Vikifontaro eowikisource https://eo.wikisource.org/wiki/Vikifontaro:%C4%88efpa%C4%9Do MediaWiki 1.45.0-wmf.4 first-letter Aŭdvidaĵo Specialaĵo Diskuto Uzanto Uzanto-Diskuto Vikifontaro Vikifontaro diskuto Dosiero Dosiero-Diskuto MediaWiki MediaWiki-Diskuto Ŝablono Ŝablono-Diskuto Helpo Helpo-Diskuto Kategorio Kategorio-Diskuto Aŭtoro Aŭtoro-Diskuto Paĝo Paĝo-Diskuto Indekso Indekso-Diskuto TimedText TimedText talk Modulo Modulo-Diskuto 104 13414 108735 54891 2025-06-10T22:33:35Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108735 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><section begin="II"/>{{f|II. GAZETARTIKOLOJ|int|c|g=180%}} {{tab}}''Nia unua gazeto „La Esperantisto“ — laŭ noto en numero 1 (1889) — estas „eldonata de Chr. Schmidt sub la kunlaborado de d-ro Esperanto“.'' ''La n-ro 9 (30. Sept. 1890), paĝ. 45 enhavas la noton de la redakcio: „Komencante de la n-ro 10 nia gazeto transiras en la manojn de d-ro Zamenhof. Ĉio devas esti sendata al s-ro L. Zamenhof“.'' ''Sekve ni trovas en n-ro 10 en la surskribo la noton „Eldonata unu fojon en la monato de L. Zamenhof“.'' ''En la n-roj 11/12 de Nov./Dec. 1891 Zamenhof anoncas, ke li devas interrompi la laboron.'' ''La n-ro 1 de la jaro 1892 diras, ke la gazeto estas „eldonata unu fojon en la monato de L. Zamenhof kaj W. H. Trompeter sub la redakcio de L. Zamenhof“.'' ''En la n-ro 4 de la tria jarkolekto 1892, paĝ. 49, subite la titolo estas ŝanĝita, kaj la gazeto nun nomiĝas „Esperantisto“ (sen artikolo)<ref>''Formato de la gazeto 1889/91: 24{{frakcio|1|2}}×33{{frakcio|1|2}} cm, 1892/95: 13{{frakcio|1|2}}×22 cm.</ref>.'' ''Ĉi tiuj redakciaj notoj kompreneble helpas, kiam oni volas konstati, kion Zamenhof mem verkis por la gazeto. Verŝajne li partoprenis ankaŭ la verkadon de aliaj artikoloj krom tiuj, kiujn mi represigis en ĉi tiu kolekto, kaj cetere li redaktis preskaŭ ĉiujn en la gazeto. Sed mi akceptis nur tiujn partojn de la gazeto, pri kiuj mi estas certa, ke ili en sia tuta amplekso estas verkitaj de li mem.'' ''Ĉiujn artikolojn el „La Esperantisto“ mi enordigis en la [[/A|subparton A]].'' ''La [[Originala Verkaro/II/B|subparto B]] enhavas la artikolojn „El aliaj gazetoj“. Estas certe, ke la gazetoj aperintaj en Orienteŭropo, kiujn mi ne povis havigi al mi, precipe en Rusujo, ankoraŭ enhavas materialon. (Komp. [[Originala Verkaro/V/B|la leterojn en la parto B]] al rusaj esperantistoj.) Mi esperas, ke kelkaj samideanoj, kiuj povos fari tion, kontrolos ilin kaj konstatos, kio ankoraŭ povos esti akceptata en „Suplementon“. Sed miaopinie la rikolto ne estos tre riĉa. Kiel mi jam aludis en mia antaŭparolo, kelkaj artikoloj de la parto B certe ankaŭ troviĝas en aliaj gazetoj, kiujn mi''<section end="II"/><noinclude><references/></noinclude> g5rbydwfka6kjrzj0dtcz6nglrevwwm 104 13599 108734 54591 2025-06-10T22:09:06Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108734 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude>lingvo „tutmonda“ estas tiel alta kaj alloga, ke homoj, kiuj havas la inklinon entuziasmiĝi kaj dediĉi sin al pionireco, oferas sian tempon en la espero, ke {{sp|eble}} la afero sukcesos. Sed la nombro de la entuziasmuloj atingos certan ciferon kaj haltos, kaj la malvarma indiferenta mondo ne volos oferi sian tempon por tio, ke ĝi povu komunikiĝadi kun tiuj ĉi nemultaj, — kaj tiu ĉi lingvo, simile al la antaŭaj provoj, mortos, alportinte absolute nenian utilon<ref>''Rimarkigo de Zamenhof mem en la „Fundamenta Krestomatio“: ''Tiuj ĉi vortoj estis skribitaj en la komenco de la jaro 1887, kiam Volapük havis en la tuta mondo grandegan gloron kaj rapidege progresadis! La tempo baldaŭ montris, ke la antaŭdiro de la aŭtoro de Esperanto ne estis erara.</ref>. La demando pri lingvo internacia okupadis min jam longe; sed sentante min nek pli talenta, nek pli energia, ol la aŭtoroj de ĉiuj senfrukte pereintaj provoj, mi longan tempon limigadis min nur per revado kaj nevola meditado super tiu ĉi afero. Sed kelke da feliĉaj ideoj, kiuj aperis kiel frukto de tiu ĉi nevola meditado, kuraĝigis min por plua laborado kaj igis min ekprovi, ĉu ne prosperos al mi sisteme venki ĉiujn barojn por la kreo kaj enkonduko en uzadon de racia lingvo internacia. Ŝajnas al mi, ke tiu ĉi afero iom prosperis al mi, kaj tiun ĉi frukton de longtempaj persistaj laboroj mi proponas nun al la prijuĝo de la leganta mondo. {{tab}}La plej ĉefaj problemoj, kiujn estis necese solvi, estis la sekvantaj: {{tab}}I. Ke la lingvo estu eksterordinare facila, tiel ke oni povu ellerni ĝin ludante. II. Ke ĉiu, kiu ellernis tiun ĉi lingvon, povu tuj ĝin uzi por la kompreniĝado kun homoj de diversaj nacioj, tute egale ĉu tiu ĉi lingvo estos akceptita de la mondo kaj trovos multe da adeptoj aŭ ne, — t. e. ke la lingvo jam de la komenco mem kaj dank’ al sia propra konstruo povu servi kiel efektiva rimedo por internaciaj komunikiĝoj. III. Trovi rimedojn por venki la indiferentecon de la mondo kaj igi ĝin kiel eble plej baldaŭ kaj amase komenci uzadi la proponatan lingvon kiel lingvon vivan, — ne kun ŝlosilo en la manoj kaj en okazoj de ekstrema bezono. {{tab}}El ĉiuj projektoj, kiuj en diversaj tempoj estis proponitaj al la mondo, ofte sub la laŭta, per nenio pravigita nomo de „lingvo tutmonda“, neniu solvis pli ol {{sp|unu}} el la diritaj problemoj, kaj eĉ tiun ĉi nur {{sp|parte}}. Krom la supre montritaj<noinclude><references/></noinclude> sc59r4uo8dskna48a94rqtujhgh1h4s 104 15527 108730 100818 2025-06-10T20:22:50Z Ciampix 3284 /* Validigita */ 108730 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Ciampix" /></noinclude>sin etendas kun siaj arbaroj kaj kampoj pli malproksime, ol ŝi povas atingi per sia rigardo. Multon ŝi volus scii, sed la fratinoj ne povis doni al ŝi respondon je ĉio, kaj tial ŝi demandadis pri tio la maljunan avinon, kiu bone konis la pli altan mondon, kiel ŝi nomadis la landojn super la maro. &nbsp;— Se la homoj ne dronas, demandis la virineto de maro, ĉu ili tiam povas vivi eterne, ĉu ili ne mortas, kiel ni tie ĉi sur la fundo de la maro? &nbsp;— Ho jes, diris la maljunulino, ili ankaŭ devas morti, kaj la tempo de ilia vivo estas ankoraŭ pli mallonga ol de nia. Ni povas atingi la aĝon de tricent jaroj, sed kiam nia vivo ĉesiĝas, ni turniĝas en ŝaŭmon kaj ni ne havas tie ĉi eĉ tombon inter niaj karaj. Ni ne havas senmortan animon, ni jam neniam revekiĝas al vivo, ni similas je la verda kreskaĵo, kiu, unu fojon detranĉita, jam neniam pli povas reviviĝi. Sed la homoj havas animon, kiu vivas eterne, kiam la korpo jam refariĝis tero. La animo sin levas tra la etero supren, al la brilantaj steloj! Tute tiel, kiel ni nin levas el la maro kaj rigardas la landojn de la homoj, tiel ankaŭ ili sin levas al nekonataj belegaj lokoj, kiujn ni neniam povos vidi. &nbsp;— Kial ni ne ricevis senmortan animon? malĝoje demandis la virineto de maro. Kun plezuro mi fordonus ĉiujn centojn da jaroj, kiujn mi povas vivi, por nur unu tagon esti homo kaj poste preni parton en la ĉiela mondo! &nbsp;— Pri tio ĉi ne pensu! diris la maljunulino, nia sorto estas multe pli feliĉa kaj pli bona, ol la sorto de la homoj tie supre! &nbsp;— Sekve mi mortos kaj disfluiĝos kiel ŝaŭmo sur la maro, mi jam ne aŭdados la muzikon de la ondoj, ne vidados pli la belajn florojn kaj la luman sunon! Ĉu mi nenion povas fari, por ricevi eternan animon? &nbsp;— Ne! diris la maljunulino, nur se homo vin tiel ekamus ke vi estus por li pli ol patro kaj patrino, se li<noinclude><references/></noinclude> 90zohaso27zpz3c9hcxo7hvcd0yennm 108731 108730 2025-06-10T20:24:08Z Ciampix 3284 108731 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Ciampix" /></noinclude>sin etendas kun siaj arbaroj kaj kampoj pli malproksime, ol ŝi povas atingi per sia rigardo. Multon ŝi volus scii, sed la fratinoj ne povis doni al ŝi respondon je ĉio, kaj tial ŝi demandadis pri tio la maljunan avinon, kiu bone konis la pli altan mondon, kiel ŝi nomadis la landojn super la maro. — Se la homoj ne dronas, demandis la virineto de maro, ĉu ili tiam povas vivi eterne, ĉu ili ne mortas, kiel ni tie ĉi sur la fundo de la maro? — Ho jes, diris la maljunulino, ili ankaŭ devas morti, kaj la tempo de ilia vivo estas ankoraŭ pli mallonga ol de nia. Ni povas atingi la aĝon de tricent jaroj, sed kiam nia vivo ĉesiĝas, ni turniĝas en ŝaŭmon kaj ni ne havas tie ĉi eĉ tombon inter niaj karaj. Ni ne havas senmortan animon, ni jam neniam revekiĝas al vivo, ni similas je la verda kreskaĵo, kiu, unu fojon detranĉita, jam neniam pli povas reviviĝi. Sed la homoj havas animon, kiu vivas eterne, kiam la korpo jam refariĝis tero. La animo sin levas tra la etero supren, al la brilantaj steloj! Tute tiel, kiel ni nin levas el la maro kaj rigardas la landojn de la homoj, tiel ankaŭ ili sin levas al nekonataj belegaj lokoj, kiujn ni neniam povos vidi. — Kial ni ne ricevis senmortan animon? malĝoje demandis la virineto de maro. Kun plezuro mi fordonus ĉiujn centojn da jaroj, kiujn mi povas vivi, por nur unu tagon esti homo kaj poste preni parton en la ĉiela mondo! — Pri tio ĉi ne pensu! diris la maljunulino, nia sorto estas multe pli feliĉa kaj pli bona, ol la sorto de la homoj tie supre! — Sekve mi mortos kaj disfluiĝos kiel ŝaŭmo sur la maro, mi jam ne aŭdados la muzikon de la ondoj, ne vidados pli la belajn florojn kaj la luman sunon! Ĉu mi nenion povas fari, por ricevi eternan animon? — Ne! diris la maljunulino, nur se homo vin tiel ekamus ke vi estus por li pli ol patro kaj patrino, se li<noinclude><references/></noinclude> m0yrik79zv7optzvxgfkp4dclgjpc7d 104 15528 108732 100819 2025-06-10T20:28:05Z Ciampix 3284 /* Validigita */ 108732 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Ciampix" /></noinclude>alligiĝus al vi per ĉiuj siaj pensoj kaj sia amo kaj petus, ke la pastro metu lian dekstran manon en la vian kun la sankta promeso de fideleco tie ĉi kaj ĉie kaj eterne, tiam lia animo transfluus en vian korpon kaj vi ankaŭ ricevus parton en la feliĉo de la homoj. Li donus al vi animon kaj retenus tamen ankaŭ sian propran. Sed tio ĉi neniam povas fariĝi! Ĝuste tion, kio tie ĉi en la maro estas nomata bela, vian voston de fiŝo, ili tie supre sur la tero trovas malbela. Ĉar mankas al ili la ĝusta komprenado, tie oni devas havi du malgraciajn kolonojn, kiujn ili nomas piedoj, por esti nomata bela! La virineto de maro ekĝemis kaj rigardis malĝoje sian fiŝan voston. — Ni estu gajaj! diris la maljunulino, ni saltadu kaj dancadu en la tricent jaroj, kiujn la sorto al ni donas; ĝi estas certe sufiĉa tempo, poste oni tiom pli senzorge povas ripozi. Hodiaŭ vespere ni havos balon de kortego! Kaj ĝi estis efektive belego, kiun oni sur la tero neniam vidas. La muroj kaj la plafono de la granda salono estis de dika, sed travidebla vitro. Multaj centoj da grandegaj konkoj, ruĝaj kiel rozoj kaj verdaj kiel herbo, staris en vicoj sur ĉiu flanko kun blue brulanta flamo, kiu lumigis la tutan salonon kaj tralumis eĉ tra la muroj, tiel ke la maro ĉirkaŭe estis tute plena je lumo. Oni povis bone vidi ĉiujn la sennombrajn fiŝojn, grandajn kaj malgrandajn, kiel ili alnaĝadis al la vitraj muroj; sur unuj la skvamoj ŝajnis purpuraj, sur aliaj ili brilis kiel oro kaj arĝento. En la mezo tra la salono fluis larĝa kvieta rivero, kaj sur ĝi dancis la viroj kaj virinetoj de maro laŭ sia propra dolĉa kantado. Tiel belajn voĉojn la homoj sur la tero ne havas. La plej juna reĝidino kantis la plej bele, oni aplaŭdadis al ŝi, kaj por unu momento ŝi sentis ĝojon en la koro, ĉar ŝi sciis, ke ŝi havas la plej belan voĉon en la maro kaj sur la tero. Sed baldaŭ ŝi denove komencis pensadi pri la mondo supra. Ŝi ne povis forgesi la belan<noinclude><references/></noinclude> i92exmcbcvykmspmsx35zsicv1cyksf 104 27415 108728 102658 2025-06-10T20:02:54Z Ciampix 3284 /* Validigita */ 108728 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> Al vi kun mia tuta amikeco. Kaj ĉion, kion mi, malriĉa, povas Al vi alporti aman kaj amikan, Kun Dia help’ al vi mi ne rifuzos. Ni iru! Kaj denove mi vin petas, La fingron ĉiam tenu sur la buŝo! Ni vivas en terura tempo! Ve, Ke mi naskiĝis esti la punanto! Nu, venu do! Ni iros ĉiuj kune. {{Dekstra|(Ĉiuj foriras.)|g=80%}} </poem> {{---|3em}} <section begin="ILIADO"/>{{f|ILIADO.|c|g=250%}} {{f|(Tradukita de {{sc|A. Kofman}})|c|g=90%}} {{f|Kanto unua.|c|g=150%}} {{f|'''La pesto — La kolero.'''