Vikifontaro eowikisource https://eo.wikisource.org/wiki/Vikifontaro:%C4%88efpa%C4%9Do MediaWiki 1.45.0-wmf.4 first-letter Aŭdvidaĵo Specialaĵo Diskuto Uzanto Uzanto-Diskuto Vikifontaro Vikifontaro diskuto Dosiero Dosiero-Diskuto MediaWiki MediaWiki-Diskuto Ŝablono Ŝablono-Diskuto Helpo Helpo-Diskuto Kategorio Kategorio-Diskuto Aŭtoro Aŭtoro-Diskuto Paĝo Paĝo-Diskuto Indekso Indekso-Diskuto TimedText TimedText talk Modulo Modulo-Diskuto 0 1456 108593 79505 2025-06-09T09:09:54Z HenriLeFoll 4277 108593 wikitext text/x-wiki <pages index="Zamenhof L. L. - Fundamenta Krestomatio, 1903.pdf" from=409 to=447 fromsection="El Hamleto" aŭtoro="{{de|William Shakespeare}}" tradukinto="{{de|L.L. Zamenhof}}" next="[[Fundamenta Krestomatio (1903)/El Iliado|El Iliado]]" header=1 /> {{DEFAULTSORT:Hamleto}} [[Kategorio:Fundamenta Krestomatio (1903)|Hamleto]] [[Kategorio:Hamleto]] k2cfcdenyh0aspg7z2bjitc7lpkoage 104 8913 108543 54581 2025-06-08T12:45:47Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108543 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude>''ankoraŭ vivus, konstatus tian novan kutimon kaj konsentus ĝin, ĉar gi estas principo de progresemo<ref>''En unu el la multnombraj artikoloj pri reformoj („La Esperantisto“ 1890, paĝ. 39 „Al la demando pri reformoj“) Zamenhof pritraktas la proponon (de Kürschner en Zürich) „ke ni tute ne uzadu en nia lingvo grandajn literojn“ kaj li diras pri ĝi:'' „Tiu ĉi propono estas laŭ mia opinio {{sp|tre prudenta}}, kaj mi ĝin aprobas el la tuta koro, ĉar efektive la uzado de du specoj de literoj estas tute superflua kaj sensenca. Sed ĉar tio estas demando ne sole de {{sp|nia}} lingvo, sed entute de ĉiuj lingvoj… tial mi pensas, ke ni devas lasi tiun ĉi demandon por tempo estonta.“</ref>.'' ''2. {{sp|Arkaikaj formoj}}. Pri la arkaikaj formoj mi tute samopinias kun E. Wüster, kiu diras en sia „Radikaro“ (citita jam en la antaŭparolo) paĝ. 7: Tiaj arkaikaj formoj kompreneble havas intereson nur historian, por {{sp|hodiaŭa}} uzo Zamenhof ne rekomendus ilin.“ Arkaikaj formoj fakte havas nur intereson historian. Uzitaj hodiaŭ, ili eble nur konfuzigus la leganton, kiu ne estas sufiĉe interesita por ĉi tiu afero, kaj li supozus preserarojn.'' ''Pro tio mi presigis ankaŭ la artikolojn kun arkaikaj formoj laŭ moderna skribmaniero kaj notos kelkajn el ili nur sub la teksto.''<br><br> {{c|II. ĜENERALA ARANĜO DE LA LIBRO}} {{tab}}''1. {{sp|Uzado de „Petit“-literoj}}. La hodiaŭa esperantistaro estas ĝenerale malriĉa kaj nek povas nek volas fari grandajn elspezojn por libroj. Ĝi postulas malmultekostajn librojn. Nu, se oni, eldonante iun libron, ne povas ŝpari je la tekstoj, oni devas ŝpari je la grandeco de la prestipoj, por eviti eldonon en kelkaj volumoj. Mia libro devis enhavi siajn nunajn tekstojn, sed ankaŭ ne pli ol certan nombron da presfolioj. Vole nevole mi devis elekti la vojon, ebligi tion per diversaj litertipoj. Pro tio la eldonejo ne povis uzi por ĉiuj partoj de la libro la normalajn prestipojn. Laŭ mia propono ĝi prenis por la plej ĉefaj artikoloj la normalan tiparon, por la aliaj la tiel nomatan „Petit“-skribon, t. e. kun pli malgrandaj tipoj. Bedaŭrinde, sed ne ŝanĝeble! Cetere la „Petit“-tiparo en ĉi tiu libro estas pli klara kaj pli bone legebla, ol la normala tiparo en multaj aliaj libroj kaj gazetoj.'' ''2. {{sp|Kursiva skribo}}. Ĉio, kion mi aldonas persone al la kolektita materialo, ĉu en enkondukaj vortoj, klarigaj notoj, surskriboj, fontindikoj ktp., estas presita kursive, por ebligi al la legantaro tujan diferencigon. (Pri kelkaj detalaĵoj vidu la enkondukajn vortojn al la parto „Leteroj“.)'' ''3. {{sp|Vortoj presitaj kun interlitera spaco}}. Tio, kio estas presita en „La Esperantisto“ aŭ en aliaj gazetoj kun''<noinclude><references/></noinclude> ts39ewfy1m3ea3j42zanah87xbbzbim 104 8914 108552 54582 2025-06-08T15:50:42Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108552 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude>''interlitera spaco, estas same presita en ĉi tiu libro. Laŭ sama maniero estas presitaj la partoj de la Zamenhofaj leteroj, kiuj estas substrekitaj de li. Kie Zamenhof ankoraŭ pli akcentis la gravecon de siaj vortoj, ekz. en la presaĵoj per dikaj literoj aŭ en la leteroj per duobla substreko, tie estas uzataj en mia kolekto ankaŭ substrekoj. (Tio ne valoras rilate la artikolojn el „La Esperantisto“, vidu II. A.)'' ''4. {{sp|Nombrado de la unuopaj tekstoj}}. La celo de ĉi tiu libro estas — krom la en la antaŭparolo aludita — ankaŭ tiu, ebligi facilan superrigardon super ĉiuj originalaĵoj de Zamenhof. Mi esperas, ke esperantistoj, kiuj bezonos la Zamenhofan materialon por scienca laboro, uzos mian kolekton. Al ili mi i. a. volas ŝpari la tro longan kaj detalan citadon.'' ''Pro tio mi nombradis en ĉiu de la partoj I-VI, kiuj havas latinajn ciferojn, la tekstojn interne de ĉiu parto per arabaj ciferoj. Do, oni estontatempe povos citi tre facile laŭ mia kolekto; ekz. jenmaniere:'' {{Aligned table | cols = 3 |style=width:80%;font-style: italic;vertical-align:top; |col1align=right |col2align=center |col3align=left |col1width=5em |col2width=2em |I. 15 |&#61;|Antaŭparolo al la Plena Vortaro Rusa-Internacia 1910. |II. 88 |&#61;|Artikolo „Fina rezultato de la voĉdonado“ en „La Esperantisto“ 1894, paĝ. 161-162. |III. 12|&#61;|Gentoj kaj Lingvo Internacia“. Memuaro verkita por la Kongreso de Rasoj 1911. |IV. 13 |&#61;|Parolado ĉe la Solena Malfermo de la Prepara Konferenco de Ruslandaj Esperantistoj en Peterburg 1910. |V. 64 |&#61;|Letero al Vladimir Majnov de la 29.III.(10.IV.)1889. |VI. 6a |&#61;|Lasta, ĝis nun malmulte konata, strofo de la „Preĝo sub la verda standardo“. }} {{tab}}''Laŭ tia maniero oni povos enordigi en „Suplementon“ ankaŭ la eble ankoraŭ trovotajn artikolojn kaj leterojn en unu el la partoj I-VI, komencante nombradi per la numero, kiu sekvas la lastan numeron de mia kolekto.'' ''Ĉar mi donos la latinajn kaj arabajn citciferojn, krom je la koncerna loko en la surskribo, ankaŭ super la paĝoj de la libro, oni, serĉante ion, ne bezonos traserĉi registron, sed tuj trovos la serĉitan tekston.'' ''N. B. Pri aliaj eksteraĵoj bonvolu kompari la enkondukajn vortojn al la unuopaj partoj de la libro.'' {{---|5em}}<br><noinclude><references/></noinclude> jr74ya014k8n8dz9yp1n5wgzkqsl4bi 104 13592 108558 54583 2025-06-08T16:55:56Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108558 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><section begin="I"/>{{f|I. ANTAŬPAROLOJ|c|g=180%|int}}{{tab}}''La Antaŭparoloj de Zamenhof jam pro tio prezentas specialan parton, ĉar ili ne estas ĉerpitaj el gazetoj, sed el broŝuroj kaj libroj. Cetere ili esence diferenciĝas de la gazetartikoloj. Ili montras la principojn, la ĝeneralajn ideojn de Zamenhof pri la lingvo Esperanto, pri vortaroj kaj pri tradukoj. Ankaŭ la „Aldono al la dua libro“ devas trovi sian lokon ĉi tie, ĉar ĝi estas aldono ne al la tuta „Dua Libro“, kiu neniam aperis kompleta (mankas 6 kajeroj), sed nur al la antaŭparola parto kaj informas la legantojn definitive pri la ĉefaj celoj de Esperanto.''.<br>'' {{3*d}}<br> <section end="I"/> <section begin="I1"/>{{rh|N-ro 1.|1887}} {{c|Antaŭparolo al la „Unua Libro“<ref>''Zamenhof mem poste citas la titolon de tiu ĉi libro jenmaniere:'' „«Lingvo Internacia». Antaŭparolo kaj plena lernolibro.“</ref>}} Wüster: Un E ''La „Unua Libro“ aperis en la lingvoj rusa, pola, franca, germana en la eldonejo de Kelter, Varsovio. Zamenhof mem tradukis ĝin esperanten laŭ la rusa eldono 1887 kaj aperigis ĝin kun la traduko de la ĉapitroj I kaj II en la „Fundamenta Krestomatio“ sub la titolo „El la unua libro de la lingvo Esperanto“. Ĝi troviĝas en ĉiuj eldonoj de la Fundamenta Krestomatio, komp. ekz. V-a eldono, paĝ. 241—246.'' ''Kvankam la ĉi tie represigita parto en la Krestomatio ne havas la surskribon „antaŭparolo“, ĝi fakte estas tia.'' ''Se oni komparas la antaŭparolojn en la rusa, pola, franca, germana eldonoj de la „Unua Libro“, oni povas konstati, ke Zamenhof tradukis ĝin ne laŭvorte.'' ''(Jam sur la 2-a paĝo de la „Unua Libro“ en rusa lingvo troviĝas la noto de Zamenhof:'' „,Lingvo Internacia‘ kiel ĉiu nacia estas komuna propraĵo; la aŭtoro forlasas por ĉiam ĉiujn personajn rajtojn al ĝi“.) {{tab}}La nun proponatan broŝuron la leganto kredeble prenos en la manojn kun malkonfido, kun antaŭe preta penso, ke al li estos proponata ia neefektivigebla utopio; mi devas tial antaŭ ĉio peti la leganton, ke li formetu tiun ĉi antaŭjuĝon kaj ke li pripensu serioze kaj kritike la proponatan aferon. Mi ne parolos tie ĉi vaste pri tio, kian grandegan signifon havus por la homaro la enkonduko de unu komune akceptita<section end="I1"/><noinclude><references/></noinclude> 64a4a43r3cmu9zh85i8y8xn7sfsmomn 104 13594 108559 54585 2025-06-08T17:19:00Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108559 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude>lingvo internacia, kiu prezentus egalrajtan propraĵon de la tuta mondo, apartenante speciale al neniu el la ekzistantaj nacioj. Kiom da tempo kaj laboroj estas perdata por la ellernado de fremdaj lingvoj, kaj malgraŭ ĉio, elveturante el la limoj de nia patrujo, ni ordinare ne havas la eblon kompreniĝadi kun similaj al ni homoj. Kiom da tempo, laboroj kaj materialaj rimedoj estas perdata por tio, ke la produktoj de unu literaturo estu aligitaj al ĉiuj aliaj literaturoj, kaj en la fino ĉiu el ni povas per tradukoj konatiĝi nur kun la plej sensignifa parto de fremdaj literaturoj; sed ĉe ekzistado de lingvo internacia ĉiuj tradukoj estus farataj nur en tiu ĉi lastan, kiel neŭtralan, al ĉiuj kompreneblan, kaj la verkoj, kiuj havas karakteron internacian, estus eble skribataj rekte en ĝi. Falus la ĥinaj muroj inter la homaj literaturoj; la literaturaj produktoj de aliaj popoloj fariĝus por ni tiel same atingeblaj, kiel la verkoj de nia propra popolo; la legataĵo fariĝus komuna por ĉiuj homoj, kaj kune kun ĝi ankaŭ la edukado, idealoj, konvinkoj, celado, — kaj la popoloj interproksimiĝus kiel unu familio. Devigataj dividi nian tempon inter diversaj lingvoj, ni ne havas la eblon dece fordoni nin eĉ al unu el ili, kaj tial de unu flanko tre malofte iu el ni posedas perfekte eĉ sian patran lingvon, kaj de la dua flanko la lingvoj mem ne povas dece ellaboriĝi, kaj, parolante en nia patra lingvo, ni ofte estas devigataj aŭ preni vortojn kaj esprimojn de fremdaj popoloj, aŭ esprimi nin neprecize kaj eĉ pensi lame dank’ al la nesufiĉeco de la lingvo. Alia afero estus, se ĉiu el ni havus nur du lingvojn, — tiam ni pli bone ilin posedus, kaj tiuj ĉi lingvoj mem povus pli ellaboriĝadi kaj perfektiĝadi kaj starus multe pli alte, ol ĉiu el ili staras nun. Kaj la lingvo ja estas la ĉefa motoro de la civilizacio: dank’ al la lingvo ni tiel altiĝis super la bestoj, kaj ju pli alte staras la lingvo, des pli rapide progresas la popolo. La diferenco de la lingvoj prezentas la esencon de la diferenco kaj reciproka malamikeco de la nacioj, ĉar tio ĉi antaŭ ĉio falas en la okulojn ĉe renkonto de homoj: la homoj ne komprenas unu la alian kaj tial ili tenas sin fremde unu kontraŭ la alia. Renkontiĝante kun homoj, ni ne demandas, kiajn politikajn konvinkojn ili havas, sur kiu parto de la tera globo ili naskiĝis, kie loĝis iliaj prapatroj antaŭ kelke da miljaroj: sed tiuj ĉi homoj ekparolas, kaj ĉiu sono de ilia parolo memorigas nin, ke ili estas fremdaj por ni. Kiu unu fojon provis loĝi en urbo, en kiu loĝas homoj de diversaj reciproke batalantaj nacioj, tiu eksentis sendube, kian grandegan utilon alportus al la homaro lingvo internacia, kiu, {{sp|ne entrudiĝante en la doman vivon de la popoloj}}, povus, almenaŭ en landoj kun diverslingva loĝantaro,<noinclude><references/></noinclude> pcesnucx1pjniwrwpchn88f6ysceubw 2 20095 108594 83089 2025-06-09T09:19:21Z HenriLeFoll 4277 108594 wikitext text/x-wiki * [[Uzanto:Lepticed7/Farotaĵoj|Farotaĵoj]] * [[Vikifontaro:Dezirlisto]] * [[Vikifontaro:Indeksigendaj libroj]] * [[Vikifontaro:Libroj_sen_indekso]] * [[Vikifontaro:Statistikoj]] * [[:Kategori:Verkoj_kun_neekzistantaj_aŭtoro-paĝoj]] * [[Specialaĵo:Aktivaj_uzantoj]] * [https://eo.wikisource.org/w/index.php?title=Specialaĵo:PagesWithoutScans&limit=5000&offset=0 PagesWithoutScans] ** 1 179 : 2023.10.15 67yngkfg0044f35ev5jeiybfkuozdid 104 20218 108560 68185 2025-06-08T17:37:12Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108560 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Liajn armaĵojn forprenis l' amikoj de Idomeneo. Sed Skamandrion, gloregan ĉasiston Strofio-naskiton, Per ponardego multakra mortigis l' Atrid' Menelao, {{NVR|50}} Lin la ĉasiston lertegan. Lin mem Artemiso instruis Ĉasi la bestojn sovaĝajn, nutratajn de montoj arbaraj; Sed al li helpis nun nek Artemiso la sagamantino, Nek lia arto ĵetadi tre malproksimen la sagojn. Nun Menelao Atrido la glora ponardoĵetisto {{NVR|55}} Lin forkurintan trapikas per ponardego la dorson Supran en mezo de ŝultroj, kaj ĝi tra la brusto eliris. Falis li teren vizaĝe, kaj sur li armiloj eksonis. Sed Meriono mortigis Fereklon; lin naskis artisto Nome Harmono, sciinta diversajn artegajn objektojn {{NVR|60}} Fari, ĉar lin pli ol ĉiujn amis Palas-Ateno. Li ankaŭ por Aleksandro konstruis la ŝipojn nigretajn, Fonton de grandaj malbonoj, malbono por la Trojoviroj Kaj por li mem: li neniel komprenis la diron de dioj. Nun Merion' persekutis lin kaj lin atingis kurante {{NVR|65}} Kaj en la dekstran postvangon entrafis, kaj jen, trapikinte L' urinvezikon, la fero eliris el osto kontraŭa, Kaj genuflekse li falis, lin ombro de morto ĉirkaŭis. Mego mortigis Pedeon, la filon de Atentoro, Filon bastardan, sed zorge de l' dia Teano nutritan {{NVR|70}} Kiel la propraj infanoj, por plaĉi al edzo amata; Al li alkuris Filido la glora ponardoĵetisto, Trafis lin rekte en nukon per la ponardego multakra, Kaj tra la dentoj irinte la kupro subtranĉis la langon; Li per la dentoj ekpremis la kupron kaj falis en polvon. {{NVR|75}} L' Evemonido Eŭriplo mortigis Hipsenoron, Filon de la kuraĝul' Dolopi' de Skamandro estinta Pastro, de sia popolo kiel di' adorita. Nun la glorega naskito de Evemono, Eŭriplo Lin forkurintan alkuris, atakis kaj trafis en ŝultron {{NVR|80}} Apudiĝinte kun glavo, kaj manon la fortan forhakis; Valen la mano plensanga subfalis, kaj liajn okulojn Fermis la Mojro potenca kaj morto la sangfluiganta. Tiel ili laciĝis en la terura batalo. </poem><noinclude><references/></noinclude> j25ghdl6h90alqcifi4mxrkxucs4mrm 104 20219 108561 68186 2025-06-08T17:44:16Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108561 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Sed vi ne scius por kia popol' la Tidido batalis, {{NVR|85}} Ĉu kontraŭ la Aĥajidoj, ĉu kontraŭ viroj Trojanoj, Ĉar furioza li kuris sur val' kiel plena rivero Kuras, nutrita de vintraj neĝoj, kaj pontojn fortiras; Ĝian kuradon ne povas deteni la pontoj fortegaj Nek la bariloj de kampoj, kovritaj de riĉaj kreskaĵoj, {{NVR|90}} Kiam la pluvoj de Zeŭso multigas subite la akvon, Kaj la laboro de multaj junuloj pereas sur bordo: Tiel de la Tideido nun estis ĵetitaj la aroj De Trojaviroj, paŝintaj returnen malgraŭ grandnombro. Kiam lin vidis la filo de Likaono glorega, {{NVR|95}} La rapidantan sur valo kaj ĉie pelantan la vicojn, Kontraŭ Tidido li streĉis la arkopafilon kurbitan, Sagon alcelis kaj trafis lin rekte en ŝultron la dekstran, En la kiraso-kaveton; la sago maldolĉa traflugis Flankon kontraŭan, kaj lian kirason ruĝigis la sango. {{NVR|100}} Laŭte ekkriis la glora filo de Likaono: "Ho vi, kuraĝaj Trojanoj, antaŭen ĉevaloŝpornintoj, Ĉar la plej bona Aĥajo estas trafita; mi diras, Li kontraŭstaros nelonge la sagon potencan, se vere Filo de Zeŭso min vokis ĉi tien de lando Likio." {{NVR|105}} Tiel ĝojkriis li; tamen tiun la sago ne bridis, Li posten paŝis kaj antaŭ sia jungita kaleŝo Metis sin kaj al Stenelo la Kapaneido eldiris: "Kapaneido amata, rapidu el via kaleŝo Ke vi eltiru el mia ŝultro la sagon maldolĉan." {{NVR|110}} Tiel li diris; Stenel' el kaleŝo sur teron elsaltis Kaj apudiĝis kaj tiris el ŝultro la sagon pafitan. Tuj tra l' plektitaj kiraso-ringetoj elŝprucis la sango. Nun Diomedo, l' heroo kuraĝa, laŭte ekpreĝis: "Aŭdu, diin' nevenkebla, filino de l' Ŝildotenanto! {{NVR|115}} Se vi min kaj mian patron iam ameme bonfaris En malamika batalo, vi amu min nun, ho Ateno, Ke mi mortigu la viron kaj trafu lin per ponardego, Lin, kiu nun la unua min vundis kaj vantas ĝojkrie Ke mi neniam pli vidos la lumon brilantan de l' suno." {{NVR|120}} Tiel li diris preĝante. Atentis lin Palas-Ateno </poem><noinclude><references/></noinclude> fjhtub49qj3lx55ct60n64o7a2cezon 104 20220 108562 68187 2025-06-08T17:51:42Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108562 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Kaj liajn membrojn, piedojn kaj manojn ekfaris pli fortaj, Alproksimiĝis al li kaj eldiris la vortojn flugilajn: "Nun, Diomedo, konfidu kaj kontraŭ Trojanoj batalu; En vian bruston mi metis vian putran potencon, {{NVR|125}} Kiun havis Tideo, li la ŝildoskuinto; Mi ankaŭ metis de viaj okuloj la nubon antaŭan Por ke vi povu nun bone rekoni homojn kaj diojn. Tial se al vi aperos dio por vin ektenti, Gardu vin kontraŭbatali iel la diojn senmortajn; {{NVR|130}} Sole nur se Afrodito la Zeŭsofilino envenos En la batalon, vi povas ŝin vundi per kupro la akra." Tiel dirinte, la bluaokula Ateno foriris, Kaj Diomedo rapidis ree en vicojn antaŭajn. Se li pli frue flamegis kontraŭ Trojanoj