Vikifontaro eowikisource https://eo.wikisource.org/wiki/Vikifontaro:%C4%88efpa%C4%9Do MediaWiki 1.45.0-wmf.5 first-letter Aŭdvidaĵo Specialaĵo Diskuto Uzanto Uzanto-Diskuto Vikifontaro Vikifontaro diskuto Dosiero Dosiero-Diskuto MediaWiki MediaWiki-Diskuto Ŝablono Ŝablono-Diskuto Helpo Helpo-Diskuto Kategorio Kategorio-Diskuto Aŭtoro Aŭtoro-Diskuto Paĝo Paĝo-Diskuto Indekso Indekso-Diskuto TimedText TimedText talk Modulo Modulo-Diskuto 104 9121 108995 108851 2025-06-16T21:59:28Z HenriLeFoll 4277 108995 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><section begin="Kapo"/> {| |- |rowspan="2"|{{f|'''Sekso'''|g=200%}}||rowspan="2"|{{f|'''kaj'''|g=200%}}|| Numero 0 |- | Oktobro 1979 |- |1,50 gld. aŭ ||rowspan="2"| {{f|'''Egaleco'''|g=200%}} |- |2 int. resp. kup. |} <section end="Kapo"/> <section begin="Enkonduko"/>Multaj homoj partoprenis la diskuton pri la plano eldoni novaĵleteron pri virina agado. Pluraj tuj vidis bezonon por tia bulteno kaj forte subtenis ĝin per la plej praktika maniero — per kontribuado. Aliaj tamen kritikis la ideon, asertante, ke la virinoj ne bezonas apartan eldonaĵon. Ili argumentis ke la virinoj ne devus konsideri sin speciala grupo, sed agi en la kadro de la ordinara socio, senzorge pri sia sekso. Tiu reago venis precipe de virinoj, kiuj mem sukcesis tion fari. Bedaŭrinde, por la plimulto da virinoj la afero ne estas tiel facila, Sendube, ili havas la saman potencialon kiel viroj - sed praktikaj kaj psikologiaj malhelpoj neniam permesas al ili realigi tiun potencialon. Ĉi tiu novaĵletero celos esplori kaj identigi tiujn faktorojn, kiuj influas la situacion de virinoj, kaj diskuti manierojn superi ilin - kaj ĉu entute necesas superi ilin. Ĉu do SkE estas nur por virinoj? Kompreneble, kiel la plej evidentaj viktimoj de seksa diskriminacio, ili pli ol viroj okupiĝas pri la temo. Tamen, la ekzisto de iu ajn formo de diskriminacio ~ sed precipe de speco, en kiu ni ĉiuj regule kaj rekte implikiĝas — devus esti temo grava por homoj de ambaŭ seksoj. Efektive, iu ajn agado rilate al la socia pozicio de virinoj nepre koncernos ankaŭ virojn kaj finfine bezonos ilian apogon. Ju pli virinoj konsciiĝas pri sia situacio kaj provas ŝanĝi ĝin, des pli ili malproksimiĝos de tiuj viroj, kiuj rifuzas kompreni ilian sintenon. Tio jam okazis en la pli batalemaj virinaj organizaĵoj. Mi esperas do, ke viroj same aktive kiel virinoj partoprenos la diskuton pri seksa egaleco per ĉi tiu bulteno. (Cetere, virinoj ne estas la solaj viktimoj de seksa diskriminacio. Ankaŭ la individueco de viroj estas limigita pro antaŭsupozoj pri normoj de vira konduto. Neniu ankoraŭ kontaktis SkE pri tiu temo. Certe, estus interese ricevi opiniojn pri ĝi.) SkE havas la eblecon eniri tute alian teritorion ol la nacilingvaj revuoj pri similaj temoj. Uzante Esperanton, legantoj el la plej diversaj {{Vdk|kultu|roj}} <section end="Enkonduko"/><noinclude><references/></noinclude> r0rjsp200z55if80994n0kb04q593tb 108996 108995 2025-06-16T22:01:36Z HenriLeFoll 4277 108996 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><section begin="Kapo"/> {| |- |rowspan="2"|{{f|'''Sekso'''|g=200%}}||rowspan="2"|{{f|'''kaj'''|g=200%}}|| Numero 0 |- | Oktobro 1979 |- |1,50 gld. aŭ ||rowspan="2" colspan=2| {{f|'''Egaleco'''|g=200%}} |- |2 int. resp. kup. |} <section end="Kapo"/> <section begin="Enkonduko"/>Multaj homoj partoprenis la diskuton pri la plano eldoni novaĵleteron pri virina agado. Pluraj tuj vidis bezonon por tia bulteno kaj forte subtenis ĝin per la plej praktika maniero — per kontribuado. Aliaj tamen kritikis la ideon, asertante, ke la virinoj ne bezonas apartan eldonaĵon. Ili argumentis ke la virinoj ne devus konsideri sin speciala grupo, sed agi en la kadro de la ordinara socio, senzorge pri sia sekso. Tiu reago venis precipe de virinoj, kiuj mem sukcesis tion fari. Bedaŭrinde, por la plimulto da virinoj la afero ne estas tiel facila, Sendube, ili havas la saman potencialon kiel viroj - sed praktikaj kaj psikologiaj malhelpoj neniam permesas al ili realigi tiun potencialon. Ĉi tiu novaĵletero celos esplori kaj identigi tiujn faktorojn, kiuj influas la situacion de virinoj, kaj diskuti manierojn superi ilin - kaj ĉu entute necesas superi ilin. Ĉu do SkE estas nur por virinoj? Kompreneble, kiel la plej evidentaj viktimoj de seksa diskriminacio, ili pli ol viroj okupiĝas pri la temo. Tamen, la ekzisto de iu ajn formo de diskriminacio ~ sed precipe de speco, en kiu ni ĉiuj regule kaj rekte implikiĝas — devus esti temo grava por homoj de ambaŭ seksoj. Efektive, iu ajn agado rilate al la socia pozicio de virinoj nepre koncernos ankaŭ virojn kaj finfine bezonos ilian apogon. Ju pli virinoj konsciiĝas pri sia situacio kaj provas ŝanĝi ĝin, des pli ili malproksimiĝos de tiuj viroj, kiuj rifuzas kompreni ilian sintenon. Tio jam okazis en la pli batalemaj virinaj organizaĵoj. Mi esperas do, ke viroj same aktive kiel virinoj partoprenos la diskuton pri seksa egaleco per ĉi tiu bulteno. (Cetere, virinoj ne estas la solaj viktimoj de seksa diskriminacio. Ankaŭ la individueco de viroj estas limigita pro antaŭsupozoj pri normoj de vira konduto. Neniu ankoraŭ kontaktis SkE pri tiu temo. Certe, estus interese ricevi opiniojn pri ĝi.) SkE havas la eblecon eniri tute alian teritorion ol la nacilingvaj revuoj pri similaj temoj. Uzante Esperanton, legantoj el la plej diversaj {{Vdk|kultu|roj}} <section end="Enkonduko"/><noinclude><references/></noinclude> avislzag5wwu5p783us9rriy1dllpap 109000 108996 2025-06-17T06:06:34Z HenriLeFoll 4277 109000 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><section begin="Kapo"/> {| style="background-color: #90ee90;" |- | {{Kaŝita|kaj}}|| {{Kaŝita|kaj}} || {{Kaŝita|kaj}}|| |- |rowspan="2" rowspan="2" colspan=2|{{dekstra|{{f|'''Sekso kaj'''|g=200%}}}}|| Numero 0 |- | Oktobro 1979 |- |1,50 gld. aŭ ||rowspan="2" colspan=2| {{f|'''Egaleco'''|g=200%}} |- |2 int. resp. kup. |} <section end="Kapo"/> <section begin="Enkonduko"/>Multaj homoj partoprenis la diskuton pri la plano eldoni novaĵleteron pri virina agado. Pluraj tuj vidis bezonon por tia bulteno kaj forte subtenis ĝin per la plej praktika maniero — per kontribuado. Aliaj tamen kritikis la ideon, asertante, ke la virinoj ne bezonas apartan eldonaĵon. Ili argumentis ke la virinoj ne devus konsideri sin speciala grupo, sed agi en la kadro de la ordinara socio, senzorge pri sia sekso. Tiu reago venis precipe de virinoj, kiuj mem sukcesis tion fari. Bedaŭrinde, por la plimulto da virinoj la afero ne estas tiel facila, Sendube, ili havas la saman potencialon kiel viroj - sed praktikaj kaj psikologiaj malhelpoj neniam permesas al ili realigi tiun potencialon. Ĉi tiu novaĵletero celos esplori kaj identigi tiujn faktorojn, kiuj influas la situacion de virinoj, kaj diskuti manierojn superi ilin - kaj ĉu entute necesas superi ilin. Ĉu do SkE estas nur por virinoj? Kompreneble, kiel la plej evidentaj viktimoj de seksa diskriminacio, ili pli ol viroj okupiĝas pri la