {{gap}}ইতিমধ্যে গাঁঠি দিয়া শেষ কৰি বান্দৰে লতাডালেদিয়েই চুচৰি নামি আহি শিয়ালক কলে : প্ৰথমে ময়েই দুবাৰ মান দোলো। তুমি মোক ঠেলা সখি। শিয়ালে ঠেলিলে। বান্দৰ লতাডালত বহি কোবেৰে আগলৈ পিচলৈ দুলিবলৈ ধৰিলে। কেইবাৰমান এনেকৈ দুলি বান্দৰ বহাৰ পৰা নামি শিয়ালক বহিবলৈ কৈ কলে : ভয় নাই। গাঁঠি কেইটা বেছ কটকটীয়া হল। এতিয়া তুমি বহা। ম‍ই ঠেলো। শিয়ালে ঠেং দুটা ওলোমাই লতাডালত বহি দুই হাতেৰে দুফালে ভালকৈ খামুচি ধৰিলে। বান্দৰে ৰে-ডি বুলি কৈ শিয়ালক গাৰ<noinclude></noinclude> dao9zy7z7sidvrjbb679z6fxscxzppl 104 73113 203157 202477 2025-06-02T15:31:59Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ 203157 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|১৬|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude> জোৰেৰে মাৰিলে এটা ঠেলা আগলৈ। ঠেলাৰ কোবত শিয়াল যিমান বেগেৰে আগলৈ যিমান দূৰ গল ঠিক সিমান বেগেৰেই পিচলৈও সিমান দূৰ গৈ আগলৈ পিচলৈ দুলিবলৈ ধৰিলে। এনেকৈ দোলোতে {{Css image crop |Image = ভেকো_ভাওনা.pdf |Page = 28 |bSize = 425 |cWidth = 293 |cHeight = 231 |oTop = 113 |oLeft = 84 |Location = center |Description = }} দোলোতে শিয়ালৰ পেটটোত নায়টোৰ ওচৰত সুৰ সুৰণি উঠি গল। দোলন কম হৈ অহাত বান্দৰে শিয়ালক আৰু এঠেলা দিলে। তাৰ পিচত আৰু এঠেলা। তাৰ পিচতো আৰু ঠেলাচেৰেক। কিন্তু....। {{gap}}কিন্তু শেষৰ ঠেলাটোত যি ঘটনা ঘটিল তাক শিয়ালৰ অদৃষ্টৰে দোষ বুলি কৈ থোৱাৰ বাহিৰে আৰু আন কিবা কবলৈ গলে নিতান্তই বেছি কোৱা হব। যি ঘটিলে সেয়া ঘটনা নহয়। সেয়া দুর্ঘটনা, আকস্মিক দুর্ঘটনা। এই দুৰ্ঘটনাৰ বাবে বান্দৰক দোষী বুলি কোৱাটোও অন্যায় হব। কাৰণ, লতাডালৰ গাঁঠি দুটা বান্দৰে তাৰ শক্তিয়ে আঁটে মানে আঁটি আঁটি দিছিল। কিন্তু তথাপিও দুর্ঘটনাটো ঘটিল লতাডালত গাঁঠি এটা সুলকি গৈয়েই। কেঁচা লতাডালত বহি<noinclude></noinclude> rs3qzbwma0mdjud27irz62xfjswbay7 203246 203157 2025-06-03T06:47:38Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203246 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh|১৬|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude> জোৰেৰে মাৰিলে এটা ঠেলা আগলৈ। ঠেলাৰ কোবত শিয়াল যিমান বেগেৰে আগলৈ যিমান দূৰ গল ঠিক সিমান বেগেৰেই পিচলৈও সিমান দূৰ গৈ আগলৈ পিচলৈ দুলিবলৈ ধৰিলে। এনেকৈ দোলোতে {{Css image crop |Image = ভেকো_ভাওনা.pdf |Page = 28 |bSize = 425 |cWidth = 293 |cHeight = 231 |oTop = 113 |oLeft = 84 |Location = center |Description = }} দোলোতে শিয়ালৰ পেটটোত নায়টোৰ ওচৰত সুৰ সুৰণি উঠি গল। দোলন কম হৈ অহাত বান্দৰে শিয়ালক আৰু এঠেলা দিলে। তাৰ পিচত আৰু এঠেলা। তাৰ পিচতো আৰু ঠেলাচেৰেক। কিন্তু....। {{gap}}কিন্তু শেষৰ ঠেলাটোত যি ঘটনা ঘটিল তাক শিয়ালৰ অদৃষ্টৰে দোষ বুলি কৈ থোৱাৰ বাহিৰে আৰু আন কিবা কবলৈ গলে নিতান্তই বেছি কোৱা হব। যি ঘটিলে সেয়া ঘটনা নহয়। সেয়া দুৰ্ঘটনা, আকস্মিক দুৰ্ঘটনা। এই দুৰ্ঘটনাৰ বাবে বান্দৰক দোষী বুলি কোৱাটোও অন্যায় হব। কাৰণ, লতাডালৰ গাঁঠি দুটা বান্দৰে তাৰ শক্তিয়ে আঁটে মানে আঁটি আঁটি দিছিল। কিন্তু তথাপিও দুৰ্ঘটনাটো ঘটিল লতাডালত গাঁঠি এটা সুলকি গৈয়েই। কেঁচা লতাডালত বহি<noinclude></noinclude> a5ev6oyr7yk6nqqd6stikwf5okw4ccd 104 73114 203154 202478 2025-06-02T14:46:36Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203154 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||দুর্ঘটনা|১৭}}</noinclude>সিহঁত যেতিয়া দুলিবলৈ ধৰিলে তেতিয়া তাৰ গাঁঠি দুটো স্বাভাৱিকতে আৰু আঁট খাই গছৰ ডালত ঘহনি খাই খাই তাৰ ওপৰৰ চাল এৰাই পিছল হৈ মূৰ দুটা সুলকি যাবলৈ ধৰিলে। এনেকৈ সুলকি গৈ গৈ বান্দৰে শিয়ালক মৰা শেহৰ ঠেলাটোত এটা গাঁঠি একেবাৰে সুলকি গল। এই সুলকি যোৱাৰ ফলতে শিয়াল লতাডালত বহি থকাৰ পৰা ফৰিং চিটিকাদি চিটিকি সন্মুখে কিছু দূৰত থকা কেঁচা উঁই হাঁফলু এটাত ঠেকেচা খাই পৰি তাৰ ভিতৰলৈ প্ৰায় দুহাত মান সোমাই গল। ইমান খিনি হোৱা দেখিও বান্দৰে ভাবিলে : কেঁচা উই হাঁফলুত পৰিছে যেতিয়া সখিয়ে নিশ্চয় দুখ পোৱা নাই, আৰু, পৰাৰ পৰা নিজেই উঠি আহিব পাৰিব। কিন্তু {{Css image crop |Image = ভেকো_ভাওনা.pdf |Page = 29 |bSize = 425 |cWidth = 288 |cHeight = 242 |oTop = 234 |oLeft = 53 |Location = center |Description = }} বহুত পৰলৈকে শিয়ালে ওলাই আহিবলৈ একো কুৰং কাৰাং নকৰা দেখি বান্দৰে বুজিলে কথা বিষম! সি উঁই হাঁফলুটোৰ ওচৰলৈ গৈ দুবাৰ মান শিয়ালক গাঁতৰ পৰা টানি উলিয়াবলৈ চেষ্টা কৰিলে।<noinclude></noinclude> r5d6i05ctgcktr6ifqxes8y4i3hmnya 203255 203154 2025-06-03T06:50:11Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203255 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh||দুর্ঘটনা|১৭}}</noinclude>সিহঁত যেতিয়া দুলিবলৈ ধৰিলে তেতিয়া তাৰ গাঁঠি দুটা স্বাভাৱিকতে আৰু আঁট খাই গছৰ ডালত ঘহনি খাই খাই তাৰ ওপৰৰ চাল এৰাই পিছল হৈ মূৰ দুটা সুলকি যাবলৈ ধৰিলে। এনেকৈ সুলকি গৈ গৈ বান্দৰে শিয়ালক মৰা শেহৰ ঠেলাটোত এটা গাঁঠি একেবাৰে সুলকি গল। এই সুলকি যোৱাৰ ফলতে শিয়াল লতাডালত বহি থকাৰ পৰা ফৰিং চিটিকাদি চিটিকি সন্মুখে কিছু দূৰত থকা কেঁচা উঁই হাঁফলু এটাত ঠেকেচা খাই পৰি তাৰ ভিতৰলৈ প্ৰায় দুহাত মান সোমাই গল। ইমান খিনি হোৱা দেখিও বান্দৰে ভাবিলে : কেঁচা উই হাঁফলুত পৰিছে যেতিয়া সখিয়ে নিশ্চয় দুখ পোৱা নাই, আৰু, পৰাৰ পৰা নিজেই উঠি আহিব পাৰিব। কিন্তু {{Css image crop |Image = ভেকো_ভাওনা.pdf |Page = 29 |bSize = 425 |cWidth = 288 |cHeight = 242 |oTop = 234 |oLeft = 53 |Location = center |Description = }} বহুত পৰলৈকে শিয়ালে ওলাই আহিবলৈ একো কুৰং কাৰাং নকৰা দেখি বান্দৰে বুজিলে কথা বিষম! সি উঁই হাঁফলুটোৰ ওচৰলৈ গৈ দুবাৰ মান শিয়ালক গাঁতৰ পৰা টানি উলিয়াবলৈ চেষ্টা কৰিলে।<noinclude></noinclude> r094un4u6zdvebvfgmyroqopq7ia8i3 104 73115 203155 202479 2025-06-02T14:49:48Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203155 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|১৮|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>কিন্তু নোৱাৰিলে। নোৱাৰি বান্দৰে আৰু বেলি নকৰি বিজুলী বেগেৰে গৈ ওচৰতে বিলত গা ধু‍ই থকা হাতীক সকলো কথা কৈ ঘটনাস্থললৈ মাতি আনিলে। হাতী আহি শুৰেৰে ধৰি উঁই হাঁফলুৰ দুহাত তলত সোমাই থকা শিয়ালক টানি উলিয়াই তেতিয়াই হাচপতাললৈ লৈ গল। {{gap}}হাচপতালত শিয়াল তিনি দিন অচেতন হৈ পৰি থাকি চতুৰ্থ দিনা চকু মেলি চালে। আজি হাচপতালৰ বৰ ডাক্তৰ ভালুক চন্দ্ৰ ভৰালী এম, বি, বি,এছ-এ প্ৰকাশ কৰা এখন বুলেটিনৰ পৰা জনা গৈছে যে শিয়ালৰ অৱস্থা এতিয়া যথেষ্ট সন্তোষজনক। আশঙ্কা কৰিবলগীয়া এতিয়া আৰু একো নাই। এই আপদীয়া আকস্মিক দুৰ্ঘটনাটোৰ খবৰ বনজুইৰ দৰে নিমিষতে কাজিৰঙাত বিয়পি পৰাত শিয়ালক সমবেদনা জনাবলৈ অহা শুভাকাঙ্খী পশু-পখীবিলাকৰ লেথাৰি নিছিগা ধাৰ হাচপতাললৈ আজিও বৈ আছে। সখিয়েক বান্দৰতো দিনে-নিশাই শিয়ালৰ পাটীৰ কাষতেই। {{center|⸻}}<noinclude></noinclude> gk0g3c829w3280cv8bces3ij5q1gfeb 203261 203155 2025-06-03T06:51:50Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203261 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh|১৮|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>কিন্তু নোৱাৰিলে। নোৱাৰি বান্দৰে আৰু বেলি নকৰি বিজুলী বেগেৰে গৈ ওচৰতে বিলত গা ধু‍ই থকা হাতীক সকলো কথা কৈ ঘটনাস্থললৈ মাতি আনিলে। হাতী আহি শুৰেৰে ধৰি উঁই হাঁফলুৰ দুহাত তলত সোমাই থকা শিয়ালক টানি উলিয়াই তেতিয়াই হাচপতাললৈ লৈ গল। {{gap}}হাচপতালত শিয়াল তিনি দিন অচেতন হৈ পৰি থাকি চতুৰ্থ দিনা চকু মেলি চালে। আজি হাচপতালৰ বৰ ডাক্তৰ ভালুক চন্দ্ৰ ভৰালী এম, বি, বি,এছ-এ প্ৰকাশ কৰা এখন বুলেটিনৰ পৰা জনা গৈছে যে শিয়ালৰ অৱস্থা এতিয়া যথেষ্ট সন্তোষজনক। আশঙ্কা কৰিবলগীয়া এতিয়া আৰু একো নাই। এই আপদীয়া আকস্মিক দুৰ্ঘটনাটোৰ খবৰ বনজুইৰ দৰে নিমিষতে কাজিৰঙাত বিয়পি পৰাত শিয়ালক সমবেদনা জনাবলৈ অহা শুভাকাঙ্খী পশু-পখীবিলাকৰ লেথাৰি নিছিগা ধাৰ হাচপতাললৈ আজিও বৈ আছে। সখিয়েক বান্দৰতো দিনে-নিশাই শিয়ালৰ পাটীৰ কাষতেই। {{center|⸻}}<noinclude></noinclude> 5vh7ard994vfuiv6dsqwb26ry8bujo6 104 73116 203158 202480 2025-06-02T15:37:56Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203158 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" /></noinclude> {{center|{{X-larger|কপাল}}}} {{gap}}কপালেই বুলিব লাগিব। কাৰণ, কপাল নহলে সাধাৰণতে কাৰো এনেকুৱা নহয়। {{gap}}টিকট বেচিবলৈ আহিছিল শহা পহু। ওৰফে—শ্ৰীশহাৰাম সভাপণ্ডিত। লটাৰীৰ টিকট। শিয়াল-বান্দৰ দুয়োটাকে একেলগে পাই দুটা টিকট লবলৈ বৰকৈ ধৰিলে। লটাৰীৰ টিকটৰ নাম শুনিয়ে বান্দৰ একেবাবে গিজগিজাই উঠিল। কলে : এইবোৰ চব বদমাইচ, জুৱাচোৰ। লটাৰী বদলি টিকট বেচি ৰাইজৰ টকা খোৱাৰ ফিকিৰ। ইহঁতক ধৰি পুলিচত দিব লাগে। শিয়াল কিন্তু সিমান গৰম হোৱা নাছিল। সি আগে পিচেও দুই এটা লটাৰীৰ টিকট লৈ থাকে। টকা হলে আজিলৈকে এবাৰো পোৱা নাই। নেপালেও কোনো দিনে একো আপচোচো কৰা নাই। কাৰণ, শিয়ালে জানে, এইবোৰ কপালৰ কথা। কপালত আছে যদি এদিন হেনেও পাব। সেইদেখি, শিয়ালে একো কথা নকৈ শহা পহৰ হাতৰ পৰা লটাৰীৰ ফৰ্মখন লৈ চকু ফুৰাই চালে। লটাৰীখনৰ নাম — কাজিৰঙা চেৰিটি ফাণ্ড। প্ৰতি টিকটৰ দাম এটকা। প্ৰথম প্ৰাইজ ২০ হেজাৰ, দ্বিতীয় প্ৰাইজ ১০ হেজাৰ আৰু তৃতীয় প্ৰাইজ ৫ হেজাৰ। এই কেইটাৰ উপৰিও সৰু সুৰা প্ৰাইজ আৰু বহুত আছে। লটাৰীখনৰ পৃষ্ঠপোষকতাত আছে হাতী, গড়, বাঘ, ভালুককে আদি কৰি কাজিৰঙাৰ ভালেমান গণ্য-মান্য লোক। ইপিনে অসম চৰকাৰৰ দ্বাৰা ইয়াক ৰেজিষ্টাৰ কৰাও হৈছে। এতেকে লটাৰীখন ভুৱা হব নেলাগে। শিয়ালে টিকট এটা ললে। ঠিক টকা পাব বুলিয়েই নহয়। কপালত থাকিলে হেনেও পাব বুলিহে। বৰকৈ টানি-আজুৰি ধৰাত বান্দৰেও এটা টিকট লবলৈ বাধ্য হল। {{gap}}হল কথা গল। টিকট লৈ শিয়ালে তাৰ টিকটটো গাঁতৰ এচুকত<noinclude></noinclude> m6bkwhjt1bw0q0ptk5do4rzbg59p804 203279 203158 2025-06-03T11:01:49Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203279 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" /></noinclude> {{center|{{X-larger|কপাল}}}} {{gap}}কপালেই বুলিব লাগিব। কাৰণ, কপাল নহলে সাধাৰণতে কাৰো এনেকুৱা নহয়। {{gap}}টিকট বেচিবলৈ আহিছিল শহা পহু। ওৰফে—শ্ৰীশহাৰাম সভাপণ্ডিত। লটাৰীৰ টিকট। শিয়াল-বান্দৰ দুয়োটাকে একেলগে পাই দুটা টিকট লবলৈ বৰকৈ ধৰিলে। লটাৰীৰ টিকটৰ নাম শুনিয়ে বান্দৰ একেবাৰে গিজগিজাই উঠিল। কলে : এইবোৰ চব বদমাইচ, জুৱাচোৰ। লটাৰী বদলি টিকট বেচি ৰাইজৰ টকা খোৱাৰ ফিকিৰ। ইহঁতক ধৰি পুলিচত দিব লাগে। শিয়াল কিন্তু সিমান গৰম হোৱা নাছিল। সি আগে পিচেও দুই এটা লটাৰীৰ টিকট লৈ থাকে। টকা হলে আজিলৈকে এবাৰো পোৱা নাই। নেপালেও কোনো দিনে একো আপচোচো কৰা নাই। কাৰণ, শিয়ালে জানে, এইবোৰ কপালৰ কথা। কপালত আছে যদি এদিন হেনেও পাব। সেইদেখি, শিয়ালে একো কথা নকৈ শহা পহৰ হাতৰ পৰা লটাৰীৰ ফৰ্মখন লৈ চকু ফুৰাই চালে। লটাৰীখনৰ নাম — কাজিৰঙা চেৰিটি ফাণ্ড। প্ৰতি টিকটৰ দাম এটকা। প্ৰথম প্ৰাইজ ২০ হেজাৰ, দ্বিতীয় প্ৰাইজ ১০ হেজাৰ আৰু তৃতীয় প্ৰাইজ ৫ হেজাৰ। এই কেইটাৰ উপৰিও সৰু সুৰা প্ৰাইজ আৰু বহুত আছে। লটাৰীখনৰ পৃষ্ঠপোষকতাত আছে হাতী, গড়, বাঘ, ভালুককে আদি কৰি কাজিৰঙাৰ ভালেমান গণ্য-মান্য লোক। ইপিনে অসম চৰকাৰৰ দ্বাৰা ইয়াক ৰেজিষ্টাৰ কৰাও হৈছে। এতেকে লটাৰীখন ভুৱা হব নেলাগে। শিয়ালে টিকট এটা ললে। ঠিক টকা পাব বুলিয়েই নহয়। কপালত থাকিলে হেনেও পাব বুলিহে। বৰকৈ টানি-আজুৰি ধৰাত বান্দৰেও এটা টিকট লবলৈ বাধ্য হল। {{gap}}হল কথা গল। টিকট লৈ শিয়ালে তাৰ টিকটটো গাঁতৰ এচুকত<noinclude></noinclude> qqd0121enfw58eopeo5bmn9zyuszp4z 104 73117 203149 202481 2025-06-02T14:15:04Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203149 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|২০|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>দলি মাৰি পেলাই থলে। দিন যোৱাৰ লগে লগে টিকটৰ কথা সি পাহৰিলেই। বান্দৰে কিন্তু টিকটৰ কথা সমূলি পাহৰা নাই। সি টিকটটো ভলকৈ নুৰিয়াই তাৰ বাউসীত পিন্ধা ডাঙৰ তাবিজটোৰ ভিতৰত সুমুৱাই ললে। অকল তেনেকৈ সুমুৱাই লৈয়েই বান্দৰ ক্ষান্ত থকা নাই। পুৱা-গধূলি ঈশ্বৰৰ নাম লওঁতে দুবাৰ সি তাৰ সেই তাবিজটো ধুই নিতৌ দুচলুকৈ কৈ পানী খায়। টিকটটো লৈছো যেতিয়া তাক অৱহেলা কৰা ভাল নহয়—বান্দৰে নিজকে নিজে কয়। সেয়ে এনে ব্যৱস্থা। {{gap}}টিকট লোৱাৰ প্ৰায় তিনি মাহৰ পিচৰ কথা : {{gap}}এদিন দুপৰীয়া শিয়াল-বান্দৰ দুয়োটাই ক’লা জামু খাই আছিল। গছৰ ওপৰৰ পৰা বান্দৰে পাৰি দিছিল, শিয়ালে তলত বটুলিছিল। পেট ঠিহঠিহাই যোৱাকৈ ক’লা জামু খাই দুয়োটাই যেতিয়া জিৰণি লৈছিল তেনেতেই আহি পালে ডাকঘৰৰ টেলিগ্ৰাম পিয়নটো—এখন টেলিগ্ৰাম লৈ। টেলিগ্ৰামখন বান্দৰৰ। টেলিগ্ৰামৰ নাম শুনিয়েই বান্দৰৰ বুকুৱে ধান বানিবলৈ ধৰিলে। কি ঠিক, টেলিগ্ৰামে বা কি দুঃসংবাদ আনিছে! গছৰ তলত থকা শিয়ালেই টেলিগ্ৰামখন চহী কৰি লৈ খুলি পঢ়িলে। বান্দৰে তেতিয়া গছৰ ওপৰত চকু-কাণ মুদি বহি বুকুত হাত দি তাৰ হৃদপিণ্ডৰ শব্দ গণ্টি কৰিছিল। টেলিগ্ৰামখন পঢ়ি এতাই আনন্দত উৰুলিকৃত হৈ শিয়ালে তলৰ পৰা গছৰ ওপৰৰ বান্দৰলৈ চাই মাৰিলে চিঞৰ : সখি, মাৰিলা টেক্কা। ফাৰ্ষ্ট প্ৰাইজ। একেবাৰে বিছ হেজাৰ টকা। শিয়ালে যেন সেইটো চিঞৰ নেমাৰিলে। বান্দৰলৈ বুলি মাৰিলে এটা বন্দুকৰ গুলীহে। চিঞৰটো গৈ বান্দৰৰ কাণত পৰাৰ লগে লগেই গছৰ ডালে-পাতে খুন্দা খাই খাই বান্দৰ আহি গছৰ তলত ধুমুচকৈ পৰিলহি। নিমিষতে কি ঘটি গল শিয়ালে কিছুপৰলৈ তাৰ একো উৱাদিহেই নেপালে। যেতিয়া উৱাদিহ পালে তেতিয়া দেখিলে, তাৰ পৰা কেইহাতমান নিলগতে সখিয়েক বান্দৰ দাঁত নিকটাই হাত-ভৰি এচাৰি পৰি আছে।<noinclude></noinclude> sjllbl2mygrzuhwdjfa4zhzp4yr35rc 203191 203149 2025-06-03T05:46:53Z JyotiPN 1603 203191 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|২০|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>দলি মাৰি পেলাই থলে। দিন যোৱাৰ লগে লগে টিকটৰ কথা সি পাহৰিলেই। বান্দৰে কিন্তু টিকটৰ কথা সমূলি পাহৰা নাই। সি টিকটটো ভলকৈ নুৰিয়াই তাৰ বাউসীত পিন্ধা ডাঙৰ তাবিজটোৰ ভিতৰত সুমুৱাই ললে। অকল তেনেকৈ সুমুৱাই লৈয়েই বান্দৰ ক্ষান্ত থকা নাই। পুৱা-গধূলি ঈশ্বৰৰ নাম লওঁতে দুবাৰ সি তাৰ সেই তাবিজটো ধুই নিতৌ দুচলুকৈ কৈ পানী খায়। টিকটটো লৈছো যেতিয়া তাক অৱহেলা কৰা ভাল নহয়—বান্দৰে নিজকে নিজে কয়। সেয়ে এনে ব্যৱস্থা। {{gap}}টিকট লোৱাৰ প্ৰায় তিনি মাহৰ পিচৰ কথা : {{gap}}এদিন দুপৰীয়া শিয়াল-বান্দৰ দুয়োটাই ক’লা জামু খাই আছিল। গছৰ ওপৰৰ পৰা বান্দৰে পাৰি দিছিল, শিয়ালে তলত বটুলিছিল। পেট ঠিহঠিহাই যোৱাকৈ ক’লা জামু খাই দুয়োটাই যেতিয়া জিৰণি লৈছিল তেনেতেই আহি পালে ডাকঘৰৰ টেলিগ্ৰাম পিয়নটো—এখন টেলিগ্ৰাম লৈ। টেলিগ্ৰামখন বান্দৰৰ। টেলিগ্ৰামৰ নাম শুনিয়েই বান্দৰৰ বুকুৱে ধান বানিবলৈ ধৰিলে। কি ঠিক, টেলিগ্ৰামে বা কি দুঃসংবাদ আনিছে! গছৰ তলত থকা শিয়ালেই টেলিগ্ৰামখন চহী কৰি লৈ খুলি পঢ়িলে। বান্দৰে তেতিয়া গছৰ ওপৰত চকু-কাণ মুদি বহি বুকুত হাত দি তাৰ হৃদপিণ্ডৰ শব্দ গণ্টি কৰিছিল। টেলিগ্ৰামখন পঢ়ি এতাই আনন্দত উৰুলিকৃত হৈ শিয়ালে তলৰ পৰা গছৰ ওপৰৰ বান্দৰলৈ চাই মাৰিলে চিঞৰ : সখি, মাৰিলা টেক্কা। ফাৰ্ষ্ট প্ৰাইজ। একেবাৰে বিছ হেজাৰ টকা। শিয়ালে যেন সেইটো চিঞৰ নেমাৰিলে। বান্দৰলৈ বুলি মাৰিলে এটা বন্দুকৰ গুলীহে। চিঞৰটো গৈ বান্দৰৰ কাণত পৰাৰ লগে লগেই গছৰ ডালে-পাতে খুন্দা খাই খাই বান্দৰ আহি গছৰ তলত ধুমুচকৈ পৰিলহি। নিমিষতে কি ঘটি গল শিয়ালে কিছুপৰলৈ তাৰ একো উৱাদিহেই নেপালে। যেতিয়া উৱাদিহ পালে তেতিয়া দেখিলে, তাৰ পৰা কেইহাতমান নিলগতে সখিয়েক বান্দৰ দাঁত নিকটাই হাত-ভৰি এচাৰি পৰি আছে।{{nop}}<noinclude></noinclude> s0pekj0w2yfxm3hk18z0x2z9k8386tc 203280 203191 2025-06-03T11:10:45Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203280 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh|২০|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>দলি মাৰি পেলাই থলে। দিন যোৱাৰ লগে লগে টিকটৰ কথা সি পাহৰিলেই। বান্দৰে কিন্তু টিকটৰ কথা সমূলি পাহৰা নাই। সি টিকটটো ভালকৈ নুৰিয়াই তাৰ বাউসীত পিন্ধা ডাঙৰ তাবিজটোৰ ভিতৰত সুমুৱাই ললে। অকল তেনেকৈ সুমুৱাই লৈয়েই বান্দৰ ক্ষান্ত থকা নাই। পুৱা-গধূলি ঈশ্বৰৰ নাম লওঁতে দুবাৰ সি তাৰ সেই তাবিজটো ধুই নিতৌ দুচলুকৈ কৈ পানী খায়। টিকটটো লৈছো যেতিয়া তাক অৱহেলা কৰা ভাল নহয়—বান্দৰে নিজকে নিজে কয়। সেয়ে এনে ব্যৱস্থা। {{gap}}টিকট লোৱাৰ প্ৰায় তিনি মাহৰ পিচৰ কথাঃ {{gap}}এদিন দুপৰীয়া শিয়াল-বান্দৰ দুয়োটাই ক’লা জামু খাই আছিল। গছৰ ওপৰৰ পৰা বান্দৰে পাৰি দিছিল, শিয়ালে তলত বটুলিছিল। পেট ঠিহঠিহাই যোৱাকৈ ক’লা জামু খাই দুয়োটাই যেতিয়া জিৰণি লৈছিল তেনেতেই আহি পালে ডাকঘৰৰ টেলিগ্ৰাম পিয়নটো—এখন টেলিগ্ৰাম লৈ। টেলিগ্ৰামখন বান্দৰৰ। টেলিগ্ৰামৰ নাম শুনিয়েই বান্দৰৰ বুকুৱে ধান বানিবলৈ ধৰিলে। কি ঠিক, টেলিগ্ৰামে বা কি দুঃসংবাদ আনিছে! গছৰ তলত থকা শিয়ালেই টেলিগ্ৰামখন চহী কৰি লৈ খুলি পঢ়িলে। বান্দৰে তেতিয়া গছৰ ওপৰত চকু-কাণ মুদি বহি বুকুত হাত দি তাৰ হৃদপিণ্ডৰ শব্দ গণ্টি কৰিছিল। টেলিগ্ৰামখন পঢ়ি এতাই আনন্দত উৰুলিকৃত হৈ শিয়ালে তলৰ পৰা গছৰ ওপৰৰ বান্দৰলৈ চাই মাৰিলে চিঞৰ ঃ সখি, মাৰিলা টেক্কা। ফাৰ্ষ্ট প্ৰাইজ। একেবাৰে বিছ হেজাৰ টকা। শিয়ালে যেন সেইটো চিঞৰ নেমাৰিলে। বান্দৰলৈ বুলি মাৰিলে এটা বন্দুকৰ গুলীহে। চিঞৰটো গৈ বান্দৰৰ কাণত পৰাৰ লগে লগেই গছৰ ডালে-পাতে খুন্দা খাই খাই বান্দৰ আহি গছৰ তলত ধুমুচকৈ পৰিলহি। নিমিষতে কি ঘটি গল শিয়ালে কিছুপৰলৈ তাৰ একো উৱাদিহেই নেপালে। যেতিয়া উৱাদিহ পালে তেতিয়া দেখিলে, তাৰ পৰা কেইহাতমান নিলগতে সখিয়েক বান্দৰ দাঁত নিকটাই হাত-ভৰি এচাৰি পৰি আছে।