batali, {{NVR|135}} Nun lin triobla flamego atakis kiel leonon, Kiun paŝtisto, gardanta sur kampo ŝafojn riĉlanajn, Vundis, sed ne plenmortigis, kaj besto transsaltas barilon Li en ĝi nur pligrandigis koleron, sed helpis nenion Kaj nun en ŝtalo kaŝiĝas, lasinte la bestojn timantajn, {{NVR|140}} Kiuj sen ordo sin premas unu kontraŭ alia, Sed la leono avida forsaltas tra l' alta barilo: Tiel Tidid' furioza en la Trojaron eniĝis. Li Astinoon mortigis kaj Hipenoron la reĝon, Tiun frapinte malsube en mamon per la ponardego, {{NVR|145}} Tiun ĉi per la glavego en la ŝlosiloston sur ŝultro Tiel ke l' ŝultro de lia kolo kaj dorso disiĝis. Ilin lasinte, li kuris al Poliid' kaj Abaso, Filoj de la maljunulo sonĝklarigist' Eŭridamo Kiu al la foririntoj tamen ne sonĝoklarigis. {{NVR|150}} Ilin mortigis Tidido kaj prenis l' armilojn de ili. Nun li atakis Toonon kaj Ksanton — du Fenopoidojn, Kiujn Fenop' maljunaĝe embriis, kaj nun li grizulo Pli jam ne naskos aliajn por lasi al ili l' heredon. Ilin Tidido atakis kaj vivon la dolĉan forrabis {{NVR|155}} Kaj al la patro — nur sole kruelan malĝojon kaj ĝemon Lasis: ĉar ilin, vivantajn kaj de la milito venantajn, Li pli ne vidis; fremduloj ilian heredon ricevis. </poem><noinclude><references/></noinclude> 83d7pf1tdc3rfcjvgvsyodoubbmz1sf 104 20221 108596 68188 2025-06-09T09:49:40Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108596 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Nun li du filojn de la Dardanido Priamo atakis, Kune starintajn kaleŝe, Ĥromion kaj Eĥemenon. {{NVR|160}} Kiel leono, kuranta al bovoj, forŝiras la kolon De bovideto aŭ bovo, sin en arbaro paŝtantaj, Tiel Tidido faligis la ambaŭn de l' bela kaleŝo Malgraŭ la kontraŭstarado, kaj rabis de ili l' armilojn; Sed la ĉevalojn fortiris liaj amikoj al ŝipoj. {{NVR|165}} Nun lin Eneo ekvidis ekstermi la vicojn de viroj, Kaj tra l' batalo li kuris al mez' de l' armiloj-krakado, Diosimilan Pandaron serĉante, ĉu li lin eltrovos. Li lin eltrovis, la fortan kaj neriproĉeblan heroon, Kaj apud li stariĝinte eldiris al li, parolante: {{NVR|170}} "Kie vi kaŝas, Pandaro, la arkopafilon kaj sagojn Kaj vian gloron, kiun neniu kuraĝas konkuri Kiun de vi en Likio neniu povas forpreni? Levu la manojn al Zeŭso kaj pafu en tiun ĉi homon, Kiu ajn estas li, la triumfant', ekstermanta multege {{NVR|175}} Da Trojaviroj: al multaj herooj li rompis genuojn. Sed ĉu ne estas li dio, kiu Trojanojn koleras Pro nefarita ofero, ĉar dio terure ja venĝas?" Al li la glora Likaonoido respondis dirinte: "Nobla Ene', konsilisto de kuprearmitaj Trojanoj, {{NVR|180}} Tute li estas simila al filo de l' glora Tideo, Ĉar mi rekonas la ŝildon kaj kaskon kun tri por-okuloj Kaj la ĉevalojn; cetere li estas eblege diaĵo. Tamen, se estas li hom', la dirita kuraĝa Tidido, Li ne sen dio certege batalas, sed ĉe li proksime {{NVR|185}} Staras senmorta, volvita de nubo ĉirkaŭe la ŝultroj Kaj formetinta la sagon, pli frue de mi alcelitan, Ĉar mi alsendis jam sagon, kiu lin trafis en ŝultron Dekstran, kaj ĝi ekeniĝis, irinte tra kav' de l' kiraso. Mi jam esperis ke mi lin enĵetis en la Aidon, {{NVR|190}} Tamen ne venkis lin. Kontraŭ ni agas nun dio kolera. Mi nun ne havas ĉevalojn, ne havas batalokaleŝon; Dome Likie mi lasis dekunu belegajn kaleŝojn, Nove kaj bone faritajn kaj de tapiŝoj kovritajn Kaj apud ĉia po du unujugaj ĉevaloj troviĝas, {{NVR|195}} </poem><noinclude><references/></noinclude> pp3ygt2a83dho7rjsyr0xw9t30fhizk 104 20222 108597 68189 2025-06-09T09:59:04Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108597 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Kiuj multmanĝas hordeon blankan kaj spelton nutrantan. Certe min multe admonis l' hero' Likaono maljuna Tie en bela domego, kiam mi tien ĉi iris, Multe konsilis kunpreni ĉevalojn kaj ankaŭ kaleŝon Por Trojanarojn konduki en la batalon teruran, {{NVR|200}} Tamen mi lin ne obeis (sed tio ĉi estus pli bone); Mi ilin ŝparis, timante ke mankos al ili nutraĵo Inter la granda arego, ĉar ili kutumis manĝegi. Tial mi venis piede sen miaj ĉevaloj en Trojon, L' arkopafilon fidante. Sed ĝi al mi servis neniel! {{NVR|205}} Ĉar mi ensendis jam en du ĉefojn gloregajn po sago, En la Tididon kaj en l' Atreidon, de l' ambaŭ elŝprucis Sango el vundoj, sed mi ilin sole pli furiozigis. En malfeliĉa momento de najlo la arkopafilon Mi tiun tagon forprenis, kiam al Trojo amata {{NVR|210}} Mi alkondukis Trojanojn por dian Hektoron honori. Se mi en hejmon revenos kaj vidos per miaj okuloj Mian patrujon, l' edzinon kaj domon la alttegmentitan, Ke mian kapon de l' korpo homo fremdulo fortranĉu, Se mi la arkopafilon ne ĵetos en fajron brulantan, {{NVR|215}} Ĝin disrompinta estinte, la senutilan servanton." Sed al li baldaŭ rediris Eneo la ĉefo Trojana: "Ho, ne parolu vi tiel. L' afero nun ne aliiĝos Ĝis ni ambaŭ, kaleŝe starante, al tiu ĉi homo Kontraŭmetiĝos por lin nun elprovi per niaj armiloj. {{NVR|220}} Iru do, iru en mian kaleŝon per ke vi sciiĝu Kiaj estas la Trojaj ĉevaloj, povantaj sur kampo Persekutegi kurantojn kaj ankaŭ forkuri rapide. Ili nin savos certege, en urbon tironte, se ree La Tideido de Zeŭso novan gloron ricevos. {{NVR|225}} Iru, la vipon kaj la brilegantajn ĉevalkondukilojn Prenu, kaj tuj mi komencos batali sur la kaleŝo, Aŭ vi mem lin batalu, kaj mi la ĉevalojn kondukos." Al li respondis la glora Likaonido dirinte: "Prenu, Ene', kondukilojn vi mem por ĉevalkondukado. {{NVR|230}} Ili pli bone rapidos, de manoj kutimaj regataj, </poem><noinclude><references/></noinclude> c448e2dwnqjwmfepw09i5t16ehyr7sc 104 20223 108598 68190 2025-06-09T10:06:43Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108598 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Se eble nin Diomedo Tidido denove kurigos Ĉar ili povas ektimi kaj perdi la vojon kaj kampen Tiri nin for, vian voĉon pli apud si ne aŭdante; Tiam la glora Tidido al ambaŭ ni baldaŭ rapidos {{NVR|235}} Kaj nin mortigos kaj prenos viajn belegajn ĉevalojn. Tial konduku vi mem la kaleŝon kaj la ĉevalojn; Lin, la venonton, mi mem per la kupro akrega ricevos." Tiel ili parolis kaj iris sur belan kaleŝon, Flame pelinte la bestojn rapidajn al Diomedo. {{NVR|240}} Ilin ekvidis Stenelo la Kapaneido glorega Kaj al Tidido eldiris tiujn ĉi vortojn flugilajn: "Ho Diomedo Tidido, vi, al mia koro plaĉanta, Vidu, flamcelas vin kontraŭbatali du homoj-fortuloj, Nemezureble kuraĝaj, l' unua, pafisto lertega {{NVR|245}} Nome Pandaro, gloranta sin esti Likaonido, Kaj la alia — Eneo, de neriproĉebla Anĥizo Kaj de patrin' Afrodito gloranta sin esti la filo. Iru, ni ambaŭ forkuru, ĉesigu vi nun furiozi En la falangoj antaŭaj por ke vi la vivon ne perdu." {{NVR|250}} Sed lin rigardis minace kaj diris l' hero' Diomedo: "Vi ne parolu pri kuro, mi eĉ al vi mem ne obeos, Ĉar mia gento ne havas kutimon forkuri batalon Aŭ pro timo kaŝiĝi; mi havas ankoraŭ la forton; Mi en kaleŝo enuas staradi kaj kiel mi estas, {{NVR|255}} Mi kontraŭiros; Ateno al mi malpermesis forkuri. Ilin de ni ne fortiros iliaj rapidaj ĉevaloj Tre malproksimen, se unu el ili de ni eĉ forkuros. Sed mi vin diras, kaj tion ĉi vi en memoro konservu: Se al mi donos la bonkonsilanta Ateno la gloron {{NVR|260}} Ilin ambaŭ mortigi, vi niajn ĉevalojn detenu, La kondukilojn liginte al ronda tenil' de l' kaleŝo, Poste vi al la ĉevaloj de Eneo rapidu Kaj ilin de la Trojanoj pelu al viroj Aĥajaj; Liaj ĉevaloj devenas de l' gento, al Troso de Zeŭso {{NVR|265}} Kiel ŝanĝon donita por fil' Ganimedo, pli bonaj Ol ĉiuj bestoj, lumataj de l' suno kaj ruĝo ĉiela. Reĝo de viroj, Anĥizo, akiris ĉi tiujn ĉevalojn, </poem><noinclude><references/></noinclude> a6y4j22i20tnkeaik3riujtla2svm6p 104 20224 108599 68191 2025-06-09T10:12:38Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108599 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Ilin metinte kun inoj sekrete de Laomedono. Ses ĉevalidoj naskiĝis poste en lia domego, {{NVR|270}} Kvaron de ili li havas kaj nutras zorgege en ŝtalo Kaj al Eneo li donis la du teruraĵojn restintajn. Ilin forkapti — ĉi tio estus por mi bela gloro." Tiel l' herooj parolis, interŝanĝante la vortojn. Sed l' ambaŭ viroj alvenis kun la rapidaj ĉevaloj. {{NVR|275}} Al Diomedo eldiris la Likaonido l' unua: "Ho, militema heroo, kuraĝa kaj glora Tidido, Certe la sago maldolĉa de l' arkopafil' vin ne venkis. Nun ni elprovos, ĉu la ponardego vin trafos pli bone." Diris kaj ĵetis skuinte la ponardegon longombran, {{NVR|280}} Kiu eniĝis en ŝildon de Diomedo, kaj tra ĝi Flugis la akra pintaĵo kaj en la kirason enfrapis. Laŭte ekkriis la glora filo de Likaono: "Mi nun travundis l' ingvenon al vi, ho mi nun pli ne pensas Ke vi longtempe suferos, vi certe min multe glorigos." {{NVR|285}} Sed la Tidido kuraĝa eldiris al li ne timante: "Vi min maltrafis, vi ĵetis pretere, sed nun al mi ŝajnas, Vi ne foriros pli frue ol unu el vi nun subfalos Kaj satigos per sango Areson la mallacigeblan." Diris kaj ĵetis ponardon; ĝin Palas-Ateno direktis. {{NVR|290}} Apud okuloj, en nazon ĝi iĝis tra l' dentoj la blankaj, Nedeteneble trahakis la langon ĉe l' sama radiko Kaj eliris denove kun forto el sub la mentono. De la kaleŝo li falis, kaj sonis sur li la armiloj Brilaj, movemaj; pro timo depaŝis de li ĉevaloj {{NVR|295}} Bone kurantaj, sed lin tuj forlasis l' animo kaj forto. Jen ekrapidis Eneo kun ŝildo kaj longa ponardo, Ĉar li tre timis ke la Aĥajidoj la korpon fortiros. Li ĉirkaŭiris ĝin kiel leono fiere-potenca, Streĉis antaŭen la long-ponardegon kaj ŝildon rondetan, {{NVR|300}} Ĉiun minacis per morto, kiu al li apudiĝus, Kaj terurege kriegis. Sed kaptis Tidido ŝtonegon Tian multpezan ke ĝin eĉ ne povus eklevi du homoj El nun vivantaj, sed li unu sola ĝin svingis facile </poem><noinclude><references/></noinclude> nikym09gncftql96uqsdy7exkp9s2m5 104 20225 108600 68192 2025-06-09T10:22:24Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108600 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Kaj en femuroartikon ĝin ĵetis, kie la osto {{NVR|305}} En la femuro turniĝas kaj havas la nomon kotulo; Kaj la kotulon pecigis, ambaŭ vejnojn disŝiris, Haŭton forŝiris la ŝtono kruela, kaj falis l' heroo Genufleksinte; li sin per la mano fortega apogis Kontraŭ la tero, kaj liajn okulojn ĉirkaŭis la nokto. {{NVR|310}} Tie li nepre pereus, Eneo la reĝo de viroj, Se lin ne vidus la Zeŭsofilino, diin' Afrodito, Ŝi, lin metinta en mondon per juna paŝtisto Anĥizo. Ĉirkaŭ la filo amata ŝi volvis la brakojn blankegajn, Antaŭ li faldojn de sia brila bestaĵo dismetis {{NVR|315}} Kontraŭ sagaroj de viroj, ke ia rajdanta Danao Bruston al li ne trapiku kaj ne forigu la vivon. Tiel ŝi de la batalo fortiris la filon amatan. Tamen la Kapaneido neniel la vortojn forgesis, Kiujn eldiris al li Diomedo Tidido kuraĝa. {{NVR|320}} Flanken li foren kondukis siajn belegajn ĉevalojn Ekster batal', kondukilojn al rondo kaleŝa alligis, Al bel-kolharaj ĉevaloj de Eneo rapidis Kaj de Trojanoj forpelis ilin al viroj Aĥajaj, Al Deipilo, sia amiko, pli multe ol ĉiuj {{NVR|325}} Samaaĝuloj amata pro kunharmonio de sentoj, Por ilin al la ŝiparo konduki; sed li mem l' heroo Iris en propran kaleŝon kaj la kondukilojn ekkaptis Kaj rapidigis la fortajn ĉevalojn al Diomedo. Tiu ĉi nun persekutis Kipridon per kupro kruela, {{NVR|330}} Ĉar li bonsciis, ŝi estis timema kaj ne el diinoj, Kiuj en la milito regas virojn mortemajn Kiel Ateno aŭ kiel Enio la urbdetruanta. Kiam, ŝin persekutante tra aroj, li ŝin ekatingis, Li ponardegon etendis, la filo de l' glora Tideo, {{NVR|335}} Svingis ĝin kaj per la kupro ekvundis la manon diinan Tra la kovraĵ' ambrozia, plektita por ŝi de Ĥaritoj, En manoplaton ĉe l' fingroj. Elŝprucis la sango diina, Pura fluaĵo, estanta en vejnoj de dioj feliĉaj, Ĉar ili panon ne manĝas kaj vinon nigretan ne trinkas {{NVR|340}} (Tial ja ili ne havas homsangon kaj nomas sin dioj). </poem><noinclude><references/></noinclude> 0adqsi2w19wnjq9d4cf8qz8xg3o5bxr 104 20226 108601 68193 2025-06-09T10:29:57Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108601 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Nun la diino laŭtege ekkriis kaj ĵetis la filon, Sed al li venis tuj Febo-Apolo, lin prenis per manoj, Kovris per nubo ke ia Aĥaja heroo rajdanta {{NVR|345}} Bruston al li ne trapiku kaj vivon de li ne forprenu. Nun la kuraĝa Tidido ekkriis per voĉo laŭtega: "Zeŭsofilino, vi iru nun for de l' batalo kaj bruo! Ĉu vin pli ne kontentigas trompadi timemajn virinojn? Se vi denove eniĝos en la batalon, mi pensas {{NVR|350}} Tiam vin prenos teruro ĉe sola parol' pri milito." Diris li; ŝi konfuzita foriris kun forta doloro, Ŝin de ĉi tie fortiris Iriso piedorapida La dolorantan, sur kiu la haŭto blankega nigriĝis. Nun, de l' batalo maldekstre, ŝi trovis Areson brueman, {{NVR|355}} Kies ĉevalojn kaj ponardegon ĉirkaŭis nubego. Ŝi genuflekis rapide antaŭ la frato amata Kaj lin petegis por liaj ĉevaloj kun oraj ornamoj. "Frato amata, ho helpu kaj donu al mi la ĉevalojn Ke al Olimpo mi iru al la loĝejo de dioj. {{NVR|360}} Min dolorigas la vundo, ĉar trafis min tie mortema, La Tideido, povanta nun kontraŭbatali eĉ Zeŭson." Diris ŝi, kaj la ĉevalojn kun oraj ornamoj li donis. Ŝi sur kaleŝon suriris, sentante en koro malĝojon. Apud ŝi estis Iriso, preninta ĉevalkondukilojn {{NVR|365}} Kaj kuriginta per vip' la ĉevalojn, volonte kurintajn. Ili atingis la altan Olimpon, loĝitan de dioj. Jen la ĉevalojn haltigis Iriso piedorapida, Ilin maljungis kaj la ambrozian nutraĵon alportis. Sed genufleksis la dia Kiprido antaŭ Diono, {{NVR|370}} Sia patrino, kaj tiu ĉi prenis l' idinon en brakojn Kaj karesante per mano jenan parolon eldiris: "Kia senmorta vin tiel ofendis, amata filino, Kvazaŭ vi antaŭ okuloj de ĉiuj farus krimaĵon?" Sed Afrodito-ridetamulino eldiris responde: {{NVR|375}} "Vundis min la fierega Tidido, l' heroo kuraĝa, Ĉar de l' batalo mi tiris Eneon la filon amatan, Kiu al mi la plej kara estas inter la homoj. La Aĥajidoj ĉesigis batali kontraŭ Trojanoj, </poem><noinclude><references/></noinclude> 3m13mm9fcer9c57yxah5teu0bufzusz 104 20227 108602 68194 2025-06-09T10:36:33Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108602 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Nun la Danaoj metiĝis kontraŭ la dioj senmortaj." {{NVR|380}} Al ŝi respondis Diono, diino inter diinoj: "Ho, paciencu, filino, kaj viglu malgraŭe doloro, Ĉar ne malmulte da anoj Olimpaj ĝis nun jam suferis Pro mortemuloj, kaj unu alian malutilegis. Tiel suferis Areso, ĉar lin Efialt' kaj Atoso, {{NVR|385}} Du Aloidoj, per multepezantaj katenoj kunligis; Dektri monatoj li kuŝis, ligita en kupra fermejo; Tie li nepre pereus la nesatigebla Areso, Se Eribeo, ilia bela duonopatrino Ne eksciigus Hermeson, kaj tiu ĉi savis la dion, {{NVR|390}} Kiu jam estis sen forto sub ŝarĝo die siaj katenoj. Filo de Amfitriono Heron ne malpli turmentis; Li la diinon per sago tripinta en mamon la dekstran Vundis, kaj ŝi suferegis dolorojn neelporteblajn; Ankaŭ Aido la tre timigema dio suferis, {{NVR|395}} Ĉar tiu sama mortema, la filo de l' Ŝildotenanto, Apud la pord' de mortintoj lin tre kruele ekvundis, Sed li leviĝis al domo de Zeŭso, sur vastan Olimpon, Korsuferante kaj de dolorego prenita, ĉar estis En lia ŝultro potenca la sago, lin turmenteginta; {{NVR|400}} Sed surmetinte rimedon dolorforigantan, Peono Lin elkuracis, ĉar li ja ne estis naskita por morti. L' arogantul' abomena, ne timeganta malpie Sagojn direkti en diojn, anojn de l' supra Olimpo! La bluokula Ateno lin kontraŭ vi tiel ekscitis. {{NVR|405}} Ho, malsaĝulo! ne sciis li, filo de l' glora Tideo: Kiu kontraŭas la diojn, ne vivas en mondo longtempe; L' idoj sur liaj genuoj ne sidos, nomante lin patro, Lin, de milito kaj de terurega batalo venontan. Kiel ajn la Tideido estus kuraĝa, li timu {{NVR|410}} Ke kontraŭ li ekaperu iu pli forta ol vi Kaj ke Adrastofilino Egialeo la saĝa Iam de dormo leviĝu kaj veku plorante la sklavojn, Bedaŭregante la edzon, la plej eminentan Aĥajon, Ŝi la noblega edzin' de l' ĉevalobridulo Tidido." {{NVR|415}} Tiel ŝi diris kaj viŝis la sangon per manoj diinaj </poem><noinclude><references/></noinclude> j13wufomhrnkuy81tv7dn25jt76vleu 104 20228 108603 68195 2025-06-09T10:54:26Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108603 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Baldaŭ saniĝis la mano kaj la dolorego foriĝis. Tamen ĉi tion ekvidis diinoj Ateno kaj Hero Kaj ili Zeŭson Kronidon ekscitis per vortoj pikemaj. La bluokula Ateno l' unua al li ekparolis: {{NVR|420}} "Ho, patro Zeŭso, ĉu vi min pro mia parolo koleros? Certe Kiprido reigis belegan Aĥajan virinon Iri nun al la Trojanoj, kiujn ŝi tiel multamas, Sed karesante la belan vestaĵon de la Aĥajino, La delikatan maneton ŝi gratis ĉe ora hoketo." {{NVR|425}} Tiel ŝi diris. La patro de homoj kaj dioj ridetis Kaj alvokinte ŝin diris al Afrodito orita: "Viaj agadoj, filino, ne tuŝas aferojn militajn, Vi vin okupu per dolĉaj aferoj de gajaj edziĝoj. Tiujn prizorgas Ateno kaj la bruama Areso." {{NVR|430}} Tiel la dioj senmortaj unu alian parolis. Sed la kuraĝa Tidid' Diomedo atakis Eneon, Kvankam li sciis ke Febo-Apolo lin kovris per mano; Sed li ne timis la dion potencan kaj ĉiam deziris Tiun mortigi kaj preni de li la armilojn gloregajn. {{NVR|435}} Li jam trifoje atakis, flamante Eneon mortigi Kaj lian ŝildon brilantan la dio trifoje rebatis, Sed kiam diasimile li faris la kvaran atakon, Al li ekkriis minace la Malproksimenpafanto: "Gardu vin nun, ho Tidido, foriru! Neniam al dioj {{NVR|440}} Vi egaliĝi pretendu neniam similis la gento De senmortuloj al homoj mortemaj, sur tero irantaj!" Tiel li diris, kaj iom depaŝis l' heroo Tidido, Ĉar li ektimis koleron de la Malproksimenĵetanto. Dum Feb-Apolo Eneon de la batalo fortiris {{NVR|445}} Tien, en sanktan Pergamon, kie li havis sanktejon. Tie diin' Artemizo sagama kaj Leto lin flegis, Bone kuracis kaj en la sanktejo vastega honoris. Tamen la di' kun l' arĝenta pafarko ekkreis fantomon, Kiu precize similis Eneon kun liaj armiloj. {{NVR|450}} Apud ĉi tiu fantomo Trojanoj kaj diaj Aĥajoj Unuj aliajn frapegis en brustojn, en bovajn felegojn De bonronditaj ŝildegoj kaj de malgrandaj ŝildetoj. </poem><noinclude><references/></noinclude> s3q2otzcypqlfplg9i63rynle0l3yce 104 20229 108604 68196 2025-06-09T11:22:58Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108604 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Tiam eldiris Apolo al la bruegema Areso: "Virmortigulo Areso, ho urbdetruisto sangama, {{NVR|455}} Ĉu vi ne volas fortiri nun el la batalo ĉi tiun. Viron Tididon, povanton eĉ Zeŭson Kronidon ataki? Li jam ekvundis pli frue Kipridon en manoradikon, Poste min mem li atakis simile al dio kolera." Tiel li diris kaj iris sidiĝi sur supron Pergaman. {{NVR|460}} La furioza Areso nun celis eksciti Trojanojn; Li similiĝis Akamon, la ĉefon teruran de Trakoj Kaj ekparolis al diaj naskitoj de l' reĝo Priamo: "Filoj de reĝo Priamo, de Zeŭso Kronido amataj, Kiom da tempo ankoraŭ Aĥajoj mortigos Trojanojn? {{NVR|465}} Ĉu ĝis ili atingos pordegojn la belkonstruitajn? Tie ja kuŝas heroo, egala al dia Hektoro, Filo de la grandanima Anĥizo, la glora Eneo, Iru ni kaj de l' batalo ni savu la anon kuraĝan." Tiel li diris kaj vekis en ĉia animo kuraĝon, {{NVR|470}} Sed Sarpedono komencis riproĉi la dian Hektoron. "Kie, Hektoro, kaŝiĝis via antaŭa kuraĝo? Vi ja intencis defendi la urbon sen iaj liganoj, Sola, helpata nur de la bofratoj kaj fratoj samsangaj. Tamen mi vidas nun kaj eĉ rimarkas el ili neniun. {{NVR|475}} Ĉiuj nun timas simile al hundoj, vidantaj leonon, Dume ni, simplaj liganoj, kontraŭbatalas kuraĝe. Vi min rigardu: mi estas ligano el land' malproksima, De l' malapuda Likio ĉe Ksanto kun akvoj bruantaj, Kie mi lasis l' amatan edzinon kun fil' en lulilo, {{NVR|480}} Ankaŭ riĉaĵojn, de ĉiu malriĉegulo volatajn, Sed malgraŭ tio mi igas Likanojn kaj mem mi volegas Kontraŭbatali la virojn, kvankam mi havas nenion, Kion l' Aĥajoj de tie ĉi foren kondukus aŭ prenus: Vi do, vi staras sen movo kaj ne ekscitas aliajn {{NVR|485}} Virojn kuraĝe batali kaj la virinojn defendi. Timu ke, kiel per reto ĉion prenema, kaptitaj, Vi ekfariĝu akiro de la malamikoj venkontaj, Kiuj tre baldaŭ detruos la Trojon, densege loĝitan! Sole nur vin ja konvenas zorgadi dum tago kaj nokto, {{NVR|490}} </poem><noinclude><references/></noinclude> kxnt9qiejjh0j0j7jr4hn5pg5l1eieb 104 20230 108605 68198 2025-06-09T11:28:47Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108605 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Peti la ĉefojn-liganojn, venintajn de malproksime Seninterrompe batali kaj vortojn riproĉajn ne diri." Tiel li diris kaj pikis la koron de l' dia Hektoro. Li el kaleŝo elsaltis sur teron kun siaj armiloj Kaj, ponardegon svingante, rapidis tra l' aroj da viroj, {{NVR|495}} Al la batalo vokante, kaj vekis kruelan batalon. Jen returniĝis Trojanoj kaj iris renkonten Aĥajoj, Sed l' Argoanoj kuntiris la vicojn kaj ilin atendis. Kiel la vento forblovas gren-ŝelojn de sanktaj draŝejo Apud la grenventumistoj, kiam l' orbukla Demetro {{NVR|500}} Ŝelojn de grenoj formetas, blovigadante la venton, Kaj la draŝejoj blankiĝas sub ili: tiel l' Aĥajoj Tute kovriĝis per polvo, kiun inter l' amasoj Alte al kupra ĉielo forlevis la hufoj ĉevalaj, Kiuj batalon reiris, per direktintoj igitaj. {{NVR|505}} Jam ili metis la manojn al malamikoj, sed nokton Faris Areso bruema ĉe ili por helpi Trojanojn, Tra la aregoj irante kaj plenumante l' ordonon, Al li donitan de Febo-Apolo, portanta orglavon — Igi Trojanojn batali, se Palas-Atenon li vidos {{NVR|510}} Iri de tie, ĉar ŝi al Danaoj estis helpanta. Sed Feb-Apolo Eneon el sia riĉega sanktejo Elforkondukis kaj lin refortigis, la ĉefon popolan, Kaj li aperis en mezo de viroj, kaj ĉiuj ĝojegis Ree vidante lin vivi kaj iri al ili sen vundoj {{NVR|515}} Kaj per kuraĝo flamegi, sed li demandita ne estis: Ilin zorgigis alio, sendita de Febo-Apolo Kaj de Ares' mortigulo kaj de terura Malpaco. Sed Odise' kaj Tidido kune kun ambaŭ Ajaksoj Igis Danaojn batali, kvankam ĉi tiuj sen igo {{NVR|520}} Nek la atakojn nek kriojn de Trojoviroj ektimis: Ili kuraĝe atendis simile al nuboj, de Zeŭso Supremetitaj sur montaj supraĵoj en tempo malventa Tute senmove, se dormas Boreo kun ĉiuj aliaj Ventoj brueme-koleraj, kiuj la nubojn mallumajn {{NVR|525}} Sur la ĉielo dismetas per brueganta blovego: Tiel Danaoj sen timo kuraĝe atendis Trojanojn, </poem><noinclude><references/></noinclude> kzle3bewjwuh56e0n43gyti1lj5uuws 104 20231 108606 68199 2025-06-09T11:34:31Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108606 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Kaj la Atrido trakuris la virojn kaj multe konsilis: "Estu vi viroj, amikoj, kaj prenu kuraĝon en korojn! Unu alian honoru vi en la terura batalo: {{NVR|530}} Ĉe reciproka honoro pli multe saviĝas ol falas, Nur forkuranto ricevas nenian helpon kaj gloron." Diris kaj la ponardegon alĵetis kaj viron antaŭan, Deikoonon, l' amikon de l' glora Eneo, enbatis, La Pergasidon, lin kiel idojn Priamajn Trojanoj {{NVR|535}} Multe estimis: li ĉiam batalis en vicoj antaŭaj. Agamemnono lin trafis per ponardego en ŝildon; Ĝi ne debatis la frapon, la kupro ĝin tute trapikis Kaj tra la zono traiĝis en lian ventron malsupre. Brue li falis sur teron, eksonis sur li la armiloj. {{NVR|540}} Nun la plej bonajn Aĥajojn mortigis la viro Eneo, Du Dioklidojn, Kretonon kaj fraton de li -- Orsilohon. Patro ilia, loĝanto de l' belkonstruita Ferurbo, Estis tre riĉa gentano de la rivero Alfeo, Kies akvoj vastegaj fluas sur kampoj Piliaj; {{NVR|545}} Ĝi Orsiloĥon eknaskis, reĝintan grandegan popolon, Kaj Orsiloĥo eknaskis Dioklon la grandaaniman, Kaj de ĉi tiu Dioklo devenis la dunaskitidoj Orsiloĥ' kaj Kretono, sciantaj batali multspece. Nun viriĝantaj estante, ili sur ŝipoj nigretaj {{NVR|550}} Sekvis Aĥajojn kontraŭ ĉevaloriĉega Trojurbo, Gloron al Agamemnono kaj al Menelao Atridoj Almilitante: nun ilin ĉirkaŭis la morto malluma. Kiel sur alta supraĵo de monto du fortaj leonoj, De leonino nutritaj en densa malluma arbaro, {{NVR|555}} Bovojn kaj ŝafojn grasegajn for de brutaroj rabadas Kaj dezertigas la ŝtalojn de homoj, ĝis mem ili poste Falas, al fin' mortigitaj per kupro akrega de homoj: Tiel, venkitaj per manoj de la heroo Eneo, Ambaŭ subfalis sur teron, similaj al pinoj altegaj. {{NVR|560}} Ilin vidinte subfali, ekĝemis l' hero' Menelao, Kuris tra l' aroj antaŭaj, armita de kupro brilanta, La ponardegon svingante: Areso lin multkuraĝigis, Ĉar li esperis sekrete, ke lin nun Eneo mortigos. </poem><noinclude><references/></noinclude> 4tqyd4r5ymsc1ex1jp5q5oce2vi76i5 104 20232 108607 68200 2025-06-09T11:40:19Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108607 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Sed Antiloĥo, la filo de l' nobla Nestoro, lin vidis {{NVR|565}} Kaj li alkuris antaŭen: li timis ke l' ĉefo de viroj Iel suferu kaj ĉiuj laboroj de l' viroj vaniĝu; Ili jam ambaŭ la manojn kaj la ponardegojn akregajn Unu kontraŭ alian eklevis, volante batali, Sed Antiloĥo alkuris al ĉefo de la Danaidoj, {{NVR|570}} Kaj ne atendis Eneo malgraŭ la granda kuraĝo, Kiam li vidis du virojn kune irintaj renkonten. Tial al viroj Aĥajoj ili fortiris la korpojn Kaj la du malfeliĉulojn redonis en manojn amikajn Kaj re alkuris batali en la falangoj antaŭaj. {{NVR|575}} Nun ili Pilemenon Aresosimilan mortigis, Ĉefon de Pafalagonoj kuraĝaj, armitaj de ŝildoj; Lin Menelao Atrido la glora ponardoĵetisto Per ponardego atakis kaj pikis lin tra l' ŝlosilosto, Kaj Antiloĥo entrafis Midonon ĉevalkondukanton {{NVR|580}} L' Atimniidon (li forrapidigis la fortajn ĉevalojn), Lian kubuton trafinte per ŝtono, la kondukiloj Blankaj elfalis sur teron en polvon el liaj manoj; Tuj Antiloĥo per glavo lian tempion trapikis, Kaj li ĝemante subfalis de l' bonefarita kaleŝo {{NVR|585}} Kapomalsupren sur polvon kaj haltis per verto kaj ŝultroj. Tiel li staris longtempe, tenita de l' sablo profunda Ĝis la ĉevaloj lin puŝis kaj teron la korpon renversis, Ĉar Antiloĥo alpelis ilin al viroj Aĥajoj. Ilin tra l' vicoj Hektoro rimarkis kaj kuris al ili, {{NVR|590}} Laŭte kriante, kaj lin postekuris la vicoj Trojanaj Fortaj, sekvante Areson kaj la sangoaman Enion, Kiu kondukis la furiozegan malpacan Tumulton Dume Ares' ponardegon teruran per mano altsvingis, Apud Hektoro irante jen antaŭ l' heroo jen poste. {{NVR|595}} La Tideido kuraĝa lin vidis kaj forte ektremis. Kiel migranto malsperta, iranta sur kampo vastega Apud rapida rivero, kuranta en maron, stariĝas Ĉe ŝaŭmoaro bolanta kaj iras returnen kun timo: Tiel depaŝis Tidido kaj kriis al Argopopolo: {{NVR|600}} "Kial, amikoj, ni tiel miregas ke l' dia Hektoro </poem><noinclude><references/></noinclude> our8825hmw1rfsbrex28s0jn2fq0c89 104 20233 108611 68201 2025-06-09T11:58:04Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108611 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem> Estas glorega ponardoĵetisto kaj tiel kuraĝa? Ĉiam ja dio lin sekvas kaj for de li metas la morton Kaj ankaŭ nun lin Areso kvazaŭ mortema alsekvas! Tial depaŝu vi, ĉiam per brust' renkontantaj Trojanojn. {{NVR|605}} Ke ne intencu vi diojn kontraŭbatali hodiaŭ." Tiel li diris, sed la Trojaviroj sin pli proksimigis Kaj jam du virojn kuraĝajn kaj spertajn Hektoro mortigis, Ambaŭ sur unu kaleŝo, Meneston kaj Anhialon. Tiujn mortigojn bedaŭris la Telamonido Ajakso, {{NVR|610}} Li apudiĝis kaj ĵetis sian ponardon la kupran Kaj Selagidon Amfion entrafis, kiu en Peso Loĝis, havante riĉaĵojn kaj kampojn; sed tamen la sorto Lin bataligis pro reĝo Priamo kaj la Priamidoj; Lin nun la Telamonido Ajakso entrafis en zonon, {{NVR|615}} La ponardego longombra eniĝis en ventron malsupran; Brue li falis sur teron, kaj kuris la glora Ajakso Liajn armilojn forpreni, sed ĵetis Trojanoj ponardojn Akrajn kaj brilajn, -- en lian ŝildon tre multaj eniĝis. Li per piedo surpaŝis la viron kaj la ponardegon {{NVR|620}} Kaptis de l' korpo, sed li la belegan armaĵon ne povis Preni de l' ŝultroj, ĉar lin ĉirkaŭŝutis de ĉie sagaro; Timis li ke la fieraj Trojanoj lin povos ĉirkaŭi Kaj, grandonombraj, kuraĝaj lin per ponardegoj atakos. Kiel ajn granda li estis, potenca kaj multglorigita {{NVR|625}} Tamen li devis depaŝi pro la grandegeco de l' aro. Tiel ili laboris en la terurega batalo Dum Tlepolem' Heraklido, viro grandkreska kaj forta Al Sarpedono la dia pro sorto malbona puŝiĝis. Sed kiam ili kunvenis, la viroj kurintaj renkonten, {{NVR|630}} Ili -- la filo kaj nepo de Zeŭso la nubkolektulo -- La Heraklid' Tlepolemo eldiris l' {{SIC|unna|unua}} la vortojn: "Kio devigis vin, ho Sarpedon', konsilisto Likia, Tien ĉi veni tremadi, fremdulo pri l' arto batali? Nur mensoguloj vin nomas ido de Zeŭso tondranta {{NVR|635}} Ĉar vi tio malsuperas tiujn virojn gloregajn, Kiuj de Zeŭso naskiĝis en tempo de homoj antaŭaj. Oni rakontas ke tia estis la viro Heraklo, </poem><noinclude><references/></noinclude> cec3t5dknht6af9z2l5o9ebi7ou3jr4 104 25587 108542 81635 2025-06-08T12:22:54Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108542 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude>nia afero. Sed tion ĉi mi nun povus fari nur tiam, se oni povus difini por mi certan salajron kaj per tia maniero doni al mi la eblon ekzisti kaj labori, tiom pli, ke nun, kiel oni malsupre vidos, ekster ĉiuj ĝisnunaj laboroj komenciĝos ankoraŭ la eldonado de multaj verkoj (ne malpli ol unu folio ĉiusemajne), kaj por mia okupado je mia propra profesio ne restos jam eĉ unu libera minuto. Difininte jam certan sumon por la subtenado de la afero, ni devus ankaŭ memori pri ĝia progresigado kaj ni devas difini certan, kvankam eĉ ne grandan sumon por la senhalta propagandado kaj certan sumon por la senĉesa eldonado de ĉiam novaj verkoj. Sekve por ke nia afero ne sole regule daŭrigu sian vivon kaj traatendu la malfacilan tempon de la indiferenteco de la mondo, sed ankaŭ senhalte progresadu, estas necese, ke ni per komunaj fortoj kreu por ĝi ian fonton, kiu ĉiujare donus al ĝi: a) Por eldonado de la „Esperantisto“ (kiu en tia okazo, ne bezonante jam enspezojn de la abonantoj, povus esti donata al la membroj de nia fondota societo senpage kaj la enspezojn de ĉiuj flankaj abonantoj enporti en la kason de la societo){{dekstra|{{...}}500 r.}} b) Por la kondukanto de nia gazeto kaj afero, por ke li havu la eblon sin teni, ĝis troviĝos alia fidebla kondukanto senpage{{dekstra|{{...}}2000 r.}} c) Por la senhalta daŭrigo de la propagando kaj varbado de ĉiam novaj amikoj kaj societanoj{{dekstra|{{...}}500 r.}} d) Por la senhalta eldonado de ĉiam novaj verkoj (ne malpli ol unu presita folio ĉiusemajne) kaj poŝta dissendado de ĉiuj ekzempleroj al la membroj de la societo{{refq|*}}{{dekstra|{{...}}2000 r.<hr/>Kune 5000 r.}} Detala kalkulo de la tuta elspezata mono estos ĉiujare donata en la „Esperantisto“. Kun la tempo ni sendube havos senkompare pli multe, ol 5000 rublojn ĉiujare, kaj ju pli da mono ni havos, des pli rapide kaj bone iros kompreneble nia afero. La dirita sumo estas tre malgranda kaj facile kreebla. Multaj institucioj, kiuj ne alportas eĉ milan parton de la utilo, kiun ni atendas de nia afero, englutas ĉiujare mil fojojn pli multe, ol tiu ĉi sumo. Sed tiu ĉi sumo estas la minimo<ref>komp. supre la rimarkigon al paĝ. 125.</ref>, kiun ni bezonas. Se tiu ĉi sumo estos al ni por ĉiu jaro certigita, ni povos jam esti tute trankvilaj pro la estonteco de nia afero. {{note2|*}} Kaj ankaŭ konstante al 100—200 plej gravaj redakcioj de gazetoj, por ke la mondo ĉiam ripete aŭdadu pri la progresado de nia afero.<noinclude></noinclude> 02tgp8ervedgphtrcaaufs9tm0fgms1 2 27905 108548 108537 2025-06-08T13:40:29Z Danÿa 3650 108548 javascript text/javascript //mw.loader.load("https://fr.wikisource.org/wiki/Utilisateur:Lepticed7/Sliders.js?action=raw&ctype=text/javascript"); const filePageRegex = /^\/wiki\/Dosiero:(.+)$/; const m = filePageRegex.exec(location.pathname); if (m) location.replace(`https://commons.wikimedia.org/wiki/File:${m[1]}`); document.querySelectorAll("a").forEach((link) => { const m = filePageRegex.exec(link.pathname); if (m) link.href = `https://commons.wikimedia.org/wiki/File:${m[1]}`; }); const obs = new MutationObserver((mutations) => { mutations.forEach((mutation) => { const target = mutation.target; if (!(target instanceof HTMLAnchorElement)) return; const m = filePageRegex.exec(target.pathname); if (m) target.href = `https://commons.wikimedia.org/wiki/File:${m[1]}`; }); }); obs.observe(document.body, { childList: true, subtree: true }); // Sliders // const observer = new MutationObserver(() => { // waitForCanvas(); // }); // observer.observe(document.getElementById("bodyContent"), { childList: true, subtree: true }); // waitForCanvas(); // function waitForCanvas() { // const canvas = document.querySelector("canvas"); // if (canvas) { // observer.disconnect(); // init(canvas); // } // } // /** // * @param canvas {HTMLCanvasElement} // */ // function init(canvas) { // /** @type {Record<string, [number, number, number]>} */ // const slidersValues = { // // min, max, default value // brightness: [0, 200, 100], // contrast: [0, 200, 100], // grayscale: [0, 100, 0], // invert: [0, 100, 0], // saturate: [0, 500, 100], // sepia: [0, 100, 0] // }; // /** @type {Record<string, [JQuery<HTMLInputElement>, JQuery<HTMLInputElement>]>} */ // const sliders = {}; // const $table = $("<table style='text-align: center; margin: 0.5em auto'>"); // const $nameRow = $("<tr>"); // const $sliderRow = $("<tr>"); // const $valueRow = $("<tr>"); // const $resetButton = $("<button type='button'>Reset</button>"); // $table.append($nameRow, $sliderRow, $valueRow); // $("#editform").before($table); // $table.after($("<div style='text-align: center'>").append($resetButton)); // for (const [name, [min, max, defaultValue]] of Object.entries(slidersValues)) { // const $slider = $(`<input type="range" id="slider_${name}" min="${min}" max="${max}" value="${defaultValue}">`); // const $input = $(`<input type="number" name="${name}" min="${min}" max="${max}">`); // $slider.on("input", updateFilters); // $input.on("change", onNumberUpdate); // $nameRow.append(`<th style="padding: 0 0.8em"><label for="slider_${name}">${name}</label></th>`); // $sliderRow.append($("<td style='padding: 0 0.8em'>").append($slider)); // $valueRow.append($("<td style='padding: 0 0.8em'>").append($input)); // sliders[name] = [$slider, $input]; // } // $resetButton.on("click", resetFilters); // const context2d = canvas.getContext("2d"); // function updateFilters() { // let filter = ""; // for (const [name, [$slider, $input]] of Object.entries(sliders)) { // const value = $slider.val(); // filter += `${name}(${value / 100}) `; // $input.val(value); // } // context2d.filter = filter; // mw.proofreadpage.openseadragon.viewer.forceRedraw(); // } // /** // * @param e {JQuery.ChangeEvent<HTMLInputElement, any, HTMLInputElement, HTMLInputElement>} // */ // function onNumberUpdate(e) { // const target = e.target; // sliders[target.name][0].val(target.value); // updateFilters(); // } // function resetFilters() { // for (const [name, [$slider, $input]] of Object.entries(sliders)) { // const value = slidersValues[name][2]; // $slider.val(value); // $input.val(value); // } // updateFilters(); // } // updateFilters(); // } rui2aobaxdohvy5rhsqhbpe7z418q7h 108549 108548 2025-06-08T13:40:51Z Danÿa 3650 Malfari revizion [[Special:Diff/108548|108548]] fare de [[Special:Contributions/Danÿa|Danÿa]] ([[User talk:Danÿa|diskuto]]) 108549 javascript text/javascript //mw.loader.load("https://fr.wikisource.org/wiki/Utilisateur:Lepticed7/Sliders.js?action=raw&ctype=text/javascript"); const filePageRegex = /^\/wiki\/Dosiero:(.