ویکی‌گفتاورد fawikiquote https://fa.wikiquote.org/wiki/%D8%B5%D9%81%D8%AD%D9%87%D9%94_%D8%A7%D8%B5%D9%84%DB%8C MediaWiki 1.45.0-wmf.9 first-letter مدیا ویژه بحث کاربر بحث کاربر ویکی‌گفتاورد بحث ویکی‌گفتاورد پرونده بحث پرونده مدیاویکی بحث مدیاویکی الگو بحث الگو راهنما بحث راهنما رده بحث رده TimedText TimedText talk پودمان بحث پودمان 0 29589 190729 189448 2025-07-10T14:08:52Z MitraD Lit 32464 190729 wikitext text/x-wiki '''[[W:میترا داور|میترا داور]]''' [[رمان‌نویس]] ایرانی است.<ref>https://www.isna.ir/news/92032716069/%D9%85%DB%8C%D8%AA%D8%B1%D8%A7-%D8%AF%D8%A7%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D9%88-%D9%85%D8%AC%D9%85%D9%88%D8%B9%D9%87-%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D9%86-%D8%AA%D8%A7%D8%B2%D9%87-%D9%86%D9%88%D8%B4%D8%AA</ref> == گفتاوردها == === درخت === * «خودم را در آینهٔ قدی نگاه می‌کنم. کمابیش چاق شده‌ام. بی‌صدا راه می‌روم و با ساعت کار می‌کنم، با دقیقه‌ها و ثانیه‌هایش، می‌دانم در هر دقیقه و یا ثانیه‌اش کجا باید باشم، سر ایستگاه اتوبوس و یا در اداره … ساعت شش و پانزده دقیقه بیدار می‌شوم. شش و سی‌و هفت دقیقه لقمه‌ای نان و پنیر می‌بلعم … گاه فکر می‌کنم سیم دوشاخه‌ای بهم وصل است به‌همراه یک کرنومتر … دوستانم در موقعیت‌های مختلف کاری عکس گرفته‌اند از من. گاه عکس‌هایم را می‌اندازم پشت مانیتور و خودم را نگاه می‌کنم. النگویی در دست راستم است و پاهایم را بیشتر وقت نشستن روی هم می‌اندازم، ماشین حساب هم هست کنار دستم که مدام حساب می‌کنم، کسور را جوری تراز می‌کنم و اضافات را جور دیگر. مهم این است که همه‌چیز تراز باشد. همهٔ ما به نوعی به دنبال ترازکردن هستیم و تراز شدن شاید …»<ref>میترا داور، درخت، انتشارات افراز، ۱۳۹۲.</ref> * «رها می‌شوم شب‌ها از لباس‌های فرم و کفش محکمی که تمام روز انگشت‌هایم را در خود می‌فشارد، رها می‌شوم از این که به چه باید بیندیشم و به چه نباید بیندیشم. کفش‌هایم را درمی‌آورم. موهایم را و بدنم را از لباس فرم آزاد می‌کنم … ارقام و اعداد … کنارشان می‌زنم. همه به کناری می‌روند؛ افرادی در مرکز خواب و رویاهایم می‌ایستند که نمی‌شناسم‌شان، سراسیمه می‌آیند در خواب‌ها و رویاهایم، سرک می‌کشند … پاهایم را این قدر روی تخت می‌کشم تا جمع بودنشان را پشت میز فراموش کنند … رها می‌شوم … بی‌عکس تصویر می‌سازم. تصاویر مثل موج از کنار هم می‌گذرند و گاه روی هم انبار می‌شوند. آرام آرام بیداری پس می‌رود …» == منابع == {{ویکی‌پدیا}} {{پانویس}} {{ناتمام}} {{ترتیب‌پیش‌فرض:داور، میترا}} [[رده:اهالی ایران]] [[رده:نویسندگان ایرانی]] [[رده:رمان‌نویسان ایرانی]] [[رده:نویسندگان داستان کوتاه ایرانی]] [[رده:زادگان ۱۳۴۴]] pbmyxh5sdgslavtcinkhvlp614flhpu 0 40289 190730 2025-07-10T20:57:17Z