আদিপাঠ

<mediawiki xmlns="http://www.mediawiki.org/xml/export-0.11/" xmlns:xsi="http://www.w3.org/2001/XMLSchema-instance" xsi:schemaLocation="http://www.mediawiki.org/xml/export-0.11/ http://www.mediawiki.org/xml/export-0.11.xsd" version="0.11" xml:lang="as">
  <siteinfo>
    <sitename>ৱিকিউৎস</sitename>
    <dbname>aswikisource</dbname>
    <base>https://as.wikisource.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A7%87%E0%A6%9F%E0%A7%81%E0%A6%AA%E0%A6%BE%E0%A6%A4</base>
    <generator>MediaWiki 1.45.0-wmf.7</generator>
    <case>first-letter</case>
    <namespaces>
      <namespace key="-2" case="first-letter">মাধ্যম</namespace>
      <namespace key="-1" case="first-letter">বিশেষ</namespace>
      <namespace key="0" case="first-letter" />
      <namespace key="1" case="first-letter">বাৰ্তা</namespace>
      <namespace key="2" case="first-letter">সদস্য</namespace>
      <namespace key="3" case="first-letter">সদস্য বাৰ্তা</namespace>
      <namespace key="4" case="first-letter">ৱিকিউৎস</namespace>
      <namespace key="5" case="first-letter">ৱিকিউৎস বাৰ্তা</namespace>
      <namespace key="6" case="first-letter">চিত্ৰ</namespace>
      <namespace key="7" case="first-letter">চিত্ৰ বাৰ্তা</namespace>
      <namespace key="8" case="first-letter">মিডিয়াৱিকি</namespace>
      <namespace key="9" case="first-letter">মিডিয়াৱিকি আলোচনা</namespace>
      <namespace key="10" case="first-letter">সাঁচ</namespace>
      <namespace key="11" case="first-letter">সাঁচ বাৰ্তা</namespace>
      <namespace key="12" case="first-letter">সহায়</namespace>
      <namespace key="13" case="first-letter">সহায় বাৰ্তা</namespace>
      <namespace key="14" case="first-letter">শ্ৰেণী</namespace>
      <namespace key="15" case="first-letter">শ্ৰেণী বাৰ্তা</namespace>
      <namespace key="102" case="first-letter">লেখক</namespace>
      <namespace key="103" case="first-letter">লেখক আলোচনা</namespace>
      <namespace key="104" case="first-letter">পৃষ্ঠা</namespace>
      <namespace key="105" case="first-letter">পৃষ্ঠা আলোচনা</namespace>
      <namespace key="106" case="first-letter">সূচী</namespace>
      <namespace key="107" case="first-letter">সূচী আলোচনা</namespace>
      <namespace key="710" case="first-letter">TimedText</namespace>
      <namespace key="711" case="first-letter">TimedText talk</namespace>
      <namespace key="828" case="first-letter">Module</namespace>
      <namespace key="829" case="first-letter">Module talk</namespace>
    </namespaces>
  </siteinfo>
  <page>
    <title>আদিপাঠ - মাজছোৱা</title>
    <ns>0</ns>
    <id>4006</id>
    <revision>
      <id>204609</id>
      <parentid>176713</parentid>
      <timestamp>2025-06-28T12:16:13Z</timestamp>
      <contributor>
        <ip>2409:4040:DC0:9CAF:0:0:C94B:203</ip>
      </contributor>
      <origin>204609</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="555" sha1="g80igjgmjatn5go3ffpynzjqpdq7wdu" xml:space="preserve">{{header
| title = আদিপাঠ - মাজছোৱা
| author = কালীনাথ হাজৰিকা
| year = ১৮৯১
| translator =
| section =
| previous = [[আদিপাঠ - আগছোৱা]]
| next =
| notes =
| categories =
}}

&lt;pages index=&quot;আদিপাঠ - মাজছোৱা.pdf&quot; from=&quot;1&quot; to=&quot;67&quot; header=&quot;&quot; fromsection=&quot;&quot; tosection=&quot;&quot;&gt;&lt;/pages&gt;
{{PD-India}}

[[শ্ৰেণী:পাঠ্যপুথি]]
[[শ্ৰেণী:কালীনাথ হাজৰিকাৰ সাহিত্যকৰ্ম]]</text>
      <sha1>g80igjgmjatn5go3ffpynzjqpdq7wdu</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>সহায়:কপিৰাইট</title>
    <ns>12</ns>
    <id>4338</id>
    <revision>
      <id>204728</id>
      <parentid>204480</parentid>
      <timestamp>2025-06-29T08:42:01Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <origin>204728</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="14072" sha1="irn5m19z9g3vxirw1zmzvr8si29v0f7" xml:space="preserve">'''কপিৰাইট''' বা '''স্বত্বাধিকাৰ''' বুলিলে কোনো ব্যক্তিক তেওঁৰ মৌলিক সৃষ্টিৰ ওপৰত লাভ কৰা অধিকাৰসমূহক বুজায়। এই সৃষ্টি সাহিত্যিক, সাংগীতিক বা আন কলাৰ ক্ষেত্ৰত হ'ব পাৰে। কপিৰাইটৰ ধৰণ সৃষ্টিৰ ধৰণৰ ওপৰত নিৰ্ভৰ কৰে। কপিৰাইটে সৃষ্টিকৰ্তাক কেতবোৰ অৰ্থনৈতিক আৰু নৈতিক অধিকাৰ প্ৰদান কৰে। অৰ্থনৈতিক অধিকাৰে সৃষ্টিৰ মূল্যৰ সুৰক্ষা দিয়ে আৰু সৃষ্টিকৰ্তাৰ অনুমতি অবিহনে প্ৰতিলিপি বা পুনৰ্ব্যৱহাৰ বাৰণ কৰে। নৈতিক অধিকাৰে সৃষ্টিকৰ্তাক তেওঁৰ সৃষ্টিৰ লগত সংযোগক সুৰক্ষা দিয়ে, যেনে লেখকে তেওঁৰ কৰ্ম বেনামীকৈ বা ছদ্মনামত প্ৰকাশ কৰিব পাৰে।

== প্ৰকাৰ ==
{| class=&quot;wikitable&quot;
|-
! শব্দ !! ব্যাখ্যা
|-
| কপিৰাইট || বিভিন্ন ক্ষেত্ৰৰ লোকৰ প্ৰদান কৰা এক সন্মিলিত অধিকাৰ যিয়ে কেৱল সৃষ্টিকৰ্তাক নিজৰ কামৰ পুনৰ্ব্যৱহাৰ আৰু আন আন কাৰ্যৰ বাবে সুৰক্ষা দিয়ে।
|-
| উমৈহতীয়া কৰ্ম || কোনো কৰ্ম যাক দুজন বা অধিক লোকে মিলি সম্পন্ন কৰে আৰু তেওঁলোকে কৰা কামৰ মাজত বেমেজালি নহয়।
|-
| ভাৰতত কি কি কামৰ বাবে কপিৰাইট আছে || * মৌলিক সাহিত্যিক, নাটকীয়, সাংগীতিক বা আন কলাত্মক কাৰ্য;&lt;br/&gt;* চিনেমাট'গ্ৰাফ চলচ্চিত্ৰ আৰু &lt;br/&gt;* শব্দ বাণীবন্ধন
|-
| কলাত্মক কাম || * পেইণ্টিং, ভাস্কৰ্য, ৰেখাচিত্ৰ (নক্সা, মানচিত্ৰ, চাৰ্ট আদিকে ধৰি), আলোকচিত্ৰ, খোদাই কৰ্ম&lt;br/&gt;* স্থাপত্যকৰ্ম&lt;br/&gt;* কলাত্মক আন যিকোনো কৰ্ম
|-
| সাংগীতিক কৰ্ম || সংগীত থকা কৰ্ম য'ত তাৰ গ্ৰাফিকেল ন'টেচন থাকিব পাৰে কিন্তু সংগীতৰ লগত গাবলগীয়া একো শব্দ বা সঁজুলি নাথাকে। লিখা নাথাকিলেও সাংগীতিক কামত কপিৰাইট থাকে।
|-
| বাণীবন্ধন || বাণীবন্ধন কৰা কাম য'ৰ পৰা শব্দ উলিয়াব পাৰি। বাণীবন্ধন কৰা সঁজুলি বা শব্দ উলিওৱা প্ৰক্ৰিয়াই ইয়াত প্ৰভাৱ নেপেলায়।
|-
| চিনেমাট'গ্ৰাফ চলচ্চিত্ৰ || যিকোনো মিডিয়ামত কৰা দৃশ্যগত ৰেকৰ্ডিং য'ত গতিশীল ছবি থাকে আৰু দৃশ্যৰ লগতে বাণীবন্ধনো থাকে।
|-
| চৰকাৰী কৰ্ম || যিকোনো কৰ্ম যি তলত দিয়া গোটে কৰি উলিয়ায় বা প্ৰকাশ কৰে বা নিয়ন্ত্ৰণ কৰে&lt;br&gt;* চৰকাৰ বা চৰকাৰৰ কোনো বিভাগ&lt;br&gt;* যিকোনো বিধানমণ্ডলী&lt;br&gt;* যিকোনো ন্যায়ালয়, ন্যায়াধীকৰণ বা ভাৰতৰ আন আইনী সংস্থা
|-
| ভাৰতীয় কৰ্ম || সাহিত্যিক, নাটকীয় বা সাংগীতিক কৰ্ম যাৰ&lt;br&gt;* সৃষ্টিকৰ্তা এগৰাকী ভাৰতীয় নাগৰিক; বা &lt;br&gt;* যি প্ৰথম ভাৰতত প্ৰকাশ হৈছিল; বা&lt;br&gt;* অপ্ৰকাশিত কৰ্মৰ ক্ষেত্ৰত সৃষ্টিৰ সময়ছোৱাত তেওঁ ভাৰতীয় নাগৰিক আছিল
|}

==কপিৰাইট পৰীক্ষা==
আমি জানো যে মুকলিকৈ ব্যৱহাৰ কৰিব পৰা ছবি, ভিডিঅ' আদিবোৰ ৱিকিমিডিয়া কমন্সত (https://commons.wikimedia.org/) আপল'ড কৰিব লাগে। কিন্তু ৱিকিউৎসৰ বাবে সাহিত্যিক কৰ্ম, ছবি, ভিডিঅ' আদি কমন্সত আপল'ড কৰাৰ আগতে সেয়া দুখন দেশত মুক্ত অনুজ্ঞাপত্ৰৰ অধীন হয়নে নাই চাব লাগিব।
* কিতাপখন য'ত প্ৰকাশ হৈছে- ভাৰতীয় ভাষাত বেছিভাগ কিতাপৰ বাবে '''ভাৰত'''; আৰু
* কমন্সৰ চাৰ্ভাৰ থকা দেশ- আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰ
===ভাৰতত প্ৰকাশিত কৰ্মৰ বাবে===
মুকলিকৈ প্ৰতিলিপি, বিতৰণ, পুনৰ্প্ৰকাশ কৰিব পৰা বস্তুবোৰ ৰাজহুৱা ড'মেইনত (public domain) থকা বুলি কোৱা হয়।। ভাৰতত কোনো কৰ্ম ৰাজহুৱা ড'মেইনত আছেনে নাই পৰীক্ষা কৰিবৰ বাবে ভাৰতীয় কপিৰাইট আইন, ১৯৫৭ৰ নিয়ম চাব লাগিব। 
* ইয়াত কোৱা মতে অজ্ঞাত লোকৰ কৰ্ম যেনে- ফটোগ্ৰাফ, চিনেমাট'গ্ৰাফিক কাম, বাণী বন্ধন, চৰকাৰী কাম আৰু কৰ্প'ৰেট মূলৰ বা আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সংস্থাৰ কাম প্ৰথম প্ৰকাশৰ পাছৰ বছৰৰ পৰা ৬০ বছৰ পাৰ হ'লে ৰাজহুৱা ড'মেইনত সোমায় (উদাহৰণস্বৰূপে ২০২৫ চনত ১৯৬৫ চনৰ ১ জানুৱাৰীৰ আগলৈকে প্ৰকাশ হোৱা কৰ্ম ৰাজহুৱা ড'মেইনত আছে)।
* ওপৰৰ দিয়াবোৰৰ বাহিৰে মৃত্যুৰ পাছত প্ৰকাশ হোৱা কৰ্ম প্ৰকাশৰ তাৰিখৰ পৰা ৬০ বছৰ পাৰ হ'লে ৰাজহুৱা ড'মেইনত সোমায়।
* আন যিকোনো কাম সৃষ্টিকৰ্তাৰ মৃত্যুৰ ৬০ বছৰ পাৰ হ'লে ৰাজহুৱা ড'মেইনত সোমায়। ১৯৪১ চনৰ আগতে মৃত্যু হোৱা ব্যক্তিৰ সৃষ্টি ৫০ বছৰৰ পাছত ৰাজহুৱা ড'মেইনত সোমায়।
* যিকোনো চৰকাৰী গেজেটত প্ৰকাশিত পাঠ্য, আইন, ৰায় বা আইনী সংস্থাৰ আদেশ, বিধায়িনীত দাখিল কৰা চৰকাৰী প্ৰতিবেদন আদি কপিৰাইটৰ পৰা মুক্ত যদিহে নিৰ্দিষ্ট কৰ্তৃপক্ষই সেইবোৰৰ বিতৰণ আৰু প্ৰকাশ বাৰণ কৰা নাই।

কোনো কিতাপ আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ ৰাজহুৱা ড'মেইনত আছেনে নাই চাবৰ বাবে আপুনি তলৰ কথাকেইটালৈ মন কৰিব লাগিব-
* এইখন ১৯২৩ চনৰ ১ জানুৱাৰীৰ আগতে প্ৰকাশ পাইছিল বা U.S. কপিৰাইট কাৰ্যালয়ত পঞ্জীয়ন কৰা হৈছিল।
* এইখন প্ৰথমে ভাৰতত প্ৰকাশ হৈছিল আৰু তাৰ ৩০ দিনৰ ভিতৰত আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰত প্ৰকাশ হোৱা নাছিল।i
* এইখন কপিৰাইট জাননী অবিহনে প্ৰথম ১৯৮৯ চনৰ ১ মাৰ্চৰ আগতে প্ৰকাশ পাইছিল বা কপিৰাইট নবীকৰণ নকৰাকৈ ১৯৬৪ চনৰ আগতে প্ৰকাশ পাইছিল বা ভাৰতে আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰৰ লগত কপিৰাইট সম্পৰ্ক আৰম্ভ কৰাৰ আগতেই ই ভাৰতত ৰাজহুৱা ড'মেইনত আছিল।

লেখকগৰাকীৰ মৃত্যু ১৯৬৫ চনৰ ১ জানুৱাৰীৰ আগতে হ'লে বা অজ্ঞাত লেখকৰ ক্ষেত্ৰত এই তাৰিখৰ আগলৈকে প্ৰকাশ হোৱা কৰ্ম বৰ্তমান (২০২৫ চন) ৰাজহুৱা ড'মেইনত।

===সাৰাংশ===
ৱিকিমিডিয়া কমন্স বা স্থানীয় ৱিকিত ফাইল আপল'ড কৰোঁতে নিৰ্দিষ্ট অনুজ্ঞাপত্ৰ বাছনি কৰিব লাগে। তলৰ তালিকাৰ পৰা ক'ত আপল'ড কৰিব পাৰি সেয়া চাই নিৰ্দিষ্ট অনুজ্ঞাপত্ৰৰ সংকেত প্ৰতিলিপি কৰি দিব; '''&quot;নোৱাৰি&quot; লিখা ক্ষেত্ৰত কমন্সত সলনি অসমীয়া ৱিকিউৎসতে স্থানীয়ভাৱে ফাইল আপল'ড কৰিব''' (স্থানীয় ৱিকিত ফাইল আপল'ড সুবিধা বৰ্তমান কেৱল প্ৰশাসকৰ বাবে সীমাবদ্ধ)। '''&quot;ক'তো নোৱাৰি&quot; লিখা থকা সৃষ্টিবোৰৰ কপিৰাইট আছে, সেয়া আমি মুকলিকৈ ব্যৱহাৰ কৰিব নোৱাৰোঁ।'''
{| class=&quot;wikitable&quot;
|-
! সৃষ্টিকৰ্তাৰ মৃত্যু !! প্ৰকাশৰ তাৰিখ !! অনুজ্ঞাপত্ৰ !! কমন্সত আপল'ড কৰিব পাৰিনে !! ৱিকিউৎসত আপল'ড কৰিব পাৰিনে
|-
| &lt;১৯২৪ || &lt;১৯২৪ || &lt;nowiki&gt;{{PD-old-100}}&lt;/nowiki&gt; || পাৰি
|-
| &lt;১৯২৯ || &lt;১৯২৯ || &lt;nowiki&gt;{{PD-old-80}}&lt;/nowiki&gt; || পাৰি
|-
| &lt;১৯২৯ || ১৯২৯-১৯৪০ || &lt;nowiki&gt;{{PD-India-URAA}}&lt;/nowiki&gt; || পাৰি
|-
| &lt;১৯২৯ || ১৯৪১-১৯৬৪ || &lt;nowiki&gt;{{PD-India}}&lt;/nowiki&gt; || নোৱাৰি || পাৰি
|-
| ১৯২৯-১৯৪০ || &lt;১৯২৯ || &lt;nowiki&gt;{{PD-old-70-1923}}&lt;/nowiki&gt; || পাৰি
|-
| ১৯২৯-১৯৪০ || ১৯২৯-১৯৪০ || &lt;nowiki&gt;{{PD-India-URAA}}&lt;/nowiki&gt; || পাৰি
|-
| ১৯২৯-১৯৪০ || ১৯৪১-১৯৬৪ || &lt;nowiki&gt;{{PD-India}}&lt;/nowiki&gt; || নোৱাৰি || পাৰি
|-
| ১৯৪১-১৯৬৪ || &lt;১৯২৯ || &lt;nowiki&gt;{{PD-1923}}&lt;/nowiki&gt;, &lt;nowiki&gt;{{PD-India}}&lt;/nowiki&gt; || পাৰি
|-
| ১৯৪১-১৯৬৪ || ১৯২৯-১৯৪০ || &lt;nowiki&gt;{{PD-India}}&lt;/nowiki&gt; || নোৱাৰি || পাৰি
|-
| ১৯৪১-১৯৬৪ || ১৯৪১-১৯৬৪ || &lt;nowiki&gt;{{PD-India}}&lt;/nowiki&gt; || নোৱাৰি || পাৰি
|-
| অজ্ঞাত লেখকৰ কৰ্ম || &lt;১৯২৯ || &lt;nowiki&gt;{{PD-US}}&lt;/nowiki&gt;, &lt;nowiki&gt;{{PD-India}}&lt;/nowiki&gt; || পাৰি
|-
| অজ্ঞাত লেখকৰ কৰ্ম || ১৯২৯-১৯৪০ || &lt;nowiki&gt;{{PD-India-URAA}}&lt;/nowiki&gt; || পাৰি
|-
| অজ্ঞাত লেখকৰ কৰ্ম || ১৯৪১-১৯৬৪ || &lt;nowiki&gt;{{PD-India}}&lt;/nowiki&gt; || নোৱাৰি || পাৰি
|-
| &lt;১৯২৪ || পুনৰ্মুদ্ৰণ&gt;১৯৬৪ || &lt;nowiki&gt;{{PD-India}}&lt;/nowiki&gt; || পাৰি
|-
| যিকোনো || &gt;১৯৬৪ || কপিৰাইট আছে || '''ক'তো নোৱাৰি'''
|-
| &gt;১৯৬৪ || যিকোনো || কপিৰাইট আছে || '''ক'তো নোৱাৰি'''
|}

{{Copyright help navbox}}

[[শ্ৰেণী:সহায়]]
[[শ্ৰেণী:নিয়মিত নবীকৰণৰ আৱশ্যক থকা পৃষ্ঠা]]
[[শ্ৰেণী:কপিৰাইট|Public domain]]</text>
      <sha1>irn5m19z9g3vxirw1zmzvr8si29v0f7</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ময়না</title>
    <ns>0</ns>
    <id>66220</id>
    <revision>
      <id>204612</id>
      <parentid>179721</parentid>
      <timestamp>2025-06-28T18:45:04Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gitartha.bordoloi</username>
        <id>38</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>added [[Category:শৰৎচন্দ্ৰ গোস্বামীৰ সাহিত্যকৰ্ম]] using [[Help:Gadget-HotCat|HotCat]]</comment>
      <origin>204612</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="678" sha1="r0ygs8t6x21s3oeftjpxny37s7ecy2q" xml:space="preserve">{{header
 | title      = ময়না
 | author     = শৰৎচন্দ্ৰ গোস্বামী
 | year       = 
 | translator = 
 | section    = 
 | previous   = 
 | next       = 
 | notes      = 
 | categories = 
}}
&lt;pages index=&quot;ময়না.pdf&quot; from=2 to=2/&gt;
{{page break|label=}}
&lt;pages index=&quot;ময়না.pdf&quot; from=3 to=3/&gt;
{{page break|label=}}
&lt;pages index=&quot;ময়না.pdf&quot; from=4 to=4/&gt;
{{page break|label=}}
&lt;pages index=&quot;ময়না.pdf&quot; from=7 to=7/&gt;
{{page break|label=}}

{{PD-India}}
[[শ্ৰেণী:গল্প]]
[[শ্ৰেণী:শৰৎচন্দ্ৰ গোস্বামীৰ সাহিত্যকৰ্ম]]</text>
      <sha1>r0ygs8t6x21s3oeftjpxny37s7ecy2q</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>প্ৰকাশক:লীলা এজেঞ্চি</title>
    <ns>0</ns>
    <id>71290</id>
    <revision>
      <id>204725</id>
      <parentid>193562</parentid>
      <timestamp>2025-06-29T07:29:42Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Babulbaishya</username>
        <id>104</id>
      </contributor>
      <minor />
      <origin>204725</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="267" sha1="1s59tehnk4d4rjc6veghkta25xhu914" xml:space="preserve">[[শ্ৰেণী:প্ৰকাশক]]
;প্ৰকাশিত গ্ৰন্থ
#[[লীলা]] (১৯৩৬): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা|পদ্মনাথ গোহাঞি]] বৰুৱা ৰচিত</text>
      <sha1>1s59tehnk4d4rjc6veghkta25xhu914</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>204726</id>
      <parentid>204725</parentid>
      <timestamp>2025-06-29T07:30:53Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Babulbaishya</username>
        <id>104</id>
      </contributor>
      <minor />
      <origin>204726</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="197" sha1="od34uge5nftfwfhtrec69z70zs86ueb" xml:space="preserve">[[শ্ৰেণী:প্ৰকাশক]]
;প্ৰকাশিত গ্ৰন্থ
#[[লীলা]] (১৯৩৬): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা]]</text>
      <sha1>od34uge5nftfwfhtrec69z70zs86ueb</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>204727</id>
      <parentid>204726</parentid>
      <timestamp>2025-06-29T07:56:37Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Babulbaishya</username>
        <id>104</id>
      </contributor>
      <minor />
      <origin>204727</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1512" sha1="jf6piigvopimipp19iymmkrqjzahz2n" xml:space="preserve">[[শ্ৰেণী:প্ৰকাশক]]
;প্ৰকাশিত গ্ৰন্থ
#[[লাহৰী]] (১৮৯২): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা]]
#[[গাওঁবুঢ়া]] (১৮৯৭): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা]]
#[[জয়মতী]] (১৯০০): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা]]
#[[গদাধৰ]] (১৯০৭): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা]]
#[[ভানুমতী]] (১৯০৮): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা]]
#[[টেটোন তামুলি]] (১৯০৯): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা]]
#[[লাচিত বৰফুকন]] (১৯১৫): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা]]
#[[ভূত নে ভ্ৰম]] (১৯২৪): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা]]
#[[বুৰঞ্জীবোধ]] (১৯২৯): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা]]
#[[গীতাসাৰ]] (১৯৩৫): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা]]
#[[লীলা]] (১৯৩৬): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা]]
#[[জুৰণি]] (১৯৩৮): [[লেখক:পদ্মনাথ গোহাঞি বৰুৱা]]</text>
      <sha1>jf6piigvopimipp19iymmkrqjzahz2n</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ৱিকিউৎস:GLAM/GLAM Project with Nanda Talukdar Foundation/সদস্য</title>
    <ns>4</ns>
    <id>72792</id>
    <revision>
      <id>204615</id>
      <parentid>203701</parentid>
      <timestamp>2025-06-28T20:13:21Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <origin>204615</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1181" sha1="kg343zxb7fevqcmr156x5ezmp6mdgpe" xml:space="preserve">;মেণ্টৰ
# [[:m:User:Subodh (CIS-A2K)|সুবোধ কুলকাৰ্ণী]] (জেষ্ঠ কাৰ্যকৰী বিষয়া, অপেন নলেজ ইনিচিয়েটিভ, আইআইআইটি-হাইদৰাবাদ)
# [[:m:User:Bodhisattwa|বোধিসত্ত্ব]] (ৱিকিমিডিয়ান, বঙালী ভাষা)
;মূল দায়িত্বত
{{Div col|cols=2}}
# [[m:User:JyotiPN|প্ৰাণজ্যোতি নাথ]]
{{Div col end}}
;কাৰিকৰী সহায়
{{Div col|cols=2}}
# [[সদস্য:-chanakyakdas|চাণক্য কুমাৰ দাস]]
{{Div col end}}
;সহযোগী
# [[সদস্য:Gitartha.bordoloi|গীতাৰ্থ বৰদলৈ]]
# কল্যাণ কুমাৰ হাজৰিকা (সহযোগী, নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন)
;আগ্রহী
&lt;noinclude&gt;&lt;big&gt;&lt;center&gt;&lt;code&gt;# [[সদস্য:সদস্য নাম|সদস্য নাম]]&lt;/code&gt; যোগ কৰক&lt;/center&gt;&lt;/big&gt;&lt;/noinclude&gt;
{{Div col|cols=2}}
# 
{{Div col end}}

[[শ্ৰেণী:GLAM]]</text>
      <sha1>kg343zxb7fevqcmr156x5ezmp6mdgpe</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ৱিকিউৎস:GLAM/GLAM Project with Nanda Talukdar Foundation/Gallery</title>
    <ns>4</ns>
    <id>72811</id>
    <revision>
      <id>204616</id>
      <parentid>203772</parentid>
      <timestamp>2025-06-28T20:27:38Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <origin>204616</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2975" sha1="mapgtwuh2l25hf8qusm2lgx3h6gc6lx" xml:space="preserve">&lt;div style=&quot;width:100%; text-align:center;&quot;&gt;
'''প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ব্যক্তি আৰু অনুষ্ঠানসমূহ'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;120px&quot;&gt;
File:Nanda Talukdar Foundation, Guwahati, Assam.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন, গুৱাহাটী (GLAM প্ৰকল্পলৈ কিতাপ প্ৰদান কৰা মূল অনুষ্ঠান)
File:Mrinal Talukdar, Senior Journalist, Pratidin Time News Channel during the Digitization and Assamese Wikisource Workshop at Tezpur University.jpg|মৃণাল তালুকদাৰ (স্বত্বাধিকাৰী, নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন)
File:Chandrakanta Handique Bhawan.JPG|অসম সাহিত্য সভা, যোৰহাট (সহযোগী অনুষ্ঠান)
&lt;/gallery&gt;

'''মূল প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ৱিকিমিডিয়ান'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Chanakya at Indic Wikimedia Mini-Hackathon Guwahati, 2024 40 (cropped).jpg|[[:m:User:-chanakyakdas|চাণক্য কুমাৰ দাস]] (Technical assistance)
File:Nath Pranjyoti at WCI 2023 Day-2 2.jpg|[[:m:User:JyotiPN|প্ৰাণজ্যোতি নাথ]] (Project lead)
File:Gitartha Bordoloi.jpg|[[সদস্য:Gitartha.bordoloi|গীতাৰ্থ বৰদলৈ]]
&lt;/gallery&gt;

'''পৰামৰ্শদাতা'''
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Wikimedia-Summit-2024-Portrait-60.jpg|[[:m:User:Subodh (CIS-A2K)|সুবোধ কুলকাৰ্ণী]] (ৱিকিমিডিয়ান, মাৰাঠী ভাষা)
File:Bodhisattwa Mandal - Kolkata 2014-01-19 6811.JPG|[[:m:User:Bodhisattwa|বোধিসত্ত্ব]] (ৱিকিমিডিয়ান, বঙালী ভাষা)
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ কামৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Scanning rare books at Asom Sahitya Sabha Library, Jorhat.jpg|প্ৰকল্পৰ বাবে নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচনে প্ৰদান কৰা স্কেনাৰ আৰু লেপটপ
File:Assamese Wikimedia Community 's GLAM project in collaboration with Nanda Talukdar Foundation.jpg|বহ্নিমান চিষ্টেমৰ স্বত্বাধিকাৰী অভিজিৎ ভূঞা, কাম শিকাই থকাৰ মূহুৰ্তত
File:Assamese Wikimedian Chanakya Kumar Das during a digitization program at Asom Sahitya Sabha, Jorhat.jpg|যোৰহাট অসম সাহিত্য সভা পুথিভঁৰালত কিতাপ স্কেন কৰি থকাৰ সময়ত চাণক্য
&lt;/gallery&gt;
&lt;/div&gt;

[[শ্ৰেণী:ৱিকিউৎস]]
[[শ্ৰেণী:GLAM]]</text>
      <sha1>mapgtwuh2l25hf8qusm2lgx3h6gc6lx</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>204618</id>
      <parentid>204616</parentid>
      <timestamp>2025-06-28T20:33:27Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <origin>204618</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3814" sha1="cj3u9xoc8q0wlt0ycd1vpxh5o4pjcyt" xml:space="preserve">&lt;div style=&quot;width:100%; text-align:center;&quot;&gt;
'''প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ব্যক্তি আৰু অনুষ্ঠানসমূহ'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;120px&quot;&gt;
File:Nanda Talukdar Foundation, Guwahati, Assam.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন, গুৱাহাটী (GLAM প্ৰকল্পলৈ কিতাপ প্ৰদান কৰা মূল অনুষ্ঠান)
File:Mrinal Talukdar, Senior Journalist, Pratidin Time News Channel during the Digitization and Assamese Wikisource Workshop at Tezpur University.jpg|মৃণাল তালুকদাৰ (স্বত্বাধিকাৰী, নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন)
File:Chandrakanta Handique Bhawan.JPG|অসম সাহিত্য সভা, যোৰহাট (সহযোগী অনুষ্ঠান)
&lt;/gallery&gt;

'''মূল প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ৱিকিমিডিয়ান'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Chanakya at Indic Wikimedia Mini-Hackathon Guwahati, 2024 40 (cropped).jpg|[[:m:User:-chanakyakdas|চাণক্য কুমাৰ দাস]] (Technical assistance)
File:Nath Pranjyoti at WCI 2023 Day-2 2.jpg|[[:m:User:JyotiPN|প্ৰাণজ্যোতি নাথ]] (Project lead)
File:Gitartha Bordoloi.jpg|[[সদস্য:Gitartha.bordoloi|গীতাৰ্থ বৰদলৈ]]
&lt;/gallery&gt;

'''পৰামৰ্শদাতা'''
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Wikimedia-Summit-2024-Portrait-60.jpg|[[:m:User:Subodh (CIS-A2K)|সুবোধ কুলকাৰ্ণী]] (ৱিকিমিডিয়ান, মাৰাঠী ভাষা)
File:Bodhisattwa Mandal - Kolkata 2014-01-19 6811.JPG|[[:m:User:Bodhisattwa|বোধিসত্ত্ব]] (ৱিকিমিডিয়ান, বঙালী ভাষা)
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ সাহাযাৰ্থে স্কেনাৰ প্ৰদান কৰা অনুষ্ঠান আৰু স্কেনাৰৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;100px&quot;&gt;
File:Nanda Talukdar Foundation, Guwahati, Assam.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন, গুৱাহাটী; স্কেনাৰ প্ৰদানৰ তাৰিখ: ১ এপ্ৰিল, ২০২৫ 
File:Access_To_Knowledge,_The_Centre_for_Internet_Society_logo.png|চিআইএছ-এটুকে&lt;br/&gt;স্কেনাৰ প্ৰদানৰ তাৰিখ: ১৬ জুন, ২০২৫ [https://meta.wikimedia.org/wiki/CIS-A2K/Community_Collaboration/Form/Submitted/Digitization_and_relicensing_program_for_Assamese_Wikisource আবেদন]
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ কামৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Scanning rare books at Asom Sahitya Sabha Library, Jorhat.jpg|প্ৰকল্পৰ বাবে নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচনে প্ৰদান কৰা স্কেনাৰ আৰু লেপটপ
File:Assamese Wikimedia Community 's GLAM project in collaboration with Nanda Talukdar Foundation.jpg|বহ্নিমান চিষ্টেমৰ স্বত্বাধিকাৰী অভিজিৎ ভূঞা, কাম শিকাই থকাৰ মূহুৰ্তত
File:Assamese Wikimedian Chanakya Kumar Das during a digitization program at Asom Sahitya Sabha, Jorhat.jpg|যোৰহাট অসম সাহিত্য সভা পুথিভঁৰালত কিতাপ স্কেন কৰি থকাৰ সময়ত চাণক্য
&lt;/gallery&gt;
&lt;/div&gt;

[[শ্ৰেণী:ৱিকিউৎস]]
[[শ্ৰেণী:GLAM]]</text>
      <sha1>cj3u9xoc8q0wlt0ycd1vpxh5o4pjcyt</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>204619</id>
      <parentid>204618</parentid>
      <timestamp>2025-06-28T20:37:58Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <origin>204619</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3644" sha1="7uroqdgeqhyjdm3qu6glsyv87r5l7m9" xml:space="preserve">&lt;div style=&quot;width:100%; text-align:center;&quot;&gt;
'''প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ব্যক্তি আৰু অনুষ্ঠানসমূহ'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;120px&quot;&gt;
File:Nanda Talukdar Foundation, Guwahati, Assam.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন, গুৱাহাটী (GLAM প্ৰকল্পলৈ কিতাপ প্ৰদান কৰা মূল অনুষ্ঠান)
File:Mrinal Talukdar, Senior Journalist, Pratidin Time News Channel during the Digitization and Assamese Wikisource Workshop at Tezpur University.jpg|মৃণাল তালুকদাৰ (স্বত্বাধিকাৰী, নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন)
File:Chandrakanta Handique Bhawan.JPG|অসম সাহিত্য সভা, যোৰহাট (সহযোগী অনুষ্ঠান)
&lt;/gallery&gt;

'''মূল প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ৱিকিমিডিয়ান'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Chanakya at Indic Wikimedia Mini-Hackathon Guwahati, 2024 40 (cropped).jpg|[[:m:User:-chanakyakdas|চাণক্য কুমাৰ দাস]] (Technical assistance)
File:Nath Pranjyoti at WCI 2023 Day-2 2.jpg|[[:m:User:JyotiPN|প্ৰাণজ্যোতি নাথ]] (Project lead)
&lt;/gallery&gt;

'''পৰামৰ্শদাতা/Mentors'''
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Wikimedia-Summit-2024-Portrait-60.jpg|[[:m:User:Subodh (CIS-A2K)|সুবোধ কুলকাৰ্ণী]] (Senior Program Officer, ONI, IIIT-H)
File:Bodhisattwa Mandal - Kolkata 2014-01-19 6811.JPG|[[:m:User:Bodhisattwa|বোধিসত্ত্ব]] (Admin, Bengali Wikisource)
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ সাহাযাৰ্থে স্কেনাৰ প্ৰদান কৰা অনুষ্ঠান আৰু স্কেনাৰৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;100px&quot;&gt;
File:Nanda Talukdar Foundation, Guwahati, Assam.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন, গুৱাহাটী; স্কেনাৰ প্ৰদানৰ তাৰিখ: ১ এপ্ৰিল, ২০২৫ 
File:Access_To_Knowledge,_The_Centre_for_Internet_Society_logo.png|চিআইএছ-এটুকে&lt;br/&gt;স্কেনাৰ প্ৰদানৰ তাৰিখ: ১৬ জুন, ২০২৫ [https://meta.wikimedia.org/wiki/CIS-A2K/Community_Collaboration/Form/Submitted/Digitization_and_relicensing_program_for_Assamese_Wikisource আবেদন]
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ কামৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Scanning rare books at Asom Sahitya Sabha Library, Jorhat.jpg|প্ৰকল্পৰ বাবে নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচনে প্ৰদান কৰা স্কেনাৰ আৰু লেপটপ
File:Assamese Wikimedia Community 's GLAM project in collaboration with Nanda Talukdar Foundation.jpg|বহ্নিমান চিষ্টেমৰ স্বত্বাধিকাৰী অভিজিৎ ভূঞা, কাম শিকাই থকাৰ মূহুৰ্তত
File:Assamese Wikimedian Chanakya Kumar Das during a digitization program at Asom Sahitya Sabha, Jorhat.jpg|যোৰহাট অসম সাহিত্য সভা পুথিভঁৰালত কিতাপ স্কেন কৰি থকাৰ সময়ত চাণক্য
&lt;/gallery&gt;
&lt;/div&gt;

[[শ্ৰেণী:ৱিকিউৎস]]
[[শ্ৰেণী:GLAM]]</text>
      <sha1>7uroqdgeqhyjdm3qu6glsyv87r5l7m9</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>204620</id>
      <parentid>204619</parentid>
      <timestamp>2025-06-28T20:39:22Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <origin>204620</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3644" sha1="lmtyphb0rnpstgdwnpi54ixrc9lhv0t" xml:space="preserve">&lt;div style=&quot;width:100%; text-align:center;&quot;&gt;
'''প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ব্যক্তি আৰু অনুষ্ঠানসমূহ'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;120px&quot;&gt;
File:Nanda Talukdar Foundation, Guwahati, Assam.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন, গুৱাহাটী (GLAM প্ৰকল্পলৈ কিতাপ প্ৰদান কৰা মূল অনুষ্ঠান)
File:Mrinal Talukdar, Senior Journalist, Pratidin Time News Channel during the Digitization and Assamese Wikisource Workshop at Tezpur University.jpg|মৃণাল তালুকদাৰ (স্বত্বাধিকাৰী, নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন)
File:Chandrakanta Handique Bhawan.JPG|অসম সাহিত্য সভা, যোৰহাট (সহযোগী অনুষ্ঠান)
&lt;/gallery&gt;

'''মূল প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ৱিকিমিডিয়ান'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Nath Pranjyoti at WCI 2023 Day-2 2.jpg|[[:m:User:JyotiPN|প্ৰাণজ্যোতি নাথ]] (Project lead)
File:Chanakya at Indic Wikimedia Mini-Hackathon Guwahati, 2024 40 (cropped).jpg|[[:m:User:-chanakyakdas|চাণক্য কুমাৰ দাস]] (Technical assistance)
&lt;/gallery&gt;

'''পৰামৰ্শদাতা/Mentors'''
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Wikimedia-Summit-2024-Portrait-60.jpg|[[:m:User:Subodh (CIS-A2K)|সুবোধ কুলকাৰ্ণী]] (Senior Program Officer, ONI, IIIT-H)
File:Bodhisattwa Mandal - Kolkata 2014-01-19 6811.JPG|[[:m:User:Bodhisattwa|বোধিসত্ত্ব]] (Admin, Bengali Wikisource)
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ সাহাযাৰ্থে স্কেনাৰ প্ৰদান কৰা অনুষ্ঠান আৰু স্কেনাৰৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;100px&quot;&gt;
File:Nanda Talukdar Foundation, Guwahati, Assam.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন, গুৱাহাটী; স্কেনাৰ প্ৰদানৰ তাৰিখ: ১ এপ্ৰিল, ২০২৫ 
File:Access_To_Knowledge,_The_Centre_for_Internet_Society_logo.png|চিআইএছ-এটুকে&lt;br/&gt;স্কেনাৰ প্ৰদানৰ তাৰিখ: ১৬ জুন, ২০২৫ [https://meta.wikimedia.org/wiki/CIS-A2K/Community_Collaboration/Form/Submitted/Digitization_and_relicensing_program_for_Assamese_Wikisource আবেদন]
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ কামৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Scanning rare books at Asom Sahitya Sabha Library, Jorhat.jpg|প্ৰকল্পৰ বাবে নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচনে প্ৰদান কৰা স্কেনাৰ আৰু লেপটপ
File:Assamese Wikimedia Community 's GLAM project in collaboration with Nanda Talukdar Foundation.jpg|বহ্নিমান চিষ্টেমৰ স্বত্বাধিকাৰী অভিজিৎ ভূঞা, কাম শিকাই থকাৰ মূহুৰ্তত
File:Assamese Wikimedian Chanakya Kumar Das during a digitization program at Asom Sahitya Sabha, Jorhat.jpg|যোৰহাট অসম সাহিত্য সভা পুথিভঁৰালত কিতাপ স্কেন কৰি থকাৰ সময়ত চাণক্য
&lt;/gallery&gt;
&lt;/div&gt;

[[শ্ৰেণী:ৱিকিউৎস]]
[[শ্ৰেণী:GLAM]]</text>
      <sha1>lmtyphb0rnpstgdwnpi54ixrc9lhv0t</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>204621</id>
      <parentid>204620</parentid>
      <timestamp>2025-06-28T21:01:10Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <origin>204621</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4034" sha1="aeb779bbvrpwc4c2cwu3mif4dnmdm1r" xml:space="preserve">&lt;div style=&quot;width:100%; text-align:center;&quot;&gt;
'''প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ব্যক্তি আৰু অনুষ্ঠানসমূহ'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;120px&quot;&gt;
File:Nanda Talukdar Foundation, Guwahati, Assam.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন, গুৱাহাটী (GLAM প্ৰকল্পলৈ কিতাপ প্ৰদান কৰা মূল অনুষ্ঠান)
File:Mrinal Talukdar, Senior Journalist, Pratidin Time News Channel during the Digitization and Assamese Wikisource Workshop at Tezpur University.jpg|মৃণাল তালুকদাৰ (স্বত্বাধিকাৰী, নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন)
File:Chandrakanta Handique Bhawan.JPG|অসম সাহিত্য সভা, যোৰহাট (সহযোগী অনুষ্ঠান)
&lt;/gallery&gt;

'''মূল প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ৱিকিমিডিয়ান'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Nath Pranjyoti at WCI 2023 Day-2 2.jpg|[[:m:User:JyotiPN|প্ৰাণজ্যোতি নাথ]] (Project lead)
File:Chanakya at Indic Wikimedia Mini-Hackathon Guwahati, 2024 40 (cropped).jpg|[[:m:User:-chanakyakdas|চাণক্য কুমাৰ দাস]] (Technical assistance)
&lt;/gallery&gt;

'''পৰামৰ্শদাতা/Mentors'''
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Wikimedia-Summit-2024-Portrait-60.jpg|[[:m:User:Subodh (CIS-A2K)|সুবোধ কুলকাৰ্ণী]] (Senior Program Officer, ONI, IIIT-H)
File:Bodhisattwa Mandal - Kolkata 2014-01-19 6811.JPG|[[:m:User:Bodhisattwa|বোধিসত্ত্ব]] (Admin, Bengali Wikisource)
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ সাহাযাৰ্থে স্কেনাৰ প্ৰদান কৰা অনুষ্ঠান আৰু স্কেনাৰৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;100px&quot;&gt;
File:Scanning rare books at Asom Sahitya Sabha Library, Jorhat.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচনে প্ৰদান কৰা স্কেনাৰ আৰু লেপটপৰ ছবি
File:Nanda Talukdar Foundation, Guwahati, Assam.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন, গুৱাহাটী; স্কেনাৰ প্ৰদানৰ তাৰিখ: ১ এপ্ৰিল, ২০২৫ 
File:Access_To_Knowledge,_The_Centre_for_Internet_Society_logo.png|চিআইএছ-এটুকে&lt;br/&gt;স্কেনাৰ প্ৰদানৰ তাৰিখ: ১৬ জুন, ২০২৫ 
File:Scanner and Laptop supported by CIS-A2K.jpg| [https://meta.wikimedia.org/wiki/CIS-A2K/Community_Collaboration/Form/Submitted/Digitization_and_relicensing_program_for_Assamese_Wikisource আবেদনৰ] ভিত্তিত CIS-A2Kই প্ৰদান কৰা স্কেনাৰ আৰু লেপটপ
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ কামৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Scanning rare books at Asom Sahitya Sabha Library, Jorhat.jpg|প্ৰকল্পৰ বাবে নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচনে প্ৰদান কৰা স্কেনাৰ আৰু লেপটপ
File:Assamese Wikimedia Community 's GLAM project in collaboration with Nanda Talukdar Foundation.jpg|বহ্নিমান চিষ্টেমৰ স্বত্বাধিকাৰী অভিজিৎ ভূঞা, কাম শিকাই থকাৰ মূহুৰ্তত
File:Assamese Wikimedian Chanakya Kumar Das during a digitization program at Asom Sahitya Sabha, Jorhat.jpg|যোৰহাট অসম সাহিত্য সভা পুথিভঁৰালত কিতাপ স্কেন কৰি থকাৰ সময়ত চাণক্য
&lt;/gallery&gt;
&lt;/div&gt;

[[শ্ৰেণী:ৱিকিউৎস]]
[[শ্ৰেণী:GLAM]]</text>
      <sha1>aeb779bbvrpwc4c2cwu3mif4dnmdm1r</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>204622</id>
      <parentid>204621</parentid>
      <timestamp>2025-06-28T21:17:47Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <origin>204622</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3888" sha1="ate5w3neyxxxrj9vzsnnhd8blxysnbj" xml:space="preserve">&lt;div style=&quot;width:100%; text-align:center;&quot;&gt;
'''প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ব্যক্তি আৰু অনুষ্ঠানসমূহ'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;120px&quot;&gt;
File:Nanda Talukdar Foundation, Guwahati, Assam.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন, গুৱাহাটী (GLAM প্ৰকল্পলৈ কিতাপ প্ৰদান কৰা মূল অনুষ্ঠান)
File:Mrinal Talukdar, Senior Journalist, Pratidin Time News Channel during the Digitization and Assamese Wikisource Workshop at Tezpur University.jpg|মৃণাল তালুকদাৰ (স্বত্বাধিকাৰী, নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন)
File:Chandrakanta Handique Bhawan.JPG|অসম সাহিত্য সভা, যোৰহাট (সহযোগী অনুষ্ঠান)
&lt;/gallery&gt;

'''মূল প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ৱিকিমিডিয়ান'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Nath Pranjyoti at WCI 2023 Day-2 2.jpg|[[:m:User:JyotiPN|প্ৰাণজ্যোতি নাথ]] (Project lead)
File:Chanakya at Indic Wikimedia Mini-Hackathon Guwahati, 2024 40 (cropped).jpg|[[:m:User:-chanakyakdas|চাণক্য কুমাৰ দাস]] (Technical assistance)
&lt;/gallery&gt;

'''পৰামৰ্শদাতা/Mentors'''
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Wikimedia-Summit-2024-Portrait-60.jpg|[[:m:User:Subodh (CIS-A2K)|সুবোধ কুলকাৰ্ণী]] (Senior Program Officer, ONI, IIIT-H)
File:Bodhisattwa Mandal - Kolkata 2014-01-19 6811.JPG|[[:m:User:Bodhisattwa|বোধিসত্ত্ব]] (Admin, Bengali Wikisource)
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ সাহাযাৰ্থে স্কেনাৰ প্ৰদান কৰা অনুষ্ঠান আৰু স্কেনাৰৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;100px&quot;&gt;
File:Scanning rare books at Asom Sahitya Sabha Library, Jorhat.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচনে প্ৰদান কৰা স্কেনাৰ আৰু লেপটপৰ ছবি
File:Nanda Talukdar Foundation, Guwahati, Assam.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন, গুৱাহাটী; স্কেনাৰ প্ৰদানৰ তাৰিখ: ১ এপ্ৰিল, ২০২৫ 
File:Access_To_Knowledge,_The_Centre_for_Internet_Society_logo.png|চিআইএছ-এটুকে&lt;br/&gt;স্কেনাৰ প্ৰদানৰ তাৰিখ: ১৬ জুন, ২০২৫ 
File:Scanner and Laptop supported by CIS-A2K.jpg| [https://meta.wikimedia.org/wiki/CIS-A2K/Community_Collaboration/Form/Submitted/Digitization_and_relicensing_program_for_Assamese_Wikisource আবেদনৰ] ভিত্তিত CIS-A2Kই প্ৰদান কৰা স্কেনাৰ আৰু লেপটপ
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ কামৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Book processing.jpg|কিতাপ প্ৰচেছিঙৰ সময়ত নাজৰিন 
File:Assamese Wikimedia Community 's GLAM project in collaboration with Nanda Talukdar Foundation.jpg|বহ্নিমান চিষ্টেমৰ স্বত্বাধিকাৰী অভিজিৎ ভূঞা, কাম শিকাই থকাৰ মূহুৰ্তত
File:Assamese Wikimedian Chanakya Kumar Das during a digitization program at Asom Sahitya Sabha, Jorhat.jpg|যোৰহাট অসম সাহিত্য সভা পুথিভঁৰালত কিতাপ স্কেন কৰি থকাৰ সময়ত চাণক্য
&lt;/gallery&gt;
&lt;/div&gt;

[[শ্ৰেণী:ৱিকিউৎস]]
[[শ্ৰেণী:GLAM]]</text>
      <sha1>ate5w3neyxxxrj9vzsnnhd8blxysnbj</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>204623</id>
      <parentid>204622</parentid>
      <timestamp>2025-06-28T21:21:39Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <origin>204623</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3887" sha1="3obqplno8nvlw1iut2dqb49yaorvgo7" xml:space="preserve">&lt;div style=&quot;width:100%; text-align:center;&quot;&gt;
'''প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ব্যক্তি আৰু অনুষ্ঠানসমূহ'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;120px&quot;&gt;
File:Nanda Talukdar Foundation, Guwahati, Assam.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন, গুৱাহাটী (GLAM প্ৰকল্পলৈ কিতাপ প্ৰদান কৰা মূল অনুষ্ঠান)
File:Mrinal Talukdar, Senior Journalist, Pratidin Time News Channel during the Digitization and Assamese Wikisource Workshop at Tezpur University.jpg|মৃণাল তালুকদাৰ (স্বত্বাধিকাৰী, নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন)
File:Chandrakanta Handique Bhawan.JPG|অসম সাহিত্য সভা, যোৰহাট (সহযোগী অনুষ্ঠান)
&lt;/gallery&gt;

'''মূল প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ৱিকিমিডিয়ান'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Nath Pranjyoti at WCI 2023 Day-2 2.jpg|[[:m:User:JyotiPN|প্ৰাণজ্যোতি নাথ]] (Project lead)
File:Chanakya at Indic Wikimedia Mini-Hackathon Guwahati, 2024 40 (cropped).jpg|[[:m:User:-chanakyakdas|চাণক্য কুমাৰ দাস]] (Technical assistance)
&lt;/gallery&gt;

'''পৰামৰ্শদাতা/Mentors'''
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Wikimedia-Summit-2024-Portrait-60.jpg|[[:m:User:Subodh (CIS-A2K)|সুবোধ কুলকাৰ্ণী]] (Senior Program Officer, ONI, IIIT-H)
File:Bodhisattwa Mandal - Kolkata 2014-01-19 6811.JPG|[[:m:User:Bodhisattwa|বোধিসত্ত্ব]] (Admin, Bengal Wikisource)
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ সাহাযাৰ্থে স্কেনাৰ প্ৰদান কৰা অনুষ্ঠান আৰু স্কেনাৰৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;100px&quot;&gt;
File:Scanning rare books at Asom Sahitya Sabha Library, Jorhat.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচনে প্ৰদান কৰা স্কেনাৰ আৰু লেপটপৰ ছবি
File:Nanda Talukdar Foundation, Guwahati, Assam.jpg|নন্দ তালুকদাৰ ফাউণ্ডেচন, গুৱাহাটী; স্কেনাৰ প্ৰদানৰ তাৰিখ: ১ এপ্ৰিল, ২০২৫ 
File:Access_To_Knowledge,_The_Centre_for_Internet_Society_logo.png|চিআইএছ-এটুকে&lt;br/&gt;স্কেনাৰ প্ৰদানৰ তাৰিখ: ১৬ জুন, ২০২৫ 
File:Scanner and Laptop supported by CIS-A2K.jpg| [https://meta.wikimedia.org/wiki/CIS-A2K/Community_Collaboration/Form/Submitted/Digitization_and_relicensing_program_for_Assamese_Wikisource আবেদনৰ] ভিত্তিত CIS-A2Kই প্ৰদান কৰা স্কেনাৰ আৰু লেপটপ
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ কামৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Book processing.jpg|কিতাপ প্ৰচেছিঙৰ সময়ত নাজৰিন 
File:Assamese Wikimedia Community 's GLAM project in collaboration with Nanda Talukdar Foundation.jpg|বহ্নিমান চিষ্টেমৰ স্বত্বাধিকাৰী অভিজিৎ ভূঞা, কাম শিকাই থকাৰ মূহুৰ্তত
File:Assamese Wikimedian Chanakya Kumar Das during a digitization program at Asom Sahitya Sabha, Jorhat.jpg|যোৰহাট অসম সাহিত্য সভা পুথিভঁৰালত কিতাপ স্কেন কৰি থকাৰ সময়ত চাণক্য
&lt;/gallery&gt;
&lt;/div&gt;

[[শ্ৰেণী:ৱিকিউৎস]]
[[শ্ৰেণী:GLAM]]</text>
      <sha1>3obqplno8nvlw1iut2dqb49yaorvgo7</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>শ্ৰেণী:২০২৫ অসমীয়া ৱিকিউৎসৰ প্ৰথমটো গ্লেম প্ৰকল্পৰ গ্ৰন্থ</title>
    <ns>14</ns>
    <id>72813</id>
    <revision>
      <id>204731</id>
      <parentid>201493</parentid>
      <timestamp>2025-06-29T09:07:04Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <minor />
      <comment>added [[Category:GLAM]] using [[Help:Gadget-HotCat|HotCat]]</comment>
      <origin>204731</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="72" sha1="7elxpayfgtq7cbu1p74iygo26k7ru0j" xml:space="preserve">[[শ্ৰেণী:ৱিকিউৎস]]
[[শ্ৰেণী:GLAM]]</text>
      <sha1>7elxpayfgtq7cbu1p74iygo26k7ru0j</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:অসমীয়া ভাষা আৰু সংস্কৃতি.pdf/৫২</title>
    <ns>104</ns>
    <id>73614</id>
    <revision>
      <id>204610</id>
      <parentid>203615</parentid>
      <timestamp>2025-06-28T12:18:27Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Jyoti Chiring</username>
        <id>2949</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল।</comment>
      <origin>204610</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4722" sha1="dartgkd04jvywyu8ymonhwc1evfs1z2" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Jyoti Chiring&quot; /&gt;{{rh||ধন্যাত্মক শব্দ|৪৩}}&lt;/noinclude&gt;
যেনে,—গা ৰাই-জাই কৰা, গা চম চম কৰা, বুকু টিপ্ টিপ্ কৰা, হাত-ভৰি
টনটনোৱা, গা কুট্কুটুৱা, জিন্ জিনোৱা।

{{gap}}শূন্যতা, নিস্তব্ধতা আন কি নিঃশব্দতাকো ধ্বনিৰে বুজুৱা হয়। গম্গম্,
জম্জম্, ঘিট্-মিটিয়া আন্ধাৰ। স্বৰবৰ্ণৰ দৰে ধ্বন্যাত্মক শব্দত থকা ব্যঞ্জন
বৰ্ণয়ো বিশিষ্ট ধ্বনি নিৰ্দ্দেশ কৰে। এই বিষয়ে ৰামেন্দ্ৰসুন্দৰ ত্ৰিবেদীৰ
“ধ্বনি-বিচাৰ” প্ৰবন্ধ উল্লেখনীয়। তেখেতৰ মতে 'ক' বৰ্গৰ বাহিৰে বাকী
চাৰি বৰ্গৰ ধ্বনিৰ লগত চাৰি প্ৰকাৰৰ বিশিষ্ট ধ্বনিৰ সংযোগ আছে।
'চ' বৰ্গৰ ধ্বনিৰ লগত তৰল পদাৰ্থৰ সম্পৰ্ক, ‘ট’ বৰ্গৰ লগত কঠিন পদাৰ্থৰ,
‘ত’ বৰ্গৰ সৈতে কোমল পদাৰ্থৰ আৰু, ‘প’ৰ লগত বায়ুৰ সম্বন্ধ আছে।
অন্য এজন ভাষা-তাত্ত্বিকৰ মতে- “liquid consonants, labials and
open vowels are used for smoothness; aspirats and dentals for
force; gutturals for strength; sibilants for flavour, as a cook
uses salt&quot;.

{{gap}}তলত কেতবোৰ ধ্বন্যাত্মক শব্দৰ দৃষ্টান্ত দিয়া হলঃ—

{{gap}}ক-বৰ্গ—কচাকচ্ কচকচ্, কুচকুচ্, কৰকৰ, কেৰকেৰ, কেৰমেৰ, কিৰকিৰ,
কিলকিল, কিৰকিলা, কুলকুলি, কুৰকুৰ, কুটকুট, কেটকেট; খটখট, খদম্খদম,
খমখম, খমখমা, খটখট, খৰখৰ,; গৰগৰ, গেলগেলা, গোঁ-গোঁ; ঘৰঘৰ, ঘোঁটঘোঁট,
খুৰখুৰ।

{{gap}}চ-বৰ্গ—–চিৰ্-চিৰ্, চপ্ চপ্, চিৰিক্-চিৰিক্, চল্-চল্, চম্-চম্,
জল্-জল্, চট্-চট্, চেৰেকা-চেৰেক, ছট-বটা, ছট্-ফট্ জম্-জম্, ছিটা-ছিট্,
জৰ-জৰ্। চ-বৰ্গৰ এনেবোৰ শব্দই সাধাৰণতে আকস্মিকতা, দ্ৰুততা, তীব্ৰতা
আদি ভাব প্ৰকাশ কৰে।

{{gap}}ট-বৰ্গ—টক্-টক্, টপ্-টপ্, টগ্‌-বগ্, টুক্-টাক্,, টুং-টাং, ঠক্-ঠক্,
ঠুক্-ঠাক, ঠং-ঠং, ঠনৰ-ঠনৰ, ডগ-মগ্, ঢোক-ঢোক্, ঢপ্-ঢপ্।

{{gap}}ত-বৰ্গ—কোমল বস্তুৰ লগত কোমল বস্তুৰ আঘাত অথবা কোমলৰ লগত
কঠিনৰ আঘাতত এই ধ্বনিৰ সৃষ্টি হয়। কোমলতা ত-বৰ্গৰ ধ্বনিৰ বিশিষ্ট
ভাৱ। তিৰবিৰ, তুল্-তুল্, থপ্-থপ্, থৰ্-থৰ্, থম্-থম্, থল্-থল্, থক্ -
থক্, থাক্-থাক্, থপ্-থাপ্, দম্-দম্, ধুম-ধাম্, ধৰ্-ফৰ্।

{{gap}}প-বৰ্গ—প, ফ, ব, ভ, ম,–এই পাঁচ বৰ্ণৰ উচ্চাৰণত মুখেৰ বায়ু দুই
ওঁঠৰ মাজেদি ওলায়। ফোপোলা কঠিন বস্তুৰ মাজত আবদ্ধ থকা বায়ু,
বাহিৰলৈ আহিলে এনে ধ্বনি হয়। পে’ক্-পে’ক্, ফোঁচ্-ফোঁচ্, ফিচ্-ফিচ্,
ফুচ-ফুচ, ফিট্-ফিট্, ফৰ-ফৰ, ফট্ ফট্, ফুৰ-ফুৰ, ফিৰ-ফিৰ, বক্-বক্,
বিৰ্-বিৰ্, বিজ্-বিজ্, ভন্-ভন্, ভেঁ-ভেঁ, ভচ্-ভচ্,, ভৌ-ভৌ, ভক্-ভক্,
ভম্-ভম্।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>dartgkd04jvywyu8ymonhwc1evfs1z2</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:অসমীয়া ভাষা আৰু সংস্কৃতি.pdf/৫৩</title>
    <ns>104</ns>
    <id>73615</id>
    <revision>
      <id>204625</id>
      <parentid>203616</parentid>
      <timestamp>2025-06-29T04:59:10Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Jyoti Chiring</username>
        <id>2949</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল।</comment>
      <origin>204625</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2839" sha1="5b8rkz2qt3a4tu693slmlttezdjczyk" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Jyoti Chiring&quot; /&gt;{{rh|88|অসমীয়া ভাষা আৰু সংস্কৃতি|}}&lt;/noinclude&gt;
{{gap}}প-বৰ্গৰ পঞ্চম বৰ্ণৰ লগত এই ভাৱটো বিশেষভাৱে নেথাকে;‘ম’ৰ
অনুনাসিকতাই প-বৰ্গৰ এই বিশিষ্ট ভাৱটো ঢাকি থয়। অনুনাসিক বৰ্ণৰ
বিশেষ লক্ষণ হৈছে মৃদু বা কোমল কৰা। ই কঠোৰক কোমল কৰে। ম-কাৰে
এনে ধ্বনিকে প্ৰকাশ কৰে; মচ্-মচ্, মুক্-মুক্, মট্ মট্, মিট্-মিট্,
মেও-মেও, মল্-মল্, মৰ্-মৰ্, মুৰ-মুৰ।

{{gap}}অন্তঃস্থ বৰ্ণ আৰু উষ্মবৰ্ণ–য, ৰ, ল, ৱ, এই চাৰিটা অন্তঃস্থ বৰ্ণ।
য় আৰু ৱ এই দুই বৰ্ণ স্বৰ লক্ষণযুক্ত। সাধাৰণতে য় আৰু ৱ অসমীয়াত
শব্দৰ আদিত নবহে। ব মূৰ্ধণ্য বৰ্ণ। গতিকে ই কঠোৰতা আৰু কৰ্কশতা
প্ৰকাশ কৰে। ৰুনু-জুনু, ৰম্-ৰম্,, বে-বে। ‘ল’—ই কোমল আৰু চঞ্চল ভাৱ
প্ৰকাশ কৰে; ই দন্ত্য বৰ্ণৰে গুণ। লক্-লক্, লিক্-লিক্, লিচ্‌-পিচ্,
লট-পট, লৰ-চৰ, লপ্-জপ, লোমা-লোম, লুৰ-লুৰ, লিং-লিং, লেপ্-লেপীয়া,
লেব-লেবীয়া।

{{gap}}উষ্মবৰ্ণই বিশেষকৈ বায়ুৰ চলাচল বুজায়। বায়ুৰ লগত ইয়াৰ ওচৰ
সম্বন্ধ। কণ্ঠৰ পৰা ওলোৱা বায়ু, জিভাৰ গাতে গা লগাই বাহিৰ ওলালে
উষ্ম ধ্বনিৰ উঞ্চাৰণ হয়। সোঁ-সোঁ, সুৰ-সুৰ, সোপ-সোপা, সুৰ্-সুৰ্,
সন্-সন্, শোটোৰা-শোটোৰ।

{{gap}}হ-বৰ্ণক ব্যঞ্জনৰ ভিতৰত নধৰি মহাপ্ৰাণ অ-কাৰ বুলি ধৰিব পাৰি।
হ-কাৰ আদি শব্দত মহাপ্ৰাণ বৰ্ণৰ বেগবত্তা (বলবত্তা) স্থূলতা প্ৰকাশ পায়।
হি-হি, হু-হু, হৈ-হৈ, হো-হো, হেৰ-ফেৰ, হন-হনি, হিজি-বিজি।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>5b8rkz2qt3a4tu693slmlttezdjczyk</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:অসমীয়া ভাষা আৰু সংস্কৃতি.pdf/৫৪</title>
    <ns>104</ns>
    <id>73616</id>
    <revision>
      <id>204626</id>
      <parentid>203617</parentid>
      <timestamp>2025-06-29T05:20:54Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Jyoti Chiring</username>
        <id>2949</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল।</comment>
      <origin>204626</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5139" sha1="t7gu1x7ts5sq1bz7risdemd1nsjcozt" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Jyoti Chiring&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;{{center|{{Xx-larger|১০। যুৰীয়া শব্দ}}}}

{{gap}}একেটা শব্দকে দুই বা ততোধিক বাৰ ব্যৱহাৰ কৰিলে পুনৰাবৃত্তি দীৰ্ঘ-
কালবৰ্ত্তিতা, ব্যাপকতা, প্ৰগাঢ়তা, দ্বিধা আদি ভাব প্ৰকাশ হয়। পৰম্পৰ
সংযোগ বুজাবলৈ আৰু লাগি থকাৰ ভাৱ প্ৰকাশ কৰিবলৈও কেতবোৰ যুৰীয়া
শব্দ অসমীয়াত প্ৰয়োগ হয়। এই শব্দবোৰ বিশেষ্য, বিশেষণ, সৰ্ব্বনাম, ক্ৰিয়া,
ক্ৰিয়াবিশেষণ আদি ৰূপে ব্যৱহৃত হয়। এই নিয়মে সৃষ্টি কৰা পদসমূহ
বহু সময়ত সমাসৰ দ্বাৰা সাধিত বুলি বিবেচিত হয়।

{{gap}}যুৰীয়া শব্দ সাধাৰণতে চাৰিপ্ৰকাৰে গঠিত হয়—(১) একোটা শব্দকে দুই
বা ততোধিক বাৰ ব্যৱহাৰ কৰি—যেনে, ঘৰে ঘৰে, মুখে-মুখে। কেতিয়াবা
শব্দটোৰ মাথোন অংশমাত্ৰ বিমুক্তি আৰু কোনো এটা স্বৰৰ পৰিবৰ্ত্তন কৰা
হয়ঃ ৰজনজনা। (২) শব্দৰ লগত একে অৰ্থবাচক আন এটি শব্দ সংযোগ
কৰি—যেনে, বন্ধা-বঢ়া, হাট-বজাৰ ইত্যাদি। (৩) এটি শব্দৰ লগত অন্যাৰ্থ
বা অনিৰ্দিষ্টবাচক দ্বিতীয় এটি শব্দ সংযোগ কৰি—যেনে, ঔষধ-পাতি, বিচনা-
পাটী, কান্দি-কাটি, আপদ-বিপদ, ভাবনা-চিন্তা, ধাৰ-ধুপাল, কাঁজিয়া-পেচাল
ইত্যাদি। কোনো কোনো ঠাইত দ্বিতীয় শব্দটো অৰ্থহীন আৰু তাৰ স্বতন্ত্ৰ
প্ৰয়োগ নাই। (৪) অনুকাৰ আৰু অনুৰূপ শব্দৰ সংযোগত যেনে—টুক-টাক,
টন-টন, কাঁহী-বাটি, ভাত-চাত, ধাৰ-ধুৰ ইত্যাদি।

{{gap}}পুনৰ আবৃত্তিবাচক অৰ্থত পুনৰীবৃত্তি, সম্পূৰ্ণতা, সংযোগ, নিশ্চয়তা
আদি অৰ্থ বুজাবলৈ শব্দৰ দ্বিৰুক্তি কৰা হয়, অৰ্থাৎ  যুৰীয়া শব্দ ব্যৱহাৰ হয়।

{{gap}}মাজে-মাজে, বাৰে-বাৰে, ঘৰে ঘৰে, কথাই কথাই, দেশে-দেশে, কি-কি এই
যুৰিয়া শব্দসমূহ পুনৰাবৃত্তি অথবা variety বুজুৱাত ব্যৱহাৰ হয়।

{{gap}}মুখে-মুখে, চকুৱে চকুৱে, পাথৰে পাথৰে, কাঠে-কাঠে, মানুহে-মানুহে,
হাতে-হাতে, নিজে-নিজে এই যুৰীয়া শব্দবোৰ পৰম্পৰ সংযোগ বাচক অৰ্থত
ব্যৱহৃত হৈছে।
{{gap}}মনে-মনে, তলে-তলে, ভিতৰি-ভিতৰি, পেটে-পেটে এইবোৰ জ্বৰীয়া শব্দই
লাগি থকাৰ অৰ্থ প্ৰকাশ কৰিছে।

{{gap}}বহু সময়ত বিশেষ্য নাইবা বিশেষণক দ্বিৰুক্তি কৰি বিশেষ্যৰ বহুবচন
অৰ্থত ব্যৱহাৰ কৰা হয়। যেনে—বনে বনে, ভাই ভাই, ঠাই ঠাই, ৰঙা ৰঙা
ফল, ডাঙৰ ডাঙৰ গছ ইত্যাদি। নতুন নতুন, ঘন ঘন, থালে থালে, বিধে
বিধে, আদি শব্দই বহুলতাবাচক অৰ্থ প্ৰকাশ কৰিছে।

{{gap}}সত্যে সত্যে, ভালে ভালে আদি শব্দই নিশ্চয়তাৰ অৰ্থ প্ৰকাশ কৰিছে।

{{gap}}সৰু সৰু, ল’ৰাবিলাক আহিবা (ডাঙৰবোৰ নহয়), বাটে বাটে যাবা (অবাটে
নহয়)—–ইয়াত যুৰীয়া শব্দই পাৰ্থক্যৰ অৰ্থ সূচাইছে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>t7gu1x7ts5sq1bz7risdemd1nsjcozt</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:অসমীয়া ভাষা আৰু সংস্কৃতি.pdf/৫৫</title>
    <ns>104</ns>
    <id>73617</id>
    <revision>
      <id>204637</id>
      <parentid>203618</parentid>
      <timestamp>2025-06-29T06:17:43Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Jyoti Chiring</username>
        <id>2949</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল।</comment>
      <origin>204637</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5310" sha1="gx3qaox826j2nyg9vdq1muf0t824gkq" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Jyoti Chiring&quot; /&gt;{{rh|৪৬|অসমীয়া ভাষা আৰু সংস্কৃতি|}}&lt;/noinclude&gt;
{{gap}}আহক আহক, বহক বহক, ৰাম ৰাম, হাঁয় হাঁয় যুৰীয় শব্দই অনুভূতিৰ
আতিশয্য বুজাইছে।

{{gap}}বিভিন্ন শব্দৰ সংযোগত সৃষ্ট যুৰীয়া শব্দ— সম্পূৰ্ণতা আৰু শব্দৰ অৰ্থ
বিস্তাৰ বুজাবলৈ কেতিয়াবা সমান অৰ্থ বুজোৱা দুটা শব্দ একেলগে ব্যৱহাৰ
কৰা হয়। যেনে—বুন্ধ-বান্ধৱ, জন-মানৱ, জাক-জমক, চিঠি-পত্ৰ, চাল-চলন,
ঘৰ-গৃহস্থালি, মামলা-মোকৰ্দ্দমা, মাথা-মুণ্ড, মাল-মচলা, হাঁহি-ধেমালি, ধৰা-
বন্ধা। যুৰীয়া শব্দৰ এনে এক শ্ৰেণীক সমাৰ্থ -বাচক যুগ্ম শব্দ (Translated
Compound) বোলা হয়। দেশজ শব্দৰ লগত একে অৰ্থ বজুৱা অন্য
এটি প্ৰতিশব্দ ব্যৱহাৰ কৰি Translated Compound বা সমাৰ্থবাচক
যুগ্ম শব্দ কৰা হয়। যেনে—হাট-বজাৰ, মেল-দৰবাৰ, দৰা-কন্যা (দৰা শব্দটোৰ
মূল অষ্ট্ৰিক আৰু, ইয়াৰ অৰ্থ হৈছে কন্যা); আকৌ ল’ৰা-ছোৱালী (ছোৱালী
শব্দৰ মূল, ছৱাল শব্দৰ অৰ্থ হৈছে বালক), দাম-দৰ, চাকৰ-বাকৰ, দোকান-
পোহাৰ, হাৱা-পানী, মান-ইজ্জত। এনে ধৰণৰ ফ্ৰীয়া শব্দৰ যোগে দ্বন্দ্ব
সমাসৰো অৰ্থ প্ৰকাশ হয়।

{{gap}}কেতিয়াবা একে অৰ্থৰে দুটি শব্দৰ ক্ৰিয়া ব্যৱহাৰ অপপ্ৰয়োগো হয়।
যথা—সমতুল, বিবিধ প্ৰকাৰ, স্বত্বাধিকাৰী, বহু-বৈচিত্ৰ্য, তৰুণ-যুৱক, স্থূল-
তনু, অশ্বমেধ-যজ্ঞ ইত্যাদি।

{{gap}}দুটো শব্দৰ প্ৰত্যয় বেলেগ হলে ধ্বনি মাধুৰ্য্যৰ কাৰণে এটা শব্দৰ অনু-
কৰণত আন এটি শব্দ গঢ়ি যুৰিয়া শব্দ সৃষ্টি কৰা হয়—ছিগা-ভগা (ছিন্ন—ভগ্ন)।

{{gap}}দ্বিধাভাৱ-বাচক—কিছুমান যুৰীয়া শব্দই দ্বিধা, হ্ৰাস, মৃদুতা, অসম্পূৰ্ণ -
তাৰ ভাৱ প্ৰকাশ কৰে। যেনে—যাওঁ-যাওঁ, জ্বৰ-জ্বৰ, জাৰ-জাৰ, শিৰ্-শিৰ,
হাঁহো-হাঁহো, কান্দো কান্দো, ভাগ্যে-ভাগ্যে, মানে-মানে, ভয়ে ভয়ে ইত্যাদি।

{{gap}}লাগ বা কৰ ধাতুৰ সংযোগত এনে প্ৰকাৰৰ যুৰীয়া শব্দই আগ্ৰহ বা
ইচ্ছাৰ ভাৱ প্ৰকাশ কৰে—যেনে, যাওঁ যাওঁ লগাইছে, খাওঁ খাওঁ কৰিছে ইত্যাদি।