+)$/; const m = filePageRegex.exec(location.pathname); if (m) location.replace(`https://commons.wikimedia.org/wiki/File:${m[1]}`); document.querySelectorAll("a").forEach((link) => { const m = filePageRegex.exec(link.pathname); if (m) link.href = `https://commons.wikimedia.org/wiki/File:${m[1]}`; }); const obs = new MutationObserver((mutations) => { mutations.forEach((mutation) => { const target = mutation.target; if (!(target instanceof HTMLAnchorElement)) return; const m = filePageRegex.exec(target.pathname); if (m) target.href = `https://commons.wikimedia.org/wiki/File:${m[1]}`; }); }); obs.observe(document.body, { childList: true, subtree: true }); // Sliders const observer = new MutationObserver(() => { waitForCanvas(); }); observer.observe(document.getElementById("bodyContent"), { childList: true, subtree: true }); waitForCanvas(); function waitForCanvas() { const canvas = document.querySelector("canvas"); if (canvas) { observer.disconnect(); init(canvas); } } /** * @param canvas {HTMLCanvasElement} */ function init(canvas) { /** @type {Record<string, [number, number, number]>} */ const slidersValues = { // min, max, default value brightness: [0, 200, 100], contrast: [0, 200, 100], grayscale: [0, 100, 0], invert: [0, 100, 0], saturate: [0, 500, 100], sepia: [0, 100, 0] }; /** @type {Record<string, [JQuery<HTMLInputElement>, JQuery<HTMLInputElement>]>} */ const sliders = {}; const $table = $("<table style='text-align: center; margin: 0.5em auto'>"); const $nameRow = $("<tr>"); const $sliderRow = $("<tr>"); const $valueRow = $("<tr>"); const $resetButton = $("<button type='button'>Reset</button>"); $table.append($nameRow, $sliderRow, $valueRow); $("#editform").before($table); $table.after($("<div style='text-align: center'>").append($resetButton)); for (const [name, [min, max, defaultValue]] of Object.entries(slidersValues)) { const $slider = $(`<input type="range" id="slider_${name}" min="${min}" max="${max}" value="${defaultValue}">`); const $input = $(`<input type="number" name="${name}" min="${min}" max="${max}">`); $slider.on("input", updateFilters); $input.on("change", onNumberUpdate); $nameRow.append(`<th style="padding: 0 0.8em"><label for="slider_${name}">${name}</label></th>`); $sliderRow.append($("<td style='padding: 0 0.8em'>").append($slider)); $valueRow.append($("<td style='padding: 0 0.8em'>").append($input)); sliders[name] = [$slider, $input]; } $resetButton.on("click", resetFilters); const context2d = canvas.getContext("2d"); function updateFilters() { let filter = ""; for (const [name, [$slider, $input]] of Object.entries(sliders)) { const value = $slider.val(); filter += `${name}(${value / 100}) `; $input.val(value); } context2d.filter = filter; mw.proofreadpage.openseadragon.viewer.forceRedraw(); } /** * @param e {JQuery.ChangeEvent<HTMLInputElement, any, HTMLInputElement, HTMLInputElement>} */ function onNumberUpdate(e) { const target = e.target; sliders[target.name][0].val(target.value); updateFilters(); } function resetFilters() { for (const [name, [$slider, $input]] of Object.entries(sliders)) { const value = slidersValues[name][2]; $slider.val(value); $input.val(value); } updateFilters(); } updateFilters(); } ski1ul7hbyhcjt4u8d75ibgd9jifqt9 108550 108549 2025-06-08T14:21:19Z Danÿa 3650 108550 javascript text/javascript "use strict"; //mw.loader.load("https://fr.wikisource.org/wiki/Utilisateur:Lepticed7/Sliders.js?action=raw&ctype=text/javascript"); /* * Redirect Diosiero: pages to the corresponding File: page on Commons */ const filePageRegex = /^\/wiki\/Dosiero:(.+)$/; const m = filePageRegex.exec(location.pathname); if (m) location.replace(`https://commons.wikimedia.org/wiki/File:${m[1]}`); /** * @param link {HTMLAnchorElement} */ function replaceLink(link) { const m = filePageRegex.exec(link.pathname); if (m) link.href = `https://commons.wikimedia.org/wiki/File:${m[1]}`; } document.querySelectorAll("a").forEach((link) => { replaceLink(link); }); const obs = new MutationObserver((mutations) => { mutations.forEach((mutation) => { const target = mutation.target; if (!(target instanceof HTMLAnchorElement)) return; replaceLink(target); }); }); obs.observe(document.body, { childList: true, subtree: true }); // Sliders const observer = new MutationObserver(() => { waitForCanvas(); }); observer.observe(document.getElementById("bodyContent"), { childList: true, subtree: true }); waitForCanvas(); function waitForCanvas() { const canvas = document.querySelector("canvas"); if (canvas) { observer.disconnect(); init(canvas); } } /** * @param canvas {HTMLCanvasElement} */ function init(canvas) { /** @type {Record<string, [number, number, number]>} */ const slidersValues = { // min, max, default value brightness: [0, 200, 100], contrast: [0, 200, 100], grayscale: [0, 100, 0], invert: [0, 100, 0], saturate: [0, 500, 100], sepia: [0, 100, 0] }; /** @type {Record<string, [JQuery<HTMLInputElement>, JQuery<HTMLInputElement>]>} */ const sliders = {}; const $table = $("<table style='text-align: center; margin: 0.5em auto'>"); const $nameRow = $("<tr>"); const $sliderRow = $("<tr>"); const $valueRow = $("<tr>"); const $resetButton = $("<button type='button'>Reset</button>"); $table.append($nameRow, $sliderRow, $valueRow); $("#editform").before($table); $table.after($("<div style='text-align: center'>").append($resetButton)); for (const [name, [min, max, defaultValue]] of Object.entries(slidersValues)) { const $slider = $(`<input type="range" id="slider_${name}" min="${min}" max="${max}" value="${defaultValue}">`); const $input = $(`<input type="number" name="${name}" min="${min}" max="${max}">`); $slider.on("input", updateFilters); $input.on("change", onNumberUpdate); $nameRow.append(`<th style="padding: 0 0.8em"><label for="slider_${name}">${name}</label></th>`); $sliderRow.append($("<td style='padding: 0 0.8em'>").append($slider)); $valueRow.append($("<td style='padding: 0 0.8em'>").append($input)); sliders[name] = [$slider, $input]; } $resetButton.on("click", resetFilters); const context2d = canvas.getContext("2d"); function updateFilters() { let filter = ""; for (const [name, [$slider, $input]] of Object.entries(sliders)) { const value = $slider.val(); filter += `${name}(${value / 100}) `; $input.val(value); } context2d.filter = filter; mw.proofreadpage.openseadragon.viewer.forceRedraw(); } /** * @param e {JQuery.ChangeEvent<HTMLInputElement, any, HTMLInputElement, HTMLInputElement>} */ function onNumberUpdate(e) { const target = e.target; sliders[target.name][0].val(target.value); updateFilters(); } function resetFilters() { for (const [name, [$slider, $input]] of Object.entries(sliders)) { const value = slidersValues[name][2]; $slider.val(value); $input.val(value); } updateFilters(); } updateFilters(); } er6x5pdofs2ze2bk0zqdvsj0ykht6nh 108551 108550 2025-06-08T14:24:45Z Danÿa 3650 108551 javascript text/javascript "use strict"; //mw.loader.load("https://fr.wikisource.org/wiki/Utilisateur:Lepticed7/Sliders.js?action=raw&ctype=text/javascript"); /* * Redirect Diosiero: pages to the corresponding File: page on Commons */ const filePageRegex = /^\/wiki\/Dosiero:(.+)$/; const m = filePageRegex.exec(location.pathname); if (m) location.replace(`https://commons.wikimedia.org/wiki/File:${m[1]}`); /** * @param link {HTMLAnchorElement} */ function replaceLink(link) { const m = filePageRegex.exec(link.pathname); if (m) link.href = `https://commons.wikimedia.org/wiki/File:${m[1]}`; } document.querySelectorAll("a").forEach((link) => { replaceLink(link); }); const obs = new MutationObserver((mutations) => { mutations.forEach((mutation) => { const target = mutation.target; if (!(target instanceof HTMLAnchorElement)) return; replaceLink(target); }); }); obs.observe(document.body, { childList: true, subtree: true }); /* * Effect sliders */ const observer = new MutationObserver(() => { waitForCanvas(); }); observer.observe(document.getElementById("bodyContent"), { childList: true, subtree: true }); waitForCanvas(); function waitForCanvas() { const canvas = document.querySelector("canvas"); if (canvas) { observer.disconnect(); init(canvas); } } /** * @param canvas {HTMLCanvasElement} */ function init(canvas) { /** @type {Record<string, [number, number, number]>} */ const slidersValues = { // min, max, default value brightness: [0, 200, 100], contrast: [0, 200, 100], grayscale: [0, 100, 0], invert: [0, 100, 0], saturate: [0, 500, 100], sepia: [0, 100, 0] }; /** @type {Record<string, [JQuery<HTMLInputElement>, JQuery<HTMLInputElement>]>} */ const sliders = {}; const $table = $("<table style='text-align: center; margin: 0.5em auto'>"); const $nameRow = $("<tr>"); const $sliderRow = $("<tr>"); const $valueRow = $("<tr>"); const $resetButton = $("<button type='button'>Reset</button>"); $table.append($nameRow, $sliderRow, $valueRow); $("#editform").before($table); $table.after($("<div style='text-align: center'>").append($resetButton)); for (const [name, [min, max, defaultValue]] of Object.entries(slidersValues)) { const $slider = $(`<input type="range" id="slider_${name}" min="${min}" max="${max}" value="${defaultValue}">`); const $input = $(`<input type="number" name="${name}" min="${min}" max="${max}">`); $slider.on("input", updateFilters); $input.on("change", onNumberUpdate); $nameRow.append(`<th style="padding: 0 0.8em"><label for="slider_${name}">${name}</label></th>`); $sliderRow.append($("<td style='padding: 0 0.8em'>").append($slider)); $valueRow.append($("<td style='padding: 0 0.8em'>").append($input)); sliders[name] = [$slider, $input]; } $resetButton.on("click", resetFilters); const context2d = canvas.getContext("2d"); function updateFilters() { let filter = ""; for (const [name, [$slider, $input]] of Object.entries(sliders)) { const value = $slider.val(); filter += `${name}(${value / 100}) `; $input.val(value); } context2d.filter = filter; mw.proofreadpage.openseadragon.viewer.forceRedraw(); } /** * @param e {JQuery.ChangeEvent<HTMLInputElement, any, HTMLInputElement, HTMLInputElement>} */ function onNumberUpdate(e) { const target = e.target; sliders[target.name][0].val(target.value); updateFilters(); } function resetFilters() { for (const [name, [$slider, $input]] of Object.entries(sliders)) { const value = slidersValues[name][2]; $slider.val(value); $input.val(value); } updateFilters(); } updateFilters(); } 3l90l7ssw5t3fhdpztmuonzk5ttnq0v 2 34244 108595 107074 2025-06-09T09:21:52Z HenriLeFoll 4277 108595 wikitext text/x-wiki * [[Paĝo:Balzac - La firmao de la kato kiu pilkludas, 1924, Benoit.pdf/7]]; trovi kiel ligi al notoj. * [[Paĝo:Grabowski_-_El_Parnaso_de_Popoloj,_1913.pdf/222| el parnaso p.222]] , [[Paĝo:Grabowski_-_El_Parnaso_de_Popoloj,_1913.pdf/95|p.95]] [[Paĝo:Grabowski - El Parnaso de Popoloj, 1913.pdf/170|p.170]]: malfacilaj Piedoj * [[Vikifontaro:Ĉefpaĝo|'''Vikiejo''']] ; aldoni la evento [[Uzanto-Diskuto:HenriLeFoll/2025/03/monatalibro|'''monata libro''']] * [[Paĝo:Raimund - La Malŝparulo, 1924, Zwach.pdf/12|problemo kun Didaskalio]] * [[Paĝo:Seippel_-_Adèle_Kamm,_1914,_De_Saussure.pdf/10|ĉ ŝ ...]] * Ekzemplo de paĝo por [[Paĝo:Kabe_-_Vortaro_de_Esperanto,_1922.pdf/7|la radiko abat]] (abato/abatino) * En la fino, for '''Iliado''' de [[Fundamenta_Krestomatio_(1903)/El_Hamleto|El Hamleto]] hz495gzhq0x1p17ri1anove2dbp1e4d 104 34525 108573 106893 2025-06-09T08:06:55Z Ciampix 3284 108573 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Bernardo}} Ha, Horacio, kio al vi estas? Vi estas pala, tremas? Ĉu ne pli Ol sonĝo estas tiu ĉi apero? {{Persono|Horacio}} Per Dio! Mi ne povus tion kredi, Se mi ne vidus ĝin per miaj propraj Okuloj. {{Persono|Marcello}} {{dekstra|Ne simila al la reĝo?}} {{Persono|Horacio}} Ne malpli multe, ol vi al vi mem. Jes, ĝuste tian portis li armaĵon En Ja batalo kontraŭ la Norvegoj, Li ĝuste tian vidon havis, kiam Li en kolero sian pezan glavon En la glacion batis. Strange {{Persono|Marcello}} {{Kaŝita|En la glacion batis. Strange}} Tiel Li jam du fojojn kun minaca vido Aperis antaŭ ni en sama horo. {{Persono|Horacio}} Ne povas mi precize ĝin klarigi; Sed la apero, kiom mi komprenas, Al nia land’ malbonon antaŭdiras. {{Persono|Marcello}} Ĉu ne militon? Ĉu vi scias, kial Nun gardoj ĉie staras, pafilegoj Nun estas pretigataj ĉiam novaj, El l’ eksterlando venas bataliloj, Rapide ŝipoj estas konstruataj En granda nombro, kaj eĉ en dimanĉoj Ne ĉesas la prepara laborado? El kia kaŭzo tiu rapidado Kaj laborad’ en tago kaj en nokto? Ĉu povas iu diri? </poem><noinclude><references/></noinclude> poasbm6obybjt068m6jtqev3fi8bfrj 104 34676 108567 103870 2025-06-09T07:41:58Z Ciampix 3284 /* Validigita */ 108567 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Ciampix" /></noinclude><CENTER><BIG>LINGVAJ RESPONDOJ</BIG></CENTER> <CENTER>(PLENA KOLEKTO)</CENTER> {{---}} <section begin="alfabeto"/><CENTER>'''(412-11) Alfabeto.'''</CENTER> <CENTER>Pri la uzado de «H» anstataŭ supersigno</CENTER> La uzado de ''ch'' k.t.p. anstataŭ ''ĉ'' k.t.p. estas enkondukita nur por la presejoj, kiuj ne havas ankoraŭ literojn kun signetoj, sed en ''skribado'' mi konsilas al vi ĉiam uzi pli bone ''ĉ'' anstataŭ ''ch'', ĉar la uzado de ''unu'' litero por unu sono estas multe pli logika ol la uzado de ''du'' literoj. Vi diras, ke la signetoj superliteraj estas maloportunaj en la skribado; sed la alfabeto pure latina havas ja ankaŭ kelkajn literojn kun signetoj superliniaj (i, j, t), kaj la plej granda parto de la lingvoj kiuj uzas la alfabeton latinan havas ankoraŭ amason da aliaj literoj kun signetoj superliniaj kaj subliniaj. Certe ia akademio aŭ kongreso penos iam elpensi pli oportunajn skribajn formojn por kelkaj literoj (ĉar ne sole la literoj kun signetoj sed ankaŭ multaj aliaj literoj havas formon tre maloportunan); sed tio ĉi estas jam tute alia demando, kiu ''la'' ''lingvon mem'' tute ne tuŝas: ĝi estas ne demando de lingvo, sed nur demando de oportuneco de la skribado. {{Dekstra|''La Esperantisto'', 1889, p. 15.}} Multaj plendas, ke la skribado per ''ĉ'', ''ĝ'', ''ĥ'', ''ĵ'', ''ŝ'', kaj ''ŭ'' estas por ili neoportuna kaj malhelpas ilin ankaŭ en la presado de verketoj en iliaj lokoj, kie la presejoj ne havas la literojn kun signetoj. Ni <section end="alfabeto"/><noinclude><references/></noinclude> nhq2spvms0ezaurdx1d4fndmf5rpkpf 104 34677 108568 103871 2025-06-09T07:48:26Z Ciampix 3284 /* Validigita */ 108568 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Ciampix" /></noinclude>ripetas tial tion, kio estis jam dirita en la «Aldono al la Dua Libro»: anstataŭ la signeto superlitera oni povas kuraĝe uzadi la literon ''h'' kaj anstataŭ ''ŭ'' — simplan ''u''. {{dekstra|''La Esperantisto'', 1890, p. 32.}} Sinjoro F.-V. Lorenc konsilas, ke la presejoj, kiuj ne havas la signetojn superliterajn, uzu anstataŭ ili kaj anstataŭ ''h'' — apostrofon returnitan post la litero; ekzemple «ac‘eti» anstataŭ «aĉeti» aŭ «acheti». De nia flanko ni devas nur peti, ke se oni volos uzi tiun ĉi konsilon, oni ne forgesu klarigi en la komenco de la presata verko la signifon de tiu ĉi returnita apostrofo. {{dekstra|''La Esperantisto'', 1890, p. 54-55.