Inshushinak 6668 آتاناسیوس قدیس 190730 wikitext text/x-wiki '''آتاناسیوس اسکندریه''' (حدود ۲۹۷ – ۳۷۳ میلادی) بیستمین اسقف اسکندریه بود. او الهی‌دان مسیحی، از پدران کلیسا، از معلمین کلیسا برای کاتولیک‌های رومی، مدافع اصلی تثلیث در برابر آریانیسم، و یک رهبر برجسته مصری در قرن چهارم به‌شمار می‌آید. == گفتاوردها == * «مردمی که با اراده آزاد خود فرشته‌وار زندگی می‌کنند و در حیات فرشتگان ریاضت می‌کشند، کاملاً خود را از خواهش‌های جسم دور می‌کنند، برادران عزیز؛ آن‌ها روزانه در زندگی زمینی می‌میرند، اما در زندگی فرشتگان زنده می‌مانند، همان‌طور که در زندگی خداوند شریک می‌شوند.» ** «زندگی پیشرفته فضیلت»، آتاناسیوس و سیاست‌های زهد (۱۹۹۵)، ص ۳۱۴ * «در سایر امور زندگی نیز، تفاوت‌هایی را بر اساس شرایط خواهیم یافت. به عنوان مثال، کشتن جایز نیست، اما در جنگ نابود کردن دشمن مجاز و ستودنی است؛ بنابراین، نه تنها کسانی که در میدان جنگ افتخار آفریده‌اند شایسته افتخارات بزرگ هستند، بلکه بناهایی برای اعلام دستاوردهایشان برپا می‌شود. پس همان عمل در یک زمان و تحت شرایطی غیرقانونی است، در حالی که تحت شرایط دیگر، و در زمان مناسب، قانونی و مجاز است. همین استدلال در مورد روابط جنسی نیز صدق می‌کند. مبارک است کسی که در جوانی آزادانه پیوند می‌خورد و به‌طور طبیعی فرزندانی به دنیا می‌آورد. اما اگر از طبیعت با بی‌قیدی استفاده کند، مجازاتی که رسول دربارهٔ زناکاران و فاحشگان نوشته است در انتظارشان خواهد بود. زیرا در زندگی دو راه وجود دارد، در مورد این مسائل. یکی راه معتدل‌تر و عادی‌تر، منظورم ازدواج است؛ دیگری فرشته‌وار و بی‌نظیر، یعنی باکرگی. اکنون اگر مردی راه دنیا را انتخاب کند، یعنی ازدواج، واقعاً مقصر نیست؛ اما هدایای بزرگی را که دیگری دریافت می‌کند، نخواهد گرفت؛ زیرا او نیز میوه می‌دهد، یعنی سی برابر. اما اگر مردی راه مقدس و غیر زمینی را در آغوش بگیرد، حتی اگر در مقایسه با اولی، ناهموار و دشوار باشد، اما هدایای شگفت‌انگیزتری دارد: زیرا میوه کامل را به بار می‌آورد، یعنی صد برابر. پس اعتراضات ناپاک و شیطانی آنها مدت‌ها پیش در کتاب مقدس راه‌حل مناسب خود را دریافت کرده بودند.» ** نامه به آمون. نوشته شده قبل از سال ۳۵۴ پس از میلاد. * «برای فهم درست کتاب مقدس، به یک زندگی خوب و روحی پاک نیاز است، و برای اینکه فضیلت مسیحی ذهن را هدایت کند تا حقیقت را در مورد یسوع (کلمه) تا جایی که طبیعت انسان می‌تواند درک کند. نمی‌توان آموزش قدیسین را درک کرد مگر اینکه ذهنی پاک داشته و سعی در تقلید از زندگی آنها داشته باشد… هر کس می‌خواهد ذهن نویسندگان مقدس را درک کند، ابتدا باید زندگی خود را پاک کند و با تقلید از اعمال آنها به قدیسین نزدیک شود. بدین ترتیب، با آنها در مشارکت زندگی متحد شده، او چیزهایی را که توسط خدا به آنها آشکار شده درک خواهد کرد و از آن پس از خطری که