{{gap}}অনুকাৰ যুৰীয়া শব্দ—অনুকাৰ অনুৰূপ শব্দসমূহকো যুৰীয়া শব্দৰ
ভিতৰত ধৰিব পাৰি। অনুৰূপ শব্দবোৰে সাধাৰণতে ‘ইত্যাদি’ৰ অৰ্থ বুজায়।
মূল শব্দৰ আদি আখৰ ‘চ’ লৈ পৰিবৰ্ত্তন কৰি অসমীয়াত অনুৰূপ শব্দ
গঢ়া হয়। যেনে—ভাত-চাত, কিতাপ-চিতাপ, কাঠ-চাঠ, খৰি-চৰি, গছ-চছ।
কিন্তু মূল শব্দৰ প্ৰথম বৰ্ণ ‘চ’ হলে অনুৰূপে শব্দৰ প্ৰথম বৰ্ণ সাধাৰণতে
‘ত’ হয়; যেনে—চুলি-তুলি, চাকি-তাকি, চাহ-তাহ ইত্যাদি। এই শব্দসমূহে
‘ইত্যাদি’ অৰ্থৰ বাহিৰেও কওঁতাৰ মনৰ অন্য ইচ্ছাও প্ৰকাশ কৰে। ‘ভাত-চাত
বা চাহ-তাহ দিয়া’ বুলিলে ভাত বা চাহৰ সলনি অন্য বস্তু দিলেও হব—
এই ভাবো বাজায়।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>gx3qaox826j2nyg9vdq1muf0t824gkq</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:অসমীয়া ভাষা আৰু সংস্কৃতি.pdf/৫৬</title>
    <ns>104</ns>
    <id>73618</id>
    <revision>
      <id>204734</id>
      <parentid>203619</parentid>
      <timestamp>2025-06-29T10:27:46Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Jyoti Chiring</username>
        <id>2949</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল।</comment>
      <origin>204734</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4912" sha1="51rapg9hhgy3tdb0vqnlgrympj3oelt" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Jyoti Chiring&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;
{{center|{{Xx-larger|১১। অসমীয়া ভাষাত ইংৰাজী শব্দ}}}}
{{gap}}যুগে যুগে বিভিন্ন ভাষা-ভাষীৰ সংস্পৰ্শত আহি অসমীয়া ভাষাই অজস্ৰ
নতুন শব্দেৰে নিজক সমৃদ্ধিশালী কৰিছে। বড়ো-কছাৰী, থাই-শ্যাম, ফাৰ্চী-
আৰবী, ভাষাৰপৰা অসমীয়াই কেনে ধৰণৰ শব্দ গ্ৰহণ কৰিছে সেই কথা
পূৰ্ব্বৰ অধ্যায়ত উল্লেখ কৰা হৈছে। ইংৰাজসকলে আমাৰ দেশত ছকুৰি বছৰ
শাসন কৰিলে, গতিকে ইংৰাজী ভাষাৰ অলেখ শব্দ অসমীয়া ভাষাত প্ৰচলন
হোৱা স্বাভাৱিক। কেৱল শাসনৰ হেতুৱেই নহয়, ইংৰাজ আৰু ইংৰাজী
ভাষাৰ যোগেই আমাৰ দেশলৈ য়ূৰোপীয় সভ্যতা, সংস্কৃতি, চিন্তা-দৰ্শন আদি
আহিছে। সেই কাৰণে অসমীয়ালৈ অহা ইংৰাজী শব্দসমূহ দুই শ্ৰেণীত
ভগাব পাৰি। প্ৰথমতে অহা শব্দসমূহ হৈছে শাসন সম্বন্ধীয়। দ্বিতীয়
শ্ৰেণী শব্দমালা সাহিত্য সংস্কৃতি বিষয়ক। পিছৰ শাৰীৰ শব্দৰ অসমীয়াত
প্ৰৱেশ ইংৰাজ যোৱাৰ পিছতো বন্ধ হোৱা নাই। য়ূৰোপ আৰু বহিৰ্জ্জগতৰ
লগত অসমৰ ঘনিষ্ঠতা বঢ়াৰ লগে লগে ইংৰাজী শব্দৰ প্ৰয়োগ অসমীয়াত
বাঢ়িব বুলি অনুমান কৰিব পাৰি।

{{gap}}সাধাৰণতে এটা ভাষাই অন্য ভাষাৰপৰা প্ৰয়োজনৰ বশৱৰ্ত্তী হৈহে শব্দ
ধাৰ কৰে। কোনো দেশত নেদেখা বা নোহোৱা পশু-পক্ষী, গছ-লতা, আদি
প্ৰাকৃতিক বস্তু আৱিষ্কাৰ হলে তাৰ নাম প্ৰথমে সেই দেশৰ ভাষাতে ৰখা হয়;
অন্য ভাষাই পিছত সেই নামকে গ্ৰহণ কৰে। কলা-বিজ্ঞানৰ বহল চৰ্চ্চাৰ
হেতু কোনো এক ভাষাত কিছুমান প্ৰয়োজনীয় শব্দমালাৰ সৃষ্টি হয়। নিজৰ
ভাষা সংস্কৃতিৰ উন্নতিৰ অৰ্থে অন্য ভাষাই এই শব্দমালা নিঃসংকোচে ধাৰ
কৰে। সময়ত এইবোৰ সকলো ভাষাৰে উমৈহতীয়া সম্পদত পৰিণত হয়।
কিন্তু প্ৰয়োজনেই ধাৰ কৰাৰ সৰ্ব্বপ্ৰধান কাৰণ নহয়। মানুহে কেতিয়াবা
নিজৰ উচ্চ ৰুচিৰ পৰিচয় দিবলৈ মাতৃ-ভাষাত কথা-বতৰা কওঁতে বিদেশী
শব্দ ব্যৱহাৰ কৰে। এই একে কাৰণেই ইংৰাজসকলে নিজ মাতৃ-ভাষাৰ ৰচনাত
ফৰাচী শব্দ প্ৰয়োগ কৰে। এলাহ বা মাতৃভাষাত ব্যাৎপত্তি নহলেও বিদেশী
ভাষাৰ পৰা মানুহে শব্দ ধাৰ কৰে। ইংৰাজী ভাষা-সাহিত্যৰ যোগেদি লভা
জ্ঞান সহজ মাতৃ-ভাষাত প্ৰকাশ কৰিবলৈ অসমৰ্থ হৈ শিক্ষিত লোকে এই
ৰীতি অনুসৰণ কৰে। নিজৰ মাতৃ-ভাষাৰ সমগ্ৰ শব্দাৱলী আৰু শব্দ গঠনৰ
নিয়ম নজনাত আৰু অনুৱাদকসকলৰ অৱহেলা আৰু ক্ৰূতিৰ হেতু ইংৰাজী
শব্দৰ প্ৰৱেশ অসমীয়াত সহজ হৈছে। নিচেই কম সময়ৰ ভিতৰতে ইংৰাজীত&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>51rapg9hhgy3tdb0vqnlgrympj3oelt</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:অসমীয়া ভাষা আৰু সংস্কৃতি.pdf/৫৭</title>
    <ns>104</ns>
    <id>73619</id>
    <revision>
      <id>204737</id>
      <parentid>203620</parentid>
      <timestamp>2025-06-29T10:44:03Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Jyoti Chiring</username>
        <id>2949</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে */ ৰ-প্ৰতিস্থাপন সঁজুলি ব্যৱহাৰ কৰি ‘বঙালী ৰ’ প্ৰতিস্থাপন কৰা হ’ল।</comment>
      <origin>204737</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5473" sha1="qlbbewzzwrha658qjieg59chf13m3tk" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;3&quot; user=&quot;Jyoti Chiring&quot; /&gt;{{rh|৪৮|অসমীয়া ভাষা আৰু সংস্কৃতি|}}&lt;/noinclude&gt;
অহা খবৰ নিজ ভাষাত অনুবাদ কৰিব লগা হোৱাত অসমীয়া বাতৰি কাকতৰ
পাতত সাধাৰণতে ইংৰাজী শব্দই দেখা দিয়ে।

{{gap}}এই খিনিতে এটা কথা মন কৰিবলগীয়া যে সাধাৰণতে মানুহে বিদেশী
ভাষা শিকি সেই ভাষাত কথা-বতৰা পাতোঁতে তাৰ মাজত নিজ ভাষাৰ শব্দ
যাতে ব্যৱহাৰ নহয় তালৈ বিশেষ চকু দিয়ে। কিন্তু নিজ ভাষা কওঁতে এই
ৰীতিৰ বিপৰীত আচৰণ কৰা দেখা যায়। অৰ্থাৎ অসমীয়া মানুহে ইংৰাজী
কথোপকথনৰ মাজত অসমীয়া শব্দ ব্যৱহাৰ নকৰে। কিন্তু অসমীয়া কওঁতে
বাধাহীনভাৱে ইংৰাজী শব্দ প্ৰয়োগ কৰে। ফৰাচী ভাষা জনা ইংৰাজী লোকৰ
কথা-বতৰাতো এনে দোষ দেখা যায়।

{{gap}}ইংৰাজীৰপৰা অহা শব্দবোৰ কেতিয়াবা মূল ৰূপত আৰু কোনো ক্ষেত্ৰত
বিকৃত ৰূপত ব্যৱহাৰ হয়। সৰহ-সংখ্যক ইংৰাজী শব্দ ঘাইকৈ শিক্ষিত
সম্প্ৰদায়ৰ মাজত প্ৰচলিত। কিন্তু কিছুমান ইংৰাজী শব্দ সাধাৰণ মানুহেও
সদা-সৰ্ব্বদা ব্যৱহাৰ কৰে; আৰু সেইবোৰে লাহে লাহে মানুহৰ মুখৰপৰা
সাহিত্যৰ ভাষাতো স্থান পাইছে। অসমীয়াত প্ৰৱেশ কৰা ইংৰাজী শব্দ-
মালাক তলৰ দৰে শ্ৰেণী বিভাগ কৰিব পাৰি।

{{gap}}পূৰ্ব্বে উল্লেখ কৰা প্ৰথম স্তৰৰ ভিতৰত পৰে শাসন সম্বন্ধীয় শব্দসমূহ।
বৃটিছৰ লগে লগে শাসন সম্বন্ধীয় ভালেমান অনুষ্ঠান আমাৰ দেশলৈ আহিল।
প্ৰথম অৱস্থাৰপৰাই এই অনুষ্ঠানাদিৰ অসমীয়া নামকৰণ নকৰি অসমীয়া
মানুহে ইংৰাজী শব্দকে গ্ৰহণ কৰিলে; অৱশ্যে কোনো কোনো ক্ষেত্ৰত ইংৰাজীৰ
লগতে অসমীয়া প্ৰতিশব্দও চলোৱাৰ চেষ্টা কৰা হৈছিল। শাসন-সংক্ৰান্ত
শব্দৰ ভিতৰত গৱৰ্ণমেন্ট, ডিপাৰ্টমেন্ট, অফিচ, কাউঞ্চিল, পাৰ্লিয়ামেণ্ট, কৰ্ট,
হাইকৰ্ট, ট্ৰেজাৰী, লোকেলবোৰ্ড, মিউনিচিপালিটি, পি-ডব্লিউ-ডি (ৰাস্তা),
ৰেভিনিউ (চিৰস্তাদাৰ) আদি। অফিচৰ লগত সম্বন্ধ থকা সদায় ব্যৱহাৰ কৰা
ইংৰাজী শব্দঃ ফৰম, ফাইল, ৰেকৰ্ড, টেক্স, ছিল (Seal) নটিচ ইত্যাদি।
পদবী, সম্মান, আদিৰ বিষয়ত গৱৰ্ণৰ, লাট (লৰ্ড), মিনিষ্টাৰ, ছাৰ, ডিপুটি,
ডিৰেক্টৰ, কলেক্টৰ, ইঞ্চপেক্টৰ, কমিছনাৰ, ৰেজিষ্ট্ৰাৰ, চেয়াৰমেন, ভাইচ-চেয়াৰমেন
ইত্যাদি।

{{gap}}আদালতত ইংৰাজী ভাষাৰ প্ৰচলন আৰু আইন-কানুনে ইংৰাজী ভাষাত
প্ৰণয়ন আৰু বিধিবদ্ধ হোৱাত এই বিষয়ৰ ভালেমান ইংৰাজী শব্দ সচৰাচৰ
প্ৰয়োগ হয়। আইন-কানুন, বিচাৰ সম্বন্ধীয় শব্দৰ ভিতৰত জ’জ, জুৰি,
জুবাব, ডিক্ৰী, ফাইন, এৰেষ্ট, ওৱাৰেণ্ট, গাৰদ (lock-up) জেইল, জেইলৰ,
বেইল, তৰণী, ভেণ্ডৰ (ষ্টাম্প) আদি উল্লেখনীয়।

{{gap}}বৃটিছৰ শাসনৰ প্ৰথম অৱস্থাত দেশ ৰক্ষাৰ ভাৰ প্ৰধানকৈ ইংৰাজ বিষয়াৰ
অধীনত আছিল। সামৰিক আৰু, নৌ-বিভাগতো ইংৰাজৰ প্ৰাধান্য আছিল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>qlbbewzzwrha658qjieg59chf13m3tk</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>ৱিকিউৎস:GLAM/GLAM Project with Jagannath Barooah College, Jorhat/Gallery</title>
    <ns>4</ns>
    <id>73759</id>
    <revision>
      <id>204617</id>
      <parentid>204563</parentid>
      <timestamp>2025-06-28T20:30:14Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <origin>204617</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2442" sha1="43ex2rt377qvyk23oqvuer3ahphubw2" xml:space="preserve">&lt;div style=&quot;width:100%; text-align:center;&quot;&gt;
'''প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ব্যক্তি আৰু অনুষ্ঠানসমূহ'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Borpatra Kutir.jpg|জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয়, যোৰহাট
File:Mr. Digbijoy Das.jpg|গ্ৰন্থাগাৰিক দিগবিজয় দাস, জগন্নাথ বৰুৱা মহাবিদ্যালয়ৰ কেন্দ্ৰীয় গ্ৰন্থাগাৰ।
&lt;/gallery&gt;

'''মূল প্ৰকল্পৰ সৈতে জড়িত ৱিকিমিডিয়ান'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Nath Pranjyoti at WCI 2023 Day-2 2.jpg|[[:m:User:JyotiPN|প্ৰাণজ্যোতি নাথ]] (Project lead)
File:Chanakya at Indic Wikimedia Mini-Hackathon Guwahati, 2024 40 (cropped).jpg|[[:m:User:-chanakyakdas|চাণক্য কুমাৰ দাস]] (Technical assistance)
&lt;/gallery&gt;

'''পৰামৰ্শদাতা'''
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;170px&quot;&gt;
File:Wikimedia-Summit-2024-Portrait-60.jpg|[[:m:User:Subodh (CIS-A2K)|সুবোধ কুলকাৰ্ণী]] (জেষ্ঠ প্ৰকল্প বিষয়া, অ'পেন নলেজ ইনিচিয়েটিভ, আইআইটি-হাইদৰাবাদ)
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ সাহাযাৰ্থে স্কেনাৰ প্ৰদান কৰা অনুষ্ঠান আৰু স্কেনাৰৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:Access_To_Knowledge,_The_Centre_for_Internet_Society_logo.png|চিআইএছ-এটুকে&lt;br/&gt;প্ৰদানৰ তাৰিখ: ১৬ জুন, ২০২৫ [https://meta.wikimedia.org/wiki/CIS-A2K/Community_Collaboration/Form/Submitted/Digitization_and_relicensing_program_for_Assamese_Wikisource আবেদন]
&lt;/gallery&gt;

'''প্ৰকল্পৰ কামৰ ছবি'''&lt;br&gt;
&lt;gallery mode=&quot;packed&quot; heights=&quot;150px&quot;&gt;
File:GLAM project with Jagannath Barooah College, Jorhat.jpg |কিতাপৰ তালিকা প্ৰস্তুত কৰাৰ সময়ত গ্ৰন্থাগাৰত [[:m:User:JyotiPN|প্ৰাণজ্যোতি নাথ]]
&lt;/gallery&gt;
&lt;/div&gt;

[[শ্ৰেণী:ৱিকিউৎস]]
[[শ্ৰেণী:GLAM]]</text>
      <sha1>43ex2rt377qvyk23oqvuer3ahphubw2</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>লেখক:কাশী নাথ বৰ্ম্মণ</title>
    <ns>102</ns>
    <id>74037</id>
    <revision>
      <id>204732</id>
      <parentid>204556</parentid>
      <timestamp>2025-06-29T09:56:40Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gitartha.bordoloi</username>
        <id>38</id>
      </contributor>
      <comment>/* গ্ৰন্থসমূহ */</comment>
      <origin>204732</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1314" sha1="hrwaj7vrrewa4v6mnj8algm24ni15cr" xml:space="preserve">{{author
 |firstname      = কাশী 
 |middlename     = নাথ
 |lastname       = বৰ্ম্মণ
 |fast_initial   = ক
 |birthyear      = 1895
 |deathyear      = 1963
 |description    = জন্ম নলবাৰীৰ চামটাত। যোৰহাট নৰ্মাল স্কুলৰ শিক্ষক ৰূপে কৰ্মৰত আছিল। পিছত শিৱসাগৰ চৰকাৰী হাইস্কুলৰ শিক্ষক ৰূপে অৱসৰ গ্ৰহণ কৰে। 
 |image          = 
 |wikipedia_link = 
 |wikiquote_link = 
 |commons_link   = 
}}

==গ্ৰন্থসমূহ==
* [[অতুল পাঠমালা]] (পাঠ্যপুথিমালা)
* [[নাৰীৰত্ন]] (১৯২৯)
* [[গল্প লহৰী]] (১৯৪৯)
* [[অমৰ-কাহিনী]] (১৯৪৯)
* [[শান্তিদূত]] (১৯৫০)
* [[পুৰুষৰত্ন]] (১৯৬১)
* [[গল্প লহৰি]]
* [[দেশ-বিদেশৰ সাধু সংগ্ৰহ]]
* [[অসমৰ বৈষ্ণৱ ধৰ্ম আৰু বৈষ্ণৱাচাৰ্য্যসকলৰ চমু জীৱনী]]
* [[কিৰাট অৰ্জুন]]