}} Vane vi timas, ke ni volas enkonduki novan ortografion (''h'' anstataŭ signeto superlitera). La fina leĝo por nia ortografio estos: «por unu sono unu litero»; kaj kiam ni nur povos, ni ĉiam uzados ĉ anstataŭ ch (povas nur esti, ke iom poste, por pli oportunigi la skribadon, ni donos al tiu ĉi litero pli simplan formon). La skribado de unu sono per du literoj estas tute ne logika kaj neniam povus esti aprobata; sed ni ĝin uzas nur kiel necesan unuatempan rimedon por doni al ĉiuj presejoj kaj al la telegrafo la eblon labori jam nun en nia lingvo. Sed kiam iom post iom la plej granda parto de la presejoj kaj telegrafejoj proviziĝos je nia alfabeto, tiam la uzado de superflua h estos absolute ĉesigita. Ne la ''ĉ'' estas transira ŝtupo al ''ch'', sed en la ''ch'' ni proponis transiran ŝtupon al ''ĉ'', kiam ni vidis, ke la absoluta enkonduko de ''ĉ'' estas ankoraŭ teĥnike ne oportuna. Tute vere vi diras, ke la presejoj kaj telegrafoj devas sin konformigi al la lingvo, kiun ili uzas, kaj ne la lingvo al ili; sed nia lingvo estas ankoraŭ juna kaj nepotenca kaj devas sin fleksi, se ĝi ne volas perei. Ne estas ankoraŭ tempo diri fiere al ĉiuj presistoj: «Se vi ne volas vin konformigi al ni, ni vin ne bezonas»! La unuatempa permeso presi per ''h'' estas necesa rimedo<noinclude><references/></noinclude> ainsw5bqnwcnepg63q9l3s7haviac30 3 35433 108566 107191 2025-06-09T07:35:35Z Ciampix 3284 108566 wikitext text/x-wiki Saluton karaj kontribuantoj Mi proponas al vi denove kunlabori kune al reeldono de monata libro. == Por majo == === provlegi nun === La libro ke ni proponas al vi por provlegi estas : {|class="wikitable"| !Monato!!Indekso!!Aŭtoro!!Progreso |- | bgcolor=#ffff80|majo | bgcolor=#ffff80|[[Indekso:Grabowski_-_El_Parnaso_de_Popoloj,_1913.pdf|El Parnaso de Popoloj]] | bgcolor=#ffff80|{{de|Antoni Grabowski}} | bgcolor=#ffff80|provlegita |- |} === validi nun === La libro ke ni proponas al vi por validi estas unu el la du libroj : {|class="wikitable"| !Monato!!Indekso!!Aŭtoro!!Progreso |- | bgcolor=#ffff80|majo | bgcolor=#ffff80|[[Indekso:Zamenhof_L._L._-_Proverbaro_Esperanta,1925.djvu|Proverbaro Esperanta]] | bgcolor=#ffff80|{{de|L. Zamenhof}} | bgcolor=#ffff80|provlegita |} La libro ke ni proponas provlegi estas ankaŭ en tiu ĉi listo ! == proponoj por poste == === validi poste === Ni proponas ankaŭ plibonigi tiujn indeksojn por validigi ilin en la venontaj monatoj {|class="wikitable" !Uzanto!!Indekso!!Aŭtoro!!Progreso |- | bgcolor=#ffff80|HenriLeFoll | bgcolor=#ffff80|[[Indekso:Zamenhof L. L. - Lingvaj Respondoj, 1927.pdf|Lingvaj Respondoj, 1927]] | bgcolor=#ffff80|{{de|L. Zamenhof}} | bgcolor=#ffff80|provlegita |- |} Vi povas proponi [[:Kategorio:Indeksoj - Provlegita|alian provlegitan indekson]]. == provlegi poste == Ni proponas ankaŭ plibonigi tiujn indeksojn por provlegi ilin en la venontaj monatoj {|class="wikitable" !Uzanto!!Indekso!!Aŭtoro!!Progreso |- | bgcolor=#ffff80|HenriLeFoll | bgcolor=#ffff80|[[Indekso:Zamenhof L. L. - Fundamenta Krestomatio, 1903.pdf|Fundamenta Krestomatio]] | bgcolor=#ffff80|{{de|L. Zamenhof}} | bgcolor=#ffff80|provlegita |- | bgcolor=#ffffff|[[Uzanto:Ciampix|Ciampix]] | bgcolor=#ffffff|[[Indekso:Privat_-_Interpopola_Konduto,_1935.pdf|Interpopola Konduto]] | bgcolor=#ffffff|{{de|Edmond Privat}} | bgcolor=#ffffff|Ne kompleta |- | bgcolor=#0080FF|<mia uzantnomo> | bgcolor=#0080FF|<mia propono> | bgcolor=#0080FF|<la aŭtoro> | bgcolor=#0080FF|<la statuso> |- |} Vi povas proponi [[:Kategorio:Indeksoj - Ne provlegita|alian ne provlegitan indekson]] aŭ [[:Kategorio:Indeksoj - Ne kompleta|alian ne kompletan indekson]] == auntaŭa laboro == === validigita === Nia antaŭa laboro por '''monata libro''' : {|class="wikitable" !Monato!!Indekso!!Aŭtoro!!Progreso |- | bgcolor=#80ff80|majo | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Zamenhof_-_Proverbaro_Esperanta,_1905,_I.djvu|Proverbaro Esperanta I 1905]] | bgcolor=#80ff80|{{de|Marko Zamenhof}} | bgcolor=#80ff80|validigita |- |- | bgcolor=#80ff80|aprilo | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:EO_Lidja_Zamenhof_-_La_ekzameno.pdf|La ekzameno]] | bgcolor=#80ff80|{{de|Lidja Zamenhof}} | bgcolor=#80ff80|validigita |- | bgcolor=#80ff80|marto | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:EO_RU_L._L._Zamenhof_-_Dogmoj_de_Hilelismo_-_Догматы_Гиллелизма_1906.pdf|Dogmoj de Hilelismo]] | bgcolor=#80ff80|{{de|L. Zamenhof}} | bgcolor=#80ff80|validigita |- |bgcolor=#80ff80|Februaro |bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Borel_-_Legolibreto,_1926.pdf|Legolibreto]] |bgcolor=#80ff80|{{de|Jean Borel}} |bgcolor=#80ff80|validigita |- |bgcolor=#80ff80|Februaro |bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Tolstoj_-_Du_maljunuloj,_1912,_Kabanov.pdf|Du maljunuloj]] |bgcolor=#80ff80|{{de|Lev Nikolaeviĉ Tolstoj}} |bgcolor=#80ff80|validigita |- |bgcolor=#80ff80|Januaro |bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Root_-_Bahaaj_sciencaj_pruvoj_de_vivo_post_morto,_1927.pdf|Bahaaj sciencaj pruvoj de vivo post morto]] |bgcolor=#80ff80|{{de|L. Zamenhof}} |bgcolor=#80ff80|validigata |- |bgcolor=#80ff80|Januaro |bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Tolstoj_-_Dio_ĉiam_veron_vidas,_sed_ne_tuj_ĝin_aperigas,_1895,_Lojko.pdf|Dio ĉiam veron vidas, sed ne tuj ĝin aperigas]] |bgcolor=#80ff80|{{de|Lev Nikolaeviĉ Tolstoj}} |bgcolor=#80ff80|validigita |- |} ĝis [[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] ([[Uzanto-Diskuto:HenriLeFoll|diskuto]]) 06:36, 1 maj. 2025 (UTC) 4493ef0t02ozruats91qo59s9whphk1 104 35455 108581 106926 2025-06-09T08:26:40Z Ciampix 3284 108581 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> Sed vidu, la mateno purpurvesta Sin levas sur la roson de l'monteto: Ni povas jam forlasi la postenon, Kaj mi konsilas: tion, kion vidis Ni en la nokto, ni rakontu ĉion Al la Hamleto juna; ĉar mi ĵuras, Ke la spirito, por ni tiel muta, Al li parolos. Ĉu konsentas vi, Ke ni al li raportu, kiel amo Kaj ŝuldo al ni fari ĝin ordonas? {{persono|Marcello}} Mi petas vin, ni faru ĝin! Mi scias, En kia loko ni lin certe trovos: (Ĉiuj foriras.) {{f|SCENO II|c|g=120%}} {{f|Salono en la palaco. La reĝo, la reĝino, Hamleto, Polonio, Laerto, Voltimand, Kornelio, korteganoj eniras.|g=80%}} {{Persono|Reĝo}} Ankoraŭ freŝa estas la memoro Pri l' morto de la kara nia frato; Al nia kor’ konvenus nun funebri, Kaj kvazaŭ unu frunto de malĝojo La tuta regno devus nun sulkiĝi: Sed tamen la prudento necesigas Nin venki la naturon; kun malĝojo Pri la mortinto ni decidis ligi Memoron pri ni mem kaj pri la regno. Kaj tial ni kun ĝojo depremita, Per unu el l’ okuloj plezurante Kaj per la dua larmojn verŝegante, Kun ĝoj’ funebra, plor’ edziĝofesta, Pesante juste ĝojon kun doloro, Edziĝis kun l’ edzin’ de nia frato, Kun la reĝino nia kaj vidvino, </poem><noinclude><references/></noinclude> r00catqhr0u004k69zqimrqhlhr2zua 108583 108581 2025-06-09T08:29:31Z Ciampix 3284 108583 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> Sed vidu, la mateno purpurvesta Sin levas sur la roson de l'monteto: Ni povas jam forlasi la postenon, Kaj mi konsilas: tion, kion vidis Ni en la nokto, ni rakontu ĉion Al la Hamleto juna; ĉar mi ĵuras, Ke la spirito, por ni tiel muta, Al li parolos. Ĉu konsentas vi, Ke ni al li raportu, kiel amo Kaj ŝuldo al ni fari ĝin ordonas? {{persono|Marcello}} Mi petas vin, ni faru ĝin! Mi scias, En kia loko ni lin certe trovos: (Ĉiuj foriras.) {{f|SCENO II|c|g=120%}} {{f|Salono en la palaco. La reĝo, la reĝino, Hamleto, Polonio, Laerto, Voltimand, Kornelio, korteganoj eniras.|g=80%|c}} {{Persono|Reĝo}} Ankoraŭ freŝa estas la memoro Pri l' morto de la kara nia frato; Al nia kor’ konvenus nun funebri, Kaj kvazaŭ unu frunto de malĝojo La tuta regno devus nun sulkiĝi: Sed tamen la prudento necesigas Nin venki la naturon; kun malĝojo Pri la mortinto ni decidis ligi Memoron pri ni mem kaj pri la regno. Kaj tial ni kun ĝojo depremita, Per unu el l’ okuloj plezurante Kaj per la dua larmojn verŝegante, Kun ĝoj’ funebra, plor’ edziĝofesta, Pesante juste ĝojon kun doloro, Edziĝis kun l’ edzin’ de nia frato, Kun la reĝino nia kaj vidvino, </poem><noinclude><references/></noinclude> 72lynkl6v6y0hn2ahv1upxm2x3fpnia 108584 108583 2025-06-09T08:29:45Z Ciampix 3284 108584 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> Sed vidu, la mateno purpurvesta Sin levas sur la roson de l'monteto: Ni povas jam forlasi la postenon, Kaj mi konsilas: tion, kion vidis Ni en la nokto, ni rakontu ĉion Al la Hamleto juna; ĉar mi ĵuras, Ke la spirito, por ni tiel muta, Al li parolos. Ĉu konsentas vi, Ke ni al li raportu, kiel amo Kaj ŝuldo al ni fari ĝin ordonas? {{persono|Marcello}} Mi petas vin, ni faru ĝin! Mi scias, En kia loko ni lin certe trovos: (Ĉiuj foriras.) {{f|SCENO II|c|g=120%}} {{f|Salono en la palaco. La reĝo, la reĝino, Hamleto, Polonio, Laerto, Voltimand, Kornelio, korteganoj eniras.|g=80%|c}} {{Persono|Reĝo}} Ankoraŭ freŝa estas la memoro Pri l' morto de la kara nia frato; Al nia kor’ konvenus nun funebri, Kaj kvazaŭ unu frunto de malĝojo La tuta regno devus nun sulkiĝi: Sed tamen la prudento necesigas Nin venki la naturon; kun malĝojo Pri la mortinto ni decidis ligi Memoron pri ni mem kaj pri la regno. Kaj tial ni kun ĝojo depremita, Per unu el l’ okuloj plezurante Kaj per la dua larmojn verŝegante, Kun ĝoj’ funebra, plor’ edziĝofesta, Pesante juste ĝojon kun doloro, Edziĝis kun l’ edzin’ de nia frato, Kun la reĝino nia kaj vidvino, </poem><noinclude><references/></noinclude> jydwhhtm57503lyphlcoy8fayrze39x 104 35473 108588 108093 2025-06-09T08:39:39Z Ciampix 3284 108588 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Reĝo}} Ne dubas ni pri ĝi. Feliĉan vojon! {{dekstre|(Voltimand kaj Kornelio foriras.)}}Kaj nun, Laerto, al l'afero via! Vi diris, ke vi peti ion volas! Pri kio ajn prudenta vi al ni Parolos, viaj vortoj ne perdiĝos. Volonte ni plenumos vian peton. Ne pli obea estas kap’ al koro, Ne pli servema mano al la buŝo, Ol la Danuja tron’ al via patro. Sciigu nin pri la deziro via, {{Persono|Laerto}} Mi petas vin, permesu al mi, reĝo, Reiri nun Francujon. Mi volonte El tie venis tien ĉi, por fari La servon mian ĉe l’ kronado via; Sed nun, jam plenuminte mian ŝuldon, Sopiras mi denove al Francujo, Kaj nun de vi permeson mi petegas. {{Persono|Reĝo}} Ĉu via patro ĝin permesas? Kion Al tio diras Polonio? {{Persono|Polonio}} {{kaŝita|Al tio diras Polonio?}}Reĝo! Li eldevigis la permeson mian Per ne ĉesanta ripetado, tiel, Ke fine mi al lia pelo donis Sigelon mian. Nun por li mi petas Permeson vian, via reĝa moŝto. {{Persono|Reĝo}} Mi liberigas vin. Nun via tempo Libere estas al dispono via. — Kaj nun al vi mi turnas min, Hamleto, Vi, kara nevo, kara filo mia! </poem><noinclude><references/></noinclude> 3quh7l7jpdx2ifi5kkzfil8sb3uxjpa 3 35906 108570 108417 2025-06-09T07:54:24Z Ciampix 3284 108570 wikitext text/x-wiki Saluton karaj kontribuantoj Mi proponas al vi denove kunlabori kune al reeldono de monata libro. == Por junio == === provlegi nun === La libro ke ni proponas al vi por provlegi estas : {|class="wikitable"| !Proponanto!!Indekso!!Aŭtoro!!Progreso |- | bgcolor=#ffff80|[[Uzanto:Ciampix|Ciampix]] | bgcolor=#ffff80|[[Indekso:Zamenhof L. L. - Fundamenta Krestomatio, 1903.pdf|Fundamenta Krestomatio]] | bgcolor=#ffff80|{{de|L. Zamenhof}} | bgcolor=#ffff80|provlegita |- |} === validi nun === La libro ke ni proponas al vi por validi estas unu el la du libroj : {|class="wikitable"| !Proponanto!!Indekso!!Aŭtoro!!Progreso |- | bgcolor=#ffff80|HenriLeFoll | bgcolor=#ffff80|[[Indekso:Zamenhof_L._L._-_Proverbaro_Esperanta,1925.djvu|Proverbaro Esperanta]] | bgcolor=#ffff80|{{de|L. Zamenhof}} | bgcolor=#ffff80|provlegita |} La libro ke ni proponas provlegi estas ankaŭ en tiu ĉi listo ! == proponoj por poste == === validi poste === Ni proponas ankaŭ plibonigi tiujn indeksojn por validigi ilin en la venontaj monatoj {|class="wikitable" !Proponanto!!Indekso!!Aŭtoro!!Progreso!!Dato |- | bgcolor=#ffff80|HenriLeFoll | bgcolor=#ffff80|[[Indekso:Grabowski_-_El_Parnaso_de_Popoloj,_1913.pdf|El Parnaso de Popoloj]] | bgcolor=#ffff80|{{de|Antoni Grabowski}} | bgcolor=#ffff80|provlegita | bgcolor=#ffff80|2025.05 |- | bgcolor=#ffff80|HenriLeFoll | bgcolor=#ffff80|[[Indekso:Zamenhof L. L. - Lingvaj Respondoj, 1927.pdf|Lingvaj Respondoj, 1927]] | bgcolor=#ffff80|{{de|L. Zamenhof}} | bgcolor=#ffff80|provlegita |- |} Vi povas proponi [[:Kategorio:Indeksoj - Provlegita|alian provlegitan indekson]]. == provlegi poste == Ni proponas ankaŭ plibonigi tiujn indeksojn por provlegi ilin en la venontaj monatoj {|class="wikitable" !Proponanto!!Indekso!!Aŭtoro!!Progreso |- | bgcolor=#ffffff|[[Uzanto:Ciampix|Ciampix]] | bgcolor=#ffffff|[[Indekso:Privat_-_Interpopola_Konduto,_1935.pdf|Interpopola Konduto]] | bgcolor=#ffffff|{{de|Edmond Privat}} | bgcolor=#ffffff|Ne kompleta |- | bgcolor=#ffffff|[[Uzanto:Ciampix|Ciampix]] | bgcolor=#ffffff|[[Indekso:Zamenhof,_Dietterle_-_Originala_Verkaro,_1929.pdf|Zamenhof, Dietterle - Originala Verkaro]] | bgcolor=#ffffff|{{de|Johannes Dietterle}} | bgcolor=#ffffff|Ne kompleta |- | bgcolor=#0080FF|<mia uzantnomo> | bgcolor=#0080FF|<mia propono> | bgcolor=#0080FF|<la aŭtoro> | bgcolor=#0080FF|<la statuso> |- |} Vi povas proponi [[:Kategorio:Indeksoj - Ne provlegita|alian ne provlegitan indekson]] aŭ [[:Kategorio:Indeksoj - Ne kompleta|alian ne kompletan indekson]] == auntaŭa laboro == === validigita === Nia antaŭa laboro por la '''monata libro en 2025''' : {|class="wikitable" !N°!!Monato!!Proponanto!!Indekso!!Aŭtoro!!validigita!!provlegita |- | bgcolor=#80ff80|10 | bgcolor=#80ff80|majo | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:Lepticed7|Lepticed7]] | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Bilhaud_-_Solo_de_Fluto,_1907,_Doré.pdf|Solo de Fluto]] | bgcolor=#80ff80|{{de|Paul Bilhaud}} | bgcolor=#80ff80|2025.05 | bgcolor=#80ff80|2025.05 |- |bgcolor=#80ff80|9 | bgcolor=#80ff80|majo | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:Danÿa|Danÿa]] | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Andersen_-_La_virineto_de_maro,_1907,_Zamenhof.pdf|La virineto de maro]] | bgcolor=#80ff80|{{de|Hans Christian Andersen|Andersen}} | bgcolor=#80ff80|2025.05 | bgcolor=#80ff80|2025.05 |- |bgcolor=#80ff80|8 | bgcolor=#80ff80|majo | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:Danÿa|Danÿa]] | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Merchant_-_Kompatinda_Klem,_1931.pdf|Kompatinda Klem]] | bgcolor=#80ff80|{{de|John Merchant}} | bgcolor=#80ff80|2025.05 | bgcolor=#80ff80|2025.05 |- |bgcolor=#80ff80|7 | bgcolor=#80ff80|majo | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Zamenhof_-_Proverbaro_Esperanta,_1905,_I.djvu|Proverbaro Esperanta]] | bgcolor=#80ff80|{{de|Marko Zamenhof}} | bgcolor=#80ff80|2025.05 | bgcolor=#80ff80|2023.03 |- |bgcolor=#80ff80|6 | bgcolor=#80ff80|aprilo | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:EO_Lidja_Zamenhof_-_La_ekzameno.pdf|La ekzameno]] | bgcolor=#80ff80|{{de|Lidja Zamenhof}} | bgcolor=#80ff80|2025.04 | bgcolor=#80ff80|2023.03 |- |bgcolor=#80ff80|5 | bgcolor=#80ff80|marto | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:EO_RU_L._L._Zamenhof_-_Dogmoj_de_Hilelismo_-_Догматы_Гиллелизма_1906.pdf|Dogmoj de Hilelismo]] | bgcolor=#80ff80|{{de|L. Zamenhof}} | bgcolor=#80ff80|2025.03 | bgcolor=#80ff80|2025.02 |- |bgcolor=#80ff80|4 |bgcolor=#80ff80|Februaro | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] |bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Borel_-_Legolibreto,_1926.pdf|Legolibreto]] |bgcolor=#80ff80|{{de|Jean Borel}} |bgcolor=#80ff80|2025.02 |bgcolor=#80ff80|2023.01 |- |bgcolor=#80ff80|3 |bgcolor=#80ff80|Februaro | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] |bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Tolstoj_-_Du_maljunuloj,_1912,_Kabanov.pdf|Du maljunuloj]] |bgcolor=#80ff80|{{de|Lev Nikolaeviĉ Tolstoj}} |bgcolor=#80ff80|2025.02 |bgcolor=#80ff80|2024.11 |- |bgcolor=#80ff80|2 |bgcolor=#80ff80|Januaro | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:Lepticed7|Lepticed7]] |bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Root_-_Bahaaj_sciencaj_pruvoj_de_vivo_post_morto,_1927.pdf|Bahaaj sciencaj pruvoj de vivo post morto]] |bgcolor=#80ff80|{{de|L. Zamenhof}} |bgcolor=#80ff80|2025.01 |bgcolor=#80ff80|2025.01 |- |bgcolor=#80ff80|1 |bgcolor=#80ff80|Januaro | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] |bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Tolstoj_-_Dio_ĉiam_veron_vidas,_sed_ne_tuj_ĝin_aperigas,_1895,_Lojko.pdf|Dio ĉiam veron vidas, sed ne tuj ĝin aperigas]] |bgcolor=#80ff80|{{de|Lev Nikolaeviĉ Tolstoj}} |bgcolor=#80ff80|2025.01 |bgcolor=#80ff80|2025.01 |- |} ĝis [[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] ([[Uzanto-Diskuto:HenriLeFoll|diskuto]]) 19:07, 1 jun. 2025 (UTC) ha49gjya5fljfhv230gh1xpygq80w9q 108576 108570 2025-06-09T08:12:13Z HenriLeFoll 4277 108576 wikitext text/x-wiki Saluton karaj kontribuantoj Mi proponas al vi denove kunlabori kune al reeldono de monata libro. == Por junio == === provlegi nun === La libro ke ni proponas al vi por provlegi estas : {|class="wikitable"| !Proponanto!!Indekso!!Aŭtoro!!Provlegita |- | bgcolor=#ffff80|[[Uzanto:Ciampix|Ciampix]] | bgcolor=#ffff80|[[Indekso:Zamenhof L. L. - Fundamenta Krestomatio, 1903.pdf|Fundamenta Krestomatio]] | bgcolor=#ffff80|{{de|L. Zamenhof}} | bgcolor=#ffff80|2025.06 |- |} === validi nun === La libro ke ni proponas al vi por validi estas unu el la du libroj : {|class="wikitable"| !Proponanto!!Indekso!!Aŭtoro!!Provlegita |- | bgcolor=#ffff80|HenriLeFoll | bgcolor=#ffff80|[[Indekso:Zamenhof_L._L._-_Proverbaro_Esperanta,1925.djvu|Proverbaro Esperanta]] | bgcolor=#ffff80|{{de|L. Zamenhof}} | bgcolor=#ffff80|2024.02 |} La libro ke ni proponas provlegi estas ankaŭ en tiu ĉi listo ! == proponoj por poste == === validi poste === Ni proponas ankaŭ plibonigi tiujn indeksojn por validigi ilin en la venontaj monatoj {|class="wikitable" !Proponanto!!Indekso!!Aŭtoro!!Progreso!!Dato |- | bgcolor=#ffff80|HenriLeFoll | bgcolor=#ffff80|[[Indekso:Grabowski_-_El_Parnaso_de_Popoloj,_1913.pdf|El Parnaso de Popoloj]] | bgcolor=#ffff80|{{de|Antoni Grabowski}} | bgcolor=#ffff80|provlegita | bgcolor=#ffff80|2025.05 |- | bgcolor=#ffff80|HenriLeFoll | bgcolor=#ffff80|[[Indekso:Zamenhof L. L. - Lingvaj Respondoj, 1927.pdf|Lingvaj Respondoj, 1927]] | bgcolor=#ffff80|{{de|L. Zamenhof}} | bgcolor=#ffff80|provlegita |- |} Vi povas proponi [[:Kategorio:Indeksoj - Provlegita|alian provlegitan indekson]]. == provlegi poste == Ni proponas ankaŭ plibonigi tiujn indeksojn por provlegi ilin en la venontaj monatoj {|class="wikitable" !Proponanto!!Indekso!!Aŭtoro!!Progreso |- | bgcolor=#ffffff|[[Uzanto:Ciampix|Ciampix]] | bgcolor=#ffffff|[[Indekso:Privat_-_Interpopola_Konduto,_1935.pdf|Interpopola Konduto]] | bgcolor=#ffffff|{{de|Edmond Privat}} | bgcolor=#ffffff|Ne kompleta |- | bgcolor=#ffffff|[[Uzanto:Ciampix|Ciampix]] | bgcolor=#ffffff|[[Indekso:Zamenhof,_Dietterle_-_Originala_Verkaro,_1929.pdf|Zamenhof, Dietterle - Originala Verkaro]] | bgcolor=#ffffff|{{de|Johannes Dietterle}} | bgcolor=#ffffff|Ne