ဝီကီရင်းမြစ် mywikisource https://my.wikisource.org/wiki/%E1%80%97%E1%80%9F%E1%80%AD%E1%80%AF%E1%80%85%E1%80%AC%E1%80%99%E1%80%BB%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%94%E1%80%BE%E1%80%AC MediaWiki 1.45.0-wmf.9 first-letter မီဒီယာ အထူး ဆွေးနွေးချက် အသုံးပြုသူ အသုံးပြုသူ ဆွေးနွေးချက် ဝီကီရင်းမြစ် ဝီကီရင်းမြစ် ဆွေးနွေးချက် ဖိုင် ဖိုင် ဆွေးနွေးချက် မီဒီယာဝီကီ မီဒီယာဝီကီ ဆွေးနွေးချက် တမ်းပလိတ် တမ်းပလိတ် ဆွေးနွေးချက် အကူအညီ အကူအညီ ဆွေးနွေးချက် ကဏ္ဍ ကဏ္ဍ ဆွေးနွေးချက် မုခ်ဝ မုခ်ဝ ဆွေးနွေးချက် စာရေးသူ စာရေးသူ ဆွေးနွေးချက် ဘာသာပြန် ဘာသာပြန် ဆွေးနွေးချက် စာမျက်နှာ စာမျက်နှာ ဆွေးနွေးချက် အညွှန်း အညွှန်း ဆွေးနွေးချက် TimedText TimedText talk မော်ဂျူး မော်ဂျူး ဆွေးနွေးချက် 102 71 19143 19128 2025-07-11T00:46:46Z Tejinda 173 19143 wikitext text/x-wiki {{author | firstname = | lastname = လယ်တီဆရာတော် | last_initial = လ | description = | wikidata = Q868763 }} ==စာပေလက်ရာများ== ===ကဗျာ=== ====တေးထပ်==== '''က''' *[[ကိုယ်ခန္ဓာ ကောင်ရုပ်က-ချီ နိဗ္ဗိန္ဒတေးထပ်]] * [[ကမ္မဋ္ဌာန်းကျမ်းကြီး]] '''ခ''' *[[ခွင့်သာခိုက်မှ မလိုက်ချင်လျှင်]] '''ဂ''' *[[ဂေါဏသုရာဒီပနီ]] '''န''' *[[နှစ်မပါ ဗလာသုံး-ချီ နိဗ္ဗိန္ဒတေးထပ်]] *[[နိုင်ငံခြားပုစ္ဆာ အဖြေပေါင်းချုပ်]] *[[နိုင်ငံတွင်းပုစ္ဆာအဖြေပေါင်းချုပ်-ပထမတွဲ]] *[[နိုင်ငံတွင်းပုစ္ဆာအဖြေပေါင်းချုပ်-ဒုတိယတွဲ]] '''ပ''' *[[ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒဒီပနီ]] *[[ပရမတ္ထသံခိပ်]] *[[ပရမတ္ထသံခိပ်အဖြေကျမ်း]] *[[ပါရမီဒီပနီ]] *[[ပဉ္စသီလဝိနိစ္ဆယ]] '''ဘ''' *[[ဘယဝိနာသကဒီပနီကျမ်း]] *[[ဘာဝနာဒီပနီ]] '''မ''' *[[မတူတန် တုဖက်က၊ မှုအချက် မှားရန်-ချီ မောင်ဩဇာအား ဆုံးမသော တေးထပ်]] *[[မဂ္ဂင်္ဂဒီပနီ]] *[[မဟာသယနဒီပနီ]] *[[မိုးကမ္မဝါစာတမ်း]] *[[မဟော်-ကျေးစေခန်း-ရတုကဗျာ]] '''ရ''' *[[ရောဂန္တရဒီပနီ]] '''လ''' *[[လယ်တီနိဗ္ဗာန်]] '''ဝ''' *[[ဝိဇ္ဇာမဂ္ဂဒီပနီ]] *[[ဝိနယသံခိပ်]] *[[ဝိနယသံခိပ်အဖြေကျမ်း]] *[[ဝိရတိသီလဝိနိစ္ဆယ]] *[[ဝိကာလဘောဇနသိက္ခာပုဒ် အဆုံးအဖြတ်]] '''သ''' *[[သဒ္ဒသံခိပ်]] *[[သရဏဂုံဝိနိစ္ဆယကျမ်းသစ်]] * [[သာသနဝိသောဓနီ (ပဌမတွဲ)]] * [[သာသနဝိသောဓနီ (ဒုတိယတွဲ)]] * [[သာသနသမ္ပတ္တိဒီပနီ]] * [[သုကုမာရမဂ္ဂဒီပနီ]] * [[သောမနဿုပေက္ခာဒီပနီ]] '''အ''' *[[အဝိဇ္ဇာ ပိတ်ကာဆို့-ချီ နိဗ္ဗိန္ဒတေးထပ်]] *[[အနတ္တဒီပနီ]] *[[အလင်းကျမ်း]] *[[အာနာပါနဒီပနီ]] *[[အာဟာရဒီပနီ]] *[[ဥရောပဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းပြကျမ်း]] ====မေတ္တာစာ==== '''န''' *[[နွားမေတ္တာစာ]] ====လင်္ကာ==== '''သ''' *[[သံဝေဂလင်္ကာရှစ်ပိုဒ်]] ====လေးချိုးကြီး==== '''က''' *[[ကင်းဝန်မင်းကြီးထံပေးပို့သော သံဝေဂလေးချိုးကြီး]] ====သံပေါက်==== '''ပ''' *[[ပရမတ္ထသံခိပ်]] [[Category:လ-စာဆိုများ]] [[Category:ကုန်းဘောင်ခေတ်]] sljyas7n4qjz4bd3vmmtfw6t7rkl5j9 252 252 19132 950 2025-07-10T14:30:24Z Pho Sai 204 19132 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Title=နန္ဒီသေနပျို့ |Language=my |Author=လက်ဝဲသုန္ဒရ |Translator=[[User:Pho Sai|Pho Sai]] |Editor=ဗိုလ်ကြီး-ဘသောင်း (မဟာဝိဇ္ဇာ) |Year= |Publisher=ဗိုလ်ကြီး-ဘသောင်း (မဟာဝိဇ္ဇာ) |Address= |Key=နန္ဒီသေနပျို့ |Source=[[:File:နန္ဒီသေနပျို့.pdf|pdf]] |Image=[[File:နန္ဒီသေနပျို့.pdf|460px|border]] |Progress=T |Volumes= |Pages=<pagelist 4="1" 1="Cover Image" 2="Cover" 3="Preface" /> |Remarks= |Width=1080 |Css= }} [[ကဏ္ဍ:ပျို့]] [[ကဏ္ဍ:မြန်မာဘာသာ]] [[ကဏ္ဍ:၁၉၆၁ ခုနှစ် စာမူလက်ရာများ]] [[ကဏ္ဍ:နန္ဒီသေနပျို့]] sq7d02d85bupdzkng0qqctm0hrr8f1y 19133 19132 2025-07-10T14:45:24Z Pho Sai 204 Make improvement. 19133 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Title=နန္ဒီသေနပျို့ |Language=my |Author=လက်ဝဲသုန္ဒရ |Translator= |Editor=ဗိုလ်ကြီး-ဘသောင်း (မဟာဝိဇ္ဇာ) |Year=1961 |Publisher=ဗိုလ်ကြီး-ဘသောင်း (မဟာဝိဇ္ဇာ) |Address= |Key=နန္ဒီသေနပျို့ |Source=[[:File:နန္ဒီသေနပျို့.pdf|pdf]] |Image=[[File:နန္ဒီသေနပျို့.pdf|460px|border]] |Progress=T |Volumes= |Pages=<pagelist 4="1" 1="Cover Image" 2="Cover" 3="Preface" /> |Remarks= |Width=1080 |Css= }} [[ကဏ္ဍ:ပျို့]] [[ကဏ္ဍ:မြန်မာဘာသာ]] [[ကဏ္ဍ:နန္ဒီသေနပျို့]] [[ကဏ္ဍ:၁၉၆၁ ခုနှစ်ထွက် စာမူလက်ရာများ]] 4dvaxqej6wikvu5twzma9oh492od1hs 10 465 19131 14286 2025-07-10T12:56:02Z Pho Sai 204 စာသားများ ဆီလျော်ခဲ့သည်။ 19131 wikitext text/x-wiki <templatestyles src="Template:ဗဟိုစာမျက်နှာ ခေါင်းစီး/styles.css" /><div id="enws-mainpage-header"><!-- Use 300px, as this allows scrapers to select this image. Maybe drop back to 200px if og:title is implemented --> <div id="enws-mainpage-header-image">[[File:Accueil scribe invert 300.jpg|link=]]</div> <div id="enws-mainpage-header-text"> <div style="font-size:110%;">မည်သူမဆိုတိုးတက်ကောင်းမွန်အောင်ပြင်ဆင်ပေးနိုင်သည့် အခမဲ့စာကြည့်တိုက်၊</div> <div style="font-size:170%;">[[Wikisource:ဝီကီရင်းမြစ် ဆိုတာ ဘာလဲ|ဝီကီရင်းမြစ်]]က ကြိုဆိုပါသည်။</div> <div> မြန်မာဘာသာဖြင့် လွတ်လပ်စွာရယူသုံးစွဲနိုင်သည့် ရင်းမြစ်ပေါင်း [[Special:Statistics|{{NUMBEROFARTICLES}}]] ကျော်ရှိသည်။</div> </div> <div id="enws-mainpage-header-links"> <ul> <li>[[Wikisource:အညွှန်း|လမ်းညွှန်]]</li> <li>[[Wikisource:Community portal|အသိုင်းအဝိုင်း&nbsp;ပေါင်းကူးနေရာ]]</li> <li>[[Wikisource:သတင်းများ|သတင်းများ]]</li> <li>[[Wikisource:Sandbox|သဲပုံ]]</li> </ul> </div> <!-- This is a description that might (hopefully) get picked up by SEO tools like Facebook rather than using the current Featured Text's intro as a whole-site description. --><p style="display:none;">{{Main Page SEO description}}</p> </div><noinclude>[[Category:ဗဟိုစာမျက်နှာ တမ်းပလိတ်များ|Header]] </noinclude> reu3emqeqgvajvimo6cm4tsb320ybuj 0 1579 19135 5268 2025-07-10T15:11:04Z Pho Sai 204 Make improvement. 19135 wikitext text/x-wiki {{header | title = နန္ဒီသေနပျို့ | author = လက်ဝဲသုန္ဒရ | override_author = <!-- [[:w:my:လက်ဝဲသုန္ဒရ|လက်ဝဲသုန္ဒရ]] --> | editor = မောင်သုတ | override_editor = <!-- [[:w:my:မောင်သုတ|မောင်သုတ]] --> | contributor = [[User:Pho Sai | Pho Sai]] | year = 1961 | next = | previous = | section = | portal = | wikipedia = နန္ဒီသေနပျို့ | notes = ဤသည်မှာ [[:File:နန္ဒီသေနပျို့.pdf|နန္ဒီသေနပျို့.pdf]]ဖိုင်အား ပြန်လည်စာစီကာ e-Book အဖြစ်သို့ပြောင်းလဲပြီးလွှင့်တင်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ကနဦးပြောင်းလဲမှုများကို [[User:Pho Sai|Pho Sai]] မှ ပြုလုပ်သည်။ | categories = ပျို့ }} {{Dhr|2em}} {{Cquote|<poem>{{gap}}''မြိုင်ဝေ,တောကြီး၊ ဤခရီးဝယ်၊'' {{gap}}''ချည်းနှီး သက်သက်၊ သေသော့ ထက်ကား၊'' {{gap}}''ဆက်လက် တညီ၊ တစီ တလျဉ်၊'' {{gap}}''သားစဉ် မြေး,မြစ်၊ ပြောထုံးဖြစ်အောင်၊'' {{gap}}''တစစ်,တမက်၊ ကိုယ်, နှင့် သက်ကို၊'' {{gap}}''နှင်းဆက် တိုက်မည်၊ အားသံရည်၍၊'' {{gap}}''ဦးလည် မသုန်၊ ထမ်းပါကုန်လော့။{{gap}}။''</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Dhr|2em}} {{Title|နန္ဒီသေနပျို့|လက်ဝဲသုန္ဒရ|“မောင်သုတ” တည်းဖြတ်ထားသော မူ}} {{Ct|'''နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ'''|f=120%|W=100%}} {{Dhr|1em}} {{Center block/s | width = 40em | talign = left }} <p>{{gap}}၁။{{gap}}။ အတုလ ဒေဝိန်၊ စောမုနိနံမူ၊ ဝရဇိန်စက်၊ လက်နက် သွေးသီ၊ ဂုဏ်မဖိသား၊ ပါရမီ ထူးကဲ၊ လက်စွဲတော်ပါ၊ တက်မကွာဖြင့်၊ အာဏာ,ဇာတိ၊ ကြွင်းမရှိလျှင်၊ ဝိသယလုံး၊ ပတ်ကုံး တင့်စံ၊ ဂုဏ်ခံကိုးရိုး၊ ဂုဏ်မညှိုးက၊ ဖြတ်ချိုး ခုတ်ချိုင်၊ ပွဲတိုင်းနိုင်ရှင့်။ ခေါင်တိုင် ခေါင်တုတ်၊ တမွတ် ခေါင်ထိ၊ ဓိပတိ မင်းစစ်၊ သင်းကျစ် သရဖူ၊ ဖြစ်တော်မူသည်၊ သယမ္ဘူကျော်၊ မြတ်ဇိနော်ကား၊ ပြည်တော်ဘာမိ၊ သာဝတ္ထိ၏၊ ပရိဝါရေ၊ သခိုက်မြေ၌၊ ရွှေဇေတဝန်၊ စိုးရှိလွန်မျှ၊ တံခွန် ထောင်စိုက်၊ ရွှေကျောင်း တိုက်ဝယ်၊ ယာပိုက် လေးအင်၊ မျှစဉ်တွင်၌၊ သခင် ကဝိ၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ထေရ်မြတ်စွာလျှင်၊ သံသာ မဆူ၊ ရှေးဘဝက၊ စစ်မ, သဘင်၊ အောင်ပွဲ ဆင်၍၊ အောင်မြင် သီးသီး၊ အောင်သံချီးလျက်၊ ရှားမီး ရည်ဘိ၊ ဉာဏ်ရောင်ညိဟု၊ ဝိဝရတ၊ စသည် ဂါထာ၊ ရတနာပွင့်ညီ၊ ရွှေကုံးသီဘို့၊ နန္ဒီသေန၊ ရှေးက အမတ်၊ ဖြစ်သော ဇာတ်ကို၊ ဟောမှတ် သွယ်ဖြာ၊ ဒေသနာသည်၊ ၊ သေနာပတိ ကျင့်ရေးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>{{gap}}၂။{{gap}}။ ဝေသာလီပြည်၊ ပြောစည် ပူရ၊ ထိုဌာနတွင်၊ ဝါဒ ငါးရာ၊ အစုံပါ၍၊ လိမ္မာ မညှိုး၊ ဂုဏ်စွမ်းကိုးသည်၊ အမျိုး နှစ်ပါး၊ သင့်သော အားဖြင့်၊ ရင်သား ငါးယောက်၊ တဝမ်းပေါက်မူ၊ စွမ်းမြောက် တလောင်၊ ဝါဒ ဆောင်၏။ ဆင်းရောင် ပျိုထွား၊ သားယောက်ျားကား၊ မင်းသား မင်းမြေး၊ တဝေးမွမ်းဖြင့်၊ အတတ်သင်၍၊ ပြည်ထင် သိညီ၊ ဝေသာလီ၌၊ ကပ်မှီ အသင့်၊ နေပျော်တင့်၏။    လေးပွင့် ညွန့်ညောက်၊ ရွှေပင်ပေါက် သို့၊ လေးယောက် သမီး၊ ရှုမငြီးမူ၊ အကြီး ပျိုထွတ်၊ အလတ် ပျိုရွယ်၊ အငယ် ပျိုသွေး၊ အထွေး ပျိုနု၊ ပေါင်းကြစုလျက်၊ ဇမ္ဗူ့ ဦးစွန်း၊ ပေါ်ထွန်း သရေ၊ နိမိတ်ဝေသား၊ သပြေ ပန်းခိုင်၊ ကိုယ်စီကိုင်မှ၊ တနိုင်ငံ တိုင်း၊ ခြားပိုင်း ဌာန၊ ကောသလသို့၊ ညီမ တတွေ၊ ရောက်ကြလေသော်၊ သဲမြေ ညံ့ထွား၊ မြို့တံခါး နှင့်၊ မြို့နား နောက်,တောင်၊ သာလွှတ်ခေါင်သည်၊ ၊ ငွေရောင်, သဲဖြူ ဖွေးဖွေးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p> ၃။ ။ ငွေရောင် သဲဖြူ၊ ဦရရူကို၊ သယ်ယူ ပုံစု၊ ဇမ္ဗူ့ညွန့်ကိုက်၊ သပြေစိုက်မှ၊ “ထိုနှိုက် သင်္ကာ၊ ပြဿနာကို၊ ပညာဖြတ်ချိုင်၊ ဖြေစွမ်းနိုင်မူ၊ လေးခိုင် ပန်းနု၊ လေးစု သဲမြေ၊ နင်းဖျက်စေ” ဟု၊ ပုံသေ စကား၊ သူငယ် များကို၊ မှာထားပြီးလျှင်၊ မြို့တွင်း ဝင်၏။ သခင် ဖုန်းရှိ၊ သာရိပုတ္တရာ၊ မဟာ ထေရ်ပျံ၊ ဆွမ်းတော် ခံတွင်၊ တရံ တွေ့ခိုက်၊ တိုက်ရိုက် တူရူ၊ မေးတော်မူသော်၊ ထိုသူငယ်တို့၊ သဲဖို့ မြေ,ခင်း၊ ကြောင်း,အခြင်းကို၊ မကြွင်းစေ့ရေ၊ ပြန်လျှောက်လေက၊ ထိုမြေ သဲပုံ၊ ပန်းမုံ,ပန်းကိုင်း၊ ထားလေတိုင်းကို၊ ဖြတ်ပိုင်း နင်းနယ်၊ သူငယ်တို့အား၊ ခန့်ထား, နှုတ်စေ၊ “ဤသဲမြေနှင့်၊ သပြေ ဇမ္ဗူ၊ စိုက်ထားသူကို၊ လှိုက်ဆူ ကျော်ဝှန်၊ ဇေတဝန်၌၊ အစွန် သွယ်ထုတ်၊ ရှေ့စမုတ်ဝယ်၊ မေးပုစ္ဆာခံ၊ ငါ၏ထံသို့၊ ကောင်းကြံ သေခွေ၊ လာစေ” မိန့်ရှိ၊ ဂုဏ်ရောင်ညိသား၊ သာရိပုတ္တရာ၊ မြတ်စွာ မထေရ်၊ ကြွလေသည်တွင်၊ ရွှေပြည်ထုတ်ချင်း၊ ရွှေမြို့တွင်းသို့၊ ချင်းနင်းပြီးမှ၊ ညီအစ်မတို့၊ ရောက်ကြလေရှောင်း၊ သူငယ်ပေါင်းတို့၊ အကြောင်း မချန်၊ အကုန်ပြန်က၊ ဝေယန် တမျှ၊ ရွှေကျောင်းမ,ဝယ်၊ သာလှ ထွန်းပေါ်၊ စမုတ်တော်သို့၊ အမြော်,အဖူး၊ အထူးပုစ္ဆာ၊ လျှောက်အံ့ငှါသည်၊    ၊ ဗိုလ်ပါ,စုစု    ဝေးဝေးတည်း။    ။ </p> {{Prog vspace}} <p>၄။ ။ မြို့သူ,မြို့သား၊ အများ ပရိသတ်၊ ရံပတ် အပေါင်း၊ စုတုံရှောင်း၍၊ ကျောင်းစမုတ်တော်၊ ရောက်လေသော်လျှင်၊ ရှင်ကျော် ဖုန်းရှိ၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ထေရ်မဟာလည်း၊ ဂုဏ်ဝါ စိုက်လွှင့်၊ မေးလျှောက် လင့်၏။    စဉ်သင့် တူပေါက်၊ လေးယောက် တူကွ၊ ညီ,အစ်မတို့၊ ဝါဒ တထောင်၊ အာဂုံဆောင်၍၊ စေ့အောင်မဆိုင်း၊ မေးလျှောက်တိုင်းကို၊ ဖြတ်ပိုင်း သန်လျှက်၊ ပယ်လိုက် တွက်က၊ မြေးရှက် ကြာခြည်၊ စ,မတည် သို့၊ မေးသည် တထောင်၊ ဝါဒမှောင်ကို၊ ဉာဏ်ရောင် ဖြေဖျောက်၊ ထိုလေးယောက်လည်း၊ ဝမ်းမြောက်,နှစ်လို၊ ကျွန်ုပ်တို့ဝယ်၊ မေးဘို့ ပုစ္ဆာ၊ မရှိပါပြီ၊ ပညာလုံးလုံး၊ ထိုသို့ ရှုံး၍၊ အဆုံး အခန်း၊ ကြာနှယ် မြန်း၏။    ရဟန်းပြုပါ၊ လျှောက်ထားရာဝယ်၊ မဟာဥပ္ပလဝဏ်၊ မွန်သည် သတင်း၊ မိန်းမချင်း ဟု၊ ဆောင်သွင်း သာသနာ၊ မကွာ သိမ်းမြန်း၊ ရဟန်းပြုစေ၊ ကိလေသာမှုန်၊ စင်,ကုန်,ကင်း,ပျောက်၊ ဖိုလ်,မဂ် ရောက်သည်၊  ၊ မြိန်သောက်, မြိုက်ရည်  အေးအေးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅။ ။ ဘိက္ခူနီမြောက်၊ ထိုလေးယောက်တို့၊ မခေါက် မရက်၊ ဆ,ထက် လွန်ကဲ၊ အံ့အဲဖွယ်လိ၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ဂုဏ်ပညာဖြင့်၊ ပြဿနာ ဖြေ၊ ကယ်တင်ပေ ဟု၊ အုတ်တွေ များစွာ၊ မြတ်သင်္ဃာတို့၊ သာယာချိုမြ၊ ချီးမွမ်းကြသော်၊ လောကဝိဒု၊ သဗ္ဗညုလည်း၊ “ယခုမှသာ၊ ဝါဒ ကိုယ်စီ၊ ဘိက္ခူနီအား၊ မြှောက်ချိသောတိ၊ အကျိုးရှိအောင်၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ရှင်မဟာထေရ်၊ ဆောင်သည် ကျေးဇူး၊ မဟုတ်ဖူးတည့်။    ရှည်ကြူး သံသာ၊ ရှေးသောခါက၊ ပြည်ပါဋလိ၊ မြို့သီရိဝယ်၊ ဘူမိပါလ၊ အဿကတွင်၊ ပြည်မ ဦးကင်း၊ သတင်း ဂုဏ်ဆီ၊ ကျော်တိုင်း ညီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ ရူပ လက္ခဏာ၊ ဖွယ်ရာ ကျစ်လစ်၊ မတ်ကြီး ဖြစ်၍၊ စစ်မှု ဆွေးနွေး၊ စစ်ဆင်ရေးဖြင့်၊ ဤလေးယောက်အား၊ မိဖုရားစင်၊ ဖြစ်အောင် ပင်တည့်၊ ကယ်တင်လေဘူး ”၊ ကျေးဇူးမြောက်မြား၊ ရှေးကြောင်းလျားကို၊ ဖုရားတို့ ထုံး၊ လုံးလုံး မချန်၊ မိန့်တော်ပြန်သည်၊ ၊ တောင်းပန်, စိမ့်ငှါ သွေးသွေးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆။ ။ လောက သခင်၊ သုံးလူရှင်လည်း၊ မြတ်သင်္ကာပေါင်း၊ ခွင့်တောင်းသောအား၊ ရှစ်ပါး အင်္ဂါ၊ ပြည့်စုံစွာတည့်။ သာယာ သံညီ၊ ဘာလုပ်ချီလျက် “ ၊ မဟီသရဘူ၊ စ၍ ယူသော်၊ ငါးဆူ ငါးရာ၊ မြစ်သီတာသို့၊ ရောက်လှာ အမြဲ၊ ဝင်မစဲတည်။ ခက်ခဲ ရေကြီး၊ ပြင်းခတ်စီးလျက်၊ ခရီးကျယ်ပြော၊ ပင်လယ်ကြောသို့၊ လေးဩသတွင်း၊ ပိုက်လှောင်သွင်းမှ၊ မဆင်း,မရဲ၊ လွှတ်မည် ပွဲလည်း၊ ခဲခဲယဉ်းယဉ်း၊ အနေကျဉ်းလျက်၊ တညှဉ်း ဆိုးဆိုး၊ တစိုး ရိမ်ရိမ်၊ တလိမ် လစ်လစ်၊ တဖြစ် သွေးသွေး၊ တအေး လူလူ၊ တပူ လောင်လောင်၊ တတောင် ပတ်ပတ်၊ တလတ် လျားလျား၊ ရှိသည်များကြောင့်၊ ငါ့အား ကြည်ညို၊ ငါ့ဝယ် ခိုလျက်၊ ငါ့ကို နှစ်သက်၊ ငါ့လက်ထက်တွင်၊ ငါ့စက်တော်ရင်း၊ ကိုယ်ကို နှင်းမှ၊ ဖြောင့်စင်းသဒ္ဓါ၊ ဘာဝနာ ချုပ်ငုံ၊ လိမ်းသပ် ထုံ၍၊ လေးစုံ ဗိုလ်,မဂ်၊ အရတက်သည်၊ ငြိမ်သက်သဘော၊ အို သားစောတို့၊ ၊ ရှေသောအခါ၊ ပြည်ပါဋလိ၊ မည်ရှိ သမိုင်း၊ တိုင်း အဿက၊ ပေါက်ပြ သီးသီး၊ ကျော်သံချီးလျက်၊ ပြည်ကြီး အင်္ဂါ၊ ပြည့်စုံစွာသား၊ အောင်ချာ စံတည်၊ ထိုရွှေပြည်ကို၊ စိုးသည် နန်းစံ၊ ရာဇဓံ၌၊ တရံ မကင်း၊ မယွင်းမယို၊ သင်္ဂြိုဟ်လေးစု၊ မင်းကျင့်မှုဝယ်၊ တခု မကျန်၊ ပြင်းထန် တန်ခိုး၊ ဖုန်းတန်း နိုးလျက်၊ ဝန်ဖြိုး ပေါက်ပြ၊ အဿကဟု၊ ထွန်းပ ထင်ပေါ်၊ အမည်တော်ကို၊ ချီငေါ် ဆင့်ပွား၊ ၍,လန့်ကြား၏။ ပြည်သား,ပြည်သူ၊ စိတ်ကြည်ဖြူ၍၊ ၊ ဆုယူ,အောင်သံ ကြွေးကြွေးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇။ ။ အဿက ဟု၊ ဒီပ ကျွန်းလုံး၊ သတင်း ဖုံးလျက်၊ ပတ်ကုံးလွန်ထင်၊ ရွှေပြည်ရှင်၌၊ ကုံတွင်မင်းမှု၊ နှင်းတပ်စု၍၊ ရင့်,နု မဌေး၊ ပြည်ထဲရေး၌၊ ဆွေးနွေး သိမှီ၊ နန္ဒီသေန၊ တမည်ရလျက်၊ အဂ္ဂမဟာ၊ သေနာပတိ၊ ပြည်ကြီး ဆီမီး၊ အမတ်ကြီးကား၊ ဂုဏ်သီးပွားတက်၊ ဂုဏ်ရွက် ပွားစည်၊ ဂုဏ်ရည် လေးဦး၊ ကျေးဇူး သတင်း၊ မျိုး,မြတ် ခြင်းနှင့်၊ ရောင်ဆင်းလှပ၊ သီလမွေ့သိမ်၊ ငြိမ်ဆိမ် တည်ကြား၊ မြောက်မြား သုတ၊ လောဘ မရှိ၊ သတိ စွဲမြဲ၊ အရဲ,အရင့်၊ အခွင့်,အလမ်း၊ အစမ်း,အစုံ၊ ထုံး,နည်းပုံကို၊ အာဂုံရွက်ဆောင်၊ မှုမြားမြောင်လည်း၊ ပြီးအောင် ပြုလေ့၊ စေ့စေ့,ငုငု၊ အင်ရှစ်စုကို၊ တခု မယွင်း၊ အမတ်ချင်းတို့၊ ဝပ်စင်း နှစ်ခြိုက်၊ ရိုသေထိုက် ဟု၊ ကောင်းကြိုက် ပြောကြွယ်၊ နှလုံးရွှယ်လျက်၊ မဆွယ်,မရှက်၊ မဖက်,မဆိုင်၊ မပြိုင်,မခိုင်၊ ယှဉ်မနှိုင်းတည့်။ တတိုင်း,ခရိုင်၊ တခြား ပိုင်သည်၊ တနိုင်ငံ ကွဲ၊ စိုးကဲ ဆောင်ယောင်၊ တပြည်ထောင်က၊ မရှောင် ကြော့ကြမ်း၊ ဒေါသမွမ်း၍၊ အစွမ်း အဆောင်၊ ဂုဏ်ရောင် ကျေးဇူး၊ မသိဖူးက၊ ဝှေ့ဆူး ရဲဟုန်၊ မာန်,မကုန်သည်။၊ ပြောင်မှန် ဖြူဝင်း၊ စွယ်ရောင် ကျင်းမူ၊ ခပင်း မြားမြောင်၊ လန့်ကြောက်ရှောင်သို့၊ ပြည်ထောင် တဝိုက်၊ အတိုက်တိုက်တွင်၊ ခြိမ်းရိုက် ကျော်သံ၊ စဲ,မညံတည့်။ နိုင်ငံ ပြည်ရေး၊ ဆွေးနွေး မင်းမှု၊ စီရင်စုလည်း၊ နုသော် ဝါဂွမ်း၊ ကြမ်းသော် သံယောင်၊ ရွက်ဆောင် ဓလေ့၊ ခြင်္သေ့ မင်းစိတ်၊ ရွှံ့မထိတ်သို့၊ မဖိတ်,မလည်၊ မြဲတည်ကြည်သည်၊  ၊ ဂုဏ်ရည် နက်နက် လေးလေးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈။ ။ မင်းအဿက၊ စောဒေ၀နှင့်၊ မြို့ပြ ခရိုင်၊ ကိုယ်စီပိုင်၍၊ ထီးပြိုင် ဆောင်းချိန်၊ ကိုယ် အရှိန်နှင့် ၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ထွန်းလစ် တေဇ၊ နရိန္ဒကား၊ “ ဘယ်က စစ်မက်၊ ပြိုင်ဖော် ထွက်အံ့။ လက်နက်ကရိယာ၊ ဗိုလ်ပါ, မြင်း, ဆင်၊ အားပြချင်” ဟု၊ ဆင်ယင် မငြီး၊ ရထားကြီးတွင်၊ “ သမီးကညာ၊ ပါသည် လေးပါး၊ မိဖုရားလျှင်၊ မြှောက်ထားဝံ့သူ၊ စစ်မက်မူ”ဟု၊ ဇမ္ဗူ ကျွန်းမြေ၊ လှည့်ပတ်စေသော်၊ ဘယ် ဧကရာဇ်၊ စစ်မက် မရည်၊ ဘယ်ပြည်, ဘယ်မင်း၊ ဘယ် မြို့တွင်းက၊ ရန်ဘင်း မမာ၊ ပြည်ပါဋလိ၊ ရောက်သည်ရှိသော်၊ မတ်ကြီး ရည်သွား၊ စွမ်းအား ဗလ၊ ဉာဏ ဂမ္ဘီ၊ ပြည့်စုံညီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ ကြံရေး မ,လျက်၊ အဿက မင်းကြီး၊ ဖုန်းရောင်ညီးသည်၊ သမီးကညာ၊ ပါသည်လေးပါး၊ မိဖုရားဟု၊  ၊ တင်ထား, ရွှေဘုံ မြန်းလတုံအံ့။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉။ ။ ဝိဝရထိ မာသံ ဒွါရံ, နဂရံ ပပိသိတုံ မယာ၊ အရုဏ ရာဇဿာ သီဟေန, သုသေဋ္ဌေန နန္ဒိသေနေန။ ဣမာသံ၊ ဤမင်းသမီးတို့အား။ နဂရံ၊ မြို့သို့။ ပဝိသိတုံ၊ ဝင်စိမ့်သောငှါ၊ အရုဏရာဇဿ၊ အရုဏ မည်သောမင်း၏။ သီဟေန၊ ပုရိသသီဟ ဖြစ်သော။ သုသိဋ္ဌေန၊ ဆရာတို့သည် ကောင်းစွာ ဆုံးမအပ်ပြီးသော။ နန္ဒိသေနေန၊ နန္ဒီသေန မည်သော။ မယာ၊ ငါသည်။ ပေသိတာ၊ စေအပ်ကုန်သော။ တုမှေ၊ သင်တံခါးစောင့်တို့သည်။ ဒွါရံ၊ တံခါးကို။ ဝိ၀ရထ၊ ဖွင့်ကြကုန်။</p> <p>ကလိင်္ဂဟု၊ မည်ရ ကျော်ချီး၊ ထိုပြည်ကြီးက၊ သမီးကညာ၊ လှ,မြတ်စွာတို့၊ ပြည်ပါဋလိ၊ ရောက်သည်ရှိသော်၊ မြေကြီးအထု၊ ဂုရုပညာ၊ လိမ္မာ သိ,ညီ၊ ရှေးထုံးမှီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ အဂ္ဂမဟာ၊ သေနာပတိ၊ ပြည်ကြီး ဦးကင်း၊ မတ်ခေါင်ချင်းကား၊ မျှော်တင်း ခန့်ရှည်၊ တံခါးသည်ကိုး၊ ရွှေပြည် ဒါရ၊ ဖွင့်ကြစေပြီး၊ သမီးကညာ၊ သိ,လိမ္မာသည်၊ ကလျာ ရောင်တောက်၊ မြို့တွင်း ရောက်မှ၊ ဝှန်ချောက် သတင်း၊ ပြည့်ရှင်မင်းအား၊ နားသွင်း တုံ့ခေါက်၊ ဤသို့ လျှောက်၏။ “ရှေ့, နောက်, မြောက်, တောင်၊ တိုင်း ပြည်ထောင်ကို၊ နတ် လောင်မီးကျ၊ နှိုင်းတမျှလျှင်၊ သိကြား လက်နက်၊ ဝက်ငက် ချိုးဖဲ့၊ ဌသကဲ့သို့ ' ၊ ပြည်တဲ့ အလုံး၊ အုပ်ဖုံး မဆံ့၊ လေးကျွန်းလျက်၊ ချီးအံ့မကုန်၊ ဝသုန္ဓရေ၊ မြေလည်း စောင်းထောင်၊ တောင်လည်း ညွတ်လျ၊ တုန်လှုပ်ရရှင့်။ အဿက ရာဇာ၊ မည်တော်သာဖြင့်၊ ဆယ်ဖြာတရား၊ ယင်း မမှားတည့်။ စော်ကား ရိုင်းပြ၊ ဒေါသ မာန်ယစ်၊ ရန်သူဖြစ်လည်း၊ ချစ်ချစ် ခင်ခင်၊ သားနှယ်ထင်၍၊ မှက်,ခြင်,ယင် ရောက်၊ သွေးတပေါက်မျှ၊ မသောက်စေချင်၊ စိတ်တော်ကြင်သည်။ နတ်ရှင် မင်းဖျား၊ စောတရား၊ ပတ္တမြားတုံး၊ စဉ်သင့်ကုံးလျက်၊ လွှဲလုံး ပြည်တန်၊ ထွန်းသောဟန်သို့၊ ကောင်းကြန် လက္ခဏာ၊ ရှသာ မပြီး၊ သမီး ကညာ၊ ရတနာသည်၊ သမ္ဘာ တက်တုန်း၊ ဖုန်းလည်း တက်တိုး၊ တန်ခိုး တောက်ပ၊ ဆက်လှာရဟု၊ ရွှင်ပျ လန်းလန်း၊ စိတ်တော်မှန်း၍၊ ရွှေနန်း,တင်တော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀။ ။ ဇမ္ဗုဒီပ၊ ဤ ကျွန်းမြထက်၊ ၊ ရန်စ မပြုန်း၊ ဘယ်သူနှုန်းအံ့။ ငါ့ဖုန်း ဖြိုးဖြိုး၊ ငါ့တန်ခိုးကား၊ ငါစိုးသည့် ပြည်၊ ငါ့ရည် ငါ့ချင်း၊ ငါ့မြင်း ငါ့ဆင်၊ ငါ့တွင် ပြည့်နှက်၊ ငါ့လက်ထက်တိ ၊ ငါ့ကရိယာ၊ ငါ့ဗိုလ်ပါနှင့်၊ လိမ္မာ ပုန်းတီး၊ ငါမတ်ကြီး၏၊ ထွန်းညီး ထိန်ထိန်၊ ပညာရှိန်ကို၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မသိဖြစ်က၊ ရန်စစ် ငြူစူ၊ မီးသည် ဟူလျက် ၊ ယူသော် မလွဲ၊ စိတ်ကျိတ်ခဲ၍၊ မှတ်စဲ,ထင်တော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁။ ။ “ မြင့်မိုတောင်ဖျား၊ သူတိုင်းကားနှင့်၊ သိကြား နေရာ၊ ရန်ရှာ ရန်ခိုက်၊ စစ်မက် တိုက်သော်၊ တရှိုက် ရှူရှူ ”၊ တပူ ပင်ပင်၊ တထင်စားစား၊ တသွားလာလာ၊ တဆာလောင်လောင်၊ တကောင်း လည်လည်၊ တမည် တီးတိုး၊ တညှိုး ခြောက်ခြောက်၊ တတောက် ပတ်ပတ်၊ တညွတ် ယိုင်ယိုင်၊ တမိုင် တွေတွေ၊ တရေ ရွတ်ရွတ်၊ တဆွတ် ပျံ့ပျံ့၊ တအံ့ ချီးချီး၊ ပြည် ပျက်စီး၍၊ သမီးလည်း ဆုံး၊ နှလုံး မသာ၊ အသုရာသို့၊ အာဏာ မာန်ရှိန်၊ ညှိုးငယ်ပိန်လျက်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ တိုင်းစစ် သခင်၊ ရှိမည်ပင်တည့်။ ဆောလျင် မဆိုင်း၊ ကြံအားလှိုင်းလျက်၊ တိုင်း ကလိင်္ဂ၊ မြို့ပြ မြင်း,ဆင်၊ ကုန်စင် လက်နက်၊ ယူ၍ ဆက်အံ့။ ရွှေလက်တော် ရောက်၊ မဖေါက် ဧကန်၊ မှန်ပြီ မလဲ၊ စိတ်တော်စွဲ၍၊ ၊ စစ်ပွဲ, ဝင်တော် မူပါလော့။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၂။    ။ နန္ဒီသေန၊ ပဏ္ဍိတလျှင်၊ အဿကမင်း၊ ထုတ်သနင်းအား၊ နားသွင်း လျှောက်ပြီး၊ သမီးကညာ၊ ကလျာ ရွှေသား၊ ထိုလေးပါးသည်၊ မိဖုရားအရာ၊ ရောက်သောခါမှ၊ ဗိုလ်ပါအများ၊ သံတို့အားကို၊ စကားမခြင်း၊ နားပါးသွင်း၍၊   ၊ လင်းလင်း,ဖေါ်ပြ ဆိုလတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၃။    ။ “ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မင်းစစ် စေသံ၊ ရေးရာပြုဟု၊ သူ နိုင်ငံကြီး၊ သည်ခရီးသို့၊ သမီးကညာ၊ ဆက်ပံ့လှာသည်၊ လိမ္မာ ဖြောင့်စင်း၊ အို အချင်းတို့၊    ၊ ရောင်ဆင်း လှတင့်၊ ပြစ်မျိုးနှင့်သည်၊ နတ်ရှင့်သမီး၊ မကြီးရွှင်ပြုံး၊ လေးယောက်လုံး ကို၊ လေးကုံး မဏိ၊ ရွှေ နှင့်ညိုသို့၊ မင်းမိဖုရား၊ အရာထားလျက်၊ မြှောက်စား ကြည်လင်၊ ရွှေနန်းတင်ပြီး၊ ဆင်ယင် တန် -ဆာ၊ စုံလင်စွာလျှင်၊ ပါဋလိမြို့၊ ရောက်အောင်ပို့ ဟု၊ သင်တို့ ဇနိန်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ပင်းစင်, မင်းဖျား၊ မင်းတရားအား၊ ကြောင်းလျား ထုတ်ဖေါ်၊ ရေးရာမျှော်၍၊ ၊ နားတော်,သင်တို့ လျှောက်လေကုန်။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၄။    ။ “နရာဓိပ၊ အသကဟု၊ ပေါက်ပြ ကျော်ထင်၊ တို့ အရှင်နှင့်၊ ကျွမ်းဝင် ဆပါး၊ ရွှေနှစ်ပြားကို၊ တပြားတည်း ထပ်၊ စပ်သောအလား၊ ရေဝယ်သားက၊ အခြား မတည်၊ ပြည်နှစ်ပြည်ကို၊ တပြည်တည်း ပြွမ်း၊ မေတ္တာဆမ်းလျက်၊ ရွှေလမ်း,ငွေလမ်း၊ ပြည့်မမ်း လာရောက်၊ ခရီးပေါက်၍၊ ခံသောက် စိတ်တူ၊ သစ္စာယူက၊ ထီးဖြူ နန်းအိမ်၊ မစိုးရိမ်ပင်၊ စည်းစိပ် မပျက်၊ အသက် မသေ၊ နေရာ မနိမ့်၊ ကောင်းလျှင်း စိမ့်ဟု၊ မနှိမ့်မချ၊ မ,စ တာရှည်၊ ပြုစုမည်ကို၊ ၊ ကြံစည်.တွေးဆ ထောက်လေကုန်။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၅။    ။ “ မီးလည်း မသေ၊ ရေလည်း မနောက်၊ မရှောက် ကြာပင်။ မှုရေးအင်ကို၊ သင်တို့ မင်းစိုး၊ မကြိုက်နိုးက၊ တန်ခိုး ခေါင်မျာ၊ အာဏာ ခေါင်ချင်း၊ ဖုန်းဝင်း ခေါင်တိုင်၊ ဖြိုးဖြိုးမြိုင်မျှ၊ စိုးပိုင် ခန့်ပိုင်း၊ အတိုင်းမသိ၊ ပါဋလိဟု၊ ပြည်ကြီးသခင်၊ စောနတ်ရှင်ဝယ်၊ ပဲ့တင် လွှမ်းညီ၊ မိုးကြိုးသီသို့၊ နန္ဒီသေန၊ ပေါက်ပြထုတ်ချင်း၊ သတင်း ကြေညာ၊ သေနာပတိ၊ ငါစင်ရှိလျက်၊ ထိထိ ပါးပါး၊ ဘယ် လေးစားအံ့။ မိုးဖျား စက်ရှိန်၊ တောက်လောင် ထိန်ကြောင့် ' ၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ တိုင်းလုံးချစ်သည်၊ သူ စစ်သူကြီး၊ တို့နှင့် နီးသော်၊ လည်လှီး၍ ကွန့် ၊ အသက်စွန့်က၊ ရန်ညွန့် ပျောက်ပြေ၊ တင်လုံး ကြေမူ ၊ ၊ စစ်မြေ အတွင်း၊ စစ် ခင်းကျင်း၍၊ ဆင်,မြင်း ကိုယ်စွမ်း၊ မစမ်းရမည်၊ သည်သာ ထဲပိုက်၊ စိုးရိမ်လိုက်၏။ သူတိုက်မည်ကြံ၊ စစ်ပွဲခံက၊ တဆံခြည်ခန့်၊ လန့်, မစိုး၊ တို့ မညှိုးတည့်။ အားကြိုး ပြင်းထန်၊ တိုက်မည် မှန်မူ၊ ခန့်ရန် ဆင်, မြင်း၊ ဖြည့်တင်း ရဲမက်၊ များ လက်နက်လည်း၊ ရေတွက် မနိုင်၊ ရုံးစုပြိုင်၍၊ ၊ တပ်ခိုင်,တပ်ကြီး ဆောက်လေကုန်။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၆။    ။ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှ တန်ဆောင်၊ မတ်ခေါင်, မတ်ဖျား၊ စကား, စီကုံး၊ ခြင်္သေ့ ကြုံးသို့၊ လက်ရုံး အရည်၊ ပြလိုက်သည်နှင့်၊ နေပြည်ရပ်ဌာန်၊ စေတမန်တို့၊ ပြန်လည် ရောက်ကြ၊ ကလိင်္ဂဟု၊ မည်ရ ဟိုးဟိုး၊ ရေ,မြေ စိုးသည်၊ တန်ခိုးထန်ပြင်း၊ ထိုသည့်မင်းကို၊ အချင်း တမန်၊ လျှောက်ပြန် စကား၊ အကုန်ကြားက၊ မီးပွါး ယမ်း၌၊ ဟူးဟူးတိုက်သို့၊ မျက်အိုက် ဒေါသ၊ ပြွမ်းပြွမ်း ထလျက်၊ လ၏ အန္တရာယ်၊ ရာဟု ကွယ်သို့၊ “အဘယ် ကြောင်းလမ်း၊ ဘယ်စွမ်းပကား၊ ဘယ်အား,ဘယ်အန်၊ ဘယ်ကျွန်, ဘယ်ကျေး၊ ဘယ်သူသွေး၍၊ ဘယ်ရေးကိစ္စ၊ မဟုတ်လှလျက်၊ အဿကမင်း၊ နှလုံးသွင်းက၊ ဖျင်းဖျင်း သိမ်သိမ်၊ အမြင်တိမ်နှင့်၊ ရန်နှိမ် ကျော်သောင်း၊ ငါ့အကြောင်းကို၊ ပွဲကောင်း ကြိုက်ဆုံ၊ မကြုံဘူး၍၊ ဆူးဆူး ရားရား၊ အကြံမှား” ဟု၊ ဗိုလ်များ အလယ်၊ တင့်တယ်စလောက်၊ တံခွန်ဆောက်သို့၊ ၊ အားမြောက်,သံပ ကြုံးသည်တည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၇။    ။ “မင်းလည်း စိတ်တူ၊ အယူ ကြံသီး၊ အမတ်ကြီးတို့၊ သမီးကို ယူ၊ ထီးဖြူ မနှင်း။ အကြံတင်းလည်း၊ အတွင်း,ပြင်ထုံ၊ လိုတော်ကြုံ”ဟု၊ ဗိုလ်ပုံ ခင်းကျင်း၊ ဆင်း,မြင်း, ရထား၊ မြည်း, လား မွမ်းဖြင့်၊ ရိက္ခာတင်လည်း၊ မြေပြင် တင်းကျမ်း၊ ညိတ်ညိတ်စွမ်းမှု၊ ခွဲခြမ်း သီးသီး၊ ရန်တားပြီးမှ၊ “မြေကြီး အနု” ၊ ငါချီ အံ့တည့်။ ခိုင်ခံ့ လေဟန်၊ မာန် တ ကြွားကြွား၊ အား, တသုံးသုံး၊ ကြုံး, တလွှားလွှား၊ စကား အရေး၊ လူရည်သွေးလျက်၊ မလေး မတီ၊ မင်းကို မှီသည်။ နန္ဒီ သေန၊ အစွမ်းမျှကို ၊ ငါက သူရဲ၊ အလဲလဲနှင့်၊ တပွဲ,တလမ်း၊ စမ်းလိုက်ရစေ၊ ထိတိုင်း ကြေစိမ့် ” ၊ ၊ ပိုင်မြေ, တိုင်းကား၊ ကျေးကျွန်များကို၊ ၊ခန့်ထား,အကုန်  ဗုံးသည်တည်း” ။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၈။    ။ ရထား,မြင်း,ဆင်၊ စုံလင် ပေါင်းရှက်၊ လက်နက်ကိုင်၊ ဒုတ်နိုင် ဓားခဲ့၊ စီ,ခွဲ ခန့်ထား၊ ရဲမက်များတွင်၊ ကြီးမား အချုပ်၊ တပ်အုပ်, တပ်ခေါင်း၊ တပ်ပေါင်းဆိုင်ရာ၊ ဗိုလ်ပါ အကြပ်၊ စီရင် ကွပ်၍၊ ငါ့တပ် ကျော်ချင်း၊ သူ့ ပြည်တွင်းသို့၊ နင်းမိသောခါ၊ ရိက္ခာ ဖြည့်တင်း၊ စိုင်းပြင်း အကြံ၊ မြို့ကို ရံ၍၊ နိုင်ငံတလွှား၊ စပါး, ဆန်ရေ၊ ဖျက်ဆီးစေမှ၊ ထိုမြေပြည်သူ၊ ပြင်က လူကို ၊ ဖမ်းယူ ညှဉ်းဆဲ၊ ဆင်းရဲသောခါ၊ ဘယ်နေသာအံ့။ မြို့ပါဋလိ၊ သိသိ ကြေညက်၊ မပျက် သမျှ၊ ပြည်ဗိမာန်၊ ငါမပြန် ဟု၊ ပြင်းထန် ထောင်းထောင်း၊ မျက်ရှိန် ခြောင်း၍၊ ခြိမ်းမောင်း,အာဏာ  သုံးသည်တည်း " ။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၉။    ။ မည်တော် အဿက၊ နရိန္ဒလည်း၊ ကြံဆ ဆွေးနွေး၊ ရက်မဝေးလျှင်၊ စစ်ရေးပေါ်မည်၊ သိလေသည်ကြောင့်၊ ကြံစည် ထောက်ရှု၊ စီရင်မှုကို၊ ယခု မညောင်း၊ တိုင်ပင်ကောင်းဟု၊ အကြောင်း စုံစီ၊ စစ်ထားညီအောင်၊ နန္ဒီ သေန၊ မည်ရထင်ရှား၊ မတ်ခေါင်ဖျားအား၊ စကားမြွက်ခြည်၊ တိုင်ပင်သည်ကား၊ “ပတ်လည် မျက်နှာ၊ ရှုဘွယ်သာလျှင်၊ မြင့်စွာဖြူးဖြူး၊ တောင်ထိပ်ဦးဝယ်၊ မီးရှူး တင့်တယ်၊ ထွန်းသောနှယ်သို့၊ ပြည်စွယ်,ပြည်သွား၊ ပြည်နား,မျက်စိ၊ ပြည်ကြီး တန်ဆာ၊ ဂုဏ်,ပညာနှင့်၊ လိမ္မာပွန်းတီး၊ အမတ်ကြီး၊ ၊သူ့ထီး သူ့နန်း၊ သိမ်းမြန်း ထိုထို၊ ငါရလို၍၊ ကုသိုလ် စီးပွား၊ တရား မရှု၊ အမှု ဖွေနည်၊ မကြံသည်ကို၊ အပြည်ပြည်သား၊ တိုင်းကားမြို့နေ၊ သက်သေလည်း ရှိ၊ အားလုံး သိ၏။ ထိထိ ခိုက်ခိုက်၊ လောဘလိုက်ဖြင့် ၊ စစ်တိုက် သဘင်၊ ပြည်ကြီးရှင်သည်၊ သို့စင် မု,ရွ၊ ကျင့်သည် ဟူ၍၊ ထီးဖြူ ဆောင်းချင်း၊ နောင်လာမင်းတို့၊ သတင်းကျိုးမဲ့၊ မကဲ့ရဲ့သာ၊ ယခုမှာကား၊ မျက်ပါ ဆူးဆူး၊ ရူးမူး ထွက်ချိန်၊ မာန်အရှိန်နှင့်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ နှလုံးယစ်၍ ၊ ၊ စင်စစ် မကြာ၊ လာမည် ဧကန်၊ ဆက်ဆက် မှန်လည်း၊ ဆဒ္ဒန်ဆင်အား' ၊ ကြန်ကိုးပါးနှင့် ” ၊ ထောင်ထား ကြိုးကြိုး၊ စီးချင်းထိုးလည်း၊ ဖြစ်ရိုး သက်သေ၊ မရှိလေတည့်။ စေရေ ကြောင်းခြင်း၊ အခင်းခင်းကို၊ စိုင်းပြင်း စာနာ၊ တွေးတောရှာသည်၊ ၊ တို့မှာ,ထွေလည်    မစိုးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂ဝ။    ။ “သို့ပင်ဖြစ်လည်း၊ စစ်မက်ခန့်ရန်၊ နိုင်ထောက်တန်၍၊ နိုင်ဟန် မျှော်တွေး၊ နိုင်မည့်ရေးကို “ ၊ မလေး,မစား၊ ကြိုးအား မထူ၊ ရှိချေမူကား၊ ထိုသူ လုံးလုံး၊ စစ်မက်ရှုံးဟု၊ ရှေးထုံး စာပေ၊ ထွက်ရှိချေ၏။ သေခွေ မူလ၊ ဝီရိယဖြင့်၊ နေ့ည မလစ်၊ အုပ်,ကံမြစ်လျက်၊ စစ်တို့သဘော၊ စစ်ဆေးကြော၍၊ စစ်ပြော စစ်ပြု၊ စစ်မှု စစ်လို၊ စစ်ဆို စစ်ထွက်၊ ဆောင်လေ့ကျက်လော့။ စစ်မက် အောင်ရာ၊ အင်္ဂါ အပြား၊ ဆယ်နှစ်ပါးတွင်၊ ငါကား မင်းပင်၊ သင်လည်း အမတ်၊ ညီညွတ်ကြစွာ၊ ငါ့ဇာတာလည်း၊ ပြစ်ဆာ သန့်ရှင်း၊ ပေးကမ်းခြင်းဖြင့်၊ ဆင်,မြင်း ဗိုလ်ပေါင်း၊ သူရဲကောင်းလည်း၊ သိန်း,သောင်း သင်္ချေ၊ ဆန်,ရေ,စပါး၊ ပြည့်စုံများလျက်၊ ပြည်သား ပြည်သူ၊ ဘေးမြူ စင်ကြယ်၊ အန္တရာယ်နှင့်၊ ပျောက်ကွယ် ရောဂါ၊ ချမ်း,ငြိမ်း, သာသည်၊ ၊ မြို့ရွာ,ရွှေပြည်    မညှိုးတည်း။    ။</p> {{Dhr|1.25em}} {{Cquote|<poem>{{gap}}''သို့ပင်ဖြစ်လည်း၊ စစ်မက်ခန့်ရန်၊'' {{gap}} ''နိုင်ထောက်တန်၍၊ နိုင်ဟန် မျှော်တွေး၊'' {{gap}} ''နိုင်မည့်ရေးကို၊ မလေး,မစား၊'' {{gap}} ''ကြိုးအား မထူ၊ ရှိချေမူကား၊'' {{gap}} ''ထိုသူ လုံးလုံး၊ စစ်မက်ရှုံးဟု၊'' {{gap}} ''ရှေးထုံး စာပေ၊ ထွက်ရှိချေ၏။{{gap}}။''{{gap}}</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Dhr|1em}} {{Prog vspace}} <p>၂၁။    ။ “ဤခုနစ်ပါး၊ အကြောင်းများနှင့်၊ သင်ကား မတ်ကြီး၊ ခြားသီး ပညာ၊ ရေးရာ မြော်မြင်၊ စစ်မှုအင်ကို၊ စီရင် လိမ္မာ၊ မဆိုသာတည့်။ ယာတြာမှု၊ ပြုသည် တထောင့်၊ သူလျှို နှောင့်လျက်၊ ပြည်စောင့် နတ်အား၊ ဆပွား မလွဲ၊ ပူဇော်မြဲတည့်။ သူရဲဗိုလ်လူ၊ နှလုံးဖြူလျက်၊ စစ်သူကြီးက၊ ခန့်သမျှကို၊ ယင်းခူ မဖည်၊ အာဏာတည် ဟု၊ ဤသည် လေးပါး၊ ကျန်သည်များကို၊ ခန့်ထား ပြီးစေ၊ သူ့ မြေ.သူ ပြည်၊ လိုသည် ကိစ္စ၊ ငါ မတ,လျက်၊ သူက အလျင်၊ စ၍တင်သော်၊ အောင်မြင်မည်ရေး၊ မှု, ဆွေးနွေးမှ၊ ရှာရွေး ကောက်ယူ၊ ကြံတော်မူ၏။ ရန်သူ သေပျောက်၊ ဝမ်းမြောက်မဲ့ရာ၊ ထိုနည်းလာသည် ၊သို့သာ,ဖေ့နှည် မငြိုးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၂။    ။ “ တို့နိုင်ငံတွင်း ” ၊ သူက ချင်းမှ၊ မြင်းလည်း မသွယ်၊ နယ်လည်း မတား၊ ရထား ပိုက်တန်း၊ နှစ်ချက်သန်း၍၊ မှန်းထ လေးတပ်၊ တရပ် တသီး၊ နှစ်စီး ဆင်ပြောင်၊ ပိုက်သွင်းလှောင်သော်၊ မရှောင်လေကောင်း၊ ခွေပတောင်းလည်း၊ သွားကြောင်းမထွက်၊ သွားကွက် မမှန်၊ သွားအန် မစွမ်း၊ သွားလမ်း မသာ၊ ထိုပမာသို့၊ လက်ယာ တကွဲ၊ လက်ဝဲ တထောက်၊ ရွှေနှင့် နောက်လည်း၊ တလျှောက် ရံပတ်၊ အစာသတ်က၊ မှုတ်, ငတ်ခေါင်းပါး၊ တောင်,မြောက် သွား၍၊ အစား,ဆန်ရေ၊ ရှာဖွေသမျှ၊ ဆီးဆတိုက်ဖျက်၊ အချက်ချက်နှင့်၊ စစ်မျက်နှာ နွမ်း၊ သို့ မစွမ်းမှ၊ ရှင်ဖမ်းယူချင်၊ စိတ်တော်ထင်၏ ။ ပုံပြင် ဆွေးနွေး၊ ဤအရေးကို၊    ၊ ထောက်တွေး, ဘယ် နှယ် ထင်သနည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၃။    ။ “ ထူးထူး လည်လည်၊ ကြောင်းတတည်ကား၊ မုံ့သည်မ,သား၊ မု နားစားသို့၊ စွန်းနား တပ်ငယ်၊ တပ်စွယ် တပ်သိမ်၊ နင်းလိုက်နှိမ်၍၊ မငြိမ်,မသက်၊ တပ်ရံ ပျက်က၊ ကိုင်းခက် ကုန်စင်၊ ပန်းသစ်ပင်သည်၊ ရှင်မည်အရေး၊ ဝေးလေ သည့်နှယ်၊ နွမ်းနယ် တပ်မ၊ ရဲမက်ကြွမူ၊ ဆီးဆ ဗိုလ်ပါ၊ ရံဝန်းကာလျှင်၊ တငါ ယက်သဲ၊ အားတိုင်းကဲ့၍၊ ကြွင်းမဲ့ အားလုံး၊ ငါးပုံ ကျုံးသို့၊ ဤထုံးအသွင်၊ ငါကြိုက်ချင်၏။ စီရင် ပြီးစီး၊ ဘယ်ကိုမှီး၍၊ မတ်ကြီး စိတ်ထား၊ ဘယ်ကြံများဖြင့်၊ ခန့်တား,ထုံးမိတ် ချင်သနည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၄။    ။ “သူ့ ပြည်,သူ မြို၊ သူတို့ တိုင်းစွန်၊ ခရီးလွန်က၊ အားခွန် လျော့ပါး၊ မြေ,ရေခြား၍၊ အဖျား အနာ၊ ရောဂါ နှိပ်ညှဉ်း၊ လမ်း ခဲယဉ်းသော်၊ လမ်းစဉ်း မသိ၊ လမ်းပင် ရှိလည်း၊ စိစိ ကြပ်ကြပ်၊ ဘယ်အရပ်တွင်၊ ဘယ်တပ် ချမည်၊ ဘယ်ပြည်, ဘယ်ရွာ၊ မသိသာတည့်။ ပမာပုံထား၊ တရွာ သွားက၊ တအား လျော့ကြုံ၊ ဆိုသော့ ပုံသို့၊ တောအုံ,တောင်ကမ်း၊ စစ်မြေလမ်းဝယ်၊ ထောက်လှမ်းမမီ၊ တစီ,တလျဉ်၊ ကစဉ်,ကလျား၊ ရဲမက်များတို့၊ စိတ်အား လောင်လင်၊ ညို၊ပူပင်သော်၊ ဗိုလ်အင် အဖြီး၊ ရွှေက ဆီးလျက်၊ တသီး တတိုက်၊ နောက်ကဝိုက်မှ၊ ဖူးကိုက်ညောင်ပျို၊ အားတိုင်း ခိုလျက်၊ ထန်းကို ပတ်ရစ်၊ သေအောင်ညှစ်သို့၊ မူး,မြစ်,ချောင်း,မြောင်း၊ ရေကြောင်း သင့်ရာ၊ မပြန်သာအောင်၊ ကုန်းမှာတုံလည်း၊ လကောင်းနည်းလျှင်၊ ရေ.ကြည်း အစုံ၊ တပ်လုံးအုံက၊ မှုကုံတော့မည်၊ မရှည် မဝေး၊ ခန့်ရည်တွေးသည်၊ အရေး,ဘယ်သို့ မြင်သနည်း။   ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၅။    ။ နတ်ရှင်မင်းက၊ အဿကမည်တော်၊ သိညီကျော်သည်။ ထင်ပေါ် သတင်း၊ လင်းလင်း ဖေါ်ပြ၊ မေးကာလ၌၊ စက်ချသောငြမ်း၊ နည်းနာပြွမ်း၍၊ ထုံးတမ်း ပုန်းတီး၊ မတ်ကြီး ပီပီ၊ နန္ဒီသေန၊ ကိစ္စတွေးမျှော်၊ အကြောင်းဖေါ်၍၊ ၊ နားတော် သာညံ့ လျှောက်လတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၆။    ။ သေနင်္ဂါ သေနာစဂတိ၊ တထာ သေနုပဂါ သေနာ၊ {{Left margin|3.6em| ယုဒ္ဓါပဋိ ဒ္ဓဟာ သေနာ၊ ဘေဒါ နိဝတ္တနာ စေတိ၊ သတ္တဓာယုဒ္ဓဝိဓယော။ ဥရော ကစ္ဆော ပဿောစေဝ၊ မဇ္စျံ ပိဋ္ဌိ' ပဋိဂ္ဂဟော၊ ကောဋိ မူလဗျူဟောစေတိ၊ သတ္တင်္ဂ ဗျူဟာ ဥစ္စရေ။ ပါသာဒိက၊ ဗျူဟောစေဝ၊ မုဒိဂံ၊ သမ ဒဏ္ဍာ၊ စင်္ကောဋက၊ ဗျူဟောစေတိ၊ ဂတိ သေနာ စတုဗ္ဗိဓာ။ စန္ဒကာ ဗျူဟောစေဝ၊ ပဘင်္ကရ ဗျူဟောကထာ၊ ဒွိဓာ သေနု့ပသင်္ကမာ၊ ဝိညေယျာ ဗျူဟဝိညုနာ။}}</p> <p>(''ဤဂါထာဝယ် ပထမပါဒ၌ အက္ခရာ ခုနစ်လုံးသာ ရှိ၏။ “အဋ္ဌက္ခရပါဒ” သာမဟုတ်၊ “သတ္တက္ခရ ပါဒ”များလည်း ရှိသင့်ရကား မပြင်သာချေ။ ပါဠိတော်တို့၌လည်း သတ္တက္ခရပါဒ ဂါထာ အများအပြားပင် တွေ့ရှိရသည်။'') {{Left margin|3.6em| ဒ္ဓိဇာဓိပေါ့ ဝါနိဝဂေါ၊ ဥသဘော ဓနုကောပိစ၊ မကရော ဘုဇဂေါစေတီ၊ ဆဓာ သေနာ ယုဒ္ဓါ ဗျူဟာ။ နဒိစရံ ဝိစ္ဆိကဉ္စ၊ သကဋ’ မဓုဝတ္တနံ၊ ဓင်္ကပါဒံ ဥဒ္ဓနဉ္စ၊ ဆဓာ သေနာ ပဋိဂ္ဂဟာ။ ဒွိဇာဓိပေန သကဋ ဥသဘေနစ ဥဒ္ဓနံ နဒိစရံ ဝိစ္ဆိကဉ္စ၊ ဝါရှိဝေဂေန ဘိန္ဒတိ။ ဝင်္ကပါဒံ မကရေန၊ ဘုဇဂေန မဓုကရံ၊ ဓနုပက္ခေန ဝိညေယျံ၊ ဆဗ္ဗိဓံ သေနဘေဒနံ။}}</p> <p>“မြင့်မို လက်ယာ၊ တောင်မျက်နှာထက်၊ နေဝါ ဆီမီး၊ ဖုန်းတန်းကြီး၍၊ သမီးကညာ၊ ရောက်စိမ့်ငှါဟု၊ အာဏာ မခြောင်း၊ မခြိမ်း မောင်းလျက်၊ ထီးဆောင်း နန်းပိုင်၊ ကိုယ်စီဆိုင်သား၊ တနိုင်ငံခြား၊ ထိုမင်း အားကို၊ နတ်များ နှိုးဆော်၊ ပင့်ချီခေါ်မှ၊ ထံတော် စက်အောက်၊ ဆက်လှာ ရောက်၍၊ အားမြှောက် ချီပင့်၊ ကြုံစတင့်သည်၊ လင်းပွင့် တန်ခိုး၊ ပြည့် ထိပ်မိုး၊ ၊မှတ်ရိုး နည်းနာ၊ စစ်ရေးမှာမူ၊ အင်္ဂါတရပ်၊ စစ်ကပ်ထုံးမှ၊ စစ်ချီ ထုံးမျိုး၊ စစ်ထိုး ထုံးစံ၊ စစ်ခံ တချက်၊ စစ်ဖျက် တတန်၊ စစ်ပြန် တခြား၊ ခုနစ်ပါးဟု၊ ကြောင်းလျားဥဿုံ၊ အကျဉ်းစုံသည်၊ ၊မှတ်ပုံ,မှတ်ဖွယ် စကားတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၇။    ။ “ထိုသို့ စီရင်၊ စစ်ရေးတွင်၌၊ စစ်အင်္ဂါကား၊ ခုနှစ်ပါးမူ၊ ရှေ့ဖျား စူးစူး၊ ရှေ့ဦး ခန့်ရည်၊ ရှေ့က တည်၍၊ ချီသည် တပ်ကား၊ စစ်ဖျား,စစ်လျင်၊ ရင်တွင် ဆွယ်လျက်၊ နောက်နှစ်ဖက်တွင်၊ နှစ်လက် သွယ်ဖုံး၊ စစ်ပခုံးတည့်။ ထိုသုံးစုပြင်၊ မင်းရှေ့တွင်မူ၊ စစ်အင် မူလ *၊ စစ်ရင်ဝတည့်။ တပ်မ အရံ၊ နှစ်ဖက်ခံမူ၊ စစ်နံ တလျှောက်၊ ထိုတပ်နောက်မှု၊ စစ်ကျောက်ကုန်းဟု၊ အမည်ပြုရှင့်၊ တစု နောက်ရံ၊ နောက်ခံ,နောက်ထား၊ ဤသို့ ပြား၏။ နှစ်ပါး ပုံခင်း၊ စစ်ကပ်ခြင်းမှု၊ ထိန်ဝင်း လျှံပတ်၊ လပြသာဒ်ဝယ်၊ နက္ခတ် တာရာ၊ ရံဝန်းကာသို့၊ ဗိုလ်ပါ စစ်သည်။ ပတ်လည် ခင်းကျင်း၊ မင်းအလယ်က၊ တပ်ချီကြမူ၊ လ,နှယ်ထွန်းသစ်၊ တူသော စစ်နှင့်၊ တက်တစ် ပြိုးပြောင်၊ ခြည်တထောင်သည်၊ တောက်လောင် သည်နှင့်၊ နှိုင်းချင့် တရည်၊ မင်းရှေ့တည်၍၊ ချီသည် စစ်ကား၊ နေမင်း လားဟု၊ နှစ်ပါး အင်္ဂါ၊ စစ်ရေးရာသည်၊    ၊ စဉ်လာ,အထင် အရှားတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၈။    ။ “လေးပါး ခင်းကျင်း၊ စစ်ချီခြင်းကား၊ ဆင်,မြင်း,ရထား၊ အသွားအမှတ်၊ ပြာသာဒ် တူရိုး၊ မုရိုးစည် နှယ်၊ တသွယ်, တကြောင်း၊ ပန်းတောင်း သဏ္ဌာန်၊ ရှားလှင်ကန်နှင့်၊ တုဟန် မယွင်း၊ စစ်ချီခြင်းတည့်။ မင်း အလယ်နေ၊ ဗိုလ်ခြေမကွဲ၊ လက်ဝဲ နံကာ၊ လက်ယာ နံတောင်း၊ စစ်အား ပေါင်း၍၊ တကြောင်းတည်း ကွန့်၊ များအဝှန်တည့်၊ တောင်ညွန့် ဂဠုန်၊ စွမ်းအားဟုန်ဖြင့်၊ ပျံခုန် ကြားကြား၊ သွားမည် အယောင်၊ ဂဠုန်တောင်တည့်။ ရှေ့ဆောင် နွားလား၊ သွားရာ စိုက်စိုက်၊ အစဉ်လိုက်သို့၊ တိုက်သည့်စစ်ကား၊ နွားပမာဏ၊ ဥသဘတည့်။ ထိုမှတဆန်း၊ မကန်း ကွက်လား၊ ရှေ့ဖျားတကွဲ၊ လက်ဝဲတဖြာ၊ လက်ယာတစု၊ ဤသို့ ပြုသည်၊ ဗိုလ်ထု ရှက်သန်း၊ စစ်မကန်းတည့်။ ရှေ့တန်း နောက်ဝိုက်၊ တပ်စု လိုက်၍၊ တိုက်သည် တဆစ်၊ လေးပြင်းစစ်တည့်။ တိရစ္ဆာန် မြွေ၊ ပတ်မခွေပဲ၊ ဖြန့်ဖြေ ကျောကျော၊ စွယ်ငေါငေါဖြင့်၊ သွားသော ပုံယူ၊ ထို့အတူလျင်၊ မင်းမူ ရှေ့တည်၊ တိုက်သည် စစ်ကား၊ စစ်မြွေတွားတည့်။ စစ်ဖျား, စစ်လယ်၊ တပ်စဉ်သွယ်မှ၊ နောက်ဝယ် စိစိ၊ စစ်အား ဖိ၍၊ မငြိ မသွေး၊ ရေယဉ်ပြေးသို့၊ အရေး ထောက်ဆ၊ တပ်မ မကွဲ၊ နောက်က ကဲလျက်၊ တိုက်ပွဲ စစ်ဆင်၊ ရေယဉ်သွင်သည်။   ။ စစ်အင်,စစ်မှု ခြောက်ပါးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၉။    ။ “တနည်း စစ်ထိုး၊ ထုံးရိုး စိုက်စိုက်၊ ဆင်သိမ်းပိုက်အံ့။ တိမ်တိုက် မြွေတွား၊ ကျားသွား ပမာ၊ ဟင်္သာ ပျံဝဲ၊ ပိုက်စိပ် ဆွဲက၊ ပျားစွဲ တောင်ထွတ်၊ ပုံခတ် ဆိုလေ့၊ ခြင်္သေ့ သွားနင်း၊ ဖါးခုန်ဆင်း နှင့်၊ မယွင်း နှိုင်းချက်၊ ခြပုန်း တက်သည်၊ စစ်မက် ချီသွား၊ ဆယ်ပါး တွက်ဆ၊ တနည်း ပြ၏။ သကဋဗျူဟာ၊ ဆိုသည်မှာကား၊ တပ်တာ ပုံ ယူ၊ လှည်းဦး တူသို့၊ စစ်သူကြီးတို့၊ လေးသီး,လေးရပ်၊ စက်လေးချပ်သို့" ၊ လေးထပ်,လေးဝ၊ ဤသို့ချမူ ' ၊ ရထဗျူဟာ၊ ပဒုမ္မာဟု၊ ရွှေကြာပွင့်မု”၊ တူသော ပုံကား၊ ပဒုမ္မဗျူဟာ၊ ဗိုလ်ပါ အပြည့်၊ စက်သွားလှည့်သို့၊ ဆင်သည့် မူလ၊ အဝန်းချမှု၊ စက္ကဗျူဟာ၊ စစ်ထိုးရာသည်၊    ၊ အင်္ဂါဤသို့ ကြောင်းလျားတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၀။    ။ “သူရဲကောင်းတို့၊ လက်စောင်းနှစ်ဖက်၊ ထက်၍အားလှိုင်း၊ အလယ် ချိုင်းနှင့်၊ သည်းတိုင်း ပုံချ၊ ကင်းလက်မတည့်။ ထိုမှ တဆန်း၊ ရင်ဖေါင်တန်းသို့၊ ရှက်သန်း စည်းကြပ်၊ အညီ ကွပ်လျက်၊ တတပ်တက် ကား၊ တတပ် စား၍၊ မသွား,မဆုတ်၊ မယုတ်,မတက်၊ မထွက်ရအောင်၊ အုပ်စည်းနှောင်မူ၊ ရင်ဖေါင်တန်းနှယ်၊ စစ်တသွယ်တည့်။ အလယ်၌မူ၊ ညံ့သော သူကို၊ ရွေးယူလေရှောင်း၊ ထားစုပေါင်းမှ၊ ကောင်းသည် သူရဲ၊ လက်ဝဲ, လက်ယာ၊ ရှေ့နောက် ကာ၍၊ ဗိုလ်ပါ ခြံရံ၊ အသက်နှံလျက်၊ ခံသည် စစ်ကား၊ ပျား၏ လပို့၊ ထိုကဲ့သို့တည့်။    သုံးဖို့သုံးစု၊ ဗိုလ်ထု ထားမြောက်၊ စစ်ခုံလောက်တည့်။    နောက်က အမြဲ၊ တပ်မကဲလျက်၊ လက်ဝဲ လက်ယာ၊ မြန်,မာ သန်,ကြမ်း၊ ထိတ်ထိတ် မွမ်းမျှ၊ ထောက်လှမ်း တတည်၊ ရှေ့စစ်သည်လည်း၊ စွမ်းရည်ပကား၊ ရှေ့ကထားမှ၊ အဖျား ချွန်းလျက်၊ အစွန်းထွက်၍၊ ရဲမက် ခင်းကျင်း၊ လှည်းဦးကင်းတည့်။    သွား,နင်း မြေမှာ၊ ကျီးခြေရာနှင့်၊ ပမာ ပုံထား၊ စစ်တပါးတည့်။ ပိုင်းခြား စီမံ၊ စစ်ထုံးစံသည်၊ စစ်ခံ ခြောက်စု၊ သီးခြားပြုရှင့်။ လှည်းဦးကင်းယောင်၊ စစ်ဆင်ဆောင်က၊ ဂဠုန်တောင်တပ်၊ တိုက်ဖျက် ညှပ်မူ၊ မရပ် ရှေ့,နောက်၊ ပျက်စီးရောက်လိမ့်။ ခုံလောက်ပုံသွား၊ သူ့စစ်ထားက၊ နွားလား ရှေ့ဆောင်၊ တပ် နှင့် လှောင်လော့။  ရင်ဖေါင်တန်းတက်၊ ကင်းလက်မတူ၊ ဗိုလ်လူ တပ်စဉ်၊ သူက ယှဉ်မှု၊ ရေယဉ်စီးဆင်း၊ လေးပြင်း,မြွေတွား၊ ဤသုံးပါး ဖြင့်၊ ခန့်ထား တိုက်လေ၊ ကျီးခြေ နှုန်းနှုန်း၊ သူက ပန်းမူ၊ မကန်းကွက်သို့၊ တပ် ဆီးဆို့လော့။ ပျားလဖို့နှယ်၊ ရွယ်၍ စားစား၊ သူက လွှားမူ၊ မြွေတား, လေးပြင်း၊ နှစ်နည်း ခင်းလော့။  ကြောင်းခြင်း ရုံးစည်း၊ စစ်ဖျက်နည်းဟု၊ ဤလည်းသေခွေ၊ မှတ်ရာဖွေသည်၊ ၊ တထွေ,စစ်မှု  ထူးပြားတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၁။    ။ “စစ်ပြန် လက္ခဏာ၊ တကြောင်းမှာကား၊ ဗိုလ်ပါ ရဲမက်၊ စစ် မပျက်အောင်၊ အချက် မှတ်ပေး၊ မပြန်သေးသို့၊ အရေး ဖွယ်ရာ၊ တပ် တောင်တာကို၊ ကောင်းစွာ ပြေပြစ်၊ အသစ် လုပ်ပြင်၊ စီရင်ပြီးမှ၊ ညဉ့်,ည အခါ၊ မသိသာအောင်၊ စစ်ခွါတပါး၊ လမ်းသွား,လမ်းကူး၊ တွင်း,ကျင်း တူး၍၊ ငြောင့်ဆူး ခလုတ်၊ သစ်ငုတ် များစွာ၊ ဆီးခဲ့ကာမူ၊ စစ်ခွါ တနည်း၊ ဆင်လည်း တသင်း၊ မြင်းလည်း တကြောင်း၊ သူရဲကောင်းတို့၊ ပုန်းအောင် ပြီးစေ၊ ဗိုလ်ခြေ ဖြောင့်စွာ ” ၊ ပြန်ခဲ့လာသည်၊ စစ်ခွါလည်းကောင်း၊ သူရဲ ပေါင်းတို့၊ တိမ်းစောင်းမသာ၊ အာဏာ ဖီဆန်၊ ခရီးလွန်မှ၊ မပြန်ဝံ့သည်၊ ရည်၍ တပ်မ၊ နောက်က မင်းနေ၊ ဗိုလ်ခြေ,ဆင်,မြင်း၊ မပြင်း မစွမ်း၊ ဝန်ထမ်းတို့အား၊ ရှေ့ကထား၍၊ မပြား သိမ်းအုပ်၊ စည်းချုပ် သေချာ၊ ထွက်ခဲ့လာသား၊ စစ်ခွါ တတန်၊ လေးရပ်မှန်သည်၊ ၊ စစ်ပြန်,မှတ်ဖွယ် တခြားတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၂။    ။ “ဤသို့ ထင်ရှား၊ နည်းနာများတွင်၊ နွားလား မည်ရ၊ ဥသဘသို့၊ ပုံချနှိုင်းလျော်၊ ကိုယ်တော်ရှေ့အုပ်၊ ကျွန်ုပ်ရှေ့တည်၊ စစ်သည် စည်းဝေး၊ သူရဲ ရွေးမှ၊ မလေး,မထီ၊ ညီညီ,ညွတ်ညွတ်၊ ရွတ်ရွတ်,ချွံချွံ၊ ထိုးပစ် နွှံလျက်၊ အရွံ့ ပါအောင်၊ မရှောင် မတင်း၊ ဖိစီးနင်းမှ၊ သူ့ မင်းကို ရွယ်၊ ညာ,ပယ် ဝန်းရှက်၊ တိုက်လှန်ဖျက်က၊ စစ်မျက်နှာ ညှိုး၊ တပ်မ, ကျိုးမူ၊ တပ်မျိုး မခံ၊ တပ်ရံ,တပ်သိမ်၊ မငြိမ်,မသက်၊ တပ်လုံး ပျက်၍၊ မခက်,မခဲ၊ အောင်မြင်စဲလိမ့်၊ စစ်ပွဲ,စစ်ရေး၊ စစ်ဆွေးနွေးသော်၊ ၊ ကြံတွေး, ကြံဆ ထင်သတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၃။ ။ “သို့ပင်ဖြစ်လည်း၊ သူစစ်သည် နီး၊ ထုံးစံမှီး၍၊ ခရီးလမ်းစဉ်း၊ ခဲယဉ်းခက်,လွယ်၊ ကျဉ်း,ကျယ်,တို,ရှည်၊ အတည်တည်ကို၊ သိသည် ကာလ၊ ကြပ်မ တီထွင်၊ စီရင်ရမည်၊ ဖြစ်တော့သည်တည့်။ သူ့ပြည်, သူ့ရွာ၊ ခွါခဲ့ ရက်ရက်၊ အားအန် တက်လျက်၊ သူ့ရဲမက်များ၊ သူ့တပ်သားတို့၊ တိုင်းကား ပြည်စွန်၊ ခရီးလွန်မှ၊ အားခွန့် လျော့မည်၊ ရည်၍ အကြံ၊ အစစ် ခံက၊ နိုင်ငံတော်သား၊ လန့်ကြားမနေ၊ ပြည်ထဲဝေအံ့။ တတွေကြောင်းခြင်း၊ မည်သည့်မင်း၏၊ ပိုင်တွင်း ခြားနား၊ ရောက်လှာငြားက၊ စွမ်းအား ကြပ်ကြပ်၊ ဘယ်မင်းတပ်နှင့်၊ ဘယ်ရပ်,ဘယ်မြေ၊ အောင်ဘူးလေဟု၊ နန်းနေ စဉ်ဆက်၊ ဆင်းသက် မဆုံး၊ ပြောထုံး,ပြောလေ့၊ ပြော၍ ဆက်ညွှန်း၊ ကမ္ဘာခန်းလည်း၊ ဥဒါန်း မကျေ၊ သတင်းဝေစိမ့်။ ရှာဖွေဆွေးနွေး၊ ကြံဆ, တွေးသော်၊    ၊ အရေး,ဤသို့ မြင်သတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၄။    ။ “ဤသို့ စေရေ၊ ဖြစ်သောထွေကြောင့်၊ မြေ,ရေ အတွင်း၊ သူက မင်းကို၊ မချင်း,မဝင်၊ ပါစေချင်တည့်။ သင်၏ နိုင်ငံ၊ ပိုင်းရံ ခြားသီး၊ တပ်နှင့် ဆီးလော့။ ခရီးချရပ် ၊ ၊ နှစ်တပ် ဖက်ပြိုင်၊ နှစ်နိုင်ငံနား၊ နှစ်ပါး ရဲစွမ်း၊ အရည်စမ်းအံ့။  မှာတမ်း,စာခွေ၊”၊ တမန်စေ၍၊ ပုံသေကြောင်းရာ”၊ ပြီးသောခါမှ၊ မြို့ရွာ,ကျေးလက်၊ စုရုံးထွက်၍၊ ရဲမက် ပေါင်းမြောက်၊ တကျိပ်ယောက်မူ၊ တယောက်တည်း အပ်၊ အကြပ် တသီး၊ တင်တုံပြီးမှ၊ အကြီး ရွေးယူ၊ တကျိပ် လူတွင်၊ အုပ်သူ အမတ်၊ တယောက် မှတ်၍၊ အမတ်ဆယ်ဦး၊ တတပ်မှူးတည့်။ တပ်မှူး ဆယ်ကို၊ ဗိုလ် တဗိုလ်တည့်။ ဆယ်ဗိုလ်တွင် ချုပ်၊ နတ်ရှင်အုပ်မှ၊ မလှုပ်,မရှား၊ သို့ခန့်ထား၍၊ ၊ ချီသွား, လုပ်ကြံ ချင်သတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၅။    ။ “ထိုကြောင့် မင်းကောင်း၊ နားတော်ညောင်းလော့။ အကြောင်း,အရေး၊ အတွေး,အခေါ်၊ အမြော်,အမြင်၊ ဆင်ခြင်,လိမ္မာ၊ ပညာ,အတတ်၊ အမတ် နှင့် မင်း၊ ညီညွတ်ခြင်းကို၊ ရန်တင်း ဘယ်က၊ ရန်စ မငြိမ်၊ တိုက်လှည်း နှိမ်အံ့၊ ၊ စိုးရိမ်,နှောင့်တော် မမူနှင့်။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၆။    ။ “ ပကတူးလျှင်၊ လက်ဦး ယခု၊ စစ်ရေးပြု၍၊ ရဲစု,ရဲခွင့်၊ ရဲသင့်.ရဲချိန်၊ ရဲရှိန်.ပြင်းထန်၊ ရဲသန်.ရဲတုန်း၊ ရဲဘက်ဟုန်းလည်း၊ ပြိုင်နှုန်း မတန်း၊ ပေါက်ကျော် မြန်သို့၊ ရဲမာန် ရဲသစ်၊ ထွက်စဖြစ်၍၊ ပေါင်းစစ်သည် ပုံ၊ ''ရဲခုံ တည်ပ၊ ရဲစ ရှိခိုက်၊ လုပ်ကြံလိုက်က၊ မြိုက်မြိုက်ကျေမွ၊ ချက်ခြင်း ရလိမ့်၊ နေ့,လ ကြာဝေး၊ တာရှည်သွေး၍၊ ၊ အရေး,စောင့်တော် မမူနှင့်''။   ။</p> {{Cquote|<poem>{{gap}}'''''ရဲစ ရှိခိုက်၊ လုပ်ကြံလိုက်က၊''''' {{gap}}'''''မြိုက်မြိုက်ကျေမွ၊ ချက်ခြင်း ရလိမ့်၊''''' {{gap}}'''''နေ့,လ ကြာဝေး၊ တာရှည်သွေး၍၊''''' {{gap}}'''''အရေး,စောင့်တော် မမူနှင့်။ ။'''''</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} <p>၃၇။    ။ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှ ကျော်ချီး၊ မတ်ခေါင်ကြီးက၊ ထုံးမှီး စကား၊ လျှောက်သည်များကို၊ ရွှေနား ညွှတ်ယူ၊ ကြည်ဖြူ မြတ်လေး၊ အခွင့်ပေး၍၊ “အရေးနှင့် စပ်၊ သင့်ကို အပ်၏။ ကြပ်ကြပ်,စိစိ၊ စီရင်ဘိ”ဟု၊ ဓိပတိ မင်းကျော်၊ နှင်းလသော်လျှင်၊ ထင်ပေါ် တေဇ၊ ကလိင်္ဂသို့၊ ချမ်းမြ, သာကြည်၊ စေလိုက်သည်ကား၊ “နှစ်ပြည်အကြား၊ မြို့ရွာများက၊ ရထား ဆင်.မြင်း၊ ကျွန်,သင်း ဗိုလ်ခြေ၊ အုပ်တွေ အသင့်၊ နေပါနှင့်တော့။ ရက်မြင့် မကွာ၊ ရှည်ကြာ မငံ့၊ ချီလာအံ့”ဟု၊ ချိုပျံ့ နာသာ၊ အရာရာကို၊  ၊ မှာစာ, တန်တား စေသတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၈။    ။တိုင်း ကလိင်္ဂ၊ ပိုင်,အုပ်စိုး၊ ထွတ်နန်းရိုးကား၊ စစ်ထိုး ချင်စွာ၊ ဝါသနာကြောင့်၊ မှာစာ တန်တား၊ ရောက်သည်များကို၊ ကြား,က ထုံးစုံး၊ လက်ရုံး တန်းဆိုင်၊ “ စစ်ပြိုင်ဘက် မျှော်၊ နေပါသော်လည်း၊ ပြိုင် ဘော် ထွက်ခဲ၊ ကြာမြင့်မြဲ၏။ စစ်ပွဲ မရှည်၊ တွေ့တော့မည် ”ဟု၊ သံရည် ကြွားကြွား၊ ပြော,ကြုံးဝါး၍၊ ပိုင်းခြား မြေစပ်၊ သူ့တိုင်းရပ်သို့၊ ရွှေတပ်ချီသွား၊ ရဲမက်များကို၊ ဆီးတား သိမ်းခေါ်၊ ဆိုင်ရာ ဆော်၍၊  ၊ တပ်တော်, သိမ်းရုံး လေသတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၉။    ။ “နှစ်ပြည် အကြား၊ နိုင်ငံများတွင်၊ နှစ်ပါးမင်း ကို၊ နှစ်ဗိုလ် ဆိုင်ရပ်၊ နှစ်တပ် ပေါင်းဆိုင်၊ နှစ်ဦး ပြိုင်အံ့။ သူ့ နိုင်ငံတွင်း၊ မချင်းနင်းနှင့်။ ဆင်, မြင်း ရထား၊ ရဲမက်များကို၊ ပိုက်ဖြား ဖြည့်တင်း၊ ဆုံးမခြင်းဖြင့်၊ မယွင်းမခ၊ စီရင်ကြ”ဟု၊ ပြသသေချာ၊ အကြပ် မှာလျက်၊ အောင်ခါနီးပြီ၊ သောသော ညီ၍ ’ ၊ ၊ မချီ,ဆိုင်းငံ့ နေသတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၀။    ။ အဿကရာဇာ၊ စောမဟာလည်း၊ ရတနာ သုံးပါး၊ ရိုညွတ်တွားလျက်၊ ဆ,ပါး လေးမြတ်၊ ပြည်စောင့်နတ်အား၊ စွဲမှတ်-သီးသီး၊ ပူဇော်ပြီးမှ၊ ကောင်းချီး ကျော်ညီ'၊ တပ်တော်ချီအံ့။ အစီ,အရင်၊ မြင်း,ဆင် အများ၊ ရထား တတည်၊ ခြေသည် ရဲမက်၊ လက်နက် ဓား,လှံ၊ ဝန်းရံ လှည့်ပတ်၊ သေနတ် အမြောက်၊ ရွှေ့နောက် နေမြဲ၊ လက်ဝဲနေရာ၊ လက်ယာ နေတုံး၊ ရုံးရုံး စည်းစည်း၊ ထားကမ္ဗည်းဖြင့်၊ အုန်းလည်း ညွန့်ပေါ်၊ ကံ့ကော်ညွန့်ဖြာ၊ နေဇာညွန့်ထွား၊ ခရားညွန့်ဝေ၊ သပြေသီး,ဒန်း၊ ညွှန့်လန်းလန်းတည့်။ ပန်း ခုနစ်မြိတ်၊ ပရိတ်တော်ရေ၊ ငှဝေ ပန်ဆင်၊ နိမိတ်ငင်လျက်၊ ရက်,မင်္ဂလာ၊ အောင်ခါထုံးစံ၊ အောင်သံ ကြွေးကြော်၊ပေါင်းညှိဆော်သည်၊ ၊ တပ်တော်, ချီအံ့ ခင်းသည်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၁။    ။ ဧရာဝဏ်ဟု၊ စွယ်ချွန် မြမြ၊ ဆင်နာဂထက်၊ မာဃ ရွှေ မှောက်၊ မြင့်မိုညှောက်မှ၊ ကောက်သည့်မီးတူ၊ ဖုန်းညွန့်လူလျက် ” ၊ ရန်အသူရာ၊ တိုက်ဖက်ရှာသို့၊ ရတနာမာတင်၊ မုန်ကျော်ဆင်ထက်၊ သက်တင်ယိုးနီး ၊ ကိုယ်တော် စီး၍၊ ကြီးကြီး,ငယ်ငယ်၊ ရွယ်ရွယ်,လတ်လတ်၊ မှူးနှင့် မတ်တို့၊ လျောက်ပတ် သင့်စွာ၊ ဗိုလ်ပါ ရဲမက်၊ ဝန်းရှက် အပြည့်၊ ခြံရံ လှည့်လျက်၊ မင်း၏ ကြက်သရေ၊ တိုးတက်ထွေသည်၊   ၊ တက်နေ, ရောင်သို့ လင်းသည်တည်း။     ။ ၄၂။    ။ ဂဏန်း ထူးခြား၊ ဟူးရားသည်လည်း၊ စနည်း အခေါင်၊ တပေါင် သိုက်ညီ၊ တပ်တော်ချီက၊ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှကျော်ခေါင်၊ မတ်များ နောင်လျှင်၊ ဆောင်ယောင် တင့်တယ်၊ နောက်တော် ဆယ်လျက်၊ မိုးလယ် ရှက်ကူး၊ လထွန်းမြူးသော်၊ သောက်ရှူးကြယ်ရောင်၊ ကြယ်များ ဘောင်တွင်၊ အခေါင်စံထိ၊ နှိုင်းတရှိလျှင်၊ မတ်ကြီးဖွယ်ရာ၊ လက္ခဏာဖြင့်၊ အင်္ဂါ ဆန်းကြယ်၊ ဗိုလ်များလယ်နှိုက်၊ တင့်တယ် စမှတ်၊ ထူးလျောက် ပတ်၍၊ အမတ် နှင့် မင်း၊ တော်လေခြင်းဟု၊ ပြောတင်း, ပြောပ၊ ပြောကြ ကိုယ်စီ၊ လက်အုပ် ချီလျက်၊ အောင်ပြီ သေခွေ၊ ကြားလွယ်စေဟု၊ ညောင်ရေ သွန်းလောင်း၊ ဆုတောင်း ဆုယူ၊ ရွှေပြည်သူတို့၊ တူရူ ဦးခိုက်၊ မြောက်ကြလိုက်၏။ ထောင်,စိုက် အောင်လံ၊ မိုးဖျားလျှံမျှ၊ အောင်သံ ကြော်ကြွေး၊ အောင်စည်ပေး၍၊ အောင်ရေး သေခွေ၊ နိမိတ်ဝေသည်၊ ၊ အောင်မြေ အောင်တပ် နင်းသည်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၂။    ။ ဂဏန်း ထူးခြား၊ ဟူးရားသည်လည်း၊ စနည်း အခေါင်၊ တပေါင် သိုက်ညီ၊ တပ်တော်ချီက၊ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှကျော်ခေါင်၊ မတ်များ နောင်လျှင်၊ ဆောင်ယောင် တင့်တယ်၊ နောက်တော် ဆယ်လျက်၊ မိုးလယ် ရှက်ကူး၊ လထွန်းမြူးသော်၊ သောက်ရှူးကြယ်ရောင်၊ ကြယ်များ ဘောင်တွင်၊ အခေါင်စံထိ၊ နှိုင်းတရှိလျှင်၊ မတ်ကြီးဖွယ်ရာ၊ လက္ခဏာဖြင့်၊ အင်္ဂါ ဆန်းကြယ်၊ ဗိုလ်များလယ်နှိုက်၊ တင့်တယ် စမှတ်၊ ထူးလျောက် ပတ်၍၊ အမတ် နှင့် မင်း၊ တော်လေခြင်းဟု၊ ပြောတင်း, ပြောပ၊ ပြောကြ ကိုယ်စီ၊ လက်အုပ် ချီလျက်၊ အောင်ပြီ သေခွေ၊ ကြားလွယ်စေဟု၊ ညောင်ရေ သွန်းလောင်း၊ ဆုတောင်း ဆုယူ၊ ရွှေပြည်သူတို့၊ တူရူ ဦးခိုက်၊ မြောက်ကြလိုက်၏။ ထောင်,စိုက် အောင်လံ၊ မိုးဖျားလျှံမျှ၊ အောင်သံ ကြော်ကြွေး၊ အောင်စည်ပေး၍၊ အောင်ရေး သေခွေ၊ နိမိတ်ဝေသည်၊ ၊ အောင်မြေ အောင်တပ် နင်းသည်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၃။ ။ တပ်တော်ချီမြောက်”၊ အောင်တပ်ရောက်က၊ ဝှန်ချောက်ကျော်ချီး၊ အမတ်ကြီးလျှင်၊ ထုံးတီး,နည်းနာ၊ အဖြာဖြာဖြင့်၊ ဗိုလ်ပါ အများ၊ ကြီးထုအားကို ၊ ခန့်ထား,ဆုံးမ ဆိုလတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၄။ ။ “အတပ်တပ်တွင်၊ ကြီးကြပ် အမြဲ၊ စစ်ကဲ,နာခံ၊ ကောင်းကြံ အထူး၊ တပ်မှူး,တပ်ချုပ်၊ တပ်အုပ်,တပ်ခေါင်း၊ တပ်ပေါင်း ရှာရွေး၊ စာရေး,စာချီ၊ ကိုယ်စီ,ကိုယ်င၊ စံပ ခင်းကျင်း၊ စာရင်းတော်ယူ၊ ခန့်တော်မူ၍၊ မြှေးမှု မပြွမ်း၊ စိတ်သာဝမ်းဖြင့်၊ မှုထမ်းကြမည်၊ အားသံရှည်သည်၊ စစ်သည်တော်ပေါင်း၊ သူရဲကောင်းတို့၊ “ ၊ အကြောင်း ဆွေးနွေး၊ နာဘိသေးလော့။ မြို့ကျေးရွာသီး၊ ခရီး တခင်၊ ဥစ္စာရှင်က ၊ ကြည်လင်မြတ်လေး၊ မပေး မစွန့်၊ သစ်ညွန့် တခက်၊ ဟင်းရွက် တနွယ်၊ သက်ကယ်တပျစ်၊ ဝါးတဆစ်မျှ၊ သူ့ပစ္စည်းအား၊ မပြစ်မှားနှင့်။ လမ်းသွား,လမ်းကူး၊ တပ်တော်ဦးသို့၊ ဟင်းခူး, ထင်းခွေ၊မိုး, ရေ ခပ်, ငင်၊ မြင်း, ဆင် ထိန်း,ကျောင်း၊ မပြောင်း မထွက်၊ အသက် အသံ၊ ဆိတ်ညံကြစေ၊ သေခွေ ပတ်ချုပ်၊ ဆိုင်ရာ အုပ်လျက်၊ မလှုပ် မယိုင်၊ စိတ်ကြံ့ခိုင်၍၊ ၊ နိုင်နိုင်, ဆုံးမ ကပ်လေတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၅။ ။ “ယနေ့မှစ၊ တပ်ချသော့ခါ၊ တပ်တောင်တာကို၊ သေချာကိစ္စ၊ လုပ်ပြီးမှလျှင်၊ ကြိုး,က တန်ဆာ၊ မြင်းမှ ကွာစေ” ၊ ရေးရာပြွမ်းပြွမ်း၊ စိတ်သာဝမ်းဖြင့်၊ ထုံးတမ်း နှိုင်းရှည့်၊ ရိပ်ခြည်ကြည့်လျက်၊ အလှည့်သင့်ငြား၊ ကင်းစောင့်ထားမူ၊ ကင်းသား ကင်းစေ၊ ကင်းနေ မမြဲ၊ အစွဲမငြိမ်၊ သုံးကြိမ် ပြောင်းလဲ့၊ သုံးကွဲ နေရာ၊ သုံးခါလဲ၍၊ သုံးလည် ရွှေမှ၊ စေ့စေ့ငုငု၊ သုံးထွေပြုလျက်၊ သုံးစု ထားသော်၊ အရေးတော်အောင် ၊ ၊ စုတ်ခေါ်သံကြား၊ မပါး မထူ၊ ကင်းသားလူနှင့်၊ တစုမူ ဆူး၊ ကင်းဦးကား မီး၊ ရွှေက ဆီးလော့။ ရန်နီး ရန်ဝေး၊ အရေး ကြောင်းလမ်း၊ စူးစမ်း သိပြီး၊ သူ့ ရန် နီးက၊ ကင်းဆီး တိုစေ၊ ရန်ဝေးလေမူ၊ ကင်းနေကင်းသား၊ ကင်းရှည်ထားလော့။ စကား နှုတ်ပေါက်၊ ရှိတိုင်းဖေါက်၍ ၊ တယောက်နှုန်း၊ အစွန်း အနား၊ ကွဲပြား ထွေထွေ၊ မများစေနှင့် ၊ ။ မင်းဧကရာဇ်၊ အရေးဖြစ်၍၊ စစ်အုပ် စစ်ကြပ်၊ ခန့်အပ်သည့်တိုင်း၊ မဆိုင်း တည်တံ့၊ ကြံ့ကြံ့ ခိုင်ခိုင်၊ အုပ်နက်ဆိုင်ကို၊ ၊ ပိုင်ပိုင်,ထုံးပြ ကြပ်စေတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၆။ ။ အမြောက် သေနတ်၊ စွဲမှတ် လှံဓား၊ လေး,မြား ခပင်း၊ ဆင်,မြင်း ကြိုး,လွန်၊ သံချွန်,မယ်န၊ ဓားမ,ပေါက်ဆိန်၊ အချိန် ရေတွက်၊ ရဲမက် လူသူ၊ မေးမြူ စိစစ်၊ မလစ်,မဟင်း၊ ခန့်ထားရင်းက၊ မယွင်း စုံလင်၊ မြင်း,ဆင် ခပဲ၊ ကြိုးလွန်ဆွဲလည်း၊ မြဲမြဲမြံမြံ၊ ဓား လှံ ကိုယ်ပါး၊ မပြတ်ထား၍၊ နိုးကြားကြစေ၊ အနေ,အသွား၊ အထား,အသို၊ အခို,အရပ်၊ တတပ်က ပေါင်း၊ တတပ် ပြောင်းလည်း၊ အကြောင်းစေ ငု၊ လုံ့လပြု၍၊ ညဉ့်မှု,နေ့ရာ၊ မြဲစွာ လုံခြုံ၊ ကြစေဘုံလော့။ တပ်ပုံ,တပ်တာ၊ တပ်ခါ,တပ်သွား၊ တပ်နား,တပ်နေ၊ မှန်စေ အသင့်၊ မှတ်စာနှင့်တည့်။ အခွင့်ရေးပိုင်၊ အဆိုင်ဆိုင်ကို၊ ၊ မြိုင်မြိုင်,ရုံးချ ရပ်နေတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၇။ ။ “ဘိန်း,ဘင်း ကဇော်၊ လှော်ဇာ ခေါင်သက်၊ အရက်တတည်၊ ထန်းရည် စိမ်ဆေး၊ ဆိုရေး များစွာ၊ သုရာမေရယ၊ ယစ်ဝသေစာ၊ ကျင့်ယုတ်မာကို၊ ဆိုင်ရာ ကံမြစ်၊ စစ်စစ် ကြောကြော၊ ပြော,ဟော ပြသ၊ နေ့ည စည်းရုံး၊ ရဲမက်လုံးကို၊ ၊ မသုံး,မစွဲ ကြစေနှင့်။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၈။ ။ တိုက်လည်း ဖြိုးဖြိုး၊ ထိုးလည်း ရုတ်ရုတ်၊ ဆုတ်လည်း ညီညီ၊ ချီလည်း ကြွကြွ၊ ချလည်း ကြပ်ကြပ်၊ ရပ်လည်း မှန်မှန်၊ ပြန်လည်း စိုက်စိုက်၊ စစ်တိုက် ပီပီ၊ စစ်ချီ,စစ်သွား၊ ဖြစ်သော အားကြောင့်၊ ထူးပြား မစိုး၊ မညှိုး မနွမ်း၊ တဝမ်းတည်း ဖွား၊ လူ အလားသို့၊ တပါး မရွယ် ၊ ဥပါယ် မခို၊ မယို မဖိတ်၊ တစိတ်တည်း ကျုံး၊ တချာ ရုံး၍၊ ၊နှလုံး,မကွဲ ကြစေနှင့် ။ ။</p> {{Cquote|<poem>{{gap}}'''''တိုက်လည်း ဖြိုးဖြိုး၊ ထိုးလည်း ရုတ်ရုတ်၊''''' {{gap}}'''''ဆုတ်လည်း ညီညီ၊ ချီလည်း ကြွကြွ၊''''' {{gap}}'''''ချလည်း ကြပ်ကြပ်၊ ရပ်လည်း မှန်မှန်၊''''' {{gap}}'''''ပြန်လည်း စိုက်စိုက်၊ စစ်တိုက် ပီပီ၊''''' {{gap}}'''''စစ်ချီ,စစ်သွား၊ ဖြစ်သော အားကြောင့်၊''''' {{gap}}'''''ထူးပြား မစိုး၊ မညှိုး မနွမ်း၊''''' {{gap}}'''''တဝမ်းတည်း ဖွား၊ လူ အလားသို့၊''''' {{gap}}'''''တပါး မရွယ် ၊ ဥပါယ် မခို၊''''' {{gap}}'''''မယို မဖိတ်၊ တစိတ်တည်း ကျုံး၊''''' {{gap}}'''''တချာ ရုံး၍၊ ၊နှလုံး,မကွဲ ကြစေနှင့် '''''</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Prog vspace}} <p>၄၉။ ။ “ ဗိုလ်မှူး အာဏာ၊ စစ်ကဲမှာလျှင်၊ တည်ရာ ကြွင်းမဲ့၊ ကြောက်တုန် လဲလော့။ စစ်ကဲ အာဏာ၊ တပ်မှူးမှာလျှင်၊ သေချာ စေ့ငု၊ စွဲမှတ်စုလော့။ တပ်မှူးအာဏာ၊ အကြပ်မှာလျှင်၊ ညီညာနှလုံး၊ ယူ၍ ကျုံးသို့၊ ၊အရုံး,မခွဲ ကြစေနှင့် ”။ ။</p> {{Cquote|<poem>{{gap}}'''''ဗိုလ်မှူး အာဏာ၊ စစ်ကဲမှာလျှင်၊''''' '''''တည်ရာ ကြွင်းမဲ့၊ ကြောက်တုန် လဲလော့။''''' '''''စစ်ကဲ အာဏာ၊ တပ်မှူးမှာလျှင်၊''''' '''''သေချာ စေ့ငု၊ စွဲမှတ်စုလော့။''''' '''''တပ်မှူးအာဏာ၊ အကြပ်မှာလျှင်၊''''' '''''ညီညာနှလုံး၊ ယူ၍ ကျုံးသို့၊''''' '''''အရုံး,မခွဲ ကြစေနှင့် '''''</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Prog vspace}} <p>၅၀။ ။ တနည်း တနည်း၊ စာကမ္ဗည်းနှင့်၊ ရုံးစည်းတုံပြီး၊ မတ်ခေါင်ကြီးက၊ ထုံးတီး ဆွေးနွေး ၊ ကိုယ်ရေး,မင်းမှု၊ အနု, အရင့်၊ အခွင့်,အလမ်း၊ မြှော်စူးစမ်း၍၊ ရွက်ထမ်းစိမ့်ငှါ၊ ဆုံးမခါနှိုက်၊ ဗိုလ်ပါ တသင်း၊ ဆိုကြခြင်းကား၊ သတင်း ပညာ၊ ဝှန်ဝါတန်ခိုး၊ မျိုးရိုး စုံညီ၊ နန္ဒီသေန၊ ဂုဏမြင့်မို၊၊ မတ်ဝိဒိုရ်ကို၊ ငါ့ကိုယ်တော်တူ၊ မှတ်ကြယူ၍၊ ဗိုလ်လူ အများ၊ ခန့်ထားသမျှ၊ ထမ်းရွက်ကြ”ဟု၊ မြွက်ဟ ထုတ်ဖေါ်၊ အမိန့်တော်ကို၊ ထိပ်ပေါ်ဦးချ၊ ခံစေရရှင့်။ ကာလ ထောက်ရှု၊ စစ်မှု အလျောက်၊ အရေးရောက်က၊ မထောက် မညှာ၊ မျက်နှာ မရည်၊ တည်ကြည် လျောက်ပတ်၊ စီရင်တတ်”ဟု၊ စွဲမှတ် နေ့ည၊ပြောကြ တီးတုံး၊ တရုံးရုံးသည်၊ ၊ တပ်လုံး, သိမ့်သိမ့် တုန်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၁။ ။ “တို့ မှုထမ်းများ၊ ရဲမက်အားကို၊ လက်ဝါးပြင်ထက်၊ တင်လျက် မြဲမှတ်၊ မှုတ်မတတ်လျင်၊ မြတ်မြတ်,လေးလေး၊ မေးမေး မြန်းမြန်း၊ လန်းလန်း ရွှင်ရွှင်၊ ကြင်ကြင်,နာနာ၊ သဘောလာလျက်၊ ရေးရာ ပဲ့ပြင်၊ သွန်သင် ပြသ၊ ဆုံးမ သေခွေ၊ နည်းပြပေရှင့်။ ဣန္ဒြေတည်တံ့၊ နူးညံ့ မွေ့သိမ်၊ ငြိမ်ဆိမ်လှဘိ၊ မြတ်ပတ္တိနှင့်၊ သတ္တိ စွမ်းဟုန်၊ ကြီးသောဂုဏ်မူ၊ မကုန်အံ့ရာ၊ ဖြစ်ခဲစွာ” ဟု၊ ဝမ်းသာရွှင်ပျ၊ နှစ်သက်ကြသည်၊ ၊ ပြောပ,ချီးမွမ်း ကုန်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၁။ ။ “တို့ မှုထမ်းများ၊ ရဲမက်အားကို၊ လက်ဝါးပြင်ထက်၊ တင်လျက် မြဲမှတ်၊ မှုတ်မတတ်လျင်၊ မြတ်မြတ်,လေးလေး၊ မေးမေး မြန်းမြန်း၊ လန်းလန်း ရွှင်ရွှင်၊ ကြင်ကြင်,နာနာ၊ သဘောလာလျက်၊ ရေးရာ ပဲ့ပြင်၊ သွန်သင် ပြသ၊ ဆုံးမ သေခွေ၊ နည်းပြပေရှင့်။ ဣန္ဒြေတည်တံ့၊ နူးညံ့ မွေ့သိမ်၊ ငြိမ်ဆိမ်လှဘိ၊ မြတ်ပတ္တိနှင့်၊ သတ္တိ စွမ်းဟုန်၊ ကြီးသောဂုဏ်မူ၊ မကုန်အံ့ရာ၊ ဖြစ်ခဲစွာ” ဟု၊ ဝမ်းသာရွှင်ပျ၊ နှစ်သက်ကြသည်၊ ၊ ပြောပ,ချီးမွမ်း ကုန်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၂။ ။ “ဖိုးထိုက် စားထိုက်၊ အလိုက် ကိုယ်စီ၊ အင်္ကျီ ပုဆိုး၊ ထည်မျိုး ရွှေငွေ၊ ထွေထွေ ကျောက်သံ၊ တင်စံ ဆုလပ်၊ ဆင့်,ထပ် ဝေ,ငှ၊ ယူနှင့်ကြတော့။ လုံ့လ တိုးပွား၊ စွန့်စား ဦးလည်၊ ထမ်းရမည်ထည့်။ ထမ်းရည်ရှိက၊ မြို့ပြ,ရွာ,ပြည်၊ မည်ရည် ဆောင်ရွက်၊ တိုးတက်အောင်သာ၊ အရှင့်မှာလျှင်၊ ကောင်းစွာရည်ငံ၊ သနားခံ၍၊ အကြံ ရှာရွေး၊ ငါလျှင်ပေးအံ့။” ချမ်းအေး သာယာ၊ မိန့်လိုက်မှာရှင့်။ ဗိုလ်ပါသောင်းသောင်း၊ ကြီး,ငယ်ပေါင်းတို့၊ အုပ်ခေါင်းအုပ်ကြပ်၊ ဆိုင်ရာတပ်ဝယ်၊ မလပ် နေ့ရက်၊အရှက်ရှက်တိ၊ ရဲမက်ဘာသာ၊ တန်ဆာဝတ်စား၊ ဒိုင်း လွှားကာ က၊ ရွှင်ပျ စည်းဝေး၊ ဆော်ညိသွေးသည်၊ ဟန်ရေး မြူးကြ ခုန်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၃။ သူရဲ သူခက်၊ ရဲမက်တို့အား၊ စကား ထုတ်ဖေါ်၊ ဆိုပြီးသော်လျှင်၊ မြို့တော်စောင့်သား ၊ မှူးမတ်များကို၊ ကြောင်းလျားသီးသီး၊ မတ်ကြီး ပီပီ၊ ရှေးထုံးမှီ၍၊ ၊ နန္နီသေန ဆိုလတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၄။ ။ “ အရှင် မိန့်မြွက်၊ တင်,ရွက် မချာ၊ ကြည်သဒ္ဓါ၍၊ အရာ အထူး၊ မြှင့်ချီးကျူးလျက်၊ ကျေးဇူးသစ္စာ၊ စောင့်သိစွာလျှင်၊ မင်းမှာ မင်းရေး၊ အတွေး အခေါ်၊ အမြော်အမြင်၊ ဆင်ခြင် သတိ၊ သီရိ သရေ၊ စောင့်နေ ထည်ကြား၊ လေးပါး ဂလိ၊ ကဝိလက္ခဏာ၊ ဂုဏ်ပညာဖြင့်၊ လုံစွာ မယွင်း၊ ကြောင်းခြင်း ဤသို့၊ ဂုဏ်ရည်တို့ကြောင့်၊ ရွှေမြို့ ရွှေပြည်၊ စောင့်ရမည်ဟု၊ ယုံကြည် ရွေးယူ၊ ခန့်တော်မူသည် ၊ ၊ လှိုက်ဆူးကျော်သောင်း၊ အမတ်ကောင်းတို့၊ အကြောင်းကုန်စင်၊ နာစေချင်၏၊ ထွက်ဝင် သွားလား၊ မြို့တံခါးနှင့်၊ ခန့်ထား မချို၊ ကင်း ကူးတို့သို့၊ ကူးဖို့ ရောက်လှာ၊ သူများစွာကို၊ မြို.ရွာ,ရပ်.ပြည်၊ လှည့်လည် စကား၊ ရဲမက်များဟု၊ တပ်သား,တပ်ပြန်၊ စင်စစ်မှန်လည်း၊ ယုံတန်,ယုံလောက်၊ ယုံထောက် ပေစွာ'၊ စွဲမပါက၊ မှုရာသေခွေ ၊ ချုပ်ထားစေလော့။ မသွေ မခိုင်း၊ တုံ့မဆိုင်းသည်၊ ၊သည့်တိုင်း,စီရင် ကြလေလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၅။ ။ “ရွှေစက်ချီရာ၊ မှုထမ်းပါသည်၊ များစွာ ဝန်းရှက်၊ ရဲမက်တော်များ၊ သားမယားနှင့်၊ တူစား,တူနေ၊ ဖြစ်ပချေက၊ အိမ်ခြေရွာဝန်၊ တုတ်ခွန်,မှုခင်း၊ ရှင်းရှင်း လွတ်စင်၊ မြီရှင် ကြေးငွေ ၊ မတောင်းစေနှင့်၊ ချမ်းရေအိုးနှိုက်၊ လက်ပိုက်ရတု၊ မှဲ့မြူ မစွန်း၊ လန်းလန်း ရွှင်ပျ၊ ရှိစေမှတည့်။ လောက်င ပြည့်စုံ၊ မကုံ စား,သောက်၊ မှုတ်ခြောက်သူအား၊ စပါး ဆန်,ရေ၊ မ,စပေလော့။ ထွေထွေ စေ့ငု၊ အစုစုတည့် “ ၊ မြို့မှု.ပြည်ရေး၊ ခိုးသေး, မီးပါး၊ အခြားခြားကို၊ ခန့်ထား လုံစေ၊ ဓါတ်မွေ ဆူဆူ၊ မြတ်ရွှေဂူဝယ်၊ မြို့သူ,မြို့သား၊ လူတလွှားအား၊ ခန့်ထား ညောင်ရေ၊ လောင်းသွန်းစေလော့။ စစ်မြေရပ်သို့၊ အစို့စို့လျှင်၊ ဆန်ပို့, ဆန်ကဲ၊ ဆေး,ခဲ,လက်နက်၊ ဆက်စေ မှတ်စာ၊ ဝင်သူမှာလည်း၊ နောင်လာ ဆင့်ပွား၊ ထပ်မနားလျှင်၊ ခန့်ထား စီမံ၊ မွေးနံတော်နှင့်၊ ကြုံသော် မမေ့၊ သက်တော်စေလျှင်၊ တနေ့ မပြတ်၊ သူတော်မြတ်အား၊ ကြည်ညွတ်, ဆပွား၊ ကိုယ်စားတော်ရည်၊ လှူပတ် တည်လော့။ မှာသည် စကား၊ အခြားခြားကို၊ နားပါး သွင်းသွင်း၊ လစ်မဟင်းသည်၊ ၊ မှုခင်း,ကုန်စင် ကြစေလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၆။ ။ “စစ်ခေါင် မြေဝေး၊ ဦးဆွေး ဆံမြည့်၊ ထမ်းမည့်သူများ၊ ကိုထောက်ငြားက '၊ မယား,သား ပစ်၊ သို့စင်ဖြစ်ရှင့်။ နေရစ်မည့်သူ၊ တို့မှာ မူကား၊ မပူ မဆာ၊ ဗျာပါ သောက၊ ကင်းပျောက်ပလျက်၊ မယာ့း ရင်ခွင်၊ သားမျက်မြင်နှိုက်၊ သို့စင် နိစ္စ၊ နေချေရရှင့်။ ထောက်ဆ စာနာ၊ လုံခြုံ စွာလျှင်၊ အိမ်ရာ ကိစ္စ၊ ဆိုသမျှထက်၊ မြို့ပြ ကျေးရွာ၊ အဖြာဖြာနှင့်၊ အောင်ချာ စံတည်၊ နေတော်ပြည်နှိုက်၊ မည်သည် မဆို၊ အမှုကိုလျှင်၊ မယို,မယွင်း၊ သတိသွင်းလော့။ လစ်ဟင်းချေက၊ နေကျ မချွတ်၊ ရာဇဝတ်သည်၊ မလွတ်ဧကန်၊ မှန်ပြီထက်ကြပ်၊ တို့ဝယ် ကပ်ချိမ့်၊ ၊ အတပ်,ထင်မြင် ကြပေလော့။ ။”</p> {{Prog vspace}} <p>၅၇။ ။ တသင်း တသင်း၊ ဆိုင်ရာခင်း၍၊ နားသွင်း သီးသီး၊ ဆုံးမပြီးသော်၊ ကောင်းချီး မစဲ၊ အောင်သံကြဲလျက်၊ လက်ဝဲ, လက်ယာ၊ ရှေ့မှာ နောက်ထား၊ အသွား,အနေ၊ မသွေ,မယွင်း၊ ခင်းကျင်း,စီရင်၊ ရှေးနည်းပင်တည့်။ နတ်သျှင် ကိုယ်တော်၊ ချီလေသော်လျှင်၊ ရှုမျှော် ရေးရာ၊ သမ္ဘာလက်ရုံး၊ အာဏာဖုံးသည်၊ တပ်လုံး ဆီမီး၊ စစ်သူကြီးကား၊ မငြီးမငွေ့၊ မမေ့မကျန်၊ ခန့်ထားရန်ကို၊ ဖန်ဖန် ရွေးရှာ၊ ခြင်းရာ ရေးငန်း၊ ကြံထူးဆန်းလျက်၊ စခန်း ထောက်ထောက်၊ ရောက်ရောက်သမျှ၊ ပြပြ ပြောပြော၊ သဘောသာချမ်း၊ ကြည်သောဝမ်းဖြင့်၊ ဝေခြမ်း ရိက္ခာ၊ မမာမကျန်း၊ မေးမြန်း ကုသ၊ မ,စ ပိုက်ဖြား၊ ချီလေသွားသော်၊ နှစ်ပါးမင်းကို၊ နှစ်ဗိုလ်, နှစ်ရပ်၊ နှစ်တပ် ရှက်ဆိုင်၊ အံ့မနိုင်သည်၊၊ တပ်ပြိုင်,မကွာ မလှမ်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၈။ ။ အဿက ဟူသည်၊ တွင် အမည်ဖြင့်၊ နေခြည် တောက်ထိန်၊ ဖုန်းညွန့် ရှိန်၏။ ကလိင်္ဂရာဇာ၊ ထိုမင်းမှာလည်း၊ သမ္ဘာ မိုးထိ၊ ကျော်ကိတ္တိနှင့်၊ ပြည်ကြီး ရှင်ချင်း၊ တပ်ပြိုင်ခင်း၍၊ ထိုမင်း နှစ်ပါး၊ နိုင်ငံကြားဝယ်၊ တုံ့စားမရွေ့၊ ကြံစုံစေလျက်၊ ဘယ်နေ့တိုက်မည်၊ ဘယ်သည် မသင့်၊ ဘယ်လောက် လင့်ဟု ' ၊ ဘယ်နှင့်သောခါ၊ သင်နှင့်ငါသည်၊ တပ်တာ တည်တံ့၊ ဆိုင်ကြအံ့ဟု၊ အနှံ့အပြား၊ စကားတုံ့ပြန်၊ အတန်တန်သည်၊ တမန်,စေကြ စူးစမ်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၉။ ။ အကြောင်း အလမ်း၊ စုံစမ်း နေ့,ရက်၊ ချိန်းချက် ခင်းကျင်း၊ မြင်းကို စီရင်၊ ဆင်ကို စွယ်ချွန်၊ သန်မြန် လူရွေး၊ လေးကို ဆိပ်သွား၊ ဓားကို စီမံ၊ လှံကို ထက်သွေး၊ ခဲ,ဆေး လုံလောက်၊ အမြောက် သေနတ်၊ မပြတ် ပြင်ဆင်၊ တတပ်တွင်လည်း၊ စီရင်ဆုံးမ၊ တတပ်ကလည်း၊ ပြသ သေချာ၊ တမင်းမှာလည်း၊ အာဏာ လွှမ်းဖုံး၊ လက်ရုံးကို ကိုး၊ ၊ တန်ခိုး ဂုဏ်ပြ၊ တမင်းကလည်း၊ ထွက်မှ,ထွက်စေ၊ သရေ တက်တုန်း၊ ဘယ်သူနှုန်းအံ့။ သူ့ ဖုန်းကို ကိုး ၊ တန်ခိုးဖြင့်၊ သူကြိုးစားလှာ၊ သူ့အာဏာသို့၊ ငါလည်း ထိုတူ၊ ထီးဖြူ ဖြန့်ကျင်း၊ ရန်နှင်ချင်း ဟု၊ ရဲတင်း စကား၊ အခြားခြားသည်၊၊ ကြုံးဝါး,ပြိုင်ကြ အစွမ်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၀။ ။ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မင်းစစ်ပေါက်ပြ၊ အသာက ဟု၊ နရ ဦးကိုင်၊ နှစ်ပါးပိုင်သည်၊ ခရိုင် သမိုင်း၊ တိုင်း နှစ်တိုင်း၏ ” ၊ ခန့်ပိုင်း သားနား၊ မြေအကြားတွင်၊ ဖုရားအလောင်း၊ မြိုင်တောကျောင်းနှင့်၊ ဝှန်သောင်း ထင်ပေါ်၊ ရသေ့ကျော်သည်၊ မွေ့လျော် ရွှင်ပြုံး၊ သီတင်းသုံး၏။ ရှေးထုံး,ရှေးတိတ်၊ နိမိတ်,ဩဘာ၊ အရာရာကို၊ ပညာ စွမ်းအန်၊ မြော်မြင်တန်ဟု၊ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှ ကျော်ခေါင်၊ ဖုန်းရောင် ရွှင်လန်း၊ ဖုန်းတန်း တက်ဝှန်၊ ပြည်ကြီးဝန်ကြောင့်၊ အားခွန် ထုတ်မည်၊ အတည်တည်ကို၊ ကြံစည် ရေးရာ “ ၊ စိတ်စာနာ၍၊ ၊ ပညာ,စိုင်းပြင်း လေသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၁။ ။ တောကျောင်း ဗိမာန်၊ ချမ်းရပ်ဌာန်သို့၊ နန္ဒီသေန၊ ရောက်လာလျှင်၊ ပတ်များ မြင့်မို၊ လျှောက်,ဆို စေ့ ငု၊ ယခု ထင်ရှား၊ မင်းနှစ်ပါးတို့၊ ထောင်အား ကြိုးကြိုး၊ စစ်မက်ထိုးသော်၊ တန်ခိုး ဖုန်းပြိုင်၊ ဘယ်မင်းနိုင်းအံ့။ ဦးကိုင်ထွတ်တင်၊ မိန့်စေချင်”ဟု၊ သို့လျှင် သံညောင်း၊ လျှောက်ပုံ ရှောင်းသော်၊ အလောင်း ပွင့်လျာ၊ သူမြတ်စွာလည်း၊ “မရာ,အမှု၊ ဘဇာ ပြုအံ့။ မင်းမှု,စိုးရေး၊ မမေးသာပဲ၊ သူဆင်းရဲမှာ၊ ပြည်ထဲရေးထက်၊ ဝမ်းရေးခက်၏။ လုပ်နက် ယာ,လယ်၊ ကုန်စယ် ရှာဖွေ၊ ကြိုးပမ်းလေ” ဟု၊ ကျောင်းနေ သခင်၊ မိန့်ရာတွင်နှိုက်၊ “အရှင် ဖုရား၊ ဆင်းရဲသားမှု၊ တိုင်းကား,ပြည်ရွာ၊ စစ်ငြိမ်းပါမှ၊ ချမ်းသာရအံ့။ ယူဆ၍ပင်၊ သိပါချင်”ဟု၊ သံလွင် တုံ့ခေါက်၊ ဆယ်စုံမြှောက်၍၊ ၊ရုပ်ဖျောက်,စမ်းကာ မေးသတည်း။ ။</p> <blockquote>'''''“ ပြည်ထဲရေးထက်၊ ဝမ်းရေးခက်၏။ ”'''''</blockquote> {{Prog vspace}} <p>၆၂။ ။ ဤသို့လျှောက်ခါ၊ “ရေးရာ စိစိ၊ ငါမသိတည့်။ ဂီရိ သာခေါင်၊ ရွှေတောင် ငွါးငွါး၊ မြင့်မိုဖျားက၊ သိကြား ငါ့မှာ၊ ဆည်းကပ်လှာ၏။ ကြောင်းရာ ဆွေးနွေး၊ ရှုံးနိုင်ရေးကို၊ ငါမေးဦးမည်၊ တခေါက်လည်၍၊ ရိပ်ခြည် သိလို၊ ကျောင်းကို လာမှ၊ ကြားနာရအံ့”။ မြွက်ဟသော့ခါ၊ မတ်မဟာသည်၊ ၊ဝမ်းသာ,စိတ်ကြည် အေးသတည်း။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၃။ ။ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှ တုံ့ခေါက်၊ ပြန်သည့်နောက်ဝယ်၊ ရွှေမှောက် သိကြား၊ ရောက်လှာငြား၍၊ မြတ်ဖျား ဆရာ၊ မေးသည်မှာကား၊ “ဝန်ဝါ ရိုက်ထိန့်၊ ကျော်သံအိန့်မျှ၊ ဝတိန့် အထွတ်၊ တန်ခိုးလွှတ်၍၊ တမွတ် အခေါင်၊ မုနောဆောင်လျက်၊ တောင်မေရုရ၊ စိုးပိုင်သသည်။ သာသန ဒါယကာ၊ နတ်ဒေဝါ။ အာဏာ ပြိုင်တုန်း၊ ဖုန်းလည်း ပြိုင်ကိုး၊ တန်ခိုးပြိုင်ကြ၊ အဿက နှင့်၊ ကလိင်္ဂမင်း၊ စစ်ဖြစ်ခြင်းကား၊ ဆင်,မြင်း,ရထား၊ လေးပါး စစ်အင်၊ အားပြချင်လည်း၊ ဘယ်တွင် စစ်မက်၊ မထွက် မမြော်၊ မပေါ်လှာပဲ၊ စစ်ပွဲ မစည်၊ နေရသည် ဟု၊ မကြည်,မလင်၊ မရွှင်မပြုံး၊ နှလုံး မာန်ရှိန်၊ ပြင်းလောင်ထိန်လျက်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ထိုမင်းစစ်သည်၊ စစ်ယစ် သော့အား'၊ ရထား လေးစီး၊ ဆောင်ယောင်ပြီးမှ၊ သမီး လေးပါး၊ တင်စေငြားလျက်၊ ငါ့အား ငြင်ငြို၊ စစ်ပြိုင်လို၍'၊ ငါ့ကို မရှောင်၊ အန်ထောင်ဝံ့သူ၊ သိမ်းကြယူဟု၊ ဇမ္ဗူ ပြောစည်၊ ကျွန်းကိုလည်၍၊ ဘယ်ပြည်,ဘယ်နန်း၊ ဘယ်တိုင်းခန်းက၊ နှုန်းနှန်း ဖော်ဖွေ၊ မဝံ့ချေတည့်။ အောင်မြေသီရိ၊ ပါဋလိတွင်၊ ပြည်ကြီး ဂုဏ်ဆီ၊ ကျော်လွံ ညီ၍၊ နန္ဒိသေန၊ ကြံ, လုံ့လဖြင့်၊ အဿကမင်းကြီး၊ ဖုန်းရောင် ညီးလျက်၊ သမီး ကညာ၊ ဆင်းဒေဝါကို၊ အောင်မျာ ဘုံခန်း၊ စိတ်ရွှင်လန်း၍၊ ရွှေနန်း,သိမ်းယူ တင်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၄။ ။ “လေးယောက် ကညာ ” ၊ဆင်းကလျာကို၊ ပြည် ပါဋလိ၊ ဓိပတိက၊ မင်း မိဖုရား၊ မြောက်သောအားကြောင့်၊ နှစ်ပါးမင်းကို၊ စကားဆိုလျက်၊ ရန်လို ရန်ခိုက်၊ စိတ်မာန်လိုက်၍၊ စစ်တိုက်ကြမည်၊ စစ်ပွဲစည်အောင်၊ နှစ်ပြည် စွန်းသွယ်၊ နှစ်နယ် လယ်၏၊ ရှက်သွယ် မြေစပ်၊ ခရီးရပ်တွင်၊ နှစ်တပ် ရွယ်စောင်၊ ဗိုလ်မြားမြောင်နှင့်၊ ဘယ်တောင်,ဘယ်ကမ်း၊ ဘယ်လမ်း မဆံ့၊ မြေပြင်နုမျှ၊ တိုက်အံ့ ဘယ်,ညာ၊ ချီကြလာသည် ” ၊ ဗိုလ်ပါ,သောင်းသောင်း ပြင်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၅။ ။ “သူတော် မထေရ်၊ ငါ့အရည်နှင့်၊ ငါသည် တွေးဆ၊ ငါ့စိတ်ကမူ၊ ဒုက္ခ မချွတ်၊ ဤဝဋ်တွင်းမှာ၊ သတ္တဝါတို့၊ ကြမ္မာ မလွတ်၊ ဥပဒ်ဖြစ်လို၊ တိမ်းပြို ပြည်တဲ၊ ဆင်းရဲ တာရှည်၊ ဖြစ်ကြမည်တည့်။ နှစ်ပြည်ကပ်တိုင်း၊ နှစ်တိုင်းစိုးသား၊ မင်းနှစ်ပါးတို့၊ ရန်ပွါး မျက်မှုန်၊ အရေးကုန်မှ၊ မတုန်မလန့်၊ အဝှန့် ဗိုလ်ပါ၊ ချမ်းသာမည်ပင်၊ ငါစိတ်ထင်၍၊ နတ်သျှင် နရ၊ အဿကနှင့်၊ ဘူပ ဇနိန်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ကြံသည့်စစ်တွင်၊ ဖုန်းသစ် လျှံဝင်း၊ ဘယ်သည့် မင်းက၊ အောင်ခြင်း ရောက်မည်၊ သို့ဖြစ်သည်ကို၊ နှစ်ပြည် စိုးကာ ” ၊ တန်ခိုး ဖြာသည်၊ ဒါယကာမြတ်၊ မြင့်မို နတ်လျှင်၊ ပြတ်ပြတ် ရွေးကောက်၊ ယခု လျှောက်လော့။ ထောက်ထောက်တွေးတွေး၊ နောက် နှင့် ရှေးကို၊ ၊ ကြောင်းရေး, ငါသိချင်သတည်း။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၆။ ။ ရသေ့ ခေါင်ဖျား၊ မေးသောအားဖြင့်၊ သိကြား ဒေဝါ၊ လျှောက်သည်မှာကား၊ “ဝဋ်,ကာမ ဝဲ၊ သုံးဘုံထဲနှိုက်၊ ဆင်းရဲ ကြီးစွာ၊ သံသရာဝယ်၊ သတ္တဝါအများ၊ သူတို့အားကို၊ သနား ကြည်ဖြူ၊ ကယ်တော်မူအံ့။ ဆုယူ အလောင်း၊ မြတ်ရာ ချောင်းသည်၊ ဖုန်းပေါင်း တောက်ထိန်၊ စောမုနိန်၊ ၊ကလိင်္ဂရာင်၊ မင်းစစ် အက၊ ရန်ဖြစ်ကြ၍၊ ရန်စမကွာ၊ ရန်ရှာ ရန်ခိုက်၊ စစ်တိုက်သောခါ၊ မဟာရာဇ၊ အဿာကဟု၊ သိင်္ဂမုနော၊ ထုတ် မင်းစောကို၊ စောင့်သောနတ်သည်၊ မွေးရည် တန်ဆာ၊ ဖြူ,ပြာ,စိန်,ရွှေ၊၊ ထွေထွေ မရော၊ နတ်ကျော မည်းရောင်၊ ဖိတ်ဖိတ်ပြောင်မျှ၊ မင်းခေါင် နရ၊ ကလိင်္ဂကို၊ စောင့်ထ နတ်မှု၊ အဖြူ သန့်ရှင်း၊ ထွတ်ထွတ် ဝင်းတိ။ မင်းကြီး ရုပ်ဝါ၊ ဆင်တန်ဆာဖြင့်၊ ဦးစွာ ရွှေဖျား၊ ခွန်အား ထုတ်ထုတ်၊ လွန်ကြိုးကုတ်လျက်၊ နွားဥဿဘ၊ ဖန်ဆင်းကြ၍၊ လောကထွတ်ထား၊ မင်းနှစ်ပါး၏၊ ကိုယ်စားတော် ကြိုး”၊ လှုံ့ဆော်နှိုး၍၊ စစ်ထိုး, ပွဲဦး ပြိုင်လတ္တံ့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၇။ ။ “ထိုမင်းနှစ်ပါး၊ ကံအလားလျှင်၊ စွမ်းအား ဗလ၊ ဥသဘတို့၊ တိုက်ကြလေမူ၊ မည်သသူမျှ၊ မွေးမြူ မမြင်၊ နတ်သျှင် ထွတ်ထား၊ နှစ်ပါး မင်းသာ၊ မြင်တို့ရာ၏။ ပမာ နှိုင်းနှုန်း၊ ပိတုန်း မြတောင်၊ နွားနက်ရှောင်၍ ၊ ဖြူရောင် နွားမင်း၊ တိုက်လံ ခွင်းက၊ သတင်း နွမ်းညှိုး၊ တန်ခိုးနွမ်းလျော်၊ ဖုန်းတော် နွမ်းလျ၊ အဿကတည့်။ ကာလ ထိုချိန်၊ ဖုန်းတော်ထိန်၍ ‘ ၊ ၊ကလိင်္ဂမင်း နိုင်လတ္တံ့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၈။ ။ “ထိုနွား နှစ်ဦး၊ ဝှေ့စူး တိုက်ရာ၊ ထိုဩဘာ ကြောင့်၊ ပြည်ပါဋလိ၊ အမည်ရှိသည်၊ မင်းကြီး ရဲဘော်၊ စစ်သည်တော်တို့၊ နွမ်းလျော်ရှောင်သွေ၊ ပျက်စီး ချေ၍၊ ထွန်းနေလဝါ၊ တက်လျှံဖြာသို့၊ မဟာရာဇ၊ ကလိင်္ဂသည်၊ ဒီပတရိုး၊ အခေါင်မိုး၍၊ ၊တန်ခိုး,ဖုန်းတန်း လှိုင်လတ္တံ့။ ။”</p> {{Prog vspace}} <p>၆၉။ ။ ထိုသို့ ဩဘာ၊ ထင်ခြင်းရာကို၊ ဣန္ဒာဒေဝ၊ ကိစ္စ စုံစေ၊ ရှင်ရှသေ့အား၊ ချမ်းမြေ့ ထူးလည်၊ သာကြည် လျှောက်ထား၊ ထိုစကားကို၊ နှစ်ပါးမင်းက၊ ကြောင်း ခြင်း စိစွေး၊ ချောင်းမြောင်းမေးလည်း၊ အရေးကြားတိုင်း၊ မဆိုင်း မချန်၊ ပြန်၍ ကြောင်းစ၊ မိန့်လိုက်ဟရှင့်၊ ကလိင်္ဂမင်း၊ ထွတ်သနင်းကား၊ ရွှင်ခြင်း ရွှင်တင့်၊၊ ရွှင်ပန်းပွင့်၍၊ စစ်ခွင့် စစ်မှု၊ အစုစုကို၊ ဂရု မထူ၊ နိုင်မည်သူဟု၊ စိတ်ယူ သတိ၊ လျော့ချမိ၏။ ပါဋလိပြည်၊ စိုးသည် ရာဇ၊ နရိန္ဒကား၊ သူက စစ်အောင် တို့ စစ်ရှောင်အံ့၊ တိမ်တောင်မိုးနတ်၊ နိမိတ်ဖတ်ဟု၊ စွဲမှတ် ဝမ်းမှာ၊ မသက်သာ၍၊ ၊ ကြောင်း,ချာ စေ့စုံ ဆိုလတုံ၏။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၀။ ။ လုံးလုံး ထွေးထွေး'၊ နှလုံးလေးလျက်၊ စစ်ရေး မှုအင်၊ မတ်ကျော်ထင်ကို၊ တိုင်ပင်သည်ကား၊ “ဂုဏ်ရည် ထွန်းညို၊ အရေး ရှိမှု၊ ပတ္တိအရေး၊ တိုး လေလေတည့်။ ပဒေသာဉာဏ်၊ ညွန့်သန်ခိုင်ပြီး၊ ဆွတ်တိုင်း ချီးမြှင့်။ နောင်ကြီး အသွင်၊ ငါ့စိတ်ထင်သည်၊ ဂုဏ်အင် မြောက်မြား၊ မတ်ခေါင်ဖျား၊ လေးပါး စစ်အင်၊ ဝန်းကျင် ရံပတ်၊ သင်အမတ်နှင့်၊ ငါနတ်သျှင်ကိုယ်၊ ချီသည်ကိုလျှင်၊ ဘယ်ဗိုလ်,ဘယ်မင်း၊ ဘယ်က တင်း၍၊ ဘယ်ခင်း ရေးရာ၊ ဘယ်အာဏာကြောင့်၊ ငါတို့သည်သူ၊ အောင်လံထူလျက်၊ ရည်တူ လက်ရုံး၊ ဘယ်ကကြုံး၍၊ ၊ စစ်ရှုံး, တို့ခံ သင့်သလော။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၁။ ။ “နိုင်ငံတဝိုက်၊ ကိုယ်စီတိုက်ဖြင့်၊ ငါ့နှိုက်ဆိုဘွယ်၊ သူ့ဝယ်ဆိုရာ၊ မရှိသာတည့်။ မြို့ရွာပတ်လည်၊ ရွှေပြည်စိုးမျာ၊၊ သို့နေရာတွင်၊ မျက်ပါ မာန်တက်၊ နှလုံးထွက်၍၊ လက်နက် ဆင်,မြင်း၊ လုံးရင်း လူဗိုလ်၊ ခိုင်းနှိုင်းလို ဟု၊ ငါ့ကို မအူ၊ သူ့ စိတ်ယူရှင့်။ ငါ့မူလည်း ထောက်၊ ဂုဏ်မမြောက်တည့်'။ လာရောက် မဆိုင်း၊ ဂုဏ်သံလှိုင်းလျက်၊ တို့တိုင်းပြည်တိုင်၊ သူ့ခရိုင်က၊ တိုနိုင်ငံတွင်း၊ တမန်ချင်း၍၊ ရန်တင်း မေးလှာ၊ ရန်စရှာလျက်၊ ရန်တာ ပွါးစည်၊ ကြုံတော့မည်တည့်။ သူ ပြည်ကြီးပိုင်၊ ငါ နိုင်ငံစိုး၊ ဂုဏ်ချင်းကိုး၍၊ တန်ခိုး ဖုန်းတန်း၊ ပြိုင်နှုန်းနှန်း၏။ ဂဏန်းတခြား၊ ဟူးရား တလည်၊ စနည် မြားမြောင်၊ တပေါင်, အတိတ်၊ နိမိတ်ဩဘာ၊ အရာရာကို၊ ရှာရှာ,ရွေးရွေး၊ ဉာဏ်ရည် သွေး၍၊ ၊ အရေး,သို့ကြံ သင့်သလော။ ။”</p> {{Prog vspace}} <p>၇၂။ ။ နတ်သျှင့် စကား၊ ကြားလတ်တုံပြီး၊ အမတ်ကြီးကား၊ “ဖုန်းမီး နေတူ၊ တက်ထွန်းပြူ က၊ ရန်သူတော်ပေါင်း၊ ၀ပ်ညောင်းရမည်၊ ဘယ်သည်ကိုမှ၊ မကြောင့်ကြနှင့်။ လုံ့လ မြဲမြံ၊ ကျွန်ုပ် ကြံအံ့။” ဝန်ခံခဲ့ပြီး၊ စစ်သူကြီးနှင့်၊ မသီး မကွဲ ၊ သူရဲစုတွင်၊ စွမ်းအင် အရည်၊ ရှု့ရိပ်ခြည်ဖြင့်၊ ဖွေနှည် ရွေးကောက်၊ ခေါ်ခဲ့မြောက်မှ၊ တောချောက် ဂနိုင်၊ စုံမြိုင် ချမ်းရိပ်၊ တောင်ညွန့်ထိပ်ဝယ်၊ စိပ်စိပ် ဖြာဖြာ၊ နာသာ စကား၊ ဆိုမြွက်ကြား၏။ “ပိုက်ဖြား မြတ်လေး၊ ကိုယ်တော် မွေး၍၊ အရေးတော်ယူ၊ ချစ်တော်မူသည်၊ အို သူရဲပေါင်း၊ မှုထမ်းကောင်းတို့၊ ” ၊အလောင်း နတ်သျှင်၊ တို့သခင်အား၊ ကြင်ကြင်,ချစ်ချစ်၊ နှစ်နှစ်,လိုလို၊ သင်တို့ အသက်၊ နှင်း,ဆက်ကြမည်၊ စိတ်ရည် တစား၊ တည်ကြားမသုန်၊ ရှိပါကုန်မူ၊ ဆင်းခုန်ယခု၊ တစု,တရုံး၊ နှလုံး မတွန့်၊ ဤတောင်ညွန့် မှ၊ သက်စွန့်ကြပါ” ဆိုသောခါသည်၊ ၊ လိုရာ, လိုက်မည် ငင်းငင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၃။ ။ တောင်ထက် ခုန်ဆင်း၊ ရပ်မတင်းဟု၊ တံသင်း ဗိုလ်ခြေ၊ ရှိကြလေသော်၊ “ မြိုင်ဝေ,တောကြီး၊ ဤခရီးဝယ်၊ ချည်းနှီး သက်သက်၊ သေသော့ ထက်ကား၊ ဆက်လက် တညီ၊ တစီ တလျဉ်၊ သားစဉ် မြေး,မြစ်၊ ပြောထုံးဖြစ်အောင်၊ တစစ်,တမက်၊ ကိုယ်,နှင့် သက်ကို၊ နှင်းဆက် တိုက်မည်၊ အားသံရည်၍၊ ဦးလည် မသုန်၊ ထမ်းပါကုန်လော့ ”။ ဂဠုန်မင်းအား၊ မရှောင်ရှားပဲ၊ နဂါး ရန်တွေ့၊ ခြင်္သေ့ နှင့် ယုန်၊ ပြိုင်သော့ဂုဏ်သို့၊ မာန်ဟုန် ပြင်းချိန်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ပေါ်သော စစ်ကို၊ မနစ်,မဆုတ်၊ အားထုတ်ဝမ်းရွှင်၊ ထမ်းစေချင်”ဟု၊ ၊ ပဲ့ပြင်,နားပါး သွင်းသွင်းတည်း။ ။</p> <blockquote> '''''“ မြိုင်ဝေ,တောကြီး၊ ဤခရီးဝယ်၊''''' '''''ချည်းနှီး သက်သက်၊ သေသော့ ထက်ကား၊''''' '''''ဆက်လက် တညီ၊ တစီ တလျဉ်၊''''' '''''သားစဉ် မြေး,မြစ်၊ ပြောထုံးဖြစ်အောင်၊''''' '''''တစစ်,တမက်၊ ကိုယ်, နှင့် သက်ကို၊''''' '''''နှင်းဆက် တိုက်မည်၊ အားသံရည်၍၊''''' '''''ဦးလည် မသုန်၊ ထမ်းပါကုန်လော့။ ”''''' </blockquote> {{Prog vspace}} <p>၇၄။ ။ နန္ဒီသေန၊ မြွက်ဟ စကား၊ ကြားကြလေရှောင်း၊ သူရဲပေါင်းလည်း၊ လွှဲပြောင်း မရှိ၊ တညီ ညှိသို့၊ “သတိမယှက်၊ စိတ်စက် မထူး၊ ကျေးဇူး သစ္စာ၊ စောင့်သိစွာလျှင်၊ ထမ်းပါကြအံ့။ ခိုင်ကြံကြံ့တည့်။ တည်တံ့ မယို၊ ယုဂန္ဓိုရ်နှင့်၊ မြင့်မိုတောင်ထိ၊ ရန်သူ ဖိလည်း၊ တစိ မညံ့၊ စိုး,မတ္ထ”ဟု၊ ခိုင်ခံ့ တည်ပ၊ လုံ့လ အစွန်၊ နတ်သျှင့်ကျွန်တို့၊ ၊ ခံဝန်ကြပ်ကြပ် တင်းတင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၅။ ။ ရဲစု, ရဲဘော်၊ ညီကြသော်လျှင်၊ တပ်တော်ရှိရာ၊ ထွက်ခဲ့လာမှ၊ လောကာဓိပ၊ အဿက အား၊ ၊ သာရဂမ္ဘီ၊ ပြည့်စုံညီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ ကြောင်းကိစ္စကို၊ ၊ ဖေါ်ပြစေ့ရေ၊ လျှောက်တုံပေ၏။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၆။ ။ “ ဒီပကျွန်းငူ၊ ကျွန်းလေးဆူတွင်၊ ဇမ္ဗူ တဘီး၊ ဤကျွန်းကြီးထက်၊ ဆောင်းတီး နန်းစံ၊ နိုင်ငံ မြို့ရွာ၊ ဗိုလ်ပါ လက်နက်၊ တိုက်ဖက်အင်တူ၊ ဖြစ်လေမူလည်း၊ အယူ အတွေး၊ ကြံရေး ပညာ၊ မတူလှာ၍၊ လိမ္မာဆန်းပြား၊ ကျော်ထင်ရှားသည်။ တရား မင်းမြတ်၊ လောကနတ်၊ ၊ တွင်မှတ် နဂိုရ်၊ တက္ကသိုလ် နှင့်၊ မည်ဆို ပူရ၊ ဗာရာဏဟု၊ ပြည်မ အကြား၊ အလားအလာ၊ လူများစွာကို၊ အစာ မရွေး၊ ကိုယ်အမွေးဖြင့်၊ သစ္စေး ဂွမ်းတင်၊ ငြိသော သွင်သို့၊ တွေ့မြင်ရာဖမ်း၊ ဘီလူးကြမ်း၏၊ ပိုင်လမ်း ကန္တာ၊ ရောက်တုံလှာသား၊ ပဉ္စာသုဓ၊ မည်ရ သညာ၊ လောင်းပွင့်လျာသည်၊ ၊ ဗာရာ, ပြည်မ နန်းရိုးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၇။ ။ “သိလေသဟု၊ လောမ ဆိုးသွမ်း၊ ဘီလူးကြမ်းလျှင်၊ လိုက်ဖမ်းသော့ခါ၊ စကြာ မုံထွား၊ ထိုမင်းသားကား၊ လှံဓား မကြွင်း၊ ခက်ရင်း ဒုတ်,လေး၊ ပစ်သော ဘေးလျှင်၊ အမွေးသို့ ရောက်၊ စူး မပေါက်၍၊ ခြေကျောက် လက်ခတ်၊ တွန်းသတ် တတန်၊ အားထုတ်ပြန်လည်း၊ စွမ်းအန်မရှိ၊ မွေးတွင် ငြိက၊ သတိ မလွင့်၊ ဥက္ခောင်းဖြင့်လျှင်၊ ထပ်ဆင့် တိုးဝှေ့၊ ခြင်္သေ့နှိုင်းရာ၊ စိတ်ခိုင်မာသည်၊ ၊ ရွံ့ ရှာ,မလန့် မစိုးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၈။ ။ “ပဉ္စာဝုဓ၊ မည်ရ ထင်ရှား၊ ထိုမင်းသားသည်၊ တည်ကြား ကြံ့တင်း ၊ ရဲရင့်ခြင်းကြောင့်၊ ဝမ်းတွင်း လန့်စိုး၊ နှလုံးညှိုးလျက်၊ မကြိုး, မပမ်း၊ ဘီလူးကြမ်းက၊ ကြောင်းလမ်း ဆွေးနွေး၊ ဤသို့ မေး၏။ “အဝေး,အနီး၊ ခရီး လာ,သွား၊ လူတလွှားကို၊ ဖမ်းစားလှပြီ၊ မထီမဲ့မြင်၊ သို့စင်ကြောင်းရေး၊ သေမည့်ဘေးကို၊ မလေးမလောက်၊ မကြောက်,မထိတ်၊ ရွှံ့စိတ် မငဲ့၊ မတုန်လှဲ့တည့်။ သင်ကဲ့သို့ပင်၊ မမြင် တွေ့ဘူး၊ ရဲရည်ထူး” ဟု၊ ဘီလူး စကား၊ ဆိုသံကြားက၊ မင်းသား သွယ်ဝယ်၊ ပရိယာယ်ဖြင့်၊ 'တကယ် ငါ့အား၊ သင်တည်းစားအံ့၊ စိန်ဓား သန်လျှက်၊ လက်နက် ဝမ်းမှာ၊ ငါ့တွင်ပါရှင့်။ သင်သာ ခုသည်၊ ဘေးသင့်မည်ကြောင့်၊ ကြံစည် တွေးထောက်၊ ငါမကြောက်” ဟု၊ စွမ်းမြောက် ဆိုသား၊ ထိုစကားကြောင့်၊ မစားဝံ့ချေ၊မင်းသားနေသည်၊ အောင်မြေ ဗာရာ၊ ပြည်သို့သာလျှင်၊ နောက်ပါမ,စ၊ ပို့လိုက်ရသင့်။ လုံ့လလည်းရှိ၊ ဉာဏ်ကဝိ နှင့်၊ သတ္တိ ရဲရောင်၊ ပွဲကြီး အောင်သည်၊ ၊ စွမ်းဆောင် လုံလ အကျိုးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၉။ ။ “ဤပုံ ဤထုံး၊ နည်းကို ကျုံး၍၊ နှလုံးတော်စား၊ မှုခင်းများကို၊ ခွန်အား ထုတ်ထုတ်၊ ကြိုးကုတ် စိတ်ပိုင်၊ ကြံ့ကြံ့ခိုင်လော့။ နိုင်မည်,ရှုံးမည် ဆိုသည်စကား၊ ဘယ်သူအားလျှင်၊ ထင်ရှား တပ်တပ်၊ သိလေအပ်လိမ့်။ ကြပ်ကြပ်,တည်းတည်း၊ စည်းစည်း,ရုံးရုံး၊ နှလုံး စိတ်စက်၊ မငဲ့ကွက်အောင်၊ ရဲမက်တို့အား၊ နားပါး ချချ၊ ပြပြပြောပြော၊ သဘောဓလေ့၊ ညီကြ၍လျှင်၊ အရှေ့ နေဝင်၊ ယဉ်ရှင် သီတာ၊ အညာ ဆန်သွား၊ မိုးကား အောက်နေ၊ မြေကား ထက်ယံ၊ ဓူဝံ ရှိရာ၊ တောင်မျက်နှာ ဟု၊ သေချာ စုံပြည့်၊ ပြောပေလှည့်လည်း၊ လွဲ၏ မထင်၊ ရဲစိတ်ဝင်သား။ သို့စင်စွမ်းရည်၊ သျှင့်စစ်သည်တို့၊ ဦးတည် စွန့်စား၊ ထမ်းမည်အားလည်း၊ အခြား မဖီ၊ နှလုံးညီရှင့်။ ချီမည်,ထွက်မည်၊ တိုက်မည် နေ့ရက်၊ ချိန်းချက်ရာက၊ မလွန်ရအောင်၊ များလှ ဗိုလ်ခြေ၊ ရံအုပ်တွေ့ဖြင့်၊ ၊ အောင်မြေ,နင်းတော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၀။ ။ “သူ တပ်,တို့တပ်၊ စစ်မြေရပ်ဝယ်၊ ကြပ်ကြပ်,တည်းတည်း၊ စည်းစည်း,ရုံးရုံး၊ နှလုံး မတွန့်၊ စိတ်လိုလွန့်လျက်၊ သက်စွန့် များသူ၊ နိုင်မြဲယူလော့။ ''သူတို့ မှတ်ရိုး၊ စစ်မက်ထိုးသော်၊ အားကြိုး တင်းတင်း၊ လူချင်းချင်းကို၊ ဘယ်မင်း ဖက်ပြိုင်၊ ဘယ်တပ် ဆိုင်အံ့။ သူ့နိုင်ငံသား၊ သံမှုန့်စားမှ၊ တို့ဓားတုံးမည်၊ မှတ်တော်တည်လော့။'' တိုင်းပြည်,စိုးရ၊ ကလိင်္ဂ အား၊ ဥသဘယောင်၊ ဆောင်၍ စွဲမှတ်၊ စောင့်သောနတ်ကို၊ မှူးမတ် ဗိုလ်ပါ၊ များစွာ ဖြီးထူ၊ ရှိပါမူလည်း၊ မည်သူအားမှ၊ မမြင်ရတည့်။ ထင်ပြ,မဖေါ်၊ လျှို့ဝှက်သော်လည်း၊ ကိုယ်တော်တပါး၊ ဖုန်းတော်အား ကြောင့်၊ ရှေ့ဖျား,တူရူ၊ မြင်တော်မူလိမ့်။ ရောင်ဖြူလွလွ၊ ဥသဘလည်း၊ တပ်မ ဆီလျော်၊ စွန်းစွန်းပေါ်တွင်၊ ၊ ကိုယ်တော်,ခွင်းတော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၁။ ။ “ရောင်ဖြူ လွလွ၊ ဥသဘကို၊ တမျှ နတ်စက်၊ ရွှေလက်နက်ဖြင့်၊ ရွှေလက်တော် ညွတ်၊ ထိုးလိုက်လွှတ်မှ၊ မလွတ် ဆီလျော်၊ အာနုဘော်ကြောင့်၊ လှံ တော် လွှတ်ရာ၊ ထိုမျက်နှာသို့၊ ဗိုလ်ပါ လှည့်လည်၊ တိုက်စည်ဆော်နှိုး၊ ဝန်း၍ ထိုးသော်၊ နွမ်းညှိုး ဆုတ်ရှောင်၊ တပ်ဦး အောင်က၊ မြားမြောင် တပ်ပြိုင်၊ ဘယ်ခံနိုင်အံ့။ စိုးပိုင် တဝ၊ ကလိင်္ဂ က၊ ပွဲရလိမ့်မည်၊ နှစ်ပြည် စိုးခြင်း၊ မိုးနတ်မင်း၏၊ သတင်းစကား၊ တဆင့်ကြားကို၊ ရွှေနားမနာ၊ တွေးထောက်စာ၍၊ ၊သင်္ကာ,ကင်းတော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၂။ ။ ဤသို့ သီးသီး၊ အမတ်ကြီးက၊ နည်းမှီး ထုံးရပ်၊ တော်ရာ ချပ်၍၊ ကြပ်ကြပ် စိစိ၊ လျှောက်သည်ရှိသော်၊ ဘူမိပါလ၊ အဿကလည်း၊ “ပြသ ထုံးတီး၊ နည်းကို မှီး၍၊ မတ်ကြီး ရှာရွေး၊ သည်အရေးမူ၊ တွေးတွေး,ဆဆ၊ တော်,လျော်စွတည့်။ နေ့, လ မရှည်၊ တိုက်မည်ကိုသာ၊ ရှာရှာ,ဖွေဖွေ၊ စီရင်လေ”ဟု၊ ရေမြေ စိုးရ၊ နရိန္ဒက၊ ကိစ္စ မှုခင်း၊ အကုန် နှင်း၏။ မင်းအဿက၊ စိုးရရွှေပြည်၊ တပတ်လည်တွင်၊ နှုန်းရည် မမီ၊ ရေပေါ်ဆီသို့၊ နန္ဒီသေန၊ ဉာဏ စိုက်ထောင်၊ မတ်ကျော်ခေါင်ကား၊ စေ့အောင်မလပ်၊ အတပ်တပ်ကို၊ အရပ်,အနေ၊ နှိုးဆော်စေမှ၊ သေခွေ မပျက်၊ ရှေးချိန်းချက်သည့်၊ နေ့ရက် ရောက်ခါ၊ များဗိုလ်ပါနှင့်၊ ချီလာ အုတ်ကျက်၊ တပ်မ ထွက်၍၊ ရဲမက် စည်းဝေး၊ တိုက်သံ ပေးသည်၊ ဟစ်ကြွေး,ကြော်သံ သောင်းသောင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၃။ ။ ပါဋလိပုတ်၊ သမုတ် အမည်၊ ထိုရွှေပြည်ကို၊ စိုးသည်မင်းခေါင်၊ ဖုန်းရောင် တက်သစ်၊ ဧကရာဇ်လျှင်၊ ရန်စစ်သည်ကောင်း၊ မှူးမတ်ပေါင်းနှင့်၊ သောင်းသောင်း ဝန်းကျင်၊ ထွက်သည် မြင်က၊ နတ်သျှင် ပဝရ၊ ကလိင်္ဂလည်း၊ “တပ်မ, တပ်ခံ၊ တပ်ရံ, တပ်သိမ်၊ အာဏာနှိမ်က၊ ငြိမ်ဆိမ် သေခွေ၊ စီရင်လေ”ဟု၊ ဗိုလ်ခြေ ရုရု၊ တပ်ပေါင်းစုလျက်၊ ဗိုလ်ထု အုတ်ကျက်၊ ဆီးကြိုထွက်၏။ နှစ်ဖက် တပ်ဖျား၊ နှစ်ပြည်သားတို့၊ တည်ကြား ညီညှိ၊ တပ်ပြိုင်မိသော်၊ တပ်ကြီးရံဆွယ်၊ တပ်လယ်စွယ်ကို၊ သွယ်ဝယ် မဆိုင်း၊ ခုန်ပြေး စိုင်းလျက်၊ဒိုင်း နှင့် ကာ,လွှား၊ ရင်တား ကတုတ်၊ ဓား,ဒုတ် လှံရေး၊ ပြောင်း,လေး သေနတ်၊ ပစ်ခတ်မည်သွင်၊ ဆင်မှာ, ဆင်ချင်း၊ မြင်းမှာ,မြင်းလျောက်၊ ဆိုင်ရာ ကောက်၍၊ ရွံ့ ကြောက်လေအောင်၊ မြောက်,တောင် ပြေးထွက်၊ ဝန်းရှက်ကြကုန်၊ ရဲမက်ဟုန်ဖြင့်၊ မြူး,ခုန် ရွှင်ပျ၊ ဟန်ရေးပြလျက်၊ ဆီးဆကြော်ငြာ၊ သောင်းသောင်းလာသည်၊ ၊ မျက်ပါ,မာန်ရှိန် ခြောင်းခြောင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၄။ ။ မင်းနှစ်ပါး၏၊ ဆီးတား နှိုးဆော်၊ တပ်မတော် က၊ မကြော်,မညံ၊ အသံ မထွက်၊ လက်နက် မလွှတ်၊ ညီညွတ်ကြစွာ၊ မင်း အာဏာနှင့်၊ မှတ်စာ ရိပ်ခြည်၊ မပြသည်ကြောင့် ၊ တိုက်စည် မျိုး၊ ရွှေမတိုးပဲ၊ မစိုးမရိမ် တပ်လုံး ငြိမ်၏။ တပ်သိမ်,တပ်ငယ်၊ တပ်စွယ်,တပ်ရံ၊ တပ်ခံ,တပ်ပေါင်း၊ တပ်လက်စောင်းမူ၊ နှစ်ကြောင်းသွယ်ထား၊ နှစ်ဖက်သားပင်၊ စိမ်းစားမည့်ယောင်၊ လက်နက်စောင်၍၊ ဟန်ဆောင် ထွက်,ဝင်၊ ရေးရာဆင်သည်၊ ကောင်းကင်,မြေမှုန့် ထောင်းထောင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၅။ ။ တပ်တာ ခင်းကျင်း၊ တပ်စွယ်ချင်းတွင်၊ တပ်မင်း,တပ်ချုပ်၊ တပ်အုပ်,တပ်သား၊ တပ်တော်ဖျားက၊ ကစား ခုံမင်၊ အလျင်,အနှေး၊ ဟန်ပန်ပေး၍၊ စစ်ရေး ငင်ချိန်၊ ထို အရှိန်တွင်၊ ကလိင်္ဂစော၊ မြတ်မုနောကို၊ စောင့်သော နတ်ကျော်၊ စစ်ကူဘော်ကား၊ ရှေ့တော်က ဆောင်၊ နွားအယောင်လျှင်၊ ဖြူရောင် ဆင်းဝါ၊ ထွက်ပေါ်လာသော်၊ နရာဓိပ၊ အဿကလည်း၊ လှံ မ,တော် စွဲ၊ ကိုယ်တော် နွှဲ၍၊ ရဲရဲ တောက်ထိန်၊ ဝရဇိန်သို့၊ လက်ချိန် ကိုင်,မိုး၊ ပစ်လိုက်ထိုးက၊ ထစ်ကြိုး အသံ၊ တော်ဟည်း ညံ၏ ။ ရွှေလှံ လွှတ်ရာ၊ ရဲ,ဗိုလ်ပါတို့၊ ကြော်ငြာအားကြိုး၊ ဝန်း၍ ထိုးက၊ နတ်မျိုး ဒေဝ၊ ဥသဘလည်း၊ ရှ,နတုံးလုံး၊ သေလေဆုံးသော်၊ မရုံးကြနိုင်၊ တပ်ဦး ယိုင်သည်၊ ၊ မခိုင်,မြေလုံး နိမ့်နိမ့်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၆။ ။ မတည်,မရပ်၊ ကိုယ်စီကြပ်လည်း၊ တတပ် ရိပ်ခြည်၊ တတပ်တည်၍၊ ဖြစ်မည် မထင်၊ ကြောက်စိတ်ဝင်မှ၊ မရွှင်,မပျ၊ စစ်ခြေကြွသော်၊ အဿကမင်း၊ စောရန်ခင်း၏၊ ကျွန်ရင်း ရဲဘော်၊ စစ်သည်တော်တို့၊ ထိုရော်စိုက်စိုက်၊ ဖိစီး တိုက်သော် ၊ တောင်ဝိုက်,မြောက်ဝှေ့၊ တပ်ပေါင်းရွှေ့လျက်၊ ရှိန်ငွေ့ အာဏာ၊ တည်စိမ့် ငှါလျှင်၊ ဆိုင်ရာ ဆို့,ဆီး၊ အသီးသီးလျှင်၊ အကြီး,အချုပ်၊ မအုပ်နိုင်ပြီ၊ ကစီ ကလျဉ်၊ ကစဉ် ကမျော၊ ကရော ကပါး၊ ပြေးထွက်သွားသော်၊ မြင်းသား ဆင်သည်။ အတည်တည်လျှင်၊ လှည့်လည် တန့်ရပ်၊ ဝန်း၍ ကြပ်မှ၊ နောက်တပ် စူးစူး၊ ခံ,ရပ် ပူးလျက်၊ ရှေးဦး တတန့်၊ သေနတ် ကန့်၍၊ မလန့်ကြောက်ဟန်၊ ဆီးကြိုပြန်မှ၊ အတန်တန် တား၊ ၊ သေနတ်များတွင်၊ ရှေ့ဖျား အလယ်၊ နောက်ဆွယ် ရိပ်ကြည့်၊ ဆေး,ခဲ တည့်၍၊ တလှည့်စီ ခံ၊ တပ်ပေါင်းထံလည်း၊ တပ်ရံ လက်နက်၊ ကွာမပျက်တည့်၊ စစ်မက် မပြိုင်၊ စစ်ဦးယိုင်ဟု၊ စစ်နိုင် ပီပီ၊ သောင်းသောင်း ညီမျှ၊ ကိုယ်စီကိုယ်င၊ ခံမှ ခံစေ၊ ရှောင်လေ ဆုတ်ဖိ၊ ပါဋလိသား၊ တွေ့တိုင်း ဝါးချိမ့်၊ တရား ဖုန်းဝှန်၊ နတ်သျှင့်ကျွန်ဟု၊ တံခွန်စိုက်ထောင်၊ အောင်လံ မဆုံး”၊ သံပ ကြုံးသည်၊ မိုးလုံး, တပြင်ခြိမ့်ခြိမ့်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၇။ ။ မြို့ပါလိ၊ တပ်က ဖိလျက်၊ ခုတ်မိမျှ ခုတ်၊ ဓား, ဒုတ် ရှက်ထိုး၊ မြားမိုး ဖြိုင်ဖြိုင်၊ စစ်နိုင်တို့ ထုံး၊ စုရုံး လှည့်ပတ်၊ သေနတ်,မီးပေါက်၊ မီးတောက်, မီးလျှံ၊ တက်ပျံ ထိန်ထိန်၊ လက်နက်ရှိန်ကြောင့်၊ ကလိင်္ဂသား၊ စစ်သည်များမူ၊ မသွားသာအောင်၊ ဦးလည်စောင်လျက်၊ ထိုတောင်, ထိုကမ်း၊ ထိုလမ်း တကြော၊ ထိုတော, ထိုခြံ၊ စုထားပုံသို့၊ မှောက်ခုံ တုံးလုံး၊ မြေ ခေါင်းအုံးလျက်၊ ရှက်ဖုံး အောက်,ထက်၊ ပရွက်ပလူ၊ ဖြီးထူ နန္တ၊ ဆုံးရှုံးကြ၏။ ကလိင်္ဂမင်း၊ မျက်တော်ပြင်း၍၊ မြို့တွင်းက ထွက်၊ အားတက် အကြံ၊ စီးချင်း ခံလည်း၊ နောက်ရံ နံတောင်း၊ လက်စောင်း,လက်နား၊ အပါးတော် လူ၊ ဆင်ကူ,မြင်းကူ၊ မည်သူကားငဲ့၊ မရှက်ခဲ့၍ ၊ ဘေးမဲ့စိမ့်ငှာ ၊ ဖွေရှာ ဝမ်းတွင်း၊ အကြံသွင်း၍၊ မင်းလည်း လွတ်ရာ၊ ဗိုလ်ပါ လွတ်ကြောင်း၊ နှင်လိုက်,မောင်း သို့၊ တပ်ပေါင်း အခြံ၊ ရေးနည်း ရံ၍၊ မခံကြနိုင်၊ ပြို,ယိုင် ပျက်စီး၊ သူ့ ရန်နီးသည်၊ ၊ကြက်သီး, မွေးညင်း စိမ့်စိမ့်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၈။ ။ ကလိင်္ဂစာ၊ မုနော ခေါင်မျာ၊ များဗိုလ်ပါနှင့်၊ ထိုခါအုတ်ကျက်၊ မဖက်မဆိုင်၊ မပြိုင်.မပူး၊ ရွှံလန့်မူးလျက်၊ မြင်ဦး လှည့်လည်၊ ထွက်ပြေးသည်တွင်၊ တောင်တည် နေခင်း ၊ ၊ ထိုသည်မင်း၏၊ တပ်တွင်း,တပ်ပြင်၊ တပ်ဝန်းကျင်မှ၊ လမ်းခွင် သွားရာ၊ များဥစ္စာသည်၊ မြေတာ ကြွင်းမဲ့၊ ကြဲသကဲ့သို့၊ လက်ဖွဲ့,လက်စွပ်၊ လက်ကြပ်,လက်ကောက်၊ စိန်,ကျောက် ထွေထွေ၊ ရွှေ,ငွေ စည်ဖေါင်း၊ ပုံ,မောင်း ပတ်သာ၊ တန်ဆာ မှောက်တို၊ မိန်ညို ချပ်,ကာ၊ ပူတာ,ခွက်အုပ်၊ အထုပ်,အပိုး၊ ပုဆိုး သင်ထည်၊ မည်သည် မသိ'၊ သွားတိုင်းငြိရှင့်။ ကရိယာများ၊ ဒိုင်းနှင့် လွှားက၊ လှံဓား ရှုပ်ထွေး၊ ပြောင်း,လေး သေနတ်၊ မလွှတ် ဖြင်ပည်း၊ လား မြည်း ဝန်တင်၊ မြင်း,ဆင် လူသူ၊ ဖမ်းယူကုန်ကြ၊ သုံ့လက်ရသည်၊ ကိုယ်င,ကိုယ်စီ၊ မချီ.ပိုးနိုင်၊ အဆိုင်ဆိုင်တည့်။ စိုးပိုင် သခင်၊ စောနတ်သျှင်လည်း၊ ချစ်ကြင် လွန်ပြင်း၊ အကုန် နှင်း၏။ မင်းဆွေ,စိုးမျိုး၊ မှူးရိုး,မတ်ခြား၊ မင်းသား, မင်းသမီး၊ လက်နက်ကြီးကို၊ သင်းသီး ဗိုလ်ပါ၊ မယူသာတည့်။ လိုရာ ကိစ္စ၊ ကြွင်းသမျှမူ၊ လက်ရ ယူစေ၊ ထိမ်းမှတ်ပေရှင့်။ ခြေတော်တင်ရ၊ ဆင်နာဂကို၊ ရကြသူအား၊ အဖိုးထား၍၊ ရွေးစားတော်မူ၊ မှုထမ်းသူတို့၊ တယူ ချီးမွှမ်း၊ ရေ နှယ်ချမ်းသည်၊ ၊ ရွှင်ဝမ်း,သာယာ ငြိမ်းသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၉။ ။ အောင်လံ စိုက်ထူ၊ အောင်တော်မူသည်၊ အောင်သူတို့မင်း၊ ခန့်ရန် တင်းလျက် ၊ ကြောင်းခြင်း စုံစီ၊ နှလုံးညီအောင်၊ နန္ဒီသေန၊ မတ်ကြီး စသည်၊ များလှ အပေါင်း၊ ခေါ်တုံရှောင်း၍၊ အကြောင်း ဆင်ခြင်၊ မှုရေးအင်ကို၊ တိုင်ပင်သည်ကား၊ “ငါ့ဖုန်းအားကြောင့်၊ လျင်လျား,မကြာ၊ ရန်ပေါင်း ကွာ၏။ ဗိုလ်ပါ ဆင်,မြင်း၊ ဖြည့်တင်း မွေ့လျော်၊ နေပြည်တော်သို့၊ ပြန်သော် သင့်မည်၊ သူ့ ပြည် ခရိုင်၊ သူ့ နိုင်ငံသို့၊ သူ့ နန်းမြို့ကို၊ ငါတို့ ရအောင် ၊ စွမ်းဆောင်ကြမည်”၊ အတည်တည်ကို၊ အရှည်မျှော်တွေး၊ စုံစမ်း မေးလျက်၊ ဖုန်းရေး ကံယွင်း၊ မင်းလည်း တိမ်းပြို၊ ဗိုလ်လည်း တိမ်းလည်၊ စစ်သည် တိမ်းပါး၊ လေသောအားကြောင့်၊ ရှေ့ဖျားစွန်းစွန်း၊ လက်နက်ဝန်းလျက်၊ လိုက်လွန်းသသူ၊ ဗိုလ်လူတို့အား၊ ခန့်ထားလျင်စွာ၊ လည်စိမ့်ငှါဟု၊၊ ထိုခါ,တပ်တော် သိမ်းသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၀။ ။ တပ်တော် သိမ်းမြောက်၊ စခန်းထောက်တွင်၊ ရွှေမှောက် မင်းဖျား၊ မေးသည်များကို၊ ပင်းပါး ကပ်မှီ၊ ဦးဖြင့် ချီလျက်၊ နန္ဒီသေန၊ မြွက်မဟက၊ များလှ ဗိုလ်ပါ၊ မတ်တကာတို့၊ ဂူဟာ ခြင်္သေ့၊ နေသော ရှေ့ကို၊ ကြောက်၍ တုံ့ပယ်၊ ယုန်သူငယ်လျှင်၊ နွမ်းနယ် ကြောက်ရွံ့၊ မသန်းဝံ့သို့၊ ဆိုင်းငံ့ လည်လှည့်၊ တပ်လုံးပြည့်မျှ၊ ရှုကြည့် တူရူ၊ နေကြမူလည်း၊ မည်သူအားမျှ၊ မလျှောက်ကြတည့်။ ပြည်မ ဆီမီး၊ အမတ်ကြီး က၊ အပြီးစကား၊ သို့လျှောက်ကြား၏။ “ စက်သွား ဝရဇိန်၊ လက်နက်ရှိန်ကြောင့်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မင်းစစ် ထွက်ရာ၊ ဗိုလ်ပါအများ၊ ဖိဆီးထားက၊ ပြေးသွား မသာ၊ ထိုမြို့ရွာဝယ်၊ ဘယ်မှာခန့်ထား၊ မြို့တံခါးကို၊ ဆီးတား ပိတ်ပင်၊ မသိမ်းခင်လျှင်၊ တိုက်ဝင်မိမည်၊ ဖြစ်တော့သည်တည့်။ ရိပ်ခြည်ထောက်မြော်၊ ရှင့်ဖုန်းတော်ကို၊ ၊ ထိုရော်,ပြောပ ခြိမ်းသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၁။ ။ “သို့ပင်ဖြစ်လည်း၊ စိစစ် ဆွေးနွေး၊ မင်းမှုရေးကို၊ ကြံတွေး ထောက်မြော်၊ အောက်မေ့သော်မူ၊ ကိုယ်တော်လက်တွင်၊ ရွှေနန်းတင်သည်၊ ရှင်နှစ်တော်ကြီး”၊ သူ သမီးလည်း၊ ထံနီးတော်ပါး၊ ခ,စား မကွာ၊ သို့ခြင်းရာကြောင့်၊ စဉ်လာ ရုံးစည်း၊ ရှေးဆိုနည်းမူ၊ လက်သည်း ဆိတ်ရာ၊ လက်သာနာ ဟု၊ ပမာဆိုရိုး၊ သည် ထုံးမျိုးကြောင့်၊ စိုးစိုး ရိမ်ရိမ်၊ အာဏာနှိမ်သည်၊ စည်းစိမ် သခင်၊ အရှင်တို့သာ၊ စိုးပိုင်ရာရှင့်။ ပမာနည်းကို၊ တကြောင်း ဆိုပိမ့်။ မြွေဖို,မြွေမ၊ မဆိုရတည့်။ ရှ,နပြတ်နှိပ်၊ အဆိပ် သဖွယ်၊ ဓားလွယ်,ဓားမ၊ မကွဲကြတည့်။ ထိက မနား၊ အသွားနှင့်ချည်း၊ ဖြစ်သတည်းဟု၊ ထုံးနည်းကို မျှော်၊ ကျွန်ုပ်သော်မူ၊ ကိုယ်တော်ကြိုက်ရာ၊ စိတ်ညီပါ”ဟု၊ နာသာ မငြီး၊ လျှောက် ကန့်ဆီးသည်၊ ၊ မတ်ကြီး, နန္ဒီ သေနတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၂။ ။ ဤသို့လျှောက်လျှင်၊ ရွှေနန်းရှင်လည်း၊ ဆင်ခြင် အကြံ၊ ငါ၏ထံသို့၊ စေသံ နေ့ည၊ ကလိင်္ဂက။ ဝန်ချလာမည်။ မှတ်တော်တည်၍၊ မည်သည်ကိုမျှ၊ မထွက်ရလျှင်၊ တဲချ တပ်တာ၊ နေသည်သာတည်း။ မဟာ ပဝရ၊ ကလိင်္ဂကား၊ များလှ ဗိုလ်လယ်၊ စိတ်နွမ်းနယ်၍၊ ကြိုးငယ် ရူတ၊၊ ဆိုမြွက်ဟ၏။ “အဿက မည်ခေါ်၊ အကြည်တော်မူ၊ ရေးမြော်စုံညီ၊ ပါရမီကြောင့်၊ နန္ဒီသေန၊ ဉာဏ ရောင်ရွှန်း၊ မတ်ကောင်းတွန်း၏။ တကျွန်း စိုးပိုင်၊ တခရိုင်ဖြင့်၊ ၊ တနိုင်ငံ စိုး၊ တန်ခိုး ထန်ပြင်း၊ ထီးဆောင်းချင်းကို၊ ကံရင်း နွမ်းလျော်၊ ငါတုံသော်ကား၊ ဖုန်းတော် ယွင်းယို၊ ငါ့ တကိုယ်ကို၊ ဆယ်ကိုယ် လှည့်ပတ်၊ ထားမတတ်တည်၊ အမတ် ငါပင်၊ ဘုရင်လည်း ငါ၊ ငါ့ကိုယ်သာလျှင်၊ ရေးရာကိစ္စ၊ စီရင်ရခဲ့။ ခေတ္တ မရှု၊ ဘယ်အမှုမှ၊ စေ့ငှ သေခွေ၊ စီရင်ပေ ဟု၊ ငါ့ရွှေမျက်နှာ မလွဲသာတည့်။ ကြမ္မာဥပဒ်၊ ဘယ်ဂြိုဟ်နတ်ကြောင့်၊ အမတ်တန်မဲ့၊ ညှဉ်းဆဲခဲ့၍၊ ပြည်တဲ့ သခင်၊ ငါဘုရင်သည်၊ သို့စင် ဒုက္ခ၊ ဆင်းရဲ ရ”ဟု၊ များလှ ဗိုလ်ပါ၊ မတ်တကာတို့၊ ထိုခါ ရှေ့တွင်၊ အပြစ်တင်၍၊ မရွှင် မပြုံး၊ ဗျာပါ ဖုံးသည်၊ နှလုံး,စိတ်စက် ရှုတတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၃။ ။ ဤသို့ ရူတ၊ မရွှင်ပျ၍၊ အဿကမင်း၊ ထံတော်ရင်းသို့၊ ကြောင်းခြင်း တုံ့ပြန်၊ စေတမန်နှင့်၊ တောင်းပန်သည်ကား၊ ဆက်ရှည်များစွာ၊ သံသရာက၊ သဒ္ဓါ သီလ၊ သုတ ဆင့်ပွါး၊ ဖုရား မြတ်စွာ၊ ပစ္စေကာနှင့်၊ သံဃာတို့အား၊ ညွတ်တွား မကင်း၊ ကုသိုလ်ရှင်းကြောင့်၊ ဆောင်းချင်းထီးဖြူ၊ မင်းပင် ဟူလည်း၊ မတူကြလှာ၊ ဖုန်းတန်း သာသည်။ နရာဓိပ၊ အဿက၊ ၊ တွေးဆ မမျှော်၊ အကြည်တော်မူ၊ လ,သော်တာ မြန်း၊ ရာဟု သန်းသို့၊ ဖုန်းတန်း တန်ခိုး၊ ရှိမည် ကိုး၍၊ စစ်တိုး ချင်စွာ၊ ဝါသနာကြောင့်၊ ပညာမမှီး၊ အကြံ ကြီး၍၊ သမီးကို ဆက်၊ နတ်ရှင်လက်ဝယ်၊ နန်းထက် ထားတင်၊ သို့ကိုစင်လျက်၊ ဆင်ခြင် မရှိ၊ စစ်ပြိုင်မိ၍၊ သိသိ ညက်ကြေ၊ ဗိုလ်ခြေလည်း ဆုံး၊ စစ်လည်း ရှုံး၏။ နှလုံး ပူဆာ၊ တို့ ပြည်ရွာသို့၊ ရောက်လှာ`နိုးနိုး၊ တစိုး ရိမ်ရိမ်၊ မငြိမ်,မသက်၊ ပြည် ပျက်တော့မည်၊ ဖြစ်ခဲ့သည်တည့်။ အရှည် မျှော်တွေး၊ ချမ်းသာရေးကို၊ မပေးဘူးပင်၊ စိတ်တော်ထင်လည်း၊ ရင်ခွင်ဝယ် ကြီး၊ ရူမငြီးသည့်၊ သမီး လေးပါး၊ မိဖုရားကို၊ ထောက်ထား၍သာ၊ သည်းခံပါ”ဟု၊ တန်ဆာဝတ်စား၊ ဖလား လက်ကောက်၊ ထိုက်လျောက် များစွာ၊ ရတနာကို၊ သည်မှာ တခြား၊ သမီးအားလျှင်၊ သုံးစား ဝတ်ဆင်၊ ရံထားပြင်၍၊ နတ်ရှင်မင်းအား၊ ပတ္တမြားလှတောက်၊ ပြည်တန်ကျောက်နှင့်၊ အမြောက် သေနတ်၊ မင်းဝတ်,မင်းစား၊ များလှ,သီးသီး၊ ဆင်ကြီး,မြင်းကြီး၊ ပုံပြီးပဏ္ဏာ၊ အစုံပါသည်၊ ၊ ပန်ထွာ,ခွင့်တောင်း ညွတ်,ခတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၄။ ။ မင်း,မိဖုရား၊ လေးပါး သခင် ” ၊ ရွှေနန်းရှင်က၊ ဆောလျင် မကြာ၊ သံ ရောက်လာသော်၊ သံစာကို ကြား၊ သံစကားကို၊ ရွှေနားတော်ယူ၊ ထီးဖြူ နန်းအိမ်၊ စည်းစိမ်က စ၊ မြို့ပြနိုင်ငံ၊ ခြွေရံ,လက်ပါး၊ မှုထမ်းများအား၊ ထောက်ထား ယူဆ၊ အဿကဟု၊ နရ အထွတ်၊ လောကနတ်လျှင်၊ မသတ် ခွင့်ရေး၊ ချမ်းသာပေး၍၊ ဆွေးနွေးမှာစာ၊ ပြန်သည်မှာကား၊ “သစ္စာ ခွေရစ်၊ ယွင်း မလစ်လျှင်၊ နှစ်သစ် သဘင်၊ ဝါဝင်ဝါ ကျွတ်၊ သုံးလည် ဝတ်ကို၊ မချွတ် မလှဲ့၊ ကန်တော့ပွဲနှင့်၊ အမြဲရောက်စေ”၊ မိန့်ခဲ့ပေမှ၊ အနေ,အထား၊ အသွား,အထွက်၊ ဘယ်နေ့ရက်ကို၊ ရွှေစက် ဖြန့်လည်၊ သို့ ရိပ်ခြည်နှင့်၊ အတည် အရပ်၊ လိုက်မြဲ အပ်၍၊ အတပ်တပ်သား၊ အခြားခြားကို၊ ၊ ခန့်ထား,ရန်တော် မူ၏တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၅။ ။ ခန့်ထားရန်ပြီး၊ အသီးသီးလျှင်၊ မတ်ကြီး လျှောက်ထား၊ ထုံး စကားကို ၊ ရွှေနားတော်ငွေ့၊ မစဲ၍လျှင်၊ စေ့စေ့ငုငု၊ စီရင်မှု၌၊ တခု မကျန်၊ ဝေဖန် သိမ်းမြန်း၊ မကျန်းမမာ၊ စစ်ကြောရှာ၍၊ ဆရာ,သမား၊ ကုစား ထက်ကြပ်၊ ကိုယ်စီအပ်မှ၊ တပ်စခန်းမှာ၊ တရက်လာကို၊ သာသာ ဖြည်းဖြည်း၊ နှစ်ရက် တည်း၍ ' ၊ တစည်း တရုံး၊ တလုံးတည်းသာ၊ ပြန်ခဲ့လာမှ၊ အောင်ချာမှန်ကင်း၊ ရောက်လေလျှင်း၍၊ ရွှေမြင်းမိုတောင်၊ သူရာ့ဘောင်၌၊ ဆောင်ဆောင် ဗိမာန်၊ မနှိုင်းတန်သည်၊ ဝေယန် ဥကင်၊ သိကြားဝင်သို့၊ သဘင် ထူးဆန်း၊ ရှု,မခန်းသည်၊ ၊ရွှေနန်း,ဝင်တော် မူ၏တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၆။ ။ နောက်,ရှေ့ ထောက်မြော်၊ ဘေးလောင်းတော်တို့၊ ရှေ့လျော် စံမြဲ၊ စစ်အောင်ပွဲသို့၊ ပြည်ထဲ ပြည်ပ၊ လောက ထိပ်မိုး၊ အစဉ်ကိုးသည်၊ ပုထိုး ရွှေဂူ၊ အဆူဆူဝယ်၊ အလှူ အတန်း၊ ထီး,ပန်း တံခွန်၊ မိုးစွန် လွှင့်ထား၊ တရား ပေစာ၊ သင်္ဃာတော်အား၊ ဝပ်တွား ချမ်းမြေ့၊ ပူဇော်၍လျှင်၊ အရွှေ သာန်၊ စ၍ ရန်သော်၊ ဗိမာန် ရှစ်ထောင့်၊ မြို့စောင့်ပြည်နတ်၊ ပြာသာဒ် ထီးချက်၊ ညွန့် ကြက်သရေ၊ စောင့်နေ ရံပတ်၊ သမ္မာနတ်အား၊ မလွတ် ပ,သ၊ ပြီးခါမှလျှင်၊ နန်းမ တောင်ညာ၊ သည်လျှာ မျိုးဘော်၊ ဆွေတော်မျိုးနီး၊ မှူးကြီး,မတ်ဖျား၊ အများ ရံပတ်၊ မှူးလတ် မတ်ငယ်၊ အသွယ်သွယ်တည့်။ နန်းလယ် တင်လျက်၊ အောင်ပွဲ ဆက်၍၊ ဖုန်း ကြက်သရေ၊ ရွှန်းရွှန်း ဝေမျှ၊ အောင်မြေ ပြည်တဲ၊ အောင်စည်သဲသည်၊ ၊ အောင်ပွဲ,ဆင်တော် မူ၏တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၇။ ။ ပြည်များ သာမိ၊ သာဝတ္ထိတွင်၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ရှင်မြတ် စွာလျှင်၊ ဒါယိကာမ၊ သဟဿ,တိ၊ ဝါဒစွမ်းမြောက်၊ ပေါင်း လေးယောက်ကို၊ မခေါက်မငှက်၊ ဗိုလ်မဂ် အဝင်၊ ချွတ်ရာတွင်၌၊ မြော်မြင် ထောက်ရှု၊ အကြောင်းပြု၍၊ သုံးလူ့ မုနိန်၊ မြတ် သိရိန်လျှင်၊ ကလိင်္ဂဇာတ်၊ အတ္ထုပ္ပတ်ကို၊ ဟောမှတ် ပိုက်ထုပ်၊ သေချာ အုပ်၍၊ ၊ ဇာတ်ချုပ်, ဤတွင် ပေါင်းလတ္တံ့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၈။ ။ : သတ္ထာ ဣမံဓမ္မဒေသနံ အာဟရိတွာ ဇာတကံ : သမောဓာနေသိ၊ တဒါ ကလိင်္ကရညော ဒီတရော : ဣမာဒဟရ၊ ဘိက္ခုနိယော အဟေသုံ၊ : နန္ဒီသေနော သာရိပုတ္တော၊ တာပသောပန : အဟမေ ဝ အဟောသိန္တိ။ </p> <p>သန္ဓေ ဇာတိ၊ ဗျာဓိ ဇရာ၊ မရဏာဟု၊ ပြင်းစွာ ပူပန်၊ အတန်တန်တည့်။ အမှန် မချွတ်၊ သံသာဝဋ်မှ၊ ကိုယ်လွတ် ခွါခွါ၊ ရှင်းစိမ့်ငှါဟု၊ စင်စွာ ချပ်ငုံ၊ ခုနစ်စုံကို၊ ကိုယ်လုံ အစ၊ ဝီရိယဖြင့်၊ လုံ့လ စီးဖြန်း၊ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို၊ နှုတ်မန်း ကုသ၊ နိဗ္ဗာနသို့၊ အရကြံကြောင်း၊ ကြံချက်ကောင်းသည်။ တော်ပေါင်း အများ၊ ကို ချစ်သားတို့၊ ၊ကျော်ကြား ဝှန်ဝါ၊ ထိုအခါဝယ်၊ မဟာဇနိန်၊ စောနရိန်ဟု၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မည်စစ် တသီး၊ ထိုမင်းကြီး၏၊ သမီး လေးပါး၊ မိဖုရားကား၊ အများ ဘဝ၊ ကျင်လည်ကြ၍၊ ကာလ သင့်စွာ၊ ယခုခါ၌၊ ဝေသာလီမြေ၊ ချက်မြှုပ် ကြွေမှ၊ သပြေ လေးခိုင်၊ လေးယောက် ကိုင်၍၊ စွမ်းနိုင် ဝါဒ၊ သဟဿကြောင့်၊ ဒီပ သာစည်၊ ကျွန်းကြီး လည်သော၊ ရွှေပြည်သာမိ၊ သာဝတ္ထိတွင်၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ဂုဏ်ပညာဖြင့်၊ ပုစ္ဆာလည်း ဖြေ၊ ကိလေသာ ကုန်၊ နေ အရုဏ်သည်။ ရက်ပုဏ္ဏချိန်၊ ရောင် မမှိန်ပဲ၊ သူရိန် နတ်သား၊ ရန်ဝေးသွား သို့၊ ထိုလား သွေးသီ၊ ဘိက္ခုနီဘည့်။ ဝေသာလီတွင်၊ ပြည်တခွင်၌၊ အထင် အရှား၊ လွန်ကျော်ကြားလျက်၊ စွမ်းအား ငါးရာ၊ ဂုဏ်ပုစ္ဆာကို၊ ပညာ နှုတ်ငုံ၊ တတ် ကုံလုံသည်၊၊ ဆွေစုံမိဘ သမီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၉။ ။ ထိုရောအခါ၊ ပြည် ပါဋလိ၊ နား,မျက်စိဟု၊ ပြည်ကြီး ဂုဏ်ဆီ၊ ပြည်လုံး မှီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ ပေါက်ပြ ကျော်ထင်၊ မင်းတိုင်ပင်ကား၊ များသင်္သရာ၊ ဆက်များစွာဝယ်၊ မြတ် ပါရမီ၊ စုံစီ ကြိုးစား၊ ဖြည့်သောအားဖြင့်၊ တရား ရှေးရှူ ၊ ယခုမူကား၊ အတူ မပြောင်း၊ ကြောင်းလည်း မကွာ၊ ဆရာ မကွဲ၊ လက်ဝဲ လက်ယာ၊ တူလာ တူသွား၊ ထူးမပြားလျှင်၊ တရား ညီညှိ၊ စွမ်း,သတ္တိဖြင့်၊ ကောလိယ နောင်၊ ဂုဏ်ထူးဆောင်လျက်၊ ဖုန်းခေါင် ရှေ့မှောက်၊ ငါ့ထံရောက်သော်၊ နှစ်ယောက်တူကူ ၊ဖိုလ်,မဂ် ရ၍၊ ငါက ချီးမြောက်၊ ငါ့လက်အောက်တွင်၊ ငါ့လောက် ဆိုဖွယ်၊ ပညာကျယ်၍၊ အံ့ဘွယ်တည့်ချည်း၊ ဆိုင်ရာ ပည်း၏။ လည်သည်းတော်ကြီး၊ သင်္ဃာ့ ထီးဟု၊ ယှဉ်မှီး မက္ခာ၊ ခိုရောက်လှာက၊ မဟာ ပဏ္ဍိ၊ ပညာရှိဟု၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ခေါ်မည်သာသည်၊ ၊လက်ယာ,တော်ရ သားကြီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၀။ ။ ကလိင်္ဂ ရညော၊ မြတ် မုနောနှင့်၊ မင်းစော အဿက၊ ၊ စိုး,ပိုင်းသသည်၊ ပြည်မ တိုင်းစပ်၊ မြေ အလပ်တွင်၊ လူ့ ရပ် ရှောင်ရှောင်၊ လူ့ဘောင် ရှင်းရှင်း၊ သတင်း သုံးသုံး၊ နှလုံး ချင့်ချင့်၊ အကျင့် ဖွေဖွေ၊ ရွှေကျောင်း နေ၍၊ သရေထူးမြတ်၊ ကျော်လျှံပတ်သည်၊ မိုးနတ် ဆရာ၊ သူတော်စွာကား၊ ဤကာလခေတ်၊ ယခုဖြစ်တွင်၊ ဧကရာဇ် တကာ၊ ရခဲစွာသည်၊ မဟာ ကပိလ၊ ရွှေပြည်ရ၍၊ ဒီပ တကြော၊ လွန် ကျော်စောသည်၊ သုဒ္ဓေါဒန၊ မွေးဖ နတ်ရှင်၊ ရွှေနန်း တင်သား၊ မိခင် မာယာ၊ လွယ်ကာ သိမ်းပိုက်၊ ရွှေကြာတိုက်တွင်၊ ကောင်းမြိုက် သန္ဓေ၊ ကိန်းအောင်း နေမှ၊ နန်းရွှေ ဥကင်၊ ဖွါးမြော်မြင်၍၊ ရုပ်သွင် ကျစ်လစ်၊ ဆဲ့ခြောက်နှစ်တွင်၊ ကျွမ်းချစ် ယသော်၊ တောင်ညာပျော်နှင့်၊ မွေ့လျော် ရွှင်စံ၊ မောင်နှံ စိုးနှိမ်၊ မင်းစည်းစိမ်ကို၊ ငြိမ်ဆိမ်ဖွင့်လှစ်၊ ဆယ် သုံးနှစ်တည့်။ မင်းဖြစ် မလို၊ တောကြီး ခို၍၊ မြင့်မို မက၊ အာကာသ က၊ ဗြဟ္မာ့ သင်္ကန်း၊ ထွေထွေဆန်းဖြင့်၊ ရဟန်းတော်ဖြစ်၊ မြေး မညစ်တည့်။ လေးသစ္စာမြင်၊ ဗောဓိပင်ဝယ်၊ ပယ်ထွင် ငါးကြိမ်၊ ငါးမာန် နှိမ်၍၊ ဂုဏ်အိမ် ကိုးစု၊ စတုဝေသာ၊ စ၍ ဖြာလျက်၊ သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓ၊ လောက မှန်ကူ၊ ဖြစ်တော်မူ၍၊ မပူစိမ့်ငှါ၊ သတ္တဝါကို၊ ခေမာပြည်သို့၊ ရောက်အောင်ပို့ သည်၊ ၊ လူတို့ဆရာ ရွှေထီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၁။ ။ ပြည် သာဝတ္ထိ၊ နရုတိတွင်၊ ကျောင်းကြီး အလယ်၊ ဂုဏ်ကိုးသွယ်နှင့်၊ စံပယ်စီလျဉ်၊ နေခါစဉ်၌၊ ဂုဏ်ပညာရ၊ သဟဿတည့်၊ ရောက်လှာကြသည်၊ မိဘ မခြား၊ ဝါဒပုစ္ဆာ၊ အစုံပါနှင့်၊ ဝေသာလီက၊ စွမ်းအား ရည်တူ၊ လေးယောက်သူကား၊ ဘိက္ခူ နီစစ်၊ ရဟန်းဖြစ်၍၊ မြှေးရစ် ဝေမှောင်၊ ကင်းလေအောင်လျှင်၊ ရွက်ဆောင် သတ္တိ၊ ဂုဏ်ထူးရှိသည်၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ရှင်မြတ်စွာ ကို၊ မဟာဝိဒု၊ အကြောင်းပြု၍၊ သုံးလူ့ ရပ်နေ၊ လူတတွေကို၊ သံဝေ ဇီဝိန်၊ ကြောက်လန့် မှန်အောင်၊ ကလိင်္ဂဇာတ်၊ ဟောတုံမှတ်သည်၊ ကျမ်းမြတ်က ထွက်၊ အချက်ချက်ကို၊ ဆောင်ရွက် သေခွေ၊ နာပါစေဟု၊ သက်သေ ထုံးညီ၊ သင့်ရာ မှီ၍၊ နန္ဒီသေန၊ ထွန်းပ တန်ဆာ၊ ဆင်စရာသည်၊ ၊ ရွှေစာ,စုံစေ့ ဤတွင် ရွှေ့တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <center>'''———— နိဂုံး ————'''</center> <p> ၁၀၂။ ။ ကြားပိမ့် သီးသီး၊ နိဂုံး ချီးအံ့။ ရစ်စီး တွေတွေ၊ ခုနစ်ခွေနှင့်၊ ရေလည်း ရှက်မှီ၊ ယဉ်သီတာ ဖုံး၊ ခုနှစ်လုံးတိ၊ ပတ်ကုံး တောင်ညို၊ တောင်ရိပ်ခိုသည်။ မြင့်မိုးတောင်ကြီး၊ တောင်ဆီမီးထက်၊ နတ်ထီး ရိပ်ဖြူ၊ ဖွင့်လှစ် ထူလျက်၊ အသူရာ အောင်၊ မုနောဆောင်သား၊ ရွှေတောင် ပူရ၊ အယုဇ္စျသို့၊ မြစ်မ ယဉ်ရှင်၊ ငါးစင်းပြင်ကို၊ စီးဝင် ညိုရစ်၊ ဖုန်းတော်ဖြစ်ဟု၊ တမြစ် သီတာ၊ တဂင်္ဂါမူ၊ မြစ်သာ စီးဆင်း၊ ရေထွက် သွင်း၍၊ ခြောက်စင်း ပတ်ရံ၊ တန်ခိုး လျှံ သည်၊ မင်းဝံတောင်မှိုင်း၊ တောင်ကသိုဏ်းဟု၊ တောင်းတိုင်း ကြေးမုံ၊ သန်လျှက်ခုံထက်၊ မြစ်ဆုံ ကမ်းမော်၊ ၊ ဘေးလောင်းတော်တို့၊ ပျော်ရာ ဘူမိ၊ မြေသီရိတွင်၊ ကျွန်းကြီး တန်ဆာ၊ ဖြစ်စိမ့်ငှါဟု၊ ရတနာ ရွှေပြည်၊ ရွှေမြို့ တည်၍၊ ပတ်လည် ခရိုင်၊ အဆိုင်ဆိုင်တည့်။ အနိုင်နိုင်ငံ၊ ရိုကျိုးနွံ လျက်၊ နှုန်းစံ မနှိုင်း၊ အတိုင်းတိုင်းက၊ ညွတ်ကိုင်း ဦးချီ၊ ဝင်ရောက်မှီသည်၊ ၊ တောင်ဒီပါလုံး ကသိုဏ်းတည်း။ ။ </p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၃။ ။ ပူရ ရတနာ၊ ရွှေပြည်သာမှ၊ အညာ ရပ်ဆန်၊ ဆိုစတန်ရှင့်။ ဧသာန် ကသည်၊ လှည့်လည် စွဲမှတ်၊ လက်ယာ ပတ်သား၊ ဂြိုဟ်နတ် ယှဉ်မှီး၊ ယာဉ် ရှစ်စီးတွင်၊ ဟိုင်းကြီး ရံစောင့်၊ ယွန်း၍ ထောင့်နှင့်။ တသောင်းခြောက်ထောင်၊ ချင့်ဆောင်တာကျ၊ ထိုဘူမထက်၊ တွက်ချ နယ်သွင်း၊ ပယ်အချင်းကို၊ စာရင်း ကမ္ပည်း၊ မှတ်ရုံးစည်းလျက်၊ မန်ကျည်းတုံရွာ၊ တည်သည်မှာကား၊ သုနာပရန်၊ ကျော်ဝှန် သမိုင်း၊ မည်သော တိုင်း၌၊ စစ်ကိုင်းမြို့တည်၊ နိုင်ငံပြည်ကို၊ စိုးသည် ရာဇာ၊ သင်္ခယာဟု၊ စကြာလျှံပွင့်၊ ရိပ်ဖြူ ဖွင့်သည်၊ နတ်ရှင် လက်ထက်၊ ပြည်ထောင်ဘက်ဟု၊ ပန္နက် သေချာ၊ စွဲမှတ်ရာသား၊ ကျိန်စာဖွင့်လှစ်၊ သဲ,ကျောက်စစ်ဖြင့်၊ ခံသစ္စာပေး၊ သူရဲရွေးမှ၊ ရှေးက ကိုးသင်း၊ မြောက်ဖက်မြင်းတွင်၊ ဖွဲ့ရင်းစုမှာ၊ ကိုယ်စီပါ၍၊ ကိုးရာ ပိုင်းခြား၊ စားမြေများဖြင့်၊ မှတ်သား မြနှောင်၊ ရွာကြီးထောင်လျက်၊ မြောက်,တောင် ကန်,ချောင်း၊ ဂူကျောင်း ကုန်း,ကြည်း၊ အနည်းနည်းတည့်။ ကမ္ပည်း အမှန်၊ ကိုးချက် ကန်သည်၊ ၊ရွာ,မန်ကျည်းတုံ သမိုင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၄။ ။ ရွာ,မန်ကျည်းတုံ၊ နတ်ဘုံတမျှ၊ မိဘ မိုးမြေ၊ မွေးချက်ကြွေတွင်၊ မျိုး,ဆွေ စည်းဝေး၊ ချမ်းသာ အေးလျက်၊ ဘေးလည်း မညှိုး၊ ဘိုးလည်း မလျ၊ ဘလည်း မနွမ်း၊ မင်းရေးကျွမ်း၍၊ မှုထမ်း မူလ၊ မတိမ်းရတည့်။ မွေးဖ မိခင်၊ ထားရင်ခွင်ဖြင့်၊ လည်တွင် ခွေရစ်၊ ပျော်တုံ ဖြစ်သား၊ ခုနစ်နှစ်သက်၊ ငယ်ရွယ်ချက်နှင့်၊ လိုက်ဖက် မတန်၊ လေ့ကျက်ဟန်ကား၊ ကျမ်းဂန် ပေစာ၊ သဒ္ဒါ လက်ဦး၊ ဆွတ်ယူ,ခူးမှ၊ ကျေးဇူး တီထွင်၊ သွန်သင် သိမ်းရုံး၊ ဆယ့် သုံးနှစ်တိုင်၊ လက်စွဲကိုင်လျက်၊ တတ်နိုင် အစွမ်း၊ အကျမ်းကျမ်းကို၊ ကြိုးပမ်းလုံ့လ”၊ အခြေရသား၊ ကြီးမားဂုဏ်ရည်၊ ဆရာသည်မူ၊ ပတ်လည် ရှာဆည်း၊ ရေသော် ပည်းရှင့်။ မန်ကျည်းတုံ့ရွာ၊ ရွှေဘုံသာနှင့်၊ ရတနာပူရ၊ ရွှေအင်းဝ၌၊ ဒုတိယ မှန်စီ၊ ထံတော်မှီမှ၊ သီရိမာန်အောင်၊ ပြိုးပြိုးပြောင်တည့်။ တိမ်တောင် တက်ဆို ၊ ရွှေမြင့်မြို့ဝယ်၊ နေသို့ တောက်ထိန်၊ ဝင်းဝင်းရှိန်သည်၊ အစိန္တေယျံ၊ မုဋ္ဌောမ၏ ' ၊ ကျောင်းရံတော်မှ၊ ဝိဟာရနှင့်၊ ထိန်လှ ဝင်းဝါ၊ အာကာမို့မှိုင်း၊ တောင်ဆိုင်းဆိုင်းတည့်။ စစ်ကိုင်းသာစံ၊ မင်းဝံ နကို၊ တောင်ရိုးခိုလျက်၊ ထိုထိုဆင့်ပွါး၊ သင် ကြိုးစားမှ၊ တိုးပါး ရာရာ၊ ဇာတိမှာလျှင်၊ မဟာပဝရ၊ သမ္ဗောဓတိ၊ ကဝိ ဖုန်းစည်၊ မြတ်မထေရ်မူ၊ ဂုဏ်ရည် ဖက်ကင်း၊ ဆရာရင်းတည့်။ သတင်း ချီးကျူး၊ သို့စင်ထူးသည်၊ ကျေးဇူးရှင်များ၊ အပါးပါးတွင်၊ ညွှတ်တွား ကြည်လင် ” ၊ စာပွဲဝင်သည်၊ ၊ သွန်သင်, ဆော်လှုံ့ အလိုင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၅။ ။ ဆယ့် တနှစ်သာ၊ ငယ်နုစွာ က၊ သာသနာ ပွဲနေ၊ ရဲစိတ်ဝေလျက်၊ သာမဏေပျို၊ သုံးဝါဆိုမှ၊ ထိုထို နှံ့အောင်၊ လူ၏ဘောင်ဝယ်၊ ရွက်ဆောင် စေ ငု၊ မင်းမှု,မင်းရေး၊ ဆွေးနွေး ပညာ၊ တတ်လိမ္မာလည်း၊ ဟံသာရောက်မင်း၊ လျှံဝင်း ညွန့်လူ၊ ရိပ်ဖြူ လူလူ၊ စိုးကာလ၌၊ မိဘလယ်တွင်၊ ချစ်ကြင် ခွေရစ်၊ ငယ်သည်ဖြစ်၍၊ ကျစ်လစ် သေချာ၊ ထုံးစံ ရှာလျက်၊ ရောက်လှာ မလပ်၊ မင်းနေရပ်ဝယ်၊ ကြပ်ကြပ် စိစိ၊ မထမ်းမိတည့်။ သီရိ သရေ၊ လျှံဝေကြီးထု၊ ကေတုမတီ၊ ရွှေပြည်ညီဟု၊ တူညီမယွင်း၊ အမည် ခင်း၍၊ ပယ်ခွင်း ရန်စစ်၊ ဥကင်လှစ်သား၊ ဧကရာဇ်ပြိုင်၊ ရွှေနန်းထိုင်သည်၊ စည်ခိုင် တောင်ယံ၊ တောင်သာစံထက်၊ ကျော်သံ ရိုက်အိန့်၊ ပတ်ဝန်း ထိန့်သည်။ ကိုးသိန်းသခင်၊ လက်ထက်တွင်မူ၊ ခိုဝင် ခယမ်း၊ မပြတ်ထမ်းရှင့်။ မည်းသမ်း မိုက်ညို၊ ရာဟုဂြိုဟ်လျှင်၊ ဖမ်းမျိုး ပြစ်ဆာ၊ လ သော်တာသို့၊ ပြည်ရွာ ညှိုးယော်၊ တိမ်းယိမ်းသော်လည်း၊ ရှုမျှော်ကျင်ကျွမ်း၊ ပညာစွမ်းကြောင့်၊ မနွမ်း,မပါး၊ မျိုးဆွေများနှင့်၊ တရားဆောင်ရာ၊ အရောက်ရှာ၍၊ ရတနာသိင်္ခ၊ ဌာနသာစည်၊ ကုန်းဘောင်ပြည်သို့၊ စိတ်ကြည်သာရွှင်၊ မှုထမ်းဝင်သည်၊ ၊ သဘင်, ရွှေမှောက် မင်းပွဲတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၆။ ။ သိင်္ခကုန်းဘောင်၊ သမိုက်ဆောင်သား၊ ကိုးတောင်ပို့ ငူ၊ မုဆိုးဂူဝယ်၊ ဆင်ဖြူတော် ချည်၊ သရက်စည်သား။ ပြည်တည် မန္ဓတ်၊ သောင်းလုံးနတ်၏၊ သက်မှတ် သည်းချာ၊ ဥပရာဟု၊ တေဇာလျှံညီး၊ သားကြီး သက်နှံ၊ အိမ်ရှ့စံတွင်၊ ကျွန်ခံ လက်ဦး၊ ပြုစုဘူးသည်၊ ကျေးဇူး မြုတေ၊ ချီးတိုင်း ဝေရှင့်။ ဝိဒေဟရ၊ လက်တော်မှလျှင်၊ ပဉ္စာလတိုင်း၊ ကွပ်တိုင်း စိုးမှတ်၊ ဗြဟ္မဒတ်က၊ မြတ်မြတ် လေးလေး၊ အရေးတော်ယူ၊ သိမ်းတော်မူသည်၊ လှိုက်ဆူ လျှို့ပတ်၊ မဟော်မတ်သို့၊ ကောင်းမြတ် လွန်ကြူး၊ အထူးထူးတိ၊ ကျေးဇူး ချီးမြှင့်၊ မကုံသင့်သား၊ ရွှေမြင့်မြို့စား၊ မုံထွား ပွင့်လျာ၊ ရေးရာ ကျွမ်းကျင်၊ ဖန်,စီ ရင်သည်၊ ၊ ယခင်,ထုံးပုံ မလွဲတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၇။ ။ လက်ဝဲသုန္ဒရ၊ မျို့ဦးစမှ၊ ဘယရန္တမိတ်၊ ပဏ္ဍိတ် ဟူသည်၊ မည်ရည် ဘွဲ့ခံ၊ သတင်းသံနှင့်၊ ကျော်ညံ မစဲ၊ သူတော်ပွဲ၌၊ စွမ်းရဲ တည်ကြည်၊ အမတ်သည်လျှင်၊ ကြံစည် ရှာရုံး၊ ဉာဏ်ဖြင့်ကျုံး၍၊ ဆယ်သုံး နှစ်ကျော်၊ လေးလပေါ်တွင်၊ မဟော်ရွှေကျမ်း၊ မိန့်တော်တမ်းကို၊ ခွဲခြမ်း ဖွေနည်၊ ပြုစုသည်နှင့်၊ ရွှေပြည်ရောက်ခါ၊ လင်္ကာသီရိ၊ အမည်ရှိသား၊ ကဝိကျော်ခေါင်၊ ကျမ်းတစောင်ကို၊ ရွက်ဆောင်သည့်နောက်၊ တွေးထောက် ဆင်ခြင်၊ နေစဉ်တွင်၌၊ ကျော်ထင်သင်္ခယာ၊ ဘွဲ့မည်သာနှင့်၊ ပညာပြည့်စုံ၊ သမတ်ခုံလျှင်၊ လုံခြုံပြီးကြောင်း၊ တရားပေါင်းကို၊ တောင်းပန်သော့အား၊ ကိုးပါး ရံပတ်၊ နဝရတ်သို့၊ ဓမ္မသတ် လင်္ကာ၊ ရွှေကျမ်းစာကို၊ ဖွေရှာ တသီး၊ ပြုစုပြီးမှ၊ တိမ်နီး ယိုးမှား၊ မှန်ကင်းလားလျှင်၊ ပတ္တမြားပွင့်၊ ရွှေကြုတ်ဆင့်၍၊ လှစ်ဖွင့် ခဲစွာ၊ ရတနာကို၊ ပညာ သော့ညှပ်၊ ထုတ်ယူ လှပ်မှ၊ ပွင့်ချပ် ကုံးသီ၊ ရွှေခြယ်စီသို့၊ နန္ဒီသေန၊ ဤကျမ်းမကို၊ လုံ့လ ထူထူ၊ မည်သူ အားကြို၊ မဆော်နှိုးလည်း၊ ကောင်းကျိုး မှုခင်း၊ နှလုံးသွင်း၍၊ မှန်ကင်း တဆူ၊ စိုက်ထောင်ထူသည်၊ ၊ စစ်သူကြီးတို့ လက်စွဲတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၈။ ။ သက်ခုနစ်နှစ်၊ ငယ်နုမျစ်က၊ ကျစ်လစ်,ဖွယ်ရာ၊ လက္ခဏာနှင့်၊ သဒ္ဒါ လက်ဦး၊ ဂုဏ်ညွန့်ခူး၍၊ ကျေးဇူး လျှံ ကျော်၊ သတင်း ပေါ်၏။ မြင်မြော် ရှေးထုံး၊ ပညာကျုံးလျက်၊ ဆယ် သုံးနှစ်ရွယ်၊ သို့စင်ငယ်လျက်၊ ရွေးချယ် စုံစေ ၊ စာဆိုလေ့ နှင့် “ ၊ မွေ့မွေ့ ,လျော်လျော်၊ ရွှင်မြူး ပျော်၏။ ထင်ပေါ်ထုတ်ချင်း၊ ဂုဏ်သတင်းကြောင့်၊ စိုးမင်းထံမှာ၊ မှုရေးရာကို၊ မခြာ ကြပ်မ၊ စီရင်ရ၍၊ ထွန်းပ ထင်ပေါ်၊ ဟိုးဟိုး ကျော်၏။ ထုတ်ဖေါ်မထား၊ ဂုဏ်ထူးလွှားလျက်၊ စကား သွယ်ခွေ၊ မာန်တက်ချေဟု၊ ဆိုလေလိမ့်နိုး၊ ကြောင့်ကြစိုးလည်း၊ မကြိုးမစား၊ စာသင်သားတို့၊ ဆိုထား သိမ်းပိုက်၊ ငယ်ရွယ်ခိုက်က၊ နည်းလိုက် သက်သေ၊ အားကျစေဟု၊ သေခွေ စကား၊ ညွှန်ပြထားသည်၊ ၊ အများ,ယှဉ်ရာ လမ်းသီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၉။ ။ ရွှေထီး ဆက်ဆက်၊ ရွှေလက်ထက်က၊ ကျမ်းထွက်နည်းနာ၊ ဤရွှေစာသည်၊ သဒ္ဓါ အမြိုက်၊ နှစ်အင်ခြိုက်ရှင့်။ စိုးထိုက် မင်းသုံး၊ ယူနှလုံးဖြင့်၊ ကုံးကုံး,ဆင်ဆင်၊ ကြံစီရင်၍၊ ယခင် ရှေးခါ၊ ရှေးဆရာဟု၊ ရှေးပညာကျော်၊ ရှေးကသော်လည်း၊ စပ်တော်မူသင့်၊ လေသည်ခွင့်တွင်၊ ကံနှင့်အညီ၊ သိကြားဖီ၍၊ နန္ဒီသေန၊ ဤကျမ်းမကို၊ ဘယရန္တမိတ်၊ ရွှေစိတ်ကြည်ညို၊ နောက်စာဆိုလျှင်၊ ကုသိုလ် ရှာဖွေ၊ ပြုစုစေဟု၊ ချန်လေသော့လား၊ ရှိသောအားကြောင့်၊ တရား,ဓမ္မ၊ နှစ်သာရကို၊ ဆွတ်ကြပါစေ၊ စိုက်ထောင်ပေသည်၊၊ ပဒေသာခိုင် အပြီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁ဝ။ ။ သက္ကရာဇ၊ ဒီဃမှန်အောင်၊ တွက်ကိန်းဆောင်မူ၊ ထောင်,ရာ တွက်ခဲ၊ နှစ်ဆဲ့ရှစ်ခု၊ ဥတု ချမ်းမြ၊ ဟေမန္တတည့်။ မူလ မည်မှတ်၊ နက္ခတ် ထွန်းတောက်၊ ရောက်နေ ဗြိစ္ဆာ၊ ကြတ္တိကာ၌၊ နေ့ ကြာသပတေး၊ ဆန်း လေးရက်သာ၊ ကောဇာ လက်မိန်၊ ထိုအချိန်တွင်၊ ကလိင်္ဂဇာတ်၊ အတ္ထုပ္ပတ်ကို၊ စွဲမှတ် စေ့ ငု၊ ဝတ္ထု ပုံထုံး၊ သင့်ရာသုံး၍၊ စီကုံး စာစောင်၊ ကျမ်းထွတ်ခေါင်ဟု၊ ရွှေတန်ဆောင်ကြီး၊ ထောင်၍ပြီးရှင့်။ အစီးအပွား၊ လူတို့အားကို၊ သိကြား အတူ၊ ရှာတော်မူ၍၊ မပူ အေးမြ၊ ငြိမ်းပေရဟု၊ နှိုင်းက မမြော်၊ ကျေးဇူးတော်ကို၊ ချီငေါ် အသင့်၊ နှလုံးချင့်လျက်၊ အရှင့် ရေးရာ၊ ကြုံသောခါလျှင်၊ မဟာဂမ္ဘီ၊ ဉာဏ်ဂုဏ်ဆီဖြင့်၊ နန္ဒီသေန၊ ပေါက်ပြလှူပတ်၊ ရှေးအမတ်သို့၊ စွဲမှတ် ရွက်ဆောင်၊ မူမြားမြောင်ကို၊ အန်ထောင် ကြိုးပမ်း၊ ညီညာ ထမ်းစိမ့်။ ထုံးတမ်း နည်းမှီ၊ သင့်ရာစီသည်၊ ၊ နန္ဒိသေန ကျမ်းကြီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁၁။ ။ အဿကတိုင်း၊ ကျော်သံလှိုင်းလျက်၊ နှုန်းနှိုင်း မရှိ၊ ပါဋလိဟု၊ ပြည်ကြီးသခင်၊ စောနတ်ရှင်လျှင်၊ နေသွင် ရွှန်းရွှန်း၊ ဖုန်းတော် ထွန်း၍၊ ပတ်ဝန်း သိမ်းယူ၊ အောင်တော်မူလျက်၊ ဇမ္ဗူ ဝိုက်ချီး၊ အောင်စည်တီးမှ၊ ဆင်ကြီး မြင်းကြီး၊ သမီး ကညာ၊ ဆက်ရောက်လှာသို့၊ မဟာမိုးနတ်၊ တူတမှတ်လျှင်၊ မန္ဓာတ် မခြား၊ တရားစောင့်သိ၊ ကျွန်းကြီးသခင်၊ တို့အရှင်ဝယ်၊ မြင်း,ဆင် ကညာ၊ ရတနာတိ၊ ဆက်လှာ မစဲ၊ ထပ်ဆင့်ကဲမျှ၊ ပြည်တဲ သာယာ၊ မဆိုသာတည့်။ သမ္ဘာ ဆုံပေါင်း၊ ဖုန်းတော်ဟောင်းတွင်၊ ဆင့်လောင်း မခြာ၊ ဤကျမ်းစာကြောင့်၊ စကြာယာဉ်ကြီး၊ ထူးလည် စီးလျက် ၊ ၊ ရိုက်ချီး အောင်ပွဲ၊ လပ်မစဲသည်၊ ၊ ပြည်တဲ,ငြိမ်းချမ်း စေသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁၂။ ။ ကုသိုလ် ဆယ်ဖြာ၊ ဆယ်ရပ်မှာလျှင်၊ ဝေယျာဝစ္စ၊ သည်အရသည်၊ လုံ့လ စွမ်းအင်၊ အရှင်မှုတော်၊ ထမ်းမှသော်လျှင်၊ ရှုမျှော် နှစ်တန်၊ ပစ္စုပ္ပန်နှင့်၊ နောင်ဖန် သံသာ၊ စီးပွားလာလျက်၊ ကောင်းတာ ရှည်မြောက်၊ ကောင်းရာ ရောက်လိမ့်၊ ကြံအောက်မေ့လျက်၊ အချက်ချက်ကို၊ စိတ်စက် စွဲနှောင်၊ လွှဲ,မရှောင်သည်၊၊ ရွက်ဆောင်,မှုထမ်း စေသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁၃။ ။ နန္ဒီသေန၊ ရှေးက အမတ်၊ လောကနတ်တွင်၊ လျောက်ပတ် စေ့ငု၊ အရှင့်မှုလည်း၊ တခုမကျန်၊ ဝေဖန် ခွဲခြမ်း၊ ရွက်ထမ်းသည်မှ၊ များလှ ပြင်ပြွမ်း၊ ကုသိုလ်စွမ်းနှင့်၊ ကြိုးပမ်း စုံညီ၊ ပါရမီကြောင့်၊ မဟီတလ၊ လောက ထွတ်ထား၊ ဖုရားသခင်၊ ပွင့်ရာတွင်နှိုက်၊ သို့စင်တော်မှီ၊ ကြုံသည်ရှိ၍၊ သာရိပုတ္တရာ၊ မည်တော်သာဖြင့်၊ လက်ယာတော်ရံ၊ ပညာလျှံ၍၊ နှိုင်းစံ မတူ၊ ဖြစ်တော် မူသည်၊ ၊ နည်းယူ ရှာလှမ်း စေသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} {{Center block/e}} {{Ct|'''''နန္ဒီသေနပျို့ ပြီး၏။'''''|f=120%|W=100%}} {{Custom rule|w|40|w|40}} == အခြားကြည့်ရန် == * [[:File:နန္ဒီသေနပျို့.pdf|နန္ဒီသေနပျို့ PDF ဖိုင်]] * [[wikipedia:my:လက်ဝဲသုန္ဒရ|မြန်မာဝီကီပီးဒီးယားပေါ်ရှိ လက်ဝဲသုန္ဒရအကြောင်း ဆောင်းပါး]] * [[wikipedia:my:ဗိုလ်မှူး ဘသောင်း|မြန်မာဝီကီပီးဒီးယားပေါ်ရှိ ဗိုလ်ကြီး ဘသောင်း(မဟာဝိဇ္ဇာ)အကြောင်း ဆောင်းပါး]] * [[သေနင်္ဂဗျူဟာပျို့]] * [[ဗျူဟာစက္ကိပျို့]] * [[သူဇာပျို့]] [[ကဏ္ဍ:နန္ဒီသေနပျို့]] ebhk3mkgma7bmh8nahi3fan6x9qysxj 19136 19135 2025-07-10T15:34:46Z Pho Sai 204 Minor changes. 19136 wikitext text/x-wiki {{header | title = နန္ဒီသေနပျို့ | author = လက်ဝဲသုန္ဒရ | override_author = <!-- [[:w:my:လက်ဝဲသုန္ဒရ|လက်ဝဲသုန္ဒရ]] --> | editor = မောင်သုတ | override_editor = <!-- [[:w:my:မောင်သုတ|မောင်သုတ]] --> | contributor = [[User:Pho Sai | Pho Sai]] | year = 1961 | next = | previous = | section = | portal = | wikipedia = နန္ဒီသေနပျို့ | notes = ဤသည်မှာ [[:File:နန္ဒီသေနပျို့.pdf|နန္ဒီသေနပျို့.pdf]]ဖိုင်အား ပြန်လည်စာစီကာ e-Book အဖြစ်သို့ပြောင်းလဲပြီးလွှင့်တင်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ကနဦးပြောင်းလဲမှုများကို [[User:Pho Sai|Pho Sai]] မှ ပြုလုပ်သည်။ | categories = ပျို့ }} {{Dhr|2em}} {{Title|နန္ဒီသေနပျို့|လက်ဝဲသုန္ဒရ|“မောင်သုတ” တည်းဖြတ်ထားသော မူ}} {{Ct|'''နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ'''|f=120%|W=100%}} {{Dhr|1em}} {{Center block/s | width = 40em | talign = left }} <p>{{gap}}၁။{{gap}}။ အတုလ ဒေဝိန်၊ စောမုနိနံမူ၊ ဝရဇိန်စက်၊ လက်နက် သွေးသီ၊ ဂုဏ်မဖိသား၊ ပါရမီ ထူးကဲ၊ လက်စွဲတော်ပါ၊ တက်မကွာဖြင့်၊ အာဏာ,ဇာတိ၊ ကြွင်းမရှိလျှင်၊ ဝိသယလုံး၊ ပတ်ကုံး တင့်စံ၊ ဂုဏ်ခံကိုးရိုး၊ ဂုဏ်မညှိုးက၊ ဖြတ်ချိုး ခုတ်ချိုင်၊ ပွဲတိုင်းနိုင်ရှင့်။ ခေါင်တိုင် ခေါင်တုတ်၊ တမွတ် ခေါင်ထိ၊ ဓိပတိ မင်းစစ်၊ သင်းကျစ် သရဖူ၊ ဖြစ်တော်မူသည်၊ သယမ္ဘူကျော်၊ မြတ်ဇိနော်ကား၊ ပြည်တော်ဘာမိ၊ သာဝတ္ထိ၏၊ ပရိဝါရေ၊ သခိုက်မြေ၌၊ ရွှေဇေတဝန်၊ စိုးရှိလွန်မျှ၊ တံခွန် ထောင်စိုက်၊ ရွှေကျောင်း တိုက်ဝယ်၊ ယာပိုက် လေးအင်၊ မျှစဉ်တွင်၌၊ သခင် ကဝိ၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ထေရ်မြတ်စွာလျှင်၊ သံသာ မဆူ၊ ရှေးဘဝက၊ စစ်မ, သဘင်၊ အောင်ပွဲ ဆင်၍၊ အောင်မြင် သီးသီး၊ အောင်သံချီးလျက်၊ ရှားမီး ရည်ဘိ၊ ဉာဏ်ရောင်ညိဟု၊ ဝိဝရတ၊ စသည် ဂါထာ၊ ရတနာပွင့်ညီ၊ ရွှေကုံးသီဘို့၊ နန္ဒီသေန၊ ရှေးက အမတ်၊ ဖြစ်သော ဇာတ်ကို၊ ဟောမှတ် သွယ်ဖြာ၊ ဒေသနာသည်၊ ၊ သေနာပတိ ကျင့်ရေးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>{{gap}}၂။{{gap}}။ ဝေသာလီပြည်၊ ပြောစည် ပူရ၊ ထိုဌာနတွင်၊ ဝါဒ ငါးရာ၊ အစုံပါ၍၊ လိမ္မာ မညှိုး၊ ဂုဏ်စွမ်းကိုးသည်၊ အမျိုး နှစ်ပါး၊ သင့်သော အားဖြင့်၊ ရင်သား ငါးယောက်၊ တဝမ်းပေါက်မူ၊ စွမ်းမြောက် တလောင်၊ ဝါဒ ဆောင်၏။ ဆင်းရောင် ပျိုထွား၊ သားယောက်ျားကား၊ မင်းသား မင်းမြေး၊ တဝေးမွမ်းဖြင့်၊ အတတ်သင်၍၊ ပြည်ထင် သိညီ၊ ဝေသာလီ၌၊ ကပ်မှီ အသင့်၊ နေပျော်တင့်၏။    လေးပွင့် ညွန့်ညောက်၊ ရွှေပင်ပေါက် သို့၊ လေးယောက် သမီး၊ ရှုမငြီးမူ၊ အကြီး ပျိုထွတ်၊ အလတ် ပျိုရွယ်၊ အငယ် ပျိုသွေး၊ အထွေး ပျိုနု၊ ပေါင်းကြစုလျက်၊ ဇမ္ဗူ့ ဦးစွန်း၊ ပေါ်ထွန်း သရေ၊ နိမိတ်ဝေသား၊ သပြေ ပန်းခိုင်၊ ကိုယ်စီကိုင်မှ၊ တနိုင်ငံ တိုင်း၊ ခြားပိုင်း ဌာန၊ ကောသလသို့၊ ညီမ တတွေ၊ ရောက်ကြလေသော်၊ သဲမြေ ညံ့ထွား၊ မြို့တံခါး နှင့်၊ မြို့နား နောက်,တောင်၊ သာလွှတ်ခေါင်သည်၊ ၊ ငွေရောင်, သဲဖြူ ဖွေးဖွေးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p> ၃။ ။ ငွေရောင် သဲဖြူ၊ ဦရရူကို၊ သယ်ယူ ပုံစု၊ ဇမ္ဗူ့ညွန့်ကိုက်၊ သပြေစိုက်မှ၊ “ထိုနှိုက် သင်္ကာ၊ ပြဿနာကို၊ ပညာဖြတ်ချိုင်၊ ဖြေစွမ်းနိုင်မူ၊ လေးခိုင် ပန်းနု၊ လေးစု သဲမြေ၊ နင်းဖျက်စေ” ဟု၊ ပုံသေ စကား၊ သူငယ် များကို၊ မှာထားပြီးလျှင်၊ မြို့တွင်း ဝင်၏။ သခင် ဖုန်းရှိ၊ သာရိပုတ္တရာ၊ မဟာ ထေရ်ပျံ၊ ဆွမ်းတော် ခံတွင်၊ တရံ တွေ့ခိုက်၊ တိုက်ရိုက် တူရူ၊ မေးတော်မူသော်၊ ထိုသူငယ်တို့၊ သဲဖို့ မြေ,ခင်း၊ ကြောင်း,အခြင်းကို၊ မကြွင်းစေ့ရေ၊ ပြန်လျှောက်လေက၊ ထိုမြေ သဲပုံ၊ ပန်းမုံ,ပန်းကိုင်း၊ ထားလေတိုင်းကို၊ ဖြတ်ပိုင်း နင်းနယ်၊ သူငယ်တို့အား၊ ခန့်ထား, နှုတ်စေ၊ “ဤသဲမြေနှင့်၊ သပြေ ဇမ္ဗူ၊ စိုက်ထားသူကို၊ လှိုက်ဆူ ကျော်ဝှန်၊ ဇေတဝန်၌၊ အစွန် သွယ်ထုတ်၊ ရှေ့စမုတ်ဝယ်၊ မေးပုစ္ဆာခံ၊ ငါ၏ထံသို့၊ ကောင်းကြံ သေခွေ၊ လာစေ” မိန့်ရှိ၊ ဂုဏ်ရောင်ညိသား၊ သာရိပုတ္တရာ၊ မြတ်စွာ မထေရ်၊ ကြွလေသည်တွင်၊ ရွှေပြည်ထုတ်ချင်း၊ ရွှေမြို့တွင်းသို့၊ ချင်းနင်းပြီးမှ၊ ညီအစ်မတို့၊ ရောက်ကြလေရှောင်း၊ သူငယ်ပေါင်းတို့၊ အကြောင်း မချန်၊ အကုန်ပြန်က၊ ဝေယန် တမျှ၊ ရွှေကျောင်းမ,ဝယ်၊ သာလှ ထွန်းပေါ်၊ စမုတ်တော်သို့၊ အမြော်,အဖူး၊ အထူးပုစ္ဆာ၊ လျှောက်အံ့ငှါသည်၊    ၊ ဗိုလ်ပါ,စုစု    ဝေးဝေးတည်း။    ။ </p> {{Prog vspace}} <p>၄။ ။ မြို့သူ,မြို့သား၊ အများ ပရိသတ်၊ ရံပတ် အပေါင်း၊ စုတုံရှောင်း၍၊ ကျောင်းစမုတ်တော်၊ ရောက်လေသော်လျှင်၊ ရှင်ကျော် ဖုန်းရှိ၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ထေရ်မဟာလည်း၊ ဂုဏ်ဝါ စိုက်လွှင့်၊ မေးလျှောက် လင့်၏။    စဉ်သင့် တူပေါက်၊ လေးယောက် တူကွ၊ ညီ,အစ်မတို့၊ ဝါဒ တထောင်၊ အာဂုံဆောင်၍၊ စေ့အောင်မဆိုင်း၊ မေးလျှောက်တိုင်းကို၊ ဖြတ်ပိုင်း သန်လျှက်၊ ပယ်လိုက် တွက်က၊ မြေးရှက် ကြာခြည်၊ စ,မတည် သို့၊ မေးသည် တထောင်၊ ဝါဒမှောင်ကို၊ ဉာဏ်ရောင် ဖြေဖျောက်၊ ထိုလေးယောက်လည်း၊ ဝမ်းမြောက်,နှစ်လို၊ ကျွန်ုပ်တို့ဝယ်၊ မေးဘို့ ပုစ္ဆာ၊ မရှိပါပြီ၊ ပညာလုံးလုံး၊ ထိုသို့ ရှုံး၍၊ အဆုံး အခန်း၊ ကြာနှယ် မြန်း၏။    ရဟန်းပြုပါ၊ လျှောက်ထားရာဝယ်၊ မဟာဥပ္ပလဝဏ်၊ မွန်သည် သတင်း၊ မိန်းမချင်း ဟု၊ ဆောင်သွင်း သာသနာ၊ မကွာ သိမ်းမြန်း၊ ရဟန်းပြုစေ၊ ကိလေသာမှုန်၊ စင်,ကုန်,ကင်း,ပျောက်၊ ဖိုလ်,မဂ် ရောက်သည်၊  ၊ မြိန်သောက်, မြိုက်ရည်  အေးအေးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅။ ။ ဘိက္ခူနီမြောက်၊ ထိုလေးယောက်တို့၊ မခေါက် မရက်၊ ဆ,ထက် လွန်ကဲ၊ အံ့အဲဖွယ်လိ၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ဂုဏ်ပညာဖြင့်၊ ပြဿနာ ဖြေ၊ ကယ်တင်ပေ ဟု၊ အုတ်တွေ များစွာ၊ မြတ်သင်္ဃာတို့၊ သာယာချိုမြ၊ ချီးမွမ်းကြသော်၊ လောကဝိဒု၊ သဗ္ဗညုလည်း၊ “ယခုမှသာ၊ ဝါဒ ကိုယ်စီ၊ ဘိက္ခူနီအား၊ မြှောက်ချိသောတိ၊ အကျိုးရှိအောင်၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ရှင်မဟာထေရ်၊ ဆောင်သည် ကျေးဇူး၊ မဟုတ်ဖူးတည့်။    ရှည်ကြူး သံသာ၊ ရှေးသောခါက၊ ပြည်ပါဋလိ၊ မြို့သီရိဝယ်၊ ဘူမိပါလ၊ အဿကတွင်၊ ပြည်မ ဦးကင်း၊ သတင်း ဂုဏ်ဆီ၊ ကျော်တိုင်း ညီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ ရူပ လက္ခဏာ၊ ဖွယ်ရာ ကျစ်လစ်၊ မတ်ကြီး ဖြစ်၍၊ စစ်မှု ဆွေးနွေး၊ စစ်ဆင်ရေးဖြင့်၊ ဤလေးယောက်အား၊ မိဖုရားစင်၊ ဖြစ်အောင် ပင်တည့်၊ ကယ်တင်လေဘူး ”၊ ကျေးဇူးမြောက်မြား၊ ရှေးကြောင်းလျားကို၊ ဖုရားတို့ ထုံး၊ လုံးလုံး မချန်၊ မိန့်တော်ပြန်သည်၊ ၊ တောင်းပန်, စိမ့်ငှါ သွေးသွေးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆။ ။ လောက သခင်၊ သုံးလူရှင်လည်း၊ မြတ်သင်္ကာပေါင်း၊ ခွင့်တောင်းသောအား၊ ရှစ်ပါး အင်္ဂါ၊ ပြည့်စုံစွာတည့်။ သာယာ သံညီ၊ ဘာလုပ်ချီလျက် “ ၊ မဟီသရဘူ၊ စ၍ ယူသော်၊ ငါးဆူ ငါးရာ၊ မြစ်သီတာသို့၊ ရောက်လှာ အမြဲ၊ ဝင်မစဲတည်။ ခက်ခဲ ရေကြီး၊ ပြင်းခတ်စီးလျက်၊ ခရီးကျယ်ပြော၊ ပင်လယ်ကြောသို့၊ လေးဩသတွင်း၊ ပိုက်လှောင်သွင်းမှ၊ မဆင်း,မရဲ၊ လွှတ်မည် ပွဲလည်း၊ ခဲခဲယဉ်းယဉ်း၊ အနေကျဉ်းလျက်၊ တညှဉ်း ဆိုးဆိုး၊ တစိုး ရိမ်ရိမ်၊ တလိမ် လစ်လစ်၊ တဖြစ် သွေးသွေး၊ တအေး လူလူ၊ တပူ လောင်လောင်၊ တတောင် ပတ်ပတ်၊ တလတ် လျားလျား၊ ရှိသည်များကြောင့်၊ ငါ့အား ကြည်ညို၊ ငါ့ဝယ် ခိုလျက်၊ ငါ့ကို နှစ်သက်၊ ငါ့လက်ထက်တွင်၊ ငါ့စက်တော်ရင်း၊ ကိုယ်ကို နှင်းမှ၊ ဖြောင့်စင်းသဒ္ဓါ၊ ဘာဝနာ ချုပ်ငုံ၊ လိမ်းသပ် ထုံ၍၊ လေးစုံ ဗိုလ်,မဂ်၊ အရတက်သည်၊ ငြိမ်သက်သဘော၊ အို သားစောတို့၊ ၊ ရှေသောအခါ၊ ပြည်ပါဋလိ၊ မည်ရှိ သမိုင်း၊ တိုင်း အဿက၊ ပေါက်ပြ သီးသီး၊ ကျော်သံချီးလျက်၊ ပြည်ကြီး အင်္ဂါ၊ ပြည့်စုံစွာသား၊ အောင်ချာ စံတည်၊ ထိုရွှေပြည်ကို၊ စိုးသည် နန်းစံ၊ ရာဇဓံ၌၊ တရံ မကင်း၊ မယွင်းမယို၊ သင်္ဂြိုဟ်လေးစု၊ မင်းကျင့်မှုဝယ်၊ တခု မကျန်၊ ပြင်းထန် တန်ခိုး၊ ဖုန်းတန်း နိုးလျက်၊ ဝန်ဖြိုး ပေါက်ပြ၊ အဿကဟု၊ ထွန်းပ ထင်ပေါ်၊ အမည်တော်ကို၊ ချီငေါ် ဆင့်ပွား၊ ၍,လန့်ကြား၏။ ပြည်သား,ပြည်သူ၊ စိတ်ကြည်ဖြူ၍၊ ၊ ဆုယူ,အောင်သံ ကြွေးကြွေးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇။ ။ အဿက ဟု၊ ဒီပ ကျွန်းလုံး၊ သတင်း ဖုံးလျက်၊ ပတ်ကုံးလွန်ထင်၊ ရွှေပြည်ရှင်၌၊ ကုံတွင်မင်းမှု၊ နှင်းတပ်စု၍၊ ရင့်,နု မဌေး၊ ပြည်ထဲရေး၌၊ ဆွေးနွေး သိမှီ၊ နန္ဒီသေန၊ တမည်ရလျက်၊ အဂ္ဂမဟာ၊ သေနာပတိ၊ ပြည်ကြီး ဆီမီး၊ အမတ်ကြီးကား၊ ဂုဏ်သီးပွားတက်၊ ဂုဏ်ရွက် ပွားစည်၊ ဂုဏ်ရည် လေးဦး၊ ကျေးဇူး သတင်း၊ မျိုး,မြတ် ခြင်းနှင့်၊ ရောင်ဆင်းလှပ၊ သီလမွေ့သိမ်၊ ငြိမ်ဆိမ် တည်ကြား၊ မြောက်မြား သုတ၊ လောဘ မရှိ၊ သတိ စွဲမြဲ၊ အရဲ,အရင့်၊ အခွင့်,အလမ်း၊ အစမ်း,အစုံ၊ ထုံး,နည်းပုံကို၊ အာဂုံရွက်ဆောင်၊ မှုမြားမြောင်လည်း၊ ပြီးအောင် ပြုလေ့၊ စေ့စေ့,ငုငု၊ အင်ရှစ်စုကို၊ တခု မယွင်း၊ အမတ်ချင်းတို့၊ ဝပ်စင်း နှစ်ခြိုက်၊ ရိုသေထိုက် ဟု၊ ကောင်းကြိုက် ပြောကြွယ်၊ နှလုံးရွှယ်လျက်၊ မဆွယ်,မရှက်၊ မဖက်,မဆိုင်၊ မပြိုင်,မခိုင်၊ ယှဉ်မနှိုင်းတည့်။ တတိုင်း,ခရိုင်၊ တခြား ပိုင်သည်၊ တနိုင်ငံ ကွဲ၊ စိုးကဲ ဆောင်ယောင်၊ တပြည်ထောင်က၊ မရှောင် ကြော့ကြမ်း၊ ဒေါသမွမ်း၍၊ အစွမ်း အဆောင်၊ ဂုဏ်ရောင် ကျေးဇူး၊ မသိဖူးက၊ ဝှေ့ဆူး ရဲဟုန်၊ မာန်,မကုန်သည်။၊ ပြောင်မှန် ဖြူဝင်း၊ စွယ်ရောင် ကျင်းမူ၊ ခပင်း မြားမြောင်၊ လန့်ကြောက်ရှောင်သို့၊ ပြည်ထောင် တဝိုက်၊ အတိုက်တိုက်တွင်၊ ခြိမ်းရိုက် ကျော်သံ၊ စဲ,မညံတည့်။ နိုင်ငံ ပြည်ရေး၊ ဆွေးနွေး မင်းမှု၊ စီရင်စုလည်း၊ နုသော် ဝါဂွမ်း၊ ကြမ်းသော် သံယောင်၊ ရွက်ဆောင် ဓလေ့၊ ခြင်္သေ့ မင်းစိတ်၊ ရွှံ့မထိတ်သို့၊ မဖိတ်,မလည်၊ မြဲတည်ကြည်သည်၊  ၊ ဂုဏ်ရည် နက်နက် လေးလေးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈။ ။ မင်းအဿက၊ စောဒေ၀နှင့်၊ မြို့ပြ ခရိုင်၊ ကိုယ်စီပိုင်၍၊ ထီးပြိုင် ဆောင်းချိန်၊ ကိုယ် အရှိန်နှင့် ၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ထွန်းလစ် တေဇ၊ နရိန္ဒကား၊ “ ဘယ်က စစ်မက်၊ ပြိုင်ဖော် ထွက်အံ့။ လက်နက်ကရိယာ၊ ဗိုလ်ပါ, မြင်း, ဆင်၊ အားပြချင်” ဟု၊ ဆင်ယင် မငြီး၊ ရထားကြီးတွင်၊ “ သမီးကညာ၊ ပါသည် လေးပါး၊ မိဖုရားလျှင်၊ မြှောက်ထားဝံ့သူ၊ စစ်မက်မူ”ဟု၊ ဇမ္ဗူ ကျွန်းမြေ၊ လှည့်ပတ်စေသော်၊ ဘယ် ဧကရာဇ်၊ စစ်မက် မရည်၊ ဘယ်ပြည်, ဘယ်မင်း၊ ဘယ် မြို့တွင်းက၊ ရန်ဘင်း မမာ၊ ပြည်ပါဋလိ၊ ရောက်သည်ရှိသော်၊ မတ်ကြီး ရည်သွား၊ စွမ်းအား ဗလ၊ ဉာဏ ဂမ္ဘီ၊ ပြည့်စုံညီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ ကြံရေး မ,လျက်၊ အဿက မင်းကြီး၊ ဖုန်းရောင်ညီးသည်၊ သမီးကညာ၊ ပါသည်လေးပါး၊ မိဖုရားဟု၊  ၊ တင်ထား, ရွှေဘုံ မြန်းလတုံအံ့။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉။ ။ ဝိဝရထိ မာသံ ဒွါရံ, နဂရံ ပပိသိတုံ မယာ၊ အရုဏ ရာဇဿာ သီဟေန, သုသေဋ္ဌေန နန္ဒိသေနေန။ ဣမာသံ၊ ဤမင်းသမီးတို့အား။ နဂရံ၊ မြို့သို့။ ပဝိသိတုံ၊ ဝင်စိမ့်သောငှါ၊ အရုဏရာဇဿ၊ အရုဏ မည်သောမင်း၏။ သီဟေန၊ ပုရိသသီဟ ဖြစ်သော။ သုသိဋ္ဌေန၊ ဆရာတို့သည် ကောင်းစွာ ဆုံးမအပ်ပြီးသော။ နန္ဒိသေနေန၊ နန္ဒီသေန မည်သော။ မယာ၊ ငါသည်။ ပေသိတာ၊ စေအပ်ကုန်သော။ တုမှေ၊ သင်တံခါးစောင့်တို့သည်။ ဒွါရံ၊ တံခါးကို။ ဝိ၀ရထ၊ ဖွင့်ကြကုန်။</p> <p>ကလိင်္ဂဟု၊ မည်ရ ကျော်ချီး၊ ထိုပြည်ကြီးက၊ သမီးကညာ၊ လှ,မြတ်စွာတို့၊ ပြည်ပါဋလိ၊ ရောက်သည်ရှိသော်၊ မြေကြီးအထု၊ ဂုရုပညာ၊ လိမ္မာ သိ,ညီ၊ ရှေးထုံးမှီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ အဂ္ဂမဟာ၊ သေနာပတိ၊ ပြည်ကြီး ဦးကင်း၊ မတ်ခေါင်ချင်းကား၊ မျှော်တင်း ခန့်ရှည်၊ တံခါးသည်ကိုး၊ ရွှေပြည် ဒါရ၊ ဖွင့်ကြစေပြီး၊ သမီးကညာ၊ သိ,လိမ္မာသည်၊ ကလျာ ရောင်တောက်၊ မြို့တွင်း ရောက်မှ၊ ဝှန်ချောက် သတင်း၊ ပြည့်ရှင်မင်းအား၊ နားသွင်း တုံ့ခေါက်၊ ဤသို့ လျှောက်၏။ “ရှေ့, နောက်, မြောက်, တောင်၊ တိုင်း ပြည်ထောင်ကို၊ နတ် လောင်မီးကျ၊ နှိုင်းတမျှလျှင်၊ သိကြား လက်နက်၊ ဝက်ငက် ချိုးဖဲ့၊ ဌသကဲ့သို့ ' ၊ ပြည်တဲ့ အလုံး၊ အုပ်ဖုံး မဆံ့၊ လေးကျွန်းလျက်၊ ချီးအံ့မကုန်၊ ဝသုန္ဓရေ၊ မြေလည်း စောင်းထောင်၊ တောင်လည်း ညွတ်လျ၊ တုန်လှုပ်ရရှင့်။ အဿက ရာဇာ၊ မည်တော်သာဖြင့်၊ ဆယ်ဖြာတရား၊ ယင်း မမှားတည့်။ စော်ကား ရိုင်းပြ၊ ဒေါသ မာန်ယစ်၊ ရန်သူဖြစ်လည်း၊ ချစ်ချစ် ခင်ခင်၊ သားနှယ်ထင်၍၊ မှက်,ခြင်,ယင် ရောက်၊ သွေးတပေါက်မျှ၊ မသောက်စေချင်၊ စိတ်တော်ကြင်သည်။ နတ်ရှင် မင်းဖျား၊ စောတရား၊ ပတ္တမြားတုံး၊ စဉ်သင့်ကုံးလျက်၊ လွှဲလုံး ပြည်တန်၊ ထွန်းသောဟန်သို့၊ ကောင်းကြန် လက္ခဏာ၊ ရှသာ မပြီး၊ သမီး ကညာ၊ ရတနာသည်၊ သမ္ဘာ တက်တုန်း၊ ဖုန်းလည်း တက်တိုး၊ တန်ခိုး တောက်ပ၊ ဆက်လှာရဟု၊ ရွှင်ပျ လန်းလန်း၊ စိတ်တော်မှန်း၍၊ ရွှေနန်း,တင်တော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀။ ။ ဇမ္ဗုဒီပ၊ ဤ ကျွန်းမြထက်၊ ၊ ရန်စ မပြုန်း၊ ဘယ်သူနှုန်းအံ့။ ငါ့ဖုန်း ဖြိုးဖြိုး၊ ငါ့တန်ခိုးကား၊ ငါစိုးသည့် ပြည်၊ ငါ့ရည် ငါ့ချင်း၊ ငါ့မြင်း ငါ့ဆင်၊ ငါ့တွင် ပြည့်နှက်၊ ငါ့လက်ထက်တိ ၊ ငါ့ကရိယာ၊ ငါ့ဗိုလ်ပါနှင့်၊ လိမ္မာ ပုန်းတီး၊ ငါမတ်ကြီး၏၊ ထွန်းညီး ထိန်ထိန်၊ ပညာရှိန်ကို၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မသိဖြစ်က၊ ရန်စစ် ငြူစူ၊ မီးသည် ဟူလျက် ၊ ယူသော် မလွဲ၊ စိတ်ကျိတ်ခဲ၍၊ မှတ်စဲ,ထင်တော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁။ ။ “ မြင့်မိုတောင်ဖျား၊ သူတိုင်းကားနှင့်၊ သိကြား နေရာ၊ ရန်ရှာ ရန်ခိုက်၊ စစ်မက် တိုက်သော်၊ တရှိုက် ရှူရှူ ”၊ တပူ ပင်ပင်၊ တထင်စားစား၊ တသွားလာလာ၊ တဆာလောင်လောင်၊ တကောင်း လည်လည်၊ တမည် တီးတိုး၊ တညှိုး ခြောက်ခြောက်၊ တတောက် ပတ်ပတ်၊ တညွတ် ယိုင်ယိုင်၊ တမိုင် တွေတွေ၊ တရေ ရွတ်ရွတ်၊ တဆွတ် ပျံ့ပျံ့၊ တအံ့ ချီးချီး၊ ပြည် ပျက်စီး၍၊ သမီးလည်း ဆုံး၊ နှလုံး မသာ၊ အသုရာသို့၊ အာဏာ မာန်ရှိန်၊ ညှိုးငယ်ပိန်လျက်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ တိုင်းစစ် သခင်၊ ရှိမည်ပင်တည့်။ ဆောလျင် မဆိုင်း၊ ကြံအားလှိုင်းလျက်၊ တိုင်း ကလိင်္ဂ၊ မြို့ပြ မြင်း,ဆင်၊ ကုန်စင် လက်နက်၊ ယူ၍ ဆက်အံ့။ ရွှေလက်တော် ရောက်၊ မဖေါက် ဧကန်၊ မှန်ပြီ မလဲ၊ စိတ်တော်စွဲ၍၊ ၊ စစ်ပွဲ, ဝင်တော် မူပါလော့။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၂။    ။ နန္ဒီသေန၊ ပဏ္ဍိတလျှင်၊ အဿကမင်း၊ ထုတ်သနင်းအား၊ နားသွင်း လျှောက်ပြီး၊ သမီးကညာ၊ ကလျာ ရွှေသား၊ ထိုလေးပါးသည်၊ မိဖုရားအရာ၊ ရောက်သောခါမှ၊ ဗိုလ်ပါအများ၊ သံတို့အားကို၊ စကားမခြင်း၊ နားပါးသွင်း၍၊   ၊ လင်းလင်း,ဖေါ်ပြ ဆိုလတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၃။    ။ “ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မင်းစစ် စေသံ၊ ရေးရာပြုဟု၊ သူ နိုင်ငံကြီး၊ သည်ခရီးသို့၊ သမီးကညာ၊ ဆက်ပံ့လှာသည်၊ လိမ္မာ ဖြောင့်စင်း၊ အို အချင်းတို့၊    ၊ ရောင်ဆင်း လှတင့်၊ ပြစ်မျိုးနှင့်သည်၊ နတ်ရှင့်သမီး၊ မကြီးရွှင်ပြုံး၊ လေးယောက်လုံး ကို၊ လေးကုံး မဏိ၊ ရွှေ နှင့်ညိုသို့၊ မင်းမိဖုရား၊ အရာထားလျက်၊ မြှောက်စား ကြည်လင်၊ ရွှေနန်းတင်ပြီး၊ ဆင်ယင် တန် -ဆာ၊ စုံလင်စွာလျှင်၊ ပါဋလိမြို့၊ ရောက်အောင်ပို့ ဟု၊ သင်တို့ ဇနိန်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ပင်းစင်, မင်းဖျား၊ မင်းတရားအား၊ ကြောင်းလျား ထုတ်ဖေါ်၊ ရေးရာမျှော်၍၊ ၊ နားတော်,သင်တို့ လျှောက်လေကုန်။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၄။    ။ “နရာဓိပ၊ အသကဟု၊ ပေါက်ပြ ကျော်ထင်၊ တို့ အရှင်နှင့်၊ ကျွမ်းဝင် ဆပါး၊ ရွှေနှစ်ပြားကို၊ တပြားတည်း ထပ်၊ စပ်သောအလား၊ ရေဝယ်သားက၊ အခြား မတည်၊ ပြည်နှစ်ပြည်ကို၊ တပြည်တည်း ပြွမ်း၊ မေတ္တာဆမ်းလျက်၊ ရွှေလမ်း,ငွေလမ်း၊ ပြည့်မမ်း လာရောက်၊ ခရီးပေါက်၍၊ ခံသောက် စိတ်တူ၊ သစ္စာယူက၊ ထီးဖြူ နန်းအိမ်၊ မစိုးရိမ်ပင်၊ စည်းစိပ် မပျက်၊ အသက် မသေ၊ နေရာ မနိမ့်၊ ကောင်းလျှင်း စိမ့်ဟု၊ မနှိမ့်မချ၊ မ,စ တာရှည်၊ ပြုစုမည်ကို၊ ၊ ကြံစည်.တွေးဆ ထောက်လေကုန်။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၅။    ။ “ မီးလည်း မသေ၊ ရေလည်း မနောက်၊ မရှောက် ကြာပင်။ မှုရေးအင်ကို၊ သင်တို့ မင်းစိုး၊ မကြိုက်နိုးက၊ တန်ခိုး ခေါင်မျာ၊ အာဏာ ခေါင်ချင်း၊ ဖုန်းဝင်း ခေါင်တိုင်၊ ဖြိုးဖြိုးမြိုင်မျှ၊ စိုးပိုင် ခန့်ပိုင်း၊ အတိုင်းမသိ၊ ပါဋလိဟု၊ ပြည်ကြီးသခင်၊ စောနတ်ရှင်ဝယ်၊ ပဲ့တင် လွှမ်းညီ၊ မိုးကြိုးသီသို့၊ နန္ဒီသေန၊ ပေါက်ပြထုတ်ချင်း၊ သတင်း ကြေညာ၊ သေနာပတိ၊ ငါစင်ရှိလျက်၊ ထိထိ ပါးပါး၊ ဘယ် လေးစားအံ့။ မိုးဖျား စက်ရှိန်၊ တောက်လောင် ထိန်ကြောင့် ' ၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ တိုင်းလုံးချစ်သည်၊ သူ စစ်သူကြီး၊ တို့နှင့် နီးသော်၊ လည်လှီး၍ ကွန့် ၊ အသက်စွန့်က၊ ရန်ညွန့် ပျောက်ပြေ၊ တင်လုံး ကြေမူ ၊ ၊ စစ်မြေ အတွင်း၊ စစ် ခင်းကျင်း၍၊ ဆင်,မြင်း ကိုယ်စွမ်း၊ မစမ်းရမည်၊ သည်သာ ထဲပိုက်၊ စိုးရိမ်လိုက်၏။ သူတိုက်မည်ကြံ၊ စစ်ပွဲခံက၊ တဆံခြည်ခန့်၊ လန့်, မစိုး၊ တို့ မညှိုးတည့်။ အားကြိုး ပြင်းထန်၊ တိုက်မည် မှန်မူ၊ ခန့်ရန် ဆင်, မြင်း၊ ဖြည့်တင်း ရဲမက်၊ များ လက်နက်လည်း၊ ရေတွက် မနိုင်၊ ရုံးစုပြိုင်၍၊ ၊ တပ်ခိုင်,တပ်ကြီး ဆောက်လေကုန်။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၆။    ။ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှ တန်ဆောင်၊ မတ်ခေါင်, မတ်ဖျား၊ စကား, စီကုံး၊ ခြင်္သေ့ ကြုံးသို့၊ လက်ရုံး အရည်၊ ပြလိုက်သည်နှင့်၊ နေပြည်ရပ်ဌာန်၊ စေတမန်တို့၊ ပြန်လည် ရောက်ကြ၊ ကလိင်္ဂဟု၊ မည်ရ ဟိုးဟိုး၊ ရေ,မြေ စိုးသည်၊ တန်ခိုးထန်ပြင်း၊ ထိုသည့်မင်းကို၊ အချင်း တမန်၊ လျှောက်ပြန် စကား၊ အကုန်ကြားက၊ မီးပွါး ယမ်း၌၊ ဟူးဟူးတိုက်သို့၊ မျက်အိုက် ဒေါသ၊ ပြွမ်းပြွမ်း ထလျက်၊ လ၏ အန္တရာယ်၊ ရာဟု ကွယ်သို့၊ “အဘယ် ကြောင်းလမ်း၊ ဘယ်စွမ်းပကား၊ ဘယ်အား,ဘယ်အန်၊ ဘယ်ကျွန်, ဘယ်ကျေး၊ ဘယ်သူသွေး၍၊ ဘယ်ရေးကိစ္စ၊ မဟုတ်လှလျက်၊ အဿကမင်း၊ နှလုံးသွင်းက၊ ဖျင်းဖျင်း သိမ်သိမ်၊ အမြင်တိမ်နှင့်၊ ရန်နှိမ် ကျော်သောင်း၊ ငါ့အကြောင်းကို၊ ပွဲကောင်း ကြိုက်ဆုံ၊ မကြုံဘူး၍၊ ဆူးဆူး ရားရား၊ အကြံမှား” ဟု၊ ဗိုလ်များ အလယ်၊ တင့်တယ်စလောက်၊ တံခွန်ဆောက်သို့၊ ၊ အားမြောက်,သံပ ကြုံးသည်တည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၇။    ။ “မင်းလည်း စိတ်တူ၊ အယူ ကြံသီး၊ အမတ်ကြီးတို့၊ သမီးကို ယူ၊ ထီးဖြူ မနှင်း။ အကြံတင်းလည်း၊ အတွင်း,ပြင်ထုံ၊ လိုတော်ကြုံ”ဟု၊ ဗိုလ်ပုံ ခင်းကျင်း၊ ဆင်း,မြင်း, ရထား၊ မြည်း, လား မွမ်းဖြင့်၊ ရိက္ခာတင်လည်း၊ မြေပြင် တင်းကျမ်း၊ ညိတ်ညိတ်စွမ်းမှု၊ ခွဲခြမ်း သီးသီး၊ ရန်တားပြီးမှ၊ “မြေကြီး အနု” ၊ ငါချီ အံ့တည့်။ ခိုင်ခံ့ လေဟန်၊ မာန် တ ကြွားကြွား၊ အား, တသုံးသုံး၊ ကြုံး, တလွှားလွှား၊ စကား အရေး၊ လူရည်သွေးလျက်၊ မလေး မတီ၊ မင်းကို မှီသည်။ နန္ဒီ သေန၊ အစွမ်းမျှကို ၊ ငါက သူရဲ၊ အလဲလဲနှင့်၊ တပွဲ,တလမ်း၊ စမ်းလိုက်ရစေ၊ ထိတိုင်း ကြေစိမ့် ” ၊ ၊ ပိုင်မြေ, တိုင်းကား၊ ကျေးကျွန်များကို၊ ၊ခန့်ထား,အကုန်  ဗုံးသည်တည်း” ။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၈။    ။ ရထား,မြင်း,ဆင်၊ စုံလင် ပေါင်းရှက်၊ လက်နက်ကိုင်၊ ဒုတ်နိုင် ဓားခဲ့၊ စီ,ခွဲ ခန့်ထား၊ ရဲမက်များတွင်၊ ကြီးမား အချုပ်၊ တပ်အုပ်, တပ်ခေါင်း၊ တပ်ပေါင်းဆိုင်ရာ၊ ဗိုလ်ပါ အကြပ်၊ စီရင် ကွပ်၍၊ ငါ့တပ် ကျော်ချင်း၊ သူ့ ပြည်တွင်းသို့၊ နင်းမိသောခါ၊ ရိက္ခာ ဖြည့်တင်း၊ စိုင်းပြင်း အကြံ၊ မြို့ကို ရံ၍၊ နိုင်ငံတလွှား၊ စပါး, ဆန်ရေ၊ ဖျက်ဆီးစေမှ၊ ထိုမြေပြည်သူ၊ ပြင်က လူကို ၊ ဖမ်းယူ ညှဉ်းဆဲ၊ ဆင်းရဲသောခါ၊ ဘယ်နေသာအံ့။ မြို့ပါဋလိ၊ သိသိ ကြေညက်၊ မပျက် သမျှ၊ ပြည်ဗိမာန်၊ ငါမပြန် ဟု၊ ပြင်းထန် ထောင်းထောင်း၊ မျက်ရှိန် ခြောင်း၍၊ ခြိမ်းမောင်း,အာဏာ  သုံးသည်တည်း " ။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၉။    ။ မည်တော် အဿက၊ နရိန္ဒလည်း၊ ကြံဆ ဆွေးနွေး၊ ရက်မဝေးလျှင်၊ စစ်ရေးပေါ်မည်၊ သိလေသည်ကြောင့်၊ ကြံစည် ထောက်ရှု၊ စီရင်မှုကို၊ ယခု မညောင်း၊ တိုင်ပင်ကောင်းဟု၊ အကြောင်း စုံစီ၊ စစ်ထားညီအောင်၊ နန္ဒီ သေန၊ မည်ရထင်ရှား၊ မတ်ခေါင်ဖျားအား၊ စကားမြွက်ခြည်၊ တိုင်ပင်သည်ကား၊ “ပတ်လည် မျက်နှာ၊ ရှုဘွယ်သာလျှင်၊ မြင့်စွာဖြူးဖြူး၊ တောင်ထိပ်ဦးဝယ်၊ မီးရှူး တင့်တယ်၊ ထွန်းသောနှယ်သို့၊ ပြည်စွယ်,ပြည်သွား၊ ပြည်နား,မျက်စိ၊ ပြည်ကြီး တန်ဆာ၊ ဂုဏ်,ပညာနှင့်၊ လိမ္မာပွန်းတီး၊ အမတ်ကြီး၊ ၊သူ့ထီး သူ့နန်း၊ သိမ်းမြန်း ထိုထို၊ ငါရလို၍၊ ကုသိုလ် စီးပွား၊ တရား မရှု၊ အမှု ဖွေနည်၊ မကြံသည်ကို၊ အပြည်ပြည်သား၊ တိုင်းကားမြို့နေ၊ သက်သေလည်း ရှိ၊ အားလုံး သိ၏။ ထိထိ ခိုက်ခိုက်၊ လောဘလိုက်ဖြင့် ၊ စစ်တိုက် သဘင်၊ ပြည်ကြီးရှင်သည်၊ သို့စင် မု,ရွ၊ ကျင့်သည် ဟူ၍၊ ထီးဖြူ ဆောင်းချင်း၊ နောင်လာမင်းတို့၊ သတင်းကျိုးမဲ့၊ မကဲ့ရဲ့သာ၊ ယခုမှာကား၊ မျက်ပါ ဆူးဆူး၊ ရူးမူး ထွက်ချိန်၊ မာန်အရှိန်နှင့်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ နှလုံးယစ်၍ ၊ ၊ စင်စစ် မကြာ၊ လာမည် ဧကန်၊ ဆက်ဆက် မှန်လည်း၊ ဆဒ္ဒန်ဆင်အား' ၊ ကြန်ကိုးပါးနှင့် ” ၊ ထောင်ထား ကြိုးကြိုး၊ စီးချင်းထိုးလည်း၊ ဖြစ်ရိုး သက်သေ၊ မရှိလေတည့်။ စေရေ ကြောင်းခြင်း၊ အခင်းခင်းကို၊ စိုင်းပြင်း စာနာ၊ တွေးတောရှာသည်၊ ၊ တို့မှာ,ထွေလည်    မစိုးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂ဝ။    ။ “သို့ပင်ဖြစ်လည်း၊ စစ်မက်ခန့်ရန်၊ နိုင်ထောက်တန်၍၊ နိုင်ဟန် မျှော်တွေး၊ နိုင်မည့်ရေးကို “ ၊ မလေး,မစား၊ ကြိုးအား မထူ၊ ရှိချေမူကား၊ ထိုသူ လုံးလုံး၊ စစ်မက်ရှုံးဟု၊ ရှေးထုံး စာပေ၊ ထွက်ရှိချေ၏။ သေခွေ မူလ၊ ဝီရိယဖြင့်၊ နေ့ည မလစ်၊ အုပ်,ကံမြစ်လျက်၊ စစ်တို့သဘော၊ စစ်ဆေးကြော၍၊ စစ်ပြော စစ်ပြု၊ စစ်မှု စစ်လို၊ စစ်ဆို စစ်ထွက်၊ ဆောင်လေ့ကျက်လော့။ စစ်မက် အောင်ရာ၊ အင်္ဂါ အပြား၊ ဆယ်နှစ်ပါးတွင်၊ ငါကား မင်းပင်၊ သင်လည်း အမတ်၊ ညီညွတ်ကြစွာ၊ ငါ့ဇာတာလည်း၊ ပြစ်ဆာ သန့်ရှင်း၊ ပေးကမ်းခြင်းဖြင့်၊ ဆင်,မြင်း ဗိုလ်ပေါင်း၊ သူရဲကောင်းလည်း၊ သိန်း,သောင်း သင်္ချေ၊ ဆန်,ရေ,စပါး၊ ပြည့်စုံများလျက်၊ ပြည်သား ပြည်သူ၊ ဘေးမြူ စင်ကြယ်၊ အန္တရာယ်နှင့်၊ ပျောက်ကွယ် ရောဂါ၊ ချမ်း,ငြိမ်း, သာသည်၊ ၊ မြို့ရွာ,ရွှေပြည်    မညှိုးတည်း။    ။</p> {{Dhr|1.25em}} {{Cquote|<poem>{{gap}}'''''သို့ပင်ဖြစ်လည်း၊ စစ်မက်ခန့်ရန်၊''''' {{gap}} '''''နိုင်ထောက်တန်၍၊ နိုင်ဟန် မျှော်တွေး၊''''' {{gap}} '''''နိုင်မည့်ရေးကို၊ မလေး,မစား၊''''' {{gap}} '''''ကြိုးအား မထူ၊ ရှိချေမူကား၊''''' {{gap}} '''''ထိုသူ လုံးလုံး၊ စစ်မက်ရှုံးဟု၊''''' {{gap}} '''''ရှေးထုံး စာပေ၊ ထွက်ရှိချေ၏။ ။'''''{{gap}}</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Dhr|1em}} {{Prog vspace}} <p>၂၁။    ။ “ဤခုနစ်ပါး၊ အကြောင်းများနှင့်၊ သင်ကား မတ်ကြီး၊ ခြားသီး ပညာ၊ ရေးရာ မြော်မြင်၊ စစ်မှုအင်ကို၊ စီရင် လိမ္မာ၊ မဆိုသာတည့်။ ယာတြာမှု၊ ပြုသည် တထောင့်၊ သူလျှို နှောင့်လျက်၊ ပြည်စောင့် နတ်အား၊ ဆပွား မလွဲ၊ ပူဇော်မြဲတည့်။ သူရဲဗိုလ်လူ၊ နှလုံးဖြူလျက်၊ စစ်သူကြီးက၊ ခန့်သမျှကို၊ ယင်းခူ မဖည်၊ အာဏာတည် ဟု၊ ဤသည် လေးပါး၊ ကျန်သည်များကို၊ ခန့်ထား ပြီးစေ၊ သူ့ မြေ.