گناهکاران را در داوری تهدید می‌کند فرار کرده، آنچه را که برای قدیسین در ملکوت آسمان نهاده شده دریافت خواهد کرد. هر کس می‌خواهد به نور خورشید نگاه کند، ابتدا چشمان خود را پاک می‌کند تا حداقل به پاکی آنچه به آن نگاه می‌کند نزدیک شود؛ و کسی که می‌خواهد شهری یا کشوری را ببیند، برای این کار به آن مکان می‌رود.» ** در پایان اثر با عنوان «دربارهٔ تجسم کلمه». به نقل از کریستوفر چک، «آتاناسیوس علیه جهان: شجاعت عمل به تنهایی»، Catholic.com (۵ مه ۲۰۱۴) * «او انسان شد تا ما خدایان شویم. [یسوع مسیح] خود را با جسمی آشکار ساخت تا ما ایده پدر نادیدنی را دریافت کنیم؛ و او بی‌شرمی انسان‌ها را تحمل کرد تا ما جاودانگی را به ارث ببریم.» ** دربارهٔ تجسم، ۵۴٫۳. به نقل از «الوهیت و فرزندخواندگی طبق نظر سنت آتاناسیوس اسکندریه: بخش اول» (۹ فوریه ۲۰۱۶) * «شاید تعجب کنید، زیرا با وجود اینکه تصمیم گرفتیم دربارهٔ تجسم لوگوس صحبت کنیم، اکنون به آغاز بشریت می‌پردازیم؛ اما این از بحث ما دور نیست؛ زیرا لازم است که ما، در مورد ظهور نجات‌دهنده در میان ما صحبت کنیم، همچنین از آغاز بشریت نیز بگوییم تا شما بدانید که گناه ما دلیلی برای آمدن او بود و تجاوز ما موجب بشردوستی لوگوس شد.» ** ضد کافران - دربارهٔ تجسم، ۲–۱۱، ۲۵؛ به نقل از آنجلو دنیکولا، «مفهوم و تاریخ شر در ضد کافران - دربارهٔ تجسم سنت آتاناسیوس»، Augustinianum (پایان‌نامه‌ها)، جلد ۱۶، شماره ۱، آوریل ۱۹۷۶، ص ۸۵؛ موجود در Pdcnet.org. * «یسوعی که من به عنوان ناجی خود می‌شناسم، نمی‌تواند کمتر از خدا باشد.» ** به نقل از مونا صدیقی، «مسیحیان، مسلمانان، و یسوع»، انتشارات دانشگاه ییل، ۲۰۱۳، ص ۶۷۴ === چهار گفتار علیه آریایی‌ها === ترجمه توسط جان هنری نیومن و آرچیبالد رابرتسون. از پدران نیقیه و پسانیقیه، مجموعه دوم، جلد ۴. ویرایش توسط فیلیپ شاف و هنری ویس. (بوفالو، نیویورک: شرکت انتشارات ادبیات مسیحی، ۱۸۹۲.) * «زیرا هرگز مردم مسیحی نام خود را از اسقفان خود نگرفتند، بلکه از خداوند، که ایمان ما بر او استوار است، گرفتند. بدین ترتیب، اگرچه رسولان مبارک معلم ما شده‌اند و انجیل نجات‌دهنده را خدمت کرده‌اند، اما نام ما از آنها نیست، بلکه ما از مسیح هستیم و مسیحی نامیده می‌شویم. اما برای کسانی که ایمانی را که ادعا می‌کنند از دیگران گرفته‌اند، دلیل خوبی است که نام کسی را بپذیرند که دارایی او شده‌اند.» ** گفتار ۱ علیه آریایی‌ها، فصل ۱. مقدمه. دلیل نگارش؛ برخی افراد نسبت به آریانیسم بی‌تفاوت؛ آریایی‌ها مسیحی نیستند، زیرا فرقه‌گرایان همیشه نام بنیانگذار خود را می‌گیرند. * «زیرا بدین ترتیب، یهودیان پیشین نیز، با انکار کلمه و گفتن «ما هیچ پادشاهی جز قیصر نداریم [یوحنا ۱۹:۱۵]، بلافاصله از همه چیز خود محروم شدند و نور چراغ، بوی عطر، شناخت نبوت و خود حقیقت را از دست دادند؛ تا کنون چیزی نمی‌فهمند، بلکه همچون در تاریکی راه