temo. Tamen, la ekzisto de iu ajn formo de diskriminacio ~ sed precipe de speco, en kiu ni ĉiuj regule kaj rekte implikiĝas — devus esti temo grava por homoj de ambaŭ seksoj. Efektive, iu ajn agado rilate al la socia pozicio de virinoj nepre koncernos ankaŭ virojn kaj finfine bezonos ilian apogon. Ju pli virinoj konsciiĝas pri sia situacio kaj provas ŝanĝi ĝin, des pli ili malproksimiĝos de tiuj viroj, kiuj rifuzas kompreni ilian sintenon. Tio jam okazis en la pli batalemaj virinaj organizaĵoj. Mi esperas do, ke viroj same aktive kiel virinoj partoprenos la diskuton pri seksa egaleco per ĉi tiu bulteno. (Cetere, virinoj ne estas la solaj viktimoj de seksa diskriminacio. Ankaŭ la individueco de viroj estas limigita pro antaŭsupozoj pri normoj de vira konduto. Neniu ankoraŭ kontaktis SkE pri tiu temo. Certe, estus interese ricevi opiniojn pri ĝi.) SkE havas la eblecon eniri tute alian teritorion ol la nacilingvaj revuoj pri similaj temoj. Uzante Esperanton, legantoj el la plej diversaj {{Vdk|kultu|roj}} <section end="Enkonduko"/><noinclude><references/></noinclude> 9cfsnws4ps1p9woqli2scbuvzotkqou 109002 109000 2025-06-17T06:14:32Z HenriLeFoll 4277 109002 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><section begin="Kapo"/> {| style="background-color: #90ee90;" |- |{{Kaŝita|Numero}}|| {{Kaŝita|Numero}}|| {{Kaŝita|Numero}} || {{Kaŝita|tregrandaNumero}}|| |- ||| rowspan="2" colspan=2|{{dekstra|{{f|'''Sekso kaj'''|g=200%}}}}|| {{dekstra|Numero 0}} |- | ||{{dekstra|Oktobro 1979}} |- |colspan="2"|1,50 gld. aŭ ||rowspan="2" colspan=2| {{f|'''Egaleco'''|g=200%}} |- |colspan="2"|2 int. resp. kup.|| |- |{{Kaŝita|kaj}}|| {{Kaŝita|kaj}}|| {{Kaŝita|kaj}} || {{Kaŝita|kaj}}|| |} <section end="Kapo"/> <section begin="Enkonduko"/>Multaj homoj partoprenis la diskuton pri la plano eldoni novaĵleteron pri virina agado. Pluraj tuj vidis bezonon por tia bulteno kaj forte subtenis ĝin per la plej praktika maniero — per kontribuado. Aliaj tamen kritikis la ideon, asertante, ke la virinoj ne bezonas apartan eldonaĵon. Ili argumentis ke la virinoj ne devus konsideri sin speciala grupo, sed agi en la kadro de la ordinara socio, senzorge pri sia sekso. Tiu reago venis precipe de virinoj, kiuj mem sukcesis tion fari. Bedaŭrinde, por la plimulto da virinoj la afero ne estas tiel facila, Sendube, ili havas la saman potencialon kiel viroj - sed praktikaj kaj psikologiaj malhelpoj neniam permesas al ili realigi tiun potencialon. Ĉi tiu novaĵletero celos esplori kaj identigi tiujn faktorojn, kiuj influas la situacion de virinoj, kaj diskuti manierojn superi ilin - kaj ĉu entute necesas superi ilin. Ĉu do SkE estas nur por virinoj? Kompreneble, kiel la plej evidentaj viktimoj de seksa diskriminacio, ili pli ol viroj okupiĝas pri la temo. Tamen, la ekzisto de iu ajn formo de diskriminacio ~ sed precipe de speco, en kiu ni ĉiuj regule kaj rekte implikiĝas — devus esti temo grava por homoj de ambaŭ seksoj. Efektive, iu ajn agado rilate al la socia pozicio de virinoj nepre koncernos ankaŭ virojn kaj finfine bezonos ilian apogon. Ju pli virinoj konsciiĝas pri sia situacio kaj provas ŝanĝi ĝin, des pli ili malproksimiĝos de tiuj viroj, kiuj rifuzas kompreni ilian sintenon. Tio jam okazis en la pli batalemaj virinaj organizaĵoj. Mi esperas do, ke viroj same aktive kiel virinoj partoprenos la diskuton pri seksa egaleco per ĉi tiu bulteno. (Cetere, virinoj ne estas la solaj viktimoj de seksa diskriminacio. Ankaŭ la individueco de viroj estas limigita pro antaŭsupozoj pri normoj de vira konduto. Neniu ankoraŭ kontaktis SkE pri tiu temo. Certe, estus interese ricevi opiniojn pri ĝi.) SkE havas la eblecon eniri tute alian teritorion ol la nacilingvaj revuoj pri similaj temoj. Uzante Esperanton, legantoj el la plej diversaj {{Vdk|kultu|roj}} <section end="Enkonduko"/><noinclude><references/></noinclude> p67bitwn3o5djg8n8hk82idgshkwea3 109003 109002 2025-06-17T06:15:27Z HenriLeFoll 4277 109003 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><section begin="Kapo"/> {| style="background-color: #90ee90;" |- |{{Kaŝita|Numero}}|| {{Kaŝita|Numero}}|| {{Kaŝita|Numero}} || {{Kaŝita|tregrandaNumero}}|| |- ||| rowspan="2" colspan=2|{{dekstra|{{f|'''Sekso kaj'''|g=250%}}}}|| {{dekstra|Numero 0}} |- | ||{{dekstra|Oktobro 1979}} |- |colspan="2"|1,50 gld. aŭ ||rowspan="2" colspan=2| {{f|'''Egaleco'''|g=250%}} |- |colspan="2"|2 int. resp. kup.|| |- |{{Kaŝita|kaj}}|| {{Kaŝita|kaj}}|| {{Kaŝita|kaj}} || {{Kaŝita|kaj}}|| |} <section end="Kapo"/> <section begin="Enkonduko"/>Multaj homoj partoprenis la diskuton pri la plano eldoni novaĵleteron pri virina agado. Pluraj tuj vidis bezonon por tia bulteno kaj forte subtenis ĝin per la plej praktika maniero — per kontribuado. Aliaj tamen kritikis la ideon, asertante, ke la virinoj ne bezonas apartan eldonaĵon. Ili argumentis ke la virinoj ne devus konsideri sin speciala grupo, sed agi en la kadro de la ordinara socio, senzorge pri sia sekso. Tiu reago venis precipe de virinoj, kiuj mem sukcesis tion fari. Bedaŭrinde, por la plimulto da virinoj la afero ne estas tiel facila, Sendube, ili havas la saman potencialon kiel viroj - sed praktikaj kaj psikologiaj malhelpoj neniam permesas al ili realigi tiun potencialon. Ĉi tiu novaĵletero celos esplori kaj identigi tiujn faktorojn, kiuj influas la situacion de virinoj, kaj diskuti manierojn superi ilin - kaj ĉu entute necesas superi ilin. Ĉu do SkE estas nur por virinoj? Kompreneble, kiel la plej evidentaj viktimoj de seksa diskriminacio, ili pli ol viroj okupiĝas pri la temo. Tamen, la ekzisto de iu ajn formo de diskriminacio ~ sed precipe de speco, en kiu ni ĉiuj regule kaj rekte implikiĝas — devus esti temo grava por homoj de ambaŭ seksoj. Efektive, iu ajn agado rilate al la socia pozicio de virinoj nepre koncernos ankaŭ virojn kaj finfine bezonos ilian apogon. Ju pli virinoj konsciiĝas pri sia situacio kaj provas ŝanĝi ĝin, des pli ili malproksimiĝos de tiuj viroj, kiuj rifuzas kompreni ilian sintenon. Tio jam okazis en la pli batalemaj virinaj organizaĵoj. Mi esperas do, ke viroj same aktive kiel virinoj partoprenos la diskuton pri seksa egaleco per ĉi tiu bulteno. (Cetere, virinoj ne estas la solaj viktimoj de seksa diskriminacio. Ankaŭ la individueco de viroj estas limigita pro antaŭsupozoj pri normoj de vira konduto. Neniu ankoraŭ kontaktis SkE pri tiu temo. Certe, estus interese ricevi opiniojn pri ĝi.) SkE havas la eblecon eniri tute alian teritorion ol la nacilingvaj revuoj pri similaj temoj. Uzante Esperanton, legantoj el la plej diversaj {{Vdk|kultu|roj}} <section end="Enkonduko"/><noinclude><references/></noinclude> nh80md21asoycfmedw6q59s8bmd7ufi 109005 109003 2025-06-17T09:12:38Z Lepticed7 3194 109005 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude><section begin="Kapo"/> {| style="background-color: #90ee90; width: 500px" |- |{{Kaŝita|Numero}}|| {{Kaŝita|Numero}}|| {{Kaŝita|Numero}} || {{Kaŝita|tregrandaNumero}}|| |- ||| rowspan="2" colspan=2|{{dekstra|{{f|'''Sekso kaj'''|g=250%}}}}|| {{dekstra|Numero 0}} |- | ||{{dekstra|Oktobro 1979}} |- |colspan="2"|1,50 gld. aŭ ||rowspan="2" colspan=2| {{f|'''Egaleco'''|g=250%}} |- |colspan="2"|2 int. resp. kup.