{{nop}}<noinclude></noinclude> b4bbst744krvyqjp05kfxxpdo943q70 104 73118 203160 202482 2025-06-02T15:48:58Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ 203160 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||কপাল|২১}}</noinclude> {{gap}}সৌভাগ্যবশতঃ বান্দৰৰ অৱস্থা বেয়ালৈ যাবলৈ নেপালে। শিয়ালে সময়মতে লোৱা যথোচিত ব্যৱস্থাৰ গুণতেই বান্দৰ এই যাত্ৰালৈ ৰক্ষা পালে। হাস্পতালৰ সেই যিখন বিছনাত দুৰ্ঘটনা হৈ শিয়াল পৰি আছিল সেইখন বিছনাত কপালৰ ফেৰত বান্দৰো এমাহ থাকি কালিহে ঘৰলৈ ঘূৰি আহিছে। গা সম্পূর্ণ ভাল পালেই তাৰ নামত জমা থকা লটাৰীৰ বিছ হেজাৰ টকা কাজিৰঙা ক’-অপাৰেটিভ বেঙ্কৰ পৰা উলিয়াবলৈ যাবলৈ বান্দৰে আশা ৰাখিছে। যদিহে ইয়াৰ ভিতৰতে কপালে আৰু একো দুৰ্কপাল মাতি নানে। কিন্তু ......। {{gap}}কিন্তু, ইমানবোৰ কথা কৈও শেষত আৰু এটা কথা নকলে বান্দৰৰ আচল কপালৰ কথাটো কোৱাই নহব। সাপ মাৰি নেগুৰত বিষ থোৱা অনুচিত। এতেকে, শেষ কথাটোও কৈ থওঁ। আচলতে, বান্দৰে বিছ হেজাৰ টকীয়া ফাৰ্ষ্ট প্রাইজহে নেলাগে লটাৰীত আন একো প্ৰাইজেই পোৱা নাছিল। এইটো কথা, বান্দৰ হাস্পতালৰ পৰা অহা এসপ্তাহ মানৰ পিচত শ্ৰীশহাৰাম সভাপণ্ডিতলৈ অহা লটাৰীৰ প্ৰাইজ লিষ্টখনৰ পৰা নিৰ্ভুলকৈ জনা গল। লিষ্টখন শহাই নিজেই লৈ আহিছিল শিয়াল-বান্দৰক দেখুৱাবলৈ। তেনেহলে, টকা পোৱা বুলি বান্দৰলৈ টেলিগ্ৰামখননো ক’ৰ পৰা আহিল? ক’ৰ পৰা আহিব আৰু ? কোনোবা দুষ্ট বুদ্ধিৰ লোকে–বান্দৰে লটাৰীৰ টিকট লোৱা খবৰটো ৰাখি—সময়ত তালৈ এই মিছা টেলিগ্ৰামখন কৰি অৰ্থহীন আমোদ এটা উপভোগ কৰিলে। আমোদটো অর্থহীন হলেও কিন্তু বৰ নিৰ্ম্মম। {{center|⸻}}<noinclude></noinclude> 1s3yvvqcgls1872unpi4ckdrs2xrh2j 203281 203160 2025-06-03T11:14:39Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203281 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh||কপাল|২১}}</noinclude> {{gap}}সৌভাগ্যবশতঃ বান্দৰৰ অৱস্থা বেয়ালৈ যাবলৈ নেপালে। শিয়ালে সময়মতে লোৱা যথোচিত ব্যৱস্থাৰ গুণতেই বান্দৰ এই যাত্ৰালৈ ৰক্ষা পালে। হাস্পতালৰ সেই যিখন বিছনাত দুৰ্ঘটনা হৈ শিয়াল পৰি আছিল সেইখন বিছনাত কপালৰ ফেৰত বান্দৰো এমাহ থাকি কালিহে ঘৰলৈ ঘূৰি আহিছে। গা সম্পূৰ্ণ ভাল পালেই তাৰ নামত জমা থকা লটাৰীৰ বিছ হেজাৰ টকা কাজিৰঙা ক’-অপাৰেটিভ বেঙ্কৰ পৰা উলিয়াবলৈ যাবলৈ বান্দৰে আশা ৰাখিছে। যদিহে ইয়াৰ ভিতৰতে কপালে আৰু একো দুৰ্কপাল মাতি নানে। কিন্তু ......। {{gap}}কিন্তু, ইমানবোৰ কথা কৈও শেষত আৰু এটা কথা নকলে বান্দৰৰ আচল কপালৰ কথাটো কোৱাই নহব। সাপ মাৰি নেগুৰত বিষ থোৱা অনুচিত। এতেকে, শেষ কথাটোও কৈ থওঁ। আচলতে, বান্দৰে বিছ হেজাৰ টকীয়া ফাৰ্ষ্ট প্ৰাইজহে নেলাগে লটাৰীত আন একো প্ৰাইজেই পোৱা নাছিল। এইটো কথা, বান্দৰ হাস্পতালৰ পৰা অহা এসপ্তাহ মানৰ পিচত শ্ৰীশহাৰাম সভাপণ্ডিতলৈ অহা লটাৰীৰ প্ৰাইজ লিষ্টখনৰ পৰা নিৰ্ভুলকৈ জনা গল। লিষ্টখন শহাই নিজেই লৈ আহিছিল শিয়াল-বান্দৰক দেখুৱাবলৈ। তেনেহলে, টকা পোৱা বুলি বান্দৰলৈ টেলিগ্ৰামখননো ক’ৰ পৰা আহিল? ক’ৰ পৰা আহিব আৰু? কোনোবা দুষ্ট বুদ্ধিৰ লোকে–বান্দৰে লটাৰীৰ টিকট লোৱা খবৰটো ৰাখি—সময়ত তালৈ এই মিছা টেলিগ্ৰামখন কৰি অৰ্থহীন আমোদ এটা উপভোগ কৰিলে। আমোদটো অৰ্থহীন হলেও কিন্তু বৰ নিৰ্ম্মম। {{center|⸻}}<noinclude></noinclude> nil480alj5s9ij3jfd4kb5dgn6rnvgu 104 73119 203161 202483 2025-06-02T15:56:15Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203161 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" /></noinclude> {{center|{{X-larger|অকাৰণ}}}} {{gap}}বিনা কাৰণে শিৰোনামাটোৰ নামকৰণ “অকাৰণ” কৰা হৈছে। কাৰণ, এই অকাৰণ শিৰোনামাৰ অন্তৰালত শিয়ালৰ জীৱনৰ যিটো বদনাম লুকাই আছে সইতে সইতে তিনি সইত খাই কব পাৰি যে, সেইটো প্ৰকৃততেই কাৰণহীন নহয়। {{gap}}বদনাম!! {{gap}}হয়, বদনাম। “খৰা শিয়াল” বুলি শিয়ালৰ এটা বদনাম আছে।অৱশ্যে, তাৰ নেজডাললৈ চালে এই বদনামৰ সত্যতাৰ সম্বন্ধে সন্দেহ হয়। তাৰ নেজডাল চাই এই বদনাম নিতান্তই অৰ্থহীন আৰু মিছা বুলি যেই কোনো চকু থকা লোকেই এবাৰ নহয়, দুবাৰ নহয় হেজাৰ বাৰ কব। শিয়ালৰ নেজডাল আনবোৰ শিয়ালতকৈ দীঘল হলেও চুটি নহয়। শিয়ালে নিজেই কয়, সাধাৰণতে শিয়ালৰ নেজ যিমান দীঘল হয় তাৰ নেজ ডাল তাতকৈ এক ইঞ্চি বেচি দীঘল। এইটো বোলে সি নিজে স্কেলেৰে জুখি চাই পাইছিল। তাতে, তাৰ নেজডাল নোমেৰে বেচ ভোবোকাৰো। সেই নোমবোৰ ঠিয় কৰি দিলে তাক ম’ৰা চৰায়ে চালি ধৰা যেনেই দেখি। এনে এডাল দীঘল আৰু সুন্দৰ নেজৰ অধিকাৰীক “খঁৰা” বদনাম দিয়াটো কোনোবা শতুৰু বা চকু চৰহা লোকৰ কাম বুলিয়েই অনুমান হয়। {{gap}}অনুমান হলেও এই অনুমান কিন্তু সত্য নহয়, কিয় নহয়, তাক তলৰ ঘটনাটোৰ পৰাই পৰিষ্কাৰকৈ বুজা যাব। {{gap}}আনে চাইকেল চলোৱা দেখি শিয়ালৰো এবাৰ চাইকেল চলাবলৈ শিকিবলৈ মন গল। তেতিয়া তাৰ আক’ নিজৰ চাইকেল নাছিল। শিকিবলৈ বুলি বিচাৰিলে, থেতেলা-বেঙ্গেনা, খুন্দা-খুন্দলি খুৱাই ভাঙে বদলি ভয় কৰি কোনো চাইকেল থকা লোকেই আনক চাইকেল<noinclude></noinclude> cjvotnshew54tmr5pm1z0plyjxf918j 203282 203161 2025-06-03T11:20:07Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203282 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" /></noinclude> {{center|{{X-larger|অকাৰণ}}}} {{gap}}বিনা কাৰণে শিৰোনামাটোৰ নামকৰণ “অকাৰণ” কৰা হৈছে। কাৰণ, এই অকাৰণ শিৰোনামাৰ অন্তৰালত শিয়ালৰ জীৱনৰ যিটো বদনাম লুকাই আছে সইতে সইতে তিনি সইত খাই কব পাৰি যে, সেইটো প্ৰকৃততেই কাৰণহীন নহয়। {{gap}}বদনাম!! {{gap}}হয়, বদনাম। “খৰা শিয়াল” বুলি শিয়ালৰ এটা বদনাম আছে। অৱশ্যে, তাৰ নেজডাললৈ চালে এই বদনামৰ সত্যতাৰ সম্বন্ধে সন্দেহ হয়। তাৰ নেজডাল চাই এই বদনাম নিতান্তই অৰ্থহীন আৰু মিছা বুলি যেই কোনো চকু থকা লোকেই এবাৰ নহয়, দুবাৰ নহয় হেজাৰ বাৰ কব। শিয়ালৰ নেজডাল আনবোৰ শিয়ালতকৈ দীঘল হলেও চুটি নহয়। শিয়ালে নিজেই কয়, সাধাৰণতে শিয়ালৰ নেজ যিমান দীঘল হয় তাৰ নেজ ডাল তাতকৈ এক ইঞ্চি বেচি দীঘল। এইটো বোলে সি নিজে স্কেলেৰে জুখি চাই পাইছিল। তাতে, তাৰ নেজডাল নোমেৰে বেচ ভোবোকাৰো। সেই নোমবোৰ ঠিয় কৰি দিলে তাক ম’ৰা চৰায়ে চালি ধৰা যেনেই দেখি। এনে এডাল দীঘল আৰু সুন্দৰ নেজৰ অধিকাৰীক “খঁৰা” বদনাম দিয়াটো কোনোবা শতুৰু বা চকু চৰহা লোকৰ কাম বুলিয়েই অনুমান হয়। {{gap}}অনুমান হলেও এই অনুমান কিন্তু সত্য নহয়, কিয় নহয়, তাক তলৰ ঘটনাটোৰ পৰাই পৰিষ্কাৰকৈ বুজা যাব। {{gap}}আনে চাইকেল চলোৱা দেখি শিয়ালৰো এবাৰ চাইকেল চলাবলৈ শিকিবলৈ মন গল। তেতিয়া তাৰ আক’ নিজৰ চাইকেল নাছিল। শিকিবলৈ বুলি বিচাৰিলে, থেতেলা-বেঙ্গেনা, খুন্দা-খুন্দলি খুৱাই ভাঙে বুলি ভয় কৰি কোনো চাইকেল থকা লোকেই আনক চাইকেল<noinclude></noinclude> jdcb5h5wvm2htvf9ck1ksvjohe6rk17 104 73120 203165 202484 2025-06-02T16:21:31Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203165 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||অকাৰণ|২৩}}</noinclude>নিদিয়ে। এই কথাটো জানিও শিয়ালে এদিন সিহঁতৰ চুবুৰীৰে আগেয়ে পুলিচত কাম কৰি এতিয়া নাম কাটি ঘৰত এনেয়ে বহি থকা শ্ৰীজহামাল হাজৰিকাক তেওঁৰ চাইকেলখন খুজিছিল। জহামালে শিয়ালক চাইকেল তো নিদিলেই, তাৰ পৰিবৰ্ত্তে শুনালে এষাৰ বৰ আমঠু ক’লা পৰি যোৱা কথা। চাইকেল খোজা দেখি জহামালে শিয়ালক উপলুঙা কৰি—এই চোঁৱাহে, সাত পুৰুষত নাই গাই, কঁৰীয়ালৈ খীৰাবলৈ যায় বুলি কৈছিল। শিয়ালৰ চাইকেল নেথাকিব পাৰে কিন্তু তাৰ আত্মসন্মান আৰু আত্মাভিমান আছে। সেই দেখি নামকটা চিপাহী জহামালৰ সেই কথাষাৰত সি বৰ লাজ পালে, খং উঠিল, অভিমানো জাগিল। সেই লাজ, খং আৰু অভিমানতেই সি সেই দিনাই এশ নে ছকুৰি দি এখন চেকেণ্ড হেণ্ড চাইকেল কিনি পেলালে। প্ৰথমে শিকিবলৈ নো আৰু কি নতুন চাইকেল লাগিছে? চলাবলৈ শিকি মেলি পিচে পৰেও মনৰ জোখাৰে এখন নতুন চাইকেল কিনিব। সেইখিনি সামৰ্থ্য শিয়ালৰ আছে। চাইকেল কিনি ফিল্ডত শিকিবলৈ নিওঁতে শিয়াল জহামালৰ ঘৰৰ আগেদিয়েই গল। তাৰ মতলব—জহামাল জহনীত যোৱাই তাৰ চাইকেলখন দেখক। চেকেণ্ড হেণ্ড হলে কি হব, তাৰ খন চাইকেল জহামালৰ খনতকৈ বহুত নতুন। {{gap}}চাইকেল, শিয়ালে সৰু ল’ৰাৰ দৰে প্ৰথমে তলতে শিকিব খুজিছিল। বান্দৰেহে ক’লে বোলে, নহয়—এবাৰ তলত, এবাৰ ওপৰত কিয় বাৰু, দুবাৰ শিকি মিছাকৈ সময় খৰচ কৰিব লাগিছে। একেবাৰে ওপৰতে শিকা। পোনতে ছেদেলত উঠিব নোৱাৰিলে পিচ ফালে কেৰিয়াৰত বহি শিকিলেও হব। কেৰিয়াৰৰ পৰা ছেদেললৈ বৰ বেচি দূৰ নহয়। আগতে কেৰিয়াৰত শিকি ললে পিচত অনায়াসেই ছেদেল পাবগৈ পাবি। বান্দৰৰ এইবোৰ অভিজ্ঞতা আছে। কাৰণ, সি শিয়ালতকৈ বহুত আগতেই চাইকেল চলাবলৈ শিকি থৈছে চাইকেলখনহে পিচে এতিয়া নাই। ধাৰত মাৰি মহাজনে কেতিয়াবাই লৈ গল।<noinclude></noinclude> ay0j6iw787locdcgrqvvyavkoifyjz7 203283 203165 2025-06-03T11:24:15Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203283 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh||অকাৰণ|২৩}}</noinclude>নিদিয়ে। এই কথাটো জানিও শিয়ালে এদিন সিহঁতৰ চুবুৰীৰে আগেয়ে পুলিচত কাম কৰি এতিয়া নাম কাটি ঘৰত এনেয়ে বহি থকা শ্ৰীজহামাল হাজৰিকাক তেওঁৰ চাইকেলখন খুজিছিল। জহামালে শিয়ালক চাইকেল তো নিদিলেই, তাৰ পৰিবৰ্ত্তে শুনালে এষাৰ বৰ আমঠু ক’লা পৰি যোৱা কথা। চাইকেল খোজা দেখি জহামালে শিয়ালক উপলুঙা কৰি—এই চোঁৱাহে, সাত পুৰুষত নাই গাই, কঁৰীয়ালৈ খীৰাবলৈ যায় বুলি কৈছিল। শিয়ালৰ চাইকেল নেথাকিব পাৰে কিন্তু তাৰ আত্মসন্মান আৰু আত্মাভিমান আছে। সেই দেখি নামকটা চিপাহী জহামালৰ সেই কথাষাৰত সি বৰ লাজ পালে, খং উঠিল, অভিমানো জাগিল। সেই লাজ, খং আৰু অভিমানতেই সি সেই দিনাই এশ নে ছকুৰি দি এখন চেকেণ্ড হেণ্ড চাইকেল কিনি পেলালে। প্ৰথমে শিকিবলৈ নো আৰু কি নতুন চাইকেল লাগিছে? চলাবলৈ শিকি মেলি পিচে পৰেও মনৰ জোখাৰে এখন নতুন চাইকেল কিনিব। সেইখিনি সামৰ্থ্য শিয়ালৰ আছে। চাইকেল কিনি ফিল্ডত শিকিবলৈ নিওঁতে শিয়াল জহামালৰ ঘৰৰ আগেদিয়েই গল। তাৰ মতলব—জহামাল জহনীত যোৱাই তাৰ চাইকেলখন দেখক। চেকেণ্ড হেণ্ড হলে কি হব, তাৰ খন চাইকেল জহামালৰ খনতকৈ বহুত নতুন। {{gap}}চাইকেল, শিয়ালে সৰু ল’ৰাৰ দৰে প্ৰথমে তলতে শিকিব খুজিছিল। বান্দৰেহে ক’লে বোলে, নহয়—এবাৰ তলত, এবাৰ ওপৰত কিয় বাৰু, দুবাৰ শিকি মিছাকৈ সময় খৰচ কৰিব লাগিছে। একেবাৰে ওপৰতে শিকা। পোনতে ছেদেলত উঠিব নোৱাৰিলে পিচ ফালে কেৰিয়াৰত বহি শিকিলেও হব। কেৰিয়াৰৰ পৰা ছেদেললৈ বৰ বেচি দূৰ নহয়। আগতে কেৰিয়াৰত শিকি ললে পিচত অনায়াসেই ছেদেল পাবগৈ পাৰি। বান্দৰৰ এইবোৰ অভিজ্ঞতা আছে। কাৰণ, সি শিয়ালতকৈ বহুত আগতেই চাইকেল চলাবলৈ শিকি থৈছে চাইকেলখনহে পিচে এতিয়া নাই। ধাৰত মাৰি মহাজনে কেতিয়াবাই লৈ গল।<noinclude></noinclude> iuovtr2olbo9mgq5tmc4oonkk6lk8mp 104 73121 203159 202485 2025-06-02T15:44:41Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203159 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|২৪|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude> {{gap}}অৱশেষত সেয়ে হল। কেৰিয়াৰত বহি শিকিবলৈ চেষ্টা কৰিয়েই শিয়ালে বিদ্যাৰম্ভ কৰিলে। বান্দৰে দিহা-পৰামৰ্শ দি ধৰি মেলি সহায় কৰি দিলে। এনেকৈয়ে কেবাদিনো গল। আধা আধি চাইকেল শিকা শিয়ালৰ প্ৰায় হৈছিলেই। এনেতে এদিন এটা ঘটনা ঘটিল। একেবাৰে অপ্ৰত্যাশিত ঘটনা। সেইদিনাও আগৰ কিদিনৰ দৰেই শিয়ালে চাইকেলৰ কেৰিয়াৰত বহি ৰেডি হৈ বাট চাই আছিল বান্দৰে ঠেলা মাৰি দিয়ালৈ। যথা সময়ত বান্দৰেও ওৱান, টু, থ্ৰী বুলি চাইকেলৰে সৈতে শিয়ালক ঠেলা মাৰি দিলে। ঠেলাৰ কোবত কিছু দূৰ গৈয়েই “মৰিলোঁ ঔ”-বুলি বিকট চিঞৰ এটা মাৰি শিয়াল চাইকেলৰ পৰা বাগৰি পৰিল। পৰিল যদিও সি চাইকেলৰ পৰা বিচ্ছিন্ন নহৈ প্ৰায় লগতে লাগি থাকিল। কেঁকনি তাৰ ক্ৰমাৎ বাঢ়ি গল। বান্দৰে কাষলৈ গৈ দেখে কাণ্ড সাংঘাটিক! শিয়ালৰ নেজডাল প্ৰায় গুৰিলৈকে চাইকেলৰ ফ্ৰী-হুইলত পাক খাই সোমাই পৰিছে। সেইডাল এতিয়া পাক এৰুৱাই তাৰ পৰা খুলি অনাই টান। তাকে কৰিবলৈ গলে—সিমান পৰে হয়তো শিয়ালৰ প্ৰাণলৈয়ে টনাটনি পৰিব। এতেকে সেইবোৰ একো নকৰি বান্দৰে তাৰ উপস্থিত বুদ্ধিৰে জেপৰ পৰা চুৰী কটাৰীখন উলিয়াই গুৰিতে শিয়ালৰ নেজডাল কাটি দিলে। এনেকৈ নেজ কটাত শিয়ালৰ প্ৰাণ বাচিল। কিন্তু মান? {{gap}}মান কিন্তু নেবাচিল। সিদিনাৰ পৰাই শিয়াল “খঁৰা শিয়াল” হল। তাক দেখিলেই জীৱ-জন্তুবোৰে হাঁহে, ফিচিঙা ফিচিঙি কৰে। ডাঙৰবোৰে মুখে ফটাই অৱশ্যে একো নকয়। সৰুবোৰে হলে তাক দেখিলেই চিঞৰি চিঞৰি গান গাই : ৰ’দো দিছে, বৰষুণো দিছে, খঁৰা শিয়ালৰ বিয়া হৈছে......। এইবোৰ দেখি শুনি শিয়ালৰ জীয়াতে মৰা যেন লাগিবলৈ ধৰিলে। এই জীয়া মানসিক যন্ত্ৰণাত সি আৰু থাকিব নোৱাৰি এদিন নগৰলৈ গুচি গল। নগৰত সি বহুত নামজলা ডাক্তৰৰ লগত আলোচনা কৰিলে,–কোনোবাই কিবা ভাল {{SIC|দৰৰ|দৰব}} দি তাৰ খঁৰা নেজডাল দীঘল কৰি দিব পাৰিব নেকি?<noinclude></noinclude> 0stfqzzrq6nqd8kfscxgiqiq5lgla8d 203284 203159 2025-06-03T11:29:08Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203284 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh|২৪|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude> {{gap}}অৱশেষত সেয়ে হল। কেৰিয়াৰত বহি শিকিবলৈ চেষ্টা কৰিয়েই শিয়ালে বিদ্যাৰম্ভ কৰিলে। বান্দৰে দিহা-পৰামৰ্শ দি ধৰি মেলি সহায় কৰি দিলে। এনেকৈয়ে কেবাদিনো গল। আধা আধি চাইকেল শিকা শিয়ালৰ প্ৰায় হৈছিলেই। এনেতে এদিন এটা ঘটনা ঘটিল। একেবাৰে অপ্ৰত্যাশিত ঘটনা। সেইদিনাও আগৰ কিদিনৰ দৰেই শিয়ালে চাইকেলৰ কেৰিয়াৰত বহি ৰেডি হৈ বাট চাই আছিল বান্দৰে ঠেলা মাৰি দিয়ালৈ। যথা সময়ত বান্দৰেও ওৱান, টু, থ্ৰী বুলি চাইকেলৰে সৈতে শিয়ালক ঠেলা মাৰি দিলে। ঠেলাৰ কোবত কিছু দূৰ গৈয়েই “মৰিলোঁ ঔ”-বুলি বিকট চিঞৰ এটা মাৰি শিয়াল চাইকেলৰ পৰা বাগৰি পৰিল। পৰিল যদিও সি চাইকেলৰ পৰা বিচ্ছিন্ন নহৈ প্ৰায় লগতে লাগি থাকিল। কেঁকনি তাৰ ক্ৰমাৎ বাঢ়ি গল। বান্দৰে কাষলৈ গৈ দেখে কাণ্ড সাংঘাটিক! শিয়ালৰ নেজডাল প্ৰায় গুৰিলৈকে চাইকেলৰ ফ্ৰী-হুইলত পাক খাই সোমাই পৰিছে। সেইডাল এতিয়া পাক এৰুৱাই তাৰ পৰা খুলি অনাই টান। তাকে কৰিবলৈ গলে—সিমান পৰে হয়তো শিয়ালৰ প্ৰাণলৈয়ে টনাটনি পৰিব। এতেকে সেইবোৰ একো নকৰি বান্দৰে তাৰ উপস্থিত বুদ্ধিৰে জেপৰ পৰা চুৰী কটাৰীখন উলিয়াই গুৰিতে শিয়ালৰ নেজডাল কাটি দিলে। এনেকৈ নেজ কটাত শিয়ালৰ প্ৰাণ বাচিল। কিন্তু মান? {{gap}}মান কিন্তু নেবাচিল। সিদিনাৰ পৰাই শিয়াল “খঁৰা শিয়াল” হল। তাক দেখিলেই জীৱ-জন্তুবোৰে হাঁহে, ফিচিঙা ফিচিঙি কৰে। ডাঙৰবোৰে মুখে ফটাই অৱশ্যে একো নকয়। সৰুবোৰে হলে তাক দেখিলেই চিঞৰি চিঞৰি গান গাই : ৰ’দো দিছে, বৰষুণো দিছে, খঁৰা শিয়ালৰ বিয়া হৈছে......। এইবোৰ দেখি শুনি শিয়ালৰ জীয়াতে মৰা যেন লাগিবলৈ ধৰিলে। এই জীয়া মানসিক যন্ত্ৰণাত সি আৰু থাকিব নোৱাৰি এদিন নগৰলৈ গুচি গল। নগৰত সি বহুত নামজলা ডাক্তৰৰ লগত আলোচনা কৰিলে,–কোনোবাই কিবা ভাল {{SIC|দৰব|দৰৰ}} দি তাৰ খঁৰা নেজডাল দীঘল কৰি দিব পাৰিব নেকি?<noinclude></noinclude> o4cafmdh99r8kn1gh6wvoci5o3mgw5j 104 73122 203167 202486 2025-06-02T16:36:51Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ 203167 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||অকাৰণ|২৫}}</noinclude>পাৰিলে তাৰ বাবে সি যিমান লাগে সিমান ধন দিবলৈ সাজু আছে। কিন্তু কোনো ডাক্তৰেই দৰবৰ দ্বাৰা খঁৰা নেজ পূৰা কৰিব পৰাৰ ভাৰ গাত নললে। কাৰণ, তেনে কোনো দৰব চিকিৎসা বিজ্ঞানত আজিলৈকে আবিষ্কাৰেই হোৱা নাই। এজন বিলাত নে আমেৰিকাত পাছ কৰি অহা ছাৰ্জন ডাক্তৰে শিয়ালক হলে ক’লে যে, তেওঁ অপাৰেছন কৰি তাৰ খঁৰা নেজডাল দীঘল কৰি দিব পাৰিব। সেই ছাৰ্জনজনৰ কথা মতেই শিয়ালে তেওঁৰ “নাৰ্ছিং হ’ম”ত ভৰ্ত্তি হৈ দুমাহ থাকি চিকিৎসা কৰিলে। তাতেই তাৰ খঁৰা নেজডাল দীঘল হল। দীঘল হল মানে,—ছার্জনে অপাছেন কৰি সদ্য মৰা শিয়াল এটাৰ নেজ এডাল কাটি আনি শিয়ালৰ খৰা নেজত জোৰা লগাই দিলে। নতুন, ধুনীয়া নেজডাল পাই শিয়ালে আনন্দত উৎফুল্ল হৈ ঘূৰি ঘূৰি চালে। চাই আপোন পাহৰা হল। এতিয়া আৰু তাক খঁৰা বুলিবৰ সাধ্য কাৰ ? যি তাক এতিয়াও খঁৰা বুলিব, সি ক—ণা। {{gap}}নতুন নেজ লগাই শিয়াল কাজিৰঙালৈ ঘূৰি আহিল ৷ আহোঁতে সি নগৰৰ পৰা নতুন ৰেলি চাইকেল এখনো কিনি লৈ আহিল। জীৱ-জন্তুবোৰে শিয়ালক দীঘল নেজডালেৰে পুনৰ দেখি তাজ্জব মানিলে। সিহঁতৰ বহুতেই কৌতুহল মাৰ নিয়াবলৈ খঁৰা নেগুৰডাল আকৌ কেনেকৈ দীঘল হল—সেই বিষয়ে শিয়ালক সুধিছিল। শিয়ালে কিন্তু আচল কথাটো কাৰো আগত ভাঙি নকলে। তাৰ পৰিবৰ্ত্তে ডাঙ্কোপ মাৰি সি জন্তুবোৰৰ আগত জাহিৰ কৰিলে : সি নেখাই নবই দুমাহ একান্ত মনে দেৱাদিদেৱ মহাদেৱক কঠোৰ তপস্যা কৰিছিল। মহাদেৱে তাৰ সেই তপস্যাত সন্তুষ্ট হৈ তাক বৰ দিলে তাৰ খঁৰা নেজডাল দীঘল হবলৈ। আৰু সেই বৰ মহাদেৱৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা মাত্ৰকে তাৰ খঁৰা নেজডাল লহপহকৈ বাঢ়ি আগৰ সমান হল। আগৰ সমান ক’ত, আগতকৈ অলপমান বেচিহে দীঘল হল ৷ {{gap}}শিয়ালৰ এই “গাঁজাখুৰী” কথাটো বিশ্বাস নকৰি হেবাং<noinclude></noinclude> g8o48f5g3ysh3jkojfls2x2artgbgt5 203285 203167 2025-06-03T11:33:15Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203285 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh||অকাৰণ|২৫}}</noinclude>পাৰিলে তাৰ বাবে সি যিমান লাগে সিমান ধন দিবলৈ সাজু আছে। কিন্তু কোনো ডাক্তৰেই দৰবৰ দ্বাৰা খঁৰা নেজ পূৰা কৰিব পৰাৰ ভাৰ গাত নললে। কাৰণ, তেনে কোনো দৰব চিকিৎসা বিজ্ঞানত আজিলৈকে আবিষ্কাৰেই হোৱা নাই। এজন বিলাত নে আমেৰিকাত পাছ কৰি অহা ছাৰ্জন ডাক্তৰে শিয়ালক হলে ক’লে যে, তেওঁ অপাৰেছন কৰি তাৰ খঁৰা নেজডাল দীঘল কৰি দিব পাৰিব। সেই ছাৰ্জনজনৰ কথা মতেই শিয়ালে তেওঁৰ “নাৰ্ছিং হ’ম”ত ভৰ্ত্তি হৈ দুমাহ থাকি চিকিৎসা কৰিলে। তাতেই তাৰ খঁৰা নেজডাল দীঘল হল। দীঘল হল মানে,—ছাৰ্জনে অপাৰেছন কৰি সদ্য মৰা শিয়াল এটাৰ নেজ এডাল কাটি আনি শিয়ালৰ খৰা নেজত জোৰা লগাই দিলে। নতুন, ধুনীয়া নেজডাল পাই শিয়ালে আনন্দত উৎফুল্ল হৈ ঘূৰি ঘূৰি চালে। চাই আপোন পাহৰা হল। এতিয়া আৰু তাক খঁৰা বুলিবৰ সাধ্য কাৰ? যি তাক এতিয়াও খঁৰা বুলিব, সি ক—ণা। {{gap}}নতুন নেজ লগাই শিয়াল কাজিৰঙালৈ ঘূৰি আহিল। আহোঁতে সি নগৰৰ পৰা নতুন ৰেলি চাইকেল এখনো কিনি লৈ আহিল। জীৱ-জন্তুবোৰে শিয়ালক দীঘল নেজডালেৰে পুনৰ দেখি তাজ্জব মানিলে। সিহঁতৰ বহুতেই কৌতুহল মাৰ নিয়াবলৈ খঁৰা নেগুৰডাল আকৌ কেনেকৈ দীঘল হল—সেই বিষয়ে শিয়ালক সুধিছিল। শিয়ালে কিন্তু আচল কথাটো কাৰো আগত ভাঙি নকলে। তাৰ পৰিবৰ্ত্তে ডাঙ্কোপ মাৰি সি জন্তুবোৰৰ আগত জাহিৰ কৰিলে : সি নেখাই নবই দুমাহ একান্ত মনে দেৱাদিদেৱ মহাদেৱক কঠোৰ তপস্যা কৰিছিল। মহাদেৱে তাৰ সেই তপস্যাত সন্তুষ্ট হৈ তাক বৰ দিলে তাৰ খঁৰা নেজডাল দীঘল হবলৈ। আৰু সেই বৰ মহাদেৱৰ মুখৰ পৰা ওলোৱা মাত্ৰকে তাৰ খঁৰা নেজডাল লহপহকৈ বাঢ়ি আগৰ সমান