သူ ပြည်၊ လိုသည် ကိစ္စ၊ ငါ မတ,လျက်၊ သူက အလျင်၊ စ၍တင်သော်၊ အောင်မြင်မည်ရေး၊ မှု, ဆွေးနွေးမှ၊ ရှာရွေး ကောက်ယူ၊ ကြံတော်မူ၏။ ရန်သူ သေပျောက်၊ ဝမ်းမြောက်မဲ့ရာ၊ ထိုနည်းလာသည် ၊သို့သာ,ဖေ့နှည် မငြိုးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၂။    ။ “ တို့နိုင်ငံတွင်း ” ၊ သူက ချင်းမှ၊ မြင်းလည်း မသွယ်၊ နယ်လည်း မတား၊ ရထား ပိုက်တန်း၊ နှစ်ချက်သန်း၍၊ မှန်းထ လေးတပ်၊ တရပ် တသီး၊ နှစ်စီး ဆင်ပြောင်၊ ပိုက်သွင်းလှောင်သော်၊ မရှောင်လေကောင်း၊ ခွေပတောင်းလည်း၊ သွားကြောင်းမထွက်၊ သွားကွက် မမှန်၊ သွားအန် မစွမ်း၊ သွားလမ်း မသာ၊ ထိုပမာသို့၊ လက်ယာ တကွဲ၊ လက်ဝဲ တထောက်၊ ရွှေနှင့် နောက်လည်း၊ တလျှောက် ရံပတ်၊ အစာသတ်က၊ မှုတ်, ငတ်ခေါင်းပါး၊ တောင်,မြောက် သွား၍၊ အစား,ဆန်ရေ၊ ရှာဖွေသမျှ၊ ဆီးဆတိုက်ဖျက်၊ အချက်ချက်နှင့်၊ စစ်မျက်နှာ နွမ်း၊ သို့ မစွမ်းမှ၊ ရှင်ဖမ်းယူချင်၊ စိတ်တော်ထင်၏ ။ ပုံပြင် ဆွေးနွေး၊ ဤအရေးကို၊    ၊ ထောက်တွေး, ဘယ် နှယ် ထင်သနည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၃။    ။ “ ထူးထူး လည်လည်၊ ကြောင်းတတည်ကား၊ မုံ့သည်မ,သား၊ မု နားစားသို့၊ စွန်းနား တပ်ငယ်၊ တပ်စွယ် တပ်သိမ်၊ နင်းလိုက်နှိမ်၍၊ မငြိမ်,မသက်၊ တပ်ရံ ပျက်က၊ ကိုင်းခက် ကုန်စင်၊ ပန်းသစ်ပင်သည်၊ ရှင်မည်အရေး၊ ဝေးလေ သည့်နှယ်၊ နွမ်းနယ် တပ်မ၊ ရဲမက်ကြွမူ၊ ဆီးဆ ဗိုလ်ပါ၊ ရံဝန်းကာလျှင်၊ တငါ ယက်သဲ၊ အားတိုင်းကဲ့၍၊ ကြွင်းမဲ့ အားလုံး၊ ငါးပုံ ကျုံးသို့၊ ဤထုံးအသွင်၊ ငါကြိုက်ချင်၏။ စီရင် ပြီးစီး၊ ဘယ်ကိုမှီး၍၊ မတ်ကြီး စိတ်ထား၊ ဘယ်ကြံများဖြင့်၊ ခန့်တား,ထုံးမိတ် ချင်သနည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၄။    ။ “သူ့ ပြည်,သူ မြို၊ သူတို့ တိုင်းစွန်၊ ခရီးလွန်က၊ အားခွန် လျော့ပါး၊ မြေ,ရေခြား၍၊ အဖျား အနာ၊ ရောဂါ နှိပ်ညှဉ်း၊ လမ်း ခဲယဉ်းသော်၊ လမ်းစဉ်း မသိ၊ လမ်းပင် ရှိလည်း၊ စိစိ ကြပ်ကြပ်၊ ဘယ်အရပ်တွင်၊ ဘယ်တပ် ချမည်၊ ဘယ်ပြည်, ဘယ်ရွာ၊ မသိသာတည့်။ ပမာပုံထား၊ တရွာ သွားက၊ တအား လျော့ကြုံ၊ ဆိုသော့ ပုံသို့၊ တောအုံ,တောင်ကမ်း၊ စစ်မြေလမ်းဝယ်၊ ထောက်လှမ်းမမီ၊ တစီ,တလျဉ်၊ ကစဉ်,ကလျား၊ ရဲမက်များတို့၊ စိတ်အား လောင်လင်၊ ညို၊ပူပင်သော်၊ ဗိုလ်အင် အဖြီး၊ ရွှေက ဆီးလျက်၊ တသီး တတိုက်၊ နောက်ကဝိုက်မှ၊ ဖူးကိုက်ညောင်ပျို၊ အားတိုင်း ခိုလျက်၊ ထန်းကို ပတ်ရစ်၊ သေအောင်ညှစ်သို့၊ မူး,မြစ်,ချောင်း,မြောင်း၊ ရေကြောင်း သင့်ရာ၊ မပြန်သာအောင်၊ ကုန်းမှာတုံလည်း၊ လကောင်းနည်းလျှင်၊ ရေ.ကြည်း အစုံ၊ တပ်လုံးအုံက၊ မှုကုံတော့မည်၊ မရှည် မဝေး၊ ခန့်ရည်တွေးသည်၊ အရေး,ဘယ်သို့ မြင်သနည်း။   ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၅။    ။ နတ်ရှင်မင်းက၊ အဿကမည်တော်၊ သိညီကျော်သည်။ ထင်ပေါ် သတင်း၊ လင်းလင်း ဖေါ်ပြ၊ မေးကာလ၌၊ စက်ချသောငြမ်း၊ နည်းနာပြွမ်း၍၊ ထုံးတမ်း ပုန်းတီး၊ မတ်ကြီး ပီပီ၊ နန္ဒီသေန၊ ကိစ္စတွေးမျှော်၊ အကြောင်းဖေါ်၍၊ ၊ နားတော် သာညံ့ လျှောက်လတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၆။    ။ သေနင်္ဂါ သေနာစဂတိ၊ တထာ သေနုပဂါ သေနာ၊ {{Left margin|3.6em| ယုဒ္ဓါပဋိ ဒ္ဓဟာ သေနာ၊ ဘေဒါ နိဝတ္တနာ စေတိ၊ သတ္တဓာယုဒ္ဓဝိဓယော။ ဥရော ကစ္ဆော ပဿောစေဝ၊ မဇ္စျံ ပိဋ္ဌိ' ပဋိဂ္ဂဟော၊ ကောဋိ မူလဗျူဟောစေတိ၊ သတ္တင်္ဂ ဗျူဟာ ဥစ္စရေ။ ပါသာဒိက၊ ဗျူဟောစေဝ၊ မုဒိဂံ၊ သမ ဒဏ္ဍာ၊ စင်္ကောဋက၊ ဗျူဟောစေတိ၊ ဂတိ သေနာ စတုဗ္ဗိဓာ။ စန္ဒကာ ဗျူဟောစေဝ၊ ပဘင်္ကရ ဗျူဟောကထာ၊ ဒွိဓာ သေနု့ပသင်္ကမာ၊ ဝိညေယျာ ဗျူဟဝိညုနာ။}}</p> <p>(''ဤဂါထာဝယ် ပထမပါဒ၌ အက္ခရာ ခုနစ်လုံးသာ ရှိ၏။ “အဋ္ဌက္ခရပါဒ” သာမဟုတ်၊ “သတ္တက္ခရ ပါဒ”များလည်း ရှိသင့်ရကား မပြင်သာချေ။ ပါဠိတော်တို့၌လည်း သတ္တက္ခရပါဒ ဂါထာ အများအပြားပင် တွေ့ရှိရသည်။'') {{Left margin|3.6em| ဒ္ဓိဇာဓိပေါ့ ဝါနိဝဂေါ၊ ဥသဘော ဓနုကောပိစ၊ မကရော ဘုဇဂေါစေတီ၊ ဆဓာ သေနာ ယုဒ္ဓါ ဗျူဟာ။ နဒိစရံ ဝိစ္ဆိကဉ္စ၊ သကဋ’ မဓုဝတ္တနံ၊ ဓင်္ကပါဒံ ဥဒ္ဓနဉ္စ၊ ဆဓာ သေနာ ပဋိဂ္ဂဟာ။ ဒွိဇာဓိပေန သကဋ ဥသဘေနစ ဥဒ္ဓနံ နဒိစရံ ဝိစ္ဆိကဉ္စ၊ ဝါရှိဝေဂေန ဘိန္ဒတိ။ ဝင်္ကပါဒံ မကရေန၊ ဘုဇဂေန မဓုကရံ၊ ဓနုပက္ခေန ဝိညေယျံ၊ ဆဗ္ဗိဓံ သေနဘေဒနံ။}}</p> <p>“မြင့်မို လက်ယာ၊ တောင်မျက်နှာထက်၊ နေဝါ ဆီမီး၊ ဖုန်းတန်းကြီး၍၊ သမီးကညာ၊ ရောက်စိမ့်ငှါဟု၊ အာဏာ မခြောင်း၊ မခြိမ်း မောင်းလျက်၊ ထီးဆောင်း နန်းပိုင်၊ ကိုယ်စီဆိုင်သား၊ တနိုင်ငံခြား၊ ထိုမင်း အားကို၊ နတ်များ နှိုးဆော်၊ ပင့်ချီခေါ်မှ၊ ထံတော် စက်အောက်၊ ဆက်လှာ ရောက်၍၊ အားမြှောက် ချီပင့်၊ ကြုံစတင့်သည်၊ လင်းပွင့် တန်ခိုး၊ ပြည့် ထိပ်မိုး၊ ၊မှတ်ရိုး နည်းနာ၊ စစ်ရေးမှာမူ၊ အင်္ဂါတရပ်၊ စစ်ကပ်ထုံးမှ၊ စစ်ချီ ထုံးမျိုး၊ စစ်ထိုး ထုံးစံ၊ စစ်ခံ တချက်၊ စစ်ဖျက် တတန်၊ စစ်ပြန် တခြား၊ ခုနစ်ပါးဟု၊ ကြောင်းလျားဥဿုံ၊ အကျဉ်းစုံသည်၊ ၊မှတ်ပုံ,မှတ်ဖွယ် စကားတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၇။    ။ “ထိုသို့ စီရင်၊ စစ်ရေးတွင်၌၊ စစ်အင်္ဂါကား၊ ခုနှစ်ပါးမူ၊ ရှေ့ဖျား စူးစူး၊ ရှေ့ဦး ခန့်ရည်၊ ရှေ့က တည်၍၊ ချီသည် တပ်ကား၊ စစ်ဖျား,စစ်လျင်၊ ရင်တွင် ဆွယ်လျက်၊ နောက်နှစ်ဖက်တွင်၊ နှစ်လက် သွယ်ဖုံး၊ စစ်ပခုံးတည့်။ ထိုသုံးစုပြင်၊ မင်းရှေ့တွင်မူ၊ စစ်အင် မူလ *၊ စစ်ရင်ဝတည့်။ တပ်မ အရံ၊ နှစ်ဖက်ခံမူ၊ စစ်နံ တလျှောက်၊ ထိုတပ်နောက်မှု၊ စစ်ကျောက်ကုန်းဟု၊ အမည်ပြုရှင့်၊ တစု နောက်ရံ၊ နောက်ခံ,နောက်ထား၊ ဤသို့ ပြား၏။ နှစ်ပါး ပုံခင်း၊ စစ်ကပ်ခြင်းမှု၊ ထိန်ဝင်း လျှံပတ်၊ လပြသာဒ်ဝယ်၊ နက္ခတ် တာရာ၊ ရံဝန်းကာသို့၊ ဗိုလ်ပါ စစ်သည်။ ပတ်လည် ခင်းကျင်း၊ မင်းအလယ်က၊ တပ်ချီကြမူ၊ လ,နှယ်ထွန်းသစ်၊ တူသော စစ်နှင့်၊ တက်တစ် ပြိုးပြောင်၊ ခြည်တထောင်သည်၊ တောက်လောင် သည်နှင့်၊ နှိုင်းချင့် တရည်၊ မင်းရှေ့တည်၍၊ ချီသည် စစ်ကား၊ နေမင်း လားဟု၊ နှစ်ပါး အင်္ဂါ၊ စစ်ရေးရာသည်၊    ၊ စဉ်လာ,အထင် အရှားတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၈။    ။ “လေးပါး ခင်းကျင်း၊ စစ်ချီခြင်းကား၊ ဆင်,မြင်း,ရထား၊ အသွားအမှတ်၊ ပြာသာဒ် တူရိုး၊ မုရိုးစည် နှယ်၊ တသွယ်, တကြောင်း၊ ပန်းတောင်း သဏ္ဌာန်၊ ရှားလှင်ကန်နှင့်၊ တုဟန် မယွင်း၊ စစ်ချီခြင်းတည့်။ မင်း အလယ်နေ၊ ဗိုလ်ခြေမကွဲ၊ လက်ဝဲ နံကာ၊ လက်ယာ နံတောင်း၊ စစ်အား ပေါင်း၍၊ တကြောင်းတည်း ကွန့်၊ များအဝှန်တည့်၊ တောင်ညွန့် ဂဠုန်၊ စွမ်းအားဟုန်ဖြင့်၊ ပျံခုန် ကြားကြား၊ သွားမည် အယောင်၊ ဂဠုန်တောင်တည့်။ ရှေ့ဆောင် နွားလား၊ သွားရာ စိုက်စိုက်၊ အစဉ်လိုက်သို့၊ တိုက်သည့်စစ်ကား၊ နွားပမာဏ၊ ဥသဘတည့်။ ထိုမှတဆန်း၊ မကန်း ကွက်လား၊ ရှေ့ဖျားတကွဲ၊ လက်ဝဲတဖြာ၊ လက်ယာတစု၊ ဤသို့ ပြုသည်၊ ဗိုလ်ထု ရှက်သန်း၊ စစ်မကန်းတည့်။ ရှေ့တန်း နောက်ဝိုက်၊ တပ်စု လိုက်၍၊ တိုက်သည် တဆစ်၊ လေးပြင်းစစ်တည့်။ တိရစ္ဆာန် မြွေ၊ ပတ်မခွေပဲ၊ ဖြန့်ဖြေ ကျောကျော၊ စွယ်ငေါငေါဖြင့်၊ သွားသော ပုံယူ၊ ထို့အတူလျင်၊ မင်းမူ ရှေ့တည်၊ တိုက်သည် စစ်ကား၊ စစ်မြွေတွားတည့်။ စစ်ဖျား, စစ်လယ်၊ တပ်စဉ်သွယ်မှ၊ နောက်ဝယ် စိစိ၊ စစ်အား ဖိ၍၊ မငြိ မသွေး၊ ရေယဉ်ပြေးသို့၊ အရေး ထောက်ဆ၊ တပ်မ မကွဲ၊ နောက်က ကဲလျက်၊ တိုက်ပွဲ စစ်ဆင်၊ ရေယဉ်သွင်သည်။   ။ စစ်အင်,စစ်မှု ခြောက်ပါးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၉။    ။ “တနည်း စစ်ထိုး၊ ထုံးရိုး စိုက်စိုက်၊ ဆင်သိမ်းပိုက်အံ့။ တိမ်တိုက် မြွေတွား၊ ကျားသွား ပမာ၊ ဟင်္သာ ပျံဝဲ၊ ပိုက်စိပ် ဆွဲက၊ ပျားစွဲ တောင်ထွတ်၊ ပုံခတ် ဆိုလေ့၊ ခြင်္သေ့ သွားနင်း၊ ဖါးခုန်ဆင်း နှင့်၊ မယွင်း နှိုင်းချက်၊ ခြပုန်း တက်သည်၊ စစ်မက် ချီသွား၊ ဆယ်ပါး တွက်ဆ၊ တနည်း ပြ၏။ သကဋဗျူဟာ၊ ဆိုသည်မှာကား၊ တပ်တာ ပုံ ယူ၊ လှည်းဦး တူသို့၊ စစ်သူကြီးတို့၊ လေးသီး,လေးရပ်၊ စက်လေးချပ်သို့" ၊ လေးထပ်,လေးဝ၊ ဤသို့ချမူ ' ၊ ရထဗျူဟာ၊ ပဒုမ္မာဟု၊ ရွှေကြာပွင့်မု”၊ တူသော ပုံကား၊ ပဒုမ္မဗျူဟာ၊ ဗိုလ်ပါ အပြည့်၊ စက်သွားလှည့်သို့၊ ဆင်သည့် မူလ၊ အဝန်းချမှု၊ စက္ကဗျူဟာ၊ စစ်ထိုးရာသည်၊    ၊ အင်္ဂါဤသို့ ကြောင်းလျားတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၀။    ။ “သူရဲကောင်းတို့၊ လက်စောင်းနှစ်ဖက်၊ ထက်၍အားလှိုင်း၊ အလယ် ချိုင်းနှင့်၊ သည်းတိုင်း ပုံချ၊ ကင်းလက်မတည့်။ ထိုမှ တဆန်း၊ ရင်ဖေါင်တန်းသို့၊ ရှက်သန်း စည်းကြပ်၊ အညီ ကွပ်လျက်၊ တတပ်တက် ကား၊ တတပ် စား၍၊ မသွား,မဆုတ်၊ မယုတ်,မတက်၊ မထွက်ရအောင်၊ အုပ်စည်းနှောင်မူ၊ ရင်ဖေါင်တန်းနှယ်၊ စစ်တသွယ်တည့်။ အလယ်၌မူ၊ ညံ့သော သူကို၊ ရွေးယူလေရှောင်း၊ ထားစုပေါင်းမှ၊ ကောင်းသည် သူရဲ၊ လက်ဝဲ, လက်ယာ၊ ရှေ့နောက် ကာ၍၊ ဗိုလ်ပါ ခြံရံ၊ အသက်နှံလျက်၊ ခံသည် စစ်ကား၊ ပျား၏ လပို့၊ ထိုကဲ့သို့တည့်။    သုံးဖို့သုံးစု၊ ဗိုလ်ထု ထားမြောက်၊ စစ်ခုံလောက်တည့်။    နောက်က အမြဲ၊ တပ်မကဲလျက်၊ လက်ဝဲ လက်ယာ၊ မြန်,မာ သန်,ကြမ်း၊ ထိတ်ထိတ် မွမ်းမျှ၊ ထောက်လှမ်း တတည်၊ ရှေ့စစ်သည်လည်း၊ စွမ်းရည်ပကား၊ ရှေ့ကထားမှ၊ အဖျား ချွန်းလျက်၊ အစွန်းထွက်၍၊ ရဲမက် ခင်းကျင်း၊ လှည်းဦးကင်းတည့်။    သွား,နင်း မြေမှာ၊ ကျီးခြေရာနှင့်၊ ပမာ ပုံထား၊ စစ်တပါးတည့်။ ပိုင်းခြား စီမံ၊ စစ်ထုံးစံသည်၊ စစ်ခံ ခြောက်စု၊ သီးခြားပြုရှင့်။ လှည်းဦးကင်းယောင်၊ စစ်ဆင်ဆောင်က၊ ဂဠုန်တောင်တပ်၊ တိုက်ဖျက် ညှပ်မူ၊ မရပ် ရှေ့,နောက်၊ ပျက်စီးရောက်လိမ့်။ ခုံလောက်ပုံသွား၊ သူ့စစ်ထားက၊ နွားလား ရှေ့ဆောင်၊ တပ် နှင့် လှောင်လော့။  ရင်ဖေါင်တန်းတက်၊ ကင်းလက်မတူ၊ ဗိုလ်လူ တပ်စဉ်၊ သူက ယှဉ်မှု၊ ရေယဉ်စီးဆင်း၊ လေးပြင်း,မြွေတွား၊ ဤသုံးပါး ဖြင့်၊ ခန့်ထား တိုက်လေ၊ ကျီးခြေ နှုန်းနှုန်း၊ သူက ပန်းမူ၊ မကန်းကွက်သို့၊ တပ် ဆီးဆို့လော့။ ပျားလဖို့နှယ်၊ ရွယ်၍ စားစား၊ သူက လွှားမူ၊ မြွေတား, လေးပြင်း၊ နှစ်နည်း ခင်းလော့။  ကြောင်းခြင်း ရုံးစည်း၊ စစ်ဖျက်နည်းဟု၊ ဤလည်းသေခွေ၊ မှတ်ရာဖွေသည်၊ ၊ တထွေ,စစ်မှု  ထူးပြားတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၁။    ။ “စစ်ပြန် လက္ခဏာ၊ တကြောင်းမှာကား၊ ဗိုလ်ပါ ရဲမက်၊ စစ် မပျက်အောင်၊ အချက် မှတ်ပေး၊ မပြန်သေးသို့၊ အရေး ဖွယ်ရာ၊ တပ် တောင်တာကို၊ ကောင်းစွာ ပြေပြစ်၊ အသစ် လုပ်ပြင်၊ စီရင်ပြီးမှ၊ ညဉ့်,ည အခါ၊ မသိသာအောင်၊ စစ်ခွါတပါး၊ လမ်းသွား,လမ်းကူး၊ တွင်း,ကျင်း တူး၍၊ ငြောင့်ဆူး ခလုတ်၊ သစ်ငုတ် များစွာ၊ ဆီးခဲ့ကာမူ၊ စစ်ခွါ တနည်း၊ ဆင်လည်း တသင်း၊ မြင်းလည်း တကြောင်း၊ သူရဲကောင်းတို့၊ ပုန်းအောင် ပြီးစေ၊ ဗိုလ်ခြေ ဖြောင့်စွာ ” ၊ ပြန်ခဲ့လာသည်၊ စစ်ခွါလည်းကောင်း၊ သူရဲ ပေါင်းတို့၊ တိမ်းစောင်းမသာ၊ အာဏာ ဖီဆန်၊ ခရီးလွန်မှ၊ မပြန်ဝံ့သည်၊ ရည်၍ တပ်မ၊ နောက်က မင်းနေ၊ ဗိုလ်ခြေ,ဆင်,မြင်း၊ မပြင်း မစွမ်း၊ ဝန်ထမ်းတို့အား၊ ရှေ့ကထား၍၊ မပြား သိမ်းအုပ်၊ စည်းချုပ် သေချာ၊ ထွက်ခဲ့လာသား၊ စစ်ခွါ တတန်၊ လေးရပ်မှန်သည်၊ ၊ စစ်ပြန်,မှတ်ဖွယ် တခြားတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၂။    ။ “ဤသို့ ထင်ရှား၊ နည်းနာများတွင်၊ နွားလား မည်ရ၊ ဥသဘသို့၊ ပုံချနှိုင်းလျော်၊ ကိုယ်တော်ရှေ့အုပ်၊ ကျွန်ုပ်ရှေ့တည်၊ စစ်သည် စည်းဝေး၊ သူရဲ ရွေးမှ၊ မလေး,မထီ၊ ညီညီ,ညွတ်ညွတ်၊ ရွတ်ရွတ်,ချွံချွံ၊ ထိုးပစ် နွှံလျက်၊ အရွံ့ ပါအောင်၊ မရှောင် မတင်း၊ ဖိစီးနင်းမှ၊ သူ့ မင်းကို ရွယ်၊ ညာ,ပယ် ဝန်းရှက်၊ တိုက်လှန်ဖျက်က၊ စစ်မျက်နှာ ညှိုး၊ တပ်မ, ကျိုးမူ၊ တပ်မျိုး မခံ၊ တပ်ရံ,တပ်သိမ်၊ မငြိမ်,မသက်၊ တပ်လုံး ပျက်၍၊ မခက်,မခဲ၊ အောင်မြင်စဲလိမ့်၊ စစ်ပွဲ,စစ်ရေး၊ စစ်ဆွေးနွေးသော်၊ ၊ ကြံတွေး, ကြံဆ ထင်သတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၃။ ။ “သို့ပင်ဖြစ်လည်း၊ သူစစ်သည် နီး၊ ထုံးစံမှီး၍၊ ခရီးလမ်းစဉ်း၊ ခဲယဉ်းခက်,လွယ်၊ ကျဉ်း,ကျယ်,တို,ရှည်၊ အတည်တည်ကို၊ သိသည် ကာလ၊ ကြပ်မ တီထွင်၊ စီရင်ရမည်၊ ဖြစ်တော့သည်တည့်။ သူ့ပြည်, သူ့ရွာ၊ ခွါခဲ့ ရက်ရက်၊ အားအန် တက်လျက်၊ သူ့ရဲမက်များ၊ သူ့တပ်သားတို့၊ တိုင်းကား ပြည်စွန်၊ ခရီးလွန်မှ၊ အားခွန့် လျော့မည်၊ ရည်၍ အကြံ၊ အစစ် ခံက၊ နိုင်ငံတော်သား၊ လန့်ကြားမနေ၊ ပြည်ထဲဝေအံ့။ တတွေကြောင်းခြင်း၊ မည်သည့်မင်း၏၊ ပိုင်တွင်း ခြားနား၊ ရောက်လှာငြားက၊ စွမ်းအား ကြပ်ကြပ်၊ ဘယ်မင်းတပ်နှင့်၊ ဘယ်ရပ်,ဘယ်မြေ၊ အောင်ဘူးလေဟု၊ နန်းနေ စဉ်ဆက်၊ ဆင်းသက် မဆုံး၊ ပြောထုံး,ပြောလေ့၊ ပြော၍ ဆက်ညွှန်း၊ ကမ္ဘာခန်းလည်း၊ ဥဒါန်း မကျေ၊ သတင်းဝေစိမ့်။ ရှာဖွေဆွေးနွေး၊ ကြံဆ, တွေးသော်၊    ၊ အရေး,ဤသို့ မြင်သတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၄။    ။ “ဤသို့ စေရေ၊ ဖြစ်သောထွေကြောင့်၊ မြေ,ရေ အတွင်း၊ သူက မင်းကို၊ မချင်း,မဝင်၊ ပါစေချင်တည့်။ သင်၏ နိုင်ငံ၊ ပိုင်းရံ ခြားသီး၊ တပ်နှင့် ဆီးလော့။ ခရီးချရပ် ၊ ၊ နှစ်တပ် ဖက်ပြိုင်၊ နှစ်နိုင်ငံနား၊ နှစ်ပါး ရဲစွမ်း၊ အရည်စမ်းအံ့။  မှာတမ်း,စာခွေ၊”၊ တမန်စေ၍၊ ပုံသေကြောင်းရာ”၊ ပြီးသောခါမှ၊ မြို့ရွာ,ကျေးလက်၊ စုရုံးထွက်၍၊ ရဲမက် ပေါင်းမြောက်၊ တကျိပ်ယောက်မူ၊ တယောက်တည်း အပ်၊ အကြပ် တသီး၊ တင်တုံပြီးမှ၊ အကြီး ရွေးယူ၊ တကျိပ် လူတွင်၊ အုပ်သူ အမတ်၊ တယောက် မှတ်၍၊ အမတ်ဆယ်ဦး၊ တတပ်မှူးတည့်။ တပ်မှူး ဆယ်ကို၊ ဗိုလ် တဗိုလ်တည့်။ ဆယ်ဗိုလ်တွင် ချုပ်၊ နတ်ရှင်အုပ်မှ၊ မလှုပ်,မရှား၊ သို့ခန့်ထား၍၊ ၊ ချီသွား, လုပ်ကြံ ချင်သတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၅။    ။ “ထိုကြောင့် မင်းကောင်း၊ နားတော်ညောင်းလော့။ အကြောင်း,အရေး၊ အတွေး,အခေါ်၊ အမြော်,အမြင်၊ ဆင်ခြင်,လိမ္မာ၊ ပညာ,အတတ်၊ အမတ် နှင့် မင်း၊ ညီညွတ်ခြင်းကို၊ ရန်တင်း ဘယ်က၊ ရန်စ မငြိမ်၊ တိုက်လှည်း နှိမ်အံ့၊ ၊ စိုးရိမ်,နှောင့်တော် မမူနှင့်။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၆။    ။ “ ပကတူးလျှင်၊ လက်ဦး ယခု၊ စစ်ရေးပြု၍၊ ရဲစု,ရဲခွင့်၊ ရဲသင့်.ရဲချိန်၊ ရဲရှိန်.ပြင်းထန်၊ ရဲသန်.ရဲတုန်း၊ ရဲဘက်ဟုန်းလည်း၊ ပြိုင်နှုန်း မတန်း၊ ပေါက်ကျော် မြန်သို့၊ ရဲမာန် ရဲသစ်၊ ထွက်စဖြစ်၍၊ ပေါင်းစစ်သည် ပုံ၊ ''ရဲခုံ တည်ပ၊ ရဲစ ရှိခိုက်၊ လုပ်ကြံလိုက်က၊ မြိုက်မြိုက်ကျေမွ၊ ချက်ခြင်း ရလိမ့်၊ နေ့,လ ကြာဝေး၊ တာရှည်သွေး၍၊ ၊ အရေး,စောင့်တော် မမူနှင့်''။   ။</p> {{Cquote|<poem>{{gap}}'''''ရဲစ ရှိခိုက်၊ လုပ်ကြံလိုက်က၊''''' {{gap}}'''''မြိုက်မြိုက်ကျေမွ၊ ချက်ခြင်း ရလိမ့်၊''''' {{gap}}'''''နေ့,လ ကြာဝေး၊ တာရှည်သွေး၍၊''''' {{gap}}'''''အရေး,စောင့်တော် မမူနှင့်။ ။'''''</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} <p>၃၇။    ။ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှ ကျော်ချီး၊ မတ်ခေါင်ကြီးက၊ ထုံးမှီး စကား၊ လျှောက်သည်များကို၊ ရွှေနား ညွှတ်ယူ၊ ကြည်ဖြူ မြတ်လေး၊ အခွင့်ပေး၍၊ “အရေးနှင့် စပ်၊ သင့်ကို အပ်၏။ ကြပ်ကြပ်,စိစိ၊ စီရင်ဘိ”ဟု၊ ဓိပတိ မင်းကျော်၊ နှင်းလသော်လျှင်၊ ထင်ပေါ် တေဇ၊ ကလိင်္ဂသို့၊ ချမ်းမြ, သာကြည်၊ စေလိုက်သည်ကား၊ “နှစ်ပြည်အကြား၊ မြို့ရွာများက၊ ရထား ဆင်.မြင်း၊ ကျွန်,သင်း ဗိုလ်ခြေ၊ အုပ်တွေ အသင့်၊ နေပါနှင့်တော့။ ရက်မြင့် မကွာ၊ ရှည်ကြာ မငံ့၊ ချီလာအံ့”ဟု၊ ချိုပျံ့ နာသာ၊ အရာရာကို၊  ၊ မှာစာ, တန်တား စေသတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၈။    ။တိုင်း ကလိင်္ဂ၊ ပိုင်,အုပ်စိုး၊ ထွတ်နန်းရိုးကား၊ စစ်ထိုး ချင်စွာ၊ ဝါသနာကြောင့်၊ မှာစာ တန်တား၊ ရောက်သည်များကို၊ ကြား,က ထုံးစုံး၊ လက်ရုံး တန်းဆိုင်၊ “ စစ်ပြိုင်ဘက် မျှော်၊ နေပါသော်လည်း၊ ပြိုင် ဘော် ထွက်ခဲ၊ ကြာမြင့်မြဲ၏။ စစ်ပွဲ မရှည်၊ တွေ့တော့မည် ”ဟု၊ သံရည် ကြွားကြွား၊ ပြော,ကြုံးဝါး၍၊ ပိုင်းခြား မြေစပ်၊ သူ့တိုင်းရပ်သို့၊ ရွှေတပ်ချီသွား၊ ရဲမက်များကို၊ ဆီးတား သိမ်းခေါ်၊ ဆိုင်ရာ ဆော်၍၊  ၊ တပ်တော်, သိမ်းရုံး လေသတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၉။    ။ “နှစ်ပြည် အကြား၊ နိုင်ငံများတွင်၊ နှစ်ပါးမင်း ကို၊ နှစ်ဗိုလ် ဆိုင်ရပ်၊ နှစ်တပ် ပေါင်းဆိုင်၊ နှစ်ဦး ပြိုင်အံ့။ သူ့ နိုင်ငံတွင်း၊ မချင်းနင်းနှင့်။ ဆင်, မြင်း ရထား၊ ရဲမက်များကို၊ ပိုက်ဖြား ဖြည့်တင်း၊ ဆုံးမခြင်းဖြင့်၊ မယွင်းမခ၊ စီရင်ကြ”ဟု၊ ပြသသေချာ၊ အကြပ် မှာလျက်၊ အောင်ခါနီးပြီ၊ သောသော ညီ၍ ’ ၊ ၊ မချီ,ဆိုင်းငံ့ နေသတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၀။    ။ အဿကရာဇာ၊ စောမဟာလည်း၊ ရတနာ သုံးပါး၊ ရိုညွတ်တွားလျက်၊ ဆ,ပါး လေးမြတ်၊ ပြည်စောင့်နတ်အား၊ စွဲမှတ်-သီးသီး၊ ပူဇော်ပြီးမှ၊ ကောင်းချီး ကျော်ညီ'၊ တပ်တော်ချီအံ့။ အစီ,အရင်၊ မြင်း,ဆင် အများ၊ ရထား တတည်၊ ခြေသည် ရဲမက်၊ လက်နက် ဓား,လှံ၊ ဝန်းရံ လှည့်ပတ်၊ သေနတ် အမြောက်၊ ရွှေ့နောက် နေမြဲ၊ လက်ဝဲနေရာ၊ လက်ယာ နေတုံး၊ ရုံးရုံး စည်းစည်း၊ ထားကမ္ဗည်းဖြင့်၊ အုန်းလည်း ညွန့်ပေါ်၊ ကံ့ကော်ညွန့်ဖြာ၊ နေဇာညွန့်ထွား၊ ခရားညွန့်ဝေ၊ သပြေသီး,ဒန်း၊ ညွှန့်လန်းလန်းတည့်။ ပန်း ခုနစ်မြိတ်၊ ပရိတ်တော်ရေ၊ ငှဝေ ပန်ဆင်၊ နိမိတ်ငင်လျက်၊ ရက်,မင်္ဂလာ၊ အောင်ခါထုံးစံ၊ အောင်သံ ကြွေးကြော်၊ပေါင်းညှိဆော်သည်၊ ၊ တပ်တော်, ချီအံ့ ခင်းသည်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၁။    ။ ဧရာဝဏ်ဟု၊ စွယ်ချွန် မြမြ၊ ဆင်နာဂထက်၊ မာဃ ရွှေ မှောက်၊ မြင့်မိုညှောက်မှ၊ ကောက်သည့်မီးတူ၊ ဖုန်းညွန့်လူလျက် ” ၊ ရန်အသူရာ၊ တိုက်ဖက်ရှာသို့၊ ရတနာမာတင်၊ မုန်ကျော်ဆင်ထက်၊ သက်တင်ယိုးနီး ၊ ကိုယ်တော် စီး၍၊ ကြီးကြီး,ငယ်ငယ်၊ ရွယ်ရွယ်,လတ်လတ်၊ မှူးနှင့် မတ်တို့၊ လျောက်ပတ် သင့်စွာ၊ ဗိုလ်ပါ ရဲမက်၊ ဝန်းရှက် အပြည့်၊ ခြံရံ လှည့်လျက်၊ မင်း၏ ကြက်သရေ၊ တိုးတက်ထွေသည်၊   ၊ တက်နေ, ရောင်သို့ လင်းသည်တည်း။     ။ ၄၂။    ။ ဂဏန်း ထူးခြား၊ ဟူးရားသည်လည်း၊ စနည်း အခေါင်၊ တပေါင် သိုက်ညီ၊ တပ်တော်ချီက၊ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှကျော်ခေါင်၊ မတ်များ နောင်လျှင်၊ ဆောင်ယောင် တင့်တယ်၊ နောက်တော် ဆယ်လျက်၊ မိုးလယ် ရှက်ကူး၊ လထွန်းမြူးသော်၊ သောက်ရှူးကြယ်ရောင်၊ ကြယ်များ ဘောင်တွင်၊ အခေါင်စံထိ၊ နှိုင်းတရှိလျှင်၊ မတ်ကြီးဖွယ်ရာ၊ လက္ခဏာဖြင့်၊ အင်္ဂါ ဆန်းကြယ်၊ ဗိုလ်များလယ်နှိုက်၊ တင့်တယ် စမှတ်၊ ထူးလျောက် ပတ်၍၊ အမတ် နှင့် မင်း၊ တော်လေခြင်းဟု၊ ပြောတင်း, ပြောပ၊ ပြောကြ ကိုယ်စီ၊ လက်အုပ် ချီလျက်၊ အောင်ပြီ သေခွေ၊ ကြားလွယ်စေဟု၊ ညောင်ရေ သွန်းလောင်း၊ ဆုတောင်း ဆုယူ၊ ရွှေပြည်သူတို့၊ တူရူ ဦးခိုက်၊ မြောက်ကြလိုက်၏။ ထောင်,စိုက် အောင်လံ၊ မိုးဖျားလျှံမျှ၊ အောင်သံ ကြော်ကြွေး၊ အောင်စည်ပေး၍၊ အောင်ရေး သေခွေ၊ နိမိတ်ဝေသည်၊ ၊ အောင်မြေ အောင်တပ် နင်းသည်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၂။    ။ ဂဏန်း ထူးခြား၊ ဟူးရားသည်လည်း၊ စနည်း အခေါင်၊ တပေါင် သိုက်ညီ၊ တပ်တော်ချီက၊ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှကျော်ခေါင်၊ မတ်များ နောင်လျှင်၊ ဆောင်ယောင် တင့်တယ်၊ နောက်တော် ဆယ်လျက်၊ မိုးလယ် ရှက်ကူး၊ လထွန်းမြူးသော်၊ သောက်ရှူးကြယ်ရောင်၊ ကြယ်များ ဘောင်တွင်၊ အခေါင်စံထိ၊ နှိုင်းတရှိလျှင်၊ မတ်ကြီးဖွယ်ရာ၊ လက္ခဏာဖြင့်၊ အင်္ဂါ ဆန်းကြယ်၊ ဗိုလ်များလယ်နှိုက်၊ တင့်တယ် စမှတ်၊ ထူးလျောက် ပတ်၍၊ အမတ် နှင့် မင်း၊ တော်လေခြင်းဟု၊ ပြောတင်း, ပြောပ၊ ပြောကြ ကိုယ်စီ၊ လက်အုပ် ချီလျက်၊ အောင်ပြီ သေခွေ၊ ကြားလွယ်စေဟု၊ ညောင်ရေ သွန်းလောင်း၊ ဆုတောင်း ဆုယူ၊ ရွှေပြည်သူတို့၊ တူရူ ဦးခိုက်၊ မြောက်ကြလိုက်၏။ ထောင်,စိုက် အောင်လံ၊ မိုးဖျားလျှံမျှ၊ အောင်သံ ကြော်ကြွေး၊ အောင်စည်ပေး၍၊ အောင်ရေး သေခွေ၊ နိမိတ်ဝေသည်၊ ၊ အောင်မြေ အောင်တပ် နင်းသည်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၃။ ။ တပ်တော်ချီမြောက်”၊ အောင်တပ်ရောက်က၊ ဝှန်ချောက်ကျော်ချီး၊ အမတ်ကြီးလျှင်၊ ထုံးတီး,နည်းနာ၊ အဖြာဖြာဖြင့်၊ ဗိုလ်ပါ အများ၊ ကြီးထုအားကို ၊ ခန့်ထား,ဆုံးမ ဆိုလတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၄။ ။ “အတပ်တပ်တွင်၊ ကြီးကြပ် အမြဲ၊ စစ်ကဲ,နာခံ၊ ကောင်းကြံ အထူး၊ တပ်မှူး,တပ်ချုပ်၊ တပ်အုပ်,တပ်ခေါင်း၊ တပ်ပေါင်း ရှာရွေး၊ စာရေး,စာချီ၊ ကိုယ်စီ,ကိုယ်င၊ စံပ ခင်းကျင်း၊ စာရင်းတော်ယူ၊ ခန့်တော်မူ၍၊ မြှေးမှု မပြွမ်း၊ စိတ်သာဝမ်းဖြင့်၊ မှုထမ်းကြမည်၊ အားသံရှည်သည်၊ စစ်သည်တော်ပေါင်း၊ သူရဲကောင်းတို့၊ “ ၊ အကြောင်း ဆွေးနွေး၊ နာဘိသေးလော့။ မြို့ကျေးရွာသီး၊ ခရီး တခင်၊ ဥစ္စာရှင်က ၊ ကြည်လင်မြတ်လေး၊ မပေး မစွန့်၊ သစ်ညွန့် တခက်၊ ဟင်းရွက် တနွယ်၊ သက်ကယ်တပျစ်၊ ဝါးတဆစ်မျှ၊ သူ့ပစ္စည်းအား၊ မပြစ်မှားနှင့်။ လမ်းသွား,လမ်းကူး၊ တပ်တော်ဦးသို့၊ ဟင်းခူး, ထင်းခွေ၊မိုး, ရေ ခပ်, ငင်၊ မြင်း, ဆင် ထိန်း,ကျောင်း၊ မပြောင်း မထွက်၊ အသက် အသံ၊ ဆိတ်ညံကြစေ၊ သေခွေ ပတ်ချုပ်၊ ဆိုင်ရာ အုပ်လျက်၊ မလှုပ် မယိုင်၊ စိတ်ကြံ့ခိုင်၍၊ ၊ နိုင်နိုင်, ဆုံးမ ကပ်လေတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၅။ ။ “ယနေ့မှစ၊ တပ်ချသော့ခါ၊ တပ်တောင်တာကို၊ သေချာကိစ္စ၊ လုပ်ပြီးမှလျှင်၊ ကြိုး,က တန်ဆာ၊ မြင်းမှ ကွာစေ” ၊ ရေးရာပြွမ်းပြွမ်း၊ စိတ်သာဝမ်းဖြင့်၊ ထုံးတမ်း နှိုင်းရှည့်၊ ရိပ်ခြည်ကြည့်လျက်၊ အလှည့်သင့်ငြား၊ ကင်းစောင့်ထားမူ၊ ကင်းသား ကင်းစေ၊ ကင်းနေ မမြဲ၊ အစွဲမငြိမ်၊ သုံးကြိမ် ပြောင်းလဲ့၊ သုံးကွဲ နေရာ၊ သုံးခါလဲ၍၊ သုံးလည် ရွှေမှ၊ စေ့စေ့ငုငု၊ သုံးထွေပြုလျက်၊ သုံးစု ထားသော်၊ အရေးတော်အောင် ၊ ၊ စုတ်ခေါ်သံကြား၊ မပါး မထူ၊ ကင်းသားလူနှင့်၊ တစုမူ ဆူး၊ ကင်းဦးကား မီး၊ ရွှေက ဆီးလော့။ ရန်နီး ရန်ဝေး၊ အရေး ကြောင်းလမ်း၊ စူးစမ်း သိပြီး၊ သူ့ ရန် နီးက၊ ကင်းဆီး တိုစေ၊ ရန်ဝေးလေမူ၊ ကင်းနေကင်းသား၊ ကင်းရှည်ထားလော့။ စကား နှုတ်ပေါက်၊ ရှိတိုင်းဖေါက်၍ ၊ တယောက်နှုန်း၊ အစွန်း အနား၊ ကွဲပြား ထွေထွေ၊ မများစေနှင့် ၊ ။ မင်းဧကရာဇ်၊ အရေးဖြစ်၍၊ စစ်အုပ် စစ်ကြပ်၊ ခန့်အပ်သည့်တိုင်း၊ မဆိုင်း တည်တံ့၊ ကြံ့ကြံ့ ခိုင်ခိုင်၊ အုပ်နက်ဆိုင်ကို၊ ၊ ပိုင်ပိုင်,ထုံးပြ ကြပ်စေတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၆။ ။ အမြောက် သေနတ်၊ စွဲမှတ် လှံဓား၊ လေး,မြား ခပင်း၊ ဆင်,မြင်း ကြိုး,လွန်၊ သံချွန်,မယ်န၊ ဓားမ,ပေါက်ဆိန်၊ အချိန် ရေတွက်၊ ရဲမက် လူသူ၊ မေးမြူ စိစစ်၊ မလစ်,မဟင်း၊ ခန့်ထားရင်းက၊ မယွင်း စုံလင်၊ မြင်း,ဆင် ခပဲ၊ ကြိုးလွန်ဆွဲလည်း၊ မြဲမြဲမြံမြံ၊ ဓား လှံ ကိုယ်ပါး၊ မပြတ်ထား၍၊ နိုးကြားကြစေ၊ အနေ,အသွား၊ အထား,အသို၊ အခို,အရပ်၊ တတပ်က ပေါင်း၊ တတပ် ပြောင်းလည်း၊ အကြောင်းစေ ငု၊ လုံ့လပြု၍၊ ညဉ့်မှု,နေ့ရာ၊ မြဲစွာ လုံခြုံ၊ ကြစေဘုံလော့။ တပ်ပုံ,တပ်တာ၊ တပ်ခါ,တပ်သွား၊ တပ်နား,တပ်နေ၊ မှန်စေ အသင့်၊ မှတ်စာနှင့်တည့်။ အခွင့်ရေးပိုင်၊ အဆိုင်ဆိုင်ကို၊ ၊ မြိုင်မြိုင်,ရုံးချ ရပ်နေတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၇။ ။ “ဘိန်း,ဘင်း ကဇော်၊ လှော်ဇာ ခေါင်သက်၊ အရက်တတည်၊ ထန်းရည် စိမ်ဆေး၊ ဆိုရေး များစွာ၊ သုရာမေရယ၊ ယစ်ဝသေစာ၊ ကျင့်ယုတ်မာကို၊ ဆိုင်ရာ ကံမြစ်၊ စစ်စစ် ကြောကြော၊ ပြော,ဟော ပြသ၊ နေ့ည စည်းရုံး၊ ရဲမက်လုံးကို၊ ၊ မသုံး,မစွဲ ကြစေနှင့်။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၈။ ။ တိုက်လည်း ဖြိုးဖြိုး၊ ထိုးလည်း ရုတ်ရုတ်၊ ဆုတ်လည်း ညီညီ၊ ချီလည်း ကြွကြွ၊ ချလည်း ကြပ်ကြပ်၊ ရပ်လည်း မှန်မှန်၊ ပြန်လည်း စိုက်စိုက်၊ စစ်တိုက် ပီပီ၊ စစ်ချီ,စစ်သွား၊ ဖြစ်သော အားကြောင့်၊ ထူးပြား မစိုး၊ မညှိုး မနွမ်း၊ တဝမ်းတည်း ဖွား၊ လူ အလားသို့၊ တပါး မရွယ် ၊ ဥပါယ် မခို၊ မယို မဖိတ်၊ တစိတ်တည်း ကျုံး၊ တချာ ရုံး၍၊ ၊နှလုံး,မကွဲ ကြစေနှင့် ။ ။</p> {{Cquote|<poem>{{gap}}'''''တိုက်လည်း ဖြိုးဖြိုး၊ ထိုးလည်း ရုတ်ရုတ်၊''''' {{gap}}'''''ဆုတ်လည်း ညီညီ၊ ချီလည်း ကြွကြွ၊''''' {{gap}}'''''ချလည်း ကြပ်ကြပ်၊ ရပ်လည်း မှန်မှန်၊''''' {{gap}}'''''ပြန်လည်း စိုက်စိုက်၊ စစ်တိုက် ပီပီ၊''''' {{gap}}'''''စစ်ချီ,စစ်သွား၊ ဖြစ်သော အားကြောင့်၊''''' {{gap}}'''''ထူးပြား မစိုး၊ မညှိုး မနွမ်း၊''''' {{gap}}'''''တဝမ်းတည်း ဖွား၊ လူ အလားသို့၊''''' {{gap}}'''''တပါး မရွယ် ၊ ဥပါယ် မခို၊''''' {{gap}}'''''မယို မဖိတ်၊ တစိတ်တည်း ကျုံး၊''''' {{gap}}'''''တချာ ရုံး၍၊ နှလုံး,မကွဲ ကြစေနှင့် '''''</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Prog vspace}} <p>၄၉။ ။ “ ဗိုလ်မှူး အာဏာ၊ စစ်ကဲမှာလျှင်၊ တည်ရာ ကြွင်းမဲ့၊ ကြောက်တုန် လဲလော့။ စစ်ကဲ အာဏာ၊ တပ်မှူးမှာလျှင်၊ သေချာ စေ့ငု၊ စွဲမှတ်စုလော့။ တပ်မှူးအာဏာ၊ အကြပ်မှာလျှင်၊ ညီညာနှလုံး၊ ယူ၍ ကျုံးသို့၊ ၊အရုံး,မခွဲ ကြစေနှင့် ”။ ။</p> {{Cquote|<poem>{{gap}}'''''ဗိုလ်မှူး အာဏာ၊ စစ်ကဲမှာလျှင်၊''''' {{gap}}'''''တည်ရာ ကြွင်းမဲ့၊ ကြောက်တုန် လဲလော့။''''' {{gap}}'''''စစ်ကဲ အာဏာ၊ တပ်မှူးမှာလျှင်၊''''' {{gap}}'''''သေချာ စေ့ငု၊ စွဲမှတ်စုလော့။''''' {{gap}}'''''တပ်မှူးအာဏာ၊ အကြပ်မှာလျှင်၊''''' {{gap}}'''''ညီညာနှလုံး၊ ယူ၍ ကျုံးသို့၊''''' {{gap}}'''''အရုံး,မခွဲ ကြစေနှင့် '''''</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Prog vspace}} <p>၅၀။ ။ တနည်း တနည်း၊ စာကမ္ဗည်းနှင့်၊ ရုံးစည်းတုံပြီး၊ မတ်ခေါင်ကြီးက၊ ထုံးတီး ဆွေးနွေး ၊ ကိုယ်ရေး,မင်းမှု၊ အနု, အရင့်၊ အခွင့်,အလမ်း၊ မြှော်စူးစမ်း၍၊ ရွက်ထမ်းစိမ့်ငှါ၊ ဆုံးမခါနှိုက်၊ ဗိုလ်ပါ တသင်း၊ ဆိုကြခြင်းကား၊ သတင်း ပညာ၊ ဝှန်ဝါတန်ခိုး၊ မျိုးရိုး စုံညီ၊ နန္ဒီသေန၊ ဂုဏမြင့်မို၊၊ မတ်ဝိဒိုရ်ကို၊ ငါ့ကိုယ်တော်တူ၊ မှတ်ကြယူ၍၊ ဗိုလ်လူ အများ၊ ခန့်ထားသမျှ၊ ထမ်းရွက်ကြ”ဟု၊ မြွက်ဟ ထုတ်ဖေါ်၊ အမိန့်တော်ကို၊ ထိပ်ပေါ်ဦးချ၊ ခံစေရရှင့်။ ကာလ ထောက်ရှု၊ စစ်မှု အလျောက်၊ အရေးရောက်က၊ မထောက် မညှာ၊ မျက်နှာ မရည်၊ တည်ကြည် လျောက်ပတ်၊ စီရင်တတ်”ဟု၊ စွဲမှတ် နေ့ည၊ပြောကြ တီးတုံး၊ တရုံးရုံးသည်၊ ၊ တပ်လုံး, သိမ့်သိမ့် တုန်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၁။ ။ “တို့ မှုထမ်းများ၊ ရဲမက်အားကို၊ လက်ဝါးပြင်ထက်၊ တင်လျက် မြဲမှတ်၊ မှုတ်မတတ်လျင်၊ မြတ်မြတ်,လေးလေး၊ မေးမေး မြန်းမြန်း၊ လန်းလန်း ရွှင်ရွှင်၊ ကြင်ကြင်,နာနာ၊ သဘောလာလျက်၊ ရေးရာ ပဲ့ပြင်၊ သွန်သင် ပြသ၊ ဆုံးမ သေခွေ၊ နည်းပြပေရှင့်။ ဣန္ဒြေတည်တံ့၊ နူးညံ့ မွေ့သိမ်၊ ငြိမ်ဆိမ်လှဘိ၊ မြတ်ပတ္တိနှင့်၊ သတ္တိ စွမ်းဟုန်၊ ကြီးသောဂုဏ်မူ၊ မကုန်အံ့ရာ၊ ဖြစ်ခဲစွာ” ဟု၊ ဝမ်းသာရွှင်ပျ၊ နှစ်သက်ကြသည်၊ ၊ ပြောပ,ချီးမွမ်း ကုန်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၂။ ။ “ဖိုးထိုက် စားထိုက်၊ အလိုက် ကိုယ်စီ၊ အင်္ကျီ ပုဆိုး၊ ထည်မျိုး ရွှေငွေ၊ ထွေထွေ ကျောက်သံ၊ တင်စံ ဆုလပ်၊ ဆင့်,ထပ် ဝေ,ငှ၊ ယူနှင့်ကြတော့။ လုံ့လ တိုးပွား၊ စွန့်စား ဦးလည်၊ ထမ်းရမည်ထည့်။ ထမ်းရည်ရှိက၊ မြို့ပြ,ရွာ,ပြည်၊ မည်ရည် ဆောင်ရွက်၊ တိုးတက်အောင်သာ၊ အရှင့်မှာလျှင်၊ ကောင်းစွာရည်ငံ၊ သနားခံ၍၊ အကြံ ရှာရွေး၊ ငါလျှင်ပေးအံ့။” ချမ်းအေး သာယာ၊ မိန့်လိုက်မှာရှင့်။ ဗိုလ်ပါသောင်းသောင်း၊ ကြီး,ငယ်ပေါင်းတို့၊ အုပ်ခေါင်းအုပ်ကြပ်၊ ဆိုင်ရာတပ်ဝယ်၊ မလပ် နေ့ရက်၊အရှက်ရှက်တိ၊ ရဲမက်ဘာသာ၊ တန်ဆာဝတ်စား၊ ဒိုင်း လွှားကာ က၊ ရွှင်ပျ စည်းဝေး၊ ဆော်ညိသွေးသည်၊ ဟန်ရေး မြူးကြ ခုန်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၃။ သူရဲ သူခက်၊ ရဲမက်တို့အား၊ စကား ထုတ်ဖေါ်၊ ဆိုပြီးသော်လျှင်၊ မြို့တော်စောင့်သား ၊ မှူးမတ်များကို၊ ကြောင်းလျားသီးသီး၊ မတ်ကြီး ပီပီ၊ ရှေးထုံးမှီ၍၊ ၊ နန္နီသေန ဆိုလတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၄။ ။ “ အရှင် မိန့်မြွက်၊ တင်,ရွက် မချာ၊ ကြည်သဒ္ဓါ၍၊ အရာ အထူး၊ မြှင့်ချီးကျူးလျက်၊ ကျေးဇူးသစ္စာ၊ စောင့်သိစွာလျှင်၊ မင်းမှာ မင်းရေး၊ အတွေး အခေါ်၊ အမြော်အမြင်၊ ဆင်ခြင် သတိ၊ သီရိ သရေ၊ စောင့်နေ ထည်ကြား၊ လေးပါး ဂလိ၊ ကဝိလက္ခဏာ၊ ဂုဏ်ပညာဖြင့်၊ လုံစွာ မယွင်း၊ ကြောင်းခြင်း ဤသို့၊ ဂုဏ်ရည်တို့ကြောင့်၊ ရွှေမြို့ ရွှေပြည်၊ စောင့်ရမည်ဟု၊ ယုံကြည် ရွေးယူ၊ ခန့်တော်မူသည် ၊ ၊ လှိုက်ဆူးကျော်သောင်း၊ အမတ်ကောင်းတို့၊ အကြောင်းကုန်စင်၊ နာစေချင်၏၊ ထွက်ဝင် သွားလား၊ မြို့တံခါးနှင့်၊ ခန့်ထား မချို၊ ကင်း ကူးတို့သို့၊ ကူးဖို့ ရောက်လှာ၊ သူများစွာကို၊ မြို.ရွာ,ရပ်.ပြည်၊ လှည့်လည် စကား၊ ရဲမက်များဟု၊ တပ်သား,တပ်ပြန်၊ စင်စစ်မှန်လည်း၊ ယုံတန်,ယုံလောက်၊ ယုံထောက် ပေစွာ'၊ စွဲမပါက၊ မှုရာသေခွေ ၊ ချုပ်ထားစေလော့။ မသွေ မခိုင်း၊ တုံ့မဆိုင်းသည်၊ ၊သည့်တိုင်း,စီရင် ကြလေလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၅။ ။ “ရွှေစက်ချီရာ၊ မှုထမ်းပါသည်၊ များစွာ ဝန်းရှက်၊ ရဲမက်တော်များ၊ သားမယားနှင့်၊ တူစား,တူနေ၊ ဖြစ်ပချေက၊ အိမ်ခြေရွာဝန်၊ တုတ်ခွန်,မှုခင်း၊ ရှင်းရှင်း လွတ်စင်၊ မြီရှင် ကြေးငွေ ၊ မတောင်းစေနှင့်၊ ချမ်းရေအိုးနှိုက်၊ လက်ပိုက်ရတု၊ မှဲ့မြူ မစွန်း၊ လန်းလန်း ရွှင်ပျ၊ ရှိစေမှတည့်။ လောက်င ပြည့်စုံ၊ မကုံ စား,သောက်၊ မှုတ်ခြောက်သူအား၊ စပါး ဆန်,ရေ၊ မ,စပေလော့။ ထွေထွေ စေ့ငု၊ အစုစုတည့် “ ၊ မြို့မှု.ပြည်ရေး၊ ခိုးသေး, မီးပါး၊ အခြားခြားကို၊ ခန့်ထား လုံစေ၊ ဓါတ်မွေ ဆူဆူ၊ မြတ်ရွှေဂူဝယ်၊ မြို့သူ,မြို့သား၊ လူတလွှားအား၊ ခန့်ထား ညောင်ရေ၊ လောင်းသွန်းစေလော့။ စစ်မြေရပ်သို့၊ အစို့စို့လျှင်၊ ဆန်ပို့, ဆန်ကဲ၊ ဆေး,ခဲ,လက်နက်၊ ဆက်စေ မှတ်စာ၊ ဝင်သူမှာလည်း၊ နောင်လာ ဆင့်ပွား၊ ထပ်မနားလျှင်၊ ခန့်ထား စီမံ၊ မွေးနံတော်နှင့်၊ ကြုံသော် မမေ့၊ သက်တော်စေလျှင်၊ တနေ့ မပြတ်၊ သူတော်မြတ်အား၊ ကြည်ညွတ်, ဆပွား၊ ကိုယ်စားတော်ရည်၊ လှူပတ် တည်လော့။ မှာသည် စကား၊ အခြားခြားကို၊ နားပါး သွင်းသွင်း၊ လစ်မဟင်းသည်၊ ၊ မှုခင်း,ကုန်စင် ကြစေလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၆။ ။ “စစ်ခေါင် မြေဝေး၊ ဦးဆွေး ဆံမြည့်၊ ထမ်းမည့်သူများ၊ ကိုထောက်ငြားက '၊ မယား,သား ပစ်၊ သို့စင်ဖြစ်ရှင့်။ နေရစ်မည့်သူ၊ တို့မှာ မူကား၊ မပူ မဆာ၊ ဗျာပါ သောက၊ ကင်းပျောက်ပလျက်၊ မယာ့း ရင်ခွင်၊ သားမျက်မြင်နှိုက်၊ သို့စင် နိစ္စ၊ နေချေရရှင့်။ ထောက်ဆ စာနာ၊ လုံခြုံ စွာလျှင်၊ အိမ်ရာ ကိစ္စ၊ ဆိုသမျှထက်၊ မြို့ပြ ကျေးရွာ၊ အဖြာဖြာနှင့်၊ အောင်ချာ စံတည်၊ နေတော်ပြည်နှိုက်၊ မည်သည် မဆို၊ အမှုကိုလျှင်၊ မယို,မယွင်း၊ သတိသွင်းလော့။ လစ်ဟင်းချေက၊ နေကျ မချွတ်၊ ရာဇဝတ်သည်၊ မလွတ်ဧကန်၊ မှန်ပြီထက်ကြပ်၊ တို့ဝယ် ကပ်ချိမ့်၊ ၊ အတပ်,ထင်မြင် ကြပေလော့။ ။”</p> {{Prog vspace}} <p>၅၇။ ။ တသင်း တသင်း၊ ဆိုင်ရာခင်း၍၊ နားသွင်း သီးသီး၊ ဆုံးမပြီးသော်၊ ကောင်းချီး မစဲ၊ အောင်သံကြဲလျက်၊ လက်ဝဲ, လက်ယာ၊ ရှေ့မှာ နောက်ထား၊ အသွား,အနေ၊ မသွေ,မယွင်း၊ ခင်းကျင်း,စီရင်၊ ရှေးနည်းပင်တည့်။ နတ်သျှင် ကိုယ်တော်၊ ချီလေသော်လျှင်၊ ရှုမျှော် ရေးရာ၊ သမ္ဘာလက်ရုံး၊ အာဏာဖုံးသည်၊ တပ်လုံး ဆီမီး၊ စစ်သူကြီးကား၊ မငြီးမငွေ့၊ မမေ့မကျန်၊ ခန့်ထားရန်ကို၊ ဖန်ဖန် ရွေးရှာ၊ ခြင်းရာ ရေးငန်း၊ ကြံထူးဆန်းလျက်၊ စခန်း ထောက်ထောက်၊ ရောက်ရောက်သမျှ၊ ပြပြ ပြောပြော၊ သဘောသာချမ်း၊ ကြည်သောဝမ်းဖြင့်၊ ဝေခြမ်း ရိက္ခာ၊ မမာမကျန်း၊ မေးမြန်း ကုသ၊ မ,စ ပိုက်ဖြား၊ ချီလေသွားသော်၊ နှစ်ပါးမင်းကို၊ နှစ်ဗိုလ်, နှစ်ရပ်၊ နှစ်တပ် ရှက်ဆိုင်၊ အံ့မနိုင်သည်၊၊ တပ်ပြိုင်,မကွာ မလှမ်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၈။ ။ အဿက ဟူသည်၊ တွင် အမည်ဖြင့်၊ နေခြည် တောက်ထိန်၊ ဖုန်းညွန့် ရှိန်၏။ ကလိင်္ဂရာဇာ၊ ထိုမင်းမှာလည်း၊ သမ္ဘာ မိုးထိ၊ ကျော်ကိတ္တိနှင့်၊ ပြည်ကြီး ရှင်ချင်း၊ တပ်ပြိုင်ခင်း၍၊ ထိုမင်း နှစ်ပါး၊ နိုင်ငံကြားဝယ်၊ တုံ့စားမရွေ့၊ ကြံစုံစေလျက်၊ ဘယ်နေ့တိုက်မည်၊ ဘယ်သည် မသင့်၊ ဘယ်လောက် လင့်ဟု ' ၊ ဘယ်နှင့်သောခါ၊ သင်နှင့်ငါသည်၊ တပ်တာ တည်တံ့၊ ဆိုင်ကြအံ့ဟု၊ အနှံ့အပြား၊ စကားတုံ့ပြန်၊ အတန်တန်သည်၊ တမန်,စေကြ စူးစမ်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၉။ ။ အကြောင်း အလမ်း၊ စုံစမ်း နေ့,ရက်၊ ချိန်းချက် ခင်းကျင်း၊ မြင်းကို စီရင်၊ ဆင်ကို စွယ်ချွန်၊ သန်မြန် လူရွေး၊ လေးကို ဆိပ်သွား၊ ဓားကို စီမံ၊ လှံကို ထက်သွေး၊ ခဲ,ဆေး လုံလောက်၊ အမြောက် သေနတ်၊ မပြတ် ပြင်ဆင်၊ တတပ်တွင်လည်း၊ စီရင်ဆုံးမ၊ တတပ်ကလည်း၊ ပြသ သေချာ၊ တမင်းမှာလည်း၊ အာဏာ လွှမ်းဖုံး၊ လက်ရုံးကို ကိုး၊ ၊ တန်ခိုး ဂုဏ်ပြ၊ တမင်းကလည်း၊ ထွက်မှ,ထွက်စေ၊ သရေ တက်တုန်း၊ ဘယ်သူနှုန်းအံ့။ သူ့ ဖုန်းကို ကိုး ၊ တန်ခိုးဖြင့်၊ သူကြိုးစားလှာ၊ သူ့အာဏာသို့၊ ငါလည်း ထိုတူ၊ ထီးဖြူ ဖြန့်ကျင်း၊ ရန်နှင်ချင်း ဟု၊ ရဲတင်း စကား၊ အခြားခြားသည်၊၊ ကြုံးဝါး,ပြိုင်ကြ အစွမ်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၀။ ။ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မင်းစစ်ပေါက်ပြ၊ အသာက ဟု၊ နရ ဦးကိုင်၊ နှစ်ပါးပိုင်သည်၊ ခရိုင် သမိုင်း၊ တိုင်း နှစ်တိုင်း၏ ” ၊ ခန့်ပိုင်း သားနား၊ မြေအကြားတွင်၊ ဖုရားအလောင်း၊ မြိုင်တောကျောင်းနှင့်၊ ဝှန်သောင်း ထင်ပေါ်၊ ရသေ့ကျော်သည်၊ မွေ့လျော် ရွှင်ပြုံး၊ သီတင်းသုံး၏။ ရှေးထုံး,ရှေးတိတ်၊ နိမိတ်,ဩဘာ၊ အရာရာကို၊ ပညာ စွမ်းအန်၊ မြော်မြင်တန်ဟု၊ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှ ကျော်ခေါင်၊ ဖုန်းရောင် ရွှင်လန်း၊ ဖုန်းတန်း တက်ဝှန်၊ ပြည်ကြီးဝန်ကြောင့်၊ အားခွန် ထုတ်မည်၊ အတည်တည်ကို၊ ကြံစည် ရေးရာ “ ၊ စိတ်စာနာ၍၊ ၊ ပညာ,စိုင်းပြင်း လေသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၁။ ။ တောကျောင်း ဗိမာန်၊ ချမ်းရပ်ဌာန်သို့၊ နန္ဒီသေန၊ ရောက်လာလျှင်၊ ပတ်များ မြင့်မို၊ လျှောက်,ဆို စေ့ ငု၊ ယခု ထင်ရှား၊ မင်းနှစ်ပါးတို့၊ ထောင်အား ကြိုးကြိုး၊ စစ်မက်ထိုးသော်၊ တန်ခိုး ဖုန်းပြိုင်၊ ဘယ်မင်းနိုင်းအံ့။ ဦးကိုင်ထွတ်တင်၊ မိန့်စေချင်”ဟု၊ သို့လျှင် သံညောင်း၊ လျှောက်ပုံ ရှောင်းသော်၊ အလောင်း ပွင့်လျာ၊ သူမြတ်စွာလည်း၊ “မရာ,အမှု၊ ဘဇာ ပြုအံ့။ မင်းမှု,စိုးရေး၊ မမေးသာပဲ၊ သူဆင်းရဲမှာ၊ ပြည်ထဲရေးထက်၊ ဝမ်းရေးခက်၏။ လုပ်နက် ယာ,လယ်၊ ကုန်စယ် ရှာဖွေ၊ ကြိုးပမ်းလေ” ဟု၊ ကျောင်းနေ သခင်၊ မိန့်ရာတွင်နှိုက်၊ “အရှင် ဖုရား၊ ဆင်းရဲသားမှု၊ တိုင်းကား,ပြည်ရွာ၊ စစ်ငြိမ်းပါမှ၊ ချမ်းသာရအံ့။ ယူဆ၍ပင်၊ သိပါချင်”ဟု၊ သံလွင် တုံ့ခေါက်၊ ဆယ်စုံမြှောက်၍၊ ၊ရုပ်ဖျောက်,စမ်းကာ မေးသတည်း။ ။</p> {{Cquote|{{gap}}'''''ပြည်ထဲရေးထက်၊ ဝမ်းရေးခက်၏။'''''|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Prog vspace}} <p>၆၂။ ။ ဤသို့လျှောက်ခါ၊ “ရေးရာ စိစိ၊ ငါမသိတည့်။ ဂီရိ သာခေါင်၊ ရွှေတောင် ငွါးငွါး၊ မြင့်မိုဖျားက၊ သိကြား ငါ့မှာ၊ ဆည်းကပ်လှာ၏။ ကြောင်းရာ ဆွေးနွေး၊ ရှုံးနိုင်ရေးကို၊ ငါမေးဦးမည်၊ တခေါက်လည်၍၊ ရိပ်ခြည် သိလို၊ ကျောင်းကို လာမှ၊ ကြားနာရအံ့”။ မြွက်ဟသော့ခါ၊ မတ်မဟာသည်၊ ၊ဝမ်းသာ,စိတ်ကြည် အေးသတည်း။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၃။ ။ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှ တုံ့ခေါက်၊ ပြန်သည့်နောက်ဝယ်၊ ရွှေမှောက် သိကြား၊ ရောက်လှာငြား၍၊ မြတ်ဖျား ဆရာ၊ မေးသည်မှာကား၊ “ဝန်ဝါ ရိုက်ထိန့်၊ ကျော်သံအိန့်မျှ၊ ဝတိန့် အထွတ်၊ တန်ခိုးလွှတ်၍၊ တမွတ် အခေါင်၊ မုနောဆောင်လျက်၊ တောင်မေရုရ၊ စိုးပိုင်သသည်။ သာသန ဒါယကာ၊ နတ်ဒေဝါ။ အာဏာ ပြိုင်တုန်း၊ ဖုန်းလည်း ပြိုင်ကိုး၊ တန်ခိုးပြိုင်ကြ၊ အဿက နှင့်၊ ကလိင်္ဂမင်း၊ စစ်ဖြစ်ခြင်းကား၊ ဆင်,မြင်း,ရထား၊ လေးပါး စစ်အင်၊ အားပြချင်လည်း၊ ဘယ်တွင် စစ်မက်၊ မထွက် မမြော်၊ မပေါ်လှာပဲ၊ စစ်ပွဲ မစည်၊ နေရသည် ဟု၊ မကြည်,မလင်၊ မရွှင်မပြုံး၊ နှလုံး မာန်ရှိန်၊ ပြင်းလောင်ထိန်လျက်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ထိုမင်းစစ်သည်၊ စစ်ယစ် သော့အား'၊ ရထား လေးစီး၊ ဆောင်ယောင်ပြီးမှ၊ သမီး လေးပါး၊ တင်စေငြားလျက်၊ ငါ့အား ငြင်ငြို၊ စစ်ပြိုင်လို၍'၊ ငါ့ကို မရှောင်၊ အန်ထောင်ဝံ့သူ၊ သိမ်းကြယူဟု၊ ဇမ္ဗူ ပြောစည်၊ ကျွန်းကိုလည်၍၊ ဘယ်ပြည်,ဘယ်နန်း၊ ဘယ်တိုင်းခန်းက၊ နှုန်းနှန်း ဖော်ဖွေ၊ မဝံ့ချေတည့်။ အောင်မြေသီရိ၊ ပါဋလိတွင်၊ ပြည်ကြီး ဂုဏ်ဆီ၊ ကျော်လွံ ညီ၍၊ နန္ဒိသေန၊ ကြံ, လုံ့လဖြင့်၊ အဿကမင်းကြီး၊ ဖုန်းရောင် ညီးလျက်၊ သမီး ကညာ၊ ဆင်းဒေဝါကို၊ အောင်မျာ ဘုံခန်း၊ စိတ်ရွှင်လန်း၍၊ ရွှေနန်း,သိမ်းယူ တင်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၄။ ။ “လေးယောက် ကညာ ” ၊ဆင်းကလျာကို၊ ပြည် ပါဋလိ၊ ဓိပတိက၊ မင်း မိဖုရား၊ မြောက်သောအားကြောင့်၊ နှစ်ပါးမင်းကို၊ စကားဆိုလျက်၊ ရန်လို ရန်ခိုက်၊ စိတ်မာန်လိုက်၍၊ စစ်တိုက်ကြမည်၊ စစ်ပွဲစည်အောင်၊ နှစ်ပြည် စွန်းသွယ်၊ နှစ်နယ် လယ်၏၊ ရှက်သွယ် မြေစပ်၊ ခရီးရပ်တွင်၊ နှစ်တပ် ရွယ်စောင်၊ ဗိုလ်မြားမြောင်နှင့်၊ ဘယ်တောင်,ဘယ်ကမ်း၊ ဘယ်လမ်း မဆံ့၊ မြေပြင်နုမျှ၊ တိုက်အံ့ ဘယ်,ညာ၊ ချီကြလာသည် ” ၊ ဗိုလ်ပါ,သောင်းသောင်း ပြင်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၅။ ။ “သူတော် မထေရ်၊ ငါ့အရည်နှင့်၊ ငါသည် တွေးဆ၊ ငါ့စိတ်ကမူ၊ ဒုက္ခ မချွတ်၊ ဤဝဋ်တွင်းမှာ၊ သတ္တဝါတို့၊ ကြမ္မာ မလွတ်၊ ဥပဒ်ဖြစ်လို၊ တိမ်းပြို ပြည်တဲ၊ ဆင်းရဲ တာရှည်၊ ဖြစ်ကြမည်တည့်။ နှစ်ပြည်ကပ်တိုင်း၊ နှစ်တိုင်းစိုးသား၊ မင်းနှစ်ပါးတို့၊ ရန်ပွါး မျက်မှုန်၊ အရေးကုန်မှ၊ မတုန်မလန့်၊ အဝှန့် ဗိုလ်ပါ၊ ချမ်းသာမည်ပင်၊ ငါစိတ်ထင်၍၊ နတ်သျှင် နရ၊ အဿကနှင့်၊ ဘူပ ဇနိန်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ကြံသည့်စစ်တွင်၊ ဖုန်းသစ် လျှံဝင်း၊ ဘယ်သည့် မင်းက၊ အောင်ခြင်း ရောက်မည်၊ သို့ဖြစ်သည်ကို၊ နှစ်ပြည် စိုးကာ ” ၊ တန်ခိုး ဖြာသည်၊ ဒါယကာမြတ်၊ မြင့်မို နတ်လျှင်၊ ပြတ်ပြတ် ရွေးကောက်၊ ယခု လျှောက်လော့။ ထောက်ထောက်တွေးတွေး၊ နောက် နှင့် ရှေးကို၊ ၊ ကြောင်းရေး, ငါသိချင်သတည်း။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၆။ ။ ရသေ့ ခေါင်ဖျား၊ မေးသောအားဖြင့်၊ သိကြား ဒေဝါ၊ လျှောက်သည်မှာကား၊ “ဝဋ်,ကာမ ဝဲ၊ သုံးဘုံထဲနှိုက်၊ ဆင်းရဲ ကြီးစွာ၊ သံသရာဝယ်၊ သတ္တဝါအများ၊ သူတို့အားကို၊ သနား ကြည်ဖြူ၊ ကယ်တော်မူအံ့။ ဆုယူ အလောင်း၊ မြတ်ရာ ချောင်းသည်၊ ဖုန်းပေါင်း တောက်ထိန်၊ စောမုနိန်၊ ၊ကလိင်္ဂရာင်၊ မင်းစစ် အက၊ ရန်ဖြစ်ကြ၍၊ ရန်စမကွာ၊ ရန်ရှာ ရန်ခိုက်၊ စစ်တိုက်သောခါ၊ မဟာရာဇ၊ အဿာကဟု၊ သိင်္ဂမုနော၊ ထုတ် မင်းစောကို၊ စောင့်သောနတ်သည်၊ မွေးရည် တန်ဆာ၊ ဖြူ,ပြာ,စိန်,ရွှေ၊၊ ထွေထွေ မရော၊ နတ်ကျော မည်းရောင်၊ ဖိတ်ဖိတ်ပြောင်မျှ၊ မင်းခေါင် နရ၊ ကလိင်္ဂကို၊ စောင့်ထ နတ်မှု၊ အဖြူ သန့်ရှင်း၊ ထွတ်ထွတ် ဝင်းတိ။ မင်းကြီး ရုပ်ဝါ၊ ဆင်တန်ဆာဖြင့်၊ ဦးစွာ ရွှေဖျား၊ ခွန်အား ထုတ်ထုတ်၊ လွန်ကြိုးကုတ်လျက်၊ နွားဥဿဘ၊ ဖန်ဆင်းကြ၍၊ လောကထွတ်ထား၊ မင်းနှစ်ပါး၏၊ ကိုယ်စားတော် ကြိုး”၊ လှုံ့ဆော်နှိုး၍၊ စစ်ထိုး, ပွဲဦး ပြိုင်လတ္တံ့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၇။ ။ “ထိုမင်းနှစ်ပါး၊ ကံအလားလျှင်၊ စွမ်းအား ဗလ၊ ဥသဘတို့၊ တိုက်ကြလေမူ၊ မည်သသူမျှ၊ မွေးမြူ မမြင်၊ နတ်သျှင် ထွတ်ထား၊ နှစ်ပါး မင်းသာ၊ မြင်တို့ရာ၏။ ပမာ နှိုင်းနှုန်း၊ ပိတုန်း မြတောင်၊ နွားနက်ရှောင်၍ ၊ ဖြူရောင် နွားမင်း၊ တိုက်လံ ခွင်းက၊ သတင်း နွမ်းညှိုး၊ တန်ခိုးနွမ်းလျော်၊ ဖုန်းတော် နွမ်းလျ၊ အဿကတည့်။ ကာလ ထိုချိန်၊ ဖုန်းတော်ထိန်၍ ‘ ၊ ၊ကလိင်္ဂမင်း နိုင်လတ္တံ့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၈။ ။ “ထိုနွား နှစ်ဦး၊ ဝှေ့စူး တိုက်ရာ၊ ထိုဩဘာ ကြောင့်၊ ပြည်ပါဋလိ၊ အမည်ရှိသည်၊ မင်းကြီး ရဲဘော်၊ စစ်သည်တော်တို့၊ နွမ်းလျော်ရှောင်သွေ၊ ပျက်စီး ချေ၍၊ ထွန်းနေလဝါ၊ တက်လျှံဖြာသို့၊ မဟာရာဇ၊ ကလိင်္ဂသည်၊ ဒီပတရိုး၊ အခေါင်မိုး၍၊ ၊တန်ခိုး,ဖုန်းတန်း လှိုင်လတ္တံ့။ ။”</p> {{Prog vspace}} <p>၆၉။ ။ ထိုသို့ ဩဘာ၊ ထင်ခြင်းရာကို၊ ဣန္ဒာဒေဝ၊ ကိစ္စ စုံစေ၊ ရှင်ရှသေ့အား၊ ချမ်းမြေ့ ထူးလည်၊ သာကြည် လျှောက်ထား၊ ထိုစကားကို၊ နှစ်ပါးမင်းက၊ ကြောင်း ခြင်း စိစွေး၊ ချောင်းမြောင်းမေးလည်း၊ အရေးကြားတိုင်း၊ မဆိုင်း မချန်၊ ပြန်၍ ကြောင်းစ၊ မိန့်လိုက်ဟရှင့်၊ ကလိင်္ဂမင်း၊ ထွတ်သနင်းကား၊ ရွှင်ခြင်း ရွှင်တင့်၊၊ ရွှင်ပန်းပွင့်၍၊ စစ်ခွင့် စစ်မှု၊ အစုစုကို၊ ဂရု မထူ၊ နိုင်မည်သူဟု၊ စိတ်ယူ သတိ၊ လျော့ချမိ၏။ ပါဋလိပြည်၊ စိုးသည် ရာဇ၊ နရိန္ဒကား၊ သူက စစ်အောင် တို့ စစ်ရှောင်အံ့၊ တိမ်တောင်မိုးနတ်၊ နိမိတ်ဖတ်ဟု၊ စွဲမှတ် ဝမ်းမှာ၊ မသက်သာ၍၊ ၊ ကြောင်း,ချာ စေ့စုံ ဆိုလတုံ၏။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၀။ ။ လုံးလုံး ထွေးထွေး'၊ နှလုံးလေးလျက်၊ စစ်ရေး မှုအင်၊ မတ်ကျော်ထင်ကို၊ တိုင်ပင်သည်ကား၊ “ဂုဏ်ရည် ထွန်းညို၊ အရေး ရှိမှု၊ ပတ္တိအရေး၊ တိုး လေလေတည့်။ ပဒေသာဉာဏ်၊ ညွန့်သန်ခိုင်ပြီး၊ ဆွတ်တိုင်း ချီးမြှင့်။ နောင်ကြီး အသွင်၊ ငါ့စိတ်ထင်သည်၊ ဂုဏ်အင် မြောက်မြား၊ မတ်ခေါင်ဖျား၊ လေးပါး စစ်အင်၊ ဝန်းကျင် ရံပတ်၊ သင်အမတ်နှင့်၊ ငါနတ်သျှင်ကိုယ်၊ ချီသည်ကိုလျှင်၊ ဘယ်ဗိုလ်,ဘယ်မင်း၊ ဘယ်က တင်း၍၊ ဘယ်ခင်း ရေးရာ၊ ဘယ်အာဏာကြောင့်၊ ငါတို့သည်သူ၊ အောင်လံထူလျက်၊ ရည်တူ လက်ရုံး၊ ဘယ်ကကြုံး၍၊ ၊ စစ်ရှုံး, တို့ခံ သင့်သလော။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၁။ ။ “နိုင်ငံတဝိုက်၊ ကိုယ်စီတိုက်ဖြင့်၊ ငါ့နှိုက်ဆိုဘွယ်၊ သူ့ဝယ်ဆိုရာ၊ မရှိသာတည့်။ မြို့ရွာပတ်လည်၊ ရွှေပြည်စိုးမျာ၊၊ သို့နေရာတွင်၊ မျက်ပါ မာန်တက်၊ နှလုံးထွက်၍၊ လက်နက် ဆင်,မြင်း၊ လုံးရင်း လူဗိုလ်၊ ခိုင်းနှိုင်းလို ဟု၊ ငါ့ကို မအူ၊ သူ့ စိတ်ယူရှင့်။ ငါ့မူလည်း ထောက်၊ ဂုဏ်မမြောက်တည့်'။ လာရောက် မဆိုင်း၊ ဂုဏ်သံလှိုင်းလျက်၊ တို့တိုင်းပြည်တိုင်၊ သူ့ခရိုင်က၊ တိုနိုင်ငံတွင်း၊ တမန်ချင်း၍၊ ရန်တင်း မေးလှာ၊ ရန်စရှာလျက်၊ ရန်တာ ပွါးစည်၊ ကြုံတော့မည်တည့်။ သူ ပြည်ကြီးပိုင်၊ ငါ နိုင်ငံစိုး၊ ဂုဏ်ချင်းကိုး၍၊ တန်ခိုး ဖုန်းတန်း၊ ပြိုင်နှုန်းနှန်း၏။ ဂဏန်းတခြား၊ ဟူးရား တလည်၊ စနည် မြားမြောင်၊ တပေါင်, အတိတ်၊ နိမိတ်ဩဘာ၊ အရာရာကို၊ ရှာရှာ,ရွေးရွေး၊ ဉာဏ်ရည် သွေး၍၊ ၊ အရေး,သို့ကြံ သင့်သလော။ ။”</p> {{Prog vspace}} <p>၇၂။ ။ နတ်သျှင့် စကား၊ ကြားလတ်တုံပြီး၊ အမတ်ကြီးကား၊ “ဖုန်းမီး နေတူ၊ တက်ထွန်းပြူ က၊ ရန်သူတော်ပေါင်း၊ ၀ပ်ညောင်းရမည်၊ ဘယ်သည်ကိုမှ၊ မကြောင့်ကြနှင့်။ လုံ့လ မြဲမြံ၊ ကျွန်ုပ် ကြံအံ့။” ဝန်ခံခဲ့ပြီး၊ စစ်သူကြီးနှင့်၊ မသီး မကွဲ ၊ သူရဲစုတွင်၊ စွမ်းအင် အရည်၊ ရှု့ရိပ်ခြည်ဖြင့်၊ ဖွေနှည် ရွေးကောက်၊ ခေါ်ခဲ့မြောက်မှ၊ တောချောက် ဂနိုင်၊ စုံမြိုင် ချမ်းရိပ်၊ တောင်ညွန့်ထိပ်ဝယ်၊ စိပ်စိပ် ဖြာဖြာ၊ နာသာ စကား၊ ဆိုမြွက်ကြား၏။ “ပိုက်ဖြား မြတ်လေး၊ ကိုယ်တော် မွေး၍၊ အရေးတော်ယူ၊ ချစ်တော်မူသည်၊ အို သူရဲပေါင်း၊ မှုထမ်းကောင်းတို့၊ ” ၊အလောင်း နတ်သျှင်၊ တို့သခင်အား၊ ကြင်ကြင်,ချစ်ချစ်၊ နှစ်နှစ်,လိုလို၊ သင်တို့ အသက်၊ နှင်း,ဆက်ကြမည်၊ စိတ်ရည် တစား၊ တည်ကြားမသုန်၊ ရှိပါကုန်မူ၊ ဆင်းခုန်ယခု၊ တစု,တရုံး၊ နှလုံး မတွန့်၊ ဤတောင်ညွန့် မှ၊ သက်စွန့်ကြပါ” ဆိုသောခါသည်၊ ၊ လိုရာ, လိုက်မည် ငင်းငင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၃။ ။ တောင်ထက် ခုန်ဆင်း၊ ရပ်မတင်းဟု၊ တံသင်း ဗိုလ်ခြေ၊ ရှိကြလေသော်၊ “ မြိုင်ဝေ,တောကြီး၊ ဤခရီးဝယ်၊ ချည်းနှီး သက်သက်၊ သေသော့ ထက်ကား၊ ဆက်လက် တညီ၊ တစီ တလျဉ်၊ သားစဉ် မြေး,မြစ်၊ ပြောထုံးဖြစ်အောင်၊ တစစ်,တမက်၊ ကိုယ်,နှင့် သက်ကို၊ နှင်းဆက် တိုက်မည်၊ အားသံရည်၍၊ ဦးလည် မသုန်၊ ထမ်းပါကုန်လော့ ”။ ဂဠုန်မင်းအား၊ မရှောင်ရှားပဲ၊ နဂါး ရန်တွေ့၊ ခြင်္သေ့ နှင့် ယုန်၊ ပြိုင်သော့ဂုဏ်သို့၊ မာန်ဟုန် ပြင်းချိန်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ပေါ်သော စစ်ကို၊ မနစ်,မဆုတ်၊ အားထုတ်ဝမ်းရွှင်၊ ထမ်းစေချင်”ဟု၊ ၊ ပဲ့ပြင်,နားပါး သွင်းသွင်းတည်း။ ။</p> {{Cquote|<poem>{{gap}}'''''မြိုင်ဝေ,တောကြီး၊ ဤခရီးဝယ်၊''''' {{gap}}'''''ချည်းနှီး သက်သက်၊ သေသော့ ထက်ကား၊''''' {{gap}}'''''ဆက်လက် တညီ၊ တစီ တလျဉ်၊''''' {{gap}}'''''သားစဉ် မြေး,မြစ်၊ ပြောထုံးဖြစ်အောင်၊''''' {{gap}}'''''တစစ်,တမက်၊ ကိုယ်, နှင့် သက်ကို၊''''' {{gap}}'''''နှင်းဆက် တိုက်မည်၊ အားသံရည်၍၊''''' {{gap}}'''''ဦးလည် မသုန်၊ ထမ်းပါကုန်လော့။ ။'''''</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Prog vspace}} <p>၇၄။ ။ နန္ဒီသေန၊ မြွက်ဟ စကား၊ ကြားကြလေရှောင်း၊ သူရဲပေါင်းလည်း၊ လွှဲပြောင်း မရှိ၊ တညီ ညှိသို့၊ “သတိမယှက်၊ စိတ်စက် မထူး၊ ကျေးဇူး သစ္စာ၊ စောင့်သိစွာလျှင်၊ ထမ်းပါကြအံ့။ ခိုင်ကြံကြံ့တည့်။ တည်တံ့ မယို၊ ယုဂန္ဓိုရ်နှင့်၊ မြင့်မိုတောင်ထိ၊ ရန်သူ ဖိလည်း၊ တစိ မညံ့၊ စိုး,မတ္ထ”ဟု၊ ခိုင်ခံ့ တည်ပ၊ လုံ့လ အစွန်၊ နတ်သျှင့်ကျွန်တို့၊ ၊ ခံဝန်ကြပ်ကြပ် တင်းတင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၅။ ။ ရဲစု, ရဲဘော်၊ ညီကြသော်လျှင်၊ တပ်တော်ရှိရာ၊ ထွက်ခဲ့လာမှ၊ လောကာဓိပ၊ အဿက အား၊ ၊ သာရဂမ္ဘီ၊ ပြည့်စုံညီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ ကြောင်းကိစ္စကို၊ ၊ ဖေါ်ပြစေ့ရေ၊ လျှောက်တုံပေ၏။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၆။ ။ “ ဒီပကျွန်းငူ၊ ကျွန်းလေးဆူတွင်၊ ဇမ္ဗူ တဘီး၊ ဤကျွန်းကြီးထက်၊ ဆောင်းတီး နန်းစံ၊ နိုင်ငံ မြို့ရွာ၊ ဗိုလ်ပါ လက်နက်၊ တိုက်ဖက်အင်တူ၊ ဖြစ်လေမူလည်း၊ အယူ အတွေး၊ ကြံရေး ပညာ၊ မတူလှာ၍၊ လိမ္မာဆန်းပြား၊ ကျော်ထင်ရှားသည်။ တရား မင်းမြတ်၊ လောကနတ်၊ ၊ တွင်မှတ် နဂိုရ်၊ တက္ကသိုလ် နှင့်၊ မည်ဆို ပူရ၊ ဗာရာဏဟု၊ ပြည်မ အကြား၊ အလားအလာ၊ လူများစွာကို၊ အစာ မရွေး၊ ကိုယ်အမွေးဖြင့်၊ သစ္စေး ဂွမ်းတင်၊ ငြိသော သွင်သို့၊ တွေ့မြင်ရာဖမ်း၊ ဘီလူးကြမ်း၏၊ ပိုင်လမ်း ကန္တာ၊ ရောက်တုံလှာသား၊ ပဉ္စာသုဓ၊ မည်ရ သညာ၊ လောင်းပွင့်လျာသည်၊ ၊ ဗာရာ, ပြည်မ နန်းရိုးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၇။ ။ “သိလေသဟု၊ လောမ ဆိုးသွမ်း၊ ဘီလူးကြမ်းလျှင်၊ လိုက်ဖမ်းသော့ခါ၊ စကြာ မုံထွား၊ ထိုမင်းသားကား၊ လှံဓား မကြွင်း၊ ခက်ရင်း ဒုတ်,လေး၊ ပစ်သော ဘေးလျှင်၊ အမွေးသို့ ရောက်၊ စူး မပေါက်၍၊ ခြေကျောက် လက်ခတ်၊ တွန်းသတ် တတန်၊ အားထုတ်ပြန်လည်း၊ စွမ်းအန်မရှိ၊ မွေးတွင် ငြိက၊ သတိ မလွင့်၊ ဥက္ခောင်းဖြင့်လျှင်၊ ထပ်ဆင့် တိုးဝှေ့၊ ခြင်္သေ့နှိုင်းရာ၊ စိတ်ခိုင်မာသည်၊ ၊ ရွံ့ ရှာ,မလန့် မစိုးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၈။ ။ “ပဉ္စာဝုဓ၊ မည်ရ ထင်ရှား၊ ထိုမင်းသားသည်၊ တည်ကြား ကြံ့တင်း ၊ ရဲရင့်ခြင်းကြောင့်၊ ဝမ်းတွင်း လန့်စိုး၊ နှလုံးညှိုးလျက်၊ မကြိုး, မပမ်း၊ ဘီလူးကြမ်းက၊ ကြောင်းလမ်း ဆွေးနွေး၊ ဤသို့ မေး၏။ “အဝေး,အနီး၊ ခရီး လာ,သွား၊ လူတလွှားကို၊ ဖမ်းစားလှပြီ၊ မထီမဲ့မြင်၊ သို့စင်ကြောင်းရေး၊ သေမည့်ဘေးကို၊ မလေးမလောက်၊ မကြောက်,မထိတ်၊ ရွှံ့စိတ် မငဲ့၊ မတုန်လှဲ့တည့်။ သင်ကဲ့သို့ပင်၊ မမြင် တွေ့ဘူး၊ ရဲရည်ထူး” ဟု၊ ဘီလူး စကား၊ ဆိုသံကြားက၊ မင်းသား သွယ်ဝယ်၊ ပရိယာယ်ဖြင့်၊ 'တကယ် ငါ့အား၊ သင်တည်းစားအံ့၊ စိန်ဓား သန်လျှက်၊ လက်နက် ဝမ်းမှာ၊ ငါ့တွင်ပါရှင့်။ သင်သာ ခုသည်၊ ဘေးသင့်မည်ကြောင့်၊ ကြံစည် တွေးထောက်၊ ငါမကြောက်” ဟု၊ စွမ်းမြောက် ဆိုသား၊ ထိုစကားကြောင့်၊ မစားဝံ့ချေ၊မင်းသားနေသည်၊ အောင်မြေ ဗာရာ၊ ပြည်သို့သာလျှင်၊ နောက်ပါမ,စ၊ ပို့လိုက်ရသင့်။ လုံ့လလည်းရှိ၊ ဉာဏ်ကဝိ နှင့်၊ သတ္တိ ရဲရောင်၊ ပွဲကြီး အောင်သည်၊ ၊ စွမ်းဆောင် လုံလ အကျိုးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၉။ ။ “ဤပုံ ဤထုံး၊ နည်းကို ကျုံး၍၊ နှလုံးတော်စား၊ မှုခင်းများကို၊ ခွန်အား ထုတ်ထုတ်၊ ကြိုးကုတ် စိတ်ပိုင်၊ ကြံ့ကြံ့ခိုင်လော့။ နိုင်မည်,ရှုံးမည် ဆိုသည်စကား၊ ဘယ်သူအားလျှင်၊ ထင်ရှား တပ်တပ်၊ သိလေအပ်လိမ့်။ ကြပ်ကြပ်,တည်းတည်း၊ စည်းစည်း,ရုံးရုံး၊ နှလုံး စိတ်စက်၊ မငဲ့ကွက်အောင်၊ ရဲမက်တို့အား၊ နားပါး ချချ၊ ပြပြပြောပြော၊ သဘောဓလေ့၊ ညီကြ၍လျှင်၊ အရှေ့ နေဝင်၊ ယဉ်ရှင် သီတာ၊ အညာ ဆန်သွား၊ မိုးကား အောက်နေ၊ မြေကား ထက်ယံ၊ ဓူဝံ ရှိရာ၊ တောင်မျက်နှာ ဟု၊ သေချာ စုံပြည့်၊ ပြောပေလှည့်လည်း၊ လွဲ၏ မထင်၊ ရဲစိတ်ဝင်သား။ သို့စင်စွမ်းရည်၊ သျှင့်စစ်သည်တို့၊ ဦးတည် စွန့်စား၊ ထမ်းမည်အားလည်း၊ အခြား မဖီ၊ နှလုံးညီရှင့်။ ချီမည်,ထွက်မည်၊ တိုက်မည် နေ့ရက်၊ ချိန်းချက်ရာက၊ မလွန်ရအောင်၊ များလှ ဗိုလ်ခြေ၊ ရံအုပ်တွေ့ဖြင့်၊ ၊ အောင်မြေ,နင်းတော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၀။ ။ “သူ တပ်,တို့တပ်၊ စစ်မြေရပ်ဝယ်၊ ကြပ်ကြပ်,တည်းတည်း၊ စည်းစည်း,ရုံးရုံး၊ နှလုံး မတွန့်၊ စိတ်လိုလွန့်လျက်၊ သက်စွန့် များသူ၊ နိုင်မြဲယူလော့။ ''သူတို့ မှတ်ရိုး၊ စစ်မက်ထိုးသော်၊ အားကြိုး တင်းတင်း၊ လူချင်းချင်းကို၊ ဘယ်မင်း ဖက်ပြိုင်၊ ဘယ်တပ် ဆိုင်အံ့။ သူ့နိုင်ငံသား၊ သံမှုန့်စားမှ၊ တို့ဓားတုံးမည်၊ မှတ်တော်တည်လော့။'' တိုင်းပြည်,စိုးရ၊ ကလိင်္ဂ အား၊ ဥသဘယောင်၊ ဆောင်၍ စွဲမှတ်၊ စောင့်သောနတ်ကို၊ မှူးမတ် ဗိုလ်ပါ၊ များစွာ ဖြီးထူ၊ ရှိပါမူလည်း၊ မည်သူအားမှ၊ မမြင်ရတည့်။ ထင်ပြ,မဖေါ်၊ လျှို့ဝှက်သော်လည်း၊ ကိုယ်တော်တပါး၊ ဖုန်းတော်အား ကြောင့်၊ ရှေ့ဖျား,တူရူ၊ မြင်တော်မူလိမ့်။ ရောင်ဖြူလွလွ၊ ဥသဘလည်း၊ တပ်မ ဆီလျော်၊ စွန်းစွန်းပေါ်တွင်၊ ၊ ကိုယ်တော်,ခွင်းတော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၁။ ။ “ရောင်ဖြူ လွလွ၊ ဥသဘကို၊ တမျှ နတ်စက်၊ ရွှေလက်နက်ဖြင့်၊ ရွှေလက်တော် ညွတ်၊ ထိုးလိုက်လွှတ်မှ၊ မလွတ် ဆီလျော်၊ အာနုဘော်ကြောင့်၊ လှံ တော် လွှတ်ရာ၊ ထိုမျက်နှာသို့၊ ဗိုလ်ပါ လှည့်လည်၊ တိုက်စည်ဆော်နှိုး၊ ဝန်း၍ ထိုးသော်၊ နွမ်းညှိုး ဆုတ်ရှောင်၊ တပ်ဦး အောင်က၊ မြားမြောင် တပ်ပြိုင်၊ ဘယ်ခံနိုင်အံ့။ စိုးပိုင် တဝ၊ ကလိင်္ဂ က၊ ပွဲရလိမ့်မည်၊ နှစ်ပြည် စိုးခြင်း၊ မိုးနတ်မင်း၏၊ သတင်းစကား၊ တဆင့်ကြားကို၊ ရွှေနားမနာ၊ တွေးထောက်စာ၍၊ ၊သင်္ကာ,ကင်းတော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၂။ ။ ဤသို့ သီးသီး၊ အမတ်ကြီးက၊ နည်းမှီး ထုံးရပ်၊ တော်ရာ ချပ်၍၊ ကြပ်ကြပ် စိစိ၊ လျှောက်သည်ရှိသော်၊ ဘူမိပါလ၊ အဿကလည်း၊ “ပြသ ထုံးတီး၊ နည်းကို မှီး၍၊ မတ်ကြီး ရှာရွေး၊ သည်အရေးမူ၊ တွေးတွေး,ဆဆ၊ တော်,လျော်စွတည့်။ နေ့, လ မရှည်၊ တိုက်မည်ကိုသာ၊ ရှာရှာ,ဖွေဖွေ၊ စီရင်လေ”ဟု၊ ရေမြေ စိုးရ၊ နရိန္ဒက၊ ကိစ္စ မှုခင်း၊ အကုန် နှင်း၏။ မင်းအဿက၊ စိုးရရွှေပြည်၊ တပတ်လည်တွင်၊ နှုန်းရည် မမီ၊ ရေပေါ်ဆီသို့၊ နန္ဒီသေန၊ ဉာဏ စိုက်ထောင်၊ မတ်ကျော်ခေါင်ကား၊ စေ့အောင်မလပ်၊ အတပ်တပ်ကို၊ အရပ်,အနေ၊ နှိုးဆော်စေမှ၊ သေခွေ မပျက်၊ ရှေးချိန်းချက်သည့်၊ နေ့ရက် ရောက်ခါ၊ များဗိုလ်ပါနှင့်၊ ချီလာ အုတ်ကျက်၊ တပ်မ ထွက်၍၊ ရဲမက် စည်းဝေး၊ တိုက်သံ ပေးသည်၊ ဟစ်ကြွေး,ကြော်သံ သောင်းသောင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၃။ ။ ပါဋလိပုတ်၊ သမုတ် အမည်၊ ထိုရွှေပြည်ကို၊ စိုးသည်မင်းခေါင်၊ ဖုန်းရောင် တက်သစ်၊ ဧကရာဇ်လျှင်၊ ရန်စစ်သည်ကောင်း၊ မှူးမတ်ပေါင်းနှင့်၊ သောင်းသောင်း ဝန်းကျင်၊ ထွက်သည် မြင်က၊ နတ်သျှင် ပဝရ၊ ကလိင်္ဂလည်း၊ “တပ်မ, တပ်ခံ၊ တပ်ရံ, တပ်သိမ်၊ အာဏာနှိမ်က၊ ငြိမ်ဆိမ် သေခွေ၊ စီရင်လေ”ဟု၊ ဗိုလ်ခြေ ရုရု၊ တပ်ပေါင်းစုလျက်၊ ဗိုလ်ထု အုတ်ကျက်၊ ဆီးကြိုထွက်၏။ နှစ်ဖက် တပ်ဖျား၊ နှစ်ပြည်သားတို့၊ တည်ကြား ညီညှိ၊ တပ်ပြိုင်မိသော်၊ တပ်ကြီးရံဆွယ်၊ တပ်လယ်စွယ်ကို၊ သွယ်ဝယ် မဆိုင်း၊ ခုန်ပြေး စိုင်းလျက်၊ဒိုင်း နှင့် ကာ,လွှား၊ ရင်တား ကတုတ်၊ ဓား,ဒုတ် လှံရေး၊ ပြောင်း,လေး သေနတ်၊ ပစ်ခတ်မည်သွင်၊ ဆင်မှာ, ဆင်ချင်း၊ မြင်းမှာ,မြင်းလျောက်၊ ဆိုင်ရာ ကောက်၍၊ ရွံ့ ကြောက်လေအောင်၊ မြောက်,တောင် ပြေးထွက်၊ ဝန်းရှက်ကြကုန်၊ ရဲမက်ဟုန်ဖြင့်၊ မြူး,ခုန် ရွှင်ပျ၊ ဟန်ရေးပြလျက်၊ ဆီးဆကြော်ငြာ၊ သောင်းသောင်းလာသည်၊ ၊ မျက်ပါ,မာန်ရှိန် ခြောင်းခြောင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၄။ ။ မင်းနှစ်ပါး၏၊ ဆီးတား နှိုးဆော်၊ တပ်မတော် က၊ မကြော်,မညံ၊ အသံ မထွက်၊ လက်နက် မလွှတ်၊ ညီညွတ်ကြစွာ၊ မင်း အာဏာနှင့်၊ မှတ်စာ ရိပ်ခြည်၊ မပြသည်ကြောင့် ၊ တိုက်စည် မျိုး၊ ရွှေမတိုးပဲ၊ မစိုးမရိမ် တပ်လုံး ငြိမ်၏။ တပ်သိမ်,တပ်ငယ်၊ တပ်စွယ်,တပ်ရံ၊ တပ်ခံ,တပ်ပေါင်း၊ တပ်လက်စောင်းမူ၊ နှစ်ကြောင်းသွယ်ထား၊ နှစ်ဖက်သားပင်၊ စိမ်းစားမည့်ယောင်၊ လက်နက်စောင်၍၊ ဟန်ဆောင် ထွက်,ဝင်၊ ရေးရာဆင်သည်၊ ကောင်းကင်,မြေမှုန့် ထောင်းထောင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၅။ ။ တပ်တာ ခင်းကျင်း၊ တပ်စွယ်ချင်းတွင်၊ တပ်မင်း,တပ်ချုပ်၊ တပ်အုပ်,တပ်သား၊ တပ်တော်ဖျားက၊ ကစား ခုံမင်၊ အလျင်,အနှေး၊ ဟန်ပန်ပေး၍၊ စစ်ရေး ငင်ချိန်၊ ထို အရှိန်တွင်၊ ကလိင်္ဂစော၊ မြတ်မုနောကို၊ စောင့်သော နတ်ကျော်၊ စစ်ကူဘော်ကား၊ ရှေ့တော်က ဆောင်၊ နွားအယောင်လျှင်၊ ဖြူရောင် ဆင်းဝါ၊ ထွက်ပေါ်လာသော်၊ နရာဓိပ၊ အဿကလည်း၊ လှံ မ,တော် စွဲ၊ ကိုယ်တော် နွှဲ၍၊ ရဲရဲ တောက်ထိန်၊ ဝရဇိန်သို့၊ လက်ချိန် ကိုင်,မိုး၊ ပစ်လိုက်ထိုးက၊ ထစ်ကြိုး အသံ၊ တော်ဟည်း ညံ၏ ။ ရွှေလှံ လွှတ်ရာ၊ ရဲ,ဗိုလ်ပါတို့၊ ကြော်ငြာအားကြိုး၊ ဝန်း၍ ထိုးက၊ နတ်မျိုး ဒေဝ၊ ဥသဘလည်း၊ ရှ,နတုံးလုံး၊ သေလေဆုံးသော်၊ မရုံးကြနိုင်၊ တပ်ဦး ယိုင်သည်၊ ၊ မခိုင်,မြေလုံး နိမ့်နိမ့်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၆။ ။ မတည်,မရပ်၊ ကိုယ်စီကြပ်လည်း၊ တတပ် ရိပ်ခြည်၊ တတပ်တည်၍၊ ဖြစ်မည် မထင်၊ ကြောက်စိတ်ဝင်မှ၊ မရွှင်,မပျ၊ စစ်ခြေကြွသော်၊ အဿကမင်း၊ စောရန်ခင်း၏၊ ကျွန်ရင်း ရဲဘော်၊ စစ်သည်တော်တို့၊ ထိုရော်စိုက်စိုက်၊ ဖိစီး တိုက်သော် ၊ တောင်ဝိုက်,မြောက်ဝှေ့၊ တပ်ပေါင်းရွှေ့လျက်၊ ရှိန်ငွေ့ အာဏာ၊ တည်စိမ့် ငှါလျှင်၊ ဆိုင်ရာ ဆို့,ဆီး၊ အသီးသီးလျှင်၊ အကြီး,အချုပ်၊ မအုပ်နိုင်ပြီ၊ ကစီ ကလျဉ်၊ ကစဉ် ကမျော၊ ကရော ကပါး၊ ပြေးထွက်သွားသော်၊ မြင်းသား ဆင်သည်။ အတည်တည်လျှင်၊ လှည့်လည် တန့်ရပ်၊ ဝန်း၍ ကြပ်မှ၊ နောက်တပ် စူးစူး၊ ခံ,ရပ် ပူးလျက်၊ ရှေးဦး တတန့်၊ သေနတ် ကန့်၍၊ မလန့်ကြောက်ဟန်၊ ဆီးကြိုပြန်မှ၊ အတန်တန် တား၊ ၊ သေနတ်များတွင်၊ ရှေ့ဖျား အလယ်၊ နောက်ဆွယ် ရိပ်ကြည့်၊ ဆေး,ခဲ တည့်၍၊ တလှည့်စီ ခံ၊ တပ်ပေါင်းထံလည်း၊ တပ်ရံ လက်နက်၊ ကွာမပျက်တည့်၊ စစ်မက် မပြိုင်၊ စစ်ဦးယိုင်ဟု၊ စစ်နိုင် ပီပီ၊ သောင်းသောင်း ညီမျှ၊ ကိုယ်စီကိုယ်င၊ ခံမှ ခံစေ၊ ရှောင်လေ ဆုတ်ဖိ၊ ပါဋလိသား၊ တွေ့တိုင်း ဝါးချိမ့်၊ တရား ဖုန်းဝှန်၊ နတ်သျှင့်ကျွန်ဟု၊ တံခွန်စိုက်ထောင်၊ အောင်လံ မဆုံး”၊ သံပ ကြုံးသည်၊ မိုးလုံး, တပြင်ခြိမ့်ခြိမ့်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၇။ ။ မြို့ပါလိ၊ တပ်က ဖိလျက်၊ ခုတ်မိမျှ ခုတ်၊ ဓား, ဒုတ် ရှက်ထိုး၊ မြားမိုး ဖြိုင်ဖြိုင်၊ စစ်နိုင်တို့ ထုံး၊ စုရုံး လှည့်ပတ်၊ သေနတ်,မီးပေါက်၊ မီးတောက်, မီးလျှံ၊ တက်ပျံ ထိန်ထိန်၊ လက်နက်ရှိန်ကြောင့်၊ ကလိင်္ဂသား၊ စစ်သည်များမူ၊ မသွားသာအောင်၊ ဦးလည်စောင်လျက်၊ ထိုတောင်, ထိုကမ်း၊ ထိုလမ်း တကြော၊ ထိုတော, ထိုခြံ၊ စုထားပုံသို့၊ မှောက်ခုံ တုံးလုံး၊ မြေ ခေါင်းအုံးလျက်၊ ရှက်ဖုံး အောက်,ထက်၊ ပရွက်ပလူ၊ ဖြီးထူ နန္တ၊ ဆုံးရှုံးကြ၏။ ကလိင်္ဂမင်း၊ မျက်တော်ပြင်း၍၊ မြို့တွင်းက ထွက်၊ အားတက် အကြံ၊ စီးချင်း ခံလည်း၊ နောက်ရံ နံတောင်း၊ လက်စောင်း,လက်နား၊ အပါးတော် လူ၊ ဆင်ကူ,မြင်းကူ၊ မည်သူကားငဲ့၊ မရှက်ခဲ့၍ ၊ ဘေးမဲ့စိမ့်ငှာ ၊ ဖွေရှာ ဝမ်းတွင်း၊ အကြံသွင်း၍၊ မင်းလည်း လွတ်ရာ၊ ဗိုလ်ပါ လွတ်ကြောင်း၊ နှင်လိုက်,မောင်း သို့၊ တပ်ပေါင်း အခြံ၊ ရေးနည်း ရံ၍၊ မခံကြနိုင်၊ ပြို,ယိုင် ပျက်စီး၊ သူ့ ရန်နီးသည်၊ ၊ကြက်သီး, မွေးညင်း စိမ့်စိမ့်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၈။ ။ ကလိင်္ဂစာ၊ မုနော ခေါင်မျာ၊ များဗိုလ်ပါနှင့်၊ ထိုခါအုတ်ကျက်၊ မဖက်မဆိုင်၊ မပြိုင်.မပူး၊ ရွှံလန့်မူးလျက်၊ မြင်ဦး လှည့်လည်၊ ထွက်ပြေးသည်တွင်၊ တောင်တည် နေခင်း ၊ ၊ ထိုသည်မင်း၏၊ တပ်တွင်း,တပ်ပြင်၊ တပ်ဝန်းကျင်မှ၊ လမ်းခွင် သွားရာ၊ များဥစ္စာသည်၊ မြေတာ ကြွင်းမဲ့၊ ကြဲသကဲ့သို့၊ လက်ဖွဲ့,လက်စွပ်၊ လက်ကြပ်,လက်ကောက်၊ စိန်,ကျောက် ထွေထွေ၊ ရွှေ,ငွေ စည်ဖေါင်း၊ ပုံ,မောင်း ပတ်သာ၊ တန်ဆာ မှောက်တို၊ မိန်ညို ချပ်,ကာ၊ ပူတာ,ခွက်အုပ်၊ အထုပ်,အပိုး၊ ပုဆိုး သင်ထည်၊ မည်သည် မသိ'၊ သွားတိုင်းငြိရှင့်။ ကရိယာများ၊ ဒိုင်းနှင့် လွှားက၊ လှံဓား ရှုပ်ထွေး၊ ပြောင်း,လေး သေနတ်၊ မလွှတ် ဖြင်ပည်း၊ လား မြည်း ဝန်တင်၊ မြင်း,ဆင် လူသူ၊ ဖမ်းယူကုန်ကြ၊ သုံ့လက်ရသည်၊ ကိုယ်င,ကိုယ်စီ၊ မချီ.ပိုးနိုင်၊ အဆိုင်ဆိုင်တည့်။ စိုးပိုင် သခင်၊ စောနတ်သျှင်လည်း၊ ချစ်ကြင် လွန်ပြင်း၊ အကုန် နှင်း၏။ မင်းဆွေ,စိုးမျိုး၊ မှူးရိုး,မတ်ခြား၊ မင်းသား, မင်းသမီး၊ လက်နက်ကြီးကို၊ သင်းသီး ဗိုလ်ပါ၊ မယူသာတည့်။ လိုရာ ကိစ္စ၊ ကြွင်းသမျှမူ၊ လက်ရ ယူစေ၊ ထိမ်းမှတ်ပေရှင့်။ ခြေတော်တင်ရ၊ ဆင်နာဂကို၊ ရကြသူအား၊ အဖိုးထား၍၊ ရွေးစားတော်မူ၊ မှုထမ်းသူတို့၊ တယူ ချီးမွှမ်း၊ ရေ နှယ်ချမ်းသည်၊ ၊ ရွှင်ဝမ်း,သာယာ ငြိမ်းသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၉။ ။ အောင်လံ စိုက်ထူ၊ အောင်တော်မူသည်၊ အောင်သူတို့မင်း၊ ခန့်ရန် တင်းလျက် ၊ ကြောင်းခြင်း စုံစီ၊ နှလုံးညီအောင်၊ နန္ဒီသေန၊ မတ်ကြီး စသည်၊ များလှ အပေါင်း၊ ခေါ်တုံရှောင်း၍၊ အကြောင်း ဆင်ခြင်၊ မှုရေးအင်ကို၊ တိုင်ပင်သည်ကား၊ “ငါ့ဖုန်းအားကြောင့်၊ လျင်လျား,မကြာ၊ ရန်ပေါင်း ကွာ၏။ ဗိုလ်ပါ ဆင်,မြင်း၊ ဖြည့်တင်း မွေ့လျော်၊ နေပြည်တော်သို့၊ ပြန်သော် သင့်မည်၊ သူ့ ပြည် ခရိုင်၊ သူ့ နိုင်ငံသို့၊ သူ့ နန်းမြို့ကို၊ ငါတို့ ရအောင် ၊ စွမ်းဆောင်ကြမည်”၊ အတည်တည်ကို၊ အရှည်မျှော်တွေး၊ စုံစမ်း မေးလျက်၊ ဖုန်းရေး ကံယွင်း၊ မင်းလည်း တိမ်းပြို၊ ဗိုလ်လည်း တိမ်းလည်၊ စစ်သည် တိမ်းပါး၊ လေသောအားကြောင့်၊ ရှေ့ဖျားစွန်းစွန်း၊ လက်နက်ဝန်းလျက်၊ လိုက်လွန်းသသူ၊ ဗိုလ်လူတို့အား၊ ခန့်ထားလျင်စွာ၊ လည်စိမ့်ငှါဟု၊၊ ထိုခါ,တပ်တော် သိမ်းသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၀။ ။ တပ်တော် သိမ်းမြောက်၊ စခန်းထောက်တွင်၊ ရွှေမှောက် မင်းဖျား၊ မေးသည်များကို၊ ပင်းပါး ကပ်မှီ၊ ဦးဖြင့် ချီလျက်၊ နန္ဒီသေန၊ မြွက်မဟက၊ များလှ ဗိုလ်ပါ၊ မတ်တကာတို့၊ ဂူဟာ ခြင်္သေ့၊ နေသော ရှေ့ကို၊ ကြောက်၍ တုံ့ပယ်၊ ယုန်သူငယ်လျှင်၊ နွမ်းနယ် ကြောက်ရွံ့၊ မသန်းဝံ့သို့၊ ဆိုင်းငံ့ လည်လှည့်၊ တပ်လုံးပြည့်မျှ၊ ရှုကြည့် တူရူ၊ နေကြမူလည်း၊ မည်သူအားမျှ၊ မလျှောက်ကြတည့်။ ပြည်မ ဆီမီး၊ အမတ်ကြီး က၊ အပြီးစကား၊ သို့လျှောက်ကြား၏။ “ စက်သွား ဝရဇိန်၊ လက်နက်ရှိန်ကြောင့်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မင်းစစ် ထွက်ရာ၊ ဗိုလ်ပါအများ၊ ဖိဆီးထားက၊ ပြေးသွား မသာ၊ ထိုမြို့ရွာဝယ်၊ ဘယ်မှာခန့်ထား၊ မြို့တံခါးကို၊ ဆီးတား ပိတ်ပင်၊ မသိမ်းခင်လျှင်၊ တိုက်ဝင်မိမည်၊ ဖြစ်တော့သည်တည့်။ ရိပ်ခြည်ထောက်မြော်၊ ရှင့်ဖုန်းတော်ကို၊ ၊ ထိုရော်,ပြောပ ခြိမ်းသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၁။ ။ “သို့ပင်ဖြစ်လည်း၊ စိစစ် ဆွေးနွေး၊ မင်းမှုရေးကို၊ ကြံတွေး ထောက်မြော်၊ အောက်မေ့သော်မူ၊ ကိုယ်တော်လက်တွင်၊ ရွှေနန်းတင်သည်၊ ရှင်နှစ်တော်ကြီး”၊ သူ သမီးလည်း၊ ထံနီးတော်ပါး၊ ခ,စား မကွာ၊ သို့ခြင်းရာကြောင့်၊ စဉ်လာ ရုံးစည်း၊ ရှေးဆိုနည်းမူ၊ လက်သည်း ဆိတ်ရာ၊ လက်သာနာ ဟု၊ ပမာဆိုရိုး၊ သည် ထုံးမျိုးကြောင့်၊ စိုးစိုး ရိမ်ရိမ်၊ အာဏာနှိမ်သည်၊ စည်းစိမ် သခင်၊ အရှင်တို့သာ၊ စိုးပိုင်ရာရှင့်။ ပမာနည်းကို၊ တကြောင်း ဆိုပိမ့်။ မြွေဖို,မြွေမ၊ မဆိုရတည့်။ ရှ,နပြတ်နှိပ်၊ အဆိပ် သဖွယ်၊ ဓားလွယ်,ဓားမ၊ မကွဲကြတည့်။ ထိက မနား၊ အသွားနှင့်ချည်း၊ ဖြစ်သတည်းဟု၊ ထုံးနည်းကို မျှော်၊ ကျွန်ုပ်သော်မူ၊ ကိုယ်တော်ကြိုက်ရာ၊ စိတ်ညီပါ”ဟု၊ နာသာ မငြီး၊ လျှောက် ကန့်ဆီးသည်၊ ၊ မတ်ကြီး, နန္ဒီ သေနတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၂။ ။ ဤသို့လျှောက်လျှင်၊ ရွှေနန်းရှင်လည်း၊ ဆင်ခြင် အကြံ၊ ငါ၏ထံသို့၊ စေသံ နေ့ည၊ ကလိင်္ဂက။ ဝန်ချလာမည်။ မှတ်တော်တည်၍၊ မည်သည်ကိုမျှ၊ မထွက်ရလျှင်၊ တဲချ တပ်တာ၊ နေသည်သာတည်း။ မဟာ ပဝရ၊ ကလိင်္ဂကား၊ များလှ ဗိုလ်လယ်၊ စိတ်နွမ်းနယ်၍၊ ကြိုးငယ် ရူတ၊၊ ဆိုမြွက်ဟ၏။ “အဿက မည်ခေါ်၊ အကြည်တော်မူ၊ ရေးမြော်စုံညီ၊ ပါရမီကြောင့်၊ နန္ဒီသေန၊ ဉာဏ ရောင်ရွှန်း၊ မတ်ကောင်းတွန်း၏။ တကျွန်း စိုးပိုင်၊ တခရိုင်ဖြင့်၊ ၊ တနိုင်ငံ စိုး၊ တန်ခိုး ထန်ပြင်း၊ ထီးဆောင်းချင်းကို၊ ကံရင်း နွမ်းလျော်၊ ငါတုံသော်ကား၊ ဖုန်းတော် ယွင်းယို၊ ငါ့ တကိုယ်ကို၊ ဆယ်ကိုယ် လှည့်ပတ်၊ ထားမတတ်တည်၊ အမတ် ငါပင်၊ ဘုရင်လည်း ငါ၊ ငါ့ကိုယ်သာလျှင်၊ ရေးရာကိစ္စ၊ စီရင်ရခဲ့။ ခေတ္တ မရှု၊ ဘယ်အမှုမှ၊ စေ့ငှ သေခွေ၊ စီရင်ပေ ဟု၊ ငါ့ရွှေမျက်နှာ မလွဲသာတည့်။ ကြမ္မာဥပဒ်၊ ဘယ်ဂြိုဟ်နတ်ကြောင့်၊ အမတ်တန်မဲ့၊ ညှဉ်းဆဲခဲ့၍၊ ပြည်တဲ့ သခင်၊ ငါဘုရင်သည်၊ သို့စင် ဒုက္ခ၊ ဆင်းရဲ ရ”ဟု၊ များလှ ဗိုလ်ပါ၊ မတ်တကာတို့၊ ထိုခါ ရှေ့တွင်၊ အပြစ်တင်၍၊ မရွှင် မပြုံး၊ ဗျာပါ ဖုံးသည်၊ နှလုံး,စိတ်စက် ရှုတတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၃။ ။ ဤသို့ ရူတ၊ မရွှင်ပျ၍၊ အဿကမင်း၊ ထံတော်ရင်းသို့၊ ကြောင်းခြင်း တုံ့ပြန်၊ စေတမန်နှင့်၊ တောင်းပန်သည်ကား၊ ဆက်ရှည်များစွာ၊ သံသရာက၊ သဒ္ဓါ သီလ၊ သုတ ဆင့်ပွါး၊ ဖုရား မြတ်စွာ၊ ပစ္စေကာနှင့်၊ သံဃာတို့အား၊ ညွတ်တွား မကင်း၊ ကုသိုလ်ရှင်းကြောင့်၊ ဆောင်းချင်းထီးဖြူ၊ မင်းပင် ဟူလည်း၊ မတူကြလှာ၊ ဖုန်းတန်း သာသည်။ နရာဓိပ၊ အဿက၊ ၊ တွေးဆ မမျှော်၊ အကြည်တော်မူ၊ လ,သော်တာ မြန်း၊ ရာဟု သန်းသို့၊ ဖုန်းတန်း တန်ခိုး၊ ရှိမည် ကိုး၍၊ စစ်တိုး ချင်စွာ၊ ဝါသနာကြောင့်၊ ပညာမမှီး၊ အကြံ ကြီး၍၊ သမီးကို ဆက်၊ နတ်ရှင်လက်ဝယ်၊ နန်းထက် ထားတင်၊ သို့ကိုစင်လျက်၊ ဆင်ခြင် မရှိ၊ စစ်ပြိုင်မိ၍၊ သိသိ ညက်ကြေ၊ ဗိုလ်ခြေလည်း ဆုံး၊ စစ်လည်း ရှုံး၏။ နှလုံး ပူဆာ၊ တို့ ပြည်ရွာသို့၊ ရောက်လှာ`နိုးနိုး၊ တစိုး ရိမ်ရိမ်၊ မငြိမ်,မသက်၊ ပြည် ပျက်တော့မည်၊ ဖြစ်ခဲ့သည်တည့်။ အရှည် မျှော်တွေး၊ ချမ်းသာရေးကို၊ မပေးဘူးပင်၊ စိတ်တော်ထင်လည်း၊ ရင်ခွင်ဝယ် ကြီး၊ ရူမငြီးသည့်၊ သမီး လေးပါး၊ မိဖုရားကို၊ ထောက်ထား၍သာ၊ သည်းခံပါ”ဟု၊ တန်ဆာဝတ်စား၊ ဖလား လက်ကောက်၊ ထိုက်လျောက် များစွာ၊ ရတနာကို၊ သည်မှာ တခြား၊ သမီးအားလျှင်၊ သုံးစား ဝတ်ဆင်၊ ရံထားပြင်၍၊ နတ်ရှင်မင်းအား၊ ပတ္တမြားလှတောက်၊ ပြည်တန်ကျောက်နှင့်၊ အမြောက် သေနတ်၊ မင်းဝတ်,မင်းစား၊ များလှ,သီးသီး၊ ဆင်ကြီး,မြင်းကြီး၊ ပုံပြီးပဏ္ဏာ၊ အစုံပါသည်၊ ၊ ပန်ထွာ,ခွင့်တောင်း ညွတ်,ခတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၄။ ။ မင်း,မိဖုရား၊ လေးပါး သခင် ” ၊ ရွှေနန်းရှင်က၊ ဆောလျင် မကြာ၊ သံ ရောက်လာသော်၊ သံစာကို ကြား၊ သံစကားကို၊ ရွှေနားတော်ယူ၊ ထီးဖြူ နန်းအိမ်၊ စည်းစိမ်က စ၊ မြို့ပြနိုင်ငံ၊ ခြွေရံ,လက်ပါး၊ မှုထမ်းများအား၊ ထောက်ထား ယူဆ၊ အဿကဟု၊ နရ အထွတ်၊ လောကနတ်လျှင်၊ မသတ် ခွင့်ရေး၊ ချမ်းသာပေး၍၊ ဆွေးနွေးမှာစာ၊ ပြန်သည်မှာကား၊ “သစ္စာ ခွေရစ်၊ ယွင်း မလစ်လျှင်၊ နှစ်သစ် သဘင်၊ ဝါဝင်ဝါ ကျွတ်၊ သုံးလည် ဝတ်ကို၊ မချွတ် မလှဲ့၊ ကန်တော့ပွဲနှင့်၊ အမြဲရောက်စေ”၊ မိန့်ခဲ့ပေမှ၊ အနေ,အထား၊ အသွား,အထွက်၊ ဘယ်နေ့ရက်ကို၊ ရွှေစက် ဖြန့်လည်၊ သို့ ရိပ်ခြည်နှင့်၊ အတည် အရပ်၊ လိုက်မြဲ အပ်၍၊ အတပ်တပ်သား၊ အခြားခြားကို၊ ၊ ခန့်ထား,ရန်တော် မူ၏တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၅။ ။ ခန့်ထားရန်ပြီး၊ အသီးသီးလျှင်၊ မတ်ကြီး လျှောက်ထား၊ ထုံး စကားကို ၊ ရွှေနားတော်ငွေ့၊ မစဲ၍လျှင်၊ စေ့စေ့ငုငု၊ စီရင်မှု၌၊ တခု မကျန်၊ ဝေဖန် သိမ်းမြန်း၊ မကျန်းမမာ၊ စစ်ကြောရှာ၍၊ ဆရာ,သမား၊ ကုစား ထက်ကြပ်၊ ကိုယ်စီအပ်မှ၊ တပ်စခန်းမှာ၊ တရက်လာကို၊ သာသာ ဖြည်းဖြည်း၊ နှစ်ရက် တည်း၍ ' ၊ တစည်း တရုံး၊ တလုံးတည်းသာ၊ ပြန်ခဲ့လာမှ၊ အောင်ချာမှန်ကင်း၊ ရောက်လေလျှင်း၍၊ ရွှေမြင်းမိုတောင်၊ သူရာ့ဘောင်၌၊ ဆောင်ဆောင် ဗိမာန်၊ မနှိုင်းတန်သည်၊ ဝေယန် ဥကင်၊ သိကြားဝင်သို့၊ သဘင် ထူးဆန်း၊ ရှု,မခန်းသည်၊ ၊ရွှေနန်း,ဝင်တော် မူ၏တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၆။ ။ နောက်,ရှေ့ ထောက်မြော်၊ ဘေးလောင်းတော်တို့၊ ရှေ့လျော် စံမြဲ၊ စစ်အောင်ပွဲသို့၊ ပြည်ထဲ ပြည်ပ၊ လောက ထိပ်မိုး၊ အစဉ်ကိုးသည်၊ ပုထိုး ရွှေဂူ၊ အဆူဆူဝယ်၊ အလှူ အတန်း၊ ထီး,ပန်း တံခွန်၊ မိုးစွန် လွှင့်ထား၊ တရား ပေစာ၊ သင်္ဃာတော်အား၊ ဝပ်တွား ချမ်းမြေ့၊ ပူဇော်၍လျှင်၊ အရွှေ သာန်၊ စ၍ ရန်သော်၊ ဗိမာန် ရှစ်ထောင့်၊ မြို့စောင့်ပြည်နတ်၊ ပြာသာဒ် ထီးချက်၊ ညွန့် ကြက်သရေ၊ စောင့်နေ ရံပတ်၊ သမ္မာနတ်အား၊ မလွတ် ပ,သ၊ ပြီးခါမှလျှင်၊ နန်းမ တောင်ညာ၊ သည်လျှာ မျိုးဘော်၊ ဆွေတော်မျိုးနီး၊ မှူးကြီး,မတ်ဖျား၊ အများ ရံပတ်၊ မှူးလတ် မတ်ငယ်၊ အသွယ်သွယ်တည့်။ နန်းလယ် တင်လျက်၊ အောင်ပွဲ ဆက်၍၊ ဖုန်း ကြက်သရေ၊ ရွှန်းရွှန်း ဝေမျှ၊ အောင်မြေ ပြည်တဲ၊ အောင်စည်သဲသည်၊ ၊ အောင်ပွဲ,ဆင်တော် မူ၏တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၇။ ။ ပြည်များ သာမိ၊ သာဝတ္ထိတွင်၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ရှင်မြတ် စွာလျှင်၊ ဒါယိကာမ၊ သဟဿ,တိ၊ ဝါဒစွမ်းမြောက်၊ ပေါင်း လေးယောက်ကို၊ မခေါက်မငှက်၊ ဗိုလ်မဂ် အဝင်၊ ချွတ်ရာတွင်၌၊ မြော်မြင် ထောက်ရှု၊ အကြောင်းပြု၍၊ သုံးလူ့ မုနိန်၊ မြတ် သိရိန်လျှင်၊ ကလိင်္ဂဇာတ်၊ အတ္ထုပ္ပတ်ကို၊ ဟောမှတ် ပိုက်ထုပ်၊ သေချာ အုပ်၍၊ ၊ ဇာတ်ချုပ်, ဤတွင် ပေါင်းလတ္တံ့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၈။ ။ : သတ္ထာ ဣမံဓမ္မဒေသနံ အာဟရိတွာ ဇာတကံ : သမောဓာနေသိ၊ တဒါ ကလိင်္ကရညော ဒီတရော : ဣမာဒဟရ၊ ဘိက္ခုနိယော အဟေသုံ၊ : နန္ဒီသေနော သာရိပုတ္တော၊ တာပသောပန : အဟမေ ဝ အဟောသိန္တိ။ </p> <p>သန္ဓေ ဇာတိ၊ ဗျာဓိ ဇရာ၊ မရဏာဟု၊ ပြင်းစွာ ပူပန်၊ အတန်တန်တည့်။ အမှန် မချွတ်၊ သံသာဝဋ်မှ၊ ကိုယ်လွတ် ခွါခွါ၊ ရှင်းစိမ့်ငှါဟု၊ စင်စွာ ချပ်ငုံ၊ ခုနစ်စုံကို၊ ကိုယ်လုံ အစ၊ ဝီရိယဖြင့်၊ လုံ့လ စီးဖြန်း၊ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို၊ နှုတ်မန်း ကုသ၊ နိဗ္ဗာနသို့၊ အရကြံကြောင်း၊ ကြံချက်ကောင်းသည်။ တော်ပေါင်း အများ၊ ကို ချစ်သားတို့၊ ၊ကျော်ကြား ဝှန်ဝါ၊ ထိုအခါဝယ်၊ မဟာဇနိန်၊ စောနရိန်ဟု၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မည်စစ် တသီး၊ ထိုမင်းကြီး၏၊ သမီး လေးပါး၊ မိဖုရားကား၊ အများ ဘဝ၊ ကျင်လည်ကြ၍၊ ကာလ သင့်စွာ၊ ယခုခါ၌၊ ဝေသာလီမြေ၊ ချက်မြှုပ် ကြွေမှ၊ သပြေ လေးခိုင်၊ လေးယောက် ကိုင်၍၊ စွမ်းနိုင် ဝါဒ၊ သဟဿကြောင့်၊ ဒီပ သာစည်၊ ကျွန်းကြီး လည်သော၊ ရွှေပြည်သာမိ၊ သာဝတ္ထိတွင်၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ဂုဏ်ပညာဖြင့်၊ ပုစ္ဆာလည်း ဖြေ၊ ကိလေသာ ကုန်၊ နေ အရုဏ်သည်။ ရက်ပုဏ္ဏချိန်၊ ရောင် မမှိန်ပဲ၊ သူရိန် နတ်သား၊ ရန်ဝေးသွား သို့၊ ထိုလား သွေးသီ၊ ဘိက္ခုနီဘည့်။ ဝေသာလီတွင်၊ ပြည်တခွင်၌၊ အထင် အရှား၊ လွန်ကျော်ကြားလျက်၊ စွမ်းအား ငါးရာ၊ ဂုဏ်ပုစ္ဆာကို၊ ပညာ နှုတ်ငုံ၊ တတ် ကုံလုံသည်၊၊ ဆွေစုံမိဘ သမီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၉။ ။ ထိုရောအခါ၊ ပြည် ပါဋလိ၊ နား,မျက်စိဟု၊ ပြည်ကြီး ဂုဏ်ဆီ၊ ပြည်လုံး မှီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ ပေါက်ပြ ကျော်ထင်၊ မင်းတိုင်ပင်ကား၊ များသင်္သရာ၊ ဆက်များစွာဝယ်၊ မြတ် ပါရမီ၊ စုံစီ ကြိုးစား၊ ဖြည့်သောအားဖြင့်၊ တရား ရှေးရှူ ၊ ယခုမူကား၊ အတူ မပြောင်း၊ ကြောင်းလည်း မကွာ၊ ဆရာ မကွဲ၊ လက်ဝဲ လက်ယာ၊ တူလာ တူသွား၊ ထူးမပြားလျှင်၊ တရား ညီညှိ၊ စွမ်း,သတ္တိဖြင့်၊ ကောလိယ နောင်၊ ဂုဏ်ထူးဆောင်လျက်၊ ဖုန်းခေါင် ရှေ့မှောက်၊ ငါ့ထံရောက်သော်၊ နှစ်ယောက်တူကူ ၊ဖိုလ်,မဂ် ရ၍၊ ငါက ချီးမြောက်၊ ငါ့လက်အောက်တွင်၊ ငါ့လောက် ဆိုဖွယ်၊ ပညာကျယ်၍၊ အံ့ဘွယ်တည့်ချည်း၊ ဆိုင်ရာ ပည်း၏။ လည်သည်းတော်ကြီး၊ သင်္ဃာ့ ထီးဟု၊ ယှဉ်မှီး မက္ခာ၊ ခိုရောက်လှာက၊ မဟာ ပဏ္ဍိ၊ ပညာရှိဟု၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ခေါ်မည်သာသည်၊ ၊လက်ယာ,တော်ရ သားကြီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၀။ ။ ကလိင်္ဂ ရညော၊ မြတ် မုနောနှင့်၊ မင်းစော အဿက၊ ၊ စိုး,ပိုင်းသသည်၊ ပြည်မ တိုင်းစပ်၊ မြေ အလပ်တွင်၊ လူ့ ရပ် ရှောင်ရှောင်၊ လူ့ဘောင် ရှင်းရှင်း၊ သတင်း သုံးသုံး၊ နှလုံး ချင့်ချင့်၊ အကျင့် ဖွေဖွေ၊ ရွှေကျောင်း နေ၍၊ သရေထူးမြတ်၊ ကျော်လျှံပတ်သည်၊ မိုးနတ် ဆရာ၊ သူတော်စွာကား၊ ဤကာလခေတ်၊ ယခုဖြစ်တွင်၊ ဧကရာဇ် တကာ၊ ရခဲစွာသည်၊ မဟာ ကပိလ၊ ရွှေပြည်ရ၍၊ ဒီပ တကြော၊ လွန် ကျော်စောသည်၊ သုဒ္ဓေါဒန၊ မွေးဖ နတ်ရှင်၊ ရွှေနန်း တင်သား၊ မိခင် မာယာ၊ လွယ်ကာ သိမ်းပိုက်၊ ရွှေကြာတိုက်တွင်၊ ကောင်းမြိုက် သန္ဓေ၊ ကိန်းအောင်း နေမှ၊ နန်းရွှေ ဥကင်၊ ဖွါးမြော်မြင်၍၊ ရုပ်သွင် ကျစ်လစ်၊ ဆဲ့ခြောက်နှစ်တွင်၊ ကျွမ်းချစ် ယသော်၊ တောင်ညာပျော်နှင့်၊ မွေ့လျော် ရွှင်စံ၊ မောင်နှံ စိုးနှိမ်၊ မင်းစည်းစိမ်ကို၊ ငြိမ်ဆိမ်ဖွင့်လှစ်၊ ဆယ် သုံးနှစ်တည့်။ မင်းဖြစ် မလို၊ တောကြီး ခို၍၊ မြင့်မို မက၊ အာကာသ က၊ ဗြဟ္မာ့ သင်္ကန်း၊ ထွေထွေဆန်းဖြင့်၊ ရဟန်းတော်ဖြစ်၊ မြေး မညစ်တည့်။ လေးသစ္စာမြင်၊ ဗောဓိပင်ဝယ်၊ ပယ်ထွင် ငါးကြိမ်၊ ငါးမာန် နှိမ်၍၊ ဂုဏ်အိမ် ကိုးစု၊ စတုဝေသာ၊ စ၍ ဖြာလျက်၊ သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓ၊ လောက မှန်ကူ၊ ဖြစ်တော်မူ၍၊ မပူစိမ့်ငှါ၊ သတ္တဝါကို၊ ခေမာပြည်သို့၊ ရောက်အောင်ပို့ သည်၊ ၊ လူတို့ဆရာ ရွှေထီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၁။ ။ ပြည် သာဝတ္ထိ၊ နရုတိတွင်၊ ကျောင်းကြီး အလယ်၊ ဂုဏ်ကိုးသွယ်နှင့်၊ စံပယ်စီလျဉ်၊ နေခါစဉ်၌၊ ဂုဏ်ပညာရ၊ သဟဿတည့်၊ ရောက်လှာကြသည်၊ မိဘ မခြား၊ ဝါဒပုစ္ဆာ၊ အစုံပါနှင့်၊ ဝေသာလီက၊ စွမ်းအား ရည်တူ၊ လေးယောက်သူကား၊ ဘိက္ခူ နီစစ်၊ ရဟန်းဖြစ်၍၊ မြှေးရစ် ဝေမှောင်၊ ကင်းလေအောင်လျှင်၊ ရွက်ဆောင် သတ္တိ၊ ဂုဏ်ထူးရှိသည်၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ရှင်မြတ်စွာ ကို၊ မဟာဝိဒု၊ အကြောင်းပြု၍၊ သုံးလူ့ ရပ်နေ၊ လူတတွေကို၊ သံဝေ ဇီဝိန်၊ ကြောက်လန့် မှန်အောင်၊ ကလိင်္ဂဇာတ်၊ ဟောတုံမှတ်သည်၊ ကျမ်းမြတ်က ထွက်၊ အချက်ချက်ကို၊ ဆောင်ရွက် သေခွေ၊ နာပါစေဟု၊ သက်သေ ထုံးညီ၊ သင့်ရာ မှီ၍၊ နန္ဒီသေန၊ ထွန်းပ တန်ဆာ၊ ဆင်စရာသည်၊ ၊ ရွှေစာ,စုံစေ့ ဤတွင် ရွှေ့တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <center>'''———— နိဂုံး ————'''</center> <p> ၁၀၂။ ။ ကြားပိမ့် သီးသီး၊ နိဂုံး ချီးအံ့။ ရစ်စီး တွေတွေ၊ ခုနစ်ခွေနှင့်၊ ရေလည်း ရှက်မှီ၊ ယဉ်သီတာ ဖုံး၊ ခုနှစ်လုံးတိ၊ ပတ်ကုံး တောင်ညို၊ တောင်ရိပ်ခိုသည်။ မြင့်မိုးတောင်ကြီး၊ တောင်ဆီမီးထက်၊ နတ်ထီး ရိပ်ဖြူ၊ ဖွင့်လှစ် ထူလျက်၊ အသူရာ အောင်၊ မုနောဆောင်သား၊ ရွှေတောင် ပူရ၊ အယုဇ္စျသို့၊ မြစ်မ ယဉ်ရှင်၊ ငါးစင်းပြင်ကို၊ စီးဝင် ညိုရစ်၊ ဖုန်းတော်ဖြစ်ဟု၊ တမြစ် သီတာ၊ တဂင်္ဂါမူ၊ မြစ်သာ စီးဆင်း၊ ရေထွက် သွင်း၍၊ ခြောက်စင်း ပတ်ရံ၊ တန်ခိုး လျှံ သည်၊ မင်းဝံတောင်မှိုင်း၊ တောင်ကသိုဏ်းဟု၊ တောင်းတိုင်း ကြေးမုံ၊ သန်လျှက်ခုံထက်၊ မြစ်ဆုံ ကမ်းမော်၊ ၊ ဘေးလောင်းတော်တို့၊ ပျော်ရာ ဘူမိ၊ မြေသီရိတွင်၊ ကျွန်းကြီး တန်ဆာ၊ ဖြစ်စိမ့်ငှါဟု၊ ရတနာ ရွှေပြည်၊ ရွှေမြို့ တည်၍၊ ပတ်လည် ခရိုင်၊ အဆိုင်ဆိုင်တည့်။ အနိုင်နိုင်ငံ၊ ရိုကျိုးနွံ လျက်၊ နှုန်းစံ မနှိုင်း၊ အတိုင်းတိုင်းက၊ ညွတ်ကိုင်း ဦးချီ၊ ဝင်ရောက်မှီသည်၊ ၊ တောင်ဒီပါလုံး ကသိုဏ်းတည်း။ ။ </p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၃။ ။ ပူရ ရတနာ၊ ရွှေပြည်သာမှ၊ အညာ ရပ်ဆန်၊ ဆိုစတန်ရှင့်။ ဧသာန် ကသည်၊ လှည့်လည် စွဲမှတ်၊ လက်ယာ ပတ်သား၊ ဂြိုဟ်နတ် ယှဉ်မှီး၊ ယာဉ် ရှစ်စီးတွင်၊ ဟိုင်းကြီး ရံစောင့်၊ ယွန်း၍ ထောင့်နှင့်။ တသောင်းခြောက်ထောင်၊ ချင့်ဆောင်တာကျ၊ ထိုဘူမထက်၊ တွက်ချ နယ်သွင်း၊ ပယ်အချင်းကို၊ စာရင်း ကမ္ပည်း၊ မှတ်ရုံးစည်းလျက်၊ မန်ကျည်းတုံရွာ၊ တည်သည်မှာကား၊ သုနာပရန်၊ ကျော်ဝှန် သမိုင်း၊ မည်သော တိုင်း၌၊ စစ်ကိုင်းမြို့တည်၊ နိုင်ငံပြည်ကို၊ စိုးသည် ရာဇာ၊ သင်္ခယာဟု၊ စကြာလျှံပွင့်၊ ရိပ်ဖြူ ဖွင့်သည်၊ နတ်ရှင် လက်ထက်၊ ပြည်ထောင်ဘက်ဟု၊ ပန္နက် သေချာ၊ စွဲမှတ်ရာသား၊ ကျိန်စာဖွင့်လှစ်၊ သဲ,ကျောက်စစ်ဖြင့်၊ ခံသစ္စာပေး၊ သူရဲရွေးမှ၊ ရှေးက ကိုးသင်း၊ မြောက်ဖက်မြင်းတွင်၊ ဖွဲ့ရင်းစုမှာ၊ ကိုယ်စီပါ၍၊ ကိုးရာ ပိုင်းခြား၊ စားမြေများဖြင့်၊ မှတ်သား မြနှောင်၊ ရွာကြီးထောင်လျက်၊ မြောက်,တောင် ကန်,ချောင်း၊ ဂူကျောင်း ကုန်း,ကြည်း၊ အနည်းနည်းတည့်။ ကမ္ပည်း အမှန်၊ ကိုးချက် ကန်သည်၊ ၊ရွာ,မန်ကျည်းတုံ သမိုင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၄။ ။ ရွာ,မန်ကျည်းတုံ၊ နတ်ဘုံတမျှ၊ မိဘ မိုးမြေ၊ မွေးချက်ကြွေတွင်၊ မျိုး,ဆွေ စည်းဝေး၊ ချမ်းသာ အေးလျက်၊ ဘေးလည်း မညှိုး၊ ဘိုးလည်း မလျ၊ ဘလည်း မနွမ်း၊ မင်းရေးကျွမ်း၍၊ မှုထမ်း မူလ၊ မတိမ်းရတည့်။ မွေးဖ မိခင်၊ ထားရင်ခွင်ဖြင့်၊ လည်တွင် ခွေရစ်၊ ပျော်တုံ ဖြစ်သား၊ ခုနစ်နှစ်သက်၊ ငယ်ရွယ်ချက်နှင့်၊ လိုက်ဖက် မတန်၊ လေ့ကျက်ဟန်ကား၊ ကျမ်းဂန် ပေစာ၊ သဒ္ဒါ လက်ဦး၊ ဆွတ်ယူ,ခူးမှ၊ ကျေးဇူး တီထွင်၊ သွန်သင် သိမ်းရုံး၊ ဆယ့် သုံးနှစ်တိုင်၊ လက်စွဲကိုင်လျက်၊ တတ်နိုင် အစွမ်း၊ အကျမ်းကျမ်းကို၊ ကြိုးပမ်းလုံ့လ”၊ အခြေရသား၊ ကြီးမားဂုဏ်ရည်၊ ဆရာသည်မူ၊ ပတ်လည် ရှာဆည်း၊ ရေသော် ပည်းရှင့်။ မန်ကျည်းတုံ့ရွာ၊ ရွှေဘုံသာနှင့်၊ ရတနာပူရ၊ ရွှေအင်းဝ၌၊ ဒုတိယ မှန်စီ၊ ထံတော်မှီမှ၊ သီရိမာန်အောင်၊ ပြိုးပြိုးပြောင်တည့်။ တိမ်တောင် တက်ဆို ၊ ရွှေမြင့်မြို့ဝယ်၊ နေသို့ တောက်ထိန်၊ ဝင်းဝင်းရှိန်သည်၊ အစိန္တေယျံ၊ မုဋ္ဌောမ၏ ' ၊ ကျောင်းရံတော်မှ၊ ဝိဟာရနှင့်၊ ထိန်လှ ဝင်းဝါ၊ အာကာမို့မှိုင်း၊ တောင်ဆိုင်းဆိုင်းတည့်။ စစ်ကိုင်းသာစံ၊ မင်းဝံ နကို၊ တောင်ရိုးခိုလျက်၊ ထိုထိုဆင့်ပွါး၊ သင် ကြိုးစားမှ၊ တိုးပါး ရာရာ၊ ဇာတိမှာလျှင်၊ မဟာပဝရ၊ သမ္ဗောဓတိ၊ ကဝိ ဖုန်းစည်၊ မြတ်မထေရ်မူ၊ ဂုဏ်ရည် ဖက်ကင်း၊ ဆရာရင်းတည့်။ သတင်း ချီးကျူး၊ သို့စင်ထူးသည်၊ ကျေးဇူးရှင်များ၊ အပါးပါးတွင်၊ ညွှတ်တွား ကြည်လင် ” ၊ စာပွဲဝင်သည်၊ ၊ သွန်သင်, ဆော်လှုံ့ အလိုင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၅။ ။ ဆယ့် တနှစ်သာ၊ ငယ်နုစွာ က၊ သာသနာ ပွဲနေ၊ ရဲစိတ်ဝေလျက်၊ သာမဏေပျို၊ သုံးဝါဆိုမှ၊ ထိုထို နှံ့အောင်၊ လူ၏ဘောင်ဝယ်၊ ရွက်ဆောင် စေ ငု၊ မင်းမှု,မင်းရေး၊ ဆွေးနွေး ပညာ၊ တတ်လိမ္မာလည်း၊ ဟံသာရောက်မင်း၊ လျှံဝင်း ညွန့်လူ၊ ရိပ်ဖြူ လူလူ၊ စိုးကာလ၌၊ မိဘလယ်တွင်၊ ချစ်ကြင် ခွေရစ်၊ ငယ်သည်ဖြစ်၍၊ ကျစ်လစ် သေချာ၊ ထုံးစံ ရှာလျက်၊ ရောက်လှာ မလပ်၊ မင်းနေရပ်ဝယ်၊ ကြပ်ကြပ် စိစိ၊ မထမ်းမိတည့်။ သီရိ သရေ၊ လျှံဝေကြီးထု၊ ကေတုမတီ၊ ရွှေပြည်ညီဟု၊ တူညီမယွင်း၊ အမည် ခင်း၍၊ ပယ်ခွင်း ရန်စစ်၊ ဥကင်လှစ်သား၊ ဧကရာဇ်ပြိုင်၊ ရွှေနန်းထိုင်သည်၊ စည်ခိုင် တောင်ယံ၊ တောင်သာစံထက်၊ ကျော်သံ ရိုက်အိန့်၊ ပတ်ဝန်း ထိန့်သည်။ ကိုးသိန်းသခင်၊ လက်ထက်တွင်မူ၊ ခိုဝင် ခယမ်း၊ မပြတ်ထမ်းရှင့်။ မည်းသမ်း မိုက်ညို၊ ရာဟုဂြိုဟ်လျှင်၊ ဖမ်းမျိုး ပြစ်ဆာ၊ လ သော်တာသို့၊ ပြည်ရွာ ညှိုးယော်၊ တိမ်းယိမ်းသော်လည်း၊ ရှုမျှော်ကျင်ကျွမ်း၊ ပညာစွမ်းကြောင့်၊ မနွမ်း,မပါး၊ မျိုးဆွေများနှင့်၊ တရားဆောင်ရာ၊ အရောက်ရှာ၍၊ ရတနာသိင်္ခ၊ ဌာနသာစည်၊ ကုန်းဘောင်ပြည်သို့၊ စိတ်ကြည်သာရွှင်၊ မှုထမ်းဝင်သည်၊ ၊ သဘင်, ရွှေမှောက် မင်းပွဲတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၆။ ။ သိင်္ခကုန်းဘောင်၊ သမိုက်ဆောင်သား၊ ကိုးတောင်ပို့ ငူ၊ မုဆိုးဂူဝယ်၊ ဆင်ဖြူတော် ချည်၊ သရက်စည်သား။ ပြည်တည် မန္ဓတ်၊ သောင်းလုံးနတ်၏၊ သက်မှတ် သည်းချာ၊ ဥပရာဟု၊ တေဇာလျှံညီး၊ သားကြီး သက်နှံ၊ အိမ်ရှ့စံတွင်၊ ကျွန်ခံ လက်ဦး၊ ပြုစုဘူးသည်၊ ကျေးဇူး မြုတေ၊ ချီးတိုင်း ဝေရှင့်။ ဝိဒေဟရ၊ လက်တော်မှလျှင်၊ ပဉ္စာလတိုင်း၊ ကွပ်တိုင်း စိုးမှတ်၊ ဗြဟ္မဒတ်က၊ မြတ်မြတ် လေးလေး၊ အရေးတော်ယူ၊ သိမ်းတော်မူသည်၊ လှိုက်ဆူ လျှို့ပတ်၊ မဟော်မတ်သို့၊ ကောင်းမြတ် လွန်ကြူး၊ အထူးထူးတိ၊ ကျေးဇူး ချီးမြှင့်၊ မကုံသင့်သား၊ ရွှေမြင့်မြို့စား၊ မုံထွား ပွင့်လျာ၊ ရေးရာ ကျွမ်းကျင်၊ ဖန်,စီ ရင်သည်၊ ၊ ယခင်,ထုံးပုံ မလွဲတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၇။ ။ လက်ဝဲသုန္ဒရ၊ မျို့ဦးစမှ၊ ဘယရန္တမိတ်၊ ပဏ္ဍိတ် ဟူသည်၊ မည်ရည် ဘွဲ့ခံ၊ သတင်းသံနှင့်၊ ကျော်ညံ မစဲ၊ သူတော်ပွဲ၌၊ စွမ်းရဲ တည်ကြည်၊ အမတ်သည်လျှင်၊ ကြံစည် ရှာရုံး၊ ဉာဏ်ဖြင့်ကျုံး၍၊ ဆယ်သုံး နှစ်ကျော်၊ လေးလပေါ်တွင်၊ မဟော်ရွှေကျမ်း၊ မိန့်တော်တမ်းကို၊ ခွဲခြမ်း ဖွေနည်၊ ပြုစုသည်နှင့်၊ ရွှေပြည်ရောက်ခါ၊ လင်္ကာသီရိ၊ အမည်ရှိသား၊ ကဝိကျော်ခေါင်၊ ကျမ်းတစောင်ကို၊ ရွက်ဆောင်သည့်နောက်၊ တွေးထောက် ဆင်ခြင်၊ နေစဉ်တွင်၌၊ ကျော်ထင်သင်္ခယာ၊ ဘွဲ့မည်သာနှင့်၊ ပညာပြည့်စုံ၊ သမတ်ခုံလျှင်၊ လုံခြုံပြီးကြောင်း၊ တရားပေါင်းကို၊ တောင်းပန်သော့အား၊ ကိုးပါး ရံပတ်၊ နဝရတ်သို့၊ ဓမ္မသတ် လင်္ကာ၊ ရွှေကျမ်းစာကို၊ ဖွေရှာ တသီး၊ ပြုစုပြီးမှ၊ တိမ်နီး ယိုးမှား၊ မှန်ကင်းလားလျှင်၊ ပတ္တမြားပွင့်၊ ရွှေကြုတ်ဆင့်၍၊ လှစ်ဖွင့် ခဲစွာ၊ ရတနာကို၊ ပညာ သော့ညှပ်၊ ထုတ်ယူ လှပ်မှ၊ ပွင့်ချပ် ကုံးသီ၊ ရွှေခြယ်စီသို့၊ နန္ဒီသေန၊ ဤကျမ်းမကို၊ လုံ့လ ထူထူ၊ မည်သူ အားကြို၊ မဆော်နှိုးလည်း၊ ကောင်းကျိုး မှုခင်း၊ နှလုံးသွင်း၍၊ မှန်ကင်း တဆူ၊ စိုက်ထောင်ထူသည်၊ ၊ စစ်သူကြီးတို့ လက်စွဲတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၈။ ။ သက်ခုနစ်နှစ်၊ ငယ်နုမျစ်က၊ ကျစ်လစ်,ဖွယ်ရာ၊ လက္ခဏာနှင့်၊ သဒ္ဒါ လက်ဦး၊ ဂုဏ်ညွန့်ခူး၍၊ ကျေးဇူး လျှံ ကျော်၊ သတင်း ပေါ်၏။ မြင်မြော် ရှေးထုံး၊ ပညာကျုံးလျက်၊ ဆယ် သုံးနှစ်ရွယ်၊ သို့စင်ငယ်လျက်၊ ရွေးချယ် စုံစေ ၊ စာဆိုလေ့ နှင့် “ ၊ မွေ့မွေ့ ,လျော်လျော်၊ ရွှင်မြူး ပျော်၏။ ထင်ပေါ်ထုတ်ချင်း၊ ဂုဏ်သတင်းကြောင့်၊ စိုးမင်းထံမှာ၊ မှုရေးရာကို၊ မခြာ ကြပ်မ၊ စီရင်ရ၍၊ ထွန်းပ ထင်ပေါ်၊ ဟိုးဟိုး ကျော်၏။ ထုတ်ဖေါ်မထား၊ ဂုဏ်ထူးလွှားလျက်၊ စကား သွယ်ခွေ၊ မာန်တက်ချေဟု၊ ဆိုလေလိမ့်နိုး၊ ကြောင့်ကြစိုးလည်း၊ မကြိုးမစား၊ စာသင်သားတို့၊ ဆိုထား သိမ်းပိုက်၊ ငယ်ရွယ်ခိုက်က၊ နည်းလိုက် သက်သေ၊ အားကျစေဟု၊ သေခွေ စကား၊ ညွှန်ပြထားသည်၊ ၊ အများ,ယှဉ်ရာ လမ်းသီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၉။ ။ ရွှေထီး ဆက်ဆက်၊ ရွှေလက်ထက်က၊ ကျမ်းထွက်နည်းနာ၊ ဤရွှေစာသည်၊ သဒ္ဓါ အမြိုက်၊ နှစ်အင်ခြိုက်ရှင့်။ စိုးထိုက် မင်းသုံး၊ ယူနှလုံးဖြင့်၊ ကုံးကုံး,ဆင်ဆင်၊ ကြံစီရင်၍၊ ယခင် ရှေးခါ၊ ရှေးဆရာဟု၊ ရှေးပညာကျော်၊ ရှေးကသော်လည်း၊ စပ်တော်မူသင့်၊ လေသည်ခွင့်တွင်၊ ကံနှင့်အညီ၊ သိကြားဖီ၍၊ နန္ဒီသေန၊ ဤကျမ်းမကို၊ ဘယရန္တမိတ်၊ ရွှေစိတ်ကြည်ညို၊ နောက်စာဆိုလျှင်၊ ကုသိုလ် ရှာဖွေ၊ ပြုစုစေဟု၊ ချန်လေသော့လား၊ ရှိသောအားကြောင့်၊ တရား,ဓမ္မ၊ နှစ်သာရကို၊ ဆွတ်ကြပါစေ၊ စိုက်ထောင်ပေသည်၊၊ ပဒေသာခိုင် အပြီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁ဝ။ ။ သက္ကရာဇ၊ ဒီဃမှန်အောင်၊ တွက်ကိန်းဆောင်မူ၊ ထောင်,ရာ တွက်ခဲ၊ နှစ်ဆဲ့ရှစ်ခု၊ ဥတု ချမ်းမြ၊ ဟေမန္တတည့်။ မူလ မည်မှတ်၊ နက္ခတ် ထွန်းတောက်၊ ရောက်နေ ဗြိစ္ဆာ၊ ကြတ္တိကာ၌၊ နေ့ ကြာသပတေး၊ ဆန်း လေးရက်သာ၊ ကောဇာ လက်မိန်၊ ထိုအချိန်တွင်၊ ကလိင်္ဂဇာတ်၊ အတ္ထုပ္ပတ်ကို၊ စွဲမှတ် စေ့ ငု၊ ဝတ္ထု ပုံထုံး၊ သင့်ရာသုံး၍၊ စီကုံး စာစောင်၊ ကျမ်းထွတ်ခေါင်ဟု၊ ရွှေတန်ဆောင်ကြီး၊ ထောင်၍ပြီးရှင့်။ အစီးအပွား၊ လူတို့အားကို၊ သိကြား အတူ၊ ရှာတော်မူ၍၊ မပူ အေးမြ၊ ငြိမ်းပေရဟု၊ နှိုင်းက မမြော်၊ ကျေးဇူးတော်ကို၊ ချီငေါ် အသင့်၊ နှလုံးချင့်လျက်၊ အရှင့် ရေးရာ၊ ကြုံသောခါလျှင်၊ မဟာဂမ္ဘီ၊ ဉာဏ်ဂုဏ်ဆီဖြင့်၊ နန္ဒီသေန၊ ပေါက်ပြလှူပတ်၊ ရှေးအမတ်သို့၊ စွဲမှတ် ရွက်ဆောင်၊ မူမြားမြောင်ကို၊ အန်ထောင် ကြိုးပမ်း၊ ညီညာ ထမ်းစိမ့်။ ထုံးတမ်း နည်းမှီ၊ သင့်ရာစီသည်၊ ၊ နန္ဒိသေန ကျမ်းကြီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁၁။ ။ အဿကတိုင်း၊ ကျော်သံလှိုင်းလျက်၊ နှုန်းနှိုင်း မရှိ၊ ပါဋလိဟု၊ ပြည်ကြီးသခင်၊ စောနတ်ရှင်လျှင်၊ နေသွင် ရွှန်းရွှန်း၊ ဖုန်းတော် ထွန်း၍၊ ပတ်ဝန်း သိမ်းယူ၊ အောင်တော်မူလျက်၊ ဇမ္ဗူ ဝိုက်ချီး၊ အောင်စည်တီးမှ၊ ဆင်ကြီး မြင်းကြီး၊ သမီး ကညာ၊ ဆက်ရောက်လှာသို့၊ မဟာမိုးနတ်၊ တူတမှတ်လျှင်၊ မန္ဓာတ် မခြား၊ တရားစောင့်သိ၊ ကျွန်းကြီးသခင်၊ တို့အရှင်ဝယ်၊ မြင်း,ဆင် ကညာ၊ ရတနာတိ၊ ဆက်လှာ မစဲ၊ ထပ်ဆင့်ကဲမျှ၊ ပြည်တဲ သာယာ၊ မဆိုသာတည့်။ သမ္ဘာ ဆုံပေါင်း၊ ဖုန်းတော်ဟောင်းတွင်၊ ဆင့်လောင်း မခြာ၊ ဤကျမ်းစာကြောင့်၊ စကြာယာဉ်ကြီး၊ ထူးလည် စီးလျက် ၊ ၊ ရိုက်ချီး အောင်ပွဲ၊ လပ်မစဲသည်၊ ၊ ပြည်တဲ,ငြိမ်းချမ်း စေသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁၂။ ။ ကုသိုလ် ဆယ်ဖြာ၊ ဆယ်ရပ်မှာလျှင်၊ ဝေယျာဝစ္စ၊ သည်အရသည်၊ လုံ့လ စွမ်းအင်၊ အရှင်မှုတော်၊ ထမ်းမှသော်လျှင်၊ ရှုမျှော် နှစ်တန်၊ ပစ္စုပ္ပန်နှင့်၊ နောင်ဖန် သံသာ၊ စီးပွားလာလျက်၊ ကောင်းတာ ရှည်မြောက်၊ ကောင်းရာ ရောက်လိမ့်၊ ကြံအောက်မေ့လျက်၊ အချက်ချက်ကို၊ စိတ်စက် စွဲနှောင်၊ လွှဲ,မရှောင်သည်၊၊ ရွက်ဆောင်,မှုထမ်း စေသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁၃။ ။ နန္ဒီသေန၊ ရှေးက အမတ်၊ လောကနတ်တွင်၊ လျောက်ပတ် စေ့ငု၊ အရှင့်မှုလည်း၊ တခုမကျန်၊ ဝေဖန် ခွဲခြမ်း၊ ရွက်ထမ်းသည်မှ၊ များလှ ပြင်ပြွမ်း၊ ကုသိုလ်စွမ်းနှင့်၊ ကြိုးပမ်း စုံညီ၊ ပါရမီကြောင့်၊ မဟီတလ၊ လောက ထွတ်ထား၊ ဖုရားသခင်၊ ပွင့်ရာတွင်နှိုက်၊ သို့စင်တော်မှီ၊ ကြုံသည်ရှိ၍၊ သာရိပုတ္တရာ၊ မည်တော်သာဖြင့်၊ လက်ယာတော်ရံ၊ ပညာလျှံ၍၊ နှိုင်းစံ မတူ၊ ဖြစ်တော် မူသည်၊ ၊ နည်းယူ ရှာလှမ်း စေသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} {{Center block/e}} {{Ct|'''''နန္ဒီသေနပျို့ ပြီး၏။'''''|f=120%|W=100%}} {{Custom rule|w|40|w|40}} == အခြားကြည့်ရန် == * [[:File:နန္ဒီသေနပျို့.pdf|နန္ဒီသေနပျို့ PDF ဖိုင်]] * [[wikipedia:my:လက်ဝဲသုန္ဒရ|မြန်မာဝီကီပီးဒီးယားပေါ်ရှိ လက်ဝဲသုန္ဒရအကြောင်း ဆောင်းပါး]] * [[wikipedia:my:ဗိုလ်မှူး ဘသောင်း|မြန်မာဝီကီပီးဒီးယားပေါ်ရှိ ဗိုလ်ကြီး ဘသောင်း(မဟာဝိဇ္ဇာ)အကြောင်း ဆောင်းပါး]] * [[သေနင်္ဂဗျူဟာပျို့]] * [[ဗျူဟာစက္ကိပျို့]] * [[သူဇာပျို့]] [[ကဏ္ဍ:နန္ဒီသေနပျို့]] bqmnqczw9ko2info5fjzrmgkm8hkff6 19141 19136 2025-07-10T16:43:44Z Pho Sai 204 19141 wikitext text/x-wiki {{header | title = နန္ဒီသေနပျို့ | author = လက်ဝဲသုန္ဒရ | override_author = | editor = မောင်သုတ | override_editor = | contributor = [[User:Pho Sai | Pho Sai]] | year = 1961 | next = | previous = | section = | portal = | wikipedia = နန္ဒီသေနပျို့ | notes = ဤသည်မှာ [[:File:နန္ဒီသေနပျို့.pdf|နန္ဒီသေနပျို့.pdf]]ဖိုင်အား ပြန်လည်စာစီကာ e-Book အဖြစ်သို့ပြောင်းလဲပြီးလွှင့်တင်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ကနဦးပြောင်းလဲမှုများကို [[User:Pho Sai|Pho Sai]] မှ ပြုလုပ်သည်။ | categories = ပျို့ }} {{Dhr|2em}} {{Title|နန္ဒီသေနပျို့|လက်ဝဲသုန္ဒရ|“မောင်သုတ” တည်းဖြတ်ထားသော မူ}} {{Ct|'''နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ'''|f=120%|W=100%}} {{Dhr|1em}} {{Center block/s | width = 40em | talign = left }} <p>{{gap}}၁။{{gap}}။ အတုလ ဒေဝိန်၊ စောမုနိနံမူ၊ ဝရဇိန်စက်၊ လက်နက် သွေးသီ၊ ဂုဏ်မဖိသား၊ ပါရမီ ထူးကဲ၊ လက်စွဲတော်ပါ၊ တက်မကွာဖြင့်၊ အာဏာ,ဇာတိ၊ ကြွင်းမရှိလျှင်၊ ဝိသယလုံး၊ ပတ်ကုံး တင့်စံ၊ ဂုဏ်ခံကိုးရိုး၊ ဂုဏ်မညှိုးက၊ ဖြတ်ချိုး ခုတ်ချိုင်၊ ပွဲတိုင်းနိုင်ရှင့်။ ခေါင်တိုင် ခေါင်တုတ်၊ တမွတ် ခေါင်ထိ၊ ဓိပတိ မင်းစစ်၊ သင်းကျစ် သရဖူ၊ ဖြစ်တော်မူသည်၊ သယမ္ဘူကျော်၊ မြတ်ဇိနော်ကား၊ ပြည်တော်ဘာမိ၊ သာဝတ္ထိ၏၊ ပရိဝါရေ၊ သခိုက်မြေ၌၊ ရွှေဇေတဝန်၊ စိုးရှိလွန်မျှ၊ တံခွန် ထောင်စိုက်၊ ရွှေကျောင်း တိုက်ဝယ်၊ ယာပိုက် လေးအင်၊ မျှစဉ်တွင်၌၊ သခင် ကဝိ၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ထေရ်မြတ်စွာလျှင်၊ သံသာ မဆူ၊ ရှေးဘဝက၊ စစ်မ, သဘင်၊ အောင်ပွဲ ဆင်၍၊ အောင်မြင် သီးသီး၊ အောင်သံချီးလျက်၊ ရှားမီး ရည်ဘိ၊ ဉာဏ်ရောင်ညိဟု၊ ဝိဝရတ၊ စသည် ဂါထာ၊ ရတနာပွင့်ညီ၊ ရွှေကုံးသီဘို့၊ နန္ဒီသေန၊ ရှေးက အမတ်၊ ဖြစ်သော ဇာတ်ကို၊ ဟောမှတ် သွယ်ဖြာ၊ ဒေသနာသည်၊ ၊ သေနာပတိ ကျင့်ရေးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>{{gap}}၂။{{gap}}။ ဝေသာလီပြည်၊ ပြောစည် ပူရ၊ ထိုဌာနတွင်၊ ဝါဒ ငါးရာ၊ အစုံပါ၍၊ လိမ္မာ မညှိုး၊ ဂုဏ်စွမ်းကိုးသည်၊ အမျိုး နှစ်ပါး၊ သင့်သော အားဖြင့်၊ ရင်သား ငါးယောက်၊ တဝမ်းပေါက်မူ၊ စွမ်းမြောက် တလောင်၊ ဝါဒ ဆောင်၏။ ဆင်းရောင် ပျိုထွား၊ သားယောက်ျားကား၊ မင်းသား မင်းမြေး၊ တဝေးမွမ်းဖြင့်၊ အတတ်သင်၍၊ ပြည်ထင် သိညီ၊ ဝေသာလီ၌၊ ကပ်မှီ အသင့်၊ နေပျော်တင့်၏။    လေးပွင့် ညွန့်ညောက်၊ ရွှေပင်ပေါက် သို့၊ လေးယောက် သမီး၊ ရှုမငြီးမူ၊ အကြီး ပျိုထွတ်၊ အလတ် ပျိုရွယ်၊ အငယ် ပျိုသွေး၊ အထွေး ပျိုနု၊ ပေါင်းကြစုလျက်၊ ဇမ္ဗူ့ ဦးစွန်း၊ ပေါ်ထွန်း သရေ၊ နိမိတ်ဝေသား၊ သပြေ ပန်းခိုင်၊ ကိုယ်စီကိုင်မှ၊ တနိုင်ငံ တိုင်း၊ ခြားပိုင်း ဌာန၊ ကောသလသို့၊ ညီမ တတွေ၊ ရောက်ကြလေသော်၊ သဲမြေ ညံ့ထွား၊ မြို့တံခါး နှင့်၊ မြို့နား နောက်,တောင်၊ သာလွှတ်ခေါင်သည်၊ ၊ ငွေရောင်, သဲဖြူ ဖွေးဖွေးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p> ၃။ ။ ငွေရောင် သဲဖြူ၊ ဦရရူကို၊ သယ်ယူ ပုံစု၊ ဇမ္ဗူ့ညွန့်ကိုက်၊ သပြေစိုက်မှ၊ “ထိုနှိုက် သင်္ကာ၊ ပြဿနာကို၊ ပညာဖြတ်ချိုင်၊ ဖြေစွမ်းနိုင်မူ၊ လေးခိုင် ပန်းနု၊ လေးစု သဲမြေ၊ နင်းဖျက်စေ” ဟု၊ ပုံသေ စကား၊ သူငယ် များကို၊ မှာထားပြီးလျှင်၊ မြို့တွင်း ဝင်၏။ သခင် ဖုန်းရှိ၊ သာရိပုတ္တရာ၊ မဟာ ထေရ်ပျံ၊ ဆွမ်းတော် ခံတွင်၊ တရံ တွေ့ခိုက်၊ တိုက်ရိုက် တူရူ၊ မေးတော်မူသော်၊ ထိုသူငယ်တို့၊ သဲဖို့ မြေ,ခင်း၊ ကြောင်း,အခြင်းကို၊ မကြွင်းစေ့ရေ၊ ပြန်လျှောက်လေက၊ ထိုမြေ သဲပုံ၊ ပန်းမုံ,ပန်းကိုင်း၊ ထားလေတိုင်းကို၊ ဖြတ်ပိုင်း နင်းနယ်၊ သူငယ်တို့အား၊ ခန့်ထား, နှုတ်စေ၊ “ဤသဲမြေနှင့်၊ သပြေ ဇမ္ဗူ၊ စိုက်ထားသူကို၊ လှိုက်ဆူ ကျော်ဝှန်၊ ဇေတဝန်၌၊ အစွန် သွယ်ထုတ်၊ ရှေ့စမုတ်ဝယ်၊ မေးပုစ္ဆာခံ၊ ငါ၏ထံသို့၊ ကောင်းကြံ သေခွေ၊ လာစေ” မိန့်ရှိ၊ ဂုဏ်ရောင်ညိသား၊ သာရိပုတ္တရာ၊ မြတ်စွာ မထေရ်၊ ကြွလေသည်တွင်၊ ရွှေပြည်ထုတ်ချင်း၊ ရွှေမြို့တွင်းသို့၊ ချင်းနင်းပြီးမှ၊ ညီအစ်မတို့၊ ရောက်ကြလေရှောင်း၊ သူငယ်ပေါင်းတို့၊ အကြောင်း မချန်၊ အကုန်ပြန်က၊ ဝေယန် တမျှ၊ ရွှေကျောင်းမ,ဝယ်၊ သာလှ ထွန်းပေါ်၊ စမုတ်တော်သို့၊ အမြော်,အဖူး၊ အထူးပုစ္ဆာ၊ လျှောက်အံ့ငှါသည်၊    ၊ ဗိုလ်ပါ,စုစု    ဝေးဝေးတည်း။    ။ </p> {{Prog vspace}} <p>၄။ ။ မြို့သူ,မြို့သား၊ အများ ပရိသတ်၊ ရံပတ် အပေါင်း၊ စုတုံရှောင်း၍၊ ကျောင်းစမုတ်တော်၊ ရောက်လေသော်လျှင်၊ ရှင်ကျော် ဖုန်းရှိ၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ထေရ်မဟာလည်း၊ ဂုဏ်ဝါ စိုက်လွှင့်၊ မေးလျှောက် လင့်၏။    စဉ်သင့် တူပေါက်၊ လေးယောက် တူကွ၊ ညီ,အစ်မတို့၊ ဝါဒ တထောင်၊ အာဂုံဆောင်၍၊ စေ့အောင်မဆိုင်း၊ မေးလျှောက်တိုင်းကို၊ ဖြတ်ပိုင်း သန်လျှက်၊ ပယ်လိုက် တွက်က၊ မြေးရှက် ကြာခြည်၊ စ,မတည် သို့၊ မေးသည် တထောင်၊ ဝါဒမှောင်ကို၊ ဉာဏ်ရောင် ဖြေဖျောက်၊ ထိုလေးယောက်လည်း၊ ဝမ်းမြောက်,နှစ်လို၊ ကျွန်ုပ်တို့ဝယ်၊ မေးဘို့ ပုစ္ဆာ၊ မရှိပါပြီ၊ ပညာလုံးလုံး၊ ထိုသို့ ရှုံး၍၊ အဆုံး အခန်း၊ ကြာနှယ် မြန်း၏။    ရဟန်းပြုပါ၊ လျှောက်ထားရာဝယ်၊ မဟာဥပ္ပလဝဏ်၊ မွန်သည် သတင်း၊ မိန်းမချင်း ဟု၊ ဆောင်သွင်း သာသနာ၊ မကွာ သိမ်းမြန်း၊ ရဟန်းပြုစေ၊ ကိလေသာမှုန်၊ စင်,ကုန်,ကင်း,ပျောက်၊ ဖိုလ်,မဂ် ရောက်သည်၊  ၊ မြိန်သောက်, မြိုက်ရည်  အေးအေးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅။ ။ ဘိက္ခူနီမြောက်၊ ထိုလေးယောက်တို့၊ မခေါက် မရက်၊ ဆ,ထက် လွန်ကဲ၊ အံ့အဲဖွယ်လိ၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ဂုဏ်ပညာဖြင့်၊ ပြဿနာ ဖြေ၊ ကယ်တင်ပေ ဟု၊ အုတ်တွေ များစွာ၊ မြတ်သင်္ဃာတို့၊ သာယာချိုမြ၊ ချီးမွမ်းကြသော်၊ လောကဝိဒု၊ သဗ္ဗညုလည်း၊ “ယခုမှသာ၊ ဝါဒ ကိုယ်စီ၊ ဘိက္ခူနီအား၊ မြှောက်ချိသောတိ၊ အကျိုးရှိအောင်၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ရှင်မဟာထေရ်၊ ဆောင်သည် ကျေးဇူး၊ မဟုတ်ဖူးတည့်။    ရှည်ကြူး သံသာ၊ ရှေးသောခါက၊ ပြည်ပါဋလိ၊ မြို့သီရိဝယ်၊ ဘူမိပါလ၊ အဿကတွင်၊ ပြည်မ ဦးကင်း၊ သတင်း ဂုဏ်ဆီ၊ ကျော်တိုင်း ညီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ ရူပ လက္ခဏာ၊ ဖွယ်ရာ ကျစ်လစ်၊ မတ်ကြီး ဖြစ်၍၊ စစ်မှု ဆွေးနွေး၊ စစ်ဆင်ရေးဖြင့်၊ ဤလေးယောက်အား၊ မိဖုရားစင်၊ ဖြစ်အောင် ပင်တည့်၊ ကယ်တင်လေဘူး ”၊ ကျေးဇူးမြောက်မြား၊ ရှေးကြောင်းလျားကို၊ ဖုရားတို့ ထုံး၊ လုံးလုံး မချန်၊ မိန့်တော်ပြန်သည်၊ ၊ တောင်းပန်, စိမ့်ငှါ သွေးသွေးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆။ ။ လောက သခင်၊ သုံးလူရှင်လည်း၊ မြတ်သင်္ကာပေါင်း၊ ခွင့်တောင်းသောအား၊ ရှစ်ပါး အင်္ဂါ၊ ပြည့်စုံစွာတည့်။ သာယာ သံညီ၊ ဘာလုပ်ချီလျက် “ ၊ မဟီသရဘူ၊ စ၍ ယူသော်၊ ငါးဆူ ငါးရာ၊ မြစ်သီတာသို့၊ ရောက်လှာ အမြဲ၊ ဝင်မစဲတည်။ ခက်ခဲ ရေကြီး၊ ပြင်းခတ်စီးလျက်၊ ခရီးကျယ်ပြော၊ ပင်လယ်ကြောသို့၊ လေးဩသတွင်း၊ ပိုက်လှောင်သွင်းမှ၊ မဆင်း,မရဲ၊ လွှတ်မည် ပွဲလည်း၊ ခဲခဲယဉ်းယဉ်း၊ အနေကျဉ်းလျက်၊ တညှဉ်း ဆိုးဆိုး၊ တစိုး ရိမ်ရိမ်၊ တလိမ် လစ်လစ်၊ တဖြစ် သွေးသွေး၊ တအေး လူလူ၊ တပူ လောင်လောင်၊ တတောင် ပတ်ပတ်၊ တလတ် လျားလျား၊ ရှိသည်များကြောင့်၊ ငါ့အား ကြည်ညို၊ ငါ့ဝယ် ခိုလျက်၊ ငါ့ကို နှစ်သက်၊ ငါ့လက်ထက်တွင်၊ ငါ့စက်တော်ရင်း၊ ကိုယ်ကို နှင်းမှ၊ ဖြောင့်စင်းသဒ္ဓါ၊ ဘာဝနာ ချုပ်ငုံ၊ လိမ်းသပ် ထုံ၍၊ လေးစုံ ဗိုလ်,မဂ်၊ အရတက်သည်၊ ငြိမ်သက်သဘော၊ အို သားစောတို့၊ ၊ ရှေသောအခါ၊ ပြည်ပါဋလိ၊ မည်ရှိ သမိုင်း၊ တိုင်း အဿက၊ ပေါက်ပြ သီးသီး၊ ကျော်သံချီးလျက်၊ ပြည်ကြီး အင်္ဂါ၊ ပြည့်စုံစွာသား၊ အောင်ချာ စံတည်၊ ထိုရွှေပြည်ကို၊ စိုးသည် နန်းစံ၊ ရာဇဓံ၌၊ တရံ မကင်း၊ မယွင်းမယို၊ သင်္ဂြိုဟ်လေးစု၊ မင်းကျင့်မှုဝယ်၊ တခု မကျန်၊ ပြင်းထန် တန်ခိုး၊ ဖုန်းတန်း နိုးလျက်၊ ဝန်ဖြိုး ပေါက်ပြ၊ အဿကဟု၊ ထွန်းပ ထင်ပေါ်၊ အမည်တော်ကို၊ ချီငေါ် ဆင့်ပွား၊ ၍,လန့်ကြား၏။ ပြည်သား,ပြည်သူ၊ စိတ်ကြည်ဖြူ၍၊ ၊ ဆုယူ,အောင်သံ ကြွေးကြွေးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇။ ။ အဿက ဟု၊ ဒီပ ကျွန်းလုံး၊ သတင်း ဖုံးလျက်၊ ပတ်ကုံးလွန်ထင်၊ ရွှေပြည်ရှင်၌၊ ကုံတွင်မင်းမှု၊ နှင်းတပ်စု၍၊ ရင့်,နု မဌေး၊ ပြည်ထဲရေး၌၊ ဆွေးနွေး သိမှီ၊ နန္ဒီသေန၊ တမည်ရလျက်၊ အဂ္ဂမဟာ၊ သေနာပတိ၊ ပြည်ကြီး ဆီမီး၊ အမတ်ကြီးကား၊ ဂုဏ်သီးပွားတက်၊ ဂုဏ်ရွက် ပွားစည်၊ ဂုဏ်ရည် လေးဦး၊ ကျေးဇူး သတင်း၊ မျိုး,မြတ် ခြင်းနှင့်၊ ရောင်ဆင်းလှပ၊ သီလမွေ့သိမ်၊ ငြိမ်ဆိမ် တည်ကြား၊ မြောက်မြား သုတ၊ လောဘ မရှိ၊ သတိ စွဲမြဲ၊ အရဲ,အရင့်၊ အခွင့်,အလမ်း၊ အစမ်း,အစုံ၊ ထုံး,နည်းပုံကို၊ အာဂုံရွက်ဆောင်၊ မှုမြားမြောင်လည်း၊ ပြီးအောင် ပြုလေ့၊ စေ့စေ့,ငုငု၊ အင်ရှစ်စုကို၊ တခု မယွင်း၊ အမတ်ချင်းတို့၊ ဝပ်စင်း နှစ်ခြိုက်၊ ရိုသေထိုက် ဟု၊ ကောင်းကြိုက် ပြောကြွယ်၊ နှလုံးရွှယ်လျက်၊ မဆွယ်,မရှက်၊ မဖက်,မဆိုင်၊ မပြိုင်,မခိုင်၊ ယှဉ်မနှိုင်းတည့်။ တတိုင်း,ခရိုင်၊ တခြား ပိုင်သည်၊ တနိုင်ငံ ကွဲ၊ စိုးကဲ ဆောင်ယောင်၊ တပြည်ထောင်က၊ မရှောင် ကြော့ကြမ်း၊ ဒေါသမွမ်း၍၊ အစွမ်း အဆောင်၊ ဂုဏ်ရောင် ကျေးဇူး၊ မသိဖူးက၊ ဝှေ့ဆူး ရဲဟုန်၊ မာန်,မကုန်သည်။၊ ပြောင်မှန် ဖြူဝင်း၊ စွယ်ရောင် ကျင်းမူ၊ ခပင်း မြားမြောင်၊ လန့်ကြောက်ရှောင်သို့၊ ပြည်ထောင် တဝိုက်၊ အတိုက်တိုက်တွင်၊ ခြိမ်းရိုက် ကျော်သံ၊ စဲ,မညံတည့်။ နိုင်ငံ ပြည်ရေး၊ ဆွေးနွေး မင်းမှု၊ စီရင်စုလည်း၊ နုသော် ဝါဂွမ်း၊ ကြမ်းသော် သံယောင်၊ ရွက်ဆောင် ဓလေ့၊ ခြင်္သေ့ မင်းစိတ်၊ ရွှံ့မထိတ်သို့၊ မဖိတ်,မလည်၊ မြဲတည်ကြည်သည်၊  ၊ ဂုဏ်ရည် နက်နက် လေးလေးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈။ ။ မင်းအဿက၊ စောဒေ၀နှင့်၊ မြို့ပြ ခရိုင်၊ ကိုယ်စီပိုင်၍၊ ထီးပြိုင် ဆောင်းချိန်၊ ကိုယ် အရှိန်နှင့် ၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ထွန်းလစ် တေဇ၊ နရိန္ဒကား၊ “ ဘယ်က စစ်မက်၊ ပြိုင်ဖော် ထွက်အံ့။ လက်နက်ကရိယာ၊ ဗိုလ်ပါ, မြင်း, ဆင်၊ အားပြချင်” ဟု၊ ဆင်ယင် မငြီး၊ ရထားကြီးတွင်၊ “ သမီးကညာ၊ ပါသည် လေးပါး၊ မိဖုရားလျှင်၊ မြှောက်ထားဝံ့သူ၊ စစ်မက်မူ”ဟု၊ ဇမ္ဗူ ကျွန်းမြေ၊ လှည့်ပတ်စေသော်၊ ဘယ် ဧကရာဇ်၊ စစ်မက် မရည်၊ ဘယ်ပြည်, ဘယ်မင်း၊ ဘယ် မြို့တွင်းက၊ ရန်ဘင်း မမာ၊ ပြည်ပါဋလိ၊ ရောက်သည်ရှိသော်၊ မတ်ကြီး ရည်သွား၊ စွမ်းအား ဗလ၊ ဉာဏ ဂမ္ဘီ၊ ပြည့်စုံညီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ ကြံရေး မ,လျက်၊ အဿက မင်းကြီး၊ ဖုန်းရောင်ညီးသည်၊ သမီးကညာ၊ ပါသည်လေးပါး၊ မိဖုရားဟု၊  ၊ တင်ထား, ရွှေဘုံ မြန်းလတုံအံ့။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉။ ။ ဝိဝရထိ မာသံ ဒွါရံ, နဂရံ ပပိသိတုံ မယာ၊ အရုဏ ရာဇဿာ သီဟေန, သုသေဋ္ဌေန နန္ဒိသေနေန။ ဣမာသံ၊ ဤမင်းသမီးတို့အား။ နဂရံ၊ မြို့သို့။ ပဝိသိတုံ၊ ဝင်စိမ့်သောငှါ၊ အရုဏရာဇဿ၊ အရုဏ မည်သောမင်း၏။ သီဟေန၊ ပုရိသသီဟ ဖြစ်သော။ သုသိဋ္ဌေန၊ ဆရာတို့သည် ကောင်းစွာ ဆုံးမအပ်ပြီးသော။ နန္ဒိသေနေန၊ နန္ဒီသေန မည်သော။ မယာ၊ ငါသည်။ ပေသိတာ၊ စေအပ်ကုန်သော။ တုမှေ၊ သင်တံခါးစောင့်တို့သည်။ ဒွါရံ၊ တံခါးကို။ ဝိ၀ရထ၊ ဖွင့်ကြကုန်။</p> <p>ကလိင်္ဂဟု၊ မည်ရ ကျော်ချီး၊ ထိုပြည်ကြီးက၊ သမီးကညာ၊ လှ,မြတ်စွာတို့၊ ပြည်ပါဋလိ၊ ရောက်သည်ရှိသော်၊ မြေကြီးအထု၊ ဂုရုပညာ၊ လိမ္မာ သိ,ညီ၊ ရှေးထုံးမှီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ အဂ္ဂမဟာ၊ သေနာပတိ၊ ပြည်ကြီး ဦးကင်း၊ မတ်ခေါင်ချင်းကား၊ မျှော်တင်း ခန့်ရှည်၊ တံခါးသည်ကိုး၊ ရွှေပြည် ဒါရ၊ ဖွင့်ကြစေပြီး၊ သမီးကညာ၊ သိ,လိမ္မာသည်၊ ကလျာ ရောင်တောက်၊ မြို့တွင်း ရောက်မှ၊ ဝှန်ချောက် သတင်း၊ ပြည့်ရှင်မင်းအား၊ နားသွင်း တုံ့ခေါက်၊ ဤသို့ လျှောက်၏။ “ရှေ့, နောက်, မြောက်, တောင်၊ တိုင်း ပြည်ထောင်ကို၊ နတ် လောင်မီးကျ၊ နှိုင်းတမျှလျှင်၊ သိကြား လက်နက်၊ ဝက်ငက် ချိုးဖဲ့၊ ဌသကဲ့သို့ ' ၊ ပြည်တဲ့ အလုံး၊ အုပ်ဖုံး မဆံ့၊ လေးကျွန်းလျက်၊ ချီးအံ့မကုန်၊ ဝသုန္ဓရေ၊ မြေလည်း စောင်းထောင်၊ တောင်လည်း ညွတ်လျ၊ တုန်လှုပ်ရရှင့်။ အဿက ရာဇာ၊ မည်တော်သာဖြင့်၊ ဆယ်ဖြာတရား၊ ယင်း မမှားတည့်။ စော်ကား ရိုင်းပြ၊ ဒေါသ မာန်ယစ်၊ ရန်သူဖြစ်လည်း၊ ချစ်ချစ် ခင်ခင်၊ သားနှယ်ထင်၍၊ မှက်,ခြင်,ယင် ရောက်၊ သွေးတပေါက်မျှ၊ မသောက်စေချင်၊ စိတ်တော်ကြင်သည်။ နတ်ရှင် မင်းဖျား၊ စောတရား၊ ပတ္တမြားတုံး၊ စဉ်သင့်ကုံးလျက်၊ လွှဲလုံး ပြည်တန်၊ ထွန်းသောဟန်သို့၊ ကောင်းကြန် လက္ခဏာ၊ ရှသာ မပြီး၊ သမီး ကညာ၊ ရတနာသည်၊ သမ္ဘာ တက်တုန်း၊ ဖုန်းလည်း တက်တိုး၊ တန်ခိုး တောက်ပ၊ ဆက်လှာရဟု၊ ရွှင်ပျ လန်းလန်း၊ စိတ်တော်မှန်း၍၊ ရွှေနန်း,တင်တော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀။ ။ ဇမ္ဗုဒီပ၊ ဤ ကျွန်းမြထက်၊ ၊ ရန်စ မပြုန်း၊ ဘယ်သူနှုန်းအံ့။ ငါ့ဖုန်း ဖြိုးဖြိုး၊ ငါ့တန်ခိုးကား၊ ငါစိုးသည့် ပြည်၊ ငါ့ရည် ငါ့ချင်း၊ ငါ့မြင်း ငါ့ဆင်၊ ငါ့တွင် ပြည့်နှက်၊ ငါ့လက်ထက်တိ ၊ ငါ့ကရိယာ၊ ငါ့ဗိုလ်ပါနှင့်၊ လိမ္မာ ပုန်းတီး၊ ငါမတ်ကြီး၏၊ ထွန်းညီး ထိန်ထိန်၊ ပညာရှိန်ကို၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မသိဖြစ်က၊ ရန်စစ် ငြူစူ၊ မီးသည် ဟူလျက် ၊ ယူသော် မလွဲ၊ စိတ်ကျိတ်ခဲ၍၊ မှတ်စဲ,ထင်တော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁။ ။ “ မြင့်မိုတောင်ဖျား၊ သူတိုင်းကားနှင့်၊ သိကြား နေရာ၊ ရန်ရှာ ရန်ခိုက်၊ စစ်မက် တိုက်သော်၊ တရှိုက် ရှူရှူ ”၊ တပူ ပင်ပင်၊ တထင်စားစား၊ တသွားလာလာ၊ တဆာလောင်လောင်၊ တကောင်း လည်လည်၊ တမည် တီးတိုး၊ တညှိုး ခြောက်ခြောက်၊ တတောက် ပတ်ပတ်၊ တညွတ် ယိုင်ယိုင်၊ တမိုင် တွေတွေ၊ တရေ ရွတ်ရွတ်၊ တဆွတ် ပျံ့ပျံ့၊ တအံ့ ချီးချီး၊ ပြည် ပျက်စီး၍၊ သမီးလည်း ဆုံး၊ နှလုံး မသာ၊ အသုရာသို့၊ အာဏာ မာန်ရှိန်၊ ညှိုးငယ်ပိန်လျက်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ တိုင်းစစ် သခင်၊ ရှိမည်ပင်တည့်။ ဆောလျင် မဆိုင်း၊ ကြံအားလှိုင်းလျက်၊ တိုင်း ကလိင်္ဂ၊ မြို့ပြ မြင်း,ဆင်၊ ကုန်စင် လက်နက်၊ ယူ၍ ဆက်အံ့။ ရွှေလက်တော် ရောက်၊ မဖေါက် ဧကန်၊ မှန်ပြီ မလဲ၊ စိတ်တော်စွဲ၍၊ ၊ စစ်ပွဲ, ဝင်တော် မူပါလော့။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၂။    ။ နန္ဒီသေန၊ ပဏ္ဍိတလျှင်၊ အဿကမင်း၊ ထုတ်သနင်းအား၊ နားသွင်း လျှောက်ပြီး၊ သမီးကညာ၊ ကလျာ ရွှေသား၊ ထိုလေးပါးသည်၊ မိဖုရားအရာ၊ ရောက်သောခါမှ၊ ဗိုလ်ပါအများ၊ သံတို့အားကို၊ စကားမခြင်း၊ နားပါးသွင်း၍၊   ၊ လင်းလင်း,ဖေါ်ပြ ဆိုလတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၃။    ။ “ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မင်းစစ် စေသံ၊ ရေးရာပြုဟု၊ သူ နိုင်ငံကြီး၊ သည်ခရီးသို့၊ သမီးကညာ၊ ဆက်ပံ့လှာသည်၊ လိမ္မာ ဖြောင့်စင်း၊ အို အချင်းတို့၊    ၊ ရောင်ဆင်း လှတင့်၊ ပြစ်မျိုးနှင့်သည်၊ နတ်ရှင့်သမီး၊ မကြီးရွှင်ပြုံး၊ လေးယောက်လုံး ကို၊ လေးကုံး မဏိ၊ ရွှေ နှင့်ညိုသို့၊ မင်းမိဖုရား၊ အရာထားလျက်၊ မြှောက်စား ကြည်လင်၊ ရွှေနန်းတင်ပြီး၊ ဆင်ယင် တန် -ဆာ၊ စုံလင်စွာလျှင်၊ ပါဋလိမြို့၊ ရောက်အောင်ပို့ ဟု၊ သင်တို့ ဇနိန်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ပင်းစင်, မင်းဖျား၊ မင်းတရားအား၊ ကြောင်းလျား ထုတ်ဖေါ်၊ ရေးရာမျှော်၍၊ ၊ နားတော်,သင်တို့ လျှောက်လေကုန်။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၄။    ။ “နရာဓိပ၊ အသကဟု၊ ပေါက်ပြ ကျော်ထင်၊ တို့ အရှင်နှင့်၊ ကျွမ်းဝင် ဆပါး၊ ရွှေနှစ်ပြားကို၊ တပြားတည်း ထပ်၊ စပ်သောအလား၊ ရေဝယ်သားက၊ အခြား မတည်၊ ပြည်နှစ်ပြည်ကို၊ တပြည်တည်း ပြွမ်း၊ မေတ္တာဆမ်းလျက်၊ ရွှေလမ်း,ငွေလမ်း၊ ပြည့်မမ်း လာရောက်၊ ခရီးပေါက်၍၊ ခံသောက် စိတ်တူ၊ သစ္စာယူက၊ ထီးဖြူ နန်းအိမ်၊ မစိုးရိမ်ပင်၊ စည်းစိပ် မပျက်၊ အသက် မသေ၊ နေရာ မနိမ့်၊ ကောင်းလျှင်း စိမ့်ဟု၊ မနှိမ့်မချ၊ မ,စ တာရှည်၊ ပြုစုမည်ကို၊ ၊ ကြံစည်.တွေးဆ ထောက်လေကုန်။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၅။    ။ “ မီးလည်း မသေ၊ ရေလည်း မနောက်၊ မရှောက် ကြာပင်။ မှုရေးအင်ကို၊ သင်တို့ မင်းစိုး၊ မကြိုက်နိုးက၊ တန်ခိုး ခေါင်မျာ၊ အာဏာ ခေါင်ချင်း၊ ဖုန်းဝင်း ခေါင်တိုင်၊ ဖြိုးဖြိုးမြိုင်မျှ၊ စိုးပိုင် ခန့်ပိုင်း၊ အတိုင်းမသိ၊ ပါဋလိဟု၊ ပြည်ကြီးသခင်၊ စောနတ်ရှင်ဝယ်၊ ပဲ့တင် လွှမ်းညီ၊ မိုးကြိုးသီသို့၊ နန္ဒီသေန၊ ပေါက်ပြထုတ်ချင်း၊ သတင်း ကြေညာ၊ သေနာပတိ၊ ငါစင်ရှိလျက်၊ ထိထိ ပါးပါး၊ ဘယ် လေးစားအံ့။ မိုးဖျား စက်ရှိန်၊ တောက်လောင် ထိန်ကြောင့် ' ၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ တိုင်းလုံးချစ်သည်၊ သူ စစ်သူကြီး၊ တို့နှင့် နီးသော်၊ လည်လှီး၍ ကွန့် ၊ အသက်စွန့်က၊ ရန်ညွန့် ပျောက်ပြေ၊ တင်လုံး ကြေမူ ၊ ၊ စစ်မြေ အတွင်း၊ စစ် ခင်းကျင်း၍၊ ဆင်,မြင်း ကိုယ်စွမ်း၊ မစမ်းရမည်၊ သည်သာ ထဲပိုက်၊ စိုးရိမ်လိုက်၏။ သူတိုက်မည်ကြံ၊ စစ်ပွဲခံက၊ တဆံခြည်ခန့်၊ လန့်, မစိုး၊ တို့ မညှိုးတည့်။ အားကြိုး ပြင်းထန်၊ တိုက်မည် မှန်မူ၊ ခန့်ရန် ဆင်, မြင်း၊ ဖြည့်တင်း ရဲမက်၊ များ လက်နက်လည်း၊ ရေတွက် မနိုင်၊ ရုံးစုပြိုင်၍၊ ၊ တပ်ခိုင်,တပ်ကြီး ဆောက်လေကုန်။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၆။    ။ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှ တန်ဆောင်၊ မတ်ခေါင်, မတ်ဖျား၊ စကား, စီကုံး၊ ခြင်္သေ့ ကြုံးသို့၊ လက်ရုံး အရည်၊ ပြလိုက်သည်နှင့်၊ နေပြည်ရပ်ဌာန်၊ စေတမန်တို့၊ ပြန်လည် ရောက်ကြ၊ ကလိင်္ဂဟု၊ မည်ရ ဟိုးဟိုး၊ ရေ,မြေ စိုးသည်၊ တန်ခိုးထန်ပြင်း၊ ထိုသည့်မင်းကို၊ အချင်း တမန်၊ လျှောက်ပြန် စကား၊ အကုန်ကြားက၊ မီးပွါး ယမ်း၌၊ ဟူးဟူးတိုက်သို့၊ မျက်အိုက် ဒေါသ၊ ပြွမ်းပြွမ်း ထလျက်၊ လ၏ အန္တရာယ်၊ ရာဟု ကွယ်သို့၊ “အဘယ် ကြောင်းလမ်း၊ ဘယ်စွမ်းပကား၊ ဘယ်အား,ဘယ်အန်၊ ဘယ်ကျွန်, ဘယ်ကျေး၊ ဘယ်သူသွေး၍၊ ဘယ်ရေးကိစ္စ၊ မဟုတ်လှလျက်၊ အဿကမင်း၊ နှလုံးသွင်းက၊ ဖျင်းဖျင်း သိမ်သိမ်၊ အမြင်တိမ်နှင့်၊ ရန်နှိမ် ကျော်သောင်း၊ ငါ့အကြောင်းကို၊ ပွဲကောင်း ကြိုက်ဆုံ၊ မကြုံဘူး၍၊ ဆူးဆူး ရားရား၊ အကြံမှား” ဟု၊ ဗိုလ်များ အလယ်၊ တင့်တယ်စလောက်၊ တံခွန်ဆောက်သို့၊ ၊ အားမြောက်,သံပ ကြုံးသည်တည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၇။    ။ “မင်းလည်း စိတ်တူ၊ အယူ ကြံသီး၊ အမတ်ကြီးတို့၊ သမီးကို ယူ၊ ထီးဖြူ မနှင်း။ အကြံတင်းလည်း၊ အတွင်း,ပြင်ထုံ၊ လိုတော်ကြုံ”ဟု၊ ဗိုလ်ပုံ ခင်းကျင်း၊ ဆင်း,မြင်း, ရထား၊ မြည်း, လား မွမ်းဖြင့်၊ ရိက္ခာတင်လည်း၊ မြေပြင် တင်းကျမ်း၊ ညိတ်ညိတ်စွမ်းမှု၊ ခွဲခြမ်း သီးသီး၊ ရန်တားပြီးမှ၊ “မြေကြီး အနု” ၊ ငါချီ အံ့တည့်။ ခိုင်ခံ့ လေဟန်၊ မာန် တ ကြွားကြွား၊ အား, တသုံးသုံး၊ ကြုံး, တလွှားလွှား၊ စကား အရေး၊ လူရည်သွေးလျက်၊ မလေး မတီ၊ မင်းကို မှီသည်။ နန္ဒီ သေန၊ အစွမ်းမျှကို ၊ ငါက သူရဲ၊ အလဲလဲနှင့်၊ တပွဲ,တလမ်း၊ စမ်းလိုက်ရစေ၊ ထိတိုင်း ကြေစိမ့် ” ၊ ၊ ပိုင်မြေ, တိုင်းကား၊ ကျေးကျွန်များကို၊ ၊ခန့်ထား,အကုန်  ဗုံးသည်တည်း” ။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၈။    ။ ရထား,မြင်း,ဆင်၊ စုံလင် ပေါင်းရှက်၊ လက်နက်ကိုင်၊ ဒုတ်နိုင် ဓားခဲ့၊ စီ,ခွဲ ခန့်ထား၊ ရဲမက်များတွင်၊ ကြီးမား အချုပ်၊ တပ်အုပ်, တပ်ခေါင်း၊ တပ်ပေါင်းဆိုင်ရာ၊ ဗိုလ်ပါ အကြပ်၊ စီရင် ကွပ်၍၊ ငါ့တပ် ကျော်ချင်း၊ သူ့ ပြည်တွင်းသို့၊ နင်းမိသောခါ၊ ရိက္ခာ ဖြည့်တင်း၊ စိုင်းပြင်း အကြံ၊ မြို့ကို ရံ၍၊ နိုင်ငံတလွှား၊ စပါး, ဆန်ရေ၊ ဖျက်ဆီးစေမှ၊ ထိုမြေပြည်သူ၊ ပြင်က လူကို ၊ ဖမ်းယူ ညှဉ်းဆဲ၊ ဆင်းရဲသောခါ၊ ဘယ်နေသာအံ့။ မြို့ပါဋလိ၊ သိသိ ကြေညက်၊ မပျက် သမျှ၊ ပြည်ဗိမာန်၊ ငါမပြန် ဟု၊ ပြင်းထန် ထောင်းထောင်း၊ မျက်ရှိန် ခြောင်း၍၊ ခြိမ်းမောင်း,အာဏာ  သုံးသည်တည်း " ။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၉။    ။ မည်တော် အဿက၊ နရိန္ဒလည်း၊ ကြံဆ ဆွေးနွေး၊ ရက်မဝေးလျှင်၊ စစ်ရေးပေါ်မည်၊ သိလေသည်ကြောင့်၊ ကြံစည် ထောက်ရှု၊ စီရင်မှုကို၊ ယခု မညောင်း၊ တိုင်ပင်ကောင်းဟု၊ အကြောင်း စုံစီ၊ စစ်ထားညီအောင်၊ နန္ဒီ သေန၊ မည်ရထင်ရှား၊ မတ်ခေါင်ဖျားအား၊ စကားမြွက်ခြည်၊ တိုင်ပင်သည်ကား၊ “ပတ်လည် မျက်နှာ၊ ရှုဘွယ်သာလျှင်၊ မြင့်စွာဖြူးဖြူး၊ တောင်ထိပ်ဦးဝယ်၊ မီးရှူး တင့်တယ်၊ ထွန်းသောနှယ်သို့၊ ပြည်စွယ်,ပြည်သွား၊ ပြည်နား,မျက်စိ၊ ပြည်ကြီး တန်ဆာ၊ ဂုဏ်,ပညာနှင့်၊ လိမ္မာပွန်းတီး၊ အမတ်ကြီး၊ ၊သူ့ထီး သူ့နန်း၊ သိမ်းမြန်း ထိုထို၊ ငါရလို၍၊ ကုသိုလ် စီးပွား၊ တရား မရှု၊ အမှု ဖွေနည်၊ မကြံသည်ကို၊ အပြည်ပြည်သား၊ တိုင်းကားမြို့နေ၊ သက်သေလည်း ရှိ၊ အားလုံး သိ၏။ ထိထိ ခိုက်ခိုက်၊ လောဘလိုက်ဖြင့် ၊ စစ်တိုက် သဘင်၊ ပြည်ကြီးရှင်သည်၊ သို့စင် မု,ရွ၊ ကျင့်သည် ဟူ၍၊ ထီးဖြူ ဆောင်းချင်း၊ နောင်လာမင်းတို့၊ သတင်းကျိုးမဲ့၊ မကဲ့ရဲ့သာ၊ ယခုမှာကား၊ မျက်ပါ ဆူးဆူး၊ ရူးမူး ထွက်ချိန်၊ မာန်အရှိန်နှင့်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ နှလုံးယစ်၍ ၊ ၊ စင်စစ် မကြာ၊ လာမည် ဧကန်၊ ဆက်ဆက် မှန်လည်း၊ ဆဒ္ဒန်ဆင်အား' ၊ ကြန်ကိုးပါးနှင့် ” ၊ ထောင်ထား ကြိုးကြိုး၊ စီးချင်းထိုးလည်း၊ ဖြစ်ရိုး သက်သေ၊ မရှိလေတည့်။ စေရေ ကြောင်းခြင်း၊ အခင်းခင်းကို၊ စိုင်းပြင်း စာနာ၊ တွေးတောရှာသည်၊ ၊ တို့မှာ,ထွေလည်    မစိုးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂ဝ။    ။ “သို့ပင်ဖြစ်လည်း၊ စစ်မက်ခန့်ရန်၊ နိုင်ထောက်တန်၍၊ နိုင်ဟန် မျှော်တွေး၊ နိုင်မည့်ရေးကို “ ၊ မလေး,မစား၊ ကြိုးအား မထူ၊ ရှိချေမူကား၊ ထိုသူ လုံးလုံး၊ စစ်မက်ရှုံးဟု၊ ရှေးထုံး စာပေ၊ ထွက်ရှိချေ၏။ သေခွေ မူလ၊ ဝီရိယဖြင့်၊ နေ့ည မလစ်၊ အုပ်,ကံမြစ်လျက်၊ စစ်တို့သဘော၊ စစ်ဆေးကြော၍၊ စစ်ပြော စစ်ပြု၊ စစ်မှု စစ်လို၊ စစ်ဆို စစ်ထွက်၊ ဆောင်လေ့ကျက်လော့။ စစ်မက် အောင်ရာ၊ အင်္ဂါ အပြား၊ ဆယ်နှစ်ပါးတွင်၊ ငါကား မင်းပင်၊ သင်လည်း အမတ်၊ ညီညွတ်ကြစွာ၊ ငါ့ဇာတာလည်း၊ ပြစ်ဆာ သန့်ရှင်း၊ ပေးကမ်းခြင်းဖြင့်၊ ဆင်,မြင်း ဗိုလ်ပေါင်း၊ သူရဲကောင်းလည်း၊ သိန်း,သောင်း သင်္ချေ၊ ဆန်,ရေ,စပါး၊ ပြည့်စုံများလျက်၊ ပြည်သား ပြည်သူ၊ ဘေးမြူ စင်ကြယ်၊ အန္တရာယ်နှင့်၊ ပျောက်ကွယ် ရောဂါ၊ ချမ်း,ငြိမ်း, သာသည်၊ ၊ မြို့ရွာ,ရွှေပြည်    မညှိုးတည်း။    ။</p> {{Dhr|1.25em}} {{Cquote|<poem>{{gap}}'''''သို့ပင်ဖြစ်လည်း၊ စစ်မက်ခန့်ရန်၊''''' {{gap}} '''''နိုင်ထောက်တန်၍၊ နိုင်ဟန် မျှော်တွေး၊''''' {{gap}} '''''နိုင်မည့်ရေးကို၊ မလေး,မစား၊''''' {{gap}} '''''ကြိုးအား မထူ၊ ရှိချေမူကား၊''''' {{gap}} '''''ထိုသူ လုံးလုံး၊ စစ်မက်ရှုံးဟု၊''''' {{gap}} '''''ရှေးထုံး စာပေ၊ ထွက်ရှိချေ၏။ ။'''''{{gap}}</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Dhr|1em}} {{Prog vspace}} <p>၂၁။    ။ “ဤခုနစ်ပါး၊ အကြောင်းများနှင့်၊ သင်ကား မတ်ကြီး၊ ခြားသီး ပညာ၊ ရေးရာ မြော်မြင်၊ စစ်မှုအင်ကို၊ စီရင် လိမ္မာ၊ မဆိုသာတည့်။ ယာတြာမှု၊ ပြုသည် တထောင့်၊ သူလျှို နှောင့်လျက်၊ ပြည်စောင့် နတ်အား၊ ဆပွား မလွဲ၊ ပူဇော်မြဲတည့်။ သူရဲဗိုလ်လူ၊ နှလုံးဖြူလျက်၊ စစ်သူကြီးက၊ ခန့်သမျှကို၊ ယင်းခူ မဖည်၊ အာဏာတည် ဟု၊ ဤသည် လေးပါး၊ ကျန်သည်များကို၊ ခန့်ထား ပြီးစေ၊ သူ့ မြေ.သူ ပြည်၊ လိုသည် ကိစ္စ၊ ငါ မတ,လျက်၊ သူက အလျင်၊ စ၍တင်သော်၊ အောင်မြင်မည်ရေး၊ မှု, ဆွေးနွေးမှ၊ ရှာရွေး ကောက်ယူ၊ ကြံတော်မူ၏။ ရန်သူ သေပျောက်၊ ဝမ်းမြောက်မဲ့ရာ၊ ထိုနည်းလာသည် ၊သို့သာ,ဖေ့နှည် မငြိုးတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၂။    ။ “ တို့နိုင်ငံတွင်း ” ၊ သူက ချင်းမှ၊ မြင်းလည်း မသွယ်၊ နယ်လည်း မတား၊ ရထား ပိုက်တန်း၊ နှစ်ချက်သန်း၍၊ မှန်းထ လေးတပ်၊ တရပ် တသီး၊ နှစ်စီး ဆင်ပြောင်၊ ပိုက်သွင်းလှောင်သော်၊ မရှောင်လေကောင်း၊ ခွေပတောင်းလည်း၊ သွားကြောင်းမထွက်၊ သွားကွက် မမှန်၊ သွားအန် မစွမ်း၊ သွားလမ်း မသာ၊ ထိုပမာသို့၊ လက်ယာ တကွဲ၊ လက်ဝဲ တထောက်၊ ရွှေနှင့် နောက်လည်း၊ တလျှောက် ရံပတ်၊ အစာသတ်က၊ မှုတ်, ငတ်ခေါင်းပါး၊ တောင်,မြောက် သွား၍၊ အစား,ဆန်ရေ၊ ရှာဖွေသမျှ၊ ဆီးဆတိုက်ဖျက်၊ အချက်ချက်နှင့်၊ စစ်မျက်နှာ နွမ်း၊ သို့ မစွမ်းမှ၊ ရှင်ဖမ်းယူချင်၊ စိတ်တော်ထင်၏ ။ ပုံပြင် ဆွေးနွေး၊ ဤအရေးကို၊    ၊ ထောက်တွေး, ဘယ် နှယ် ထင်သနည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၃။    ။ “ ထူးထူး လည်လည်၊ ကြောင်းတတည်ကား၊ မုံ့သည်မ,သား၊ မု နားစားသို့၊ စွန်းနား တပ်ငယ်၊ တပ်စွယ် တပ်သိမ်၊ နင်းလိုက်နှိမ်၍၊ မငြိမ်,မသက်၊ တပ်ရံ ပျက်က၊ ကိုင်းခက် ကုန်စင်၊ ပန်းသစ်ပင်သည်၊ ရှင်မည်အရေး၊ ဝေးလေ သည့်နှယ်၊ နွမ်းနယ် တပ်မ၊ ရဲမက်ကြွမူ၊ ဆီးဆ ဗိုလ်ပါ၊ ရံဝန်းကာလျှင်၊ တငါ ယက်သဲ၊ အားတိုင်းကဲ့၍၊ ကြွင်းမဲ့ အားလုံး၊ ငါးပုံ ကျုံးသို့၊ ဤထုံးအသွင်၊ ငါကြိုက်ချင်၏။ စီရင် ပြီးစီး၊ ဘယ်ကိုမှီး၍၊ မတ်ကြီး စိတ်ထား၊ ဘယ်ကြံများဖြင့်၊ ခန့်တား,ထုံးမိတ် ချင်သနည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၄။    ။ “သူ့ ပြည်,သူ မြို၊ သူတို့ တိုင်းစွန်၊ ခရီးလွန်က၊ အားခွန် လျော့ပါး၊ မြေ,ရေခြား၍၊ အဖျား အနာ၊ ရောဂါ နှိပ်ညှဉ်း၊ လမ်း ခဲယဉ်းသော်၊ လမ်းစဉ်း မသိ၊ လမ်းပင် ရှိလည်း၊ စိစိ ကြပ်ကြပ်၊ ဘယ်အရပ်တွင်၊ ဘယ်တပ် ချမည်၊ ဘယ်ပြည်, ဘယ်ရွာ၊ မသိသာတည့်။ ပမာပုံထား၊ တရွာ သွားက၊ တအား လျော့ကြုံ၊ ဆိုသော့ ပုံသို့၊ တောအုံ,တောင်ကမ်း၊ စစ်မြေလမ်းဝယ်၊ ထောက်လှမ်းမမီ၊ တစီ,တလျဉ်၊ ကစဉ်,ကလျား၊ ရဲမက်များတို့၊ စိတ်အား လောင်လင်၊ ညို၊ပူပင်သော်၊ ဗိုလ်အင် အဖြီး၊ ရွှေက ဆီးလျက်၊ တသီး တတိုက်၊ နောက်ကဝိုက်မှ၊ ဖူးကိုက်ညောင်ပျို၊ အားတိုင်း ခိုလျက်၊ ထန်းကို ပတ်ရစ်၊ သေအောင်ညှစ်သို့၊ မူး,မြစ်,ချောင်း,မြောင်း၊ ရေကြောင်း သင့်ရာ၊ မပြန်သာအောင်၊ ကုန်းမှာတုံလည်း၊ လကောင်းနည်းလျှင်၊ ရေ.ကြည်း အစုံ၊ တပ်လုံးအုံက၊ မှုကုံတော့မည်၊ မရှည် မဝေး၊ ခန့်ရည်တွေးသည်၊ အရေး,ဘယ်သို့ မြင်သနည်း။   ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၅။    ။ နတ်ရှင်မင်းက၊ အဿကမည်တော်၊ သိညီကျော်သည်။ ထင်ပေါ် သတင်း၊ လင်းလင်း ဖေါ်ပြ၊ မေးကာလ၌၊ စက်ချသောငြမ်း၊ နည်းနာပြွမ်း၍၊ ထုံးတမ်း ပုန်းတီး၊ မတ်ကြီး ပီပီ၊ နန္ဒီသေန၊ ကိစ္စတွေးမျှော်၊ အကြောင်းဖေါ်၍၊ ၊ နားတော် သာညံ့ လျှောက်လတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၆။    ။ သေနင်္ဂါ သေနာစဂတိ၊ တထာ သေနုပဂါ သေနာ၊ {{Left margin|3.6em| ယုဒ္ဓါပဋိ ဒ္ဓဟာ သေနာ၊ ဘေဒါ နိဝတ္တနာ စေတိ၊ သတ္တဓာယုဒ္ဓဝိဓယော။ ဥရော ကစ္ဆော ပဿောစေဝ၊ မဇ္စျံ ပိဋ္ဌိ' ပဋိဂ္ဂဟော၊ ကောဋိ မူလဗျူဟောစေတိ၊ သတ္တင်္ဂ ဗျူဟာ ဥစ္စရေ။ ပါသာဒိက၊ ဗျူဟောစေဝ၊ မုဒိဂံ၊ သမ ဒဏ္ဍာ၊ စင်္ကောဋက၊ ဗျူဟောစေတိ၊ ဂတိ သေနာ စတုဗ္ဗိဓာ။ စန္ဒကာ ဗျူဟောစေဝ၊ ပဘင်္ကရ ဗျူဟောကထာ၊ ဒွိဓာ သေနု့ပသင်္ကမာ၊ ဝိညေယျာ ဗျူဟဝိညုနာ။}}</p> <p>(''ဤဂါထာဝယ် ပထမပါဒ၌ အက္ခရာ ခုနစ်လုံးသာ ရှိ၏။ “အဋ္ဌက္ခရပါဒ” သာမဟုတ်၊ “သတ္တက္ခရ ပါဒ”များလည်း ရှိသင့်ရကား မပြင်သာချေ။ ပါဠိတော်တို့၌လည်း သတ္တက္ခရပါဒ ဂါထာ အများအပြားပင် တွေ့ရှိရသည်။'') {{Left margin|3.6em| ဒ္ဓိဇာဓိပေါ့ ဝါနိဝဂေါ၊ ဥသဘော ဓနုကောပိစ၊ မကရော ဘုဇဂေါစေတီ၊ ဆဓာ သေနာ ယုဒ္ဓါ ဗျူဟာ။ နဒိစရံ ဝိစ္ဆိကဉ္စ၊ သကဋ’ မဓုဝတ္တနံ၊ ဓင်္ကပါဒံ ဥဒ္ဓနဉ္စ၊ ဆဓာ သေနာ ပဋိဂ္ဂဟာ။ ဒွိဇာဓိပေန သကဋ ဥသဘေနစ ဥဒ္ဓနံ နဒိစရံ ဝိစ္ဆိကဉ္စ၊ ဝါရှိဝေဂေန ဘိန္ဒတိ။ ဝင်္ကပါဒံ မကရေန၊ ဘုဇဂေန မဓုကရံ၊ ဓနုပက္ခေန ဝိညေယျံ၊ ဆဗ္ဗိဓံ သေနဘေဒနံ။}}</p> <p>“မြင့်မို လက်ယာ၊ တောင်မျက်နှာထက်၊ နေဝါ ဆီမီး၊ ဖုန်းတန်းကြီး၍၊ သမီးကညာ၊ ရောက်စိမ့်ငှါဟု၊ အာဏာ မခြောင်း၊ မခြိမ်း မောင်းလျက်၊ ထီးဆောင်း နန်းပိုင်၊ ကိုယ်စီဆိုင်သား၊ တနိုင်ငံခြား၊ ထိုမင်း အားကို၊ နတ်များ နှိုးဆော်၊ ပင့်ချီခေါ်မှ၊ ထံတော် စက်အောက်၊ ဆက်လှာ ရောက်၍၊ အားမြှောက် ချီပင့်၊ ကြုံစတင့်သည်၊ လင်းပွင့် တန်ခိုး၊ ပြည့် ထိပ်မိုး၊ ၊မှတ်ရိုး နည်းနာ၊ စစ်ရေးမှာမူ၊ အင်္ဂါတရပ်၊ စစ်ကပ်ထုံးမှ၊ စစ်ချီ ထုံးမျိုး၊ စစ်ထိုး ထုံးစံ၊ စစ်ခံ တချက်၊ စစ်ဖျက် တတန်၊ စစ်ပြန် တခြား၊ ခုနစ်ပါးဟု၊ ကြောင်းလျားဥဿုံ၊ အကျဉ်းစုံသည်၊ ၊မှတ်ပုံ,မှတ်ဖွယ် စကားတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၇။    ။ “ထိုသို့ စီရင်၊ စစ်ရေးတွင်၌၊ စစ်အင်္ဂါကား၊ ခုနှစ်ပါးမူ၊ ရှေ့ဖျား စူးစူး၊ ရှေ့ဦး ခန့်ရည်၊ ရှေ့က တည်၍၊ ချီသည် တပ်ကား၊ စစ်ဖျား,စစ်လျင်၊ ရင်တွင် ဆွယ်လျက်၊ နောက်နှစ်ဖက်တွင်၊ နှစ်လက် သွယ်ဖုံး၊ စစ်ပခုံးတည့်။ ထိုသုံးစုပြင်၊ မင်းရှေ့တွင်မူ၊ စစ်အင် မူလ *၊ စစ်ရင်ဝတည့်။ တပ်မ အရံ၊ နှစ်ဖက်ခံမူ၊ စစ်နံ တလျှောက်၊ ထိုတပ်နောက်မှု၊ စစ်ကျောက်ကုန်းဟု၊ အမည်ပြုရှင့်၊ တစု နောက်ရံ၊ နောက်ခံ,နောက်ထား၊ ဤသို့ ပြား၏။ နှစ်ပါး ပုံခင်း၊ စစ်ကပ်ခြင်းမှု၊ ထိန်ဝင်း လျှံပတ်၊ လပြသာဒ်ဝယ်၊ နက္ခတ် တာရာ၊ ရံဝန်းကာသို့၊ ဗိုလ်ပါ စစ်သည်။ ပတ်လည် ခင်းကျင်း၊ မင်းအလယ်က၊ တပ်ချီကြမူ၊ လ,နှယ်ထွန်းသစ်၊ တူသော စစ်နှင့်၊ တက်တစ် ပြိုးပြောင်၊ ခြည်တထောင်သည်၊ တောက်လောင် သည်နှင့်၊ နှိုင်းချင့် တရည်၊ မင်းရှေ့တည်၍၊ ချီသည် စစ်ကား၊ နေမင်း လားဟု၊ နှစ်ပါး အင်္ဂါ၊ စစ်ရေးရာသည်၊    ၊ စဉ်လာ,အထင် အရှားတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၈။    ။ “လေးပါး ခင်းကျင်း၊ စစ်ချီခြင်းကား၊ ဆင်,မြင်း,ရထား၊ အသွားအမှတ်၊ ပြာသာဒ် တူရိုး၊ မုရိုးစည် နှယ်၊ တသွယ်, တကြောင်း၊ ပန်းတောင်း သဏ္ဌာန်၊ ရှားလှင်ကန်နှင့်၊ တုဟန် မယွင်း၊ စစ်ချီခြင်းတည့်။ မင်း အလယ်နေ၊ ဗိုလ်ခြေမကွဲ၊ လက်ဝဲ နံကာ၊ လက်ယာ နံတောင်း၊ စစ်အား ပေါင်း၍၊ တကြောင်းတည်း ကွန့်၊ များအဝှန်တည့်၊ တောင်ညွန့် ဂဠုန်၊ စွမ်းအားဟုန်ဖြင့်၊ ပျံခုန် ကြားကြား၊ သွားမည် အယောင်၊ ဂဠုန်တောင်တည့်။ ရှေ့ဆောင် နွားလား၊ သွားရာ စိုက်စိုက်၊ အစဉ်လိုက်သို့၊ တိုက်သည့်စစ်ကား၊ နွားပမာဏ၊ ဥသဘတည့်။ ထိုမှတဆန်း၊ မကန်း ကွက်လား၊ ရှေ့ဖျားတကွဲ၊ လက်ဝဲတဖြာ၊ လက်ယာတစု၊ ဤသို့ ပြုသည်၊ ဗိုလ်ထု ရှက်သန်း၊ စစ်မကန်းတည့်။ ရှေ့တန်း နောက်ဝိုက်၊ တပ်စု လိုက်၍၊ တိုက်သည် တဆစ်၊ လေးပြင်းစစ်တည့်။ တိရစ္ဆာန် မြွေ၊ ပတ်မခွေပဲ၊ ဖြန့်ဖြေ ကျောကျော၊ စွယ်ငေါငေါဖြင့်၊ သွားသော ပုံယူ၊ ထို့အတူလျင်၊ မင်းမူ ရှေ့တည်၊ တိုက်သည် စစ်ကား၊ စစ်မြွေတွားတည့်။ စစ်ဖျား, စစ်လယ်၊ တပ်စဉ်သွယ်မှ၊ နောက်ဝယ် စိစိ၊ စစ်အား ဖိ၍၊ မငြိ မသွေး၊ ရေယဉ်ပြေးသို့၊ အရေး ထောက်ဆ၊ တပ်မ မကွဲ၊ နောက်က ကဲလျက်၊ တိုက်ပွဲ စစ်ဆင်၊ ရေယဉ်သွင်သည်။   ။ စစ်အင်,စစ်မှု ခြောက်ပါးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၂၉။    ။ “တနည်း စစ်ထိုး၊ ထုံးရိုး စိုက်စိုက်၊ ဆင်သိမ်းပိုက်အံ့။ တိမ်တိုက် မြွေတွား၊ ကျားသွား ပမာ၊ ဟင်္သာ ပျံဝဲ၊ ပိုက်စိပ် ဆွဲက၊ ပျားစွဲ တောင်ထွတ်၊ ပုံခတ် ဆိုလေ့၊ ခြင်္သေ့ သွားနင်း၊ ဖါးခုန်ဆင်း နှင့်၊ မယွင်း နှိုင်းချက်၊ ခြပုန်း တက်သည်၊ စစ်မက် ချီသွား၊ ဆယ်ပါး တွက်ဆ၊ တနည်း ပြ၏။ သကဋဗျူဟာ၊ ဆိုသည်မှာကား၊ တပ်တာ ပုံ ယူ၊ လှည်းဦး တူသို့၊ စစ်သူကြီးတို့၊ လေးသီး,လေးရပ်၊ စက်လေးချပ်သို့" ၊ လေးထပ်,လေးဝ၊ ဤသို့ချမူ ' ၊ ရထဗျူဟာ၊ ပဒုမ္မာဟု၊ ရွှေကြာပွင့်မု”၊ တူသော ပုံကား၊ ပဒုမ္မဗျူဟာ၊ ဗိုလ်ပါ အပြည့်၊ စက်သွားလှည့်သို့၊ ဆင်သည့် မူလ၊ အဝန်းချမှု၊ စက္ကဗျူဟာ၊ စစ်ထိုးရာသည်၊    ၊ အင်္ဂါဤသို့ ကြောင်းလျားတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၀။    ။ “သူရဲကောင်းတို့၊ လက်စောင်းနှစ်ဖက်၊ ထက်၍အားလှိုင်း၊ အလယ် ချိုင်းနှင့်၊ သည်းတိုင်း ပုံချ၊ ကင်းလက်မတည့်။ ထိုမှ တဆန်း၊ ရင်ဖေါင်တန်းသို့၊ ရှက်သန်း စည်းကြပ်၊ အညီ ကွပ်လျက်၊ တတပ်တက် ကား၊ တတပ် စား၍၊ မသွား,မဆုတ်၊ မယုတ်,မတက်၊ မထွက်ရအောင်၊ အုပ်စည်းနှောင်မူ၊ ရင်ဖေါင်တန်းနှယ်၊ စစ်တသွယ်တည့်။ အလယ်၌မူ၊ ညံ့သော သူကို၊ ရွေးယူလေရှောင်း၊ ထားစုပေါင်းမှ၊ ကောင်းသည် သူရဲ၊ လက်ဝဲ, လက်ယာ၊ ရှေ့နောက် ကာ၍၊ ဗိုလ်ပါ ခြံရံ၊ အသက်နှံလျက်၊ ခံသည် စစ်ကား၊ ပျား၏ လပို့၊ ထိုကဲ့သို့တည့်။    သုံးဖို့သုံးစု၊ ဗိုလ်ထု ထားမြောက်၊ စစ်ခုံလောက်တည့်။    နောက်က အမြဲ၊ တပ်မကဲလျက်၊ လက်ဝဲ လက်ယာ၊ မြန်,မာ သန်,ကြမ်း၊ ထိတ်ထိတ် မွမ်းမျှ၊ ထောက်လှမ်း တတည်၊ ရှေ့စစ်သည်လည်း၊ စွမ်းရည်ပကား၊ ရှေ့ကထားမှ၊ အဖျား ချွန်းလျက်၊ အစွန်းထွက်၍၊ ရဲမက် ခင်းကျင်း၊ လှည်းဦးကင်းတည့်။    သွား,နင်း မြေမှာ၊ ကျီးခြေရာနှင့်၊ ပမာ ပုံထား၊ စစ်တပါးတည့်။ ပိုင်းခြား စီမံ၊ စစ်ထုံးစံသည်၊ စစ်ခံ ခြောက်စု၊ သီးခြားပြုရှင့်။ လှည်းဦးကင်းယောင်၊ စစ်ဆင်ဆောင်က၊ ဂဠုန်တောင်တပ်၊ တိုက်ဖျက် ညှပ်မူ၊ မရပ် ရှေ့,နောက်၊ ပျက်စီးရောက်လိမ့်။ ခုံလောက်ပုံသွား၊ သူ့စစ်ထားက၊ နွားလား ရှေ့ဆောင်၊ တပ် နှင့် လှောင်လော့။  ရင်ဖေါင်တန်းတက်၊ ကင်းလက်မတူ၊ ဗိုလ်လူ တပ်စဉ်၊ သူက ယှဉ်မှု၊ ရေယဉ်စီးဆင်း၊ လေးပြင်း,မြွေတွား၊ ဤသုံးပါး ဖြင့်၊ ခန့်ထား တိုက်လေ၊ ကျီးခြေ နှုန်းနှုန်း၊ သူက ပန်းမူ၊ မကန်းကွက်သို့၊ တပ် ဆီးဆို့လော့။ ပျားလဖို့နှယ်၊ ရွယ်၍ စားစား၊ သူက လွှားမူ၊ မြွေတား, လေးပြင်း၊ နှစ်နည်း ခင်းလော့။  ကြောင်းခြင်း ရုံးစည်း၊ စစ်ဖျက်နည်းဟု၊ ဤလည်းသေခွေ၊ မှတ်ရာဖွေသည်၊ ၊ တထွေ,စစ်မှု  ထူးပြားတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၁။    ။ “စစ်ပြန် လက္ခဏာ၊ တကြောင်းမှာကား၊ ဗိုလ်ပါ ရဲမက်၊ စစ် မပျက်အောင်၊ အချက် မှတ်ပေး၊ မပြန်သေးသို့၊ အရေး ဖွယ်ရာ၊ တပ် တောင်တာကို၊ ကောင်းစွာ ပြေပြစ်၊ အသစ် လုပ်ပြင်၊ စီရင်ပြီးမှ၊ ညဉ့်,ည အခါ၊ မသိသာအောင်၊ စစ်ခွါတပါး၊ လမ်းသွား,လမ်းကူး၊ တွင်း,ကျင်း တူး၍၊ ငြောင့်ဆူး ခလုတ်၊ သစ်ငုတ် များစွာ၊ ဆီးခဲ့ကာမူ၊ စစ်ခွါ တနည်း၊ ဆင်လည်း တသင်း၊ မြင်းလည်း တကြောင်း၊ သူရဲကောင်းတို့၊ ပုန်းအောင် ပြီးစေ၊ ဗိုလ်ခြေ ဖြောင့်စွာ ” ၊ ပြန်ခဲ့လာသည်၊ စစ်ခွါလည်းကောင်း၊ သူရဲ ပေါင်းတို့၊ တိမ်းစောင်းမသာ၊ အာဏာ ဖီဆန်၊ ခရီးလွန်မှ၊ မပြန်ဝံ့သည်၊ ရည်၍ တပ်မ၊ နောက်က မင်းနေ၊ ဗိုလ်ခြေ,ဆင်,မြင်း၊ မပြင်း မစွမ်း၊ ဝန်ထမ်းတို့အား၊ ရှေ့ကထား၍၊ မပြား သိမ်းအုပ်၊ စည်းချုပ် သေချာ၊ ထွက်ခဲ့လာသား၊ စစ်ခွါ တတန်၊ လေးရပ်မှန်သည်၊ ၊ စစ်ပြန်,မှတ်ဖွယ် တခြားတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၂။    ။ “ဤသို့ ထင်ရှား၊ နည်းနာများတွင်၊ နွားလား မည်ရ၊ ဥသဘသို့၊ ပုံချနှိုင်းလျော်၊ ကိုယ်တော်ရှေ့အုပ်၊ ကျွန်ုပ်ရှေ့တည်၊ စစ်သည် စည်းဝေး၊ သူရဲ ရွေးမှ၊ မလေး,မထီ၊ ညီညီ,ညွတ်ညွတ်၊ ရွတ်ရွတ်,ချွံချွံ၊ ထိုးပစ် နွှံလျက်၊ အရွံ့ ပါအောင်၊ မရှောင် မတင်း၊ ဖိစီးနင်းမှ၊ သူ့ မင်းကို ရွယ်၊ ညာ,ပယ် ဝန်းရှက်၊ တိုက်လှန်ဖျက်က၊ စစ်မျက်နှာ ညှိုး၊ တပ်မ, ကျိုးမူ၊ တပ်မျိုး မခံ၊ တပ်ရံ,တပ်သိမ်၊ မငြိမ်,မသက်၊ တပ်လုံး ပျက်၍၊ မခက်,မခဲ၊ အောင်မြင်စဲလိမ့်၊ စစ်ပွဲ,စစ်ရေး၊ စစ်ဆွေးနွေးသော်၊ ၊ ကြံတွေး, ကြံဆ ထင်သတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၃။ ။ “သို့ပင်ဖြစ်လည်း၊ သူစစ်သည် နီး၊ ထုံးစံမှီး၍၊ ခရီးလမ်းစဉ်း၊ ခဲယဉ်းခက်,လွယ်၊ ကျဉ်း,ကျယ်,တို,ရှည်၊ အတည်တည်ကို၊ သိသည် ကာလ၊ ကြပ်မ တီထွင်၊ စီရင်ရမည်၊ ဖြစ်တော့သည်တည့်။ သူ့ပြည်, သူ့ရွာ၊ ခွါခဲ့ ရက်ရက်၊ အားအန် တက်လျက်၊ သူ့ရဲမက်များ၊ သူ့တပ်သားတို့၊ တိုင်းကား ပြည်စွန်၊ ခရီးလွန်မှ၊ အားခွန့် လျော့မည်၊ ရည်၍ အကြံ၊ အစစ် ခံက၊ နိုင်ငံတော်သား၊ လန့်ကြားမနေ၊ ပြည်ထဲဝေအံ့။ တတွေကြောင်းခြင်း၊ မည်သည့်မင်း၏၊ ပိုင်တွင်း ခြားနား၊ ရောက်လှာငြားက၊ စွမ်းအား ကြပ်ကြပ်၊ ဘယ်မင်းတပ်နှင့်၊ ဘယ်ရပ်,ဘယ်မြေ၊ အောင်ဘူးလေဟု၊ နန်းနေ စဉ်ဆက်၊ ဆင်းသက် မဆုံး၊ ပြောထုံး,ပြောလေ့၊ ပြော၍ ဆက်ညွှန်း၊ ကမ္ဘာခန်းလည်း၊ ဥဒါန်း မကျေ၊ သတင်းဝေစိမ့်။ ရှာဖွေဆွေးနွေး၊ ကြံဆ, တွေးသော်၊    ၊ အရေး,ဤသို့ မြင်သတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၄။    ။ “ဤသို့ စေရေ၊ ဖြစ်သောထွေကြောင့်၊ မြေ,ရေ အတွင်း၊ သူက မင်းကို၊ မချင်း,မဝင်၊ ပါစေချင်တည့်။ သင်၏ နိုင်ငံ၊ ပိုင်းရံ ခြားသီး၊ တပ်နှင့် ဆီးလော့။ ခရီးချရပ် ၊ ၊ နှစ်တပ် ဖက်ပြိုင်၊ နှစ်နိုင်ငံနား၊ နှစ်ပါး ရဲစွမ်း၊ အရည်စမ်းအံ့။  မှာတမ်း,စာခွေ၊”၊ တမန်စေ၍၊ ပုံသေကြောင်းရာ”၊ ပြီးသောခါမှ၊ မြို့ရွာ,ကျေးလက်၊ စုရုံးထွက်၍၊ ရဲမက် ပေါင်းမြောက်၊ တကျိပ်ယောက်မူ၊ တယောက်တည်း အပ်၊ အကြပ် တသီး၊ တင်တုံပြီးမှ၊ အကြီး ရွေးယူ၊ တကျိပ် လူတွင်၊ အုပ်သူ အမတ်၊ တယောက် မှတ်၍၊ အမတ်ဆယ်ဦး၊ တတပ်မှူးတည့်။ တပ်မှူး ဆယ်ကို၊ ဗိုလ် တဗိုလ်တည့်။ ဆယ်ဗိုလ်တွင် ချုပ်၊ နတ်ရှင်အုပ်မှ၊ မလှုပ်,မရှား၊ သို့ခန့်ထား၍၊ ၊ ချီသွား, လုပ်ကြံ ချင်သတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၅။    ။ “ထိုကြောင့် မင်းကောင်း၊ နားတော်ညောင်းလော့။ အကြောင်း,အရေး၊ အတွေး,အခေါ်၊ အမြော်,အမြင်၊ ဆင်ခြင်,လိမ္မာ၊ ပညာ,အတတ်၊ အမတ် နှင့် မင်း၊ ညီညွတ်ခြင်းကို၊ ရန်တင်း ဘယ်က၊ ရန်စ မငြိမ်၊ တိုက်လှည်း နှိမ်အံ့၊ ၊ စိုးရိမ်,နှောင့်တော် မမူနှင့်။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၆။    ။ “ ပကတူးလျှင်၊ လက်ဦး ယခု၊ စစ်ရေးပြု၍၊ ရဲစု,ရဲခွင့်၊ ရဲသင့်.ရဲချိန်၊ ရဲရှိန်.ပြင်းထန်၊ ရဲသန်.ရဲတုန်း၊ ရဲဘက်ဟုန်းလည်း၊ ပြိုင်နှုန်း မတန်း၊ ပေါက်ကျော် မြန်သို့၊ ရဲမာန် ရဲသစ်၊ ထွက်စဖြစ်၍၊ ပေါင်းစစ်သည် ပုံ၊ ''ရဲခုံ တည်ပ၊ ရဲစ ရှိခိုက်၊ လုပ်ကြံလိုက်က၊ မြိုက်မြိုက်ကျေမွ၊ ချက်ခြင်း ရလိမ့်၊ နေ့,လ ကြာဝေး၊ တာရှည်သွေး၍၊ ၊ အရေး,စောင့်တော် မမူနှင့်''။   ။</p> {{Cquote|<poem>{{gap}}'''''ရဲစ ရှိခိုက်၊ လုပ်ကြံလိုက်က၊''''' {{gap}}'''''မြိုက်မြိုက်ကျေမွ၊ ချက်ခြင်း ရလိမ့်၊''''' {{gap}}'''''နေ့,လ ကြာဝေး၊ တာရှည်သွေး၍၊''''' {{gap}}'''''အရေး,စောင့်တော် မမူနှင့်။ ။'''''</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} <p>၃၇။    ။ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှ ကျော်ချီး၊ မတ်ခေါင်ကြီးက၊ ထုံးမှီး စကား၊ လျှောက်သည်များကို၊ ရွှေနား ညွှတ်ယူ၊ ကြည်ဖြူ မြတ်လေး၊ အခွင့်ပေး၍၊ “အရေးနှင့် စပ်၊ သင့်ကို အပ်၏။ ကြပ်ကြပ်,စိစိ၊ စီရင်ဘိ”ဟု၊ ဓိပတိ မင်းကျော်၊ နှင်းလသော်လျှင်၊ ထင်ပေါ် တေဇ၊ ကလိင်္ဂသို့၊ ချမ်းမြ, သာကြည်၊ စေလိုက်သည်ကား၊ “နှစ်ပြည်အကြား၊ မြို့ရွာများက၊ ရထား ဆင်.မြင်း၊ ကျွန်,သင်း ဗိုလ်ခြေ၊ အုပ်တွေ အသင့်၊ နေပါနှင့်တော့။ ရက်မြင့် မကွာ၊ ရှည်ကြာ မငံ့၊ ချီလာအံ့”ဟု၊ ချိုပျံ့ နာသာ၊ အရာရာကို၊  ၊ မှာစာ, တန်တား စေသတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၈။    ။တိုင်း ကလိင်္ဂ၊ ပိုင်,အုပ်စိုး၊ ထွတ်နန်းရိုးကား၊ စစ်ထိုး ချင်စွာ၊ ဝါသနာကြောင့်၊ မှာစာ တန်တား၊ ရောက်သည်များကို၊ ကြား,က ထုံးစုံး၊ လက်ရုံး တန်းဆိုင်၊ “ စစ်ပြိုင်ဘက် မျှော်၊ နေပါသော်လည်း၊ ပြိုင် ဘော် ထွက်ခဲ၊ ကြာမြင့်မြဲ၏။ စစ်ပွဲ မရှည်၊ တွေ့တော့မည် ”ဟု၊ သံရည် ကြွားကြွား၊ ပြော,ကြုံးဝါး၍၊ ပိုင်းခြား မြေစပ်၊ သူ့တိုင်းရပ်သို့၊ ရွှေတပ်ချီသွား၊ ရဲမက်များကို၊ ဆီးတား သိမ်းခေါ်၊ ဆိုင်ရာ ဆော်၍၊  ၊ တပ်တော်, သိမ်းရုံး လေသတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၃၉။    ။ “နှစ်ပြည် အကြား၊ နိုင်ငံများတွင်၊ နှစ်ပါးမင်း ကို၊ နှစ်ဗိုလ် ဆိုင်ရပ်၊ နှစ်တပ် ပေါင်းဆိုင်၊ နှစ်ဦး ပြိုင်အံ့။ သူ့ နိုင်ငံတွင်း၊ မချင်းနင်းနှင့်။ ဆင်, မြင်း ရထား၊ ရဲမက်များကို၊ ပိုက်ဖြား ဖြည့်တင်း၊ ဆုံးမခြင်းဖြင့်၊ မယွင်းမခ၊ စီရင်ကြ”ဟု၊ ပြသသေချာ၊ အကြပ် မှာလျက်၊ အောင်ခါနီးပြီ၊ သောသော ညီ၍ ’ ၊ ၊ မချီ,ဆိုင်းငံ့ နေသတည်း။    ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၀။    ။ အဿကရာဇာ၊ စောမဟာလည်း၊ ရတနာ သုံးပါး၊ ရိုညွတ်တွားလျက်၊ ဆ,ပါး လေးမြတ်၊ ပြည်စောင့်နတ်အား၊ စွဲမှတ်-သီးသီး၊ ပူဇော်ပြီးမှ၊ ကောင်းချီး ကျော်ညီ'၊ တပ်တော်ချီအံ့။ အစီ,အရင်၊ မြင်း,ဆင် အများ၊ ရထား တတည်၊ ခြေသည် ရဲမက်၊ လက်နက် ဓား,လှံ၊ ဝန်းရံ လှည့်ပတ်၊ သေနတ် အမြောက်၊ ရွှေ့နောက် နေမြဲ၊ လက်ဝဲနေရာ၊ လက်ယာ နေတုံး၊ ရုံးရုံး စည်းစည်း၊ ထားကမ္ဗည်းဖြင့်၊ အုန်းလည်း ညွန့်ပေါ်၊ ကံ့ကော်ညွန့်ဖြာ၊ နေဇာညွန့်ထွား၊ ခရားညွန့်ဝေ၊ သပြေသီး,ဒန်း၊ ညွှန့်လန်းလန်းတည့်။ ပန်း ခုနစ်မြိတ်၊ ပရိတ်တော်ရေ၊ ငှဝေ ပန်ဆင်၊ နိမိတ်ငင်လျက်၊ ရက်,မင်္ဂလာ၊ အောင်ခါထုံးစံ၊ အောင်သံ ကြွေးကြော်၊ပေါင်းညှိဆော်သည်၊ ၊ တပ်တော်, ချီအံ့ ခင်းသည်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၁။    ။ ဧရာဝဏ်ဟု၊ စွယ်ချွန် မြမြ၊ ဆင်နာဂထက်၊ မာဃ ရွှေ မှောက်၊ မြင့်မိုညှောက်မှ၊ ကောက်သည့်မီးတူ၊ ဖုန်းညွန့်လူလျက် ” ၊ ရန်အသူရာ၊ တိုက်ဖက်ရှာသို့၊ ရတနာမာတင်၊ မုန်ကျော်ဆင်ထက်၊ သက်တင်ယိုးနီး ၊ ကိုယ်တော် စီး၍၊ ကြီးကြီး,ငယ်ငယ်၊ ရွယ်ရွယ်,လတ်လတ်၊ မှူးနှင့် မတ်တို့၊ လျောက်ပတ် သင့်စွာ၊ ဗိုလ်ပါ ရဲမက်၊ ဝန်းရှက် အပြည့်၊ ခြံရံ လှည့်လျက်၊ မင်း၏ ကြက်သရေ၊ တိုးတက်ထွေသည်၊   ၊ တက်နေ, ရောင်သို့ လင်းသည်တည်း။     ။ ၄၂။    ။ ဂဏန်း ထူးခြား၊ ဟူးရားသည်လည်း၊ စနည်း အခေါင်၊ တပေါင် သိုက်ညီ၊ တပ်တော်ချီက၊ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှကျော်ခေါင်၊ မတ်များ နောင်လျှင်၊ ဆောင်ယောင် တင့်တယ်၊ နောက်တော် ဆယ်လျက်၊ မိုးလယ် ရှက်ကူး၊ လထွန်းမြူးသော်၊ သောက်ရှူးကြယ်ရောင်၊ ကြယ်များ ဘောင်တွင်၊ အခေါင်စံထိ၊ နှိုင်းတရှိလျှင်၊ မတ်ကြီးဖွယ်ရာ၊ လက္ခဏာဖြင့်၊ အင်္ဂါ ဆန်းကြယ်၊ ဗိုလ်များလယ်နှိုက်၊ တင့်တယ် စမှတ်၊ ထူးလျောက် ပတ်၍၊ အမတ် နှင့် မင်း၊ တော်လေခြင်းဟု၊ ပြောတင်း, ပြောပ၊ ပြောကြ ကိုယ်စီ၊ လက်အုပ် ချီလျက်၊ အောင်ပြီ သေခွေ၊ ကြားလွယ်စေဟု၊ ညောင်ရေ သွန်းလောင်း၊ ဆုတောင်း ဆုယူ၊ ရွှေပြည်သူတို့၊ တူရူ ဦးခိုက်၊ မြောက်ကြလိုက်၏။ ထောင်,စိုက် အောင်လံ၊ မိုးဖျားလျှံမျှ၊ အောင်သံ ကြော်ကြွေး၊ အောင်စည်ပေး၍၊ အောင်ရေး သေခွေ၊ နိမိတ်ဝေသည်၊ ၊ အောင်မြေ အောင်တပ် နင်းသည်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၂။    ။ ဂဏန်း ထူးခြား၊ ဟူးရားသည်လည်း၊ စနည်း အခေါင်၊ တပေါင် သိုက်ညီ၊ တပ်တော်ချီက၊ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှကျော်ခေါင်၊ မတ်များ နောင်လျှင်၊ ဆောင်ယောင် တင့်တယ်၊ နောက်တော် ဆယ်လျက်၊ မိုးလယ် ရှက်ကူး၊ လထွန်းမြူးသော်၊ သောက်ရှူးကြယ်ရောင်၊ ကြယ်များ ဘောင်တွင်၊ အခေါင်စံထိ၊ နှိုင်းတရှိလျှင်၊ မတ်ကြီးဖွယ်ရာ၊ လက္ခဏာဖြင့်၊ အင်္ဂါ ဆန်းကြယ်၊ ဗိုလ်များလယ်နှိုက်၊ တင့်တယ် စမှတ်၊ ထူးလျောက် ပတ်၍၊ အမတ် နှင့် မင်း၊ တော်လေခြင်းဟု၊ ပြောတင်း, ပြောပ၊ ပြောကြ ကိုယ်စီ၊ လက်အုပ် ချီလျက်၊ အောင်ပြီ သေခွေ၊ ကြားလွယ်စေဟု၊ ညောင်ရေ သွန်းလောင်း၊ ဆုတောင်း ဆုယူ၊ ရွှေပြည်သူတို့၊ တူရူ ဦးခိုက်၊ မြောက်ကြလိုက်၏။ ထောင်,စိုက် အောင်လံ၊ မိုးဖျားလျှံမျှ၊ အောင်သံ ကြော်ကြွေး၊ အောင်စည်ပေး၍၊ အောင်ရေး သေခွေ၊ နိမိတ်ဝေသည်၊ ၊ အောင်မြေ အောင်တပ် နင်းသည်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၃။ ။ တပ်တော်ချီမြောက်”၊ အောင်တပ်ရောက်က၊ ဝှန်ချောက်ကျော်ချီး၊ အမတ်ကြီးလျှင်၊ ထုံးတီး,နည်းနာ၊ အဖြာဖြာဖြင့်၊ ဗိုလ်ပါ အများ၊ ကြီးထုအားကို ၊ ခန့်ထား,ဆုံးမ ဆိုလတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၄။ ။ “အတပ်တပ်တွင်၊ ကြီးကြပ် အမြဲ၊ စစ်ကဲ,နာခံ၊ ကောင်းကြံ အထူး၊ တပ်မှူး,တပ်ချုပ်၊ တပ်အုပ်,တပ်ခေါင်း၊ တပ်ပေါင်း ရှာရွေး၊ စာရေး,စာချီ၊ ကိုယ်စီ,ကိုယ်င၊ စံပ ခင်းကျင်း၊ စာရင်းတော်ယူ၊ ခန့်တော်မူ၍၊ မြှေးမှု မပြွမ်း၊ စိတ်သာဝမ်းဖြင့်၊ မှုထမ်းကြမည်၊ အားသံရှည်သည်၊ စစ်သည်တော်ပေါင်း၊ သူရဲကောင်းတို့၊ “ ၊ အကြောင်း ဆွေးနွေး၊ နာဘိသေးလော့။ မြို့ကျေးရွာသီး၊ ခရီး တခင်၊ ဥစ္စာရှင်က ၊ ကြည်လင်မြတ်လေး၊ မပေး မစွန့်၊ သစ်ညွန့် တခက်၊ ဟင်းရွက် တနွယ်၊ သက်ကယ်တပျစ်၊ ဝါးတဆစ်မျှ၊ သူ့ပစ္စည်းအား၊ မပြစ်မှားနှင့်။ လမ်းသွား,လမ်းကူး၊ တပ်တော်ဦးသို့၊ ဟင်းခူး, ထင်းခွေ၊မိုး, ရေ ခပ်, ငင်၊ မြင်း, ဆင် ထိန်း,ကျောင်း၊ မပြောင်း မထွက်၊ အသက် အသံ၊ ဆိတ်ညံကြစေ၊ သေခွေ ပတ်ချုပ်၊ ဆိုင်ရာ အုပ်လျက်၊ မလှုပ် မယိုင်၊ စိတ်ကြံ့ခိုင်၍၊ ၊ နိုင်နိုင်, ဆုံးမ ကပ်လေတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၅။ ။ “ယနေ့မှစ၊ တပ်ချသော့ခါ၊ တပ်တောင်တာကို၊ သေချာကိစ္စ၊ လုပ်ပြီးမှလျှင်၊ ကြိုး,က တန်ဆာ၊ မြင်းမှ ကွာစေ” ၊ ရေးရာပြွမ်းပြွမ်း၊ စိတ်သာဝမ်းဖြင့်၊ ထုံးတမ်း နှိုင်းရှည့်၊ ရိပ်ခြည်ကြည့်လျက်၊ အလှည့်သင့်ငြား၊ ကင်းစောင့်ထားမူ၊ ကင်းသား ကင်းစေ၊ ကင်းနေ မမြဲ၊ အစွဲမငြိမ်၊ သုံးကြိမ် ပြောင်းလဲ့၊ သုံးကွဲ နေရာ၊ သုံးခါလဲ၍၊ သုံးလည် ရွှေမှ၊ စေ့စေ့ငုငု၊ သုံးထွေပြုလျက်၊ သုံးစု ထားသော်၊ အရေးတော်အောင် ၊ ၊ စုတ်ခေါ်သံကြား၊ မပါး မထူ၊ ကင်းသားလူနှင့်၊ တစုမူ ဆူး၊ ကင်းဦးကား မီး၊ ရွှေက ဆီးလော့။ ရန်နီး ရန်ဝေး၊ အရေး ကြောင်းလမ်း၊ စူးစမ်း သိပြီး၊ သူ့ ရန် နီးက၊ ကင်းဆီး တိုစေ၊ ရန်ဝေးလေမူ၊ ကင်းနေကင်းသား၊ ကင်းရှည်ထားလော့။ စကား နှုတ်ပေါက်၊ ရှိတိုင်းဖေါက်၍ ၊ တယောက်နှုန်း၊ အစွန်း အနား၊ ကွဲပြား ထွေထွေ၊ မများစေနှင့် ၊ ။ မင်းဧကရာဇ်၊ အရေးဖြစ်၍၊ စစ်အုပ် စစ်ကြပ်၊ ခန့်အပ်သည့်တိုင်း၊ မဆိုင်း တည်တံ့၊ ကြံ့ကြံ့ ခိုင်ခိုင်၊ အုပ်နက်ဆိုင်ကို၊ ၊ ပိုင်ပိုင်,ထုံးပြ ကြပ်စေတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၆။ ။ အမြောက် သေနတ်၊ စွဲမှတ် လှံဓား၊ လေး,မြား ခပင်း၊ ဆင်,မြင်း ကြိုး,လွန်၊ သံချွန်,မယ်န၊ ဓားမ,ပေါက်ဆိန်၊ အချိန် ရေတွက်၊ ရဲမက် လူသူ၊ မေးမြူ စိစစ်၊ မလစ်,မဟင်း၊ ခန့်ထားရင်းက၊ မယွင်း စုံလင်၊ မြင်း,ဆင် ခပဲ၊ ကြိုးလွန်ဆွဲလည်း၊ မြဲမြဲမြံမြံ၊ ဓား လှံ ကိုယ်ပါး၊ မပြတ်ထား၍၊ နိုးကြားကြစေ၊ အနေ,အသွား၊ အထား,အသို၊ အခို,အရပ်၊ တတပ်က ပေါင်း၊ တတပ် ပြောင်းလည်း၊ အကြောင်းစေ ငု၊ လုံ့လပြု၍၊ ညဉ့်မှု,နေ့ရာ၊ မြဲစွာ လုံခြုံ၊ ကြစေဘုံလော့။ တပ်ပုံ,တပ်တာ၊ တပ်ခါ,တပ်သွား၊ တပ်နား,တပ်နေ၊ မှန်စေ အသင့်၊ မှတ်စာနှင့်တည့်။ အခွင့်ရေးပိုင်၊ အဆိုင်ဆိုင်ကို၊ ၊ မြိုင်မြိုင်,ရုံးချ ရပ်နေတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၇။ ။ “ဘိန်း,ဘင်း ကဇော်၊ လှော်ဇာ ခေါင်သက်၊ အရက်တတည်၊ ထန်းရည် စိမ်ဆေး၊ ဆိုရေး များစွာ၊ သုရာမေရယ၊ ယစ်ဝသေစာ၊ ကျင့်ယုတ်မာကို၊ ဆိုင်ရာ ကံမြစ်၊ စစ်စစ် ကြောကြော၊ ပြော,ဟော ပြသ၊ နေ့ည စည်းရုံး၊ ရဲမက်လုံးကို၊ ၊ မသုံး,မစွဲ ကြစေနှင့်။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၄၈။ ။ တိုက်လည်း ဖြိုးဖြိုး၊ ထိုးလည်း ရုတ်ရုတ်၊ ဆုတ်လည်း ညီညီ၊ ချီလည်း ကြွကြွ၊ ချလည်း ကြပ်ကြပ်၊ ရပ်လည်း မှန်မှန်၊ ပြန်လည်း စိုက်စိုက်၊ စစ်တိုက် ပီပီ၊ စစ်ချီ,စစ်သွား၊ ဖြစ်သော အားကြောင့်၊ ထူးပြား မစိုး၊ မညှိုး မနွမ်း၊ တဝမ်းတည်း ဖွား၊ လူ အလားသို့၊ တပါး မရွယ် ၊ ဥပါယ် မခို၊ မယို မဖိတ်၊ တစိတ်တည်း ကျုံး၊ တချာ ရုံး၍၊ ၊နှလုံး,မကွဲ ကြစေနှင့် ။ ။</p> {{Cquote|<poem>{{gap}}'''''တိုက်လည်း ဖြိုးဖြိုး၊ ထိုးလည်း ရုတ်ရုတ်၊''''' {{gap}}'''''ဆုတ်လည်း ညီညီ၊ ချီလည်း ကြွကြွ၊''''' {{gap}}'''''ချလည်း ကြပ်ကြပ်၊ ရပ်လည်း မှန်မှန်၊''''' {{gap}}'''''ပြန်လည်း စိုက်စိုက်၊ စစ်တိုက် ပီပီ၊''''' {{gap}}'''''စစ်ချီ,စစ်သွား၊ ဖြစ်သော အားကြောင့်၊''''' {{gap}}'''''ထူးပြား မစိုး၊ မညှိုး မနွမ်း၊''''' {{gap}}'''''တဝမ်းတည်း ဖွား၊ လူ အလားသို့၊''''' {{gap}}'''''တပါး မရွယ် ၊ ဥပါယ် မခို၊''''' {{gap}}'''''မယို မဖိတ်၊ တစိတ်တည်း ကျုံး၊''''' {{gap}}'''''တချာ ရုံး၍၊ နှလုံး,မကွဲ ကြစေနှင့် '''''</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Prog vspace}} <p>၄၉။ ။ “ ဗိုလ်မှူး အာဏာ၊ စစ်ကဲမှာလျှင်၊ တည်ရာ ကြွင်းမဲ့၊ ကြောက်တုန် လဲလော့။ စစ်ကဲ အာဏာ၊ တပ်မှူးမှာလျှင်၊ သေချာ စေ့ငု၊ စွဲမှတ်စုလော့။ တပ်မှူးအာဏာ၊ အကြပ်မှာလျှင်၊ ညီညာနှလုံး၊ ယူ၍ ကျုံးသို့၊ ၊အရုံး,မခွဲ ကြစေနှင့် ”။ ။</p> {{Cquote|<poem>{{gap}}'''''ဗိုလ်မှူး အာဏာ၊ စစ်ကဲမှာလျှင်၊''''' {{gap}}'''''တည်ရာ ကြွင်းမဲ့၊ ကြောက်တုန် လဲလော့။''''' {{gap}}'''''စစ်ကဲ အာဏာ၊ တပ်မှူးမှာလျှင်၊''''' {{gap}}'''''သေချာ စေ့ငု၊ စွဲမှတ်စုလော့။''''' {{gap}}'''''တပ်မှူးအာဏာ၊ အကြပ်မှာလျှင်၊''''' {{gap}}'''''ညီညာနှလုံး၊ ယူ၍ ကျုံးသို့၊''''' {{gap}}'''''အရုံး,မခွဲ ကြစေနှင့် '''''</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Prog vspace}} <p>၅၀။ ။ တနည်း တနည်း၊ စာကမ္ဗည်းနှင့်၊ ရုံးစည်းတုံပြီး၊ မတ်ခေါင်ကြီးက၊ ထုံးတီး ဆွေးနွေး ၊ ကိုယ်ရေး,မင်းမှု၊ အနု, အရင့်၊ အခွင့်,အလမ်း၊ မြှော်စူးစမ်း၍၊ ရွက်ထမ်းစိမ့်ငှါ၊ ဆုံးမခါနှိုက်၊ ဗိုလ်ပါ တသင်း၊ ဆိုကြခြင်းကား၊ သတင်း ပညာ၊ ဝှန်ဝါတန်ခိုး၊ မျိုးရိုး စုံညီ၊ နန္ဒီသေန၊ ဂုဏမြင့်မို၊၊ မတ်ဝိဒိုရ်ကို၊ ငါ့ကိုယ်တော်တူ၊ မှတ်ကြယူ၍၊ ဗိုလ်လူ အများ၊ ခန့်ထားသမျှ၊ ထမ်းရွက်ကြ”ဟု၊ မြွက်ဟ ထုတ်ဖေါ်၊ အမိန့်တော်ကို၊ ထိပ်ပေါ်ဦးချ၊ ခံစေရရှင့်။ ကာလ ထောက်ရှု၊ စစ်မှု အလျောက်၊ အရေးရောက်က၊ မထောက် မညှာ၊ မျက်နှာ မရည်၊ တည်ကြည် လျောက်ပတ်၊ စီရင်တတ်”ဟု၊ စွဲမှတ် နေ့ည၊ပြောကြ တီးတုံး၊ တရုံးရုံးသည်၊ ၊ တပ်လုံး, သိမ့်သိမ့် တုန်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၁။ ။ “တို့ မှုထမ်းများ၊ ရဲမက်အားကို၊ လက်ဝါးပြင်ထက်၊ တင်လျက် မြဲမှတ်၊ မှုတ်မတတ်လျင်၊ မြတ်မြတ်,လေးလေး၊ မေးမေး မြန်းမြန်း၊ လန်းလန်း ရွှင်ရွှင်၊ ကြင်ကြင်,နာနာ၊ သဘောလာလျက်၊ ရေးရာ ပဲ့ပြင်၊ သွန်သင် ပြသ၊ ဆုံးမ သေခွေ၊ နည်းပြပေရှင့်။ ဣန္ဒြေတည်တံ့၊ နူးညံ့ မွေ့သိမ်၊ ငြိမ်ဆိမ်လှဘိ၊ မြတ်ပတ္တိနှင့်၊ သတ္တိ စွမ်းဟုန်၊ ကြီးသောဂုဏ်မူ၊ မကုန်အံ့ရာ၊ ဖြစ်ခဲစွာ” ဟု၊ ဝမ်းသာရွှင်ပျ၊ နှစ်သက်ကြသည်၊ ၊ ပြောပ,ချီးမွမ်း ကုန်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၂။ ။ “ဖိုးထိုက် စားထိုက်၊ အလိုက် ကိုယ်စီ၊ အင်္ကျီ ပုဆိုး၊ ထည်မျိုး ရွှေငွေ၊ ထွေထွေ ကျောက်သံ၊ တင်စံ ဆုလပ်၊ ဆင့်,ထပ် ဝေ,ငှ၊ ယူနှင့်ကြတော့။ လုံ့လ တိုးပွား၊ စွန့်စား ဦးလည်၊ ထမ်းရမည်ထည့်။ ထမ်းရည်ရှိက၊ မြို့ပြ,ရွာ,ပြည်၊ မည်ရည် ဆောင်ရွက်၊ တိုးတက်အောင်သာ၊ အရှင့်မှာလျှင်၊ ကောင်းစွာရည်ငံ၊ သနားခံ၍၊ အကြံ ရှာရွေး၊ ငါလျှင်ပေးအံ့။” ချမ်းအေး သာယာ၊ မိန့်လိုက်မှာရှင့်။ ဗိုလ်ပါသောင်းသောင်း၊ ကြီး,ငယ်ပေါင်းတို့၊ အုပ်ခေါင်းအုပ်ကြပ်၊ ဆိုင်ရာတပ်ဝယ်၊ မလပ် နေ့ရက်၊အရှက်ရှက်တိ၊ ရဲမက်ဘာသာ၊ တန်ဆာဝတ်စား၊ ဒိုင်း လွှားကာ က၊ ရွှင်ပျ စည်းဝေး၊ ဆော်ညိသွေးသည်၊ ဟန်ရေး မြူးကြ ခုန်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၃။ သူရဲ သူခက်၊ ရဲမက်တို့အား၊ စကား ထုတ်ဖေါ်၊ ဆိုပြီးသော်လျှင်၊ မြို့တော်စောင့်သား ၊ မှူးမတ်များကို၊ ကြောင်းလျားသီးသီး၊ မတ်ကြီး ပီပီ၊ ရှေးထုံးမှီ၍၊ ၊ နန္နီသေန ဆိုလတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၄။ ။ “ အရှင် မိန့်မြွက်၊ တင်,ရွက် မချာ၊ ကြည်သဒ္ဓါ၍၊ အရာ အထူး၊ မြှင့်ချီးကျူးလျက်၊ ကျေးဇူးသစ္စာ၊ စောင့်သိစွာလျှင်၊ မင်းမှာ မင်းရေး၊ အတွေး အခေါ်၊ အမြော်အမြင်၊ ဆင်ခြင် သတိ၊ သီရိ သရေ၊ စောင့်နေ ထည်ကြား၊ လေးပါး ဂလိ၊ ကဝိလက္ခဏာ၊ ဂုဏ်ပညာဖြင့်၊ လုံစွာ မယွင်း၊ ကြောင်းခြင်း ဤသို့၊ ဂုဏ်ရည်တို့ကြောင့်၊ ရွှေမြို့ ရွှေပြည်၊ စောင့်ရမည်ဟု၊ ယုံကြည် ရွေးယူ၊ ခန့်တော်မူသည် ၊ ၊ လှိုက်ဆူးကျော်သောင်း၊ အမတ်ကောင်းတို့၊ အကြောင်းကုန်စင်၊ နာစေချင်၏၊ ထွက်ဝင် သွားလား၊ မြို့တံခါးနှင့်၊ ခန့်ထား မချို၊ ကင်း ကူးတို့သို့၊ ကူးဖို့ ရောက်လှာ၊ သူများစွာကို၊ မြို.ရွာ,ရပ်.ပြည်၊ လှည့်လည် စကား၊ ရဲမက်များဟု၊ တပ်သား,တပ်ပြန်၊ စင်စစ်မှန်လည်း၊ ယုံတန်,ယုံလောက်၊ ယုံထောက် ပေစွာ'၊ စွဲမပါက၊ မှုရာသေခွေ ၊ ချုပ်ထားစေလော့။ မသွေ မခိုင်း၊ တုံ့မဆိုင်းသည်၊ ၊သည့်တိုင်း,စီရင် ကြလေလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၅။ ။ “ရွှေစက်ချီရာ၊ မှုထမ်းပါသည်၊ များစွာ ဝန်းရှက်၊ ရဲမက်တော်များ၊ သားမယားနှင့်၊ တူစား,တူနေ၊ ဖြစ်ပချေက၊ အိမ်ခြေရွာဝန်၊ တုတ်ခွန်,မှုခင်း၊ ရှင်းရှင်း လွတ်စင်၊ မြီရှင် ကြေးငွေ ၊ မတောင်းစေနှင့်၊ ချမ်းရေအိုးနှိုက်၊ လက်ပိုက်ရတု၊ မှဲ့မြူ မစွန်း၊ လန်းလန်း ရွှင်ပျ၊ ရှိစေမှတည့်။ လောက်င ပြည့်စုံ၊ မကုံ စား,သောက်၊ မှုတ်ခြောက်သူအား၊ စပါး ဆန်,ရေ၊ မ,စပေလော့။ ထွေထွေ စေ့ငု၊ အစုစုတည့် “ ၊ မြို့မှု.