|| |- |{{Kaŝita|kaj}}|| {{Kaŝita|kaj}}|| {{Kaŝita|kaj}} || {{Kaŝita|kaj}}|| |} <section end="Kapo"/> <section begin="Enkonduko"/>Multaj homoj partoprenis la diskuton pri la plano eldoni novaĵleteron pri virina agado. Pluraj tuj vidis bezonon por tia bulteno kaj forte subtenis ĝin per la plej praktika maniero — per kontribuado. Aliaj tamen kritikis la ideon, asertante, ke la virinoj ne bezonas apartan eldonaĵon. Ili argumentis ke la virinoj ne devus konsideri sin speciala grupo, sed agi en la kadro de la ordinara socio, senzorge pri sia sekso. Tiu reago venis precipe de virinoj, kiuj mem sukcesis tion fari. Bedaŭrinde, por la plimulto da virinoj la afero ne estas tiel facila, Sendube, ili havas la saman potencialon kiel viroj - sed praktikaj kaj psikologiaj malhelpoj neniam permesas al ili realigi tiun potencialon. Ĉi tiu novaĵletero celos esplori kaj identigi tiujn faktorojn, kiuj influas la situacion de virinoj, kaj diskuti manierojn superi ilin - kaj ĉu entute necesas superi ilin. Ĉu do SkE estas nur por virinoj? Kompreneble, kiel la plej evidentaj viktimoj de seksa diskriminacio, ili pli ol viroj okupiĝas pri la temo. Tamen, la ekzisto de iu ajn formo de diskriminacio ~ sed precipe de speco, en kiu ni ĉiuj regule kaj rekte implikiĝas — devus esti temo grava por homoj de ambaŭ seksoj. Efektive, iu ajn agado rilate al la socia pozicio de virinoj nepre koncernos ankaŭ virojn kaj finfine bezonos ilian apogon. Ju pli virinoj konsciiĝas pri sia situacio kaj provas ŝanĝi ĝin, des pli ili malproksimiĝos de tiuj viroj, kiuj rifuzas kompreni ilian sintenon. Tio jam okazis en la pli batalemaj virinaj organizaĵoj. Mi esperas do, ke viroj same aktive kiel virinoj partoprenos la diskuton pri seksa egaleco per ĉi tiu bulteno. (Cetere, virinoj ne estas la solaj viktimoj de seksa diskriminacio. Ankaŭ la individueco de viroj estas limigita pro antaŭsupozoj pri normoj de vira konduto. Neniu ankoraŭ kontaktis SkE pri tiu temo. Certe, estus interese ricevi opiniojn pri ĝi.) SkE havas la eblecon eniri tute alian teritorion ol la nacilingvaj revuoj pri similaj temoj. Uzante Esperanton, legantoj el la plej diversaj {{Vdk|kultu|roj}} <section end="Enkonduko"/><noinclude><references/></noinclude> r7jjbkb85swo7ow57rsr9sdkx3jij8c 104 9235 108997 108964 2025-06-16T22:05:54Z HenriLeFoll 4277 108997 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude>{| |- |rowspan="2"|{{f|'''Sekso'''|g=200%}}||rowspan="2"|{{f|'''kaj'''|g=200%}}|| Numero 1 |- |Jan.1980 |- |Sendependa ||rowspan="2" colspan=2| {{f|'''Egaleco'''|g=200%}} |- |novaĵletero |} Venis ĝenerale pozitiva reago al la provnumero de ĉi tiu novaĵletero. Multaj Esperanto-revuoj anoncis la ekaperon de SkE - interalie raportis la gazeto <u>Heroldo</u> kaj Radio Zagreb. Tio nun portas konstateblajn sekvojn en la formo de petoj pri la provnumero (kiu nun pli-malpli elĉerpiĝis) kaj abonoj. Kiel oni atendus inter esperantistoj, la plej viglan reagon vekis la artikolo pri komunseksa pronomo. Efektive mi rapide atingas la konkludon, ke oni facile povus eldoni tutan revuon nur pri tiu temo, Mankas spaco en ĉi tiu numero por aperigi ĉiujn leterojn, do pliaj sekvos en venontaj monatoj. Kaj, kiam temas pri spaco: ni ne disponas tro en SkE. Sed mi ne povas plenkore bedaŭri tion, ke foje la paĝoj donas impreson, ke ni apenaŭ sukcesis enŝtopi ĉion direndan. Tio montras, ke ni jam ricevis tre riĉan kaj enhavoplenan reagon de la legantoj. Tio bone aŭguru por la estonteco! Ne postulas multan atenton por rimarki, ke la tajpaĵo estas iom pli granda ĉi-foje ol en la provnumero. Por kompensi tion, ni aldonis kvar paĝojn. Estis evidente, ke pasintfoje ni tro malgrandigis la tekston. Espereble ni nun trovis la taŭgan proporcion. Se ne, vi povas atendi plian serĉadon! La kunmetado de SkE estas iugrade eksperimenta kaj por mi kaj por Dermod Quirke, kiu presas ĝin. Do ne tro konsterniĝu, se dum serĉo por la ĝusta formulo, la eksperimentantoj foje atingos iujn neatenditajn rezultojn. SkE estas tajpita kaj provlegita plejparte de unu homo. Tio ne estas ideala aranĝo, kiel vi povis konstati el multaj tajperaroj en la provnumero, Ekzistas nur unu solvo por tiu problemo: pli da kunlaborantoj. Ĉu troviĝas - en lando, kiu havas bonajn poŝtajn<noinclude></noinclude> t1u8d6ghydsqjpi9qv8z6y3s444vp0j 104 28330 108998 87412 2025-06-17T05:41:18Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108998 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude>strukturon de la Komuna Merkato, sen diskriminacio. Substrekante la neceson de egaleco mi alvenis ĉe frazo de mia manuskripto, en kiu pronomo por la ĝenerala homnocio “lingva neŭtralisto” estis bezonata. Laŭ la kutimoj de multaj eŭropaj lingvoj tio devus estis “li”. Sed verkante pri temo ligita al samrajteco, enprofundiĝinte en la etoson de egaleco (kaj iel sub la memoroj de la ĵus finiĝinta UN-jaro de la virino) mi sentis la neadekvatecon de tiu identigo: homo ĝenerale = li. Meditante pri sendiskriminacia eliro mi konsultis <u>Plenan Ilustritan Vortaron</u> kaj tie trovis, ke <u>ĝi</u> uziĝas tute korekte kiel triapersona pronomo, se temas pri “estulo, kies sekson oni ne bezonas precizigi”. Tio estas sama klarigo kiel tiu de Zamenhof mem en liaj <u>Lingvaj Respondoj</u> (n-ro 91: “Kiam ni parolis pri homo, ne montrante la sekson, tiam estus regule uzi la pronomo ‘ĝi’ …, kaj se vi tiel agos, vi estos gramatike tute prava …”). Do en la teksto de mia festprelego mi uzis tiuloke <u>ĝi</u>. En la aŭtuno de la sama jaro mi verkis la antaŭparolon por la jarlibro 1977, kaj en ĝi mi uzis nur la pronomon <u>ĝi</u>, kiam temis pri homo. La legantoj de tiu ĉi artikoleto bonvolu relegi tiun tekston. Post la pretigo de mia festprelego mi eksciis, ke prof. Jonathan Pool en sia ISU-prelego dum la sama Universala Kongreso uzis kiel senseksan pronomon de la tria persono en singularo <u>zi</u>. En decembro 1976 Ole Hagemann proponis en la dana Esperanto-revuo <u>Eĥo</u> la formon <u>ri</u>. Kiam mi diskutis kun kolegoj la problemon, iu diris, ke <u>li</u> por ambaŭ seksoj iĝis tiel kutima, ke ĝi konservu tiun funkcion kaj ke por virseksa pronomo iu nova vorteto estu enkondukita. Prezentiĝis do kiel senseksaj pronomoj 1) <u>ĝi</u>, 2) <u>zi</u>, 3) <u>ri</u> kaj 4) <u>li</u>. La tuta demando reakiris gravecon, kiam la nova statuto de UEA venis en sian finan stadion. Laŭ la malnova statuto de UEA el la jaro 1947 prezidanto estas “li” same kiel ĝenerala sekretario — kaj eĉ delegito montras ĝeneralan virsekson. Diskutoj en la Komitato pri la lingvaĵo de la statutprojekto evidentigis, ke eĉ la Zamenhofe pravigita <u>ĝi</u> ne estus akceptebla, i.a. ĉar la sento estis forta, ke la uzo de <u>li</u> por funkciulo kompreneble virseksa kaj esceptokaze tamen ankaŭ ina estas io tute natura. La