হল। আগৰ সমান ক’ত, আগতকৈ অলপমান বেচিহে দীঘল হল। {{gap}}শিয়ালৰ এই “গাঁজাখুৰী” কথাটো বিশ্বাস নকৰি হেবাং<noinclude></noinclude> cdw05ai2wnveafgm77f0q9t7ar1zplb 104 73123 203162 202487 2025-06-02T15:58:09Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203162 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|২৬|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>জীৱ-জন্তুবোৰৰ আন উপায় নাছিল। শিয়ালে কোৱা মতেই সিহঁতে একেবাৰে বিশ্বাস কৰিলে এই গো-কাট মিছা কথাটো। বিশ্বাস কৰিলেও আৰু শিয়াল এতিয়া সেই নতুন দীঘল, ধুনীয়া নেজৰ গৰাকী হলেও তাৰ আগৰ বদনামটো কিন্তু থাকি গল আজিলৈকে। ইয়াকেই কয় বোলে—মৰিলেও নেযায় ধনঞ্জয় বায়ু। {{center|⸻}}<noinclude></noinclude> 131fcefrondg8nec6v5j9dt5oy2zwa9 203286 203162 2025-06-03T11:35:02Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ 203286 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" />{{rh|২৬|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>জীৱ-জন্তুবোৰৰ আন উপায় নাছিল। শিয়ালে কোৱা মতেই সিহঁতে একেবাৰে বিশ্বাস কৰিলে এই গো-কাট মিছা কথাটো। বিশ্বাস কৰিলেও আৰু শিয়াল এতিয়া সেই নতুন দীঘল, ধুনীয়া নেজৰ গৰাকী হলেও তাৰ আগৰ বদনামটো কিন্তু থাকি গল আজিলৈকে। ইয়াকেই কয় বোলে—মৰিলেও নেযায় ধনঞ্জয় বায়ু। {{center|⸻}}<noinclude></noinclude> b7lyjrm8bfqyduv3ed3abaj1j5dmpe7 104 73124 203163 202488 2025-06-02T16:05:05Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203163 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" /></noinclude> {{center|{{X-larger|অঘটন}}}} {{gap}}পুলিচৰ চকুত ধূলি দি বান্দৰ পলাই সাৰিলে। শিয়াল ধৰা পৰিল। ধৰা পৰি হাতত হেণ্ডকাফ্ পিন্ধি থানালৈ গৈ এনিশা হাজোতত বাস কৰিলে। তাৰ পিচ দিনা কছাৰীত হোৱা বিচাৰত দোষী সাব্যস্ত হৈ শিয়ালৰ দুমাহ ফাটেক আৰু পঞ্চাছ টকা জৰিমনা হল। জৰিমনা অনাদায়ে আৰু এমাহ ফাটেক। কিন্তু ...........। {{gap}}কিন্তু সেইবোৰ এতিয়া থাওক। সেইবোৰ পিচৰ কথা। সেইবোৰ কোৱাৰ আগতে কব লাগিব শিয়ালৰ কি দোষত দুমাহলৈ ফাটেক আৰু পঞ্চাছ টকাকৈ জৰিমনা হল। ঘটনাটো, ঘটনা বুলিলে অৱশ্যে ভুল হব। সেইকাৰণেই বুলিব লাগিব অঘটন। {{gap}}অঘটনটো ঘটিল এনেকৈ : {{gap}}বহুত দিনৰ আগৰ পৰা শিয়ালৰ গাত কিবা এটা অচিন চৰ্ম্মৰোগে বাঁহ লৈছিল। চকু চৰহা, পেটকুপটীয়া যিবোৰ জন্তুৱে তল খুচৰি ফুৰি শিয়ালৰ এই ৰোগটোৰ কথা গম পাইছিল সিহঁতে কৈছিল, শিয়ালৰ সেয়া খৰ হৈছে। ইয়াত সিহঁতৰ যুক্তি : খৰ শিয়ালৰ নহবই বা কিয়? কথাতে কয় বোলে, এশ পাপে জ্বৰ, হেজাৰ পাপে খৰ। শিয়ালে জানো জীৱনত কেতিয়াবা কিবা পুণ্য কৰিছে। লোকৰ হাঁহ, পাৰ চুৰ কৰি খাই সি আজীৱন পাপকেই কৰি আহিছে। এইবোৰৰ কৰ্ম্মফল সি জানো নোভোগাকৈ থাকিব? ভুগিব। আৰু সেয়া ভুগিছেও—গোটেই গাত খৰৰ বাঁহ লৈ। শিয়ালে কিন্তু এই চেলেপু, চকু চৰহা জন্তুবোৰৰ কথালৈ মুঠেই কেৰেপ নকৰে। সিহঁতে তাৰ গাত সেয়া খৰ বুলি দেখুউৱা যুক্তিৰ প্ৰতি, সেয়া খৰ নহয় বা খৰ হবই নোৱাৰে বুলি দেখুউৱা তাৰ প্ৰতিযুক্তি এনে : এশ পাপত জ্বৰ আৰু হেজাৰ পাপত খৰ হোৱা কথাষাৰ<noinclude></noinclude> cuzivbehvxju3yi5fkp1cipyybs2gkc 203287 203163 2025-06-03T11:44:55Z Jyoti Chiring 2949 /* বৈধকৰণ হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203287 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Jyoti Chiring" /></noinclude> {{center|{{X-larger|অঘটন}}}} {{gap}}পুলিচৰ চকুত ধুলি দি বান্দৰ পলাই সাৰিলে। শিয়াল ধৰা পৰিল। ধৰা পৰি হাতত হেণ্ডকাফ্ পিন্ধি থানালৈ গৈ এনিশা হাজোতত বাস কৰিলে। তাৰ পিচ দিনা কছাৰীত হোৱা বিচাৰত দোষী সাব্যস্ত হৈ শিয়ালৰ দুমাহ ফাটেক আৰু পঞ্চাছ টকা জৰিমনা হল। জৰিমনা অনাদায়ে আৰু এমাহ ফাটেক। কিন্তু ...........। {{gap}}কিন্তু সেইবোৰ এতিয়া থাওক। সেইবোৰ পিচৰ কথা। সেইবোৰ কোৱাৰ আগতে কব লাগিব শিয়ালৰ কি দোষত দুমাহলৈ ফাটেক আৰু পঞ্চাছ টকাকৈ জৰিমনা হল। ঘটনাটো, ঘটনা বুলিলে অৱশ্যে ভুল হব। সেইকাৰণেই বুলিব লাগিব অঘটন। {{gap}}অঘটনটো ঘটিল এনেকৈঃ {{gap}}বহুত দিনৰ আগৰ পৰা শিয়ালৰ গাত কিবা এটা অচিন চৰ্ম্মৰোগে বাঁহ লৈছিল। চকু চৰহা, পেটকুপটীয়া যিবোৰ জন্তুৱে তল খুচৰি ফুৰি শিয়ালৰ এই ৰোগটোৰ কথা গম পাইছিল সিহঁতে কৈছিল, শিয়ালৰ সেয়া খৰ হৈছে। ইয়াত সিহঁতৰ যুক্তি : খৰ শিয়ালৰ নহবই বা কিয়? কথাতে কয় বোলে, এশ পাপে জ্বৰ, হেজাৰ পাপে খৰ। শিয়ালে জানো জীৱনত কেতিয়াবা কিবা পুণ্য কৰিছে। লোকৰ হাঁহ, পাৰ চুৰ কৰি খাই সি আজীৱন পাপকেই কৰি আহিছে। এইবোৰৰ কৰ্ম্মফল সি জানো নোভোগাকৈ থাকিব? ভুগিব। আৰু সেয়া ভুগিছেও—গোটেই গাত খৰৰ বাঁহ লৈ। শিয়ালে কিন্তু এই চেলেপু, চকু চৰহা জন্তুবোৰৰ কথালৈ মুঠেই কেৰেপ নকৰে। সিহঁতে তাৰ গাত সেয়া খৰ বুলি দেখুউৱা যুক্তিৰ প্ৰতি, সেয়া খৰ নহয় বা খৰ হবই নোৱাৰে বুলি দেখুউৱা তাৰ প্ৰতিযুক্তি এনেঃ এশ পাপত জ্বৰ আৰু হেজাৰ পাপত খৰ হোৱা কথাষাৰ<noinclude></noinclude> tv5sx1druvk32onlq4hkgfc2svn5xwj 104 73125 203164 202489 2025-06-02T16:13:10Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203164 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|২৮|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>যদি সঁচা তেন্তে তাৰ সেয়া কেতিয়াও খৰ নহয়। কাৰণ জ্বৰ নোহোৱাকৈ খৰ কেতিয়াও হব নোৱাৰে। শিয়ালে যদি আজীৱন পাপকেই কৰি আহিছে তেন্তে সেই পাপৰ সংখ্যা এশ হওঁতে তাৰ জৰুল জ্বৰ হব লাগিছিল। কিন্তু, তাৰ মনত পৰা মতে আজিলৈকে তাৰ জ্বৰৰ কথা নকওঁৱেই, মূৰ কামোৰণি এটা হৈছে বুলিও কোনো মতে শতুৰুৱেও বুকুত হাত দি কব নোৱাৰে। এশ নোহোৱাকৈ হেজাৰ যেনেকৈ হব নোৱাৰে ঠিক তেনেকৈয়ে হব নোৱাৰে ফকৰাটোত থকা মতে—জ্বৰ নোহোৱাকৈ খৰ। {{gap}}শিয়ালৰ মতে এয়া তাৰ সাধাৰণ খজুতি বেমাৰ এটা। খজুতি নো কাৰ নহয়। সকলোৰে হয়। ডাঙৰ ডাঙৰ ৰজা-মহাৰজাবোৰৰো খজুতি বেমাৰ আছে। থাকিলেও কিন্তু এই সাধাৰণ খজুতিটোৱেই শিয়ালক অসাধাৰণ ভাবে জ্বলাকলা কৰি মাৰিছে। খজুতিৰ কোবত তাৰ খাৱন, শোৱন নাই বুলিলেই হয়। তাৰোপৰি ইয়াৰ চিকিৎসাৰ বাবেই শিয়ালে অলেখ ধন পানী কৰিছে। প্ৰথমেই কাজিৰঙাৰ নামজ্বলা লেডী ডাক্তৰ মিছ মেজালি পৰুৱা বৰুৱাৰ পৰা সি কেইবাটাও ইনজেকছন ললে। তাৰ পৰা একো ফল নেপাই খবৰ কাগজত বিজ্ঞাপন চাই নানা ঠাইৰ পৰা “বিফলে মূল্য ফিৰৎ” দিয়া বহুত দৰব মগাই আনি ব্যৱহাৰ কৰিলে। নাই, তাতো একো ফল নহল। একো ফল নহল—দেৱাদিদেৱ মহাদেৱৰ আশীৰ্ব্বাদত সপোনত পোৱা তাবিজ মগাই আনি লৈও। {{gap}}শেহলৈ শিয়াল প্ৰায় হতাশেই হৈ পৰিছিল। এনে অৱস্থাত সখিয়েক বান্দৰে এদিন এটা খবৰ দিলে শিয়ালক। বান্দৰে অসম ভূগোল পঢ়োঁতে শিৱসাগৰ জিলাৰ গোলাঘাটৰ ওচৰত নামবৰ হাবিত থকা গৰম পানীৰ কথা পাইছিল। এই গৰম পানীৰ উঁহবোৰত বোলে গন্ধক মিহলি হৈ আছে। আৰু সেই কাৰণেই চৰ্ম্মৰোগ হোৱা লোকে এই উঁহৰ পানীত গা ধুলে চৰ্ম্মৰোগ গুছে। বান্দৰে কথাটো শিয়ালক কলে। কলে : ইমান দৰব-জাতি কৰি, তাবিজ পিন্ধিও একো গুণে নধৰিলে যেতিয়া শেষ চেষ্টা এবাৰ কৰি চোৱাত<noinclude></noinclude> r1o4gvdtza5eo4nrarsvfm6cm9rvpiu 104 73126 203168 202490 2025-06-02T16:43:53Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203168 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||অঘটন|২৯}}</noinclude>কি লোকচান আছে। ঈশ্ববে কিজানি চকু মেলি চায়েই। গৰম পানী কোনো অজান্তি মুলুকতো নহয়। আমাৰ এই কাজিৰঙাৰ পূব অংশটোৰ নামেই নামবৰ হাবি। তাতে আছে এই গৰম পানী। ওলোৱা সখি এবাৰ গৈ আহোঁ। ই আমাৰ তীৰ্থযাত্ৰা হোৱাদিয়েই হব। সখিয়েক বান্দৰৰ কথাত শিয়াল মান্তি হল। হবৰ কথাই। কাৰণ, শিয়ালৰ মনৰ অৱস্থা এতিয়া এনেকুৱা হৈছেগৈ যে, কোনোবাই যদি কয়—বিহ খালে তোমাৰ এই চৰ্ম্মৰোগ ভাল হব তেন্তে সি বিহ খাবলৈও ৰাজী আছে। {{gap}}দিনবাৰ চাই এদিন দুয়ো সখিয়ে গৰম পানীলৈ বুলি যাত্ৰা কৰিলে। সিহঁতৰ যাত্ৰাৰ বাহন হল – শিয়ালৰ নতুনকৈ কিনা ৰেলি চাইকেলখন। বাট দূৰ। সিহঁতৰ বন্দবস্ত—দুয়োটাই সলনা সলনি কৈ চাইকেল চলাব। এটাই চলাই ভাগৰ লাগিলে সিটোৱে চলাব আৰু ইটো পিচফালে কেৰিয়াৰত বহি যাব। এনেকৈয়ে সিহঁত গৈ আছে। বাট,—হাবিতলীয়া লুংলুঙীয়া বাট। ঠায়ে ঠায়ে গছৰ ডালত মূৰ লাগি খুন্দা খাই মূৰ ভগাৰে ভয়। কিন্তু শিয়াল, বান্দৰ পাকৈত চাইকেল আৰোহী। সকলো বিপদ বিঘিনি অতিক্ৰম কৰি সিহঁত গৈ আছে। গৈ গৈ সিহঁতে দুদিনৰ পিচত বেচ আহল বহল আলিবাটত আহি ওলালহি। আলিবাটবোৰ দেখিলে ঠাইখন নগৰ যেনেই অনুমান হয়। {{gap}}হয়, ঠাইখন নগৰেই—। বাটৰ কাষে কাষে দোকান বজাৰ আছে, লেম্প পষ্ট আছে, চাইন বৰ্ড আছে। চাইকেল চলাই গৈ থাকোতেই এখন চাইন বৰ্ডলৈ শিয়ালৰ চকু গল। তাত লিখা আছে : এখন চাইকেলত দুজন উঠিলে দণ্ডনীয় হব। শিয়ালে সেই চাইন বৰ্ডখন বান্দৰক দেখুৱালে। কেৰিয়াৰত বহি যোৱা বান্দৰে কলে, সেইবোৰ মিছামিছি, ফাং ফুং। সেইবোৰ নামতহে আছে। কামত কোনেও নেমানে। একো নহয়। গৈ থাকা। কিন্তু, অদৃষ্ট বেয়া থাকিলে কোন আৰু কিমান দূৰ গৈ থাকিব পাৰে? সেই কাৰণেই, অদৃষ্ট বেয়া আছিল দেখিয়েই হবপায় শিয়াল আৰু, বান্দৰ আৰু<noinclude></noinclude> 8rwygre77pw5tkb6k155klptmhsxhl9 104 73129 203204 203133 2025-06-03T06:20:01Z JyotiPN 1603 203204 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" /></noinclude> {{center|{{X-larger|কেৰামতালি}}}} {{gap}}চাইকেল এক্‌চিডেণ্ট কৰি খোৱা তিনিমাহ ফাটেকৰ ম্যাদ শেষ কৰি শিয়াল অৱশেষত কাজিৰঙালৈ পুনৰ ঘূৰি আহিল। তিনি মাহৰ নিৰুদ্দেশৰ পিচত শিয়ালক পুনৰ সিহঁতৰ মাজত পাই বন্ধু বান্ধৱ সকলোৱেই তাক আনন্দেৰে আদৰ সাদৰ কৰি অভিনন্দন জনালে। ইমান দিন কলৈ গৈছিল বুলি সোধাৰ উত্তৰত শিয়ালে একো লুকঢাক নকৰি আচল কথাটোকে সকলোৰ আগত ভাঙি কলে। অঘটনটোৰ বাবে শিয়ালক সহানভূতি জনাই জীৱ-জন্তুবোৰে বান্দৰৰ কাৰণে দুখ প্ৰকাশ কৰিলে। কাৰণ, পুলিচৰ হাতৰ পৰা পলাই সাৰিও আজি তিনি মাহে বান্দৰ কাজিৰঙা ওলোৱাহি নাই, আচৰিত কথা। কৰবাত আৰু, আন কিবা অঘটন নঘটিলেই হয়। ঈশ্বৰে নকৰক। {{gap}}কাজিৰঙা আহি পোৱাৰ তিনি দিনৰ দিনা মুনিচুনি বেলিকা চিকাৰলৈ ওলাই শিয়ালে তিনি মানি বাটত এজন অচিনাকী ভদ্ৰলোক লগ পালে। ভদ্ৰলোক চেহেৰাত চুটি চাপৰ। স্বাস্থ্য ক্ষীণ। পিন্ধনত হাফপেণ্ট আৰু হাৱাইন শ্বাৰ্ট। কান্ধত ওলোমাই লোৱা এটা জোলোঙা। হাতত এডাল লাখুটি। প্ৰথমে শিয়ালে ভদ্ৰলোকক কোনোবা বিদেশী ভ্ৰমণকাৰী বুলিয়েই ভাবিছিল। কাৰণ, দেশ-বিদেশৰ ঢেৰ ভ্ৰমণকাৰী বছৰটোৰ প্ৰায় সকলো সময়তেই মৃগয়াবন এই কাজিৰঙা ভ্ৰমণ কৰিবলৈ আহি থাকে। আজিও তেনেকুৱাই কোনোবা এজন আহিছে চাগৈ। কিন্তু সেই ভদ্ৰলোক একেবাৰে কাষ চাপি আহি শিয়ালৰ ভুল ভাঙি দিলে। ভদ্ৰলোক কোনো দেশী বা বিদেশী ভ্ৰমণকাৰী নহয়। ভদ্ৰলোক শিয়ালৰ সখিয়েক স্বয়ং<noinclude></noinclude> eeno7b9ob67me3gapbwleh6lwkj9a10 104 73130 203202 203134 2025-06-03T06:17:40Z JyotiPN 1603 203202 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||কেৰামতালি|৩৩}}</noinclude>বান্দৰ। আজি দীৰ্ঘ তিনি মাহৰ মূৰত দুয়োটাৰে দেখাদেখি হোৱাত আনন্দত অভিভূত হৈ দুয়োটাই আনন্দৰ চকুপানী টুকি সাৱটা-সাৱটি কৰিলে। কথা পাতি ঘৰলৈ আহি থাকোতেই বাটতে শিয়ালে তাৰ জেল খোৱাৰ কাহিনী বান্দৰক শুনালে, আৰু কলে যে, পৰহি দিনাহে সি খালাচ পাই আহি কাজিৰঙা পাইছেহি। আহিয়েই সি সখিয়েকৰ খবৰ লৈছিল। কিন্তু, সখিয়েক এতিয়াও কাজিৰঙালৈ ঘূৰি নাই অহা বুলি জানি এই কেইদিন সি বৰ অশান্তিত দিন কটাইছে। বান্দৰেও তাৰ কাহিনী শুনালে : সি পুলিচৰ হাতৰ পৰা সাৰিলে যদিও মানুহৰ হাতৰ পৰা সাৰিব নোৱাৰিলে। কিছুমান ল’ৰাই তাক খেদি ধৰি এটা মানুহকে বেচি দিলে। সেই মানুহটোৱে তাক নাচ আৰু, চাৰ্কাচ শিকালে। ভালকৈ শিকাৰ পিচত তাৰ সেই নাচ আৰু চাৰ্কাছ নগৰে-চহৰে, হাটে-বজাৰে মানুহৰ আগত দেখুৱাই সি ধন ঘটি ফুৰিবলৈ ধৰিলে। এনে কৰি তাৰ যথেষ্ট আয় হয়। কিন্তু সেই আয়ৰ অনুপাতে মানুহটোৱে তাৰ (বান্দৰৰ) কাৰণে ব্যয় মুঠেই নকৰে। ফলত নিতৌ অত্যধিক পৰিশ্ৰম কৰি সেই অনুপাতে খাবলৈ নেপাই বান্দৰৰ স্বাস্থ্য দিনক দিন বেয়া হৈ আহিবলৈ ধৰিলে। এইবোৰ দেখি শুনিয়েই সি ভালেমান দিনৰ পৰাই তাৰ পৰা পলাবলৈ চান্দি আছিল। কালি সেই সবিধা পাই তাৰ পৰা চম্পট দি আজি এইখিনি পাইছেহি। ঘৰ আহি পোৱাত শিয়ালে বান্দৰক কিবাকিবি দুটামান খাবলৈ দি সেই ৰাতিয়েই সিহঁতৰ গোটেই এলেকাটোত, বান্দৰ সখি ঘূৰি আহিছে বুলি হলীয়াজাৰী কৰি দিলে। খবৰ পাই,—ৰাতি হলেও জীৱ-জন্তুবোৰ হিলদল ভাঙি আহিল বান্দৰক চাবলৈ। সিহঁতে বেৰি ধৰি বান্দৰক চাই মন্তব্য কৰিলে : এহ্, বেচেৰাটো বহুত খীনালে। কিন্তু, গাৰ সাজ-পোচাক চাই হলে কব পাৰি—বেচ নগৰীয়াটি হৈ আহিছে দেই। শিয়ালৰ চোন তিনি মাহ জেল খাটিও একো পৰিবৰ্ত্তন নহল।আগেয়ে যেনে আছিল এতিয়াও তেনেই থাকিল। নগৰৰ হাৱা শিয়ালৰ গাত নেলাগিলেই ......। ইত্যাদি......।{{nop}}<noinclude></noinclude> ac7pnw82obeyuuv9fgfd2g02zorxhod 104 73132 203145 202496 2025-06-02T13:52:30Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203145 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||কেৰামতালি|৩৫}}</noinclude>অৱশেষত দ্বিতীয় কাঠিটো মাৰি বান্দৰে মুখৰ বিড়িটো জ্বলালে। জ্বলা বিড়িটোত দীঘলকৈ হোঁপা এটা মাৰি এমোকোৰা ধোঁৱা সি নাকে-মুখে উলিয়াই তালৈ চকু টিপ নমৰাকৈ চাই থকা বিৰাট জনতাক অবাক কৰি দিলে। কাণ্ড দেখি জনতাৰ মুখৰ মাত হৰিল। এয়াই বিড়ি! আৰু ইয়াক এনেকৈয়ে খায়!!—বিস্ময়াভিভূত হৈ জনতাই মনে মনে ভাবিলে। তাৰ কেৰামতালিত আত্ম-তুষ্টি লাভ কৰি বান্দৰে বিড়িটোত আৰু এহোঁপা মাৰিলে। তাৰ পিচত আৰু এহোঁপা। তাৰ পিচত .......। {{gap}}তাৰ পিচত আৰু, এহোঁপা মাৰিয়েই বান্দৰ হঠাতে বহাৰ পৰা জাপ মাৰি ঠিয় হল। কিবা এটা গৰম বস্তুৱে তাৰ নেগৰডাল এফালৰ পৰা পুৰি আনিবলৈ ধৰা যেন তাৰ অনুমান হল। এই অনুমান সত্যত, একেবাৰে জীয়া সত্যত পৰিণত হল যেতিয়া সি দেখিলেযে, তাৰ নেগুৰডালত জু‍ই লাগিছে। সেই আধা নুমাই যোৱা জুইচলা কাঠিটোৱেই, দলি মাৰি দিয়াত তাৰ নেজৰ ওপৰতে পৰি উমি উমি পুনৰ জ্বলি উঠিল। পোৰণিত তত্ নেপাই বান্দৰে পাৰেমানে জপিয়াবলৈ ধৰিলে। মুখৰ বিড়ি কেনিবা উফৰি পৰিল। বিস্ময়াভিভূত হৈ চাই থকা জীৱ-জন্তুবোৰ ভাবিলে, বিড়ি খালে কিজানি এনেকুৱা কৰেই। সেইকাৰণেই বান্দৰে এনেকৈ জপিয়াবলৈ ধৰিছে। ইয়াকে ভাবি সিহঁতে বাঃ বাঃ দি হাত চাপৰি বজাই বান্দৰক উৎসাহ দিবলৈহে ধৰিলে। বেচেৰা বান্দৰৰ ইপিনে প্ৰাণ যায়। শিয়ালে প্ৰথমতে কথাটো টং কৰা নাছিল। যেতিয়া কৰিলে তেতিয়া জোৰ পুৰি বৰলাৰ হাত পাওঁ পাওঁ অৱস্থা। এতেকে আৰু এক মুহূৰ্ত্তও বেলি নকৰি সভাপতিৰ আসনৰ পৰা লৰা-ধপৰাকৈ উঠি আহি শিয়ালে, বান্দৰক গাৰ জোৰেৰে দিলে গতা মাৰি বিলৰ পানীলৈ। পানীৰ পৰশত বান্দৰৰ নেজৰ জুই নুমাল আৰু সিও আসন্ন মৃত্যুৰ মুখৰ পৰা ৰক্ষা পালে। নেজৰ জুই নুমাই যোৱা বান্দৰক পানীৰ পৰা ধৰি-মেলি তুলি আনিয়ে সভাপতি শিয়ালে সভা এতিয়া ভঙ্গ কৰা হল বুলি ততাতৈয়াকৈ ঘোষণা কৰি দিলে।<noinclude></noinclude> 9ilxwq8f0w4sxsmjwxitcvxp1anploh 104 73133 203146 202497 2025-06-02T13:55:28Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ 203146 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|৩৬|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>বান্দৰৰ চাৰ্কাছ, বান্দৰৰ বিড়ি খোৱা আৰু বিড়ি খাই নেজত জুই লগাই বান্দৰে মৰা সাগৰ পাৰ হোৱা জাপৰ নাচ চাই জীৱ-জন্তুবোৰ মহা আনন্দেৰে হাঁহি-খিকিন্দালি কৰি ঘৰাঘৰি গল ৷ কিন্তু, সিহঁতৰ কোনেও তিল মানো নেজানিলে যে, —আজি বান্দৰে বিড়ি খাই কেৰামতালি দেখুৱাৰ ফলত কাজিৰঙাত যি ৰঙা ঘোঁৰাই লেকাম চিঙি চুটি মেলিলেহেঁতেন সিহঁতৰ প্ৰায়বোৰেই তাৰ বুকুত জাহ গলহেঁতেন। {{center|⸻}}<noinclude></noinclude> 2zjf2qvk1jt39ugtpa5la7r9o2csa6u 104 73134 203147 202498 2025-06-02T14:01:46Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203147 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" /></noinclude> {{center|{{X-larger|কন্দল}}}} {{gap}}কন্দল লাগিল—শিয়াল আৰু বান্দৰ দুই সখিৰ মাজত। বৰ ডাঙৰ নহয়। এখন সৰু চুৰ্চুৰীয়া কন্দল। ইমান নলে গলে লগা দুই বন্ধুৰ মাজত কন্দল লগা কথাটো ওপৰে ওপৰে ভাবি চালে আচৰিত যেন লাগে যদিও দ-কৈ ভাবি চালে কিন্তু কথাটো তিলমানো আচৰিত নহয়। কাৰণ, সদায়েই বুকুত সাৱটি লৈ থকা বাটিটোৱেই চোন কেতিয়াবা কাঁহীখনৰ লগত খুন্দিয়া-খন্দি কৰে। চাবলৈ গলে, সেয়াও এক কন্দলেই। এতেকে শিয়াল-বান্দৰে কন্দল লগাতনো কি বৰ মহাভাৰতখন অশুদ্ধ হোৱা কথাটো হল? নাই হোৱা। একো নাই হোৱা। শিয়াল-বান্দৰৰ কন্দল লাগিলো, ভাগিলো, হল কথা গল, এতিয়া আৰু সিহঁতৰ কোনেও সেই কন্দলখনৰ কথাটো মনত পুহি ৰখা নাই। সিহঁতে এতিয়া আগৰ দৰেই একেলগে খাইছে বইছে, হাঁহিছে মাতিছে, ফৰিছে চাকিছে, আছে। {{gap}}কিন্তু, সৰু চুৰ্চুৰীয়া হলেও এই কন্দলখননো লাগিল কিহৰ পৰা? {{gap}}এৰা, এই কন্দলখনৰ বিষয়ে সুধিবলগীয়া আৰু কবলগীয়া যদি কিবা আছে তেন্তে এইটোহে। তাকেই এতিয়া কব খুজিছোঁ : {{gap}}আৰাম আৰু আত্মসন্মান দুটো বেলেগ বস্তু, আৰাম হাৰাম হব পাৰে। কিন্তু আত্মসন্মান তেনে নহয়। আত্মসন্মান ব্যক্তিৰ নিজস্ব এটা পৰম সম্পদ। আৰামত ব্যাঘাট জন্মিলে সহ্য কৰিব পাৰি। কিন্তু আত্মসন্মানত যদি আঘাট লাগে? সহ্য কৰিব পাৰি জানো? নোৱাৰি। কেতিয়াও নোৱাৰি। আত্মাভিমানী শিয়ালৰ আত্মসন্মানত আঘাট লগা হেতুকেই সৰু চুৰ্চুৰীয়া হলেও অপ্ৰত্যাশিত এই কন্দলখন লাগিল শিয়াল আৰু বান্দৰৰ মাজত।