می‌روند.» ** گفتار ۱ علیه آریایی‌ها، فصل ۳. اهمیت موضوع. آریایی‌ها زبان کتاب مقدس را تحت تأثیر قرار می‌دهند، اما دکترین آنها جدید و همچنین غیر کتاب مقدسی است. بیان دکترین کاتولیک، که پسر از ذات پدر و ابدی است. بازگویی آریانیسم در مقابل، که او مخلوقی با آغاز است: این بحث به این نتیجه می‌رسد که آیا کسی که قرار است ما به عنوان خدا به او ایمان بیاوریم، می‌تواند فقط اسماً خدا باشد و صرفاً مخلوق است. پس چه بهانه‌ای برای بی‌تفاوتی در این بحث وجود دارد؟ آریایی‌ها به حمایت دولتی تکیه می‌کنند و جرأت ندارند عقاید خود را آشکار کنند. * «بنابراین، در حیله‌گری خود، به عنوان فرزندان این دنیا، پس از تغذیه آنچه که به اصطلاح چراغ آنها از زیتون وحشی بود، و از ترس اینکه به زودی خاموش شود (زیرا گفته شده است، "نور شریران خاموش خواهد شد [ایوب ۱۸:۵]")، آن را زیر پیمانه نفاق خود پنهان می‌کنند و ادعای متفاوتی می‌کنند، و به حمایت دوستان و اقتدار کنستانتیوس می‌بالند، تا با نفاق و ادعاهایشان، کسانی که به آنها روی می‌آورند از دیدن این که بدعتشان چقدر پلید است، بازداشته شوند.» ** گفتار ۱ علیه آریایی‌ها، فصل ۳. === زندگی آنتونی بزرگ === گزیده‌هایی از تاریخ مسیحیت جهان (۲۰۱۳)، صفحات ۱۳۱–۱۴۴ * «اگر [آنتونی] در جایی از مردی نیکوکار می‌شنید، مانند زنبور عاقل، بیرون می‌رفت و او را جستجو می‌کرد و به جای خود بازنمی‌گشت تا اینکه او را می‌دید؛ و بازمی‌گشت، در حالی که از آن مرد نیکوکار توشه‌ای برای سفر خود در راه فضیلت به دست آورده بود.» ** بند ۳ * «او آنقدر به آنچه خوانده می‌شد توجه می‌کرد که هیچ‌یک از چیزهایی که نوشته شده بود از او به زمین نمی‌افتاد، بلکه همه را به یاد می‌آورد، و بعداً حافظه‌اش به جای کتاب‌ها به او خدمت می‌کرد.» ** بند ۳ * «او با صداقت خود را تابع مردان نیکوکاری که ملاقات می‌کرد، قرار می‌داد و به‌طور کامل می‌آموخت که هر یک در شور و انضباط از او پیشی گرفته‌اند. او لطف یکی را مشاهده می‌کرد؛ دعای بی‌وقفه دیگری را؛ از بی‌خشم بودن دیگری و مهربانی دیگری آگاهی می‌یافت؛ به یکی در هنگام بیداری، به دیگری در هنگام مطالعه توجه می‌کرد؛ یکی را به خاطر استقامتش، دیگری را به خاطر روزه و خوابیدن روی زمینش تحسین می‌کرد؛ فروتنی یکی و بردباری دیگری را با دقت مشاهده می‌کرد، در حالی که به تقوای نسبت به یسوع و عشق متقابل که همه را زنده می‌کرد، توجه می‌کرد. بدین ترتیب پر از این فضایل، به محل ریاضت خود بازگشت و از آن پس تلاش می‌کرد تا ویژگی‌های هر یک را با هم متحد کند و مشتاق بود که فضایل همه را در خود نشان دهد.» ** بند ۴ * «آنتونی، با این حال، طبق عادت خود، تنها به سلول خود بازگشت، ریاضت خود را افزایش داد، و هر روز با اندیشیدن به اقامتگاه‌های بهشت آه می‌کشید، میل خود را بر آنها متمرکز کرده و در مورد کوتاهی عمر انسان تأمل می‌کرد. و وقتی به قوای روحانی روح می‌اندیشید، با