kompleta |- | bgcolor=#0080FF|<mia uzantnomo> | bgcolor=#0080FF|<mia propono> | bgcolor=#0080FF|<la aŭtoro> | bgcolor=#0080FF|<la statuso> |- |} Vi povas proponi [[:Kategorio:Indeksoj - Ne provlegita|alian ne provlegitan indekson]] aŭ [[:Kategorio:Indeksoj - Ne kompleta|alian ne kompletan indekson]] == auntaŭa laboro == === validigita === Nia antaŭa laboro por la '''monata libro en 2025''' : {|class="wikitable" !N°!!Monato!!Proponanto!!Indekso!!Aŭtoro!!validigita!!provlegita |- | bgcolor=#80ff80|10 | bgcolor=#80ff80|majo | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:Lepticed7|Lepticed7]] | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Bilhaud_-_Solo_de_Fluto,_1907,_Doré.pdf|Solo de Fluto]] | bgcolor=#80ff80|{{de|Paul Bilhaud}} | bgcolor=#80ff80|2025.05 | bgcolor=#80ff80|2025.05 |- |bgcolor=#80ff80|9 | bgcolor=#80ff80|majo | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:Danÿa|Danÿa]] | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Andersen_-_La_virineto_de_maro,_1907,_Zamenhof.pdf|La virineto de maro]] | bgcolor=#80ff80|{{de|Hans Christian Andersen|Andersen}} | bgcolor=#80ff80|2025.05 | bgcolor=#80ff80|2025.05 |- |bgcolor=#80ff80|8 | bgcolor=#80ff80|majo | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:Danÿa|Danÿa]] | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Merchant_-_Kompatinda_Klem,_1931.pdf|Kompatinda Klem]] | bgcolor=#80ff80|{{de|John Merchant}} | bgcolor=#80ff80|2025.05 | bgcolor=#80ff80|2025.05 |- |bgcolor=#80ff80|7 | bgcolor=#80ff80|majo | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Zamenhof_-_Proverbaro_Esperanta,_1905,_I.djvu|Proverbaro Esperanta]] | bgcolor=#80ff80|{{de|Marko Zamenhof}} | bgcolor=#80ff80|2025.05 | bgcolor=#80ff80|2023.03 |- |bgcolor=#80ff80|6 | bgcolor=#80ff80|aprilo | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:EO_Lidja_Zamenhof_-_La_ekzameno.pdf|La ekzameno]] | bgcolor=#80ff80|{{de|Lidja Zamenhof}} | bgcolor=#80ff80|2025.04 | bgcolor=#80ff80|2023.03 |- |bgcolor=#80ff80|5 | bgcolor=#80ff80|marto | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] | bgcolor=#80ff80|[[Indekso:EO_RU_L._L._Zamenhof_-_Dogmoj_de_Hilelismo_-_Догматы_Гиллелизма_1906.pdf|Dogmoj de Hilelismo]] | bgcolor=#80ff80|{{de|L. Zamenhof}} | bgcolor=#80ff80|2025.03 | bgcolor=#80ff80|2025.02 |- |bgcolor=#80ff80|4 |bgcolor=#80ff80|Februaro | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] |bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Borel_-_Legolibreto,_1926.pdf|Legolibreto]] |bgcolor=#80ff80|{{de|Jean Borel}} |bgcolor=#80ff80|2025.02 |bgcolor=#80ff80|2023.01 |- |bgcolor=#80ff80|3 |bgcolor=#80ff80|Februaro | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] |bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Tolstoj_-_Du_maljunuloj,_1912,_Kabanov.pdf|Du maljunuloj]] |bgcolor=#80ff80|{{de|Lev Nikolaeviĉ Tolstoj}} |bgcolor=#80ff80|2025.02 |bgcolor=#80ff80|2024.11 |- |bgcolor=#80ff80|2 |bgcolor=#80ff80|Januaro | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:Lepticed7|Lepticed7]] |bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Root_-_Bahaaj_sciencaj_pruvoj_de_vivo_post_morto,_1927.pdf|Bahaaj sciencaj pruvoj de vivo post morto]] |bgcolor=#80ff80|{{de|L. Zamenhof}} |bgcolor=#80ff80|2025.01 |bgcolor=#80ff80|2025.01 |- |bgcolor=#80ff80|1 |bgcolor=#80ff80|Januaro | bgcolor=#80ff80|[[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] |bgcolor=#80ff80|[[Indekso:Tolstoj_-_Dio_ĉiam_veron_vidas,_sed_ne_tuj_ĝin_aperigas,_1895,_Lojko.pdf|Dio ĉiam veron vidas, sed ne tuj ĝin aperigas]] |bgcolor=#80ff80|{{de|Lev Nikolaeviĉ Tolstoj}} |bgcolor=#80ff80|2025.01 |bgcolor=#80ff80|2025.01 |- |} ĝis [[Uzanto:HenriLeFoll|HenriLeFoll]] ([[Uzanto-Diskuto:HenriLeFoll|diskuto]]) 19:07, 1 jun. 2025 (UTC) i8h92pmigxlljb6hs6tltmosi677l5m 104 36037 108553 108528 2025-06-08T15:57:37Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108553 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><nowiki/> “Jes. Li diris, Ben, kiel ajn granda via familio eĉ estos, li neniam prenos de vi eĉ duonon da penco ; eĉ se vi ricevos dudek infanojn.” La vizaĝo de sinjoro Britain ricevis esprimon tre seriozan kaj senmove rigardis sur la muron. “Ĉu tio ĉi ne estas tre afabla ?” diris Clemency. “Certe,” respondis sinjoro Britain. “Sed tio ĉi estos afableco, el kiu mi por nenio en la mondo volus fari uzon.” “Ne,” diris Clemency. “Kompreneble ne. Poste la ĉevaleto—ĝi alportis ok funtojn kaj du ŝilingojn ; kaj tio ĉi ne estas malbona, ne vere ?” “Tio ĉi setas tre bona,” diris Ben. “Mi ĝojas, ke vi estas kontenta,” ekkriis lia edzino. “Mi tiel pensis ; kaj tio ĉi, mi pensas, estas ĉio, kaj nun nenion pli pri negocoj, Britain. Ha, ha, ha ! Jen ! Prenu la paperojn kaj trarigardu ilin. Ho, atendu momenton ; jen estas ankoraŭ presita afiŝeto. Ĵus el la presejo. Kiel bone ĝi odoras !” “Kio tio ĉi estas ?” diris Ben kaj rigardis la folion. “Mi ne scias,” respondis lia edzino. “Mi ne legis eĉ unu vorton.” “Vendo per aŭkcio,” legis la mastro, “kun rezervo de antaŭa privata konsentiĝo.” “Tion ĉi ili ĉiam aldonas,” diris Clemency. “Jes, sed ne ĉiam tion ĉi,” li respondis. “Rigardu : sinjora domo, k.t.p., konstruoj mastraĵaj, parko kaj ĝardeno, k.t.p. Sinjoroj Snitchey kaj Craggs, la senŝulda bieno de la nobelo Mich. Warden, pro forveturo en la eksterlandon !” “Pro forveturo en la eksterlandon !” ripetis Clemency. “Jen tio ĉi staras,” diris sinjoro Britain. “Rigardu tien ĉi.” “Kaj ĵus hodiaŭ mi tie aŭdis, ke ŝi baldaŭ alsendos pli bonajn kaj pli klarajn novaĵojn !” diris Clemency, malgaje balancante la kapon kaj denove kaptante siajn kubutojn, kvazaŭ la rememoro de malnovaj tempoj ankaŭ revekus malnovajn kutimojn. “Hm, hm, hm ! Tio ĉi tie denove pezigos la korojn, Ben.” Sinjoro Britain ĝemis kaj balancis la kapon kaj diris, ke li ne povas<noinclude><references/></noinclude> cpbemw6itrj17izgsl0seu3vrm50sul 104 36038 108544 2025-06-08T13:08:46Z Danÿa 3650 /* Provlegita */ 108544 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Danÿa" /></noinclude>tute kompreni la aferon kaj longe ĉesis pensi pri ĝi. Kun tiu ĉi rimarko li kontentigis sin kaj algluis la folion post la fenestro de la botelaro, kaj Clemency, starinte kelkajn minutojn en pensoj, vekiĝis kaj rapidis for, por rigardi la infanojn. Kvankam la mastro de la Raspilo de Muskato havis grandan estimon por sia edzino, tamen tiu ĉi estimo havis tute la malnovan patronan karakteron ; kaj ŝi forte lin amuzadis. Nenio pli mirigus lin, ol se iu tria montrus al li, kiel ŝi sola kondukas la tutan mastraĵon kaj per prudenta ŝparemeco, vigla humoro, honesteco kaj diligenteco faras lin homo bonhava. Tiel facile estas en ĉiaj cirkonstancoj (kaj tro ofte ĝi okazas) taksi la trankvilajn naturojn, kiuj neniam metas en lumon siajn meritojn, laŭ ilia propra modesta juĝo, kaj ofende sin amuzi pro eksteraj strangaĵoj kaj apartaĵoj je homoj, kies interna indo, se ni pli profunde volus rigardi, devus nin igi ruĝiĝi antaŭ ili ! Sinjoro Britain kun plezuro pensadis pri la grandanimeco, kun kiu li edziĝis je Clemency. Ŝi estis por li eterna atesto de lia bona koro, kaj li sentis, ke ŝia bonegeco estas nur jesigo de la malnova sentenco, ke la virto sin {{sic|men|mem}} rekompencas. Li algluis la folion, kaj la kvitancojn pri la negocoj de la hodiaŭa tago li enŝlosis en la ŝrankon de la drinkejo—ĉiam ridante por si pri ŝia lerteco en negocoj—kiam ŝi revenis kun la sciigo, ke ambaŭ sinjoretoj Britain sub la observado de Betsy ludas en la kaleŝejo kaj la malgranda Clemency dormas “kiel anĝelo.” Nun li ankaŭ sidiĝis al la teo, kiu en atendo de ŝia veno staris sur malgranda tablo. Ĝi estis kaj kun solida horloĝo, kiu iris bone laŭ la minuto, (estis duono de la sesa horo) ; ĉiu objekto staris sur sia deca loko kaj estis plej perfekte brile purigita kaj polurita. “La unuan fojon mi hodiaŭ povos trankvile sidi,” diris sinjorino Britain kaj profunde ekspiris, kvazaŭ ŝi nun sidos jam la tutan vesperon, sed ŝi tamen baldaŭ ree sin levis, por enverŝi teon al sia edzo kaj tranĉi panon kun butero. “Kiel tiu ĉi folio rememorigas min pri tempoj malnovaj !”<noinclude><references/></noinclude> ghrxwfe0ou06si6i2s9qxy21pfvmjcf 108554 108544 2025-06-08T16:05:43Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108554 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude>tute kompreni la aferon kaj longe ĉesis pensi pri ĝi. Kun tiu ĉi rimarko li kontentigis sin kaj algluis la folion post la fenestro de la botelaro, kaj Clemency, starinte kelkajn minutojn en pensoj, vekiĝis kaj rapidis for, por rigardi la infanojn. Kvankam la mastro de la Raspilo de Muskato havis grandan estimon por sia edzino, tamen tiu ĉi estimo havis tute la malnovan patronan karakteron ; kaj ŝi forte lin amuzadis. Nenio pli mirigus lin, ol se iu tria montrus al li, kiel ŝi sola kondukas la tutan mastraĵon kaj per prudenta ŝparemeco, vigla humoro, honesteco kaj diligenteco faras lin homo bonhava. Tiel facile estas en ĉiaj cirkonstancoj (kaj tro ofte ĝi okazas) taksi la trankvilajn naturojn, kiuj neniam metas en lumon siajn meritojn, laŭ ilia propra modesta juĝo, kaj ofende sin amuzi pro eksteraj strangaĵoj kaj apartaĵoj je homoj, kies interna indo, se ni pli profunde volus rigardi, devus nin igi ruĝiĝi antaŭ ili ! Sinjoro Britain kun plezuro pensadis pri la grandanimeco, kun kiu li edziĝis je Clemency. Ŝi estis por li eterna atesto de lia bona koro, kaj li sentis, ke ŝia bonegeco estas nur jesigo de la malnova sentenco, ke la virto sin {{sic|men|mem}} rekompencas. Li algluis la folion, kaj la kvitancojn pri la negocoj de la hodiaŭa tago li enŝlosis en la ŝrankon de la drinkejo—ĉiam ridante por si pri ŝia lerteco en negocoj—kiam ŝi revenis kun la sciigo, ke ambaŭ sinjoretoj Britain sub la observado de Betsy ludas en la kaleŝejo kaj la malgranda Clemency dormas “kiel anĝelo.” Nun li ankaŭ sidiĝis al la teo, kiu en atendo de ŝia veno staris sur malgranda tablo. Ĝi estis bela malgranda bufedo kun la ordinara ornamo de boteloj kaj glasoj kaj kun solida horloĝo, kiu iris bone laŭ la minuto, (estis duono de la sesa horo) ; ĉiu objekto staris sur sia deca loko kaj estis plej perfekte brile purigita kaj polurita. “La unuan fojon mi hodiaŭ povos trankvile sidi,” diris sinjorino Britain kaj profunde ekspiris, kvazaŭ ŝi nun sidos jam la tutan vesperon, sed ŝi tamen baldaŭ ree sin levis, por enverŝi teon al sia edzo kaj tranĉi panon kun butero. “Kiel tiu ĉi folio rememorigas min pri tempoj malnovaj !”<noinclude><references/></noinclude> ftlhctl83ilvy15qbfqoq6rgsqlgckc 104 36039 108545 2025-06-08T13:19:47Z Danÿa 3650 /* Provlegita */ 108545 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Danÿa" /></noinclude><nowiki/> “Jes, jes !” diris sinjoro Britain, prenante sian pladeton kiel ostron kaj sorbante ĝian enhavon en tia sama maniero. “Tiu ĉi sama sinjoro Michael Warden,” diris Clemency meditante, “faris, ke mi perdis mian malnovan oficon.” “Kaj alportis al vi edzon,” diris sinjoro Britain. “Nu, jes,” respondis Clemency, “kaj por tio ĉi mi volas lin ankaŭ danki.” “La homo estas sklavo de la kutimo,” diris sinjoro Britain kaj rigardis ŝin trans tiu pladeto. “Mi kutimis je vi, Clem, kaj vidis, ke mi sen vi ne bone min sentos. Ha, ha ! Kiu tion ĉi pensus !” “Jes, efektive !” ekkriis Clemency. “Tio ĉi estis tre bona de via flanko, Ben.” “Ne, ne, ne,” respondis Ben kun memkonscia modesteco. “Ne estas inde paroli pri tiu ĉi bagatelo.” “Ho, jes, Ben,” diris la edzino kun koreco ; “mi forte tio ĉi ŝatas kaj estas al vi tre danka. Ha !”—ŝi denove rigardis la folion—“kiam oni sciiĝis, ke ŝi forkuris kaj estas ekster danĝero, la aminda knabino, tiam mi ne povis min deteni—pro ŝi kaj pro ŝi kaj pro la fratino kaj la patro— diri kion mi sciis, ne vere ?” “Jes, vi ĝin rakontis,” rimarkis ŝia edzo. “Kaj doktoro Jeddler,” daŭrigis Clemency, metante sian tason sur la tablon kaj medite rigardante la folion, “en sia kolero kaj ĉagreno forpelis min el la domo ! Kiel mi ĝojas, ke mi tiam diris nenian malbonan vorton kaj forportis kun mi nenian malbonan penson kontraŭ li ; ĉar li poste ĝin sincere pentis. Kiel ofte li tie ĉi sidadis kaj ripetadis al mi, ke li ĝin bedaŭras !—La lastan fojon ankoraŭ hieraŭ, kiam vi ne estis en la domo. Kiel ofte li tie ĉi sidadis kaj tutajn horojn paroladis pri tio kaj alia, kvazaŭ ĝi lin interesus !—sed efektive nur pro la malnova tempo kaj ĉar li sciis, ke ŝi min amis, Ben !” “Mia Dio, kiel vi venis al tiu konvinko, Clemency !” demandis ŝia edzo, tute mirigite, ke ŝi klare komprenis veraĵon, kiu en lia filozofanta spirito nur naskiĝadis ankoraŭ. “Mi tion ĉi ne scias,” diris Clemency kaj blovis sian teon, por ĝin<noinclude><references/></noinclude> 6zxb1rgv02abwe61q7wxxy6w8q7jdtc 108555 108545 2025-06-08T16:15:09Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108555 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><nowiki/> “Jes, jes !” diris sinjoro Britain, prenante sian pladeton kiel ostron kaj sorbante ĝian enhavon en tia sama maniero. “Tiu ĉi sama sinjoro Michael Warden,” diris Clemency meditante, “faris, ke mi perdis mian malnovan oficon.” “Kaj alportis al vi edzon,” diris sinjoro Britain. “Nu, jes,” respondis Clemency, “kaj por tio ĉi mi volas lin ankaŭ danki.” “La homo estas sklavo de la kutimo,” diris sinjoro Britain kaj rigardis ŝin trans tiu pladeto. “Mi kutimis je vi, Clem, kaj vidis, ke mi sen vi ne bone min sentos. Ha, ha ! Kiu tion ĉi pensus !” “Jes, efektive !” ekkriis Clemency. “Tio ĉi estis tre bona de via flanko, Ben.” “Ne, ne, ne,” respondis Ben kun memkonscia modesteco. “Ne estas inde paroli pri tiu ĉi bagatelo.” “Ho, jes, Ben,” diris la edzino kun koreco ; “mi forte tio ĉi ŝatas kaj estas al vi tre danka. Ha !”—ŝi denove rigardis la folion—“kiam oni sciiĝis, ke ŝi forkuris kaj estas ekster danĝero, la aminda knabino, tiam mi ne povis min deteni—pro ŝi kaj kaj pro la fratino kaj la patro— diri kion mi sciis, ne vere ?” “Jes, vi ĝin rakontis,” rimarkis ŝia edzo. “Kaj doktoro Jeddler,” daŭrigis Clemency, metante sian tason sur la tablon kaj medite rigardante la folion, “en sia kolero kaj ĉagreno forpelis min el la domo ! Kiel mi ĝojas, ke mi tiam diris nenian malbonan vorton kaj forportis kun mi nenian malbonan penson kontraŭ li ; ĉar li poste ĝin sincere pentis. Kiel ofte li tie ĉi sidadis kaj ripetadis al mi, ke li ĝin bedaŭras !—La lastan fojon ankoraŭ hieraŭ, kiam vi ne estis en la domo. Kiel ofte li tie ĉi sidadis kaj tutajn horojn paroladis pri tio kaj alia, kvazaŭ ĝi lin interesus !—sed efektive nur pro la malnova tempo kaj ĉar li sciis, ke ŝi min amis, Ben !” “Mia Dio, kiel vi venis al tiu konvinko, Clemency !” demandis ŝia edzo, tute mirigite, ke ŝi klare komprenis veraĵon, kiu en lia filozofanta spirito nur naskiĝadis ankoraŭ. “Mi tion ĉi ne scias,” diris Clemency kaj blovis sian teon, por ĝin<noinclude><references/></noinclude> qh9m06sj5eb1exm7ld81i6avv6ktgru 104 36040 108546 2025-06-08T13:27:23Z Danÿa 3650 /* Provlegita */ 108546 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Danÿa" /></noinclude>iom malvarmigi. “Dio ! mi ne povus tion ĉi diri, se oni eĉ metus por tio ĉi rekompencon de cent funtoj !” Li kredeble ankoraŭ plu daŭrigus siajn metafizikajn konsideradojn, se ŝi ne rimarkus post li apud la pordo substancan fakton en formo de unu sinjoro en funebro kaj en vestaĵo de rajdo. Ŝajnis, ke li aŭskultas ilian paroladon kaj tute ne volas ilin interrompi. Clemency rapide leviĝis. Ankaŭ sinjoro Britain faris tion saman kaj salutis la gaston. “Ĉu vi bonvolas supreniri, sinjoro ? Estas tre bela ĉambro supre, sinjoro.” “Mi dankas,” diris la fremdulo kaj atente observis sinjorinon Britain. “Kion vi ordonas, sinjoro ?” Li ekvidis la afiŝon kaj legis ĝin nun. “Tre bela peco da tero, sinjoro,” rimarkis sinjoro Britain. Li ne respondis, sed turnis sin, kiam li finis la legadon, kaj rigardadis Clemency’on kun tiu sama esplora sciemeco kiel antaŭe. “Vi idemandis,” li diris, ne deturnante de ŝi la okulojn… “Kion vi deziras, sinjoro,” respondis Clemency kaj ankaŭ kaŝite lin rigardadis. “Se vi volas doni al mi gluton da elo,” li diris, alirante al unu tablo apud la fenestro, “kaj volos ĝin alporti tien ĉi, ne malhelpante al vi al via teo, mi estos al vi tre danka.” Ne farante pli ceremoniojn, li sidiĝis kaj rigardis sur la kampon. Li estis homo en la floro de la jaroj, bone kaj forte konstruita. Lian vizaĝon, brunigitan de la suno, ombris mallumaj haroj kaj li portis lipharojn. Kiam oni alportis al li lian bieron, li enverŝis al si unu glason kaj afable trinkis pro la sano de la domo ; kiam li ree metis la glason sur la tablon, li aldonis : “Nova domo, ne vere ?” “Ne tre nova, sinjoro,” respondis sinjoro Britain. “Havas la aĝon de kvin ĝis ses jaroj,” diris Clemency, tre klare akcentante la vortojn.