<noinclude></noinclude> nvcpn4e01nemejkl51g9xte1idkbymd 104 73139 203176 202503 2025-06-03T04:51:09Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ 203176 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh|৪২|ভেকো ভাওনা|}}</noinclude>আমি বহুত দিন নিশ্চিন্ত মনে চলিব পাৰিম। কিন্তু মনত ৰাখিবা —পইচা তুলিয়েই হলে কাজিৰঙা এৰিব লাগিব। বান্দৰে শলাগিলে; বাঃ বঢ়িয়া বুদ্ধি বন্ধু। শকত টকাৰ পুঁজি এটা পালে কাজিৰঙা কি, পৃথিবীকে এৰি যাবলৈ অমুকা সাজু। {{gap}}বুদ্ধি উলিওৱাৰ পিচত দুইটাই তাতে বহি বহি এখন গোহাৰি পত্র লিখিলে। “যা দেৱী সৰ্ব্বভূতেষ বিদ্যাৰূপেন......” বুলি আৰম্ভ কৰা গোহাৰি পত্ৰখনৰ কথাখিনি চুটিকৈ কলে এনে হয় : জ্ঞান-বিজ্ঞানৰ অধিষ্ঠাত্ৰী দেৱী সৰস্বতীক পূজা কৰি পৃথিবীৰ দুঠেঙীয়া জীৱ মানুহবোৰ আজি পৃথিবী এৰি মহাকাশলৈ ঢাপলি মেলিছে। আমি জন্তুবোৰ কিন্তু আজিও জন্তু হৈয়েই আছোঁ। সেয়েহে আমাৰ বিশ্বাস —যদি আমিও এই দেৱী গৰাকীক পূজা কৰো তেন্তে তেওঁৰ আশীৰ্ব্বাদতে মহাকাশলৈ নহলেও আমি জন্তুবোৰে এই হাবি, এই মহা অৰণ্য এৰি নগৰ, মহানগৰলৈ নিশ্চয় যাব পাৰিম। এই মানসেৰেই এইবাৰ আমি এই দেৱী বীণাপাণিৰ শ্ৰীচৰণত এপাহি গন্ধ-পুষ্প দিবলৈ আশা কৰিছোঁ। আপোনালোক সমূহ সদাশয় ৰাইজৰ শুভাশীষ, সহায় আৰু মহানুভূতিয়েই এই মহৎ কাৰ্য্য সফল হোৱাৰ একমাত্ৰ মূলধন। গোহাৰিখনৰ তলত সিহঁত দুটাৰ চহী—ৰাইজৰ সহায়-সহানুভূতি ভিক্ষাৰী : শ্ৰীবান্দৰ বৰদলৈ, শ্রীশিয়াল শ‍ইকীয়া। {{gap}}গোহাৰিখন লৈ শিয়াল-বান্দৰ পোনেই গল কাজিৰঙাৰ তিনি ৰাজ হাতী, বাঘ আৰু, গঁড়ৰ ওচৰলৈ। তিনিও জনকে ৰাজসভাত একেলগে পাই সিহঁতে দণ্ডবৎ হৈ পৰি গোহাৰিখন আগবঢ়াই দিলে। তিনি ৰাজে একান্ত মনে গোহাৰিখন পঢ়ি শিয়াল-বান্দৰৰ এই সৎ আৰু মহৎ উদ্দেশ্যৰ শলাগ লৈ প্ৰত্যেকেই দুশকৈ চান্দা দি নগদ নগদ পইচা দিলে আৰু লগতে পূজাৰ সফলতা কামনা কৰি সিহঁতক আশীৰ্বাদ কৰিলে। সিহঁতৰ দূৰভিসন্ধিৰ যাত্ৰা শুভ হোৱা দেখি শিয়াল-বান্দৰে চকুৱে চকুৱে কথা পাতি মিচিকিয়াই হাঁহিলে। তিনি ৰাজৰ পৰা কাম হাচিল কৰি সিহঁত কাজিৰঙাৰ চুকে কোণে থকা<noinclude></noinclude> 4nhw061lre5hg2gr0j7vjzxhk4xnv5g 104 73140 203178 202504 2025-06-03T05:03:26Z JyotiPN 1603 /* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ 203178 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="JyotiPN" />{{rh||ভেকো ভাওনা|৪৩}}</noinclude>প্ৰতি জীৱ-জন্তুৰ ওচৰলৈকে গল। জন্তুবোৰৰো প্ৰত্যেকেই, গোহাৰিত লিখা মতে হাবি বা মহা অৰণ্য এৰি নগৰ বা মহানগৰলৈ যোৱাৰ আশাৰে নহয়, সিহঁতৰ ৰাজ্যত আগতে কোনো দিনে নোহোৱা উছৱ এটা হোৱাৰ আশাত পুলক অনুভব কৰি যেয়ে যিমান পাৰে সিমান চান্দা দিলে। সৰহ কি, একমাত্ৰ বাঁহ পাতৰ ভেটিটোৰ বাহিৰে যাৰ আৰু একোৱেই নাই সেই কেৰ্কেটুৱাইও ধাৰ ঋণ কৰি, যানে দেও ক্যা পৰোৱাই বদলি চান্দা দিলে নগদ পঞ্চাছ টকা। {{gap}}চান্দা তোলা শেষ কৰি দুই লম্পট বন্ধুৱে ধনবোৰ হিচাব কৰি চাই দম বন্ধ হোৱাদি হ’ল। আৰ্‌—হৈ হা-জা-ৰ টকা!! চান্দা তুলিলে টকা যে কিছু উঠিব সিহঁতে সেইটো আশা কৰিছিল। কিন্তু আঢ়ৈ হেজাৰ কৈ টকা উঠিব বুলি সিহঁতে কল্পনাও কৰা নাছিল। বহুত পৰ টকাবোৰ লিৰিকি বিদাৰি থকাৰ পিচত শিয়ালে মাত দিলে, এনেকৈ থাকিলে নহয় সখি। আমি কাজিৰঙা এৰি পলোৱাৰ আগতে কাৰো যাতে আমাৰ কাৰ্য্যত সন্দেহ নহয় তাৰ এটা ব্যৱস্থা কৰিব লাগিলে। সিহঁতে গণিপিতি দেখিলে, সৰস্বতী পূজা অহা এক ফেব্ৰুৱাৰী তাৰিখে। বাৰ সোমবাৰ পৰিছে। দিন আৰু দহ দিনহে আছে। সিহঁত দয়োটাই আলোচনা কৰি পিচ দিনাই হাজিৰা দিম বুলি কৈ এজাক গাহৰী লগাই দিলে—বিলৰ কাষৰ অলপ মান মুকলি ঠাইখন সমান কৰিবলৈ। মহা ব্যস্ততাৰে তাত কামত লাগি যোৱা গাহৰীবোৰক দেখি, তাত নো কি হৈছে বুলি চাবলৈ আহি গোট খোৱা জন্তুবোৰক শিয়াল-বান্দৰে ক’লে : ইয়াতে পূজা মণ্ডপ সজা হব। {{gap}}ইয়াৰ দুদিনৰ পিচত জন্তুবোৰক—পূজা এক তাৰিখ সোমবাৰ। আজি আমি পূজাৰ প্ৰতিমা আৰু, আন আন বস্তু-বেহানি আদি আনিবলৈ জিলালৈ যাওঁ বুলি ধূৰ্ত্ত শিয়াল-বান্দৰে সমস্ত টকা-পইচা লৈ চিৰদিনৰ কাৰণে কাজিৰঙা এৰিলে। যাবৰ সময়ত সিহঁতে জন্তুবোৰক ভালৰি বোলাই আৰু, কৈ গল : সিহঁতে পূজাত ৰাইজক দেখুৱাবলৈ পাৰিলে ভাল ভেকো ভাওনাৰ পাৰ্টি এটাও ভাৰা কৰি<noinclude></noinclude> ev80r7047x5lyb6ie3zvivwxgyakgdd 106 73389 203263 203005 2025-06-03T06:52:25Z JyotiPN 1603 203263 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Type=book |Title=কামৰূপীয় সঙ্গীত |Language=as |Volume= |Author=কীৰ্ত্তিনাথ শৰ্ম্মা বৰদলৈ |Co-author1= |Co-author2= |Co-author3= |Translator= |Co-translator1= |Co-translator2= |Editor= |Co-editor1= |Co-editor2= |Illustrator= |Publisher=কীৰ্ত্তিনাথ শৰ্ম্মা বৰদলৈ |Address=যোৰহাট |Year=1937 |Key= |ISBN= |DLI= |IA= |NLI= |Source=pdf |Image=1 |Progress=C |Pages=<pagelist 1="বেটুপাত" 2="-" 3="প্ৰথম পৃষ্ঠা" 4="মুদ্ৰণ" 5="1" 46="-" 55="-" /> |Volumes= |Remarks= |Notes={{GLAMNTF}} |Width= |Css= |Header= |Footer= }} nsqnawsemt4rz0xm7br9ett3cqw6o2b 104 73392 203264 203017 2025-06-03T06:54:36Z JyotiPN 1603 /* বৈধকৰণ হৈছে */ 203264 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="JyotiPN" /></noinclude>{{Dhr|2em}} {{center|{{Xxxx-larger|কামৰূপীয় সঙ্গীত}}}} {{Dhr|15em}} {{Right|{{X-larger|শ্ৰীকীৰ্ত্তিনাথ শৰ্ম্মা বৰদলৈ}}}} {{Dhr|2em}}<noinclude></noinclude> 2xul71pxi85zlp4wjb6amvn5z392e2b 104 73394 203265 203019 2025-06-03T06:56:39Z JyotiPN 1603 /* বৈধকৰণ হৈছে */ 203265 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="JyotiPN" /></noinclude>{{Dhr|1em}} {{center|{{Xxxx-larger|কামৰূপীয় সঙ্গীত}}}} {{Dhr|5em}} {{center|{{larger|'''(প্ৰথম তাঙৰণ)'''}}}} {{Dhr|5em}} {{center|<poem>'''আসাম সাহিত্যসভাৰ সপ্তদশ অধিবেশনৰ সঙ্গীত-শাখাৰ''' '''সভাপতি''' {{larger|'''শ্ৰীকীৰ্ত্তিনাথ শৰ্ম্মা বৰদলৈৰ দ্বাৰাই সংকলিত''' '''আৰু প্ৰকাশিত।'''}} ডিচেম্বৰ—১৯৩৭ ইং</poem>}} {{Dhr|8em}} সৰ্ব্বস্বত্ব সংৰক্ষিত<noinclude></noinclude> hhsrorqa7kb2lfu5wgylq349muspwy8 104 73395 203266 203020 2025-06-03T06:57:35Z JyotiPN 1603 /* বৈধকৰণ হৈছে */ 203266 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="JyotiPN" /></noinclude>{{Dhr|10em}} {{Block right|<poem>{{gap|3.5em}}প্ৰিণ্টাৰ, শ্ৰীজিতেন্দ্ৰ কুমাৰ দাস, আসাম প্ৰিন্টিং ওৱাৰ্কচ কালীবিল্ডিং, যোৰহাট।</poem>}} {{Dhr|2em}}<noinclude></noinclude> 81rc466hpuqxdaq8znyfo3s2c80w2lh 104 73398 203267 203024 2025-06-03T06:59:23Z JyotiPN 1603 /* বৈধকৰণ হৈছে */ 203267 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="JyotiPN" /></noinclude>{{Dhr|1em}} {{center|{{Xxxx-larger|'''কামৰূপীয় সঙ্গীত'''}}}} {{Custom rule|sp|20|fy1|40|sp|20}} {{center|{{Xx-larger|'''কামৰূপীয় সভ্যতাৰ প্ৰাচীনত্ব'''}}}} {{gap}}কামৰূপ {{SIC|সামাজ্য|সাম্ৰাজ্য}} “কামৰূপ, প্ৰাগ্‌জ্যোতিষ” আদি নামতকৈও বহুত হেজাৰ বছৰ প্ৰাচীন। পশ্চিম ভাৰতত অলপতে মাটিৰ তলৰ পৰা খানি উলিওৱা হাৰাপ্পা-মহেন্দ্ৰজাৰো আদি নগৰ জনপদবিলাক ভাৰতলৈ আৰ্য্যসকল অহাৰ ৪-৫ হেজাৰ বছৰৰ আগৰ আৰু সেইবিলাক জনপদৰ সভ্যতা তাতোকৈও পুৰণি বুলি প্ৰমাণ কৰিব পৰা ভালেখিনি সমল-সঁজুলি পোৱা হৈছে। প্ৰাচীন বিশাল কামৰূপ জনপদ আৰু ইয়াৰ কৃষ্টি সভ্যতা যে পূৰ্ব্বোক্ত আবিষ্কৃত ঠাইবিলাকতকৈ পুৰণি হলেও আধুনিক নহয়, তাকো প্ৰমাণ কৰিব পৰা সমল-সঁজুলি প্ৰাচীন কৌণ্ডিল্য, শোণিতপুৰ, প্ৰাগ্‌জ্যোতিষ আদি ঠাইবিলাকৰ ধ্বংস স্তুপ-খানি উলিয়ালে নিশ্চয় প্ৰচুৰ পৰিমাণে পোৱা হব। বৰ্ত্তমান গুৱাহাটী, তেজপুৰ শদীয়া আদি অঞ্চলৰ কিছু কিছু ঠাইত মাটিৰ অলপ তলতে যি সামান্য পৰিমাণে শিল-ধাতু আদিৰ স্তম্ভ, মূৰ্ত্তি আদি ওলাইছে তাৰ পৰাই কামৰূপীয় সভ্যতাৰ প্ৰাচীনত্ব আৰু উৎকৰ্ষতাৰ কিছু নিদৰ্শন পোৱা যায়। ভ্ৰাম্যমান গৰু-মেষ ৰখীয়া দুৰ্দ্ধৰ্ষ ককেচীয়<noinclude></noinclude> n0giim33uuxy0y9uhpiy50sjbewoi0g 104 73399 203268 203026 2025-06-03T07:01:16Z JyotiPN 1603 /* বৈধকৰণ হৈছে */ 203268 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="JyotiPN" />{{rh||(২)|}}</noinclude>আৰ্য্যসকলৰ ভাৰত প্ৰবেশৰ কেবা হেজাৰ বছৰৰ পূৰ্ব্বেই সেই সময়ৰ ভাৰতত কেটামান বিশিষ্ট সভ্যতা আছিল। প্ৰত্নতত্ত্বজ্ঞসকলৰ মতে “সুনীল-জলধি”ৰ পৰা “জননী ভাৰতবৰ্ষ” ওলোৱাৰো আগেয়ে অৰ্থাৎ যেতিয়া বঙ্গ, দক্ষিণবিহাৰ, মধ্য-ভাৰত, ৰাজপুতানা আদি ঠাইবিলাক অতল সিন্ধুৰ গৰ্ভত—তাৰো কেবাহাজাৰ বছৰৰ আগৰে পৰা ভাৰতত দ্ৰাবিড়ী-তুৰাণীয় সভ্যতাৰ এখন প্ৰকাণ্ড মহাদেশ আছিল। সেই মহাদেশৰ দক্ষিণ পশ্চিম অংশত দ্ৰাবিড়ী আৰু উত্তৰ পূৰ্ব্ব অংশত তুৰাণীয় সভ্যতাৰ প্ৰভাৱ আছিল। ক্ৰমে মহাসমুদ্ৰ দক্ষিণ আৰু পশ্চিমলৈ হুঁহকি গ’লত ওপৰত উনুকিওৱা ঠাইবিলাক জাগ দি উঠিল। সেই সময়ৰো কেবা হেজাৰ বছৰৰ পাছত হে ওপৰত উনুকিওৱা ককেচীয় আদি জাতিৰ ভাৰত-অভিযান আৰম্ভ হয়। সেই ঔপনিবেশিক জাতিসকলে লাহে লাহে উত্তৰ ভাৰত অধিকাৰ কৰিলেও কামৰূপ সাম্ৰাজ্যৰ সীমাকে ঠেলিব পৰা নাছিল। ভাৰতৰ বৈদিক যুগৰ আৰম্ভণীৰে পৰা পৌৰাণিক যুগৰ আগভাগলৈকে এইখন সুসভ্য জনপদৰ নাম আৰ্য্যসকলে “মহাকান্তাৰ” দিছিল—য’ত ৰাজ্য-লোলুপ আৰ্য্যসকল সোমাব পৰা নাছিল, অথবা সোমালেও এই মহাকান্তাৰৰ সুসভ্য আৰু প্ৰবল পৰাক্ৰান্ত ‘গন্ধৰ্ব্ব’, ‘কিন্নৰ,’ ‘অসুৰ,’ ‘দানব,’ ‘যবন,’ ‘ম্লেচ্ছ,’ আদি নাম পোৱা অধিবাসীসকলৰ হাতত বিধ্বস্ত আৰু লাঞ্ছিত হৈ যাব লগীয়া হৈছিল। মহামহোপাধ্যায় পণ্ডিত পদ্মনাথ {{hws|বিদ্যা|বিদ্যাবিনোদ}}<noinclude></noinclude> pb34nxo3fn03jyml89qlk54sguvuvsr 104 73400 203269 203029 2025-06-03T07:04:15Z JyotiPN 1603 /* বৈধকৰণ হৈছে */ 203269 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="JyotiPN" />{{rh||(৩)|}}</noinclude>{{hwe|বিনোদ|বিদ্যাবিনোদ}} মহাশয়ে তেখেতৰ অমূল্য গ্ৰন্থ “কামৰূপ ৰাজাৱলী”ৰ পাতনিত লিখিছে—“ঐ সময়খিনিই সাৰ্ব্বভৌম পদবী লাভেৰ জন্য দিগ্বিজয়ে বহিৰ্গত হইয়াছেন, তিনিই একবাৰ ভাৰতেৰ এই উত্তৰ-পূৰ্ব্ব দিক্‌স্থিত প্ৰাচীন ৰাজ্যেৰ অধিপতিৰ সহিত প্ৰহৰণ বিনিময় কৰিয়া গিয়াছেন। <nowiki>* * *</nowiki> চাৰিহাজাৰ বৎসৰ গৌড় মগধাদিৰ প্ৰবল পৰাক্ৰান্ত অধিপতিগণেৰ পাৰ্শ্বে থাকিয়াও যে কামৰূপেৰ ভূপতিগণ তাহাদেৰ ৰাজ্য সীমা অক্ষুণ্ণ ৰাখিতে পাৰিয়াছিলেন, ইহাতে ভাস্কৰবৰ্ম্মাৰ এবং তদীয় অগ্ৰ-পশ্চাৎবৰ্ত্তী কামৰূপাধিপতিগণেৰ বীৰত্বেৰ তথা ৰাজনীতিৰ উৎকৰ্ষই সূচিত হয়।” {{gap}}এই মহাকান্তাৰ, প্ৰাগ্জ্যোতিষ বা কামৰূপ সাম্ৰাজ্যৰ সীমা কালিকাপুৰাণ, যোগিনীতন্ত্ৰ আদিত বৰ্ণিত কৰতোয়াৰ পৰা দিক্কৰ বাসিনীলৈকে মাথোন আবদ্ধ নাছিল। ওপৰত উনুকিওৱা অমূল্য গ্ৰন্থ “কামৰূপ ৰাজাৱলী”ৰ পাতনিত বিদ্যাবিনোদ মহোদয়ে কৈছে,—“তিনি (ভগদত্ত) প্ৰাগজ্যোতিষ পাৰ্শ্বস্থ পাৰ্ব্বত্য প্ৰদেশগুলিৰ আধিপত্য লাভ কৰিয়া ৰাজ্যেৰ সীমা উত্তৰে ও পূৰ্ব্বে সমধিক বৰ্দ্ধিত কৰিয়াছিলেন। তিনি পূৰ্ব্বসাগৰ পৰ্য্যন্ত ভূভাগ অধিকাৰ কৰিয়াছিলেন এবং প্ৰাচীপতি পিতৃশত্ৰু মহেন্দ্ৰেৰ সঙ্গে সখ্যবন্ধন কৰিয়া সুৰলোকেও (মহাচীনেও) প্ৰতিপত্তি লাভ কৰিয়াছিলেন।” মহাভাৰতৰ বহুত ঠাইত কামৰূপৰাজ ভগদত্তক ‘পূৰ্ব্বসাগৰবাসী কিৰাত-চীন-ম্লেচ্ছ যবনসকলৰ অধিপতি,’ ‘প্ৰাচীপতি<noinclude></noinclude> durvw7wo6rfw2c3en6c12uk6o9cslm2 0 73427 203183 2025-06-03T05:22:52Z JyotiPN 1603 "{{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = 1962 | translator = | section = | previous = | next = | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=1 to=1/> {{page break|label=}} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=5 to=5/> {{page break|label=}} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=6 to=6/> {{page break|..." দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203183 wikitext text/x-wiki {{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = 1962 | translator = | section = | previous = | next = | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=1 to=1/> {{page break|label=}} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=5 to=5/> {{page break|label=}} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=6 to=6/> {{page break|label=}} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=7 to=7/> {{page break|label=}} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=8 to=8/> {{page break|label=}} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=9 to=9/> {{page break|label=}} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=11 to=11/> {{page break|label=}} {{PD-India}} [[শ্ৰেণী:প্ৰেমধৰ দত্তৰ সাহিত্যকৰ্ম]] qgej82vl9v1p0945yepy96w6oihtr08 0 73428 203184 2025-06-03T05:31:25Z JyotiPN 1603 "{{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/সূচীপত্ৰ| সূচীপত্ৰ]] | next = [[ভেকো ভাওনা/দৃষ্টিদান| দৃষ্টিদান]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভ..." দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203184 wikitext text/x-wiki {{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/সূচীপত্ৰ| সূচীপত্ৰ]] | next = [[ভেকো ভাওনা/দৃষ্টিদান| দৃষ্টিদান]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=13 to=16/> {{page break|label=}} [[শ্ৰেণী:ভেকো ভাওনা]] 1y1wxf0guehi5cknbefpgus15rgx5zl 0 73429 203185 2025-06-03T05:34:47Z JyotiPN 1603 "{{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/পুনৰ মিলন| পুনৰ মিলন]] | next = [[ভেকো ভাওনা/দুৰ্গতি| দুৰ্গতি]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওন..." দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203185 wikitext text/x-wiki {{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/পুনৰ মিলন| পুনৰ মিলন]] | next = [[ভেকো ভাওনা/দুৰ্গতি| দুৰ্গতি]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=17 to=21/> {{page break|label=}} [[শ্ৰেণী:ভেকো ভাওনা]] 3n8pkomksy9wn5fn3r6m7h4fiewszvl 0 73430 203187 2025-06-03T05:38:45Z JyotiPN 1603 "{{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/দৃষ্টিদান| দৃষ্টিদান]] | next = [[ভেকো ভাওনা/দুৰ্ঘটনা| দুৰ্ঘটনা]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভ..." দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203187 wikitext text/x-wiki {{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/দৃষ্টিদান| দৃষ্টিদান]] | next = [[ভেকো ভাওনা/দুৰ্ঘটনা| দুৰ্ঘটনা]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=22 to=25/> {{page break|label=}} [[শ্ৰেণী:ভেকো ভাওনা]] 9fa0c4v0qs7qncdb4bigdursgpf6cvb 0 73431 203188 2025-06-03T05:40:51Z JyotiPN 1603 "{{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/দুৰ্গতি| দুৰ্গতি]] | next = [[ভেকো ভাওনা/কপাল| কপাল]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=26 to=30/> {{..." দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203188 wikitext text/x-wiki {{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/দুৰ্গতি| দুৰ্গতি]] | next = [[ভেকো ভাওনা/কপাল| কপাল]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=26 to=30/> {{page break|label=}} [[শ্ৰেণী:ভেকো ভাওনা]] coqc7pm2drem8y19q0czvk1z70if6ce 0 73432 203190 2025-06-03T05:45:58Z JyotiPN 1603 "{{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/দুৰ্ঘটনা| দুৰ্ঘটনা]] | next = [[ভেকো ভাওনা/অকাৰণ| অকাৰণ]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=31..." দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203190 wikitext text/x-wiki {{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/দুৰ্ঘটনা| দুৰ্ঘটনা]] | next = [[ভেকো ভাওনা/অকাৰণ| অকাৰণ]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=31 to=33/> {{page break|label=}} [[শ্ৰেণী:ভেকো ভাওনা]] 3dm456to5epxs8mmwo6os0ogvefss6g 0 73433 203196 2025-06-03T06:10:14Z JyotiPN 1603 "{{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/কপাল| কপাল]] | next = [[ভেকো ভাওনা/অঘটন| অঘটন]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=34 to=38/> {{page break|label=}..." দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203196 wikitext text/x-wiki {{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/কপাল| কপাল]] | next = [[ভেকো ভাওনা/অঘটন| অঘটন]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=34 to=38/> {{page break|label=}} [[শ্ৰেণী:ভেকো ভাওনা] 2sblnmxyobw4xpwo9mj5nlki09iz6b5 203197 203196 2025-06-03T06:11:28Z JyotiPN 1603 203197 wikitext text/x-wiki {{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/কপাল| কপাল]] | next = [[ভেকো ভাওনা/অঘটন| অঘটন]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=34 to=38/> {{page break|label=}} [[শ্ৰেণী:ভেকো ভাওনা]] oatp1gyez04g6ihv997qvgddzmm3jho 0 73434 203198 2025-06-03T06:13:17Z JyotiPN 1603 "{{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/অকাৰণ| অকাৰণ]] | next = [[ভেকো ভাওনা/কেৰামতালি| কেৰামতালি]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" f..." দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203198 wikitext text/x-wiki {{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/অকাৰণ| অকাৰণ]] | next = [[ভেকো ভাওনা/কেৰামতালি| কেৰামতালি]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=39 to=43/> {{page break|label=}} [[শ্ৰেণী:ভেকো ভাওনা]] 78l7kbxeashu6rdnxn8cxf0b5oqpf2i 0 73435 203201 2025-06-03T06:17:10Z JyotiPN 1603 "{{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/অঘটন| অঘটন]] | next = [[ভেকো ভাওনা/কন্দল| কন্দল]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=44 to=48/> {{page break|l..." দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203201 wikitext text/x-wiki {{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/অঘটন| অঘটন]] | next = [[ভেকো ভাওনা/কন্দল| কন্দল]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=44 to=48/> {{page break|label=}} [[শ্ৰেণী:ভেকো ভাওনা]] jyyfyn3hkuttjgyrkxhkk1z3l63xtb1 0 73436 203205 2025-06-03T06:22:19Z JyotiPN 1603 "{{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/কেৰামতালি| কেৰামতালি]] | next = [[ভেকো ভাওনা/ভেকো ভাওনা| ভেকো ভাওনা]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেক..." দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203205 wikitext text/x-wiki {{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/কেৰামতালি| কেৰামতালি]] | next = [[ভেকো ভাওনা/ভেকো ভাওনা| ভেকো ভাওনা]] | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=49 to=52/> {{page break|label=}} [[শ্ৰেণী:ভেকো ভাওনা]] 801l2bipipsaqcybkhve4flh9hkrmhm 0 73437 203207 2025-06-03T06:23:49Z JyotiPN 1603 "{{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/কন্দল| কন্দল]] | next = | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=53 to=56/> {{page break|label=}} [[শ্ৰেণী:ভেকো ভাওনা]]" দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203207 wikitext text/x-wiki {{header | title = ভেকো ভাওনা | author = প্ৰেমধৰ দত্ত | year = | translator = | section = | previous = [[ভেকো ভাওনা/কন্দল| কন্দল]] | next = | notes = | categories = }} <pages index="ভেকো ভাওনা.pdf" from=53 to=56/> {{page break|label=}} [[শ্ৰেণী:ভেকো ভাওনা]] 9bomd1e5zi22mo295i851lnonlejbcf 104 73438 203212 2025-06-03T06:36:46Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203212 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>(8) মহেন্দ্ৰৰ সখা' বুলি উল্লেখ কৰা হৈছে। ৰাজসূয় যজ্ঞৰ আগতে অৰ্জ্জুনে দিগ্বিজয় প্ৰসঙ্গত কামৰূপৰাজ ভগদত্তৰে সৈতে আঁঠদিন যুদ্ধ কৰাৰ পাছত কাৰে৷ জয়-পৰাজয় নহল। তেতিয়া ভগদত্তই এই বুলি চিনাকী দিছে :- “অহং সখা মহেন্দ্ৰস্থ্য শত্ৰুাদনবৰে৷ ৰণে। ত্বমীপ্সিতং পাণ্ডবেৰ ব্ৰুহি কিং কৰবাণিতে। যদ্ বক্ষ্যসি মহাবাহো তৎ কৰিষ্যামি পুত্ৰক। ( মহাঃ সভাঃ ২৬|১২ ) অৰ্থাৎ ‘ইন্দ্ৰতকৈও ৰণত অপৰাজিত ম‍ই মহেন্দ্ৰৰ সখা। হে পাণ্ডবেয়! তোমাৰ কি অভীপ্সিত মই কৰিব লাগে কোৱা। হে পুত্ৰতুল্য মহাবাহু! তুমি যি কৰা ম‍ই তাকে কৰিম।” এই কথাত অৰ্জ্জুনে ৰাজসূয় যজ্ঞলৈ ভগদত্তক আমন্ত্ৰণ কৰে। “প্ৰাগজ্যোতিষৰ ৰজা শ্লেচ্ছসকলৰ অধিপতি, প্ৰৱল পৰাক্ৰান্ত মহাৰথ মহাৰাজ ভগদত্ত”ই ৰাজসূয়লৈ গৈ সম্ৰাট যুধিষ্ঠিৰৰ লগত এইৰূপে তেওঁৰ প্ৰাগজ্যোতিষ সাম্ৰা- জ্যৰ চিনাকী দিয়ে :- “স কিৰাতৈশ চীনৈশ্চ বৃতঃ প্ৰাগ জ্যোতিষো ভবেৎ। অ’ন্যৈশ্চ বহুভিযোধৈঃ সাগৰাণুপবাসিভিঃ॥ ( মহাঃ সভাঃ ২৬।৯ ) সেই প্ৰাগজ্যোতিষ কিৰাত, চিন আৰু সমুদ্ৰতীৰবৰ্ত্তী অন্যান্য যোদ্ধ জাতিসকলৰ দ্বাৰাই সেবিত হৈ আছে। “প্ৰাগ জ্যোতিষাধিপঃ শূৰো ম্লেচ্ছানা মধিপোবলী। যবনৈঃ সহিতো ৰাজা ভগদত্তে মহাৰণঃ॥ ( মহাঃ সভাঃ ৫১:১২ )<noinclude></noinclude> qf0s5yuxxp13q0hrgu9grntydnz251q 104 73439 203213 2025-06-03T06:37:34Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203213 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( 5 ) মহাৰাজ ভীষ্মক, বাণ, নৰক, ভগদত্ত আদি প্ৰবল পৰাক্ৰান্ত নৃপতিসকল আৰু তেওঁলোকৰ শাসিত সাম্ৰাজ্যৰ সুসভ্য প্ৰজাসকলে আৰ্য্যসকলৰ পৰা 'অসুৰ’, 'যবন’, ‘কিৰাত’ ‘গন্ধৰ্ব্ব’, ‘কিন্নৰ,' 'ম্লেচ্ছ' আদি নাম পালেও এই কামৰূপ সাম্ৰাজ্যৰ ৰাজধানী প্ৰাগ্‌ জোতিষ আৰু তাৰ ওচৰ-সামৰৰ জনপদবিলাকৰ অধিবাসীসকল যে জ্ঞান, বিদ্যা, বুদ্ধিত আৰ্যসকলতকৈ বহুত গুণে উন্নত আছিল আৰু প্ৰাগজ্যোতিষ জ্ঞান বিজ্ঞান, কলাবিদ্যাৰ কেন্দ্ৰস্থল আছিল য'ত অকল ভাৰতৰ নহয়, ভাৰতৰ বাহিৰৰ পৰাও মনিষীসকল আহি শিক্ষা লাভ কৰিছিল — তাৰ ভূি ভূৰি প্ৰমাণ আৰ্য্যসকলৰেই শাস্ত্ৰত পৰ্য্যটকৰ লিখাৰ পৰা পোৱা যায়৷ তলত উদ্ধৃত কৰা হল :- - আৰু ভালেমান বিদেশী সেইবিলাকৰে দুই এটা “কামৰূপং মহেশানি ব্ৰহ্মণো মুখ মুচ্যতে”। ( ৰাধাতন্ত্ৰ- ২০ অধ্যায় ) “হে মহেশানি! কামৰূপেই ব্ৰহ্মাৰ মুখ অৰ্থাৎ সকলো জ্ঞান-বিজ্ঞানৰ জন্মস্থান।” “অস্য মধ্যে স্থিতো ব্ৰহ্মা পাঙ, নক্ষত্ৰং সসৰ্জ্জহ। . “ততঃ প্ৰাগ জ্যোতিষাখ্যেয়ং পুৰী শত্ৰু পুৰী সমা॥” ( কালিকাপুৰাণ-৫১ অধ্যায় ) “ইয়াৰ ভিতৰতে থাকি ব্ৰহ্মাই প্ৰথম নক্ষত্ৰ সৃজন কৰে অৰ্থাৎ প্ৰথম জ্যোতিষ বিদ্যাৰ জন্ম ইয়াতে হয়, সেই বাবে এই ইন্দ্ৰপুৰী তুল্য পুৰীখনৰ নাম প্ৰাগজ্যোতিষপুৰ।” “ঐশান্যাম্, নাটকশৈলে শঙ্কৰস্য মহাশ্ৰম ঃ। “নিত্যং বসতি তত্ৰেশ স্তদধীনাচ, পাৰ্ব্বতী॥<noinclude></noinclude> cw7v0zwdefoo0mwkzjwo5vy6vtfxj7a 104 73440 203214 2025-06-03T06:37:44Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203214 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>(80) কামৰূপীয় বা অসমীয়া সঙ্গীত নিবন্ধনৰ উপায় বিষয়টি অতি জটিল আৰু কষ্টসাধ্য হলেও এই সম্পৰ্কে তলত লিখা গোটা দিয়েক ইঙ্গিত এই প্ৰৱন্ধত উনুকিওৱা হল। প্ৰথমতে, আমাৰ শিক্ষিতসকলে সঙ্গীতৰ ৰুচি পৰিবৰ্ত্তন কৰিব লাগিব। এই ৰুচি পৰিবৰ্ত্তন কৰিবলৈ হলে আমাৰ সকলোৰে দৃষ্টি গাওঁ-ভূ ইলৈ পেলাব লাগিব আৰু আমাৰ গাৱঁলীয়া ওজা, ঢুলিয়া, গায়ন-বায়ন, নৰ্ত্তক-নৰ্ত্তকী- সলক পাৰ্য্যমানে উৎসাহ, উদগনি আৰু অৰ্থেৰে সহায় কৰিব লাগিব। দ্বিতীয়তে, সঙ্গীতত ৰাপ, ৰুচি আৰু কিঞ্চিৎ অধিকাৰ থকা শিক্ষিত ডেক৷ কৰ্ম্মী কিছুমানে অসমৰ গাৱে - -ভূঞে, সত্ৰই-সভাই, য'ত যেনেকৈ ভাল গায়ন-বায়ন ওজা-পালি আছে, তেওঁলোকক বিচাৰি উলিয়াই আমাৰ এই আপুৰুগীয়া ৰাগ-উপৰাগ-ৰাগিণী, তাল আৰু নৃত্যৰ আও-ভাও কিছুমান সেই সকল গুণীৰ ওচৰত আয়ত্ব কৰিবগৈ লাগিব। তৃতীয়ত, আমাৰ ভিতৰৰ কিছুমান সুৰজ্ঞ গীত ৰচয়িতাই সেইবিলাক বেলেগ বেলেগ নিভাঁজ সুৰৰ, বা সামঞ্জস্য থকাকৈ দুই তিনিটা বা ততোধিক সুৰৰ, সংমিশ্ৰণ কৰি তেনেকুৱা নিভাঁজ বা মিশ্ৰ কামৰূপীয় সুৰৰ ঠাট-লয়<noinclude></noinclude> 7dv40ury3i8fx9xyjvmch6buq9ik9ji 104 73441 203215 2025-06-03T06:38:11Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203215 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>গাই-বজাই ( 88 ) আদি আৰু কামৰূপীয়, তালৰ ধৰণ-কৰণ আদি ৰাখি যিমান দূৰ সম্ভব গীত কিছুমান ৰচনা কৰি সাধাৰণত সেই বোৰ প্ৰচাৰ কৰিব লাগিব। অজ্ঞ সাধাৰণৰ বিকৃত ৰুচিয়ে আমদানী কৰা বাহিৰৰ সুৰ-ঠাট আদিয়ে যাতে আকৌ সেই কৰ্ম্মীসকলৰ উদ্যম আৰু প্ৰয়াস বিফল নকৰে, সেই মতে প্ৰতিবিধান লব লাগিব। সিদিনা অলপতে ত্ৰিবাঙ্কু ৰ ৰাজ্যৰ অধিপতিৰ জন্মোৎসব উপলক্ষে সদৌ কৰ্ণাটিকৰ এখনি সঙ্গীত সন্মিলন হৈছিল। সেই সন্মিলনত ত্ৰিবাঙ্কুৰ মহাৰজাৰ বিজ্ঞান কলেজৰ অধ্যাপক ডাঃ আৰু শ্ৰীনিবাসনে “Influence on Democracy on Music” নামৰ এটা সাগৰ্ভ আৰু গভীৰ গবেষণা পূৰ্ণ বক্তৃতা দিয়ে। সেই প্ৰসঙ্গত ডাঃ শ্ৰীনিবাসনে কয়, “...There is a possible danger of the purity and essential uniqueness of the Carnatic system of music being affected by by certain outside influences, and I warn you against the spiritual appeal being smothered by inroods of outside music on popular demand.” ত্ৰিবাঙ্কুৰৰ অধ্যাপক দেৱৰ কৰ্ণাটীকাৰ সঙ্গীত সম্পৰ্কীয় সতৰ্কবাণী, আমাৰ পক্ষেও অতি সময়োপযোগী হৈছে আৰু প্ৰত্যেক স্বদেশহিতকামী মাত্ৰেই মনত ৰখা উচিত। সম্প্ৰতি আমাৰ নাটঘৰবোৰত অভিনীত হোৱা নাটবোৰৰ সৰহখিনিৰেই গীতবোৰৰ সুৰ-ঠাট আদি মধ্যম বা নৰম শ্ৰেণীৰ<noinclude></noinclude> b6tp76kguc81cno7ipulf5d4uqtu9zw 104 73442 203216 2025-06-03T06:38:31Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203216 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>°) “তত্ৰাস্তি সৰসি ৰম্যা সুসম্পুৰ্ণা মনোহৰা। “সৰ্ব্বদা স্বচ্ছসলিলা প্ৰফুল্ল কমলোৎপলা॥ “তস্যাপ্তিৰেতু বিপুলঃ সুমনোজ্ঞো হৰাশ্ৰনঃ। “সৰ্ব্বদা দানবৈদেবৈঃ কিন্নৰৈঃ প্ৰমথৈ স্তথা। “ৰক্ষতে নৃপশাৰ্দ্দল নৃত্যবাদন তৎপৰৈঃ। “যস্মান্নটতে তত্ৰেশো নিত্যং কৌতুক তৎপৰঃ “তস্মান্নাটক নাম্নাসৌ শৈলৰাজঃ প্ৰগীয়তে॥” ( কাঃ পুঃ ৫১-অঃ ) “ঈশান ( উত্তৰ পূৰ্ব্ব ) কোণত নাটশৈলত শঙ্কৰৰ মহাশ্ৰম আছে, তাত মহেশ সদাই থাকে আৰু তেওঁৰ অধীনত পাৰ্ৱতী থাকে। সেই সৰোবৰৰ পাৰতে হৰৰ বিশাল মনোৰমপুৰী গীত-নৃত্য বাদ্যত তৎপৰ দানব-দেবতা-কিন্নৰ-প্ৰমথ সকলে ৰখি আছে। সেই পুৰীতেই সদাই মহাদেবে আনন্দেৰে নৃত্য কৰি থকাৰ কাৰণে সেই পুৰীকেই নাটক শৈলৰাজ বোলা হয়।” "His Majesty (Bhaskar Burman) was a great lover of learning and his subjects follo- wed his example. Men of abilities came from far to study here”. (Watter's Yuanchang, vol. 4 p. p. 185, 186). বিখ্যাত চীন পৰিব্ৰাজক আন চাঙৰ ভাৰত ভ্ৰমণৰ সময়তো প্ৰাগজ্যোতিষপুৰত এখন বিশ্ববিদ্যালয় আছিল – য’ত ভাৰতৰ ভিতৰ-বাহিৰৰ নানা ঠাইৰ পৰা মনিষীসকল আহি<noinclude></noinclude> qm5t1f6rjgmab52h2a8ulc5swtk0kzp 104 73443 203218 2025-06-03T06:38:59Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203218 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ৪৫) বঙলুৱা বা অন্যান্য বাহিৰা টপ্পা খেমটা জাতীয়; নৃত্যবোৰো সম্পূৰ্ণ বিজতৰুৱা৷ আৰু বিদেশী তলৰ খাপৰ নৃত্যৰ বেয়া অনুকৰণ। দুই এজন ডেকাই কোনো কোনো নাট ঘৰত শিৱ বা অইন কোনো মাইকী ভাৱত দিয়া “বিশেষ নাচ”বোৰৰ কেতখিনি দেখা আমাৰ ভাগ্যত ঘটিছে। সেই বোৰ নৃত্যৰ এটাইবোৰেই বিদেশী-তালৰ অঙ্গ অনুকৰণৰ লয়-লাস-হীন নৃত্য বুলি কলেও অত্যুক্তি নহয়। সেইবোৰ অন্ধ অনুকৰণ যেন নাটঘৰবোৰত হবলৈ নেপায় এই সম্পৰ্কেও প্ৰকৃত দেশ হিতকামীসকল সতৰ্ক হবৰ হল। গ্ৰামোফোন ৰেকৰ্ডত আজিলৈকে যিমানখিনি ‘অসমীয়া গান’ নামেৰে গান ওলাইছে সেই বোৰৰ সৰহ ভাগেই বঙলুৱা বা হিন্দুস্থানী সুৰৰ ছেৰা বা নিকৃষ্ট শ্ৰেণীৰ। এনেকুৱাবোৰ সুৰৰ অসমীয়া গীতে অসমীয়াৰ সঙ্গীতত অনভিজ্ঞতা আৰু কুৰুচিহে দেখুৱাই বিদেশীৰ আগত অসমীয়া জাতিৰ সঙ্গীত ৰুচিৰ আৰু অসমীয়া সঙ্গীতৰ দীনতা মাথোন প্ৰকাশ কৰিছে। যিখিনি ‘অসমীয়া-সুৰৰ গীত' বুলি গ্ৰামোফন ৰেকৰ্ডত ওলাইছে তাৰো সৰহখিনিয়েই সুৰহীন বৰাগী বা বিহুসুৰ, নিকৃষ্ট শ্ৰেণীৰ বিদেশী জংলা, পাঁচালী আদিৰ এটা সাংঘাতিক খিচুৰি। এনেবোৰ গীতৰ গায়কক গ্ৰামোফন কলত গান উলিয়াই লোক হাঁহিয়তি অনাৰ পৰা সকলো প্ৰকাৰে নিৰুৎসাহ কৰাটোৱেই বাঞ্ছনীয়।<noinclude></noinclude> 1ydo10i3qzmeloueug4t5wt0zp1indv 104 73444 203219 2025-06-03T06:39:09Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203219 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( 9 ) শিক্ষা লাভ কৰিছিল। সেই সময়ৰ কামৰূপ সম্ৰাট মহাৰাজ ভাষ্কৰবৰ্ম্ম৷ নিজে পৰম বিদ্বান আছিল আৰু তেখেতৰ প্ৰজাবৃন্দৰ মাজতো বিদ্যাচৰ্চ্চাৰ বহুল প্ৰচলন আছিল। প্ৰাচীন কামৰূপী সকলৰ লিপি অক্ষৰেই উত্তৰ পূৰ্ব্ব ভাৰতৰ ব্ৰাহ্মী, বৈদেহা, ত্ৰিহুটী আদি আৰ্য্যলিপিবিলাকৰ জন্মদাত্ৰী বুলি প্ৰমাণ কৰিবৰ যুক্তি, নিদৰ্শন আদি ভালেমান আছে। বৰো সম্ৰাট নৰকাসুৰৰ বংশধৰ শোণিতপুৰাধিপতি বনমাল দেবৰ খৃষ্টীয় ৮ম কি ৯ম শতিকাৰ সময়ৰ এখন তামৰ ফলিত আজি কালিও অসমত – বিশেষকৈ নামনি অসমত – প্ৰচলিত - থকা নাওখেলৰ সুললিত গীতৰ বিষয় উল্লেখ আছে। সেই জনা প্ৰবল প্ৰতাপী নৰপতিৰ দিনত মহানদ লৌহিত্য, “সঙ্গীত মুখৰিতা, নানালঙ্কাৰশোভিত প্ৰকটাব্যবা, ... শব্দায়মান কিঙ্কিণী- যুক্তা শকত ছাবেৰে বৰ্দ্ধিত বেগা ... ... চামযুক্তা নৰ্ত্তক পুৰুষৰ আক্ৰমণত বদ্ধিতোৎকম্পা নৌকাৱলীৰ দ্বাৰাই অলঙ্কৃত আছিল।” ... ৰায় বাহাদুৰ কনকলাল বৰুৱা ডাঙৰীয়াইয়ে তেখেতৰ বহু- মূলীয়া প্ৰাচীন কামৰূপৰ ইতিবৃত্তত ( Early History of Kamrupa) প্ৰাগ জ্যোতিষপুৰ যে বেদ- পুৰাণৰ আৰু মধ্য যুগত জ্ঞান-বিজ্ঞান শিল্প-চাৰুকলা বিদ্য্যাশিক্ষাৰ এখন ডাঙ্গৰ কেন্দ্ৰ আছিল তাক হাতে কলমে দেখুৱাইছে। ইয়াত সেই বোৰ বহলাই লিখিবৰ প্ৰয়োজন নাই।<noinclude></noinclude> m8ybqjnfvxozpgwuuyswytqmj1lpcpj 104 73445 203220 2025-06-03T06:39:37Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203220 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ৪৬ ) চতুৰ্থত, ওপৰত লিখা কথাবিলাক মনত ৰাখি আমাৰ নাট-ৰচয়িতাসকলে তেখেতসকলৰ নাটবোৰ যাতে গীতে-নাচে, তালে-মানে, সকলো প্ৰকাৰে অসমীয়া ভাবাপন্ন হয়, সেই বিষয়ে যেন যত্নবান হয় – তেহেলৈ নাট পৌৰাণিক, সামাজিক, অসম বা ভাৰত-বুৰঞ্জীমূলক, যি কোনো প্ৰকাৰেই নহওক। অৱশ্যে সেই বোৰ গীত-নৃত্যৰ ধৰণ-কাৰণ ভাৰতৰ অন্যান্য প্ৰদেশৰ গীত-নৃত্যৰ ধৰণ আদিৰ পৰা বেলেগ হোৱাটো স্বাভাবিক—বৰং নোহোৱাটোহে অস্বাভাবিক। ৫।৬ শ বছৰৰ আগলৈকে আৰ্য্যাবৰ্ত্তৰ আৰু দাক্ষিণাত্যৰ অৰ্থাৎ‍ কৰ্ণাটিকৰ ৰাগ-ৰাগিণীৰ ঠাট আদিও সম্পূৰ্ণ পৃথক পৃথক ধৰণৰ আছিল। দিল্লী-আগ্ৰা কেগৰাকীমান গুণ-গ্ৰাহী মুচলমান সম্ৰাটৰ বিশেষ উৎসাহ আৰু পৃষ্ঠপোষকতাত আৰ্য্যাবৰ্ত্ত আৰু দাক্ষিণাত্যৰ সঙ্গীতৰ এটা আপোছ সংমিশ্ৰণ হয়। তথাপি আজিলৈকে একে হিন্দী ভাষাৰ মূলতঃ একে ৰাগ বা ৰাগিণী আৰু তালৰ গীত হলেও হিন্দুস্থানী আৰু কৰ্ণাটকৰ সঙ্গীতৰ ঠাট-লয় আদিত একোটা সুকীয়া স্থানীয় প্ৰভাৱ দেখা যায়। এই স্থানীয় প্ৰভাবৰ কাৰণেই ভাৰতত বৰ্ত্তমানে ঘাইকৈ তিনিবিধ বেলেগ বেলেগ ঠাটৰ ( Three differ- ent schools of Indin সৃষ্টি হৈছে :–যেনে, বম্বে ঠাট, music) ভাৰতীয় সঙ্গীতৰ এলাহাবাদী ঠাট আৰু কৰ্ণাটিক ঠাট। বৰ্তমানে ধীমান গুণী বঙালীসকলৰ পৰিযত্বত পূৰ্ব্বে বঙ্গদেশলৈ আমদানী হোৱা হিন্দুস্থানী আৰু কৰ্ণাটী সুৰৰ<noinclude></noinclude> m0x8335bt0n8qu63gmsqu9xorhgynkx 104 73446 203221 2025-06-03T06:39:51Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203221 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( b ) আৰ্য্য হিন্দুসকলৰ প্ৰভাৱ ধৰ্ম্ম-সমাজ বিস্তাৰ কৰা এটা মহতী নীতি আছিল, যি নীতি পৃথিবীৰ অন্যান্য সভ্য দেশৰ ইতিবৃত্তত প্ৰায় বিৰল। বাহুবলেৰে জয় কৰিব নোৱাৰা সুসভ্য অনা-আৰ্য্য গন্নৰ্ব্ব-কিন্নৰ- - অসুৰ-দানব আদি নামেৰে অভিহিত জাতিবিলাকৰ অধিপতিসকলক জুই-পানী-বতাহ-গ্ৰহ-নক্ষত্ৰ বা পৌৰাণিক সাধুকথাৰ কল্পিত দেৱতা-উপদেৱতা কোনো এটি বংশধৰ বুলি বৰ্ণাই সেইসকল অনা-আৰ্য ৰাজন্যক আৰ্য্য- ক্ষত্ৰিয় কৰি নিজৰ সম্প্ৰদায় ভুক্ত কৰি লয়। অনা-আৰ্য্য সুধী মনীষিসকলক ঋষি-মুনি কৰি তেওঁলোকৰ ভালেমানক ব্ৰাহ্মণ পংক্তিত সুমায়। সেইদৰে অনা-আৰ্য্য সকলৰ উপাস্য দেৱ-দেবীসকলকো বেদ-পুৰাণত বৰ্ণিত দেৱ-দেৱী সকলৰ লগতে আৰ্য্য দেব-দেবী কৰি তেওঁলোকৰ পূজা-পদ্ধতি পৰ্য্যন্ত সংস্কৃতীয়াকৈ নিবন্ধন কৰে। এনেকি ভালেমান অনা-আৰ্য্য ৰাজ-পৰিয়ালৰ বিষয়ে একোখন বিশেষ পুৰাণ পৰ্য্যন্ত ৰচিত হৈছে। সেই কুটনীতিৰ বলতেই ভীষ্মক-বাণ-নৰক আদি প্ৰৱল পৰাক্ৰান্ত তুৰাণীয়, অনা-আৰ্য্য বৰো ৰজাসকল হিন্দু সমাজত ক্ষত্ৰিয় হৈ গল। বৰো বা বৰাহী জাতিৰ প্ৰবল পৰাক্ৰান্ত নৰকাসুৰক বৰাহ ( গাহৰি ) ৰূপধাৰী . লোৱা বুলি বৰ্ণোৱা বৰো সম্ৰাট প্ৰাগ জ্যোতি- বংশধৰসকলৰ আৰু ঈশ্বৰৰ ঔৰসত পৃথিবীৰ গৰ্ভত জন্ম একাধিক পুৰাণৰে সৃষ্টি হল। যাধিপতি নৰকাসুৰ আৰু তেওঁৰ প্ৰাচীন কামৰূপী বৰো প্ৰজাসকলৰ উপাস্য দেব-দেবী<noinclude></noinclude> fd5ursl04znt2ss99rwiqajlb48v70m 104 73447 203222 2025-06-03T06:40:02Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203222 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>89 ) বাৰেমিহলি ৰাগ-বাগিণীবিলাকৰো লাহে লাহে স্থানীয় প্ৰভাৱৰ এটা বঙালী গঢ় হৈ উঠিছে আৰু সেই সুকীয়া বঙালী গঢ়ে বন্ধে, এলাহাবাদ, কৰ্ণাটৰ সঙ্গীত কেন্দ্ৰবোৰৰ নিচিনা এটা সুকীয়া বঙালী সঙ্গীত কেন্দ্ৰ ( Bengali School of music ) অদূৰ ভবিষ্যতে সৃষ্টি কৰিব পাৰিব বুলি আশা কৰিব পাৰি। অথচ নিজস্ব সুৰ-সম্ভাৰত বঙ্গদেশ আজি অলপ দিনলৈকে ভাৰতত নিচেই পিছ পৰা সৰহ দিনৰ কথা নহয়, – আজি - 49009 আছিল। বছৰৰ পূৰ্ব্বেও বঙালী গায়ক-ওস্তাদসকলৰ মুখত নিজস্ব বঙালী কীৰ্ত্তন, পাঁচালী আদি মুষ্টিমেয় সুৰৰ গীত এনেকি বঙালী ওখ সমাজত বা ভাষাৰ সঙ্গীতেও বিশেষ সমাদৰ প্ৰায়েই শুনা নগৈছিল। গুণীৰ মজছিত বঙলা পোৱা নাছিল। কিন্তু সাধনাৰ বলত এসময়ৰ স্বদেশপ্ৰিয় . . . বুদ্ধিমান বঙালী জাতিৰ অনাদৃত, উপেক্ষিত বঙলা সুৰকেইটিয়ে নানা শোভনীয় অল- স্কাৰেৰে ভূষিত হৈ আজি জগতৰ সঙ্গীত সভাত ওখ আসন লাভ কৰিবলৈ সমৰ্থ হৈছে। যি এক ঘেয়ে কীৰ্ত্তনৰ সুৰ ২০-২৫ বছৰৰ আগলৈকে নগৰীয়া বঙালীৰ বিদ্ৰূপ বিষয় আছিল, সেই কীৰ্ত্তনৰ সুৰ আজি অকল ভাৰতৰ ভিতৰতে জনপ্ৰিয় আৰু উচ্চ শ্ৰেণীৰ সঙ্গীতৰূপে পৰিগণিত হৈয়ে থকা নাই—ইংলণ্ড, জাৰ্ম্মেণী, আমেৰিকাৰ নিচিনা সূসভ্য পাশ্চাত্য দেশবিলাকতো বিশেষ সমাদৰ লভিছেগৈ। এনেকি, সেই পাশ্চাত্য দেশবিলাকৰ কোনো কোনো ঠাইত বঙলা কীৰ্ত্তনৰ<noinclude></noinclude> rosgf2zyjs8xq6yecyv9hw19h8xcsaq 104 73448 203223 2025-06-03T06:40:23Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203223 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ৯ ) ব্ৰাগহঁই-ব্ৰী গহঁনীযুগল ক্ৰমে ক্ৰমে বুঢ়াগোহাঁই বুঢ়ী গোহানী ভৈৰব ভৈৰবী, মহাদেউ-পাৰ্ব্বতী, শঙ্কৰ-শঙ্কৰী, শিৱ-দুৰ্গা, ঈশান-ঈশানী আদি নানা ৰকম অৰ্থবিশিষ্ট নাম পাই হিন্দুৰ এজোৰা প্ৰধান দেব-দেবী হৈ উঠিল, আৰু কামৰূপ বা প্ৰাগ জ্যোতিষতেই পঞ্চশাখাৰ প্ৰধানতম শাখা শৈব আৰু শাক্ত ধৰ্ম্মৰ এনেকৈয়ে সৃষ্টি হল। সেইদৰেই 'বৰোসকলৰ অন্যতম উপাস্যাদেবী বিষহৰি বা মনসা ও হিন্দু দেব-দেবীৰ ভিতৰত সোমালেগৈ। কিন্তু মনসা দেবীও এগৰাকী খাটি অনাৰ্য্য দেৱতা আৰু এওঁৰ পূজা উপলক্ষেই সুললিত শুকনান্নী গীতি মহাকাব্যখন আগৰ পৰা গুৰিলৈ গোৱা হয়। বণেৰ আৰু এগৰাকী দেৱতা “হাখী গহঁই”, “ঢুলিয়াৰ দেও”, হাতীমুখীয়া গণেশ কেনেকৈনো হিন্দুৰ গাণপত্যৰ শাখাৰ অধিষ্ঠাত্ দেৱতা হৈছেগৈ এই সম্পৰ্কে পিছলৈ যথাস্থানত উনুকিওৱা হৈছে। আৰ্য্যসকলৰ এই নীতিৰ বলতে আৰু ফল স্বৰূপেই আজি কামৰূপৰ বিশিষ্ট প্ৰাচীন বৰো পৰিয়ালবিলাকৰ ভালেমান উচ্চ হিন্দুৰ ভিতৰত সোমাই চিনিব নোৱাৰা হল। এই বিলাক কথা অনুসন্ধান কৰিহে প্ৰসিদ্ধ ঐতিহাসিক পণ্ডিত ডাঃ ভিন্‌চেণ্ট স্মিথ চাহাবে তেখেতৰ “Early History of India' ত ভাস্কৰ বৰ্ম্মা আৰু তেওঁৰ বংশৰ আগৰ আৰু পাছৰ ৰজা সকলক হিন্দু ধৰ্ম্মত দীক্ষিত কোচ বুলি কৈছে। দৰাচলতে নৰকাসুৰ, তেওঁৰ সমসাময়িক কৰদ মিত্ৰ ৰজা খ<noinclude></noinclude> mao5d3sa67nw7jbm4a4be1pji6fxhwm 104 73449 203224 2025-06-03T06:40:54Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203224 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ৪৮ ) সুৰত সেই সেই ঠাইৰ ভাষাৰ গীতো ভালেমান বচিত হৈ সাধাৰণত প্ৰচাৰিত হৈছে। ভাটি কামৰূপৰ বৰপেটা, গোৱালপাৰা, কোচবিহাৰ, জল্পাইগুৰি, ৰংপুৰ, বগুৰা আদি অঞ্চলৰ একেবাৰে নিজস্ব “ভাটিয়ালী” আৰু বাউল” বৰো সুৰক বঙালী গুণীয়ে নানা সাজ-পাৰ, আ-অলঙ্কাৰেৰে ভূষিত কৰি নিজস্ব বঙালী সুৰ কৰি তুলি ললে। এই দুই সুৰেও প্ৰথম শ্ৰেণীৰ বঙালী সুৰ হৈ অচিৰে বঙ্গৰ সীমা দেই গৈ ভাৰ্তময় গৌৰৱ আৰ্জ্জি সমাদৰ যে লাভ কৰিব তাত সন্দেহ নাই। এসময়ত নিজস্ব সুৰ-সম্ভাৰত নিচেই দুখীয়া বঙালীয়ে যিমান পৰিশ্ৰম, অধ্যৱসায় আৰু সহিষ্ণুতাৰে বঙ্গীয় সঙ্গীত জগদ্বিখ্যাত কৰি তুলিছে, অফুৰন্ত সুৰ-ভাণ্ডাৰ, গীতময়ী, সুজননী কামৰূপৰ –তথা-অসমৰ – সঙ্গীত-সম্ভাৰ গোটাই ধুই মছি ধূলি-মাকটি আঁতৰ কৰি কামৰূপীয় সঙ্গীত আকৌ গৌৰৱমণ্ডিত কৰি তুলিবলৈ তিমান পৰিশ্ৰম আৰু অধ্যৱ- সায়ৰ আৱশ্যক