{{PD-India}}
[[শ্ৰেণী:লেখক]]</text>
      <sha1>hrwaj7vrrewa4v6mnj8algm24ni15cr</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>শ্ৰেণী:তৰুণৰাম ফুকনৰ সাহিত্যকৰ্ম</title>
    <ns>14</ns>
    <id>74043</id>
    <revision>
      <id>204611</id>
      <timestamp>2025-06-28T18:30:17Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gitartha.bordoloi</username>
        <id>38</id>
      </contributor>
      <comment>&quot;[[শ্ৰেণী:লেখক অনুসৰি সাহিত্যকৰ্ম]]&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204611</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="88" sha1="cbnut7b69fv7nn1fyqe68kzit25pmw6" xml:space="preserve">[[শ্ৰেণী:লেখক অনুসৰি সাহিত্যকৰ্ম]]</text>
      <sha1>cbnut7b69fv7nn1fyqe68kzit25pmw6</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>সূচী:পঞ্চ-কন্যা.pdf</title>
    <ns>106</ns>
    <id>74044</id>
    <revision>
      <id>204613</id>
      <timestamp>2025-06-28T19:25:18Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <comment>&quot;&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204613</origin>
      <model>proofread-index</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="80" sha1="smltppdlal8iqb4890h5luj6sivjzwa" xml:space="preserve">{{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template
|Type=book
|Title=পঞ্চ-কন্যা
|Language=as
|Volume=
|Author=Debendranath
|Co-author1=
|Co-author2=
|Co-author3=
|Translator=
|Co-translator1=
|Co-translator2=
|Editor=
|Co-editor1=
|Co-editor2=
|Illustrator=
|Publisher=
|Address=
|Year=1930
|Key=
|ISBN=
|DLI=
|IA=
|NLI=
|Source=pdf
|Image=1
|Progress=OCR
|Pages=&lt;pagelist /&gt;
|Volumes=
|Remarks=
|Notes={{GLAMNTF}}
|Width=
|Css=
|Header=
|Footer=
}}</text>
      <sha1>smltppdlal8iqb4890h5luj6sivjzwa</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>204614</id>
      <parentid>204613</parentid>
      <timestamp>2025-06-28T19:27:21Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <origin>204614</origin>
      <model>proofread-index</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="229" sha1="62k89386edgpbto842nb2hme89znat2" xml:space="preserve">{{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template
|Type=book
|Title=পঞ্চ-কন্যা
|Language=as
|Volume=
|Author=দেবেন্দ্ৰনাথ চক্ৰবৰ্ত্তী
|Co-author1=
|Co-author2=
|Co-author3=
|Translator=
|Co-translator1=
|Co-translator2=
|Editor=
|Co-editor1=
|Co-editor2=
|Illustrator=
|Publisher=দেবেন্দ্ৰ্নাথ চক্ৰবৰ্ত্তী
|Address=যোৰহাট
|Year=1930
|Key=
|ISBN=
|DLI=
|IA=
|NLI=
|Source=pdf
|Image=1
|Progress=OCR
|Pages=&lt;pagelist /&gt;
|Volumes=
|Remarks=
|Notes={{GLAMNTF}}
|Width=
|Css=
|Header=
|Footer=
}}</text>
      <sha1>62k89386edgpbto842nb2hme89znat2</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>সদস্য:Babulbaishya/পৰীক্ষাগাৰ</title>
    <ns>2</ns>
    <id>74045</id>
    <revision>
      <id>204624</id>
      <timestamp>2025-06-29T03:02:19Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Babulbaishya</username>
        <id>104</id>
      </contributor>
      <comment>&quot;{{#invoke:Header|header  | pretitle            = Versions of  | title               = {{{title|{{PAGENAME}}}}}  | section             =   | noyear              = {{#if:{{{year|}}}||true}}  | noyearcat           = true  | header_class        = ws-dynlayout-disable }}__EXPECTWITHOUTSCANS__ &lt;div class=&quot;subNote&quot; style=&quot;margin:4px auto 4px auto;&quot;&gt;&lt;span id=&quot;nofooter&quot;&gt;Versions of &lt;b&gt;&lt;i&gt;{{{title|{{PAGENAME}}}}}&lt;/i&gt;&lt;/b&gt; include:&lt;/span&gt;...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204624</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="547" sha1="7uo4ts52c3g8maixvfs2fepj13tb652" xml:space="preserve">{{#invoke:Header|header
 | pretitle            = Versions of
 | title               = {{{title|{{PAGENAME}}}}}
 | section             = 
 | noyear              = {{#if:{{{year|}}}||true}}
 | noyearcat           = true
 | header_class        = ws-dynlayout-disable
}}__EXPECTWITHOUTSCANS__
&lt;div class=&quot;subNote&quot; style=&quot;margin:4px auto 4px auto;&quot;&gt;&lt;span id=&quot;nofooter&quot;&gt;Versions of &lt;b&gt;&lt;i&gt;{{{title|{{PAGENAME}}}}}&lt;/i&gt;&lt;/b&gt; include:&lt;/span&gt;&lt;includeonly&gt;{{{category|[[Category:Versions pages]]}}}&lt;/includeonly&gt;&lt;/div&gt;&lt;noinclude&gt;
{{documentation}}
&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>7uo4ts52c3g8maixvfs2fepj13tb652</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৪৮</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74046</id>
    <revision>
      <id>204627</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:12:36Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;জিলিকি-থকা-বালিবোৰ-এশ বছৰৰ পাছত-সোণ-হয় ৩৯ এতিয়া আমাৰ ঘৰটোতে বাৰাণ্ডাখন ইয়াৰ আধা হ’ব’, সি বহি থকা বাৰাণ্ডাখনৰ ওপৰ- তল আঙুলিয়াই দেখুৱালে, ‘মিচিং-গাঁও দুখনৰ চাং-ঘৰ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204627</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5309" sha1="kc6cuged05w2h1g80ex6fx5oa3czeed" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;জিলিকি-থকা-বালিবোৰ-এশ বছৰৰ পাছত-সোণ-হয়
৩৯
এতিয়া আমাৰ ঘৰটোতে বাৰাণ্ডাখন ইয়াৰ আধা হ’ব’, সি বহি থকা বাৰাণ্ডাখনৰ ওপৰ-
তল আঙুলিয়াই দেখুৱালে, ‘মিচিং-গাঁও দুখনৰ চাং-ঘৰবোৰত মূধচৰ তলতে ৰ'লেহে
মানুহ একোটা যেনে-তেনে পোনকৈ থিয় হ'ব পাৰে।
“অৱস্থা চাই ব্যৱস্থা! মাটি আলতীয়া যেতিয়া সহজে নখহায়। পলস পৰা ঠাই যথেষ্ট
সাৰুৱা হ'ব। তাত সঁচ পৰা নাই কাৰণেহে! যিটো সঁচ পৰিছে, সেইটোৱেই নদন-বদন।
মানুহে আন সঁচ পেলালেই ভৰি পৰিব।’
“মানুহবোৰৰ সেইটোতে মনবোৰ ভাল লাগিছে— সহজে নখহাই, সাৰুৱা ঠাই।
অতীতৰ ঠাইখিনি পোৱা দৰে সুখটো আহিছে। আৰু ভাঙণমাৰিতকৈ ডাঙৰ।
বাবাক লৈ বিপুল উভতিল। ৰাতিপুৱা ঘৰৰ পৰা ওলাই আহোঁতে আকাশত অ’ত
ত’ত দুই-এচপৰা ডাৱৰ আছিল যদিও ৰ'দ পৰি আছিল। বহঁতপুৰতো বতৰ মুকলি আছিল।
কিন্তু, ঘাট আহি পোৱাৰ লগে লগে বতৰ ক'লা পৰি আহিল, গোটেই আকাশ ডাৱৰে
ঢাকি পেলালে। এতিয়াই বৰষুণ নাহিলেও সন্ধিয়ালৈ ক'ব নোৱাৰি। দ-চাপৰি পাবলৈ
দুটা সুঁতি পাৰ হ'ব লাগিব, মাজৰ বহু দূৰ বালিত খোজ কাঢ়িব লাগিব, ঘৰ পোৱালৈ
এন্ধাৰ হ'বই, বিপুলৰ চিন্তা লাগিল।
নাৱত বিপুলহঁতৰ পুৰণা গাঁৱৰ মানুহ এজন উঠিলহি, তেওঁ আৰু এটা সুঁতি পাৰ হৈ
এঠাইত থাকিবগৈ, কিন্তু তেওঁৰ চিন্তা নাই, লগত চাইকেল আছে।
প্ৰথম সুঁতিটো পাৰ কৰি দি ঘাটে উভতিল। সিটো ঘাটৰ বহাটোৰ চালিখন ইয়াৰ
পৰা ওলাই আছে, বালিৰ মাজেদি পোনে পোনে গ'লে চমু হ'ব, বিপুলে সমুখলৈ চালে।
পানীৰ ধাৰা এটাৰে দুয়োটা সুঁতি সংযোগ হৈছে, পুৰণা গাঁৱৰ মানুহজনে ক’লে, ‘শুকান
বালিয়েদি চাইকেল ঠেলিবলৈ বৰ কষ্ট, চলাবতো নোৱাৰিয়েই, পানীৰ কাষে কাষে যাওঁ
বলা। অলপ দেৰি লাগিব, কিন্তু মোৰ কষ্ট নহয়, আৰু মাজতে যদি বৰষুণ আহি যায়
তেতিয়া মই তোমাক এৰি ল'ৰাটোক চাইকেল মাৰি নি তৎক্ষণাৎ বহাত সুমুৱাবগৈ পাৰিম।’
কাষটো সাগৰীয় উপকূলৰ দৰে চাৱলীয়া, ক’তো গৰা নাই। নতুনকৈ বালি পৰা
বাবে গোটেই চাপৰিটোত ঘাঁহ বা লুহীয়াৰ আগ এটাও ওলাই থকা নাই, সৰু সৰু ঝাঁও
কেইজোপামান আছে যদিও হাওলি আধা পোত গৈ আছে, তাকে আলম কৰি দুই-
এঠাইত শুকান জাঁজি কিছুমান মৰি শুকাই যোৱা জন্তুৰ দৰে থূপ খাই আছে, আৰু পানীৰ
কাষত আধা পোত খোৱা লুতুমুৰি দুটা-এটা। বতৰটো চাই বতাহ অহা নাই যদিও পানীৰ
কাষত শীতলতা এটাই গাত চেপা মাৰি ধৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে। বিপুলে মোনাৰ পৰা
কাপোৰ এখন উলিয়াই বাবাৰ কাণে মূৰে মেৰিয়াই দিলে৷ মানুহজনে বাবাক চাইকেলৰ
আগত বহুৱাই ল'লে, আৰু বিপুলৰ সৈতে কথা পাতি পাতি বালিৰ সেমেকা অংশইদি
খোজ আৰম্ভ কৰিলে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>kc6cuged05w2h1g80ex6fx5oa3czeed</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৪৯</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74047</id>
    <revision>
      <id>204628</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:12:57Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;80 কুলাংগাৰ কাণত কাপোৰখন আছে যদিও পানীৰ সৰু সৰু ঢৌবোৰে পাৰত কোবোৱা খলপ খলপ শব্দবোৰ বাবাৰ কাণত বাজি গৈছে। বিপুলহঁতৰ কথাৰ পাগ উঠিল। বাবাই পানীৰ ফালে চাই গ'ল। কাষতে সি...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204628</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4937" sha1="gfeehx8grw12bga3btijjiai8dpfget" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;80
কুলাংগাৰ
কাণত কাপোৰখন আছে যদিও পানীৰ সৰু সৰু ঢৌবোৰে পাৰত কোবোৱা খলপ
খলপ শব্দবোৰ বাবাৰ কাণত বাজি গৈছে। বিপুলহঁতৰ কথাৰ পাগ উঠিল। বাবাই পানীৰ
ফালে চাই গ'ল। কাষতে সি কেইবিধমান চৰাই দেখিলে। সিহঁতে পানীতে চৰিছে, মূৰটো
তললৈ জুবুৰিয়াইছে, মাজতে এবাৰ অলপ দূৰ উৰি কাষৰে বেলেগ অকণ ঠাইত পৰিছে,
বিবিধ মাতেৰে লগৰীয়াক সংকেত দিছে।
কিছুদূৰ বহি বাবাৰ ভৰি জিনজিননি উঠিল। কাষৰ চৰাইবোৰ দেখি তাৰ খোজকাঢ়ি
যাবলৈও মন গৈছে। সি গা-ভৰি লৰোৱা দেখি মানুহজনে তাক চাইকেলৰ পৰা নমালে,
জিনজিননিটো ভাল হোৱালৈ তেওঁলোক ক্ষন্তেক ৰ'ল, পুনৰ খোজ আৰম্ভ কৰিলে।
বাবাই কাষে কাষে জঁপিয়াই জঁপিয়াই গৈ থাকিল।
কিছুদূৰ গৈ বাবাই ভৰিৰে বালিবোৰ খুঁচৰি চালে, পানী বিৰিঙি আহিব খুজিছে, সি
দুয়ো কাষৰ বালিলৈ তন্ন তন্নকৈ দৃষ্টি নিক্ষেপ কৰিলে— ওপৰলৈ থকাবোৰো তাৰ খান্দি
চাবলৈ মন গৈছে, কিন্তু এতিয়া সময় নাই। সমুখলৈ চাই সি পিছ পৰি যোৱা দেখি আকৌ
জঁপিয়াই জঁপিয়াই দৌৰি বিপুলহঁতৰ লগত শাৰী পোনালেগৈ। কথাত মচগুল হৈ
বিপুলহঁতে তাক মন কৰা নাই।
ক্ষন্তেক পাছতে সন্ধিয়া লাগিবই নিচিনা পৰিৱেশ এটা আহি পৰিল। বিশাল আকাশখন
নিঃশব্দে গতিময় হৈ আছে। কাগজ এখিলাৰ ওপৰেদি তিনিটা পৰুৱা গৈ থকাৰ দৰে
বাবাই সিহঁতৰ ক্ষুদ্ৰতা, নিঃসংগতা অনুভৱ কৰিলে৷ সেমেকা বতাহে তাৰ কাণ-মূৰ স্পৰ্শ
কৰিব পৰা নাই যদিও চাৰিওকাষৰ শীতলতাৰ চাল-চলন সি ধৰিব পাৰিছে— বহঁতপুৰতকৈ
এখন সুকীয়া জগতত সি সোমাই পৰিল। একাষত পানীৰ খলপ খলপ বাজানা আৰু
চৰাইৰ মাত্ৰ সুৰ, আন কাষে জন-প্ৰাণীহীন নিঃশব্দতা।
শান্ত বগা বালি-চাপৰিটো অধিক শেঁতা পৰিল, নদীখনেও ছাই বৰণ ধৰিছে। সি
জঁপিয়াই জঁপিয়াই আগবাঢ়ি বিপুলক সুধিলে, “বাবা, বালিবোৰ কিয় জিলিকা নাই?'
‘ৰ’দ পৰিলেহে জিলিকিব। এতিয়া ৰ'দ পৰা নাই যে।’
‘ৰ’দ কিয় পৰা নাই?'
বিপুলে মৰমেৰে তালৈ মূৰ ঘূৰাই চাই ক’লে, ‘অলপ পাছতে বৰষুণ আহিব ৰ’বা
আমি তাৰ আগতেই ঘৰ পামগৈ।’
“বাবা, ৰ’দ পৰিলে বালিবোৰ কিয় জিলিকেনো?”
‘জিলিকি থকা বালিবোৰ এশ বছৰৰ পাছত সোণ হয়। সোণ হ’বৰ কাৰণেই জিলিকে।'
মানুহজনে উত্তৰ দিলে। কথাটো ভাবি বাবা মনে মনে ৰ'ল। সৰু সৰু জিলিকনিবোৰ,
সোণবোৰ, সৱ বুটলি একে ঠাইত গোটাই খেলি থকাৰ কল্পনা এটা তাৰ মনলৈ আহিল।
“তোমাৰ খোজকাঢ়ি ভাগৰ লাগিছে নেকি?' মানুহজনে সুধিলে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>gfeehx8grw12bga3btijjiai8dpfget</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৫০</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74048</id>
    <revision>
      <id>204629</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:13:48Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;জিলিকি-থকা-বালিবোৰ-এশ বছৰৰ পাছত-সোণ-হয় ‘লাগিছে’, সি লাহেকৈ উত্তৰ দিলে। বিপুলে তাক দাঙি ধৰি আকৌ চাইকেলত বহুৱাই দিলে৷ বিশাল প্ৰকৃতিয়ে একো অস্তিত্ব গম নোপোৱাকৈ সিহ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204629</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5301" sha1="hca9uyzt6bsz323zt5wt2vopv1d2mh5" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;জিলিকি-থকা-বালিবোৰ-এশ বছৰৰ পাছত-সোণ-হয়
‘লাগিছে’, সি লাহেকৈ উত্তৰ দিলে।
বিপুলে তাক দাঙি ধৰি আকৌ চাইকেলত বহুৱাই দিলে৷ বিশাল প্ৰকৃতিয়ে একো
অস্তিত্ব গম নোপোৱাকৈ সিহঁত তিনিও গৈ থাকিল।
দ্বিতীয় সুঁতিটো পাৰ হৈ মানুহজন অকণো ৰৈ নাথাকিল, বৰষুণ এতিয়ালৈকে নপৰিল
যদিও এই পৰোঁ এই পৰোঁ হৈছে, তেওঁ বিজুলী গতিত চাইকেল দৌৰাই দিলে।
বিপুলে বাবাক কান্ধত তুলি কোবাকুবিকৈ গাঁৱৰ মাজৰ বাটটো ধৰিবলৈ গ'ল।
বাটৰ চিন ভালকৈ বহাই নাই, চাইকেলৰ চকা আৰু মানুহৰ খোজ পৰি আধা হাতমান
বহলকৈ মাথোঁ চেকা এটা পৰিছে। তাৰে দুয়োফালে দুহাত দুহাতকৈ মুকলি কৰি নলবোৰ
কাটি থোৱা আছে।
গাঁৱৰ কাষ পোৱাৰ লগে লগে বিৰামহীন অদ্ভুত পেঁ-পোঁ-পোঁ- 1-cal-cal-cait
শব্দ এলানি কাণত পৰিল, ‘সেইবোৰ কিহে মাতিছেনো বাবা?’, বাবাই সুধিলে। ‘সেইবোৰ
পেঁপা। এই নলবোৰৰ পেঁপা সাজি ল'ৰা-ছোৱালীবোৰে বজাই আছে', বিপুলে ক’লে।
‘কেনেকৈ সাজে নো?’‘গাঁঠি এটা ছিঙি সৰু ফুটা এটা কৰি সাজিব পাৰি। কাইলৈ দিনত
তোমাক সাজি দিম৷’উল্লাসত বাবাই কান্ধতে জাঁপ এটা মাৰি দিলে।
গাঁৱৰ কিছুমান ল'ৰা-ছোৱালীয়ে খেলা-ধূলা (খেলা-পলস) সামৰি চাঙৰ ওপৰত
বহিছে, কিছুমানে গৰু-ম'হ খেদি আনি চাঙৰ তল পোৱাইছেহি। হাত দুখন কামত বন্দী
থাকিলেও মুখত বিড়ি এটা লগাই ৰখা দৰে প্ৰায়বোৰৰ মুখে মুখে পেঁপা একোটা সোমাই
আছে, মুখখন কাৰোৰে খতি হোৱা নাই। নতুন বস্তুটো পাই সিহঁত উল্লাসত ক'ব নোৱৰা
হৈছে। গছে ভৰা গাঁৱৰ চুবুৰিয়ে চুবুৰিয়ে সন্ধিয়া বাহত সোমাবলৈ লোৱা জাক জাক
চৰাইৰ চিঁ-চিঁয়নিৰ দৰে ল'ৰা-ছোৱালীজাকৰ পেঁপাৰ মাতত গাঁও দুখন সমৃদ্ধ হৈ পৰিছে।
গাঁও দুখন পাৰ হৈ মানুহ নথকা ঠাইকণৰ সমুখত আন্ধাৰ আহিল, বিপুলৰ অকণমান
ভয় লাগিল। মানুহৰ আহ-যাহ একেবাৰেই কম বাবে এই বাটকণত বৰকৈ চিনো বহা নাই,
এইখিনিত নলনিও বৰ ডাঠ। ‘অকণমানি ল'ৰা ঈশ্বৰৰ সন্তান, ঈশ্বৰৰ সন্তানক একো
অপদেৱতাই হানিব নোৱাৰে’—কান্ধৰ ল'ৰাটোকে সাৰথি কৰি বিপুলে মনত সাহ গোটালে।
ভাঙণমাৰিলৈ অহাৰ পাছত মানুহবোৰে প্ৰায়েই এচোতালমান বহল, মূধৰ সমান
ওখ ঘূৰ্ণি বতাহ একোছাটি দেখিছিল। হঠাতে ওলায়, ধূলি-বালি-কাগজ-বন যি পাই ঘূৰাই
ঘূৰাই কেইহাতমান দূৰলৈ উৰুৱাই নি লুকাই পৰে। মানুহবোৰে ভাবিবলৈ ল'লে, নিৰ্জন
চাপৰিত বাস কৰা কোনোবা অপদেৱতাৰ কাম এইবোৰ। দ-চাপৰিলৈ অহাৰ পাছত,
এটাও বালি আৰু শুকান পাত এতিয়াও নোলোৱা বাবে সেই বস্তুটো কোনেও দেখা নাই।
কিন্তু দুপৰীয়া নলনিৰ মাজত ক্ষুদ্ৰ অংশ একোটাৰ নলবোৰ নিজে নিজে পাক খাই কিছুপৰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>hca9uyzt6bsz323zt5wt2vopv1d2mh5</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৫১</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74049</id>
    <revision>
      <id>204630</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:14:37Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;৪২ কুলাংগাৰ হালি-জালি থকা বহুতে দেখিছে। এইটোৱো সম্পূৰ্ণ ভূতৰ কাম বুলিয়েই সকলোৱে বিবেচনা কৰি লৈছে। নলনিখন বিপুলৰ সমানেই ওখ। মাজে মাজে মূৰটো অকণমান ওপৰলৈ ওলালেও...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204630</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5459" sha1="7t88oz0nlre7ub8dznkrlzj2bwlewgy" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;৪২
কুলাংগাৰ
হালি-জালি থকা বহুতে দেখিছে। এইটোৱো সম্পূৰ্ণ ভূতৰ কাম বুলিয়েই সকলোৱে বিবেচনা
কৰি লৈছে।
নলনিখন বিপুলৰ সমানেই ওখ। মাজে মাজে মূৰটো অকণমান ওপৰলৈ ওলালেও
দূৰৰ পৰা আনে মনাটো সম্ভৱ নহয়। ইয়াতে ৰাতিটো থিয় হৈ থাকিলেও তাক কোনেও
বিচাৰি নাপাব। সি নলৰ আগবোৰলৈ নোচোৱাকৈ গৈ থাকিল। তাৰ কান্ধৰ পৰা বাবাই
গোটেই নলনিখনৰ ওপৰটো পথাৰ এখনৰ দৰে দেখি গৈছে। ক'ৰবাত হালি-জালি থকা
দেখিলে সি ভয় খাব বুলি বিপুলে ক'লে, “তুমি ক'লৈকো নাচাবা দেই, একদম মোৰ
মুখৰ পোনে পোনে অকল আগলৈ চাই যাবা।' সি ঘোষা গোৱা আৰম্ভ কৰিলে।
ল'ৰাটো ইমান দিনে কেনেকুৱা হৈ আছে চাবলৈ সুকন্যা উদ্বাউল হৈ আছিল। সন্ধিয়া
লগা দেখি তাইৰ ভয় লাগিল, বাহিৰলৈ চাবলৈও সাহ হোৱা নাই। ইয়াত মানুহলৈ ভয়
নাই। চকা-মকা পোহৰত বৈ অহা নিজৰ প্ৰস্ৰাৱকে সাপ বুলি ভয় খোৱাৰ দৰে কোনোবা
অলপ-ধতুৱাই সন্ধিয়া নদী-ডুবি-বিলৰ কাষত পোৱালি পোৱালি জল-দেৱতা খন্তি লৈ
বহি থকা দেখি আহে, আনক ভয়ে ভয়ে কয়হি, সকলোৰে বাবে সঁচা হৈ পৰে। সেইবোৰো
ঘৰৰ ভিতৰ সোমোৱাৰ ভয় তাইৰ নাই— প্ৰতিটো কোঠাতে কীৰ্ত্তন-ে -ঘোষা পুথি একোখন
আছেই। কিন্তু বাহিৰত ৰৈ থকা যদি দেখে, ৰূপটো বা কেনেকুৱা সিহঁতৰ— সেইটোহে
তাইৰ ভয়। আৰু এতিয়া যদি বাটত বিপুলহঁতক অকলে পাই কিবা কৰে! তাই বাৰে বাৰে
ঈশ্বৰৰ ৰূপ চিন্তা কৰিছে, ধৰ্মৰ প্ৰতীক যেন ভবা আতাকলৈ মনত পেলাইছে, আতাকে
বহি বহি সিংহাসন সাজি থকা দৃশ্যটো মনলৈ আনিছে।
“হেৰা! পালোঁহি যেনে-তেনে!”, বাহিৰত বিপুলৰ মাত শুনি তাই নিজেও কোনোবা
এখন জগতৰ পৰা পৃথিৱীলৈ— নিজৰ ঘৰটোলৈ— নামি অহা যেন অনুভৱ কৰিলে।
ইমান পৰে তাইৰ মনত নিশা গভীৰ হোৱা যেন লাগিছিল। লগে লগে মাত নিদি তাই
বাহিৰলৈ গম ল'লে— সেইটা আচল মানুহৰ মাত হয় বা নহয়, দেও-ভূতৰ চালনাই
কিজানি! মানুহৰ পৰিচয় দিবলৈ বিপুলে ঘোষা গুণগুণায়েই আছে। শুনি তাই নিচিন্তে
দুৱাৰখন খুলি দিলে।
-
বাবা একেটাই হৈ আছে — ক্ষীণোৱা-মেলা নাই, তাইৰ মুখলৈ হাঁহি এটা ওলাল।
ডাব নাৰিকলৰ চকলৰ দৰে কোমল আৰু উজ্জ্বল ওঁঠ দুটি বাগৰি ওলোৱা হাঁহি এটা
বাবায়ো তাইক উপহাৰ দিলে। সি একে জাপেই তাইৰ কোঁচত উঠিল। কান্দোন এসোঁতাই
তাইক খুন্দা মাৰি ধৰিলে। তিনিওটা ভিতৰ সোমাল, বিপুলে দুৱাৰখনত শলখা লগাই
দিলে৷ সিহঁত ভিতৰ সোমোৱালৈকে বতৰে বাট চাই থকাৰ নিচিনাকৈ হোৰহোৰকৈ বৰষুণ
পেলাবলৈ ধৰিলে, এটায়ো এটাৰো মাত নুশুনা হ'ল।
বাবা-বিপুলে জুহালত হাত-ভৰি সেকিলে। সিহঁতক চাহ-গাখীৰপানী দি সুকন্যাই
সোনকালে ভাত ৰন্ধাত লাগিল। বৰষুণ বেছি সময় নিদিলে, মাজনিশালৈ হয়তো আহিব&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>7t88oz0nlre7ub8dznkrlzj2bwlewgy</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৫২</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74050</id>
    <revision>
      <id>204631</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:15:02Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;জিলিকি-থকা-বালিবোৰ-এশ বছৰৰ পাছত-সোণ-হয় 83 আকৌ। ৰঘু নেওগৰ ডাঙৰটো ল'ৰা এনেই কথা পাতিবলৈ আহিল। তেওঁৰ দুয়োটা ল'ৰা ঘৰতে আছেহি, ঘৰ ভাঙোঁতেই অহা, দুই-এদিনতে যাবগৈ। ডাঙৰটোৱ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204631</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5920" sha1="qw9a1pbkz89uyvpu442rbn0cfcdufmg" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;জিলিকি-থকা-বালিবোৰ-এশ বছৰৰ পাছত-সোণ-হয়
83
আকৌ। ৰঘু নেওগৰ ডাঙৰটো ল'ৰা এনেই কথা পাতিবলৈ আহিল। তেওঁৰ দুয়োটা
ল'ৰা ঘৰতে আছেহি, ঘৰ ভাঙোঁতেই অহা, দুই-এদিনতে যাবগৈ। ডাঙৰটোৱে গোলাঘাটৰ
কলেজ এখনত পঢ়ি আছে।
কলেজৰ অধ্যাপকৰ ভব্য-গব্য কাহিনীৰ পৰা চাপৰিৰ ঘৰ ভঙাৰ কাহিনীলৈকে
বিভিন্ন কথা ওলাইছে। সত্ৰবোৰ কেনেকৈ থানবান হ'বলৈ আৰম্ভ কৰিছে! বিপুলৰ লগত
মহেশ্বৰ নেওগৰ ‘পবিত্ৰ অসম'খন আছে, সি বিপুলৰ পৰা নি সেইখন পঢ়িছিল, সেইখনৰ
কথাও ওলাইছে। সুকন্যায়ো কিছুপৰ ভাগ লৈ, আলোচনা দীঘলীয়া হোৱাৰ লক্ষণ দেখি
উঠিল। সদায় সন্ধিয়া থাপনাৰ ওচৰত তাই প্ৰাৰ্থনা কৰে, বিপুলহঁত অহালৈ ৰৈ থাকোঁতে
থাকোঁতে আজি কৰিবলৈ থাকি গৈছিল, এতিয়াই বাকীটো পূৰাই ল'ব খুজিলে তাই।
আজি ল'ৰাটো আহি পালেহি, তাইৰ মনটো মুকলি লাগিছে, ‘কৃষ্ণ একদেৱ দুখহাৰী...
মুখস্থ গাই শেষ কৰি তাইৰ আৰু এভাগ গাবলৈ মন গ'ল। ঈশ্বৰে বিচৰাখিনিতকৈও তাই
যেন অধিক দি থ'ব খুজিছে একেদিনাই। থাপনাৰ কাষৰ বটাটোত থকা নামঘোষাখন তাই
মোকোলাই ল’লে, “কিমতে ভকতি কৰিবো তোমাত হৰি হে... '
তাই দীঘলকৈ সুৰ টানি কাকুতি ঘোষা জোৰোঁতে মাতটো কঁপি কঁপি কন্দাৰ দৰে
ওলাইছে। তাইৰ অনুনয় সুৰে বিপুলহঁতৰ কথালৈকো বেলেগ এটা গতি আৰু ভাব আনি
দিলে৷ ক’ৰ মানুহে কেনেকৈ ক'ত চাপৰিত আহি জীৱন ধৰি থাকিব লগা হৈছে, কেনেকৈ
কোনেও ক’তো অনুমান কৰিব নোৱৰাকৈ কোন কলৈ গ'লগৈ, কিমান নতুন নতুন ঘটনা
ঘটিছে-দেখিছে-শুনিছে-শিকিছে। নিৰ্জীৱৰ দৰে বহি বহি আমনি লগাত বাবা শোৱা
কোঠাটোলৈ যাবলৈ উঠিল। কোঠাটোত কমাই থোৱা লেম্পটো নুমাই আছে, অকলে
সোমাবলৈ তাৰ ভয় লাগিল। সুকন্যাই প্ৰাৰ্থনা কৰি থকা চাবলৈ সি পাকঘৰলৈ গ'ল।
ঘৰটো সি ক্ষন্তেক আগতে দেখিছেহে, দিনৰ স্পষ্ট পোহৰত পৰিচিত হ'বলৈ পোৱাই
নাই। অধিক ছাঁ সৃষ্টিকাৰী লেম্পৰ পোহৰতকৈ পাকঘৰৰ চাকিৰ ধিমিকা পোহৰটো তাৰ
ভাল লাগিছে— গোটেই ঠাইখিনিৰ অপৰিচিতিটো সমানে প্ৰকাশ কৰি ৰাখিছে। সি পাকঘৰৰ
দুৱাৰমুখটোত ৰৈ সুকন্যালৈ চালে। চুক এটাত থাপনাখন, এইফালে পিঠি দি তাই কঠ
এখনত বহি আছে, থাপনাৰ মাটি-চাকিটোৰ মিঠাতেলৰ পোহৰত আখৰ দেখা পাবলৈ
তাই লেপেটা কাঢ়ি হাওলি লৈছে। অলপ অলপকৈ জ্বলি থকা চৌকাৰ জুইকুৰা এবাৰ
ভমক কৰি গোটেই পাকঘৰটো জিলিকাই তুলি আকৌ নুমাই গ'ল। তাইৰ কন্দা নিচিনা
কাতৰ সুৰটোৱে তাৰ মনত আঘাত কৰিলে, অসহ্য লাগি সি বিপুলহঁতৰ ফালে ওলাই
আহিল। মাজৰ পোহৰ নপৰা ঠাইকণত সি অলপ ৰ'ল, মাকজনীৰ ওচৰত বহিবলৈ
বিচাৰিছিল সি, তাইৰ দুঃখকৰ আহ্বান শুনাৰ দৰে তাৰ মনলৈ অসহায়বোধ আহিছে, কিয়
এই কৰণ কণ্ঠস্বৰ— তাৰ মনত কৌতূহল হৈছে অজ্ঞাতসাৰে। নিৰ্দিষ্ট দূৰত্বৰ পৰা নিৰীক্ষণ
কৰিব বিচৰা দৰে সি তাইৰ কাষত বহিবগৈ নোৱাৰিলে, বাবাকহঁতৰ ওচৰতো পুনৰ বহিবলৈ
নগৈ সি তাই গাই থকা শুনি শুনি এন্ধাৰকণতে অকলে ৰৈ থাকিল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>qw9a1pbkz89uyvpu442rbn0cfcdufmg</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৫৩</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74051</id>
    <revision>
      <id>204632</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:15:35Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;88 এটা পায়খানা তিনিটা নিয়ম বাৰিষা-ভাবটো সম্পূৰ্ণ পাৰ হোৱাৰ পাছত ৰঘু নেওগে সুকন্যাহঁতক ক'লে— “বাবাকণেচোন গোটেই কিতাপ শেষলৈকে পৰা হ'ল! ঘৰতে থকাতকৈ তেওঁক মোৰ স্কুলল...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204632</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4061" sha1="hbucq1hpya3qlfb6462io6a1mn1dz06" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;88
এটা পায়খানা তিনিটা নিয়ম
বাৰিষা-ভাবটো সম্পূৰ্ণ পাৰ হোৱাৰ পাছত ৰঘু নেওগে সুকন্যাহঁতক ক'লে—
“বাবাকণেচোন গোটেই কিতাপ শেষলৈকে পৰা হ'ল! ঘৰতে থকাতকৈ তেওঁক মোৰ
স্কুললৈকে লৈ যাব পাৰোঁ দেখোন, তোমালোকে কি কোৱা? বাৰিষাটো কেনেকৈ যায়
ক'ব নোৱাৰি, স্কুল বন্ধই থাকিব কিজানি। খৰালিকেইদিন মোৰ চাইকেলতে যাব, চাইকেলতে
আহিব। পাছত স্কুলত নাম লগোৱাৰ বয়স হ’লে তোমালোকে কি ব্যৱস্থা কৰা কৰিবা।’
পঢ়া-শুনা আৰু কথা-বতৰাত বাবা বহুত আগবঢ়া দেখি মৰম লাগি তেওঁ এইখিনি
ক’লে। কিন্তু তেওঁ কথাত লেঠা নাৰাখে। পাছত যেতিয়া স্কুলত নাম লগোৱাৰ বয়স হ'ব,
সুকন্যাহঁতৰ নিজৰ যেতিয়া দৰকাৰ হ'ব, স্কুললৈ যোৱাটো ল'ৰাটোৰ যেতিয়া কৰ্তব্যই হৈ
পৰিব, তেতিয়া তেওঁ দায়িত্ব নলয়। এতিয়া লৈ যোৱা মানে এনেই ফুৰাবলৈ নিয়াৰ দৰে,
এইটো কাম নিয়ম যুক্ত নহয়, গতিকে গাত গুৰুতৰ দায়িত্ব নপৰাকৈ এতিয়া সদায় তাক
এনেই অনা-নিয়া কৰিবলৈ তেওঁ ইচ্ছা কৰিছে। সুকন্যাই বুজিছে। তথাপি তেওঁ যে সেয়া
কৈছেহি, তাই ঈশ্বৰৰ আৰ্শীবাদত শুনিবলৈ পোৱা যেন পাইছে। তাই আশা কৰিলে,
এনেকৈয়ে গৈ থাকিলেও ল'ৰাটো অন্ততঃ অলপ আগবাঢ়ি যাব, স্কুললৈ পঠিওৱাৰ অন্য
উপায়তো এতিয়া নাই— স্কুলখন আছে গাঁও দুখনৰ সিমুৰে। কথাটো সুকন্যাই ভাল
পোৱা বাবে বিপুলেও ভাল হ'ব বুলি বিশ্বাস কৰিলে।
বিপুল স্কুললৈ যোৱাৰ বহুপৰৰ পাছত দুপৰীয়া ৰঘু নেওগ স্কুললৈ ওলাই যায়।
বাবাক খুৱাই-পিন্ধাই সাজু কৰি লৈ সুকন্যাই তেওঁ ওলোৱালৈ ৰৈ চাই থাকে। তেওঁ আহি
বাবাক মাত দিয়ে। সুকন্যাই গাৰু এটা নি গামোচা এখনেৰে চাইকেলৰ ৰেলিঙত বান্ধি
দিয়ে, নেওগে বাবাক উঠাই লয়। দিনটোলৈ সুকন্যাৰ আৰু একো কাম নাথাকে। ফুৰিবলৈ
ঠাই নাই, ওচৰত মানুহ নাই, অকল নেওগৰ ঘৈণীয়েকৰ লগত কিমান কথা পাতিব,
প্ৰয়োজন নোহোৱাকৈও তাই দুপৰীয়া গৰুকেইটাৰ এৰাল লৰায়। তাই তাঁত এখন লগাই
লোৱাৰ কথাও ভাবি থাকে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>hbucq1hpya3qlfb6462io6a1mn1dz06</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৫৪</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74052</id>
    <revision>
      <id>204633</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:16:21Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;এটা পায়খানা তিনিটা নিয়ম 80 একেটা খৰালিয়েই মানুহবোৰক শিক্ষা দি দিলে— এডালো খৰি নথকাকৈ চাপৰিত বাস কৰাৰ পৰিতাপ কেনেকুৱা! নাই যি নাই নলনিত ঠেকা খাই লুটুমুৰি এটাও না...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204633</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5231" sha1="3i32g6skmnxax5w5a23ywusowxvx38g" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;এটা পায়খানা তিনিটা নিয়ম
80
একেটা খৰালিয়েই মানুহবোৰক শিক্ষা দি দিলে— এডালো খৰি নথকাকৈ চাপৰিত
বাস কৰাৰ পৰিতাপ কেনেকুৱা! নাই যি নাই নলনিত ঠেকা খাই লুটুমুৰি এটাও নাই। গছ
কেতিয়া উঠিব, খৰি কাটিব পৰা হ'ব কেতিয়া, হাল বাই খেতি কৰিব পৰাৰ কোনো
লক্ষণো নাই, পলসত সাৰৰ সঁচ নাই, কেৱল মাছ আৰু গৰু-ম'হৰ গাখীৰকণক লৈ
জীয়াই থাকিব পাৰি জানো!
বিপুলৰ স্কুলখন থকা চাপৰিটো আৰু মিপাকৰ গাঁও থকা আন এটা চাপৰিও যোৱা
বাৰিষা অলপ খহালে, অহাবাৰ শেষ কৰি পেলাবও পাৰে। সেইবাবে, দক্ষিণলৈ চাপৰি
এটা বিচাৰি উলিয়াই মিপাকৰ কিছুমান মানুহ খৰালিতে উঠি গ'ল। চাপৰিটো স্থায়ী হ'বলৈ
তেওঁলোকে প্ৰথমেই বৰ-নামঘৰটো উঠাই নি নাম-প্ৰসংগ-প্ৰাৰ্থনা কৰি সমজুৱাকৈ ঘৰ
লৈ চাপৰিটোৰ নাম দিছে হৰিচাপৰি। বহুকেইজনে কৰঙা ফালি ফালি ঘূৰি-পকি দেখিছে
চাপৰিটো যথেষ্ট ডাঙৰ, কেইবাখনো গাঁও বহিব পাৰিব, ঠায়ে ঠায়ে ওখ,কাঠমাটিও আছে,
ঘাঁহ-বন আছে, সেৰেঙাকৈ হ'লেও দুই-এডাল গছে৷ আছে, দুখনমান বিলো আছে। প্ৰায়বোৰে
তালৈকে যোৱাটো ঠিক কৰিছে। খালি পানী শুকাই ওলোৱা বালিৰ ওপৰেৰে বস্তু-
বাহানি কঢ়িয়াবলৈ অতি কষ্ট হোৱাত মানুহবোৰ বাৰিষাৰ প্ৰথম পানীটো অহালৈ ৰ'ল।
দূৰণিলৈ যাব বিচৰাবোৰক বাদ দি দ-চাপৰিৰো বাকীবোৰে হৰিচাপৰিলৈ যোৱাটোকে
পাতি আছে।
বাৰিষা আহিল, দ-চাপৰিত পানী উঠিল। আধাআধি মানুহ গৈ হৰিচাপৰিত বহিলগৈ,
নেওগৰ স্কুলখনো নিলে।
কেইজনমান মানুহে আজৰি উলিয়াই বিপুল আৰু নেওগৰ ঘৰ দুখন উঠাই নিয়াৰ
কথা কৈ থৈছিল। ইদিন আহিম সিদিন আহিম কৰি থাকোঁতেই থাকিল, পানী ভিতৰ
সোমাল, , বিপুলহঁতৰ বিচনা ডুব গ'ল। ডাঙৰ বিচনাখনৰ ওপৰত সৰুখন উঠাই দিন-
ৰাতি শুই-বহি আছে সিহঁত। তাৰে কাষত সমান ওখকৈ বিপুলে এচলা তক্তাৰ চাং এখন
সাজি চাৰি আঙুল ডাঠকৈ বোকা লেপি দিলে, তাতে উধান তিনিটা বহুৱাই সুকন্যাই ৰন্ধা-
বহা কৰিছে। নাও লৈ তহলি ফুৰা মিচিং গাঁৱৰ কোনোবাই মাজতে আহি মাত লগায়,
কোনোবা সময়ত ৰঘু নেওগো আহি মাত দিয়ে।
পানী দুসপ্তাহ ধৰি নোযোৱাত গৰুকেইটা বাচি থকাৰ সমস্যা আহিল। ইয়াত কাটিব
পৰাকৈ দীঘল ঘাঁহ নাই, যিকেইডাল আছিল পানীত ডুবি গেলিল। গোহালিও ডুবি আছে,
পানীত ভৰি থৈ থৈ গৰুকেইটাৰ ভৰি গেলিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে। মিচিং গাঁৱৰ গৰু-ম'হৰ
জাকটো ওখ হাবিয়নি চাপৰি এটালৈ নিছে, বাঘৰো ভয় যদিও উপায় নাই। তাতে বিপুলহঁত
দুয়ো ঘৰৰ কেইটাও চমজাই দিলে।
পানী শুকুৱা দিনতে চন্দন ওলালহি। ফুৰিবলৈ নহ'লেও, পইচা নিবলৈ সি আহি
থাকিব লাগে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>3i32g6skmnxax5w5a23ywusowxvx38g</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৫৫</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74053</id>
    <revision>
      <id>204634</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:16:41Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;৪৬ কুলাংগাৰ পানীটোত দ-চাপৰিও বহুখিনি খহিল। বালিময় ভাঙণমাৰি চাপৰিটো বাৰু খহিছিল, কিন্তু এই “লিকটা চাপৰিটো’ও যে খহিলে, মানুহবোৰ আগতকৈও বেছি আচৰিত হৈছে, সৱৰে বুকুত...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204634</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5787" sha1="co7ltkhvdp90cialu2easw1u5rpkb2d" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;৪৬
কুলাংগাৰ
পানীটোত দ-চাপৰিও বহুখিনি খহিল। বালিময় ভাঙণমাৰি চাপৰিটো বাৰু খহিছিল,
কিন্তু এই “লিকটা চাপৰিটো’ও যে খহিলে, মানুহবোৰ আগতকৈও বেছি আচৰিত হৈছে,
সৱৰে বুকুত পুৰণা মাটি-ভেটি এৰিব লগা সময়তকৈও অধিক ভয় সোমাইছে। দ-চাপৰি
এৰাৰ কথা আছিলেই, কিন্তু এতিয়াতো ৰওঁ বুলিলেও কোনো ৰোৱাৰ উপায় নাই।
‘এইবাৰ অকণমান সহায়ৰ বাবে কিছুদিন তয়ো থাক’, সুকন্যাই চন্দনক ক’লে।
নহয়, সি সোনকালে যাবলৈহে আহিছে, ক্লাছ বোলে ৰিজাল্ট নিদিয়াকৈয়ে হৈ আছে,
তাক সৰহকৈ টকা অলপ লাগে। কিতাপ-পত্ৰৰ দাম, প্ৰেক্টিকেলৰ বস্তুকে ধৰি সি কেইবাটাও
হিচাপ দেখুৱাইছে। তাৰ সকলো কথা বিশ্বাস কৰিবলৈ সুকন্যাই টান পোৱা হৈছে। এবাৰ
তাই ঘৰলৈ গৈ তাক লগ পাওঁতে তাৰ কিতাপৰ মাজত দামী উপহাৰ-কাৰ্ড কেইবাখনো
পাইছিল। বেলেগে তাৰ বস্তু চুবলৈ সাহ নকৰে, সি ভবা নাছিল সুকন্যায়ো সেইবোৰ খুলি
চাব। তাই কৈ থৈ আহিছিল, ‘তই এইবোৰত এনেই ধনবোৰ খৰচ নকৰিবি।' এইবাৰ
তাইৰ আন এটা সন্দেহো হ’ল, “তই সংগঠনত সোমাবলৈ যাব বিচৰা নাইতো? ইমান টকা
সঁচাকৈ কলেজৰ কামতে লাগেনে তোক?’মুখৰ কথা বেৰে শুনিলেও কাৰোবাক লগাই
যেন মাৰিয়েই পেলাব— তেনে ভাবত তাই ‘আলফা’টো ফুটাই ক'ব নোৱাৰিলে। ভাল
ভাল ল'ৰা কিছুমান বিদেশলৈ গৈ প্ৰশিক্ষণ লোৱাৰ কথা তায়ো শুনিছে, চন্দন পঢ়া-শুনা
ল'ৰা, তাৰ দৰে ল'ৰা এটা ঘৰৰ পৰা ভাগি দূৰলৈ গুচি গৈ ঘাটিত সোমোৱাটো অসম্ভৱ
নহয়, সোমাবলৈ টকা নালাগে যদিও গৈ পাবলৈ প্ৰথমেতো কিছু টকা লাগিব হাতত।
তাই তালৈ তীক্ষ্ণ প্ৰশ্নবোধক দৃষ্টি দিলে।
“হেই নাযাওঁ মই সংগঠনত! সেইবোৰৰ ম‍ই নিজেই ঘোৰ বিৰোধী। এইসোপাই
হ’বলা অসম স্বাধীন কৰিব পাৰে? সিদিনা অলকাৰ পুতেকটো সোমাইছে!' সমূলি দেখিব
নোৱৰা মানুহ এঘৰলৈ নিশা থকাকৈ যাৱ নেকি বুলি সুধিলে বিৰক্তিৰে উত্তৰ দিয়া দৰে
চন্দনে ক'লে, অলকাৰ পুতেকলৈ তাৰ মুখত তীব্ৰ উপহাস ফুটি উঠিল।
তাৰ ভংগীত সুকন্যা লগে লগে পতিয়ন গ'ল যে সি নাযায়, অলকাৰ পুতেকৰ
কথাটোত তাই আচৰিত হ’ল, ‘অলকাৰ পুতেকো গ'ল নে!’
‘এতিয়ালৈ বাকী আছে নে যাবলৈ! দেশখনৰ চাৰি-সীমাটোকে সিহঁতে ক'ব নাজানে,
এটাও ভাল মানুহৰ নাম শুনিছ নে সংগঠনত? নতুন ৰাষ্ট্ৰখন হ'লেই যেনিবা, কোনে
চলাব? ইমান সৰু ৰাজ্যখন, ইয়াতে সৱ পঢ়া-শুনাবোৰে চাকৰি পাব বুলি ভাব নেকি?
আমিয়েইবা কোন বেলেগ ৰাজ্যলৈ গৈ চাকৰি কৰোঁগৈ। নহ'লেতো গোটেই ভাৰততে
পাঁচশখনৰো অধিক ৰাষ্ট্ৰ দিবগৈ লাগিব। এইবোৰ সোপাই মৰিব, তই চাই থাক। ভাৰতবৰ্ষ
স্বাধীন কিয় হ'ব পাৰিলে বাৰু? তই কি ভাব বাৰু? ম‍ই কওঁ শুন। কাৰণ দুটা। দুটা
কাৰণতেই স্বাধীন হ’ল— তেতিয়া বন্দুকবোৰ উন্নত নাছিল আৰু মানুহে অহিংস আন্দোলন
কৰিছিল। এতিয়া যিবোৰ বন্দুক ওলাইছে, মানুহলৈ টোঁৱালে মানেই সি সাৰি নাযায়,&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>co7ltkhvdp90cialu2easw1u5rpkb2d</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৫৬</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74054</id>
    <revision>
      <id>204635</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:17:08Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;এটা পায়খানা তিনিটা নিয়ম 89 কিমান দূৰত ক'ত মানুহ আছে সৱ গম পোৱা হৈ গৈছে। এতিয়া বন্দুকৰ যুঁজ মানে অকাল মৃত্যু, আন কোনো ফলাফল নাই। আৰু এইবোৰ? এইবোৰনো কেইটা ঘাটৰ নাৱৰী...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204635</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="6068" sha1="0i3pno6f4vs92xran2bqqk4l9my797n" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;এটা পায়খানা তিনিটা নিয়ম
89
কিমান দূৰত ক'ত মানুহ আছে সৱ গম পোৱা হৈ গৈছে। এতিয়া বন্দুকৰ যুঁজ মানে
অকাল মৃত্যু, আন কোনো ফলাফল নাই। আৰু এইবোৰ? এইবোৰনো কেইটা ঘাটৰ
নাৱৰীয়া? জাহাজ দেখি চলোৱাৰ সপোন দেখিছে। জাহাজখন দি দিলে দিশ হেৰুৱাই
পাকঘূৰণি খাই কিহবাত খুন্দিয়াই জাহাজ ভাঙি-ছিঙি শেষ কৰি দিব। নিজেতো মৰিছ মৰ,
আনকো লগতে হাৰাশাস্তি কৰি মৰাৰ ফন্দিখন কৰিছনো কিয়? পৃথিৱীৰ কোন সংগঠনে
নিজৰ মানুহকে মাৰি-কাটি নিজক স্বাধীন কৰা দেখিছ?' সি ফৰফৰাই গাই গ'ল৷ এইবোৰ
অৱশ্যে তাৰ নিজা চিন্তা নহয়, গোপনীয় আড্ডাবোৰত আনৰ মুখত শুনি আহি সি গাইছে।
অৱশ্যে এইবোৰ বিশ্বাস সি নিজেও কৰে। নিজকে সাংঘাতিক চিন্তাশীল হৈ উঠা দৰে
বায়েকক দেখুৱাবলৈ লোকৰ বক্তব্যবোৰকে সি নিজৰ দৰে কৈ গ’ল, “সিহঁতে কথাবোৰ
এডভেঞ্চাৰ নিচিনা পাইছে। লক্ষ্যহীন সমাজত ৰোমাঞ্চকৰ লক্ষ্য এটা পাইছে৷ আন লক্ষ্য
একোৱেই পোৱা নাছিল। গাঁওখনত বা ঘৰত কাম পৰি থাকিলেও সেইবোৰত জীৱনৰ
একো ৰোমাঞ্চ বিচাৰি নাপাই হাবিলৈ দৌৰ দিছে। বীৰত্ব আহৰণ কৰাৰ নামত যাত্ৰাটো
সিহঁতে উলটি কৰিছে। এতিয়া বাস্তৱত সিহঁতৰো অস্তিত্ব নাই, সিহঁতৰ লক্ষ্যৰো উৱাদিহ
পাবলৈ নাই।' —এইকেইষাৰ সি শুনিছিল কলেজত আছুৰ সভা এখনত ভাষণ দিবলৈ
অহা মানুহ এজনৰ মুখত, সভা আৰম্ভ হোৱাৰ পূৰ্বে সিহঁত ভলণ্টিয়াৰ দুটামানৰ লগত
তেওঁ আড্ডা দি থাকোঁতে কৈছিল। দেখাই-শুনাই তেওঁ কোনো দলত নথকা বিশিষ্ট
মানুহ। কিবা এটা বাতৰি কাকতত লিখোঁতে তেওঁক সংগঠনৰ ল'ৰা কেইটামানে উঠাই
নিছিল, যুক্তিৰে উত্তৰ দি তেওঁ হেনো ওলাই আহিছিল। এটা কথাত চন্দন আচৰিত হৈছিল,
সেই আড্ডাত কোৱা বৰ বৰ কথাবোৰ মানুহজনে সভাখনতো ক'ব পাৰিলেহেঁতেন, কিন্তু
কোৱা নাছিল, বাৰে বাংকৰা সভা শুৱনি কৰা কিবা কিছুমানহে গাই থৈ তেওঁ গৈছিলগৈ।
বায়েকৰ সমুখত সাংঘাতিক বক্তৃতা এটা দি আজৰি হোৱা দৰে তাৰ মুখত মিচিকিয়া হাঁহি
এটা ওলাল।
সি বেছিকৈ গোৱা যেন পাই সুকন্যাই ক’লে, ‘হ’ব হ'ব। এইবোৰ তই মুকলিত গাই
বাই নফুৰিবি, টাউ-খুণ্ডা দিব শুনিলে।’
বেলেগত গাই থাকিলে সি যে মাৰ নোখোৱাকৈ সাৰিব পাৰিব, সিমানখিনি দম
তাৰ নাই। সুকন্যাৰ ভেকাহিটো শুনি মনলৈ কথাটো অহাত সি মনে মনে ৰ'ল। এইখিনিত
ঢেঁটুফালি চিঞৰিলেও দুঘৰৰ বাহিৰে শুনোতা আন মানুহ নাই যদিও বাহিৰত পলসৰ
ওপৰেৰে সংগঠনৰ এজাক ল'ৰা আহি কথাবোৰ শুনি আছেহি যেন লাগিল সুকন্যাৰ।
তাই শাসকৰ বিৰুদ্ধে প্ৰতিবাদ, বিপ্লৱ পছন্দ নকৰে। দেশৰ স্বাধীনতা যুঁজৰ সময়ত তাই
ডাঙৰ হোৱা হ'লে, তেতিয়াও তাই শাসকৰ প্ৰতিহে আকৰ্ষিত হ'লহেঁতেন। সেই যুঁজত
মৃত্যু হোৱাসকলৰ কাহিনীবোৰত এতিয়াও তাই যিটো ৰস বিচাৰে সেইটো নাপায়, কাহিনীত
ৰস পালেও তাই যোদ্ধাসকলৰ প্ৰতি সিমান আকৰ্ষিত নহয়। কুশল কোঁৱৰৰ কাহিনীটোত
তাই গাঁওবুঢ়াৰ চৰিত্ৰটোহে ভাল পায়, তাই জ্ঞান কৰে— - গাঁওবুঢ়াৰ চৰিত্ৰটোহে প্ৰকৃত&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0i3pno6f4vs92xran2bqqk4l9my797n</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৫৭</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74055</id>
    <revision>
      <id>204636</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:17:35Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;8b কুলাংগাৰ বাস্তৱ, কুশল কোঁৱৰ এটা তৎকালীন মুহূৰ্তৰ চৰিত্ৰ, সেইদৰে সাধাৰণ দিনবোৰত চলিব নোৱাৰি, সদায় চলিবলৈ হ'লে গাঁওবুঢ়াজনৰ দৰে চলিব পাৰিব লাগিব। ‘অলকাৰ পুতেকটো...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204636</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5517" sha1="bwdwla2ybs07d0b3e7ku4m7l3qjtzbj" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;8b
কুলাংগাৰ
বাস্তৱ, কুশল কোঁৱৰ এটা তৎকালীন মুহূৰ্তৰ চৰিত্ৰ, সেইদৰে সাধাৰণ দিনবোৰত চলিব
নোৱাৰি, সদায় চলিবলৈ হ'লে গাঁওবুঢ়াজনৰ দৰে চলিব পাৰিব লাগিব।
‘অলকাৰ পুতেকটো কি কৰিবলৈ গ'ল!’সুকন্যাই ভাবি ভাবি ক'লে। সি স্কুলত পঢ়ি
থাকোঁতে চুবুৰিৰ মাষ্টৰ লীলা তামুলীয়ে ঘৰুৱা আখেজত স্কুলতে ছল উলিয়াই এদিন
খুব পিটিলে, সেইদিন ধৰি সি ভয় আৰু খঙত স্কুললৈ নোযোৱা হ'ল, পঢ়া সিমানতে শেষ
হ'ল। পাছত সি মাকৰ পৰা ধন চুৰ কৰি পেপৰ খাবলৈ ল'লে। কেতিয়াবা মাকক দুই-
এচাট পিটেও। বাপেক নাই। লোকৰ ঘৰত ওখ তামোল গছৰ পৰা তামোল পাৰি দি
দুপইচা ঘটেও কেতিয়াবা, কিন্তু গোটেইখিনি পেপৰ খাই শেষ কৰে। পথাৰ পথাৰ হৈ
থাকে, বাৰীৰ বন একঁকাল হয়, মাকে যি পাৰে কৰে, সি মাথোঁ পেপৰ হুঁপি হুঁপি শুই
থাকে। কথাৰো তাৰ লাগ-বান্ধ নোহোৱা হ'ল। নামঘৰলৈ গ'লে মানুহে তাক কেৱল
খোল-পটুৱা ধুবলৈ লগায়। তেনেকুৱা ঘটনা কেইটামানৰ পৰাই লীলা তামুলীৰ
জোকোৱা নাম ৰাহু তামুলী হ’ল, ডাঙৰ-সৰু সৱেই আঁৰত সেই নামে আলাপ-আলোচনা
কৰে, কিন্তু তেওঁক ভালকৈ এষাৰো কওঁতা নোলাল, তেৱোঁ দৰমহা ঘটি বাহাদুৰিত
খাই আছে সদায়।
“কিন্তু আছুৰ ডিমাণ্ড আছে দেই!' চন্দনে আকৌ ক'বলৈ ধৰিলে, এইবাৰ চতুৰ
ভংগীৰে, ‘মই কেনেবাকৈ চাৰ্টিফিকেট এখন ঘটিবলৈ চাই আছোঁ ৰ। সেইখন দেখুৱালে
চাকৰিও সোনকালে পাম। কেউফালে আছুৰে মানুহ। সিহঁতৰ (সংগঠনৰ) মাজতো আছুৱেই
আছে বহুত, কিন্তু সিহঁতৰ লক্ষ্যটোৱেই ভুল, জীৱনটোৱেই ভুল। আছুৰ একো লক্ষ্য-
উদ্দেশ্য নাথাকিলেও জীয়াই থাকিব। আছুৰ কাম হ'ল সদায় এটা প্ৰভাৱ ৰখা।
লীডাৰকেইটাৰ ধনৰ মা-বাপ নাই, লীডাৰ হ'বগৈ নোৱাৰোঁ, পৰা হ'লেতো এজিপিত
যাব পাৰিলোঁহেঁতেন। লীডাৰ নহ'লে ৰাজনীতিত এনেই সোমাই লাভ নাই। এতিয়া
লীডাৰকেইটাক অলপ তেল দি চকুত পৰি ল'ব পাৰিলে কিবা অলপ সৰকোৱাই কাম।
আহিছোঁ বাৰু চকুলৈ, ভালেখিনি আহিছোঁ। মোৰ ভাষাটো ভালতো, বিবৃতি লিখা-মেলা
কাম দুটামান পাইছোঁ। তাৰে পৰা পেডৰ এখিলা ৰাখি থ'লে কি কৰিব? কৈ দিম, কিবাকৈ
চিঞাহী পৰি নষ্ট হ'ল! চহী থাকেই তলত, সংগঠনৰে মানুহ, দিয়েই দিয়ে মোক! নিজৰ
নামটো লিখি ল'লেই হৈ গ'ল।’
এইবোৰত সুকন্যাৰ সিমান আপত্তি নাই। ‘কৰিবও লাগে এনেকুৱা অলপ, নিজৰ
স্বাৰ্থত’,তাই ভাবে। কিন্তু তাক খোঁট মাৰি জোকাই তাই ক'লে, “নিজৰ চাৰ্টিফিকেট নিজে
লিখি ল'লে কি হ'ব? লোকে লিখি দিয়াটোহে আচল কথা।’
‘লোকে দিব নহয় বেলেগ। ৰহ, এইবোৰ নাপাওঁ কাৰণেহে সৰকাই লৈছোঁ। আৰু
শুন, এখন পাই লওঁ, তাৰ পাছত নিজে কত বাট মুকলি হ'ব, নিজে নিজে আহি থাকিব।
প্ৰথমে সেইখনকে দেখুৱাই ক'ৰবাত আৰু এখন! তাৰ পাছত দুখন দেখুৱাই ক'ৰবাত
আন এখন!”&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>bwdwla2ybs07d0b3e7ku4m7l3qjtzbj</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৫৮</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74056</id>
    <revision>
      <id>204638</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:17:52Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;এটা পায়খানা তিনিটা নিয়ম ৪৯ ‘অলকাৰ পুতেকটো যোৱাতহে বেয়া লাগিছে। মানুহজনী বৰ অকলশৰীয়া আছিল, তাকে ভৰসা কৰি নিজে কামবোৰ কৰি চলিছিল, এতিয়া ছাঁটো ভৰসা কৰিবলৈও ল'ৰা...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204638</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4520" sha1="0oin4xt1fvo09a0k1utzdnmmxmocbw3" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;এটা পায়খানা তিনিটা নিয়ম
৪৯
‘অলকাৰ পুতেকটো যোৱাতহে বেয়া লাগিছে। মানুহজনী বৰ অকলশৰীয়া আছিল,
তাকে ভৰসা কৰি নিজে কামবোৰ কৰি চলিছিল, এতিয়া ছাঁটো ভৰসা কৰিবলৈও ল'ৰাটো
নাই।' সুকন্যাই আকৌ উলিয়ালে।
‘সংগঠনলৈ গ'লে পাছত ৰাজ্যখন স্বাধীন হৈ দেশ হোৱাৰ লগে লগেই এনেই
চাকৰি পাব বুলি গৈছে। যোৱাবোৰৰ সৱৰে সেইটোৱেইতো আশাটো! পাছত এনেই
বহি বহিও দৰমহা পাই থাকিব— ভাৰতৰ স্বাধীনতা আন্দোলন কৰাবোৰে পাছত পাই
থকাৰ দৰে।'
“কোনদিনা মাৰি পেলায় নিশ্চয়তা নাই! সেইবোৰ ইয়ালৈকো আহিব নেকি বাৰু?”
“কোনবোৰ?”
“যিবোৰ গৈছে। এইবোৰলৈ আহি ঘাটি পাতিলে কোনে গম পাব!”
“নাহে। আন্দোলনবোৰ নগৰমুখী হৈছে এতিয়া৷ আগৰ নিচিনাকৈ গাঁৱলৈ আন্দোলন
নহা হ’লতো। সিহঁতৰ চকুও নগৰলৈহে।'
দুনিশা থাকি চন্দন গ'লগৈ। বেংকত থ'ব লগীয়াখিনি বিপুলে তাৰ হাতত দি পঠিয়ালে।
সি আহিলে এইটো কামত সকাহ পায় বিপুলে। ঘৰবোৰ ভাগ ভাগ হোৱাৰ পাছৰ পৰা
উত্তৰ পাৰৰ জ্ঞাতিকেইঘৰলৈ আগৰ দৰে যোৱাটো নোহোৱা হ'ল কাৰোৰে। সকাম-
নিকামত খবৰ দিবলৈও এতিয়া দুয়োফালৰ পৰাই সা-সুবিধা কমিল। আজিকালি উত্তৰ
পাৰত বিপুলৰ কাম কেৱল মাহেকে-পষেকে গৈ মথাউৰিৰ ওপৰৰ বজাৰখনৰ পৰা
বস্তু-পাতি অনা আৰু শহুৰেকৰ ঘৰলৈ যোৱা৷ বেংকৰ কামটো চন্দনক দিব পাৰিলে সি
বোকাগাঁৱৰ পৰা আগলৈ নগ'লেও চলি যায়। বেংকত ঘূৰিবলৈ বিপুলৰ এলাহে ধৰে,
ঠিক এলাহ নহয়, এইবোৰ কামত একপ্ৰকাৰৰ অনীহা আহে তাৰ মনলৈ।
জেকা বেৰ শুকাই নহ'লেই, দ-চাপৰিত দ্বিতীয়টো পানী উঠিল। এইবাৰ সোঁত
বহুত বেছি, চাপৰিটো খহাই অহা বাবেই হয়তো বাঢ়িছে।
পানী একাঠুৱাকৈ এসপ্তাহ গ'ল, ঘৰ ভাঙিবলৈ মানুহ নোলোলহি। “দিন গৈ থাকিলে
কি বা বিঘিনি ঘটে, পিছৰকেইটা পানীয়ে কি ৰূপ বা দেখুৱায়!' সুকন্যাৰ বাৰুকৈয়ে চিন্তা
হৈছে। ৰঘু নেওগৰ ঘৰখন লগতে আছে আৰু সিফালৰ গাঁও দুখনৰো কেইঘৰমান
এতিয়াও আছে বাবে তাই মনটো পাতল কৰি ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰিছে।
বৰষুণো আহিল। পানী বাঢ়িবলৈ ধৰিলে।
দুদিন, তিনিদিন, এসপ্তাহ - বৰষুণ এৰাৰ লক্ষণ নাই। পানী বাঢ়িয়েই আছে। বিচনাৰ
ওপৰত বিচনা উঠোৱাৰ পাছতো শুকোৱাৰ আশা দেখা নাই। ‘কি কৰা যায়?”&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0oin4xt1fvo09a0k1utzdnmmxmocbw3</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৫৯</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74057</id>
    <revision>
      <id>204639</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:18:18Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;50 কুলাংগাৰ “বিপুল’, আগফালে ঘৰটোৰ কাষতে খুঁটি এটা কচালি কচালি পুতি নাওখন বান্ধিবলৈ চেষ্টা কৰি নেওগে মাত লগালে। দুপৰীয়া সময়। চিপচিপীয়া বৰষুণ। বতৰ চাই আবেলি নে ৰ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204639</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4848" sha1="qvounba4wips5p1w8w9jolwlsg79m80" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;50
কুলাংগাৰ
“বিপুল’, আগফালে ঘৰটোৰ কাষতে খুঁটি এটা কচালি কচালি পুতি নাওখন বান্ধিবলৈ
চেষ্টা কৰি নেওগে মাত লগালে। দুপৰীয়া সময়। চিপচিপীয়া বৰষুণ। বতৰ চাই আবেলি
নে ৰাতিপুৱা ধৰিব নোৱাৰি।
I
নাৱৰ পৰা পানীলৈ নামি নেওগে খোজ দি দি ঘৰৰ ভিতৰলৈ সোমাল। পানীৰ
তলৰ বোকাত ভৰি সৰু গাঠিলৈকে সোমাইছে। গাটো পুনৰ চেঁচা লাগি গৈছে। বেৰৰ
লেও সৰিবলৈ বাকী নাই, সোঁতে ঘৰৰ ভিতৰতো তেওঁৰ গাত হেঁচা এটা দিছে। তেওঁ
বিচনাৰ সমুখ পালেহি। ‘পানী আৰু উঠিব, বুজিছানে?’, তেওঁ বিপুলক ক’লে।
“ছাৰ বেলেগ কাণ্ড এটা হৈছে নহয়! মানুহ উঠি থকা বাবে বিচনাৰ খুঁটাবোৰ তললৈ
বহি গৈছে নহয় বোকাত!' বিপুলে ভয় খাই ক'লে।
তেওঁ ওপৰলৈ চালে। “তোমালোকৰো চিলিংখন মজবুতেই। ম‍ই এতিয়াই পাৰিলে
আমাৰ এওঁক চিলিঙলৈ উঠামগৈ, তাকে ভাবি আহিছোঁ। ৰাতিয়েই ওপৰৰ বিছনাতো
পানী উঠিবই, তেতিয়া কি কৰিবা? দুইটা লাগো, নে কি কোৱা? বাঁহ-কাঠ কেইডালমান
চিলিঙৰ তলত পথালিকৈ সুমুৱাই মানুহ থাকিব পৰা কৰি দিওঁ!”
নেওগৰ কথা শুনি বিপুলে সুকন্যাৰ চকুলৈ চালে— কামটো উচিত নে অনুচিত
সুকন্যাই কি কয়।
বিপুলৰ ভাবটো বুজিব পাৰি সুকন্যাই কাৰোলৈকে নোচোৱাকৈ লাহেকৈ স্বগতোক্তি
কৰাৰ দৰে ক'লে, উপায়তো নাই, সেইটোৱেই কৰিব লাগিব!’লগে লগে বিপুলে সন্মতিৰে
নেওগলৈ চালে। চিলিঙত উঠিলেও অকণমানি মুধটোত দিন-ৰাত কেনেকৈ পাৰ কৰিব
পৰা হ’ব? তাৰ চিন্তা লাগিছে। কিন্তু বেলেগ উপায় আৰু একো নাই এতিয়া।
নেওগে ক’লে, ‘ব’লা, মোকো অকণমান লাগি দিয়াগৈ। মই বাঁহ তিনিডাল উঠাই
থৈ আহিছোঁ। তক্তা দুচটামান তুমি লৈও আহিব পাৰিবা।
বিপুল নামি গ'ল।
চিলিঙত আঠ দিন পাৰ হৈ গ'ল। এবেগেত তলেৰে পানী, কোনোদিন যেন নুশুকাবই।
মূধৰ জলঙাৰে চৌব্বিছ ঘণ্টাই চকুত পৰে কেৱল সোঁত, দূৰে দূৰে ওপৰলৈ ওলাই থকা
নলৰ আগ কেইটামান এমুঠন ওখ ঘাঁহৰ দৰে হৈ সোঁতৰ সৈতে যুঁজি থাকে অহৰহ,
এফালেদি গাঁও দুখনৰ বাকী থকা ঘৰকেইটাৰ নিৰ্জীৱ মূধবোৰ।
মানুহৰ সৈতে ভাগি পৰাৰ ভয়ত চিলিংখনলৈ বেছি বস্তু উঠাবও নোৱাৰিলে সিহঁতে।
আলমাৰি-মিটশ্বেফবোৰ পানীত ডুবি আছে, খুৰাবোৰ বোকাত পোত গৈছে, কিমান বস্তু,
কাপোৰ-কানি, কিতাপ-আলোচনী নষ্ট হ'ব ঠিক নাই। জুয়ো ডাঙৰকৈ জ্বলাব নোৱাৰি,
ওপৰৰ টিঙত লাগিবগৈ। ‘বাহিৰৰ জগতখনত কিবা মহাপ্ৰলয় চলি আছে নেকি বাৰু?&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>qvounba4wips5p1w8w9jolwlsg79m80</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৬০</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74058</id>
    <revision>
      <id>204640</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:19:01Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;এটা পায়খানা তিনিটা নিয়ম ৫১ পৃথিৱীত মানুহবোৰ আছে নে? পৃথিৱীখন ধ্বংস হ'বলৈ ওলাইছে নেকি? সেইটো খবৰকে কোনে ক'ৰ পৰা আনি দিব?' বিপুলে নেদেখাকৈ সুকন্যাই চকুপানী টুকিছে।...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204640</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5422" sha1="r290d4yv0n3rn6z8dl5h7lckhvc14f5" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;এটা পায়খানা তিনিটা নিয়ম
৫১
পৃথিৱীত মানুহবোৰ আছে নে? পৃথিৱীখন ধ্বংস হ'বলৈ ওলাইছে নেকি? সেইটো খবৰকে
কোনে ক'ৰ পৰা আনি দিব?' বিপুলে নেদেখাকৈ সুকন্যাই চকুপানী টুকিছে। কেনেবাকৈ
সি দেখিলে এটায়ো কান্দোন ধৰি ৰাখিব নোৱাৰিব। পানীত দূৰৰ গাঁও দুখনৰ মাত-কথা,
দাৰ ঘাপ একোটাৰ শব্দও আহি ইয়াত পাইছেহি, কান্দোন কিমান দূৰলৈ ফাটি যায় ঠিক
নাই। তাই চম্ভালি আছে নিজকে।
বিপুলে সোঁতৰ দিশত দুটা খুঁটা পুতি নাওখন দুয়ো মুৰে বান্ধি থৈছে, যাতে সোঁতত
ইফাল-সিফাল কৰি এটা মূৰে ঘৰটোত খুন্দিয়াব নোৱাৰে। ৰাতিপুৱা সি এটা মুধৰ বেৰখন
খোলে, আৰু বাঁহ এডালৰ এটা মূৰ নাওখনৰ টিঙত থকা ৰছী এডালত হাঁকুটিয়াই পাক
খুৱাই লৈ আনটো মূৰ ঘৰটোত বান্ধি লয়। তাতে ধৰি ধৰি পানীৰে গৈ সি নাৱত উঠেগৈ।
সাঁতুৰিব পাৰে সি, কিন্তু ইমান দ পানী, গোটেই মুকলি, তলত পলস, কেনেবাকৈ সোঁতত
উটি গ'লে কি হ'ব!
নাওখনত প্ৰথম উঠি লোৱাৰ আগতেই বা পাছতেই সি কিহবাত ধৰি লৈ ডিঙিলৈকে
গাটো পানীত ডুবাই দিয়ে, যেন অদৃশ্য কোনোবাই মনে মনে দেখি থাকিলেও তাৰ গাৰ
সঞ্চালন বুজি নাপাওক, সি পিন্ধি থকা চুৰিয়াখনৰ পোন্ধটো এহাতে খুলি কঁকাললৈ
উঠায়, আৰু পানীৰ তলতেই পায়খানা ত্যাগ কৰে। মলবোৰ ওপৰলৈ উঠি গাত লাগিবলৈ
নাপাওঁতেই সোঁতে ঠেলি লৈ গুচি যায়।
সি আজৰি হৈ নাওখন মূধলৈ পথালিকৈ লৈ আনে, দুয়ো মুৰে নাওখন জোখত
বান্ধি লৈ এফালে সি ধৰি থাকে। সুকন্যাই এখন ভৰি নাৱত আৰু আনখন ভৰি চ’তিটোত
ৰাখি এখন হাতেৰে মূধৰ খুঁটাটোত টেপা মাৰি ধৰি লয়, আনখন হাতৰে তাই মেখেলা-
চাদখিনি অলপমান কোঁচাই লৈ পায়খানা কৰে। সেইখিনি সময়ত বিপুল-বাবাই তাইলৈ
পিঠি দি থাকে। তাই পায়খানা কৰা নেদেখিবলৈকে নেওগৰ ঘৰৰ পৰা নেদেখা মুধটো
সিহঁতে বাচি লৈছে। কোনেও নেদেখোঁতে মানুহজনী টুপুং কৰে বুলি বিপুলে প্ৰমাদ গণি
থাকে। সুকন্যাৰো ভয় লাগে, তাতোকৈ বেছি তাইৰ লাজ লাগে— ওপৰটো গোটেই
মুকলি, তলটো পানীৰে সম্পূৰ্ণ সমান, আকাশৰ তলতে গোটেই পৃথিৱীখন এটা পায়খানাৰ
নিচিনা লাগে তাইৰ। গা ধোৱা কামটো তাই মেখেলা-চাদৰেৰে সৈতে নাৱৰ ওপৰতে
যেনে তেনে কৰে।
বাবাৰ ব্যৱস্থাটো নাৱৰ পৰাও হয়, মূধৰ পৰাও হয়। কোনোবা এটাই তাৰ হাত
দুখনত ধৰি, ভৰি দুখন এঠাইত থ'বলৈ দি গাৰ মাজটো বেঁকা কৰি দিয়ে।
বোকা পানীবোৰেৰে গা ধুই ধুই সিহঁতৰ ছালত তৰপ বান্ধি গৈছে। খাবলৈকে
পানীৰ অভাৱ। বাল্টিত জমা কৰি থ'লে দিনটোৰ মূৰত এফাল গেদ বহে, ওপৰৰ এফাল
বেলেগ এটা বাল্টিলৈ বাকি গৰম কৰি খায়। তাৰ পাছতো বাচন-বৰ্তনত চেকা লাগিছে।
খৰিতো নায়েই, কোচিনো শেষ হ'বগৈ এতিয়া!&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>r290d4yv0n3rn6z8dl5h7lckhvc14f5</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৬১</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74059</id>
    <revision>
      <id>204641</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:19:58Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;৫২ কুলাংগাৰ ভয়ত ৰাতি পূৰাকৈ শোৱা হোৱা নাই সিহঁতৰ। ৰাতিপুৱা উঠা দেৰি হৈছে। দিনটো ৰাঁই-জাঁই লাগি থকা হৈছে। বহু দিনৰ মূৰত ৰ’দটোৱে ডাৱৰ খান্দি ফুটা উলিয়াই ইয়ালৈ আহ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204641</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4491" sha1="2fnupp46ymnfb6m2oackrze0ondke1e" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;৫২
কুলাংগাৰ
ভয়ত ৰাতি পূৰাকৈ শোৱা হোৱা নাই সিহঁতৰ। ৰাতিপুৱা উঠা দেৰি হৈছে। দিনটো
ৰাঁই-জাঁই লাগি থকা হৈছে।
বহু দিনৰ মূৰত ৰ’দটোৱে ডাৱৰ খান্দি ফুটা উলিয়াই ইয়ালৈ আহিবলৈ চেষ্টা কৰি
থকা যেন লাগিল। সুকন্যাই পায়খানা কৰি থাকোঁতেই মানুহ দুজনে মাত দিলেহি, “বিপুল!
নেওগ ছাৰ!’সুকন্যাই লাজতে আধা কৰাকৈয়ে সামৰিলে। বিপুলে মানুহ দুজনক চিঞৰি
ক’লে, ‘অকণমান সেইফালেই ৰ'ব দেই!”
তাই লৰালৰিকৈ গাটো তিয়াই চিলিঙলৈ উঠিল। মানুহ দুজন দূৰতে আছিল, পানীৰ
ওপৰত থকা বাবেহে মাতটো ওচৰত যেন লাগিছিল।
তেওঁলোক কাষ পালেহি। ‘হে ঈশ্বৰ! আমি পাতিহে আছিলোঁ— পানী ভালকৈয়ে
উঠিছে! কিন্তু এনেকুৱা যে অৱস্থা ভাবিবই পৰা নাছিলোঁ নহয়! এইখন অথাই সাগৰত
কেনেকৈ আছা তোমালোক! আমি এনেইহে চাবলৈ আহিছিলোঁ। দ-চাপৰি যি দ-চাপৰি
ঐ!’ মানুহ দুজনে বিননি জুৰিলে।
মূধৰ মাৰলি এটাত ধৰি তেওঁলোকে নাওখন ৰাখিলে, ‘আজিৰ পৰা শুকাব বুইছা!
বতৰে কৈছে। নহ'লে আমি নাৱতে তোমালোক মানুহকেইটাক লৈ যাব পাৰোঁ। কিন্তু
শুকাব পানী। কাইলৈও চাওঁ, আমি আহি যাম, নুশুকালে দুয়োঘৰকে লৈ যাম। মিচিংগাঁও
দুখনৰো একেই অৱস্থা চাগে? সেইফালেও এপাক যাওঁ ৰ’বা।’
‘একেই অৱস্থা সৱৰে’, বিপুলে ক’লে, “ইয়াৰ পৰা দেখি থকাখিনিয়েই ওলাই আছে।
মূধতে মানুহবোৰ। বলিনহঁত আহি আছে দুই-এবাৰ। বহুত দিন হ'ল নহয়, খাবলৈতো
বহুতৰ একোৱেই নাই। সিদিনা বলিনহঁতে মৰসাহ কৰি গৈ বজাৰ কৰি আনিলে, আমাৰো
চাউলেই কমি আছিল, আনি দিলে এবস্তা।’
‘এটা কাম কৰোঁ ৰ’বা। আমি কাঠ-বাঁহ কেইটামান আৰু মানুহ দুটামানো লৈ আহোঁ।
তক্তা দহখনমান গোটাব লাগিব। বাহিৰত চাং এখন কৰি দিওঁ। তোমালোক মানুহকেইটা
দিনটো চাংখনত থাকিব পাৰিবা। একেৰাহে এই মূধৰ ভিতৰত সোমাই থকাতো কম কথা
নহয়!'
‘বৰষুণ দিলেতো সকলো চফা। ভিতৰতে সোমাব লাগিব।' বিপুলে হতাশাৰে ক'লে।
“নাই, বৰষুণ নিদিয়ে আৰু। কাইলৈৰ পৰা ৰ'দ ওলাব। অকণমান সময় থাকিব
পাৰিলেও তোমালোকে সুখ পাবা।’
‘সৰু ল’ৰাকণ ভালেই আছে? এই মুকলিখনত, বতাহখনত ল'ৰাটো ৰাখিব পাৰিছে হে
দেই! ভাল প্ৰতিপাল কৰি ৰাখিছে দেই। আইক মানি গৈছোঁ!' আনজনে ক'লে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>2fnupp46ymnfb6m2oackrze0ondke1e</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৬২</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74060</id>
    <revision>
      <id>204642</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:20:59Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;এটা পায়খানা তিনিটা নিয়ম ৫৩ ‘অকণো বতাহ লাগিবলৈ দিয়া নাই। এইবোৰ চাওক, গাত কাপোৰ কিমান! তাৰ বাবে পানী দুবাৰ উতলাওঁ। নহ'লে ক'ত! ডাঙৰ মানুহেই পৰোঁ পৰোঁ অৱস্থা লাগি আছে...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204642</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="2903" sha1="9p9wu3ngmcmw67078xe1yqugng4nw79" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;এটা পায়খানা তিনিটা নিয়ম
৫৩
‘অকণো বতাহ লাগিবলৈ দিয়া নাই। এইবোৰ চাওক, গাত কাপোৰ কিমান! তাৰ
বাবে পানী দুবাৰ উতলাওঁ। নহ'লে ক'ত! ডাঙৰ মানুহেই পৰোঁ পৰোঁ অৱস্থা লাগি আছে
কোনো সময়ত।' সুকন্যাই ক'লে।
ডাৱৰ আঁতৰিল, বৰষুণ বন্ধ হ'ল, কিন্তু পানী লগে লগে নুশুকাল।
চিলিঙৰ পৰা তললৈ নমাৰ পাছত, নিশা ভিতৰলৈ ফ্ৰেৰফেৰকৈ বতাহ সোমাইছে,
বেৰবোৰত লেওৰ নামত পলসৰ চেকাবোৰহে লাগি আছে। ‘ভেটি শুকুৱাৰ পাছত ঠিক-
ঠাক কৰালৈ মানুহৰ আধ্যা পৰিব, কম গেলেকানি হ'ব নেকি! আকৌ কোন সময়ত
পানী সোমাইহি ঠিক নাই! আকৌ বা কিমান পানী আহে! এইবাৰ বা কেনেকুৱা ৰূপ
লয়! পইচা-পাতি সৰহকৈ দি হ'লেও মানুহ দুটামান মাতক, বোকা নুঠোতেই হৰিচাপৰিলৈ
যাবগৈ লাগে। কোনে কাৰ ঘৰ তুলি নিব? নিজৰে জীৱন বচোৱাৰ চিন্তা। নামাতিলে
কোনো নাহে। আপুনি কওকগৈ যাওক। নেওগৰ সৈতে গৈ সিদিনা অহা মানুহ কেইজনকে
মাতি আহকগৈ যাওক।' সুকন্যাই বিপুলক ক’লে। সি একেবাৰতে বুজি পালে৷ নেওগ
বিপুল দুয়ো হৰিচাপৰিলৈ ওলাল।
সুকন্যাই ভাবিলে, ‘এইদৰে কিমান চলিবা? এইবোৰ জানো ঘৰ-দুৱাৰ হ'ল! কমকৈ
হ'লেও হৰিচাপৰিতো পানী সেয়া সোমাইছেই। প্ৰতিবাৰে বাৰী-ভেটিত পানী সোমোৱাটো
কম জঞ্জাল নেকি, কিবা এটা গজিলেও মৰিব! একেবাৰে যদি সিপাৰলৈ যোৱা নহয়,
ইয়াত ঘৰ সলাই থাকোঁতেই জীৱনটো যাবগৈ। যেনে-তেনে উত্তৰ পাৰত মাটি অকণ
কিনিবই লাগিব।'&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>9p9wu3ngmcmw67078xe1yqugng4nw79</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৬৩</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74061</id>
    <revision>
      <id>204643</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:22:33Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;58 চকুলো দৰ্শন ‘হে’ৰা, জেগা ঠিক কৰি আহিছোঁ! নেওগে-ময়ে ওচৰা-ওচৰিকৈ খুঁটা এটা এটা থিয় কৰি আহিলোঁ। কাইলৈ মানুহ কামলৈ আহিবই। হে হৰি! বাপে! গোটেই চাপৰিটোত পৃথিৱীত নথকা ব...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204643</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3897" sha1="874xp77hhlnu78v9km6t0zawpbjehlk" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;58
চকুলো দৰ্শন
‘হে’ৰা, জেগা ঠিক কৰি আহিছোঁ! নেওগে-ময়ে ওচৰা-ওচৰিকৈ খুঁটা এটা এটা থিয়
কৰি আহিলোঁ। কাইলৈ মানুহ কামলৈ আহিবই। হে হৰি! বাপে! গোটেই চাপৰিটোত
পৃথিৱীত নথকা বন নাই! কৰঙা, বিৰিণা, মাদুৰি, কঁহুৱা, নল, , লুহীয়া, খাগৰি, খেৰ, উলু,
ইকৰা, ...। আকৌ ঝাঁও, খৰিমৰাবোৰ আছেই! বাঁহহে নাই, এজোপাও নাই। বাঁহ বেলেগৰ
পৰা কঢ়িওৱা!’হৰিচাপৰিৰ পৰা ঘূৰি আহি বিপুলে সুকন্যাক ক’লেহি।
“কিমান মানুহ বহিলহি?’তাই সুধিলে।
‘আমাৰ গাঁওখনৰ নামটোও এতিয়া হৰিচাপৰি হ'ল তাৰমানে; পঁচিশ-ত্ৰিশ ঘৰমান
বহিলহি। আমাৰ কিন্তু সেইটো শাৰীত নহয়। মোৰ স্কুলখন চাপৰিৰ একদম মাজত
পাতিছে, গাঁৱৰ পূব মূৰত, গাঁওখন পূবা-পশ্চিমাকৈ, তাৰ পাছতে নামনিলৈ মিচিং গাঁও
দুখন, সিহঁতে নাম লৈছে— গালুকবিল আৰু বঠামাৰি। তাতো সিমান সিমান মানুহ।
আমাৰ শাৰীটো হ'ব স্কুলৰ পৰা এক কিলোমিটাৰ এইফালে, সিটো শাৰীৰ সমুখত।
নতুনকৈ অহা মানুহবোৰ আমাৰ শাৰীত বহিবহি, কাইলৈ দুঘৰ আহিব। পূবলৈ ঢেৰ মাটি
আছে, আৰু দুই-তিনিখন গাঁও পাছত আহিব পাৰিব। নেওগৰ স্কুলখনহে বঠামাৰিত
পৰিল।’
“সিটো শাৰীৰ লগত বহিবলৈ আমাক হাক দিলে নেকি?”
‘নহয়, মোৰ স্কুলৰ পোনতে দক্ষিণৰ সুঁতিটোৱে ভাঁজ লৈছে, মানুহ বহিবলৈ মাটি
কমি যাব। এইফালে কিন্তু দূৰ আছে নদীৰ পৰা। স্কুল আৰু আমাৰ মাজতে বিল এখন
আছে, সেইকাৰণে আমি এইপাৰে বহিব লগা হ'ল। সৰু বিল বাৰু, বাম, খৰালি শুকাই
যাব।'
“মুকলি হৈ আছে নে কিবা কাটিব লাগিব?' কাটিব লগা থকা মানেই ওপৰঞ্চি
কমেও দুদিন খৰচ, আৰু দুদিনো ইয়াত নাযায়-নুপুৱায় লাগিছে সুকন্যাৰ।
‘ক’ত মুকলি পাবা! সেইখন গোটেই কৰঙানী। অকণমান সেৰেঙা চাই তাতে খুঁটাটো
পুতি আহিছোঁ। একেবাৰে গৈ লৈহে সমুখৰবোৰ কাটিব লাগিব, বিক্কুম হাবি। মানুহবোৰৰ
ঘৰৰ আগে-কাষে কৰঙাবোৰ কাটি সৱ মঘা। কটায়ে কাটিয়েই আছে। হে প্ৰভু! সেইবোৰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>874xp77hhlnu78v9km6t0zawpbjehlk</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৬৪</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74062</id>
    <revision>
      <id>204644</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:22:53Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;চকুলো দৰ্শন ৫৫ কেতিয়া শুকাব! মুঢ়াবোৰ পচিবতো লাগিব! এডাল কেঁচা মঘা ভৰিত সোমালে ঘমঘণ্টা বাজি যাব!” ‘এ হ’ব দিয়ক! মঘা এডাল সোমালে ঘমঘণ্টা নাবাজে। ঘমঘণ্টা বাজিবলৈ বা...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204644</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4728" sha1="aj6uf2zw5xq9r5q6v5rrfnghvsdj2ex" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;চকুলো দৰ্শন
৫৫
কেতিয়া শুকাব! মুঢ়াবোৰ পচিবতো লাগিব! এডাল কেঁচা মঘা ভৰিত সোমালে ঘমঘণ্টা
বাজি যাব!”
‘এ হ’ব দিয়ক! মঘা এডাল সোমালে ঘমঘণ্টা নাবাজে। ঘমঘণ্টা বাজিবলৈ
বাকী আছেগৈ নেকি?' বিপুল আচৰিত হোৱা ৰূপটো দেখি সুকন্যাৰ মুখত তাচ্ছিল্য
ভাব ফুটি উঠিল, তাই ঘমঘণ্টাটো হেঁচা মাৰি জোৰকৈ ক'লে। আগতে নুশুনা শব্দবোৰ
বিপুলৰ মুখত শুনিলে তাইৰ খঙে টিঙিচকৈ মৰা হৈছে। বিশেষকৈ, মাজুলীলৈ আহি
এইবোৰ ঠাইত শুনি।
“হে ম‍ই কৈছোঁহে ৰ’বাচোন। তুমি কেলেই তেনেকৈ কোৱা? দুটা মানুহৰ চেণ্ডেল
ফালি মঘা সোমাই... লেঙেৰাই লেঙেৰাই কাম কৰি আছে। বিপিন যে, তাৰ ভৰিৰ পতা
ফুটি ওপৰেদি মঘা ওলাই গ'ল!”
“হব হ’ব! সেইবুলি আপুনি এই মাজুলীয়াল শব্দবোৰ কৈ নাথাকিব। ক'ৰ ঘম-
ঘণ্টা নে ঘম-তিলিঙা! অলপ শিকক ভাল কথা ক'বলৈ। এই খোকখনত সোমাই ভূত
হৈ থকাটোকে ভাবিছে নেকি সদায়? মাজুলীয়ালজাকৰ নিচিনা হৈ নাথাকিব সদায়।
বাগৰি ফুৰিবলৈ জনমটো দিয়া নাই নহয়, নিগাজীকৈ যোৱাতো মানুহে ভাবিব পাৰিব
লাগে।’
সুকন্যাই ৰহস্যপূৰ্ণভাবে উনুকিয়াব খোজা কথাটো বিপুলে ঢুকি নাপালে, তায়ো
জানে— সেইকণ সংকেতত বিপুলে বুজিব নোৱাৰে, কিন্তু তাইৰ খংটো বাঢ়ি গ'ল।
বেলেগ ঠাই এটুকুৰাত মাটি কিনাৰ কথাটো ভাবিব লাগিছিল বিপুলে নিজেও। হৰিচাপৰিতো
খহনীয়াই ধৰিলে কৰিব কি, সেই চিন্তা তাৰ মনলৈ অহা নাই। কোনোবা হৰিচাপৰিলৈ
গৈছে, গতিকে লগতে সিও উঠি যাব; তাই দুই-এষাৰ পৰামৰ্শ দিছে, সি সেইখিনিকে
পালন কৰিব। তাতকৈ বেছি সি নাভাবে কিয়? অতি সোনকালেই সিপাৰত মাটি এটুকুৰা
লোৱাৰ চিন্তাটো তাইৰ মনত সোমোৱাৰে পৰা বিপুললৈ খং উঠিয়েই আছে।
বিপুলে দেখিলে, তাই বলকনি আৰম্ভ কৰিলে। ৰূপটো দেখি সি দমকা খাই মনে
মনে আঁতৰি ৰ'ল।
পাছদিনাই অহা মানুহকেইজন চাৰিদিন ধৰি নাহিল, পানী কমা বাবে তেওঁলোকে
নিজৰ কামৰ পৰাই আজৰি পোৱা নাই। বিপুলে চৰিয়া এটাৰে মাটি কঢ়িয়াই ভেটিটো
আৰম্ভ কৰিলে। ঠাইখনৰ এতৰপহে কাঠ-মাটি, একোৰ মাৰিলে বালি ওলায়। পাঁচদিনৰ
দিনা তেওঁলোক আহিল, বেলেগ এটা চাপৰিৰ পৰা বাঁহ কঢ়িয়াওঁতে দিনটো গ'ল।
দ-চাপৰিত ঘৰৰ ভেটিৰ পৰা পানী গ'ল, কোহোনাই পলস টনাৰ পাছতো সুদা
মাটিত ভৰি থ'ব পৰা হোৱা নাই। হৰিচাপৰিত কাম ভবা গতিত আগবঢ়া নাই। নেওগৰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>aj6uf2zw5xq9r5q6v5rrfnghvsdj2ex</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৬৫</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74063</id>
    <revision>
      <id>204645</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:23:22Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;৫৬ কুলাংগাৰ ঘৰ আজি নিওঁ কালি নিওঁ কৰি আছে। গধূলি গধুলি সুকন্যাই বিপুলক তাগিদা দি আছে, ‘পইচা দি কৰোৱা কাম, আপুনি নিজে কথা পাতি ৰস দি বহুৱাই নথ'ব মানুহক।' পাছবেলা সোনকা...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204645</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4404" sha1="mcdocn2r281oatbjd8hjt5ams9v73ww" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;৫৬
কুলাংগাৰ
ঘৰ আজি নিওঁ কালি নিওঁ কৰি আছে। গধূলি গধুলি সুকন্যাই বিপুলক তাগিদা দি আছে,
‘পইচা দি কৰোৱা কাম, আপুনি নিজে কথা পাতি ৰস দি বহুৱাই নথ'ব মানুহক।'
পাছবেলা সোনকালতে বিপুল হৰিচাপৰিৰ পৰা ঘূৰি আহিল, লগত মানুহ এজন।
“আকৌ ঘুৰি যাবলৈ সময় নাই, সোনকালে আহিল দেখোন আজি?' সুকন্যাই দূৰৰ
পৰাই সুধিলে।
‘ঘৰ কাইলৈ হৈ যাব আমাৰো। আমি আহোঁতে খুঁটা পুতি হৈ গ'ল, ঠাহৰ কামো
শেষ। তাত দুজন মানুহ লাগিয়েই আছে, গধূলিলৈ মানুহ সোমাব পৰা হৈ যাব। কাইলৈ
ইয়াৰ পৰা পুৱাবেলাই গুচি যাম। আমি সোনকালে আহিলোঁ মানে, টিউৱেলটো দুয়োটা
লাগি উঠাই পেলাওঁ। তুমি বাচনবোৰ উলিয়াই দিয়া, ৰাতিপুৱালৈকে পানী জমা কৰি
দিওঁ। টিউৱেলটো উঠাই এওঁ লৈ যাব। কাইলৈ ৰাতিপুৱা বহুৱাবই লাগিব। '
কাইলৈ ঘৰ হৈ যোৱাটো বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰি সুকন্যাই লগত অহাজনৰ চকুলৈ
ভালকৈ চালে। তেওঁ ক'লে, ‘হয়, খুঁটা পুতিলে।’এটা কৌশলী উত্তৰ।
খা-খবৰবোৰ শুনি শুনি বাবাই বুজিছে, নতুন ভেটিটোৰ ওচৰতে নল নাই। ৰাতিপুৱা
যাবলৈ ওলাই সি বিপুলক সুধিলে, 'বাবা, আমি আকৌ নল দেখা নাপাওঁ ন?'
‘আছে দূৰত। ঘৰৰ ওচৰতে নাই।”
“ইয়াৰ পৰা মই লৈ যাম দেই কেইজোপামান।'
‘এইবোৰ নোৰোৱে নহয়!' মানুহ এজনে ক'লে।
‘এনেই পুতি দিম।’ বাবাই তেওঁক ক’লে।
বেচি হাক দি নাথাকি এজনে নলৰ তিনিটা মুঢ়া উঘালি ল'লে, মাটি কোমল হৈ
আছে, তলৰ শিপালৈকে উঠি আহিল।
এৰি থৈ যাবলগা নিজৰ বাৰী-ভেটিৰ ফুল-ফলৰ সঁচৰ দৰে বাবাই নলৰ সঁচ নিবলৈ
বিচৰা দেখি, আটাইৰে মনত ঠাই টুকুৰাৰ সাধাৰণ পৰিৱেশটো জাতিষ্কাৰ হৈ উঠিল।
খৰালি বা পানী নুঠা বাৰিষাৰ দিনবোৰত ইয়াত থাকি সুকন্যাৰো সম্পূৰ্ণ বেয়া লগা
নাছিল; কোনো হাই-উৰুমি নাই, মিছামিছি আহোঁতাও নাই, যাওঁতাও নাই, কেতিয়াবা
এছাটি বতাহ, বতাহৰ সুহুৰি, দুপৰীয়া গৰু-ম'হৰ মাত, দূৰৰ ঘণ্টাধ্বনি, বৈকুণ্ঠ সৰকি
চৰাবলৈ অহা দৰে সৰু গৰখীয়া ল'ৰা একোটা, চিৰ-ৰহস্যৰ সন্ধানত ব্ৰতী থকা বাসিন্দাৰ
দৰে অকলশৰীয়া ঘৰ দুটা। খহাই নহা হ'লে, দ নোহোৱা হ'লে, কিজানি ইয়াতেই নগৰ
এখন গঢ়ি উঠিলহেঁতেন, প্ৰাকৃতিক নিৰ্যাসেৰে ভৰপূৰ হৈ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>mcdocn2r281oatbjd8hjt5ams9v73ww</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৬৬</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74064</id>