شرمندگی غذا می‌خورد و می‌خوابید و سایر نیازهای بدنی خود را انجام می‌داد؛ بنابراین اغلب، وقتی می‌خواست با سایر راهبان گوشه‌نشین غذا بخورد، با یادآوری غذای روحانی، طلب بخشش می‌کرد و از آنها فاصله می‌گرفت، و خوردن غذا در حضور دیگران را مایه شرم می‌دانست.» ** بند ۴۵ * «آنتونی… می‌گفت که شایسته است انسان تمام وقت خود را به روح خود اختصاص دهد تا به بدن خود، و فقط مدت کوتاهی را به دلیل نیازهای بدنی به بدن اختصاص دهد؛ اما با جدیت بیشتری تمام باقیمانده را به روح اختصاص دهد و به دنبال سود آن باشد، تا توسط لذت‌های بدن به پایین کشیده نشود، بلکه برعکس، بدن مطیع روح باشد.» ** بند ۴۵ * «دیگرانی مانند اینها در کوه بیرونی با او ملاقات کردند و فکر می‌کردند او را مسخره کنند زیرا او سواد نداشت. و آنتونی به آنها گفت: «چه می‌گویید؟ کدام اول است، ذهن یا حروف؟ و کدام یک علت کدام است - ذهن علت حروف یا حروف علت ذهن؟» و هنگامی که آنها پاسخ دادند ذهن اول است و مخترع حروف، آنتونی گفت: «بنابراین، هر کس ذهنی سالم داشته باشد، به حروف نیازی ندارد.»» ** بند ۴۵ == منابع == {{پانویس|چپ‌چین=بله}} * {{یادکرد-ویکی|پیوند =https://en.wikiquote.org/w/index.php?title=Athanasius_of_Alexandria&oldid=3598866|عنوان = Athanasius of Alexandria|زبان =انگلیسی|بازیابی =11 جولای 2025}} kan4bpuqpm48cqsy98iw4dftjh0fj7k 190731 190730 2025-07-10T20:59:34Z Inshushinak 6668 /* منابع */ 190731 wikitext text/x-wiki '''آتاناسیوس اسکندریه''' (حدود ۲۹۷ – ۳۷۳ میلادی) بیستمین اسقف اسکندریه بود. او الهی‌دان مسیحی، از پدران کلیسا، از معلمین کلیسا برای کاتولیک‌های رومی، مدافع اصلی تثلیث در برابر آریانیسم، و یک رهبر برجسته مصری در قرن چهارم به‌شمار می‌آید. == گفتاوردها == * «مردمی که با اراده آزاد خود فرشته‌وار زندگی می‌کنند و در حیات فرشتگان ریاضت می‌کشند، کاملاً خود را از خواهش‌های جسم دور می‌کنند، برادران عزیز؛ آن‌ها روزانه در زندگی زمینی می‌میرند، اما در زندگی فرشتگان زنده می‌مانند، همان‌طور که در زندگی خداوند شریک می‌شوند.» ** «زندگی پیشرفته فضیلت»، آتاناسیوس و سیاست‌های زهد (۱۹۹۵)، ص ۳۱۴ * «در سایر امور زندگی نیز، تفاوت‌هایی را بر اساس شرایط خواهیم یافت. به عنوان مثال، کشتن جایز نیست، اما در جنگ نابود کردن دشمن مجاز و ستودنی است؛ بنابراین، نه تنها کسانی که در میدان جنگ افتخار آفریده‌اند شایسته افتخارات بزرگ هستند، بلکه بناهایی برای اعلام دستاوردهایشان برپا می‌شود. پس همان عمل در یک زمان و تحت شرایطی غیرقانونی است، در حالی که تحت شرایط دیگر، و در زمان مناسب، قانونی و مجاز است. همین استدلال در مورد روابط جنسی نیز صدق می‌کند. مبارک است کسی که در جوانی آزادانه پیوند می‌خورد و به‌طور طبیعی فرزندانی به دنیا می‌آورد. اما اگر از طبیعت با بی‌قیدی استفاده کند، مجازاتی که رسول