নহব। পঞ্চমত, অসম সাহিত্য সভাৰ লগতে এখনি নিগাজী সঙ্গীত শাখা খুলি তাত এজন পৰিদৰ্শকৰ তত্ত্বাবধানত সদ্যহতে জন দিয়েক বিয়াহ, শুকনান্নী বৰগীত আদি ৰাগত পটু ওজা, এজন নিভাঁজ কামৰূপীয় বা অসমীয়া খোল মৃদঙ্গত হাত অহা বায়ন ৰাখি কিছুমান অসমীয়া ৰাগ-ৰাগিণীৰ সুৰলিপি আৰু খোল মৃদঙ্গৰ কামৰূপীয় বা অসমীয়া তালবোৰৰ বোলবোৰ লিপিবদ্ধ কৰাৰ দিহা হওক। এইসকল লোক বৈতনিক<noinclude></noinclude> nua4rt6vrzxbcuucfsecedzl19lyiri 104 73450 203225 2025-06-03T06:41:06Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203225 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ভীষ্মক, বাণ, হিড়িম্ব ঘটোৎকচৰ পৰা ত্ৰয়োদশ শতিকাৰ খেনবংশীয় শেষ ৰজা নীলাম্বৰলৈকে সকলোখিনি কামৰূপাধিপতি বৰো জাতীয়হে আছিল, যদিও পুৰাণকাৰসকলে একোটা আজগুবী সাধু কথাৰে সেই পৰাক্ৰান্ত সুসভ্য নৃপতিসকলক ক্ষত্ৰিয় কৰিবলৈ প্ৰয়াস কৰিছে। যিসকলে হিন্দু ৰীতি-নীতিত বান্ধ নেখালে সেইসকল আজি পৰ্ববত-কন্দৰ-অৰণ্যবাসী। তেওঁলোকক অস্পৃশ্য অসভ্য বুলি তেওঁলোকৰ হিন্দু সমাজ ভুক্ত হিন্দু-ধৰ্ম্মাৱলম্বী উন্নত ভাইসকলেই অবজ্ঞা কৰিছে আৰু নিজক আৰ্যা হিন্দুৱে লিখা পুৰাণৰ ঋষি-মুনি দেৱতা-উপদেৱতাৰ বংশধৰ বুলি ব্ৰাহ্মণ ক্ষত্ৰিয় আদি উচ্চ হিন্দু হৈ পূৰ্ব্বোক্ত অনা-আৰ্য্য কামৰূপীসকলৰ লগত সকলোৰকম সম্পৰ্কৰ্কেই অস্বীকাৰ কৰিছে। ফলত হেজাৰ হেজাৰ বছৰ ব্যাপি কামৰূপ সাম্ৰাজ্যৰ শাসক সু-সভ্য বৰো জাতিৰ আজি এই শোক লগা অৱনতি। সঙ্গীত, চিত্ৰাঙ্কন, ভাস্কৰবিদ্যা আদি চাৰু কলা৷ বিদ্যা- বিলাকেই জাতিৰ সভ্যতা সংস্কৃতিৰ মাপ-কাঠী। বিশেষকৈ সঙ্গীত বিদ্যা জাতি বা দেশৰ সভ্যতা-সংস্কৃতিৰ পৰিচায়ক। জ্যোতিৰ্ব্বেদ ভাস্কৰবিদ্যা আদিত যেনেকৈ প্ৰাচীন কামৰূপী ( বৰো ) প্ৰজাসকল আগৰণুৱা আছিল, সেইদৰেই সঙ্গীত- বিদ্যা বা গন্ধৰ্ব্ববেদতো গন্ধবকিন্নৰ অধ্যুষিত কামৰূপৰ প্ৰজাসকলে স্মৃতিৰ অতীত কালৰে পৰা খৃষ্টীয় ৭ম-৮ম শতিকালৈকে সমধিক প্ৰসিদ্ধি লাভ কৰি আছিল। মহাভাৰ-<noinclude></noinclude> cb68co3zt3dzf8lfpsge5resz186ia5 104 73451 203226 2025-06-03T06:41:39Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203226 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( 49 ) হব লাগিব। এই শাখাই সাহিত্য সভাই নিৰ্দেশ কৰা মতে এটা মাছুল লৈ সঙ্গীতত ৰাপ থকা ডেকা-গাভৰু বা লৰা-ছোৱালীক অসমীয়া গীত, বাদ্য-নৃত্য আদি শিকাব। ষষ্টভ, সেই শাখাৰ উক্ত তত্ত্বাবধায়কৰ পৰামৰ্শমতে সাহিত্য সভাই আধুনিক ভাব-ভাষাৰে কিন্তু খাঁটি অসমীয়া মূল বা মিশ্ৰ সুৰৰ সম্পূৰ্ণ অসমীয়া ঠাটৰ আৰু তালৰ গান ৰচি সাহিত্য সভালৈ পঠাবলৈ অসমৰ খ্যাতনামা গায়ক আৰু গীত ৰচয়িতাসকলক অনুৰোধ কৰিব লাগিব। তেনে গীত ৰচনাৰ লাগতীয়াল সঙ্কেত আদি, চয়িতাসকলে ইচ্ছা কৰিলে, উক্ত শাখাই যোগাব লাগিব। সপ্তমত, তেনে ৰকমে ৰচিত গীতবোৰত উক্তশাখাই সুৰ তাল সংযোগ কৰি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক শিকাই সাহিত্য সভাৰ পৰামৰ্শমতে সাধাৰণত প্ৰচাৰ কৰাৰ দিহা কৰিব লাগিব। সেই গীতবোৰ প্ৰচাৰৰ সকলো কমৰ বন্দবস্তৰভাৰো সাহিত্য সভাই লব লাগিব। অষ্টমত, ওপৰত লিখা প্ৰস্তাববোৰ যথাৰ্থ কাৰ্য্যকাৰী কৰিবৰ অৰ্থে সাহিত্য সভাই ততালিকে এটা পুঁজি-সংগ্ৰহৰ যো-জা কৰক আৰু আসাম চৰকাৰলৈও এই পুঁজিলৈ অৰ্থ সাহায্য কৰিবলৈ টানি ধৰক। নবমত, অসম উপত্যকাৰ সদ্যহতে ল'ৰা-ছোৱালীৰ প্ৰাথমিক বিদ্যালয়বিলাকত, ছোৱালীৰ মাধ্যমিক আৰু উচ্চ- ইংৰাজী বিদ্যালয়বিলাকত অসমীয়া ভাষা, সুৰ আৰু ঠাটৰ ৬<noinclude></noinclude> jqgujrna7qdutk5gjizynviob6l8vq0 104 73452 203227 2025-06-03T06:41:47Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203227 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ১১ ) তৰ সভাপৰ্ব্বত উল্লেখ আছে যে কামৰূপৰাজ ভগদত্তই চীন-কিৰাত ম্লেচ্ছ যবনসকলেৰে পৰিবেষ্টিত হৈ ধৰ্ম্মৰাজৰ ৰাজসূয় যজ্ঞলৈ সুসভ্য দেশ সুলভ নানাবিধ উপঢৌকনৰ লগতে গন্ধব-কিন্নৰীসকলকে৷ ৰাজসূয় সভাত গীত নৃত্য কৰিবলৈ নিয়ে ( মহাঃ সভাঃ ৫১ অঃ )। কামৰূপৰ নাগকন্যা ৰূপ-লাৱণ্য আৰু উলুপী, গন্ধব্বী চিত্ৰাঙ্গদাৰ অলৌকিক চিত্তহৰণকাৰী নৃত্য-গীতত মুগ্ধ হৈ মধ্যম পাণ্ডব অৰ্জ্জুনে মণিপুৰত ভালেমান দিন থাকি বংশৰক্ষা কৰি যায়। ( মহাঃ সভাঃ ৫১-৫২ অঃ )। বাণবজাৰ কুঁৱৰী ঊষাদেবীৰ গুণৱতী সখী চিত্ৰলেখীৰ অনুপম গীত-নৃত্যত মোহিত হৈ সুদূৰ দ্বাৰকাৰ অনিৰুধ কোঁৱৰ শোণিতপুৰলৈ আহি ঊষাকুঁৱৰীৰ পাণি-গ্ৰহণ কৰাৰ কথা অসমৰ আবাল-বৃদ্ধ বণিতাৰ জনাজাত। শিৱসাগৰৰ বিখ্যাত বণিয়া কাকতি বংশৰ পূৰ্ব্বপুৰুষ চান্দসদাগৰ আৰু তেওঁৰ পো-বোৱাৰী লক্ষীন্দাৰ-বেউলাৰ গৌৰবময় কাহিনীৰ সুকবি নাৰায়ণ দেৱৰ লিখনিৰ পৰা ওলোৱা অমৰ ‘শুকনান্নী’ মহাকাব্যৰ কথা নজনা লোক অসমত অতি বিৰল। মহা- সতী বেউলা আৰু তেওঁৰ প্ৰিয় সহচৰী নেতাইৰ অনুপম গীত-নৃত্যত মোহিত হৈ উমানন্দাধিপতি মহাদেব বা মহাদেব তুল্য বৰো বৈদ্যৰাজে সৰ্পাঘাতত মৰা লক্ষীন্দাৰক পুনৰ্জ্জীবিত কৰাৰ কথা নজনা কোন অসমীয়া আছে? খৃষ্টীয় সপ্তম শতিকাৰ মাজ ভাগত কামৰূপ সম্ৰাট কুমাৰ ভাস্কৰবৰ্ম্মাই তেওঁৰ সমকক্ষ বন্ধু মধ্যভাৰতৰ সম্ৰাট<noinclude></noinclude> l9fq9nfflzyiwz02pb70hlbn8dep6q5 104 73453 203228 2025-06-03T06:42:13Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203228 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ৫০ ) গীত আদি শিক্ষ। দি লৈ কিছুমান অসমীয়া উপযুক্ত শিক্ষক নিযুক্ত কৰিবলৈ অসম-সাহিত্য-সভ৷ আৰু ৰাইজৰ পৰাও শিক্ষাবিভাগক টানি ধৰা হওক। শিক্ষাবিভাগে তেনে সঙ্গীত- শিক্ষক নিযুক্ত কৰিবলৈ হলে সাহিত্য সভাৰ কাৰ্য্য নিৰ্ব্বাহক সমিতি আৰু উক্ত সঙ্গীত-শাখাৰ তত্ত্বাৱধায় কৰ লগত পোনতে পৰামৰ্শ কৰ্বি আৰু উক্ত শাখাৰ তত্ত্বাৱধায়ক বা সাহিত্যসভাই বাছি দিয়৷ আন কোনো যোগ্য চৰকাৰে নিযুক্ত কৰা৷ সঙ্গীত শিক্ষকসকলৰ লোকক উপদেষ্টা আৰু কৰিব লাগিব। তেওঁলোকৰ কাম পৰিদৰ্শক নিযুক্ত ওপৰত উসুকি ওৱ! এই ন-টা প্ৰস্তাৱ আৰু ইয়াত বাজে ও সাহিত্যসভাৰ পৰা এই সম্পৰ্কে কৰা আন কোনো লাগতিয়াল প্ৰস্তাৱ যথাৰ্থ কাৰ্য্যকৰী কৰিবলৈ এতিয়াৰ পৰা সাহিত্যসভাই হাতে-কামে লাগি গণেহে যদি এই মৃতপ্ৰায় কামৰূপীয় সঙ্গীত পুনাই সঞ্জীবিত হৈ উঠিব পাৰে আৰু ভাৰতৰ তথা জগতৰ, সভ্যসমাজত অসমীয়াৰ যে এটা সুকীয়া সভ্যতা সংস্কৃতি আছে, অসনীয়৷ বুলি এটা সভ্যজাতি আছে, তাক দেখুৱাব পৰা হব। ৰাইজৰ নিঃকিন সেৱক- ঐকীৰ্ত্তিনাথ শৰ্ম্মা বৰদলৈ।<noinclude></noinclude> jlhsfcv80l9o50tbqhvyb4q1dgy1p35 104 73454 203229 2025-06-03T06:42:43Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203229 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( 12 ) সাঁচি- শীলাদিত্য হৰ্ষবৰ্দ্ধনৰ মহাসভালৈ লৈ যোৱা বস্তু-বাহানিৰ তালিকাত “সুসভ্য দেশসুলভ . . . বহুমূলীয়া অলঙ্কাৰ, উৎকৃষ্ট কাপোৰ, বাচন-বৰ্ত্তন, বেত-বাঁহৰ নানাবিধ আসন, পাতত লিখিত পুথি, নানা সুগন্ধি দ্ৰব্য, কস্তুৰী, আদিত বাজেও গায়ক-গায়িকা, কিন্নৰ-কিন্নৰীসকল”ৰ উল্লেখ আছে। ( শ্ৰীহৰ্ষচৰিত – ৯ম উচ্ছ্বাস )। চোঁৱৰ স্মৃতিৰ অতীত কালৰে পৰা খৃষ্টীয় ঊনৈশ শতিকাৰ আগছোৱালৈকে কামৰূপ, তথা অসম যেনেকৈ দেশ হিচাবে ভাৰতৰ পৰা সুকীয়া আৰু চিৰস্বাধীন আছিল তেনেকৈ কামৰূপী ধৰ্ম্ম আচাৰ-ব্যৱহাৰ, সভ্যতা-সংস্কৃতি আদিও আৰ্য্যা- বৰ্ত্তৰ সেইবিলাকতকৈ সম্পূৰ্ণ সুকীয়া আছিল। বেদৰ যুগৰ পৰা কোম্পানীৰ আমোললৈকে যুদ্ধ-বিগ্ৰহত যেতিয়া আৰ্য্যা- বৰ্ত্ত শান্তিহীন হৈ আছিল, সেই হাজাৰ হাজাৰ বছৰে কামৰূপ সাম্ৰাজ্য প্ৰবল প্ৰতাপী সম্ৰাটসকলৰ শাসনত শান্তিময় আছিল। মাজে মাজে যুদ্ধ-বিগ্ৰহ দুৰ্ভিক্ষ আদিত ক্ষত-বিক্ষত আৰ্য্যাবৰ্ত্তৰ পৰা কিছুমান ভগনীয়৷ পৰিয়াল এই দেশলৈ আহি বসবাস কৰিলেও স্বাধীন কামৰূপৰ আব - হাওৱাত আৰু স্বাধীন সুসভ্য কামৰূপী প্ৰজাসকলেৰে সৈতে বৈবাহিক সম্পৰ্কাদিৰ ফলত সেই সকল পৰিয়ালো কামৰূপীয় হৈ পৰিছিল। হেজাৰ হেজাৰ বছৰ সুখ-শান্তিৰে থকা কামৰূপ সাম্ৰাজ্যত সভ্যতা-সংস্কৃতিৰ পৰিচায়ক সুকুমাৰ কলাবিদ্যা বিলাকৰে৷ অনুশীলন বহু পৰিমাণে হৈছিল। 4 প্ৰাচীন<noinclude></noinclude> q69sthve8lad58hkc2kvd0bkqlfxqxs 104 73455 203230 2025-06-03T06:43:08Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203230 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>৩. ) ৰুচিত পাশ্চাত্য শিক্ষাই আৰু তথাকথিত শিক্ষিত সকলৰ অন্ধ অনুকৰণপ্ৰিয়তাই বিপৰ্য্যয় ঘটাব পৰা নাই, সেই বিলাক ঠাইত কামৰূপীয় অফুৰন্ত সুভাণ্ডা এতিয়াও ভৰপূৰ হৈয়েই আছে। কিন্তু অসমীয়া শিক্ষিত আৰু সমাজৰ ওপৰ খাপৰ লোক সকলৰ আত্মবিস্মৃতি আৰু আওহেলাৰ ফলত সেই সুৰ্ভড়ালৰ চাৰিও দাঁতি বিদেশী ছেৰা জাবৰিয়ে ছাটি পেলাইছে আৰু বেৰে ছালে উৰণীয়৷ বৰ-আহত ৰঘুমলাৰ পুলিয়ে পোখাইছেহি। পতান-ধূলি-এলান্ধুৰ এটা ডাঠ দ'ম সুধীবৃন্দই ককালত কাপোৰ বান্ধি ভড়ালৰ ভিতৰতো তুঁহ- পৰিছে। দেশহিতৈষী “কাৰ্য্যংৱা সাধয়েচ্ছৰীৰং ৱা পাতয়েৎ” কৈ লাগি সেই জাবৰি, ৰঘুমলা আদি গুচাবলৈ যত্নবান এতিয়াৰ পৰা নহলে অলপ দিনৰ ভিতৰতে সেই অফুৰন্ত সুৰ-সন্তাৰো বিস্মৃতি সাগৰৰ তলত চিৰকাললৈ বুৰি যাব। কামৰূপীয় তাল আৰু নৃত্য। “বাগাৰ্থাবিব সংপৃক্তৌ” কথা আৰু অৰ্থৰ নিচিনা তালৰ লগত নৃত্যৰ অবিচ্ছেদ্য সম্বন্ধ। সেইবাবে আমি একে প্ৰসঙ্গতে কামৰূপীয় তাল আৰু নৃত্যৰ বিষয়ে চমুকৈ আলচ কৰিম। কামৰূপীয় সঙ্গীতৰ নিচিনাই কামৰূপী তালৰ বাদ্য আৰু তাল প্ৰাচীন আৰু উচ্চ অঙ্গৰ, অথচ ( ( :<noinclude></noinclude> eaitzg62eqtav7avimfng1hqcsmi65k 104 73456 203231 2025-06-03T06:43:20Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203231 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ১৩ ) কামৰূপী সুসভ্য বৰোসকলৰ সভ্যতাৰ নিদৰ্শন জ্ঞান-বিজ্ঞান আদিৰ চিন লুপ্তপ্ৰায় হলেও তেওঁলোকৰ ভাষা-সাহিত্য আৰু অন্যান্য বিদ্যা বিস্মৃতিৰ গৰ্ভত সোমালেও এসময়ৰ সুসভ্য বৰোৰ বংশধৰসকল এতিয়া জঙ্ঘলী অসভ্য জাতি নাম পালেও, বৰোৰ ধৰ্ম্ম-কৰ্ম্ম, জ্ঞান-বিদ্যা, এনেকি, উপাস্য দেব- দেবীও আনৰ হস্তগত .হৈ ৰূপান্তৰ প্ৰাপ্ত হলেও, বৰোৰ এটা অমূল্য অবদান এতিয়াও জীবিত। যদিও সেই আপু- ৰুগীয়া অবদান কিছুমান অশিক্ষাৰ জাবৰিৰ তলত ঢাক খাই আছে৷ সেই অমূল্য অবদান হৈছে অফুৰন্ত – বৰো-সুৰ ভাণ্ডাৰ। সেই বৰো সুৰ-ভাণ্ডাৰেই আমাৰ বৰ্ত্তমান আলোচ্য বিষয়, কামৰূপীয় বা অসমীয়া সঙ্গীত। কামৰূপীয় পুৰৰ বিশেষত্ব। ভাষা-ধৰ্ম্ম-আচাৰ-ব্যৱহাৰ, সভ্যতা-সংস্কৃতি আদিত যেনেকৈ প্ৰাচীন কামৰূপ ভাৰতৰ অন্যান্য অংশতকৈ সম্পূৰ্ণ সুকীয়া আৰু স্বাধীন আছিল তেনেকৈয়ে সুকুমাৰ কলা-বিদ্যা সঙ্গীতৰ ভাব-ভাষা, ঠাট-লয়, মীড়-মূৰ্ছনা, বাঁট-গমক আদি বিষয়তো কামৰূপৰ বিশেষত্ব আছিল আৰু এতিয়ালৈকে আছে। গন্ধব-কিন্নৰ-যক্ষ-বিদ্যাধৰ অধ্যুষিত কামৰূপ সাম্ৰাজ্যতেই যে গন্ধৰ্ব্ব বেদৰ জন্ম আৰু প্ৰাচীন কামৰূপী বা বৰোসকলৰ উপাস্য দেব-দেবী ব্ৰাগঁহই-ব্ৰাগঁহনী অৰ্থাৎ শঙ্কৰ-শঙ্কৰীয়েই সঙ্গীত বিদ্যাৰ জনক-জননী তাৰ ভূৰি ভূৰি প্ৰমাণ মহাভাৰত,<noinclude></noinclude> ai4we2gikvc5koyrh1qjjhwqxsm1nfk 104 73457 203232 2025-06-03T06:43:37Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203232 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>প্ৰণালী ( ৩১) বোল-লয়-মান-ছন্দ-পদ-ঠেকা পণ-তেঁহাই ধৰণ-এৰণ আদিৰ বহুত স্থলত ভাৰতৰ অন্যান্য ঠাইতকৈ সুকীয়া। মুল ৰাগ-উপৰাগ ৰাগিণী সমূহৰ স্ৰষ্টা যেনেকৈ শঙ্কৰ-শঙ্কৰী আৰু নৃত্যৰ জন্মদাত। নটৰাজ শঙ্কৰ বুলি হিন্দু শাস্ত্ৰকাৰসকলে স্বীকাৰ কৰে সেই দৰে শঙ্কৰ পুত্ৰ হস্তীমুখ গণেশকো তালকৰ্ত্তা বুলি কয়। গণেশো প্ৰাচীন কামৰূপীয় বৰোসকলৰ অন্যতম উপাস্য দেৱতা আছিল। পশ্চিম ভাৰতৰ গাণপত্য শাখাৰ হিন্দু সম্প্ৰদায়ে আশেপ কৰা গুণাৱলী কামৰূপৰ গণেশৰ নহয়। প্ৰাচীন কামৰূপীয় বৰোসকলৰ পৰিকল্পনামতে এইজন। দেৱতাই ‘হাখী গহঁইৰ উৎপাতৰ পৰা প্ৰজাবৃন্দক ৰক্ষা কৰে আৰু বাৰ্ষিক বা অন্যান্য পূজা উপলক্ষে হোৱা গীত নৰ্ত্তকীক সহায় কৰে। এইখিনিতে এটি ঘটনাৰ নৃত্যত বৰো নৰ্ত্তক- উল্লেখ কহিলে বোধকৰে৷ অপ্ৰাসঙ্গিক নহব। প্ৰায় ২৫ বছৰৰ আগতে চৰকাৰী কাৰ্য্যপ্ৰসঙ্গত মই মিকিৰ পৰ্বতলৈ গৈছিলোঁ। বাট অতি দুৰ্গম। এনে এটা দুৰ্গম পৰ্ব্বতীয়া বাটৰ দাঁতিত কেবা ঠাইতো শিলৰ সুন্দৰ খোদাই কৰা সৰু ডাঙৰ কেবাটিও চতুভুজ গণেশ মূৰ্ত্তি দেখিলোঁ। মোৰ মাল-পত্ৰ লৈ যোৱা আৰু বাট দেখুৱাওতা চাৰিটা মিকিৰ কুলি আছিল। সিহঁতে প্ৰত্যেকটো মূৰ্ত্তি পালেই ৰোজ৷ নমাই চুলি মেলি হাতযোৰকৈ সিহঁতৰ দোৱানত মন্ত্ৰ মতাদি কিছুমান কথা৷ মাতে আৰু এনেকুৱা এটা<noinclude></noinclude> ob6k98n1wiujrm1tljovc5uoagt3vs9 104 73458 203233 2025-06-03T06:43:57Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203233 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ১৪ ) ৰামায়ণ, নানাৰকমৰ পুৰাণ আদি আৰ্য্যসকলৰ প্ৰাচীন গ্ৰন্থতেই পোৱা যায়। হিন্দুৰ প্ৰধানতম্ সঙ্গীত শাস্ত্ৰ ‘সঙ্গীত দৰ্পণ’ত উল্লেখ আছে :— “সংসাৰ দুঃখদগ্ধানাং উত্তমানাং অনুগ্ৰহাৎ। “প্ৰভুণ৷ শঙ্কৰেণাত্ৰ গীত-বাদ্যং প্ৰকাশিতং॥” “সংসাৰৰ দুখ প্ৰপ্ৰীড়িত উত্তমসকললৈ অনুগ্ৰহ কৰি প্ৰভু শঙ্কৰে এই পৃথিবীত গীত-বাদ্য প্ৰকাশ কৰিলে। ” বৃহন্নাৰদীয় সংহিতাৰ ৰাগাধ্যায়ত উল্লেখ আছে যে শিৱ-শক্তিৰ যোগত শিৱৰ মুখৰ পৰা শ্ৰীৰাগ, বসন্ত, ভৈৰব, পঞ্চম আৰু মেঘ, আৰু পাৰ্ব্বতীৰ মুখৰ পৰা নটাগ উৎপন্ন হৈছে। ভাৰতৰ আদি নৃত্য গুৰু বৰোসকলৰ উপাস্য দেৱতা স্বয়ং নটৰাজ শিৱ বা ব্ৰাগহঁই আৰু নৃত্য-গীত তৎপৰ গন্ধববাদিৰ বাসস্থান উত্তৰ-পূৰ্ব্ব দিশৰ নাটশৈল ( বৰ্ত্তমান ডফলা পৰ্ববতৰ নামনি খণ্ড ) আছিল যে তাক পূৰ্ব্বেই উনুকিয়াই অহা হৈছে। প্ৰাচীন কামৰূপৰ বৰোসকলৰ পৰিকল্পিত এই ব্ৰাগহঁই-ব্ৰীগহঁনী বা শঙ্কৰ-শঙ্কৰীৰ পূজা আৰু তথ্য আৰু কামৰূপীয় সভ্যতা তদানীন্তন কামৰূপ সাম্ৰাজ্যৰ অন্তৰ্ভুক্ত, কৰদ বা মিত্ৰ ৰাজ্য ব্ৰহ্ম, আনাম, শ্যাম আদি দেশত, সুমাত্ৰা, যাভা, বালী দ্বীপসমূহত যে ভগবান বুদ্ধৰ আবিৰ্ভাবৰ বহু পূৰ্ব্বেই বহুল ভাবে প্ৰচাৰিত হৈছিল তাক প্ৰমাণ কৰিবলৈ ভালেমান প্ৰত্নতত্ত্বমূলক নিদৰ্শন আবিষ্কৃত হৈছে। সেই কামৰূপীয় ধৰ্ম্মসভ্যতা প্ৰচলনৰ লগে লগেই যে এই দুজনা বৰো দেব-দেবীৰ মুখ নিঃসৃত<noinclude></noinclude> pz56m42axe05sq6w3bccjinx8j6q1m9 104 73459 203234 2025-06-03T06:44:16Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203234 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ৩২ ) ডাঙৰ মূৰ্ত্তিৰ আগত সেই তেনেকুৱা মন্ত্ৰপাঠৰ পাছত ঊৰ্দ্ধবাহু হৈ চাৰিওটা মিকিৰে সমস্বৰে কৰুণ সুৰেৰে গীত গাই সাষ্টাঙ্গে প্ৰণিপাত কৰিলে। সিহঁতে গোৱা মন্ত্ৰৰ অৰ্থ হেনো এই ঃ–“হে হাত্থীগহঁই! তোমাৰ সন্তান হাখীগহঁইবোৰক আমাৰ খেতি-খলা ঘৰ-দুৱাৰ আৰু মানুহ - বোৰৰ পৰা আঁতৰাই ৰাখিবা।” গীতৰ তাৎপৰ্য্য হেনো এই : “আমাৰ দেও পূজাত তোমাকো পূমি আহিবা আৰু আমাক নাচোতে হাতভৰি চলাবলৈ বল দিবা......তুমি নাচিব, তুমি ঢোল বজাব - - ইত্যাদি” ইত্যাদি। অসমৰ আন অন ভালেমান ঠাইতো হাবি-বননীয়ে, পৰ্ববত-কন্দৰত এইদৰে অসংখ্য গণেশৰ মূৰ্ত্তি সিঁচৰতি হৈ এতিয়াও পৰি থকা দেখা যায়। সেইবোৰ মূৰ্ত্তি কোনো আৰ্য্য খনিকৰে কৰাহি নাছিল। প্ৰাচীন কামৰূপৰ ভাস্কৰ্য্য কীৰ্ত্তি, শিলৰ বাট-ঘাট-মন্দিৰ আদিৰ নিচিনাকৈ সেই গণেশ মূৰ্ত্তিবিলাকো দানব নাম পোৱা বৰো বিশ্বকৰ্ম্মা সকলৰ হে হাতৰ কীৰ্ত্তিস্তম্ভ। চিৰসঙ্গীতময় কামৰূপৰ সঙ্গীত তৎপৰ প্ৰাচীন কামৰূপী প্ৰজাসাধাৰণ আৰু সুসভ্য পৰাক্ৰমী বৰো নৃপতিসকলৰ অন্যতম উপাস্থ্য দেৱতা, ‘গথী হহঁইৰ’ বা গনেশৰ পৰিকল্পনা আৰু পূজা, “এ ব্ৰীৰ” পৰিকল্পনা আৰু পূজাৰ নিচিনাকৈ হিন্দুৰ গাণ- পত্য ধৰ্ম্মৰ অভু'দয়ৰ বহুকালৰ আগতে যে কামৰূপত বহুল ভবে প্ৰচলিত হৈছিল তাৰো ভালেমান অকাট্য প্ৰমাণ আছে। পূৰ্বেৰ কৈ অহামতে অনা-অনাৰ্য্যৰ আন কিছুমান<noinclude></noinclude> 0r3prw5r06i28smik7q3suel62cedoe 104 73460 203235 2025-06-03T06:44:44Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203235 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ১৫ ) অৰ্থাৎ এই দেব-দেবী যুগলৰ উপাসক সুসভ্য প্ৰাচীন বৰোসকলৰ সৃষ্ট ৰাগ-ৰাগিণীবিলাকৰ আৰু গীত-নৃত্যৰ প্ৰচলন পূৰ্ব্বোক্ত প্ৰাচ্য দেশ সমূহত প্ৰচলিত হৈছিল, আৰু সেইবিলাক দেশত প্ৰাচীন কামৰূপীয় ৰাগ-সুৰৰ ঠাট, লয় তাল-মান আদিৰ আৰু কামৰূপীয় নৃত্য-কলাৰ প্ৰভাৱ এতিয়াও বিদ্যমান—তাক আধুনিক বেতাৰ যন্ত্ৰ আৰু কথা-ছবিৰ সহায়ত পৃথিবীময় ব্যাপ্ত হোৱা টঙ্কিন, মানিলা, বেঙ্কক, ৰেঙ্গুণ আদি কেন্দ্ৰৰ দেশীয় গীত-নৃত্যবিলাকৰ পৰা সহজে অনুমান কৰিব পাৰি। শ্যাম, আনাম, ব্ৰহ্ম, যবদ্বীপ আদি প্ৰাচ্যৰ সভ্য দেশ সমূহত প্ৰচলিত নিজস্ব ৰাগ-সুৰৰ ঠাটৰ লগত কামৰূপৰ বিয়াহৰ ৰাগ, শুকানান্নীৰ বানা, “বাৰেহীয়৷” গীতৰ সুৰৰ ভালেমান সাদৃশ্য আছে। সেইবিলাক ঠাইৰ ধৰ্ম্মসম্পৰ্কীয় বা আন ৰকমৰ নৃত্যৰ ভঙ্গি, অঙ্গ-চালনা আদিৰ, বিয়াহৰ ওজাৰ, দেওধনীৰ নৃত্য আৰু উত্তৰ লক্ষীমপুৰৰ উত্তৰ অঞ্চলৰ মিৰি- সকলৰ বিহু-নৃত্যৰ লগত বহুতো সামঞ্জস্য আছে। বৰ্ত্তমান কামৰূপ আৰু দৰংজিলাত যি বৰঢোল আৰু ঢুলিয়াৰ মুখা পিন্ধা নৃত্য আছে, ঠিক তেনেকুৱা ঢোল আৰু মুখা পিন্ধা নৃত্য যাভা আৰু বালীদ্বীপত এতিয়াও প্ৰচলিত। যি কামৰূপী পুতলা নাচে সনাতন কালৰ পৰাই প্ৰসিদ্ধি লাভ কৰি আহিছিল ঠিক তেনেকুৱা পুতলা নাচ এতিয়াও যাভা দ্বীপত প্ৰচলিত আছে। জ্ঞান-বিজ্ঞান চাৰুশিল্পকলাৰ প্ৰধান কেন্দ্ৰ প্ৰাগজ্যোতিষলৈ ভাৰতৰ অন্যান্য প্ৰদেশৰ পৰা সুধী-<noinclude></noinclude> a4z6y9so2bfez0sjkpq61wkufgbkhcr 104 73461 203236 2025-06-03T06:44:57Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203236 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( 33 ) দেব-দেৱীৰদৰে ‘হাথীগহঁই’, ‘বায়ন গহঁই’ স্বৰূপে বৰোৰ পূজাখোৱা এইজন! দেৱতাও হিন্দু পুৰাণ ৰচয়িতা কবিসকলৰ লেখনিত গণপতি, গণেশ আদি নাম পাই হিন্দুৰ এটা শাখা সম্প্ৰদায়ৰ প্ৰধান উপাস্য দেৱতা৷ হলগৈ। হিন্দু সঙ্গীত শাস্ত্ৰকাৰ এদলে কয় যে মহাদেৱৰ তাণ্ডৱনৃত্যৰ পৰা ‘তা’ পাৰ্ব্বতীৰ লাস্য নৃত্যৰ পৰা ‘ল’ সংযুক্ত হৈ তালৰ উৎপত্তি হৈছে৷ যি কোনো প্ৰকাৰেই হওক, গন্ধৰ্ব্ববেদৰ অন্যতম প্ৰধান অংশ তাল আৰু নৃত্য-বিদ্যাও প্ৰথমতঃ হিন্দু আৰ্য্য- সকলে ‘ব্ৰা-গঁহই-গঁহনী’ আৰু “হাখী গোহাঁই” পূজক বৰো গন্ধবসকলৰ পৰাই যে পাইছে এই কথাও হাতে-কলমে প্ৰমাণ কৰিব পৰা প্ৰাত্নতাত্ত্বিক, ঐতিহাসিক আৰু অন্যান্য সমল- সজুলিৰো অভাব নহব। প্ৰাচীন কামৰূপৰ তাল-বাদ্য যন্ত্ৰ পূৰ্ব্বে বহুতো আছিল; কিন্তু সেইবোৰ ব্যৱহাৰ পদ্ধতি লাহে লাহে কমি অহাত পূৰ্ব্বৰ বহুত কামৰূপীয় তাল-বাদ্য অন্যান্য বাদ্য যন্ত্ৰৰ লগতে লুপ্তপ্ৰায় হৈছে; নাইবা কামৰূপৰ বাহিৰৰ আন আন ঠাইলৈ ৰপ্তানী