    <revision>
      <id>204646</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:23:48Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;চকুলো দৰ্শন ৫৭ হৰিচাপৰিত ভেটিটোৰ চাৰিওকাষে বেৰৰ দৰে হাবিখন থিয় হৈ আছে, অকণমান মাজলৈ সোমাই গ'লেই মানুহ দেখা নোপোৱা ডাঠ। জোপোহাৰ আঁৰে আঁৰে বাঘ-সিংহ বহি থকা দৰে অ'ত-ত'...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204646</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5606" sha1="6rf2r8rjgp02pe074ilulnsvjo8mo43" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;চকুলো দৰ্শন
৫৭
হৰিচাপৰিত ভেটিটোৰ চাৰিওকাষে বেৰৰ দৰে হাবিখন থিয় হৈ আছে, অকণমান
মাজলৈ সোমাই গ'লেই মানুহ দেখা নোপোৱা ডাঠ। জোপোহাৰ আঁৰে আঁৰে বাঘ-সিংহ
বহি থকা দৰে অ'ত-ত'ত মিটশ্বেপ-ট্ৰাংক-টোপোলাবোৰ পেলাই থৈছে। ৰোমাঞ্চকৰ
অভিযান চলোৱা দৰে কাষৰ কৰঙাৰ মাজে মাজে ঘুৰি ঘুৰি বাবাই বস্তু-বাহানিবোৰ খুচৰি
তাৰ কটাৰীখন বিচাৰি উলিয়াই ল'লে। নলৰ মুঢ়াকেইটা ৰুবলৈ ঠাই অকণ বিচাৰি লৈ সি
কটাৰীখনেৰে গাঁত খন্দাত লাগিল।
অকণমান দূৰৰ কোনোবাফালৰ পৰা ‘উ উ উ উ’কৈ একেলেথাৰিয়ে অস্বাভাৱিক
শব্দকেইটামান তাৰ কাণত পৰিল। সি ভালকৈ মন কৰিলে, কোনোবাই কান্দিছে,কান্দোনটো
চেপি ধৰিছে। কোনে কান্দিছে সি ধৰিব নোৱাৰিলে।
সি উঠি মাতটো বিচাৰি গ'ল। চাঙিৰে ভেটি উঠাই থকা মানুহ দুজনে চাঙিখন
আধাতে থৈ তাৰ আগে আগে গ'ল। বিপুল সেই ফালৰ পৰা ওলাই আহিল, মূৰটো
ইফালে-সিফালে ঘূৰাই কাৰোৰে চকুলৈ নোচোৱাকৈ সি ছাটি-ফুটি কৰি আহিছে। —কোনে
কান্দিছে? ভৰিত কাৰোবাৰ মঘা সোমাল নেকি?’, বাবাই ভাবিলে। ‘আই নাকান্দিব, ঘৰ
আজি হৈ যাব, আমি আছোঁ নহয়। চাই থাকক, আবেলিলৈ নহয় যদি আমি ৰাতিটোও
ইয়াত লাগি থাকিম!' বাবাৰ কাণত পৰিল, সি দৌৰি গ'ল। বস্তু-বাহানি এসোপাৰ কাষত
লেপেটা খাই বহি সুকন্যাই কান্দি আছে, চাদৰৰ আগটো উঠাই তাই মুখখন আৰু চকু দুটা
ঢাকিবলৈ চেষ্টা কৰিছে, তললৈ অহা এসোঁতা পানী তাৰ চকুত পৰিল। সি চাব নোৱাৰি
সেইফালে পিঠি দি ঘুৰি দিলে। তাক দেখা পাই এজন মানুহ তাৰ ওচৰলৈ আহিল, হাতত
কটাৰী আৰু মাটি দেখি বুজি পাই তেওঁ তাক ফুচুলাই ক'লে, ‘তুমি নলৰ মুঢ়াকেইটা ৰুব
বিচাৰিছা ন? আহা, মই গাঁত খান্দি দিম৷' তেওঁ তাক ঠেলি আঁতৰাই লৈ আনিলে।
মানুহজনে কোৰ এখন তুলি লৈ গাঁত তিনিটা উলিয়াই দি তাক ৰুবলৈ কৈ আঁতৰি
গ’ল। সি গাঁত তিনিটা এৰি এখোজ এখোজকৈ গৈ ভেটিটোলৈ ভালকৈ চালে। ঘৰ-চৰ
একো নাই, ভেটিটোৰ এফাল হোৱাই নাই, খুঁটাকেইটা থিয়কৈ পোতা আছে, মাত্ৰ এফালে
চ’তি এটা লাগি আছে। সি আহি পায়েই হাবিখনক খেলাৰ সংগৰ দৰে লৈছিল,
চকুপানীখিনিয়ে তাক অন্য বস্তুটোৰ অপৰিহাৰ্যতাৰ সম্ভেদটো দিলে। দ-চাপৰিৰ নোহোৱা
হোৱা ঘৰটো, ইয়াতো অদৃশ্য হৈ থকা ঘৰটো— সি একে সময়তে বিচৰা দৰে মানসপটলৈ
আনিলে, যি দুটাৰ বিষয়ে এই পৰ্যন্ত সি ভবাই নাছিল, নিজক ধিক্কাৰ জনাব পৰা সি
এতিয়াও হোৱা নাই, কিন্তু তেনেধৰণৰ ভাব এটায়েই তাৰ মনটো সেমেকাবলৈ ধৰিলে।
বিপুল আৰু মানুহ তিনিজনে কোনেও অদৰকাৰত মাত নিদিয়াকৈ কামত লাগিল।
সুকন্যাও বেছি সময় বহি নাথাকিল। কোঠাবোৰৰ স্থানবিলাক কেনি ক’ত কৰিব পৰা হ'ব
গমি চাই তাই বস্তুবোৰ ভেটিৰ ওপৰলৈ উঠালে, চৌকা এটাৰ দিহা কৰি মানুহকেইজনৰ
কাৰণে চাহ কৰিলে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>6rf2r8rjgp02pe074ilulnsvjo8mo43</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৬৭</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74065</id>
    <revision>
      <id>204647</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:24:08Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;৫৮- কুলাংগাৰ নলৰ মুঢ়াকেইটা বাবাই পুতিলেহে মাথোঁ। তাৰ আগ্ৰহটো কমি গ'ল। গোটেই দিনটো সি সুকন্যাৰ চকুলৈ লক্ষ্য কৰি থাকিল। আগবেলা এটা ক্ষণ দুখত ভাগি পৰা মানুহজনী সি প...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204647</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1035" sha1="1tbvihx0qppj9y9tcwdi436gjvb7uiz" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;৫৮-
কুলাংগাৰ
নলৰ মুঢ়াকেইটা বাবাই পুতিলেহে মাথোঁ। তাৰ আগ্ৰহটো কমি গ'ল। গোটেই দিনটো
সি সুকন্যাৰ চকুলৈ লক্ষ্য কৰি থাকিল। আগবেলা এটা ক্ষণ দুখত ভাগি পৰা মানুহজনী সি
পুনৰ দেখা নাপালে। তাইৰ চকু-মুখত দৃঢ়তা-ব্যস্ততা-একচিন্তা ফুটি আছে। হঠাৎ সলনি
হোৱা এই ৰূপটো কি সি বুজিব নোৱাৰিলে— ভয় খাবলগীয়া নহয়, দুখ পাবলগীয়া
নহয়, হাঁহি-মাতি লগ ল'ব পৰাও নহয়। সি সমীহেৰে দূৰে দূৰে ৰৈ তাইক পৰ্যবেক্ষণ কৰি
থাকিল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>1tbvihx0qppj9y9tcwdi436gjvb7uiz</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৬৮</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74066</id>
    <revision>
      <id>204648</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:26:06Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;৫৯ পিতা-পুত্ৰ ‘ছাৰ ঔ, আপোনালোকৰ গাইজনী বচাব নোৱাৰিলোঁ', বেচিবলৈ মাছকেইটামান লগত লৈ অহা গালুকবিলৰ ল'ৰা এটাই চোতালৰ পৰা বিপুলক দেখিয়েই ক'লে। সি বিপুলৰ ছাত্ৰ আছিল, এত...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204648</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4325" sha1="b4lavqerqe2s8s09r0asen1tko33owh" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;৫৯
পিতা-পুত্ৰ
‘ছাৰ ঔ, আপোনালোকৰ গাইজনী বচাব নোৱাৰিলোঁ', বেচিবলৈ মাছকেইটামান
লগত লৈ অহা গালুকবিলৰ ল'ৰা এটাই চোতালৰ পৰা বিপুলক দেখিয়েই ক'লে। সি
বিপুলৰ ছাত্ৰ আছিল, এতিয়া পঢ়া এৰিলে। পলসত সোমাই বহুকেইটা গৰু-ম'হ মৰিছে,
বিপুলহঁতৰ গাইজনীও বহুতে কেইবাদিনো টানি-আঁজুৰি উদ্ধাৰ কৰিব নোৱাৰিলে, পুনৰ
সেইটো কথাকে পাতিবলৈ বিপুলৰ মনটো ভাল নালাগিল। ল'ৰাটোৱে নিজে কৈ কৈ
পিৰালিত বহিল। বিপুলে তাৰ ভাৰখনৰ কাষ চাপি হাওলি চালে, মিঠাতেলৰ পুৰণা টিং
দুটাত আধা পানী ভৰাই মুখ দুখনত গছৰ পাত-ঠাল-ঠেঙুলি দি ঢাকি আনিছে, ল'ৰাটোৱে
সেইখিনি আঁতৰাই দেখুৱালে, কাহিলিপুৱা ধৰা বৰিয়লা আৰু আঁৰি পোৱালি কেইটামান।
ভিতৰৰ পৰা সুকন্যা ওলাই আহিল। গাইজনীৰ কথাটো ওলোৱাত আটাইকেইটাৰে মনটো
গোমা হৈ পৰিছে। ‘গৰু-ম'হবোৰে বৰ কষ্ট পাই মৰিলে দেই!' সুকন্যাই ক'লে।
“বৰ কষ্ট পাই মৰিল! আপোনালোকৰ জনী চৌথাদিনা মৰিছে৷ নোৱাৰিলে আৰু!
বুধিৰামহঁতেও বহুত চেষ্টা কৰিছিল। সিদিনা, চাৰিদিনৰ আগত, লৌকন গাঁওবুঢ়াৰ ল'ৰাটো
মাছ মাৰি আহিছিল সেইপিনেদি, সি কাৰ গৰু কি কথা নাজানে, দেখা পাই বেচেৰাই
অকলে অকলে যুঁজিলে, সি মানুহটো যে নমৰিল! গাঁৱৰ কেইটামানে কেনেবাকৈ দেখিহে
দৌৰি গৈ তাক ধমকি দি আঁতৰাই আনিছে। সি উঠি লোৱা এচটা তক্তা উলিয়াব নোৱাৰিলেই,
আধা লাগি ধৰিল! চাই থাকিবও নোৱাৰিতো, বহুত বেয়া লাগে, জীয়া গৰু-ম'হ এটা যদি
চকুৰ আগত তললৈ সোমাই গৈ থাকে! সি গৰুজনীৰ এটা ভৰি তলৰ পৰা যেনে-তেনে
উঠাই থৈ বেলেগ এটা ভৰি টানি আধা উঠাই হয় মানে সিটো ভৰি আকৌ সোমায়েই
যায়! গাটোৰ তলটোওতো সোমায়েই আছে! আৰু গৰুও দুৰ্বল হৈ গ'লতো৷ মানুহে
দলিয়াই দি থৈ অহা ঘাঁহকেইডালমানহে খাইছে, গোটেই খাবও পৰা নাই। ”
‘পলসেইতো বহুত দ?’ বিপুলে সুধিলে।
‘বহুত দ মানে ছাৰ, ব’ঠা ডুব যাব যেন পাইছোঁ। আৰু পিছলি সিফালে মাজৰ ফালে
গৈহে আছে।'
“যি হওক, মানুহৰ যে আৰু কাৰোৰে একো নহ'ল!' সুকন্যাই সান্ত্বনাৰ মাতেৰে
ক’লে। তিনিওটাৰে মনত কাহিনীটো ভাহি উঠিল— বিপুলহঁত ইয়ালৈ অহাৰ পাছদিনা দ-&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>b4lavqerqe2s8s09r0asen1tko33owh</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৬৯</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74067</id>
    <revision>
      <id>204649</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:28:59Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;কুলাংগাৰ চাপৰিত সৰু ল'ৰা এটাৰ মৃত্যু হ'ল, এফালে বৰ দ আছিল, চাং ওলাওঁ-নোলাওঁ অৱস্থাতে আছিল, পানী ওফন্দি থকা সময়ত লোকৰ মূখত সোমাই থকা মানুহখিনি কেইদিনমান আগত নিজৰ ঘৰট...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204649</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5238" sha1="mhtwh2t35rlswnxnjj4xfz2jsqg4len" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;কুলাংগাৰ
চাপৰিত সৰু ল'ৰা এটাৰ মৃত্যু হ'ল, এফালে বৰ দ আছিল, চাং ওলাওঁ-নোলাওঁ অৱস্থাতে
আছিল, পানী ওফন্দি থকা সময়ত লোকৰ মূখত সোমাই থকা মানুহখিনি কেইদিনমান
আগত নিজৰ ঘৰটোত গৈ সোমাইছিলগৈহে, সাঁতুৰিব নজনা আদহীয়া মানুহ এজন চাঙৰ
পৰা পিছলি সৰি পৰিল, লগে লগে সোঁতে উটাই নিলেই, তেওঁক বচাবলৈ গৈ ল'ৰাটো
মৰিল। নিজৰে প্ৰাণটো কেনেকৈ বাচিল ভাবিলে এতিয়াহে আটাইতকৈ ডাঙৰ যেন
ভয়টো সৱৰে লাগে।
“ল’ৰাটোৱে যে আনক বচাবলৈ গৈ মৰিছে, সেইটো কথাতে বহুত বেয়া লাগে
বাইদেউ। কিন্তু ভালো লাগে, সি কাম কৰি মৰিছে।' ল'ৰাটোৱে বিপুললৈ চালে, “এটা
কথা ছাৰ জানিছেনে? এনেকৈ বচাবলৈ যাওঁতে প্ৰায়ে বচাবলৈ যোৱাটোৱেই মৰে। সি
সৰু ল'ৰাটোৱে চিঞৰ-বাখৰ কৰি সাঁতুৰি গৈ মানুহজনক ধৰিলে, সাঁতুৰি সাঁতুৰি
ঘৰৰ পিনে আনিবলৈ চাইছে, আনিলেইহেঁতেন, কিন্তু গোটেই মানুহজন ডুবি তললৈ
গুচি গৈছে, উশাহ ল'ব পৰা নাই, ল'ৰাটোৱে পিঠিত উঠোৱা দৰে কৰি ওপৰলৈ দাঙি
মানুহজনক উশাহ ল'বলৈ দিছে, মানুহজনে তাকে হেঁচা মাৰি ধৰিলে, ল'ৰাটো ডুবি
থাকিল বহুপৰ, বেলেগ মানুহ গৈ ওচৰ পোৱালৈ ল'ৰাটো আধামৰা হ'ল। পাছত সেয়াই
হ’ল, নাবাচিল!’
‘অ, এইটো কিন্তু সঁচা কথা! বচাবলৈ যোৱাটোহে মৰে।' সুকন্যাই ক'লে। তাই
ঘৰৰ মানুহকেইটাক সকীয়াই দিব খুজিলে— কাকো যাতে কেতিয়াও বচাবলৈ নাযায়।
ল'ৰাটোৱে সৰু ল'ৰাটোক প্ৰশংসা কৰা শুনি তাই ভাল পোৱা নাই, তাইৰ মতে সি
যাবই নালাগিছিল, গৈ এতিয়া নিজৰ কি লাভ হ'ল, এতিয়া মানুহে ইচ-আচ কৰিলে
তাৰ কিটো হ'বলৈ বাকী থাকিল!
“বাইদেউ এটা কথা মনত ৰাখিব, আমাৰ এইবোৰ বিপদ আগলৈ বহুত আছে, সদায়
সাৱধান। বচাবলৈ যাওঁতে মানুহে এটা মানুহক বচাবলৈ যায়, কিন্তু সদায় দুটা মানুহক
বচাবলৈ যাব লাগে। পৰাটোতো পৰিছেই, সেইটো পৰাৰ পাছতে সি কাঠৰ কুণ্ডা! সি
আপোনাক বচাব নোৱাৰে, আপোনাক বিপদতহে পেলাব সি। আপুনি তাকো বচাব লাগিব
আৰু নিজকো বচাব লাগিব। তেতিয়াহে দুটা মানুহ বাচি আহিব। বিপদত পৰাটোৱে
বেলেগক উদ্ধাৰৰ কথা চিন্তা কৰিব নোৱাৰে, তেতিয়া সেইটো মানুহ হৈয়ে নাথাকে,
সি নিজেই বাচিবলৈ চাব, দৰকাৰ হ'লে আনক মাৰি হ'লেও বাচিবলৈ চাব। আপুনি
তাত তাৰ লগতো যুদ্ধ কৰিব লাগিব। সেইবাবেই বচাবলৈ যোৱাটো মৰে বেছিকৈ।
সেই মুহূৰ্তত দুটা শক্তি গালৈ আনিব পাৰিব লাগিব।' বাধ্য ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ দৰে বিপুল -
সুকন্যাই শুনিলে।
“শুনিছেনে? আপোনাৰ ছাত্ৰই কিমান দূৰ ভাবিছে?' সুকন্যাই বিপুলক ক’লে। তাই
ল’ৰাটোলৈ চাই ক’লে, ‘ছাৰে ইমানবোৰ কথা নাভাবেই।”&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>mhtwh2t35rlswnxnjj4xfz2jsqg4len</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৭০</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74068</id>
    <revision>
      <id>204650</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:31:18Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;পিতা-পুত্ৰ ৬১ ‘গাঁওবুঢ়াৰ ঘৰটো চাগে উঠাই নিয়াই নাই নহয়? সিফাললৈ নিব নে ইয়ালৈ আহিব?” গাঁওবুঢ়াৰ পুতেকৰ কথাটো মনত পৰি বিপুলে প্ৰসংগটো সলাই সুধিলে। ‘ছাৰ, সিহঁত ইয...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204650</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5030" sha1="fe9lutx79chsixb5a2vlsei2uudsumn" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;পিতা-পুত্ৰ
৬১
‘গাঁওবুঢ়াৰ ঘৰটো চাগে উঠাই নিয়াই নাই নহয়? সিফাললৈ নিব নে ইয়ালৈ আহিব?”
গাঁওবুঢ়াৰ পুতেকৰ কথাটো মনত পৰি বিপুলে প্ৰসংগটো সলাই সুধিলে।
‘ছাৰ, সিহঁত ইয়ালৈকে আহিব। দোধোৰ-মোধোৰ কৰি আছিল। ইয়ালৈকে অহাটো
কৰিলে। সিদিনা পুতেকে ক'লে আমাক। তাতো তিনিঘৰমানহে বাকী আছে নেকি.....
গাঁওবুঢ়া, হৰেন বৰা..., অঁ হয় তিনিঘৰেই আছে, আৰু মিনেছৰ আছে। ইয়াতে
আপোনালোকৰ শাৰীতে বহিবহি।'
‘হৰেন বৰা আহিলে ভাল হয়। অন্ততঃ বেজী এটা দিব পৰা মানুহ এটা ইয়াতো
লাগে।’সুকন্যাই ক'লে।
“হয় হয়। সেইটো সুবিধা লাগে।’
ল'ৰাটো যোৱাৰ পাছত সুকন্যাই বিপুলক ক'বলৈ ধৰিলে, ‘আধা পঢ়া মিচিং ল’ৰা
যদিও মাত-কথা কিমান স্পষ্ট দেখিছেনে? অভিজ্ঞতা লৈ কিমান চিন্তা কৰিব পাৰিছে।
আপুনি নিজে পঢ়ুওৱা ল'ৰাইতো এইবোৰ। একো এটা কথা দেখোন আপুনি ক'ব নোৱাৰে?
আপোনাৰ মুখত দেখোন শব্দ এটাও ভালকৈ নুফুটে, সৱ ভুল ভুলকৈ কয়, মানুহৰ নাম
এটা ফুটাব নোৱাৰে। দেবেশ্বৰটো কয় দেবিচৰ, ওপৰতটো কয় অপঅত, নাৰিকলটো
নাইকল, নাইকলো নহৈ কেতিয়াবা নেইকল হয়গৈ। কি শুনিবা শব্দ! এইবোৰে পঢ়িবলৈ
নাপালে কাৰণেহে, ভাল ঠাইত পোৱা হ'লে আপোনালোকে নিজৰ স্থান এৰি দিব
লাগিলহেঁতেন।' তাইৰ মাত ক্ৰমে অধিক কাঢ়া হৈ আহিল। শুনি আমনি লাগিল বিপুলৰ,
‘হ’ব দিয়াহে!’ সি উচাপ মাৰি কৈ তাইৰ ওচৰৰ পৰা আঁতৰি ঢাপৰ ফালে গ'ল।
প্ৰথমে মিনেছৰ আহি বিপুলহঁতৰ কাষত বহিল, তাৰ পিছত গাঁওবুঢ়াৰ ঘৰ, একেবাৰে
সিফালে হৰেন বৰা। আন চাৰিঘৰ আহি ৰঘু নেওগৰ সিফালে বহিল। বাৰে বাৰে চুবুৰি
সলাই মানুহবোৰৰ সমুখৰ সংগও সলনি হৈছে, মনো সলনি হৈছে, আগৰ নিচিনাকৈ
থেপাথেপিকৈ থাকিবলৈ বেয়া পোৱা হৈ আটায়ে আজিকালি আঁতৰত আঁতৰত বহিছে,
চিঞৰ মাৰিলেহে কাষৰ ঘৰলৈ শুনে।
হাবি মোকলাই মানুহ থকা ঠাই যেন কৰি লোৱালৈ আহিন সোমাল। ‘সমাজ এখন
গোট খাইছে এতিয়া। আকৌ উঠি যাব লগা হ'লে অকলে থকাটো কৰিব নোৱাৰি দেই।
কিবা ভাগ্যৰ কাৰণেহে আগৰ দুবাৰ গুৰুজনে বচালে।' সুকন্যাই বিপুলক ক’লে। “এইটো
চাপৰি নখহায়’, বিপুলে উত্তৰ দিলে। “ইহ, নখহাব! বিপুলে কাৰোবাৰ মুখত শুনি এনেই
ডাঠি কৈ দিয়াত তাই ভেকাহি মাৰিলে। তাই খোলাখুলিকৈ বিপুলক বুজাই ক'ব খুজিলে,
“নাখাই হ’লেও পইচা সাঁচিম, যেনে-তেনে মাটি অকণ উত্তৰপাৰত লোৱাটো চিন্তা কৰিব
সদায়। পইচা হাতত থাকিলেও আপুনি এটকাৰো ওপৰঞ্চি বস্তু নানিব, এটকাটোৱো মাটি&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>fe9lutx79chsixb5a2vlsei2uudsumn</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৭১</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74069</id>
    <revision>
      <id>204651</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:31:55Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;৬২ কুলাংগাৰ কিনাৰ নামত ঘুৰাই লৈ আহিবলৈ চাব। আৰু মানুহবোৰৰ ফুচুলনিত ভোল নাযাব, ম‍ই কিমান ক’ম? ধাৰলৈ খুজিলেও দিব নালাগে, ঘূৰাই কেতিয়াও নিদিয়ে। দেখিছে নহয় নিজেই—...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204651</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5455" sha1="g0fz08dgli5akfio4rorb64wl1h1xwo" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;৬২
কুলাংগাৰ
কিনাৰ নামত ঘুৰাই লৈ আহিবলৈ চাব। আৰু মানুহবোৰৰ ফুচুলনিত ভোল নাযাব, ম‍ই
কিমান ক’ম? ধাৰলৈ খুজিলেও দিব নালাগে, ঘূৰাই কেতিয়াও নিদিয়ে। দেখিছে নহয়
নিজেই— সৱ কামত আনতকৈ দুগুণ পইচা দিব লাগে আপুনি। ধাৰলৈ নি কোনটো
মানুহে কোন দিনা টকা ঘুৰাই দিছে আপোনাক? দিছে জানো কোনোবাদিনা ঘুৰাই? মনত
ৰাখিব এইবোৰ। হাতত ধন থকাটো নেদেখুৱাবই।'
স্থায়ী হোৱাৰ আশাৰেই মানুহবোৰে কামবোৰ হাতত লৈছে। ঘৰৰ চাৰিওফালে ঢাপ
মাৰি ওপৰৰ তৰপটোত কাঠমাটি আনি দিছে, তাতে গুটি-পুলি গুঁজিছে, ঘৰত পানী
সোমালে থাকিবলৈ গোহালিৰ ভেটিবোৰ ওখ আৰু আহল-বহল কৰিছে, আঁতৰৰ সাৰুৱা
চাই মাটি মোকলাই বেৰা দিছে, দুঘৰে পানী সিঁচা মেচিনো কিনি আনিলে।
সুকন্যাহঁতৰ সৰু মোমায়েক আহিছিল বহঁতপুৰলৈ। খবৰবোৰ শুনি তেওঁ চন্দনৰ
সৈতে গুচি আহিল। বিপুল গৈ পইচা থৈ আহে বাবে চন্দনো বহুদিন অহাই নাছিল। কত
মাহৰ মূৰত নিজৰ মানুহ দুটাক জংঘলখনৰ মাজত হঠাতে দেখি সুকন্যাৰ চকুপানী ওলাল।
চন্দন এদিন থাকি গ'লগৈ, তাৰ কলেজ আছে, মোমায়েকে নিজে ক’লে, “তই যা
তেন্তে, মই অলপদিন থাকোঁ৷ নামঘৰকণৰ ভেটিটো আধাখনীয়া হৈ আছে, মই সেইটো
সাজি থৈহে যামগৈ। বিহুৱে-সংক্ৰান্তিয়ে তেওঁ ঘৰৰ ভিতৰত কিমান নাম গাই থাকিব!
আৰু কি ক'ত পাৰোঁ ম‍ই অলপ কৰি দিওঁ। কৰঙাৰ মুঢ়া অলপ মোকলাই দিলে সদ্যহতে
মাটিমাহ কেইটামান সিঁচিব পাৰিলেও আৰু আলু কেইখলিমান লগাব পাৰিলেও ঘৰখনে
কিমান সকাহ পাব!’
দহজনমান ভকত বহিব পৰাকৈ নামঘৰটো হ'ল। ডাঙৰ সকাম পাতিলে চোতালত
ৰভা এখন সাজি ল'লেই হ'ব। ‘আতাক কৈ সৰুকৈ সিংহাসন এখন কৰাই আনা। সোনকালে
নামঘৰটো লোৱা৷ মই যাওঁতে তেওঁক কৈয়েই যাম সাজিবলৈ।' কৈ থৈ মোমায়েক
গ'লগৈ।
ইয়ালৈ অহাৰে পৰা বাবা ক’লৈকো যোৱা হোৱা নাই, ৰঘু নেওগে পুনৰ এদিনো
উলিওৱা নাই, এতিয়া তেওঁৰ স্কুলখন ভালেখিনি দূৰত হ'ল, কিন্তু এখনেই এল পি স্কুল
বাবে ইয়াৰ ল'ৰা-ছোৱালীও তালৈকে গৈ আছে। বিপুলেও চিন্তা কৰা নাই, মোমায়েকৰ
মুখতো এদিনো সেই প্ৰসংগত একো নোলাল। নেওগৰ মনলৈ হয়তো নহাকৈ থকা নাই,
কিন্তু এতিয়া তেওঁক ক’লেও হয়তো গা এৰা দিব, সুকন্যাই ভাবি আছে।
এল পি স্কুলৰ সমস্যাটো প্ৰায় সকলোৰে হৈছে। ইয়াৰ একমাত্ৰ দোকানী ফুলেশ্বৰৰ
ঘৈণীয়েক আৰতিৰ এল পি স্কুল এখন আছিল। ভেঞ্চাৰ। গাঁওবুঢ়া থাকি অহা চাপৰিটোত
খুলিছিল। ইয়ালৈ আহি স্কুল খোলাৰ চিন্তা কৰিবলৈ সময় পোৱা নাছিল, এতিয়া এলাহো
লাগিছে, নিজৰ যোগ্যতাহীনতাই উৎসাহো কমাইছে। স্কুলৰ টিংপাতকেইছটা বেচিবলৈ
থোৱা দৰে ঘৰতে লাগি থকা দোকানখনৰ বেৰত থিয় কৰাই থোৱা ভাগেই আছে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>g0fz08dgli5akfio4rorb64wl1h1xwo</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৭২</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74070</id>
    <revision>
      <id>204652</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:32:42Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;পিতা-পুত্ৰ ৬৩ গাঁওবুঢ়া আৰু দুজনমানে ফুলেশ্বৰক কৈছে, ‘এইকেইছটা বেচিব নালাগে। আকৌ স্কুলখন তাইক খুলি দে।’আৰতি বিপুলৰ সহকৰ্মী ৰাজীৱ দত্তৰ পৰিয়ালৰ। ৰাজীৱ দত্তই খু...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204652</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5336" sha1="1teicm9rz533qv82o7hf4t7r2536xf2" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;পিতা-পুত্ৰ
৬৩
গাঁওবুঢ়া আৰু দুজনমানে ফুলেশ্বৰক কৈছে, ‘এইকেইছটা বেচিব নালাগে। আকৌ স্কুলখন
তাইক খুলি দে।’আৰতি বিপুলৰ সহকৰ্মী ৰাজীৱ দত্তৰ পৰিয়ালৰ। ৰাজীৱ দত্তই খুলশালিয়েক
কুমৰ মেধিক নিজৰ স্কুলখনত চকীদাৰ পদটো দিয়ালে। সিহঁতেও আৰতিহঁতক কৈ আছে,
“স্কুলখন আকৌ খোল, তোৰো চাকৰিটো হোৱাই দিম।’ৰাজীৱ দত্তহঁতৰ চাপৰিটো হৰিচাপৰিৰ
পূবলৈ আছে, এক কিলোমিটাৰমান বহল সুঁতি এটা পাৰ হ'ব লাগে।
সুকন্যাৰ কাণত পৰিল— আৰতিৰ স্কুলখন বিপুলহঁতৰ স্কুলৰ কাষতে বহুৱাব পাৰে।
বিপুল, ৰঘু নেওগ আদি চাকৰি কৰা মানুহকেইটাক বাদ দি ইয়াত মেট্ৰিক পাছ কৰা মানুহ
কেৱল দুজনীয়েই আছে, আৰতি আৰু সুকন্যা। কিন্তু আৰতিৰ কাহিনী সুকীয়া। দুই-একে
ইমানলৈকে কয় যে আৰতিয়ে নিজৰ নামটোকে এতিয়াও শুদ্ধকৈ লিখিব নাজানে। সৰু
যোগ অংক এটাও যে তাই শুদ্ধকৈ কৰি দিব পাৰিব কোনেও ডাঠি ক'ব নোৱাৰে।
ফুলেশ্বৰ নাথাকিলে দোকানৰ খুচুৰা বস্তুৰ দাম তাই হিচাপত ল'ব নোৱাৰে, মানুহে লিখি
থৈ আহিব লাগে আৰু পাছত ফুলেশ্বৰ আহিলে আকৌ গৈ পইচা দিবগৈ লাগে। তথাপি
এতিয়া উপায় নাই। মানুহে এইটোও ভাবিছে, কিজানি অলপ পুৰণা হৈ তাই ভালো হয়।
সুকন্যাই আবেলি বিপুলক ক’লে, আপুনি আৰতিহঁতৰ ঘৰৰ পৰা আহকগৈচোন।’স্কুলখন
সাজি হ'লে সুকন্যায়ো মাজে মাজে পঢ়ুৱাবলৈ যোৱাৰ কথা ভাবিছে, গতিকে আৰতিয়ে
যেনেকৈ যি পঢ়ুৱালেও অন্ততঃ বাবাক তায়ে চাব পাৰিব।
যাবলৈ ওলাই বিপুলে সুধিলে, “কি কি আনিব লাগিব দিয়া।’
‘নহয়, দোকান কৰিব নালাগে। আৰতিৰ স্কুলখনৰ কথা সুধি আহকচোন। যদি
সোনকালেই হয়, ইয়াকো তাতে নাম লগোৱাৰ কথা কৈ আহক।’
বিপুল উচাপ মাৰি উঠিল, 'নাযাওঁ মই সেইবোৰ সুধিবলৈ। কিবা দোকান কৰিবলৈ
আছে যদি দিয়া, নহ'লে মই ঢাপত লাগোঁ। কিয় সুধিব লাগে স্কুলৰ কথা!’
হঠাতে আকৌ তাৰ একে ৰূপটো দেখি সুকন্যা আচৰিত হ'ল, তাইৰ খং উঠি
আহিল, “কি কথা ক’বলৈ আহিছে আপুনি! নাযায় কেলেই সুধিবলৈ? কাৰণটো কি? ”
“দৰকাৰ নাই নহয়। কি দৰকাৰ?”
‘আৰে, কিয় দৰকাৰ নাই? এই মানুহটোৱে কেনেকুৱা কথা কয় ঔ! কওকচোন
আপুনি, কিয় দৰকাৰ নাই?' সুকন্যাই খোপনি ধৰিলে৷ এইটো স্বভাৱ বিপুলৰ কেতিয়া
আঁতৰিব? একো নভবাকৈ সি কৈ দিয়ে— কিবা এটা কৰিম বা কিবা এটা নকৰোঁ!
হঠাতে সি উভতি ধৰে কিয়? প্ৰথমে দেখা মানুহ আচৰিত হৈ যাব। আজিলৈকে কতবাৰ
দেখিছে যদিও তায়ে আচৰিত হৈ গৈছে। সদায় গালি দিলেও এইটো কি স্বভাৱ? সি ৰৈ
থকা দেখি তাই আকৌ ক’লে, ‘আপুনি ভালকৈ কওকচোন বাৰু, কিয় সুধিবলৈ নাযায়?
নাযাওঁ বুলি যে একেষাৰে কৈ দিলে!”&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>1teicm9rz533qv82o7hf4t7r2536xf2</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৭৩</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74071</id>
    <revision>
      <id>204653</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:33:12Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;99 কুলাংগাৰ ‘স্কুল হ’লে হ’ব আৰু। সেইটো কিয় সুধিবগৈ লাগে?’ ‘আৰে! আপোনাৰ নিজৰ ল'ৰাটো পঢ়িবলৈ লাগে। সেইটো সুধি আহিব লগা কথা নহয় নেকি? “স্কুল হ’লে যাবই, তাৰ সময় বাকী আছ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204653</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5009" sha1="sn93ie6drbd1qa5oj211lvf6letqj8w" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;99
কুলাংগাৰ
‘স্কুল হ’লে হ’ব আৰু। সেইটো কিয় সুধিবগৈ লাগে?’
‘আৰে! আপোনাৰ নিজৰ ল'ৰাটো পঢ়িবলৈ লাগে। সেইটো সুধি আহিব লগা কথা
নহয় নেকি?
“স্কুল হ’লে যাবই, তাৰ সময় বাকী আছেই, সিহঁতক সুধিবলৈ কি আছে? স্কুল সজাৰ
কথা ওলাইছে যেতিয়া হ'ব নহয়। হলে যাব সি সেইখনলৈকে। সেইটো সুধিবলগীয়া
কথা নে?' বিপুলে পুনৰ ক'লে যদিও মাতৰ জোৰটো কমিল, বিষয়টো লাহে লাহে তাৰ
মনতো খেলাবলৈ ধৰিছে।
‘সুধিবলগীয়া হয় নে নহয় নাজানে যদি ইমান উভতি ধৰিছে কিয়? ক'ম নহয়, কিয়
সুধিব লাগে।' সুকন্যাই বিদ্ৰুপৰ সুৰত ক'লে।
যিমান সৰু বা ডাঙৰ কথা নহওক কিয়, নতুন প্ৰসংগ এটা ওলালে বিপুলে প্ৰায়ে
এনেকুৱা কৰে। সদায় চলা মতে সি ভালেই চলি থাকে, কিন্তু তেনেই সামান্য নতুন ধৰণৰ
কিবা এটা ওলালেও কৰিবলৈ সি টান পায়, অসহজ অনুভৱ কৰে। সি একো উত্তৰ নিদি
শান্ত হৈ থাকিল।
সুকন্যাই মাতটো টান কৰি বুজাই ক’লে, ‘সেইটো সুধিলে আপুনি নমৰে নহয়।
নিজে মাষ্টৰ হৈও এইবোৰ চিন্তা মই কৰিব লগা হৈছে। কথাষাৰ নিজে সুধিলে ভালকৈ
জানিব, কেতিয়া স্কুলখন হয়। আৰু আপুনি সুধি থৈ আহিলে কিজানি গহীনকৈ লৈ
সোনকালেই হয় স্কুলখন। ল'ৰাটোতো আগতে স্কুললৈ গৈয়ে আছিল, এতিয়া যে ইমান
দিন যোৱা নাই আপোনাৰতো মনেই নাই।’
বিপুল গ’ল, সুকন্যাই কৈ পঠিওৱা মতেই ধুনীয়াকৈ সুধি আহিল। কান্ধত বস্তু
কঢ়িয়াই ঘৰ পতা, এতিয়া ঢাপ উঠোৱা, কৰঙা কটা, মুঢ়া খন্দা— - বিপুলৰ গোটেই
গাটো বিষ হৈ আছে। মতা মানুহ সৱৰে একে অৱস্থা৷ গাঁৱলৈ বেজ এটা আহিছে,
এঘৰৰ মিতিৰ। তাৰ মন্ত্ৰত কেইবাজনেও বিষ ভাল পাইছে বোলে। বিপুলে তাকো
মাতি থৈ আহিছে, গধূলি আহিব। তিল এটোপোলা আৰু দূৱৰি বন কেইডালমান
বিপুলে এঘৰৰ পৰা লৈয়ে আহিছে। সুকন্যাই বেজটোক দিবলৈ গামোচা এখনো
বাকচৰ পৰা উলিয়াই থ'লে।
বেজ আহি মঙলখন চায়ে তাঁতৰ শলি তিনিডাল বিচাৰিলে, ‘আপোনাৰ বিষ ম‍ই
আজিয়েই চফা মাৰি থৈ যাম। মঙলে কৈ দিছে— লগে লগে বিষ যাব। দুখন মন্ত্ৰ মাতিব
লাগিব। আইগৰাকী আকৌ মাক হ'বলৈ ওলাইছে, ডঙা-মেলা কৰিব নোৱাৰিবই, গতিকে
একেবাৰতে আপোনাৰ বিষ আঁতৰাই যোৱাটো মোৰ কৰ্তব্যও। কঠ দুখন পাৰক, এতিয়া
শুব নালাগে, প্ৰথম মন্ত্ৰত থিয় হৈ থাকিব লাগিব। পাছৰখনত শুৱাই লৈ জাৰিম।’
বিপুল সাজু হ'ল। বেজটোৱে শলি তিনিডাল এমুৰে মুঠি মাৰি লৈ আনটো মুৰেৰে
কট কট কট কটকৈ বাজানা এখন উঠাই বিপুলৰ গলধনৰ পৰা ভৰিলৈকে ঘন ঘনকৈ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>sn93ie6drbd1qa5oj211lvf6letqj8w</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৭৪</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74072</id>
    <revision>
      <id>204654</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:33:42Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;পিতা-পুত্ৰ ৬৫ কোবাই মন্ত্ৰ মতা আৰম্ভ কৰিলে। মাজে মাজে সি গলধনৰ পৰা ভৰিলৈকে কোবাই নি মাটিতো দুফুটমান দূৰলৈ কোবাই গ'ল, যেন মূৰৰ পৰা ভৰিলৈকে সকলো বিষ খেদি নি মাটিত বাগ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204654</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5002" sha1="28j85t52ljzszhlg0t1xct0b874vrl2" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;পিতা-পুত্ৰ
৬৫
কোবাই মন্ত্ৰ মতা আৰম্ভ কৰিলে। মাজে মাজে সি গলধনৰ পৰা ভৰিলৈকে কোবাই নি
মাটিতো দুফুটমান দূৰলৈ কোবাই গ'ল, যেন মূৰৰ পৰা ভৰিলৈকে সকলো বিষ খেদি নি
মাটিত বাগৰাই দূৰলৈ গুৰিয়াই দিছে।
বাবাই ঠৰঙা লাগি বেজটোৰ কাণ্ডবোৰ চাই থাকিল।
পাছদিনা বিপুলৰ গাটো টনটনীয়া লাগিল। বিষ পূৰাকৈ ভাল হোৱা নাই যদিও, দুদিন
পাছত যাবগৈ যেন লাগিছে। সুকন্যাই ক'লে, “মানুহজন পকাবেজ। আজি অলপ ভাল
পাইছে যেতিয়া ভাল হ’বই। তেওঁক আকৌ মতাব লাগিব, মঙল-পাতি দুখনমান চোৱাব
লাগিব৷'
‘বিপুল আছানে?” চোতালৰ পৰা বিপুলৰ স্কুলৰ প্ৰধান শিক্ষকজনে মাত লগালে।
টেটুলৈকে ফটিকা খাই খাই মানুহটোৰ মাতটো হটিল, সৱেই সন্দেহ কৰিছে তেওঁ বেছিদিন
পৃথিৱীত চাউল খাবলৈ নাপায়। আগতে মানুহটো ভাল আছিল, নিয়মীয়াকৈ স্কুলো কৰিছিল,
নদীয়ে খহোৱা লগে লগে তেৱোঁ খহিল। গাত জল-দেৱতা লাগিল নে মতিভ্ৰম হ'ল চৰ্চা
কৰি কোনেও উত্তৰ পোৱা নাই। কেতিয়াবা তেওঁ স্কুলৰ ঢাপত চাইকেলৰ সৈতে লুটি
খাই পৰি থাকে, কেতিয়াবা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়েও উঠাই নি বৰ্ডিঙত ভৰাই থৈ আহেগৈ।
‘এতিয়াৰ পৰা তুমিহে অফিচলৈ যাব লাগিব মাহে মাহে। মোৰ দিন গ'লেই আৰু।
এইকেইদিনতে তোমাৰ-মোৰ অলপ কাম ওলাব, দুদিনমান বহিব লাগিব আমি।' তেওঁ
কৈ কৈ বাৰাণ্ডাৰ বেঞ্চখনত বহিল।
‘ছাৰ, আপুনি একেবাৰে যাবগৈ নে ইয়াতে থাকিব?' বিপুলে সুধিলে।
‘ছমাহমান থাকি যাম ৰ’বা। গোটেই চাকৰি জীৱন এইবোৰ ঠাইতে থকা, মোহটো
বেগেতে এৰিব নোৱাৰি নহয়। ঘৰত কৈ আছে, অৱসৰ লোৱাৰ পাছত এৎদ্দিনো ইয়াত
থাকিব নালাগে! কিন্তু নোৱাৰি নহয়, মানুহবোৰ এৰি যাব নোৱাৰি একেদিনাই। '
বিপুলহঁতে শলাগিলে, কিন্তু সিহঁতে জানিছে তেওঁৰ চিন্তাটো বেলেগ, ঘৰলৈ গ'লেগৈ
লেকামহীনভাবে ফটিকা গিলিবলৈ নাপাব।
প্ৰধান শিক্ষকৰ দায়িত্ব ল'বলৈ বিপুল কমলাবাৰীৰ অফিচলৈ যোৱাৰ দিন আহিল,
কিন্তু বিষবোৰ পুনৰ উঠিল। হৰেন বৰাই ক’লে, ‘তুমি বিষৰ বেজী কেইটামান লোৱা,
অফিচলৈ যোৱা দিনলৈ ভাল পাবা।' তেওঁৰ বেজী লৈ ৰঘু নেওগহঁতৰ গাৰ বিষ ভাল
হৈছে, কিন্তু বেজীৰ বিষতহে কোনেও ৰক্ষা পোৱা নাই। বটলত গৰম পানী ভৰাই বেজী
লোৱা ঠাইডোখৰ সেকি থাকিব লগা হৈছে।
বিপুলে কষ্ট-মষ্টকৈ চাৰিটা ল'লে।
‘হাত-ভৰি-কঁকালৰ বিষবোৰ ভাল পাইছোঁ, কিন্তু নতুনকৈ বুকুৰ বিষ এটা আৰম্ভ
হৈছে দুদিনৰ পৰা, পেটটোৱো বৰ বিষায় মাজে মাজে’, শেষৰ বেজীটো লৈ থাকোঁতে&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>28j85t52ljzszhlg0t1xct0b874vrl2</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৭৫</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74073</id>
    <revision>
      <id>204655</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:34:08Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;৬৬ কুলাংগাৰ বিপুলে হৰেন বৰাক ক'লে, সি ভয় খাইছে, মুখত আতংকৰ চিন, বেমাৰ হ'লে সি এনেয়ো অলপতে ভয় খায়। হৰেন বৰাই ক'লে, ‘ভাল হ'ব ৰ’বা। মোৰ ঘৰত হাতে লিখা একদম প্ৰামাণিক মন্...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204655</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4883" sha1="av9up7wnw5vqmvslamlpao32e42u01p" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;৬৬
কুলাংগাৰ
বিপুলে হৰেন বৰাক ক'লে, সি ভয় খাইছে, মুখত আতংকৰ চিন, বেমাৰ হ'লে সি এনেয়ো
অলপতে ভয় খায়। হৰেন বৰাই ক'লে, ‘ভাল হ'ব ৰ’বা। মোৰ ঘৰত হাতে লিখা একদম
প্ৰামাণিক মন্ত্ৰপুথি এখন আছে। পানী অকণ জাৰি দিলেই ভাল হ'ব। দুটামান মন্ত্ৰ তুমি
লিখি লৈ শিকি ল’বা। ঘৰতে সদায় দৰকাৰ হৈ থকা মন্ত্ৰ এইবোৰ।
“হাতে লিখা মন্ত্ৰপুথি এখন আমাৰ ঘৰতো আছে নহয়! বহুদিনৰ পৰা আছে। ব্যৱহাৰ হে
কৰাই নাই।' বিপুলে ক'লে।
‘একেখনেই হ’ব কিজানি। তুমি উলিয়াই আনাচোন চাওঁ। ত
বিপুলে বিচাৰি আনি পুথিখন দেখুৱালে। ‘হয়, একেখনেই। এইখন কামত লগোৱা।
ইয়াত...., এয়া চোৱা, কিহৰ বাবে কোনটো মন্ত্ৰ বিতংকৈ লিখা আছে। ...অঁ, এইটো,
এইটো মন্ত্ৰ এবাটি পানীত তুমি তিনিবাৰ মাতি সেইখিনি খোৱা। আজি খাবই পাৰিবা,
একদম ফুট-গধূলিত জাৰিবলৈ লিখা আছে। ভাল হৈ যাব।' পুথিখন হাতত লৈ
মোকলাই দেখুৱাই হৰেন বৰাই বুজাই ক'লে। ৰাজীৱ দত্ত আৰু আন এজন সহ-
শিক্ষক ধনীৰাম সোমাই আহিল।
‘আহক আহক। এহ, গধূলিয়েই হ'ল দেখোন, আপোনালোক আজি এই সময়ত
আহিল, কেনিবা যাব নেকি?’বিপুলে ক'লে। তেওঁলোক বহিবলৈ সুকন্যাই চকীত হাত
ফুৰাই দিলে।
“নাই নাই, আমি ইয়ালৈকেই আহিছোঁ’, ধনীৰামে ক'লে।
‘ধনীৰামক বহুদিনৰ মূৰত সমুখত লগ পালোঁ হে!' হৰেন বৰাই ক'লে।
‘এহ, মোক নো ক’ত লগ পাইছে আপুনি?' ৰাজীৱে ৰসিকতা কৰিলে।
‘হয় বাৰু।’ হৰেনে শলাগিলে। বিপুল-সুকন্যাই হাঁহি মুখে ৰসিকতাৰ ভাগ ল'লে।
‘আমি কথা এটাত আহিলোঁ, গহীন ভাব এটা লৈ এবাৰ বিপুলৰ ফালে এবাৰ সুকন্যাৰ
ফালে চাই ৰাজীৱে আৰম্ভ কৰিলে, ‘মহন্ত ছাৰ, আপুনি হেড মাষ্টৰ হৈ চলাব পাৰিব জানো?
খেলিমেলি লগাতকৈ আগতীয়াকৈয়ে মই হেড-মাষ্টৰ পদটো লোৱাটো ভাবিছোঁ।’
কি? সি কি কথা কৈছে? ৰাজীৱে এইটো অপমান কৰিছে! —সুকন্যাৰ মুখখন
গহীন হৈ পৰিল। বিপুলৰ মনত খং এটা উজাৰি উঠিল। সি অলপ অঁকৰা হ'ব পাৰে,
কিন্তু প্ৰাপ্য উচ্চ পদটোৰ পৰা নামিবলৈ কোৱাত তাৰ সন্মানত লাগিছে, গৰ্বও আছে
তাৰ। হৰেনে তলমূৰ কৰিলে, কিবা এখন গণ্ডগোল লাগিব স্কুলত, তেওঁ একুলো এৰিব
নোৱাৰে, গতিকে ভাগ নোলোৱাকৈ নিৰ্লিপ্ত হৈ ৰোৱাৰ চেষ্টা কৰিলে। ধনীৰামে আলেখ-
লেখ চাই থাকিল।
কিছুপৰ সকলো চুপে-চাপে ৰোৱাৰ পাছত ধনীৰামে শান্ত ভংগীৰে ক'লে, “মহন্ত
ছাৰ, আমি আপোনাক জোৰ-জবৰদস্তি কৰিবলৈ অহা নাই। কিন্তু কথাটো বিবেচনা কৰি&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>av9up7wnw5vqmvslamlpao32e42u01p</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৭৬</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74074</id>
    <revision>
      <id>204656</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:37:23Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;পিতা-পুত্ৰ ৬৭ চাওক। আপুনি হ'ব নিবিচাৰিলে আমাক লিখি দিব পাৰিব, তেতিয়া ৰাজীৱে অফিচলৈ গৈ কাম-কাজখিনি কৰি আনিব।' ৰাজীৱে যিটো ভংগীৰে কৈছিল, বিপুলে ওলোটাই খঙেৰে কিবা এষা...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204656</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5506" sha1="2j5f196uietyyw1nlhty36ivw88vkir" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;পিতা-পুত্ৰ
৬৭
চাওক। আপুনি হ'ব নিবিচাৰিলে আমাক লিখি দিব পাৰিব, তেতিয়া ৰাজীৱে অফিচলৈ
গৈ কাম-কাজখিনি কৰি আনিব।'
ৰাজীৱে যিটো ভংগীৰে কৈছিল, বিপুলে ওলোটাই খঙেৰে কিবা এষাৰ কৈ
দিলেহেঁতেন, খেচেংকৈ কিবা এষাৰ ক'বলৈ বিপুলে আৰাম পায়, কিন্তু আটাইকেইটা
মানুহৰ সমুখত খং দেখুৱাবলৈও সি অসুবিধা পালে। কিন্তু ধনীৰামৰ ভংগীটোৱে বিপুলৰ
সমস্যাহে বঢ়ালে, সি এতিয়া চিন্তাশীলভাবে কিবা এষাৰ উত্তৰ দিয়াটো প্ৰয়োজন হৈ
পৰিল, চিন্তাশীলভাবে কৈ সি আৰাম নাপায়, ভাবিও নাপায়। সি সুকন্যাৰ চকুলৈ চালে।
তাৰ অৱস্থাটো তাই বুজি পাইছে— সি কি ধৰণে কি উত্তৰ দিয়া ভাল হ'ব ধাৰণা কৰিব
পৰা নাই। কিন্তু মানুহকেইটাৰ সমুখত নিজৰ গিৰিয়েকটোক উপদেশ দিবলৈ, বিশেষকৈ
অফিচৰ কথাত মাত মাতিবলৈ তাই বেয়া পাইছে। তাই মাত মতা বা সৱৰে সমুখতে
পৰামৰ্শ দিয়া মানে ৰাজীৱহঁতে ক'ব বিচৰা বিপুলৰ দুৰ্বলতাটোৱেই প্ৰমাণ হৈ পৰিব।
ভিতৰলৈ গৈ মনে মনে আলোচনা কৰিবলৈকো এতিয়া বিপুলে ছল উলিয়াব নাজানিব,
সি বহিল মানে বহিয়েই থাকিল! এনেকুৱা বিপদ সুকন্যাৰ আগতেও হৈছে বহুবাৰ।
সময় পাৰ হৈ গৈ আছে, অধিক ৰৈ থাকিব নোৱাৰি, তাই বিপুলৰ ফালে চাই ক'লে,
‘আপুনি কিবা এটা তেখেতসকলক কওক, তেখেতসকলক কাইলৈকে মাতক, চিন্তা কৰি
চাই কাইলৈ ক'ব আপুনি যি কয়।’
লগে লগে বিপুলে মোৰ পালে, সি ৰাজীৱ-ধনীৰাম দুয়োটালৈ চাই ক'লে,
“আপোনালোক কাইলৈ আহক। ম‍ই চিন্তা কৰি ক'ম। নহ'লে দিনত স্কুলতেই হ'ব।'
তামোল-ছালি খাই তিনিওটা মানুহ একেলগে ওলাই গ'ল। সিহঁত যোৱাৰ পাছতে
সুকন্যাই বিপুলক খেচখেচাই উঠিল, ‘কথা এষাৰ ক'ব নোৱাৰে! সদায় সদায়! কিয়
সেইটো স্বভাৱ আপোনাৰ? বহি থাকিব একো নোকোৱাকৈ! কিয় সবকে মই ক'ব লাগে?
এনেই দেখোন বৰ কথা ক'ব পাৰে।’
লাগি থাকিল দুয়োটা বহু পৰলৈকে। ৰাতি টোপনি নাহিল। শেষ নিশা সিহঁতে এটা
সিদ্ধান্ত পালেগৈ— ‘সিহঁতক মাথোঁ এটাই কথা ক'ব লাগিব যে আপোনালোকে যি
ক'বলগা আছে অফিচত কওকগৈ, অফিচে যিটো সিদ্ধান্ত দিয়ে সেইটোকে মানিম। বেলেগ
একো মাত মাতিব নালাগে। সিহঁতে তৰ্ক কৰিব বিচাৰিব, কিন্তু ভাগ ল'ব নালাগে।’
এইমতেই দুদিন পাৰ হৈ গ'ল। উপায় নাপাই ৰাজীৱহঁতে অফিচলৈ গৈ কোৱাটোকে
ঠিক কৰিলে। বিপুল-সুকন্যাই এটা কথা বুজি পাইছে, অফিচৰ পৰা বিপুলক পদটো
নিদিয়াকৈ থকাৰ কোনো কাৰণ নাই। সেইটো সন্দেহ ৰাজীৱহঁতৰো আছে, সেইবাবেই
সিহঁতে প্ৰথমেই অফিচলৈ যোৱাৰ চিন্তা নকৰি বিপুলক হেঁচা দিছে।
ৰাজীৱে অফিচত কথাবোৰ কোৱাৰ পাছত তাৰ হাততে কাগজ দি বিপুলক মাতি
পঠিয়ালে। সেইবাবে সি নিশ্চিত হ'ল— বিপুলে পদটো নাপায়। সি গৰ্বেৰে খবৰটো দিলেহি।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>2j5f196uietyyw1nlhty36ivw88vkir</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৭৭</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74075</id>
    <revision>
      <id>204657</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:37:56Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;৬৮ কুলাংগাৰ কমলাবাৰীত অফিচ কৰি একেদিনাই ঘুৰি অহাটো সম্ভৱ নহয়, লগতে বিপুলৰ গাৰ বিষ। গাঁৱৰ ল'ৰা এটা চাইকেলৰ সৈতে বন্দৱস্ত কৰি সি ওলাল। ৰঘু নেওগৰ সিফালৰ কাষৰ ঘৰটো তৰ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204657</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4893" sha1="ove332xj16it5zkdckzbjt5o6qhfntf" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;৬৮
কুলাংগাৰ
কমলাবাৰীত অফিচ কৰি একেদিনাই ঘুৰি অহাটো সম্ভৱ নহয়, লগতে বিপুলৰ গাৰ
বিষ। গাঁৱৰ ল'ৰা এটা চাইকেলৰ সৈতে বন্দৱস্ত কৰি সি ওলাল।
ৰঘু নেওগৰ সিফালৰ কাষৰ ঘৰটো তৰালী হাজৰিকাৰ। মাক-দেউতাক সৰুতে
ঢুকোওৱাত তাই মোমায়েক খুৰায়েক-পেহীয়েক-জেঠায়েক ইঘৰ-সিঘৰ কৰি ডাঙৰ হৈছিল,
কিন্তু গাভৰু হোৱাৰ পাছত বিয়াৰ খৰচ-পাতি আহি থকাৰ চিন্তাত কোনেও ৰাখিবলৈ মন
নকৰা দেখি তাই অকলে থাকিবলৈ ল'লে। ইয়াত তাইৰ কোনো নাই। কথা-বতৰাত তাই
সদায় ৰঙীন, চেহেৰা-পাতিও দেখনিয়াৰ। মানুহে তাইক বস্তু-পাতি দি সহায় কৰে, তায়ো
আনৰ কাম-বনত লাগি দি নিজলৈ জোৰা মাৰে। সুকন্যায়ো এবাৰ তাইক কেইবাখনো
কাপোৰ-কানি দিছে। নিশা সুকন্যাহঁতক ৰখিবলৈ অহাৰ কথা তাই নিজে ক’লে।
অফিচত বিপুলৰ সমুখত একোৱেই নোলাল। দায়িত্ব লৈ সি ঘূৰি আহিল। ৰাজীৱহঁত
চুপ-চাপ থাকিল।
***
***
***
আবেলি বিপুলহঁতৰ পদূলিত চুবুৰীৰ গোটেই ল'ৰা-ছোৱালীখিনিয়ে খেলি আছে।
আৰতিৰ স্কুলখন হ'ল, গাঁৱৰ সৱেই ব’ঠামাৰিৰ স্কুলখন এৰি এতিয়া তালৈ যায়, পুনৰ
নতুন স্কুলত লগ হোৱাৰ আনন্দ সিহঁতৰ গুচাই নাই।
চেং, গুদু, ৰন্ধা-বঢ়া খেলি অঁতাই সিহঁতে লুকা-ভাকু আৰম্ভ কৰা দেখি গাঁওবুঢ়া
এনেই কাষ চাপি আহিল, ‘ঐ, সেইবোৰ শুকাই সেৰেঙা হৈ থাকিলেও হাবিবোৰত
তহঁত নোসোমাবিগৈ দেই। সাপ-ঘোং কি ক'ত সোমাই আছে, এতিয়াও গম পোৱা
হোৱা নাই!'
তেওঁ বিপুলহঁতৰ ঘৰলৈ সোমাল। সুকন্যাই সাদৰেৰে সুধিলে, ‘ককাইদেউ, আজি
আবেলি কামত নধৰিলে নেকি?”
‘গাটো ভাল লগা নাই অ’। অলপ জিৰণি লৈছোঁ। জ্বৰেই উঠিব নেকি ক'ব পৰা
নাই।' তেওঁ বাৰাণ্ডালৈ উঠিল, সুকন্যাই টুল এখন আগবঢ়াই দিলে। পিছফালৰ ঢাপত
লাগি থকা বিপুলে কোৰখন তাতে এৰি কথা পাতিবলৈ আহিল, ‘ককাইদেউক ম‍ই সুধিম
সুধিমকৈ পাহৰি আছোঁ, আপোনালোকৰ ঘৰত যে ল'ৰাটো দেখি আছোঁ বহুদিনৰ পৰা,
ইহঁতৰ মোমাইদেউৰ ল'ৰাটো, মোমায়েক মানে নবৌহঁতৰ পৰিয়ালৰ সি কাৰ ঘৰৰ আছিল
বাৰু? ম‍ই চিন ধৰিব পৰা নাই নহয়। একদম পাহৰিছোঁ।'
“হেই কি কোৱা তুমি!’বিপুলহঁতে ৰহস্যটো বুজি পাবই লাগিছিল ধৰণে গাঁওবুঢ়াই
উত্তৰ দিলে। তেওঁৰ কিবা বিৰক্তি লগা যেনো দেখা গ'ল। বিপুলহঁতে কৌতূহলেৰে
মুখলৈ চাই ৰৈ থাকিল। তেওঁ ক’লে, “মোমায়েকৰ ঘৰৰ হ'লেহে চিনি পাবা! সেইটো
ক’ৰনো নবৌহঁতৰ পৰিয়ালৰ! ক'ৰবাৰ পৰা অহা ল'ৰা সেইটো। সংগঠনৰ ল'ৰা!’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ove332xj16it5zkdckzbjt5o6qhfntf</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৭৮</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74076</id>
    <revision>
      <id>204658</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:39:07Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;পিতা-পুত্ৰ ৬৯ ‘অ’, হয় নেকি!” বিপুল আচৰিত হৈ গ'ল, তাৰ মাতটো সৰু হৈ পৰিল। ভয়ত সুকন্যাৰ মুখৰ পানী শুকাল। ‘নবীন আৰু ফুলেশ্বৰৰ ঘৰত যে এটা এটা আছে, সেইকেইটাও মিতিৰ জানো? কি...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204658</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4698" sha1="04ec76mefk88fbn5p5mj5z8s3r6s3dd" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;পিতা-পুত্ৰ
৬৯
‘অ’, হয় নেকি!” বিপুল আচৰিত হৈ গ'ল, তাৰ মাতটো সৰু হৈ পৰিল। ভয়ত
সুকন্যাৰ মুখৰ পানী শুকাল।
‘নবীন আৰু ফুলেশ্বৰৰ ঘৰত যে এটা এটা আছে, সেইকেইটাও মিতিৰ জানো? কি
ভাবিছা তোমালোকে? এটাও মিতিৰৰ নহয়! তিনিওটা সংগঠনৰ।'
‘সিহঁত যে বেলেগ ল’ৰা, দেখি একেবাৰেই ধৰিব নোৱাৰি! ক'ৰ পৰা আহি ইয়াত
পালেহি?”
‘এ... এইবোৰ ঢেৰ কথা! ম‍ই কথাত লাগি মৰিলোঁ!' গাঁওবুঢ়াই আক্ষেপ কৰি ৰ'ল
কিছুপৰ।
তেওঁ পুনৰ ক’লে, ‘ম‍ই গম পোৱা নাছিলোঁ। সিটো চাপৰিত থাকোঁতেই এবাৰ
ঘাটত পালোঁ। নিশা হ'ল। মই একো গম নাপাওঁ নহয়। কোনোবা মিতিৰ বিচাৰি অহাৰ
কথাহে কৈছে সি। নিশাখন ল'ৰাটো কেনেকৈ যাব চিন্তা কৰি লৈ গ'লোঁ ঘৰলৈ, তযি সি
কাৰোবাৰ ঘৰত থাকিবলৈ ফন্দিয়েই পাতি আছিল৷ তাৰ পাছত সদায় থাকিবলৈ ল'লে।
লগৰ কেইটামানো আনি বেলেগ বেলেগৰ ঘৰত ৰাখিলেহি। বাৰিষাটোত ক'ৰবালৈ গুচি
গ’ল কেউটা। এতিয়া আমি ইয়ালৈ অহাৰ পাছত আকৌ পালেহি।' ভয়, সন্দেহ, ৰহস্যৰ
মাজত বিপুল-সুকন্যাৰ মুখ শেঁতা পৰি আহিছে। ‘প্ৰথমে ভাবিলোঁ কাম-বনত সহায়কে
হ'ব, নাই একোডাল নকৰে। গজগজীয়া মানুহ এটাক ভাতগাল কিমান খুৱাই থাকিবা?
মই কৈছোঁ— তই মোৰ ঘৰৰ পৰা যা। সি মোক ওলোটাইহে বুজায়। ম‍ই গাঁওবুঢ়া মানুহ,
হয়নে নহয় কোৱা! যদি কেনেবাকৈ সি ধৰা পৰে, আনৰ যিটো শাস্তি হ'ব, মোৰ দুগুণ
হ'ব। ম‍ই কৈছোঁ যে তই বেলেগৰ ঘৰত থাক ম‍ই একো নকওঁ, মই ঘূণাক্ষৰেও একো
নকওঁ, কাকো একো নকওঁ, তই মাথোঁ মোৰ ঘৰৰ পৰা যা। ময়ে লাগিলে কেতিয়াবা
তহঁতক পাৰ কৰি দিম যাত্ৰী হিচাপে, কিন্তু মোৰ ঘৰত নাথাকিবি। ম‍ই কেৱল ঘৰখন
বচাব বিচৰা নাই, তই সেইটো নাভাবিবি, ম‍ই গাঁওখনকো বচাব লাগিব। সিদিনা মোৰ
ল'ৰাটোকে সি বন্দুকটো দেখুৱাই আছে, কেনেকুৱা কি বস্তু ইত্যাদি!”
‘অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰও আছে নেকি!’সুকন্যাই অধিক ভয় খাই ক'লে।
‘নাথাকিব!’ গাঁওবুঢ়াই ক’লে, ‘এইবোৰ ভিতৰুৱা কথাহে দেই। তোমালোকে কাকো
নোকোৱা বুলি জানিহে ম‍ই কৈছোঁ।'
‘নাই আমি নকওঁ নকওঁ, নিষ্পত্তি নকওঁ।’উত্তৰটো প্ৰয়োজন নোহোৱাকৈয়ে বিপুলে
তীব্ৰভাবে ক'লে।
গধূলি বিপুলহঁত তিনিওটা জুহালৰ গুৰিত বহিল। চাহ-গাখীৰ পানী খালে। বাবাই
দেখিলে, সুকন্যাই খালী হোৱা কেটলিটো বেৰৰ ফালে দলি মাৰি দিছে। মুখেৰে কিবা কৈ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>04ec76mefk88fbn5p5mj5z8s3r6s3dd</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৭৯</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74077</id>
    <revision>
      <id>204659</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:39:44Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;10 কুলাংগাৰ কৈ তাই খৰি এডালেৰে জুইকুৰা খোঁচ মাৰি মোহাৰি নুমুৱাই খৰিডালো দূৰলৈ দলিয়াই দিলে। গিলাছ এটাও দলিয়ালে। ‘অ’, হ’ল আৰু! সৱ পেলাব এতিয়া!' বিপুলে দাঁত ছেলাই ধে...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204659</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4760" sha1="5r4x87qbv9ikaj0o4x4ef8xav15w1nf" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;10
কুলাংগাৰ
কৈ তাই খৰি এডালেৰে জুইকুৰা খোঁচ মাৰি মোহাৰি নুমুৱাই খৰিডালো দূৰলৈ দলিয়াই
দিলে। গিলাছ এটাও দলিয়ালে। ‘অ’, হ’ল আৰু! সৱ পেলাব এতিয়া!' বিপুলে দাঁত
ছেলাই ধেমালি কৰা দৰে ক'লে। ‘কি সৱ পেলাব এতিয়া? অঁ, পেলাম!” সুকন্যাই
ডাঙৰকৈ ভেকাহি মাৰিলে।
সিহঁতৰ কি লাগি আছিল বাবাই মন কৰা নাছিল, দেখা পায়ো আয়ত্ত কৰিব নোৱাৰিলে,
সি ভয় খাই লাহেকৈ উঠি শোৱা কোঠালৈ গ'ল। বিচনালৈ উঠি সি কিতাপ এখন মোকলাই
ল'লেগৈ।
পাকঘৰত দুয়োটাই কথাৰ কটা-কটি কৰি থাকিল। সুকন্যাই মাজতে এপাক উঠি
বাবাক চালেহি। সি পঢ়ি থকা যেন দেখা পাই তাই নিচিন্তে আকৌ সোমাই গৈ কাজিয়াত
ধৰিলে। ভয়ত বাবাৰ কঁপনি উঠিল, কিতাপত চকু থৈ সি মাথোঁ কাণ থিয় কৰিলে,
পাকঘৰত কিবা অঘটনৰ আশংকাত সি সষ্টম হৈ থাকিল।
***
***
***
মাঘৰ শেষত গোটেই চাপৰিটোৱে অদ্ভুত ৰূপ ধাৰণ কৰিলে, বনবোৰে শুকাই
ছাই বৰণ ল’লে, ৰুই দিয়া গোজ-পুলিবোৰ শুকান খৰি যেন হ’ল, চাৰিওফালে বালি
আৰু ধুলি, গৰুৰ পখৰা-চিত্ৰা ছাল এখনৰ দৰে ঠায়ে ঠায়ে এচিকুট-দু'চিকুট কাঠমাটি
ওলাই আছে, তাতে দুই-এটা গৰু-ছাগলীয়ে ঘাঁহ কামোৰে, বাকীবোৰ নি মানুহবোৰে
বেলেগ চাপৰিত থ'লেগৈ। ভিতৰত দিনটোত কেইবাবাৰো পানী নচটিয়ালে ঘৰৰ
মানুহকেইটাৰ খোজতে ধূলি উঠি যায়। বিপুলে য'তেই গোবৰ দেখা পায় মুকুতা
বোটলাদি বুটলি আনি গছৰ গুৰিত দিয়েহি আৰু চাৰিওফালে লোৰ একোটা কৰি
দিনটোত বাৰে বাৰে পানী ঢালে।
আবেলি গোটেই বাৰীত টিঙেৰে পানী ঢালি বিপুল ঘৰৰ সমুখত গোবৰ বুটলিবলৈ
ওলাল। পদুলিৰ পৰা সি দেখিলে, পৰিপাটিকৈ দীঘল চুৰিয়া-চেলেং লৈ দূৰৰ পৰা মানুহ
এজন আহি আছে। সি উচপিচনিৰে সুকন্যাক মাতিলে, ‘হেৰা, এইফালে আহাচোন৷' সি
চকু দুটা মানুহজনৰ পৰা ঘূৰাই অনা নাই, যেন জুহালৰ ফুট ছাইৰ মাজত হঠাতে জুই অকণ
ওলাই অন্তৰ্ধান হোৱাৰ দৰে দেৱতাৰ নিচিনা মানুহজন তাতে নোহোৱা হৈ পৰিব। তাৰ
ভংগি দেখি সুকন্যাই খৰখোজে আহি সংকোচবোধেৰে ৰ’লহি। ‘সেই মানুহজনলৈ
চোৱাচোন!’সি ক'লে। সুকন্যাই দেখিলে শুকান নিস্তেজ ঠাইখনৰ মাজত মানুহজন বগা
কাপোৰেৰে উজলি আছে, পাতবোৰ শুকাই সেৰেঙা হৈ পৰা কৰঙানিৰ অংশৰে তেওঁ
পোনাই আহি আছে। ‘চোৱাচোন ভালকৈ। আমাৰ আতা নহয় নে?’ওখ-ডাঙৰ চেহেৰা
আৰু খোজত আতাক যেনেই লাগিল সুকন্যাৰো।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>5r4x87qbv9ikaj0o4x4ef8xav15w1nf</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৮০</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74078</id>
    <revision>
      <id>204660</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:40:18Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;পিতা-পুত্ৰ ৭১ মানুহজন অলপ কাষ চাপিল, চিনিব পৰা হ'ল। হয়, আতাকেই হয়। ‘এই সময়ত ক'ৰ পৰা আহিছে? ইয়ালৈকে আহিছে! থকাকৈ আহিছে!’সুকন্যাই ক'লে। সিহঁত আচৰিত হ'ল। সিহঁতে ভবা না...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204660</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5115" sha1="lbpat0ykyzqag34h8l44tjh61x6j8yu" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;পিতা-পুত্ৰ
৭১
মানুহজন অলপ কাষ চাপিল, চিনিব পৰা হ'ল। হয়, আতাকেই হয়। ‘এই সময়ত
ক'ৰ পৰা আহিছে? ইয়ালৈকে আহিছে! থকাকৈ আহিছে!’সুকন্যাই ক'লে। সিহঁত আচৰিত
হ'ল। সিহঁতে ভবা নাছিল, জীৱনত আতাকক আকৌ কেতিয়াবা লগ পাব, আচলতে
আতাকৰ কথা একো ভবাই হোৱা নাছিল, যিবোৰ সিহঁতৰ মনত আছিল সেয়া কেৱল
বিদায়ৰ সময়ত তেওঁ উপেক্ষা আৰু বঞ্চিত কৰাখিনি। আগৰ অস্তিত্বটোতে আতাক
স্থবিৰ হৈ গৈছিল সিহঁতৰ মনত। কিন্তু তেওঁ যে বৰ্তমানতো আছে— তেওঁৰ বৰ্তমানৰ
অস্তিত্বটো আৰু উপস্থিতি অনুভৱ কৰি দুয়োটা শিহৰিত হৈ উঠিল। কি কৰোঁ কি নকৰোঁ
লাগিছে দুয়োটাৰ মনত। এসময়ত পালি-পহৰীয়া লৈ ৰজাৰ দৰে চলা গোসাঁই অকলে
অকলে খোজ কাঢ়ি আহি আছে আজি, তাকো হাবিৰ মাজে মাজে পোনাই। আগেয়ে
হাতীত উঠি গোসাঁই ফুৰিবলৈ যায়, সমুখত ফুলেৰে জাকজমককৈ সজাই ফলিত লিখা
থাকে— ‘সত্ৰাধিকাৰ’! সুকন্যাৰ দুখ লাগিল। আতাকৰ খোজটো খৰ। তাইৰ এনেকুৱা
লাগিছে যেন সেয়া সত্ৰাধিকাৰ নহয়, হাবিৰ মাজেৰে পলৰীয়া ভকতহে! তথাপি
শিহৰণটোৱে পুনৰ তাইক অভিভূত কৰি তুলিলে, আতাকৰ নিৰ্মল যেন লগা ৰূপটো
বৈকুণ্ঠৰ পৱিত্ৰ আত্মা এটিৰ দৰে লাগিল, যেন সিহঁতৰ মংগলৰ বাবেই সেয়া কাষ চাপি
আহি আছে। ক'ৰ পৰা কেনেকৈ আহি ক'ত সিহঁত আছেহি, কেনেকৈ তেওঁ আজি লগ
হৈছেহি! দুয়োটা থৰ হৈ ৰৈ থাকিল।
‘চিনি পালি?’ সিহঁত বহুপৰ ৰৈ থকা কাৰণে আতাকে ওচৰ পাই বিপুলক সুধিলে,
সুকন্যাৰ ফালে চাই তেওঁ মোলায়েম হাঁহি এটা মাৰিলে৷ দুয়োটাৰ মুখেৰে একো মাত
ওলোৱা নাই, হাঁহিবই নে কান্দিব ধৰিব পৰা নাই, বিপুলৰ গোটেই গাটো কঁপিবলৈ ধৰিছে।
সুকন্যাই ভক্তিৰে কোমল মাতেৰে ক’লে, ‘আতা আহক।' কোনোবা অহা গম পাই
বাবা দৌৰি ওচৰ পালেহি। সুকন্যাৰ ওৰণিখন দেখি সি বুজি পাইছে, কোনোবা বিশেষ
আলহী। কাকাকে জেপৰ পৰা মৰ্টন এমুঠি উলিয়াই তাৰ ফালে আগবঢ়াই দি কোঁচত
ল'বলৈ আনখন হাতো সমানে আগবঢ়াই দিলে। সি ৰৈ থকা দেখি বিপুলে ক’লে, “যোৱা,
ককাহে। ককাক চিনি পাইছানে?' সি চিনি পোৱা নাই, কিন্তু বুজি পাই এখোজ এখোজকৈ
আগবাঢ়ি গ'ল।
আতাকক গা ধোৱাৰ যা-যোগাৰ কৰি দি সুকন্যাই বিপুলক ক’লে, ‘আপুনি কেৰাহী
এটা বৰ-চাঙৰ পৰা নমাওক। আতাই সদায় গধূলি কেৰাহীত জুই নুফুৱাই জানো, বাহিৰৰ
ৰুমটোতে ব্যৱস্থাটো কৰি দিয়ক।’
জুইৰ কাষত বহিহে কথা আৰম্ভ হ'ল। ‘তাত সকলোৰে ভাল নে? গাঁৱৰ মানুহবোৰ
কেনেকুৱা হৈ আছে?' বিপুলে সুধিলে।
‘ভাল ভাল। গাঁও আগৰ দৰে নহয়, তথাপি আছে।’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>lbpat0ykyzqag34h8l44tjh61x6j8yu</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৮১</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74079</id>
    <revision>
      <id>204661</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:40:41Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;কুলাংগাৰ ‘পানী-দুনিতো অকণমানহে উঠে চাগে, গৰু-গাইৰ দিগদাৰ নহয় কিজানি?” “দিগদাৰ নহয়। আটাইকেইটা পানী চিলচিলীয়াকৈ হ'লেও চোতালত নবগোৱাকৈ নাযায় কিন্তু। পানীটো থাক...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204661</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4844" sha1="od3ko1q26yjdfdsjyjk7e61dpcciuhi" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;কুলাংগাৰ
‘পানী-দুনিতো অকণমানহে উঠে চাগে, গৰু-গাইৰ দিগদাৰ নহয় কিজানি?”
“দিগদাৰ নহয়। আটাইকেইটা পানী চিলচিলীয়াকৈ হ'লেও চোতালত নবগোৱাকৈ
নাযায় কিন্তু। পানীটো থাকিবই আৰু! জীৱনলৈ সংগী হৈ পৰিল আমাৰ! আমাক আৰু
লগ এৰা নিদিয়ে!’
‘খেতি কিবা হৈছে নে?”
“মাহ হৈছে, মাটিমাহ বহুত। কুঁহিয়াৰ হৈছে। আমিয়েই ঢেৰ বেচিছোঁ যোৱাবাৰ। মাহ
ইয়াতো হ'ব। মই আহোঁতে চালোঁ মাটিবোৰ, ভাল মাহ হ'ব।’
নামঘৰ, ভাওনা, নাও, গৰু-বলধ, নতুন বাচ-বিচাৰ, দূৰণিৰ মিতিৰ, বহুতো কথা
ওলাল। মাজতে দুবাৰ সুকন্যা পাকঘৰৰ পৰা ওলাই আহি অকণমান আঁতৰতে গেৰোৱাত
ভেঁজা দি কিছুসময় বহি ভাগ লৈ গ'ল।
“তহঁতৰ স্কুলখনত চাগে এতিয়া ভালেখিনি ল'ৰা-ছোৱালী আছে?’আতাকে সুধিলে।
‘আছে আছে। তিনিখন গাঁও হ’লতো এতিয়া। বঠামাৰিত মানুহ বহুত। তাৰ ল'ৰা-
ছোৱালীয়েই বেছি।'
‘এতিয়া তই প্ৰতি মাহে কমলাবাৰীলৈ গৈ থাকিব লাগিব, ভালকৈ ৰখীয়া এটা ঠিক
কৰি যাবি। বাৰিষা সমস্যা হ'ব। এইফালৰ প্ৰথম সুঁতিটোত প্ৰতিবাৰে এটা মানুহ লোৱা
শুনোৱেই। গতিকে সাৱধান।’
বিপুলে শুনি থাকিল।
“অফিচৰ ওপৰৱালা দুটামানক তাহানিতে ম‍ই শৰণ দিয়া। কেতিয়াবা লগা হ'লে
সহায় কৰিব। আজিকালি ভক্তিবোৰ নাইকিয়া হৈছে, পইচা-পাতি নাপালে মূৰপোলোকা
মাৰে। তথাপি সিহঁতকেইটা বৰ এটা বেয়া নহয়। অফিচবোৰত ঢেৰ ভেজাল মানুহ সোমাল।
আজি আহোঁতেই এতিয়া ম‍ই বালিয়ে বালিয়ে কিমান খোজ কাঢ়িব লগা হ'ল! ইয়াতেই
কিমানবোৰ কৰঙা আছে। ৰাইজক খৰচ এটা দিলেই বালিত কৰঙাবোৰ পাৰি দিব পাৰে।
উত্তৰ পাৰলৈ যাবলৈয়োতো তেনেকুৱা একো ব্যৱস্থা নাই চাগে?’
‘নাই নাই। কিমান দূৰ শুদা বালিয়ে বালিয়ে যাব লাগে!”
“চৰকাৰে অলপ ধন দিলেই কামটো হয়, ৰাইজেই ধনকেইটা পাব, চৰকাৰৰ একো
পৰিকল্পনা নাই। এনেই চেঙেলীয়া ল'ৰাকেইটা মন্ত্ৰী হৈ ৰম্যবিলাস কৰিছে। ইন্দ্ৰয়েই শান্তি
নাপালে, স্বৰ্গ ৰখি থাকোঁতেই গ'ল, ইহঁতবোৰে ৰজা হৈ আৰাম কৰিবলৈ গৈছে। অকল
ভোগ কৰা, মিছা প্ৰশংসা শুনা, প্ৰমোদ-বিহাৰ কৰাৰ চিন্তা! চৰকাৰক দোষ দিনো কি
কৰিবি! এইবোৰ কাম ৰাইজেও পাৰে। গোটেই ৰাইজ উঠি গ'লে এদিনতে হৈ যাব
সিপাৰলৈকে৷ হ’লেতো ৰাইজৰ নিজৰে লাভ, তৎক্ষণাৎ ওপৰেদি চাইকেল মাৰি গুচি
যাব পাৰিব। একেদিনাই ইয়াৰ পৰা বস্তু নি বিকিবও পাৰিলে, আনিবও পাৰিলে! সেইটোকে&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>od3ko1q26yjdfdsjyjk7e61dpcciuhi</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৮২</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74080</id>
    <revision>
      <id>204662</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:41:36Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;পিতা-পুত্ৰ ৭৩ কৰাবলৈ নেতা নাই। গোটেই মানুহখিনিতো নিব পাৰিব লাগিব কামটো কৰাবলৈ! চিন্তা থকা নেতা নোলোৱা বাবেই গোটেই সমাজবোৰ এৰাল ছিগা সমাজ হৈ পৰিছে। আমাৰ তাত স্কুলল...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204662</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4357" sha1="0k8k01zdigg6yoj5ln0qey654zzqlsq" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;পিতা-পুত্ৰ
৭৩
কৰাবলৈ নেতা নাই। গোটেই মানুহখিনিতো নিব পাৰিব লাগিব কামটো কৰাবলৈ! চিন্তা
থকা নেতা নোলোৱা বাবেই গোটেই সমাজবোৰ এৰাল ছিগা সমাজ হৈ পৰিছে। আমাৰ
তাত স্কুললৈ ল'ৰা-ছোৱালীবোৰ যাবলৈ অকণমান ঠাইত মই তেনেকৈ কৰঙা পৰালোঁ।
সেইকণৰ বাবেই ৰাইজক কিমান দাবী-ধমকিও দিব লগা হৈছে। মই নোৱৰা হ'লোঁ আৰু।
চৰকাৰে ধন নিদিলে ৰাইজেও কাম নকৰে। বালি পাৰ কৰি অনা বুলিয়েই দোকানত
বস্তুৰ কি দাম! ...’
তেওঁৰ কথা শেষ হোৱাত সুকন্যাই উলিয়ালে, ‘আতা, আমাৰ নামঘৰ অকণ প্ৰতিষ্ঠা
কৰাৰ কথা ভাবি থকা হৈছে। সেয়া সাজি থোৱা হ'ল, কিন্তু প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ সুবিধা
পোৱা নাই। আপুনি কৰি যাবহি লাগিব।’
আতাক অকণমান ৰ'ল। বিপুলে সেইটো ক'বলৈ ভবাই নাছিল। শুনি সি আনন্দ
পালে।
‘ম‍ই আহিম দিয়া।’আতাকে ক'লে।
লগে লগে বিপুলে আৰম্ভ কৰিলে, 'আইৰ তিথিভাগ এইবাৰ ভালকৈ পাতিব লাগিব।
আগৰকেইবাৰ ঘৰৰ ভিতৰতে দি থ'ব লগা হৈছে। ভকত অকল ৰঘু নেওগ আছিল।
এতিয়া ৰাইজ এখন হৈছে যেতিয়া সকলোকে মাতি ভালকৈ পাতিম। আপুনি তিথিলৈকো
আহিব লাগিব।’
‘তিথিলৈ মই নাহোঁ। তাতো পতা হয় যেতিয়া মই এৰি আহিব নোৱাৰোঁ৷ নামঘৰ
প্ৰতিষ্ঠাৰ তাৰিখটো তই জনাবি, আহিম মই। দক্ষিণপাৰলৈ কোনোবা যায়তো, সিহঁতৰ
হাতত চিঠি এখন পঠিয়াই দিলেই হ'ব। অলপ আগতীয়াকৈ জনাবি।’
‘এখেতেই যাব। সুবিধা নহ'লে কোনোবা মানুহ এজন বন্দবস্ত কৰিয়েই পঠিয়াব
লাগিব।' সুকন্যাই ক’লে।
‘অ’, সেইটোও ভাল হ’ব। বাৰু ইয়াততো গোটেই মানুহখিনি আমাৰ পন্থাৰে নহয়
জানো?'
‘হয় আমাৰ পন্থাৰে, কিন্তু তেওঁলোকৰ গোসাঁই ইয়াত নাই।'
‘তেওঁলোকৰ গোসাঁই ইয়াত নথকাটো গম পাইছোঁ, যোৱা খহনীয়াটোতে তেওঁলোক
যোৰহাটলৈ গ'ল, লগ পাইছোঁ ম‍ই। ইয়াত গোটেইখিনি তেওঁৰে ভকত হয় নে নহয়
সেইটোহে জনা নাছিলোঁ।'
‘গোসাঁই ইয়ালৈ এবাৰ আহিছে। পোন্ধৰ দিন থাকি শৰণ-ভজন দিলে। নামঘৰটো
সৌটোহে, দিনত আমাৰ ঘৰৰ পৰা চালে অকণমান দেখাই পোৱা যায়। গোসাঁই আমাৰ
ঘৰলৈও আহিল দুদিন। এতিয়া সেই দোলাৰ দিন গ'ল আৰু। তেৱোঁ সেই খোজ কাঢ়িয়েই
আহিছে, আল-ধৰা আছে লগত।’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0k8k01zdigg6yoj5ln0qey654zzqlsq</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/৮৩</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74081</id>
    <revision>
      <id>204663</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:44:44Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;98 কুলাংগাৰ —ভকতবিলাক ইয়ালৈ আহিব নহয়?’আতাকে দোলা আদি প্ৰসংগলৈ নগৈ সুধিলে। ‘আহিব আহিব। তেওঁলোকে গোসাঁই এঘৰ পোৱা কাৰণে বৰ ভাল পাইছে। কিন্তু শৰণ-ভজন নলয় আমাৰ ওচৰত...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204663</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="1760" sha1="ckbuutmv6s9faao8812jkm2t7hil02m" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;98
কুলাংগাৰ
—ভকতবিলাক ইয়ালৈ আহিব নহয়?’আতাকে দোলা আদি প্ৰসংগলৈ নগৈ সুধিলে।
‘আহিব আহিব। তেওঁলোকে গোসাঁই এঘৰ পোৱা কাৰণে বৰ ভাল পাইছে। কিন্তু
শৰণ-ভজন নলয় আমাৰ ওচৰত। এনেই গুৰু হিচাপে বিহু-সংক্ৰান্তিৰ সেৱা এটা কৰিবলৈ
বা পদ-জলকণ পাবলৈ সুবিধা এটা হৈছে কাৰণে ভাল পাইছে। '
আতাক দুনিশা থাকি গ'লগৈ।
আতাকক পানীকণ-তামোলকণ দিওঁতেও সুকন্যাই প্ৰতিবাৰেই বহি লৈ মূৰ হাওলাই
দিয়ে, নিয়মটো বাবাই বেলেগতো দেখিছে, কিন্তু সি আচৰিত হ'ল সুকন্যা-বিপুলৰ মাতবোৰ
শুনি। ভক্তিৰে সৰু সৰুকৈ দিয়া মাতবোৰ, ইমান মিহি, ইমান শুৱলা, বাবাই সিহঁতৰ মুখত
এনে মাত আগতে শুনা মনতেই নাই। তাৰ অনুভৱ হ'ল, ককাক একেৰাহে থকা হ'লে
ঘৰখন আতংকময় নহৈ বেলেগ ধৰণৰ হ'লহেঁতেন, যেনেকৈ বহঁতপুৰৰ ঘৰখন ককাকৰ
সৈতে বেলেগ ধৰণৰ যেন লাগে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ckbuutmv6s9faao8812jkm2t7hil02m</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১০০</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74082</id>
    <revision>
      <id>204664</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:51:08Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি ৯১ পাৰি আঙুলিৰে তাৰ পেটত খোঁচ এটা মাৰি আকৌ জোকালে, ‘এইটো মাজুলীয়াল হয় নে নহয় অ’? পানীত উটি অহা ল'ৰাহে এইটো। বালিত লাগি ধ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204664</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5228" sha1="p0vvhlqgrq63lha61wlx2vdvkkaai28" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি
৯১
পাৰি আঙুলিৰে তাৰ পেটত খোঁচ এটা মাৰি আকৌ জোকালে, ‘এইটো মাজুলীয়াল হয়
নে নহয় অ’? পানীত উটি অহা ল'ৰাহে এইটো। বালিত লাগি ধৰিল কেনেবাকৈ।'
ককাকে বাবাক ক’লে, “তুমি কোৱা, নোজোকাব মোক।' সি একো নক'লে। তাৰ
মুখখন গোমোঠা হোৱা দেখি মাজুটোৱে হাঁহি মাৰি ভিতৰলৈ সোমাই গ'ল।
অহৰহ আনন্দ-ফুৰ্তিৰ মাজত থাকিও মানুহবোৰে জোকোৱা কথাটোৱে আৰু শৌচ
কৰা কামটোৱে বাবাক তীব্ৰ অশান্তি দি আছে। ইয়াত পায়খানা নাই। কেঁচা মাটিয়েদি
জংঘললৈ গৈ তাৰ ভাল নালাগে, আধা কৰি থাকোঁতেই তালৈ ভয় নকৰি কুকুৰ বা
বোকাগাঁৱৰ গাহৰি একোটা আহি পিছফালৰ পৰা মূৰটো সুমুৱাই মলবোৰ খাই থাকে,
ভয়ত সি ফেৰেকা ফেৰেককৈ দৌৰ দিব লগা হয়, কোনোবা সময়ত জোকে লিকলিকাই
আহে। হৰিচাপৰিতো পায়খানা অকল সিহঁতৰ ঘৰতে আছে। মাটি আৰু বেৰা দিবলৈ
কৰঙাৰ অভাৱ নাই বাবে প্ৰত্যেকৰে বাবে আহল-বহলকৈ একোটা সুকীয়া পায়খানা
বিপুলে সাজি লৈছে— প্ৰতিটোতে একোটাকৈ গাঁত, ভৰি থ'ব পৰাকৈ একাষে পাৰি দিয়া
পাঁচ টুকুৰা বাঁহ, আৰু বহি থাকোঁতে বাগৰি নপৰাকৈ ধৰিবলৈ সমুখত খুঁটি এটা। ককাক-
মাহীয়েকহঁতে কৈছে, “তুমি ওচৰতে কৰিবা, পাছত কোনোবাই গা ধুলে কোৰেৰে পেলাই
দিব।' সেইটোতো সি লাজ কৰে। আৰু ঘৰত মুকলিত কৰিলেও ভৰিত একো নালাগে,
বালিয়ে পানী পটকৈ শুহি লয়, ইয়াৰ জেকা মাটিত প্ৰস্ৰাৱ আৰু ধোৱা-পানী কোনফালে
বৈ গৈ ভৰিত লাগে সি ততেই ধৰিব নোৱাৰে।
আগদিনাও শৌচ কৰা নাই, ৰাতিপুৱাও কৰা নাই, সেইবাবে আবেলিৰ পৰা তাৰ
বৰকৈ লাগি আছে। তথাপি সি ৰখাবলৈ চেষ্টা কৰি আছে।
গধূলি আতাকে নাম গাবলৈ তালযোৰ লৈ ওলোৱা দেখি সিও পিছে পিছে বাৰাণ্ডালৈ
ওলাল। তাৰ পৰিকল্পনাটো হ'ল, শৌচটো ৰখাবলৈ সি আৰু চেষ্টা কৰিব, কিন্তু যদি
একেবাৰে সক্ষম নহয় তেন্তে বাকীবোৰ ভিতৰত থাকোঁতেই ঘৰৰ কাষৰ ফালে কৰি লৈ
পানী-দুনি বিচাৰি পাছত খবৰটো দিব।
দুপৰীয়া আৰু এই সময়ত আতাকে সদায় নাম গায়। নাম শেষ হোৱাৰ অকণমান
পাছতে ভাতবাঢ়ে। কোচিন তেলৰ খৰচ কমাবলৈ সোনকালে চাকি-লেম্প নুমাই গোটেইবোৰ
বিছনাত পৰে। সিঘৰৰ গোহালিত কোনোবা এটা থকা গম পাই বাবাই ভয় দূৰ কৰি চুপে-
চাপে চোতাললৈ নামিল, যাতে আতাকে নাম গোৱা ভালকৈ শুনিবলৈ পায়।
নাম শেষ কৰি আতাক খুপি খুপি চোতাল পালেহি। বাবাই শব্দ নকৰাকৈ কাষ চাপি
হাত এখন চুলেগৈ। হাতখন চিনি পাই আতাকে এন্ধাৰতে ওঁঠত হাঁহি বিৰিঙাই মৰমেৰে
ক’লে, ‘অ’, তুমি ইয়াতে আন্ধাৰতে অকলে আছা? ভয় কৰা নাই?’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>p0vvhlqgrq63lha61wlx2vdvkkaai28</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১০১</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74083</id>
    <revision>
      <id>204665</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:51:40Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;৯২ কুলাংগাৰ সিও ওঁঠত হাঁহি বিৰিঙাই ক’লে, ‘নাই কৰা ভয়। আপুনি নাম গোৱা ম‍ই গোটেই শুনি আছিলোঁ।’ ‘হয় নেকি?” এন্ধাৰত নেদেখা ওঁঠৰ হাঁহিতকৈও মধুৰ পৰস্পৰৰ মাত-কথাখিনি দ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204665</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4014" sha1="6o3j5pbezak6r2gs0rm9ltthivvhs6a" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;৯২
কুলাংগাৰ
সিও ওঁঠত হাঁহি বিৰিঙাই ক’লে, ‘নাই কৰা ভয়। আপুনি নাম গোৱা ম‍ই গোটেই
শুনি আছিলোঁ।’
‘হয় নেকি?” এন্ধাৰত নেদেখা ওঁঠৰ হাঁহিতকৈও মধুৰ পৰস্পৰৰ মাত-কথাখিনি
দুয়োজনে অনুভৱ কৰিলে।
“ককা, মই কথা এটা ভাবিছোঁ।’
'কি কথা?'
হাতত ধৰা-ধৰিকৈ অভ্যাসতে তেওঁলোক চোতালৰ পৰা বাৰাণ্ডালৈ উঠিল। তাৰ
উত্তৰটো শুনিবলৈ আতাকৰ খোজটো থমকিল। সিও ৰৈ দিলে। “মই ভাবি আছোঁ, আমাৰ
বাবাই গোৱা নামবোৰ আপুনিও গায়, কিন্তু সদায় আৰম্ভ কৰোঁতে বেলেগকৈ আৰম্ভ
কৰে কিয়?
অপাৰ আনন্দত আতাক মনে মনে ৰ’ল কিছু সময়। ‘তোমালোকৰ বাবাহঁতৰ পূৰ্ব-
পুৰুষ শংকৰ গুৰুৰ শিষ্য। তেওঁলোকে সেইবাবে শংকৰক স্মৰণ কৰি নাম আৰম্ভ কৰে।
আমি শংকৰৰ সেৱক নহয়, সেইকাৰণে আমি আৰম্ভ কৰোঁতে শংকৰৰ নাম নলওঁ। মই
তোমাক কাইলৈ দিনত ভালকৈ বুজাই দিম।’
উত্তৰটো লৈয়েই সি হাতখন এৰি তাৰ আনটো কামৰ সময় বুজি আঁতৰি গুচি
গ’ল। আতাকে গাৰ চাৰিওকাষলৈ মন কৰিলে— সি নাই। ‘অঁ, ল’ৰাকণ ক'ত হেৰাই
থাকিল! সন্ধিয়াখন মোৰ লগত লুকা-ভাকু খেলিছে চোৱা!' আতাকে খেতখেতকৈ
হাঁহিবলৈ ধৰিলে।
বাহিৰত কথা পতা শুনি ভিতৰৰ পৰা দুজনী ছোৱালী লেম্প এটা লৈ ওলাই
আহিল। এনেই পিছে পিছে বাকীবোৰো আহিল।
“আতাদৌ, কাৰ লগত কথা পাতিছে?”
‘বাবাকণ। ই ক’ৰবাত লুকাল।’
পোহৰটো লৈ সিহঁত বাৰাণ্ডালৈ অহা গম পাই বাবাই পাৰে মানে জোৰ দি ক্ষণিকতে
শৌচখিনি বাহিৰ উলিয়াই শেষ কৰিব খুজিলে।
সি থিয় হৈ ডাঙৰকৈ ক’লে, ‘অ’মাহী, মই পায়খানা কৰিলোঁ, এইফালে আছোঁ।”
তাক টিং আৰু গামোচা দিবলৈ এজনী ভিতৰেদি পিছফাললৈ গ'ল।
বাহিৰত বহি আটাইবোৰে কথাত লাগিল। বাবাই ধুই-পখালি আহি আতাকৰ কোঁচত
সোমাল। ‘দেখাত নোদোকা যদিও একেবাৰে লঘু অ' ল'ৰাটো’, তেওঁ মৰমেৰে ক'লে।
আড্ডা এখন বাৰাণ্ডাতে চলাৰ উমান পাই সিঘৰৰ গোহালিত থকা ল'ৰাটো সোমাই
আহিল, ‘ইমান ম’হ, আঁঠুৱা তৰিলেও ক'ৰ পৰা জানো দুটা হ’লেও ওলায়! গৰু কেইটাক&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>6o3j5pbezak6r2gs0rm9ltthivvhs6a</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১০২</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74084</id>
    <revision>
      <id>204666</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:52:10Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি ৯৩ শান্তি নিদিয়ে!’টুল এখনত বহি লৈ সি বাবালৈ চাই জোকালে, ‘ম‍ই যে শিকাই দিছিলোঁ, পদ্যটো মনত আছে নে নাই? কি আছিল পদ্যটো?' বাবা...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204666</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4872" sha1="cqwrgi12qcv0fyi0vo32k8cg7vm1qvl" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি
৯৩
শান্তি নিদিয়ে!’টুল এখনত বহি লৈ সি বাবালৈ চাই জোকালে, ‘ম‍ই যে শিকাই দিছিলোঁ,
পদ্যটো মনত আছে নে নাই? কি আছিল পদ্যটো?' বাবা মনে মনে থকা দেখি মাহীয়েক
এজনীয়ে জোকাই পদ্যটো গালে, ‘মাজুলীয়াল ঘঁৰিয়াল, খাৰখোৱা পৰিয়াল।’
‘এঁএঁ এঁ, হেঁ হেঁ হেঁ...’কৰিবাবাই থেনথেনলি ল'লে। সিঘৰৰ ল'ৰাটোৱে খেকখেককৈ
হাঁহি এটা মাৰিলে।
আন এজনী মাহীয়েকেও জোকালে, ‘এইবাৰ ইয়াক অকলে পঠিয়াই দিম।' তাই
তাৰ মুখলৈ চাই ক’লে, ‘এইজনী আমাৰ ঘৰৰ ছোৱালীহে, তাই থাকিব ইয়াতে, তাইক
নপঠিয়াওঁ, তুমি অকলে গুচি যাবা। হ'ব নে নাই?'
সিঘৰৰ ল'ৰাটোৱে ক’লে, ‘অঁ, মই চাইকেলত লৈ গৈ অকলে তাক ঘাটত থৈ
আহিমগৈ। সি যাবগৈ পানীখনত অকলে। এই আমাৰ ইয়াৰ ছোৱালীহে, থাকিব ইয়াতে।’
‘ৰাতিখন জোকাই নল'বি অ’ল'ৰাটোক', ভিতৰৰ পৰা ওলাই অহা বৰায়েকে ক'লে।
ককাকে তাক জোৰেৰে গবা মাৰি ধৰি লগতে ক'লে, “ই বৰ ধুনীয়া কথা এটা সুধিছে
জাননে! ইমান সৰুতেই ইমান কথা মন কৰিব পাৰিছে, ম‍ই আচৰিত হৈ গৈছোঁ! ই আগলৈ
বহুত গভীৰ চিন্তা কৰিব পৰা হ'বগৈ। ম‍ই নাম গোৱা ই মন দি শুনি থাকে, ই মোক
সুধিছে— আপুনি আৰু আমাৰ বাবাই একেবোৰ নামেই গায়, কিন্তু আৰম্ভ বেলেগ
বেলেগকৈ কৰে কিয়? সি কিমান মন কৰিছে দেখিছনে!”
আটাইকেইটা মনে মন ৰ'ল।
‘আগলৈ’বুলি আতাকে কথাষাৰ কোৱা বাবে সুকন্যাৰ বৰ ভাল লাগিছে, আগলৈৰ