|c|g=100%}} <poem> Kantu, diino, koleron de la Peleido Aĥilo, Ĝin, kiu al la Aĥajoj kaŭzis mizerojn sennombrajn Kaj en Aidon deĵetis multegajn animojn kuraĝajn De herouloj kaj faris korpojn iliajn akiro Al rabobirdoj kaj hundoj — fariĝis la volo de Zeŭso — {{NVR|5}} De tiu tago, de kiu disigis sin ekdisputinte La ordonanto al viroj, Atrido, de l' dia Aĥilo. Kia do dio ekscitis en ili disputon malpacan? Filo Latona kaj Zeŭsa. Ekkolerigita de reĝo, Li malsanigis la militistaron, — mortadis popoloj, {{NVR|10}} ĉar malhonoris Atrido Ĥrizon, la pastron de l' dio. Por deaĉeti filinon, li kun netaksebla depago Venis al ŝipoj Aĥajaj rapidenaĝantaj, en manoj, Sur ora sceptro, la florokronon de dio Apolo, La malproksimenĵetanta, kaj ĉiujn Aĥajojn petegis, {{NVR|15}} Sed precipe la ambaŭ Atridojn, la ĉefojn popolajn: </poem> <section end="ILIADO"/><noinclude><references/></noinclude> 66ue5ik4fpc4u5rmfatlxmzj02cms08 104 27745 108727 85618 2025-06-10T20:02:43Z Ciampix 3284 /* Validigita */ 108727 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Ciampix" /></noinclude><poem> La hekatombon majestan ordigis ĉirkaŭe l'altaro Bonkonstruita, eklavis la manojn kaj prenis l'hordeon. Ĥrizo do levis la manojn supren kaj laŭte ekpreĝis: {{NVR|450}} «Aŭdu, Arĝentopafarka, apogo de Ĥrizo kaj Kilo Sankta, potence reĝanta la Tenedoson. Kiele Vi jam antaŭe atentis mian petegon vokantan Kaj min trankviligis, mizeriginte l'Aĥajojn, Tiel same vi ree mian deziron plenumu {{NVR|455}} Kaj de Aĥajoj forigu la teruregajn mizerojn.» Tiel li diris, preĝante, atentis lin Febo Apolo. Sed post la preĝo disĵetis ili la sanktan hordeon, Kolojn defleksis al bestoj, ekbuĉis kaj felojn deprenis Kaj femurojn eltranĉis, ilin envolvis per graso {{NVR|460}} Duobligite, per pecoj da kruda viando kovrinte; Ilin bruligis la pastro sur ŝtipoj kaj nigran vinon Verŝis sur ili; lin knaboj kun kvindentiloj ĉirkaŭis. Forbruliginte femurojn kaj l' internaĵojn provinte, Ili distranĉis la reston pece kaj metis sur stangojn, {{NVR|465}} Rostis ĝin pene kaj fine demetis ĝin. Post la laboro Ili aranĝis festenon, kaj tiam la koroj iliaj En tiu bonaranĝita festeno mankis nenion. Post kvietigo de la malsato kaj de soifo Knaboj plenigis ĝis randoj kalikojn per la trinkaĵo {{NVR|470}} Kaj, komencinte de dekstre, al ĉiuj pokalojn disdonis. Daŭre la tago l'Aĥajoj per kantoj pacigis la dion, Belan peanon kantadis la maljunuloj Aĥajoj, Glorigadante Apolon, kaj ĝojis li en sia koro. Kiam la suno subiris kaj mallumo fariĝis, {{NVR|475}} Ili ĉe la ŝnuregoj, tenintaj la ŝipon, ekdormis. Sed kiam la rozafingra Eos', el nebuloj naskita, Levis sin, ili fornaĝis al vasta tendaro Aĥaja, Venton favoran al ili donis Febo Apolo. Ili starigis la maston, disstreĉis la velojn blankegajn, {{NVR|480}} Vento ekblovis en mezon de veloj, kaj ondo purpura Ĉirkaŭ la kilo de l' ŝipo naĝanta fortege ekbruis, Kaj ĝi ekkuris sur ondoj, rapide la vojon farante. </poem><noinclude><references/></noinclude> adfkmupzq78qg54n0g1clucbf1cibhk 104 27749 108729 85626 2025-06-10T20:06:35Z Ciampix 3284 /* Validigita */ 108729 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Ciampix" /></noinclude><poem> Ĉar jam antaŭe, kiam fojon mi volis vin helpi, {{NVR|590}} Kaptis li min ĉe l' piedo, de sojlo la sankta min ĵetis. Tutan la tagon mi flugis suben kaj dum sunsubiro Mi sur Lemnoson surfalis, havante malmulte da vivo, Sed la Sintoj ricevis la subenfalinton amike.» Tiel eldiris li, kaj ekridetis Hero blankmana {{NVR|595}} Kaj ridetante ŝi prenis de sia filo pokalon. Li do al ĉiuj ceteraj senmortaj, irante de dekstre, Dolĉan nektaron enverŝis, el la kaliko ĉerpante, Kaj inter dioj feliĉaj eksonis ridado senfina, Kiam ili lin vidis kuradi kaj rekuradi. {{NVR|600}} Ĝis sunsubiro festenis ili dum tuta la tago, Kaj nenio mankis al koroj dum festenado Bonaranĝita: nek sonoj belegaj de liro Apola. Nek l' harmonia kantado de Muzoj, kantantaj alterne. Sed kiam ekestingiĝis la lumo de l' suno brilega, {{NVR|605}} Ĉiu el ili foriris dormi en sian loĝejon, Kiun al ĉiu lamapieda artisto Hefesto Ekkonstruis per sia multescianta prudento. Zeŭso do tondronĵetanta iris al sia kuŝejo, Kie li ofte kuŝadis sub ago de dormo la dolĉa. {{NVR|610}} Tien veninte, li dormis, kaj apud li — Hero orkrona. </poem><noinclude><references/></noinclude> e11d46nm4ci3np7zj24cnctguky3w4w 104 29438 108737 102652 2025-06-10T22:48:54Z Ciampix 3284 108737 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 2 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|francisko}} Mi dankas. La malvarmo estas tranĉa, Kaj mi min sentas nun ne tute bone. {{Persono|bernardo}} Ĉu ĉio estis orda kaj trankvila? {{Persono|francisko}} Eĉ mus’ ne preterkuris. {{Persono|bernardo}} {{Kaŝita|Eĉ mus’ ne preterkuris.}} Bonan nokton! Se vidos vi Marcelonn, Horacion, Kolegojn miajn, rapidigu ilin! {{Persono|francisko}} Jen, ŝajnas, ili. Haltu! Kiu iras? {{Dekstra|{{Didaskalio|(Horacio kaj Marcello venas.)}}}} {{Persono|horacio}} Amikoj de la lando. {{Persono|marcello}} {{Kaŝita|Amikoj de la lando.}} Kaj de l’reĝo. {{Persono|francisko}} Nu, bonan nokton! {{Persono|marcello}} {{Kaŝita|Nu, bonan nokton!}} Bonan al vi dormon! Vin kiu anstataŭas nun? {{Persono|francisko}} {{Kaŝita|Vin kiu anstataŭas nun?}} Bernardo. Li gardas nun. Adiaŭ! {{Didaskalio|(Foriras.)}} {{Persono|marcello}} {{Kaŝita|Li gardas nun. Adiaŭ!}} He! Bernardo! {{Persono|bernardo}} Ĉu Horacio? {{Persono|horacio}} {{Kaŝita|Ĉu Horacio?}} Peco de li mem. {{Persono|bernardo}} Salut’ al vi, Marcello, Horacio! </poem><noinclude><references/></noinclude> 8iduyx0zwlt7stv4ry4sg1gu9tmjvi9 104 29440 108738 106718 2025-06-10T22:50:07Z Ciampix 3284 108738 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 3 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|horacio}} Ĉu la apero nun denove venis? {{Persono|bernardo}} Nenion vidis mi. {{Persono|marcello}} {{Kaŝita|Nenion vidis mi.}} Jen Horacio Parolas, ke ĝi estas nur imago, Ne kredas li pri la fantom’ terura, Kiun ni vidis jam la duan fojon. Kaj tial mi lin tien ĉi invitis, Ke li kun ni maldormu nunan nokton Kaj, kiam la fantomo reaperos, Li vidu kaj kun la fantom’ parolu, {{Persono|horacio}} He, babilaĵo! Kredu, ĝi ne venos. {{Persono|bernardo}} Sidiĝu do, kaj provos mi denove Ataki per rakont’ orelon vian, Ke ĝi forĵetu sian obstinecon Kaj kredu, kion ni du fojojn vidis. {{Persono|horacio}} Nu, mi konsentas. Bone, ni sidiĝu, Kaj vi rakontu. {{Persono|bernardo}} {{Kaŝita|Kaj vi rakontu.}} En la lasta nokto, En la momento, kiam tiu stelo Tre luma, kiun vidas vi, en sia Kurado trans arkaĵo la ĉiela En tiu sama loko, kiel nun, Troviĝis, tiam ni — mi kaj Marcello — Ekvidis… {{Persono|marcello}} Haltu! Jen ĝi mem aperas! {{Dekstra|{{Didaskalio|(Montras sin spirito en armaĵo.)}}}} </poem><noinclude><references/></noinclude> 89sbglc6m3kvpkcvg04m8abf5xlc36a 108781 108738 2025-06-11T05:54:49Z Ciampix 3284 108781 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 3 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|horacio}} Ĉu la apero nun denove venis? {{Persono|bernardo}} Nenion vidis mi. {{Persono|marcello}} {{Kaŝita|Nenion vidis mi.}} Jen Horacio Parolas, ke ĝi estas nur imago, Ne kredas li pri la fantom’ terura, Kiun ni vidis jam la duan fojon. Kaj tial mi lin tien ĉi invitis, Ke li kun ni maldormu nunan nokton Kaj, kiam la fantomo reaperos, Li vidu kaj kun la fantom’ parolu, {{Persono|horacio}} He, babilaĵo! Kredu, ĝi ne venos. {{Persono|bernardo}} Sidiĝu do, kaj provos mi denove Ataki per rakont’ orelon vian, Ke ĝi forĵetu sian obstinecon Kaj kredu, kion ni du fojojn vidis. {{Persono|horacio}} Nu, mi konsentas. Bone, ni sidiĝu, Kaj vi rakontu. {{Persono|bernardo}} {{Kaŝita|Kaj vi rakontu.}} En la lasta nokto, En la momento, kiam tiu stelo Tre luma, kiun vidas vi, en sia Kurado trans arkaĵo la ĉiela En tiu sama loko, kiel nun, Troviĝis, tiam ni — mi kaj Marcello — Ekvidis… {{Persono|marcello}} Haltu! Jen ĝi mem aperas! {{Didaskalio|{{f|(Montras sin spirito en armaĵo.)|align=right|g=80%}}}} </poem><noinclude><references/></noinclude> 2azradcwpd9sl3okrdkza05eepzf9fs 104 34488 108739 108709 2025-06-10T22:50:23Z Ciampix 3284 108739 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Ciampix" /><center>— 4 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Bernardo}} Li mem, li mem, mortinta nia reĝo! {{Persono|Marcello (al Horacio)}} Vi estas instruita, Horacio, Parolu vi kun li! {{Persono|Bernardo}} {{Kaŝita|Parolu vi kun li!}}Ĉu ne simila Li estas al la reĝo? Diru mem! {{Persono|Horacio}} Jes, jes! Li mem ! Mi miras, timas, tremas. {{Persono|Bernardo}} Li volas, ke kun li oni parolu. {{Persono|Marcello}} Parolu, Horacio! {{Persono|Horacio (al la spirito).}} {{Kaŝita|Parolu, Horacio!}}Kiu estas Vi, kiu vagas en la nokta horo En la majesta nobla eksteraĵo De la mortinta reĝo de Danujo? Mi vin petegas per ĉielo : diru! {{Persono|Marcello}} Li estas ofendita. {{Persono|Bernardo}} {{Kaŝita|Li estas ofendita.}}Li foriras. {{Persono|Horacio}} En nomo de ĉielo! Restu! Diru! {{Dekstra|(La spirito foriras.)|g=80%}} {{Persono|Marcello}} Li iris for, respondi li ne volis. {{Persono|Bernardo}} Ha, Horacio, kio al vi estas? Vi estas pala, tremas? Ĉu ne pli, Ol sonĝo estas tiu ĉi apero? </poem><noinclude><references/></noinclude> 7yaj0jxzg02m2rrvtf9p0tx2q419716 108782 108739 2025-06-11T05:57:56Z Ciampix 3284 108782 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Ciampix" /><center>— 4 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Bernardo}} Li mem, li mem, mortinta nia reĝo! {{Persono|Marcello (al Horacio)}} Vi estas instruita, Horacio, Parolu vi kun li! {{Persono|Bernardo}} {{Kaŝita|Parolu vi kun li!}}Ĉu ne simila Li estas al la reĝo? Diru mem! {{Persono|Horacio}} Jes, jes! Li mem ! Mi miras, timas, tremas. {{Persono|Bernardo}} Li volas, ke kun li oni parolu. {{Persono|Marcello}} Parolu, Horacio! {{Persono|Horacio <small>(al la spirito).</small>}} {{Kaŝita|Parolu, Horacio!}}Kiu estas Vi, kiu vagas en la nokta horo En la majesta nobla eksteraĵo De la mortinta reĝo de Danujo? Mi vin petegas per ĉielo : diru! {{Persono|Marcello}} Li estas ofendita. {{Persono|Bernardo}} {{Kaŝita|Li estas ofendita.}}Li foriras. {{Persono|Horacio}} En nomo de ĉielo! Restu! Diru! {{kaŝita|En nomo de ĉielo! Restu!}}{{malgranda|(La spirito foriras.)}} {{Persono|Marcello}} Li iris for, respondi li ne volis. {{Persono|Bernardo}} Ha, Horacio, kio al vi estas? Vi estas pala, tremas? Ĉu ne pli, Ol sonĝo estas tiu ĉi apero? </poem><noinclude><references/></noinclude> lmyyyeviat7l7dp2d06wpnjvvmx71o1 104 34489 108778 108679 2025-06-11T00:11:49Z Ciampix 3284 108778 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Ciampix" /><center>— 40 —</center></noinclude><poem class="verse"> Se ni nur volus», aŭ «se nur paroli Ni povus», aŭ «ekzistas unu punkto»... Ne helpu al vi Dio en mizero, Se tion ĉi vi faros, — ĵuru! {{Persono|Spirito {{malgranda|(sub la tero).}} }} {{Kaŝita|Se tion ĉi vi faros, — ĵuru!}}Ĵuru! {{Persono|Hamleto}} Ripozu, ho, spirito malfeliĉa! Kaj nun, sinjoroj, mi min rekomendas Al vi kun mia tuta amikeco. Kaj ĉion, kion mi, malriĉa, povas Al vi alporti aman kaj amikan, Kun Dia help’ al vi mi ne rifuzos. Ni iru ! Kaj denove mi vin petas, La fingron ĉiam tenu sur la buŝo ! Ni vivas en terura tempo! Ve, Ke mi naskiĝis esti la punanto! Nu, venu do! Ni iros ĉiuj kune. {{kaŝita|Nu, venu do! Ni iros ĉiuj}}{{malgranda|(Ĉiuj foriras.)}} </poem> {{---|3em}}<noinclude><references/></noinclude> 18fs6e5xm9l7s4btw8oh35uz2u4lynw 104 36044 108725 108680 2025-06-10T15:39:58Z Ciampix 3284 108725 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> Denove sur la glavon kaj ripetu, Ke vi neniam al neniu diros Pri la apero de la nokto. Ĵuru Pri tio ĉi sur mia glavo! {{persono|Spirito <small>(sub la tero).</small>}} {{kaŝita|Pri tio ĉi sur mia glavo!}}Ĵuru! {{persono|Hamleto}} Ha, brave, mia talp'! Vi bone fosas! Pli malproksimen do, amikoj! {{persono|Horacio}} {{kaŝita|Pli malproksimen do, amikoj!}}Dio! Tre strange kaj neniel kompreneble! {{persono|Hamleto}} Plej bona estos, se vi ĝin forgesos! Ekzistas en ĉiel' kaj sur la tero Pli da aferoj, ol en la lernejoj Instruas filozofoj, Horacio. Sed venu! Kaj mi tie ĉi denove Vin petas, ĵuru: kiel ajn mirindaj Al vi agado mia poste ŝajnos, Se eble poste trovos mi utila Ŝajnigi, ke mi perdis la prudenton, — Neniam vi kunmetu viajn manojn En tia formo, nek la kapon vian Balancu tiel, nek per parolado Dusenca montru, ke vi ion scias, — Ekzemple: «nu, ni scias», aŭ «ni povus, Se ni nur volus», aŭ «se nur paroli Ni povus», aŭ «ekzistas unu punkto»... Ne helpu al vi Dio en mizero, Se tion ĉi vi faros. — ĵuru! {{persono|Spirito <small>(sub la tero).