دربارهٔ زناکاران و فاحشگان نوشته است در انتظارشان خواهد بود. زیرا در زندگی دو راه وجود دارد، در مورد این مسائل. یکی راه معتدل‌تر و عادی‌تر، منظورم ازدواج است؛ دیگری فرشته‌وار و بی‌نظیر، یعنی باکرگی. اکنون اگر مردی راه دنیا را انتخاب کند، یعنی ازدواج، واقعاً مقصر نیست؛ اما هدایای بزرگی را که دیگری دریافت می‌کند، نخواهد گرفت؛ زیرا او نیز میوه می‌دهد، یعنی سی برابر. اما اگر مردی راه مقدس و غیر زمینی را در آغوش بگیرد، حتی اگر در مقایسه با اولی، ناهموار و دشوار باشد، اما هدایای شگفت‌انگیزتری دارد: زیرا میوه کامل را به بار می‌آورد، یعنی صد برابر. پس اعتراضات ناپاک و شیطانی آنها مدت‌ها پیش در کتاب مقدس راه‌حل مناسب خود را دریافت کرده بودند.» ** نامه به آمون. نوشته شده قبل از سال ۳۵۴ پس از میلاد. * «برای فهم درست کتاب مقدس، به یک زندگی خوب و روحی پاک نیاز است، و برای اینکه فضیلت مسیحی ذهن را هدایت کند تا حقیقت را در مورد یسوع (کلمه) تا جایی که طبیعت انسان می‌تواند درک کند. نمی‌توان آموزش قدیسین را درک کرد مگر اینکه ذهنی پاک داشته و سعی در تقلید از زندگی آنها داشته باشد… هر کس می‌خواهد ذهن نویسندگان مقدس را درک کند، ابتدا باید زندگی خود را پاک کند و با تقلید از اعمال آنها به قدیسین نزدیک شود. بدین ترتیب، با آنها در مشارکت زندگی متحد شده، او چیزهایی را که توسط خدا به آنها آشکار شده درک خواهد کرد و از آن پس از خطری که گناهکاران را در داوری تهدید می‌کند فرار کرده، آنچه را که برای قدیسین در ملکوت آسمان نهاده شده دریافت خواهد کرد. هر کس می‌خواهد به نور خورشید نگاه کند، ابتدا چشمان خود را پاک می‌کند تا حداقل به پاکی آنچه به آن نگاه می‌کند نزدیک شود؛ و کسی که می‌خواهد شهری یا کشوری را ببیند، برای این کار به آن مکان می‌رود.» ** در پایان اثر با عنوان «دربارهٔ تجسم کلمه». به نقل از کریستوفر چک، «آتاناسیوس علیه جهان: شجاعت عمل به تنهایی»، Catholic.com (۵ مه ۲۰۱۴) * «او انسان شد تا ما خدایان شویم. [یسوع مسیح] خود را با جسمی آشکار ساخت تا ما ایده پدر نادیدنی را دریافت کنیم؛ و او بی‌شرمی انسان‌ها را تحمل کرد تا ما جاودانگی را به ارث ببریم.» ** دربارهٔ تجسم، ۵۴٫۳. به نقل از «الوهیت و فرزندخواندگی طبق نظر سنت آتاناسیوس اسکندریه: بخش اول» (۹ فوریه ۲۰۱۶) * «شاید تعجب کنید، زیرا با وجود اینکه تصمیم گرفتیم دربارهٔ تجسم لوگوس صحبت کنیم، اکنون به آغاز بشریت می‌پردازیم؛ اما این از بحث ما دور نیست؛ زیرا لازم است که ما، در مورد ظهور نجات‌دهنده در میان ما صحبت کنیم، همچنین از آغاز بشریت نیز بگوییم تا شما بدانید که گناه ما دلیلی برای آمدن او بود و تجاوز ما موجب بشردوستی لوگوس شد.» ** ضد کافران - دربارهٔ تجسم، ۲–۱۱، ۲۵؛ به نقل از آنجلو دنیکولا، «مفهوم و تاریخ شر در ضد کافران - دربارهٔ تجسم سنت آتاناسیوس»، Augustinianum (پایان‌نامه‌ها)، جلد ۱۶، شماره ۱، آوریل ۱۹۷۶، ص ۸۵؛ موجود در Pdcnet.org. * «یسوعی که من به عنوان ناجی خود می‌شناسم، نمی‌تواند کمتر از خدا باشد.» ** به نقل از مونا صدیقی، «مسیحیان، مسلمانان، و یسوع»، انتشارات دانشگاه ییل، ۲۰۱۳، ص ۶۷۴ === چهار گفتار علیه آریایی‌ها === ترجمه توسط جان هنری نیومن و آرچیبالد رابرتسون. از پدران نیقیه و پسانیقیه، مجموعه دوم، جلد ۴. ویرایش توسط فیلیپ شاف و هنری ویس. (بوفالو، نیویورک: شرکت انتشارات ادبیات مسیحی، ۱۸۹۲.) * «زیرا هرگز مردم مسیحی نام خود را از اسقفان خود نگرفتند، بلکه از خداوند، که ایمان ما بر او استوار است، گرفتند. بدین ترتیب، اگرچه رسولان مبارک معلم ما شده‌اند و انجیل نجات‌دهنده را خدمت کرده‌اند، اما نام ما از آنها نیست، بلکه ما از مسیح هستیم و مسیحی نامیده می‌شویم. اما برای کسانی که ایمانی را که ادعا می‌کنند از دیگران گرفته‌اند، دلیل خوبی است که نام کسی را بپذیرند که دارایی او شده‌اند.» ** گفتار ۱ علیه آریایی‌ها، فصل ۱. مقدمه. دلیل نگارش؛ برخی افراد نسبت به آریانیسم بی‌تفاوت؛ آریایی‌ها مسیحی نیستند، زیرا فرقه‌گرایان همیشه نام بنیانگذار خود را می‌گیرند. * «زیرا بدین ترتیب، یهودیان پیشین نیز، با انکار کلمه و گفتن «ما هیچ پادشاهی جز قیصر نداریم [یوحنا ۱۹:۱۵]، بلافاصله از همه چیز خود محروم شدند و نور چراغ، بوی عطر، شناخت نبوت و خود حقیقت را از دست دادند؛ تا کنون چیزی نمی‌فهمند، بلکه همچون در تاریکی راه می‌روند.» ** گفتار ۱ علیه آریایی‌ها، فصل ۳. اهمیت موضوع. آریایی‌ها زبان کتاب مقدس را تحت تأثیر قرار می‌دهند، اما دکترین آنها جدید و همچنین غیر کتاب مقدسی است. بیان دکترین کاتولیک، که پسر از ذات پدر و ابدی است. بازگویی آریانیسم در مقابل، که او مخلوقی با آغاز است: این بحث به این نتیجه می‌رسد که آیا کسی که قرار است ما به عنوان خدا به او ایمان بیاوریم، می‌تواند فقط اسماً خدا باشد و صرفاً مخلوق است. پس چه بهانه‌ای برای بی‌تفاوتی در این بحث وجود دارد؟ آریایی‌ها به حمایت دولتی تکیه می‌کنند و جرأت ندارند عقاید خود را آشکار کنند. * «بنابراین، در حیله‌گری خود، به عنوان فرزندان این دنیا، پس از تغذیه آنچه که به اصطلاح چراغ آنها از زیتون وحشی بود، و از ترس اینکه به زودی خاموش شود (زیرا گفته شده است، "نور شریران خاموش خواهد شد [ایوب ۱۸:۵]")، آن را زیر پیمانه نفاق خود پنهان می‌کنند و ادعای متفاوتی می‌کنند، و به حمایت دوستان و اقتدار کنستانتیوس می‌بالند، تا با نفاق و ادعاهایشان، کسانی که به آنها روی می‌آورند از دیدن این که بدعتشان چقدر پلید است، بازداشته شوند.» ** گفتار ۱ علیه آریایی‌ها، فصل ۳. === زندگی آنتونی بزرگ === گزیده‌هایی از تاریخ مسیحیت جهان (۲۰۱۳)، صفحات ۱۳۱–۱۴۴ * «اگر [آنتونی] در جایی از مردی نیکوکار می‌شنید، مانند زنبور عاقل، بیرون می‌رفت و او را جستجو می‌کرد و به جای خود بازنمی‌گشت تا اینکه او را می‌دید؛ و بازمی‌گشت، در