<noinclude><references/></noinclude> armj7iqn6x86es6vjdw804u472hp1dj 108556 108546 2025-06-08T16:33:33Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108556 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude>iom malvarmigi. “Dio ! mi ne povus tion ĉi diri, se oni eĉ metus por tio ĉi rekompencon de cent funtoj !” Li kredeble ankoraŭ plu daŭrigus siajn metafizikajn konsideradojn, se ŝi ne rimarkus post li apud la pordo substancan fakton en formo de unu sinjoro en funebro kaj en vestaĵo de rajdo. Ŝajnis, ke li aŭskultas ilian paroladon kaj tute ne volas ilin interrompi. Clemency rapide leviĝis. Ankaŭ sinjoro Britain faris tion saman kaj salutis la gaston. “Ĉu vi bonvolas supreniri, sinjoro ? Estas tre bela ĉambro supre, sinjoro.” “Mi dankas,” diris la fremdulo kaj atente observis sinjorinon Britain. "Ĉu estas permesite eniri tien ĉi ?" "Ho, se plaĉas al vi," respondis Clemency kaj malfermis la bufedan ĉambron. “Kion vi ordonas, sinjoro ?” Li ekvidis la afiŝon kaj legis ĝin nun. “Tre bela peco da tero, sinjoro,” rimarkis sinjoro Britain. Li ne respondis, sed turnis sin, kiam li finis la legadon, kaj rigardadis Clemency’on kun tiu sama esplora sciemeco kiel antaŭe. “Vi demandis,” li diris, ne deturnante de ŝi la okulojn… “Kion vi deziras, sinjoro,” respondis Clemency kaj ankaŭ kaŝite lin rigardadis. “Se vi volas doni al mi gluton da elo,” li diris, alirante al unu tablo apud la fenestro, “kaj volos ĝin alporti tien ĉi, ne malhelpante al vi al via teo, mi estos al vi tre danka.” Ne farante pli ceremoniojn, li sidiĝis kaj rigardis sur la kampon. Li estis homo en la floro de la jaroj, bone kaj forte konstruita. Lian vizaĝon, brunigitan de la suno, ombris mallumaj haroj kaj li portis lipharojn. Kiam oni alportis al li lian bieron, li enverŝis al si unu glason kaj afable trinkis pro la sano de la domo ; kiam li ree metis la glason sur la tablon, li aldonis : “Nova domo, ne vere ?” “Ne tre nova, sinjoro,” respondis sinjoro Britain. “Havas la aĝon de kvin ĝis ses jaroj,” diris Clemency, tre klare akcentante la vortojn.<noinclude><references/></noinclude> 2eemqsx8r4opjpwlk8qtca1h3u9ah08 104 36041 108547 2025-06-08T13:37:43Z Danÿa 3650 /* Provlegita */ 108547 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Danÿa" /></noinclude><nowiki/> “Mi pensis antaŭe, kiam mi eniris, ke mi aŭdas la nomon de doktoro Jeddler,” demandis la fremdulo. “Tiu ĉi folio rememorigas min pri li ; ĉar mi okaze scias ion de la historio per la famo kaj per certaj konatuloj.—Ĉu la maljunulo ankoraŭ vivas ? “Ho jes, sinjoro,” diris Clemency. “Ĉu li forte ŝanĝiĝis ?” “De kiam, sinjoro ?” respondis Clemency kun aparta akcento. “De la tago, kiam lia filino lin forlasis.” “Jes ! De tiu tago li ŝanĝiĝis,” diris Clemency. “Li fariĝis maljuna kaj griza kaj tute jam ne estas tiu sama homo ; sed mi pensas, ke li unu estas konsolita. Li de tiam paciĝis kun sia fratino kaj ofte ŝin vizitas. Tio ĉi tuj bone faris al li. En la komenco li estis tre suferanta, kaj la koro sangis, kiam oni lin vidis vagantan kaj insultantan la mondo ; sed post unu aŭ du jaroj li fariĝis tute alia kaj pli bona, kaj tiam li komencis volonte paroladi pri sia perdita filino kaj laŭdadi ŝin kaj ankaŭ la mondon ! Kaj li neniam laciĝadis, kun larmoj parolante, kiel bela kaj bona ŝi estis. Li pardonis al ŝi. Tio ĉi estis ĉirkaŭ la tempo de la edziniĝo de fraŭlino Grace. Vi memoras ankoraŭ, Britain ?” Sinjoro Britain memoris la aferon ankoraŭ tre bone. “La fratino sekve estas edzinigita,” rimarkis la fremdulo. Li momenton silentis kaj poste demandis : “Je kiu ?” Clemency el surprizo pro tiu ĉi demando preskaŭ renversis la pleton de teo. “Ĉu vi neniam aŭdis pri tio ĉi ?” ŝi diris. “Neniam, sed mi volas ĝin scii,” respondis kaj enverŝis al si novan glason, kiun li metis al la lipoj. “Ho, tio ĉi estus longa historio, se oni volus ĝin orde rakonti,” diris Clemency kaj metis sian mentonon en sian maldekstran manon, dum ŝi la maldekstran kubuton apogis sur la duan manon kaj balancante la kapon rerigardis en la pasintajn jarojn, kiel oni rigardas sur fajron. “Ĝi estus longa historio.” “Sed mallonge rakontite ?” diris la fremdulo.<noinclude><references/></noinclude> abpugdlu6jdivdcx0lb83cqs7wdo8hd 108557 108547 2025-06-08T16:40:45Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108557 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><nowiki/> “Mi pensis antaŭe, kiam mi eniris, ke mi aŭdas la nomon de doktoro Jeddler,” demandis la fremdulo. “Tiu ĉi folio rememorigas min pri li ; ĉar mi okaze scias ion de la historio per la famo kaj per certaj konatuloj.—Ĉu la maljunulo ankoraŭ vivas ? “Ho jes, sinjoro,” diris Clemency. “Ĉu li forte ŝanĝiĝis ?” “De kiam, sinjoro ?” respondis Clemency kun aparta akcento. “De la tago, kiam lia filino lin forlasis.” “Jes ! De tiu tago li ŝanĝiĝis,” diris Clemency. “Li fariĝis maljuna kaj griza kaj tute jam ne estas tiu sama homo ; sed mi pensas, ke li unu estas konsolita. Li de tiam paciĝis kun sia fratino kaj ofte ŝin vizitas. Tio ĉi tuj bone faris al li. En la komenco li estis tre suferanta, kaj la koro sangis, kiam oni lin vidis vagantan kaj insultantan la mondon ; sed post unu aŭ du jaroj li fariĝis tute alia kaj pli bona, kaj tiam li komencis volonte paroladi pri sia perdita filino kaj laŭdadi ŝin kaj ankaŭ la mondon ! Kaj li neniam laciĝadis, kun larmoj parolante, kiel bela kaj bona ŝi estis. Li pardonis al ŝi. Tio ĉi estis ĉirkaŭ la tempo de la edziniĝo de fraŭlino Grace. Vi memoras ankoraŭ, Britain ?” Sinjoro Britain memoris la aferon ankoraŭ tre bone. “La fratino sekve estas edzinigita,” rimarkis la fremdulo. Li momenton silentis kaj poste demandis : “Je kiu ?” Clemency el surprizo pro tiu ĉi demando preskaŭ renversis la pleton de teo. “Ĉu vi neniam aŭdis pri tio ĉi ?” ŝi diris. “Neniam, sed mi volas ĝin scii,” li respondis kaj enverŝis al si novan glason, kiun li metis al la lipoj. “Ho, tio ĉi estus longa historio, se oni volus ĝin orde rakonti,” diris Clemency kaj metis sian mentonon en sian maldekstran manon, dum ŝi la maldekstran kubuton apogis sur la duan manon kaj balancante la kapon rerigardis en la pasintajn jarojn, kiel oni rigardas sur fajron. “Ĝi estus longa historio.” “Sed mallonge rakontite ?” diris la fremdulo.<noinclude><references/></noinclude> qwz71oe86lhn2emdr7xz421n94mie9k 104 36042 108563 2025-06-09T07:12:45Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108563 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Hamleto}} En tuta la Danujo vi ne trovos Friponon, kiu estus hom' honesta. {{persono|Horacio}} Spirito ne bezonis ja sin levi El tombo, por sciigi nin pri tio. {{persono|Hamleto}} Vi estas prava. Tial mi nun pensas, Sen plua disputado ni jam povas Al ni la manojn premi reciproke Kaj iri hejmen. Iru, kien vokas Vin la aferoj kaj deziroj viaj — Aferojn kaj dezirojn ĉiu havas — Mi ankaŭ, la mizera, iros fari Aferon mian, — mi nun iros preĝi. {{persono|Horacio}} Malklare kaj tre strange vi parolas. {{persono|Hamleto}} Ha, mi bedaŭras, ke mi vin ĉagrenas, Mi ĝin bedaŭras el la tuta koro. {{persono|Horacio}} Vi ne ĉagrenas nin. {{persono|Hamleto}} Ne, Horacio, Ĉagren' ĝi estas, pro Patriko sankta... Pri la spirito do mi al vi diros, Ĝi estas tre senkulpa kaj honesta. La scivolecon pri la estintaĵo Vi venkos, kiel povos. Nun kolegoj, Amataj kunlernantoj kaj amikoj, Malgrandan unu pelon mi vin petos. {{persono|Horacio}} Parolu, princo, ni ĝin certe faros. </poem><noinclude><references/></noinclude> fbiqamhsp8dpu0lhk9vwjwxjq5fra1m 108569 108563 2025-06-09T07:52:15Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108569 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Hamleto}} En tuta la Danujo vi ne trovos Friponon, kiu estus hom' honesta. {{persono|Horacio}} Spirito ne bezonis ja sin levi El tombo, por sciigi nin pri tio. {{persono|Hamleto}} Vi estas prava. Tial mi nun pensas, Sen plua disputado ni jam povas Al ni la manojn premi reciproke Kaj iri hejmen. Iru, kien vokas Vin la aferoj kaj deziroj viaj — Aferojn kaj dezirojn ĉiu havas — Mi ankaŭ, la mizera, iros fari Aferon mian, — mi nun iros preĝi. {{persono|Horacio}} Malklare kaj tre strange vi parolas. {{persono|Hamleto}} Ha, mi bedaŭras, ke mi vin ĉagrenas, Mi ĝin bedaŭras el la tuta koro. {{persono|Horacio}} Vi ne ĉagrenas nin. {{persono|Hamleto}} Ne, Horacio, Ĉagren' ĝi estas, pro Patriko sankta... Pri la spirito do mi al vi diros, Ĝi estas tre senkulpa kaj honesta. La scivolecon pri la estintaĵo Vi venkos, kiel povos. Nun kolegoj, Amataj kunlernantoj kaj amikoj, Malgrandan unu peton mi vin petos. {{persono|Horacio}} Parolu, princo, ni ĝin certe faros. </poem><noinclude><references/></noinclude> 6wbqy5jyoskq28svowmu8b2hfrz9ujg 104 36043 108564 2025-06-09T07:23:36Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108564 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Hamleto}} Neniu devas scii pri l' apero De nuna nokto. {{persono|Horacio kaj Marcello}} Ni promesas, princo. {{persono|Hamleto}} Sed ĵuru! {{persono|Horacio}} Pro honoro, mi silentos! {{persono|Marcello}} Mi ankaŭ, pro honor'! {{persono|Hamleto}} Sur mia glavo! {{persono|Marcello}} Ni ĵuris jam, sinjoro, {{persono|Hamleto}} Sed mi petas, Sur mia glavo ĵuru al mi. {{persono|Spirito}}{{dekstra| {{malgranda|(sub la tero).}} Ĵuru! }} {{persono|Hamleto}} Ha, mia kara! Vi al ni alrampis? Nu, bone! La bravul' aŭskultas. Ĵuru! {{persono|Horacio}} Sed kiel juri? {{persono|Hamleto}} Ke neniam vi Parolos eĉ per unu sola vorto Pri tio, kion en la lasta nokto Vi vidis. Ĵuru sur la glavo! {{persono|Spirito}} {{dekstra| {{malgranda|(sub la tero).}} Ĵuru!}} {{persono|Hamleto}} Hic et ubique? Ŝanĝu ni la lokon! Al mi, sinjoroj! Metu viajn manojn </poem><noinclude><references/></noinclude> j8uytbgqfnzsmqe8210skxkryqfvjhp 108571 108564 2025-06-09T07:55:15Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108571 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Hamleto}} Neniu devas scii pri l' apero De nuna nokto. {{persono|Horacio kaj Marcello}} Ni promesas, princo. {{persono|Hamleto}} Sed ĵuru! {{persono|Horacio}} Pro honoro, mi silentos! {{persono|Marcello}} Mi ankaŭ, pro honor'! {{persono|Hamleto}} Sur mia glavo! {{persono|Marcello}} Ni ĵuris jam, sinjoro, {{persono|Hamleto}} Sed mi petas, Sur mia glavo ĵuru al mi. {{persono|Spirito}}{{dekstra| {{malgranda|(sub la tero).}} Ĵuru! }} {{persono|Hamleto}} Ha, mia kara! Vi al ni alrampis? Nu, bone! La bravul' aŭskultas. Ĵuru! {{persono|Horacio}} Sed kiel juri? {{persono|Hamleto}} Ke neniam vi Parolos eĉ per unu sola vorto Pri tio, kion en la lasta nokto Vi vidis. Ĵuru sur la glavo! {{persono|Spirito}} {{dekstra| {{malgranda|(sub la tero).}} Ĵuru!}} {{persono|Hamleto}} Hic et ubique? Ŝanĝu ni la lokon! Al mi, sinjoroj! Metu viajn manojn </poem><noinclude><references/></noinclude> a7rh3y0j6s6j6avilw5zmihhnbalz8i 104 36044 108565 2025-06-09T07:31:34Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108565 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> Denove sur la glavon kaj ripetu, Ke vi neniam al neniu diros Pri la apero de la nokto. Ĵuru Pri tio ĉi sur mia glavo! {{persono|Spirito}}{{dekstra| {{malgranda|(sub la tero).}} Ĵuru! }} {{persono|Hamleto}} Ha, brave, mia talp'! Vi bone fosas! Pli malproksimen do, amikoj! {{persono|Horacio}}{{dekstra| Dio!}} Tre strange kaj neniel kompreneble! {{persono|Hamleto}} Plej bona estos, se vi ĝin forgesos! Ekzistas en ĉiel' kaj sur la tero Pli da aferoj, ol en la lernejoj Instruas filozofoj, Horacio. Sed venu! Kaj mi tie ĉi denove Vin petas, ĵuru: kiel ajn mirindaj Al vi agado mia poste ŝajnos, Se eble poste trovos mi utila Ŝajnigi, ke mi perdis la prudenton, — Neniam vi kunmetu viajn manojn En tia formo, nek la kapon vian Balancu tiel, nek per parolado Dusenca montru, ke vi ion scias, — Ekzemple: «nu, ni scias», aŭ «Ni povus, Se ni nur volus», aŭ «se nur paroli Ni povus», aŭ «ekzistas unu punkto»... Ne helpu al vi Dio en mizero, Se tion ĉi vi faros. — ĵuru! {{persono|Spirito}}{{dekstra| {{malgranda|(sub la tero).}} Ĵuru! }} {{persono|Hamleto}} Ripozu, ho, spirito malfeliĉa! Kaj nun, sinjoroj, mi min rekomendas </poem><noinclude><references/></noinclude> 7d2x883m56zcevugg2uj4od395mp1u0 108572 108565 2025-06-09T07:58:25Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108572 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> Denove sur la glavon kaj ripetu, Ke vi neniam al neniu diros Pri la apero de la nokto. Ĵuru Pri tio ĉi sur mia glavo! {{persono|Spirito}}{{dekstra| {{malgranda|(sub la tero).}} Ĵuru! }} {{persono|Hamleto}} Ha, brave, mia talp'! Vi bone fosas! Pli malproksimen do, amikoj! {{persono|Horacio}}{{dekstra| Dio!}} Tre strange kaj neniel kompreneble! {{persono|Hamleto}} Plej bona estos, se vi ĝin forgesos! Ekzistas en ĉiel' kaj sur la tero Pli da aferoj, ol en la lernejoj Instruas filozofoj, Horacio. Sed venu! Kaj mi tie ĉi denove Vin petas, ĵuru: kiel ajn mirindaj Al vi agado mia poste ŝajnos, Se eble poste trovos mi utila Ŝajnigi, ke mi perdis la prudenton, — Neniam vi kunmetu viajn manojn En tia formo, nek la kapon vian Balancu tiel, nek per parolado Dusenca montru, ke vi ion scias, — Ekzemple: «nu, ni scias», aŭ «Ni povus, Se ni nur volus», aŭ «se nur paroli Ni povus», aŭ «ekzistas unu punkto»... Ne helpu al vi Dio en mizero, Se tion ĉi vi faros. — ĵuru! {{persono|Spirito}}{{dekstra| {{malgranda|(sub la tero).}} Ĵuru! }} {{persono|Hamleto}} Ripozu, ho, spirito malfeliĉa! Kaj nun, sinjoroj, mi min rekomendas </poem><noinclude><references/></noinclude> t3y2rf0ij2n6h8ptmzzmxvfjhxxsd7s 104 36045 108574 2025-06-09T08:08:38Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108574 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Horacio}} Per Dio! Mi ne povus tion kredi, Se mi ne vidus ĝin per miaj propraj Okuloj. {{Persono|Marcello}} {{dekstra|Ne simila al la reĝo?}} {{Persono|Horacio}} Ne malpli multe, ol vi al vi mem. Jes, ĝuste tian portis li armaĵon En Ja batalo kontraŭ la Norvegoj, Li ĝuste tian vidon havis, kiam Li en kolero sian pezan glavon En la glacion batis. Strange {{Persono|Marcello}} {{Kaŝita|En la glacion batis. Strange}} Tiel Li jam du fojojn kun minaca vido Aperis antaŭ ni en sama horo. {{Persono|Horacio}} Ne povas mi precize ĝin klarigi; Sed la apero, kiom mi komprenas, Al nia land’ malbonon antaŭdiras. {{Persono|Marcello}} Ĉu ne militon? Ĉu vi scias, kial Nun gardoj ĉie staras, pafilegoj Nun estas pretigataj ĉiam novaj, El l’ eksterlando venas bataliloj, Rapide ŝipoj estas konstruataj En granda nombro, kaj eĉ en dimanĉoj Ne ĉesas la prepara laborado? El kia kaŭzo tiu rapidado Kaj laborad’ en tago kaj en nokto? Ĉu povas iu diri? {{Persono|Horacio}} Jes, mi povas, — Almenaŭ tiom, kiom mi ĝin aŭdis. </poem><noinclude><references/></noinclude> 9hsncdrvpxyadvr9tq8piw26q4wcq66 108579 108574 2025-06-09T08:22:29Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108579 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Horacio}} Per Dio! Mi ne povus tion kredi, Se mi ne vidus ĝin per miaj propraj Okuloj. {{Persono|Marcello}} {{dekstra|Ne simila al la reĝo?}} {{Persono|Horacio}} Ne malpli multe, ol vi al vi mem. Jes, ĝuste tian portis li armaĵon En Ja batalo kontraŭ la Norvegoj, Li ĝuste tian vidon havis, kiam Li en kolero sian pezan glavon En la glacion batis. Strange ! {{Persono|Marcello}} {{Kaŝita|En la glacion batis. Strange}} Tiel Li jam du fojojn kun minaca vido Aperis antaŭ ni en sama horo. {{Persono|Horacio}} Ne povas mi precize ĝin klarigi; Sed la apero, kiom mi komprenas, Al nia land’ malbonon antaŭdiras. {{Persono|Marcello}} Ĉu ne militon? Ĉu vi scias, kial Nun gardoj ĉie staras, pafilegoj Nun estas pretigataj ĉiam novaj, El l’ eksterlando venas bataliloj, Rapide ŝipoj estas konstruataj En granda nombro, kaj eĉ en dimanĉoj Ne ĉesas la prepara laborado? El kia kaŭzo tiu rapidado Kaj laborad’ en tago kaj en nokto? Ĉu povas iu diri? {{Persono|Horacio}} Jes, mi povas, — Almenaŭ tiom, kiom mi ĝin aŭdis. </poem><noinclude><references/></noinclude> ok0gcqtw5i4dottkt953uz9lmjyxl2h 104 36046 108575 2025-06-09T08:10:49Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108575 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class=verse> La lasta reĝo, kies la figuro Ĵus antaŭ ni aperis, estis iam Vokita — vi ĝin scias — al batalo De la Norvega reĝo Fortinbras. Hamleto, nia brava, glora reĝo, En la batalo venkis Fortinbrason. Laŭ la kontrakto antaŭsigelita Kaj sankciita de la raj’ kaj moro Post morto de l’ venkita Fortinbras La tuta lando de l’ venkita reĝo Transiris en posedon de l’ venkinto. Se la venkinto estus Fortinbras, Al li transiri devus nia lando. Sed nun la juna fil’ de Fortinbras, Kuraĝigita eble per la morto De nia reĝo, amasigis aron Da kuraĝuloj kaj aventuristoj Por entrepreno, kiun mia regno Komprenas bone; lia celo estas: Per forta mano de la bataliloj Elŝiri nun el nia man’ la landon, Perditan per batal’ de lia patro. Kaj tio, kiel ŝajnas, estas kaŭzo De niaj prepariĝoj kaj gardado Kaj laborado en la tuta lando, {{Persono|Bernardo}} Mi pensas ankaŭ, ke la kaŭzo estas Nun tio ĉi. Pro tio ankaŭ certe Nun vizitadas nokte nian gardon Terura la fantomo en armaĵo De l’ reĝo, kiu kaŭzis la militon. {{Persono|Horacio}} Ne! Mi alion timas de l’ fantomo! En la plej glora temp’ de l’ granda Romo, </poem><noinclude><references/></noinclude> jmxvv7enhyeppwx4hji5d1gvvb36af5 108580 108575 2025-06-09T08:26:00Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108580 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class=verse> La lasta reĝo, kies la figuro Ĵus antaŭ ni aperis, estis iam Vokita — vi ĝin scias — al batalo De la Norvega reĝo Fortinbras. Hamleto, nia brava, glora reĝo, En la batalo venkis Fortinbrason. Laŭ la kontrakto antaŭsigelita Kaj sankciita de la raj’ kaj moro Post morto de l’ venkita Fortinbras La tuta lando de l’ venkita reĝo Transiris en posedon de l’ venkinto. Se la venkinto estus Fortinbras, Al li transiri devus nia lando. Sed nun la juna fil’ de Fortinbras, Kuraĝigita eble per la morto De nia reĝo, amasigis aron Da kuraĝuloj kaj aventuristoj Por entrepreno, kiun mia regno Komprenas bone; lia celo estas: Per forta mano de la bataliloj Elŝiri nun el nia man’ la landon, Perditan per batal’ de lia patro. Kaj tio, kiel ŝajnas, estas kaŭzo De niaj prepariĝoj kaj gardado Kaj laborado en la tuta lando, {{Persono|Bernardo}} Mi pensas ankaŭ, ke la kaŭzo estas Nun tio ĉi. Pro tio ankaŭ certe Nun vizitadas nokte nian gardon Terura la fantomo en armaĵo De l’ reĝo, kiu kaŭzis la militon. {{Persono|Horacio}} Ne! Mi alion timas de l’ fantomo! En la plej glora temp’ de l’ granda Romo, </poem><noinclude><references/></noinclude> m1nu098kpxvlmmzgtqru1g4ic3zk7z3 104 36047 108577 2025-06-09T08:14:45Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108577 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> Ĵus antaŭ la pereo de Cezaro, Mortintoj sin ellevis el la tomboj Kaj promenadis tra la urbaj stratoj; Kaj steloj kun teruraj fajraj vostoj, Kaj sanga roso, makulita suno, Mallumigita luno, — ĉio tio Aperis tiam kiel antaŭsignoj De granda malfeliĉo. Tiel ofte Antaŭ la veno de renversoj grandaj Sin montras strangaj kaj teruraj signoj En la naturo. Al ni ankaŭ certe Nun la ĉielo sendas tian signon... <small>{{dekstra|(La spirito denove aperas.)