</small>}} {{kaŝita|Se tion ĉi vi faros. — ĵuru!}}Ĵuru! {{persono|Hamleto}} Ripozu, ho, spirito malfeliĉa! Kaj nun, sinjoroj, mi min rekomendas </poem><noinclude><references/></noinclude> 2rdr3agxuovk8w8v51vzz7i2081y7ry 104 36045 108740 108710 2025-06-10T22:50:45Z Ciampix 3284 108740 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 5 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Horacio}} Per Dio! Mi ne povus tion kredi, Se mi ne vidus ĝin per miaj propraj Okuloj. {{Persono|Marcello}} {{kaŝita|Okuloj.}}Ne simila al la reĝo? {{Persono|Horacio}} Ne malpli multe, ol vi al vi mem. Jes, ĝuste tian portis li armaĵon En Ja batalo kontraŭ la Norvegoj, Li ĝuste tian vidon havis, kiam Li en kolero sian pezan glavon En la glacion batis. Strange ! {{Persono|Marcello}} {{Kaŝita|En la glacion batis. Strange}} Tiel Li jam du fojojn kun minaca vido Aperis antaŭ ni en sama horo. {{Persono|Horacio}} Ne povas mi precize ĝin klarigi; Sed la apero, kiom mi komprenas, Al nia land’ malbonon antaŭdiras. {{Persono|Marcello}} Ĉu ne militon? Ĉu vi scias, kial Nun gardoj ĉie staras, pafilegoj Nun estas pretigataj ĉiam novaj, El l’eksterlando venas bataliloj, Rapide ŝipoj estas konstruataj En granda nombro, kaj eĉ en dimanĉoj Ne ĉesas la prepara laborado? El kia kaŭzo tiu rapidado Kaj laborad’ en tago kaj en nokto? Ĉu povas iu diri? {{Persono|Horacio}} {{kaŝita|Ĉu povas iu diri?}}Jes, mi povas, — Almenaŭ tiom, kiom mi ĝin aŭdis. </poem><noinclude><references/></noinclude> 7ubn6au9h04lmji88br6fqaddmga5vm 108783 108740 2025-06-11T05:59:06Z Ciampix 3284 108783 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 5 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Horacio}} Per Dio! Mi ne povus tion kredi, Se mi ne vidus ĝin per miaj propraj Okuloj. {{Persono|Marcello}} {{kaŝita|Okuloj.}}Ne simila al la reĝo? {{Persono|Horacio}} Ne malpli multe, ol vi al vi mem. Jes, ĝuste tian portis li armaĵon En Ja batalo kontraŭ la Norvegoj, Li ĝuste tian vidon havis, kiam Li en kolero sian pezan glavon En la glacion batis. Strange ! {{Persono|Marcello}} {{Kaŝita|En la glacion batis. Strange}} Tiel Li jam du fojojn kun minaca vido Aperis antaŭ ni en sama horo. {{Persono|Horacio}} Ne povas mi precize ĝin klarigi; Sed la apero, kiom mi komprenas, Al nia land’ malbonon antaŭdiras. {{Persono|Marcello}} Ĉu ne militon? Ĉu vi scias, kial Nun gardoj ĉie staras, pafilegoj Nun estas pretigataj ĉiam novaj, El l’eksterlando venas bataliloj, Rapide ŝipoj estas konstruataj En granda nombro, kaj eĉ en dimanĉoj Ne ĉesas la prepara laborado? El kia kaŭzo tiu rapidado Kaj laborad’ en tago kaj en nokto? Ĉu povas iu diri? {{Persono|Horacio}} {{kaŝita|Ĉu povas iu diri?}}Jes, mi povas, — Almenaŭ tiom, kiom mi ĝin aŭdis. </poem><noinclude><references/></noinclude> rx2pw9xgln4fn8lnhv46vkuba8mqdzs 104 36046 108741 108580 2025-06-10T22:51:03Z Ciampix 3284 108741 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 6 —</center></noinclude><poem class=verse> La lasta reĝo, kies la figuro Ĵus antaŭ ni aperis, estis iam Vokita — vi ĝin scias — al batalo De la Norvega reĝo Fortinbras. Hamleto, nia brava, glora reĝo, En la batalo venkis Fortinbrason. Laŭ la kontrakto antaŭsigelita Kaj sankciita de la raj’ kaj moro Post morto de l’ venkita Fortinbras La tuta lando de l’ venkita reĝo Transiris en posedon de l’ venkinto. Se la venkinto estus Fortinbras, Al li transiri devus nia lando. Sed nun la juna fil’ de Fortinbras, Kuraĝigita eble per la morto De nia reĝo, amasigis aron Da kuraĝuloj kaj aventuristoj Por entrepreno, kiun mia regno Komprenas bone; lia celo estas: Per forta mano de la bataliloj Elŝiri nun el nia man’ la landon, Perditan per batal’ de lia patro. Kaj tio, kiel ŝajnas, estas kaŭzo De niaj prepariĝoj kaj gardado Kaj laborado en la tuta lando, {{Persono|Bernardo}} Mi pensas ankaŭ, ke la kaŭzo estas Nun tio ĉi. Pro tio ankaŭ certe Nun vizitadas nokte nian gardon Terura la fantomo en armaĵo De l’ reĝo, kiu kaŭzis la militon. {{Persono|Horacio}} Ne! Mi alion timas de l’ fantomo! En la plej glora temp’ de l’ granda Romo, </poem><noinclude><references/></noinclude> 1263qbonkwsgj2jmoco4z65dwambvo3 104 36047 108742 108582 2025-06-10T22:51:20Z Ciampix 3284 108742 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 7 —</center></noinclude><poem class="verse"> Ĵus antaŭ la pereo de Cezaro, Mortintoj sin ellevis el la tomboj Kaj promenadis tra la urbaj stratoj; Kaj steloj kun teruraj fajraj vostoj, Kaj sanga roso, makulita suno, Mallumigita luno, — ĉio tio Aperis tiam kiel antaŭsignoj De granda malfeliĉo. Tiel ofte Antaŭ la veno de renversoj grandaj Sin montras strangaj kaj teruraj signoj En la naturo. Al ni ankaŭ certe Nun la ĉielo sendas tian signon... <small>{{dekstra|(La spirito denove aperas.)}}</small> {{persono|Horacio}} Sed ha! {{sic|d|D}}enove li aperas! Nepre Mi nun kun li parolos, se eĉ morto Al mi per ĝi minacos! Halt’, fantomo! Se voĉon vi posedas kaj parolon, — Parolu! Se per ia bona faro Al vi trankvilon povas mi alporti, — Parolu! Se danĝero al la lando Minacas kaj ankoraŭ estas eblo La landon antaŭsavi, — ho, parolu Kaj se en via vivo vi kolektis Trezorojn kaj enfosis en la teron Kaj nun pro ili vagas en la noktoj, — Parolu! Diru! Restu kaj respondu! <small>{{dekstra|(Koko krias.{{sic||)}} }}</small> Haltigu ĝin, Marcello! Ĝi foriras! {{persono|Marcello}} Ĉu piki lin per mia halebardo? {{persono|Horacio}} Jes, piku lin, se li ne volas stari! {{persono|Bernardo}} Jen ĝi! </poem><noinclude><references/></noinclude> dl39gjfdicirgydo0dnbfkijlybxyzw 108784 108742 2025-06-11T06:02:10Z Ciampix 3284 108784 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 7 —</center></noinclude><poem class="verse"> Ĵus antaŭ la pereo de Cezaro, Mortintoj sin ellevis el la tomboj Kaj promenadis tra la urbaj stratoj; Kaj steloj kun teruraj fajraj vostoj, Kaj sanga roso, makulita suno, Mallumigita luno, — ĉio tio Aperis tiam kiel antaŭsignoj De granda malfeliĉo. Tiel ofte Antaŭ la veno de renversoj grandaj Sin montras strangaj kaj teruraj signoj En la naturo. Al ni ankaŭ certe Nun la ĉielo sendas tian signon... <small>{{dekstra|(La spirito denove aperas.)}}</small> {{persono|Horacio}} Sed ha! {{sic|d|D}}enove li aperas! Nepre Mi nun kun li parolos, se eĉ morto Al mi per ĝi minacos! Halt’, fantomo! Se voĉon vi posedas kaj parolon, — Parolu! Se per ia bona faro Al vi trankvilon povas mi alporti, — Parolu! Se danĝero al la lando Minacas kaj ankoraŭ estas eblo La landon antaŭsavi, — ho, parolu Kaj se en via vivo vi kolektis Trezorojn kaj enfosis en la teron Kaj nun pro ili vagas en la noktoj, — Parolu! Diru! Restu kaj respondu! <small>(Koko krias.)</small> Haltigu ĝin, Marcello! Ĝi foriras! {{persono|Marcello}} Ĉu piki lin per mia halebardo? {{persono|Horacio}} Jes, piku lin, se li ne volas stari! {{persono|Bernardo}} Jen ĝi! </poem><noinclude><references/></noinclude> m4g3bzp5bjka6b89jyvs520gqrg0zpg 104 36048 108743 108692 2025-06-10T22:52:27Z Ciampix 3284 108743 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 8 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Horacio}} Jen ĝi! Ho, halt’! {{persono|Marcello}} {{kaŝita|Jen ĝi! Ho, halt’!}} Ha, ĝi foriris! {{kaŝita|Jen ĝi! Ho, halt’!}}<small>(La spirito foriras.)</small> Ni lin ofendas! Kontraŭ majesteco Ni venas kun sovaĝa atakado! Kiel aer’ li estas nevundebla, Kaj nia atakado estas vana! {{persono|Bernardo}} Li volis jam paroli, sed la koko Ekkriis. {{persono|Horacio}} Kaj subite li ektremis, Simile al estaĵo pekoplena Ĉe krio de teruro. Oni diras, La koko, trumpetisto de l’ mateno, Per sia laŭta, forta, hela voĉo El dormo vekas dion de la tago, Kaj laŭ la krio de la koko tuj El akvo, fajro, tero kaj aero Spirito ĉiu, kie ajn li vagas, Rapidas hejmen; la fantomo pruvis Al ni, ke tio estas ne malvero. {{persono|Marcello}} Li malaperis ĉe la koka krio. Mi aŭdis, ke en nokto Kristonaska, En kiu sur la teron venas Kristo, La koko krias tra la tuta nokto: Kaj ne kuraĝas tiam la spiritoj Sin montri, kaj la nokto estas pura, La steloj ne minacas, la koboldoj Sin kaŝas kaj la sorĉistinoj dormas: Ĉar tiel sankta estas tiu nokto. </poem><noinclude><references/></noinclude> 8bfmdqgn7p8um75vb4yijv0q3jj9c79 104 36049 108744 108590 2025-06-10T22:52:44Z Ciampix 3284 108744 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 9 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Horacio}} Mi ankaŭ aŭdis, kaj mi iom kredas. Sed vidu, la mateno purpurvesta Leviĝas sur la roson de l'monteto: Ni povas jam forlasi la postenon, Kaj mi konsilas: tion, kion vidis Ni en la nokto, ni rakontu ĉion Al la Hamleto juna; ĉar mi ĵuras, Ke la spirito, por ni tiel muta, Al li parolos. Ĉu konsentas vi, Ke ni al li raportu, kiel amo Kaj ŝuldo al ni fari ĝin ordonas? {{persono|Marcello}} Mi petas vin, ni faru ĝin! Mi scias, En kia loko ni lin certe trovos: (Ĉiuj foriras.) {{---|3em}} {{f|SCENO II|c|g=120%}} {{f|Salono en la palaco. La reĝo, la reĝino, Hamleto, Polonio, Laerto, Voltimand, Kornelio, korteganoj eniras.|g=80%|c}} {{Persono|Reĝo}} Ankoraŭ freŝa estas la memoro Pri l' morto de la kara nia frato; Al nia kor’ konvenus nun funebri, Kaj kvazaŭ unu frunto de malĝojo La tuta regno devus nun sulkiĝi: Sed tamen la prudento necesigas Nin venki la naturon; kun malĝojo Pri la mortinto ni decidis ligi Memoron pri ni mem kaj pri la regno. Kaj tial ni kun ĝojo depremita, Per unu el l’ okuloj plezurante </poem><noinclude><references/></noinclude> hq9sh876qrry966y6xvzpiq4zs3p7pw 104 36050 108745 108591 2025-06-10T22:53:02Z Ciampix 3284 108745 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 10 —</center></noinclude><poem class="verse"> Kaj per la dua larmojn verŝegante, Kun ĝoj’ funebra, plor’ edziĝofesta, Pesante juste ĝojon kun doloro, Edziĝis kun l’ edzin’ de nia frato, Kun la reĝino nia kaj vidvino, Heredantino de la glora regno. Obeis ni per tio ĉi al via Konsilo tre prudenta kaj libera, Akceptu nian dankon kaj saluton! Kaj nun transiru ni al la aferoj. Vi scias, ke la juna Fortinbras, Ne respektante dece nian indon, Pensante eble nun, ke per la morto De nia kara frato renversiĝis La ordo kaj la fort’ en nia lando, — Ekpensis, ke li estas pli potenca, Kaj ekturmentis nin per la postulo Redoni nun al li la tutan landon, Perditan de mortinta lia patro Laŭ plena rajt’ al glora nia frato. Ni tial vin kunvokis nun. Aŭskultu Decidon nian: Jen ni skribis skribon Al l’ onklo de la juna Fortinbras — Malforta kaj malsana en la lito, L’intencon de la nevo li ne scias — Ni skribis, ke retenu li la nevon De liaj krimaj, arogantaj agoj, Ĉar ĉiuj prepariĝoj ja fariĝas En lia propra lando kaj popolo. Vin, bravaj Voltimand kaj Kornelio, Ni sendas kun la skribo kaj saluto Al la maljuna estro de l’ norvegoj. Sed ne ricevas vi la rajton trakti Kun la norvego pli, ol en mezuro De tio, kion ĵus ni al vi diris. </poem><noinclude><references/></noinclude> 7pyo5w7zr9tdf7jt9c7obhl4iok8e8c 104 36051 108746 108592 2025-06-10T22:53:20Z Ciampix 3284 108746 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 11 —</center></noinclude><poem class="verse"> Adiaŭ, kaj per rapideco montru Al ni fervoron vian! {{Persono|KORNELIO kaj VOLTIMAND}} {{kaŝita|Al ni fervoron vian!}} Kredu, reĝo, Fidele ni plenumos la ordonon. {{Persono|Reĝo}} Ne dubas ni pri ĝi. Feliĉan vojon! {{dekstre|(Voltimand kaj Kornelio foriras.)}}Kaj nun, Laerto, al l'afero via! Vi diris, ke vi peti ion volas! Pri kio ajn prudenta vi al ni Parolos, viaj vortoj ne perdiĝos. Volonte ni plenumos vian peton. Ne pli obea estas kap’ al koro, Ne pli servema mano al la buŝo, Ol la Danuja tron’ al via patro. Sciigu nin pri la deziro via, {{Persono|Laerto}} Mi petas vin, permesu al mi, reĝo, Reiri nun Francujon. Mi volonte El tie venis tien ĉi, por fari La servon mian ĉe l’ kronado via; Sed nun, jam plenuminte mian ŝuldon, Sopiras mi denove al Francujo, Kaj nun de vi permeson mi petegas. {{Persono|Reĝo}} Ĉu via patro ĝin permesas? Kion Al tio diras Polonio? {{Persono|Polonio}} {{kaŝita|Al tio diras Polonio?}}Reĝo! Li eldevigis la permeson mian Per ne ĉesanta ripetado, tiel, Ke fine mi al lia peto donis </poem><noinclude><references/></noinclude> 3gd83746rm7ypw7k2w8ga208wu5iwph 108785 108746 2025-06-11T06:05:51Z Ciampix 3284 108785 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 11 —</center></noinclude><poem class="verse"> Adiaŭ, kaj per rapideco montru Al ni fervoron vian! {{Persono|KORNELIO <small>kaj</small> VOLTIMAND}} {{kaŝita|Al ni fervoron vian!}} Kredu, reĝo, Fidele ni plenumos la ordonon. {{Persono|Reĝo}} Ne dubas ni pri ĝi. Feliĉan vojon! {{kaŝita|Ne dubas ni pri}}{{malgranda|(Voltimand kaj Kornelio foriras.)}} Kaj nun, Laerto, al l'afero via! Vi diris, ke vi peti ion volas! Pri kio ajn prudenta vi al ni Parolos, viaj vortoj ne perdiĝos. Volonte ni plenumos vian peton. Ne pli obea estas kap’ al koro, Ne pli servema mano al la buŝo, Ol la Danuja tron’ al via patro. Sciigu nin pri la deziro via, {{Persono|Laerto}} Mi petas vin, permesu al mi, reĝo, Reiri nun Francujon. Mi volonte El tie venis tien ĉi, por fari La servon mian ĉe l’ kronado via; Sed nun, jam plenuminte mian ŝuldon, Sopiras mi denove al Francujo, Kaj nun de vi permeson mi petegas. {{Persono|Reĝo}} Ĉu via patro ĝin permesas? Kion Al tio diras Polonio? {{Persono|Polonio}} {{kaŝita|Al tio diras Polonio?}}Reĝo! Li eldevigis la permeson mian Per ne ĉesanta ripetado, tiel, Ke fine mi al lia peto donis </poem><noinclude><references/></noinclude> 99xc8ug76dqil6mkv2oggqm1k1d1iw7 104 36052 108747 108643 2025-06-10T22:53:49Z Ciampix 3284 108747 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 12 —</center></noinclude><poem class="verse"> Sigelon mian. Nun por li mi petas Permeson vian, via reĝa moŝto. {{Persono|Reĝo}} Mi liberigas vin. Nun via tempo Libere estas al dispono via. — Kaj nun al vi mi turnas min, Hamleto, Vi, kara nevo, kara filo mia! {{Persono|Hamleto}}{{dekstre|(flanken)}}Sed certe tute fremda per la koro. {{Persono|Reĝo}} Ankoraŭ ĉiam nuboj sur la frunto? {{Persono|Hamleto}} Ho, ne! Mi staras ja antaŭ la suno! {{Persono|Reĝino}} Forĵetu la doloron, kara filo, Amikan frunton montru al la reĝo. {{SIC|Me|Ne}} serĉu kun palpebroj mallevitaj Eterne vian patron en la polvo. Vi scias ja: la leĝoj de l’ naturo Ne estas refareblaj! Kio vivas, Necese devas iam morti. Vivo Eterna post la tombo nur ekzistas. {{Persono|Hamleto}} Ho, jes, regino, ĉiuj devas morti. {{Persono|Reĝino}} Nu kial do la morto de la patro Al vi ekŝajnis tiel eksterorda? {{Persono|Hamleto}} Ekŝajnis? Ne, ĝi estas, ho, patrino. Ne mia nigra vesto, nek la ĝemoj, Nek la okuloj plenaj de larmaro, Nek la funebra vido de l’ vizaĝo, Nek ĉiuj moroj de senkonsoleco Min vere montras. Ĉio estas ŝajno. </poem><noinclude><references/></noinclude> 1mrp9dvwaclt3g8ym1axz6yw69lmp0y 108786 108747 2025-06-11T06:07:36Z Ciampix 3284 108786 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 12 —</center></noinclude><poem class="verse"> Sigelon mian. Nun por li mi petas Permeson vian, via reĝa moŝto. {{Persono|Reĝo}} Mi liberigas vin. Nun via tempo Libere estas al dispono via. — Kaj nun al vi mi turnas min, Hamleto, Vi, kara nevo, kara filo mia! {{Persono|Hamleto <small>(flanken)</small>}} Sed certe tute fremda per la koro. {{Persono|Reĝo}} Ankoraŭ ĉiam nuboj sur la frunto? {{Persono|Hamleto}} Ho, ne! Mi staras ja antaŭ la suno! {{Persono|Reĝino}} Forĵetu la doloron, kara filo, Amikan frunton montru al la reĝo. {{SIC|Me|Ne}} serĉu kun palpebroj mallevitaj Eterne vian patron en la polvo. Vi scias ja: la leĝoj de l’ naturo Ne estas refareblaj! Kio vivas, Necese devas iam morti. Vivo Eterna post la tombo nur ekzistas. {{Persono|Hamleto}} Ho, jes, regino, ĉiuj devas morti. {{Persono|Reĝino}} Nu kial do la morto de la patro Al vi ekŝajnis tiel eksterorda? {{Persono|Hamleto}} Ekŝajnis? Ne, ĝi estas, ho, patrino. Ne mia nigra vesto, nek la ĝemoj, Nek la okuloj plenaj de larmaro, Nek la funebra vido de l’ vizaĝo, Nek ĉiuj moroj de senkonsoleco Min vere montras. Ĉio estas ŝajno. </poem><noinclude><references/></noinclude> rw7mytfve2qbvdueqq5ukzyzc2dze32 104 36053 108748 108644 2025-06-10T22:54:04Z Ciampix 3284 108748 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 13 —</center></noinclude><poem class="verse"> Funebron estas tre facile ludi. L' efektivaĵon portas mi interne; Eksteraj gestoj estas ja nur vestoj. {{Persono|Reĝo}} Tre bela kaj laŭdinda estas via Malĝojo pri la patro la mortinta. Sed sciu, ankaŭ via patro perdis La patron sian, tiu — ankaŭ sian. La filo, laŭ la ŝuldo de infano, Funebri devas kelkan tempon. Tamen Obstine kaj sen ia fino plendi, — Agado tia estas granda peko Kaj tute ne konvenas al la viro. Ribel’ ĝi estas kontraŭ la ĉielo, Signo de kor’ sovaĝa kaj senbrida, De kapo nematura kaj malforta. Pri kio ĉiu scias, ke fariĝi Ĝi devis: kio estas tute simpla, Plej ordinara fakto en la mondo: Pro kia kaŭzo tion ĉi obstine Alpreni al la koro? Fi, ĝi estas Pekado kontraŭ Dio kaj naturo, Pekado kontraŭ la mortinto mem: Malsaĝo antaŭ pura la prudento, Kiu predikas: «patroj devas morti», Kaj kiu ĉiam, de l’ mortint’ unua Ĝis nuna tempo, diras kaj ripetas: «Ĝi devas tiel esti!» Mi vin petas, Forĵetu la doloron la sencelan Kaj vidu patron en persono nia; La mondo sciu, ke al nia trono Vi estas la sendube plej proksima, Kaj, kiel plej amanta el la patroj, Mi portas por vi amon plej varmegan En mia koro. Ke vi nun reiru </poem><noinclude><references/></noinclude> rn3lgn5obrpca9i9tn3ggz9urrkg6sx 108787 108748 2025-06-11T06:07:57Z Ciampix 3284 108787 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 13 —</center></noinclude><poem class="verse"> Funebron estas tre facile ludi. L' efektivaĵon portas mi interne; Eksteraj gestoj estas ja nur vestoj. {{Persono|Reĝo}} Tre bela kaj laŭdinda estas via Malĝojo pri la patro la mortinta. Sed sciu, ankaŭ via patro perdis La patron sian, tiu — ankaŭ sian. La filo, laŭ la ŝuldo de infano, Funebri devas kelkan tempon. Tamen Obstine kaj sen ia fino plendi, — Agado tia estas granda peko Kaj tute ne konvenas al la viro. Ribel’ ĝi estas kontraŭ la ĉielo, Signo de kor’ sovaĝa kaj senbrida, De kapo nematura kaj malforta. Pri kio ĉiu scias, ke fariĝi Ĝi devis: kio estas tute simpla, Plej ordinara fakto en la mondo: Pro kia kaŭzo tion ĉi obstine Alpreni al la koro? Fi, ĝi estas Pekado kontraŭ Dio kaj naturo, Pekado kontraŭ la mortinto mem: Malsaĝo antaŭ pura la prudento, Kiu predikas: «patroj devas morti», Kaj kiu ĉiam, de l’ mortint’ unua Ĝis nuna tempo, diras kaj ripetas: «Ĝi devas tiel esti!» Mi vin petas, Forĵetu la doloron la sencelan Kaj vidu patron en persono nia; La mondo sciu, ke al nia trono Vi estas la sendube plej proksima, Kaj, kiel plej amanta el la patroj, Mi portas por vi amon plej varmegan En mia koro. Ke vi nun reiru </poem><noinclude><references/></noinclude> 12ngqb5j99y9pcpdsozjh8sivnoq8vi 104 36054 108749 108694 2025-06-10T22:54:26Z Ciampix 3284 108749 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 14 —</center></noinclude><poem class="verse"> Al la lernejo alta Vittenberga, Ni tion ne dezirus; ni vin petas, Vi restu apud ni, amata nevo, Unua kortegano, kara filo. {{Persono|Reĝino}} Vi ne rifuzu al patrino via: Mi petas vin, Hamleto, restu hejme. {{Persono|Hamleto}} Al vi obei estas mia ŝuldo. {{Persono|Reĝo}} Jen tio estas bele respondita. Mi ĝojas, ke vi restas. Nun, reĝino, La propravola cedo de Hamleto Plenigas mian koron per plezuro; Kaj tial ni aranĝos nun festenon, Kaj kune kun la sono de l’ pokaloj La pafilegoj tondru; ĉiun fojon, Kiam la rego levos la pokalon, De l’ tero tondro iru al ĉielo, Tra l’ mondo ĝojon disportante. — Venu! {{dekstra|(La reĝo, reĝino, Laerto kaj korteganoj foriras.)|g=80%}} {{Persono|Hamleto}} Ho, kial ne fandiĝas homa korpo, Ne disflugiĝas kiel polv’ en vento! Sin mem mortigi kial malpermesis La Plejpotenca! Dio mia granda! Ho, kiel bestaj kaj abomenindaj Aperas ĉiuj agoj de la mondo! Fi, fi! Ĝardeno plena de venenaj Malbelaj herboj, ĉie senescepte! Apenaŭ pasis du monatoj! Ne! Nur ses semajnoj! Tia granda homo! Se lin kompari kun la nuna reĝo, Li estis Apolono ĉe Satiro! </poem><noinclude><references/></noinclude> h5nxuavjg967g6h2nsm0o5ebhmxeq9z 108788 108749 2025-06-11T06:09:32Z Ciampix 3284 108788 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 14 —</center></noinclude><poem class="verse"> Al la lernejo alta Vittenberga, Ni tion ne dezirus; ni vin petas, Vi restu apud ni, amata nevo, Unua kortegano, kara filo. {{Persono|Reĝino}} Vi ne rifuzu al patrino via: Mi petas vin, Hamleto, restu hejme. {{Persono|Hamleto}} Al vi obei estas mia ŝuldo. {{Persono|Reĝo}} Jen tio estas bele respondita. Mi ĝojas, ke vi restas. Nun, reĝino, La propravola cedo de Hamleto Plenigas mian koron per plezuro; Kaj tial ni aranĝos nun festenon, Kaj kune kun la sono de l’ pokaloj La pafilegoj tondru; ĉiun fojon, Kiam la rego levos la pokalon, De l’ tero tondro iru al ĉielo, Tra l’ mondo ĝojon disportante. — Venu! ::{{malgranda|(La reĝo, reĝino, Laerto kaj korteganoj foriras.)}} {{Persono|Hamleto}} Ho, kial ne fandiĝas homa korpo, Ne disflugiĝas kiel polv’ en vento! Sin mem mortigi kial malpermesis La Plejpotenca! Dio mia granda! Ho, kiel bestaj kaj abomenindaj Aperas ĉiuj agoj de la mondo! Fi, fi! Ĝardeno plena de venenaj Malbelaj herboj, ĉie senescepte! Apenaŭ pasis du monatoj! Ne! Nur ses semajnoj! Tia granda homo! Se lin kompari kun la nuna reĝo, Li estis Apolono ĉe Satiro! </poem><noinclude><references/></noinclude> 6v5u57rqvcuj5q7ytdd7mxps90qs5gz 104 36055 108750 108695 2025-06-10T22:54:48Z Ciampix 3284 108750 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 15 —</center></noinclude><poem class="verse"> Kaj tiel amis li patrinon mian, Ke al la ventoj eĉ li ne permesis Vizaĝon ŝian tuŝi! Ho, ĉielo! Ho tero! Ĉu forgesi estas eble? Kaj ŝi ja lin pasie tiel amis! Kaj tamen nun post kelke da semajnoj... Pri tio mi ne volas eĉ ekpensi! Malforto! via nom’ estas: virino! Monato! Ŝi ankoraŭ ne eluzis La ŝuojn, kiujn portis ŝi, irante Funebre post la ĉerk’ de mia patro, Verŝante larmojn kvazaŭ per riveroj. Ho Dio mia! Besto senprudenta Malĝojus ja pli longe! Nun edzino De mia onklo, frat’ de mia patro, Sed ne simila pli al mia patro, Ol mi al Herkuleso! Nur monato! La signoj de mensogaj ŝiaj larmoj Ankoraŭ de l’vizag’ ne malaperis, — Ŝi estas jam edzino de alia! Ho, malbenita rapideco flugi En kriman liton, liton de adulto! Ne bonon ĝi alportos! Tamen krevu Kor’ mia, sed silentu mia buŝo! {{dekstra|(Horacio, Bernardo kaj Marcello venas.)|g=80%}} {{Persono|Horacio}} Salut’ al la reĝido! {{Persono|Hamleto}} {{dekstre|Ha, mi ĝojas}} Vin vidi! Se memoro min ne trompas, Vi estas Horacio? {{Persono|Horacio}} {{dekstre|Jes, reĝido,}} Kaj ĉiam tute preta al vi servi. </poem><noinclude><references/></noinclude> hkepfwuy4losmyuudd96mswznwip5qr 108789 108750 2025-06-11T06:12:08Z Ciampix 3284 108789 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 15 —</center></noinclude><poem class="verse"> Kaj tiel amis li patrinon mian, Ke al la ventoj eĉ li ne permesis Vizaĝon ŝian tuŝi! Ho, ĉielo! Ho tero! Ĉu forgesi estas eble? Kaj ŝi ja lin pasie tiel amis! Kaj tamen nun post kelke da semajnoj... Pri tio mi ne volas eĉ ekpensi! Malforto! via nom’ estas: virino! Monato! Ŝi ankoraŭ ne eluzis La ŝuojn, kiujn portis ŝi, irante Funebre post la ĉerk’ de mia patro, Verŝante larmojn kvazaŭ per riveroj. Ho Dio mia! Besto senprudenta Malĝojus ja pli longe! Nun edzino De mia onklo, frat’ de mia patro, Sed ne simila pli al mia patro, Ol mi al Herkuleso! Nur monato! La signoj de mensogaj ŝiaj larmoj Ankoraŭ de l’vizag’ ne malaperis, — Ŝi estas jam edzino de alia! Ho, malbenita rapideco flugi En kriman liton, liton de adulto! Ne bonon ĝi alportos! Tamen krevu Kor’ mia, sed silentu mia buŝo! {{kaŝita|Kor’ mia,}}{{Malgranda|(Horacio, Bernardo kaj Marcello venas.)}} {{Persono|Horacio}} Salut’ al la reĝido! {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Salut’ al la reĝido!}}Ha, mi ĝojas Vin vidi! Se memoro min ne trompas, Vi estas Horacio? {{Persono|Horacio}} {{kaŝita|Vi estas Horacio?}}Jes, reĝido, Kaj ĉiam tute preta al vi servi. </poem><noinclude><references/></noinclude> 5jbh0hw78ttyzikdb7m9s4st9vsvnje 104 36056 108751 108647 2025-06-10T22:55:07Z Ciampix 3284 108751 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 16 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Hamleto}} Ne nomu min «reĝido», sed «amiko», Sed kial vi forlasis Vittenbergon? (Al Marcello) Marcello? {{Persono|Marcello}} {{dekstre|Jes, reĝido.