حالی که از آن مرد نیکوکار توشه‌ای برای سفر خود در راه فضیلت به دست آورده بود.» ** بند ۳ * «او آنقدر به آنچه خوانده می‌شد توجه می‌کرد که هیچ‌یک از چیزهایی که نوشته شده بود از او به زمین نمی‌افتاد، بلکه همه را به یاد می‌آورد، و بعداً حافظه‌اش به جای کتاب‌ها به او خدمت می‌کرد.» ** بند ۳ * «او با صداقت خود را تابع مردان نیکوکاری که ملاقات می‌کرد، قرار می‌داد و به‌طور کامل می‌آموخت که هر یک در شور و انضباط از او پیشی گرفته‌اند. او لطف یکی را مشاهده می‌کرد؛ دعای بی‌وقفه دیگری را؛ از بی‌خشم بودن دیگری و مهربانی دیگری آگاهی می‌یافت؛ به یکی در هنگام بیداری، به دیگری در هنگام مطالعه توجه می‌کرد؛ یکی را به خاطر استقامتش، دیگری را به خاطر روزه و خوابیدن روی زمینش تحسین می‌کرد؛ فروتنی یکی و بردباری دیگری را با دقت مشاهده می‌کرد، در حالی که به تقوای نسبت به یسوع و عشق متقابل که همه را زنده می‌کرد، توجه می‌کرد. بدین ترتیب پر از این فضایل، به محل ریاضت خود بازگشت و از آن پس تلاش می‌کرد تا ویژگی‌های هر یک را با هم متحد کند و مشتاق بود که فضایل همه را در خود نشان دهد.» ** بند ۴ * «آنتونی، با این حال، طبق عادت خود، تنها به سلول خود بازگشت، ریاضت خود را افزایش داد، و هر روز با اندیشیدن به اقامتگاه‌های بهشت آه می‌کشید، میل خود را بر آنها متمرکز کرده و در مورد کوتاهی عمر انسان تأمل می‌کرد. و وقتی به قوای روحانی روح می‌اندیشید، با شرمندگی غذا می‌خورد و می‌خوابید و سایر نیازهای بدنی خود را انجام می‌داد؛ بنابراین اغلب، وقتی می‌خواست با سایر راهبان گوشه‌نشین غذا بخورد، با یادآوری غذای روحانی، طلب بخشش می‌کرد و از آنها فاصله می‌گرفت، و خوردن غذا در حضور دیگران را مایه شرم می‌دانست.» ** بند ۴۵ * «آنتونی… می‌گفت که شایسته است انسان تمام وقت خود را به روح خود اختصاص دهد تا به بدن خود، و فقط مدت کوتاهی را به دلیل نیازهای بدنی به بدن اختصاص دهد؛ اما با جدیت بیشتری تمام باقیمانده را به روح اختصاص دهد و به دنبال سود آن باشد، تا توسط لذت‌های بدن به پایین کشیده نشود، بلکه برعکس، بدن مطیع روح باشد.» ** بند ۴۵ * «دیگرانی مانند اینها در کوه بیرونی با او ملاقات کردند و فکر می‌کردند او را مسخره کنند زیرا او سواد نداشت. و آنتونی به آنها گفت: «چه می‌گویید؟ کدام اول است، ذهن یا حروف؟ و کدام یک علت کدام است - ذهن علت حروف یا حروف علت ذهن؟» و هنگامی که آنها پاسخ دادند ذهن اول است و مخترع حروف، آنتونی گفت: «بنابراین، هر کس ذهنی سالم داشته باشد، به حروف نیازی ندارد.»» ** بند ۴۵ == منابع == {{پانویس|چپ‌چین=بله}} * {{یادکرد-ویکی|پیوند =https://en.wikiquote.org/w/index.php?title=Athanasius_of_Alexandria&oldid=3598866|عنوان = Athanasius of Alexandria|زبان =انگلیسی|بازیابی =11 جولای 2025}} [[رده:پدران کلیسا]] [[رده:پزشکان کلیسا]] hr4dz69xe7z24pw2vbfkkt40cn3qnfe