minimumo<noinclude><references/></noinclude> exsrwh9mh13fxoncm3vj9mukgrzhusc 104 28334 108999 87422 2025-06-17T05:51:46Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108999 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude>atingebla estis la propono, ke la redakta komisiono pri la nova statuto evitu “pronomojn limigitajn al unu sekso”. Kiam la Komitato voĉdonis pri sendiskriminacia lingvaĵo en la statuto, por tio estis 31 komitatanoj, 7 estis kontraŭ kaj 8 sindetenis. Lerte la redakta komisiono poste ĉirkaŭiris la pronoman problemon per preskaŭ kompleta ellaso de pronomoj kun ripetoj de la koncernaj substantivoj. La legantoj de tiu ĉi artikoleto bonvolu mem legi la tekston de la nova statuto de UEA. Eduki la homojn al sendiskriminacia lingvouzo evidente estas terure malfacila tasko. Feliĉe ni traktas tion inter esperantistoj, kiuj jam estas konsciaj pri la ekzisto de diskriminacioj pro la lingva demando, kiu ŝarĝas ilin. Kiam iuj nun strebas forigi la seksisman lingvouzon, ili faru tion decide, sed sen krei per tio plian problemon. La uzo de {{ss|ĝi}} estas Zamenhofa kaj aprobita de PIV. Nova vorteto por senseksa triapersona pronomo estus nur neologismo, kaj la esperantistoj estas plene rajtigitaj tiujn enkonduki en kazo de bezono, sen tuŝi la Fundamenton per tio. Sed pro la premo de la kutimoj la enkonduko de nova {{ss|pronomo}} estas apenaŭ ebla, dum Zamenhofa apliko de ekzistanta pronomo estus iomete pli facile altrudebla al la esperantistoj. Duoble ŝarĝi unu pronomon, {{ss|ĝi}}, per du sencoj estus ĝene kaj povus rezultigi ambiguon. Sed tiu ioma komplikaĵo devas postrangi al la neceso enkonduki rapide akcepteblan triapersonan pronomuzon. La seksisma pronomo ne estas io izolita. Paralela problemo estas la kutimo de la esperantistoj ĝenerale preskaŭ ĉiam diferencigi inter viroj kaj virinoj per senĉesa uzo de la sufikso -{{ss|ino}}, tiel substrekante, ke la sama radiko, sed sen la sufikso -{{ss|ino}}, signas nur viron. Nur pro tio oni komprenas, aŭdinte la vorton “prezidanto”, ke temas ja pri viro, kun virinoj en tiu pozicio kiel esceptoj. La nuna lingvouzo estas kontraŭfundamenta! La legantoj bonvolu mem relegi en la Fundamento signifojn de la sufiksoj kaj de la gramatikaj finaĵoj. Ili ĉiuj estas sensekse difinitaj, ekz. per “persono kiu …” Ofte oni aŭdas, ĉefe inter junuloj, la uzon de la sufikso -{{ss|ulo}} por viroj. Tio estas la sama aroganteco kial uzi la vorton “homo” kaj celi nur virojn. Estas ja gaje konstrui la vortoparon “ulo kaj ino” (ambaŭ nur sufiksoj), sed tiu lingvouzo estas seksisma kaj<noinclude><references/></noinclude> 1fp3zfyjclnov9j4qx52w1jzu0ax5r2 2 34244 109001 108595 2025-06-17T06:08:35Z HenriLeFoll 4277 109001 wikitext text/x-wiki * [[Paĝo:Balzac - La firmao de la kato kiu pilkludas, 1924, Benoit.pdf/7]]; trovi kiel ligi al notoj. * [[Paĝo:Grabowski_-_El_Parnaso_de_Popoloj,_1913.pdf/222| el parnaso p.222]] , [[Paĝo:Grabowski_-_El_Parnaso_de_Popoloj,_1913.pdf/95|p.95]] [[Paĝo:Grabowski - El Parnaso de Popoloj, 1913.pdf/170|p.170]]: malfacilaj Piedoj * [[Vikifontaro:Ĉefpaĝo|'''Vikiejo''']] ; aldoni la evento [[Uzanto-Diskuto:HenriLeFoll/2025/03/monatalibro|'''monata libro''']] * [[Paĝo:Raimund - La Malŝparulo, 1924, Zwach.pdf/12|problemo kun Didaskalio]] * [[Paĝo:Seippel_-_Adèle_Kamm,_1914,_De_Saussure.pdf/10|ĉ ŝ ...]] * Ekzemplo de paĝo por [[Paĝo:Kabe_-_Vortaro_de_Esperanto,_1922.pdf/7|la radiko abat]] (abato/abatino) * En la fino, for '''Iliado''' de [[Fundamenta_Krestomatio_(1903)/El_Hamleto|El Hamleto]] * Plibonigi la [[Paĝo:Sekso_kaj_Egaleco_-_Oktobro_1979.pdf/1|titolo]] kkejb3gip2q00vtsex1g8gc4poj2vsa 104 34394 109004 102413 2025-06-17T09:02:49Z Ciampix 3284 /* Validigita */ 109004 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="Ciampix" />{{RunningHeader|314|FUNDAMENTA KRESTOMATIO.|}}</noinclude>krom Esperanto; ĝi aŭ estos lasita por ĉiam en ĝia nuna formo, aŭ en ĝi estos poste faritaj iaj ŝanĝoj. {{f|VIII|c}} Kaj nun ni rigardu, kio sekvas el ĉio, kion ni supre diris. Unue sekvas tio, ke la esperantistoj tute ne estas tiaj fantaziistoj, kiaj ili ŝajnas al multaj tiel nomataj «saĝaj» kaj «praktikaj» homoj, kiuj juĝas pri ĉio supraĵe kaj sen ia logika pripenso kaj mezuras ĉion per mezurilo de la modo. Ili batalas por afero, kiu ne sole havas grandegan gravecon por la homaro, sed kiu al tio havas en si nenion fantazian kaj kiu pli aŭ malpli frue ''devas'' efektiviĝi kaj ''nepre'' efektiviĝos, kiom ajn la inerciuloj batalus kontraŭ ĝi, kiom ajn la saĝuloj ŝercadus pri ĝi. Kiel estas sendube, ke post la nokto venas mateno, tiel sendube estas, ke post mallonga aŭ longa batalado Esperanto pli aŭ malpli frue estos enkondukita en komunan uzon por la komunikiĝoj internaciaj. Ni konfirmas tion ĉi kuraĝe ne tial, ke ni tiel volas, ke ni tion esperas, sed tial, ke la konkludoj de simpla logiko diras, ke tiel esti ''devas'' kaj ke ''alie esti ne povas''. Longan tempon eble ankoraŭ la esperantistoj devos bataladi, longan tempon eble ankoraŭ ĉia bubo ĵetados sur ilin ŝtonojn, koton kaj malsaĝajn spritaĵojn, sed tio, kio devas veni, pli aŭ malpli frue venos. La iniciatoroj de la Esperanta afero eble ne ĝisvivos ĝis tiu tempo, kiam fariĝos videblaj la fruktoj de ilia agado, ili iros eble en la tombon kun la malestima nomo de homoj, kiuj okupadis sin je infanaĵoj, sed pli aŭ malpli frue por la maldolĉa kaliko, kiun ili trinkas el la manoj de la samtempuloj, la posteuloj konstruos al ili monumentojn kaj elparolados ilian nomon kun la plej granda danko. Longe ankoraŭ eble ili ŝajnos al la mondo senfortaj, multajn fojojn eble ankoraŭ ilia afero ŝajnos al la mondo eĉ mortinta kaj je ĉiam enterigita — sed tiu ĉi afero jam neniam mortos,<noinclude><references/></noinclude> opdw069me0vnlonillhs6r1wwta7vwz 104 36129 108993 108987 2025-06-16T20:31:51Z HenriLeFoll 4277 /* Validigita */ 108993 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="4" user="HenriLeFoll" /></noinclude>vera aŭtoritatulo, kiu preferas aŭskulti la opiniojn de aliaj ol esprimi la proprajn. La kreskado de tiu penso daŭris ĝis la momento, kiam alvenis la fiakro ĉe la ''{{Lingvo|fr|Place Victor Hugo}}'', kie, rigardante la belan statuon de la fama verkisto, Robinson demandis: “Ĉu Victor Hugo estis mortigita sur la batalkampo de Waterloo, aŭ senkapigita dum la Revolucio?” La sinjorino preskaŭ svenis pro mirego, kaj ne povis konstati, ĉu li ŝercas, aŭ ĉu efektive li ne scias. Ŝi decidis eltrovi la veron, kaj por tion fari, ŝi ĵetis al li la sekvantajn demandojn:— “Ĉu vi studadis ĉiujn romanojn de Balzac?” “Ne, ne ĉiujn, sinjorino.” “Sed preskaŭ ĉiujn, ĉu ne?” “Ho, jes, preskaŭ ĉiujn,” li respondis kun tiom da kuraĝo, kiom muso havas, kiam ĝi aŭdas la risorton de kaptilo kraki malantaŭ ĝi. “Kiun el ili vi plej ŝatas?” “Mi ne ŝatas unu pli ol la aliajn.” “Ĉu ne ''{{Lingvo|fr|Les trois mousquetaires?