}} {{Persono|Hamleto}} {{dekstre|Mi tre ĝojas}} Revidi vin. (Al Horacio) Sed diru serioze, Por kio vi forlasis Vittenbergon? {{Persono|Horacio}} De maldiligenteco, ho, reĝido {{Persono|Hamleto}} Al malamiko via ne permesus Mi tion diri, kaj vi vane penas Kredigi min, ke tio estas vero. Mi scias, vi ne amas sen laboro Vagadi. Kion tie ĉi vi faras? Ĉu trinki vi ankoraŭ volas lerni? {{Persono|Horacio}} Mi alveturis al la enterigo De via patro. {{Persono|Hamleto}} {{dekstre|Ha, ne moku min,}}Kolego; diru, ke vi alveturis Al fest’edziĝa de patrino mia! {{Persono|Horacio}} Jes, vero, princ’, la dua baldaŭ sekvis Post la unua. {{Persono|Hamleto}} Vidu, mia kara, — Afero simpla de ekonomio: De l’ fest’ funebra restis multaj manĝoj, — </poem><noinclude><references/></noinclude> pdzzmm07w9u1tt2k8t57vj7degoayav 108790 108751 2025-06-11T06:16:34Z Ciampix 3284 108790 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 16 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Hamleto}} Ne nomu min «reĝido», sed «amiko», Sed kial vi forlasis Vittenbergon? <small> (Al Marcello)</small> Marcello? {{Persono|Marcello}} {{kaŝita|Marcello?}}Jes, reĝido. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Marcello? Jes, reĝido.}}Mi tre ĝojas Revidi vin. <small> (Al Horacio)</small> Sed diru serioze, Por kio vi forlasis Vittenbergon? {{Persono|Horacio}} De maldiligenteco, ho, reĝido {{Persono|Hamleto}} Al malamiko via ne permesus Mi tion diri, kaj vi vane penas Kredigi min, ke tio estas vero. Mi scias, vi ne amas sen laboro Vagadi. Kion tie ĉi vi faras? Ĉu trinki vi ankoraŭ volas lerni? {{Persono|Horacio}} Mi alveturis al la enterigo De via patro. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|De via patro.}}Ha, ne moku min, Kolego; diru, ke vi alveturis Al fest’edziĝa de patrino mia! {{Persono|Horacio}} Jes, vero, princ’, la dua baldaŭ sekvis Post la unua. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Post la unua.}}Vidu, mia kara, — Afero simpla de ekonomio: De l’ fest’ funebra restis multaj manĝoj, — </poem><noinclude><references/></noinclude> 1lur21qtcsviwnam0qwkuj6pxqmt18m 104 36057 108752 108648 2025-06-10T22:55:22Z Ciampix 3284 108752 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 17 —</center></noinclude><poem class="verse"> Por ke la manĝoj vane ne pereu, Edziĝon fari oni nun rapidis. Ho, pli volonte mi en la infero Renkontus malamikon plej malbonan, Ol tagon tiun ĉi alvivi! Ŝajnas Al mi, ke mi la patron mian vidas... {{Persono|Horacio}} Ha, kie? {{Persono|Hamleto}} En l’okuloj de l'animo. {{Persono|Horacio}} Mi konis lin, li estis brava reĝo. {{Persono|Hamleto}} Li estis homo en plej pura senco. Al li similan ni neniam vidos. {{Persono|Horacio}} Reĝido, al mi ŝajnas, ke mi vidis Lin en la lasta nokto. {{Persono|Hamleto}} {{dekstre|Vidis? Kiun?}}{{Persono|Horacio}} La reĝon, vian patron, mia princo, {{Persono|Hamleto}} La reĝon? Mian patron? {{Persono|Horacio}} {{dekstre|{{sic|Trankviligu|Trankviliĝu}},}}Reĝido, por momento vian miron Kaj elaŭskultu, kion mi raportos Pri mirindaĵo, kies la verecon Atestos ambaŭ tiuj ĉi kolegoj. {{Persono|Hamleto}} Pro Dio, ho, rakontu pli rapide! </poem><noinclude><references/></noinclude> fg0dcrh9aapn6bulutvnzb4jhm651q6 108791 108752 2025-06-11T06:20:09Z Ciampix 3284 108791 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 17 —</center></noinclude><poem class="verse"> Por ke la manĝoj vane ne pereu, Edziĝon fari oni nun rapidis. Ho, pli volonte mi en la infero Renkontus malamikon plej malbonan, Ol tagon tiun ĉi alvivi! Ŝajnas Al mi, ke mi la patron mian vidas... {{Persono|Horacio}} Ha, kie? {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Ha, kie?}}En l’okuloj de l'animo. {{Persono|Horacio}} Mi konis lin, li estis brava reĝo. {{Persono|Hamleto}} Li estis homo en plej pura senco. Al li similan ni neniam vidos. {{Persono|Horacio}} Reĝido, al mi ŝajnas, ke mi vidis Lin en la lasta nokto. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Lin en la lasta nokto.}}Vidis? Kiun? {{Persono|Horacio}} La reĝon, vian patron, mia princo, {{Persono|Hamleto}} La reĝon? Mian patron? {{Persono|Horacio}} {{kaŝita|La reĝon? Mian patron?}}Trankviligu, Reĝido, por momento vian miron Kaj elaŭskultu, kion mi raportos Pri mirindaĵo, kies la verecon Atestos ambaŭ tiuj ĉi kolegoj. {{Persono|Hamleto}} Pro Dio, ho, rakontu pli rapide! </poem><noinclude><references/></noinclude> 2geahnouiucoq9576zq8cb0jq8wuum3 104 36058 108753 108649 2025-06-10T22:55:39Z Ciampix 3284 108753 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 18 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Horacio}} Du noktojn al Marcello kaj Bernardo Aperis ĝi: postene ili staris, — Kaj jen en noktomeza silentego Aperas antaŭ ili ia ombro, Simila tute al la patro via, Armita de la kapo ĝis piedoj; Per paŝo serioza kaj majesta, Ne rapidante, ĝi sin preterŝovas: Tri fojojn ĝi ripetas sian marŝon Antaŭ la teruritaj oficiroj, Proksime tiel, ke per halebardo Ĝin ili povus tusi. Dispremitaj De granda timo, ili mute staras Kaj eĉ ne provas ion ekparoli. Pri la aper’ mistera kaj terura Al mi ili rakontis. Mi kun ili En la sekvanta tria nokto gardis, Kaj jen tre vere en la sama horo, Pri kiu ili diris, en la sama, Perfekte tiu sama maniero Aperis la fantomo. Vian patron Mi konis, — la fantom’ al li similis, Kiel de l’sama akvo gut’ al guto. {{Persono|Hamleto}} Sed kie ĝi okazis? {{Persono|Marcello}} {{dekstre|Ĝi okazis}}Sur la teras’, kie ni staris garde. {{Persono|Hamleto}}{{dekstre|(al Horacio)}}Al li parolis vi? {{Persono|Horacio}} {{dekstre|Jes, mia princo;}}Sed li al mi eĉ vorton ne respondis. Nur unu fojon ŝajnis, ke li levas </poem><noinclude><references/></noinclude> 8td1bfmszakoo5jjpgqbubwb68z1h2l 108754 108753 2025-06-10T22:58:05Z Ciampix 3284 108754 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 18 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Horacio}} Du noktojn al Marcello kaj Bernardo Aperis ĝi: postene ili staris, — Kaj jen en noktomeza silentego Aperas antaŭ ili ia ombro, Simila tute al la patro via, Armita de la kapo ĝis piedoj; Per paŝo serioza kaj majesta, Ne rapidante, ĝi sin preterŝovas: Tri fojojn ĝi ripetas sian marŝon Antaŭ la teruritaj oficiroj, Proksime tiel, ke per halebardo Ĝin ili povus tusi. Dispremitaj De granda timo, ili mute staras Kaj eĉ ne provas ion ekparoli. Pri la aper’ mistera kaj terura Al mi ili rakontis. Mi kun ili En la sekvanta tria nokto gardis, Kaj jen tre vere en la sama horo, Pri kiu ili diris, en la sama, Perfekte tiu sama maniero Aperis la fantomo. Vian patron Mi konis, — la fantom’ al li similis, Kiel de l’sama akvo gut’ al guto. {{Persono|Hamleto}} Sed kie ĝi okazis? {{Persono|Marcello}} {{kaŝita|Sed kie ĝi okazis?}}Ĝi okazis Sur la teras’, kie ni staris garde. {{Persono|Hamleto}} {{malgranda|(al Horacio) }}Al li parolis vi? {{Persono|Horacio}} {{kaŝita|{{malgranda|(al Horacio)}}Al li parolis vi?}}Jes, mia princo; Sed li al mi eĉ vorton ne respondis. Nur unu fojon ŝajnis, ke li levas </poem><noinclude><references/></noinclude> 521gsq5nkvr8nfe724wortbbj7r0j2x 108792 108754 2025-06-11T06:21:27Z Ciampix 3284 108792 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 18 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Horacio}} Du noktojn al Marcello kaj Bernardo Aperis ĝi: postene ili staris, — Kaj jen en noktomeza silentego Aperas antaŭ ili ia ombro, Simila tute al la patro via, Armita de la kapo ĝis piedoj; Per paŝo serioza kaj majesta, Ne rapidante, ĝi sin preterŝovas: Tri fojojn ĝi ripetas sian marŝon Antaŭ la teruritaj oficiroj, Proksime tiel, ke per halebardo Ĝin ili povus tusi. Dispremitaj De granda timo, ili mute staras Kaj eĉ ne provas ion ekparoli. Pri la aper’ mistera kaj terura Al mi ili rakontis. Mi kun ili En la sekvanta tria nokto gardis, Kaj jen tre vere en la sama horo, Pri kiu ili diris, en la sama, Perfekte tiu sama maniero Aperis la fantomo. Vian patron Mi konis, — la fantom’ al li similis, Kiel de l’sama akvo gut’ al guto. {{Persono|Hamleto}} Sed kie ĝi okazis? {{Persono|Marcello}} {{kaŝita|Sed kie ĝi okazis?}}Ĝi okazis Sur la teras’, kie ni staris garde. {{Persono|Hamleto}} {{malgranda|(al Horacio) }}Al li parolis vi? {{Persono|Horacio}} {{kaŝita|{{malgranda|(al Horacio)}}Al li parolis vi?}}Jes, mia princo; Sed li al mi eĉ vorton ne respondis. Nur unu fojon ŝajnis, ke li levas </poem><noinclude><references/></noinclude> fdui94vq0qip7t4dumumr0nyhlqk5mv 104 36059 108755 108650 2025-06-10T23:02:48Z Ciampix 3284 108755 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 19 —</center></noinclude><poem class="verse"> La kapon kaj moveton ian faras, Por ekparoli: sed subite tiam Ekkriis laŭte koko la matenon, Kaj tuje forrapidis la fantomo Kaj malaperis. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Kaj malaperis.}}Efektive strange! {{Persono|Horacio}} Mi ĵuras, ke ĝi estas pura vero! Ni ĝin kalkulis kiel nian devon Al vi raporti pri l’afero. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Al vi raporti pri l’afero.}}Vere, Sinjoroj, tio min maltrankviligas. Ĉu vi hodiaŭ staros gardon? {{Persono|Ĉiuj}} {{kaŝita|Ĉu vi hodiaŭ staros gardon?}}Jes, {{Persono|Hamleto}} Kaj, diras vi, li estis en armaĵo? {{Persono|Ĉiuj}} Jes, princo. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Jes, princo. }}De la kapo ĝis piedoj? {{Persono|Ĉiuj}} De l’kapo ĝis piedoj, nia princo. {{Persono|Hamleto}} Kaj sekve la vizaĝon vi ne vidis? {{Persono|Horacio}} Levita estis lia viziero, Kaj ni tre bone vidis la vizaĝon. {{Persono|Hamleto}} Ĉu la rigardo estis malafabla? {{Persono|Horacio}} Mieno lia montris pli suferon, Sed ne koleron. </poem><noinclude><references/></noinclude> t1zsqmoky8fbxmjyehjshyl6ovhjrrn 108793 108755 2025-06-11T06:23:50Z Ciampix 3284 108793 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 19 —</center></noinclude><poem class="verse"> La kapon kaj moveton ian faras, Por ekparoli: sed subite tiam Ekkriis laŭte koko la matenon, Kaj tuje forrapidis la fantomo Kaj malaperis. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Kaj malaperis.}}Efektive strange! {{Persono|Horacio}} Mi ĵuras, ke ĝi estas pura vero! Ni ĝin kalkulis kiel nian devon Al vi raporti pri l’afero. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Al vi raporti pri l’afero.}}Vere, Sinjoroj, tio min maltrankviligas. Ĉu vi hodiaŭ staros gardon? {{Persono|Ĉiuj}} {{kaŝita|Ĉu vi hodiaŭ staros gardon?}}Jes, {{Persono|Hamleto}} Kaj, diras vi, li estis en armaĵo? {{Persono|Ĉiuj}} Jes, princo. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Jes, princo. }}De la kapo ĝis piedoj? {{Persono|Ĉiuj}} De l’kapo ĝis piedoj, nia princo. {{Persono|Hamleto}} Kaj sekve la vizaĝon vi ne vidis? {{Persono|Horacio}} Levita estis lia viziero, Kaj ni tre bone vidis la vizaĝon. {{Persono|Hamleto}} Ĉu la rigardo estis malafabla? {{Persono|Horacio}} Mieno lia montris pli suferon, Sed ne koleron. </poem><noinclude><references/></noinclude> 3gc05z0uni5jmd5xojjzh4z63l9pxpe 104 36060 108756 108651 2025-06-10T23:05:55Z Ciampix 3284 108756 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 20 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Hamleto}} Ĉu li estis pala, Aŭ ĉu koloron havis en vizaĝo? {{Persono|Horacio}} Terure pala. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Terure pala.}}Ĉu li vin rigardis? {{Persono|Horacio}} Tre forte. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Tre forte.}}Kial mi kun vi ne estis! {{Persono|Horacio}} Por vi l’apero estus tro terura! {{Persono|Hamleto}} Tre povas esti. Ĉu li longe restis? {{Persono|Horacio}} Apenaŭ centon povus vi kalkuli Ĉe nerapida kalkulad’. {{Persono|Marcello kaj Bernardo}} {{kaŝita|Ĉe nerapida kalkulad’.}}Pli longe! {{Persono|Horacio}} Almenaŭ tiam, kiam mi ĝin vidis. {{Persono|Hamleto}} La barbo estis griza, ĉu ne vere? {{Persono|Horacio}} Ĝi estis tia, kiel mi ĝin vidis Ĉe lia vivo: duonnigre-griza. {{Persono|Hamleto}} Hodiaŭ mi kun vi en nokto staros: Denove eble venos la fantomo. {{Persono|Horacio}} Ĝi certe venos. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Ĝi certe venos.}}Kaj se ĝi aperos En l’eksteraĵ’ de mia nobla patro, </poem><noinclude><references/></noinclude> p8bjit7ho3oozst1zbnd9mcz62xkxd3 108794 108756 2025-06-11T06:26:22Z Ciampix 3284 108794 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 20 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Sed ne koleron.}}Ĉu li estis pala, Aŭ ĉu koloron havis en vizaĝo? {{Persono|Horacio}} Terure pala. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Terure pala.