কাৰণে তাইৰো বহু আশা আছে, লক্ষ্য আছে। মাজুলীয়াল শব্দটো শুনিলে তাইৰো অশান্তি
লাগে। মাজুলীলৈ বিয়া হোৱা কাৰণে তাইকো কতই জোকায়।
সকলো ভাবুক হৈ কিছু ক্ষণ নীৰৱে গুচি যোৱাৰ পাছত সৰু ছোৱালীজনীয়ে
বৰায়েকক ক’লৈ, “অ’বৰাই, সাঁথৰকেইটামান কচোন।”
‘ৰহ অঁ। এইজনী যে সদায়..., এনেকৈ কেইটামান গোট খাই কথা ওলালেই মোক
সাঁথৰ ক'বলৈ ক'ব। মই ভাত নমাওঁগৈ এতিয়া। পানী-দুনি ভৰাবলৈ তহঁতক মাতিবলৈ
আহিহে ইয়াত পালোহি ম‍ই।”
‘কচোন, একো নহয়। বাবাক সোধচোন দুটামান, সি পাৰেনে নোৱাৰে চাওঁ। কনা।’
বাবাৰ কথা কৈছে মানে আচলতে তাইৰহে শুনিবলৈ মন গৈছে, বৰায়েক সাঁথৰৰ ভাণ্ডাৰ,
তেওঁৰ মুখৰ পৰা নতুন নতুন সাঁথৰ ওলায়েই থাকে।
‘এইজনীৰ পৰা উপায় নাই! এটা কৈছোঁ ৰ— ঢাপে ঢাপে গ'লোঁ, ঢাপলিকা চৰাই
এজনী পালোঁ, কুটি-বাছি ছমাহলৈ খালোঁ। তেওঁ বাবাৰ মুখলৈ চালে, “কি বস্তু হ’ব
কোৱা।' সি ভেঙা লাগি ৰ'ল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>cqwrgi12qcv0fyi0vo32k8cg7vm1qvl</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১০৩</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74085</id>
    <revision>
      <id>204667</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:52:28Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;৯৪ কুলাংগাৰ ‘খৰিচা!’ সিঘৰৰ বাৰাণ্ডাৰ একেবাৰে কাষৰ পৰা এজনীয়ে টপককৈ উত্তৰ দিলে, সিহঁত দুজনীয়ে কাষতে ৰৈ কথাৰ ভাগ লৈ আছিল, আন্ধাৰত ইয়াৰ পৰা কোনেও দেখা নাছিল। ‘অ’, ত...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204667</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5206" sha1="5ww1tftxznf77fpaefzt2d5jxkkq3m5" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;৯৪
কুলাংগাৰ
‘খৰিচা!’ সিঘৰৰ বাৰাণ্ডাৰ একেবাৰে কাষৰ পৰা এজনীয়ে টপককৈ উত্তৰ দিলে,
সিহঁত দুজনীয়ে কাষতে ৰৈ কথাৰ ভাগ লৈ আছিল, আন্ধাৰত ইয়াৰ পৰা কোনেও দেখা
নাছিল। ‘অ’, তহঁত ইয়াতে আছ হ'বলা!' ইয়াৰ পৰা এজনীয়ে কোৱাৰ লগে লগেই
গোটেইবোৰে গিৰজনি মাৰি হাঁহিবলৈ ধৰিলে।
“এহ, ম‍ই যাওঁ দেই। তহঁতৰ লগত হাঁহি থাকোঁতে চৰুত ভাত লাগিল চাগে।’বৰায়েকে
পিঠি ঘুৰালে, কিন্তু অকণমান থমকি আকৌ ক'লে, ‘আৰু এটা কৈ থৈ যাওঁ বাৰু। ভাবি
থাক কিমান সময় ভাব। প্ৰথমতে ৰক্তবৰ্ণ, দিনে যায় চাৰি, দ্বিতীয়তে শ্যামবৰ্ণ, মাথে
যন্তাধাৰী, সহস্ৰ লোচন চকু, নহয় দেৱৰাজ, দেও নহয়, দৈত্য নহয়, থাকে অৰণ্যৰ মাজ।’
কৈয়েই তেওঁ নিমিষতে নোহোৱা হ'ল।
‘এইটো কিন্তু টান আছে দেই', সিঘৰৰ ল'ৰাটোৱে ক'লে।
পোন্ধৰ দিন থাকি ঘূৰি যাবলৈ আহি ঘাটতহে সুকন্যাহঁতে গম পালে, হৰিচাপৰিত
পানী এটা সোমাই গ'ল। সিহঁতৰ ঘৰৰ বাৰাণ্ডালৈ পানী উঠিছিল, এদিন থাকিয়েই শুকাল,
বাৰীত আঠদিনমান থাকিল। এতিয়াও সিহঁতৰ ওচৰৰ বিলখনলৈকে ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ পানী
সংযোগ হৈ আছে৷ ইয়াৰ পৰা নাও বিলখনলৈকে নিব পৰা যাব।
নাওখনত যাবলগীয়া আটাইকেইটা মানুহ গোট খোৱালৈ সময় অকণমান আছে।
পাৰৰ চাহ-দোকান দুখনৰ এখন বন্ধ হৈ আছে, তাৰে বেঞ্চখনত সুকন্যাহঁত বহিল। দোকান
মানে, চাৰিটা বাঁহৰ-খুঁটাৰ ওপৰত তিপাল এখন দি লয়, লগতে বাঁহৰ খুঁটা পুতি চঁচালিৰে
সজা টেবুল আৰু বেঞ্চ এখন, গধূলি তিৰপালখন উঠাই লৈ যায়। কোনোবা দিনা,
বিশেষকৈ হাট বহাৰ দিনা, নদীৰ পাৰৰ এইখিনিত জুৱা বহে, তিনি-চাৰিখন জুৱা। চাপৰিৰ
পৰা খেৰ, গাখীৰ, খৰি, মাছ আদি অনা মানুহো থাকে পাৰটোত। আজি প্ৰায় খালী হৈ
আছে। সেইবাবে এখন দোকান বন্ধ।
অকস্মাতে বুবুলো পালেহি। ‘ঐ, একো খবৰ-খাতি নোহোৱাকৈ আহিছ, কি মানুহ
হে তই! অলপ দেৰি হোৱা হ'লেই নাও নাপালিহেঁতেন।' এজনে তাক ক'লে।
সি পুৰণা চাইকেল এখন লৈ আহিছে। বেজী লৈয়েই তাৰ ভৰি ভাল হ'ল৷
নাৱলৈ ৰৈ থকা আটাইবোৰ ব'ঠামাৰিৰ মানুহ, বুবুল অহাত সুকন্যাই ভাল পালে,
সিপাৰ পোৱাৰ পাছত টোপোলাকেইটা সি কঢ়িয়াই নি দিব পাৰিব। তাই তাক কথাটো
কৈ থ’লে৷ কাষৰ দোকানখনত তাক আৰু বহি থকা তিনিজনক চাহ-মিঠাই খুৱাই তাই
ঘৰলৈও দুবিধ মিঠাই ল'লে।
প্ৰথম সুঁতিটো পাৰ হৈ নাওখন পূৱা-পশ্চিমাকৈ স্কেল এপাতৰ দৰে পৰি থকা
চাপৰিটো পালেহি। ইয়াতে উজাব লাগিব। সুকন্যাহঁত আৰু আগে-গুৰিয়ে এজন এজন
নাৱৰীয়া থাকি বাকীবোৰ নামিল। বুবুলে চাইকেলখনো নমাই ল'লে। দুজন মানুহে নিজৰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>5ww1tftxznf77fpaefzt2d5jxkkq3m5</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১০৪</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74086</id>
    <revision>
      <id>204668</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:53:35Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি ৯৫ নিজৰ টোপোলা একোটা নমাই কান্ধত তুলি ল'লে। আন দুজনে গুণডালৰ আঁত ছিঙি পোনোৱাত লাগিল। ‘আই, আপোনালোকৰ মোনাকেইটাও মই চাইকেল...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204668</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5640" sha1="kn9f25z8rjgqxty9142rxiqw49zk67k" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি
৯৫
নিজৰ টোপোলা একোটা নমাই কান্ধত তুলি ল'লে। আন দুজনে গুণডালৰ আঁত ছিঙি
পোনোৱাত লাগিল। ‘আই, আপোনালোকৰ মোনাকেইটাও মই চাইকেলত উঠাই লৈ
যাওঁ দিয়ক, নাওখন লঘু হওক।' বুবুলে সুকন্যাহঁতৰ মোনা তিনিটা নমাবলৈ হাত লগালে।
সুকন্যাই ক’লে, ‘কাপোৰ থকা মোনাটো নালাগে নিব, থাকক। সেইটো গধূৰ নহয়।’
তাতে সোণৰ চেইনডাল, ফুলিযোৰ আৰু পইচা কেইটামান আছে বাবে তাই হাতৰ পৰা
এৰিবলৈ মন কৰা নাই। বাকীকেইজনে ক’লে, “দিয়ক দিয়ক বাইদেউ, একো নহয়। নাওখন
অলপ লঘু হ'লেও বহুত।' নাৱত মাইকী মানুহ বা সৰু ল'ৰা-ছোৱালী আন কোনো নাই,
থকা হ'লে তেওঁলোককো নামিবলৈ নিদিলেহেঁতেন, তথাপি এতিয়া অকল সুকন্যাহঁতেই
বহি যোৱা বাবে তাই জোৰ ধৰিবলৈ বেয়া লাগিল।
চাপৰিটোত কৰঙা আৰু ঝাঁও কিছুমান সেৰেঙাকৈ আছে, কিন্তু জংঘল নহয়; ঠাইখিনি
মাজে মাজে ওখ-চাপৰ যদিও একদম খলা-বমা নহয়; বুবুলে টোপোলাকেইটা চাইকেলত
উঠায়েই চাইকেল চলাই দিলে।
সুকন্যাই ভাবিছিল সি চাইকেলখন ঠেলি ঠেলি বাকীকেইজনৰ লগত কথা পাতি
যাব, কিন্তু সি অকলে গুচি যোৱা দেখি গহনা-পাতিখিনিলৈ তাইৰ চিন্তা লাগিল। সেইটো
মোনাত বগৰী এটাৰ সমান তলা এটা লগাই থোৱা আছে বাৰু, “কিন্তু বুবুলে যদি তলাটো
ভাঙি লৈ কৈ দিয়ে— পৰি ভাগিল, কি হ'ল মই নাজানো! তেতিয়া কি হ'ব?'
বুবুল কোনখিনিত পালেগৈ, কেতিয়া চকুত পৰিব— সুকন্যাই পাৰলৈ চকু থিয়
কৰি গৈ আছে৷
নাও গৈ সিটো মূৰ পাওঁ পাওঁ হ'ল। সি চাপৰিটোৰ একেবাৰে মূৰতে চাইকেল
ৰখাই বহি আছে। খোজ কঢ়াকেইজন নাৱৰ পৰা অলপ পিছ পৰি আছে। নাওখন ৰখোৱাত
সি চাইকেলখন উঠালে, ‘আই চাইকেলখন পৰিল এবাৰ, এই মোনাটো বাগৰি পৰিল,
একো হোৱা নাই বাৰু’, কাপোৰৰ মোনাটোলৈ দেখুৱাই সি ক'লে। সুকন্যাৰ বুকুখন
ধমহকৈ মাৰিলে— শংকা কৰা নিচিনাকৈয়ে কথাটো সি কৈছে! তাই মোনাটো কাষলৈ
টানি আনিলে, তলাটো ভাগি আছে, ‘এইটো, তলাটো ভগা দেখোন?’শুনি আচৰিত হোৱা
দৰে বুবুলে ঘুৰি চালে। ‘ঐ, তই সেইটো ভাঙিলি?’এজনে তাক ধমকি দি সুধিলে। “হেই!
মই কেলেই ভাঙিম? চাওক আকৌ, ম‍ই কিবা কৰিছোঁ যদি!' সি চকু পকাই ধৰিলে।
মোনাটোৰ চেইনডাল খুলি সুকন্যাই পটাপট হাত খেপিয়ালে, সৱৰে সমুখত মুকলিকৈ
গোটেইটো খুলি পেলাবলৈ বেয়া পাইছে তাই। গহনা আৰু পইচাখিনি তাইৰ হাতত ঠিক
মতে লাগিল। অকণমান শান্তি পাই তাই বাকীকেইজনক উদ্দেশ্যি ক’লে, ‘হ’ব দিয়ক
আৰু, যি হ'ল হ'ল।' তাই মোনাটোৰ চেইনডাল মাৰি দিলে। ‘বাইদেউ আপুনি ভালকৈ
চাওক। ই যদি কিবা নিছে, ইয়াতে আমি পিটিম এতিয়া, সি উলিয়াই দিব লাগিব।’এজনে
ক’লে। ‘হে, নালাগে নালাগে। বাদ দিয়া।' লগে লগে বুবুলেও ক’লে, ‘ম‍ই একো নাই
নিয়া অ’। ক'লে বিশ্বাস নকৰ কিয়!’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>kn9f25z8rjgqxty9142rxiqw49zk67k</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১০৫</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74087</id>
    <revision>
      <id>204669</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:54:12Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১৬ কুলাংগাৰ নাও পাৰি দিয়াৰ পাছত, মোনাটো আকৌ এবাৰ খুলি হাতেৰে চাবলৈ সুকন্যাৰ মন গৈছে। ব্ৰহ্মপুত্ৰ শান্ত, ভয় নাই, তথাপি নাও বোৱা তিনিজনৰ বাহিৰে সকলো একেথিৰে বহি আছ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204669</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4944" sha1="9ko4sja7lalv64l036n65f4dqzcqla9" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১৬
কুলাংগাৰ
নাও পাৰি দিয়াৰ পাছত, মোনাটো আকৌ এবাৰ খুলি হাতেৰে চাবলৈ সুকন্যাৰ মন
গৈছে। ব্ৰহ্মপুত্ৰ শান্ত, ভয় নাই, তথাপি নাও বোৱা তিনিজনৰ বাহিৰে সকলো একেথিৰে
বহি আছে। বেগটোলৈ সিহঁতে আৰু গুৰুত্ব দি থকা নাই, বেলেগ বেলেগ কথাত ধৰিলে।
সিহঁতৰ সমুখতে আকৌ চাবলৈ তাইৰ বেয়াও লাগিছে আৰু মোনা খুঁচৰি গা লৰাই
থকাটোও উচিত নহয় এতিয়া।
ঘৰ পাই মোনাকেইটা পিৰালিত থৈ বুবুল অকণো ৰৈ নাথাকিল। সুকন্যা ভিতৰলৈ
সোমায়েই প্ৰথমে মোনাটো খুলিলে। গোটেই বস্তুবোৰ উলিয়াই চাই তাই হাঁহিত বাগৰি
পৰিল, ‘এইফালে আহকচোন, এইফালে আহক। বুবুলৰ কাণ্ডটো চাওকহিচোন।
‘কি কৰিলে সি?’
—চাওকচোন তাৰ কাণ্ড! নাও উজাওঁতে সি মোনাকেইটা খুজি খুজি চাইকেলত লৈ
গৈছিল। এই তলাটো ভাঙি সি গোটেই মিঠাইখিনি খালে, তাৰ পাছত আমাক কৈছে—
পৰি পেলাই তলাটো ভাগিল! বাকী সৱ বস্তু আছে, মই গহনাখিনিলৈ চিন্তা কৰি আছোঁ,
সেইবোৰ একো চোৱা নাই সি, পইচাও ঠিকে আছে। মিঠাইৰ টোপোলা দুটা বন্ধা
কাগজকেইকণো থৈ দিছে। খাবলৈ মন গৈছে, খোজা হ'লে নিদিলোহেঁতেন নেকি! চকুৰ
আগতে সেইকেইটা এনেকৈ চুৰ কৰি খাব লাগেনে! সিপাৰত খুৱাইছোঁৱেই তাকো।
মিঠাইখিনি কিনি লৈ ভৰোৱা সি দেখিলে, তেতিয়াই তাৰ লোভ লাগিল মানে!”
বিপুলেও হাঁহি হাঁহি মোনাটোত হাত লগাই চালে, ‘অঁ, এই হুকটোৱো এৰাই গ'ল
দেখোন!
‘হুকটোৱো নষ্ট হ’ল নেকি? অথনি খাইছিল দেখোন হুকটো। বেগটোৰ চেইনডাল
গ’ল তেন্তে! এনেকৈ নষ্ট কৰি পেলাব লাগে কিয়!' সিহঁতৰ অকণমান খঙো উঠিল।
একে নাৱত অহা মানুহ এজন পাছদিনা চাহ খাবলৈ আহিল। সুকন্যাহঁতে বুবুলৰ
কাণ্ডটো ক'লে৷ আটাইকেইটাই হাঁহিলে। মানুহজনে গৈ বাকীকেইজনক ক'লেগৈ। এজনে
আহি ক’লেহি, ‘তাক ধমকি এচাট দিম ৰব!' সুকন্যাহঁতে হাক দিলে, ‘ইমান অকণমান
কথাতে ধমকি দিব নালাগে থাকক, খালে খালে আৰু।’
কথাটো গাঁৱত বিয়পিল। এজনে বুবুলক ফুচুলাই সুধিলে। সি সৈ কাঢ়ি দিলে। তাক
তেওঁ সুকন্যাহঁতৰ ঘৰলৈ লগতে লৈ আনিবলৈ ধৰিছিল, কিন্তু সি লাজত নাহিল।
দহদিনমান পাছৰ গধূলি। সুকন্যাহঁতে ভাত বাঢ়িবৰ সময়। চোতালৰ পৰা গাঁৱৰ
ল'ৰা কেইটামানে মাত লগালে। সিহঁতে লেম্পটো লৈ বাহিৰলৈ ওলাল। ‘ছাৰ আহক,
ইয়াক ধৰি আনিছোঁ’, বাৰাণ্ডালৈ উঠি ৰৈ থকা ল'ৰা এটাই সিহঁতক চোতাললৈ মাতিলে।
জোনাক ৰাতি। চোতালত কোনোবা এটাক শুদা গাৰে আঁঠু কঢ়াই দুটামানে বেতেৰে&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>9ko4sja7lalv64l036n65f4dqzcqla9</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১০৬</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74088</id>
    <revision>
      <id>204670</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:54:26Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি ৯৭ এচাট-দুচাটকৈ কোব দি থকা সিহঁতে দেখিলে। ঘামি তিতি থকা খালী গাত বেতৰ কোবকেইটা পৰি কেচেপ কেচেপ শব্দ উঠিছে। হাত দুখনো পিছ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204670</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5377" sha1="tm125qdcc5owy1jf1bydj78dno8clxs" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি
৯৭
এচাট-দুচাটকৈ কোব দি থকা সিহঁতে দেখিলে। ঘামি তিতি থকা খালী গাত বেতৰ
কোবকেইটা পৰি কেচেপ কেচেপ শব্দ উঠিছে। হাত দুখনো পিছফালে কৰি জপটিয়াই
বান্ধি থোৱা আছে। ‘সেইটো বুবুল নহয় নে?' বিপুলে সুধিলে, সি লেম্পটো দাঙি বাকী
ল'ৰাবোৰ কোন চাবলৈ চেষ্টা কৰিলে। ‘হয়, এইটো বুবুলেই। ইয়াক ধৰি আজি ঠিকচে
বেতাই লৈ আহিছোঁ। ই আমাৰ লগত কাজিয়া কৰিছে।’এটাই ক'লে। আন এটাই ক'লে,
‘আজি ইয়াৰ গোটেইবোৰ বিচাৰ কৰিব লাগিব। আপোনালোকৰ মিঠাই চুৰ কৰা শাস্তিও
দিম আজি। সেইকাৰণে ইয়ালৈ লৈ আনিছোঁ। আমি যুৱ সংঘই দিম এইবাৰ ইয়াক।
আপোনালোকে কওক, কি কৰোঁ ইয়াক?' বিপুলে লগে লগেই কৈ উঠিল, “পিট ইয়াক
ঠিকচে। সি তলা ভাঙি বস্তু চুৰ কৰিবলৈ আহিছে, তাৰ টিঙিৰিতুলা খংটো ওপৰ পালেগৈ,
গাটো কঁপিবলৈ ধৰিলে, ‘ভালকৈ এবাইছ দি দে। বদমাছৰ শিৰোমণি। তলা ভাঙি বেগৰ
চেইন নষ্ট কৰি দিছে!' বেট লৈ থকা দুটা ল’ৰাই লগে লগেই আকৌ চেটেপ চেটেপ
কোবায়েই দিলে। বুবুলে বান্ধ খাই থকা হাত দুখন অকাই-পকাই ছাটবোৰৰ পৰা নিজকে
বচাব পাৰি নেকি চেষ্টা কৰিলে। এটা কোবত সি শব্দ কৰি কান্দি উঠিল। বাটত পিটি
পিটিআনোতেও সি দুবাৰ কান্দিছে, এতিয়া তাৰ কান্দোনটো ভাগি ভাগি ওলাইছে। সুকন্যাৰ
বেয়া লাগিল, তাই হাক দিলে, ‘হেই, ইমান নিপিটিবা। নিপিটিবা আৰু।’“নহয় আই, ই চল
পাই পাইবাঢ়ি গৈ থাকিব। ইয়াক আৰু দিব লাগিব।' সিহঁতে সেৰেঙাকৈ আকৌ কেইচাটমান
দিলে। জোনৰ পোহৰত জিলিকি থকা বগা নোদোকা খালী পিঠিটোত কেঁচা বেতৰ
কোবকেইটা খাপ খাই পৰা দৃশ্যটো দেখি সুকন্যা জিকাৰ খাই গ'ল।
ল'ৰা বহুকেইটা আহিছে, সিফালে ফুলগছৰ ছাঁ পৰি থকা ফালেও চাৰিটামান থকা
যেন লাগিল। হাতত বেত লৈ থকাকেইটাই পিটি খুব ভাল পাইছে। কলাপিট দুটাত,
গেৰোৱা দুটাতো পিটিছে। সুকন্যাই হাক দিয়া শুনি বিপুল অকণমান শান্ত হ'ল যদিও
শাস্তি পোৱা দেখি ভালেই পাইছে, সি ধমকি দি সুধিলে, ‘এতিয়া পাইছ মজা? চুৰ
কৰিবিনে আৰু?’
‘নকৰোঁ প্ৰভু।’ বুবুলে কান্দি কান্দি ক’লে।
‘সঁচাকৈ কৈছ নে তই?’ল'ৰা এটাই এক কোব দি সুধিলে।
‘সঁচাকৈ কৈছোঁ।’
“আৰু নিপিটিবা আৰু। লৈ যোৱা ইয়াক। মিঠাই খোৱা বাবে আমি ইমান বেয়া
পোৱা নাই নহয়। তাকে যেনিবা কৈ খাব লাগিছিল, নিজেই দিলোঁহেঁতেন নহয়! নাৱত
উঠা আগত খুৱাইছিলোঁৱেইচোন!' তাই বুবুললৈ চাই ক’লে, ‘আগলৈ নকৰিবা আৰু
এনেকুৱা। খুজিলে, আনে পৰাটো দিবই নহয়। বেজী ল'বলৈ যাবলৈ আমিয়েইচোন
পইচা দিছিলোঁ।’
‘ঐ ব’ল’, এটাই এক কোব দি আঠুটোৱে হেঁচুকি তাক থিয় কৰাই যাবলৈ ওলাল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>tm125qdcc5owy1jf1bydj78dno8clxs</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১০৭</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74089</id>
    <revision>
      <id>204671</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:54:45Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;৯৮- কুলাংগাৰ চোতাল পাৰ হ'বলৈ নাপাওঁতেই বুবুলে খোপনি ধৰি ৰৈ দিলে। সি মূৰ ঘূৰাই বিপুলক ক’লে, “প্ৰভু, আপুনি মোক মিছাকৈ এনেকৈ ইহঁতৰ হতুৱাই শাস্তি দিয়াইছেন? আপোনাক ঈশ্ব...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204671</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5210" sha1="orwah88sd1123srosdyleo0nu1lhw5v" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;৯৮-
কুলাংগাৰ
চোতাল পাৰ হ'বলৈ নাপাওঁতেই বুবুলে খোপনি ধৰি ৰৈ দিলে। সি মূৰ ঘূৰাই
বিপুলক ক’লে, “প্ৰভু, আপুনি মোক মিছাকৈ এনেকৈ ইহঁতৰ হতুৱাই শাস্তি দিয়াইছেন?
আপোনাক ঈশ্বৰে শাস্তি দিব। চাই থাকক, আপুনি আৰু আপোনাৰ ল'ৰাটো যদি এসপ্তাহৰ
ভিতৰত নমৰে! মই কৈছোঁ, চাই থাকক আপুনি, যদি এসপ্তাহত নমৰে!’ তাৰ কান্দোন
বন্ধ হৈ মাতটো কঠোৰ হৈ ওলাল।
‘ঐ, তই কি ক’বলৈ আহিছ? আঁঠু কাঢ়!' এটা ল'ৰাই জোৰেৰে এক গোৰ দি তাক
ঠাইতে আকৌ আঁঠু কঢ়াই দিলে।
‘কোনে মিছা কথা কৈছে? কি মিছা ক'লে?’ আন এটাই ধমকি মাৰি সুধিলে।
‘সৱ মিছা। মই ক’ত মিঠাই খাইছিলোঁ?' বুবুলে ফেপেৰি পাতি ধৰিলে।
তাৰ কাণ্ডটো দেখি বিপুল-সুকন্যাহঁত চক খাই গ'ল। ‘ইয়াৰ অঁকৰা খং উঠিল আৰু!
লৈ যোৱা, লৈ যোৱা’, সুকন্যাই ক’লে। ‘তই আকৌ ফাঁকি মাৰিলি যে?' বিপুলে ধমকি
দি সুধিলে। ‘মনে মনে থাকক অঁ আপুনি', সুকন্যাই বিপুলক সকীয়াই দিলে।
‘মিছা কেনেকৈ হ’ল? তই অলপ আগতে সৈ কাঢ়িছিলি দেখোন? কৈছিলি দেখোন—
আকৌ নকৰোঁ। চুৰ কৰাই নাই যদি কেলেই কৈছিলি?’এটাই সুধিলে।
‘এনেই কৈছিলোঁ। নাই কৰা মই চুৰ। ’
‘কথা ক’বলৈ আহিছ?'
সিহঁতে তাক আকৌ মাটিৰ পৰা উঠাই হেঁচুকি হেঁচুকি লৈ গ’ল। ‘প্ৰভু যাওঁ”, “আই
যাওঁ দেই’, ‘বাইদেউ যাওঁ’, ‘ইয়াক আজি এৰি নিদিওঁ, ইয়াক আৰু দিম’, ল'ৰাকেইটাই
বিপুল-সুকন্যাক মাত লগাই ওলাই গ'ল।
দুৱাৰ মাৰি ভিতৰ সোমাই সুকন্যাই বিপুলক গালি পাৰিবলৈ ধৰিলে, ‘আপুনি কিয়
মানুহ দেখিলে বলিয়া হয়? সৰু কথাটোতে ইমান মাৰ-পিত কৰিছে, তাতে আকৌ আপুনি
কিয় লগাই দিছে মাৰিবলৈ! ইমান কৈ আছোঁ ম‍ই, শুনা নাই মানুহটোৱে! মাৰ মাৰ কৰি
আছে! অঁকৰা ল'ৰাটোক মাৰি কি পাব? শেষত সেয়াহে কৈ থৈ গ'ল সি! কি লাভটো
হ’ল? অকণমান চিন্তা কৰি নাচায়, কৈ থাকিলেও নুশুনে, লোকৰটোহে শুনে।' বিপুলে
অকণমান বুজি পালে, কিন্তু তাই খঙত আৰু অধিক গায়েই থাকিবলৈ ধৰাত বিপুলেও
ওলোটাই তাইকো ধমকি দিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে। বাবা ঠাইতে চেপেটা লাগিল। বুবুলক
কোবাই থকা দৃশ্যটো তাৰ মনত ভাঁহি থাকিল, গাত প্ৰচণ্ড কোব পৰোঁতে বুবুলে অদ্ভুত
ধৰণে জিকাৰ মাৰি দিয়াটো জোনাকত বাবাই ধুনীয়াকৈ দেখিছে। তেনেকুৱা জিকাৰ
একোটা বাবাই মাৰ খাওঁতেও গাটোলৈ আহে, দূৰৰ পৰা সি নিজকে দেখা পোৱা যেন
লাগিছে, বাৰাণ্ডাৰ বেঞ্চখনত বহি থাকোতে সুকন্যাই কোবোৱা দৃশ্য এটা তাৰ মনত ভাহি
উঠিল। সুকন্যা-বিপুলৰ তৰ্কাতৰ্কিত শুৱাই থোৱা কেঁচুৱাটোৱে সাৰ পাই কান্দি দিলে।
সুকন্যা কেঁচুৱাটোৰ ওচৰলৈ গ'ল। তৰ্ক বন্ধ হ'ল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>orwah88sd1123srosdyleo0nu1lhw5v</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১০৮</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74090</id>
    <revision>
      <id>204672</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:55:01Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি ৯৯ কেঁচুৱাটো আকৌ টোপনি যোৱাত সুকন্যা বিছনাৰ পৰা নামি আহিল। ‘ইহঁতৰ লগত সংগঠনৰ ল'ৰাও আহিছিল নেকি? সংগঠনৰ ল'ৰা থাকিলে পাছত আ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204672</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4751" sha1="7uegsodhw5sg5t4i37mzha0b3mu1mm4" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি
৯৯
কেঁচুৱাটো আকৌ টোপনি যোৱাত সুকন্যা বিছনাৰ পৰা নামি আহিল। ‘ইহঁতৰ
লগত সংগঠনৰ ল'ৰাও আহিছিল নেকি? সংগঠনৰ ল'ৰা থাকিলে পাছত আমাৰ কিবা
গণ্ডগোল হ'ব পাৰে! পুলিচে ক'ৰবাত গম পালে ভাবিব— আমি সংগঠনৰ হতুৱাই
পিটিবলৈ লগাইছোঁ। তেতিয়া আমাকো যদি ধৰেহি? ল'ৰাবোৰৰ লগত আমাৰো হাত
থকা নিচিনা হ'ব তেতিয়া! পুলিচে ভাবি ল'লে দিকদাৰ আছে!' তাই সৰু সৰু মাতেৰে
বিপুলক ক’লে।
“নাই। নাই অহা! ক’ৰ পৰা সংগঠনৰ ল'ৰা আহিব? এটাও নাই নহয় ইয়াত। পানী
উঠোঁতেই গোটেইজাক ভাগিল।’
‘এটাও নাই নেকি ইয়াত? সিফালে আন্ধাৰত কেইটামান ৰৈ আছিল নহয়। সেইকেইটা
কেলেই আছিল তাত? তাতে আছিল বা?’
“নাই। সেইকেইটাও গাঁৱৰ। গোটেইকেইটাক চিনি পাইছোঁ মই! সেইকেইটাই চাগে
লাজ কৰি আমাৰ সমুখলৈ অহা নাই।'
‘সংগঠনৰ ল’ৰাবোৰ কলৈ গ'ল? অ’..., সিহঁত নাই কাৰণে মানে আমাৰকেইটা
গোনা ওলাইছে। শিকিছে আৰু! শুনি আছেতো কথাবোৰ— আলফাই দোষীক কেনেকৈ
শাস্তি দিয়ে শুনি শুনি শিকি লৈছে।'
‘সিহঁতে ব্ৰহ্মপুত্ৰত পানী দেখি পলাল আগতীয়াকৈ। সিহঁত ইয়াত পানীৰ মাজত
থাকিব পাৰে নেকি? বাৰিষাটোত নাহে আৰু ইয়ালৈ। ’
‘আছে চাগে হাবিৰ ফালে সোমাই। ইয়াক লৈ গৈছে নহয়, ক'লৈ নিবনো? হাবিলৈ
নিব চাগে। ৰাতিটো ৰাখি লৈ আহিব দিনত।'
“নিনিয়ে। সিহঁতে দক্ষিণপাৰৰ ক'ৰবাত মিতিৰ-কুটুম্ব বিচাৰি ভাগে ভাগে গ'লগৈ।
সিদিনা থুলুক বুঢ়াই কৈছে নহয়— গ’ল ভালেই হ'ল, এনেই খাই খাই ইয়াত মানুহৰ খৰচ
বঢ়াই আছে, নিজে খাবলৈকে নাই।'
“এই ৰাতিখন, বেচেৰাটোৱে কম মাৰ খোৱা নাই দেই! আপুনি লগ পালে আকৌ
বেয়াকৈ একো নক'ব। দুদিনমান যোৱাৰ পাছত এদিন ঘৰলৈ মাতি তাক চাহ-তামোল
অকণ খুৱাব লাগিব। নহ'লে কেতিয়াবা জমক উঠি মাৰি থৈ যাবহি মানুহকে ঘৰতে, কি
কৰিব তেতিয়া!’
‘মাৰ আৰু খাব আজি সেইটোৱে!' বিপুলৰ হাঁহি উঠিল।
‘এতিয়া আপুনি হাঁহিবলৈ আহিছে?’সুকন্যাৰো হাঁহি উঠিল যদিও মিছা খং দেখুৱালে।
বিপুলে হাঁহিটো সামৰি ক'লে, “ইহঁতে সিদিনা যুৱ সংঘ এটা খুলিলে। ৰাতি বিচাৰ
চলিব এতিয়া তাৰ ওপৰত। আমাৰ আগৰ যুৱ সংঘৰ নিচিনা হয় নে নহয় নাজানো আৰু!
এনেই এতিয়া এটা খুলি লৈছে, বহি খিকিন্দালি মাৰি থাকে। যুৱ সংঘ মানে একদম ঘৰো
সাজিলে। বহুত পাৱাৰ এতিয়া ইহঁতৰ।’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>7uegsodhw5sg5t4i37mzha0b3mu1mm4</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১০৯</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74091</id>
    <revision>
      <id>204673</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:55:27Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;কুলাংগাৰ থৈ দিয়কহে আপোনাৰ কথা। বহুত পাৱাৰ! ” বতাহ এছাটিয়ে ঘৰটোত জোৰেৰে কোব এটা মাৰি দিলে, গাবোৰ শাঁত পৰি গ'ল, সিহঁত ৰ’ল, গাত গৰম এটা লাগি থকাটো সিহঁতে ভবাই নাছিল, বত...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204673</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4234" sha1="p74xhtl7uxvskrhpt4w5jpi5v5fx4jc" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;কুলাংগাৰ
থৈ দিয়কহে আপোনাৰ কথা। বহুত পাৱাৰ! ”
বতাহ এছাটিয়ে ঘৰটোত জোৰেৰে কোব এটা মাৰি দিলে, গাবোৰ শাঁত পৰি গ'ল,
সিহঁত ৰ’ল, গাত গৰম এটা লাগি থকাটো সিহঁতে ভবাই নাছিল, বতৰটোৱো মন কৰিবলৈ
পোৱাই নাছিল। ‘ধুমুহা আহিব নেকি! চাবলৈয়ে নহ'ল নহয়!' বিপুলে বতৰটো চাবলৈ
দুৱাৰ খুলি বাহিৰলৈ গ'ল।
‘ধুমুহা নাহে’, সি ঘূৰি আহি ক'লেহি। কিন্তু বতাহ এছাটি বলিবলৈ ধৰিছে, পিৰালিৰ
কাষৰ কলকেইজোপাৰ পাতৰ বাজানা ভিতৰলৈ আহিল, গৰমটো একেবাৰে শেষ হৈ
বায়ু ঠাণ্ডা হৈ পৰিল। ‘পানী আহিবই আকৌ এইকেইদিনতে।' বতাহৰ শীতলতা চিনি
পোৱা নিচিনাকৈ বিপুলে ক’লে।
সুকন্যাই একো নামাতিলে।
‘সময় অলপ হ’ল বুজিছা নে? ভাত খাই শুই থাকোঁ আৰু।”
***
***
***
পানী লাহে লাহে বাঢ়ি দুপৰীয়া ভিতৰলৈ সোমাই আহি আছে। পাকঘৰৰ ভেটিটো
গা-ঘৰতকৈ এবেগেত ওখ বাবে পানীৰ লগে লগে ওপৰলৈ উঠি আহি থকা কেঁচু-
কুমটিবোৰ পাকঘৰত দ’ম হৈছেহি। বিপুলহঁতে তলৰ বস্তুবোৰ ওপৰলৈ উঠাইছে। খেলে প
খেলেপ শব্দ কৰি কোনোবা পদূলিৰে সোমাই অহা গম পাই বিপুল বাহিৰলৈ ওলাই
আহিল। টাঙোন এডালত ভৰ দি ৰঘু নেওগ আহি আছে। তেওঁৰ কঁকালৰ বিষ হৈ
আছিল, পানী নুঠা সময়তো তেওঁ বাহিৰলৈ ওলোৱা নাছিল। 'ছাৰ আপুনি এনেকৈয়ে
আহিছে?'
“এৰ’বা! ঘৰতে সোমাই থাকিব নোৱাৰি নহয়। ল'ৰা দুটাই মোক খোজ কাঢ়িবলৈকে
হাক দি থৈছে। সিহঁত এতিয়া নাই, ঘাঁহ কাটি এবাৰ থৈ গ'লহি, এইবাৰ খৰি ধৰিবলৈ
গৈছে। সিহঁত নথকা চলতে, অকণমান ভাল হৈছে কাৰণে, এইকণ ওলাই আহিছোঁ।
খৰিৰে একদম নাও ভাইহে আহিব আজি, সিহঁতৰ চখ লাগিছে।’
‘খৰি ধৰিবলৈ যোৱাটো গম পাওঁ। অথনি ময়ো গৈছিলোঁ। ঘাঁহো আনিলোঁ।
তেওঁলোকে একদম মাজত খৰি ধৰিবগৈ। সিমান দূৰত ধৰিবলৈ মোৰ ভয় লাগে। মোৰ
লগত যি দুটা গ’ল সিহঁতো ভয়-পাদুৱা। এ... গুচি আহিলোঁ।’
নেওগে টাঙোনডালেৰে পিৰালিটোত খুন্দিয়াই বাৰাণ্ডালৈ উঠাৰ জোখটো চালে।
'ছাৰ, চাব চাব। পিছলি যাব ভেঁজাটো।’বিপুলে ক’লে। সুকন্যাও ওলাই আহিল।
“বিষ কমিছে বহুত বুইছানে। নহ'লে কত পাৰোঁ!” নেওগে ক’লে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>p74xhtl7uxvskrhpt4w5jpi5v5fx4jc</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১১০</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74092</id>
    <revision>
      <id>204674</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:55:52Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি আমি গোহালিঘৰলৈ যাবলৈ ওলাইছোঁ। ভাত খোৱাই নাই নহয়, পাকঘৰটো তেনেই লেতেৰা হৈ পৰিছে। গোহালিত দিনটো থাকি, গধূলিও সোনকালে ভাত-...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204674</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4753" sha1="te5ue6dllcisbgc4exmye8vpmiux7pi" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি
আমি গোহালিঘৰলৈ যাবলৈ ওলাইছোঁ। ভাত খোৱাই নাই নহয়, পাকঘৰটো তেনেই
লেতেৰা হৈ পৰিছে। গোহালিত দিনটো থাকি, গধূলিও সোনকালে ভাত-পানী খাই নিশা
শুবলৈ ইয়ালৈ গুচি অহাটো পাতিছোঁ।’
অঁ, পানী বাঢ়ি আছে, কমাৰ লক্ষণ নাই। আমিও কাইলৈ যাব লাগিব গোহালিঘৰলৈ।’
সুকন্যাই বাৰান্দাৰ পানীৰ ওপৰতে চকী এখন পাৰি নেওগক বহিবলৈ দিলে।
“নবহো ৰ’বা, যাওঁৱেই। এইকণ ওলাই বৰ ভাল লাগিল হে। বিষটো জোৰা মৰেগৈ
নে নাই নাজানো আৰু! জীৱনভৰ থাকিবই যেন পাইছোঁ। সিদিনা এজনে ৰাইজক ক’লা
মাছ এসাজ খুৱাবলৈ ক'লে। কথাটো হ'ল, ক'লা মাছ খুৱাবলৈ সৱেই নাম নাগায়। তাৰ
কাৰণে বেলেগ নামতি বিচাৰি আনিব লাগিব। পানীটো বা কিমান দিন থাকে! তাৰ
পাছতহে কি কৰা যায় আৰু!”
পানী বিছনাৰ ওপৰলৈকে উঠিল। গোহালিৰ লেও নোহোৱা বেৰত বিছনা-চাদ দি
সুৰুঙা মাৰি গৰু-মানুহ-মাখি একেলগে কেইটামান নিশাও থাকিব লগা হ'ল। সাপো
সোমালহি দুনিশা।
পানী শুকালত সিহঁত ঘৰলৈ নামি আহি গধূলি বিছনাত পৰিছে। চিলমিল টোপনিত
বিপুল-সুকন্যাই দূৰৰ পৰা গুলিৰ শব্দ অহা শুনিলে। সুকন্যাই মূৰটো দাঙি কাণ কৰিবলৈ
লৈ গম পালে বাবা সাৰ পাই আছে, “তই কিবা শব্দ এটা শুনিছিলি নেকি?’তাই ফুচফুচাই
তাক সুধিলে।
“আঁহঁক। একো শুনা নাই।’সি ক'লে।
সুকন্যাই আগতেও দেখিছে, সি শুই লৈ কিবা ভাবি থাকে, ডাঙৰৰ টোপনি যোৱাৰ
পাছতহে সি টোপনি যায়। “কিবা চিন্তা কৰি থাকোঁতেই তাৰ কাণত হয়তো নোসোমাল’,
তাই ভাবিলে। শব্দ এটা আকৌ তাইৰ কাণত পৰিল। ‘শুনিলিনে তই সেইটো?’‘অ’
এতিয়া শুনিছোঁ।' সুকন্যাই হাতেৰে বিপুলক জোকাৰ এটা মাৰি মাতিলে, “শুনিছেনে
আপুনি? উঠকচোন।’বিপুলেও শুনিছে, কিন্তু টোপনিৰ জালত মুখেৰে মাত দিবলৈ তাৰ
মন যোৱা নাছিল, সুকন্যাই মতাত সি ইকাটি হৈ টোপনিটো খেদি পঠিয়ালে। 'আপুনি
ল'ৰাবোৰ নাই বুলিহে কৈছিল, আছে চাগে, সেয়া দেখোন গুলীৰ শব্দ আহি আছে।
ক'ৰবাত কিবা লাগিছে গম পাইনে! গুলীয়া-গুলী হৈছে নেকি!' বিপুল উঠি বিছনাত
বহিল। সুকন্যাই ক’লে, উঠিব নালাগে। চুপ-চাপ গম লৈ থাককচোন। টোপনি নাযাব।”
বিপুল আকৌ গাৰুত পৰি দি ফুচফুচাই ক’লে, ‘থাকিবতো নালাগিছিল! এটাও দেখা নাই
ইয়াত। কি লাগিলনো গুলী ফুটিবলৈ!”
অলপ সময় সম্পূৰ্ণ নিঃশব্দ।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>te5ue6dllcisbgc4exmye8vpmiux7pi</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১১১</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74093</id>
    <revision>
      <id>204675</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:57:18Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;কুলাংগাৰ জেঠী এটাই টিক টিক টিক টিক কৰি দিলে। সেইটো শব্দতেই গোটেই ব্ৰহ্মাণ্ড তালফাল লাগি যোৱা যেন শুনিলে সিহঁতে। পুনৰ সিহঁতে দূৰলৈ কাণ থিয় কৰি থাকিল। আকৌ এটা গুলী...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204675</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4366" sha1="6hc5f12w32vvxho3hwtx0k3zqrjtdv1" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;কুলাংগাৰ
জেঠী এটাই টিক টিক টিক টিক কৰি দিলে। সেইটো শব্দতেই গোটেই ব্ৰহ্মাণ্ড
তালফাল লাগি যোৱা যেন শুনিলে সিহঁতে। পুনৰ সিহঁতে দূৰলৈ কাণ থিয় কৰি থাকিল।
আকৌ এটা গুলী ফুটিল। ‘সেইটো!” সুকন্যাই উৎকণ্ঠাৰে ক'লে। বিপুলৰো ভয়
লাগিছে।
‘অ’প্ৰভু’, চোতালৰ পৰা মিনেছৰৰ মাত আহিল।
সুকন্যাইতৎক্ষণাৎ বিপুলৰ মুখত হাতখন দি ফুচফুচাই ক’লে, ‘নামিতিব দেই আপুনি।'
‘প্ৰভু শুনিছেনে?’ মিনেছৰে আকৌ মাতিলে, ‘ভয় খাব নালাগে, মই মিনেছৰহে।
গুলীৰ শব্দ শুনিছেনে বাৰু আপোনালোকে?” সি অলপ ৰ'ল। ভিতৰৰ পৰা একো মাত
নিদিয়াত সি আকৌ ক'লে, “ভয় নাখাব। চিকাৰীয়ে পহু মাৰিবলৈ আহিছে। অকণমান
উঠকচোন। মোক আপোনালোকৰ দীঘল দাখন দিয়ক।’
সিহঁতৰ ভয়টো কমিল। সুকন্যাই বিপুলক ভুনভুনাইক’লে, ‘এইবাৰ তেওঁ মাতিলে
মাতিব।'
‘প্ৰভু’, সি আহি দুৱাৰখনত ঢকা দুটা দি মাতিলেহি।
“মিনেছৰ নেকি?’ বিপুলে ক’লে।
“হয়। অকণমান উঠকচোন। দুৱাৰ খুলিব নালাগে বাৰু। হাবি কটা দীঘল দাখন
দিয়কচোন। দুৱাৰৰ ওপৰেদি সৰকিব যেন পাইছোঁ।'
বিপুলে দাখন নি সৰকাই দিলে। মিনেছৰে বাহিৰৰ পৰা ক’লে, ‘মোৰখনৰ নালটো
এৰাই আছে। এতিয়া এইখন লৈ যাওঁ। মাংস আনোগৈ। নিদিলে চিকাৰীক ধমকি দিম—
দিলে দে, নিদিলে তোকে কাটিম বোলো। আৰু দুটাক লগত লৈ যাওঁ। কাইলৈ দিমহি
দেই। যাওঁ এতিয়া, একদম লৰালৰি। ম‍ই দিনত গম নাপাওঁ নহয়৷ গুলী ফুটোতে গাঁওবুঢ়াক
চিঞৰি মাতিলোঁ, তেওঁহে ক'লে— চিকাৰী আহিছে।’
মিনেছৰে কোৱাতহে বিপুলৰ মনত পৰিল, সি সুকন্যাক ক’লেহি, ‘ম‍ই দিনত গম
পাই আহিছোঁ নহয়। ক'বলৈ পাহৰিলোঁ। বাৰিষা থাকিবলৈ ঠাই বিচাৰি হৰিণাবোৰ যেনি-
তেনি গুচি আহিছে। কাজিৰঙাৰ পৰা আহিছে চাগে। সেইকাৰণে গম লৈ লৈ চিকাৰীটো
ওলাইছেহি। সি দিনত গাঁৱতে আছিল। মই নাজানো নহয় এনেকুৱা হ'ব।’
আকৌ গুলীৰ শব্দ আহিল, লগত লগত তিনিটা। অলপ আগতে তীব্ৰ ভয় খুওৱা
শব্দটোৱে এইবাৰ সিহঁতৰ মনলৈ ৰোমাঞ্চকৰ উত্তেজনা বোৱাই আনিলে।
কাহিলি-পুৱাতে মিনেছৰে মাংস দিলেহি। দুটা হৰিণা মাৰিলে। গোটেই গাঁৱৰ মানুহক
অকণমান অকণমান দিছোঁ।'&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>6hc5f12w32vvxho3hwtx0k3zqrjtdv1</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১১২</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74094</id>
    <revision>
      <id>204676</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:57:40Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি ‘চিকাৰী আছে নে গ'লগৈ?' ১০৩ “নাই, গ’ল। নিশাই পলাইছে সি। আজিকালি আগৰ নিচিনা নহয়, বনৰ বস্তু মাৰিলে আগতে লিখি সাহিত্যিক হয়, আজ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204676</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4991" sha1="ilm742cty6gu5md0op1myo7pee8ccuh" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি
‘চিকাৰী আছে নে গ'লগৈ?'
১০৩
“নাই, গ’ল। নিশাই পলাইছে সি। আজিকালি আগৰ নিচিনা নহয়, বনৰ বস্তু মাৰিলে
আগতে লিখি সাহিত্যিক হয়, আজিকালি জেইল হয় হেনো, তাৰ মুখেৰেহে জানিছোঁ।
আচলতে মাংসও খাব নোৱাৰি। মাংস ভাগ কৰালৈ সি নৰ'লেই, ছাল-বাকলিবোৰ আৰু
মাংসৰ টুকুৰা এডোখৰ লৈ পলাইছে। ছাল চটাতে তাৰ দাম ওলাই যায়, মাংসখিনি
ফৰেষ্টৰ মানুহক খুৱাব, নহ'লে তাক ফচাই দিব। তাৰ নাও সিফালে সাজু হৈয়েই আছে,
সেইবোৰ ফৰেষ্টৰ মানুহেই।'
‘এনেকৈ দুৰ্নীতি কৰা দেখিলে হাবিত থকা ল'ৰাবোৰে ধৰি শাস্তি নিদিব নে?'
উত্তৰটোৰ প্ৰতি কৌতূহলৰ লগতে আলফা ল'ৰাবোৰ ইয়াতে থকা-নথকাটো নিশ্চিত
হ'বলৈ সুকন্যাই কৌশলেৰে সুধিলে।
“সিহঁত ইয়াত নাই নহয়। সিহঁতে পালেও শাস্তিয়ে দিয়ে নে ভাগ বিচাৰে ক'ব নোৱাৰি।”
মিনেছৰ যোৱাৰ পাছত সুকন্যাৰ কথা এটা মনত পৰিল, বিপুলক সুধিলে, 'দুৱাৰৰ
ওপৰেদি যে দাখন সৰকিব পৰা ফাঁক আছে, আপুনি ভাবিছিল নে?”
‘দেখিছোঁ সেইটো, আছে আছে আৰু, দাখন সৰকাটো ভবাই নাছিলোঁ!’
‘দেখিছেনে, লোকৰ ঘৰৰ কেনি দাখন সৰকাব পাৰি লোকৰ কিমান হিচাপ। আমিতো
কাৰোৰে ঘৰৰ একো নাজানো! সেই ফাঁকটো মাৰিব লাগিব। দাখন সৰকিছে যেতিয়া,
মানুহে হাতখন সুমোৱাই দুৱাৰ খুলি ভিতৰ সোমোৱাটো কি ডাঙৰ কথা! সেইটো নামাৰিলে
কোনোবা এদিনা ভিতৰৰ সকলো বস্তু হেৰাব
***
* * *
***
পানী সৰুকৈ আৰু এটা আহি গ'ল। ৰাজীৱ দত্তহঁত সাত ঘৰ মানুহ পূবলৈ বহিলহি।
আৰতিৰ স্কুলখনৰ ভেটিটো বৰষুণৰ পানী সোমাব নোৱৰাকৈ ছআঙুলহে ওখ।
গোটেই বাৰিষাটো বাবাহঁতৰ ক্লাছ এদিনো নহ'ল। তাই পদুলিমুখতে ল'ৰা-ছোৱালী
কেইটামানক কৈছে, “তহঁতে একেবাৰে বছৰেকীয়া পৰীক্ষা দিবলৈ যাবি, এতিয়া ঘৰতে
পঢ়।' খবৰটো সুকন্যাহঁতৰ কাণতো পৰিলহি। সুকন্যাই এতিয়া স্কুল কৰি থাকিব
পাৰিলেহেঁতেন। ‘গাঁৱৰ মানুহজাকে এতিয়া কি ভাবে? ল'ৰাটোৰ যে খা-খবৰ নাইকিয়া
হ’ল, লাজ পাইছেনে? নিজৰে ল'ৰা-ছোৱালীবোৰৰ বিষয়ে চিন্তা কৰিছেনে, সিহঁতৰ কি
হ'বগৈ?' গাঁৱৰ মানুহবোৰলৈ তাইৰ খং উঠিছে, বিদ্ৰুপ জাগিছে। তাই বিপুলক ক'লে,
‘এইখন স্কুল এতিয়া ঘৰৰ পৰা দেখিলে স্কুল যেন নালাগেই, নৈৰ ঘাটৰ বহা এটাৰ
নিচিনাহে লগা হৈছে। সিটো চাপৰিৰ বাকী মানুহবোৰ তাতে আছেই, এতিয়াতো ৰাজীৱহঁতৰ
ল'ৰা-ছোৱালীবোৰ তালৈকে গৈ আছে। ইয়াকো তাতে নাম লগাই দিয়া হওক, সিহঁতৰ
লগতে যাব সিও।’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ilm742cty6gu5md0op1myo7pee8ccuh</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১১৩</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74095</id>
    <revision>
      <id>204677</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:57:55Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;108 কুলাংগাৰ ‘সুঁতি এটা সদায় সদায় পাৰ হোৱাটো! ঘাট পাবলৈও দূৰ আছে ইয়াৰ পৰা!' বিপুলে চিন্তিত হৈ ক'লে। ‘নেওগৰ স্কুলখনো দেখোন তেওঁৰ খেয়াল-খুচি মতেহে চলে। সেইখনো স্কুল...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204677</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4442" sha1="i1lsjec8cbocpomjju8j4kvfd30vgjj" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;108
কুলাংগাৰ
‘সুঁতি এটা সদায় সদায় পাৰ হোৱাটো! ঘাট পাবলৈও দূৰ আছে ইয়াৰ পৰা!' বিপুলে
চিন্তিত হৈ ক'লে।
‘নেওগৰ স্কুলখনো দেখোন তেওঁৰ খেয়াল-খুচি মতেহে চলে। সেইখনো স্কুল হৈ
থকা নাই। বেলেগে উপায় নাই। সেইটো চাপৰিত আগৰ ভাল মানুহ কেইঘৰমান আছেই,
এতিয়াও শনিবাৰে শনিবাৰে স্কুলত মইনা-পাৰিজাত বহে, গতিকে সি নাচ-গান অলপো
শিকিব পাৰিব। নহ'লে ইয়াত কিতো দেখিছে আজিলৈকে!’
একেৰাহে কেইবাদিনো বিপুল-সুকন্যাৰ কাজিয়া লাগিল। খঙত শেষ নিশালৈকে
বিপুলৰ টোপনি নহাত, ঘৰত থকাৰ অশান্তিত, পোহৰ নহওঁতেই সি বাহিৰ ওলাল।
বাবা শুই উঠি বিপুলক নেদেখি আলেঙে আলেঙে কেইবাবাৰো অনুসন্ধান কৰিলে।
একো সম্ভেদ উলিয়াব নোৱাৰি সি ভয় খাই সুকন্যাৰ মুখখন চালেগৈ— তাইৰ খংটো
কমি আছে, মুখখন মোলান পৰি আছে যদিও হাঁহি নাই, কিন্তু চিন্তিত নহয়।
সি উভতি বাৰাণ্ডাৰ বেলখনত বহি পুনৰ পঢ়িবলৈ ল'লে, কিন্তু মন বহুৱাব
নোৱাৰিলে। সি পুনৰ সুকন্যাৰ ওচৰলৈ গ'ল। ‘মা, বাবা ক’লৈ গ’ল?”
“খৰি কাটিবলৈ গৈছে।'
‘কেনেকৈ জানিলে? ৰাতিপুৱা নাযায় নহয়! আপুনি মোতকৈ অকণমানহে আগতে
উঠিছিল।’
সি বেছিকৈ সোধা বাবে তাই গালি পাৰিব পাৰে, সি আঘাত ল'বলৈ সাজু হৈ ৰ'ল।
‘খৰি কাটিবলৈকে গৈছে। দাখন নাই নহয়। তামোলৰ ঠোঙাটোও নিছে।
দাখন আৰু তামোল থোৱা ঠাইকণলৈ সি মূৰ ঘুৰাই চালে, ‘মায়েও তাৰমানে চিন্তা
কৰিছিল! সেইবাবেহে মোক এতিয়া গালি নাপাৰিলে! প্ৰমাণকেইটা নিজে উলিয়াই মোকো
কৈ দিছে!” সি ভাবি ভাবি পুনৰ বেলখনত বহিলগৈ।
বিপুলে সদায় ৰাতিপুৱা তামোলৰ ঠোঙাটো লৈ ঝাঁও কাটিবলৈ যোৱা আৰম্ভ কৰিলে।
আবেলি পিছফালৰ ঢাপটো সি মথাউৰিৰ দৰে ওখ-বহল কৰে, সন্ধিয়াৰ আগে আগে
হাবিলৈ অহা-যোৱা কৰি কাটি শুকোৱা ঝাঁওবোৰ মুঠা বান্ধি মূৰত তুলি কঢ়িয়াই আনে।
“বিপুল ঔ, খৰি তুমি একেবাৰে পাঁচ বছৰলৈকে গোটাই লোৱাটো ভাবিছা নেকি? ’ঘৰত
ঝাঁওৰ দ’মটো দেখি গাঁৱৰ এজনে ধেমালি কৰি সুধিলে।
এদিন তাৰ বেছিকৈ ঠেহ লাগিল, খঙো উঠিল, আকৰ্ষণবোৰো দুয়োফালৰ পৰা
ভালেখিনি কমিল লাহে লাহে। নিশা সি বাহিৰৰ কোঠাটোৰ বিছনাখনত অকলে শুবলৈ
আৰম্ভ কৰিলে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>i1lsjec8cbocpomjju8j4kvfd30vgjj</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১১৪</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74096</id>
    <revision>
      <id>204678</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:58:28Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি ১০৫ ডিচেম্বৰ সোমাল। নিশা বিপুলৰ কেঁকনি আৰু ধপধপনিত সুকন্যা সাৰ পালে। “বাহিৰৰ বিছনাখনত ঠাণ্ডা পাই কেঁকাইছে নেকি বাৰু? হ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204678</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5634" sha1="pi2q9609vc7ch5k26y0gftl4ryc1g1k" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি
১০৫
ডিচেম্বৰ সোমাল। নিশা বিপুলৰ কেঁকনি আৰু ধপধপনিত সুকন্যা সাৰ পালে।
“বাহিৰৰ বিছনাখনত ঠাণ্ডা পাই কেঁকাইছে নেকি বাৰু? হাত-ভৰি যে আছাৰিছে, খং উঠিছে
নেকি?' গধূলি সিহঁতৰ মাত-বোল নাছিল, তাই সাৰ পোৱাৰ আগত সি কিবা বলকি
আছিল নেকি তাই মনত পেলোৱাৰ চেষ্টা কৰিলে। “নাই নহয়! আচৰিত কেঁকনি!' তাই
ততাতৈয়াকৈ বিছনাৰ পৰা নামিল, লেম্পটো জ্বলাই ঘড়ীটো চালে, আঢ়ৈটা বাজিছে,
ভয়ে-ঠাণ্ডাই সমানে তাইক কঁপাই তুলিলে। গাত কাপোৰ এখন মেৰিয়াই তাই বাহিৰৰ
কোঠাটো পালেহি। লেপৰ ওপৰৰ পৰা দেখিয়েই তাই গম পালে মানুহটো একেবাৰে
কুঁজা হৈ ভাঁজ খাই পৰি আছে, তাই লেপখন মূৰৰ পৰা আঁতৰাই সুধিলে, “কি হৈছে
আপোনাৰ?’সি সেহাই সেহাইক’লে, ‘ক’ব নোৱাৰোঁ ঐ ম‍ই! গোটেই মানুহটোক ভিতৰৰ
পৰা শালি ধৰিছে, বিষে খুন্দা মাৰি ধৰি আছে!' কথাষাৰ যেনে তেনে শেষ কৰিয়েই সি
হাত এখন মুঠি মাৰি আকৌ বিছনাত মৰিয়ালে।
‘গাত জলদেৱতা লাগিলহি নেকি?' ভাবটো আনিও তাই লগে লগে খেদিবলৈ
চেষ্টা কৰিলে৷ লেপখন গুচাই দি তাই মানুহটোৰ বাহু দুটাত ধৰি ওপৰমুৱাকৈ পোনাই
শুৱাব খুজিলে। ‘আয়ৈ, নোৱাৰি ঐ’, সি চিঞৰি উঠিল, ‘কঁকালটো লৰাবই নোৱাৰি,
একদম বুকুলৈকে শালি ধৰি আছে।’তাই যত্ন লোৱা দেখি সি বিষ সহ্য কৰিবলৈ অকণো
চেষ্টা নকৰি কেঁকনি আৰু ধপধপনিৰ মাজত নিজকে এৰি দিলে, দুনাই দিনৰ পোহৰ
দেখাৰ আশা তাৰ তেনেই নাইকিয়া হ’ল, ‘মই নাবাচোঁ আৰু, তোমালোক ভালকৈ
থাকিবা।' সুকন্যাৰ চকুলো ওলাল। তাই ভিতৰলৈ গ’ল, ‘বাবাকণ উঠচোন, বাবাৰ
কিবা এটা হৈছে!” বাবা ঢপকৈ উঠিল। তাই তাক চুৱেটাৰটো পিন্ধাই ল'লে। ‘তই চৌকাত
জুইকুৰা ধৰচোন। মই বাহী গাৰে জ্বলাব নোৱাৰোঁ, ষ্ট’ভ নমাবলৈ দেৰি হৈ যাব, পানী
অকণমান গৰম কৰি খুৱাই লওঁ।’
পানীকণ খুৱাই তাই ভালে সময় লাগি লাগি বিপুলক ওপৰমুৱা কৰিলে। ভৰিকেইটা
পোনাই দিওঁতেই সি আকৌ চিঞৰিলে, ‘আয়ৈ বৌ মৰিলোঁ ঐ।’
ক্ষন্তেক চকু মুদি থাকি সি ক’লে, ‘পানী আৰু অকণ খাওঁ’, তাৰ মাতটো কিবা
কুকুনীয়া বেলেগ ধৰণৰ হৈ পৰিছে, মৰণ পথৰ যাত্ৰীক দেখা দৰে সুকন্যা কঁপি থাকিল।
তাই গিলাছ এটাৰ মুখেৰে এঢোক এঢোককৈ বাকি দিলে।
পানীকণ পেটত পৰাৰ পাছত বিষটোৱে আকৌ চেপি ধৰিলে তাক। কেঁকনি মাৰি
মাৰি সি বিছনাত ধপধপোৱাত লাগিল। সুকন্যাই তাৰ ভৰি দুখনত খামুচি ধৰিলে, যেন
সি অলপ বল পাওক। বিষত তাৰ মুখখন বিকৃত হৈ আহিল। বচাৰ আশা সুকন্যায়ো এৰি
দিলে। ‘এন্ধাৰতে হাবিলৈ যোৱা! ইয়াত অকলে অকলে শোৱা! গাত ভালকৈয়ে লাগিল!
কেনেকৈ এৰাব আজি!' বাবাৰ গালৈ বাগৰাৰ সন্দেহত তাক ভিতৰলৈ গুচি যাবলৈ
ক’বলৈ তাইৰ মন গৈছে, কিন্তু অকলে এইকণো পঠিয়াবলৈ ভয় লাগিছে। তাই হাতযোৰ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>pi2q9609vc7ch5k26y0gftl4ryc1g1k</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১১৫</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74097</id>
    <revision>
      <id>204679</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:58:50Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১০৬ কুলাংগাৰ কৰি চকু মুদি মুখ ফুটাই প্ৰাৰ্থনা কৰিলে, ‘হে প্ৰভু, চাবা আৰু! দেখিছাই তুমি, অকলশৰীয়াকৈ কি হ'ব ঘৰখন। ইয়াত নিজৰ মানুহ কোনো এটা নাই, সকলো শত্ৰু, সহায় এটা প...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204679</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5410" sha1="k1w89rcsgy1y67jluimgegscox77292" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১০৬
কুলাংগাৰ
কৰি চকু মুদি মুখ ফুটাই প্ৰাৰ্থনা কৰিলে, ‘হে প্ৰভু, চাবা আৰু! দেখিছাই তুমি, অকলশৰীয়াকৈ
কি হ'ব ঘৰখন। ইয়াত নিজৰ মানুহ কোনো এটা নাই, সকলো শত্ৰু, সহায় এটা পাবলৈ
নাই। প্ৰভু, এতিয়াই নিনিবা আৰু প্ৰভু।' যেন তাইৰ ঈশ্বৰটো সমুখত আহি ৰৈ আছেহি।
বাবা তাইৰ গাৰ কাষ চাপি ৰ'ল। তাই বিপুলৰ গাটো মোহাৰি ক’লে, “ভাল হ'ব, ঈশ্বৰে
দেখিব। মহাপুৰুষীয়া নাট এভাগ মনতে আগবঢ়াইছোঁ ইয়াৰ পৰাই। মহাপুৰুষীয়া ভাওনা
কৰিলে সকলো দোষ খণ্ডন হৈ যায়। সোনকালে ভাওনা এভাগ পাতিম আমি। এতিয়া
ভাল হওক যেন আও৷ আপুনি চিন্তা নকৰিব, ভাল হব।' পৰিস্থিতিটো সম্পূৰ্ণ বেলেগ
দেখি বাবাই সুধিলে, “মা, কি হৈছেনো?” তাই তাক এখন হাতেৰে সাবটি ধৰি ক'লে,
‘একো হোৱা নাই, ভাল হ’ব।’সি আলসুৱাকৈ তাইৰ সাবটটোৰ মাজত সোমাই থাকিল।
কথাবোৰ শুনি বিপুলে বিষটো অলপ সহ্য কৰি থাকিল। কিন্তু আকৌ এবাৰ বেছিকৈ
চেপি ধৰা অনুভৱ কৰিলে সি, ভৰি দুখন কোঁচাই দিলে, কেঁকনি নমৰাকৈ উশাহ-নিশাহ
ল'বলৈ চেষ্টা কৰিলে, নাকৰ পৰা বিকৃত শব্দ এটা বাহিৰ ওলাল। সুকন্যাই নিজকে
কোৱাৰ দৰে ক’লে, ‘নাটভাগ কেনেকৈ আগবঢ়াই নাজানো। অকণো দেৰি নকৰাকৈ
কোনোবা এজনক মাতি আনি ৰাতিপুৱাই আগবঢ়াব লাগিব।' তাই বাবালৈ চাই ক'লে,
‘অলপ পোহৰ হ’লেই তুমি কোনোবা এজনক মাতিবলৈ যাব লাগিব দেই। ভয় নকৰিবা। '
যেন তাই ঈশ্বৰক কথাটো শুনাব খুজিছে, ঈশ্বৰে যাতে ফাঁকি বুলি নাভাবে।
বাহিৰত চৰায়ে মাত দিলে, গোহালিত গৰুকেইটাই গা লৰোৱাৰ শব্দ আহিল। বিষটো
অলপ কমিল যদিও বিপুলে মাজে মাজে সৰু সৰুকৈ কেঁকনি মাৰি আছে। ৰঘু নেওগক
জগাবলৈ সুকন্যাই বাবাক পঠিয়াই দিলে।
আগলি কলপাতেৰে তামোল-পাণ এটা বান্ধি মহাপুৰুষীয়া নাট এখন আগবঢ়োৱাৰ
পাছত ৰঘু নেওগে ক’লে, ‘মোক ডাঙৰ ল’ৰাটোৱে টেবলেট এফাইল আনি দিছিল, খাই
আছোঁ, সেইকেইটাই মোক আৰাম দিছে। তুমিও দুটা খাই চোৱা, কিজানি ভাল হয়।
সোনকালে দূৰণিৰ ডাক্তৰ এজনক এবাৰ দেখুৱাই অহাই ঠিক হ'ব। তোমাৰ খুলশালিটো
আছেই দেখোন দূৰণিত, তেৱেঁই লৈ যাব পাৰিবচোন।'
খবৰ দিবলৈ নহওঁতেই চন্দন আহিল। এসপ্তাহ হাতত লৈ বিপুল ওলাল। বিষবোৰ
অলপ আছে যদিও খোজ-কাটল দিয়াৰ সমস্যাটো কমিছে, সিদিনা যিটো ভয় খাইছিল
সেইটো ভয় এতিয়া নাই, তথাপি ৰাতিপুৱা বিপুলহঁত ওলাই যোৱা দৃশ্যটো পদূলিৰ পৰা
চাই বাবাৰ কিবা বেলেগ বেলেগ লাগিল। আগদিনাৰ ধূলিবোৰ তললৈ বহুৱাই বায়ুমণ্ডল
পৰিষ্কাৰ কৰি কুঁৱলীটো ইতিমধ্যে আঁতৰি গৈছে, বেলি ওপৰলৈ উঠাৰ পাছতে গৰু-গাই-
মানুহবোৰ পথাৰে-বাটে ওলালেহে গোটেইখন আকৌ ধূলিময় হ'ব। কোমল ৰ'দে গাত&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>k1w89rcsgy1y67jluimgegscox77292</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১১৬</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74098</id>
    <revision>
      <id>204680</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:59:07Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি উম লগাবলৈ ধৰিলে। বিপুল-চন্দনৰ পিঠিৰফালে ৰ'দ পৰি অধিক স্পষ্টকৈ তাৰ চকুত পৰিছেহি। সিহঁতৰ লগতে গোটেই পথটো, পথটোৰ দুয়োকাষৰ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204680</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5821" sha1="dej621b5lkgyxjcu1z2gyu57j65ulyp" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি
উম লগাবলৈ ধৰিলে। বিপুল-চন্দনৰ পিঠিৰফালে ৰ'দ পৰি অধিক স্পষ্টকৈ তাৰ চকুত
পৰিছেহি। সিহঁতৰ লগতে গোটেই পথটো, পথটোৰ দুয়োকাষৰ পথাৰ, সেৰেঙা
কৰঙাণিবোৰ, গাঁওখনৰ দুয়ো শাৰীৰ ঘৰবোৰ— তাৰ প্ৰেক্ষাপটলৈ আহি পৰিল। নিয়ৰবোৰ
সম্পূৰ্ণকৈ শুকুৱা নাই, তিতি থকা শুকান বন আৰু কৰঙা-ইকৰাবোৰত ৰ'দ পৰি জিলিকি
উঠিছে। আকাশলৈও চকু গ'ল তাৰ, দূৰত বগা ডাৱৰ, ডাৱৰে দিগন্ত স্পৰ্শ কৰিছে।
‘সেইফালেই এস্কিম’জাতিৰ মানুহবোৰ থাকে চাগে', সি ভাবিলে। কিতাপত দেখা এস্কিম’
জাতিৰ বৰফৰ ঘৰবোৰৰ ৰেখা-চিত্ৰ তাৰ মনলৈ আহিল। ‘বৰফৰ ঘৰবোৰৰ পৰা বাহিৰলৈ
ওলাই গৈ তাত চাগে মানুহে ডাৱৰবিলাক হাতেৰে হাঁকুটিয়াই চুই চাব পাৰে। ডাৱৰবিলাক
চাগে ঘৰৰ কাষতে বেৰ এখনৰ নিচিনাকৈ আৰম্ভ হৈ আকাশলৈকে উঠি গৈছে।' সি
তালৈ গৈ হাতখন ওপৰলৈ দাঙি ডাৱৰবোৰ যেন চুই চাব এতিয়াই, তলৰ পৰা আকাশলৈকে
উঠি যোৱা ডাৱৰৰ প্ৰকাণ্ড বেৰ এখনত যেন এতিয়াই ঢকা এটা মাৰিব। ‘এদিন
এস্কিম'সকলক লগ কৰিবলৈ যাব লাগিব ম‍ই, তেতিয়াহে ডাৱৰ চুব পাৰিম’, এটা হেঁপাহ
তাৰ মনত অংকুৰিত হ'ল।
সুকন্যাই পিছফালে ঘুৰি চাই দেখিলে, গাঁওবুঢ়াৰ পদূলিত সংগঠনৰ ল'ৰা এটাই
মুখত দাঁতোন এডাল ভৰাই ৰ'দ লৈ আছে। ইতিমধ্যে কেইবাটাও ল'ৰা চাপৰিটোলৈ
অহা তাই দেখিছে, চেহেৰাবোৰ বেলেগ, আগতে ইয়াত থাকি যোৱাবোৰ নহয়। ইয়াত
থকাবোৰক ক'ৰবাত মাৰিয়েই পেলালে নেকি?’ভয়ত ভাবটো আহিলেও তাই বিপুলৰ
আগতো উলিওৱা নাই, তাইৰ মুখেৰে শুনি বিপুলে আনক নভবা-নিচিন্তাকৈ সুধি দিলে
যদি বিভিন্ন সমস্যা আহি যায়! এইটো ল'ৰাক তাই চিনি পালে। আগতে ইয়াত থাকি
যোৱা৷ সংগঠনৰ ল'ৰা এটা সেইখিনিত ৰৈ থকা অৱস্থাত পদূলিত থাকিবলৈ তাইৰ ভাল
নালাগিল, ভয় লাগিল, তাই বাবালৈ চাই ক’লে, “কি ভাবি আছ? ব’ল, ঘৰলৈ ব'ল।
বাবাহঁত বহু দূৰ পালেগৈ, নেদেখা হ'লোঁ নহয়! ব’ল।’
ডাক্তৰে বিপুলৰ কাহিনী শুনি হাঁহি হাঁহি বাগৰি গ’ল, ‘এইবোৰ কিবা বেমাৰ নেকি!
একো বেমাৰেই নহয় এইবোৰ!' তেওঁ চন্দনক কটাক্ষ কৰিলে, ‘তুমি বি এছ চি পঢ়ি থকা
ল'ৰা এটাই অকণো ধৰিব পৰা নাই নে? ইমান ভয় খালে কেনেকৈ হ'ব?' তেওঁ বিপুলক
শপত খুৱালে, ‘আপুনি কওক— গোটেই জীৱনলৈ তামোল নাখাওঁ, খালী পেটে নাথাকোঁ।
তেতিয়াহে মই দৰৱ লিখিম। নহ'লে যাওক, মই চিকিৎসা নকৰোঁ।' তেওঁ আৰু সকীয়ালে,
“শুদা পেটে কাম কৰি বীৰ নোলাব, গাখীৰ দিয়া কাঢ়া চাহ এৰক, বিষৰ বেজী লৈ
নাথাকিব, ডাক্তৰে যদি নিদিয়ে তেন্তে একো বিষৰ বেজী নল’বই, পানী খোৱা আৰম্ভ
কৰক, ভজা বস্তুৰ লোভটো এৰক। জধেমধে বস্তু দাঙিবলৈ কি দৰকাৰ? নিয়মীয়াকৈ
কাম কৰক, কম কমকৈ কৰক।' তেওঁ অৱশ্যে নক’লে, ‘ঘৰৰ কন্দল দূৰ কৰক, সেইবোৰেও
আভোক কৰিছে, পেটত বিহপানী গঢ়িছে।' তেওঁ অৱশ্যে গমো নাপালে, ধাৰণাও নকৰিলে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>dej621b5lkgyxjcu1z2gyu57j65ulyp</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১১৭</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74099</id>
    <revision>
      <id>204681</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:59:32Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১০৮ কুলাংগাৰ সমস্যা লঘু দেখি চন্দন বাহিৰে বাহিৰে হোষ্টেললৈ গ'ল, হোষ্টেললৈ যোৱাৰ কাৰণ আৰু এটা— সি পলাব লগা হৈছে। বিপুল অকলে বহঁতপুৰলৈ উভতিল। বাটত হৰিচাপৰিৰ মানুহ এ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204681</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5039" sha1="6cwwut30qydh8isrr7n28o3wi3v44hm" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১০৮
কুলাংগাৰ
সমস্যা লঘু দেখি চন্দন বাহিৰে বাহিৰে হোষ্টেললৈ গ'ল, হোষ্টেললৈ যোৱাৰ কাৰণ
আৰু এটা— সি পলাব লগা হৈছে।
বিপুল অকলে বহঁতপুৰলৈ উভতিল। বাটত হৰিচাপৰিৰ মানুহ এজন পাই সি
সুকন্যালৈ খবৰ পঠিয়ালে, ভয় খাবলগীয়া একো নাই, ডাক্তৰে হাঁহিছেহে৷ মই সোনকালে
ঘূৰিমেই, আপুনি ক'বগৈ। '
কিন্তু আন যিটো কথাই বিপুলক খুলিবলৈ ধৰিছে, মানুহজনৰ আগত ক'বলৈ তাৰ
ভাল নালাগিল। আতাকহঁতকো সি কেনেকৈ কয়, ভাবি পোৱা নাই। ডাক্তৰৰ ওচৰলৈ
যোৱাৰ আগে আগে পইচা উলিয়াবলৈ বিপুল বেংকত সোমাইছিল। চন্দন কোনোবা
ফালে গুচি গৈ দোকানত এখনত সোমাল। বিপুলক দেখি বেংকৰ মানুহ আচৰিত, আপুনি
দেখোন ইমান দিন পইচা দিয়াহি নাই! আপোনাৰ খুলশালিটোৱো অহা নাই বহুদিন। কিয়?'
বিপুলে পইচা অলপ উলিয়াই আনি চন্দনক বিচাৰি কথাখিনি ক'লে। চন্দনে চিন্তিত হোৱা
দৰে কৰি একো উত্তৰ নিদিলে, ডাক্তৰৰ ওচৰলৈ যাবলৈ সি লৰালৰি লগালে, বাছতো সি
আঁতৰত বহিল। বিপুলে ভাবি অন্ত কৰিব নোৱাৰি, বাছৰ পৰা নামি আকৌ তাক ক'লে,
‘এইটো কি কাণ্ড! পইচাতো সদায় সুমুৱাই থকা হৈছে!’চন্দনে ক’লে, “ম‍ইতো সদায় গৈ
আছোঁ। বেংকে কিবা গণ্ডগোল কৰি আছে।'
পাছদিনা বিপুল আকৌ বেংকলৈ গ'ল, বহুপৰ বহিল। বেংকৰ মানুহে ক'লে, “আন
একো গণ্ডগোল নাই, বহু মাহৰ পইচা জমা দিয়াই নাই।’
পৰিস্থিতিটোৰ উমান ল'বলৈ চন্দন গধুলি ঘুৰি আহিল, বিপুলক ক’লে, ‘আপোনাৰ
বেমাৰী গা, সেইকাৰণে মই আপোনাক থ'বলৈ আহিছোঁ।’
পাছদিনা দুয়োটা হৰিচাপৰি পালেহি। বিপুলে ‘আচৰিত কাণ্ড! আচৰিত কাণ্ড!’কৰি
আছে, কিন্তু সুকন্যাৰ বুজিবলৈ বাকী নাথাকিল। তাইৰ বিপুললৈ দুখ লাগিছে— এতিয়াও
যে সি একো বুজা নাই, ইমান অঁকৰা সি, লোকৰ ওপৰত ইমান বিশ্বাস তাৰ। আনকালে
এনেকুৱা কথাত তালৈ তাইৰ পুতৌ লাগে, আজিকালি কেতিয়াবা ঘিণো লাগে, কিন্তু
আজি বেজাৰ লাগিছে। কষ্টৰ পইচাকেইটা নিজৰ মানুহকে বিশ্বাসত দি সেই মানুহটোৰে
আজি এই অৱস্থা! ওচৰতে থকা চন্দনৰ চকুলৈ তাই তীক্ষ্ণ দৃষ্টিৰে চাই পঠিয়ালে। সি
তাইৰ মুখলৈকে চাই আছিল, তাইৰ শাণিত দৃষ্টি দেখি সি তল মূৰ কৰিলে। তাৰ নিজ
মুখেৰে উলিয়াবলৈ তাই সুধিলে, ‘তই খৰচ কৰিলি হয়নে?”
সি মনে মনে তল মূৰ কৰি থাকিল।
“কিহত খৰচ কৰিলি ইমানবোৰ?’তাই লঘু কৰি আকৌ সুধিলে।
‘লগা হ’ল অলপ’, সি লাহেকৈ উত্তৰ দিলে।
বিপুলে এবাৰ এটালৈ, এবাৰ আন এটালৈ চাই থাকিল৷ সি ঘটনাটো লাহে লাহে
বুজিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>6cwwut30qydh8isrr7n28o3wi3v44hm</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১১৮</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74100</id>
    <revision>
      <id>204682</id>
      <timestamp>2025-06-29T06:59:54Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি ১০৯ তাইৰ খং উঠিল, “তোক অতবোৰ দি থকাই হয়! তাৰ পাছতো তই এনেকৈ খৰচ কৰিছ! দেখা নাই তই? মাটি ল'ব লাগে। ঘৰখনৰ এই অৱস্থা। পঢ়া-শুনা...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204682</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="3584" sha1="4q3pci5in8gkg4tzp248vkxvk6d8ulu" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;ডাৱৰ চুবলৈ এস্কিম' জাতিৰ সান্নিধ্য বিচাৰি
১০৯
তাইৰ খং উঠিল, “তোক অতবোৰ দি থকাই হয়! তাৰ পাছতো তই এনেকৈ খৰচ
কৰিছ! দেখা নাই তই? মাটি ল'ব লাগে। ঘৰখনৰ এই অৱস্থা। পঢ়া-শুনা মানুহ এটাকো
বুজাই ক'ব লাগিব নেকি সেইবোৰ।’সি তল মূৰ কৰা ভাগেই মনে মনে আছে। সুকন্যাই
বিপুললৈ চাই সুধিলে, “গম পালে নে কি হ’ল? নে এতিয়াও গম পোৱা নাই?' অলপ
আগৰ দুখৰ ভাবটো তাইৰ মনত নাইকিয়া হ'ল। বিপুলে থৰ লাগি চাই থাকিল। সুকন্যাই
ক’লে, ‘সদায় ম‍ই কৈ থাকোঁ! নিজে যাওক, নিজে যাওক। এতিয়া এইবোৰ হ'ল। নিজৰ
পইচাকেইটা বেংকত দিবলৈ নিজে যাবলৈ টান পায় মানুহটোৱে! তাত গৈ পেলাই থৈ
আহিব সদায় সদায়!’ বিপুলৰো খং এটা উঠি আহিল, কিন্তু চন্দন আছে বাবে একো উত্তৰ
নিদিলে, সি আঁতৰি গুচি গ'ল।
কথাখিনি সিমানতে থাকিল। পাছদিনা চন্দন উভতিম বুলি আহিছিল। কিন্তু লগে
লগে গুচি নোযোৱাটো মনতে ঠিক কৰিলে, “আৰু কিবা কয় যদি কওক, শুনি থাকিম, কৈ
আজৰি হওক', সি ভাবিলে।
চিন্তাত মনবোৰ গহীন হৈ থাকিলেও সিহঁতে আৰু একো নুলিয়ালে। একো নঘটা
দৰে দুনিশা থাকি চন্দন গ'লগৈ।
চন্দন যোৱাৰ পাছত বিপুল-সুকন্যাৰ লাগিল। পইচাটো ঘূৰাই পোৱাৰ আশা নাই
বাবে বিপুলে চিন্তাটো বাদ দিলে, তাৰ খং নুঠিল, মাথোঁ সুকন্যাই বলকি থকাত মাজে
মাজে ভেকাহি মাৰিলে। বাৰে বাৰে মনলৈ আহি থাকিল সুকন্যাৰ, তাই গালিকে পাৰি
থাকিবলৈ ধৰিলে—“নিজৰ কাম নিজেই কৰিব লাগে, লোকৰ হাতত পেলাই দিয়ে কিয়!
সেইটোও কৰি খাব নোৱাৰে! নিজৰ পইচাকেইটাতে ফাইনো ভৰিব লাগিব! ভাল ঠাইৰ
মাটিৰ দাম কিমান জানেনে? মাটি এতিয়া কিহেৰে কিনিব কিনক! এইবোৰে পৰিয়াল
পুহিব! নিজৰ টকাকেইটা সাঁচি খাব নোৱৰা মানুহটোৱে ভাল ঠাইত মাটি ল'ব পাৰিব!”&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>4q3pci5in8gkg4tzp248vkxvk6d8ulu</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১১৯</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74101</id>
    <revision>
      <id>204683</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:01:33Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু “মহন্ত ছাৰৰ আতাকৰ লগত ব্ৰিটিছৰ দিনৰ কেইবাটাও বন্দুক আছিল। এটা-দুটা নহয়, তিনি-চাৰিটা। আমি জন্ম হোৱাৰে পৰা শুনি আহিছোঁ। আগৰ সত্ৰাধিকা...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204683</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4215" sha1="h0bp2c4w4llopfn6jejnw8ru1wg3soe" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
“মহন্ত ছাৰৰ আতাকৰ লগত ব্ৰিটিছৰ দিনৰ কেইবাটাও বন্দুক আছিল। এটা-দুটা
নহয়, তিনি-চাৰিটা। আমি জন্ম হোৱাৰে পৰা শুনি আহিছোঁ। আগৰ সত্ৰাধিকাৰ মানেই
ক্ষমতাশালী মানুহ! আতাক কম সাহসী আছিল নে! ক'ৰ পৰা আহিব সাহসটো? অতীজৰ
সত্ৰাধিকাৰে ঘৰত ব্ৰিটিছৰ বন্দুক গোটাই ৰাখিছিল, সেইবোৰেই লৈ যুদ্ধ কৰা নাছিল
জানো? দেশ স্বাধীন হোৱাৰ লগে লগে গুপুত ঠাই উলিয়াই পুতি দিলে। আতাকহঁতে বহু
পাছতহে পুতিছে, আমি জন্ম হোৱা সময়ত। আতাকে পুতেকক সম্পত্তিৰ ভাগ নিদিলেও—
বাপেক-পুতেকৰ চেনেহটো বেলেগ, যি হ'লেও তেজৰ সম্পৰ্ক— অন্ততঃ দুটামান বন্দুক
দি পঠিয়াইছে। নহ'লে অঁকৰা মানুহটোৱে কি সাহসত দুটা চাপৰিত অকলে অকলে আছিল!
বা আমিয়েই লাগি থকা দেখিও ভয় খাই হাৰ মনা নাই কিয়!' হাতৰ তাচপাত নিৰীক্ষণ
কৰি ৰাজীৱে ধনীৰাম আৰু কুমৰক ক’লে, একাষে আন এটা মানুহ। ৰাজীৱৰ সন্দেহটো
কেইবাদিনো শুনি শুনি সিহঁতৰ মনতো গাঢ় হৈছে। ৰাজীৱে ইয়াতো নিজৰ ঘৰত সংগঠনৰ
ল'ৰা এটা ৰাখিবলৈ লৈছে, আগৰটো মৰিল, এইটোক সি নিজেই মাতি ঘৰ লগাই লৈছে,
অকল মানুহে ভয় কৰিবলৈকে। কিন্তু বেচেৰা ল'ৰাটোৰ হাতত বন্দুক নাই। তাৰ লগতে
চাহ-ভাত খাবলৈ অহা আন এটা ল'ৰাৰ হাতে-সজা বন্দুকটো ৰাজীৱে চলাই চাইছে, কিন্তু
উন্নত নহয়। ৰাজীৱৰ ধাৰণা হৈছে, বিপুলৰ হাতত থকা বন্দুককেইটা ডাঙৰ, পুৰণি যদিও
উন্নত, সেইকেইটা কেনেবাকৈ সৰকাব পাৰিলে সি ভালকৈ ৰাজত্ব কৰিব পাৰিব, তালৈ
সমীহ কৰিবলৈ কোনো মানুহেই বাদ পৰি নাথাকিব। আগলৈ আহিব যেন লগা নিজৰ
প্ৰতাপী ৰূপ এটা সি দেখিবলৈ লৈছে। বন্দুককেইটা ৰখা ৰহস্যময় স্থানটো উলিওৱাৰ
এটা উপায়ো সি দেখা পালে।
ৰাতিপুৱা বাবা স্কুললৈ যাওঁতে ৰাজীৱে ঘৰলৈ মাতি বিস্কুট খুৱাই ফুচুলাই সুধিলে,
“তোমালোকৰ বন্দুককেইটা তুমি উলিয়াই চোৱানে নাই? অকল বাবাহঁতে চোৱে নে
তুমিও চোৱা? হাতত লৈ বৰ ভাল লাগে হয়নে?' বেলেগ গ্ৰহৰ প্ৰাণীয়ে কথা সোধাৰ
দৰে বাবাই বুজি নাপাই মুখ মেলি ৰৈ থাকিল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>h0bp2c4w4llopfn6jejnw8ru1wg3soe</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১২০</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74102</id>
    <revision>
      <id>204684</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:02:10Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু ১ ১ ১ দুদিন ধৰি পদ্ধতিটো কামত নহাত ৰাজীৱে পুতেকহঁতক লগালে। সৰুটো পুতেক বাবাৰ সৈতে একে শ্ৰেণীৰ, বয়সত অলপ ডাঙৰ আৰু গোনা। ৰাজীৱে সিহঁতক...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204684</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4608" sha1="0zy1ycaoilynkuxnzupcoq2v1rghb8r" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
১ ১ ১
দুদিন ধৰি পদ্ধতিটো কামত নহাত ৰাজীৱে পুতেকহঁতক লগালে। সৰুটো পুতেক
বাবাৰ সৈতে একে শ্ৰেণীৰ, বয়সত অলপ ডাঙৰ আৰু গোনা। ৰাজীৱে সিহঁতক কেইদিনমান
ফুচুলাই সুধিবলৈ শিকালে। তাৰ পাছত ধমকি দিবলৈ লগালে।
ৰাজীৱে শুনিব বিচৰা উত্তৰটো নোলাল। সি পুতেকহঁতক আকৌ সুধিবলৈ হাক
দিলে। কিন্তু দুদিন ধমকি দিয়াৰ ছলটোতে পুতেকহঁত আৰু গোটেই লগকেইটাই বাবাক
বাটে বাটে যি টি কথাত জোকাই, খুটিয়াই, ঢকিয়াই, ঝাঁওৰ আগেৰে ছাট দি অহা-যোৱা
কৰিবলৈ লৈছে।
আবেলি স্কুলৰ পৰা আহি বাবাই দমকলৰ পাৰত হাত-ভৰি ধোওঁতে সুকন্যাই দেখিলে,
তাৰ কলাপিটত এছাৰিৰ কেইবাটাও দাগ। ঘৰত মৰা দাগকেইটা নহয়! তাই সুধিলে,
“স্কুলত মাৰ খালি নেকি? কি নোৱাৰিলি তই?’
কাহিনীটো শুনি তাই ভাবি-চিন্তি বিপুলক ক’লে, ‘...আপুনি ইয়াকো লৈ যাওক।
ৰাজীৱৰ ঘৰলৈকে যাওক। তেওঁক কওকগৈ— ল'ৰা-ছোৱালীকেইটা মিলাপ্ৰীতিৰে থাকক,
কাজিয়া নকৰিবলৈ হাক অকণমান দিয়ক। আপুনি ভালভাবে বুজাই ক’ব তেওঁক।’
“সিহঁতে কেলেই ভাবিছে— আমাৰ ঘৰত বন্দুক আছে! বিপুলে চিন্তিত হৈ ক'লে।
‘সংগঠনৰ লগত কিবা হাত থকা যেন ভাবিছে নেকি! সেইপিনে ফচাবলৈ বিচাৰিছে
বা! আপুনি তাত বন্দুক বিষয়ে একো নুলিয়াব। কাজিয়া-পেচাল নকৰি ল'ৰাকেইটা
ভালকৈ থকাটোহে অকল ক'ব।’
‘নুলিয়াওঁ নুলিয়াওঁ, একো নুলিয়াওঁ।’
সুকন্যাই অলপ ভাবি আকৌ ক’লে, ‘বন্দুক আছে বুলি সিহঁতে আমালৈ ভয়ো কৰি
থাকিব পাৰে। সেইকাৰণেও কথাটো জানিবলৈ বিচাৰি আছে৷ আপোনাৰ আগতো কিবা
উলিয়াব পাৰে, আপুনি হয়-নহয় একো নোকোৱাটোৱেই ভাল হ'ব।’
বিপুলহঁত গ'ল। ৰাজীৱহঁত চাৰিটাই বাৰাণ্ডাত বহি হাতত তাচপাত লৈ জুৱা খেলি
আছে, কাষত গাঁৱৰে কেইটামান মানুহ, কিশোৰ আৰু ডেকাকেইটামানে থিয় হৈ থুপ
মাৰি ধৰিছে, খেলত নিচা বহি হুলস্থূল। সদায় আবেলি সিহঁতে অলপ অলপ টকাৰ খেলে।
বিপুলে ক্ষন্তেক সময় বহি সুৰুঙা চাই কথাটো উলিয়ালে। খেলৰ নিচাতে ৰাজীৱে
ওফাইডাং মাৰি কৈ দিলে, ‘ময়ে পিটিবলৈ লগাইছোঁ। পিটি দিবি বোলো কিবা কথা
নিমিলিলে। সি ওলোটাই পিটিব নোৱাৰিলে তাৰেই দোষ।' বিপুলে এইটো উত্তৰলৈ
সমুলি আশা কৰা নাছিল। সি সেপ ঢুকি মনে মনে ৰ'ল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>0zy1ycaoilynkuxnzupcoq2v1rghb8r</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১২১</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74103</id>
    <revision>
      <id>204685</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:02:49Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১১২ কুলাংগাৰ বাবাহঁত ফুৰিবলৈ অহা যেন দেখি ৰাজীৱৰ ল'ৰা দুটা ওচৰলৈ আহি ৰ'লহি। বিপুলৰ অৱস্থাটো বুজি খেলি থকা আন এজনে বাবাৰ লগৰটোলৈ চাই ক'লে, “নকৰিবি দে তহঁতে কাজিয়া।...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204685</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5091" sha1="nbg0zeg1jm650ruhcq7qpd4203jx21b" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১১২
কুলাংগাৰ
বাবাহঁত ফুৰিবলৈ অহা যেন দেখি ৰাজীৱৰ ল'ৰা দুটা ওচৰলৈ আহি ৰ'লহি। বিপুলৰ
অৱস্থাটো বুজি খেলি থকা আন এজনে বাবাৰ লগৰটোলৈ চাই ক'লে, “নকৰিবি দে
তহঁতে কাজিয়া। সৰু সৰু ল'ৰা-ছোৱালী মিলি থাকিবহে লাগে। আজিৰ পৰা নকৰিবি
দেই।' তেওঁ বিপুললৈ চালে, ‘নকৰে দিয়া কাজিয়া, ম‍ই আকৌ পাছতো ইহঁতক হাক
দিম।'ৰাজীৱে খেলত মন দি আছিল, কথাও শুনি আছিল,তাৰ ভাগৰ চাটটো পেলাই সি
বিপুললৈ ঘূৰি চাই ক’লে, ‘নকৰে দিয়ক আৰু কাজিয়া। ম‍ই হাক দিম বাৰু। ম‍ই আজি গম
পাইছোঁ, মোক কৈছেহি— মহন্ত ছাৰৰ ল'ৰাটোক খুব পিটিলোঁ। মই হাক দিছোঁৱেই অথনি।'
বিপুলৰ মুজুৰা পৰা মুখখন সহজ হ'ল। ৰাজীৱে ক'লে, ‘বাৰু, সৰু সৰু ল'ৰা-ছোৱালীৰ
কথা বাদ দিয়ক, ঠিক হৈ যাব। আমাৰ বিএছচি শিক্ষকটো পৰহিলৈ পাবহিয়েই নহয়?”
‘অ’, পৰহিলৈ পোৱাহি কথা।' বিপুলে ক'লে।
‘সিতো থাকি ল’ব লাগিব। ময়ে ঘৰ এটা সাজি দিম... এই সিফালে আমাৰ
পদুলিমুখত।'
ল'ৰাটো আহিলে কেৱল হৰিচাপৰিতে নহয়, ওচৰৰ গোটেইকেইটা চাপৰি ধৰি কেৱল
এজনেই বি এছ চি মানুহ হ'ব আৰু বিপুলহঁতৰ স্কুলখনত চকীদাৰকে ধৰি মুঠ কৰ্মচাৰী
হ'ব সাতজন।
বি এছ চি ল'ৰাটো দুপৰীয়া পালেহি। ছুটীলৈকে স্কুলত বহি বিপুলৰ লগত আহিল।
তাৰ ঘৰটো সজালৈকে সি বিপুলহঁতৰ ঘৰত থাকিব বিচাৰিছে। তাৰ পৰিয়ালৰ সকলো
শিক্ষিত, কথা-বতৰা ভাল, সি থাকিব বিচৰা বাবে সুকন্যাহঁতে বেয়া নাপালে। সুকন্যাই
সুধিলে, নতুন চাকৰি পাই ভাল লাগিছে নিশ্চয়? '
সি একে উশাহে ক'লে, ‘জীৱনটোৱেই শেষ হৈ গ'ল নেকি ধৰিব পৰা নাই! এইবোৰ
মানুহ থাকিব পৰা ঠাই নহয়। মই জনা নাছিলোঁ নহয়, একেখন মাজুলীৰে ইমান বেলেগ
অৱস্থা, মই ভবাই নাছিলোঁ। আপোনালোক যে মানুহবোৰ কেনেকৈ আছে এইবোৰ ঠাইত!
ম‍ই কি কৰোঁ জানো!’সি অলপ ৰ'ল, কিবা কৰিব পৰা উপায়ো সি একো দেখা নাপালে।
গছপাতৰ দৰে টকা ঢালি চাকৰি এটা যেনে-তেনে পাইছে, আকৌ বেলেগ একো ব্যৱস্থা
সি সহজে কৰি ল'ব নোৱাৰে।
সুকন্যাই সদায় ভবাটোৱেই তাৰ মুখত শুনিবলৈ পাই ভাল লাগি গ'ল, ইয়াৰ
মানুহবোৰলৈ ঘৃণা আৰু পুতৌ ভাব এটাই পুনৰ ঢকা দিলেহি, নিজেও সিহঁতৰ মাজৰে
এজনী হৈ তাই তাৰ সমুখত লাজো পাইছে, তাই ক'লে, “সঁচাকৈ দেই! প্ৰতিদিনে এইটোৱেই
মনলৈ আহে— এইবোৰ মানুহ বাস কৰা ঠাই নহয়! একো ফালে একো এটা নাই, দৰৱ
এটা পাবলৈ নাই, চিঠি এখন আহিবলৈ বা দিবলৈ ডাকঘৰ এটাও নাই, নিজৰ ঠিকনাটোৱেই
নাই। কিন্তু যোৱা হয় কেনেকৈ! আমিও মাটি এডোখৰ কিনিম কিনিম কৰি ভাবি-গুণি&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>nbg0zeg1jm650ruhcq7qpd4203jx21b</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১২২</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74104</id>
    <revision>
      <id>204686</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:03:09Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু ১১৩ আছোঁ, কিন্তু টকা-পইচা গোট নাখায় হে নাখায়। অকল মাটিকণ হ'লেইতো নহ'ব, গৈ লৈ বাঁহৰে ঘৰ-দুৱাৰ অকণ সাজিবলৈকো টকাইহে ঢালিব লাগিব!” সি চা-চি...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204686</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5065" sha1="7h4fetd2s1tnlboelckde67mnyqo3a9" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
১১৩
আছোঁ, কিন্তু টকা-পইচা গোট নাখায় হে নাখায়। অকল মাটিকণ হ'লেইতো নহ'ব, গৈ লৈ
বাঁহৰে ঘৰ-দুৱাৰ অকণ সাজিবলৈকো টকাইহে ঢালিব লাগিব!”
সি চা-চিনাকি হ'বলৈ আন কেইঘৰমানত ফুৰিবলৈ ওলাই গ'ল। সুকন্যাই বিপুলক
বলকিবলৈ ধৰিলে, ‘এদিন থিয় হৈয়েই কি ক’লে শুনিলেনে? এইবোৰ ঠাইৰ পৰা কেনেকৈ
আঁতৰি যাবগৈ পৰা যায় সেই কথা ইয়াৰ কোনোবা এটাই আলোচনা কৰা আজিলৈকে
নুশুনিলোঁ! এইবোৰ মানুহ থকা ঠাই নেকি! ম‍ই ক'লেহে হয়, আপুনিওতো এদিনো মাটি
অকণ কিনাৰ বিষয়ে নুলিয়ায়। কমলাবাৰীও মাজুলীহে! একেখন মাজুলীৰে এটা ল'ৰাই
আজি কৈ দিলে আচল কথাটো! শুনিলেনে? একেখন মাজুলীৰ মানুহেই এইবোৰ ঠাইক
ঘৃণা কৰে। আপুনি নিজৰ মনেৰে এদিনো ভাবি চাইছেনে? বাৰিষাটোতো সি দেখাই নাই,
তথাপি কৈ দিলে তেনেকৈ!’
***
***
***
ৰাজীৱহঁতে এৰি অহা চাপৰিটোৰ সকলো মানুহ যেনি-তেনি ভাগিল। গৰুৰ ছাল
এচিকুট এৰালেই মাখিয়ে চল পাই এবখলা মোকলাই পেলোৱা দৰে বাৰিষা দুচপৰামান
খহা চাপৰিটো খৰালিও খহাই খহাই এতিয়া ফুটবল খেলা পথাৰ দুখনমানৰ সমানহে হৈ
আছে। ইয়ালৈ অহা মানুহখিনিয়ে ৰাজীৱহঁতৰ সৈতে নতুন গাঁওখনৰ নাম দিছেন-কঙা।
তাৰ স্কুলখন বেলেগ ফালে নিলে, ইয়ালৈ দোকান এখন আৰু সত্ৰখন আহিছে।
সত্ৰখনো মাথোঁ কেইদিনমানৰ বাবেহে। খহনীয়াৰ ৰেহ-ৰূপ চাই থাকোঁতেই আশ্ৰয় ল'বলৈ
লৰা-লৰি হৈ গ'ল৷ নামঘৰৰ প্ৰকাণ্ড খুঁটাবোৰত দীঘল দীঘল ৰছী লগাই উটুৱাই আনি
ঘাটৰ ওপৰত পেলাই থৈছে। নামঘৰৰ নামত এতিয়া অকণমানি ৰভা এখন। বাবাহঁতৰ