হৈ ভালেমানৰ ৰূপান্তৰ ঘটিছে। যিখিনি বৰ্ত্তমানত তালৰ বাদ্য-যন্ত্ৰ আছেগৈ সেইখিনিৰ প্ৰচলন গাৱে-ভূইয়ে যথেষ্ট পৰিমাণে এতিয়াও আছে। কামৰূপীয়—তথা অসমীয়া- সৰ্বসাধাৰণৰ তাল-জ্ঞান বা তাল-প্ৰীতি যিমান দেখা যায়, ভাৰতৰ অন্যান্য প্ৰদেশবোৰত জনসাধাৰণৰ ইয়াৰ তুলনাত তালপ্ৰীতি বহুত কম। অসমীয়াৰ তাল প্ৰীতি ইমান বেছি হৈ<noinclude></noinclude> kkii6i8p2yh12jwpb0w5o1mkf1kvsa5 104 73462 203238 2025-06-03T06:45:41Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203238 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( 21 ) দিনতে সেইবিলাক গীত-মাতে এটা সুস্পষ্ট কামৰূপীয় গঢ় লৈছিলগৈ। তথাপি কিছুমান বৈশিষ্টৰ বাবে সেইবোৰৰ কিছুমানক নিভাজ আৰ্য্যস্থৰ নাম দিব পাৰি। আৰ্য্য-বৰোসুৰ :— বেলেগ বেলেগ সুৰৰ ঘোষা, -শ্ৰীমন্ত গুৰুৰ ৰচিত কীৰ্ত্তনৰ ১৯৫ টা বৰগীতৰ আজিলৈকে আমাৰ চকুত পৰা ৭৪ টা বেলেগ বেলেগ ৰাগ আৰু উপৰাগ, বৈষ্ণৱ ধৰ্ম্মাচাৰ্য্যসকলৰ প্ৰভাৱত প্ৰভাবান্বিত মূলতঃ খাটি বৰোসুৰৰ বিয়াহৰ গীতত প্ৰায় ৫০-৬০ টা মান ৰাগ, শুক- নান্নীৰ বানাবোৰৰ প্ৰায় এক চতুৰ্থাংশ বানা, দুৰ্গাবৰী গীতৰ প্ৰায় ১০-১২ টা মান দিহা, দিহানাম, আইনাম. গোপিনী নাম, কিছুমান বিয়ানামৰ মুঠ প্ৰায় ২০ টামান, সীতাবাৰেমাহী ৰামবাৰেমাহীৰ ‘জাতৰ বাৰেমাহীয়া গীতৰ প্ৰায় ৭-৮ টামান সুৰ আৰ্য্য-বড়ো জাতীয়। - নিভাঁজ বৰোসুৰ ঃ—বিয়াহ গীতৰ আৰু শুকনান্নীৰ ওপৰত উল্লেখ কৰা৷ 'আৰ্য্য-বৰো’সুৰ কেইটামানত বাজে এটাইবোৰ সুৰ, হুচৰি গীতৰ সুৰ, নাওখেলৰ গীতৰ সুৰ, ভাটিয়ালী গীতৰ সুৰ, দেহবিচাৰ ব'ৰাগী গীতৰ সুৰ আৰু পূৰ্ব্বে উনুকিয়াই অহা অন্যান্য গাৱঁলীয়া গীতৰ সুৰ –এই- বোৰ উত্তম-মজলীয়া-নৰম সুৰ গোটাই প্ৰায় ১৫০০ ৰো ওপৰ সুৰ নিভাঁজ বৰো ৰাগ, উপৰাগ বা ৰাগিণীৰ। " বৰো-দ্ৰাবিড়ীয় সুৰ : – মাদ্ৰাজ কৰ্ণাট আদি দাক্ষিণাত্যৰ কিছুমান অঞ্চলৰ গাৱঁলীয়া গীতৰ সুৰ বৰোসুৰৰ ঠাটত পৰি<noinclude></noinclude> 2a75w75gzqdyzx6oqa0v7gh40ja4586 104 73463 203239 2025-06-03T06:45:48Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203239 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ১৬ ) শিক্ষাৰ্থীসকল অহাৰ কথা পূৰ্ব্বেই উনুকিওৱা হৈছে। তেওঁ- লোকৰ কিছুমানে প্ৰাচীন কামৰূপৰ অন্যান্য বিদ্যাশিক্ষাৰ লগতে এই কামৰূপীয় গন্ধৰ্বব বেদতো শিক্ষা লভি নিজৰ ২ দেশলৈ এই বিদ্যা লৈ যায়। সেই সময়ৰ বহুদিন পাছত হে আৰ্য্যবৰ্ত্তৰ আৰু দক্ষিণাপথৰ সঙ্গীতবিদসকলে নিজ নিজ ৰুচি, সুবিধা আৰু স্থানীয় প্ৰভাব অনুযায়ী সেই সেই দেশীয় ৰাগ-ৰাগিণীৰ লগতে কামৰূপৰ পৰা নিয়া ৰাগ-ৰাগিণীবিলাককো আৰ্য্য সঙ্গীতৰ শ্ৰেণীভুক্ত আৰু সেই সেই দেশীয় তাল-মান-ঠাট-লয় আদিৰে শৃঙ্খলাবদ্ধ কৰি কিছুমান সঙ্গীত গ্ৰন্থ ৰচনা কৰে। কোৱা বাহুল্য যে সেইবোৰ দেশৰ সঙ্গীত ব্যৱস্থা-বন্ধনৰ ফলত ভালেমান কামৰূপীয়া ৰাগ-বাগিণীৰ সম্পূৰ্ণ ৰূপান্তৰ ঘটিছে। কিন্তু কামৰূপত, তথা অসমত, এতিয়াও সেই বিলাক আমাৰ নিজস্ব ৰাগ-ৰাগিণীৰ সৰহখিনিয়েই বিয়াহ, শুকনান্নী, দুৰ্গাবৰী, ‘বাৰে- মাহী' ( যেনে: ৰাম-বামোহী, সীতা-বাৰোহী, শান্তি-বাৰে- মাহী) আদি গীতত প্ৰায় মৌলিক অৱস্থাতেই আছে। অৱশ্যে বিজ্ঞান-সন্মত গৱেষণা আৰু চৰ্চাৰ অভাৱত – বিশেষকৈ কামৰূপীয় সঙ্গীত বিষয়ক কোনোৰকমৰ গ্ৰন্থ এ তয়ালৈকে পোহৰলৈ নোলোৱাত কিছুমান সুৰৰ লয়-ঠাট আদিৰ বিকৃতি ঘটিছে। তথাপি প্ৰাচীন আৰ্য্য হিন্দুৰ শ্ৰুতিৰ নিচিনাকৈয়ে উল্লিখিত কামৰূপী সুৰৰ ভালেমান উক্ত বিয়াহ, শুকনান্নী আদি গীতত মুখে মুখে প্ৰায় অবিকৃত অৱস্থাতেই চলি আহিছে। -<noinclude></noinclude> 94g4x0akcdujffezcr4az2umzh6x2zx 104 73464 203240 2025-06-03T06:46:02Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203240 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( 22 ) এই মিহলি সুৰৰ সৃষ্টি হৈছে। এই সুৰৰ গীত প্ৰায় বিৰল হলেও উজনী অসমৰ হুচৰি-বিহুৰ ‘যোজোনা' কিছু- মানত, ভাটিকামৰূপৰ ‘মদন-কামৰ’ পূজা আৰু “আউলীয়া গোহাঁই” পূজাৰ কিছুমান গীতত বৰো-দ্ৰাবিড়ীয় ঠাট আদিৰ প্ৰভাৱ পৰিলক্ষিত হয়। (৩) আধুনিক যুগ বা কামৰূপীয় সুৰৰ অৱনতিৰ যুগ আদিম যুগৰ পৰা শঙ্কৰী যুগৰ শেহ ভাগলৈকে অৰ্থাৎ ১৯ শ শতিকাৰ আৰম্ভণীলৈ এই সুদীৰ্ঘ কালত কামৰূপীয় সঙ্গীতৰ জন্ম-ক্ৰমবিকাশ আৰু চূড়ান্ত উন্নতি হৈছিল। বিশেষকৈ নামনি অসমৰ অৰ্থাৎ কোচ কামৰূপৰ বিদ্যোৎসাহী কোচ ৰজাসকলৰ উৎসাহ, পৃষ্ঠপোষকতা আৰু গুণগ্ৰাহীতাৰ ফলত কামৰূপীয় গীত-নৃত্যই এটা অতি উচ্চাঙ্গৰ অথচ সম্পূৰ্ণ সুকীয়া কামৰূপীয়—তথা অসমীয়া, সঙ্গীতৰ ঠাট বা গাঢ় লয়, যি গঢ়ৰ সঙ্গীতে আজি ওপৰত উল্লেখ কৰা ভাৰতীয় তিনট! গঢ়ৰ সঙ্গীতৰ সমানে আসন পালেহেঁতেন—যদি নানা পাৰিপাৰ্শ্বিক ঘটনাচক্ৰত শিক্ষিত নগৰীয়া অসমীয়াৰ সঙ্গীতৰ ৰু চ, সাজ-পাৰ, আহাৰ, ভাবধাৰা আদি সম্পৰ্কীয় কমিি বোৰ দৰে উলট-পালট হৈ নগলহেঁতেন। দৰাচলতে উনৈশ শতিকাৰ আৰম্ভণীৰে পৰা শিক্ষিত অসমীয়াৰ আওহেলাত কামৰূপীয় বা অসমীয়া সঙ্গীত ধাৰাৰ অৱনতি হৈ আজি এই শোকলগা অৱস্থা। অসমীয়া সঙ্গীতৰ বুৰঞ্জী এখন কোনো ই কেতিয়াবা লেখি উলিয়াব পাৰিলে এখন<noinclude></noinclude> okvit6u3ghosw9xoeret6hedbzptzx5 104 73465 203241 2025-06-03T06:46:18Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203241 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ২৩ ) কৰুণ কাহিনীপূৰ্ণ বুৰঞ্জী হব। সি যি কি নহওক এতিয়া লাহে লাহে কটা-কুটা গৈ এসময়ৰ বিশাল কামৰূপ সাম্ৰা- জ্যৰ যি একণ অসম নাম লৈ কোনোমতে লেলাই-ধেন্দাই আছে, সেই অঞ্চলৰ ভিন্‌ ভিন্ কেইটামান অঞ্চলত প্ৰচলিত সঙ্গীত- নৃত্যৰ বিষয়ে এইখিনিতে আমি যৎকিঞ্চিৎ উনুকিয়াই যাওঁ;– চুকাফা ৰজাৰ সৌমাৰ আক্ৰমণৰ সময়ত উত্তৰ-পূৰ্ব্ব কামৰূপত অৰ্থাৎ—ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উত্তৰ পাৰেদি শোৱণশিৰীৰ পৰা পৰশুৰামকুণ্ডলৈকে এই বিশাল ভূখণ্ডত চুতিয়া নামৰ বৰোজাতিৰ এটা সমুন্নত শাখাই বহুযুগ ব্যাপি একাধিপত্য চলাইছিল। সোৱণশিৰীৰ পৰা কৰতোয়ালৈকে বৰো জাতিৰ আন এটি সমুন্নত শাখা ( খেন ) জাতিৰ শাসনাধীনত আছিল। ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ দক্ষিণ পাৰে ছৈ খোৱাৰ পৰা মৈমনসিংহৰ সীমা- লৈকে এই প্ৰকাণ্ড জনপদ ডিমাছা বা কছাৰী নামৰ আন কেটামান সুসভ্য বৰো ফৈদৰ শাসনৰ তলত আছিল। সেই বিলাক ৰাজ্য যে সুসভ্য-জাতি-সুলভ অন্যান্য সম্ভাৰৰ লগে লগে সঙ্গীত সম্ভাৰতো চহকী আছিল, আজিলৈকে প্ৰকাশিত বেলেগ বেলেগ পুবণি বুৰঞ্জীবোৰে তাৰ সাক্ষ্য দিছে। ইয়াত সেই বোৰ বহলাই কোৱা নিষ্প্ৰয়োজন। প্ৰবল পৰাক্ৰমী আহোমৰ দুৰ্দ্ধৰ্ষ আক্ৰমণৰ আগত, হেজাৰ হেজাৰ বছৰ সুখ-শান্তিত বাস কৰি শৌৰ্য্য-বীৰ্য্য কমি যোৱা ছুটীয়া, বৰাহী মৰাণ, ডিমাছা আদি বৰো ৰাজ্য বিলাক তিষ্টিব নোৱাৰি ছাৰখাৰ হল আৰু সেই সু-সভ্য বৰো শাসকসকল ছেদেলি-ভেদেলি<noinclude></noinclude> 4spkmzmz20tb71ugxs4uzopehazmuw8 104 73466 203242 2025-06-03T06:46:31Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203242 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ১৭ ) প্ৰাচীন কামৰূপী সঙ্গীত বিষয়ক কোনো গ্ৰন্থ যে নাছিল বা নাই এনে কথা ডাঠি কব নোৱাৰি। হয়তো এনে কোনো অমূল্য গ্ৰন্থ কোনো অনভিজ্ঞ লোকৰ বা প্ৰাচীন কামৰূপী গন্ধৰ্ব্বৰ কোনো কোনো অযোগ্য বংশধৰৰ ধোৱা চাঙত লাহে লাহে জহি যাব লাগিছে। এনেকৈয়ে ধোৱাচাঙত জাহ যাব লগীয়৷ হোৱা “শ্ৰীহস্ত মুক্তাৱলী” নামৰ অসমীয়া গছা ভাঙনি সমন্বিত প্ৰাচীন কামৰূপীয় নৃত্য-বিদ্যাৰ এখনি অনুপম সংস্কৃত গ্ৰন্থ স্বৰ্গীয় পণ্ডিত হেমচন্দ্ৰ গোস্বামী দেৱে কাৰবাৰ ধোৱা চাঙৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰি নি কামৰূপ অনুসন্ধান সমিতিৰ পুথি ভড়ালত তন্ত্ৰপুথিৰ তালিকা ভুক্ত কৰি থৈছিল গৈ। ১৯৩০ চনৰ জানুৱাৰী মাহত মই কোনো কাৰ্য্য উপলক্ষে গুৱাহাটীলৈ যাওঁতে অনুসন্ধান সমিতিৰ পুথি ভড়াল চাওঁগৈ। অন্যান্য পুথি কিতাপ চাই থাকোতে এই পুথিখনি মোৰ চকুত পৰে। দুই-এটা পাত পঢ়ি এই পুথিৰ বিষয়-বস্তুটো বুজি সমিতিৰ সম্পাদকৰ সৌজন্যত দুই তিনি দিনলৈ এই পুথিখনি মোৰ বহালৈ নি আগৰ পৰা গুৰিলৈ পঢ়ি ইয়াৰ এটা ভূমিকা আৰু চিনাকী লিখি অসম প্ৰত্নতত্ত্ব আৰু বুৰঞ্জী বিভাগৰ সেই সময়ৰ ডাইৰেক্টৰ অধ্যাপক ৰায়বাহাদুৰ সূৰ্য্যকুমাৰ ভূঞাদেৱৰ হাতত দি থৈ আহোঁ। তাৰ ভালেমান দিনৰ মূৰত অৰ্থাৎ ইং ১৯৩৫ চনৰ ২১ ডিচেম্বৰ তাৰিখৰ মোৰ সম্পাদিত আৰু প্ৰকাশিত ত্ৰৈ-সাপ্তাহিক “ভাসম”ত ৰায়বাহাদুৰ ভূঞাদেৱে উক্ত চিনাকিটো প্ৰকাশ কৰে। সেই অমূল্য পুথিখনি কোনোবাই<noinclude></noinclude> gzhi0dwlyi37d619dx8t723wwph7x9a 104 73467 203243 2025-06-03T06:47:02Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203243 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( 28 ) হৈ চাৰিওফালে ভাগি যোৱাৰ লগে লগে তেওঁলোকৰ সভ্যতা- সংস্কৃতিৰ চিনবোৰে৷ লাহে লাহে লোপ পালে। উজনী অসমৰ লক্ষীমপুৰ, শিবসাগৰ, নগাওঁ জিলা, দৰং জিলাৰ বৰ্তমানে পতা তেজপুৰ মহকুমা, কামৰূপ জিলাৰ ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ দক্ষিণ পাৰ গুৱালপাৰালৈকে লাহে লাহে আহোমৰ হস্তগত হয়। এইবিলাক অঞ্চল অধিকাৰ কৰি শৃংখলা লগাওঁতে আহোম ৰাজসকলৰ প্ৰায় ৪৫০ বছৰ লাগিছিল অৰ্থাৎ ইং ১২২৯ চনত চুকাফা ৰজাৰ সৌমাৰ আক্ৰমণৰ পৰা ইং ১৬৭৯ চনত মহাৰাজ গদাধৰসিংহ বা চুপাতফা সৰ্গদেৱৰ সিংহাসন আৰোহণলৈকে। সেই সময়ৰ সৰহভাগ কাল পূবে উল্লেখ কৰা বৰে৷ ৰাজ্যবিলাক বিজয় কৰা, দাৰ্তিকাষৰৰ পৰ্বতীয়া জাতিবোৰৰ লগত ৰণ বিগ্ৰহ কৰি সিহতক দমন কৰা আৰু আজৰি বতৰত দেশত আভ্যন্তৰিণ গড়-বুৰুজ-বাট-ঘাট-মন্দিৰ-পুখুৰী আদি কৰি অৱস্থা সু-শৃংখলিত কৰা, বৈদেশিক ৰাজ নীতি, ঘৰুৱা শাসন নীতিৰ পৰিচালনা কৰা আদি কামতে আহোম শাসকসকলৰ সৰহখিনি সময় গৈছিল। সুকুমাৰ কলা-বিদ্যা অনুশীলনত তেওঁলোকে অতি কম সময়হে পাইছিল। বিশেষতঃ ওপৰত ঊল্লেখ কৰা লক্ষীমপুৰ, শিৱসাগৰ নগাওঁ আদি অঞ্চলতেই যুদ্ধবিগ্ৰহৰ কেন্দ্ৰবিলাক হোৱাত সেইবোৰ ঠাইৰ অধিবাসী সকলেও শান্তিপূৰ্ণ ভাবে সেইবোৰ সুকুমাৰ কলাবিদ্যা অনু- শীলনৰ সময়, সুযোগ বা উৎসাহ নাপাইছিল। ফলত নিভাঁজ বৰো সঙ্গীত সেইবিলাক অঞ্চলত লাহে লাহে নাইকিয়া হল,<noinclude></noinclude> fa20ai1jr70pspapdh6ggsn2csgy09s 104 73468 203244 2025-06-03T06:47:11Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203244 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ১ ) প্ৰকাশ কৰিলে ই জগতৰ ভিতৰতে এটা আপুৰুগীয়া বস্তু হৈ ওলোৱাৰ লগে লগে জগতৰ নৃত্য কলাত এটা যুগান্তৰ আনিব বুলি ডাঠি ক'ব পাৰি। সেই পুথিৰ নিৰ্দেশৰ কিছুমান মুদ্ৰা আৰু ভঙ্গি উজনীঅসমৰ কিছুমান সত্ৰৰ ভাৱনাৰ সূত্ৰধাৰ-নটুৱাৰ নাচত, দৰং কামৰূপৰ বিয়াহৰ ওজাৰ আৰু দেউধনীৰ নাচোনত দেখা যায়। কিন্তু বৈজ্ঞানিক প্ৰণালীৰ নৃত্যশিক্ষা পদ্ধতিৰ অভাৱত সেইবিলাক নাচোন বহুত স্থলত হুটা বা লাৱণ্যহীন হৈ পৰিছে। এই নৃত্যৰ বিষয়ে আমি যথা স্থানত আলচ কৰিম। এতিয়া পোনপ্ৰথমেই আমি কামৰূপীয় সুৰবিলাকৰ বিষয়ে কিঞ্চিৎ আলোচনা কৰিম। কামৰূপীয় সুৰবিভাগ আমাৰ প্ৰণীত “অসমীয়া সুৰ পৰিচয়”ত অসমৰ প্ৰচলিত সুৰবিলাক সময়ানুক্ৰমিক মতে ভাগকৈ দেখুৱা হৈছে। তথাপি কামৰূপীয় সুৰৰ ক্ৰমোন্নতি বা ৰূপান্তৰ প্ৰসঙ্গত সেই সময়ানুক্ৰমিক বিভাগৰ পুনৰুল্লেখ নিষ্প্ৰয়োজন যেন নহব। (১) শঙ্কৰ পূৰ্ব যোগ বা কামৰূপীয় সঙ্গীতৰ ক্ৰম বিকাশৰ যুগ। স্মৃতিৰ অতীত কালৰে পৰা শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰগুৰুৰ ধৰ্ম্ম প্ৰচাৰ গীত-নাট-নৃত্যৰ আৰু সমাজসংস্কাৰ প্ৰসঙ্গত প্ৰচলিত হোৱা<noinclude></noinclude> 0t9eanazsejbcvw8bnel89opyo9erpi 104 73469 203245 2025-06-03T06:47:27Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203245 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( 20 ) নাইবা যি অলপ অচৰপ আছিল সিও যথাৰ্থ চৰ্চ্চাৰ অভাৱত অবনতি প্ৰাপ্ত হৈ নৰম শ্ৰেণীৰ বৰে৷ সঙ্গীত হৈ থাকিল। খৃষ্টীয় ষোড়শ শতিকাৰ শেহ ছোৱাৰ পৰা কোচবিহাৰ, ভাটী-কামৰূপ আদি ঠাইৰ পৰা বৈষ্ণৱ ধৰ্ম্মাচাৰ্যসকল আহি মাজুলী অঞ্চলত সত্ৰাদি স্থাপন কৰাৰ লগে লগে ভাগৱতী বৈষ্ণৱ ধৰ্ম্ম প্ৰচাৰৰ সহায়ক স্বৰূপ বৰো, আৰ্য্য বা আৰ্য্য-বৰো সঙ্গীতমূলক গীত-বাদ্য, নাট-নৃত্য, আদিৰ প্ৰচলন লাহে লাহে হবলৈ ধৰে। সেইবোৰ সঙ্গীত ধৰ্ম্ম সম্পৰ্কীয় আৰু সত্ৰস্থ ধৰ্ম্ম প্ৰচাৰক গোঁসাই আৰু বৈষ্ণৱ সমূহৰ মাজতহে প্ৰথমে ঘাইকৈ প্ৰচলিত হৈছিল। মাজুলীৰ ইপাৰে অৰ্থাৎ আহোম ৰাজধানীৰ ওচৰ-সামৰৰ ৰাজকীয় প্ৰভাবৰ ওচৰৰ ঠাইবিলাকত সেই ধৰ্ম্মাচাৰ্য্যসকলৰ শিষ্য-শৰণীয়া থাকিলেও সেইবিলাক গীত-নৃত্যৰ হুবহু আৰু যথেষ্ট প্ৰচলন হোৱা নাছিল। ৰজা ঘৰৰ পৰাও সেই সঙ্গীতে বিশেষ উৎসাহ পোৱাৰ প্ৰমাণ পোৱা নাযায়। দৰাচলতে টাই জাতীয় শাসকসকলৰ সেই ব্যস্ততাৰ যুগত আচহুৱা এটা সুকুমাৰ কলাৰ উৎসাহ দিয়াৰ সময়ো কম আছিল। চুপাতফা স্বৰ্গদেও বা মহাৰাজ গদাধৰ সিংহৰ দিনলৈকে সম্ভ্ৰান্ত আহোম পৰিয়াল কিছুমানে “দেখস্বৰূপে” মাজুলীৰ বৈষ্ণৱ গোসাঁইসকলৰ শৰণ ললেও সেই আচহুৱা ধৰ্ম্মই হেজাৰ হেজাৰ বছৰ বৌদ্ধ ধৰ্ম্মাৱলম্বী আহোম প্ৰজা সাধাৰণৰ মনত দকৈ শিপাব পৰা নাছিল। গতিকে আচহুৱা বৰো বা আৰ্য্য-বৰো সুৰৰ ধৰ্ম্ম সম্বন্ধীয় গীত-নাট 0<noinclude></noinclude> ktzl7x35u4jzehvo61z6547yytf0nxk 104 73470 203247 2025-06-03T06:47:45Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203247 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ১৯ ) আগলৈকে যিবোৰ সুৰ-ৰাগ কামৰূপত—তথা অসমত, প্ৰচলিত আছিল সেইবোৰৰ সৰহভাগেই—নাইবা প্ৰায় আটাইখিনিয়েই —নিভাঁজ বৰে৷ ৰাগ ৰাগিণী! সেইবোৰ ৰাগ-ৰাগিণী, তাল- মান-নৃত্য শঙ্কৰী যুগৰ “আদি কবি অপ্ৰমাদী, মাধৱ কন্দলী আদি”ৰ ৰচিত পুৰাণ-ভাৰতত, “সুকবি নাৰায়ণদেৱ” বা শুকনাৰায়ণ দেৱৰ বেউলা-লক্ষীন্দাৰৰ মধুময় গীতি কাহিনীত, দুৰ্গাবৰ কায়স্থৰ সুললিত দুৰ্গাবৰী ৰামায়ণত, শঙ্কৰ-পূৰ্ব্ব যুগত ৰচিত ভাৰত-ৰামায়ণ আদিৰ গায়ক বিয়াহৰ ও জাসকলৰ গীতত; উজনী অসমৰ হুচৰিগীত, নামনি অসমৰ নাওখেলা গীতত, বিহুগীতত, ভাটি কামৰূপৰ গাৱলীয়া ভাটিয়ালী গীত, উজনী অসমৰ বৰগীত, হুচৰি গীত, নামনি অসমৰ মহৌ খেদা উৎসৱ, সিজু গোঁহাই পূজা, ফেচাইখাতী, ব্ৰীগহঁনীৰ পূজা উৎসৱৰ গীত আদিত বহুলভাবে প্ৰচলিত আছিল আৰু এতিয়াও যথেষ্ট পৰিমাণে আছে। অৱশ্যে ঠাই-পাত্ৰ-সময় সুযোগ বিশেষে সেইবিলাক গীত-নৃত্যৰ প্ৰকাৰো উত্তম, মজলীয়া বা নৰম। বিয়াহৰ গীতত অতিকমেও ৪০০ মান, শুকনান্নিত প্ৰায় এহেজাৰৰ ওচৰা-ওচৰি দুৰ্গাবৰীত ৫০-৬০ মান, ‘বাৰ্মোহী’ত ৩৫-৪০ টামান বৰো সুৰৰ বেলেগ বেলেগ ৰাগ-উপৰাগ আৰু ৰাগিণী আছে। এইবোৰ উত্তম শ্ৰেণীৰ। হুচৰী গীতৰ ১০।১২ টামান, নাওখেলৰ গীতৰ ১০।১৫ টামান ভাটিয়ালী গীতৰ ৭৮ টামান, বৰাগী গীতৰ ৫৬ টামান,<noinclude></noinclude> 5e9vf01txvkgw0caw0fsh1jbb1e2di1 104 73471 203248 2025-06-03T06:47:58Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203248 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( 26 ) হব আদি টাই জাতীয় ৰজা-প্ৰজাৰ ৰুচিকৰ নোহোৱাটোৱেই স্বাভাবিক। মহাৰাজ গদাধৰ সিংহৰ গুণী পুত্ৰ মহাৰাজ ৰুদ্ৰসিংহৰ দিনত ভাটিদেশৰ পৰা গড়গাওঁ ৰংপুৰলৈ জনদিয়েক “বঙলুৱা গানৰ” ওস্তাদ আহে। পুৰণী বুৰঞ্জীত সেই শ্ৰেণীৰ “বঙলুৱা ওস্তাদক” “বিলতীয়া গায়ন” বুলি উল্লেখ কৰা আছে। সেই সময়ত অসমদেশৰ নামতে অসমৰ বাহিৰৰ মানুহে ভয় খাইছিল, যাতায়াতৰে৷ বিশেষ স্বচলতা নাছিল। এনেস্থলত হিন্দুস্থান বা বঙ্গদেশৰ পৰা যে নামজাদা ওস্তাদহে নেলাগে, দ্বিতীয় বা তৃতীয় শ্ৰেণীৰে কোনোবা সঙ্গীতজ্ঞ এই “ভয়ঙ্কৰ আচান মুলুকলৈ” আহিছিল, এনেটো মনত নধৰে। পাৰে ‘তোকে৷ নাই নিওঁতা, মোকে৷ নাই দিওঁতা' ৰ কামৰ কোনো কোনো বঙালী-গায়ক নতুন বঙালী ৰাজগুৰু কৃষ্ণৰাম ভট্টাচাৰ্য্যৰ লগত এই দেশলৈ আহিছিল। তেওঁ- লোকেই গছ-নোহোৱা দেশত এৰাই বৰগছ হোৱাৰ দৰে ‘‘বিলতীয়া গায়ন” নাম লৈ কিছুমান তলৰ খাপৰ বঙলুৱা কীৰ্ত্তন, পাঁচালী, খেমটা আদি ৰংপুৰ-গৰগাওঁ অঞ্চলত প্ৰচলন কৰে। মহাৰাজ শিৱসিংহ, প্ৰমত্ত সিংহ আৰু ৰাজেশ্বৰ সিংহ সৰ্গদেৱৰ দিনতো কিছুমান ‘বঙাল-ওস্তাদ' বা “বিলতীয়া গায়ন” আহি শিৱসাগৰ জিলাৰ ঠায়ে ঠায়ে খুপি লয়হি। দেৰগাৱঁৰ শিৱদৌলৰ গায়ক-নৰ্ত্তকীসকলেও সেইসকল “বিলতীয়া গায়নৰ” তলখাপৰ বঙলুৱা গীতবোৰ শিকি তাৰেই “ৰা - প্ৰজাক মুহিবলৈ ধৰে”। সেইবিলাক ওস্তাদৰ নিচিনাই এৰাই<noinclude></noinclude> o462lzl6ehf96d9p8f536ty0uv67bhr 104 73472 203249 2025-06-03T06:48:36Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203249 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( 29 ) বৰগছ হোৱা কিছুমান “বিলতীয়া গায়নে” মাজুলীৰ মুখ্যস খনদিয়েকতো আস্তানা পাতি সত্ৰস্থ গোঁসাই বৈষ্ণৱসকলৰ সঙ্গীত-ৰুচিৰ পৰিবৰ্ত্তন ঘটায়। বুৰঞ্জীত পোৱা যায় যে মহাৰাজ ৰুদ্ৰসিংহই আৰু তেখেতৰ পূৰ্ব্বোক্ত তিনি পুত্ৰ শিৱসিংহ, প্ৰমত্তসিংহ আৰু ৰাজেশ্বৰ সিংহ সৰ্গদেওসকলে ভালেমান গীত ৰচনা কৰে। সেইবিলাক গীতৰ যিখিনি এতিয়ালৈ প্ৰকাশিত হৈছে, তাৰ প্ৰায় আটাইখিনিৰ ভাষায়েই অং-বঙলুৱা আৰু সেইবোৰৰ প্ৰায়মুৰেই অনা-অসমীয়া বা অ-কামৰূপীয়। ৰজাসকলৰ নিচিন৷ উজনী অসমৰ ধৰ্ম্মৰাজ্যৰ ৰণস্বৰূপ ঘাই ঘাই কিছুমান সত্ৰৰ গোঁসাইসকলেও সেই অং-বঙলুৱা ভাষাৰ বচনৰ আৰু অনা-অসমীয়া সুৰৰ গীত- নৃত্যেবে ভালেমান নাট ৰচি সত্ৰৰ নামঘৰত সত্ৰস্থ ভকত-বৈষ্ণৱ সকলৰ দ্বাৰায় অভিনয় কৰায়। এইৰূপে সাত্বিক ৰাজসিক চেপাত উজনী বৰো বা আৰ্য্য-বৰো সুৰ আৰু অঞ্চলত উচ্চ অঙ্গৰ কামৰূপীয় মহামাৰী ঘটিল। বৰ্ত্তমানে উজনী অসমৰ মাজুলীৰ দুখন কি এখন সত্ৰত হে মাথোন পূবৰ্বৰ গুৰুসকলে কোচবিহাৰ, ভাটী কামৰূপ আদি ঠাইৰ পৰা অনা বৰো বা আৰ্য্য-বৰো সুৰ-ঠাটৰ খাঁটি কামৰূপীয় সঙ্গীতৰ অলপ-অচৰপ আভাষ পোৱা যায়। কিন্তু সেই দুই এখন সত্ৰতো বিয়াহ, শুকনান্নী, দুৰ্গাবৰী আদি আমাৰ আপুৰুগীয়া সুৰৰ অলপো চৰ্চ্চা হোৱা দেখা পূৰ্ব্বে নামনি অসমৰ নিজস্ব নেযায়। কুৰুৱা-উত্তৰগৌহাটীত সত্ৰ পাতি<noinclude></noinclude> s0u5yp05qpj7wnyry6yi87zvhuo8ces 104 73473 203250 2025-06-03T06:48:43Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203250 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( 20 ) বেলেগ বেলেগ তাল-লয়ৰ সুৰ আছে। এইবোৰ সুৰ মজলীয়া। বিহুগীত, সিজুগোঁহাই পূজাৰ গীত আদি শেষোক্ত গীতবিলাক অতি আদিম শ্ৰেণীয় আৰু নৰম সেই বিলাকত উল্লেখযোগ্য বিশেষ কোনো আদি নাই। প্ৰকাৰৰ। তাল লয় (২) শঙ্কৰী যুগ বা কামৰূপীয় সঙ্গীতৰ পূৰ্ণতাৰ যুগ। এই যুগটোৱেই কামৰূপৰ তথা অসমৰ ভাষা-সাহিত্য, গীত-নৃত্য-নাট বিষয়ক উজ্জ্বলতম যুগ। এই যুগত ৰচিত হোৱা গীতবোৰৰ সুৰে৷ তিনি চাৰি বিধৰ। নিভাঁজ আৰ্য্য, আৰ্য্য-বৰো নিভাঁজ বৰো আৰু বৰো-দ্ৰাবিড়ীয় আদি। এই চাৰিবিধেই হে ঘাইকৈ উল্লেখযোগ্য। 