}}Ĉu li vin rigardis? {{Persono|Horacio}} Tre forte. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Tre forte.}}Kial mi kun vi ne estis! {{Persono|Horacio}} Por vi l’apero estus tro terura! {{Persono|Hamleto}} Tre povas esti. Ĉu li longe restis? {{Persono|Horacio}} Apenaŭ centon povus vi kalkuli Ĉe nerapida kalkulad’. {{Persono|Marcello <small>kaj</small> Bernardo}} {{kaŝita|Ĉe nerapida kalkulad’.}}Pli longe! {{Persono|Horacio}} Almenaŭ tiam, kiam mi ĝin vidis. {{Persono|Hamleto}} La barbo estis griza, ĉu ne vere? {{Persono|Horacio}} Ĝi estis tia, kiel mi ĝin vidis Ĉe lia vivo: duonnigre-griza. {{Persono|Hamleto}} Hodiaŭ mi kun vi en nokto staros: Denove eble venos la fantomo. {{Persono|Horacio}} Ĝi certe venos. {{Persono|Hamleto}} {{kaŝita|Ĝi certe venos.}}Kaj se ĝi aperos En l’eksteraĵ’ de mia nobla patro, </poem><noinclude><references/></noinclude> izrf8wbdmeunrnf3ysxrwobs9c6rnea 104 36061 108757 108652 2025-06-10T23:08:38Z Ciampix 3284 108757 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 21 —</center></noinclude><poem class="verse"> Al ĝi mi ekparolos, se eĉ tuta Al mi minacus la infero. Vin Mi ĉiujn petas, se ĝis nun silentis Vi pri l’apero, tenu ankaŭ plu Ĝin en sekreto; kaj al ĉio, kio Okazos eble en la nokto, havu Okulojn kaj orelojn, sed ne buŝon. Per mia amo mi vin rekompencos. Adiaŭ do! en la dekdua horo Sur la teraso mi vin revizitos. {{Persono|Ĉiuj}} Al via princa moŝto niaj servoj! {{Persono|Hamleto}} Ne, via amo, kiel al vi mia. Adiaŭ do! <small>(Horacio, Marcello kaj Bernardo foriras.)</small> {{kaŝita|Adiaŭ do!}}Spirit’ de mia patro En bataliloj! Mi supozas ion Malbonan. Ho, se venus jam la nokto! Ĝis tiam do trankvile! Malbonaĵoj Kaj krimoj venas al la lum' de l'tago, Se eĉ murego tera ilin kovras. <small>(Foriras.)</small> {{---|3em}} {{f|SCENO III|c|g=120%}} {{f|Ĉambro en la domo de Polonio. Laerto kaj Ofelio eniras.|g=80%|c}} {{persono|Laerto}} Pakaĵo mia estas sur la ŝipo. Adiaŭ, fratineto! Se vi havos Okazon, ne forgesu al mi skribi Pri via farto. {{persono|Ofelio}} {{kaŝita|Pri via farto.}}Ĉu vi tion dubas ? </poem><noinclude><references/></noinclude> svnhbj28psrp2408pyfoah57nvidks6 108795 108757 2025-06-11T06:28:16Z Ciampix 3284 108795 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 21 —</center></noinclude><poem class="verse"> Al ĝi mi ekparolos, se eĉ tuta Al mi minacus la infero. Vin Mi ĉiujn petas, se ĝis nun silentis Vi pri l’apero, tenu ankaŭ plu Ĝin en sekreto; kaj al ĉio, kio Okazos eble en la nokto, havu Okulojn kaj orelojn, sed ne buŝon. Per mia amo mi vin rekompencos. Adiaŭ do! en la dekdua horo Sur la teraso mi vin revizitos. {{Persono|Ĉiuj}} Al via princa moŝto niaj servoj! {{Persono|Hamleto}} Ne, via amo, kiel al vi mia. Adiaŭ do! <small>(Horacio, Marcello kaj Bernardo foriras.)</small> {{kaŝita|Adiaŭ do!}}Spirit’ de mia patro En bataliloj! Mi supozas ion Malbonan. Ho, se venus jam la nokto! Ĝis tiam do trankvile! Malbonaĵoj Kaj krimoj venas al la lum' de l'tago, Se eĉ murego tera ilin kovras. <small>(Foriras.)</small> {{---|3em}} {{f|SCENO III|c|g=120%}} {{f|Ĉambro en la domo de Polonio. Laerto kaj Ofelio eniras.|g=80%|c}} {{persono|Laerto}} Pakaĵo mia estas sur la ŝipo. Adiaŭ, fratineto! Se vi havos Okazon, ne forgesu al mi skribi Pri via farto. {{persono|Ofelio}} {{kaŝita|Pri via farto.}}Ĉu vi tion dubas ? </poem><noinclude><references/></noinclude> flxjs23cakzdph47v2lqyuba2eua60f 104 36062 108758 108653 2025-06-10T23:11:08Z Ciampix 3284 108758 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 22 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Laerto}} Sed pri Hamleto kaj pri lia amo Konsilas mi al vi, vi ĝin rigardu, Kiel kapricon kaj nur kiel ludon De juna sango; bela violeto En la printempo: frue elkreskinta, Sed ne konstanta, — dolĉa, sed ne daŭra, Odoro, ĝuo de momento unu, Nenio pli. {{persono|Ofelio}} {{kaŝita|Nenio pli. }}Nenio pli? {{persono|Laerto}} {{kaŝita|Nenio pli. Nenio pli?}}Jes, tiel Vi ĝin rigardu. La natur', kreskante, Grandiĝas pli ne sole per la korpo Kaj per la forto de la sama sento; Kun la kreskado de la templo ofte Ŝanĝiĝas la spirito kaj la servo Interne. Nun li eble amas vin; Nek trompo nek malico nun makulas La virton de l'animo lia: tamen Memoru vi, ke en la rango lia De sia volo li ne estas mastro. Li mem ja estas sklav' de sia stato; Ne povas li, kiel la simplaj homoj, Por si elekti: de elekto lia Dependas farto de la tuta regno, — Li tial devas gvidi la elekton Per la aprob' kaj voĉo de la korpo, Al kiu li mem servas kiel kapo. Se li nun diras, ke li amas vin, Prudente estas, ke vi al li kredu Nur tiom, kiom povas li plenumi La vorton sian, — tio estas tiom, Kiom permesas la komuna voĉo </poem><noinclude><references/></noinclude> 5g8w9csrj7yigfup5cm24on5sycgx86 108796 108758 2025-06-11T06:29:04Z Ciampix 3284 108796 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 22 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Laerto}} Sed pri Hamleto kaj pri lia amo Konsilas mi al vi, vi ĝin rigardu, Kiel kapricon kaj nur kiel ludon De juna sango; bela violeto En la printempo: frue elkreskinta, Sed ne konstanta, — dolĉa, sed ne daŭra, Odoro, ĝuo de momento unu, Nenio pli. {{persono|Ofelio}} {{kaŝita|Nenio pli. }}Nenio pli? {{persono|Laerto}} {{kaŝita|Nenio pli. Nenio pli?}}Jes, tiel Vi ĝin rigardu. La natur', kreskante, Grandiĝas pli ne sole per la korpo Kaj per la forto de la sama sento; Kun la kreskado de la templo ofte Ŝanĝiĝas la spirito kaj la servo Interne. Nun li eble amas vin; Nek trompo nek malico nun makulas La virton de l'animo lia: tamen Memoru vi, ke en la rango lia De sia volo li ne estas mastro. Li mem ja estas sklav' de sia stato; Ne povas li, kiel la simplaj homoj, Por si elekti: de elekto lia Dependas farto de la tuta regno, — Li tial devas gvidi la elekton Per la aprob' kaj voĉo de la korpo, Al kiu li mem servas kiel kapo. Se li nun diras, ke li amas vin, Prudente estas, ke vi al li kredu Nur tiom, kiom povas li plenumi La vorton sian, — tio estas tiom, Kiom permesas la komuna voĉo </poem><noinclude><references/></noinclude> 5on1o3wkk28v2dj02q7aml9yqx8pmfk 104 36063 108759 108654 2025-06-10T23:13:24Z Ciampix 3284 108759 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 23 —</center></noinclude><poem class="verse"> De tuta la Danujo. Ekmemoru, En kia grad' honoro via povas Suferi, se aŭskultos tro kredeme Vi lian kanton, se la koron vian Vi perdos kaj al lia persistado Malkovros la trezoron vian ĉastan. Vi timu ĝin, fratino mia kara, Evitu flaman mezon de la amo, Atakon kaj atencon de deziro! Knabin' plej ĉasta perdis jam modeston, Se al la lun' ŝi montris sian ĉarmon. Eĉ virto ne evitas kalumnion, L'infanojn de printempo ofte mordas La verm' ankoraŭ en la burĝoneco, Kaj al la frua roso de juneco Spiret' venena estas plej danĝera. Vin gardu do! Tim' donas garantion. Por la juneco ĉie staras retoj. {{persono|Ofelio}} La sencon de l' instruo via bona Konservos mi, por gardi mian bruston; Sed, bona mia frato, vi ne agu Simile al la predikistoj, kiuj Predikas krutan vojon al ĉielo, Dum ili mem senzorge kaj volupte Sur flora vojo de gajeco paŝas, Mokante pri prediko sia propra. {{persono|Laerto}} Ne timu! Tamen mi tro longe restis. — La patro venas jen! {{malgranda|(Polonio eniras.)}} {{kaŝita|La patro venas jen! }}{{malgranda|(Al Polonio)}} Duobla beno Sendube duobligas la feliĉon: Dank' al okazo mi denove povas Adiaŭ al vi diri. </poem><noinclude><references/></noinclude> 70rvwdj5mxsxmfhxptbiio75pac5h0z 104 36064 108760 108655 2025-06-10T23:16:22Z Ciampix 3284 108760 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Polonio}} {{kaŝita|Adiaŭ al vi diri. }}Vi ankoraŭ La domon ne forlasis? Al la ŝipo! La vento blovas helpe al la vojo, kaj oni vin atendas. Nu, akceptu Denove mian benon. ::::{{malgranda|(Li metas la manon sur la kapon de Laerto.)}} {{kaŝita|Denove mian benon.}}Kaj memoru Regulojn, kiujn mi al vi instruis: Ne ĉian penson metu sur la langon, Ne donu tuj al ĉia penso faron. Afabla estu, sed ne tro kredema. Al la amiko saĝe elektita Kunforĝu vin en fera fideleco, Sed gardu vian manon de la premo De ĉiu renkontota bona frato. Vi gardu vin de ĉia malpaciĝo; Se vi ĝin ne evitos, — tiam agu Fortike, ke la malamik' vin timu. Al ĉiu servu per orelo via, Sed ne al ĉiu servu per la buŝo. Konsilojn ĉiam prenu vi de ĉiu, Sed propran juĝon en la kapo tenu. Laŭ via mon' mezuru vian veston, Sed ĉio estu takta kaj konvena; Vin vestu bone, sed ne kiel dando: Laŭ vest' ekkonas oni ofte viron, La homoj altastataj en Francujo En tiu punkto estas tre zorgemaj. Ne prenu prunte kaj ne prunte donu: Per pruntedono ofte oni perdas Krom sia havo ankaŭ la amikon, Kaj pruntepren' kondukas al ruino De la mastraĵo. Antaŭ ĉio estu Fidela al vi mem, — de tio sekvos, </poem><noinclude><references/></noinclude> qv50z959vvcyjkc1cr8ryxed5zt1qjt 108761 108760 2025-06-10T23:16:57Z Ciampix 3284 108761 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 24 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Polonio}} {{kaŝita|Adiaŭ al vi diri. }}Vi ankoraŭ La domon ne forlasis? Al la ŝipo! La vento blovas helpe al la vojo, kaj oni vin atendas. Nu, akceptu Denove mian benon. ::::{{malgranda|(Li metas la manon sur la kapon de Laerto.)}} {{kaŝita|Denove mian benon.}}Kaj memoru Regulojn, kiujn mi al vi instruis: Ne ĉian penson metu sur la langon, Ne donu tuj al ĉia penso faron. Afabla estu, sed ne tro kredema. Al la amiko saĝe elektita Kunforĝu vin en fera fideleco, Sed gardu vian manon de la premo De ĉiu renkontota bona frato. Vi gardu vin de ĉia malpaciĝo; Se vi ĝin ne evitos, — tiam agu Fortike, ke la malamik' vin timu. Al ĉiu servu per orelo via, Sed ne al ĉiu servu per la buŝo. Konsilojn ĉiam prenu vi de ĉiu, Sed propran juĝon en la kapo tenu. Laŭ via mon' mezuru vian veston, Sed ĉio estu takta kaj konvena; Vin vestu bone, sed ne kiel dando: Laŭ vest' ekkonas oni ofte viron, La homoj altastataj en Francujo En tiu punkto estas tre zorgemaj. Ne prenu prunte kaj ne prunte donu: Per pruntedono ofte oni perdas Krom sia havo ankaŭ la amikon, Kaj pruntepren' kondukas al ruino De la mastraĵo. Antaŭ ĉio estu Fidela al vi mem, — de tio sekvos, </poem><noinclude><references/></noinclude> n6vwrj8nzd88ehlbfc2976hhgiqak1d 104 36065 108762 108656 2025-06-10T23:20:00Z Ciampix 3284 108762 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 25 —</center></noinclude><poem class="verse"> Ke vi ne estos ankaŭ malfidela Al la aliaj homoj. Nun adiaŭ, Kaj mia beno vin akompanadu! {{persono|Laerto}} Adiaŭ, mia patro kaj sinjoro! {{persono|Polonio}} Jam tempo. Iru, oni vin atendas. {{persono|Laerto}} Adiaŭ, Ofelio, kaj memoru Pri tio, kion diris mi al vi! {{persono|Ofelio}} Mi bone ŝlosis ĝin en mia kapo, Kaj la ŝlosilon mi al vi fordonas. {{persono|Laerto {{malgranda|(al Polonio kaj Ofelio.)}}}} Adiaŭ! {{malgranda|(Foriras.)}} {{persono|Polonio}} {{kaŝita|Adiaŭ! }}Kia estas la konsilo, Pri kiu li parolis? {{persono|Ofelio}} {{kaŝita|Pri kiu li parolis?}}Pri Hamleto, Pri la reĝido. {{persono|Polonio}} Ha, jes, ĝustatempe! Mi aŭdis, ke en lasta temp' Hamleto Al vi komencis montri amikecon Kaj ke vi mem apartan afablecon Al li montradis. Se ĝi estas vero — Mi aŭdis ĝin en formo de averto — Mi devas al vi diri, ke vi mem Kredeble ne komprenas tute klare Danĝeron, kiu al filino mia Kaj al honoro via nun minacas. Kiel vi estas unu kun la dua? La veron al mi diru! </poem><noinclude><references/></noinclude> opuho9io6k4v7mvmgdg4wbeoson2q3n 104 36066 108763 108657 2025-06-10T23:22:33Z Ciampix 3284 108763 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 26 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Ofelio}} {{kaŝita|La veron al mi diru! }}De mallonge Al mi li ripetadis kelkajn fojojn, Ke li estimas min. {{persono|Polonio}} {{kaŝita|Ke li estimas min.}}Ha, ha! Estimo! Parolo de nesperta knabineto! Kaj kredas vi al la «estimo» lia? {{persono|Ofelio}} Mi mem ne scias, kiel pri ĝi pensi. {{persono|Polonio}} Nu, aŭdu do! Vi estas tre malsaĝa, Ke vi akceptas por kontanta mono La vortojn, kiuj vere ne enhavas Eĉ plej malgrandan indon. Vi vin tenu Prudente kaj singarde, ĉar alie La malsaĝeco via la grandega Vin pereigos! {{persono|Ofelio}} {{kaŝita|Vin pereigos!