এমাহ স্কুল খতি। আৰতিৰ স্কুললৈ আহিব বিচৰা ল'ৰাটোৱে নিজে হেডমাষ্টৰ হ'বৰ
কাৰণে ন-কৰঙাত নতুন ভেন্সাৰ স্কুল এখন খুলিব বিচৰা খবৰটো সুকন্যাহঁতে পাইছে।
আবেলি চাহ খাবলৈ অহা হৰিচাপৰিৰ মানুহ এজনৰ আগত সুকন্যাই কথাটো উলিয়ালে,
‘ন-কৰঙালৈ বহুখিনি মানুহেই আহিল, পুৰণা স্কুলখনো অনাৰ আশাতে ৰৈ আছিলোঁ।
নতুন স্কুলখন কেতিয়া বা আৰম্ভ হয়! হয় বা নহয়! হ'লেও তাত দিয়াতকৈ আৰতিৰ
স্কুললৈকে ল'ৰাটোক লৈ অহাৰ চিন্তা কৰিছোঁ। আপুনি কি কয়? ’
তেওঁ কি ক’ব, কিয় ক'ব, ভাবি ৰ'ল।
কথাখিনি সুকন্যা-বিপুলে অকলেও দুদিন এদিন আলোচনা কৰিছিল, তাকে মনত
পেলাই বিপুলে মানুহজনক ক’লে, ‘গোটেই বাৰিষাটো ইয়াত ক্লাছ নোহোৱাটোৱেই
বিপদ হৈছে!”
‘অ’... তাই একেবাৰে ক্লাছ এৰি দিয়াৰ সলনি পানী শুকালে ক্লাছটো কৰিব লাগে!”
মানুহজনে চিন্তাক্লিষ্টভাবে ক’লে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>7h4fetd2s1tnlboelckde67mnyqo3a9</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১২৩</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74105</id>
    <revision>
      <id>204687</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:04:01Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১১৪ কুলাংগাৰ ‘আপোনালোকে ক’বচোন তাইক। আপোনালোকৰো ল'ৰা-ছোৱালী আছে। ভেটিটোৱো উঠাব লাগিছিল।' সুকন্যাই ক'লে। “স্কুলবিলাক চাং-ঘৰ কৰি দিব লাগে। আমি স্কুলৰ চাঙত উঠিব পাৰ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204687</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4597" sha1="qct14vsv6ikjp0qau1ress9packxsyw" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১১৪
কুলাংগাৰ
‘আপোনালোকে ক’বচোন তাইক। আপোনালোকৰো ল'ৰা-ছোৱালী আছে।
ভেটিটোৱো উঠাব লাগিছিল।' সুকন্যাই ক'লে।
“স্কুলবিলাক চাং-ঘৰ কৰি দিব লাগে। আমি স্কুলৰ চাঙত উঠিব পাৰিম নহয়৷ ককা-
ঘৰত ভঁৰালৰ চাঙত দেখোন উঠোঁৱেই। চুৱা নহয়। চাংহ’লে গোটেই বাৰিষা ক্লাছ কৰি
থাকিব পৰা যাব। ওপৰত ক্লাছ চলি থাকিব, তলেৰে পানী গৈ থাকিব!” ভাৱৰীয়াৰ দৰে
হাতেৰে অংগী-ভংগী কৰি বাবাই উৎসাহেৰে ক'লে। পুনৰ তাক এইখন স্কুললৈ অনাৰ
সম্ভেদটো পাই, বিভিন্ন স্কুল সলনি কৰি থাকিবলৈ পাই, তাৰ ফূৰ্তি লাগি আছে। স্কুলঘৰবোৰ
মাটি-ভেটিৰ কৰিবই লগাৰ কোনো যুক্তি সি দেখা নাপায়। মিচিং গাঁৱৰ মাজত হৈও
নেওগৰ স্কুলখনো মাটি-ভেটিৰ, পানী বিৰিঙিলেই নেওগ যাবলৈ এৰে। কিন্তু মাছ-চাছ
কিনিবলৈ-বেচিবলৈ মানুহবোৰতো ধুনীয়াকৈ অহা-যোৱা কৰি থাকে বৰ-পা
-পানী নুঠালৈকে।
পানী উঠিলেও স্কুললৈ নাৱত যাবলৈ ভালহে হ'ব, সি ভাবিলে।
— এনে
“ওঁঠ চেপিলে গাখীৰ ওলোৱাটোৱে স্কুল-ঘৰৰ ভেটিৰ চিন্তা কৰিছে চোৱা”
ভংগিৰে সুকন্যাহঁত তিনিওৱে বাবাৰ মুখলৈ অলপ সময় চাই ৰ'ল। সৰু ল'ৰা-ছোৱালীৰ
মুখৰ অদ্ভুত কথা শুনাৰ দৰে সিহঁতে তাক উপেক্ষা কৰি পুনৰ নিজৰ মাজত পতা আৰম্ভ
কৰিলে। বাবাই শেষ নোহোৱা একেটা উৎসাহতে পুনৰ ক'লে, ‘জাহাজ এখন আনি
তাতে স্কুল সাজিব লাগে, পানী উঠি থাকিব, জাহাজো ওপৰলৈ গৈ থাকিব, নুডুবে।
আকৌ পানী শুকাই যাব, জাহাজ একেঠাইতে মাটিত ৰৈ যাব! বেৰ-চেৰো সাজিব নালাগে
বেলেগকৈ!
‘ঐ, তই যাচোন। আঁতৰ হ ইয়াৰ পৰা।' সুকন্যাই ধমকি দি তাক খেদিলে।
আৰতিৰ স্কুলখনলৈ পুনৰ আহি বাবাই দেখিলে, তাই একেৰাহে বাঘিনীজনী হৈ
থাকে। মাথোঁ ডেৰ বছৰৰ মূৰতেই, আগতে কেতিয়াও নেদেখা স্কুলৰ দৰে, পৰিৱেশ-
পৰিস্থিতি আৰু মানুহবোৰ যেন সলনি হৈ গৈছে। কেইটামান ল'ৰাই দুপৰীয়া স্কুল চলি
থকাৰ মাজতে শৌচ কৰি গা ধুবলৈ সমুখৰ হাবিখনৰ গাত লাগি থকা সুঁতিটোলৈ যায়।
শৌচ কৰিব লগাৰ সময়টো সিহঁতৰ অভ্যাস হৈ পৰিছে। আৰতিৰ পৰা অকণমান সময়
আঁতৰি থাকিবলৈকে কেইটামানে মিছাকৈ কৈও যায়।
হাবিখন পাৰ হ'বলৈ আৰু সুঁতিটো চাবলৈ বাবাৰো মন গ'ল। সিও এনেই ক'লে,
“বাইদেউ মোৰো শৌচ কৰিব লাগিছে।’
‘সঁচাকৈনে?”
‘সঁচাকৈ।’
‘যা।’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>qct14vsv6ikjp0qau1ress9packxsyw</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১২৪</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74106</id>
    <revision>
      <id>204688</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:04:26Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু ১১৫ সৱৰে সোধাৰ ধৰণটো একেটাই। আৰতিয়েও ওলোটাই সুধিব লাগে কাৰণেহে সোধে। গোটেই ল'ৰা-ছোৱালীবোৰক চাই থাকি তাইৰ আমনি লাগে, কেইটামান সৰহকৈ গ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204688</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5604" sha1="a7dh8jbkjowl2tvuz59vjamrzc1v1p1" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
১১৫
সৱৰে সোধাৰ ধৰণটো একেটাই। আৰতিয়েও ওলোটাই সুধিব লাগে কাৰণেহে
সোধে। গোটেই ল'ৰা-ছোৱালীবোৰক চাই থাকি তাইৰ আমনি লাগে, কেইটামান সৰহকৈ
গুচি গৈ সাঁতুৰি-নাদুৰি সময় কটাই আহিলে তাই ভালহে পায়।
সুঁতিটোৰ পাৰত ৰৈ বাবাই মন কৰিলে— কৰঙা, বিৰিণা আৰু ঝাঁওৰে ভৰ্তি হাবিখন
এইকণত ঠেক, পশ্চিমলৈ গাঁওখনৰ পৰা দূৰত্ব বাঢ়ি গৈ আছে, যেন সুঁতিটোৰ সোঁতে
টানি টানি ৰবৰৰ দৰে বহল কৰি নি আছে হাবিখনক। সোঁতে সোঁতে তাৰ চকু গৈ সিপাৰ
পালেগৈ। বেছি দূৰত নহয় সিটো পাৰ। গছেৰে ভৰা এখন হাবি স্পষ্টকৈ তাৰ চকুত
পৰিল৷ গছ-গছনিৰ ইমান এখন হাবি সি ইয়াত ক'তো কোনোদিন দেখা নাছিল৷ তাৰ
মাটিটো এইপাৰতকৈ দ আৰু খলা-বমা, এতিয়াও কোনো ঠাইত পানী জমা হৈ থকা যেন
লাগিছে। মাজে মাজে ওখ ওখ থিয় ঘাঁহ, কোনো ঠাইত হাওলি আগবোৰ পানীত লাগিছে।
বাৰিষা উটি অহা ডাল নে তাতেই ভগা ডাল কিছুমান কোনোবা জোপা গছৰ গুৰিত
ঠেকা খাই পৰি আছে, কিছু অংশত পলসৰ চেকা গুচা নাই। খৰালি এটা পাৰ হোৱাৰ চিন
হাবিখনত নাই। ইমান ঘন হাবিখন, ৰ'দত আইনাৰ দৰে বগাকৈ জিলিকি থকা সোঁত পাৰ
হৈ ডাঠ সেউজীয়াৰ মাজলৈ সোমাই গ'লে ভিতৰখন যেন এন্ধাৰ, মানুহ সোমালে যেন
ওলাই আহিবই নোৱাৰিব। ওপৰলৈ প্ৰতিটো আগে আগে কুঁহিপাত ওলাইছে। পানী
পৃষ্ঠখনতকৈও উজ্জ্বলকৈ গোটেই হাবিখনৰ ওপৰভাগ সেউজীয়াকৈ জিলিকি উঠিছে।
বসন্ত অহাৰ উমানটো সি এতিয়াহে পালে। মহাকাশ-বিজ্ঞানীয়ে দূৰবীণেৰে নতুনকৈ
আৱিষ্কাৰ কৰা গ্ৰহ এটালৈ বিষ্ময়াভিভূত হৈ চাই থকাৰ দৰে সি হাবিখনলৈ চাই থাকিল।
ল'ৰা এটাই চোলা-পেণ্ট খুলি শৌচ কৰি আহি দৌৰি সুঁতিটোত ধোবোং কৰিলে। বাবাই
চক খাই গ'ল, সি শব্দটোৰ ফালে চালে, ল'ৰাটোৱে ভৰি-হাত কোবাই কোবাই সোঁতৰ
বিপৰীতে সাঁতোৰা আৰম্ভ কৰিছে। ‘ঐ, তই গ’লিয়েই!' —চিঞৰ মাৰি কৈ আন এটাই
পটাপট চোলা-পেণ্টযোৰ গাৰ পৰা খহাই পেলালে, সি তেনেই উদং হৈ পৰিল। বাবাই
দেখিলে—এটাৰো লাজ-চাজ নাই। ল'ৰাটো পোচাকযোৰৰ পৰা অকণমান পিছুৱাই গ'ল,
অকস্মাতে কাদি তীব্ৰ গতিৰে দৌৰ এটা দি সিও পানীলৈ জপিয়াই দিলে৷ “ৰ ঐ!’বিহুৰ
নতুন পোচাক যোৰ পিন্ধি গপচত খোজ দিয়া দৰে নাঙঠ এটাই হাবিৰ পৰা চিঞৰ মাৰি
গহীন খোজেৰে ওলাই আহিল। তাৰ সঁচাকৈ বৰকৈ শৌচ কৰিব লাগিছিল, খালী হোৱা
পেটটোৰ সুখ উপভোগ কৰি তাৰ শেষ হোৱাই নাই। ৰৈ নাথাকি সিও দৌৰ মাৰি জঁপিয়াই
দিলে। পুখুৰীৰ পাৰত খোজ পৰিলে সোঁৱে-বাঁৱে এজাক ভেকুলীয়ে পানীলৈ জাপ দিয়া
দৰে বাবাক মাজতে ৰখাই বাকী গোটেইকেইটাই ধোবোং ধোবোং কৰিলে।
‘তুমি সাঁতুৰিব জানানে?' এটাই পানীৰ পৰা বাবাক সুধিলে।
‘নাজানো।’
‘ময়ো অলপ অলপহে পাৰিছোঁগৈ। ম‍ই কাষতে থাকিম, আহা।’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>a7dh8jbkjowl2tvuz59vjamrzc1v1p1</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১২৫</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74107</id>
    <revision>
      <id>204689</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:04:49Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১১৬ কুলাংগাৰ বাবাই লাজ কাটি কৰি সিহঁতৰ দৰে ঠাইতে গাৰ কাপোৰকেইটা খহাই পানীলৈ এখোজ এখোজকৈ নামি গ'ল। সি আজি প্ৰথম অহা দেখি দুটা ল'ৰায়ে সাঁতোৰা খেল দেখুৱালে— থিয় সাঁ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204689</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4471" sha1="2ohf4r6nqf640yvw7lsspzxl6crnkqr" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১১৬
কুলাংগাৰ
বাবাই লাজ কাটি কৰি সিহঁতৰ দৰে ঠাইতে গাৰ কাপোৰকেইটা খহাই পানীলৈ
এখোজ এখোজকৈ নামি গ'ল।
সি আজি প্ৰথম অহা দেখি দুটা ল'ৰায়ে সাঁতোৰা খেল দেখুৱালে— থিয় সাঁতোৰ,
পথালি সাঁতোৰ, ওভতা ভৰি, শিহু সাঁতোৰ, দৰিকণা...। বাবাই কঁকাললৈকে গাটো
ডুবাই চাই থাকিল। মাজে মাজে তাতে বহি দি সি ডিঙিলৈকে গাটো ডুবাই হাতখনেৰে
থেপথেপাই দিলে।
সিহঁত স্কুলৰ পৰা যোৱা বিপুলে চাই আছিল৷ আগতেও সি দেখে। আজি বাবা
যোৱা দেখি সি আৰতিক সুধিলেহি, ‘ইহঁতে সদায় সদায় তালৈ কেলেই যায় অ’? বাবাও
গৈছে, কেলেই গৈছে?'
‘শৌচ কৰিব লাগিল বোলে। শৌচ কৰি গা ধুই আহিব।’
‘হেইহ! সৰু সৰু ল’ৰাখনক দুপৰীয়াখন অকলে অকলে গা ধুবলৈ কেলেই পঠিয়াই
দিছ? কিমান সোঁত আছে! মাজলৈ গুচি গ'লে বিচাৰি নাপাব কোনেও। স্কুল এৰি এনেকৈ
সদায় সিহঁত গা ধুবলৈ যাব লাগেনে! ”
‘শৌচ কৰিব লাগিছে বুলি কৈছে, ম‍ই কি কৰোঁ!’তাই সংকোচেৰে উত্তৰ দিলে।
“হেঃ, কি কথা কৈছ হে? তথাপি যাবলৈ দিবই নালাগে নহয়', সি কৈ কৈ ৰৈ
নাথাকিল, নিজৰ স্কুলত ক’বলৈ খোজ দিলে। আৰতিৰ এতিয়াহে অকণমান ভয় লাগিল।
বিপুলে কুমৰক ক’লে, “তই যাচোন, লৈ আহগৈ। যেনেকৈ আছে, তেনেকৈ লৈ
আহ!’কুমৰে চেঁকুৰ মাৰিলে। পাছে পাছে বিপুলো গৈ থাকিল।
বাবাহঁতে তিতা গাতে কাপোৰ পিন্ধি আহিবলৈ ওলাইছিলেই। কুমৰে ধমকি দি দি
লৈ আনিলে৷ বিপুল উভতি গুচি গ'ল।
‘আজিৰ পৰা এনেকৈ যোৱাৰ কথা নুলিয়াবি। ঘৰতে শৌচ কৰি আহিবি।' আৰতিয়ে
সিহঁতক সকীয়াই দিলে।
স্কুলত কথাটো সিমানতে শেষ হ'ল। কিন্তু ঘৰত আবেলি বিপুল-সুকন্যাৰ দুয়োটাৰ
হাতেৰে বাবাৰ গাত ভালকৈ কোব পৰিল, সন্ধিয়ালৈকে আঠু কঢ়াই থ'লে। স্কুললৈ
যোৱাও দুদিন বন্ধ থাকিল শাস্তি হিচাপে।
গৰু বিহুৰ আবেলি। বিপুলে গৰুকেইটা সোনকালে গোহালিলৈ আনিবলৈ গ'ল।
উত্তৰপাৰৰ বজাৰৰ পৰা কিনি অনা মাখিয়তীৰ ঠালকেইটা কান্ধত তুলি লৈ বাবা বিপুলৰ
পিছে পিছে গৈ থাকিল, যেন সি বৰগছৰ প্ৰকাণ্ড ডাল কেইটামানহে অনায়াসে কঢ়িয়াই নি
আছে। কালি ফুলাম পাতখিনি দেখাৰে পৰা সি এই ক্ষণটোলৈ ৰৈ আছিল।
বুবুলে আহি বাটতে চাইকেল ৰাখি বিপুলক মাতিলে, ‘প্ৰভু কথা এটা।’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>2ohf4r6nqf640yvw7lsspzxl6crnkqr</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১২৬</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74108</id>
    <revision>
      <id>204690</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:06:32Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীৰলুত উদ্ভূত বীজাণু ‘ক। কি কথা? তই ঘূৰি ফুৰিছ, গৰুবিহুৰ ব্যৱস্থা নকৰ কেলেই!” “তাকেই। ম‍ই যাওঁ। লৰালৰি হৈছে। বস্তু এটা খুজিবলৈ আহিছোঁ। ৰাইজ কাইলৈ পুৰণি মা...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204690</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4775" sha1="l55kt1oue6rv7gdllewjpb3s747xzkl" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীৰলুত উদ্ভূত বীজাণু
‘ক। কি কথা? তই ঘূৰি ফুৰিছ, গৰুবিহুৰ ব্যৱস্থা নকৰ কেলেই!”
“তাকেই। ম‍ই যাওঁ। লৰালৰি হৈছে। বস্তু এটা খুজিবলৈ আহিছোঁ। ৰাইজ কাইলৈ
পুৰণি মানুহৰ গাঁৱলৈ বিহু মাৰিবলৈ যাব, আপোনাৰ তালযোৰ দিব, বিহু মাৰিবলৈ নিম।’
“হেই! তাক তালযোৰ লাগে! এনে তাল মাৰি বিহু মৰাটো ওলাইছে সি! নামগোৱা
তালযোৰহে লাগে তাক!' বিপুলে ভেকাহি মাৰি ক'লে, তাৰ খঙো উঠিল, হাঁহিও উঠিল।
বুবুলক গুৰুত্ব নিদি সি গৰুৰ এৰাল চপাই থাকিল।
“নহয় প্ৰভু। ম‍ই নামাৰোঁ। ৰাইজে বিচাৰিছে, তাল বেলেগ কোনোবাই মাৰিব।'
‘হেই যাঃ তই। ৰাইজে তেনেকৈ বিচাৰিব নেকি? ৰাইজৰ তাল আছেই। তই ফাঁকি
মাৰি তাল নিবলৈ আহিছ।'
‘নহয়, সঁচাকৈ প্ৰভু। ৰাইজে বিচাৰিছে তালযোৰ। '
“যা যা যা। গধূলি হ’ব এতিয়া, গৰুবিহুৰ সময় যাব তোৰ। মই গৰু নিওঁ, আয়ে জাক
জ্বলাই আমাৰ গোহালি সাজু কৰিলেই।’
বুবুল গুচি গ'ল।
বিপুলে হাঁহি হাঁহি সুকন্যাক ক’লেহি, ‘বুবুলে কি কৈছে জানানে? বিহু মাৰিবলৈ তাক
আমাৰ তালযোৰ লাগে। কি যে ল'ৰা এইটো!' সুকন্যাৰো হাঁহি উঠিল। তাই হাঁহি হাঁহি
সুধিলে, “আপুনি কি ক’লে?”
“শুনিয়েই হাঁহি উঠিল মোৰ, যাঃ বোলো। মোৰ প্ৰসংগ কৰা তাল যোৰেহে সি
বিহু মাৰিলে হয়! তাৰ সাহটো চোৱাচোন, নাম-কীৰ্ত্তনৰ তালযোৰ সি লোকৰ নাম কৈ
খুজিবলৈ আহিছে!’
“তাক দিলেও তাল ফালি শেষ কৰিব।’
গোহালিত গৰুকেইটা বান্ধি বিপুল ভিতৰলৈ গ'ল, সন্ধিয়া হুঁচৰি আৰম্ভ কৰিবলৈ
আহিবলগীয়া ৰাইজৰ কাৰণে বৰ-চাঙৰ পৰা শৰাই-বটা-কঠখিনি নমালে। যোৱাবাৰ
বৰ-শৰাইখন সৰু হোৱা যেন লাগিছিল, এইবাৰ কঁহাৰ আহোঁতে সুকন্যাই মগাই
তাতকৈও ডাঙৰ এখন অনাই থৈছে। সেইখন বালিৰে ঘঁহি লৈ, টিউবেলটো মাৰিবলৈ
সি বাবাক চিঞৰিলে।
সন্ধিয়া লগাৰ লগে লগে বতাহ এছাটি আহিল, বতৰটো সেমেকাই পেলালে, ৰাতিলৈ
হয়তো ধুমুহা-বৰষুণ আহিব। বিপুলে নামষাৰ গাই ভিতৰলৈ আহিল, আৰু তিনিওটাই
চাহ-পিঠা খাই আজৰি হৈ ল'লে। ৰাইজো চাহ-পিঠা খোৱা পৰ্বটো শেষ কৰিয়েই গোট
খাবই। বতাহ আহি আছে যদিও বিপুলহঁতে আগফালৰ দুৱাৰখনত শলখা লগোৱা নাই,
খুলিব যিহেতু লাগিবই অলপ পাছতে।
কাণ থিয় কৰি ৰাখোঁতেও, হঠাৎ বজাৰ দৰে ঢোল এটাত বাজানা এখন উঠি গোটেই
গাঁওখন ফালি যোৱা যেন কৰিলে৷ পূৰ্ণতৃপ্তি নিদিওঁতেই, আধাতে বাজানাখন ৰৈ গ'ল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>l55kt1oue6rv7gdllewjpb3s747xzkl</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১২৭</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74109</id>
    <revision>
      <id>204691</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:07:36Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;কুলাংগাৰ ধিং ধিং, ধিন-টাক, ধিন-টাক— এটা এটাকৈ সৰু সৰু চাপৰ একোটা ঢোলৰ পৰা বতাহে আনি থাকিল। কোনোবা এটাই হয়তো ঢোলটো লৈ বাটে বাটে গৈ আছে, সুকন্যাহঁতে অনুমান কৰিলে। সিফ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204691</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4609" sha1="sw5cu315f5c22753ys2fxus7rg3hhr7" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;কুলাংগাৰ
ধিং ধিং, ধিন-টাক, ধিন-টাক— এটা এটাকৈ সৰু সৰু চাপৰ একোটা ঢোলৰ পৰা বতাহে
আনি থাকিল। কোনোবা এটাই হয়তো ঢোলটো লৈ বাটে বাটে গৈ আছে, সুকন্যাহঁতে
অনুমান কৰিলে। সিফালে গৈছে নে এইফালে আহিছে, ভিতৰৰ পৰা ভালকৈ ধৰিব পৰা
নাই। বাবাৰ বুকুখন ৰঙত উথলিবলৈ ধৰিলে, একেই অৱস্থা বিপুল-সুকন্যাৰো।
চাপৰটো হেৰাই যোৱাৰ দৰে বহু সময় ঢোলৰ মাত-চাত নোহোৱা হ’ল। ‘কলৈ
গ’ল নো? আহি পোৱাহিয়েই নাই!' বাবাই অধৈৰ্য হৈ সুধিলে।
‘ৰ’বি! গোটেইবোৰ গোট খাব লাগিব নহয়। যোৱাবাৰ ইমান সময়ত পোৱাহিয়েই
নাছিল।’সুকন্যাই সান্তনা দিয়া দৰে ক'লে।
“চাহ খোৱাত লাগিল চাগে কোনোবা কোনোবা!' বিপুলো যেন অধৈৰ্য হৈছে।
আৰু কিছুপৰ পাৰ হ'ল। বিপুলহঁত সম্পূৰ্ণ নিশ্চুপ হৈ গম লৈ আছে, যেন মানুহবোৰৰ
খোজৰ শব্দ পৰ্যন্ত শুনিলেহে শান্তি পাব। বাহিৰত বতাহে গছৰ পাতবোৰ লৰাই সিহঁতৰ
উৎকণ্ঠা বঢ়াই তুলিলে।
হঠাতে ধিনচুকু ধিনচুকুকৈ খৰতালিৰে দূৰত ঢোল এটা বাজি উঠিল, যেন উল্লাসত
ক'ব নোৱৰা হৈ পৰিছে, যেন হাত দুখন তাকুৰি ঘূৰাদি ঘুৰি ঢোলত পৰিছে। ‘আহিল
দেই!’বিপুলে ক'লে। উল্লাসত আটাইকেইটা সাজু হ'ল। শৰাইখন ভিতৰত আছিল, বিপুলে
বাহিৰৰ কোঠাটোলৈ উলিয়াই লৈ গ'ল।
বাজানাখন আকৌ ঘপকৈ ৰৈ গ'ল। আকৌ সকলো নিশ্চুপ।
কিছুপৰ পাৰ কৰি এইবাৰ আহিল, খাটাং আহিল, টুক টুকাই টুক টুকাই দুটা ঢোলৰ
মাত কাষ চাপিবলৈ ধৰিলে। এপাকত পেঁপা এটাত দীঘলীয়া সুৰ এটা বাজি আগমনৰ
গোটেই সম্ভেদটো সম্পূৰ্ণ কৰি তুলিলে।
চাপৰকেইটা আহি তেনেই ওচৰ পাই কিছুপৰ আকৌ নিৰৱ হ'ল। স্বৰ্গৰ পৰা নামি
অহা দেৱ-দুন্দুভি তৎক্ষণাতে চোতালত বাজি উঠাৰ দৰে ঢোল-তাল-জয়ধ্বনি একে স্বৰে
বাজি উঠাৰ ক্ষণটোলৈ বিপুলহঁত দুৱাৰৰ কাষত ৰৈ থাকিল। ঢোলৰ প্ৰথম চাপৰটো
আধা পৰাৰ লগে লগেই সি দুৱাৰখন দুফালকৈ মেলি ওলাই যাব।
—জয় গৃহস্থৰ কুশলৰ অৰ্থে... জয়!’
কি হল? –কাণৰ একাষেদি সোমোৱাৰ দৰে ৰঘু নেওগৰ চোতালৰ পৰা ৰাইজৰ
জয়ধ্বনি আহি আঘাত কৰিলে, ঢোল-তাল-পেঁপাই সমস্বৰে চুবুৰীটো কঁপাই তুলিলে।
কিয়? কেনেকৈ ঘটিল ঘটনাটো? সুকন্যা-বিপুলে চকুৱে চকুৱে চালে। বাবাই এবাৰ
এটালৈ এবাৰ আনটোলৈ চাই থাকিল।
“কি হ’ল কথাটো!’বিপুলে আচৰিত হৈ ক'লে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>sw5cu315f5c22753ys2fxus7rg3hhr7</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১২৮</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74110</id>
    <revision>
      <id>204692</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:08:16Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু ১১৯ ‘বতৰটো আন্ধাৰ হৈ আহিছে নহয়, পদুলিটো ভুল কৰিলে কিজানি।' সুকন্যাই ক'লে। “হেহ। ইমান চিনি নাপালে নে?” ‘নেদেখিলে কিজানি ঘৰটো৷ আন্দাজ ক...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204692</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4171" sha1="bnaolm2xdo1bwbkpm10z1pouqawllj1" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
১১৯
‘বতৰটো আন্ধাৰ হৈ আহিছে নহয়, পদুলিটো ভুল কৰিলে কিজানি।' সুকন্যাই ক'লে।
“হেহ। ইমান চিনি নাপালে নে?”
‘নেদেখিলে কিজানি ঘৰটো৷ আন্দাজ কৰিব নোৱাৰি চাগে তাতেই সোমাই গ'ল।’
কিছুপৰ শুনি থাকিল সিহঁতে।
‘নাহিল যেতিয়া নাহিলে আৰু! এইটো কাণ্ড যদি কৰিবলৈ হয়, যোৱাবাৰ কিয়
আহিছিল? অথনি ৰাতিপুৱা ম‍ই কন্দুক লগ পাইছোঁ নহয়, সি নিজেই কৈছে— আজি
হ'লেই নহয় বিহু, গধূলি ৰাইজ গৈ আছে। কাইলৈ পুৱা দহটাত যাবই সিহঁত, সিপাৰত বিহু
মাৰিবলৈ৷’
অলপ ৰৈ বিপুলে সন্তাপেৰে আকৌ ক’লে,‘নাহে যদি নাই আৰু। এইবোৰ... বস্তুবোৰ
ওপৰলৈ উঠাই থৈ দিওঁ।’
‘ৰ’বচোন নালাগে উঠাব। আহিবও পাৰে। কিজানি তাত সোমোৱাৰ পাছতহে গম
পাইছে আমাৰ ঘৰ নহয়। আধা গাই গুচি আহিব নোৱাৰে নহয়। আহিব ইয়ালৈ। এইবাৰ
যেনিবা দুঘৰত আৰম্ভ কৰা নিচিনা হ'ব।’
কিন্তু নাহিল। ৰাইজে হুঁচৰি ৰঘু নেওগৰ ঘৰত আৰম্ভ কৰি গুচি গ'ল।
‘বতৰটো বেয়া কাৰণে গুচি গ'ল বা!' সুকন্যাই ক'লে।
“ভালকৈ চাওঁচোন, বতৰটো কিমাননো বেয়া!' বিপুলে পিছফালৰ দুৱাৰখন খুলি
বাহিৰলৈ গ’ল। ‘বাহিৰত মাত নিদিব, এনেই লাহেকৈ চাই আহক’, সুকন্যাই ক'লে।
‘বতৰ অকণমান আহিছিল, উৰিল। দেৰিকৈহে আহিব।' বিপুল ভিতৰলৈ আহি
ক’লেহি।
দুয়োটা চিন্তা কৰি বহি ৰ'ল।
“চিন্তা কৰি থকাতকৈ নেওগকে সুধি আহোঁ নেকি? কিনো হ’ল গমটো লৈ আহোঁ।’
বিপুলে সুকন্যাক সুধিলে।
‘নালাগে থাকক। ভাল ভাব থকা হ'লে তেওঁ নিজেই আহিলহেঁতেন। ৰাইজে কিবা
এটা কৰোঁ বুলিয়েই কৰিছে। নেদেখি তাত সোমোৱা নাই।”
‘সেইটোৱেই হয়। গোসাঁই মানুহ নাথাকিলে, এনেই হ'লে গাঁৱৰ মূৰৰ এঘৰত আৰম্ভ
কৰিব। নহ'লে নামঘৰীয়া বা বায়ন কাৰোবাৰ ঘৰতহে আৰম্ভ কৰিব। মাজত ধৰি এওঁৰ
ঘৰত আৰম্ভ কৰিবলৈ এওঁতো একো নহয়। তাৰ পৰা ইয়ালৈ আহি আৰম্ভ কৰিছেহি
যেতিয়া কিবা এটা গণ্ডগোল কৰিছে।’
‘আজি বাদ দিয়ক। কাইলৈ ৰাতিপুৱা ৰাইজ সিপাৰলৈ যোৱাৰ আগত কাৰোবাক
ভিতৰুৱাকৈ সুধিব লাগিব। বহুলীয়া নকৰিব।’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>bnaolm2xdo1bwbkpm10z1pouqawllj1</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১২৯</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74111</id>
    <revision>
      <id>204693</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:08:38Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;120 কুলাংগাৰ ৰাতিপুৱা পদুলিৰে কোনোবা পাৰ হৈ গ'লে মাতিবলৈ বিপুল-সুকন্যাই বাৰে বাৰে চাই থাকিল৷ নাই, কোনো যোৱা নাই পাৰ হৈ। সিহঁতৰ দুপৰ হোৱা যেন লাগি গৈছে। কাকো সুধিবলৈ ন...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204693</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4882" sha1="5fh98xknqstcmtfwnlwh0tq9896ehfs" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;120
কুলাংগাৰ
ৰাতিপুৱা পদুলিৰে কোনোবা পাৰ হৈ গ'লে মাতিবলৈ বিপুল-সুকন্যাই বাৰে বাৰে
চাই থাকিল৷ নাই, কোনো যোৱা নাই পাৰ হৈ। সিহঁতৰ দুপৰ হোৱা যেন লাগি গৈছে।
কাকো সুধিবলৈ নাপাওঁতেই গুচি গ'লে, ঘূৰি নহালৈকে নজনাকৈয়ে থাকি যাব লাগিব,
ঘৰৰ বাকী মানুহবোৰে ক’ব বা নকয়।
‘গৈছে গৈছে!’ এজনক দেখিলে সিহঁতে। বিপুলে মাতিলে তেওঁক। তেওঁ নুশুনা
ভাও ধৰি তীব্ৰ গতিৰে গুচি গ'ল।
বিপুলে ডাঙৰকৈ চিঞৰিলে। তেওঁ উভতি নোচোৱাকৈ থাকিব নোৱাৰিলে, ইমান
বেছি কলা হোৱাৰ ভাও ধৰিব নোৱাৰি।
তেওঁ আহিল, ক’লে কথাটো, ‘ৰাইজে সিপাৰত বিহু মাৰিবলৈ আপোনাৰ তালযোৰ
বিচাৰিছিল কালি। আপুনি নিদিওঁ বুলি ক'লে। সেইকাৰণে ৰাইজে আপোনাক এঘৰীয়া
কৰিছে। নেওগৰ ঘৰত হুঁচৰি সেইকাৰণেই আৰম্ভ কৰিলে।’
বিপুলৰ খং উঠি আহিল, “আৰে আপুনি কি কথা কৈছে? ৰাইজে মোক খোজা নাই
নহয়। সেই পগলাবুবুলক কৈ পঠিয়াইছে। ম‍ই মিছা বুলি ভাবিছোঁ। ৰাইজে ইমান গুৰুত্বপূৰ্ণ
বস্তু এটা তেনেকৈ খোজে নেকি পগলাটোৰ হতুৱাই! তাৰ কথাৰ কি লাগ-বান্ধ আছে?
ৰাইজৰ বেলেগ মানুহ নাই কোনো?”
মানুহজনে তল মূৰ কৰি ক’লে, ‘ৰাইজেহে জানে, মই নাজানো।’
বিপুলে ক’লে, “তালযোৰেৰে মই সদায় নাম গাওঁ। বিহুকেইদিন সদায় নাম ধৰিবই
লাগিব। সেইযোৰ তাল ৰাইজে বিহু মাৰিবলৈ বিচাৰিব লাগে নেকি? সেইটোতো ৰাইজে
গম পায়। আপোনালোক আজিৰ মানুহ নহয় নহয়। নামৰ মূল্যটো বুজি নাপায় নেকি
ৰাইজে! খুজিলেও যেনিবা, সেইযোৰ তাল খুজিব লাগে নেকি!”
‘আপুনি হুলস্থূল নকৰিবচোন', সুকন্যাই বিপুলক হাক দিলে।
মানুহজনে অকণমানকৈ মূৰটো দাঙি ক’লে, “ম‍ই নাজানো। ৰাইজে যি কৰিছে সেয়াই।
মই লগত এনেই আছোঁহে। ৰাইজৰ লগতে ময়ো যাব লাগিব সদায়।' তালযোৰ নিদিয়া
বাবে তেওঁৰো বিপুললৈ খং উঠি আছিল, কিন্তু এতিয়াহে কথাটোৱে তেওঁৰ মনত ধৰিলে,
এতিয়া মূৰ তুলি চাবলৈ তেওঁৰ লাজ লাগিছে।
“ৰাইজ মানে কোন কোন? পগলা-বুবুলক আজিলৈকে কোনোবাই দৰকাৰী কামত
লগাই পাইছেনে? তাৰ হতুৱাই দায়িত্ব দিয়াব পৰা হ'ল নেকি? তেওঁলোক কিয় নাহিল
খুজিবলৈ?”
বিপুলৰ প্ৰশ্নৰ উপৰি প্ৰশ্ন শুনি সুকন্যা আচৰিত হ'ল। তাইৰ ভাল লাগিছে, সি কথা
ক’ব পাৰিছে। নহ'লে তাই ভাবি-গুণি শিকাই দিব লাগিলহেঁতেন। কিন্তু বৰ বেছি সময়ো
তাইৰ ভাল লাগি নাথাকিল, তাই বুজিলে— আচলতে তালযোৰলৈ বিপুলৰ বৰ হেঁপাহ,&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>5fh98xknqstcmtfwnlwh0tq9896ehfs</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৩০</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74112</id>
    <revision>
      <id>204694</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:15:10Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু নাম গায়ো সি বৰ ভাল পায়, সেইবাবেই তালযোৰৰ প্ৰতি তাৰ দায়িত্বটো সি বুজি পাইছে, কিন্তু বাকীবোৰ কথা তাৰ মনত একো নোসোমায়। মানুহজনে সৰু স...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204694</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4997" sha1="oyluuvvs4dwtmo2ibtfedvcnj8s3rdh" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
নাম গায়ো সি বৰ ভাল পায়, সেইবাবেই তালযোৰৰ প্ৰতি তাৰ দায়িত্বটো সি বুজি পাইছে,
কিন্তু বাকীবোৰ কথা তাৰ মনত একো নোসোমায়।
মানুহজনে সৰু সৰুকৈ ক’লে, ‘ৰাইজে গম পায়, আপুনি নাম লয় কাৰণে দিব
নোৱাৰে। তেওঁলোকে নিজে আহি ক'বলৈ ভাল নাপালে, সেইবাবে বুবুলক পঠিয়ালে
এনেই এবাৰ খুজি চাবলৈ।’
‘যদি জানেই ৰাইজে, তেন্তে মোক এঘৰীয়া কৰিছে কিয়?”
‘নাই নাই, ঘৰুৱাভাবে এঘৰীয়া নাই কৰা, এয়া মই আহিছোঁৱেই, এনেকৈ আহ-যাহ
চলি থাকিব। এঘৰীয়া কৰিছে মানে আপোনাৰ ঘৰত বিহুহে নামাৰে, সকাম-নিকামলৈ
নাহে, ৰাইজৰ নামঘৰলৈও নামাতে। ’
‘বাকী থাকিল কিনো আৰু?' সুকন্যাই মাত লগালে। মানুহজন মনে মনে থাকিল।
বিপুলৰ অসুখৰ সময়ত আগবঢ়োৱা ভাওনাখন পতাৰ কথা সুকন্যাহঁতে আলোচনা কৰি
আছিল। অসুখৰ চিন্তাটো তেনেই সাধাৰণভাবে নাইকিয়া হোৱা বাবে খৰালিটোত অৱহেলাৰ
দৰে নপতাকৈ গ’ল— পইচাৰ চিন্তাটোও আছিল বাৰু। এতিয়া যদি ৰাইজেই নাথাকে
ভাওনাখন কেনেকৈ হ'ব! সুকন্যাই আকৌ ক'লে, ‘নিজৰ ভকত নহয় যদিও আমি এইখন
ৰাইজক এৰাৰ কথা এবাৰো ভবা নাছিলোঁ। হুঁচৰি ক’তো আৰম্ভ নকৰি নেওগৰ ঘৰত
আৰম্ভ কৰিছেহি! ৰাইজে আমাক দেখুৱাবলৈকে কৰিছে। ওচৰ-ঘৰীয়া মানুহৰ লগত
আমাৰ একো জেদ-বাদ আজিলৈকে নাই— কেইবছৰ গ'ল আমি ওচৰা-ওচৰিকৈ
আছোঁ, তিনি ঠাইত আছোঁ— এতিয়া সেইঘৰ মানুহো নিজে নিজে ৰাইজৰ বাবে বেয়া
হ'ব লগা হ'ল আমাৰ লগত। ইমান কূটবুদ্ধি ওলাইছে নে? ৰাইজ হ'ল বুলি এনেকুৱা
অন্যায় কৰিব নাপায়।'
‘বুজিছোঁ মই’, মানুহজনে তলমূৰ কৰি ক’লে, “মই ৰাইজক ক’মগৈ। এতিয়া মই
যাওঁ, ওলাওঁগৈ, ৰাইজ যাব হ’লেই। ম‍ই কথাবোৰ কমগৈ বাৰু, বাটতো কম।’
তেওঁ উঠি গ'ল। কিন্তু তেওঁ যে ভালকৈ বুজাই ক'বগৈ, মুখৰ লক্ষণ চাই সুকন্যাৰ
বিশ্বাস নহ'ল।
সিপাৰত বিহু মাৰি ৰাইজ উভতি আহিল। গাঁৱত ঘৰে ঘৰে গাই শেষ কৰি ৰঘু
নেওগৰ ঘৰত বিহু সামৰিলে। কিন্তু বিপুলহঁতৰ ঘৰত ৰাইজে ভৰি নিদিলে।
বিহুটো যোৱাৰ পাছত দুই-এজনে ভিতৰুৱাকৈ ক'লেহি, ৰাইজে এতিয়া নিজৰ ভুলটো
বুজি পাইছে, কিন্তু গোটেইখনে গাত দোষটো ল'বলৈ মন কৰা নাই।' গৰুবিহু দিনাৰ
গধুলিৰ আলোচনাখনৰ দৰে পুনৰ ৰাইজক উগ্ৰ নেদেখি ভোলা ভঙুৱাই ক'লেহি,
“তোমালোকে সৰু সকামত মোকেই মাতিবা। মই আহি থাকিম, ৰাইজ নাহিলে নাহক।
ভোলাৰ স্বাৰ্থটো জানিলেও কথাষাৰ শুনি সুকন্যাহঁতে ভোকাতুৰ মানুহে বিস্কুত এখন&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>oyluuvvs4dwtmo2ibtfedvcnj8s3rdh</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৩১</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74113</id>
    <revision>
      <id>204695</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:15:29Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;122 কুলাংগাৰ দেখাৰ দৰে বৰ সুখ পালে। ৰঘু নেওগ কিন্তু এদিনো নাহিল। বিহু মাৰিবলৈ তেওঁ ক’লৈকো নাযায়, এইকেইদিনত আগেয়ে তেওঁ পাক এটা মাৰে, এইবাৰ পদুলিৰ ফালেও এদিনো দেখা ন...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204695</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5038" sha1="n2cbcizpoth75n6d84fa9pzl80t8d4o" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;122
কুলাংগাৰ
দেখাৰ দৰে বৰ সুখ পালে। ৰঘু নেওগ কিন্তু এদিনো নাহিল। বিহু মাৰিবলৈ তেওঁ
ক’লৈকো নাযায়, এইকেইদিনত আগেয়ে তেওঁ পাক এটা মাৰে, এইবাৰ পদুলিৰ ফালেও
এদিনো দেখা নিদিলে।
সুকন্যাহঁতে ভাওনাখন পিছুৱাই দিয়াটো ঠিক কৰিলে, ‘দেখা যাওক, পাছত কি হয়।
বাৰিষা পানী উঠিবই। ইয়াৰ মানুহে কৰি দিয়া হ'লেও বাৰিষা সম্ভৱ নহ'লহেঁতেন। আখৰা
দুবাৰ-তিনিবাৰ কৰিবলগীয়া হ'লে বেছি জঞ্জালহে হ'লগৈহেঁতেন।'
ব'হাগতে চন্দনে আকৌ সৰহকৈ ওপৰঞ্চি টকা বিচাৰি আহিল। সি কথাটো উলিওৱাত
সুকন্যাই নুশুনা ধৰণে আঁতৰি গুচি গ'ল। সি বিপুলক ফুচুলালে। বিপুল ফুচুল খাব যেন
পোৱাত সুকন্যাই খঙত মুখ পাতি ধৰিলে, ইমানকৈ টকা ক'ৰ পৰা দি থাকিম? দৰকাৰীখিনি
নাখাই হ'লেও দিম, ওপৰঞ্চিকৈ টকাবোৰ তই কিয় হজম কৰি থাক সদায়? মাটি অকণ
ল'বলৈ আজিলৈকে পইচা ভালকৈ সাঁচিব পৰা নাই। প্ৰতিটো বস্তু অধিক দাম দি দি
কিনিব লাগে। তাৰ খেতিয়ক কেইটাতকৈও ইয়াৰ মাষ্টৰকেইটা বেছি দুখীয়া। ইফালে
ভাওনাখন পাতিব লাগে। কিমান খৰচ হ'ব তাতে। ইয়াৰ ৰাইজো নাহে। দূৰণিৰ ৰাইজক
মাতিব লাগিব, তাত হ’ব দুগুণ খৰচ। তোক অদৰকাৰত দি থাকিবলৈ ক'ত ইমান টকা-
পইচাবোৰ আছে!' সি বেংকৰ টকাবোৰ সৰকোৱা কথাবোৰো কৈ গালি দিবলৈ তাইৰ
মন গ’ল, কিন্তু সেইখিনি ক’লে গালিখিনি বেছি হোৱাৰ ভয়ত তাই ধৈৰ্য ধৰি ৰ'ল।
পাছদিনা চন্দনে বিপুলক আকৌ ফুচুলালে। বিপুলে বুজিলে, সুকন্যাই দিবলৈ নিদিয়ে।
সি ক’লে, ‘বায়েৰক খোজ। ম‍ই নাজানো।' সি আকৌ খোজা দেখি সুকন্যাই ক’লে,
‘ধুমুহাত গোহালিটো ভাগি পৰি আছে দেখিছনে? এইকেইদিনতে সেইটো সাজিব লাগিবই।
বৰষুণ অহা নাই কাৰণেহে বাচি আছোঁ। লগতে পানী আহিলেতো তাতেই উঠিবগৈ লাগিব,
সেইটো সাজি নল'লে ৰক্ষা নহ'ব। এনেই সাজি দিয়া মানুহ কোনো নাই। কোনে সাজি
দিব? ধনবোৰেই সিঁচিব লাগে। দৰকাৰীখিনি তোক সদায় দি আছোঁ, সদায় সদায় এনেকৈ
ওপৰঞ্চি খৰচ উলিয়াই থাকিলে নোৱাৰি নহয়। তোক যিকেইটা একদম দৰকাৰী ক,
সেইকেইটা দি পঠিয়াম।' সি ভাগৰ টকাখিনি লৈ গ'লগৈ।
একমাত্ৰ ভকত ৰূপে ভোলাক নিমন্ত্ৰণ জনাই আনি বিপুলহঁতে বৰ্ষচক্ৰৰ সকামটো
পাতিলে।
পাছদিনা পুৱা ভোলা আকৌ আহিল, “বিপুল, মোক বিছ টকা এটা দিয়া। ৰাইজক
দিবগৈ লাগে।’
‘ৰাইজক দিবগৈ কিয় লাগে?”
“তোমালোকৰ ইয়াত সকাম খোৱা বাবে ৰাইজে কালি ৰাতি মোক দণ্ড বিহিছে। দণ্ড
নিদিলে মোৰ ঘৰত কোনো নবহে, এঘৰীয়া কৰিব। '&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>n2cbcizpoth75n6d84fa9pzl80t8d4o</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৩২</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74114</id>
    <revision>
      <id>204696</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:15:47Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু ১২৩ ভাত ৰান্ধি থকা সুকন্যা লৰালৰিকৈ ওলাই আহিল, ‘ৰাইজেতো টানি ধৰি থকা নাছিল?” “নাই, এৰা নাই! ম‍ই নোকোৱাকৈ আহিলোঁ বাবে লাগিবই দণ্ড। ম‍ই ইয...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204696</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4298" sha1="39n3i0btfe0e70x8is0936zsnrgwpfg" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
১২৩
ভাত ৰান্ধি থকা সুকন্যা লৰালৰিকৈ ওলাই আহিল, ‘ৰাইজেতো টানি ধৰি থকা
নাছিল?”
“নাই, এৰা নাই! ম‍ই নোকোৱাকৈ আহিলোঁ বাবে লাগিবই দণ্ড। ম‍ই ইয়াত টকা
বিচাৰি অহা কথাটো তোমালোকে ভুলতো কাকো নক'বা। মোৰ হাতত এটকাও নাই,
কেনেকৈ দিম? তোমালোকেই মোক বচাব লাগিব। গাঁৱৰ মাজত মই কেনেকৈ এঘৰীয়া
হৈ থাকিম!’
যাৰ ঘৰৰ সকামলৈ অহাৰ বাবে দণ্ড ভৰিব লগা হৈছে তাৰেই ঘৰতে খুজি দণ্ডটো
নি দিব লগা অৱস্থা— বিদ্ৰুপ আৰু গৌৰৱেৰে একে সময়তে সুকন্যাৰ মন ভৰি পৰিল।
তাই বিপুললৈ চাই ক'লে, “দি দিয়ক তেখেতক। আমাৰ কাৰণেই বিপদত পৰিছে। তেখেতেও
আমাক সহায় কৰি থৈছে।' তাই ভোলালৈ চালে, ‘এইটো বিছ টকা আপুনি আমাক ঘূৰাই
দিব নালাগে। এয়া আমাৰ ফালৰ দক্ষিণা হিচাপে ধৰিছোঁ।'
***
***
***
দুটা পানী যোৱাৰ পাছত, বিপুলক ঘৰত অকলে থৈ সুকন্যাহঁত বহঁতপুৰলৈ ওলাল।
সিপাৰৰ পৰা ঘৰলৈ বাটত একো নাপাই সিহঁত খোজ কাঢ়ি গৈ আছে। আধা বাটৰ
তিনিআলিটোত বৰঘৰৰ আয়েক আৰু ছোৱালী এজনী সমুখতে ওলাল, জ্ঞাতি ফুৰি
উভতি আহিছে। টোপোলাবোৰ ভাগ ভাগ কৰি হাতত লৈ আটায়ে লগে লগে খোজ
দিলে। আয়েকজনীয়ে সুকন্যাক বুজালে, ‘তোৰ ভায়েৰ এটা। আগলৈ-পিছলৈ কোনো
নাই। তয়েই তাক চাব লাগিব। তোৰ ওপৰতে ঘৰখনে ভৰসা কৰি আছে সদায়। মোৰ
নিজৰ ঘৰ নহয় যদিও তোক বুজাইছোঁ, বেয়া নাপাবি।' কোনো আগ-গুৰি নথকাকৈ
তেওঁ আৰু বহুখিনি বুজালে, ছোৱালীজনীয়েও শলাগিলে। সুকন্যাই উদ্দেশ্যটো বুজিব
পৰা নাই, কিন্তু ঘৰখন ওচৰ চপাৰ লগে লগে মনৰ থৌকিবাথৌত ওলোটাই সুধিবলৈ
মন নগ'ল।
ঘৰত সোমাই চাহকণ খাই তাই আতাকৰ ওচৰত বহিল। তেৱোঁ তাইক বুজোৱা
আৰম্ভ কৰিলে। কথাবোৰৰ ভাগ পাবলৈ ভনীয়েক কেইজনী আহি জুম বান্ধি ওচৰত
ৰ’ল। সুকন্যাই সুধিলে, 'চায়ে আছোঁচোন সদায়। আজি সৱেই বুজাইছে কিয়? বাটত বৰ-
আতাহঁতৰ আয়েও বুজাই আহিছে! কাৰণটো কি?'
তাই বাৰে বাৰে সুধিলত আচল কথাটো ওলাল, চন্দনে খোজা টকাবোৰ নাপাই
উভতি আহি দুখ কৰিছিলহি, সি কৈছে- ‘ভিনদেউক পাৰোঁ, তাইক নোৱাৰোঁ৷ ক’লে
নুবুজে তাই।’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>39n3i0btfe0e70x8is0936zsnrgwpfg</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৩৩</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74115</id>
    <revision>
      <id>204697</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:16:04Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১২৪ কুলাংগাৰ শুনিয়েই খঙত ক'ব নোৱৰা হৈ সুকন্যাই জাৰি দিলে, “ভিনদেউক পাৰোঁ মানে? ভিনদেউক কি পাৰে সি? মানুহটোৱে বুজে কি? অঁকৰা কাৰণে ফুচুলাই আদায় কৰে! সেইকাৰণে ভিনদে...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204697</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5620" sha1="hcp5sfsg0iqgy70uf0tmxqa8ruvqvk2" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১২৪
কুলাংগাৰ
শুনিয়েই খঙত ক'ব নোৱৰা হৈ সুকন্যাই জাৰি দিলে, “ভিনদেউক পাৰোঁ মানে?
ভিনদেউক কি পাৰে সি? মানুহটোৱে বুজে কি? অঁকৰা কাৰণে ফুচুলাই আদায় কৰে!
সেইকাৰণে ভিনদেউক পাৰোঁ। ভিনদেউ ভাল। কিমান বিপদত ঘৰখন চলি আছে কোনে
এবাৰো খবৰ লৈছে? এবাৰ সুধি চাইছেনে সমস্যা কি কি হৈছে! আৰু সিতো ঘৰৰ
মানুহৰ আগত মুখেৰে নামাতেই, সেইবোৰ কেনেকৈ ক'লে? কিবা কৈছে মানে সি
লোকৰ আগতে কৈছে! লোকৰ আগত বায়েকৰ মিছা বদনাম উলিয়াবলৈ তাৰ বেয়া
নালাগে? তাকেইতো কিমান সহায় কৰি আছোঁ! ঘটা মানুহটোতকৈ সিহে বেছি খৰচ
কৰিবলৈ পাইছে। সেইখিনি টকাৰে তাৰহে চখটো বেছি। সি এতিয়া বায়েককে বদনাম দি
গোটেই উটাই থৈছে!'
বাঘ ওলোৱা দিনাই গোহালিৰ দুৱাৰ খোল খাই থকা দৰে গধুলি চন্দন আহি ঘৰ
সোমালহি। সুকন্যাই লগে লগেই তাকো ক'বলৈ ধৰিলে। পৰিস্থিতি বিষম দেখি চন্দনে
তাইক ফুচুলাবলৈ চেষ্টা কৰিলে, ‘এ ক’লি, তই হ’বলা মোক আহি পাওঁতেই গালি দিছ?
তোৰ কথা বেয়াকৈ নকৈ মইনো কাৰ কথা বেয়াকৈ কম? তোৰ ভাগৰ লাগিছে, যা। শুই
ল অলপ।’
সন্ধিয়া সিঘৰৰ সৰুটো আহি আতাক শোৱা কোঠাটোত বহিলহি। গোটেইবোৰ
গোট খাই ফুচুঙালি কথা উলিয়ালে। চন্দন থকা বাবে সৰুকেইজনীয়ে ভয়ত মাত মতা
নাই, কিন্তু সুকন্যা সাহসতে লগত বহি আছে। বৰায়েক পাকঘৰত। আতাকে বাহিৰৰ
কোঠাটোৰ চকী এখনত বহি ঘোষা গুণগুণাই আছে।
সিহঁতৰ জুমটোৰ কাষেৰে হাতত সাৰে ভৰিত সাৰে সৰকি আয়েক গৈ তেওঁৰ
বিছনাখনত দীঘল দিলেগৈ। দিনৰ ঠাণ্ডা ভাতখিনি বৰায়েকে জুইৰ ওপৰৰ কেৰাহীৰ পৰা
পোনে পোনে ঢালি দিয়া গৰম আঞ্জা অকণৰ সৈতে খাই তেওঁ শুবলৈ গৈছে। আজিকালি
সেইটোৱেই তেওঁৰ ৰুটিন। ‘গৰম ভাত খালেহে মানুহজনে খোৱাৰ আগত খাব নাপায়।
দিনৰ ঠাণ্ডা ভাতখিনি খালে আবেলি খোৱা দৰেই হয়।’ এই নিয়মতে তেওঁ অকলে
খাই আগতীয়াকৈ সৱৰে পৰা আঁতৰি যায়। নিৰ্দিষ্ট ঠাইকণত বৰায়েকে ভাতখিনি উলিয়াই
দিয়ে, একো মাত-বোল বিনিময় নোহোৱাকৈ কামখিনি হৈ যায়।
-
আয়েক পাৰ হৈ যোৱা দেখিয়েই চন্দনৰ ঘৃণা জাগি উঠিল। সহ্য কৰি শেষ কৰিব
নোৱাৰি সি হুকি এটা মাৰিলে, ‘ঐ, এপেট ভৰাই তোৰ শুবৰ হ'লেই নে? এইপাতে পেট
ভৰাই শুবলৈ গ'লেই!’সুকন্যাই তালৈ টেলেকাকৈ চালে। তেনেকৈ কোৱাটো তাই পচন্দ
নকৰে,বাকীবোৰেও নকৰে, কিন্তু হাক দিবলৈ বাকী কাৰোৰে সাহ নহয়। সুকন্যাই তেনেকৈ
চোৱা দেখি চন্দনে ক’লে, ‘নহয়নো কি? এইপাতে সদায় সদায় ফুটগধূলিতে শোৱে।'
‘হ’ল, মনে মনে থাক’, সুকন্যাই ধমক দি ক'লে। পুতেকৰ হুকিটো শুনি আয়েকে আৰু
অধিক গালি শুনাৰ ভয়ত কুঁচি-মুচি জঠৰ হৈ পৰি থাকিল। দিনৰ দিনটো ধান বানি, পানী
কঢ়িয়াই পাকঘৰত জমা কৰি, লগনি খৰি ছেও দি, এইকণ সময়ত তেওঁ টোপনি-ভাগৰত&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>hcp5sfsg0iqgy70uf0tmxqa8ruvqvk2</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৩৪</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74116</id>
    <revision>
      <id>204698</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:16:32Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু ১২৫ বিছনালৈ চুঁচৰি-ঢপলিয়াই অহাদি আহে। তাতোকৈ বেছি বেগেৰে তেওঁ নিজকে চোঁচৰাই নিয়ে মানুহবোৰৰ হেমগেমৰ পৰা আঁতৰিবৰ কাৰণে। একেলগে ভাত...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204698</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5282" sha1="gypr0rr25fsxgjl5ergllvehpjgpkxd" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
১২৫
বিছনালৈ চুঁচৰি-ঢপলিয়াই অহাদি আহে। তাতোকৈ বেছি বেগেৰে তেওঁ নিজকে চোঁচৰাই
নিয়ে মানুহবোৰৰ হেমগেমৰ পৰা আঁতৰিবৰ কাৰণে। একেলগে ভাত খাই, একেলগে
কথা পাতি,একে সময়তে শুবলৈ তেওঁৰ সৱৰলৈকে সংকোচ হয়। মানুহজনীক দেখিলেই
চন্দনৰ খং এটা উঠি আহে, তেওঁৰ কামবোৰ চালেও চকু কটকটাই থাকে তাৰ। সুকন্যাই
হাক দিলে যদিও অশান্তিত তাৰ মুখখন মুকলি নহ'ল। বাবাই মানুহবোৰৰ মতি-গতিবোৰ
চাই থাকিল। সি অঁকৰাৰ দৰে মূৰটো পকাই পকাই ইটোৰ পাছত সিটোলৈ চাই থকা
সিঘৰৰ সৰুটোৱে দেখা পালে। ‘ল'ৰাটোৰ মচলিটো আছে নে নাই চাওঁচোন', সি বাবাৰ
পেণ্টটোৰ ওপৰদি গোটেই অংগখিনি থাপ মাৰি ধৰিলে। বাবাই ‘এ...’ কৈ চিঞৰি হাত-
ভৰি আছাৰিবলৈ লাগিল, সিঘৰৰ সৰুটোৱে ঢেকঢেককৈ হাঁহি দিলে। মাহীয়েক কেইজনীৰো
হাঁহি উঠিল, চন্দনেও মিচিকিয়াই হাঁহিলে। সুকন্যাৰ হাঁহি নুঠিল, গোটেইবোৰ থকা বাবে
তাইৰ খঙো নুঠিল। পাকঘৰৰ পৰা কাঁহৰ কাঁহী-বাতিৰ খুটুং-খাটাং শব্দ আহিবলৈ ধৰিলে।
‘তহঁতৰ খাবৰ হ’ল চাগে, আমাৰো হ'ল। যাওঁ ম‍ই।' সিঘৰৰ ল'ৰাটো উঠি গ'ল।
হৰিচাপৰিলৈ ঘূৰি আহি ভাগৰবোৰ মৰাৰ পাছত, চন্দনে গোৱা বদনামবোৰ সুকন্যাৰ
মনলৈ পুনৰ আহিল। তাই গালি পাৰি থৈ আহিছিল যদিও আকৌ খং উঠিছে, কেইটামান
কথা ক'বলৈ থাকি যোৱা যেন লাগিছে তাইৰ, তেতিয়া মনলৈ অহা নাছিল, এতিয়া বাৰে
বাৰে আহি আছে, শান্তি পোৱা নাই তাই।
খং মাৰ নোযোৱাত তাই বিপুলক ক’লে, ‘...আপুনি এইখিনি কৈ গালি দি থৈ
আহিব এইবাৰ যাওঁতে। সি নাথাকিলে আতাৰ আগতে গোটেইবোৰে শুনাকৈ কৈ থৈ
আহিব সকলো কথা। ... আতাকো কৈ থৈ আহিব।’
বিপুল গ’ল, চন্দন নাই। সুকন্যাই কোৱা গোটেইখিনি সি গালে, “...আতা আপুনিওতো
ক'ব লাগে, তাক কথা এষাৰ নকয় আপুনি! সি কোৱাটোকে মানিব লাগে নেকি? তেনেকৈ
চল পাই পাই সি বেয়া হৈ গৈ আছে। যিজনী বায়েকে প্ৰতি খোজত তাৰ সম্পৰ্কেই চিন্তা
কৰে, সেইজনীৰ বিষয়ে সি লোকক বেয়াকৈ কৈ থকা দেখিও আপুনি বুজি নাপালে।
ইমানকৈ দি কৰি থোৱাবোৰ মূল্যহীন কৰি পেলালে। তাৰটোহে হয়! ....
আতাকে মাত নিদি শুনি থাকিল।
হৰিচাপৰিত পানী চাৰিটা উঠি সম্পূৰ্ণ বিদায় লোৱাৰ ইংগিত দিয়াৰ পাছতো বতৰটো
ডাৱৰীয়া হৈয়ে আছে। এইবাৰ ৰ'দৰ চোক গাত লাগিবলৈ নোপোৱাকৈয়ে ঠাণ্ডা দিন
সোমালেহি যেন লাগিছে। চোতালখন সম্পূৰ্ণকৈ নুশুকালেও বাবাই ভৰি দিব পৰা হ'ল।
বহুদিনৰ মূৰত আবেলি চোতালত ভৰিৰ তলুৱা দুখন পেলাই সি পুলকিত হৈ পৰিল। সি
উমান পালে, খেলিবলৈ আজি কোনো নাহে। বহঁতপুৰলৈ যাওঁতে আতাকে তাক&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>gypr0rr25fsxgjl5ergllvehpjgpkxd</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৩৫</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74117</id>
    <revision>
      <id>204699</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:17:01Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১২৬ কুলাংগাৰ ভকতগাঁৱলৈ লগত নি ভাওনা দেখুৱাই আনিছিল। ইয়ালৈ আহিয়েই সি ধনু-কাঁড় এযোৰ আৰু ঝাঁওৰ ডালেৰে তৰোৱাল এখন সাজি লৈছিল। পিছফালৰ বেৰত ওলোমাই থোৱা সেই দুখন সি...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204699</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5626" sha1="o7b7oy8f13b1eokppbku2qg03fd40f9" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১২৬
কুলাংগাৰ
ভকতগাঁৱলৈ লগত নি ভাওনা দেখুৱাই আনিছিল। ইয়ালৈ আহিয়েই সি ধনু-কাঁড় এযোৰ
আৰু ঝাঁওৰ ডালেৰে তৰোৱাল এখন সাজি লৈছিল। পিছফালৰ বেৰত ওলোমাই থোৱা
সেই দুখন সি নমাই আনিলে।
সুকন্যা বাৰাণ্ডাত বহি আছে। বিপুল পৰহি কমলাবাৰীলৈ গ'ল, এতিয়াও ঘুৰি আহি
নাপালেহি। তাৰমানে, সি আজিও আহিব নোৱাৰিলে। আজিকালি সি অকলে চাইকেল
লৈ যাবলৈ লৈছে। যোৱা মাহত যাওঁতে বাটত পৰিল, পুনৰ কমলাবাৰীলৈ গৈ বেজী
ল'ব লগা হৈছিল। এইবাৰো বা কি হয়—সুকন্যাই চিন্তা কৰিছে। বিপুলৰ ছেও-ভাওবিলাকৰ
কাৰণে তাইৰ খঙো উঠিছে। উত্তৰপাৰত মাটি অকণ কিনি ভালকৈ বহাৰ চিন্তাটো, সিদিনা
চাহ খাবলৈ অহা গাঁৱৰ মানুহ এটাৰ আগত সিহঁতে কৈ আছিল। সুকন্যাই ভাবিছিল—
মানুহটোৰ লগত কথা এষাৰ পাতিছোঁ, তেওঁ সহানুভূতি জনাব। কিন্তু মানুহটোৱে ক'লে,
“এইবোৰ ইমান ভাল ঠাই, ইয়াতে থাকিব লাগে সদায়। আৰু প্ৰভু, আপুনি তালৈ গৈক’ত
টিকিব পাৰিব? ইয়াতে মিলিব নোৱাৰিলে। তাত গোসাঁই বুলি আপোনাক মানি নাথাকে
নহয় কোনেও।' তেওঁৰ কথাখিনি শুনি দুয়োটাৰে মগজটো কিছুপৰ বন্ধ হোৱাদি হ’ল,
ওলোটাই একো নোলাল মুখেৰে। মানুহটো যোৱাৰ পাছত সুকন্যাই বিপুলক গালি পাৰিলে,
“আপুনি একো এষাৰ ক’ব নোৱাৰিলেনে?' বেছিকৈ গালি পাৰি থকাত বিপুলেও তাইক
ক’লে, “তুমিনো নক’লা কেলেই? বহিহে থাকিলা তাতে।' মানুহটোক ক'বলৈ নোপোৱা
কথাবোৰে মাজে মাজে গুজৰি-গুমৰি অস্পষ্টকৈ তাইৰ মনলৈ আহে, ‘একো এটা বিচাৰি
নোপোৱা, পকা ঘৰ-দুৱাৰ নথকা, এইবোৰ কি ভাল ঠাই হ'ল? এইটোৱেই জীৱন নেকি?
মিলিব আমি নোৱাৰিলোঁ নে আপোনালোকে নোৱাৰিলে? কন্দল আপোনালোকেহে
লগাইছে? গোসাঁই হিচাপে এতিয়া কি ইয়াত আপোনালোকে মানি আছে নেকি? কিহৰ
আইনখন দেখুৱাবলৈ আহিছে অন্যায় কৰি কৰি? ’
বাবাই গামোচা এখনেৰে তৰোৱালখন আৰু লাঠী এডাল কঁকালত জপটিয়াই বান্ধি
লৈ বীৰদৰ্পে ধনু-কাঁড় জুৰি যুদ্ধৰ বচন আৰম্ভ কৰিলে, ‘বেচ তেন্তে, অস্ত্ৰ ধৰ...!' তাৰ
খোজত যেন মেদিনী কঁপি উঠিল, আকাশ ত্ৰস্ত হৈ ওপৰলৈ গৈ থাকিল, পৰ্বতৰ শৃংগ
নিজ মুৰেৰে স্পৰ্শ কৰা দৰে সি জপিয়াবলৈ ধৰিলে। গামোচাখন ঢিলা হৈ তাৰ তৰোৱাল
আৰু লাঠিডাল সৰি পৰিল। ধনু-কাঁড়যোৰ তাতে পেলাই সি গোহালিলৈ উঠি গ'ল।
ত্ৰিশূলৰ দৰে তিনিটা ঠেঙুলি থকা ঝাঁওৰ আগ এটা পাই সি পিঠিত ভৰাই ল'লে। পঘা
এডাল লৈ সি পুনৰ চোতাল পালেহি। তৰোৱাল, যাঠী, ত্ৰিশূল একো সৰি পৰিব
নোৱৰাকৈ সি পঘাডালেৰে কঁকালত আটি আটি বান্ধিলে৷ গামোচাখন ডিঙিত গাঁঠি
এটা দি ওলোমাই ল'লে।
ভাওনাৰ বচন শুনি সুকন্যাৰ মনলৈ বহঁতপুৰৰ ঘৰখনো আহিল। সিহঁতলৈও তাইৰ
খঙেই উঠি আছে। ‘মাজুলীয়াল, পানীৰ তলৰ ঘৰিয়াল' –এই জোকোৱা শব্দবোৰো
তাইৰ কাণত বাজি উঠিল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>o7b7oy8f13b1eokppbku2qg03fd40f9</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৩৬</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74118</id>
    <revision>
      <id>204700</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:17:15Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু ১২৭ বাবাৰ যুদ্ধই ভয়ংকৰ ৰূপ ধাৰণ কৰিলে। সি বাৰে বাৰে প্ৰকাণ্ড প্ৰকাণ্ড জাপ মাৰি গোজৰণি তুলি আক্ৰমণ কৰি গৈছে। যুঁজি যুঁজি সি আগলৈ গৈছে,...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204700</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4963" sha1="k1e0ib330s1pt7gtlap1a0dpsrq7w55" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
১২৭
বাবাৰ যুদ্ধই ভয়ংকৰ ৰূপ ধাৰণ কৰিলে। সি বাৰে বাৰে প্ৰকাণ্ড প্ৰকাণ্ড জাপ মাৰি
গোজৰণি তুলি আক্ৰমণ কৰি গৈছে। যুঁজি যুঁজি সি আগলৈ গৈছে, আকৌ কৌশলেৰে
সামান্য পিছুৱাই আহিছে।‘বেচ তেন্তে, বেচ তেন্তে, আজি ৰক্ষা নাই, আজি ক্ষমা নাই। সি
হাওলি গৈ প্ৰতিপক্ষক অস্ত্ৰৰে খুচি ধৰিছে, এই এই মুহূৰ্ততে সি মাটিত বাগৰাই দিব। পুনৰ
পোন হৈ এযুঁজ মাৰিছে৷ গোটেই বিশ্ব জয় কৰি অহা বীৰৰ এয়া অন্তিমখন যুদ্ধ। শত্ৰুৱে
চাৰিওকাষে তাক ঘেৰি ধৰিছে। কিন্তু কোনো সাৰি যাব নোৱাৰে আজি, সি ঘুৰি ঘুৰি
প্ৰত্যাক্ৰমণ কৰি বগৰাই গৈ আছে, ‘আজি তহঁতৰ মৃত্যু অনিবাৰ্য...’
‘ঐ, তই এইফালে আহচোন!' পাগলৰ নিচিনা য়াময়া ৰণখন দেখি সুকন্যাৰ খঙে
ভমককৈ মাৰিলে, তাক চিঞৰি মাতিলে।
তাইৰ মাতটো তাৰ কাণত নালাগিল।
তাই আকৌ চিঞৰিলে, ‘ঐ শুনিছনে? এইফালে আহ!”
বাবাই ৰৈ তাইলৈ চালে। ‘আহ, ইয়ালৈ আহ।’তাইৰ বিৰাট খং উঠিছে। লক্ষণ ভাল
নেদেখি সি এখোজ এখোজকৈ বাৰাণ্ডালৈ উঠিল। পঘাৰে-চঘাৰে, জেঙে-চেঙে তাৰ
ৰূপটো দেখি তাইৰ হাঁহিও উঠি গ'ল। দাঁত ওলাল যদিও তাই খঙেৰে ক’লে, ‘খোল
এইসোপা। চিঞৰি-বাখৰি আছ কিয়?' তাইৰ ব্যৱহাৰটো ভাল নেদেখি বাবাই লাজ কৰি
ৰৈ থাকিল৷ তাইৰ খংটো আকৌ ওপৰলৈ উঠি গ'ল। তাৰ কাণে-মূৰে জপটিয়াই দুই
গালত দুই থাপৰ লগাই দিলে তাই। ‘অসুৰ হ’বলৈ আহিছ, হা?' তাৰ কঁকালৰ দেখাৰখন
আঁজুৰি উলিয়াই তাই দূৰলৈ দলিয়াই দিলে। পঘাডাল টানি খুলিব বিচাৰিলে, কিন্তু আৰ্টি
আটি বান্ধি থোৱা বাবে খোল খাই নগ'ল। এক ঢকা দি তাই উঠি গ'ল। কাষৰ বেৰখনৰ
ইকৰা এডাল এৰুৱাই আনি বলকি বলকি পিটিবলৈ ধৰিলে, ‘পঢ়ি থাকিব নোৱাৰ। অকলে
অকলেই ইমান হুলস্থূল কৰি আছ যে? এইবোৰেই শিকিছ তই?' সি মুখেৰে মাত নুলিয়াবলৈ
চেষ্টা কৰিলে, চকুৰে ধাৰাসাৰে বৈ আহিল। ইকাডাল ভাগি-ছিগি উফৰি গ'ল, হাতত
থকা টুকুৰাকণ তাই দলিয়াই দিলে। ‘যাহ, এইবোৰ পেলা ইয়াতে। যাহ, ফলিখন লৈ
আহগৈচোন যা। তই কি পাৰ চাওঁ ম‍ই।’
বাবাই ৰচীডাল খুলি অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰবোৰ ঠাইতে পেলাই দিলে। সুকন্যাই গোৰ মাৰি
সেইবোৰ পিৰালিৰ কাষলৈ ঠেলি দিলে। বিশ্বজয় কৰি শেষ কৰা এটা পৰাক্ৰমী বীৰৰ
কৰুণ পতন ঘটিল।
ফলিখন লৈ আনি সি তাইৰ ওচৰত ৰ'ল। তাই ক’লে, ‘বানান লিখ। শশাংকটো
লিখচোন চাওঁ।’
সি লিখি দেখুৱালে— সশাংক।
তাই ফলিখনলৈ চাই মাথোঁ ক’লে, ‘প্ৰতিশ্ৰুতিটো লিখ।’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>k1e0ib330s1pt7gtlap1a0dpsrq7w55</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৩৭</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74119</id>
    <revision>
      <id>204701</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:17:35Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১২৮ সি লিখিলে— প্ৰতিসুতী। কুলাংগাৰ তাই ৰৈয়েই নাথাকিল, সোঁহাতখন দীঘলকৈ দাঙি থালৌকৈ লগাই দিলে, “এইবোৰ বানান লিখিছ? যাঃ, হাত-ভৰি ধুই ভিতৰ সোমা। ম‍ই গৈ আছোঁ। ভিতৰ সোমা...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204701</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4599" sha1="phl2c7py40x5bnah229v3bis7567kcj" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১২৮
সি লিখিলে— প্ৰতিসুতী।
কুলাংগাৰ
তাই ৰৈয়েই নাথাকিল, সোঁহাতখন দীঘলকৈ দাঙি থালৌকৈ লগাই দিলে, “এইবোৰ
বানান লিখিছ? যাঃ, হাত-ভৰি ধুই ভিতৰ সোমা। ম‍ই গৈ আছোঁ। ভিতৰ সোমাই ফলি
ল, যা।'
বাবাই পঢ়ি যাব পাৰে, কিন্তু লিখিব নোৱাৰে। শ্ৰুতলিপিত তাক নম্বৰ অতি বেছি
শূন্য দিবলৈও খং উঠে। তাৰ বানান মনত নথকা ধৰণবোৰ অকণমান অদ্ভুত। সেইবাবে
তাই তাক পিটাৰ উদ্দেশ্যেই প্ৰথমে বানানকে লিখিবলৈ দি লৈছে।
নিশা ৰখিবলৈ তৰালী সোমাই আহিল, বতৰটো বেয়া কাৰণে তাই সন্ধিয়াতে আহিছে,
তাইক আগবঢ়াই থ'বলৈ লগত পুৰণা গাঁৱৰ ল'ৰা এটা। “তুমি কেতিয়া আহিলা? পুৰণা
ভেটি খহোৱাৰ পাছত আজি প্ৰথম দেখিলোঁ। একেই আছা! বাকী মানুহবিলাক ভালে
আছে নে? '
“ভাল ভাল। মই আজি আহিলোঁ৷ বাইদেৱে ভাত খাবলৈ ৰখালে, ভাতকেইটা খাই
ময়ে এয়া আগবঢ়াই লৈ আহিছোঁ। বেলেগ এঘৰত শুমগৈ। ম‍ই আজিকালি ফটো মাৰোঁ
নহয়, আপোনালোকৰ ইয়াত ফটো মাৰিবলৈ আহিছোঁ। মই ষ্টুডিঅ' এটাও খুলিলোঁ।’
“ইয়াত ফটো মাৰিলে, সেইবোৰ আনিবলৈ কোনোবা যাব লাগিব নহয়!’
‘নালাগে নালাগে। মই আহি দি থৈ যামহি। এতিয়া মোক পইচা-পাতিও নালাগে।
এমাহ-দুমাহৰ পাছত আহিম, ফটো দিম, পইচা ল'ম। কাইলৈ ন মান বজাত আপোনালোক
ওলাই থাকিব, ম‍ই কেমেৰা লৈ আহিম।' ল'ৰাটোৱে জলকা লাগি তল মূৰ কৰি থকা
বাবালৈ চালে, ‘বাবাকণ চিনি পোৱা নাই নেকি মোক?’বাবাই তাৰ চকুলৈ চালে, একো
উত্তৰ নিদি পুনৰ তল মূৰ কৰিলে।
“তাৰ গাত আজি দৰৱ পৰিল। সেইকাৰণে তেনেকৈ আছে।' সুকন্যাই ক'লে।
‘অ’, কি হ’ল ল’ৰাকণৰ?' তৰালীয়ে মৰম কৰি সুধিলে। সুকন্যাই ল'ৰাটোক উদ্দেশ্যি
ক’লে, “উৎপাত কৰি হুলস্থূল লগাই আছিল অকলে অকলে। দিলোঁ দুচাটমান।' তৰালী
আৰু ল'ৰাটোৱে মিচিকিয়াই হাঁহিলে। বাবাৰ লাজ লাগিল। ভাওনাত চাৰিটা কলপুলি
পুতি সজা বন্দীশালখনৰ বন্দীটো ৰাইজৰ কাষতে থাকিও পৃথক হৈ থকাৰ দৰে, সি
সিহঁতৰ কাষতে থাকিও অকলে অকলে বহি থাকিল।
অকণমান সময় কথা পাতি ল'ৰাটো যাবলৈ উঠিল, ‘বাহিৰত, চোতালত, কুকুৰ
তিনিটা আছে যে, কামুৰিব নেকি বাৰু? সোমাই আহোঁতেও খুব ভুকিছে।'
“নোজোকালে একো নকৰে। সেইকেইটা নিজে নিজে আজি ঘৰ ল'লেহি। কোনোবা
আহিলে সিহঁতৰ ভুকভুকনিতে আমি গম পাওঁ।’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>phl2c7py40x5bnah229v3bis7567kcj</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৩৮</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74120</id>
    <revision>
      <id>204702</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:18:20Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু ১২৯ পুৱা ল'ৰাটো ফটো মাৰিবলৈ আহিল। সুকন্যাই বাবাক স্কুললৈ উলিয়াবলৈ লৈছিল। ‘নবৌ আজি স্কুল নহয়। ঘৰে ঘৰে ফটো মাৰোঁতে গোটেই দিনটো লাগিব,...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204702</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4243" sha1="caoy0qbd3havfzlg8i1et00pcfhgqad" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
১২৯
পুৱা ল'ৰাটো ফটো মাৰিবলৈ আহিল। সুকন্যাই বাবাক স্কুললৈ উলিয়াবলৈ লৈছিল।
‘নবৌ আজি স্কুল নহয়। ঘৰে ঘৰে ফটো মাৰোঁতে গোটেই দিনটো লাগিব, কোন কেতিয়া
স্কুললৈ যাব!’
স্কুলৰ চিন্তাটো এৰি সুকন্যা বাহিৰলৈ ওলাই আহি ৰৈ দিলে, ল'ৰাটোৰ লগত শনি ও
আহিছে! শনি ইয়াতে থকা সংগঠনৰ ল'ৰা। ঘৰ বহঁতপুৰৰ ফালৰ গাঁও এখনত। সেইকাৰণে
সি এদিন চিনাকি হ'বলৈ আহিছিল। তাৰ পাছত এদিন পুৱা চাহ খাবলৈও আহিছে। সুকন্যা
বহঁতপুৰত থকা দিনত তাৰ সৈতে দেখাদেখি হোৱা নাছিল, কিন্তু ঘৰৰ ডাঙৰবোৰৰ চা-
চিনাকি আগৰেই। সি আহি থকাটো সুকন্যাহঁতে ভাল পোৱা নাই, কেনেকৈ এৰুৱাব পাৰি
উত্তৰ বিচাৰি আছে। ফটো তোলা ল'ৰাটোলৈ তাইৰ সন্দেহ ওপজিল— ই আচলতে কিয়
ফটোবোৰ তুলি নিবলৈ আহিছে?
তাই সুধিলে, “তোমালোক চিনাকি নেকি?’
‘নহয়, কালিহে চিনাকি’,শনিয়ে উত্তৰ দিলে।
ফটো তোলা ল'ৰাটোৱে ক’লে, ‘এওঁলোকে ভাবিছিল, মই চোৰাংচোৱা। কালি
মোক ধৰিছিলে৷ তেনেকৈহে চিনাকি। ম‍ই যিটো ভয় খালোঁ— বোলো আজি মই
মৰিলোঁ, শেষ!’
আটাইকেইটাৰ হাঁহি উঠিল।
ফটো উঠাৰ হেঁপাহত বাবা ৰাতিপুৱাৰ পৰা ক'ব নোৱৰা হৈ আছে। দুয়োটা ল'ৰাৰ
লগত সি কেমেৰাটোৰ কথা পাতিলে। কেনেকৈ ফটোবিলাক পাছত ওলাব সিহঁতে তাক
বুজাই ক'লে। এবাৰ সি ভিতৰলৈ ঢপলিয়াই গৈ মূৰটো আকৌ আঁচুৰি আহিল।
সাজপাৰ, গহনা-গাঁঠৰি ধুনীয়াকৈ লগাই ওলাই আহিহে সুকন্যাৰ চিন্তা লাগিল, তাই
ক’লে, ‘ফটো মাৰিম ক'ত? ফটো মাৰিবলৈ দেখোন জেগাই নাই! আমাৰ এইবোৰ কি
যে ঠাই! ঘৰ-দুৱাৰ বেয়া। কি ফটো উঠিব এইবোৰ!
‘বেলেগ জেগা কিয় লাগে! ফুল আৰু গছেৰে দাদাই ঘৰখন একদম আশ্ৰম যেন
কৰি থৈছে! ফটো উঠিবলৈ ইয়াতকৈ ভাল ঠাই নাই। বহুত ধুনীয়া ফটো উঠিব। কালি ম‍ই
বেলেগতো কৈছোঁ, আপোনালোকৰ ঘৰত বহুত ধুনীয়া চিনেৰি আহিব। সিফালৰ সেই
দুঘৰৰ কি নাম আছিল জানো মানুহ দুগৰাকীৰ, আপোনালোকৰ পদূলিত প'জ দিহে
অথনি ফটো উঠি গৈছে।'
‘অ’আমি গমেই নাপালোঁ নহয়, ইয়াতে ফটো মাৰিও গ’ল!’
“ফুল-গছৰ আঁৰৰ কাৰণে নেদেখিলে।’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>caoy0qbd3havfzlg8i1et00pcfhgqad</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৩৯</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74121</id>
    <revision>
      <id>204703</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:18:36Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১৩০ কুলাংগাৰ সুকন্যাই গোটেই পৰিৱেশটোলৈ চালে। তাই যেন আজিহে চাইছে এইবোৰলৈ। তাইৰো চকুত ভাল লাগিল। কিন্তু ল'ৰাটোৱে কোৱাখিনি যাতে মনত সোমাই নাযায়, ঠাইখনলৈ হেঁপাহ গ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204703</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4972" sha1="9jklcba3689h57tngnlyikenhogre17" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১৩০
কুলাংগাৰ
সুকন্যাই গোটেই পৰিৱেশটোলৈ চালে। তাই যেন আজিহে চাইছে এইবোৰলৈ।
তাইৰো চকুত ভাল লাগিল। কিন্তু ল'ৰাটোৱে কোৱাখিনি যাতে মনত সোমাই নাযায়,
ঠাইখনলৈ হেঁপাহ গঢ়ি উঠি সিপাৰলৈ যোৱাৰ সপোনবোৰ যাতে নোহোৱা কৰি নেপেলায়,
তাই সচেতন হ'ল। তাই আকৌ সুধিলে, ‘কোনখিনিত মাৰোঁ জানো! এখেতো নাই নহয়,
আধৰুৱা হ'ল ফটোখন।'
‘হ’ব দিয়ক। আকৌ আহিম মই কেমেৰা লৈ। এই চোতালৰ মূৰতে বহক।’কৈ লৈ
ল'ৰাটোৱে বাৰাণ্ডাৰ বেঞ্চখন দাঙি নি পিৰালিৰ কাষত পাৰি দিলে৷ চোতাললৈ লগতে
নামি যোৱা শনিয়ে ক’লে, ‘বঢ়িয়া ফটো আহিব এইখিনিত।’
‘নালাগে নালাগে নালাগে!' সুকন্যাই হাত দুখন পাৰে মানে জোকাৰি ক'লে,
‘ঘৰটো নুঠাবা নুঠাবা! বেঞ্চখন সিফালে দিয়া। ঘৰটোৱে কি যে ৰূপ ল’ব! নালাগে
পাই!' ল'ৰাটোৱে একো নামাতি বেঞ্চখন নি চোতালৰ সিমূৰত পাৰি দিলে। সুকন্যা
ভিতৰলৈ গ'ল। আলমাৰিত থকা নতুন বিছনা-চাদৰ এখন উলিয়াই আনি বেঞ্চখনত
পাৰি ল'লে।
কেচুৱাটো কোঁচত লৈ তাই বেঞ্চখনৰ মাজত বহিল। বাবা গৈ কাষতে বহিল।
ল'ৰাটোৱে কেমেৰাটোৰ কাৰুকাৰ্য আৰম্ভ কৰিলে, ‘ৰেদি হওক’, সি ক’লে। “তুমি
কেমেৰাটোলৈ চাই থাকিবা’, সি বাবাক ক’লে।
শনিয়ে কেমেৰাটোৰ ফালে ৰৈ একেথিৰে সুকন্যালৈ চালে। তাইৰ মুখত ফুটি উঠা
গাম্ভীৰ্য, কমনীয়তা, ফুৰিবলৈ যোৱা দৰে পৰিপাটি সাজপাৰ – - সকলো বৰ আকৰ্ষণীয়
হৈছে। এৰাপৰলীয়া নিচিনাকৈ অথালি-পথালিকৈ পৰি থকা এই অশৃংখল জগতখনত
তাইৰ উপস্থিতিয়ে সমুখৰ গোটেই পৰিৱেশটোত শৃংখলা বিয়পাই পেলোৱা যেন লাগিছে
তাৰ, যেন দেৱী এগৰাকী হঠাতে আৱিৰ্ভাৱ ঘটি কিহবালৈ অপেক্ষা কৰিছেহি, দূৰ দূৰ
জোৰা সেমেকা ছাইৰ মাজত জিলিকি থকা এটা যেন মুকুতা, লগতে কাষত কিছু সেউজীয়া!
কামনা এটাই তাৰ হৃদয়খন বিশাল কৰি পেলোৱা নিচিনা অনুভৱ হ'ল। সি তাইৰ মুখমণ্ডলৰ
পৰা ডিঙিলৈ চালে, ডিঙিৰ তল অংশলৈ চালে, আৰু অধিক তললৈ চালে....। ধৰা
নপৰিবলৈ সি তাৰ মুখৰ ভংগীটো আৰু দৃষ্টিটো এনেদৰে ৰাখিলে যেন কেৱল তাইৰ
মুখখনলৈহে চাই আছে।
আবেলি বিপুল পালেহি। দৰমহা নহ'ল।
দৰমহা নহ'লে ৰাজীৱহঁতে উৎপাত কৰে— ‘কেনেকৈ দিয়ে নাজানো, আমাক
লাগিবই।' আগৰবাৰ দুমাহৰ মূৰতহে হৈছিল, এইবাৰ আকৌ কিমান মাহলৈ বা নহয়গৈ!
কৰ্মচাৰীৰ দৰমহাক লৈ চৰকাৰে হেতালি খেলি আছে। কথাবোৰ ৰাজীৱহঁতে জানিও
উভতি কৰে, এনেই হয়তো নকৰিলেহেঁতেন, অকল বিপুলক জ্বালা দিবলৈকে কৰে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>9jklcba3689h57tngnlyikenhogre17</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৪০</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74122</id>
    <revision>
      <id>204704</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:18:50Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু বিপুল-সুকন্যাই চিন্তা কৰি আলোচনা কৰিলে। ১৩১ বাবাৰ ভৰি দুটালৈ বিপুলৰ চকু গ'ল, মাৰ খাই দমলা বান্ধি আছে, ‘তই বেছি উৎপাত কৰিছিলি নেকি?' বাবা...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204704</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5224" sha1="d8cy5g4y7nyex0911rhfhuebwsjuyod" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
বিপুল-সুকন্যাই চিন্তা কৰি আলোচনা কৰিলে।
১৩১
বাবাৰ ভৰি দুটালৈ বিপুলৰ চকু গ'ল, মাৰ খাই দমলা বান্ধি আছে, ‘তই বেছি উৎপাত
কৰিছিলি নেকি?' বাবাই একো উত্তৰ নিদিলে। বিপুলে ক’লে, ‘ৰহ। আৰু পৰিব তোৰ
গাত।’সি সুকন্যালৈ চাই ক'লে, “সিদিনা যাওঁতে বাটত মাষ্টৰ এঘৰত দেখি গৈছোঁ ম‍ই,
ল'ৰাটোক পদুলি মুখত আঠু কঢ়াই থৈ দিছে। দেউতাকে ভিতৰৰ পৰা কৈ আছে, ম‍ই শুনি
গৈছোঁ— বাটৰ মানুহে ৰৈ উঠাই নিদিয়ালৈকে তই আজি তাতেই থাকিব লাগিব, তেতিয়াহে
যদি তই নম্বৰ কেইটামান পাৱ।' সি আকৌ বাবালৈ চালে, ‘দেখিছ কেনেকৈ কষ্ট কৰি
পঢ়িছে? তোৰ কমহে হৈছে! এইবাৰ যদি নম্বৰ কম পাবলৈ হয়, তোক ঘৰৰ পৰা বাহিৰ
কৰি দিম৷’বাবাৰ ফালে চাই সুকন্যায়ো ক’লে, “শুনিলিনে? তোৰো পৰিব সেইপালি ৰ।’
ভাদৰ সংক্ৰান্তিত নাম আৰম্ভ কৰিবলৈ বিপুলে আকৌ ভোলাক মাতিলেগৈ। গধুলি
সময়ৰ কথা, ভোলা মনে মনে আহিল, ভাবিলে কোনেও গম নাপাব। কিন্তু গম পাই
পাছদিনা গধূলি নামঘৰত ৰাইজে ভোলাক এঘৰীয়া কৰিলে, দণ্ড নিদিয়ালৈকে ৰাইজৰ
নামঘৰত খোজ দিয়াটোৱো নিষেধ হ'ল।
ভোলাই আকৌ বিপুলৰ ওচৰত ধাৰ বিচাৰি আহিল। পুৱা চাহ গিলাছ পোৱাকৈ
গাঁওবুঢ়াও ওলালহি। ভোলাৰ কথাটোৰ উমান পাই গাঁওবুঢ়াৰ লাজ লাগিল, কিন্তু উঠি
গুচি যোৱাৰো উপায় উলিয়াব নোৱাৰিলে। বিপুলে ভোলাৰ হাতত দণ্ডৰ টকাকেইটা দি
গাঁওবুঢ়াক ক’লে, ‘দেখিলে নহয় আপুনি, ৰাইজে কেনেকৈ মোক শুহি খাইছে। এইবোৰ
এইবোৰেই, ধুমুহাত ঘৰ ভগাৰ পইচা যে আহিছিল, মই নাজানো নেকি? গোটেইখনলৈ
ধুমুহা আহে, প্ৰতিঘৰে টকা পায়, একো অনিষ্ট নোহোৱাবোৰেও পায়, কিন্তু মৰমতে
ধুমুহাই অকল আমাৰ ঘৰতহে নোসোমোৱাকৈ গুচি যায়, ধুমুহাত আমাৰ গছপাত
এটাও নলৰে। মোৰ গোহালিঘৰটো চেপেটা হৈ গ'ল, এক নয়া পইচা মই নাপালোঁ,
গমেই নিদিলে মোক। এইবোৰেই আইন?...', খঙত, আৱেগত বিপুলৰ ভৰি দুখন
থকথককৈ কঁপিবলৈ ধৰিলে, সি টুল এখনত বহিল। ভোলা আৰু গাঁওবুঢ়াই তল মূৰ
কৰি শুনি থাকিল।
গাঁওবুঢ়াই সহজ কৰিবলৈ ক’লে, ‘তোমাৰ চাকৰিটো আছে। অভাৱ নহয়। ৰাইজে
সেইকাৰণে চিন্তা নকৰিলে চাগে।' বিপুলে মুখ পাতি ধৰিলে, ‘চাকৰি থকা বাকীবোৰে
গোটেইবোৰেতো পাইছে। দোকানীকেইটা দুখীয়া নেকি? লাখ টকা বিচাৰক, সিহঁতেহে
লগে লগে উলিয়াই দিব। মইতো টকা বিচৰা নাই, ৰাইজে কথাটোতো ক মোক, ম‍ই
বেলেগৰ মুখেৰেহে শুনি আহিছোঁ। ভাগৰ বুলি এটকা এটাকে দে।’
‘প্ৰত্যেকেইতো নিজৰ নিজৰ কথা ভালকৈয়ে কয়হি। ৰাইজ কোনবোৰ নো?' সুকন্যাই
সুধিলেহি।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>d8cy5g4y7nyex0911rhfhuebwsjuyod</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৪১</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74123</id>
    <revision>
      <id>204705</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:19:11Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১৩২ কুলাংগাৰ গাঁওবুঢ়া আকৌ মনে মনে বহি থাকিল। গৰুবিহুৰ পাছত ৰঘু নেওগ কিছুদিন নহাকৈ আছিল যদিও পুনৰ আগৰ দৰে আহিবলৈ লৈছে৷ আগৰ দৰেই আন সকলো কথা উলিয়ায়, কিন্তু হুঁচৰ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204705</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5537" sha1="1sup65oifs4gwhio2jti769dzmpshi2" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১৩২
কুলাংগাৰ
গাঁওবুঢ়া আকৌ মনে মনে বহি থাকিল।
গৰুবিহুৰ পাছত ৰঘু নেওগ কিছুদিন নহাকৈ আছিল যদিও পুনৰ আগৰ দৰে আহিবলৈ
লৈছে৷ আগৰ দৰেই আন সকলো কথা উলিয়ায়, কিন্তু হুঁচৰিৰ প্ৰসংগটো বা ৰাইজৰ এই
কথাবোৰ তেওঁ কোনো দিন নুলিয়ায়। সুকন্যাহঁতেও তেওঁৰ লগত নিজে আগধৰি
নুলিয়াবলৈ ঠিক কৰি লৈছে। তেওঁ প্ৰথমবাৰ আহোতে সুকন্যাই ধৰিব পাৰিলে যে তেওঁ
পেটে পেটে ভাল পাইছে, উচ্চ আসন এখন পোৱা দৰে বোধ কৰি তেওঁ সন্তুষ্ট হৈছে।
সুকন্যাই ক’লে, “আপুনি গাঁওবুঢ়া মানুহ৷ নেওগ ছাৰতো জ্ঞানীৰ শাৰীতে পৰা মানুহ।
আপোনালোকেই আমাৰ ওচৰ-চুবুৰীয়া! ৰাইজৰ মাজতে আপোনালোকোতো সদায় আছে।
আপোনালোকেতো শুদ্ধ দিশত এষাৰ মাত মাতিব লাগে! নেওগ ছাৰ ভাল মানুহ
বুলিয়েইতো আমি কাষ চাপিছিলোঁ! আগতে কতটা ঘটনাত ৰাইজ পিছপৰি থাকে, আমাৰ
ওপৰত ৰাইজৰ ইমান অদ্ভুত ক্ষমতা আহিল কিয়!'
‘বাদ দিয়া হে! ৰাইজ!' খঙত বিপুলৰ মাতটো ফাটি ওলাল, ‘সৱৰে ভেটিত তিতা
লাও গজিব। চাই থাকা। মই কৈ দিলোঁ!' সি ভোলালৈ চাই ক’লে, ‘চাই থাকক আপুনি,
মোৰ কথা নহয় যদি।' ভোলা মনে মনে থাকিল। শাওটো শুনি সন্মানত লাগি গাঁওবুঢ়াই
মাত দিলে, ‘কোনোবাই ভুল কৰিছে যদি, হয়, ঈশ্বৰে দেখিব। ৰাইজৰ খং উঠিল মানে—
তুমি কথাটো ৰাইজক এবাৰ সুধিব লাগিছিল, সেইটোতে ৰাইজে তেতিয়া ধৰিলে।' সেইটো
মত গাঁওবুঢ়াৰ নিজৰো মত, সেয়েহে তেওঁৰ সৈতে ঈশ্বৰৰ মিট-মাট হৈ যোৱা যেন ভাব
এটা ল'বলৈ চেষ্টা কৰিলে। ভোলাক প্ৰথমবাৰ এঘৰীয়া কৰা সময়ত ৰাইজে পাতিছিল—
“বোলে জনতা জনাৰ্দন। বিপুলে ৰাইজৰ ওচৰলৈ আহি আঠু লৈ কথাখিনি সোধক, তেওঁ
ৰাইজৰ সমুখলৈ আহক। আৰু তেওঁতো আমাৰ গোসাঁই নহয়, গতিকে তেওঁ আমাৰ
নিচিনাই মানুহ, গতিকে তেওঁৰ ঘৰত হুঁচৰি আৰম্ভ নকৰিলে ৰাইজৰ কি হানি হ'ব! সেইদিনা
কিবা এটা খেলি-মেলি হ'লেই যেনিবা, কিন্তু তেওঁ ৰাইজৰ ওচৰলৈ আহি সৰু হৈ সোধকহি। '
বিপুলে একেই খঙৰ মাতেৰে ক’লে, ‘গধুলিখন মই কাক ক’মগৈ? মইতো
গধূলি কোনোদিন গাঁও ফুৰি পোৱা নাই। সেই পগলাটোৰ কথাটো মই বিশ্বাস কৰিব
লাগিছিল নেকি?”
‘বাদ দিয়ক আৰু, সেইবোৰ নুলিয়াব। এনেকৈয়ে চলি আছে, চলি থাকক', সুকন্যাই
অনিহাৰে ক'লে, তাই বুজিছে ৰাইজে খাতিৰ কৰাটো বিচাৰিছিল। মুখ খোলাৰ লগে লগে
তাইৰো মুখখন আৰু খোল খাই গ’ল, ‘আমি একো ভুল কৰা নাই। চাৰিওফালে অন্যায়
দেখি আছোঁ। এনেকৈয়ে চলি আছোঁ যেতিয়া এনেকৈয়ে পাৰিম। পঞ্চ-পাণ্ডৱে পাঁচজন
বীৰ ভাই-ককাই থাকিও গোটেই জীৱন কষ্টই পাই থাকিল চাৰিওফালৰ পৰা, কিন্তু
তেওঁলোককহে সোঁৱৰণ কৰে। আমাক সোঁৱৰণ কৰিব বুলি ম‍ই কোৱা নাই, কিন্তু এদিন
মানুহে বুজিব নিজে, কি কি নিজে কৰিলে এদিন বুজিব।'&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>1sup65oifs4gwhio2jti769dzmpshi2</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৪২</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74124</id>
    <revision>
      <id>204706</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:20:25Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু ১৩৩ ভোলা আৰু গাঁওবুঢ়া মনে মনে থাকিল। বেছিকৈ কৈ থাকিলে চলহে পাব বুলি বেলেগ বিষয় উলিয়াই থৈ সুকন্যা ভিতৰলৈ গ'ল। চৌকাৰ জুইকুৰা আকৌ জ্বল...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204706</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5204" sha1="6u4oltdjw6ya6p675pvz9ykjqpgrubx" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
১৩৩
ভোলা আৰু গাঁওবুঢ়া মনে মনে থাকিল। বেছিকৈ কৈ থাকিলে চলহে পাব বুলি
বেলেগ বিষয় উলিয়াই থৈ সুকন্যা ভিতৰলৈ গ'ল। চৌকাৰ জুইকুৰা আকৌ জ্বলাই তাই
চাহ দিলেহি। মানুহ দুজন একেলগে ওলাই গ'ল।
সুকন্যা-বিপুলৰ খট-বান্ধ আকৌ লাগিল। দুদিন লগাৰ পাছত মাতবোল বন্ধ হ'ল।
সিহঁতে কাজিয়া লাগি থকা সময়ত বাবাই পঢ়া-কামৰ আশ্ৰয় লয়, নপঢ়ে সি, পঢ়িব
নোৱাৰে, কিন্তু মনোযোগে পঢ়ি থকা ভংগি এটা লৈ কাণ থিয় কৰি ৰৈ থাকে। সিহঁতৰ
মাত দুটা ওফৰি থাকোঁতে তাৰ বৰ ভয় লাগে। মাত নাইকিয়া হোৱা সময়তো তাৰ মনে
কিতাপ এৰি গৈ দূৰ প্ৰান্তত বাস কৰেগৈ।
স্কুলৰ সময়ত ভাত-পানী দি সুকন্যাই বাবাক ক'লে, “তই আজি স্কুললৈ যাব নালাগে।'
তাই ধুবলৈ কাপোৰ কেইটামান দ’মাই লৈছে। বাবাৰ স্কুলনো কি, গৈ থাকিব লাগে বাবে
যোৱা। এনেকুৱা জৰুৰী কাম থকা দিনা কেঁচুৱাটো চাবলৈ তাই তাক ঘৰতে ৰাখে।
তাই কাপোৰ ধুই থাকোঁতে বাবাই তাইৰ মুখখন তীক্ষ্ণ দৃষ্টিৰে পৰ্যবেক্ষণ কৰিলে,
‘মায়ে বাবাক আৰু মাতিব নে নামাতে?' এইকেইদিন সি বিপুলকো তেনেকৈ আলেঙে
আলেঙে কেইবাবাৰো চাইছে। একো উত্তৰ পোৱা নাই। মাক-দেউতাক দুয়োটাৰে চকুৱে
চকুৱে পৰাকৈ চাবলৈ তাৰ ভয় লাগে।
কাপোৰ মেলি আজৰি হৈ সুকন্যাই কেঁচুৱাটো শুৱাবলৈ বিছনাত পৰিল। ‘তই কিতাপ