ပြည်ရေး၊ ခိုးသေး, မီးပါး၊ အခြားခြားကို၊ ခန့်ထား လုံစေ၊ ဓါတ်မွေ ဆူဆူ၊ မြတ်ရွှေဂူဝယ်၊ မြို့သူ,မြို့သား၊ လူတလွှားအား၊ ခန့်ထား ညောင်ရေ၊ လောင်းသွန်းစေလော့။ စစ်မြေရပ်သို့၊ အစို့စို့လျှင်၊ ဆန်ပို့, ဆန်ကဲ၊ ဆေး,ခဲ,လက်နက်၊ ဆက်စေ မှတ်စာ၊ ဝင်သူမှာလည်း၊ နောင်လာ ဆင့်ပွား၊ ထပ်မနားလျှင်၊ ခန့်ထား စီမံ၊ မွေးနံတော်နှင့်၊ ကြုံသော် မမေ့၊ သက်တော်စေလျှင်၊ တနေ့ မပြတ်၊ သူတော်မြတ်အား၊ ကြည်ညွတ်, ဆပွား၊ ကိုယ်စားတော်ရည်၊ လှူပတ် တည်လော့။ မှာသည် စကား၊ အခြားခြားကို၊ နားပါး သွင်းသွင်း၊ လစ်မဟင်းသည်၊ ၊ မှုခင်း,ကုန်စင် ကြစေလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၆။ ။ “စစ်ခေါင် မြေဝေး၊ ဦးဆွေး ဆံမြည့်၊ ထမ်းမည့်သူများ၊ ကိုထောက်ငြားက '၊ မယား,သား ပစ်၊ သို့စင်ဖြစ်ရှင့်။ နေရစ်မည့်သူ၊ တို့မှာ မူကား၊ မပူ မဆာ၊ ဗျာပါ သောက၊ ကင်းပျောက်ပလျက်၊ မယာ့း ရင်ခွင်၊ သားမျက်မြင်နှိုက်၊ သို့စင် နိစ္စ၊ နေချေရရှင့်။ ထောက်ဆ စာနာ၊ လုံခြုံ စွာလျှင်၊ အိမ်ရာ ကိစ္စ၊ ဆိုသမျှထက်၊ မြို့ပြ ကျေးရွာ၊ အဖြာဖြာနှင့်၊ အောင်ချာ စံတည်၊ နေတော်ပြည်နှိုက်၊ မည်သည် မဆို၊ အမှုကိုလျှင်၊ မယို,မယွင်း၊ သတိသွင်းလော့။ လစ်ဟင်းချေက၊ နေကျ မချွတ်၊ ရာဇဝတ်သည်၊ မလွတ်ဧကန်၊ မှန်ပြီထက်ကြပ်၊ တို့ဝယ် ကပ်ချိမ့်၊ ၊ အတပ်,ထင်မြင် ကြပေလော့။ ။”</p> {{Prog vspace}} <p>၅၇။ ။ တသင်း တသင်း၊ ဆိုင်ရာခင်း၍၊ နားသွင်း သီးသီး၊ ဆုံးမပြီးသော်၊ ကောင်းချီး မစဲ၊ အောင်သံကြဲလျက်၊ လက်ဝဲ, လက်ယာ၊ ရှေ့မှာ နောက်ထား၊ အသွား,အနေ၊ မသွေ,မယွင်း၊ ခင်းကျင်း,စီရင်၊ ရှေးနည်းပင်တည့်။ နတ်သျှင် ကိုယ်တော်၊ ချီလေသော်လျှင်၊ ရှုမျှော် ရေးရာ၊ သမ္ဘာလက်ရုံး၊ အာဏာဖုံးသည်၊ တပ်လုံး ဆီမီး၊ စစ်သူကြီးကား၊ မငြီးမငွေ့၊ မမေ့မကျန်၊ ခန့်ထားရန်ကို၊ ဖန်ဖန် ရွေးရှာ၊ ခြင်းရာ ရေးငန်း၊ ကြံထူးဆန်းလျက်၊ စခန်း ထောက်ထောက်၊ ရောက်ရောက်သမျှ၊ ပြပြ ပြောပြော၊ သဘောသာချမ်း၊ ကြည်သောဝမ်းဖြင့်၊ ဝေခြမ်း ရိက္ခာ၊ မမာမကျန်း၊ မေးမြန်း ကုသ၊ မ,စ ပိုက်ဖြား၊ ချီလေသွားသော်၊ နှစ်ပါးမင်းကို၊ နှစ်ဗိုလ်, နှစ်ရပ်၊ နှစ်တပ် ရှက်ဆိုင်၊ အံ့မနိုင်သည်၊၊ တပ်ပြိုင်,မကွာ မလှမ်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၈။ ။ အဿက ဟူသည်၊ တွင် အမည်ဖြင့်၊ နေခြည် တောက်ထိန်၊ ဖုန်းညွန့် ရှိန်၏။ ကလိင်္ဂရာဇာ၊ ထိုမင်းမှာလည်း၊ သမ္ဘာ မိုးထိ၊ ကျော်ကိတ္တိနှင့်၊ ပြည်ကြီး ရှင်ချင်း၊ တပ်ပြိုင်ခင်း၍၊ ထိုမင်း နှစ်ပါး၊ နိုင်ငံကြားဝယ်၊ တုံ့စားမရွေ့၊ ကြံစုံစေလျက်၊ ဘယ်နေ့တိုက်မည်၊ ဘယ်သည် မသင့်၊ ဘယ်လောက် လင့်ဟု ' ၊ ဘယ်နှင့်သောခါ၊ သင်နှင့်ငါသည်၊ တပ်တာ တည်တံ့၊ ဆိုင်ကြအံ့ဟု၊ အနှံ့အပြား၊ စကားတုံ့ပြန်၊ အတန်တန်သည်၊ တမန်,စေကြ စူးစမ်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၅၉။ ။ အကြောင်း အလမ်း၊ စုံစမ်း နေ့,ရက်၊ ချိန်းချက် ခင်းကျင်း၊ မြင်းကို စီရင်၊ ဆင်ကို စွယ်ချွန်၊ သန်မြန် လူရွေး၊ လေးကို ဆိပ်သွား၊ ဓားကို စီမံ၊ လှံကို ထက်သွေး၊ ခဲ,ဆေး လုံလောက်၊ အမြောက် သေနတ်၊ မပြတ် ပြင်ဆင်၊ တတပ်တွင်လည်း၊ စီရင်ဆုံးမ၊ တတပ်ကလည်း၊ ပြသ သေချာ၊ တမင်းမှာလည်း၊ အာဏာ လွှမ်းဖုံး၊ လက်ရုံးကို ကိုး၊ ၊ တန်ခိုး ဂုဏ်ပြ၊ တမင်းကလည်း၊ ထွက်မှ,ထွက်စေ၊ သရေ တက်တုန်း၊ ဘယ်သူနှုန်းအံ့။ သူ့ ဖုန်းကို ကိုး ၊ တန်ခိုးဖြင့်၊ သူကြိုးစားလှာ၊ သူ့အာဏာသို့၊ ငါလည်း ထိုတူ၊ ထီးဖြူ ဖြန့်ကျင်း၊ ရန်နှင်ချင်း ဟု၊ ရဲတင်း စကား၊ အခြားခြားသည်၊၊ ကြုံးဝါး,ပြိုင်ကြ အစွမ်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၀။ ။ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မင်းစစ်ပေါက်ပြ၊ အသာက ဟု၊ နရ ဦးကိုင်၊ နှစ်ပါးပိုင်သည်၊ ခရိုင် သမိုင်း၊ တိုင်း နှစ်တိုင်း၏ ” ၊ ခန့်ပိုင်း သားနား၊ မြေအကြားတွင်၊ ဖုရားအလောင်း၊ မြိုင်တောကျောင်းနှင့်၊ ဝှန်သောင်း ထင်ပေါ်၊ ရသေ့ကျော်သည်၊ မွေ့လျော် ရွှင်ပြုံး၊ သီတင်းသုံး၏။ ရှေးထုံး,ရှေးတိတ်၊ နိမိတ်,ဩဘာ၊ အရာရာကို၊ ပညာ စွမ်းအန်၊ မြော်မြင်တန်ဟု၊ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှ ကျော်ခေါင်၊ ဖုန်းရောင် ရွှင်လန်း၊ ဖုန်းတန်း တက်ဝှန်၊ ပြည်ကြီးဝန်ကြောင့်၊ အားခွန် ထုတ်မည်၊ အတည်တည်ကို၊ ကြံစည် ရေးရာ “ ၊ စိတ်စာနာ၍၊ ၊ ပညာ,စိုင်းပြင်း လေသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၁။ ။ တောကျောင်း ဗိမာန်၊ ချမ်းရပ်ဌာန်သို့၊ နန္ဒီသေန၊ ရောက်လာလျှင်၊ ပတ်များ မြင့်မို၊ လျှောက်,ဆို စေ့ ငု၊ ယခု ထင်ရှား၊ မင်းနှစ်ပါးတို့၊ ထောင်အား ကြိုးကြိုး၊ စစ်မက်ထိုးသော်၊ တန်ခိုး ဖုန်းပြိုင်၊ ဘယ်မင်းနိုင်းအံ့။ ဦးကိုင်ထွတ်တင်၊ မိန့်စေချင်”ဟု၊ သို့လျှင် သံညောင်း၊ လျှောက်ပုံ ရှောင်းသော်၊ အလောင်း ပွင့်လျာ၊ သူမြတ်စွာလည်း၊ “မရာ,အမှု၊ ဘဇာ ပြုအံ့။ မင်းမှု,စိုးရေး၊ မမေးသာပဲ၊ သူဆင်းရဲမှာ၊ ပြည်ထဲရေးထက်၊ ဝမ်းရေးခက်၏။ လုပ်နက် ယာ,လယ်၊ ကုန်စယ် ရှာဖွေ၊ ကြိုးပမ်းလေ” ဟု၊ ကျောင်းနေ သခင်၊ မိန့်ရာတွင်နှိုက်၊ “အရှင် ဖုရား၊ ဆင်းရဲသားမှု၊ တိုင်းကား,ပြည်ရွာ၊ စစ်ငြိမ်းပါမှ၊ ချမ်းသာရအံ့။ ယူဆ၍ပင်၊ သိပါချင်”ဟု၊ သံလွင် တုံ့ခေါက်၊ ဆယ်စုံမြှောက်၍၊ ၊ရုပ်ဖျောက်,စမ်းကာ မေးသတည်း။ ။</p> {{Cquote|{{gap}}'''''ပြည်ထဲရေးထက်၊ ဝမ်းရေးခက်၏။'''''|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Prog vspace}} <p>၆၂။ ။ ဤသို့လျှောက်ခါ၊ “ရေးရာ စိစိ၊ ငါမသိတည့်။ ဂီရိ သာခေါင်၊ ရွှေတောင် ငွါးငွါး၊ မြင့်မိုဖျားက၊ သိကြား ငါ့မှာ၊ ဆည်းကပ်လှာ၏။ ကြောင်းရာ ဆွေးနွေး၊ ရှုံးနိုင်ရေးကို၊ ငါမေးဦးမည်၊ တခေါက်လည်၍၊ ရိပ်ခြည် သိလို၊ ကျောင်းကို လာမှ၊ ကြားနာရအံ့”။ မြွက်ဟသော့ခါ၊ မတ်မဟာသည်၊ ၊ဝမ်းသာ,စိတ်ကြည် အေးသတည်း။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၃။ ။ နန္ဒီသေန၊ မတ်လှ တုံ့ခေါက်၊ ပြန်သည့်နောက်ဝယ်၊ ရွှေမှောက် သိကြား၊ ရောက်လှာငြား၍၊ မြတ်ဖျား ဆရာ၊ မေးသည်မှာကား၊ “ဝန်ဝါ ရိုက်ထိန့်၊ ကျော်သံအိန့်မျှ၊ ဝတိန့် အထွတ်၊ တန်ခိုးလွှတ်၍၊ တမွတ် အခေါင်၊ မုနောဆောင်လျက်၊ တောင်မေရုရ၊ စိုးပိုင်သသည်။ သာသန ဒါယကာ၊ နတ်ဒေဝါ။ အာဏာ ပြိုင်တုန်း၊ ဖုန်းလည်း ပြိုင်ကိုး၊ တန်ခိုးပြိုင်ကြ၊ အဿက နှင့်၊ ကလိင်္ဂမင်း၊ စစ်ဖြစ်ခြင်းကား၊ ဆင်,မြင်း,ရထား၊ လေးပါး စစ်အင်၊ အားပြချင်လည်း၊ ဘယ်တွင် စစ်မက်၊ မထွက် မမြော်၊ မပေါ်လှာပဲ၊ စစ်ပွဲ မစည်၊ နေရသည် ဟု၊ မကြည်,မလင်၊ မရွှင်မပြုံး၊ နှလုံး မာန်ရှိန်၊ ပြင်းလောင်ထိန်လျက်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ထိုမင်းစစ်သည်၊ စစ်ယစ် သော့အား'၊ ရထား လေးစီး၊ ဆောင်ယောင်ပြီးမှ၊ သမီး လေးပါး၊ တင်စေငြားလျက်၊ ငါ့အား ငြင်ငြို၊ စစ်ပြိုင်လို၍'၊ ငါ့ကို မရှောင်၊ အန်ထောင်ဝံ့သူ၊ သိမ်းကြယူဟု၊ ဇမ္ဗူ ပြောစည်၊ ကျွန်းကိုလည်၍၊ ဘယ်ပြည်,ဘယ်နန်း၊ ဘယ်တိုင်းခန်းက၊ နှုန်းနှန်း ဖော်ဖွေ၊ မဝံ့ချေတည့်။ အောင်မြေသီရိ၊ ပါဋလိတွင်၊ ပြည်ကြီး ဂုဏ်ဆီ၊ ကျော်လွံ ညီ၍၊ နန္ဒိသေန၊ ကြံ, လုံ့လဖြင့်၊ အဿကမင်းကြီး၊ ဖုန်းရောင် ညီးလျက်၊ သမီး ကညာ၊ ဆင်းဒေဝါကို၊ အောင်မျာ ဘုံခန်း၊ စိတ်ရွှင်လန်း၍၊ ရွှေနန်း,သိမ်းယူ တင်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၄။ ။ “လေးယောက် ကညာ ” ၊ဆင်းကလျာကို၊ ပြည် ပါဋလိ၊ ဓိပတိက၊ မင်း မိဖုရား၊ မြောက်သောအားကြောင့်၊ နှစ်ပါးမင်းကို၊ စကားဆိုလျက်၊ ရန်လို ရန်ခိုက်၊ စိတ်မာန်လိုက်၍၊ စစ်တိုက်ကြမည်၊ စစ်ပွဲစည်အောင်၊ နှစ်ပြည် စွန်းသွယ်၊ နှစ်နယ် လယ်၏၊ ရှက်သွယ် မြေစပ်၊ ခရီးရပ်တွင်၊ နှစ်တပ် ရွယ်စောင်၊ ဗိုလ်မြားမြောင်နှင့်၊ ဘယ်တောင်,ဘယ်ကမ်း၊ ဘယ်လမ်း မဆံ့၊ မြေပြင်နုမျှ၊ တိုက်အံ့ ဘယ်,ညာ၊ ချီကြလာသည် ” ၊ ဗိုလ်ပါ,သောင်းသောင်း ပြင်သတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၅။ ။ “သူတော် မထေရ်၊ ငါ့အရည်နှင့်၊ ငါသည် တွေးဆ၊ ငါ့စိတ်ကမူ၊ ဒုက္ခ မချွတ်၊ ဤဝဋ်တွင်းမှာ၊ သတ္တဝါတို့၊ ကြမ္မာ မလွတ်၊ ဥပဒ်ဖြစ်လို၊ တိမ်းပြို ပြည်တဲ၊ ဆင်းရဲ တာရှည်၊ ဖြစ်ကြမည်တည့်။ နှစ်ပြည်ကပ်တိုင်း၊ နှစ်တိုင်းစိုးသား၊ မင်းနှစ်ပါးတို့၊ ရန်ပွါး မျက်မှုန်၊ အရေးကုန်မှ၊ မတုန်မလန့်၊ အဝှန့် ဗိုလ်ပါ၊ ချမ်းသာမည်ပင်၊ ငါစိတ်ထင်၍၊ နတ်သျှင် နရ၊ အဿကနှင့်၊ ဘူပ ဇနိန်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ကြံသည့်စစ်တွင်၊ ဖုန်းသစ် လျှံဝင်း၊ ဘယ်သည့် မင်းက၊ အောင်ခြင်း ရောက်မည်၊ သို့ဖြစ်သည်ကို၊ နှစ်ပြည် စိုးကာ ” ၊ တန်ခိုး ဖြာသည်၊ ဒါယကာမြတ်၊ မြင့်မို နတ်လျှင်၊ ပြတ်ပြတ် ရွေးကောက်၊ ယခု လျှောက်လော့။ ထောက်ထောက်တွေးတွေး၊ နောက် နှင့် ရှေးကို၊ ၊ ကြောင်းရေး, ငါသိချင်သတည်း။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၆။ ။ ရသေ့ ခေါင်ဖျား၊ မေးသောအားဖြင့်၊ သိကြား ဒေဝါ၊ လျှောက်သည်မှာကား၊ “ဝဋ်,ကာမ ဝဲ၊ သုံးဘုံထဲနှိုက်၊ ဆင်းရဲ ကြီးစွာ၊ သံသရာဝယ်၊ သတ္တဝါအများ၊ သူတို့အားကို၊ သနား ကြည်ဖြူ၊ ကယ်တော်မူအံ့။ ဆုယူ အလောင်း၊ မြတ်ရာ ချောင်းသည်၊ ဖုန်းပေါင်း တောက်ထိန်၊ စောမုနိန်၊ ၊ကလိင်္ဂရာင်၊ မင်းစစ် အက၊ ရန်ဖြစ်ကြ၍၊ ရန်စမကွာ၊ ရန်ရှာ ရန်ခိုက်၊ စစ်တိုက်သောခါ၊ မဟာရာဇ၊ အဿာကဟု၊ သိင်္ဂမုနော၊ ထုတ် မင်းစောကို၊ စောင့်သောနတ်သည်၊ မွေးရည် တန်ဆာ၊ ဖြူ,ပြာ,စိန်,ရွှေ၊၊ ထွေထွေ မရော၊ နတ်ကျော မည်းရောင်၊ ဖိတ်ဖိတ်ပြောင်မျှ၊ မင်းခေါင် နရ၊ ကလိင်္ဂကို၊ စောင့်ထ နတ်မှု၊ အဖြူ သန့်ရှင်း၊ ထွတ်ထွတ် ဝင်းတိ။ မင်းကြီး ရုပ်ဝါ၊ ဆင်တန်ဆာဖြင့်၊ ဦးစွာ ရွှေဖျား၊ ခွန်အား ထုတ်ထုတ်၊ လွန်ကြိုးကုတ်လျက်၊ နွားဥဿဘ၊ ဖန်ဆင်းကြ၍၊ လောကထွတ်ထား၊ မင်းနှစ်ပါး၏၊ ကိုယ်စားတော် ကြိုး”၊ လှုံ့ဆော်နှိုး၍၊ စစ်ထိုး, ပွဲဦး ပြိုင်လတ္တံ့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၇။ ။ “ထိုမင်းနှစ်ပါး၊ ကံအလားလျှင်၊ စွမ်းအား ဗလ၊ ဥသဘတို့၊ တိုက်ကြလေမူ၊ မည်သသူမျှ၊ မွေးမြူ မမြင်၊ နတ်သျှင် ထွတ်ထား၊ နှစ်ပါး မင်းသာ၊ မြင်တို့ရာ၏။ ပမာ နှိုင်းနှုန်း၊ ပိတုန်း မြတောင်၊ နွားနက်ရှောင်၍ ၊ ဖြူရောင် နွားမင်း၊ တိုက်လံ ခွင်းက၊ သတင်း နွမ်းညှိုး၊ တန်ခိုးနွမ်းလျော်၊ ဖုန်းတော် နွမ်းလျ၊ အဿကတည့်။ ကာလ ထိုချိန်၊ ဖုန်းတော်ထိန်၍ ‘ ၊ ၊ကလိင်္ဂမင်း နိုင်လတ္တံ့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၆၈။ ။ “ထိုနွား နှစ်ဦး၊ ဝှေ့စူး တိုက်ရာ၊ ထိုဩဘာ ကြောင့်၊ ပြည်ပါဋလိ၊ အမည်ရှိသည်၊ မင်းကြီး ရဲဘော်၊ စစ်သည်တော်တို့၊ နွမ်းလျော်ရှောင်သွေ၊ ပျက်စီး ချေ၍၊ ထွန်းနေလဝါ၊ တက်လျှံဖြာသို့၊ မဟာရာဇ၊ ကလိင်္ဂသည်၊ ဒီပတရိုး၊ အခေါင်မိုး၍၊ ၊တန်ခိုး,ဖုန်းတန်း လှိုင်လတ္တံ့။ ။”</p> {{Prog vspace}} <p>၆၉။ ။ ထိုသို့ ဩဘာ၊ ထင်ခြင်းရာကို၊ ဣန္ဒာဒေဝ၊ ကိစ္စ စုံစေ၊ ရှင်ရှသေ့အား၊ ချမ်းမြေ့ ထူးလည်၊ သာကြည် လျှောက်ထား၊ ထိုစကားကို၊ နှစ်ပါးမင်းက၊ ကြောင်း ခြင်း စိစွေး၊ ချောင်းမြောင်းမေးလည်း၊ အရေးကြားတိုင်း၊ မဆိုင်း မချန်၊ ပြန်၍ ကြောင်းစ၊ မိန့်လိုက်ဟရှင့်၊ ကလိင်္ဂမင်း၊ ထွတ်သနင်းကား၊ ရွှင်ခြင်း ရွှင်တင့်၊၊ ရွှင်ပန်းပွင့်၍၊ စစ်ခွင့် စစ်မှု၊ အစုစုကို၊ ဂရု မထူ၊ နိုင်မည်သူဟု၊ စိတ်ယူ သတိ၊ လျော့ချမိ၏။ ပါဋလိပြည်၊ စိုးသည် ရာဇ၊ နရိန္ဒကား၊ သူက စစ်အောင် တို့ စစ်ရှောင်အံ့၊ တိမ်တောင်မိုးနတ်၊ နိမိတ်ဖတ်ဟု၊ စွဲမှတ် ဝမ်းမှာ၊ မသက်သာ၍၊ ၊ ကြောင်း,ချာ စေ့စုံ ဆိုလတုံ၏။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၀။ ။ လုံးလုံး ထွေးထွေး'၊ နှလုံးလေးလျက်၊ စစ်ရေး မှုအင်၊ မတ်ကျော်ထင်ကို၊ တိုင်ပင်သည်ကား၊ “ဂုဏ်ရည် ထွန်းညို၊ အရေး ရှိမှု၊ ပတ္တိအရေး၊ တိုး လေလေတည့်။ ပဒေသာဉာဏ်၊ ညွန့်သန်ခိုင်ပြီး၊ ဆွတ်တိုင်း ချီးမြှင့်။ နောင်ကြီး အသွင်၊ ငါ့စိတ်ထင်သည်၊ ဂုဏ်အင် မြောက်မြား၊ မတ်ခေါင်ဖျား၊ လေးပါး စစ်အင်၊ ဝန်းကျင် ရံပတ်၊ သင်အမတ်နှင့်၊ ငါနတ်သျှင်ကိုယ်၊ ချီသည်ကိုလျှင်၊ ဘယ်ဗိုလ်,ဘယ်မင်း၊ ဘယ်က တင်း၍၊ ဘယ်ခင်း ရေးရာ၊ ဘယ်အာဏာကြောင့်၊ ငါတို့သည်သူ၊ အောင်လံထူလျက်၊ ရည်တူ လက်ရုံး၊ ဘယ်ကကြုံး၍၊ ၊ စစ်ရှုံး, တို့ခံ သင့်သလော။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၁။ ။ “နိုင်ငံတဝိုက်၊ ကိုယ်စီတိုက်ဖြင့်၊ ငါ့နှိုက်ဆိုဘွယ်၊ သူ့ဝယ်ဆိုရာ၊ မရှိသာတည့်။ မြို့ရွာပတ်လည်၊ ရွှေပြည်စိုးမျာ၊၊ သို့နေရာတွင်၊ မျက်ပါ မာန်တက်၊ နှလုံးထွက်၍၊ လက်နက် ဆင်,မြင်း၊ လုံးရင်း လူဗိုလ်၊ ခိုင်းနှိုင်းလို ဟု၊ ငါ့ကို မအူ၊ သူ့ စိတ်ယူရှင့်။ ငါ့မူလည်း ထောက်၊ ဂုဏ်မမြောက်တည့်'။ လာရောက် မဆိုင်း၊ ဂုဏ်သံလှိုင်းလျက်၊ တို့တိုင်းပြည်တိုင်၊ သူ့ခရိုင်က၊ တိုနိုင်ငံတွင်း၊ တမန်ချင်း၍၊ ရန်တင်း မေးလှာ၊ ရန်စရှာလျက်၊ ရန်တာ ပွါးစည်၊ ကြုံတော့မည်တည့်။ သူ ပြည်ကြီးပိုင်၊ ငါ နိုင်ငံစိုး၊ ဂုဏ်ချင်းကိုး၍၊ တန်ခိုး ဖုန်းတန်း၊ ပြိုင်နှုန်းနှန်း၏။ ဂဏန်းတခြား၊ ဟူးရား တလည်၊ စနည် မြားမြောင်၊ တပေါင်, အတိတ်၊ နိမိတ်ဩဘာ၊ အရာရာကို၊ ရှာရှာ,ရွေးရွေး၊ ဉာဏ်ရည် သွေး၍၊ ၊ အရေး,သို့ကြံ သင့်သလော။ ။”</p> {{Prog vspace}} <p>၇၂။ ။ နတ်သျှင့် စကား၊ ကြားလတ်တုံပြီး၊ အမတ်ကြီးကား၊ “ဖုန်းမီး နေတူ၊ တက်ထွန်းပြူ က၊ ရန်သူတော်ပေါင်း၊ ၀ပ်ညောင်းရမည်၊ ဘယ်သည်ကိုမှ၊ မကြောင့်ကြနှင့်။ လုံ့လ မြဲမြံ၊ ကျွန်ုပ် ကြံအံ့။” ဝန်ခံခဲ့ပြီး၊ စစ်သူကြီးနှင့်၊ မသီး မကွဲ ၊ သူရဲစုတွင်၊ စွမ်းအင် အရည်၊ ရှု့ရိပ်ခြည်ဖြင့်၊ ဖွေနှည် ရွေးကောက်၊ ခေါ်ခဲ့မြောက်မှ၊ တောချောက် ဂနိုင်၊ စုံမြိုင် ချမ်းရိပ်၊ တောင်ညွန့်ထိပ်ဝယ်၊ စိပ်စိပ် ဖြာဖြာ၊ နာသာ စကား၊ ဆိုမြွက်ကြား၏။ “ပိုက်ဖြား မြတ်လေး၊ ကိုယ်တော် မွေး၍၊ အရေးတော်ယူ၊ ချစ်တော်မူသည်၊ အို သူရဲပေါင်း၊ မှုထမ်းကောင်းတို့၊ ” ၊အလောင်း နတ်သျှင်၊ တို့သခင်အား၊ ကြင်ကြင်,ချစ်ချစ်၊ နှစ်နှစ်,လိုလို၊ သင်တို့ အသက်၊ နှင်း,ဆက်ကြမည်၊ စိတ်ရည် တစား၊ တည်ကြားမသုန်၊ ရှိပါကုန်မူ၊ ဆင်းခုန်ယခု၊ တစု,တရုံး၊ နှလုံး မတွန့်၊ ဤတောင်ညွန့် မှ၊ သက်စွန့်ကြပါ” ဆိုသောခါသည်၊ ၊ လိုရာ, လိုက်မည် ငင်းငင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၃။ ။ တောင်ထက် ခုန်ဆင်း၊ ရပ်မတင်းဟု၊ တံသင်း ဗိုလ်ခြေ၊ ရှိကြလေသော်၊ “ မြိုင်ဝေ,တောကြီး၊ ဤခရီးဝယ်၊ ချည်းနှီး သက်သက်၊ သေသော့ ထက်ကား၊ ဆက်လက် တညီ၊ တစီ တလျဉ်၊ သားစဉ် မြေး,မြစ်၊ ပြောထုံးဖြစ်အောင်၊ တစစ်,တမက်၊ ကိုယ်,နှင့် သက်ကို၊ နှင်းဆက် တိုက်မည်၊ အားသံရည်၍၊ ဦးလည် မသုန်၊ ထမ်းပါကုန်လော့ ”။ ဂဠုန်မင်းအား၊ မရှောင်ရှားပဲ၊ နဂါး ရန်တွေ့၊ ခြင်္သေ့ နှင့် ယုန်၊ ပြိုင်သော့ဂုဏ်သို့၊ မာန်ဟုန် ပြင်းချိန်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ ပေါ်သော စစ်ကို၊ မနစ်,မဆုတ်၊ အားထုတ်ဝမ်းရွှင်၊ ထမ်းစေချင်”ဟု၊ ၊ ပဲ့ပြင်,နားပါး သွင်းသွင်းတည်း။ ။</p> {{Cquote|<poem>{{gap}}'''''မြိုင်ဝေ,တောကြီး၊ ဤခရီးဝယ်၊''''' {{gap}}'''''ချည်းနှီး သက်သက်၊ သေသော့ ထက်ကား၊''''' {{gap}}'''''ဆက်လက် တညီ၊ တစီ တလျဉ်၊''''' {{gap}}'''''သားစဉ် မြေး,မြစ်၊ ပြောထုံးဖြစ်အောင်၊''''' {{gap}}'''''တစစ်,တမက်၊ ကိုယ်, နှင့် သက်ကို၊''''' {{gap}}'''''နှင်းဆက် တိုက်မည်၊ အားသံရည်၍၊''''' {{gap}}'''''ဦးလည် မသုန်၊ ထမ်းပါကုန်လော့။ ။'''''</poem>|'''လက်ဝဲသုနန္ဒရ'''|'''နန္ဒီသေနပျို့'''}} {{Prog vspace}} <p>၇၄။ ။ နန္ဒီသေန၊ မြွက်ဟ စကား၊ ကြားကြလေရှောင်း၊ သူရဲပေါင်းလည်း၊ လွှဲပြောင်း မရှိ၊ တညီ ညှိသို့၊ “သတိမယှက်၊ စိတ်စက် မထူး၊ ကျေးဇူး သစ္စာ၊ စောင့်သိစွာလျှင်၊ ထမ်းပါကြအံ့။ ခိုင်ကြံကြံ့တည့်။ တည်တံ့ မယို၊ ယုဂန္ဓိုရ်နှင့်၊ မြင့်မိုတောင်ထိ၊ ရန်သူ ဖိလည်း၊ တစိ မညံ့၊ စိုး,မတ္ထ”ဟု၊ ခိုင်ခံ့ တည်ပ၊ လုံ့လ အစွန်၊ နတ်သျှင့်ကျွန်တို့၊ ၊ ခံဝန်ကြပ်ကြပ် တင်းတင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၅။ ။ ရဲစု, ရဲဘော်၊ ညီကြသော်လျှင်၊ တပ်တော်ရှိရာ၊ ထွက်ခဲ့လာမှ၊ လောကာဓိပ၊ အဿက အား၊ ၊ သာရဂမ္ဘီ၊ ပြည့်စုံညီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ ကြောင်းကိစ္စကို၊ ၊ ဖေါ်ပြစေ့ရေ၊ လျှောက်တုံပေ၏။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၆။ ။ “ ဒီပကျွန်းငူ၊ ကျွန်းလေးဆူတွင်၊ ဇမ္ဗူ တဘီး၊ ဤကျွန်းကြီးထက်၊ ဆောင်းတီး နန်းစံ၊ နိုင်ငံ မြို့ရွာ၊ ဗိုလ်ပါ လက်နက်၊ တိုက်ဖက်အင်တူ၊ ဖြစ်လေမူလည်း၊ အယူ အတွေး၊ ကြံရေး ပညာ၊ မတူလှာ၍၊ လိမ္မာဆန်းပြား၊ ကျော်ထင်ရှားသည်။ တရား မင်းမြတ်၊ လောကနတ်၊ ၊ တွင်မှတ် နဂိုရ်၊ တက္ကသိုလ် နှင့်၊ မည်ဆို ပူရ၊ ဗာရာဏဟု၊ ပြည်မ အကြား၊ အလားအလာ၊ လူများစွာကို၊ အစာ မရွေး၊ ကိုယ်အမွေးဖြင့်၊ သစ္စေး ဂွမ်းတင်၊ ငြိသော သွင်သို့၊ တွေ့မြင်ရာဖမ်း၊ ဘီလူးကြမ်း၏၊ ပိုင်လမ်း ကန္တာ၊ ရောက်တုံလှာသား၊ ပဉ္စာသုဓ၊ မည်ရ သညာ၊ လောင်းပွင့်လျာသည်၊ ၊ ဗာရာ, ပြည်မ နန်းရိုးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၇။ ။ “သိလေသဟု၊ လောမ ဆိုးသွမ်း၊ ဘီလူးကြမ်းလျှင်၊ လိုက်ဖမ်းသော့ခါ၊ စကြာ မုံထွား၊ ထိုမင်းသားကား၊ လှံဓား မကြွင်း၊ ခက်ရင်း ဒုတ်,လေး၊ ပစ်သော ဘေးလျှင်၊ အမွေးသို့ ရောက်၊ စူး မပေါက်၍၊ ခြေကျောက် လက်ခတ်၊ တွန်းသတ် တတန်၊ အားထုတ်ပြန်လည်း၊ စွမ်းအန်မရှိ၊ မွေးတွင် ငြိက၊ သတိ မလွင့်၊ ဥက္ခောင်းဖြင့်လျှင်၊ ထပ်ဆင့် တိုးဝှေ့၊ ခြင်္သေ့နှိုင်းရာ၊ စိတ်ခိုင်မာသည်၊ ၊ ရွံ့ ရှာ,မလန့် မစိုးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၈။ ။ “ပဉ္စာဝုဓ၊ မည်ရ ထင်ရှား၊ ထိုမင်းသားသည်၊ တည်ကြား ကြံ့တင်း ၊ ရဲရင့်ခြင်းကြောင့်၊ ဝမ်းတွင်း လန့်စိုး၊ နှလုံးညှိုးလျက်၊ မကြိုး, မပမ်း၊ ဘီလူးကြမ်းက၊ ကြောင်းလမ်း ဆွေးနွေး၊ ဤသို့ မေး၏။ “အဝေး,အနီး၊ ခရီး လာ,သွား၊ လူတလွှားကို၊ ဖမ်းစားလှပြီ၊ မထီမဲ့မြင်၊ သို့စင်ကြောင်းရေး၊ သေမည့်ဘေးကို၊ မလေးမလောက်၊ မကြောက်,မထိတ်၊ ရွှံ့စိတ် မငဲ့၊ မတုန်လှဲ့တည့်။ သင်ကဲ့သို့ပင်၊ မမြင် တွေ့ဘူး၊ ရဲရည်ထူး” ဟု၊ ဘီလူး စကား၊ ဆိုသံကြားက၊ မင်းသား သွယ်ဝယ်၊ ပရိယာယ်ဖြင့်၊ 'တကယ် ငါ့အား၊ သင်တည်းစားအံ့၊ စိန်ဓား သန်လျှက်၊ လက်နက် ဝမ်းမှာ၊ ငါ့တွင်ပါရှင့်။ သင်သာ ခုသည်၊ ဘေးသင့်မည်ကြောင့်၊ ကြံစည် တွေးထောက်၊ ငါမကြောက်” ဟု၊ စွမ်းမြောက် ဆိုသား၊ ထိုစကားကြောင့်၊ မစားဝံ့ချေ၊မင်းသားနေသည်၊ အောင်မြေ ဗာရာ၊ ပြည်သို့သာလျှင်၊ နောက်ပါမ,စ၊ ပို့လိုက်ရသင့်။ လုံ့လလည်းရှိ၊ ဉာဏ်ကဝိ နှင့်၊ သတ္တိ ရဲရောင်၊ ပွဲကြီး အောင်သည်၊ ၊ စွမ်းဆောင် လုံလ အကျိုးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၇၉။ ။ “ဤပုံ ဤထုံး၊ နည်းကို ကျုံး၍၊ နှလုံးတော်စား၊ မှုခင်းများကို၊ ခွန်အား ထုတ်ထုတ်၊ ကြိုးကုတ် စိတ်ပိုင်၊ ကြံ့ကြံ့ခိုင်လော့။ နိုင်မည်,ရှုံးမည် ဆိုသည်စကား၊ ဘယ်သူအားလျှင်၊ ထင်ရှား တပ်တပ်၊ သိလေအပ်လိမ့်။ ကြပ်ကြပ်,တည်းတည်း၊ စည်းစည်း,ရုံးရုံး၊ နှလုံး စိတ်စက်၊ မငဲ့ကွက်အောင်၊ ရဲမက်တို့အား၊ နားပါး ချချ၊ ပြပြပြောပြော၊ သဘောဓလေ့၊ ညီကြ၍လျှင်၊ အရှေ့ နေဝင်၊ ယဉ်ရှင် သီတာ၊ အညာ ဆန်သွား၊ မိုးကား အောက်နေ၊ မြေကား ထက်ယံ၊ ဓူဝံ ရှိရာ၊ တောင်မျက်နှာ ဟု၊ သေချာ စုံပြည့်၊ ပြောပေလှည့်လည်း၊ လွဲ၏ မထင်၊ ရဲစိတ်ဝင်သား။ သို့စင်စွမ်းရည်၊ သျှင့်စစ်သည်တို့၊ ဦးတည် စွန့်စား၊ ထမ်းမည်အားလည်း၊ အခြား မဖီ၊ နှလုံးညီရှင့်။ ချီမည်,ထွက်မည်၊ တိုက်မည် နေ့ရက်၊ ချိန်းချက်ရာက၊ မလွန်ရအောင်၊ များလှ ဗိုလ်ခြေ၊ ရံအုပ်တွေ့ဖြင့်၊ ၊ အောင်မြေ,နင်းတော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၀။ ။ “သူ တပ်,တို့တပ်၊ စစ်မြေရပ်ဝယ်၊ ကြပ်ကြပ်,တည်းတည်း၊ စည်းစည်း,ရုံးရုံး၊ နှလုံး မတွန့်၊ စိတ်လိုလွန့်လျက်၊ သက်စွန့် များသူ၊ နိုင်မြဲယူလော့။ ''သူတို့ မှတ်ရိုး၊ စစ်မက်ထိုးသော်၊ အားကြိုး တင်းတင်း၊ လူချင်းချင်းကို၊ ဘယ်မင်း ဖက်ပြိုင်၊ ဘယ်တပ် ဆိုင်အံ့။ သူ့နိုင်ငံသား၊ သံမှုန့်စားမှ၊ တို့ဓားတုံးမည်၊ မှတ်တော်တည်လော့။'' တိုင်းပြည်,စိုးရ၊ ကလိင်္ဂ အား၊ ဥသဘယောင်၊ ဆောင်၍ စွဲမှတ်၊ စောင့်သောနတ်ကို၊ မှူးမတ် ဗိုလ်ပါ၊ များစွာ ဖြီးထူ၊ ရှိပါမူလည်း၊ မည်သူအားမှ၊ မမြင်ရတည့်။ ထင်ပြ,မဖေါ်၊ လျှို့ဝှက်သော်လည်း၊ ကိုယ်တော်တပါး၊ ဖုန်းတော်အား ကြောင့်၊ ရှေ့ဖျား,တူရူ၊ မြင်တော်မူလိမ့်။ ရောင်ဖြူလွလွ၊ ဥသဘလည်း၊ တပ်မ ဆီလျော်၊ စွန်းစွန်းပေါ်တွင်၊ ၊ ကိုယ်တော်,ခွင်းတော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၁။ ။ “ရောင်ဖြူ လွလွ၊ ဥသဘကို၊ တမျှ နတ်စက်၊ ရွှေလက်နက်ဖြင့်၊ ရွှေလက်တော် ညွတ်၊ ထိုးလိုက်လွှတ်မှ၊ မလွတ် ဆီလျော်၊ အာနုဘော်ကြောင့်၊ လှံ တော် လွှတ်ရာ၊ ထိုမျက်နှာသို့၊ ဗိုလ်ပါ လှည့်လည်၊ တိုက်စည်ဆော်နှိုး၊ ဝန်း၍ ထိုးသော်၊ နွမ်းညှိုး ဆုတ်ရှောင်၊ တပ်ဦး အောင်က၊ မြားမြောင် တပ်ပြိုင်၊ ဘယ်ခံနိုင်အံ့။ စိုးပိုင် တဝ၊ ကလိင်္ဂ က၊ ပွဲရလိမ့်မည်၊ နှစ်ပြည် စိုးခြင်း၊ မိုးနတ်မင်း၏၊ သတင်းစကား၊ တဆင့်ကြားကို၊ ရွှေနားမနာ၊ တွေးထောက်စာ၍၊ ၊သင်္ကာ,ကင်းတော် မူပါလော့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၂။ ။ ဤသို့ သီးသီး၊ အမတ်ကြီးက၊ နည်းမှီး ထုံးရပ်၊ တော်ရာ ချပ်၍၊ ကြပ်ကြပ် စိစိ၊ လျှောက်သည်ရှိသော်၊ ဘူမိပါလ၊ အဿကလည်း၊ “ပြသ ထုံးတီး၊ နည်းကို မှီး၍၊ မတ်ကြီး ရှာရွေး၊ သည်အရေးမူ၊ တွေးတွေး,ဆဆ၊ တော်,လျော်စွတည့်။ နေ့, လ မရှည်၊ တိုက်မည်ကိုသာ၊ ရှာရှာ,ဖွေဖွေ၊ စီရင်လေ”ဟု၊ ရေမြေ စိုးရ၊ နရိန္ဒက၊ ကိစ္စ မှုခင်း၊ အကုန် နှင်း၏။ မင်းအဿက၊ စိုးရရွှေပြည်၊ တပတ်လည်တွင်၊ နှုန်းရည် မမီ၊ ရေပေါ်ဆီသို့၊ နန္ဒီသေန၊ ဉာဏ စိုက်ထောင်၊ မတ်ကျော်ခေါင်ကား၊ စေ့အောင်မလပ်၊ အတပ်တပ်ကို၊ အရပ်,အနေ၊ နှိုးဆော်စေမှ၊ သေခွေ မပျက်၊ ရှေးချိန်းချက်သည့်၊ နေ့ရက် ရောက်ခါ၊ များဗိုလ်ပါနှင့်၊ ချီလာ အုတ်ကျက်၊ တပ်မ ထွက်၍၊ ရဲမက် စည်းဝေး၊ တိုက်သံ ပေးသည်၊ ဟစ်ကြွေး,ကြော်သံ သောင်းသောင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၃။ ။ ပါဋလိပုတ်၊ သမုတ် အမည်၊ ထိုရွှေပြည်ကို၊ စိုးသည်မင်းခေါင်၊ ဖုန်းရောင် တက်သစ်၊ ဧကရာဇ်လျှင်၊ ရန်စစ်သည်ကောင်း၊ မှူးမတ်ပေါင်းနှင့်၊ သောင်းသောင်း ဝန်းကျင်၊ ထွက်သည် မြင်က၊ နတ်သျှင် ပဝရ၊ ကလိင်္ဂလည်း၊ “တပ်မ, တပ်ခံ၊ တပ်ရံ, တပ်သိမ်၊ အာဏာနှိမ်က၊ ငြိမ်ဆိမ် သေခွေ၊ စီရင်လေ”ဟု၊ ဗိုလ်ခြေ ရုရု၊ တပ်ပေါင်းစုလျက်၊ ဗိုလ်ထု အုတ်ကျက်၊ ဆီးကြိုထွက်၏။ နှစ်ဖက် တပ်ဖျား၊ နှစ်ပြည်သားတို့၊ တည်ကြား ညီညှိ၊ တပ်ပြိုင်မိသော်၊ တပ်ကြီးရံဆွယ်၊ တပ်လယ်စွယ်ကို၊ သွယ်ဝယ် မဆိုင်း၊ ခုန်ပြေး စိုင်းလျက်၊ဒိုင်း နှင့် ကာ,လွှား၊ ရင်တား ကတုတ်၊ ဓား,ဒုတ် လှံရေး၊ ပြောင်း,လေး သေနတ်၊ ပစ်ခတ်မည်သွင်၊ ဆင်မှာ, ဆင်ချင်း၊ မြင်းမှာ,မြင်းလျောက်၊ ဆိုင်ရာ ကောက်၍၊ ရွံ့ ကြောက်လေအောင်၊ မြောက်,တောင် ပြေးထွက်၊ ဝန်းရှက်ကြကုန်၊ ရဲမက်ဟုန်ဖြင့်၊ မြူး,ခုန် ရွှင်ပျ၊ ဟန်ရေးပြလျက်၊ ဆီးဆကြော်ငြာ၊ သောင်းသောင်းလာသည်၊ ၊ မျက်ပါ,မာန်ရှိန် ခြောင်းခြောင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၄။ ။ မင်းနှစ်ပါး၏၊ ဆီးတား နှိုးဆော်၊ တပ်မတော် က၊ မကြော်,မညံ၊ အသံ မထွက်၊ လက်နက် မလွှတ်၊ ညီညွတ်ကြစွာ၊ မင်း အာဏာနှင့်၊ မှတ်စာ ရိပ်ခြည်၊ မပြသည်ကြောင့် ၊ တိုက်စည် မျိုး၊ ရွှေမတိုးပဲ၊ မစိုးမရိမ် တပ်လုံး ငြိမ်၏။ တပ်သိမ်,တပ်ငယ်၊ တပ်စွယ်,တပ်ရံ၊ တပ်ခံ,တပ်ပေါင်း၊ တပ်လက်စောင်းမူ၊ နှစ်ကြောင်းသွယ်ထား၊ နှစ်ဖက်သားပင်၊ စိမ်းစားမည့်ယောင်၊ လက်နက်စောင်၍၊ ဟန်ဆောင် ထွက်,ဝင်၊ ရေးရာဆင်သည်၊ ကောင်းကင်,မြေမှုန့် ထောင်းထောင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၅။ ။ တပ်တာ ခင်းကျင်း၊ တပ်စွယ်ချင်းတွင်၊ တပ်မင်း,တပ်ချုပ်၊ တပ်အုပ်,တပ်သား၊ တပ်တော်ဖျားက၊ ကစား ခုံမင်၊ အလျင်,အနှေး၊ ဟန်ပန်ပေး၍၊ စစ်ရေး ငင်ချိန်၊ ထို အရှိန်တွင်၊ ကလိင်္ဂစော၊ မြတ်မုနောကို၊ စောင့်သော နတ်ကျော်၊ စစ်ကူဘော်ကား၊ ရှေ့တော်က ဆောင်၊ နွားအယောင်လျှင်၊ ဖြူရောင် ဆင်းဝါ၊ ထွက်ပေါ်လာသော်၊ နရာဓိပ၊ အဿကလည်း၊ လှံ မ,တော် စွဲ၊ ကိုယ်တော် နွှဲ၍၊ ရဲရဲ တောက်ထိန်၊ ဝရဇိန်သို့၊ လက်ချိန် ကိုင်,မိုး၊ ပစ်လိုက်ထိုးက၊ ထစ်ကြိုး အသံ၊ တော်ဟည်း ညံ၏ ။ ရွှေလှံ လွှတ်ရာ၊ ရဲ,ဗိုလ်ပါတို့၊ ကြော်ငြာအားကြိုး၊ ဝန်း၍ ထိုးက၊ နတ်မျိုး ဒေဝ၊ ဥသဘလည်း၊ ရှ,နတုံးလုံး၊ သေလေဆုံးသော်၊ မရုံးကြနိုင်၊ တပ်ဦး ယိုင်သည်၊ ၊ မခိုင်,မြေလုံး နိမ့်နိမ့်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၆။ ။ မတည်,မရပ်၊ ကိုယ်စီကြပ်လည်း၊ တတပ် ရိပ်ခြည်၊ တတပ်တည်၍၊ ဖြစ်မည် မထင်၊ ကြောက်စိတ်ဝင်မှ၊ မရွှင်,မပျ၊ စစ်ခြေကြွသော်၊ အဿကမင်း၊ စောရန်ခင်း၏၊ ကျွန်ရင်း ရဲဘော်၊ စစ်သည်တော်တို့၊ ထိုရော်စိုက်စိုက်၊ ဖိစီး တိုက်သော် ၊ တောင်ဝိုက်,မြောက်ဝှေ့၊ တပ်ပေါင်းရွှေ့လျက်၊ ရှိန်ငွေ့ အာဏာ၊ တည်စိမ့် ငှါလျှင်၊ ဆိုင်ရာ ဆို့,ဆီး၊ အသီးသီးလျှင်၊ အကြီး,အချုပ်၊ မအုပ်နိုင်ပြီ၊ ကစီ ကလျဉ်၊ ကစဉ် ကမျော၊ ကရော ကပါး၊ ပြေးထွက်သွားသော်၊ မြင်းသား ဆင်သည်။ အတည်တည်လျှင်၊ လှည့်လည် တန့်ရပ်၊ ဝန်း၍ ကြပ်မှ၊ နောက်တပ် စူးစူး၊ ခံ,ရပ် ပူးလျက်၊ ရှေးဦး တတန့်၊ သေနတ် ကန့်၍၊ မလန့်ကြောက်ဟန်၊ ဆီးကြိုပြန်မှ၊ အတန်တန် တား၊ ၊ သေနတ်များတွင်၊ ရှေ့ဖျား အလယ်၊ နောက်ဆွယ် ရိပ်ကြည့်၊ ဆေး,ခဲ တည့်၍၊ တလှည့်စီ ခံ၊ တပ်ပေါင်းထံလည်း၊ တပ်ရံ လက်နက်၊ ကွာမပျက်တည့်၊ စစ်မက် မပြိုင်၊ စစ်ဦးယိုင်ဟု၊ စစ်နိုင် ပီပီ၊ သောင်းသောင်း ညီမျှ၊ ကိုယ်စီကိုယ်င၊ ခံမှ ခံစေ၊ ရှောင်လေ ဆုတ်ဖိ၊ ပါဋလိသား၊ တွေ့တိုင်း ဝါးချိမ့်၊ တရား ဖုန်းဝှန်၊ နတ်သျှင့်ကျွန်ဟု၊ တံခွန်စိုက်ထောင်၊ အောင်လံ မဆုံး”၊ သံပ ကြုံးသည်၊ မိုးလုံး, တပြင်ခြိမ့်ခြိမ့်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၇။ ။ မြို့ပါလိ၊ တပ်က ဖိလျက်၊ ခုတ်မိမျှ ခုတ်၊ ဓား, ဒုတ် ရှက်ထိုး၊ မြားမိုး ဖြိုင်ဖြိုင်၊ စစ်နိုင်တို့ ထုံး၊ စုရုံး လှည့်ပတ်၊ သေနတ်,မီးပေါက်၊ မီးတောက်, မီးလျှံ၊ တက်ပျံ ထိန်ထိန်၊ လက်နက်ရှိန်ကြောင့်၊ ကလိင်္ဂသား၊ စစ်သည်များမူ၊ မသွားသာအောင်၊ ဦးလည်စောင်လျက်၊ ထိုတောင်, ထိုကမ်း၊ ထိုလမ်း တကြော၊ ထိုတော, ထိုခြံ၊ စုထားပုံသို့၊ မှောက်ခုံ တုံးလုံး၊ မြေ ခေါင်းအုံးလျက်၊ ရှက်ဖုံး အောက်,ထက်၊ ပရွက်ပလူ၊ ဖြီးထူ နန္တ၊ ဆုံးရှုံးကြ၏။ ကလိင်္ဂမင်း၊ မျက်တော်ပြင်း၍၊ မြို့တွင်းက ထွက်၊ အားတက် အကြံ၊ စီးချင်း ခံလည်း၊ နောက်ရံ နံတောင်း၊ လက်စောင်း,လက်နား၊ အပါးတော် လူ၊ ဆင်ကူ,မြင်းကူ၊ မည်သူကားငဲ့၊ မရှက်ခဲ့၍ ၊ ဘေးမဲ့စိမ့်ငှာ ၊ ဖွေရှာ ဝမ်းတွင်း၊ အကြံသွင်း၍၊ မင်းလည်း လွတ်ရာ၊ ဗိုလ်ပါ လွတ်ကြောင်း၊ နှင်လိုက်,မောင်း သို့၊ တပ်ပေါင်း အခြံ၊ ရေးနည်း ရံ၍၊ မခံကြနိုင်၊ ပြို,ယိုင် ပျက်စီး၊ သူ့ ရန်နီးသည်၊ ၊ကြက်သီး, မွေးညင်း စိမ့်စိမ့်တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၈။ ။ ကလိင်္ဂစာ၊ မုနော ခေါင်မျာ၊ များဗိုလ်ပါနှင့်၊ ထိုခါအုတ်ကျက်၊ မဖက်မဆိုင်၊ မပြိုင်.မပူး၊ ရွှံလန့်မူးလျက်၊ မြင်ဦး လှည့်လည်၊ ထွက်ပြေးသည်တွင်၊ တောင်တည် နေခင်း ၊ ၊ ထိုသည်မင်း၏၊ တပ်တွင်း,တပ်ပြင်၊ တပ်ဝန်းကျင်မှ၊ လမ်းခွင် သွားရာ၊ များဥစ္စာသည်၊ မြေတာ ကြွင်းမဲ့၊ ကြဲသကဲ့သို့၊ လက်ဖွဲ့,လက်စွပ်၊ လက်ကြပ်,လက်ကောက်၊ စိန်,ကျောက် ထွေထွေ၊ ရွှေ,ငွေ စည်ဖေါင်း၊ ပုံ,မောင်း ပတ်သာ၊ တန်ဆာ မှောက်တို၊ မိန်ညို ချပ်,ကာ၊ ပူတာ,ခွက်အုပ်၊ အထုပ်,အပိုး၊ ပုဆိုး သင်ထည်၊ မည်သည် မသိ'၊ သွားတိုင်းငြိရှင့်။ ကရိယာများ၊ ဒိုင်းနှင့် လွှားက၊ လှံဓား ရှုပ်ထွေး၊ ပြောင်း,လေး သေနတ်၊ မလွှတ် ဖြင်ပည်း၊ လား မြည်း ဝန်တင်၊ မြင်း,ဆင် လူသူ၊ ဖမ်းယူကုန်ကြ၊ သုံ့လက်ရသည်၊ ကိုယ်င,ကိုယ်စီ၊ မချီ.ပိုးနိုင်၊ အဆိုင်ဆိုင်တည့်။ စိုးပိုင် သခင်၊ စောနတ်သျှင်လည်း၊ ချစ်ကြင် လွန်ပြင်း၊ အကုန် နှင်း၏။ မင်းဆွေ,စိုးမျိုး၊ မှူးရိုး,မတ်ခြား၊ မင်းသား, မင်းသမီး၊ လက်နက်ကြီးကို၊ သင်းသီး ဗိုလ်ပါ၊ မယူသာတည့်။ လိုရာ ကိစ္စ၊ ကြွင်းသမျှမူ၊ လက်ရ ယူစေ၊ ထိမ်းမှတ်ပေရှင့်။ ခြေတော်တင်ရ၊ ဆင်နာဂကို၊ ရကြသူအား၊ အဖိုးထား၍၊ ရွေးစားတော်မူ၊ မှုထမ်းသူတို့၊ တယူ ချီးမွှမ်း၊ ရေ နှယ်ချမ်းသည်၊ ၊ ရွှင်ဝမ်း,သာယာ ငြိမ်းသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၈၉။ ။ အောင်လံ စိုက်ထူ၊ အောင်တော်မူသည်၊ အောင်သူတို့မင်း၊ ခန့်ရန် တင်းလျက် ၊ ကြောင်းခြင်း စုံစီ၊ နှလုံးညီအောင်၊ နန္ဒီသေန၊ မတ်ကြီး စသည်၊ များလှ အပေါင်း၊ ခေါ်တုံရှောင်း၍၊ အကြောင်း ဆင်ခြင်၊ မှုရေးအင်ကို၊ တိုင်ပင်သည်ကား၊ “ငါ့ဖုန်းအားကြောင့်၊ လျင်လျား,မကြာ၊ ရန်ပေါင်း ကွာ၏။ ဗိုလ်ပါ ဆင်,မြင်း၊ ဖြည့်တင်း မွေ့လျော်၊ နေပြည်တော်သို့၊ ပြန်သော် သင့်မည်၊ သူ့ ပြည် ခရိုင်၊ သူ့ နိုင်ငံသို့၊ သူ့ နန်းမြို့ကို၊ ငါတို့ ရအောင် ၊ စွမ်းဆောင်ကြမည်”၊ အတည်တည်ကို၊ အရှည်မျှော်တွေး၊ စုံစမ်း မေးလျက်၊ ဖုန်းရေး ကံယွင်း၊ မင်းလည်း တိမ်းပြို၊ ဗိုလ်လည်း တိမ်းလည်၊ စစ်သည် တိမ်းပါး၊ လေသောအားကြောင့်၊ ရှေ့ဖျားစွန်းစွန်း၊ လက်နက်ဝန်းလျက်၊ လိုက်လွန်းသသူ၊ ဗိုလ်လူတို့အား၊ ခန့်ထားလျင်စွာ၊ လည်စိမ့်ငှါဟု၊၊ ထိုခါ,တပ်တော် သိမ်းသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၀။ ။ တပ်တော် သိမ်းမြောက်၊ စခန်းထောက်တွင်၊ ရွှေမှောက် မင်းဖျား၊ မေးသည်များကို၊ ပင်းပါး ကပ်မှီ၊ ဦးဖြင့် ချီလျက်၊ နန္ဒီသေန၊ မြွက်မဟက၊ များလှ ဗိုလ်ပါ၊ မတ်တကာတို့၊ ဂူဟာ ခြင်္သေ့၊ နေသော ရှေ့ကို၊ ကြောက်၍ တုံ့ပယ်၊ ယုန်သူငယ်လျှင်၊ နွမ်းနယ် ကြောက်ရွံ့၊ မသန်းဝံ့သို့၊ ဆိုင်းငံ့ လည်လှည့်၊ တပ်လုံးပြည့်မျှ၊ ရှုကြည့် တူရူ၊ နေကြမူလည်း၊ မည်သူအားမျှ၊ မလျှောက်ကြတည့်။ ပြည်မ ဆီမီး၊ အမတ်ကြီး က၊ အပြီးစကား၊ သို့လျှောက်ကြား၏။ “ စက်သွား ဝရဇိန်၊ လက်နက်ရှိန်ကြောင့်၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မင်းစစ် ထွက်ရာ၊ ဗိုလ်ပါအများ၊ ဖိဆီးထားက၊ ပြေးသွား မသာ၊ ထိုမြို့ရွာဝယ်၊ ဘယ်မှာခန့်ထား၊ မြို့တံခါးကို၊ ဆီးတား ပိတ်ပင်၊ မသိမ်းခင်လျှင်၊ တိုက်ဝင်မိမည်၊ ဖြစ်တော့သည်တည့်။ ရိပ်ခြည်ထောက်မြော်၊ ရှင့်ဖုန်းတော်ကို၊ ၊ ထိုရော်,ပြောပ ခြိမ်းသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၁။ ။ “သို့ပင်ဖြစ်လည်း၊ စိစစ် ဆွေးနွေး၊ မင်းမှုရေးကို၊ ကြံတွေး ထောက်မြော်၊ အောက်မေ့သော်မူ၊ ကိုယ်တော်လက်တွင်၊ ရွှေနန်းတင်သည်၊ ရှင်နှစ်တော်ကြီး”၊ သူ သမီးလည်း၊ ထံနီးတော်ပါး၊ ခ,စား မကွာ၊ သို့ခြင်းရာကြောင့်၊ စဉ်လာ ရုံးစည်း၊ ရှေးဆိုနည်းမူ၊ လက်သည်း ဆိတ်ရာ၊ လက်သာနာ ဟု၊ ပမာဆိုရိုး၊ သည် ထုံးမျိုးကြောင့်၊ စိုးစိုး ရိမ်ရိမ်၊ အာဏာနှိမ်သည်၊ စည်းစိမ် သခင်၊ အရှင်တို့သာ၊ စိုးပိုင်ရာရှင့်။ ပမာနည်းကို၊ တကြောင်း ဆိုပိမ့်။ မြွေဖို,မြွေမ၊ မဆိုရတည့်။ ရှ,နပြတ်နှိပ်၊ အဆိပ် သဖွယ်၊ ဓားလွယ်,ဓားမ၊ မကွဲကြတည့်။ ထိက မနား၊ အသွားနှင့်ချည်း၊ ဖြစ်သတည်းဟု၊ ထုံးနည်းကို မျှော်၊ ကျွန်ုပ်သော်မူ၊ ကိုယ်တော်ကြိုက်ရာ၊ စိတ်ညီပါ”ဟု၊ နာသာ မငြီး၊ လျှောက် ကန့်ဆီးသည်၊ ၊ မတ်ကြီး, နန္ဒီ သေနတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၂။ ။ ဤသို့လျှောက်လျှင်၊ ရွှေနန်းရှင်လည်း၊ ဆင်ခြင် အကြံ၊ ငါ၏ထံသို့၊ စေသံ နေ့ည၊ ကလိင်္ဂက။ ဝန်ချလာမည်။ မှတ်တော်တည်၍၊ မည်သည်ကိုမျှ၊ မထွက်ရလျှင်၊ တဲချ တပ်တာ၊ နေသည်သာတည်း။ မဟာ ပဝရ၊ ကလိင်္ဂကား၊ များလှ ဗိုလ်လယ်၊ စိတ်နွမ်းနယ်၍၊ ကြိုးငယ် ရူတ၊၊ ဆိုမြွက်ဟ၏။ “အဿက မည်ခေါ်၊ အကြည်တော်မူ၊ ရေးမြော်စုံညီ၊ ပါရမီကြောင့်၊ နန္ဒီသေန၊ ဉာဏ ရောင်ရွှန်း၊ မတ်ကောင်းတွန်း၏။ တကျွန်း စိုးပိုင်၊ တခရိုင်ဖြင့်၊ ၊ တနိုင်ငံ စိုး၊ တန်ခိုး ထန်ပြင်း၊ ထီးဆောင်းချင်းကို၊ ကံရင်း နွမ်းလျော်၊ ငါတုံသော်ကား၊ ဖုန်းတော် ယွင်းယို၊ ငါ့ တကိုယ်ကို၊ ဆယ်ကိုယ် လှည့်ပတ်၊ ထားမတတ်တည်၊ အမတ် ငါပင်၊ ဘုရင်လည်း ငါ၊ ငါ့ကိုယ်သာလျှင်၊ ရေးရာကိစ္စ၊ စီရင်ရခဲ့။ ခေတ္တ မရှု၊ ဘယ်အမှုမှ၊ စေ့ငှ သေခွေ၊ စီရင်ပေ ဟု၊ ငါ့ရွှေမျက်နှာ မလွဲသာတည့်။ ကြမ္မာဥပဒ်၊ ဘယ်ဂြိုဟ်နတ်ကြောင့်၊ အမတ်တန်မဲ့၊ ညှဉ်းဆဲခဲ့၍၊ ပြည်တဲ့ သခင်၊ ငါဘုရင်သည်၊ သို့စင် ဒုက္ခ၊ ဆင်းရဲ ရ”ဟု၊ များလှ ဗိုလ်ပါ၊ မတ်တကာတို့၊ ထိုခါ ရှေ့တွင်၊ အပြစ်တင်၍၊ မရွှင် မပြုံး၊ ဗျာပါ ဖုံးသည်၊ နှလုံး,စိတ်စက် ရှုတတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၃။ ။ ဤသို့ ရူတ၊ မရွှင်ပျ၍၊ အဿကမင်း၊ ထံတော်ရင်းသို့၊ ကြောင်းခြင်း တုံ့ပြန်၊ စေတမန်နှင့်၊ တောင်းပန်သည်ကား၊ ဆက်ရှည်များစွာ၊ သံသရာက၊ သဒ္ဓါ သီလ၊ သုတ ဆင့်ပွါး၊ ဖုရား မြတ်စွာ၊ ပစ္စေကာနှင့်၊ သံဃာတို့အား၊ ညွတ်တွား မကင်း၊ ကုသိုလ်ရှင်းကြောင့်၊ ဆောင်းချင်းထီးဖြူ၊ မင်းပင် ဟူလည်း၊ မတူကြလှာ၊ ဖုန်းတန်း သာသည်။ နရာဓိပ၊ အဿက၊ ၊ တွေးဆ မမျှော်၊ အကြည်တော်မူ၊ လ,သော်တာ မြန်း၊ ရာဟု သန်းသို့၊ ဖုန်းတန်း တန်ခိုး၊ ရှိမည် ကိုး၍၊ စစ်တိုး ချင်စွာ၊ ဝါသနာကြောင့်၊ ပညာမမှီး၊ အကြံ ကြီး၍၊ သမီးကို ဆက်၊ နတ်ရှင်လက်ဝယ်၊ နန်းထက် ထားတင်၊ သို့ကိုစင်လျက်၊ ဆင်ခြင် မရှိ၊ စစ်ပြိုင်မိ၍၊ သိသိ ညက်ကြေ၊ ဗိုလ်ခြေလည်း ဆုံး၊ စစ်လည်း ရှုံး၏။ နှလုံး ပူဆာ၊ တို့ ပြည်ရွာသို့၊ ရောက်လှာ`နိုးနိုး၊ တစိုး ရိမ်ရိမ်၊ မငြိမ်,မသက်၊ ပြည် ပျက်တော့မည်၊ ဖြစ်ခဲ့သည်တည့်။ အရှည် မျှော်တွေး၊ ချမ်းသာရေးကို၊ မပေးဘူးပင်၊ စိတ်တော်ထင်လည်း၊ ရင်ခွင်ဝယ် ကြီး၊ ရူမငြီးသည့်၊ သမီး လေးပါး၊ မိဖုရားကို၊ ထောက်ထား၍သာ၊ သည်းခံပါ”ဟု၊ တန်ဆာဝတ်စား၊ ဖလား လက်ကောက်၊ ထိုက်လျောက် များစွာ၊ ရတနာကို၊ သည်မှာ တခြား၊ သမီးအားလျှင်၊ သုံးစား ဝတ်ဆင်၊ ရံထားပြင်၍၊ နတ်ရှင်မင်းအား၊ ပတ္တမြားလှတောက်၊ ပြည်တန်ကျောက်နှင့်၊ အမြောက် သေနတ်၊ မင်းဝတ်,မင်းစား၊ များလှ,သီးသီး၊ ဆင်ကြီး,မြင်းကြီး၊ ပုံပြီးပဏ္ဏာ၊ အစုံပါသည်၊ ၊ ပန်ထွာ,ခွင့်တောင်း ညွတ်,ခတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၄။ ။ မင်း,မိဖုရား၊ လေးပါး သခင် ” ၊ ရွှေနန်းရှင်က၊ ဆောလျင် မကြာ၊ သံ ရောက်လာသော်၊ သံစာကို ကြား၊ သံစကားကို၊ ရွှေနားတော်ယူ၊ ထီးဖြူ နန်းအိမ်၊ စည်းစိမ်က စ၊ မြို့ပြနိုင်ငံ၊ ခြွေရံ,လက်ပါး၊ မှုထမ်းများအား၊ ထောက်ထား ယူဆ၊ အဿကဟု၊ နရ အထွတ်၊ လောကနတ်လျှင်၊ မသတ် ခွင့်ရေး၊ ချမ်းသာပေး၍၊ ဆွေးနွေးမှာစာ၊ ပြန်သည်မှာကား၊ “သစ္စာ ခွေရစ်၊ ယွင်း မလစ်လျှင်၊ နှစ်သစ် သဘင်၊ ဝါဝင်ဝါ ကျွတ်၊ သုံးလည် ဝတ်ကို၊ မချွတ် မလှဲ့၊ ကန်တော့ပွဲနှင့်၊ အမြဲရောက်စေ”၊ မိန့်ခဲ့ပေမှ၊ အနေ,အထား၊ အသွား,အထွက်၊ ဘယ်နေ့ရက်ကို၊ ရွှေစက် ဖြန့်လည်၊ သို့ ရိပ်ခြည်နှင့်၊ အတည် အရပ်၊ လိုက်မြဲ အပ်၍၊ အတပ်တပ်သား၊ အခြားခြားကို၊ ၊ ခန့်ထား,ရန်တော် မူ၏တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၅။ ။ ခန့်ထားရန်ပြီး၊ အသီးသီးလျှင်၊ မတ်ကြီး လျှောက်ထား၊ ထုံး စကားကို ၊ ရွှေနားတော်ငွေ့၊ မစဲ၍လျှင်၊ စေ့စေ့ငုငု၊ စီရင်မှု၌၊ တခု မကျန်၊ ဝေဖန် သိမ်းမြန်း၊ မကျန်းမမာ၊ စစ်ကြောရှာ၍၊ ဆရာ,သမား၊ ကုစား ထက်ကြပ်၊ ကိုယ်စီအပ်မှ၊ တပ်စခန်းမှာ၊ တရက်လာကို၊ သာသာ ဖြည်းဖြည်း၊ နှစ်ရက် တည်း၍ ' ၊ တစည်း တရုံး၊ တလုံးတည်းသာ၊ ပြန်ခဲ့လာမှ၊ အောင်ချာမှန်ကင်း၊ ရောက်လေလျှင်း၍၊ ရွှေမြင်းမိုတောင်၊ သူရာ့ဘောင်၌၊ ဆောင်ဆောင် ဗိမာန်၊ မနှိုင်းတန်သည်၊ ဝေယန် ဥကင်၊ သိကြားဝင်သို့၊ သဘင် ထူးဆန်း၊ ရှု,မခန်းသည်၊ ၊ရွှေနန်း,ဝင်တော် မူ၏တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၆။ ။ နောက်,ရှေ့ ထောက်မြော်၊ ဘေးလောင်းတော်တို့၊ ရှေ့လျော် စံမြဲ၊ စစ်အောင်ပွဲသို့၊ ပြည်ထဲ ပြည်ပ၊ လောက ထိပ်မိုး၊ အစဉ်ကိုးသည်၊ ပုထိုး ရွှေဂူ၊ အဆူဆူဝယ်၊ အလှူ အတန်း၊ ထီး,ပန်း တံခွန်၊ မိုးစွန် လွှင့်ထား၊ တရား ပေစာ၊ သင်္ဃာတော်အား၊ ဝပ်တွား ချမ်းမြေ့၊ ပူဇော်၍လျှင်၊ အရွှေ သာန်၊ စ၍ ရန်သော်၊ ဗိမာန် ရှစ်ထောင့်၊ မြို့စောင့်ပြည်နတ်၊ ပြာသာဒ် ထီးချက်၊ ညွန့် ကြက်သရေ၊ စောင့်နေ ရံပတ်၊ သမ္မာနတ်အား၊ မလွတ် ပ,သ၊ ပြီးခါမှလျှင်၊ နန်းမ တောင်ညာ၊ သည်လျှာ မျိုးဘော်၊ ဆွေတော်မျိုးနီး၊ မှူးကြီး,မတ်ဖျား၊ အများ ရံပတ်၊ မှူးလတ် မတ်ငယ်၊ အသွယ်သွယ်တည့်။ နန်းလယ် တင်လျက်၊ အောင်ပွဲ ဆက်၍၊ ဖုန်း ကြက်သရေ၊ ရွှန်းရွှန်း ဝေမျှ၊ အောင်မြေ ပြည်တဲ၊ အောင်စည်သဲသည်၊ ၊ အောင်ပွဲ,ဆင်တော် မူ၏တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၇။ ။ ပြည်များ သာမိ၊ သာဝတ္ထိတွင်၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ရှင်မြတ် စွာလျှင်၊ ဒါယိကာမ၊ သဟဿ,တိ၊ ဝါဒစွမ်းမြောက်၊ ပေါင်း လေးယောက်ကို၊ မခေါက်မငှက်၊ ဗိုလ်မဂ် အဝင်၊ ချွတ်ရာတွင်၌၊ မြော်မြင် ထောက်ရှု၊ အကြောင်းပြု၍၊ သုံးလူ့ မုနိန်၊ မြတ် သိရိန်လျှင်၊ ကလိင်္ဂဇာတ်၊ အတ္ထုပ္ပတ်ကို၊ ဟောမှတ် ပိုက်ထုပ်၊ သေချာ အုပ်၍၊ ၊ ဇာတ်ချုပ်, ဤတွင် ပေါင်းလတ္တံ့။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၈။ ။ : သတ္ထာ ဣမံဓမ္မဒေသနံ အာဟရိတွာ ဇာတကံ : သမောဓာနေသိ၊ တဒါ ကလိင်္ကရညော ဒီတရော : ဣမာဒဟရ၊ ဘိက္ခုနိယော အဟေသုံ၊ : နန္ဒီသေနော သာရိပုတ္တော၊ တာပသောပန : အဟမေ ဝ အဟောသိန္တိ။ </p> <p>သန္ဓေ ဇာတိ၊ ဗျာဓိ ဇရာ၊ မရဏာဟု၊ ပြင်းစွာ ပူပန်၊ အတန်တန်တည့်။ အမှန် မချွတ်၊ သံသာဝဋ်မှ၊ ကိုယ်လွတ် ခွါခွါ၊ ရှင်းစိမ့်ငှါဟု၊ စင်စွာ ချပ်ငုံ၊ ခုနစ်စုံကို၊ ကိုယ်လုံ အစ၊ ဝီရိယဖြင့်၊ လုံ့လ စီးဖြန်း၊ ကမ္မဋ္ဌာန်းကို၊ နှုတ်မန်း ကုသ၊ နိဗ္ဗာနသို့၊ အရကြံကြောင်း၊ ကြံချက်ကောင်းသည်။ တော်ပေါင်း အများ၊ ကို ချစ်သားတို့၊ ၊ကျော်ကြား ဝှန်ဝါ၊ ထိုအခါဝယ်၊ မဟာဇနိန်၊ စောနရိန်ဟု၊ ကလိင်္ဂရာဇ်၊ မည်စစ် တသီး၊ ထိုမင်းကြီး၏၊ သမီး လေးပါး၊ မိဖုရားကား၊ အများ ဘဝ၊ ကျင်လည်ကြ၍၊ ကာလ သင့်စွာ၊ ယခုခါ၌၊ ဝေသာလီမြေ၊ ချက်မြှုပ် ကြွေမှ၊ သပြေ လေးခိုင်၊ လေးယောက် ကိုင်၍၊ စွမ်းနိုင် ဝါဒ၊ သဟဿကြောင့်၊ ဒီပ သာစည်၊ ကျွန်းကြီး လည်သော၊ ရွှေပြည်သာမိ၊ သာဝတ္ထိတွင်၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ဂုဏ်ပညာဖြင့်၊ ပုစ္ဆာလည်း ဖြေ၊ ကိလေသာ ကုန်၊ နေ အရုဏ်သည်။ ရက်ပုဏ္ဏချိန်၊ ရောင် မမှိန်ပဲ၊ သူရိန် နတ်သား၊ ရန်ဝေးသွား သို့၊ ထိုလား သွေးသီ၊ ဘိက္ခုနီဘည့်။ ဝေသာလီတွင်၊ ပြည်တခွင်၌၊ အထင် အရှား၊ လွန်ကျော်ကြားလျက်၊ စွမ်းအား ငါးရာ၊ ဂုဏ်ပုစ္ဆာကို၊ ပညာ နှုတ်ငုံ၊ တတ် ကုံလုံသည်၊၊ ဆွေစုံမိဘ သမီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၉၉။ ။ ထိုရောအခါ၊ ပြည် ပါဋလိ၊ နား,မျက်စိဟု၊ ပြည်ကြီး ဂုဏ်ဆီ၊ ပြည်လုံး မှီသည်၊ နန္ဒီသေန၊ ပေါက်ပြ ကျော်ထင်၊ မင်းတိုင်ပင်ကား၊ များသင်္သရာ၊ ဆက်များစွာဝယ်၊ မြတ် ပါရမီ၊ စုံစီ ကြိုးစား၊ ဖြည့်သောအားဖြင့်၊ တရား ရှေးရှူ ၊ ယခုမူကား၊ အတူ မပြောင်း၊ ကြောင်းလည်း မကွာ၊ ဆရာ မကွဲ၊ လက်ဝဲ လက်ယာ၊ တူလာ တူသွား၊ ထူးမပြားလျှင်၊ တရား ညီညှိ၊ စွမ်း,သတ္တိဖြင့်၊ ကောလိယ နောင်၊ ဂုဏ်ထူးဆောင်လျက်၊ ဖုန်းခေါင် ရှေ့မှောက်၊ ငါ့ထံရောက်သော်၊ နှစ်ယောက်တူကူ ၊ဖိုလ်,မဂ် ရ၍၊ ငါက ချီးမြောက်၊ ငါ့လက်အောက်တွင်၊ ငါ့လောက် ဆိုဖွယ်၊ ပညာကျယ်၍၊ အံ့ဘွယ်တည့်ချည်း၊ ဆိုင်ရာ ပည်း၏။ လည်သည်းတော်ကြီး၊ သင်္ဃာ့ ထီးဟု၊ ယှဉ်မှီး မက္ခာ၊ ခိုရောက်လှာက၊ မဟာ ပဏ္ဍိ၊ ပညာရှိဟု၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ခေါ်မည်သာသည်၊ ၊လက်ယာ,တော်ရ သားကြီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၀။ ။ ကလိင်္ဂ ရညော၊ မြတ် မုနောနှင့်၊ မင်းစော အဿက၊ ၊ စိုး,ပိုင်းသသည်၊ ပြည်မ တိုင်းစပ်၊ မြေ အလပ်တွင်၊ လူ့ ရပ် ရှောင်ရှောင်၊ လူ့ဘောင် ရှင်းရှင်း၊ သတင်း သုံးသုံး၊ နှလုံး ချင့်ချင့်၊ အကျင့် ဖွေဖွေ၊ ရွှေကျောင်း နေ၍၊ သရေထူးမြတ်၊ ကျော်လျှံပတ်သည်၊ မိုးနတ် ဆရာ၊ သူတော်စွာကား၊ ဤကာလခေတ်၊ ယခုဖြစ်တွင်၊ ဧကရာဇ် တကာ၊ ရခဲစွာသည်၊ မဟာ ကပိလ၊ ရွှေပြည်ရ၍၊ ဒီပ တကြော၊ လွန် ကျော်စောသည်၊ သုဒ္ဓေါဒန၊ မွေးဖ နတ်ရှင်၊ ရွှေနန်း တင်သား၊ မိခင် မာယာ၊ လွယ်ကာ သိမ်းပိုက်၊ ရွှေကြာတိုက်တွင်၊ ကောင်းမြိုက် သန္ဓေ၊ ကိန်းအောင်း နေမှ၊ နန်းရွှေ ဥကင်၊ ဖွါးမြော်မြင်၍၊ ရုပ်သွင် ကျစ်လစ်၊ ဆဲ့ခြောက်နှစ်တွင်၊ ကျွမ်းချစ် ယသော်၊ တောင်ညာပျော်နှင့်၊ မွေ့လျော် ရွှင်စံ၊ မောင်နှံ စိုးနှိမ်၊ မင်းစည်းစိမ်ကို၊ ငြိမ်ဆိမ်ဖွင့်လှစ်၊ ဆယ် သုံးနှစ်တည့်။ မင်းဖြစ် မလို၊ တောကြီး ခို၍၊ မြင့်မို မက၊ အာကာသ က၊ ဗြဟ္မာ့ သင်္ကန်း၊ ထွေထွေဆန်းဖြင့်၊ ရဟန်းတော်ဖြစ်၊ မြေး မညစ်တည့်။ လေးသစ္စာမြင်၊ ဗောဓိပင်ဝယ်၊ ပယ်ထွင် ငါးကြိမ်၊ ငါးမာန် နှိမ်၍၊ ဂုဏ်အိမ် ကိုးစု၊ စတုဝေသာ၊ စ၍ ဖြာလျက်၊ သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓ၊ လောက မှန်ကူ၊ ဖြစ်တော်မူ၍၊ မပူစိမ့်ငှါ၊ သတ္တဝါကို၊ ခေမာပြည်သို့၊ ရောက်အောင်ပို့ သည်၊ ၊ လူတို့ဆရာ ရွှေထီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၁။ ။ ပြည် သာဝတ္ထိ၊ နရုတိတွင်၊ ကျောင်းကြီး အလယ်၊ ဂုဏ်ကိုးသွယ်နှင့်၊ စံပယ်စီလျဉ်၊ နေခါစဉ်၌၊ ဂုဏ်ပညာရ၊ သဟဿတည့်၊ ရောက်လှာကြသည်၊ မိဘ မခြား၊ ဝါဒပုစ္ဆာ၊ အစုံပါနှင့်၊ ဝေသာလီက၊ စွမ်းအား ရည်တူ၊ လေးယောက်သူကား၊ ဘိက္ခူ နီစစ်၊ ရဟန်းဖြစ်၍၊ မြှေးရစ် ဝေမှောင်၊ ကင်းလေအောင်လျှင်၊ ရွက်ဆောင် သတ္တိ၊ ဂုဏ်ထူးရှိသည်၊ သာရိပုတ္တရာ၊ ရှင်မြတ်စွာ ကို၊ မဟာဝိဒု၊ အကြောင်းပြု၍၊ သုံးလူ့ ရပ်နေ၊ လူတတွေကို၊ သံဝေ ဇီဝိန်၊ ကြောက်လန့် မှန်အောင်၊ ကလိင်္ဂဇာတ်၊ ဟောတုံမှတ်သည်၊ ကျမ်းမြတ်က ထွက်၊ အချက်ချက်ကို၊ ဆောင်ရွက် သေခွေ၊ နာပါစေဟု၊ သက်သေ ထုံးညီ၊ သင့်ရာ မှီ၍၊ နန္ဒီသေန၊ ထွန်းပ တန်ဆာ၊ ဆင်စရာသည်၊ ၊ ရွှေစာ,စုံစေ့ ဤတွင် ရွှေ့တည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <center>'''———— နိဂုံး ————'''</center> <p> ၁၀၂။ ။ ကြားပိမ့် သီးသီး၊ နိဂုံး ချီးအံ့။ ရစ်စီး တွေတွေ၊ ခုနစ်ခွေနှင့်၊ ရေလည်း ရှက်မှီ၊ ယဉ်သီတာ ဖုံး၊ ခုနှစ်လုံးတိ၊ ပတ်ကုံး တောင်ညို၊ တောင်ရိပ်ခိုသည်။ မြင့်မိုးတောင်ကြီး၊ တောင်ဆီမီးထက်၊ နတ်ထီး ရိပ်ဖြူ၊ ဖွင့်လှစ် ထူလျက်၊ အသူရာ အောင်၊ မုနောဆောင်သား၊ ရွှေတောင် ပူရ၊ အယုဇ္စျသို့၊ မြစ်မ ယဉ်ရှင်၊ ငါးစင်းပြင်ကို၊ စီးဝင် ညိုရစ်၊ ဖုန်းတော်ဖြစ်ဟု၊ တမြစ် သီတာ၊ တဂင်္ဂါမူ၊ မြစ်သာ စီးဆင်း၊ ရေထွက် သွင်း၍၊ ခြောက်စင်း ပတ်ရံ၊ တန်ခိုး လျှံ သည်၊ မင်းဝံတောင်မှိုင်း၊ တောင်ကသိုဏ်းဟု၊ တောင်းတိုင်း ကြေးမုံ၊ သန်လျှက်ခုံထက်၊ မြစ်ဆုံ ကမ်းမော်၊ ၊ ဘေးလောင်းတော်တို့၊ ပျော်ရာ ဘူမိ၊ မြေသီရိတွင်၊ ကျွန်းကြီး တန်ဆာ၊ ဖြစ်စိမ့်ငှါဟု၊ ရတနာ ရွှေပြည်၊ ရွှေမြို့ တည်၍၊ ပတ်လည် ခရိုင်၊ အဆိုင်ဆိုင်တည့်။ အနိုင်နိုင်ငံ၊ ရိုကျိုးနွံ လျက်၊ နှုန်းစံ မနှိုင်း၊ အတိုင်းတိုင်းက၊ ညွတ်ကိုင်း ဦးချီ၊ ဝင်ရောက်မှီသည်၊ ၊ တောင်ဒီပါလုံး ကသိုဏ်းတည်း။ ။ </p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၃။ ။ ပူရ ရတနာ၊ ရွှေပြည်သာမှ၊ အညာ ရပ်ဆန်၊ ဆိုစတန်ရှင့်။ ဧသာန် ကသည်၊ လှည့်လည် စွဲမှတ်၊ လက်ယာ ပတ်သား၊ ဂြိုဟ်နတ် ယှဉ်မှီး၊ ယာဉ် ရှစ်စီးတွင်၊ ဟိုင်းကြီး ရံစောင့်၊ ယွန်း၍ ထောင့်နှင့်။ တသောင်းခြောက်ထောင်၊ ချင့်ဆောင်တာကျ၊ ထိုဘူမထက်၊ တွက်ချ နယ်သွင်း၊ ပယ်အချင်းကို၊ စာရင်း ကမ္ပည်း၊ မှတ်ရုံးစည်းလျက်၊ မန်ကျည်းတုံရွာ၊ တည်သည်မှာကား၊ သုနာပရန်၊ ကျော်ဝှန် သမိုင်း၊ မည်သော တိုင်း၌၊ စစ်ကိုင်းမြို့တည်၊ နိုင်ငံပြည်ကို၊ စိုးသည် ရာဇာ၊ သင်္ခယာဟု၊ စကြာလျှံပွင့်၊ ရိပ်ဖြူ ဖွင့်သည်၊ နတ်ရှင် လက်ထက်၊ ပြည်ထောင်ဘက်ဟု၊ ပန္နက် သေချာ၊ စွဲမှတ်ရာသား၊ ကျိန်စာဖွင့်လှစ်၊ သဲ,ကျောက်စစ်ဖြင့်၊ ခံသစ္စာပေး၊ သူရဲရွေးမှ၊ ရှေးက ကိုးသင်း၊ မြောက်ဖက်မြင်းတွင်၊ ဖွဲ့ရင်းစုမှာ၊ ကိုယ်စီပါ၍၊ ကိုးရာ ပိုင်းခြား၊ စားမြေများဖြင့်၊ မှတ်သား မြနှောင်၊ ရွာကြီးထောင်လျက်၊ မြောက်,တောင် ကန်,ချောင်း၊ ဂူကျောင်း ကုန်း,ကြည်း၊ အနည်းနည်းတည့်။ ကမ္ပည်း အမှန်၊ ကိုးချက် ကန်သည်၊ ၊ရွာ,မန်ကျည်းတုံ သမိုင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၄။ ။ ရွာ,မန်ကျည်းတုံ၊ နတ်ဘုံတမျှ၊ မိဘ မိုးမြေ၊ မွေးချက်ကြွေတွင်၊ မျိုး,ဆွေ စည်းဝေး၊ ချမ်းသာ အေးလျက်၊ ဘေးလည်း မညှိုး၊ ဘိုးလည်း မလျ၊ ဘလည်း မနွမ်း၊ မင်းရေးကျွမ်း၍၊ မှုထမ်း မူလ၊ မတိမ်းရတည့်။ မွေးဖ မိခင်၊ ထားရင်ခွင်ဖြင့်၊ လည်တွင် ခွေရစ်၊ ပျော်တုံ ဖြစ်သား၊ ခုနစ်နှစ်သက်၊ ငယ်ရွယ်ချက်နှင့်၊ လိုက်ဖက် မတန်၊ လေ့ကျက်ဟန်ကား၊ ကျမ်းဂန် ပေစာ၊ သဒ္ဒါ လက်ဦး၊ ဆွတ်ယူ,ခူးမှ၊ ကျေးဇူး တီထွင်၊ သွန်သင် သိမ်းရုံး၊ ဆယ့် သုံးနှစ်တိုင်၊ လက်စွဲကိုင်လျက်၊ တတ်နိုင် အစွမ်း၊ အကျမ်းကျမ်းကို၊ ကြိုးပမ်းလုံ့လ”၊ အခြေရသား၊ ကြီးမားဂုဏ်ရည်၊ ဆရာသည်မူ၊ ပတ်လည် ရှာဆည်း၊ ရေသော် ပည်းရှင့်။ မန်ကျည်းတုံ့ရွာ၊ ရွှေဘုံသာနှင့်၊ ရတနာပူရ၊ ရွှေအင်းဝ၌၊ ဒုတိယ မှန်စီ၊ ထံတော်မှီမှ၊ သီရိမာန်အောင်၊ ပြိုးပြိုးပြောင်တည့်။ တိမ်တောင် တက်ဆို ၊ ရွှေမြင့်မြို့ဝယ်၊ နေသို့ တောက်ထိန်၊ ဝင်းဝင်းရှိန်သည်၊ အစိန္တေယျံ၊ မုဋ္ဌောမ၏ ' ၊ ကျောင်းရံတော်မှ၊ ဝိဟာရနှင့်၊ ထိန်လှ ဝင်းဝါ၊ အာကာမို့မှိုင်း၊ တောင်ဆိုင်းဆိုင်းတည့်။ စစ်ကိုင်းသာစံ၊ မင်းဝံ နကို၊ တောင်ရိုးခိုလျက်၊ ထိုထိုဆင့်ပွါး၊ သင် ကြိုးစားမှ၊ တိုးပါး ရာရာ၊ ဇာတိမှာလျှင်၊ မဟာပဝရ၊ သမ္ဗောဓတိ၊ ကဝိ ဖုန်းစည်၊ မြတ်မထေရ်မူ၊ ဂုဏ်ရည် ဖက်ကင်း၊ ဆရာရင်းတည့်။ သတင်း ချီးကျူး၊ သို့စင်ထူးသည်၊ ကျေးဇူးရှင်များ၊ အပါးပါးတွင်၊ ညွှတ်တွား ကြည်လင် ” ၊ စာပွဲဝင်သည်၊ ၊ သွန်သင်, ဆော်လှုံ့ အလိုင်းတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၅။ ။ ဆယ့် တနှစ်သာ၊ ငယ်နုစွာ က၊ သာသနာ ပွဲနေ၊ ရဲစိတ်ဝေလျက်၊ သာမဏေပျို၊ သုံးဝါဆိုမှ၊ ထိုထို နှံ့အောင်၊ လူ၏ဘောင်ဝယ်၊ ရွက်ဆောင် စေ ငု၊ မင်းမှု,မင်းရေး၊ ဆွေးနွေး ပညာ၊ တတ်လိမ္မာလည်း၊ ဟံသာရောက်မင်း၊ လျှံဝင်း ညွန့်လူ၊ ရိပ်ဖြူ လူလူ၊ စိုးကာလ၌၊ မိဘလယ်တွင်၊ ချစ်ကြင် ခွေရစ်၊ ငယ်သည်ဖြစ်၍၊ ကျစ်လစ် သေချာ၊ ထုံးစံ ရှာလျက်၊ ရောက်လှာ မလပ်၊ မင်းနေရပ်ဝယ်၊ ကြပ်ကြပ် စိစိ၊ မထမ်းမိတည့်။ သီရိ သရေ၊ လျှံဝေကြီးထု၊ ကေတုမတီ၊ ရွှေပြည်ညီဟု၊ တူညီမယွင်း၊ အမည် ခင်း၍၊ ပယ်ခွင်း ရန်စစ်၊ ဥကင်လှစ်သား၊ ဧကရာဇ်ပြိုင်၊ ရွှေနန်းထိုင်သည်၊ စည်ခိုင် တောင်ယံ၊ တောင်သာစံထက်၊ ကျော်သံ ရိုက်အိန့်၊ ပတ်ဝန်း ထိန့်သည်။ ကိုးသိန်းသခင်၊ လက်ထက်တွင်မူ၊ ခိုဝင် ခယမ်း၊ မပြတ်ထမ်းရှင့်။ မည်းသမ်း မိုက်ညို၊ ရာဟုဂြိုဟ်လျှင်၊ ဖမ်းမျိုး ပြစ်ဆာ၊ လ သော်တာသို့၊ ပြည်ရွာ ညှိုးယော်၊ တိမ်းယိမ်းသော်လည်း၊ ရှုမျှော်ကျင်ကျွမ်း၊ ပညာစွမ်းကြောင့်၊ မနွမ်း,မပါး၊ မျိုးဆွေများနှင့်၊ တရားဆောင်ရာ၊ အရောက်ရှာ၍၊ ရတနာသိင်္ခ၊ ဌာနသာစည်၊ ကုန်းဘောင်ပြည်သို့၊ စိတ်ကြည်သာရွှင်၊ မှုထမ်းဝင်သည်၊ ၊ သဘင်, ရွှေမှောက် မင်းပွဲတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၆။ ။ သိင်္ခကုန်းဘောင်၊ သမိုက်ဆောင်သား၊ ကိုးတောင်ပို့ ငူ၊ မုဆိုးဂူဝယ်၊ ဆင်ဖြူတော် ချည်၊ သရက်စည်သား။ ပြည်တည် မန္ဓတ်၊ သောင်းလုံးနတ်၏၊ သက်မှတ် သည်းချာ၊ ဥပရာဟု၊ တေဇာလျှံညီး၊ သားကြီး သက်နှံ၊ အိမ်ရှ့စံတွင်၊ ကျွန်ခံ လက်ဦး၊ ပြုစုဘူးသည်၊ ကျေးဇူး မြုတေ၊ ချီးတိုင်း ဝေရှင့်။ ဝိဒေဟရ၊ လက်တော်မှလျှင်၊ ပဉ္စာလတိုင်း၊ ကွပ်တိုင်း စိုးမှတ်၊ ဗြဟ္မဒတ်က၊ မြတ်မြတ် လေးလေး၊ အရေးတော်ယူ၊ သိမ်းတော်မူသည်၊ လှိုက်ဆူ လျှို့ပတ်၊ မဟော်မတ်သို့၊ ကောင်းမြတ် လွန်ကြူး၊ အထူးထူးတိ၊ ကျေးဇူး ချီးမြှင့်၊ မကုံသင့်သား၊ ရွှေမြင့်မြို့စား၊ မုံထွား ပွင့်လျာ၊ ရေးရာ ကျွမ်းကျင်၊ ဖန်,စီ ရင်သည်၊ ၊ ယခင်,ထုံးပုံ မလွဲတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၇။ ။ လက်ဝဲသုန္ဒရ၊ မျို့ဦးစမှ၊ ဘယရန္တမိတ်၊ ပဏ္ဍိတ် ဟူသည်၊ မည်ရည် ဘွဲ့ခံ၊ သတင်းသံနှင့်၊ ကျော်ညံ မစဲ၊ သူတော်ပွဲ၌၊ စွမ်းရဲ တည်ကြည်၊ အမတ်သည်လျှင်၊ ကြံစည် ရှာရုံး၊ ဉာဏ်ဖြင့်ကျုံး၍၊ ဆယ်သုံး နှစ်ကျော်၊ လေးလပေါ်တွင်၊ မဟော်ရွှေကျမ်း၊ မိန့်တော်တမ်းကို၊ ခွဲခြမ်း ဖွေနည်၊ ပြုစုသည်နှင့်၊ ရွှေပြည်ရောက်ခါ၊ လင်္ကာသီရိ၊ အမည်ရှိသား၊ ကဝိကျော်ခေါင်၊ ကျမ်းတစောင်ကို၊ ရွက်ဆောင်သည့်နောက်၊ တွေးထောက် ဆင်ခြင်၊ နေစဉ်တွင်၌၊ ကျော်ထင်သင်္ခယာ၊ ဘွဲ့မည်သာနှင့်၊ ပညာပြည့်စုံ၊ သမတ်ခုံလျှင်၊ လုံခြုံပြီးကြောင်း၊ တရားပေါင်းကို၊ တောင်းပန်သော့အား၊ ကိုးပါး ရံပတ်၊ နဝရတ်သို့၊ ဓမ္မသတ် လင်္ကာ၊ ရွှေကျမ်းစာကို၊ ဖွေရှာ တသီး၊ ပြုစုပြီးမှ၊ တိမ်နီး ယိုးမှား၊ မှန်ကင်းလားလျှင်၊ ပတ္တမြားပွင့်၊ ရွှေကြုတ်ဆင့်၍၊ လှစ်ဖွင့် ခဲစွာ၊ ရတနာကို၊ ပညာ သော့ညှပ်၊ ထုတ်ယူ လှပ်မှ၊ ပွင့်ချပ် ကုံးသီ၊ ရွှေခြယ်စီသို့၊ နန္ဒီသေန၊ ဤကျမ်းမကို၊ လုံ့လ ထူထူ၊ မည်သူ အားကြို၊ မဆော်နှိုးလည်း၊ ကောင်းကျိုး မှုခင်း၊ နှလုံးသွင်း၍၊ မှန်ကင်း တဆူ၊ စိုက်ထောင်ထူသည်၊ ၊ စစ်သူကြီးတို့ လက်စွဲတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၈။ ။ သက်ခုနစ်နှစ်၊ ငယ်နုမျစ်က၊ ကျစ်လစ်,ဖွယ်ရာ၊ လက္ခဏာနှင့်၊ သဒ္ဒါ လက်ဦး၊ ဂုဏ်ညွန့်ခူး၍၊ ကျေးဇူး လျှံ ကျော်၊ သတင်း ပေါ်၏။ မြင်မြော် ရှေးထုံး၊ ပညာကျုံးလျက်၊ ဆယ် သုံးနှစ်ရွယ်၊ သို့စင်ငယ်လျက်၊ ရွေးချယ် စုံစေ ၊ စာဆိုလေ့ နှင့် “ ၊ မွေ့မွေ့ ,လျော်လျော်၊ ရွှင်မြူး ပျော်၏။ ထင်ပေါ်ထုတ်ချင်း၊ ဂုဏ်သတင်းကြောင့်၊ စိုးမင်းထံမှာ၊ မှုရေးရာကို၊ မခြာ ကြပ်မ၊ စီရင်ရ၍၊ ထွန်းပ ထင်ပေါ်၊ ဟိုးဟိုး ကျော်၏။ ထုတ်ဖေါ်မထား၊ ဂုဏ်ထူးလွှားလျက်၊ စကား သွယ်ခွေ၊ မာန်တက်ချေဟု၊ ဆိုလေလိမ့်နိုး၊ ကြောင့်ကြစိုးလည်း၊ မကြိုးမစား၊ စာသင်သားတို့၊ ဆိုထား သိမ်းပိုက်၊ ငယ်ရွယ်ခိုက်က၊ နည်းလိုက် သက်သေ၊ အားကျစေဟု၊ သေခွေ စကား၊ ညွှန်ပြထားသည်၊ ၊ အများ,ယှဉ်ရာ လမ်းသီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၀၉။ ။ ရွှေထီး ဆက်ဆက်၊ ရွှေလက်ထက်က၊ ကျမ်းထွက်နည်းနာ၊ ဤရွှေစာသည်၊ သဒ္ဓါ အမြိုက်၊ နှစ်အင်ခြိုက်ရှင့်။ စိုးထိုက် မင်းသုံး၊ ယူနှလုံးဖြင့်၊ ကုံးကုံး,ဆင်ဆင်၊ ကြံစီရင်၍၊ ယခင် ရှေးခါ၊ ရှေးဆရာဟု၊ ရှေးပညာကျော်၊ ရှေးကသော်လည်း၊ စပ်တော်မူသင့်၊ လေသည်ခွင့်တွင်၊ ကံနှင့်အညီ၊ သိကြားဖီ၍၊ နန္ဒီသေန၊ ဤကျမ်းမကို၊ ဘယရန္တမိတ်၊ ရွှေစိတ်ကြည်ညို၊ နောက်စာဆိုလျှင်၊ ကုသိုလ် ရှာဖွေ၊ ပြုစုစေဟု၊ ချန်လေသော့လား၊ ရှိသောအားကြောင့်၊ တရား,ဓမ္မ၊ နှစ်သာရကို၊ ဆွတ်ကြပါစေ၊ စိုက်ထောင်ပေသည်၊၊ ပဒေသာခိုင် အပြီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁ဝ။ ။ သက္ကရာဇ၊ ဒီဃမှန်အောင်၊ တွက်ကိန်းဆောင်မူ၊ ထောင်,ရာ တွက်ခဲ၊ နှစ်ဆဲ့ရှစ်ခု၊ ဥတု ချမ်းမြ၊ ဟေမန္တတည့်။ မူလ မည်မှတ်၊ နက္ခတ် ထွန်းတောက်၊ ရောက်နေ ဗြိစ္ဆာ၊ ကြတ္တိကာ၌၊ နေ့ ကြာသပတေး၊ ဆန်း လေးရက်သာ၊ ကောဇာ လက်မိန်၊ ထိုအချိန်တွင်၊ ကလိင်္ဂဇာတ်၊ အတ္ထုပ္ပတ်ကို၊ စွဲမှတ် စေ့ ငု၊ ဝတ္ထု ပုံထုံး၊ သင့်ရာသုံး၍၊ စီကုံး စာစောင်၊ ကျမ်းထွတ်ခေါင်ဟု၊ ရွှေတန်ဆောင်ကြီး၊ ထောင်၍ပြီးရှင့်။ အစီးအပွား၊ လူတို့အားကို၊ သိကြား အတူ၊ ရှာတော်မူ၍၊ မပူ အေးမြ၊ ငြိမ်းပေရဟု၊ နှိုင်းက မမြော်၊ ကျေးဇူးတော်ကို၊ ချီငေါ် အသင့်၊ နှလုံးချင့်လျက်၊ အရှင့် ရေးရာ၊ ကြုံသောခါလျှင်၊ မဟာဂမ္ဘီ၊ ဉာဏ်ဂုဏ်ဆီဖြင့်၊ နန္ဒီသေန၊ ပေါက်ပြလှူပတ်၊ ရှေးအမတ်သို့၊ စွဲမှတ် ရွက်ဆောင်၊ မူမြားမြောင်ကို၊ အန်ထောင် ကြိုးပမ်း၊ ညီညာ ထမ်းစိမ့်။ ထုံးတမ်း နည်းမှီ၊ သင့်ရာစီသည်၊ ၊ နန္ဒိသေန ကျမ်းကြီးတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁၁။ ။ အဿကတိုင်း၊ ကျော်သံလှိုင်းလျက်၊ နှုန်းနှိုင်း မရှိ၊ ပါဋလိဟု၊ ပြည်ကြီးသခင်၊ စောနတ်ရှင်လျှင်၊ နေသွင် ရွှန်းရွှန်း၊ ဖုန်းတော် ထွန်း၍၊ ပတ်ဝန်း သိမ်းယူ၊ အောင်တော်မူလျက်၊ ဇမ္ဗူ ဝိုက်ချီး၊ အောင်စည်တီးမှ၊ ဆင်ကြီး မြင်းကြီး၊ သမီး ကညာ၊ ဆက်ရောက်လှာသို့၊ မဟာမိုးနတ်၊ တူတမှတ်လျှင်၊ မန္ဓာတ် မခြား၊ တရားစောင့်သိ၊ ကျွန်းကြီးသခင်၊ တို့အရှင်ဝယ်၊ မြင်း,ဆင် ကညာ၊ ရတနာတိ၊ ဆက်လှာ မစဲ၊ ထပ်ဆင့်ကဲမျှ၊ ပြည်တဲ သာယာ၊ မဆိုသာတည့်။ သမ္ဘာ ဆုံပေါင်း၊ ဖုန်းတော်ဟောင်းတွင်၊ ဆင့်လောင်း မခြာ၊ ဤကျမ်းစာကြောင့်၊ စကြာယာဉ်ကြီး၊ ထူးလည် စီးလျက် ၊ ၊ ရိုက်ချီး အောင်ပွဲ၊ လပ်မစဲသည်၊ ၊ ပြည်တဲ,ငြိမ်းချမ်း စေသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁၂။ ။ ကုသိုလ် ဆယ်ဖြာ၊ ဆယ်ရပ်မှာလျှင်၊ ဝေယျာဝစ္စ၊ သည်အရသည်၊ လုံ့လ စွမ်းအင်၊ အရှင်မှုတော်၊ ထမ်းမှသော်လျှင်၊ ရှုမျှော် နှစ်တန်၊ ပစ္စုပ္ပန်နှင့်၊ နောင်ဖန် သံသာ၊ စီးပွားလာလျက်၊ ကောင်းတာ ရှည်မြောက်၊ ကောင်းရာ ရောက်လိမ့်၊ ကြံအောက်မေ့လျက်၊ အချက်ချက်ကို၊ စိတ်စက် စွဲနှောင်၊ လွှဲ,မရှောင်သည်၊၊ ရွက်ဆောင်,မှုထမ်း စေသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} <p>၁၁၃။ ။ နန္ဒီသေန၊ ရှေးက အမတ်၊ လောကနတ်တွင်၊ လျောက်ပတ် စေ့ငု၊ အရှင့်မှုလည်း၊ တခုမကျန်၊ ဝေဖန် ခွဲခြမ်း၊ ရွက်ထမ်းသည်မှ၊ များလှ ပြင်ပြွမ်း၊ ကုသိုလ်စွမ်းနှင့်၊ ကြိုးပမ်း စုံညီ၊ ပါရမီကြောင့်၊ မဟီတလ၊ လောက ထွတ်ထား၊ ဖုရားသခင်၊ ပွင့်ရာတွင်နှိုက်၊ သို့စင်တော်မှီ၊ ကြုံသည်ရှိ၍၊ သာရိပုတ္တရာ၊ မည်တော်သာဖြင့်၊ လက်ယာတော်ရံ၊ ပညာလျှံ၍၊ နှိုင်းစံ မတူ၊ ဖြစ်တော် မူသည်၊ ၊ နည်းယူ ရှာလှမ်း စေသတည်း။ ။</p> {{Prog vspace}} {{Center block/e}} {{Ct|'''''နန္ဒီသေနပျို့ ပြီး၏။'''''|f=120%|W=100%}} {{Custom rule|w|40|w|40}} == အခြားကြည့်ရန် == * [[:File:နန္ဒီသေနပျို့.pdf|နန္ဒီသေနပျို့ PDF ဖိုင်]] * [[wikipedia:my:လက်ဝဲသုန္ဒရ|မြန်မာဝီကီပီးဒီးယားပေါ်ရှိ လက်ဝဲသုန္ဒရအကြောင်း ဆောင်းပါး]] * [[wikipedia:my:ဗိုလ်မှူး ဘသောင်း|မြန်မာဝီကီပီးဒီးယားပေါ်ရှိ ဗိုလ်ကြီး ဘသောင်း(မဟာဝိဇ္ဇာ)အကြောင်း ဆောင်းပါး]] * [[သေနင်္ဂဗျူဟာပျို့]] * [[ဗျူဟာစက္ကိပျို့]] * [[သူဇာပျို့]] [[ကဏ္ဍ:နန္ဒီသေနပျို့]] fqrvaw9ziw376jw5sfalic1rw0nd9dr 14 5834 19134 2025-07-10T14:49:14Z Pho Sai 204 "[[ကဏ္ဍ:ပျို့]]" အစချီသော စာလုံးတို့နှင့် စာမျက်နှာကို ဖန်တီးလိုက်သည် 19134 wikitext text/x-wiki [[ကဏ္ဍ:ပျို့]] tw2m2ufb78boaqkiwvmoq3gz6tver6r 102 5835 19137 2025-07-10T16:03:46Z Pho Sai 204 "{{author | firstname = | lastname = လက်ဝဲသုန္ဒရ | last_initial = လ | description = ကုန်းဘောင်ခေတ် ကဝိ၊ စာဆိုတော်၊ ပညာရှိ အမတ်ကြီးတစ်ဦးဖြစ်သည်။ အမည်ရင်းမှာ ဦးမြတ်..." အစချီသော စာလုံးတို့နှင့် စာမျက်နှာကို ဖန်တီးလိုက်သည် 19137 wikitext text/x-wiki {{author | firstname = | lastname = လက်ဝဲသုန္ဒရ | last_initial = လ | description = ကုန်းဘောင်ခေတ် ကဝိ၊ စာဆိုတော်၊ ပညာရှိ အမတ်ကြီးတစ်ဦးဖြစ်သည်။ အမည်ရင်းမှာ ဦးမြတ်စံ ဖြစ်သည်။ ''"မဲဇာတောင်ခြေ"'' ကဲ့သို့သော ရတုများ၊ ''"နန္ဒီသေနပျို့၊ သေနင်္ဂဗျူဟာပျို့"''များကဲ့သို့သော သေနင်္ဂဗျူဟာပညာနှင့်ပတ်သက်သည့် ပျို့များဖြင့် အရင်းခံကျော်ကြားသည်။ | wikidata = Q64757025 }} == စာပေလက်ရာများ == === ကဗျာ === ==== ပျို့ ==== '''န''' * [[နန္ဒီသေနပျို့]] ==== ရတု ==== '''မ''' *[[မဲဇာတောင်ခြေရတု]] [[Category:လ-စာဆိုများ]] [[Category:ကုန်းဘောင်ခေတ်]] [[Category:မြန်မာဘာသာ]] a625o19s3xtzk086i5wvau2vd2zvdyw 19138 19137 2025-07-10T16:12:00Z Pho Sai 204 19138 wikitext text/x-wiki {{Author | firstname = | lastname = လက်ဝဲသုန္ဒရ | last_initial = လ | description = ကုန်းဘောင်ခေတ် ကဝိ၊ စာဆိုတော်၊ ပညာရှိအမတ်ကြီးတစ်ဦးဖြစ်သည်။ အမည်ရင်းမှာ ဦးမြတ်စံ ဖြစ်သည်။ ''"မဲဇာတောင်ခြေ"''ကဲ့သို့သော ရတုများ၊ ''"နန္ဒီသေနပျို့၊ သေနင်္ဂဗျူဟာပျို့"''များကဲ့သို့သော သေနင်္ဂပညာ ပျို့များဖြင့် အရင်းခံကျော်ကြားသည်။ | wikipedia = my:လက်ဝဲသုန္ဒရ | wikidata = Q64757025 }} == စာပေလက်ရာများ == === ကဗျာ === ==== ပျို့ ==== '''န''' * [[နန္ဒီသေနပျို့]] ==== ရတု ==== '''မ''' *[[မဲဇာတောင်ခြေရတု]] [[Category:လ-စာဆိုများ]] [[Category:ကုန်းဘောင်ခေတ်]] [[Category:မြန်မာဘာသာ]] i0z5xm913ck8zhguuczwiobxw5ikmte 102 5836 19139 2025-07-10T16:37:09Z Pho Sai 204 "{{Author | firstname = မောင် | lastname = သုတ | last_initial = သ | description = တပ်မတော်ပြန်တမ်းဝင် အရာရှိဘဝဖြင့် ဗိုလ်မှူး အဆင့်ထိ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ မြဝတီမ..." အစချီသော စာလုံးတို့နှင့် စာမျက်နှာကို ဖန်တီးလိုက်သည် 19139 wikitext text/x-wiki {{Author | firstname = မောင် | lastname = သုတ | last_initial = သ | description = တပ်မတော်ပြန်တမ်းဝင် အရာရှိဘဝဖြင့် ဗိုလ်မှူး အဆင့်ထိ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ မြဝတီမဂ္ဂဇင်းနှင့် စစ်နှလုံးဂျာနယ် အယ်ဒီတာချုပ်၊ စစ်တက္ကသိုလ် လက်ထောက်စာပေညွှန်ကြားရေးမှူး၊ မန္တလေး တက္ကသိုလ် (မြန်မာစာဌာန) အချိန်ပိုင်း ကထိက၊ မြန်မာစာပေပြုစုရေးနှင့်ဘာသာပြန်ကော်မရှင် အတွင်းရေးမှူး စသည်ဖြင့် အမှုထမ်းခဲ့သည်။ | wikipedia = my:သုတ၊ မောင် (ဗိုလ်မှူးဘသောင်း) | wikidata = Q64757025 }} == စာပေလက်ရာများ == === တည်းဖြတ်ခြင်း === ==== ပျို့ ==== '''န''' * [[နန္ဒီသေနပျို့]] [[ကဏ္ဍ:သု-စာဆိုများ]] [[ကဏ္ဍ:ကိုလိုနီခေတ်]] [[ကဏ္ဍ:လွတ်လပ်ပြီးခေတ်]] [[ကဏ္ဍ:တော်လှန်ရေးကောင်စီခေတ်]] [[ကဏ္ဍ:မဆလခေတ်]] [[ကဏ္ဍ:မြန်မာဘာသာ]] 0gbyovx6ikehdjct3gfa3k61dxp21qf 19140 19139 2025-07-10T16:38:30Z Pho Sai 204 19140 wikitext text/x-wiki {{Author | firstname = မောင် | lastname = သုတ | last_initial = သ | description = တပ်မတော်ပြန်တမ်းဝင် အရာရှိဘဝဖြင့် ဗိုလ်မှူး အဆင့်ထိ တာဝန်ထမ်းဆောင်ခဲ့သည်။ မြဝတီမဂ္ဂဇင်းနှင့် စစ်နှလုံးဂျာနယ် အယ်ဒီတာချုပ်၊ စစ်တက္ကသိုလ် လက်ထောက်စာပေညွှန်ကြားရေးမှူး၊ မန္တလေး တက္ကသိုလ် (မြန်မာစာဌာန) အချိန်ပိုင်း ကထိက၊ မြန်မာစာပေပြုစုရေးနှင့်ဘာသာပြန်ကော်မရှင် အတွင်းရေးမှူး စသည်ဖြင့် အမှုထမ်းခဲ့သည်။ | wikipedia = my:သုတ၊ မောင် (ဗိုလ်မှူးဘသောင်း) | wikidata = Q13078044 }} == စာပေလက်ရာများ == === တည်းဖြတ်ခြင်း === ==== ပျို့ ==== '''န''' * [[နန္ဒီသေနပျို့]] [[ကဏ္ဍ:သု-စာဆိုများ]] [[ကဏ္ဍ:ကိုလိုနီခေတ်]] [[ကဏ္ဍ:လွတ်လပ်ပြီးခေတ်]] [[ကဏ္ဍ:တော်လှန်ရေးကောင်စီခေတ်]] [[ကဏ္ဍ:မဆလခေတ်]] [[ကဏ္ဍ:မြန်မာဘာသာ]] g8oot1x89pqjt4otbljoe6mwj6cro54 0 5837 19142 2025-07-11T00:42:49Z Tejinda 173 "{{header | title = [[လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး]] | author = လယ်တီဆရာတော် | override_author = | editor = | translator = | contribuor = | override_contributor = | section = <b>ဥရောပဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းပြကျမ်း</b> | previous = အာ..." အစချီသော စာလုံးတို့နှင့် စာမျက်နှာကို ဖန်တီးလိုက်သည် 19142 wikitext text/x-wiki {{header | title = [[လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး]] | author = လယ်တီဆရာတော် | override_author = | editor = | translator = | contribuor = | override_contributor = | section = <b>ဥရောပဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းပြကျမ်း</b> | previous = [[အာဟာရဒီပနီ]] | previous2 = | next = [[လယ်တီဝတ်ရွတ်စဉ်ပေါင်းချုပ်]] | next2 = | year = | notes = | edition = | categories = လယ်တီဆရာတော် | shortcut = | portal = }} <h3>ဥရောပဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းပြကျမ်း</h3> <h3>နိဒါန်း</h3> <p>မုံရွာမြို့ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးသည် နိုင်ငံခြား သာသနာပြုရေးနှင့် စပ်လျည်း၍ ဥရောပတိုက် အင်္ဂလန်ပြည်ရှိ ပါဠိဘာသာအသင်းကြီးသို့ ဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းရောင်ကို ထွန်းပြောင်၍ ပြဘိသကဲ့သို့ အလွန်တရာ သိမှတ်ဖွယ်ကောင်းလှသော အချက်ကြီးများ ကို ပိဋကတ်သုံးပုံ ပါဠိအဋ္ဌကထာဋီကာ အသီးသီးတို့မှ ရွေးနှုတ်ပြီးလျှင် ပါဠိဘာသာဖြင့် ရေးသားတင်ပို့လေသည် ဖြစ်ပါကြောင်း။</p> <p>ထိုပါဠိဘာသာဖြင့် ရေးသားတင်ပို့အပ်သော ဥရောပ ဗုဒ္ဓဘာသာ အလင်းပြကို အင်္ဂလန်ပြည်ရှိ ပါဠိဘာသာ အသင်းဝင် သူတော်စဉ် ပညာရှိ အပေါင်းတို့က များစွာနှစ်သက်ကြလေသည်။ ယင်းသို့ နိုင်ငံခြားသို့ ပေးပို့သော ကျမ်းစာသည် ဗုဒ္ဓဘာသာအနှစ်သာရတို့ဖြင့် ပြည့်ဝစုံလင်သောကြောင့် အကျွန်ုပ်တို့ မြန်မာနိုင်ငံရှိ ဗုဒ္ဓဘာသာ အမျိုးသားတို့လည်း သိသင့်သိထိုက်ကြသည့်အားလျော်စွာ သိရှိကြစေရန် ရည်သန်သဘောထား၍ နိုင်ငံခြားသာသနာပြုအသင်း ကြီး၏ စက္ကတေရီဖြစ်သူ မုံရွာမြို့ အမိန့်တော် ရမင်း ဦးစံသင်းက(ဘီအေ) မဟာဝိဇ္ဇာဘွဲ့ရ အလင်္ကာကျော်စွာ လယ်တီပဏ္ဍိတ ဆရာဦးမောင်ကြီး အား အဆိုပါ ဥရောပဗုဒ္ဓဘာသာ အလင်းပြကျမ်းကို မြန်မာဘာသာ ပြန်ဆိုရေးသား၍ ပေးပါမည့်အကြောင်းနှင့်အခါခါ ဝပ်တောင်းပန် အပ်သည်ဖြစ်၍ ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ ညာ လက်ရုံးစစ် တပည့်ကြီးဖြစ်သည့် (ဘီအေ) မဟာဝိဇ္ဇာဘွဲ့ရ အလင်္ကာ ကျော်စွာ ထိုလယ်တီပဏ္ဍိတ ဆရာဦးမောင်ကြီးသည် လယ်တီဆရာတော် ဘုရားကြီး၏ အလိုဆန္ဒတော်နှင့် ညီညွတ်စွာရှိလေအောင် မြန်မာဘာသာ ဖြင့် ချောမွှေ့ပြေပြစ်စွာ ပြန်ဆို၍ ဥရောပဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းပြ ဟူသော အမည်ဖြင့်ပင် စာအုပ်ရိုက်နှိပ်သည် ဖြစ်ပါကြောင်း။</p> <p>ထိုစာအုပ်သည် ယခုအခါ၌ အလွန်ရှားပါး၍ နေသည်ဖြစ်ရကား ယင်းသို့ အလွန်ဆန်းကြယ်မှတ်သားဖွယ် အချက်အလက်တို့ဖြင့် ပြည့်နှက် စုံလင်သော ဥရောပဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းပြ ဥရောပဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းပြ ကျမ်းစာကို သာသနာဆုံး သည်တိုင်အောင် မပျောက်မပျက် တည်ရှိစေရန် ရည်သန် သောစိတ် ထားဖြင့် ဘဒ္ဒန္တကေလာသ-နဝမ ပဓာန နာယကဆရာတော် ကြီးမှူး သော ဦးဗိုလ်မောင် (သာသနဓဇ သိရီပဝရ ဓမ္မာစရိယ) ဦးမောင်မောင်ဦး (ဘီအေ)တို့နှင့် လယ်တီဒီပနီထွန်းကား ပြန့်ပွါးရေးအဖွဲ့သားတို့က တည်းဖြတ်သုတ်သင်လျက် မုံရွာမြို့ မဟာလယ်တီတိုက် လယ်တီ ရောင်ခြည်ကွန်ပျူတာအဖွဲ့မှ စာစီပြုလုပ်ကာ ရန်ကုန်မြို့ မုံရွေး စာအုပ် တိုက်မှ ထုတ်ဝေဖြန့်ချီအပ်ပါသတည်း။</p> <p>နေ့စွဲ</p> <p>ဘဒ္ဒန္တကေလာသ</p> <p>၁၃၆၂-ခုနှစ်</p> <p>နဝမ ပဓာန နာယကဆရာတော်</p> <p>တပို့တွဲလပြည့်ကျော်- ၄-ရက်</p> <p>မဟာလယ်တီတိုက်</p> <p>(၁၁-၂-၂၀၀၁)</p> <p>မုံရွာမြို့</p> <p>ဥရောပဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းပြကျမ်း</p> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <h3>ပဏာမနှင့် အာသီသ</h3> <p><b>နမော ဓမ္မဿ၊ နမော သံဃဿ၊ နမော အာစရိယာနံ၊ တိဋ္ဌန္တု သီသေ မေ ဧတေ၊ အန္တရာယာ သမေန္တုမေ။</b></p> <p><b>ဘဂဝတော</b>=ဣဿရိယ ဓမ္မ ယသ သိရီ ကာမ ပယတ္တတည်းဟူ သော ခြောက်ဝဘုန်းဟုန် ကျေးဇူးဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံတော်မူထသော၊ <b>အရဟတော</b>=ကိလေသာကင်းပြတ်သဖြင့် မြတ်သောအလှူကို ခံယူတော် မူထိုက်ထသော၊ <b>တဿ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=မဖောက်မပြန် သယမ္ဘူဉာဏ်ဖြင့် အမှန်ထိုးထွင်း၍ သိမြင်တော်မူသော ထိုမြတ်စွာဘုရားသခင်အား၊ <b>နမော</b>=ရှိခိုးပါ၏၊ <b>ဓမ္မဿ</b>=မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူအပ်သော တရားတော်မြတ်အား၊ <b>နမော</b>=ရှိခိုးပါ၏၊ <b>သံဃဿ</b>=မြတ်စွာဘုရား၏ တပည့်သား သံဃာတော်မြတ်အား၊ <b>နမော</b>=ရှိခိုးပါ၏၊ <b>အာစရိယာနံ</b>= ပညာသိပ္ပ ညွန်ပြသွန်သင် ကျေးဇူးရှင်ဆရာမြတ်တို့အား၊ <b>နမော</b>= ရှိခိုးပါ၏၊ <b>ဧတေ</b>=ထိုဘုရား တရား သံဃာ ဆရာအရှင်မြတ်တို့သည်၊ <b>မေ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>သီသေ</b>=ဦးခေါင်းရတနာ မြတ်အင်္ဂါထက်၌၊ <b>တိဋ္ဌန္တု</b>= တည်နေကိန်းဝပ်တော်မူကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>မေ</b>=အကျွန်ုပ်အား၊ <b>အန္တရာယာ</b>=ဘေးအတန်တန် ရန်အသွယ်သွယ် အန္တရာယ် ဟူသမျှတို့ သည်၊ <b>သမေန္တု</b>=ကင်းငြိမ်းလွင့်စင်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>(အထက်၌ပြဆိုခဲ့ပြီးသော ပဏာမအန္တရာယ် ကင်းဂါထာကို ပါဠိ အနက်နှင့်တကွ နှုတ်တက် ကျက်မှတ်၍အမြဲမပြတ် ရွတ်ဖတ်သရဇ္ဈာယ် လျှင် ဘေးအန္တရာယ် ကင်းရှင်း၍ စီးပွါးဥစ္စာ တိုးတက်လျက် ဘုန်းကျက် သရေ ကြီးမားတတ်သည် ကျက်မှတ်သရဇ္ဈာယ်ကြပါကုန်။)</p> <p>.............</p> <h3>နိယာမတရားငါးပါး</h3> <p>၁၊၊ ဥတုနိယာမ,<br> ၂။ ဗီဇနိယာမ,<br> ၃။ ကမ္မနိယာမ,<br> ၄။ စိတ္တနိယာမ,<br> ၅။ ဓမ္မနိယာမ,</p> <p>၁။ ဥတုနိယာမ။</p> <p>ထိုနိယာမတရား ငါးပါးတို့တွင် ဥတုနိယာမကို ရှေးဦးစွာ ပြဆိုဦးအံ့။ <b>ဥဒေတိ ပသဝတီတိ ဥတု</b></p> <p><b>ဥဒေတိ ပသဝတိ</b>=ပွါးစီးတတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ဥတု</b>= ဥတုမည်၏။</p> <p>မဖြစ်သေးသောရုပ်ကို ဖြစ်စေခြင်း, ဖြစ်ပြီးသောရုပ်ကို တိုးပွါး စေခြင်း သဘောရှိ၏ဟု ဆိုလိုသည်။။<b>ဥတု</b>ဟူသည် တရားကိုယ် အားဖြင့် တေဇောဓာတ်အထူးပင် ဖြစ်သည်။။တေဇောတည်းဟူသော မီးဓာတ်၏ ပထမရှေးဦးစွာဖြစ်သည့် အခိုက်အတန့် အထူးကိုပင် ဥတုဆို ရသည်။</p> <p>ပထဝီ အာပေါ တေဇော ဝါယောဟုဆိုအပ်သော မဟာဘုတ် လေးပါးတို့မှာ သုံးပါးသုံးပါးသော အခိုက်အတန့် အခြင်းအရာတို့သည် ရှိကုန်၏၊။ ထိုသို့ရှိပုံကို ပြဆိုပေအံ့။</p> <p>ပထဝီဓာတ်သည်</p> <p>၁။ သာဓာရဏပထဝီ,<br> ၂။ ပံသုပထဝီ,<br> ၃။ သိလာပထဝီ,<br> ဟူ၍ သုံးမျိုးရှိ၏။</p> <p>၁။ ထိုသုံးမျိုးတို့တွင် ရေ၌၎င်း၊ ဆီမီးလျှံ၌၎င်း၊ တိုက်ခတ်သော လေ၌၎င်း၊ ခက်မာခြင်း လက္ခဏာပါရှိ၍ အတူတကွ ဖြစ်နေသော သဟဇာတ် ရုပ်ဓာတ်တို့၏ တည်ရာကိစ္စ အနေအားဖြင့် ရှိနေသော ရုပ် ကလာပ်ဟူသမျှတို့နှင့် ဆက်ဆံသော မြေဓာတ်သဘောနုကို သာဓာရဏ ပထဝီခေါ်သည်။</p> <p>၂။ မြေမှုန့် အဆိုင်အခဲဖြစ်သော မြေကို ပံသုပထဝီခေါ်သည်။</p> <p>၃။ ကျောက်မြေကို သိလာပထဝီခေါ်သည်။</p> <p>ထိုရုပ်တို့၌ ဖွဲ့စည်းခြင်းလက္ခဏာရှိသောသဘောသည် အာပေါ ဓာတ်မည်၏၊ ဖွဲ့အပ်သောဝတ္ထုမရှိခဲ့သော် ဖွဲ့စည်းခြင်းလည်း မရှိနိုင်။ လောင်တတ်သော တေဇောသည်လည်း မိမိလောင်ရန် အစာရှိမှ သာ လျှင် တည်ရှိနိုင်၏၊ စွဲလမ်းလောင်မြိုက်ရန် အစာမရှိခဲ့သော် ထိုတေဇော ဓာတ်သည်လည်း တည်နိုင်မည် မဟုတ်ချေ။ ဝါယောဓာတ်သည် ထောက် ကန်ခြင်း သဘောလက္ခဏာရှိ၏၊ ထောက်ကန်ခြင်းသဘော လက္ခဏာ သည်လည်း ထောက်ကန်စရာ ရှိမှဖြစ်နိုင်သည်၊ ထောက်ရာ တည်ရာကို မရသည်ရှိသော် မဖြစ်နိုင်၊ ထို့ကြောင့် ရေ မီးလျှံ လေ အစရှိသော ရုပ်တရားတို့သည်ရှိကုန်၏၊ အယုတ်ဆုံးအားဖြင့် ပရမာဏုမြူတစ် လုံးမျှဖြစ်သော ရုပ်အစုသည်လည်းရှိ၏၊ ထိုအလုံးစုံသော ရုပ်ဟူသမျှတို့၏ ထောက်တည်ရာဖြစ်သော အထည်ကိုယ်ပဓာနဓာတ်သည်ကား ပထဝီ ဓာတ်သာဖြစ်သည်၊ ထိုပထဝီဓာတ်သည် အလုံးစုံသော ရုပ်တို့၏ တည်ရာကိစ္စအားဖြင့် အားကြီးသော မှီရာဖြစ်လေသည်။</p> <p>အာပေါ၏ ဖွဲ့စည်းရန်ဝတ္ထုကား ပထဝီဖြစ်သည်၊ တေဇော၏ လောင်မြိုက်ရန် အစာကား ပထဝီဖြစ်သည်၊ ဝါယော၏ ထောက်ကန်ရန် မှာလည်း ပထဝီပင်ဖြစ်သည်ဟူ၍ ဆိုလိုပေသည်။</p> <p>အာပေါဓာတ်သည်လည်း</p> <p>၁။ သာဓာရဏအာပေါ,<br> ၂။ တေမနကအာပေါ,<br> ၃။ ပဂ္ဃရဏကအာပေါ,<br> ဟူ၍ အခိုက်အတန့်အားဖြင့် သုံးပါးရှိ၏၊</p> <p>(ရုပ်အလုံးစုံနှင့်ဆက်ဆံသော အာပေါ- စိုစွတ်စေတတ်သော အာပေါ-ယိုစီးစေတတ်သော အာပေါဟူ၍ ဆိုလိုသည်။)</p> <p>၁။ ထိုအာပေါသုံးမျိုးတို့တွင် ကျောက်ခဲ သံခဲတို့၌၎င်း၊ လေတို့၌၎င်း၊ မီးလျှံစသည်တို့၌၎င်း ရုပ်တို့ကို တစ်ပေါင်းတည်း ဖွဲ့စည်းမှုကိစ္စဖြင့် အစဉ် ပါရှိသော နူးညံ့သည့်ဓာတ်သည် သာဓာရဏအာပေါမည်၏။</p> <p>၂။ လူတို့၏ကိုယ်၊ တိရစ္ဆာန်တို့၏ကိုယ်၊ စိမ်းစိုသော သစ်ပင်စ သည်တို့၌ စိုစွတ်စေတတ်သော အာပေါဓာတ်သည် တေမနကအာပေါ ဓာတ်မည်၏။</p> <p>၃။ ရေတို့၌၎င်း၊ အုန်းရေ ထန်းရေ ကြံရေ စသည်တို့၌၎င်း တည်ရှိ သော ယိုစီးစေတတ်သည့် အာပေါသည် ပဂ္ဃရဏကအာပေါ မည်၏။</p> <p>ထိုစကားရပ်၌ရုပ်တရားတို့၏ အဆိုင်အခဲအစေးအားဖြင့် တည်ရှိ သော အခြင်းအရာတို့သည် ထင်ရှားကုန်၏၊ သေးငယ်သော ပရမာ ဏုမြူမှစ၍ မြင့်မိုရ်တောင်ကြီးတိုင်အောင် စုဝေးဆိုင်ခဲလျက်တည် နေကြ ကုန်၏၊။ ထိုသို့တည်ရှိလေသမျှသောရုပ်တို့၏ အဆိုင်အခဲ အစုအဝေး တို့သည် အာပေါဓာတ်ကိစ္စဖြင့်သာလျှင် ဆိုင်ခဲစုဝေးမိကြကုန်၏၊ အာပေါ ဓာတ်နှင့် ကင်းပါမူကား ထိုကဲ့သို့ ဆိုင်ခဲစုဝေးခြင်းသို့ပင် ရောက်နိုင်ကြ မည်မဟုတ်ကုန်။</p> <p>တေဇောဓာတ်သည်လည်း</p> <p>၁။ သာဓာရဏတေဇော,<br> ၂။ အင်္ဂါရကတေဇော,<br> ၃။ ဇာကလတေဇော,<br> ဟူ၍ သုံးပါးရှိသည်။</p> <p>(ရုပ်အလုံးစုံတို့နှင့် ဆက်ဆံ သောတေဇော မီးခဲတေဇော မီးတောက်တေဇော ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။)</p> <p>၁။ ထိုတေဇော သုံးမျိုးတိုတွင် ကျောက်ခဲ သစ်သား မြေ စသည်တို့၌ အတူတကွ ဖြစ်သောရုပ်တို့ကို ရင့်ကျက်စေခြင်းကိစ္စ ပွါးစေ ခြင်းကိစ္စအားဖြင့် ရုပ်ကလာပ်တိုင်း၌ အစဉ်ပါရှိ၍နေသောပူမှု အေးမှု ဟုဆိုအပ်သော တေဇောနုသည် သာဓာရဏတေဇောမည်၏၊ ၂။ မီးတောက်မီးလျှံ ငြိမ်းပြီးသော မီးခဲတို့၌တည်ရှိသော တေ ဇောသည် အင်္ဂါရကတေဇောမည်၏။</p> <p>၃။ မီးတောက် မီးလျှံတို့၌တည်ရှိသော တေဇောသည် ဇာကလ တေဇောမည်၏။</p> <p>ထိုစကားရပ်၌ အလုံးစုံသော ရုပ်ဟူသမျှတို့သည် တေဇော ဓာတ်၏ အစွမ်းအားဖြင့် ရင့်ကျက်ကြကုန်၏၊ အစဉ် တည်တန့် နိုင်ကြ ကုန်၏၊ ကြီးပွါးနိုင်ကြကုန်၏။</p> <p>ဝါယောဓာတ်သည်လည်း-</p> <p>၁။ သာဓာရဏ ဝါယော,<br> ၂။ သဏ္ဌမ္ဘနက ဝါယော,<br> ၃။ သမီရဏက ဝါယော,<br> ဟူ၍သုံးပါးအပြားရှိ၏။</p> <p>(ရုပ်အလုံးစုံတို့နှင့် ဆက်ဆံသော ဝါယော၊ ထောက်ကန်တတ် သော ဝါယော၊ ရွေ့ရှားလှုပ်ယှက်စေတတ်သော ဝါယောဟူ၍ ဆိုလို သည်။)</p> <p>၁။ ထိုဝါယောသုံးမျိုးတို့တွင် ကျောက်ခဲ ကျောက်တုံးစသည် တို့၌ အတူတကွဖြစ်သော ရုပ်ဓာတ်တို့ကို ထမ်းဆောင်ခြင်းကိစ္စအားဖြင့် အစဉ်ပါရှိ၍နေသော ဝါယောဓာတ်နုသည် သာဓာရဏ ဝါယောမည်၏။</p> <p>၂။ လေဖြင့် ပြည့်၍နေသော လေခေါင်းအုံး လေမွှေ့ရာ သား ရေအိပ် စသည်တို့၌ ထောက်ကန်တတ်သော သဏ္ဌမ္ဘနက ဝါယောသည် ထင်ရှား၏။</p> <p>၃။ ထွက်သက်ဝင်သက် ရှိုက်ရှူခြင်း လက်ခြေတို့ကို ကွေး ဆန့်ခြင်း တိုက်ခတ်သောလေဟုန်ကြောင့် သစ်ပင်သစ်ကိုင်းတို့၏ ယိမ်းယိုင်ခြင်း စသည်တို့၌ သမီရဏကဝါယောသည် ထင်ရှား၏၊ ဝါယောဓာတ်မည်သည်ကား အတူတကွဖြစ်သော ရုပ်တရားတို့၏ အင်အားဖြစ်၍ ဗလဓာတ် ထာမဓာတ်မည်သည်၊ အလုံးစုံသော ရုပ်တရားတို့သည် ဝါယောဓာတ်၏ အစွမ်းအားဖြင့် မိမိတို့နှင့် သက်ဆိုင် သော ကိစ္စတို့၌ အားရှိကြကုန်လျက် ကိုယ့်ကိစ္စတို့ကို ဆောင်ရွက်နိုင် ကြကုန်သည်။</p> <p>သက်ရှိ သက်မဲ့ဖြစ်သော ရုပ်တို့၌ ရွေ့ရှားခြင်း၊ ထောက်ကန်ခြင်း၊ တွန်းထိုးခြင်း စသည်တို့ကား ဝါယောဓာတ်၏ သတ္တိချည်းသာတည်း။ သို့ဖြစ်၍ ဝါယောသည် ဓာတ်ရှင်ကဲ့သို့ဖြစ်လေသည်၊ ဓာတ်လေးပါး တို့တွင်ပထဝီနှင့် အာပေါသည် ဓာတ်သေမည်၏၊ တေဇောနှင့် ဝါယော သည် ဓာတ်ရှင်မည်၏။</p> <p>ဤ မဟာဘုတ် ဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့သည် ဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော အခိုက်အတန့် သုံးပါးတို့၌ တည်ကြကုန်လျက် ကြီးပွါးရန်အကြောင်း ရှိခဲ့သော် ကြီးပွါးတိုးတက်ကြကုန်၏၊ ဆုတ်ယုတ်ရန် အကြောင်းရှိခဲ့သော် ဆုတ်ယုတ်ပျက်စီးကြကုန်၏၊။ အကြောင်းကိုသာ ထူထောင်၍ ပေးတတ်ကြပါလျှင် ကျောက်ခဲ သံခဲ၌ရှိသော အာပေါဓာတ်သည် အရည် တွေတွေစီးဆင်းခြင်းသို့ ရောက်နိုင်ကုန်၏၊ ကျောက်ခဲ သံခဲရှိ ကြမ်းတမ်း သော ပထဝီဓာတ်သည် နူးညံ့သိမ်မွေ့ခြင်းသို့ ရောက်နိုင်၏၊။ ရေ၌ တည်ရှိသော တေဇောသည် အခိုးအလျှံနှင့်တကွ ထ၍တောက်လောင် သော ဇာလကတေဇောမီး အဖြစ်သို့ရောက်နိုင်၏၊။ ကျောက်ခဲ သံခဲ ရေထဲ၌ရှိနေသော ဝါယောဓာတ်သည်လည်း လှုပ်ရှားတိုက်ခတ်သော သမီရဏကဝါယောဓာတ်ဖြစ်၍ ထကြွခြင်း သို့ရောက်နိုင်၏၊ ဤကဲ့သို့ အကြောင်းကို ထူထောင်၍ ပေးနိုင်ပါက ကြီးကျယ်သောအဖြစ်သို့ ရောက်နိုင်ကြသောကြောင့် ထိုဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့ကို“မဟာဘူတ” မဟာဘုတ်ဓာတ်ကြီးတို့ဟူ၍ဆိုရလေကုန်သည်။။ထိုမဟာဘုတ် ရုပ်ဓာတ်ကြီးတို့၏ အထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်အောင် တန်ခိုးအစွမ်းပြ၍ ကြီးပွါးကြပုံမှာ ကမ္ဘာပျက်ခြင်း ကမ္ဘာတည်ခြင်း စသည်တို့၌ များစွာ ထင် ရှားကုန်၏။</p> <p>ပြအပ်ခဲ့သော စကားရပ်၌ တေဇော၏ အခိုက်အတန့် သုံးမျိုး တို့တွင် သာဓာရဏတေဇော ဟုဆိုအပ်သော ဓာတ်နုအခိုက်အတန့်၌ တည်၍ အလုံးစုံရုပ်နှင့် စပ်ဆိုင်သော အဆောက်အဦဟူသမျှတို့၏ မျိုးစေ့ သဖွယ်ဖြစ်၍ဖြစ်သော တေဇောကိုသာလျှင် ဥတုဟူ၍ ခေါ်ဆိုရလေ သည်။</p> <p><b>ဥတုဝသေန နိယာမတော သိဒ္ဓတ္တာ ဥတုနိယာမော နာမ။</b></p> <p><b>ဥတုဝသေန</b>=ဥတု၏အစွမ်းအားဖြင့်သာလျှင်၊ <b>နိယာမတော</b>= အမြဲထာဝရအားဖြင့်၊ <b>သိဒ္ဓတ္တာ</b>=ဖြစ်ပေါ်ပြီးစီးလေသောကြောင့်၊ <b>ဥတု နိယာမော နာမ</b>=ဥတုနိယာမ မည်၏။</p> <p>ဥတုနိယာမဆိုသည်ကား-<br> ဥတု အစွမ်းအားဖြင့် ဤလောက၌ အစဉ်အတိုင်းဖြစ် နေကြသော သဘောမျိုးကို ဥတုနိယာမဆိုသည်။</p> <p>လောက၌ သံဝဋ္ဋကပ်စသည်ဖြင့် ကမ္ဘာပျက်ခြင်း ကမ္ဘာတည်ခြင်း သူ့အချိန်ကာလအားလျော်စွာ ဖြစ်ပျက်မှုသည်လည်း ဥတုနိယာမ အစွမ်းမည်၏။</p> <p>နွေဥတု မိုးဥတု ဆောင်းဥတုအားဖြင့် ဥတုသုံးပါး ရတုခြောက်ပါး ဖြစ်၍ နေမှုသည်လည်း ဥတုနိယာမအစွမ်းမည်၏။</p> <p>သစ်ပင် နွယ်ချုံ မြက်တို့၏ သူ့အချိန်ကာလအားလျော်စွာ ရွက် ဟောင်း ကြွေကျခြင်း ရွက်သစ် လဲပြောင်းခြင်း ပုရစ်ဖူးတံ ထွက်ပြူခြင်း ကင်းငုံခြင်း ပွင့်ခြင်း သီးခြင်း ရင့်မှည့်ခြင်း စသည်တို့ဖြင့် အစဉ်အတိုင်း သူ့အချိန်နှင့် သူသူ့အမျိုးနှင့်သူဖြစ်၍ နေမှုသည်လည်း ဥတုနိယာမ အစွမ်းပင်မည်၏။</p> <p>ဆိုအပ်ပြီးသော ကမ္ဘာပျက်ခြင်း ကမ္ဘာတည်ခြင်း သစ်ပင် တော တောင်တို့၏ သူ့အချိန်နှင့်သူ ထိုက်သည့်အား လျော်စွာ ဖြစ်ပျက်၍ နေမှုကို တစ်စုံတစ်ယောက်သော လူသည်၎င်း၊ နတ်သည်၎င်း၊ ဗြဟ္မာ သည်၎င်း၊ ပြုပြင်ဖန်ဆင်းအပ်သည်မဟုတ်၊ လောကကို ပြုပြင်ဖန်ဆင်း တတ်သော ပုဂ္ဂိုလ် သတ္တဝါဟူ၍မရှိ၊ စင်စစ်အာဖြင့် ဥတုကဖန်ဆင်းသော အတိုင်းပင် ဖြစ်၍နေကြရလေသည်၊ ဤကဲ့သို့ဖြစ်နေမှုကိုပင် ဥတုနိယာမ ဟူ၍ဆိုလေသည်။</p> <p>ဤဥတုနိယာမကိုရည်၍-</p> <p><b>ဟောတိ ခေါ သော ဝါသေဋ္ဌ သမယော ယံ ကဒါစိ ကရဟစိ ဒီဃဿ အဒ္ဓုနော အစ္စယေန အယံ လောကော သံဝဋ္ဋတိ။</b></p> <p>စသောစကားကို မြတ်စွာဘုရားဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဝါသေဋ္ဌ</b>=အိုဝါသေဋ္ဌ၊ <b>ယံ ကဒါစိ ကရဟစိ</b>= အကြင်အမှတ်မရှိသော တစ်ရံတစ်ခါ၌၊ <b>ဒီဃဿ</b>=ရှည်မြင့်စွာသော၊ <b>အဒ္ဓုနော</b>=ကာလအဓွန့်၏၊ <b>အစ္စယေန</b>=ကုန်လွန်လေသဖြင့်၊ <b>အယံလော ကော</b>=ဤလောကကြီးသည်၊ <b>သံဝဋ္ဋတိ</b>=ဥတုနိယာမအားဖြင့် ပျက်ပြား လေ၏၊ <b>သော သမယော</b>=ထိုကမ္ဘာပျက်သော အချိန်ကာလသည်၊ <b>ဟောတိ ခေါ</b>=ရှိသည်သာလျှင်တည်း။</p> <p>(ဤသည်ကား ဥတုနိယာမအတွက်နှင့် ကမ္ဘာပျက်ပုံကို ဟောတော် မူအပ်သော ပါဠိတော်စကားရပ်တည်း။)</p> <p>ထိုမှတစ်ပါးလည်း-</p> <p><b>အထခေါ တေသံ ဝါသေဋ္ဌ သတ္တာနံ သယံ ပဘာ အန္တရဓာယိ။ သယံပဘာယ အန္တရဟိတာယ စန္ဒိမ သူရိယာ ပါတုရဟေတုံ။ နက္ခတ္တာနိ တာရကရူပါနိ ပါတုရဟေသုံ။ ရတ္တိဒိဝါ ပညာယိံသု။ မာသ အဍ္ဎမာသ ဥတု သံဝရစ္ဆရာ ပညာယိံသု။</b>စသည်ဖြင့်လည်း ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဝါသေဋ္ဌ</b>=အိုဝါသေဋ္ဌ၊ <b>အထခေါ</b>=ထိုကိလေ သာရမ္မက် ထူပြောကြသောအခါ၌၊ <b>တေသံ သတ္တာနံ</b>=ထိုကမ္ဘာဦးသူ တို့အား၊ <b>သယံပဘာ</b>=ကိုယ်ရောင်သည်၊ <b>အန္တရဓာယိ</b>=ကွယ်ခဲ့လေ၏၊ <b>သယံပဘာယ</b>=ကိုယ်ရောင်သည်၊ <b>အန္တရဟိတာယ</b>=ကွယ်ခဲ့လေသည်ရှိ သော်၊ <b>ဥတုနိယာမဝသေန</b>=ဥတုနိယာမအစွမ်းအားဖြင့်၊ <b>စန္ဒိမ သူရိယာ</b>= လ-နေတို့သည်၊ <b>ပါတုရဟေသုံ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်ကြလေကုန်၏၊ <b>နက္ခတ္တာနိ</b>=ဘအဿဝဏီ စသောနက္ခတ်၂၇-လုံးတို့သည်၊ <b>တာရကရူပါနိ</b>= ကြယ်တာရာတို့သည်၊ <b>ပါတုရဟေသုံ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်ကြကုန်၏၊ <b>ရတ္တိဒိဝါ</b>=ညဉ့်-နေ့တို့သည်၊ <b>ပညာယိံသု</b>=ထင်ရှား ကုန်၏၊ <b>မာသ အဍ္ဎမာသ ဥတုသံဝစ္ဆရာနိ</b>=လ-လခွဲ-ဥတုသုံးပါး-နှစ်အပိုင်းအခြားတို့သည်၊ <b>ပညာယိံသု</b>=ထင်ရှားကုန်၏။</p> <p>(ဤကား ဥတုနိယာမအားဖြင့် ကမ္ဘာစတည်ပုံကို ပြဆိုသော ပါဠိတော်ကြီးပေတည်း။)</p> <p>ဥတုနိယာမ ပြီး၏။</p> <p>-------*------</p> <p><h3>၂။ ဗီဇနိယာမ</h3></p> <p>မျိုးစေ့ကို <b>ဗီဇ</b>ဟူ၍ဆိုသည်။</p> <p>“<b>ဝိဝိဓေန ဇာယန္တိ ရုက္ခာဒယော ဧတေနာတိ ဗီဇံ</b>” ဧတေန=ဤမျိုးစေ့ဖြင့်၊ ရုက္ခာဒယော=သစ်ပင် နွယ်ပင် စသည် တို့သည်၊ ဝိဝိဓေန=အထူးထူး အပြားပြားအားဖြင့်၊ ဇာယန္တိ=ဖြစ်ပွါး ပေါက် ရောက်တတ်ကုန်၏၊ ဣတိတသ္မာ=ထို့ကြောင့်၊ ဗီဇံ=ဗီဇမည်၏၊ (ဗီဇံ=မျိုးစေ့)</p> <p>မျိုးစေ့ဟူသည် အဘယ်နည်းဟူမူ လူတို့ခေါ်ဝေါ်အပ်သော ပညတ်အားဖြင့်--<br> ၁။ အမြစ်မျိုးစေ့,<br> ၂။ ပင်စည်မျိုးစေ့,<br> ၃။ အသီးမျိုးစေ့,<br> ၄။ အညွန့်မျိုးစေ့,<br> ၅။ အစေ့မျိုးစေ့,<br> ဟူ၍ ငါးပါးရှိသည်။</p> <p>စင်စစ် ပရမတ္ထအားဖြင့်မူကား တေဇောဓာတ်ဟုဆိုအပ်သော ဥတု အထူးမျှသာတည်း။ ထိုစကားမှန်၏၊ စိမ်းရှင်၍နေကြကုန်သော သစ်ပင် ချုံနွယ် စသည်တို့ကို ခြောက်သွေ့သည်၏အဖြစ်သို့ မရောက် စေဘဲ ဖြစ်ပွါး ပေါက်ရောက်စေတတ်သော ဥတုဓာတ်အထူးသည်ရှိ၏၊ ထိုဥတု ဓာတ်အားဖြင့်သာလျှင် သစ်ပင် ချုံနွယ် စသည်တို့သည် စိမ်းရှင် ကြီးပွါး၍ နေကြကုန်၏၊ ထိုသို့စိမ်းရှင် ကြီးပွါးကြောင်းဖြစ်သော ဓာတ်သဘောကို သာလျှင် <b>ဗီဇ</b>ဟူ၍ ခေါ်ဆိုရလေသည်။</p> <p><b>ဗီဇနိယာမ</b>ဆိုသည်ကား</p> <p><b>ဗီဇဝသေနေဝ နိယာမတော သိဒ္ဓတ္တာ ဗီဇနိယာမောနာမ။</b></p> <p><b>ဗီဇဝသေနေဝ</b>=ဥတုအထူးဟုဆိုအပ်သော မျိုးစေ့၏ အစွမ်းအား ဖြင့်သာလျှင်၊ <b>နိယာမတော</b>=အစဉ်မြဲသောအားဖြင့်၊ <b>သိဒ္ဓတ္တာ</b>=ပြီးစီးလျက် ရှိနေသောကြောင့်၊ <b>ဗီဇနိယာမော နာမ</b>=ဗီဇနိယာမမည်၏။</p> <p>ဤစကားအတိုင်း--</p> <p>တေဇောဓာတ်အထူးဟုဆိုအပ်သော မျိုးစေ့၏အစွမ်း အားဖြင့် အစဉ်အမြဲ ပြောင်းလွဲ မှားယွင်းသည်ဟူ၍ မရှိဘဲ ပြီးစီးနေကြ သည်ကို <b>ဗီဇနိယာမ</b>ဆိုသည်။</p> <p>ဥပမာ။။ သပြေပင်၏မျိုးစေ့မှ ပေါက်ရောက်လာသည်ရှိသော် အညွန့်အညှောက်တို့သည် သပြေညွန့် သပြေညှောက် တို့သာဖြစ်ကုန် ၏၊ ပင်စည်အကိုင်း အခက်တို့သည်လည်း သပြေပင် သပြေကိုင်း သပြေ ခက်တို့သာဖြစ်ကုန်၏၊ အရွက် အသီးတို့သည်လည်း သပြေရွက် သပြေ သီးတို့သာဖြစ်ကုန်၏၊ အညွန့် အညှောက် အသီးအရွက်စသည်တို့သည် သပြေပင်၏ ဇာတ်ကို မစွန့်ကြကုန်။ ဤနည်းအတူပင်လျှင် အလုံးစုံ ရှိရှိသမျှကုန်သော သစ်ပင် နွယ်ပင် ချုံ ပေါင်း မြက်တို့၌ <b>ဗီဇနိယာမ</b> အတွက်ကြောင့် မိမိတို့၏ဇာတ်ကို မစွန့်ကြောင်းကို သိရာ၏၊ ဤသို့ဖြစ်မှု ကို တစ်စုံတစ်ဦးသော ဖန်ဆင်းတတ်သောသူ ပုဂ္ဂိုလ်က ဖန်ဆင်းသည် မဟုတ်။ စင်စစ်အားဖြင့် တေဇောဓာတ် အထူးဟုဆိုအပ်သော <b>ဗီဇနိယာမ</b> ကသာလျှင် ဖန်ဆင်းလေသည်ဟုသိရာ၏။</p> <p>ဤ<b>ဗီဇနိယာမ</b>အကြောင်းကို ဝိနည်းပါဠိတော်</p> <p>ဘူတဂါမ သိက္ခာပုဒ်၌--<br> <b>ပဉ္စိမာနိ ဘိက္ခဝေ ဗီဇာနိ မူလဗီဇံ ခန္ဓဗီဇံ ဖလုဗီဇံ အဂ္ဂဗီဇံ ဗီဇဗီဇံ။</b></p> ဟူ၍ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဗီဇာနိ</b>=မျိုးစေ့တို့သည်၊ <b>မူလဗီဇံ</b>=အမြစ်မျိုးစေ့၎င်း၊ <b>ခန္ဓဗီဇံ</b>=ပင်စည်မျိုးစေ့၎င်း၊ <b>ဖလုဗီဇံ</b>= အသီး မျိုးစေ့၎င်း၊ <b>အဂ္ဂဗီဇံ</b>=အညွန့်မျိုးစေ့၎င်း၊ <b>ဗီဇဗီဇံ</b>=အစေ့မျိုးစေ့၎င်း၊ <b>ဣမာနိ ပဉ္စ</b>=ဤငါးပါးတို့တည်း။</p> <p><b>ဗီဇနိယာမ</b>ပြီး၏။</p> <p>----*---</p> <p><h3>၃။ ကမ္မနိယာမ</h3></p> <p>ကောင်းမှု မကောင်းမှု ပြုပြုသမျှသောအကျိုးရှိ အကျိုးမဲ့ အမှုကိစ္စများကို ကံဟူ၍ဆိုသည်။</p> <p>“<b>ကရောန္တိ ဇနာ ဟိတာဟိတကိစ္စာနိစ ပုညာပုည ကိစ္စာနိစ ဧတေနာတိ ကမ္မံ</b>”</p> <p><b>ဧတေန</b>=ဤစေ့ဆော်မှုစေတနာဖြင့်၊ <b>ဇနာ</b>=သတ္တဝါအများတိ့ု သည်၊ <b>ဟိတာဟိတ ကိစ္စာနိစ</b>=အကျိုးရှိသောအမှု အကျိုးမဲ့သော အမှုတို့ကို၎င်း၊ <b>ပုညာပုညကိစ္စာနိစ</b>=ကောင်းမှု မကောင်းမှုတို့ကို၎င်း၊ <b>ကရောန္တိ</b>=ပြုတတ် ကုန်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထိုကြောင့်၊ <b>ကမ္မံ</b>=ကံမည်၏။</p> <p>ထိုကံသည် တရားကိုယ်အားဖြင့် စေတနာ စေတသိက်ပင်ဖြစ်၏၊ ထိုကြောင့်--</p> <p><b>စေတနာဟံ ဘိက္ခဝေ ကမ္မံ ဝဒါမိ၊ စေတယိတွာ ကမ္မံ ကရောတိ ကာယေန ဝါစာယ မနသာ။</b></p> ဟူ၍ ဆက္ကင်္ဂုတ္တရ ဆဋ္ဌဝဂ် နိဗ္ဗေဓိကသုတ်တွင် မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်တို့၊ <b>စေတနံ</b>=စေ့ဆော် စီရင် တတ်သော စေတနာ စေတသိက်ကို၊ <b>ကမ္မံ</b>=ကံဟူ၍၊ <b>အဟံ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ဝဒါမိ</b>=ဟောတော်မူ၏၊ <b>စေတယိတွာ</b>=စေ့ဆော်စီရင်၍၊ <b>ကာယေန</b>= ကိုယ်ဖြင့်၎င်း၊ <b>ဝါစာယ</b>=နှုတ်ဖြင့်၎င်း၊ <b>မနသာ</b>=စိတ်ဖြင့်၎င်း၊ <b>ကမ္မံ</b>=အမှု အမျိုးမျိုးကို၊ <b>ကရောတိ</b>=ပြု၏။</p> <p>စင်စစ်အားဖြင့်မူကား ကောင်းမှု မကောင်းမှု ကုသိုလ် အကုသိုလ် အကျိုးရှိ အကျိုးမဲ့ဖြစ်သော အမှုကိစ္စများကို စေ့ဆော်စီရင်တတ်သော စေတနာကိုသာလျှင် ကံဟူ၍ ဆိုရလေသည်။</p> <p>စေတနာဆိုသောစကား၌<br> “<b>စေတေတီတိ စေတနာ</b>”</p> <p><b>စေတေတိ</b>=စေ့ဆော်စီရင်တတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထိုကြောင့်၊ <b>စေတနာ</b>=စေတနာမည်၏။</p> <p>အလုံးစုံသော အမှုမျိုးတို့ကို ပြုလုပ်ရာတို့၌ စေတနာသည် ကိုယ်တိုင်နာမ်တရားတို့၏၊ အကြီးအမှူးဖြစ်၍ မိမိ၏ စေ့ဆော်ခြင်းကိစ္စ၊ ဖဿစသောတရားတစ်ပါးတို့၏၊ တွေ့ထိခြင်းစသော ကိစ္စတို့ကို ဆောင် ရွက်တတ်သောတရားပေတည်း။</p> <p>တစ်ခုသော စိတ္တုပ္ပါဒ်၌ အတူတကွ ယှဉ်ဖော် ယှဉ်ဖက်ဖြစ်သော သမ္ပယုတ်တရားတို့သည် ရှိကုန်၏၊ ထိုတရားတို့တွင် စေတနာသည် အကြီးအမှူးဥက္ကဋ္ဌ ပဓာနအချုပ်ဖြစ်၏၊ မိမိသည် စေ့ဆော်စီရင်ခြင်း ကိစ္စ ကို ရွက်ဆောင်၏၊ ဖဿစသော အခြားတရားတို့ကို ဆိုင်ရာဆိုင်ရာဖြစ် သော တွေ့ထိခြင်းဖုသနကိစ္စ စသည်များကိုလည်း ဆောင်ရွက်ကြစေရန် တိုက်တွန်းသကဲ့သို့ဖြစ်၏။</p> <p>တစ်ခုသော ကိစ္စကို သမ္ပယုတ်တရားတို့က အသီးသီး ဆိုင်ရာ ဆိုင်ရာက ဝိုင်းဝန်းညီညာစွာ ပြုလုပ်ကြသော်လည်း စေတနာကသာလျှင် အကြီးဥက္ကဋ္ဌဖြစ်လေသည်။ ဖဿ စသောတရားတို့မူကား လက်အောက် ငယ်သားတို့သဖွယ်သာ ဖြစ်ကြကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် ကံဟူသော အမည်ကို စေတနာကသာလျှင် ခံယူရလေသည်။</p> <p>ဥပမာကား--<br> ပဉ္စမသင်္ဂါယနာတင် ဘုရင်မင်းတုန်းမင်းတရားကြီးသည် မဟာ လောကမာရဇိန်မည်သော စေတီတော်ကြီးကို တည်တော်မူသည်ဟု ဆို ရာ၌ စင်စစ်မှာ မင်းတုန်းမင်းတရားကြီး ကိုယ်တော်တိုင် အလုံးစုံကို ဝင်၍ ပြုလုပ်သည် မဟုတ်၊ အကြီးအချုပ် ဥက္ကဋ္ဌအဖြစ်နှင့်သာ အမိန့်ချ တော်မူသည်။ သို့ရာတွင် ထိုစေတီတော်ကြီးကို မင်းတုန်းမင်း၏ ကုသို်လ် တော် ဖြစ်သော စေတီတော်ကြီးဟူ၍သာလျှင် ခေါ်ဆိုရလေ၏၊ ထို့အတူ သမ္ပယုတ်ဖြစ်သော နာမ်တရားတို့သည် မိမိတို့ ဆိုင်ရာက ဝင်၍ပြုလုပ်ကြသော်လည်း စေတနာသာလျှင် အမှူးအချုပ် ဥက္ကဋ္ဌဖြစ် လေသောကြာင့် ကံဟူသောအမည်ကို စေတနာကသာလျှင် ရရှိလေ၏။</p> <p>ဖဿစသော အခြားတရားတို့က မရရှိနိုင်ကြလေကုန်။</p> <p>ထို့ကြောင့် “<b>စေတနာဟံ ဘိက္ခဝေ ကမ္မံ ဝဒါမိ</b>” ဟူသော စကားကို မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>(စင်စစ်အားဖြင့် အလုံးစုံသော အမှုကိစ္စတို့နှင့် ဆက်ဆံသော၊ စေ့ဆော်စီမံမှု၊ ဗျာပါရကိုသာလျှင် စေတနာဟူ၍ ခေါ်ရလေသည်။) ထိုစေတနာ ဗျာပါရသည် ကုသိုလ်မှုမှာဖြစ်စေ အကုသိုလ်မှုမှာ ဖြစ်စေ တစ်ကြိမ်မျှလောက် ကောင်းစွာဖြစ်ပွါးလေသည်ရှိသော် ယခု ပစ္စုပ္ပန်ကာလ၌ ထိုကိစ္စမှာ သဟဇာတဖြစ်သော၊ ရုပ်နာမ် ခန္ဓာတို့ကို ဖြစ်ပွါးစေတတ်၏၊ ထိုသို့စေတနာ နှိုးဆော်မှုကြောင့် ရုပ် နာမ်ခန္ဓာတို့ ဖြစ်ပွါးသည်ရှိသော် ဤသူသည် အလှူဒါနစသော၊ ကောင်းမှုကိုပြု၏၊ သူ့အသက်ကို သတ်ခြင်းစသော မကောင်းမှုကိုပြု၏ဟူ၍ ဆိုရလေ သည်။ စေတနာ၏ လှုံ့ဆော်စီမံမှုကြောင့် စိတ်နှင့် စိတ္တဇရုပ်တို့၏ လှုပ်ရှားခြင်း ပြောဆိုခြင်း စသောအမူအရာများကိုပင် ကုသိုလ်ကံ အကု သိုလ်ကံ ဟူ၍ဆိုရသည်။ ကောင်းသောဗျာပါရအားဖြင့် စေ့ဆော် စီရင်သည်ရှိသော် ကုသိုလ်ကံဖြစ်၏၊ မကောင်းသော ဗျာပါရ အားဖြင့် စေ့ဆော်စီရင်သည်ရှိသော် အကုသိုလ်ကံဖြစ်၏။</p> <p>ထိုစေတနာဗျာပါရအတွက်ကြောင့် နောင်အခါအနာဂတ်ဘဝ၌ ပဋိသန္ဓေနှင့်တကွသော ဥပပတ္တိခန္ဓာများကို ထင်ရှားစွာ ဖြစ်ပေါ်စေ ရန်ကိုလည်း ပြီးစီးစေ၏၊ ထိုစေတနာအတွက်နှင့် ဥပပတ္တိဘဝခန္ဓာ ဖြစ်ပေါ်မှုကို အစွဲပြု၍ ဤသူသည် အလှူဒါနကို ပေးလှူခြင်းကြောင့် သေသည်မှနောက်ကာလ၌ သုဂတိဘဝ၌ ဖြစ်လတ္တံ့ ဤသူသည် သူ့ အသက်ကိုသတ်ခြင်း စသော အကုသိုလ်မှုကြောင့် သေသည်မှ နောက် ကာလ၌ အပါယ်လေးပါး၌ ဖြစ်လတ္တံ့ ဟူ၍ ပြောဆိုကြရကုန်၏။</p> <p>ယခုပစ္စက္ခ မျက်မြင်အားဖြင့်လည်း ချမ်းသာကြီးပွါး၍နေသော သူများကို မြင်လျှင်၊ ဤသူကား ရှေးရှေးဘဝတို့၌ ကောင်းသော ကုသိုလ် ကံများကို ပြုခဲ့ဘူးသည်ဟူ၍ ဆိုကြရကုန်၏၊ ဆင်းရဲနွမ်းပါး ဒုက္ခိတ သတ္တဝါများကို တွေ့မြင်လျှင် ဤသူသည်ကား ရှေးရှေးဘဝတို့၌ ဆိုးညစ် သော အကုသိုလ်ကံများကို ပြုခဲ့ဘူးသည် ဟူ၍ဆိုကြရကုန်၏။</p> <p>ဤကဲ့သို့သော အကျိုးများကို ဖြစ်ပွါးစေတတ်သည်ကို အစွဲပြု၍ စေ့ဆော်စီရင်မှုဟုဆိုအပ်သော နာမ်တရားတို့၏ ဗျာပါရကို ပဋ္ဌာန်း ကျမ်း ကြီး၌ <b>သဟဇာတကမ္မပစ္စည်း</b>ဟူ၍၎င်း, <b>နာနက္ခဏိကကမ္မ ပစ္စည်း</b>ဟူ၍၎င်း ဟောတော်မူသည်။</p> <p>ပရမတ္ထဖြစ်သော ဓာတ်သဘာဝတို့၏ အဟုန်အရှိန်သည် အလွန် ကြီးကျယ်ပြန့်ပွါးသော တန်ခိုးအစွမ်းရှိ၏။</p> <p>တစ်ခုသောအရပ်ဌာန၌ တစ်စုံတစ်ခုသောကာလ၌ တစ်ကြိမ်မျှ လောက် ကောင်းစွာစီရင် ပြုပြင်လိုက်သည်ရှိသော် ထိုပရမတ္ထဓာတ် အရှိန် အဟုန်သည် ဝေးသောအရပ်ဌာန၌၎င်း, ရှည်မြင့်စွာသော နောင်အနာ ဂတ်ကာလ၌၎င်း ရုပ်အထူး ထူးတို့ကို ဖြစ်ပေါ်စေခြင်းငှါ အကြောင်းခံ ဖြစ်လေ၏၊ နာမ်အထူးထူးတို့၏ ဖြစ်ပေါ်ခြင်းငှါ အကြောင်းခံလည်း ဖြစ်လေ၏၊ ရုပ် နာမ်နှစ်ပါး အထူးထူးတို့၏ ဖြစ်ပေါ်ခြင်းငှါ အကြောင်း ရင်းလည်းဖြစ်လေ၏၊ ထိုကြောင့် ထိုပရမတ္ထဓာတ်သဘာဝ အရှိန်အဟုန် တို့သည် မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော်ဘက်၌ တရားကိုကြံစည်ကြ ကုန်သော ဓမ္မစိန္တကပုဂ္ဂိုလ်တို့အား၎င်း လောကီရေးဘက်၌ ဓာတ်ကို အမျိုးမျိုး ကြံစည်ကြကုန်သော ဓာတုစိန္တက ဆရာတို့အား၎င်း များပြား ကြီးကျယ်သော အကျိုးတို့ကို ဖြစ်ပွါးစေတတ်ကုန်၏။</p> <p>များပြားလှစွာကုန်သော၊ ဓာတ်အရှိန်အဟုန်တို့တွင်၊ နှစ်ပါးသော ဓာတ်တို့သည် မိမိတို့သဘောအားဖြင့်၊ ပြုပြင် စီရင်အပ်သော အခါများစွာ ကြီးကျယ်သော တန်ခိုးအစွမ်းကို ဆောင်ရွက်ကြကုန်၏။</p> <p>ဓာတ်နှစ်ပါးဆိုသည်ကား--<br> ၁။ သတ္တဝါတို့၏ အဇ္ဈတ္တသန္တာန်၌ စေတနာဓာတ်။</p> <p>၂။ ဗဟိဒ္ဓသန္တာန်၌ တေဇောဟုဆိုအပ်သော ဥတုဓာတ်။</p> <p>ဤဓာတ်နှစ်ပါးတို့ပေတည်း။</p> <p>အဇ္ဈတ္တသန္တာန်၌ စိတ်၏ဆန်းကြယ်မှုသည် စေတနာ ဆန်းကြယ် ခြင်း အကျိုးငှါသာဖြစ်၏၊ စေတနာဆန်းကြယ်သည်ကိုပင် ကံဆန်းကြယ် သည်ဟူ၍ ဆိုသည်။ ကံဆန်းကြယ်တိုင်းအကျိုးပေးပုံ ဆန်းကြယ်၍ သတ္တဝါအမျိုးမျိုး အစားစား ပုံပန်းအမျိုးမျိုး အစားစား ဆင်းရဲချမ်းသာ အမျိုးမျိုး အစားစားတို့ ဖြစ်ကုန်၏၊ ထိုသို့ဖြစ်မှုသည်ကား စေတနာ ဓာတ် ၏ အဟုန်အရှိန်ကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်လေသည်။ ဝါယောဓာတ် ဆန်းကြယ်မှုသည် တေဇောဟုဆိုအပ်သော ဥတုဆန်းကြယ်ခြင်း၏ အကျိုးငှါဖြစ်လေ၏၊ ဝါယောဓာတ်သည် တေဇောဓာတ်၏ အဖော် မိတ်ဆွေစစ်ကြီးဖြစ်နေသောကြောင့် ဝါယောဓာတ် ဆန်းကြယ်တိုင်း တေဇောဓာတ်ကလိုက်၍ ဆန်းကြယ်လေ၏။</p> <p>ယခုလောက၌ ဓာတုစိန္တက ဆရာကြီးတို့သည် တန်ခိုးအစွမ်းကြီး ကျယ်လှသော တေဇော၊ ဝါယောတို့၏ အရှိန်အဟုန်ကို အမျိုးမျိုးပြုပြင်၊ စီမံခြင်းအားဖြင့် အမျိုးမျိုးသော ကိစ္စတို့ကို ကြီးကျယ်စွာ ဆောင်ရွက်၍ နေကြကုန်သည်။ လျှပ်စစ်ဓာတ်မီး ထွန်းညှိမှု, လျှပ်စစ်ယပ်ကိုလည်စေမှု, လျှပ်စစ်ဓာတ်ဖြင့် စက်အမျိုးမျိုးတို့ကို လည်ပတ်စေမှု, ကောင်းကင်၌ လေယာဉ်ပျံ ရထားကို ပျံသန်းစေမှု, လျှပ်စစ်ဓာတ်ရထားကို ပြေးသွားစေမှု သင်္ဘောကြီးငယ်တို့ကို ရေအပြင်၌ သွားလာစေမှု, ဝေးသော အရပ် ဌာန သို့ သံကြိုးဖြင့် စကားပြောဆိုမှု စသည်များကား၊ တေဇောဓာတ်နှင့် ဝါယောဓာတ်တို့၏ အရှိန်တန်ခိုးကို အမျိုးမျိုး အသုံးချခြင်းတို့သာ ဖြစ်လေကုန်၏။</p> <p><b>ကမ္မနိယာမ</b>ဆိုသည်ကား<br> <b>ကမ္မဝသေနေဝ နိယာမတော သိဒ္ဓတ္တာ ကမ္မနိယာမောနာမ။</b></p> <p><b>ကမ္မဝသေနေဝ</b>=ကံ၏အစွမ်းအားဖြင့်သာလျှင်၊ <b>နိယာမတော</b>= မြဲသောသဘောအားဖြင့်၊ <b>သိဒ္ဓတ္တာ</b>=ပြီးစီးလေသောကြောင့်၊ <b>ကမ္မနိယာ မောနာမ</b>=ကမ္မနိယာမမည်၏။</p> <p>(ကံ၏အစွမ်းအားဖြင့် ဖောက်ပြန်ပြောင်းလွဲသည်မရှိ။ အမြဲဖြစ်လျက် ပြီးစီး၍ နေမှုကို <b>ကမ္မနိယာမ</b>ဆိုသည်။)</p> <p><b>ကမ္မနိယာမ</b>၏မြဲပုံမှာ</p> <p>မကောင်းသဖြင့် ပြုအပ်သောဒုစ္စရိုက်ကံတို့၏ အလိုမရှိအပ် မနှစ် သက်အပ်သော အနိဋ္ဌ အကျိုးပေးမှု၏ မြဲခြင်း၊ အကုသိုလ်ကံတို့၏ အပါယ်လေးဘုံ၌ အကုသလဝိပါက်ပဋိသန္ဓေကို ဖြစ်စေမှု၏ မြဲခြင်း, ကာမကုသိုလ်တို့၏၊ ကာမသုဂတိ ခုနစ်ဘုံ၌ ကုသလဝိပါက် ပဋိသန္ဓေ ကိုဖြစ်စေမှု၏ မြဲခြင်း၊ ရူပကုသိုလ်တို့၏ ရူပဘုံတို့၌ ရူပါဝစရဝိပါက် ပဋိ သန္ဓေကိုဖြစ်စေမှု၏ မြဲခြင်း၊ အရူပကုသိုလ်တို့၏ အရူပလေးဘုံတို့၌ အရူ ပဝိပါက် ပဋိသန္ဓေကိုဖြစ်စေမှု၏ မြဲခြင်း၊ ဤကား <b>ကမ္မနိယာမ</b>၏ သဘော ပေတည်း။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး ပဏ္ဏာသပါဠိတော် သုဘသုတ်၌<br> ၁။ သူ့အသက်ကို သတ်ခြင်း တည်းဟူသော ပါဏာတိပါတ ကံ၏ အသက်တိုခြင်းအကျိုး,<br> ၂။ ထိုပါဏာတိပါတကံမှ ရှောင်ကြဉ်မှု၏ အသက်ရှည်ခြင်း အကျိုး,<br> ၃။ သူတစ်ပါးကို ညှဉ်းဆဲခြင်း တည်းဟူသော ဝိဟိံသာကံ၏ အနာရောဂါများခြင်းအကျိုး,<br> ၄။ သူတစ်ပါးတို့အား မညှဉ်းဆဲခြင်း တည်းဟူသော အဝိဟိံသာ ကံ၏ အနာရောဂါကင်းရှင်း ခြင်းအကျိုး,<br> ၅။ အမျက်ထွက်ခြင်း တည်းဟူသော ကောဓကံ၏အရုပ် အဆင်း၊ ဆိုးဝါးခြင်းအကျိုး,<br> ၆။ အမျက်မထွက်ခြင်း တည်းဟူသော မေတ္တာ အကောဓကံ၏ အရုပ်အဆင်းလှပတင့်တယ်၍ ကြည်ညိုဘွယ်ရှိခြင်း အကျိုးတစ်ပါး,<br> ၇။ ငြူစူ စောင်းမြောင်းခြင်း တည်းဟူသော ဣဿာကံ၏ ဘုန်း ကံနည်းပါးလာဘ်လာဘပါးရှား ခြင်းအကျိုး,<br> ၈။ မငြူစူ ကြည်ဖြူလှစွာ မုဒိတာပွါးခြင်းတည်းဟူသော အနိဿာကံ၏ ဘုန်းကံကြီးမား အခြံအရံများပြား လာဘ် လာဘပေါများခြင်းအကျိုး,<br> ၉။ မလှူရက် မဒါန်းရက်ခြင်း တည်းဟူသော မစ္ဆရိယ အဒါန ကံ၏ စည်းစိမ်ဥစ္စာ ပါးရှားခြင်းအကျိုး,<br> ၁၀။ လှူဒါန်းပေးကမ်းခြင်း တည်းဟူသော ဒါနကံ၏ စည်းစိမ် ဥစ္စာ ခံစားသုံးဆောင်ဘွယ်ရာ ပေါများခြင်းအကျိုး,<br> ၁၁။ စိတ်နေမြင့်မား ထောင်လွှား မာန်တက်ခြင်း တည်းဟူသော အတိမာနကံ၏ အမျိုးယုတ်၌ ဖြစ်ပွါးခြင်းအကျိုး,<br> ၁၂။ နှိမ့်ချခြင်း ရိုသေကျိုးနွံခြင်း တည်းဟူသော နိဝါတ နိမာန ဂါရဝ အနတိမာနကံ၏ အမျိုးမြင့် အမျိုးမြတ်၌ဖြစ်ပွါးခြင်း အကျိုး,<br> ၁၃။ ပညာမဲ့သောသူကို မှီဝဲခြင်းတည်းဟူသော အပဏ္ဍိတ သေဝနကံ၏ ပညာမဲ့ခြင်းကို ဖြစ်စေတတ်သော အကျိုး,<br> ၁၄။ ပညာရှိကို မှီဝဲခြင်းတည်းဟူသော ပဏ္ဍိတသေဝနကံ၏၊ ပညာကြီးကျယ်ခြင်းအကျိုး,<br> ဤကဲ့သို့ အကြောင်းဖြစ်သော ကံအားလျော်စွာ အကျိုး၏ ဖြစ် ထွန်းခြင်းသည်လည်း၊ <b>ကမ္မနိယာမ</b>ပင် ဖြစ်လေသည်။ ပါဏာတိပါတ ကံ၏ အသက်တိုခြင်း အကျိုးကို ပေးသည်ဟူရာ၌ တစ်စုံတစ်ခုသော လူ၏အသက်ကို၎င်း၊ တိရစ္ဆာန်၏ အသက်ကို၎င်း တစ်ကြိမ်မျှ သတ်ဖြတ် လိုက်သောသူအား ထိုပါဏာတိပါတကံသည် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ အပါယ်၌ ပဋိသန္ဓေကို ပေး၏၊ ထိုအပါယ်ဘုံမှ လွတ်၍ လူ့ဘုံသို့ တစ်ဖန် ရောက်လာသည်ရှိသော် ထိုပါဏာတိပါတကံသည် ဥပစ္ဆေဒက ကံအရာ သို့ရောက်၍ အထောင်မကကုန်သော ဘဝတို့၌ အသက်တိုခြင်းကို ဖြစ် စေတတ်၏၊။ လူ့အဖြစ်ကိုရပါသော်လည်း အသက်တမ်း ရှိသမျှ အရွယ်ကြီးရင့်အောင် မနေရဘဲ သေလွန်ရခြင်း၊ သူတစ်ပါးတို့၏ လုံ့လ ပယောဂဖြင့် အသက်ဆုံးရှုံးရခြင်း၊ ဓား လှံ သေနတ် ဘေးနှင့် သေဆုံး ရခြင်းစသော သေခြင်းဆိုးတို့နှင့် သေရတတ်သည်ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။ ဤသို့သေမှုကို ဥပစ္ဆေဒကကံဖြင့် သတ်ဖြတ်၍ သေရသည်ဟုဆို၏၊ (ဤသည်ကား ပါဏာတိပါတကံတစ်ခု၏ အသက်တိုခြင်း အကျိုး မြဲပုံကို ပြဆိုခြင်းတည်း။ ကြွင်းသော ကံတို့၌လည်း ဤနည်းအတိုင်း သိလေ။)</p> <p>ဤ<b>ကမ္မနိယာမ</b> အကြောင်းနှင့်စပ်၍ များစွာသော သုတ္တန်တို့၌ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>ပါဠိတော်အမြွက်သော်ကား<br> <b>အဋ္ဌာနမေတံ ဘိက္ခဝေ အနဝကာသောယံ ကာယဒုစ္စရိတဿ ဣဋ္ဌော ကန္တော မနာပေါ ဝိပါကော နိဗ္ဗတ္တေယျ။</b></p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ကာယဒုစ္စရိတဿ</b>=ကိုယ်ဖြင့်ယုတ်မာစွာကျင့် အပ်သော ကာယဒုစ္စရိုက်ကံ၏၊ <b>ဣဋ္ဌော</b>=အလိုရှိအပ်သော၊ <b>ကန္တော</b>= နှစ်သက်အပ်သော၊ <b>မနာပေါ</b>=စိတ်နှစ်လုံးကို ပွါးစေတတ်သော၊ <b>ဝိပါကော</b>=ကောင်းကျိုးသည်၊ <b>ယံ နိဗ္ဗတ္တေယျ</b>=အကြင်ဖြစ်ပေါ်ရာ၏၊ <b>ဧတံ</b>= ဤသို့ ဒုစ္စရိုက်တရား၏ ကောင်းကျိုးဖြစ်ပွါးမှုသည်၊ <b>အဋ္ဌာနံ</b>=အကြောင်း မဟုတ်၊ <b>အနဝကာသော</b>=အရာမဟုတ်။</p> <p>ကံ၏အကျိုးသည်။</p> <p>၁။ မုချအကျိုး,<br> ၂။ နာနတ္တအကျိုး,<br> ဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိ၏။</p> <p>* အကျိုးရင်းစင်စစ်ကို <b>မုချအကျိုး</b>ဆို၏။</p> <p>* အထူးအထွေဖြစ်သော အကျိုးဖျားတို့ကို <b>နာနတ္တအကျိုး</b> ဆို၏။</p> <p>ထို့ပြင်လည်း။</p> <p>၁။ ဝိပါကအကျိုး,<br> ၂။ နိဿန္ဒအကျိုး,<br> ဟူ၍ နှစ်မျိုးခေါ်ဆိုသေး၏၊ ရှေးနည်းအတိုင်းပင်* အကျိုးရင်းကို <b>ဝိပါကအကျိုး</b>ဆို၏။</p> <p>* အထူးထူးသော အကျိုးဖျားတွေကို <b>နိဿန္ဒအကျိုး</b>ဆို၏၊ ထိုအကျိုးနှစ်ပါးတို့တွင် <b>မုချအကျိုးရင်း</b>နှင့် စပ်လျဉ်း၍ <b>ကမ္မနိယာမ</b> ကိုဆိုအပ်၏၊ <b>မုချအကျိုး</b>မည်သည်ကား၊ တိမ်းပါးလွဲချော် သည်မရှိ။ မှန်သောအတိုင်း ဖြောင့်ဖြောင့်အကျိုးပေး၏၊ <b>နာနတ္တ အကျိုး</b>သည်ကား ဖြောင့်မှန်သည် ဟူ၍မရှိလှ။</p> <p>တိုက်ဆိုင်မိသည်အားလျော်စွာ ယံဝါ တံဝါ အကျိုးပေး၏၊ အကုသိုလ်၏ <b>မုချအကျိုး</b>မှာ မကောင်းသော အကျိုးဖြစ်သည်။ ကုသိုလ်၏ <b>မုချအကျိုး</b>မှာ ကောင်းသောအကျိုးဖြစ်သည်။ အထူးထူးအထွေထွေ အကျိုးပေးသော <b>နာနတ္တအကျိုး</b>မှာ ဤလောက၌ တစ်စုံတစ်ယောက် သောသူသည်၊ သူ၏အသက်ကို သတ်ခြင်းစသော မကောင်းမှုကိုပြု၍ အသက်မွေးရာ များစွာသော ပစ္စည်းဥစ္စာနှင့် စည်းစိမ်ချမ်းသာတို့ကိုရ၏၊ သေသည်မှ နောက်ကာလ၌မူကား <b>မုချအကျိုး</b>အားဖြင့် အပါယ်ဆင်းရဲကို ခံစားရလေ၏၊ ဤအရာ၌ မကောင်းမှုကိုပြု၍ မျက်မှောက်ဘဝ၌ စည်းစိမ်ဥစ္စာကို ရရှိသည်မှာ <b>နာနတ္တအကျိုး</b>မည်၏၊ သေသည်မှနောက်၌ အပါယ်ဘေးနှင့်တွေ့ရသည်မှာ <b>မုချအကျိုး</b>မည်၏။</p> <p>အချို့သောသူတို့သည် ကုသိုလ်ကောင်းမှုကို ပြုကုန်အံ့၊ တရားကို ကျင့်ကြံအားထုတ်ကုန်အံ့ဟု-အလုံးစုံသော စည်းစိမ်ချမ်းသာတို့ကို စွနြ့်ကဲပေးကမ်း လှူဒါန်းခြင်းစသော ကုသိုလ်ကောင်းမှုကိုပြု၏၊ တော တောင်သို့ထွက်၍ ငြိုငြင်ဆင်းရဲကိုခံလျက် တရားအားထုတ်၏၊ မျက်မှောက်ဘဝ၌မူကား ပစ္စည်းကုန်ခန်းခြင်း ကိုယ်ဆင်းရဲခြင်းတို့နှင့် တွေ့ကြုံရလေ၏၊။ သေသည်မှ နောက်ကာလ၌မူကား လူ့ချမ်းသာ နတ်ချမ်းသာများကို ခံစားရလေ၏၊ ဤအရာ၌ ကုသိုလ်ကောင်းမှုကို ပြုသောကြောင့် မျက်မှောက်ဘဝ၌ ဆင်းရဲဒုက္ခတွေ့ခြင်းသည် <b>နာနတ္တ အကျိုး</b>မည်၏၊ တမလွန်ဘဝ၌ ချမ်းသာစည်းစိမ်အထူးကို ရခြင်းသည် ကား <b>မုချအကျိုး</b>မည်၏။</p> <p>(<b>ကမ္မနိယာမ</b>ကို <b>မုချအကျိုး</b>အားဖြင့်သာ ဆိုရ၏၊ <b>မုချအကျိုး</b>သာလျှင် ဖြောင့်မှန်သော အကျိုးပေတည်း။)</p> <p><b>ကမ္မနိယာမ</b>ပြီး၏။</p> <p>------*-----</p> <p><h3>၄။ စိတ္တနိယာမ</h3></p> <p><b>စိတ္တနိယာမ</b>၌ စိတ်ဆိုသည်ကား<br> <b>စိန္တေတီတိ စိတ္တံ၊ အာရမ္မဏံ ဝိဇာနာတီတိ အတ္ထော။</b></p> <p><b>စိန္တေတိ</b>=ကြံစည်တတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>စိတ္တံ</b>=စိတ်မည် ၏၊ <b>အာရမ္မဏံ</b>=အာရုံအမျိုးမျိုးကို၊ <b>ဝိဇာနာတိ</b>=သိတတ်၏၊ <b>ဣတိအယံ</b>= ဤအဓိပ္ပါယ်သည်ကား၊ <b>အတ္ထော</b>=အနက်ရင်းပေတည်း။</p> <p>(အာရုံအမျိုးမျိုးကိုသိတတ် ကြံစည်တတ်သောကြောင့် စိတ်မည်၏ ဟူ၍ဆိုလိုသည်။)</p> <p>အဓိပ္ပါယ်တစ်နည်းသော်ကား။။အမျိုးမျိုးသောအမှုတို့၌ ကြံစည်ပုံ ဆန်းကြယ်လှသောကြောင့်လည်း စိတ်ဟူ၍ ခေါ်ဆိုရ၏။</p> <p><b>အာရမ္မဏေသု စိန္တနာကာရဝိစိတ္တတာ စိတ္တန္တိ ဝုစ္စတိ။</b></p> <p><b>အာရမ္မဏေသု</b>=အာရုံအမျိုးမျိုးတို့၌၊ <b>စိန္တနာကာရဝိစိတ္တတာ</b>= ကြံစည်ပုံဆန်းကြယ်လှသောကြောင့်၊ <b>စိတ္တံ</b>=စိတ်မည်၏။</p> <p>ဤလောက၌ စိတ်သည် အဆန်းကြယ်ဆုံးဖြစ်၏၊ စိတ်ထက်ဆန်း ကြယ်သောအရာဟူ၍မရှိ၊ မြတ်စွာဘုရား ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးသော် မှလည်း စိတ်ကဲ့သို့ဆန်းကြယ်သောအရာကို မြင်တော်မမူ ဟူ၍ဟောကြား တော်မူရချေသည်။</p> <p><b>နာဟံ ဘိက္ခဝေ အညံ ဧကဓမ္မမ္ပိ သမနုပဿာမိ ယံ ဧဝံ ဝိစိတ္တံ၊ ယထယိဒံ ဘိက္ခဝေ စိတ္တံ။</b></p> <p>(ခန္ဓသံယုတ် ပါဠိတော်)</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ယထယိဒံ ယံ ဣဒံ စိတ္တံ</b>= အကြင်စိတ်သည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိ၏၊ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဧဝံ ဝိစိတ္တံ</b>= ဤ စိတ်ကဲ့သို့ဆန်ကြယ်သော၊ <b>အညံ</b>=စိတ်မှတစ်ပါးသော၊ <b>ဧကဓမ္မမ္ပိ</b>= တစ်ခုသော တရားကိုမျှလည်း၊ <b>အဟံ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>န သမနုပဿာမိ</b>= မြင်တော်မမူချေ။</p> <p>ယခုလောက မျက်မြင်အားဖြင့် ကုန်းနေ ရေနေ ကောင်းကင်နေ ဖြစ်ကြကုန်သော တိရစ္ဆာန်တို့သည် ပုံပန်းသဏ္ဌာန် အားဖြင့်၎င်း၊ အသွေး အရောင်အားဖြင့်၎င်း၊ အမွေးအတောင် ရှိမရှိအားဖြင့်၎င်း၊ ခြေလက် အင်္ဂါအားဖြင့်၎င်း ဤသို့စသည်ဖြင့် အလွန်တရာ ဆန်းကြယ်လှကုန်၏၊ ထိုသို့ တိရစ္ဆာန်ဟူသမျှတို့၏ ဆန်းကြယ်မှုတို့သည် မည်သည့်အတွက် ကြောင့် ဆန်းကြယ်သနည်းဟု အရင်းကို စစ်လျောက်၍ ရှာဖွေသည် ရှိသော် စိတ်ကြောင့်ဆန်းကြယ်သည်ဟု အကြောင်းရင်းကိုတွေ့ရ၏၊ စိတ်ဆန်းကြယ်သောအခါ ကံဟုဆိုအပ်သော စေတနာဆန်းကြယ်၏၊ စေတနာဆန်းကြယ်လျှင် သတ္တဝါဇာတ်အမျိုးမျိုး ပုံပန်းအမျိုးမျိုး အသွေးအရောင်အမျိုးမျိုး စသည်ဖြင့် ဆန်းကြယ်လေ၏၊ ထို့ကြောင့် တိရစ္ဆာန်တို့၏ ဆန်းကြယ်မှုသည် ဆန်းကြယ်သောဓာတ်က ဖန်ဆင်းခြင်း ကြောင့်သာ ဖြစ်သည်ဟူ၍ ဆိုရလေသည်။။ အကုသိုလ်အရာ၌ စိတ်သည် လွန်စွာဆန်းကြယ်၏၊ “<b>ပါပသ္မိံ ရမတေ မနော</b>”ဟူ၍ မြတ်စွာ ဘုရား ဟောကြားတော်မူသောကြောင့် စိတ်မည်သည် အကုသိုလ်မှု၌ သာ၍ပျော်မွေ့၏၊ ပျော်မွေ့တိုင်းဆန်းကြယ်၏၊ ထိုသို့အကုသိုလ်စိတ်၏ အလွန်ဆန်းကြယ်ခြင်းကြောင့် အကုသိုလ်ကြောင့် ဖြစ်ကြကုန်သော တိရစ္ဆာန်သတ္တဝါတို့သည် များစွာဆန်းကြယ်ကြကုန်သည်။။အလုံးစုံ သော သတ္တလောကကြီးကို စိတ်သည် ဖန်ဆင်းအပ်၏၊ စိတ်ဖန်ဆင်းမှု ကြောင့်သာလျှင် သတ္တလောကကြီး ဖြစ်ပေါ်၍နေရလေ၏၊ စိတ်ဓာတ် တစ်ခုချုပ်ခဲ့လျှင် လောကကြီးလည်း ချုပ်ဆုံးမည်သာ ဖြစ်လေ၏။</p> <p>ဤကဲ့သို့ စိတ်ကိုအစွဲပြု၍ လောကကြီး၏ ဖြစ်ပွါးပုံ ချုပ်ဆုံးပုံကို မြတ်စွာဘုရားဟောကြားတော်မူခဲ့သည်မှာ</p> <p>* <b>လောကသမုဒယဉ္စဘိက္ခဝေ ဒေသေဿာမ လောက နိရောဓဉ္စ၊</b></p> <p><b>ကတမော စ ဘိက္ခဝေ လောကသမုဒယော၊ စက္ခုဉ္စ ပဋိစ္စ ရူပေစ</b></p> <p><b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ စက္ခုဝိညာဏံ၊ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ၊ ဖဿ ပစ္စယာ</b></p> <p><b>ဝေဒနာ၊ ဝေဒနာပစ္စယာ တဏှာ။(လ)။ ဧဝမေတဿ ကေဝလဿ ဒုက္ခက္ခန္ဓဿ သမုဒယော ဟောတိ။</b> စသည်တည်း။</p> <p>အနက်ကား။။<b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>လောကသမုဒယဉ္စ</b>= သတ္တလောကကြီး၏ဖြစ်ပုံကိုလည်း၊ <b>ဒေသေဿာမိ</b>=ဟောကြားတော် မူအံ့၊ <b>လောကနိရောဓဉ္စ</b>=သတ္တလောကကြီး၏ ချုပ်ဆုံးပုံကိုလည်း၊ <b>ဒေသေဿာမိ</b>=ဟောကြားတော်မူအံ့။။<b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ကတမောစ</b>= အဘယ်သည်လျှင်၊ <b>လောကသမုဒယော</b>=သတ္တလောက ကြီး၏ဖြစ်ပုံသည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်လေသနည်း၊ <b>စက္ခုဉ္စ</b>=မျက်စိဟုဆိုအပ်သော စက္ခုပသာဒ ကို၎င်း၊ <b>ရူပေစ</b>=အဆင်းဟုဆိုအပ်သော ရူပါရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=မြင်တတ်သော စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ် ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=စက္ခု ရူပါရုံ စက္ခုဝိညာဏ် စိတ်တို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးခြင်းသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿ ပစ္စယာ</b>=ဖဿဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ခံစားခြင်း ဝေဒနာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ် ၏၊ <b>ဝေဒနာပစ္စယာ</b>=ဝေဒနာဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>= သာယာခြင်းတဏှာသည်၊ ဥပ္ပဇ္ဇတိ=ဖြစ်ပေါ်၏၊(လ)။ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့လျှင်၊ <b>ကေဝလဿ-ဒုက္ခက္ခန္ဓဿ</b>=ချမ်းသာဟူ၍ မြူမျှမကွက် သက်သက်ဆင်းရဲ တုံးကြီးဖြစ်သော၊ <b>ဧတဿ</b>=ထိုသတ္တလောကကြီး၏၊ <b>သမုဒယော</b>=ဖြစ်ပုံ သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>စက္ခုဒွါရတစ်ခုနှင့် သတ္တလောကကြီးဖြစ်ပေါ်ပုံကို ပြဆိုသော ဒေသနာတော်ကြီးပေတည်း။</p> <p>ရူပါရုံ, မျက်စိ ကြိုက်ကြုံကြသောအခါ မြင်တတ်သော စက္ခု ဝိညာဏ်စိတ်ဖြစ်၏၊ မျက်စိအဆင်း မြင်ခြင်းဟုဆိုအပ်သော ဓာတ်သုံးပါး တို့၏ တွဲစပ်မိခြင်းကိုပင်လျှင် ဖဿဟူ၍ဆိုသည်။ ထိုဖဿကြောင့် ခံစားခြင်း ဝေဒနာဖြစ်၏၊ ဝေဒနာက ခံစားလျှင် သာယာသော တဏှာ ဖြစ်၏၊ တဏှာက သာယာလျှင် စွဲလမ်းခြင်း ဥပါ ဒါန်ဖြစ်၏၊ စွဲလမ်းခြင်း ဖြစ်လျှင် ကမ္မဘဝ ဥပပ္ပတ္တိဘဝ ဖြစ်လေ၏၊ ထိုဘဝဖြစ်မှု ကြောင့် ပဋိသန္ဓေနေခြင်း ဇာတိစသည်တို့ ဖြစ်ပေါ်ကြလေကုန်၏၊ ထိုသို့ဖြစ်ပေါ် လှည့်လည် နေသည်ကိုပင် သတ္တလောကကြီးဟူ၍ ဆိုရလေသည်။</p> <p>ဤနည်းအတိုင်း သောတဒွါရ ဃာနဒွါရ ဇိဝှါဒွါရ ကာယဒွါရ မနောဒွါရတို့၌လည်း အသီးသီး သတ္တလောကကြီး ဖြစ်ပေါ် ပုံကို မြတ်စွာ ဘုရားဟောကြားတော်မူ၏၊ ဒွါရခြောက်ပါး အာရုံခြောက်ပါးကို အစွဲပြု၍ သတ္တလောကကြီး၏ ဖြစ်ပုံသည် ခြောက်နည်း ခြောက်လမ်းရှိလေသည်။</p> <p>ပြဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော လောက သမုဒယ ဒေသနာတော်ဖြင့် ပုထုဇ္ဇန် သတ္တဝါတို့အား ခဏတိုင်း ခဏတိုင်း အမျိုးမျိုးသော ဝိညာဏ် စိတ်တို့၏ ဖြစ်ပေါ်မှုသည် နောင်အနာဂတ်ကာလ၌ ဘဝအမျိုးမျိုး ဇာတ်အမျိုးမျိုး တို့ကို ဖြစ်ပေါ်စေခြင်းငှာ အကြောင်းရင်းဖြစ်၏ဟူ၍ ပြဆိုတော်မူသည်။ နောင်အခါ၌ ဖြစ်ပေါ်လတ္တ့သော ဘဝအမျိုးမျိုးကို ယခုဘဝက စိတ်တို့ သည် ဖန်ဆင်းအပ်ကုန်၏ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>ဤကဲ့သို့ ဘဝတိုင်းဘဝတိုင်း ဖြစ်လေရာရာတို့မှာ သတ္တဝါတို့၏ စိတ်များက နောင်အနာဂတ်အတွက်နှင့် ဘဝအမျိုးမျိုး ဖန်ဆင်းလျက် ရှိနေသောကြောင့် သံသရာအဆက်မပြတ်နိုင်ဘဲ သတ္တလောကကြီး တဖြစ် ထဲဖြစ်၍ နေရလေသည်။ စိတ် ဆန်းကြယ်မှုကို အစွဲပြု၍ မှတ်ထင်ခြင်း သညာဆန်းကြယ်လေ၏၊ သညာဆန်းကြယ်ခြင်းကို အစွဲပြု၍ သာယာ ခြင်း တဏှာ ဆန်းကြယ်လေ၏၊ တဏှာဆန်းကြယ်ခြင်းကို အစွဲပြု၍ ကံ ဆန်းကြယ်လေ၏၊ ကံ ဆန်းကြယ်ခြင်းကို အစွဲပြု၍ သတ္တဝါ အမျိုးမျိုး အစားစား ဆန်းကြယ်လေ၏။</p> <p>စိတ်ဆန်းကြယ်မှုကြောင့် သတ္တလောကကြီးသည်သာ ဆန်းကြယ် သည် မဟုတ်သေး၊ ထိုစိတ်ဖြင့် ပြုလုပ်သော အရာဟူသမျှတို့သည်လည်း ဆန်းကြယ်ကြကုန်၏။</p> <p>ဥပမာကား<br> အလွန်လိမ္မာလှသော ပန်းချီဆရာကြီးတစ်ယောက်သည် မြင်ရ တိုင်း အံ့ဩဖွယ်ရာ လွန်စွာဆန်းကြယ်လှသော ရုပ်စုံ ပန်းစုံ ကား ပုံကြီး တစ်ခုကို ရေးလေ၏၊ ရေး၍ပြီးစီးသောအခါ မြင်ရသူအပေါင်းတို့သည် အလွန်ဆန်းကြယ်သော ကားပုံကြီးဟူ၍ ကြည့်သူတိုင်းကပင် ချီးမွမ်း အံ့ဩလျက် ထောမနာပြုကြကုန်၏၊ စဉ်စား ဆင်ခြင်လိုက်သည်ရှိသော် ဤကားပုံကြီးကို ရေးသားရန် ပန်းချီဆရာ၏ အကြံအစည်ဟုဆိုအပ် သောစိတ်သည် လွန်စွာဆန်းကြယ်ရလေ၏၊ စိတ်ကဆန်းဆန်း ကြယ် ကြယ်ကြံစည်၍ ရေးသောကြောင့်သာလျှင် ဤကဲ့သို့ ဆန်းကြယ်သော ကားပုံကြီးဖြစ်နိုင်လေသည်၊ သို့ရာတွင် စိတ်အကြံဆန်းကြယ်သလောက် လက်ကလိုက်၍ ရေးသားနိုင်မည် မဟုတ်သေး၊ စိတ်အကြံ ဆန်းကြယ် တိုင်း လက်ကလိုက်၍ ရေးသားနိုင်မည်ဆိုလျှင်သာ၍ပင် ဆန်းကြယ် လိမ့်ဦးမည်။</p> <p>ဤဥပမာ၌ ပန်းချီဆရာ၏ စိတ်အကြံအစည် ဆန်းကြယ်မှုကြောင့် အလွန်ဆန်းကြယ်သော ကားပုံကြီးဖြစ်ပေါ်လာဘိသကဲ့သိ့ု ထိုအတူ သတ္တဝါတို့၏ စိတ်ဆန်းကြယ်မှုကြောင့် ဤလောကပေါ်မှာ ဆန်းကြယ် သော အရာအမျိုးမျိုးတို့သည် ဖြစ်ပေါ်၍နေကြလေကုန်၏။</p> <p>ခေတ်ကာလအားလျော်စွာ အဆန်းအကြယ်တွေ ဖြစ်ပေါ်လာ သမျှသည် စိတ်အကြံအစည် ဆန်းကြယ်မှုကြောင့်သာ လျှင်ဖြစ်လေ သည်။ ယခုဖြစ်ပေါ်ပြီး ဖြစ်ပေါ်ဆဲဖြစ်သည့် အဆန်းအကြယ်တွေမှ တစ်ပါး နောင်အနာဂတ် ကာလတွင်လည်း စိတ်အကြံ ဆန်းကြယ်တိုင်း လောကပေါ်မှာ များစွာသော အဆန်းတကြယ်တို့သည် ဖြစ်ပေါ်ကြကုန် လတ္တံ့သည်သာလျှင်တည်း။</p> <p>* <b>ပရမတ္ထသစ္စာ အဘိဓမ္မာနည်း</b>သက်သက်အားဖြင့်ဆိုလျှင် စိတ်နှင့်ကံသည် သတ္တဝါမဟုတ်၊ ပုဂ္ဂိုလ်မဟုတ်၊ စင်စစ် ပရမတ္ထဓာတ် သဘာဝမျှသာဖြစ်၏။</p> <p>* <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>ဟုဆိုအပ်သော သုတ္တန်နည်းအားဖြင့်ဆိုလျှင် ထိုကံနှင့်စိတ်ကိုပင် သတ္တဝါ ပုဂ္ဂိုလ်ဟူ၍ ခေါ်ဆိုရ၏။</p> <p>ဤလောက၌ လူအများအပေါင်းတို့သည် ဆန်းကြယ်စွာ ကြံစည် တတ်သောစိတ်ဖြင့် အလွန်ဆန်းကြယ်သော အရာဝထ္ထု အမျိုးမျိုးတို့ကို ပြုလုပ်နိုင်ကြကုန်ဘိသကဲ့သို့၎င်း၊ နတ်များအပေါင်းတို့သည် အဆန်းတ ကြယ် ကြံစည်နိုင်သောစိတ်ဖြင့် ဆန်းကြယ်သော ဝထ္ထုအမျိုးမျိုးတို့ကို ဖန်ဆင်းနိုင်ကြကုန်ဘိသကဲ့သို့၎င်း၊ ထိုအတူပင်လျှင် အဆန်းတကြယ် ကြံစည်တတ်သော စိတ်က အဆန်းတကြယ် ပြုလုပ်အပ်ကုန်သော ကံနှင့် ကံ၏အကျိုးတို့သည် သတ္တဝါ ပုဂ္ဂိုလ်တို့ကဲ့သို့ အလွန်ဆန်းကြယ်ခြင်း နှင့်တကွ ဖြစ်ကြလေကုန်၏။</p> <p>ဤသို့ပြဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော စိတ်နှင့်ကံတို့၏ သဘောသတ္တိကို သိရှိ ကြကုန်သဖြင့် စိတ်နှင့်ကံသည် အလိုသို့မလိုက် အစိုးမရသော တရား ဖြစ်သောကြောင့် တစ်စုံတစ်ရာကိုမျှ ပြုလုပ်ခြင်းငှာ မသိစွမ်းနိုင်၊ တစ်စုံ တစ်ရာကိုမျှ မပြုလုပ်နိုင်၊ ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါတို့သည်သာလျှင် အလုံးစုံကို ပြုလုပ်ခြင်းငှာ သိစွမ်းနိုင်ကုန်၏၊ အလုံးစုံကို ပြုလုပ်နိုင်ကုန်၏၊ ထိုကြောင့် ဤကဲ့သို့ အတိုင်းမသိ အဆုံးမရှိ အနန္တ ဆန်းကြယ်လှသော ဤလောက ကြီးကို ပြုလုပ် ဖန်ဆင်းနိုင်သော ပုဂ္ဂိုလ်ထူး ပုဂ္ဂိုလ်မြတ်တစ်ဦး ရှိတန်ရာ၏ ဟူ၍ မဆိုထိုက် မကြံစည်ထိုက်ကြလေကုန်။</p> <p>(စိတ်နှင့်ကံမှတစ်ပါး အဆန်းတကြယ်ဟူသမျှတို့ကို ပြုပြင်သူ ပုဂ္ဂိုလ်ထူး မရှိဟူ၍သာလျှင် မှတ်အပ်လေသည်။)</p> <p>ပြဆိုအပ်ပြီးသောအတိုင်း စိတ်နှင့်ကံ၏ သဘောသတ္တိကို မိမိရရ သိမြင်ပါလျှင် လောကကိုဖန်ဆင်းသူရှိ၏ ဟူ၍ ယူသော ထာဝရအယူ ကြီးကို ဖျက်ဆီးနိုင်လေ၏၊။ စိတ်နှင့်ကံကို အကြွင်းမဲ့ ချုပ်ငြိမ်းအောင် ပြုနိုင်ပါလျှင် လောကကြီးလည်း ချုပ်ငြိမ်းခြင်းသို့ ရောက်လိမ့်မည်သာ ဖြစ်၏။</p> <p>(ဤကားစိတ်ဆန်းကြယ်ပုံ၊ စိတ်ကဖန်ဆင်းပုံကို ပြဆိုသော စကားရပ် အမြွက်ပေတည်း။)</p> <p><b>စိတ္တနိယာမ</b> ဆိုသည်ကား<br> <b>စိတ္တဝသေနေဝ နိယာမတော သိဒ္ဓတ္တာစိတ္တနိယာမောနာမ။</b> <b>စိတ္တဝသေနေဝ</b>=စိတ်၏အစွမ်းအားဖြင့်သာလျှင်၊ <b>နိယာမတော</b>= မြဲသောအားဖြင့်၊ <b>သိဒ္ဓတ္တာ</b>=ပြီးစီးလေသောကြောင့်၊ <b>စိတ္တနိယာမောနာမ</b>= <b>စိတ္တနိယာမ</b>မည်၏။</p> <p>စိတ်၏အစွမ်းအားဖြင့် အမြဲနေရာတကျ အစဉ်ကျနစွာ ဖြစ်နေမှုကို <b>စိတ္တနိယာမ</b> ဆိုသည်။။သတ္တဝါတို့၏ သန္တာန်၌ခဏမစဲ အမြဲဖြစ်၍ နေသောစိတ်တို့သည် ကမောက္ကမ အစီအစဉ်မသင့် တဖျင့်တပါး မှောက် မှောက်မှားမှား ဖြစ်၍နေသည်မဟုတ်။ <b>စိတ္တနိယာမ</b>၏ အစွမ်းအားဖြင့် ကိစ္စအစဉ် ဌာနအစဉ်အတိုင်းသာ ညီညွှတ်စွာ ဖြစ်၍နေကုန်၏၊</p> <p>* <b>ကိစ္စ</b>ဆိုသည်ကား စိတ်တို့၏ ပြုလုပ်သော အမှုပေတည်း။</p> <p>* <b>ဌာန</b>ဆိုသည်ကား စိတ်တို့၏ဖြစ်စဉ်အတိုင်း မည်သည့်စိတ် နောက်မှာ မည်သည့် စိတ်ဖြစ်သည်၊ မည်သည့်စိတ်နောက်မှာ မည်သည့် စိတ်ဖြစ်သည်ဟူ၍ စိတ်၏ဖြစ်ရာ ဌာနများကိုဆိုသည်။</p> <p>ပဋိသန္ဓေကိစ္စ စသောအားဖြင့် ကိစ္စ ဆယ့်လေးပါးရှိ၏၊ ပဋိသန္ဓေ ဌာန စသောအားဖြင့် ဌာနဆယ်ပါးရှိ၏။</p> <p>(ပရမတ္ထသံခိပ်-ပကိဏ်းပိုင်း ကိစ္စသင်္ဂဟတွင် ထင်ရှားစွာ ပါရှိ လေ၏၊ )</p> <p>အမြွတ်အားဖြင့် <b>စိတ္တနိယာမ</b>ကို ပြဆိုသည်ရှိသော် စုတိကိစ္စကို ရွက်ဆောင်သော စိတ်၏နောက်၌ ပဋိသန္ဓေကိစ္စကို ရွက်ဆောင်သော စိတ်သည် အမြဲဖြစ်၏၊ ပဋိသန္ဓေကိစ္စနောက်၌ ဘဝင်ကိစ္စဖြစ်၏၊ ဘဝင် ကိစ္စ၏နောက်၌ အာဝဇ္ဇန်းကိစ္စ စသည်တို့သာဖြစ်ကုန်၏၊ အတိမန္တာရုံ စက္ခုဒွါရဝီထိအားဖြင့်ဆိုလျှင် အတီတဘဝင်စိတ်နောင် စလနဘဝင် စိတ်သာဖြစ်၏ အခြားစိတ်မဖြစ်၊ စလနဘဝင်စိတ်နောင် ဥပစ္ဆေဒ ဘဝင် စိတ်သာဖြစ်၏၊ အခြားစိတ်မဖြစ်၊ ဥပစ္ဆေဒ ဘဝင်စိတ်နောင် ပဉ္စဒွါရဝဇ္ဇန်း စိတ်သာဖြစ်၏၊ ပဉ္စဒွါရဝဇ္ဇန်းစိတ်နောင် စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သာဖြစ်၏၊ စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်နောင် သမ္ပဋိစ္ဆိုန်း စိတ်သာဖြစ်၏၊ သမ္ပဋိစ္ဆိုန်းစိတ်နောင် သန္တီရဏစိတ်သာဖြစ်၏၊ သန္တီရဏစိတ်နောင် ဝုဋ္ဌောစိတ်သာဖြစ်၏၊ ဝုဋ္ဌောစိတ်နောင် ဇောစိတ်သာလျှင်-၇-ကြိမ်ဖြစ်၏၊ ဇောစိတ်နောင် တဒါရုံစိတ်သာလျှင် နှစ်ကြိမ်ဖြစ်၏၊ အခြားစိတ်မဖြစ်၊ တဒါရုံစိတ်နောင် ဘဝင်စိတ်သာဖြစ်၏၊ အခြားစိတ်မဖြစ်။</p> <p>(ဤကားစက္ခုဒွါရ အတိမဟန္တာရုံဝီထိအားဖြင့် <b>စိတ္တနိယာမ</b> ဖြစ်ပုံကိုပြဆိုသော စကားရပ်တည်း)</p> <p>ဤသို့စိတ်တို့၏ အစီအစဉ်အားလျော်စွာ ဖြောင့်ဖြောင့် တန်းတန်း ဖြစ်နေမှုသည် <b>စိတ္တနိယာမ</b>၏ အစွမ်းကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်ရလေသည်။ ။<b>စိတ္တနိယာမ</b>ကိုလွန်၍ ကမောက္ကမ ရှေ့နောက်အစဉ် မညီမညွတ်ဖြစ် နေပါ လျှင် မည်သည့် အာရုံကိုမျှ ယူနိုင်ကြမည် မဟုတ်ဘဲ သူရူးကဲ့သို့၎င်း၊ မျောက်တို့ကဲ့သို့၎င်း၊ မရပ်မတည်ဖြစ်၍သာ နေကြကုန်လိမ့်မည်။</p> <p>စိတ်တို့သည် အစဉ်မမှန်ဘဲ ယံဝါ တံဝါဖြစ်၍ နေကြသည်ရှိသော် အက္ခရာတစ်လုံးကိုမျှ ပြီသစွာပြောဆိုနိုင်မည် မဟုတ်ချေ။ အဓိပ္ပါယ် ရကောင်းသောစကားကို ပြောဆိုနိုင်ရန်မူကား လွန်စွာပင်ဝေးလေစွ။ စကားကိုသာ ပြီသစွာ မပြောဆိုနိုင်မည် မဟုတ်သေး၊ ခြေတစ်လှမ်းကိုမျှ တည့်တည့်မတ်မတ် မှန်မှန်ကန်ကန် လှမ်းသွားနိုင်ကြမည်မဟုတ်ချေ။ ထမင်းတစ်လုပ်ကိုမျှ ခံတွင်းသို့ တည့်တည့်မတ်မတ် သွင်းနိုင်ကြမည် မဟုတ်ချေ။ တစ်စုံတစ်ခုသောအလုပ်ကို ပြုလုပ်နိုင်ရန်မှာ လွန်စွာဝေး ကွာလေ၏။</p> <p>ထိုစကားမှန်၏</p> <p>လျှပ်တပြက် မျက်စိတစ်မှိတ်အတွင်း စိတ်ပေါင်း ကုဋေတစ်သိန်း ချုပ်ဆုံးပျက်စီးသည်ဟူ၍ဆိုသောကြောင့် အက္ခရာတစ်လုံးကို ရွတ်ဆိုရာ ခြေတစ်လှမ်းကိုလှမ်းရာတို့၌ မည်မျှလောက် စိတ်ပေါင်းဖြစ်မည်ကို နှိုင်းချိန်ရာ၏၊ အက္ခရာရွတ်ဆိုမှုကို စိတ်ကသာလျှင် အရင်းခံ၍ ပြု လုပ်ရ၏၊ စိတ်ကြောင့်ဖြစ်သော စိတ္တဇသဒ္ဒရုပ်ကိုပင်လျှင် အက္ခရာ သံဟူ၍ ဆိုရသည်။။ ခြေလှမ်းမှု စသည်များကိုလည်း စိတ်ကသာလျှင် အရင်းခံ၍ပြုလုပ်ရ၏၊ စိတ်ကြောင့်ဖြစ်သော စိတ္တဇဝါယောဓာတ် လှုပ် ရှားမှု အမူအရာကိုပင် ခြေလှမ်းသည် လက်လှုပ်သည်စသောအားဖြင့် ခေါ်ဆိုရလေသည်။</p> <p>စိတ္တဇဝါယောဓာတ်မှကင်း၍ အက္ခရာတစ်လုံးကို ရွတ်ဆိုစဉ် အတွင်း ခြေတစ်လှမ်းအတွင်းမှာ စိတ်ကို မှန်ကန် ဖြောင့်မတ်စွာ မဖြစ်စေ နိုင်ပါက ဘယ်မှာ အက္ခရာကို ရွတ်ဆိုခြင်း ခြေလှမ်းခြင်းစသည်တို့ ဖြစ်နိုင် ပါမည်နည်း။ <b>စိတ္တဇနိယာမ</b>အတွက်ကြောင့်သာလျှင် သတ္တလောက၌ သတ္တဝါအပေါင်းတို့သည် စကားကို ပြီသစွာပြောဆိုနိုင်ခြင်း၊ မှန်ကန်စွာ သွားလာလှုပ်ရှားနိုင်ခြင်း၊ အလုပ်အကိုင်ကို ဖြောင့်တန်းစွာ လုပ်ကိုင် နိုင်ခြင်းစသည်တို့ဖြင့် လူရာဝင်၍ နေကြကုန်သည်။</p> <p>အရာရာတို့၌ တတ်သိလိမ္မာခြင်း ဆိုသည်မှာလည်း <b>စိတ္တနိယာမ</b> အတွက်ကြောင့်သာလျှင် ဖြောင့်မှန်စွာ သိမြင်နေကြကုန်သည်။ <b>စိတ္တနိ ယာမ</b>ပျက်ယွင်း၍ စိတ်တို့သည် ဖြစ်လိုရာဖြစ် ကပြောင်းကပြန် ကမော က္ကမ နေပါမူကား မည်သည့်အရာကိုမျှ ဖြောင့်တန်းစွာ သိကျွမ်း နားလည် နိုင်ကြမည်မဟုတ်ကုန်။ <b>စိတ္တနိယာမ</b>အတွက်နှင့် သတ္တလောကကြီးသည် တည့်မတ်စွာ တည်တံ့၍ နေနိုင်သည်။ <b>စိတ္တနိယာမ</b> ပျက်ကွက်၍နေပါ လျှင် သတ္တလောကကြီးသည် စောင်းထောင် မှောက်လှန်၍ လေပြင်း မုန်တိုင်းကျရောက်သောအခါ သစ်ရွက်တို့ လွင့်ပါးဘိသကဲ့သို့ ကသောက် ကရောက် ကမောက္ကမဖြစ်လျက် ပျက်စီး၍ ကုန်ကြမည်သာ ဖြစ်လေ၏။</p> <p>ဤ<b>စိတ္တနိယာမ</b>ကို အဘိဓမ္မာ ပဋ္ဌာန်းပါဠိတော်၌ အနန္တရပစ္စည်း တွင် ထင်ရှားစွာဟောကြားတော်မူ၏။</p> <p>ဤကား <b>စိတ္တနိယာမ</b>နှင့် စပ်၍ဆိုသော စကားရပ်အမြွက် ပေ တည်း။</p> <p><b>စိတ္တနိယာမ</b>ပြီး၏။</p> <p>-------*-----</p> <p>၅။ ဓမ္မနိယာမ</p> <p>ဓမ္မဆိုသည်ကား<br> <p>“<b>သဘာဝံ ဓာရေတီတိ ဓမ္မော</b>”</p> <p>သဘာဝံ=မိမိတို့၏သဘောကို၊ ဓာရေတိ=ဆောင်တတ်၏၊ ဣတိ တသ္မာ=ထို့ကြောင့်၊ ဓမ္မော=ဓမ္မမည်၏။</p> <p>မိမိတို့၏သဘောကို ဆောင်တတ်သောကြောင့် ဓမ္မမည်၏ ဟူ၍ဆိုလိုသည်။။ မိမိတို့၏သဘောဆိုသည်ကား ဖဿ၏တွေ့ထိခြင်း၊ ဝေဒနာ၏ခံစားခြင်း၊ ပထဝီ၏ခက်မာခြင်း၊ အာပေါ၏ဖွဲ့စည်းခြင်း စသည်များကိုဆိုသည်။ ဤကဲ့သို့ အသီးအသီးဖြစ်သော သဘောသည် သဘာဝလက္ခဏာမည်၏၊ ထိုမှတစ်ပါးလည်းဖြစ်ခြင်း၊ ရင့်ခြင်း၊ ပျက်စီးခြင်း သဘောများသည် တရားရှိသမျှတို့နှင့် ဆက်ဆံသောကြောင့် သာမညလက္ခဏာမည်၏။</p> <p>(ဤသို့ သဘာဝလက္ခဏာ၊ သာမညလက္ခဏာကို ဆောင်သော တရားကို ဓမ္မဟူ၍ဆိုသည်။)</p> <p>လောဘစသော ဟိတ်ခြောက်ပါး တရားတို့သည် မိမိတို့၏ အကြောင်းမူလအားဖြင့် ကျေးဇူးပြုခြင်းတည်းဟူသော ဟေတုပစ္စယ သတ္တိကို ဆောင်ကုန်၏၊ ဟေတုပစ္စည်း၏ အကျိုးဖြစ်သော တရား တို့သည် ဟိတ်ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်ခြင်း တည်းဟူသော ပစ္စယုပ္ပန်သဘောကို ဆောင်ကြကုန်၏၊ ဤသို့စသည်ဖြင့် အလုံးစုံသော တရားတို့သည် မိမိ တို့၏ သဘောသဘာဝကိုသာ အသီးအသီးဆောင်ရွက်တတ်ကြ ကုန်၏၊ ဤအရာ၌ သုတ္တန်ပိဋကတ် အဘိဓမ္မာပိဋကတ်တို့၌ ဟောတော်မူအပ် ကုန်သော တရားဟူသမျှတို့ကို ဓမ္မဟူ၍ဆိုအပ်ကုန်၏။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး ဝိနည်းဒေသနာတော်၌ ဟောကြားတော်မူအပ်ကုန် သော သီလက္ခန္ဓဓမ္မတို့ကိုလည်း ဤအရာ၌ ဓမ္မဟူ၍ ဆိုအပ်ကုန်၏၊ စင်စစ်အားဖြင့် တရားကိုယ်ကောက်ယူလိုက်သည်ရှိသော် ဝိနည်းတော်၌ ဟောတော်မူအပ်သော တရားတို့သည်လည်း အဘိဓမ္မာဓမ္မတို့သာ ဖြစ် ကုန်၏။</p> <p>ဓမ္မနိယာမ ဆိုသည်ကား<br> <p><b>ဓမ္မေနေဝ နိယာမတော သိဒ္ဓတ္တာ ဓမ္မနိယာမောနာမ</b>။</p> <p>ဓမ္မေနေဝ=သဘောအားဖြင့်သာလျှင်၊ နိယာမတော=မြဲသော အားဖြင့်၊ သိဒ္ဓတ္တာ=ပြီးစီးသည်၏အဖြစ်ကြောင့်၊ ဓမ္မနိယာမောနာမ=ဓမ္မ နိယာမမည်၏။</p> <p>ဤလောက၌ မည်သည့်အရာမျိုးမဆို အကြောင်းအားလျော်စွာ အကျိုးဖြစ်ပေါ်မှု အလုံးစုံသည် <b>ဓမ္မနိယာမ</b> မည်၏။</p> <p>* ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် ဒေသနာ၌ အဝိဇ္ဇာကြောင့် သင်္ခါရဖြစ်သည်၊ သင်္ခါရကြောင့် ဝိညာဏ်ဖြစ်သည် ဆိုရာမှာလည်း <b>ဓမ္မနိယာမ</b>ပင် ဖြစ်လေသည်။ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ဒေသနာ၊ ပဋ္ဌာန်းဒေသနာတော်ကြီး များ သည် သက် သက်အားဖြင့် <b>ဓမ္မနိယာမ</b>ကိုပြသော ဒေသနာတော်ကြီး များဖြစ်လေသည်။</p> <p>* သစ္စာလေးပါး၌ သမုဒယကြောင့် ဒုက္ခဖြစ်သည်၊ မဂ္ဂင်ရှစ် ပါးကြောင့် ဒုက္ခချုပ်သည်ဟူ၍ ဟော တော်မူသော သစ္စာဒေသနာ တော်သည်လည်း <b>ဓမ္မနိယာမ</b> ဒေသနာတော်ကြီးပင် ဖြစ်လေသည်။</p> <p>ထိုသို့အကြောင်းအကျိုး ဆက်လက်၍ ဓမ္မနိယာမကို ဟောကြား သောဒေသနာတို့တွင် ပဋ္ဌာန်းဒေသနာသည် အထွဋ် အထိပ်သို့ရောက် အောင် အသိမ်မွေ့ဆုံးသော ဒေသနာတော်ကြီး ဖြစ်လေသည်။</p> <p>ဤဓမ္မနိယာမကို အချို့သော ဒေသနာတော်တို့၌ <b>ဓမ္မဋ္ဌိတတာ</b> ဟူ၍၎င်း၊ <b>ဓမ္မနိယာမတာ</b>ဟူ၍၎င်း မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူ၏။</p> <p>ပါဠိတော်အထောက်ကား<br> <p><b>အဝိဇ္ဇာပစ္စယာ ဘိက္ခဝေ သင်္ခါရာ ဥပ္ပါဒါ ဝါ တထာဂတာနံ အနုပ္ပါဒါ ဝါ တထာဂတာနံ ဌိတာဝ သာ ဓာတု ဓမ္မဋ္ဌိတတာ ဓမ္မနိယာ မတာ</b>--စသည်တည်း။</p> <p>အနက်ကား။။<b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>အဝိဇ္ဇာပစ္စယာ</b>=အဝိဇ္ဇာ ဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>ယံ ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ</b>= အကြင်ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>သာ ဓာတု</b>=ထိုအဝိဇ္ဇာကြောင့် သင်္ခါရဖြစ်မှုဟူသော ဓာတ်သဘောသည်၊ <b>တထာဂတာနံ</b>=မြတ်စွာဘုရားတို့၏၊ <b>ဥပ္ပါဒါဝါ</b>= ဖြစ်ပေါ်သော်၎င်း၊ <b>တထာဂတာနံ</b>=မြတ်စွာဘုရားတို့၏၊ <b>အနုပ္ပါဒါဝါ</b>=မဖြစ် ပေါ်သော်၎င်း၊ <b>ဌိတာဝ</b>=အထင်အရှား မပျက်ပြားဘဲ တည်၍နေသည် သာလျှင်တည်း၊ <b>ဓမ္မဋ္ဌိတတာ</b>=တရားသဘောအားဖြင့် အမြဲတည်နေ သောကြောင့် ဓမ္မဋ္ဌိတတာလည်းမည်၏၊ <b>ဓမ္မနိယာမတာ</b>=တရားသဘော အားဖြင့် အမြဲဖြစ်၍နေသောကြောင့် ဓမ္မနိယာမတာလည်းမည်၏။</p> <p>အဓိပ္ပါယ်ဆိုလိုရင်းမှာ</p> <p>အဝိဇ္ဇာကြောင့် သင်္ခါရဖြစ်ပေါ်မှုသည် မြတ်စွာဘုရားတို့ ပွင့်သည် ဖြစ်စေ၊ မပွင့်သည်ဖြစ်စေ၊ သူ့သဘောအတိုင်း အမြဲတည်နေလျက်ရှိ၏၊ ထိုသဘောကို <b>ဓမ္မဋ္ဌိတတာ</b>လည်းခေါ်၏၊ <b>ဓမ္မနိယာမတာ</b>လည်းခေါ်၏၊ <b>ဓမ္မနိယာမ</b>အားဖြင့် အကြောင်းရှိ၍ အကျိုးဖြစ်ပေါ်၍နေမှုကို တစ်စုံတစ်ဦးသော လူ, နတ်, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့က မပြုပြင် မစီရင်နိုင်ကုန်။</p> <p>ထို<b>ဓမ္မနိယာမ</b>ကို ပြောင်းလွဲ၍ မရနိုင်ကုန်။ အခြားပုဂ္ဂိုလ်ကို မဆိုထားဘိ မြတ်စွာဘုရားသော်မှလည်း <b>ဓမ္မနိယာမ</b>ကို ဖျက်ဆီးခြင်းငှါ၎င်း၊ ပြုပြင်ခြင်း ငှါ၎င်း မစွမ်းနိုင်ချေ။။ကမ္ဘာကြီးတွေ အကြိမ်ပေါင်းမည်မျှပင် ပျက်စီး၍ သွားစေကာမူ ထို<b>ဓမ္မနိယာမ</b>သည် ပျက်စီးလေသည်မဟုတ်၊ ထို<b>ဓမ္မနိယာမ</b>ကို အချို့သောဒေသနာ၌ <b>ဓမ္မတာ</b>ဟူ၍ ဟောတော် မူ၏။</p> <p>အထောက်ပါဠိတော်ကား<br> <p><b>ဓမ္မတာ ဧသာ ဘိက္ခဝေ ယဒါ ဗောဓိသတ္တော တုသိတာကာယာ စဝိတွာ မာတုကုစ္ဆိသ္မိံ ဩက္ကမတိ၊ အထခေါ ဘိက္ခဝေ သဒေဝကေ သဗြဟ္မကေ လောကေ ဥဠာရော ဩဘာသော ပါတုဘဝတိ။ အယဉ္စ ဒသသဟဿိ လောကဓာတု ကမ္ပတိ သံကမ္ပတိ သံပဝေဓတိ</b>။</p> <p>စသည်တည်း။</p> <p>အနက်ကား။။<b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ယဒါ</b>=အကြင်အခါ၌၊ <b>ဗောဓိသတ္တော</b>=ဘုရားလောင်းသည်၊ <b>တုသိတာကာယာ</b>=တုသိတာနတ် ပြည်မှ၊ <b>စဝိတွာ</b>=စုတေခဲ့၍၊ <b>မာတုကုစ္ဆိသ္မိံ</b>=မယ်တော်၏ ဝမ်းတိုက်၌၊ <b>ဩက္ကမတိ</b>=ပဋိသန္ဓေတည်နေခြင်းအားဖြင့် သက်လေ၏၊ <b>ဘိက္ခဝေ</b>= ရဟန်းတို့၊ <b>အထခေါ</b>=ထိုအခါ၌၊ <b>သဒေဝကေ</b>=နတ်နှင့်တကွသော၊ <b>သဗြဟ္မကေ</b>=ဗြဟ္မာနှင့်တကွသော၊ <b>လောကေ</b>=လောက၌၊ <b>ဥဠာရော</b>= မွန်မြတ်ထူးဆန်းသော၊ <b>ဩဘာသော</b>=အရောင်အလင်းကြီးသည်၊ <b>ပါတုဘဝတိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်လာ၏၊ <b>အယဉ္စဒသသဟဿိ လောက ဓာတု</b>=ဤတစ်သောင်းသော လောကဓာတ်သည်လည်း၊ <b>ကမ္ပတိ</b>=တုန် လှုပ်၏၊ <b>သံကမ္ပတိ</b>=ပြင်းစွာတုန်လှုပ်၏၊ <b>သံပဝေဓတိ</b>=အလွန်ပြင်းစွာ တုန်လှုပ်၏၊ <b>ဧသာ</b>=ဤသို့ဖြစ်မှုသည်၊ <b>ဓမ္မတာ</b>=လောကစဉ်လာ ဓမ္မတာ သဘောရိုးကြီးပေတည်း။</p> <p>ဘုရားလောင်းတို့ ပဋိသန္ဓေ တည်နေသောအခါ မွန်မြတ်ဆန်း ကြယ်လှစွာသော အရောင်အလင်းကြီး ဖြစ်ပေါ်လာ၏၊ တစ်သောင်း သော လောကဓာတ်သည် တုန်လှုပ်၏၊ ဤသို့ဖြစ်မှုကား <b>ဓမ္မတာ</b>ပင် ဖြစ်လေသည်။ ထိုသဘော <b>ဓမ္မတာ</b>ကို တစ်စုံတစ်ယောက်သော သူမျှ မဖြစ်ပေါ်အောင် မတတ်နိုင်ချေ။။ဘုရားဖြစ်တော်မူသော အခါတို့၌ လည်း ထိုအတူပင် လျှင်တည်း။ မည်သူတစ်ဦးမှ ပုဂ္ဂိုလ်၏အစွမ်းအား ဖြင့် ပြုပြင်၍မရသောအရာ ဖျက်ဆီး၍ မရသောအရာကို <b>ဓမ္မတာ</b>ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။ ဖြစ်ခွင့်ရှိလျှင် အမြဲဖြစ်ရ၏၊ ပျက်ခွင့်ရှိလျှင် အမြဲပျက်ရ၏။</p> <p>ဤ<b>ဓမ္မနိယာမ</b>ကို အချို့သော ဒေသနာတို့၌ ဌာနဟူ၍၎င်း၊ အဌာန ဟူ၍၎င်း ဟောကြားတော်မူ၏။</p> <p>အထောက်ပါဠိတော်ကား<br> <p><b>အဋ္ဌာနမေတံ ဘိက္ခဝေ အနဝကာသော ယံ ဒိဋ္ဌိသမ္ပန္နော ပုဂ္ဂလော ကိဉ္စိ သင်္ခါရံ နိစ္စတော ဥပဂစ္ဆေယျ၊ နေတံ ဌာနံ ဝိဇ္ဇတိ</b>။</p> <p>စသည်တည်း။</p> <p>အနက်ကား။။<b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဒိဋ္ဌိသမ္ပန္နော</b>=မဂ်ဉာဏ် အမြင် နှင့်ပြည့်စုံသော၊ <b>ပုဂ္ဂလော</b>=အရိယာပုဂ္ဂိုလ်သူမြတ်သည်၊ <b>ကိဉ္စိ သင်္ခါရံ</b>= တစ်စုံတစ်ခုသောသင်္ခါရကို၊ <b>နိစ္စတော</b>=မြဲ၏ဟူ၍၊ <b>ယံ ဥပဂစ္ဆေယျ</b>= အကြင် ကပ်၍ယူငြားအံ့၊ <b>ဧတံ</b>=ဤသို့မှတ်ယူသော အရေးသည်၊ <b>အဋ္ဌာနံ</b>=အရာ မဟုတ်၊ <b>အနဝကာသော</b>=အခွင့်မဟုတ်၊ <b>ဧတံဌာနံ</b>=ဤသို့မှတ်မည့် အကြောင်းအရာသည်၊ <b>နဝိဇ္ဇတိ</b>=မရှိနိုင်။</p> <p>မဂ်ဉာဏ်အမြင်နှင့်ပြည့်စုံ၍ အရိယာဖြစ်ပြီးသော ပုဂ္ဂိုလ်သည် တစ်စုံတစ်ခုသော သင်္ခါရတရားကို မြဲ၏ဟူ၍ မှတ်ယူရန် အကြောင်းမရှိဟု ဆိုလိုသည်။ ဤသို့ဖြစ်မှုသည်လည်း <b>ဓမ္မနိယာမ</b>ပင်ဖြစ်လေသည်။</p> <p>အကျဉ်းသင်္ခေပအားဖြင့် <b>ဓမ္မနိယာမ</b>၏ သဘောလက္ခဏာသည် ကား--<br> <p>* ဤအကြောင်းရှိလျှင် ဤအကျိုးရှိ၏၊ ဤအကြောင်းဖြစ် ပေါ်ခြင်းကြောင့် ဤအကျိုးဖြစ်ပေါ်ရ၏။</p> <p>* ဤအကြောင်းမရှိသည်ရှိသော် ဤအကျိုးမရှိ၊ ဤအ ကြောင်း ချုပ်ခြင်းကြောင့် ဤအကျိုးချုပ်၏</p> ဟူ၍ အကြောင်းအကျိုး ဆက်လက်ဖြစ်ပျက်နေမှုပင်တည်း။ ထိုသို့ အကြောင်းအကျိုး ဆက်လက်၍ ဖြစ်ပျက်နေမှုကိုပင် <b>ဓမ္မနိယာမ</b>ဟူ၍ ဆိုသည်၊ ပြုပြင်၍ ဖြစ်သမျှသော သင်္ခါရတရားဟူသမျှတို့မှာ ဖြစ်ပေါ် ခြင်း=ဥပါဒ်, တစ်ခဏတည်တံ့ခြင်း=ဌိတိ, ပျက်စီးခြင်း=ဘင်္ဂတို့သည် အမြဲ ရှိကုန်၏၊ ထိုသဘောသည်လည်း <b>ဓမ္မနိယာမ</b>ပင်တည်း။ ပြုပြင်၍ မဖြစ်နိုင်သော အသင်္ခတ တရားမှာ ဖြစ်ပေါ်ခြင်း=ဥပါဒ်မရှိ၊ ချုပ်ခြင်း= ဘင်မရှိ၊ ဤသဘောသည်လည်း <b>ဓမ္မနိယာမ</b>ပင်တည်း။ ဖြစ်တတ်သော ဇာတိဓမ္မမှန်လျှင် အမြဲဖြစ်ပေါ်တတ်၏၊ အိုမင်းရင့်ရော်တတ်သော ဇရာ ဓမ္မမှန်လျှင် အမြဲအိုတတ်၏၊ သေတတ်သော မရဏဓမ္မမှန်လျှင် အမြဲ သေတတ်၏၊ ဤသဘောသည်လည်း <b>ဓမ္မနိယာမ</b>ပင်တည်း။</p> <p>ဤ<b>ဓမ္မနိယာမ</b>သည် လွန်စွာကျယ်ဝန်းလှ၏၊ ယခုမျက်မြင် ဒိဋ္ဌ အားဖြင့်ဖြစ်နေသောအရာများကို ဆင်ခြင်ခြင်းအားဖြင့် အရင်းအမြစ်ကို ရှာသည်ရှိသော် <b>ဓမ္မနိယာမ</b>သို့ ဉာဏ်သက်ဝင်၍ သွားလိမ့်မည်သာဖြစ်၏၊ ထို့ကြောင့်စဉ်းစား ဆင်ခြင်လေ့ရှိသော သူတို့ သည် အရာရာတိုင်း၌ ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း အကြောင်းရင်းသို့ ထိခိုက် အောင်နိုက်၍ ဉာဏ်မြင် နိုင်ကြလေသည်၊ သဗ္ဗညုတဉာဏ်တော်သို့ ရောက်မှသာလျှင် အလုံးစုံ သောအရာဌာနတို့၌ <b>ဓမ္မနိယာမ</b>အစွမ်းကို လမ်းဆုံးအောင်မြင်နိုင်လေ သည်။ ထိုမှတစ်ပါး <b>ဇာတိနိယာမ</b>သည်လည်း ရှိသေး၏။</p> <p><b>ဇာတိနိယာမ</b>ဆိုသည်မှာ</p> <p><b>ဇာတိဝသေနေဝ နိယာမတော သိဒ္ဓတ္တာ ဇာတိနိယာမော နာမ</b>။</p> <p><b>ဇာတိဝသေနေဝ</b>=ဇာတ်၏အစွမ်းအားဖြင့်သာလျှင်၊ <b>နိယာမတော</b>= မြဲသောအားဖြင့်၊ <b>သိဒ္ဓတ္တာ</b>=ပြီးစီးလေသောကြောင့်၊<b>ဇာတိနိယာမော နာမ</b>= ဇာတိနိယာမ မည်၏။</p> <p>ဇာတ်အားဖြင့် ပြီးစီးသောအရာများကို <b>ဇာတိနိယာမ</b> ဟူ၍ဆို သည်။။ဇာတိဆိုသည်ကား တူမျှသော အဖြစ်ဖြင့် တစ်စုတစ်ဝေးတည်း တစ်ပေါင်းတစ်သင်းတည်း တစ်နွယ်တစ်စဉ်တည်းဖြစ်သော အရာများ ကိုဆိုသည်။။ထိုဇာတ်သည် သစ်ပင်ချုံနွယ် စသည်တို့မှာလည်းရှိ၏၊ တိရစ္ဆာန်တို့မှာလည်းရှိ၏၊ လူတို့မှာလည်းရှိ၏၊။သစ်ပင်တို့မှာ တစ်မျိုး တည်းမဟုတ်ဘဲ ဇာတ်အမျိုးမျိုးရှိကုန်၏၊ သရက်ပင်ဇာတ်၊ ပိန္နဲပင်ဇာတ်၊ စံပယ်ပင်ဇာတ်၊ စကားပင်ဇာတ်စသည်ဖြင့် လွန်စွာများကုန်၏၊။ သရက် ပင်ဇာတ်မှန်လျှင် မည်သည့်ဌာနမှာမဆို အသီးအရွက် အရသာ စသော အားဖြင့်တူမျှကြကုန်၏၊ စံပယ်ပင်ဇာတ်မှန်လျှင် မည်သည့်ဌာန မှာမဆို အဖူးအပွင့်စသောအားဖြင့် တူမျှကြကုန်၏၊ တိရစ္ဆာန် လူဇာတ်တို့၌လည်း ထိုနည်းအတူပင်တည်း။</p> <p>ဤ<b>ဇာတိနိယာမ</b>ကို မဇ္ဈိမပဏ္ဏာသပါဠိတော် သုတ္တနိပါတ်ပါဠိ တော်များ၌ မြတ်စွာဘုရားဟောကြားတော်မူ၏။</p> <p>အထောက်ပါဠိတော်ကား<br> <p><b>တေသံ ဝေါဟံ ပဝက္ခိဿံ၊ အနုပုဗ္ဗံ ယထာတထံ။</b></p> <p><b>ဇာတိဝိဘင်္ဂံ ပါဏာနံ၊ အညမညာ ဟိ ဇာတိယော။</b></p> <p><b>တိဏရုက္ခေပိ ဇာနာထ၊ ယေ န ကိဉ္စိ ဝိဇာနရေ။</b></p> <p><b>လိင်္ဂံ ဇာတိမယံ တေသံ၊ အညမညာ ဟိ ဇာတိယော</b>။</p> <p>စသောဂါထာများပေတည်း။</p> <p>အနက်ကား။။<b>ဝေါ</b>=သင်တို့အား၊ <b>အဟံ</b>=ငါသည်၊ <b>တေသံ ပါဏာနံ</b>= ထိုသတ္တဝါတို့၏၊ <b>ဇာတိဝိဘင်္ဂံ</b>=ဇာတ်အားဖြင့် ခြားနားဝေဖန် ခြင်းကို၊ <b>ယထာတထံ</b>=ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>အနုပုဗ္ဗံ</b>=အစဉ်အတိုင်း၊ <b>ပဝက္ခိဿံ</b>= ဟောကြားပေအံ့၊ <b>ဇာတိယော</b>=ဇာတ်တို့သည်၊ <b>အညမညာ ဟိ</b>=အသီးသီး တို့သာတည်း။</p> <p><b>တိဏရုက္ခေပိ</b>=မြက်သစ်ပင်၌လည်း၊ <b>ဇာနာထ</b>=ထိုအတူသိကြကုန် လော့၊ <b>ယေ</b>=အကြင်သစ်ပင်တို့သည်၊ <b>ကိဉ္စိ</b>=တစ်စုံတစ်ခုကိုမျှ၊ <b>နဝိဇာ နရေ</b>=မသိနိုင်ကြကုန်၊ <b>တေသံ</b>=ထိုသစ်ပင်တို့၏၊ <b>လိင်္ဂံ</b>=အသွင်သဏ္ဌာန် သည်၊ <b>ဇာတိမယံ</b>=ဇာတ်ဖြင့် ပြီး၏၊ <b>ဇာတိယော</b>=ဇာတ်တို့သည်၊ <b>အညမညာ ဟိ</b>=အသီးသီးတို့သာတည်း။</p> <p>ဤဂါထာတို့ဖြင့် သစ်ပင်စသည်တို့၌၎င်း၊ တိရစ္ဆာန်တို့၌၎င်း၊ <b>ဇာတိနိယာမ</b>ရှိကြောင်းကို ပြဆိုတော်မူ၏။</p> <p>လူတို့၌လည်း ဇာတ်အမျိုးမျိုး၊ အနွယ်အမျိုးမျိုးတို့သည် ရှိကုန်၏၊ မျက်မြင်ဒိဋ္ဌအားဖြင့် ဤမြန်မာနိုင်ငံမှာ မြန်မာမျိုးဇာတ် ရှမ်းမျိုးဇာတ် ကရင်မျိုးဇာတ် စသည်တို့သည်ရှိကုန်၏၊ ဣန္ဒြိယနိုင်ငံ ဥရောပတိုက် စသည်တို့၌လည်း များစွာသော လူမျိုးဇာတ်တို့သည် ရှိကုန်၏၊။ဖြူသော လူမျိုးဇာတ် မည်းသော လူမျိုးဇာတ်တို့လည်း ရှိကုန်၏၊ ထိုအမျိုးဇာတ်မှ ဖြစ်သော သူတို့သည် မိမိတို့ဖြစ်ရာ ဇာတ်နှင့်သာလျှင် အသွင်အပြင် သဏ္ဌာန် ပုံပန်းဟန်ပန် အမူအရာတို့သည် တူမျှကြလေကုန်၏၊ အဖြူ မျိုးကပေါက်ဖွားလျှင် ဖြူသောသူတို့သာ ဖြစ်ကုန်၏၊ မည်းနက်သော သူတို့ကပေါက်ဖွားလျှင် မည်းနက်သော သူတို့သာ ဖြစ်ကုန်၏၊ အမိအဖ တို့၏ ဇာတ်သို့လိုက်၍ အသွင်သဏ္ဌာန် ဟန်ပန်အမူအရာတို့သည် တူ မျှကြကုန်၏၊ စိတ်နေစိတ်ထား အစားအသောက် အနေအထိုင်တို့ သည်လည်း မိဖတို့၏ ဇာတ်သို့သာလိုက်ပါကြလေကုန်၏၊ ဘာသာအယူ ဝါဒတို့သည်လည်း များသောအားဖြင့် မိဖတို့၏ ဇာတ်သို့သာ လိုက်ပါ တတ်ကြကုန်၏။</p> <p><b>ဝဏ္ဏသဏ္ဌာနနာနတ္တံ ပန မာတာပေတ္တိကံ ဇာတိနာနတ္တံ ပဋိစ္စ ဘိဇ္ဇတိ</b>။</p> <p><b>ဝဏ္ဏသဏ္ဌာနနာနတ္တံ ပန</b>=အဆင်းပုံပန်းသဏ္ဌာန် အထူးထူး သည်ကား၊ <b>မာတာပေတ္တိကံ</b>=မိခင်ဖခင်တို့မှ ဆက်နွယ်လာသော၊ <b>ဇာတိ နာနတ္တံ</b>=ဇာတ်အထူးထူးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဘိဇ္ဇတိ</b>=ကွဲပြားခြားနား လေ၏။</p> <p>တိရစ္ဆာန်တို့၌လည်း မြင်းဇာတ်ကပေါက်ဖွားလာလျှင် အသွင် သဏ္ဌာန် အသွားအလာ အစားအစာ အမူအရာတို့သည် မြင်းနှင့်သာ တူကုန်၏၊ ထိုအတူ နွားမျိုးဇာတ်က ပေါက်ဖွားလာလျှင် နွားတို့နှင့်သာ တူကုန်၏၊ ငှက်မျိုးဇာတ်က ပေါက်ဖွားလာလျှင် မိမိဇာတိဖြစ်သော ငှက်မျိုးဇာတ်နှင့်သာတူကုန်၏၊ ဤသို့စသည်ဖြင့် သတ္တဝါရှိရှိသမျှ <b>ဇာတိ နိယာမ</b>သို့လိုက်၍ ဖြစ်ပွါးကြကြောင်းကို ဆင်ခြင်စဉ်းစားကြရာ၏၊ ပြဆို အပ်ပြီးသောအတိုင်း ပုံပန်းသဏ္ဌာန် စသည်များကို <b>ဇာတိနိယာမ</b>က သာလျှင် စီမံဖန်ဆင်းလေ၏။</p> <p>သတ္တဝါတို့၏ အယုတ်အမြတ် ချမ်းသာဆင်းရဲ များကိုမူကား <b>ကမ္မ နိယာမ</b>ကသာလျှင် စီမံလေသည်။ ထို့ကြောင့်</p> <p><b>ကမ္မံ သတ္တေ ဝိဘဇတိ ယဒိဒံ ဟီနပဏီတတာယ</b>။</p> ဟူ၍ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။<b>ယဒိဒံကမ္မံ</b>=အကြင်ကံသည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိ၏၊ <b>ဣဒံ ကမ္မံ</b>=ဤကံသည်၊ <b>သတ္တေ</b>=သတ္တဝါတို့ကို၊ <b>ဟီန ပဏီတတာယ</b>=အယုတ် အမြတ်ဖြစ်စိမ့်သောငှာ၊ <b>ဝိဘဇတိ</b>=ဝေဖန်ခွဲခြားလေ၏။</p> <p>ဣန္ဒြိယနိုင်ငံ၌ မြတ်စွာဘုရား ပွင့်တော်မမူမှီ ရှေးကာလကပင်လျှင် ဇာတ်ကိုအစွဲပြု၍ လောက၌ ဗြာဟ္မဏဇာတ်သည် အမြတ်ဆုံးဖြစ်၍ ဗြာဟ္မဏဇာတ်က ပေါက်ဖွားလာလျှင် အခြားဇာတ်ရှိသော သူများတို့၏ အရိုအသေကို ခံထိုက်၏ဟူ၍ အယူရှိကြကုန်၏၊ မြတ်စွာဘုရား ပွင့် တော်မူသော အခါမှာမူကား သတ္တဝါတို့၏ အယုတ်အမြတ်မှာ မိမိတို့ပြု လုပ်အပ်သော ကံသာပဓာနဖြစ်သည်ဟူ၍ ဟောကြားတော်မူသည်။။ ပြဆိုအပ်ပြီးသော စကားကိုထောက်၍ ဥတုနိယာမ, ဗီဇနိယာမ, ကမ္မနိယာမ, စိတ္တနိယာမ, ဓမ္မနိယာမတို့မှတစ်ပါး ဇာတိနိယာမကိုလည်း အသီးအခြားတစ်ခု ပြုလုပ်၍ ဆိုသင့်လေသတည်း။</p> <p>ဤသို့ နိယာမအချက်ကို ဉာဏ်တွင် သက်ဝင်စူးရှ၍ ကျနထင်လင်း စွာ သိမြင်နိုင်သည်ရှိသော် လောကကို မည်သည့်ပုဂ္ဂိုလ်က ဖန်ဆင်း သည်၊ သတ္တဝါတို့၏ ချမ်းသာဆင်းရဲကို မည်သည့်ပုဂ္ဂိုလ်က ဖန်ဆင်းသည်၊ တော တောင် ရေမြေစသော ဝိညာဏက အရာဝတ္ထုများကို မည်သည့် ပုဂ္ဂိုလ်က ဖန်ဆင်းသည်၊ ဤသည့်ပုဂ္ဂိုလ်သည် လောကကို အစိုးရသည် ဟူ၍ယူသော <b>ဣဿရ နိမ္မာနဒိဋ္ဌိဝါဒ</b>ကို ရှင်းလင်းစွာ ဖြေဖျောက်နိုင် လေ၏။</p> <p>နိယာမတရား ငါးပါးပြီး၏။</p> --- <h3> ကပ်ကြီးငါးပါး</h3> <p>၁။ မဟာကပ်၊</p> <p>၂။ အသင်္ချေယျကပ်၊</p> <p>၃။ အန္တရကပ်၊</p> <p>၄။ အာယုကပ်၊</p> <p>၅။ အန္တရာယကပ်။</p> <p>၁။ မဟာကပ်</p> <p>ကပ်-ဟူသောစကား၌ အဘယ်ကြောင့် ကပ်ဟုခေါ်သနည်း။</p> <p>“<b>ကပ္ပိယန္တိ ပရိစ္ဆိဇ္ဇိယန္တိ နာနာဓမ္မပဝတ္တိယော ဧတေနာတိ ကပ္ပေါ</b>” <b>ဧတေန</b>=ဤအချိန်ကာလဖြင့်၊ <b>နာနာဓမ္မပဝတ္တိယော</b>=တရားအမျိုး မျိုးတို့၏ ဖြစ်ခြင်းတို့ကို၊ <b>ကပ္ပိယန္တိ ပရိစ္ဆိဇ္ဇိယန္တိ</b>=ပိုင်းဖြတ်အပ်ကုန်၏၊ <b>ဣတိ တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ကပ္ပေါ</b>=ကပ္ပမည်၏။</p> <p>တရားအထူးတို့၏ ဖြစ်နေခိုက်ကို ပိုင်းဖြတ်ကြောင်း ဖြစ်သော အချိန်ကာလကို ကပ်ဟူ၍ဆိုသည်။။ကာလ အထူးပင်တည်း။ “<b>မဟန္တော ကပ္ပေါတိ မဟာကပ္ပေါ</b>”</p> <p><b>မဟန္တော</b>=ရှည်လျားကြီးကျယ်သော၊ <b>ကပ္ပေါ</b>=ကပ်တည်း၊ <b>ဣတိ တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>မဟာကပ္ပေါ</b>=မဟာကပ်မည်၏။</p> <p>ကပ်ငါးပါး ရှိသည့်အနက် အရှည်ဆုံးဖြစ်သော ကပ်ကြီးကို <b>မဟာကပ်</b>ဟူ၍ဆိုသည်။</p> <p>မေး။ ထို<b>မဟာကပ်</b> တစ်ခုသည် မည်မျှလောက် ရှည်လျား ပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ အလျား အနံ အထု တစ်ယူဇနာစတုရန်းရှိသော သက် သက်ကျောက်အတိပြီးသော တောင်ကြီး ရှိသတတ်၊ ထိုကျောက်သား တောင်ကြီးကို တစ်ဦးသော ယောကျ်ားသည် အနှစ်တစ်ရာ တစ်ထောင် လွန်မှ အလွန်နူးညံ့စွာ ဖတ်အပ်သော ကာသိကရာဇ်တိုင်းဖြစ် ဝါဂွမ်းဖြင့် တစ်ကြိမ်တစ်ကြိမ် တို့ထိပွတ်တိုက်လေရာ၏၊ ဤကဲ့သို့ ပွတ်တိုက် သည်ရှိသော် ထိုကျောက်တောင်ကြီးသည် လျင်မြန်စွာ ကုန်၍သွား သော်လည်း သွားတန်ရာ၏၊ <b>မဟာကပ်</b>သည်ကား ကုန်လိမ့်မည် မဟုတ်။ <b>မဟာကပ်</b>သည် ဤမျှလောက် ရှည်လျားကြာညောင်းလေ၏။</p> <p>လွန်ခဲ့ပြီးသော အတိတ်ကာလ၌ ထိုကဲ့သို့ရှည်လျားသော <b>မဟာ ကပ်</b>ကြီး အဆက်ဆက်တို့သည် မည်မျှလောက် ကုန်ဆုံးကြကုန်သနည်း ဆိုလျှင် ထို<b>မဟာကပ်</b> အစဉ်အဆက်တို့သည် မည်မျှလောက် လွန်ဆုံးလေ ကုန်ပြီဟူ၍ မသိနိုင်ကုန်။ အရေအတွက် သင်္ချာအားဖြင့်လည်း <b>မဟာကပ်</b> ပေါင်း မည်မျှရှိပြီဟူ၍ မဆိုနိုင်ကုန်။ ထိုလွန်ခဲ့ပြီးသော အတိတ်က <b>မဟာကပ်</b> အစဉ်အဆက်တို့ကိုပင်လျှင် အတိတ်သံသရာ ကြီးတွေ ဟူ၍ လည်း ဆိုအပ်ကုန်၏။</p> <p>အနမတဂ္ဂသုတ်ပါဠိတော်ကြီး၌<br> <p><b>အနမတဂ္ဂေါယံ ဘိက္ခဝေ သံသာရော ပုဗ္ဗကောဋိ နပညာယတိ အဝိဇ္ဇာနီဝရဏာနံ သတ္တာနံ တဏှာသံယောဇနာနံ သန္ဓာဝတံ သံသရတံ</b>။</p> ဟူ၍ အတိတ်သံသရာကြီး၏ ရှည်လျားကြောင်းကို မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။<b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>အဝိဇ္ဇာ နီဝရဏာနံ</b>= အဝိဇ္ဇာ ဖြင့် ဖုံးလွှမ်းအပ်ကုန်သော၊ <b>တဏှာသံယောဇနာနံ</b>=တဏှာဖြင့် နှောင်ဖွဲ့ ချည်တုပ်အပ်ကုန်သော၊ <b>သန္ဓာဝတံ</b>=သံသရာစခန်းမှာ တပင်ပန်းပန်း ပြေး၍နေကြကုန်သော၊ <b>သံသရတံ</b>=တပတ်လည်လည် အတည်မကျ ကျင်လည်၍ နေကြကုန်သော၊ <b>သတ္တာနံ</b>=သတ္တဝါတို့၏၊ <b>ပုဗ္ဗကောဋိ</b>= ရှေ့သံသရာအစွန်းအစသည်၊ <b>နပညာယတိ</b>=မထင်ရှား (မရှိ)၊ <b>ဘိက္ခဝေ</b>= ရဟန်းတို့၊ <b>အယံသံသာရော</b>=ဤသံသရာကြီးသည်၊ <b>အနမတဂ္ဂေါ</b>= မသိ အပ်သော အစရှိ၏၊ ဝါ=အစကိုမသိအပ်။</p> <p><b>အနမတဂ္ဂသံသရာ</b>ဟူသောပုဒ်၌<br> <p>“<b>အမတော အဂ္ဂေါ ယဿာတိ အနမတဂ္ဂေါ</b>”</p> <p><b>ယဿ</b>=အကြင်သံသရာအား၊ <b>အမတော</b>=မသိအပ်သော၊ <b>အဂ္ဂေါ</b>= အဦးအစသည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိ၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>အနမတဂ္ဂေါ</b>= အနမတဂ္ဂမည်၏။</p> <p>ပြဆိုအပ်ပြီးသော ပါဠိတော်၌ <b>ပုဗ္ဗကောဋိနပညာယတိ</b> ဆိုသည်မှာ အစမရှိဟူ၍ပင်ဆိုလိုသည်။</p> <p><b>ပညာယတိ</b>ဆိုသောစကားသည်</p> <p><b>အပိနုခေါ အာနန္ဒ ဇာတိယာ အသတိ ဇရာမရဏံ ပညာယေထာတိ နောဟေတံ ဘန္တေ</b>။</p> <p>ဟူသောပါဠိတော်မှာ '<b>ပညာယေထ</b>'သဒ္ဒါကဲ့သို့ ထင်ရှားရှိခြင်း ကိုဟော၏။</p> <p>အနက်ကား။။<b>အာနန္ဒ</b>=ချစ်သားအာနန္ဒာ၊ <b>ဇာတိယာ</b>= ပဋိသန္ဓေနေ ခြင်းဇာတိသည်၊ <b>အသတိ</b>=မရှိခဲ့သည်ရှိသော်၊ <b>ဇရာမရဏံ</b>=အိုခြင်း သေခြင်းသည်၊ <b>အပိ</b>=စင်စစ်၊ <b>ပညာယေထနုခေါ</b>=ရှိဦးမည်လော၊ <b>ဘန္တေ</b>= အရှင်ဘုရား၊ <b>နောဟေတံ</b>=ဤသို့မဖြစ်နိုင်ပါ။</p> <p>ဤပါဠိတော်၌ရှိသော '<b>ပညာယေထ</b>'သဒ္ဒါကဲ့သို့ ထင်ရှားရှိခြင်းကို ဟောသည်၊ '<b>နပညာယတိ</b>'ဟူ၍ နသဒ္ဒါနှင့် မြစ်ဆိုခြင်းကြောင့် မရှိဟူ သော အဓိပ္ပါယ်ရလေသည်။</p> <p>ထို့ကြောင့်“<b>ပုဗ္ဗကောဋိ နပညာယတိ</b>“ဆိုသည်မှာ ရှေ့အစွန်းမရှိ ဟူ၍ပင် ဆိုလိုရင်းဖြစ်သည်။</p> <p><b>ဣဓပိ နပညာယတီတိ နတ္ထိ ဣစ္စေဝ ဝုတ္တံ ဟောတိ</b>။ (အဋ္ဌကထာ)</p> <p><b>ဣဓပိ</b>=ဤ<b>ပုဗ္ဗကောဋိ နပညာယတိ</b> ဟူသောပါဠိတော် ၌လည်း၊ <b>နပညာယတီတိ</b>=<b>နပညာယတိ</b> ဟူသောစကားသည်၊ <b>နတ္ထိ ဣစ္စေဝ</b>=မရှိ ဟူ၍သာလျှင်၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုလိုရင်းသည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>အချို့သောသူတို့သည်ကား<br> <p><b>နပညာယတိ</b>ကို <b>နတ္ထိ</b> အနက်မယူဘဲ <b>နဥပဋ္ဌာတိ</b> အနက်ယူ၍ မထင်မရှားဟု အဓိပ္ပါယ်ကောက်ယူပြီးလျှင် သံသရာ၏ ရှေ့အစွန်းသည် မြတ်စွာဘုရား၏ရွှေဉာဏ်တော်ကြီးမှာပင် မထင်နိုင်၊ အဘယ့်ကြောင့် နည်းဆိုလျှင် အလွန်ရှည်လျားလှသော ကြောင့်တည်း၊ စင်စစ်အားဖြင့် သံသရာရှေ့အစွန်းရှိတန်ရာ၏ဟူ၍ဆိုကြကုန်၏၊ ထိုသို့မှတ်ယူ ပြော ဆိုကြကုန်သောသူတို့သည် မြတ်စွာဘုရား၏ အလုံးစုံမြင်တော်မူနိုင် စွမ်းသော သဗ္ဗညုတဉာဏ်တော်ကို ပိတ်ပင်သည်မည်၏။</p> <p><b>အတီတံသေ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော အပ္ပဋိဟတံ ဉာဏံ</b>၊</p> <p><b>ဉာဏပရိယန္တံ ဉေယျံ ဉေယျ ပရိယန္တံ ဉာဏံ</b>။</p> <p><b>ဉာဏံ အတိက္ကမ္မ ဉေယျံ နဝတ္တတိ</b>။</p> <p><b>ဉေယျံ အတိက္ကမ္မ ဉာဏံ နဝတ္တတိ</b>။</p> <p>ဟူသော ပါဠိများနှင့်လည်း ထိုသူတို့စကားသည် ဆန့်ကျင်လေ၏။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>အတီတံသေ</b>=အတိတ်ကာလအဖို့၌၊ <b>ဘဂဝတော</b>= ဘုန်းတော်ကြီးသော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>-မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ဉာဏ်တော်သည်၊ <b>အပ္ပဋိဟတံ</b>=အပိတ်အပင် အဆီးအတားမရှိ။</p> <p><b>ဉေယျံ</b>=သိသင့်သိထိုက်သမျှသောဉေယျတရားစုသည်၊ <b>ဉာဏ ပရိယန္တံ</b>=သဗ္ဗညုတဉာဏ်တော်သာလျှင်အဆုံးရှိ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=သဗ္ဗညုတ ဉာဏ်တော်သည်၊ <b>ဉေယျပရိယန္တံ</b>=သိသင့်သိထိုက်သော ဉေယျတရား လျှင် အဆုံးရှိ၏။</p> <p>(သိတတ်သော သဗ္ဗညုတဉာဏ်တော်နှင့် သိအပ်သောဉေယျဓံ တရားသည် မသာမလွန် အညီအမျှရှိသည်ဟုဆိုလိုသည်။)</p> <p><b>ဉာဏံ</b>=သဗ္ဗညုတဉာဏ်တော်ကို၊ <b>အတိက္ကမ္မ</b>=လွန်ကျူး၍၊ <b>ဉေယျံ</b>= ဉေယျဓံတရားသည်၊ <b>နဝတ္တတိ</b>=မဖြစ်နိုင်၊ <b>ဉေယျံ</b>=ဉေယျဓံတရားကို၊ <b>အတိက္ကမ္မ</b>=လွန်ကျူး၍၊ <b>ဉာဏံ</b>=သဗ္ဗညုတဉာဏ်တော်သည်၊ <b>နဝတ္တတိ</b>= မဖြစ်နိုင်။</p> <p>သံသရာမှာ အစရှိ၏ဟူ၍ယူလျှင် အကြောင်းမရှိပဲ စ၍ ဖြစ်ပေါ် လာသည်ဟူသော <b>အဟေတုက ဒိဋ္ဌိအယူ</b>သို့လည်း သက်ဝင်လေရာ၏။</p> <p>လောကကိုအစိုးရသော ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးကစ၍ ဖန်ဆင်းသည်ဟူ သော <b>ဣဿရနိမ္မာန ဒိဋ္ဌိအယူ</b>သို့လည်း သက်ဝင်လေရာ၏။</p> <p>ပြဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသောအတိုင်း သံသရာမှာ အစမရှိ ဟူ၍ ယူသည်ရှိ သော် တစ်စုံတစ်ခုသောအပြစ်မှ ဖြစ်နိုင်မည် မဟုတ်ချေ။</p> <p>ထိုစကားမှန်၏၊ နိယာမတရားအခဏ်းတွင် ပြဆိုပြီးသောအတိုင်း <b>ဓမ္မနိယာမ</b>အားဖြင့်ဖြစ်၍နေသော ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် စက်ရဟတ် သံသရာ ကြီးမှာ ဘယ်အရာတွင် အစဟူ၍တွေ့နိုင်ပါအံ့နည်း။ အညီအညွတ် ဝိုင်းဝန်း၍နေသော ဝမ်းဘဲဥမှာ အစမရှိသကဲ့သို့၎င်း၊ တညီတညာ တည်းချောမောစွာနှင့် ဝိုင်းဝန်း၍နေသောစက်ဘီးမှာ အစမရှိသကဲ့သို့၎င်း အကြောင်းအကျိုးဆက်လက်၍ စက်လည်ကာဖြစ်ပွါး၍နေသော သံသရာကြီး၏အစဟူသည် အဘယ်မှာရှိနိုင်ပါတော့မည်နည်း။</p> <p><b>ပုဗ္ဗကောဋိ နပညာယတိ</b>ဟူသောစကား၌ အလုံးစုံသော <b>မဟာကပ်</b> အစီအစဉ်တို့၏ အစသာလျှင် မရှိဟူ၍ဆိုသည်၊ တစ်ခုတစ်ခုသော <b>မဟာကပ်</b>၏ အစအလယ်အဆုံးတို့သည်ကား ရှိကုန်၏၊ အကြင်သူ တို့သည် ထို<b>မဟာကပ်</b> အစဉ်အဆက်တို့၏ အစ <b>မဟာကပ်</b> လည်းရှိ၏၊ ထို<b>မဟာကပ်</b>၏ အစလည်းရှိ၏ ဟူ၍လည်း မှတ်ထင်ကြကုန်၏၊ ထိုသူတို့ မှတ်ထင်ခြင်းမှာ မိမိတို့အရမ်းတွေးဖြစ်၍ အတ္တနောမတိအားဖြင့် ထင်မှတ်ခြင်းမှတစ်ပါး အခြားအကြောင်းမရှိချေ။ အကြင်သူတို့သည် ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်တရားသဘောကို ထင်ရှားစွာမသိ မမြင်နိုင်ကြကုန်။ မြင့် မြတ်နက်နဲသော ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ဉာဏ်မျက်စိကို မရကြလေကုန်။ ထိုသူ တို့သည် အကြံသမား အရမ်းတွေးသမား တက္ကီပုဂ္ဂိုလ်များသာ ဖြစ်ကြ ကုန်၍ သံသရာရှေ့အစွန်းနှင့် စပ်လျဉ်းပြီးလျှင် ဆိုအပ်ခဲ့သောအတိုင်း <b>အဟေတုကဒိဋ္ဌိ</b>သမားတို့သော်လည်း ဖြစ်တတ်ကုန်၏၊ <b>ဣဿရနိမ္မာနဒိဋ္ဌိ</b> ဟုဆိုအပ် သော ထာဝရအယူသမားတို့သော်လည်း ဖြစ်တတ်လေကုန်၏။</p> <p>ဤစကားရပ်ကား <b>မဟာကပ်</b>နှင့်စပ်၍ ပြဆိုအပ်သော စကား အမြွက်ပေတည်း။</p> <p><b>မဟာကပ်</b>ပြီး၏။</p> --- <h3>၂။ အသင်္ချေယျကပ်</h3> <p>“<b>ဝဿဂဏနေန သင်္ခါတုံ အသက္ကုဏေယျောတိ အသင်္ချေယျော</b>” <b>ဝဿဂဏနေန</b>=နှစ်အရေအတွက်အားဖြင့်၊ <b>သင်္ခါတုံ</b>=ရေတွက် ခြင်းငှါ၊ <b>အသက္ကုဏေယျော</b>=မစွမ်းနိုင်၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>အသင်္ချေယျော</b>=အသင်္ချေယျမည်၏။</p> <p>နှစ်တို့၏ အရေအတွက်အားဖြင့် ရေတွက်ခြင်းငှါ မတတ်ကောင်းသောကြောင့် <b>အသင်္ချေယျ</b>မည်၏ ဟုဆိုလိုသည်။</p> <p>ထိုအသင်္ချေယျကပ်သည်<br> ၁။ သံဝဋ္ဋ အသင်္ချေယျကပ်,<br> ၂။ သံဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ အသင်္ချေယျကပ်,<br> ၃။ ဝိဝဋ္ဋ အသင်္ချေယျကပ်,<br> ၄။ ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ အသင်္ချေယျကပ်,<br> အားဖြင့်လေးပါးရှိ၏။</p> <p>ဤအသင်္ချေယျကပ် လေးပါးကိုရည်၍ စတုက္ကနိပါတ် အင်္ဂုတ္တိုရ် ပါဠိတော်မြတ်၌<br> <b>စတ္တာရိမာနိ ဘိက္ခဝေ ကပ္ပဿ အသင်္ချေယျာနိ သံဝဋ္ဋော၊ သံဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ၊ ဝိဝဋ္ဋော၊ ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီတိ၊ ယဒါ ဘိက္ခဝေ ကပ္ပေါ သံဝဋ္ဋတိ။ တံနသုကရံသင်္ခါတုံဧတ္တကာဝဿသတ သဟဿာနီတိ။</b></p> <p>စသည်ဖြင့် ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ကပ္ပဿအသင်္ချေယျာနိ</b>= အသင်္ချေယျကပ်တို့သည်၊ <b>သံဝဋ္ဋော</b>=သံဝဋ္ဋကပ်၎င်း၊ <b>သံဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ</b>=သံဝဋ္ဋ ဋ္ဌာယီကပ်၎င်း၊ <b>ဝိဝဋ္ဋော</b>=ဝိဝဋ္ဋကပ်၎င်း၊ <b>ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ</b>=ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီကပ်၎င်း၊ <b>ဣတိ ဣမာနိ စတ္တာရိ</b>=ဤလေးပါးတို့တည်း။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ယဒါ</b>= အကြင်အခါ၌၊ <b>ကပ္ပေါ</b>=ကမ္ဘာသည်၊ <b>သံဝဋ္ဋတိ</b>=ပျက်၏၊ <b>တံ</b>=ထိုကမ္ဘာပျက် သော သံဝဋ္ဋကပ်ကို၊ <b>ဧတ္တကာနိဝဿသတသဟဿာနီတိ</b>=ဤမျှလောက် နှစ်အသိန်းပေါင်းရှိ ကုန်၏ဟူ၍၊ <b>သင်္ခါတုံ</b>=ရေတွက်ခြင်းငှါ၊ <b>နသုကရံ</b>= မလွယ်ချေ။</p> <p>* ကမ္ဘာပျက်သည်ကို <b>သံဝဋ္ဋကပ်</b>ခေါ်၏။</p> <p>* ပျက်ပြီးသောအတိုင်း တည်နေသည်ကို <b>သံဝဋ္ဋဋ္ဌာယီကပ်</b> ခေါ်၏။</p> <p>* ကမ္ဘာ ဖြစ်ပေါ်လာသည်ကို <b>ဝိဝဋ္ဋကပ်</b>ခေါ်၏။</p> <p>* ဖြစ်ပေါ်ပြီးသောအတိုင်း တည်နေသည်ကို <b>ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီကပ်</b> ခေါ်၏။</p> <p>“<b>သံဝဋ္ဋတိ ဝိနဿတီတိ သံဝဋ္ဋော</b>”</p> <p><b>သံဝဋ္ဋတိ ဝိနဿတိ</b>=ကမ္ဘာပျက်စီး၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>သံဝဋ္ဋော</b>=သံဝဋ္ဋကပ်မည်၏။</p> <p>“<b>ယထာသံဝဋ္ဋံ တိဋ္ဌတီတိ သံဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ</b>”</p> <p><b>ယထာသံဝဋ္ဋံ</b>=ပျက်စီးပြီးသောအတိုင်း၊ <b>တိဋ္ဌတိ</b>=တည်နေ၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>သံဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ</b>=သံဝဋ္ဋဋ္ဌာယီကပ်မည်၏၊ “<b>ဝိဝဋ္ဋတိ ပုန သဏ္ဌဟတီတိ ဝိဝဋ္ဋော</b>”</p> <p><b>ဝိဝဋ္ဋတိ ပုန သဏ္ဌဟတိ</b>=တစ်ဖန်ကမ္ဘာပြန်၍တည်၏၊ <b>ဣတိ တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ဝိဝဋ္ဋော</b>=ဝိဝဋ္ဋကပ်မည်၏။</p> <p>“<b>ယထာဝိဝဋ္ဋံ တိဋ္ဌတီတိ ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ</b>”</p> <p><b>ယထာ ဝိဝဋ္ဋံ</b>=ကမ္ဘာတည်ပြီးသောအတိုင်း၊ <b>တိဋ္ဌတိ</b>=တည်နေ၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ</b>=ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ ကပ်မည်၏။</p> <p>သံဝဋ္ဋကပ်သည်</p> <p>၁။ တေဇောသံဝဋ္ဋကပ်၊</p> <p>၂။ အာပေါသံဝဋ္ဋကပ်၊</p> <p>၃။ ဝါယောသံဝဋ္ဋကပ်၊</p> <p>အားဖြင့် သုံးပါးရှိ၏။</p> <p>* မီးဖြင့်ပျက်သော ကပ်သည် <b>တေဇောသံဝဋ္ဋကပ်</b>မည်၏၊</p> <p>* ရေငန်ဖြင့်ပျက်သော ကပ်သည် <b>အာပေါသံဝဋ္ဋကပ်</b> မည်၏။</p> <p>* လေဖြင့်ပျက်သောကပ်သည် <b>ဝါယောသံဝဋ္ဋကပ်</b>မည်၏။</p> <p>မီးတို့တွင် ကမ္ဘာကိုလောင်သောမီးသည် အကြီးအကျယ်ဆုံးဖြစ်၏၊ ကမ္ဘာမီးလောင်သည်ရှိသော် ပထမစျာန် ဗြဟ္မာသုံးဘုံနှင့်တကွ အောက် တစ်ခွင်လုံး ရှိရှိသမျှဘုံတွေကို အကုန်လောင်လေ၏။</p> <p>ရေတို့တွင် ကမ္ဘာကို ပျက်ကျေစေတတ်သော ရေသည် အကြီး အကျယ်ဆုံးဖြစ်၏၊ ဤအရာ၌ မီးအစွမ်းထက် ရေအစွမ်းသည် ထက် မြက်၏၊ ကမ္ဘာကိုပျက်စေသော ရေသည်ကား ရေငန်တည်း။ ရေသို့ကျ သော ဆားခဲသည် မြေ့မြေ့ ကျေပျက်လေဘိသကဲ့သို့ ကမ္ဘာဖျက်ရေနှင့် တွေ့ထိသောအခါ အလုံးစုံသော ကမ္ဘာ့အဆောက်အဦ ဟူသမျှတို့သည် ကျေမွပျက်စီး ကြလေကုန်၏၊ ရေဖျက်သောအခါ ဒုတိယစျာန် ဗြဟ္မာသုံး ဘုံတို့နှင့်တကွ အောက်တစ်ခွင်လုံး ရှိရှိသမျှတို့သည် အလုံးစုံပျက်စီး ကြလေကုန်၏။</p> <p>လေတို့တွင် ကမ္ဘာကိုဖျက်သောလေသည် အကြီးအကျယ်ဆုံး ဖြစ်၏၊ မြင့်မိုရ်တောင်ကြီးကိုပင် လွင့်စင်အောင် တိုက်ခတ်နိုင်၏၊ ကမ္ဘာ ဖျက်လေကြမ်းကြီး ထ၍လာသောအခါ ကမ္ဘာ့အဆောက်အဦ ဟူသမျှ တို့သည် ပြောင်းရွှေ့ လွင့်စင်ကြကုန်လျက် အချင်းချင်းတိုက်ခိုက်ပြီးလျှင် ကျေမွပျက်စီး ကြလေကုန်၏၊ ဤအရာ၌ လေအစွမ်းသည် မီးရေတို့ထက် ထက်မြက်၏၊ လေဖျက်သောအခါ တတိယစျာန် ဗြဟ္မာသုံးဘုံနှင့်တကွ အောက်တစ်ခွင် ဘုံရှိသမျှ အလုံးစုံ ပျက်စီးကြလေကုန်၏၊ ဤအသင်္ချေယျကပ် လေးခုအပေါင်းကို <b>မဟာကပ်</b>ကြီးတစ်ကပ်ဟု ခေါ်သည်။</p> <p>ထို့ကြောင့် အသင်္ချေယျကပ် တစ်ကပ်သည် မည်မျှလောက် ရှည်မြင့်ပါသနည်းဆိုလျှင် မဟာကပ်၏ လေးပုံတစ်ပုံရှိသည်ဟူ၍ ဖြေကြားရာ၏၊ ကမ္ဘာမြေပေါ်၌ သတ္တဝါတို့ နေထိုင်ကြရသော ခေတ် ကာလသည်ကား မဟာကပ်၏ လေးပုံတစ်ပုံဖြစ်သော <b>ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ</b> တစ် ကပ်မျှသာဖြစ်သည်။ ကြွင်းသော အသင်္ချေယျကပ် သုံးကပ်တို့မှာ ကမ္ဘာ မြေ၌တည်နေသော သတ္တဝါဟူ၍မရှိချေ။</p> <p>ဤအရာ၌ ဤမျှလောက် ကြီးကျယ်သော ကမ္ဘာလောကကြီးကို လောင်စွမ်းနိုင်သောမီးကို အဘယ်မှရအပ်သနည်း၊ ဤမျှ ကြီးကျယ်သော ကမ္ဘာလောကကြီးကို မြေ့မြေ့ကျေမွစေနိုင်သော ရေကို အဘယ်မှရအပ် သနည်း၊ ဤမျှကြီးကျယ်သော ကမ္ဘာလောကကြီးကိုပျက်စီးအောင် မှုတ် လွင့်နိုင်သောလေကို အဘယ်မှရအပ်သနည်းဟု မကြံစည်အပ်။ ဤကမ္ဘာလောကကြီးသည်ကား <b>ဓာတ်လေးပါး</b> အစုအဝေးမျှသာ တည်း။ ဤကမ္ဘာလောကကြီးသည် အမြဲမပြတ် <b>တေဇောဓာတ်</b>တို့ဖြင့် ပြည့်၍နေ၏၊ <b>အာပေါဓာတ်</b>တို့ဖြင့် ပြည့်၍နေ၏၊ <b>ဝါယောဓာတ်</b>တို့ဖြင့် ပြည့်၍နေ၏၊ ဤ<b>မဟာပထဝီ</b> မြေကြီးသည် အမြဲမပြတ် နိစ္စပတ်ကာလ ပတ်လုံး <b>တေဇောဓာတ်</b>ဖြင့် ပြည့်၍နေ၏၊ <b>အာပေါဓာတ်</b>ဖြင့် ပြည့်၍ နေ၏၊ <b>ဝါယောဓာတ်</b>ဖြင့် ပြည့်၍နေ၏၊ ထို့အတူပင်လျှင် မြင့်မိုရ်တောင်၊ သတ္တရဘန်တောင်စဉ်ခုနစ်ထပ်၊ စကြဝဠာတောင်၊ သမုဒ္ဒရာ၊ သီတာ စသော ကမ္ဘာတန်ဆာဟူသမျှတို့မှာ အချင်းခပ်သိမ်း အလုံးစုံ<b>တေဇောဓာတ်</b>တို့ဖြင့် ပြည့်၍နေကုန်၏၊ <b>အာပေါဓာတ်</b>တို့ဖြင့် ပြည့်၍နေကုန်၏၊ <b>ဝါယောဓာတ်</b>တို့ဖြင့် ပြည့်၍နေကုန်၏၊ ထိုကမ္ဘာလောကပေါ်မှာ အပြည့်အနှက် နိစ္စပတ်တည်ရှိ၍နေသော <b>တေဇောဓာတ်</b>တို့ကပင်လျှင် ကမ္ဘာမီးတောက်လောင်ကုန်၏၊ <b>အာပေါဓာတ်</b>တို့ကပင် ကမ္ဘာဖျက် ရေဖြစ်၍ ကျေမွစေကုန်၏၊ <b>ဝါယောဓာတ်</b>တို့ကပင်လျှင် ကမ္ဘာဖျက်လေ ဖြစ်၍ မှုတ်လွင့်တိုက်ခတ်ကြကုန်၏။</p> <p>ဥပမာဆိုသည်ရှိသော်</p> <p>အိမ်တစ်ခုကို မီးလောင်သည်ရှိသော် မီးတောက်မီးလျှံတို့သည် အနီးအပါးမှာ ရှိသောအိမ်တို့ကို ဆက်ကာဆက်ကာ ကူးပြောင်း၍ တောက်လောင်သကဲ့သို့တည်း။ ဤအရာ၌ တစ်အိမ်မှာ လောင်၍နေ သောမီးသည် စင်စစ်အားဖြင့် တစ်အိမ်သို့ ကူးပြောင်းသည်မဟုတ်။ တစ်အိမ်မှာရှိသော <b>တေဇောဓာတ်</b>တို့ကို အားရှိအောင် ထကြွအောင် နှိုး၍ပေးလေ၏၊ ထိုသို့ <b>တေဇောဓာတ်</b> တစ်ခုကနှိုး၍ ပေးသောအခါ တစ်အိမ်မှာရှိသော <b>တေဇောဓာတ်</b>သည် အားရှိ၍ ထကြွတောက်လောင် လေ၏၊ တစ်စုံတစ်ခုသောဝတ္ထုကို မီးတောက်လောင်သည် ဆိုရာ၌ အခြားမီးကလာ၍ တောက်လောင်သည်မဟုတ်။ ထိုဝတ္ထုထဲမှာ အမြဲရှိနေ ရင်းဖြစ်သော <b>တေဇောဓာတ်</b>ကသာလျှင် ထကြွ၍ တောက်လောင်လေ သည်ချည်းသာ ဖြစ်၏ဟူ၍ မှတ်ယူထိုက်လေသည်။</p> <p>ထို့ကြောင့် ဤဥပမာနှင့်လျော်စွာ ကမ္ဘာမီးတောက်လောင်သည် ဆိုရာ၌ <b>မဟာပထဝီ</b>မြေကြီးစသည်တို့၌ အပြည့်အနှက် အမြဲအစွဲ တည်ရှိ ၍နေသော <b>တေဇော</b>,<b>အာပေါ</b>,<b>ဝါယောဓာတ်</b>တို့သည် မိမိတို့အစွမ်းရှိသ လောက် ထကြွလှုပ်ရှားကြရန် ကမ္ဘာကြီးကို ပုန်ကန်သောင်းကျန်းကြ ရန် အခွင့်ကိုသာ မြှော်လင့်၍ နေကြကုန်၏။</p> <p>အကြင်အခါ၌ လှုပ်ရှားထကြွခွင့်ကို ရကြကုန်၏၊ ထိုအခါ မြေကြီး၌ စွဲမှီနေကြကုန်သော မီးဓာတ်တို့သည် ထိုမှီရာမြေ ကြီးကို ပျက်စီးအောင် တောက်လောင်ကြလေကုန်၏၊ မြင့်မိုရ်တောင် ဟိမဝန္တာတောင် စကြဝဠာတောင်စသည်တို့၌ မှီသော မီးဓာတ်တို့လည်း ထိုထို မိမိတို့မှီရာ ဝတ္ထုတို့ကို တောက်လောင်ကြလေကုန်၏၊ ထိုအတူပင်လျှင် မြေကြီး စသည်တို့၌ တည်ရှိကြကုန်သော <b>အာပေါဓာတ်</b>တို့သည် အခွင့်ရ၍ ထကြွကြသောအခါ မိမိတို့မှီရာဝတ္ထုကြီးကို ကျေမွအောင် အရေပျော် စေ၍ပျက်စီးအောင် ပြုလုပ်လေကုန်၏၊ မြေကြီးစသည်တို့၌ တည်ရှိ သော <b>ဝါယောဓာတ်</b>တို့သည် အခွင့်ရ၍ ထကြွသောင်းကျန်းသောအခါ မိမိတို့မှီရာဖြစ်သောမြေကြီးကို လွင့်စင်အောင် ပစ်လွှင့်လေကုန်၏၊ မြင့်မိုရ်တောင် စသည်တို့၌ တည်ရှိသော <b>ဝါယောဓာတ်</b>တို့သည် မြင့်မိရ် တောင်ကြီးကိုပင်လျှင် ဘောလုံးကွင်းမှာ နှစ်ဘက်အသင်းက ဝိုင်းဝန်း၍ ကန်အပ်သော ဘောလုံးကဲ့သို့ ကတောင်ချောက်ချား လွင့်ပါးခြင်းကို ဖြစ်စေ၏။</p> <p>ထို့ကြောင့်ကမ္ဘာပျက်စီးသည်ဆိုသည်မှာ အခြားတစ်ပါးက မီး လာ၍လောင်သည် မဟုတ်။ တစ်စုံတစ်ဦးသောပုဂ္ဂိုလ်လာ၍ မီးရှို့သည် မဟုတ်၊ တစ်စုံတစ်ဦးသော ပုဂ္ဂိုလ်၏ တန်ခိုးအစွမ်းဖြင့် မီးတောက် လောင်သည်မဟုတ်။ ကမ္ဘာလောကကြီးမှာ အပြည့်အနှက်တည်ရှိသော <b>တေဇောဓာတ်</b>တို့ကသာလျှင် ထ၍တောက်လောင်ကြလေကုန်သည်။။ ရေဖျက်သောကပ် လေဖျက်သောကပ်တို့၌လည်း ထိုအတူပင်လျှင် ကမ္ဘာ လောကကြီးမှာ ရှိနေရင်းဖြစ်သော <b>အာပေါဓာတ် ဝါယောဓာတ်</b>တို့က ထကြွ၍ ဖျက်ဆီးကြလေကုန်သည်။</p> <p>စင်စစ်အားဖြင့် ပရမတ္ထသို့ ထိခိုက်အောင် ဆိုလိုက်သည်ရှိသော် ကမ္ဘာပျက်ခြင်းဆိုသည်မှာ <b>တေဇောဓာတ် အာပေါဓာတ် ဝါယောဓာတ်</b> တို့၏ အကြီးအကျယ် ထကြွသောင်းကျန်းမှုကြီးတို့သာလျှင်တည်း။ <b>ပရမတ္ထဓာတ်</b>သဘောတို့မည်သည် နေရာဌာနတစ်ခုမှ နေရာဌာနတစ်ခု သို့ ပြောင်းရွှေ့ရိုးမရှိ။ ဓာတ်သဘောတူအချင်ချင်း အဆင့်ဆင့် ကျေးဇူး ပြု၍ အဆင့်ဆင့်ထိခိုက်ခြင်း အဆင့်ဆင့်တိုးပွါးခြင်း အဆင့်ဆင့်နိုးအောင် နှိုးခြင်းတို့သာလျှင်ရှိကုန်သည်။</p> <p>* ထိုကဲ့သို့ ဓာတ်အဆင့်ဆင့် ကျေးဇူးပြု၍ ထိခိုက်ခြင်း တိုးပွားခြင်း နှိုးခြင်းများကိုပင်လျှင် မီးကူး၍ လောင်သည်၊ ရေအဟုန်ဖြစ်၍ စီးသည်၊ လေကြီးတိုက်သည်ဟူ၍ ပြော ဆိုကြလေကုန်သည်။</p> <p>ဤကဲ့သို့ ဓာတ်သဘာဝတို့၏သဘောကို သိမြင်သောအခါ ကမ္ဘာ ပျက်မှုသည် မည်သည့်ပုဂ္ဂိုလ်ကြောင့်ဖြစ်ရသည်၊ ကမ္ဘာလောကကို အစိုးရ သောသူက ဖျက်ဆီးသည်စသောအားဖြင့် <b>ဣဿရနိမ္မာနဒိဋ္ဌိဝါဒ</b>ကို ပယ်ရှားနိုင်လေ၏၊ အသင်္ချေယျကပ်လေးခုရှိ၍ မဟာကပ်တစ်ခုပြည့် သည်ရှိသော် တစ်ဖန်ကမ္ဘာပျက်စီးပြန်လေ၏၊ ကမ္ဘာပျက်စီးသည့်နောက် တစ်ဖန် ကမ္ဘာတည်ပြန်လေ၏၊ ကမ္ဘာတည်သည်မှာ ဥတုနိယာမခဏ်း၌ ပြဆိုခဲ့ပြီးသောအတိုင်း <b>တေဇောဓာတ်</b> အထူးစီရင်သည့်အတိုင်း ကမ္ဘာဖြစ် ပေါ်လာလေသည်။ ကမ္ဘာပျက်သည်ရှိသော် စကြဝဠာကမ္ဘာကုဋေ တစ်သိန်း တစ်ပြိုင်နက်တည်း ပျက်စီးလေသည်။ တည်သောအခါတွင် လည်း ထိုအတူပင်လျှင် တစ်ပြိုင်နက်တည်း တည်ကြကုန်သည်၊ ဖြစ်အတူ ပျက်အတူဖြစ်သော စကြဝဠာကုဋေတစ်သိန်းကို <b>အာဏာခေတ်</b>ဟူ၍ ဆိုသည်။</p> <p>ဤကား အသင်္ချေယျကပ်နှင့်စပ်၍ ဆိုသောစကားရပ်ပေတည်း။</p> <p>အသင်္ချေယျကပ်ပြီး၏။</p> <hr> <h3>၃။ အန္တရကပ်</h3> <p>ကမ္ဘာပေါ်၌ သတ္တဝါတို့တည်နေကြသော <b>ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီအသင်္ချေယျကပ်</b>တစ်ခု၏အတွင်း လူတို့၏ အသက်တမ်းအဆုတ်အတက် အနိမ့် အမြင့်အားဖြင့် ဖြစ်နေသော ကပ်ငယ်များကို <b>အန္တရကပ်</b>ဟူ၍ဆိုသည်။ “<b>ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ အသင်္ချေယျဿ အဗ္ဘန္တရေ သန္ဒိဿမာနော ကပ္ပေါ အန္တရကပ္ပေါ</b>” <b>ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ အသင်္ချေယျဿ</b>=ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ အသင်္ချေယျ ကပ်၏၊ <b>အဗ္ဘန္တရေ</b>=အတွင်း၌၊ <b>သန္ဒိဿမာနော</b>=ထင်ရှားသော၊ <b>ကပ္ပေါ</b>= ကပ်သည်၊ <b>အန္တရကပ္ပေါ</b>=အန္တရကပ်မည်၏။</p> <p>ထင်ရှားစွာ ပြဆိုဦးအံ့</p> <p>ကမ္ဘာဦးကာလ၌ လူတို့သည် အသက်အသင်္ချေရှည်ကြကုန်၏၊ ထိုသို့ အသက်အသင်္ချေရှည်သော လူတို့သည် အဆက်ဆက်အားဖြင့် များစွာတည်လျက်ရှိကြကုန်၏၊ နောက်ကာလ၌ လူတို့အား အကုသိုလ် တရား ပွါးများကြကုန်သည်ရှိသော် အစဉ်အတိုင်းအသက်တမ်း ဆုတ် ယုတ်၍လာကြကုန်၏၊ အသိန်း အသန်း နှစ်ပေါင်းများစွာ အဆင့်ဆင့် လွန်၍ သွားကုန်သည်ရှိသော် လူတို့၏အသက်သည် ဆယ်နှစ်တမ်းသို့ တိုင်အောင် ဆုတ်ယုတ်လေ၏၊ ဆယ်နှစ်တမ်းမျှသာရှိသော လူတို့သည် အဆက်ဆက်အားဖြင့် များစွာတည်တံ့လျက်ရှိနေကြကုန်၏၊ ထို့နောက်တစ်ဖန် လူတို့အား ကုသိုလ်ပွါးများကြပြန်ကုန်သည် ရှိသော် ဆယ်နှစ်တမ်းမှစ၍ တစ်ဆင့်ထက်တစ်ဆင့် အသက်တမ်းတိုး၍ တိုး၍ သွားလေကုန်၏၊ အသင်္ချေယျတမ်းသို့တိုင်ရောက်အောင် တိုးတက် လေကုန်၏၊ ဤကဲ့သို့ အတိုးအဆုတ်ဖြစ်သော အသက်တမ်းနှစ်ခု အပေါင်းကို <b>အန္တရကပ်</b>တစ်ကပ်ဟူ၍ခေါ်သည်။</p> <p>* အသင်္ချေယျတမ်းမှ ဆုတ်၍ ဆယ်နှစ်တမ်း၊ တစ်ဖန် ဆယ်နှစ်တမ်းမှတက်၍ အသင်္ချေယျတမ်းသို့ တက်သော အသက်တမ်း တစ်စုံသည် <b>အန္တရကပ်</b>တစ်ကပ်မည်၏ ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>* <b>ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီအသင်္ချေယျကပ်</b>တစ်ခုမှာ အန္တရကပ်ပေါင်း ခြောက်ဆယ့်လေးကပ်ရှိ၏။</p> <p>* အန္တရကပ် ခြောက်ဆယ့်လေးကပ်သည် <b>အသင်္ချေယျကပ်</b> တစ်ကပ်ဖြစ်၏ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>အန္တရကပ်တစ်ခုသည် မည်မျှလောက် ရှည်လျှားသနည်းဟုဆိုလျှင် အသင်္ချေယျကပ်ကို ခြောက်ဆယ့်လေးပုံပုံလျှင် တစ်ပုံခန့်ရှိ၏ဟူ၍ ဆို အပ်၏၊ တစ်နည်းကား ဂင်္ဂါမြစ်ကြီးတွင် တစ်ယူဇနာတိုင်တိုင် အရပ်ရပ် မှာရှိသော သဲတို့ကိုစုပုံ၊ တစ်နှစ်လျှင် သဲတစ်ပွင့်အားဖြင့် ရေတွက် သည်ရှိသော် တစ်ယူဇနာရှိသော သဲသောင်ပြင်ကြီးသည် ကုန် လေရာ၏၊ အန္တရကပ်တစ်ခု၏ နှစ်သည် မကုန်နိုင်ရာဟူ၍ ကျမ်းဂန်တို့၌ ဆိုသည်။ ဤကား အန္တရကပ်နှင့် စပ်လျဉ်း၍ ဆိုသောစကားရပ်ပေတည်း။ အန္တရကပ် ပြီး၏။</p> <hr> <h3>၄။ အာယုကပ်</h3> <p>လူတို့၏ အသက်တမ်းများကို <b>အာယုကပ်</b>ဟူ၍ဆိုသည်။ ဆုတ် ကပ်၌ အသက်အသင်္ချေယျမှစ၍ ဆယ်နှစ်တမ်းတိုင်အောင် လူတို့၏ အသက်တမ်းသည် အဆင့်ဆင့် အစားစားများစွာရှိကုန်၏၊ တက်ကပ်၌ ဆယ်နှစ်တမ်းမှစ၍ အသင်္ချေယျတိုင်အောင် လူတို့၏ အသက်တမ်းသည် လည်း များစွာပင်ရှိကုန်၏။</p> <p>အန္တရကပ် တစ်ခုအတွင်းမှာ အာယုကပ်ပေါင်းသည် အဆင်ဆင့် အစားစားများစွာရှိသည်ဟု ဆိုလို၏။</p> <p><b>ဘုမ္မဇိုဝ်းနတ်</b>တို့နှင့် <b>အပါယ်လေးဘုံ</b>တို့မှာ အသက်တမ်းအမြဲမရှိ။ စတုမဟာရာဇ် စသော ကာမာဝစရနတ်ပြည် ခြောက်ထပ်နှင့် ဗြဟ္မာဘုံ နှစ်ဆယ်တို့မှာ အသီးအသီးမြဲသော အသက်တမ်းရှိကုန်၏၊ ထို့ပြင် အရှေ့ကျွန်း, အနောက်ကျွန်း,မြောက်ကျွန်းတို့၌လည်း မြဲသောအသက် တမ်းရှိ၏၊ <b>သမ္မော အဋ္ဌကထာ ဓမ္မဟဒယဝိဘင်း</b>တွင် အကျယ်ပြလျက်ရှိ လေသည်။</p> <p>ဤကား <b>အာယုကပ်</b>နှင့်စပ်လျဉ်း၍ဆိုသော စကားရပ်ပေတည်း။</p> <p>အာယုကပ်ပြီး၏။</p> <hr> <h3>၅။ အန္တရာယကပ်</h3> <p><b>မနုဿလောကေ ကတ္ထစိ ကဒါစိ မနုဿာနံ ဥပ္ပန္နော ဇီဝိတန္တရာယော ဣဓ အန္တရာယကပ္ပေါတိ ဝုစ္စတိ။</b></p> <p><b>မနုဿလောကေ</b>=လူ့ပြည်လောက၌၊ <b>ကတ္ထစိ</b>=တစ်စုံတစ်ခုသော အရပ်၌၊ <b>ကဒါစိ</b>=တစ်ခါတစ်ရံ၌၊ <b>မနုဿာနံ</b>=လူတို့အား၊ <b>ဥပ္ပန္နော</b>= ဖြစ်ပေါ်လာသော၊ <b>ဇီဝိတန္တရာယော</b>=အသက်၏ အန္တရာယ်ဆိုး ရောဂါ ဥပဒ်ဆိုးများကို၊ <b>ဣဓ</b>=ဤအရာ၌၊ <b>အန္တရာယကပ္ပေါတိ</b>=အန္တရာယကပ် ဟူ၍၊ <b>ဝုစ္စတိ</b>=ဆိုအပ်၏။</p> <p>လူတို့၏အသက်ကို ဖျက်ဆီးတတ်သော ရောဂါဆိုး ဥပဒ်ဆိုးများ ကို <b>အန္တရာယကပ်</b>ဟူ၍ဆိုသည်။ <b>အန္တရာယ်ကပ်</b>လည်းမည်၏၊ ထို <b>အန္တရာယ်ကပ်</b>သည် အခါခပ်သိမ်း ဖြစ်ပေါ်လာသည်မဟုတ်။ ရပ်ရွာမြို့ ပြတိုင်းမှာ ဖြစ်ပေါ်လာသည်လည်း မဟုတ်။ တစ်ရံတစ်ခါ တစ်စုံတစ်ခု သောအရပ်ဌာနများမှာ ဖြစ်ပေါ်လာတတ်၏။</p> <p>ထိုအန္တရာယ်ကပ်သည်</p> <p>၁။ သတ္ထန္တရာယ်ကပ်၊</p> <p>၂။ ဒုဗ္ဘိက္ခန္တရာယ်ကပ်၊</p> <p>၃။ ရောဂန္တရာယ်ကပ်၊</p> ဟူ၍ သုံးပါးအပြားရှိ၏၊ ထိုသုံးပါးကို <b>ကပ်ဆိုးကြီးသုံးပါး</b>ဟူ၍ ဆိုသည်။</p> <p>* ဓား လှံ သေနတ်အစရှိသော လက်နက်များအတွက်နှင့် အသက် အန္တရာယ်ဖြစ်ပေါ်လာသည်ကို <b>သတ္ထန္တရာယ်ကပ်</b> ဆိုသည်။</p> <p>* အစားဆန်ရေရှားပါးသော ငတ်မွတ်ခေါင်းပါးမှုနှင့် အသက် အန္တရာယ်ဖြစ်ပေါ်လာသည်ကို <b>ဒုဗ္ဘိက္ခန္တရာယ်ကပ်</b>ဆိုသည်။</p> <p>* ရောဂါဆိုး ဥပဒ်ဆိုးဖြစ်ပေါ်သည့်အတွက်နှင့် အသက် အန္တရာယ်ဖြစ်ပေါ်လာသည်ကို <b>ရောဂန္တရာယ်ကပ်</b>ဆို သည်။</p> <p>ဤကပ်ကြီးသုံးပါးနှင့်စပ်၍ မြတ်စွာဘုရားလက်ထက်တော်အခါ၌ ဗြာဟ္မဏပညာရှိတစ်ယောက်က မြတ်စွာဘုရား ထံသို့ဝင်၍ လျှောက်ထား သည်မှာ- “အို-ဂေါတမနွယ်ဖွား မြတ်စွာဘုရား ရှေးပညာရှိဗြာဟ္မဏ လူမျိုးဆရာကြီးတို့၏ စကား အစဉ်အဆက်ကို ကျွန်ုပ်ကြားရဘူးသည်မှာ ဤ<b>ဇမ္ဗူဒီပါကျွန်း</b>ဟု ဆိုအပ်သောလောကသည် ရှေးအခါ၌ လွန်စွာစည် ကားလှ၏၊ မြို့ရွာနိဂုံးများသည် ကွက်လပ်ဟူ၍မရှိဘဲ ပြည့်၍နေ၏၊ ရွာ,နိဂုံး,မင်းနေပြည်များသည် '<b>ကုက္ကုဋသံပါတိက</b>' ကြက်ပျံတကျဖြစ်၍ စည်ကား၏၊ ယခုအခါ၌မူကား လူတို့သည် အလွန်နည်းပါးကုန်၏၊ ရှေးက ရွာဖြစ်သောအရပ်တို့သည်လည်း ယခုအခါ ရွာမဟုတ်ကြဘဲ မြို့ ဖြစ်ဖူးသောအရပ်တို့သည်လည်း ယခုအခါ မြို့မဟုတ်ကြလေကုန်။ ရှေးက ဇနပုဒ်နယ်ကြီးများသည်လည်း ယခုအခါ ဇနပုဒ်နယ်များမဟုတ်ကြကုန်။ တော ချုံအတိသာလျှင် ဖြစ်လေကုန်၏၊ ထိုသို့ဖြစ်ခြင်းသည် အဘယ် အကြောင်းကြောင့်ပါနည်း” ဟူ၍လျှောက်ထားလေ၏။</p> <p>ပုဏ္ဏား လျှောက်ထားသော စကား၌ 'ကြက်ပျံတကျ' ဆိုသည်ကို<b>ကုက္ကုဋသံပါတိကာတိ ဣဓ ဂါမူပစာရတော ဥပ္ပတန္တာ ကုက္ကုဋာ အညဿ ဂါမဿ ဥပစာရေ သံပတန္တိ။ ဧဝရူပေန ကုက္ကုဋသံပါတေန ယုတ္တာ။</b></p> <p>ဟူသောပါဌ်ဖြင့် သိမှတ်ရာ၏။</p> <p>အနက်ကား။။<b>ကုက္ကုဋ သံပါတိကာတိ</b>='ကြက်ပျံတကျ' ဆို သည်ကား၊ <b>ဣဓ</b>=ဤရွာ၌၊ <b>ဂါမူပစာရတော</b>=ရွာဥပစာမှ၊ <b>ဥပ္ပတန္တာ</b>= ပျံကြလေကုန်သော၊ <b>ကုက္ကုဋာ</b>=ကြက်တို့သည်၊ <b>အညဿဂါမဿ</b>=တစ်ပါး သောရွာ၏၊ <b>ဥပစာရေ</b>=ဥပစာအတွင်း၌၊ <b>သံပတန္တိ</b>=သက်ဆင်းကျရောက် ကြလေကုန်၏၊ <b>ဧဝရူပေန ကုက္ကုဋသံပါတေန</b>=ဤသို့သဘောရှိသော 'ကြက်ပျံတစ်ကျ' နှင့်၊ <b>ယုတ္တာ</b>=ယှဉ်ကုန်၏။</p> <p>ဆိုလိုရင်းအဓိပ္ပါယ်မှာ...