}}''” demandis la sinjorino kiel eble plej serioze. “Jes, jes,” li respondis rapide, “eble mi preferas tiun; mi opinias ke ĝi estas lia plej grandioza verko.» “Kaj pri ''{{Lingvo|fr|Don Quichotte}}'', ĉu vi ne trovas ĝin la plej fama verko de Victor Hugo?” ŝi daŭrigis senkompate. “Sendube,” respondis Robinson, danka pro tio, ke ŝi nomis titolon de libro, anstataŭ lasi la elekton al li. “Kompreneble, vi trovis ĝin tre amuza?” “Jes, treege,” li diris, kun rideto, kiun li provis ŝajnigi natura. “Ĉu vi memoras pri la azeno, kiun ''{{Lingvo|fr|Don Quichotte}}'' rajdis dum siaj aventuroj?” “Perfekte,” respondis Robinson, tre kontenta memori ion, kion ŝi deziras, kondiĉe ke ŝi nomu ĝin. “Kaj pri la bela fraŭlino kiu lin ĉiam akompanadis?”<noinclude><references/></noinclude> 600c8vwb2anqoy9obwpf2xsh5t5ewf8 104 36130 108988 2025-06-16T18:56:15Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108988 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude>lin preskaŭ egale, kiel lin terurus krueleco. Ŝajnis al li, ke se li restus pli longe, okazus denove io neatendita do, stariĝinte apud Vinicius, li komencis paroli per interrompata voĉo: — Donu la leteron, sinjoro! donu la leteron! Kaj ekkaptinte la tabuleton, kiun Vinicius al li donis, li riverencis foje al la kristanoj, duafoje al Vinicius, kaj ŝtele glitante tuj ĉe la muro, elkuris eksteren. En la gardeneto, kiam ĉirkaŭigis lin mallumo, teruro denove hirtigis la harojn sur lia kapo, ĉar li estis certa, ke Ursus elkuros post li kaj mortigos lin en la ombroj de l’ nokto. Li forkurus per ĉiuj fortoj, sed la piedoj rifuzis lin obei kaj post momento iĝis tute rigidaj, ĉar Ursus efektive ekstaris apud li. Chilo falis survizaĝen kaj komencis ĝemi: — Urbano .... en la nomo de Kristo.... Sed Urbano diris: — Ne timu. La apostolo ordonis al mi konduki vin ekster la pordegon, kaj se mankas al vi fortoj, mi akompanos vin hejmen. Chilo levis la vizaĝon. — Kion vi diras? kion? Vi ne mortigos min? — Ne, mi vin ne mortigos, kaj se mi kaptis vin tro forte kaj dolorigis viajn brakojn, pardonu min. — Helpu min leviĝi — diris la greko. — Vi ne mortigos min? vere? Elkonduku min en la straton, kaj pluen mi iros sola. Ursus levis lin de la tero facile, kiel lanugon, kaj starigis lin sur la piedojn, poste elkondukis tra la malluma pasejo en la duan korton, el kiu oni iris en la vestiblon kaj sur la straton. En la koridoro Chilo denove ripetadis al si interne: „mi estas perdita!” , kaj nur, kiam ili troviĝis sur la strato, li iom trankviliĝis kaj diris: — Mi iros pluen sola — Paco estu kun vi. — Kaj kun vi! kaj kun vi ! .... Lasu min ekspiri. Kaj post la foriro de Ursus li ekspiris plenbruste. Per la manoj li palpis sian zonon kaj koksojn, kvazaŭ volante konvinkiĝi, ke li vivas, kaj per rapidaj paŝoj ekiris antaŭen. Sed, farinte kelkdek paŝojn, li haltis kaj diris: — Kial ili min tamen ne mortigis? Kaj malgraŭ tio, ke jam kun Euricius li parolis pri la kristana instruo, malgraŭ la interparolo kun Urbano apud la rivero kaj malgraŭ ĉio, kion li aŭdis en Ostriano, li ne sciis trovi respondon al tiu ĉi demando.<noinclude><references/></noinclude> gg7xsgmx0h2qhih9o0uqsvsg3d7dejb 104 36131 108989 2025-06-16T19:18:53Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108989 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude>{{Titolo|ĈAPITRO XXV}} Vinicius ankaŭ ne sciis klarigi al si tion, kio okazis, kaj en la fundo de la animo li estis mirigita preskaŭ ne malpli, ol Chilo. Ĉar, ke kun li mem oni agis tiel, kiel oni agis, kaj anstataŭ venĝi kontraŭ li por tiu atako, zorgeme okupiĝis pri liaj vundoj, tion ĉi li atribuis parte al la instruo, kiun ili konfesis, pli multe al Ligia, kaj iom ankaŭ al sia grandega signifo. Sed ilia konduto rilate al Chilo simple superis liajn konceptojn pri la homa pardonpovo. Ankaŭ al li malgraŭvole trudis sin la demando, kial ili ne mortigis la grekon? Ili ja povus tion fari senpune. Ursus enterigus lin en la ĝardeno aŭ portus nokte en Tibron, kiu en tiu tempo de noktaj banditagoj, plenumataj de la cezaro mem, tiel ofte surbordigadis matene homajn korpojn, ke neniu eĉ esploris ilian devenon. Krom tio, laŭ Vinicius, la kristanoj ne nur povis, sed eĉ devis mortigi Chilon. Kompato ne estis tute fremda al tiu mondo, al kiu apartenis la juna patricio. La atenanoj ja konstruis al ĝi altaron kaj dum longa tempo rezistis enkondukon de la gladiatoraj luktoj en Atenojn. Okazis iafoje, ke eĉ en Romo venkitoj ricevis pardonon, kiel ekzemple Calicratus, la reĝo de l’ britoj, kiu, militkaptita de Claudius kaj malavare de li dotita, libere loĝis en la urbo. Sed venĝo pro personaj malbonagoj ŝajnis al Vinicius, same kiel al ĉiuj aliaj, prava kaj justa. Rezigni ĝin estis io kontraŭ lia animo. Li ankaŭ aŭdis, vere, en Ostriano, ke oni devas ami eĉ siajn malamikojn, li tamen konsideris tion kiel teorion, ne havantan signifon en la vivo. Kaj eĉ nun ankoraŭ lian kapon trakuris la penso, ke eble oni ne mortigis Chilon nur tial, ke estis ia festperiodo aŭ lunfazo, dum kiu la kristanoj ne devas mortigi. Li aŭdis, ke estas tiaj tempodaŭroj, en kiuj al diversaj nacioj ne estas permesite eĉ komenci militon. Sed kial en tiu okazo oni ne transdonis la grekon al tribunalo, kial la apostolo diris, ke se iu pekus sepfoje, oni devus sepfoje lin pardoni, kaj kial Glaucus diris al Chilo: „Dio vin tiel pardonu, kiel mi vin pardonas?” Kaj tam en Chilo faris al li la plej teruran malbonon, kiun unu homo povas fari al alia, kaj en Vinicius ĉe la nura penso pri tio, kiel li agus kun<noinclude><references/></noinclude> d8n78ax8yjnfl5zgl49b248n377r7no 104 36132 108990 2025-06-16T19:43:40Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108990 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude>iu, kiu ekzemple mortigus Ligian, la koro ekbolis de kolero: ne estus tiaj torturoj, per kiuj li ŝin ne venĝus! Kaj Glaucus pardonis! Kaj Ursus ankaŭ pardonis, li, kiu efektive povus senpune mortigi en Romo kiun ajn li volus, ĉar poste li bezonus nur mortigi la reĝon de la Nemorena bosko kaj okupi lian lokon. Ĉu al la homo, al kiu ne rezistis Croto, rezistus la gladiatoro, tenanta tiun rangon, kiun oni akiris nur per mortigo de la antaŭa „reĝo” ? Unu sola respondo estis al ĉiuj tiuj demandoj. Nome, ke ili ne mortigis pro iu boneco, tiel granda, ke simila ne ekzistis ĝis nun en la mondo, kaj pro senlima amo al la homoj, kiu ordonis forgesi sin mem, faritajn al si malbonojn, sian feliĉon kaj sian malbonsorton — kaj vivi por aliaj. Kian rekompencon tiuj homoj devis por tio ricevi — Vinicius aŭdis en Ostriano, sed ĝi ne povis trovi lokon en lia kapo. Li sentis anstataŭe, ke tiu tera vivo, ligita kun la devo rezigni ĉion, kio estas plaĉa kaj volupta, por la bono de aliaj, devus esti mizera. Tial en tio, kion li pensis ĉi-momente pri la kristanoj, estis krom mirego ankaŭ kompato, kaj kvazaŭ nuanco de malestimo. Ŝajnis al li, ke tio estas ŝafoj, nepre pli aŭ malpli frue formanĝotaj de lupoj, kaj lia romana naturo ne kapablis trovi en si respekton por tiuj, kiuj lasas sin formanĝi. Frapis lin tamen unu afero. Nome, post la eliro de Chilo ia profunda ĝojo lumigis