লগৈ যা’, তাই বাবাক নিৰ্দেশ দিলে।
হাতত কিতাপ লৈ বাবা বাৰাণ্ডা পালেহি। সুকন্যাই নিচুকনি গীত জুৰিলে, ‘আমাৰে
মইনা শুব এ, বাৰীৰে বগৰী ৰুব এ...।' তাই কেনেকৈনো গাইছে, কেনেকৈনো শুৱাইছে
চাবলৈ সি পুনৰ ভিতৰলৈ সোমাই আহিল। কোঠাটোৰ দুৱাৰ মুখৰ পৰা ভিতৰলৈ সোমাবলৈ
তাৰ ভয় লাগিল, কিজানি গালি পাৰে। পুনৰ সি উভতি বাৰাণ্ডালৈ ওলাই আহিল।
বাৰাণ্ডাত থিয় হৈ ৰৈ সি মাকৰ গীতটো মনোযোগে শুনিলে। অলপ পাছত ভায়েক
আৰু মাক টোপনি যাব, বাৰাণ্ডাত অকলে বহি থাকিব সি। দুপৰীয়া এই সময়ত পদূলিয়েদি
কোনো নাযায়। সি তাৰ চাৰিওফালে আন সংগৰ সন্ধান কৰিবলৈ ধৰিলে। কাষৰ সৰাপাতৰ
দ’মটোত এই সময়ত নাইপিয়া কিছুমান ওলায়, সাপো ওলায় কেতিয়াবা, নাইপিয়ালৈ
আজিকালি তাৰ ভয় কমিছে, কিন্তু খচমচনিটোত সি চঁক খায় মাজে মাজে। ফুলৰ ওপৰে
ওপৰে কুমাৰণী কিছুমানে কুনকুনাই আছে, লগত কেইটামান নিমাতী পখিলা আৰু জিঞা।
টুল এখনত বহি সি বেঞ্চত মোকলাই লোৱা কিতাপখনত মূৰটো পেলাই কল্পনা
কৰি থাকোঁতেই টোপনি গ'ল। ফটো তোলা ল'ৰাটো আহি তাক খুটিয়াই উঠালে, 'বাবা
অ’, বাগৰি পৰিলাহেঁতেন তুমি অলপতে!”&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>6u4oltdjw6ya6p675pvz9ykjqpgrubx</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৪৩</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74125</id>
    <revision>
      <id>204707</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:20:51Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১৩৪ কুলাংগাৰ সুকন্যা উঠি অহাৰ পাছত ল'ৰাটোৱে ক’লে, ‘ইইয়াতে কিতাপৰ ওপৰত মূৰ পেলাই টোপনি গ'ল, আপোনালোকো ভিতৰত শুই আছে। বা..., সৱৰে ইমান টোপনি!” “তাক পঢ়িবলৈ কৈ ম‍ই শুলোঁ,...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204707</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4954" sha1="8lqlqpm2ce14zhboj95tuhw3crwyr5b" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১৩৪
কুলাংগাৰ
সুকন্যা উঠি অহাৰ পাছত ল'ৰাটোৱে ক’লে, ‘ইইয়াতে কিতাপৰ ওপৰত মূৰ পেলাই
টোপনি গ'ল, আপোনালোকো ভিতৰত শুই আছে। বা..., সৱৰে ইমান টোপনি!”
“তাক পঢ়িবলৈ কৈ ম‍ই শুলোঁ, সিও হ’বলা টোপনিহে মাৰিলে? কি যে হ’ব এইটো
ল'ৰাৰ পঢ়া-শুনা! খুজি খাব লাগিব চাগে আগলৈ।’সুকন্যাই ক’লে।
ল'ৰাটোৱে ফটোৰ টোপোলাটো খুলিলে, '...আপোনালোকৰখনৰ চিনেৰি আটাইতকৈ
ধুনীয়া হৈছে, মই কৈছিলোঁ নহয়! বাবাইহে মনটো একদম মাৰি থাকিল। এইখন লওক,
এইখন আপোনালোকৰ।’
সুকন্যাই হাতত লৈ চালে। হয়, সঁচাকৈ বৰ ধুনীয়া দৃশ্য উঠিছে, একাষেদি পদূলিটো
পাৰ হৈ বহুত দূৰলৈকে দৃশ্যটো গুচি গৈছে, নিজকো তাইৰ ভাল লাগিছে, কাপোৰ-
গহনাবোৰ ভালকৈ জিলিকিছে, কোঁচৰ কেঁচুৱাটো ধুনীয়াকৈ আছে। বাবা? তাকো ভালেই
লাগিছে, কিন্তু সঁচাকৈ তাৰ মনটো একদম মৰা, দেখি মনটো বেয়া লাগি গৈছে। ফটো
তোলাৰ সময়খিনি তাই মনত পেলালে— সিতো দৌৰি-জপিয়াই ফূৰ্তি কৰি আছিল,
বহাৰ লগে লগে জলকা হৈ পৰিল কিয়?
বাবাই ডিঙি মেলি তাইৰ হাতৰ ফটোখন চাবলৈ চেষ্টা কৰিলে। ল'ৰাটোৱে লগত
থকা আন একপি তাৰ হাতত দিলে। সুকন্যাই বাবাক ক’লে, ‘ফটো হ’বলা এনেকৈ উঠে?
ফটো মাৰিলে হাঁহি থাকিব লাগে। ই জনাই নাই ফটো উঠিব, প্ৰথমবাৰ উঠিছেহে!’
***
***
***
তিনিমাহৰ দৰমহা লৈ, কমলাবাৰীৰ পৰা আঠ দিনৰ মূৰত বিপুল ঘৰ পালেহি।
‘ড্ৰেটা বাজিছেহে৷ আপুনি গা-পা ধুই কিবা এটা খাই পইচাখিনি দি আহকগৈ। ইমানখিনি
পইচা, তাতে অত দিনৰ মূৰত পাইছে, লগে লগে দিলে ভাল হ'ব।' সুকন্যাই ক'লে।
ইচুক-সিচুক কৰি গা ধুই হওঁতেই বিপুলে দেখিলে স্কুল ছুটী দিলে,ল'ৰা-ছোৱালীবোৰ
গৈ আছে। ‘স্কুল কিয় সোনকালে ছুটী দিলে!' বিপুলে ক'লে। সুকন্যায়ো চালেহি। সি
ক’লে, “ভালেই হ’ল, একেবাৰে কাইলৈকে দিমগৈ পইচা, এলাহো লাগিছে।'
সি কেইবাদিনৰ মূৰত অহা কাৰণে হালৰে কথা-বতৰা চলিছে, কিন্তু মাত-কথা হুঁটা,
জঠৰ। মাজে মাজে মাতবোৰ বাবাৰ কাণত বেজীয়ে বিন্ধা দি বিন্ধিছে।
ৰাতি ভাত খাই বিপুলে বাহিৰৰ কোঠাটোত অফিচৰ লিখা-মেলাবোৰ কৰি আছে।
বাবাই বিছনাত পৰি তাক কেইবাবাৰো শুবলৈ মাতিলে। কঁকালৰ বিষৰ ঘটনাটোৰ পাছৰে
পৰা বিপুলে পুনৰ ভিতৰৰ কোঠাটোত শুবলৈ ল'লে, অৱশ্যে বিছনা দুখন হ'ল, এখনত
সুকন্যা আৰু সৰুটো ল'ৰা, আনখনত বিপুল আৰু বাবা। বিপুল নাথাকিলে বাবাও সুকন্যাৰ
লগত শোৱে৷ এতিয়া অকলে বিছনাখনত পৰি থাকি বাবাৰ বেয়া লাগিছে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>8lqlqpm2ce14zhboj95tuhw3crwyr5b</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৪৪</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74126</id>
    <revision>
      <id>204708</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:21:05Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু ১৩৫ মাতি মাতি তাৰ টোপনি আহিল। ‘মহন্ত ছাৰ’, বাৰাণ্ডাৰ পৰা কোনোবাই মাত লগালে। “হয়, কোননো?’ বিপুলে লগে লগে সঁহাৰি দিলে। চিলমিল টোপনিৰ পৰ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204708</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4709" sha1="pb8k1twqqohwh0n2bwscv02h8mno7dq" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
১৩৫
মাতি মাতি তাৰ টোপনি আহিল।
‘মহন্ত ছাৰ’, বাৰাণ্ডাৰ পৰা কোনোবাই মাত লগালে।
“হয়, কোননো?’ বিপুলে লগে লগে সঁহাৰি দিলে। চিলমিল টোপনিৰ পৰা সুকন্যাই
মূৰ দাঙি গম ল'লে।
‘আমি সংগঠনৰ পৰা আহিছোঁ। দুৱাৰখন খোলকচোন।'
বিপুল উঠি গ'ল দুৱাৰ খুলিবলৈ। সুকন্যাই খপজপকৈ উঠি ভাল মেখেলা এখন
আৰু চাদৰ এখন পিন্ধি ল’লে। মানুহ আহি দুৱাৰমুখ পালেহি, কুকুৰকেইটাৰ গম-
গতি নাই! ভুকিছিল যদিও টোপনিত নুশুনিলো চাগে!' ভাবি ভাবি তাই বাহিৰৰ
কোঠাটোলৈ আহিল।
দুটা ল'ৰা দুৱাৰেদি সোমাই আহিছে। দুয়োটাৰে পিঠিত বন্দুক, কঁকালতো মজলীয়া
আকৃতিৰ এটা এটা, লগত দুফালে দুখনকৈ খুকুৰি। এটাই ভৰিতো কিবা এখন বান্ধি
আনিছে, এটাৰ এখন খুকুৰি বিৰাট ডাঙৰ।
বিপুল-সুকন্যাৰ বৰ বেছি ভয় লগা নাই যদিও পৰিৱেশটো গম্ভীৰ হৈ পৰিল৷ কাৰোৰে
মুখত মাত নাই। সুকন্যাই ঠাইতে ৰৈ ধীৰভাবে থাকিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। ল'ৰা দুটাই কি
কৰে, কোনফালে বহে আলেখ-লেখ চাই বিপুল দুৱাৰৰ কাষত ৰৈ থাকিল, যেন সিহে
অতিথি।
এটা ল'ৰাই শলখাডাল লগাই দুৱাৰখন বন্ধ কৰি দিলে। সিহঁত নিজে নিজে বহা
ঠাইৰ ফালে আহিল।
দুয়োটা বহিল। এটা সিফালৰ চকী এখনত, এটা এইফালে টুল এখনত। সিহঁত বহা
দেখি বিপুলো গৈ সিফালৰ চকী এখনত বহিল। সুকন্যা থিয় হৈ একে ঠাইতে ৰৈ আছে।
বিপুলৰ ভয়টো অলপ বাঢ়িবলৈ ধৰিছে ৰাতিখন ইমানবোৰ অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ লৈ আহিছে,
মাৰিবলৈকে আহিছে নেকি?
একেটা চিন্তা সুকন্যায়ো কৰিলে যদিও পুনৰ ভাবিছে, 'মাৰিবনো কি কাৰণে! মাৰিবলৈ
আহি বহি নাথাকে। মাৰিবলগীয়া একো কথাও ক’তো নাই কোৱা। ভয় কৰিবলৈ কি
আছে নো? হয়তো ক'ৰবাৰ পৰা আহিল, ৰাতিটো ইয়াতে থাকি কাইলৈ যাবগৈ। গা ধুই
ভাত ৰান্ধিবও লাগিব পাৰে!' এটা ল'ৰা অলপ ক্ষীণ, ফটফটীয়া পৰিষ্কাৰ মুখ, গম্ভীৰতা
এটা মুখত লাগি আছে, দেখাত কলেজ পৰ্যন্ত পঢ়া-শুনা কৰা ল'ৰা যেন লাগিছে। আনটো
মজবুত গঢ়ৰ, ঢেপেলা চেলাউৰি, দেখাতে উগ্ৰপন্থী দৰে লাগিছে, সিও হয়তো পঢ়া-শুনা
কৰা— দেখাত নহয় যেন লগা নাই। ‘অন্যায় সহিব নোৱাৰি বহুতো ভাল ভাল ল'ৰা,
আনকি বহুতো ছোৱালীয়েও এই পথ লৈছে। ঘৰ এৰি ওলাই আহিছে। মাক-দেউতাকৰ
সন্তাপকো হেলাৰঙে আওকাণ কৰিব লগা হৈছে।' সুকন্যাই ল'ৰা দুটাৰ ফালে সহজকৈ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>pb8k1twqqohwh0n2bwscv02h8mno7dq</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৪৫</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74127</id>
    <revision>
      <id>204709</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:21:21Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১৩৬ কুলাংগাৰ চাই ভাবিলে, “কি কওঁ সিহঁতক? কেনেকৈ আৰম্ভ কৰোঁ!” তাই বুজিছে, বিপুলে স্পষ্টকৈ নহ'লেও তাইৰ মুখখনলৈ লক্ষ্য কৰিছে, তাই কিবা এটা কোৱালৈকে সি ৰৈ আছে। ‘শুবলৈ সি...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204709</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5117" sha1="048b80cyva2crvn7qwxvvxmcror8gd9" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১৩৬
কুলাংগাৰ
চাই ভাবিলে, “কি কওঁ সিহঁতক? কেনেকৈ আৰম্ভ কৰোঁ!” তাই বুজিছে, বিপুলে
স্পষ্টকৈ নহ'লেও তাইৰ মুখখনলৈ লক্ষ্য কৰিছে, তাই কিবা এটা কোৱালৈকে সি
ৰৈ আছে। ‘শুবলৈ সিহঁতক এই বাহিৰৰ বিছনাখনকে দিব লাগিব', তাই ভাবি অলপ
ৰ’ল। ‘খোৱা-বোৱাৰ কথাটোকে প্ৰথমে উলিয়াওঁ নেকি?' মাতষাৰ দিবলৈ তাই
মন মেলিলে, কিন্তু সাহে নুকুলালে, মাত ফুটি নোলাল, ‘এহ, কেনেকৈ আৰম্ভ কৰা
যায়! কোনেও কাৰোলৈ নোচোৱাকৈ বহি আছে! এনেকৈ কিমান সময় যাব!
এনেকৈয়ে সময় পাৰ হৈ যাব জানো! '
“আমি পানী অলপ খাম। পানী দিবচোন৷' টুলত বহি থকা ল'ৰাটোৱে সুকন্যালৈ
চাই মাত দিলে। অকণমান ৰক্ষা পাই তাই ভিতৰলৈ সোমাই গ'ল। জাৰ এটাত পানী
আনি গিলাছ দুটাৰ সৈতে তাই দিলেহি।
পানী খাই আকৌ একেই নিৰৱতা৷ কোনেও কাৰোৰে চকুলৈ চোৱা নাই। সুকন্যাই
ভাতৰ বিষয়ে উলিয়াবলৈ মনটো ডাঠ কৰিলে। চকীত বহি থকা ল'ৰাটো ধপকৈ থিয়
হ’ল, একেপাকে ঘুৰি সি কঁকালৰ বন্দুকটো উলিয়াই বিপুলৰ বুকুত দি ক'লে, “আপুনি
আমাৰ সংগঠনৰ ওচৰত দায়বদ্ধ! আমি যি কওঁ আপুনি সেইমতে কাম কৰিব লাগিব!”
বিপুল-সুকন্যাৰ গোটেই গা কঁপিবলৈ ধৰিলে। বিপুলে ক’লে, ‘হ’ব!’তাৰ মাথোঁ
ওঁঠ এখন সামান্য লৰিল, মাত একো ফুটি নোলাল।
টুলত বহি থকা ল'ৰাটোৱে ক'লে, ‘আমাৰ চৰ্ত আপুনি মানিব নে নামানে কওক।
তাৰ মাতটো শান্ত, নিৰ্লিপ্ত, যেন কথাটো সি সৰলকৈ বুজাই কৈছে সিহঁতক। আনটোৰ
মাত কাঢ়া, তাৰ মুখৰ ৰূপো সি সম্পূৰ্ণ উগ্ৰ কৰি তুলিছে। সি বন্দুকৰ আগটো বিপুলৰ
বুকুত ঠেকা খুৱাই ধৰি থকা ভাগেই ব্যস্ত মানুহে কিবা বিচৰা দৰে ইফালে-সিফালে
ঘূৰি চালে। যিকোনো মুহূৰ্ততে মানুহটো মাৰি দিব যেন সি, তেনে এটা পৰিৱেশ সৃষ্টি
হৈ উঠিল।
সুকন্যাহঁতক আৰু অধিক আতংকিত কৰি কাষৰ বেৰখনৰ বাহিৰৰ পৰা বিকট মাতেৰে
নিৰ্দেশ আহিল, ‘এক লাখ ষাঠি হাজাৰ টকা নিদিলে মানুহটোক উঠাই বাহিৰলৈ লৈ আহ।’
মাতটো ইমান কেঁহা, ভিতৰখন ত্ৰাসত চেপা খাই পৰিল। টকাৰ কথাটো শুনিহে সমুখৰ
টেবুলখনলৈ সুকন্যাৰ চকু গ'ল, স্কুলৰ গোটেই দৰমহাৰ টকাবোৰ টেবুলখনত মুকলিকৈ পৰি
আছে, লগত কাগজ-বহীবোৰ, তাই ইমানপৰে মনেই কৰা নাছিল৷ বাহিৰৰ মানুহটোৱে
বেৰখনত গোৰ মাৰি দিলে। ভিতৰতকৈও বাহিৰৰ ফালে বিপুলৰ কাণ থিয় হ'ল। পাকঘৰটোৰ
সিফালৰ পিৰালিত কোনোবাই গপগপাই খোজ দি যোৱা সিহঁতৰ কাণত পৰিল।
‘আপোনাক কেউপিনে ঘেৰি থকা হৈছে। কি কৰোঁ কওক।' বন্দুক ধৰি থকা
ল'ৰাটোৱে সুধিলে।
বিপুলৰ মুখেৰে পুনৰ মাত নোলাল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>048b80cyva2crvn7qwxvvxmcror8gd9</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৪৬</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74128</id>
    <revision>
      <id>204710</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:21:36Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীৰলুত উদ্ভূত বীজাণু ১৩৭ বাহিৰৰ পৰা আকৌ বিকট মাত আহিল, ‘পইচা নিদিলে মানুহটো উঠাই লৈ আহে। ৰৈ আছ কিয়?” ৰৈ থাকিলে নহ'ব আৰু! যেতিয়া সকলো শেষ হৈ যায়, কিবা এটা কৰ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204710</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4657" sha1="d7xk5f0nq0gni40xwwjs4mcgofpkxv3" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীৰলুত উদ্ভূত বীজাণু
১৩৭
বাহিৰৰ পৰা আকৌ বিকট মাত আহিল, ‘পইচা নিদিলে মানুহটো উঠাই লৈ আহে।
ৰৈ আছ কিয়?”
ৰৈ থাকিলে নহ'ব আৰু! যেতিয়া সকলো শেষ হৈ যায়, কিবা এটা কৰিবই লাগিব।
সুকন্যাই সমস্ত সাহ গোটাই মাতটো উলিয়ালে, আপোনালোকে যি নিয়ে নিয়ক, মানুহকেইটাক
একো নকৰিব। চিন্তা কৰি চাব আপোনালোকে, ল'ৰা দুটাও সৰু সৰু হৈ আছে।’
বন্দুক ধৰা ল'ৰাটোৱে টপৰাই মুখতে ধৰিলে, ‘তেনেকৈ নহ’ব! যি নিয়ে নিয়ক বুলি
নহয়। নগদ এক লাখ ষাঠি হাজাৰ টকা লাগিবই!”
“ইহঁতে মানুহ মাৰিবলৈ অহা নাই, সেইকাৰণেহে কথাষাৰৰ উত্তৰ দিছে বা কথাষাৰত
গুৰুত্ব দিছে।' সুকন্যাই ভাবিলে। তাই চিন্তা কৰি আৰু কথা ক'বলৈ সাজু হ'ল। তাইৰ মাত
শুনি বিপুলৰ মুখলৈ শব্দ আহিল, “ইমান টকা ম‍ই ক'ৰ পৰা দিম?’আতংকত শব্দকেইটা
যেনে-তেনে ফুটিল।
‘সেইটো আমি নাজানো!' দুয়োটা ল'ৰাই সমস্বৰে ক'লে। বাহিৰৰ এটাই বিপুলৰ
পোনে পোনে বেৰখনত আকৌ গোৰ মাৰি দিলে। গোৰটো যেন বিপুলৰ পিঠিতে
পৰিছে, কিন্তু সি পিছ ফালে ঘূৰি চাবলৈ ভয় কৰিলে।
একেটা দৃশ্যতে আটাইকেইটা কিছু সময় ৰৈ থাকিল।
ভয় যথেষ্ট ঢলা হৈ গ'ল। বিপুলৰ বুকুৰ পৰা বন্দুকটো আঁতৰাই ল'ৰাটো আকৌ
বহিল। তৎক্ষণাৎ ঘূৰাই টোঁৱাই ধৰিব পৰা ৰূপত সি বন্দুকটো আঁঠুত পেলাই হাতেৰে
ধৰি থাকিল।
‘আপুনি দেৰি নকৰিব’, সি ক'লে।
‘আপোনালোকে শুনক’, টুলত বহাটোৱে শান্তকৈ বুজোৱা দৰে ক’লে, ‘আমি
ইয়াৰ পৰা যাবগৈ লাগিব। আমি একদম জৰুৰীভাবেহে আহিছোঁ। গতিকে দেৰি
নকৰিব। আছে বাৰু, আমাৰ হাততো সময় আছে, কিন্তু আপোনালোকে সোনকাল
কৰক। আমি আপোনাৰ ওচৰলৈ কেইদিনমান আগতেই আহিবলগীয়া আছিল। আমাৰ
আৰু কাম আছে।'
সুকন্যাই সুধিলে, 'আমি দুয়োজনে ভিতৰত আলোচনা কৰি লওঁ নেকি অকণমান?”
‘নাই নাই নাই, সেইটো নহ'ব! ইয়াতে থাকক দুয়োজন', চকীত বহাটোৱে হুকিয়াই
ক'লে, থিয় হ’বলৈ উদ্যত হৈ সি আকৌ বহিল। বাহিৰত বেলেগ মাত এটাই গৰজি
উঠিল, “লৈ আন মানুহটো, লৈ আন। বেছি কথা পাতি নাথাক। ৰৈ নাথাকিব।'
‘এক লাখ ষাঠি হাজাৰ টকা মোৰ নাই', বিপুলে ক'লে, তাৰ মাতটো কঁপিয়েই
আছে, “আপোনালোকে মোৰ দৰমহাটোকে লৈ যাওক। তিনিমাহৰ দৰমহা আনিছোঁ,
গোটেইটো লৈ যাওক।' সি হাতেৰে টেবুলত থকা টকাখিনিৰ ফালে দেখুৱালে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>d7xk5f0nq0gni40xwwjs4mcgofpkxv3</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৪৭</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74129</id>
    <revision>
      <id>204711</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:21:49Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১৩৮ কুলাংগাৰ সুকন্যাৰো মনলৈ সেইটোৱেই আহিছিল। তায়ো টকাখিনিলৈ চালে। তায়ো লগতে ক’লে, ‘এতিয়া আমাৰ তিনিমাহৰ দৰমহাটো লৈ যাওক। পাছত আমি কিবা ব্যৱস্থা কৰি বাকীখিনি দ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204711</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4800" sha1="lyy13mu3hbovyd41o0v7blne97rrg7x" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১৩৮
কুলাংগাৰ
সুকন্যাৰো মনলৈ সেইটোৱেই আহিছিল। তায়ো টকাখিনিলৈ চালে। তায়ো লগতে
ক’লে, ‘এতিয়া আমাৰ তিনিমাহৰ দৰমহাটো লৈ যাওক। পাছত আমি কিবা ব্যৱস্থা কৰি
বাকীখিনি দিম।’
নাই নাই, পাছত আহিবলৈ আমাৰ আৰু সময় নহ'ব’, উগ্ৰটোৱে ক'লে। পিৰালিৰ
ইফালে-সিফালে খোজৰ শব্দ উঠিল, ভিতৰলৈ ভুনভুননি আহিল।
‘পাছত নহয়, আপোনালোকে এতিয়াই কি কৰে কওক', শান্তটোৱে ক'লে। তাৰ
মাত-কথা বৰ ভদ্ৰ যেন লাগিছে। পৰিৱেশটো আতংকময় যদিও তাৰ ভংগীটোৱে এটা
ঘৰুৱা ভাব আনি দিছে।
সুকন্যাইক’লে, ‘আপোনালোকৰ ল'ৰা ইয়াত বহুকেইজন আছেই, তেওঁলোকৰ হাততে
আমি দিব পাৰিম, এতিয়াতো ঘৰত ইমান টকা নাই।’
‘নাই নাই, সিহঁতক দিলে নহ'ব’, উগ্ৰটোৱে মূৰ জোকাৰি ক'লে।
‘ভালেকেইজন আছে নহয়। আমি চিনি পাওঁ। আপোনালোকে যাক দিবলৈ কয়
আমি সময় মতে তাৰ হাততে দি দিম। আমিতো সদায় আছোঁ, বিশ্বাসটো ৰাখক, নিদিয়াকৈ
কেনেকৈ সাৰিম আমি?' বিপুলে সুকন্যাৰ কথাত মোৰ পাই ক'লে। উগ্ৰটোৱে মাত
মতাৰ আগতেই শান্তটোৱে ক’লে, ‘শুনক, তেনেকৈ দিগদাৰ হ'ব। আপোনালোকৰ নিশ্চয়
সাঁচতীয়া ব্যৱস্থা আছে। আজিয়েই কাম শেষ কৰক।’
সন্দেহ কৰি সুকন্যাই জানিব খুজিলে, ‘আপোনালোক এওঁলোকৰ সৈতে একে
সংগঠন নহয় নেকি?'
‘হয় হয়। আমিও আলফাৰ পৰাই আহিছোঁ। কিন্তু আমাৰ কিছুমান ব্যৱস্থা থাকে।
আমি সেইমতে কাম কৰোঁ। আমি নকওঁ যে আপুনি আমাৰ ইয়াতে থকা এইজনক দিব।
আমি ব্যৱস্থা মতে আহিছোঁ, আমি সেইমতে কাম কৰি গুচি যাব লাগিব।’
‘আমি সকলো গম পাওঁ। আপোনালোকে নাভাবিব যে আমি আপোনালোকক
চিনি নাপাওঁ”, উগ্ৰটোৱে ক'লে, তাৰ মাতটো আগতকৈ অলপ শান্ত হৈছে, ‘আমি এমাহ
ধৰি আপোনালোকক ইয়াতেই চাৰিওফালৰ পৰা অনুসন্ধান কৰি আছোঁ, সি আঙুলি এটা
চাৰিওদিশে ঘুৰাই ক’লে। সি বিপুলৰ ফালে চালে, ‘আপুনি আঠ দিনৰ মূৰত আজি
অফিচৰ পৰা আহিছে, হয় নে নহয়?’বিপুলে ক'লে, “হয়।’ল’ৰাটোৱে বেছি পৰ চকুলৈ
চাই নাথাকি সমুখলৈ মূৰ ঘূৰাই ক'লে, ‘আপোনাৰ খুলশালি ল'ৰাটো আপুনি পঢ়ুৱাই
আছে। আপুনি মাটি কিনিব উত্তৰ পাৰত, ইয়াৰ পৰা যাবগৈ। আমি সেইবিলাকো জানো। '
বিপুল-সুকন্যা মনে মনে ৰ'ল।
ক্ষন্তেকপৰ চুপ-চাপ পাৰ কৰি উগ্ৰটোৱে ক’লে, 'আমি ভিতৰত অলপ অনুসন্ধান
চলাম।' লগে লগে সি থিয় হ'ল, বন্দুকটো কঁকালত ভৰাই আঙুলিৰে নিৰ্দেশ দি সি ক'লে,&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>lyy13mu3hbovyd41o0v7blne97rrg7x</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৪৮</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74130</id>
    <revision>
      <id>204712</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:22:04Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু ১৩৯ ‘আপোনালোক এক চিকুট ইফাল-সিফাল নকৰিব।’আনটোকো সি নিৰ্দেশ দিলে, তেই, চাই থাক।' সি ভিতৰলৈ সোমাই গ'ল। হুৰমূৰকৈ আলমাৰি আৰু ট্ৰাংকবোৰ খুল...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204712</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4353" sha1="fam3dy5skk6m4gr0aw77a1r44b5l048" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
১৩৯
‘আপোনালোক এক চিকুট ইফাল-সিফাল নকৰিব।’আনটোকো সি নিৰ্দেশ দিলে, তেই,
চাই থাক।'
সি ভিতৰলৈ সোমাই গ'ল। হুৰমূৰকৈ আলমাৰি আৰু ট্ৰাংকবোৰ খুলিবলৈ ধৰিলে।
‘হৈ!” শান্তটোৱে বহাৰ পৰা মাত দিলে, বেছি উৎপাত নকৰিবলৈ সি সকীয়াই
দিলে।
অলপ সময়ৰ পাছত হাতত বন্দুক লৈ উগ্ৰটো ওলাই আহিল। বিপুলকো ভিতৰলৈ
লৈ গ'ল।
খোলা আলমাৰি আৰু ট্ৰাংককেইটাৰ কাপোৰ-কানিবোৰ থানবানকৈ মাটিত পৰি
আছে। তাৰ ওপৰেৰে বিপুলক খোজ কঢ়াই সি বন্ধ আলমাৰি-ট্ৰাংককেইটাৰ ছাবিবোৰ
ল'লে। পুনৰ বন্দুক টোঁৱাই বিপুলক বহুৱাই থৈ গ'লহি।
কেউফালে নিস্তব্ধ। নিশাৰ চৰাই এটাৰো মাত নাই, বাক্‌কৈ কোনোবা একোটাই
চিঞৰি গৈছে যদিও সুকন্যাহঁতৰ কাণত নোসোমাল। মাথোঁ ভিতৰৰ কোঠাটোৰ শব্দবোৰ
বাজি আছে। জুনুক-জানাক শব্দ এটাও সুকন্যাৰ কাণত পৰিলহি। তাই বুজিলে, গহণাবোৰ
সেয়া জেপত ভৰালে।
ভিতৰত ল'ৰাটোৱে বহু সময় লগাইছে। ‘কি কৰি আছে সি?' বিপুল-সুকন্যা দুয়োটাই
ক্ষণ গণিলে। ইমান অনিশ্চিত ক্ষণ সিহঁতে ক'তো কোনোদিন পোৱা নাছিল, এবুকু পানীতো
অহা নাছিল।
ল'ৰাটো ওলাই আহিল। বিপুল-সুকন্যাই তাৰ ফালে চালে। সি তল মূৰকৈ আহি
বহিল। এবাৰ মূৰ তুলি আনটোৰ সৈতে চকুৱে চকুৱে কিবা পাতিলে। সুকন্যাৰ ভয়
লাগিল, “ভিতৰততো টকা-পইচা একোৱেই নাই, আলমাৰিত পৰা কাগজৰ তলত সাঁচতীয়া
কেইশমান ওলাব পাৰে, একো নাপাই মানুহকেইটাক কাটি থৈ নাযায়তো? কাকো
চিঞৰিবলৈ উপায় নাই, চিঞৰা মানে কোনোবা অহাৰো আশা নাই, চিঞৰ নুশুনেও চাগে
কোনেও। চিঞৰিলে মানুহকেইটাক মৰাটো খাটাং।’
‘নবৌ, চাহ কৰকগৈ যাওক। চাহ খাওঁ।’উগ্ৰটোৱে কোৱা শুনি সুকন্যাই সম্বিৎ ঘুৰাই
পালে। ‘হয় কথাটো! আলহী আহিছে, ইমান পৰ হ'ল, চাহ কৰিবলৈ ম‍ই ভবাই নাই!”
এনেকুৱা এটা ধৰণ দেখুৱাই তাই ক'লে— ‘অ’ আনো, ৰ'ব, ৰ’ব।' তাই পাকঘৰলৈ
সোমাই গ'ল। গা নোধোৱাকৈ তাই চাহ কৰিব নোৱাৰিলেহেঁতেন, ‘এতিয়া নিয়মৰ চিন্তা
কৰাৰ সময় নহয়!’ ছেকেণ্ডতে চাহ উতলাই দিব বিচৰা দৰে তাই কামত ধৰিলে।
আটায়ে চুপ হৈ থাকিল।
সুকন্যাই চাহ আনি দিলেহি।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>fam3dy5skk6m4gr0aw77a1r44b5l048</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৪৯</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74131</id>
    <revision>
      <id>204713</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:22:18Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১৪০ কুলাংগাৰ “মই প্ৰস্ৰাৱ কৰিবলৈ যাব লাগিছিল! খুব প্ৰস্ৰাৱ কৰিব লাগিছে।' বিপুলে ক’লে। ল'ৰা দুটাই চকুৱে চকুৱে চালে। দুয়োটা ৰৈ থাকিল কিছুপৰ। ‘ব’লক’, উগ্ৰটোৱে থিয়...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204713</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5001" sha1="ipugxhrq03i2llwnmvoqv6fiium96zc" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১৪০
কুলাংগাৰ
“মই প্ৰস্ৰাৱ কৰিবলৈ যাব লাগিছিল! খুব প্ৰস্ৰাৱ কৰিব লাগিছে।' বিপুলে ক’লে।
ল'ৰা দুটাই চকুৱে চকুৱে চালে। দুয়োটা ৰৈ থাকিল কিছুপৰ।
‘ব’লক’, উগ্ৰটোৱে থিয় হৈ ক'লে। পিৰালিত আকৌ খোজৰ শব্দ উঠিল। কোনোবা
আঁতৰি গৈছে নে দুৱাৰৰ ফালে আহিছে সুকন্যাহঁতে ধৰিব নোৱাৰিলে।
‘বাহিৰলৈ আপুনি যাব...', সুকন্যাই ভয় কৰি মাত মাতোঁতেই উগ্ৰটোৱে ক’লে—
‘একো নহয়, একো নহয়। মই লৈ যাম, মই লৈ আহিম।' সি বিপুলৰ মুখলৈ চাই ক'লে,
‘আপুনি বেলেগ বুদ্ধি কৰাৰ চেষ্টা নকৰিব কিন্তু, তেতিয়াহে দিগদাৰ আছে।
“ম‍ই কি বুদ্ধি কৰিম!’ বিপুলে অভিমান কৰা দৰে ক'লে। দুৱাৰ খুলি দুয়োটা বাহিৰলৈ
ওলাল।
দুৱাৰমুখৰ পিৰালিত ৰৈ বিপুলে দুয়োফালে চালে। এফালে খালী। কিন্তু পাকঘৰৰ
ফালে পিৰালিৰ চুকত সেই দুটা কোন? ধনীৰাম? –সহশিক্ষক ধনীৰাম? তাৰ কাষৰটো
সেইটো কোন? ফুলেশ্বৰ নহয়? — দোকানিটো নহয়? —আৰতিৰ গিৰিয়েকটো? বিপুলে
চাই থকা দেখি সিহঁতে গিৰিপকৈ বেৰৰ আঁৰ হৈ দিলে। উগ্ৰটোৱে বিপুলৰ পিঠিত হেঁচুকি
আগলৈ লৈ গ'ল। হয়, সেইকেইটা ফুলেশ্বৰ আৰু ধনীৰামেই হয়, স্পষ্টকৈ নেদেখিলেও
বিপুলৰ পূৰা সন্দেহ হ’ল, অৱয়ৱটো চিনিব পাৰি। খোজৰ শব্দ সি আগফালেও শুনিলে
- বাকীবোৰ কোন? কোন মানুহ হ'ব পাৰে?
প্ৰস্ৰাৱ কৰি সি থিয় হোৱা দেখি উগ্ৰটোৱে লৰালৰি কৰি ক'লে, “ভিতৰলৈ ব’লক,
ভিতৰলৈ ব’লক। অকণো নৰ'ব।’
সিহঁত ভিতৰলৈ সোমাই অহাৰ লগে লগে সুকন্যাই দেখিলে, বিপুলৰ মুখৰ চেহেৰাটো
সম্পূৰ্ণ সলনি হৈ আহিছে। ভয়ৰ সৈতে খং, প্ৰতিশোধৰ ভাৱনা, সন্দেহ, পৰাজয়ৰ যাতনা
মিহলি হৈছে তাৰ মনত। মুখখন দেখাত বিকৃত যেন লাগিছে। তাই চাই থাকিব নোৱাৰিলে।
ল'ৰাটোৱে দুৱাৰখন মাৰি দিলে৷ সিহঁত আগৰ দৰে বহিল। বিপুলৰ মুখৰ ৰূপটো
ল'ৰা দুটায়ো দেখিলে। গৰ্ভত মৃত বুলি জনা সন্তানটোও বাহিৰ ওলোৱাৰ পাছতে কথাবোৰ
বেলেগ হৈ যোৱা দৰে পৰিৱেশটো একে হৈ নাথাকিল। চাহখিনি সিহঁতে মাথোঁ গিলিলে।
পলম নকৰি শান্তটোৱে উগ্ৰটোক ক’লে, ‘ক কথাখিনি তই। ভালকৈ বুজাই দে।'
উগ্ৰটোৱে তিনিটাৰে মুখলৈ এবাৰ এবাৰ চাই আৰম্ভ কৰিলে, ‘আপোনাৰ লগত
গোটেই স্কুলৰ দৰমহাটোতো আছে?’
‘হয় আছে’, বিপুলে মুখেৰে টেবুললৈ দেখুৱাই ক’লে, “যি আছে ইয়াতেই আছে
সকলো।’ভয়ৰ পৰিৱৰ্তে বিপুলৰ ভংগিলৈ অৱজ্ঞা আৰু নিস্পৃহতা নামি আহিছে।
‘আমি আজি গোটেইখিনি পইচা লৈ যাম। এসপ্তাহৰ পাছত আমি ঘূৰাই দিমহি।'&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ipugxhrq03i2llwnmvoqv6fiium96zc</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৫০</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74132</id>
    <revision>
      <id>204714</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:22:33Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীৰলুত উদ্ভূত বীজাণু ১৪১ ভিতৰৰ জুনুক-জানাক শব্দখিনিৰ বাবে সুকন্যাই আৰু বাহিৰৰ ছায়া-ৰূপ দুটাৰ বাবে বিপুলে কথাষাৰ বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰিলে। কিন্তু সি ইমান ধ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204714</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4601" sha1="f7d0slsh154fbwp7zxlzg1kbhpveeir" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীৰলুত উদ্ভূত বীজাণু
১৪১
ভিতৰৰ জুনুক-জানাক শব্দখিনিৰ বাবে সুকন্যাই আৰু বাহিৰৰ ছায়া-ৰূপ দুটাৰ বাবে
বিপুলে কথাষাৰ বিশ্বাস কৰিব নোৱাৰিলে। কিন্তু সি ইমান ধুনীয়া মাতেৰে বুজাই কৈছে,
পৰিৱেশটো ইমান সন্তুলিত হৈ ৰৈছে, বিশ্বাস কৰোঁ কৰোঁও লাগিল। “শিক্ষককেইজনে
মানিব জানো? তিনিমাহৰ দৰমহা পোৱা নাই। ইমানদিনৰ মূৰত আহিছে পইচাকেইটা, বাট
চায়েই আছে।' সুকন্যাই ক'লে।
‘এসপ্তাহৰ’ব লাগে মাত্ৰ! এসপ্তাহহে! আপোনালোকে তেওঁলোকক দৰমহা নাপালোঁ
বুলি ক'ব।
‘আজি দিনতে গম পাইছে। ঘাটত মোক বেলেগে সুধিছিল, সিহঁতৰ মুখৰ পৰাতো
ওলাল ইতিমধ্যে।' বিপুলে ক’লে।
‘এসপ্তাহ!আমি কৈছোঁতো, এসপ্তাহ! এনেকৈয়ে আহিম আমি। একদম এক পইচালৈকে
হিচাপ মতে আমি দি থৈ যাম।’উগ্ৰটোৱে আঙুলিত হিচাপ কৰি বাৰটো ক'লে।
সিহঁতে এনেয়োতো লৈ যাব পাৰে, একো নোকোৱাকৈ লৈ যোৱা হ'লে ইমানপৰে
গৈ ক'ৰবাত পালেগৈহেঁতেন, কিন্তু কৈছে যেতিয়া নিশ্চয় সঁচা কথাই কৈছে— সুকন্যাহঁতৰ
বিশ্বাসো জাগিছে।
‘নিয়ক! লৈ যাওক!’ বিপুলে ক'লে।
“আপুনি বিশ্বাস কৰা নাই নেকি?’শান্তটোৱে সুধিলে।
‘কৰিছোঁ কৰিছোঁ। আপোনালোকে ইমানখিনিলৈকে কৈছে যেতিয়া, কিয় বিশ্বাস
নকৰিম?'
‘আৰু এটা কাম কৰক’, উগ্ৰটোৱে ক’লে, ‘আপুনি লিখি দিয়ক, ইয়াত কিমান টকা
দিছে, আমি সেইমতে ঘুৰাই দিমহি।' সি সুকন্যালৈ চাই ক’লে, ‘নবৌ কাগজ অকণমান
পাম নেকি?
‘তাতে ওলাব চাগে’, তাই টেবুলৰ কাগজ-বহীখিনিলৈ আঙুলিয়াই দেখুৱালে।
‘আৰু সেইদিনা আপুনি আপোনাৰ স্কুলৰ আটাইকেইজন শিক্ষকক মাতি আনিব।
আমি তেওঁলোকৰ সমুখতে দি থৈ যাম। যিহেতু কথাটো তেওঁলোকে গম পালেই,
আপুনি তেওঁলোকক কাইলৈ মিছাকৈ একো ক'ব নালাগে। কৈ দিব যে এনেকৈ লৈ
গৈছে সংগঠনৰ মানুহ আহি, অহা সপ্তাহত দি থৈ যাবহি, আপোনালোককো সকলোকে
মাতিছে।’শান্তটোৱে ক'লে।
বিপুলে কাগজ-বহীখিনি চাই খালী কাগজ এখিলা হাতত লৈ সুধিলে, “কি লিখোঁ?”
উগ্ৰটোৱে ক’লে, “লিখক আপুনি, যে আজি ইমান তাৰিখৰ নিশা ইমান সময়ত
আলফাৰ যোৰহাট জিলাৰ সেনা-প্ৰধান আৰু বিত্ত-সম্পাদকৰ দাবী অনুসৰি তেওঁলোকৰ
হাতত মোৰ বিদ্যালয়ৰ তিনি মাহৰ সমুদায় দৰমহা অৰ্পণ কৰিছোঁ। এসপ্তাহৰ পাছত ইমান&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>f7d0slsh154fbwp7zxlzg1kbhpveeir</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৫১</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74133</id>
    <revision>
      <id>204715</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:22:48Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১৪২ কুলাংগাৰ তাৰিখে টকাখিনি পুনৰ তেওঁলোকে মোৰ হাতত তুলি দিবহি। এইখিনি সময়ৰ বাবে মই তেওঁলোকৰ ওচৰত দায়বদ্ধ। সংগঠনে মোৰ ঘৰত যি অনুসন্ধান চলালে তাত ম‍ই পূৰ্ণ সহযো...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204715</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5714" sha1="jebmzki66vshgma7flxgmjdrgkjv3yc" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১৪২
কুলাংগাৰ
তাৰিখে টকাখিনি পুনৰ তেওঁলোকে মোৰ হাতত তুলি দিবহি। এইখিনি সময়ৰ বাবে মই
তেওঁলোকৰ ওচৰত দায়বদ্ধ। সংগঠনে মোৰ ঘৰত যি অনুসন্ধান চলালে তাত ম‍ই পূৰ্ণ
সহযোগিতা আগবঢ়াইছোঁ। ইতি আপোনাৰ নাম। আপুনি কথাখিনি নিজে জুকিয়াই লিখক।
তাৰিখ-চাৰিখবোৰ লগত সঠিককৈ লিখি যাব। যাতে পইচা আৰু সময় অকণো ইফাল-
সিফাল নহয়।’
অলপ লিখি বিপুল ৰৈ গ'ল। ল'ৰা দুটাই বিপুলে কলম চলোৱা হাতখনলৈ চাই
আছিল। সিহঁতে তাৰ মুখলৈ চালে। বিপুলে দুয়োটালৈ এবাৰ এবাৰ চাই কাতৰেৰে ক'লে,
“আপোনালোকে গোটেইখিনি পইচা লৈ যাওক, কিন্তু মোৰ স্কুলৰ সেই ঝাৰু মৰা ল'ৰাটোৰ
এমাহৰ দৰমহা থৈ যাওক। সেইটো ল'ৰা ম‍ই পঢ়ুওৱা, শিক্ষিত ল'ৰা। সি মাষ্টৰ হ'ব পৰা
হ’ল, কিন্তু চকীদাৰ হিচাপেই থাকিব লগা হৈছে। তাক ম‍ই কাইলৈ কেনেকৈ কওঁ—
দৰমহা নাপালোঁ! ইমান দিনৰ মূৰত ম‍ই কি সতে ক'ম তাক? আপোনালোকে তাৰ
দৰমহাটো থৈ যাওক। এমাহৰ!’
ল'ৰা দুটা জঠৰ হৈ ৰ'ল। ইমানপৰে সিহঁতে কেনে এটা পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰি পেলাইছে!
টকাখিনি কেনেকৈ লৈ যাবলৈ ওলাইছে! আৰু বিপুলে ভাবিছে স্কুলৰ চকীদাৰটোৰ কথা!
এনেকুৱা মানুহো থাকে নে! আছে, এনেকুৱা মানুহো আছে, এইবোৰ শুনা কথা, নুশুনাকৈ
থকা নাই সিহঁতেও এনেকুৱা মানুহৰ বিষয়ে, কিন্তু এয়া যে সমুখতে! এনে এটা পৰিস্থিতিতো
এনেকুৱা কথা কয় মানুহে! দুয়োটাৰে মুখ বন্ধ হৈ পৰিল। বেৰৰ সিপাৰে খাপ পিটি থকা
চকীদাৰটোৰ গোটেই গা থৰথৰকৈ কঁপিবলৈ ধৰিলে, মূৰত কোব পৰা বলধৰ দৰে সি
ছটফটাবলৈ ধৰিলে, কাষৰটোৱে বুজি পাই তাক ঠেলা মাৰি চোতালৰ ফালে লৈ গ'ল।
চোতালত থকা ৰাজীৱে সুধিলে, “কি হ’ল?’ ঠেলি নিয়াটোৱে ক’লে, “ইয়াক লৈ যা, লৈ
যা, পদুলিলৈ লৈ যা।’
-
বাহিৰৰ অসাৱধান খোজৰ শব্দ ভিতৰলৈ আহিল। ল'ৰা দুটাই বুজিলে, সেইটো
চকীদাৰটো— কুমৰ
- ৰাজীৱৰ খুলশালিয়েকটো। বিপুলে প্ৰস্ৰাৱ কৰিবলৈ যাওঁতে
আগফালে গুচি যোৱা দুটাৰ এটা কুমৰেই আছিল। ঘৰৰ পৰা আহি থাকোঁতে বাটত তাৰ
খোজ নচলা ৰূপটোও ল'ৰা দুটাৰ মনত পৰিল। বাহিৰত থকা আধা ভাগেই সংগঠনৰ
মানুহ নহয়, কুমৰ সংগঠনৰ মানুহ নহয়, ৰাজীৱো নহয়, ফুলেশ্বৰো নহয়, ধনীৰামো নহয়।
কিন্তু এনেকৈ টকা আহৰণ কৰাটো এটা ব্যৱস্থাৰ নিচিনা হৈ পৰিছে, গাঁৱে-ভূঁয়ে, চহৰে-
নগৰে এনেকৈ অজস্ৰ মানুহৰ টকা লোৱা হৈ আছে, প্ৰতিটোতে মাথোঁ কেইটামান দৃশ্যপট
বেলেগ, আৰু প্ৰতিটোতে কোন কোন সদস্যৰ হাতত কিমান কিমান ধন পৰিব সেই
পৰিমাণবোৰ মাথোঁ অলপ অলপ বেলেগ। সেই ব্যৱস্থাটোৰে অংশ হ’বলৈ লৈ কুমৰৰ
বাহিৰে সিহঁত কাৰোৰে মনত অপৰাধবোধ হোৱা নাই, বৰং অভিযানৰ দৰেহে অনুভৱ
কৰি আছে। ৰাজীৱৰ মনত আছে বিপুলৰ ৰং চোৱাৰ হেঁপাহ, বিপুলক এসেকা দিয়াৰ
ইচ্ছা, পৰিকল্পনাটো তাৰ ঘৰতে আৰম্ভ হওঁতেই সি ৰঞ্জিত হৈ উঠিছিল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>jebmzki66vshgma7flxgmjdrgkjv3yc</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৫২</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74134</id>
    <revision>
      <id>204716</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:23:02Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীৰলুত উদ্ভূত বীজাণু 183 বাহিৰৰ পৰিস্থিতিটো উপেক্ষা কৰি উগ্ৰটোৱে সম্পূৰ্ণ শান্তকৈ বুজোৱাৰ দৰে ক'লে, ‘সেইটো নহ’ব আৰু। ঘূৰাইতো দিমেই, গতিকে আমি এপইচাও এৰি থৈ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204716</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5435" sha1="71ljqbawq3t7728yyrvh4nwtf35hdt4" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীৰলুত উদ্ভূত বীজাণু
183
বাহিৰৰ পৰিস্থিতিটো উপেক্ষা কৰি উগ্ৰটোৱে সম্পূৰ্ণ শান্তকৈ বুজোৱাৰ দৰে ক'লে,
‘সেইটো নহ’ব আৰু। ঘূৰাইতো দিমেই, গতিকে আমি এপইচাও এৰি থৈ যাব নোৱাৰোঁ।
কাৰণ আমাৰ ওপৰতো মানুহ আছে।' সি এটা ফাঁকি দিছে, সি মানে পাৰিছে এতিয়াও
ক’ব— লগে লগে শান্তটোৱেও নিজৰ দায়িত্ব উলিয়াই লৈ বিপুলক ক’লে, “দিয়ক, একো
নহয়। আমি এসপ্তাহৰ পাছত আহিমেই নহয়।
বিপুলে আৰু একো নকৈ লিখি শেষ কৰিলে।
ল'ৰা দুটাই টকাখিনিৰ ফালে চালে। সিহঁতে অহাৰে পৰা টকাৰ দমটোলৈ এবাৰো
চোৱা সুকন্যাই দেখা নাছিল, তাইৰ বুকুখন ধমহকৈ মাৰিলে, তথাপি তাই নিজক বুজোৱাৰ
চেষ্টা কৰিলে— “অত সময় সিহঁতে টকালৈ নোচোৱাকৈ কেৱল কামত লাগি আছে!
সিহঁতে টকালৈ লোভ কৰি অহা নাই। সিহঁতে গভীৰ দায়িত্বত পৰিহে আহিছে। সাংগঠনিক
উদ্দেশ্য পূৰণৰ বাবেহে আহিছে। সিহঁতে বা কি কি অৱস্থা পাৰ কৰি যুঁজ দি আছে দেশৰ
কাৰণে! ক'ৰ পৰা অহা ল'ৰা বাৰু এইবোৰ? ঘৰ-দুৱাৰ, মাক-দেউতাক ক'ত আছে?...'
তাই ভাবি থাকোঁতেই বিপুলে কাগজখন উগ্ৰটোৰ হাতত তুলি দিলে। সি কাগজখন জাপি
জেপত ভৰাই থিয় হ’ল৷ টকাবোৰ বাণ্ডিলে বাণ্ডিলে মুঠা মাৰি তুলি পেণ্ট-চাৰ্টৰ যেনি-
তেনি ভৰালে৷ কেইটামান বাণ্ডিল শান্তটোৱে ভৰাই ল'বলৈ আগবঢ়াই দিলে। চাপৰি এটা
খহাই নোহোৱা হোৱা দৰে টেবুলখন শূন্য হৈ পৰিল। টকাখিনি ঘুৰি আহিব জানো?”
সুকন্যাই আকৌ ভাবিলে।
‘আমি গৈ থাকোঁ’, শান্তটোৱে ক'লে। সিহঁত দুৱাৰৰ ফালে গ'ল। এনেকুৱা লাগিছে
যেন সিহঁত চিনাকি আলহীহে, চাহ-জলপান খাই উঠি যাবলৈ ওলাইছে। ঘৰুৱা মানুহৰ
দৰে সুকন্যাই ক’লে, “আপোনালোকে সকলো চুঁচি-বাছি লৈ গ'ল৷ আমাৰ সকলো বস্তু
দোকানৰহে। বাকীত খোৱা। ইমান দিন দৰমহা নাই, চাউলৰ কেজি সাত টকা হ'ল,
কাইলৈ কি খাম?’
দুয়োটা ৰ'ল। উগ্ৰটোৱে জেপ এটা খচমচকৈ খুঁচৰিলে, ‘অঁহ। এইটো লওক।’হাতৰ
মুঠিত লাডু কৰি উলিওৱা নোট দুখন কুকুৰলৈ বিস্কুট দলিওৱাদি সি টেবুলৰ ফালে
দলিয়াই দিলে৷ এখন পঞ্চাছ টকীয়া, এখন এশ টকীয়া। নোট দুখন লদা বান্ধি আলাই-
আথানিকৈ পৰা দেখি বিপুলে ভিক্ষাৰীৰ দৰে টপাটপ বুটলি হাতৰ মুঠিত ল’লে।
দুৱাৰ খুলি সিহঁত বাৰাণ্ডালৈ ওলাল, পিছে পিছে বিপুল-সুকন্যাই আগবঢ়াবলৈ ওলাই
আহিছে। ‘আপোনালোক যাওক যাওক যাওক। দুৱাৰ মাৰক। একদম ভিতৰ সোমাওক,
নিষ্পত্তি বাহিৰলৈ নোলাব', উগ্ৰটোৱে নিৰ্দেশ দিলে, আৰু সিহঁত পদূলিৰ ফালে খৰখোজে
গুচি গ'ল। বিপুলহঁত লৰালৰিকৈ ভিতৰ সোমাই দুৱাৰখন মাৰি দিলে, মানুহবোৰ যে
আলহী নহয়, নিশাও যে বহুত হ'ল সিহঁতে পাহৰি গৈছিল, বাৰে বাৰে সেইটোকে মনলৈ
আহিবলৈ ধৰিলে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>71ljqbawq3t7728yyrvh4nwtf35hdt4</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৫৩</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74135</id>
    <revision>
      <id>204717</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:23:16Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;188 কুলাংগাৰ দৌৰি অহাদি সুকন্যাহঁত ভিতৰৰ কোঠাটো পালেহি। আলমাৰি-ট্ৰাংকৰ গোটেই কাপোৰবোৰ ছেদেলি-ভেদেলি হৈ মাটিত পৰি আছে, ল'ৰা দুটা নিঃপালি দি শুই আছে, কি ঘটি গ'ল সিহঁতে...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204717</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4849" sha1="7y8bcgwodfh1r6e8z21dnrmek33x2bg" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;188
কুলাংগাৰ
দৌৰি অহাদি সুকন্যাহঁত ভিতৰৰ কোঠাটো পালেহি। আলমাৰি-ট্ৰাংকৰ গোটেই
কাপোৰবোৰ ছেদেলি-ভেদেলি হৈ মাটিত পৰি আছে, ল'ৰা দুটা নিঃপালি দি শুই আছে,
কি ঘটি গ'ল সিহঁতে একো গমেই নাপালে। ‘এইবোৰ সুমাওক, এইবোৰ সুমাওক’,সুকন্যাই
ফুচফুচাই বিপুলক কৈয়েই লেম্পটো কমাই দিলে৷ ঢিমিকি-ঢামাক পোহৰত দুয়োটাই
কাপোৰবোৰ চপোৱাত লাগিল, লৰালৰিকৈ লাগক, কাপোৰবোৰ সুমুৱাই বিছনাত পৰোঁ।’
বিপুলৰ ভয়টো কমি গৈছিল, এতিয়াহে আকৌ তাৰ ভয় লাগি ভৰি দুখন কঁপিবলৈ
ধৰিলে৷ ‘এইটোত তলা লগাই থৈ গ'ল দেখিছেনে?' মিটশ্বেফ এটা দেখুৱাই সুকন্যাই
ক’লে। ‘এইটোৱো তলা মাৰি থৈছে', বিপুলে আন এটা দেখি ক’লে। ‘এইটো দেখোন
বাহিৰতে গহনা বক্সটো! মুকলিতে আছে। খালি একেবাৰে!”
‘টেবুলত নাই নে চাবি?'
‘নাই। আলমাৰিকেইটাত তলা মাৰি চাবিবোৰ লৈ গ'ল!’
বাহিৰলৈ শব্দ যোৱাৰ ভয়ত তলাকেইটা মৰিয়াই নুখুলিলে সিহঁতে। ‘এটা কাম
কৰকচোন, মিটখনৰ আগেৰে এই সৰু তলাটো পকাই চাওক, খোলে বা, শব্দ নকৰিব। ’
খটককৈ সৰু শব্দ এটা কৰি তলাটো ছিগি গ'ল। সুকন্যাই আলমাৰিটো খুলি চালে,
ভিতৰত থকা সৰু সৰু গহনা-কেছ দুটা তুলি তাই ক’লে, ‘এয়া, এই দুটাও খালী!” তাইৰ
মাত থোকাথুকি হ’ল। ‘সৱ নিলে!’ বিপুলৰো জিভা নুঘুৰা হৈ আহিল। দুয়োটাই ৰৈ
মিটশ্বেপটোলৈ চাই থাকিল। ‘বাদ দিয়ক, বাদ দিয়ক এতিয়া! কাপোৰ উঠাওক! যেনে-
তেনে য'ত পাৰি হেঁচি-ঠেলি ভৰাই থৈ দিওঁ লাগক।’
কাপোৰবোৰ ভৰাই দুয়োটা বিছনাত পৰি ঠৰঙা হৈ থাকিল কিছুপৰ। সুকন্যাই বাহিৰলৈ
গম লৈছে, এটা শব্দ নাই ক’তো, “ইমান সময় মানুহবোৰ থাকিল, আহিল, গ’ল, মাজত
সেয়া বাহিৰলৈও গ’ল, কিন্তু কুকুৰকেইটাই আজি এবাৰো মাত নিদিলে যে? ক’লৈ গ’ল
কুকুৰকেইটা? ”
“অকণমান সিফালে যাওকচোন', সুকন্যাই বিপুলৰ বিছনাৰ কাষলৈ আহি ফুচফুচাই
ক’লে। সি শব্দ নুঠাকৈ গাটো উঠাই তাই শুবলৈ ঠাই অকণ উলিয়াই দিলে। “সিহঁত আকৌ
আহিব বুলি ভাবিছেনে? দিবহি জানো ঘূৰাই?” তাই সুধিলে।
বিপুলে অলপ ভাবি ৰ'ল।
‘মই আশা দেখা নাই’, সুকন্যাই ক'লে।
“লিখাই লৈ গৈছে যেতিয়া দিয়েহি বা!' বিপুলে ক’লে।
‘সেইটোৱো ভাবিছোঁ মই। দিবহিও পাৰে। পইচাখিনি দিবহি পাৰে, গহনাখিনি নিদিয়ে।”
সুকন্যাই ক'লে।
‘গহনাখিনি ভিতৰলৈ অহাটোৱে জেপতে লুকুৱাই দিব, লগৰকেইটাকো নকয়।”
বিপুলে ক’লে। দুয়োটাই ভাবি ৰ'ল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>7y8bcgwodfh1r6e8z21dnrmek33x2bg</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৫৪</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74136</id>
    <revision>
      <id>204718</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:23:31Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু ১৪৫ “মই বাহিৰলৈ যাওঁতে দুটা মানুহ ধনীৰাম আৰু ফুলেশ্বৰৰ নিচিনা দেখিলোঁ। সিহঁত আলফাত আছে নেকি ম‍ই নাজানো নহয়।’ “কি! আপুনি সঁচাকৈ কৈছে...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204718</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4772" sha1="glvmrrojpq301hgtl4tmon8u31cr23w" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
১৪৫
“মই বাহিৰলৈ যাওঁতে দুটা মানুহ ধনীৰাম আৰু ফুলেশ্বৰৰ নিচিনা দেখিলোঁ। সিহঁত
আলফাত আছে নেকি ম‍ই নাজানো নহয়।’
“কি! আপুনি সঁচাকৈ কৈছে নে! ”
“আৰে মই কিমান দিনৰ লগ পাই থকা মানুহকেইটা ধৰিব নোৱাৰিম নেকি?'
কথাবোৰ অধিক জটিল হ'ব নিচিনা লাগিল সুকন্যাৰ। গোটেই গাঁৱৰ মানুহ অহা
নাইতো? “ভিতৰলৈ অহাকেইটাক আপুনি ক'ৰবাত দেখিছিল নেকি? কমলাবাৰীলৈ
যাওঁতেও বাটে-পথে কেতিয়াবা দেখা মনত পৰিছেনে?”
‘অহঁক। এইকেইটাক ক’তো দেখা নাই! নোযোৱা চাপৰি কেইবাটাও আছেতো,
বহুত ল'ৰা সোমাই আছেনহয় সেইবোৰ চাপৰিতো!”
‘আপোনাক ম‍ই পইচাখিনি আজিয়েই দি আহিবলৈ কৈছিলোঁ নহয়। সিহঁতে আজি
সোনকালে কিয় স্কুল ছুটী দিলে? সোনকালে ছুটী দিবলৈ আজিতো একো নাছিল। আপুনি
অহাটো দেখা পাই সিহঁত দেৰিলৈকে আজি থাকিবহে লাগিছিল। পইচা দিয়েগৈ বুলিয়েই
ছুটী দি দিছে!'
তাই ভাবিলে, আলফাত সঁচাকৈ জিলাৰ সেনা-প্ৰধান হিচাপে কোনোবা থাকে নে?
থাকিলেও সিহঁতেনো বিপুলৰ নিচিনা শিক্ষক এটাক চিনি পাব নে? টকা নিবলৈ ইয়ালৈ
আহিব নে? এসপ্তাহতে যদি ঘূৰাই দিব পাৰে, নিছে কিয়? বহু সময় নীৰৱে ভাবি ভাবি
সুকন্যাইক’লে, ‘এইটো ডকাইতিয়েই কৰিছে গম পাই নে!’এন্ধাৰত সিহঁতে একো নেদেখা
হৈ থকাৰ সমানকৈয়ে গোটেইখন শূন্য হৈ পৰা দৰে লাগিল।
‘সিহঁতে কাপোৰবোৰৰ মাজত ইমানকৈ কি বিচাৰিলে নো!' বিপুলে ক'লে।
কাপোৰবোৰৰ মাজত পইচা বিচৰাটোকে সুকন্যাই ইমান পৰে ধাৰণা কৰি আছিল,
এতিয়াহে তাই বিচাৰ কৰিলে— এইটোতো সন্দেহ কৰিবলগীয়া কথা! তাই ক’লে, “অঁ
হয়তো! গোটেই কাপোৰবোৰ পেলাই সিহঁতে কি বিচাৰিলে?’
‘মই ভাবি অন্ত কৰিব পৰা নাই।' বিপুলে ক'লে।
“সিহঁতে বন্দুক বিচাৰিছিল জানেনে! বন্দুকেই হয়! ৰাজীৱহঁতে বন্দুকৰ কথা এনেই
ইমানকৈ উলিওৱা নাছিল! এইটো এটা ডাঙৰ ষড়যন্ত্ৰ, পইচা এটকাও ঘুৰি নাহে চাব!”
‘অহাৰ সম্পৰ্কে বাৰে বাৰে কৈছে যেতিয়া কিবা অলপ ঘূৰাইহি বা?’
“আহিব পাৰে। অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰৰ সাহসতে আহিব পাৰে। কিন্তু একো ঘূৰাই নিদিয়ে।’
বাহিৰত চৰায়ে ৰাতিটো শেষ হোৱাৰ প্ৰথমটো জাননী দিলে। ‘বাহিৰখন কি কৰি
থৈ গৈছে চাব লাগিছিল', বিপুলে ক'লে। দুয়োটা বিছনাৰ পৰা নামিল। বিপুলে টৰ্চটো
হাতত ল'লে। ‘মিটখনো লৈ লওক।' সুকন্যাই ক'লে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>glvmrrojpq301hgtl4tmon8u31cr23w</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৫৫</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74137</id>
    <revision>
      <id>204719</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:23:45Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১৪৬ কুলাংগাৰ আগফালৰ দুৱাৰখন বিপুলে খুলিলে, পিছে পিছে সুকন্যা। বাহিৰৰ সেমেকা বায়ুখিনিয়ে মৰা মানুহৰ স্পৰ্শৰ দৰে সিহঁতৰ গা কিচকিচাই তুলিলে। ক্ষন্তেক পাছত গধূলি...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204719</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4897" sha1="58eyrjm5e7e6rlz7euxfsywuh1adbxo" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১৪৬
কুলাংগাৰ
আগফালৰ দুৱাৰখন বিপুলে খুলিলে, পিছে পিছে সুকন্যা। বাহিৰৰ সেমেকা
বায়ুখিনিয়ে মৰা মানুহৰ স্পৰ্শৰ দৰে সিহঁতৰ গা কিচকিচাই তুলিলে। ক্ষন্তেক পাছত গধূলি
হ'ব ধৰা দৰে বাহিৰখনলৈ সিহঁতৰ ভয় লাগিল। দূৰলৈকে শূন্য, টৰ্চ নামাৰিলেও দেখা
গৈছে, কুকুৰকেইটা এতিয়াও নাই। ‘কোনো নাই। মই চাৰিওফালে চাই আহোঁ ৰ'বা, ক’ৰবাত
কিবা কৰিছে নেকি।' বিপুলে পিৰালিৰ কাষবোৰ টৰ্চ মাৰি চাই গ'ল।
আগফালে বাৰাণ্ডাত সুকন্যা-বিপুলে কথা পাতি থকা শুনি বাবাই সাৰ পালে।
ভিতৰখন আন্ধাৰ, ভালকৈ নেদেখি। এয়া ৰাতিপুৱা নে গধূলি— সি মনত পেলাবলৈ
চেষ্টা কৰিলে— ৰাতিপুৱাই হয়! ‘মাহঁত ইমান ৰাতিপুৱাই কিয় উঠিল?’সি মূৰটো দাঙি
শুনিবলৈ চেষ্টা কৰিলে। সি ধৰিব পাৰিলে, সুকন্যাহঁতে একেখন বেঞ্চতে বহি আছে,
‘বেলেগ মানুহ নাই। অকল মাহঁতে কিয় কথা পাতি আছে?' মাক-দেউতাকহালে ইমান
ধুনীয়াকৈ কথা পতা সি কোনো দিন দেখা মনতেই নাই, ইমান মিলা-প্ৰীতিৰে সিহঁতে
একেলগে বহি থকিব পৰাটো সি কল্পনা কৰিবও পৰা নাছিল। সি অতি আচৰিত হ'ল।
বিপুলে কৈছে, ‘পাকঘৰৰ পিৰালিটোত ঢেৰ খোজ! তললৈ বহি গৈছে! দহ-বাৰ্টামান
মানুহ৷ নহ'লে ইমান নহয়!’সুকন্যাই কৈছে, “আপুনি ভালকৈ চালে?' বিপুলে কৈছে, “ম‍ই
দুই-তিনিবাৰ টৰ্চ মাৰি ৰৈ চাইছোঁ।”
‘সেইকেইটা চাওকচোন। আহিছে!'
“কি?”
‘সৌকেইটা!’ পদুলিয়েদি সোমাই অহা কুকুৰ তিনিটালৈ সুকন্যাই দেখুৱালে।
দুটা কুকুৰে পিৰালিত মূৰ পেলাই বহিল, যেন একো দায়িত্ব পালন কৰিব নোৱাৰি
‘অপৰাধ বিনাশন’ গাব খুজিছে। এলেং-এথেংকৈ এটা টিউবেলৰ তললৈ গ'ল।
“কলমটিয়াই আহিছে দেখিছেনে? ইহঁতক ক'ৰবাত মুখ-চুখ বান্ধি থৈ দিছিল।'
‘নিচা খুৱাই দিব পাৰে।
কুকুৰ দুটা শুই পৰিল। “সিফালে যোৱাটোৱো শুলে চাগে? এতিয়াও এটায়ো ভুক
কৰা নাই দেখিছেনে? নিচাই খুৱাইছে! গধূলিৰ পৰাই সিহঁত লাগি আছিল মানে কামত।’
‘হয় হয় হয়। মোৰ মনত পৰিছে! ইহঁতকেইটা গধুলিৰ পৰাই নাছিল নহয়!’
সুকন্যাই অলপ ভাবি ক’লে, ‘আপুনি ক’তো একো নুলিয়াব দেই। কাৰোৱে আগত
নুলিয়াব। কোনোবাই সুধিলে ক'ব, দৰমহা নহ'ল। আজি স্কুলতো সেইটোৱেই ক'ব লাগিব।
ক’ব যে আকৌ কমলাবাৰীলৈ যাম। উলিয়ালে বা কি দিগদাৰ হয়!”
‘নুলিয়াওঁ নুলিয়াওঁ। বেংকত যি আছে লৈ আনিব লাগিব। এইফালে ঘূৰি
কমলাবাৰীলৈ যোৱাৰ কথা কৈ বহঁতপুৰত থাকি দিম।’&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>58eyrjm5e7e6rlz7euxfsywuh1adbxo</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৫৬</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74138</id>
    <revision>
      <id>204720</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:23:59Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু “সেইটোৱেই কৰিব লাগিব। কিজানি সঁচাকৈ এসপ্তাহৰ পাছত আহি যায়!” ‘বাহিৰত মতাটো আৰু ভিতৰত এই এটা— ইমান ৰাফ। ক্ষীণটো ভাল। “ভালটো থকা বাবেই...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204720</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4550" sha1="j9iseq0budj1kamkm04851s6dejp7x0" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীলুত উদ্ভূত বীজাণু
“সেইটোৱেই কৰিব লাগিব। কিজানি সঁচাকৈ এসপ্তাহৰ পাছত আহি যায়!”
‘বাহিৰত মতাটো আৰু ভিতৰত এই এটা— ইমান ৰাফ। ক্ষীণটো ভাল।
“ভালটো থকা বাবেই আহিব যেন লাগিছে। সিহঁতেতো আলোচনা কৰিব!' সুকন্যাই
আকৌ সন্দেহ মাৰিবলৈ সুধিলে, 'লগত ইহঁতকেইটা অহাটো আপুনি সঁচাকৈ দেখিছিল নে?”
“কিয় ম‍ই চিনি নাপাম বাৰু? হয়, সিহঁতেই হয়।'
‘টকা আধাটো দিলেও! আধা দিলেহিও বহুত! আমাৰ ইহঁতকেইটা বন্দুক নিয়াৰ
চিন্তাতহে আহিছে। টকাৰ কি আকাল সিহঁতৰ!
বাবাই একো বুজিব পৰা নাই, ‘কিহৰ কথা পাতিছে? কাৰ কথা এইবোৰ? ইমান
মিলা-প্ৰীতিৰে আছে, ৰাতি ক'ৰবাত ফুৰি আহিল নেকি? আজি ঘৰত কিবা সকাম পাতিব
নেকি? কিবা সকাম পাতিলেওতো আগতে ইমান মিল হৈ নাথাকে! ইমান ভালকৈ কিয়
পাতি আছে?' সি বিছনাত পৰি থাকিবলৈ অশান্তি পাইছে, বাহিৰৰ পোহৰ উজ্জ্বলকৈ
দেখাৰ ক্ষণ গণিলে সি।
কিন্তু সি বেছিপৰ ৰৈ থাকিব নোৱাৰিলে, বিছনাৰ পৰা নামি আহিল৷ আগফালে
যাবলৈ সংকোচ কৰি সি টিউবেলৰ ওচৰ পালেহি। মুখ ধুবলৈ টিউবেলটো মাৰিলে, কিন্তু
আগফালে কাণ থিয় কৰি ৰাখিলে।
‘পাতি থকা কিবা শুনিছে সি! সদায় ৰাতিপুৱা দেৰিকৈ উঠে, উঠিবলৈ ক'লেহে
উঠে সদায়, আজি নিজেই উঠিল দেখিলেনে? কিবা বুজি পাইছে চাগে!' সুকন্যাই ক'লে।
‘যোৱা তুমি কামত লাগা, গা ধোৱা।’
“অঁ যাওঁ। আৰু একো নুলিয়াব, ঘৰতো নাপাতো। আপুনি বাৰীত লাগক।’
সিহঁত ভাগে ভাগে উঠি যোৱা বাবাই গম পালে।
মুখ ধুই আহি সি দূৰত ৰৈ সুকন্যা আৰু বিপুলৰ মুখলৈ গম নোপোৱাকৈ অলপ
সময় চালে৷ সিহঁতৰ কথাবোৰ শুনি সি যেনেকুৱা ধৰণৰ কৌতূহল অনুভৱ কৰিছিল,
যেনেকুৱা মিলা-প্ৰীতিৰ উমান পাই আচৰিত হৈছিল, মুখ দুখনত তেনেকুৱা আনন্দৰ চিন
অকণো নাই, দুয়োখন মুখ চিন্তাৰে ভৰি আছে, চকুকেইটা বেজাৰত একদম মৰি আছে,
কাজিয়াৰ সময়ত বা এনেয়ো সদায় সি দেখি থকা দৰে খঙৰ চিন-মোকাম নাই। সি
কিতাপ-বহী উলিয়াই নি বাৰাণ্ডাত বহিল। ফলিত কিবা লিখা ভংগীৰে ৰৈ সি বিপুল
সুকন্যালৈ মন কৰি থাকিল।
সি আৰু ৰ'ব নোৱাৰিলে, সুকন্যাৰ ওচৰলৈ আহিল, “মা আপোনালোকে কি পাতি
আছিল নো?”
‘এনেই কথা পাতি আছিলোঁ।’
‘ৰাতি কিবা সপোন দেখিছিল ন? বেয়া সপোন নেকি?”&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>j9iseq0budj1kamkm04851s6dejp7x0</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৫৭</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74139</id>
    <revision>
      <id>204721</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:24:13Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১৪৮ ‘অঁ সপোন দেখিছিলোঁ। নহয় বেয়া।’ কুলাংগাৰ তাৰ চিন্তাটো দেখি সুকন্যা আচৰিত হ’ল— “সি কি সন্দেহ কৰিছে?' তাই তাৰ মুখলৈ চাব নোৱাৰিলে, তলমুৰ কৰি উত্তৰ দি আছে। উত্তৰক...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204721</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4495" sha1="t94z7de3kgg0bho8otk469239y8gg8h" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১৪৮
‘অঁ সপোন দেখিছিলোঁ। নহয় বেয়া।’
কুলাংগাৰ
তাৰ চিন্তাটো দেখি সুকন্যা আচৰিত হ’ল— “সি কি সন্দেহ কৰিছে?' তাই তাৰ
মুখলৈ চাব নোৱাৰিলে, তলমুৰ কৰি উত্তৰ দি আছে। উত্তৰকেইটা পাই বাবাই কিছু শান্তি
পালে, কিন্তু সম্পূৰ্ণ বিশ্বাস নহ'ল, আনকালে হোৱা হ'লে কিজানি সুকন্যাই চকু টেলেকা
কৰি ভেকাহি মাৰিহে পঠিয়ালেহেঁতেন। সি আকৌ বেঞ্চখনলৈ ঘুৰি আহিল।
সুকন্যাই ঠাই সাৰি বাচন-বৰ্তন, গা-পা ধুই আজৰি হৈ ভিতৰ সোমাওঁতেই ফুলেশ্বৰে
মাত লগালেহি, ‘দাদা, দৰকাৰ এটা আছিল মোৰ, আহিবচোন।' বাৰীত কাম কৰি থকা
বিপুলক উদ্দেশ্যি সি চোতালৰ পৰা ক’লে।
“গৈছোঁ। অকণমান বহাচোন।’
কিন্তু বিপুল নাহিল, সি আহিব খোজা নাই। ফুলেশ্বৰক দেখি সি কথাবোৰ মনত
পেলাবও নোৱৰা হৈ পৰিল। ইটোত হাত দিছে, সিটোত হাত দিছে, কি কাম কৰি আছে সি
নিজে গম নাপালে।
সুকন্যাই মূৰটো আঁচুৰিবলৈ ধৰিলে। ফণীৰ শব্দতে কেঁচুৱাটোৱে সাৰ পাব যেন
সংকোচেৰে তাই টিপি-টাপি আঁচুৰি ফুলেশ্বৰৰ ফালে কাণ থিয় কৰি ৰাখিলে। সি বাবাৰ
লগত কথা পাতি আছে। কি পঢ়িছা, কি লিখিছা সুধিছে সি পঢ়াৰ বিষয়ে সি
জীৱনত কাকো তেনেকৈ সুধি পোৱা নাছিল চাগে। সি বাবাৰ সৈতে পাতি থকা শুনি
সুকন্যাৰ ভয় আৰু অশান্তি বেছিকৈহে লাগিছে। তাইৰ সপোন সপোনো লাগিছে, সি
সঁচাকৈ এই ৰাতিপুৱাই আহিবনে?
“দাদা আহক। মোৰ ডাঙৰ দৰকাৰ এটা হ'ল, ইমান ৰাতিপুৱাই সেইবাবে ওলালোঁহি।'
ফুলেশ্বৰে আকৌ বিপুলক মাতিলে।
সুকন্যাই বুজি পাইছে, দৰকাৰ একো নাই। কিন্তু সি কি দৰকাৰৰ কথা বা কয়? পুৱাই
মানুহটো আহিছে, ওচৰলৈ নগ'লেও বেয়া হ'ব। বিপুল নাহিবই নেকি – তাই ভিতৰতে
থাকি গম লোৱাৰ চেষ্টা কৰিলে।
আহিল বিপুল। টুল এখনত বহিল। সুকন্যাই কৈ থোৱা মতে সি মুখখন একদম
সহজ কৰি ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰিছে। ফুলেশ্বৰে তাৰ মুখলৈ চাই বুজিব পাৰিছে, চিন্তাই তাৰ
মনটো আন ফালে কাঢ়ি নি আছে। ‘দাদা, মোক অলপ পইচা লগা হ'ল। কেইটকামান
ধাৰে বিচাৰি আহিছোঁ। একদম লাগেই মানে '
‘ফুলেশ্বৰে পইচা বিচাৰি আহিছে? তাকো এই ৰাতিপুৱাই? তাৰ পইচাৰ কি অভাৱ?
হয়, ইহঁতেই ডকাইত হয়। এখেতে ঠিকেই দেখিছিল।' সুকন্যাৰ তিলমানো আৰু সন্দেহ&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>t94z7de3kgg0bho8otk469239y8gg8h</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৫৮</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74140</id>
    <revision>
      <id>204722</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:24:32Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীৰলুত উদ্ভূত বীজাণু 189 নৰ'ল। ভিতৰতে তাই মনত গৰজি উঠিল, দুখ আৰু হতাশায়ো তাইক ঘেৰি ধৰিলে, নিশাটো নোশোৱা বাবে চকু দুটাত পানী লাগি পুৰিবলৈও ধৰিছে। “দৰমহা নহ’ল...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204722</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4780" sha1="ate4hw441n6zo72lpnv09okukxpsr6i" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীৰলুত উদ্ভূত বীজাণু
189
নৰ'ল। ভিতৰতে তাই মনত গৰজি উঠিল, দুখ আৰু হতাশায়ো তাইক ঘেৰি ধৰিলে,
নিশাটো নোশোৱা বাবে চকু দুটাত পানী লাগি পুৰিবলৈও ধৰিছে।
“দৰমহা নহ’ল নহয়। তোমাক দিব নোৱাৰিম।' বিপুলে ক’লে।
‘এহ। কেলেই দৰমহা নহ'ল আকৌ! হোৱাটো কালি গম পাইছোঁতো।’
‘নহ'ল। বিল পাছ কৰিব নোৱাৰিলোঁ৷’
“দাদা, আপুনি এনেই কৈছে! দিব লাগিব। মই একদম দিগদাৰত পৰিহে আহিছোঁ।’
“বিলেই পাছ নহ’ল। তুমি ভিতৰত সোমাই চাব পাৰা। নয়া পইচা এটা নাই। '
মিনেছৰৰ মানুহজনী চোতালেদি সোমাই আহিল, ‘আই ভিতৰতে আছেনে?’জানেই
ভিতৰতে আছে— মাথোঁ এনেই মাতষাৰ দি তেওঁ বিপুলহঁতৰ উত্তৰলৈ নৰৈ ভিতৰ
পালেহি। ‘আই,চাহপাত কেইটামান দিয়কচোন। চাহ কৰিবলৈ লৈহে দেখিলোঁ নোজোৰে
এবাৰলৈ’, বাহিৰৰ কোঠাটোত ৰৈ তেওঁ সুকন্যাক ক'লে। এনেকৈ বস্তু বিচাৰি তেওঁ
কেতিয়াবা আহেই। তথাপি তেওঁৰ মাতটো শুনি গোটেইবোৰ জড়িত নেকি সন্দেহটো
সুকন্যাৰ বাঢ়ি গ'ল।
চাহপাত এমুঠি সুকন্যাই বাতি এটাত আনি দিলেহি, তাই মুখেৰে মাত দিব নোৱাৰিলে,
মানুহজনীয়ে একো ক'বলৈ সুযোগ নাপালে। বাৰাণ্ডাত বিপুলহঁতো চুপ-চাপ বহি আছে,
বিপুলক দুখৰ মূৰ্তি এটাৰ দৰে লাগিছে।
বিমূঢ় হৈ ফুলেশ্বৰ উঠিল। ‘দাদা, ম‍ই যাওঁ।’
সি এইধৰণে ৰাতিপুৱা অহাৰ কথা নাছিল, পুৱা বেলা কোনো এটাও অহাৰ কথা
নাছিল, কেনেবাকৈ খবৰটো বাহিৰ ওলালেও সিহঁতে একো গম নোপোৱা নিচিনাকৈ
থকাটোহে ঠিক কৰিছিল৷ কিন্তু তাৰ টোপনি নাহিল, হয়তো বাকীকেইটাৰো নাই অহা,
কিন্তু সিহঁতক লগ কৰিবলৈ যাবলৈ তাৰ মনে বাধা দিলে। বিপুলহঁত কেনেদৰে আছে
জানিবলৈ আৰু কথাটো বিপুলহঁতৰ মুখেৰে প্ৰথমে কেনেকৈ ওলায় চাবলৈ তাৰ মন
লকলকাই উঠিল। সেইবাবেই সি পইচা বিচৰা বুদ্ধিটো অকলে সাজি গুচি আহিল।
উঠি গৈ ফুলেশ্বৰৰ ঘৰলৈ যাবলৈ নোৱাৰিলে। আধা বাটৰ পৰা সি আকৌ আহিল।
সি আকৌ মাতিলে, ‘দাদা, আহকচোন।’
সি আকৌ পইচাকে বিচাৰিলে। ‘তোমাক কৈছোঁ নহয়,নাই।' বিপুলে টানকৈ কোৱা
ভংগীত ক'লে, কিন্তু মাতটোত জোৰ শূন্য, টানকৈ কোৱা যেন ফুলেশ্বৰৰ ধাৰণালৈকে
নাহিল। সি ক’লে, ‘আপুনি ইমান দুখ মনে আছে! কিবা হ'ল নেকি কওকচোন।'
বিপুল নিমাতে বহি থাকিল। কাষতে বাবাই কিতাপলৈ চকু দি গোটেই পৰিৱেশটো
গম লৈ আছে। মিনেছৰৰ মানুহজনী কোবাকুবিকৈ আকৌ আহিল।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>ate4hw441n6zo72lpnv09okukxpsr6i</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৫৯</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74141</id>
    <revision>
      <id>204723</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:24:50Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;১৫০ কুলাংগাৰ মানুহজনী বাহিৰৰ কোঠাটোলৈ সোমাই গৈ মাতিলে, ‘অ’আই।’ সুকন্যা ওলাই আহিল। ‘আই, আপোনালোকৰ কিবা হৈছে নেকি?' সুকন্যাৰ মুখখন যিমান মৰা, তেৱোঁ সিমান কোমলকৈ আগ্...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204723</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="4900" sha1="bw04k7ib4f0fi8lu47vr14qjp8mt2bd" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;১৫০
কুলাংগাৰ
মানুহজনী বাহিৰৰ কোঠাটোলৈ সোমাই গৈ মাতিলে, ‘অ’আই।’
সুকন্যা ওলাই আহিল।
‘আই, আপোনালোকৰ কিবা হৈছে নেকি?' সুকন্যাৰ মুখখন যিমান মৰা, তেৱোঁ
সিমান কোমলকৈ আগ্ৰহেৰে সুধিলে, ‘ফুলেশ্বৰে বাটতে অহা-যোৱা কৰি কৰি ইয়ালৈ
দুবাৰ আহিছে! চাহপাত বাতি দিওঁতেও আপুনি এবাৰো মাত নিদিলে মোক, একদম
মনটো মৰি থকা দেখিছোঁ, দাদাৰো মনটো সম্পূৰ্ণ মৰা। কি হৈছেনো? ম‍ই সেইকাৰণে
চাহ দিয়েই দৌৰি আহিলোঁ। ঘৰত থাকিব পৰা নাই, এইফালেই মই গম লৈ আছোঁ।
কওকচোন আই।’
‘একো হোৱা নাই অ’!’সুকন্যাই ক'লে। তেওঁৰ বিশ্বাস নহ'ল।
ভিতৰত কি পাতিছে বাহিৰলৈ স্পষ্টকৈ যোৱা নাই। বাবা উঠি আহি সুকন্যাৰ কাষত
ৰ'লহি।
ফুলেশ্বৰে বিপুলক ক’লে, ‘দাদা, কিবা হৈছে যদি কওক। আপুনি দুখ মনে নাথাকিব।'
ফুলেশ্বৰৰ কথাষাৰ বাৰে বাৰে শুনি বিপুলৰ চকুপানী বৈ আহিল, সি ধৰি ৰাখিব নোৱাৰিলে,
কন্দা শব্দ এটা তাৰ ডিঙিৰ পৰা ঘৌউক কৈ ওলাল। আৰু অধিক শব্দ বাহিৰ নোলাবলৈ
সি ওঁঠ দুখন টেপা খুৱাই ধৰিলে, সৰ্বশৰীৰ কঁপি উঠিল। ‘দাদা, নাকান্দিব আপুনি। কি
হৈছে কওকচোন।' ভিতৰত সুকন্যায়ো ফেঁকুৰিবলৈ ধৰিলে। সুকন্যাই কন্দা দেখি বাবাৰ
চকু দুটা পানীৰে ভৰি পৰিল, পানী সৰি নপৰিবলৈ সি যিমান পাৰে বল দি থাকিল। “আই,
কি হ'ল নো অ’? নাকান্দিবচোন!' মানুহজনীয়ে একো নাজানে, তেওঁৰ মাতত সুকন্যাই
বুজিলে। তেওঁ এইখন ঘৰত এনেকুৱা পৰিস্থিতি কেতিয়াও দেখা নাই, তেৱোঁ কান্দো
কান্দো হৈছে, ‘আই অ', অ’আই।’
‘একো বাকী নাই, নিলে!’ সুকন্যাই ফেঁকুৰি ফেঁকুৰি ক'লে। ৰূপবোৰ দেখি বুজি
পাবই মানুহে, আৰু লুকুৱাই লাভ নাই, সুকন্যাই মানুহজনীক কৈ দিলে। মানুহজনীয়ে
লগে লগে ধৰিব নোৱাৰি মুখ মেলি চাই থাকিল। ‘আপোনালোকৰ ঘৰত ৰাতি ডকাইত
সোমাল নেকি?' সুকন্যাই মূৰ দুপিয়ালে। মানুহজনীও ভয়ত কঁপিবলৈ ধৰিলে।
ভয় খাই থাকিলে নহ'ব, কিবা এটা সান্ত্বনা দিব লাগিব, মানুহজনীয়ে ক’লে, ‘আই,
চিন্তা নকৰিব। নিয়াটো নিলে। এইবোৰ কৰি কোনো শান্তিত থাকিব নোৱাৰে। সিহঁতক
ঈশ্বৰে দেখিব। সেইকাৰণে আপুনি কন্দা-কটা নকৰিব। মইনো কি ক'ম আৰু, অ' আই!
কেনেকৈ কি হ’ল কওকচোন। আপুনি নাকান্দিবচোন।'
সুকন্যাই অকণমান ক’লে। মানুহজনীয়ে তাইক আৰু অলপ বুজাই থৈ যাবলৈ
ওলাই আহিল, ফুলেশ্বৰক ক’লে, ‘দাদাহঁতৰ ঘৰত ৰাতি ডকাইতি হ'ল। সৱ নিলে। টকা-
গহণা একো বাকী নাই।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>bw04k7ib4f0fi8lu47vr14qjp8mt2bd</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>পৃষ্ঠা:কুলাংগাৰ.pdf/১৬০</title>
    <ns>104</ns>
    <id>74142</id>
    <revision>
      <id>204724</id>
      <timestamp>2025-06-29T07:25:07Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Himashree Borah</username>
        <id>3591</id>
      </contributor>
      <comment>/* মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হোৱা নাই */ &quot;বিপ্লৱৰ সীৰলুত উদ্ভূত বীজাণু ১৫১ “কি!’ভিতৰৰ কথাবোৰ ফুলেশ্বৰৰ কাণত পৰিছিলেই, তথাপি সি সাংঘাতিক আচৰিত হোৱা নিচিনা কৰিলে। মানুহজনী গ'লগৈ। ফুলেশ্বৰ ভিতৰলৈ সোমাই আহি...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204724</origin>
      <model>proofread-page</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="5269" sha1="l0121s9htxo3vyjzarsb9m8w6y5kqbi" xml:space="preserve">&lt;noinclude&gt;&lt;pagequality level=&quot;1&quot; user=&quot;Himashree Borah&quot; /&gt;&lt;/noinclude&gt;বিপ্লৱৰ সীৰলুত উদ্ভূত বীজাণু
১৫১
“কি!’ভিতৰৰ কথাবোৰ ফুলেশ্বৰৰ কাণত পৰিছিলেই, তথাপি সি সাংঘাতিক আচৰিত
হোৱা নিচিনা কৰিলে। মানুহজনী গ'লগৈ। ফুলেশ্বৰ ভিতৰলৈ সোমাই আহিল। সুকন্যাই
কান্দি থিয়ৈ থিয়ৈ ৰৈ আছে। ‘নবৌ, নাকান্দিব নাকান্দিব। আহকচোন আহক, বাহিৰলৈ
আহক', সি তাইক বাহিৰলৈ মাতি আনিলে। “দাদা, গোটেই ঘটনাটো কওকচোন। কি
হ’ল?' সি আকৌ সুকন্যাক ক’লে, ‘নবৌ নাকান্দিব, হোৱাটো হৈ গ'ল,নাকান্দিব।'
ফুলেশ্বৰ বহিল। বিপুলে ঘটনাটো ক’লে।
“এইবোৰ সিহঁতৰ মিছা কথা, পইচা ঘূৰাই নিদিয়েহি। আপোনালোকে পইচালৈ আশা
কৰি নাথাকিব। যেনেকৈ পাৰে অলপদিন চলক। আপোনালোকে পেপাৰলৈ বাতৰি এটা
দিয়ক। এনেকুৱা ঘটনা পেপাৰত দিবই লাগে। আপোনালোকে সোনকালে বাতৰি এটা
দিয়ক। বেলেগ কৰিবলগীয়া কাম নাই। পইচা দিবহি, সেইটো আশা কৰি লাভ নাই।'
ফুলেশ্বৰে ক'লে। মিনেছৰ কোবাকুবিকৈ সোমাই আহি বহিল। ফুলেশ্বৰে তেওঁৰ মুখলৈ
চালে, “মই কৈছোঁ, চিন্তা কৰি থাকি লাভ নহয়, যোৱাটো গ'ল। পেপাৰলৈ বাতৰি এটা
দিয়ক। এতিয়া সেইটোকে কৰিব পাৰি আৰু। মই এইটো নকওঁ যে বাতৰি এটা দিলে
কিবা লাভ হ'ব। তথাপি দিব লাগে আৰু।’
বাবা স্কুললৈ ওলাবলৈ লওঁতে সুকন্যাই ক’লে, ‘আজি তই যাব নালাগে। ঘৰতে
পঢ়।' সি একো নকৈ কিতাপ-বহী লৈ বাৰাণ্ডাৰ বেঞ্চখনত বহিল।
স্কুল আৰম্ভ হোৱাৰ অলপ পাছতে সি পদুলিত বিপুলহঁতক দেখা পালে। সি ভিতৰলৈ
গ’ল, ‘অ’মা, বাবাৰ স্কুলৰ ছাৰহঁত আহিছে।’
—ভাইটিক তই লৈ থাকচোন।' তাই কোঁচৰ ল'ৰাটোক বাবালৈ আগবঢ়াই দিলে।
বাবাই তাক লৈ বাহিৰলৈ ওলাই আহিল।
মানুহকেইটা এনেকৈ ঘৰলৈ অহাৰ কথা সুকন্যাহঁতে আশা কৰা নাছিল, তাইৰ মনত
সিহঁতলৈ সন্দেহটো আঁতৰি গ'ল— কিজানি বিপুলে ভুলকৈ দেখিছিল। আটাইকেইটা
আহি বাহিৰৰ কোঠাটোত বহিল। কোঁচত কেঁচুৱাটো লৈ বাবাও থিয় হৈ ৰ'ল, কোনেও
সিহঁতহাললৈ মন দিয়া যেন লগা নাই। সুকন্যাই মানুহকেইটাক ওচৰত দেখিয়েই থিৰেৰে
থাকিব নোৱাৰিলে,তাইকান্দিবলৈ ধৰিলে। বিপুলেও কান্দি কান্দি ক’বলৈ ধৰিলে, ‘এইখিনিতে,
এইখন চকীতে মই বহিছোঁ। মোৰ কান্ধত যেতিয়াই বন্দুকটো দি ক'লে, ম‍ই আৰু একো
কৰিব নোৱৰা হ'লোঁ। একো গম নাপাওঁ, সেই মুহূৰ্তত কি চলি আছে ম‍ই গম নাপাওঁ।’
“আপুনি আৰু নাকান্দিব। ধৈৰ্য ধৰকচোন। ধৈৰ্য ধৰক।' এজনে বিপুলৰ ওচৰলৈ
উঠি গৈ বাহুত ধৰি ক'লে।
বিপুল-সুকন্যা দুয়োটাই কন্দা দেখি বাবাই চকুপানী লুকুৱাবলৈ পিছফালৰ দুৱাৰখনেদি
বাহিৰলৈ ওলাল। সিও লুকুৱাই ৰাখিব নোৱাৰিলে, চিঞৰি চিঞৰি কান্দিবলৈ ধৰিলে।&lt;noinclude&gt;&lt;/noinclude&gt;</text>
      <sha1>l0121s9htxo3vyjzarsb9m8w6y5kqbi</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>সূচী:আদি চৰিত.pdf</title>
    <ns>106</ns>
    <id>74143</id>
    <revision>
      <id>204729</id>
      <timestamp>2025-06-29T08:52:23Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <comment>&quot;&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204729</origin>
      <model>proofread-index</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="71" sha1="jcxhp0ohwqo7rqyu3hslj0szsma13qx" xml:space="preserve">{{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template
|Type=book
|Title=আদি চৰিত
|Language=as
|Volume=
|Author=Madhabdev
|Co-author1=
|Co-author2=
|Co-author3=
|Translator=
|Co-translator1=
|Co-translator2=
|Editor=
|Co-editor1=
|Co-editor2=
|Illustrator=
|Publisher=
|Address=
|Year=1910
|Key=
|ISBN=
|DLI=
|IA=
|NLI=
|Source=pdf
|Image=1
|Progress=OCR
|Pages=&lt;pagelist /&gt;
|Volumes=
|Remarks=
|Notes={{GLAMNTF}}
|Width=
|Css=
|Header=
|Footer=
}}</text>
      <sha1>jcxhp0ohwqo7rqyu3hslj0szsma13qx</sha1>
    </revision>
    <revision>
      <id>204730</id>
      <parentid>204729</parentid>
      <timestamp>2025-06-29T09:05:04Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>JyotiPN</username>
        <id>1603</id>
      </contributor>
      <origin>204730</origin>
      <model>proofread-index</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="161" sha1="8hbm6gcaboiuffxswlpy2u1s399ufaz" xml:space="preserve">{{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template
|Type=book
|Title=আদি চৰিত
|Language=as
|Volume=
|Author=মাধৱদেৱ
|Co-author1=
|Co-author2=
|Co-author3=
|Translator=
|Co-translator1=
|Co-translator2=
|Editor=
|Co-editor1=
|Co-editor2=
|Illustrator=
|Publisher=ভাৰতচন্দ্ৰ দাস
|Address=ডিব্ৰুগড়, অসম
|Year=1910
|Key=
|ISBN=
|DLI=
|IA=
|NLI=
|Source=pdf
|Image=1
|Progress=OCR
|Pages=&lt;pagelist /&gt;
|Volumes=
|Remarks=
|Notes={{GLAMNTF}}
|Width=
|Css=
|Header=
|Footer=
}}</text>
      <sha1>8hbm6gcaboiuffxswlpy2u1s399ufaz</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>শ্ৰেণী:১৮৯৫ চনত জন্ম</title>
    <ns>14</ns>
    <id>74144</id>
    <revision>
      <id>204733</id>
      <timestamp>2025-06-29T09:59:01Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gitartha.bordoloi</username>
        <id>38</id>
      </contributor>
      <comment>&quot;[[শ্ৰেণী:জন্ম বৰ্ষ অনুসৰি লেখক]]&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204733</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="80" sha1="lpz6on5tg1kcl4ov2xgmfkf29cldcdv" xml:space="preserve">[[শ্ৰেণী:জন্ম বৰ্ষ অনুসৰি লেখক]]</text>
      <sha1>lpz6on5tg1kcl4ov2xgmfkf29cldcdv</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>লেখক:মঃ চোলেইমান খাঁ</title>
    <ns>102</ns>
    <id>74145</id>
    <revision>
      <id>204735</id>
      <timestamp>2025-06-29T10:33:45Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gitartha.bordoloi</username>
        <id>38</id>
      </contributor>
      <comment>&quot;{{author  |firstname      = মঃ  |middlename     = চোলেইমান  |lastname       = খাঁ  |fast_initial   = ম  |birthyear      = 1870  |deathyear      = 1935  |description    = জন্ম ডিব্ৰুগড়ত। শিশু কবিতাৰ ৰচক হিচাপে জনপ্ৰিয়।  |image          =   |wikipedia_link =   |wikiquote_link =   |commons_link   =  }}  ==গ্ৰ...&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204735</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="538" sha1="sz9j45fhd49hxehdwxwcjkg7kxdtz4d" xml:space="preserve">{{author
 |firstname      = মঃ
 |middlename     = চোলেইমান
 |lastname       = খাঁ
 |fast_initial   = ম
 |birthyear      = 1870
 |deathyear      = 1935
 |description    = জন্ম ডিব্ৰুগড়ত। শিশু কবিতাৰ ৰচক হিচাপে জনপ্ৰিয়।
 |image          = 
 |wikipedia_link = 
 |wikiquote_link = 
 |commons_link   = 
}}