}}Li al mi proponis La amon sian pure kaj honeste. {{persono|Polonio}} Jes, pure kaj honeste! Vi, senkapa! {{persono|Ofelio}} Li ĵuris al mi, patro mia kara, Per ĉiuj sanktaj ĵuroj de ĉielo. {{persono|Polonio}} Kaptiloj por la birdoj! Mi ja scias, Ke se la sango bolas, tiam lango La ĵurojn ne avaras. Ho, filino, Ne prenu vi por fajro tiun flamon, — Ĝi lumas, sed ĝi tute ne varmigas, Ĝi estingiĝas tuj, ne supervivas Eĉ la minuton de la promesado. De nun kun via virga afableco </poem><noinclude><references/></noinclude> ie1cby1a8fe1m4gsn042841440f6jjk 104 36067 108764 108658 2025-06-10T23:25:30Z Ciampix 3284 108764 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 27 —</center></noinclude><poem class="verse"> Avaru pli; la paroladon vian Vi ŝatu pli, ne estu tute preta Tuj laŭ ordono! La reĝid' Hamleto Ankoraŭ estas juna, kaj li havas Pli grandan liberecon, ol al vi Donata povas esti. Ofelio, Mallonge mi sed klare al vi diras: Ne kredu al ĵurado lia; ĵuroj Similaj estas trompaj delogantoj, Antaŭparoloj de tre pekaj petoj; Promesojn piajn ili hipokritas, Por pli sukcese veni al la celo. Per unu vorto: nun vi eĉ minuton Ne restu en intima parolado Kun la reĝid' Hamleto! Ne kuraĝu Forgesi mian tiun ĉi ordonon ! Nun iru! {{persono|Ofelio}} {{kaŝita|Nun iru!}}Mi obeos, mia patro. {{malgranda|(Ambaŭ foriras,)}} {{---|3em}} {{f|SCENO IV|c|g=120%}} {{f|La teraso antaŭ la palaco, Hamleto, Horacio kaj Marcello venas.|g=80%|c}} {{persono|Hamleto}} Ho, kiel akra estas la aero! {{persono|Horacio}} Jes, princo, blovas vento malvarmega. {{persono|Hamleto}} Kioma horo? {{persono|Horacio}} {{kaŝita|Kioma horo? }}Baldaŭ la dekdua. </poem><noinclude><references/></noinclude> 0m2d54la4hp03rgbfa0f41ukxox6a69 104 36068 108765 108659 2025-06-10T23:27:24Z Ciampix 3284 108765 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 28 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Marcello}} Ne, ne, jam la dekdua horo batis. {{persono|Horacio}} Ĉu efektive? Mi ne aŭdis. Sekve Alproksimiĝas jam la temp', en kiu Aperas ordinare la spirito. {{malgranda|(Post la sceno estas aŭdataj tamburado kaj ektondro de pafilego).|c}} Ha, kion tio ĉi signifas, princo? {{persono|Hamleto}} La reĝo diligente nun pasigas La nokton en gajega festenado; Kaj ĉiun fojon, kiam li eltrinkas Pokalon, pafilegoj al la mondo Anoncas la grandfaron de la reĝo. {{persono|Horacio}} Ekzistas tia moro? {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Ekzistas tia moro?}}Jes, sendube, Sed pensas mi, ke estas pli honore Forgesi lian moron, ol ĝin sekvi. La brua kaj diboĉa festenado Alportis al ni tre malbonan gloron Ĉe la popoloj de la tuta mondo. Drinkistoj oni nomas nin insulte; Kaj tiu ĉi makulo malpurigas La gloron de plej grandaj niaj faroj. Similan sorton ofte ankaŭ havas Privataj homoj, se sen propra kulpo Makulon ian ili de naturo Ricevis; se ekzemple de naskiĝo — En kio ne ilia vol' ja estis — Ilia sango estas tro bolanta, Rompanta ofte digon de prudento; Aŭ se kutimo ilin malbonigis, — La mond' ilin atakas sen kritiko, </poem><noinclude><references/></noinclude> dth8h9l6hyom3xbligqvz5p4mq5us7y 104 36069 108766 108660 2025-06-10T23:31:47Z Ciampix 3284 108766 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 29 —</center></noinclude><poem class="verse"> Se eĉ iliaj virtoj estas puraj Kaj multenombraj. Grajno da malbono Por la okul' de l' mondo ofte kovras La tutan indon de plej bona homo. {{kaŝita|La tutan indon}}{{malgranda|(Aperas la spirito en armaĵo.)}} {{persono|Horacio}} Ho, vidu, princo, ĝi aperas! {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Ho, vidu, princo, ĝi aperas!}}Dio! Defendu nin, anĝeloj de ĉielo! {{kaŝita|Defendu }}{{malgranda|(Li staras kelkajn minutojn senmove.)}} Spirito sankta, aŭ demon' terura, Ĉu el ĉielo aŭ el la infero, Ĉu vi intencas bonon aŭ malbonon, — Aperis vi en tia nobla formo, Ke mi paroli devas. Ho, Hamleto, Ho, patro, ho vi, reĝo de Danujo, Respondu! Ho, ne lasu min perei En nesciado! Diru al mi, kial Sin levis el la tombo viaj ostoj? Kaj la ĉerkujo, kien ni trankvile Vin metis, kial ĝi malfermis nun La pezan sian buŝon de marmoro, Por vin elĵeti? Kion ĝi signifas, Ke vi, senviva korpo, en armaĵo Denove venis en la lunan lumon, Por ektimigi nin, malsaĝajn homojn, Kaj nin ataki per teruraj pensoj Ne klarigeblaj por l' animo nia? Por kio? Diru! Kial? Kion fari? {{kaŝita|Por kio? }}{{malgranda|(La spirito faras signojn al Hamleto.{{sic||)}}}} {{persono|Horacio}} Li vokas vin, ke iru vi kun li, Li kvazaŭ volas ion komuniki Nur al vi sola. </poem><noinclude><references/></noinclude> s25aet8c7a5f394i3zxhkg7du38f2qi 104 36070 108767 108661 2025-06-10T23:36:14Z Ciampix 3284 108767 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 30 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Marcello}} Kun afablaj gestoj Li vokas vin pli malproksimen, princo; Sed ho, pro Di', ne iru! {{persono|Horacio}} {{kaŝita|Sed ho, pro Di', ne iru!}}Ne, ne iru! {{persono|Hamleto}} Sed tie ĉi ne volas li paroli, Kaj mi lin sekvos. {{persono|Horacio}} {{kaŝita|Kaj mi lin sekvos.}}Ho, ne, ne, reĝido! {{persono|Hamleto}} Nu, kion do mi timos? Mia vivo Ne havas por mi indon, kaj l'animo, Senmorta, kiel la spirito mem, Ja ne bezonas timi la spiriton. Li vokas min denove; mi lin sekvos. {{persono|Horacio}} Sed se li vin allogos al la maro, Aŭ eble al la supro de l' ŝtonego, Staranta super la senfunda akvo, Kaj tie per terura nova vido Subite nebuligos vian saĝon Kaj pereigos vin? Memoru, princo! Jam per si mem al ĉiu viva homo Terura estas tiu alta pinto, Pendanta super la bruantaj ondoj De plej profunda loko de la maro. {{persono|Hamleto}} Li ĉiam vokas. {{malgranda|(Al la spirito)}}. Iru, mi vin sekvas! {{persono|Marcello {{malgranda|(retenante Hamleton).}} }} Ho, princo, vi ne iros! {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Ho, princo, vi ne iros!}}For la manojn! </poem><noinclude><references/></noinclude> ll4qz1vcd6y9vo8tc2ag7eabg94zxwc 104 36071 108768 108662 2025-06-10T23:39:43Z Ciampix 3284 108768 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 31 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Horacio}} Aŭskultu nin, ne iru! {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Aŭskultu nin, ne iru!}}Mia sorto Min vokas, kaj per ĝi mi sentas nun En ĉiu vejno de la korpo mia Potencan feran forton de leono. {{kaŝita|Potencan feran}}{{malgranda|(La spirito faras signojn.)}} Li ĉiam vokas! Lasu! Pro ĉielo! {{malgranda|(Li sin elŝiras.) }} Fantomon faros mi el ĉiu, kiu Kuraĝos min reteni! For! {{malgranda|(Al la spirito)}} Ho, iru! Mi post vi iras. {{malgranda|(La spirito kaj Hamleto foriras.)}} {{persono|Horacio}} {{kaŝita|Mi post vi iras.}}Ha, li freneziĝis! {{persono|Marcello}} Ni sekvu lin! La dev' al ni ordonas! {{persono|Horacio}} Ni iru! Kiel tio ĉi finiĝos?! {{persono|Marcello}} Malbona io estas en Danujo. {{persono|Horacio}} Nin gardos la ĉielo. {{persono|Marcello}} {{kaŝita|Nin gardos la ĉielo.}}Ni rapidu! {{---|3em}} {{f|SCENO V|c|g=120%}} {{f|Izolita loko de la teraso. La spirito kaj Hamleto venas.|g=80%}} {{persono|Hamleto}} Ho, kien vi kondukas min? Parolu! Mi plu ne iros jam! </poem><noinclude><references/></noinclude> s6zwbdnkqtmsuraqtmufyb43rk5st13 108769 108768 2025-06-10T23:40:18Z Ciampix 3284 108769 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 31 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Horacio}} Aŭskultu nin, ne iru! {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Aŭskultu nin, ne iru!}}Mia sorto Min vokas, kaj per ĝi mi sentas nun En ĉiu vejno de la korpo mia Potencan feran forton de leono. {{kaŝita|Potencan feran forton}}{{malgranda|(La spirito faras signojn.)}} Li ĉiam vokas! Lasu! Pro ĉielo! {{malgranda|(Li sin elŝiras.) }} Fantomon faros mi el ĉiu, kiu Kuraĝos min reteni! For! {{malgranda|(Al la spirito)}} Ho, iru! Mi post vi iras. {{malgranda|(La spirito kaj Hamleto foriras.)}} {{persono|Horacio}} {{kaŝita|Mi post vi iras.}}Ha, li freneziĝis! {{persono|Marcello}} Ni sekvu lin! La dev' al ni ordonas! {{persono|Horacio}} Ni iru! Kiel tio ĉi finiĝos?! {{persono|Marcello}} Malbona io estas en Danujo. {{persono|Horacio}} Nin gardos la ĉielo. {{persono|Marcello}} {{kaŝita|Nin gardos la ĉielo.}}Ni rapidu! {{---|3em}} {{f|SCENO V|c|g=120%}} {{f|Izolita loko de la teraso. La spirito kaj Hamleto venas.|g=80%}} {{persono|Hamleto}} Ho, kien vi kondukas min? Parolu! Mi plu ne iros jam! </poem><noinclude><references/></noinclude> g19qoafj4n3pad5a5l5bnd671mxp1kp 104 36072 108770 108665 2025-06-10T23:44:53Z Ciampix 3284 108770 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 32 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Spirito}} {{kaŝita|Mi plu ne iros jam! }}Aŭskultu! {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Mi plu ne iros jam! Aŭskultu!}}Diru! {{persono|Spirito}} Jam proksimiĝas mia horo. Baldaŭ Reiri devos mi al la sulfuraj Turmentaj flamoj. {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Turmentaj flamoj.}}Malfeliĉa patro! {{persono|Spirito}} Min ne bedaŭru, sed atentu bone, Al tio, kion diros mi. {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Al tio, kion diros mi.}}Parolu! Atenti estas mia sankta ŝuldo. {{persono|Spirito}} Kaj venĝi ankaŭ, kiam vi ekscios. {{persono|Hamleto}} Ho, Dio! Venĝi? Kion? {{persono|Spirito}} {{kaŝita|Ho, Dio! Venĝi? Kion?}}Aŭdu bone. Mi estas la spirit' de via patro, Mi estas kondamnita longan tempon Vagadi en la nokto kaj bruladi La tulan tagon en eternaj flamoj, Ĝis mi puriĝos de la ĉiuj pekoj De mia tera vivo. Se ne estus Al mi malpermesite paroladi, Rakonton tiam povus mi komenci, De kiu ĉiu vort' al vi dispremus La koron, rigidigus vian sangon, El kapo elsaltigus la okulojn, Kaj ĉiun vian haron disstarigus </poem><noinclude><references/></noinclude> ayqasxa3sbe7w7a11jayxoqlvww1qmk 104 36073 108771 108668 2025-06-10T23:47:54Z Ciampix 3284 108771 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 33 —</center></noinclude><poem class="verse"> Simile al haregoj de histriko. Sed la misteroj de posttomba vivo Ne devas soni al orelo tera. Aŭskultu! Se vi amis vian patron... {{persono|Hamleto}} Ho, Dio! {{persono|Spirito}} {{kaŝita|Ho, Dio!}}Venĝu por mortigo lia! {{persono|Hamleto}} Mortigo? {{persono|Spirito}} {{kaŝita|Mortigo?}}Jes, mortigo plej malnobla, Terura, nenatura, neaŭdita. {{persono|Hamleto}} Ho, nomu lin! Ke povu mi tuj flugi, Simile al la penso de amanto Mi flugu venĝi tuj. {{persono|Spirito}} {{kaŝita|Mi flugu venĝi tuj.}}Vi ŝajnas preta; Vi estus dorma, kiel pala herbo, Kreskanta sur la bordo de la Leto, Se restus vi trankvila. Aŭdu, filo: La famon oni faris, ke en tempo De mia dormo en ĝardeno mia Serpento mordis min; kaj oni trompas Pez la mensoga fam' pri mia morto L'orelon de la regno; tamen sciu, Ho, nobla mia filo: la serpento, De kies mordo mortis via patro, Nun portas lian kronon. {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Nun portas lian kronon.}}Mia onklo! Ho, la profeta mia antaŭsento! {{persono|Spirito}} Jes, tiu plej malnobla adultulo Per sorĉo de la sprito, per perfido </poem><noinclude><references/></noinclude> biu55ps7ikcnxmcdeyjpxn4bsjc2cx5 104 36074 108772 108672 2025-06-10T23:48:30Z Ciampix 3284 108772 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 34 —</center></noinclude><poem class="verse"> (Ho, malbenita sprito, kaj donacoj!) Delogis la reĝinon ŝajne virtan Al la plezuroj de malnobla amo. Hamleto mia! Io, kia defalo! De mi, kies la amo estis sankta, Sendekliniĝa ĉiam de la ĵuro, Farita en la tago de l'edziĝo, — Ŝi malaltiĝis al pekulo, kiun Per ĉio la naturo ja malbenis! Sed kiel virton peko ne delogas, Se ĝi eĉ en ĉiela vest' aperas, Tiel volupto, se eĉ kun anĝelo Vi ligos ĝin, enuas tamen baldaŭ Kaj serĉas ion novan... Sed silentu! Mi sentas jam aeron de mateno, — Mi mallongigos la rakonton. Kiam En la ĝardeno laŭ kutimo mia Mi dormis post tagmezo, via onklo Mallaŭte alŝteliĝis kaj enverŝis Al mi en la orelon plej teruran Venenon el malgranda boteleto, Venenon tian, kiu tre rapide Trakuras tuj la tutan homan korpon Kaj, kvazaŭ acidaĵo en la lakto, Momente malbonigas en la korpo La tutan puran sangon. Mi pereis, Kaj lepro mian tutan glatan korpon Tuj kovris per abomeninda ŝelo Kaj tiel mi perfide en la dormo Per frata mano estis senigita De l' vivo, krono kaj edzino kune, Mi estis mortigita en florado De miaj pekoj, sen konfesodono, Sen komunio sankta; la kalkulon Ne resuminte, estis mi sendita </poem><noinclude><references/></noinclude> 84lrz3who40d1vztihz57ny5q937cgy 104 36075 108773 108674 2025-06-10T23:49:38Z Ciampix 3284 108773 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 35 —</center></noinclude><poem class="verse"> Kun ĉiuj miaj kulpoj sur la kapo Al granda, fina juĝo. {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Al granda, fina juĝo.