ĉiujn vizaĝojn. La apostolo proksimiĝis al Glaucus kaj, metinte la manon sur lian kapon, diris: — Kristo venkis en vi! Kaj Glaucus levis supren la okulojn, tiel plenajn de fido kaj ĝojo, kvazaŭ verŝiĝus sur lin ia grandega, neatendita feliĉo. Vinicius, kiu komprenis nur ĝojon pro plenumita venĝo, rigardis lin per pupiloj, vastigitaj de febro, iom tiel, kiel li rigardus frenezulon. Li vidis tamen, kaj li vidis tion ne sen interna indigno, kiel poste Ligia alpremis siajn reĝidinajn lipojn al la mano de tiu homo, kies aspekto similis tiun de sklavo, kaj ŝajnis al li, ke la ordo de la mondo tute renversiĝas. Poste alvenis Ursus kaj komencis rakonti, kiel li elkondukis Chilon sur la straton kaj kiel li petis de li pardonon por la malbono, kiun li povis fari al liaj brakoj, por kio la apostolo benis lin ankaŭ, kaj Crispus deklaris, ke tio ĉi estis tago de granda venko. Ekaŭdinte pri tiu ĉi venko, Vinicius tute perdis la ordon de siaj pensoj. Sed kiam Ligia denove donis al li refresiĝan trinkaĵon, li retenis momente ŝian manon kaj demandis: — Do ankaŭ vi min pardonis?<noinclude><references/></noinclude> ic0wustl1v2nlg7k1w9jmhzqaxv30ed 104 36133 108991 2025-06-16T20:02:36Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108991 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude>— Ni estas kristanoj. Ni ne rajtas konservi koleron en la koro. — Ligia — li diris tiam — kiu ajn estas via Dio, mi honoros Lin per hekatombo, nur tial, ke Li estas via Dio. — Vi honoros Lin en via koro, kiam vi Lin ekamos. — Nur tial, ke Li estas via Dio .... — ripetis Vinicius per malforta voĉo. Kaj li mallevis la palpebrojn, ĉar denove ekposedis lin sveneco. Ligia foriris, sed post momento ŝi revenis kaj, stariĝinte proksime, kliniĝis super li, por vidi ĉu li dormas. Vinicius eksentis ŝian proksimecon kaj, malferminte la okulojn, ridetis; Ligia facile metis sur ilin la manon, kvazaŭ volante inkliniĝi lin al dormo. Tiam ekregis lin granda dolĉeco, sed samtempe li sentis sin pli malsana. Kaj tiel estis efektive. Plene noktiĝis intertempe, kaj kune venis ankaŭ pli forta febro. Pro tio li ne povis endormiĝi kaj sekvis Ligian per la okuloj, kien ajn ĝi moviĝis. Kelkfoje li tamen falis en ian duondormon, en kiu li vidis kaj aŭdis ĉion, kio okazis ĉirkaŭ li, sed en kiu la realeco miksis sin kun febraj vizioj. Ŝajnis do al li, ke en iu malnova, forlasita tombejo trovas sin turforma sanktejo, kie Ligia estas patrino. Kaj li ne deturnis de ŝi la okulojn, sed li vidis ŝin sur la supro de la turo, kun liuto en la mano, tutan en lumo, similan al tiuj pastrinoj, kiuj nokte kantis himnojn al la luno kaj kiujn li vidadis en Oriento. Li mem grimpis kun granda peno sur serpentsimila ŝtuparo, por ŝin forkapti, kaj post li rampis Chilo, klakante per la dentoj pro teruro kaj ripetante: „N e faru tion, sinjoro, ĉar ŝi estas pastrino, pro kiu Li venĝos.... ” Vinicius ne sciis, kiu estas tiu Li, tamen li komprenis, ke li iras plenumi sakrilegion, kaj ankaŭ sentis senmezuran teruron. Sed kiam li atingis la balustradon, ĉirkaŭantan la supron de la turo, apud Ligia ekstaris subite la apostolo kun arĝenta barbo kaj diris: „ne levu kontraŭ ŝin vian manon, ĉar ŝi apartenas al mi.” Kaj, dirinte ĉi tion, li komencis iri kun ŝi straton el lunlumo, kvazaŭ vojon al la ĉielo, kaj li, Vinicius, etendinte al ili la manojn, komencis petegi, ke ili lin kunprenu. Ĉi-momente li vekiĝis, rekonsciiĝis kaj komencis rigardi antaŭ sin. La fajro sur la alta fajroplato ardis jam malpli forte, sed ĵetis ankoraŭ brilojn sufiĉe vivajn, kaj ili ĉiuj sidis antaŭ la kameno, varmigante sin, ĉar la nokto estis frosteta kaj la ĉambro sufiĉe malvarma. Vinicius vidis iliajn spirojn.<noinclude><references/></noinclude> b9pfv0ytovlpjfhcjnsd4pl59iqua2e 104 36134 108992 2025-06-16T20:24:40Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108992 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude>elirantajn el la buŝoj en la formo de vaporo. En la mezo sidis la apostolo, ĉe liaj genuoj, sur malalta tabureto, Ligia, poste Glaucus, Crispus, Miriam , kaj ĉe la fino unuflanke Ursus, aliflanke Nazarius, la filo de Miriam, juna knabo kun belega vizaĝo kaj longaj, nigraj haroj, kiuj falis ĝis liaj ŝultroj. Ligia aŭskultis kun okuloj levitaj al la apostolo, kaj ĉiuj kapoj estis turnitaj al li, dum li ion parolis duonvoĉe. Vinicius komencis rigardi lin kun certa superstiĉa timo, ne multe malpli granda, ol tiu teruro, kiun li sentis en la febra vizio. Venis ankaŭ al li la ideo, ke en la febro li sentis veron kaj ke tiu maljuna veninto el malproksimaj landoj efektive forprenas de li Ligian kaj kondukas ŝin sur iajn nekonatajn vojojn. Li estis ankaŭ certa, ke la maljunulo parolas pri li, kaj eble konsilas, kiel disigi lin de Ligia, ĉar ŝajnis al Vinicius tute neeble, ke iu povus paroli pri io alia, do, streĉinte la tutan konscion, li komencis aŭskulti la vortojn de Petro. Li tamen plene eraris, ĉar la apostolo denove parolis pri Kristo. — Ili vivas per tiu ĉi nomo! — ekpensis Vinicius. Kaj la maljunulo rakontis pri la kapto de Kristo. Venis roto kaj pastraj servistoj, por Lin kapti. Kiam la Savinto demandis ilin, kiun ili serĉas, tiuj diris: „Jesuon Nazaretan !” Sed kiam Li diris al ili: „Mi estas!” — ili falis teren, ne kuraĝante levi kontraŭ Lin la manojn, kaj nur post refoja demando ili Lin kaptis. Ĉi-momente la apostolo interrompis kaj, etendinte la manojn al la fajro, diris: — La nokto estis malvarma, kiel hodiaŭ, sed mia koro ekbolis, do mi eligis glavon, por Lin defendi, kaj mi fortranĉis la orelon al servisto de la ĉefpastro. Kaj mi defendus Lin pli, ol la pro pran vivon, se Li ne dirus al mi: „Metu vian glavon en la ingon. Ĉu la kalikon, kiun la Patro al mi donis, mi ne trinkos?” .... Tiam ili kaptis Lin kaj ligis.... Dirinte ĉi tion, li metis la manojn al la frunto kaj eksilentis, volante antaŭ la plua rakontado ekregi la forton de la rememoroj. Sed Ursus, ne povante sin deteni, saltleviĝis, plibonigis per fera stango la fajron sur la fajroplato, tiel, ke fajreroj ekŝprucis orpluve kaj la flamo pli vive eksaltis, poste li sidiĝis kaj ekkriis: — Kio ajn tiam okazus — ha ! .... Sed li interrompis subite, ĉar Ligia metis la fingron sur la buŝon. Li nur spiris laŭtege, kaj oni vidis, ke li ribelas en<noinclude><references/></noinclude> peeo9lo89m1nqintmmri0apok822kk0 104 36135 108994 2025-06-16T21:40:44Z HenriLeFoll 4277 /* Provlegita */ 108994 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="HenriLeFoll" /></noinclude>la pordon al ili malfermas muziko. Petronius, kiu havis nenian dubon, ke Nero parolas ĉi-momente sincere kaj ke muziko efektive povas elprofundigi diversajn pli noblajn emojn de lia naturo, surpremitajn de montoj da egoismo, diboĉemo kaj krimoj, diris: — Oni devas koni vin tiel intime, kiel mi; Romo neniam sciis vin taksi. Kaj la cezaro apogis sin pli forte sur la brako de Vinicius, kvazaŭ li fleksiĝus sub la ŝarĝo de maljusteco, kaj respondis: — Tigellinus diris al mi, ke en