1 নিভাঁজ আৰ্য্যস্থৰ :— শ্ৰীশঙ্কৰ গুৰুৰ, মহাপুৰুষ মাধৱদেৱ আৰু তেখেতসকলৰ সম-সাময়িক কবিসকলৰ ৰচিত নাটৰ গীত আৰু বৰগীতবিলাকৰ ভিতৰত অতি অলপ সংখ্যক গীতত হে ৰ'লগৈ। বৰগীতৰ ভালেমান সুৰ আৰ্য্যাবৰ্ত্ত আৰু দক্ষিণাপথৰ পৰা আমদানী হলেও সেইবিলাকৰ অধিকাংশ সুৰেই স্বাধীন কামৰূপীয়সকলৰ সুপ্ৰাচীন বৰো ৰাগ-ৰাগিণীৰ প্ৰভাৱত সেইবোৰৰ ঠাট্‌ আদি লৈ কামৰূপীয় গঢ় অৰ্থাৎ আৰ্য্য-বৰে৷ গঢ় ললে। যি অলপীয়া সুৰ মূলতে হিন্দু- স্থানী বা কৰ্ণাটী ঠাটত আছিল, সেইখিনিও যথাৰ্থ চৰ্চ্চাৰ অভাৱত ন যযৌ নতস্থৌ অৱস্থাত। মুঠৰ ওপৰত শ্ৰীমন্ত গুৰুৰ<noinclude></noinclude> 1a55tfyx51644ll7zdsb510xaro2l9g 104 73474 203251 2025-06-03T06:49:27Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203251 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ৩৪ ) উঠিল যে গীতৰ আনুষঙ্গিক আৰু সহায়ক প্ৰাচীন কামৰূপীয় স্বৰ যন্ত্ৰবোৰৰ ব্যৱহাৰ লাহে লাহে কমি আহিল। ফলত কামৰূপীয় সুললিত আপুৰুগীয়া স্বৰ যন্ত্ৰবিলাকো ভালেমান সাধুকথাৰ নিচিনা হল আৰু বাকী কিছুমান আনাড়ীৰ বা মগনীয়াৰ হাতত পৰি সভ্য জাতিৰ যন্ত্ৰ শ্ৰেণীৰ পৰা বাদ পৰ্শ্বি লগা হৈছেগৈ। অসমীয়া স্বৰ আৰু তালৰ বাদ্য যন্ত্ৰৰ সম্পৰ্কে আমাৰ প্ৰণীত “সুৰ-পৰিচয়ত” এটা চমু আভাষ দিয়া হৈছে। সেইবোৰৰো দুই এটাৰ বিষয়ে যথাস্থানত আলচ কৰা হব। এতিয়া প্ৰাচীন কামৰূপীয় তাল কিছুমানৰ নাম মাথোন এই প্ৰৱন্ধত উল্লেখ কৰিম। পূৰ্ব্বে কৈ অহা হৈছে যে কামৰূপীয় তালৰ বোল, ঠেক| আদি সমুদয় তালাঙ্গ ভাৰতীয় অন্যান্য প্ৰদেশতকৈ সুকীয়া অথচ উচ্চ অঙ্গৰ। প্ৰত্যেক অসমীয়াই এইটো কথা মনত ৰখা উচিত যে প্ৰাচীন কামৰূপীয় সঙ্গীতৰ ব্যৱস্থা কৰ্ত্তা ভাৰতৰ অইন প্ৰদেশৰ সঙ্গীত নায়কসকল বা মুনি ঋষি নামধাৰী কোনো হিন্দু আৰ্য্য নহয়; কামৰূপীয় সঙ্গীত নায়ক হৈছে—কামৰূপীয় গায়ন-বায়ন, বিয়াহ, শুকনাৰী, দুৰ্গাৰীৰ ওজাসকল বৰঢুলীয়াসকলহে। মোৰ আজি প্ৰায় বছৰৰ অনুসন্ধানৰ ফলত যিখিনি কামৰূপীয় সম্ভেদ পোৱা হৈছে সেইখিনি এই ঃ - (2) গণেশতাল, (৩) নৱগ্ৰহতাল, (৪) আৰু 30 135 তালৰ (১) ৰুদ্ৰতাল, গন্ধৰ্ববতাল,।<noinclude></noinclude> 333saw74omcwlff3l2udfwi0nr5v11e 104 73475 203252 2025-06-03T06:49:34Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203252 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ২ ) থকা দিহিং সত্ৰাধিকাৰ গৰাকী দিয়েকে কিছুমান নাট-গীত অসমীয়া আৰু ব্ৰজবুলিত ৰচনা কৰে। গীতবিলাকৰ প্ৰায় খিনিতেই পুৰণি অসমীয়া বা কামৰূপী ঠাচৰ আৰ্য্য-ববো আৰু বৰো সুৰ ভালেখিনি অৰিকৃত অৱস্থাতেই আছিল, যদিও আধুনিক পৰিবৰ্ত্তিত ৰুচিৰ কিছুমান গায়কৰ মুখত সেইবিলাকৰো অলপ ব্যক্তিক্ৰম ঘটিছে এতিয়া নামনি অসমত কামৰূপীয় সঙ্গীতৰ অৱস্থাৰ বিষয়ে অলপ আলোচনা কৰা যাওক। সেই ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ উত্তৰ পাৰে সোৱণশিৰীৰ পৰা (পিছলৈ ভৰলীৰ পৰা) কৰতোয়ালৈকে এই ভুখণ্ডত সময়ে সময়ে ৰাজশক্তি- বিলাকৰ বিপৰ্য্যয় আৰু সেই সম্পৰ্কীয় যুদ্ধ বিগ্ৰহাদি ঘটি থাকিলেও সেইবোৰ বিপ্লব আৰু যুদ্ধ বিগ্ৰহৰ কেন্দ্ৰবোৰ সৰ্ব্বসাধাৰণৰ বসতিৰ পৰা প্ৰায়েই দূৰৈত আছিল। কাৰণে এনেবোৰ বিপৰ্য্যয়ৰ মাজলে কামৰূপৰ সেই . . খণ্ডৰ অধিবাসী বৃন্দই অপেক্ষাকৃত শান্তিৰে দৈনন্দিন জীৱননিৰ্ব্বাহ কৰিব পাৰিছিল আৰু তেওঁলোকৰ মাজৰ গুণী সুধী সকলেও নিৰ্ব্বিবাদেৰে জ্ঞান-বিদ্যা, ধৰ্ম্ম-কৰ্ম্ম আৰু সুকুমাৰ কলাৰ চৰ্চ্চা কৰিবলৈও যথেষ্ট সুযোগ পাইছিল। বিশেষতঃ কামৰূপৰ এই বৃহৎ ভূখণ্ডৰ অধিপতি সকল এটাইবোৰেই বিৰাট বৰো পৰিয়ালৰ এটা নহয় এটা শাখাৰ অন্তৰ্ভুক্ত আছিল; সেই বাবেই তেওঁলোকৰ নিজস্ব বৰো সভ্যতা-সংস্কৃতি-সঙ্গীত আদিত সেই বৰো শাসক সকলৰ ৰাপ আৰু উৎসাহ স্বাভাবিকতেই<noinclude></noinclude> 8ibd1b0pupfu77at8dixp4snh831470 104 73476 203253 2025-06-03T06:49:50Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203253 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ৩৫) (৫) বিদ্যাধৰতাল, (৬) ৰূপকতাগ, (৭) বৰপটু, (৮) খৰপটু, (৯) ত্ৰিপটু, (১০) ছুটা, (১১) লেহেম যতি, (১২) খৰ যতি, (১৩) যতিমান বা খৰপৰিতাল, (১৪) মাঠপৰিতাল, (১৫) একতালী, (১৬) ত্ৰিত্ৰালী, (১৭) খৰমান, (৮) পটল, (১৯) জিকৰি আদি। এইবিলাক তালৰ আকৌ প্ৰত্যেকটোৰ তিনিৰ পৰা পোন্ধৰটালৈ প্ৰকাৰ আছে। সেইবিলাক বহলাই ইয়াত উল্লেখ কৰিলে প্ৰৱন্ধ প্ৰকাণ্ড হৈ পৰিব। আমি কেইবাগৰাকীও কৃতী অসমীয়া বায়নৰ মুখে শুনিছে”। আৰু এগৰাকীয়ে মৃদং বজাই আমাক দেখুৱাইছিলো যে শ্ৰীমন্ত শঙ্কৰ গুৰুৱে ওঠৰ প্ৰকাৰৰ যতিতাল তেখেতৰ নাটৰ গীতবোৰত প্ৰৱৰ্ত্তাই গৈছে। এতিয়া আমি প্ৰাচীন কামৰূপীয় নৃত্যকলাৰ বিষয়ে অলপ আলচ কৰে।। ইতিপূৰ্ব্বে উনুকিয়াই অহা অমূল্য আৰু অতুলনীয় প্ৰাচীন কামৰূপীয় নৃত্যশাস্ত্ৰ ‘শ্ৰীহস্ত মুক্তাৱলীত’ ‘সংযুক্ত হস্তনৃত্য'ৰ মুদ্ৰা এহেজাৰ ছ-শ পঁয়ষষ্ঠি টা, অসংযুত হস্তৰ- নৃত্যৰ মুদ্ৰা ৩০০ টা আৰু সাষ্টাঙ্গ নৃত্য ২৮ টাৰ প্ৰাঞ্জল নিৰ্দেশ আছে। সেইবিলাক নৃত্য নিৰ্দ্দেশ ইমান সুচাৰুৰূপে আৰু সহজবোধগম্য কৈ সংস্কৃত শ্লোক আৰু অসমীয়া পদ্য- ভাঙনিত দিয়া আছে যে নৃত্যকলাত ৰাপ আৰু ৰুচি থকা সকলে অলপ অধ্যবসায়েৰেই সেইবোৰৰ অন্ততঃ কিছুমান আয়ত্বাধীন কৰিব পাৰিব বুলি মোৰ দৃঢ় বিশ্বাস। পূৰ্ব্বে ভাগৱতী ধৰ্ম্ম প্ৰচাৰৰ প্ৰধান প্ৰধান কেন্দ্ৰ কিছুমান মুখ্য সত্ৰত অঙ্কীয়া আৰু অন্যান্য ৰকমৰ নাট অভিনয়ত, উল্লিখিত ১০, ১৫৮/অ<noinclude></noinclude> hppsw81k8xcj61shh4n541f2w0vncbc 104 73477 203254 2025-06-03T06:50:08Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203254 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ২৯ ) আছিল। খৃঃপূ প্ৰায় ৩০০০ বছৰ পূৰ্ব্বৰ নৰক-বাণ-ভীষ্মকৰ দিনৰ পৰা দৰঙ্গৰ শেহতীয়া ৰজা সকলৰ দিনলৈকে অৰ্থাৎ খৃঃ ১৯শ শতিকাৰ মাজভাগলৈকে কোচবিহাৰ, বিজনী, দৰঙ্গৰ বিদ্যোৎসাহী কোচ ৰজা সকলৰ বিশেষ উৎসাহ আৰু ৰাজকীয় বদান্যতাত বৰো সঙ্গীতে মূৰ দাঙি আছিল। মহাৰাজ বিশ্বসিংহৰ বংশধৰ নৰনাৰায়ণ, লক্ষ্মীনাৰায়ণ, ৰঘুদেব নাৰায়ণ, পৰীক্ষিৎ নাৰায়ণ, আদি প্ৰাতঃস্মৰণীয় কোচ ৰজা সকলৰ অনুগ্ৰহ আৰু উৎসাহতেই অসমীয়া-সাহিত্যৰ নিচিনাকৈ কামৰূপীয় সঙ্গীতেও .. ইমান উন্নতি সঙ্গীতৰ মধুৰ - প্ৰভাৱত বিদেশী 3. বৰো ঠাট-গঢ় আদি লয় আৰু কৰে যে সেই উন্নত আমদানী সুৰবোৰে তেনেকুৱা সুৰবোৰেই কামৰূপীয় আৰ্য্য-বৰো সুৰত ৰূপান্তৰিত হয়। সঙ্গীত- সাহিত্যৰ সেই গৌৰবময় যুগতে তদানীন্তন কোচ-ৰাজ্যৰ অন্তৰ্ভুক্ত বঙ্গদেশৰ কিছু অংশৰ গুণগ্ৰাহী সুধীসকলে আমাৰ কিছুমান সাহিত্য আৰু সঙ্গীত গ্ৰহণ কৰে, যাৰ ফলত ডাক, অনন্ত কন্দলী আদি কামৰূপীয় জ্ঞানী মহাকবিসকলৰ কিছু গ্ৰন্থ, সু-কবিনাৰায়ণ দেবৰ শুকনান্নী গীত, আদিৰ নিচিনাকৈ ভাটিয়ালী, বাউল, আদি কিছুমান খাঁটি বৰো সুৰ বঙ্গালীৰ নিজস্ব বুলি দাবী কৰিবলৈ প্ৰয়াস কৰিছে আৰু কোনো কোনো ক্ষেত্ৰত কৃতকাৰ্য্যও হৈছে। মুঠৰ ওপৰত বৰ্ত্তমান দৰং জিলাৰ মঙ্গলদৈ মহকুমা, কামৰূপ আৰু গোৱালপাৰা জিলাৰ মফচলীয়া অঞ্চলৰ যিবিলাক ঠাইৰ অধিবাসী সকলৰ<noinclude></noinclude> qaspees8atn32a3a0c4g0hqwuf08k94 104 73478 203256 2025-06-03T06:50:33Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203256 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>(৩৯ ) কামৰূপীয় তথা অসমীয়া স্বৰ আৰু তাল বাদ্য যন্ত্ৰ গোটা দিয়েকৰ বিষয়ে আৰু অলপ আভাষ দিয়াটো ইয়াত অপ্ৰসাঙ্গিক নহব! . একতাৰা দোতাৰা, টোকাৰী আৰু চেৰেণ্ডা ডিমাপুৰৰ ওচৰ সামৰৰ নগাপৰ্বতৰ নামনি অঞ্চলৰ ডিমাছা বৰোসকলৰ দোৱানত যথাক্ৰমে পেন্না, দু-পেন্না, খিৰ-পেন্না আৰু ৰিয়া-পেন্না বোলে। বৰোৰ প্ৰধান উপাস্য আৰু বৰো সঙ্গীতৰ অধিষ্ঠাতা দেৱতা ব্ৰা-গঁহইৰ বন্দনা কৰিহে আগৰ কালৰ বৰো গায়ক বাদকসকলে এইকেইটা বাদ্য যন্ত্ৰ বজাইছিল। এতিয়াও পূৰ্ব্বোক্ত অঞ্চলৰ বৰে৷ গায়ক-বাদকসকলে আৰু অসমীয়া ভকত বা মগনীয়াই এইকেট। যন্ত্ৰৰ কোনো এটা বজাই গীত গোৱাৰ আগতে সাধাৰণতে মহাদেউ পাৰ্ৱতীৰ বন্দনা এফাঁকি গাই লৈহে অইন গীত ধৰে। বৰো ব্ৰাগঁহইৰ ‘পেন্নাই’ যে হিন্দু মহাদেৱৰ ‘পিণাক’ তাৰো প্ৰমাণ এইয়ে। ওপৰত উল্লেখ কৰা চাৰিটা প্ৰাচীন কামৰূপীয় বৰো তাঁৰ যন্ত্ৰৰেই সন্তান বা ক্ৰমবিকাশেই যে যথাক্ৰমে আৰ্য্য হিন্দুৰ পিণাক, কিন্নৰী- বীণা, ৰুদ্ৰ-বীণা আৰু শাৰঙ্গ, এই কথা সহজে প্ৰতীয়মান হয়। ভাল অনুশীলন আৰু দীঘলীয়া অভ্যাস কৰিলে যেয়ে সেয়ে প্ৰাচীন কামৰূপীয় সেই চাৰিটা সুললিত তাঁৰ যন্ত্ৰত কৃতিত্ব লভিব পাৰে। চেৰেণ্ডা বজোৱা ‘ছৰিৰ’ প্ৰথম উদ্ভাবক ৰাৱণ ( অৰ্থাৎ কোনোবা অনাৰ্য্য ৰজা ) বুলি হিন্দু শাস্ত্ৰকাৰ সকলে কয়। ৰাৱণৰ পুত্ৰ মহিৰঙ্গ দানব নৰকাসুৰ আগতে কামৰূপৰ সম্ৰাট আছিল। পিতৃয়েকৰ বিদ্যা যে<noinclude></noinclude> 9uwb8wgseek8k957k1dj6hi9v7de27p 104 73479 203257 2025-06-03T06:50:50Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203257 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>(৩৬ ) নৃত্য-শাস্ত্ৰসম্মত কিছুমান নৃত্য, সূত্ৰধাৰ, নটুৱা, নাটৰ অন্যান্য নায়ক-নায়িকাসকলৰ নাচোনত তদানীন্তন সঙ্গীতপটু অসমীয়া বায়নসকলে প্ৰৱৰ্ত্তাইছিল। আজি প্ৰায় ৩৫ বছৰৰ আগতে ৺আউনীআটীয় সত্ৰত এনে এগৰাকী গন্ধবব-প্ৰতিম বায়ন ওজাৰ লগত মোৰ সাক্ষাৎ হৈছিল আৰু এসপ্তাহমান তেখে- তৰ সঙ্গলাভো মোৰ সৌভাগ্যত ঘটিছিল। সেই সময়তে সত্ৰত কোনোবা এগৰাকী বৈকুণ্ঠী গুৰুৰ তিৰোভাৱ তিথি উপলক্ষে পাতিব লগীয়া অঙ্কীয়া নাট এখনৰ আখৰা আছিল। নাটখনৰ নাম এতিয়া মোৰ মনত নাই। সেই নাট-সংশ্লিষ্ট ভূমিকাৰ শ্ৰীকৃষ্ণ, গোপীসকল, যশোদা, নাৰদ, সূত্ৰ, নটুৱা আদিৰ ভাও চলি কিন্তু নন্দ, লওঁতাসকলৰ নৃত্য শিক্ষা দেখাৰ সুযোগ মোৰ ঘটিছিল। সেইজন ওজা- দেৱে মোক কৈছিল যে অসমীয়া নৃত্যশাস্ত্ৰ এখনৰ ব্যৱস্থাপিত নৃত্যকে সেই ভাৱৰীয়াসকলক শিকোৱা হৈছিল। বৰ্ত্তমানে অসমত তেনে শাস্ত্ৰ নিৰ্দেশত নৃত্য-মুদ্ৰা আদি শিকোৱা কোনোবা পটু ওজা আছেনে নাই ম‍ই নেজানে৷; কিন্তু ইদানীং মুখ্য-গৌণ সত্ৰ কিছুমানৰ আৰু ডাঙৰ গাৱঁলীয়া নামঘৰ কিছুমানত ধৰ্ম্মকৃত্য উপলক্ষে হোৱা নাট-অভিনয় আদিত চলিত পূৰ্ব্বোক্ত নৃত্যবিলাকৰ বহুতো অৱনতি ঘটা যেন দেখা যায়। কোনো ভাৰত উপভাৰত আদি গোৱাৰ আগতে বিয়াহৰ ওজাই যিবিলাক নৃত্য কৰে আৰু পদৰ অৰ্থৰ অনুষঙ্গিক সংযুত বা অসংযুত হস্তৰ যিবিলাক মুদ্ৰা<noinclude></noinclude> 3oq9uw6hzroe9f3dqd6tx94954kv7cu 104 73480 203258 2025-06-03T06:51:03Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203258 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( 80 ) পৰাক্ৰমী সুযোগ্য পুত্ৰৰ • দিনত কামৰূপত প্ৰচলিত আছিল তাকে৷ সহজে অনুমান কৰিব পাৰি। প্ৰাচীন কামৰূপী বৰোসকলৰ আৰু এটি সুললিল সুব্ৰ মুখযন্ত্ৰ বাহী। বিজুলী বাঁহৰ এমোথনৰ পৰ৷ এহাতলৈ দীঘল এপাবত সাতোটা স্বৰ ৰন্ধৰে কৰা যন্ত্ৰৰ মুখেৰে বজোৱা ফালৰ অলপ তলতে এটা দীঘলীয়া বিন্ধাৰ সোঁ- মাজত মৌসিতাৰ মম দি সেই বিন্ধাৰ ওপৰত এটা নাহৰৰ পাত ঢিলাকৈ মেৰাই বান্ধি দিয়া হয়। ইও এটা নিভাঁজ বৰো বাদ্য যন্ত্ৰ আৰু এই কাৰণেই এনেকুৱা বাঁহীক দৰং কামৰূপৰ ফালে কছাৰীবাহী বোলে। উশাহ ঘূৰাই বাব জানিলে নানা ৰূপ মীড় মূৰ্চ্ছনাৰে যেই সেই আৰ্য্য, বৰো বা অন্যান্য সুৰ সুললিত ভাবে এই বাঁহীত বগাব পৰা হয়। কালিও নিভাজ বৰোযন্ত্ৰ। আহোম ৰাজসকলে সু-সভ্য ছুতিয়া ৰাজ্য জয় কৰি বৰ্ত্তমান শদিয়াৰ পৰা প্ৰায় ২৮ মাইল উত্তৰ-পূবে থকা ছুতিয়া ৰজাৰ ৰাজধানীত চন্দনগিৰি পৰ্ব্বতৰ পৰা “ৰণ জিকি হাতী, ঘোৰা, সোণ, ৰূপ, অস্ত্ৰ- শস্ত্ৰ অনেক দ্ৰব্য পালে; সোণৰ হাতী, সোণৰ মেকুৰী, ভোগা, বেলা, মাইহাঙ্গ, সোণোৱালী তিনিচুকীয়া সিংহাসন, খাট......তলে কেকোৰা দোলা, অ'ৰোৱাণ, হিলৈ, চ'ৰানাও, কালি, ডবা, বৰকাঁহ, মৃদং, ......এইসকল দ্ৰব্য পাই ৰজা ও ডাঙৰীয়াই ব্যৱহাৰলৈ ললে......” বুলি পুৰণি আহোম বুৰঞ্জীত পোৱা যায়। বোৰ এই প্ৰাচীন কালিযন্ত্ৰই বৰ্ত্তমান।<noinclude></noinclude> h7kdfeisz5ii0svueyxgnxravmm4e3o 104 73481 203259 2025-06-03T06:51:19Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203259 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ৩৭ ) দেখুৱায়, সেইবিলাক শাস্ত্ৰ-সম্মত নে কি কব নোৱাৰো, কিন্তু সেই নৃত্য-মুদ্ৰাবোৰো যে কামৰূপীয়, তথা অসমীয়াৰ, সম্পূৰ্ণৰূপে নিজস্ব তাত অলপো সন্দেহ নাই। হব পাৰে, শাস্ত্ৰসন্মত চৰ্চ্চা-অনুশীলন আৰু ৰজা-প্ৰজাৰ যথেষ্ট উৎসাহ- উদগনিৰ অভাৱত সেইবোৰ নৃত্য আৰু মুদ্ৰা কিছু পৰিমাণে লাৱণ্যহীন হৈছে বা সেইবোৰৰ ওপৰত কেতখিনি কৃত্ৰিমতাৰ জাবৰি পৰিছে। কিন্তু সেইখিনি অঁতাই-গুচাই সেই মনোৰম নৃত্যবোৰ পৰিমাৰ্জিত কৰি লবলৈ সৰহ বা কঠিন পৰিশ্ৰম নালাগিব। দেওধনী বা দেৱধনীৰ নৃত্যতো ওপৰত কে অহা কথাখিনি সম্পূৰ্ণৰূপে খাটে। দেওধনীৰ নৃত্য-শিক্ষক সাধাৰণতে ‘শুকনান্নী’ৰ ওজাসকল। কোনো কোনো ঠাইত একো গৰাকী প্ৰবীণা দেওধনীয়েও নতুন দেওধনী শিকাই বুজাই বিধিমতে দেওধনী পাতি নিজে অৱসৰ লয়। আমাৰ লৰা কালত দুই তিনি গৰাকী দৰঙ্গৰ বিখ্যাত দেওধনীৰ নৃত্য দেখিছিলো। তেওঁলোকৰ নৃত্যৰ লয়লাস আৰু সম্পূৰ্ণ কামৰূপীয় নিজস্ব ধাৰা-পদ্ধতি আজি কালিৰ দেওধনী নৃত্যত সম্পূৰ্ণৰূপে দেখা নেযায়। তথাপি অঙ্গসঞ্চালন মূদ্ৰা আদিত এতিয়াও দৰং কামৰূপৰ বহুত দেওধনী পাকৈত। শিক্ষিত আৰু নৃত্যকলা বিদ্যাত ৰাপ থকাসকলে অলপ পৰিশ্ৰম কৰিলেই দেওধনী নৃত্য আকৌ ভাৰতৰ ভিতৰতেই নহয়— পৃথিবীৰ ভিতৰতেই উচ্চতম অঙ্গৰ নৃত্য কৈ তুলিব পৰা হব। বিহু আৰু হুচৰিৰ নাচ উজনী আৰু মধ্য অসমৰ<noinclude></noinclude> ksyg42t3te1l4ciox0qvjzapf3vjcp3 104 73482 203260 2025-06-03T06:51:35Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203260 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>( ৪১ ) ভাৰতৰ ‘ৰোছন চৌকি’ৰ সানাইৰ পূৰ্ব্বপুৰুষ বুলি অনুমান কৰিবৰ যথেষ্ট যুক্তি আছে। অসমত কিন্তু কালি বজোৱা বিদ্যা বা কালীয়া বায়ন লুপ্তপ্ৰায় হৈ আহিছে। নামনি অসমৰ কোনো কোনো মফচলীয়৷ ঠাইত দুই-এক কানীয়া ভঙ্গুৱা দুখীয়া মানুহে কোনো প্ৰকাৰে লাগ-বান্ধ নোহোৱাকৈ বজাই কালি আৰু কালীয়াৰ নামটো যেনিবা ৰাখি থৈছে। ঊজনী অসমত সেইমানে৷ নাইকিয়া হৈ আহিছে। শিক্ষিত সম্প্ৰদায়ে এই সম্পৰ্কেও এটা ব্যৱস্থা নকৰিলে এই যন্ত্ৰটো অসমৰ পৰা অচিৰে লোপ পাব। [ ওপৰত উল্লেখ কৰি অহা কামৰূপীয় ৰাগ সুৰ-তাল আদিৰ বিশদ ব্যাখ্যা আমাৰ সংগৃহীত “সুৰ-সংগ্ৰহ”ভ সন্নিবেশ কৰা হৈছে। সময় আৰু সামৰ্থ্য দিলে সেই পুথি যথাসময়ত ৰাইজক নিবেদন কৰা হব ]। পৰমেশ্বৰে<noinclude></noinclude> h6bj8omx5kvkfv3ak2k72owmol93e43 104 73483 203262 2025-06-03T06:51:54Z JyotiPN 1603 ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল। 203262 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="JyotiPN" /></noinclude>(৩৮ ) লক্ষীমপুৰ, শিৱসাগৰ আৰু নগাওঁ জিলাত প্ৰচলিত। নামনি অসমতো কিছুমান বৰোজাতীয় মানুহৰ মাজত এই বিহু-নৃত্য আছে। এই নৃত্যও যথেষ্ট শিক্ষা আৰু সমাজৰ ভদ্ৰশ্ৰেণীৰ উৎসাহৰ অভাৱত একেবাৰে লাৱণ্যহীন, কোনো কোনো ক্ষেত্ৰত অশ্লীল তাণ্ডৱ নৃত্যত পৰিণত হৈছেগৈ। কিন্তু আমি দেখাৰ ভিতৰত উত্তৰ লক্ষীমপুৰ মহকুমাৰ উত্তৰ অঞ্চলৰ আৰু শোৱণশিৰী নৈৰ উজনী ভাগৰ পাৰত থকা মিৰিসকলৰ বিহু-নৃত্যত সৌন্দৰ্য্য-লাৱণ আৰু কমনীয়তা কিছু পৰিমাণে এতিয়াও আছে। সেইবিলাক ঠাইতো লাহে লাহে বিদেশী হাওৰা সোমাই সেই সৰল প্ৰকৃতি-সম্ভানসকলৰ মাজত চাঞ্চল্যৰ সৃষ্টি কৰিছে আৰু আমাৰ দেশৰ কিছুমান তথাকথিত শিক্ষিতে সেই বিহুনাচো কোনো কোনো ঠাইত লাজৰ বিষয় আৰু সভ্যতা বিৰোধী বুলি কুপৰামৰ্শ দি ফুৰা দেখা গৈছে৷ ফলত মিৰিসকলৰ আৰু বৰোসকলৰ সেই সনাতন কালৰ পৰা চলি অহা বিহু-নৃত্যৰ বহুতো অৱনতি ঘটিছে আৰু বহুত ঠাইত সেইবিলাক নৃত্য লোপো পাবলৈ ধৰিছে। এই সম্পৰ্কেও শিক্ষিত অশিক্ষিত নিৰ্বিশেষে অসমীয়া! মাত্ৰেই কাণষাৰ কৰিব লগা হল। এতিয়৷ কামৰূপীয় বাদ্য যন্ত্ৰৰ বিষয়ে অলপ উনুকিয়াই কামৰূপীয় সঙ্গীত সম্পৰ্কে আমাৰ কবলগীয়া কথাৰ সামৰণি পেলাম। আমাৰ প্ৰণীত “অসমীয়া সুৰ-পৰিচয়”ত উল্লেখ কৰা<noinclude></noinclude> chbr06bu90h3cam5j3v0mry59ncvoqt 0 73484 203273 2025-06-03T08:51:58Z JyotiPN 1603 "{{header | title = হাঁহিৰ জাউৰী | author = গোপীনাথ বৰদলৈ | year = | translator = | section = | previous = [[হাঁহিৰ জাউৰী/ফাঁকীদাৰ বন্ধু।|ফাঁকীদাৰ বন্ধু। ]] | next = হাঁহিৰ জাউৰী/তিনি ভাইৰ বিবাদ।|তিনি ভাই..." দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203273 wikitext text/x-wiki {{header | title = হাঁহিৰ জাউৰী | author = গোপীনাথ বৰদলৈ | year = | translator = | section = | previous = [[হাঁহিৰ জাউৰী/ফাঁকীদাৰ বন্ধু।|ফাঁকীদাৰ বন্ধু। ]] | next = [[হাঁহিৰ জাউৰী/তিনি ভাইৰ বিবাদ।|তিনি ভাইৰ বিবাদ।]] | notes = | categories = }} <pages index="হাঁহিৰ জাউৰী.pdf" from=58 to=64 fromsection="I" tosection="I1"/> {{page break|label=}} dvc0p8ti41ojmfbbri7gxbbzzp5tpio 0 73485 203276 2025-06-03T08:58:29Z JyotiPN 1603 "{{header | title = হাঁহিৰ জাউৰী | author = গোপীনাথ বৰদলৈ | year = | translator = | section = | previous = [[হাঁহিৰ জাউৰী/ভুচুং পহু।|ভুচুং পহু।]] | next = | notes = | categories = }} <pages index="হাঁহিৰ জাউৰী.pdf" from=65 to=70 fromsection="J" tosection="J1..." দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203276 wikitext text/x-wiki {{header | title = হাঁহিৰ জাউৰী | author = গোপীনাথ বৰদলৈ | year = | translator = | section = | previous = [[হাঁহিৰ জাউৰী/ভুচুং পহু।|ভুচুং পহু।]] | next = | notes = | categories = }} <pages index="হাঁহিৰ জাউৰী.pdf" from=65 to=70 fromsection="J" tosection="J1"/> {{page break|label=}} lkhoaknqzp0sidarf1bmyr7uchnax07 102 73486 203277 2025-06-03T09:02:36Z Gitartha.bordoloi 38 [[লেখক:কীৰ্তিনাথ শৰ্মা বৰদলৈ]]-লৈ পুনৰ্নিৰ্দেশ কৰা হ'ল 203277 wikitext text/x-wiki #REDIRECT [[লেখক:কীৰ্তিনাথ শৰ্মা বৰদলৈ]] gnm7pksxedb39ugbje8yofpi5x70wog 7 73487 203278 2025-06-03T09:05:12Z Gitartha.bordoloi 38 "==আপল’ড== কমন্সত কৰাৰ সলনি ইয়াত আপল’ড কৰিব লাগিছিল৷ ~~~~" দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল 203278 wikitext text/x-wiki ==আপল’ড== কমন্সত কৰাৰ সলনি ইয়াত আপল’ড কৰিব লাগিছিল৷ [[সদস্য:Gitartha.bordoloi|Gitartha.bordoloi]] ([[সদস্য বাৰ্তা:Gitartha.bordoloi|বাৰ্তা]]) ১৪:৩৫, ৩ জুন ২০২৫ (IST) hpq31hmlpfqhozh3j6k2xiblxv9ts8d