}}</small> {{persono|Horacio}} Sed ha! {{sic|d|D}}enove li aperas! Nepre Mi nun kun li parolos, se eĉ morto Al mi per ĝi minacos! Halt’, fantomo! Se voĉon vi posedas kaj parolon, — Parolu! Se per ia bona faro Al vi trankvilon povas mi alporti, — Parolu! Se danĝero al la lando Minacas kaj ankoraŭ estas eblo La landon antaŭsavi, — ho, parolu Kaj se en via vivo vi kolektis Trezorojn kaj enfosis en la teron Kaj nun pro ili vagas en la noktoj, — Parolu! Diru! Restu kaj respondu! <small>{{dekstra|(Koko krias.{{sic||)}} }}</small> Haltigu ĝin, Marcello! Ĝi foriras! {{persono|Marcello}} Ĉu piki lin per mia halebardo? {{persono|Horacio}} Jes, piku lin, se li ne volas stari! {{persono|Bernardo}} Jen ĝi! </poem><noinclude><references/></noinclude> sg5kivxny0eiusq4vtz2gyotw1qj3q9 108582 108577 2025-06-09T08:28:57Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108582 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> Ĵus antaŭ la pereo de Cezaro, Mortintoj sin ellevis el la tomboj Kaj promenadis tra la urbaj stratoj; Kaj steloj kun teruraj fajraj vostoj, Kaj sanga roso, makulita suno, Mallumigita luno, — ĉio tio Aperis tiam kiel antaŭsignoj De granda malfeliĉo. Tiel ofte Antaŭ la veno de renversoj grandaj Sin montras strangaj kaj teruraj signoj En la naturo. Al ni ankaŭ certe Nun la ĉielo sendas tian signon... <small>{{dekstra|(La spirito denove aperas.)}}</small> {{persono|Horacio}} Sed ha! {{sic|d|D}}enove li aperas! Nepre Mi nun kun li parolos, se eĉ morto Al mi per ĝi minacos! Halt’, fantomo! Se voĉon vi posedas kaj parolon, — Parolu! Se per ia bona faro Al vi trankvilon povas mi alporti, — Parolu! Se danĝero al la lando Minacas kaj ankoraŭ estas eblo La landon antaŭsavi, — ho, parolu Kaj se en via vivo vi kolektis Trezorojn kaj enfosis en la teron Kaj nun pro ili vagas en la noktoj, — Parolu! Diru! Restu kaj respondu! <small>{{dekstra|(Koko krias.{{sic||)}} }}</small> Haltigu ĝin, Marcello! Ĝi foriras! {{persono|Marcello}} Ĉu piki lin per mia halebardo? {{persono|Horacio}} Jes, piku lin, se li ne volas stari! {{persono|Bernardo}} Jen ĝi! </poem><noinclude><references/></noinclude> mnr6xbhe7bo0sbjx7dqfxvzt09x1k94 104 36048 108578 2025-06-09T08:21:34Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108578 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Horacio}} Jen ĝi! Ho, halt’! {{persono|Marcello}} {{kaŝita|Jen ĝi! Ho, halt’!}} Ha, ĝi foriris! <small>{{f|(La spirito foriras.)|c}}</small> Ni lin ofendas! Kontraŭ majesteco Ni venas kun sovaĝa atakado! Kiel aer’ li estas nevundebla, Kaj nia atakado estas vana! {{persono|Bernardo}} Li volis jam paroli, sed la koko Ekkriis. {{persono|Horacio}} Kaj subite li ektremis, Simile al estaĵo pekoplena Ĉe krio de teruro. Oni diras, La koko, trumpetisto de l’ mateno, Per sia laŭta, forta, hela voĉo El dormo vekas dion de la tago, Kaj laŭ la krio de la koko tuj El akvo, fajro, tero kaj aero Spirito ĉiu, kie ajn li vagas, Rapidas hejmen; la fantomo pruvis Al ni, ke tio estas ne malvero. {{persono|Marcello}} Li malaperis ĉe la koka krio. Mi aŭdis, ke en nokto Kristonaska, En kiu sur la teron venas Kristo, La koko krias tra la tuta nokto: Kaj ne kuraĝas tiam la spiritoj Sin montri, kaj la nokto estas pura, La steloj ne minacas, la koboldoj Sin kaŝas kaj la sorĉistinoj dormas: Ĉar tiel sankta estas tiu nokto. </poem><noinclude><references/></noinclude> mqp5avpbt5cznhwpr77cz59mf71yuqv 108586 108578 2025-06-09T08:31:45Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108586 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Horacio}} Jen ĝi! Ho, halt’! {{persono|Marcello}} {{kaŝita|Jen ĝi! Ho, halt’!}} Ha, ĝi foriris! <small>{{f|(La spirito foriras.)|c}}</small> Ni lin ofendas! Kontraŭ majesteco Ni venas kun sovaĝa atakado! Kiel aer’ li estas nevundebla, Kaj nia atakado estas vana! {{persono|Bernardo}} Li volis jam paroli, sed la koko Ekkriis. {{persono|Horacio}} Kaj subite li ektremis, Simile al estaĵo pekoplena Ĉe krio de teruro. Oni diras, La koko, trumpetisto de l’ mateno, Per sia laŭta, forta, hela voĉo El dormo vekas dion de la tago, Kaj laŭ la krio de la koko tuj El akvo, fajro, tero kaj aero Spirito ĉiu, kie ajn li vagas, Rapidas hejmen; la fantomo pruvis Al ni, ke tio estas ne malvero. {{persono|Marcello}} Li malaperis ĉe la koka krio. Mi aŭdis, ke en nokto Kristonaska, En kiu sur la teron venas Kristo, La koko krias tra la tuta nokto: Kaj ne kuraĝas tiam la spiritoj Sin montri, kaj la nokto estas pura, La steloj ne minacas, la koboldoj Sin kaŝas kaj la sorĉistinoj dormas: Ĉar tiel sankta estas tiu nokto. </poem><noinclude><references/></noinclude> 1zexqhu6uo5o6of5p5j7z9bmxacshnh 104 36049 108585 2025-06-09T08:30:07Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108585 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Horacio}} Mi ankaŭ aŭdis, kaj mi iom kredas. Sed vidu, la mateno purpurvesta Sin levas sur la roson de l'monteto: Ni povas jam forlasi la postenon, Kaj mi konsilas: tion, kion vidis Ni en la nokto, ni rakontu ĉion Al la Hamleto juna; ĉar mi ĵuras, Ke la spirito, por ni tiel muta, Al li parolos. Ĉu konsentas vi, Ke ni al li raportu, kiel amo Kaj ŝuldo al ni fari ĝin ordonas? {{persono|Marcello}} Mi petas vin, ni faru ĝin! Mi scias, En kia loko ni lin certe trovos: (Ĉiuj foriras.) {{---|3em}} {{f|SCENO II|c|g=120%}} {{f|Salono en la palaco. La reĝo, la reĝino, Hamleto, Polonio, Laerto, Voltimand, Kornelio, korteganoj eniras.|g=80%|c}} {{Persono|Reĝo}} Ankoraŭ freŝa estas la memoro Pri l' morto de la kara nia frato; Al nia kor’ konvenus nun funebri, Kaj kvazaŭ unu frunto de malĝojo La tuta regno devus nun sulkiĝi: Sed tamen la prudento necesigas Nin venki la naturon; kun malĝojo Pri la mortinto ni decidis ligi Memoron pri ni mem kaj pri la regno. Kaj tial ni kun ĝojo depremita, Per unu el l’ okuloj plezurante </poem><noinclude><references/></noinclude> 9dw3gi2irr8moyhwjz4mc0dd6vrhevt 108590 108585 2025-06-09T08:46:17Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108590 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Horacio}} Mi ankaŭ aŭdis, kaj mi iom kredas. Sed vidu, la mateno purpurvesta Leviĝas sur la roson de l'monteto: Ni povas jam forlasi la postenon, Kaj mi konsilas: tion, kion vidis Ni en la nokto, ni rakontu ĉion Al la Hamleto juna; ĉar mi ĵuras, Ke la spirito, por ni tiel muta, Al li parolos. Ĉu konsentas vi, Ke ni al li raportu, kiel amo Kaj ŝuldo al ni fari ĝin ordonas? {{persono|Marcello}} Mi petas vin, ni faru ĝin! Mi scias, En kia loko ni lin certe trovos: (Ĉiuj foriras.) {{---|3em}} {{f|SCENO II|c|g=120%}} {{f|Salono en la palaco. La reĝo, la reĝino, Hamleto, Polonio, Laerto, Voltimand, Kornelio, korteganoj eniras.|g=80%|c}} {{Persono|Reĝo}} Ankoraŭ freŝa estas la memoro Pri l' morto de la kara nia frato; Al nia kor’ konvenus nun funebri, Kaj kvazaŭ unu frunto de malĝojo La tuta regno devus nun sulkiĝi: Sed tamen la prudento necesigas Nin venki la naturon; kun malĝojo Pri la mortinto ni decidis ligi Memoron pri ni mem kaj pri la regno. Kaj tial ni kun ĝojo depremita, Per unu el l’ okuloj plezurante </poem><noinclude><references/></noinclude> kjdq8csuqfr1iu7zw5626z5h7e3a94x 104 36050 108587 2025-06-09T08:34:05Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108587 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> Kaj per la dua larmojn verŝegante, Kun ĝoj’ funebra, plor’ edziĝofesta, Pesante juste ĝojon kun doloro, Edziĝis kun l’ edzin’ de nia frato, Kun la reĝino nia kaj vidvino, Heredantino de la glora regno. Obeis ni per tio ĉi al via Konsilo tre prudenta kaj libera, Akceptu nian dankon kaj saluton! Kaj nun transiru ni al la aferoj. Vi scias, ke la juna Fortinbras, Ne respektante dece nian indon, Pensante eble nun, ke per la morto De nia kara frato renversiĝis La ordo kaj la fort’ en nia lando, — Ekpensis, ke li estas pli potenca, Kaj ekturmentis nin per la postulo Redoni nun al li la tutan landon, Perditan de mortinta lia patro Laŭ plena rajt’ al glora nia frato. Ni tial vin kunvokis nun. Aŭskultu Decidon nian: Jen ni skribis skribon Al l’ onklo de la juna Fortinbras — Malforta kaj malsana en la lito, L’intencon de la nevo li ne scias — Ni skribis, ke retenu li la nevon De liaj krimaj, arogantaj agoj, Ĉar ĉiuj prepariĝoj ja fariĝas En lia propra lando kaj popolo. Vin, bravaj Voltimand kaj Kornelio, Ni sendas kun la skribo kaj saluto Al la maljuna estro de l’ norvegoj. Sed ne ricevas vi la rajton trakti Kun la norvego pli, ol en mezuro De tio, kion ĵus ni al vi diris. </poem><noinclude><references/></noinclude> q0vmairu39j9d81zxra0fm1xtsda3t1 108591 108587 2025-06-09T08:51:01Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108591 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> Kaj per la dua larmojn verŝegante, Kun ĝoj’ funebra, plor’ edziĝofesta, Pesante juste ĝojon kun doloro, Edziĝis kun l’ edzin’ de nia frato, Kun la reĝino nia kaj vidvino, Heredantino de la glora regno. Obeis ni per tio ĉi al via Konsilo tre prudenta kaj libera, Akceptu nian dankon kaj saluton! Kaj nun transiru ni al la aferoj. Vi scias, ke la juna Fortinbras, Ne respektante dece nian indon, Pensante eble nun, ke per la morto De nia kara frato renversiĝis La ordo kaj la fort’ en nia lando, — Ekpensis, ke li estas pli potenca, Kaj ekturmentis nin per la postulo Redoni nun al li la tutan landon, Perditan de mortinta lia patro Laŭ plena rajt’ al glora nia frato. Ni tial vin kunvokis nun. Aŭskultu Decidon nian: Jen ni skribis skribon Al l’ onklo de la juna Fortinbras — Malforta kaj malsana en la lito, L’intencon de la nevo li ne scias — Ni skribis, ke retenu li la nevon De liaj krimaj, arogantaj agoj, Ĉar ĉiuj prepariĝoj ja fariĝas En lia propra lando kaj popolo. Vin, bravaj Voltimand kaj Kornelio, Ni sendas kun la skribo kaj saluto Al la maljuna estro de l’ norvegoj. Sed ne ricevas vi la rajton trakti Kun la norvego pli, ol en mezuro De tio, kion ĵus ni al vi diris. </poem><noinclude><references/></noinclude> 8skzfm0agxpl25qky59jpvjdm5okg5n 104 36051 108589 2025-06-09T08:41:47Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108589 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> Adiaŭ, kaj per rapideco montru Al ni fervoron vian! {{Persono|KORNELIO kaj VOLTIMAND}} {{kaŝita|Al ni fervoron vian!}} Kredu, reĝo, Fidele ni plenumos la ordonon. {{Persono|Reĝo}} Ne dubas ni pri ĝi. Feliĉan vojon! {{dekstre|(Voltimand kaj Kornelio foriras.)}}Kaj nun, Laerto, al l'afero via! Vi diris, ke vi peti ion volas! Pri kio ajn prudenta vi al ni Parolos, viaj vortoj ne perdiĝos. Volonte ni plenumos vian peton. Ne pli obea estas kap’ al koro, Ne pli servema mano al la buŝo, Ol la Danuja tron’ al via patro. Sciigu nin pri la deziro via, {{Persono|Laerto}} Mi petas vin, permesu al mi, reĝo, Reiri nun Francujon. Mi volonte El tie venis tien ĉi, por fari La servon mian ĉe l’ kronado via; Sed nun, jam plenuminte mian ŝuldon, Sopiras mi denove al Francujo, Kaj nun de vi permeson mi petegas. {{Persono|Reĝo}} Ĉu via patro ĝin permesas? Kion Al tio diras Polonio? {{Persono|Polonio}} {{kaŝita|Al tio diras Polonio?}}Reĝo! Li eldevigis la permeson mian Per ne ĉesanta ripetado, tiel, Ke fine mi al lia pelo donis </poem><noinclude><references/></noinclude> fhl1v97rdga4iudgahuyjzzrl77e2lm 108592 108589 2025-06-09T08:54:11Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108592 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> Adiaŭ, kaj per rapideco montru Al ni fervoron vian! {{Persono|KORNELIO kaj VOLTIMAND}} {{kaŝita|Al ni fervoron vian!}} Kredu, reĝo, Fidele ni plenumos la ordonon. {{Persono|Reĝo}} Ne dubas ni pri ĝi. Feliĉan vojon! {{dekstre|(Voltimand kaj Kornelio foriras.)}}Kaj nun, Laerto, al l'afero via! Vi diris, ke vi peti ion volas! Pri kio ajn prudenta vi al ni Parolos, viaj vortoj ne perdiĝos. Volonte ni plenumos vian peton. Ne pli obea estas kap’ al koro, Ne pli servema mano al la buŝo, Ol la Danuja tron’ al via patro. Sciigu nin pri la deziro via, {{Persono|Laerto}} Mi petas vin, permesu al mi, reĝo, Reiri nun Francujon. Mi volonte El tie venis tien ĉi, por fari La servon mian ĉe l’ kronado via; Sed nun, jam plenuminte mian ŝuldon, Sopiras mi denove al Francujo, Kaj nun de vi permeson mi petegas. {{Persono|Reĝo}} Ĉu via patro ĝin permesas? Kion Al tio diras Polonio? {{Persono|Polonio}} {{kaŝita|Al tio diras Polonio?}}Reĝo! Li eldevigis la permeson mian Per ne ĉesanta ripetado, tiel, Ke fine mi al lia peto donis </poem><noinclude><references/></noinclude> ny73gjanx3le1plr3f80n4j19zgtnvh 104 36052 108608 2025-06-09T11:46:41Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108608 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> Sigelon mian. Nun por li mi petas Permeson vian, via reĝa moŝto. {{Persono|Reĝo}} Mi liberigas vin. Nun via tempo Libere estas al dispono via. — Kaj nun al vi mi turnas min, Hamleto, Vi, kara nevo, kara filo mia! {{Persono|Hamleto}}{{dekstre|(flanken)}}Sed certe tute fremda per la koro. {{Persono|Reĝo}} Ankoraŭ ĉiam nuboj sur la frunto? {{Persono|Hamleto}} Ho, ne! Mi staras ja antaŭ la suno! {{Persono|Reĝino}} Forĵetu la doloron, kara filo, Amikan frunton montru al la reĝo. Ne serĉu kun palpebroj mallevitaj Eterne vian patron en la polvo. Vi scias ja: la legoj de l’ naturo Ne estas refareblaj! Kio vivas, Necese devas iam morti. Vivo Eterna post la tombo nur ekzistas. {{Persono|Hamleto}} Ho, jes, regino, ĉiuj devas morti. {{Persono|Reĝino}} Nu kial do la morto de la patro Al vi ekŝajnis tiel eksterorda? {{Persono|Hamleto}} Ekŝajnis? Ne, ĝi estas, ho, patrino. Ne mia nigra vesto, nek la ĝemoj, Nek la okuloj plenaj de larmaro, Nek la funebra vido de l’ vizaĝo, Nek ĉiuj moroj de senkonsoleco Min vere montras. Ĉio estas ŝajno. </poem><noinclude><references/></noinclude> n0v7lm5xylexf30u33b8j4zzg0stwhf 104 36053 108609 2025-06-09T11:49:36Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108609 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> Funebron estas tre facile ludi. L' efektivaĵon portas mi interne; Eksteraj gestoj estas ja nur vestoj. {{Persono|Reĝo}} Tre bela kaj laŭdinda estas via Malĝojo pri la patro la mortinta. Sed sciu, ankaŭ via patro perdis La patron sian, tiu — ankaŭ sian. La filo, laŭ la ŝuldo de infano, Funebri devas kelkan tempon. Tamen Obstine kaj sen ia fino plendi, — Agado tia estas granda peko Kaj tute ne konvenas al la viro. Ribel’ ĝi estas kontraŭ la ĉielo, Signo de kor’ sovaĝa kaj senbrida, De kapo nematura kaj malforta. Pri kio ĉiu scias, ke fariĝi Ĝi devis: kio estas tute simpla, Plej ordinara fakto en la mondo: Pro kia kaŭzo tion ĉi obstine Alpreni al la koro? Fi, ĝi estas Pekado kontraŭ Dio kaj naturo, Pekado kontraŭ la mortinto mem: Malsaĝo antaŭ pura la prudento, Kiu predikas: «patroj devas morti», Kaj kiu ĉiam, de l’ mortint’ unua Ĝis nuna tempo, diras kaj ripetas: «Ĝi devas tiel esti!» Mi vin petas, Forĵetu la doloron la sencelan Kaj vidu patron en persono nia; La mondo sciu, ke al nia trono Vi estas la sendube plej proksima, Kaj, kiel plej amanta el la patroj, Mi portas por vi amon plej varmegan En mia koro. Ke vi nun reiru </poem><noinclude><references/></noinclude> pjp3kxe411siicfwach395va42znz2t 104 36054 108610 2025-06-09T11:57:22Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108610 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> Al la lernejo alta Vittenberga, Ni tion ne dezirus; ni vin petas, Vi restu apud ni, amata nevo, Unua kortegano, kara filo. {{Persono|Reĝino}} Vi ne rifuzu al patrino via: Mi petas vin, Hamleto, restu hejme. {{Persono|Hamleto}} Al vi obei estas mia ŝuldo. {{Persono|Reĝo}} Jen tio estas bele respondita. Mi ĝojas, ke vi restas. Nun, reĝino, La propravola cedo de Hamleto Plenigas mian koron per plezuro; Kaj tial ni aranĝos nun festenon, Kaj kune kun la sono de l’ pokaloj La pafilegoj tondru; ĉiun fojon, Kiam la rego levos la pokalon, De l’ tero tondro iru al ĉielo, Tra l’ mondo ĝojon disportante. — Venu! {{dekstre|''(La reĝo, reĝino, Laerto kaj korteganoj foriras.)''|g=70%}} {{Persono|Hamleto}} Ho, kial ne fandiĝas homa korpo, Ne disflugiĝas kiel polv’ en vento! Sin mem mortigi kial malpermesis La Plejpotenca! Dio mia granda! Ho, kiel bestaj kaj abomenindaj Aperas ĉiuj agoj de la mondo! Fi, fi! Ĝardeno plena de venenaj Malbelaj herboj, ĉie senescepte! Apenaŭ pasis du monatoj! Ne! Nur ses semajnoj! Tia granda homo! Se lin kompari kun la nuna reĝo, Li estis Apolono ĉe Satiro! </poem><noinclude><references/></noinclude> 3hi14d6s4imka2890addychn68igdmy