la senato oni flustras unu al alia en la orelojn, ke Diodorus kaj Terpnos pli bone ludas citrojn, ol mi. Eĉ tion ĉi oni al mi rifuzas! Sed vi, kiu ĉiam parolas veron, diru al mi sincere: ĉu ili ludas pli bone, aŭ egale bone, kiel mi? — Tute ne. Vi havas pli dolĉan tuŝon, kaj kune pli da forto. En vi oni ekkonas artiston, en ili — lertajn metiistojn. Kontraŭe! aŭdinte antaŭe ilian muzikon, oni komprenas pli bone, kio vi estas. — Se tiel estas, mi lasos ilin vivi. Neniam ili divenos, kian servon vi faris al ili en tiu ĉi momento. Cetere, se mi ilin kondamnus, mi devus akcepti aliajn muzikistojn anstataŭe. — Kaj krome oni parolus, ke pro amo al muziko vi ekstermas muzikon en via regno. Neniam mortigu arton pro arto, dia! — Kiel alia vi estas, ol Tigellinus — respondis Nero — sed vidu, mi estas ĝuste en ĉio artisto, kaj ĉar muziko malfermas antaŭ mi spacojn, kies ekziston mi eĉ ne supozis, landojn, kiujn mi ne regas, volupton kaj feliĉon, kiujn mi neniam spertis, tial mi ne povas vivi la ordinaran vivon. Ĝi, la muziko, diras al mi, ke eksterordinareco ekzistas, do mi serĉas tiun eksterordinarecon per la tuta potenco de la povo, kiun la dioj metis en miajn manojn. Iafoje ŝajnas al mi, ke Por atingi tiujn olimpajn mondojn oni devas fari ion tian, kion neniu homo faris ĝis nun, ke oni devas superi la homan idaron en bono aŭ malbono. Mi scias ankaŭ, ke homoj suspektas min pri frenezo. Sed mi ne frenezas, mi nur serĉas! kaj se mi frenezas, ĝi estas pro enuo kaj malpacienco, ke mi ne povas trovi. Mi serĉas! vi komprenas min, kaj tial mi volas esti pli granda, ol homo, ĉar nur ĉi-maniere mi povas esti plej granda, kiel artisto. Ĉe tio ĉi li mallaŭtigis la voĉon, tiel, ke Vinicius ne povu lin aŭdi, kaj almetinte la buŝon al la orelo de Petronius, {{vdk|ko|mencis}}<noinclude><references/></noinclude> bzqvpx9l4nxqojvfc9du0cc1b01504j 104 36136 109006 2025-06-17T09:50:33Z Ciampix 3284 /* Provlegita */ 109006 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" />{{RunningHeader||Th. Ĉart. — N-roj 234—240|}} -----</noinclude>atako, sed nur fari proponon; ke al la neaprobantoj de la novaj vortoj mi konsilas, ke ili formulu sian deziron tute precize en formo klara kaj plenumebla (ekzemple „aprobadu“ aŭ „ne aprobadu“) sed ne en tia nedifinita kaj tute ne plenumebla formo kiel ekzemple „aprobadu, sed faru tion ĉi en tia maniero, ke ĉiuj estu kontentaj“ — kaj proponu ĝin al la prijuĝo<ref>''teksto: prejuĝo''</ref> kaj voĉdono de la esperantistoj; ke mi tute ne havas la deziron altrudi al la esperantistoj mian volon kaj donis la novajn vortojn (kiel konsilon, ne kiel leĝon) nur cedante al la konstanta bombardado de preskaŭ ĉiuj esperantistoj, sed ke mi jam senpacience atendas la kongreson, por ke mi povu fordoni mian malfacilan rolon de gvidanto al ia Centra Komitato; ke mi petis vin, ke vi sciigu al la esperantistoj, ke la diversaj flataĵoj kaj la nomo „majstro“, kiun multaj uzas en siaj leteroj al mi, estas al mi tre malagrabla; ke se kelkaj vortoj havas ne severe egalan formon en diversaj vortaroj kiujn mi aprobis, tio ĉi estas nur eraro tempa, kiu pli aŭ malpli frue malaperos kaj kiu estas neevitebla ĉe tiuj treege malfavoraj kaj lacigaj cirkonstancoj, en kiuj mi estas devigata laboradi. {{---|5em}} Ŝajnas al mi, ke se tian artikoleton publikigos ne mi, sed vi, tiam la tuta situacio estos savita kaj ĉia ombro da supozo kvazaŭ ekzistas ia malkontenteco inter mi kaj vi aŭ inter la francaj kaj germanaj propagandistoj, malaperos. Ĉu vi ne tiel pensas? Ŝajnas al mi, ke antaŭ la kongreso ni devas severe eviti ĉion, kio povus prezenti ian ombron de interna malpaco. Kompreneble, mi esprimas al vi nur mian {{gsp|opinion}}, sed ne mian deziron: publikigu la diritan artikoleton nur en tia okazo se <u>vi mem</u> aprobas mian ideon kaj se vi trovas en ĝi nenion malagrablan por vi. Kun kora saluto kaj plej sinceraj bondeziroj por la nova jaro. N-ro 239. &emsp;&emsp;&emsp;&emsp;&emsp;&emsp;&emsp;&emsp; P. ? Jan. 1905 Kara sinjoro! — Koran dankon por via amika letero. Pli detale mi skribos al vi en la venonta semajno; nun mi nur rapidas sciigi vin, ke hodiaŭ la milita estraro min tute liberigis; mi restas en Varsovio kaj daŭrigos trankvile laboradi por nia afero. N-ro 240. &emsp;&emsp;&emsp;&emsp;&emsp;&emsp;&emsp;&emsp; L. 11.II.1905 Kara sinjoro! — La „Trafenditan Turon“ mi ricevis kun plezuro kaj danko. La duan ekzempleron mi sendis laŭ ĝia adreso, t. e. al d-ro K. Bein. La milita estraro trovis, ke mia sano estas tro malforta; tial oni min liberigis kaj mi restas en Varsovio kaj mi povos veni al la kongreso. — La timo de s-ro Bourlet estis senkaŭza, ĉar se mi eĉ devus veturi Mandĵurujon, mi ne ĉesus esti ligita kun nia afero kaj — ne povante partopreni en la kongreso korpe, mi partoprenus en ĝi spirite, sendinte ĉiujn miajn pensojn kaj proponojn en formo de letero.<noinclude><references/> {{RunningHeader|||533}}</noinclude> dfb4h9u1r6l2f2qr6wq12wam1wtat1w 109007 109006 2025-06-17T10:02:31Z Ciampix 3284 109007 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" />{{RunningHeader||Th. Ĉart. — N-roj 234—240|}} -----</noinclude>atako, sed nur fari proponon; ke al la neaprobantoj de la novaj vortoj mi konsilas, ke ili formulu sian deziron tute precize en formo klara kaj plenumebla (ekzemple „aprobadu“ aŭ „ne aprobadu“) sed ne en tia nedifinita kaj tute ne plenumebla formo kiel ekzemple „aprobadu, sed faru tion ĉi en tia maniero, ke ĉiuj estu kontentaj“ — kaj proponu ĝin al la prijuĝo<ref>''teksto: prejuĝo''</ref> kaj voĉdono de la esperantistoj; ke mi tute ne havas la deziron altrudi al la esperantistoj mian volon kaj donis la novajn vortojn (kiel konsilon, ne kiel leĝon) nur cedante al la konstanta bombardado de preskaŭ ĉiuj esperantistoj, sed ke mi jam senpacience atendas la kongreson, por ke mi povu fordoni mian malfacilan rolon de gvidanto al ia Centra Komitato; ke mi petis vin, ke vi sciigu al la esperantistoj, ke la diversaj flataĵoj kaj la nomo „majstro“, kiun multaj uzas en siaj leteroj al mi, estas al mi tre malagrabla; ke se kelkaj vortoj havas ne severe egalan formon en diversaj vortaroj kiujn mi aprobis, tio ĉi estas nur eraro tempa, kiu pli aŭ malpli frue malaperos kaj kiu estas neevitebla ĉe tiuj treege malfavoraj kaj lacigaj cirkonstancoj, en kiuj mi estas devigata laboradi. {{---|5em}} Ŝajnas al mi, ke se tian artikoleton publikigos ne mi, sed vi, tiam la tuta situacio estos savita kaj ĉia ombro da supozo kvazaŭ ekzistas ia malkontenteco inter mi kaj vi aŭ inter la francaj kaj germanaj propagandistoj, malaperos. Ĉu vi ne tiel pensas? Ŝajnas al mi, ke antaŭ la kongreso ni devas severe eviti ĉion, kio povus prezenti ian ombron de interna malpaco. Kompreneble, mi esprimas al vi nur mian {{gsp|opinion}}, sed ne mian deziron: publikigu la diritan artikoleton nur en tia okazo se <u>vi mem</u> aprobas mian ideon kaj se vi trovas en ĝi nenion malagrablan por vi. Kun kora saluto kaj plej sinceraj bondeziroj por la nova jaro. {{RunningHeader|N-ro 239.