==গ্ৰন্থসমূহ==
* [[কবিতা পুথি]]


{{PD-India}}
[[শ্ৰেণী:লেখক]]</text>
      <sha1>sz9j45fhd49hxehdwxwcjkg7kxdtz4d</sha1>
    </revision>
  </page>
  <page>
    <title>শ্ৰেণী:১৯৩৫ চনত মৃত্যু</title>
    <ns>14</ns>
    <id>74146</id>
    <revision>
      <id>204736</id>
      <timestamp>2025-06-29T10:34:07Z</timestamp>
      <contributor>
        <username>Gitartha.bordoloi</username>
        <id>38</id>
      </contributor>
      <comment>&quot;[[শ্ৰেণী:মৃত্যু বৰ্ষ অনুসৰি লেখক]]&quot; দি পৃষ্ঠা সৃষ্টি কৰা হ'ল</comment>
      <origin>204736</origin>
      <model>wikitext</model>
      <format>text/x-wiki</format>
      <text bytes="86" sha1="jtw0g2h7c7kt6tadyqda0so9fakxxxw" xml:space="preserve">[[শ্ৰেণী:মৃত্যু বৰ্ষ অনুসৰি লেখক]]</text>
      <sha1>jtw0g2h7c7kt6tadyqda0so9fakxxxw</sha1>
    </revision>
  </page>
</mediawiki>