</p> <p>ရွာတစ်ခု၏ ဥပစာကြက်ပျံလေသည်ရှိသော် ရွာတစ်ခု၏ ဥပစာ အတွင်းကျရောက်နိုင်လေ၏၊ ဤကား ကြက်ပျံတစ်ကျ၏ အဓိပ္ပါယ် တည်း။ ဤကား ကြက်ပျံတစ်ကျဟူသော စကားဖြင့် ရွာချင်းချင်းများစွာ နီးစပ်၍ စည်ကားကြောင်းကို ပြဆိုသည်။ ဤကဲ့သို့ “ ကြက်ပျံတစ်ကျ “ ဆိုရမည်ကို တချို့က“ကြက်ပျံမကျ”ဟူ၍လည်း ဆိုကြကုန်၏၊ ဤသို့ပုဏ္ဏားကြီး လျှောက်ထားလာသောအခါ ဘုန်းတော်ကြီး သော မြတ်စွာဘုရားက</p> <p><b>ဧတရဟိ ဗြာဟ္မဏ မနုဿာ အဓမ္မရာဂရတ္တာ ဝိသမလောဘာ ဘိဘူတာ မိစ္ဆာဓမ္မ ပရေတာ တိဏှာနိ သတ္ထာနိ ဂဟေတွာ အညမညံ ဇီဝိတာ ဝေါရောပေန္တိ။ တေန ဗဟူ မနုဿာကာလင်္ကရောန္တိ။ အယံ ခေါ ဟေတု အယံ ပိ ပစ္စယော။ ယေန ဧတရဟိ မနုဿာနံ ခယော ဟောတိ။ တနုတ္တံ ပညာယတိ။</b></p> ဟူ၍ ဖြေတော်မူ၏။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဗြာဟ္မဏ</b>=ပုဏ္ဏားကြီး၊ <b>ဧတရဟိ</b>=ယခုအခါ၌၊ <b>မနုဿာ</b>=လူတို့သည်၊ <b>အဓမ္မရာဂ ရတ္တာ</b>= မတရားသော ကာမရာဂဖြင့် တပ်မက်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>ဝိသမလောဘာဘိဘူတာ</b>=သူတစ်ပါးတို့၏ ပစ္စည်းဥစ္စာတို့၌ အဘိဇ္ဈာဖြင့် တပ်မက်သောလောဘသည် နှိပ်စက်အပ် ကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>မိစ္ဆာဓမ္မပရေတာ</b>=မိုက်မှားသော မိစ္ဆာတရားတို့ဖြင့် နှိပ်စက် အပ်ကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>တိဏှာနိ</b>=ထက်မြက်ကုန်သော၊ <b>သတ္ထာနိ</b>= ဓား, လှံ, သေနတ်စသော လက်နက်တို့ကို၊ <b>ဂဟေတွာ</b>=ကိုင်စွဲကုန်၍၊ <b>အညမညံ</b>=အချင်းချင်း၊ <b>ဇီဝိတာ</b>=အသက်မှ၊ <b>ဝေါရောပေန္တိ</b>=ချကြကုန်၏၊ ဝါ=သတ်ဖြတ်ကြကုန်၏၊ <b>တေန</b>=ထိုသတ္ထန္တရာယ် ကပ်တိုက်မှုကြောင့်၊ <b>ဗဟူ</b>=များစွာကုန်သော၊ <b>မနုဿာ</b>=လူအပေါင်းတို့သည်၊ <b>ကာလင်္ကရောန္တိ</b>= သေကြေ ပျက်စီးကြလေကုန်၏၊ <b>ယေန</b>=အကြင်အကြောင်းကြောင့်၊ <b>မနုဿာနံ</b>=လူတို့၏၊ <b>ခယော</b>=ကုန်ခန်းခြင်းသည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊<b>တနုတ္တံ</b>= လျော့ပါးမှုသည်၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်၏၊ <b>အယံပိခေါ</b>=ဤသို့သတ္ထန္တရာယ် ကပ်ကြီးတိုက်မှုသည်၊ <b>ဟေတု</b>=လူ သတ္တဝါတို့ နည်းပါးခြင်း၏ အကြောင်း ပေတည်း။ <b>အယံ</b>=ဤသတ္ထန္တရာယ်ကပ်ကြီးတိုက်မှုသည်၊ <b>ပစ္စယော</b>= သတ္တဝါတို့နည်းပါးခြင်း၏ အထောက်အပံ့ပေတည်း။</p> <p>လူတို့သည် <b>အဓမ္မရာဂ ဝိသမလောဘ မိစ္ဆာဓမ္မ</b>တို့ဖြင့် ဖိစီးနှိပ်စက် အပ်သောအခါ မေတ္တာ ကရုဏာကင်းမဲ့ကြပြီးလျှင် ဓား လှံ သေနတ် စသော လက်နက်တို့ကိုကိုင်၍ ရဲဝံ့စွာအချင်းချင်း သတ်ဖြတ်ကြကုန်၏၊ ထိုအခါ လူတို့သည် အသေအပျောက် များကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် ယခုအခါ ရှေးကကဲ့သို့ လူမစည်ကား၊ မြို့ပြပြည်ရွာတို့ မစည်ကားပဲ နည်းပါး ယုတ် လျော့ကြသည်ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p><b>အဓမ္မရာဂရတ္တာတိ ကာမေသုမိစ္ဆာစာရ ရာဂေနရတ္တာ။</b></p> <p><b>အဓမ္မရာဂရတ္တာတိ</b>=အဓမ္မရာဂရတ္တာဆိုသည်ကား-<b>ကာမေသုမိစ္ဆာ စာရရာဂေန</b>=ကာမဂုဏ်တို့၌မှားသောအားဖြင့် ကျင့်သောကာမရာဂ ဆိုးဖြင့်၊ <b>ရတ္တာ</b>=တပ်နှစ်သက်ကြကုန်၏။</p> <p>ဤသို့ဆိုသောကြောင့် ကာမဂုဏ်မှုတို့၌ အကြူးအလွန်လိုက်စား တပ်မက်မှုကို <b>အဓမ္မရာဂ</b>ဆိုသည်။။<b>အဓမ္မရာဂ</b>ဖြင့် တပ်မက်နှစ်သက် လေသည်ရှိသော် သူ၏သားမယားဟူ၍လည်း မထောက်ထားနိုင်၊ မိကြီး မိထွေး နှမသားချင်းဆွေရင်းမျိုးချာဟူ၍လည်း မထောက်ထားနိုင်ပဲ ရာဂနှိုးဆော်တိုင်း လိုက်စားမှားယွင်းလေ၏၊ သူရဲသံဘက် စီး၍နေ သောသူသည် တစ်စုံတစ်ရာကိုမျှ ပကတိသဘောအတိုင်း မသိသကဲ့သို့ <b>အဓမ္မရာဂ</b>တည်းဟူသော တရားဆိုးကြီး ဖိစီးနှိပ်စက်၍ လာသောအခါ မည်သည့်အရာကိုမျှ ဆင်ခြင်ခြင်းမရှိဘဲ လိုက်စားမိ လိုက်စားရာ ဆိုးဆိုး ဝါးဝါး ကျင့်ကြံမှားယွင်းလေ၏၊။ထို<b>အဓမ္မရာဂ</b>ပူးဝင်၍ လာသောအခါ ဘယ်မှာတရားရှိနိုင်ပါတော့မည်နည်း၊ တိရစ္ဆာန်၏ အလေ့အလာသို့သာ သက်ဝင်လေတော့၏။</p> <p><b>ဝိသမလောဘာဘိဘူတာတိ ဝိသမလောဘော နာမ ပရသန္တကေသု အဘိဇ္ဈာလောဘောစ ဝိသမေန ကာယဝစီပယောဂေန ပရသန္တကာနံ ဂဟဏလောဘောစ၊ တေန အဘိဘူတာ။</b> အနက်ကား။။ <b>ဝိသမလောဘာဘိဘူတာတိ</b>=ဝိသမလောဘာ ဘိဘူတာဆိုသည်ကား၊ <b>ပရသန္တကေသု</b>=သူတစ်ပါးတို့၏ ပစ္စည်းဥစ္စာတို့၌၊ <b>အဘိဇ္ဈာလောဘောစ</b>=မတရားသဖြင့် လိုလားသော လောဘသည်၎င်း၊ <b>ဝိသမေန</b>=မညီညွတ်သော၊ <b>ကာယဝစီ ပယောဂေန</b>=ကာယကံဆိုး ဝစီကံ ဆိုးဖြင့်၊ <b>ပရသန္တကာနံ</b>=သူတစ်ပါးတို့ပစ္စည်းဥစ္စာတို့ကို၊ <b>ဂဟဏ လော ဘောစ</b>=အနိုင်အထက် ရအောင်ယူသော လောဘသည်၎င်း၊ <b>ဝိသမလော ဘောနာမ</b>=ဝိသမလောဘမည်၏၊ <b>တေန</b>=ထိုဝိသမလောဘဖြင့်၊ <b>အဘိဘူတာ</b>=နှိပ်စက်အပ်ကုန်၏။</p> <p>ဤသို့ဆိုသည်နှင့်အညီ သူတစ်ပါးတို့၏ ဥစ္စာပစ္စည်းကိုမြင်လျှင် လိုခြင်အားကြီးစွာနှင့် မတရားသဖြင့် တပ်မက်ခြင်းသည် <b>ဝိသမလောဘ</b> မည်၏၊ (အဘိဇ္ဈာလည်းခေါ်သည်)။ ထိုသူတစ်ပါး၏ ဥစ္စာပစ္စည်းကို ကိုယ်ဖြင့်လိမ်လည် လှည့်ပတ်၍သော်၎င်း၊ နှုတ်ဖြင့် လိမ်လည် လှည့်ပတ် ၍သော်၎င်း မရ ရအောင်ကြံဆောင်၍ယူခြင်း အနိုင်အထက်လုယက်၍ ယူခြင်းများသည်လည်း<b>ဝိသမလောဘ</b>မည်၏၊ ထို<b>ဝိသမလောဘ</b>ဖြင့် နှိပ်စက်ဖိစီး၍လာသောအခါ တရားသည်, မတရားသည်ဟူ၍ မစဉ်းစား နိုင်ဘဲ သူတစ်ပါးတို့၏ ပစ္စည်းဥစ္စာကိုသာ ရအောင်ယူလေ၏၊ သက်သက် သာသာနှင့် မရနိုင်လျှင် အတင်းအကျပ် လုယက်၍ ယူလေ၏၊ ဤ လောက၌ ကောင်းသောကုန်သွယ်ခြင်း, ကောင်းသော လယ်လုပ်ခြင်း တို့ဖြင့် ပစ္စည်းကိုရအောင် ကြံစည်လိုလားမှုသည်ကား တရားသော လိုလားမှုမည်၏၊ ထိုသို့တရားသဖြင့် လိုလားမှုကို ကြဉ်ရှောင်၍ မတရား သော <b>ဝိသမလောဘ</b>ဖြင့် လိုချင်အားကြီး၍ လာသောအခါ လောဘစည်း ကမ်းလွန်၍ လုယက်ခြင်း, တိုက်ခိုက်ခြင်း, ခိုးယူခြင်းစသည်တို့ကို ပြုလုပ် ရလေ၏၊ ထိုအခါ ဓား လှံ သေနတ် စသည်တို့ကို ကိုင်ဆောင်သုံးစွဲ ရလေ၏။</p> <p>* <b>အဓမ္မရာဂ</b>သည် ကာမဂုဏ်အရာ၌ မတရားသဖြင့် ကျူး လွန်မှုနှင့် စပ်ဆိုင်၏။</p> <p>* <b>ဝိသမလောဘ</b>သည် သူတစ်ပါးတို့၏ ပစ္စည်းဥစ္စာတို့၌ မတရားသဖြင့် လိုချင်တတ်မက်မောမှုနှင့်စပ်ဆိုင်၏၊ <b>မိစ္ဆာဓမ္မပရေတာတိ မိစ္ဆာဓမ္မပရာယနာ၊ မိစ္ဆာဓမ္မောနာမ သေသ ဒုစ္စရိတာနိ ပါဏဃာတ ပဋိသံယုတ္တာနိ နာနာယညကမ္မာနိစ။</b> အနက်ကား။ <b>မိစ္ဆာဓမ္မပရေတာတိ</b>=မိစ္ဆာဓမ္မပရေတာဆိုသည်ကား<b>မိစ္ဆာဓမ္မပရာယနာ</b>=မှားသောတရားသို့သာလျှင် သက်ဝင်ကြလေကုန် ၏၊ <b>သေသဒုစ္စရိတာနိစ</b>=အဓမ္မရာဂ ဝိသမလောဘမှ ကြွင်းကုန်သော ဒုစ္စရိုက် တို့သည်၎င်း၊ <b>ပါဏဃာတ ပဋိသံယုတ္တာနိ</b>=သူ့အသက်ကို သတ်ဖြတ်မှုနှင့် စပ်ဆိုင်ကုန်သော၊ <b>နာနာယညကမ္မာနိစ</b>=အထူးအထူးသော ယဇ်ပူဇော်မှု တို့သည်၎င်း၊ <b>မိစ္ဆာဓမ္မောနာမ</b>=မိစ္ဆာဓမ္မမည်၏။</p> <p>ဤသို့ဆိုသောကြောင့် ဒုစ္စရိုက်တရားစုနှင့် သူ့အသက်ကို သတ် ဖြတ်၍ ယဇ်နတ်ပူဇော်ခြင်း စသည်များသည် <b>မိစ္ဆာဓမ္မ</b>မည်၏၊ ထို<b>မိစ္ဆာဓမ္မ</b> များ ဝင်ရောက်ဖိစီးလာသောအခါ မှန်သော တရားဘက်သို့ မလိုက်ပါ နိုင်ဘဲ ဆိုးဝါးညစ်ညမ်းသော ဘက်သို့သာ မျက်နှာလှည့်၍ ပြုမိပြုရာပြု လေ၏။</p> <p>ပြဆိုအပ်ပြီးသော <b>အဓမ္မရာဂ ဝိသမလောဘ မိစ္ဆာဓမ္မ</b>ဟုဆိုအပ် သည့် တရားဆိုးကြီးသုံးပါးတို့သည် လောကပေါ်မှာ ဖိစီးတိုက်ခိုက် လာသောအခါ လူတို့သည် တရားလက်လွတ်ကြလေကုန်၏၊ ကိုယ်အမူ အရာ နှုတ်အမူအရာတို့သည် ကြမ်းထမ်း ရက်ရောစွာ ဖြစ်ကြလေကုန်၏၊ အမျိုးမျိုးသော လက်နက်အထူးထူးတို့သည် လောကမှာ ပေါ်ပေါက်လာ ကြကုန်၏၊ ခေတ်အားလျော်စွာ ထိုလက်နက်တို့သည် ထိုလူတို့၏ အလိုသို့လိုက်၍ အဖော်သဟဲကြီးတွေ ဖြစ်ကြလေကုန်၏၊ တစ်ယောက် ကိုတစ်ယောက် သတ်ဖြတ်ခြင်း၊ ထိုးခုတ်ခြင်းတို့သည် လောကမှာ ဖြစ် ပေါ်လာကုန်၏၊ လုယက်ခြင်း၊ သူခိုး ခိုးခြင်း၊ ဓားပြတိုက်ခြင်းတို့သည် ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏၊ မြို့ရွာနိဂုံးတို့ကို မီးရှို့ခြင်းတို့လည်း ဖြစ်ပေါ်လာကုန်၏၊ မီးသည် တရားဆိုးသုံးပါး ထွန်းကားသောအခါ လောက၏ လက်နက်ကြီး တစ်ပါးပင် ဖြစ်လေ၏၊ ထိုသို့ဖြစ်လေသောအခါ လူတို့သေကျေပျက် စီးခြင်း၊ ပစ္စည်းဥစ္စာကုန်ဆုံးခြင်း၊ မြို့ပြပြည်ရွာတို့၌ မီးလောင်ခြင်းတို့သည် ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>နိုင်ငံအချင်းချင်း စစ်ဖြစ်ကြလျှင် ကြီးစွာသော <b>သတ္ထန္တရာယ်ကပ်</b>ကြီး တိုက်သည်မည်၏၊ ထိုသို့ နိုင်ငံအချင်းချင်း စစ်တိုက်မှုသည် ဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော တရားဆိုးကြီးသုံးပါးတို့ နှိပ်စက် ဖိစီးမှုကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်လေသည်။ ထိုသို့ စစ်ပွဲကြီးများ ဖြစ်သောအခါ ထောင်ပေါင်းများ စွာသော လူတို့သည် သေကျေပျက်စီးကြကုန်၏၊ မြို့ရွာပေါင်း များစွာ တို့သည်လည်း ပြုန်းတီး ကျေပျက်ကြလေကုန်၏၊ ထိုစစ်ပွဲများသည် အချို့မှာ နှစ်နှစ်,သုံးနှစ်ကြာ၏၊ အချို့မှာလေးငါးခြောက်နှစ်ကြာ၏၊ အချို့မှာ ဆယ်နှစ် ဆယ့်နှစ်နှစ် စသည်ကြာမြင့်ကုန်၏၊ စစ်ပွဲကြာလေလေ လူသတ္တဝါတွေ သေကျေ ပျက်စီး လေလေဖြစ်၏၊ ထိုသို့ <b>သတ္ထန္တရာယ်ကပ်</b>ကြီး တိုက်ခိုက်လေသောအခါ သတ္တဝါတို့လည်း နည်းပါး ယုတ်လျော့ ကြကုန်၏၊ မြို့ရွာနိုင်ငံတို့လည်း ပျက်စီးကြလေကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် <b>သတ္ထန္တရာယ်ကပ်</b>သည် လူနည်းပါးကြောင်း၊ နိုင်ငံပြည်ရွာ ပျက်စီးကြောင်း ဖြစ်သည်ဟူ၍ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>ဤကား <b>သတ္ထန္တရာယ်ကပ်</b>နှင့် စပ်၍ဆိုသော စကားရပ်ပေတည်း။ တစ်ဖန်ထပ်၍ ဟောကြားတော်မူပြန်သည်မှာ</p> <p><b>ပုနစ ပရံ ဗြာဟ္မာဏ ဧတရဟိ တေသံ အဓမ္မရာဂရတ္တာနံ ဒေဝေါ သမ္မာဓာရံ န အနုပဝစ္ဆတိ။ တေန ဒုဗ္ဘိက္ခံ ဟောတိ။ တေန ဗဟူ မနုဿာ ကာလံကရောန္တိ။</b></p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဗြာဟ္မဏ</b>=ပုဏ္ဏားကြီး၊ <b>ပုနစ ပရံ</b>=တစ်ဖန်တုံ၊ <b>ဧတရဟိ</b>=ယခုဆုတ်ကပ် ကာလ၌၊ <b>တေသံ</b>=ထိုလူများအပေါင်းတို့သည်၊ <b>အဓမ္မရာဂရတ္တာနံ</b>=မတရားသော ကာမရာဂဖြင့်တပ်မက်ကြကုန်စဉ်၊ <b>ဒေဝေါ</b>=မို်းသည်၊ <b>သမ္မာရာဓံ</b>=ကောင်းသော မိုးရေအယဉ်ကို၊ <b>န အနုပ ဝစ္ဆတိ</b>=မပေး (ဝါ=မိုးမရွာ)၊ <b>တေန</b>=ထိုသို့ကောင်းစွာ မိုးမရွာမှုကြောင့်၊ <b>ဒုဗ္ဘိက္ခံ</b>=ငတ်မွတ် ခေါင်းပါးခြင်းသည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တေန</b>=ထိုဒုဗ္ဘိက္ခန္တ ရာယ်ကပ်တိုက်မှုကြောင့်၊ <b>ဗဟူမနုဿာ</b>=များစွာသော လူတို့သည်၊ <b>ကာလံ ကရောန္တိ</b>=သေကျေပျက်စီးကြလေကုန်၏။</p> <p>ဤကမ္ဘာလောက၌ လူတို့၏ အသက်ရှင်နေမှုသည် ဤအစား အစာပေါ်မှာသာ တည်နေ၏၊ အစားအစာ ပြတ်လပ်ကြပါလျှင် အလုံးစုံ ပျက်စီးကြကုန်မည်သာဖြစ်၏၊ ဤကမ္ဘာလောကကြီးမှာ လူတို့သည် ခုနစ်ရက်တိတိ တညီတညွတ်တည်းသာ ငတ်မွတ်၍ နေကြပါလျှင် တစ်ကမ္ဘာလုံး လူတွေပြုန်းတီးသေဆုံးကြမည်သာဖြစ်၏၊ လူတို့၏အစာ သည် စပါးဆန်ရေတို့သာ ဖြစ်၏၊ ထိုစပါးဆန်ရေတို့၏ ကောင်းသည့် ခေတ်ကာလမှာမှ မြေပေါ်တွင် လုပ်ကိုင်ကြရာ မိုးမရွာလျှင် ထိုအစာဆန် ရေတို့ကို မလုပ်ကိုင်နိုင်ကြကုန်။</p> <p><b>အဓမ္မရာဂ</b>စသော တရားဆိုးသုံးပါးတို့သည် လောကကို ဖိစီး နှိပ်စက်ကြကုန်သည်ရှိသော် မိုးကောင်းစွာမရွာသွန်းချေ။ လူတို့သန္တာန်မှ ဖြစ်ပေါ်သော တရားဆိုးတို့၏ အငွေ့အရှိန်တို့သည် မိုးရေမိုးပေါက်တို့ကို ခန်းခြောက်စေတတ်ကုန်၏၊ ကောင်းစွာနှစ်စဉ်အတိုင်း မိုးမရွာခဲ့သည် ရှိသော် လူတို့၏ အစားအစာတို့ကို မလုပ်မဆောင်နိုင်ကြကုန်။ ထိုအစား အစာ ခေါင်းပါးခြင်းတည်းဟူသော <b>ဒုဗ္ဘိက္ခန္တရကပ်</b>ကြီး တိုက်လေ၏၊ <b>ဒုဗ္ဘိက္ခန္တရကပ်</b> တိုက်သောအခါ များစွာသော လူတို့သည် သေကျေ ပျက်စီး ကြလေကုန်၏၊ တိုင်းပြည်မြို့ရွာတို့သည်လည်း ပျက်စီး ပြုန်းတီးကြ လေကုန်၏၊ ထိုသို့ <b>ဒုဗ္ဘိက္ခန္တရာယ်ကပ်</b>ကြီး တိုက်ခိုက်မှုသည် လူနည်းပါး ကြောင်း မြို့ရွာပျက်ပြားကြောင်းပင် ဖြစ်လေသည်။</p> <p>ဤကား <b>ဒုဗ္ဘိက္ခန္တရာယ်ကပ်</b>နှင့် စပ်၍ဆိုသော စကားပေတည်း။ တစ်ဖန်ထပ်၍ဟောကြားတော်မူသည်မှာ</p> <p><b>ပုန စ ပရံ ဗြာဟ္မဏ ဧတရဟိ တေသံ အဓမ္မရာဂရတ္တာနံ ယက္ခာ ဝါဠေ အမနုေဿ ဩသဇ္ဇန္တိ၊ တေန ဗဟူ မနုဿာ ကာလံကရောန္တိ။</b></p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဗြာဟ္မဏ</b>=ပုဏ္ဏားကြီး၊ <b>ပုနစပရံ</b>=တစ်ဖန်တုံ၊ <b>ဧတရဟိ</b>=ယခုဆုတ်ကပ်ကာလ၌၊<b>တေသံ</b>=ထိုလူတို့သည်၊ <b>အဓမ္မရာဂ ရတ္တာနံ</b>=မတရားသော ကာမရာဂဖြင့် တပ်မက်ကြကုန်စဉ်၊ <b>ယက္ခာ</b>=နတ် မင်းကြီးတို့သည်၊ <b>ဝါဠေ</b>=ကြမ်းထမ်းသော သူရဲသံဘက်တို့ကို၎င်း၊ <b>အမနုေဿ</b>=မြေဘီလူး၊ ရေဘီလူး၊ အသားစားကြူးသော အဆိုးအဝါး တို့ကို၎င်း၊ <b>ဩသဇ္ဇန္တိ</b>=လွှတ်ကြလေကုန်၏၊ <b>တေန</b>=ထိုဘီလူးသံဘက်တို့ ကြောင့်၊ <b>မနုဿာ</b>=လူတို့သည်၊ <b>ကာလံကရောန္တိ</b>=သေကျေပျက်စီးကြ ကုန်၏။</p> <p>လောက၌ အလွန်ကြမ်းတမ်းကုန်သော <b>သူရဲသံဘက်</b> မြေဘီလူး ရေဘီလူး ကုန်းဘီလူး ကောင်းကင် ဘီလူးတို့မည်သည် ရှိကုန်၏၊ ထို မြေဘီလူး စသည်တို့ကိုပင်လျှင် <b>အမနုဿ</b>ဟူ၍၎င်း၊ <b>အဝရုဒ္ဓိက</b>ဟူ၍၎င်း၊ သူရဲသံဘက်တို့ဟူ၍၎င်း၊ အစိမ်းအဝါးတို့ဟူ၍၎င်း ခေါ်ဆိုကြကုန်၏၊ ထိုနတ်ဆိုးနတ်ဝါးတို့သည် <b>စတုမဟာရာဇ်နတ်မင်းကြီး</b>တို့၏ အုပ်စု နယ်တွင် အပါအဝင် ဖြစ်ကြကုန်၏၊။ထိုအဆိုးအဝါးတို့သည် လူတို့၏ အသွေးအသားတို့ကို သောက်စားတတ်ကြကုန်၏၊ အလွန်ဆိုးသွမ်း ကြမ်းတမ်းသော သဘောရှိကြကုန်သောကြောင့် ထိုဘီလူး သံဘက်တို့ကို အခါခပ်သိမ်း သူတို့သဘော အားလျော်စွာလွှတ်၍ မထားကြကုန်ဘဲ <b>စတုမဟာရာဇ်နတ်မင်းကြီး</b>တို့က ဩဇာအာဏာဖြင့် ထိန်းသိမ်း စောင့် ရှောက်၍ ထားကြရကုန်၏၊ ကျားများ ခြင်္သေ့များကို နှောင်အိမ် အတွင်း မှာ လှောင်၍ထားဘိသကဲ့သို့တည်း။</p> <p>လောက၌ လူတို့သည် တရားပျက်ယွင်းကြသောအခါ <b>စတုမဟာရာဇ်နတ်မင်းကြီး</b>တို့၏ အမိန့်နှင့် ထိုသူရဲသံဘက်ဘီလူး ရက္ခိုသ် များကို လူ့ပြည်လောကသို့ စေလွှတ်ကြလေကုန်၏၊ ထိုအခါ ဘီလူး သံဘက်များသည် သံချိုင့်မှထွက်ရသော ကျားခြင်္သေ့ ကြီးတွေကဲ့သို့ ဆိုးဝါးကြမ်းတမ်းချင်သမျှ ဆိုးဝါးကြမ်းတမ်းကြပြီးလျှင် လူ့ပြည်လောကသို့ ချဉ်နင်းဝင်ရောက်ကြ၍ အခွင့်ရရှိတိုင်း လူတို့၏ အသွေးအသားတို့ကို သောက်စားကြလေကုန်၏၊ ထိုသို့ ဘီလူးတို့ လူ့နယ်လောကသို့ ဝင် ရောက် လာသောအခါ လူတို့၌ များစွာအန္တရာယ် ရောဂါတို့ဖြစ်ကြ ကုန်၏၊ လျင်မြန်စွာ သေဆုံးခြင်းတို့ ဖြစ်ကြကုန်၏၊ အဖျားရိုး အနာရိုး မဟုတ်ဘဲ ထူးဆန်းကြမ်းတမ်းသော အဖျားအနာရောဂါဆိုးတို့သည် ဖြစ်ကြကုန်၏၊ ဝမ်းသက်လျှော၍ မြန်စွာသေဆုံးခြင်း၊ မူးမေ့၍ အမြန်သေဆုံးခြင်းစသော ရောဂါဆိုးတို့ဖြစ်ကုန်၏၊ ထိုရောဂါဆိုးဖြစ် သည်ကိုပင် <b>ရောဂန္တရာယ်ကပ်</b>ဟူ၍ ဆိုသည်။</p> <p>ထိုဘီလူးသံဘက်တို့သည် လူပြည်လောကသို့ ဝင်ရောက်ခွင့်ကို ရသောအခါ အရာမက အထောင်မက အသောင်းမက စုရုံးကြကုန်၍ သမုဒ္ဒရာထဲမှသော်လည်း တောထဲတောင်ထဲမှသော်လည်း လူ့ပြည် လောကသို့ ဝင်ရောက်ကြကုန်၏၊ သမုဒ္ဒရာမှ တက်လာသော မကောင်း ဆိုးဝါးတို့ကို <b>ရေဘီလူး ရေသံဘက်</b>တို့ဟူ၍ ဆိုရကုန်၏၊ တော တောင်မှ ထွက်လာသော မကောင်းဆိုးဝါးတို့ကို <b>ကုန်းဘီလူး ကုန်းသံဘက်</b>တို့ဟူ၍ ဆိုရကုန်၏။</p> <p>လူတို့ကိုတွေ့ရှိ၍ သတိလစ်ခွင့်ကို ရရှိကြသောအခါ အတင်းပူးဝင် ကြပြီးလျှင် လူတို့၏အသွေးအဆီတို့ကို သောက်စားတတ်ကြကုန်၏၊ ထိုမကောင်းဆိုးဝါးတို့၏ အသွေးအဆီစုတ်ခြင်း သောက်ခြင်းတို့ကိုမူကား လူသားတို့မမြင်နိုင်ကြကုန်။ လတ်တလော ရောဂါစွဲကပ်၍ အလျင်အမြန် သေဆုံးခြင်းအားဖြင့်သာလျှင် ထိုမကောင်းဆိုးဝါးတို့၏ အစွမ်းကိုသိကြ ရကုန်သည်။ လူတို့၏ အဆီ အသွေးတို့ကို သောက်စားတတ်ကုန်သော ကြောင့် ထိုမကောင်းဆိုးဝါးတို့ကို <b>သွေးစိမ်းစား သွေးစိမ်းသောက်</b> တို့ဟူ၍ ခေါ်ဆိုကြရကုန်၏။</p> <p>လူတို့၏ အသွေးအဆီတို့ကို စားသောက်ခွင့် မရကြကုန်သည်ရှိ သော် နွား,ကျွဲစသည်တို့၏ အသွေးအဆီတို့ကို စားသောက်ကြလေ ကုန်၏၊ ထိုအခါ နွား ကျွဲစသည်တို့၌ ကပ်ရောဂါ ကျရောက်သည်ဟူ၍ ဆိုရ၏၊ တစ်ခုသောတိုင်းနိုင်ငံ၌ ရောဂါအန္တရာယ်ကျရောက်သည်ရှိသော် ခြောက်နှစ် ခုနစ်နှစ် စသည်ဖြင့်ဖြစ်၍ နေတတ်လေ၏၊ ထိုမကောင်း ဆိုးဝါးဖြစ်သော ကုန်းဘီလူး ရေဘီလူးတို့သည် ဆူဖြိုး၍ ပျိုနုသောသူတို့၏ အဆီအသွေးတို့ကို သာ၍ပင် နှစ်သက်ကြလေကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် လောက၌ ဆူဖြိုး၍ပျိုနုသော သူတို့သည်၎င်း၊ ဆူဖြိုး၍ ပျိုနုသော နွား ကျွဲတို့သည်၎င်း အသေအပျောက်များပြားကြကုန်၏။</p> <p>ထိုကပ်ရောဂါမျိုးတို့ကို လောက၌ တန်ခိုးသတ္တိ အစွမ်းနှင့် ပြည့် စုံသော မန္တာန်ဆေးဝါး အင်းအိုင်များတို့ဖြင့် ကွယ်ကာ၍ ကင်းငြိမ်း စေနိုင်ကုန်၏၊ မြတ်စွာဘုရား၏ ပရိတ်တော်ဂုဏ်တော် စသည်များဖြင့် လည်းကင်းငြိမ်းစေနိုင်ကုန်၏၊ ထိုမှတစ်ပါး <b>ဗလိနတ်စာ</b> ကျွေးမွေးခြင်း အားဖြင့်လည်း ထိုရောဂါအန္တရာယ်မျိုးတို့ကိုကင်းငြိမ်းစေနိုင်ကုန်၏၊ <b>ဗလိနတ်စာ</b>ကျွေးမွေးခြင်းမည်သည်ကား--<br> သူရဲသံဘက်တို့အား ကျွေးမွေးခြင်း၊ သူရဲသံဘက် မကောင်းဆိုးဝါး တို့ ကြိုက်နှစ်သက်သော အစာအာဟာရများကိုပေးခြင်းပင်တည်း။ ထိုသူရဲသံဘက်တို့ ကြိုက်နှစ်သက်သော အစာအာဟာရမည်သည်ကား အသားငါးတို့ဖြင့် ဖြုန်းဆတ်ကျို၍ ထားသောအစာပေတည်း။ ထိုသား ပြွမ်းဖြုန်းဆတ်ကို ဖက်စိမ်းခွက်တို့၌ ထည့်ပြီးလျှင် နီသောပန်းတို့ဖြင့် ခြံရံ၍ ကျွေးမွေးလျှင် များစွာကြိုက်နှစ်သက်တတ်ကုန်၏၊ ဤကဲ့သို့ <b>ဗလိနတ်စာ</b>ကျွေးမွေးမှုကို မြတ်စွာဘုရား သက်တော်ထင်ရှားရှိသော လက်ထက် တော်အခါကပင်လျှင် ပြုလုပ်လေ့ရှိကြကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် ရတနသုတ် ပါဠိတော်တွင်“<b>ဟရန္တိ ယေဗလိံ</b>“ စသည်ဖြင့် ဟောတော်မူ သည်။</p> <p>ထို<b>ဗလိနတ်စာ</b> ကျွေးမွေးသောအခါ မေတ္တာစိတ်ဖြင့် ကျွေးမွေးပြီး လျှင်- “ငါတို့သည် သင်တို့အား မေတ္တာစိတ်ဖြင့် ကျွေးမွေးပါကုန်၏၊ ငါတို့ကျွေးမွေးအပ်သော ဗလိနတ်စာကို ဝစွာစားသောက်ကြပြီးလျှင် ဤမြို့ ဤရွာမှ ဖဲခွါကြကုန်လော့၊ ဤမြို့ ဤရွာ၌ တစ်စုံတစ်ရာသော အန္တရာယ်ကို မပြုကြကုန်လင့်၊ ငါတို့သည် သင်တို့အား မေတ္တာစိတ်ဖြင့် ကျွေးမွေးဘိသကဲ့သို့ သင်တို့ကလည်း ငါတို့အား မေတ္တာသက်ဝင်ကြ ကုန်လော့”ဟူ၍ ပြောဆို၍ နှင်ထုတ်ရာ၏။</p> <p>ဤသို့ <b>ဗလိနတ်စာ</b>ကျွေးမွေးမှုနှင့် စပ်လျဉ်း၍ <b>မဟာဝင်ကျမ်း</b>တွင် လာရှိသော <b>သံဃဗောဓိမင်း</b>၏ ဝတ္ထုကို ဤနေရာ၌ ထုတ်ဆောင်၍ ပြသင့်လေ၏။</p> <p>ဤ ဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော ကပ်သည်ကား <b>ရောဂန္တရာယ်ကပ်</b> မည်၏၊ ဤလောက၌ အမျိုးမျိုးသော အန္တရာယ်ကပ်တို့သည် ဒိဋ္ဌအားဖြင့် ထင်ရှားလျက် ရှိကြကုန်၏။</p> <p>မြေငလျင်ကြီးစွာ တုန်လှုပ်သဖြင့် မြို့ရွာပျက်စီး၍ လူတို့အန္တရာယ် ဖြစ်မှုသည်လည်း <b>အန္တရာယ်ကပ်</b>ပင် မည်၏၊ လေပြင်းမုန်တိုင်း ကျရောက် သဖြင့် လူတို့ အသက်အန္တရာယ် ဖြစ်မှုသည်လည်း <b>အန္တရာယ်ကပ်</b>ပင် မည်၏၊ ရေလွမ်းမိုးခြင်း အားဖြင့်၎င်း, မီးတောင်ပေါက်ကွဲခြင်းအားဖြင့်၎င်း, ရွာမြဲတိုင်းထက် လွန်ကဲ၍ သည်းထန်စွာ ကပ်မိုးကြီးရွာခြင်းအားဖြင့်၎င်း လူတို့၏ အသက်အန္တရာယ် ဖြစ်မှုသည်လည်း <b>အန္တရာယ်ကပ်</b>ပင်မည် လေ၏၊ ဇာတ်နိပါတ် ကျမ်းဂန်တို့၌ လာရှိသောအတိုင်း ရှေးအခါ <b>ဒဏ္ဍကတိုင်း မဇ္ဈတိုင်း ကလိင်္ဂတိုင်း မာတင်္ဂတိုင်း</b>များသည် နတ်တို့၏ တန်ခိုးအာနုဘော်အားဖြင့် ရေလွှမ်းခြင်း, သဲပူမိုးကြီး ရွာချခြင်းတို့ကို ဖြစ်စေသောကြောင့် တစ်တိုင်းလုံးပျက်စီး၍ သဲကန္တာရအပြင်ကြီး ရေအပြင်ကြီးဖြစ်၍ နစ်မြုပ်တိမ်ကော လေကုန်၏၊ ဤသို့ဖြစ်မှုသည် လည်း <b>အန္တရာယ်ကပ်</b>ပင် မည်၏၊ ယခုခေတ် ကာလ၌လည်း သူ့အသက် ကို သတ်ဖြတ်ခြင်း များကုန်၍ ညှဉ်းဆဲနှိပ်စက် တရားပျက်ခြင်း အားကြီး ကုန်သော တိုင်းပြည်မြို့ရွာတို့၌၎င်း, ကျွန်းကြီး ကျွန်းငယ်တို့၌၎င်း မြေငလျင်ကြီးစွာ တုန်လှုပ်သောဘေး, သမုဒ္ဒရာလှိုင်းအဟုန် လွှမ်းဖုံး အုပ်ခြုံသောဘေး, လေပြင်း မုန်တိုင်း ကျရောက်သောဘေး, ကပ်မိုးကြီး ရွာသွန်းသောဘေး, ဆီးနှင်းအပြင်းအထန် ကျရောက်သောဘေး, မီး တောင်ပေါက်ကွဲ၍ မီးလောင်သောဘေး, ဓာတ်သတ္ထုတွင်း ပေါက်ကွဲ သောဘေး, ယမ်းတိုက်ကြီး ပေါက်ကွဲသောဘေး, သင်္ဘောပျက်စီးသော ဘေး စသော ဘေးအတန်တန် ရန်အထွေထွေတို့ကြောင့် များစွာသော လူတို့၏ အသက်သေဆုံးခြင်းတို့သည် ဖြစ်ကုန်၏၊ ထိုသို့ ဖြစ်မှုသည် လည်း <b>အန္တရာယ်ကပ်</b>ကြီးတိုက်သည်ပင် မည်၏။</p> <p>မေး။ ပြဆိုအပ်ပြီးသော <b>သတ္ထန္တရာယ်ကပ်, ဒုဗ္ဘိက္ခန္တရာယ်ကပ်, ရောဂန္တရာယ်ကပ်</b>တို့သည် ဤကမ္ဘာလောကပေါ်တွင် မည်သည့် ခေတ် အခါကစ၍ ဖြစ်ပေါ်ပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ အသင်္ချေယျတမ်းမှ ဆုတ်၍လာသောအခါ အနှစ်ငါးရာ တမ်းမှာမှ ဤကပ်ဆိုးကြီးသုံးပါးဖြစ်ပေါ်ကြောင်း ဖြစ်သော <b>အဓမ္မရာဂ ဝိသမလောဘ မိစ္ဆာဓမ္မ</b>တရားဆိုးသုံးပါးတို့ ဖြစ်ပေါ်လာသည်။ ဤတရားဆိုးကြီးသုံးပါးသည်ပင် ကပ်ဆိုးကြီး သုံးပါးဖြစ်အောင် ထူထောင်သော အကြောင်းရင်းပေတည်။</p> <p><b>စက္ကဝတ္တိသုတ်ပါဠိတော်</b>၌---</p> <p><b>ပဉ္စဝဿသတာယုကေသု ဘိက္ခဝေ မနုေဿသု တယော ဓမ္မာ ဝေပုလ္လံ အဂမံသု။ အဓမ္မရာဂေါ ဝိသမလောဘော မိစ္ဆာဓမ္မော။</b> စသည်ဖြင့် ဟောတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။<b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>မနုေဿသု</b>=လူတို့သည်၊ <b>ပဉ္စဝဿသတာယုကေသု</b>=အနှစ်ငါးရာတမ်းတို့၌ တည်ကြကုန်သည် ရှိသော်၊ <b>အဓမ္မရာဂေါ</b>=မတရားသဖြင့် တပ်မက်သော အဓမ္မရာဂ၎င်း၊ <b>ဝိသမလောဘော</b>=စည်းကမ်းကို ကျော်လွန်၍ လိုချင်မက်မောသော ဝိသမလောဘ၎င်း၊ <b>မိစ္ဆာဓမ္မော</b>=မှားယွင်းသော ဒုစ္စရိုက်တရားစု၎င်း၊ <b>ဣတိဣမေ တယောဓမ္မာ</b>= ဤတရားဆိုးကြီးသုံးပါးတို့သည်၊ <b>ဝေပုလ္လံ</b>= ပြန့်ပြောများပြားသည်၏ အဖြစ်သို့၊ <b>အဂမံသု</b>= ရောက်ကြလေကုန်၏၊ အနှစ်ငါးရာတမ်းမှစ၍ ဆယ်နှစ်တမ်းသို့တိုင် ရောက်လေအောင် ဆုတ်၍ ဆုတ်၍သွားတိုင်း တရားဆိုးတို့သည်လည်း တိုး၍ တိုး၍လာ ကုန်၏၊ တရားဆိုးတို့က တိုးပွား၍လာတိုင်း ရောဂန္တရာယ်အမျိုးမျိုး တို့သည်လည်း တိုးတက်၍လာကုန်၏၊ ယခုခေတ်ကာလအခါမှာပင် မကြားဖူး မကြုံဖူးသော ရောဂါအထူးထူးတို့ဖြစ်ပေါ်လာသည်ကိုကြား ကြရကုန်၏၊ နောင်အနာဂတ်ကာလတွင် မည်မျှလောက် ရောဂါဥပဒ် အထူးထူးတို့ ဖြစ်ပေါ်လာကြလိမ့်မည်ဟူ၍ မပြောနိုင်အောင်ပင် ရှိ ကုန်၏။</p> <p>ဤဆိုအပ်ပြီးသော စကားရပ်ကား <b>အန္တရာယ်ကပ်</b>နှင့်စပ်လျဉ်း သော စကားရပ်ပေတည်း။</p> <p>အန္တရာယကပ်ပြီး၏။</p> <p>ကပ်ငါးပါးပြီး၏။</p> <hr> <h3> အစိန္တေယျကြီးလေးပါး</h3> <p>၁။ ဗုဒ္ဓဝိသယ အစိန္တေယျ,<br> ၂။ ဣဒ္ဓိဝိသယ အစိန္တေယျ,<br> ၃။ ကမ္မဝိပါက အစိန္တေယျ,<br> ၄။ လောကစိန္တာ အစိန္တေယျ,<br> စတုက္ကနိပါတ်အင်္ဂုတ္တိုရ်ပါဠိတော်ကြီး၌...</p> <p><b>စတ္တာရိမာနိ ဘိက္ခဝေ အစိန္တေယျာနိ န စိန္တေတဗ္ဗာနိ။</b></p> <p><b>ယာနိ စိန္တေန္တော ဥမ္မာဒဿ ဝိဃာတဿ ဘာဂီ အဿ။</b></p> <p><b>ကတမာနိ စတ္တာရိ ဗုဒ္ဓါနံ ဗုဒ္ဓဝိသယော အစိန္တေယျော, စျာယီနံ စျာနဝိသယော အစိန္တေယျော, ကမ္မဝိပါကော အစိန္တေယျော, လောကစိန္တာ အစိန္တေယျာ။</b> ဟူ၍ဟောတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။<b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ယာနိ</b>=အကြင်လေးပါးတို့ကို၊ <b>စိန္တေန္တော</b>=ကြံစည်သည်ရှိသော်၊ <b>ဥမ္မာဒဿ</b>= ရူးသွပ်ခြင်း၏၊ <b>ဝိဃာတဿ</b>= စိတ်ပင်ပန်းခြင်း၏၊ <b>ဘာဂီ</b>=အဖို့ရှိသည်၊ <b>အဿ</b>=ဖြစ်ရာ၏၊ <b>နစိန္တေတဗ္ဗာနိ</b>= မကြံစည်ထိုက်ကုန်သော၊ <b>ဣမာနိ အစိန္တေယျာနိ</b>=ဤအစိန္တေယျတရား တို့သည်၊ <b>စတ္တာရိ</b>=လေးပါးတို့တည်း။ <b>ကတမာနိစတ္တာရိ</b>=အဘယ်လေးပါး တို့နည်းဟူမူကား၊ <b>ဗုဒ္ဓါနံ</b>=မြတ်စွာဘုရားတို့၏၊ <b>ဗုဒ္ဓဝိသယော</b>=ဘုရားအရာ ကို၊ <b>အစိန္တေယျော</b>=မကြံစည်အပ်၊ <b>စျာယီနံ</b>=စျာန်ရပုဂ္ဂိုလ်တို့၏၊ <b>စျာန ဝိသယော</b>=စျာန်တန်ခိုးအရာကို၊ <b>အစိန္တေယျော</b>=မကြံစည်အပ်၊ <b>ကမ္မ ဝိပါကော</b>=ကံ၏အကျိုးကို၊ <b>အစိန္တေယျော</b>=မကြံစည်အပ်၊ <b>လောကစိန္တာ</b>= လောကီရေးနှင့်ဆိုင်သော အရာကို၊ <b>အစိန္တေယျာ</b>=မကြံစည်အပ်။ ဤကား အစိန္တေယျလေးပါးနှင့်စပ်၍ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြား တော်မူအပ်သော ဒေသနာတော်ပေတည်း။</p> <p><b>ပါကတိကေဟိ လောကိယဇနေဟိ စိန္တိတုံ</b></p> <p><b>အသက္ကုဏေယျတ္တာ အစိန္တေယျာနိ နာမ။</b></p> <p><b>ပါကတိကေဟိ</b>=ပကတိရိုးရိုးဖြစ်ကုန်သော၊ <b>လောကိယဇနေဟိ</b>= လောကီလူအပေါင်းတို့သည်၊ <b>စိန္တိတုံ</b>=ပေါက်ရောက်အောင် ကြံစည်ခြင်းငှါ၊ <b>အသက္ကုနေယျတ္တာ</b>=မတတ်စွမ်းနိုင်ကုန်သောကြောင့်၊ <b>အစိန္တေယျာနိ နာမ</b>=အစိန္တေယျတို့မည်ကုန်၏။</p> <p>ပကတိလူသားတို့ ထိုးထွင်းပေါက်ရောက်အောင် မကြံနိုင်သော ကြောင့် အစိန္တေယျမည်၏ဟူ၍ဆိုလိုသည်။</p> <p>ဤကဲ့သို့ပကတိဉာဏ်ဖြင့်ထောက်၍ မမီနိုင်သော အစိန္တေယျကြီး တို့ကို ငါသည် ကိုယ်တိုင်ထိထိရောက်ရောက် မျက်မှောက်ပြုမည်ဟု ကြီးစွာသောလုံ့လဝီရိယဖြင့် ကြံစည်လျှင် မပေါက်ရောက် မကူးခတ်နိုင် သော အရာဖြစ်၍ ကြံစည်ရသောဝိတက်ကနှိပ်စက် နှလုံးသွေးပျက်လျက် ရူးသွပ်ရာ၏၊ မရူးသော်လည်း စိတ်ပင်ပန်းကြီးပင်ပန်းလျက် ဆင်းရဲဒုက္ခ ရောက်တတ်လေ၏။</p> <p>ဥပမာ ယုန်သူငယ်သည် ပင်လယ်သို့ ကျရောက်လေရာ ငါသည် ပင်လယ်ကို အောက်သို့မီအောင် ထောက်မည်ဟု အားခဲ၍ ထောက်သော် လည်း မီနိုင်မည်မဟုတ်။ ကမ်းတစ်ဖက်သို့ ရောက်အောင် ကူးခတ်မည်ဟု ကူးသော်လည်း တစ်ဖက်ကမ်းသို့ ရောက်နိုင်မည်မဟုတ်။ သမုဒ္ဒရာထဲတွင် ပျက်စီးဆုံးပါးရုံမျှသာ ရှိလေရာသကဲ့သို့၎င်း, သူရူးသူနှမ်းတစ်ယောက် သည် ကောင်းကင်မှာရှိသော နေနှင့်လကို အရမီအောင်လှမ်း၍ ဆွတ်ယူ မည်ဟု လက်ကိုဆန့်တန်းသော်လည်း ပင်ပန်းရုံရှိသကဲ့သို့၎င်း အစိန္တေယျ လေးပါးတို့ကို သာမညပကတိဉာဏ်မျိုးနှင့် ကြံစည်မည်ဆိုလျှင် စိတ်ပင် ပန်းရုံ ရူးနှမ်းရုံမျှသာ ဖြစ်လေသည်။</p> <p>၁။ ဗုဒ္ဓဝိသယအစိန္တေယျ</p> <p>အစိန္တေယျ လေးပါးတို့တွင် ဗုဒ္ဓဝိသယဘုရားအရာဆိုသည် ကား...</p> <p>က။ စတုဝေသာရဇ္ဇဉာဏ်တော်လေးပါး,<br> ခ။ အသာရဏဉာဏ်တော်ခြောက်ပါး,<br> ဂ။ ဒသဗလဉာဏ်တော်ဆယ်ပါး,<br> ဤဉာဏ်တော်များသည် ဘုရားအရာမည်၏၊ သာဝကစသည် တို့နှင့် မသက်ဆိုင်ချေ။</p> <p>ဘုရားအရာမှာ ဘုရားတို့၏ဉာဏ်တော်သာလျှင် ပမာဏရှိ၏၊ ဘုရားဉာဏ်တော်မှသာလျှင် ထောက်မီနိုင်၏၊ သာဝက တို့၏ဉာဏ်အရာ မဟုတ်။ ရှင်သာရိပုတ္တရာစသော သာဝကတို့၏ဉာဏ်အရာမဟုတ်။ ရှင်သာရိပုတ္တရာစသော သာဝကတို့၏ ဉာဏ်အရာကိုလည်း တစ်ပါးသော လူ, နတ်, ဗြာဟ္မာတို့၏ဉာဏ်ဖြင့် ထောက်မီနိုင်မည်မဟုတ်ချေ။ သာဝက အရာမှာ သာဝကဉာဏ်သာ ပမာဏဖြစ်၏။</p> <p>သာဝကတို့သည်ဘုရားအရာမှာ မြတ်စွာဘုရားဟောတော်မူသော အတိုင်းသာလျှင် မှတ်သားဆောင်ရွက်လိုက်နာကျင့်ကြံမည်ဟူ၍ စိတ်ကို ဆုံးဖြတ်၍ ထားရာ၏၊ ဤကဲ့သို့ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသော အတိုင်း မသွေမလှန်လိုက်နာ ကျင့်ကြံလျှင် သာဝကတို့၏ကိစ္စပြီးစီး၏၊ သာဝကတို့ပြုဖွယ်ကိစ္စကို ကောင်းစွာလိုက်နာဆောင်ရွက်သည် မည်၏၊ မြတ်စွာဘုရားဟောကြားတော်မူသောအတိုင်း လိုက်နာဆောင်ရွက် ကျင့်ကြံခြင်းကို မပြုမလုပ်ပဲ ထင်တိုင်း ကြံစည်ပြုလုပ်ပါက သာဝကတို့ သည် မိမိတို့စည်းကမ်းကို ကျော်လွန်သောကြောင့် မိမိတို့၏အကျိုးမဲ့ကို ပြုလုပ်သည် မည်၏၊ ထို့ကြောင့် ဘုရားဂုဏ်အရာကို မဆိုင်သောပုဂ္ဂိုလ် တို့ သက်ဝင်ကြံစည်ပါက ရူးသွပ်ခြင်း၊ စိတ်ဖောက်ပြန်ခြင်း၊ ပင်ပန်းခြင်း ဖြစ်ရာ၏ဟူ၍ မြတ်စွာဘုရားဟောကြားတော်မူလေသည်။ ဤနေရာ၌ဆိုလတ္တံ့သောအတိုင်း အမေးပုစ္ဆာနှင့်အဖြေ ဝိဿဇ္ဇနာ တို့ကို ထုတ်ဆောင်ရာ၏။</p> <p>ပုစ္ဆာ။ မြတ်စွာဘုရား၏ ဉာဏ်တော်အရာမှာ ဘုရာ့ဉာဏ် သာလျှင် ပမာဏဖြစ်သည်၊ ဘုရားဉာဏ်တော်သာ မီနိုင် သည်ဆိုလျှင် ဘုရားမှတစ်ပါးသော သာဝက စသည်တို့သည် ဤပုဂ္ဂိုလ်ကား ဘုရား ဖြစ်သည် ဟူ၍ မည်သို့သိနိုင်ပါသနည်း။</p> <p>ဝိဿဇ္ဇနာ။ အကျိုးကိုမြင်သဖြင့် အကြောင်းကို သိနိုင်ရာသကဲ့ သို့ ဉာဏ်တော်၏ကြီးကျယ်ပုံကို သိမြင်ရသဖြင့် ဤပုဂ္ဂိုလ်ကား ဘုရားစင်စစ်ဖြစ်သည်ဟူ၍ သိနိုင် လေသည်။</p> <p>ပုစ္ဆာ။ ကြီးကျယ်သော ဉာဏ်တော်ဆိုသည်ကား အဘယ် ဉာဏ်တော်ဖြစ်သနည်း။</p> <p>ဝိဿဇ္ဇနာ။ ရှိရှိသမျှ သိသင့်သိထိုက်သော ေဥယျဓံတရားတို့ကို တစ်ခုမကျန် ဖြောင့်မှန်စွာ အလုံးစုံသိနိုင်သော သဗ္ဗညုတဉာဏ်တော်ကို ကြီးကျယ်သော ဉာဏ် တော်ဟူ၍ဆိုသည်။</p> <p>ပုစ္ဆာ။ ထိုသဗ္ဗညုတဉာဏ်တော်ကို အဘယ်နည်းအားဖြင့် သိနိုင်သနည်း။</p> <p>ဝိဿဇ္ဇနာ။ ဟောကြားတော်မူသော ဒေသနာတော်၏ များပြား ဆန်းကြယ် ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်ပုံကို ထောက်ဆ သောအားဖြင့် သဗ္ဗညုတဉာဏ်တော်ကို သိနိုင် သည်။</p> <p>ပုစ္ဆာ။ ဒေသနာတော်၏ ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်ပုံကား အ ဘယ်နည်း။</p> <p>ဝိဿဇ္ဇနာ။ ဟောကြားတော်မူအပ်သော ဓမ္မက္ခန္ဓာအပေါင်း ရှစ်သောင်းလေးထောင်သည် ဒေသနာတော်၏ ကြီးကျယ် မြင့်မြတ်ပုံ မည်၏။</p> <p>ဤသို့သဘောရှိသော ဉာဏ်ပညာကြီးကျယ်မြင့်မြတ်ခြင်းအားဖြင့် ဤပုဂ္ဂိုလ်ကား ဘုရားဟူ၍ သမုတ်ထိုက်လေသည်။ တန်ခိုးကြီးမား ကာမျှ ဖြင့် ဘုရားဟူ၍ သမုတ်ထိုက်သည် မဟုတ်ချေ။ ထိုစကားမှန်၏၊ လူအပေါင်းကို ကယ်တင်တော်မူသော ဘုရားမည်သည်--<br> ဇာတိမဟတ္တ' အမျိုးဇာတ်၏ ကြီးမြတ်ခြင်း,<br> ပုညမဟတ္တ' ဘုန်းသမ္ဘာ ကုသိုလ် ပါရမီတော်၏ ကြီးမြတ်ခြင်း,<br> သီလမဟတ္တ' အကျင့်သီလတော်၏ ကြီးမြတ်ခြင်း,<br> သမာဓိမဟတ္တ' တည်ကြည်ခိုင်ခံ့သော သမာဓိတော်၏ ကြီးကျယ် မြင့်မြတ်ခြင်း,<br> ဣဒ္ဓိမဟတ္တ' တန်ခိုးတော်၏ ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်ခြင်း,<br> ဗုဒ္ဓိမဟတ္တ' ဉာဏ်ပညာ၏ ကြီးကျယ်မြင့်မြတ်ခြင်း,<br> ဤကဲ့သို့သော လောကတွင် ရှိရှိသမျှသော လူ, နတ်, ဗြဟ္မာ, သတ္တဝါတို့ထက် မြင့်မြတ်ကြီးကျယ်ခြင်းအမျိုးမျိုးတို့နှင့် ပြည့်စုံမှသာလျှင် ဘုရားဟုသမုတ်ထိုက်လေသည်။ ထိုသို့မဟုတ်ဘဲ တန်ခိုးအာနုဘော် ကြီးရုံမျှနှင့် ဘုရားဟူ၍ မဆိုထိုက်ချေ။</p> <p>တန်ခိုးအရာနှင့် ဉာဏ်အရာသည် တစ်လမ်းစီသာဖြစ်၏၊ တန်ခိုးနှင့်မသက်ဆိုင်သော အရာဌာန တို့သည် လွန်စွာများပြားကုန်၏၊ တန်ခိုးကြီးကျယ်ရုံမျှသာရှိ၍ ဉာဏ်ပညာ ကြီးကျယ်ခြင်းကင်းမဲ့လေသည်ရှိသော် ပညာနှင့်သာ သက်ဆိုင်သော အရာဌာနတို့၌ အကန်းအတိသို့သာလျှင် ဖြစ်လေကုန်၏၊ တန်ခိုးမျှသာ ကြီး၍ ဉာဏ်ပညာအရာတို့၌ အကန်းအတိ ဖြစ်၍နေပါလျှင် များစွာသော သတ္တဝါတို့ကို ကယ်တင်ခြင်းပြုလုပ်သောအခါ သတ္တဝါများအပေါင်း တို့သည် မှောက်မှောက် မှားမှား တိမ်းတိမ်းပါးပါးဖြစ်ကြ၍ စင်စစ်အကျိုးမဲ့ ခြင်းတို့သာလျှင် ဖြစ်လေကုန်ရာ၏၊ တန်ခိုးမည်သည်ငယ်သည် ဖြစ်စေ ကြီးသည်ဖြစ်စေ ပညာကင်းမဲ့ပါလျှင် သတ္တဝါများအပေါင်းကို ဖြား ယောင်း၍ လိမ်လည်လှည့်ပတ်ခြင်းအကျိုးငှာ ဖြစ်တတ်လေသည်။</p> <p><b>ဣဒ္ဓိဂရုကာ ဟိ ဗာလာ၊ ဗုဒ္ဓိဂရုကာ ပဏ္ဍိတာ။</b></p> <p><b>ဟိ</b>=စင်စစ်၊<b>ဗာလာ</b>=မလိမ္မာသော သူတို့သည်၊ <b>ဣဒ္ဓိဂရုကာ</b>=တန်ခိုး အစွမ်းကိုသာ အလေးအမြတ်ပြုကြလေကုန်၏၊ <b>ပဏ္ဍိတာ</b>=ပညာရှိသော သူတို့သည်၊ <b>ဗုဒ္ဓိဂရုကာ</b>=ဉာဏ်ပညာကိုသာ အလေးအမြတ်ပြုလေ့ရှိကြ ကုန်၏။</p> <p>လောကကြီးတစ်ခွင်လုံးမှာ တန်ခိုးကိုသာ အလေးအမြတ်ပြုသူ ပေါများသဖြင့် ဉာဏ်ပညာကင်း၍ တန်ခိုးအစွမ်းမျှနှင့် လောကကို ကယ်တင်မည်ဆိုလျှင် များစွာသောသူတို့သည် မှောက်မှားချွတ်ချော်၍ ကုန်ကြရာ၏၊ ပညာကင်းမဲ့သော လူမလိမ္မာတို့သည် တန်ခိုးအစွမ်းကိုပြ၍ ဟောကြားညွန်ပြလျှင် လွယ်ကူစွာ ယုံကြည်လေ့ရှိကြကုန်၏၊ အဟုတ် အမှန်သိသော ဉာဏ်မှကင်း၍ တန်ခိုးအစွမ်းမျှသာ ရှိသောသူတို့က ပြော ကြားလျှင် အမှောက်အမှားတို့သာလျှင် များလေသည်။ တန်ခိုးကိုသာ အလေးမူ၍ တန်ခိုးမျှသာ ရှိသောသူ၏ ပြောစကားတိုင်းကို လိုက်နာ ယုံကြည်လျှင် အဘယ်မှာ မမှောက်မှာဘဲ ရှိပါချေတုံအံ့နည်း။</p> <p>ဤပညာနှင့် တန်ခိုးအကြောင်းကို သီလက္ခန်ပါဠိတော် ကေဝဋ္ဋသုတ္တန်ဖြင့်ထုတ်ပြရာ၏။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး ဉာဏ်ပညာကင်းမဲ့၍ တန်ခိုးအစွမ်းကိုသာ အလေးပြု သော သုနက္ခတ္တ ရဟန်းလည်းမြတ်စွာဘုရားထံမှ ထွက်ခွာ၍သွားလေရာ ပျက်စီးခြင်းကြီး ပျက်စီးဘူးလေသည်။</p> <p>ဤနေရာ၌ ဆိုဖွယ်စကားရှိသည်မှာ ပညာဉာဏ်ကြီးကျယ် မြင့် မြတ်ခြင်းကို တန်ခိုးအစွမ်းကြီးကျယ်မြင့်မြတ်ခြင်းငှာသာ အလိုရှိအပ် လေ၏၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်သည် တန်ခိုးကြီးကျယ်ခြင်းမျှဖြင့် အလုံးစုံသော လောကအကျိုးကို သည်ပိုးရွက်ဆောင်နိုင်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏ သာသနာမှာ ဟောကြားသော တရားဒေသနာ၏ ကြီးကျယ်များပြားရန် ကိစ္စလည်း မလိုတော့ပြီ၊ ဒေသနာကြီးကျယ်များပြားခြင်းကို အလိုမရှိအပ် သည်ရှိ သော် ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏ သာသနာ၌ ဉာဏ်ပညာကြီးကျယ်မြင့်မြတ်ရန် ကိစ္စလည်း မရှိလေပြီ။ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်သည်မူကား ထိုသို့တန်ခိုး အစွမ်းနှင့် လောက၏အကျိုးကို မရွက်ဆောင်နိုင်ချေ။ ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏ သာသနာ တော်မှာသာလျှင် တန်ခိုးကြီးကျယ်ခြင်း, ဉာဏ်ပညာကြီးကျယ်ခြင်းကို လိုလားအပ်၏ဟူ၍ ဉာဏ်ပညာကို ပယ်ရှား၍ တန်ခိုးဘက် သက်သက် အားဖြင့်သာ ဆိုရာ၏။</p> <p>တန်ခိုးအစွမ်းသက်သက်မျှနှင့် အလုံးစုံလောကကြီး၏ အကျိုးကို သည်ပိုးရွက်ဆောင်နိုင်သည်ဟု ဆိုသောစကားရပ်၌ ဤကဲ့သို့ တန်းခိုး အစွမ်းမျှနှင့် အလုံးစုံသော လောကအကျိုးကို ဆောင်ရွက်နိုင်သော ပုဂ္ဂိုလ်မည်သည် အညစ်အကြေး ကင်းစင်သော ကောင်းကင်ပြင်၌ နေ ဝန်းလဝန်းကြီးများကဲ့သို့ ရှေးကာလ၌၎င်း, ယခုမျက်မှောက် ပစ္စုပ္ပန် ကာလ၌၎င်း အချင်းခပ်သိမ်း အလုံးစုံသော လူများအပေါင်း၏ မျက် မှောက်မှာ အထင်အရှားကြီးဖြစ်၍ နေလတ္တံ့။ ထိုကဲ့သို့ လောက၏ အလုံးစုံသောအကျိုးစီးပွားကို ရွက်ဆောင်၍နေသောတန်ခိုးနှင့် ပြည့်စုံ သောအရှင်သည် အထင်အရှားမရှိပါဘဲလျက်နှင့် တန်ခိုးအမျိုးမျိုးကို စိုးပိုင်၍နေသောအရှင်သည် မည်သည့်ဌာနမှာတည်ရှိသည် လောကကြီး ကို မည်သို့ပြုပြင်၍နေသည် စသောအားဖြင့် အရမ်းမဲ့ပြောကြား၍ တန်ခိုးရှိသောပုဂ္ဂိုလ်ကို အမည်တပ်ပြီးလျှင် ထင်ရှားမရှိသောတန်ခိုးရှင်ကို အမီပြု၍ စားကာသောက်ကာ အသက်မွေးကြကုန်သောလူတို့၏ စကား အသိုင်းအဝိုင်း အညာအလှိုင်း အပြောအဆို ကြီးကျယ်ရုံမျှနှင့် ယုံကြည် စိတ်ချ၍နေကြသော လူမလိမ္မာများသည် နောင်အခါကာလ၌ မဟာ ပထဝီမြေကြီးအမှတ် ထင်သောကြောင့် အောက်မှာရှိသော အဇဋာကာသ ကောင်းကင်ပြင်ကြီးထဲသို့ သက်ဆင်းပြေးဝင်သော သူတို့ကဲ့သို့သာ ဖြစ် ကုန်ရာ၏။</p> <p>စင်စစ်မှာမူကား ဉာဏ်ပညာ ကြီးကျယ် မြင့်မြတ်ခြင်းသည်သာ လျှင် ဧကန္တယုံကြည်လေးမြတ်ထိုက်သော အရာဖြစ်လေ၏၊ အကြင် သူသည် ဤကဲ့သို့ ကြီးကျယ်နက်နဲသော ဘုရားနှင့်ဆိုင်သည့် အရာဌာန၌ ပညာကြီးမြင့်သည်ကို မရှာမှီးဘဲ တန်ခိုးအစွမ်း ကြီးကျယ် သည်ဆိုသော စကားမျှနှင့်သာ ယုံကြည်စိတ်ချ၍ နေ၏၊ ထိုသူသည် ပကတိ သဘော အားဖြင့် မလိမ္မာသော လူ့ဗာလဟူ၍သာလျှင် ထင်ရှားလေ၏၊ ဤကား ဗုဒ္ဓဝိသယဘုရားအရာကို မကြံစည်အပ်ကြောင်းနှင့် စပ်ဆိုင်သော စကားရပ်ပေတည်း။</p> <p>ဗုဒ္ဓဝိသယ အစိန္တေယျ ပြီး၏။</p> --- <p>၂။ ဣဒ္ဓိဝိသယ အစိန္တေယျ</p> <p>တန်ခိုးအရာမည်သည်ကို ဤနေရာဌာန၌ ဘာဝနာပွါးများမှု ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်သောတန်ခိုးကိုသာ လိုလားအပ်၏၊ ထိုတန်ခိုးကို ဘာဝနာမယိဒ္ဓိခေါ်ဆိုသည်။ ထိုဘာဝနာမယိဒ္ဓိသည် ရှေးအသက်တမ်း ရှည်လျားသော ခေတ်အခါတွင် သာသနာပဖြစ်သော ရဟန်း ပုဏ္ဏား ရသေ့များတို့သည် ငါးပါးသော တန်ခိုးကို ရရှိကြလေကုန်၏၊ တန်ခိုးငါးပါးကား--<br> ၁။ ဣဒ္ဓိဝိဓ အဘိညာဏ်,<br> ၂။ ဒိဗ္ဗစက္ခု အဘိညာဏ်,<br> ၃။ ဒိဗ္ဗသောတ အဘိညာဏ်,<br> ၄။ စေတောပရိယ အဘိညာဏ်,<br> ၅။ ပုဗ္ဗေနိဝါသာ နုဿတအဘိညာဏ်,<br> ဤလောကီ အဘိညာဏ်ငါးပါးပေတည်း။</p> <p>ထိုအဘိညာဏ်များကိုပင်လျှင် ဘာဝနာကြောင့်ပြီးစီးသော “ဘာဝနာမယိဒ္ဓိတန်ခိုး”ဟူ၍ ဆိုသည်။ မြတ်စွာဘုရား ထင်ရှားပွင့်တော် မူသော သာသနာတွင်း အခါများ၌မူကား ဆိုခဲ့ပြီးသော အဘိညာဏ် ငါးပါးတို့တွင် အာသဝက္ခယ အဘိညာဏ်ကို ထည့်၍ တန်ခိုးအဘိညာဏ် ခြောက်ပါးဖြစ်၏။</p> <p>ကိလေသာအာသဝေါတရားတိ့ုကို ကုန်ခန်းစေနိုင်သော အရဟတ္တ ဖိုလ်သည် အာသဝက္ခယ အဘိညာဏ်မည်၏။</p> <p>ထိုတန်ခိုးအဘိညာဏ်နှင့် ပြည်စုံသော ရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့သည် ဣဒ္ဓိဝိဓအဘိညာဏ်တန်ခိုးဖြင့် မြေလျှိုးမိုးပျံခြင်းကို စွမ်းနိုင်ကြ၍ အထက်နတ်ပြည် ဗြဟ္မာပြည်များသို့ ခဏချင်းသွားရောက်နိုင်ကြကုန်၏၊ အောက်ငရဲပြည်သို့လည်း ခဏချင်း သွားရောက်နိုင်ကြကုန်၏၊ ဤ စကြဝဠာမှတစ်ပါး အခြားစကြဝဠာတိုက်သို့လည်း ခဏချင်းသွား ရောက် နိုင်ကြကုန်၏၊ ဆင်တပ် မြင်းတပ် ရထားတပ် စသောအရာ အမျိုးမျိုး တို့ကိုလည်း ဖန်ဆင်းနိုင်ကြကုန်၏၊ ဒိဗ္ဗစက္ခုအဘိညာဏ်ဖြင့် ဝေးဝေး နီးနီးကြီးကြီးငယ်ငယ် အသွယ်သွယ်သော ရူပါရုံတို့ကို မြင်နိုင်ကုန်၏၊ ဤနေရာဌာနက တည်၍ အရပ်ရပ်မှာရှိသော အဆင်အမျိုးမျိုးတို့ကို မြင်စွမ်းနိုင်ကုန်၏၊ စကြဝဠာ တစ်ပါးမှာရှိသော အဆင်းတို့ကို သော်လည်း မြင်စွမ်းနိုင်ကုန်၏၊ ဒိဗ္ဗသောတ အဘိညာဏ်တန်ခိုးဖြင့် အမျိုးမျိုးသော အသံတို့ကို ကြားစွမ်းနိုင်ကုန်၏၊ ဤစကြဝဠာ၌ တည်လျက် စကြဝဠာ တစ်ပါးမှဖြစ်သော အသံတို့ကိုလည်း ကြားစွမ်းနိုင်ကုန်၏၊ စေတောပရိယ အဘိညာဏ်တန်ခိုးဖြင့် ထိုထို အရပ်၌တည်ရှိကုန်သော လူအမျိုးမျိုးတို့၏ စိတ်အကြံအစည်ကို သိနိုင်ကုန်၏၊ ပုဗ္ဗေနိဝါသာနုဿတိ အဘိညာဏ် တန်ခိုးဖြင့် အတိတ်ကာလ၌ လွန်ခဲ့သမျှသော ဘဝဇာတ်တို့ကို ဆင်ခြင်အောက်မေ့နိုင်ကုန်၏၊ များစွာကုန်သော အတိတ်ကပ်ကမ္ဘာ တို့ကို ဆင်ခြင်အောက်မေ့နိုင်ကုန်၏။</p> <p>ထိုကဲ့သို့ လောကီအဘိညာဏ်ငါးပါးကို ရရှိကြကုန်သော ရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့သည် အထက်အဖို့ အောက်အဖို့ ဖီလာအဖို့အားဖြင့် ပျံသန်း သွားလာကြကုန်သည်ရှိသော် တစ်မဟုတ်မျှ တစ်ခဏမျှနှင့် ဤမျှ လောက်သော ယူဇနာခရီးတို့ကို ဆိုက်ရောက်ကုန်ပြီဟူ၍ သိရှိမှတ်သားနိုင်ကြ ကုန်၏၊ ထိ့ုကြောင့် ကမ္ဘာဦးကာလမှစ၍ ကမ္ဘာအပြင်၌ ယူဇနာမှစ၍ အထူးထူးသော အတိုင်းအရှည် ပမာဏတို့သည် ထင်ရှားရှိကြလေ ကုန်သည်။</p> <p>ထိုရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့သည် ကာမဂုဏ်တရားတို့၌ ငြီးငွေ့၍ အပြစ် မြင်ကြကုန်ပြီးလျှင် တောတောင်ဆိတ်ငြိမ်ရာ ဌာနသို့ကပ်၍ စုတေသည်မှ နောက်ဘဝ၌ ဗြဟ္မာဘုံသို့ ရောက်ခြင်းငှာ ကသိုဏ်းစျာန် ဗြဟ္မဝိဟာရ စျာန်တို့ကို ပွားများကြကုန်လျက် ဣဒ္ဓိဝိဓအစရှိသော အဘိညာဏ် ငါးပါးတို့၌ နိုင်နိုင်နင်းနင်း ဝသီဘော်မြောက်ခြင်းသို့ ရောက်ကြလေ ကုန်၏။</p> <p>ထိုလောကီ အဘိညာဏ်ငါးပါးကို ရရှိကြသောအခါ သာသနာပ ၌ ဖြစ်ကြကုန်သော ရဟန်းပုဏ္ဏားတို့အား မိမိတို့အတွက်နှင့် တိုးတက်၍ ပြုလုပ်ကြိုးစားဖွယ် လမ်းမရှိကြလေကုန်။ လောကီစခန်းတွင် လမ်းဆုံးသို့ ရောက်၍ ပါရဂူမြောက်သည် မည်ကြလေကုန်၏၊ ထိုအခါတွင်မှ အဘိညာဏ်ငါးပါးကို ရရှိကြကုန်သော ရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့သည် အနှစ် ရာပေါင်းများစွာသော ကာလတို့ပတ်လုံး, အနှစ်ထောင်ပေါင်းများစွာ သော ကာလတို့ပတ်လုံး, အနှစ်သိန်းပေါင်း များစွာသော ကာလတို့ပတ် လုံး ဤလူ့ပြည်လောက၌ တည်၍ လောက၏အကျိုးစီးပွားတို့ကိုသာလျှင် ရှာမှီး ကြံစည်ကြလေကုန်၏၊ ဤသို့အားလပ်ခွင့်ရ၍ အဘိညာဏ်တန်ခိုး အရာတွင် သိဒ္ဓိမြောက်ကြကုန်ပြီးသော ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးတို့၏ အကြံအစည် အားဖြင့် လောကတွင် အထောင်မကကုန်သော သိပ္ပါယတနအမျိုးမျိုး ဝိဇ္ဇာဌာနအမျိုးမျိုးတို့သည် ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်ကြလေကုန်၏။</p> <p>* ဤနေရာ၌ ဂဏန်းအတတ်, ဆင်စီး မြင်းစီး အတတ်မှစ၍ အဋ္ဌာရသ သိပ္ပအပြားနှင့် များလှစွာ သော အတတ်မျိုးကို သိပ္ပါယတန ခေါ်သည်။</p> <p>* ဗေဒင်ကျမ်းတို့၌ သိမြင်သော ဝေဒပညာ, မြေကြီး၏ ကြန် အင်လက္ခဏာကိုသိသော ဘူမိဝိဇ္ဇာ, လူတို့၏ ရုပ် လက္ခဏာကိုမြင်သဖြင့် အကျိုးပေးမပေးကို သိနိုင်သော အင်္ဂဝိဇ္ဇာ, ကြယ်နက္ခတ် တာရာတို့ကို မြင်သဖြင့် လောက၌ မည်သို့ အကျိုးအပြစ် ဖြစ်မည်ဟု သိ်စွမ်းနိုင်သော နက္ခတ္တ ဝိဇ္ဇာ ဤသို့စသည်ဖြင့် များလှစွာသောပညာအမျိုးမျိုးတို့ကို ဝိဇ္ဇာဌာနဆိုသည်။</p> <p>အတတ်ကို သိပ္ပါယတန, ပညာကို ဝိဇ္ဇာဌာနဟူ၍ ခွဲခြမ်းဝေဖန် ရာ၏၊ ဝိဇ္ဇာဌာနသည် အတတ်မျိုးဖြစ်သော သိပ္ပါယတနထက် နူးညံ့ သိမ်မွေ့၍ နက်နဲခက်ခဲ၏။</p> <p>အတတ်ပညာဟူ၍ မြန်မာလူမျိုးတို့ပြောဆိုကြသော စကားမှာ လည်း သိပ္ပါယတနနှင့် ဝိဇ္ဇာဌာနကိုရည်၍ဆိုသော စကားဖြစ်လေသည်။ တန်ခိုးအရာ၌သိဒ္ဓိမြောက်၍ လောကီလမ်းပေါက်ကြကုန်သော ရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့သည် အားလပ်ခွင့် ရကြကုန်သဖြင့် အချို့က သိပ္ပါယတန ဖက်က ကြံစည်ကြပြီးလျှင် လောက၌ နည်းနာနိဿယတို့ကို ထားခဲ့ကြ ကုန်၏၊ အချို့က ဝိဇ္ဇာဌာန ဖက်ကနေ၍ ဉာဏ်ပညာ ဝိဇ္ဇာနည်းလမ်းတို့ ကို ချန်ထားခဲ့ကြကုန်၏ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>ပြဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသောအတိုင်း ငါးပါးကုန်သော အဘိညာဏ်ကိစ္စ တို့ကို ဣဒ္ဓိဝိသယတန်ခိုးအရာဟူ၍ ဆိုသည်။ ထို့ကြောင့် တန်ခိုး အဘိညာဏ်နှင့် ပြည့်စုံကုန်သော စျာနလာဘီ ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ တန်ခိုးအရာ၌ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ ဉာဏ်သာလျှင် ပမာဏဖြစ်၏၊ ပကတိလူသာမန်တို့၏ ဉာဏ်အရာ မဟုတ်ချေ။ ပကတိလူသားတို့သည် တန်ခိုးရှင်များ၏ တန်ခိုးအရာကို မကြံစည်ထိုက်။ ထိုသူတို့ ဉာဏ်အရာ မဟုတ်ဟူ၍ဆိုလို သည်။ စင်စစ်မူကား သာမန်လူသားတို့မှာ တန်ခိုးရှင်များ ပြောကြားသော အတိုင်း မှတ်သားနာယူကြရန် တာဝန်မျှသာရှိလေသည်။ တန်ခိုးရှင် များက တာဝတိံသာနတ်ပြည်ရှိသည်၊ ထိုနတ်ပြည်သည် မြင့်မိုရ်တောင် ထိပ်မှာတည်သည်၊ ထိုနတ်ပြည်မှာ သုဓမ္မာဇရပ် ဝေဇယန္တာ နတ်ရထား ကြီးရှိသည် စသောအားဖြင့် ပြောကြားလျှင် ပြောသောအတိုင်း မှတ်သား ရာ၏၊ မိမိတို့ဉာဏ်မမီသော တန်ခိုးရှင်တို့၏ အရာမှာပါဝင်၍ ကြံစည် လျှင် ဉာဏ်မထောက်မီသောကြောင့် စိတ်ပင်ပန်းခြင်း, စိတ်ဖောက် ပြန်ခြင်းတို့သာ ဖြစ်ကုန်ရာ၏။</p> <p>ဤအဓိပ္ပါယ်ကိုရည်၍ ဒသဝတ္ထုက သမ္မာဒိဋ္ဌိအရာတို့၌<b>အတ္ထိ လောကေ သမဏဗြာဟ္မဏာ သမဂ္ဂတာ သမ္မာ ပဋိပန္နာ ယေ ဣမဉ္စလောကံ ပရဉ္စလောကံ သယံ အဘိညာယ သစ္ဆိကတွာ ပဝေဒေန္တိ။</b> ဟူ၍ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ယေ</b>=အကြင်ရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့သည်၊ <b>ဣမဉ္စ လောကံ</b>=ဤပစ္စုပ္ပန်လောကကြီးကို၎င်း၊ <b>ပရဉ္စလောကံ</b>=တစ်မလွန် လောကကြီးကို၎င်း၊ <b>သယံ</b>=ကိုယ်တိုင်၊ <b>အဘိညာယ</b>=ထူးသောဉာဏ်ဖြင့် သိ၍၊ <b>သစ္ဆိကတွာ</b>=ကိုယ်တိုင်မျက်မှောက်ပြု၍၊ <b>ပဝေဒေန္တိ</b>=ဟောကြား မိန့်ဆိုတော်မူနိုင်ကြကုန်၏၊ <b>သမဂ္ဂတာ</b>=အညီအညွတ် ကျင့်ကြကုန်သော၊ <b>သမ္မာပဋိပန္နာ</b>=ကောင်းစွာ ကျင့်ကြကုန်သော၊ <b>တေသမဏ ဗြာဟ္မဏာ</b>= ထိုရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့သည်၊ <b>လောကေ</b>=လောက၌၊ <b>အတ္ထိသန္တိ</b>=ထင်ရှားရှိကြ လေကုန်၏။</p> <p>ပစ္စုပ္ပန်လောက တမလွန်လောကကို ကိုယ်တိုင်ထူးသော ဉာဏ်ဖြင့် သိ၍ ကိုယ်တိုင် မျက်မှောက်ပြု၍ ဟောပြောနိုင်သောအကျင့် ပဋိပတ် နှင့်ပြည့်စုံ၍ တန်ခိုးရှိသော ရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့သည် လောက၌ ထင်ရှား ရှိကုန်၏ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>ဤအရာ၌ ဉာဏ်ပညာ မနှံ့မပြန့်သောသူသည် ဤသို့ဆိုရာ၏၊ ဤလောက၌ ပြဆိုခဲ့ပြီးသောအတိုင်း တန်ခိုးဣဒ္ဓိပါဒ်နှင့် ပြည့်စုံ သည့် ရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့မည်သည် ထင်ရှားရှိကြကုန်လိမ့်မည်ဟူ၍ ကျွန်ုပ် မယုံကြည်နိုင်၊ အကြောင်းမူကား ယခုခေတ်အခါ ထိုကဲ့သို့ တန်ခိုး အစွမ်းနှင့်ပြည့်စုံသော ပုဂ္ဂိုလ်ကို မတွေ့မမြင်စဖူး မကြားစဖူးသောကြောင့် ဖြစ်သတည်း ဟူ၍ ဆိုရာ၏။</p> <p>ဤသို့ဖြေကြားရာ၏--</p> <p>တန်ခိုးရှင်များကို မတွေ့မမြင်စဖူးသော သင်၏စကားမှန်ပေလိမ့် မည်။ အကြောင်းမူကား သင်သည် ဆုတ်ကပ် ကာလ၏ နောက်အစွန်းမှာ လူဖြစ်၍လာသော သူပေတည်း။ သို့ဖြစ်၍ တန်ခိုးရှင်များကို မမြင်စဖူး ဆိုသော စကားမှန်ပေ လိမ့်မည်။ ထို့ပြင် တန်ခိုးရှင်များကို မကြားစဘူး ဆိုသော သင်၏စကားလည်း မှန်ပေလိမ့်မည်။ အကြောင်းမူကား သင် သည် မွန်မြတ်သော အရိယာလူမျိုးတို့၏ နေထိုင်ဖြစ်ပွားရာဒေသ၌ ကမ္ဘာဦးကစ၍ အစဉ်အဆက်လာသော ကမ္ဘာဦး လက်ရိုးတရားကြီးများ နှင့်လည်း ဝေးကွာ၏၊ ကမ္ဘာဦးကာလမှ အစဉ်အဆက် ဆင်းသက် လာသော ကျမ်းဂန်အစူအစည် တို့မှလည်း ဝေးကွာ၏၊ 'အနရိယ ဒေသ' ကမ္ဘာ၏ အစွန်အနားမှာ ဖြစ်ပွားသော သူပေတည်း။ ထို့ကြောင့် မကြားစဖူးဟူသော သင်၏စကားလည်း မှန်ပေလိမ့်မည်။</p> <p>သင်မမြင်ဖူး မကြားဖူးရုံမျှနှင့် လောကတွင် တန်ခိုးအဘိညာဏ်နှင့် ပြည့်စုံသော ပုဂ္ဂိုလ်များမရှိဟူ၍ မပစ် ပယ်လေနှင့်၊ သင်ဉာဏ်မမီသော အရာတို့သည် လွန်စွာ များပြားကုန်၏၊ သင့်ဉာဏ်နှင့် မသက်ဆိုင်သော အရာ မထောက်မီသော အရာများကို ဉာဏ်စွမ်းအားကိုး မကြံစည်လေ လင့်၊ သင်သည် ဤသို့သာလျှင် ဆင်ခြင် စဉ်းစားထိုက်လေ၏၊ ဤလောကကြီးသည် ရှေးအခါလွန်စွာကောင်းမြတ်၍ သမ္ပတ္တိစက် နှင့် ကြုံကြိုက်၏၊ ဥတုသပ္ပါယ အစာအာဟာရတို့မှစ၍ ပြည့်စုံညီညွတ်ပြီး လျှင် လူတို့သည်လည်း လွန်စွာအသက်ရှည်ကြကုန်၏၊ ထိုလူတို့၏ အသက်တမ်းသည် အသင်္ချေတိုင်အောင်ပင် တည်နေကြလေ၏၊ ထို ကဲ့သို့ ခေတ်ကောင်းကြုံကြိုက် သမ္ပတ္တိဆိုက်သောအခါတို့၌ လူ့ပြည် လောကသည် မည်သို့သဘော ရှိလိမ့်မည်၊ကာမဂုဏ်မှ ခွါရှောင်၍ တော တောင် အတွင်းမှာ မှီတင်းပျော်မွေ့ ယောဂီအလေ့ဖြင့် နေထိုင်ကြကုန် သော ရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့သည် မည်သို့သဘောရှိကြကုန်လိမ့်မည် ဟူ၍သာ လျှင် ကြံစည် ဆင်ခြင်ထိုက်လေ၏။</p> <p>ဤကား တန်ခိုးအရာကို မကြံစည်ထိုက်ဟူသော စကားနှင့်စပ် လျဉ်း၍ ဆိုအပ်သော စကားရပ်ပေတည်း။</p> <p>ဣဒ္ဓိဝိသယ အစိန္တေယျ ပြီး၏။</p> --- <h3>၃။ ကမ္မဝိပါက အစိန္တေယျ</h3> <p>ဤအရာ၌ ကုသိုလ်စေတနာ အကုသိုလ် စေတနာများကို <b>ကံ</b> ဟူ၍ခေါ်ဆိုရ၏။ ထို<b>ကံ</b>ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်သောအကျိုးကို <b>ဝိပါက</b>ဟူ၍ ခေါ်ဆိုရ၏။</p> <p>” <b>ဝိပစ္စတီတိ ဝိပါကော</b>၊ ဖလတိ နိပ္ဖတ္တိံ ပါပုဏာတီတိ အတ္ထော” <b>ဝိပစ္စတိ</b>=ရင့်ကျက်သောအားဖြင့် အကျိုးပေးတတ်၏၊ <b>ဣတိ တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ဝိပါကော</b>=<b>ဝိပါက်</b>မည်၏၊ <b>ဖလတိ</b>=ပြီးစီးတတ်၏၊ <b>နိပ္ဖတ္တိံ</b>=ပြီးစီးခြင်းသို့၊ <b>ပါပုဏာတိ</b>=ရောက်တတ်၏၊ <b>ဣတိအယံ</b>=ဤ သည်ကား၊ <b>အတ္ထော</b>=<b>ဝိပါက</b>သဒ္ဒါ၏ အနက်တည်း။</p> <p>ထို<b>ကံ</b>၏အကျိုးသည်</p> <p>၁။ မျက်မှောက်ဘဝ၌ ခံစားရသော <b>ဒိဋ္ဌဓမ္မအကျိုး</b>,<br> ၂။ တမလွန်ဘဝ၌ ခံစားရသော <b>သမ္ပရာယိကအကျိုး</b>,<br> ဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိ၏။</p> <p>ကုသိုလ် အကုသိုလ်စေတနာတို့၏ အကျိုးပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက် ရာ၌ ဥပမာမှာ တစ်ယောက်သောသူသည် လက်ဖြင့် လုပ်ဆောင်ရသော 'ဟတ္ထကမ္မ' အလုပ်တစ်ခုကို လုပ်ဆောင်၍ ထိုအလုပ်ကို ပြုလုပ်သည့် အတွက် ငွေတစ်ကျပ်ရ၏။ ထိုအလုပ်သမားသည် အလုပ်လုပ်၍ ရရှိသော ငွေတစ်ကျပ်ဖြင့် အလိုရှိရာဝယ်ခြမ်း၍ သုံးဆောင်၏။ ထိုအခါ ထိုအလုပ် သည် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သည်မည်၏။</p> <p>ဤနေရာ၌ လက်မှုပညာ '<b>ဟတ္ထကမ္မ</b>' အလုပ်သည် <b>ကံ</b>မည်၏။ ထိုအလုပ်အတွက်ရရှိသော ငွေတစ်ကျပ်နှင့် သုံးဆောင်ခံစားရသော အရာများသည် အကျိုး<b>ဝိပါက်</b>မည်၏။</p> <p>မည်သည့်အလုပ်များမှာမဆို အသီးအသီး အကျိုး<b>ဝိပါက်</b> ရှိလေ၏။ ကုသိုလ် အကုသိုလ်စေတနာတို့၏ အကျိုးပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်ရာ၌ ဥပမာမှာ တစ်ယောက်သောသူသည် လက်ဖြင့် လုပ်ဆောင်ရသော '<b>ဟတ္ထကမ္မ</b>' အလုပ်တစ်ခုကို လုပ်ဆောင်၍ ထိုအလုပ်ကို ပြုလုပ်သည့် အတွက် ငွေတစ်ကျပ်ရ၏။ ထိုအလုပ်သမားသည် အလုပ်လုပ်၍ ရရှိသော ငွေတစ်ကျပ်ဖြင့် အလိုရှိရာဝယ်ခြမ်း၍ သုံးဆောင်၏။ ထိုအခါ ထိုအလုပ် သည် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သည်မည်၏။ ဤနေရာ၌ လက်မှုပညာ '<b>ဟတ္ထကမ္မ</b>' အလုပ်သည် <b>ကံ</b>မည်၏။ ထိုအလုပ်အတွက်ရရှိသော ငွေတစ်ကျပ်နှင့် သုံးဆောင်ခံစားရသော အရာများသည် အကျိုး<b>ဝိပါက်</b>မည်၏။</p> <p>မည်သည့်အလုပ်များမှာမဆို အသီးအသီး အကျိုး<b>ဝိပါက်</b> ရှိလေ၏။ ကုသိုလ် အကုသိုလ်အရာ၌ <b>ကံ</b>သည် <b>ကမ္မပထ</b>မြောက်အောင် တစ်ကြိမ် ပြုလုပ်သည်ရှိသော် အကြင်မျှလောက် အကျိုးမပေးသေး၊ ထိုမျှလောက် ထို<b>ကံ</b>သည် အပြီးအဆုံးသို့ရောက်သည်မမည်ချေ။ ကမ္ဘာတစ်သိန်းတို့ တိုင်အောင်သော်လည်း ထိုကဲ့သို့ ပြုလုပ်သောသူ၏ သန္တာန်သို့ အစဉ် တစိုက်လိုက်၍နေလေ၏။ အားကြီးသောအကုသိုလ်<b>ကံ</b>သည် အပါယ် လေးဘုံတို့၌ ပဋိသန္ဓေအားဖြင့် အကျိုးပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်စေ၏။ အားကြီးသော ကုသိုလ်<b>ကံ</b>သည် ပဋိသန္ဓေအားဖြင့် သုဂတိဘုံတို့၌ အကျိုး ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်စေ၏။</p> <p>တနည်းအားဖြင့် <b>ကံ</b>၏အကျိုးသည်...</p> <p>၁။ <b>မုချအကျိုး</b>,<br> ၂။ <b>နိဿန္ဒအကျိုး</b>,<br> ဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိပြန်သည်။</p> <p>* အကျိုးရင်းသည် <b>မုချအကျိုး</b>မည်၏။</p> <p>* အကျိုးဆက် အကျိုးဖျားသည် <b>နိဿန္ဒအကျိုး</b>မည်၏။ ထိုနှစ်ပါးတို့တွင် အကုသိုလ်<b>ကံ</b>ကြောင့် အပါယ်ဘုံ၌ ပဋိသန္ဓေစွဲ၍ ဘဝဇာတ်တစ်ခုထွက်ရခြင်း, တစ်ဘဝလုံး ဆင်းရဲဒုက္ခအမျိုးမျိုးနှင့် ကိုယ်တိုင်ကြုံတွေ့ရခြင်းသည် အကုသိုလ်<b>ကံ</b>၏ <b>မုချအကျိုး</b>မည်၏။ ကုသိုလ်<b>ကံ</b>ကြောင့် သုဂတိဘဝ၌ ပဋိသန္ဓေစွဲ၍ ဘဝဇာတ်တစ်ခုထွက် ရခြင်း, ထိုဘဝ၌ ချမ်းသာအမျိုးမျိုးနှင့် ကိုယ်တိုင်ကြုံတွေ့ရခြင်းသည် ကုသိုလ်<b>ကံ</b>၏ <b>မုချအကျိုး</b>မည်၏။ ထို<b>မုချအကျိုး</b>သည် <b>ကံ</b>ကိုပြုလုပ်ခဲ့သော သူတစ်ဦးတည်းနှင့်သာ တိုက်ရိုက်သက်ဆိုင်လေ၏၊ သူတစ်ပါးတို့နှင့် မသက်ဆိုင်။</p> <p><b>ကံ</b>အားလျော်စွာ ပဋိသန္ဓေစွဲ၍ ဘဝအတ္တဘောကိုယ် မရှိပြီးနောက် ထိုသူကို ချမ်းသာစေခြင်းငှါ၎င်း, ဆင်းရဲစေခြင်းငှါ၎င်း <b>ကံ</b>၏တန်ခိုး အာနုဘော်ကြောင့် ပြီးစီးကြကုန်သော ကိုယ်မှအပဖြစ်ကုန်သော ပြည့်စုံ ခြင်း၏အကြောင်း, ချို့တဲ့ခြင်း၏ အကြောင်းတို့သည် ထင်ရှားဖြစ်ပေါ် ကုန်၏။ ဤအကျိုးသည် <b>နိဿန္ဒအကျိုး</b>မည်၏။</p> <p>ကုသိုလ်<b>ကံ</b>၏အတွက် သုဂတိဘဝ၌ ဖြစ်ပေါ်လာသောအခါ ချမ်းသာခြင်းအကြောင်းဖြစ်သော ရွှေငွေဘဏ္ဍာရတနာတို့၏ ပေါများ ကြွယ်ဝခြင်း, နေရာထိုင်ခင်း၏ ခမ်းနားကြီးကျယ်စွာဖြစ်ခြင်း, လယ်ယာ ဆင်မြင်း ကျွန်သင်းပင်း အခြွေအရံတို့၏ ပေါများခြင်း စသည်များကား ကုသိုလ်၏ <b>နိဿန္ဒအကျိုး</b>ဆက်မည်၏။</p> <p>အကုသိုလ်<b>ကံ</b>အတွက်ကြောင့် အပါယ်ဘုံ၌ဖြစ်သောအခါ ဆင်းရဲ ငြိုငြင်စွာ ဖြစ်ရခြင်း၏ အကြောင်းဖြစ်သော အမျိုးမျိုးသော ယုတ်ညံ့ခြင်း, ချို့တဲ့ခြင်းမျာသည်ကား အကုသိုလ်<b>ကံ</b>၏ <b>နိဿန္ဒအကျိုး</b> ဆက်မည်၏။ ထို<b>နိဿန္ဒအကျိုး</b>ဆက်သည် သူတစ်ပါးတို့နှင့်လည်း ဆက်ဆံ၏။ ဥပမာအားဖြင့် မဟာသုဒဿန စကြာမင်းကြီး၏ ဘဝကိုရမှုသည် ကုသိုလ်<b>ကံ</b>၏ <b>မုချအကျိုး</b>ရင်းမည်၏။ ထိုကုသိုလ်<b>ကံ</b>၏ အစွမ်းကြောင့် ဘုံဗိမာန် အခြွေအရံတို့သည် များစွာထင်ရှားဖြစ်ပေါ်လာကုန်၏။ ထိုထိုအရပ်ဌာနသော်မှလည်း ဆိုက်ရောက် လာကြရကုန်၏။ ထိုသို့ မြားမြောင်ကျယ်ဝန်းလှစွာသော အကျိုးဆက်များသည် <b>နိဿန္ဒအကျိုး</b> မည်၏။ ထိုအကျိုးဆက်များသည် စကြာမင်းအုပ်စိုးသော တိုင်းနိုင်ငံ ကျွန်းကြီးကျွန်းငယ်တို့၌ နေထိုင်ကြကုန်သော သူတို့အားလည်း ချမ်းသာ စေခြင်းငှါဖြစ်၏။ နိုင်ငံသူ နိုင်ငံသားတို့သည် ထိုအကျိုးဆက်များကိုမှီ၍ သုံးဆောင်ခံစားကြရကုန်၏။ နန္ဒမင်းသား၏ ကုသိုလ်အကျိုးဆက်ကြောင့် ပဒေသပင်ပေါက်၍ နိုင်ငံတွင် ရှိရှိသမျှသောသူတို့မှာ ချမ်းသာကြလေ ကုန်၏။</p> <p>(ဤကားကုသိုလ်<b>ကံ</b>အတွက် ပြဆိုချက်တည်း။) အကုသိုလ်<b>ကံ</b>အရာ၌ ရသေ့ငါးရာတို့အား ပြစ်မှားသော နာဠိကေရ မင်း၏ အကုသိုလ်<b>ကံ</b>အကျိုးဆက်ကြောင့် တစ်တိုင်းလုံး တစ်ပြည် လုံး ပျက်စီးခြင်းစသော ဝတ္ထုများကို ထုတ်ဆောင်၍ ဟောကြားအပ် ကုန်၏။</p> <p>ဤ<b>နိဿန္ဒအကျိုး</b>ဆက်ကိုရည်၍<br> <b>ဧကပုဂ္ဂလော ဘိက္ခဝေ လောကေ ဥပ္ပဇ္ဇမာနော ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဗဟုဇနဟိတာယ ဗဟုဇနသုခါယ။</b></p> <p>အနက်ကား။။<b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>လောကေ</b>=လောက၌၊ <b>ဧကပုဂ္ဂလော</b>=တစ်ဦးသောပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇမာနော</b>=ဖြစ်ပေါ်လာသည် ရှိသော်၊ <b>ဗဟုဇနဟိတာယ</b>=လူများအပေါင်း၏ အကျိုးစီးပွါးဖြစ်ခြင်းငှါ၊ <b>ဗဟုဇနသုခါယ</b>=လူများအပေါင်း၏ ချမ်းသာခြင်းငှါ၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ် လာ၏။</p> <p>ဘုန်း<b>ကံ</b>ပါရမီ ကြီးမားသော ပုဂ္ဂိုလ်ကောင်း တစ်ဦးတစ်ယောက် ပေါ်ပေါက် ဖြစ်ထွန်းလာသည်ရှိသော် များစွာသော သူတို့မှာ အကျိုးစီးပွါး ဖြစ်ထွန်းကြကုန်၏၊ ချမ်းသာသုခကိုရရှိကြကုန်၏။ ကုသိုလ်ပါရမီကြီးလျှင် ကြီးသည့်အလျောက် များစွာသောသူတို့ ခိုကိုးကြရကုန်၏။ ဥပမာ သေဋ္ဌေးကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ထွန်းလျှင် ထိုသေဋ္ဌေးကိုမှီ၍ အသက်မွေး ကြကုန်သောသူတို့မှာ ချမ်းသာကြီးပွါးကြကုန်၏။ မင်းကောင်းတစ်ပါး ပေါ်ထွန်းလာသည်ရှိသော် ထိုမင်း၏ တိုင်းနိုင်ငံမှာ ချမ်းသာကြီးပွါးကြ ကုန်၏။ စကြဝတေးမင်းကြီး ပေါ်ပေါက်လာသောအခါ ကျွန်းငယ်များစွာ တို့နှင့်တကွ လေးကျွန်းလုံး၌ နေကြကုန်သောသူတို့မှာ ချမ်းသာကြီးပွါး ကြကုန်၏။ အတုမရှိ လောက၏အထွဋ်အထိပ်ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားပွင့်၍ လာသောအခါ ဇာတိ, အာဏာ, ဝိသယာဟုဆိုအပ် သော လောကဓာတ်သုံးပါး၌ နေထိုင်ကြကုန်သော လူနတ်ဗြဟ္မာသတ္တဝါ အပေါင်းတို့မှာ နိဗ္ဗာန်တိုင်အောင်သော အကျိုးထူးကိုရ၍ ချမ်းသာ ကြီးပွားကြကုန်၏။</p> <p>မကောင်းမှုအရာ၌<br> <b>ဧကပုဂ္ဂလော ဘိက္ခဝေ လောကေ ဥပ္ပဇ္ဇမာနော ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဗဟုဇနအဟိတာယ ဗဟုဇနအသုခါယ။</b></p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>လောကေ</b>=လောက၌၊ <b>ဧကပုဂ္ဂလော</b>=တစ်ဦးသော ပုဂ္ဂိုလ်ဆိုးသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇမာနော</b>=ဖြစ်ပေါ်လာ သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုဇနအဟိတာယ</b>=များစွာသောသူတို့၏ အကျိုးမဲ့စိမ့် သောငှါ၊ <b>ဗဟုဇနအသုခါယ</b>= များစွာသော သူတို့၏ မချမ်းမသာ လွန်စွာ ပူပန်ခြင်းငှါ၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>အကုသိုလ်<b>ကံ</b>ကြီးမားသော သူတစ်ယောက်ဖြစ်ထွန်းလာလျှင် များစွာသောသူတို့မှာ အကျိုးမဲ့ဖြစ်၍ ဆင်းရဲဒုက္ခရောက်တတ်ကြကုန်၏။ လောကတိဿသည် အိမ်ခြေတစ်ထောင်ရှိသော ရွာ၌ဖြစ်ပေါ်လာရာ ထိုသူ၏ အကုသိုလ်<b>ကံ</b> အကျိုးဆက်ကြောင့် တစ်ရွာလုံးငတ်မွတ်ခေါင်းပါး ကြလေကုန်၏။ ဒေဝဒတ်ဖြစ်ပေါ်လာသည့်အတွက် အဇာတသတ် ကောကာလိကတို့မှစ၍ များစွာပင်အကျိုးမဲ့ကြလေကုန်၏။ ပုရာဏ ကဿပ နာဋပုတ္တစသော ဒိဋ္ဌိလူဆိုးကြီး တစ်ဦးတစ်ဦး ဖြစ်ပေါ်လိုက် သည့်အတွက် နောက်လိုက်ဖြစ်သောသူတို့မှာ အလွန်တရာနစ်နာ ခြင်းနှင့်တကွ အပါယ်ငရဲတွင်းသို့ သက်ဆင်းကြ လေကုန်၏။ အယုတ် သဖြင့် တစ်စုံတစ်ခုသော နယ်ပယ်မြို့ရွာမှာ တစ်ဦးတစ်ယောက်က ခေါင်းတည်၍ တိုင်းပြည်နိုင်ငံကို ပုန်ကန်လျှင် တစ်နယ်လုံးနစ်နာ ဆုံးရှုံးကြလေကုန်၏။</p> <p>ဤသို့ဖြစ်မှုကား အကုသိုလ်ဒုစ္စရိုက်၏ <b>နိဿန္ဒ အကျိုးဆက်</b>များ ပေတည်း။</p> <p><b>နိဿန္ဒ အကျိုးဆက်</b>သည် သတ္တဝါများနှင့်သာ ဆက်ဆံသည် မဟုတ် မြေရေစသော ဩကာသလောက သင်္ခါရလောကကြီးများနှင့် လည်း ပျံ့နှံ့၍ဆက်ဆံသေး၏။ ထိုစကားမှန်၏ မြတ်စွာဘုရားလောင်း သည် တုသိတာနတ်ပြည်မှစုတေ၍ အမိဝမ်းတိုက်၌ ပဋိသန္ဓေတည် နေသောအခါ နတ်နှင့်တကွသောလောကမှာ ကြီးကျယ်မွန်မြတ်စွာသော အရောင်အလင်းကြီးသည် ဖြစ်ပေါ်လာ၏။ ဇာတိခေတ်အပေါင်း စကြဝဠာတိုက်တစ်သောင်းသည် ပြင်းစွာတုန်လှုပ်၏။</p> <p>ဤသို့ဖြစ်ခြင်းကား အလွန်ဘုန်း<b>ကံ</b>သမ္ဘာ ပါရမီကြီးမားကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်ကြီးတို့၏ ကုသိုလ်အကျိုးဆက်ကြောင့် ဖြစ်သတည်း။ ဤလောက၌ အကြင်အခါလူတို့သည် မကောင်းသောစိတ်ဖြင့် ယုတ်မာသောအမှုတို့ကို ပြုလုပ်ခြင်းများကြကုန်၏၊ အကုသိုလ်ဒုစ္စရိုက် တို့ကို များစွာလိုက်စားကြကုန်၏။ ထိုအခါ အကုသိုလ်<b>ကံ</b>တို့၏ <b>နိဿန္ဒ အကျိုးဆက်</b>တို့သည် မဟာပထဝီ မြေကြီးမှစ၍ နေလနက္ခတ် တာရာ တို့တိုင်အောင် ပျံ့နှံ့၍ မှန်ကန်သော နေသွား, လသွား, နက္ခတ်သွားတို့ကို ဖျက်ဆီးလေကုန်၏။</p> <p>အလုံးစုံသော ဩကာသလောကကြီးကို ချောက်ချားစေလျက် သမ္ပတ္တိအဖို့မှ ဝိပတ္တိအဖို့သို့ရောက်စေကုန်၏။ အလုံးစုံသော တော တောင် သစ်ပင်အစရှိသည့် သင်္ခါရလောကကြီးကိုလည်း ချောက်ချား စေ၍ အစဉ်အတိုင်း သမ္ပတ္တိအဖို့ကို ကုန်ခန်းပျက် စီးစေလျက် ဝိပတ္တိ အဖို့ကိုသာ တိုးပွားစေကုန်၏။ ထိုအခါဩကာသလောက သင်္ခါရလောက နှစ်ပါး၌ တည်၍အသက်မွေးကြရကုန်သော လူအပေါင်းတို့၏ အသက် တမ်းသည် အစဉ်အတိုင်းတို၍တို၍သွားလေ၏။ အရုပ်အဆင်းများ လည်း ယုတ်လျော့လေ၏။ ပုံပန်းသဏ္ဌာန်များလည်း သေးသိမ်ခြင်း မခန့် ညားခြင်းအနေအားဖြင့် ဆုတ်ယုတ်လေ၏။</p> <p>ယခုခေတ်ကာလ၌ လူတို့သည်၎င်း သစ်ပင်တို့သည်၎င်း အလွန် သေးငယ်ကြကုန်၏။ ဗုဒ္ဓဝင်ကျမ်း၌ အသက်တမ်းရှည်သောကာလ၌ ပွင့်တော်မူကြသော ဘုရားရှင်တို့၏ အရပ်တော်များသည် အတောင်ရှစ် ဆယ် အတောင်ကိုးဆယ် မြင့်သည်ဟူ၍ဆိုသည်။ ဆက္ကနိပါတ် အင်္ဂုတ္တိုရ် ဓမ္မိကဝဂ်၌ ရှေးအခါ ကုရုတိုင်း၌ ကောရဗျမင်းကြီး၏ သုပ္ပတိဋ္ဌမည်သော ပညောင်ပင်ကြီးသည် ၁၂-ယူဇနာအပြန့်ရှိ၏။ ထိုပညောင်ပင်ကြီး၏ အသီးသည် ပြည်ဝင်အိုးမျှလောက်ရှိ၏ဟူ၍ ဆိုသည်။</p> <p>အကြင်အခါ၌ လူတို့သည် ကောင်းသောစိတ်ရှိကြကုန်၏။ ကောင်း သော ကုသိုလ်မှုတို့ကိုသာလျှင် အပြုများကြကုန်၏။ ထိုအခါကုသိုလ်<b>ကံ</b> တို့၏ <b>နိဿန္ဒအကျိုးဆက်</b>တို့သည် မဟာပထဝီမြေကြီးမှစ၍ နေ-လနက္ခတ်တာရာတို့တိုင်အောင် ပျံ့နှံ့လေကုန်၏။ နေသွား လသွား နက္ခတ် သွားတို့ကို ဖြောင့်မှန်စေကုန်၏။ ဩကာသလောကကြီးတစ်ခုလုံးကို ပျားရေတို့ဖြင့် ပြည့်သော ပျားလဘို့ကြီးကဲ့သို့ ကောင်းမြတ်သော သမ္ပတ္တိ အဖို့တို့ဖြင့်သာ ပြည့်စုံစေကုန်၏။ တောတောင် သစ်ပင်ချုံနွယ်စသော သင်္ခါရ လောကကိုလည်း ဝိပတ္တိအဖို့မှလွတ်ကင်းစေ၍ သမ္ပတ္တိအဖို့သို့သာ ရောက်စေတတ်ကုန်၏။ အသီးအနှံအမြစ်အဖုတို့ကို အဆီ အနှစ်တို့ဖြင့် ပြည့်နှက်စေကုန်၏။ ထိုအခါ ဩကာသလောက သင်္ခါရလောကဟု ဆိုအပ်သော လောကနှစ်ပါး၌တည်၍ ထိုလောကနှစ်ပါးကိုမှီ၍ အသက် မွေးကြကုန်သောလူတို့၏ အသက်တမ်းသည် တိုးတက်ရှည်လျား၏။ အရောင်အဆင်းလည်း ကြည်လင်၏။ ပုံပန်းသဏ္ဌာန်သည် ခန့်ညား ကြီးထွား၏။ လောက၌ကောင်းမြတ်သော သမ္ပတ္တိစက်တို့သာလျှင် လည် ကုန်၏။</p> <p>ဤကဲ့သို့ အကုသိုလ်ဓမ္မ၏ ဝိပတ္တိအကျိုးဆက်, ကုသိုလ်ဓမ္မ၏ သမ္ပတ္တိအကျိုးဆက်ကိုရည်၍ စတုက္ကနိပါတ်အဂ်င်္ုတ္တိုရ်၌<br> <b>ယသ္မိံ ဘိက္ခဝေ သမယေ ရာဇာနော အဓမ္မိကာ ဟောန္တိ၊ ရာဇယုတ္တာပိ တသ္မိံ သမယေ အဓမ္မိကာ ဟောန္တိ၊ ဗြာဟ္မဏဂဟပတိကာပိ နေဂမ ဇနပဒါပိ၊ တဒါ ဝိသမံ စန္ဒိမာသူရိယာ ပရိဝတ္တန္တိ၊ ဝိသမံ နက္ခတ္တာနိတာရကရူပါနိ ပရိဝတ္တန္တိ။</b></p> <p>ဟူ၍ဟောတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ယသ္မိံသမယေ</b>=အကြင် အခါ၌၊ <b>ရာဇာနော</b>=မင်းတို့သည်၊ <b>အဓမ္မိကာ</b>=တရားမစောင့်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။ <b>တသ္မိံသမယေ</b>=ထိုအခါ၌၊ <b>ရာဇယုတ္တာပိ</b>=မင်းမှီစိုး ကပ်ဖြစ်သောသူတို့သည်လည်း၊ <b>အဓမ္မိကာ</b>=တရားမစောင့်ကြကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။ <b>ဗြာဟ္မဏဂဟပတိကာပိ</b>=ပုဏ္ဏားသူကြွယ် တို့သည်၎င်း၊ <b>နေဂမဇနပဒါပိ</b>= နိဂုံးသူ နိဂုံးသား ဇနပုဒ်သူ ဇနပုဒ်သား တို့သည်၎င်း၊ <b>အဓမ္မိကာ</b>=တရားမစောင့်ကြကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏။ <b>တဒါ</b>=ထိုအခါ၌၊ <b>စန္ဒိမသူရိယာ</b>=လနေတို့သည်၊ <b>ဝိသမံ</b>=မဖြောင့်မမတ်၊ <b>ပရိဝတ္တန္တိ</b>=လှည့်လည်သွားလာကြကုန်၏။ <b>နက္ခတ္တာနိ</b>=ဂြိုဟ်နက္ခတ် တို့သည်၎င်း၊ <b>တာရကရူပါနိ</b>=ကြယ်တာရာတို့သည်၎င်း၊ <b>ဝိသမံ</b>=မဖြောင့် မမတ်၊ <b>ပရိဝတ္တန္တိ</b>=လည့်လှည်သွားလာကြကုန်၏။</p> <p>ဤကား အကုသိုလ်၏ <b>နိဿန္ဒအကျိုး</b>အတွက်နှင့် လောကကြီး ပျက်စီးပုံကို ဟောကြားသော ဒေသနာတော်ကြီးပေတည်း။</p> <p><b>ယသ္မိံ ဘိက္ခဝေ သမယေ ရာဇာနော ဓမ္မိကာ ဟောန္တိ။</b></p> <p><b>ရာဇယုတ္တာပိ တသ္မိံ ဓမ္မိကာ ဟောန္တိ။</b></p> <p><b>ဗြာဟ္မဏ ဂဟပတိကာပိ နေဂမ ဇနပဒါပ၊ိ တဒါ သမံ စန္ဒိမသူရိယာ ပရိဝတ္တန္တိ၊ သမံ နက္ခတ္တာနိ တာရကရူပါနိ ပရိဝတ္တန္တိ။</b></p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ယသ္မိံ သမယေ</b>=အကြင် အခါ၌၊ <b>ရာဇာနော</b>=မင်းတို့သည်၊ <b>ဓမ္မိကာ</b>၊ တရားစောင့်ကြကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။ <b>တသ္မိံသမယေ</b>=ထိုအခါ၌၊ <b>ရာဇယုတ္တာပိ</b>=မင်းမှီစိုးကပ် ဖြစ်သောသူတို့သည်လည်း၊ <b>ဓမ္မိကာ</b>=တရားစောင့်ကြကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကြကုန်၏။ <b>ဗြာဟ္မဏဂဟပတိကာပိ</b>=ပုဏ္ဏားသူကြွယ်တို့သည်၎င်း၊ <b>နေဂမဇန ပဒါပိ</b>=နိဂုံးသူ နိဂုံးသား ဇနပုဒ်သူ ဇနပုဒ်သားတို့သည်၎င်း၊ <b>ဓမ္မိကာ</b>=တရားစောင့်ကြကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။ <b>တဒါ</b>=ထိုအခါ၌၊ <b>စန္ဒိမသူရိယာ</b>=လ နေတို့သည်။ <b>သမံ</b>=ဖြောင့်မတ်စွာ၊ <b>ပရိဝတ္တန္တိ</b>= လှည့်လည်ကြကုန်၏။ <b>နက္ခတ္တာနိ</b>=ဂြိုဟ် နက္ခတ်တို့သည်၎င်း၊ <b>တာရက ရူပါနိ</b>=ကြယ်တာရာတို့သည်၎င်း၊ <b>သမံ</b>=ဖြောင့်မတ်စွာ၊ <b>ပရိဝတ္တန္တိ</b>= လှည့် လည်ကြကုန်၏။</p> <p>ဤကား ကုသိုလ်<b>ကံ</b>၏ <b>နိဿန္ဒ အကျိုး</b>အတွက်နှင့် လောကကြီး တိုးတက်ဖြစ်ထွန်းပုံကို ဟောကြားသော ဒေသနာတော်ကြီးဖြစ်သည်။ ပြဆိုအပ်ပြီးသောအတိုင်း ကုသိုလ်<b>ကံ</b> အကုသိုလိ<b>ကံ</b>တို့၏ <b>နိဿန္ဒ အကျိုးဆက်</b>များသည် အလုံးစုံသော ဩကာသလောက သင်္ခါရလောက တို့နှင့် ပျံ့နှ့၍ ဆက်ဆံကြောင်းကို သိအပ်လေသည်။</p> <p><b>ကံ</b>အကျိုးကြောင့်ပြီးစီးသော <b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>မည်သည်ကား--ဥပပတ်အားဖြင့် ပဋိသန္ဓေတည်နေကြကုန်သော သတ္တဝါတို့၏ ထိုထိုဘုံဘဝ၌ အတ္တဘောကိုရရှိသည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် ရှေး<b>ကံ</b>အစွမ်း ကြောင့် အလိုအလျောက်ပြီးစီးကုန်သော ကောင်းကင်သို့ ပျံသန်းသွား လာနိုင်ခြင်း, အဆင်းသဏ္ဌာန် အမျိုးမျိုးကို ဖန်ဆင်းနိုင်ခြင်း စသောတန်ခိုး များပေတည်း။ ထို<b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>တန်ခိုးသည် အလွန်တရာများပြား စွာ၏။ နတ်တန်ခိုး, သိကြားတန်ခိုး, ဗြဟ္မာတန်ခိုး, ဘီလူးတန်ခိုး, အပါယ် ဘုံ၌ ဥပပတ်ပဋိသန္ဓေ တည်နေကြကုန်သော နဂါးတို့၏ နဂါးတန်ခိုး, ဥပပတ် ဂဠုန်တို့၏ ဂဠုန်တန်ခိုး, ပြိတ္တာဘုံ၌ အကျွမ်းဝင်ကုန်သော ဥပပတ် သတ္တဝါတို့၏ ပြိတ္တာတန်ခိုး ဤသို့လျှင် <b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>သည် လွန်စွာ များပြားလှ၏။</p> <p>ဥပပတ် မဟုတ်သော အချို့သောလူတို့မှာလည်း အပ္ပကနည်း အားဖြင့် <b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>ကို ရရှိကြကုန်သေး၏။</p> <p>ဤတန်ခိုးတို့တွင် ဗြဟ္မာတို့၏တန်ခိုးသည် အလွန်ကြီးကျယ်၏။ ထို<b>ဗြဟ္မိဒ္ဓိ</b>ကို အမြွက်မျှပြဆိုဦးအံ့။</p> <p>မဇျွိမ ပဏ္ဏာသ သင်္ခါရူပပတ္တိသုတ်၌--<br> <b>သဟဿဗြဟ္မာ ဒွိသဟဿဗြဟ္မာ တိသဟဿဗြဟ္မာ စတု သဟဿဗြဟ္မာ ပဉ္စသဟဿဗြဟ္မာ ဒသသဟဿဗြဟ္မာ</b>ဟူ၍ ဗြဟ္မာ တန်ခိုးများကို ဟောကြားတော်မူ၏။ ထိုစကားရပ်၌ <b>သဟဿဗြဟ္မာ</b>ဆို သည်ကား စကြဝဠာတိုက်ပေါင်း တစ်ထောင်ကို မိမိကိုယ်ရောင်ဖြင့် ထွန်းလင်းစေနိုင်သော အစွမ်းရှိသည့် ဗြဟ္မာပေတည်း။ ထိုအတူ စကြဝဠာ နှစ်ထောင်ကို ကိုယ်ရောင်ဖြင့် ထွန်းလင်းစေနိုင်သော ဗြဟ္မာသည် <b>ဒွိသဟဿဗြဟ္မာ</b>မည်၏။ လ။ စကြဝဠာတစ်သောင်းကို ကိုယ်ရောင်ဖြင့် ထွန်းလင်းစေနိုင်သော ဗြဟ္မာသည် <b>ဒသသဟဿ ဗြဟ္မာ</b>မည်၏။ ပြဆိုခဲ့ပြီးသော ဗြဟ္မာတို့သည်ကား ပထမစျာန်ဘုံ၌ အကြီးအမှုး ဖြစ်သော <b>မဟာဗြဟ္မာ</b>ကြီးတို့ပေတည်း။</p> <p>အောက် အောက်ဘုံ၌ နေကြကုန်သော နတ်လူတို့သည် ထို<b>မဟာ ဗြဟ္မာ</b>ကို အလုံးစုံသော လောကကိုဖန်ဆင်းနိုင်သည်၊ အလုံးစုံသော လောကကိုအစိုးရသည်၊ မအိုမသေ ထာဝရတည်နေသည်၊ လောကီလူ များကို ကယ်တင်နိုင်သည်ဟူ၍ မှတ်ထင်ကြကုန်၏။ ထိုသို့ စွဲလန်းမှတ် ထင်သည်ကို အစပြု၍ လောက၌ ဣဿရနိမ္မာန ထာဝရ အယူဝါဒတို့ ဖြစ်ထွန်းလာကုန်သည်။</p> <p>မူလ ပဏ္ဏာသ ပထမ သုတ္တန်--</p> <p>“<b>ဗြဟ္မံ ဗြဟ္မတော သဉ္ဇာနာတိ</b>” စသည်ဖြင့် ထိုဗြဟ္မာအကြောင်းကို ဟောကြားတော်မူသည်။ ထိုပါဠိတော်၏ အဓိပ္ပါယ်မှာ နာမ်ရုပ်တရား တို့ကို ပရိညာသုံးပါးဖြင့် ပိုင်းခြား၍ မသိကြကုန်သောကြောင့် လူအများတို့ ခေါ်ဝေါ် ပြောဆိုကြသည့်အတိုင်း အမှတ်သညာအားဖြင့် ဗြဟ္မာကို ဗြဟ္မာဟူ၍သာလျှင် မှတ်ထင်ကြကုန်၏။</p> <p>* <b>မဟာဗြဟ္မာ</b>သည် တင့်တယ်၏ဟူ၍ တဏှာ မညနာအား ဖြင့်လည်း မှတ်ထင်ကြကုန်၏။</p> <p>* ဤ<b>မဟာ ဗြဟ္မာ</b>သည် လောက၌ အမြတ်ဆုံးဖြစ်၏၊ ချီးမွှမ်း ထိုက်၏ဟူ၍ မာနမညနာအားဖြင့်လည်း မှတ်ထင်ကြ ကုန်၏။</p> <p>* <b>မဟာဗြဟ္မာ</b>သည် ပျက်စီးခြင်းမရှိ အမြဲတည်၏၊ နိစ္စ ထာဝရအရှင်ဖြစ်၏ဟူ၍ ဒိဋ္ဌိမညနာ အားဖြင့်လည်း မှတ် ထင်ကြကုန်၏။</p> <p><b>မဟာဗြဟ္မာ</b>၌ ဤကဲ့သို့သော အဆင်းရှိ၏၊ ဤကဲ့သို့သော အရောင်အလင်းရှိ၏၊ ဤကဲ့သို့သော တန်ခိုးအဆင်းရှိ၏ ဟူ၍လည်း မှတ်ထင်ကြကုန်၏။ ဤလောကကြီးသည် <b>မဟာဗြဟ္မာ</b>ကြီးကြောင့် ဖြစ်ပေါ်ရ၏၊ <b>မဟာဗြဟ္မာ</b>ကြီးသည် ဤလောကကို ဖန်ဆင်း၏ ဟူ၍မှတ် ထင်၏။ <b>မဟာဗြဟ္မာ</b>သည် ငါတို့၏ အရှင်သခင်ဖြစ်၏၊ ငါတို့ကို အစိုးရ၏၊ ငါတို့၏ ကိုးကွယ်ရာ မှီခိုရာ ဖြစ်၏ဟူ၍ မှတ်ထင်၏။ <b>မဟာဗြဟ္မာ</b>သည် တန်ခိုးကြီးလေစွတကား၊ <b>မဟာဗြဟ္မာ</b>သည် အာနုဘော်အစွမ်းနှင့် ပြည့်စုံ လေစွတကား ဟူ၍နှစ်သက်၏။</p> <p>ထိုသို့ မှတ်ထင် နှစ်သက်ခြင်းသည် ရုပ်နာမ်တရားတို့ကို ပရိညာ သုံးပါးတို့ဖြင့် ပိုင်းခြား၍ မသိနိုင်ခြင်းကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်လေသည်။ * စင်စစ်အားဖြင့်ဆိုသော် ဗြဟ္မာမည်သည်မရှိ၊ ရုပ်နာမ် တရားတို့သာ ရှိကုန်၏။ ဤသို့ <b>ဉာတပရိညာ</b>အားဖြင့်လည်း မသိချေ။</p> <p>* ထိုရုပ်နာမ်တရားတို့သည် အတည်မမြဲ ဆင်းရဲ၍ အစိုးမရ သော တရားတို့သာ ဖြစ်ကုန်သောကြောင့် အနိစ္စ ဒုက္ခ အနတ္တ တို့သာတည်းဟူ၍လည်း <b>တိရဏပရိညာ</b>အားဖြင့် မပိုင်းခြားနိုင်ကြကုန်။</p> <p>* ထို<b>မဟာဗြဟ္မာ</b>နှင့် စပ်လျဉ်းသမျှသော တဏှာ မာန ဒိဋ္ဌိ တို့ကိုလည်း <b>ပဟာနပရိညာ</b>ဖြင့် မပယ်နိုင်ကြကုန်။ ထိုသို့ ပရိညာသုံးပါးဖြင့် မပိုင်းခြားနိုင်ခြင်းသည် ဗြဟ္မာဟူ၍ မှတ်ထင်ခြင်း, စွဲလမ်းခြင်းတို့၏ အကြောင်းရင်းကြီးပင် ဖြစ်လေသည်။ ဤကား ဗြဟ္မာတန်ခိုးနှင့် စပ်လျဉ်း၍ ပြဆိုသော စကားရပ်ပေ တည်း။</p> <p>နတ်တန်ခိုးအစရှိသည်တို့သည်မူကား <b>ဒေဝတာသံယုတ်, ဒေဝပုတ္တ သံယုတ်, သက္ကသံယုတ်, ဗြဟ္မာသံယုတ်, ယက္ခသံယုတ်, နာဂသံယုတ်, သုပဏ္ဏသံယုတ်, လက္ခဏသံယုတ်, ပေတဝတ္ထု</b>စသည်တို့၌ ထင်ရှား ကုန်၏။ ထိုဥပပတ် သတ္တဝါတို့မည်သည် စိတ်ဆောင်တိုင်း သွားလာ လှည့်လည်နိုင်သော အစွမ်းရှိကြကုန်၏။ စိတ်အဟုန်အားဖြင့် ကိုယ် ကာယကို ရွက်ဆောင်နိုင်ကြကုန်၏။ လူတို့ထက်လည်း ပေါများ လှစွာ ကုန်၏။ လူတို့သည် ထိုဥပပတ်ပုဂ္ဂိုလ်တို့ သွားလာကြစဉ် ကိုယ်ကာယကို လည်း မတွေ့ မမြင်နိုင်ကြကုန်။ တန်ခိုးကြီးသော ရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့နှင့် မန္တန်အတတ်၌ လေ့ကျက်တတ်ကျွမ်းသော ဝိဇ္ဇာဓိုရ်တို့ သာလျှင် သိနိုင် မြင်နိုင်ကြကုန်၏။ ထို့ကြောင့် <b>ကံ</b>အကျိုး၏ တန်ခိုး အစွမ်းဟုဆိုအပ်သော ဤ<b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>သည် ပကတိသာမညဖြစ်သော လူသားတို့၏ အရာ မဟုတ်။ ထို<b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>ကို မကြံစည်ထိုက်။</p> <p>အဓိပ္ပါယ်တစ်နည်းသော်ကား--<br> <b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>မည်သည် အလုံးစုံသော သတ္တဝါတို့နှင့် ဆက်ဆံ၏။ ယခု ပြဆိုလတ္တံ့သော <b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>သည်ကား ယခင်ပြဆိုခဲ့သော ဥပပတ်ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ <b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>တန်ခိုးကို ဆိုသည်မဟုတ်။ <b>ကံ</b>အကျိုး ပေးပုံဆန်းကြယ်၍ တန်ခိုးဖြင့် ဖန်ဆင်းသကဲ့သို့ ဖြစ်ပုံကိုဆိုသည်။ ထင်စွာပြဦးအံ့--</p> <p>အလုံးစုံသော သတ္တဝါတို့သည် အစမထင်သော အနမတဂ္ဂ သံသရာပြင်၌ ကျင်လည်ကျက်စား ကြသောအခါ အောက်အဖို့အားဖြင့် အဝီစိ, အထက်အဖို့အားဖြင့် ဘဝဂ် ဤအတွင်းမှာ ကျင်လည်ကြရကုန်၏။ အဝီစိနှင့် ဘဝဂ်အတွင်းမှာ ဘုံပေါင်း ၃၁-ဘုံရှိ၏။ ထိုဘုံများသည် သတ္တဝါတို့၏ တည်းခိုရန် ဇရပ်ကြီးတွေကဲ့သို့ ဖြစ်ကုန်၏။ သတ္တဝါ တို့သည် <b>ကံ</b>အားလျော်စွာ ကျင်လည်ကြရကုန်သည်ရှိသော် နတ်အဖြစ် သို့လည်း ရောက်ကုန်၏။ ဗြဟ္မာအဖြစ်သို့လည်း ရောက်ကုန်၏။ <b>မဟာ ဗြဟ္မာ</b>အဖြစ်သို့လည်း ရောက်ကုန်၏။ ထိုမှ အထက်၌ ဒုတိယစျာန်ဗြဟ္မာ တတိယစျာန်ဗြဟ္မာအဖြစ်သို့လည်း ရောက်ကုန်၏။ ထိုမှအထက် ဝေဟပ္ဖိုလ်ဗြဟ္မာအဖြစ် အသညသတ်ဗြဟ္မာအဖြစ်သို့လည်း ရောက် ကုန်၏။ ထိုမှအထက် အရူပဗြဟ္မာ အဖြစ်သို့လည်း ရောက်ကုန်၏။ သုဒ္ဓါဝါသဘုံသည်ကား အနာဂါမ်စသော အရိယာများ၏ နေထိုင်ရာ ဌာနဖြစ်သောကြောင့် သံသရာ၌ ကျင်လည်ကြသော ပုထုဇန်တို့နှင့် မသက်ဆိုင်ချေ။ ထိုသို့ အထက်အထက် ဘုံတို့၌ ဖြစ်ကုန်သော်လည်း စိတ်မချရသေးဘဲ တစ်ဖန် အပါယ်ငရဲသို့ ကျရောက် ရပြန်ကုန်၏။ ထိုသို့ <b>ကမ္မဝိပါက</b>တန်ခိုးဖြင့် မြေလျှိုး မိုးပျံ ကျင်လည် ကြရပုံသည် အလွန်ဆန်းကြယ်လှသောကြောင့် ထို<b>ကံ</b>၏အစွမ်းကို သာမန်လူသားတို့ ကြံစည်ခြင်းငှါ ထိုက်သောအရာမဟုတ်။ ယနေ့ပင်လျှင် တန်ခိုး အာနုဘော်ကြီးသော နတ်မင်းကြီး ဗြဟ္မာမင်ကြီးဖြစ်၍ ခမ်းနားစွာ ခံစား စံစား၍နေရ၏။ နက်ဖြန်ကျလျှင် ခွေး ဝက် ကြက်ငှက်တိရစ္ဆာန်ဖြစ်နိုင်၏ ဟူ၍ ဆိုထိုက်၏။ ဤကဲ့သို့ ဖြစ်ရခြင်းမှာ <b>ကံ</b>အကျိုးပေးပုံအစွမ်းက <b>အစိန္တေယျ</b>ကြီးဖြစ်၍ နေသောကြောင့် ထိုသို့ကျင်လည် ဆန်းကြယ်ပုံကို လူသာမန်တို့ မကြံစည်နိုင်ကုန်။ အပါယ်ဘုံတွင် အကျုံးဝင်သော ပြိတ္တာဘုံ, တိရစ္ဆာန်ဘုံတို့၌ သတ္တဝါတို့၏ အထူးထူးအထွေအထွေ ဖြစ်နေကြပုံကို ဆင်ခြင်လျှင်သာ၍ပင် <b>ကံ</b>အကျိုးပေးပုံဆန်းကြယ်၍ ကြံနိုင်ဖွယ်ရာ အကြောင်းမရှိသောအချက်တို့သည် ထင်ရှားကုန်၏။</p> <p>ထိုမှ တစ်ပါးလည်း လူ တိရစ္ဆာန်တို့၏ကိုယ်၌ ရှေး<b>ကံ</b>အတွက် ကြောင့် ဖြစ်ပွား၍နေကြကုန်သော <b>ကမ္မဇရုပ်</b>တရားတို့သည် ရှိကုန်၏။ ထို<b>ကမ္မဇရုပ်</b>တို့သည် <b>အစိန္တေယျ</b> ရုပ်တို့သာတည်း။ <b>ကမ္မဇရုပ်</b>တရားတို့ အကြွင်းမဲ့ ချုပ်ဆုံးကြကုန်သည်ရှိသော် သေလေပြီးသော ကိုယ်ကောင်ကို တစ်ဖန်ပြန်၍ ရှင်အောင်ပြုမည် ဟူ၍၎င်း, ချုပ်ဆုံးစုတေလေပြီးသော စက္ခု သောတ ဃာန ဇိဝှါ ကာယ ဘာဝတို့ကို တစ်ဖန်ပြန်၍ ရှင်အောင် ပြုမည်ဟူ၍၎င်း ကြံစည် အားထုတ်သော သူသည် ရူးသွပ် ဖောက်ပြန်ခြင်း သို့ ရောက်လေရာ၏။ အကြောင်းမူကား <b>ကံ</b>ကြောင့်ဖြစ်သော <b>ဣန္ဒြိယ ရုပ်</b>တရားတို့သည် ပစ္စုပ္ပန်၌ဖြစ်သော လူတို့အစွမ်းနှင့်မဆိုင်ဘဲ ရှေး<b>ကံ</b>၏ အရာသာဖြစ်သောကြောင့်တည်း။ ထိုမှတစ်ပါးလည်း <b>ကံ</b>၏အစွမ်း ကြောင့် ဖြစ်ကုန်သော သတ္တဝါတို့၏သန္တာန်၌ ရုပ်နာမ်တို့၏ တည်ထောင် ဖြစ်ပွား၍ နေပုံသည်လည်း လွန်စွာဆန်းကြယ်၏။ ပုံပန်းသဏ္ဌာန်နှင့် တကွ တည်ရာဌာနအားဖြင့် ထိုရုပ်နာမ်တို့၏ ဖြစ်နေပုံသည်လည်း သာမန် လူသားတို့ ကြံစည်ဆင်ခြင်နိုင်သော အရာမဟုတ်။ ဘုရားတို့၏ ဉာဏ် တော်အရာသာဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့် “<b>ကမ္မဝိပါကော အစိန္တေယျော</b>” ဟူ၍ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူပေသတည်း။</p> <p><b>ကမ္မဝိပါက အစိန္တေယျ</b>ပြီး၏။</p> <div class="section-divider"></div> <h3>၄။ လောကစိန္တာ အစိန္တေယျ</h3> <p>မဟာဝဂ္ဂသံယုတ် သစ္စာလေးပါးအခဏ်း၌--<b>သဿတော လောကောတိဝါ အသဿတော လောကောတိဝါ</b>။ လောကကြီးသည်မြဲ၏၊ လောကကြီးသည် မမြဲစသည်ဖြင့် ဆယ်ပါး အပြားရှိသော ဒိဋ္ဌိစိန္တာကို <b>လောကစိန္တာ</b>ဟူ၍ ဆိုသည်။ ဤကျမ်း၌ဆို လတ္တံ့သော <b>လောကစိန္တာ</b>သည် ဒိဋ္ဌိစိန္တာကိုဆိုလိုသည် မဟုတ်ဘဲ တန်ခိုးအဘိညာဏ်နှင့်ပြည့်စုံကုန်သော ရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့သည်၎င်း, ထိုရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့၏ သိဿာနုသိဿ တပည့်အစဉ်အဆက်တို့သည် ၎င်း, အဋ္ဌက ဝါမကစသော ရသေ့တို့သည်၎င်း ကြံစည်စီရင်အပ်ကုန် သော ရှေး၌ပြဆိုအပ်ပြီးသော ဝိဇ္ဇာဌာနနှင့် ထိုမှတစ်ပါးကုန်သော ဝေဒင်္ဂ မန္တင်္ဂတို့ကို <b>လောကစိန္တာ</b>ဟူ၍ ဆိုသည်။</p> <p>ဗေဒင် ဆေးဝါး မန္တရားတို့ကို <b>လောကစိန္တာ</b>ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။ <b>ဝေဒင်္ဂ</b>ဆိုသည်ကား- ရှေးအခါ ပုဏ္ဏား ရသေ့တို့သည် ဗေဒင် သုံးပုံတို့ကို အစွဲပြု၍ ထားအပ်ကုန်သော ဗေဒင်အဆောက်အဦဟူသမျှ တို့ကို ဆိုသည်။</p> <p><b>ဝေဇ္ဇင်္ဂ</b>ဆိုသည်ကား- ဆေးအမျိုးမျိုးတို့ကို စီရင်သော အတတ် ပညာတို့ပေတည်း။</p> <p><b>မန္တင်္ဂ</b>ဆိုသည်ကား- ပထဝီဇယ မန္တန် ဝေဒဗ္ဗမန္တန် စိန္တာမဏိမန္တန် စသော မန္တန်များပေတည်း။</p> <p>ထို့ပြင် သီလက္ခန်ပါဠိတော် ကေဝဋ္ဋသုတ်၌လာသော <b>မနိကာဝိဇ္ဇာ ဂန္ဓာရီဝိဇ္ဇာ</b>များသည်လည်း <b>လောကစိန္တာ</b>ပင်မည်၏။</p> <p><b>မနိကာဝိဇ္ဇာ</b>ဆိုသည်ကား- စေတောပရိယ အဘိညာဏ်ကဲ့သို့ သူတစ်ပါးတို့၏ စိတ်အကြံ အစည်ကိုသိသော ဝိဇ္ဇာအတတ်မျိုးပေတည်း။ <b>ဂန္ဓာရီဝိဇ္ဇာ</b>ဆိုသည်ကား-ဣဒ္ဓိဝိဓ အဘိညာဏ်ကဲ့သို့ ကောင်း ကင်သို့ပျံခြင်း, အမျိုးမျိုးဖန်ဆင်းနိုင်ခြင်းစသည်ဖြင့် တန်ခိုးအမျိုးမျိုးကို ပြီးစေနိုင်သော ဝိဇ္ဇာအတတ်ပေတည်း။</p> <p>ထို<b>ဂန္ဓာရီဝိဇ္ဇာ</b>သည်</p> <p>၁။ <b>မူလဝိဇ္ဇာ</b>,<br> ၂။ <b>မန္တဝိဇ္ဇာ</b>,<br> ၃။ <b>အင်္ကဝိဇ္ဇာ</b>,<br> ၄။ <b>ဓာတုဝိဇ္ဇာ</b>,<br> စသည်ဖြင့် များသောအပြားရှိ၏။</p> <p>* ထိုစကားရပ်၌ ဆေးမြစ်တို့ဖြင့် သိဒ္ဓိပေါက်သော ဝိဇ္ဇာသည် <b>မူလဝိဇ္ဇာ</b>မည်၏။</p> <p>* မန္တရားတို့ဖြင့် သိဒ္ဓိပေါက်သော ဝိဇ္ဇာသည် <b>မန္တဝိဇ္ဇာ</b>မည်၏၊</p> <p>* စမ္ပာနဝင်း သုံးကွက်အင်း, လေးကွက်အင်း, ငါးကွက် ခြောက်ကွက်ခုနစ်ကွက်အင်း, ရှစ်ကွက်အင်း, ကိုးကွက် အင်းစသော အင်းတို့၏တန်ခိုးဖြင့် သိဒ္ဓိပေါက်သော ဝိဇ္ဇာသည် <b>အင်္ကဝိဇ္ဇာ</b>မည်၏။</p> <p>(အင်းဝိဇ္ဇာ ဆိုလိုသည်။)</p> <p>* သံပြဒါးဓာတ် စသည်ဖြင့် သိဒ္ဓိပေါက်သော ဝိဇ္ဇာသည် <b>ဓာတုဝိဇ္ဇာ</b> မည်၏။</p> <p>(သံဝိဇ္ဇာ, ပြဒါးဝိဇ္ဇာဆိုလိုသည်။)</p> <p>ပဋိသမ္ဘိဒါမဂ် ပါဠိတော်ကြီး၌--<br> <b>တတ္ထ ကတမာ ဝိဇ္ဇာ ဣဒ္ဓိမယာ ဝိဇ္ဇန္ဓရာ ဝိဇ္ဇံ ပရိဇပ္ပေတွာ အာကာသေ အန္တလိက္ခေ ဟတ္ထိံပိ ဒေဿန္တိ၊ အဿံပိ ဒေဿန္တိ၊ ရထံပိ ဒေဿန္တိ၊ ပတ္တိံပိ ဒေဿန္တိ၊ ဝိဝိဓံပိ သေနာဗျူဟံ ဒေဿန္တိ။</b> စသည်ဖြင့် အရှင်သာရိပုတ္တရာ မထေရ်ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>တတ္ထ</b>=ထိုစကားရပ်၌၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ဝိဇ္ဇာဟူသည်၊ <b>ကတမာ</b>=အဘယ်နည်း၊ <b>ဣဒ္ဓိမယာ</b>=တန်ခိုးအစွမ်းဖြင့် ပြီးကြကုန်သော၊ <b>ဝိဇ္ဇန္ဓရာ</b>=ဝိဇ္ဇာဓိုရ်တို့သည်၊ <b>ဝိဇ္ဇံ</b>=အတတ်ကို၊ <b>ပရိဇပ္ပေတွာ</b>=ရွတ်ဖတ်နိုးကြား ကြကုန်၍၊ <b>အန္တလိက္ခေ</b>=ရေးခြစ်မထင်သော၊ <b>အာကာသေ</b>=ကောင်းကင် ပြင်၌၊ <b>ဟတ္ထိံပိ</b>=ဆင်တပ်ကိုလည်း၊ <b>ဒေဿန္တိ</b>=ပြနိုင်ကြကုန်၏၊ <b>အဿံပိ</b>= မြင်းတပ်ကိုလည်း၊ <b>ဒေဿန္တိ</b>=ပြနိုင်ကြကုန်၏၊ <b>ရထံပိ</b>=ရထားတပ် ကိုလည်း၊ <b>ဒေဿန္တိ</b>=ပြနိုင်ကြကုန်၏၊ <b>ပတ္တံပိ</b>=ခြေလျင်တပ်ကိုလည်း၊ <b>ဒေဿန္တိ</b>=ပြနိုင်ကြကုန်၏၊ <b>ဝိဝိဓံ</b>=အထူးထူး အပြားပြားများသော၊ <b>သေနာဗျူဟံပိ</b>=စစ်ဆင်စစ်တက်ခြင်း စစ်ခင်းခြင်းများကိုလည်း၊ <b>ဒေဿန္တိ</b>= ပြနိုင်ကြကုန်၏။</p> <p>ဤပါဠိတော်ဖြင့် ဝိဇ္ဇာတန်ခိုးအစွမ်းကို ဟောတော်မူသည်။</p> <p>အတတ်ပညာ အထူးကို <b>ဝိဇ္ဇာ</b>ဆိုသည်။ ထိုပညာကို ဆောင်သောပုဂ္ဂိုလ် ကို <b>ဝိဇ္ဇာဓိုရ်</b>ဟူ၍ဆိုသည်။</p> <p>မဇ္ဈိမ ပဏ္ဏာသ ဥပါလိ သုတ္တန်၌လည်း<br> <b>တံ ကိံ မညသိ ဂဟပတိ၊ ပဟောတိ နုခေါ သော သမဏော ဝါ ဗြာဟ္မဏောဝါ ဣဒ္ဓိမာ စေတော ဝသီပတ္တော ဧကေန မနောပဒေါသေန ဣမံ နာဠန္ဒံ ဘသ္မံ ကာတုန္တိ။ ပဟောတိ ဘန္တေ။</b></p> <p>ဟူ၍ ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။<b>ဂဟပတိ</b>=ဥပါလိသူကြွယ်၊ <b>တံ</b>=ထိုပြောကြားလတ္တ့ သော အကြောင်းကို၊ <b>ကိံ မညသိ</b>=အသို့မှတ်ထင်သနည်း။ <b>ဣဒ္ဓိမာ</b>= <b>လောကစိန္တာ ဝိဇ္ဇာ</b>တန်ခိုးနှင့်ပြည့်စုံသော၊ <b>စေတောဝသီပတ္တော</b>= စိတ်ကြံ တိုင်း ပြီးမြောက်သော၊ <b>သမဏောဝါ</b>=ရဟန်းသည်၎င်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏောဝါ</b>= ပုဏ္ဏားသည်၎င်း၊ <b>ဧကေနမနောပဒေါသေန</b>=စိတ်တစ် ချက်ညှို့လိုက်ရုံ မျှနှင့်၊ <b>ဣမံနာဠန္ဒံ</b>=ဤနာဠန္ဒမြို့ကြီးကို၊ <b>ဘသ္မံ ကာတုံ</b>=ချက်ခြင်းပြာဖြစ်၍ သွားအောင်ပြုခြင်းငှါ၊ <b>ပဟောတိနုခေါ</b>=စွမ်းနိုင်ပါ မည်လော၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မြတ်စွာဘုရားက မေးမြန်းတော်မူလေ၏။ <b>ဘန္တေ</b>=အရှင်ဘုရား၊ <b>ပဟောတိ</b>= စွမ်းနိုင်ပါ၏၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ ဥပါလိသူကြွယ်က ဖြေကြားလျှောက်ထား လေ၏။</p> <p>ဤပါဠိတော်၌ဆိုလိုရင်းအဓိပ္ပါယ်အချုပ်မှာ<b>လောကစိန္တာ ဝိဇ္ဇာ</b>တန်ခိုးနှင့်ပြည့်စုံ၍ စိတ်ကြံတိုင်းပြီးမြောက် အောင်မြင်သောပုဂ္ဂိုလ်သည် စိတ်တစ်ချက် ညှို့လိုက်ရုံမျှနှင့် နာဠန္ဒမြို့ ကြီးတစ်ခုလုံးကို ဖွဲပြာဖြစ်အောင်စွမ်းနိုင်၏ဟု ဆိုလိုရင်းဖြစ်သည်။ ဤပါဠိတော်ဖြင့် <b>လောကစိန္တာ ဝိဇ္ဇာ</b>တန်ခိုး အစွမ်းသည် ဤမျှလောက် ကြီးကျယ်ကြောင်းကိုပြတော်မူ၏။ ဤပြဆိုအပ်ပြီးသော<b>လောကစိန္တာ</b>သည် သာမညလူသားတို့၏ ကြံစည်နိုင်သော အရာမဟုတ်၊ <b>လောကစိန္တာ</b>လမ်း တွင် ဆုံးခန်းတိုင်မြောက် ပေါက်ရောက်အောင်မြင်သော ပုဂ္ဂိုလ်၏အရာ သာလျှင် ဖြစ်လေသည်။ <b>လောကစိန္တာ</b>သည် မည်သည့်အတွက်ကြောင့် ဤကဲ့သို့ အစွမ်းသတ္တိနှင့် ပြည့်စုံကြောင်း, ဤမျှလောက် တန်ခိုးရှိကြောင်း ကို သာမန်လူသားတို့ မကြံစည်ထိုက်ချေ၊ ကြံစည်လျှင် စိတ်ပင်ပန်းရုံမျှသာ ဖြစ်လေရာ၏။</p> <p>ဤကား <b>လောကစိန္တာ</b>နှင့် စပ်၍ဆိုသောစကားရပ်ပေတည်း။ ဤ<b>အစိန္တေယျ</b>ကြီး လေးပါးတို့တွင် <b>ဗုဒ္ဓဝိသယ</b>သည် အကြီးကျယ် ဆုံး အမြတ်ဆုံးဖြစ်၏။ ထို့အောက်<b>ဣဒ္ဓိဝိသယ</b> ကြီးကျယ်၏။ ထို့အောက် <b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b> ကြီးကျယ်၏။ ထိုစကားမှန်၏။ <b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>နှင့်ပြည့်စုံကုန် သော အထက်နတြ်ပည်၌ ဥပပတ်ဖြစ်ကြသည့် နတ်မင်းတို့သည်၎င်း, လောကကိုအစိုးရသည့် လောကအရှင်ဖြစ်သည်ဟူ၍ မှတ်ထင်လျက် ရှိနေကြကုန်သောဗြဟ္မာတို့သည်၎င်း ဤလူ့ပြည်၌ ဘုရားပစ္စေကဗုဒ္ဓါ သာဝကတို့၏ ခြေရင်းအလုပ်အကျွေးတို့သာ ဖြစ်ကုန်၏။ ထိ့ုအတူ နတ်ပြည်ခြောက်ထပ်၌ ရှိကြကုန်သော <b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>နှင့် ပြည့်စုံကြသည့် နတ်တို့သည်လည်း တန်ခိုးအရာ၌သိဒ္ဓိ ပေါက်၍ ဝသီဘော်မြောက်ကြကုန်သော သာသနာပ ဗာဟိရက ရသေ့ ရဟန်းတို့၏ ခြေရင်းအလုပ် အကျွေးတို့သာ ဖြစ်ကုန်၏။ အဘယ်ကြောင့်နည်းဆိုလျှင် <b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>မည်သည် အပါယ်ဘုံသားတို့မှာသော်လည်း ပြည့်စုံနိုင်၏။ ထို<b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>နှင့်ပြည့်စုံသော အပါယ်ဘုံသားတို့သည် ပစ္စုပ္ပန်၌ ကြိုး စားအားထုတ်၍ ပွါးများအပ်ကုန်သော သီလသမာဓိပညာဂုဏ်တို့နှင့် ပြည့်စုံကြမည် မဟုတ်ကြကုန်။</p> <p>ဤအကြာင်းကို ထောက်သဖြင့်--<br> * <b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>သည်<b>ဣဒ္ဓိဝိသယ</b>၏ အောက်သို့ နိမ့်ကျ၏။</p> <p>* <b>ဣဒ္ဓိဝိသယ</b>သည်<b>ဗုဒ္ဓဝိသယ</b>၏ အောက်သို့ နိမ့်ကျသည် ဟူ၍ သိသာလေသည်။</p> <p><b>လောကစိန္တာ</b>သည်ကား လွန်စွာဆန်းကြယ်၏ ထို<b>လောကစိန္တာ ဝိဇ္ဇာ</b>အရာ၌ ကမ်းဆုံးတိုင်ရောက် သိဒ္ဓိမြောက်ကြ ကုန်သော <b>ဂန္ဓာရီဝိဇ္ဇာဓိုရ်</b>တို့မည်သည် ရှိကုန်၏။ အောက်၌ဖြစ်ကုန်သော အချို့ဘုမ္မစိုးနတ် အချို့ရုက္ခစိုးနတ်တို့သည်၎င်း၊ အလုံးစုံသော ဘီလူး သူရဲသံဘက် ရက္ခိုသ်တို့သည်၎င်း ထို<b>ဂန္တာရီ ဝိဇ္ဇာဓိုရ်</b>တို့၏ အစေခံတို့သာ ဖြစ်ကုန်၏။ ဤလောက၌ အစွမ်းသတ္တိ တန်ခိုးအာနုဘော်နှင့် ပြည့်စုံ ကုန်သော မန္တရားတို့သည် ရှိကုန်၏။ ထိုမန္တရားတို့သည် ပြဆိုခဲ့ပြီး သော အောက်နတ်တို့နှင့် ဘီလူးရက္ခိုသ်တို့ကို နှိမ်နင်းခြင်းငှါ ဖြစ်ကုန်၏။ ထိုမန္တန် တို့ဖြင့် နှိမ်နင်းနိုင်ကုန်၏။</p> <p>လောက၌ ထိုမန္တန်အစွမ်းကိုတတ်၍ အောက်နတ်တို့နှင့် ဘီလူး ရက္ခိုသ်တို့ကို နိုင်နင်း သောသူတို့သည် ဤတိုင်း နိုင်ငံမှာသော်လည်း တစ်ရံတစ်ခါ ပေါ်ပေါက်လာကြကုန်၏။ ထိုသူတို့သည် ဆိတ်ငြိမ် သော တော,တောင်ဌာနသို့ဝင်၍ ရှည်မြင့်စွာသော နေ့ညဉ့်ရက်လတို့ ပတ်လုံး မန္တရားတို့၌ လေ့ကျက်အားထုတ်၍ အစီအရင်ရှိသည့်အတိုင်း ပြု လုပ်ကြိုးစားကြကုန်၍ သိဒ္ဓိမြောက်ကြလေကုန်၏။ သိဒ္ဓိပေါက်မြောက် ကြကုန်သောအခါ လူတို့နေထိုင်ရာ ရွာနိဂုံးတို့၌ လှည့်လည်ကြကုန်၍ သူနာတို့ကို ခဏချင်းပျောက်ကင်း ချမ်းသာစေနိုင်ကြကုန်၏။ ထိုမှတစ်ပါး များပြား ဆန်းကြယ်သော အံ့ဖွယ်သရဲတို့ကိုလည်း ပြကြလေကုန်၏။</p> <p>လူအပေါင်းတို့အား ထိုထိုအံ့ဖွယ်သရဲတို့ကို ပြောကြားကြကုန်၏။ အကြင် တိုင်းနိုင်ငံ မြို့ရွာဇနပုဒ်တို့၌ <b>လောကစိန္တာ</b>မှတစ်ပါးသော <b>အစိန္တေယျ</b>တို့ကို မသိကြလေကုန်။ ထိုတိုင်းနိုင်ငံ မြို့ရွာ ဇနပုဒ်တို့၌ ဤ<b>လောကစိန္တာ</b>မျှကို ဘုရားဉာဏ်တော်အရာကဲ့သို့ မှတ်ထင်ယုံကြည်ကြ ကုန်၏။ <b>လောကစိန္တာ</b>လမ်းသို့ ပေါက်ရောက်သောသူများကို ဘုရားဟူ၍ ခေါ်ဝေါ် သမုတ်တတ်ကြကုန်၏။</p> <p>အချို့သောသူတို့သည်လည်း သားငါးတိရစ္ဆာန်တို့ကို သတ်ဖြတ်၍ <b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>အစွမ်းဖြင့် တန်ခိုးကြီးကုန်သော သူရဲသံဘက်ကြီးတို့ကို အမြဲနိစ္စပတ် ကျွေးမွေးကြကုန်၏။ ယဇ်နတ်ပူဇော်မှုကို ပြုကြကုန်၏။ ထိုသို့ကျွေးမွေးခြင်းဖြင့် သူရဲသံဘက်တို့ကို မိမိအလိုသို့လိုက်အောင် သွေးဆောငြ်ကကုန်၏။ ထိုသူရဲသံဘက်တို့သည်လည်း နိစ္စပတ်ကျွေးမွေး သော သူ၏အလိုသို့ လိုက်ပါတတ်ကြကုန်၏။ ထိုသူတို့စေခိုင်းတိုင်း ပြုလုပ် တတ်ကြကုန်၏။ အံ့ဖွယ်သရဲတို့ကို ပြုကြကုန်၏။ ထိုမြို့ရွာ ဇနပုဒ်တို့၌ ဗဟုသုတနည်းပါးသောသူတို့သည် သူရဲ,သံဘက်တို့၏ <b>ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ</b>မျှကို ဘုရားအရာကဲ့သို့ ယုံကြည် မြတ်နိုးကြလေကုန်၏။ သူရဲသံဘက်ကိုမွေး၍ အဆန်းတကြယ် အံ့ဖွယ်သရဲပြုလုပ် ခိုင်းစေနိုင်သောသူကိုပင် ဘုရား ကဲ့သို့မှတ်ထင် ရိုသေကြလေကုန်၏။</p> <p><b>အစိန္တေယျ</b>ကြီးလေးပါး ပြီး၏။</p> <h3>သစ္စာ ၂-ပါး</h3> <p>မဖောက်မပြန် မှန်ကန်သည်ကို <b>သစ္စာ</b>ဟူ၍ဆိုသည်။ ထိုသစ္စာသည်...</p> <p>၁။ <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>,<br> ၂။ <b>ပရမတ္ထသစ္စာ</b>,<br> အားဖြင့် နှစ်ပါးအပြားရှိ၏။</p> <p>၁။ <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>-- <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>ဆိုသည်ကား လောကီလူများ အပေါင်းတို့ သမုတ်အပ်သောအတိုင်း လောကအခေါ်အဝေါ် ဝေါဟာရ အားဖြင့်ပြီးစီးမှန်ကန်သော သစ္စာပေတည်း။ အတ္တ ဇီဝ ပုဂ္ဂိုလ် သတ္တဝါ ယောကျ်ား မိန်းမ ဦးခေါင်း ကိုယ် လက် ခြေ ဆံပင် အမွေး ခြေသည်း လက်သည်း သွား အရေ အသား အကြော အရိုးအစရှိသော ပုဂ္ဂိုလ် သတ္တဝါတို့၏သဏ္ဌာန်နှင့်ဆိုင်သော အခေါ်အဝေါ် ပညတ်ချက်တို့ သည်၎င်း, သတ္တဝါတို့၏ကိုယ်သဏ္ဌာန်မှအပ၌ သစ်ပင် နွယ်ချုံ အိမ် ကျောင်း ညောင်စောင်း အင်းပျဉ် တောတောင် သမုဒ္ဒရာစသော ခေါ်ဝေါ်ပညတ် ချက်တို့သည်၎င်း လောကသမ္မုတိမည်ကုန်၏၊ ထိုလောကသမ္မုတိသည် စိတ် ဝေဒနာ ဖဿ ပထဝီ အာပေါ စသော ပရမတ္ထသဘာဝတို့၏ အမည်နာမများမဟုတ်ကုန်၊ သဏ္ဌာန ပညတ် သန္တတိပညတ် တို့၏အမည်တို့သာတည်း။ ထိုလောကသမ္မုတိ အမည်တို့၏ အနက်ဒြဗ်တို့သည်လည်း ပရမတ္ထအားဖြင့် ထင်ရှားရကောင်း သော တရားတို့မဟုတ်ကုန်။ သဏ္ဌာနပညတ် သန္တတိပညတ်မျှတို့သာဖြစ် ကုန်၏၊ ထိုလောကသမ္မုတိအမည်တို့နှင့် အနက်ဒြဗ်တို့သည်လည်း လောကသမ္မုတိမျှသာဖြစ်၍ စင်စစ်အားဖြင့် သဘာဝဓမ္မများကို မရ ကောင်း၊ ပညတ်မျှတို့သာတည်း၊ ထိုပညတ်မျှသည်ပင်လျှင် လောက သမ္မုတိ မည်လေသည်။</p> <p>ဥပမာကား<br> မိန်းမမြုံ၏သား ဟူသောစကားသည်ရှိ၏၊ စင်စစ်မိန်းမမြုံ၏ သားရှိပါသလောဆိုလျှင် မုချမရှိလေသကဲ့သို့တည်း။</p> <p>မေး။ ထိုသို့ဖြစ်လျှင် လောကသမ္မုတိအားဖြင့် ပြီးစီးသော အရာကို အဘယ်ကြောင့် သစ္စာဆိုသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ သတ္တဝါရှိ၏ ပုဂ္ဂိုလ်ရှိ၏ လူရှိ၏ ယောကျ်ားရှိ၏ မိန်းမရှိ၏ နတ်ရှိ၏ သစ်ပင်ရှိ၏ တောတောင်ရှိ၏စသည်ဖြင့် လောကီလူတို့ ခေါ်ဝေါ်ပြောဆိုကြမြဲအတိုင်းသုံးစွဲခေါ်ဝေါ် ပြောဆိုလျှင် မုသာဝါဒ မဖြစ်။ အမှန်ကိုသာ ပြောဆိုသည် မည်သောကြောင့် သစ္စာမည်သည်။ ပြောဆိုသောပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်း သစ္စာဝါဒီမည်၏။</p> <p>အဘယ့်ကြောင့်နည်းဆိုသော် ထိုသို့ပြောဆို ခြင်းအားဖြင့် တစ်စုံ တစ်ယောက်သောသူအား ပျက်ပြား ချွတ်ယွင်းခြင်းကို မဖြစ်စေတတ် သောကြောင့်တည်း။ <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>ကို ပြောဆိုသောအခါ ပရမတ္ထဘက်သို့ မလှည့်ဘဲ လောကီလူတို့ အပြောအဆို အခေါ်အဝေါ်အမှတ်အထင် အားဖြင့်သာလျှင် ပြောကြားရာ၏။</p> <p>ထို<b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>သည် သူ့ဆိုင်ရာဌာန၌ များစွာအကျိုးရှိ၏၊ ဗောဓိလောင်းဟူသမျှတို့သည် ထို<b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>ကို လက်ကိုင်ပြုသဖြင့် သာလျှင် ဗောဓိဆုကိုဖြည့်ဆည်းပူးတော်မူကြရကုန်၏၊ လောကသမ္မုတိ အစွမ်းကြီးကျယ်စွာနှင့် မှန်ကန်ပုံမှာ အမိအဖနှင့် အခြားသူများသည် လူ့ဘုံသားချင်းချင်းတူကြ၏၊ အမိ အဖဟူ၍ လောကသမ္မုတိ ပညတ်ချက် ရှိလေသောကြောင့် အခြားသောသူကိုသတ်လျှင် မာတုဃာတကကံ ပိတုဃာတကကံထိုက်၍ အပြစ်လေးသည်မဟုတ်၊ အမိ အဖကို သတ် လျှင်သာ ထိုအပြစ်ကြီးများထိုက်၍ အကျိုးပေး နက်နဲလေသည်။ အကုသိုလ်တရား ကုသိုလ်တရားတို့၌ <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>နှင့်ဖြန့်၍ နှံ့စပ် အောင်ကြည့်လေ။</p> <p><b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>ပြီးပြီ။</p> <p>၂။ <b>ပရမတ္ထ သစ္စာ</b></p> <p>သဘောအားဖြင့် ထင်ရှားပြီးသောသစ္စာသည် <b>ပရမတ္ထသစ္စာ</b>မည်၏၊ မေး။ <b>ပရမတ္ထသစ္စာ</b>ဟူသည် အဘယ်ကိုခေါ်သနည်း။</p> <p>ဖြေ။ သဘောအားဖြင့် ထင်ရှားရရှိကောင်းသော တရားများကို ပရမတ္ထဆိုသည်။</p> <p>သဘောအားဖြင့် ထင်ရှားရရှိကောင်းသော တရားတို့ကား စိတ် စေတသိက် ရုပ် နိဗ္ဗာန် ခန္ဓာ အာယတနဓာတ်တို့ပေတည်း။ ထိုတရား အပေါင်းတို့သည် ပညတ်မျှမဟုတ်ဘဲ သဘောအားဖြင့် ထင်ရှားရှိသော ကြောင့်၎င်း, ထိုထက်လွန်ကဲ၍ နူးညံ့သိမ်မွေ့ နက်နဲသော သဘောမရှိ သောကြောင့်၎င်း ပရမတ္ထမည်သည်။</p> <p><b>သဘာဝတော ဝိဇ္ဇမာနဋ္ဌေန တတော ဥတ္တရိ တရဿ အတ္ထဿ အဘာဝတော ပရမတ္ထောနာမ။</b></p> <p>အနက်ကား။။ <b>သဘာဝတော</b>=သဘောအားဖြင့်၊ <b>ဝိဇ္ဇမာနဋ္ဌေန</b>=ထင်ရှားရှိသော အနက်ကြောင့်၎င်း၊ <b>တတော</b>=ထိုတရားထက်၊ <b>ဥတ္တရိတရဿ</b>=ကဲလွန်နက်နဲသော၊ <b>အတ္ထဿ</b>=သဘာဝတရားမျိုး၏၊ <b>အဘာဝတော</b>=မရှိခြင်းကြောင့်၎င်း၊ <b>ပရမတ္ထောနာမ</b>=ပရမတ္ထမည်၏။</p> <p>မေး။ ပရမတ္ထအားဖြင့် ပြီးစီးသော သစ္စာကား အဘယ်နည်း။ ဖြေ။ အာရုံကိုကြံတတ် သိတတ်သော စိတ်ရှိ၏၊ တွေ့ထိတတ် သော ဖဿရှိ၏၊ ခံစားတတ်သော ဝေဒနာရှိ၏၊ခက်မာသော ပထဝီရှိ ၏၊ ဖွဲ့စေးခြင်း အာပေါရှိ၏၊ ချုပ်ငြိမ်းခြင်း နိဗ္ဗာန်ရှိ၏၊ ဤသို့စသည်ဖြင့် တရား သဘောရှိတိုင်း ပြောဆိုသည်ရှိသော် မှန်ကန် ခြင်းသို့ရောက်၏၊ ဤသို့စသည်ဖြင့်ဆိုသော ပုဂ္ဂိုလ်လည်း သစ္စာဝါဒီမည်၏၊ ပြောဆို သော စကားသည်လည်း သစ္စာစကားဖြစ်၏။</p> <p>အဘယ်ကြောင့်နည်းဟူမူ သညာဝိပလ္လာသ စိတ္တဝိပလ္လာသ ဒိဋ္ဌိ ဝိပလ္လာသတို့နှင့် မစပ်ယှက် သက်သက်မှန်ကန်သော သဘောဖြစ်လေ သောကြောင့်တည်း။</p> <p>ဤကား <b>ပရမတ္ထသစ္စာ</b>ကိုပြသော စကားရပ်ပေတည်း။</p> <p><b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>သည် မဟုတ်မမှန်ပြောခြင်းတည်းဟူသော <b>မုသာဝါဒ</b>နှင့်ဆန့်ကျင်ဖက်ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပရမတ္ထသစ္စာ</b>သည် ဖောက်ပြန်ထင်မှားခြင်း တည်းဟူသော <b>ဝိပလ္လာသ</b>တရားနှင့် ဆန့်ကျင်ဖက်ဖြစ်၏။</p> <p><b>သမ္မုတိသစ္စံ မုသာဝါဒ ပဋိပက္ခံ။</b></p> <p><b>ပရမတ္ထသစ္စံ ဝိပလ္လာသ ပဋိပက္ခံ။</b></p> <p><b>သမ္မုတိသစ္စံ</b>=သမ္မုတိသစ္စာသည်၊ <b>မုသာဝါဒ ပဋိပက္ခံ</b>=မုသာဝါဒနှင့် ဆန့်ကျင်ဖက်ဖြစ်၏၊ <b>ပရမတ္ထသစ္စံ</b>=ပရမတ္ထသစ္စာသည်၊ <b>ဝိပလ္လာသ ပဋိပက္ခံ</b>=ဝိပလ္လာသနှင့် ဆန့်ကျင်ဖက်ဖြစ်၏။</p> <p>ထိုစကားကို ထင်စွာပြဦးအံ့</p> <p>သဘောအားဖြင့် မှန်သည်ဖြစ်စေ, မမှန်သည်ဖြစ်စေ, မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိ အရာပင်ဖြစ်စေ, သမ္မာဒိဋ္ဌိ အရာပင်ဖြစ်စေ သမ္မုတိသစ္စာ ဘက်ကနေ၍ အတ္တရှိ၏ ဇီဝရှိ၏ ပုဂ္ဂိုလ်ရှိ၏ သတ္တဝါရှိ၏ ယောကျ်ားရှိ၏ မိန်းမရှိ၏ ဤသို့စသည်ဖြင့် ပြောဆိုသောသူအား မုသာဝါဒမဖြစ်နိုင်၊ အဘယ် ကြောင့်နည်းဆိုသော် တစ်စုံတစ်ယောက်သော သူကိုမျှ လိမ်လည်လှည့် ပတ်၍ပြောခြင်း မဟုတ်သောကြောင့်တည်း။ ထို<b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>အားဖြင့် ပြောကြားသည်ရှိသော် ဖောက်ပြန်ထင်မှားခြင်း <b>ဝိပလ္လာသ</b>မူကားဖြစ်၏၊ အဘယ်ကြောင့်နည်းဆိုသော် အတ္တမဟုတ်သောတရားတို့ကို အတ္တ စသည်ဖြင့်စွဲလမ်း၍ ပြောဆိုခြင်းကြောင့်တည်း။ <b>ပရမတ္ထသစ္စာ</b> ဘက်၌ တည်၍ အတ္တမရှိ ဇီဝမရှိ ပုဂ္ဂိုလ်မရှိ သတ္တဝါမရှိ ယောကျ်ားမရှိ မိန်းမမရှိ သဘာဝဓမ္မတို့သာရှိကုန်၏၊ ထိုသဘာဝဓမ္မတို့သည် အတ္တ မဟုတ်ကုန်၊ အနတ္တတို့သာလျှင်တည်းဟူ၍ ပြောဆိုသည်ရှိသော် မုသာ ဝါဒလည်း မဖြစ်နိုင်။ <b>ဝိပလ္လာသ</b>လည်း မဖြစ်နိုင်။</p> <p>မှားယွင်းဘောက်ပြန်သည်ကို <b>ဝိပလ္လာသ</b> ဆိုသည်။ <b>“ဝိပရိတတော အသနံ ဥပဂမနံ ဝိပလ္လာသော”</b></p> <p><b>ဝိပရိတတော</b>=မှားယွင်းသောအားဖြင့်၊ <b>အသနံ ဥပဂမနံ</b>=ကပ် ရောက်ခြင်းသည်၊ <b>ဝိပလ္လာသော</b>=ဝိပလ္လာသမည်၏။</p> <p>အနိစ္စကို နိစ္စ, ဒုက္ခကို သုခ, အနတ္တကို အတ္တ, အသုဘကို သုဘ ဟူ၍ ဖောက်ပြန်ထင်မှားခြင်း <b>ဝိပလ္လာသ</b> တရားလေးပါးရှိသည်။</p> <p><b>ဝိပလ္လာသ</b>လေးပါးကို သညာ, စိတ္တ, ဒိဋ္ဌိသုံးပါးနှင့် မြှောက်ပွား သည်ရှိသော် <b>ဝိပလ္လာသ</b>တရား ၁၂-ပါးဖြစ်၏။</p> <p>အမှတ်အထင် ဖောက်ပြန်မှုကို <b>သညာ ဝိပလ္လာသ</b>ဆိုသည်။</p> <p>အသိအကြံ ဖောက်ပြန်မှုကို <b>စိတ္တ ဝိပလ္လာသ</b> ဆိုသည်။</p> <p>အမြင်အယူ ဖောက်ပြန်မှုကို <b>ဒိဋ္ဌိ ဝိပလ္လာသ</b> ဆိုသည်။</p> <p>ရုပ် နာမ် တရားတို့၌ အမှတ်သညာ၏ ဖောက်ပြန်ခြင်း, အသိ အကြံ၏ ဖောက်ပြန်ခြင်း, အမြင်အယူ၏ ဖောက်ပြန်ခြင်းများ ဆိုလိုသည်။ ပရမတ္ထသက်သက်မျှသာဖြစ်သော ရုပ်နာမ်တရားတို့ကို သတ္တဝါ ဟူ၍၎င်း, ပုဂ္ဂိုလ်ဟူ၍၎င်း မှတ်ထင်စွဲလမ်း၍ ယူသည် ရှိသော် အနိစ္စ၌ နိစ္စဟူ၍ မှတ်ယူစွဲလမ်းသည် မည်၏၊ အဘယ်ကြောင့်နည်းဆိုသော် သတ္တဝါပုဂ္ဂိုလ်ဟူသည် ပညတ်မျှသာဖြစ်၏၊ စင်စစ်ရှိသော တရားမျိုး မဟုတ်၊ စင်စစ်ထင်ရှားမရှိသော ပညတ်တရားမှာ ပျက်စီးချုပ် ကွယ်ခြင်း သဘောမရှိ၊ ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါတစ်ယောက်သည် တစ်ခုသော ဘဝ၌ ပထမ ပဋိသန္ဓေ တည်နေသောအခါ တစ်ကြိမ်သာလျှင်ဖြစ်၏၊ ဘဝ၏အဆုံး၌ တစ်ကြိမ်သာလျှင် သေ၏၊ သတ္တဝါသည် ထိုထိုဘဝမှ လာ၍ ပဋိသန္ဓေ တည်နေ၏၊ သေသည်မှ နောက်ကာလ၌ ထိုထိုဘဝသို့ ကူးပြောင်းရ လေ၏၊ ဤကား သတ္တဝါတို့၏ သဘောအလေ့ပေတည်း။ ထိုကြောင့် နာမ် ရုပ်တရားကို ပုဂ္ဂိုလ် သတ္တဝါဟူ၍ ယူသည်ရှိသော် အနိစ္စ၌ နိစ္စဟူ၍ မှတ်ယူဖောက်ပြန်သည် မည်လေ၏၊ နာမ်ရုပ်တရားသည် မြဲသော သဘောမရှိ၍ အနိစ္စဖြစ်၏၊ ခဏခဏဖြစ်၍ ခဏခဏ ပျက်စီးတတ်၏၊ သတ္တဝါမှာ ထိုသို့သဘောမရှိ၊ သို့ဖြစ်၍ နာမ်ရုပ်တို့ကို သတ္တဝါဟု မှတ်ယူ သောအခါ သဘောချင်း ကန့်လန့်ဆန့်ကျင်၍ <b>ဝိပလ္လာသ</b>မည်လေသည်။</p> <p>ဒုက္ခသစ္စာတွင် အကျုံးဝင်၍ ဖြစ်ပျက်ခြင်းတိ့ုဖြင့် နှိပ်စက် အပ်သော ကြောင့် ချမ်းသာမဖက် သက်သက်ဒုက္ခအတိသာ ဖြစ်သော ရုပ်နာမ် တို့ကို ချစ်ခင်ဖွယ်, နှစ်သက်ဖွယ်, သာယာမြတ်နိုးဖွယ်း, ချမ်းသာဖွယ် ဟူ၍ မှတ်ယူစွဲလမ်းသည်ရှိသော် ဒုက္ခ၌သုခဟူ၍ မှတ်ယူဖောက်ပြန် သည်မည်၏၊ အသုဘ၌ သုဘဟူ၍ မှတ်ယူ ဖောက်ပြန်သည်လည်း မည်၏၊ သတ္တဝါမည်သည် ပညတ်မျှသာရှိ၏၊ သဘောအားဖြင့် ထင်ရှားမရှိ၊ ဤကဲ့သို့ထင်ရှားမရှိသော သတ္တဝါကို ထင်ရှားရှိသကဲ့သို့ စွဲလမ်းမှတ်ယူလျက် နာမ်ရုပ်တရားကိုပင်လျှင် သတ္တဝါ၏အနှစ်သာရ အတ္တဇီဝ ဟူ၍ ပြုလုပ်ပြီးလျှင် နာမ်ရုပ်တရားသည်ပင်လျှင် သတ္တဝါ၏ အတ္တဇီဝ မည်၏၊ ဤနာမ်ရုပ်တရားပင်လျှင် သတ္တဝါမည်၏ ဟူ၍ မှတ်ယူ သည်ရှိသော် အနတ္တ၌ အတ္တဟူ၍ မှတ်ယူစွဲလမ်း ဖောက်ပြန်သည် မည် ၏။</p> <p>“ယောကျ်ားသည် မျက်စိဖြင့် အဆင်းကိုမြင်၏” ဟူသောစကား၌ မြင်ခြင်းမည်သည်ကား စက္ခုဝိညာဏ်စိတ် ပင်လျှင်တည်း။ ထိုစက္ခု ဝိညာဏ်စိတ်သည် အဆင်းကိုအာရုံပြု၏၊ အဆင်းမည်သည်လည်း ဝဏ္ဏာယတနခေါ်သော ရူပါရုံ ဓာတ်တရားဖြစ်၏၊ ပုဂ္ဂိုလ်မဟုတ်၊ သတ္တဝါမဟုတ်၊ ပုဂ္ဂိုလ်ကမြင်သည်မဟုတ်။ အဆင်းကိုမြင်ပြီးသော အခါတစ်ဖန် မနောဝိညာဏ်စိတ်တို့ဖြင့် သတ္တဝါဟူ၍မှတ်ထင်၏၊ ယောကျ်ားဟူ၍ မိန်းမဟူ၍ ဦးခေါင်းဟူ၍ မျက်နှာဟူ၍ ခြေလက်အင်္ဂါ ဟူ၍ မှတ်ထင်၏၊ သစ်ပင်ဟူ၍ ရထားဟူ၍ အိမ်ဟူ၍ ကျောင်းဟူ၍ မှတ်ထင်၏၊ ဤသို့ဖြစ်ရခြင်းကား မြင်ခြင်းဒဿနလျှင် အကြောင်း ရင်းရှိသော <b>စိတ္တဝိပလ္လာသ</b>မျိုးပေတည်း။ ကြားခြင်းသဝန, နံခြင်း ဃာယန, လျက်ခြင်းသာယန, တွေ့ထိခြင်းဖုသနလျှင် အရင်းရှိသော <b>စိတ္တဝိပလ္လာသ</b> တို့၌လည်း ထိုနည်းအတူပင်တည်း။ စိတ်လျှင် အရင်းရှိသော <b>စိတ္တ ဝိပလ္လာသ</b>သည်ကား လွန်စွာအရာကျယ်၏။</p> <p>ဤကား <b>စိတ္တဝိပလ္လာသ</b>မှုပေတည်း။</p> <p>အကြင်သို့သော အခြင်းအရာအားဖြင့် မနောဝိညာဏ်စိတ်က မှတ် ၍ထား၏၊ ထိုသို့သော အခြင်းအရာအားဖြင့် သညာက မြဲစွဲစေ၏၊ နောက် အခါ၌ မေ့လျော့ခြင်း ပျက်စီးခြင်းကို မဖြစ်စေ။</p> <p>ဤကား <b>သညာဝိပလ္လာသ</b>မှုပေတည်း။</p> <p>ထိုထိုသို့သော အခြင်းအရာအားဖြင့် သညာက အမြဲအစွဲ မှတ်၍ ထားအပ်ကုန်သော သတ္တဝါ ပုဂ္ဂိုလ် စသည်တို့၌ အတ္တရှိ၏၊ ဇီဝရှိ၏၊ ထိုအတ္တဇီဝသည် ဤသို့သဘောရှိ၏၊ ဤသို့အခြင်းအရာရှိ၏ စသည်ဖြင့် ဒိဋ္ဌိက ကြံစည်၏။</p> <p>ဤကား <b>ဒိဋ္ဌိဝိပလ္လာသ</b>မှုပေတည်း။</p> <p>သုတ္တန်တို့၌မူကား <b>သညာဝိပလ္လာသ</b>က သတ္တဝါ၌ ထင်ရှားသော ကြောင့် ထို<b>သညာဝိပလ္လာသ</b>ကို ရှေးဦးစွာ ဟောကြားတော်မူသည်။ သို့ရာတွင် ထို<b>သညာဝိပလ္လာသ</b>သည် ဒိဋ္ဌိ၏နောက်သို့ပင် အစဉ်လိုက် လျက်ရှိလေသေး၏။</p> <p>ဤ<b>ဝိပလ္လာသ</b> တရားတို့သည် အဝိဇ္ဇာလျှင် အကြောင်းရင်းရှိကြ ကုန်၏၊ အဝိဇ္ဇာကြောင့်ဖြစ်ကုန်၏၊ သစ္စာလေးတန်ကို မှန်သောအတိုင်း မသိမှုကြောင့် အဖောက်ဖောက်အပြန်ပြန် <b>ဝိပလ္လာသ</b>တရားတွေ ဖြစ်၍ နေသည်၊ ထို<b>ဝိပလ္လာသ</b>တို့တွင် <b>သညာဝိပလ္လာသ</b>နှင့် <b>စိတ္တဝိပလ္လာသ</b> နှစ်ပါး တို့ကို လောကီကုသိုလ် စိတ္တုပ္ပါဒ်တို့၌လည်း ရအပ်ကုန်၏၊ထို<b>ဝိပလ္လာသ</b> တရားတို့ကြောင့် တဏှာ မာန ဒိဋ္ဌိတည်း ဟူသော သံသရာ နယ်ချဲ့သမား ပပဉ္စတရားတို့ ဖြစ်ပေါ်လာ ကြကုန်၏၊ <b>ပရမတ္ထသစ္စာ</b>၌တည်၍ ဆင်ခြင် သည်ရှိသော် ထို<b>ဝိပလ္လာသ</b>တရားတို့၏ မှားယွင်းဖောက်ပြန်ချက်တို့ကို ထင်ရှားစွာ ပိုင်းခြား၍ သိနိုင်ကုန်၏၊ ထိုသို့ပိုင်းခြား၍ သိနိုင်သည်ရှိသော် ထို<b>ဝိပလ္လာသ</b>တရားတို့ကို ပယ်စွန့်နိုင်လေ၏။</p> <p>သစ္စာနှစ်ပါးပြီး၏။</p> <hr> <h3>လောကသုံးပါး</h3> <p>၁။ ဩကာသလောက,<br> ၂။ သင်္ခါရလောက,<br> ၃။ သတ္တလောက,<br> <b>“အနိစ္စဘူတေန လုဇ္ဇတီတိ လောကော”</b></p> <p><b>အနိစ္စဘူတေန</b>=အမြဲထာဝရ တည်နေတတ်သည့် သဘောမရှိ သောကြောင့်၊ <b>လုဇ္ဇတိ</b>=ပျက်စီးတတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>လောကော</b>=လောကမည်၏။</p> <p>အမြဲတည်လေ့မရှိ ပျက်စီးတတ်သောကြောင့် လောကမည်၏ ဆိုလိုသည်။</p> <p>၁။ <b>ဩကာသလောက</b></p> <p>မဟာပထဝီမြေကြီး, မဟာသမုဒ္ဒရာအပြင် ပတ်ဝန်းကျင်၌ စကြဝဠာတောင်, အလယ်၌မြင့်မိုရ်တောင်, ထိုမြင့်မိုရ်တောင်၏ အပြင် ပ၌ အသီးအသီး သီတာ သမုဒ္ဒရာခုနစ်တန်ဖြင့် ဝန်းရံအပ်ကုန်သော သတ္တရဘန်တောင်စဉ်ခုနစ်ထပ်, ထိုမှ ပြင်ပ၌ ကျွန်းကြီးလေးကျွန်းနှင့် ကျွန်းငယ်များစွာတို့သည်၎င်း, အထက်နတ်ပြည် ခြောက်ထပ်နှင့် ဗြဟ္မာဘုံ နှစ်ဆယ် တို့သည်၎င်း တစ်ခုသော <b>ဩကာသလောက</b>မည်၏၊ စကြဝဠာ တိုက် တစ်ခုဟူ၍လည်းဆိုအပ်၏၊ ဤစကြဝဠာတိုက်မှ အရပ်ရှစ်မျက် နှာတို့၌ ဤကဲ့သို့ သဘောရှိကုန်သော စကြဝဠာတိုက် တို့သည်လည်း အနန္တပင်ရှိကုန်သေး၏။</p> <p>ထို<b>ဩကာသလောက</b>နှင့် စပ်လျဉ်း၍ တိကင်္ဂုတ္တရပါဠိတော် အာနန္ဒဝဂ်၌<br> ၁။ <b>စူဠသဟဿီ လောကဓာတ်</b>,<br> ၂။ <b>မဇ္ဈိမသဟဿီ လောကဓာတ်</b>,<br> ၃။ <b>မဟာသဟဿီ လောကဓာတ်</b>,<br> ဟူ၍ လောကဓာတ်သုံးပါးကို မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူ၏။</p> <p>ထိုသုံးပါးတို့တွင် စကြဝဠာတစ်ထောင်သည် <b>စူဠသဟဿီ လောကဓာတ်</b>မည်၏။</p> <p>ထိုစကြဝဠာတစ်ထောင်ကို တစ်ထောင်ဖြင့် မြှောက်၍ စကြဝဠာတိုက်ပေါင်းတစ်သန်းသည် <b>မဇ္ဈိမသဟဿီ လောကဓာတ်</b> မည်၏။</p> <p>ထိုစကြဝဠာ တစ်သန်းကို တစ်သန်းဖြင့်မြှောက်၍ စကြ ဝဠာ တိုက်ပေါင်း ကုဋေတစ်သိန်းသည် <b>မဟာသဟဿီ လောက ဓာတ်</b>မည်၏။</p> <p>ဤလောကဓာတ်သုံးပါးသည်လည်း <b>ဩကာသလောက</b>ပင် မည် ပေ၏။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါးလည်း--<br> ၁။ ဇာတိခေတ်လောကဓာတ်,<br> ၂။ အာဏာခေတ်လောကဓာတ်,<br> ၃။ ဝိသယခေတ်လောကဓာတ်,<br> ဟူ၍ လောကဓာတ် သုံးပါးရှိပြန်သည်။</p> <p>စကြဝဠာတိုက်ပေါင်း တစ်သောင်းသည် '<b>ဇာတိခေတ် လောကဓာတ်</b>' မည်၏။</p> <p>မြတ်စွာဘုရားတို့၏ ဖြစ်ပွင့်တော်မူရာ ခေတ်ဟူ၍ဆိုလိုသည်။ ထိုဇာတိခေတ်အတွင်း၌ ရှိကြကုန်သော နတ် ဗြဟ္မာတို့သည် မြတ်စွာ ဘုရား၏ ပရိသတ်တို့သာ ဖြစ်ကြကုန်၏၊ မြတ်စွာဘုရား ဖွားမြင်တော် မူသောအခါ မြေငလျင်တုန်လှုပ်ခြင်း, အရောင်အလင်း ဖြစ်ပေါ်ခြင်း စသည်တို့၌ ဇာတိခေတ်အတွင်းမှာ တစ်ပြိုင်နက် ဖြစ်ရိုးဓမ္မတာရှိသည်။</p> <p><b>မဟာသဟဿီ လောကဓာတ်</b>ဟုဆိုအပ်သော စကြဝဠာ တိုက်ပေါင်း ကုဋေတစ်သိန်းသည် <b>အာဏာခေတ်လောက ဓာတ်</b>မည်၏။</p> <p>မြတ်စွာဘုရား၏ ပရိတ်တော်နှင့် အာဏာစက်များ ပျံ့နှံ့ရာဌာန ဟူ၍ဆိုလိုသည်။ ထိုအာဏာခေတ်အတွင်း၌ ရှိနေကြကုန်သော နတ် ဗြဟ္မာတို့သည် မြတ်စွာဘုရား၏ အာဏာစက်ကို ခံယူနိုင်ကြကုန်၏။</p> <p>အဆုံးမရှိသော အနန္တစကြဝဠာ ကမ္ဘာလောက ဓာတ်များ သည် '<b>ဝိသယခေတ် လောကဓာတ်</b>' မည်၏။</p> <p>မြတ်စွာဘုရားတို့၏ ဉာဏ်တော် ပျံ့နှံ့ရာဌာနဆိုလိုသည်။ ထို <b>ဝိသယခေတ်</b> အတွင်းမှာ ရှိရှိသမျှသော အာရုံတို့ကို မြတ်စွာဘုရား၏ ဉာဏ်တော်ဖြင့် သိတော်မူနိုင်၏။</p> <p>၁။ ကာမလောကဓာတ်,<br> ၂။ ရူပလောကဓာတ်,<br> ၃။ အရူပလောကဓာတ်,<br> ဟူ၍လောကဓာတ်သုံးပါးရှိပြန်၏။</p> <p>ကာမ ၁၁-ဘုံသည် <b>ကာမလောကဓာတ်</b>မည်၏၊ * ရူပ ၁၆-ဘုံသည် <b>ရူပလောကဓာတ်</b>မည်၏၊ * အရူပ ၄-ဘုံသည် <b>အရူပလောကဓာတ်</b>မည်၏၊ ဤသုံးပါးသည်လည်း <b>ဩကာသလောက</b>ပင်မည်၏၊ ဘုံအားဖြင့်---</p> <p>၁။ ကာမဘုံ,<br> ၂။ ရူပဘုံ,<br> ၃။ အရူပဘုံ,<br> ၄။ လောကုတ္တရာဘုံ,<br> ဟူ၍ လေးပါးရှိ၏။</p> <p>အဝီစိမှ ပရနိမ္မိတ ဝသဝတ္တီနတ်ပြည်တိုင်အောင် အတွင်း မှာရှိသော ဘုံများသည် <b>ကာမဘုံ</b>မည်၏။</p> <p>ပထမစျာန်ဘုံမှစ၍ သုဒ္ဓါဝါသ အကနိဋ္ဌဘုံတိုင်အောင် အတွင်းမှာရှိသော ဘုံများသည် <b>ရူပဘုံ</b>မည်၏။</p> <p>ရုပ်မရှိသော အထက်လေးဘုံသည် <b>အရူပဘုံ</b>မည်၏။</p> <p>မဂ်လေးတန် ဖိုလ်လေးတန် နိဗ္ဗာန်တရားများသည် <b>လောကုတ္တရာဘုံ</b>မည်၏။</p> <p><b>လောကုတ္တရာဘုံ</b>ကိုကား <b>ဩကာသလောက</b>ဟူ၍ မဆိုနိုင်။ ကြွင်းသော ဘုံသုံးပါးကိုသာ <b>ဩကာသလောက</b>ဆိုသည်။ <b>ဩကာသလောက</b>ပြီး၏။</p> <hr> <p>၂။ <b>သင်္ခါရလောက</b></p> <p><b>သင်္ခါရလောက</b>ဆိုသည်မှာ <b>ဩကာသလောက</b>ပေါ်တွင် ပြုပြင်ဖြစ် ပျက်၍ နေကြကုန်သော သစ်ပင်ချုံနွယ်စသော ဗီဇဂါမ် ဘူတဂါမ် အပေါင်းတို့သည်၎င်း, အိမ် ကျောင်း လှည်း ရထား ရွှေ ငွေ ရတနာ အဝတ်ပုဆိုးစသော အတွင်းအသုံးအဆောင် အပအသုံးအဆောင်တို့ သည်၎င်း <b>သင်္ခါရလောက</b>မည်ကုန်၏။</p> <p>အကျဉ်းအားဖြင့်ဆိုသည်ရှိသော် ခန္ဓာငါးပါး, အာယတန တစ်ဆယ့် နှစ်ပါး, ဓာတ်တစ်ဆယ့်ရှစ်ပါး ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်တရားတို့သည် <b>သင်္ခါရ လောက</b>မည်၏။</p> <p><b>သင်္ခါရလောက</b>ပြီး၏။</p> <hr> <p>၃။ <b>သတ္တလောက</b></p> <p><b>သတ္တလောက</b>ဆိုသည်ကား သတ္တဝါတစ်ဦး, ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦး ဟူ၍ ဆိုအပ်ကုန်သော ငရဲ တိရစ္ဆာန် ပြိတ္တာ အသုရကာယ် လူ နတ် ဗြဟ္မာ ဟူသမျှသည် <b>သတ္တလောက</b>မည်၏။</p> <p>ဒုဂ္ဂတိအဟိတ် သုဂတိအဟိတ် ဒွိဟိတ် တိဟိတ်ဟု ဆိုအပ်သော ပုဂ္ဂိုလ်လေးယောက်၊ အရိယာရှစ်ယောက် ဤတစ်ကျိပ်နှစ်ယောက်သော ပုဂ္ဂိုလ်များသည်လည်း <b>သတ္တလောက</b>ပင်မည်၏။</p> <p>ထိုမှ တစ်ပါး ကုန်း၌ကျက်စားသော သတ္တဝါ၊ ရေ၌ကျက်စားသော သတ္တဝါ၊ ကောင်းကင်၌ကျက်စားသော သတ္တဝါတို့သည်၎င်း, ဥ၌ ပဋိသန္ဓေနေသော အဏ္ဍဇသတ္တဝါ၊ အမိဝမ်းတိုက်အတွင်း သားအိမ်၌ ပဋိသန္ဓေနေသော သတ္တဝါ၊ အညှိကိုစွဲ၍ ပဋိသန္ဓေနေသော သံသေဒဇ သတ္တဝါ၊ ကိုယ်ထင်ရှား ဖွားကနဲဖြစ်ပေါ်လာသော ဩပပါတိက သတ္တဝါ တို့သည်၎င်း, အခြေ မရှိသော သတ္တဝါ၊ အခြေနှစ်ချောင်းရှိသော သတ္တဝါ၊ အခြေလေးချောင်းရှိသော သတ္တဝါ၊ အခြေများသော သတ္တဝါတို့သည် ၎င်း, ရုပ်ရှိသောသတ္တဝါ၊ ရုပ်မရှိသောသတ္တဝါ၊ သညာရှိသောသတ္တဝါ၊ သညာမရှိသောသတ္တဝါ၊ သညာရှိသည်လည်းမဟုတ် မရှိသည်လည်း မဟုတ်သော သတ္တဝါတို့သည်၎င်း <b>သတ္တလောက</b> မည်ကုန်၏။</p> <p>စင်စစ်အားဖြင့် ဆိုသည်ရှိသော် အလုံးစုံသော <b>ဩကာသလောက</b>၊ <b>သတ္တလောက</b>ဟူသမျှသည် <b>သင်္ခါရလောက</b>၌ အကျုံးဝင်ကုန်၏၊ အဘယ် ကြောင့်နည်းဆိုလျှင် ပြုပြင်ခြင်း ဖြစ်ပျက်ခြင်းတို့မှ မလွတ်ကင်းကြကုန် သောကြောင့်တည်း။ သို့ရာတွင် တည်ရာဘုံဟူသော အမည်, ပုဂ္ဂိုလ် သတ္တဝါဟူသော အမည်အားဖြင့် တစ်သီးတစ်ခြားစီ ဝေဖန်ပြီးလျှင် <b>ဩကာသလောက</b>, <b>သတ္တလောက</b>ဟူ၍ဆိုရသည်။</p> <p><b>သတ္တလောက</b>ပြီး၏။</p> <hr> <h3>ဩကာသလောကကြီးတည်ပုံ</h3> <p>ဤမဟာပထဝီ မြေကြီးသည် အောက်ရေအပြင်ကြီးပေါ်၌ တည်၏၊ ရေအပြင်ကြီးသည် လေအပြင်ကြီးပေါ်၌တည်၏၊ ထိုလေအပြင် ကြီးသည် အောက်အဇဋာကာသ ကောင်းကင်ပြင်ကြီးပေါ်၌တည်၏၊ ထိုအောက် အဇဋာကာသ ကောင်းကင် ပြင်ကြီးသည်ကား အောက်အဖို့ အားဖြင့်၎င်း, ဖီလာအဖို့အားဖြင့်၎င်း အနန္တအဆုံးအစ မရှိသည်သာ ဖြစ်၏၊။ထိုအောက် ကောင်းကင်အပြင်ကြီးမှာ မလှုပ်မရှားသော လေဆိုင်ကြီးတို့ဖြင့်သာလျှင် ပြည့်၍နေ၏၊ ထိုလေဆိုင်အထုကြီးသည် ယူဇနာပေါင်း ကိုးသိန်းခြောက်သောင်း ရှိသည်ဖြစ်၍ လေးသိန်းရှစ် သောင်း အထုရှိသော ရေအပြင်ကြီးကို ရွက်ဆောင်၍ နေ၏၊ ထိုရေ အပြင် ကြီးသည် နှစ်သိန်းလေးသောင်း အထုရှိသော မြေအပြင်ကြီးကို ရွက်ဆောင်၍ နေလေ၏၊ ထိုလေ ရေ မြေတို့ကို ကမ္ဘာလေ ကမ္ဘာရေ ကမ္ဘာမြေ တို့ဟူ၍ ဆိုသည်။</p> <p>မဟာပရိနိဗ္ဗာနသုတ် ပါဠိတော်ကြီး၌--<br> <b>အယံ အာနန္ဒ မဟာပထဝီ ဥဒကေ ပတိဋ္ဌိတာ၊ ဥဒကံ ဝါတေ ပတိဋ္ဌိတံ၊ ဝါတော အာကာသဋ္ဌော ဟောတိ။</b> ဟူ၍ <b>ဩကာသလောက</b> တည်ပုံကို ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>အာနန္ဒ</b>=ချစ်သားအာနန္ဒာ၊ <b>အယံ မဟာပထဝီ</b>= ဤမြေကြီးသည်၊ <b>ဥဒကေ</b>=ရေပေါ်၌၊ <b>ပတိဋ္ဌိတာ</b>=တည်၏၊ <b>ဥဒကံ</b>=ရေ သည်၊ <b>ဝါတေ</b>=လေပေါ်၌၊ <b>ပတိဋ္ဌိတံ</b>=တည်၏၊ <b>ဝါတော</b>=လေသည်၊ <b>အာကာသဋ္ဌော</b>=အောက်ကောင်းကင်၌ တည်လေ၏။</p> <p>ဤကား <b>ဩကာသလောက</b>ကြီး တည်နေပုံတည်း။</p> <hr> <h3>ဩကာသလောကကြီး ဖြစ်ပျက်ပုံ</h3> <p>ရုပ်ကလာပ်တို့၌ သဟဇာတ်တည်ရှိသော <b>တေဇောဓာတ်</b>နှင့် ဇာတိ ဇရာ မရဏတို့သည် ဩကာသလောကကြီး၏ ဖြစ်ပွါးကြောင်း ပျက်ပြား ကြောင်းမည်၏၊ ပါဠိတော်ကြီးများ၌ <b>တေဇောဓာတ်</b>သည် ပူလောင် စေတတ်၏၊ ရင့်ရော်အိုးမင်းစေတတ်၏၊ ရင့်ကျက်ခြင်းသို့ ရောက် စေတတ်၏ဟူ၍ ဟောတော်မူ၏၊ ထို့ကြောင့် <b>တေဇောဓာတ်</b> သည် မိမိနှင့် အတူတကွဖြစ်သော ရုပ်တို့ကို အမြဲမပြတ် လောင်မြိုက်၏၊ ရင့်ရော်စေ၏၊ အခိုက်အတန့်တစ်ပါးမှ အခိုက်အတန့်တစ်ပါးသို့ ရောက်စေ၏၊ သီတ <b>တေဇောဓာတ်</b>သည်လည်း အေးမြသောဓာတ်ငွေ့ ဓာတ်ရှိန်အားဖြင့် ပြဆိုအပ်ပြီးသော <b>တေဇောဓာတ်</b>၏ ကိစ္စတို့ကို ဆောင်ရွက် ပြုလုပ်၍ နေ၏၊ ဥဏှတေဇောဆိုသည်မှာ သီတ<b>တေဇော</b>ထက် သာ၍ အစွမ်း ထက်မြက်သောကြောင့် အထူးပြောဆိုဖွယ်မလိုချေ။ သင်္ခတတရားတို့၏ ဖြစ်ပေါ်မှု ဇာတိတစ်ခုမှာ သဘောလေးမျိုးရှိ၏။</p> <p>ထိုသဘောလေးမျိုးကား<br> ၁။ ဇာတိ<br> ၂။ အာစယ<br> ၃။ ဥပစယ<br> ၄။ သန္တတိ<br> ဤလေးမျိုးပေတည်း။</p> <p>ထိုလေးပါးတို့တွင် သင်္ခတ တရားတို့၏ အစဖြစ်ပေါ်မှုသည် <b>ဇာတိ</b> မည်၏၊ ဖြစ်ပေါ်ပြီးသော တရားတို့၏ အစပထမ ကြီးပွါးလာခြင်းသည် <b>အာစယ</b>မည်၏၊ ကြီးပွားသောတရားတို့၏ အဆင့်ဆင့်ကြီးပွားမှုသည် <b>ဥပစယ</b>မည်၏၊ အဆင့်ဆင့် ကြီးပွါးပြီးသော တရားတို့၏ တိုးတက်၍ ကြီးပွားမှုရပ်စဲပြီးလျှင် ထိုကြီးပွားပြီးသော အနေအားဖြင့် အစဉ်ဆက် လက်ကာ ဖြစ်၍နေမှုသည် <b>သန္တတိ</b>မည်၏။</p> <p>ထိုမှနောက်ကာလ၌ အိုမင်းရင့်ရော်စေတတ်သော ဇိရဏ <b>တေဇောဓာတ်</b>ဒဏ်ချက်၏ နှိပ်စက်ခြင်းကို ခံလျက်သာလျှင် တစ်ဆင့် တစ်ဆင့် ရင့်ရော်အိုမင်းခြင်း ဇရာခေတ်သို့ ရောက်လေကုန်၏၊ အိုမင်း တိုင်း အိုမင်းတိုင်း ဆုတ်ယုတ်၍ ဆုတ်ယုတ်၍ လာလေ၏၊ အဆုံးစွန်၌မူ ကား သေဆုံးပျက်စီးသော မရဏခေတ်တွင်းသို့ ကျရောက်၍ ပျက်စီးကုန် ဆုံးခြင်းသို့ ရောက်လေကုန်၏၊ ဤသို့ဖြစ်မှုသည် ကြီးကျယ်သော သင်္ခတဝတ္ထုတို့၌ လွန်စွာထင်ရှား၏၊ ဤသို့ ဖြစ်ပေါ်ကြီးပွားပြီး၍ ပျက်စီး ကုန်ဆုံးတတ်သော သဘောသည် လောကဓမ္မတာကြီးဖြစ်၏၊ ဓမ္မနိယာမ လည်းမည်၏။</p> <p>ဥပမာကား- သရက်ပင်၌ မျိုးစေ့မှ အညှောက်ထွက်၍ လာခြင်း သည် <b>ဇာတိသဘော</b>နှင့်တူ၏၊ အညှောက်မှ အကိုင်းအခက်ဖြာ၍ မထွက်မီ ကြီးပွားမှုသည် <b>အာစယသဘော</b>နှင့်တူ၏၊ အကိုင်းအခက်ဖြာ ထွက်သည်မှ သရက်ပင်လက္ခဏာ အင်္ဂါစုံညီ၍ အပွင့်အသီးကို ဆောင် သည့်တိုင်အောင် အစဉ်တစိုက် ကြီးပွားမှုသည် <b>ဥပစယသဘော</b>နှင့်တူ၏၊ အပွင့်အသီးကို ဆောင်သည်တိုင်အောင် ကြီးပွားပြီးသောအခါ သရက်ပင် ဓမ္မတာမှာ ထိုထက်ပိုမို၍ ကြီးပွားရန် လမ်းမရှိတော့ပြီ။ ကြီးပွားပြီးသော အနေနှင့်သာ အစဉ်တည်တံ့လျက် ဖြစ်ပွားစည်ပင်၍ နေမှုသည် <b>သန္တတိသဘော</b>နှင့် တူ၏၊ ထို့နောက် သရက်ပင်၏ ထုံးတမ်းဓမ္မတာအား လျော်စွာ ထွားကြိုင်းစိုပျိုသောခေတ်မှ ဆုတ်ယုတ်၍ အိုမင်းပြီးလျှင် တရွေ့ရွေ့အားနည်း ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။</p> <p>ဤကား သရက်ပင်၏<b>ဇာတိသဘော</b>မှစ၍ <b>မရဏသဘော</b>တိုင် အောင် ဖြစ်ပျက်သော အခိုက်အတန့်တို့ကို ပြဆိုခြင်း ပေတည်း။</p> <p>ဤနည်းအတိုင်း သင်္ခတမှန်သော အရာဝတ္ထုတိုင်းမှာ ဉာဏ်ဖြင့် ဆင်ခြင်၍ ကြည့်လေ။ ထိုသို့ <b>ဇာတိသဘော</b>အားဖြင့် အဆုံးသတ်မှု သည် အလုံးစုံသော သင်္ခတတရားတို့၏ ဓမ္မနိယာမ သဘောရိုး ကြီးပေ တည်း။</p> <p>ဤမဟာပထဝီမြေကြီးမှာ လောင်မြိုက်ရင့်ရော်စေတတ်သော <b>တေဇောဓာတ်</b>သည် အပြီးပါရှိလျက်နေ၏၊ သီတ ဥဏှဟုဆိုအပ်သော ထို<b>တေဇောဓာတ်</b>နှစ်ပါးဖြင့် အမြဲမပြတ် လောင်မြိုက်အပ်သည်ဖြစ်၍ ပူလောင်ခြင်း, ဆွေးမြေ့ခြင်း, ရင့်ရော်ခြင်းသို့ အစဉ်အတိုင်း ရောက်၍ နေ၏၊ ထို့ကြောင့် ဤကမ္ဘာမြေကြီးသည် <b>ဇာတိ အာစယ ဥပစယ သန္တတိ ဇရာ မရဏ</b>ဟု ဆိုအပ်သော ဤခေတ်ခြောက်ပါးမှ လွတ်မြောက်နိုင်သည် မဟုတ်ချေ။ <b>ဇာတိသဘော</b>မှစ၍ တစ်ဆင့်တစ်ဆင့် တက်ပြီးလျှင် အဆုံး စွန်မှာ <b>မရဏသဘော</b>ဖြင့် လက်စသိမ်းရလိမ့်မည်သာ ဖြစ်လေ၏။</p> <p>ထိုအတူ မြင့်မိုရ်, စကြဝဠာ, သမုဒ္ဒရာ, သီတာခုနစ်တန် သတ္တရ ဘန်စသော သင်္ခတဝတ္ထုတို့သည်လည်း ပြဆိုခဲ့သော ခေတ်ကြီးခြောက် ပါးကို မလွန်မြောက်နိုင်ကြလေကုန်။ ထို့ကြောင့် ဤဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ မဟာကပ် ကြီး၌ ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်ကြကုန်သော အလုံးစုံသောမြေကြီး, မြင့်မိုရ်တောင်, စကြဝဠာတောင် စသည်တို့သည် ရှေးဦးအစ၌ <b>ဇာတိ အာစယ ဥပစယ သန္တတိ</b> ဟုဆိုအပ်သော ခေတ်ကြီးလေးခုအစဉ်အားဖြင့် ဖြစ်ပေါ်ကြီးပွား တည်တံ့လျက် ကာလရှည်မြင့်စွာ သွားပြီးမှ ဆုတ်ယုတ်သော ဟာယန ခေတ်တွင်းသို့ သက်ဆင်းကြကုန်လတ္တံ့။ “ဇရာ ခေတ်ကို ဟာယနခေတ် ဆိုသည်“၊ ဟာယနခေတ်၌ အလုံးစုံသော <b>တေဇောဓာတ်</b>၏ ကိစ္စဟုဆို အပ်သော မီးရှိန်တို့သည် ထိုမဟာပထဝီစသော သင်္ခတဝတ္ထုတို့ကို အထင်အရှား လွှမ်းမိုးကြကုန်လတ္တံ့။ ထိုအခါမှစ၍ <b>တေဇော</b>တည်း ဟူသော မီး၏ လောင်မြိုက်ရင့်ကျက် စေမှုကြောင့် ထိုသင်္ခတဝတ္ထု ဟူသမျှတို့၌ အနှစ်သာရမဟုတ်သော အဖို့တို့သည် ချို့ယွင်း ကုန်ဆုံးခြင်း သို့ ရောက်ကြ ကုန်လတ္တံ့။ အနှစ်သာရရှိသော အဖို့တို့သာလျှင် ကြွင်းကျန် တည်ရှိရစ်ကုန်လတ္တံ့။ ထို့နောက် <b>တေဇောဓာတ်</b>က ရှည်မြင့်စွာ လောင် မြိုက် ဆွေးမြေ့စေအပ်သည်ရှိသော် အတော်အတန် အနှစ်သာရအဖို့ရှိ သော အရာတို့သော်လည်း ကုန်ဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ကြကုန်လတ္တံ့။ ထိုထက် သာလွန်၍ အနှစ်သာရရှိသော အဖို့အစုတို့သည်သာလျှင် ကြွင်းကျန် တည်ရှိရစ်ကုန်လတ္တံ့။</p> <p>ဤသို့သောနည်းအားဖြင့် ကာလကြာမြင့်စွာ <b>တေဇောဓာတ်</b> လောင်မြိုက်အပ်သည်ရှိသော် အဆုံးစွန်၌ ဤကမ္ဘာ လောကကြီးသည် အလွန်ရင့်ရော် ဆွေးမြေ့သည်၏အဖြစ်သို့ ရောက်ပြီးလျှင် ယခုအခါ အစိုးရမင်းတို့၏ စစ်သည်တော်များ အသုံးပြုသော ယမ်းတောင့်တွေကို အနည်းငယ်သောမီးဖြင့် ညှိလိုက်ဘိသကဲ့သို့၎င်း, ယမ်းတိုက်ကြီးကို အနည်းငယ်သော မီးဖြင့် တို့လိုက်ဘိသကဲ့သို့၎င်း အနည်းငယ်သော မီးနှင့်တွေ့ထိကာမျှဖြင့်သာလျှင် မီးတောက်မီးလျှံထ၍ တဟုန်းဟုန်း တောက်လောင်ကုန်လတ္တံ့။ ထိုအခါ သတ္တသူရိယ သုတ္တန်တွင် မြတ်စွာ ဘုရားဟောကြားတော်မူသောအတိုင်း ဤဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ မည်သော ကမ္ဘာ လောကကြီးသည် <b>တေဇောဓာတ်</b>တည်းဟူသော မီးဖြင့်ပျက်စီး လတ္တံ့။ သံဝဋ္ဋကပ်ကြီးဆိုက် ရောက်လတ္တံ့။</p> <p>ဤကမ္ဘာမီးသည် ကမ္ဘာကိုခံသော အောက်ရေအပြင်မှ ပထမစျာန် ဗြဟ္မာ့ဘုံတိုင်အောင် ဤအတွင်း၌ ရှိရှိသမျှသော သင်္ခတတို့ကို အဏုမြူမျှ မကျန်မကြွင်းအောင် လောင်မြိုက်လေ၏၊ မီးသွေးဟူ၍ ပြာဟူ၍ အကြွင်း အကျန်မရှိစေရ။ မြေလွှာနှစ်ထပ်ရှိသည့်အနက် ကျောက်မြေလွှာကြီးကို ကမ္ဘာမီးလောင်အပ်သည်ရှိသော် ထိုသိလာပထဝီနေရာ၌ နောင်အခါ သိလာပထဝီ ဖြစ်ပေါ်စေရန် <b>တေဇောဓာတ်</b>အထူးဟု ဆိုအပ်သော ဥတုတို့သည် ကြွင်းကျန်ရစ်ကုန်၏၊ ထိုဥတုဝိသေသသည် နောင်ကမ္ဘာ အသစ် တည်သောအခါ သိလာပထဝီဖြစ်ပေါ်ရန် မျိုးစေ့အနေနှင့် တည်ရှိလေ၏၊ ထို့အတူ မြေဆိုင်မြေလွှာကြီးကို ကမ္ဘာမီးလောင် အပ်သည်ရှိသော် ထိုပံသုပထဝီနေရာ၌ နောင်အခါ ပံသုပထဝီဖြစ်ပေါ် စေရန် <b>တေဇောဓာတ်</b> အထူးဟု ဆိုအပ်သော ဥတုတို့သည် ကြွင်းကျန် ရစ်ကုန်၏၊ ထိုဥတုဝိသေသသည် နောင်ကမ္ဘာအသစ် တည်သောအခါ ပံသုပထဝီဖြစ် ပေါ်ရန် မျိုးစေ့အနေနှင့် တည်ရှိလေ၏၊ ထိုကမ္ဘာမီး၏ အကျိုးဆက်ဖြစ်သော ဥတုဓာတ်တို့သည် ထိုထိုနေရာတို့၌ ကြွင်းကျန် ရစ်ကုန်၍ လောကကြီးတစ်ခုလုံး အပြည့်အနှက်ပင် ရှိ၍တည်ကြ လေကုန်၏၊ ဤသို့လျှင် ကမ္ဘာမီးသည် မိမိ၏အကျိုးဆက်ဖြစ်သော ဥတုဓာတ်ငွေ့ အထူးတို့ကို ထိုထိုနေရာဌာနတို့၌ ချန်ထားခဲ့ပြီးလျှင် မိမိ သည်မူကား အကြွင်းမဲ့ ချုပ်ငြိမ်းခြင်းသို့ ရောက်လေ၏၊ ဤကား ကမ္ဘာ ပျက်သော <b>သံဝဋ္ဋကပ်</b>၏ သဘောပေတည်း။</p> <p>ပျက်ပြီးသောအတိုင်း တည်တံ့၍ နောင်ကမ္ဘာအသစ်ကို ဖြစ်စေရန် အားယူသော အနေအားဖြင့် တည်ရှိ၍ နေသော ကပ်သည် <b>သံဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ ကပ်</b> မည်၏။</p> <p>ဤကား <b>သံဝဋ္ဋကပ် သံဝဋ္ဋဋ္ဌာယီကပ်</b> နှစ်ပါးကို ပြဆိုသော စကား ရပ်ပေတည်း။</p> <p>ပြဆိုအပ်ပြီးသော ဥတုဓာတ်ကြွင်းတို့သည် ဝိဝဋ္ဋကပ်သို့ ရောက် သောအခါ အလွန်အေးမြသော သီတလေဖြင့် ပတ်ဖွဲ့ သိမ်းရုံး အပ်ကုန် သည်ဖြစ်၍ မိမိတို့ တည်မြဲအတိုင်း တည်နေကြကုန်ပြီးလျှင် အကြင်အခါ ရင့်မာထက်သန်ခြင်းသို့ ရောက်ကြလေကုန်၏၊ အားအစွမ်းနှင့် ပြည့်စုံကြ ကုန်သည်ဖြစ်၍ ဥဏှသဘောသို့ သက်ဝင်ကြလေကုန်၏၊ ထိုအခါ တိုးပွားလာကြကုန်၍ တိမ်လွှာ တိမ်ထွတ် တိမ်ခဲ တိမ်ဆိုင်တို့ ဖြစ်ပေါ် ထင်ရှားလာကြကုန်၏၊ ထိုအခါ ကမ္ဘာပြု မိုးကြီးကို ရွာသွန်းစေကုန်၏။</p> <p>ထိုကမ္ဘာပြုမိုးကြီးသည် ကမ္ဘာပျက်သော သံဝဋ္ဋကပ်အခါ အလုံးစုံ သော မီးလောင်ရာဌာနဟူသမျှကို တစ်ခဲနက် ရေဖြင့် ပြည့်စေ၍ ရွာသွန်း လေ၏၊ ထိုသို့ရွာသွန်းလေသမျှသော မိုးရေတို့သည် အလွန်အေးမြသော လေဖြင့် ထိတွေ့ကြကုန်သည်ရှိသော် များသောအားဖြင့် အဆိုင်အခဲ အဖြစ်သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏၊ အကြင်အခါ အောက်၌ ကမ္ဘာကိုထမ်း ဆောင်သော ရေအပြင်ကြီး လေနိုင်ကုန်သေး၊ ထိုအခါ ကာလပတ်လုံး အောက် အဇဋာကာသ ကောင်းကင်အပြင်ကြီးထဲသို့ လျောကြ၍သာ နေကြကုန်၏၊ အကြင်အခါ၌ အောက်ရေအပြင် လေအပြင်တို့သည် ထမ်း ဆောင်ခြင်းငှါ စွမ်းနိုင်ကြကုန်၏၊ ထိုအခါ အောက်သို့ မကျစေဘဲ ရွက် ဆောင်၍ ထားကြကုန်၏။</p> <p>ဝါယောခေါ်သော လေဓာတ်တို့မည်သည် ဝိတ္ထမ္ဘနသတ္တိရှိ သော ကြောင့် အခြားဓာတ်များကို ထမ်းဆောင်၍ ထားနိုင်သောအလေ့ရှိ၏၊ ထို့ကြောင့် အောက်၌ရှိသော ကမ္ဘာလေထုကြီးသည် ရေမြေတို့ကို ထမ်း ဆောင်၍ ထားနိုင်လေသည်။</p> <p>ကမ္ဘာပြုမိုးကြီး၏ အဆောက်အဦဟူသမျှတို့သည် ကမ္ဘာသစ် တည်ထောင်ခြင်း အကျိုးငှါသာဖြစ်ကုန်၏၊ ထိုကမ္ဘာပြုမိုးကြီး၏ အဆောက်အဦများရှိသည့်အနက် အဆိုင်အခဲအဖြစ်သို့ ရောက်ကြကုန် ပြီးသော မိုးအဆောက်အဦတို့သည် သိလာပထဝီနေရာ၌ ကျောက်ဖြင့်ပြီး သော ကမ္ဘာမြေကြီးဖြစ်ရန် အလို့ငှါ ဖြစ်ကြကုန်၏၊ ရေအစုမျှသာ ဖြစ်သော မိုးအဆောက်အဦတို့သည်ကား ပံသုပထဝီနှင့် မဟာသမုဒ္ဒရာ ကြီးများ ဖြစ်ပေါ်ရန်အလို့ငှါ ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>ကမ္ဘာပြု မိုးကြီးကပင်လျှင် သိလာပထဝီ ဖြစ်သင့်သောအရာ၌ သိလာပထဝီဖြစ်စေသည်, ပံသုပထဝီ ဖြစ်သင့်သော နေရာ၌ ပံသုပထ ဝီဖြစ်စေသည်, သမုဒ္ဒရာဖြစ်သင့်သောနေရာ၌ သမုဒ္ဒရာ ဖြစ်စေ သည်, ကမ္ဘာပြုမိုးကြီးသည်ပင် ကမ္ဘာကြီး၏ အဆောက်အဦတို့ကို ထူထောင်လေ သည်ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>ဤကဲ့သို့ ဖြစ်ခြင်း၏ အရင်းမူလမှာလည်း <b>ဥတု</b>ခေါ်သော <b>တေဇော ဓာတ်</b>၏ အစွမ်းပင်ဖြစ်လေသည်။ <b>ဥတုနိယာမ</b> ၏ အစွမ်းကြောင့်သာလျှင် ကျောက်မြေ မြေဆိုင် သမုဒ္ဒရာစသော ကမ္ဘာ့အဆောက်အဦများ ဖြစ်ပေါ် လာရ၏၊ တစ်စုံတစ်ဦးသော တန်ခိုးရှင်၏ ဖန်ဆင်းစီရင်ခြင်းကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာရသည် မဟုတ်ချေ။</p> <p>ဤ<b>ဥတုနိယာမ</b>၏ သဘောကို ကောင်းစွာ မသိမြင်လျှင် ဤကမ္ဘာ ကြီးသည် ဖန်ဆင်းတတ်သော တန်ခိုးရှင်က ဖန်ဆင်း၍ ဖြစ်သည်ဟူ၍ အယူဖောက်ပြန်တတ်လေသည်၊ <b>ဥတုနိယာမ</b>သဘောကို သိမြင်နိုင်လျှင် ထိုကဲ့သို့ ဣဿရနိမ္မာန ဒိဋ္ဌိဖြစ်နိုင်မည် မဟုတ်ချေ။</p> <p>ကမ္ဘာလောကကြီး၏ အဆောက်အဦဟူသမျှတို့သည် တည်၍ လာကြကုန်သည်ရှိသော် <b>ဓမ္မနိယာမ</b> အစီအရင် အားဖြင့်သာလျှင် တည် ထောင်ကြကုန်၏၊ <b>ဓမ္မနိယာမ</b>သည် ကမ္ဘာကြီးကို တည်ထောင်ရာ၌ လက်သမားဆရာကြီးသဖွယ် ဖြစ်လေ၏၊ <b>ဓမ္မနိယာမ</b>အစီအရင် မည်သည်ကား ပထဝီစသော ပရမတ္ထဓာတ်တို့၏ အညီအညွတ် ရွက် ဆောင်ခြင်း, မညီမညွတ် ရွက်ဆောင်ခြင်းများပေတည်း၊ အညီ အညွတ် ရွက်ဆောင်ခြင်းသည် ဓာတ်တို့၏ပကတိသဘော အားဖြင့် ဖြောင့် မှန်စွာ ရွက်ဆောင်ခြင်းမည်၏၊ မညီမညွတ် ရွက်ဆောင်ခြင်းသည် ဓာတ်တို့၏ ဝိကတိသဘောအားဖြင့် ဖောက်ဖောက်ပြန်ပြန် ရွက်ဆောင်ခြင်းမည်၏။</p> <p>ပကတိသဘောအားဖြင့် ရွက်ဆောင် ပြုပြင်သည်ရှိသော် အညီ အညွတ် ရွက်ဆောင်ပြုပြင်လေ၏၊ ဝိကတိသဘောအားဖြင့် ရွက်ဆောင် သည်ရှိသော် မညီမညွတ်ရွက်ဆောင် ပြုပြင်လေ၏၊ ကမ္ဘာ လောကပေါ် ၌ ရှိရှိသမျှသော ကမ္ဘာ့အဆောက် အဦဟူသမျှတို့၏ ပုံပန်းသဏ္ဌာန်သည် အဝန်းအဝိုင်းတွေသာများ၏၊ ပုံသဏ္ဌာန်တို့တွင် အဝန်းအဝိုင်းတည်း ဟူသော သဏ္ဌာန်သည်ကား ပကတိသဏ္ဌာန်ဖြစ်၏၊ ထို့ကြောင့် ပထဝီ စသော ဓာတ်တို့၏ အညီအမျှ ရွက်ဆောင်ခြင်းတည်းဟူသော အား အစွမ်းကြောင့် စကြဝဠာကမ္ဘာ လောကဓာတ်နှင့်စပ်ဆိုင်သော အရာ ဟူသမျှတို့သည် စက်ဖြင့်လှည့်၍ အဝန်းအဝိုင်း ပြုအပ်ကုန်ဘိ သကဲ့သို့ အဝန်းအဝိုင်းသဏ္ဌာန်အားဖြင့်သာလျှင် တည်ကြကုန်၏၊ မဟာပထဝီ မြေကြီး အဝန်းအဝိုင်းသဏ္ဌာန် အားဖြင့်တည်သည်၊ ထိုအတူ မဟာ သမုဒ္ဒရာသည်၎င်း, စကြာဝဠာတောင်သည်၎င်း အဝန်းအဝိုင်း သဏ္ဌာန် အားဖြင့်သာလျှင် တည်ကြကုန်၏၊ အလယ်၌ မြင့်မိုရ်တောင်သည်၎င်း, သီတာသမုဒ္ဒရာခုနစ်တန်တို့သည်၎င်း, သီတာခြားလျက် မြင့်မိုရ်တောင်ကို ပတ်ရံ၍တည်ကြကုန်သော သတ္တရဘန်တောင်စဉ်ခုနစ် ထပ်တို့သည်၎င်း အဝန်းအဝိုင်းသဏ္ဌာန်အားဖြင့်သာလျှင် တည်ကြကုန်၏၊ ထို့ပြင် နေ လ နက္ခတ် တာရာစသည်တို့သည်လည်း အဝန်းအဝိုင်း သဏ္ဌာန်အားဖြင့် သာလျှင် တည်ကြကုန်၏။</p> <p>ဤသို့ဖြစ်ခြင်းသည် <b>ဓမ္မနိယာမ</b>၏ အားအစွမ်းကြောင့်ဖြစ်ခြင်း မည်၏၊ ထို့ကြောင့် ကမ္ဘာကြီးကို တည်ထောင်ရာတွင် <b>ဓမ္မနိယာမ</b>က စီရင်သော အတိုင်းသာဖြစ်ကြရသည်ဟူ၍ ပြဆိုခဲ့ပေသည်။ အထူးအား ဖြင့် ပထဝီစသောဓာတ်တို့၏ အညီအညွတ် ဆောင်ရွက်ခြင်း, မညီမညွတ် ဆောင်ရွက်ခြင်းနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ဆိုဖွယ်ရှိပြန်သည်မှာ သတ္တဝါတို့၏ သဏ္ဌာန်၌ ပညောင်ပင်၏ အဝန်းကဲ့သို့ ကိုယ်ရပ်နှင့်အလံတို့၏ ညီညွတ် ခြင်းသည်ဓာတ်တို့၏ အညီအညွတ်ဆောင်ရွက်ခြင်းမည်၏၊ ဆိုခဲ့သော အတိုင်း မညီမညွတ်ခြင်းသည် ဓာတ်တို့၏ အညီအညွတ် ဆောင်ရွက်ခြင်း မဟုတ်ချေ။ အကျဉ်းအားဖြင့်ဆိုသည်ရှိသော် သုံးဆယ့် နှစ်ပါးသော ယောကျ်ားမြတ်တို့၏ 'မဟာပုရိသ' လက္ခဏာကြီးတို့သည် ဓာတ်တို့၏ အညီအညွတ်ဆောင်ရွက်ခြင်း အစွမ်းကြောင့်ဖြစ်ကုန်၏၊ ပြဆိုခဲ့ပြီးသော လက္ခဏာတို့နှင့် မပြည့်စုံခြင်းသည် ဓာတ်တို့၏ မညီမညွတ် ဆောင်ရွက် ခြင်းကြောင့်ဖြစ်သည်။ ကောင်းသောစိတ်ဓာတ်အစဉ်နှင့် ပြည့်စုံခြင်းသည် ဓာတ်တို့၏ အညီအညွတ်ဆောင်ရွက်ခြင်းမည်၏၊ မကောင်း ယုတ်မာ ဆိုးညစ်စွာသောစိတ်နှင့် ပြည့်စုံခြင်းသည် ဓာတ်တို့၏ မညီမညွတ် ဆောင်ရွက်ခြင်းမည်၏။</p> <p>* ဓာတ်တို့၏အညီအညွတ်ဆောင်ရွက်မှုကို <b>သမဓာရဏ</b> ဆိုသည်။</p> <p>* မညီမညွတ်ဆောင်ရွက်မှုကို <b>ဝိသမဓာရဏ</b>ဆိုသည်။</p> <p>အညီအညွတ်ဆောင်ရွက်မှုဆိုသည်ကား အမျိုးမျိုးသော အကြောင်းပစ္စည်းတို့၏ ပြည့်စုံညီညွတ်မှုကြောင့် ပထဝီစသော ဓာတ်တို့၏ အနှောင့်အယှက်မရှိ ပြေပြစ်ချောမောစွာ ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကိုဆိုသည်။ မညီ မညွတ်ဆောင်ရွက်ခြင်းဆိုသည်ကား အကြောင်းအမျိုးမျိုးချို့တဲ့သဖြင့် ပထဝီစသောဓာတ်တို့၏ အနှောင့်အယှက်နှင့်တကွ ဖြစ်ပေါ်လာရခြင်း ကိုဆိုသည်။</p> <p>ဗဟိဒ္ဓဖြစ်သော သစ်ပင်စသည်တို့၌ ပညောင်ပင်ကဲ့သို့ အညီ အညွတ်ဝန်းဝိုင်းသော သဏ္ဌာန်နှင့်ပြည့်စုံမှုသည် <b>သမဓာရဏကိစ္စ</b>မည်၏၊ ဤကဲ့သို့ ညီညွတ်ဝန်းဝိုင်းသော သဏ္ဌာန်နှင့် မပြည့်စုံမှု ချို့တဲ့မှုသည် <b>ဝိသမဓာရဏကိစ္စ</b>မည်၏၊ ပင်စည် အကိုင်းအခက် အရွက် အညွန့် အဖူး အပွင့် အသီး အခိုင် စသည်တို့၌ ဤနည်းအတိုင်းပင်လျှင် <b>သမဓာရဏကိစ္စ ဝိသမဓာရဏကိစ္စ</b>ကိုသိရာ၏၊ အကျဉ်းအားဖြင့်ဆိုသည်ရှိသော် လောကသုံးပါးတို့၌ ပကတိပုံသဏ္ဌာန်စသည်တို့၏ အတိုင်းမသိ ဆန်း ကြယ်မှုသည် ထင်ရှား၏၊ ဤသို့ ပုံပန်းသဏ္ဌာန်ဟူသမျှတို့၏ အနန္ဒ ဆန်းကြယ်မှုသည် ပထဝီစသော ဓာတ်တို့၏ ဆောင်ရွက်ဖြစ်ပေါ်ပုံ ဆန်း ကြယ်ခြင်းကြောင့်သာလျှင်ဖြစ်လေသည်။ ဤကဲ့သို့ ကမ္ဘာလောကပေါ်၌ ရှိရှိသမျှသော ကမ္ဘာ့အဆောက်ဦဟူသမျှတို့၏ အနန္တဆန်းကြယ်ပုံ, ဓာတ် တို့၏ဆောင်ရွက်ဖြစ်ပေါ်မှု ဆန်းကြယ်ပုံများသည် သဗ္ဗညုမြတ်စွာ ဘုရား တို့၏ အနေကဓာတုဉာဏ် နာနာဓာတုဉာဏ်တော်တို့၏အရာသာလျှင် ဖြစ်လေသည်။ အခြားပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ ဉာဏ်အယူ မဟုတ်ကြလေကုန်။ အကြင်သူတို့သည်ကား ပရမတ္ထဓာတ်တို့၏ ဤသို့သဘောရှိသော ဆောင်ရွက်ဖြစ်ပေါ်မှု၏ အနန္တဆန်းကြယ်ပုံကို မသိကြလေကုန်၊ ထို သူတို့သည် အထင်အမြင် လွှဲမှားပြီးလျှင် လောကကိုပြုပြင်စီရင်နိုင် သော ပုဂ္ဂိုလ်များကို ရှာမှီးကြံစည်ကြလေကုန်၏၊ စိန္တာမယဉာဏ်ဖြင့် ကြံဖန် မှတ်ယူကြပြီးလျှင် လောကကို ဖန်ဆင်းစီရင်ပြုပြင်စီမံတတ်သော ပုဂ္ဂိုလ် အရှင်မြတ်ကြီးရှိသည်၊ ထိုအရှင်မြတ်ကြီး၏ တန်ခိုးအစွမ်းကြောင့် ကမ္ဘာ လောကကြီး ဖြစ်ပေါ်ရသည်၊ ကမ္ဘာပေါ်မှာ သက်ရှိသက်မဲ့ ရှိရှိသမျှ အနန္တတို့သည်လည်း ထိုဖန်ဆင်းစီရင်တတ်သော အရှင်မြတ်ကြီး၏ တန်ခိုး အစွမ်းကြောင့်သာလျှင် အထူးထူး အထွေထွေ ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်သည်ဟူ၍ ပြောဆိုကြလေကုန်၏၊ ထိုသို့ ပြောဆိုသောအတိုင်းလည်း တစ်ဆင့်တစ် ဆင့် စွဲမြဲစွာယုံကြည်ကြလေကုန်၏၊ ထိုသို့ယုံကြည်သက်ဝင်မှတ်ထင် ပြောဆိုကြသော သူတို့သည် <b>ဣဿရနိမ္မာနဒိဋ္ဌိဝါဒ</b>သို့ ဆင်းသက်သော သူတို့ဖြစ်ကြကုန်၏။</p> <p>စင်စစ်အားဖြင့် ပရမတ္ထဓာတ်သဘာဝတို့မှတစ်ပါး ကမ္ဘာလော ကိုပြုပြင်ဖန်ဆင်းတတ်သော ပြုပြင်စီရင်တတ်သော သူဟူ၍ တစ်စုံတစ် ယောက်မျှ မရှိချေ။ ပရမတ္ထဓာတ်သဘာဝတို့သာလျှင် ပြုပြင်စီရင်ကြ ကုန်၏၊ ပြုပြင်ဖန်ဆင်းတတ်သော ပုဂ္ဂိုလ်အရှင်ဟူ၍ ပြောဆိုကြသည် မှာ စကားအဖြစ်မျှသာရှိလေ၏၊ စင်စစ်မှာ ရှိသည်မဟုတ်ချေ။ ဤသို့သာ လျှင် စွဲမြဲ၍ မှတ်သားအပ်၏။</p> <p>ထိုထိုကမ္ဘာ့အဆောက်အဦဟူသမျှတို့၏ မျိုးစေ့သဖွယ်ဖြစ်ကုန် သော ဥတုတို့တွင်ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်းသော ဥတုအဖို့အစုတို့သည် ထိုက် သည်အားလျော်စွာ ရုန့်ရင်းကြမ်းတမ်း၍ ခိုင်မာတောင့်တင်းသော ကမ္ဘာ့အဆောက်အဦတို့ဖြစ်ပေါ်ခြင်းငှါ အကြောင်းညီညွတ်ကြလေ ကုန်၏၊ နူးညံ့သော ဥတုအဖို့အစုတို့နှင့် ရေအစုရေခဲအစုတို့သည် ထိုက် သည်အားလျော်စွာ နူးညံ့သော ကမ္ဘာ့အဆောက်အဦအဖြစ် ရေအဖြစ် မြေအဖြစ်သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏။</p> <p>အလုံးစုံသောသတ္တဝါရှိရှိသမျှတို့၏ ကံအကျိုးဆက်နှင့်တကွ ဖြစ်ကုန်သော ထိုဥတုဓာတ်သဘော အဖို့အစုတို့၏ အစွမ်းအားဖြင့် လူနတ်တို့၏ အဖိ့ုငှါ အရှင်မရှိသော လဗိမာန် နေဗိမာန် နက္ခတ်တာရာ ဗိမာန်တို့သည် လက်ဦးမဆွ စောစောကပင်လျှင် ပေါ်လာကြကုန်ဘိ သကဲ့သို့ ထို့အတူအထက်နတ်ပြည်ခြောက်ထပ်တို့၌၎င်း၊ ဗြဟ္မာ့ဘုံတို့၌၎င်း နတ်ဗြဟ္မာတို့၏ အလို့ငှါ အရှင်မရှိသော နတ်ဗိမာန် ဗြဟ္မာ့ဗိမာန်တို့သည် လက်ဦးမဆွ စောစောကပင်လျှင် ဖြစ်ပေါ်လာကြကုန်၏၊ ကမ္ဘာတည်ဦးစ အခါတွင် ပြဆိုအပ်ပြီးသော ဘုံဗိမာန်တို့၌ စိုးပိုင်သောအရှင်ဟူ၍ မရှိကြကုန်။ ထို့ကြောင့် သုညဗိမာန်တို့ဟူ၍သာ ဆိုရကုန်၏၊ နောက် ကာလ၌မူကား အထက်အထက်ဘုံတို့မှ စုတေလာကြကုန်သော ပုထုဇ္ဇန် သတ္တဝါတို့သည် ထိုက်သည်အားလျော်စွာ ထိုသုညဗိမာန်တို့၌ ဖြစ်ကြ လေကုန်၏။</p> <p>ပါဠိတော်၌<br> <b>ဟောတိ ခေါ သော ဘိက္ခဝေ သမယော ယံ ကဒါစိ ကရဟစိ ဒီဃဿ အဒ္ဓုနော အစ္စယေန အယံ လောကော ဝိဝဋ္ဋတိ။ ဝိဝဋ္ဋမာနေ လောကေ သုညံ ဗြဟ္မဝိမာနံ ပါတုဗ္ဘဝတိ။</b> ဟူ၍ ဟောတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား-- <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ကဒါစိ ကရဟစိ</b>=တစ်ရံ တစ်ခါ၌၊ <b>ဒီဃဿအဒ္ဓုနော</b>=ရှည်လျားသော အဓွန့်ကာလ၏၊ <b>အစ္စယေန</b>= လွန်သောအခါ၌၊ <b>အယံ လောကော</b>=ဤကမ္ဘာလောကကြီးသည်၊ <b>ယံ ဝိဝဋ္ဋတိ</b>=အကြင်ဖြစ်ပေါ် တည်ထောင်လာ၏၊ <b>သောသမယော</b>=ထိုကမ္ဘာ လောကကြီးဖြစ်ပေါ်တည်ထောင်သောကာလသည်၊ <b>ဟောတိ ခေါ</b>= ရှိသည်သာလျှင်တည်း၊ <b>လောကေ</b>=ကမ္ဘာလောကကြီးသည်၊ <b>ဝိဝဋ္ဋမာနေ</b>= ဖြစ်ပေါ်တည်ထောင်၍လာသည်ရှိသော်၊ <b>သုညံ</b>=ပိုင်ရှင်ကင်းမဲ့သော၊ <b>ဗြဟ္မဝိမာနံ</b>=ဗြဟ္မာ့ဗိမာန်သည်၊ <b>ပါတုဗ္ဘဝတိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်လာ၏၊ ဤအရာ၌ အလုံးစုံသော သတ္တဝါဟူသမျှတို့၏ ကံအကျိုးဆက်နှင့် တကွ ဖြစ်ကုန်သော ထိုဓာတ်ဥတု အဖို့အစုတို့၏ အစွမ်းအားဖြင့်သာလျှင် ထိုဘုံဗိမာန်တို့သည် အဘယ်ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်နိုင်ကုန်မည်နည်းဟူ၍ မကြံအပ်။ လောကသုံးပါးတို့တွင် သတ္တလောကသာလျှင် ပဓာနဖြစ်၍ ကြီးကဲပြဓာန်းလေသည်။ သတ္တလောကမှတစ်ပါးကုန်သော ဩကာသ လောကနှင့် သင်္ခါရလောကတို့သည် သတ္တလောကအလို့ငှါသာလျှင် ဖြစ်ကြကုန်၏။</p> <p>မဟာပထဝီမြေကြီးသည်လည်း သတ္တလောက အလို့ငှါသာလျှင် ဖြစ်ပေါ်ရကုန်၏၊ ဘုံဗိမာန်တို့မှာ ဆိုဖွယ်ရာအထူးမရှိချေ။ စင်စစ်အား ဖြင့် သတ္တလောကအလို့ငှါသာလျှင် ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်သည်။ သတ္တ လောက၌ အကျုံးဝင်ကုန်သော စိတ်စေတနာစသော နာမ်တရားတို့သည် အရူပ ဓာတ်တို့မည်ကုန်၏၊ ထိုအရူပဓာတ်တို့သည် အလွန်တန်ခိုးအစွမ်း ကြီးကျယ်လှကုန်၏၊ အလွန်တရာ အရှိန်အဟုန် ကြီးကျယ်လှကုန်၏၊ အစိန္တေယျကြီးလေးပါးတို့သည်လည်း ထိုအရူပဓာတ်တို့မှ ဖြစ်ကြကုန် သည်။</p> <p>ဆိုဖွယ်အထူးရှိပြန်သည်ကား- အသက်နှစ်ဆယ်တမ်းအခါ၌ သတ္ထန္တရကပ်တည်းဟူသော ဘေးကြီးဖြင့် ခြိမ်းခြောက်အပ်ကုန်သော လူတို့၏အဆင့်ဆင့် ပြုလုပ်ကြိုးစားအပ်ကုန်သော ကုသိုလ်ကံအကျိုးဆက် တို့သည် အလုံးစုံသောလောကဓာတ်ကို ပျံ့နှံ့စေ၍ အသက်အသင်္ချေယျ တမ်းသို့ ရောက်စေနိုင်ကုန်၏။</p> <p>ဤအရာ၌မူကား ကမ္ဘာကြီးတစ်ခုလုံး ပျက်ပြုန်းသော ဘေးကြီးဖြင့် ခြိမ်းချောက်အပ်ကုန်သော လူအပေါင်းတို့အား အထက်ဗြဟ္မာ့ဘုံသို့ တက်ခြင်းငှါ သံဝဋ္ဋကပ်ကြီး တစ်ကပ်ပတ်လုံး ပြုလုပ်ဆည်းပူးအပ်ကုန် သော ကုသိုလ်ကံတို့သည်လည်းရှိကုန်၏၊ ဗြဟ္မာ့ဘုံသို့ ရောက်ကြကုန်ပြီး သောအခါ အသင်္ချေယျကပ်နှစ်ကပ်တို့ပတ်လုံး နီဝရဏတရား ငါးပါးတို့ကို ပယ်ခွါ၍ ကောင်းစွာတည်နေကြကုန်စဉ် ဖြစ်ပွါးကုန်သော ကုသိုလ်ကံ တို့သည်လည်းရှိကုန်၏၊ ထိုကုသိုလ်ကံတို့ကို ပေါင်းစုသည်ရှိသော် အလွန်တရာ ကြီးကျယ်များပြားလှကုန်၏၊ ထိုကံတို့၏ အကျိုးဆက် တို့သည်လည်း အလွန်တရာ ကြီးကျယ်များပြားလှကုန်၏၊ ဤကံအကျိုး ဆက်တို့ကိုရည်၍ အလုံးစုံသော သတ္တဝါတို့၏ ကံအကျိုးဆက်နှင့်တကွ ဖြစ်ကုန်သော ဥတုအဖို့အစုတို့ကြောင့် ဘုံဗိမာန် တို့ ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်သည် ဟူ၍ဆိုခဲ့ပေသည်၊ ဤကဲ့သို့သောအဓိပ္ပါယ်ကို အကျယ်သိမြင်ပါလျှင်လည်း ဘုံဗိမာန်တို့၏ ဖြစ်ပေါ်လာပုံကို အထူးကြံ စည်ထိုက်သည် မဟုတ်ချေ။ ပြဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော ကောင်းကင်၌ တည်ကြကုန်သော နတ်ဗိမာန် ဗြဟ္မာ့ဗိမာန် အလုံးစုံတို့မည်သည် တစ်ခဲနက် ရတနာအတိတို့သာ ဖြစ်ကုန်၏၊ ဥပပတ်သတ္တဝါတို့၏ ကိုယ်ကာယတို့ကဲ့သို့ အလွန်တရာ ပေါ့လည်းပေါ့ကုန်၏၊ မလှုပ်မရှား သော လေဆိုင်လေခဲအပြင်တို့၌ တိမ်ထွတ်ကြီးတို့ကဲ့သို့ တည်၍နေကြ ကုန်၏၊ လဗိမာန် နေဗိမာန် ဂြိုဟ် နက္ခတ် တာရာဗိမာန်တို့လည်း လှုပ်လှုပ် ရှားရှား သွားလာလှည့်လည်၍ နေကြကုန်၏။</p> <p>ထိုဘုံဗိမာန်တို့သည် အဘယ်သို့သွားလာလှည့်လည်၍ နေကြကုန် သနည်းဟုဆိုလျှင် ထိုအထက်ကောင်းကင်ပြင်၌ မြင့်မိုရ်တောင် သတ္တရ ဘန်တောင်တို့မှ ပြင်ပသို့ တိုက်ခတ်သော လေဟုန်လေယဉ်တို့သည်၎င်း, စကြဝဠာတောင်မှ အတွင်းသို့ တိုက်ခတ်သောလေ အပသို့တိုက်ခတ်သော လေဟုန်လေယဉ်နှစ်ပါးတို့သည်၎င်း အချင်းချင်း တွေ့ဆုံပေါင်းသင်းမိကြ ကုန်သည် ရှိသော် အလွန်ကြီးကျယ်စွာသော လေပွေစကြာဝိုင်းကြီးဖြစ်၍ မြင့်မိုရ်တောင်မဏ္ဍိုင်ကို လကျ်ာရစ်လှည့်လည်ပြီးလျှင် ထက်မြက်မြန်ဆန် သော အဟုန်နှင့်တကွ အစဉ်မပြတ် လှည့်လည်ဝိုင်းဝန်း၍ နေကြလေ ကုန်၏။</p> <p>ထိုလေပွေ,လေစကြာကြီးက တိုက်အပ်,လွှင့်အပ်သည်၏အဖြစ် ကြောင့် ပြဆိုအပ်ခဲ့ကုန်ပြီးသော လဗိမာန် နေဗိမာန်စသည်တို့သည် လေဟုန်အယဉ်ကိုစီး၍ မြင့်မိုရ်တောင်ကြီးကို လကျ်ာရစ်လှည့်လည် သွားလာလျက်နေကြကုန်သည်၊ ထိုဗိမာန်တို့တွင် အချို့ဗိမာန်တို့သည် အလွန်တရာ ပေါ့ပါးကုန်၏၊ အချို့ဗိမာန်တို့သည် အလွန်တရာမပေါ့ပါး ကုန်၊ ထို့ကြောင့် အချို့ဗိမာန်တို့၏ နှေးစွာသွားခြင်း, အချို့ဗိမာန်တို့၏ လျင်မြန်စွာသွားခြင်းတို့သည် ထင်ရှားကုန်၏။</p> <p>ဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော လေဟုန် လေယဉ်နှစ်ပါးတို့သည်လည်း တစ်ရံ တစ်ခါ မျှတသော အင်အားရှိကြကုန်၏၊ တစ်ရံတစ်ခါ မျှတသော အင်အားမရှိကြကုန်၊ ထို့ကြောင့် အကြင်ဗိမာန်တို့သည် နှေးနှေးသွားကြ ကုန်၏၊ ထိုဗိမာန်တို့သည် လေပွေ လေစကြာကြီးတိ့ု၏ မညီမညွတ်ဆောင် သည်၏ အစွမ်းအားဖြင့် တောင်မြောက်ရွေ့ရှား ပြောင်းလွဲပြီးလျှင် တစ်ဖြင့် တစ်ပါး သွားလာလှည့်လည်ကြလေကုန်၏၊ အမျိုးမျိုးသော လေပွေ လမ်းခရီးအားဖြင့်လည်း ဗိမာန်တို့၏ သွားပုံအမျိုးမျိုးတို့သည် ထင်ရှား ကုန်၏၊ လေပွေစကြာ၏ လမ်းခရီးမှ အောက်သို့နိမ့်ကျ၍ တည်ရှိကြ ကုန်သော အာကာသဋ္ဌဗိမာန် အချို့တို့သည်၎င်း, ဝလာဟကနတ် အမျိုး မျိုးတို့၏ ဘုံဗိမာန်တို့သည်၎င်း ရွေ့ရှားသွားလာခြင်း မရှိကြလေကုန်၊ အဘယ်ကြောင့်နည်းဆိုသော် လေပွေ လေစကြာကြီး၏လမ်းနှင့် မတိုက် ဆိုင်မိကြသောကြောင့်တည်း။</p> <p>ဤကား ကမ္ဘာတည်ဆဲဖြစ်သော ဝိဝဋ္ဋကပ်နှင့်စပ် လျဉ်း၍ ပြဆို အပ်သော စကားရပ်ပေတည်း။</p> <p>နေလတို့ပေါ်သည်မှစ၍ ကမ္ဘာပျက်သည့်တိုင်အောင် ဤအတွင်း ၌ အန္တရကပ်ခြောက်ဆယ့်လေးကပ် ပမာဏဖြစ်၍ တည်သော စတုတ္ထ အသင်္ချေယျကပ်သည် <b>ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီကပ်</b>မည်၏၊ ဤ<b>ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီကပ်</b>၌ ကမ္ဘာ ပေါ်တွင် သတ္တလောကကြီးသည် ဖြစ်ထွန်းစည်ကားလျက် တည်နေကြ ကုန်သည်။</p> <p><b>ဝိဝဋ္ဋကပ် ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ ကပ်</b>နှစ်ပါးကို ဆိုသောစကားပြီး၏။</p> <p>ထိုသို့ဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော အသင်္ချေယျ လေးကပ်တို့တွင် စတုတ္ထဖြစ် သော ဤ<b>ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ အသင်္ချေယျကပ်</b>၌ ရေ,မြေမဟာသမုဒ္ဒရာ မြင့်မိုရ် စသော ကမ္ဘာ့အဆောက်အဦတို့၏ အကြီးအကျယ်ဖြစ်မှုသည် နောင် အခါ ဖြစ်ပေါ်လတ္တံ့သော ကမ္ဘာပျက်သည့် ပထမ<b>သံဝဋ္ဋကပ်</b>၌ ကမ္ဘာမီး အကြီးအကျယ် လောင်ခြင်း၏အကျိုးငှါသာ ဖြစ်လေ၏၊ ထို<b>သံဝဋ္ဋကပ်</b>၌ ကမ္ဘာမီးအကြီးအကျယ် လောင်ခြင်းသည် ဒုတိယဖြစ်သော <b>သံဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ ကပ်</b>၌ ဓာတ်ဥတုအဆောက်အဦတို့ တည်ထောင်ခြင်းအကျိုးငှါသာ ဖြစ်လေ၏၊ ထို<b>သံဝဋ္ဋဋ္ဌာယီကပ်</b>၌ ဓာတ်ဥတုအဆောက်အဦ ကြီးကျယ်မှု သည် တတိယဖြစ်သော ကမ္ဘာတည်ထောင်သည့် <b>ဝိဝဋ္ဋကပ်</b>၌ ကမ္ဘာပြု မိုးကြီး အကြီးအကျယ်ရွာသွန်းခြင်း အကျိုးငှါသာ ဖြစ်၏၊ ထို<b>ဝိဝဋ္ဋကပ်</b>၌ ကမ္ဘာပြုမိုး အကြီးအကျယ်ရွာသွန်းမှုသည် စတုတ္ထဖြစ်သော <b>ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီ ကပ်</b>၌ ရေမြေမဟာသမုဒ္ဒရာ မြင့်မိုရ်စသော ကမ္ဘာ့အဆောက်အဦတို့ အကြီးအကျယ် ဖြစ်ပေါ်ခြင်း အကျိုးငှါသာ ဖြစ်၏၊ ထိုမှတစ်ဖန် စတုတ္ထ <b>ဝိဝဋ္ဋဋ္ဌာယီကပ်</b>၌ ကမ္ဘာ့အဆောက်အဦတွေ ကြီးကျယ်လေသမျှသည် ပထမ<b>သံဝဋ္ဋကပ်</b>၌ ကမ္ဘာမီးအကြီးအကျယ် လောင်ခြင်းငှါသာ ဖြစ်လေ၏။</p> <p>ဤကဲ့သို့ အသင်္ချေယျ ကပ်လေးပါးအစဉ်သည် တစ်ခုနှင့်တစ်ခု ကျေးဇူးပြု၍ အနမတဂ္ဂ အပရိယန္တအဆုံး အစမရှိ ကမ္ဘာအစဉ်အဆက် ဖြစ်ပျက်၍ သွားလေ၏၊ ဆိုအပ်ခဲ့ပြီး အသင်္ချေယျ ကပ်ကြီးလေးပါးသည် အစဉ်အတိုင်း စက်လည်ပြီးလျှင် မည်သည့်အခါမှာမှ ဆုံးနိုင်သည်ဟူ၍ မရှိဘဲ တဝဲလည်လည် ဖြစ်တည် ချုပ်ပျက်၍ နေကြလေကုန်၏၊ ဤသို့ ကပ်လေးပါးအစဉ် စက်လည်၍ နေမှုသည် တစ်စုံတစ်ဦးသောပုဂ္ဂိုလ်က စီမံဖန်ဆင်းခြင်းကြောင့် ဖြစ်နေသည်မဟုတ်၊ လောကကိုအစိုးရသော အရှင်၏အလိုအတိုင်း ဖြစ်နေသည်လည်း မဟုတ်၊ စင်စစ်အားဖြင့် <b>ဥတုနိယာမ ဓမ္မနိယာမ</b> အစဉ်အားဖြင့်သာလျှင် ဖြစ်,တည်,ချုပ်,ပျက်၍ နေခြင်းဖြစ်လေသည်။ ဤသို့ အသင်္ချေယျကပ်ကြီးလေးပါးတို့၏ အစဉ် အဆက်ဖြစ်နေမှုသည်လည်း လောကကို အစိုးရသည်ဟု ခေါ်ကြသော ပုဂ္ဂိုလ်ပေါင်း ရာ,ထောင်,သိန်း,သောင်းတို့က မဖြစ်ရအောင် တားမြစ်နိုင် ကြသည်လည်း မဟုတ်ချေ၊ <b>ဥတုနိယာမ, ဓမ္မနိယာမ</b>အတိုင်းသာလျှင် မဆိုင်းမတွဖြစ်ပေါ် ပျက်စီးကြလျက် မည်သည့်ပုဂ္ဂိုလ်၏အလိုသို့ လိုက်၍ လည်းမဖြစ်၊ မည်သည့်ပုဂ္ဂိုလ်က တားမြစ်သော်လည်း မဆိုင်းလင့်၊ ထိုက် သင့်သည် အားလျော်စွာ ကမ္ဘာ့ဓမ္မတာ ရှိသမျှနှင့် ဖြစ်ပျက်၍ နေကြလေ သည်။</p> <p>ဩကာသလောကကြီး ဖြစ်ပျက်ပုံ ပြီး၏။</p> <hr> <h3>သင်္ခါရလောကကြီး ဖြစ်ပျက်ပုံ</h3> <p>ဤအရာ၌ သစ်ပင် ချုံနွယ်စသော ဗီဇဂါမ် ဘူတဂါမ်များကို<b>သင်္ခါရလောက</b>ဟုဆိုအပ်၏။</p> <p>ဗီဇဂါမ် ဘူတဂါမ်နှစ်ပါး အထူးကား--<br> * မျိုးစေ့ အခိုက်အတန့်၌ တည်နေကြကုန်သော သစ်ပင် စသည်တို့၏ အပေါင်းသည် <b>ဗီဇဂါမ်</b>မည်၏။<br> * မျိုးစေ့ အခိုက်အတန့်မှ လွန်၍ ကြီးပွားခြင်းသို့ရောက် လေပြီးသော သစ်ပင်စသည်တို့၏ အပေါင်းသည် <b>ဘူတဂါမ်</b> မည်၏။</p> <p>သတ္တဝါတို့၏ စိတ်ဆန်းကြယ်မှုကို အစပြု၍ သညာဆန်းကြယ်ခြင်း သည်ဖြစ်၏၊ သညာဆန်းကြယ်မှုကို အစွဲပြု၍ ကံဆန်းကြယ်၏၊ ကံဆန်းကြယ်မှုကို အစွဲပြု၍ တိရစ္ဆာန် သတ္တဝါတို့၏ အမျိုးဇာတ်တို့သည် လွန်စွာဆန်းကြယ်ကုန်၏ဟူ၍ ရှေ့စိတ္တနိယာမခဏ်းတွင် ပြဆိုအပ်လေ ပြီးသော စကားကဲ့သို့ ဤသင်္ခါရလောကအရာ၌လည်း စိတ် သညာ ကံ ဆန်းကြယ်ခြင်းကို အစွဲပြု၍ သစ်ပင်စသည်တို့၏ မျိုးစေ့ဇာတ်တို့ သည်လည်း အမျိုးမျိုးအထွေထွေ ဆန်းကြယ်ကြကုန်၏၊ မျိုးစေ့ဇာတိ အထူးထူး အထွေထွေ ဆန်းကြယ်မှုကို အစွဲပြု၍ <b>ဗီဇဂါမ် ဘူတဂါမ်</b>ဟု ဆိုအပ်သော သစ်ပင်စသည်တို့သည် အနန္တဆန်းကြယ်ကြ လေကုန်၏၊ တိရစ္ဆာန်တို့၏ ဆန်းကြယ်မှု၌ ကံ၏မချ အကျိုးရင်း ပြဓာန်းသည်။ <b>ဗီဇဂါမ် ဘူတဂါမ်</b>တို့၌မူကား ကံ၏နိဿန္ဒ အကျိုးဆက် ပြဓာန်းသည်။</p> <p>ဤအရာ၌ မျိုးစေ့မည်သည်ကား <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>ဟု ဆိုအပ်သော ပညတ်အားဖြင့်ဆိုလျှင် ပြဆိုခဲ့ပြီးသော မူလဗီဇ ခန္ဓဗီဇ စသောမျိုးစေ့ တို့ပေတည်း၊ ပရမတ္ထသစ္စာအားဖြင့် ဥတုဝိသေသကို <b>ဗီဇ</b>ဟုဆိုသည်။</p> <p>ထိုစကားကို ထင်ရှားစွာပြဆိုဦးအံ့- သမ္မုတိသစ္စာ၏ အစွမ်းအားဖြင့် အကြင်မျိုးစေ့ကို သရက်မျိုးစေ့ သပြေမျိုးစေ့ စသည်ဖြင့် ခေါ်ဆိုသမုတ်အပ်၏၊ ထိုသို့ပညတ်အားဖြင့် အမျိုးမျိုး ခေါ်ဆိုသမုတ် အပ်သော မျိုးစေ့များသည် ပရမတ္ထသစ္စာသဘောသို့ ရောက်လေသော အခါ အလုံးစုံမျိုးစေ့တို့ မဟုတ်ကြလေကုန်။ စင်စစ်အားဖြင့် ဆိုသည် ရှိသော် ထိုသရက်မျိုးစေ့၌ ဓာတ်ရှစ်ပါးတို့ တည်ရှိကြကုန်၏၊ ထိုဓာတ် ရှစ်ပါးတို့ကား <b>ပထဝီဓာတ်, အာပေါဓာတ်, တေဇောဓာတ်, ဝါယောဓာတ်, ဝဏ္ဏဓာတ်, ဂန္ဓဓာတ်, ရသဓာတ်, ဩဇာဓာတ်</b>တို့ပေတည်း။ ထိုဓာတ် ရှစ်ပါးတို့တွင် <b>တေဇောဓာတ်</b>တစ်ပါးသည်သာလျှင် မျိုးစေ့ကိစ္စကို ရွက် ဆောင်နိုင်၏၊ ထို့ကြောင့် ထို<b>တေဇောဓာတ်</b>သည်သာလျှင် မျိုးစေ့ မည် သည်၊ ကြွင်းသော ဓာတ်ခုနစ်ပါးတို့သည်ကား ထို<b>တေဇောဓာတ်</b>၏ အဆောက်အဦ အထောက်အပံ့မျှတို့သာ ဖြစ်ကုန်၏၊ မျိုးစေ့ကိစ္စကို ပြီးစီးစေနိုင်သည် မဟုတ်ကုန်။ မျိုးစေ့ဟုဆိုအပ်သော ထိုဥတုအထူး သည်ကား ကမ္ဘာ၏ မျိုးစေ့သဖွယ်ဖြစ်၍ နေကုန်သော ဥတုအဆောက် အဦတို့တွင် အကျုံးဝင်၍ ပါရှိလေ၏။</p> <p>(ထိုဥတုဝိသေသသည် သံဝဋ္ဋကပ်စသည်တို့၌ အကြောင်းကို မရ ခြင်းကြောင့် ပေါက်ရောက်ခြင်းကိစ္စကို မပြီးစီးစေနိုင်ကြကုန်။ ဝိဝဋ္ဋ ဋ္ဌာယီကပ်၌မူကား မြေတည်းဟူသော တည်ရာအကြောင်းနှင့် ရေတည်း ဟူသော အချီးအမြှောက်ကို ရရှိကြကုန်သောကြောင့် ပေါက်ရောက် ခြင်းကိစ္စကို ပြီးစီးစေနိုင်ကြကုန်၏၊)</p> <p>ထို့ကြောင့် ဤလူ့ပြည်လောက၌ ကမ္ဘာဦးအခါ အကြင်မျှလောက် သော ကာလပတ်လုံး မိန်းမ,ယောကျ်ားတို့ဟူ၍ မဖြစ်ပေါ်ကြကုန်သေး၊ ထိုမျှလောက်သော ကာလပတ်လုံး ဥပပတ်လူတို့သည်သာလျှင် ဖြစ်ပေါ် ကြကုန်သကဲ့သို့ ထိုအတူ ဤလောက၌ ကမ္ဘာဦးအခါ <b>ဗီဇဂါမ် ဘူတဂါမ်</b> တို့သည် အကြင်မျှလောက်သော ကာလပတ်လုံး မူလဗီဇစသော မျိုးစေ့ ငါးပါးတို့ မဖြစ်ပေါ်ကြကုန်သေး၊ ထိုမျှလောက်သော ကာလပတ်လုံး မြေရေတို့၌ အကျုံးဝင်ကာ တည်ရှိနေသော မျိုးစေ့ဓာတ်တိ့ုမှသာလျှင် <b>ဗီဇဂါမ် ဘူတဂါမ်</b>တို့ ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်၏၊ သပြေပင် ဖြစ်ထိုက်သော မျိုးစေ့ဓာတ်မှ သပြေပင်တို့ဖြစ်ပေါ်လာကုန်၏၊ သရက်ပင်ဖြစ်ထိုက်သော မျိုးစေ့ဓာတ်မှ သရက်ပင်တို့ဖြစ်ပေါ်လာကုန်၏၊ ဤသို့ စသည်ဖြင့် <b>ဗီဇဂါမ် ဘူတဂါမ်</b> အနှံ့အပြားသိလေ။ မျိုးစေ့ဓာတ်ဆိုသည်မှာ ယခင်က ပြဆိုခဲ့ပြီး သော <b>တေဇော</b>ခေါ်သည့် <b>ဥတုဝိသေသ</b>ပေတည်း။</p> <p>ထို<b>ဥတုဝိသေသ</b>နှင့် အတူတကွ ဖြစ်ကြကုန်သော ဓာတ်ခုနစ်ပါး တို့၏ <b>ဓမ္မနိယာမ</b>အားဖြင့် ဆောင်ရွက်ကြပုံကို အမြွက်မျှ ပြဆိုဦးအံ့။</p> <p>သရက်မျိုးစေ့ဖြစ်ထိုက်သော <b>တေဇော</b>နှင့်အတူတကွ ဖြစ်ကြကုန် သော ဓာတ်ခုနစ်ပါးတို့သည် <b>ဗီဇဂါမ်,ဘူတဂါမ်</b>တို့ကို ဖြစ်ပွားစေရာ <b>ဥတုဝိသေသ</b>၏အလိုသို့ လိုက်ကြရကုန်၏၊ <b>ဥတုဝိသေသ</b>သည် ပဓာနကြီး ဖြစ်၍ ပြဓာန်းစိုးမိုးလေ၏၊ သရက်မျိုးစေ့ဖြစ်သော <b>ဥတုဝိသေသ</b>သည် <b>ဓမ္မနိယာမ</b>အားဖြင့် သရက်ပင်ကိုသာ ပေါက်စေ၏၊ အခြားအပင်ကို မပေါက်စေ၊ ထို<b>ဥတုဝိသေသ</b>နှင့် အတူတကွဖြစ်သော <b>အာပေါ</b>သည် သရက်ပင်၏ သဘောအနေအားဖြင့်သာလျှင် ဖွဲ့စည်းခြင်းတည်းဟူသော မိမိကိစ္စကို ရွက်ဆောင်လေ၏၊ <b>ပထဝီဓာတ်</b>ကလည်း ထိုအတူပင်လျှင် သရက်ပင်၏အဖြစ်ကို ရွက်ဆောင်လေ၏၊ <b>ဝါယောဓာတ်</b>ကလည်း သရက် ပင်သဘောအားဖြင့် ထောက်ခံလှုပ်ရှားခြင်းတည်းဟူသော မိမိကိစ္စကို ဆောင်ရွက်လေ၏၊ <b>ဝဏ္ဏဓာတ်</b>ကလည်း အညှောက်ကစ၍ အသီးမျှတို့ သို့တိုင်အောင် သရက်၏အဆင်းကဲ့သို့သော အဆင်းကိစ္စကို ရွက်ဆောင် လေ၏၊ <b>ဂန္ဓဓာတ်</b>ကလည်း ထိုအတူ အသီးမှည့်သို့တိုင်အောင် သရက်၏ အနံ့ကဲ့သို့သော အနံ့ကိုသာ ရွက်ဆောင်လေ၏၊ <b>ရသဓာတ်</b>ကလည်း အသီးမှည့်သို့တိုင်အောင် သရက်၏အရသာကဲ့သို့သော အရသာကိုသာ ရွက်ဆောင်လေ၏၊ <b>ဩဇာဓာတ်</b>ကလည်း အသီးမှည့်သို့တိုင်အောင် သရက်၏ ဩဇာကဲ့သို့သော ဩဇာကိုသာ ရွက်ဆောင်လေ၏၊ ဤကဲ့သို့ ဓာတ်ရှစ်ပါးတို့က <b>ဓမ္မနိယာမ</b>အားဖြင့် ကိုယ်စီကိုယ်င ကိုယ့်သဘောနှင့် ကိုယ် ရွက်ဆောင်ကြရာ သရက်ပင်ကြီး ပီသစွာ ဖြစ်လာလေ၏။</p> <p>ဤနည်းအတိုင်း သပြေပင် ပိန္နဲပင် စသည်တို့မှာလည်း ရုပ်ဓာတ် ရှစ်ပါးတို့၏ <b>ဓမ္မနိယာမ</b>အားဖြင့် ကြံစည်ရာ၏။</p> <p><b>ဥတုဝိသေသ</b>အမျိုးမျိုးကိုစွဲ၍ ထိုဥတုနှင့်တကွဖြစ်သော ဓာတ် ခုနစ်ပါးတို့သည်လည်း မိမိတို့ကိစ္စကို အမျိုးမျိုး ရွက်ဆောင်ကြရကုန်၏၊ ဤကဲ့သို့ <b>ဓမ္မနိယာမ</b>အားဖြင့် ဓာတ်သဘာဝတို့ ပြုပြင်ကြပုံကို ထင်ရှားစွာ သိမြင်သောအခါ သစ်ပင်,ချုံ,နွယ်စသော <b>ဗီဇဂါမ်,ဘူတဂါမ်</b>များကို မည်သည့်ပုဂ္ဂိုလ်က ဖန်ဆင်းသည်၊ မည်သည့်ပုဂ္ဂိုလ်အရှင်မြတ်၏ တန်ခိုး အစွမ်းကြောင့် ဖြစ်ပေါ်ရသည်ဟူ၍ ယူဆမှောက်မှားသော <b>ဣဿရ နိမ္မာနဒိဋ္ဌိ</b>များကို ပယ်ရှားလွှင့်နှင်နိုင်လေသည်။</p> <p>ကမ္ဘာတည်ဦးစ ပထမအခါ မြေအပြင်ထက်၌ မြှေးယှက်၍ ရသ ပထဝီမည်သော အရာသည် လက်မွန်စွာ တည်လာ၏၊ နွားနို့အပြင်၌ မလိုင်တက်သကဲ့သို့တည်း၊ ထို<b>ရသပထဝီ</b>သည် အလုံးစုံသော ရေမျက်နှာ အပြင်ကို မြှေးယှက်၍နေ၏၊ ထို<b>ရသပထဝီ</b>ကို လျက်ခြင်းငှါတတ် ကောင်း ၏၊ အလွန်ကောင်းမြတ်သော မြေဆီအရသာဖြစ်သည်။ ထိုအခါ ဗြဟ္မာ့ ပြည်မှ အောက်သို့ လျောသက်ကြကုန်သော ကမ္ဘာ့အဆောက်အဦ ဖြစ် သည့် ရေဆိုင်ရေခဲတို့သည် ရှေးဦးစွာ သိလာပထဝီ မြင့်မိုရ်တောင် သတ္တရဘန်တောင် စကြဝဠာတောင် ဟိမဝန္တာတောင်တို့ဖြစ်၍ တည်ကြ ကုန်၏၊ ကြွင်းသောအရပ်ဌာနတို့ကား တခဲနက် ရေအပြင်သို့သာ ဖြစ်လေကုန်၏၊ ထိုမှနောက်၌ ပြဆိုခဲ့ပြီးသော <b>ရသပထဝီ</b>သည် ရင့်မာလေ သည်ရှိသော် ကြမ်းတမ်းသည်၏ အဖြစ်သို့ ရောက်လေ၏၊ လက်ဖြင့် ကော်၍ လျက်ခြင်းငှါ မတတ်ကောင်း၊ ထိုအခါ တောင့်တင်းခက်မာသော ထို<b>ရသပထဝီ</b>ပေါ်မှာ <b>ဘူမိပ္ပဋိက</b>ခေါ်သော မြေချပ် မြေလွှာသည် ထင်ရှား စွာ ဖြစ်ပေါ်လာ၏။</p> <p>ဤ<b>ရသပထဝီ</b>နှင့် မြေချပ်လွှာတို့သည် ပံသုပထဝီ၏ ရှေးဦးမဆွဖြစ် သော အရာတို့ပေတည်း။ ပံသုပထဝီ၏ မျိုးစေ့တို့ဟူ၍ ဆိုအပ်ကုန်၏၊ ထိုမြေချပ်မြေလွှာသည် ပေါ်ဦးစအခါတွင် နူးညံ့၍ စားခြင်းငှါထိုက်၏၊ ရင့်မာခြင်းသို့ ရောက်လေသောအခါ၌မူကား စားသုံးခြင်းငှါမတတ် ကောင်းလေ၊ ထိုအခါ၌ <b>ဗီဇဂါမ် ဘူတဂါမ်</b>တို့တွင် ပဒါလတာမည်သော နွယ်မျိုးနှင့် ကောက်သလေးတို့သည် ရှေးဦးစွာ ပေါ်လာကြကုန်၏၊ ထိုမှ နောက်၌ မြက်အမျိုးမျိုး သစ်ပင်အမျိုးမျိုး နွယ်အမျိုးမျိုး ချုံအမျိုးမျိုး တို့သည် ဖြစ်ပေါ်လာကြကုန်၏၊ ထို<b>ဗီဇဂါမ် ဘူတဂါမ်</b>တို့ဖြစ်ပေါ်လာ ခြင်း၏ အကြောင်းရင်း <b>ဗီဇ</b>သည်မူကား ကမ္ဘာ့အဆောက်အဦတို့တွင် ပါရှိသော <b>တေဇော</b>ခေါ်သည့် <b>ဥတုဝိသေသ</b>ပင်ဖြစ်လေသည်။ ထိုမှ နောက်၌ ကာလရှည်မြင့်လေသောအခါ လောက၌ ပါပစိတ္တ ပါပဓမ္မ ဟုဆိုအပ်သော စိတ်ယုတ် စိတ်ဆိုး တရားယုတ် တရားဆိုးတို့ တိုးပွား ထွန်းကား လာကြကုန်သည်ရှိသော် ထိုစိတ်ယုတ်တရားဆိုးတို့၏ နိဿန္ဒ အကျိုးဆက်ကြောင့် သစ်ပင်စသည်တို့၌ အဆီ အစေး အရသာ ဩဇာ ဓာတ်တို့သည် အစဉ်အတိုင်း တရွေ့ရွေ့ ဆုတ်ယုတ်ကုန်ခန်းခြင်းသို့ ရောက်ကြလေကုန်၏၊ ထိုအခါ မျိုးစေ့ဓာတ်တို့သည် မိမိတို့နှင့် သက်ဆိုင် ရာဌာနတို့၌ စုဝေးပေါင်းဆုံကြလေကုန်၏၊ မူလဗီဇဖြစ်ထိုက်သော အပင်မျိုးတို့မှ အဆီအစေးဓာတ်တို့သည် အမြစ်၌စုဝေးကြကုန်၏၊ ဗီဇ ဗီဇဖြစ်ထိုက်သော အပင်မျိုးတို့မှ အဆီအစေးတို့သည် အစေ့၌စုဝေး ပေါင်းဆုံကြကုန်၏။</p> <p>ဤသို့စသည်ဖြင့် မျိုးစေ့ငါးပါးတို့သည် ထင်ရှားဖြစ်ပေါ် လာကြ ကုန်၏၊ အမြစ်မှ ပေါက်လေ့ရှိသော အပင်တို့သည် အမြစ်မှသာလျှင် ပေါက်ရောက်ကြကုန်၏၊ မျိုးစေ့မှ ပေါက်ရောက်လေ့ရှိသော အပင်မျိုး တို့သည် မျိုးစေ့မှသာလျှင် ပေါက်ရောက်ကြလေကုန်၏၊ ဤသို့စသည်ဖြင့် ဗီဇငါးပါးတို့ကို အနှံ့အပြား ဝေဖန်၍သိရာ၏။</p> <p>သင်္ခါရလောကကြီး ဖြစ်ပျက်ပုံပြီး၏။</p> <hr> <h3>သတ္တလောကကြီးဖြစ်ပျက်ပုံ</h3> <p>သတ္တလောကကြီး၏ ဖြစ်ပုံမည်သည်ကား လွန်စွာနက်နဲလှ၏၊ လွန်စွာမြင်နိုင်ခဲလှ၏၊ သတ္တလောကကြီး ဖြစ်ပုံသည် အလုံးစုံသော ဒိဋ္ဌိဟူသမျှတို့၏ တည်ရာမှီရာကြီးဖြစ်၏၊ ထိုသတ္တလောကကိုစွဲ၍ ဒိဋ္ဌိဟူသမျှတို့သည် ဖြစ်ပွားကြကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် သတ္တလောက၏ အကြောင်းကို ဆိုလိုသောသူသည် ရှေးဦးစွာ</p> <p>၁။ သမ္မုတိသစ္စာ,<br> ၂။ သမ္မုတိနာမ်,<br> ၃။ သမ္မုတိအနက်သဘော,<br> ၄။ ပရမတ္ထသစ္စာ,<br> ၅။ ပရမတ္ထနာမ်,<br> ၆။ ပရမတ္ထအနက်သဘော,<br> ဤသို့ဝေဖန်ခြင်းကို ရှင်းလင်းစွာ ပြု၍ထားရာ၏၊ ဤခြောက်ပါး သော ဝေဖန်ခြင်းတို့ကိုခြားနားစွာ သိရှိလေသည်ရှိသော် သတ္တလောကကြီး၏ ဖြစ်ပုံအကြောင်းကို ကောင်းမွန်ခြားနားစွာ သိနိုင်လေသည်။။ သမ္မုတိသစ္စာနှစ်ပါးကို အောက်၌ ပြဆိုအပ်ခဲ့ပြီး၍ ဤအရာ၌ အထူး ချဲ့ထွင်၍ ပြောကြားရန်မလိုချေ။</p> <p>* <b>ပုဂ္ဂိုလ် သတ္တဝါ</b>ဟူသော အမည်သည် <b>သမ္မုတိနာမ်</b>မည်၏၊</p> <p>* သတ္တဝါတို့၏ ပုံသဏ္ဌာန် အားဖြင့် ဖြစ်၍နေသော သတ္တဝါ အစဉ်သည် <b>သမ္မုတိအနက်</b>မည်၏၊</p> <p>* <b>နာမ်ရုပ်</b>ဟူသောအမည်,<b>ပထဝီ ဖဿ</b>စသောအမည်များ သည် <b>ပရမတ္ထနာမ်</b>မည်၏၊</p> <p>* နာမ်ရုပ်တို့၏ ကိုယ်စီကိုယ်င အသီးအသီးဖြစ်သော သဘောသည် <b>ပရမတ္ထအနက်</b>မည်၏။</p> <p>ဥပမာဖြင့်ထင်စွာပြဦးအံ့- တစ်ယောက်သော ယောကျ်ား သည် မြေကြီးကိုတူး၍ မြေမှုန့်ပြုပြီးလျှင် ရေဖြင့်နယ်၍ အိုးလုပ်လေ၏၊ ထိုသို့ ပြုလုပ်ရာ၌ <b>အိုး</b>ဟူသောအမည်သည် ပုံသဏ္ဌာန်၏အမည်ဖြစ်၏၊ အိုး၏ပုံသဏ္ဌာန်သည်ကား'<b>အိုး</b>'ဟူသော နာမ်၏အနက်ဖြစ်၏၊ မြေအိုးဟူ သောစကား၌ <b>မြေ</b>ဟူသည်ကား မြေမှုန့်တိ့ု၏အမည်ပေတည်း၊ ထိုမြေမှုန့် များသည်ပင်လျှင် '<b>မြေ</b>'ဟူသော အမည်၏အနက်ဖြစ်လေသည်။ ဤ အရာ၌ မြေမှုန့်နှင့်<b>မြေ</b>ဟူသော အမည်များသည် ရှေးဦးမဆွကပင်လျှင် ပကတိသဘောအားဖြင့် ပြီးစီးလျက်ရှိလေ၏၊ အိုး၏ပုံသဏ္ဌာန်နှင့် '<b>အိုး</b>'ဟူသောအမည်သည်ကား အိုးလုပ်သမားက အိုးဖြစ်အောင် ပြုလုပ် သောအခါ၌သာလျှင် ဖြစ်လာကြကုန်၏။</p> <p>ထိုမှတစ်ဖန် ထိုအိုးကိုခွဲ၍ အမှုန့်ပြုလုပ်လိုက်ပြန်သည်ရှိသော် မြေမှုန့်များပင် ပြန်၍ဖြစ်လေ၏၊ <b>မြေ</b>ဟူသော အမည်သည်ကား မပျောက် ချေ၊ အိုး၏ပုံသဏ္ဌာန်နှင့် <b>အိုး</b>ဟူသော အမည်နာမများသည်ကား ထိုအခါ၌ ကွယ်ပျောက်လေ၏၊ <b>ပကတိသဘော</b>မည်သည် မည်သို့ပင် ပြုလုပ်စီမံသော်လည်း ပျောက်ပျက်ခြင်း သဘောမရှိချေ၊ နဂိုရ်ပကတိ မဟုတ်သော အရာများသည်ကား တစ်မျိုးတစ်မည် ပြုလုပ်ပြောင်းလဲလျှင် ပျက်စီးတတ်လေ၏၊ ဤသို့ပြဆိုအပ်ပြီးသော အတိုင်း အိုးသဏ္ဌာန်နှင့် <b>အိုး</b>ဟူသောအမည် မြေမှုန့်နှင့်<b>မြေ</b>ဟူသောအမည် ခြားနားလျက် မရော မနှော တစ်သီးတစ်ခြားစီဖြစ်လေ၏။</p> <p>ထိုအမည်နှစ်ပါး, အနက်နှစ်ပါးကို ရောနှော၍ တစ်ခုတည်းကဲ့သို့ ဆိုလျှင် မှားယွင်းလေ၏၊ ဥပမာ,ဥပမေယျ စပ်ဟပ်သည်ရှိသော် အိုး၏ပုံ သဏ္ဌာန်ကဲ့သို့ သတ္တဝါ၏ပုံသဏ္ဌာန်ကို မှတ်သားအပ်၏၊ <b>အိုး</b>ဟူသော အမည်ကဲ့သို့ <b>သတ္တဝါ</b> ဟူသောအမည်ကို မှတ်အပ်၏၊ မြေမှုန့်ကဲ့သို့ ရုပ်နာမ်တရားအစုကို မှတ်အပ်၏၊<b>မြေ</b>ဟူသောအမည်ကဲ့သို့ ရုပ်နာမ်တို့၏ အမည်ကို မှတ်ထားအပ်၏၊ <b>အိုး</b>ဟူသောအမည်နှင့်အိုး၏ ပုံသဏ္ဌာန်များ သည် အဟုတ်မရှိ၊ <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>အနေမျှသာ ရှိလေသောကြောင့် ဉာဏ်ဖြင့် နက်နဲစွာရှုဆင်ခြင်သည်ရှိသော် ပြယ်ပျောက်ခြင်းသို့ ရောက် လေကုန်သကဲ့သို့ သတ္တဝါ၏ ပုံသဏ္ဌာန်နှင့် <b>သတ္တဝါ</b>ဟူသော အမည် နာမများသည်လည်း စင်စစ်အားဖြင့် ရှိသည်မဟုတ်၊ <b>ပညတ်</b>မျှသာ ရှိလေသောကြောင့် ဉာဏ်ဖြင့်နက်နက်နဲနဲ ထိထိရောက်ရောက် ဆင်ခြင် လိုက်သည်ရှိသော် ပြယ်ပျောက် ခြင်းသို့ရောက်လေကုန်၏၊ မြေမှုန့်များ သည် နဂိုရ်ပကတိအားဖြင့် ရှိနေသာကြောင့် ဉာဏ်ဖြင့်ဆင်ခြင်တိုင်း အထင်အရှားပေါ်လေဘိသကဲ့သို့ နာမ်ရုပ် တရားများသည်လည်း အထင်အရှားရှိနေသောကြောင့် ဉာဏ်ဖြင့် ထိထိရောက်ရောက် ဆင်ခြင် တိုင်း အထင်အရှား ပေါ်လေကုန်၏။</p> <p>သဏ္ဌာန်နှင့် သန္တာန်နှစ်ပါးအထူးမှာ</p> <p>* ခြေလက်အင်္ဂါ မျက်နှာ ဦးခေါင်းမှစ၍ အလုံးစုံသော ပုံပန်း များကို <b>သဏ္ဌာန်</b>ဆိုသည်။</p> <p>* ဘဝတစ်ခု၌ အစဉ်အဆက် ဖြစ်နေခြင်း တစ်ဘဝမှ တစ် ဘဝသို့ ကူးပြောင်းသွားလာ၍နေမှုကို <b>သန္တာန်</b>ဆိုသည်။ ပုံပန်းကို<b>သဏ္ဌာန်</b>ဆိုသည်၊ အစဉ်ကို<b>သန္တာန်</b>ဆိုသည်။</p> <p><b>သတ္တဝါ</b>ဟူသည် ပညတ် သမ္မုတိသစ္စာမျှဖြင့်သာ ရှိလေသောကြောင့် ထို<b>သတ္တဝါ</b>မှာ ဥပါဒ်ဟူ၍၎င်း၊ ဘင်ဟူ၍၎င်း မရှိချေ၊ နာမ်ရုပ်တရားတို့မှာ <b>ပရမတ္ထ</b>အားဖြင့် အထင်အရှားရှိနေသောကြောင့် ဥပါဒ်လည်းရှိ၏၊ ဘင်လည်းရှိ၏၊ <b>သတ္တဝါ</b>ဖြစ်သည်၊ <b>သတ္တဝါ</b>အိုမင်းသည်၊ <b>သတ္တဝါ</b> သေလွန် စုတေသည်ဟူသော အကြင်ပညတ်ခြင်းသည်ရှိ၏၊ ထိုပညတ်သည် သတ္တဝါတို့၏ တစ်ခုသောဘဝမှာ တစ်ကြိမ်သာဖြစ်သော ပညတ်ပေ တည်း။ ပဋိသန္ဓေနေသောအခါ၌ <b>သတ္တဝါ</b>ဖြစ်သည်ဟူ၍ တစ်ကြိမ်ဆိုရ၏၊ စုတိချုပ်ဆုံးသောအခါ၌ <b>သတ္တဝါ</b>သေသည်ဟူ၍ တစ်ကြိမ်ဆိုရ၏၊ <b>သတ္တဝါ</b>မှာ တစ်ခုသောဘဝ၌ အခါခါဖြစ်သည်ဟူ၍မရှိ။အကြိမ်ကြိမ် သေသည်ဟူ၍မရှိ။ အထင်အရှားရှိသော နာမ်ရုပ်တရား သည်မူကား တစ်နေ့အတွင်းမှာ အသိန်းအသင်္ချေမက ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ ရင့်လည်း ရင့်၏၊ ချုပ်လည်းချုပ်၏၊ <b>သတ္တဝါ</b>သည် ပရမတ္ထသဘော ကဲ့သို့ အထင် အရှားရှိနေသည်ဆိုလျှင် ခဏခဏဖြစ်၊ ခဏခဏချုပ်၍ နေရာ၏၊ ထို သို့ကား မဟုတ်၊ <b>သတ္တဝါ</b>မည်သည် စင်စစ်အားဖြင့်ရှိသော တရား မဟုတ်၍ ခဏခဏဖြစ်ခြင်း ချုပ်ခြင်းမရှိချေ၊ <b>သတ္တဝါ</b>မှာ တစ်ဘဝလျှင် တစ်ခါသာဖြစ်၍ တစ်ကြိမ်သာသေသည်ဟူ၍ မှတ်ယူကြလေသည်၊ ပရမတ္ထအားဖြင့် စင်စစ်ကိုဆိုသော် <b>သတ္တဝါ</b>မည်သည် သဘောအားဖြင့် အထင်အရှားရှိသည် မဟုတ်သောကြောင့် <b>သတ္တဝါ</b>ဖြစ်သည်လည်းမရှိနိုင်။ <b>သတ္တဝါ</b> သေသည်ဟူသော စကားမှာ လောက၌ လူတို့၏ ဝေါဟာရ စကားမျှသာ ဖြစ်လေသည်။</p> <p>ဤကဲ့သို့ သမ္မုတိနှင့် ပရမတ္ထကို ဝေဖန်၍သိရ၏။</p> <p>ဥပမာတစ်နည်းအားဖြင့်- အဆုံးမရှိသော <b>အနန္တာကာသ</b> ကောင်း ကင်ကြီးသည် ရှိ၏ဟူ၍ဆိုသော် <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>အားဖြင့် မှန်သော စကားဖြစ်၏၊ ထို<b>အနန္တာကာသ</b> ကောင်းကင်ကြီးသည် သဘောအားဖြင့် ထင်ရှားကား မရှိဟူ၍ဆိုသော် <b>ပရမတ္ထ</b>အားဖြင့် မှန်သော စကားဖြစ်၏၊ <b>အနန္တာကာသ</b> ကောင်းကင်ကြီး၏ ရှိ-မရှိဟူသော စကားသည် သူ့အရာ နှင့်သူ ဆိုသဖြင့် အချင်းချင်းဆန့်ကျင်ကြသည် မဟုတ်ချေ၊ ထို့အတူပင် လျှင် ဤလောက၌လည်း <b>သတ္တဝါ ပုဂ္ဂိုလ်</b>မည်သည်ကို ပုထုဇ္ဇန်တို့၏ စိတ်နှင့် သညာတို့၌သာလျှင် ရှိသည်ဟူ၍ဆိုအပ်၏၊ <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b> အားဖြင့်သာလျှင် <b>သတ္တဝါ</b>ရှိသည်ဟု ဆိုရ၏၊ ထို<b>သတ္တဝါ</b> သည် ဘဝ တစ်ခုမှ ဘဝတစ်ခုသို့ ကူးပြောင်းလေသည်၊ ကျင်လည်လေ သည်ဟူသော စကားသည်လည်း <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b> အနေအားဖြင့် မှန်ကန်၏၊ ရုပ် နာမ် တရားသက်သက်မျှကိုသာ ပြဆိုသော အဘိဓမ္မာ သဘောဉာဏ် အားဖြင့် မူကား <b>သတ္တဝါ</b>မည်သည်ကို မရအပ်၊ <b>ပရမတ္ထသစ္စာ</b>အားဖြင့် <b>သတ္တဝါ</b> မည်သည် မရှိ၊ ရုပ်နာမ်တရားတို့သာလျှင် ရှိကုန်၏၊ ထိုရုပ်နာမ်တရား တို့သည်လည်း ဘဝတစ်ခုမှ ဘဝတစ်ခုသို့ ပြောင်းလေ့မရှိကြကုန်၊ ကျင် လည်လေ့ မရှိကြကုန်၊ ဖြစ်သောနေရာ၌သာလျှင် ပျက်ခြင်းသို့ ရောက် လေကြကုန်၏။</p> <p><b>ပရမတ္ထသစ္စာ</b>နှင့် <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>သည် သူ့နေရာနှင့်သူ ထိုက်သည် အားလျော်စွာ ပြောဆိုသုံးစွဲရသော တရားများ ဖြစ်လေသောကြောင့် <b>သတ္တဝါ</b>ရှိသည်, <b>သတ္တဝါ</b>မရှိဟူသော စကားနှစ်ခုသည် အချင်းချင်း ဆန့်ကျင်ဖက်မဖြစ်ချေ။။ <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>အားဖြင့်ဆိုသော် <b>သတ္တဝါ</b>ရှိ၏၊ <b>ပရမတ္ထသစ္စာ</b> အားဖြင့်ဆိုသော် <b>သတ္တဝါ</b>မရှိဟူသော စကားသည် သူ့ အရာအားလျော်စွာ ဆိုသောကြောင့်မှန်သည်ချည်းသာဖြစ်၏။</p> <p>ထိုအတူ <b>သတ္တဝါ</b>သည် တစ်ဘဝသို့ ကျင်လည်ပြောင်းသွားသည်, မကျင်လည် မပြောင်းသွားဆိုသော စကားသည်လည်း အရာအားလျော် စွာ သင့်လျော်ကြသော စကားများဖြစ်လေ၏၊ ထိုစကားရပ်၌ <b>သတ္တဝါ</b>သည် တစ်ဘဝမှ တစ်ဘဝသို့ ကျင်လည်ပြောင်းသွားသည်ဟူ၍ အမြဲအစွဲမှတ်ယူပြီးလျှင် နာမ်ရုပ်တရားသည်လည်း ပြောင်းသွား ကျင် လည်၏ဟူ၍ ယူလေသည်ရှိသော် <b>သဿတဒိဋ္ဌိ</b>ဖြစ်၏။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး နာမ်ရုပ်တရားသည် ပြောင်းသွားကျင်လည်ခြင်း မရှိဟူ၍ အမြဲအစွဲ အခိုင်အမာမှတ်ယူပြီးလျှင် <b>သတ္တဝါ</b>သည်လည်း ပြောင်းသွားကျင်လည်လေ့မရှိ၊ တစ်ဘဝနှင့်သာ ကိစ္စတုံးလေ၏၊ တစ်ဘဝ နှင့် <b>သတ္တဝါ</b>ဇာတ်ပြတ်လေ၏၊ သစ်ပင်သည် သေသောအခါ ဘယ်သစ်ပင် ဖြစ်သည်ဟူ၍မရှိဘဲ ပြတ်လေဘိသကဲ့သို့တည်းဟု ယူပြန်သော် <b>ဥစ္ဆေဒဒိဋ္ဌိ</b>ဖြစ်၏။</p> <p>* <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>ဘက်သို့ လုံးလုံးလိုက်ပါလွန်းလျှင် <b>သဿတဒိဋ္ဌိ</b>ဖြစ်၏။</p> <p>* <b>ပရမတ္ထသစ္စာ</b>ဘက်သို့ လုံးလုံး လိုက်ပါလွန်းလျှင် <b>ဥစ္ဆေဒဒိဋ္ဌိ</b>ဖြစ်တတ်၏ဟု ဆိုလိုသည်။</p> <p><b>သဿတဒိဋ္ဌိ</b>အယူကို ယူသည်ရှိသော် နိဗ္ဗာန်တံခါးကို ပိတ်ဆို့သည် မည်၏၊ အဘယ်ကြောင့်နည်းဆိုသော် ထိုကဲ့သို့ ကျင်လည်ပြောင်းသွား၍ နေသော နာမ်ရုပ်တရားရှိသည်ရှိသော် သံသရာအပြင်၌ အမြဲပင် တည် သော သဘောရှိလေသောကြောင့်တည်း။</p> <p><b>ဥစ္ဆေဒဒိဋ္ဌိ</b>အယူကိုယူလျှင် နတ်ပြည်၏ တံခါးကိုပိတ်ဆို့သည် မည်၏၊ အဘယ်ကြောင့်နည်းဆိုသော် ထိုဥစ္ဆေဒအယူဖြင့် ကုသိုလ်ကံ အကုသိုလ်ကံများကို တားမြစ်သောကြောင့်တည်း။</p> <p>စင်စစ်အားဖြင့်သော်ကား ပြဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော ဒိဋ္ဌိနှစ်ပါးတို့၌လည်း နာမ်ရုပ်နှစ်ပါးတို့ကို အတ္တဟူ၍ စွဲလမ်းလျက်သာရှိကြလေ၏၊ <b>အတ္တ</b>ဟူ သည် အလုံးစုံသော ဒိဋ္ဌိတို့၏ အမြစ်မူလကြီးဖြစ်၏၊ <b>အတ္တဒိဋ္ဌိ</b>မှ အမျိုးမျိုး သော ဒိဋ္ဌိဝါဒတို့သည် ပေါ်ပေါက်ကြကုန်၏၊ <b>အတ္တ</b>ရှိ၏ဟူ၍ ယူသည်ရှိ သော် အလုံးစုံသောဒိဋ္ဌိတို့၏ အမြစ်မူလကို တည်ထောင် စိုက်ထူသည် မည်၏၊ ထို့ကြောင့် <b>သဿတဒိဋ္ဌိ ဥစ္ဆေဒဒိဋ္ဌိ</b>တည်းဟူသော အစွန်းအစ အဓမ္မ အယုတ်တရားနှစ်ပါးကို ပယ်ရှားပြီးလျှင် ပြဆိုခဲ့ပြီးသော <b>သမ္မုတိ သစ္စာ ပရမတ္ထသစ္စာ</b> ဝေဖန်နည်းဖြင့် ထိုက်သည်အားလျော်စွာ သူ့နေရာ နှင့်သူ မဆန့်ကျင်စေဘဲ ကျင့်ကြံသည်ရှိသော် နတ်ရွာ နိဗ္ဗာန် တံခါးကို ဖွင့်၍ တည်နေသည်မည်၏။</p> <p>သစ္စာနှစ်ပါးကို ခြားနားဝေဖန်၍ မှန်ကန်စွာကျင့်လျှင် နတ်ရွာ နိဗ္ဗာန် တံခါးဖွင့်သည်ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <hr> <h3>သမ္မုတိသစ္စာနည်း- </h3> <p>ပြဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော သစ္စာနှစ်ပါးတို့တွင် ယခုအခါ <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>နည်းအားဖြင့် သတ္တလောက၏ ဖြစ်ပုံကို ပြဆို ပေအံ့၊ ကမ္ဘာတည်ထောင်၍ လာသည်ရှိသော် ဤလောက၌ ပထမ စျာန်ဗြဟ္မာ့ဘုံမှစ၍ အောက်တစ်ပြင်လုံး၌ ဘုံစဉ်အဆင့်ဆင့်တို့သည် တည်ကြလေကုန်၏၊ ဗြဟ္မာဘုံ၌ အရှင်ကင်းမဲ့သော သုညဗိမာန် တို့သည် ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်၏၊ နတ်ပြည်လောက၌ အရှင်ကင်းမဲ့သော သုညဗိမာန် တို့သည် ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်၏၊ လူ့ပြည်လောကဟုဆိုအပ်သော မြေအပြင် သည်လည်း ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ ဤကဲ့သို့ အစဉ်အတိုင်း ဖြစ်ပေါ်၍ လာသည်ရှိသော် များသောအားဖြင့် သတ္တဝါတို့သည် အာဘဿရ ဗြဟ္မာ့ဘုံမှ စုတေ၍ အောက်ဘုံတို့၌ ဖြစ်လာကြကုန်၏။</p> <p>ဤနေရာ၌ စောဒနာဖွယ်ရှိသည်ကား- သတ္တဝါတို့သည် အဘယ်ကြောင့် များသောအားဖြင့် အောက်အောက်ဘုံတို့၌ စုန်ဆင်း၍ ဖြစ်ကြကုန်သနည်း။</p> <p>ထိုမျှလောက် ရှည်ကြာလေးမြင့်သော အခါကာလပတ်လုံး အာဘဿရဘုံ၌ တည်နေကြရကုန်သောကြောင့် ထိုဘုံ၌ အထက်ထက် ဖြစ်သော စျာန်တရားတို့ကို ပွားများပြီးလျှင် ယေဘုယျအားဖြင့် ထိုအာဘဿရဗြဟ္မာ့ဘုံမှ အထက်ထက်ဖြစ်သော ဗြဟ္မာ့ဘုံတို့၌ ဖြစ်ကုန် ရာသည် မဟုတ်လော။ ။ ဤကား စောဒနာဖွယ်တည်း။</p> <p>အဖြေကိုဆိုအံ့- ဒုကင်္ဂုတ္တရပါဠိတော် သမစိတ္တသုတ္တန်၌ အဇ္ဈတ္တ သံယောဇဉ်ရှိသောပုဂ္ဂိုလ်, ဗဟိဒ္ဓသံယောဇဉ်ရှိသော ပုဂ္ဂိုလ်ဟူ ပုဂ္ဂိုလ် နှစ်ပါးကို ဘုရားဟောတော်မူ၏။</p> <p>အတွင်း၌ ငြိတွယ်သော ပုဂ္ဂိုလ်, အပ၌ ငြိတွယ်သော ပုဂ္ဂိုလ်ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>* သံယောဇဉ်တရား ဆယ်ပါးရှိလေသည်အနက် <b>သက္ကာယ ဒိဋ္ဌိ ဝိစိကိစ္ဆာ သီလဗ္ဗတပရာမာသ ကာမစ္ဆန္ဒ ဗျာပါဒ</b> ဤ သံယောဇဉ်ငါးပါး တို့သည် <b>အဇ္ဈတ္တ သံယောဇဉ်</b> မည်ကုန် ၏၊ <b>ဩရမ္ဘာဂိယ သံယောဇဉ်</b>ဟူ၍လည်း ဆိုအပ်ကုန်၏။</p> <p>* <b>ရူပရာဂ အရူပရာဂ မာန ဥဒ္ဓစ္စ အဝိဇ္ဇာ</b> ဤသံယောဇဉ် ငါးပါးတို့သည် <b>ဗဟိဒ္ဓသံယောဇဉ်</b> မည်ကုန်၏၊ <b>ဥဒ္ဓံဘာဂိယ သံယောဇဉ်</b> ဟူ၍လည်း ဆိုအပ်ကုန်၏။</p> <p>ဤအရာ၌ ကာမဘုံကို <b>အဇ္ဈတ္တ</b>ဆိုသည်၊ ဗြဟ္မာ့ဘုံကို <b>ဗဟိဒ္ဓ</b>ဆို သည်၊ ကာမဘုံသည် သတ္တဝါတို့နှင့် နှီးရင်း၍ အတွင်းကျသောဘုံမည်၏၊ ဗြဟ္မာ့ဘုံသည် သတ္တဝါတို့နှင့် များစွာမနှီးရင်းလှ၍ အပဘုံမည်၏၊ <b>အဇ္ဈတ္တ</b> ခေါ်သော ကာမဘုံ၌ ငြိတွယ်သည့် သံယောဇဉ်ကို <b>အဇ္ဈတ္တ သံယောဇဉ်</b> ခေါ်သည်၊ ရူပဘုံ၌ ငြိတွယ်သော သံယောဇဉ်ကို <b>ဗဟိဒ္ဓ သံယောဇဉ်</b> ခေါ်သည်ဟူ၍ ဆိုလို၏။</p> <p>မေး။ ကာမလောကကို အဘယ်ကြောင့် <b>အဇ္ဈတ္တ</b>ဆိုပါသနည်း၊ ဗြဟ္မာ့လောကကို အဘယ်ကြောင့် <b>ဗဟိဒ္ဓ</b>ဆိုပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ အလုံးစုံသော သတ္တဝါတို့၏ ပဋိသန္ဓေတည်နေခြင်းသည် ကာမလောက၌ အကြိမ်များ၏၊ ဤသို့ ကာမလောကသည် သတ္တဝါတို့နှင့် နှီးရင်း၍ အတွင်းကျသောကြောင့် <b>အဇ္ဈတ္တ</b>မည်လေ၏၊ ဗြဟ္မာ့ဘုံ၌မူကား သတ္တဝါတို့၏ ပဋိသန္ဓေတည်နေမှုသည်နည်းပါး၏၊ ပဋိသန္ဓေနည်းပါး သောဘုံသည် သတ္တဝါတို့နှင့်များစွာမနှီးရင်း အတွင်းမကျ၊ ထို့ကြောင့် ဗြဟ္မာ့လောကကို<b>ဗဟိဒ္ဓ</b>ဟူ၍ဆိုရလေသည်။</p> <p>ထိုစကားကို ထင်ရှားစွာ ပြဆိုဦးအံ့- အကြင်ဘုံဌာန၌ သတ္တဝါ တို့သည် ပဋိသန္ဓေယူခြင်း အကြိမ်ကြိမ်များကြကုန်၏၊ ထိုဘုံဌာန၌ အမျိုးမျိုးသော အာရုံတို့မှာ တဏှာသည် များစွာကျက်စားရလေ၏၊ တဏှာ၏ စားကျက် နယ်ကျယ်သောနေရာမှာ သတ္တဝါတို့၏ ဝါသနာ လည်းစွဲလမ်း လေ၏၊ ကာမဘုံမှာ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ပဋိသန္ဓေတည် နေ၍ ဖြစ်ဖန်များသောကြောင့် တဏှာသည်လည်း ကာမဘုံတွင်းမှာ ရှိသော ကာမအာရုံတို့မှာ လွန်စွာကျွမ်းကျင်၍နေ၏။</p> <p>“<b>တဏှာ ဒုတိယော ပုရိသော</b>”</p> <p><b>ပုရိသော</b>=သတ္တဝါသည်၊ <b>တဏှာ ဒုတိယော</b>=တဏှာသာလျှင် အဖော်သဟဲရှိ၏။</p> <p>ဤသို့မြတ်စွာဘုရားဟောကြားတော် မူအပ်သောအတိုင်း သတ္တဝါတို့သည် တဏှာကို အဖော်ပြုလုပ်၍ သံသရာအပြင်မှာ ကျင် လည်ကြရကုန်၏၊ ပဋိသန္ဓေအကြိမ်ကြိမ်နေရသော ကာမဘုံမှာ တဏှာက ကျွမ်းကျင်လမ်းသိ၍နေသောကြောင့် တဏှာအဖော်က သတ္တဝါကို ကာမဘုံသို့သာ များစွာဆွဲဆောင်လေ၏၊ ဆွဲဆောင်သော အတိုင်းလည်း ကာမဘုံမှာ အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ ပဋိသန္ဓေတည်လာရ၏၊ ထို့ကြောင့် ကာမဘုံကို ပုထုဇ္ဇန်သတ္တဝါတို့၏ <b>အဇ္ဈတ္တ</b>ဟူ၍ဆိုရလေသည်။ ထိုသဘောအဓိပ္ပါယ်မှပြန်သောအားဖြင့် ဗြဟ္မာ့ဘုံ၏ <b>ဗဟိဒ္ဓ</b>မည်ကြောင်း ကိုသိရာ၏။</p> <p>အဓိပ္ပါယ်တစ်နည်းသော်ကား- ဤသတ္တဝါတို့သည် ကာမ အာရုံ ကာမဂုဏ်ဝတ္ထု အာလယအစု၌သာလျှင် မွေ့လျော်ပျော်ပါးလေ့ရှိ ကြကုန်၏၊ ကာမအာရုံ ကာမဂုဏ်တို့နှင့်တွေ့လျှင် ဆွေ့ဆွေ့ခုန်ရွှင်မြူး ဝမ်းမြောက်ကြကုန်၏၊ ကာမဘုံသည်လည်း ကာမဝတ္ထုတို့၏ တည်ရာ ဖြစ်၏၊ ကာမဘုံတစ်ခုလုံးသည် ကာမဂုဏ်တို့ဖြင့် ထက်ဝန်းကျင် ပြည့် လျှံ့၍နေ၏၊ ထိုကာမအာရုံတို့က သတ္တဝါတို့ကို ဆောင်ခေါ်ငင်သကဲ့သို့ ဖြစ်၍နေကြကုန်၏၊ ကာမအာရုံကို ကြိုက်နှစ်သက်သော သတ္တဝါအ ပေါင်းတို့သည်ကား ထိုထိုကာမဘုံထဲသို့ ရောက်သောအခါ မိမိတို့အိမ်ပိုင် တိုက်ပိုင်သို့ရောက်၍ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပျော်ပျော်ပါးပါး နေထိုင်ခွင့်ကို ရရှိကြကုန်သကဲ့သို့ အထူးရွှင်လန်းဝမ်းမြောက်စွာ မွေ့လျော်ပျော်ပါး ကြကုန်၏။</p> <p>ဥပမာကား- နွားသတ္တဝါတို့သည် မြက်တောကြီးရာမှာသာ ပျော်ပိုက်၏၊ သန့်ရှင်းသော တလင်းမြေပြင်ပေါ်မှာ မပျော်ပိုက်၊ ကျွဲ သတ္တဝါသည်ရွှံ့ညွံထူထပ်ရာမှာသာ ပျော်ပိုက်၏၊ ခြောက်သွေ့သန့်ပြန့် သော ကွင်းမြေပေါ်မှာ မပျော်ပိုက်၊ ထိုအတူပင်လျှင် သတ္တဝါတို့သည် ကာမဂုဏ်မြက် ကာမဂုဏ်ညွန်ဗွက် ထူထပ်ပေါများသော ကာမဘုံမှာသာ များစွာပျော်ပိုက်ကြလေကုန်၏၊ ကာမဂုဏ်မှ ကင်း၍ သန့်ရှင်းသော ဗြဟ္မာ့ဘုံမှာ များစွာပျော်ပိုက်လေ့မရှိကြကုန်၊ ဤသို့လျှင် ကာမဘုံသည် သတ္တဝါတို့၏ အိုးပိုင် အိမ်ပိုင်ကြီးကဲ့သို့ ဖြစ်နေသောကြောင့် <b>အဇ္ဈတ္တ</b> မည်လေသည်။ ဗြဟ္မာ့ဘုံမှာမူကား ထိုကဲ့သို့ သတ္တဝါတို့ကြိုက် နှစ်သက် တတ်သော ကာမအာရုံတို့သည် မရှိကြလေကုန်၊ ရွှံ့ညွန်မြက်တောတို့မှ ရှင်းလင်းသော ကွင်းပြင်မြေပြန့်ကြီး နှင့်သာတူလေသည်၊ ထို့ကြောင့်ဗြဟ္မာ့ ဘုံ၌ တည်နေကြကုန်သော အလုံးစုံသောပုထုဇ္ဇန်သတ္တဝါတို့သည် မိမိတို့ ဝါသနာ ပါရင်းရှိနေသည့်အတိုင်း အောက်ကာမဘုံကိုသာ ငုံ့လျှိုးသော သဘောဖြင့် နေထိုင်ကြကုန်၏၊ ကာမဘုံသို့လားရန် အကြောင်း အခွင့် မညီမညွတ်သေးသောကြောင့်သာလျှင် ထိုဗြဟ္မာ့ဘုံ၌တည်၍ နေကြရ ကုန်၏။</p> <p>ဥပမာ ဆိုသည်ရှိသော်- သူပုန်ထကြွခြင်း, စစ်မက်ဖြစ်ပွါးခြင်း စသည်တို့ဖြင့် နိုင်ငံတုန်လှုပ်ချောက်ချားလေသည်ရှိသော် တိုင်းပြည်မြို့ ရွာ၌ နေထိုင်ကြသောလူအပေါင်းတို့သည် တောကြီးအတွင်းသို့ထွက်၍ နေကြရကုန်၏၊ ထိုတောကြီးသည် လွန်စွာလည်း မွေ့လျော်ပျော်ဖွယ်ရာ ရှိ၏၊ ဘေးကင်းချမ်းသာ၏၊ အရိပ်ရေမိုးတို့နှု့်လည်း ပြည့်စုံ၏၊ ဤသို့ပင် ပြည့်စုံညီညွတ်၍ နေပါသော်လည်း တောကြီးအတွင်းသို့ ထွက်၍ နေကြ ကုန်သော ထိုလူအပေါင်းတို့သည် ထိုတောကြီးအတွင်းမှာ ကြာရှည်စွာ နေထိုင်၍ ပျော်ပါးမွေ့လျော်လိုသော စိတ်မရှိကြလေကုန်၊ အကြောင်း မညီညွတ်သေးသည့်အခါ ဖြစ်၍သာလျှင် မြို့ရွာတို့မှခွါ၍ တော၌ နေကြရ ကုန်သည်၊ မည်သည့်အခါကာလ ငါတို့နေရင်းဌာနသို့ ပြန်သွားရပါအံ့ နည်းဟူ၍ စိတ်တစွဲလမ်းလမ်းနှင့် မြို့ရွာဆီသို့သာမျှော်၍ နေကြ လေကုန်၏၊ မြို့ရွာသို့သာ ညွတ်ကိုင်းသောစိတ်ရှိကြလေကုန်၏။</p> <p>ဤဥပမာနှင့်အတူ ပုထုဇ္ဇန်သတ္တဝါတို့သည် ဗြဟ္မာ့ပြည်သို့ ရောက် ၍တည်နေကြရကုန်သော်လည်း ကာမဘုံသို့သာ မျှော်၍နေကြ လေကုန် သည်၊ မြို့ရွာသည် ကာမဘုံနှင့်တူ၏၊ တောကြီးသည်ဗြဟ္မာ့ဘုံ နှင့်တူ၏၊ တိုင်းပြည်ချောက်ချားခိုက်တွင် ခေတ္တမျှ တောတွင်းမှာနေကြရ သောသူ တို့သည် <b>အဇ္ဈတ္တသံယောဇဉ် ဩရမ္ဘာဂိယ သံယောဇဉ်</b>များကို မဂ်ဖြင့် မပယ်ရှားအပ်ကုန်သေးသော ပုထုဇ္ဇန်သတ္တဝါတွေနှင့် တူကုန်၏ ထို့ကြောင့်ကမ္ဘာတည်လာသောအခါ အထက်ဗြဟ္မာ့ဘုံ၌ဖြစ်သော ပုထုဇ္ဇန်သတ္တဝါတို့သည် များသောအားဖြင့် ကာမဘုံသို့ သက်ဆင်း ဖြစ်ပွါးလာကြကုန်သည်ဟူ၍ ဆိုခဲ့ပေသည်။ တရားသဘောအားဖြင့် ပြဆိုအပ်သည်ရှိသော် အ<b>ဇ္ဈတ္တ သံယောဇဉ်</b>ငါးပါးက ဆွဲငင်သည့်အတွက် ကြောင့် သတ္တဝါတို့သည် ကာမဘုံတွင်း၌သာ တစ်ရစ်ဝဲဝဲ ကျရောက်ကျင် လည်၍ နေကြသည်ဟူ၍ဆိုလိုသည်။။ထို<b>အဇ္ဈတ္တသံယောဇဉ်</b>ငါးပါးကို <b>ဩရမ္ဘာဂိယ</b>ခေါ်သည်မှာ ယုတ်နိမ့်အောက်ကျသော ကာမဘုံဟူ၍ ဆိုအပ်သည့် ဤမှာဖက်သို့သာ ဆွဲဆောင်တတ်သော သဘောအဖို့ ရှိသောကြောင့် <b>ဩရမ္ဘာဂိယ</b>ဟူ၍ခေါ်သည်။ <b>ဗဟိဒ္ဓသံယောဇဉ်</b> ငါးပါးကို <b>ဥဒ္ဓံဘာဂိယသံယောဇဉ်</b>ဟူ၍ ဆိုရသည်မှာ မြင့်မြတ်သော အထက်ဗြဟ္မာ့ ဘုံသို့ မြှင့်မြှောက်တတ်သော သဘောရှိသောကြောင့် <b>ဥဒ္ဓံဘာဂိယ</b>ဟူ၍ ဆိုသည်။</p> <p>အကျဉ်းချုပ်အားဖြင့်ဆိုသော် <b>ဩရမ္ဘာဂိယ သံယောဇဉ်</b>သည် အောက်သို့သက်ဆင်းရန် ညွတ်ကိုင်းသော သဘောရှိ၏၊ <b>ဥဒ္ဓံဘာဂိယ သံယောဇဉ်</b>သည် အထက်သို့တက်ကြွရန် မြှင့်မြှောက်သောသဘောရှိ၏။</p> <p><b>ဩရမ္ဘာဂိယသံယောဇဉ်</b>ကင်းကုန်ပြီးသော အရိယာပုဂ္ဂိုလ်တို့ သည်ကား- ထိုဗြဟ္မာ့ပြည်သို့ရောက်လေသည့်အခါ ကာမဘုံသို့ ပြန်လှည့် သော သဘောမရှိကြလေကုန်၊ သောတာပန် သကဒါဂါမ်တို့သည် <b>ဩရမ္ဘာဂိယ သံယောဇဉ်</b>ကို အလုံးစုံမပယ်သတ်နိုင်သေးသော်လည်း ဗြဟ္မာ့ဘုံသို့ရောက်လေသောအခါ ပုဂ္ဂလဂတိအားဖြင့် ကာမဘုံသို့ ပြန်လည်လေ့မရှိကြလေကုန်။ <b>ဥဒ္ဓံဘာဂိယသံယောဇဉ်</b> ကင်းရှင်းပြီးသော အခါ၌မူကား အလုံးစုံသော ဘုံသုံးပါးတို့မှ ကျွတ်လွတ် ထွက်မြောက်၍ နိဗ္ဗာန်သို့ပေါက်ရောက်ကြလေကုန်၏၊ ပြဆိုခဲ့ပြီးသော အတိုင်း ကမ္ဘာ တည်သောအခါ ကာမဘုံသို့ ပဋိသန္ဓေအားဖြင့် သက်ဆင်း လာကြကုန် သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် ဤလူ့ပြည်လောက၌ ဖြစ်ကြကုန် သည်ရှိသော် <b>ဥပပတ်လူသား</b>တို့သာလျှင် ဖြစ်ကြလေကုန်၏၊ ထိုအခါ ဗြဟ္မာတို့ကဲ့သို့ပင် စိတ်လိုတိုင်း စိတ်လိုတိုင်း ပြီးစီးသော <b>မနောမယပုဂ္ဂိုလ်</b>တို့သာလျှင် ဖြစ်ကြကုန်၏၊ <b>စျာနပီတိ</b>သာလျှင် အစာအာဟာရရှိကြကုန်၏၊ ယခု အခါမှာကဲ့သို့ ထမင်း ဟင်းစသော <b>ကဗဠီကာရ အာဟာရ</b>ကို မသုံး ဆောင်ကြကုန်၊ မိမိတို့ ကိုယ်ရောင်ကိုယ်ဝါဖြင့် နေထိုင်ကြကုန်၏၊ ကောင်း ကင်၌ လှည့်လည်သွားလာနိုင်ကြကုန်၏၊ ကောင်းကင်၌လည်း နေနိုင်ကြ ကုန်၏၊ ထိုကမ္ဘာဦးလူတို့၏ အသက်သည် နှစ်ပေါင်းအသင်္ချေ ရှည်ကြာ ၏။</p> <p>ဤကား ကမ္ဘာစ၍တည်ထောင်ရာ၌ လူ့ဘုံလောကမှာ လူသတ္တဝါ တို့စသည်ဖြစ်ပေါ်လာပုံကို <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>အားဖြင့် ပြဆိုခြင်းပေတည်း။ <b>သမ္မုတိသစ္စာ</b>အာဖြင့် သတ္တလောကဖြစ်ပျက်ပုံပြီး၏။</p> <p>----------*---------</p> <h3>ပရမတ္ထသစ္စာနည်း-</h3> <p><b>ပရမတ္ထ သစ္စာ</b>နည်းအားဖြင့် သတ္တလောက ကြီး၏ ဖြစ်ပုံမှာ အလုံးစုံသော <b>ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်</b> စက်ကြီးပင်ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့် သတ္တလောကကြီး၏ <b>ဓမ္မနိယာမ</b>ဖြစ်သော <b>ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်</b>တရား တော်ကြီးကို ဤနေရာ၌ ထုတ်ဖော် ပြဆိုအပ်လေသတည်း။</p> <p>----------------</p> <h3>အဝိဇ္ဇာပစ္စယာ သင်္ခါရာ</h3> <p>(အဝိဇ္ဇာကြောင့် သင်္ခါရတို့ ဖြစ်ကုန်သည်။)</p> <p>အဝိဇ္ဇာဆိုသော စကားသည် ဝိဇ္ဇာဆိုသောစကားမှ 'န' သဒ္ဒါမြစ်၍ ဖြစ်လာသောကြောင့် ဝိဇ္ဇာကိုရှေးဦးစွာ ပြဆိုသင့်၏။</p> <p>“<b>ဝိဒတိ ဇာနာတီတိဝိဇ္ဇာ</b>”</p> <p><b>ဝိဒတိ ဇာနာတိ</b>=သိတတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>= ဝိဇ္ဇာမည်၏။</p> <p>“အသိအလိမ္မာ၊ ဉာဏ်ပညာ၊ ဝိဇ္ဇာ အမောဟ” ဟူ၍ဆိုအပ်သော အတိုင်း သိမြင်လိမ္မာသောတရားကို ဝိဇ္ဇာဆိုသည်၊ တရားကိုယ်ကောက် လျှင် ပညာစေတသိက်ကိုရ၏။</p> <p>မေး။ ဝိဇ္ဇာသည် ဘယ်နေရာကို သိတတ်ပါနည်း။</p> <p>ဖြေ။ သိထိုက် သိအပ်သည်ကို သိပါသည်။</p> <p>မေး။ သိထိုက် သိအပ်သော အရာသည် အဘယ်နည်း။</p> <p>ဖြေ။ မှန်သော သစ္စာတရားသည် သိထိုက်သိအပ်သော အရာ ဖြစ်သည်။</p> <p>မေး။ အမှန်တရားဟူသည် အဘယ်နည်း။</p> <p>ဖြေ။ အကြင်တရားသည် အလုံးစုံသော အခါကာလပတ်လုံး ထင်ရှားရှိ၏၊ သဘောအားဖြင့် မှန်ကန်၏၊ ဖောက်ပြန်လေ့မရှိ၊ အခြင်း အရာတစ်ပါးပြောင်းလဲ၍လည်း မသွား၊ ဤတရားမျိုးသည် 'သစ္စာ' အမှန် တရားဖြစ်၏၊</p> <p>မေး။ ထိုအမှန်တရားသည် ဘယ်နှစ်ပါးရှိပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ လေးပါးရှိပါသည်။</p> <p>မေး။ လေးပါးဟူသည်ကား အဘယ်နည်း။</p> <p>ဖြေ။ ဒုက္ခအရိယသစ္စာ၊ ဒုက္ခသမုဒယ အရိယသစ္စာ၊ ဒုက္ခနိရောဓ အရိယသစ္စာ၊ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ အရိယသစ္စာ၊ ဤကား သစ္စာလေးပါး ပေတည်း။</p> <p>ဤသစ္စာလေးပါးကို မဖောက်မပြန် မှန်ကန်သောကြောင့် <b>အရိယသစ္စာ</b>၊ သဘောအားဖြင့် လှုပ်ရှားပြောင်းလဲခြင်း မရှိသောကြောင့် <b>အစလသစ္စာ</b>ဟူ၍လည်းခေါ်သည်။</p> <p>မေး။ ထိုသစ္စာ လေးပါးတို့တွင် ဒုက္ခသစ္စာဟူသည် အဘယ်နည်း။</p> <p>ဖြေ။ အကျဉ်းအားဖြင့် ဥပါဒါနက္ခန္ဓာဟု ဆိုအပ်သော ခန္ဓာငါးပါး ကို ဒုက္ခသစ္စာခေါ်သည်။</p> <p>မေး။ ခန္ဓာငါးပါးတို့တွင် ရူပက္ခန္ဓာကို အဘယ်ကြောင့် ဒုက္ခသစ္စာ ခေါ်ပါသနည်း၊ ထိုရူပက္ခန္ဓာသည် နတ်ပြည်၌ဖြစ်သော ရူပက္ခန္ဓာ၊ ဗြဟ္မာ့ပြည်၌ဖြစ်သော ရူပက္ခန္ဓာများလည်းရှိသေးသည် မဟုတ်ပါလော၊ ထိုနတ်ပြည် ဗြဟ္မာ့ပြည်၌ဖြစ်သော ရူပက္ခန္ဓာများကို ဆင်းရဲအမှန်ဟု ဆိုထိုက်ပါမည်လော။</p> <p>ဖြေ။ ရူပက္ခန္ဓာမှန်လျှင် အမှန်ဆင်းရဲရမည်ဖြစ်၍ ဒုက္ခသစ္စာ သဘောကို မလွန်မြောက်နိုင်ချေ၊ နတ်ပြည်ဗြဟ္မာ့ပြည်၌ဖြစ်သော ရူပက္ခန္ဓာ ဖြစ်စေကာမူ ပဋိသန္ဓေနေခြင်း <b>ဇာတိဓမ္မ</b>ကို မလွန်မြောက်နိုင်၊ အိုခြင်း <b>ဇရာဓမ္မ</b>ကို မလွန်မြောက်နိုင်၊ စုတိသေဆုံးခြင်း <b>မရဏဓမ္မ</b>ကို မလွန် မြောက်နိုင်၊ စိုးရိမ်ပူဆွေးခြင်း <b>သောကဓမ္မ</b>ကို မလွန်မြောက်နိုင်၊ ငိုကြွေးမည် တမ်းခြင်း <b>ပရိဒေဝဓမ္မ</b>ကို မလွန်မြောက်နိုင်၊ ဆင်းရဲခြင်း <b>ဒုက္ခသဘော</b>ကို မလွန်မြောက်နိုင်၊ နှလုံးမသာ ခြင်း <b>ဒေါမနဿသဘော</b>ကို မလွန်မြောက်နိုင်၊ အလွန်ပင်ပန်းခြင်း <b>ဥပါယာသတရား</b>ကို မလွန် မြောက် နိုင်၊ ဤကဲ့သို့ရူပက္ခန္ဓာသည် ဇာတိဓမ္မ၊ ဇရာဓမ္မ၊ မရဏဓမ္မ စသည် ဖြစ်လေ သောကြောင့် ဒုက္ခသစ္စာနယ်မှမလွတ်ကင်းနိုင်ဘဲ အမြဲပင်ဒုက္ခသစ္စာ ဟူ၍ဆိုရလေသည်။</p> <p>ထင်ရှားစွာပြဆိုဦးအံ့- ဇာတိဓမ္မရှိသော ထိုရုပ်တရားသည် ပဋိသန္ဓေနေခြင်းကိစ္စကို ဆောင်ရွက်ရ၏၊ ငရဲပဋိသန္ဓေကိုလည်း ဆောင်ရွက်ရ၏၊ တိရစ္ဆာန်ပဋိသန္ဓေကိုလည်း ဆောင်ရွက်ရ၏၊ ပြိတ္တာ ပဋိသန္ဓေကိုလည်း ဆောင်ရွက်ရ၏၊ အသုရကာယ်ပဋိသန္ဓေကိုလည်း ဆောင်ရွက်ရ၏၊ အဘယ်သို့ ဆောင်ရွက်သနည်းဆိုလျှင် ထိုထိုဘုံဘဝ တို့၌ ပဋိသန္ဓေ တည်နေသောအခါ ရုပ်သည်ပါဝင်၍ ဆောင်ရွက်ရလေ၏၊ ပဋိသန္ဓေအခါ၌ပါဝင်ဆောင်ရွက် ရသည်ကိုပင် ပဋိသန္ဓေနေမှုကို ဆောင် ရွက်ရသည်ဟု ဆိုသည်၊ အရူပဘုံမှာကား ရုပ်မရှိ၍ မပါဝင်ချေ။ ထိုရူပက္ခန္ဓာသည် အလုံးစုံသော ကိလေသာတို့၏ ဇာတိကိုလည်း ဆောင် ရွက်ရ၏၊ အလုံးစုံသော ဒုစ္စရိုက်တို့၏ ဇာတိကိုလည်း ဆောင်ရွက်ရ၏၊ အလုံးစုံသော ရောဂါတို့၏ ဇာတိကိုလည်း ဆောင်ရွက်ရ၏၊ အလုံးစုံ သော အနာတို့၏ ဇာတိကိုလည်း ဆောင်ရွက်ရ၏။</p> <p>အဘယ်ကဲ့သို့ ဆောင်ရွက်သနည်းဆိုလျှင် ထိုကိလေသာ ဖြစ်ပေါ် မှု ဒုစ္စရိုက်ဖြစ်ပေါ်မှု အနာရောဂါဖြစ်ပေါ်မှုတို့၏ အကြောင်း အဖြစ်ဖြင့် ဆောင်ရွက်သည်၊ ဥပမာ တစ်စုံတစ်ခုသော ရူပါရုံအဆင်းကို သာယာ သောအခါ ထိုအဆင်းတည်းဟူသော ရုပ်သည် တဏှာ ကိလေသာကို ဖြစ်အောင် ထူထောင်မှု၏ အကြောင်းဖြစ်လေသည်၊ ဒုစ္စရိုက်ကို ထူထောင်မှု၊ အနာရောဂါကို ထူထောင်မှုတို့၌လည်း ဤနည်းကို အမှီပြု၍ သိရာ၏။</p> <p>အကြင်သို့သော အခြင်းအရာအားဖြင့် ငရဲပဋိသန္ဓေကို ဆောင် ရွက်လေ၏၊ ထိုသို့သော အခြင်းအရာအားဖြင့် ငရဲနှင့်ဆိုင်သော စိုးရိမ် ခြင်း၊ ငရဲနှင့်ဆိုင်သော ငိုကြွေးခြင်း၊ ငရဲနှင့်ဆိုင်သော ဆင်းရဲခြင်း၊ ငရဲနှင့်ဆိုင်သော နှလုံးမသာခြင်း၊ ငရဲနှင့်ဆိုင်သော ပင်ပန်းခြင်းကြီးများကို လည်း ဆောင်ရွက်လေ၏၊ ငရဲပဋိသန္ဓေကို ဆောင်ရွက်သည့်အတွက် ငရဲဖြစ်သော စိုးရိမ်ခြင်းကိစ္စ စသည်များကို ဆောင်ရွက်ခြင်းကိစ္စ ပြီးစီး လေသည်ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>ထိုရူပက္ခန္ဓာသည် <b>ဇရာဓမ္မ</b>ဖြစ်၏၊ <b>မရဏဓမ္မ</b>ဖြစ်၏၊ သုဂတိဘုံ ဘဝတို့၌ ရုပ်နှင့်ပြည့်စုံကြကုန်သော အကြင်လူ နတ် ဗြဟ္မာတို့သည်၎င်း၊ အကြင်စည်းစိမ်ချမ်းသာတို့သည်၎င်း ရှိကြလေကုန်၏၊ ထိုရူပက္ခန္ဓာသည် ကိုယ်တိုင် အိုခြင်းသဘောကို ရွက်ဆောင်သဖြင့် ထိုလူနတ်ဗြဟ္မာ စည်းစိမ် ချမ်းသာတို့၏ အိုမင်း ရွေ့လျောခြင်းကို ရွက်ဆောင်လေ၏၊ ကိုယ်တိုင် သေခြင်းသဘောကို ရွက်ဆောင်သဖြင့် ထိုလူနတ်ဗြဟ္မာ စည်းစိမ် ချမ်းသာတို့၏ သေကျေပျက်စီးခြင်း သဘောကို ရွက်ဆောင်လေ၏။</p> <p>အကြင်သူသည် ထိုရူပက္ခန္ဓာကို သာယာစွဲလမ်း၏၊ သာယာသော သူသည်လည်း ပြဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော ဆင်းရဲဒုက္ခတို့မှ မလွတ်နိုင်ရာ၊ ရူပက္ခန္ဓာကို နှစ်သက်လျှင် ထိုရူပက္ခန္ဓာနှင့် စပ်ဆိုင် သမျှသော ဒုက္ခတွေကို နှစ်သက်သည်မည်၏၊ ထို့ကြောင့် ရူပက္ခန္ဓာသည် ကိုယ်တိုင်လည်း ဘေးဖြစ်သောအနက်၊ လူနတ်ဗြဟ္မာတို့၏ ဘေးကိုလည်း ဖြစ်စေ တတ်သော အနက်ကြောင့် စင်စစ် ဒုက္ခဖြစ်လေသည်၊ အနမတဂ္ဂ အစ မထင်သော သံသရာအပြင်၌ ရူပက္ခန္ဓာသည် တစ်ရံတစ်ခါမျှ ထိုဘေး ဒုက္ခများကို မလွန်မြောက်နိုင်ချေ၊ <b>ဘယဋ္ဌသဘော</b>နှင့်သာ အမြဲတွေ့ ကြုံဆုံစည်း၍ နေရလေ၏၊ ရူပက္ခန္ဓာ၏ ထိုဘယဋ္ဌသဘောသည် အခါခပ်သိမ်း ထင်ရှားရှိ၏၊ မှန်ကန်၏၊ မဖောက်မပြန်သဘော တစ်မျိုး ပြောင်းလဲ၍မသွား၊ ထို့ကြောင့် ရူပက္ခန္ဓာ၏ ဒုက္ခသဘောသည် <b>အစလသစ္စာ</b>၊ <b>အရိယသစ္စာ</b> မည်လေသည်။</p> <p>ဝေဒနက္ခန္ဓာ စသော အကြွင်းခန္ဓာတို့၌လည်း ဤနည်းအတိုင်း ဒုက္ခသဘောကို သိရာ၏။</p> <p>ဒုက္ခ သမုဒယ၌- ခန္ဓာငါးပါး၏ ဆင်းရဲကိုပင် ဒုက္ခဟူ၍ဆိုသည်၊ ထိုဒုက္ခကို ပွားစီးစေတတ်သောကြောင့် ဒုက္ခသမုဒယမည်၏၊ “<b>ဒုက္ခံ သမုဒေတီတိ ဒုက္ခသမုဒယော</b>”။</p> <p><b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲဒုက္ခကို၊ <b>သမုဒေတိ</b>=ဖြစ်ပွားစေတတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>ဒုက္ခသမုဒယော</b>=ဒုက္ခသမုဒယမည်၏။</p> <p>ဒုက္ခသမုဒယဆိုသည်မှာ တရားကိုယ်အားဖြင့် တဏှာလောဘ ပေတည်း။ အကြင်သူသည် ထိုသမုဒယဖြစ်သော တဏှာလောဘကို ပိုင်းခြား၍မသိနိုင်သေး၊ မပယ်နိုင်သေး၊ ထိုသူအား ခန္ဓာနှင့်စပ်ဆိုင် သမျှသော ဒုက္ခကို ဖြစ်ပွားစေလိမ့်မည်သာ အမှန်ဖြစ်၏၊ အလုံးစုံသော ဆင်းရဲဒုက္ခဟူသမျှသည် တဏှာလောဘကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်ရ၏၊ တဏှာလောဘသည် ဆင်းရဲဒုက္ခ၏ အရင်းမူလဖြစ်၏၊ ဒုက္ခမျိုးစေ့ဖြစ်၏၊ ထို့ကြောင့် တဏှာကို ဒုက္ခသမုဒယဟူ၍ ဆိုသည်၊ ထိုတဏှာ၏ဒုက္ခကို ဖြစ်ပွားစေတတ်သော သဘောသည် အခါခပ်သိမ်း ထင်ရှားရှိ၏၊ တဏှာ ၏ ဒုက္ခအရင်းအမြစ်ဟူသော သဘောသည် မှန်ကန်၏၊ မဖောက်မပြန် သဘောတစ်မျိုး ပြောင်းလဲ၍မသွား၊ ထို့ကြောင့် တဏှာ လောဘလည်း <b>ဒုက္ခသမုဒယသစ္စာ</b> အမှန်ဖြစ်၏၊ လှုပ်ရှားဖောက်ပြန်ခြင်းမရှိသော <b>အရိယသစ္စာ</b>ဖြစ်၏။</p> <p>ဒုက္ခ နိရောဓ၌- ခန္ဓငါးပါး၏ဆင်းရဲမှုကိုပင် ဒုက္ခဟူ၍ ဆိုသည်။ “<b>နိရုဇ္ဈနံ နိရောဓော</b>”</p> <p><b>နိရုဇ္ဈနံ</b>=ချုပ်ခြင်း၊ <b>နိရောဓော</b>=ချုပ်ခြင်း။ နိရောဓဆိုသည်ကား ဒုက္ခ၏ချုပ်ငြိမ်းမှုဟု ဆိုအပ်သော နိဗ္ဗာန်ပေတည်း။</p> <p>ထိုချုပ်ခြင်း နိရောဓသည် <b>ဥပ္ပါဒနိရောဓ</b>၊ <b>အနုပ္ပါဒနိရောဓ</b>အားဖြင့် နှစ်ပါးအပြားရှိ၏။</p> <ul> <li>ထိုနှစ်ပါးတို့တွင် ဖြစ်ပေါ်၍ ဥပါဒ်ခြင်းသို့ ရောက်ပြီးသော သင်္ခတတရားတို့၏ ဘင်၏ အစွမ်းအားဖြင့် ချုပ်ခြင်းသည် ဥပ္ပါဒနိရောဓ မည်၏။</li> <li>တစ်ဖန် ဖြစ်ပေါ်မှု၏ မရှိခြင်းသည် အနုပ္ပါဒနိရောဓမည်၏။</li> </ul> <p>ဥပ္ပါဒနိရောဓမှာ ဖြစ်ပေါ်ဥပါဒ်ခြင်း အစရှိသေး၏၊</p> <p>အနုပ္ပါဒနိရောဓမှာ ဖြစ်ပေါ်ဥပါဒ်ခြင်း အလျင်းမရှိချေ။</p> <p>ဥပ္ပါဒနိရောဓသည် သင်္ခတတရား တို့နှင့်ဆိုင်၏၊ အနုပ္ပါဒ နိရောဓသည် အသင်္ခတနိဗ္ဗာန်နှင့်ဆိုင်၏။</p> <p>ဤဒုက္ခသစ္စာအရာ၌ကား- အနုပ္ပါဒနိရောဓကိုသာ အလိုရှိ အပ်၏။</p> <p>“<b>ဒုက္ခဿ နိရောဓော ဒုက္ခနိရောဓော</b>”</p> <p><b>ဒုက္ခဿ</b>=ခန္ဓာဝန်ဆင်းရဲကြီး၏၊ <b>နိရောဓော</b>=ချုပ်ငြိမ်းခြင်းတည်း၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓော</b>=ခန္ဓာဝန်ဆင်းရဲကြီး၏ ချုပ်ငြိမ်းခြင်း။</p> <p>မေး။ ဒုက္ခနိရောဓဟူသည် အဘယ်နည်း။</p> <p>ဖြေ။ ဒုက္ခကို ဖြစ်ပွားစေတတ်သော တဏှာလောဘ၏ တစ်ဖန် ပြန်၍ မဖြစ်ပေါ်သော အနေအားဖြင့် အကြွင်းမဲ့ ချုပ်ငြိမ်းခြင်းပေတည်း။</p> <p>အကြင်သို့သော အကြောင်းကြောင့် တဏှာ၏ ချုပ်ခြင်းသည် ဒုက္ခချုပ်ခြင်းအလို့ငှါသာဖြစ်၏၊ ဒုက္ခချုပ်ခြင်းသာလျှင် လိုရင်းပဓာန ဖြစ်၏၊ ထို့ကြောင့် ဒုက္ခနိရောဓဟူ၍ ဆိုရလေသည်၊ ထိုဒုက္ခဟူသမျှသည် တဏှာချုပ်ငြိမ်းမှသာလျှင် ချုပ်ငြိမ်းခြင်းသို့ရောက်၏၊ တဏှာမချုပ်ငြိမ်း သည်ရှိသော် ဒုက္ခမချုပ်ငြိမ်း၊ တဏှာချုပ်ငြိမ်းသည်ရှိသော် ဒုက္ခမချုပ်ငြိမ်း ဘဲ နေသည်ဟုမရှိနိုင်။ ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းခြင်းကို အလိုရှိသောပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် လည်း တဏှာ၌သာလျှင် အလုပ်ဖွင့်၍ လုပ်ကိုင်ကြရ၏၊ တဏှာကို အနည်းနည်းအားဖြင့် ပယ်ဖြတ်ကြရ၏၊ ဒုက္ခကို ချုပ်ငြိမ်းစေလိုသည့် အတွက်နှင့် ဒုက္ခအပေါ်မှာ အလုပ်ဖွင့်၍ မလုပ်ကိုင်ကြရကုန်၊ ဒုက္ခကို အရေးပြု၍ ပယ်ဖြတ်ခြင်း မပြုကြရကုန်။ ဒုက္ခကို ချုပ်ငြိမ်းစေလိုသည့် အတွက်ကြောင့် ဒုက္ခပေါ်မှာသာ အရေးစိုက်နေသော်လည်း အရာ မဟုတ် ၍ ဒုက္ခချုပ်မည်မဟုတ်၊ ဒုက္ခ၏ အမြစ်မူလဖြစ်သော တဏှာကို အရေး စိုက်၍ပယ်နိုင်မှ ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းခွင့်ကို ရနိုင်သည်၊ ထို့ကြောင့် ဒုက္ခနိရောဓ သည်ကား ဒုက္ခ၏အကြောင်းရင်းဖြစ်သော တဏှာ၏အကြွင်းမဲ့ ချုပ်ခြင်းဖြစ်သည်ဟူ၍ ပြဆိုခဲ့ပေသည်။</p> <p>ဥပမာကား- ကောက်ရိုးပုံကို မီးလောင်၍နေရာ မီးငြိမ်းစေလိုသ ဖြင့် မီးတောက်ကိုသာ ဂရုစိုက်၍ ငြိမ်းသတ်နေမည်ဆိုလျှင် မြန်စွာမီးငြိမ်း နိုင်တဲ့မည်မဟုတ်၊ မီးစာဖြစ်သော ကောက်ရိုးတို့ကို အကြွင်းမဲ့ကုန်အောင် ယူပစ်လိုက်ပါလျှင် ထိုတောက်လောင်၍နေသော မီးသည် အပြီးတိုင် ချုပ်ငြိမ်းလိမ့်မည် အမှန်ဖြစ်လေ၏။</p> <p>မီးကိုငြိမ်းစေလိုသည့်အတွက်နှင့် မီးတောက်ကို ဂရုစိုက်မနေနှင့်၊ မီး၏လောင်စာကို ဂရုစိုက်၍ အလုပ်လုပ်ပါဟု ဆိုလိုသည်။</p> <p>ဥပမာတစ်နည်းအားဖြင့်- တစ်ခုသော အရပ်ဌာနမှာ အဆိပ်ပင် နှစ်ပင်တို့သည်ရှိကုန်၏၊ ထိုအဆိပ်ပင်တို့ကို ပယ်သတ်ခြင်းငှါ နှစ်ယောက်သောသူတို့သည် အသီးအသီး တစ်ပင်စီခုတ်ဖြတ်ကြကုန်၏၊ တစ်ယောက်သောသူသည် အမြစ်ကို ဂရုစိုက်၍ ခုတ်ဖြတ်၏၊ အပင်ကိုမူ ကား မခုတ်ဖြတ်၊ တစ်ယောက်သောသူသည်မူကား အပင်ကိုသာခုတ် ဖြတ်၏၊ အမြစ်ကိုမခုတ်ဖြတ်၊ ထိုသူနှစ်ယောက်တို့တွင် အမြစ်ကို ခုတ်ဖြတ်သောသူသည်သာလျှင် အဆိပ်ပင်ကို သတ်သောသူမည်၏၊ အပင်ကို ခုတ်ဖြတ်သောသူသည်ကား အဆိပ်ပင်ကို သတ်သောသူမမည်။</p> <p>ထိုစကားမှန်၏၊ အမြစ်ကို ခုတ်ဖြတ်အပ်သည်ရှိသော် အပင်ကို မခုတ်ဖြတ်သော်လည်း ထိုအရပ်၌ အဆိပ်ပင် သေဆုံးပျက်စီးလေ၏၊ အမြစ်ကိုမဖြတ်ဘဲ အပင်ကိုသာ ခုတ်ဖြတ်သည်ရှိသော် ထိုအရပ်၌ အဆိပ်ပင်မျိုးမပြတ်ဘဲ ထပ်၍သာ ပေါက်ရောက်စိမ်းရှင်မည်ဖြစ်၏၊ ဤကဲ့သို့ ပြဆိုအပ်ပြီးသော အနက်သဘောကြောင့် တဏှာ၏ ချုပ်ခြင်း သည်သာလျှင် စင်စစ်ဒုက္ခကင်းငြိမ်းကြောင်းဖြစ်၍ ဒုက္ခနိရောဓမည်လေ သည်၊ ထိုတဏှာချုပ်ငြိမ်းမှုကြောင့်ဖြစ်သော ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းမှု သဘောသည် လည်း အခါခပ်သိမ်း ထင်ရှားရှိ၏၊ မဖောက်မပြန်မှန်ကန်၏၊ သဘော ပြောင်းလဲ၍မသွား၊ ထို့ကြောင့် တဏှာချုပ်ငြိမ်းမှုဟုဆိုအပ်သော နိဗ္ဗာန်ကို <b>ဒုက္ခနိရောဓ အရိယသစ္စာ</b>ဟူ၍ ဆိုရလေသည်။</p> <p>“<b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစ္စံ</b>” ဟူသော စကား၌ ဒုက္ခ ချုပ်ငြိမ်းမှုဟု ဆိုအပ်သော နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်စေတတ်သော အကျင့်ကို ဒုက္ခနိရောဓ ဂါမိနီပဋိပဒါ ဆိုသည်။</p> <p>“<b>ဒုက္ခနိရောဓံ အဝဿံ ဂမေတိ သမ္ပာပေတီတိ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ</b>” <b>ဒုက္ခနိရောဓံ</b>=ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းမှုဟု ဆိုအပ်သော နိဗ္ဗာန်သို့၊ <b>အဝဿံ</b>=မချွတ်၊ <b>ဂမေတိ သမ္ပာပေတိ</b>=ရောက်စေတတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ဒုက္ခ နိရောဓဂါမိနီ</b>=ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီမည်၏။</p> <p>ထိုဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီကိုပင်လျှင် ဒုက္ခချုပ်မှုကို အလိုရှိသောသူတို့ ကျင့်အပ်သောကြောင့် ပဋိပဒါခေါ်သည်။</p> <p>“<b>ဒုက္ခနိရောဓံ ဣစ္ဆန္တေဟိ ပဋိပဇ္ဇိတဗ္ဗာတိ ပဋိပဒါ</b>”</p> <p><b>ဒုက္ခနိရောဓံ</b>=ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းမှုကို၊ <b>ဣစ္ဆန္တေဟိ</b>=အလိုရှိသော ပုဂ္ဂိုလ် တို့သည်၊ <b>ပဋိပဇ္ဇိတဗ္ဗာ</b>=ကျင့်အပ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ပဋိပဒါ</b>= ပဋိပဒါ မည်၏။</p> <p>နှစ်ပုဒ်တွဲစပ်သောအခါ <b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီပဋိပဒါ</b>ဖြစ်၏၊ ဒုက္ခ ချုပ်ငြိမ်းမှုသို့ရောက်စေတတ်သော အကျင့်ပဋိပတ်ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။ စင်စစ်သဘောအားဖြင့် တဏှာချုပ်ငြိမ်းမှုသို့ ရောက်စေတတ်သော အကျင့်ပင်တည်း၊ ထိုအကျင့်ပဋိပတ်သည် ဒုက္ခသစ္စာဖြစ်သော ခန္ဓာငါးပါး တို့၌ ဒုက္ခသဘောကို ထင်ရှားစွာ သိမြင်ခြင်းငှါ ကျင့်ကြံအားထုတ်သော ကျင့်လမ်းဖြစ်သည်။ ထိုဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါကို 'မဂ္ဂင်'ဟူ၍လည်း ခေါ်သည်။ ထိုကျင့်လမ်းဟူ၍ ဆိုအပ်သောမဂ္ဂင်သည် အောက်၌ ဖေါ်ပြ အပ်သောအတိုင်း ရှစ်ပါးအပြားရှိ၏။</p> <p>၁။ <b>သမ္မာဒိဋ္ဌိ</b>-- မဖောက်မပြန် မှန်ကန် ကောင်းမွန်စွာ မြင်ခြင်း၊<br> ၂။ <b>သမ္မာသင်္ကပ္ပ</b>-- မဖောက်မပြန် မှန်ကန် ကောင်းမွန်စွာ ကြံဖန်ခြင်း၊<br> ၃။ <b>သမ္မာဝါစာ</b>-- မဖောက်မပြန် မှန်ကန် ကောင်းမွန်စွာ ပြောဆိုခြင်း၊<br> ၄။ <b>သမ္မာကမ္မန္တ</b>-- မဖောက်မပြန် မှန်ကန် ကောင်းမွန်စွာ ပြုလုပ်ခြင်း၊<br> ၅။ <b>သမ္မာအာဇီဝ</b>-- မဖောက်မပြန် မှန်ကန် ကောင်းမွန်စွာ အသက်မွေးခြင်း၊<br> ၆။ <b>သမ္မာဝါယာမ</b>-- မဖောက်မပြန် မှန်ကန် ကောင်းမွန်စွာ အားထုတ်ခြင်း၊<br> ၇။ <b>သမ္မာသတိ</b>-- မဖောက်မပြန် မှန်ကန် ကောင်းမွန်စွာ အောက်မေ့ခြင်း၊<br> ၈။ <b>သမ္မာသမာဓိ</b>---မဖောက်မပြန် မှန်ကန် ကောင်းမွန်စွာ တည်ကြည်ခြင်း။</p> <p>ထိုမဂ္ဂင်ရှစ်ပါးတို့တွင်</p> <ul> <li><b>သမ္မာဒိဋ္ဌိ သမ္မာသင်္ကပ္ပ</b> ဤနှစ်ပါးသည် <b>ပညာက္ခန္ဓ</b>မည်၏၊</li> </ul> <p>ပညာသဘော၌ အကျုံးဝင်၏။</p> <ul> <li><b>သမ္မာဝါစာ သမ္မာကမ္မန္တ သမ္မာအာဇီဝ</b> ဤသုံးပါးသည် <b>သီလက္ခန္ဓ</b>မည်၏၊ အကျင့်သဘော၌အကျုံးဝင်၏။</li> </ul> <ul> <li><b>သမ္မာဝါယာမ သမ္မာသတိ သမ္မာသမာဓိ</b> ဤသုံးပါးသည် <b>သမာဓိက္ခန္ဓ</b>မည်၏၊ တည်ကြည် ခိုင်ခံ့ခြင်း ဈာန်သဘော၌ အကျုံးဝင်၏။</li> </ul> <p>ဤကား မဂ္ဂင်ရှစ်ပါးကို သီလ သမာဓိ ပညာ သုံးပါးတို့၌ သဘော တူရာသွင်း၍ ပြဆိုပုံတည်း။</p> <p>ထိုစကားရပ်၌- သီလက္ခန္ဓမည်သည်ကား အကျဉ်းချုပ်အားဖြင့် <b>အာဇီဝဋ္ဌမက သီလ</b>ပေတည်း၊ အာဇီဝဋ္ဌမက သီလဆိုလျှင် အလုံးစုံသော သီလတို့ကို အုပ်ချုပ်မိလေ၏၊ ကာယဒုစရိုက်သုံးပါးမှ ရှောင်ကြဉ်ခြင်း၊ ဝစီဒုစရိုက်လေးပါးမှ ရှောင်ကြဉ်ခြင်း၊ မကောင်းသော အသက်မွေးမှုမှ ရှောင်ကြဉ်ခြင်းများကို အာဇီဝဋ္ဌမက သီလဆိုသည်၊ ထိုအာဇီဝဋ္ဌမက သီလကို ရှေးဦးစွာ ဖြည့်ကျင့်ရာ၏။</p> <p>သမာဓိက္ခန္ဓမည်သည်ကား ရူပါဝစရဈာန် အရူပါဝစရဈာန်တို့ ပေတည်း၊ ဈာန်သမာဓိဆိုသည် ထိုရူပဈာန် အရူပဈာန်တို့ကို ပြည့်စုံ ထမြောက်အောင် မစွမ်းဆောင်နိုင်လျှင် <b>ကာယဂတာသတိ</b>၊ <b>အာနာ ပါနဿတိ</b>မျှကို ဖြည့်ဆည်းပူး ခြင်းသည်လည်း သမာဓိက္ခန္ဓပင် မည်၏။</p> <p>ပညာက္ခန္ဓမည်သည်ကား ခန္ဓာစသောတရားတို့၌ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် အသိဉာဏ်ပေါ်ပေါက်မှုတို့ကို ပြည့်စုံစေခြင်းတည်း၊ ထိုရုပ် နာမ်ခန္ဓာတို့၌ ပိုင်နိုင်စွာ အသိဉာဏ်ပေါ်ပေါက်မှုကို <b>ပရိညာ</b>ဆိုသည်၊ ဉာဏ်၏ကိစ္စကို ပြီးစီးမှုပေတည်း။</p> <p>ထိုပရိညာသည်</p> <p>၁။ <b>ဉာတပရိညာ</b>၊<br> ၂။ <b>တိရဏပရိညာ</b>၊<br> ၃။ <b>ပဟာနပရိညာ</b>၊<br> ဟူ၍ သုံးပါးအပြားရှိ၏။ ထိုပရိညာသုံးပါးတို့တွင်<br> ၁။ ဝိပဿနာ၏အာရုံဖြစ်သော ခန္ဓာ အာယတန စသောတရား တို့၌ တရားကိုယ် အသီးအသီးခွဲခြားဝေဖန်နိုင်သော ဉာဏ်၏ ကိစ္စပြီး မြောက်မှုသည် ဉာတပရိညာမည်၏၊ အယုတ်သဖြင့် ပထဝီ အာပေါ တေဇော ဝါယောဟုဆိုအပ်သော မဟာဘုတ်တရား လေးပါးကိုပင် တရား ကိုယ် အသီးအသီး ခွဲခြား၍မြင်နိုင်လျှင် ဉာတပရိညာကိစ္စ ပြီးမြောက် လေ၏။</p> <p>၂။ ထိုသို့ဉာတပရိညာဖြင့် တရားကိုယ် အသီးအသီးခွဲခြားအပ် ကုန်ပြီးသော ရုပ်နာမ်တရားတို့၌ လက္ခဏာရေးသုံးပါးဖြင့် ထင်ရှားစွာမြင် စွမ်းနိုင်သော ဉာဏ်၏ကိစ္စပြီးမြောက်ခြင်းသည် တိရဏပရိညာမည်၏။</p> <p>၃။ ထိုသို့လက္ခဏာရေးသုံးပါးတို့ဖြင့် ပိုင်းခြားထင်မြင်အပ်ကုန်ပြီး သော ရုပ်နာမ်တရားတို့၌ သညာဝိပလ္လာသ စိတ္တဝိပလ္လာသ ဒိဋ္ဌိဝိပလ္လာသ ဟုဆိုအပ်သော ဖောက်ဖောက်ပြန်ပြန် ထင်မြင်မှတ်ယူတတ်သည့် ဝိပလ္လာသတရားတို့ကို ပယ်နိုင်ခြင်း၏ ကိစ္စပြီးမြောက်မှုသည် ပဟာန ပရိညာမည်၏။</p> <p>အကျဉ်းအားဖြင့်ဆိုသော်</p> <ul> <li>ရုပ်နာမ် တရားတို့၏ တရားကိုယ်အသီးအသီး သဘော အသီးအသီးကို ပိုင်ပိုင်မြင်နိုင်ခြင်းသည် <b>ဉာတပရိညာ</b> မည်၏။</li> <li>တရားကိုယ် အသီးအသီးတို့၌ အနိစ္စ ဒုက္ခ အနတ္တ လက္ခဏာရေးသုံးပါးတို့ကို ပိုင်ပိုင် မြင်နိုင်ခြင်းသည် <b>တိရဏပရိညာ</b> မည်၏။</li> <li>လက္ခဏာရေး သုံးပါးတို့ဖြင့် ပိုင်းခြား၍ မြင်အပ်ပြီးသော တရားတို့၌ ဝိပလ္လာသတရားတို့ကို ပယ်ရှားနိုင်ခြင်းသည် <b>ပဟာနပရိညာ</b> မည်၏။</li> </ul> <p>ပရိညာသုံးပါး ကိစ္စထမြောက်အောင်မြင် ပြီးစီးလေသည်ရှိသော် ဤအရိယာမဂ်သည် (သောတာပတ္တိမဂ်နှင့် သကဒါဂါမိမဂ်သည်) ရှေးဦး စွာ အတ္တဒိဋ္ဌိကို ပယ်ခြင်းကိစ္စ ပြီးမြောက်ခြင်းကြောင့် အပါယ်ဘေး ဒုက္ခ၏ ချုပ်ငြိမ်းခြင်းသို့ အမြဲရောက်စေ၏။</p> <p>နှစ်ကြိမ်မြောက်၌ အရိယာမဂ်သည် (အနာဂါမိမဂ်သည်) ကာမ တဏှာကို ပယ်ခြင်းကိစ္စ ပြီးမြောက်ခြင်းကြောင့် ကာမဘုံ၌ ဖြစ်သမျှသော ဒုက္ခ၏ ချုပ်ငြိမ်းခြင်းသို့အမြဲရောက်စေ၏။</p> <p>သုံးကြိမ်မြောက်၌ အရိယာမဂ်သည် (အရဟတ္တမဂ်သည်) ဘဝ တဏှာကို ပယ်ခြင်းကိစ္စ ပြီးမြောက်လေသောကြောင့် ရူပဘုံ အရူပဘုံ တို့၌ အလုံးစုံသောဒုက္ခ၏ ချုပ်ငြိမ်းခြင်းသို့ အမြဲရောက်စေ၏။</p> <p>သို့ဖြစ်၍ အရိယာမဂ်သည် ဝဋ်ဒုက္ခတို့မှ ထွက်မြောက်တတ်သော <b>နိယျာနဋ္ဌ</b> အနက်သဘောကြောင့် ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါလည်း မည်၏၊ ထိုအရိယာမဂ်၏ ဝဋ်ဒုက္ခမှ ထွက်မြောက်တတ်သော နိယျာနဋ္ဌ သဘောသည် အခါခပ်သိမ်း ထင်ရှားရှိ၏၊ ဟုတ်မှန်၏၊ ဖောက်ပြန်ခြင်းမရှိ၊ သဘောတစ်မျိုး ပြောင်းလဲ၍ မသွား၊ ထို့ကြောင့် အရိယသစ္စာလည်း မည်သည်။ ပြဆိုအပ်ပြီးသော သစ္စာလေးပါးတို့တွင် တတိယသစ္စာကို သုခသစ္စာဟူ၍ ဆိုသင့်ပါလျက် ထိုသို့မဆိုဘဲ နိရောဓ သစ္စာဟူ၍ ဆိုခြင်း မှာ သန္တိသုခမျိုးကို ပြခြင်းငှါ နိရောဓသစ္စာဟူ၍သာ ဆိုလေသည်။</p> <p>ထင်ရှားစွာပြဆိုဦးအံ့- ချမ်းသာသုခမျိုးသည် <b>ဝေဒယိတသုခ</b>၊ <b>သန္တိသုခ</b>ဟူ၍ နှစ်ပါးရှိသည်။ ထိုနှစ်ပါးတို့တွင်- သုဂတိဘုံဘဝ တို့၌ စည်းစိမ်သမ္ပတ္တိကိုရ၏၊ ခံစားကြကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့သန္တာန်မှာ ဖြစ်ပေါ်လာသော သုခဝေဒနာသည် ဝေဒယိတသုခမည်၏၊ စံစားအပ် သော ချမ်းသာဆိုလိုသည်။</p> <p>အရိယာမဂ်ကို ပွါးများသဖြင့် ရအပ်သော အပါယ်ဘေး ဒုက္ခ စသည်တို့မှ ကင်းငြိမ်းမှုသည် သန္တိသုခမည်၏။</p> <p>ဒုက္ခအမျိုးမျိုးတို့မှ ကင်းငြိမ်းသောချမ်းသာ ဆိုလိုသည်။</p> <p>ထိုချမ်းသာသုခ နှစ်မျိုးတို့တွင် ဝေဒယိတသုခသည် တဏှာ အလိုသို့ လိုက်ကြကုန်သော သတ္တဝါတို့၏ ချမ်းသာမည်၏၊ ဉာဏ်အလိုသို့ လိုက်ကြကုန်သော သူတို့သည်မူကား ထိုဝေဒယိတသုခကိုပင်လျှင် ဒုက္ခဟူ၍ ထင်မြင်ကုန်၏၊ အဘယ်ကြောင့်နည်းဆိုသော် သန္တိသုခမှ ကင်း၍ ထိုဝေဒယိတသုခကို ခံစားကြကုန်သော သတ္တဝါတို့အား အပါယ် ဘေးဒုက္ခစသည်တို့သည် ရှေ့၌ ထင်လျက်နေကြကုန်သော ကြောင့် တည်း။</p> <p>ဥပမာ- ရာဇဝတ်မှုရောက်၍ သတ်ခါနီးတွင် ကောင်းမြတ်သော ဘောဇဉ်တို့ကို ကျွေးမွေး၏၊ ထိုဘောဇဉ် ထမင်းပွဲကြီး၏ရှေ့၌ သတ်ဖြတ် ရန်ဖြစ်သော ဓား လှံ သေနတ်တို့ကိုလည်း အသင့်ပြင်ဆင်၍ထား၏၊ မိမိကိုသတ်ရန်ဖြစ်သော ဓား လှံ သေနတ်တို့ကို ကြည့်ရှု ထင်မြင်၍နေ ရင်း ကောင်းမြတ်သော ဘောဇဉ် ထမင်းတို့ကို ချမ်းချမ်းသာသာ အရသာ ခံစား၍ မစားမသောက်နိုင်သကဲ့သို့တည်း။</p> <p>သန္တိသုခသည် ဉာဏ်အလိုသို့လိုက်ကြကုန်သော သူတို့၏ ချမ်းသာ မျိုးဖြစ်လေသည်။ တဏှာအလိုသို့ လိုက်ကြကုန်သောသူတို့သည်မူကား ထိုသန္တိသုခကို ကောင်းမြတ်ချမ်းသာသည်ဟူ၍ မထင်၊ ဆင်းရဲဒုက္ခဟူ၍ ထင်မှတ်ကြကုန်၏၊ အဘယ်ကြောင့်နည်းဆိုသော် ထိုသန္တိသုခမှာ တဏှာ ကြိုက်နှစ်သက်သော အစာအာဟာရများ မရှိသောကြောင့်တည်း။</p> <p>ထိုတဏှာ၏ အစာအာဟာရမျိုးဖြစ်သော ဝေဒနာသည်လည်း နိဗ္ဗာန်မရှိ။ သန္တိသုခမျိုးသည်လည်း ဘုံသုံးပါးတည်းဟူသော လောက၌ မရှိ။ ထိုသုခနှစ်ပါးသည် ဖြောင့်ဖြောင့် ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်ကြကုန်၏၊ လောကီသမားတို့သည် ဝေဒယိတသုခကို လိုလားလိုက်စားကြကုန်၏၊ လောကုတ္တရာသမားတို့သည် သန္တိသုခကို လိုလားလိုက်စားကြကုန်၏။</p> <p>ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားတို့သည်ကား ဉာဏ်အလိုသို့ လိုက်စားကြကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့အား ဤသန္တိသုခ၏ အထွတ်အစွန်းအပြီး အဆုံးသို့ ရောက်စေတော်မူခြင်းငှါ ဤသစ္စာလေးပါး တရားဒေသနာကို ဟောကြားပြသတော် မူကြပေကုန်သည်၊ ဤကဲ့သို့ ပြဆိုအပ်ပြီးသော သစ္စာအမှန်တရားတို့သည် သိသင့်သိထိုက်သော တရားဖြစ်၏၊ ဝိဇ္ဇာသည် ထိုသစ္စာလေးတန် တရားမှန်တို့ကို ဧကန်သိမြင်နိုင်လေသတည်း။</p> <p>အဝိဇ္ဇာဆိုသည်ကား<br> “<b>န ဝိဒတိ န ဇာနာတီတိ အဝိဇ္ဇာ</b>”</p> <p><b>နဝိဒတိ နဇာနာတိ</b>=မသိတတ်၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>အဝိဇ္ဇာ</b>= အဝိဇ္ဇာမည်၏။</p> <p>မသိတတ်သော အမိုက်အမဲတရား ဆိုလိုသည်။</p> <p>“<b>န ဝိဇ္ဇာ အဝိဇ္ဇာ</b>”ဟူ၍လည်း ဝိဇ္ဇာနှင့်ပြန်ဘက်ပြု၍ ဝိဂြိုဟ်ဆိုသင့် သေး၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=သိတတ်သောတရားသည်၊ <b>န</b>=မဟုတ်၊ <b>အဝိဇ္ဇာ</b>= သိတတ် သောတရား မဟုတ်။</p> <p>မေး။ အဘယ်တရားကို မသိတတ်သနည်း။</p> <p>ဖြေ။ သိသင့်သိထိုက်သောတရားကို မသိတတ်။</p> <p>မေး။ သိသင့်သိထိုက်သောတရားဟူသည် အဘယ်နည်း။</p> <p>ဖြေ။ အမှန်လေးချက် တရားနက်ဟု ဆိုအပ်သော သစ္စာလေး ပါးတရားပေတည်း။</p> <p>ဤသို့စသည်ဖြင့် ဝိဇ္ဇာဟူသော ပုဒ်အဖွင့်တွင် ဆိုခဲ့ပြီးသော နည်း တို့ဖြင့် ပြန်ဘက်ပြု၍ အဝိဇ္ဇာသဘောကို သိရာ၏။</p> <p>သင်္ခါရဆိုသောစကား၌<br> “<b>သင်္ခရောန္တိ သတ္တာ ဧတေဟီတိ သင်္ခါရာ</b>”</p> <p><b>ဧတေဟိ</b>=ထိုတရားတို့ဖြင့်၊ <b>သတ္တာ</b>=သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သင်္ခရောန္တိ</b>= ပြုလုပ်စီရင်ကြကုန်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရမည် ကုန်၏၊ သတ္တဝါတို့ ပြုလုပ်စီရင်ကြောင်းဖြစ်သော တရားကို သင်္ခါရဆို သည်၊ တရားကိုယ်အားဖြင့် စေတနာစေတသိက်ပေတည်း။</p> <p>မေး။ ဘယ်အမှုကို ပြုပြင်စီရင်တတ်သနည်း။</p> <p>ဖြေ။ အကျိုးရှိသောအမှု၊ အကျိုးမဲ့သောအမှု၊ ကောင်းမှု၊ မကောင်းမှုများကို ပြုပြင်စီရင်တတ်သည်။</p> <p>ထိုစကားရပ်၌ အကျိုးရှိသောအမှု၊ အကျိုးမဲ့သော အမှုဆိုသည် ကား လောက၌ မျက်မှောက်ဒိဋ္ဌခံစားရသော အမှုများပေတည်း။ ကောင်းမှု၊ မကောင်းမှုဆိုသည်ကား နောင်တမလွန်ဘဝ၌ ခံစားရသော အမှုများပေတည်း။ လိုရင်းဖြစ်သော သဘောအဓိပ္ပါယ်အားဖြင့် ပစ္စုပ္ပန် ခန္ဓာ၏ အကျိုးငှါသော်၎င်း၊ အနာဂတ်ခန္ဓာ၏ အကျိုးငှါသော်၎င်း၊ ထိုခန္ဓာ နှစ်ပါးစုံ၏ အကျိုးငှါသော်၎င်း ပြုလုပ်အပ်ကုန်သော အကြင်ကာယကံမှု ဝစီကံမှု မနောကံမှုတို့သည် ရှိကုန်၏၊ ထိုကာယကံ ဝစီကံ မနောကံ အလုံးစုံတို့သည် သင်္ခါရမည်ကုန်၏။</p> <p>ထိုသင်္ခါရတို့သည်</p> <p>၁။ <b>ပုညာဘိသင်္ခါရ</b>၊<br> ၂။ <b>အပုညာဘိသင်္ခါရ</b>၊<br> ၃။ <b>အာနေဉ္ဇာဘိသင်္ခါရ</b>၊<br> အားဖြင့် သုံးပါးရှိကုန်၏၊ ထိုသင်္ခါရသုံးပါးကား ထင်ရှားပြီ။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် အဝိဇ္ဇာကြောင့် သင်္ခါရဖြစ်ပေါ်ပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ အကြင်သတ္တဝါတို့သည် အမှန်လေးချက် သဘောနက်ဟု ဆိုအပ်သော သစ္စာလေးပါးတို့ကို ထင်ရှားစွာ မသိ၊ မမြင်ကြကုန်၊ ထို သတ္တဝါတို့အား အဝိဇ္ဇာမှောင်တိုက်ကြီး ကာဆီးဟန့်တားသဖြင့် ခန္ဓာ ငါးပါးတို့၌ ဖောက်ပြန်မှားယွင်း ထင်မှတ်ခြင်းဟု ဆိုအပ်သော ဝိပလ္လာသ တရားတို့သည် ဖြစ်ပွါးကြလေကုန်၏၊ ထိုဝိပလ္လာသတည်းဟူသော အကြောင်းကြောင့် ခန္ဓာငါးပါးတို့၌ သာယာစွဲလမ်းခြင်းတည်း ဟူသော တဏှာဥပါဒါန်တို့သည် ဖြစ်ကုန်၏၊ ထိုတဏှာ ဥပါဒါန်တို့ကြောင့် ပစ္စုပ္ပန်ခန္ဓာ၏အတွက် ပြုပြင်စီရင်မှု သင်္ခါရတို့သည် ဖြစ်ပွါးကုန်၏၊ နောင်အနာဂတ်ခန္ဓာအတွက် ပြုပြင်စီရင်မှု သင်္ခါရတို့သည် ဖြစ်ပွါးကုန်၏၊ ဤသို့အားဖြင့် အဝိဇ္ဇာဟူသော အကြောင်းကြောင့် သင်္ခါရတရားတို့ ဖြစ်ပွါးကြကုန်သည်။</p> <ul> <li>ပစ္စုပ္ပန်ခန္ဓာကိုယ်ကို ငဲ့ကွက်သောအားဖြင့် အဝိဇ္ဇာကြောင့် <b>အပုညာဘိသင်္ခါရ</b>ဖြစ်တတ်သည်။</li> <li>အနာဂတ် ခန္ဓာအတွက်နှင့် <b>ပုညာဘိသင်္ခါရ</b>၊ <b>အာနေဉ္ဇာဘိသင်္ခါရ</b>များ ဖြစ်တတ်သည်။</li> </ul> <p>ဖြစ်ပုံမှာ- ဤကိုယ်ခန္ဓာကြီးသည် အမြဲမရှိသောအနိစ္စ၊ ဆင်းရဲ တတ်သောဒုက္ခ၊ အစိုးမရအလိုသို့ မလိုက် အနှစ်သာရမရှိသော အနတ္တ၊ မတင့်တယ်မဖွယ်ရာသော အသုဘစင်စစ်ကြီးဖြစ်ပါလျက် အဝိဇ္ဇာဖုံးလွှမ်း မှုကြောင့် အထင်အမြင်ဖောက်ပြန်၍ ဝိပလ္လာသတရားလွှမ်းမိုးပြီးလျှင် နိစ္စ၊ သုခ၊ အတ္တ၊ သုဘဟူ၍ မှတ်ထင်လေ၏၊ ထိုအခါ ငါ့ကိုယ် ငါ့ကိုယ် ဟူ၍ ခင်မင်စွဲလမ်းသော တဏှာဥပါဒါန်တို့သည် ပွါးများကြကုန်၏၊ ထိုသို့သာယာစွဲလမ်းမှုကြောင့် ဤမျက်မှောက် ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော ကိုယ် ခန္ဓာကို ကောင်းစေရန်အတွက်နှင့် သူ့အသက်ကိုသတ်ခြင်း၊ သူ့ဥစ္စာကို ခိုးယူခြင်းစသော ဒုစ္စရိုက်မှုတို့ကို ပြုလုပ်လေ၏၊ ထိုအခါ အဝိဇ္ဇာကြောင့် အပုညာဘိသင်္ခါရဖြစ်သည်မည်၏။</p> <p>ဖြစ်ပုံမှာ- လူ့ချမ်းသာ နတ်ချမ်းသာ ဗြဟ္မာ့ချမ်းသာများသည် သစ္စာဒေသနာတော်အလိုအားဖြင့် ဒုက္ခသစ္စာ အမှန်ဖြစ်သော်လည်း အဝိဇ္ဇာဖုံးလွှမ်းသည့် အတွက်ကြောင့် သုခအနေအားဖြင့် မှတ်ထင်လေ၏၊ ဝိပလ္လာသတရား လွှမ်းမိုးသောကြောင့် သုခသုဘအနေအားဖြင့် မှတ် ထင်သည်ရှိသော် ထိုဘုံဘဝများသို့ ရောက်လိုသောဆန္ဒရှိလေ၏၊ ထိုအခါ ထိုသုဂတိဘုံဘဝများသို့ ရောက်ရာရောက်ကြောင်းဖြစ်သော ဒါန သီလ ဘာဝနာများကို ပြုလုပ်ကြိုးစားလေ၏၊ ဤသို့ပြုလုပ်သောအခါ အဝိဇ္ဇာ ကြောင့် ပုညာဘိသင်္ခါရ အာနေဉ္ဇာဘိသင်္ခါရများ ဖြစ်ပွါးသည်မည်၏။</p> <p>ဤအဓိပ္ပါယ်ကိုရည်၍ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်လင်္ကာ၌<br> “ဗောဓိရတနာ၊ ယဉ်စကြာဖြင့်၊ သစ္စာလေးရပ်၊ လေးကျွန်း ပတ်သည်၊ နတ်ဝိသုဒ္ဓိ၊ တုမရှိအား၊ တြိဒွါရ၊ ရှိဦးခလျက်။ ဘဝသုံးပါး၊ ဟုန်းဟုန်းသွားသည်၊ ရထားသံသရာ၊ ယာဉ်စကြာ၏၊ ခြင်းရာထုပ္ပတ်၊ သမုပ္ပါဒ်ကို၊ အတပ်သိရန်၊ နိဒါန်းပြန်ပိမ့်။ အမှန်လေးချက်၊ သဘောနက် ကို၊ ဖုံးဝှက်ကွယ်ကာ၊ အဝိဇ္ဇာဟု၊ မဟာတမ၊ မှောင်ကြီးကျ၍၊ ဘဝမြုံသိုက်၊ ရှိန်ရှိန်အိုက်သား၊ အမှိုက်မီးစာ၊ ဤခန္ဓာကို၊ တွယ်တာသမှု၊ အကြောင်း ပြု၍၊ အကုသလ၊ ဓမ္မညစ်ဆိုး၊ အပြစ်မျိုးကို၊ ကြိုးကြိုးပမ်းပမ်း၊ နေ့စဉ် ထမ်းသည်၊ ပါယ်လမ်းဗီဇ၊ အပုညနှင့်။ ဘဝနောင်ခါ၊ သံသရာဝယ်၊ လူ့ရွာနတ်ငြမ်း၊ စည်းစိမ်သွမ်းကို၊ ချမ်းသာအတိ၊ အထင်ငြိလျက်၊ ဂတိနောင်ကို၊ ကောင်းစေလို၍၊ ကုသိုလ်အရိုး၊ အမျိုးမျိုးကို၊ ကြိုး ကြိုးစားစား၊ ပြုတုံငြားက၊ ဆယ်ပါးပုည၊ အာနေဉ္ဇဟု၊ ဘဝနှီးရင်း၊ ပွါးတုံလျင်းသည်။ ဝဋ်ခင်းဝဋ်နွယ် ရှည်သတည်း”<br> ဟူ၍ စပ်ဆိုတော်မူသည်။</p> <p>အဝိဇ္ဇာကြောင့် သင်္ခါရဖြစ်ပုံကို ပြဆိုခြင်းပြီး၏။</p> <hr> <h3> သင်္ခါရပစ္စယာ ဝိညာဏံ</h3> <p>(သင်္ခါရကြောင့် ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်သည်။)</p> <p>သင်္ခါရ၏ သဘောအဓိပ္ပါယ်ကို အောက်၌ပြဆိုခဲ့ပြီ။ ဝိညာဏ်ဆို သော စကား၌--</p> <p>“<b>ဝိဝိဓာ ကာရေန ဇာနာတီတိ ဝိညာဏံ</b>”</p> <p><b>ဝိဝိဓာ ကာရေန</b>=အထူးထူးအပြားပြား များသောအခြင်းအရာ အားဖြင့်၊ <b>ဇာနာတိ</b>=သိတတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ဝိညာဏံ</b>= ဝိညာဏ် မည်၏။</p> <p>အထူးထူးအပြားပြား များသောအခြင်းအရာအားဖြင့် သိတတ် သောကြောင့် ဝိညာဏ်မည်၏ ဟူ၍ဆိုလိုသည်။ ဝိညာဏ်ဆိုသည်ကား စိတ်ပင်လျှင်တည်း။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် အထူးထူးအပြားပြား များသော အခြင်းအရာအားဖြင့် သိပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ * အဆင်းကိုမြင်မှု အခြင်းအရာအားဖြင့် သိတတ်၏၊ ဤစိတ်ကို အမြင်စိတ်ဟူ၍ ခေါ်ဝေါ်ကြကုန်၏။</p> <p>* အသံကိုကြားမှုအခြင်းအရာ အားဖြင့်သိ၏၊ ဤ စိတ်ကို အကြားစိတ်ဟူ၍ခေါ်ဝေါ်ကြကုန်၏။</p> <p>* အနံ့ကိုနံမှုအခြင်းအရာအားဖြင့်သိ၏၊ ဤစိတ်ကို အနံ့စိတ်ဟူ၍ခေါ်ဝေါ်ကြကုန်၏။</p> <p>* အရသာကို လျက်မှုအခြင်းအရာအားဖြင့် သိ၏။</p> <p>ဤစိတ်ကိုလျက်စိတ်ဟူ၍ခေါ်ဆိုကြကုန်၏။</p> <p>* တွေ့ထိဘွယ် အာရုံများကို တွေ့ထိမှုအခြင်းအရာ အားဖြင့် သိ၏၊ ဤစိတ်ကို အတွေ့အထိစိတ်ဟူ၍ ခေါ်ဝေါ်ကြကုန်၏။</p> <p>* ဆိုခဲ့ပြီးသော အာရုံငါးပါးတို့မှ တစ်ပါးသောတရား များကို သိမှု ကြံစည်မှု အခြင်းအရာအားဖြင့် သိ၏၊ ထိုစိတ်ကို အသိစိတ် အကြံစိတ်ဟူ၍ခေါ်ဝေါ်ကြ ကုန်၏။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါးလည်း ဝိညာဏ်သည် ဟုတ်မှန်သောအရာကို မဟုတ် မမှန်သောအားဖြင့်လည်းသိ၏၊ မဟုတ်မမှန်သည်ကိုလည်း ဟုတ်မှန် သော အခြင်းအရာ အားဖြင့်သိ၏၊ ဖြောင့်မှန်တရားသည်ကို လည်း မဖြောင့်မတရားသော အခြင်းအရာအားဖြင့် သိ၏၊ မဖြောင့် မမှန်သည် ကိုလည်း ဖြောင့်မှန်သော အနေအားဖြင့်သိ၏။</p> <p>အကျိုးရှိသည်ကိုလည်း အကျိုးမဲ့သော အနေအားဖြင့်သိ၏၊ အကျိုးမဲ့ သည်ကိုလည်း အကျိုးရှိသော အနေအားဖြင့်သိ၏၊ ဤသို့စသည် ဖြင့် သတ္တဝါအပေါင်းတို့သည် ဤကဲ့သို့ဟုတ်သည်ဖြစ်စေ, မဟုတ်သည် ဖြစ်စေ အထူးထူးအပြားပြား သိမြင်ခြင်း ကိစ္စအားဖြင့် ရူးသွပ်သော အခြင်းအရာ၌သာ တည်နေကြကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် “<b>ပုထုဇ္ဇနော ဥမ္မတ္တကော</b>”ဟူသော စကားကိုဆိုကြကုန်သည်။</p> <p>ဤစိတ်ဝိညာဏ်ကို မျက်လှည့်မှုနှင့်တူသည်ဟူ၍လည်း မြတ်စွာ ဘုရားဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>ဤကဲ့သို့စိတ်၏ ပုထုဇ္ဇန် သတ္တဝါတို့ကို ရူးသွပ်စေမှု၏ ဆန်းကြယ်ပုံ, မျက်လှည့်ကဲ့သို့ လှည့်ပတ်ဖျားယောင်းမှု၏ ဆန်းကြယ်ပုံများကို တိရစ္ဆာန် သတ္တဝါတို့၏ အနန္တ အပ္ပမေယျ အတိုင်းမသိ ဆန်းကြယ်ပုံကို မြင်သော အားဖြင့် သိအပ်၏၊ လောက၌စိတ်ဝိညာဏ်ကို ယဉ်ကျေးအောင် ပြုလုပ် နိုင်ရန် ခဲယဉ်း၏၊ လုံခြုံအောင်ပြုလုပ်ခြင်းငှါ ခဲယဉ်း၏၊ စောင့်ရှောက် နိုင်ခဲ၏၊ ပိတ်ဆို့နိုင်ခဲ၏၊ ထိုစိတ်ကို ယဉ်ကျေး လုံခြုံအောင် မပြုလုပ်နိုင် သည်ရှိသော် အကျိုးမဲ့ကြီးကို ဖြစ်စေတတ်၏၊ အဘယ့်ကြောင့်ယဉ်ကျေး အောင်ပြုခြင်းငှါ ခဲယဉ်းသနည်း, လုံခြုံအောင်ပြုခြင်းငှါ ခဲယဉ်းသနည်း, စောင့်ရှောက်နိုင်ခဲသနည်းဆိုလျှင် ပြဆိုခဲ့ပြီးသောအတိုင်း အမြင်စိတ် အကြားစိတ်စသော စိတ်တို့သည် အဆင်း အသံစသော အာရုံတို့ကို မြင်တိုင်း ကြားတိုင်း မျက်စိ နားစသော ဒွါရခြောက်ပါးတို့မှ ထွက် ပေါ်ကွန့်မြုးကြ၍ ကျက်စားလေ့ ရှိသောကြောင့်တည်း။ ကျယ်စွာသော တောနက်ကြီးအတွင်း၌ သူအလိုရှိသမျှ ကျက်စားချင် တိုင်းကျက် စားခွင့် ကို ရသော မျောက်ကို စောင့်ရှောက် လုံခြုံစေခြင်းငှါ ခဲယဉ်းစွာ ဖြစ်ဘိသ ကဲ့သို့တည်း။</p> <p>စိတ်၏ အာရုံခြောက်ပါး တည်းဟူသော ကျက်စားရာ နယ်သည် လည်း အလွန်ကျယ်၏၊ စိတ်၏တည်နေ ကိန်းအောင်းရာဖြစ်သော ဒွါရဝတ္ထုများသည်လည်း အလွန်နယ်ကျယ်၏၊ စက္ခုဒွါရ တစ်ခုကိုပင်လျှင် သမုဒ္ဒရာကြီးကဲ့သို့ နက်နဲကျယ်ဝန်းကြောင်းကို မြတ်စွာဘုရား ဟောကြား တော်မူခဲ့လေသည်၊ သောတစသည်ကိုလည်း ထိုအတူ သောတသမုဒ္ဒရာ စသော ဒေသနာကိုဟောကြားတော်မူ၏၊ ဤကဲ့သို့ စိတ်၏တည်ရာ မှီရာ ထွက်ဝင်ရာ၏ ကျယ်ဝန်းခြင်း, ကျက်စားရာ၏ ကျယ်ဝန်းခြင်းများကြောင့် စိတ်ကို နိုင်နင်းအောင် ဖမ်းယူ၍ စောင့်ရှောက်ခြင်းငှါ ခဲယဉ်းလေ၏၊ ထိုသို့စောင့်ရှောက်ခြင်းငှါ ခဲယဉ်းခြင်း, ယဉ်ကျေးစေ ခြင်းငှါ ခဲယဉ်းခြင်း များကြောင့် စိတ်သည် သူသဘောရှိသည့် အလျောက် ပြေးသွား ကျက်စား ကွန့်မြူးပြီးလျှင် သတ္တဝါတို့၏ အကျိုးမဲ့ကြီးကို ဖြစ်စေတတ်၏၊ အကျိုးမဲ့ကြီးဆိုသည်မှာ အကျဉ်းအားဖြင့် အပါယ်လေးပါး၌ သတ္တဝါများ ကို ကျရောက်စေခြင်းများပေတည်း။</p> <p>ဤအရာ၌ စိတ်၏ အကျိုးမဲ့ဖြစ်စေပုံကို မြတ်စွာဘုရားဟောကြား တော်မူအပ်သော နခသိခသုတ္တန်, ကာဏကစ္ဆပေါပမ သုတ္တန်တို့ဖြင့် ပြဆိုအပ်၏၊ ထိုသုတ္တန်များ၏ပါဠိအနက်ကို မရေးဘဲ မြန်မာပြန် သက် သက်ကို ရေးသားပြဆိုပေအံ့။</p> <p>နခသိခသုတ္တန်မြန်မာပြန်- ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာ ဘုရားသည် ရဟန်းတို့ကို ခေါ်တော်မူပြီးသောအခါ၌ ကိုယ်တော်မြတ်၏ လက်သည်းဖျားပေါ်တွင် မြေမှုန့်ကိုတင်၍ ရဟန်းတို့ကို ဤသို့ ပြောကြား မိန့်ဆိုတော်မူ၏။</p> <p>“ချစ်သားရဟန်းတို့ သင်တို့ အဘယ်သို့ မှတ်ထင်ကြကုန်ဘိသ နည်း၊ ငါဘုရား၏ လက်သည်းဖျားပေါ်၌ တင်ထားအပ်သော မြေမှုန့် လည်းရှိ၏၊ ဤမဟာပထဝီမြေကြီးလည်းရှိ၏၊ ထိုမြေနှစ်ပါးတို့တွင် အဘယ်မြေက သာလွန် များပြားသနည်း'ဤသို့မြတ်စွာဘုရား မိန့်ကြား တော်မူ၏။</p> <p>“ဘုန်းတော်ကြီးသော အရှင်မြတ်ဘုရား ဤမြေကြီးကသာလျှင် သာလွန်များပြားပါသည်“ဤသို့ရဟန်းတို့က လျှောက်ထားကြကုန်၏၊ “ချစ်သားရဟန်းတို့ ဤဥပမာအတူသာလျှင် အကြင်လူတို့သည် လူ့ဘဝမှ စုတေကြကုန်သည်ရှိသော် တစ်ဖန်ပြန်၍ လူဖြစ်ကြကုန်၏၊ ထိုလူတစ်ဖန် ပြန်၍ဖြစ်သောလူတို့သည်ကား လက်သည်းဖျားပေါ်၌ရှိသော မြေမှုန့် ကဲ့သို့အလွန်တရာနည်းပါးကုန်၏၊ စင်စစ်သော်ကား အကြင်လူတို့သည် လူ့ဘဝမှ စုတေကြကုန်သည်ရှိသော် ငရဲဘုံ၌ ဖြစ်ကြလေကုန်၏၊ တိရစ္ဆာန်ဘုံ၌ ဖြစ်ကြလေကုန်၏၊ ပြိတ္တာဘုံ၌ ဖြစ်ကြလေကုန်၏၊ ထိုလူတို့သာလျှင် လွန်စွာပေါများကုန်၏၊ ဤကား နခသိခသုတ္တန်ပေ တည်း။</p> <p>လူ့ဘဝမှစုတေသော လူတို့သည် လူပြန်၍ဖြစ်သည်မှာ နည်းပါး ကြ၍ အပါယ်ဘုံသို့ အသွားများကြသည်မှာ တစ်ခြား ကြောင့် မဟုတ်ပါ။ “<b>ပါပသ္မိံ ရမတေ မနော</b>” ဟူ၍ ဟောတော်မူသောအတိုင်း မကောင်းမှု ၌သာ ပျော်မွေ့၍ ယဉ်ကျေးခြင်း လုံခြုံခြင်းကင်းမဲ့သော စိတ်က ဆောင်ရွက်မှုကြောင့်ပင် ဖြစ်လေသည်။</p> <p>ကာဏကစ္ဆပေါပမသုတ္တန် မြန်မာပြန်ကား<br> <p>“ချစ်သားရဟန်းတို့ ဥပမာအားဖြင့် တစ်ဦးသောယောကျ်ားသည် လည်ပင်းလျှိုဝင်ရန် အပေါက်ငယ်တစ်ခုသာရှိသော ထမ်းပိုးကို မဟာ သမုဒ္ဒရာကြီးထဲ၌ ချ၍မျှောလေရာ၏၊ ထိုမဟာသမုဒ္ဒရာကြီးထဲ၌ မျက်စိကန်းသော လိပ်ငယ်တစ်ကောင်သည်ရှိ၏၊ ထိုလိပ်ငယ်သည် နှစ်ပေါင်းအရာအထောင် လွန်သောအခါမှ တစ်ကြိမ်တစ်ကြိမ်သာလျှင် ရေပေါ်သို့ ဦးခေါင်းပြူ၍ပေါ်လာ၏၊ ချစ်သားရဟန်းတို့ သင်တို့ အဘယ် သို့ အောက်မေ့ကြကုန်သနည်း။ နှစ်ပေါင်းအရာ အထောင် လွန်ပါမှ တစ်ကြိမ်တစ်ကြိမ်သာ ရေပေါ်သို့ ဦးခေါင်းပြူ၍ ပေါ်လာတတ် သော ထိုလိပ်ကန်းသည် လည်ပင်းလျှိုဝင်ရန် အပေါက်တစ်ခုသာရှိသော ထို ထမ်းပိုး၌ လည်ပင်းကို တည့်တည့်ဝင်အောင် လျှိုသွင်းနိုင်ပါမည်လော” ဤသို့ မြတ်စွာဘုရား မိန့်ကြားတော်မူသည်။</p> <p>“ဘုန်းတော်ကြီးသော အရှင်ဘုရား ကာလအဓွန့်ရှည်မြင့်စွာ လွန်လေသည်ရှိသော် တစ်ရံတစ်ခါ တည့်တည့်ဝင်အောင် လျှိုသွင်းနိုင်ပါ မည်လား မသိပါဘုရား” ဤသို့ ရဟန်းတို့က လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p>“ချစ်သားရဟန်းတို့ အနှစ်အရာ အနှစ်အထောင်မှာမှ တစ်ကြိမ် တစ်ခါမျှသာလျှင် ဦးခေါင်းပြူ၍ ပေါ်လာသော ထိုလိပ်ကန်းသည် အပေါက်တစ်ခုတည်းသာရှိသော ထမ်းပိုး၌ လည်ပင်းကိုလျင်မြန်စွာ လျှိုသွင်းနိုင်သော်လည်း လျှိုသွင်းနိုင်ရာသေး၏၊ ချစ်သားရဟန်းတို့ စင်စစ်မူကား တစ်ကြိမ်တစ်ခါမျှ အပါယ်သို့ လားရလေသော သူမိုက်သည် လူ့ဘဝကို ရလွယ်မည်ဟူ၍ ငါဘုရားဟောကြားတော်မမူ။ ထိုသို့ မဟော ကြားခြင်းသည် အဘယ်အကြောင်းကြောင့်နည်းဟူ၍ဆိုသော် ချစ်သား ရဟန်းတို့ ထိုအပါယ်ဘုံ၌ တရားသဖြင့် ကျင့်ခြင်းသည်လည်းမရှိ၊ ဖြောင့်မှတ်မှန်ကန်စွာ ကျင့် ခြင်းသည်လည်းမရှိ၊ ကုသိုလ်ပြုမှုလည်းမရှိ၊ ကောင်းမှုပြုခြင်းလည်းမရှိ၊ ချစ်သားရဟန်းတို့ ထိုအပါယ်ဘုံ၌ အချင်းချင်း နိုင်ရာစား တရားဆိုး တစ်ခုရှိသည်ဖြစ်၏၊ အားနည်းသူကို စားခြင်းတရား သည်ရှိ၏၊ ဤကား ကာဏကစ္ဆပေါပမသုတ္တန် မြန်မာပြန်တည်း။</p> <p>ဤလိပ်ကန်းဥပမာ ဒေသနာတော်အလိုအားဖြင့် အပါယ်သို့ တစ်ကြိမ်ကျရောက်သွားလေသော သူမိုက်သည် တစ်ဖန်လူပြန်၍ ဖြစ်ခြင်းငှါ လိပ်ကန်းထမ်းပိုး လျှိုဝင်မိသော အချက်ထက်ပင် ခက်လေ သည်၊ အဘယ့်ကြောင့်နည်းဆိုလျှင် ထိုအပါယ်ဘုံဘဝ၌ တရားကျင့်မှု စသော သုစရိုက်များသည် မရှိချေ၊ နိုင်ရာစား အဓမ္မအလေ့တို့ကသာလျှင် များကုန်၏၊ ထိုတရားဆိုးတို့က ထပ်ခါထပ်ခါ အကျိုးပေးလေသည် ရှိသော် အဘယ်မှာအပါယ်ဘဝက လွတ်မြောက်နိုင်ပါတော့အံ့နည်း။ ဤသို့အပါယ်ဘုံမှ မလွတ်မြောက်နိုင်အောင် အထပ်ထပ်ပြန်၍ အပါယ်သို့ ချ၍နေသော လက်သည်ကား အခြားမဟုတ်၊ စိတ်ဝိညာဏ်ပင်ဖြစ်လေ သည်။ ဤကဲ့သို့သော အခြင်းအရာအားဖြင့် စိတ်ဝိညာဏ်၏ အထူးထူး အထွေထွေ သိတတ်သည်၏အဖြစ်, ဘေးဘယကိုဖြစ်ပွါး စေတတ်သော အားဖြင့် ဒုက္ခသစ္စာ၏အဖြစ်သည် လွန်စွာထင်ရှား၏၊ ဤကား ဝိညာဏ် ၏ အထူးထူးအပြားပြား သိတတ်ပုံနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ပြဆိုအပ်သော စကား ရပ်ပေတည်း။</p> <p>ထိုဝိညာဏ်သည်</p> <p>၁။ စက္ခု ဝိညာဏ်,<br> ၂။ သောတဝိညာဏ်,<br> ၃။ ဃာနဝိညာဏ်,<br> ၄။ ဇိဝှါဝိညာဏ်,<br> ၅။ ကာယဝိညာဏ်,<br> ၆။ မနောဝိညာဏ်,<br> အားဖြင့် ခြောက်ပါးအပြားရှိ၏။</p> <p>မျက်စိ၌ဖြစ်ပေါ်သော ဝိညာဏ်စိတ်ကို စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ခေါ်၏၊ အမြင်စိတ်ပေတည်း။ သောတဝိညာဏ်စသည်တို့၌လည်း ဤနည်း အတိုင်း သိရာ၏၊ ကာယဝိညာဏ်၌ ကာယအရကို တစ်ကိုယ်လုံးယူ၍ ကာယပသာဒတည်ရှိသမျှ တစ်ကိုယ်လုံးမှာဖြစ်သော ဝိညာဏ်ကို ကာယ ဝိညာဏ်ဆိုသည်။ မနောဝိညာဏ်၌ ပဉ္စဝိညာဏ်မှ တစ်ပါးသော စိတ်ဝိညာဏ်တို့သည် မနောဝိညာဏ်မည်ကုန်၏။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး</p> <p>၁။ ကုသလ ဝိပါက်ဝိညာဏ်,<br> ၂။ အကုသလ ဝိပါက်ဝိညာဏ်,<br> အားဖြင့် နှစ်ပါးရှိ၏။</p> <p>ကုသိုလ်ကြောင့်ဖြစ်သော အကျိုးဝိပါက်များသည် ကုသလဝိပါက် ဝိညာဏ်မည်၏၊။ထိုကုသလဝိပါက် ဝိညာဏ်သည်.. ၁။ ကာမကုသလ ဝိပါက်ဝိညာဏ်,<br> ၂။ ရူပကုသလ ဝိပါက်ဝိညာဏ်,<br> ၃။ အရူပကုသလ ဝိပါက်ဝိညာဏ်,<br> အားဖြင့် သုံးပါးရှိ၏။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် သင်္ခါရကြောင့်ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်ပါ သနည်း။</p> <p>ဖြေ။ ရှေးဘဝ၌ ပြုလုပ်ဖြစ်ပေါ်ပြီးသော သင်္ခါရသုံးပါးတို့ကြောင့် နောက်ဘဝ၌ ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်သည်။</p> <p>ထင်ရှားစွာပြဆိုဦးအံ့-သူ့အသက်ကိုသတ်ခြင်း '<b>ပါဏာတိပါတ</b>' စသော ဆယ်ပါးသော အပြားရှိသည့်'ဒုစရိုက်' အပုညာဘိသင်္ခါရကြောင့် အပါယ်လေးဘုံတို့၌ အပါယ်ဇာတ်ရှိကုန်သော အကုသလဝိပါက် ဝိညာဏ်တို့သည် ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏၊ သူ့အသက်ကိုသတ်ခြင်းမှ ကြဉ် ရှောင်ခြင်း၊ '<b>ပါဏာတိပါတာဝေရမဏိ</b>'စသော ဆယ်ပါးအပြားရှိသည့် 'သုစရိုက်'ပုညာဘိသင်္ခါရကြောင့် ကာမသုဂတိ ခုနစ်ဘုံတို့၌ ကာမသုဂတိ ဇာတ်ရှိကုန်သော ကာမကုသလဝိပါက် ဝိညာဏ်တို့သည် ဖြစ်ကုန်၏၊ ပုညာဘိသင်္ခါရ ဟုဆိုအပ်သော ရူပကုသိုလ် စေတနာလေးခုကြောင့် အသညသတ်ကြဉ်အပ်ကုန်သော ရူပဗြဟ္မာ တစ်ဆယ့်ငါးဘုံတို့၌ ရူပ ဗြဟ္မာဇာတ်ရှိကုန်သော ရူပါဝစရကုသလဝိပါက် ဝိညာဏ်တို့သည် ဖြစ် ကုန်၏၊ အာနေဉ္ဇာဘိသင်္ခါရဟုဆိုအပ်သော အရူပါဝစရကုသိုလ် စေတနာလေးခုကြောင့် အရူပဗြဟ္မာလေးဘုံတို့၌ အရူပဗြဟ္မာဇာတ် ရှိကုန်သော အရူပါဝစရကုသလဝိပါက် ဝိညာဏ်တို့သည် ဖြစ်ကုန်၏၊ ဤနေရာ၌ စောဒနာဖွယ်ရှိသည်ကား- ရှေးဘဝ၌ ပြုအပ် သဖြင့် ချုပ်လေပြီးသော ကံသင်္ခါရကြောင့် နောက်ဘဝ၌ အဘယ်သို့လျှင် ဝိပါက်ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်နိုင်ပါသနည်း။ ဤအရာ၌ သင်္ခါရဟူသောစကား ကံဟူသောစကားသည် စေတနာဓာတ်တစ်ခု၏ အမည်ပေတည်း။</p> <p>ဤစောဒနာကို အောက်၌ ပြဆိုခဲ့ပြီးသော ကမ္မနိယာမ ကထာခန်း ၌၎င်း, ကမ္မဝိပါကဇိဒ္ဓိ ကထာခန်း၌၎င်း သုတ်သင်ရှင်းလင်းခြင်း ကိစ္စပြီး လေပြီ။ သို့သော်လည်း အမြွက်မျှ အဖြေကိုပြဆိုဦးအံ့။</p> <p>ကံ၏ချုပ်ခြင်းသည်</p> <p>၁။ စေတနာ၏ ချုပ်ဆုံးခြင်း <b>စေတနာနိရောဓ</b>, <br> ၂။ ကံအရှိန် ကံအဟုန် ကံအာနုဘော်၏ ချုပ်ဆုံးခြင်း <b>ကမ္မဝေဂနိရောဓ</b>-ဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိ၏။</p> <p>ထိုနှစ်ပါးတို့တွင် ရှေးဘဝ၌ ပြုလုပ်ပြီးသော စေတနာ၏ ချုပ်ဆုံး ခြင်းသည် စေတနာနိရောဓမည်၏၊ ဥပါဒ်ဖြစ်ပေါ်လေသော စေတနာ ဓာတ်၏ ဘင်အနေအားဖြင့် ချုပ်ခြင်းပေတည်း။ ထိုသို့စေတနာချုပ် လေသော်လည်း ကံ၏ အရှိန်အဟုန်သည်ကား ချုပ်ဆုံးလေသည်မဟုတ်၊ နောင်ဘဝတို့၌ အခွင့်သင့်သောအခါ အကျိုးပေးရန်အနေနှင့်ကျန်ရှိ လေ၏၊ ထိုကံ၏ အရှိန်အဟုန်အာနုဘော်ကို ပဋ္ဌာန်းကျမ်းတွင် <b>နာနက္ခဏိကကမ္မသတ္တိ</b> ဟူ၍ဆို၏၊ ထိုကံ၏ အရှိန်အဟုန်သည် အဖန် ဖန် ပဋိသန္ဓေအကျိုး, ပဝတ္တိအကျိုးအဖြစ်သို့ ရောက်ပြီးမှသာလျှင် ချုပ်ဆုံး လေ၏။</p> <p>ဥပမာအားဖြင့်- သရက်မျိုးစေ့ကို စိုက်ပျိုးသောသူသည် သရက်သီးကို အလိုရှိသောကြောင့်သာလျှင် စိုက်ပျိုး၏၊ သရက်ပင်ဖြစ် ပေါ် ပေါက်ပွါးလာသည်ရှိသော် သရက်သီးတို့သည် ဖြစ်ကုန်လတ္တံ့။ သရက်မျိုးစေ့၏သဘောသည် သရက်ပင်ပေါက်စေမှုမှာ ကိစ္စတုံး၏၊ သရက်ပင်ကိုဖြစ်စေပြီးသောနောက် ထိုသရက်မျိုးစေ့ ပျက်စီး၍သွား သော်၎င်း, မပျက်စီးဘဲ နေသော်၎င်း ပမာဏမဟုတ်၊ နောင်အခါ၌ အကြင်မျှလောက် သရက်ပင်အသက်ရှည်၏၊ ထိုမျှလောက် သရက်သီး တို့ကို ရခြင်းသာလျှင် ပမာဏဖြစ်၏၊ ဤဥပမာကဲ့သို့ စေတနာနှင့် ကံအဟုန် ကံအာနုဘော်ကို မှတ်သားအပ်၏၊ သရက်မျိုးစေ့နှင့် ကံ စေတနာတူ၏၊ သရက်ပင်နှင့် ကံအဟုန် ကံအာနုဘော်တူ၏၊ ထိုကံ အဟုန် ကံအာနုဘော်သည်ကား ပြဆိုခဲ့ပြီးသော ပဋိသန္ဓေကျိုး, ပဝတ္တိကျိုး သို့ ရောက်ပြီးမှသာလျှင် ပြီးဆုံးလေ၏၊ ဤသဘောကို အောက်၌လည်း ပြဆိုအပ်လေပြီ။</p> <p>ဤ<b>ကမ္မာဝေဂ ကမ္မာနုဘာဝသတ္တိ</b>ကိုရည်၍<br> <p><b>နာဟံ ဘိက္ခဝေ သေဉ္စတနိကာနံ ကမ္မာနံ ကတာနံ ဥပစိတာနံ ဖလံ ဝိပါကံ အပဋိသံဝေဒိတွာ ဗျန္တိဘာဝံ ဝဒါမိ</b>။</p> ဟူ၍ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>သေဉ္စတနိကာနံ</b>=စေ့ဆော် စီရင်အပ်ကုန်ပြီးသော၊ <b>ကတာနံ</b>=ပြုအပ်ကုန်ပြီးသော၊ <b>ဥပစိတာနံ</b>= ဆည်းပူးအပ်ကုန်ပြီးသော၊ <b>ကမ္မာနံ</b>=ကံတို့၏၊ <b>ဖလံဝိပါကံ</b>=အကျိုးဝိပါက်ကို၊ <b>အပဋိသံဝေဒိတွာ</b>=မခံစားရမူ၍၊ <b>ဗျန္တိဘာဝံ</b>=ပျက်ပျောက်ခြင်းကို၊ <b>အဟံ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>န ဝဒါမိ</b>=ဟောကြားတော်မမူ။</p> <p>ဤနေရာ၌ စောဒနာဖွယ်ရှိသည်မှာ- သရက်မျိုးစေ့နှင့်တူ သော ကံစေတနာသည်မူကား ရှေးကချုပ်ကွယ်ခဲ့လေပြီ၊ သရက်ပင် နှင့်တူသော ကံ၏အရှိန်အဟုန် အာနုဘော်သည်ကား ထိုသတ္တဝါ၏ သန္တာန်မှာ တည်၏၊ ထိုကံကိုပြုလုပ်သော သတ္တဝါသည်ကား ဤလူ့ပြည်၌ သေလေ၏၊ ထိုသို့ဖြစ်ပါလျက် ထိုကံ၏အကျိုးသည် အလွန်တရာ ဝေးလှစွာသော အောက်ငရဲပြည်၌၎င်း, အထက်ဗြဟ္မာပြည်၌၎င်း အဘယ်သို့ ဖြစ်နိုင်ပါသနည်း။။ ဤကား စောဒနာတည်း။</p> <p>အဖြေကိုဆိုအံ့- ဝေးလွန်းသော အရပ်၌ဖြစ်စေ, နီးလွန်းသော အရပ်၌ပင်ဖြစ်စေ, အောက်အရပ်မှာဖြစ်စေ, အထက်အရပ်မှာ ဖြစ်စေ ကံအာနုဘော်၏ ပျံ့နှံ့ခြင်းမည်သည် မကြံစည်ကောင်းသော အရှိန် အဟုန်ရှိ၏၊ ဝိပါက်တို့မည်သည်လည်း မိမိတို့ ဖြစ်ထိုက်သော ဌာနမှာ သာလျှင် ဖြစ်ကြကုန်၏၊ ဌာနဘူမိလွှဲပြောင်း၍ ဖြစ်လေ့မရှိ၊ ငရဲဇာတ် ရှိသော ဝိပါက်သည် ငရဲဘုံ၌သာလျှင်ဖြစ်၏၊ ဗြဟ္မာဇာတ်ရှိသော ဝိပါက် သည် ဗြဟ္မာ့ဘုံ၌သာလျှင်ဖြစ်၏၊ ကံ၏အဟုန်အရှိန် ပျံ့နှံ့ခြင်းနှင့် အကျိုးဝိပါက်များကို မြတ်စွာဘုရားတို့ပင်သော်လည်း တားဆီး၍ရနိုင် သော အရာမဟုတ်ချေ။</p> <p>ဤအရာ၌ ကံ၏အဟုန်အရှိန် ပျံ့နှံ့ခြင်း၏ <b>အစိန္တေယျဝေဂ</b>ဖြစ် ကြောင်းကို ဆိုလတ္တံ့သောအတိုင်း ဥပမာဖြင့် ထင်စွာပြရာ၏၊ ပကတိဖြစ် သော လူသားတို့၏ အဆင်းအရောင်သည် အပသို့ထွက်လေ့မရှိ၊ ထိုလူရိပ်သည်မူကား ကြည်လင်သောမှန်အပြင် ရေအပြင်စသည်တို့၌ ထင်လေ၏၊ ကြေးမုံ,ဖန်,မှန်စသည်တို့ရှိခဲ့သော် ဆယ်တောင် အတောင် နှစ်ဆယ်ဝေးကွာသော ထိုဖန်,မှန်အကြည်ပေါ်မှာ ထင်လေ၏၊ အလွန် တရာ ကြည်လင်သော ဖန်,မှန်စသည်များ ဖြစ်လျှင် အလွန်ဝေး ကွာသော အရပ်ကပင်သော်လည်း ထင်လေသေး၏၊ ဖန်,မှန်စသည်တို့၏ ကြည် လင်ခြင်းသည်သာလျှင် ပမာဏဖြစ်၏၊ ထိုစကားမှန်၏၊ ကြည်လင်သော ဖန်,မှန်အပြင်သည် လူရိပ်လူပုံ၏ ဖြစ်ပေါ်ခြင်းငှါ ထိုက်သော အရပ်ဌာန ဖြစ်လေသည်။ ထို့ကြောင့် လူတို့၏အဆင်းသည် ဖန်,မှန်စသော အကြည် အလင် မရှိခဲ့သည်ရှိသော် အနီးအရပ် ဌာနမှာသော်လည်း မထင်ချေ၊ အကြည်အလင်ရှိသည်ရှိသော် အနီးမှာသော်လည်း ထင်၏၊ အဝေးမှာ သော်လည်း ထင်၏၊ အလွန်ဝေးသော အရပ်မှာသော်လည်း ထင်၏၊ ထိုသို့ထင်သော်လည်း လူရိပ်၏သွားခြင်း လာခြင်းမည်သည် မရှိချေ။</p> <p>ဤဥပမာကဲ့သို့ ကံ၏အကျိုးဝိပါက်များ ဖြစ်ပေါ်ပုံကို သိရာ၏၊ ထိုအရိပ်ထင်မှုမှာ လူ၏ ကိုယ်ကို၎င်း, ကြည်လင်သော ကြေးမုံ မှန်ပြင်ကို ၎င်း, အလည်စပ်ကြား၌တည်ရှိသော အလင်းကို၎င်း စွဲ၍ မှန်အပြင်၌ အရိပ်ထင်ခြင်းဖြစ်လေသည်။ အဆင်း၏ သွားခြင်း လာခြင်းမရှိသော ကြောင့် အနီးမှာ လျင်မြန်စွာ ထင်၏၊ အဝေးမှာ နှေးနှေးထင်သည်ဟူ၍ အထူး အပြားမရှိချေ၊ မှန်၏ ရှေ့ကနေ၍ရပ်လိုက်လျှင် ဝေးသောမှန်မှာ ဖြစ်စေ, နီးသောမှန်မှာဖြစ်စေ တစ်ပြိုင်နက် အရိပ်ထင်လေသည်သာ ဖြစ်၏၊ လူသည်ကံနှင့်တူ၏၊ မှန်၌ထင်သောအရိပ်သည် ကံ၏အကျိုး ဝိပါက်များ ဖြစ်ပေါ်လာသည်နှင့်တူ၏၊ ဝေးသောမှန်မှာဖြစ်စေ, နီးသော မှန်မှာဖြစ်စေ မရှေးမနှောင်း အရိပ်ထင်လေသကဲ့သို့ ကံ၏ အရှိန်အဟုန် ပျံ့နှံ့ခြင်းအားဖြင့် ထိုက်သင့်သော ဘုံဘဝတို့၌ အကျိုးဝိပါက်ပေါ် လေ သည်ရှိသော် နီးသောလူ့ဘုံမှာဖြစ်စေ, ဝေးလှစွာသော အောက်အဝီစိမှာ ဖြစ်စေ, ဝေးလှစွာသော အထက်ဗြဟ္မာ့ဘုံမှာဖြစ်စေ အနှေးအမြန် အထူးမရှိဘဲ ကံအားလျော်စွာ ဝိပါက်ပေါ် လေသည်သာဖြစ်၏။</p> <p>လူပုံလူရိပ်သည် ရုပ်တရားလျှင် အရင်းခံရှိလေသောကြောင့် အလည်ကြား၌ အကာအကွယ် ခြားနေလျှင် ထင်နိုင်သည် မဟုတ်ချေ၊ အကျိုးဝိပါက်များသည်ကား စေတနာတည်းဟူသော နာမ်တရားလျှင် အရင်းမူလရှိလေသောကြောင့် အကြားမှာ မြေကြီး သမုဒ္ဒရာ မြင့်မိုရ် တောင်စသော အဆီးအတား အကွယ်အကာဟူ၍ မရှိနိုင်ချေ။ ဤသို့ ဖြစ်ပုံ အနက်သဘောကို ပဋိဌာန်းပစ္စည်းအားဖြင့် ပြဆိုအပ်၏၊ <b>အာရမ္မဏ ပစ္စည်း ဥပနိဿယပစ္စည်း နာနာက္ခဏိက ကမ္မပစ္စည်း</b> ဤပစ္စည်း သုံးပါး သည် ဝိပါက်ကို ဖြစ်ပေါ်စေရာ၌ အထူးဝိသေသကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း များဖြစ်လေသည်၊ ဤပစ္စည်းသုံးပါးတို့က ကျေးဇူးပြုသောအခါ သွားခြင်း လာခြင်းကို ကြဉ်ထား၍ ကာလအားဖြင့် ကြာရှည်သည် အလွန်ကြာ ရှည်သည်ဖြစ်သော်၎င်း, ဌာနအားဖြင့် ဝေးကွာသည် အလွန်ဝေးကွာ သည်ဖြစ်သော်၎င်း မိမိတို့၏ ပစ္စယုပ္ပန်ဖြစ်သော အကျိုးတရားများကို ဖြစ်ပွားစေနိုင်သည်သာလျှင်တည်း။</p> <p>ဤသို့လျှင် သင်္ခါရဟူသော အကြောင်းကြောင့် ဝိညာဏ် တရား တို့သည် ဖြစ်ပွားကုန်၏။</p> <p>ဤသင်္ခါရပစ္စယာ ဝိညာဏံ ဟူသောပုဒ်ကိုရည်၍ဝဋ်ခင်း ဝဋ်နွယ်၊ ရှည်ကြောင်းရွယ်သား၊ ဆယ်ဖြာပုည၊ အပုညနှင့်၊ ဘဝနှီးရင်း၊ ပွားတုံလျင်းသော်၊ လေးသင်းပါယ်ရွာ၊ အဖြာဖြာလျှင်၊ ဗြဟ္မာလူနတ်၊ ဘုံသုံးရပ်၌၊ ဓာတ်ပဓာန၊ ပြဓာန်းလှသား၊ ဒွါရသခင်၊ ခြောက်ဝိညာဏ်ဟု၊ အရှင်ဓာတ်မင်း၊ပေါ်တုံလျင်း၍၊ ကိုယ်တွင်းကိုယ်ပြင်၊ ထွက်ဝင်တံခါး၊ အင်ခြောက်ပါး၌၊ အများရုပ်နာမ်၊ အတန်တန်လျှင်၊ ဝန်းရံဖြိုးဖြိုး၊ အမျိုးမျိုးကို၊ အုပ်စိုးဆောင်ရွက်၊ လျှမ်းလျှမ်းတက်လျှင်၊ ထက်မြက်တေဇာ၊ သူ့ရှိန်ဝါကြောင့်၊ ငါငါ သူသူ၊ လူဘဲနတ်ဘဲ၊ အထင် လွဲလျက်၊ ငရဲအပါယ်၊ အသွယ်သွယ်လျှင်၊ ဝဋ်နွယ်ရှည်လျား၊ တမားမား သည်။။ ခြောက်ပါးဝိညာဏ်စွမ်းရည်တည်း။</p> ဟူ၍ စပ်ဆိုတော်မူသည်။</p> <p>သင်္ခါရပစ္စယာ ဝိညာဏံပြီး၏။</p> --- <h3> ဝိညာဏပစ္စယာ နာမရုပံ</h3> <p>(ဝိညာဏ်ကြောင့် နာမ်ရုပ်ဖြစ်ပေါ်သည်။)</p> <p>ဝိညာဏ်၏သဘောအဓိပ္ပါယ်ကို ရှေ့၌ ပြဆိုအပ်ခဲ့လေပြီ။ “<b>အာရမ္မဏေ နမတီတိ နာမံ</b>”</p> <p><b>အာရမ္မဏေ</b>=အာရုံ၌။ <b>နမတိ</b>=ညွတ်တတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>နာမံ</b>=နာမ်မည်၏။</p> <p>အာရုံ၌ ညွတ်တတ်သောကြောင့် နာမ်မည်၏ ဆိုလိုသည်။ “<b>ဝိရုဒ္ဓပစ္စယေ သတိ ရုပ္ပတိ ဝိကာရံ အာပဇ္ဇတီတိ ရူပံ</b>” <b>ဝိရုဒ္ဓပစ္စယေ</b>=ဆန့်ကျင်ဖက်ဖြစ်သောအကြောင်းသည်၊ <b>သတိ</b>= ရှိသည်ရှိသော်၊ <b>ရုပ္ပတိ</b>=ဖောက်ပြန်တတ်၏၊ <b>ဝိကာရံ</b>=ဖောက်ပြန်ခြင်းသို့၊ <b>အာပဇ္ဇတိ</b>=ရောက်တတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်မည်၏၊ သီတ ဥဏှ စသော ဆန့်ကျင်ဘက်အကြောင်းများနှင့် တွေ့ဆုံလာ သည်ရှိသော် ဖောက်ပြန်တတ်သောကြောင့် ရုပ်မည်၏ဟု ဆိုလိုသည်။ ဤအရာ၌ ဝေဒနာက္ခန္ဓာ သညာက္ခန္ဓာ သင်္ခါရက္ခန္ဓာ ဤနာမ်ခန္ဓာသုံးပါးကို နာမ်ဆိုသည်၊ ရူပက္ခန္ဓာကို ရုပ်ဆိုသည်။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် ဝိညာဏ်ဟူသော အကြောင်းကြောင့် နာမ်ရုပ်ဖြစ်သနည်း။</p> <p>ဖြေ။ အထူးထူးအပြားပြား သိခြင်းကိရိယာကို ဝိညာဏ်ဟူ၍ ဆိုအပ်၏၊ ထိုဝိညာဏ်သည် ကြီးမားသော အရှိန်တန်ခိုးရှိ၏၊ ကြီးမား သော ပျံ့နှံ့ခြင်းရှိ၏၊ ထို့ကြောင့် ထိုဝိညာဏ်ဓာတ် ဖြစ်ပေါ်လေသည်ရှိ သော် နာမ်တရား ရုပ်တရားတို့သည်လည်း ဝိညာဏ်၏ အရှိန်ကြောင့် ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်၏။</p> <p>ဥပမာအားဖြင့်- မီးကို တောက်လောင်စေအပ်သည်ရှိသော် ထက်ဝန်းကျင်မှ မီး၏အရှိန်ကို၎င်း, မီးရောင်ကို၎င်း ဖြန့်လျက်သာ တောက်လောင်လေ၏၊ ထိုအတူ ဝိညာဏ်ဖြစ်ပေါ်သည်ရှိသော် သူ၏ တန်ခိုးအရှိန်ကြောင့် နာမ်ရုပ်တို့လည်း ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်သည်၊ မီး တောက် မီးလျှံနှင့် ဝိညာဏ်တူ၏၊ မီး၏ အပူအရှိန်နှင့် နာမ်တရားတူ၏၊ မီးရောင်နှင့် ရုပ်တရားတူ၏၊ ဤသို့ ဥပမာနှီးနှောစပ်ဟပ်ရာ၏၊ ထိုပြင် ဥပမာ တစ်နည်းအားဖြင့် နေဝန်းတက်၍ လာသည်ရှိသော် ထက်ဝန်း ကျင်မှ နေပူရှိန်နှင့် နေရောင်များကို လွှတ်၍တက်လာ၏၊ နေဝန်းနှင့် ဝိညာဏ် တူ၏၊ နေပူရှိန်နှင့် နာမ်တရားတူ၏။</p> <p>ပဋိသန္ဓေဝိညာဏ် ပဝတ္တိဝိညာဏ် နှစ်ပါးရှိလေသည့်အနက် ပဋိသန္ဓေဝိညာဏ်သည် ထိုဘုံဘဝ၌ အလုံးစုံသော နာမ်တရားအစု ရုပ် တရားအစု၏ ဦးခေါင်းသဖွယ်ဖြစ်၏၊ မျိုးစေ့သဖွယ်ဖြစ်၏၊ ဥပမာ သရက်မျိုးစေ့ကို စိုက်ပျိုးလိုက်ရာ ရှေးဦးစွာ မျိုးစေ့မှပေါက်သော အညှောက်သည် နောင်ကြီးပွားလတ္တံ့သော သရက်ပင်ကြီး၏ ဦးခေါင် သဖွယ် ဖြစ်လေသကဲ့သို့တည်း။ ထိုမှတစ်ပါး ပဋိသန္ဓေအခါ၌ ရှေးဦးစွာ ဖြစ်သောရုပ်သည် ထိုဘဝ၌ အလုံးစုံသော ရူပကာယ၏ ဦးခေါင်းသဖွယ် မျိုးစေ့သဖွယ်ဖြစ်၏၊ သေးငယ်သော ညောင်စေ့မှ ကြီးသော ညောင်ပင် ကြီး ဖြစ်လာရာတွင် ပဋိသန္ဓေနှင့် ညောင်စေ့ တူ၏၊ ညောင်ပင်ကြီးနှင့် ထိုပဋိသန္ဓေရုပ် အစဉ်အတိုင်း ဆက်လက်ဖြစ်ပွားသော သတ္တဝါတို့၏ ရူပကာယတူ၏၊ ဤသို့ မှတ်သားအပ်၏။</p> <p>မဟာနိဒါနသုတ်ပါဠိတော်ကြီး၌<br> <p><b>ဝိညာဏပစ္စယာပိ နာမရူပံ၊ နာမရူပပစ္စယာပိ ဝိညာဏံ၊ ဧတ္တာဝတာ ပညတ္တိပထော၊ ယဒိဒံ နာမရူပံ သဟ ဝိညာဏေန အညမညပစ္စယတာယ ပဝတ္တတိ</b>။</p> ဟူ၍မြတ်စွာဘုရားဟောကြားတော်မူသော ဒေသနာရှိ၏။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဝိညာဏ ပစ္စယာပိ</b>=ဝိညာဏ်ဟူသော အကြောင်း ကြောင့်လည်း၊ <b>နာမရူပံ</b>=နာမ်ရုပ်သည်၊ <b>သမ္ဘဝတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>နာမရူပ ပစ္စယာပိ</b>=နာမ်ရုပ်ဟူသောအကြောင်းကြောင့်လည်း၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=ဝိညာဏ် သည်၊ <b>သမ္ဘဝတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>ယဒိဒံနာမရူပံ</b>=အကြင်နာမ်ရုပ်သည်၊ <b>ဝိညာဏေန</b>=ဝိညာဏ်နှင့်၊ <b>သဟ</b>=တကွ၊ <b>အညမညပစ္စယတာယ</b>=အချင်း ချင်းကျေးဇူးပြုသည်၏ အဖြစ်ဖြင့်၊ <b>ပဝတ္တတိ</b>= ဖြစ်၏၊ <b>ဧတ္တာဝတာ</b>= ဤသို့ နာမ်ရုပ်၏ ဝိညာဏ်နှင့်တကွ အချင်းချင်းကျေးဇူးပြုသည်၏ အဖြစ်ဖြင့်၊ <b>ပညတ္တိပထော</b>=သတ္တဝါနှင့်ဆိုင်သော ပညတ်အနန္တ၏ ဖြစ်ပေါ်ရန်လမ်း သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>နာမ်ရုပ်သည် ဝိညာဏ်နှင့် အချင်းချင်း ကျေးဇူးပြုသောအားဖြင့် ၎င်း, ဝိညာဏ်သည် နာမ်ရုပ်နှင့် အချင်းချင်း ကျေးဇူးပြုသောအားဖြင့်၎င်း သတ္တဝါတို့နှင့်စပ်ဆိုင်သော ပညတ်အမျိုးမျိုး ဖြစ်ပေါ်လာသည်ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။ သတ္တလောကကြီးသည် “ဝိညာဏပစ္စယာ နာမရူပံ” ဟူသော ပုဒ်မှ ဖြစ်ပေါ်လာ၏၊ သတ္တဝါဟူသမျှတို့နှင့်စပ်ဆိုင်သော ပညတ်သည် အနန္တအပ္ပမေယျဖြစ်၍ လွန်စွာများကုန်၏၊ သတ္တဝါအမျိုးမျိုးကို မဆို ထားနှင့်ဦး သတ္တဝါတစ်ဦးတစ်ယောက်မှာပင် ဦးခေါင်း ခြေလက်မှစ၍ သတ္တဝါနှင့်စပ်ဆိုင်သော ပညတ်တို့သည် လွန်စွာများ ကုန်၏၊ သတ္တဝါ အနန္တဖြစ်၍ ပညတ်လည်း အနန္တပင် ဖြစ်လေ၏။</p> <p>အကျဉ်းချုပ်အားဖြင့်ဆိုသော် --</p> <p>၁။ <b>သတ္တပညတ်</b>,<br> ၂။ <b>အတ္တပညတ်</b>,<br> ၃။ <b>ဇီဝပညတ်</b>,<br> ဟူ၍ သုံးပါးရှိ၏။</p> <p>၁။ ထိုသုံးပါးတို့တွင် သတ္တပညတ်သည် ဘုံအပြားအားဖြင့် သုံးဆယ့် တစ်ပါးဖြစ်၏၊ ငရဲသူသတ္တဝါဟူ၍၎င်း, တိရစ္ဆာန်သတ္တဝါဟူ၍၎င်း, ပြိတ္တာသတ္တဝါဟူ၍၎င်း, အသုရကာယ်သတ္တဝါဟူ၍၎င်း ပညတ်ကြကုန်၏၊ ဤလေးပါးကား အပါယ်ဘုံနှင့်ဆိုင်သော သတ္တပညတ် လေးပါးပေတည်း။ လူသတ္တဝါဟူ၍ ပညတ်ကြကုန်၏၊ ဘုမ္မစိုးနတ်, ရုက္ခစိုးနတ် အာကာသ စိုးနတ် နတ်ဘီလူး ရက္ခိုသ်နတ် ဂန္ဓဗ္ဗနတ် ကုမ္ဘဏ်နတ်ဟူ၍ ပညတ်ကြ ကုန်၏၊ ထိုနတ်များကား စတုမဟာရာဇ်နတ် ပြည် အပါအဝင်တို့ ပေတည်း။ စတုမဟာရာဇ်နတ်, တာဝတိံသာ နတ်, ယာမာနတ်, တုသိတာ နတ်, နိမ္မာနရတိနတ်, ပရနိမ္မိတဝသဝတ္တိနတ် ဟူ၍ ပညတ်ကြကုန်၏၊ ဤခုနစ်ပါးကား ကာမသုဂတိခုနစ်ဘုံနှင့်ဆိုင် သော သတ္တပညတ်များပေ တည်း။ ဗြဟ္မပါရိသဇ္ဇာစသော အထက်ဗြဟ္မာဘုံ နှစ်ဆယ်တို့၌လည်း ဘုံအားလျော်စွာ သတ္တပညတ် နှစ်ဆယ်တို့ ဖြစ်ကုန်သည်။</p> <p>၂။ အတ္တပညတ်အရာ၌ကား အတ္တကိုပညတ်ခြင်း, အတ္တဟူ၍ ထင်မြင်ခြင်းအားဖြင့် နှစ်ပါးရှိ၏၊ ထိုနှစ်ပါးတို့တွင် အတ္တဟူ၍ပညတ်ခြင်း သည်ကား ရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့၏ အလုပ်ကိစ္စကြီး ဖြစ်၏၊ အတ္တဟူ၍ထင်မြင် ခြင်းသည်ကား အလုံးစုံသော လောကနှင့်ဆက်ဆံ၏၊ အလုံးစုံသော ပုထုဇ္ဇန်သတ္တဝါတို့သည် အတ္တကို ထင်မြင်စွဲလမ်းကြကုန်၏၊ အယုတ် သဖြင့် ပိုးရွ ခြပုန်းတို့ပင်သော်လည်း အတ္တအစွဲရှိကြကုန်၏၊ ဤအတ္တ ပညတ်သည်ကား <b>ဗြဟ္မဇာလသုတ္တန်</b>တွင် အကျယ်အားဖြင့်လာ၏။</p> <p>လာပုံကား<br> <p>၁။ အတ္တသည် ရုပ်ရှိ၏,<br> ၂။ အတ္တသည် ရုပ်မရှိ,<br> ၃။ အတ္တသည် ရုပ်လည်းရှိ၏၊ ရုပ်လည်းမရှိ,<br> ၄။ အတ္တသည် ရုပ်ရှိသည်လည်း မဟုတ်၊</p> <p>ရုပ်မရှိသည်လည်းမဟုတ်,<br> <p>ဤကား အတ္တပညတ်၌ ပထမ စတုက္ကပေတည်း။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး</p> <p>၁။ အတ္တသည် သညာရှိ၏,<br> ၂။ အတ္တသည် သညာမရှိ,<br> ၃။ အတ္တသည် သညာလည်း ရှိ၏၊ သညာလည်းမရှိ,<br> ၄။ အတ္တသည် သညာရှိသည်လည်း မဟုတ်၊</p> <p>သညာမရှိသည်လည်းမဟုတ်,<br> <p>ဤကား ဒုတိယ စတုက္က ပေတည်း။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး</p> <p>၁။ အတ္တသည် အဆုံးရှိ၏,<br> ၂။ အတ္တသည် အဆုံးမရှိ,<br> ၃။ အတ္တသည် အဆုံးလည်းရှိ၏၊ အဆုံးလည်းမရှိ,<br> ၄။ အတ္တသည် အဆုံးရှိသည်လည်းမဟုတ်၊</p> <p>အဆုံးမရှိသည်လည်းမဟုတ်,<br> <p>ဤကား တတိယ စတုတ္ထပေတည်း။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး</p> <p>၁။ အတ္တသည် တစ်ခုတည်းသောသညာရှိ၏,<br> ၂။ အတ္တသည် ထူးထွေများပြားသော သညာရှိ၏,<br> ၃။ အတ္တသည် သေးငယ်သော သညာရှိ၏,<br> ၄။ အတ္တသည် အတိုင်းမသိ ကျယ်ဝန်းသော သညာရှိ၏,<br> <p>ဤကား စတုတ္ထ စတုက္က ပေတည်း။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး</p> <p>၁။ အတ္တသည် စင်စစ်ချမ်းသာခြင်းရှိ၏,<br> ၂။ အတ္တသည် စင်စစ်ဆင်းရဲခြင်းရှိ၏,<br> ၃။ အတ္တသည် ချမ်းသာဆင်းရဲ နှစ်ပါးရှိ၏,<br> ၄။ အတ္တသည် ဆင်းရဲလည်းမရှိ၊ ချမ်းသာလည်းမရှိ,<br> <p>ဤကား ပဉ္စမ စတုက္က ပေတည်း။</p> <p>(အတ္တပညတ်ပေါင်း နှစ်ဆယ်ဖြစ်သည်။)</p> <p>ထိုအတ္တပညတ်တို့တွင် ပထမ စတုက္က၌<br> <p>ကာမဘုံ ရူပဘုံ၌ရှိသော သတ္တဝါတို့၏ အတ္တကိုရည်၍ “အတ္တ သည် ရုပ်ရှိ၏” ဟူ၍ပညတ်လေသည်။ အရူပ ဗြဟ္မာတို့၏ အတ္တကို ရည်၍ “အတ္တသည် ရုပ်မရှို” ဟု ပညတ်လေသည်။ ကာမ ရူပ,အရူပ ဘုံသားတို့၏ အတ္တကိုရည်၍“အတ္တသည် ရုပ်လည်းရှိ၏၊ ရုပ်လည်းမရှိ” ဟု ပညတ်လေသည်။ ဗြဟ္မာတို့ ပကတိဖြစ်သော ရုပ်အဆင်းကိုမြင်၍ “အတ္တသည် ရုပ်ရှိသည်လည်းမဟုတ် ရုပ်မရှိသည် လည်း မဟုတ်” ဟူ၍ ပညတ်လေသည်။ ထိုစကားမှန်၏၊ ဗြဟ္မာတို့၏ ပကတိရုပ်သည် အလွန် တရာ နူးညံ့လှစွာ၏၊ အလွန်ထင်ရှားသော ရုပ်ကိစ္စ မရှိ၊ ထို့ကြောင့် ဗြဟ္မာတို့၏ ရုပ်ကို ထင်ရှားရှိသည် ဟူ၍လည်း မဆိုနိုင်၊ ထင်ရှားမရှိဟူ၍ လည်း မဆိုနိုင်၊ ထိုဗြဟ္မာတို့ကို အတ္တဟူ၍ စွဲယူပြီးလျှင် “အတ္တသည် ရုပ်ရှိသည်လည်း မဟုတ်၊ ရုပ်မရှိသည်လည်း မဟုတ်” ဟူသော ဝါဒဖြစ် လေသည်။</p> <p>ဒုတိယစတုက္က၌<br> <p>ကာမဘုံသား, အသညသတ်ကြဉ်သော ရူပဘုံသား, နေဝသညာ နာသညာယတနကြဉ်သော အရူပဘုံသားတို့၏ အတ္တကိုရည်၍ “အတ္တသည် သညာရှိ၏ “ ဟူ၍ ပညတ်လေသည်၊ အသညသတ်ဘုံသား တို့၏ အတ္တကိုရည်၍ “အတ္တသည် သညာမရှိ” ဟူ၍ ပညတ်လေသည်။ ဆိုခဲ့ပြီးသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အတ္တကိုရည်၍ပင် “အတ္တသည် သညာလည်း ရှိ၏၊ သညာလည်းမရှိ” ဟူ၍ ပညတ်လေသည်။ နေဝသညာ နာသညာ ယတနဘုံသားတို့၏ အတ္တကိုရည်၍ “အတ္တသည် သညာရှိသည် လည်း မဟုတ်၊ သညာ မရှိသည်လည်း မဟုတ်”ဟူ၍ ပညတ်လေသည်။</p> <p>တတိယစတုက္က၌<br> <p>သေးငယ်သော ကသိုဏ်းဝန်းကို ရသောပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အတ္တကို ရည်၍ “ အတ္တသည် အဆုံးရှိ၏ “ ဟူ၍ပညတ်လေသည်။ အတိုင်းမသိ ပြန့်ကျယ်သော ကသိုဏ်းဝန်းကိုရသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အတ္တကိုရည်၍ “အတ္တသည် အဆုံးမရှိ”ဟူ၍ပညတ်လေသည်။ အောက်အထက်၌ အဆုံး ရှိ၍ ဖီလာအားဖြင့် အဆုံးမရှိသော ကသိုဏ်းဝန်းကိုရသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အတ္တကိုရည်၍ “အတ္တသည် အဆုံးလည်းရှိ၏၊ အဆုံးလည်း မရှိ”ဟူ၍ ပညတ်လေသည်။ အတ္တသည် အဆုံးရှိသည်လည်းမဟုတ်၊ အဆုံးမရှိသည် လည်းမဟုတ် ဟူသောဝါဒသည်ကား ကြံဆသော တက္ကီပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အယူဝါဒဖြစ်သည်။ ထိုသူတို့ကြံစည်ပုံမှာ အဆုံးရှိ သော ကသိုဏ်းဝန်း သည်လည်း အမြဲမဟုတ်၊ တစ်ဖန်ချဲ့အပ်သည်ရှိသော် အဆုံးမရှိ ကျယ်ဝန်းပြန်လေ၏၊ အဆုံးမရှိသော ကသိုဏ်းဝန်းလည်း အမြဲမဟုတ်၊ တစ်ဖန်အကျဉ်းချုံးအပ်ပြန်သည်ရှိသော် အဆုံးရှိအောင် ကျဉ်းမြောင်း ၍လာ၏၊ ဤသဘောကို ကြံဆရည်ရွယ်၍ “အတ္တသည် အဆုံးရှိသည် လည်းမဟုတ်၊ အဆုံးမရှိသည်လည်း မဟုတ်”ဟုပညတ်လေသည်။</p> <p>စတုတ္ထစတုက္က၌<br> <p>ဂဗ္ဘသေယျက သံသေဒဇပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အတ္တကိုရည်၍ “အတ္တသည် သေးငယ်သော သညာရှိ၏”ဟူ၍ ပညတ်လေသည်။ ဥပပတ်ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အတ္တကိုရည်၍ “အတ္တသည် အတိုင်းမသိ ကျယ်ဝန်းသော သညာရှိ၏” ဟူ၍ ပညတ်လေသည်။ စျာန်ဝင်စား၍နေသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အတ္တကို ရည်၍“အတ္တသည် တစ်ခုတည်းသော သညာရှိ၏”ဟူ၍ ပညတ်လေ သည်။ စျာန်မဝင်စားသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အတ္တကိုရည်၍ “အတ္တသည် ထူးထွေများပြားသော သညာရှိ၏” ဟူ၍ ပညတ်လေသည်။</p> <p>ပဉ္စမစတုက္က၌<br> <p>အာဘဿရဗြဟ္မာ သုဘကိဏှဗြဟ္မာတို့၏ အတ္တကိုရည်၍ “အတ္တ သည် စင်စစ်ချမ်းသာ၏” ဟူ၍ ပညတ်လေသည်။ ငရဲသားတို့၏ အတ္တကို ရည်၍ “အတ္တသည် စင်စစ်ဆင်းရဲ၏”ဟူ၍ ပညတ်လေသည်။ လူ့ဘုံသား တို့၏ အတ္တကိုရည်၍ “အတ္တသည် ဆင်းရဲ,ချမ်းသာ နှစ်ပါး ရှိ၏”ဟူ၍ ပညတ်လေသည်။ ဝေဟပ္ဖိုလ်စသော ဥပေက္ခာဗြဟ္မာတို့၏ အတ္တကို ရည်၍ “အတ္တသည် ဆင်းရဲလည်းမရှိ၊ ချမ်းသာလည်းမရှိ”ဟူ၍ ပညတ် လေသည်။ ဤသို့သဘောရှိသော အတ္တကို အစွဲပြု၍ <b>ပုဗ္ဗန္တကပ္ပိက ဒိဋ္ဌိဝါဒ</b> တစ်ဆယ့်ရှစ်ပါး, <b>အပရန္တကပ္ပိကဒိဋ္ဌိဝါဒ</b>လေးဆယ့်လေးပါး ဤသို့အားဖြင့် ခြောက်ဆယ့်နှစ်ပါးသော ဒိဋ္ဌိဝါဒတို့သည် ဖြစ်ကုန်၏၊ ဤကား အတ္တ ပညတ်နှင့်စပ်၍ဆိုသောစကားရပ်ပေတည်း။</p> <p>အတ္တဟူ၍ ထင်မြင်စွဲလမ်းမှုသည်ကား “<b>ရူပံ အတ္တတော သမနု ပဿတိ</b>” စသည်ဖြင့် ဟောတော်မူသောအတိုင်း ရုပ်ကို အတ္တဟူ၍ စွဲလမ်းထင်မြင်၏၊ အတ္တသည် ရုပ်ရှိ၏ ဟူ၍စွဲလမ်းထင်မြင်၏၊ အတ္တ၌ ရုပ်ရှိ၏ ဟူ၍ စွဲလမ်းထင်မြင်၏၊ ရုပ်၌ အတ္တရှိ၏ ဟူ၍ စွဲလမ်းထင်မြင်၏၊ ဤသို့စသည်ဖြင့် ခန္ဓာငါးပါးတို့မှာ တစ်ပါးတစ်ပါးတို့၌ အတ္တ စွဲလမ်းပုံ လေးမျိုးစီ ရှိသောကြောင့် အတ္တာနုပဿနာပေါင်း (အတ္တဒိဋ္ဌိပေါင်း) နှစ်ဆယ်ရှိ၏၊ ထိုနှစ်ဆယ်ကိုပင် <b>သက္ကာယဒိဋ္ဌိ</b>နှစ်ဆယ်ဟူ၍ ဆို၏။</p> <p>“<b>ရူပံ ဧတံ မမ, ဧသော ဟမသ္မိ, ဧသော မေ အတ္တာ</b>” ဤပါဠိတော်သည်လည်း ရုပ်၌ အတ္တ စွဲလမ်းပုံကို ပြဆိုသော ပါဠိ တော်ပေတည်း။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်ကို၊ (<b>ပဋိစ္စ</b>=စွဲ၍) <b>ဧတံ</b>=ဤရုပ်သည်၊ <b>မမ</b>=ငါ၏ဥစ္စာတည်း၊<b>ဧသော</b>=ဤရုပ်ခန္ဓာသည်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါကိုယ်တိုင်ပင် ဖြစ်၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤရုပ်ခန္ဓာသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အတ္တပေတည်း။ <b>ဧတံ မမ</b>-ကား ရုပ်ကို တဏှာဖြင့် အတ္တ စွဲလမ်းချက်ပေတည်း။ <b>ဧသောဟမသ္မိ</b>-ကား ရုပ်ကို မာနဖြင့် အတ္တ စွဲလမ်းချက်ပေတည်း။ <b>ဧသော မေ အတ္တာ</b>-ကား ရုပ်ကို ဒိဋ္ဌိဖြင့် အတ္တ စွဲလမ်းချက်ပေ တည်း။</p> <p>ရူပက္ခန္ဓာ၌ တဏှာ မာန ဒိဋ္ဌိ ထိုသုံးပါးတို့ဖြင့် အတ္တဟူ၍စွဲလမ်း၏၊ ဝေဒနာက္ခန္ဓာစသည်တို့၌လည်း ဤနည်းအတိုင်း သုံးချက်စီပင် စွဲလမ်း လေ၏၊ ဤနည်းအားဖြင့်ဆိုလျှင် ခန္ဓာငါးပါး၌ အစွဲပေါင်း တစ်ဆယ့် ငါးပါးရှိ၏၊ ထိုအတ္တ စွဲလမ်းမှုသည် ပုထုဇ္ဇန်မှန်သမျှတို့နှင့် အလုံးစုံ ဆက်ဆံသော စွဲလမ်းခြင်းပေတည်း။</p> <p>ဤကား အတ္တာနုပဿနာ အတ္တအစွဲ, အတ္တအထင်နှင့် စပ်လျဉ်း၍ ပြဆိုအပ်သော စကားရပ်ပေတည်း။</p> <p>၃။ ဇီဝပညတ်ဆိုသည်ကား သတ္တဝါတို့၏ အသက်တည်နေမှုကို စွဲ၍ ပညတ်ခြင်းပေတည်း၊ ဤသတို့သားသည် ခုနစ်ရက် အသက်ရှည်၏၊ တစ်လအသက်ရှည်၏၊ တစ်နှစ်အသက်ရှည်၏၊ ဤသူသည် ဆယ်နှစ် အသက်ရှည်၏၊ ဤသူသည် အနှစ်နှစ်ဆယ် အသက်ရှည်၏၊ ဤသို့ စသည်ဖြင့် သမုတ်ပညတ်ရာ၌ ဇီဝပညတ်ဖြစ်သည်ကို သိရာ၏၊ တစ်နည်းအားဖြင့် ဤဇီဝပညတ်ကို အသက်တမ်းအမျိုးမျိုး ခြားနားကွဲပြား သည်၏ အစွမ်းအားဖြင့်ဆိုအပ်၏၊ အပါယ်လေးဘုံတို့၌ အသက်တမ်း မရှိ၊ လူတို့၌ အသက်တမ်း မမြဲ၊ ဆုတ်တုံ တက်တုံရှိ၏၊ မြေ၌မှီ၍ နေကြ ကုန်သော ဘုမ္မစိုးနတ်ဟူသမျှတို့တို့မှာလည်း အသက်တမ်း အပိုင်းအခြား မရှိ။ အထက်နတ်ပြည်ခြောက်ထပ်တို့နှင့် ဗြဟ္မာနှစ်ဆယ်တို့မှာမူကား အသက်တမ်းမြဲ၏။</p> <p>နတ်သက် ဗြဟ္မာသက်များကား သဂြိုဟ်ဘုံပိုင်း၌ ထင်ရှားပြီ။</p> <p>အထူးမှာ မဟာဗြဟ္မာတို့သည် အလွန်ရှည်လျားသော အသက် တမ်းရှိလေသောကြောင့် မိမိတို့ဖြစ်လာသော အစအဆုံးကိုပင် မသိမမြင် နိုင်ကြလေကုန်၊ ထို့ကြောင့် ထိုမဟာဗြဟ္မာတို့သည် များသောအားဖြင့် <b>သဿတဒိဋ္ဌိ</b>အယူရှိကြလေကုန်၏၊ အောက်ဘုံ၌ဖြစ်ကြကုန်သော လူနတ်ဗြဟ္မာတို့သည်လည်း ထိုမဟာဗြဟ္မာတို့ကို မအို မသေ အမြဲနေရ သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ဟူ၍၎င်း, နိစ္စထာဝရတည်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့ဟူ၍၎င်း စွဲလမ်းမှတ်ထင်ကြကုန်၏၊ လောကကို ထိုမဟာဗြဟ္မာတို့ပင် ဖန်ဆင်းကြ ကုန်သည်၊ ထိုမဟာဗြဟ္မာတို့၏ ဖန်ဆင်းမှုကြောင့် လောကကြီးနှင့်တကွ သတ္တဝါအများတို့ ဖြစ်ပေါ်ကြရကုန်သည်ဟူ၍ ထင်ကြလေကုန်၏။</p> <p>ဤသို့မှတ်ထင်ခြင်းကို အစပြု၍ လောကမှာ ထာဝရအယူဖြစ်ပေါ် လာသည်။ <b>ဣဿရနိမ္မာနဒိဋ္ဌိ</b> ထွန်းကားလာသည်။</p> <p>ဥပမာအားဖြင့်</p> <p>အလွန်အသက်ရှည်သော အင်ကြင်းပင်ကြီးရှိ၏၊ ထိုအင်ကြင်းပင် ကြီးအောက်မှာ အသက်တိုသော မြက်သစ်ပင်တို့သည် ပေါက်ရောက်ကြ ကုန်၏၊ ထိုသို့ဖြစ်ရာ၌ မြက်သစ်ပင်အပေါင်းတို့က အချင်းချင်းပြောဆိုကြ ကုန်ရာ၏၊ “အင်ကြင်းပင်ကြီးသည် ပျက်စီးခြင်းမရှိ၊ အမြဲထာဝရ တည်၏၊ နိစ္စဓုဝ သဘောရှိ၏၊ ငါတို့၏ ဘိုး ဘေး ဘီ ဘင် အစဉ်အဆက်တို့ပင် သော်လည်း ဤအင်ကြင်းပင်ကြီး၏ အစကိုမသိကြကုန်၊ နောင်အနာဂတ် ကာလ၌ ထိုကဲ့သို့ပင် အမြဲထာဝရ တည်လတ္တံ့၊ ငါတို့သည်ကား မြဲသော သဘောမရှိကြကုန်၊ မကြာမြင့်မီပင် ပျက်စီးတတ်သောသဘော ရှိကုန်၏၊ တစ်နှစ်နှစ်နှစ်မျှနှင့် ပျက်စီးကြရကုန်၏”ဟူ၍ ဆိုကုန်ရာ၏၊ ဤဥပမာ ကဲ့သို့ အောက်ဘုံ၌ ဖြစ်ကြကုန်သော လူနတ်ဗြဟ္မာတို့သည် မိမိတို့ထက် အသက်တမ်းရှည်သော မဟာဗြဟ္မာကြီးကို နိစ္စထာဝရ တည်နေသော ပုဂ္ဂိုလ်မြတ်ဟူ၍ မှတ်ထင်ကြကုန်၏။</p> <p>ပြဆိုအပ်ပြီးသော အင်ကြင်းပင်ကြီးနှင့် မြက်သစ်ပင်တို့၏ ဥပမာဖြင့် သိလေ။</p> <p>ထိုနတ်ဗြဟ္မာ အပေါင်းတို့သည် ထိုထိုဘုံတို့၌ အသက်တမ်းရှိသည် အားလျော်စွာ တည်နေကြကုန်ပြီးလျှင် တစ်ဖန် ဤလူ့ပြည်သို့ပြန်လာကြ ရကုန်၏၊ တစ်ဖန် အပါယ်လေးဘုံသားဖြစ်၍ အပါယ်ဘုံတို့ကို ပြည့်နှက် စေကုန်၏၊ အဘယ်ကြောင့်နည်းဟူမူကား <b>အတ္တဒိဋ္ဌိ</b>ကိုမပယ်ရသေး သော ပုထုဇ္ဇန်တို့ ဖြစ်လေသောကြောင့်တည်း။ ထိုဗြဟ္မာတို့သည် ရှေးဘဝ တို့၌ လူ့ပြည်လောကမှာ စျာန်ကိုရသော <b>စျာနလာဘီပုဂ္ဂိုလ်</b>, အဘိညာဏ် ကိုရသော <b>အဘိညာလာဘီပုဂ္ဂိုလ်</b>, ရှေးအစွန်းကိုကြံဆသော <b>ပုဗ္ဗန္တကပ္ပိက ပုဂ္ဂိုလ်</b>, နောက်အစွန်းကိုကြံဆသော <b>အပရန္တကပ္ပိကပုဂ္ဂိုလ်</b> တို့ဖြစ်ကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် ဤလူ့ပြည်မှ စုတေသည်ရှိသော် ပုညာဘိသင်္ခါရ ဟုဆို အပ်သော စျာန်ဘာဝနာ၏အစွမ်းကြောင့် အခြားမဲ့ဘဝ၌ ထိုက်သည် အားလျော်စွာ ထိုရူပဘုံ အရူပဘုံတို့၌ ဖြစ်ကြလေကုန်၏၊ ထိုသို့ဗြဟ္မာ့ ဘုံသို့ ပို့ဆောင်သော ကုသိုလ်ကံအစွမ်းကုန်ခန်းလေသည်ရှိသော် ထိုဗြဟ္မာတို့သည် အောက်ဘုံသို့ တစ်ဖန်လျှောကျကြပြန်ကုန်၏၊ အပါယ် ဘုံတို့၌ ဖြစ်ရပြန်ကုန်၏။</p> <p>ပမာဒတရားဖြင့် ဖုံးလွှမ်း၍ အတ္တဒိဋ္ဌိကို မပယ်ရကုန်သေးသော ပုထုဇ္ဇန်တို့မှာ အပါယ်လေးဘုံသည် မိမိတို့ အမြဲ နေထိုင်သော အိမ်ပိုင်ကြီး တွေကဲ့သို့ ဖြစ်ကုန်၏၊ ပြဆိုအပ်ပြီးသောအတိုင်း ပုထုဇ္ဇန်ဗြဟ္မာတိ့ု စုတေသောအခါ အပါယ်ဘုံသို့လည်း ကပ်ရောက်ဖြစ်ပွား ရလေသေး၏ ဟုဆိုခြင်းမှာ သုတ္တန်ဒေသနာတော်နည်းအားဖြင့် ပုထုဇ္ဇန် သတ္တဝါတို့ အဖြစ်များရာသို့ လိုက်၍ ဆိုခြင်းဖြစ်သည်။</p> <p>အဘိဓမ္မာ ဒေသနာနည်းအားဖြင့် ဗြဟ္မာ့ပြည်က စုတေ၍ ဘဝ တစ်ဆက်တည်း အပါယ်ဘုံသို့ သွားနိုင်သည် မဟုတ်ချေ၊ ဘဝခြားရ မည်သာဖြစ်၏၊ သို့ရာတွင် မန္တလေးမြို့မှ ရန်ကုန်မြို့သို့ သွားသည်ဆိုရာ၌ လမ်းခရီးအကြားတွင်ရှိသော မြို့များသို့ ခေတ္တဝင်ရောက်နားနေသော် လည်း ထိုမြို့များသို့ သွားသည်ဟု မဆိုရဘဲ လိုရင်းပဓာနဖြစ်သော ရန်ကုန်မြို့သို့သွားသည် ဟူ၍သာ ဆိုရလေသကဲ့သို့ ပုထုဇ္ဇန်မှန်သမျှတို့၏ များစွာသွားရောက် ကျင်လည်ရာဖြစ်သော အပါယ်ဘုံကိုသာ ပဓာနထား ၍ ဗြဟ္မာ့ပြည်က စုတေလျှင် ပုထုဇ္ဇန်မှန်က အပါယ်လေးပါးသို့ လားရလေ ၏ဟူ၍ ဟောကြားတော်မူလေသည်။</p> <p>ထိုပုထုဇ္ဇန်တို့မှာ အတ္တဒိဋ္ဌိလျှင် အရင်းရှိကုန်သော အလုံးစုံသော ဒိဋ္ဌိတို့ကိုလည်း မပယ်ရသေးကုန်၊ အောက်ဘုံသို့ ဆွဲဆောင်တတ်သော <b>ဩရမ္ဘာဂိယသံယောဇဉ်</b>နှင့် အောက်ဘုံသို့ သွားရောက်စေတတ်သော <b>ဟေဋ္ဌာဂါမိကံ</b>တို့သည် ထိုပုထုဇ္ဇန်တို့သန္တာန်မှာ ပြည့်လျှံစွာ ရှိနေကြ ကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် ပုထုဇ္ဇန်မှန်သမျှတို့သည် <b>နေဝသညာနာသညာယတန</b> ဗြဟ္မာ့ဘုံသို့တက်၍ ဗြဟ္မာကြီးဖြစ်သော်လည်း တစ်ဖန်အပါယ်ဘုံသို့ လားရလေသည်သာဖြစ်၏၊ ဗြဟ္မာ့ဘုံ၌ဖြစ်သော အရိယာပုဂ္ဂိုလ်တို့ သည် မူကား ဖြစ်ရာဘုံတို့မှ အောက်ကျသောဘုံတို့သို့ မသက်ဆင်းကြကုန်။ “ဗြဟ္မာ့ပြည်မှာ၊ အရိယာ၊ အောက်ရွာဆင်း မရှိ” အဘယ်ကြောင့် နည်းဆို သော် ထိုအရိယာပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် ဒိဋ္ဌိဟူသမျှတို့နှင့် အောက်ဘုံသို့ ကျ ရောက်စေတတ်သော ဟေဋ္ဌာဂါမိကံတို့ကို အကြွင်းမဲ့ ပယ်အပ်ပြီးဖြစ် သောကြောင့်တည်း။</p> <p><b>သုဒ္ဓါဝါသဘုံ</b>တို့သည်ကား ပုထုဇ္ဇန်တို့နှင့်ဆက်ဆံသော ဘုံများ မဟုတ်ကုန်၊ အထက်ဆုံးဖြစ်သော အရိယာပုဂ္ဂိုလ် သုံးပါးတို့နှင့်သာ ဆက်ဆံသော ဘုံများဖြစ်လေသည်။ ဤသို့ပြဆိုခဲ့ပြီးသော နည်းအတိုင်း အသက်တမ်း၏ အစွမ်းအားဖြင့် ဇီဝပညတ်ကို သိအပ်၏။</p> <p>ဤသို့လျှင် ဝိညာဏ်ပြဓာန်း ကြီးစိုးလျက် ရှိသောကြောင့် နာမ်ရုပ် သည် သတ္တဝါနှင့်ဆိုင်သော ပညတ်အမျိုးမျိုးတို့၏ ဖြစ်ပေါ်ရာလမ်းကြီး ဖြစ်လေသည်။ “ဝိညာဏပစ္စယာ နာမရူပံ” ဟူသောပုဒ်ဖြင့် သတ္တ ပညတ်အမျိုးမျိုးဖြစ်ပေါ်ပုံ, အတ္တပညတ် အမျိုးမျိုးဖြစ်ပေါ်ပုံ, ဇီဝပညတ် အမျိုးမျိုးဖြစ်ပေါ်ပုံကို သိရာ၏၊ သတ္တလောက၏ မူလအခြေတည်ကြီး ပေတည်း။</p> <p>ဤကား ဝိညာဏ်ကြောင့် နာမ် ရုပ်ဖြစ်ပေါ်ပုံကို ပြသောစကားရပ်ပေတည်း။</p> <p>ဤအဓိပ္ပါယ်စုကိုရည်၍ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်လင်္ကာ၌ခြောက်ပါးဝိညာဉ်၊ စွမ်းရည်အင်ကြောင့်၊ မီးတွင်ရှိန်ဝါ၊ ထက်ကြပ် ပါသို့၊ မကွာတူကွ၊ ဖြစ်ပေါ်ကြသား၊ ဖဿဝေဒနာ၊ စေတနာနှင့်၊ သညာဝိတက်၊ ရောင်စုံယှက်သည်၊ အမျက်ကြောင်ဝယ်၊ ကြိုးစုံချယ်သို့၊ အသွယ်သွယ်၊ အနွယ်နွယ်လျှင်၊ ဆန်းကျယ်စွာလှ၊ နာမ် ကာယနှင့်။ ဘူတဟူပေ၊ မြေ ရေ လေ မီး၊ ဓာတ်ကြီးလေးတန်၊ အမာခံလျက်၊ အရံရုပ်သေး၊ နှစ်ဆယ့်လေးနှင့်၊ ပေါင်းထွေးမျှညီ၊ အဋ္ဌဝီသ၊ ရုပ်ကာယဟု၊ နာမရူပ၊ ဓမ္မအပြား၊ ဤနှစ်ပါးလည်း၊ ထင်ရှားစုံစွာ၊ပေါ်တုံလာ၍၊ နာနာကာယ၊ အနန္တလျှင်၊ ရူပရုပ်ဟန်၊ သဏ္ဌာန်အမူ၊ ဇာတ်မတူသည်၊ လူအရပ်ရပ်၊ နတ်အထွေထွေ၊ ရေမျိုးကုန်းမျိုး၊ ကောင်းဆိုးယုတ်ညံ့၊ အကန့်ကန့်လျှင်၊ ခြားသန့်ပေါယယ်၊ သောသောကြွယ်သည်။။နှစ်သွယ် နာမ်ရုပ် စွမ်းရည်တည်း။</p> ဟူ၍စပ်ဆိုတော်မူလေသည်။</p> <p>ဝိညာဏပစ္စယာ နာမရူပံ ပြီး၏။</p> --- <h3><b>နာမရူပပစ္စယာ သဠာယတနံ</b></h3> <p>(နာမ်ရုပ်ကြောင့် သဠာယတန ဖြစ်ပေါ်၏၊)</p> <p>နာမ်ရုပ်အကြောင်းကို အောက်၌ ဖော်ပြအပ်လေပြီ။ စက္ခုစသော တရားခြောက်ပါးကို ဤနေရာ၌ <b>အာယတန</b> ဟူ၍ဆိုသည်။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့သော အနက်သဘောကြောင့် <b>အာယတန</b> မည်ပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ “<b>တတော တတော အာဂန္တွာ ယတန္တိ ဃဋေန္တိ အတ္တနော အတ္တနော ကိစ္စာနိ ဧတ္ထာတိ အာယတနံ</b>”</p> <p><b>ဧတ္ထ</b>=ဤအရာ၌၊ <b>တတော တတော</b>=ထိုထိုအရပ်မှ၊ <b>အာဂန္တွာ</b>=လာ ရောက်၍၊ <b>အတ္တနော အတ္တနော</b>=မိမိ မိမိတို့၏၊ <b>ကိစ္စာနိ</b>=ပြုဘွယ်ကိစ္စတို့ကို၊ <b>ယတန္တိ ဃဋေန္တိ</b>=အားထုတ်ရွက်ဆောင်ကြကုန်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ ကြောင့်၊ <b>အာယတနံ</b>=အာယတနမည်၏။</p> <p>ထိုထိုအရပ်မှ လာရောက်၍ မိမိတို့နှင့်ဆိုင်သော ကိစ္စတို့ကို ကြိုးစား အားထုတ် ပြုလုပ်ဆောင်ရွက်ကြရာ ဖြစ်သောကြောင့် <b>အာယတန</b>မည်၏ ဟူ၍ဆိုသည်။</p> <p>ဥပမာအားဖြင့် ပြဆိုအပ်သည်ရှိသော်</p> <p>သမုဒ္ဒရာကမ်းဆိပ်၌၎င်း, မြစ်ကမ်းဆိပ်၌၎င်း ကြီးစွာသောမြို့ သည်ရှိ၏၊ ထိုမြို့၌ များစွာသော ကုန်သင်္ဘော ဆိပ်ကြီးတို့သည် ရှိကုန်၏၊ ထိုသင်္ဘောဆိပ်ကြီးတွေမှာ အလွန်များပြားလှစွာသော ကုန်စည်ပစ္စည်း တို့သည်လည်း အပြည့်အနှက်ရှိကုန်၏၊ များစွာသော သင်္ဘောကြီးငယ် တို့သည် ထိုထိုနိုင်ငံမြို့ပြတို့မှ လာရောက်ကြကုန်၍ ထိုသင်္ဘောဆိပ်တို့၌ ဆိုက်ကပ်ကြကုန်ပြီးလျှင် ကုန်အမျိုးမျိုးတို့ကို ရောင်းကြကုန်၏၊ မြို့သား တို့သည်လည်း ထိုထိုအရပ်တို့မှ လာရောက်ကြကုန်ပြီးလျှင် ကုန်အမျိုးမျိုး တို့ကို ဝယ်ယူကြကုန်၏၊ မိမိတို့မြို့မှာရှိသော ကုန်တို့ကိုလည်း ရောင်းကြ ကုန်၏၊ သင်္ဘောကုန်သည်ကြီးတို့လည်း ဝယ်ယူ၍ သင်္ဘောသို့ တင် ဆောင်ကြကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် ထိုသင်္ဘောဆိပ်ကြီးများကို <b>အာယတန</b>ဟူ၍ ဆိုအပ်ကုန်၏။</p> <p>ထို့အတူလျှင် သတ္တဝါတို့၏ ကိုယ်သန္တာန်၌ သင်္ဘောဆိပ်ကြီး များပမာ ဌာနခြောက်ပါးတို့သည် ရှိကုန်၏၊ အပ၌ရှိကြကုန်သော ရူပါရုံ အစရှိသည့် အာရုံခြောက်ပါးတို့သည် ထိုထိုအရပ်မှ လာရောက်ကြ၍ ထိုထိုဌာနတို့၌ တင်ကြကုန်ပြီးလျှင် အာရုံကိစ္စကို ဆောင်ရွက်ကြိုးစား ကြကုန်၏၊ သတ္တဝါတို့၏ အဇ္ဈတ္တသန္တာန်မှာရှိသော ဆဒွါရိကစိတ် စေတသိက်တို့သည်လည်း မိမိတို့၏ မှီရာဖြစ်သော ထိုထိုဝတ္ထုတို့မှ လာ ရောက်ကြပြီးလျှင် ထင်လာသော အာရုံကိုယူခြင်း, အာရုံပြုခြင်း ကိစ္စ အားဖြင့် ကြိုးစားအားထုတ်ကြကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် ထိုအရာဌာန ခြောက် ပါးကို <b>အာယတန</b>ဟူ၍ ဆိုအပ်ကုန်၏။</p> <p>ထိုအာယတနခြောက်ပါးကား<br> ၁။ <b>စက္ခာယတန</b>,<br> ၂။ <b>သောတာယတန</b>,<br> ၃။ <b>ဃာနာယတန</b>,<br> ၄။ <b>ဇိဝှါယတန</b>,<br> ၅။ <b>ကာယာယတန</b>,<br> ၆။ <b>မနာယတန</b>,<br> ဤခြောက်ပါးတို့ပေတည်း။</p> <p>မျက်စိတည်းဟူသော ဆိပ်ကမ်းကြီး, နားတည်းဟူသော ဆိပ်ကမ်း ကြီး, နှာခေါင်းတည်းဟူသော ဆိပ်ကမ်းကြီး, လျှာတည်းဟူသော ဆိပ် ကမ်းကြီး, ကိုယ်တည်းဟူသော ဆိပ်ကမ်းကြီး, စိတ်တည်းဟူသော ဆိပ် ကမ်းကြီး ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>ထိုခြောက်ပါးတို့တွင်</p> <p>၁။ <b>စက္ခုပသာဒရုပ်</b>သည် <b>စက္ခာယတန</b>မည်၏၊</p> <p>၂။ <b>သောတပသာဒရုပ်</b>သည် <b>သောတာယတန</b>မည်၏၊</p> <p>၃။ <b>ဃာနပသာဒရုပ်</b>သည် <b>ဃာနာယတန</b>မည်၏၊</p> <p>၄။ <b>ဇိဝှါပသာဒရုပ်</b>သည် <b>ဇိဝှါယတန</b>မည်၏၊</p> <p>၅။ <b>ကာယပသာဒရုပ်</b>သည် <b>ကာယာယတန</b>မည်၏၊</p> <p>၆။ အလုံးစုံသော <b>ဘဝင်စိတ်</b>သည် <b>မနာယတန</b>မည်၏၊</p> <p>ထိုအာယတနခြောက်ပါးကို အပ၌ရှိသော ဗဟိဒ္ဓအာရုံခြောက်ပါး တို့၏ ဝင်ရာ, အတွင်း၌ရှိသော စိတ်စေတသိက်တို့၏ ထွက်ရာဖြစ်၍ တံခါးနှင့်တူသောကြောင့် <b>ဒွါရ</b>ဟူ၍ ဆိုအပ်ကုန်၏။</p> <p>ဥပမာကား<br> ဘုန်းကံပါရမီ ကြီးမားကုန်သော သူတို့၏အိမ်၌ များစွာကုန်သော အကြည်မှန်တံခါးတို့ကို တပ်၍ထားကြကုန်၏၊ အိမ်၏ပြင်ပ၌ ရှိကြကုန် သော သက်ရှိသက်မဲ့ဖြစ်သည့် အာရုံနိမိတ်တို့သည် ထိုအကြည်မှန်တံခါးမှ အိမ်တွင်းသို့ ထင်သောအားဖြင့် ဝင်လာကုန်ပြီးလျှင် အိမ်၌နေကြ ကုန်သော သူတို့၏ အာရုံပြုစရာအဖြစ်သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏၊ အိမ် တွင်း၌ နေကြကုန်သော သူတို့သည်လည်း ထိုအကြည်မှန်တံခါးတို့မှ အပြင်ပသို့ မျက်နှာမူကြကုန်လျက် ဆိုအပ်ပြီးသော အာရုံနိမိတ်တို့ကို ရှုမြင်နိုင်ကြကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် ထိုမှန်အကြည်တို့ကို တံခါးဟူ၍ ဆိုအပ် ကုန်၏။</p> <p>ထိုအတူ သတ္တဝါတို့၏ ကိုယ်သန္တာန်၌ ကံကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာ ကြကုန်သော အဇ္ဈတ္တိကာယတနဓာတ် မှန်တံခါး ခြောက်ခုတို့သည် အပ၌ရှိသော အာရုံတို့၏ ဝင်ရာလည်း ဖြစ်ကုန်၏၊ အတွင်း၌ဖြစ်သော ဆဒွါရိကစိတ်တို့၏ ထွက်ရာလည်းဖြစ်ကုန်၏၊ အပအာရုံနှင့် အတွင်းစိတ် တို့သည် အာရုံအာရမ္မဏိကအဖြစ်ဖြင့် ပေါင်းသင်းဆက်ဆံ၍ ထိုအကြည် တံခါးတို့ဖြင့် ထွက်ဝင်ခြင်းကို ပြုကြကုန်၏၊ ထိုသို့အာရုံတို့၏ ဝင်ရာ, စိတ်တို့၏ ထွက်ရာဖြစ်သောကြောင့် စက္ခုစသော အာယတနခြောက်ပါး တို့ကို <b>ဒွါရ</b>တို့ဟူ၍ ဆိုအပ်ကုန်၏။</p> <p>ဤအရာ၌ <b>ဒွါရ</b>ဆိုသည်မှာ အကြည်တံခါးဟူ၍ ဆိုလိုသည်။ အပေါက်ဟင်းလင်းတံခါး မဟုတ်ကြကုန်။</p> <p>ထိုအာယတန ခြောက်ပါးတို့တွင် <b>မနာယတန</b>ဟုဆိုအပ်သော ဘဝင်စိတ်သည် ကြည်လင်ရုံမျှသာ မဟုတ်သေး။ ကောင်းစွာ သွေးအပ် သော စိန်ကဲ့သို့ ပြိုးပြိုးပြက်ပြက် တောက်ပလေသည်လည်းဖြစ်၏။</p> <p>ထို့ကြောင့်--</p> <p><b>ပဘဿရမိဒံ ဘိက္ခဝေ စိတ္တံ</b>။</p> ဟူ၍ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံစိတ္တံ</b>=ဤစိတ်သည်၊ <b>ပဘဿရံ</b>=ပြိုးပြိုးပြက်ပြက် တလက်လက် ထွန်းလင်းတောက်ပလျက်ရှိ၏။</p> <p>အာယတန ခြောက်ပါးတို့တွင် <b>မနာယတန</b> တစ်ပါးသာလျှင် နာမ် <b>အာယတန</b>ဖြစ်၏၊ အကြွင်းငါးပါးတို့သည် ရုပ်အာယတနတို့ ဖြစ်ကုန်၏၊ နာမ်အာယတနသည်လည်း အကြည်လင်ဆုံး အထွန်းပဆုံး ဖြစ်လေ၏၊ ထိုအာယတနအရာ၌ သံသေဒဇပုဂ္ဂိုလ်, ဂဗ္ဘသေယျက ပုဂ္ဂိုလ်တို့မှာ ရှိသော ထိုအာယတနတို့သည် နုန့်ကုန်၏၊ အလွန်မကြည်လင်ကြကုန်၊ ဥပပတ်ပုဂ္ဂိုလ်တို့သန္တာန်မှာရှိသော အာယတနတို့သည်မူကား လွန်စွာ ကြည်လင်ကြကုန်၏၊ အရှိန်တန်ခိုးရှိကြကုန်၏၊ ထွန်းလင်းတောက်ပ ကြလေကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် ထိုဥပပတ်ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အာယတနတို့သည် ဝေးသောအရပ်၌၎င်း, အလွန်ဝေးသောအရပ်၌၎င်း, အမိုက်မှောင် တွင်း၌၎င်း, ဖုံးလွှမ်းကာကွယ်၍ နေရာ၌၎င်း, နံရံခြားရာ၌၎င်း, တံတိုင်း ခြားရာ၌၎င်း, တောင်ကြီး ကာဆီးရာ၌၎င်း အာရုံတို့ကို ယူခြင်းငှါ စွမ်းနိုင် ကုန်၏။</p> <p>ဥပပတ် ပုဂ္ဂိုလ်တို့တွင် စတုမဟာရာဇ်နတ်တို့၏ အာယတနထက် တာဝတိံသာနတ်တို့၏ အာယတနသည် ထက်မြက်ကြည်လင်ထွန်းပ၏၊ ဤသို့စသည်ဖြင့် အကနိဋ္ဌဗြဟ္မာ့ဘုံတိုင်အောင် အာယတနတို့၏ အဆင့် ဆင့် ထက်မြက်၍ တန်ခိုးရှိပုံ ထွန်းလင်းတောက်ပပုံကို သိရာ၏၊။ ပုထုဇဉ်သတ္တဝါတို့၏ အသိဉာဏ်မည်သည် ပဉ္စဒွါရ အစဉ်လျှောက်၍ သိရခြင်းသာ များလေ၏၊ မျက်စိမှ အစဉ်လျှောက်၍ အသိဉာဏ်ပေါ် ပေါက်သည်, နားမှစ၍ အသိဉာဏ်ပေါ်ပေါက်သည်စသောအားဖြင့် ဆိုလေ။ အရူပဗြဟ္မာတို့မှာမူကား ပဉ္စဒွါရတို့ပင် မရှိကြလေကုန်၊ ထို့ကြောင့် ထိုအရူပပုထုဇ္ဇန် ဗြဟ္မာတို့မှာ လွန်စွာထက်မြက်၍ ထွန်းပ သော <b>မနာယတန</b> ရှိပါသော်လည်း ပဉ္စဒွါရမှ ကင်းသည့်အတွက် များစွာ အသိဉာဏ်ပေါ်ပေါက်ခြင်း မရှိကြလေကုန်။</p> <p>ထိုသို့ပုထုဇ္ဇန်တို့မှာ ပဉ္စဒွါရမှ အစဉ်လျှောက်၍ သိရခြင်းသာလျှင် များသောကြောင့် အလွန်တန်ခိုးကြီးသော သဟဿမည်သည့် ဗြဟ္မာ ကြီးတို့ အသိဉာဏ်သည်လည်း မိမိတို့၏မျက်စိ, နားကျက်စား ကျင် လည်ရာတို့မှာသာလျှင် အသိဉာဏ် များစွာဖြစ်၏၊ စက္ခုသောတ၏ အရာ မဟုတ်ကုန်သော အတိုင်းမသိများပြားစွာကုန်သော တရားသဘာဝတို့၌ မူကား ထိုးထွင်း၍ အသိဉာဏ် မပေါ်ပေါက်နိုင်ကြကုန်၊ ထိုနက်နဲသော တရားသဘောအရာတို့၌မူကား ထိုဗြဟ္မာကြီးတို့ပင်သော်လည်း ဗာလ ဥမ္မတ္တကကြီးတို့သာလျှင် ဖြစ်ကြလေကုန်၏၊ ထိုဗြဟ္မာကြီးတို့မှာ အလွန် ထက်မြက်သော <b>ဒိဗ္ဗအာယတန</b>ရှိလေသောကြောင့် အကယ်၍ အလိုရှိကြ ပါလျှင် မိမိတို့နေရာဌာန၌ တည်လျက်ပင် မိမိတို့နှင့် ဘုံတူမျှသောသူတို့၏ အဆင်းကို၎င်း, မိမိအောက်၌ အဝီစိတိုင်အောင် ရှိရှိသမျှသောဘုံတို့၌ ဖြစ်ကြကုန်သော သတ္တဝါတို့၏ အဆင်းကို၎င်း မျက်စိဖြင့် ရှုမြင်နိုင်ကုန်၏၊ အသံတို့ကို နားဖြင့် ကြားနိုင်ကုန်၏၊ ထိုဆိုပြီးသော သတ္တဝါတို့၏ စိတ် အကြံအစည်ကို မိမိစိတ်ဖြင့် သိနိုင်၏။</p> <p>သို့ရာတွင် မိမိတို့၏အထက်၌ ဖြစ်ကြကုန်သော အထက်အထက် ဘုံသားတို့၏ ပကတိအဆင်းတို့ကိုမူကား မမြင်နိုင်ကြကုန်၊ ပကတိ အသံ တို့ကိုလည်း မကြားနိုင်ကြကုန်၊ စိတ်အကြံအစည်တို့ကိုမူကား အဘယ်မှာ သိနိုင်ကြကုန်မည်နည်း၊ အထက်အထက်ဘုံသားတို့က ရုံ့ရင်းကြမ်း တမ်းသော အဆင်းကို ဖန်ဆင်း၍ ပြလျှင်သာ မြင်စွမ်းနိုင်ကြကုန်၏။</p> <p>အောက်အောက် ဘုံသားတို့၏ အဆင်း အသံ စိတ်အကြံတို့ကိုသာ သိမြင်နိုင်၍ အထက်အထက် ဘုံသားတို့၏ ပကတိဖြစ်သော အဆင်း အသံ စိတ်အကြံကို မသိမမြင်နိုင်ခြင်းကား နတ်ပြည် ဗြဟ္မာ့ပြည်တို့၏ ဓမ္မတာပေတည်း။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး ဆိုဖွယ်ရှိပြန်သည်မှာ--</p> <p><b>မနာယတန</b>တို့တွင် အဟိတ်ဘဝင်သည် နုန့်၏၊ ထို့ထက် ဒွိဟိတ် ဘဝင်သည် ထက်မြက်၏၊ ထို့ထက် တိဟိတ်ဘဝင်သည် ထက်မြက်၏၊ တိဟိတ် ဘဝင်တို့တွင်လည်း သာဝကဗောဓိဟုဆိုအပ်သော ဗောဓိဉာဏ် ကိုရခြင်းငှါ ပါရမီအရင်းခံ မရှိကုန်သော အဘဗ္ဗပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ တိဟိတ်ဘဝင် သည် နုန့်၏၊ ထို့ထက် ဗောဓိဉာဏ်ကိုရခြင်းငှါ ပါရမီအရင်းခံ ရှိကြ ကုန်သော ဘဗ္ဗပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ တိဟိတ်ဘဝင်သည် ထက်မြက်၏၊ ထိုဘဗ္ဗ ပုဂ္ဂိုလ်တို့တွင်လည်း ပကတိသာဝကတို့၏ ဘဝင်သည် နုန့်၏၊ ထို့ထက် မဟာသာဝကတို့၏ ဘဝင်သည် ထက်မြက်၏၊ ထိ့ုထက် အဂ္ဂ သာဝက တို့၏ ဘဝင်သည် ထက်မြက်၏၊ ထိ့ုထက် ပစ္စေကဗုဒ္ဓါတို့၏ ဘဝင်သည် ထက်မြက်၏၊ မြတ်စွာဘုရား၏ ဘဝင်သည်ကား အထွတ် အစွန်းသို့တိုင် ရောက်အောင် ထက်မြက် ကြည်လင်လေ၏၊ ထိုမြတ်စွာ ဘုရားတို့၏ ဘဝင်သည် အလုံးစုံသော <b>ဉေယျဓံတရား</b>တို့ကို လက်ခံခြင်းငှါ စွမ်းနိုင် သောသတ္တိရှိ၏၊ ထို့ကြောင့်ပင်လျှင် အလုံးစုံသော တရားကို သိမြင်၍ <b>သဗ္ဗညူ</b>မည်တော်မူလေသည်။</p> <p>ဤသို့ပြဆိုခြင်းကား ဇာတ်အမျိုးမျိုးဖြင့် ပြီးစီးထူးခြားသော အာယတနတို့၏အရာကို ဝေဖန်ခွဲခြမ်း၍ ပြဆိုခြင်းပေတည်း။</p> <p><b>ဗုဒ္ဓဝိသယ</b> ဘုရားအရာ, <b>ဣဒ္ဓိဝိသယ</b> တန်ခိုးအရာ, <b>လောကစိန္တာ ဝိသယ</b> လောကီအကြံအစည် အရာတို့သည်မူကား အာယတန၏ အရာ တို့ မဟုတ်ကုန်၊ စိတ်ပညာ ဘာဝနာတို့၏ အရာဌာနတို့သာဖြစ် ကုန်၏၊ အာယတနတို့၏ ပကတိအရာကို လွန်မြောက်ကြကုန်၏၊ မေး။ အဘယ်သို့လျှင် နာမ်ရုပ်ကြောင့် <b>သဠာယတန</b> ဖြစ်သနည်း။</p> <p>ဖြေ။ ဥပပတ်ပုဂ္ဂိုလ် သံသေဒဇပုဂ္ဂိုလ်တို့မှာ ပဋိသန္ဓေအခါ၌ ပင်လျှင် အလုံးစုံသော အင်္ဂါကြီးငယ်တို့သည် ပြည့်စုံကြကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ ပဋိသန္ဓေအခါ၌ဖြစ်သော မဟာဘုတ် ရုပ်တို့ကိုအမှီပြု၍ <b>စက္ခာယတန</b> အစရှိသော ရုပ်အာယတန ငါးပါးတို့သည် ဖြစ်ကုန်၏၊ ဟဒယဝထ္ထုကိုအမှီပြု၍ <b>မနာယတန</b>သည်ဖြစ်၏၊ ဤသို့လည်း အာယတနခြောက်ပါးတို့သည် ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>ထိုပဋိသန္ဓေအခါ၌ ဥပပတ်ပုဂ္ဂိုလ်တို့မှာ လုံးရပ်သဏ္ဌာန်မှစ၍ အလုံးစုံသော သတ္တဝါတို့၏ အင်္ဂါ အဆောက်အဦးတို့သည် အပြည့်အစုံ ဖြစ်ကုန်၏၊ တစ်ဖန်တိုးပွါးဘွယ်ကိစ္စမရှိ။</p> <p>သံသေဒဇ ပုဂ္ဂိုလ်တို့မှာမူကား ပဋိသန္ဓေအခါ၌ အင်္ဂါကြီးငယ် မျှတို့သာလျှင် ပြည့်စုံကြကုန်၏၊ လုံးရပ်သဏ္ဌာန်စသော သတ္တဝါတို့၏ အင်္ဂါအလုံးစုံတို့သည် မပြည့်စုံကြကုန်သေး၊ ထိ့ုကြောင့် တစ်ဖန်ကြီးပွါးခြင်း ကိစ္စကို အလိုရှိအပ်ကုန်၏၊ တစ်ဖန် တစ်ဆင့် ကြီးပွါးမှသာလျှင် လုံးရပ် သဏ္ဌာန်စသည်တို့ ပြည့်စုံကုန်၏။</p> <p>ဂဗ္ဘသေယျကပုဂ္ဂိုလ်မှာမူကား ပဋိသန္ဓေအခါ နှလုံးအိမ်တည်ရာ ဌာနမျှသည်သာလျှင် ရှေးဦးအစဖြစ်ပေါ်လေ၏၊ ပဋိသန္ဓေစိတ်နှင့်တကွ <b>ဝတ္ထုဒသက</b>, <b>ကာယဒသက</b>, <b>ဘာဝဒသက</b> သုံးပါးတို့သာလျှင် ဖြစ်ပေါ် ကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ ပဋိသန္ဓေအခါမှာ <b>ကာယာယတန မနာယတန</b> နှစ်ပါးတို့သာလျှင် ဖြစ်ပေါ်ခွင့်ကို ရရှိကုန်၏၊ ကြွင်းသော အယာတန လေးပါးတို့သည်မူကား ခုနစ်ဆယ့်ခုနစ်ညဉ့်မြောက်သော နေ့၌သာလျှင် ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်၏ဟူ၍ ကထာဝတ္ထုအဋ္ဌကထာ၌ ဆို၏။</p> <p>ခုနစ်ဆယ့်ခုနစ်ညဥ့်မြောက်ဆိုသောစကားမှာ ဧကာဒသမ သတ္တာ ဟ၏ နောက်ဆုံးဖြစ်သောရက်ကို ရည်၍ဆိုသော စကား ဖြစ်လေသည်။ ဂဗ္ဘသေယျက ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အာယတနဖြစ်ပေါ်ပုံကို ဆိုဦးအံ့--</p> <p>၁။ ပဋိသန္ဓေတည်နေစဖြစ်သော ပထမသတ္တာဟ၌ ဇာတိ ဥဏ္ဏာမည်သော အလွန်နူးညံ့သည့် သားမွေး သုံးမျှင်တို့ဖြင့် ပြုလုပ်အပ် သော ကြိုးငယ်အဖျား၌တည်သော အလွန်ကြည်လင်လှသော ဆီပေါက် ငယ်မျှ ပမာဏရှိသည့် <b>ကလလရေကြည်</b>သည် ဖြစ်ပေါ်၏။</p> <p>၂။ ဒုတိယ သတ္တာဟ၌ ထို<b>ကလလ</b> ရေကြည်မှ သားဆေးရေ အဆင်းရှိသော <b>အမြှုပ်ဆိုင်</b>သည် ဖြစ်ပေါ်၏၊ ထိုအခါ ကလလရေကြည် ဟူသောအမည် ကွယ်ပျောက်လေ၏။</p> <p>၃။ တတိယ သတ္တာဟ၌ ထိုအမြှုပ်မှ <b>ပေသိ</b>မည်သော အသား တစ် ဖြစ်ပေါ်လာ၏၊ ထိုအသားတစ်သည် မီးဖြင့်ကြိုအပ်သည်ဖြစ်၍ ကြေမွမှုန့်ညက်၍နေသော ကြေးနီမှုန့်တို့နှင့်တူ၏၊ များစွာမမာသေး၊ ထိုအခါ အမြှုပ်ဟူသောအမည် ကွယ်ပျောက်လေ၏။</p> <p>၄။ စတုတ္ထသတ္တာဟ၌ <b>ဃန</b>မည်သော အသားအဆိုင် အခဲ သည် ဖြစ်ပေါ်လာ၏၊ ထိုအသားအဆိုင်အခဲသည် ကြက်ဥသဏ္ဌာန်ရှိ၏၊ ရင့်မာ၏၊ ထိုအခါ အသားတစ်ဟူသောအမည်သည် ကွယ်ပျောက်လေ၏။</p> <p>၅။ ပဉ္စမသတ္တာဟ၌ ထိုအသားအဆိုင်အခဲမှာ လက်နှစ်ဖက် ခြေနှစ်ဖက် ဦးခေါင်းဖြစ်ပေါ်ခြင်းအကျိုးငှါ အဖုအညှောက် ငါးခုဟုဆိုအပ် သော <b>ခက်မငါးဖြာ</b>တို့သည် ဖြစ်ပေါ်လာကုန်၏။</p> <p>၆။ ၇။ ၈။ ၉။ ၁၀။ ပဉ္စမသတ္တာဟ၏နောက်၌ ငါးသတ္တာဟ တို့ပတ်လုံးဖြစ်ပြီးသော ရုပ်ကာယတို့သည် ရင့်၍ ပွါးစီး၍ နေကြကုန်၏။</p> <p>(ဆဋ္ဌ သတ္တာဟမှ ဒသမသတ္တာဟတိုင်အောင် ငါးသတ္တာဟတို့ကို ဆိုလိုသည်။)</p> <p>၁၁။ တစ်ဆယ့် တစ်သတ္တာဟမြောက်ဟုဆိုအပ်သော ဧကာ ဒသမသတ္တာဟ၌ အဖုငါးခုတို့တွင် ဦးခေါင်းသဏ္ဌာန်သည် အတန်ငယ် ပြည့်စုံကြီးရင့်၍လာ၏၊ မျက်စိတွင်းမျက်လုံးတို့သည်၎င်း, နားပေါက် နှာခေါင်းပေါက် ခံတွင်းပေါက်တို့၌ လျှာသဏ္ဌာန်တို့သည်၎င်း ပြည့်စုံ၍ လာကြကုန်၏၊ အကြင်အခါ၌ ဆိုအပ်ကုန်ပြီးသော မျက်စိသဏ္ဌာန်စသည် တို့သည် ရင့်မာခြင်းသို့ရောက်ကြလေကုန်၏၊ ထိုအခါ၌ ထိုမျက်လုံး စသည်တို့၌ ဖြစ်ကုန်သော <b>ကမ္မဇ မဟာဘုတ်ရုပ်တရား</b>တို့၏ ကြည်လင် ခြင်းသည် ဖြစ်လေ၏၊ ကံကြောင့်ဖြစ်သော မဟာဘုတ်တို့၏ အကြည် အလင်ကိုပင်လျှင် <b>ပသာဒ</b>ဟူ၍ ဆိုအပ်ကုန်၏၊ မျက်စိအဆောက်အဦ ဖြစ်သော အလုံး၌ မျက်နက်ဝန်းဌာနမှာ အဆင်းရူပါရုံထင်လာစေရန် အနေအားဖြင့် ကြည်လင်မှုကို <b>စက္ခုပသာဒ</b>ဟူ၍ဆိုသည်၊ ထိုအကြည်ကို ပင်လျှင် <b>စက္ခာယတန</b>ဟူ၍ဆို၏၊ မျက်စိအကြည်ပေတည်း။</p> <p>နားပေါက် အတွင်း၌ အသံသဒ္ဒါရုံထင်လာစေရန် အနေအားဖြင့် ကြည်လင်မှုကို <b>သောတပသာဒ</b> ဆိုသည်၊ ထိုအကြည်ကိုပင်လျှင် <b>သောတာယတန</b> ဟူ၍ဆို၏၊ နားအကြည်ပေတည်း။။ နှာခေါင်းတွင်း၌ အနံ့ဂန္ဓာရုံကို ထင်လာစေရန် အနေအားဖြင့် ကြည်လင်မှုကို <b>ဃာနပသာဒ</b> ဆိုသည်၊ ထိုအကြည်ကိုပင်လျှင် <b>ဃာနာယတန</b>ဆို၏၊ နှာခေါင်းအကြည် ပေတည်း။။ လျှာအပြင်၌ ရသာရုံကို ထင်လာစေရန် အနေအားဖြင့် ကြည်လင်မှုကို <b>ဇိဝှါပသာဒ</b>ဆိုသည်၊ ထိုအကြည်ကိုပင်လျှင် <b>ဇိဝှါယတန</b> ဆို၏၊ လျှာအကြည်ပေတည်း။။ ဤအာယတနလေးခုတို့သည် ဧကာ ဒသမ သတ္တာဟ၏ အဆုံးရက်၌ ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်သည်။</p> <p><b>ကာယာယတန</b>သည်မူကား ပဋိသန္ဓေနှင့် အတူအကွ ဖြစ်ပေါ် ကြောင်းကို အောက်၌ပြဆိုခဲ့ပြီ။</p> <p>ဆံပင် မွေးညင်း ခြေသည်း လက်သည်း စသည်တို့ကား လေး ဆယ့်နှစ်သတ္တာဟမြောက်၌ ဖြစ်ကုန်၏ဟူ၍ဆိုသည်။</p> <p>ဤသို့လျှင် နာမ်ရုပ်ဟူသောအကြောင်းကြောင့် <b>သဠာယတန</b> တို့သည်ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>သဠာယတန</b> ဆိုသောအရာမှာ အဇ္ဈတ္တိကာယတန ခြောက်ပါးကို ယူရသည်။</p> <p>ဤသို့ နာမ်ရုပ်ကြောင့် <b>သဠာယတန</b> ဖြစ်ပုံကိုရည်၍ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် လင်္ကာ၌--<br> ထင်ရှားစေ့စုံ၊ အပုံပုံလျှင်၊ တည်တုံနာမ်ရုပ်၊ ကိုယ်သမုတ်သား၊ အထုပ် အထည်၊ ကြီးငယ်ကာယ၊ ပေါ်ပြန်ကလည်း၊ ဒွါရတွင်မည်၊ ဖိတ်ဖိတ်လည်သည်၊ အကြည်ခြောက်မျိုး၊ ကိုယ်လုံးဖြိုးလျက်၊ အရိုးစီစဉ်၊ အမြင်စက္ခု၊ ကြားမှု သောတ၊ ဃာနအနံ၊ လျက်ရန်ဇိဝှါ၊ ကာယာတွေ့ထိ၊ အသိမနော၊ မရောမယှက်၊ တလက်လက်လျှင်၊ အမျက်စိန်ရည်၊ လဲ့လဲ့ ကြည်သို့၊ ခြောက်မည်အာရုံ၊ အလုံးစုံလည်း၊ ပုံသဏ္ဌာန်ရိပ်၊ နိမိတ် အသွင်၊ အကုန်ထင်၍၊ ဤရှင်ဤလူ၊ ဤမူနေလ၊ ရူပသဏ္ဌာန်၊ အသံ အမျိုး၊ အခိုးလှိုင်ပျံ့၊ ရနံ့ထိုထို၊ အချိုအချဉ်၊ ဤလျှင်အပူ၊ဤမူအအေး၊ အတွေး အသိ၊ ပြည့်စုံဘိ၍၊ ငါ၏ဤကိုယ်၊ ငါးမင်းပျိုဟု၊ အဆိုအထင်၊ အမြင် မှောက်မှား၊ စိတ်နေကြွားဖို့၊ တံခါးခြောက်သင်း၊ ကိုယ်လုံးလင်း သည်။ ။ခြောက်စင်းဓာတ်မှန် စွမ်းရည်တည်း။</p> ဟူ၍ စပ်ဆိုတော်မူသည်။</p> <p><b>နာမရူပပစ္စယာ သဠာယတန</b> ပြီး၏။</p> <p>------*-----</p> <h3><b>သဠာယတနပစ္စယာ ဖေဿာ</b></h3> <p>(အာယတနခြောက်ပါးကြောင့် ဖဿဖြစ်ပေါ်၏၊) “<b>ဖုသတီတိ ဖေဿာ</b>”</p> <p><b>ဖုသတိ</b>=တွေ့ထိကြိတ်နယ်တတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဖဿမည်၏။</p> <p>ဝိညာဏ်စိတ်သည် အကြင်အာရုံစုကိုသိ၏၊ ထိုအာရုံစုကိုသိခြင်း မျှနှင့် ရပ်တန့်၍မနေဘဲ အာရုံ၏အရသာကို ပေါ်ထွက်စိမ့်သောငှါ ကြိတ် ဘနယ်သောအားဖြင့် တွေ့ထိတတ်သော သဘောကို <b>ဖဿ</b>ဟူ၍ ဆို သည်။ ကြံကြိတ်စက်ဖြင့် ကြံရည်ကိုထွက်အောင် ကြိတ်နယ်ဘိသကဲ့သို့ အာရုံ၏အရသာ ပေါ်ထွက်အောင် ကြိတ်နယ်သော အားဖြင့် တွေ့ထိမှု သဘောပေတည်း။</p> <p>လောက၌ တစ်စုံတစ်ရာသော အရာဝတ္ထုနှစ်ခုတို့၏ ပေါင်း၍ ထားမှုကို ထိသည် တွေ့သည်ဟူ၍ဆိုကြ၏၊ အဘိဓမ္မာသဘောအရာ၌မူ ကား ထိုကဲ့သို့ ထိရုံမျှကို <b>ဖဿ ဖုသန</b> မခေါ်သေးဘဲ အာရုံ၏အရသာ ပေါ်ထွက်အောင် ကြိတ်နှိပ်မှုကိုသာ <b>ဖဿ</b>ဟူ၍ဆိုသည်။ ဤကဲ့သို့ ကြိတ်နှိပ်အပ်သည်ရှိသော် ကြိတ်နှိပ်အပ်သောဝတ္ထုတို့၏ ပေါင်းဆုံခြင်း စုဝေးခြင်းသည်ဖြစ်၏၊ ထိုသို့ပေါင်းဆုံ စုဝေးခြင်းဖြစ်သည်ရှိသော် ကိစ္စ အမျိုးမျိုးတို့သည် ဖြစ်ပေါ်လာကုန်၏၊ ဤအရာ၌ ကိစ္စအမျိုးမျိုးဆို သည်မှာ အာရုံခြောက်ပါးတို့၌ ဝေဒနာ သညာစသော စေတသိက်တို့၏ ကိစ္စအမျိုးမျိုးတို့ပေတည်း၊ ဖဿဓာတ်က ဝတ္ထု အာရုံ စိတ် သုံးပါးတို့ကို ကြိတ်နယ်သောအားဖြင့် တွေ့ထိ စုဝေးစေသည်ရှိသော် ဝေဒနာ သညာ စသော စေတသိက်တို့သည် ခံစားခြင်း မှတ်ခြင်းစသော မိမိတို့၏ ကိစ္စ အသီးသီးတို့ကို ရွက်ဆောင်ကြလေကုန်၏ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>ဥပမာအားဖြင့်</p> <p>တစ်ခုသော ရွာမှု မြို့မှု ကိစ္စကြောင့် အကြီးအကဲဖြစ်သော လူတို့ သည် တစ်ခုသောနေရာဌာနမှာ လာရောက်ကြကုန်၍ တစ်စုံတစ်ခုကိုမျှ မပြောမဆိုကြကုန်ဘဲ ဆိတ်ဆိတ် နေကြကုန်သည်ရှိသော် အစည်းအဝေး မမည်ကုန်၊ အဘယ်ကြောင့်နည်းဆိုသော် ထိုမြို့ရွာ ကိစ္စတို့၌ အချင်းချင်း အညီအညွတ်ပေါင်းသင်း၍ မပြုလုပ် မရွက်ဆောင်ကြကုန်သောကြောင့် တည်း။ အကြင်အခါ၌ ထိုသို့စည်းဝေးကြကုန်၍ တိုင်ပင်ညှိနှိုင်း သင့် သမျှကို တိုင်ပင်ညှိနှိုင်းကြကုန်၏၊ ပြုလုပ်ဆောင်ရွက်ဖွယ်တို့ကို ပြုလုပ် ဆောင်ရွက်ကြရန် ဆုံးဖြတ် ပြဓာန်းကြကုန်၏၊ ထိုအခါ၌သာလျှင် အစည်း အဝေး ထမြောက်သည်မည်လေ၏၊ ထိုအစည်းအဝေး ထမြောက်သည် ရှိသော်သာလျှင် မြို့သားရွာသားတို့မှာ မိမိတို့ဆိုင်ရာကိစ္စတို့၌ အသီးအသီး ပြုဖွယ်ကိစ္စတို့သည် ပေါ်ပေါက်လာကုန်၏၊ ထိုအခါ ထိုသူတို့သည် မိမိ တို့ဆိုင်ရာ အမှုကိစ္စတို့၌ ထကြွ ဆောင်ရွက် ပြုလုပ်ကြလေကုန်၏။</p> <p>ဤဥပမာ၌ အစည်းအဝေး ထမြောက် အောင်မြင်မှုသည် <b>ဖဿ</b> သဘောနှင့်တူ၏၊ လူအများတို့သည် မိမိတို့ကိစ္စ၌ ကိုယ်စီကိုယ်င ထကြွ လုပ်ဆောင်ခြင်းသည် <b>ဖဿ</b>တွေ့ထိပေးမှုကြောင့် ဝေဒနာ သညာ စသော စေတသိက်တို့သည် မိမိတို့ ကိစ္စများကို အသီးအသီး ဆောင် ရွက်ကြသည်နှင့်တူ၏၊ ဤဥပမာအတိုင်း <b>ဖဿ</b>သဘောကို သိရာ၏။</p> <p>ပါဠိတော်များ၌<br> <b>ဖေဿာဟေတု၊ ဖေဿာ ပစ္စယော၊ ဝေဒနာက္ခန္ဓဿ ပညာ ပနာယ၊ သညာက္ခန္ဓဿ ပညာပနာယ၊ သင်္ခါရက္ခန္ဓဿ ပညာပနာယ</b>။</p> ဟူ၍ ဟောတော်မူ၏။</p> <p>အနက်ကား။ <b>ဝေဒနာက္ခန္ဓဿ</b>=ဝေဒနာက္ခန္ဓာ၏၊ <b>ပညာပနာယ</b>= ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်ခြင်းငှါ၊ <b>သညာက္ခန္ဓဿ</b>=သညာက္ခန္ဓာ ၏၊ <b>ပညာပနာယ</b>= ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်ခြင်းငှါ၊ <b>သင်္ခါရက္ခန္ဓဿ</b>=သင်္ခါရက္ခန္ဓာ၏၊ <b>ပညာပနာယ</b>= ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်ခြင်းငှါ၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဖဿသည်၊ <b>ဟေတု</b>=အထောက် အပံ့ဖြစ်သော <b>ဥပတ္ထမ္ဘကအကြောင်း</b>မည်၏၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဖဿသည်၊ <b>ပစ္စယော</b>=တိုက်ရိုက်ဖြစ်ပေါ် စေတတ်သော <b>ဇနကအကြောင်း</b> မည်၏။</p> <p>ဤပါဠိတော်ဖြင့် <b>ဖဿ</b>သည် စေတသိက် ခန္ဓာတရားသုံးပါးတို့၏ အကြောင်းပစ္စည်းဖြစ်သည်ဟူ၍ ဟောတော်မူသည်။ အာဟာရလေးပါး တို့တွင် <b>ဖဿ</b>သည်ကား အာဟာရတစ်ပါးဖြစ်၏၊ <b>ဖဿ အာဟာရ</b>သည် စေတသိက်ခန္ဓာသုံးပါးတို့ကို ဖြစ်ပေါ်အောင် ရွက်ဆောင်လေ၏။</p> <p>ထိုဖဿသည်</p> <p>၁။ <b>စက္ခု သမ္ဖဿ</b>,<br> ၂။ <b>သောတ သမ္ဖဿ</b>,<br> ၃။ <b>ဃာန သမ္ဖဿ</b>,<br> ၄။ <b>ဇိဝှါ သမ္ဖဿ</b>,<br> ၅။ <b>ကာယ သမ္ဖဿ</b>,<br> ၆။ <b>မနော သမ္ဖဿ</b>,<br> ဟူ၍ ခြောက်ပါးရှိ၏။</p> <p>စက္ခုဒွါရ၌ဖြစ်သော <b>ဖဿ</b>သည် <b>စက္ခုသမ္ဖဿ</b>မည်၏၊ ဤနည်း အတိုင်း <b>သောတသမ္ဖဿ</b> စသည်တို့ကိုလည်း သိလေ။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် အာယတနခြောက်ပါးကြောင့် <b>ဖဿ</b>ဖြစ် ပေါ်ပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ <b>စက္ခုသမ္ဖဿ</b> ဖြစ်ပုံ၌ <b>စက္ခာယတန</b>ဟုဆိုအပ်သော မျက်စိ, ထိုမျက်စိ၌ထင်သော ရူပါရုံ, ထိုရူပါရုံကိုအာရုံပြု၍ မျက်စိ၌ဖြစ်ပေါ်လာ သော <b>စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်</b> ဤတရားသုံးပါးတို့သည် မိမိတို့၏ ကိစ္စအသီး သီးတို့ကို ရွက်ဆောင်လျက် ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်၏၊ ထိုအခါ ထိုတရားတို့ ပေါင်းစု စည်းဝေးမိခြင်းဟုဆိုအပ်သော တွေ့ထိကြိတ်နယ်မှု သဘော သည် ဖြစ်ပေါ်လာ၏၊ ထိုအခါ <b>စက္ခုသမ္ဖဿ</b> ဖြစ်သည်မည်၏၊ <b>သောတ သမ္ဖဿ</b> စသည်တို့မှာလည်း ထိုအတူပင်တည်း။</p> <p>မျက်စိ၌အဝန်းအစရှိသော အဆင်းနိမိတ် ထင်သည်ရှိသော် မျက်စိ ကိုမှီ၍ အဆင်းကိုအာရုံပြုလျက် မြင်တတ်သော <b>စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်</b> ဖြစ်ပေါ်လာသည်ရှိသော် အာရုံ၌မြဲမြံထက်မြက်စွာ စူးစိုက် ကျရောက်ခြင်း ဟုဆိုအပ်သော အဟုန်သည်လည်း ထိုစိတ်နှင့်တကွဖြစ်ပေါ်လာ၏၊ ထိုအဟုန်သည် မျက်စိဝန်း၌ တစ်ပြိုင်နက် ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်သော တရား သုံးပါးတို့ကို အချင်းချင်း ရောနှောပေါင်းစည်းမှုကိုပြုလျက် ဖြစ်ပေါ်၏၊ ထိုအဟုန်သည် သဘောအားဖြင့် တရားသုံးပါးတို့ကို ပေါင်းစပ်ခြင်း ကရိယာ အထူးပေတည်း၊ ထိုသို့ ပေါင်းစပ် စည်းဝေးမိအောင်ပြုလုပ်သော ထိုကိရိယာ အမူအရာတို့ကိုပင်လျှင် <b>ဖဿ</b>ဟူ၍ဆိုသည်၊ ထို့ကြောင့် တရားသုံးပါးတို့၏ ပေါင်းဆုံ စုဝေးမှုသည် <b>ဖဿ</b>မည်၏ဟူ၍ မြတ်စွာ ဘုရား ဟောတော်မူ၏။</p> <p>ထို<b>ဖဿ</b> အဟုန်အရှိန်ကိုစွဲ၍ အာရုံအရသာတို့သည် ထွက်ပေါ်ကြ ကုန်၏၊ ထို<b>ဖဿ</b> အဟုန်အရှိန်ကြောင့် ဝေဒနာစသော ဓာတ်တို့သည် လည်း မိမိတို့၏ကိစ္စကို အသီးအသီး ဆောင်ရွက်လျက် ဖြစ်ပေါ်ကြ ကုန်၏၊ အာရုံ၏ ထိခိုက်ပုံ အနုန့် အထက်သို့လိုက်၍ <b>ဖဿ</b>အရှိန်လည်း အနုန့် အထက်ရှိလေ၏၊ <b>ဖဿ</b>အနုန့် အထက်ကို စွဲ၍ ဝေဒနာစသည် တို့မှာလည်း အနုန့် အထက်ရှိပြန်လေ၏၊ မျက်စိစသည်တို့၌ အာရုံ ထိခိုက်ပုံ နုန့်လျှင် <b>ဖဿ</b>အရှိန်သည်လည်း နုန့်လေ၏၊ အာရုံထိခိုက်ပုံ ထက်မြက်လျှင် <b>ဖဿ</b>အရှိန် အဟုန်လည်း ထက်မြက်လေ၏၊ <b>ဖဿ</b>အရှိန် နုန့်သည်ရှိသော် ဝေဒနာစသော တရားတို့သည်လည်း နုန့်နှေးစွာ ဖြစ်ကြ ကုန်၏၊ <b>ဖဿ</b>အရှိန် ထက်မြက်သည်ရှိသော် ဝေဒနာတို့သည်လည်း ထက် မြက်စွာ ဖြစ်ပေါ်ကြလေကုန်၏။</p> <p>သတ္တဝါ အပေါင်းတို့ သုခဝေဒနာကို ခံစားကြရာ၌ ထက်မြက်သော <b>ဖဿ</b>အဟုန်အရှိန်ကိုလိုလား ရှာမှီးကြကုန်၏၊ ဒုက္ခဝေဒနာကို ခံစားရာ ၌ကား နုန့်သော <b>ဖဿ</b>အရှိန်ကို လိုလားကြကုန်၏၊ သုခဝေဒနာ ဖြစ်ပေါ် အောင်ပြုလုပ်ရာ၌ သတ္တဝါတို့သည် <b>ဖဿ</b>အဟုန်အရှိန် ထက်မြက် အောင် ကြိုးစားကြကုန်၏၊ ဒုက္ခဝေဒနာအရာ၌မူကား <b>ဖဿ</b>အရှိန်ကို သက်သာနိုင်စေသမျှ သက်သာ နုန့်နှေးအောင် ပြုလုပ်တတ်ကြလေသည်။ ဥပမာ ချစ်ခင်အပ်သော သား သမီး စသည်တို့ကို လက်ဖြင့် ပိုက်ဖက်ရာ၌ အရှိန်အဟုန်နှင့်တကွ အားရှိသမျှ ပိုက်ဖက်ကြကုန်၏၊ အဆူးပါသော သစ်တုံးကိုဖြစ်စေ, ပူသောရေ နွေးအိုးကိုဖြစ်စေ အတင်းအဓမ္မ ပိုက်ဖက် ရမည်ဆိုလျှင် ထိုသို့အရှိန်အဟုန်နှင့်တကွ အားရှိသမျှ ပိုက်ဖက်ကြမည် မဟုတ်ကုန်၊ ဤသို့စသည်ဖြင့် သုခဝေဒနာ ဒုက္ခဝေဒနာအရာတို့၌ သတ္တဝါတို့ လိုလားနှစ်သက်သော <b>ဖဿ</b>အနုန့် အထက်ကို သိရာ၏။</p> <p>ဤသို့လျှင် <b>သဠာယတန</b>ကြောင့် <b>ဖဿ</b>တို့သည် ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်၏။</p> <p>ဤအချက်စုကို ရည်၍ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်လင်္ကာ၌ဓာတ်မှန်အကြည်၊ ခြောက်မျိုးတည်က၊ ခြောက်မည်အာရုံ၊ အလုံးစုံလည်း၊ ပုံသဏ္ဌာန်ရိပ်၊ နိမိတ်အသွင်၊ ကိုယ်လုံးထင်၍၊ ဝိညာဉ် ခြောက်ဆင့်၊ ဖွါးဖွါးပွင့်က၊ နှိုင်းသင့်တူမျှ၊ ပမာပြမူ၊ သိကြာ့းစက်ရှိန်၊ လက်လက်ထိန်သား၊ ဝရဇိန်သွား၊ ရွပ်ရွပ်ဝါးသို့၊ ခြောက်ပါး<b>ဖဿ</b>၊ ဖြန်းဖြန်း ထ၍၊ ရသခြောက်မည်၊ အာရုံရည်ကို၊ ကြိတ်နည်သောအား၊ တွေ့ထိ ငြားက၊ ဤကားဣဋ္ဌ၊ အနိဋ္ဌနှင့်၊ ဤမျှမကောင်း၊ ဤမျှကောင်းဟု၊ အကြောင်းသွေးဆော်၊ အရေးပေါ်လျက်၊ ခြောက်ဖော်အာရုံ၊ ရသ ဂုဏ်တို့၊ အကုန်ပေါ်ထွက်၊ ရွှန်းရွှန်းတက်၍၊ မက်ဖွယ်မုန်းဖွယ်၊ အနှုန်း ခြယ်သည်။။ခြောက်သွယ်<b>ဖဿ</b> စွမ်းရည်တည်း။</p> ဟူ၍ စပ်ဆိုတော်မူလေသည်။</p> <p><b>သဠာယတန ပစ္စယာ ဖဿော</b> ပြီး၏။</p> <p>-------*------</p> <h3>ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ</h3> <p>(ဖဿကြောင့် ဝေဒနာဖြစ်ပေါ်သည်။)</p> <p>” <b>ဝေဒယတီတိ ဝေဒနာ</b> “</p> <p><b>ဝေဒယတိ</b>=ခံစားတတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>= ဝေဒနာမည်၏။</p> <p>ဖဿဓာတ်၏ ကြိတ်နယ် ထိတွေ့မှုကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော အာရုံ၏အရသာကို ခံစားတတ်သောတရားသည် ဝေဒနာမည်၏ဟု ဆိုလိုသည်။</p> <p>အာရုံ၏အရသာမည်သည်ကား ပိယ သာတဟုဆိုအပ်သော ချစ်ခင်နှစ်သက်ဖွယ် သာယာမြတ်နိုးဖွယ်များကို ဆိုသည်၊ ဤပိယ သာတများသည် သုခဝေဒနာ၏ အစာဖြစ်၍ ထိုသုခဝေဒနာက ခံစားလေသည်၊ အပ္ပိယ အဿာတဟုဆိုအပ်သော မုန်းဖွယ် မသာယာ မမြတ်နိုးဖွယ်များသည်လည်း ဒုက္ခဝေဒနာ၏အစာဖြစ်သော အာရုံ အရသာမည်၏၊ ထိုအပ္ပိယ အဿာတ အာရုံအရသာများကို ဒုက္ခဝေဒနာက ခံစားလသည်။</p> <p>ထိုဝေဒနာသည်</p> <p>၁။ စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ,<br> ၂။ သောတသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ,<br> ၃။ ဃာနသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ,<br> ၄။ ဇိဝှါသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ,<br> ၅။ ကာယသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ,<br> ၆။ မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ</p> <p>အားဖြင့် ခြောက်ပါး အပြားရှိ၏။</p> <p>မျက်စိ၌ ဖြစ်ပေါ်သော ဖဿ အရှိန်အဟုန်အတွက် ဖြစ်ပေါ်သော ဝေဒနာကို စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာဆိုသည်၊ အကျဉ်းအားဖြင့် စက္ခုသမ္ဖဿကြောင့်ဖြစ်သော ဝေဒနာသည် စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာမည်၏။</p> <p>သောတာသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ စသည်တို့၌လည်း ဤအတိုင်း သိရာ၏။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး</p> <p>၁။ သုခ ဝေဒနာ,<br> ၂။ ဒုက္ခ ဝေဒနာ,<br> ၃။ အဒုက္ခမသုခ ဝေဒနာ,</p> <p>ဟူ၍ သုံးပါးအပြားရှိ၏။</p> <p>၁။ ချမ်းသာသဖြင့် ခံစားသော ဝေဒနာသည် သုခဝေဒနာမည်၏။</p> <p>၂။ ဆင်းရဲသဖြင့် ခံစားသော ဝေဒနာသည် ဒုက္ခဝေဒနာမည်၏။</p> <p>၃။ ချမ်းသာ ဆင်းရဲနှစ်ပါးမှ အလွတ်ဖြစ်၍ ခံစားသော ဝေဒနာသည် အဒုက္ခမသုခဝေဒနာမည်၏။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး</p> <p>၁။ သုခ ဝေဒနာ,<br> ၂။ ဒုက္ခ ဝေဒနာ,<br> ၃။ သောမနဿ ဝေဒနာ,<br> ၄။ ဒေါမနဿ ဝေဒနာ,<br> ၅။ ဥပေက္ခာ ဝေဒနာ,</p> <p>အားဖြင့် ငါးပါးအပြား ရှိပြန်၏။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး</p> <p>၁။ အပါယိက ဝေဒနာ,<br> ၂။ မာနုဿိက ဝေဒနာ,<br> ၃။ ဒိဗ္ဗ ဝေဒနာ,</p> <p>ဟူ၍ သုံးပါးအပြား ရှိပြန်၏။</p> <p>၁။ အပါယ်ဘုံ၌ ဖြစ်သော ဝေဒနာသည် အပါယိက ဝေဒနာမည်၏။</p> <p>၂။ လူ့ပြည်လောက၌ ဖြစ်သော ဝေဒနာသည် မာနုဿိက ဝေဒနာမည်၏။</p> <p>၃။ နတ်ဗြဟ္မာတို့၏ဘုံ၌ ဖြစ်သော ဝေဒနာသည် ဒိဗ္ဗ ဝေဒနာမည်၏။</p> <p>အပါယိကဝေဒနာသည် ငရဲ၏ ဒုက္ခဝေဒနာ, တိရစ္ဆာန်တို့၏ ဒုက္ခ ဝေဒနာ, ပြိတ္တာတို့၏ ဒုက္ခဝေဒနာ, အသုရကာယ်တို့၏ ဒုက္ခဝေဒနာဟူ၍ လေးမျိုးရှိ၏၊။သိဉ္ဇိုဝ်း ငရဲမှစ၍ အဝီစိတိုင်အောင် ငရဲဘုံတို့၌ဖြစ်သော ဆင်းရဲမှုကို ငရဲ၏ဒုက္ခဝေဒနာ ဆိုသည်။ ထိုငရဲ၏ဆင်းရဲသည် ဒုက္ခဝေဒနာ ဟူသမျှတို့တွင် အကြီးအကျယ်ဆုံးဖြစ်လေ၏။</p> <p>ထိုငရဲ၏ဒုက္ခကို မြတ်စွာဘုရားက ဥပမာဖြင့် ဤသို့ပြဆိုတော်မူ၏</p> <p>ယောကျ်ားတစ်ယောက်ကို နေ့တိုင်းနေ့တိုင်း တစ်နေ့လျှင် လှံချက်ပေါင်း သုံးရာတို့ဖြင့် အနှစ်တစ်ရာတိုင်တိုင် ထိုးရာ၏၊ ထိုကဲ့သို့ အနှစ်တစ်ရာတိုင်တိုင် နေ့စဉ် လှံချက်ပေါင်း သုံးရာတို့ဖြင့် အထိုးခံရသော ဒုက္ခဝေဒနာသည် လူ့ပြည်လောကမှာ လွန်စွာကြီးကျယ်သော ဆင်းရဲဒုက္ခဟူ၍ ဆိုကြကုန်ရာ၏၊ သို့ရာတွင် ယူဇနာငါးရာရှိသော ဟိမဝန္တာတောင်ကြီးနှင့် နှိုင်းစာလျှင် လက်သီးဆုပ်မျှလောက်သာရှိသော ကျောက်ခဲသည် အနည်းငယ်မျှသာဖြစ်လေ၏၊ ဟိမဝန္တာတောင်ကြီးက သာလျှင် လွန်စွာကြီးကျယ်လေ၏၊ ထိုဥပမာအတူသာလျှင် ငရဲတို့၏ ဒုက္ခ ဝေဒနာနှင့် နှိုင်းယှဉ်လိုက်သည်ရှိသော် ထိုအနှစ်တစ်ရာပတ်လုံး နေ့စဉ် ထိုးသော လှံချက်သုံးရာ၏ ဒုက္ခဝေဒနာသည် မပြောလောက်စဖွယ် အနည်းငယ်ကလေးမျှသာဖြစ်၏၊ ငရဲဒုက္ခကသာလျှင် လွန်စွာကြီးကျယ်လှ၏၊ ထိုငရဲဘုံတို့၌ ဒုက္ခဝေဒနာ များပြားကျယ်ဝန်းစွာ ဖြစ်ပွါးခွင့်ကို ရရှိလေအောင် ဒုက္ခဝတ္ထုဖြစ်သော ကိုယ်ကောင် အထည်ဒြဗ်တို့သည်လည်း လွန်စွာကြီးကျယ်ကုန်၏၊ ငရဲဘုံ၌ အသက်တမ်းလည်း မရှိ၊ တစ်ကမ္ဘာပတ်လုံးတည်ကုန်သော ငရဲသူသတ္တဝါတို့သည်လည်း အဝီစိငရဲကြီး၌ အသင်္ချေယျ အပ္ပမေယျ အဆုံးအစမရှိ ပေါများကုန်၏၊ ထိုအဝီစိငရဲသူ ငရဲသားတို့သည် သမုဒ္ဒရာအလယ်၌ ငါးကြီးတွေ နေကြ ကုန်ဘိသကဲ့သို့ တခဲနက် တောက်လောင်စွဲငြိ၍နေသော မီးပုံကြီးထဲမှာ မြုပ်၍ နစ်၍ နေကြလေကုန်၏။</p> <p>ဤကား ငရဲ၏ ဒုက္ခဝေဒနာပေတည်း။</p> <p>တိရစ္ဆာန်တို့၏ ဒုက္ခဝေဒနာသည် ထင်ရှား၏။</p> <p>ပြိတ္တာတို့၏ ဒုက္ခဝေဒနာသည် လွန်စွာကြီးကျယ်၏၊ တစ်ခဏမျှ ချမ်းသာခွင့်ကိုမရဘဲ အန္တရကပ် တစ်ကပ် နှစ်ကပ် သုံးကပ်သို့တိုင်တိုင် တစ်ဟုန်တည်း တောက်လောင်သောကိုယ်တို့ဖြင့် ကျင်လည် ကျက်စားသွားလာကြကုန်လျက် သည်းထန် ထက်မြက်သောဒုက္ခဝေဒနာများကို ခံစားရှာကြရကုန်၏၊ ပေတဝတ္ထုပါဠိတော် လက္ခဏသံယုတ် စသည်များမှာ ပြိတ္တာတို့၏ ဆင်းရဲကို များစွာပြဆိုလျက် ရှိလေ၏။</p> <p>အသုရကာယ်တို့၏ ဆင်းရဲသည် ပြိတ္တာဆင်းရဲ၌ အကျုံးဝင်လေကုန်၏။</p> <p>ဤကား အပါယိက ဝေဒနာများပေတည်း။</p> <p>မာနုဿိကဝေဒနာဟုဆိုအပ်သော လူ့ဘုံ၌ဖြစ်သည့် ဝေဒနာသည် ချမ်းသာ ဆင်းရဲ တွဲဖက်ရောနှောလျက် ရှိလေ၏၊ “ဆင်းရဲတစ်ခါ ချမ်းသာတစ်လှည့်“ဆိုသောစကားမှာ လူ့ဘုံ၌ဖြစ်သော ဝေဒနာကို ရည်၍ဆိုသော စကားဖြစ်လေသည်။ ယခုအခါ ဆုတ်ကပ်၏ အစွန်အဖျားနား၌ ဖြစ်ကြကုန်သော ပြည့်ရှင်မင်းမှစ၍ အလုံးစုံသော လူတို့၏ ချမ်းသာသည် လက်သီးဆုပ်မျှလောက်ရှိသော ကျောက်ခဲနှင့် တူ၏၊ ကပ်ဦး၌၎င်း, ကပ်အလယ်၌၎င်း ဖြစ်ကြကုန်သော စကြဝတေးမင်းမှစ၍ အလုံးစုံသောလူတို့၏ချမ်းသာသည် ဟိမဝန္တာတောင်ကြီးနှင့်တူ၏၊ ဤကဲ့သို့ လူ့ပြည်လောက၌ ခေတ်ကာလသို့လိုက်၍ ချမ်းသာအမျိုးမျိုး အစားစား ရှိကြောင်းကိုလည်း သိရာ၏၊ နတ်ချမ်းသာနှင့် နှိုင်းစာလိုက်သည်ရှိသော် ကပ်ဦး ကပ်လယ်၌ဖြစ်သော စကြဝတေးမင်းစသော လူတို့၏ ချမ်းသာသည် လက်သီးဆုပ်မျှလောက်သာရှိသော ကျောက်ခဲကဲ့သို့ သေးငယ်၏၊ အထက်နတ်ပြည် လောက၌ရှိသော နတ်တို့၏ချမ်းသာသည် ဟိမဝန္တာတောင်ကြီးကဲ့သို့ ကြီးကျယ်၏။</p> <p>ထိုနတ်တို့၏ ချမ်းသာကို ဗြဟ္မာတို့၏ချမ်းသာနှင့် နှိုင်းစာလိုက်ပြန်သည်ရှိသော် နတ်တို့၏ချမ်းသာသည် လက်သီးဆုပ်မျှလောက်ရှိသော ကျောက်ခဲကဲ့သို့ သေးငယ်၏၊ ပထမစျာန် ဗြဟ္မာတို့၏ ချမ်းသာသည် ဟိမဝန္တာတောင်ကြီးကဲ့သို့ ကြီးကျယ်၏။</p> <p>ဤသို့စသည်ဖြင့် အဆင့်ဆင့် နှိုင်းယှဉ်၍ ဘဝဂ်ဘုံသို့တိုင်အောင် သိရာ၏။</p> <p>ပြဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော ချမ်းသာသုခများသည် ခံစားအပ်သော ဝေဒယိတသုခများ ဖြစ်လေသောကြောင့် ယုတ်ညံ့၏၊ သင်္ခတချမ်းသာဖြစ်၍ ထာဝရမဟုတ်ဘဲ ပျက်စီးတတ်၏၊ ကာလဖြင့်ပိုင်းခြားအပ်သော ချမ်းသာများဖြစ်၏၊ တစ်ခဏမျှ ချမ်းသာသည်ဟူ၍ ဆိုရ၏၊ အလွန်တိုသော ချမ်းသာများဖြစ်၏၊ ထိုလောကီချမ်းသာများ၏ နောက်ကလည်း ဆင်းရဲက ထက်ကြပ်ပါလျက်ရှိ၏၊ အခွင့်ရသောအခါ သတ်မည်ကြံ၍ သံလျက်စွဲကိုင်ကာ လိုက်နေဘိသကဲ့သို့တည်း၊ အသင်္ခတဖြစ်သော နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာသည်ကား ပြုပြင်စီရင်ခြင်းမရှိဘဲ ပကတိငြိမ်းချမ်းသော ချမ်းသာဖြစ်၍ မွန်မြတ်၏၊ အပိုင်းအခြားမရှိ ကျယ်ဝန်းလှ၏၊ ပျက်စီးခြင်းမရှိ၊ ဆင်းရဲဒုက္ခဟူသမျှတို့နှင့်လည်း မဆက်ဆံချေ၊ တဏှာကို အဖော်ပြုလုပ်၍ နေကြကုန်သော သတ္တဝါတို့သည်မူကား ဝေဒယိတသုခမျိုးကိုသာ နှစ်သက်ကြကုန်၏၊ သန္တိသုခကို အရသာရှိသည်ဟု မထင်ကြကုန်။ သုခဝေဒနာကို လိုလားရှာမှီးရသည့်အတွက်နှင့် အမျိုးမျိုးသော ဆင်းရဲတို့နှင့် တွေ့ကြုံရကုန်၏၊ သုခကိုရှာပါသော် ဒုက္ခတွင်းသို့သာ ဆင်းမိလျက် ငြားကြကုန်၏။</p> <p>ဤကား ဝေဒနာနှင့်စပ်လျဉ်း၍ ပြဆိုအပ်သော စကားရပ်ပေတည်း။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် ဖဿကြောင့် ဝေဒနာဖြစ်ပေါ်သနည်း။</p> <p>ဖြေ။ သုခဝေဒနာဖြစ်ပေါ်အောင် ကြိတ်နယ်ထိတွေ့သော ဖဿကိုအစွဲပြု၍ သုခဝေဒနာဖြစ်ပေါ်၏၊ ဒုက္ခဝေဒနာဖြစ်ပေါ်အောင် ကြိတ်နယ်တွေ့ထိသော ဖဿကိုအစွဲပြု၍ ဒုက္ခဝေဒနာဖြစ်ပေါ်၏၊ ဥပေက္ခာဝေဒနာကို ဖြစ်ပေါ်အောင် ကြိတ်နယ်တွေ့ထိသော ဖဿကို အစွဲပြု၍ ဥပေက္ခာဝေဒနာဖြစ်ပေါ်၏၊ စက္ခုစသော ဒွါရခြောက်ပါးတို့ကို ဖြန့်၍ ဖဿကြောင့် ဝေဒနာဖြစ်ပုံကို သိရာ၏။</p> <p>ဤကား ဖဿကြောင့် ဝေဒနာဖြစ်ပေါ်ပုံတည်း။</p> <p>ဤအဓိပ္ပါယ်ကိုရည်၍ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်လင်္ကာ၌ဖဿခြောက်မည်၊ သူ့စွမ်းရည်ဖြင့်၊ ကြိတ်နည်သောအား၊ စက်ရှိန် ဝါး၍၊ ခြောက်ပါးအာရုံ၊ မြေ့မြေ့တုန်လျက်၊ ခြောက်စုံရသ၊ အနိဋ္ဌနှင့်၊ ဣဋ္ဌဟူသည်၊ အရည်ဒီးဒီး၊ ယိုထွက်စီးသော်၊ ဓာတ်သီး ခြောက်ဖြာ၊ ဝေဒနာဟု၊ ထွေလာအထူး၊ ထွက်ပေါ်မြူး၍၊ ခြောက်ဦး ရွှန်းစည်၊ အာရုံရည်ကို၊ မည်မည်ရရ၊ ခံစံကြမှ၊ သုဘသုဘာ၊ သာမသာနှင့်၊ ထွေလာ များတောင်း၊ ကောင်းမကောင်းလည်း၊ ထောင်းထောင်းငေါ်ငေါ်၊ သိထင်ပေါ်၍၊ ကောင်းသော်စိတ်ဝမ်း၊ ဖိတ်ဖိတ်လျှမ်းလျှင်၊ရွှင်လန်းနှလုံး၊ စွင့်စွင့်ပြုံး၏၊ မုန်းဖွယ်တွေ့က၊ ခြောက်သွေ့နွမ်းညှိုး၊ နှလုံးဆိုး၍၊ အခိုး လူလူ၊ ပွက်ပွက်ဆူမျှ၊ ပူပူပင်ပင်၊ မရွှင်မလန်း၊ စိတ်ကုန်ခန်း၏၊ ချမ်းသာ သုခ၊ တစ်ခုမျှ၌၊ လောကအထု၊ အကုန်စု၏၊ ပုပုရွရွ၊ မြင်သမျှလည်း၊ သုခဘို့ချည်း၊ လုံ့လသည်း၏၊ အရည်းသူမြတ်၊ ပရမတ်ကို၊ ချန်လှပ်ထား၍၊ အများလောက၊ ရှိသမျှကို၊ ဒုက္ခပွားမှု၊ များစွာပြုသည်။။ သုခဝေဒနာ စွမ်းရည်တည်း။</p> <p>ဟူ၍ စပ်ဆိုတော်မူသည်။</p> <p>ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာပြီး၏၊</p> --- <h3>ဝေဒနာပစ္စယာ တဏှာ</h3> <p>(ဝေဒနာကြောင့် တဏှာဖြစ်ပေါ်၏၊)</p> <p>“<b>တဏှိယတီတိ တဏှာ</b>”</p> <p><b>တဏှိယတိ</b>=ငတ်မွတ်တတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>= တဏှာမည်၏။</p> <p>မည်သည့်အခါကာလမှာမှ အလိုပြည့်ဝသည်ဟု မရှိဘဲ အမြဲငတ်မွတ်လျက်ရှိနေသည်ကို တဏှာဟူ၍ဆိုသည်။</p> <p>ဤနေရာ၌ မန္ဓတ်စကြာမင်းကြီး၏ တဏှာအတွက်နှင့် ငတ်မွတ်ပုံကို ထုတ်၍ပြရာ၏။</p> <p>တစ်နည်းကား--<br> “<b>တဿတိ ပရိတဿတီတိ တဏှာ</b>”</p> <p><b>တဿတိ ပရိတဿတိ</b>=တောင့်တ လိုချင်တတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>=တဏှာမည်၏။</p> <p>မရှိသေးသောအရာကို တောင့်တမြှော်လင့်၍ တမ်းတမ်းစွဲ ဖြစ်နေမှုသည် တဏှာမည်၏ ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>ထိုတဏှာ၏ တောင့်တချက်သည် ကာလသုံးပါးကို အစွဲပြု၍ သုံးမျိုးရှိသည်။</p> <ul> <li>အတိတ်ကိုအစွဲပြု၍ ရှေးအခါ ဤဝတ္ထုမျိုးကို ငါရဘူး၏၊ ထိုဝတ္ထုမျိုးသည် ယခုအခါ ငါ့မှာ မရှိခဲ့ပါတကား ဩော် ဆင်းရဲလေစွဟူ၍ တောင့်တ၏။</li> <li>အနာဂတ်ကို အစွဲပြု၍ ဤကဲ့သို့သော ဝတ္ထုမျိုးသည် နောင်အခါ ငါ၌ရရှိပါမူကား ကောင်းလေစွဟူ၍ တောင့်တ၏။</li> <li>ပစ္စုပ္ပန်ကိုအစွဲပြု၍ ယခုအခါ ဤဝတ္ထုမျိုးကို သူတစ်ပါးရရှိကြလေသည်၊ ငါ့မှာမူကား မရပါ၊ ရလျှင် ကောင်းလေစွဟူ၍ တောင့်တလေ၏။</li> </ul> <p>ဤကား တဏှာ၏ တောင့်တချက် သုံးပါးပေတည်း။</p> <p>ထိုတဏှာသည်</p> <p>၁။ ရူပတဏှာ,<br> ၂။ သဒ္ဒတဏှာ,<br> ၃။ ဂန္ဓတဏှာ,<br> ၄။ ရသတဏှာ,<br> ၅။ ဖောဋ္ဌဗ္ဗတဏှာ,<br> ၆။ ဓမ္မတဏှာ,</p> <p>အားဖြင့် ခြောက်ပါးအပြားရှိ၏။</p> <ul> <li>အဆင်းသဏ္ဌာန် ကြန်အင်လက္ခဏာတို့၌ သာယာတပ်မက်ခြင်းကို ရူပတဏှာဆိုသည်။</li> <li>အသံတို့၌ သာယာတပ်မက်ခြင်းကို သဒ္ဒတဏှာဆိုသည်။</li> <li>အနံ့တို့၌ သာယာတပ်မက်ခြင်းကို ဂန္ဓတဏှာဆိုသည်။</li> <li>အရသာတို့၌ သာယာတပ်မက်ခြင်းကို ရသတဏှာဆိုသည်။</li> <li>အတွေ့အထိဟူသမျှတို့၌ သာယာတပ်မက်ခြင်းကို ဖောဋ္ဌဗ္ဗတဏှာဆိုသည်။</li> </ul> <p>(ဤတဏှာ ငါးပါးကား ကာမဂုဏ်ငါးပါး၌ တွယ်တာတပ်မက်သော တဏှာများပေတည်း။)</p> <ul> <li>ရူပါရုံစသော ကာမဂုဏ်အာရုံငါးပါးတို့မှတစ်ပါး ဓမ္မာရုံခေါ်သော တရားစု၌ သာယာတပ်မက်ခြင်းကို ဓမ္မတဏှာဆိုသည်။</li> </ul> <p>ဓမ္မတဏှာ၏ အာရုံတို့ကား လွန်စွာနယ်ကျယ် များပြားကုန်၏၊ စက္ခုစသော အာယတနခြောက်ပါးတို့၌ သာယာသော တဏှာသည်လည်း ဓမ္မတဏှာပင်မည်၏၊ စက္ခုဝိညာဏ်စသော ဝိညာဏ်ခြောက်ပါးတို့၌ သာယာသော တဏှာသည်လည်း ဓမ္မတဏှာပင်မည်၏၊ ဝေဒနာက္ခန္ဓာ, သညာက္ခန္ဓာ, သင်္ခါရက္ခန္ဓာ စသည်တို့၌ သာယာသော တဏှာသည်လည်း ဓမ္မတဏှာပင်မည်၏၊ ယောကျ်ား မိန်းမ သားသမီး ရွှေ ငွေ ဥစ္စာ ရတနာ ဆင် မြင်း တိုက် အိမ် ဗိမာန်စသော ပညတ်အနန္တတို့၌ သာယာသော တဏှာသည် ဓမ္မတဏှာပင်မည်၏။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် ဝေဒနာဟူသောအကြောင်းကြောင့် တဏှာဖြစ်ပေါ်ပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာကြောင့် ရူပတဏှာဖြစ်၏၊ ထိုရူပတဏှာသည် မျက်စိတည်းဟူသော ဒွါရမှဖြစ်ပေါ်၏။</p> <p>ဤနည်းကိုမှီ၍ သဒ္ဒတဏှာ စသည်များကိုလည်း သိအပ်၏၊ ရူပတဏှာ၏သဘောမှာ အကြင်သူသည် မျက်စိအတွေ့ကြောင့် ဖြစ်သော ဝေဒနာကို သာယာ၏၊ ထိုမျက်စိ အတွေ့ကြောင့်ဖြစ်သော ဝေဒနာသည် အဆင်းရူပါရုံနှင့် ကင်း၍မဖြစ်နိုင်၊ အဆင်းရူပါရုံသည်လည်း အသက်ရှိသော အသက်မဲ့သော ဝတ္ထုများနှင့် ကင်း၍မဖြစ်နိုင်၊ ထို့ကြောင့် မျက်စိအတွေ့ကြောင့်ဖြစ်သော ဝေဒနာကို သာယာသည်ရှိသော် အဆင်းရူပါရုံကို၎င်း, ထိုရူပါရုံ၏ တည်ရာအဆောက်အဦဖြစ်သော သက်ရှိသက်မဲ့ ဝတ္ထုများကို၎င်း သာယာသည်မည်လေ၏၊ ထိုသို့ မျက်စိအတွေ့ကို သာယာသော တဏှာကိုပင်လျှင် ရူပါရုံတို့၌ သာယာခြင်းသို့ ရောက်လေသောကြောင့် ပရိယာယ်အားဖြင့် ရူပတဏှာဟူ၍ ဆိုရလေသည်။</p> <p>စင်စစ်အားဖြင့်ဆိုသည်ရှိသော် မျက်စိ၌ အဆင်းရူပါရုံ ထင်မြင်လာ၏၊ ထိုအခါ စက္ခုဝိညာဏ်ဟုဆိုအပ်သော အမြင်စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာ၏၊ ဤသုံးပါးကို ပေါင်းစု၍ ကြိတ်နယ်သကဲ့သို့ဖြစ်သော ဖဿဖြစ်ပေါ်လာ၏၊ ဖဿကြိတ်နယ် မှုကြောင့်ဖြစ်သော အာရုံ၏အရသာကို ဝေဒနာခံစား၏၊ ထိုဝေဒနာကို တဏှာက သာယာ၏၊ ဝေဒနာသည် တဏှာ၏အစာ အာဟာရဖြစ်၏၊ သို့ရာတွင် ဝေဒနာကို သာယာသော်လည်း ရူပါရုံကို သာယာသည်ဟု အဓိပ္ပါယ်ရောက်နေသောကြောင့် ရူပတဏှာဟူ၍ ဆိုလေသည်။</p> <p>တိုက်ရိုက်အားဆိုသော် စက္ခုဒွါရ၌ဖြစ်ပေါ်သော တဏှာသည် စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာကို သာယာ၏၊ ရူပါရုံသည် တဏှာကြိုက်နှစ်သက်တတ်သော ဝေဒနာတို့ကို တဏှာအရှင်အား ဆက်သွင်းလေ၏၊ ရူပါရုံက ဆက်သွင်းသော ဝေဒနာတို့ကို တဏှာကသိမ်းပိုက် သာယာ၏၊ ရူပါရုံသည် တဏှာသခင်၏ လိုသမျှကို ဆက်သွင်းနိုင်သော သေဋ္ဌေးကြီးနှင့်တူ၏၊ သဒ္ဒတဏှာ စသည်တို့၌လည်း ဤနည်းအတိုင်း သိလေ။</p> <p>ဤကား ဝေဒနာကြောင့် တဏှာဖြစ်ပေါ်ပုံတည်း ဤအဓိပ္ပါယ်ကို ရည်၍ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်လင်္ကာ၌<br> သုခဝေဒနာ၊ စွမ်းရည်ဖြာ၍၊ ရသာမြိန်ရွှန်း၊ အစိမ့်မွန်းက၊ သွန်းသွန်းဆူကြွ၊ ထိုသုခ၌၊ ပိယဟူသား၊ အချစ်ပွါး၍၊ ခြောက်ပါးဝေဒနာ၊ မြိန်ယှက်စွာကို၊ လွယ်ကာမနှေး၊ ကိုယ်တိုင်ပေးသည်၊ သေဋ္ဌေးရတနာ၊ ပမာအလား၊ ကြင်မယားနှင့်၊ ဝတ်စားရွှေငွေ၊ လယ်မြေလုပ်ခင်း၊ ထမင်း ဘောဇဉ်၊ သဘင်ပွဲလမ်း၊ အဆန်းဆန်းတည့်၊ ပန်းမျိုးနံ့သာ၊ အဖြာဖြာလျှင်၊ ရူပါရမ္မဏ၊ စသည်အပုံ၊ ပဉ္စာရုံနှင့်၊ ခြောက်စုံဖဿ၊ စက္ခုစသား၊ ဒွါရခြောက်မည်၊ အကြည်အလင်း၊ ကိုယ်တွင်းဓာတ်နု၊ အစုစုလျှင်၊ ဗဟုဘေဒါ၊ များပြားစွာသည်၊ ဓမ္မာရမ္မဏ၊ ကာမဝတ္ထု၊ အစုအပုံ၊ ခြောက်အာရုံ၌၊ ခုံတမင်မင်၊ ခင်တများများ၊ နေ့စဉ်ပွါး၍၊ တရားအချက်၊ သဘောနက်ကို၊ အိပ်မက်တွင်မျှ၊ မမြင်ကြဘဲ၊ ကာမ ထောင်တွင်း၊ ခန္ဓာကင်းသည်။ ။ခြောက်သင်းတဏှာ စွမ်းရည်တည်း။</p> <p>ဟူ၍ စပ်ဆိုတော်မူသည်။</p> <p>ဝေဒနာပစ္စယာ တဏှာပြီး၏။</p> --- <h3>တဏှာပစ္စယာ ဥပါဒါနံ</h3> <p>(တဏှာကြောင့် ဥပါဒါန်ဖြစ်ပေါ်၏၊)</p> <p>“<b>ဥပါဒိယတီတိ ဥပါဒါနံ</b>”</p> <p><b>ဥပါဒိယတိ</b>=မြဲစွာစွဲလမ်းတတ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ဥပါဒါနံ</b>=ဥပါဒါန်မည်၏။</p> <p>ခိုင်မြဲကြပ်တည်းစွာ မလွတ်ရက်ပဲ စွဲလမ်းသောတရားကို ဥပါဒါန်ဆိုသည်။ အကြင်တစ်စုံတစ်ရာသောဝတ္ထုကို သာယာစွဲလမ်းမှုကြောင့် အလွန်များပြားလှသော ဆင်းရဲဒုက္ခကို ရပါသော်လည်း ထိုဝတ္ထုကို မစွန့်လွတ်နိုင်၊ အပြစ်ဒေါသ အာဒီနဝတို့ကို မြင်ပါသော်လည်း ထိုဝတ္ထုကို မစွန့်လွတ်နိုင်၊ ဖားကို မြွေမြို၍ထားဘိသကဲ့သို့ အတင်းစွဲလမ်းသည်ကို ဥပါဒါန်မည်၏ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>ထိုဥပါဒါန်သည်</p> <p>၁။ ကာမုပါဒါန်,<br> ၂။ ဒိဋ္ဌုပါဒါန်,<br> ၃။ သီလဗ္ဗတုပါဒါန်,<br> ၄။ အတ္တဝါဒုပါဒါန်,</p> <p>ဟူ၍ လေးပါးအပြားရှိ၏။</p> <p>ကာမအစွဲအလမ်း, ဒိဋ္ဌိအစွဲအလမ်း, အကျင့်မှောက် အကျင့်မှား အစွဲအလမ်း, အတ္တအစွဲအလမ်းဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>ထိုလေးပါးတို့တွင်</p> <p>၁။ ချစ်ခင်နှစ်သက် စုံမက်သာယာဖွယ်ဖြစ်သော ရူပါရုံအစရှိသည့် ကာမဝတ္ထုတို့၌ မလွတ်ရက်ဘဲ ပြင်းစွာစွဲလမ်းသော ကာမတဏှာသည် ကာမုပါဒါန်မည်၏။</p> <p>၂။ မှားယွင်းသောအယူတို့၌၎င်း, ဒိဋ္ဌိနှင့်ဆိုင်သော ဝတ္ထုတို့၌၎င်း, ကျမ်းဂန်တို့၌လည်းကောင်း, ဤအယူသာမှန်၏၊ အခြားအယူများကား အမှားချည်းသာတည်းဟူ၍ ပြင်းထန်ခိုင်မြဲစွာ စွဲလမ်းသောဒိဋ္ဌိသည် ဒိဋ္ဌုပါဒါန်မည်၏။</p> <p>၃။ သမာဓိကိုဖြစ်စေတတ်သော ဘာဝနာ, ပညာကိုဖြစ်ပွါးစေတတ်သော ဘာဝနာလမ်းမှ ရှောင်ထွက်၍ မိမိကိုယ်ကို ပူပန်အောင် ကျင့်ခြင်းစသော အတ္တကိလမထာနုယောဂအကျင့်, အချည်းနှီးစက်ဆုပ်ဖွယ်ကျင့်သောအကျင့်, နွားတို့အကျင့် နွားတို့အလေ့သို့လိုက်သောအကျင့် ဤသို့သော ဗာဟိရကတိတ္ထိတို့၏ အကျင့်မျှနှင့် သံသရာမှ စင်ကြယ်စွာ ထွက်မြောက်နိုင်သည်၊ ဒုက္ခမှကင်းလွတ်နိုင်သည်ဟူ၍ အခိုင်အမြဲ စွဲလမ်းသောဒိဋ္ဌိတစ်မျိုးသည် သီလဗ္ဗတုပါဒါန်မည်၏။</p> <p>၄။ သတ္တဝါတို့မှာ ခိုင်မြဲသောအတ္တရှိ၏၊ ထိုအတ္တဖြင့် တစ်ဘဝမှ တစ်ဘဝသို့ကူးပြောင်း၏၊ လူသေ၍ပြောင်းလဲသော်လည်း အတ္တမပြောင်းလဲ၊ ငါဧကန်ရှိသည်၊ သူတစ်ပါးဧကန်ရှိသည်၊ ယောကျ်ား မိန်းမ ပုဂ္ဂိုလ် သတ္တဝါ ဧကန်ရှိသည်ဟူ၍ အတ္တကို အပြင်းအထန်စွဲလမ်းသော ဒိဋ္ဌိတစ်မျိုးသည် အတ္တဝါဒုပါဒါန်မည်၏။</p> <p>ထိုအတ္တဝါဒုပါဒါန်ကို အတ္တဒိဋ္ဌိဟူ၍၎င်း, အတ္တာနုဝါဒဒိဋ္ဌိဟူ၍၎င်း, သက္ကာယဒိဋ္ဌိဟူ၍၎င်း ဆိုအပ်၏။</p> <p>“<b>အာဒီယတိ အဇ္ဈတ္တသာရဘာဝေန ဂဏှီယတီတိ အတ္တာ</b>”</p> <p><b>အဇ္ဈတ္တသာရဘာဝေန</b>=သတ္တဝါတို့၏ အတွင်းကျသော အနှစ်သာရအဖြစ်ဖြင့်၊ <b>အာဒီယတိ ဂဏှီယတိ</b>=စွဲလမ်းသိမ်းပိုက်အပ်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>အတ္တာ</b>=အတ္တမည်၏။</p> <p>သတ္တဝါတို့၏အတွင်း အနှစ်သာရအနေအားဖြင့် စွဲလမ်းတတ်သောသဘောကို အတ္တမည်၏ဟူ၍ဆိုလိုသည်။</p> <p>“<b>အတ္တာဣတိ ဝဒန္တိစေဝ ဥပါဒိယန္တိစ ဧတေနာတိ အတ္တဝါဒုပါဒါနံ</b>”</p> <p><b>ဧတေန</b>=ဤဒိဋ္ဌိအယူဖြင့်၊ <b>အတ္တာဣတိ</b>= အတ္တအနှစ်သာရဟူ၍၊ <b>ဝဒန္တိစေဝ</b>=ပြောလည်းပြောဆိုကြကုန်၏်၊ <b>ဥပါဒိယန္တိစ</b>=စွဲလည်းစွဲလမ်းကြကုန်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>အတ္တဝါဒုပါဒါနံ</b>=အတ္တဝါဒုပါဒါန်မည်၏။</p> <p>အနှစ်သာရ အတ္တဟူ၍လည်း ပြောဆိုကြကုန်၏၊ အတ္တဟုလည်း အခိုင်အမြဲ စွဲလမ်းကြကုန်၏၊ ထိုသို့ပြောဆို စွဲလမ်းကြောင်းဖြစ်၍ အတ္တဝါဒုပါဒါန်မည်၏ဟု ဆိုလိုသည်။</p> <p>အတ္တဟူ၍ စွဲလမ်းပြောဆိုပုံမှာ- ငါသည် ငါ့ကို ငါနှင့် ငါ့အား ငါ၏ ငါ၌စသည်ဖြင့် ပြောဆိုသမျှသည် အတ္တကိုစွဲ၍ ပြောဆိုသည်မည်၏၊ ယောကျ်ားသွားလေသည်၊ မိန်းမစားသည်၊ မြင်းပြေးသည်စသော စကားများလည်း အတ္တကိုစွဲ၍ပြောဆိုသော စကားများပင် ဖြစ်လေသည်၊ လောက၌ အတ္တကိုများစွာ အစွဲပြု၍သာလျှင် ပြောဆိုသုံးစွဲကြကုန်၏၊ သမ္မုတိသစ္စာအားဖြင့် ပြောကြားသမျှသည် အတ္တအစွဲနှင့် မကင်းလွတ်ချေ။</p> <p>အတ္တဟူ၍စွဲလမ်းပုံမှာ- အနမတဂ္ဂ သံသရာကစ၍ ယခုနေ့တိုင်အောင်ပင် အမြဲအမြံ စွဲလမ်းလျက်သာ ရှိနေကြကုန်၏၊ အတ္တဝါဒုပါဒါန် အတ္တဒိဋ္ဌိ အတ္တာနုဝါဒဒိဋ္ဌိများသည် ခန္ဓာငါးပါးတို့၌ အတ္တဟူ၍ ထင်မြင်ခြင်းများ ဖြစ်လေသည်။</p> <p>သက္ကာယဒိဋ္ဌိဆိုသောစကား၌ သက္ကာယတစ်ပုဒ်, ဒိဋ္ဌိတစ်ပုဒ် ခွဲ၍ ဆိုရာ၏။</p> <p>“<b>ပစ္စက္ခတော သန္တော သံဝိဇ္ဇမာနော ကာယောတိ သက္ကာယော</b>”</p> <p><b>ပစ္စက္ခတော</b>=မျက်မှောက်ဒိဋ္ဌအားဖြင့်၊ <b>သန္တော သံဝိဇ္ဇမာနော</b>= ထင်ရှားရှိသော၊ <b>ကာယော</b>=ခန္ဓာငါးပါးအပေါင်းတည်း၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>သက္ကာယော</b>=သက္ကာယမည်၏။</p> <p>ပစ္စက္ခအားဖြင့် ထင်ရှားရှိနေသော ပဉ္စုပါဒါနက္ခန္ဓာ ငါးပါးကို သက္ကာယခေါ်သည်။</p> <p>“<b>သက္ကာယေ သော မေ အတ္တာတိ ပဝတ္တာ ဒိဋ္ဌိ သက္ကာယဒိဋ္ဌိ</b>”</p> <p><b>သက္ကာယေ</b>=ပဉ္စုပါဒါနက္ခန္ဓာဟုဆိုအပ်သော သက္ကာယ၌၊ <b>သော</b>= ထိုခန္ဓာငါးပါးသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အတွင်းအနှစ်သာရ အတ္တအစစ်ပေတည်း၊ <b>ဣတိ ပဝတ္တာ</b>=ဤသို့စွဲလမ်းသောအားဖြင့်ဖြစ်သော၊ <b>ဒိဋ္ဌိ</b>=ဒိဋ္ဌိသည်၊ <b>သက္ကာယဒိဋ္ဌိ</b>=သက္ကာယဒိဋ္ဌိမည်၏။</p> <p>ပဉ္စုပါဒါနက္ခန္ဓာငါးပါး၌ အတ္တဟူ၍စွဲလမ်းသော ဒိဋ္ဌိသည် သက္ကာယဒိဋ္ဌိမည်၏ဟူ၍ ဆိုလိုသည်။</p> <p>ထိုသက္ကာယဒိဋ္ဌိသည် ခန္ဓာငါးပါးတို့တွင် တစ်ပါးတစ်ပါး၌ စွဲလမ်းပုံ လေးပါးရှိသောကြောင့် နှစ်ဆယ်အပြားရှိ၏၊ ထိုသက္ကာယဒိဋ္ဌိ နှစ်ဆယ်ကို “<b>ရူပံ အတ္တတော သမနုပဿတိ</b>“စသောအားဖြင့် ပြည့်စုံစွာ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>ရူပက္ခန္ဓာ၌ စွဲလမ်းသော သက္ကာယဒိဋ္ဌိလေးပါး၏ အဓိပ္ပါယ်ကို အမြွက်မျှ ပြဆိုဦးအံ့</p> <p>၁။ “ရုပ်ကို အတ္တဟူ၍ ထင်မြင်သည်“ဆိုသော ပထမအချက်၌ ရူပက္ခန္ဓာနှင့် အတ္တကိုမကွဲမပြားဘဲ တသားတည်း ထား၍ ထင်မြင်၏၊ ကျောက်ရုပ်နှင့်ကျောက်သားကို မကွဲမပြားဘဲ ရှုသကဲ့သို့တည်း။</p> <p>၂။ “အတ္တကို ရုပ်ရှိ၏”ဟူ၍ထင်မြင်သည်ဆိုသော ဒုတိယအချက်၌ ငါ၏အတ္တသည် ရုပ်နှင့်ပြည့်စုံ၏၊ ရုပ်ရှိ၏ဟူ၍ ထင်မြင်သည်၊ သစ်ပင်ကို အရိပ်ရှိ၏ဟူ၍ထင်မြင်ရှုစားဘိသကဲ့သို့တည်း။</p> <p>၃။ “အတ္တ၌ရုပ်ရှိ၏”ဟူသော တတိယအချက်၌ ငါ၏ ရူပက္ခန္ဓာသည် အတ္တပေါ်မှာတည်၏ဟူ၍ထင်မြင်သည်၊ ပန်းနံ့သည် ပန်းပွင့်မှာ တည်သည်ဟု ရှုဆင်ခြင်သကဲ့သို့တည်း။</p> <p>၄။ “ရုပ်၌အတ္တရှိသည်”ဟူသော စတုတ္ထအချက်၌ ငါ၏အတ္တသည် ရုပ်ပေါ်မှာတည်၏ဟူ၍ထင်မြင်သည် ကြုတ်ထဲမှာ ပတ္တမြားရှိ၏ဟူ၍ ရှုဆင်ခြင်သကဲ့သို့တည်း။</p> <p>ဝေဒနက္ခန္ဓာစသည်တို့၌လည်း ဤနည်းအတိုင်း သိလေ။ သတ္တဝါတို့၏ ထင်မြင်စွဲလမ်းချက် အမျိုးမျိုးကို အစွဲပြု၍ဆိုသဖြင့် သက္ကာယဒိဋ္ဌိပေါင်းနှစ်ဆယ်အပြားကို ဟောကြားတော်မူ၏၊ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးသည် ရုပ်ကိုအတ္တဟူ၍စွဲလမ်းထင်မြင်၏၊ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးသည် အတ္တကို ရုပ်ရှိ၏ဟူ၍ စွဲလမ်းထင်မြင်၏၊ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးသည် အတ္တ၌ ရုပ်ရှိ၏ဟူ၍စွဲလမ်းထင်မြင်၏၊ ပုဂ္ဂိုလ်တစ်ဦးသည် ရုပ်၌ အတ္တရှိ၏ဟူ၍စွဲလမ်းထင်မြင်၏၊ ဤသို့အသီးအသီး ကိုယ့်သဘောနှင့်ကိုယ် မှတ်ထင်စွဲလမ်းကြကုန်သည်။</p> <p>ဝေဒနက္ခန္ဓာစသည်တို့မှာလည်း ဤနည်းအတိုင်း သိလေထိုသက္ကာယဒိဋ္ဌိအရာ၌ ငါသည်ချမ်းသာ၏, ငါသည်ဆင်းရဲ၏ ဟုဆိုရာ၌ ဝေဒနာက္ခန္ဓာကို အတ္တဟူ၍ စွဲလမ်းချက် ပေတည်း၊ ငါသည် ဤအရာများကို မှတ်သား၏ဟုဆိုရာ၌ သညာက္ခန္ဓာကို အတ္တဟူ၍ စွဲလမ်းချက်ပေတည်း၊ ငါသည် ဤအမှုကိုပြု၏, ငါသည် ဤစကားကိုဆို၏, ငါသည် ဤအကြံကို ကြံ၏, ငါသည် လိုချင်၏, ငါသည် သိစွမ်းနိုင်၏ဟု စသည်ဖြင့်ဆိုရာ၌ သင်္ခါရက္ခန္ဓာကို အတ္တဟူ၍ စွဲလမ်းချက်ပေတည်း၊ ငါသည် အဆင်းကို မြင်၏ဆိုရာ၌ စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ကို အတ္တဟူ၍ စွဲလမ်းချက်ပေတည်း။ (ပ)။ ငါသည်တွေ့ထိ၏ဟုဆိုရာ၌ ကာယဝိညာဏ်ကို အတ္တဟူ၍ စွဲလမ်းချက်ပေတည်း။ ဤသို့စသည်ဖြင့် ခန္ဓာငါးပါးတို့၌ အတ္တစွဲလမ်းချက်တို့သည် များကုန်၏။</p> <p>မူလပဏ္ဏာသ အလဂ္ဂဒ္ဒူပမသုတ်၌ ဒိဋ္ဌိဖြစ်ပေါ်ရာဖြစ်သော ဌာနခြောက်ပါးကို “<b>ဆယိမာနိ ဘိက္ခဝေ ဒိဋ္ဌိ ဌာနာနိ</b>“စသည်ဖြင့် ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>ခြောက်ပါးဟူသည်ကား<br> ၁။ ရူပက္ခန္ဓာ,<br> ၂။ ဝေဒနာက္ခန္ဓာ,<br> ၃။ သညာက္ခန္ဓာ,<br> ၄။ သင်္ခါရက္ခန္ဓာ,<br> ၅။ ဒိဋ္ဌ သုတ မုတ ဝိညာတ ဟုဆိုအပ်သော စိတ်၏ အာရုံဟူသမျှ,<br> ၆။ နိစ္စထာဝရအမြဲတည်နေသည်ဟုဆိုအပ်သော တမလွန်လောက,</p> <p>ဤခြောက်ပါးပေတည်း။</p> <p>ဒိဋ္ဌိဌာနဖြစ်ပုံမှာ</p> <p>၁။ “<b>ရူပံ ဧတံ မမ, ဧသောဟမသ္မိ, ဧသော မေ အတ္တာတိ သမနုပဿတိ</b>” ဤရုပ်သည် ငါ့ဥစ္စာတည်း, ရုပ်သည်ပင်လျှင် ငါဖြစ်၏, ထိုရုပ်သည် ငါ၏ကိုယ် အတ္တပေတည်းဟူ၍ ထင်မြင်၏၊ ဤစွဲလမ်းမှုသည် ရုပ်၌မီ၍ဖြစ်သောကြောင့် ထိုရုပ်သည် ဒိဋ္ဌိဖြစ်ရာဌာနဖြစ်လေသည်။ ၂-၃-၄ ဝေဒနာ သညာ သင်္ခါရတို့၌လည်း ထိုအတူပင်လျှင် စွဲလမ်းလေသည်။ သို့ဖြစ်၍ ဒိဋ္ဌိဌာနဖြစ်လေ၏။</p> <p>၅။ မြင်အပ်သော အာရုံ ဟူသမျှတို့ကို ဒိဋ္ဌ, ကြားအပ်သော အာရုံဟူသမျှကို သုတ, နံအပ် လျက်အပ် တွေ့ထိအပ်သော အာရုံဟူသမျှကို မုတဆိုသည်။ ဒိဋ္ဌ သုတ မုတ ဟူသောစကားဖြင့် ရူပါရုံ သဒ္ဒါရုံ ဂန္ဓာရုံ ရသာရုံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံတို့ကို ယူခြင်းကိစ္စ ပြီးလေ၏၊ ဝိညာတဆိုသည်မှာ ထိုအာရုံငါးမျိုးတို့မှတစ်ပါး စိတ်ဖြင့်သိအပ်သမျှသော အာရုံဟူသမျှ အလုံးစုံကို သိမ်းရုံး၍ဆိုသည်၊ ထိုဒိဋ္ဌ သုတ မုတ ဝိညာတ တို့ကိုစွဲ၍လည်း ငါ့ဟာဖြစ်သည်, ငါဖြစ်သည်, ငါ၏ကိုယ်, ငါ၏ အတ္တဖြစ်သည်ဟူ၍ မှတ်ယူထင်မြင်သည်၊ သို့ဖြစ်၍ ထိုဒိဋ္ဌ သုတ မုတ ဝိညာတ များသည် ဒိဋ္ဌိဖြစ်ပေါ်ရာဌာနတစ်ပါး ဖြစ်လေ၏။</p> <p>၆။ ဒိဋ္ဌိဖြစ်ရာဖြစ်သော တမလွန်လောကဆိုသည်မှာ တစ်စုံတစ်ခုသော ဒိဋ္ဌိအယူကို ယူ၍ ထိုဒိဋ္ဌိအယူ၌ ပညတ်ချက်တို့ကို ကျင့်ကြံ၍ စုတေသည်ရှိသော် ထိုတမလွန်လောက၌ဖြစ်၏၊ ဦးခေါင်းထက်၌ရှိသော ကောင်းကင်ဘုံသည်ရှိ၏၊ အလွန်ချမ်းသာ၏၊ ထိုကောင်းကင်ဘုံ၌ ဖြစ်ရလေသောအခါ ပဋိသန္ဓေနေခြင်း အိုခြင်း သေခြင်းတို့ကို လွန်မြောက်နိုင်ကုန်၏၊ ဤအကျင့်ကို ကျင့်ကြံသည်ရှိသော် ထိုကောင်းကင်ဘုံ၌ ထာဝရအမြဲတည်၍ ထာဝရဖြစ်သော ချမ်းသာကို ခံစားရ၏၊ ထိုတမလွန်လောကတို့ပင်လျှင် ငါ့ဟာဖြစ်သည်, ငါဖြစ်သည်, ငါ့အတ္တဖြစ်သည်ဟူ၍ ထင်မြင်စွဲလမ်း၏၊ သို့ဖြစ်၍ ဒိဋ္ဌိတို့ ယူဆကြသော ထာဝရဘုံသည်လည်း ဒိဋ္ဌိဌာနကြီးတစ်ပါး ဖြစ်လေ၏။</p> <p>ဒိဋ္ဌိအရာ၌<br> ၁။ အတ္တ,<br> ၂။ အတ္တနိယ</p> <p>ဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိ၏။</p> <ul> <li>အတ္တဆိုသည်မှာ ယခင်က ပြဆိုခဲ့ပြီးသောအတိုင်း အတွင်း အနှစ်သာရကဲ့သို့ မှတ်ယူ၍ ငါ သူတစ်ပါး ယောကျ်ား မိန်းမအစရှိသည့် အမှတ်အထင်များပေတည်း။</li> <li>အတ္တနိယဆိုသည်မှာ အတ္တနှင့်စပ်သမျှ အတ္တပိုင်ဆိုင်သမျှသော အရာများကိုဆိုသည်။</li> </ul> <p>အတ္တရှိသည်ရှိသော် အတ္တနိယရှိရာ၏၊ အတ္တမရှိလျှင် အတ္တနိယလည်းမရှိရာ။ အတ္တနိယရှိသည်ရှိသော် အတ္တရှိရာ၏၊ အတ္တနိယမရှိလျှင် အတ္တလည်းမရှိတန်ရာ၊ ဥစ္စာရှိမှသာ ဥစ္စာရှင်ရှိ၏၊ ဥစ္စာမရှိလျှင် အဘယ်မှာ ဥစ္စာရှင်ရှိပါအံ့နည်း။ စင်စစ်အားဖြင့်ဆိုသော် မျက်မှောက်ဘဝမှာသော်လည်း အတ္တဟူ၍ စင်စစ်မရှိ၊ အတ္တနိယဟူ၍လည်း စင်စစ်မရှိ၊ အတ္တ အတ္တနိယ ဆိုသောစကားမှာ သက္ကာယဒိဋ္ဌိကြောင့်ဖြစ်ပေါ်သော ထင်မြင်ချက်များဖြစ်လေသည်။ ထိုသို့မျက်မှောက် ဘဝမှာပင် စင်စစ်အားဖြင့် အတ္တ အတ္တနိယဟူ၍ မရမရှိခဲ့ပါလျှင် တမလွန်လောက၌ဖြစ်သော အတ္တသည်မြဲ၏၊ ထာဝရတည်၏၊ ဧကန္တချမ်းသာ၏ဟု ကြံစည်၍ ထာဝရမြဲ၍ ချမ်းသာသော တမလွန်ဘဝသို့ရောက်နိုင်ရန် ဒိဋ္ဌိပညတ်ချက်များကို ကျင့်ကြံအားထုတ်ခြင်းသည် အဘယ်မှာဖြောင့်မှန်နိုင်ပါမည်နည်း၊ ထိုသို့ တမလွန်လောက၏ နိစ္စ ထာဝရ ဧကန္တချမ်းသာဟူ၍ ထင်မြင်ချက်များနှင့် ထိုလောကသို့ သွားရောက်ခံစားရန် ကျင့်ကြံအားထုတ်မှုများသည် အချည်းနှီးမျှသာဖြစ်သော ဗာလုဿုက္ကတို့သာ ဖြစ်ကုန်သည်။</p> <p>ဤကား သက္ကာယဒိဋ္ဌိနှင့် စပ်လျဉ်း၍ ပြဆိုအပ်သော စကားရပ်ပေတည်း</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် တဏှာကြောင့် ကာမုပါဒါန်ဖြစ်ပေါ်ပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ တဏှာနှင့် ကာမုပါဒါန်သည် တရားကိုယ်အားဖြင့် ကွဲပြားသည်မဟုတ် အတူတူပင်ဖြစ်၏၊ သာယာတပ်မက်သော တဏှာသည်ပင်လျှင် ပြင်းထန်ခိုင်မြဲစွာ တပ်မက်စွဲလမ်းခြင်းသို့ ရောက်သောအခါ ကာမုပါဒါန်ဖြစ်လေ၏၊ နုသောတဏှာအခိုက်မှ ရင့်ခိုင်သော တဏှာအဖြစ်သို့ ရောက်လေသည်ကိုပင် ကာမုပါဒါန်ခေါ်သည်။</p> <p>တဏှာနှင့်ကာမုပါဒါန်အထူးကို ဤသို့ပြဆိုကြကုန်သေး၏</p> <ul> <li>မရသေးသော အာရုံကို တောင့်တခြင်းသည် တဏှာမည်၏၊ ရရှိပြီးသောအာရုံကို စွဲလမ်းသိမ်းပိုက်၍ သာယာခြင်းသည် ကာမုပါဒါန်မည်၏။</li> <li>တဏှာသည် အလိုနည်းသော အပိစ္ဆဂုဏ်နှင့် ဆန့်ကျင်ဖက်ဖြစ်၏၊ ကာမုပါဒါန်သည် ရောင့်ရဲလွယ်သော သန္တုဋ္ဌိဂုဏ်နှင့် ဆန့်ကျင်ဖက်ဖြစ်၏။</li> <li>တဏှာသည် မရသေးသည်ကို ရှားမှီးရသော ဆင်းရဲ၏ အကြောင်းမူလဖြစ်၏၊ ကာမုပါဒါန်သည် ရပြီးသော အရာကို မြဲမြံစွာ စောင့်ရှောက်ရသော ဆင်းရဲ၏ အကြောင်းမူလဖြစ်၏။</li> </ul> <p>ဤသို့ တဏှာနှင့် ကာမုပါဒါန်အထူးတို့ကို ပြဆိုကြကုန်၏၊ စင်စစ်အားသေးသော တဏှာနှင့် အားကြီးသော တဏှာများပေတည်း။ မေး။ အဘယ်သို့လျှင် တဏှာဟူသော အကြောင်းကြောင့် ဒိဋ္ဌုပါဒါန်ဖြစ်ပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ ဤလောက၌ ကာမဂုဏ်ကို အမြတ်တနိုးပြု၍ ခံစားလေ့ရှိကြကုန်သောသူတို့သည် ကာမဂုဏ်နှင့်စပ်ဆိုင်သော လမ်းတို့၌သာလျှင် အကြံအစည်များကြကုန်၏၊ ထို့ကြောင့် ထိုကာမဘောဂီသမားတို့မှာ ကာမုပါဒါန် များကြကုန်၏။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါး ကာမဂုဏ်တို့၌ အပြစ်ဒေါသကိုမြင်၍ ရသေ့ရဟန်းအဖြစ်သို့ကပ်ကြကုန်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့သည်ကား နောင်ဘဝ၌ ကောင်းစေရန်အတွက်နှင့် ဘဝသမ္ပတ္တိဖက်သို့ များစွာလေ့ကျက် ကြံစည်ကြကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့တွင် အကြင်သူတို့မှာ အဝိဇ္ဇာတည်းဟူသော အမိုက်မှောင်အထုသည် ထူကဲစွာ ပိတ်ဆို့လျက်ရှိ၏၊ ဝိပလ္လာသတရားတို့သည် အားကြီးစွာ ဖိစီးနှိပ်စက်ကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့အား နတ္ထိကဒိဋ္ဌိ, အဟေတုကဒိဋ္ဌိ, အကြိယဒိဋ္ဌိဖြစ်ရန်ဖြစ်သော အကြောင်းတို့သည် ထင်မြင်လာကုန်၏၊ ထိုဒိဋ္ဌိဖြစ်ရန်ဖြစ်သော အကြောင်းတို့သည် ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့သန္တာန်မှာ လက်ခံစေခြင်း နှစ်သက်စေခြင်း ဟုဆိုအပ်သော ခမနရောစန တဏှာ၏အစွမ်းအားဖြင့် ခိုင်ခံ့သည်၏အဖြစ်သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏၊ ဤသို့သော အကြောင်းအားဖြင့် တဏှာကြောင့် ဒိဋ္ဌုပါဒါန်ဖြစ်တတ်လေ၏။</p> <p>အကြင်ရဟန်းပုဏ္ဏားတို့သည်ကား တဏှာလျှင်အကြောင်းရင်းရှိသော အတ္တဝါဒုပါဒါန်၌တည်၍ အတိတ်ဖြစ်သော ရှေ့အစွန်း၌ ထိုအတ္တ၏ဖြစ်ခဲ့သော ဂတိတို့ကို ရှာကြံစုံစမ်းကြကုန်၏၊ အနာဂတ်ဖြစ်သော နောက်အဖို့၌လည်း ထိုအတ္တ၏ ဖြစ်မည့်ဂတိတို့ကို ရှာမှီးစုံစမ်းကြကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် အတ္တ၏ရှေ့အစွန်းကို ရှာမှီးစုံစမ်းကြကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် ပုဗ္ဗန္တကပ္ပိကဒိဋ္ဌိဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>တစ်ဆယ့်ရှစ်ပါးအပြားရှိသော ဒိဋ္ဌိဖြစ်ရန်အကြောင်းတို့ကို ရှုမြင်ကြလေကုန်၏၊ အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် အတ္တ၏နောက်အစွန်းကို ရှားမှီးစုံစမ်းကြကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် အပရန္တကပ္ပိကဒိဋ္ဌိဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>လေးဆယ့်လေးပါး အပြားရှိကုန်သော ဒိဋ္ဌိဖြစ်ရန်အကြောင်းတို့ကို ရှုမြင်ခြင်းတို့သည် ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့သန္တာန်မှာ လက်ခံခြင်း နှစ်သက်ခြင်း ဟုဆိုအပ်သော ခမနရောစန တဏှာ၏အစွမ်းအားဖြင့် ခိုင်ခံ့မြဲမြံသည်၏အဖြစ်သို့ ရောက်ကြလေကုန်၏၊ ဤကဲ့သို့သော အကြောင်းအားဖြင့်လည်း တဏှာကြောင့် ဒိဋ္ဌုပါဒါန်ဖြစ်တတ်လေသည်။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် တဏှာဟူသော အကြောင်းကြောင့် သီလဗ္ဗတုပါဒါန်ဖြစ်ပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ အချို့သောပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် တဏှာလျှင် အကြောင်းရင်းရှိသော အတ္တဝါဒုပါဒါန်၌တည်၍ နောင်လာလတ္တံ့သော အနာဂတ်အဖို့၌ မိမိအတ္တဘော၏ စင်ကြယ်ရန် လမ်းပေါက်ကို ရှာကြံကြကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် အဝိဇ္ဇာဖုံးလွှမ်းခြင်းရှိကုန်သည်ဖြစ်၍ စင်ကြယ်ကြောင်း မဟုတ်သော နွားအလေ့ နွားအကျင့်စသည်တို့ကို စင်ကြယ်ကြောင်း ဧကန်ဖြစ်သည်ဟူ၍ ထင်မြင်ကြကုန်၏၊ ထိုမှတစ်ပါးလည်း မိမိကိုယ်ကို ပူပန်စေတတ်သော အတ္တန္တပအကျင့်, မိမိဆင်းရဲ ပင်ပန်းကြောင်းဖြစ်သော အတ္တကိလမထာနုယောဂအကျင့်, ပူပန်စေတတ်သောအကျင့်, စက်ဆုပ်ဖွယ်ဖြစ်သော အကျင့်ယုတ်တို့၌ စင်ကြယ်ကြောင်း မဟုတ်ကုန်ပဲလျက် စင်ကြယ်ကြောင်းဖြစ်သည်ဟူ၍ ထင်မြင်ကြလေကုန်၏၊ တစ်ဖန် ထိုထင်မြင်ချက်တို့သည် ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့ သန္တာန်၌ လက်ခံခြင်း နှစ်သက်ခြင်း ဟုဆိုအပ်သော ခမနရောစန တဏှာ၏အစွမ်းအားဖြင့် ခိုင်မြဲခြင်းသို့ ရောက်ကြလေကုန်၏၊ ဤသို့လျှင် တဏှာကြောင့် သီလဗ္ဗတုပါဒါန်ဖြစ်လေသည်။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် တဏှာဟူသောအကြောင်းကြောင့် အတ္တဝါဒုပါဒါန် ဖြစ်ပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ ဤသက္ကာယဒိဋ္ဌိမည်သည် ခန္ဓာငါးပါးတို့၌ သာယာစွဲလမ်းသော တဏှာလျှင် အကြောင်းရင်းရှိ၏၊ သာယာသော တဏှာနှင့်ကင်း၍ မဖြစ်နိုင်၊ သက္ကာယဒိဋ္ဌိဆိုသည်လည်း အတ္တဝါဒုပါဒါန်ပင်လျှင်တည်း၊ ထို့ကြောင့် တဏှာကြောင့် အတ္တဝါဒုပါဒါန်ဖြစ်ပုံသည် လွန်စွာထင်ရှားလှစွာ၏။</p> <p>ဤပြဆိုအပ်ပြီးသော စကားရပ်သည်ကား တဏှာကြောင့် ဥပါဒါန်လေးပါးဖြစ်ပုံကို ပြဆိုသောစကားရပ်တည်း</p> <p>ဤအဓိပ္ပါယ်ကိုရည်၍ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်လင်္ကာ၌<br> တဏှာခြောက်မည်၊ အရင်းတည်၍၊ အရှည်များလျား၊ အစဉ်ပွါးက၊ လေးပါးအမှန်၊ ဥပါဒါန်လည်း၊ ခန္ဓာကာယ၊ အဇ္ဈတ္တနှင့်၊ ကာမအာရုံ၊ အလုံးစုံကို၊ အကုန်နှီးရင်း၊ အစွဲပြင်း၏၊ အသင်းပွါးများ၊ သားမယားက၊ စသည်ဖြာဖြာ၊ မဆုံးရာသား၊ ကာမာဝတ္ထု၊ စွဲလမ်းပြုသည်၊ ကာမုပါဒါန်။ တစ်ဖန်ထို့ပြင်၊ မိစ္ဆာဉာဉ်ဖြင့်၊ အမြင်ယွင်းဖောက်၊ အယူမှောက်သည်၊ ခြောက်ဆယ့်နှစ်ပါး၊ ပြားသည်ဒိဋ္ဌိ။ တစိထိုမှ၊ ဂေါသီလကို၊ ဝဋ်မှထုတ်တတ်၊ စွဲထင်မှတ်သည်၊ သီလဗ္ဗတုပါဒါန်။ ခန္ဓာငါးပါး၊ တရားအစု၊ ဓာတ်အနုကို၊ ကိုယ်ဟုစွဲကပ်၊ အမြဲမှတ်သည်၊ အတ္တဝါဒုပါဒါန်။ အထန်အပြင်း၊ အယူတင်း၍၊ ဝဋ်ခင်းဝဋ်နွယ်၊ ဝဋ်ပင် လယ်မှ၊ လွတ်ဖွယ်မအား၊ တမားမားသည်။။လေးပါးဥပါဒါန် စွမ်းရည်တည်း။</p> <p>ဟူ၍စပ်ဆိုတော်မူသည်။</p> <p>တဏှာပစ္စယာ ဥပါဒါနံ ပြီး၏။</p> <h3>ဥပါဒါနပစ္စယာ ဘဝေါ</h3> <p>(ဥပါဒါန်ကြောင့် ဘဝဖြစ်ပေါ်သည်)</p> <p>ဤအရာ၌ “ဘဝ” သဒ္ဒါသည် ကြီးပွါးခြင်းအနက်ကို ဟော၏၊ ကြီးပွါးခြင်းမည်သည် ဤအရာ၌ သတ္တဝါတို့၏ ဘဝ အတ္တဘောကို ရရှိခြင်းပေတည်း၊ ထို့ကြောင့် အတ္တကိုရမှုသည်ပင်လျှင် ဤနေရာ၌ ဘဝမည်လေသည်။</p> <p>ထိုဘဝသည်<br> ၁။ ကံအစု,<br> ၂။ ဝိပါက်အစု,<br> အားဖြင့် နှစ်ပါးအပြား ရှိ၏။</p> <p>ကံအစုကို ကမ္မဘဝဆိုသည်။ ကံ၏ အကျိုးဖြစ်သော ဝိပါက်အစုကို ဥပပတ္တိဘဝ ခေါ်သည်။</p> <p>ထိုဘဝ နှစ်မျိုးတွင် အကုသလ ကမ္မပထဆယ်ပါး, ကုသလ ကမ္မပထဆယ်ပါးတို့သည် ကမ္မဘဝမည်ကုန်၏၊ ကုသိုလ်ကံ အကုသိုလ် ကံများကို ကမ္မဘဝဆိုသည်။ ကံ၏အကျိုးဖြစ်သော ဝိပါက်များကို ဥပပတ္တိဘဝဆိုသည်။</p> <p><b>ပါဏာတိပါတ အဒိန္နာဒါန</b>စသော အကုသလကမ္မပထ တရား ဆယ်ပါး, ဒါန သီလ ဘာဝနာစသော ကုသလကမ္မပထတရား ဆယ်ပါးတို့ ကား ထင်ရှားပြီ။</p> <p>ကမ္မဘဝတွင်ပါဝင်သော ကုသိုလ်ကံများနှင့်စပ်၍ သိမှတ်ဖွယ် ကောင်းသော အချက်ကို အမြွက်မျှ ပြဆိုဦးအံ့</p> <p>၁။ ဝဋ္ဋနိဿိတ ကုသိုလ်,<br> ၂။ ဝိဝဋ္ဋနိဿိတ ကုသိုလ်,<br> ဟူ၍ ကုသိုလ်နှစ်မျိုးနှစ်ပါးရှိ၏၊။ထိုနှစ်ပါးတို့တွင်* ဤမျက်မှောက်ဘဝ၌ ဂုဏ်ပကာသန ကျော်ဇောကိတ္တိကို ရရှိခြင်းငှာလည်းကောင်း, နောင်တမလွန်ဘဝ၌ လူ့ဘုံ, နတ်ဘုံ, ဗြဟ္မာ့ဘုံ တို့၌ လူ့ချမ်းသာ နတ်ချမ်းသာ ဗြဟ္မာ့ချမ်းသာကို ရရှိခြင်းငှာလည်း ကောင်း ပြုလုပ် အားထုတ်အပ်သော ဒါန သီလစသော ကုသိုလ်မျိုးသည် ဝဋ္ဋနိဿိတကုသိုလ်မည်၏၊ လောကီဝဋ်ဘုံထဲ၌ တစ်ဝဲလည်လည် ကျင်လည်စေတတ်သော ကုသိုလ်မျိုးဆိုလိုသည်။</p> <p>ထိုဝဋ္ဋနိဿိတ ကုသိုလ်ကို <b>အဝိဇ္ဇာပစ္စယာ သင်္ခါရာ</b>ဟူသောပုဒ်၌ သင်္ခါရထဲသို့ ထည့်သွင်းအပ်၏၊ ဤဘဝအရာ၌လည်း ကမ္မဘဝ၌ ထည့်သွင်းအပ်လေ၏။</p> <p>* ယခုမျက်မှောက်ဘဝ၌ ဂုဏ်ပကာသနနှင့် ကျော်ဇောကိတ္တိ ကို မငဲ့မူ၍လည်းကောင်း, နောင်တမလွန်လောက၌ ဘဝ သမ္ပတ္တိကို မငဲ့မူ၍လည်းကောင်း,<br> “<b>ဣဒံ မေ ပုညံ အာယတိံ တဏှာက္ခယာယ ပစ္စယော ဟောတု</b>”</p> <p><b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဣဒံပုညံ</b>=ဤကောင်းမှုသည်၊ <b>အာယတိံ</b>=နောင်အခါ၌၊ <b>တဏှာက္ခယာယ</b>=တဏှာကုန်ခန်း နိဗ္ဗာန်လမ်းပေါက်ခြင်း၏၊ <b>ပစ္စယော</b>= အကြောင်းသည်၊ <b>ဟောတု</b>=ဖြစ်ပါစေသတည်း။ ဤသို့ရည်ရွယ်၍ ဝဋ်ကင်းရာ တဏှာချုပ်ရာဖြစ်သော နိဗ္ဗာန်ကို တိုက်ရိုက်တောင့်တ၍ ပြုလုပ်အပ်သော ဒါန သီလစသည့် ကုသိုလ်မျိုးသည် ဝိဝဋ္ဋနိဿိတ ကုသိုလ်မည်၏၊ လောကီဝဋ်မှ လွတ်ထွက်နိုင်သော ကုသိုလ်ဆိုလိုသည်။</p> <p>ထိုဝိဝဋ္ဋနိဿိတ ကုသိုလ်ကိုမူကား သင်္ခါရပုဒ်၌လည်း မထည့်သွင်း အပ်။ကမ္မဘဝ၌လည်း မထည့်သွင်းအပ် အဘယ်ကြောင့်နည်းဆိုသော် ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် ဒေသနာသည် ဝဋ်လည်ပုံကိုရည်၍ ဟောအပ်သော ဝဋ္ဋကထာဒေသနာ ဖြစ်လေသောကြောင့်တည်း။</p> <p>ထိုဝိဝဋ္ဋနိဿိတ ကုသိုလ်သည်လည်း<br> ၁။ ပါရမီပက္ခိယ ကုသိုလ်,<br> ၂။ ဗောဓိပက္ခိယ ကုသိုလ်,<br> ဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိပြန်၏။</p> <p>ပါရမီအသင်းအပင်းသို့ ပါဝင်သောကုသိုလ်, မဂ်ဉာဏ် အသင်း အပင်းသို့ ပါဝင်သောကုသိုလ် ဟူ၍ဆိုလိုသည်။</p> <p>၁။ နောင်အခါ ဗောဓိဆုလေးပါးတို့တွင် တစ်ပါးပါးကို ရည်ရွယ်၍ ပါရမီ ဖြည့်ဆည်းပူးသော အနေအားဖြင့် ပြုလုပ်အပ်သော ဒါနစသည့်ကုသိုလ်များကို ပါရမီပက္ခိယကုသိုလ်ခေါ်သည်၊ ပါရမီဖြည့် ဆည်းပူးအပ်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ ကုသိုလ်မျိုးပေတည်း။</p> <p>၂။ ယခု မျက်မှောက်ဘဝ၌ပင်သော်လည်းကောင်း, ဤဘုရား သာသနာ၌သော်လည်းကောင်း မဂ်ဉာဏ်ကိုရခြင်းငှာ ပြုလုပ်အပ်သော သီလစသည့် ကုသိုလ်မျိုးကို ဗောဓိပက္ခိယကုသိုလ်ခေါ်သည်။</p> <p>ဥပမာအားဖြင့် ဘုရားလောင်း သုမေဓာဘဝမှစ၍ ပြုလုပ် ဆည်းပူးအပ်သော ဒါနစသော ကုသိုလ်မျိုးသည် ပါရမီပက္ခိယကုသိုလ် မည်၏၊ သိဒ္ဓတ္ထမင်းသားဘဝ၌ တောထွက်တော်မူပြီး၍ ဘုရားဖြစ်ခြင်းငှါ ကျင့်ကြံအားထုတ်အပ်သော ကုသိုလ်မျိုးသည် ဗောဓိပက္ခိယ ကုသိုလ် မည်၏၊ ဤသို့ ဝေဖန်၍သိလေ။</p> <p>ဤဗောဓိပက္ခိယကုသိုလ်ကိုရည်၍ ထိုထိုပါဠိတော်ကြီးတို့၌<b>သတိသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂံ ဘာဝေတိ ဝိဝေကနိဿိတံ ဝိရာဂနိဿိတံ နိရောဓနိဿိတံ ဝေါသဂ္ဂပရိဏာမိတံ</b>။</p> <p>စသော ဒေသနာများကို ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဝိဝေကနိဿိတံ</b>=ကိလေသာမှ ဆိတ်ရာဖြစ်သည့် နိဗ္ဗာန်ကိုမှီသော၊ <b>ဝိရာဂနိဿိတံ</b>=ရာဂ ကင်းရာဖြစ်သည့် နိဗ္ဗာန်ကိုမှီသော၊ <b>နိရောဓနိဿိတံ</b>=ဘေးဒုက္ခကင်းချုပ်ရာဖြစ်သည့် နိဗ္ဗာန်ကိုမှီသော၊ <b>ဝေါသဂ္ဂပရိဏာမိတံ</b>=ကိလေသာတို့ကို စွန့်လွှတ်ရာဖြစ်သည့် နိဗ္ဗာန်သို့ ကိုင်းရှိုင်းသော၊ <b>သတိသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂံ</b>=သတိသမ္ဗောဇ္ဈင်တရားကို၊ <b>ဘာဝေတိ</b>= ပွါးများ၏။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါးလည်း သောတာပတ္တိယင်္ဂတရားလေးပါးတို့ကို ထိုထိုပါဠိတော်တို့၌ ဟောတော်မူအပ်ကုန်၏၊ သောတာပန်ဖြစ်ရန် အခြေခံဖြစ်သော ဤသောတာပတ္တိယင်္ဂတရား လေးပါးတို့ကိုလည်း ဗောဓိပက္ခိယကုသိုလ်၌ ထည့်သွင်းအပ်ကုန်၏၊ ထိုမှတစ်ပါးလည်း နာမ်ရုပ်နှင့်စပ်ဆိုင်သော သုညတတရားတို့ကို ဖော်ပြသည့်သုတ္တန်တို့ကို ကြားနာခြင်း, ဆောင်ရွက်ကျက်မှတ်ခြင်း, မေးမြန်းစုံစမ်းခြင်း, ဆုံးဖြတ်ခြင်း စသည်တို့နှင့်ယှဉ်ကုန်သော ကလျာဏပုထုဇ္ဇန်ဖြစ်ကြောင်း စူဠသောတာ ပန်ဖြစ်ကြောင်းဖြစ်သော ကုသိုလ်မျိုးတို့သည်ရှိကုန်၏၊ ထိုကုသိုလ် မျိုးကိုလည်း ဗောဓိပက္ခိယ ကုသိုလ်မျိုး၌ ထည့်သွင်းအပ်ကုန်၏။</p> <p><b>မာ ဘိက္ခဝေ ပုညာနိ ဘာယိတ္ထ၊ သုခေဿတံ အဓိဝစနံ ယဒိဒံ ပုညာနီတိ</b>။</p> <p>အစရှိသော ဒေသနာတော်များသည် ပါရမီပက္ခိယ ကုသိုလ်ကို ရည်စူး၍ ဟောကြားတော်မူအပ်သော ဒေသနာ တော်များ ဖြစ်လေသည်။ အနက်ကား။။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ပုညာနိ</b>=ကုသိုလ်ကောင်းမှု တို့ကို၊ <b>မာ ဘာယိတ္ထ</b>=မကြောက်ကြကုန်လင့်၊ <b>ယဒိဒံ ပုညာနီတိ</b>=အကြင် ကုသိုလ်ကောင်းမှုဟူသောစကားသည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိ၏၊ <b>ဧတံ</b>=ထိုကုသိုလ် ဟူသောစကားသည်၊ <b>သုခဿ</b>=ချမ်းသာအပေါင်း၏၊ <b>အဓိဝစနံ</b>=အမည် စကားရင်းပေတည်း။</p> <p>သာသနာတော်မှ အပဖြစ်သော အညတိတ္ထိယဝါဒီတို့ လုပ်အပ် သော ကုသိုလ်ကောင်းမှုတို့သည်လည်း ရှိကုန်၏၊ ထိုသူတို့ ပြုလုပ်အပ် သော ကုသိုလ်ပုညများသည်ကား ဝဋ္ဋနိဿိတ သက်သက်တို့သာဖြစ် ကုန်၏၊ ထိုစကားမှန်၏၊ သာသနာတော်မှ အပဖြစ်ကုန်သော ထိုဗာဟိရက တိတ္ထိတို့သည် ဝိဝဋ္ဋဖြစ်သော နိဗ္ဗာန်ကိုပင် မသိရှာကြလေ ကုန်၊ ထိုသူတို့၏ ကုသိုလ်ကို သင်္ခါရပုဒ်, ကမ္မဘဝပုဒ်တို့၌ ထည့်သွင်း အပ်၏၊ သင်္ခါရပုဒ်, ဘဝပုဒ်တွင် ပါဝင်သော ကုသိုလ်,အကုသိုလ်မျိုးကို ရည်၍ပင်လျှင် မြတ်စွာဘုရားသည် ရဟန်းတို့အား ဤသို့ဟောကြား တော်မူ၏။</p> <p>“ချစ်သားရဟန်းတို့ အလွန်တရာပူပန်ဆင်းရဲ၍ ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းလှသော ငရဲမည်သည်ရှိ၏၊ ထိုငရဲဘုံ၌ ရှိရှိသမျှတို့သည် အနိဋ္ဌ တို့သာဖြစ်ကုန်၏၊ မျက်စိဖြင့် ရှုမြင်လျှင်လည်း ကြောက်လန့်ဖွယ်ရာ အနိဋ္ဌာရုံတို့ကိုသာလျှင် တွေ့မြင်ရ၏၊ နားဖြင့်လည်း ကြောက်လန့်ဖွယ်ရာ အနိဋ္ဌာရုံတို့ကိုသာ ကြားရ၏၊ (ပ)။ စိတ်ဖြင့် တွေးဆလျှင်လည်း ကြောက် လန့်ဖွယ်ရာ အနိဋ္ဌာရုံတို့ကိုသာ သိရ၏”</p> <p>ဤသို့ဟောတော်မူသည်ရှိသော် အမှတ်မထင်သော ရဟန်း တစ်ပါးက ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားကို ဤသို့ လျှောက်ထား လေ၏။</p> <p>“အရှင်ဘုရား ဟောပြတော်မူအပ်သော ထိုငရဲ အပူအပန်သည် လွန်စွာကြီးစွတကား၊ ထိုငရဲအပူအပန်သည် လွန်စွာကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းစွတကား၊ အရှင်ဘုရား လျှောက်ထားပါဦးအံ့၊ ထိုငရဲအပူအပန် ထက် ကြီးသောအပူမျိုးသည်ရှိသေးသလော၊ ထိုငရဲကြောက်မက်ဖွယ် ထက် ကြီးသောကြောက်မက်ဖွယ် မျိုးသည် ရှိပါသေးသလော”ဟူ၍ လျှောက်ထားလေ၏၊။ ထိုအခါ မြတ်စွာဘုရားက</p> <p>“ချစ်သားရဟန်းထိုထက်ပူပန်၍ ထိုထက်ကြောက်မက်ဖွယ် ကောင်းသော အရာသည် ရှိလေသေး၏”ဟူ၍မိန့်တော်မူ၏၊။ထိုအခါ ထိုရဟန်းက</p> <p>“အပူအပန်နှင့် ကြောက်မက်ဖွယ်ဟူသည် အဘယ်ဖြစ်ပါသနည်း” ဟူ၍လျှောက်ထားလေ၏၊။ ထိုအခါ ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား က ဤသို့ဟောကြားတော်မူ၏၊ “အိုချစ်သား အကြင်ရဟန်းပုဏ္ဏား တို့သည် သစ္စာလေးပါး တရားအမှန်တို့ကို မသိကြလေကုန်၊ ထိုရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့သည် ပဋိသန္ဓေနေခြင်း ဇာတိကို ဖြစ်စေတတ်ကုန်သော သင်္ခါရ တို့၌ မွေ့လျော်ကြလေကုန်၏၊ အိုခြင်း သေခြင်း စိုးရိမ် ပူဆွေးရခြင်း ပင်ပန်းခြင်းကို ဖြစ်စေတတ်ကုန်သော သင်္ခါရတို့၌ မွေ့လျော်ကြကုန်၏၊ ထိုသင်္ခါရတို့၌ မွေ့လျော်ကြကုန်သောပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် ဇာတိစသည်တို့ကို ဖြစ်စေတတ်ကုန်သော သင်္ခါရမျိုးတို့ကို ပြုလုပ်အားထုတ်ကြလေကုန်၏၊ ထိုသင်္ခါရတို့ကို ပြုလုပ်အားထုတ်ကြကုန်သည်ရှိသော် ပဋိသန္ဓေနေခြင်း တည်းဟူသော အပူမျိုးဖြင့် ပူပန်ကြရကုန်၏၊ အိုမှုအပူမျိုးဖြင့်လည်း ပူပန်ကြရကုန်၏၊ သေမှုအပူမျိုးဖြင့်လည်း ပူပန်ကြရကုန်၏၊ စိုးရိမ်မှု ငိုကြွေးမှု ဆင်းရဲမှု နှလုံးမသာမှု လွန်စွာပင်ပန်းမှုဟုဆိုအပ်သော အပူမျိုး တို့ဖြင့်လည်း ပူပန်ကြရကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် ပဋိသန္ဓေနေခြင်းအိုခြင်း နာခြင်း သေခြင်း စိုးရိမ်ပူဆွေးခြင်း ငိုကြွေးခြင်း ဆင်းရဲခြင်း နှလုံးမသာခြင်း လွန်စွာပင်ပန်းခြင်းတည်းဟူသော ကြောက်မက်ဖွယ်ဘေးတို့မှ မလွတ်နိုင် ကြကုန်၊ အမျိုးမျိုးသော ဆင်းရဲအပေါင်းတို့မှ မလွတ်နိုင်ကြကုန်ဟူ၍ ငါဘုရား ဟောကြားတော်မူ၏”ဟူ၍ မိန့်တော်မူသည်။</p> <p>ဥပပတ္တိဘဝသည်--<br> ၁။ ကာမဘဝ,<br> ၂။ ရူပဘဝ,<br> ၃။ အရူပဘဝ,<br> ၄။ သညီဘဝ,<br> ၅။ အသညီဘဝ,<br> ၆။ နေဝသညီနာသညီဘဝ,<br> ၇။ ဧကဝေါကာရဘဝ,<br> ၈။ စတုဝေါကာရဘဝ,<br> ၉။ ပဉ္စဝေါကာရဘဝ,<br> အားဖြင့် ဘဝကိုးပါးရှိ၏။</p> <p>၁။ ထိုကိုးပါးတို့တွင် ကာမတစ်ဆယ့်တစ်ဘုံ၌ရှိသော သတ္တဝါတို့၏ အတ္တဘောသည် ကာမဘဝမည်၏။</p> <p>၂။ ရူပတစ်ဆယ့်ခြောက်ဘုံ၌ရှိသော ဗြဟ္မာတို့၏ အတ္တဘောသည် ရူပဘဝမည်၏။</p> <p>၃။ အရူပလေးဘုံ၌ရှိသော ဗြဟ္မာတို့၏ အတ္တဘောသည် အရူပဘဝမည်၏။</p> <p>၄။ စိတ်သညာတို့နှင့် ပြည့်စုံသော ဘဝသည် သညီဘဝမည်၏။</p> <p>ထိုသညီဘဝသည် ကာမတစ်ဆယ့်တစ်ဘုံ, အသညသတ်ကြဉ် သော ရူပ ၁၅-ဘုံ, နေဝသညာ နာသညာယတနကြဉ်သော အရူပလေး ဘုံ ဤနှစ်ဆယ့်ကိုးဘုံတို့၌ ဖြစ်သော ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အတ္တဘောပေတည်း။</p> <p>၅။ စိတ်သညာတို့မှကင်းသော အသညသတ် ဗြဟ္မာတို့၏ အတ္တဘောသည် အသညီဘဝမည်၏။</p> <p>၆။ နေဝသညာ နာသညာယတန ဗြဟ္မာတို့၏ အတ္တဘောသည် နေဝသညီ နာသညီဘဝမည်၏။</p> <p>၇။ ရုပ်ခန္ခာတစ်ပါးမျှသာရှိသော အသညသတ်၏ အတ္တဘောသည် ဧကဝေါကာရဘဝမည်၏။</p> <p>၈။ နာမ်ခန္ဓာလေးပါးရှိသော အရူပဗြဟ္မာတို့၏ အတ္တဘောသည် စတုဝေါကာရဘဝမည်၏။</p> <p>၉။ ခန္ဓာငါးပါးနှင့်ပြည့်စုံသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အတ္တဘောသည် ပဉ္စဝေါကာရဘဝမည်၏။</p> <p>ထိုပဉ္စဝေါကာရဘဝသည် ကာမတစ်ဆယ့်တစ်ဘုံ, အသညသတ် ကြဉ်သော ရူပတစ်ဆယ့်ငါးဘုံ, ဤနှစ်ဆယ့်ခြောက်ဘုံတို့၌ရှိသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အတ္တဘောပေတည်း။</p> <p>ထိုဘဝကိုးပါးတို့ကိုပင်လျှင် တဏှာဒိဋ္ဌိတို့သည် ပြင်းစွာစွဲလမ်း အပ်သောကြောင့် ဥပါဒိန္နတို့ဟူ၍လည်း ဆိုအပ်ကုန်၏၊ သတ္တလောက ကြီး၏ အရင်းမူလ ပဓာနကြီးတွေဖြစ်သောကြောင့် ထိုဘဝကိုးပါးတို့ကို ပင်လျှင် အတ္တဟူ၍၎င်း, ပုဂ္ဂိုလ် သတ္တဝါဟူ၍၎င်း ပညတ်ခေါ်ဝေါ်အပ် ကုန်၏၊ ထိုဘဝကိုးပါးကို အစွဲပြု၍ပင်လျှင် သတ္တပညတ် အမျိုးမျိုးတို့ ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏။</p> <p>ထိုဘဝကိုးပါးတို့၌- ပစ္စုပ္ပန်အားဖြင့် ထင်ရှားနေကြကုန်သော အတ္တဘောဟူ၍ ဆိုအပ်သည့် ဥပပတ္တိဘဝ ကြီးကြီးငယ်ငယ်တို့သည် ယခုမျက်မြင် ထင်ရှားရှိနေကြကုန်သော သစ်ပင် ကြီးကြီးငယ်ငယ်တို့နှင့် တူကုန်၏၊။ ထိုသစ်ပင်တို့ကို ပေါက်ရောက် စေတတ်ကုန်သော မျိုးစေ့ အမျိုးမျိုးတို့ကဲ့သို့ ထိုပစ္စုပ္ပန် ဥပပတ္တိဘဝတွေကို ထူထောင်တတ်ကုန်သော အတိတ် ကမ္မဘဝတို့ကို မှတ်အပ်ကုန်၏၊ ထိုသစ်ပင်တို့မှ သီးသော အသီးတို့ကဲ့သို့ ပစ္စုပ္ပန် ဥပပတ္တိဘဝတို့မှ ဖြစ်ပေါ်ကုန်သော ပစ္စုပ္ပန် ကမ္မဘဝအမျိုးမျိုးတို့ကို မှတ်အပ်ကုန်၏၊ ပစ္စုပ္ပန်ကမ္မဘဝအမျိုးမျိုး တို့သည် အနာဂတ်ကာလ၌ ဥပပတ္တိဘဝအမျိုးမျိုးတို့ကို ထူထောင်ကြပြန် ကုန်၏၊ မျိုးရှိလျှင် သစ်ပင်ပေါက်၏၊ ထိုသစ်ပင်မှ အသီးသီး၏၊ ထိုအသီး မှတစ်ဖန် သစ်ပင်ဖြစ်ပြန်၏၊ ဤသို့ဆက်နွယ်၍နေသဖြင့် သစ်ပင်မျိုး ဇာတ် မပြတ်နိုင်ဘဲ ရှိလေသကဲ့သို့ အတိတ်ကမ္မဘဝရှိ၍ ပစ္စုပ္ပန် ဥပပတ္တိ ဘဝဖြစ်ပေါ်၏၊ ပစ္စုပ္ပန် ဥပပတ္တိဘဝမှ ပစ္စုပ္ပန်ကမ္မဘဝတို့သည် ဖြစ် ကုန်၏၊ ပစ္စုပ္ပန်ကမ္မဘဝမှ တစ်ဖန် အနာဂတ် ဥပပတ္တိဘဝတို့သည် ဖြစ်ကုန်၏၊ ဤသို့ ကမ္မဘဝ ဥပပတ္တိဘဝ နှစ်ပါးတို့သည် အစဉ်မပြတ် စက်ရဟတ်လည်သကဲ့သို့ ဖြစ်နေသောကြောင့် ဘုံမပြတ် ဘဝမပြတ် သံသရာစက် ရဟတ်ကြီးလည်၍ ဖြစ်နေလေသည်။</p> <p>ဤကား ဥပပတ္တိဘဝနှင့်စပ်၍ ဆိုအပ်သောစကားရပ်ပေတည်း</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် ဥပါဒါန်ဟူသော အကြောင်းကြောင့် ဘဝ ဖြစ်ပေါ်ပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ အကြင်ပုထုဇ္ဇန်ပုဂ္ဂိုလ်တို့အား ဥပါဒါန်တရား လေးပါးတို့ကို မဂ်ဖြင့်အကြွင်းမဲ့ မပယ်သတ်အပ်ကုန်၊ ထိုပုထုဇ္ဇန် ပုဂ္ဂိုလ်တို့အား ကာမုပါဒါန်ဟုဆိုအပ်သော တဏှာလောဘကြောင့် ကာမနှင့် စပ်ဆိုင် သော ကာယကံ ဝစီကံ မနောကံတို့ကို ပြုလုပ်ကြိုးစား ကြလေကုန်၏၊ ထိုအခါ ကာမုပါဒါန်ကြောင့် ကမ္မဘဝဖြစ်ပေါ်လေ၏။</p> <p>ထိုပုထုဇ္ဇန်တို့သည် ဒိဋ္ဌုပါဒါန်ဟူသော အကြောင်းကြောင့် ထိုထို ဒိဋ္ဌိအယူနှင့် စပ်လျဉ်းသမျှသော ကာယကံ ဝစီကံ မနောကံတို့ကို ပြုလုပ်ကြိုးစားကြလေကုန်၏၊ ထိုအခါ ဒိဋ္ဌုပါဒါန်ဟူသော အကြောင်း ကြောင့် ကမ္မဘဝဖြစ်လေ၏။</p> <p>ထိုပုထုဇ္ဇန်တို့သည် သီလဗ္ဗတုပါဒါန်ဟူသော အကြောင်းကြောင့် နွားအကျင့် ခွေးအကျင့် စသည်တို့နှင့် စပ်ဆိုင်သော ကာယကံ ဝစီကံ မနောကံတို့ကို ပြုလုပ်ကြကုန်၏၊ ထိုအခါ သီလဗ္ဗတုပါဒါန်ကြောင့် ကမ္မဘဝ ဖြစ်ပေါ်၏။</p> <p>ထိုပုထုဇ္ဇန်တို့သည် အတ္တဝါဒုပါဒါန်ဟူသော သက္ကာယဒိဋ္ဌိကြောင့် အတ္တဒိဋ္ဌိနှင့်ဆိုင်သမျှသော ကာယကံ ဝစီကံ မနောကံတို့ကို ပြုလုပ်ကြလေ ကုန်၏၊ ထိုအခါ အတ္တဝါဒုပါဒါန်ကြောင့် ကမ္မဘဝဖြစ်ပေါ်လေ၏။</p> <p>ထိုပုထုဇ္ဇန်တို့သည် ကမ္မဘဝတို့ကို ပြုလုပ်ကြကုန်၍ ဥပါဒါန်တရား နှင့် တကွဖြစ်၍သာလျှင် စုတေသေလွန်ကြလေကုန်၏၊ ထိုအခါ စင်စစ်အားဖြင့် တစ်ဖန်ဘဝသစ်သို့ ကပ်ရောက် ဖြစ်ပွါးကြရလေကုန်၏၊ ဘဝသစ်၌ ဥပပတ္တိခန္ဓာတို့ ဖြစ်ပေါ်ကြလေကုန်၏။</p> <p>ဤသို့လျှင် ဥပါဒါန်ဟူသော အကြောင်းကြောင့် ဘဝတို့ဖြစ်ကုန် သတည်း</p> <p>ဤအဓိပ္ပါယ်ကိုရည်၍ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်၌<br> စွမ်းရည်ပြင်းထန်၊ ဥပါဒါန်ဖြင့်၊ ခန္ဓာဓမ္မ၊ ကိုယ်ကာယ၌၊ အတ္တအစွဲ၊ မြဲကြီးမြဲ၍၊ ရဲရဲရက်ရက်၊ ကိုယ်အတွက်ကြောင့်၊ သက်သတ်ခိုးမှု၊ စသည်ပြု လျက်၊ အကုသလ၊ ဓမ္မဆယ်တန်၊ အပြစ်လျှံ၏၊ တစ်ဖန်နောက်နှောင်း၊ ငါလျှင်ကောင်းစိမ့်၊ အကြောင်းရည်ရော်၊ အရှည်မြော်လျက်၊ သူတော် ဓလေ့၊ ရသေ့ရဟန်း၊ လှူဒါန်းဝေငှ၊ ပဉ္စင်္ဂနှင့်၊ အဋ္ဌအင်္ဂိ၊ ဒသင်္ဂိတည့်၊ လေးလီဗြဟ္မ၊ ဝိဟာရစျာန်၊ ဆယ်တန်ကသိုဏ်း၊ အလှိုင်းများစွာ၊ ဘာဝနာဟု၊ ဆယ်ဖြာပုည၊ ကုသလကို၊ လုံ့လကြိုးစား၊ ကောင်းမှုပွါး၏၊ နှစ်ပါးကုသိုလ်၊ အကုသိုလ်ဟု၊ ထိုထိုဘဝ၊ ဖြစ်သမျှ၌၊ ဗီဇပြည့်ဖြိုး၊ အမျိုးမျိုးကြောင့်၊ အကျိုးတရား၊ အရှည်ပွါးသည်။။ နှစ်ပါးဘဝ စွမ်းရည်တည်း။</p> <p>ဥပါဒါနပစ္စယာ ဘဝေါ ပြီး၏။</p> --- <h3>ဘဝပစ္စယာ ဇာတိ</h3> <p>(ဘဝကြောင့် ဇာတိဖြစ်ပေါ်သည်။)</p> <p>“<b>ဇာယန္တိ သတ္တာ သင်္ခါရာစ ဧတာယာတိ ဇာတိ</b>” <b>ဧတာယ</b>=ဤတရားသဘောဖြင့်၊ <b>သတ္တာစ</b>=သတ္တဝါတို့သည်၎င်း၊ <b>သင်္ခါရာစ</b>=သင်္ခါရတို့သည်၎င်း၊ <b>ဇာယန္တိ</b>=ဖြစ်ပေါ် ကြကုန်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>ဇာတိ</b>=ဇာတိမည်၏။</p> <p>သက်ရှိသက်မဲ့ဖြစ်သော သတ္တဝါသင်္ခါရတို့၏ ဖြစ်ကြောင်းတရား ကို ဇာတိဆိုသည်။</p> <p>တနည်းကား<br> “<b>ဇနနံ ဇာတိ</b>”</p> <p><b>ဇနနံ</b>=ဖြစ်ပေါ်ခြင်း၊ <b>ဇာတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်ခြင်း။</p> <p>သတ္တဝါ သင်္ခါရတို့၏ ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကို ဇာတိဆိုသည်။ ဥပပတ္တိဘဝကိုးပါး၏ ရှေးဦးအစ ပဋိသန္ဓေတည်နေခြင်း ကိစ္စ အားဖြင့် ဖြစ်ပေါ်မှုကို ဇာတိဆို၏။</p> <p>ထိုဇာတိသည် ဘဝကိုးပါးကိုအစွဲပြု၍-</p> <p>၁။ ကာမဇာတိ,<br> ၂။ ရူပဇာတိ,<br> ၃။ အရူပဇာတိ,<br> ၄။ သညီဇာတိ,<br> ၅။ အသညီဇာတိ,<br> ၆။ နေဝသညီနာသညီဇာတိ,<br> ၇။ ဧကဝေါကာရဇာတိ,<br> ၈။ စတုဝေါကာရဇာတိ,<br> ၉။ ပဉ္စဝေါကာရဇာတိ,<br> အားဖြင့် ကိုးပါးအပြားရှိ၏။</p> <p>ထိုဇာတိကိုးပါးတို့တွင် ကာမဇာတိသည် ဖြစ်ပေါ်ပုံ ယောနိအပြား အားဖြင့်--<br> ၁။ အဏ္ဍဇဇာတိ,<br> ၂။ ဇလာဗုဇဇာတိ,<br> ၃။ သံသေဒဇဇာတိ,<br> ၄။ ဩပပါတိကဇာတိ,<br> အားဖြင့် လေးပါးအပြားရှိ၏။</p> <p>ထိုလေးပါးတို့တွင်</p> <p>“<b>အဏ္ဍေ ဇာယန္တီတိ အဏ္ဍဇာ</b>”</p> <p><b>အဏ္ဍေ</b>=အဥ၌၊ <b>ဇာယန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>အဏ္ဍဇာ</b>=အဏ္ဍဇမည်ကုန်၏။</p> <p>ဥမှ ပေါက်ဖွားကြကုန်သော ကြက် ငှက်စသော သတ္တဝါ, ငါး လိပ်စသော သတ္တဝါများကို အဏ္ဍဇဆိုသည်၊ ထိုအဏ္ဍဇသတ္တဝါတို့၏ ပဋိသန္ဓေနေမှုသည် အဏ္ဍဇဇာတိမည်၏။</p> <p>သူငယ်၏တည်နေရာ “ကလလရေကြည်၏ တည်နေရာ” ဖြစ် သော သားအိမ်ကို ဇလာဗုဇခေါ်သည်။</p> <p>“<b>ဇလာဗုမှိ ဇာယန္တီတိ ဇလာဗုဇာ</b>”</p> <p><b>ဇလာဗုမှိ</b>=သားအိမ်၌၊ <b>ဇာယန္တိ</b>=ဖြစ်တတ်ကုန်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>ဇလာဗုဇာ</b>=ဇလာဗုဇမည်ကုန်၏။</p> <p>သားအိမ်၌ ပဋိသန္ဓေတည်နေ၍ ဖြစ်ကြကုန်သော လူစသော သတ္တဝါ, နွား, ကျွဲ, ဆင်, မြင်းစသော သတ္တဝါတို့ကို ဇလာဗုဇခေါ်သည်။ ထိုဇလာဗုဇ သတ္တဝါတို့၏ ပဋိသန္ဓေတည်နေမှုသည် ဇလာဗုဇ ဇာတိ မည်၏။</p> <p>မစင်ဘင်ပုပ်, ကျင်ငယ်ပုပ်, ရွံ့ညွန်ပုပ်, ရေပုပ်, အသေကောင်ပုပ်, ငါးပုပ်, ထမင်းဟင်းအသိုးအပုပ် စသည်များနှင့် ပဒုမ္မာကြာတိုက်၏အညှိ, သစ်ပင်၏အညှိများသည် သံသေဒဇမည်၏၊ စိုစွတ်ကျိချွဲသော အရာ ဝတ္ထုများပေတည်း။</p> <p>“<b>သံသေဒေ ဇာယန္တီတိ သံသေဒဇာ</b>”</p> <p><b>သံသေဒေ</b> =အပုပ် အစပ် အကျိ အချွဲ၌၊ <b>ဇာယန္တိ</b>=ဖြစ် ကုန်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>သံသေဒဇာ</b>=သံသေဒဇ မည်ကုန်၏။</p> <p>အပုပ်အစပ် အကျိအချွဲ၌ ပဋိသန္ဓေတည်နေကြကုန်သော ပိုးရွ သတ္တဝါတို့မှစ၍ ပဒုမ္မာကြာတိုက်၌ ပဋိသန္ဓေတည်နေ ကြကုန်သော ပဒုမ ဒေဝီစသော လူသတ္တဝါတို့ကို သံသေဒဇဆိုသည်။ ထိုသံသေဒဇ သတ္တဝါ တို့၏ ပဋိသန္ဓေတည်နေမှုသည် သံသေဒဇ ဇာတိမည်၏။</p> <p>ကောင်းကင်ထက်မှ လျောကျလာဘိသကဲ့သို့ ပြည့်စုံသော ကိုယ် အင်္ဂါတို့နှင့်တကွ ထင်ရှားစွာ ဖြစ်ပေါ်လာမှုသည် ဥပပါတ်မည်၏၊ “<b>ဥပပါတေန ကိစ္စေန ဇာယန္တီတိ ဩပပါတိကာ</b>”</p> <p><b>ဥပပါတေန ကိစ္စေန</b>=ကိုယ်လက်အင်္ဂါပြည့်စုံစွာ ကျရောက် လာခြင်း ကိစ္စဖြင့်၊ <b>ဇာယန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ဩပ ပါတိကာ</b>=ဩပပါတိကမည်ကုန်၏။</p> <p>အထက်နတ်ပြည်ခြောက်ထပ် ဗြဟ္မာ့ဘုံနှစ်ဆယ်တို့၌ ဖြစ်ကြ ကုန်သော နတ်ဗြဟ္မာတို့သည် ဩပပါတိကသာ ဖြစ်ကြကုန်၏၊၊ အလုံးစုံ သော ငရဲသူ သတ္တဝါတို့သည်လည်း ဩပပါတိကတို့သာတည်း။ ဩပပါ တိက သတ္တဝါတို့၏ ပဋိသန္ဓေတည်နေမှုကို ဩပပါတိက ဇာတိ ဆိုသည်။</p> <p>ကမ္ဘာတည်ဦးစအခါ၌ လူတို့သည် ဥပပါတ်တို့သာဖြစ်ကုန်၏၊ ထိုအတူ တိရစ္ဆာန် ပြိတ္တာ ဘုမ္မစိုးနတ်တို့သည်လည်း ကမ္ဘာဦးကာလမှာ ဥပပါတ်တို့သာဖြစ်ကြကုန်၏၊ နောက်ကာလ၌မူကား လူတို့သည် ဇလာဗုဇ ဖြစ်ကြကုန်၏၊ တစ်ရံတစ်ခါ အဏ္ဍဇ ဖြစ်ကုန်၏၊ တစ်ရံတစ်ခါ သံသေဒဇဖြစ်ကုန်၏၊ တိရစ္ဆာန် သတ္တဝါတို့တွင် အချို့တို့သည် အဏ္ဍဇဖြစ် ကုန်၏၊ အချို့တို့သည် ဇလာဗုဇဖြစ်ကုန်၏၊ ဘုမ္မဇိုဝ်းနတ်တို့သည်ကား ဥပပါတ်တို့သာ များကုန်၏။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် ဘဝဟူသော အကြောင်းကြောင့် ဇာတိဖြစ် ပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ ဥပပတ္တိဘဝကိုးပါးတို့၏ ရှေးဦးစွာ ဖြစ်ပေါ်မှုကို ဇာတိ ဟူ၍ပြဆိုအပ်လေပြီ။။ ထို့ကြောင့် ကမ္မဘဝဟူသော အကြောင်းကြောင့် ဥပပတ္တိဘဝဖြစ်ပေါ်သည်ရှိသော် ပဋိသန္ဓေနေမှုဟုဆိုအပ်သော ဇာတိ၏ ဖြစ်ခြင်းကိစ္စလည်း တစ်လုံးတည်း ပြီးစီးပါရှိလေ၏၊ သို့ဖြစ်၍ ကမ္မဘဝ ဟူသောအကြောင်းကြောင့် ဥပပတ္တိဘဝကိုးပါးတို့၌ ဇာတိဖြစ် ပေါ်ပုံသည် ထင်ရှားလှလေ၏။</p> <p>ဤသို့လျှင် ဘဝဟူသော အကြောင်းကြောင့် ဇာတိဖြစ်ပေါ်လေ သည်။</p> <p>ဤအဓိပ္ပါယ်ကိုရည်၍ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်လင်္ကာ၌<br> ဘဝစွမ်းရေ၊ ကံနှစ်ထွေကြောင့်၊ သဗ္ဗေသတ္တာ၊ သတ္တဝါတို့၊ ဖြစ်ရာဘဝ၊ ဆုံးပြန်ကလည်း၊ ဧကစတု၊ ငါးခုခန္ဓာ၊ ကံချရာ၌၊ ဓမ္မတာစစ်၊ သစ်တလဲလဲ၊ အနဲနဲလျှင်၊ ဖြစ်မြဲဇာတိ၊ သန္ဓေငြိ၍၊ တြိဘုံပြင်၊ နယ် တစ်ခွင်၌၊ အစဉ်ပြည့်ပွါး၊ အစားစားလျှင်၊ မားမားမတ်မတ်၊ ဇာတ် အမျိုးမျိုး၊ တန်ခိုးထင်တိမ်၊ ဂုဏ်သိရ်နိမ့်မြင့်၊ အကျင့်ဆိုးကောင်း၊ အပေါင်းများစွာ၊ သတ္တဝါဟု၊ နာနာကာယ၊ ဖြစ်ပြန်ကြသည်။။ လေးဝဇာတိ၊ စွမ်းရည်တည်း။</p> ဟူ၍စပ်ဆိုတော်မူသည်။</p> <p>ဘဝပစ္စယာ ဇာတိပြီး၏။</p> --- <h3>ဇာတိပစ္စယာ ဇရာမရဏံ</h3> <p>(ပဋိသန္ဓေနေမှုကြောင့် အိုခြင်း သေခြင်းဖြစ်ပေါ်၏၊)</p> <p>“<b>ဇိယန္တိ သတ္တာ သင်္ခါရာစ ဇိဏ္ဏဘာဝံ ဂစ္ဆန္တိ ဧတာယာတိ ဇရာ</b>”</p> <p><b>ဧတာယ</b>=ဤတရားသဘောဖြင့်၊ <b>သတ္တာစ</b>=သတ္တဝါတို့သည်၎င်း၊ <b>သင်္ခါရာစ</b>=ရှိရှိသမျှသင်္ခါရတို့သည်၎င်း၊ <b>ဇိယန္တိ</b>=ဆွေးမြေ့ အိုမင်းတတ် ကုန်၏၊ <b>ဇိဏ္ဏဘာဝံ</b>=ဆွေးမြေ့အိုမင်းသည်၏အဖြစ်သို့၊ <b>ဂစ္ဆန္တိ</b>= ရောက် ကုန်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ဇရာ</b>=ဇရာမည်၏။</p> <p>သတ္တဝါသင်္ခါရတို့၏ ဆွေးမြေ့အိုမင်း ကြောင်းဖြစ်သော တရားကို ဇရာခေါ်သည်။</p> <p>တနည်းကား” <b>ဇိရဏံ ဇရာ</b>”</p> <p><b>ဇိရဏံ</b>=ဆွေးမြေ့ အိုမင်းခြင်း၊ <b>ဇရာ</b>=ဆွေးမြေ့ အိုမင်းခြင်း၊ ဤအလိုအားဖြင့် ဆွေးမြေ့ အိုမင်းမှုသည်ပင် ဇရာမည်လေသည်၊ ပဋိသန္ဓေတည်နေသည်၏ အစွမ်းအားဖြင့် ဖြစ်ပေါ်လာသော ဥပပတ္တိဘဝကိုးပါး၏ အသစ်သဘောမှ ရွေ့လျောမှု ပျိုသော သဘောမှ ပြောင်းလဲမှု ရင့်ရော်မှု ဆုတ်ယုတ်မှုများသည်ပင်လျှင် ဇရာမည်လေသည်။</p> <p>ထိုဇရာသည်လည်း ဇာတိကဲ့သို့ပင်လျှင်</p> <p>၁။ ကာမဇရာ,<br> ၂။ ရူပဇရာ,<br> ၃။ အရူပဇရာ,<br> ၄။ သညီဇရာ,<br> ၅။ အသညီဇရာ,<br> ၆။ နေဝသညီနာသညီဇရာ,<br> ၇။ ဧကဝေါကာရဇရာ,<br> ၈။ စတုဝေါကာရဇရာ,<br> ၉။ ပဉ္စဝေါကာရဇရာ,<br> အားဖြင့် ဥပပတ္တိဘဝကိုးပါးနှင့် ဝေဖန်၍ ကိုးမျိုးပင်ရလေ၏။</p> <p>တနည်းကား<br> ၁။ နာမ်ဇရာ,<br> ၂။ ရုပ်ဇရာ,<br> အားဖြင့် နှစ်ပါးအပြားရှိ၏။</p> <p>ထိုနှစ်ပါးတို့တွင် နာမ်ဇရာသည်<br> ၁။ ခဏိကဇရာ,<br> ၂။ သန္တတိဇရာ,<br> အားဖြင့် နှစ်ပါးရှိပြန်၏။</p> <p>ထိုအတူ ရုပ်ဇရာသည်လည်း နှစ်ပါးပြားပြန်၏</p> <p>ထိုဇရာနှစ်မျိုးတို့တွင် ရုပ်နာမ်တို့၏ ခဏိကဇရာသည် မထင်ရှား၊ သန္တတိဇရာသာလျှင် ထင်ရှားလေ၏၊ ထင်ရှားသော သန္တတိဇရာကို မြင်သဖြင့် မထင်ရှားသော ခဏိကဇရာရှိနေမှုကိုလည်း သိအပ်လေ၏၊ ။ ခဏိကဇရာဆိုသည်မှာ ရုပ်နာမ်တို့၏ ဥပါဒ်အဖြစ်မှ လွန်၍ ဋ္ဌီအဖြစ်၌ တည်နေဆဲကိုပင် ဆိုသည်၊ ခဏိကဇရာသည် မြတ်စွာဘုရားတို့၏ ဉာဏ်တော် အရာသာဖြစ်လေသည်၊ သန္တတိဇရာဆိုသည်မှာ တစ်စဉ် တစ်စဉ် တစ်သုတ်တစ်သုတ်ဖြစ်ကြကုန်သော ရုပ်နာမ်တို့၏ အားယုတ်မှု ရင့်ရော်မှုကို ဆိုသည်။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် နာမ်တရားတို့၏ သန္တတိဇရာ ထင်ရှားပါ သနည်း။</p> <p>ဖြေ။ ဝေဒနာက္ခန္ဓာ၌ ကိုယ်လက်အင်္ဂါတို့၌ သုခဝေဒနာ ဒုက္ခ ဝေဒနာ ပြောင်းလဲမှု၏ အစွမ်းအားဖြင့်၎င်း, သညာက္ခန္ဓာ၌ အဆင်းကို မှတ်သော ရူပသညာ, အသံကိုမှတ်သော သဒ္ဒသညာစသည်တို့ ပြောင်းလဲ မှု၏ အစွမ်းအားဖြင့်၎င်း, သင်္ခါရက္ခန္ဓာ၌ ကြံစည်ခြင်း နှစ်သက်ခြင်း လိုချင် မက်မောခြင်း အမျက်ထွက်ခြင်း ကြည်ညိုခြင်းစသည်တို့ ပြောင်းလဲမှု၏ အစွမ်းအားဖြင့်၎င်း, ဝိညာဏက္ခန္ဓာ၌ အမြင်စိတ် အကြားစိတ် စသည်တို့ ပြောင်းလဲမှု၏ အစွမ်းအားဖြင့်၎င်း နာမ်တရားတို့၏ သန္တတိဇရာသည် ထင်ရှား၏။</p> <p>ပြောင်းလဲခြင်းမည်သည်ကား<br> ရှေ့အစဉ်ဟောင်း ကွယ်ပျောက်၍ နောက်အစဉ်သစ်တစ်မျိုး ပေါ်ပေါက်ဖြစ်ပွါးလာခြင်း ပေတည်း။ ရှေ့အစဉ်ဟောင်း ကွယ်ပျောက် မှုမည်သည်လည်း ဆုတ်ယုတ်အားလျော့မှုမရှိက မဖြစ်ပေါ်နိုင်၊ ထိုဆုတ် ယုတ်အားလျော့မှုကိုပင် ဇရာဟူ၍ ဆိုရလေသည်။ စိတ်ဓာတ်မည်သည် အလွန်အပြောင်းအလွဲလျင်မြန်၏၊ မြတ်စွာဘုရားသည်လည်း ထိုစိတ် ဓာတ် အပြောင်းအလွဲ လျင်မြန်ကြောင်းကို ဤသို့ဟောကြားတော်မူ၏၊ “ချစ်သားရဟန်းတို့ စိတ်ကဲ့သို့ အပြောင်းအလွဲ လျင်မြန်သော တရားကို ငါဘုရားမြင်တော်မမူ၊ ချစ်သား ရဟန်းတို့ စိတ်၏အပြောင်း အလွဲ လျင်မြန်သကဲ့သို့သောအရာကို ဥပမာဖြင့်သော်လည်း ပြဆိုရန် မလွယ်ချေ”</p> <p>ထိုစကားရပ်၌ စိတ်၏အပြောင်းအလွဲ လျင်မြန်မှုဆိုသည်ကား စိတ်၏ အစဉ်တစ်မျိုးမျိုးပြောင်းလွဲခြင်းကို ဆိုအပ်၏၊ မြင်သောစိတ် အစဉ်မှ ကြားသောစိတ်အစဉ်သို့ ပြောင်းလွဲခြင်း, ကြားသောစိတ်အစဉ်မှ မြင်သောစိတ်အစဉ်သို့ ပြောင်းလွဲခြင်း, လိုချင်တပ်မက်သော စိတ်အစဉ်မှ အမျက်ဒေါသ ခြောင်းခြောင်းထသော စိတ်အစဉ်သို့ ပြောင်းလွဲခြင်း, ချစ်သောစိတ်အစဉ်မှ မုန်းသော စိတ်အစဉ်သို့ ပြောင်းလွဲခြင်း, ကြည်ညို သောစိတ်အစဉ်မှ မကြည်ညိုသော စိတ်အစဉ်သို့ ပြောင်းလွဲခြင်း, ဝမ်းမြောက်သော စိတ်အစဉ်မှ ဝမ်းနည်းသော စိတ်အစဉ်သို့ ပြောင်းလွဲ ခြင်း စသည်များပေတည်း။ ထို့ကြောင့် စိတ်၏အပြောင်းအလွဲ လျင်မြန် ပုံကို သိမြင်ရိပ်မိသော သူတို့သည် စိတ်၏ အိုမင်းယုတ်လျော့ခြင်း ဇရာ, ချုပ်ဆုံးခြင်း မရဏများကိုလည်း လွယ်ကူချမ်းသာစွာ သိနိုင်လေ၏။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် ရုပ်တရားတို့၏ သန္တတိဇရာ ထင်ရှားပါ သနည်း။</p> <p>ဖြေ။ ဣရိယာပုထ် အပြောင်းအလွဲတို့၌ အထူးထူးသော ရုပ် အစဉ်တို့၏ ပြောင်းလွဲခြင်းသည် ထင်ရှား၏၊ ချဲ့၍ဆိုဦးအံ့၊ တစ်စုံ တစ်ခုသော ဣရိယာပုထ်ဖြင့် တည်ရှိကြကုန်သော ရုပ်အစဉ် ရုပ်အပေါင်း တို့သည် အချင်းခပ်သိမ်း မအိုသည်ရှိသော် မသေသည်ရှိသော် မကွယ် ပျောက် မချုပ်ဆုံးသည်ရှိသော် တစ်ပါးသော ဣရိယာပုထ် ရုပ်အစဉ် ဖြစ်ခွင့်ကို မပေးနိုင်ကြချေ။</p> <p>သွား၍နေသောသူမှာ ပထမခြေလှမ်း၌ရှိသော ရုပ်အစဉ်သည် အချင်းခပ်သိမ်း မအို မသေ မကွယ် မပျောက် လေသည်ရှိသော် ဒုတိယ ခြေလှမ်းအတွက် ရုပ်အစဉ်ဖြစ်ခွင့်ကို မပေးနိုင်ချေ၊ ကွေးခြင်း ဆန့်ခြင်း စသော ဣရိယာပုထ်တို့၌လည်း ထိုအတူပင်လျှင်တည်း။ထိုမှ တစ်ပါး လည်း လောက၌ မဟာကပ်အစရှိကုန်သော ကပ်အမျိုးမျိုးတို့၏ ပြောင်း လွဲခြင်းဟူသည်လည်း ထင်ရှားရှိ၏၊ နှစ်တို့၏ အပြောင်းအလွဲ, ဥတုတို့၏ အပြောင်းအလွဲ, လတို့၏ အပြောင်းအလွဲ, လဆန်း လဆုတ် တို့၏ အပြောင်းအလွဲ, နေ့ညဉ့်တို့၏ အပြောင်းအလွဲတို့သည်လည်း ထင်ရှား ရှိကုန်၏၊ ထိုမဟာကပ်စသည်တို့၏ အပြောင်းအလွဲ ဟူသမျှ သည်လည်း ရုပ်အစဉ်တို့၏ အပြောင်းအလွဲကြီးတို့သာလျှင် ဖြစ်ကုန်၏၊ ထိုစကား မှန်၏၊ တစ်ခုသော မဟာကပ်၌ မဟာပထဝီ မြေကြီး စသည်တို့သည် အချင်းခပ်သိမ်း မအိုမင်း မဆွေးမြေ့မပျက်စီး မချုပ်ကွယ် သည်ရှိသော် တစ်ပါးသော မဟာကပ်အသစ်ကိုဖြစ်စေခြင်းငှါ အဘယ်မှာ အခွင့်ပေး ပါအံ့နည်း။ ဤသို့စသည်ဖြင့် လောက၌ အပြောင်းအလွဲဟူသမျှတို့ကို ထောက်ရှု ဆင်ခြင်ပြီးလျှင် ရူပသန္တတိ ဇရာ၏ ဖြစ်ပုံကို သိရာ၏၊ ဤကား ဇရာနှင့်စပ်၍ဆိုအပ်သော စကားရပ်ပေတည်း မရဏ၌<br> <p>“<b>မိယန္တိ သတ္တာ သင်္ခါရာစ ပါဏံ စဇန္တိ ဘိဇ္ဇန္တိ အန္တရဓာနံ ဂစ္ဆန္တိ ဧတေနာတိ မရဏံ</b>”</p> <p><b>ဧတေန</b>=ဤတရားသဘောဖြင့်၊ <b>သတ္တာစ</b>=သတ္တဝါအပေါင်းတို့ သည်၎င်း၊ <b>သင်္ခါရာစ</b>=ဖြစ်ဖြစ်သမျှသင်္ခါရတို့သည်၎င်း၊ <b>မိယန္တိ</b>=သေကြ ကုန်၏၊ <b>ပါဏံ</b>=အသက်ကို၊ <b>စဇန္တိ</b>=စွန့်လွှတ်ကြကုန်၏၊ <b>ဘိဇ္ဇန္တိ</b>=ပျက်စီးကြ ရကုန်၏၊ <b>အန္တရဓာနံ</b>=ကွယ်ပျောက်ခြင်းသို့၊ <b>ဂစ္ဆန္တိ</b>=ရောက်ကြလေကုန်၏၊ <b>ဣတိတသ္မာ</b>=ထို့သို့သေကြေပျက်စီး ပြုန်းတီးဆုတ်ကွယ်ကြောင်း ဖြစ်လေ သောကြောင့်၊ <b>မရဏံ</b>=မရဏမည်၏။</p> <p>သတ္တဝါသင်္ခါရတို့၏ သေကြောင်း ပျက်စီးကြောင်း ချုပ်ပျောက် ကြောင်း တရားကို မရဏဟူ၍ ဆိုလိုသည်သတ္တဝါသင်္ခါရဆိုသော စကား၌ ဘဝကိုးပါး၌ ဖြစ်သော အတ္တဘောဟူသမျှကို သတ္တဝါ, ထိုမှ ကြွင်းလေသမျှသော အဝိညာဏကစုကို သင်္ခါရဆိုသည်။ သတ္တဝါ, သင်္ခါရ ဆိုလေတိုင်း ဤသို့ချည်းမှတ်ရာ၏၊ တနည်းကား--<br> <p>“<b>မီယတေ မရဏံ</b>”</p> <p><b>မီယတေ</b>=သေခြင်း၊ <b>မရဏံ</b>=သေခြင်း။</p> <p>ဤအလိုအားဖြင့် သတ္တဝါသင်္ခါရတို့၏ သေခြင်းမျှကိုပင် မရဏ ဆိုသည်။</p> <p>ထိုမရဏသည် ဘဝကိုးပါးနှင့် ယှဉ်စပ်၍<br> ၁။ ကာမမရဏ,<br> ၂။ ရူပမရဏ,<br> ၃။ အရူပမရဏ,<br> ၄။ သညီမရဏ,<br> ၅။ အသညီမရဏ,<br> ၆။ နေဝသညီနာသညီမရဏ,<br> ၇။ ဧကဝေါကာရမရဏ,<br> ၈။ စတုဝေါကာရမရဏ,<br> ၉။ ပဉ္စဝေါကာရမရဏ,<br> အားဖြင့် ကိုးပါးအပြားရှိ၏။</p> <p>ကာမအတ္တဘောတို့၏ သေမှုသည် ကာမမရဏမည်၏၊ ဤသို့စသည်ဖြင့်သိလေ။</p> <p>ထိုမှတစ်ပါးလည်း--<br> ၁။ အာယုက္ခယမရဏ=အသက်တမ်းကုန်၍ သေခြင်း,<br> ၂။ ကမ္မက္ခယမရဏ=ကံ အစွမ်းကုန်၍ သေခြင်း,<br> ၃။ ဥဘယက္ခယမရဏ=အသက် ကံနှစ်ပါးကုန်၍ သေခြင်း,<br> ၄။ ဥပစ္ဆေဒကမရဏ=ကံဆိုးဖြတ်ချွေ၍ သေခြင်း,<br> ဟူ၍ မရဏမျိုး လေးပါးရှိ၏၊။ ထိုလေးပါးတို့တွင်</p> <p>* အာယုက္ခယမရဏ မည်သည်ကား “<b>ဝိညာဏပစ္စယာ နာမရူပံ</b>” ဟူသောပုဒ်အဖွင့် ဇီဝ ပညတ်ခန်း တွင် ပြဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော နည်းအတိုင်း ထိုထို ဘုံဘဝတို့၌ အမျိုးမျိုးသော ထိုထိုအာယုကပ် အသက်တမ်း အပိုင်းအခြားတို့သည် ပဋိသန္ဓေတည်နေသောအခါ ရှေးဦးစွာဖြစ်ပေါ်သော နာမ်ရုပ်တို့၏ ချုပ်ခြင်းမှစ၍ အစဉ်အတိုင်း ကုန်ဆုံးချုပ်ကွယ်ခြင်းသို့ ရောက်ကြလေကုန်၏၊ ထိုအသက်တမ်းတို့၏ အားလုံးကုန်ဆုံး သဖြင့် သေလွန်ခြင်းသည် အာယုက္ခယမရဏမည်၏၊ * “<b>သင်္ခါရပစ္စယာ ဝိညာဏံ</b>” ဟူသော ပုဒ်အဖွင့်၌ ပြဆိုအပ်ပြီး သောအတိုင်း စေတနာတည်းဟူသော ကံ၏ချုပ်ပုံ နှစ်မျိုးတို့တွင် ဒုတိယ ဖြစ်သော ကံ၏အရှိန်အစွမ်း ချုပ်ဆုံးမှုကြောင့် သေခြင်းသည် ကမ္မက္ခယ မရဏမည်၏။</p> <p>* ထိုအသက်တမ်း ကံစွမ်းနှစ်ပါးတို့၏ အညီအမျှ ကုန်ဆုံးသ ဖြင့် သေခြင်းသည် ဥဘယက္ခယမရဏ မည်၏။</p> <p>* ဥပစ္ဆေဒကမရဏအရာ၌ အသက်ကို ဖြတ်ချွေတတ်သော ဥပစ္ဆေဒကကံမျိုးသည်--<br> ၁။ အတိတ်ကံ,<br> ၂။ ပစ္စုပ္ပန်ကံ,<br> အားဖြင့် နှစ်ပါးအပြားရှိ၏၊။ထိုနှစ်ပါးတို့တွင် တစ်ယောက် သောသူသည် များစွာသော ပါဏာတိပါတကံတို့ကို ပြုလုပ်ကျူးလွန်၏၊ နောက်ကာလ၌ ထိုပါဏာတိပါတကံ၏ အကျိုးရင်း၏ အစွမ်းအားဖြင့် ထိုသူ၏သန္တာန်မှာ အသက်ကိုဖြတ်တတ်ကုန်သော ရောဂါအနာအမျိုးမျိုး တို့သည် ဖြစ်တတ်ကုန်၏၊ ထိုကံ၏ နိဿန္ဒအကျိုးဆက်၏ အစွမ်း အားဖြင့် အပ၌ဖြစ်သော ဘေးအန္တရာယ် အသွယ်သွယ်တို့သည်လည်း အလွန်များပြားတတ်ကုန်၏၊ ထိုအပရန်တို့သည် ထိုသူတို့သို့ ကပ်ရောက် လာတတ်ကုန်၏၊ ဓား လှံ သေနတ်စသော အရာများသည် အပရန် မည်၏၊ အတိတ်ကံ၏ အကျိုးရင်းကြောင့် စိတ်ဖောက်ပြန်ပြီးလျှင် သေဖို့ ရန်ဖြစ်သော ထိုထိုအကြောင်းတို့ကိုလည်း ရှာမှီးတတ်၏၊ ထိုသေဖို့ ကိုယ်တိုင်သေပေါက်သေလမ်း ရှာကြံမှုဖြင့်လည်း အသက်သေဆုံး တတ် ၏၊ ဤသို့ သေဆုံးခြင်းသည် အတိတ်ဖြစ်သော ဥပစ္ဆေဒကကံ၏ ဖြတ် ချွေမှုကြောင့် အသက်သေဆုံးခြင်းမည်၏။</p> <p>ဤလောကကြီး၌ သတ္တဝါတို့၏ အသက်အန္တရာယ်ကို ပြုတတ်ကုန် သော အရာတို့သည် အထောင်မက ပေါများစွာ ရှိကြကုန်၏၊ သင့်လျော် စွာ ပြုလုပ်အားထုတ်ခြင်းဟုဆိုအပ်သော ပယောဂသမ္ပတ္တိမှကင်း၍ ချွတ်ယွင်းဖောက်ပြန် ကျင့်ကြံပြုလုပ်ခြင်းတည်းဟူသော ဝိသမ ပယောဂ ကို ပြုလုပ်မိကြကုန်သောကြောင့် ထိုအထောင်မကသော အသက် အန္တရာယ်တို့တွင် တစ်ပါးပါးသော အန္တရာယ်ဖြင့်သေဆုံးလေ၏၊ ဤသို့ သေခြင်းသည် ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သည့် ဥပစ္ဆေဒကကံကြောင့် သေဆုံး စုတေခြင်း မည်၏။</p> <p>ဤအရာ၌ ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော ဥပစ္ဆေဒကကံသည်ကား ဝိသမ ပယောဂ, ပယောဂဝိပတ္တိများပေတည်း။</p> <p>ဥပမာကား- တစ်ယောက်သောသူသည် ခိုးဝှက်ခြင်းငှါ သူတစ် ပါး၏ အိမ်သို့ အချိန်မဲ့၌ တက်လေ၏၊ ပရဒါရကံကို ကျူးလွန်ခြင်းငှါ ထိုကဲ့သို့ သွားရောက်၏၊ အိမ်ရှင်များက ဓား လှံ စသည်ဖြင့် ခုတ်သတ် ထိုးနှက်လေ၏၊ ထိုအခါအသက် သေလေ၏၊ ထိုသို့ သေရခြင်းကား ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော ဝိသမပယောဂဟု ဆိုအပ်သည့် ဥပစ္ဆေဒကကံကြောင့် အသက်သေရခြင်းဖြစ်လေသည်၊ ဓားပြတိုက်၍ သေခြင်း, သူပုန်ထကြွ၍ သေခြင်း, သူတစ်ပါးတို့ကို သတ်မိ၍ ကိုယ်မှာ အသတ်ခံရခြင်း, အဆိပ် ထန်သော မြွေမှန်းသိလျက်နှင့် မြွေကိုထိပါးသောကြောင့် မြွေကိုက်ခံရ၍ သေခြင်း စသည်တို့သည်လည်း ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော ဥပစ္ဆေဒက ကံကြောင့် သေခြင်းပင်မည်လေသည်၊ ထိုမှတစ်ပါးလည်း အတိတ်ပစ္စုပ္ပန်ဖြစ်သော ဥပစ္ဆေဒကကံ နှစ်ပါးတို့၏ နိဿန္ဒမည်သော အကျိုးဆက်သည်လည်း ရှိသေး၏၊ တစ်ယောက်သောသူ ပြုလုပ်အပ်သော ဥပစ္ဆေဒကကံ၏ အကျိုးဆက်ကြောင့် များစွာသောသူတို့၏ သေကျေပျက်စီးခြင်း, လူ အများပြုလုပ်ကြသော ဥပစ္ဆေဒကကံ၏ အကျိုးဆက်ကြောင့် အလွန်များ စွာသောသူတို့၏ သေကျေပျက်စီးခြင်းများလည်း ရှိလေသေး၏။</p> <p>ဒဏ္ဍကတိုင်း မဇ္ဈတိုင်း ကလိင်္ဂတိုင်း မာတင်္ဂတိုင်းတို့၏ ပျက်စီး ပုံများကို ထောက်ထားလေ၊ ကပ္ပကထာ၌လည်း ဤအဓိပ္ပါယ်မျိုးကို ပြဆိုခဲ့လေပြီ။</p> <p>သတ္တင်္ဂုတ္တရပါဠိတော်၌လည်း လူတို့၏အသက်သည် လွန်စွာ ပျက်စီးလွယ်၏၊ ခိုင်မြဲသည်မဟုတ်၊ ပျက်စီးစေ တတ်သောအကြောင်းနှင့် တိုက်ဆိုင်လာလျှင် လွယ်ကူစွာ ပျက်စီးတတ်လေ၏၊ အနည်းငယ်မျှသာ ဖြစ်၍ တိုသော အသက်ပေတည်း။ ဥပမာ မြက်ဖျား၌ သီး၍နေသော နှင်းပေါက်သည် နေတက်လျှင် ပျောက်ပျက်ဘိသကဲ့သို့၎င်း, သည်းထန်စွာ မိုးရွာသောအခါ ရေပွက်တို့သည် ရုတ်တရက်ထ၍ ပျက်စီးဘိသကဲ့သို့၎င်း, ရေ၌ ရေးသားအပ်သော အရေးအသား ကဲ့သို့၎င်း လျင်မြန်စွာ ပျက်လွယ် ပျောက်လွယ်တတ်သော သဘောရှိ၏ဟူ၍ ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>ယခုဆုတ်ကပ်ကာလအခါမှာ သာ၍ပင် အသက်အန္တရာယ် တို့သည် များပြားကုန်၏၊ သေလမ်း သေပေါက်တို့သည် အရပ်ဆယ် မျက်နှာမှ လမ်းပွင့်၍ နေကြလေကုန်၏၊ ပယောဂဝိပတ္တိနှင့်ကြုံလျှင် လွယ်ကူစွာနှင့် သေလမ်းသေတွင်းသို့ သက်ဆင်းရလေ၏၊ ရှေးအခါ၌ မူကား ထိုကဲ့သို့ အသက်အန္တရာယ် မများကြလေကုန်၊ မပြောပလောက် သော ရောဂါအနာကလေး ခြောက်ပါးတို့ သာလျှင်ရှိကုန်၏။</p> <p>ထိုခြောက်ပါးသော အနာရောဂါဆိုသည်ကား<br> ၁။ ချမ်းသောကာလ၌ အေးခြင်း,<br> ၂။ ပူသောကာလ၌ ပူခြင်း,<br> ၃။ အချိန်ရောက်သောအခါ အစာစားလိုခြင်း,<br> ၄။ သောက်လိုခြင်း,<br> ၅။ ကျင်ကြီးစွန့်လိုခြင်း,<br> ၆။ ကျင်ငယ်စွန့်လိုခြင်း,<br> ဤခြောက်ပါးတို့ပေတည်း။</p> <p>ပြဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသောအတိုင်း အသက်၏ပျက်စီးလွယ်သည့်အဖြစ်ကို ပါဠိတော်အဋ္ဌကထာတို့၌ ပြဆိုအပ်လေသောကြောင့် သတ္တဝါတို့၏ ကံသည်လည်း ပျက်စီးလွယ်၏ဟူ၍ သိနိုင်လေသည်။ ပစ္စုပ္ပန်၌ ဝိသမ ပယောဂ ဝင်လာလျှင် လူ့ဘဝကို ရရှိအောင် ထူထောင်၍ပေးသော ကံ၏အစွမ်းသည်လည်း ပျက်စီးရလေ၏၊ လေပြင်းမုန်တိုင်းကျ၍ အကြီးအကျယ် လှိုင်းတံပိုးထကြွ၍ နေသောပင်လယ်ပြင်မှာ သွားလာခိုက် ဖြစ်သော သင်္ဘောကဲ့သို့ ယခုဆုတ်ကပ်အခါ ဝိသမပယောဂတည်းဟူ သော လေမုန်တိုင်း အသက်အန္တရာယ်တည်းဟူသော လှိုင်းတို့၏ အလယ် တွင် သတ္တဝါတို့၏ အသက်တည်၍ နေရလေသည်။ ထို့ကြောင့် အတိတ် ဥပစ္ဆေဒကကံနှင့် ကင်း၍ တစ်စုံတစ်ခုသော ဝိသမပယောဂ အကြောင်း အားဖြင့်လည်း သေရတတ်လေသည်။</p> <p>ဤကဲ့သို့ အဓိပ္ပါယ်ကိုယူအပ်သည်ရှိသော် မရဏာနုဿတိ ဘာဝနာကို ပွါးများရာလွယ်ကူစွာနှင့် ကမ္မဋ္ဌာန်းပြည့်စုံနိုင်၏၊ အတိတ်ဖြစ် သော ဥပစ္ဆေဒကကံကြောင့်သာလျှင် ရုတ်တရက် သေဆုံးနိုင်သည်ဟူ၍ အဓိပ္ပါယ် ကောက်ယူနေလျှင် မရဏာနုဿတိ ဘာဝနာမပြည့်စုံနိုင်ချေ။ မရဏာနုဿတိဘာဝနာ၌သေပေါက် သေလမ်းတွေများလှ၍ ခဏ လက်ငင်း ချက်ခြင်းပင်လျှင် သေခြင်းသို့ ရောက်ရတော့မည်လောက် လန့်ကြောက်ရမည် အနေအားဖြင့် မြတ်စွာဘုရားဟော ကြားတော်မူ သည်၊ ဆွမ်းတစ်လုပ်မျိုသည့်အကြား အသက်ရှူရှိုက်နေသည့်အကြားမှာ အသက်ရှင်နေပါလျှင် ကောင်းလေစွဟူ၍ ဆင်ခြင်နိုင်ခြင်းသည် လောက ၌ အသက်အန္တရာယ် များပြားပုံ, အသက်နေ နည်းပါးပုံ, အသက်၏ ပျက်လွယ်ပုံများကို သိမြင်သောကြောင့် ဖြစ်လေသည်။</p> <p>ဤကား မရဏနှင့်စပ်၍ဆိုအပ်သော စကားရပ်ပေတည်း။</p> <p>မေး။ အဘယ်သို့လျှင် ဇာတိကြောင့် ဇရာမရဏ ဖြစ်ပေါ်ပါသ နည်း။</p> <p>ဖြေ။ ထိုဇရာမရဏတို့မည်သည် ဇာတိရှိလျှင်ဖြစ် ပေါ်ကြ ကုန်၏၊ ဇာတိမရှိပါလျှင် ထိုဇရာမရဏတို့သည်လည်း မဖြစ်ကြကုန်။ ပဋိသန္ဓေတည်နေမှုသည်ပင် ဇရာမရဏတို့ကို ထူထောင်ပြုလုပ် သည် မည်၏၊ ထို့ကြောင့်ဇာတိရှိသည့်အတွက် ဇရာမရဏဖြစ်ပုံမှာ ထင်ရှား လေသည်။</p> <p>ဤသို့လျှင် ဇာတိကြောင့် ဇရာမရဏဖြစ်ပုံကိုရည်၍ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် လင်္ကာ၌<br> သန္ဓေဇာတိ၊ တစ်ဖန်ငြိ၍၊ တြိဘုံသူ၊ အဆူဆူလျှင်၊ လူလူနတ်နတ်၊ မတ်မတ်မားမား၊ ဖြစ်ပြန်ငြားသော်၊ သုံးပါးအရွယ်၊ အလယ်အဆုံး၊ ရှိမြဲထုံးဖြင့်၊ အနှုန်းစဉ်စီ၊ သန္ဓေချီက၊ နာရီစဉ်သင့်၊ အဆင့်ဆင့်လျှင်၊ ရင့်မြဲရော်မြဲ၊ တသဲသဲတည့်၊ မစဲနေ့ည၊ တရွရွလျှင်၊ ခဏသန္တတိ၊ အဂ္ဂိဇရာ၊ နှစ်ဖြာလောင်းမီး၊ ရှိန်ရှိန်ညီး၍၊ အကြီးအငယ်၊ အရွယ် ခြားနား၊ အစားစားလျှင်၊ အသွားတွင်တွင်၊ မစဲနှင်၏၊ လေးအင်သေမှု၊ တစ်ခုခု လည်း၊ ဗဟုအန္တရာယ်၊ အသွယ်သွယ်နှင့်၊ နှီးနွယ်ရုံးစည်း၊ တစ်လုံးတည်း လျှင်၊ ကြီးကြီးငယ်ငယ်၊ အရွယ်မထောက်၊ အချိန်ရောက်က၊ ချုပ်ပျောက် ခန္ဓာ၊ မငြင်းသာသည်။ ။ဇရာမရဏ စွမ်းရည်တည်း။</p> ဟူ၍စပ်ဆိုတော်မူသည်။</p> <p>ဇာတိပစ္စယာဇရာမရဏံပြီး၏</p> --- <h3>သောက ပရိဝေဒ ဒုက္ခ ဒေါမနဿုပါယာသာ သမ္ဘဝန္တိ</h3> <p>စိုးရိမ်ပူဆွေးခြင်း ငိုကြွေးခြင်းစသော သောကပရိဒေဝ ဒုက္ခ ဒေါမနဿ ဥပါယာသတို့သည်လည်း ဇာတိကြောင့်သာလျှင် ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>ဇာတိရှိမှသာလျှင် ထိုတရားတို့ဖြစ်ပေါ်ကုန်၏၊ သို့ရာတွင် ထိုသောက စသောတရားသည် ဇာတိ၏မုချအကျိုးရင်းများ မဟုတ်ကုန်။ နိဿန္ဒ ဖြစ်သော အကျိုးဆက်အကျိုးဖျားတို့သာလျှင်ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>ထိုစကားမှန်၏- ဗြဟ္မာတို့မှာ ဇာတိပင်ရှိသော်လည်း သောက ပရိဒေဝစသော တရားတို့မရှိကြကုန်၊ အနာဂါမ် ရဟန္တာတို့မှာလည်း ထို့အတူပင်လျှင် ဇာတိရှိပါသော်လည်း သောကပရိဒေဝစသော တရားတို့ မရှိကုန်၊ ထို့ကြောင့် သောကစသောတရားတို့ကို ဇာတိ၏ အကျိုးရင်း မဟုတ်ဟူ၍ ဆိုပေသည်။ ထိုသို့အကျိုးရင်း မဟုတ်သောကြောင့်လည်း ထိုသောကစသည်တို့ကို ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်အင်္ဂါ၌ မထည့်သွင်းအပ်ကုန်။ အဝိဇ္ဇာစသောအကြောင်းကြောင့် ဧကန်မုချဖြစ်ပေါ်ရ မည်ဖြစ်သော သင်္ခါရအစရှိသည့် အကျိုးရင်းတို့ကိုသာလျှင် ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် အင်္ဂါဟူ၍ ဆိုရလေသည်။</p> <p>မေး။ ထိုသို့ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်အင်္ဂါမဟုတ်ခဲ့သော် အဘယ်ကြောင့် ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ဒေသနာတော်၌ ထည့်သွင်းရပါသနည်း။</p> <p>ဖြေ။ ဝဋ္ဋဓမ္မဟုဆိုအပ်သော သံသရာစက်တရားတို့၏ အကျိုးဖျား အကျိုးဆက်ကိုပြခြင်းငှါ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ဒေသနာတော်၌ ထည့်သွင်းရသည်။ အဝိဇ္ဇာစသော အကြောင်းတရား သင်္ခါရစသော အကျိုးတရားတို့၏ အစဉ်မပြတ်ဆက်လက်ဖြစ်ပွါး သံသရာရှည်လျား၍ နေမှုမှာ အကျိုးကိုလိုက်၍ ရှာလိုက်သည်ရှိသော် သောကပရိဒေဝစသော အနိဋ္ဌတရားတို့ ပွားစီးဖို့သာလျှင် ဖြစ်သည်၊ အပြစ်ဒေါသ အာဒီနဝတို့၏ အစု ပုံမျှသာ ဖြစ်နေလေသည်ဟုပြဆိုခြင်းငှါ သောကစသော နိဿန္ဒ အကျိုးတရားကိုလည်း ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်အင်္ဂါ၌ ထည့်သွင်းရလေသည်ဟု ဆိုလိုသည်။</p> <p>ထိုသောကပရိဒေဝ စသညိတို့ကိုရည်၍ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်လက်ာ၌သန္ဓေဇာတိ၊ ခန္ဓာရှိက၊ ဉာတိဘောဂ၊ စသည်သင်းပင်း၊ ကွေကွင်းခြင်းနှင့်၊ မကင်းစသာ၊ ကြုံကြိုက်လာသော်၊ ပူဆာသောက၊ ယူတငိုကြွေး၊ သက်မွေးဝန်ထမ်း၊ ပူချမ်းဒုက္ခ၊ အနိဋ္ဌကြောင့်၊ စိတ်ကမကြည်၊ မဆည်ငင်ရှိုက်၊အလှိုက်အလှဲ၊ ဆင်းရဲငါးပါး၊ အကျဉ်းအားတည့်၊ ကျယ်ပွါးအနန္တ၊ တွေ့ကြုံရသည်။ ။မူလဇာတိ အနှုန်းတည်း။</p> <p>ဟူ၍စပ်ဆိုတော်မူသည်။</p> <p>ဤအရာ၌ စောဒနာဖွယ်ရှိသည်မှာ- ဇာတိ၊ ဇရာ၊ မရဏဤတရား သုံးပါးတို့ကို ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်အင်္ဂါတို့၌ ထည့်သွင်း၍ ဟောတော်မူအပ်ကုန်၏၊ ထိုတရားသုံးပါးတိ့ုသည် ဖဿ၊ ဝေဒနာစသော နာမ်တရား၊ ပထဝီစသော ရုပ်တရားတို့ကဲ့သို့ တရားကိုယ် အသီးအခြား အထင်အရှား ရစကောင်းသော တရားများ မဟုတ်ကြလေကုန်၊ သင်္ခတတရားတို့၏ လက္ခဏာမျှသာဖြစ်ကုန်၏၊ ပေါ့သောကိစ္စရှိကုန်သော တရားပေါ့ တရားသိမ်ကလေးတို့သာ ဖြစ်ကုန်၏ဟူ၍ စောဒနာရန်ရှိလေသည်။</p> <p>ဖြေကြားရန်ကား- ထိုတရားသုံးပါးတို့ကို ပေါ့သော ကိစ္စရှိကုန်သော တရားပေါ့ တရားသိမ်ကလေးတို့သာ ဖြစ်ကုန်သည်ဟူ၍ မဆိုထိုက်ကုန်၊ အလုံးစုံသော သင်္ခတတရားတိ့ုထက် ကြီးလေးလှသောတရား၊ ကြီးလေးလှသောကိစ္စကို ဆောင်ရွက်သည့်တရားကြီးတို့ဟူ၍သာလျှင် ဆိုအပ်ကုန်၏၊ အဘယ်ကြောင့်နည်းဆိုသော် ဘုရားပွင့်တော်မူရခြင်း၏ အကြောင်းရင်းတရားများ ဖြစ်သောကြောင့်တည်း။</p> <p>ဇာတိ ဇရာ မရဏ တရားသုံးပါးတို့ ရှိနေသည့်အတွက်ကြောင့် ဘုရားဖြစ်ပေါ်ရကြောင်းနှင့် -</p> <p><b>သစေ ဘိက္ခဝေ ဣမေ တယော ဓမ္မာ လောကေ န သံဝိဇ္ဇေယျုံ။လောကေ ဗုဒ္ဓါနာမ န သံဝိဇ္ဇေယျုံ။ ယသ္မာ စခေါ ဘိက္ခဝေ ဣမေ တယော ဓမ္မာ လောကေ သံဝိဇ္ဇန္တိ တသ္မာ လောကေ ဗုဒ္ဓါ ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ။</b></p> <p>ဟူ၍ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဣမေ တယော ဓမ္မာ</b>=ဤ ဇာတိ ဇရာ မရဏ တရားသုံးပါးတို့သည်၊ <b>လောကေ</b>= လောက၌၊ <b>သစေ န သံဝိဇ္ဇေယျုံ</b>=အကယ်၍ မရှိပါကုန်မူကား၊ <b>လောကေ</b>=လောက၌၊ <b>ဗုဒ္ဓါနာမ</b>=ဘုရာရှင်တို့မည်သည်၊ <b>န သံဝိဇ္ဇေယျုံ</b>=ပွင့်တော်မူကြကုန်ရာ၊ (ရှိတော်မမြူကကုန်ရာ)၊ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ယသ္မာ စ ခေါ</b>=အကြင် သို့သော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဣမေ တယော ဓမ္မာ</b>=ဤတရားကြီး သုံးပါးတို့သည်၊ <b>လောကေ</b>=လောက၌၊ <b>သံဝိဇ္ဇန္တိ</b>=ထင်ရှားရှိကြလေကုန်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>လောကေ</b>=လောက၌၊ <b>ဗုဒ္ဓါ</b>=ဘုရားရှင်တို့သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ</b>=ပွင့်တော်မူကြလေကုန်၏။</p> <p>ဇာတိ ဇရာ မရဏ တရားသုံးပါးတို့ ထင်ရှားရှိမှုကြောင့် ထိုတရားသုံးပါးတိ့ုမှ လွတ်ကင်းလေအောင် သတ္တဝါအများကို ကယ်တင်တော်မူရန် ဘုရားရှင်များပွင့်တော်မူကြရကုန်သည်၊ ထိုတရားသုံးပါးမရှိက ဘုရားပွင့်ဖွယ်ကိစ္စမရှိ၊ သတ္တဝါအများတို့ကို ထိုတရားတို့မှ လွတ်ကင်းလေအောင် ကယ်တင်ရန်ကိစ္စ မရှိချေဟူ၍ ဆိုလိုသည်။ ဤတရားသုံးပါး မရှိခဲ့လျှင် သတ္တဝါအများတို့သည် မိမိဖြစ်တို့ဖြစ်ရာ ဘုံဘဝတို့၌ အမြဲထာဝရတည်နေကြကုန်ရာ၏၊ ထိုသို့အမြဲထာဝရ တည်နေကြသော အခါ မြတ်စွာဘုရားတို့၏သတ္တဝါတို့ကို ကယ်တင်ရန် အခွင့်သည်မရှိရာ။</p> <p>ဆိုဖွယ် အထူးရှိပြန်သည်မှာ- ဤတရားသုံးပါးတို့သည် အလုံးစုံသော လောကကြီးသုံးပါးကို လောင်မြိုက်တတ်သော မီးပုံကြီးတို့မည်ကုန်၏၊ မဟာပထဝီ မြေကြီး မြင့်မိုရ်တောင်ကြီးမှစ၍ ရှိရှိသမျှ သတ္တဝါ သင်္ခါရတို့သည်၊ ထိုမီးပုံကြီးသုံးပါးတို့၏ မီးစာတို့သာဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>ထိုမီးပုံကြီးသုံးပါးတို့၏ လောင်မြိုက်မှုကြောင့် ကမ္ဘာပေါင်း အသင်္ချေယျအနန္တတို့သည် ပျက်စီးပြုန်းတီး၍သာ နေလေကုန်၏၊ ရှေးအတိတ်ကမ္ဘာတို့က မဟာပထဝီစသော ဝတ္ထု၊ ပွင့်တော်မူကြသော ဘုရား၊ စကြာမင်း စသည်များတို့သည် တစ်စုံတစ်ရာမျှ အဖတ်ရှာ၍မရကြလေကုန်၊ အလုံးစုံပြုန်းတီးကြလေကုန်သည်သာတည်း။</p> <p>နောင်အနာဂတ်ကာလ၌ ကမ္ဘာပေါင်း အသင်္ချေယျတို့ဖြစ်ပေါ်လာကြမည် ဖြစ်သော်လည်း ထိုမီးသုံးပါးတို့၏ အစာတို့သာဖြစ်၍ အလုံးစုံ ပျက်စီးပြုန်းတီးကြကုန်လတ္တံ့၊ ထို့ကြောင့် ဤဇာတိ ဇရာ မရဏ စသော တရားသုံးပါတို့ကို ပေါ့သောကိစ္စရှိသည့်တရား၊ သေးသိမ်ဖျင်းပေါ့သော တရားတို့ဟူ၍ မဆိုအပ်ကုန်၊ အလွန်တရာကြီးလေးသောတရား၊ ကြီးမားလေးလံသောကိစ္စကို ရွက်ဆောင်သော တရားကြီးတို့ဟူ၍သာလျှင် ဆိုအပ်ကုန်၏။</p> <p>အဝိဇ္ဇာအစ ဘဝအဆုံးရှိသော ရှေ့ရှေ့ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်အင်္ဂါဆယ်ပါးတို့သည် ဤဇာတိ ဇရာ မရဏ တရားသုံးပါးတို့၏ အဆက်ဆက်ဖြစ်သော အကြောင်းတို့မည်ကုန်၏၊ ဤဇာတိ ဇရာ မရဏတရားသုံးပါးတို့ကို ထိုအဆက်ဆက်ဖြစ်သော အကြောင်းတို့နှင့်တကွ ရောနှော၍ ပြဆိုခြင်းငှါ အဝိဇ္ဇာအစရှိသော အင်္ဂါဆယ်ပါးတို့ကို မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူအပ်ကုန်၏။</p> <p>ရှေးအခါ၌သံသရာ၏ နောက်အစွန်းကို ကြံစည်ကြကုန်သော အပရန္တကပ္ပိက ဖြစ်ကြကုန်သော ရဟန်း ပုဏ္ဏားတို့သည် ဇရာ မရဏ ရှိခြင်းကြောင့်သာလျှင် ဘဝအမြဲမရှိဘဲ အပါယ်လေးပါးထဲသို့ ကျရောက်၍ နေကြရကုန်၏၊ ဇရာ မရဏမရှိဘဲ အမြဲတည်နေကြရပါလျှင် အဘယ်မှာ အပါယ်လေးပါးသို့ ကျရောက်နိုင်ပါအံ့နည်း ဟူ၍ ထင်မှတ်ယူမှားကြကုန်၏၊ ဇရာ မရဏ၏ အဆက်ဆက်ဖြစ်သော အကြောင်းကိုမူကား မမြင်ရှာကြလေကုန်။ ဗြဟ္မာ့ဘုံသည် ဇရာ မရဏမှကင်း၍ အမြဲတည်နေကြရသော ဘုံဖြစ်သည်ဟူ၍ မှတ်ထင်ကြကုန်၏၊ ထိုဘုံသို့ ရောက်လျှင် မအိုမသေ အမြဲနေ၍ အပါယ်လေးပါးသို့ မကျနိုင်ဟူ၍ မှတ်ယူကြကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် ဗြဟ္မာ့ပြည်သို့ ရောက်ကြောင်းဖြစ်သော စျာန်တရားတို့ကိုသာ ပွါးများအားထုတ်ကြလေကုန်၏၊ ဇရာ မရဏ၏အကြောင်းအစဉ်အဆက် ဖြစ်သော အဝိဇ္ဇာသင်္ခါရ စသည်တို့ကိုမူကား မပယ်နိုင်ကြလေကုန်။ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် သေဆုံး စုတေသည်မှ နောက်ကာလ၌ ထိုအယူနှင့်တကွ ဇရာမရဏ၏အကြောင်းတို့ကို သည်ပိုး ရွက်ဆောင်၍ ဗြဟ္မာ့ဘုံ၌ဖြစ်ကြလေကုန်၏၊ ဗြဟ္မာ့ဘုံသို့ ရောက်လေသောအခါ ဇရာမရဏလည်း မကင်းရှင်း အပါယ်လေးပါးသို့ကျရောက်ခြင်းမှလည်း မရှောင်ကွင်းနိုင်ကြကုန်၊ ဇရာ မရဏ တန်းလန်း အပါယ် ဘေးတန်းလန်းနှင့်သာ ရှိနေကြလေကုန်၏၊ ထိုဗြဟ္မာ့ဘုံ၌ ကမ္ဘာပေါင်းများစွာ တည်နေကြကုန်ပြီးလျှင် ဇရာမရဏ လက်နက်နှင့် ပျက်စီးဆုံးပါးခြင်းကို ခံရ၍ တစ်ဖန်ပင် အပါယ်လေးပါး ဘေးကြီးနှင့် ကြုံကြိုက်ကြရလေပြန်၏၊ ဇရာ မရဏတို့၏ ဖြစ်ကြောင်း အစဉ်အဆက်တို့ကို ဟုတ်မှန်စွာ မသိမူ၍ ထိုအကြောင်းအစဉ်အဆက်တို့ကို မပယ်ရှားနိုင်သေးသမျှ ကာလပတ်လုံး ဇရာမရဏတို့မှ လွန်မြောက်နိုင်ကြရန် အကြောင်းမရှိချေ။</p> <p>ယခုခေတ်ကာလ၌ သံသရာ၏ နောက်အစွန်းကို စုံစမ်းကြံစည်လေ့ရှိကြကုန်သော အကြင်အကြံသမား အစုံစမ်းသမားတို့သည် ဇရာ မရဏ၏ အကြောင်းအစဉ်အဆက်တို့ကိုလည်း မသိကြလေကုန်၊ စျာန်ကို ရကြောင်းဖြစ်သည့် ဘာဝနာမှုတို့ကိုလည်း မသိကြလေကုန်၊ ထိုအကြံသမား အစုံစမ်းသမားတို့သည် အကြောင်းမဲ့သက်သက် လောကကို အစိုးရသော ပုဂ္ဂိုလ်အရှင်မည်သည်ကို ကောင်းကင်ဌာန၌ နိစ္စထာဝရတည်ရှိ၏ဟူ၍ ကြံစည်ကြကုန်ပြီးလျှင် ထိုအရှင်သည် အလွန်တန်ခိုးကြီး၏၊ လောကကိုအစိုးရ၏၊ လောကကိုဖန်ဆင်း၏၊ ငါတို့၏ အရှင်သခင်ပေတည်း၊ သေဆုံးသည်မှနောက်ကာလ၌ ငါတို့ကို ကယ်တင်လတ္တံ့၊ ငါတို့သည် ထိုအရှင်ထံသို့ ရောက်ကြသောအခါ ဇရာမရဏမှ လွန်မြောက်ကြရကုန်လတ္တံ့၊ အမြဲနိစ္စထာဝရ တည်၍ နေကြကုန်လတ္တံ့၊ ပျက်စီးရွေ့လျောခြင်းသဘောမရှိကြကုန်ဘဲ အမြဲအစွဲချမ်းသာကြရကုန်လတ္တံ့ဟူ၍ ကြံစည်ကြ ကုန်ပြီးလျှင် ထိုဣဿရ အရှင်ကိုသာလျှင် ခိုင်မြဲစွာဆည်းကပ်ခစားကြလေကုန်၏၊ အမှန်အားဖြင့်ဆိုသော် လောကကို အစိုးရ၍ တန်ခိုးပိုင်ဖြစ်သော အရှင်မည်သည် စင်စစ်အားဖြင့် ထင်ရှားရှိသည်မဟုတ်ချေ၊ အကြံအစီသမားတို့၏ စကားတစ်ခုလုပ်၍ ပြောဆိုရန်မျှသာဖြစ်၏၊ ထိုသို့လောကကိုအစိုးရသော အရှင်သည် အမှန်အားဖြင့် ထင်ရှားမရှိပါဘဲလျက် လောကီလူများအား ကယ်တင်မှုကို ပြုစွမ်းနိုင်မည့် အရေးသည် အဘယ်မှာ ရှိနိုင်ပါအံ့နည်း၊ ဤကဲ့သို့ ကြံစည်ပြုလုပ်မှုများသည် အလွန်အကြူး အထူး အံ့ဩဖွယ်ကောင်းသော အချက်ကြီးများဖြစ်လေသည်။ ဇရာမရဏ၏ဖြစ်ကြောင်းကိုမသိ၊ ဇရာမရဏ၏ ချုပ်မှုကိုမသိလျှင် ဇရာ မရဏကိုလွန်မြောက်နိုင်သော အကြောင်းမရှိချေ။</p> <p>------------*------------</p> <h3>ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ကို သိမြင်ခြင်းအကျိုး</h3> <p>အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်တို့သည် ဇရာ မရဏ၏ အရင်းမူလဖြစ်သော အကြောင်းအစဉ်အဆက်တို့ကိုလည်း ကောင်းစွာ သိမြင်နိုင်ကြကုန်၏၊ ထိုးထွင်း၍ သိမြင်နိုင်ကြကုန်၏၊ ဇရာ မရဏ၏ချုပ်မှုတို့ကိုလည်း ကောင်းစွာသိမြင်နိုင်ကြကုန်၏၊ ထိုးထွင်း၍သိမြင်နိုင်ကြကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့တွင် အယုတ်ဆုံး အောက်ထစ်ဆုံးကျသော ပုဂ္ဂိုလ်တို့မှာသော်လည်း အကျိုးအာနိသင်တရား ကိုးပါးနှင့် ပြည့်စုံ၏ဟူ၍ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>ဒေသနာတော်ကား</p> <p><b>အယံ ဝုစ္စတိ ဘိက္ခဝေ အရိယသာဝကော ဒိဋ္ဌိသမ္ပန္နော ဣတိပိ, ဒဿန သမ္ပန္နော ဣတိပိ , အာဂတော ဣမံ သဒ္ဓမ္မံ ဣတိပိ, ပဿတိဣမံ သဒ္ဓမ္မံ ဣတိပိ, သေက္ခေန ဉာဏေန သမန္နာဂတော ဣတိပိ, သေက္ခာယ ဝိဇ္ဇာယ သမ္မန္နာဂတော ဣတိပိ, ဓမ္မသောတံ သမာပန္နောဣတိပိ, အရိယော နိဗ္ဗေဓိကပညောဣတိပိ, အမတဒွါရံ အာဟစ္စ တိဋ္ဌတိ ဣတိပီတိ။</b></p> <p>အနက်ကား။။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>အယံ</b>=ဤပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်၏ ဖြစ်ပုံချုပ်ပုံတို့ကိုသိသော၊ <b>အရိယသာဝကော</b>= မြတ်သော တပည့်သားကို၊ <br> ၁။ <b>ဒိဋ္ဌိသမ္ပန္နော ဣတိပိ</b>=မှန်သောအယူနှင့်ပြည့်စုံပြီဟူ၍၎င်း၊</p> <p>၂။ <b>ဒဿန သမ္ပန္နောဣတိပိ</b>=မှန်သော အမြင်နှင့်ပြည့်စုံပြီ ဟူ၍၎င်း၊</p> <p>၃။ <b>ဣမံ သဒ္ဓမ္မံဣတိပိ</b>=ဤဗုဒ္ဓဘာသာတရားမှန် အတွင်းသို့၊ <b>အာဂတောဣတိပိ</b>=ဝင်ရောက်လာပြီ ဟူ၍၎င်း၊</p> <p>၄။ <b>ဣမံ သဒ္ဓမ္မံ</b>=ဤဗုဒ္ဓဘာသာတရားမှန်ကို၊ <b>ပဿတိ ဣတိပိ</b>= ကောင်းစွာမြင်ပြီဟူ၍၎င်း၊</p> <p>၅။ <b>သေက္ခေန ဉာဏေန</b>=အကျင့်လမ်းမှန်သော သေက္ခဉာဏ်နှင့်၊ <b>သမန္နာဂတော ဣတိပိ</b>=ပြည့်စုံပြီဟူ၍၎င်း၊</p> <p>၆။ <b>သေက္ခာယ ဝိဇ္ဇာယ</b>= အကျင့်လမ်းမှန်သော ဝိဇ္ဇာနှင့်၊ <b>သမ္မန္နာဂတော ဣတိပိ</b>=ပြည့်စုံပြီဟူ၍၎င်း၊</p> <p>၇။ <b>ဓမ္မသောတံ</b>=ဗောဓိပက္ခိယ တရားအယဉ်သို့၊ <b>သမာပန္နော ဣတိပိ</b>=ဆိုက်ဆိုက်လာပြီဟူ၍၎င်း၊</p> <p>၈။ <b>အရိယော</b>=မွန်မြတ်သော၊ <b>နိဗ္ဗေဓိကပညောဣတိပိ</b>= မသိဘူးသေးသော တရားတို့ကို ထိုးထွင်း၍ သိမြင်နိုင်သောပညာနှင့် ပြည့်စုံပြီဟူ၍၎င်း၊</p> <p>၉။ <b>အမတဒွါရံ</b>=အမြိုက်နိဗ္ဗာန်တံခါးဝသို့၊ <b>အာဟစ္စ</b>= ဆိုက်ရောက်၍၊ <b>တိဋ္ဌတိဣတိပီတိ</b>=တည်နေပြီဟူ၍၊ <b>ဝုစ္စတိ</b>=ဆိုအပ်၏။</p> <p>ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ကို ကောင်းစွာသိမြင်သော ပုဂ္ဂိုလ်၏ အကျိုးကိုးပါး လိုရင်းမှာ</p> <p>၁။ မှန်သောအယူနှင့်ပြည့်စုံခြင်း၊<br> ၂။ မှန်သောအမြင်နှင့်ပြည့်စုံခြင်း၊<br> ၃။ ဤဗုဒ္ဓဘာသာတရားမှန်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်ခြင်း၊<br> ၄။ ဗုဒ္ဓဘာသာတရားမှန်ကို ဧကန်သိမြင်ခြင်း၊<br> ၅။ အကျင့်မှန်သော သေက္ခဉာဏ်နှင့် ပြည့်စုံခြင်း၊<br> ၆။ အကျင့်မှန်သော သေက္ခဝိဇ္ဇာနှင့် ပြည့်စုံခြင်း၊<br> ၇။ ဗောဓိပက္ခိယ တရားအယဉ်သို့ ဆိုက်ရောက်ခြင်း၊<br> ၈။ ထိုးထွင်းသိမြင်နိုင်သော ဉာဏ်ပညာနှင့်ပြည့်စုံခြင်း၊<br> ၉။ အမြိုက်နိဗ္ဗာန် တံခါးဝသို့ ဆိုက်ရောက်၍ တည်ခြင်း၊<br> ဤကိုးပါးပေတည်း။</p> <p>ဤကိုးပါးတွင်- “ <b>အာဂတော ဣမံ သဒ္ဒမ္မံ</b>” ဟူသော တတိယအကျိုး၌ ဤပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ဒေသနာကို ကောင်းစွာသိမြင်ပါမှ ဗုဒ္ဓမြတ်စွာ၏ သာသနာတွင်းသို့ အတွင်းသားအဖြစ်နှင့် ဝင်ရောက်သည်မည်၏၊ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင် လူမျိုးပင်ဖြစ်စေကာမူ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်တရားကို ကောင်းစွာ မသိ မမြင်သည်ရှိသော် ဗုဒ္ဓဘာသာ၏ အတွင်းသားအဖြစ်သို့ ရောက်သည်ဟူ၍ မဆိုချေ၊ အပြင်ပက ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်ဟူ၍သာလျှင် ဆိုအပ်လေ၏၊ အဘယ့်ကြောင့်နည်းဆိုသော် ယခုနေ့ဗုဒ္ဓဘာသာ ပင်ဖြစ်သော်လည်း နက်ဖြန်ခါ ဘာသာတစ်ပါးသို့ ပြောင်းသွားတတ်၏၊ ယခုဘဝ ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်ဖြစ်သော်လည်း နောင်ဘဝ၌ ဘာသာတစ်ပါးဖက်သို့ ရောက်တတ်လေ၏၊ ထို့ကြောင့် ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ကို ကောင်းစွာမသိလျှင် ဗုဒ္ဓဘာသာ၏အတွင်းသား နှီးနှီးရင်းရင်း မဖြစ်နိုင်ဟုဆိုခဲ့ပေသည်။ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ကို ကောင်းစွာသိမြင်လျှင် ဘာသာတစ်ပါး မပြောင်းလဲပြီ ဖြစ်၍ ဗုဒ္ဓဘာသာ၌ နှီးနှီးရင်းရင်း အတွင်းသား အမှန်ဖြစ်လေတော့သည်။ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ကို သိသောအခါ မဂ်ဉာဏ်အပင်းအသင်းသို့ ပါဝင်သော ဗောဓိပက္ခိယတရားဂိုဏ်းထဲသို့ ရောက်လေတော့သည်၊ ဆုတ်နစ်ခြင်းမရှိ၊ ထို့ကြောင့် “<b>ဓမ္မသောတံ သမာပန္နော</b>” ဟူ၍ ဟောတော်မူလေသည်။</p> <p>ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်တရားကို အနမတဂ္ဂ သံသရာမှာ လွန်စွာသိမြင်နိုင်ခဲ၏၊ သိမြင်နိုင်လျှင်လည်း သံသရာမှ ကျွတ်လွတ်ရန် လမ်းသို့ရောက်လေ၏၊ အနမတဂ္ဂ သံသရာက မသိမြင် မထိုးထွင်းဖူးသော ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်တရားကို သိသောအခါ နိဗ္ဗေဓိကပညာနှင့် ပြည့်စုံသည်၊ ထို့ကြောင့် “<b>အရိယေနိဗ္ဗေဓိကပညော</b>” ဟူ၍ဟောတော်မူသည်။</p> <p>အမြိုက်နိဗ္ဗာန်တံခါးသို့ဆိုက်၍ တည်၏ဆိုရာ၌ နိဗ္ဗာန်တံခါးဆိုသည်ကား မဂ်ဉာဏ်ပေတည်း၊ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ကို ကောင်းစွာသိလျှင် ထိုနိဗ္ဗာန်တံခါးဝသို့ ဆိုက်ရောက်လေသည်မည်၏ ဟူ၍ဟောတော်မူခြင်းငှာ “<b>အမတဒွါရံ အာဟစ္စတိဋ္ဌတိ</b>” ဟူ၍ဟောတော်မူသည်။ ဤအရာ၌ နိဗ္ဗာန်သည်--<br> ၁။ ပထမနိဗ္ဗာန်၊<br> ၂။ ဒုတိယနိဗ္ဗာန်၊<br> ၃။ တတိယနိဗ္ဗာန်၊<br> ဟူ၍ သုံးမျိုးရှိ၏၊ ။ထိုသုံးမျိုးတို့တွင်-</p> <p>အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်တို့အား သက္ကာယဒိဋ္ဌိတရားကို အချင်းခပ်သိမ်း ပယ်ရှားအပ်ကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့အား လွန်ခဲ့သော အတိတ်ဘဝတို့က ပြုအပ်ခဲ့သမျှသော အပါယ်သို့ရောက်စေတတ်သည့် ကံဟောင်းတို့ကိုလည်း အချင်းခပ်သိမ်း ပယ်အပ်ကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ သန္တာန်မှာ ရှိရှိသမျှသော ဒုစ္စရိုက်ကံဟောင်းတို့သည် အကျိုးမပေးသော အနေအားဖြင့် အဟောသိကံဖြစ်၍ ချုပ်ဆုံးကြကုန်သည်ဟူ၍ ဆိုလိုသည်၊ ယခုဘဝ၌ အပါယ်သို့ကျရောက်စေတတ်သော ဒုစ္စရိုက်ကံသစ်တို့ကိုလည်း ဤဘဝမှာပင် အလုံးစုံပယ်အပ်လေကုန်၏၊ ထိုအတူ အလုံးစုံသော ဒိဋ္ဌိဟူသမျှတို့ကိုလည်း ပယ်အပ်ကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့အား ဤဘဝမှစ၍ အပါယ်သို့ ကျရောက်ခြင်းမှ ကင်းငြိမ်းကြလေကုန်၏။</p> <p>သုဂတိဘဝသို့ ရောက်စေတတ်သော ကံတို့သာလျှင် ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ သန္တာန်မှာရှိလေတော့၏၊ ဤကဲ့သို့ အပါယ်ဘေးကြီး ကင်းငြိမ်းချမ်းသာမှုသည် မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော်၌ ပထမနိဗ္ဗာန်ကြီးမည်၏။</p> <p>သောတာပန် သကဒါဂါမ်တို့နှင့် ဆိုင်သော နိဗ္ဗာန်မျိုးပေတည်း။</p> <p>တစ်ဖန်တုံ- အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်တို့အား ကာမဘုံ၌ သာယာသော ကာမတဏှာကို အချင်းခပ်သိမ်း ပယ်ရှားအပ်ကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့အား ကာမဘုံသို့ ရောက်စေတတ်ကုန်သော ကံတို့ကို၎င်း, ကာမဘုံဘဝတို့ကို၎င်း အကြွင်းမဲ့ပယ်အပ်လေကုန်၏၊ ရူပဘုံ အရူပဘုံသို့ရောက်စေတတ်သော ကံများနှင့် ရူပဘဝ အရူပဘဝတို့သည်သာလျှင် ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ သန္တာန်၌ ကြွင်းကျန်ကုန်၏၊ ဤကဲ့သို့ ကာမဘုံ ကာမဒုက္ခနယ်တို့မှ ကင်းငြိမ်းချမ်းသာမှုသည် မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော်၌ ဒုတိယ နိဗ္ဗာန်ကြီးမည်၏။</p> <p>အနာဂါမ်ပုဂ္ဂိုလ်တို့နှင့် သက်ဆိုင်သော နိဗ္ဗာန်မျိုးပေတည်း။</p> <p>တစ်ဖန်တုံ- အကြင်ပုဂ္ဂိုလ်တို့အား အလုံးစုံသော ဘဝတဏှာတို့ကို အကြွင်းမဲ့ပယ်အပ်ကုန်၏၊ ထိုပုဂ္ဂိုလ်တို့အား ရူပ အရူပ ဗြဟ္မာ့ ဘဝကို ဖြစ်စေတတ်သော ကံများနှင့် ထိုဗြဟ္မာ့ဘဝတို့ကိုလည်း အကြွင်းမဲ့ပယ်အပ်လေကုန်၏၊ ထိုဘဝ၌ပင်လျှင် ဒုက္ခဇာတ်သိမ်း၍ ပရိနိဗ္ဗာန်စံခြင်းဖြင့် ငြိမ်းတော်မူလေကြကုန်၏၊ ဤကဲ့သို့ အလုံးစုံသော ဘုံဘဝ ဝဋ်ဒုက္ခတို့မှ လွတ်ကင်း ချမ်းသာမှုသည် မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော်၌ တတိယ နိဗ္ဗာန်ကြီးမည်၏။</p> <p>ဘုရားရဟန္တာ အရှင်မြတ်တို့နှင့် သက်ဆိုင်သော မဟာအသင်္ခတ နိဗ္ဗာန်ကြီးပေတည်း။</p> <p>ဤပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ကြီးကို အတပ်ထင်ထင် ကောင်းစွာသိမြင်မှုသည် ပြဆိုအပ်ပြီးသော နိဗ္ဗာန်သုံးပါးသို့ မဆုတ်နစ်သော ဝင်ခြင်းဖြင့် ဝင်ရောက်ရန် လမ်းဝ,လမ်းစဖြစ်လေ၏၊ နိဗ္ဗာန်သုံးပါး၏ တံခါးဝ သဖွယ်ဖြစ်လေ၏၊ ထို့ကြောင့် “<b>အမတဒွါရံ အာဟစ္စတိဋ္ဌတိ</b>” ဟူ၍ မြတ်စွာဘုရား ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>ဤဒေသနာတော်ကိုရည်၍</p> <p>“ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် တရားကိုသိလျှင် ဒိဋ္ဌိအဖြာဖြာ ဝိစိကိစ္ဆာ ကင်္ခါ ယုံမှားခြင်း အမျိုးမျိုးမှ ကင်းရှင်းပြီးလျှင် ကင်္ခါဝိတရဏ ဝိသုဒ္ဓိလမ်းသို့ ပေါက်ရောက်လေသည်၊ ကင်္ခါဝိတရဏ ဝိသုဒ္ဓိဉာဏ်နှင့် ပြည့်စုံလျှင် စူဠသောတာပန်ဖြစ်လေသည်” ဟူ၍ အဋ္ဌကထာဆရာကြီးတို့ မိန့်ဆိုတော်မူကြကုန်သည်။</p> <p>ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် ဒေသနာတော်သည် ဓမ္မနိယာမကို ပြဆိုသော ဒေသနာတော်ကြီးဖြစ်ပေ၏၊ အဝိဇ္ဇာကြောင့် သင်္ခါရဖြစ်မှု (လ) ဇာတိကြောင့် ဇရာ မရဏဖြစ်မှုသည် မြတ်စွာဘုရားတို့ ပွင့်တော်မူကြကုန်သည်ဖြစ်စေ, ပွင့်တော်မမူကြကုန်သည်ဖြစ်စေ အမြဲမပြတ်တည်၍ နေသော ဓမ္မနိယာမ ဓာတ်ကြီးဖြစ်၏၊ အဝိဇ္ဇာစသောအကြောင်း တရားတို့ကြောင့် သင်္ခါရစသော အကျိုးတရားတို့၏ ဖြစ်နေမှုကို တစ်စုံတစ်ဦးသော လူသည်၎င်း, နတ်သည်၎င်း, ဗြဟ္မာသည်၎င်း, လောကကို အစိုးရသော သူသည်၎င်း ပြုပြင်ဖန်ဆင်းအပ်သည်မဟုတ်၊ သင်္ခတတရားတို့၏ နိယာမသဘောအားဖြင့် အမြဲဖြစ်၍နေသော သဘောရိုး လမ်းစဉ်ကြီးပေတည်း။ အဝိဇ္ဇာမရှိလျှင် သင်္ခါရမဖြစ် (လ) ဇာတိမရှိလျှင် ဇရာ မရဏမဖြစ်ဟူသော ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်၏ ချုပ်လမ်း ပျောက်လမ်း သည်လည်း တရားသဘောအားဖြင့် ရှိလေ၏၊ တစ်စုံတစ်ဦးသောပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ အမိန့်အာဏာ တန်ခိုးအစွမ်းနှင့် ချုပ်ငြိမ်းသည် မဟုတ်ချေ။ ဤပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်ဒေသနာသည် သတ္တလောကကြီး၏ ဖြစ်ပုံကို ပရမတ္ထသစ္စာနည်းအားဖြင့် ပြဆိုအပ်သော ဒေသနာတော်ကြီးပေတည်း။</p> <p>------*----</p> <h3>ဧဝမေတဿ (ပ) ဟောတိ</h3> <p>(ဤသို့အလုံးစုံဒုက္ခတုံးသက်သက်၏ ဖြစ်ပွါးချက်များ ဖြစ်သည်။)</p> <p>ပရမတ္ထသစ္စာနည်းအားဖြင့် သတ္တလောကကြီးဖြစ်နေမှုကိုပင် ပုထုဇ္ဇန်တို့၏စိတ်၌ ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါတွေ ဖြစ်၍နေသည်ဟု ထင်မှတ်စွဲလမ်းကြလေကုန်သည်၊ နာမ်ရုပ်တရားတို့၏ အကြောင်းအကျိုး ဆက်လက်ဖြစ်ပွါးခြင်းမျှသာတည်း။ ထိုဖြစ်ပွါးမှုသည် စင်စစ်အားဖြင့် ချမ်းသာသုခ ဟူ၍ မြူမျှမဖက် သက်သက်ဒုက္ခတရားတို့၏ အစုအပုံမျှတို့သာ ဖြစ်လေသည်၊ ထို့ကြောင့် ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် ဒေသနာ၏အဆုံးတွင် “<b>ဧဝမေတဿ ကေဝလဿ ဒုက္ခက္ခန္ဓဿ သမုဒယော ဟောတိ</b>”ဟူ၍ ဒုက္ခဖြင့် နိဂုံးချုပ်၍ ဟောကြားတော်မူသည်။</p> <p>ဤဒေသနာကိုရည်၍ ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်လင်္ကာ၌</p> <p>ဝဋ်သံသရာ၊ ရှည်မင်းစွာ၌၊ သူငါကစ၊ ဖြစ်သမျှကား၊ သတ္တမဟုတ်၊ ဓာတ်မှန်ထုတ်သော်၊ နာမ်ရုပ်နှစ်သင်း၊ အမြင်လင်းလော့၊ အရင်းအဝိဇ္ဇာ၊ ထိုမှဖြာ၍၊ ဇရာမရဏ၊ အဆုံးကျသည်၊ ဓမ္မအပြား၊ ဆယ့်နှစ်ပါးကို၊ ဤကားလူပင်၊ ဤလျှင်နတ်ဘဲ၊ အထင်လွဲလျက်၊ တဝဲလည်လည်၊ ဝဋ်နွယ်စည်၏၊ ရှည်လေသမျှ၊ အနန္တကား၊ သုခဟူသည်၊ မြူမျှမကွက်၊ အဆက်ဆက်လျှင်၊ သက်သက်ဒုက္ခ၊ ဓာတ်မှန်ရသည်။။ ဘဝဤကိုယ် ဖြစ်ထုံးတည်း။</p> <p>ဟူ၍ စပ်ဆိုတော်မူသည်။</p> <p>ပရမတ္ထသစ္စာဟုဆိုအပ်သော ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်နည်းဖြင့် သတ္တလောကကြီး ဖြစ်ပျက်ပုံပြီး၏။</p> <p>------*----</p> <h3>နိဂုံး</h3> <p>ပုလဲနှစ်အသွင် စင်ကြယ်သော သီလဂုဏ်, မြင့်မိုရ်တရထည် ခိုင်တည်သောသမာဓိဂုဏ်, ဝရဇိန်စက်ကဲ့သို့ထက်မြက်သော ပညာဂုဏ်, မြေကြီးသမုဒ္ဒရာကဲ့သို့ လွန်စွာကျယ်ပြန့် နက်နဲသော ပညာဂုဏ်တို့နှင့် ပြည့်စုံတော်မူသော ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော် ဘုရားကြီးသည်၁၂၇၅-ခုနှစ်၊ ဝါတွင်းအခါ မုံရွာလယ်တီတောရ ကျောင်းတိုက်အတွင်း သီတင်းသုံးလတ် ဝါကပ်မှီခို၍ နေတော်မူစဉ် ဥရောပတိုက်သို့ ပေးပို့ရန် “နိုင်ငံခြား သာသနာပြုကိစ္စအတွက်” ဤကျမ်းစာကို ပါဠိဘာသာအားဖြင့် ရေးသားစီရင်တော်မူသတည်း။</p> <p>------*----</p> <h3>ဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ အာသီသဂါထာ</h3> <p>၁။ “<b>ဧတေန မမ ဂန္ထေန၊ သဗ္ဗေ ဥရောပိကာ ဇနာ။</b></p> <p><b>သုဒိဋ္ဌာ အရိယံ ဉာဏံ၊ အပါယံ အစ္စယန္တု တေ</b>”။</p> <p><b>မမ</b>=လယ်တီတောကျောင်းဆရာငါ၏၊ <b>ဧတေန ဂန္ထေန</b>=ဤကျမ်းဖြင့်၊ <b>ဥရောပိကာ</b>=ဥရောပတိုက်၌ နေထိုင်ပေါက်ပွားကြကုန်သော၊ <b>သဗ္ဗေဇနာ</b>=လူခပ်သိမ်းတို့သည်၊ <b>အရိယံ</b>=ဗုဒ္ဓဘာသာနှင့်စပ်၍ မွန်မြတ်သော၊ <b>ဉာဏံ</b>=နည်းကောင်းလမ်းမှန် တရားဉာဏ်ကို၊ <b>သုဒိဋ္ဌာ</b>=ကောင်းစွာ သိမြင်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>တေ</b>=ထိုဥရောပတိုက်သားတို့သည်၊ <b>အပါယံ</b>=အပါယ်ဘေးကြီးကို၊ <b>အစ္စယန္တု</b>=လွန်မြောက်နိုင်ကြပါစေ ကုန်သတည်း။</p> <p>---------*-------</p> <h3>မြန်မာဘာသာပြန် ဆရာ၏ နိဂုံး</h3> <p>၁။ <b>လယ်တီပဏ္ဍိတနာမော ယော၊ လယ်တီထေရဿ သိက္ခိတော။</b></p> <p><b>လယ်တီ ရာမမှိ သဉ္ဇာတော၊ လယ်တီဝံသမှိ သော ကဝိ။</b></p> <p>၂။ <b>လယ်တီထေရ ရစိတာယ၊ ပါဠိယာ အတ္ထသူစကံ။</b></p> <p><b>ရစယီ မြန်မာ့ဘာသာယ၊ ဗုဒ္ဓဘာသာဘ ဒီပနိံ။</b></p> <p>၃။ <b>ပဉ္စ သတ္တ ဒွယေကမှိ၊ အာသဠှီမာသ ဇုဏှကေ။</b></p> <p><b>တတိယေ နိဋ္ဌိတာ ဧသာ၊ နာနာနယ ပသောဘိတာ။</b></p> <p>၄။ <b>ပုညေနေတေန ထေရော သော၊ သမတ္ထော ဟောတု သာသနံ။</b></p> <p><b>သီဃံ ဥရောပရဋ္ဌမှိ၊ သကလေ ပတ္ထရေတဝေ။</b></p> <p>၁။ <b>လယ်တီပဏ္ဍိတနာမော</b>='လယ်တီပဏ္ဍိတ' အမည်ရသော၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>လယ်တီထေရဿ</b>=ကျေးဇူးရှင်လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏၊ <b>သိက္ခိတော</b>=သင်ကြားပြသဆုံးမနည်းပေး ယဉ်ကျေးစေအပ်သောသူဖြစ်၏၊ <b>လယ်တီရာမမှိ</b>=မုံရွာမြို့ လယ်တီတိုက်တာ အရာမ်ကြီး၌၊ <b>သဉ္ဇာတော</b>=သာကီနွယ်မြတ် ရဟန်းဇာတ်သို့ ဆိုက်ကပ်ကြီးပွါး၍ လာသောသူပေတည်း၊ <b>သော</b>=ထိုလယ်တီပဏ္ဍိတ မည်သောသူသည်၊ <b>လယ်တီဝံသမှိ</b>=လယ်တီဂိုဏ်း အဆက်အနွယ်၌၊ <b>ကဝိ</b>=စာရေးဆရာတစ်ဦး ဖြစ်လေသည်။</p> <p>၂။ <b>သော</b>=ထို လယ်တီပဏ္ဍိတ မည်သောသူသည်၊ <b>လယ်တီထေရ ရစိတာယ</b>=ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး စီရင်တော်မူအပ်သော၊ <b>ပါဠိယာ</b>=ဥရောပတိုက်သို့ ပို့သော ပါဠိကျမ်း၏၊ <b>အတ္ထသူစကံ</b>=အနက်အဓိပ္ပါယ်ကို အကျယ်တဝင့် ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြဆိုတတ်သော၊ <b>ဗုဒ္ဓဘာသာဘဒီပနိံ</b>=ဗုဒ္ဓဘာသာ အလင်းကိုပြတတ်သည်ဖြစ်၍ 'ဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းပြ' မည်သောကျမ်းကို၊ <b>မြန်မာ့ဘာသာယ</b>=တိုင်းရင်းစဉ်လာ မြန်မာဘာသာဖြင့်၊ <b>ရစယီ</b>=ရေးသားစီရင်လေပြီ။</p> <p>၃။ <b>နာနာနယ ပသောဘိတာ</b>=အထူးထူးသော နည်းလမ်းတို့ဖြင့် တင့်တယ်ဆန်းကြယ်သော၊ <b>ဧသာ</b>=ထိုဗုဒ္ဓဘာသာ အလင်းပြကျမ်းသည်၊ <b>ပဉ္စသတ္တဒွယေကမှိ</b>=သက္ကရာဇ်-၁၂၇၅-ခုနှစ်၌၊ <b>အာသဠှီ မာသ ဇုဏှကေ</b>= ဝါဆိုလဆန်းဖြစ်သော၊ <b>တတိယေ</b>=သုံးရက်မြောက်သည့် သောကြာနေ့၌၊ <b>နိဋ္ဌိတာ</b>=ပြီးဆုံးခြင်းသို့ရောက်လေ၏။</p> <p>၄။ <b>ဧတေန ပုညေန</b>=ဤဥရောပဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းပြကျမ်းကို ရေးသားရသော ကောင်းမှုကြောင့်၊ <b>သော ထေရော</b>=ထိုကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးသည်၊ <b>သကလေ</b>=အလုံးစုံသော၊ <b>ဥရောပရဋ္ဌမှိ</b>=ဥရောပတိုက်၌၊ <b>သာသနံ</b>=ဗုဒ္ဓမြတ်စွာ၏ သာသနာကို၊ <b>သီဃံ</b>=လျင်လျင်မြန်မြန်၊ <b>ပတ္ထရေတဝေ</b>=ထွန်းလင်းအနှံ့ ပြန့်ကြီးပြန့်အောင် ဖြန့်တော်မူခြင်းငှါ၊ <b>သမတ္ထော</b>=စွမ်းဆောင်တော်မူနိုင်သည်၊ <b>ဟောဟု</b>=ဖြစ်ပါစေ သတည်း။</p> <p>ဥရောပ ဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းပြကျမ်း ပြီး၏။</p> <p>-----*----</p> b3hqck07pgywuuez3hye12ho6hdroc5 0 5838 19144 2025-07-11T03:59:17Z Tejinda 173 "{{header | title = [[လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး]] | author = လယ်တီဆရာတော် | override_author = | editor = | translator = | contribuor = | override_contributor = | section = <b>လယ်တီဝတ်ရွတ်စဉ်ပေါင်းချုပ်</b> | previous = ဥရ..." အစချီသော စာလုံးတို့နှင့် စာမျက်နှာကို ဖန်တီးလိုက်သည် 19144 wikitext text/x-wiki {{header | title = [[လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး]] | author = လယ်တီဆရာတော် | override_author = | editor = | translator = | contribuor = | override_contributor = | section = <b>လယ်တီဝတ်ရွတ်စဉ်ပေါင်းချုပ်</b> | previous = [[ဥရောပဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းပြကျမ်း]] | previous2 = | next = [[အနတ္တဒီပနီကျမ်းသစ်]] | next2 = | year = | notes = | edition = | categories = လယ်တီဆရာတော် | shortcut = | portal = }} <h3>လယ်တီဝတ်ရွတ်စဉ်ပေါင်းချုပ်</h3> <h3>၁။ ဩကာသဆိုပုံ</h3> <p>အခန်း (၁)</p> <p>ကျေးဇူးရှင် ပထမလယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ စာပေအမြုတေများကဏ္ဍ</p> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p>ရတနာ သုံးပါးတို့အား ရှိခိုးဝပ်ချသောအခါ၌ ပုဆစ်ဒူး နှစ်ခု၊ လက်-၂-ခု၊ နဖူးပြင်-၁-ခုတို့ကို မြေ၌ထားလျက် ၃-ကြိမ် -ရှိခိုးဝပ်ချရမည် ထို့နောက် ထိုင်၍ လက်အုပ်ချီ မိုးလျက်</p> <p><b>ဩကာသ ဩကာသ ဩကာသ</b> ဘုရားရတနာ, တရားရတနာ, သံဃာရတနာ တည်းဟူသော ရတနာမြတ်သုံးပါး အပေါင်းအား ကာယ ဝန္ဒနာ, ဝါစာဝန္ဒနာ, မနောဝန္ဒနာ တည်းဟူသော သုံးပါးသော ရှိခိုးခြင်း တို့ဖြင့် အကျွန်ုပ် အရိုအသေ အလေးအမြတ်ပြု၍ ရှိခိုးပူဇော် ဖူးမြော် မာန်လျော့ ကန်တော့ပါသည်ဘုရား။</p> <p>ရှိခိုးပူဇော် ဖူးမြော်မာန်လျော့ ကန်တော့ရသော ဤကောင်းမှု, ဤ ကုသိုလ်စေတနာ၏ အာနုဘော်ကြောင့် ဒိဋ္ဌဓမ္မ ဤဘဝမှစ၍ ဖြစ်လေရာရာ ဘဝတိုင်းတို့၌ အပါယ်လေးပါး, ကပ်သုံးပါး, ရပ်ပြစ်ရှစ်ပါး, ရန်သူမျိုးငါးပါး, ဝိပတ္တိတရားလေးပါးတို့မှ အစဉ်ကင်းလွတ်၍ ရာဂ ဒေါသ မောဟ ဇာတိအစရှိသော မီးတစ်ဆယ့်တစ်ပါးတို့၏ ကင်းငြိမ်းရာ ခေမာအမတံ ပြည်နိဗ္ဗာန်သို့ အမြန်ရောက်ရပါလို၏။</p> <p>[ဩကာသ ကြေကြေမွမွရစေ]</p> <h3>၂။ နမော တဿ ပါဌ် နိဿယ</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p>(သုံးခေါက်ဆို)</p> <p><b>အရဟတော</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ သုံးဘုံသူတို့၏ ကြည်ဖြူကော်ရော် ပူဇော်အထူးကို ခံတော်မူထိုက်ကြောင်းဖြစ်သော သီလဂုဏ်, သမာဓိဂုဏ်, ပညာဂုဏ်, ဝိမုတ္တိဂုဏ်, ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿနဂုဏ်တို့နှင့် ပြည့်စုံတော်မူပေ ထသော။ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=သစ္စာဉေယျ ဓမ္မအပုံ အလုံးစုံကို အကုန်မကျန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် အမှန်ထိုးထွင်း အလင်းထင်ပေါ် သိမြင်တော်မူပေထ သော၊ <b>တဿ ဘဂဝတော</b>=ထိုမြတ်စွာဘုရားအား၊ <b>နမော-နမာမိ</b>= ရှိခိုးပါ၏။</p> <p>[ ဤ 'နမောတဿ' ကို မဟာနမက္ကာရကြီးဟူ၍ သဒ္ဒနီတိကျမ်း၌ ဆို၏၊ ဘုရား လက်ထက်တော်မှ အစဉ်အဆက်လာသော မဟာပဏာမကြီးပေတည်း။ ကြေကြေ မွမွရစေ။]</p> <p>* * *</p> <h3>၃။ သရဏဂုံသုံးပါး ပါဌ်နိဿယ</h3> <p>၁။ <b>ဗုဒ္ဓံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ။</b></p> <p>၂။ <b>ဓမ္မံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ။</b></p> <p>၃။ <b>သံဃံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ။</b></p> <p>(ဒုတိယမ္ပိ၊ တတိယမ္ပိ သုံးခေါက်ဆိုလေ)</p> <p>၁။ <b>ဗုဒ္ဓံ</b>=မြတ်စွာဘုရားကို၊ <b>သရဏံ-သရဏံ ဣတိ</b>=ဒုက္ခကင်းပျောက် ချမ်းသာရောက်ဖို့ ထောက်ရာ, တည်ရာ, ကိုးကွယ်ရာဟူ၍၊ <b>ဂစ္ဆာမိ</b>=ဆည်းကပ်ပါ၏။</p> <p>၂။ <b>ဓမ္မံ</b>=မဂ်လေးတန်, ဖိုလ်လေးတန်, နိဗ္ဗာန်, ပရိယတ် အမြတ် ဆယ်ဘော်တရားတော်ကို၊ <b>သရဏံ-သရဏံဣတိ</b>=ဒုက္ခကင်း ပျောက် ချမ်းသာရောက်ဖို့ ထောက်ရာ, တည်ရာ, ကိုးကွယ်ရာ ဟူ၍၊ <b>ဂစ္ဆာမိ</b>=ဆည်းကပ်ပါ၏။</p> <p>၃။ <b>သံဃံ</b>=သီလဝန်, ဂုဏဝန်, ပညဝန်, ကလျာဏပုထုဇ္ဇန် အရှင်မွန် အရှင်မြတ်တိ့ုနှင့်တကွ ပရမတ္ထသံဃာ အရိယာပုဂ္ဂိုလ် အပေါင်း ကို၊ <b>သရဏံ-သရဏံဣတိ</b>=ဒုက္ခကင်းပျောက် ချမ်းသာရောက်ဖို့ ထောက်ရာ, တည်ရာ, ကိုးကွယ်ရာဟူ၍၊ <b>ဂစ္ဆာမိ</b>=ဆည်းကပ်ပါ ၏။</p> <p>[ကြေကြေမွမွရစေ]</p> <p>---*---</p> <h3>၄။ ဘုရားဂုဏ်တော် ကိုးပါး ပါဌ်နိဿယ</h3> <p><b>ဣတိပိ သော ဘဂဝါ အရဟံ၊ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ၊ ဝိဇ္ဇာစရဏ သမ္ပန္နော၊ သုဂတော၊ လောကဝိဒူ၊ အနုတ္တရောပုရိသ ဒမ္မသာရထိ၊ သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ၊ ဗုဒ္ဓေါ၊ ဘဂဝါ။</b></p> <p>၁။ <b>သောဘဂဝါ</b>=ထိုအကျွန်ုပ်တို့ဆရာ မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ သုံးဘုံသူတို့၏ ကြည်ဖြူ ကော်ရော် ပူဇော်အထူးကို ခံထိုက်ကြောင်းဖြစ်သော သီလ ဂုဏ်, သမာဓိဂုဏ်, ပညာဂုဏ်, ဝိမုတ္တိဂုဏ်, ဝိမုတ္တိဉာဏ ဒဿနဂုဏ်တို့နှင့် ပြည့်စုံတော်မူပေသောကြောင့်လည်း၊ <b>အရဟံ</b>=အရဟမည်တော်မူပေ၏။</p> <p>၂။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် သစ္စာဉေယျ ဓမ္မအပုံအလုံးစုံကို အကုန် မကျန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် အမှန်ထိုးထွင်း အလင်းထင်ပေါ် သိမြင်တော်မူပေသောကြောင့်လည်း၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>= သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ မည်တော်မူပေ၏။</p> <p>၃။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် စရဏအပြား တစ်ဆယ့်ငါးတည့် သုံးပါး, ရှစ်ဖြာဉာဏ်ဝိဇ္ဇာတို့နှင့် ကောင်းစွာပြည့်စုံတော်မူပေသော ကြောင့်လည်း၊ <b>ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္နော</b>=ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္နမည် တော်မူပေ၏။</p> <p>၄။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် သဿတဒိဋ္ဌိ, ဥစ္ဆေဒဒိဋ္ဌိ မကပ်ငြိပဲ မဇ္ဈိမ ပဋိပတ် ကောင်းမြတ်ဖြောင့်တန်း မဂ္ဂင်လမ်းဖြင့် ရွှေနန်းပုရီ ဘေးမဲ့ပြည်သို့ ကြွချီဆိုက်ရောက်တော်မူပေသောကြောင့် လည်း၊ <b>သုဂတော</b>=သုဂတ မည်တော်မူပေ၏။</p> <p>၅။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် ကာမ, ရူပ, အရူပ-ဟု လောကအပြင် ဘုံတစ်ခွင်ကို ကုန်စင်ခပင်း မကျန်ကြွင်းအောင် အလင်း ထင်ပေါ် သိမြင်တော်မူပေသောကြောင့်လည်း၊ <b>လောကဝိဒူ</b>= လောကဝိဒူမည်တော်မူပေ၏။</p> <p>၆။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် ဇာတိမာန်, ပုညမာန်, ဂုဏမာန်, ဗလမာန်, ဣဒ္ဓိမာန်, ပညာမာန်တို့ဖြင့် မိုးစွန်ကြွားကြွား ငါတကားဟု ကြုံးဝါးခက်ထန် အဆိပ်လျှံသည့် နန္ဒောပနန္ဒ, အင်္ဂုလိမာလ, သစ္စကနှင့် ဗကဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့ကို ဒေသနာသံ ဆိပ်အံ ငြိမ်းဆေး အမြန်ပေး၍ ယဉ်ကျေးအောင်ပြု ဆုံးမမှုဝယ် အတုမရှိ လွန်ကဲဘိသောကြောင့်လည်း၊ <b>အနုတ္တရောပုရိသ ဒမ္မသာရထိ</b>=အနုတ္တရောပုရိသဒမ္မသာရထိ မည်တော်မူပေ ၏။</p> <p>၇။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် လူ,နတ်,ဗြဟ္မာ သတ္တဝါအများ သောင်း တိုက်သားတို့၏ ဝပ်တွားခယ ဆုံးမခံရာ ဆရာသခင် ဦးထိပ် တင်ကြီး ဖြစ်ပေသောကြောင့်လည်း၊ <b>သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ</b>= သတ္ထာဒေဝမနုဿာန မည်တော်မူပေ၏။</p> <p>၈။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် သစ္စာလေးရပ် တရားမြတ်ကို လူ, နတ် အများ သိထင်ရှားအောင် ဟောကြားထုတ်ဖော် သိစေတော် မူပေသောကြောင့်လည်း၊ <b>ဗုဒ္ဓေါ</b>=ဗုဒ္ဓ မည်တော်မူပေ၏။</p> <p>၉။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ် တော်အနန္တ, တန်ခိုးတော်အနန္တ ကြီးမြတ်လှ၍ လောက သုံးပါး လူအများတို့ လေးစားဂရု ချီးပမှုကြောင့်လည်း၊ <b>ဘဂဝါ</b>= ဘဂဝါမည်တော်မူပေ၏၊ <b>တံ</b>=ထိုအရဟံအစ ဘဂဝအဆုံး ဘဝဂ်ချုန်းမျှ ဘုန်းရှိန်ကြီးမား ဂုဏ်ကိုးပါးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူ သော မြတ်စွာဘုရားကို၊ <b>အဟံ</b>=တပည့်တော်သည်၊ <b>ဝန္ဒာမိ</b>= ရှိခိုးပါ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၅။ တရားဂုဏ်တော်ခြောက်ပါး ပါဌ် နိဿယ</h3> <p><b>သွာက္ခာတော ဘဂဝတာ ဓမ္မော၊ သန္ဒိဋ္ဌိကော၊ အကာလိကော၊ ဧဟိပဿိကော၊ ဩပနေယျိကော၊ ပစ္စတ္တံဝေဒိတဗ္ဗော ဝိညူဟိ။</b></p> <p>၁။ <b>ဘဂဝတာ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဓမ္မော</b>=တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သွာက္ခာတော</b>= အစ, အလယ်, အဆုံး သုံးပါးအစုံ ကောင်းခြင်း ဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံစွာဟောကြားတော်မူအပ်၏။</p> <p>၂။ <b>သန္ဒိဋ္ဌိကော</b>=ကျင့်ဆောင်သူတို့အား ယခုဘဝ ပစ္စက္ခ၌ပင် ဒိဋ္ဌ ကိုယ်တွင် တွေ့မြင်ခံစားရသော ဂုဏ်ကျေးဇူး အထူးနှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၃။ <b>အကာလိကော</b>=ကာလမရွေ့ ကျင့်သည့်နေ့ပင် တွေ့မြင် ယုံကြည်ရသော ကောင်းကျိုးချမ်းသာနှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူ ပေ၏။</p> <p>၄။ <b>ဧဟိပဿိကော</b>=လာရောက်ရှုမြင် ကျေးဇူးတင်မြဲဖြစ်၍ လာပါ, ရှုပါ, ကျင့်ကြံပါဟု မပါပါအောင် ခေါ်ဆောင်သွတ်သွင်း တိုက်တွန်းခြင်းငှာ ထိုက်တန်စွာသော ဂုဏ်ထူးဝိသေသနှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၅။ <b>ဩပနေယျိကော</b>=မိမိကာယ အဇ္ဈတ္တတွင် ရရှိပေါက်ရောက် ကိုယ်တွေ့မြောက်အောင် ကပ်၍ဆောင်ထိုက်သော ဂုဏ်ထူး ဝိသေသနှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၆။ <b>ဝိညူဟိ</b>=ပညာရှိသူ ရှင်, လူ အပေါင်း သူတော်ကောင်းတို့သည်၊ <b>ပစ္စတ္တံ</b>=အသီးသီးသော မိမိတို့သန္တာန်၌၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗော</b>=ချမ်းသာ လေစွာ့, ကောင်းလေစွာ့ဟု ကာယ,စိတ္တ သုခနှစ်ပြင် ထင်ထင် ရှားရှား ခံစားသိမြင်ရသော ဂုဏ်ထူးဝိသေသနှင့်လည်း ပြည့်စုံ တော်မူပေ၏။</p> <p><b>တံ</b>=ထိုသွာက္ခာတ အစ, ဝေဒိတဗ္ဗောအဆုံး ဘဝဂ်ချုန်းမျှ ဘုန်းရှိန်ကြီးမား ဂုဏ်ခြောက်ပါးနှင့် ပြည့်စုံသော တရားတော် မြတ်ကို၊ <b>အဟံ</b>=တပည့်တော်သည်၊ <b>ဝန္ဒာမိ</b>=ရှိခိုးပါ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၆။ သံဃာဂုဏ်တော်ကိုးပါး ပါဌ် နိဿယ</h3> <p><b>သုပ္ပဋိပန္နော ဘဂဝတော သာဝက သံဃော။ ဥဇုပ္ပဋိပန္နော ဘဂဝတော သာဝက သံဃော။ ဉာယပ္ပဋိပန္နော ဘဂဝတော သာဝက သံဃော။ သာမိစိပ္ပဋိပန္နော ဘဂဝတော သာဝက သံဃော။ ယဒိဒံ စတ္တာရိ ပုရိသယုဂါနိ အဋ္ဌပုရိသပုဂ္ဂလာ၊ ဧသ ဘဂဝတော သာဝကသံဃော၊အာဟုနေယျော၊ ပါဟုနေယျော၊ ဒက္ခိဏေယျော၊ အဉ္စလိကရဏီယော၊ အနုတ္တရံ ပုညက္ခေတ္တံ လောကဿ။</b></p> <p>၁။ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သာဝကသံဃော</b>=သီလဝန်, ဂုဏဝန်, ပညဝန်, ကလျာဏပုထုဇ္ဇန်အရှင်မွန် အရှင်မြတ်တို့နှင့် တကွ ပရမတ္ထသံဃာ အရိယာရှစ်ပါး တပည့်သား သံဃာ တော်မြတ်အပေါင်းသည်၊ <b>သုပ္ပဋိပန္နော</b>=အဓိသီလ, အဓိစိတ္တ, အဓိပညာ သိက္ခာသုံးရပ် လွန်ကောင်းမြတ်သော ပဋိပတ်ဂုဏ်နှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၂။ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သာဝကသံဃော</b>=သီလဝန်, ဂုဏဝန်, ပညဝန်,ကလျာဏပုထုဇ္ဇန် အရှင်မွန် အရှင်မြတ် တို့နှင့်တကွ ပရမတ္ထသံဃာ အရိယာရှစ်ပါး တပည့်သား သံဃာ တော်မြတ် အပေါင်းသည်၊ <b>ဥဇုပ္ပဋိပန္နော</b>=အဓိသီလ, အဓိစိတ္တ, အဓိပညာ သိက္ခာသုံးရပ် လွန်ဖြောင့်မတ်သော ပဋိပတ်ဂုဏ်နှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၃။ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သာဝကသံဃော</b>=သီလဝန်, ဂုဏဝန်, ပညဝန်, ကလျာဏပုထုဇ္ဇန် အရှင်မွန်အရှင်မြတ်တို့နှင့် တကွ ပရမတ္ထသံဃာ အရိယာရှစ်ပါး တပည့်သား သံဃာတော် မြတ်အပေါင်းသည်၊ <b>ဉာယပ္ပဋိပန္နော</b>=အဓိသီလ, အဓိစိတ္တ, အဓိပညာ သိက္ခာသုံးရပ် လွန်သင့်မြတ်သော ပဋိပတ်ဂုဏ်နှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၄။ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သာဝကသံဃော</b>=သီလဝန်, ဂုဏဝန်, ပညဝန်, ကလျာဏပုထုဇ္ဇန် အရှင်မွန်အရှင်မြတ်တို့နှင့် တကွ ပရမတ္ထသံဃာ အရိယာရှစ်ပါး တပည့်သား သံဃာ တော် မြတ်အပေါင်းသည်၊ <b>သာမိစိပ္ပဋိပန္နော</b>=အဓိသီလ, အဓိစိတ္တ, အဓိပညာ သိက္ခာသုံးရပ် ရိုသေအပ်သော ပဋိပတ်ဂုဏ်နှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p><b>ယဒိဒံ-ယာနိ ဣမာနိ စတ္တာရိ ပုရိသယုဂါနိ</b>=အကြင်လေး ပါးသော ယောက်ျားမြတ်အစုံတို့သည်၊ <b>သန္တိ</b>=ရှိကုန်၏၊ <b>ယဒိဒံ ယေ ဣမေ အဋ္ဌပုရိသပုဂ္ဂလာ</b>=အကြင် ရှစ်ပါးသော ယောက်ျား မြတ်တို့သည်၊ <b>သန္တိ</b>=ရှိကုန်၏။</p> <p>၅။ <b>ဘဂဝတော</b>= မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>ဧသဧသော သာဝကသံဃော</b>= ဤလေးစုံရှစ်ပါး တပည့်သား သံဃာတော်မြတ်အပေါင်းသည်၊ <b>အာဟုနေယျော</b>=အာဂန္တုအား ရည်၍ထားအပ်သော အလှူဝတ္ထု မျိုးကိုလည်း ခံယူခြင်းငှါ ထိုက်တန်စွာသော သီလဂုဏ်, သမာဓိ ဂုဏ်, ပညာဂုဏ်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၆။ <b>ပါဟုနေယျော</b>=လက်ဆောင်အလို့ငှာ ယူ၍လာသော အလှူဝတ္ထု မျိုးကိုလည်း ခံယူခြင်းငှါ ထိုက်တန်စွာသော သီလဂုဏ်, သမာဓိ ဂုဏ်, ပညာဂုဏ်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၇။ <b>ဒက္ခိဏေယျော</b>=နောက်နောက်ဘဝ အကျိုးရဖို့ ပျိုးချတုံလတ် မြတ်သော အလှူဝတ္ထုမျိုးကိုလည်း ခံယူခြင်းငှါ ထိုက်တန်စွာ သော သီလဂုဏ်, သမာဓိဂုဏ်, ပညာဂုဏ်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော် မူပေ၏။</p> <p>၈။ <b>အဉ္ဇလိကရဏီယော</b>=လူမင်း, နတ်မင်း, ဗြဟ္မာမင်းတို့၏ လက် အုပ်ချီခြင်းကို ခံယူထိုက်သော သီလဂုဏ်, သမာဓိဂုဏ်, ပညာ ဂုဏ်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၉။ <b>လောကဿ</b>=လူအပေါင်း၏၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိ မြင့်မြတ်သော၊ <b>ပုညက္ခေတ္တံ</b>=ကုသိုလ်မျိုးကို စိုက်ပျိုးချရာ လယ်ယာမြေကောင်း သဖွယ်လည်း ဖြစ်တော်မူပေ၏။</p> <p><b>တံ</b>= ထိုသုပ္ပဋိပန္နအစ, ပုညက္ခေတ္တံအဆုံး ဘဝဂ်ချုန်းမျှ ဘုန်းရှိန် ကြီးမား ဂုဏ်ကိုးပါးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူပေသော သံဃာတော်မြတ် အပေါင်းကို၊ <b>အဟံ</b>=တပည့်တော်သည်၊ <b>ဝန္ဒာမိ</b>=ရှိခိုးပါ၏။</p> <p>ဤဘုရားဂုဏ်ကိုးပါး, တရားဂုဏ်ခြောက်ပါး, သံဃာဂုဏ်ကိုးပါးကို အဓိပ္ပါယ်နှင့် တကွ ရေလည်စွာ မသိသောသူသည် ဘုရား, တရား, သံဃာကို ဉာဏ်နှင့်ကြည်ညို တတ်သော သူမဟုတ်၊ ထိုသူတို့၌ တိဟိတ်ကုသိုလ်မဖြစ်၊ ဒွိဟိတ်ကုသိုလ်သာဖြစ်၏၊ ထို့ကြောင့် <b>ဗုဒ္ဓဘာသာလူမျိုးမှန်လျှင် ဤဂုဏ်တော်သုံးပါးအနက်ကို နှုတ်တက်ကြေမွ တကယ်ရမှ သင့်မြတ်သတည်း</b>။</p> <p>[ဤဂုဏ်တော် သုံးပါး ဘုရားရှိခိုးသည် သုတ္တန်ပိဋကတ်၌ မြတ်စွာဘုရားကိုယ် တော်တိုင် အဖန်ဖန်ဟောတော်မူ၏၊ ရဟန္တာကြီးများလည်း အဖန်ဖန်ဟောတော်မူ၏။</p> <p>ဤဘုရားရှိခိုးကြီးထက် ကြီးမြတ်သော ဘုရားရှိခိုးမရှိပြီ၊ နမောတဿပါဌ်, နိဿယ သရဏဂုံ သုံးပါးပါဌ်, နိဿယတို့နှင့် ရှိခိုးပြီးနောက် ဤဂုဏ်တော်သုံးပါး ပါဌ်, နိဿယတို့နှင့် ရှိခိုးလေ]</p> <p>---*---</p> <h3>၇။ မဟာဩကာသ ခုနစ်ဆူ ဘုရားရှိခိုးကြီး</h3> <p>၁။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>ဝိပဿီ</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>၂။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>သိခီ</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>၃။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>ဝေဿဘူ</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>၄။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>ကကုသန်</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>၅။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>ကောဏာဂုံ</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>၆။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>ကဿပ</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>၇။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>ဂေါတမ</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>ဤ ခုနစ်ဆူကုန်သော မြတ်စွာဘုရားရှင်ကြီးတို့သည် အကျွန်ုပ် ၏ ဦးခေါင်းထက်၌ အမြဲကိန်းစက် စောင့်ရှောက် တည်နေတော်မူကြပါ စေကုန်သတည်း။</p> <p>ဤ ခုနစ်ဆူကုန်သော မြတ်စွာဘုရားရှင်ကြီးတို့သည် အကျွန်ုပ်၏ ဝဲယာနှစ်ဖက် ပခုံးထက်၌ အမြဲကိန်းစက် စောင့်ရှောက် တည်နေတော် မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>ဤ ခုနစ်ဆူကုန်သော မြတ်စွာဘုရားရှင်ကြီးတို့သည် အကျွန်ုပ်၏ အဆုတ်အသဲ နှလုံးထဲ၌ အမြဲကိန်းစက် စောင့်ရှောက် တည်နေတော် မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>၈။ ခုနစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်း အကျဉ်းချုပ် ပါဌ်နိဿယ</h3> <p>* <b>ဝိပဿီ သိခီ ဝေဿဘူ ကကုသန္ဓော ကောဏာဂမနော ကဿပေါ အမှာကံ ဘဂဝါ။</b></p> <p>* <b>ဣမေသွာဟံ ဘိဝန္ဒာမိ၊ နိစ္စံ တိဋ္ဌန္တု မေ သီသေ၊</b></p> <p><b>သတ္တိမေစာပိ သမ္ဗုဒ္ဓါ၊ ဣဒ္ဓိမန္တော ဇုတိန္ဓရာ။</b></p> <p>* <b>ဣဒ္ဓိယာ ဇုတိယာ တေသံ၊ အန္တရာယာ သမေန္တု မေ၊</b></p> <p><b>သဗ္ဗေ ဒူရေ ပလာယန္တု၊ ပိသာစာ ယက္ခ ရက္ခသာ။</b></p> <p><b>သမ္မာ ဒေဝါ ပဝဿန္တု၊ မောဒန္တု သုခိတာ ဇနာ။</b>။</p> <p>[ဤ ခုနစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်းဂါထာတော်ကြီး၌ အမျိုးသမီးတို့မှာ သဗ္ဗေဒူရေနှင့် ပိသာစာ- ချီသော နောက်နှစ်ပိုဒ်ကို မကျက်နှင့်။]</p> <p><b>ဝိပဿီ</b>=ဝိပဿီမြတ်စွာဘုရားလည်းကောင်း၊ <b>သိခီ</b>=သိခီမြတ်စွာ ဘုရား လည်းကောင်း၊ <b>ဝေဿဘူ</b>=ဝေဿဘူ မြတ်စွာဘုရားလည်းကောင်း၊ <b>ကကုသန္ဓော</b>=ကကုသန်မြတ်စွာဘုရားလည်းကောင်း၊ <b>ကောဏာဂမနော</b>= ကောဏာဂုံ မြတ်စွာဘုရားလည်းကောင်း၊ <b>ကဿပေါ</b>=ကဿပမြတ်စွာ ဘုရားလည်းကောင်း၊ <b>အမှာကံ</b>=အကျွန်ုပ်တို့၏၊ <b>ဘဂဝါ</b>=အရှင်ဂေါတမ မြတ်စွာဘုရားလည်းကောင်း၊ <b>ဣမေ</b>=ဤခုနစ်ဆူကုန်သော သုံးလူ့ထွတ်ထား သဗ္ဗညု မြတ်စွာ ဘုရားတို့ကို၊ <b>သွာဟံ-သောအဟံ</b>=ထိုအကျွန်ုပ်သည်၊ <b>အဘိဝန္ဒာမိ</b>=အလွန် ရိုသေစွာ ရှိခိုးပါ၏၊ <b>မေ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>သီသေ</b>=ဦးခေါင်း၌၊ <b>နိစ္စံ</b>=အမြဲ၊ <b>တိဋ္ဌန္တု</b>=ကိန်းဝပ် တည်နေတော်မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p><b>သတ္တ</b>=ခုနစ်ဆူကုန်သော၊ <b>ဣမေ သမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=ဤသဗ္ဗညု မြတ်စွာ ဘုရားတို့သည်၊ <b>ဣဒ္ဓိမန္တော</b>=စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော် အပေါင်းနှင့်လည်း ကောင်းစွာပြည့်စုံတော်မူကြပါပေကုန်၏၊ <b>ဇုတိန္ဓရာ</b>=စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးရှိန်ဝါ စက် အာဏာတို့ကိုလည်း ကောင်းစွာစိုက်ထူ ဆောင်တော်မူကြပါပေကုန်၏၊ <b>တေသံ</b>=ထိုခုနစ်ဆူကုန်သော မြတ်စွာဘုရားတို့၏၊ <b>ဣဒ္ဓိယာစာပိ</b>=စကြ ဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်း ကျိုးမျှ တန်ခိုးတေဇော် အာနုဘော်ကြောင့် လည်းကောင်း၊ <b>ဇုတိယာ စာပိ</b>=စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးရှိန်ဝါ စက်အာဏာကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>မေ</b>=အကျွန်ုပ်အား၊ <b>အန္တရာယာ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဘေးဒဏ်ရန်မာန် အန္တရာယ်အပေါင်း တို့သည်၊ <b>သမေန္တု</b>=မငြိမတွယ် ပျောက်ပြယ်ကင်းငြိမ်းကြပါစေကုန် သတည်း။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ပိသာစာ</b>=မြေထဲခိုအောင်း မြေမှ ချောင်း သည့် မကောင်းညစ်ညူး မြေဘီလူးတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>သဗ္ဗေ</b>=အလုံး စုံကုန်သော၊ <b>ယက္ခာ</b>=မြို့ပြင်မြို့တွင်း ကုန်းကျင်းသစ်ပင် ဥမင်လိုဏ်ခေါင်း ဂူကျောင်း ဇရပ် လူမစပ်သည့် အရပ်ထွေထွေ ကုန်းမှာနေအောင်း ကုန်းမှ ချောင်းသည့် မကောင်းညစ်ညူး ကုန်းဘီလူးတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>သဗ္ဗေ</b>= အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ရက္ခသာ</b>=ပင်လယ်မြစ်တွင်း အိုင်အင်းထွေထွေ ရေမှာနေအောင်း ရေမှချောင်းသည့် မကောင်းညစ်ညူး ရေဘီလူး တို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဒူရေ</b>=ငါတို့အိမ်ရာ ငါတို့ရွာမှ ဆုတ်ခွါရှောင်ရှား ဝေးသော အရပ်တစ်ပါးသို့၊ <b>ပလာယန္တု</b>=အလျင်မနှေး ပြေးကြစေကုန် သတည်း။ <b>ဒေဝါ</b>=ဝလာဟက ပဇ္ဇုန္နဟု မည်ရထင်ရှား မိုးနတ်သား တို့သည်၊ <b>သမ္မာ</b>= ကောင်းမွန်စွာ၊ <b>ပဝဿန္တု</b>=သည်းထန်ဝေဖြိုး အကျိုးရှိစွာ ရွာသွန်းကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>ဇနာ</b>=မြို့ရွာတစ်ခွင် ပျော်ရွှင်နေငြား လူအများတို့သည်၊ <b>သုခိတာ</b>=ကြည်သာအေးမြ ချမ်းသာကြကုန်သည် ဖြစ်၍၊ <b>မောဒန္တု</b>=ဆန်ရေစပါး ပေါများ ပြည့်မောက် ဝမ်းမြောက်ကြပါ စေကုန်သတည်း။</p> <p>[ မိန်းမတို့မှာ သမေန္တု- အနက်ဆုံးရုံကျက်၊ ဘုရားရှိခိုးလုပ်၍ နေ့စဉ်ရွတ် ဤနည်း အတိုင်း အရှေ့မြောက်တိုင်အောင် လှည့်လည်၍ရွတ်၊ မိမိတို့ တိုက်, အိမ်, ဝင်း, ခြံ, ကျောင်း, ကန်, ပရိဝုဏ်တို့ကို တံတိုင်းသုံးထပ် ကာရံဘိသကဲ့သို့ ရှိစေရန် ပါဠိကိုရှစ်ခေါက် သုံးပြန်ဖတ်ရမည်။ စိတ်မာန်တင်းတင်း အသံပြင်းပြင်းရွတ်။]</p> <h3>၉။ ခုနစ်ဆူအန္တရာယ်ကင်း စက်အကျယ်ပါဌ်နိဿယ</h3> <p>အန္တရာယ်ကင်းစက်အကျယ်ပါဌ်</p> <p>၁။ <b>ဝိပဿီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p>၂။ <b>သိခီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p>၃။ <b>ဝေဿဘူ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p>၄။ <b>ကကုသန္ဓော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေ့ါ အနန္တ ပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p>၅။ <b>ကောဏာဂမနော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တ ဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p>၆။ <b>ကဿပေါ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p>၇။ <b>အမှာကံ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p><b>သတ္တိမေ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တပုညာ အနန္တဉာဏာ အနန္တဂုဏာ အနန္တတေဇာ အနန္တဣဒ္ဓိမန္တာ အနန္တ ဇုတိမန္တာ။</b></p> <p><b>မယှံ ဒီပါ၊ မယှံ နာထာ၊ မယှံ ပတိဋ္ဌာ၊ မယှံ တာဏာ၊ မယှံ လေဏာ၊ မယှံ ပဋိသရဏာ။</b></p> <p>၁။ <b>အနန္တပုညာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ပုညစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p>၂။ <b>အနန္တဉာဏာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဉာဏစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p>၃။ <b>အနန္တဂုဏာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဂုဏစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p>၄။ <b>အနန္တတေဇာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ တေဇစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p>၅။ <b>အနန္တဣဒ္ဓိမန္တာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဣဒ္ဓိစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p>၆။ <b>အနန္တ ဇုတိမန္တာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဇုတိစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p><b>သဗ္ဗေ သဗ္ဗညုသမ္ဗုဒ္ဓါ မာရသေနဝိဓမိနော မာရသေန ဝိမဒ္ဒိနော မာရသေနဝိဇိတာဝိနော၊ သဗ္ဗေဟိ သဗ္ဗညုဗုဒ္ဓ စက္ကေဟိ အမှေ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p><b>သဗ္ဗေ ပစ္စေကသမ္ဗုဒ္ဓါ သယမ္ဘူ ဝိဇိတာဝိနော၊ သဗ္ဗေဟိ ပစ္စေကဗုဒ္ဓ စက္ကေဟိ အမှေ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p><b>သဗ္ဗေ ဗုဒ္ဓါနုဗုဒ္ဓါ အရဟန္တော ခီဏာသဝါ၊ သဗ္ဗေဟိ အရဟန္တ စက္ကေဟိ အမှေ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p><b>ကတာမေ ရက္ခာ၊ ကတံမေ ပရိတ္တံ၊ ပဋိက္ကမန္တု ဘူတာနိ၊ သောဟံ နမော ဘဂဝတံ၊ နမော သတ္တန္နံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါနံ။</b></p> <p>* * *</p> <h3>ခုနစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်း စက်အကျယ် နိဿယ</h3> <p>၁။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ သုံးဘုံသူတို့၏ ကြည်ဖြူကော်ရော် ပူဇော်အထူးကို ခံတော်မူထိုက်သော၊ <b>ဗုဒ္ဓေါ</b>=သစ္စာလေးရပ် ပိုင်းဖြတ် ထင်ထင် သိမြင်တော်မူသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>=သစ္စာဉေယျ ဓမ္မအပုံ အလုံးစုံကို အကုန်မကျန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် အမှန်ထိုးထွင်း အလင်း ထင်ပေါ်သိမြင်တော်မူသော၊ <b>ဝိပဿီ</b>=ဝိပဿီ အမည်တော်ရှိပေသော၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ခြောက်ပါး စုံပြည့်ထွားသည့် ရှင်တော်မြတ်ဘုရား သည်၊ <b>အနန္တပုညော</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဘုန်းတော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပါပေ၏၊ <b>အနန္တဉာဏော</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဉာဏ်တော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပါပေ၏၊ <b>အနန္တ ဂုဏော</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဂုဏ်တော်နှင့်လည်း ပြည်စုံတော်မူပါပေ၏၊ <b>အနန္တ တေဇော</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ထက်မြက်တေဇော် အာနုဘော်နှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပါပေ၏၊ <b>အနန္တဣဒ္ဓိ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော တန်ခိုးတော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပါပေ၏၊ <b>အနန္တဇုတိ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော စက်အာဏာတော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပါပေ၏။</p> <p>၂။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ (ပ) <b>သိခီ</b>=သိခီအမည်တော်ရှိပေသော (ပ) ပါပေ၏။</p> <p>၃။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ (ပ) <b>ဝေဿဘူ</b>=ဝေဿဘူ အမည် တော်ရှိ ပေသော (ပ) ပါပေ၏။</p> <p>၄။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ,နတ်,လူ (ပ) <b>ကကုသန္ဓော</b>=ကကုသန္ဓ အမည် တော်ရှိပေသော (ပ) ပါပေ၏။</p> <p>၅။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ (ပ) <b>ကောဏာဂမနော</b>= ကောဏာဂမန အမည်တော်ရှိပေသော (ပ) ပါပေ၏။</p> <p>၆။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ (ပ) <b>ကဿပေါ</b>=ကဿပ အမည် တော် ရှိပေသော (ပ) ပါပေ၏။</p> <p>၇။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ (ပ) <b>အမှာကံ</b>=အကျွနု်တို့၏်၊ <b>ဘဂဝါ</b>= ဘုန်းတော်ခြောက်ပါး စုံပြည့်ထွားသည့် အရှင်ဂေါတမမြတ်စွာဘုရား သည်၊ <b>အနန္တပုညော</b>=(ပ) ပါပေ၏။</p> <p><b>အရဟန္တော</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ သုံးဘုံသူတို့၏ ကြည်ဖြူကော်ရော် ပူဇော်အထူးကို ခံတော်မူထိုက်ကုန်သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=သစ္စာဉေယျ ဓမ္မအပုံ အလုံးစုံကို အကုန်မကျန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် အမှန်ထိုးထွင်း အလင်းထင်ပေါ် သိမြင်တော်မူကြကုန်သော၊ <b>သတ္တ</b>=ခုနစ်ဆူကုန်သော၊ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် ပြည့်စုံတော်မူကြကုန်သော၊ <b>ဣမေ ဗုဒ္ဓါ</b>=ဤရှင်တော် မြတ်ဘုရားကြီးတို့သည်၊ <b>အနန္တပုညာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဘုန်းတော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>အနန္တဉာဏာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဉာဏ်တော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံ တော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>အနန္တဂုဏာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဂုဏ် တော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>အနန္တတေဇာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ထက်မြက်တေဇော် အာနုဘော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော် မူကြပေကုန်၏၊ <b>အနန္တ ဣဒ္ဓိမန္တာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော တန်ခိုးတော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>အနန္တဇုတိမန္တာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော စက်အာဏာတော်တို့နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူကြပေ ကုန်၏။</p> <p><b>မယှံ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>ဒီပါ</b>=အားထားမှီတွယ် ကျွန်းကြီးသဖွယ်တို့ပေ တည်း၊ <b>မယှံ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>နာထာ</b>=ပစ္စုပ်, သံသရာ နှစ်ဖြာရန်ဘေး ကင်းဝေးနိုင်ကြောင်း ကောင်းမြတ်သော ကိုးကွယ်ရာကြီးတို့ပေတည်း၊ <b>မယှံ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>ပတိဋ္ဌာ</b>=လေးအပါယ်အောက် ကျမရောက်အောင် ထောက်ရာ တည်ရာကြီးတို့ပေတည်း၊ <b>မယှံ</b>=အကျွန်ုပ်အား၊ <b>တာဏာ</b>= သံသရာရေး ခန္ဓာဘေးမှ ငြိမ်းအေးစေကြောင်း ကောင်းစွာစောင့်ရှောက် တော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>မယှံ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>လေဏာ</b>=သံသရာညွှတ် ကိလေဝဋ်မှ ကင်းလွတ်စေကြောင်း ကောင်းမြတ်သော ပုန်းအောင်း ရာကြီးတို့ပေတည်း။ <b>မယှံ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>ပဋိသရဏာ</b>=သံသရာဇာတ် ခန္ဓာပြတ်ဖို့ ဆည်းကပ်ရာလည်း ဖြစ်တော်မူ ကြပေကုန်၏။</p> <p>၁။ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် ပြည့်စုံတော်မူကြပေကုန် သော၊ <b>အရဟန္တော</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ သုံးဘုံသူတို့၏ ကြည်ဖြူကော်ရော် ပူဇော်အထူးကို ခံတော်မူထိုက်ကုန်သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=သစ္စာဉေယျ ဓမ္မအပုံ အလုံးစုံကို အကုန်မကျန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် အမှန်ထိုးထွင်း အလင်းထင်ပေါ် သိမြင်တော်မူကြကုန်သော၊ <b>အနန္တပုညာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဘုန်းတော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူကြကုန်သော၊ <b>ဗုဒ္ဓါ</b>= ရှင်တော်မြတ်ဘုရားကြီးတို့သည်၊ <b>အနန္တေဟိ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင် ကုန်သော၊ <b>ပုညစက္ကေဟိ</b>=ဘဝဂ်ဝီစိ နှံ့ထိလွှမ်းကျော် ဘုန်းစက်တော် တို့ဖြင့်၊ <b>မံ</b>=အကျွန်ုပ်ကို၊ <b>သဗ္ဗဒါ</b>=နေ့ရောညဉ့်ပါ အခါခပ်သိမ်း၌၊ <b>ရက္ခန္တု</b>= ဝဲယာရှေ့နောက် ဘေးရန်ပျောက်အောင် စောင့်ရှောက်တော်မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>၂။ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် (ပ) <b>ဉာဏစက္ကေဟိ</b>=ဘဝဂ်ဝီစိ နှံ့ထိလွှမ်းကျော် ဉာဏ်စက်တော်တို့ဖြင့်၊ (ပ) သတည်း။</p> <p>၃။ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် (ပ) <b>ဂုဏစက္ကေဟိ</b>=ဘဝဂ်ဝီစိ နှံ့ထိလွှမ်းကျော် ဂုဏ်စက်တော်တို့ဖြင့်၊ (ပ) သတည်း။</p> <p>၄။ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် (ပ) <b>တေဇစက္ကေဟိ</b>=ဘဝဂ်ဝီစိ နှံ့ထိလွှမ်းကျော် အာနုဘော်စက်တော်တို့ဖြင့်၊ (ပ)သတည်း။</p> <p>၅။ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် (ပ) <b>ဣဒ္ဓိစက္ကေဟိ</b>=ဘဝဂ်ဝီစိ နှံ့ထိလွှမ်းကျော် တန်ခိုးတော်စက်တော်တို့ဖြင့်၊ (ပ) သတည်း။</p> <p>၆။ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် (ပ) <b>ဇုတိစက္ကေဟိ</b>=ဘဝဂ်ဝီစိ နှံ့ထိလွှမ်းကျော် အာဏာစက်တော်တို့ဖြင့်၊ (ပ) သတည်း။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သဗ္ဗညုသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=သဗ္ဗညုသခင် ဘုရားရှင် တို့သည်၊ <b>မာရသေနဝိဓမိနော</b>=များစွာသောင်းသောင်း မာရ်စစ်သည် အပေါင်းကို ထောင်းထောင်းကြေမွှ မှုတ်လွှင့် ဖျက်ဆီးတော်မူကြလေ ကုန်၏၊ <b>မာရသေန ဝိမဒ္ဒိနော</b>=များစွာခပင်း မာရ်စစ်သည်တစ်သင်းကို နှိမ်နင်းတော်မူကြလေကုန်၏၊ <b>မာရသေနဝိဇိတာဝိနော</b>=မိုက်ဆိုး ယုတ်မာရ် စစ်သည်ရန်ကို အောင်လံစိုက်ထူ အောင်တော်မူကြလေ ကုန်၏၊ <b>သဗ္ဗေဟိ သဗ္ဗညုဗုဒ္ဓစက္ကေဟိ</b>=အလုံးစုံကုန်သော သဗ္ဗညုသခင် ဘုရားရှင်တို့၏ စက်အာဏာတို့ဖြင့်၊ <b>အမှေ</b>=အကျွန်ုပ်တို့ကို၊ <b>သဗ္ဗဒါ</b>= နေ့ရောညဉ့်ပါ အခါခပ်သိမ်း၌၊ <b>ရက္ခန္တု</b>=ဝဲယာရှေ့နောက် ဘေးရန် ပျောက်အောင် စောင့်ရှောက်တော်မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ပစ္စေကသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=ပစ္စေကသခင် ဘုရားရှင်တို့သည်၊ <b>သယမ္ဘူ</b>=သစ္စာလေးဖြာ နက်နဲစွာကို ဆရာမရှိမိမိဉာဏ်တွင် သိထင်မြင်တော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>ဝိဇိတာဝိနော</b>=ထောင့်ငါး ရာမျိုး ကိလေဆိုးကို နှိမ်ချိုးအောင်မြင်တော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>သဗ္ဗေဟိ ပစ္စေကဗုဒ္ဓ စက္ကေဟိ</b>=အလုံးစုံကုန်သော ပစ္စေကသခင် ဘုရားရှင်တို့၏ စက်အာဏာတို့ဖြင့်၊ (ပ) သတည်း။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>အရဟန္တော</b>=ရဟန္တာသခင် အရှင် ကောင်း အရှင်မြတ်တို့သည်၊ <b>ဗုဒ္ဓါနုဗုဒ္ဓါ</b>=သဗ္ဗညုသခင် ဘုရားရှင်သို့ အစဉ်လိုက်ကာ လေးသစ္စာကို ကောင်းစွာသိမြင်တော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>ခီဏာသဝါ</b>=လေးလီ အာသဝကုန်ခန်းတော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>သဗ္ဗေဟိ အရဟန္တစက္ကေဟိ</b>=အလုံးစုံကုန်သော ရဟန္တာသခင် မြတ်အရှင်တို့၏ စက် အာဏာတို့ဖြင့်၊ (ပ)သတည်း။</p> <p><b>မေ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ရက္ခာ</b>=ခုနစ်ဆူမြတ် ရည်မျှော်မှတ်လျက် တုပ်ဝပ်ရိုကျိုး အစောင့်အရှောက်မျိုးကို၊ <b>ကတာ</b>=ဒိသာဆယ်ရပ် ဝန်းရံ ပတ်လျက် ပြုအပ်ပေပြီ၊ <b>မေ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ပရိတ္တံ</b>=ဘေးရန်အများ ဝေးရာရှားဖို့ မြတ်သော အရံအတားကို၊ <b>ကတံ</b>=ကိုယ်တွင်းကိုယ်ပြင် စီစဉ်ရည်မှတ် ပြုအပ်ပါပေပြီ၊ <b>ဘူတာနိ</b>=ရန်သူဖြစ်ငြား သတ္တဝါအများ တို့သည်၊ <b>ပဋိက္ကမန္တု</b>=ဝေးရာတစ်ပါး ရှောင်ရှား ဖဲခွါကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p><b>သောဟံ-သော အဟံ</b>=ခုနစ်ဆူဘုရား ညွတ်တွားဦးချီ ထို အကျွန်ုပ် သည်၊ <b>ဘဂဝတံ</b>=ဘုန်းရောင်တင့်ကြွား အရှင်မြတ်ဘုရားတို့အား၊ <b>နမော</b>= တုပ်ဝပ်ရိုကျိုး မာန်ညွန့်ချိုး၍ ရှိခိုးပါ၏ အရှင်ဘုရား။</p> <p><b>သတ္တန္နံ</b>=ခုနစ်ဆူကုန်သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါနံ</b>=သဗ္ဗညုသခင် ရှင်တော် မြတ်ဘုရားကြီးတို့အား၊ <b>နမော</b>=ဆယ်လက်စုံမိုး ရိုညွတ်ကျိုးလျက် ရှိခိုးပါ၏ ဘုရား။</p> <h3>၁၀။ နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်း အကျဉ်းချုပ် ပါဌ် နိဿယ</h3> <p><b>တဏှင်္ကရော မေဓင်္ကရော သရဏင်္ကရော ဒီပင်္ကရော ကောဏ္ဍညော မင်္ဂလော သုမနော ရေဝတော သောဘိတော အနောမဒဿီ</b>။ ( ၁၀-ဆူ )။</p> <p><b>ပဒုမော နာရဒေါ ပဒုမုတ္တရော သုမေဓော သုဇာတော ပီယဒဿီ အတ္ထဒဿီ ဓမ္မဒဿီ သိဒ္ဓတ္ထော တိဿော</b>။ ( ၁၀-ဆူ )။</p> <p><b>ဖုဿော ဝိပဿီ သိခီ ဝေဿဘူ ကကုသန္ဓော ကောဏာဂမနော ကဿပေါ အမှာကံ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ</b>။ (၈-ဆူ)။</p> <p>(၁၀- ဆူ+၁၀- ဆူ+၈- ဆူ= ၂၈-ဆူ)။</p> <p>* <b>ဣမေသွာဟံ ဘိဝန္ဒာမိ၊ နိစ္စံ တိဋ္ဌန္တု မေ သီသေ</b>။</p> <p><b>အဋ္ဌဝီသတိ သမ္ဗုဒ္ဓါ၊ ဣဒ္ဓိမန္တော ဇုတိန္ဓရာ</b>။</p> <p>* <b>ဣဒ္ဓိယာ ဇုတိယာ တေသံ၊ အန္တရာယာ သမေန္တု မေ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ ဒူရေ ပလာယန္တု၊ ပိသာစာ ယက္ခ ရက္ခသာ</b>။</p> <p><b>သမ္မာ ဒေဝါ ပဝဿန္တု၊ မောဒန္တု သုခိတာ ဇနာ</b>။</p> <p>[နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူဂါထာတွင်၊ မိန်းမတို့မှာ <b>သဗ္ဗေဒူရေ</b>-နှင့် <b>ပိသာစာ</b>-ချီသော နောက်နှစ်ပိုဒ်ကို မကျက်ကြနှင့်။]</p> <p>အမှာစကား<br> [ဤ နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူအန္တရာယ်ကင်း အကျဉ်းချုပ်ဂါထာတော်ကြီး၏ အနက်၌ ရှေ့ခုနစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်းအနက်တွင် “<b>ဝိပဿီ</b>” စသော ဘုရားရှင်တို့၏ ဘွဲ့တော်တို့တွင် “<b>တဏှင်္ကရော</b>” စသည်ဖြင့်လည်းကောင်း, အောက်ဂါထာတွင်“<b>ဣမေ</b>=ဤခုနစ်ဆူကုန် သော” တွင်“<b>ဣမေ</b>=ဤနှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူကုန်သော” ဟူ၍လည်းကောင်း၊ “<b>သတ္တ</b>=ခုနစ်ဆူကုန်သော၊ <b>ဣမေ သမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=ဤသဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားတို့သည်” တွင် “<b>အဋ္ဌဝီသတိသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>= နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူကုန်သော မြတ်စွာဘုရားတို့သည်” ဟူ၍လည်းကောင်း, ပြောင်းလဲထည့်ဆိုရုံ မျှသာထူး၏၊ အားလုံးတူပြီဖြစ်၍ အနက်မရေးတော့ပြီ။တည်းဖြတ်သူ။]</p> <p>---*---</p> <h3>၁၁။ နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်း အကျယ် ပါဌ် နိဿယ</h3> <p>၁။ <b>တဏှင်္ကရော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တ ပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တ ဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂။ <b>မေဓင်္ကရော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၃။ <b>သရဏင်္ကရော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၄။ <b>ဒီပင်္ကရော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၅။ <b>ကောဏ္ဍညော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၆။ <b>မင်္ဂလော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၇။ <b>သုမနော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၈။ <b>ရေဝတော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၉။ <b>သောဘိတော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၀။ <b>အနောမဒဿီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၁။ <b>ပဒုမော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၂။ <b>နာရဒေါ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၃။ <b>ပဒုမုတ္တရော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၄။ <b>သုမေဓော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၅။ <b>သုဇာတော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၆။ <b>ပိယဒဿီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၇။ <b>အတ္ထဒဿီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၈။ <b>ဓမ္မဒဿီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၉။ <b>သိဒ္ဓတ္ထော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၀။ <b>တိဿော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၁။ <b>ဖုဿော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၂။ <b>ဝိပဿီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၃။ <b>သိခီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၄။ <b>ဝေဿဘူ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၅။ <b>ကကုသန္ဓော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၆။ <b>ကောဏာဂမနော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၇။ <b>ကဿပေါ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၈။ <b>အမှာကံ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p><b>အဋ္ဌဝီသတိ မေ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တပုညာ အနန္တဉာဏာ အနန္တဂုဏာ အနန္တတေဇာ အနန္တဣဒ္ဓိမန္တာ အနန္တဇုတိမန္တာ၊ မယှံ ဒီပါ၊ မယှံ နာထာ၊ မယှံ ပတိဋ္ဌာ၊ မယှံ တာဏာ၊ မယှံ လေဏာ၊ မယှံ ပဋိသရဏာ</b>။</p> <p>၁။ <b>အနန္တပုညာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ပုညစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p>၂။ <b>အနန္တဉာဏာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဉာဏစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p>၃။ <b>အနန္တဂုဏာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဂုဏစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p>၄။ <b>အနန္တတေဇာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ တေဇစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p>၅။ <b>အနန္တဣဒ္ဓိမန္တာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဣဒ္ဓိစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p>၆။ <b>အနန္တဇုတိမန္တာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဇုတိစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ သဗ္ဗညုသမ္ဗုဒ္ဓါ မာရသေနဝိဓမိနော မာရသေနဝိမဒ္ဒိနော မာရသေနဝိဇိတာဝိနော၊ သဗ္ဗေဟိ သဗ္ဗညုဗုဒ္ဓစက္ကေဟိ အမှေ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ ပစ္စေကသမ္ဗုဒ္ဓါ သယမ္ဘူ ဝိဇိတာဝိနော၊ သဗ္ဗေဟိ ပစ္စေက ဗုဒ္ဓစက္ကေဟိ အမှေ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ ဗုဒ္ဓါနုဗုဒ္ဓါ အရဟန္တော ခီဏာသဝါ၊ သဗ္ဗေဟိ အရဟန္တ စက္ကေဟိ အမှေ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p><b>ကတာမေ ရက္ခာ၊ ကတံ မေ ပရိတ္တံ၊ ပဋိက္ကမန္တု ဘူတာနိ၊ သော ဟံ နမော ဘဂဝတံ၊ နမော အဋ္ဌဝီသတီနံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါနံ</b>။</p> <p>[ ဤ နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်း အကျယ်ဂါထာတော်ကြီး၏အနက်တွင်လည်း “<b>သတ္တ</b>=ခုနစ်ဆူကုန်သော” နေရာတွင် “<b>အဋ္ဌဝီသတိ</b>=နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူကုန်သော” ဟုပြောင်း ထည့် ဆိုရုံမျှသာ ထူးတော့သည်။]</p> <p>---*---</p> <h3>၁၂။ အဋ္ဌဝီသတိဂါထာတော်ကြီးပါဌ်</h3> <p>* <b>အဋ္ဌဝီသတိ သမ္ဗုဒ္ဓါ၊ ဣဒ္ဓိမန္တော ဇုတိန္ဓရာ</b>။</p> <p><b>ဣဒ္ဓိယာ ဇုတိယာ တေသံ၊ အန္တရာယာ သမေန္တု မေ</b>။</p> <p>* <b>သဗ္ဗေ ဒူရေ ပလာယန္တု၊ ပိသာစာ ယက္ခ ရက္ခသာ</b>။</p> <p><b>သမ္မာ ဒေဝါ ပဝဿန္တု၊ မောဒန္တု သုခိတာ ဇနာ</b>။</p> <p>[ဤအဋ္ဌဝီသတိ ဂါထာတော်ကြီး၌ အမျိုးသမီးတို့မှာ <b>သဗ္ဗေဒူရေ</b>-နှင့် <b>ပိသာစာ</b>ချီသော နောက်နှစ်ပိုဒ်ကို မကျက်နှင့်။]</p> <p>အမှာစကား<br> [ဤဂါထာအနက်လွယ်ပြီ၊ ဆိုခဲ့ပြီးသော စက်တော်ကြီး အနက်တွင် ပြန် ကြည့်လေ။ ဥပဒ်ရေး အန္တရာယ်ရေးအတွက် ရွက်ဆိုသောအခါ “<b>သဗ္ဗေ ဒူရေ ပလာယန္တု</b>” ဟူသော ပုဒ်ကို သုံးကြိမ်သုံးခါ ထပ်၍ဆိုလေ။ မိုးခေါင်မှု ရေကြီးမှုအတွက် ရွက်ဆိုသောအခါ “<b>သမ္မာ ဒေဝါ ပဝဿန္တု</b>” ဟူသောပုဒ်ကို သုံးကြိမ်သုံးခါထပ်၍ ရွက်ဆိုလေ။]</p> <p>---*---</p> <h3>၁၃။ သစ္စာလေးပါး အန္တရာယ်ကင်း စက်တော်ကြီးပါဌ်နိဿယ</h3> <p>[ဤသစ္စာလေးပါး အန္တရာယ်ကင်း ပါဌ် နိဿယကို ကျေးဇူးရှင်လယ်တီ ဆရာတော်ဘုရားကြီးသည် ၁၂၆၈-ခုနှစ်၊ ပြည်မြို့ ဝိပဿနာတောင်ကုန်း တောရတွင် ဝါကပ်ဆိုနေတော်မူစဉ် သာယာဝတီဒိစတြိတ် လက်ပန်တန်းမြို့နေ ဒါယကာ+ ဒါယိကာမ များ တောင်းပန်ခြင်းကို အရင်းပြု၍ ကုသိုလ်တရား ပွါးများကြပြီးလျှင် ကပ်ဥပဒ်ဘေး ကင်းဝေးစေရန် ရည်ရွယ်ရေးသားတော်မူခဲ့ပေသည်။ ယင်းသစ္စာလေးပါး အန္တရာယ်ကင်း စက်ဂါထာတော်ကြီးကို အထူးကျက်မှတ် လေ့လာပွါးများကြပါရန် မှာကြားတိုက်တွန်း အပ်ပါသတည်း။]</p> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>။</p> <p>၁။ <b>စတ္တာရိ အရိယသစ္စာနိ၊ ဒုက္ခံ အရိယသစ္စံ, ဒုက္ခသမုဒယော အရိယသစ္စံ, ဒုက္ခနိရောဓော အရိယသစ္စံ, ဒုက္ခနိရောဓ ဂါမိမဂ္ဂေါ အရိယသစ္စံ၊ ဒုက္ခဿ အရိယသစ္စဿ စတ္တာရော ဒုက္ခဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ။ ကတမေ စတ္တာရော၊ ပီဠနဋ္ဌော, သင်္ခတဋ္ဌော, သန္တာပဋ္ဌော, ဝိပရိဏာ မဋ္ဌော။ ဒုက္ခဿ အရိယသစ္စဿ ဣမေ စတ္တာရော ဒုက္ခဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ</b>။</p> <p>၂။ <b>ဒုက္ခသမုဒယဿ အရိယသစ္စဿ စတ္တာရော သမုဒယဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ။ ကတမေ စတ္တာရော၊ အာယူဟနဋ္ဌော, နိဒါနဋ္ဌော, သံယောဂဋ္ဌော, ပလိဗောဓဋ္ဌော။ ဒုက္ခသမုဒယဿ အရိယ သစ္စဿ ဣမေ စတ္တာရော သမုဒယဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ</b>။</p> <p>၃။ <b>ဒုက္ခနိရောဓဿ အရိယသစ္စဿ စတ္တာရော နိရောဓဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ။ ကတမေ စတ္တာရော၊ နိဿရဏဋ္ဌော, ပဝိဝေကဋ္ဌော, အသင်္ခတဋ္ဌော, အမတဋ္ဌော။ ဒုက္ခနိရောဓဿ အရိယသစ္စဿ ဣမေ စတ္တာရော နိရောဓဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ</b>။</p> <p>၄။ <b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနော မဂ္ဂဿ အရိယသစ္စဿ စတ္တာရော မဂ္ဂဋ္ဌာ၊ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ။ ကတမေ စတ္တာရော၊ နိယျာနဋ္ဌော, ဟေတွဋ္ဌော, ဒဿနဋ္ဌော, အာဓိပတေယျဋ္ဌော။ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနော မဂ္ဂဿ အရိယ သစ္စဿ ဣမေ စတ္တာရော မဂ္ဂဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ၊ အနညထာ ဟောန္တိ</b>။</p> <p><b>တဏှင်္ကရော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, မေဓင်္ကရော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, သရဏင်္ကရော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဒီပင်္ကရော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ကောဏ္ဍညောစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, မင်္ဂလောစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, သုမနောစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ရေဝတော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, သောဘိတော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, အနောမဒဿီ စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ပဒုမော စ သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓေါ, နာရဒေါ စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ပဒုမုတ္တရော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>,<br> <b>သုမေဓောစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, သုဇာတောစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ပီယဒဿီစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, အတ္ထဒဿီစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဓမ္မဒဿီစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, သိဒ္ဓတ္ထော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, တိဿောစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဖုဿော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိပဿီ စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, သိခီ စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝေဿဘူ စ သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓေါ, ကကုသန္ဓော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ကောဏာဂမနော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ကဿပေါ စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, အမှာကံ ဘဂဝါ စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ၊ ဣမာနိ စတ္တာရိ အရိယသစ္စာနိ ဣမေဟိ သောဠသဋ္ဌေဟိ ပဋိဝိဇ္ဈိံသု အဘိသမ္ဗုဇ္ဈိံသု။ ဣမာနိ စတ္တာရိ အရိယသစ္စာနိ ဣမေဟိ သောဠသဋ္ဌေဟိ ပဋိဝိဇ္ဈိတွာ အဘိသမ္ဗုဇ္ဈိတွာ အဗ္ဘန္တရာနိစ ဘယာနိ ဝေရာနိ သမ္မာ ဝိဇိနိံသု။ ဗာဟိရာနိစ ဘယာနိ ဝေရာနိ သမ္မာ ဝိဇိနိံသု။ အဗ္ဘန္တရာနိစ ဘယာနိ ဝေရာနိ သမ္မာ ဝိဇိနိတွာ ဗာဟိရာနိစ ဘယာနိ ဝေရာနိ သမ္မာ ဝိဇိနိတွာ အဋ္ဌဝီသတိ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ ခေမပတ္တာ အဟေသုံ။ သိဝပတ္တာ အဟေသုံ။ အဘယပတ္တာ အဟေသုံ။ နိဗ္ဗုတိပတ္တာ အဟေသုံ။ ပရိနိဗ္ဗုတိပတ္တာ အဟေသုံ</b>။</p> <p>(က)။ <b>တဏှင်္ကရဿ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ သီလဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ သမာဓိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ပညာ ဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿန ဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ</b>။</p> <p><b>အမှာကံ သီသေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ကာယေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ဟဒယေ တိဋ္ဌန္တိ။ ယေ စ အမနုဿာ ကာဠာ ကာဠဝဏ္ဏာ ကာဠစိတ္တာ လောဟိတပါနာ လောဟိတဘက္ခာ ဂါမေ ဒုဋ္ဌာ နဂရေ ဒုဋ္ဌာ၊ သဗ္ဗေ တေ အမနုဿာ တဏှင်္ကရဿ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ သီလ တေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ သမာဓိတေဇေန ဟတာဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ ပညာတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ ဝိမုတ္တိတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ တဏှင်္ကရဿ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿန တေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p>[ဘုရားရှင်ဘွဲ့တော်မျှသာ ထူးခြားသည်ဖြစ်၍ <b>တဏှင်္ကရဿ</b>-နေရာတွင်(ခ) (ဂ) စသည် အမှတ်ပြ ဘုရားရှင်တို့၏ ဘွဲ့တော်များကို ပြောင်းထည့်၍ ရွတ်ဖတ် သရဇ္ဈာယ်ကြပါကုန်။]</p> <p>(ခ) <b>မေဓင်္ကရဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဂ) <b>သရဏင်္ကရဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဃ) <b>ဒီပင်္ကရဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(င) <b>ကောဏ္ဍညဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(စ) <b>မင်္ဂလဿ</b> - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဆ) <b>သုမနဿ</b> - - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဇ) <b>ရေဝတဿ</b> - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(စျ) <b>သောဘိတဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ည) <b>အနောမဒဿိနော</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဋ) <b>ပဒုမဿ</b>- - - - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဌ) <b>နာရဒဿ</b>- - - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဍ) <b>ပဒုမုတ္တရဿ</b>- - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(¡) <b>သုမေဓဿ</b>- - - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဏ) <b>သုဇာတဿ</b>- - - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(တ) <b>ပိယဒဿိနော</b>- - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ထ) <b>အတ္ထဒဿိနော</b>- (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဒ) <b>ဓမ္မဒဿိနော</b>-- (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဓ) <b>သိဒ္ဓတ္ထဿ</b>- - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(န) <b>တိဿဿ</b>- - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ပ) <b>ဖုဿဿ</b>- - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဖ) <b>ဝိပဿိနော</b>- (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဗ) <b>သိခိနော</b>- (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဘ) <b>ဝေဿဘုဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(မ) <b>ကကုသန္ဓဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ယ) <b>ကောဏာဂမနဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ရ) <b>ကဿပဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(လ) <b>အမှာကံ ဘဂဝတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ သီလဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ သမာဓိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ပညာဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿန ဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ</b>။</p> <p><b>အမှာကံ သီသေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ကာယေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ဟဒယေ တိဋ္ဌန္တိ။ ယေစ အမနုဿာ ကာဠာ ကာဠဝဏ္ဏာ ကာဠစိတ္တာ လောဟိတပါနာ လောဟိတဘက္ခာ ဂါမေ ဒုဋ္ဌာ နဂရေ ဒုဋ္ဌာ၊ သဗ္ဗေ တေ အမနုဿာ အမှာကံ ဘဂဝတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ သီလတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>အမှာကံ ဘဂဝတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ သမာဓိတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ အမှာကံ ဘဂဝတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ ပညာတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>အမှာကံ ဘဂဝတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ ဝိမုတ္တိတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>အမှာကံ ဘဂဝတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿန တေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p>(ဝ) <b>သဗ္ဗေသံ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ သီလဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ သမာဓိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ပညာဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဉာဏ ဒဿနဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ</b>။</p> <p><b>အမှာကံ သီသေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ကာယေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ဟဒယေ တိဋ္ဌန္တိ။ ယေစ အမနုဿာ ကာဠာ ကာဠဝဏ္ဏာ ကာဠစိတ္တာ လောဟိတပါနာ လောဟိတဘက္ခာ ဂါမေ ဒုဋ္ဌာ နဂရေ ဒုဋ္ဌာ၊ သဗ္ဗေ တေ အမနုဿာ သဗ္ဗေသံ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ သီလတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေသံ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ သမာဓိတေဇေန (ပ) ဟောန္တု။ သဗ္ဗေသံ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ ပညာတေဇေန (ပ) ဟောန္တု။ သဗ္ဗေသံ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ ဝိမုတ္တိတေဇေန (ပ) ဟောန္တု။ သဗ္ဗေသံ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿနတေဇေန (ပ) ဟောန္တု</b>။</p> <p>(သ) <b>သဗ္ဗေသံ ခီဏာသဝါနံ သီလဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ သမာဓိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ပညာဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဉာဏ ဒဿနဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ</b>။</p> <p><b>အမှာကံ သီသေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ကာယေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ဟဒယေ တိဋ္ဌန္တိ။ ယေစ အမနုဿာ ကာဠာ ကာဠဝဏ္ဏာ ကာဠစိတ္တာ လောဟိတပါနာ လောဟိတဘက္ခာ ဂါမေ ဒုဋ္ဌာ နဂရေ ဒုဋ္ဌာ၊ သဗ္ဗေ တေ အမနုဿာ သဗ္ဗေသံ ခီဏာသဝါနံ သီလတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေသံ ခီဏာသဝါနံ သမာဓိတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေသံ ခီဏာသဝါနံ ပညာတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေသံ ခီဏာသဝါနံ ဝိမုတ္တိတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေသံ ခီဏာသဝါနံ ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿနတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p>---*---</p> <h3>သစ္စာလေးပါး အန္တရာယ်ကင်း စက်တော်ကြီး နိဿယ</h3> <p><b>အရိယသစ္စာနိ</b>=အရိယသစ္စာတို့သည်၊ <b>ဒုက္ဓံ</b>=ဒုက္ခအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>=အရိယသစ္စာလည်းကောင်း၊ <b>ဒုက္ခသမုဒယော</b>=ဒုက္ခပွါး ကြောင်း အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>=အရိယသစ္စာလည်းကောင်း၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓော</b>=ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းရာအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>= အရိယ သစ္စာလည်းကောင်း၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိ မဂ္ဂေါ</b>=ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းရာသို့ ရောက်ကြောင်းအမှန်ဖြစ်သော <b>အရိယသစ္စံ</b>=အရိယသစ္စာလည်းကောင်း၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>စတ္တာရိ</b>=လေးပါးတို့သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>၁။ <b>တေသု</b>=ထိုလေးပါးသော အရိယသစ္စာတို့တွင်၊ <b>ဒုက္ခဿ</b>= ဒုက္ခဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန် သော၊ <b>ဒုက္ခဋ္ဌာ</b>=ဒုက္ခသဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>=ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်းကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါးသောအခြင်းအရာအားဖြင့် မဖြစ်ကုန် သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>ဒုက္ခဿ</b>=ဒုက္ခအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယ သစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ဒုက္ခဋ္ဌာ</b>=ဒုက္ခ သဘောတို့သည်၊ <b>ကတမေ စတ္တာရော</b>=အဘယ်လေးပါး တို့နည်းဟူမူကား၊ <b>ပီဠနဋ္ဌော</b>=နှိပ်စက်အပ်သောသဘော, နှိပ်စက်တတ်သောသဘော, နှိပ်စက်ခြင်းသဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>သင်္ခတဋ္ဌော</b>=အဖန်ဖန်ပြုစု ပျိုး ထောင်အပ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>သန္တာပဋ္ဌော</b>=အဖန်ဖန်ပူ လောင်စေတတ်သောသဘော, ပူပန်စေအပ်သောသဘော, ပူပန်ခြင်း သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>ဝိပရိဏာမဋ္ဌော</b>=ဖရိုဖရဲ ဖောက်လဲ ဖောက်ပြန် ဖြစ်တတ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ဒုက္ခဿ</b>=ဒုက္ခအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စဿ</b>= အရိယသစ္စာ၏၊ <b>ဣမေ ဒုက္ခဋ္ဌာ</b>=ဤဒုက္ခသဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>= ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်း ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါးသော အခြင်းအရာ အားဖြင့် မဖြစ်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>၂။ <b>ဒုက္ခသမုဒယဿ</b>=ဒုက္ခပွါးကြောင်း အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယ သစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>သမုဒယဋ္ဌာ</b>= သမုဒယသဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>=ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ် ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်းကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>= တစ်ပါးသောအခြင်းအရာအားဖြင့် မဖြစ်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>ဒုက္ခသမုဒယဿ</b>=ဒုက္ခပွါးကြောင်း အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>သမုဒယဋ္ဌာ</b>=သမုဒယ သဘောတို့သည်၊ <b>ကတမေ စတ္တာရော</b>=အဘယ် လေးပါးတို့နည်းဟူမူကား၊ <b>အာယူဟနဋ္ဌော</b>=ဒုက္ခဝတ္ထု ဒုက္ခမှုတို့ကို စုဆောင်းဆည်းပူးတတ်သောသဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>နိဒါနဋ္ဌော</b>= ဒုက္ခဝတ္ထု ဒုက္ခမှုတို့ကို တစ်ရံမစဲ အမြဲပေးအပ် ဆောင်နှင်းတတ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>သံယောဂဋ္ဌော</b>=ဒုက္ခဝတ္ထု ဒုက္ခမှုတို့နှင့်သာ လွန်စွာယှဉ်တွဲတတ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>ပလိဗောဓဋ္ဌော</b>= ဒုက္ခလက်မှ မထွက်ရအောင် နှောင့်ယှက်တားမြစ်တတ်သော သဘော လည်းတစ်ပါး၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>သမုဒယဿ</b>= သမုဒယအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>ဣမေ သမုဒယဋ္ဌာ</b>=ဤသမုဒယ သဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>=ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်းကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါးသောအခြင်းအရာအားဖြင့် မဖြစ် ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>၃။ <b>ဒုက္ခနိရောဓဿ</b>=ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းရာအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယ သစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>နိရောဓဋ္ဌာ</b>= နိရောဓသဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>=ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်းကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါးသော အခြင်းအရာအားဖြင့် မဖြစ်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓဿ</b>=ဒုက္ခချုပ်ရာ အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>နိရောဓဋ္ဌာ</b>=နိရောဓသဘောတို့သည်၊ <b>ကတမေ စတ္တာရော</b>=အဘယ် လေးပါးတို့နည်းဟူမူကား၊ <b>နိဿရဏဋ္ဌော</b>=ဒုက္ခဝဋ်မှ ကျွတ်လွတ် ထွက် မြောက်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>ပဝိဝေ ကဋ္ဌော</b>=ဒုက္ခအနှောင့် အယှက်မှ ဆိတ်ငြိမ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>အသင်္ခတဋ္ဌော</b>=ပြုစု ပျိုးထောင်မှုမှ ကင်းလွတ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>အမတဋ္ဌော</b>= အိုခြင်း နာခြင်း သေခြင်းမှ ကင်းလွတ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>နိရောဓဿ</b>=နိရောဓအမှန် ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>ဣမေ နိရောဓဋ္ဌာ</b>= ဤနိရောဓ သဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>=ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ် ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်းကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါးသောအခြင်းအရာအားဖြင့် မဖြစ်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>၄။ <b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနော</b>=ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းရာသို့ ရောက်ကြောင်း အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>မဂ္ဂဿအရိယသစ္စဿ</b>=မဂ်ဖြစ်သောအရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဂ္ဂဋ္ဌာ</b>=မဂ်သဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>= ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်း ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါးသော အခြင်းအရာ အားဖြင့် မဖြစ်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနော</b>=ဒုက္ခ ချုပ်ငြိမ်းရာသို့ ရောက်ကြောင်းအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>မဂ္ဂဿအရိယသစ္စဿ</b>= မဂ်ဖြစ်သော အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဂ္ဂဋ္ဌာ</b>= မဂ်သဘောတို့သည်၊ <b>ကတမေစတ္တာရော</b>=အဘယ်လေးပါးတို့နည်း ဟူမူကား၊ <b>နိယျာနဋ္ဌော</b>=ဝဋ်မှဆန်တက် နိဗ္ဗာန်ဘက်သို့ ထွက်ကြောင်း ရောက်ကြောင်း လမ်းကောင်း အစစ်အမှန်ဖြစ်သော သဘောလည်း တစ်ပါး၊ <b>ဟေတွဋ္ဌော</b>=လောကုတ္တရာ မြတ်စွာအထူး ဂုဏ်ကျေးဇူး အပေါင်းတို့၏ ကောင်းစွာ ခိုင်ကြည် တည်ခြင်း ကိစ္စကို ပြီးစေနိုင်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>ဒဿနဋ္ဌော</b>=အနမတဂ် ဘဝစက်ဝယ် အိပ်မက် တွင်မျှ မမြင်စဘူး အထူးအချွန် အလွန်မြတ်လှ နိဗ္ဗာနကို လဝန်းနေဝန်း ပေါ်တက်ထွန်းသို့ ရွှန်းရွှန်းမြိုင်မြိုင် မြင်စွမ်းနိုင်သော သဘောလည်း တစ်ပါး၊ <b>အာဓိပတေယျဋ္ဌော</b>=အဓိသီလ စိတ္တပညာ သိက္ခာသုံးခု ရဟန်းမှု တွင် သူ့ပြင်မရှိ ကြီးဘိတုလွတ် အထွတ်အထိပ်ဖြစ်သော သဘောလည်း တစ်ပါး၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဂ္ဂဿ အရိယ သစ္စဿ</b>=မဂ်ဖြစ်သော အရိယသစ္စာ၏၊ <b>ဣမေ မဂ္ဂဋ္ဌာ</b>=ဤမဂ်သဘော တို့သည်၊ <b>တထာ</b>=ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>= မချွတ်မယွင်း မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါး သော အခြင်းအရာအားဖြင့် မဖြစ်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p><b>တဏှင်္ကရော</b>=တဏှင်္ကရာ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>= မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>မေဓင်္ကရော</b>=မေဓင်္ကရာ အမည် တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>သရဏင်္ကရော</b>=သရဏင်္ကရာ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>= မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဒီပင်္ကရော</b>=ဒီပင်္ကရာ အမည် တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ကောဏ္ဍညော</b>=ကောဏ္ဍညအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>= မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>မင်္ဂလော</b>=မင်္ဂလအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>သုမနော</b>=သုမန အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ရေဝတော</b>=ရေဝတ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်လည်းကောင်း၊ <b>သောဘိတော</b>=သောဘိတ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>အနောမဒဿီ</b>= အနောမဒဿီအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်လည်းကောင်း၊ <b>ပဒုမော</b>=ပဒုမ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>နာရဒေါ</b>=နာရဒ အမည် တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပဒုမုတ္တရော</b>=ပဒုမုတ္တရ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာ ဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>သုမေဓော</b>=သုမေဓ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမု္ဗဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>သုဇာတော</b>=သုဇာတ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပီယဒဿီ</b>=ပိယဒဿီအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာ ဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>အတ္ထဒဿီ</b>=အတ္ထဒဿီ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဓမ္မဒဿီ</b>=ဓမ္မဒဿီ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>သိဒ္ဓတ္ထော</b>=သိဒ္ဓတ္ထ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်လည်းကောင်း၊ <b>တိဿော</b>=တိဿအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဖုဿော</b>=ဖုဿ အမည် တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝိပဿီ</b>=ဝိပဿီ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်လည်းကောင်း၊ <b>သိခီ</b>=သိခီအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>= မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝေဿဘူ</b>=ဝေဿဘူ အမည်တော် ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ကကုသန္ဓော</b>=ကကုသန္ဓ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာ ဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ကောဏာဂမနော</b>=ကောဏာဂမန အမည် တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ကဿပေါ</b>=ကဿပ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်လည်းကောင်း၊ <b>အမှာကံ</b>=ငါတို့၏၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူးဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံတော်မူပေသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အဋ္ဌဝီသတိ</b>=နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူကုန်သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=မြတ်စွာဘုရားရှင်တို့သည်၊ <b>စတ္တာရိ</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ဣမာနိအရိယသစ္စာနိ</b>=ဤအရိယသစ္စာတို့ကို၊ <b>ဣမေဟိ သောဠသဋ္ဌေဟိ</b>= ဤတစ်ဆဲ့ခြောက်ပါးသော သဘောတရားတို့ဖြင့်၊ <b>ပဋိဝိဇ္ဈိံသု</b>=ထိုးထွင်း၍ သိတော်မူကြကုန်ပြီ၊ <b>အဘိသမ္ဗုဇ္ဈိံသု</b>=အထူးအားဖြင့် သိတော်မူကြကုန်ပြီ၊ <b>စတ္တာရိ</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ဣမာနိ အရိယသစ္စာနိ</b>=ဤအရိယသစ္စာ တို့ကို၊ <b>ဣမေဟိ သောဠသဋ္ဌေဟိ</b>=ဤတစ်ဆဲ့ခြောက်ပါးသော သစ္စာ သဘောတို့ဖြင့်၊ <b>ပဋိဝိဇ္ဈိတွာ</b>=ထိုးထွင်းသိတော်မူကြကုန်ပြီး၍၊ <b>အဘိ သမ္ဗုဇ္ဈိတွာ</b>=အထူးအားဖြင့် သိတော်မူကြကုန်ပြီး၍၊ <b>အဗ္ဘန္တရာနိ</b>= ကိုယ်တွင်း၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဘယာနိစ</b>=ဘေးအပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>ဝေရာနိစ</b>=ရန်အပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာ</b>=ကောင်းစွာ၊ <b>ဝိဇိနိံသု</b>=အောင်မြင်တော်မူကြကုန်ပြီ၊ <b>ဗာဟိရာနိ</b>=အပဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဘယာနိစ</b>=ဘေးအပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>ဝေရာနိစ</b>=ရန်အပေါင်း တို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာ</b>=ကောင်းစွာ၊ <b>ဝိဇိနိံသု</b>=အောင်မြင်တော် မူကြကုန်ပြီ၊ <b>အဗ္ဘန္တရာနိ</b>=ကိုယ်တွင်း၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဘယာနိစ</b>=ဘေး အပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>ဝေရာနိစ</b>=ရန်အပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာ</b>=ကောင်းစွာ၊ <b>ဝိဇိနိတွာ</b>=အောင်မြင်တော်မူကြကုန်ပြီး၍၊ <b>ဗာဟိရာနိ</b>= အပ၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဘယာနိစ</b>=ဘေးအပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>ဝေရာနိစ</b>=ရန်အပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာ</b>=ကောင်းစွာ၊ <b>ဝိဇိနိတွာ</b>= အောင်မြင်တော်မူကြကုန်ပြီး၍၊ <b>ခေမပတ္တာ</b>=ဘေးကင်းသည်၏ အဖြစ်သို့ ရောက်တော်မူကြကုန်သည်၊ <b>အဟေသုံ</b>=ဖြစ်တော်မူကြကုန်ပြီ။ <b>သိဝပတ္တာ</b>= ငြိမ်းချမ်းသည်၏အဖြစ်သို့ရောက်တော်မူကြကုန်သည်၊ <b>အဟေသုံ</b>=ဖြစ် တော်မူကြကုန်ပြီ။ <b>အဘယပတ္တာ</b>=ဘေးမရှိသည်၏ အဖြစ်သို့ ရောက် တော်မူကြကုန်သည်၊ <b>အဟေသုံ</b>=ဖြစ်တော်မူကြကုန်ပြီ။ <b>နိဗ္ဗုတိပတ္တာ</b>=ငြိမ်း ချမ်းသည်၏အဖြစ်သို့ ရောက်တော်မူကြကုန်သည်၊ <b>အဟေသုံ</b>=ဖြစ် တော်မူကြကုန်ပြီ။ <b>ပရိနိဗ္ဗုတိပတ္တာ</b>=ထက်ဝန်းကျင်မှ ငြိမ်းချမ်းသည်၏ အဖြစ်သို့ ရောက်တော်မူကြကုန်သည်၊ <b>အဟေသုံ</b>=ဖြစ်တော်မူကြကုန်ပြီ။</p> <p>(က) <b>တဏှင်္ကရဿ</b>=တဏှင်္ကရာ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သီလဂုဏ် ကျေးဇူးတော် တို့သည်လည်း၊ <b>အသင်္ချေယျာ</b>=ရေတွက်ခြင်းငှါ မတတ်ကောင်းကုန်။ <b>အပ္ပမေယျာ</b>=နှိုင်းယှဉ်ခြင်းငှါမတတ်ကောင်းကုန်။ <b>သမာဓိဂုဏာပိ</b>=သမာဓိ ဂုဏ်တော်တို့သည်လည်း၊ <b>အသင်္ချေယျာ</b>=ရေတွက်ခြင်းငှါ မတတ်ကောင်းကုန်။ <b>အပ္ပမေယျာ</b>=နှိုင်းယှဉ်ခြင်းငှါ မတတ်ကောင်းကုန်။ <b>ပညာဂုဏာပိ</b>= ပညာ ဂုဏ်တော်တို့သည်လည်း၊ <b>အသင်္ချေယျာ</b>=ရေတွက်ခြင်းငှါ မတတ် ကောင်းကုန်။ <b>အပ္ပမေယျာ</b>=နှိုင်းယှဉ်ခြင်းငှါ မတတ်ကောင်းကုန်။ <b>ဝိမုတ္တိဂုဏာပိ</b>=ဝိမုတ္တိ ဂုဏ်တော်တို့သည်လည်း၊ <b>အသင်္ချေယျာ</b>=ရေတွက် ခြင်းငှာ မတတ်ကောင်းကုန်။ <b>အပ္ပမေယျာ</b>=နှိုင်းယှဉ်ခြင်းငှာ မတတ် ကောင်းကုန်။ <b>ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿနဂုဏာပိ</b>=ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿန ဂုဏ် တော်တို့သည်လည်း၊ <b>အသင်္ချေယျာ</b>=ရေတွက်ခြင်းငှာ မတတ်ကောင်း ကုန်၊ <b>အပ္ပမေယျာ</b>=နှိုင်းယှဉ်ခြင်းငှာ မတတ်ကောင်းကုန်။</p> <p><b>အမှာကံ</b>=ငါတို့၏၊ <b>သီသေ</b>=ဦးခေါင်း၌၊ <b>တိဋ္ဌန္တိ</b>=တည်တော်မူကြ ကုန်၏၊ <b>အမှာကံ</b>=ငါတို့၏၊ <b>ကာယေ</b>=ကိုယ်၌၊ <b>တိဋ္ဌန္တိ</b>=တည်တော်မူကြ ကုန်၏၊ <b>အမှာကံ</b>=ငါတို့၏၊ <b>ဟဒယေ</b>=စိတ်နှလုံး၌၊ <b>တိဋ္ဌန္တိ</b>=တည်တော်မူကြ ကုန်၏၊ <b>ကာဠာ</b>=မည်းနက်ကြကုန်သော၊ <b>ကာဠဝဏ္ဏာ</b>=မည်းနက်သော အဆင်းရှိကြကုန်သော၊ <b>ကာဠစိတ္တာ</b>=မည်းနက်သော စိတ်အကြံရှိကြ ကုန်သော၊ <b>လောဟိတပါနာ</b>=သွေးကိုသောက်တတ်ကြကုန်သော၊ <b>လောဟိတဘက္ခာ</b>=သွေးကို စားသောက်တတ်ကြကုန်သော၊ <b>ဂါမေ</b>=ရွာ၌၊ <b>ဒုဋ္ဌာ</b>=ဖျက်ဆီးတတ်ကုန်သော၊ <b>နဂရေ</b>=မြို့၌၊ <b>ဒုဋ္ဌာ</b>=ဖျက်ဆီးတတ် ကုန်သော၊ <b>ယေစ အမနုဿာ</b>=အကြင်လူ မဟုတ်ကုန်သော မြေဘုတ် ဘီလူး အထူးထူးသော သရဲသံဘက်တို့သည်၊ <b>သန္တိ</b>=ရှိကြကုန်၏၊ <b>သဗ္ဗေ</b>= အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>တေ အမနုဿာ</b>=ထိုမြေဘုတ် ဘီလူး အထူးထူးသော သရဲသံဘက်တို့သည်...<br></p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ</b>=တဏှင်္ကရာအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>= မြတ်စွာဘုရားသခင်၏၊ <b>သီလတေဇေန</b>=သီလဂုဏ်တော်တို့၏ တန်ခိုး တေဇော် အာနုဘော်ကြောင့်၊ <b>ဟတာ</b>=ပျောက်ပျက်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>ဝိဟတာ</b>=ကင်းပျောက်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>= ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>နိဟတာ</b>=အကြွင်းမရှိ ပျောက်ပျက်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>နဋ္ဌာ</b>=ကွယ်ပျောက်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>ဝိနဋ္ဌာ</b>=ကင်းပျောက်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန် သတည်း။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ</b>=တဏှင်္ကရာအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>= ၏၊ <b>သမာဓိတေဇေန</b>=သမာဓိတည်းဟူသော တန်ခိုးတေဇော် အာနုဘော် ကြောင့်၊ <b>ဟတာ</b>=ကုန်သည်၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>ပညာတေဇေန</b>=ပညာ တည်းဟူသော တန်ခိုးတေဇော် အာနုဘော်ကြောင့်၊ <b>ဟတာ</b>=ကုန်သည်၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>ဝိမုတ္တိတေဇေန</b>= ဝိမုတ္တိဉာဏ်တည်းဟူသော တန်ခိုးတေဇော် အာနုဘော်ကြောင့်၊ <b>ဟတာ</b>= ကုန်သည်၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿန တေဇေန</b>=ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿနတည်းဟူသော တန်ခိုးတေဇော် အာနုဘော် ကြောင့်၊ <b>ဟတာ</b>=ကုန်သည်၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ခ) <b>မေဓင်္ကရဿ</b>=မေဓင်္ကရာ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သီလဂုဏ်တော် ကျေးဇူး တော်တို့သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဂ) <b>သရဏင်္ကရဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဃ) <b>ဒီပင်္ကရဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(င) <b>ကောဏ္ဍညဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(စ) <b>မင်္ဂလဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သည် လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဆ) <b>သုမနဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဇ) <b>ရေဝတဿ</b>= သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(စျ) <b>သောဘိတဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>= ၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊(ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ည) <b>အနောမဒဿိနော</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလ ဂုဏာပိ</b>=သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဋ) <b>ပဒုမဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သည် လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဌ) <b>နာရဒဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဍ) <b>ပဒုမုတ္တရဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(¡) <b>သုမေဓဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဏ) <b>သုဇာတဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(တ) <b>ပိယဒဿိနော</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ထ) <b>အတ္ထဒဿိနော</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလ ဂုဏာပိ</b>=သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဒ) <b>ဓမ္မဒဿိနော</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဓ) <b>သိဒ္ဓတ္ထဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(န) <b>တိဿဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ပ) <b>ဖုဿဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဖ) <b>ဝိပဿိနော</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဗ) <b>သိခိနော</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဘ) <b>ဝေဿဘုဿ</b>= သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>= ၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(မ) <b>ကကုသန္ဓဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ယ) <b>ကောဏာဂမနဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလ ဂုဏာပိ</b>=သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ရ) <b>ကဿပဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(လ) <b>အမှာကံ</b>=ငါတို့၏၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူး ဂုဏ်နှင့်ပြည့်စုံတော်မူသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=ဂေါတမ ရှင်တော်မြတ်ဘုရားကြီး၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဝ) <b>သဗ္ဗေသံ</b>=အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ</b>=ပစ္စေကဗုဒ္ဓါ ဘုရားရှင်တို့၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>= သတည်း။</p> <p>(သ) <b>သဗ္ဗေသံ</b>=အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ခီဏာသဝါနံ</b>=ကုန်ပြီးသော အာသဝရှိကြကုန်သော၊ <b>အရဟန္တာနံ</b>=ရဟန္တာ အရှင်မြတ် တို့၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <h3>၁၄။ ဘုရားငါးဆူ အန္တရာယ်ကင်း ဂါထာတော်ကြီး</h3> <p>၁။ <b>ကကုသန္ဓော ကောဏာဂမနော</b>၊ <b>ကဿပေါ ဂေါတမော မုနိ</b>။</p> <p><b>မေတ္တေယျော ပဉ္စ ဗုဒ္ဓါ တေ</b>၊ <b>သီသေ မေ သေန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p>၂။ <b>ဧတေသံ အာနုဘာဝေန</b>၊ <b>ယက္ခာ ဒေဝါ မဟိဒ္ဓိကာ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေပိ သုခိတာ ဟောန္တု</b>၊ <b>မမ မိတ္တာ သဟာယကာ</b>။</p> <p>၁။ <b>ကကုသန္ဓော</b>=ကကုသန္ဓ အမည်တော်ရသော၊ <b>မုနိ</b>=ရှင်တော် မြတ်စွာဘုရားကြီးလည်းကောင်း၊ <b>ကောဏာဂမနော</b>=ကောဏာဂမန အမည်တော်ရသော၊ <b>မုနိ</b>=ရှင်တော်မြတ်စွာဘုရားကြီးလည်းကောင်း၊ <b>ကဿပေါ</b>=ကဿပ အမည်တော်ရသော၊ <b>မုနိ</b>=ရှင်တော် မြတ်စွာဘုရား ကြီးလည်းကောင်း၊ <b>ဂေါတမော</b>=ဂေါတမအမည်တော်ရသော၊ <b>မုနိ</b>= ရှင်တော်မြတ်စွာဘုရားကြီးလည်းကောင်း၊ <b>မေတ္တေယျော</b>=အရိမေတ္တေယျ အမည်တော်ရသော၊ <b>မုနိ</b>=ရှင်တော်မြတ်စွာဘုရားကြီးလည်းကောင်း၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ပဉ္စ</b>=ငါးဆူကုန်သော၊ <b>တေ ဗုဒ္ဓါ</b>=ထိုရှင်တော် မြတ်စွာ ဘုရားကြီးတို့သည်၊ <b>မေ</b>=အမြတ်ဂုဏ်ရည် ယုံကြည်စွာဘိ တပည့်တော်၏၊ <b>သီသေ</b>=ဦးခေါင်းရတနာ မြတ်အင်္ဂါ၌၊ <b>သဗ္ဗဒါ</b>=နေ့ညဉ့် မပြတ် မလပ်မြဲစွာ အခါခပ်သိမ်း၊ <b>သေန္တု</b>=စမ္ပယ်ရွှင်ပြုံး သီတင်းသုံးနေတော်မူကြပါစေ ကုန်သတည်း။</p> <p>၂။ <b>ဧတေသံ</b>=ထိုငါးဆူကုန်သော ရှင်တော်မြတ်စွာ ဘုရာကြီးတို့၏၊ <b>အာနုဘာဝေန</b>=တန်ခိုးရှိန်စော် အာနုဘော်ကြောင့်၊ <b>မဟိဒ္ဓိကာ</b>=ကြီးမား သော တန်ခိုးရှိကြကုန်သော၊ <b>သဗ္ဗေပိ</b>=အလုံးစုံလည်း ဖြစ်ကြကုန်သော၊ <b>ယက္ခာ</b>=ဘီလူးမင်းကြီးတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝါ</b>=နတ်မင်းကြီးတို့ သည်လည်းကောင်း၊ <b>သုခိတာ</b>=ကိုယ်ရောစိတ်ပါ ကျန်းမာချမ်းသာကြ ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>မမ</b>=မိတ်ဆွေမှန်ဘိ အကျွန်ုပ်၏၊ <b>မိတ္တာ</b>=မိတ်ကောင်း, ဆွေကောင်း, ခင်ပွန်းကောင်းကြီး တို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>သဟာ ယကာ</b>=မေတ္တာသက်ဝင် ချစ်ခင်အမြဲ အဖော်သဟဲကြီးတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန် သတည်း။</p> <h3>၁၅။ ရောဂါဆိုး အနာဆိုး ကပ်ဥပဒ်ဆိုး အမျိုးမျိုးတို့မှ ကင်းလွတ်စေတတ်သော အသက်ထက်ဆုံး စွဲမြဲရန် အန္တရာယ်ကင်းခြောက်ဂါထာ</h3> <p>၁။ <b>ဗုဒ္ဓေါဝ မင်္ဂလော လောကေ</b>၊ <b>ဒေဝဣန္ဒဗြဟ္မိဿရော</b>။</p> <p><b>ဗုဒ္ဓံ သရဏ မာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၂။ <b>ဓမ္မောဝ မင်္ဂလော လောကေ</b>၊ <b>သဗ္ဗပါပ ဝိနာသကော</b>။</p> <p><b>ဓမ္မံ သရဏ မာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၃။ <b>သံဃောဝ မင်္ဂလော လောကေ</b>၊ <b>ဘယဝေရ ဝိနောဒနော</b>။</p> <p><b>သံဃံ သရဏ မာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၄။ <b>ဧတံ ခေါ မင်္ဂလံ ခေမံ</b>၊ <b>ဧတံ မင်္ဂလ မုတ္တမံ</b>။</p> <p><b>ဧတံ မင်္ဂလ မာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗပါပါ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၅။ <b>ဧတံ ခေါ သရဏံ ခေမံ</b>၊ <b>ဧတံ သရဏ မုတ္တမံ</b>။</p> <p><b>ဧတံ သရဏ မာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၆။ <b>ဧတံ ခေါ ရတနံ ခေမံ</b>၊ <b>ဧတံ ရတန မုတ္တမံ</b>။</p> <p><b>ဧတံ ရတန မာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒေါသာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>[အိပ်ရာဝင်လျှင် နေ့စဉ်သက်စေ့ရွတ်၊ သားငယ်, သမီးငယ်ရှိသော မိဘများမှာ သားငယ်, သမီးငယ်အတွက် ပိုမို၍ရွတ်။]<br></p> <p>၁။ <b>လောကေ</b>=လောကသုံးခွင် ဘုံအပြင်၌၊ <b>ဗုဒ္ဓေါဝ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်သာလျှင်၊ <b>မင်္ဂလော</b>=လူ, နတ်, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါအပေါင်းတို့တွင် အတုမရ အဖက်မရ လွန်မြတ်လှသော အနုတ္တရမဟာ မင်္ဂလာကြီးအစစ်ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဒေဝဣန္ဒဗြဟ္မိဿရော</b>=ဘုန်းတန်ခိုး ဣဒ္ဓိပါဒ် လွန် ကြီးမြတ်သော နတ်မင်းအပေါင်း သိကြားမင်းအပေါင်း ဗြဟ္မာမင်း အပေါင်းတို့ကို အစိုးရတော်မူပေ၏၊ <b>ဗုဒ္ဓံ-သရဏံ</b>=ဘုရားတည်းဟူသော ကိုးကွယ်ရာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ-သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်း တို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၂။ <b>လောကေ</b>=လောကသုံးခွင် ဘုံအပြင်၌၊ <b>ဓမ္မောဝ</b>= မဂ်လေးပါး ဖိုလ်လေးပါး နိဗ္ဗာန်တရားတော်မြတ်သည်သာလျှင်၊ <b>မင်္ဂလော</b>=တရား အပေါင်းတို့တွင် အတုမရ အဖက်မရ လွန်မြတ်လှသော အနုတ္တရမဟာ မင်္ဂလာကြီးအစစ် ဖြစ်တော်မူပါပေ၏၊ <b>သဗ္ဗပါပ ဝိနာသကော</b>= ဆိုးဝါးညစ် ညမ်း ကြမ်းတမ်းယုတ်မာ မကောင်းစွာသော မိစ္ဆာဓမ္မ ဟူသမျှတို့ကို မြူမျှမကျန် ပယ်လှန်ဖျက်ဆီးတော်မူနိုင်ပေ၏၊ <b>ဓမ္မံသရဏံ</b>=တရားတည်း ဟူသော ကိုးကွယ်ရာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ-သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်းတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၃။ <b>လောကေ</b>=လောကသုံးခွင် ဘုံအပြင်၌၊ <b>သံဃောဝ</b>= မြတ်စွာ ဘုရား၏ တပည့်သား သံဃာတော်မြတ်သည်သာလျှင်၊ <b>မင်္ဂလော</b>= အပေါင်းအများ တပည့်သားအစုတွင် အတုမရ အဖက်မရ လွန်မြတ် လှသော အနုတ္တရ မဟာမင်္ဂလာကြီးအစစ် ဖြစ်တော်မူပါပေ၏၊ <b>ဘယဝေရ ဝိနောဒနော</b>=ခပ်သိမ်းသောဘေး, ခပ်သိမ်းသောရန်တို့ကို ပယ်လှန် ဖြေဖျောက်တော်မူနိုင်ပေ၏၊ <b>သံဃံသရဏံ</b>=သံဃာတည်းဟူသော ကိုး ကွယ်ရာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ-သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်းတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၄။ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ဧတံမင်္ဂလံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ မင်္ဂလာ သုံးပါးသည်သာလျှင်၊ <b>ခေမံ</b>=ဘေးရန်ကင်းရာ မင်္ဂလာအစစ် ဖြစ်ကြီး ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဧတံမင်္ဂလံ</b>=ဤဘုရား တရားသံဃာ မင်္ဂလာသုံးပါး သည်သာလျှင်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=လောကအားလုံး၌ အမြတ်ဆုံးသော မင်္ဂလာကြီး အစစ် ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဧတံ မင်္ဂလံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ မင်္ဂလာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါ တို့သည်၊ <b>သဗ္ဗပါပါ-သဗ္ဗပါပေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော အယုတ်တမာ မိစ္ဆာဓမ္မ ဟူသမျှတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၅။ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ဧတံ သရဏံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ ကိုးကွယ် ရာ သုံးပါးသည်သာလျှင်၊ <b>ခေမံ</b>=ဘေးရန်ကင်းရာ ကိုးကွယ်ရာအစစ် ဖြစ်ကြီးဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဧတံ သရဏံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ ကိုး ကွယ်ရာ သုံးပါးသည်သာလျှင်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=လောက အားလုံး၌ အမြတ်ဆုံး သော ကိုးကွယ်ရာကြီး အစစ်ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဧတံသရဏံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ ကိုးကွယ်ရာသုံးပါးကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ-သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ် သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်းတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၆။ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ဧတံ ရတနံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ ရတနာ သုံးပါးသည်သာလျှင်၊ <b>ခေမံ</b>=ဘေးရန်ကင်းရာ ရတနာအစစ် ဖြစ်ကြီး ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဧတံ ရတနံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါး သည်သာလျှင်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=လူ့ရပ်နတ်ရွာ ရတနာအားလုံးတို့ထက် အမြတ် ဆုံးသော ရတနာကြီးဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဧတံ ရတနံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါးကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒေါသာ-သဗ္ဗဒေါသေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော အပြစ်ဒေါသ ဟူသမျှတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏၊ [ ဤခြောက်ဂါထာတို့ကို အနုဿတိဘာဝနာကိစ္စနှင့်ကုသိုလ်ဖြစ် ရွတ်ဆိုသော အခါ၌ သာယာစွာ ရွတ်ဆိုရသည်၊ အန္တရာယ်ရှိ၍ အန္တရာယ်ကင်းရန် ရွတ်ဆိုသောအခါ၌ စိတ်မာန်တင်းတင်းနှင့် ပြင်းထန်စွာရွတ်ဆိုရသည်။]<br></p> <h3>၁၆။ မဟာလယ်တီတိုက်တွင်း ဘုရားဝတ်ပြုရာတွင် အမြဲထည့်သွင်း ရွတ်ဆိုရသော အန္တရာယ်ကင်း လေးဂါထာ ပါဌ် နိဿယ</h3> <p>၁။ <b>ဗုဒ္ဓေါစ မင်္ဂလော လောကေ</b>၊ <b>သမ္ဗုဒ္ဓေါစာပိ လောကဂ္ဂေါ</b>။</p> <p><b>ဗုဒ္ဓံ သရဏမာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၂။ <b>ဓမ္မောစ မင်္ဂလော လောကေ</b>၊ <b>ဂမ္ဘီရော ဟောတိ ဒုဒ္ဒသော</b>။</p> <p><b>ဓမ္မံ သရဏမာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၃။ <b>သံဃောစ မင်္ဂလော လောကေ</b>၊ <b>ဒက္ခိဏေယျော သဒါ ဟောတိ</b>။ <b>သံဃံ သရဏမာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၄။ <b>နာညတြ ဗောဇ္ဈာ တပသာ</b>၊ <b>နာညတြိန္ဒြိယ သံဝရာ</b>။</p> <p><b>နာညတြ သဗ္ဗနိဿဂ္ဂါ</b>၊ <b>သောတ္ထိံ ပဿာမိ ပါဏိနံ</b>။</p> <p>၁။ <b>လောကေ</b>=လောကသုံးခွင် ဘုံအပြင်၌၊ <b>ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်သာလျှင်၊ <b>မင်္ဂလော</b>=လူ, နတ်, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါ အပေါင်းတို့တွင် အတုမရ အဖက်မရ လွန်မြတ်လှသော အနုတ္တရမဟာ မင်္ဂလာကြီးအစစ် ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>သမ္ဗုဒ္ဓေါစာပိ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်သာလျှင်၊ <b>လောကဂ္ဂေါ</b>=လောကသုံးရပ် ဘုံသုံးထပ်တွင် အမြတ်ဆုံး အထွတ်ဆုံးကြီးပါပေတည်း။ <b>ဗုဒ္ဓံ သရဏံ</b>=ဘုရားတည်းဟူသော ကိုးကွယ်ရာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့ သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ-သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်းတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၂။ <b>လောကေ</b>=လောကသုံးခွင် ဘုံအပြင်၌၊ <b>ဓမ္မောစ</b>=မဂ်လေးပါး ဖိုလ်လေးပါး နိဗ္ဗာန်တရားတော်မြတ်သည်သာလျှင်၊ <b>မင်္ဂလော</b>=တရား အပေါင်းတို့တွင် အတုမရ အဖက်မရ လွန်မြတ်လှသော အနုတ္တရမဟာ မင်္ဂလာကြီးအစစ် ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဓမ္မော</b>=တရားတော်သည်ကား၊ <b>ဂမ္ဘီရော</b>=အသိခက်ခဲ လွန်နက်နဲသည်၊ <b>ဒုဒ္ဒသော</b>=အသိဉာဏ်ထဲ မြင်နိုင်ခဲ သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=အမှန်စင်စစ် ဖြစ်ပါပေ၏၊ <b>ဓမ္မံ သရဏံ</b>=တရားတည်း ဟူသော ကိုးကွယ်ရာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ-သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်းတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၃။ <b>လောကေ</b>=လောကသုံးခွင် ဘုံအပြင်၌၊ <b>သံဃောစ</b>=မြတ်စွာ ဘုရား၏ တပည့်သား သံဃာတော်မြတ်သည်သာလျှင်၊ <b>မင်္ဂလော</b>= အပေါင်းအများ တပည့်သားအစုတွင် အတုမရ အဖက်မရ လွန်မြတ် လှသော အနုတ္တရမဟာ မင်္ဂလာကြီးအစစ် ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>သံဃော</b>= သံဃာတော်သည်ကား၊ <b>သဒါ</b>=အခါခပ်သိမ်း၊ <b>ဒက္ခိဏေယျော</b>=နောက် နောက်ဘဝ အကျိုးရဖို့ ပျိုးချတုံလတ် မြတ်သောအလှူဝတ္ထုကို ခံယူခြင်းငှာ ထိုက်တန်လှပေသည်၊ <b>ဟောတိ</b>=အမှန်စင်စစ်ဖြစ်ပါပေ၏၊ <b>သံဃံ သရဏံ</b>=သံဃာတည်းဟူသော ကိုးကွယ်ရာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်းတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>= ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၄။ <b>ဗောဇ္ဈာ</b>=ဗောဇ္ဈင်ခုနစ်ပါး မြတ်တရားကို ပွါးများခြင်းကိုလည်း ကောင်း၊ <b>တပသာ</b>=ဓုတင်မည်ငြား ကျင့်တရားကိုလည်းကောင်း၊ <b>ဣန္ဒြိယ သံဝရာ</b>=ဣန္ဒြေခြောက်သင်း စောင့်စည်းခြင်းကိုလည်းကောင်း၊ <b>အညတြ</b>= ဝေးရာတစ်ပါး ကြဉ်ဖယ်ထား၍၊ <b>ပါဏိနံ</b>=သံသရာတစ်လွှား လှည့်ကာ သွားရသည့် သတ္တဝါအများတို့၏၊ <b>သောတ္ထိံ</b>=ဝဋ်ဘေးကင်းကွာ ချမ်းသာ ခြင်းကို၊ <b>အဟံ</b>=သင်တို့ဆရာ ဘုရားငါသည်၊ <b>နပဿာမိ</b>=သေချာစေ့ငု ကြည့်ရှု၍ မြင်တော် မမူချေ၊ <b>သဗ္ဗနိဿဂ္ဂါ</b>=လုံးစုံငြိကပ် တဏှာဓာတ်တို့ ကင်းပြတ်ရာမှန် မြတ်နိဗ္ဗာန်ကို၊ <b>အညတြ</b>=ဝေးရာတစ်ပါး ကြဉ်ဖယ်ထား၍၊ <b>ပါဏိနံ</b>=သံသရာတစ်လွှား လှည့်ကာသွားရသည့် သတ္တဝါအများတို့၏၊ <b>သောတ္ထိံ</b>=ဝဋ်ဘေးကင်းကွာ ချမ်းသာခြင်းကို၊ <b>အဟံ</b>=သင်တို့ဆရာ ဘုရား ငါသည်၊ <b>နပဿာမိ</b>=သေချာစေ့ငု ကြည့်ရှု၍ မြင်တော်မမူချေ။</p> <h3>၁၇။ အာဝေဏိကဂုဏ်တော် ပါဌ် နိဿယ</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>။</p> <p><b>အနန္တရာယိက ဌာန လေးပါး</b></p> <p>၁။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ ဇီဝိတဿ န သက္ကာ ကေနစိ အန္တရာယော ကာတုံ</b>။</p> <p>၂။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ သဗ္ဗညုတဉာဏဿ န သက္ကာ ကေနစိ အန္တရာယော ကာတုံ</b>။</p> <p>၃။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ အဘိဟဋာနံ စတုန္နံ ပစ္စယာနံ နသက္ကာ ကေနစိ အန္တရာယော ကာတုံ</b>။</p> <p>၄။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ အသီတိယာနုဗျဉ္ဇနာနံ ဗျာမပ္ပဘာယဝါ န သက္ကာ ကေနစိ အန္တရာယော ကာတုံ</b>။</p> <p><b>ဣမေသံ စတုန္နံ န သက္ကာ ကေနစိ အန္တရာယော ကာတုံ</b>၊ <b>တထာ မေ ဟောတု</b>။</p> <p><b>အတီတဉာဏာဒိဋ္ဌာရသက</b></p> <p>၁။ <b>အတီတံသေ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော အပ္ပဋိဟတံ ဉာဏံ</b>။</p> <p>၂။ <b>အနာဂတံသေ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော အပ္ပဋိဟတံ ဉာဏံ</b>။</p> <p>၃။ <b>ပစ္စုပ္ပန္နံသေ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော အပ္ပဋိဟတံ ဉာဏံ</b>။</p> <p><b>ဣမေဟိ တီဟိ ဓမ္မေဟိ သမန္နာဂတဿ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော</b></p> <p>၁။ <b>သဗ္ဗံ ကာယကမ္မံ ဉာဏပုဗ္ဗင်္ဂမံ ဉာဏာနုပရိဝတ္တံ</b>။</p> <p>၂။ <b>သဗ္ဗံ ဝစီကမ္မံ ဉာဏပုဗ္ဗင်္ဂမံ ဉာဏာနုပရိဝတ္တံ</b>။</p> <p>၃။ <b>သဗ္ဗံ မနောကမ္မံ ဉာဏပုဗ္ဗင်္ဂမံ ဉာဏာနုပရိဝတ္တံ</b>။</p> <p><b>ဣမေဟိ ဆဟိ ဓမ္မေဟိ သမန္နာဂတဿ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော</b></p> <p>၁။ <b>နတ္ထိ ဆန္ဒဿ ဟာနိ</b>။</p> <p>၂။ <b>နတ္ထိ ဓမ္မဒေသနာယ ဟာနိ</b>။</p> <p>၃။ <b>နတ္ထိ ဝီရိယဿ ဟာနိ</b>။</p> <p>၄။ <b>နတ္ထိ သမာဓိဿ ဟာနိ</b>။</p> <p>၅။ <b>နတ္ထိ ပညာယ ဟာနိ</b>။</p> <p>၆။ <b>နတ္ထိ ဝိမုတ္တိယာ ဟာနိ</b>။</p> <p><b>ဣမေဟိ ဒွါဒသဟိ ဓမ္မေဟိ သမန္နာဂတဿ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော</b></p> <p>၁။ <b>နတ္ထိ ဒဝါ</b>။</p> <p>၂။ <b>နတ္ထိ ရဝါ</b>။</p> <p>၃။ <b>နတ္ထိ အပ္ဖုဋံ</b>။</p> <p>၄။ <b>နတ္ထိ ဝေဂါယိတတ္တံ</b>။</p> <p>၅။ <b>နတ္ထိ အဗျာဝဋမနော</b>။</p> <p>၆။ <b>နတ္ထိ အပ္ပဋိသင်္ခါနုပေက္ခာ</b>။</p> <p><b>ဣမေဟိ အဋ္ဌာရသဟိ ဓမ္မေဟိ သမန္နာဂတဿ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော နမော သတ္တန္နံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါနံ</b>။ <b>သသဒ္ဓမ္မဂဏုတ္တမော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ သပရိဝါရံ သဉာတိဂဏံ ရက္ခတု မံ စိရံ သဒါ</b>၊ <b>သဗ္ဗကာမဒဒေါ ဟောတု မယှမေဝ စိရံ သဒါ</b>။</p> <p>အနန္တရာယိကဌာနလေးပါး နိဿယ</p> <p>၁။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ</b>=သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားရှင်တို့၏၊ <b>ဇီဝိတဿ</b>=ပွင့်ရာ တမ်းမှတ် အာယုကပ်ကို ငါးရပ်ပုံစု လေးခုသုဉ်းတိုင် ရှည်ခိုင် တည်နေ မြဲဖြစ်သော အသက်တော်၏၊ <b>အန္တရာယော</b>=လေးစုံလုံးလုံး မဆုံးမီခင် အလယ်တွင်၌ ဝင်၍လတ်လတ် ဖျက်ဆီးတတ်သော အန္တရာယ်ကို၊ <b>ကေနစိ</b>= ဒေဝဒတ်နှင့် မာရ်နတ်စစ်မှူး ဘီလူး အာဠာဝက စသည်အပုံ တစ်စုံ တစ်ယောက်သောသူမျှပင်၊ <b>ကာတုံ</b>=ပျက်စီးလေအောင် ကြံဆောင် အားထုတ် ပြုလုပ်စီရင်ခြင်းငှာ၊ <b>နသက္ကာ</b>=မတတ်နိုင်။</p> <p>၂။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ</b>=သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားရှင်တို့၏၊ <b>သဗ္ဗညုတ ညာဏဿ</b>= အပရိယန္တ ဉေယျအထု တရားစုဝယ် တစ်ခုမကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကို အကုန်အစင် ထင်ထင်မြင်နိုင်သော သဗ္ဗညုတရွှေဉာဏ်တော်မြတ်၏၊ <b>အန္တရာယော</b>=ဉာဏ်ကြီးသဗ္ဗဉ် မထင်သာအောင် ကွယ်ကာဖျက်ဆီးတတ် သော အန္တရာယ်ကို၊ <b>ကေနစိ</b>=မဟေသရ, ဗကဗြဟ္မာ, အသူရာနှင့် များစွာလူတွင် တစ်ယောက်ပင်မျှ၊ <b>ကာတုံ</b>=မမြင်သာအောင် ကြံဆောင် အားထုတ် ပြုလုပ်စီရင်ခြင်းငှာ၊ <b>နသက္ကာ</b>=မတတ်နိုင်။</p> <p>၃။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ</b>=သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားရှင်တို့၏၊ <b>အဘိဟဋာနံ</b>=ရှေးရှု ဆောင် အပ်ကုန်ပြီးသော၊ <b>စတုန္နံ</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ပစ္စယာနံ</b>=သင်္ကန်း, ဆွမ်း, ဆေး, ကျောင်းပစ္စေးတို့၏၊ <b>အန္တရာယော</b>=ပျက်စီးချိန်သင့် ခါမလင့်ခင် အလယ်တွင်၌ ဝင်၍လတ်လတ် ဖျက်ဆီးတတ်သော အန္တရာယ်ကို၊ <b>ကေနစိ</b>= မိုက်ကန်း ယုတ်မာ ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ အဆူဆူတွင် တစ်ယောက်ပင်မျှ၊ <b>ကာတုံ</b>=ပျက်စီးလေအောင် ကြံဆောင်အားထုတ် ပြုလုပ်စီရင်ခြင်းငှာ၊ <b>နသက္ကာ</b>=မတတ်နိုင်။</p> <p>၄။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ</b>=သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားရှင်တို့၏၊ <b>အသီတိယာ</b>=ရှစ် ဆယ်သော၊ <b>အနုဗျဉ္ဇနာနံဝါ</b>=လက္ခဏာတော်ငယ်တို့၏လည်းကောင်း၊ <b>ဗျာမပ္ပဘာယဝါ</b>=တစ်ဆယ့်ရှစ်တောင် ဝန်းကျင်ဆောင်သော် အတောင် ရှစ်ဆယ်ပမာဏ နိစ္စလဌီတိ ရောင်ခြည်တော်၏လည်းကောင်း၊ <b>အန္တရာယော</b>=ပျက်စီးချိန်သင့် ခါမလင့်ခင် အလယ်တွင်၌ ဝင်၍လတ် လတ် ဖျက်ဆီးတတ်သော အန္တရာယ်ကို၊ <b>ကေနစိ</b>=မိုက်ကန်းယုတ်မာ ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ အဆူဆူတွင် တစ်ယောက်ပင်မျှ၊ <b>ကာတုံ</b>=ပျက်စီးလေ အောင် ကြံဆောင်အားထုတ် ပြုလုပ်စီရင် ခြင်းငှာ၊ <b>နသက္ကာ</b>=မတတ်နိုင်။</p> <p><b>ဣမေသံ စတုန္နံ</b>=သက်တော်, ဉာဏ်တော်, ပစ္စည်းတော်နှင့် ကိုယ်တော် ရောင်ခြည် ဤလေးမည်တို့၏၊ <b>အန္တရာယော</b>=ပျက်စီးချိန်သင့် ခါမလင့်ခင် အလယ်တွင်၌ ဝင်၍လတ်လတ် ဖျက်ဆီးတတ်သော အန္တရာယ်ကို၊ <b>ကေနစိ</b>=မိုက်ကန်းယုတ်မာ ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ အဆူဆူတွင် တစ်ယောက်ပင်မျှ၊ <b>ကာတုံ</b>=ပျက်စီးလေအောင် ကြံဆောင်အားထုတ် ပြုလုပ်စီရင်ခြင်းငှာ၊ <b>နသက္ကာ</b>=မတတ်နိုင်၊ <b>တထာ</b>=ထိုနည်းမခြား အလားတူစွာ၊ <b>မေ</b>=ဘုရားအာရုံ ကိုယ်လုံးထုံလျက် ကြည်ယုံကော်ရော် တပည့်တော်အား၊ <b>ဟောတု</b>=ဖြစ်ပါစေသတည်း။</p> <p>[ဤအနန္တရာယိကဌာနလေးပါးသည် ပါရာဇိကဏ်အဋ္ဌကထာ၌ လာသည်၊ သို့ရာတွင် ခေါင်းစဉ်မတူကြ။]</p> <br> <h3> အတီတဉာဏာဒိဋ္ဌာရသက နိဿယ</h3> <p>၁။ <b>ဘဂဝတော</b>=ခြောက်ပါးရှစ်သွယ် ဘုန်းတော်ကြွယ်သော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=သဗ္ဗညုတရွှေဉာဏ်တော်သည်၊ <b>အတီတံ သေ</b>=အတိတ်သံသရာ ကမ္ဘာဘာလျှင် စ,ရာမထင် ရှေ့တစ်ပြင်က လွတ်ကြ ကုန်သော ဉေယျသစ္စာ များစွာအထု တရားစု၌၊ <b>အပ္ပဋိဟတံ</b>= ပရမာမြူဏု တစ်ခုခုမျှပင် မြင်ခွင့်မပေး အရေးကန့်လန့် တားဟန့်ပိတ် ပင်နိုင်သော ပဋိပက္ခတရားမှ ကင်းတော်မူ၏။</p> <p>၂။ <b>ဘဂဝတော</b>=ခြောက်ပါးရှစ်မျိုး ဘုန်းတော်ဖြိုးသော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>= မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=သဗ္ဗညုတ ရွှေဉာဏ်တော်သည်၊ <b>အနာဂတံ သေ</b>=အနာဂတ်သံသရာ ကမ္ဘာဘာလျှင် ဆုံးရာမထင် နယ်တစ်ပြင်၌ အစဉ်ရှည်ဝေး လာအံ့သေးသော ဉေယျသစ္စာ များစွာအထု တရားစု၌၊ <b>အပ္ပဋိဟတံ</b>=ပရမာမြူဏု တစ်ခုခုမျှပင် မြင်ခွင့်မပေး အရေးကန့်လန့် တားဟန့်ပိတ်ပင်နိုင်သော ပဋိပက္ခတရားမှ ကင်းတော်မူ၏။</p> <p>၃။ <b>ဘဂဝတော</b>=ရှစ်ပါးခြောက်မြောက် ဝင်းဝင်းတောက်သော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=သဗ္ဗညုတ ရွှေဉာဏ်တော်သည်၊ <b>ပစ္စုပ္ပန္နံသေ</b>=ဧကတ္တိံသ ဘုံဘဝနှင့် အနန္တစကြဝဠာ ရပ်ရွာဝန်းကျင် နယ်တစ် ပြင်၌ မျက်မြင် မစဲ ဖြစ်ဆဲ, ပျက်မှု ယခုတည်လစ် လောလော ဖြစ်သော ဉေယျသစ္စာ များစွာအထု တရားစု၌၊ <b>အပ္ပဋိဟတံ</b>=ပရမာမြူဏု တစ်ခုခုမျှပင် မြင်ခွင့်မပေး အရေးကန့်လန့် တားဟန့်ပိတ်ပင်နိုင်သော ပဋိပက္ခတရားမှ ကင်းတော်မူပေ၏။</p> <p><b>ဣမေဟိ တီဟိဓမ္မေဟိ</b>=ဤသုံးပါးသော အသာဓာရဏ ဓမ္မပြန့်ဖြူး ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်တို့နှင့်၊ <b>သမန္နာဂတဿ</b>=လောက်လွေ့ ကုံငပြည့်စုံ လှသော၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ခြောက်ပါးရှစ်တန် ဘုန်းတော်လျှံသော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>= မြတ်စွာဘုရား၏</p> <p>၁။ <b>သဗ္ဗံ</b>=တစ်ခုမကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>ကာယကမ္မံ</b>= သွား, ရပ်, ထိုင်, လျောင်း, ရှေ့, နှောင်း, တက်, ဆုတ်, ဆန့်, ရုတ်, ချီ, ကြွ စသည်များပြား လှုပ်ရှားပြုပြင်သမျှသော ကိုယ်အမူအရာတော်သည်၊ <b>ဉာဏ ပုဗ္ဗင်္ဂမံ</b>=သတ္ထကသမ္ပဇဉ်, သပ္ပါယသမ္ပဇဉ်, ဂေါစရသမ္ပဇဉ်, အသမ္မောဟသမ္ပဇဉ် ပညာလေပါးရှေ့သွားရှေ့ဆောင် ရှိတော်မူပေ၏၊ <b>ဉာဏာနုပရိဝတ္တံ</b>=သမ္ပဇဉ်ဉာဏ် စီမံတိုင်းပင် အစဉ်တစိုက် လိုက်ကာ ဖြစ်တော်မူပေ၏။</p> <p>၂။ <b>သဗ္ဗံ</b>=တစ်ခုမကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>ဝစီကမ္မံ</b>= နှုတ်လျှာအိမ့်၍ မိန့်ဘော်ကျူးရင့် လှစ်ဖွင့်သမျှသော နှုတ်အမူ အရာတော် သည်၊ <b>ဉာဏပုဗ္ဗင်္ဂမံ</b>=သတ္ထကသမ္ပဇဉ်, သပ္ပါယသမ္ပဇဉ်, ဂေါစရသမ္ပဇဉ်, အသမ္မောဟသမ္ပဇဉ် ပညာလေးပါး ရှေ့သွားရှေ့ဆောင်ရှိတော်မူပေ၏၊ <b>ဉာဏာနုပရိဝတ္တံ</b>=သမ္ပဇဉ်ဉာဏ် စီမံတိုင်းပင် အစဉ်တစိုက် လိုက်ကာ ဖြစ်တော်မူပေ၏။</p> <p>၃။ <b>သဗ္ဗံ</b>=တစ်ခုမကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>မနောကမ္မံ</b>= ကြံကြံသမျှသော စိတ်အမူအရာတော်သည်၊ <b>ဉာဏပုဗ္ဗင်္ဂမံ</b>=သတ္ထက သမ္ပဇဉ်, သပ္ပါယသမ္ပဇဉ်, ဂေါစရသမ္ပဇဉ်, အသမ္မောဟသမ္ပဇဉ် ပညာ လေးပါး ရှေ့သွားရှေ့ဆောင် ရှိတော်မူပေ၏၊ <b>ဉာဏာနုပရိဝတ္တံ</b>=သမ္ပဇဉ်ဉာဏ် စီမံတိုင်းပင် အစဉ်တစိုက် လိုက်ကာဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဣမေဟိ ဆဟိ ဓမ္မေဟိ</b>=ဤခြောက်ပါးသော အသာဓာရဏ ဓမ္မပြန့်ဖြူး ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်တို့နှင့်၊ <b>သမန္နာဂတဿ</b>=လောက်လွေ့ကုံင ပြည့်စုံလှသော၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ခြောက်ပါးရှစ်တန် ဘုန်းတော်လျှံသော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=မြတ်စွာဘုရားအား</p> <p>၁။ <b>ဆန္ဒဿ</b>=စကြဝဠာပေါင်း တစ်သောင်းတိုက်နေ ဗိုလ်ခြေ များစွာ သတ္တဝါကို ခေမာသောင်သို့ ငါဆောင်ပို့မည် ရည်သန်တောင့်တ သော ဘုရားလောင်းလျာ သုမေဓာသူမြတ်၏ သန္တာန်၌ဖြစ်သော အာဂမ ဆန္ဒတော်, ဘုန်းခြောက်ဖြာတွင် ကာမာမည်သီး လိုတိုင်းပြီးသော အဓိဂမ ဆန္ဒတော် နှစ်ပါး၏၊ <b>ဟာနိ</b>=ရည်သန်သလောက် မမြောက်မပြီး ပျက်စီး ချို့ငဲ့ခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၂။ <b>ဓမ္မဒေသနာယ</b>=ဝဋ္ဋသုံးဖြာ သံသရာမှ နိယျာနိက နိဿရဏစစ် ဖြစ်စေခြင်းငှါ စိတ်ဖြာဝေဖန် ခွဲပြညွှန်သား အမွန်ထွေလာ ဒေသနာ တော်မြတ်၏၊ <b>ဟာနိ</b>=နိယျာနိက နိဿရဏ ဖလကျိုးကြီး မပြီးစီးပဲ ချွတ်လွဲ ယုတ်လျော့ခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၃။ <b>ဝီရိယဿ</b>=ယူဇနာဝန်းညီသုံးလီသန်းပေါင်း ခြောက်သိန်း လောင်းလျက် တစ်သောင်းသုံးရာ ငါးဆယ်သာသည် စကြဝဠာတွင်း ဝင်းဝင်း ထိန်ညီး မီးကျီး, လှံသွား အပြည့်ထားလျက် တစ်ဖက်ကမ်းတိုင် ရောက်နိုင်ပေမူ အကြင်သူကား ဘုရားဖြစ်မည် စင်စစ်ဟူက ဆံမြူမတွန့် ဝံ့ဝံ့စားစား ကူးသွားနိုင်မျှ ရဲရင့်လှသား ပယတ္တမည်သော အာဂမဝီရိယ တော်, အသာဓာရဏ ကိစ္စလေးတန် ကုံလောက်ငံ၍ သမ္မပ္ပဓာန်ကိစ္စ တတ်စွမ်းလှသော အာဂမဝီရိယတော်, နေ့တိုင်းစတေ ငါးထွေကိစ္စ မလပ်ရအောင် ထာဝရအားသစ် ပြုမြဲဖြစ်သော အဓိဂမဝီရိယတော်သုံးပါး၏၊ <b>ဟာနိ</b>=ယုတ်လျော့ခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၄။ <b>သမာဓိဿ</b>=အဋ္ဌဒိသာ ရှစ်မျက်နှာမှ လာလာသရွေ့ မုန်တိုင်း ဝှေ့လည်း မရွေ့မယိုင် မြင့်မိုရ်ခိုင်သို့ တစ်ပြိုင်နက်သား ရှစ်ပါးလောကဓံ ဝန်းရံပတ်ဆုံ တွေ့ခိုက်ကြုံလည်း မတုန်လှုပ်ပဲ တည်တံ့သော ပကတိ သမာဓိတော်, ဝသီငါးရပ် ကမ်းဆုံးခပ်လျက် ထူးမြတ်လွန်ကဲသော ဣဒ္ဓိဝိဓ အဘိညာဏ်, ဒိဗ္ဗစက္ခုအဘိညာဏ်, ဒိဗ္ဗသောတအဘိညာဏ်, စေတော ပရိယ အဘိညာဏ်, ပုဗ္ဗေနိဝါသာနုဿတိအဘိညာဏ်, ယထာကမ္မူပဂ အဘိညာဏ်, အနာဂတံသ အဘိညာဏ်မျိုး တန်ခိုး ဣဒ္ဓိပါဒ်တော်တို့၌ အခြေဖြစ်သော အပ္ပနာသမာဓိတော်နှစ်ပါး၏၊ <b>ဟာနိ</b>=ယုတ်လျော့ ခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၅။ <b>ပညာယ</b>=စကြဝဠာပေါင်း သောင်းတိုက်အပြင် သုံးဘုံခွင်ဝယ် သင်္ခါရဓမ္မ ဟူသမျှကို တစ်စမကြွင်း လင်းလင်းထင်ထင် အကုန်မြင်လျက် နေ့စဉ်မစဲ ရှုမြဲအစဉ်ဖြစ်သော နှစ်ကုဋေလေးသန်းမျှလောက်သော မဟာ ဝဇီရဉာဏ်တော်မြတ်၏၊ <b>ဟာနိ</b>=ယုတ်လျော့ခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>= အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၆။ <b>ဝိမုတ္တိယာ</b>=ကုဋေတစ်သိန်း ပျက်ကိန်းတူစွာ စကြဝဠာဝယ် ဗြဟ္မာ လူနတ် လေးရပ်ပါယ်ဘုံ အကုန်မကြွင်း ခပင်းရုံးပေါင်း လွှမ်းမွမ်း ညောင်းအောင် သွန်းလောင်းဖြန့်ဖြူးတော်မူအပ်သော မေတ္တာ, ကရုဏာ, မုဒိတာ, ဥပေက္ခာဟုဆိုအပ်သော ဗြဟ္မဝိဟာရ စေတောဝိမုတ္တိ တရား လေးပါး, ဗြဟ္မာ လူ, နတ် ပရိသတ်အား တရားဟောစဉ် အခိုက်တွင်မျှ မလပ်ရအောင် နေ့ညမစဲ ဝင်စားမြဲအစဉ်ဖြစ်သော နှစ်ကုဋေလေးသန်း မျှလောက်သော အရဟတ္တ ဖလစတုတ္ထစျာန် အမွန်ရတနာ ချမ်းသာသုခ ထူးမြတ်လှသော ဝိမုတ္တိတရား ဤငါးပါး၏၊ <b>ဟာနိ</b>=ယုတ်လျော့ခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p><b>ဣမေဟိ ဒွါဒသဟိ ဓမ္မေဟိ</b>=ဤတစ်ဆယ့်နှစ်ပါးသော အသာ ဓာရဏ ဓမ္မပြန့်ဖြူး ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်တို့နှင့်၊ <b>သမန္နာဂတဿ</b>= လောက်လွေ့ ကုံငပြည့်စုံလှသော၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ခြောက်ပါးရှစ်တန် ဘုန်းတော်လျှံသော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=မြတ်စွာဘုရားအား</p> <p>၁။ <b>ဒဝါ</b>=သတိသမ္မဇဉ် မယှဉ်မဖက် အပျက်အချော် သရော်ဖျင်း ပေါ့ အသော့အသွမ်း ရွှင်လန်းမြူးရယ် ကြည်ဆယ်သမှု ပြုအပ် ဆိုအပ် ကြံစည်အပ်သော ကိုယ်အမူအရာ နှုတ်အမူအရာ စိတ်အမူအရာတော် များသည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၂။ <b>ရဝါ</b>=သတိသမ္ပဇဉ် မတင်မဆေး အရေးတကြီး ကဖြီးကပြုံး ကရုံးကရင်း မစဉ်းမစား ပြုမိငြား၍ ယွင်းမှားလျော့မေ့ မစေ့မစပ် လစ်လပ်ဟာဟင်း ကျန်ကြွင်းရှိသည်ဟု ပညာရှိပုဂ္ဂိုလ်တို့ ပြောဆိုပြစ်တင် ရန်ကို ဖြစ်စေတတ်သော ကိုယ်အမူအရာ နှုတ်အမူအရာ စိတ်အမူအရာ တော်များသည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၃။ <b>အပ္ဖုဋံ</b>=စဉ်းစဉ်းစားစား ပြုပါငြားလည်း ဉာဏ်အားသေး၍ အရေးအခွင့် မြင်သင့်သမျှ တကွလုံးစုံ ကုန်အောင်မပြန့် မနှံ့မစပ် လစ်လပ် ဟာဟင်း ကျန်ကြွင်းရှိသည်ဟု ပညာရှိပုဂ္ဂိုလ်တို့ ပြောဆိုပြစ်တင်ရန်ကို ဖြစ်စေတတ်သော ကိုယ်အမူအရာ နှုတ်အမူအရာ စိတ်အမူအရာတော် များသည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၄။ <b>ဝေဂါယိတတ္တံ</b>=စိတ်မာန်အလျောက် ကြောက်လန့်တကြား ကစားရွှင်မြူး အလွန်ကြူး၍ ကိုယ်ကျူးနှုတ်ကျွံ လွန်လွန်ကဲကဲ လွဲလွဲ ချော်ချော် မတော်မှားယွင်းသည်ဟု ပညာရှိပုဂ္ဂိုလ်တို့ ပြောဆိုပြစ်တင် ရန်ကို ဖြစ်စေတတ်သော ကိုယ်အမူအရာ နှုတ်အမူအရာ စိတ်အမူအရာတော်များသည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှရှိတော်မမူ။</p> <p>၅။ <b>အဗျာဝဋမနော</b>=ကိုယ်တော်မြတ်၏ အတ္တဟိတ ကြီးလှစီးပွား, တစ်သောင်းတိုက်နေ ဗိုလ်ခြေများစွာ သတ္တဝါတို့၏ ချမ်းသာစီးပွား, နှစ်ပါး အကျိုး ဖြိုးဖြိုးမယုတ် အားထုတ်ကျင့်ဆောင်တော်မူမည် ရွယ်ရည်ရှေးရှု အားထုတ် ချီးပင့်ကာတည်နေသော မဟာဥဿာဟ ဗျာပါရအမူအရာ တော်မှ ရံခါကင်း၍ဖြစ်သော ဇောစိတ္တုပ္ပါဒ်မည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၆။ <b>အပဋိသင်္ခါနုပေက္ခာ</b>=စက္ခု, သောတ, ဃာန, ဇိဝှါ, ကာယာ, မန ခြောက်ဒွါရတွင် ထင်ထင်သမျှ ရူပ, သဒ္ဒ, ဂန္ဓ, ရသာ, ဖောဋ္ဌဗ္ဗာနှင့် ဓမ္မာဟူသည် ခြောက်မည်အာရုံ အလုံးစုံကို မစုံမစမ်း ကြောင်းလမ်း ပြက်ပြက် သက်သက်မသိ သတိမမူ လျစ်လျူရှုခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>= အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>[ ဤအတီတဉာဏာဒိဋ္ဌာရသကကား ဝိဘင်းအဋ္ဌကထာကျမ်းဦးပဏာမ ၌လည်းကောင်း၊ စရိယာ ပိဋကအဋ္ဌကထာ၌လည်းကောင်း၊ အဋ္ဌာရသဗုဒ္ဓဓမ္မဟု သင်္ချာ လာသည်ကို အဖွင့်ဋီကာတို့၌ သင်္ချေယျနှင့်တကွ သံဝဏ္ဏနာမူလေသည်။]</p> <p><b>ဣမေဟိ အဋ္ဌာရသဟိ ဓမ္မေဟိ</b>=ဤတစ်ဆဲ့ရှစ်ပါးသော အသာ ဓာရဏ ဓမ္မပြန့်ဖြူး ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်တို့နှင့်၊ <b>သမန္နာဂတဿ</b>= လောက်လွေ့ကုံင ပြည့်စုံလှသော၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဣဿရိယ, ဓမ္မ, ယသ, သိရီ, ကာမ ပယတ္တ တည်းဟူသော ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူးဂုဏ် တို့နှင့် ပြည့်စုံတော်မူထသော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=သကျမုနိအမည်တော်ရှိသော ငါတို့မြတ်စွာဘုရားအားလည်းကောင်း၊ <b>သတ္တန္နံ</b>=ခုနစ်ဆူကုန်သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါနဉ္စ</b>=ဝိပဿီ သိခီ ဝေဿဘူ ကကုသန် ကောဏာဂုံ ကဿပ ဂေါတမ-အမည်တော်ရှိကုန်သော မြတ်စွာဘုရားတို့အားလည်းကောင်း၊ <b>နမော</b>= စိတ်ညွတ်ရိုကျိုး ရှိခိုးပါ၏အရှင်ဘုရား။</p> <p><b>သသဒ္ဓမ္မဂဏုတ္တမော</b>=သဒ္ဓမ္မသုံးပါး မြတ်သောအရိယာ ဂိုဏ်း ရှစ်ပါးတို့နှင့်လည်း တကွဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>= သစ္စာ ဉေယျ ဓမ္မအပုံ အလုံးစုံကို အကုန်မကျန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် အမှန် ထိုးထွင်း အလင်းသိမြင်တော်မူပေသော မြတ်စွာဘုရားသခင် ကိုယ် တော်မြတ်ကြီးသည်၊ <b>သ ပရိဝါရံ</b>=ခြွေရံသင်းပင်းနှင့်တကွသော၊ <b>သ ဉာတိဂဏံ</b>=ဆွေမျိုးအပေါင်းနှင့်တကွသော၊ <b>မံ</b>=တပည့်တော်ကို၊ <b>စိရံ</b>= ကြာမြင့်စွာ၊ <b>သဒါ</b>=အခါခပ်သိမ်း၊ <b>ရက္ခတု</b>=စောင့်ရှောက်တော်မူပါ စေသတည်း။ <b>မယှမေဝ</b>=တပည့်တော်အားသာလျှင်၊ <b>သဒါ</b>=အခါခပ်သိမ်း၊ <b>စိရံ</b>=ကြာမြင့်စွာ၊ <b>သဗ္ဗကာမဒဒေါ</b>=ခပ်သိမ်းလိုအင် စုံလင်စေမှု အောင် ဆုပေးတော်မူသည်၊ <b>ဟောတု</b>=ဖြစ်ပါစေသတည်း။</p> <br> <h3> ၁၈။ ခုဒ္ဒကပါဌ ပါဠိတော်၌လာသော မင်္ဂလသုတ်ပါဌ်နှင့် ကျေးဇူးရှင်လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ နိဿယ</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p>ဥယျောဇန ဂါထာ</p> <p>က။ <b>ယံ မင်္ဂလံ ဒွါဒသဟိ၊ စိန္တယိံသု သဒေဝကာ။</b></p> <p><b>သောတ္ထာနံ နာဓိဂစ္ဆန္တိ၊ အဋ္ဌတိံသဉ္စ မင်္ဂလံ။</b></p> <p>ခ။ <b>ဒေသိတံ ဒေဝဒေဝေန၊ သဗ္ဗပါပဝိနာသနံ။</b></p> <p><b>သဗ္ဗလောက ဟိတတ္ထာယ၊ မင်္ဂလံ တံ ဘဏာမ ဟေ။</b></p> <p>[ဤဥယျောဇန နှစ်ဂါထာသည် မူရင်း ခုဒ္ဒကပါဌ ပါဠိတော်၌ မပါရှိချေ။ ကြည်ညိုသဒ္ဓါ ပွါးစေရန် ပေါရာဏာစရိယတို့ စီရင်ထည့်သွင်းခဲ့ကြသည်။ ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ မင်္ဂလသုတ်နိဿယ၌ ယင်းနှစ်ဂါထာ မပါပဲ ပါဠိတော် မူရင်း သက်သက်မျှကိုသာ နိဿယပြန်ဆိုတော်မူခဲ့ပေသည်၊ ယခုခေတ် ရွတ်ဆိုရိုးဖြစ်၍ ထည့်သွင်း ဖော်ပြလိုက်သည်။]</p> <p>နိဒါနကထာ</p> <p><b>ဧဝံ မေ သုတံ</b></p> <p><b>ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ သာဝတ္ထိယံ ဝိဟရတိ ဇေတဝနေ အနာထပိဏ္ဍိကဿ အာရာမေ။</b></p> <p><b>အထခေါ အညတရာ ဒေဝတာ အဘိက္ကန္တာယ ရတ္တိယာ အဘိက္ကန္တ-ဝဏ္ဏာ ကေဝလကပ္ပံ ဇေတဝနံ ဩဘာသေတွာ ယေန ဘဂဝါ တေနုပသင်္ကမိ၊ ဥပသင်္ကမိတွာ ဘဂဝန္တံ အဘိဝါဒေတွာ ဧကမန္တံ အဋ္ဌာသိ၊ ဧကမန္တံ ဌိတာခေါ သာ ဒေဝတာ ဘဂဝန္တံ ဂါထာယ အဇ္ဈဘာသိ။</b></p> <p>ဒေဝတာယာစနကထာ</p> <p><b>ဗဟူ ဒေဝါ မနုဿာ စ၊ မင်္ဂလာနိ အစိန္တယုံ။</b></p> <p><b>အာကင်္ခမာနာ သောတ္ထာနံ၊ ဗြူဟိ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>ဗုဒ္ဓဘာသိတ ကထာ</p> <p>၁။ <b>အသေဝနာ စ ဗာလာနံ၊ ပဏ္ဍိတာနဉ္စ သေဝနာ။</b></p> <p><b>ပူဇာ စ ပူဇနေယျာနံ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၂။ <b>ပတိရူပဒေသဝါသော စ၊ ပုဗ္ဗေ စ ကတပုညတာ။</b></p> <p><b>အတ္တသမ္မာပဏိဓိ စ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၃။ <b>ဗာဟုဿစ္စဉ္စ သိပ္ပဉ္စ၊ ဝိနယော စ သုသိက္ခိတော။</b></p> <p><b>သုဘာသိတာ စ ယာ ဝါစာ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၄။ <b>မာတာပိတု ဥပဋ္ဌာနံ၊ ပုတ္တဒါရဿ သင်္ဂဟော။</b></p> <p><b>အနာကုလာ စ ကမ္မန္တာ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၅။ <b>ဒါနဉ္စ ဓမ္မစရိယာ စ၊ ဉာတကာနဉ္စ သင်္ဂဟော။</b></p> <p><b>အနဝဇ္ဇာနိ ကမ္မာနိ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၆။ <b>အာရတီ ဝိရတီ ပါပါ၊ မဇ္ဇပါနာ စ သံယမော။</b></p> <p><b>အပ္ပမာဒေါ စ ဓမ္မေသု၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၇။ <b>ဂါရဝေါ စ နိဝါတော စ၊ သန္တုဋ္ဌီ စ ကတညုတာ။</b></p> <p><b>ကာလေန ဓမ္မဿဝနံ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၈။ <b>ခန္တီ စ သောဝစဿတာ၊ သမဏာနဉ္စ ဒဿနံ။</b></p> <p><b>ကာလေန ဓမ္မသာကစ္ဆာ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၉။ <b>တပေါ စ ဗြဟ္မစရိယဉ္စ၊ အရိယသစ္စာန ဒဿနံ။</b></p> <p><b>နိဗ္ဗာနသစ္ဆိကိရိယာ စ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၁၀။ <b>ဖုဋ္ဌဿ လောကဓမ္မေဟိ၊ စိတ္တံ ယဿ န ကမ္ပတိ။</b></p> <p><b>အသောကံ ဝိရဇံ ခေမံ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၁၁။ <b>ဧတာဒိသာနိ ကတွာန၊ သဗ္ဗတ္ထ မပရာဇိတာ။</b></p> <p><b>သဗ္ဗတ္ထ သောတ္ထိံ ဂစ္ဆန္တိ၊ တံ တေသံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b>။</p> <p>ဤတွင် မင်္ဂလသုတ် ပါဠိတော်ပြီး၏။</p> <h3> မင်္ဂလသုတ် နိဿယ</h3> <p>ဥယျောဇန ဂါထာ အနက်</p> <p>က။ <b>သဒေဝကာ</b>=နတ်နှင့်တကွသော လူတို့သည်၊ <b>ယံမင်္ဂလံ</b>= အကြင် မင်္ဂလာတရားတော်ကို၊ <b>ဒွါဒသဟိ</b>=တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်တို့ ကာလ ပတ်လုံး၊ <b>စိန္တယိံသု</b>=ကြံကြကုန်၏၊ <b>သောတ္ထာနံ</b>=စီးပွါးချမ်းသာခြင်း၏ အကြောင်းဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဋ္ဌတိံသဉ္စ</b>=သုံးဆယ့်ရှစ်ပါး အပြားရှိသည် လည်းဖြစ်သော၊ <b>တံ မင်္ဂလံ</b>=ထိုမင်္ဂလာတရားတော်ကို၊ <b>နာဓိဂစ္ဆန္တိ-န အဓိဂစ္ဆန္တိဧဝ</b>=မသိနိုင်ကုန်သည်သာလျှင်ကတည်း။</p> <p>ခ။ <b>ဒေဝဒေဝေန</b>=နတ်တကာတို့ထက်မြတ်သော ဝိသုဒ္ဓိနတ် ဖြစ်တော်မူသော ဘုရားသခင်သည်၊ <b>သဗ္ဗလောက ဟိတတ္ထာယ</b>= အလုံးစုံသော သတ္တလောက၏ အစီးအပွါးအလို့ငှာ၊ <b>ဒေသိတံ</b>=ဟော တော်မူအပ်သော၊ <b>သဗ္ဗပါပ ဝိနာသနံ</b>=အလုံးစုံသော မကောင်းမှုကို ပယ်ဖျောက်တတ်သော၊ <b>တံ မင်္ဂလံ</b>=ထိုမင်္ဂလာတရားတော်ကို၊ <b>ဟေ</b>= အို..သူတော်ကောင်းတို့၊ <b>မယံ</b>=ငါတို့သည်၊ <b>ဘဏာမ</b>=ရွတ်ကြကုန်အံ့။ [ဥယျောဇန ဂါထာ၏ အနက်သည်လည်း ပေါရာဏာစရိယတို့ ယောဇနာချက် ဖြစ်သည်၊ ကျေးဇူးရှင်ကြီးကား ပါဠိတော်မူရင်းမျှကိုသာ ယောဇနာတော် မမူခဲ့ပေသည်။]</p> <p>နိဒါနကထာ နိဿယ</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ကဿပဟု နာမထင်ရှား အရှင်ဘုရား၊ <b>မေ-မယာ</b>= အာနန္ဒာဟု သညာသမုတ် အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့၊ <b>သုတံ</b>=မြတ်စွာ ဘုရား မိန့်စကားကို နားဝယ်ဆတ်ဆတ် ကြားနာအပ်၏၊။<b>ကိံသုတံ</b>= အဘယ်သို့ ကြားနာအပ်သနည်းဟူမူကား<br> <p><b>ဧကံ သမယံ</b>=အခါတစ်ပါး၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>သာဝတ္ထိယံ</b>=သာဝတ္ထိပြည်၌၊ <b>ဇေတဝနေ</b>=ဇေတဝန်ဥယျာဉ်၌၊ <b>အနာထ ပိဏ္ဍိကဿ</b>=အနာထပိဏ်သူဋ္ဌေး၏၊ <b>အာရာမေ</b>=ကျောင်းအရာမ်၌၊ <b>ဝိဟရတိ</b>=ဣရိယာပိုထ် အလိုက်မှီတင်း သီတင်းကြည်ဖြူနေတော်မူ၏။</p> <p><b>အထ ခေါ</b>=ထိုအခါ၌၊ <b>အညတရာ</b>=အမျိုးအမည်အားဖြင့် မထင်ရှားသော၊ <b>ဒေဝတာ</b>=နတ်သားသည်၊ <b>အဘိက္ကန္တာယ</b>=ညဉ့်ဦးယာမ်ကို လွန်ပြီးသော၊ <b>ရတ္တိယာ</b>=ညဉ့်သန်းခေါင်အခါ၌၊ <b>အဘိက္ကန္တဝဏ္ဏာ</b>=အလွန် နှစ်သက်ဖွယ်သော အဆင်းရှိသည်ဖြစ်၍၊ <b>ကေဝလကပ္ပံ</b>=အလုံးစုံသော၊ <b>ဇေတဝနံ</b>=ဇေတဝန် ဥယျာဉ်တစ်ခုလုံးကို၊ <b>ဩဘာသေတွာ</b>=ကိုယ်ရောင် ကိုယ်ဝါဖြင့် ထွန်းလင်းတောက်ပစေ၍<br> <p><b>ယေန</b>=အကြင်အရပ်၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိတော် မူ၏၊ <b>တေန</b>=ထိုအရပ်သို့၊ <b>ဥပသင်္ကမိ</b>=ကပ်လာ၏၊ <b>ဥပသင်္ကမိတွာ</b>= ကပ်လာပြီး၍၊ <b>ဘဂဝန္တံ</b>=မြတ်စွာဘုရားကို၊ <b>အဘိဝါဒေတိ</b>=ဝပ်တွားရို ကျိုးရှိခိုး၏၊ <b>အဘိဝါ ဒေတွာ</b>=ဝပ်တွားရိုကျိုး ရှိခိုးပြီး၍၊ <b>ဧကမန္တံ</b>=သင့်တင့် လျောက်ပတ်သော အရပ်၌၊ <b>အဋ္ဌာသိ</b>=ရပ်၏၊ <b>ဧကမန္တံ</b>=သင့်တင့်လျောက် ပတ် သောအရပ်၌၊ <b>ဌိတာခေါ</b>=ရပ်ပြီးသော၊ <b>သာ ဒေဝတာ</b>=ထိုနတ်သား သည်၊ <b>ဘဂဝန္တံ</b>=မြတ်စွာဘုရားကို၊ <b>ဂါထာယ</b>=ဂါထာစကားဖြင့်၊ <b>အဇ္ဈဘာသိ</b>=နားတော်လျှောက်ပေ၏၊ <b>ကိံ အဇ္ဈဘာသိ</b>=အဘယ်သို့ နား တော်လျှောက်နည်းဟူမူကား<br> <p>ဒေဝတာယာစနကထာ နိဿယ</p> <p><b>ဘန္တေ ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးလှသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ဗဟူ</b>= များစွာကုန်သော၊ <b>ဒေဝါ စ</b>=နတ်တို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>မနုဿာ စ</b>=လူတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>သောတ္ထာနံ</b>=ကောင်းကျိုးချမ်းသာ မင်္ဂလာကို၊ <b>အာကင်္ခမာနာ</b>=သိလို, မြင်လို, ပြည့်စုံလိုကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>မင်္ဂလာနိ</b>= ကောင်းမြတ်ချမ်းသာ မင်္ဂလာတို့ကို၊ <b>အစိန္တယုံ</b>=ထွေထွေလာလာ ရှာကြံ ယူဆကြကုန်၏၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အမှန်မုချ မြတ်ထွတ်လှသော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>= မင်္ဂလာစစ် တရားနှစ်ကို၊ <b>ဗြူဟိ</b>=ဟောတော်မူပါလော့။</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အဇ္ဈဘာသိ</b>=နားတော်လျှောက်လေ၏။</p> <p>ဗုဒ္ဓဘာသိတ ကထာ နိဿယ</p> <p><b>ကိံ</b>=အဘယ်သို့၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>အဝေါစ</b>=ဟောကြား တော်မူသနည်းဟူမူကား<br> <p>၁။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ဗာလာနံ</b>=မကင်းဒုစ္စရိုက် သူ အမိုက်တို့ကို၊ <b>အသေဝနာ စ</b>=ဆရာအမှတ် မိတ်အမှတ် ဖြင့် မဆည်းကပ် မပေါင်းဖော်ရခြင်းသည်လည်း ကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>ပဏ္ဍိတာနံ</b>=ဒုစ္စရိုက်အပေါင်း ကင်းလွတ်ရှောင်းလျက် ကျိုးကြောင်းမြင်သိ ပညာရှိတို့ကို၊ <b>သေဝနာစ</b>=ဆရာ အမှတ် မိတ်အမှတ်ဖြင့် ဆည်းကပ်ပေါင်းဖော်ရခြင်း သည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>ပူဇနေယျာနံ</b>=ဂုဏဝုဒ္ဓိ ဝယဝုဒ္ဓိ ကျေးဇူးရှိနှင့် မိဘဆရာ ရတနာသုံးပါး တရားကျင့်သူ စင်ဖြူစရိုက် ပူဇော် ထိုက်သောသူတို့ကို၊ <b>ပူဇာစ</b>=ရိုသေသမှု အပြုအမူ ပျူငှါ ဆေးလေး ကျွေးမွေးပေးကမ်း လှူဒါန်းပူဇော်ရခြင်း သည်လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား သုံးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာ ပွားကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၂။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ပတိရူပဒေသဝါသော စ</b>=သူတော် ကောင်းတရား ထွန်းကားရာမှန် လျော်ကန်လျောက် ပတ်သော အရပ်ဒေသ၌ နေရခြင်းသည်လည်း ကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘဝ၌၊ <b>ကတပုညတာ စ</b>=ပြုခဲ့ဖူးသော ကောင်းမှုကုသိုလ်ရှိသည်၏ အဖြစ်သည်လည်း ကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>အတ္တသမ္မာပဏိဓိ စ</b>=မိမိစိတ်ကို အလိုမလိုက် ဒုစ္စရိုက် သို့ လိုက်ခွင့်မပေး ယဉ်ကျေးလိမ္မာ ကောင်းမြတ်ရာ၌ သာ ကောင်းစွာခိုင်ကြည် အမြဲတည်စေရခြင်းသည် လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား သုံးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာ ပွါးကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၃။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ဗာဟုဿစ္စဉ္စ</b>=တရားကျမ်းဂန် သင်အံကြည့်မှတ် လွန်နှံ့စပ်သော အတတ်ကောင်း, ပညာကောင်းနှင့် ပြည့်စုံရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>သိပ္ပဉ္စ</b>=အပြစ်မထင် စက်မှုလက်မှုစသော အတတ်ကို သင်ကြားရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>သုသိက္ခိတော</b>=ငယ်ရွယ်စဉ်က သွန်သင်ဆုံးမ အချိုးကျ ပြီးသော၊ <b>ဝိနယော စ</b>=အမိဝတ်ငါးပါး, အဖဝတ်ငါးပါး အစရှိသော အမျိုးကောင်းသမီး, အမျိုးကောင်းသား ဝတ္တရားနှင့် ပြည့်စုံရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဃ) <b>သုဘာသိတာ</b>=အပြစ်စင်ကြယ် ချစ်ကြင်ဖွယ်နှင့် နာဖွယ် ကျိုးလို ကောင်းစွာဆိုအပ်သော၊ <b>ယာဝါစာ စ</b>=အကြင် စကားကောင်းမျိုးသည်လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား လေးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာ ပွါးကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၄။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>မာတာပိတု</b>=အမိ, အဖကို၊ <b>ဥပဋ္ဌာနဉ္စ</b>=ပင်စင်အငြိမ်းစား ကောင်းစွာထား၍ ဆပွါး ကြည်ညို မေတ္တာပိုလျက် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကြပ် ဝတ်နိဗဒ် ဖြင့် မလပ်မဟင်း လုပ်ကျွေးရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>ပုတ္တဒါရဿ</b>=သမီးနှင့်သား ကြင်မယားကို၊ <b>သင်္ဂဟော စ</b>=သားသမီးဝတ်, မယားဝတ်ကို မချွတ်စေလို မေတ္တာ ပိုလျက် သင်္ဂြီုဟ်ထောက်ပံ့ရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>အနာကုလာ</b>=အသောက်အစား, အကစားနှင့် အကြွား အဝါ မလိမ္မာတွက် စီးပွားပျက်ရန် နှောင့်ရှက်မရှိ ချော မောဘိကုန်သော၊ <b>ကမ္မန္တာစ</b>=စီးပွားမှုတို့သည်လည်း ကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား သုံးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာပွားကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၅။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ဒါနဉ္စ</b>=သံသရာရေး, သဒ္ဓါရှေး၍ ပေးလှူစွန့်ကြဲမှုသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>ဓမ္မစရိယာစ</b>=သုစရိုက်တရားကို အားထုတ်ကျင့်ဆောင် မှုသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>ဉာတကာနံ</b>=ဘိုးကြီး, ဘွားကြီး, ဘကြီး, ဘထွေးအစရှိ ကုန်သော မိနွယ်, ဘရိုး, ဆွေမျိုးအပေါင်းတို့အား၊ <b>သင်္ဂဟော စ</b>= ဆွေဝတ်, မျိုးဝတ်, မယွင်းချွတ်အောင် ဖြူဆွတ်သဒ္ဓါ စေတနာဖြင့် ကောင်းစွာသင်္ဂြီုဟ် ထောက် ပံ့ရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဃ) <b>အနဝဇ္ဇာနိ</b>=ဒုစရိုက်ပြစ် အညစ်မထင် သန့်ရှင်းစင် ကုန်သော၊ <b>ကမ္မာနိ စ</b>=ကာယကံမှု, ဝစီကံမှု, မနောကံ မှုတို့သည်လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရားလေးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာပွားကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၆။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ပါပါ</b>=အမျက်ထန်ခြင်း, ရန်ငြိုးဖွဲ့ ခြင်း, ကျေးဇူးမဲ့ခြင်း, သူတစ်ပါးကို မနာလိုခြင်း, ဝန်တို ခြင်း, ကောက်ကျစ်ခြင်း, စဉ်းလဲခြင်း အစရှိသော ယုတ်မာသော တရားအစုမှ၊ <b>အာရတီ စ</b>=ကိုယ်, နှုတ် နှစ်ပြင် ဝေးစွာကြဉ်ရခြင်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝိရတီစ</b>= စိတ်မနောတွင် အထူးကြဉ်ရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>မဇ္ဇပါနာ</b>=ယစ်မျိုးငါးပါးကို သောက်စားခြင်းမှ၊ <b>သံယမော စ</b>= စောင့်ရှောက်ရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>ဓမ္မေသု</b>=ဒါန, သီလ, ဘာဝနာ စသော ပုညကိရိယာ ဆယ်ပါး ကုသိုလ်တရားတို့၌၊ <b>အပ္ပမာဒေါစ</b>=ဘယ်ညဉ့် နေ့မှ မေ့၍တစိ မပြုမိဟု မရှိရခြင်းသည်လည်း ကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား သုံးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာ ပွားကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၇။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ဂါရဝေါ စ</b>=ရိုသေထိုက်သော သူတို့၌ သူတစ်ပါးကို ရိုသေရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>နိဝါတော စ</b>=နှိမ့်ချထိုက်သော သူတို့၌ မိမိကိုယ်ကို နှိမ့်ချရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>သန္တုဋ္ဌိ စ</b>=လောကသိုက်မြုံ ကာမဂုဏ်၌ အာရုံမကြီး တရားမှီး၍ သိမ်းဆည်းခြိုးခြံ ကံပေးသမျှ ရတတ်သရွေ့ သူတော်လေ့ဖြင့် ချမ်းမြေ့စမ္ပယ် ရောင့်ရဲလွယ်ရခြင်း သည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဃ) <b>ကတညုတာ စ</b>=ထမင်းတစ်ဆုပ် ရေတစ်မှုတ်မျှ မ, စ ပေးဖူး သူ့ကျေးဇူးကို အထူးကြီးကျယ် မြင့်မိုရ်နှယ်သို့ မကွယ်မပ သိတတ်ရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(င) <b>ကာလေန</b>=မကြာမကြာ အခါခါ၌၊ <b>ဓမ္မဿဝနံ စ</b>= ကုသိုလ်ပွါးရာ အလိမ္မာပွါးကြောင်း သူတော်ကောင်း အား ဆည်းကပ်ငြား၍ တရားဓမ္မ နာခံရခြင်းသည် လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား ငါးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်း သာပွားကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၈။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ခန္တီ စ</b>=ချမ်းသာတွေ့သော်လည်း မတက်ကြွ၊ ဒုက္ခတွေ့သော်လည်း စိတ်မပျက်၊ အမျက်မ ထန် သည်းညည်းခံရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>သောဝစဿတာ စ</b>=ဆိုဆုံးမလျှင် ဒေါသမထင် ကျေးဇူး တင်သဖြင့် ဆုံးမချင်ဖွယ် အလွန်လွယ်သော စကားရှိ သည်၏ အဖြစ်သည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>သမဏာနံ</b>=ရဟန်းအပေါင်း သူတော်ကောင်းတို့ကို၊ <b>ဒဿနဉ္စ</b>=ကြည်ဖြူလေးမြတ် ဆည်းကပ်ဖူးမြင်ရခြင်း သည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဃ) <b>ကာလေန</b>=မကြာမကြာ အခါခါ၌၊ <b>ဓမ္မသာကစ္ဆာ စ</b>= လူကောင်း, ရှင်ကောင်း, သူတော်ကောင်းနှင့် ပေါင်းဆုံ ငြား၍ တရားကျမ်းဂန် အတန်တန်ကို ဉာဏ်သွား သန့်ရှင်း လင်းထက်လင်းအောင် အချင်းချင်း နှီးနှော ပြောဆိုရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား လေးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာစသည်တို့ထက် ဆထက်လွန် ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>= လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာပွား ကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၉။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>တပေါ စ</b>=ရှစ်ပါးဥပုသ် စောင့်ချုပ် ထိန်းသိမ်းခြင်းစသော ခြိုးခြံမှုသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>ဗြဟ္မစရိယဉ္စ</b>=ကာမဂုဏ်နှင့်အာရုံမစပ် မြတ်သော ရသေ့, ရဟန်းအကျင့်ကို ကျင့်ရခြင်းသည်လည်း ကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>အရိယသစ္စာနံ</b>=ဒုက္ခ, သမုဒယ, နိရောဓနှင့် မဂ္ဂ-ဟူ သည် ဖြူစင်ဖြောင့်မတ် လွန်ထူးမြတ်သော လေးရပ် သစ္စာ နက်နဲစွာတို့ကို၊ <b>ဒဿနံ စ</b>=ပြက်ပြက်ပြင်ပြင် ဉာဏ်၌မြင်ရ ခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဃ) <b>နိဗ္ဗာနသစ္ဆိကိရိယာ စ</b>=အဇ္ဈတ္တမှန် ကိုယ်သန္တာန်၌ အမိုက်ခပင်း ကုန်ငြိမ်းခြင်းကို လင်းလင်းထင်ထင် တွေ့မြင်သမှု မျက်မှောက်ပြုရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား လေးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာ ပွားကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၁၀။(က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>လောကဓမ္မေဟိ</b>=လောကဓံတရား ရှစ်ပါးတို့နှင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌဿ</b>=ခိုက်တိုက်တွေ့ကြုံရသော၊ <b>ယဿ</b>=အကြင်တာဒိဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံပေလတ် ယောက်ျားမြတ်၏၊ <b>စိတ္တံ</b>=စိတ်သည်၊ <b>နကမ္ပတိ</b>=မတုန် လှုပ်။</p> <p>(ခ) <b>အသောကံ</b>=ဒုက္ခမျိုးကြောင့် စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်းလည်းမရှိ။</p> <p>(ဂ) <b>ဝိရဇံ</b>=သုခမျိုးကြောင့် ကြိုးကြိုးကြွကြွ စိတ်ရွှင်ပြသည့် ရာဂဟူသော မြူလည်းမရှိ။</p> <p>(ဃ) <b>ခေမံ</b>= အတ္တာနုဝါဒဘေး, ပရာနုဝါဒဘေးတို့မှလည်း ကင်းဝေး၏။</p> <p><b>တဿ</b>=ထိုတာဒိဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံပေလတ် ယောက်ျားမြတ်၏၊ <b>ဧတံ</b>= ဤတရား လေးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြသော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာစသည်တို့ထက် ဆထက်လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာပွား ကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၁၁။ <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ဧတာဒိသာနိ</b>=ဤသို့သဘောရှိ ကုန်သော၊ <b>မင်္ဂလာနိ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ မင်္ဂလာတို့ကို၊ <b>ကတွာန</b>= ပြည့်စုံစွာ ပြုကျင့်နိုင်ကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>သဗ္ဗတ္ထ</b>=နေလေရာရာ ခပ်သိမ်း သော အရပ်ဒေသတို့၌၊ <b>အပရာဇိတာ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာ စီးပွါးတို့မှ ဆုံးရှုံးခြင်း မရှိနိုင်ကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>သဗ္ဗတ္ထ</b>=နေလေရာရာ ခပ်သိမ်းသော အရပ်ဒေသတို့၌၊ <b>သောတ္ထိံ</b>=ကောင်းမြတ်ချမ်းသာ မင်္ဂလာနှင့်ပြည့်စုံခြင်းသို့၊ <b>ဂစ္ဆန္တိ</b>=ရောက်ရကုန်၏၊ <b>တေသံ</b>=ထိုမင်္ဂလာကို ထွေလာဥဿုံ ကြံကြကုန်သူ နတ်, လူအပေါင်းတို့အား၊ <b>တံ</b>=ထို သုံးဆယ့်ရှစ်ပါးသော တရားအပေါင်းသည်သာလျှင်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများ လောက သမုတ်ကြသော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက်လွန်ကျူး အထူးမြင့် မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာပွါးကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>အဝေါစ</b>=ဟောကြား တော်မူ၏၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သုတံ</b>=ကြားနာအပ်၏။</p> <h3>၁၉။ ဓမ္မစက္ကပဝတ္တနသုတ် ပါဠိတော်နှင့်</h3> <p>ကျေးဇူးရှင်<b>လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး</b>၏ နိဿယ</p> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b></p> <p>နိဒါနနှင့် ဥယျောဇနကထာ</p> <p>(က) <b>ဘိက္ခူနံ ပဉ္စဝဂ္ဂီနံ၊ ဣသိပတန နာမကေ။</b><br> <b>မိဂဒါယေ ဓမ္မဝရံ၊ ယံ တံ နိဗ္ဗာန ပါပကံ။</b></p> <p>(ခ) <b>သဟမ္ပတိ နာမကေန၊ မဟာဗြဟ္မေန ယာစိတော။</b><br> <b>စတုသစ္စံ ပကာသေန္တော၊ လောကနာထော အဒေသယိ။</b></p> <p>(ဂ) <b>နန္ဒိတံ သဗ္ဗဒေဝေဟိ၊ သဗ္ဗသမ္ပတ္တိ သာဓကံ။</b><br> <b>သဗ္ဗလောကဟိတတ္ထာယ၊ ဓမ္မစက္ကံ ဘဏာမ ဟေ။</b></p> <p>[ဤဂါထာ သုံးပုဒ်သည် မူရင်းပါဠိတော်၌ မပါရှိချေ၊ ကြည်ညိုသဒ္ဓါ ပွါးနိုင်ကြ စေရန် ပေါရာဏာစရိယတို့ ရေးသားထည့်သွင်းခဲ့ခြင်းဖြစ်ပေသည်။]</p> <p>---*---</p> <h3>၁။ ဓမ္မစက္ကပဝတ္တနသုတ် နိဒါန်း</h3> <p><b>ဧဝံ မေ သုတံ</b></p> <p><b>ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ ဗာရာဏသိယံ ဝိဟရတိ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ။ တတြ ခေါ ဘဂဝါ ပဉ္စဝဂ္ဂိယေ ဘိက္ခူ အာမန္တေသိ။</b></p> <h3>၂။ အယုတ်တရား နှစ်ပါး</h3> <p><b>ဒွေ မေ ဘိက္ခဝေ အန္တာ ပဗ္ဗဇိတေန နသေဝိတဗ္ဗာ။ ကတမေ ဒွေ</b></p> <p><b>ယောစာယံ ကာမေသု ကာမသုခလ္လိကာနုယောဂေါ ဟီနော ဂမ္မော ပေါထုဇ္ဇနိကော အနရိယော အနတ္ထသံဟိတော။ ယော စာယံ အတ္တကိလမထာနုယောဂေါ ဒုက္ခော အနရိယော အနတ္ထ သံဟိတော။</b></p> <h3>၃။ အလယ်အလတ် အကျင့်တရား</h3> <p><b>ဧတေ ခေါ ဘိက္ခဝေ ဥဘော အန္တေ အနုပဂမ္မ မဇ္ဈိမာ ပဋိပဒါ တထာဂတေန အဘိသမ္ဗုဒ္ဓါ စက္ခုကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>ကတမာ စ သာ ဘိက္ခဝေ မဇ္ဈိမာ ပဋိပဒါ တထာဂတေန အဘိသမ္ဗုဒ္ဓါ စက္ခုကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>အယမေဝ အရိယော အဋ္ဌင်္ဂီကော မဂ္ဂေါ။</b></p> <p><b>သေယျထိဒံ</b></p> <p><b>သမ္မာဒိဋ္ဌိ သမ္မာသင်္ကပ္ပေါ သမ္မာဝါစာ သမ္မာကမ္မန္တော သမ္မာ အာဇီဝေါ သမ္မာဝါယာမော သမ္မာသတိ သမ္မာသမာဓိ။</b></p> <p><b>အယံ ခေါ သာ ဘိက္ခဝေ မဇ္ဈိမာ ပဋိပဒါ တထာဂတေန အဘိသမ္ဗုဒ္ဓါ စက္ခုကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <h3>၄။ ဒုက္ခသစ္စာ</h3> <p><b>ဣဒံ ခေါ ပန ဘိက္ခဝေ ဒုက္ခံ အရိယသစ္စံ။</b></p> <p><b>ဇာတိပိ ဒုက္ခာ၊ ဇရာပိ ဒုက္ခာ၊ ဗျာဓိပိ ဒုက္ခော၊ မရဏံပိ ဒုက္ခံ၊ အပ္ပိယေဟိ သမ္ပယောဂေါ ဒုက္ခော၊ ပိယေဟိ ဝိပ္ပယောဂေါ ဒုက္ခော၊ ယံ ပိစ္ဆံ န လဘတိ၊ တံ ပိ ဒုက္ခံ၊ သံခိတ္တေန ပဉ္စုပါဒါနက္ခန္ဓာ ဒုက္ခာ။</b></p> <h3>၅။ သမုဒယသစ္စာ</h3> <p><b>ဣဒံ ခေါ ပန ဘိက္ခဝေ ဒုက္ခသမုဒယံ အရိယသစ္စံ။ ယာ ယံ တဏှာ ပေါနောဗ္ဘဝိကာ နန္ဒီရာဂသဟဂတာ တတြတတြာ ဘိနန္ဒိနီ။</b></p> <p><b>သေယျထိဒံ</b></p> <p><b>ကာမတဏှာ ဘဝတဏှာ ဝိဘဝတဏှာ။</b></p> <h3>၆။ နိရောဓသစ္စာ</h3> <p><b>ဣဒံ ခေါ ပန ဘိက္ခဝေ ဒုက္ခနိရောဓံ အရိယသစ္စံ။</b></p> <p><b>ယော တဿာယေဝ တဏှာယ အသေသဝိရာဂနိရောဓော စာဂေါ ပဋိနိဿဂ္ဂေါ မုတ္တိ အနာလယော။</b></p> <h3>၇။ မဂ္ဂသစ္စာ</h3> <p><b>ဣဒံ ခေါ ပန ဘိက္ခဝေ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစ္စံ။</b></p> <p><b>အယ မေဝ အရိယော အဋ္ဌင်္ဂီကော မဂ္ဂေါ၊</b></p> <p><b>သေယျထိဒံ</b></p> <p><b>သမ္မာဒိဋ္ဌိ သမ္မာသင်္ကပ္ပေါ သမ္မာဝါစာ သမ္မာကမ္မန္တော သမ္မာအာဇီဝေါ သမ္မာဝါယာမော သမ္မာသတိ သမ္မာသမာဓိ။</b></p> <h3>၈။ ဒုက္ခသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“ဣဒံ ဒုက္ခံ အရိယသစ္စ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၉။ ဒုက္ခသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါ ပနိဒံ ဒုက္ခံ အရိယသစ္စံ ပရိညေယျ“န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၀။ ဒုက္ခသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါ ပနိဒံ ဒုက္ခံ အရိယသစ္စံ ပရိညာတ“န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၁။ သမုဒယသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“ဣဒံ ဒုက္ခသမုဒယံ အရိယသစ္စ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿု တေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၂။ သမုဒယသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါပနိဒံ ဒုက္ခသမုဒယံ အရိယသစ္စံ ပဟာတဗ္ဗ“န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၃။ သမုဒယသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါပနိဒံ ဒုက္ခသမုဒယံ အရိယသစ္စံ ပဟီန“န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၄။ နိရောဓသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“ဣဒံ ဒုက္ခနိရောဓံ အရိယသစ္စ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿု တေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၅။ နိရောဓသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါပနိဒံ ဒုက္ခနိရောဓံ အရိယသစ္စံ သစ္ဆိကာတဗ္ဗ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၆။ နိရောဓသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါပနိဒံ ဒုက္ခနိရောဓံ အရိယသစ္စံ သစ္ဆိကတ“န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၇။ မဂ္ဂသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“ဣဒံ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစ္စ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၈။ မဂ္ဂသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါ ပနိဒံ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစ္စံ ဘာဝေတဗ္ဗ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၉။ မဂ္ဂသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါ ပနိဒံ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစ္စံ ဘာဝိတ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၂၀။ ရှေးက ဘုရားဖြစ်ကြောင်းဝန်မခံခဲ့ပုံ</h3> <p><b>ယာဝကီဝဉ္စ မေ ဘိက္ခဝေ ဣမေသု စတူသု အရိယသစ္စေသု ဧဝံ တိပရိဝဋ္ဋံ ဒွါဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏဒဿနံ န သုဝိသုဒ္ဓံ အဟောသိ။</b></p> <p><b>နေဝ တာဝါဟံ ဘိက္ခဝေ သဒေဝကေ လောကေ သမာရကေ သဗြဟ္မကေ သဿမဏဗြာဟ္မဏိယာ ပဇာယ သဒေဝ မနုဿာယ “အနုတ္တရံ သမ္မာသမ္ဗောဓိံ အဘိသမ္ဗုဒ္ဓေါ” တိ ပစ္စညာသိံ။</b></p> <h3>၂၁။ ယခုမှ ဘုရားဖြစ်ကြောင်း ဝန်ခံပုံ</h3> <p><b>ယတော စ ခေါ မေ ဘိက္ခဝေ ဣမေသု စတူသု အရိယသစ္စေသု ဧဝံ တိပရိဝဋ္ဋံ ဒွါဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏဒဿနံ သုဝိသုဒ္ဓံ အဟောသိ။</b></p> <p><b>အထာဟံ ဘိက္ခဝေ သဒေဝကေ လောကေ သမာရကေ သဗြဟ္မကေ သဿမဏဗြာဟ္မဏိယာ ပဇာယ သဒေဝမနုဿာယ “အနုတ္တရံ သမ္မာသမ္ဗောဓိံ အဘိသမ္ဗုဒ္ဓေါ” တိ ပစ္စညာသိံ။</b></p> <h3>၂၂။ ပစ္စဝေက္ခဏာ ဉာဏ်ဖြင့် သိမြင်ပုံ</h3> <p><b>ဉာဏဉ္စ ပန မေ ဒဿနံ ဥဒပါဒိ၊ “အကုပ္ပါ မေ ဝိမုတ္တိ၊ အယ မန္တိမာ ဇာတ၊ိ နတ္ထိ ဒါနိ ပုနဗ္ဘဝေါ “ တိ။</b></p> <h3>၂၃။ ပဉ္စဝဂ္ဂီ ရဟန်းတို့ တရားကိုနှစ်သက်ကြပုံ</h3> <p><b>ဣဒ မဝေါစ ဘဂဝါ။</b></p> <p><b>အတ္တမနာ ပဉ္စဝဂ္ဂိယာ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ဘာသိတံ အဘိနန္ဒုန္တိ။</b></p> <h3>၂၄။ အရှင်ကောဏ္ဍည သောတာပန်ဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဣမသ္မိံ စ ပန ဝေယျာကရဏသ္မိံ ဘညမာနေ အာယသ္မတော ကောဏ္ဍညဿ ဝိရဇံ ဝီတမလံ ဓမ္မစက္ခုံ ဥဒပါဒိ “ယံကိဉ္စိ သမုဒယဓမ္မံ၊ သဗ္ဗံ တံ နိရောဓ ဓမ္မ” န္တိ။</b></p> <h3>၂၅။ နတ်ဗြဟ္မာတို့ ကောင်းချီးပေးပုံ</h3> <p><b>ပဝတ္တိတေ စ ပန ဘဂဝတာ ဓမ္မစက္ကေ ဘုမ္မာ ဒေဝါ သဒ္ဒမနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>ဘုမ္မာနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ စာတုမဟာရာဇိကာ ဒေဝါ သဒ္ဒမနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>စာတုမဟာရာဇိကာနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ တာဝတိံသာ ဒေဝါ သဒ္ဒမနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>တာဝတိံသာနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ ယာမာ ဒေဝါ သဒ္ဒ မနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေနဝါ ဗြာဟ္မဏေနဝါ ဒေဝေနဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>ယာမာနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ တုသိတာဒေဝါ သဒ္ဒမနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>တုသိတာနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ နိမ္မာနရတီဒေဝါ သဒ္ဒ မနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာမဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေနဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။ နိမ္မာနရတီနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ ပရနိမ္မိတဝသဝတ္တီ ဒေဝါ သဒ္ဒမနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>ပရနိမ္မိတဝသဝတ္တီနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ ဗြဟ္မကာယိကာ ဒေဝါ သဒ္ဒမနုဿာဝေသုံ“ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>ဣတိဟ တေန ခဏေန တေန လယေန တေန မုဟုတ္တေန ယာဝ ဗြဟ္မလောကာ သဒ္ဒေါ အဗ္ဘုဂ္ဂစ္ဆိ။</b></p> <h3>၂၆။ တစ်သောင်းသော လောကဓာတ်တုန်လှုပ်ပုံ</h3> <p><b>အယဉ္စ ဒသသဟဿိ လောကဓာတု သင်္ကမ္ပိ သမ္ပကမ္ပိ သမ္ပဝေဓိ။</b></p> <h3>၂၇။ အရောင်အလင်း ဖြစ်ပေါ်လာပုံ</h3> <p><b>အပ္ပမာဏော စ ဥဠာရော ဩဘာသော လောကေ ပါတုရဟောသိ အတိက္ကမ္မ ဒေဝါနံ ဒေဝါနုဘာဝန္တိ။</b></p> <h3>၂၈။ မြတ်စွာဘုရား ဥဒါန်းကျူးပုံ</h3> <p><b>အထ ခေါ ဘဂဝါ ဣမံ ဥဒါနံ ဥဒါနေသိ</b></p> <p><b>“အညာသိ ဝတ ဘော ကောဏ္ဍညော၊ အညာသိ ဝတ ဘော ကောဏ္ဍညော” တိ ဣတိ ဟိဒံ အာယသ္မတော ကောဏ္ဍညဿ “အညာသိ ကောဏ္ဍညော” တွေဝ နာမံ အဟောသိ။</b></p> <h3>၂၉။ အညာသိ ကောဏ္ဍည ရှင်ရဟန်း အဖြစ် တောင်းပန်ပုံ</h3> <p><b>အထ ခေါ အာယသ္မာ အညာသိ ကောဏ္ဍညော ဒိဋ္ဌဓမ္မော ပတ္တဓမ္မော ဝိဒိတဓမ္မော ပရိယောဂါဠှဓမ္မော တိဏ္ဏဝိစိကိစ္ဆော ဝိကတ ကထံကထော ဝေသာရဇ္ဇပတ္တော အပရပ္ပစ္စယော သတ္ထုသာသနေ ဘဂဝန္တံ ဧတဒဝေါစ</b></p> <p><b>“လဘေယျာ ဟံ ဘန္တေ ဘဂဝတော သန္တိကေ ပဗ္ဗဇ္ဇံ လဘေယျံ ဥပသမ္ပဒ” န္တိ။</b></p> <h3>၃၀။ ဧဟိ ဘိက္ခု ရဟန်းအဖြစ်ရပုံ</h3> <p><b>“ဧဟိ ဘိက္ခူ “ တိ ဘဂဝါ အဝေါစ၊ “သွာက္ခာတော ဓမ္မော စရ ဗြဟ္မစရိယံ သမ္မာ ဒုက္ခဿ အန္တကိရိယာယာ” တိ။ သာဝ တဿ အာယသ္မတော ဥပသမ္ပဒါ အဟောသီတိ။</b></p> <p><b>ဓမ္မစက္ကပ္ပဝတ္တနသုတ္တံ နိဋ္ဌိတံ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ရေးသားအပ်သော ဓမ္မစက္ကပ္ပဝတ္တနသုတ် နိဿယသစ်</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <h3>ဥဒါန နှင့် ဥယျောဇနကထာ နိဿယ</h3> <p>(က-ခ)။ <b>စတုသစ္စံ</b>=ဒုက္ခ သမုဒယ နိရောဓနှင့် မဂ္ဂသညာ လေးသစ္စာ တရားကို၊ <b>ပကာသေန္တော</b>=ပတ္တမြားမျက်ရှင် ထားလက်တင်သို့ ထင်ထင်ရှားရှား ဟောကြားတော်မူလိုသော၊ <b>လောကနာထော</b>=ကာမ ရူပ အရူပဟု လောကသုံးဆူ ဘုံသုံးသူတို့၏ ကြည်ဖြူကိုးစား အားထားရာ အစစ် ဖြစ်ကြီးဖြစ်သည့် ရှင်ချစ်မြတ်စွာ စိန္တေယျာသည်၊ <b>သဟမ္ပတိ နာမကေန</b>=သဟမ္ပတိ အမည်ရှိသော၊ <b>မဟာဗြဟ္မေန</b>=စျာနပီတိ ရွန်းရွန်း အိဖြင့် ပျော်သည့်နေရာ ဗြဟ္မာ့ရွာမှ ဆင်းလာတုံလျင်း မဟာဗြဟ္မာ မင်းသည်၊ <b>ယာစိတော</b>=လက်စုံချီမိုး ရိုညွတ်ကျိုးလျက် ရှိခိုးတောင်းပန် အပ်သည်ဖြစ်၍၊ <b>ဣသိပတန နာမကေ</b>=ဣသိမည်ငြား ဘုရားပစ္စေကာ အရိယာတို့ ကြွလာတုံလျင်း ကောင်းကင်တွင်းမှ ဆင်းရာသက်ရာ ဖြစ်သောကြောင့် ဣသိပတန အမည်ရှိသော၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=မိဂဒါဝုန် သားမျိုးစုံသည့် ရဂုံမြိုင်ကြော ဂနိုင်တော၌၊ <b>ပဉ္စဝဂ္ဂီနံ</b>=ဒုက္ကရစရိယာ ခြောက်နှစ်ကြာအောင် သာကီနွယ်ဇာတ် လောင်းသိဒ္ဓတ်ကို ချဉ်းကပ် သမှု လုပ်ကျွေးပြုသား အစုငါးလီ ပဉ္စဝဂ္ဂီအမည်ရှိကြပေကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူနံ</b>=ဘုရားစင်စစ် ဧကန်ဖြစ်ဟု ခွန်းလှစ်ခဲ့ငြား ကောဏ္ဍညစသော ရဟန်းတို့အား၊ <b>နိဗ္ဗာနပါပကံ</b>=တဏှာညွတ်မှ ကွာလွတ်ရာမှန် မြတ် နိဗ္ဗာန်သို့ အမှန်ရောက်စေတတ်သော၊ <b>ဓမ္မဝရံ</b>=အစွန်းနှစ်သွယ် မငြိတွယ်ပဲ အလယ်အလတ် တရားမြတ် ဖြစ်ပေသော၊ <b>ယံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=သစ္စာလေးလီ အရင်းတည်၍ သုံးလီဓမ္မ ဉာဏ်သစ္စနှင့် ကိစ္စကတာ စက်လှည့်ကာဖြင့် ထင်စွာဟောမြွက် အကြင်ဓမ္မစက်ကို၊ <b>အဒေသယိ</b>= ခေါင်ရမ်းနှင်းဆီ ကမ္ဗလာနီနှင့် ကြာနီအလား ပတ္တမြားပမာ နီမြန်းစွာသည့် နှစ်လွှာရွှေနှုတ် ဖွင့်ထုတ်ဟောကြားတော်မူခဲ့ပေပြီ။</p> <p>(ဂ) <b>သဗ္ဗဒေဝေဟိ</b>=သမုတိနတ် ဥပပတ်နှင့် တရပ်ဝိသုဒ္ဓိ မည်ရှိ သုံးဖုံ အလုံးစုံသောနတ်တို့သည်၊ <b>နန္ဒိတံ</b>=တိဟိတ်ဇောကပ် သောမနသ် ဖြင့် ကြည်ဓာတ်ရွှန်းစို နှစ်လိုအပ်ထသော၊ <b>သဗ္ဗသမ္ပတ္တိသာဓကံ</b>= လောကုတ်လောကီ ပြည့်ညီမွမ်းထုံ လုံးစုံရိပ်ငြိမ် စည်းစိမ်များစွာ ပြီးတတ်စွာထသော၊ <b>တံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=သစ္စာလေးချက် သဘောနက်ကို ဟောမြွက်ဒေသနာ ထိုဓမ္မစကြာတရားကို၊ <b>သဗ္ဗလောကဟိတတ္ထာယ</b>= လုံးစုံလောက ဘုံသုံးဝ၌ တည်ကြခိုအောင်း သတ္တဝါအပေါင်းတို့ ကောင်းစွာပွါးတိုး အကျိုးရှိပါ စေခြင်းငှာ၊ <b>ဟေ</b>=သံသရာ ညွှန်သမုတ်ကြ ခန္ဓာဝန်ဒုက္ခမှ မုချလွတ်ရေး မျှော်တွေးရည်ညောင်း အို...သူတော် ကောင်းအပေါင်းတို့၊ <b>မယံ</b>=သူတော်စင်ဓာတ် ကိန်းဝပ်ခိုတည် ငါတို့ တတွေသည်၊ <b>ဘဏာမ</b>=ကြားနာရသူ နတ်နှင့်လူတို့ ကြည်ဖြူပီတိ ဂွမ်းဆီ ထိသို့ ရွှန်းအိကာစို နားဝင်ချိုအောင် ရွတ်ဆိုကြပါကုန်စို့။</p> <p>[ ကျေးဇူးရှင်<b>လယ်တီဆရာတော်ကြီး</b>၏ နိဿယ၌ ယင်းဂါသုံးပုဒ် အနက်မပါ သော်လည်း ဝတ်သင်းသား ဝတ်သင်းသူတို့ အမွှမ်းဥယျောဇဉ် ပြုလုပ်ရွတ်ဆိုနိုင်ကြစေရန် <b>လယ်တီအရှင်ကေလာသ</b>က ထိုအမွှမ်းသုံးဂါထာ၏ အနက်ယောဇနာတို့ကို ညက်ညောစွာ ရေးစီထည့်သွင်းလိုက်သည်။]</p> <h3>၁။ ဓမ္မစက္ကပ္ပဝတ္တနသုတ် နိဒါန်း</h3> <p><b>ဘန္တေ</b>=အရှင်<b>မဟာကဿပ</b> ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးဘုရား၊ <b>မေ</b>= အကျွန်ုပ် <b>အာနန္ဒာ</b>သည်၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားလတ္တံ့သောအတိုင်း၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သမ္မုခါ</b>=ဆည်းကပ် ခရောက် ထံတော်မှောက်မှ၊ <b>သုတံ</b>=ကိုယ်တိုင်သုတ ကြားလိုက်ရပါ သည်ဘုရား။</p> <p><b>ဧကံသမယံ</b>=တစ်ပါးသောအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီ နေပြည်တော်ကြီး၏ အနီး၌၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရှေးခါခေတ်ဟောင်း ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ သက် ဆင်းရာဖြစ်သော၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သား သမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီး၌၊ <b>ဝိဟရတိ</b>=သီတင်းသုံး တော်မူ၏၊ <b>တတြခေါ</b>=ထိုသို့ သီတင်းသုံးနေတော်မူသောအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>= မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ပဉ္စဝဂ္ဂိယေ</b>=ကောဏ္ဍညအမှူး ငါးဦးအစု အဝေးရှိ ကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူ</b>=ရဟန်းတို့ကို၊ <b>အာမန္တေသိ</b>=ခေါ်တော်မူ၏။</p> <h3>၂။ အယုတ်တရား နှစ်ပါး</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ပဗ္ဗဇိတေန</b>=သာသနာတော်ထမ်း ရဟန်းဖြစ်သော ပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>ဒွေ</b>=နှစ်ပါးကုန်သော၊ <b>ဣမေ အန္တာ</b>= အစွန်းသမုတ် အယုတ်ခေါ်ငြား ဤတရားတို့ကို၊ <b>နသေဝိတဗ္ဗာ</b>=မမှီဝဲ အပ်ကုန်။</p> <p><b>ဒွေ အန္တာ</b>=အစွန်း အယုတ်ဟု သမုတ်အပ်ကုန်သော တရားနှစ်ပါး တို့သည်၊ <b>ကတမေ</b>=အဘယ်တရားတို့နည်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဟီနော</b>=ယုတ်မာသော၊ <b>ဂမ္မော</b>=ရွာ သူ ရွာသား မြို့သူ မြို့သားတို့၏ လက်ကိုင်ဖြစ်သော၊ <b>ပေါထုဇ္ဇနိကော</b>= ပုထုဇဉ် သတ္တဝါတို့၏ အလေ့အမူအရာဖြစ်သော၊ <b>အနရိယော</b>=အရိယာ ပုဂ္ဂိုလ်တို့နှင့် မဆိုင်သော၊ <b>အနတ္ထ သံဟိတော</b>=အကျိုးတစ်စုံတစ်ရာနှင့်မျှ မစပ်ယှဉ်သော၊ <b>ကာမေသု</b>=လောကီအာရုံ ကာမဂုဏ်တို့၌၊ <b>ကာမ သုခလ္လိကာနုယောဂေါ</b>=ကာမချမ်းသာကိုသာယာတုံငြား လိုက်စားအား ထုတ်မှုဟုဆိုအပ်သော၊ <b>ယော စာယံအန္တော</b>=အကြင်အစွန်းသမုတ် အယုတ်တရားမျိုးသည်လည်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိလေ၏။</p> <p><b>ဒုက္ခော</b>=ကိုယ်ချမ်းသာမဘက် ဆင်းရဲသက်သက်မျှသာဖြစ်သော၊ <b>အနရိယော</b>=အရိယာပုဂ္ဂိုလ်တို့နှင့်မဆိုင်သော၊ <b>အနတ္ထသံဟိတော</b>=အကျိုး တစ်စုံတစ်ရာနှင့်မျှ မစပ်ယှဉ်သော၊ <b>အတ္တကိလမထာနုယောဂေါ</b>=ရေချိုး မီးလှုံ ဆူးပုံ၌အိပ်ခြင်း အစရှိသည့် မိမိကိုယ် ပင်ပန်းအောင်သာ လွန်စွာ ကြိုးပမ်းလေ့ရှိသော၊ <b>ယော စာယံ အန္တော</b>=အကြင်အစွန်းသမုတ် အယုတ်တရားမျိုးသည်လည်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိလေ၏။</p> <h3>၃။ အလယ်အလတ်အကျင့်တရား</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ဥဘော</b>=နှစ်ပါး ကုန်သော၊ <b>ဧတေအန္တေ</b>=ထိုအစွန်းသမုတ်အယုတ်တရားတို့ကို၊ <b>အနုပဂမ္မ</b>=မကပ်မရောက် မူ၍၊ <b>တထာဂတေန</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ယာ မဇ္ဈိမာပဋိပဒါ</b>=အကြင်အလယ်လမ်း ဟုဆိုအပ်သော အကျင့်မြတ်ကို၊ <b>အဘိသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=သဗ္ဗညုတ ဉာဏ်အလင်းဖြင့် ထိုးထွင်း၍ သိတော်မူအပ် လေပြီ။ <b>သာ မဇ္ဈိမာပဋိပဒါ</b>=ထိုအလယ်လမ်း ဟုဆိုအပ်သော အကျင့်မြတ် သည်၊ <b>စက္ခုကရဏီ</b>=သစ္စာလေးပါးကို မြင်စေနိုင် ဘိသော ပညာမျက်စိကိုလည်း ပြုပြင်စီရင်တတ်ပေ၏၊ <b>ဉာဏကရဏီ</b>=အသိဉာဏ်ပွင့်လင်းမှု ကိုလည်း ပြုပြင်စီရင်တတ်ပေ၏၊ <b>ဥပသမာယ</b>=ကိလေသာမီး အပြီး ချုပ်ငြိမ်းစေခြင်းငှါ၊ <b>အဘိညာယ</b>=ဉာဏ်ကွန့်မြူး၍ အထူးသိစေခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=မဖောက်မပြန် မှန်ကန်ကောင်းမွန်စွာ သိစေခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းစေခြင်းငှာ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>တထာဂတေန</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ယာ မဇ္ဈိမာပဋိပဒါ</b>=အကြင်အလယ်လမ်းဟု ဆိုအပ်သောအကျင့်မြတ်ကို၊ <b>အဘိသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=သဗ္ဗညုတဉာဏ်အလင်းဖြင့် ထိုးထွင်း၍ သိတော်မူအပ် လေပြီ၊ <b>ယာ မဇ္ဈိမာပဋိပဒါ</b>=အကြင်အလယ်လမ်းဟုဆိုအပ်သော အကျင့်မြတ်သည်၊ <b>စက္ခုကရဏီ</b>=သစ္စာလေးပါးကို မြင်စေနိုင်ဘိသော ပညာမျက်စိကိုလည်း ပြုပြင်စီရင်တတ်ပေ၏၊ <b>ဉာဏကရဏီ</b>=အသိဉာဏ် ပွင့်လင်းမှုကိုလည်း ပြုပြင်စီရင်တတ်ပေ၏၊ <b>ဥပသမာယ</b>=ကိလေသာမီး အပြီးချုပ်ငြိမ်းစေခြင်းငှါ၊ <b>အဘိညာယ</b>=ဉာဏ်ကွန့်မြူး၍ အထူးသိစေခြင်း ငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=မဖောက်မပြန် မှန်ကန်ကောင်းမွန်စွာသိစေခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းစေခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>သာ မဇ္ဈိမာပဋိပဒါ</b>=ထိုအလယ်လမ်းဟုဆိုအပ်သော အကျင့်မြတ်သည်၊ <b>ကတမာ</b>=အဘယ်နည်း။ <b>အရိယော</b>=အရိယာပုဂ္ဂိုလ် တို့၏ လက်ကိုင်ဖြစ်၍ မြင့်မြတ်သော၊ <b>အဋ္ဌင်္ဂီကော</b>=အင်္ဂါရှစ်ပါးနှင့် ပြည့်စုံသော၊ <b>အယမေဝ မဂ္ဂေါ</b>=ဤမဂ္ဂင်ရှစ်ပါး တရားသည်ပင်လျှင် တည်း။</p> <p><b>ဣဒံ</b>=ဤမဂ္ဂင်ရှစ်ပါးတရားသည်၊ <b>သေယျထာ</b>=အဘယ်နည်း?</p> <p>၁။ <b>သမ္မာဒိဋ္ဌိ</b>=ကောင်းစွာမြင်ခြင်း၊</p> <p>၂။ <b>သမ္မာသင်္ကပ္ပေါ</b>=ကောင်းစွာကြံခြင်း၊</p> <p>၃။ <b>သမ္မာဝါစာ</b>=ကောင်းစွာပြောဆိုခြင်း၊</p> <p>၄။ <b>သမ္မာကမ္မန္တော</b>=ကောင်းစွာပြုလုပ်ခြင်း၊</p> <p>၅။ <b>သမ္မာအာဇီဝေါ</b>=ကောင်းစွာအသက်မွေးခြင်း၊</p> <p>၆။ <b>သမ္မာဝါယာမော</b>=ကောင်းစွာအားထုတ်ခြင်း၊</p> <p>၇။ <b>သမ္မာသတိ</b>=ကောင်းစွာ အောက်မေ့ခြင်း၊</p> <p>၈။ <b>သမ္မာသမာဓိ</b>=ကောင်းစွာ တည်ကြည်ခြင်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>အယံ ခေါ သာ မဇ္ဈိမာပဋိပဒါ</b>=ဤ အလယ်လမ်းဟုဆိုအပ်သော အကျင့်မြတ်ကို၊ <b>တထာဂတေန</b>=ငါ ဘုရားသည်၊ <b>အဘိသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=ထိုးထွင်း၍သိတော်မူအပ်လေပြီ။ <b>အယံ ခေါ သာ မဇ္ဈိမာ ပဋိပဒါ</b>=ဤအလယ်လမ်းဟုဆိုအပ်သော အကျင့်မြတ်သည်၊ <b>စက္ခုကရဏီ</b>=သစ္စာလေးပါးကို မြင်စေနိုင်ဘိသော ပညာမျက်စိကိုလည်း ပြုပြင်စီရင် တတ်ပေ၏၊ <b>ဉာဏကရဏီ</b>=အသိဉာဏ်ပွင့်လင်းမှုကိုလည်း ပြုပြင်စီရင်တတ်ပေ၏၊ <b>ဥပသမာယ</b>=ကိလေသာမီး အပြီးချုပ်ငြိမ်းစေခြင်း ငှါ၊ <b>အဘိညာယ</b>=ဉာဏ်ကွန့်မြူး၍အထူးသိစေခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>= မဖောက်မပြန် မှန်ကန်ကောင်းမွန်စွာ သိစေခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>= ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းစေခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <h3>၄။ ဒုက္ခသစ္စာ။</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ ခေါ ပန ဒုက္ခံ</b>=ဤဆင်းရဲခြင်း သဘောဟုဆိုအပ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>=မဖောက်မပြန် မှန်ကန်သော အရိယ သစ္စာတရားသည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိ၏၊ <b>ဇာတိပိ</b>=အဖန်ဖန် ပဋိသန္ဓေနေရ မှုကြီးသည်လည်း၊ <b>ဒုက္ခာ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဇရာပိ</b>=အဖန်ဖန် အိုရမှုကြီးသည် လည်း၊ <b>ဒုက္ခာ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဗျာဓိပိ</b>=အဖန်ဖန် နာရမှုကြီးသည်လည်း၊ <b>ဒုက္ခော</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>မရဏံပိ</b>=အဖန်ဖန် သေရမှုကြီးသည်လည်း၊ <b>ဒုက္ခံ</b>= ဆင်းရဲ၏၊ <b>အပ္ပိယေဟိ</b>=မချစ်မနှစ်သက်အပ်ကုန်သောသူတို့နှင့်၊ <b>သမ္ပယောဂေါ</b>=အတူတကွ ပေါင်းသင်း၍နေရမှုကြီးသည်လည်း၊ <b>ဒုက္ခော</b>= ဆင်းရဲ၏၊ <b>ပိယေဟိ</b>=ချစ်ခင်နှစ်သက်အပ်သော သူတို့နှင့်၊ <b>ဝိပ္ပယောဂေါ</b>= ကွေကွင်းခွဲခွါ၍ နေရမှုကြီးသည်လည်း၊ <b>ဒုက္ခော</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ယံပိစ္ဆံ</b>= အကြင်တောင့်တခြင်း အလိုရှိခြင်းကိုလည်း၊ <b>နလဘတိ</b>=မရ။ <b>တံပိ</b>ထိုလိုအင်ဆန္ဒဖြင့် တောင့်တတိုင်း မရမှုကြီးသည်လည်း၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>သံခိတ္တေန</b>=အကျဉ်းချုပ်အားဖြင့်၊ <b>ပဉ္စုပါဒါနက္ခန္ဓာ</b>=ဥပါဒါန်တရားတို့၏ စွဲလမ်းရာဖြစ်ကုန်သော ခန္ဓာငါးပါးတို့သည်၊ <b>ဒုက္ခာ</b>=ဆင်းရဲအစစ်တို့သာ တည်း။</p> <h3>၅။ သမုဒယသစ္စာ။</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ ခေါ ပန ဒုက္ခသမုဒယံ</b>= ဤဆင်းရဲခြင်း၏ အကြောင်းရင်းဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>=မဖောက်မပြန် မှန်ကန်သော အရိယသစ္စာတရားသည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိ၏၊ <b>ယာ ယံ တဏှာ</b>= အကြင်သာယာ နှစ်သက်မှုကြီးဟုဆိုအပ်သော တဏှာဓာတ်သည်၊ <b>ပေါနောဗ္ဘဝိကာ</b>=ဘဝအသစ်အသစ်ကို တစ်ဖန်ဖြစ်စေတတ်သော သဘောရှိ၏၊ <b>နန္ဒီရာဂသဟ ဂတာ</b>=နှစ်သက်ခြင်း တပ်မက်ခြင်းဖြစ်၍ နေ၏၊ <b>တတြတတြာဘိနန္ဒိနီ</b>=ထိုထိုအာရုံတို့၌ မြူးခုန်ပြေးလွှား ကျက်စားသာယာ၍ နေ၏။</p> <p><b>ဣဒံ</b>=ဤတဏှာသည်၊ <b>သေယျထာ</b>=အဘယ်နည်း?</p> <p><b>ကာမတဏှာ</b>= ကာမအာရုံတို့၌ ခုံမင်တပ်မက်၍နေသော တဏှာ လည်းကောင်း၊ <b>ဘဝတဏှာ</b>=မြဲသည်ဟု အယူရှိ၍ သဿတဒိဋ္ဌိနှင့်ယှဉ် သော တဏှာလည်းကောင်း၊ <b>ဝိဘဝတဏှာ</b>=မမြဲဟုအယူရှိ၍ ဥစ္ဆေဒဒိဋ္ဌိနှင့် ယှဉ်သော တဏှာလည်းကောင်း၊ <b>ဣဒံ ခေါ ပန ဓမ္မဇာတံ</b>=ဤတရား သဘော သုံးပါးပင်လျှင်တည်း။</p> <h3>၆။ နိရောဓသစ္စာ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ ခေါ ပန ဒုက္ခနိရောဓံ</b>=ဤ ဒုက္ခခပ်သိမ်းတို့၏ ချုပ်ငြိမ်းမှုသဘောကြီးဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>= မဖောက်မပြန် မှန်ကန်သော အရိယသစ္စာတရားသည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိ၏၊ <b>တဿာယေဝ တဏှာယ</b>=ထိုတဏှာလောဘ၏သာလျှင်၊ <b>ယော အသေသ ဝိရာဂ နိရောဓော</b>=အကြင်အကြွင်းမဲ့ ပယ်ဖျောက်ချုပ်ဆုံး မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယော စာဂေါ</b>=အကြင်စွန့်လွတ်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ယော ပဋိနိဿဂ္ဂေါ</b>=အကြင်ဝေးစွာ စွန့်လွတ်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ယာ မုတ္တိ</b>=အကြင်ကျွတ်လွတ်ထွက်မြောက်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ယော အနာလယော</b>= အကြင်မငြိမကပ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဣဒံ ခေါ ပန ဓမ္မဇာတံ</b>=ဤနိဗ္ဗာန်သဘောတရားကြီးပင်လျှင်တည်း။</p> <h3>၇။ မဂ္ဂသစ္စာ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ ခေါ ပန ဒုက္ခနိရောဓ ဂါမိနီ ပဋိပဒါ</b>=ဤဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ငြိမ်းမှု နိဗ္ဗာန်သို့ ဆိုက်ရောက်ကြောင်း အကျင့်မြတ်သဘောကြီးဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>=မဖောက်မပြန် မှန်ကန် သော အရိယသစ္စာတရားသည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိ၏၊ <b>အရိယော</b>=အရိယာ ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ လက်ကိုင်ဖြစ်၍ မြင့်မြတ်သော၊ <b>အဋ္ဌင်္ဂီကော</b>=အင်္ဂါရှစ်ပါး နှင့်ပြည့်စုံသော၊ <b>အယ မေဝ မဂ္ဂေါ</b>=ဤမဂ္ဂင်ရှစ်ပါးတရားသည်ပင်လျှင် တည်း။</p> <p><b>ဣဒံ</b>-ဤမဂ္ဂင်ရှစ်ပါး တရားဟူသည်၊ <b>သေယျထာ</b>=အဘယ်နည်း?