|P. ? Jan. 1905|}} Kara sinjoro! — Koran dankon por via amika letero. Pli detale mi skribos al vi en la venonta semajno; nun mi nur rapidas sciigi vin, ke hodiaŭ la milita estraro min tute liberigis; mi restas en Varsovio kaj daŭrigos trankvile laboradi por nia afero. {{RunningHeader|N-ro 240.|L. 11.II.1905|}} Kara sinjoro! — La „Trafenditan Turon“ mi ricevis kun plezuro kaj danko. La duan ekzempleron mi sendis laŭ ĝia adreso, t. e. al d-ro K. Bein. La milita estraro trovis, ke mia sano estas tro malforta; tial oni min liberigis kaj mi restas en Varsovio kaj mi povos veni al la kongreso. — La timo de s-ro Bourlet estis senkaŭza, ĉar se mi eĉ devus veturi Mandĵurujon, mi ne ĉesus esti ligita kun nia afero kaj — ne povante partopreni en la kongreso korpe, mi partoprenus en ĝi spirite, sendinte ĉiujn miajn pensojn kaj proponojn en formo de letero.<noinclude><references/> {{RunningHeader|||533}}</noinclude> reeo687t42fptaosd0zixrvh1o3auiz 109008 109007 2025-06-17T11:15:00Z Ciampix 3284 109008 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" />{{RunningHeader||Th. Ĉart. — N-roj 234—240|}} -----</noinclude>atako, sed nur fari proponon; ke al la neaprobantoj de la novaj vortoj mi konsilas, ke ili formulu sian deziron tute precize en formo klara kaj plenumebla (ekzemple „aprobadu“ aŭ „ne aprobadu“) sed ne en tia nedifinita kaj tute ne plenumebla formo kiel ekzemple „aprobadu, sed faru tion ĉi en tia maniero, ke ĉiuj estu kontentaj“ — kaj proponu ĝin al la prijuĝo<ref>''teksto: prejuĝo''</ref> kaj voĉdono de la esperantistoj; ke mi tute ne havas la deziron altrudi al la esperantistoj mian volon kaj donis la novajn vortojn (kiel konsilon, ne kiel leĝon) nur cedante al la konstanta bombardado de preskaŭ ĉiuj esperantistoj, sed ke mi jam senpacience atendas la kongreson, por ke mi povu fordoni mian malfacilan rolon de gvidanto al ia Centra Komitato; ke mi petis vin, ke vi sciigu al la esperantistoj, ke la diversaj flataĵoj kaj la nomo „majstro“, kiun multaj uzas en siaj leteroj al mi, estas al mi tre malagrabla; ke se kelkaj vortoj havas ne severe egalan formon en diversaj vortaroj kiujn mi aprobis, tio ĉi estas nur eraro tempa, kiu pli aŭ malpli frue malaperos kaj kiu estas neevitebla ĉe tiuj treege malfavoraj kaj lacigaj cirkonstancoj, en kiuj mi estas devigata laboradi. {{---|5em}} Ŝajnas al mi, ke se tian artikoleton publikigos ne mi, sed vi, tiam la tuta situacio estos savita kaj ĉia ombro da supozo kvazaŭ ekzistas ia malkontenteco inter mi kaj vi aŭ inter la francaj kaj germanaj propagandistoj, malaperos. Ĉu vi ne tiel pensas? Ŝajnas al mi, ke antaŭ la kongreso ni devas severe eviti ĉion, kio povus prezenti ian ombron de interna malpaco. Kompreneble, mi esprimas al vi nur mian {{gsp|opinion}}, sed ne mian deziron: publikigu la diritan artikoleton nur en tia okazo se <u>vi mem</u> aprobas mian ideon kaj se vi trovas en ĝi nenion malagrablan por vi. Kun kora saluto kaj plej sinceraj bondeziroj por la nova jaro. {{RunningHeader|N-ro 239.|P. ? Jan. 1905|}} Kara sinjoro! — Koran dankon por via amika letero. Pli detale mi skribos al vi en la venonta semajno; nun mi nur rapidas sciigi vin, ke hodiaŭ la milita estraro min tute liberigis; mi restas en Varsovio kaj daŭrigos trankvile laboradi por nia afero. {{RunningHeader|N-ro 240.|L. 11. II. 1905|}} Kara sinjoro! — La „Trafenditan Turon“ mi ricevis kun plezuro kaj danko. La duan ekzempleron mi sendis laŭ ĝia adreso, t. e. al d-ro K. Bein. La milita estraro trovis, ke mia sano estas tro malforta; tial oni min liberigis kaj mi restas en Varsovio kaj mi povos veni al la kongreso. — La timo de s-ro Bourlet estis senkaŭza, ĉar se mi eĉ devus veturi Mandĵurujon, mi ne ĉesus esti ligita kun nia afero kaj — ne povante partopreni en la kongreso korpe, mi partoprenus en ĝi spirite, sendinte ĉiujn miajn pensojn kaj proponojn en formo de letero.<noinclude><references/> {{RunningHeader|||533}}</noinclude> encc8076rqydcyhusqdt6rusv1a5iid 109009 109008 2025-06-17T11:15:53Z Ciampix 3284 109009 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ciampix" />{{RunningHeader||Th. Cart. — N-roj 234—240|}} -----</noinclude>atako, sed nur fari proponon; ke al la neaprobantoj de la novaj vortoj mi konsilas, ke ili formulu sian deziron tute precize en formo klara kaj plenumebla (ekzemple „aprobadu“ aŭ „ne aprobadu“) sed ne en tia nedifinita kaj tute ne plenumebla formo kiel ekzemple „aprobadu, sed faru tion ĉi en tia maniero, ke ĉiuj estu kontentaj“ — kaj proponu ĝin al la prijuĝo<ref>''teksto: prejuĝo''</ref> kaj voĉdono de la esperantistoj; ke mi tute ne havas la deziron altrudi al la esperantistoj mian volon kaj donis la novajn vortojn (kiel konsilon, ne kiel leĝon) nur cedante al la konstanta bombardado de preskaŭ ĉiuj esperantistoj, sed ke mi jam senpacience atendas la kongreson, por ke mi povu fordoni mian malfacilan rolon de gvidanto al ia Centra Komitato; ke mi petis vin, ke vi sciigu al la esperantistoj, ke la diversaj flataĵoj kaj la nomo „majstro“, kiun multaj uzas en siaj leteroj al mi, estas al mi tre malagrabla; ke se kelkaj vortoj havas ne severe egalan formon en diversaj vortaroj kiujn mi aprobis, tio ĉi estas nur eraro tempa, kiu pli aŭ malpli frue malaperos kaj kiu estas neevitebla ĉe tiuj treege malfavoraj kaj lacigaj cirkonstancoj, en kiuj mi estas devigata laboradi. {{---|5em}} Ŝajnas al mi, ke se tian artikoleton publikigos ne mi, sed vi, tiam la tuta situacio estos savita kaj ĉia ombro da supozo kvazaŭ ekzistas ia malkontenteco inter mi kaj vi aŭ inter la francaj kaj germanaj propagandistoj, malaperos. Ĉu vi ne tiel pensas? Ŝajnas al mi, ke antaŭ la kongreso ni devas severe eviti ĉion, kio povus prezenti ian ombron de interna malpaco. Kompreneble, mi esprimas al vi nur mian {{gsp|opinion}}, sed ne mian deziron: publikigu la diritan artikoleton nur en tia okazo se <u>vi mem</u> aprobas mian ideon kaj se vi trovas en ĝi nenion malagrablan por vi. Kun kora saluto kaj plej sinceraj bondeziroj por la nova jaro. {{RunningHeader|N-ro 239.|P. ? Jan. 1905|}} Kara sinjoro! — Koran dankon por via amika letero. Pli detale mi skribos al vi en la venonta semajno; nun mi nur rapidas sciigi vin, ke hodiaŭ la milita estraro min tute liberigis; mi restas en Varsovio kaj daŭrigos trankvile laboradi por nia afero. {{RunningHeader|N-ro 240.|L. 11. II. 1905|}} Kara sinjoro! — La „Trafenditan Turon“ mi ricevis kun plezuro kaj danko. La duan ekzempleron mi sendis laŭ ĝia adreso, t. e. al d-ro K. Bein. La milita estraro trovis, ke mia sano estas tro malforta; tial oni min liberigis kaj mi restas en Varsovio kaj mi povos veni al la kongreso. — La timo de s-ro Bourlet estis senkaŭza, ĉar se mi eĉ devus veturi Mandĵurujon, mi ne ĉesus esti ligita kun nia afero kaj — ne povante partopreni en la kongreso korpe, mi partoprenus en ĝi spirite, sendinte ĉiujn miajn pensojn kaj proponojn en formo de letero.<noinclude><references/> {{RunningHeader|||533}}</noinclude> nmy1gip4bmxlnw49y88qop47ugd6h53