}}Ho, terure! {{persono|Spirito}} Se havas vi animon, ne permesu, Ke reĝa lito de Danujo servu Por sangomiks' adulta kaj volupto. Sed kiel ajn vi volos tion fari, — Vi ne makulu vian filan koron: Nenion faru kontraŭ la patrino, — Ŝin juĝos la ĉielo kaj la pikoj De ŝia propra koro. Nun adiaŭ! La paliĝado de l' lumanta vermo Anoncas la aperon de l' mateno. Adiaŭ, lilo, kaj memoru min! {{malgranda|(Foriras.)}} {{persono|Hamleto}} Ho, vi, ĉielo! Tero! Eble ankaŭ L' inferon voki? — Fi, halt', mia koro! Ne maljuniĝu tuj, ho mia korpo, Fortike vi min portu! Vin memori? Jes, malfeliĉa patro! Tiel longe, Ĝis mia kapo perdos la kapablon De ĉia memorado! Vin memori? Sed de l' tabulo de memoro mia Forviŝos mi nun ĉion, kio restis, Sentencojn ĉiujn el la libroj, ĉiujn Pentraĵojn, postesignojn, kiujn lasis Sur ĝi la pasintaĵo kaj juneco, Observojn kaj la spertojn de la vivo ; Ordono via vivos tute sola De nun en mia cerbo, ne miksita Kun io malpli inda. Ho, ĉielo! Virino malhonesta kaj perfida! </poem><noinclude><references/></noinclude> evx43qxwj4zmmr5xavdze86u5cl1lbb 104 36076 108774 108678 2025-06-10T23:57:46Z Ciampix 3284 108774 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 36 —</center></noinclude><poem class="verse"> Fripono! Vi, fripono ridetanta!... La tabuleton donu! Mi enskribos, Ke oni povas ĉiam ridetadi Kaj tamen esti friponeg'. Almenaŭ En nia lando tio estas ebla. {{malgranda|(Li skribas.)}} Mi vin enskribis, onklo! Nun al mia Deviz'! «Adiaŭ kaj memoru min!» Mi ĵuris. {{persono|Horacio {{malgranda|(post la sceno.)}} }} {{kaŝita|Mi ĵuris. }}Princo! Princo! {{persono|Marcello {{malgranda|(post la sceno.)}} }} {{kaŝita|Mi ĵuris. Princo! Princo!}}Princ' Hamleto! {{persono|Horacio {{malgranda|(post la sceno.)}} }} Ho, Dio lin defendu! {{persono|Hamleto {{malgranda|(decide, al si mem.)}} }} {{kaŝita|Ho, Dio lin defendu!}}Tiel estu! {{persono|Marcello {{malgranda|(post la sceno.)}} }} He! Princo! He! {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|He! Princo! He!}}He! kara mia, he! Al mi, birdeto mia, he! mi estas. {{kaŝita|Al mi, birdeto mi}}{{malgranda|(Horacio kaj Marcello venas.)}} {{persono|Marcello}} Nu, kio do sinjoro? {{persono|Horacio}} {{kaŝita|Nu, kio do sinjoro?}}Kio nova? {{persono|Hamleto}} Ho, tre mirinde! {{persono|Horacio}} {{kaŝita|Ho, tre mirinde!}}Diru, kara princo. {{persono|Hamleto}} Vi elbabilos. {{persono|Horacio}} {{kaŝita|Vi elbabilos.}}Ne, pro la ĉielo! </poem><noinclude><references/></noinclude> t55n7b2y7srpzuxxxy76i4ew42akxm4 104 36077 108775 108682 2025-06-11T00:00:21Z Ciampix 3284 108775 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 37 —</center></noinclude><poem class="verse"> {{persono|Marcello}} Mi ankaŭ ne. {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Mi ankaŭ ne.}}He, kion vi parolas? Ĉu oni povus kredi?! Vi silentos? {{persono|Horacio kaj Marcello}} Jes, jes, pro la ĉielo, kara princo! {{persono|Hamleto}} En tuta la Danujo vi ne trovos Friponon, kiu estus hom' honesta. {{persono|Horacio}} Spirito ne bezonis ja sin levi El tombo, por sciigi nin pri tio. {{persono|Hamleto}} Vi estas prava. Tial mi nun pensas, Sen plua disputado ni jam povas Al ni la manojn premi reciproke Kaj iri hejmen. Iru, kien vokas Vin la aferoj kaj deziroj viaj — Aferojn kaj dezirojn ĉiu havas — Mi ankaŭ, la mizera, iros fari Aferon mian, — mi nun iros preĝi. {{persono|Horacio}} Malklare kaj tre strange vi parolas. {{persono|Hamleto}} Ha, mi bedaŭras, ke mi vin ĉagrenas, Mi ĝin bedaŭras el la tuta koro. {{persono|Horacio}} Vi ne ĉagrenas nin. {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Vi ne ĉagrenas nin.}}Ne, Horacio, Ĉagren' ĝi estas, pro Patriko sankta... Pri la spirito de mi al vi diros, Ĝi estas tre senkulpa kaj honesta. </poem><noinclude><references/></noinclude> 54d7uzpgxfzpfjiz5yfvidzymfukx4o 104 36078 108776 108683 2025-06-11T00:05:16Z Ciampix 3284 108776 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 38 —</center></noinclude><poem class="verse"> La scivolecon pri la estintaĵo Vi venkos, kiel povos. Nun kolegoj, Amataj kunlernantoj kaj amikoj, Malgrandan unu peton mi vin petos. {{persono|Horacio}} Parolu, princo, ni ĝin certe faros. {{persono|Hamleto}} Neniu devas scii pri l'apero De nuna nokto. {{persono|Horacio <small>kaj</small> Marcello}} Ni promesas, princo. {{persono|Hamleto}} Sed ĵuru! {{persono|Horacio}} {{kaŝita|Sed ĵuru!}}Pro honoro, mi silentos! {{persono|Marcello}} Mi ankaŭ, pro honor'! {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Mi ankaŭ, pro honor'!}}Sur mia glavo! {{persono|Marcello}} Ni ĵuris jam, sinjoro. {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Ni ĵuris jam, sinjoro.}}Sed mi petas, Sur mia glavo ĵuru al mi. {{persono|Spirito {{malgranda|(sub la tero).}} }} {{kaŝita|Sur mia glavo ĵuru al mi.}}Ĵuru! {{persono|Hamleto}} Ha, mia kara! Vi al ni alrampis? Nu, bone! La bravul' aŭskultas. Ĵuru! {{persono|Horacio}} Sed kiel juri? {{persono|Hamleto}} {{kaŝita|Sed kiel juri?}}Ke neniam vi Parolos eĉ per unu sola vorto </poem><noinclude><references/></noinclude> d73b8ovsxteefrdoby4fa0zxorjuznm 104 36079 108777 108684 2025-06-11T00:09:07Z Ciampix 3284 108777 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /><center>— 39 —</center></noinclude><poem class="verse"> Pri tio, kion en la lasta nokto Vi vidis. Ĵuru sur la glavo! {{persono|Spirito {{malgranda|(sub la tero).}} }} {{kaŝita|Vi vidis. Ĵuru sur la glavo!}}Ĵuru! {{persono|Hamleto}} Hic et ubique? Ŝanĝu ni la lokon! Al mi, sinjoroj! Metu viajn manojn Denove sur la glavon kaj ripetu, Ke vi neniam al neniu diros Pri la apero de la nokto. Ĵuru Pri tio ĉi sur mia glavo! {{persono|Spirito {{malgranda|(sub la tero).}} }} {{kaŝita|Pri tio ĉi sur mia glavo!}}Ĵuru! {{persono|Hamleto}} Ha, brave, mia talp'! Vi bone fosas! Pli malproksimen do, amikoj! {{persono|Horacio}} {{kaŝita|Pli malproksimen do, amikoj!}}Dio! Tre strange kaj neniel kompreneble! {{persono|Hamleto}} Plej bona estos, se vi ĝin forgesos! Ekzistas en ĉiel' kaj sur la tero Pli da aferoj, ol en la lernejoj Instruas filozofoj, Horacio. Sed venu! Kaj mi tie ĉi denove Vin petas, ĵuru: kiel ajn mirindaj Al vi agado mia poste ŝajnos, Se eble poste trovos mi utile Ŝajnigi, ke mi perdis la prudenton, — Neniam vi kunmetu viajn manojn En tia formo, nek la kapon vian Balancu tiel, nek per parolado Dusenca montru, ke vi ion scias, — Ekzemple: «nu, ni scias», aŭ «ni povus, </poem><noinclude><references/></noinclude> bf50rf017vzvwd7xz7osbqh2qbsq3qv 104 36080 108726 2025-06-10T15:50:39Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108726 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude> {{f|AKTO II|c|g=120%}} {{---|3em}} {{f|SCENO I|c}} {{f|Ĉambro en la domo de Polonio. Eniras Polonio kaj Reinhold.|c|g=80%}} <poem class="verse"> {{Persono|Polonio}} Jen tiujn ĉi paperojn kaj la monon Al li transdonu! {{Persono|Reinhold}} {{kaŝita|Al li transdonu!}}Jes, sinjoro, bone. {{Persono|Polonio}} Sed antaŭ ol viziti lin, vi faros Prudente, se vi bone eldemandos Pri la konduto lia. {{Persono|Reinhold}} {{kaŝita|Pri la konduto lia.}}Efektive, Mi mem intencis tion fari. {{Persono|Polonio}} {{kaŝita|Mi mem intencis tion fari.}}Bone! Tre bone! Antaŭ ĉio vi demandu, Kielaj Danoj loĝas en Parizo, De kia speco, kiel ili vivas, Kun kiu kaj en kiaj societoj; </poem><noinclude><references/></noinclude> ngogjfc74gf7bg3zhdwvqd75o37djh4 108733 108726 2025-06-10T21:42:00Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108733 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude> {{f|AKTO II|c|g=120%}} {{---|3em}} {{f|SCENO I|c}} {{f|Ĉambro en la domo de Polonio. Eniras Polonio kaj Reinhold.|c|g=80%}} <poem class="verse"> {{Persono|Polonio}} Jen tiujn ĉi paperojn kaj la monon Al li transdonu! {{Persono|Reinhold}} {{kaŝita|Al li transdonu!}}Jes, sinjoro, bone. {{Persono|Polonio}} Sed antaŭ ol viziti lin, vi faros Prudente, se vi bone eldemandos Pri la konduto lia. {{Persono|Reinhold}} {{kaŝita|Pri la konduto lia.}}Efektive, Mi mem intencis tion fari. {{Persono|Polonio}} {{kaŝita|Mi mem intencis tion fari.}}Bone! Tre bone! Antaŭ ĉio vi demandu, Kielaj Danoj loĝas en Parizo, De kia speco, kiel ili vivas, Kun kiu kaj en kiaj societoj; </poem><noinclude><references/></noinclude> s6zpu5ga6m1sdfxbt0puxa97grt6r2g 104 36081 108736 2025-06-10T22:45:31Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108736 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /></noinclude><poem class="verse"> Se per demandoj tiel deflankiĝaj Vi vidos, ili konas mian filon, Vi venos pli proksime al la celo, Ol per demandoj rektaj. Agu, kvazaŭ Vi konus lin nur iom, malproksime; Ekzemple: «Ha, mi konas lian patron, Kaj lian familion, eĉ lin mem Mi iom konas». Ĉu vi min komprenas? {{Persono|Reinhold}} Ho, jes, sinjoro! {{Persono|Polonio}} {{kaŝita|Ho, jes, sinjoro!}}«Eĉ lin mem», vi diros, «Sed nur malmulte; se mi ne eraras, Li estas tre sovaĝa, faras tion Kaj tion...» nun vi povas lin kulpigi Per plej diversaj elpensitaj faktoj; Nur ne per ia malbonaĵo, kiu Al li alporti povus malhonoron! Ho, nur ne tion! Gardu vin de tio! Nur tiajn faktojn, kiuj ordinare Junecon akompanas. {{Persono|Reinhold}} {{kaŝita|Junecon akompanas.}}Nu, ekzemple Ludado... {{Persono|Polonio}} Jes! drinkado, duelado, Insultemeco, aŭ malpacemeco, Eĉ petolado kun virinoj. {{Persono|Reinhold}} {{kaŝita|Eĉ petolado kun virinoj.}}Tamen Ĉu tio jam ne estos malhonoro? {{Persono|Polonio}} Ho, ne, se vi nur lerte ĝin esprimos. Ne diru, ke li estas tute sklavo De voluptecoj ne, prezentu liajn mankojn </poem><noinclude><references/></noinclude> rigv1fszo8olku7dlmwgrkky7o17jhd 108779 108736 2025-06-11T00:12:34Z Ciampix 3284 108779 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /><center>— 42 —</center></noinclude><poem class="verse"> Se per demandoj tiel deflankiĝaj Vi vidos, ili konas mian filon, Vi venos pli proksime al la celo, Ol per demandoj rektaj. Agu, kvazaŭ Vi konus lin nur iom, malproksime; Ekzemple: «Ha, mi konas lian patron, Kaj lian familion, eĉ lin mem Mi iom konas». Ĉu vi min komprenas? {{Persono|Reinhold}} Ho, jes, sinjoro! {{Persono|Polonio}} {{kaŝita|Ho, jes, sinjoro!}}«Eĉ lin mem», vi diros, «Sed nur malmulte; se mi ne eraras, Li estas tre sovaĝa, faras tion Kaj tion...» nun vi povas lin kulpigi Per plej diversaj elpensitaj faktoj; Nur ne per ia malbonaĵo, kiu Al li alporti povus malhonoron! Ho, nur ne tion! Gardu vin de tio! Nur tiajn faktojn, kiuj ordinare Junecon akompanas. {{Persono|Reinhold}} {{kaŝita|Junecon akompanas.}}Nu, ekzemple Ludado... {{Persono|Polonio}} Jes! drinkado, duelado, Insultemeco, aŭ malpacemeco, Eĉ petolado kun virinoj. {{Persono|Reinhold}} {{kaŝita|Eĉ petolado kun virinoj.}}Tamen Ĉu tio jam ne estos malhonoro? {{Persono|Polonio}} Ho, ne, se vi nur lerte ĝin esprimos. Ne diru, ke li estas tute sklavo De voluptecoj ne, prezentu liajn mankojn </poem><noinclude><references/></noinclude> inqfgv11a6o19l6brnembh74uz02ub8 104 36082 108780 2025-06-11T00:20:08Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 108780 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" /><center>— 43 —</center></noinclude><poem class="verse"> En tia lumo, ke ili aperu Kiel makuloj nur delibereco, Esprimoj de flameco de 1’ spirito, Ekboloj de senbrida juna sango. {{Persono|Reinhold}} Sed, ho, sinjoro... {{Persono|Polonio}} {{kaŝita|Sed, ho, sinjoro...}}Kial tion fari? {{Persono|Reinhold}} Jes, mi dezirus scii, kia celo... {{Persono|Polonio}} Nu, vidu, mia piano estas tia, Kaj mi esperas, ke ĝi bone fruktos: Se vi sur mian filon tiel ĵetos La makuletojn, tiam diligente Atentu! Se kunparolanto via La junan homon iam vidis kulpan En la malvirtoj ĵus nomitaj, tiam, Ho, kredu, li en tia maniero Al vi sin turnos: «Jes, sinjoro mia», Aŭ «jes, amiko», aŭ «jes, estimata», Aŭ kiel ajn en tiu lando estas La form’ uzata de ekparolado... {{Persono|Reinhold}} Nu, bone. {{Persono|Polonio}} {{kaŝita|Nu, bone.}}Kaj li poste faros tiel: Li faros... jes... kion mi volis diri?.. Mi volis ion diri... Al diablo! Nu, kie do mi haltis? He? {{Persono|Reinhold}} Vi haltis Ĉe l’ vortoj «li en tia maniero Al vi sin turnos» </poem><noinclude><references/></noinclude> km2cgmlj6d98qat4rvpf1moksnmytq1