</p> <p>၁။ <b>သမ္မာဒိဋ္ဌိ</b> = ကောင်းစွာမြင်ခြင်း၊</p> <p>၂။ <b>သမ္မာသင်္ကပ္ပေါ</b> = ကောင်းစွာကြံခြင်း၊</p> <p>၃။ <b>သမ္မာဝါစာ</b> = ကောင်းစွာပြောဆိုခြင်း၊</p> <p>၄။ <b>သမ္မာကမ္မန္တော</b> = ကောင်းစွာပြုလုပ်ခြင်း၊</p> <p>၅။ <b>သမ္မာအာဇီဝေါ</b> = ကောင်းစွာအသက်မွေးခြင်း၊</p> <p>၆။ <b>သမ္မာဝါယာမော</b> = ကောင်းစွာအားထုတ်ခြင်း၊</p> <p>၇။ <b>သမ္မာသတိ</b> = ကောင်းစွာအောက်မေ့ခြင်း၊</p> <p>၈။ <b>သမ္မာသမာဓိ</b> = ကောင်းစွာတည်ကြည်ခြင်း၊</p> <p><b>ဣဒံ ခေါ ပန ဓမ္မဇာတံ</b>=ဤမဂ္ဂင်ရှစ်ပါး တရားအကျင့် လမ်းကြီး ပင်လျှင်တည်း။</p> <h3>၈။ ဒုက္ခသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤတေဘုမ္မက ဝဋ်တရား အစုသည်၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲစင်စစ်အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စန္တိ</b>=အရိယ သစ္စာကြီးတစ်ပါးဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရားမဖြစ်မီ ကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်းဟုတ်မှန် အသိဉာဏ် သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အား သန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>= ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင် သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၉။ ဒုက္ခသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲစင်စစ် အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံအရိယသစ္စံ</b>= ဤအရိယသစ္စာတရားကို၊ <b>ပရိညေယျန္တိ</b>= ပိုင်းပိုင်းခြားခြား, ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် သိအပ်သိထိုက်၏ဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>= ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>= တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်း ဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏။</p> <h3>၁၀။ ဒုက္ခသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲစင်စစ် အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံအရိယသစ္စံ</b>=ဤအရိယသစ္စာတရားကို၊ <b>ပရိညာတန္တိ</b>= ပိုင်းပိုင်းခြားခြား, ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် သိခြင်းကိစ္စ ပြီးစီးလေပြီဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>= ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>= တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်းဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏။</p> <h3>၁၁။ သမုဒယသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤတပ်မက် သာယာသော တဏှာလောဘသည်၊ <b>ဒုက္ခသမုဒယံ</b>=ဆင်းရဲခြင်း၏ အကြောင်းရင်းဖြစ် သော၊ <b>အရိယသစ္စန္တိ</b>=အရိယသစ္စာကြီး တစ်ပါးဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>= ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရားမဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>= တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်း ဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏။</p> <h3>၁၂။ သမုဒယသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခသမုဒယံ</b>=ဆင်းရဲခြင်း၏ အကြောင်းရင်းဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံ အရိယသစ္စံ</b>=ဤအရိယသစ္စာ တရားကို၊ <b>ပဟာတဗ္ဗန္တိ</b>=ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံပယ်သင့် ပယ်ထိုက်၏ဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရားမဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အန နုဿုတေသု</b>=တစ်ရံ တစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရား အပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်းဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်း သိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင် သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၁၃။ သမုဒယသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခသမုဒယံ</b>=ဆင်းရဲခြင်း၏ အကြောင်းရင်းဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံ အရိယသစ္စံ</b>=ဤအရိယ သစ္စာတရားကို၊ <b>ပဟီနန္တိ</b>=ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံ ပယ်ခြင်းကိစ္စ ပြီးပြီဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရားမဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အန နုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရား အပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်းဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>= မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၁၄။ နိရောဓသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်။</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ</b>= ဤနိဗ္ဗာန်သည်၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓံ</b>= ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယ သစ္စန္တိ</b>=အရိယသစ္စာကြီးတစ်ပါးဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>= ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြား စဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်း ဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>= အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်း ပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၁၅။ နိရောဓ သစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓံ</b>=ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ် ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံ အရိယသစ္စံ</b>= ဤအရိယသစ္စာတရားကို၊ <b>သစ္ဆိကာတဗ္ဗန္တိ</b>=ကိုယ်တိုင်ဆိုက်ရောက် မျက်မှောက်ပြုအပ် ပြုထိုက်၏ဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>= ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်း ဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>= အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ် ၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်း ပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၁၆။ နိရောဓသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓံ</b>=ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ် ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံ အရိယသစ္စံ</b>=ဤ အရိယသစ္စာတရားကို၊ <b>သစ္ဆိကတန္တိ</b>=ကိုယ်တိုင်ဆိုက်ရောက် မျက်မှောက် ပြုခြင်းကိစ္စ ပြီးပြီဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြား စဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်းဟုတ်မှန် အသိဉာဏ် သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှ့အပြား မြင်အား သန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>= ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင် သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၁၇။ မဂ္ဂသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤမဂ္ဂင်ရှစ်ပါး တရားအစု သည်၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီပဋိပဒါ</b>=ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်း ရာအမှန် နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်ကြောင်း အကျင့်ကောင်း လမ်း မှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စန္တိ</b>=အရိယသစ္စာကြီးတစ်ပါးဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်း ဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>ပညာ</b>= အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏။</p> <h3>၁ဂ။ မဂ္ဂသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီပဋိပဒါ</b>=ဒုက္ခခပ် သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမှန် နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်ကြောင်း အကျင့်ကောင်း လမ်းမှန်ဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံအရိယသစ္စံ</b>= ဤအရိယသစ္စာတရားကို၊ <b>ဘာဝေတဗ္ဗန္တိ</b>=ဘာဝနာအလုပ်ဖြင့် အားထုတ် ကြိုးစား ပွားများအပ် ပွားများထိုက်၏ဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရားမဖြစ်မီ ကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ် မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်း ဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>= အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီး ထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၁၉။ မဂ္ဂသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခ ခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမှန် နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်ကြောင်း အကျင့်ကောင်း လမ်းမှန်ဖြစ်သော</b>=ဒုက္ခ ခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမှန် နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်ကြောင်း အကျင့်ကောင်း လမ်းမှန်ဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံအရိယသစ္စံ</b>= ဤအရိယသစ္စာတရားကို၊ <b>ဘာဝိတန္တိ</b>=ပွါးများခြင်း ကိစ္စပြီးပြီဟူ၍၊ <b>မေမယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေ သု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်းဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍ လာ၏။</p> <h3>၂၀။ ရှေးကဘုရားဖြစ်ကြောင်း ဝန်မခံခဲ့ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယာဝကီဝဉ္စ</b>=အကြင်မျှလောက်သော ကာလပတ်လုံး၊ <b>မေ-မမ</b>=ငါဘုရားအား၊ <b>စတူသု</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ဣမေသု အရိယသစ္စေသု</b>=ဤမဖောက်မပြန် မှန်ကန်တုံလတ် အရိယ သစ္စာမြတ်တို့၌၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့ဆိုအပ်ပြီးသောအတိုင်း၊ <b>တိပရိဝဋ္ဋံ</b>=သစ္စဉာဏ်, ကိစ္စဉာဏ်, ကတဉာဏ်အားဖြင့် စက်လည်ပုံသုံးပါးရှိသော၊ <b>ဒွါဒသာကာရံ</b>=သုံးပါးလေးလီ အားဖြင့်အခြင်းအရာ တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးရှိသော၊ <b>ယထာ ဘူတံ</b>=ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>ဉာဏဒဿနံ</b>=ပိုင်းခြားထင်ထင် ဉာဏ် အမြင်သည်၊ <b>သုဝိသုဒ္ဓံ</b>=စင်စင်ကြယ်ကြယ်၊ <b>န အဟောသိ</b>=မဖြစ်ပေါ် လာသေး။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>တာဝ</b>=ထိုမျှလောက်သော ကာလ ပတ်လုံး၊ <b>အဟံ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သဒေဝကေ</b>=နတ်ပြည်နှင့်တကွဖြစ် သော၊ <b>သမာရကေ</b>=မာရ်နတ်လွှမ်းခြုံ ဝသဝတ္တိဘုံနှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>သ ဗြဟ္မကေ</b>=ဗြဟ္မာ့ဘုံနှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>လောကေ</b>=အနန္တစကြဝဠာ ကမ္ဘာ လောကဓာတ် တိုက်ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>သဿမဏ ဗြာဟ္မဏိယာ</b>=ရဟန်း, ပုဏ္ဏားနှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>သဒေဝ မနုဿာယ</b>=နတ်, လူနှင့်တကွဖြစ် သော၊ <b>ပဇာယ</b>=သတ္တဝါများအလယ်၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗောဓိံ</b>=ဘုရားဖြစ်ရန် သဗ္ဗညုတရွှေဉာဏ်ကို၊ <b>အဘိသမ္ဗုဒ္ဓေါတိ</b>= ပိုင်ပိုင်ရရှိ ထိုးထွင်း၍ သိတော်မူပြီဟူ၍၊ <b>နေဝ ပစ္စညာသိံ</b>=ဝန်ခံတော် မမူသေး။</p> <h3>၂၁။ ယခုမှ ဘုရားဖြစ်ကြောင်း ဝန်ခံပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယတောစ ခေါ</b>=အကြင်အခါ၌ သာလျင်၊ <b>မေ-မမ</b>=ငါဘုရားအား၊ <b>စတူသု</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ဣမေသု အရိယသစ္စေသု</b>=ဤမဖောက်မပြန် မှန်ကန်တုံလတ် အရိယသစ္စာမြတ် တို့၌၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့ပြဆိုအပ်ပြီးသောအတိုင်း၊ <b>တိပရိဝဋ္ဋံ</b>=သစ္စဉာဏ်, ကိစ္စဉာဏ်, ကတဉာဏ်အားဖြင့် စက်လည်ပုံသုံးပါးရှိသော၊ <b>ဒွါဒသာကာရံ</b>= သုံးပါးလေးလီအားဖြင့် အခြင်းအရာ တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးရှိသော၊ <b>ယထာ ဘူတံ</b>=ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>ဉာဏဒဿနံ</b>=ပိုင်းခြားထင်ထင် ဉာဏ် အမြင်သည်၊ <b>သုဝိသုဒ္ဓံ</b>=စင်စင်ကြယ်ကြယ်၊ <b>အဟောသိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>အထ</b>=ထိုအခါ၌သာလျှင်၊ <b>အဟံ</b>= ငါဘုရားသည်၊ <b>သဒေဝကေ</b>=နတ်ပြည်နှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>သမာရကေ</b>= မာရ်နတ် လွှမ်းခြုံ ဝသဝတ္တိဘုံနှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>သဗြဟ္မကေ</b>=ဗြဟ္မာ့ဘုံ နှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>လောကေ</b>=အနန္တစကြဝဠာ ကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက် ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>သဿမဏဗြာဟ္မဏိယာ</b>=ရဟန်း, ပုဏ္ဏားနှင့်တကွဖြစ် သော၊ <b>သဒေဝ မနုဿာယ</b>=နတ်, လူနှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>ပဇာယ</b>=သတ္တဝါ များ အလယ်၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗောဓိံ</b>=ဘုရားဖြစ်ရန် သဗ္ဗညုတရွှေဉာဏ်ကို၊ <b>အဘိသမ္ဗုဒ္ဓေါတိ</b>=ပိုင်ပိုင်ရရှိ ထိုးထွင်း၍ သိတော်မူ ပြီဟူ၍၊ <b>ပစ္စညာသိံ</b>=ဝန်ခံတော်မူပြီ။</p> <h3>၂၂။ ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်ဖြင့် သိမြင်ပုံ။</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>မေ</b>=ငါဘုရား၏၊ <b>ဒဿနံ</b>=ဟုတ်တိုင်း အမှန် အမြင်သန်သော၊ <b>ဉာဏဉ္စ ပန</b>=ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်တော်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာပြီ။ <b>မေ</b>=ငါဘုရား၏၊ <b>ဝိမုတ္တိ</b>=အရဟတ္တ ဖိုလ်ဉာဏ်တော်သည်၊ <b>အကုပ္ပါ</b>=မပျက်စီးနိုင် ခံ့ခိုင်တည်တံ့လေပြီ။ <b>မေ</b>=ငါဘုရား၏၊ <b>အယံ</b>=ဤဘဝအဖြစ်သည်၊ <b>အန္တိမာဇာတိ</b>=အဆုံးစွန် သော အဖြစ်ပေတည်း။ <b>ဒါနိ</b>=ယခုအခါ၌၊ <b>ပုနဗ္ဘဝေါ</b>=ဘဝသစ်တစ်ဖန် ဖြစ်ဖို့အရေးသည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=မရှိတော့ချေ။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဉာဏဒဿနံ</b>=ဉာဏ် အမြင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာပြီ။</p> <h3>၂၃။ ပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းတို့ တရား နှစ်သက်ကြပုံ</h3> <p><b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤ ဓမ္မစက္ကပဝတ္တနသုတ္တန်ကို၊ <b>အဝေါစ</b>=ပဌမလက်ဦး မြွက်ကျူး ဟောကြား တော်မူလေပြီ၊ <b>ပဉ္စဝဂ္ဂိယာ</b>=ကောဏ္ဍညအမှူး ငါးဦးအစုအဝေးရှိကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူ</b>=ရဟန်းတို့သည်၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာ ဘုရား၏၊ <b>ဘာသိတံ</b>=ဟောတော်မူအပ်သော တရားတော်ကို၊ <b>အတ္တမနာ</b>= အရိယသစ္စဉာဏ် ထက်သန်ပွင့်လင်း ဝမ်းမြောက်ခြင်းရှိကြကုန်သည် ဖြစ်၍၊ <b>အဘိနန္ဒုံ</b>=ရွင်လန်းအားရ နှစ်သက်ကြလေကုန်သတည်း။</p> <h3>၂၄။ အရှင်ကောဏ္ဍည သောတာပန်ဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဣမသ္မိံ စ ပန ဝေယျာကရဏသ္မိံ</b>=ဂါထာမဘက် စုဏ္ဏိယ သက် သက်ဖြစ်သော ဤဓမ္မစက္က ပဝတ္တနသုတ်တော်ကြီးကို၊ <b>ဘညမာနေ</b>= ဟောတော်မူအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>အာယသ္မတော</b>=ရှည်သောအသက် တော်ရှိသော၊ <b>ကောဏ္ဍညဿ</b>=အရှင်ကောဏ္ဍည မထေရ်အား၊ <b>ဝိရဇံ</b>= ကိလေသာမြူတို့မှ စင်ဖြူကင်းဝေးသော၊ <b>ဝီတမလံ</b>=မှောက်မှားဒိဋ္ဌိ အညစ်အကြေးမရှိသော၊ <b>ဓမ္မစက္ခုံ</b>=သောတာပတ္တိမဂ်ဉာဏ်ဟုဆို အပ်သော တရားမျက်လုံးသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားစွာ ပေါ်ပေါက်လေ၏၊ <b>ယံကိဉ္စိ</b>=အလုံးစုံသော တေဘုမ္မက ဝဋ်ဒုက္ခတရားစုသည်၊ <b>သမုဒယဓမ္မံ</b>= ဖြစ်ပေါ်ခြင်းလျှင် အကြောင်းရင်းရှိ၏၊ <b>တံသဗ္ဗံ</b>=ထိုအလုံးစုံသော တေဘုမ္မက ဝဋ်ဒုက္ခတရားစုသည်၊ <b>နိရောဓဓမ္မံ</b>=မကြွင်းမကျန် အမှန်ချုပ် ဆုံးခြင်းသဘောရှိ၏၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဓမ္မစက္ခုံ</b>=ဟုတ်တိုင်းမှန်သိ ဉာဏ် မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၂၅။ နတ်ဗြဟ္မာတို့ ကောင်းချီးပေးပုံ</h3> <p><b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဓမ္မစက္ကေ</b>= ဓမ္မစကြာသုတ်တော်ကြီးကို၊ <b>ပဝတ္တိတေစ ပန</b>=ဟောတော်မူအပ်ပြီးသည် ရှိသော်ကား၊ <b>ဘုမ္မာဒေဝါ</b>=ဘုမ္မဇိုဝ်းနတ်တို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေ ကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်များအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီနေပြည်တော် ကြီး၏အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ် အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတု မရှိသော၊ <b>ဧတံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရား တော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>= ဟောတော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>=ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ်နတ် သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>= အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက်ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိ ဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သော ပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>= မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင် နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>ဘုမ္မာနံဒေဝါနံ</b>=ဘုမ္မဇိုဝ်းနတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကြွေးကြော်သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>စာတုမဟာရာဇိကာ ဒေဝါ</b>=စာတု မဟာရာဇ်နတ် အများတို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်များအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီနေပြည် တော်ကြီး၏အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိသော၊ <b>ဧတံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>=ဟော တော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေန ဝါ</b>=ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ်နတ်သည် လည်းကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>= အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ်တိုက် ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိ ဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သောပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>= မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင် နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>စာတုမဟာရာဇိကာနံ ဒေဝါနံ</b>=စာတုမဟာရာဇ်နတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>= ကြွေးကြော်သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>တာဝတိံသာ ဒေဝါ</b>= တာဝတိံသာနတ်အများတို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်များအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီ နေပြည် တော်ကြီး၏ အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိ သော၊ <b>ဧတံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>= ဟောတော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>=ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ် နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>=အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက်ဘောင် အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သော ပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>=မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ။”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>တာဝတိံသာနံ ဒေဝါနံ</b>=တာဝတိံသာ နတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကြွေးကြော် သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>ယာမာဒေဝါ</b>=ယာမာနတ် အများတို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>= တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်မျာအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီနေပြည်တော် ကြီး၏အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိ သော၊ <b>ဧတံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>= ဟောတော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>=ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ်နတ် သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>= အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက်ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိ ဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သော ပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>= မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင် နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>ယာမာနံ ဒေဝါနံ</b>=ယာမာနတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကြွေးကြော်သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>တုသိတာ ဒေဝါ</b>=တုသိတာနတ်အများ တို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>= တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်မျာအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော်ကြီး သော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီနေပြည် တော်ကြီး၏အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတု မရှိသော၊ <b>ဧတံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>= ဟောတော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>=ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ်နတ် သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>= အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ်တိုက် ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိ ဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သောပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>= မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင် နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>တုသိတာနံ ဒေဝါနံ</b>=တုသိတာနတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကြွေးကြော်သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>နိမ္မာနရတီ ဒေဝါ</b>=နိမ္မာနရတိနတ် အများတို့ သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>= တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်များအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီ နေပြည် တော်ကြီး၏အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိ သော၊ <b>ဧတံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>=ဟော တော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>= ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ်နတ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>=အနန္တ စကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက်ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိဝါ</b>= တစ်စုံတစ်ယောက်သောပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>= မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင် နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>နိမ္မာနရတီနံ ဒေဝါနံ</b>=နိမ္မာနရတိ နတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကြွေးကြော် သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>ပရနိမ္မိတဝသဝတ္တီဒေဝါ</b>= ပရနိမ္မိတ ဝသဝတ္တိ နတ်အများတို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေး သံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်များအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီ နေပြည်တော် ကြီး၏အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာ ဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျ ရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိသော၊ <b>ဧတံဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>= ဟောတော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>=ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ် နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>=အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက်ဘောင် အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သော ပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>=မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>ပရနိမ္မိတဝသဝတ္တီနံ ဒေဝါနံ</b>=ပရနိမ္မိတဝသဝတ္တိနတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>= ကြွေးကြော်သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>ဗြဟ္မကာယိကာ ဒေဝါ</b>= ဗြဟ္မာအပေါင်းတို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်များအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီ နေပြည်တော် ကြီး၏ အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာ ဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျ ရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိ သော၊ <b>ဧတံဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>=ဟော တော်မူ အပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>= ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ်နတ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>=အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက်ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိ ဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သောပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>= မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင် နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>ဣတိဟ</b>=ဤသို့လျှင်၊ <b>တေန ခဏေန</b>=ထိုခဏအတွင်း၌၊ <b>တေန လယေန</b>=ထိုလယအတွင်း၌၊ <b>တေန မုဟုတ္တေန</b>=ထိုမုဟုတ်အတွင်း၌၊ <b>ယာဝ ဗြဟ္မလောကာ</b>=အကနိဋ္ဌ ဗြဟ္မာ့ဘုံတိုင်အောင်၊ <b>သဒ္ဒေါ</b>=ကျော် စောသော အသံသည်၊ <b>အဗ္ဘုဂ္ဂစ္ဆိ</b>=အဆင့်ဆင့် ပျံ့နှံ့၍ တက်လေ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၂၆။ တစ်သောင်းသော လောကဓာတ် တုန်လှုပ်ပုံ</h3> <p><b>အယဉ္စဒသသဟဿိ လောကဓာတု</b>=ဤစကြဝဠာအပေါင်း လောကဓာတ်တိုက် တစ်သောင်းသည်လည်း၊ <b>သင်္ကမ္ပိ</b>=အောက်သို့ နိမ့်လျက် တသိမ့်သိမ့် တုန်လှုပ်လေ၏၊ <b>သမ္ပကမ္ပိ</b>=အထက်သို့ ခုန်တက်၍ တသွက်သွက် တုန်လှုပ်လေ၏၊ <b>သမ္ပဝေဓိ</b>=ဧယာဉ်လွှဲသကဲ့သို့ နွှဲကာနွှဲကာ တုန်လှုပ်လေ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၂၇။ အရောင်အလင်း ဖြစ်ပေါ်လာပုံ</h3> <p><b>ဒေဝါနံ</b>=နတ်အပေါင်း ဗြဟ္မာအပေါင်းတို့၏၊ <b>ဒေဝါနုဘာဝံ</b>= နတ်တို့၏တန်ခိုး ဗြဟ္မာတို့၏တန်ခိုးအလုံးစုံကို၊ <b>အတိက္ကမ္မ</b>=သိမ်းခြုံ လွှမ်းမိုး၍၊ <b>လောကေ</b>=စကြဝဠာအပေါင်း လောကဓာတ်တိုက် တစ် သောင်း၌၊ <b>အပ္ပမာဏော</b>=အတိုင်းမသိ နှိုင်းယှဉ်ဖွယ်မရှိသော၊ <b>ဥဠာရော</b>= ကြီးကျယ် မွန်မြတ်သော၊ <b>ဩဘာသော</b>=ရောင်လျှံထိန်ညီး အလင်းဓာတ် ကြီးသည်၊ <b>ပါတုရဟောသိ</b>=အဆန်းတကြယ် အံ့ဩဖွယ်ဖြစ် ပေါ်၍ လာ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၂၈။ မြတ်စွာဘုရား ဥဒါန်းကျူးပုံ</h3> <p><b>အထခေါ</b>=ထိုအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား သည်၊ <b>ဣမံဥဒါနံ</b>=ဝမ်းမြောက်မြွက်ကြား ဤဥဒါန်းစကားကို၊ <b>ဥဒါနေသိ</b>= ကျူးရင့်တော်မူလေ၏၊ “<b>ဘော</b>=အို..လူနတ်ဗြဟ္မာသတ္တဝါ အပေါင်းတို့၊ <b>ကောဏ္ဍညော</b>=ငါ့သားတော်ကြီးဖြစ်သော ကောဏ္ဍညသည်၊ <b>အညာသိ ဝတ</b>=အသိဉာဏ် အလင်းပေါက်၍ သောတာပန်အဖြစ်သို့ ရောက်လေပြီ တကား၊ <b>ဘော</b>=အို.. လူနတ်ဗြဟ္မာသတ္တဝါအပေါင်းတို့၊ <b>ကောဏ္ဍညော</b>= ငါ့သားတော် ကြီးဖြစ်သော ကောဏ္ဍညသည်၊ <b>အညာသိ ဝတ</b>=အသိဉာဏ် အလင်းပေါက်၍ သောတာပန်အဖြစ်သို့ ရောက်လေပြီတကား”။ <b>ဣတိ</b>= ဤသို့၊ <b>ဥဒါနေသိ</b>=ဥဒါန်းကျူးရင့်တော်မူလေ၏။</p> <p><b>ဣတိဟ ဣမိနာ ဥဒါနေန</b>=ဤဥဒါန်းစကားတော်အားဖြင့်၊ <b>အာယသ္မတော</b>=ရှည်သောအသက်ရှိသော၊ <b>ကောဏ္ဍညဿ</b>=အရှင် ကောဏ္ဍညမထေရ်မြတ်ကြီးအား၊ <b>အညာသိ ကောဏ္ဍညောတွေဝ</b>= အညာသိကောဏ္ဍည ဟူ၍သာလျှင်၊ <b>ဣဒံနာမံ</b>=ဤ အမည်ထူးသည်၊ <b>အဟောသိ</b>=ဖြစ်လေသတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>၂၉။ အညာသိကောဏ္ဍည ရှင်ရဟန်းအဖြစ်တောင်းပန်ပုံ</h3> <p><b>အထခေါ</b>=ထိုသောတာပန်ဖြစ်ပြီးသောအခါ၌၊ <b>အာယသ္မာ</b>= ရှည်သော အသက်တော်ရှိသော၊ <b>အညာသိကောဏ္ဍညော</b>=အရှင် အညာသိ ကောဏ္ဍညသည်၊ <b>ဒိဋ္ဌဓမ္မော</b>=ကိုယ်တိုင်မြင်အပ်ပြီးသော တရားရှိသည်ဖြစ်၍၊ <b>ပတ္တဓမ္မော</b>=ကိုယ်တိုင် ဆိုက်ရောက်အပ်ပြီးသော တရားရှိသည်ဖြစ်၍၊ <b>ဝိဒိတဓမ္မော</b>=ကိုယ်တိုင်သိအပ်ပြီးသော တရားရှိ သည်ဖြစ်၍၊ <b>ပရိယောဂါဠှ ဓမ္မော</b>=ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်ဖြင့် သက်ဝင်အပ် ပြီးသော တရားရှိသည်ဖြစ်၍၊ <b>တိဏ္ဏဝိစိကိစ္ဆော</b>=ယုံမှားခြင်း၏ တစ်ဖက်ကမ်းသို့ရောက်အောင် ကူးမြောက် ပြီးသည်ဖြစ်၍၊ <b>ဝိဂတ ကထံ ကထော</b>=သို့လောသို့လော တွေးတောယုံမှားခြင်းမှ လွတ်ကင်းသည် ဖြစ်၍၊ <b>ဝေသာရဇ္ဇပ္ပတ္တော</b>=ကြောက်ရွံ့မှုကင်းလျက် ရဲရင့်ခြင်းသို့ ရောက်သည်ဖြစ်၍၊ <b>သတ္ထုသာသနေ</b>=မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော် အတွင်း၌၊ <b>အပရပ္ပစ္စယော</b>=သိမြင်ပြီးသော ဉာဏ်အစွမ်းအားဖြင့် သူတစ်ပါးတို့အား ယုံကြည်အားထားခြင်း မရှိလေသောကြောင့်၊ <b>ဘဂဝန္တံ</b>= ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားကို၊ <b>ဧတံ</b>=ဤသို့ သောစကားကို၊ <b>အဝေါစ</b>=လျှောက်ထားတောင်းပန်လေ၏။</p> <p>“<b>ဘန္တေ</b>=အရှင်ဘုရား၊ <b>အဟံ</b>=တပည့်တော်သည်၊ <b>ဘဂဝတော</b>= ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သန္တိကေ</b>=အထံတော်၌၊ <b>ပဗ္ဗဇ္ဇံ</b>= ရဟန်းအဖြစ်ကို၊ <b>လဘေယျံ</b>=ရလိုပါ၏ဘုရား။ <b>ဥပသမ္ပဒံ</b>=ပဉ္ဇင်းအဖြစ်ကို၊ <b>လဘေယျံ</b>=ရလိုပါသည်ဘုရား”။</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အဝေါစ</b>=လျှောက်ထားတောင်းပန်လေ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၃၀။ ဧဟိဘိက္ခုရဟန်းအဖြစ်ရပုံ</h3> <p><b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>အဝေါစ</b>=ဤသို့ မိန့်တော်မူ၏၊ “<b>ဘိက္ခု</b>=အို..ရဟန်း၊ <b>ဧဟိ</b>=လာလော့၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ဓမ္မော</b>= တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>စွာက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်ပြီ။ <b>ဒုက္ခဿ</b>=သံသရာ ဝဋ်ဆင်းရဲ၏၊ <b>အန္တကိရိယာယ</b>=ကိစ္စတုံး၍ အဆုံးတိုင် အောင်ပြုခြင်းငှါ၊ <b>သမ္မာ</b>=ကောင်းစွာ၊ <b>ဗြဟ္မစရိယံ</b>=မြတ်သောမဂ် အကျင့် ကို၊ <b>စရ</b>=ကျင့်လေလော့”။</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အဝေါစ</b>=မိန့်တော်မူ၏၊ <b>အာယသ္မတော</b>=ရှည်သော အသက်တော်ရှိသော၊ <b>တဿ</b>=ထိုအရှင်ကောဏ္ဍညအား၊ <b>သာဝ ဥပသမ္ပဒါ</b>=ထိုဧဟိဘိက္ခုပဉ္စင်းဖြစ်သည်သာလျှင်၊ <b>အဟောသိ</b>=ဖြစ်လေ သတည်း။</p> <p><b>ဓမ္မစက္ကပ္ပဝတ္တနသုတ္တံ</b>=ဓမ္မစက္ကပ္ပဝတ္တနသုတ်သည်၊ <b>နိဋ္ဌိတံ</b>=ပြီးပြီ။</p> <p> [ဤဓမ္မစက္ကပ္ပဝတ္တနသုတ် ပါဠိတော်နှင့် နိဿယတို့တွင် နတ်ဗြဟ္မာတို့ အဆင့်ဆင့် ကြွေးကြော်ကြပုံ စသည်တို့၌ ဝါကျတူ စကားတူဖြစ်၍ ပေယျာလထားသင့်သော်လည်း မထားပဲ အပြည့်အစုံ ထည့်သွင်းခဲ့ခြင်းသည် ပါဠိစာပေ နိဿယစာပေတို့နှင့် အထိအတွေ့ နည်းပါးကြသော ဝတ်သင်းသူ ဝတ်သင်းသားများအတွက် ဖြစ်ပါသည်။]</p> <p>---*---</p> <br> <h3>၂၀။ အနတ္တလက္ခဏသုတ် ပါဠိတော်နှင့်</h3> <p>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး စီရင်တော်မူအပ်သော နိဿယသစ်</p> <p><b>အနတ္တလက္ခဏသုတ် ပါဠိတော်</b></p> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p><b>နိဒါနနှင့် ဥယျောဇနကထာဂါထာ</b></p> <p>က။ <b>ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တေတွာ၊ အာသဠှိယံ ဟိ ပုဏ္ဏမေ။</b><br> <b>နဂရေ ဗာရာဏသိယံ၊ ဣသိပတနဝှယေ ဝနေ။</b></p> <p>ခ။ <b>ပါပေတွာဒိဖလံ နေသံ၊ အနုက္ကမေန ဒေသယိ။</b><br> <b>ယံ တံ ပက္ခဿ ပဉ္စမျံ၊ ဝိမုတ္တတ္ထံ ဘဏာမ ဟေ။</b></p> <p class="note">[ဤဂါထာနှစ်ပိုဒ် ပါဠိတော်မူရင်း၌ မပါရှိခဲ့၊ ပေါရာဏာစရိယတို့ နောက်မှ ထည့်သွင်းသည်။]</p> <p>---*---</p> <h3>၁။ အနတ္တလက္ခဏသုတ်နိဒါန်း</h3> <p><b>ဧဝံ မေ သုတံ</b></p> <p><b>ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ ဗာရာဏသိယံ ဝိဟရတိ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ။ တတြ ခေါ ဘဂဝါ ပဉ္စဝဂ္ဂိယေ ဘိက္ခူ အာမန္တေသိ “ဘိက္ခဝေါ” တိ။ “ဘဒန္တေ“တိ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ပစ္စေဿာသုံ။ ဘဂဝါ ဧတဒဝေါစ</b></p> <p>---*---</p> <h3>၂။ ရူပက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ရူပံ ဘိက္ခဝေ အနတ္တာ။ ရူပဉ္စ ဟိဒံ ဘိက္ခဝေ အတ္တာ အဘဝိဿ။</b><br> <b>နယိဒံ ရူပံ အာဗာဓာယ သံဝတ္တေယျ။</b></p> <p><b>လဗ္ဘေထစ ရူပေ“ဧဝံ မေ ရူပံ ဟောတု။ ဧဝံ မေ ရူပံ မာ အဟော သီ“တိ။ ယသ္မာ စ ခေါ ဘိက္ခဝေ ရူပံ အနတ္တာ၊ တသ္မာ ရူပံ အာဗာဓာယ သံဝတ္တတိ။ န စ လဗ္ဘတိ ရူပေ“ဧဝံ မေ ရူပံ ဟောတု။ ဧဝံ မေ ရူပံ မာ အဟောသီ“တိ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၃။ ဝေဒနာက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဝေဒနာ အနတ္တာ။ ဝေဒနာ စ ဟိဒံ ဘိက္ခဝေ အတ္တာ အဘဝိဿ။ နယိဒံ ဝေဒနာ အာဗာဓာယ သံဝတ္တေယျ။ လဗ္ဘေထ စ ဝေဒနာယ“ဧဝံ မေ ဝေဒနာ ဟောတု။ ဧဝံ မေ ဝေဒနာ မာ အဟောသီ“တိ။ ယသ္မာစ ခေါ ဘိက္ခဝေ ဝေဒနာ အနတ္တာ၊ တသ္မာ ဝေဒနာ အာဗာဓာယ သံဝတ္တတိ။ န စ လဗ္ဘတိ ဝေဒနာယ“ဧဝံ မေ ဝေဒနာ ဟောတု။ ဧဝံ မေ ဝေဒနာ မာ အဟောသီ“တိ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၄။ သညာက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>သညာ အနတ္တာ။ သညာ စ ဟိဒံ ဘိက္ခဝေ အတ္တာ အဘဝိဿ။ န ယိဒံ သညာ အာဗာဓာယ သံဝတ္တေယျ။ လဗ္ဘေထ စ သညာယ“ဧဝံ မေ သညာ ဟောတု။ ဧဝံ မေ သညာ မာ အဟောသီ“တိ။ ယသ္မာ စ ခေါ ဘိက္ခဝေ သညာ အနတ္တာ၊ တသ္မာ သညာ အာဗာဓာယ သံဝတ္တတိ။ န စ လဗ္ဘတိ သညာယ“ဧဝံ မေ သညာ ဟောတု။ ဧဝံ မေ သညာ မာ အဟော သီ“တိ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၅။ သင်္ခါရက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>သင်္ခါရာ အနတ္တာ။ သင်္ခါရာ စ ဟိဒံ ဘိက္ခဝေ အတ္တာ အဘဝိဿံသု။န ယိဒံ သင်္ခါရာ အာဗာဓာယ သံဝတ္တေယျုံ။ လဗ္ဘေထ စ သင်္ခါရေသု“ဧဝံ မေ သင်္ခါရာ ဟောန္တု။ ဧဝံ မေ သင်္ခါရာ မာ အဟေသု“န္တိ။ ယသ္မာ စ ခေါ ဘိက္ခဝေ သင်္ခါရာ အနတ္တာ၊ တသ္မာ သင်္ခါရာ အာဗာဓာယ သံဝတ္တန္တိ။ န စ လဗ္ဘတိ သင်္ခါရေသု “ဧဝံ မေ သင်္ခါရာ ဟောန္တု။ ဧဝံ မေ သင်္ခါရာ မာ အဟေသု“န္တိ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၆။ ဝိညာဏက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဝိညာဏံ အနတ္တာ။ ဝိညာဏဉ္စ ဟိဒံ ဘိက္ခဝေ အတ္တာ အဘဝိဿ။ န ယိဒံ ဝိညာဏံ အာဗာဓာယ သံဝတ္တေယျ။ လဗ္ဘေထ စ ဝိညာဏေ“ဧဝံ မေ ဝိညာဏံ ဟောတု။ ဧဝံ မေ ဝိညာဏံ မာ အဟောသီ“တိ။ ယသ္မာ စ ခေါ ဘိက္ခဝေ ဝိညာဏံ အနတ္တာ၊ တသ္မာ ဝိညာဏံ အာဗာဓာယ သံဝတ္တတိ။ န စ လဗ္ဘတိ ဝိညာဏေ“ဧဝံ မေ ဝိညာဏံ ဟောတု။ ဧဝံ မေ ဝိညာဏံ မာ အဟောသီ“တိ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၇။ ရူပက္ခန္ဓာ၌ လက္ခဏာရေး သုံးပါး</h3> <p><b>တံ ကိံ မညထ ဘိက္ခဝေ ရူပံ နိစ္စံဝါ အနိစ္စံ ဝါတိ။ အနိစ္စံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာ နိစ္စံ၊ ဒုက္ခံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုက္ခံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာ နိစ္စံ ဒုက္ခံ ဝိပရိဏာမ ဓမ္မံ၊ ကလ္လံ နု တံ သမနုပဿိတုံ “ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟ မသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ။ နော ဟေတံ ဘန္တေ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၈။ နာမက္ခန္ဓာလေးပါး၌ လက္ခဏာရေးသုံးပါး</h3> <p><b>ဝေဒနာ နိစ္စာ ဝါ အနိစ္စာ ဝါတိ။ အနိစ္စာ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ၊ ဒုက္ခံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုက္ခံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ ဒုက္ခံ ဝိပရိဏာမဓမ္မံ၊ ကလ္လံ နု တံ သမနုပဿိတုံ“ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟမသ္မ၊ိ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ။နော ဟေတံဘန္တေ။</b></p> <p><b>သညာ နိစ္စာ ဝါ အနိစ္စာ ဝါတိ။ အနိစ္စာ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ၊ ဒုက္ခံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုက္ခံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ ဒုက္ခံ ဝိပရိဏာမ ဓမ္မံ၊ ကလ္လံ နု တံ သမနုပဿိတုံ“ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ။ နော ဟေတံဘန္တေ။</b></p> <p><b>သင်္ခါရာ နိစ္စာ ဝါ အနိစ္စာ ဝါတိ။ အနိစ္စာ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ၊ ဒုက္ခံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုက္ခံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ ဒုက္ခံ ဝိပရိဏာမ ဓမ္မံ၊ ကလ္လံ နု တံ သမနုပဿိတုံ“ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မ၊ိ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ။ နော ဟေတံဘန္တေ။</b></p> <p><b>ဝိညာဏံ နိစ္စံ ဝါ အနိစ္စံ ဝါတိ။ အနိစ္စံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ၊ ဒုက္ခံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုက္ခံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ ဒုက္ခံ ဝိပရိဏာမ ဓမ္မံ၊ ကလ္လံ နု တံ သမနုပဿိတုံ“ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ။ နော ဟေတံဘန္တေ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၉။ ရုပ်တရားကို တဏှာ, မာန, ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>တသ္မာ တိဟ ဘိက္ခဝေ ယံ ကိဉ္စိ ရူပံ အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နံ အဇ္ဈတ္တံ ဝါ ဗဟိဒ္ဓါ ဝါ ဩဠာရိကံ ဝါ သုခုမံ ဝါ ဟီနံ ဝါ ပဏီတံ ဝါ ယံ ဒူရေ သန္တိကေ ဝါ၊ သဗ္ဗံ ရူပံ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေ သော အတ္တာ” တိ ဧဝမေတံ ယထာဘူတံ သမ္မပ္ပညာယ ဒဋ္ဌဗ္ဗံ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၁၀။ ဝေဒနာတရားကို တဏှာ, မာန, ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ယာ ကာစိ ဝေဒနာ အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နာ အဇ္ဈတ္တံ ဝါ ဗဟိဒ္ဓါ ဝါ ဩဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ ဟီနာ ဝါ ပဏီတာ ဝါ ယာ ဒူရေ သန္တိကေဝါ၊ သဗ္ဗာ ဝေဒနာ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေ သော အတ္တာ“တိ ဧဝမေတံ ယထာဘူတံ သမ္မပ္ပညာယ ဒဋ္ဌဗ္ဗံ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၁၁။ သညာတရားကို တဏှာ, မာန, ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ယာ ကာစိ သညာ အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နာ အဇ္ဈတ္တံ ဝါ ဗဟိဒ္ဓါ ဝါ ဩဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ ဟီနာ ဝါ ပဏီတာ ဝါ ယာ ဒူရေ သန္တိကေ ဝါ၊ သဗ္ဗာ သညာ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေ သော အတ္တာ“တိ ဧဝမေတံ ယထာဘူတံ သမ္မပ္ပညာယ ဒဋ္ဌဗ္ဗံ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၁၂။ သင်္ခါရတရားတို့ကို တဏှာ, မာန, ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ယေ ကေစိ သင်္ခါရာ အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နာ အဇ္ဈတ္တံ ဝါ ဗဟိဒ္ဓါ ဝါ ဩဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ ဟီနာ ဝါ ပဏီတာ ဝါ ယေ ဒူရေ သန္တိကေ ဝါ၊ သဗ္ဗေ သင်္ခါရာ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေ သော အတ္တာ“တိ ဧဝမေတံ ယထာဘူတံ သမ္မပ္ပညာယ ဒဋ္ဌဗ္ဗံ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၁၃။ ဝိညာဉ်တရားကို တဏှာ, မာန, ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ယံ ကိဉ္စိ ဝိညာဏံ အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နံ အဇ္ဈတ္တံ ဝါ ဗဟိဒ္ဓါ ဝါ ဩဠာရိကံ ဝါ သုခုမံ ဝါ ဟီနံ ဝါ ပဏီတံ ဝါ ယံ ဒူရေ သန္တိကေ ဝါ၊ သဗ္ဗံ ဝိညာဏံ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေ သော အတ္တာ“တိ ဧဝမေတံ ယထာဘူတံ သမ္မပ္ပညာယ ဒဋ္ဌဗ္ဗံ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၁၄။ နိဗ္ဗိန္ဒဉာဏ်မှ စ၍ မဂ်ကိစ္စ တစ်ဆယ့်ခြောက်ချက်ဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဧဝံ ပဿံ ဘိက္ခဝေ သုတဝါ အရိယသာဝကော ရူပသ္မိံပိ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ဝေဒနာယပိ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ သညာယပိ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ သင်္ခါရေသုပိ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ဝိညာဏသ္မိံပိ နိဗ္ဗိန္ဒတိ။</b></p> <p><b>နိဗ္ဗိန္ဒံ ဝိရဇ္ဇတိ။ ဝိရာဂါ ဝိမုစ္စတိ။ ဝိမုတ္တသ္မိံ ဝိမုတ္တမိတိ ဉာဏံ ဟောတိ။ ခီဏာ ဇာတိ။ ဝုသိတံ ဗြဟ္မစရိယံ။ ကတံ ကရဏီယံ။ နာပရံ ဣတ္ထတ္တာယာတိ ပဇာနာတီတိ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၁၅။ ပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းများ ရဟန္တာဖြစ်ကြပုံ</h3> <p><b>ဣဒ မဝေါစ ဘဂဝါ၊ အတ္တမနာ ပဉ္စဝဂ္ဂိယာ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ဘာသိတံ အဘိနန္ဒုန္တိ။ ဣမသ္မိံ စ ပန ဝေယျာကရဏသ္မိံ ဘညမာနေ ပဉ္စဝဂ္ဂိယာနံ ဘိက္ခူနံ အနုပါဒါယ အာသဝေဟိ စိတ္တာနိ ဝိမုစ္စိံသူတိ။</b></p> <p><b>အနတ္တလက္ခဏသုတ္တံ နိဋ္ဌိတံ။</b></p> <p>---*---</p> <br> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးရေးသားအပ်သော အနတ္တလက္ခဏသုတ် နိဿယသစ်</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p><b>နိဒါနနှင့် ဥယျောဇနကထာ ဂါထာ နိဿယ</b></p> <p>(က)။ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဝါနရသီသ ဝေါဟာရမှ ပြောင်းကြွရုဠှီ ဗာရာဏ သီအမည်ရှိသော၊ <b>နဂရေ</b>= တိုက်အိမ်ဇရပ် ကျောင်းပြာသာဒ်တို့ ပြည့်ကြပ်ထိန်ညီး မြို့တော်အနီး၌၊ <b>ဣသိပတနဝှယေ</b>=ဣသိမည်ငြား ဘုရား ပစ္စေကာ အရိယာတို့ ကြွလာတုံလျင်း ကောင်းကင်တွင်းမှ ဆင်းရာ သက်ရာ ဖြစ်သောကြောင့် ဣသိပတနအမည်ရှိသော၊ <b>ဝနေ</b>=မိဂဒါဝုန် သားမျိုး စုံသည့် ရဂုံမြိုင် ကြော ဂနိုင်တော၌၊ <b>အာသဠှိယံ</b>=အာသဠှီနက္ခတ် မွန်းတည့် မတ်၍ တောရပ် မြိုင်ညို စိမ်းလန်းစိုသည့် ဝါဆိုလအခါ၌၊ <b>ပုဏ္ဏမေ</b>= နက္ခတ်တာရာ ခြံရံခါဖြင့် ထွက်လာရောင်ဝင်း ရွှေလမင်းသည် ထွန်လင်း ချမ်းမြေ့လပြည့်နေ့၌၊ <b>နေသံ</b>=ဘဝအဆုံး ကမ္ပတ်ဖုံးဘို့ ကံဘုန်းစုံညီ ထိုပဉ္စဝဂ္ဂီ ရဟန်းတို့အား၊ <b>ဓမ္မစက္ကံ</b>=နက်နဲလှစွာ လေးသစ္စာကို ဉာဏ်လွှာသုံးပါး စက်လှည့်သွား၍ ပိုင်းခြားဖော်ပြ ဓမ္မစကြာ တရား မြတ်ဒေသနာကို၊ <b>ပဝတ္တိတွာ</b>=မန္ဓာတ်စကြာ မင်းရာဇာသည် လေးဖြာ ကျွန်းရပ် လှည့်လည်ပတ်သို့ လေးထပ်သစ္စာ နက်နဲစွာကို ဉာဏ်လွှာဖြန့် ကျက် ဟောမြွက်တော်မူပြီး၍-</p> <p>(ခ)။ <b>အနုက္ကမေန</b>=တစ်ရက်တစ်ပါး အစဉ်အားဖြင့်၊ <b>အာဒိဖလံ</b>= ဖိုလ်မဂ်လေးတန် အစမှန်သား ပယ်လှန်ဒိဋ္ဌိ ယုံမှားရှိသည့် ဝိစိကိစ္ဆာ ကင်းပြတ်ကွာ၍ သောတာပန်ဆို အစဖိုလ်သို့၊ <b>ပါပေတွာ</b>=သမုစ္ဆေဒ ပဟာနဖြင့် ခွါချမျက်မှောက် ဆိုက်ရောက်စေပြီး၍၊ <b>ပဉ္စမျံ</b>=လပြည့်ကျော် ရောက် ငါးရက်မြောက်၌၊ <b>နေသံ</b>=ဘဝအဆုံး ကမ္ပတ်ဖုံးဘို့ ကံဘုန်းစုံညီ ထိုပဉ္စဝဂ္ဂီ ရဟန်းတို့အား၊ <b>ဝိမုတ္တတ္ထံ</b>=ခပ်သိမ်းကိလေ အကုန်ချွေ၍ လေးထွေဖိုလ်ဆင့် အခေါင်မြင့်သို့ အသင့်ဝင်ခို အရဟတ္တဖိုလ်အကျိုးငှါ၊ <b>ယံ အနတ္တ လက္ခဏသုတ္တံ</b>=သာရလေးလုံး ကင်းစင်သုဉ်း၍ အဖြုန်းအကာ ခြင်းအရာကို ကောင်းစွာဖော်ထုတ် အကြင်အနတ္တလက္ခဏသုတအနတ္တလက္ခဏသုတ်တော် ကြီးကို၊ <b>အဒေသယိ</b>=လူနတ်အများ သိမြင်ထွားအောင် ဟောကြား တော်မူခဲ့ပေပြီ။ <b>တံ အနတ္တ လက္ခဏ သုတ္တံ</b>=သာရလေးဖြာ ကင်းစဉ်ကွာ၍ အကာလုံးလုံး ငှက်ပျောတုံးသို့ ပွါးသုံးဖို့ပြ ထိုအနတ္တလက္ခဏသုတ တော်ကြီးကို၊ <b>ဟေ</b>=မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန် ချမ်းသာမှန်ကို ရည်သန်မျှော်ငြောင်း အို..သူတော်ကောင်းတို့၊ <b>မယံ</b>=မဂ်ဖိုလ်ရရန် နိဗ္ဗာန်ရရေး မျှော်တွေး စိတ်တည် ငါတို့တတွေသည်၊ <b>ဘဏာမ</b>=ကုသိုလ်သောမနသ် ရွှင်ဇောကပ် လျက် လေးမြတ်ညီညာ ရွတ်ဆိုကြပါကုန်စိ့ု။ ။</p> <p class="note">[ဤနှစ်ဂါထာသည် ပါဠိတော်မူရင်း၌ မပါ၍ ကျေးဇူးရှင်ကြီးအနက် မယောဇနာခဲ့၊ ဝတ်သင်းသူ ဝတ်သင်းသားများအတွက် လယ်တီအရှင်ကေလာသက ထည့်သွင်း ယောဇနာခဲ့သည်။]</p> <p>---*---</p> <h3>၁။ အနတ္တလက္ခဏသုတ် နိဒါန်း</h3> <p><b>ဘန္တေ</b>=အရှင်မဟာကဿပ ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးဘုရား၊ <b>မေ</b>= အကျွန်ုပ် အာနန္ဒာသည်၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားလတ္တံ့သောအတိုင်း၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သမ္မုခါ</b>=ဆည်းကပ်ခ ရောက် ထံတော်မှောက်မှ၊ <b>သုတံ</b>=ကိုယ်တိုင်သုတ ကြားလိုက်ရပါသည် ဘုရား။ <b>ဧကံသမယံ</b>=တစ်ပါးသောအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီ နေပြည်တော်ကြီး၏အနီး၌၊ <b>ဣသိပတနေ</b>= ရှေးခါခေတ်ဟောင်း ရသေ့သူမြတ် အပေါင်းတို့၏ သက်ရာဆင်းရာ ဖြစ်သော၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင် အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာ ဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီး၌၊ <b>ဝိဟရတိ</b>=သီတင်းသုံးနေတော်မူ၏။</p> <p><b>တတြခေါ</b>=ထိုသို့သီတင်းသုံးနေတော်မူသောအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ် စွာဘုရားသည်၊ <b>ပဉ္စဝဂ္ဂိယေ</b>=ကောဏ္ဍညအမှူး ငါးဦးအစုအဝေးမျှ ရှိကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူ</b>=ရဟန်းတို့ကို၊ <b>ဘိက္ခဝေါတိ</b>=အို..ရဟန်းတို့ဟူ၍၊ <b>အာမန္တေသိ</b>=ခေါ်တော်မူ၏၊ <b>တေ ဘိက္ခူ</b>=ထိုပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းတို့သည်၊ <b>ဘဒန္တေတိ</b>=အရှင်ဘုရားဟူ၍၊ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရားအား၊ <b>ပစ္စေဿာသုံ</b>=လျှောက်ထားကြကုန်၏၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဧတံ</b>=ဤ အနတ္တလက္ခဏအနတ္တလက္ခဏသုတ် စကားတော်ကို၊ <b>အဝေါစ</b>=မိန့်မြွက်ဟောကြားတော်မူလေသတည်း။</p> <h3>၂။ ရူပက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်တရားအပေါင်းသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အလိုသို့မလိုက်သော အနတ္တအမှန်ပင်တည်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ရူပဉ္စ</b>=ရုပ်တရားအပေါင်းသည်၊ <b>ဟိ</b>= ဧကန်စင်စစ်၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တဘောရှိသည်၊ အ ဘဝိဿ=ဖြစ်ပါမူကား၊ <b>ဣဒံရူပံ</b>=ဤရုပ်တရားသည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>= အလိုသို့လိုက်ပါ၍ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက်ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>န သံဝတ္တေယျ</b>=မဖြစ်လေရာ။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်သည်၊ <b>ဧဝံ-ဟောတု</b>=ဤသို့ဖြစ်ပလေစေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်သည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>= ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>ရူပေ</b>=ရုပ်တရား၌၊ <b>လဗ္ဘေထ</b>=အခွင့် ရနိုင်လေရာ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ယသ္မာစ</b>=အကြင် သို့သော အကြောင်းကြောင့်လျှင်၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်တရားသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အလိုသို့ မလိုက်သော အနတ္တသဘောရှိချေ၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်တရား သည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့မလိုက်ပဲကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက် ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်သည်၊ <b>ဧဝံ ဟောတု</b>=ဤသို့ဖြစ်ပလေစေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်သည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>ရူပေ</b>=ရုပ်တရား၌၊ <b>န စ လဗ္ဘတိ</b>=အခွင့်မရနိုင်။</p> <h3>၃။ ဝေဒနာက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ခံစားမှုဝေဒနာ အပေါင်း သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အလိုသို့မလိုက်သော အနတ္တအမှန်ပင်တည်း။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝေဒနာစ</b>=ခံစားမှုဝေဒနာ အပေါင်း သည်၊ <b>ဟိ</b>=ဧကန်စင်စစ်၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တသဘောရှိ သည်၊ <b>အဘဝိဿ</b>=ဖြစ်ပါမူကား၊ <b>ဣဒံ အယံ ဝေဒနာ</b>=ဤဝေဒနာသည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့လိုက်ပါ၍ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက်ဖောက်ပြန် ခြင်းငှါ၊ <b>န သံဝတ္တေယျ</b>=မဖြစ်လေရာ။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဝေဒနာသည်၊ <b>ဧဝံဟောတု</b>=ဤသို့ဖြစ် ပလေ စေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဝေဒနာသည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့မဖြစ် စေလင့်”။<b>ဣတိ</b>=ဤသို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>ဝေဒနာယ</b>=ဝေဒနာတရား၌၊ <b>လဗ္ဘေထ</b>=အခွင့် ရနိုင်လေရာ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ယသ္မာစ</b>=အကြင်သို့ သော အကြောင်းကြောင့်လျှင်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အလိုသို့ မလိုက်သော အနတ္တသဘောရှိချေ၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင်၊့ <b>ဝေဒနာ</b>=ဝေဒနာ တရားသည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့မလိုက်ပဲ ကျင်နာ ခံခက် နှောင့်ယှက် ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဝေဒနာသည်၊ <b>ဧဝံ ဟောတု</b>=ဤသို့ဖြစ်ပ လေစေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဝေဒနာသည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>ဝေဒနာယ</b>= ဝေဒနာ တရား၌၊ <b>နစလဗ္ဘတိ</b>=အခွင့်မရနိုင်။</p> <h3>၄။ သညာက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>သညာ</b>=မှတ်သားမှုသညာ အပေါင်းသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အလိုသို့မလိုက်သော အနတ္တအမှန် ပင်တည်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>သညာစ</b>=မှတ်သားမှုသညာ အပေါင်း သည်၊ <b>ဟိ</b>=ဧကန်စင်စစ်၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တသဘော ရှိသည်၊ <b>အဘဝိဿ</b>=ဖြစ်ပါမူကား၊ <b>ဣဒံ အယံသညာ</b>=ဤသညာသည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့လိုက်ပါ၍ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက် ဖောက်ပြန် ခြင်းငှါ၊ <b>န သံဝတ္တေယျ</b>=မဖြစ်လေရာ။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သညာ</b>=သညာသည်၊ <b>ဧဝံ ဟောတု</b>=ဤသို့ဖြစ်ပလေ စေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သညာ</b>=သညာသည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>သညာယ</b>=သညာ တရား၌၊ <b>လဗ္ဘေထ</b>=အခွင့်ရနိုင်လေရာ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ယသ္မာစ</b>=အကြင် သို့သော အကြောင်းကြောင့်လျှင်၊ <b>သညာ</b>=သညာတရားသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အလိုသို့ မလိုက်သော အနတ္တသဘောရှိချေ၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>သညာ</b>=သညာ တရားသည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့မလိုက်ပါပဲ ကျင်နာ ခံခက် နှောင့်ယှက် ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သညာ</b>=သညာသည်၊ <b>ဧဝံ ဟောတု</b>=ဤသို့ ဖြစ်ပလေ စေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သညာ</b>=သညာသည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>သညာယ</b>=သညာ တရား၌၊ <b>န စ လဗ္ဘတိ</b>=အခွင့်မရနိုင်။</p> <h3>၅။ သင်္ခါရက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=ပြုပြင်စီရင်မှု သင်္ခါရတရား အပေါင်းတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အလိုသို့မလိုက်သော အနတ္တ အမှန်တို့ ပေတည်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>သင်္ခါရာစ</b>=ပြုပြင်မှုသင်္ခါရ အပေါင်းတို့ သည်၊ <b>ဟိ</b>=ဧကန်စင်စစ်၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တသဘော ရှိကုန်သည်၊ <b>အဘဝိဿံသု</b>=ဖြစ်ပါကုန်မူကား၊ <b>ဣဒံ ဣမေ သင်္ခါရာ</b>= ဤသင်္ခါရတို့သည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့လိုက်ပါ၍ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက်ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>န သံဝတ္တေယျုံ</b>=မဖြစ်နိုင်ကုန်ရာ။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရတို့သည်၊ <b>ဧဝံ ဟောန္တု</b>=ဤသို့ ဖြစ်ပလေ စေကုန်။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရတို့သည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟေသုံ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေကုန်လင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>သင်္ခါရေသု</b>= သင်္ခါရတရား တို့၌၊ <b>လဗ္ဘေထ</b>=အခွင့်ရနိုင်လေကုန်ရာ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ယသ္မာစ</b>=အကြင် သို့သော အကြောင်းကြောင့်လျှင်၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အလိုသို့ မလိုက်သော အနတ္တသဘောရှိချေကုန်၏၊ <b>တသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့ မလိုက်ပါပဲ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက်ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တန္တိ</b>= ဖြစ်ကြကုန်၏။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရတို့သည်၊ <b>ဧဝံ ဟောန္တု</b>=ဤသို့ ဖြစ်ပလေ စေကုန်။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရတို့သည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟေသုံ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေကုန်လင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>သင်္ခါရေသု</b>= သင်္ခါရတရားတို့၌၊ <b>န စ လဗ္ဘတိ</b>=အခွင့်မရနိုင်။</p> <h3>၆။ ဝိညာဏက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=သိမှုဝိညာဉ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အစိုးမရ အလိုသို့မလိုက်သော အနတ္တအမှန်ပင်တည်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝိညာဏဉ္စ</b>=သိမှုဝိညာဉ် အပေါင်း သည်၊ <b>ဟိ</b>=ဧကန်စင်စစ်၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တသဘော ရှိသည်၊ <b>အဘဝိဿ</b>=ဖြစ်ပါမူကား၊ <b>ဣဒံ ဝိညာဏံ</b>=ဤ ဝိညာဉ်သည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့လိုက်ပါ၍ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက် ဖောက်ပြန် ခြင်းငှါ၊ <b>နသံဝတ္တေ ယျ</b>=မဖြစ်လေရာ။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=ဝိညာဉ်သည်၊ <b>ဧဝံ ဟောတု</b>=ဤသို့ ဖြစ်ပ လေစေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=ဝိညာဉ်သည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>ဝိညာဏေ</b>=ဝိညာဉ် တရားအပေါင်း၌၊ <b>လဗ္ဘေထ</b>=အခွင့်ရနိုင်လေရာ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ယသ္မာ စ</b>=အကြင် သို့သော အကြောင်းကြောင့်လျှင်၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=ဝိညာဉ်တရားသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အလိုသို့ မလိုက်သော အနတ္တသဘောရှိချေ၏၊ <b>တသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=ဝိညာဉ်တရားသည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့မလိုက်ပဲ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက် ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=ဝိညာဉ်သည်၊ <b>ဧဝံ ဟောတု</b>=ဤသို့ဖြစ်ပလေ စေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=ဝိညာဉ်သည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>ဝိညာဏေ</b>= ဝိညာဉ်၌၊ <b>န လဗ္ဘတိ</b>=အခွင့်မရနိုင်။</p> <h3>၇။ ရူပက္ခန္ဓာ၌ လဏ္ခဏာရေးသုံးပါး</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>တံ</b>=ထိုသို့ ငါဘုရားမေးတော်မူသော စကားကို၊ <b>ကိံ မညထ</b>=အဘယ်သို့ မှတ်ထင်ကြကုန်သနည်း၊ <b>ဘိက္ခဝေ</b>= ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်တရားသည်၊ <b>နိစ္စံ ဝါ</b>=မြဲသလော၊ <b>အနိစ္စံ ဝါ</b>= မမြဲသလော၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်တရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲပါဘုရား၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားကြကုန်၏၊ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်ရုပ်တရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ၊ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော ရုပ်တရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ ဝါ</b> ဆင်းရဲသလော၊ <b>သုခံ ဝါ</b>=ချမ်းသာသလော၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့မေးတော်မူသည်ရှိသော်<b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရား၊ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော ရုပ်တရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲရိုးအမှန်ပါဘုရား၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထား ကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ယံပန</b>=အကြင်ရုပ်တရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဝိပရိဏာမဓမ္မံ</b>=ဖောက်ပြန်ပြောင်းလဲ တတ်သော သဘောရှိ၏၊ <b>တံ</b>=ထိုမြဲလည်းမမြဲ, ဆင်းရဲလည်း ဆင်းရဲ, ဖောက်လွဲဖောက်ပြန် ဖြစ်နေသော ရုပ်တရားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤရုပ်တရား ကား၊ <b>မမ</b>=ငါပိုင်သော ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤရုပ်တရားကား၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤ ရုပ်တရားကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့ လိုက်သော အတ္တတည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿိတုံ</b>= စွဲလမ်းထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းငှါ၊ <b>ကလ္လံနု</b>=သင့်လျော် လျောက်ပတ်ပါ မည်လော၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ဧတံ</b>=ဤသို့ စွဲလမ်း ထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းသည်၊ <b>နောဟိ</b>=မသင့်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <h3>၈။ နာမက္ခန္ဓာလေးပါး၌ လက္ခဏာရေးသုံးပါး</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ခံစားမှုဝေဒနာ အပေါင်း သည်၊ <b>နိစ္စာဝါ</b>=မြဲသလော၊ <b>အနိစ္စာ ဝါ</b>=မမြဲသလော၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>အနိစ္စာ</b>=မမြဲပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယံပန</b>=အကြင်ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ ဝါ</b>=ဆင်းရဲ သလော။ <b>သုခံ ဝါ</b>=ချမ်းသာသလော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့မေးတော်မူသည် ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော ဝေဒနာတရားသည်၊<b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲရိုးအမှန်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်ဝေဒနာတရား သည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဝိပရိဏာမဓမ္မံ</b>=ဖောက်ပြန်ပြောင်းလဲ တတ်သော သဘောရှိ၏၊ <b>တံ</b>=ထိုမြဲလည်း မမြဲ, ဆင်းရဲလည်း ဆင်းရဲ, ဖောက်လွဲဖောက်ပြန်ဖြစ်နေသော ဝေဒနာတရားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဝေဒနာတရားကား၊ <b>မမ</b>=ငါပိုင်သော ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤဝေဒနာတရားကား၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊<b>ဧသော</b>=ဤ ဝေဒနာတရားကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တတည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿိတုံ</b>= စွဲလမ်းထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းငှါ၊ <b>ကလ္လံနု</b>=သင့်လျော်လျောက်ပတ်ပါ မည်လော၊ <b>ဣတိ</b>၊ ဤသို့မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ဧတံ</b>=ဤသို့ စွဲလမ်း ထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းသည်၊ <b>နောဟိ</b>=မသင့်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>သညာ</b>=မှတ်သားမှုသညာ အပေါင်းသည်၊ <b>နိစ္စာဝါ</b>=မြဲသလော၊ <b>အနိစ္စာ ဝါ</b>=မမြဲသလော၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲပါဘုရား၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်သညာတရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော သညာတရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ ဝါ</b>=ဆင်းရဲ သလော။<b>သုခံ ဝါ</b>=ချမ်းသာသလော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့မေးတော်မူသည် ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော သညာတရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲရိုးအမှန်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက် ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်သညာတရား သည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဝိပရိဏာမဓမ္မံ</b>=ဖောက်ပြန်ပြောင်းလဲ တတ်သောသဘောရှိ၏၊ <b>တံ</b>=ထိုမြဲလည်းမမြဲ, ဆင်းရဲလည်း ဆင်းရဲ,ဖောက်လွဲဖောက်ပြန် ဖြစ်နေသော သညာတရားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤသညာ တရားကား၊ <b>မမ</b>=ငါပိုင်သော ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤသညာတရားကား၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤသညာတရားကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တတည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿိတုံ</b>= စွဲလမ်းထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းငှါ၊ <b>ကလ္လံနု</b>=သင့်လျော်လျောက်ပတ်ပါ မည်လော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ဧတံ</b>=ဤသို့ စွဲလမ်း ထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းသည်၊ <b>နော ဟိ</b>=မသင့်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=ပြုပြင်စီရင်မှု သင်္ခါရ အပေါင်းတို့ သည်၊ <b>နိစ္စာ ဝါ</b>=မြဲကုန်သလော။ <b>အနိစ္စာ ဝါ</b>=မမြဲကုန်သလော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>အနိစ္စာ</b>=မမြဲကုန် ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်သင်္ခါရတရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော သင်္ခါရတရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ ဝါ</b>=ဆင်းရဲသလော။ <b>သုခံ ဝါ</b>=ချမ်းသာသလော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့မေးတော်မူသည်ရှိသော်<b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော သင်္ခါရ တရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲရိုးအမှန်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြ ကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်သင်္ခါရတရား သည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဝိပရိဏာမဓမ္မံ</b>=ဖောက်ပြန်ပြောင်းလဲ တတ် သော သဘောရှိ၏၊ <b>တံ</b>=ထိုမြဲလည်း မမြဲ, ဆင်းရဲလည်း ဆင်းရဲ, ဖောက်လွဲဖောက်ပြန် ဖြစ်နေသော သင်္ခါရတရားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤသင်္ခါရ တရားကား၊ <b>မမ</b>=ငါပိုင်သော ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤသင်္ခါရတရားကား၊ <b>အဟမသ္မိ</b>= ငါဖြစ်၍ နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤသင်္ခါရတရားကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>= အလိုသို့လိုက်သော အတ္တတည်း”။ <b>ဣတိ-ဧဝံ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿိတုံ</b>=စွဲလမ်း ထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းငှါ၊ <b>ကလ္လံနု</b>=သင့်လျော်လျောက်ပတ်ပါမည်လော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ဧတံ</b>=ဤသို့ စွဲလမ်း ထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းသည်၊ <b>နော ဟိ</b>=မသင့်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=သိမှုဝိညာဉ် အပေါင်း သည်၊ <b>နိစ္စံ ဝါ</b>=မြဲသလော။ <b>အနိစ္စံ ဝါ</b>=မမြဲသလော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူ သည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲပါဘုရား။</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်ဝိညာဉ် တရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော ဝိညာဉ်တရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ ဝါ</b>=ဆင်းရဲ သလော။ <b>သုခံ ဝါ</b>=ချမ်းသာသလော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့မေးတော်မူသည် ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော ဝိညာဉ် တရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲရိုးအမှန်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်ဝိညာဉ် တရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဝိပရိဏာမ ဓမ္မံ</b>=ဖောက်ပြန်ပြောင်းလဲတတ်သော သဘောရှိ၏၊ <b>တံ</b>=ထိုမြဲလည်း မမြဲ, ဆင်းရဲလည်း ဆင်းရဲ, ဖောက်လွဲဖောက်ပြန် ဖြစ်နေသော ဝိညာဉ်တရားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဝိညာဉ် တရားကား၊ <b>မမ</b>=ငါပိုင်သော ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤဝိညာဉ်တရားကား၊ <b>အဟမသ္မိ</b>၊ ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤဝိညာဉ်တရားကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တတည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿိတုံ</b>= စွဲလမ်းထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းငှါ၊ <b>ကလ္လံနု</b>=သင့်လျော်လျောက်ပတ်ပါ မည်လော၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ဧတံ</b>=ဤသို့ စွဲလမ်း ထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းသည်၊ <b>နောဟိ</b>=မသင့်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <h3>၉။ ရုပ်တရား၌ တဏှာ မာန ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>တသ္မာ</b>=ထိုမမြဲမှုသဘော, ဆင်းရဲမှုသဘော, အလိုမလိုက်မှုသဘောတို့၏ ပေါလောကြီး ထင်ရှား၍နေသော ကြောင့်၊ <b>အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နံ</b>=လွန်လေပြီးသော အတိတ်ကာလ, လာလတ္တံ့သော အနာဂတ်ကာလ, ယခုမျက်မှောက် ပစ္စုပ္ပန်ကာလ၌ ဖြစ်သော၊ <b>ယံကိဉ္စိ ရူပံ</b>=အကြင်အလုံးစုံသော ရုပ်တရားသည်လည်း ကောင်း၊ <b>အဇ္ဈတ္တံဝါ</b>=မိမိအတွင်းသန္တာန်၌ဖြစ်သော ရုပ်တရားသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဗဟိဒ္ဓါဝါ</b>=အပသန္တာန်၌ဖြစ်သော ရုပ်တရားသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဩဠာရိကံဝါ</b>=ကြမ်းတမ်းသော ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>သုခုမံဝါ</b>=သိမ်မွေ့သော ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဟီနံ ဝါ</b>=ယုတ် ညံ့သော ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပဏီတံ ဝါ</b>=မြင့်မြတ်သော ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယံ ဒူရေ ဝါ</b>=အကြင်အဝေး၌ဖြစ်သော ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယံ သန္တိကေဝါ</b>=အကြင်အနီး၌ဖြစ်သော ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရုပ်ပေါင်းများထွေရှိလေ၏၊ <b>သဗ္ဗံ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>ဧတံ ရူပံ</b>=ထိုရုပ်ဟူသမျှသည်၊ “<b>န မမ</b>=ငါပိုင်ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုရုပ်အပေါင်းသည်၊ <b>န အဟမသ္မိ</b>= ငါဖြစ်၍နေသည်မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုရုပ် အပေါင်းသည်၊ <b>မမ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တမဟုတ်။ <b>ဣတိ ဧဝံ</b>=ဤသို့ဆိုအပ် ခဲ့ပြီးသောနည်းဖြင့်၊ <b>ဧတံ</b>=ထိုခပ်သိမ်း ဥဿုံ ရုပ်ဟူသမျှ အလုံးစုံကို၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=မဖောက်မပြန် ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>သမ္မပ္ပညာယ</b>=ရုပ်ခဲ နာမ်ခဲ ဖြိုခွဲဖောက်ထွင်း ဝိပဿနာဉာဏ် အလင်းဖြင့်၊ <b>ဒဋ္ဌဗ္ဗံ</b>=ရှုဆင်ခြင် အပ်၏။</p> <h3>၁၀။ ဝေဒနာတရားကို တဏှာ မာနဒိဌိဂါဟတို့ဖြင့်မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နာ</b>=လွန်လေ ပြီးသော အတိတ်ကာလ, လာလတ္တံ့သော အနာဂတ်ကာလ, ယခုမျက် မှောက် ပစ္စုပ္ပန်ကာလ၌ ဖြစ်သော၊ <b>ယာ ကာစိ ဝေဒနာ</b>=အကြင်အလုံးစုံ သော ဝေဒနာတရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>အဇ္ဈတ္တံဝါ</b>=မိမိ၏အတွင်း သန္တာန်၌ဖြစ်သော ဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗဟိဒ္ဓါဝါ</b>=အပသန္တာန်၌ ဖြစ်သော ဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဩဠာရိကာ ဝါ</b>=ကြမ်းတမ်းသော ဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>သုခုမာ ဝါ</b>=သိမ်မွေ့သော ဝေဒနာသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဟီနာဝါ</b>=ယုတ်ညံ့သော ဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပဏီတာ ဝါ</b>=မြင့်မြတ် သောဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယာဒူရေဝါ</b>= အကြင်အဝေး၌ဖြစ်သော ဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယာ သန္တိကေဝါ</b>=အကြင်အနီး၌ဖြစ်သော ဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=ဝေဒနာများ ထွေ ရှိလေ၏၊ <b>သဗ္ဗာ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံးသော၊ <b>ဧတံ ဧသာ ဝေဒနာ</b>=ထိုဝေဒနာဟူသမျှသည်၊ “<b>န မမ</b>=ငါပိုင်ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>= ထိုဝေဒနာအပေါင်းသည်၊ <b>န အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေသည် မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုဝေဒနာ အပေါင်းသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အလိုသို့ လိုက်သော အတ္တမဟုတ်။ <b>ဣတိဧဝံ</b>=ဤဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသောနည်းဖြင့်၊ <b>ဧတံ</b>=ထိုခပ်သိမ်းဥဿုံ ဝေဒနာဟူသမျှ အလုံးစုံကို၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=မဖောက် မပြန် ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>သမ္မပ္ပညာယ</b>=ရုပ်ခဲ နာမ်ခဲ ဖြိုခွဲ ဖောက်ထွင်း ဝိပဿနာဉာဏ်အလင်းဖြင့်၊ <b>ဒဋ္ဌဗ္ဗံ</b>=ရှုဆင်ခြင်အပ်၏။</p> <h3>၁၁။ သညာတရားကို တဏှာ မာန ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နာ</b>= လွန် လေပြီးသော အတိတ်ကာလ, လာလတ္တံ့သော အနာဂတ်ကာလ, ယခုမျက်မှောက် ပစ္စုပ္ပန်ကာလ၌ဖြစ်သော၊ <b>ယာ ကာစိ သညာ</b>=အကြင် အလုံးစုံသောသညာ တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>အဇ္ဈတ္တံ ဝါ</b>=မိမိ၏ အတွင်းသန္တာန်၌ဖြစ်သော သညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗဟိဒ္ဓါ ဝါ</b>= အပသန္တာန်၌ဖြစ်သော သညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဩဠာရိကာ ဝါ</b>= ကြမ်းတမ်းသော သညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>သုခုမာ ဝါ</b>=သိမ်မွေ့သော သညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဟီနာ ဝါ</b>=ယုတ်ညံ့သော သညာသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ပဏီတာ ဝါ</b>=မြင့်မြတ်သော သညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယာ ဒူရေဝါ</b>=အကြင်အဝေး၌ဖြစ်သော သညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယာ သန္တိကေ ဝါ</b>=အကြင်အနီး၌ဖြစ်သောသညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=သညာများထွေ ရှိလေ၏၊ <b>သဗ္ဗာ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>ဧတံ ဧသာသညာ</b>=ထို သညာဟူသမျှသည်၊ “<b>န မမ</b>=ငါပိုင်ဥစ္စာ မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုသညာ အပေါင်းသည်၊ <b>နအဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေသည်မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုသညာ အပေါင်းသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အလိုသို့ လိုက်သောအတ္တမဟုတ်။ <b>ဣတိ ဧဝံ</b>=ဤသို့ဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော နည်းဖြင့်၊ <b>ဧတံ</b>=ထိုခပ်သိမ်းဥဿုံ သညာဟူ သမျှအလုံးစုံကို၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=မ ဖောက်မပြန် ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>သမ္မပ္ပညာယ</b>=ရုပ်ခဲနာမ်ခဲ ဖြိုခွဲ ဖောက်ထွင်း ဝိပဿနာဉာဏ်အလင်းဖြင့်၊ <b>ဒဋ္ဌဗ္ဗံ</b>=ရှုဆင်ခြင်အပ်၏။</p> <h3>၁၂။ သင်္ခါရတရားကို တဏှာ မာန ဒိဋ္ဌိဂါဟတိုဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နာ</b>= လွန်လေပြီးသော အတိတ်ကာလ, လာလတ္တံ့သော အနာဂတ်ကာလ, ယခုမျက်မှောက် ပစ္စုပ္ပန်ကာလ၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ယေ ကေစိ သင်္ခါရာ</b>= အကြင်အလုံးစုံသော သင်္ခါရတရားတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>အဇ္ဈတ္တံ ဝါ</b>=မိမိ၏အတွင်း သန္တာန်၌ဖြစ်သော သင်္ခါရတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗဟိဒ္ဓါဝါ</b>=အပသန္တာန်၌ဖြစ်သော သင်္ခါရတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဩဠာရိကာဝါ</b>=ကြမ်းတမ်းသော သင်္ခါရတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>သုခုမာ ဝါ</b>=သိမ်မွေ့သော သင်္ခါရတိ့ုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဟီနာဝါ</b>=ယုတ်ညံ့သော သင်္ခါရတို့သည်လည်းကာင်း၊ <b>ပဏီတာ ဝါ</b>=မြင့်မြတ်သော သင်္ခါရတို့သည် လည်းကောင်း၊ <b>ယေ ဒူရေဝါ</b>=အကြင်အဝေး၌ဖြစ်သော သင်္ခါရတို့သည် လည်းကောင်း၊ <b>ယေသန္တိကေ ဝါ</b>=အကြင်အနီး၌ဖြစ်သော သင်္ခါရတို့သည် လည်းကောင်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=သင်္ခါရများထွေ ရှိကြလေကုန်၏၊ <b>သဗ္ဗေ</b>= ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ဧတံ ဧတေ သင်္ခါရာ</b>=ထိုသင်္ခါရ ဟူသမျှ တို့သည်၊ “<b>န မမ</b>=ငါပိုင်ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုသင်္ခါရတရား အပေါင်းသည်၊ <b>န အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေသည် မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုသင်္ခါရ အပေါင်းသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တမဟုတ်”။ <b>ဣတိ-ဧဝံ</b>=ဤသို့ ဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသောနည်းဖြင့်၊ <b>ဧတံ</b>=ထိုခပ်သိမ်းဥဿုံ သင်္ခါရဟူသမျှ အလုံးစုံကို၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=မဖောက်မပြန် ဟုတ်မှန်သော အတိုင်း၊ <b>သမ္မပ္ပညာယ</b>=ရုပ်ခဲ နာမ်ခဲ ဖြိုခွဲဖောက်ထွင်း ဝိပဿနာဉာဏ် အလင်းဖြင့်၊ <b>ဒဋ္ဌဗ္ဗံ</b>=ရှုဆင်ခြင်အပ်၏။</p> <h3>၁၃။ ဝိညာဉ်တရားကို တဏှာ,မာန,ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နံ</b>=လွန်လေပြီး သော အတိတ်ကာလ, လာလတ္တံ့သော အနာဂတ်ကာလ, ယခုမျက် မှောက် ပစ္စုပ္ပန်ကာလ၌ဖြစ်သော၊ <b>ယံ ကိဉ္စိ ဝိညာဏံ</b>=အကြင်အလုံး စုံသော ဝိညာဉ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>အဇ္ဈတ္တံဝါ</b>=မိမိ၏အတွင်း သန္တန်၌ဖြစ်သော ဝိညာဉ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗဟိဒ္ဓါဝါ</b>=အပသန္တာန် ၌ဖြစ်သော ဝိညာဉ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဩဠာရိကံဝါ</b>=ကြမ်းတမ်းသော ဝိညာဉ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>သုခုမံဝါ</b>=သိမ်မွေ့သော ဝိညာဉ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဟီနံဝါ</b>=ယုတ်ညံ့သော ဝိညာဉ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>ပဏီတံဝါ</b>= မြင့်မြတ်သော ဝိညာဉ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>ယံဒူရေဝါ</b>=အကြင်အဝေး၌ ဖြစ်သော ဝိညာဉ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>ယံသန္တိကေ ဝါ</b>=အကြင်အနီး၌ဖြစ် သော ဝိညာဉ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=ဝိညာဉ်များထွေရှိလေ၏၊ <b>သဗ္ဗံ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>ဧတံဝိညာဏံ</b>=ထိုဝိညာဉ်ဟူသမျှသည်၊ “<b>န မမ</b>=ငါပိုင်ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုဝိညာဉ်အပေါင်းသည်၊ <b>န အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေသည်မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုဝိညာဉ်အပေါင်းသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အလိုသို့ လိုက်သော အတ္တမဟုတ်”။ <b>ဣတိ ဧဝံ</b>=ဤသို့ဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသောနည်းဖြင့်၊ <b>ဧတံ</b>=ထိုခပ်သိမ်းဥဿုံ ဝိညာဉ် ဟူသမျှ အလုံးစုံကို၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=မဖောက်မပြန် ဟုတ်မှန်သော အတိုင်း၊ <b>သမ္မပ္ပညာယ</b>=ရုပ်ခဲနာမ်ခဲ ဖြိုခွဲဖောက်ထွင်း ဝိပဿနာဉာဏ်အလင်းဖြင့်၊ <b>ဒဋ္ဌဗ္ဗံ</b>=ရှုဆင်ခြင်အပ်၏။</p> <h3>၁၄။ နိဗ္ဗိန္ဒဉာဏ်မှ စ၍ မဂ်ကိစ္စတစ်ဆယ့်ခြောက်ချက်ဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့ ခန္ဓာငါးပါးတို့၌ မမြဲသော အနိစ္စသဘော, ဆင်းရဲသော ဒုက္ခသဘော, အစိုးမရသော အနတ္တ သဘောကို ဟောခဲ့ပြီးသောအတိုင်း၊ <b>ပဿံ-ပဿန္တော</b>=ပိုင်ပိုင်ထင်ထင် ရှုဆင်ခြင်သည်ရှိသော်၊ <b>သုတဝါ</b>=ရုပ်နာမ်တရားတို့၌ များသော အကြား အမြင်ရှိသော၊ <b>အရိယသာဝကော</b>=ငါဘုရား၏ တပည့်မြတ်သည်၊ <b>ရူပသ္မိံ ပိ</b>=ရုပ်တရားအစု၌လည်း၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=အနှစ်သာရမတွေ့ဘဲ ငြီးငွေ့ ပျင်း မုန်းလေ၏၊ <b>ဝေဒနာယပိ</b>=ခံစားမှု ဝေဒနာအစု၌လည်း၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>= အနှစ်သာရ မတွေ့ဘဲ ငြီးငွေ့ပျင်းမုန်းလေ၏၊ <b>သညာယပိ</b>=မှတ်သားမှု သညာအစု၌လည်း၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=အနှစ်သာရ မတွေ့ဘဲ ငြီးငွေ့ပျင်းမုန်း လေ၏၊ <b>သင်္ခါရေသုပိ</b>=ပြုပြင်မှု သင်္ခါရအစုတို့၌လည်း၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>= အနှစ်သာရ မတွေ့ဘဲ ငြီးငွေ့ပျင်းမုန်းလေ၏၊ <b>ဝိညာဏသ္မိံပိ</b>=အာရုံသိမှု ဝိညာဏအစု၌လည်း၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=အနှစ်သာရ မတွေ့ဘဲ ငြီးငွေ့ ပျင်းမုန်း လေ၏။</p> <p><b>နိဗ္ဗိန္ဒံ နိဗ္ဗိန္ဒန္တော</b>=ခန္ဓာပဉ္စက၌ အနှစ်သာရမတွေ့ဘဲ ငြီးငွေ့ ပျင်းမုန်းလေသည်ရှိသော်၊ <b>ဝိရဇ္ဇတိ</b>=မတွယ်မတာ မသာယာပဲ တဏှာ ပြတ်ကင်းလေ၏၊ <b>ဝိရာဂါ</b>=မတွယ်မတာ မသာယာပဲ တဏှာပြတ်ကင်းမှု ကြောင့်၊ <b>ဝိမုစ္စတိ</b>=ကိလေသာဝဋ်တွင်းမှ လွတ်ကင်း ထွက်မြောက်လေ၏၊ <b>ဝိမုတ္တသ္မိံ</b>=ကိလေသာ ဝဋ်တွင်းမှ လွတ်ကင်း ထွက်မြောက်လေသည်ရှိ သော်၊ <b>ဝိမုတ္တမိတိ</b>=ကျွတ်ပေပြီ လွတ်ပေပြီဟူ၍၊ <b>ဉာဏံ</b>=ဟုတ်တိုင်းအမှန် သိသောဉာဏ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်လေ၏။</p> <p><b>ဇာတိ</b>=ဘဝအသစ် အဖြစ်မစဲ အသစ်အသစ်လဲရမှုသည်၊ <b>ခီဏာ</b>= အစတုံး၍ ကုန်ဆုံးခဲ့ရလေပြီ။ <b>ဗြဟ္မစရိယံ</b>=မြတ်သောအကျင့်ဟူသမျှကို၊ <b>ဝုသိတံ</b>=ကျင့်သုံးခြင်းကိစ္စ ပြီးစီးခဲ့လေပြီ။ <b>ကရဏီယံ</b>=သစ္စာလေးသွယ်၌ ပြုဘွယ်ဟူသမျှ မဂ်ကိစ္စကို၊ <b>ကတံ</b>=ကိစ္စတုံးအောင် လုံးလုံးကြီးပြုအပ် လေပြီ။ <b>ဣတ္ထတ္တာယ</b>=ဤပစ္စုပ္ပန် ခန္ဓာအစဉ်မှ၊ <b>အပရံ</b>=တစ်ပါးသော ခန္ဓာအစဉ်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=ကင်းပြတ်ကုန်ကြွေ မရှိချေ။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ပဇာနာတိ</b>=ထွန်းလင်းထိန်တောက် အသိဉာဏ်ပေါ်ပေါက်လေ၏။</p> <h3>၁၅။ ပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းများ ရဟန္တာဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဣဒံ</b>=ဤအနတ္တလက္ခဏသုတ်စကားတော်ကို၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်း တော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>အဝေါစ</b>=အနတ္တဉာဏ် အမြင်သန် အောင် ဉာဏ်ရောင်အလင်းဘွင့်၍ ကျူးရင့်ဟောကြားတော်မူပေ၏၊ <b>ပဉ္စဝဂ္ဂိယာ</b>=ကောဏ္ဍညအမှူး ငါးဦးအစုအဝေးရှိကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူ</b>=ရဟန်း တို့သည်၊ <b>အတ္တမနာ</b>=အနတ္တဉာဏ် ထက်သန်ပွင့်လင်း ဝမ်းမြောက်ခြင်း ရှိကုန် သည် ဖြစ်၍၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>ဘာသိတံ</b>=ဟောတော်မူအပ်သော အနတ္တလက္ခဏ သုတ်တော်ကြီးကို၊ <b>အဘိနန္ဒုံ</b>=ရွှင်လန်းအားရ နှစ်သက်ကြလေကုန်သတည်း။</p> <p><b>ဣမသ္မိံ စ ပန ဝေယျာကရဏသ္မိံ</b>=ဂါထာမဖက် စုဏ္ဏိယ သက်သက် ဖြစ်သော ဤအနတ္တလက္ခဏသုတ်တော်ကြီးကို၊ <b>ဘညမာနေ</b>=ဟော တော်မူအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>ပဉ္စဝဂ္ဂိယာနံ</b>=ကောဏ္ဍညအမှူး ငါးဦးအစု အဝေးရှိကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူနံ</b>=ရဟန်းတို့အား၊ <b>အနုပါဒါယ</b>=ရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၌ သာယာစွဲငြိခြင်းမရှိပဲ၊ <b>အာသဝေဟိ</b>=စီးသွန်ကျလျှော အာသဝေါတို့မှ၊ <b>စိတ္တာနိ</b>=စိတ်တို့သည်၊ <b>ဝိမုစ္စိံသု</b>=ကျွတ်လွတ်ကြလေကုန်သတည်း။</p> <p><b>အနတ္တလက္ခဏသုတ္တံ</b>=အနတ္တလက္ခဏသုတ်သည်၊ <b>နိဋ္ဌိတံ</b>=ပြီးပြီ။ အနတ္တလက္ခဏသုတ် နိဿယသစ် ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>၂၁။ မဟာဝဂ္ဂသံယုတ္တ ကဿပ ဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ်ပါဠိတော်နှင့် ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ နိဿယ</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p><b>သတ္တိမေ ကဿပ ဗောဇ္ဈင်္ဂါ မယာ သမ္မဒက္ခာတာ ဘာဝိတာ ဗဟုလီကတာ အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တန္တိ။ ကတမေ သတ္တ</b></p> <p><b>သတိသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>ဓမ္မဝိစယသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>ဝီရိယသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>ပီတိသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။ ပဿဒ္ဓိသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>သမာဓိသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>ဥပေက္ခာသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>ဣမေ ခေါ ကဿပ သတ္တ ဗောဇ္ဈင်္ဂါ မယာ သမ္မဒက္ခာတာ ဘာဝိတာ ဗဟုလီကတာ အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တန္တိ။</b></p> <p>***</p> <p>ကဿပဗောဇ္ဈင်သုတ် နိဿယ</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သား ကဿပ၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတာ</b>= ကောင်းစွာ ဟောကြားတော်မူအပ်ကုန်သော၊ <b>သတ္တ</b>=ခုနစ်ပါးကုန်သော၊ <b>ဣမေ ဗောဇ္ဈင်္ဂါ</b>=ဤဗောဇ္ဈင်တရားတို့သည်၊ <b>ဘာဝိတာ</b>=ပွါးများအပ်ကုန် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတာ</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်ကုန်သည် ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ် ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန် ပိုင်းခြား၍ သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p><b>ကတမေ သတ္တ</b>=အဘယ်ခုနစ်ပါးတို့နည်းဟူမူကား--<br> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားအပ်သော၊ <b>သတိသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>= သတိ သမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>= အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ်ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>= သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်းခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>= ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်သော၊ <b>ဓမ္မဝိစယ သမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>=ဓမ္မဝိစယသမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများအပ် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ်ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်းခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်သော၊ <b>ဝီရိယ သမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>=ဝီရိယသမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများ အပ်သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည် ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်း ပေါ် ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်း ခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ် သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်သော၊ <b>ပီတိ သမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>=ပီတိသမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများအပ် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ်ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်းခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်သော၊ <b>ပဿဒ္ဓိ သမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>=ပဿဒ္ဓိသမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများအပ် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည် ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ် ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်း ခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>= စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်သော၊ <b>သမာဓိ သမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>=သမာဓိသမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများအပ် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ်ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်းခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မ ဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်သော၊ <b>ဥပေက္ခာ သမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>=ဥပေက္ခာသမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများအပ် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ်ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်းခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ် သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သား ကဿပ၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတာ</b>= ကောင်းစွာ ဟောကြားအပ်ကုန်သော၊ <b>သတ္တ</b>=ခုနစ်ပါးကုန်သော၊ <b>ဣမေ ခေါ ဗောဇ္ဈင်္ဂါ</b>=ဤဗောဇ္ဈင်တရားတို့သည်၊ <b>ဘာဝိတာ</b>=ပွါးများအပ်ကုန် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတာ</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်ကုန် သည်ရှိ သော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်း ပေါ်ပေါက် ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန် ပိုင်းခြား၍ သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခ ဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>[ကဿပဗောဇ္ဈင်သုတ်ကို ပါဠိအနက်နှင့်တကွ ရရှိခဲ့ပါလျှင် မောဂ္ဂလာန ဗောဇ္ဈင်မှ စ၍ ဗောဇ္ဈင်သုတ်များကို နားလည်ခြင်းကိစ္စ ပြီးလေတော့သည်။]</p> <p>ကဿပဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ် ပါဠိတော် နိဿယပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၂၂။ ဥပရိပဏ္ဏာသပါဠိတော် ဆဆက္ကသုတ္တပါဌ် နှင့် ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ နိဿယ</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p>နိဒါနကထာ</p> <p>၁။ <b>ဧဝံ မေ သုတံ</b></p> <p><b>ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ သာဝတ္ထိယံ ဝိဟရတိ ဇေတဝနေ အနာထပိဏ္ဍိကဿ အာရာမေ။ တတြ ခေါ ဘဂဝါ ဘိက္ခူ အာမန္တေသိ “ဘိက္ခဝေါ“တိ။ “ဘဒန္တေ” တိ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ပစ္စေဿာသုံ။</b></p> <p>၂။ <b>ဘဂဝါ ဧတဒဝေါစ “ဓမ္မံ ဝေါ ဘိက္ခဝေ ဒေသေဿာမိ အာဒိကလျာဏံ မဇ္ဈေကလျာဏံ ပရိယောသာနကလျာဏံ သာတ္ထံ သဗျဉ္ဇနံ ကေဝလပရိပုဏ္ဏံ ပရိသုဒ္ဓံ ဗြဟ္မစရိယံ ပကာသေဿာမိ၊ ယဒိဒံ ဆ ဆက္ကာနိ၊ တံ သုဏာထ သာဓုကံ မနသိ ကရောထ၊ ဘာသိဿာမီ” တိ။ “ဧဝံ ဘန္တေ” တိ ခေါ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ပစ္စေဿာသုံ။ ဘဂဝါ ဧတဒဝေါစ</b></p> <p>ဥဒ္ဒေသဝါရ</p> <p>(က) <b>ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနိ။</b></p> <p>(ခ ) <b>ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနိ။</b></p> <p>(ဂ ) <b>ဆ ဝိညာဏကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ။</b></p> <p>(ဃ) <b>ဆ ဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ။</b></p> <p>(င ) <b>ဆ ဝေဒနာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ။</b></p> <p>(စ ) <b>ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ။</b></p> <p>---*---</p> <p>နိဒ္ဒေသဝါရ</p> <p>ဆ အဇ္ဈတ္တိကာယတန</p> <p>၃။ <b>“ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီ” တိ ဣတိ ခေါ ပနေတံ ဝုတ္တံ။ ကိဉ္စတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ စက္ခာယတနံ သောတာယတနံ ဃာနာယတနံ ဇိဝှါယတနံ ကာယာယတနံ မနာယတနံ။ “ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီ” တိ ဣတိ ယံ တံ ဝုတ္တံ၊ ဣဒမေတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ ဣဒံ ပဌမံ ဆက္ကံ။</b></p> <p>ဆ ဗာဟိရာယတန</p> <p>၄။ <b>“ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီ“တိ ဣတိ ခေါ ပနေတံ ဝုတ္တံ။ ကိဉ္စတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ ရူပါယတနံ သဒ္ဒါယတနံ ဂန္ဓာယတနံ ရသာယတနံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ ဓမ္မာယတနံ။ “ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီ“တိ ဣတိ ယံ တံ ဝုတ္တံ၊ ဣဒ မေတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ ဣဒံ ဒုတိယံ ဆက္ကံ။</b></p> <p>ဆ ဝိညာဏကာယ</p> <p>၅။<b>“ဆ ဝိညာဏကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ“တိ ဣတိ ခေါ ပနေတံ ဝုတ္တံ။ကိဉ္စတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ စက္ခုဉ္စ ပဋိစ္စ ရူပေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ စက္ခုဝိညာဏံ။ သောတဉ္စ ပဋိစ္စ သဒ္ဒေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ သောတဝိညာဏံ။ ဃာနဉ္စ ပဋိစ္စ ဂန္ဓေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဃာနဝိညာဏံ။ ဇိဝှဉ္စ ပဋိစ္စ ရသေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဇိဝှါဝိညာဏံ။ ကာယဉ္စ ပဋိစ္စ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ကာယဝိညာဏံ။ မနဉ္စ ပဋိစ္စ ဓမ္မေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏံ။ “ဆ ဝိညာဏကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ“တိ ဣတိ ယံ တံ ဝုတ္တံ၊ ဣဒ မေတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ ဣဒံ တတိယံ ဆက္ကံ။</b></p> <p>ဆ ဖဿကာယ</p> <p>၆။ <b>“ဆ ဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ“တိ ဣတိ ခေါ ပနေတံ ဝုတ္တံ။ ကိဉ္စတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ စက္ခုဉ္စ ပဋိစ္စ ရူပေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ စက္ခုဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ။ သောတဉ္စ ပဋိစ္စ သဒ္ဒေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ သောတဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ။ ဃာနဉ္စ ပဋိစ္စ ဂန္ဓေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဃာနဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ။ ဇိဝှဉ္စ ပဋိစ္စ ရသေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဇိဝှါဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ။ ကာယဉ္စ ပဋိစ္စ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ကာယဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ။ မနဉ္စ ပဋိစ္စ ဓမ္မေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ။ “ဆ ဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ“တိ ဣတိ ယံ တံ ဝုတ္တံ၊ ဣဒမေတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ ဣဒံ စတုတ္ထံ ဆက္ကံ။</b></p> <p>ဆ ဝေဒနာကာယ</p> <p>၇။ <b>“ဆ ဝေဒနာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ“တိ ဣတိ ခေါ ပနေတံ ဝုတ္တံ။ ကိဉ္စ တံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ စက္ခုဉ္စ ပဋိစ္စ ရူပေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိစက္ခုဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ။ သောတဉ္စ ပဋိစ္စ သဒ္ဒေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ သောတဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ။ ဃာနဉ္စ ပဋိစ္စ ဂန္ဓေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဃာနဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ။ ဇိဝှဉ္စ ပဋိစ္စ ရသေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဇိဝှါဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ။ ကာယဉ္စ ပဋိစ္စ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ကာယဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ။ မနဉ္စ ပဋိစ္စ ဓမ္မေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ။ “ဆ ဝေဒနာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ” တိ ဣတိ ယံ တံ ဝုတ္တံ၊ ဣဒမေတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ဣဒံ ပဉ္စမံ ဆက္ကံ။</b></p> <p>ဆ တဏှာ ကာယာ</p> <p>၈။ <b>“ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ” တိ ဣတိ ခေါ ပနေတံ ဝုတ္တံ။ ကိဉ္စတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ စက္ခုဉ္စ ပဋိစ္စ ရူပေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ စက္ခုဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ ဝေဒနာပစ္စယာ တဏှာ။ သောတဉ္စ ပဋိစ္စ သဒ္ဒေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ သောတဝိညာဏံ (ပ) ဃာနဉ္စ ပဋိစ္စ ဂန္ဓေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဃာနဝိညာဏံ (ပ) ဇိဝှဉ္စ ပဋိစ္စ ရသေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဇိဝှါဝိညာဏံ (ပ)ကာယဉ္စ ပဋိစ္စ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ကာယဝိညာဏံ (ပ) မနဉ္စ ပဋိစ္စ ဓမ္မေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ ဝေဒနာပစ္စယာ တဏှာ။“ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ“တိ ဣတိ ယံ တံ ဝုတ္တံ၊ ဣဒမေတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ ဣဒံ ဆဋ္ဌံ ဆက္ကံ။</b></p> <p>စက္ခာယတန အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၉။ <b>“စက္ခု အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ စက္ခုဿ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “စက္ခု အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ စက္ခု အနတ္တာ။</b></p> <p>ရူပါယတန အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၀။ <b>“ရူပါ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ ရူပါနံ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ“တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “ရူပါ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ စက္ခု အနတ္တာ ရူပါ အနတ္တာ။</b></p> <p>စက္ခုဝိညာဏ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၁။ <b>“ စက္ခုဝိညာဏံ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ စက္ခုဝိညာဏဿ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “ အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာတံ န ဥပပဇ္ဇတိ၊ “ စက္ခုဝိညာဏံ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ စက္ခု အနတ္တာ၊ ရူပါ အနတ္တာ၊ စက္ခုဝိညာဏံ အနတ္တာ။</b></p> <p>စက္ခုသမ္ဖဿ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၂။ <b>“စက္ခုသမ္ဖေဿာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ စက္ခု သမ္ဖဿဿ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “ အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာတံ န ဥပပဇ္ဇတိ၊ “ စက္ခု သမ္ဖေဿာ အတ္တာ “တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ စက္ခု အနတ္တာ၊ ရူပါ အနတ္တာ၊ စက္ခု ဝိညာဏံ အနတ္တာ စက္ခုသမ္ဖေဿာ အနတ္တာ။</b></p> <p>ဝေဒနာ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၃။ <b>“ဝေဒနာ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ ဝေဒနာယ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “ အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “ ဝေဒနာ အတ္တာ “တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ စက္ခု အနတ္တာ၊ ရူပါ အနတ္တာ၊ စက္ခု ဝိညာဏံ အနတ္တာ၊ စက္ခုသမ္ဖေဿာ အနတ္တာ၊ ဝေဒနာ အနတ္တာ။</b></p> <p>တဏှာ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၄။ <b>“တဏှာ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ တဏှာယ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “ အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “တဏှာ အတ္တာ “တိ ယော ဝဒေယျ။ဣတိ စက္ခု အနတ္တာ၊ ရူပါ အနတ္တာ၊ စက္ခု ဝိညာဏံ အနတ္တာ၊ စက္ခုသမ္ဖေဿာ အနတ္တာ၊ ဝေဒနာ အနတ္တာ၊ တဏှာ အနတ္တာ။</b></p> <p>စက္ခာယတနာဒိ အနတ္တာနုပဿနာ နိဋ္ဌိတာ။</p> <p>သောတာယတနာဒီသု အနတ္တာနုပဿနာ ၁၅။ <b>“သောတံ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ (ပ)။</b></p> <p><b>“ဃာနံ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ (ပ)။</b></p> <p><b>“ဇိဝှါ အတ္တာ “ တိ ယော ဝဒေယျ။ (ပ)။</b></p> <p><b>“ကာယော အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ (ပ)။</b></p> <p>မနာယတန အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၆။ <b>“မနော အတ္တာ “တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ မနဿ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “မနော အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ မနော အနတ္တာ။</b></p> <p>ဓမ္မာယတန အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၇။ <b>“ဓမ္မာ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ ဓမ္မာနံ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “ အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “ဓမ္မာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ မနော အနတ္တာ၊ ဓမ္မာ အနတ္တာ။</b></p> <p>မနောဝိညာဏ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၈။ <b>“မနောဝိညာဏံ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏဿ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ“တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “မနောဝိညာဏံ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ မနော အနတ္တာ၊ ဓမ္မာ အနတ္တာ၊ မနောဝိညာဏံ အနတ္တာ။</b></p> <p>မနောသမ္ဖဿ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၉။ <b>“မနောသမ္ဖေဿာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ မနောသမ္ဖဿဿ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ“တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “မနောသမ္ဖေဿာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ မနော အနတ္တာ၊ ဓမ္မာ အနတ္တာ၊ မနောဝိညာဏံ အနတ္တာ၊ မနောသမ္ဖေဿာ အနတ္တာ။</b></p> <p>ဝေဒနာ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၂၀။ <b>“ဝေဒနာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ ဝေဒနာယ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “ဝေဒနာ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ မနော အနတ္တာ၊ ဓမ္မာ အနတ္တာ၊ မနောဝိညာဏံ အနတ္တာ၊ မနောသမ္ဖေဿာ အနတ္တာ၊ ဝေဒနာ အနတ္တာ။</b></p> <p>တဏှာ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၂၁။ <b>“တဏှာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ တဏှာယ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “ အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “တဏှာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ မနော အနတ္တာ၊ ဓမ္မာ အနတ္တာ၊ မနောဝိညာဏံ အနတ္တာ၊ မနောသမ္ဖေဿာ အနတ္တာ၊ ဝေဒနာ အနတ္တာ၊ တဏှာ အနတ္တာ။</b></p> <p>စက္ခာယတနာဒိမှိ သက္ကာယဒိဋ္ဌိသမုဒယ</p> <p>၂၂။ <b>အယံ ခေါ ပန ဘိက္ခဝေ သက္ကာယ သမုဒယဂါမိနီ ပဋိပဒါ၊ စက္ခုံ “ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ” တိ သမနုပဿတိ။ ရူပေ “ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ “တိ သမနုပဿတိ။ စက္ခုဝိညာဏံ “ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ စက္ခုသမ္ဖဿံ “ဧတံ မမ၊ ဧ သောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ” တိ သမနုပဿတိ။ ဝေဒနံ “ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ တဏှံ “ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟမသ္မိ၊ ဧ သော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။</b></p> <p>သောတာယတနာဒီသု သတ္ကာယဒိဋ္ဌိ သမုဒယ</p> <p>၂၃။ <b>သောတံ “ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>ဃာနံ “ဧတံ မမ၊ ဧ သော ဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ” တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>ဇိဝှံ “ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>ကာယံ “ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p>မနာယတနာဒိမှိ သက္ကာယဒိဋ္ဌိ သမုဒယ</p> <p>၂၄။ <b>မနံ “ ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ ဓမ္မေ“ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ မနောဝိညာဏံ “ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ မနော သမ္ဖဿံ “ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ ဝေဒနံ“ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ တဏှံ “ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။</b></p> <p>စက္ခာယတနာဒိမှိ သက္ကာယနိရောဓ</p> <p>၂၅။ <b>အယံ ခေါ ပန ဘိက္ခဝေ သက္ကာယနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ စက္ခုံ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ ရူပေ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေ သော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ စက္ခုဝိညာဏံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ စက္ခုသမ္ဖဿံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ ဝေဒနံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ တဏှံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။</b></p> <p>သောတာယတနာဒီသု သက္ကာယနိရောဓ</p> <p>၂၆။ <b>သောတံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>ဃာနံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>ဇိဝှံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>ကာယံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p>မနာယတနာဒိမှိ သက္ကာယနိရောဓ</p> <p>၂၇။ <b>မနံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ ဓမ္မေ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ မနောဝိညာဏံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ မနောသမ္ဖဿံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ ဝေဒနံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။</b></p> <p><b>တဏှံ“နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။</b></p> <p>စက္ခာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္ကပဝတ္တန</p> <p>၂၈။ <b>စက္ခုဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ရူပေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ စက္ခုဝိညာဏံ၊ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ၊ ဖဿပစ္စယာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဝေဒယိတံ သုခံဝါ ဒုက္ခံဝါ အဒုက္ခ မသုခံဝါ။-</b></p> <p><b>သော သုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော အဘိနန္ဒတိ အဘိဝဒတိ အဇ္ဈောသာယ တိဋ္ဌတိ၊ တဿ ရာဂါနုသယော အနုသေတိ။</b></p> <p><b>- ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော သောစတိ ကိလမတိ ပရိဒေဝတိ၊ ဥရတ္တာဠိံ ကန္ဒတိ သမ္မောဟံ အာပဇ္ဇတိ၊ တဿ ပဋိဃာနုသယော အနုသေတိ။</b></p> <p><b>- အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော တဿာ ဝေဒနာယ သမုဒယဉ္စ အတ္ထင်္ဂမဉ္စ အဿာဒဉ္စ အာဒိနဝဉ္စ နိဿရဏဉ္စ ယထာဘူတံ နပ္ပဇာနာတိ၊ တဿ အဝိဇ္ဇာနုသ ယော အနုသေတိ။</b></p> <p><b>သော ဝတ ဘိက္ခဝေ သုခါယ ဝေဒနာယ ရာဂါနုသယံ အပ္ပဟာယ ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ပဋိဃာနုသယံ အပ္ပဋိဝိနောဒေတွာ အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ အဝိဇ္ဇာနုသယံ အသမူဟနိတွာ အဝိဇ္ဇံ အပ္ပဟာယ ဝိဇ္ဇံ အနုပ္ပါဒေတွာ ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ ဒုက္ခဿန္တကရော ဘဝိဿတီတိ နေတံ ဌာနံ ဝိဇ္ဇတိ။</b></p> <p>သောတာယတနာဒီသု သံသာရစက္ကပဝတ္တန</p> <p>၂၉။ <b>သောတဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ သဒ္ဒေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ သောတဝိညာဏံ။ (ပ)။ ဃာနဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ဂန္ဓေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဃာနဝိညာဏံ။ (ပ)။ ဇိဝှဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ရသေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဇိဝှါဝိညာဏံ။ (ပ)။ ကာယဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ကာယဝိညာဏံ။ (ပ)။</b></p> <p>မနာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္ကပဝတ္တန</p> <p>၃၀။ <b>မနဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ဓမ္မေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏံ၊ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ၊ ဖဿပစ္စယာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဝေဒယိတံ သုခံဝါ ဒုက္ခံဝါ အဒုက္ခ မသုခံဝါ။-</b></p> <p><b>သော သုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော အဘိန္ဒတိ အဘိဝဒတိ အဇ္ဈောသာယ တိဋ္ဌတိ၊ တဿ ရာဂါနုသယော အနုသေတိ။</b></p> <p><b>- ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော သောစတိ ကိလမတိ ပရိဒေဝတိ ဥရတ္တာဠိံ ကန္ဒတိ သမ္မောဟံ အာပဇ္ဇတိ၊ တဿ ပဋိဃာနုသယော အနုသေတိ။</b></p> <p><b>- အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော တဿာ ဝေဒနာယ သမုဒယဉ္စ အတ္ထင်္ဂမဉ္စ အဿာဒဉ္စ အာဒီနဝဉ္စ နိဿရဏဉ္စ ယထာဘူတံ နပ္ပဇာနာတိ၊ တဿ အဝိဇ္ဇာနုယ ယော အနုသေတိ။</b></p> <p><b>သော ဝတ ဘိက္ခဝေ သုခါယ ဝေဒနာယ ရာဂါနုသယံ အပ္ပဟာယ ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ပဋိဃာနုသယံ အပ္ပဋိဝိနောဒေတွာ အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ အဝိဇ္ဇာနုသယံ အသမူဟနိတွာ အဝိဇ္ဇံ အပ္ပဟာယ ဝိဇ္ဇံ အနုပ္ပါဒေတွာ ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ ဒုက္ခဿန္တကရော ဘဝိဿတီတိ နေတံ ဌာနံ ဝိဇ္ဇတိ။</b></p> <p>စက္ခာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္ကနိရောဓ</p> <p>၃၁။ <b>စက္ခုဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ရူပေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ စက္ခုဝိညာဏံ၊ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ၊ ဖဿပစ္စယာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဝေဒယိတံသုခံဝါ ဒုက္ခံဝါ အဒုက္ခမသုခံဝါ။-</b></p> <p><b>သော သုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော နာဘိနန္ဒတိ နာဘိဝဒတိ နာဇ္ဈောသာယ တိဋ္ဌတိ၊ တဿ ရာဂါနုသယော နာနုသေတိ။</b></p> <p><b>- ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော န သောစတိ န ကိလမတိ န ပရိဒေဝတိ န ဥရတ္တာဠိံ ကန္ဒတိ န သမ္မောဟံ အာပဇ္ဇတိ၊ တဿ ပဋိဃာနုသယော နာနုသေတိ။</b></p> <p><b>- အဒုက္ခ မသုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော တဿာ ဝေဒနာယ သမုဒယဉ္စ အတ္ထင်္ဂမဉ္စ အဿာဒဉ္စ အာဒီနဝဉ္စ နိဿရဏဉ္စ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ၊ တဿ အဝိဇ္ဇာနုသယော နာနုသေတိ။</b></p> <p><b>သော ဝတ ဘိက္ခဝေ သုခါယ ဝေဒနာယ ရာဂါနုသယံ ပဟာယ ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ပဋိဃာနုသယံ ပဋိဝိနောဒေတွာအဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ အဝိဇ္ဇာနုသယံ သမူဟနိတွာ အဝိဇ္ဇံ ပဟာယ ဝိဇ္ဇံ ဥပ္ပါဒေတွာ ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ ဒုက္ခဿန္တကရော ဘဝိဿတီတိ ဌာနမေတံ ဝိဇ္ဇတိ။</b></p> <p>သောတာယတနာဒီသု သံသာရစက္ကနိရောဓ</p> <p>၃၂။ <b>သောတဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ သဒ္ဒေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ သောတ ဝိညာဏံ။ (ပ)။ ဃာနဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ဂန္ဓေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဃာနဝိညာဏံ။ (ပ)။ ဇိဝှဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ရသေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဇိဝှါဝိညာဏံ။ (ပ)။ ကာယဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ကာယဝိညာဏံ။ (ပ)။</b></p> <p>မနာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္ကနိရောဓ</p> <p>၃၃။ <b>မနဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ဓမ္မေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏံ၊ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ၊ ဖဿပစ္စယာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဝေဒယိတံ သုခံဝါ ဒုက္ခံဝါ အဒုက္ခမသုခံဝါ။-</b></p> <p><b>သော သုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော နာဘိနန္ဒတိ နာဘိဝဒတ်ိ နာဇ္ဈောသာယ တိဋ္ဌတိ၊ တဿ ရာဂါနုသယော နာနုသေတိ။-</b></p> <p><b>ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော နသောစတိ နကိလမတိ နပရိဒေဝတိ နဥရတ္တာဠိံ ကန္ဒတိ နသမ္မောဟံ အာပဇ္ဇတိ၊ တဿ ပဋိဃာနုသယော နာနုသေတိ။</b></p> <p><b>- အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော တဿာ ဝေဒနာယ သမုဒယဉ္စ အတ္ထင်္ဂမဉ္စ အဿာဒဉ္စ အာဒီနဝဉ္စ နိဿရဏဉ္စ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ၊ တဿ အဝိဇ္ဇာနုသယော နာနုသေတိ။</b></p> <p><b>သော ဝတ ဘိက္ခဝေ သုခါယ ဝေဒနာယ ရာဂါနုသယံ ပဟာယ ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ပဋိဃာနုသယံ ပဋိဝိနောဒေတွာ အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ အဝိဇ္ဇာနုသယံ သမူဟနိတွာ အဝိဇ္ဇံ ပဟာယ ဝိဇ္ဇံ ဥပ္ပါဒေတွာ ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ ဒုက္ခဿန္တကရော ဘဝိဿတီတိ ဌာနမေတံ ဝိဇ္ဇတိ။</b></p> <p>၃၄။ <b>ဧဝံ ပဿံ ဘိက္ခဝေ သုတဝါ အရိယသာဝကော စက္ခုသ္မိံ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ရူပေသု နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ စက္ခုဝိညာဏေ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ စက္ခုသမ္ဖေဿ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ဝေဒနာယ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ တဏှာယ နိဗ္ဗိန္ဒတိ။-</b></p> <p><b>သောတသ္မိံ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ သဒ္ဒေသု နိဗ္ဗိန္ဒတိ။ (ပ)။ ဃာနသ္မိံ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ဂန္ဓေသု နိဗ္ဗိန္ဒတိ။ (ပ)။ ဇိဝှါယ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ရသေသု နိဗ္ဗိန္ဒတိ။ (ပ)။ ကာယသ္မိံ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေသု နိဗ္ဗိန္ဒတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>မနသ္မိံ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ဓမ္မေသု နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ မနောဝိညာဏေ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ မနောသမ္ဖေဿ နိဗ္ဗန္ဒတိ၊ ဝေဒနာယ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ တဏှာယ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ နိဗ္ဗိန္ဒံ ဝိရဇ္ဇတိ၊ ဝိရာဂါ ဝိမုစ္စတိ၊ ဝိမုတ္တသ္မိံ “ဝိမုတ္တ“မိတိ ဉာဏံ ဟောတိ၊ “ခီဏာ ဇာတိ၊ ဝုသိတံ ဗြဟ္မစရိယံ၊ ကတံ ကရဏီယံ၊ နာပရံ ဣတ္ထတ္တာယာ“တိ ပဇာနာတီတိ။</b></p> <p><b>ဣဒမဝေါစ ဘဂဝါ။ အတ္တမနာ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ဘာသိတံ အဘိနန္ဒုန္တိ။ ဣမသ္မိံ ခေါ ပန ဝေယျာကရဏသ္မိံ ဘညမာနေ သဋ္ဌိမတ္တာနံ ဘိက္ခူနံ အနုပါဒါယ အာသဝေဟိ စိတ္တာနိ ဝိမုစ္စိံသူတိ။</b></p> <p>ဆ ဆက္ကသုတ္တံ နိဋ္ဌိတံ။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော် ဘုရားကြီး၏</h3> <p>ဆ ဆက္ကသုတ် နိဿယ</p> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p>နိဒါန်း</p> <p>၁။ <b>ဘန္တေ</b>=ရှင်မဟာကဿပ ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးဘုရား၊ <b>မေ</b>= အကျွန်ုပ် အာနန္ဒာသည်၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားလတ္တံ့သောအတိုင်း၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သမ္မုခါ</b>=ဆည်းကပ် ခရောက် ထံမှောက်တော်မှ၊ <b>သုတံ</b>=ကိုယ်တိုင်သုတ ကြားလိုက်ရပါသည် ဘုရား။</p> <p><b>ဧကံ သမယံ</b>=တစ်ပါးသောအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>သာဝတ္ထိယံ</b>=သာဝတ္ထိနေပြည်တော်ကြီး၌၊ <b>အနာထပိဏ္ဍိကဿ</b>=အနာထပိဏ်သူဌေးကြီး၏၊ <b>အာရာမေ</b>=နှလုံး မွေ့လျော် ပျော်ဖွယ်ရာဖြစ်သော၊ <b>ဇေတဝနေ</b>=ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌၊ <b>ဝိဟရတိ</b>= သီတင်းသုံး စံနေတော်မူ၏၊ <b>တတြ ခေါ</b>=ထိုအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>= ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဘိက္ခူ</b>=ရဟန်းတို့ကို၊ “<b>ဘိက္ခဝေါ</b>“တိ=ရဟန်းတို့ ဟူ၍၊ <b>အာမန္တေသိ</b>=ခေါ်တော်မူ၏၊ <b>တေဘိက္ခူ</b>= ထိုရဟန်းတို့သည်၊ “<b>ဘဒန္တေ</b>“တိ= အရှင်ဘုရားဟူ၍၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်း တော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားအား၊ <b>ပစ္စေဿာသုံ</b>=လျှောက်ထား ကြကုန်၏။</p> <p>၂။ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဧတံ</b>=ဤ ဆ ဆက္ကသုတ်ကို၊ <b>အဝေါစ</b>=မိန့်မြွက်ဟောကြားတော်မူလေသတည်း။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝေါ</b>=သင်တို့အား၊ <b>အာဒိကလျာဏံ</b>=အစ၏ ကောင်းခြင်းဂုဏ်နှင့်လည်းပြည့်စုံစွာထသော၊ <b>မဇ္ဈေကလျာဏံ</b>=အလယ် ၏ ကောင်းခြင်းဂုဏ်နှင့်လည်းပြည့်စုံစွာထသော၊ <b>ပရိယောသာန ကလျာဏံ</b>=အဆုံး၏ ကောင်းခြင်းဂုဏ်နှင့်လည်းပြည့်စုံစွာထသော၊ <b>သာတ္ထံ</b>=အနက်နှင့် လည်းပြည့်စုံစွာထသော၊ <b>သဗျဉ္ဇနံ</b>=သဒ္ဒါနှင့်လည်း ပြည့်စုံစွာထသော၊ <b>ဓမ္မံ</b>=ဆဆက္ကသုတ္တန် တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ဒေသေဿာမိ</b>=ဟောတော်မူအံ့။ <b>ကေဝလပရိပုဏ္ဏံ</b>=အလုံးစုံနှင် ပြည့်စုံသော၊ <b>ပရိသုဒ္ဓံ</b>=စင်ကြယ်စွာသော၊ <b>ဗြဟ္မစရိယံ</b>=မြတ်သော အကျင့်ကို၊ <b>ပကာသေဿာမိ</b>=ပြပေအံ့။ <b>ယဒိဒံ ယာနိဣမာနိ ဆ ဆက္ကာနိ</b>= အကြင်ခြောက်ခု ခြောက်ပါးတရားအစုံတို့သည်၊ <b>သန္တိ</b>=ရှိကုန်၏၊ <b>တံ</b>= ထိုဆဆက္ကသုတ္တန် တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သုဏာထ</b>=နာကြကုန်လော။ <b>သာဓုကံ</b>=ကောင်းစွာ၊ <b>မနသိကရောထ</b>=နှလုံးသွင်းကြကုန်လော။ <b>ဘာသိဿာမိ</b>=ဟောတော်မူတော့အံ့။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အဝေါစ</b>=မိန့်တော်မူ၏၊ <b>ဘန္တေ</b>=အရှင်ဘုရား၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့ မိန့်တော်မူတိုင်း၊ <b>သာဓု</b>=ကောင်း လှပါပြီ။ <b>ဣတိခေါ</b>=ဤသို့လျှင်၊ <b>တေ ဘိက္ခူ</b>=ထိုရဟန်းတို့သည်၊ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရားအား၊ <b>ပစ္စေဿာသုံ</b>=ဝန်ခံကြကုန်၏၊ <b>ဘဂဝါ</b>= မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဧတံ</b>=ဤဆဆက္ကသုတ္တန် တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>အဝေါစ</b>=ဟောတော်မူ၏။</p> <p>ခြောက်ခု ခြောက်လီအကျဉ်း</p> <p>(က) <b>အဇ္ဈတ္တိကာနိ</b>=အတွင်းအဇ္ဈတ္တိကဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဆ အာယတနာနိ</b>=အာယတနခြောက်ပါးတို့ကို၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗာနိ</b>=သိအပ်ကုန်၏။</p> <p>(ခ) <b>ဗာဟိရာနိ</b>=အပဗာဟိရဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဆ အာယ တနာနိ</b>=အာယတနခြောက်ပါးတို့ကို၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗာနိ</b>= သိအပ်ကုန်၏။</p> <p>(ဂ) <b>ဆဝိညာဏကာယာ</b>=ဝိညာဏ်ဓာတ်ခြောက်ပါး အ ပေါင်းတို့ကို၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗာ</b>=သိအပ်ကုန်၏။</p> <p>(ဃ) <b>ဆဖဿကာယာ</b>=ဖဿဓာတ်ခြောက်ပါး အပေါင်းတို့ကို၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗာ</b>=သိအပ်ကုန်၏။</p> <p>(င) <b>ဆ ဝေဒနာကာယာ</b>=ဝေဒနာဓာတ်ခြောက်ပါး အပေါင်း တို့ကို၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗာ</b>=သိအပ်ကုန်၏။</p> <p>(စ) <b>ဆတဏှာကာယာ</b>=တဏှာဓာတ်ခြောက်ပါး အပေါင်း တို့ကို၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗာ</b>=သိအပ်ကုန်၏။</p> <p>---*---</p> <h3>ခြောက်ခုခြောက်လီ အကျယ်</h3> <h3>အတွင်း အာယတန ခြောက်ပါး</h3> <p>၃။ <b>ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီတိ</b>=ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနိဟူသော၊ <b>ဣတိ ခေါ ပန ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ခဲ့လေပြီ။ <b>ကိဉ္စ</b>=အဘယ်အာယတနများ ကိုလျှင်၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပါသနည်း။ <b>စက္ခာယတနံ</b>=စက္ခာယတနကို၎င်း၊ <b>သောတာယတနံ</b>=သောတာယတန ကို၎င်း၊ <b>ဃာနာယတနံ</b>=ဃာနာယတနကို၎င်း၊ <b>ဇိဝှါယတနံ</b>=ဇိဝှါယတန ကို၎င်း၊ <b>ကာယာယတနံ</b>=ကာယာယတနကို၎င်း၊ <b>မနာယတနံ</b>=မနာယတန ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီတိ</b>=ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနိဟူသော၊ <b>ဣတိ ယံ တံ ဝစနံ</b>=အကြင်စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤစက္ခုစသော အာယတနခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>= ဆိုအပ်ပေသတည်း။ <b>ဣဒံ</b>=ဤဆက္ကသည်ကား၊ <b>ပဌမံဆက္ကံ</b>=ရှေးဦး စွာသော ဆက္ကပေတည်း။</p> <h3>အပြင် အာယတနခြောက်ပါး</h3> <p>၄။ <b>ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီတိ</b>=ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနိ-ဟူသော၊ <b>ဣတိ ခေါ ပန ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ခဲ့လေပြီ။ <b>ကိဉ္စ</b>=အဘယ်အာယတနများကိုလျှင်၊ <b>ပဋိစ္စ</b>= အစွဲပြု၍၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပါသနည်း။ <b>ရူပါယတနံ</b>= ရူပါယတနကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒါယတနံ</b>=သဒ္ဒါယတနကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓာယတနံ</b>= ဂန္ဓာယတနကို၎င်း၊ <b>ရသာ ယတနံ</b>=ရသာယတနကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b>= ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနကို၎င်း၊ <b>ဓမ္မာယတနံ</b>=ဓမ္မာယတနကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီတိ</b>=ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနိ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ယံ တံဝစနံ</b>= အကြင်စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤ ရူပါယတနစသော အာယတနခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>= ဆိုအပ်ပေသတည်း။<b>ဣဒံ</b>=ဤ ဆက္ကသည်ကား၊ <b>ဒုတိယံ ဆက္ကံ</b>=နှစ်ခု မြောက်သော ဆက္ကပေတည်း။</p> <h3>ဝိညာဏ် ခြောက်ပါးအပေါင်း</h3> <p>၅။ <b>ဆ ဝိညာဏကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ ဝိညာဏကာယာ ဝေဒိ တဗ္ဗာ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ခေါ ပန ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ခဲ့လေပြီ။ <b>ကိဉ္စ</b>=အဘယ်ဝိညာဏ်များကိုလျှင်၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပါသနည်း။ <b>စက္ခုဉ္စ</b>=စက္ခုအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရူပေစ</b>=ရူပါရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>သောတဉ္စ</b>=သောတအကြည်ကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒေစ</b>= သဒ္ဒါရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>သောတဝိညာဏံ</b>=သောတ ဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဃာနဉ္စ</b>=ဃာနအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓေစ</b>=ဂန္ဓာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဃာနဝိညာဏံ</b>=ဃာနဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဇိဝှဉ္စ</b>=ဇိဝှါအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရသေစ</b>= ရသာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏံ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ကာယဉ္စ</b>=ကာယအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ</b>= ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ကာယဝိညာဏံ</b>=ကာယဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>မနဉ္စ</b>=မနောအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဓမ္မေစ</b>= ဓမ္မာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤဝိညာဏ်ခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဆ ဝိညာဏ ကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ ဝိညာဏကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ယံ တံဝစနံ</b>=အကြင် စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤဝိညာဏ် ခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပေသတည်း။ <b>ဣဒံ</b>=ဤ ဆက္ကသည်ကား၊ <b>တတိယံ ဆက္ကံ</b>=သုံးခုမြောက်သော ဆက္ကပေတည်း။</p> <h3>ဖဿ ခြောက်ပါး အပေါင်း</h3> <p>၆။ <b>ဆ ဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ခေါ ပန ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ခဲ့ပေပြီ။ <b>ကိဉ္စ</b>= အဘယ်ဖဿများကိုလျှင်၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>= ဆိုအပ်ပါသနည်း။ <b>စက္ခုဉ္စ</b>=စက္ခုအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရူပေစ</b>=ရူပါရုံတို့ကို လည်းကောင်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=စက္ခုအကြည်, ရူပါရုံ, စက္ခုဝိညာဏ် သုံးပါး တို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿ မည်၏၊ <b>သောတဉ္စ</b>=သောတအကြည်ကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒေစ</b>=သဒ္ဒါရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>= အစွဲပြု၍၊ <b>သောတဝိညာဏံ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=သောတအကြည်, သဒ္ဒါရုံ, သောတဝိညာဏ်သုံး ပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=သောတသမ္ဖဿ မည်၏၊ <b>ဃာနဉ္စ</b>=ဃာနအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓေစ</b>=ဂန္ဓာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဃာနဝိညာဏံ</b>=ဃာနဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ် ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ဃာနအကြည်, ဂန္ဓာရုံ, ဃာနဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဃာနသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဇိဝှဉ္စ</b>=ဇိဝှါအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရသေစ</b>=ရသာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏံ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ဇိဝှါ အကြည်, ရသာရုံ, ဇိဝှါဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေး မှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဇိဝှါသမ္ဖဿမည်၏၊။<b>ကာယဉ္စ</b>=ကာယအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ</b>=ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ကာယဝိညာဏံ</b>= ကာယဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ကာယအကြည်, ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ, ကာယဝိညာဏ် သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှု သည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ကာယသမ္ဖဿ မည်၏၊။ <b>မနဉ္စ</b>=မနောအကြည်ကို၎င်း, <b>ဓမ္မေစ</b>=ဓမ္မာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>= မနောဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=မနောအကြည်, ဓမ္မာရုံ, မနော ဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>= မနောသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤ ဖဿခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဆ ဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ ဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ယံ တံ ဝစနံ</b>=အကြင်စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆို အပ်၏၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤဖဿ ခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပေသတည်း။ <b>ဣဒံ</b>=ဤ ဆက္ကသည်ကား၊ <b>စတုတ္ထံ ဆက္ကံ</b>=လေးခုမြောက်သော ဆက္ကပေတည်း။</p> <h3>ဝေဒနာခြောက်ပါး အပေါင်း</h3> <p>၇။ <b>ဆ ဝေဒနာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ ဝေဒနာ ကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ခေါ ပန ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>= ဆိုအပ်ခဲ့ပေပြီ။ <b>ကိဉ္စ</b>=အဘယ်ဝေဒနာများကိုလျှင်၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ် ပါသနည်း။ <b>စက္ခုဉ္စ</b>=စက္ခုအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရူပေစ</b>=ရူပါရုံတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>= စက္ခုဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊<b>တိဏ္ဏံ</b>=စက္ခုအကြည်, ရူပါရုံ, စက္ခုဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>= စက္ခုသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်း ကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ် ပေါ်၏၊။ <b>သောတဉ္စ</b>=သောတအကြည်ကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒေစ</b>= သဒ္ဒါရုံတို့ကို ၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>သောတဝိညာဏံ</b>=သောတဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=သောတအကြည်, သဒ္ဒါရုံ, သောတ ဝိညာဏ် သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=သောတ သမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=သောတသမ္ဖဿ ဟူသော အကြောင်း ကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=သောတသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ တရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ် ပေါ်၏၊။<b>ဃာနဉ္စ</b>=ဃာနအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓေစ</b>=ဂန္ဓာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဃာနဝိညာဏံ</b>=ဃာနဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>= ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ဃာနအကြည်, ဂန္ဓာရုံ, ဃာနဝိညာဏ် သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဃာနသမ္ဖဿ မည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ဃာနသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>= ဃာနသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊။<b>ဇိဝှဉ္စ</b>= ဇိဝှါအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရသေစ</b>=ရသာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏံ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>= ဇိဝှါအကြည်, ရသာရုံ, ဇိဝှါ ဝိညာဏ် သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဇိဝှါ သမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>= ဇိဝှါသမ္ဖဿ ဟူသောအကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဇိဝှါသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊။<b>ကာယဉ္စ</b>=ကာယအကြည် ကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ</b>=ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ကာယ ဝိညာဏံ</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ကာယ အကြည်, ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ, ကာယဝိညာဏ် သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ကာယ သမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ကာယ သမ္ဖဿဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ကာယသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ် ပေါ်၏၊။<b>မနဉ္စ</b>=မနောအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဓမ္မေစ</b>=ဓမ္မာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနော ဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=မနောအကြည်, ဓမ္မာရုံ, မနောဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=မနောသမ္ဖဿ ဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤဝေဒနာခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဆ ဝေဒနာ ကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ ဝေဒနာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာဟူသော၊ <b>ဣတိ ယံ တံ ဝစနံ</b>=အကြင်စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆို အပ်၏၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤဝေဒနာခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု ၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပေသတည်း။ <b>ဣဒံ</b>=ဤဆက္ကသည်ကား၊ <b>ပဉ္စမံဆက္ကံ</b>= ငါးခုမြောက်သော ဆက္ကပေတည်း။</p> <h3>တဏှာခြောက်ပါး အပေါင်း</h3> <p>၈။ <b>ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ခေါ ပန ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ် ခဲ့ပေပြီ။ <b>ကိဉ္စ</b>=အဘယ်တဏှာများကိုလျှင်၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဧတံ</b>=ဤ စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပါသနည်း။ <b>စက္ခုဉ္စ</b>=စက္ခုအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရူပေစ</b>=ရူပါရုံတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခု ဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=စက္ခုအကြည်, ရူပါရုံ, စက္ခုဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>= စက္ခုသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿ ပစ္စယာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်း ကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>= ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဝေဒနာပစ္စယာ</b>=ဝေဒနာ ဟူသောအကြောင်းကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>=ရူပတဏှာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>သောတဉ္စ</b>=သောတ အကြည်ကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒေစ</b>=သဒ္ဒါရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>သောတ ဝိညာဏံ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>= သောတအကြည်, သဒ္ဒါရုံ, သောတ ဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>= ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=သောတသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿ ပစ္စယာ</b>=သောတသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=သောတ သမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဝေဒနာပစ္စယာ</b>= ဝေဒနာဟူသောအကြောင်းကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>=သဒ္ဒတဏှာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>= ဖြစ်ပေါ်၏၊။ <b>ဃာနဉ္စ</b>=ဃာနအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓေစ</b>=ဂန္ဓာရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဃာနဝိညာဏံ</b>=ဃာနဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ် ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ဃာနအကြည်, ဂန္ဓာရုံ, ဃာနဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဃာနသမ္ဖဿ မည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ဃာနသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဃာန သမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဝေဒနာ ပစ္စယာ</b>=ဝေဒနာဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>=ဂန္ဓတဏှာ သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊။<b>ဇိဝှဉ္စ</b>=ဇိဝှါအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရသေစ</b>= ရသာရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏံ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ဇိဝှါ အကြည်,ရသာရုံ,ဇိဝှါဝိညာဏ် သုံးပါး တို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်း ဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဇိဝှါသမ္ဖဿ မည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ဇိဝှါသမ္ဖဿ ဟူသောအကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဇိဝှါ သမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဝေဒနာပစ္စယာ</b>= ဝေဒနာဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>=ရသ တဏှာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>= ဖြစ်ပေါ်၏၊။ <b>ကာယဉ္စ</b>=ကာယအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ</b>=ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ကာယဝိညာဏံ</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ကာယအကြည်, ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ, ကာယဝိညာဏ် သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ကာယသမ္ဖဿ မည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ကာယသမ္ဖဿ ဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ကာယသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဝေဒနာပစ္စယာ</b>=ဝေဒနာဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>=ဖောဋ္ဌဗ္ဗ တဏှာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊။<b>မနဉ္စ</b>=မနောအကြည်ကို၎င်း, <b>ဓမ္မေစ</b>=ဓမ္မာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=မနောအကြည်, ဓမ္မာရုံ, မနော ဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>= ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=မနော သမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=မနောသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်း ကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဝေဒနာပစ္စယာ</b>=ဝေဒနာဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>=ဓမ္မတဏှာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊။<b>ဣဒံ</b>=ဤတဏှာ ခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာဟူသော၊ <b>ဣတိ ယံ တံ ဝစနံ</b>=အကြင်စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤ တဏှာခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပေသတည်း။ <b>ဣဒံ</b>=ဤဆက္ကသည်ကား၊ <b>ဆဋ္ဌံ ဆက္ကံ</b>=ခြောက်ခုမြောက်သော ဆက္က ပေတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>စက္ခာယတန အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၉။ “<b>စက္ခု</b>=မျက်စိသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း၊” <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>= ထိုပြော ဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်၊ <b>စက္ခုဿ</b>=မျက်စိ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်၎င်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်၎င်း၊ <b>ပညာယတိ</b>= ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>=အကြင်မျက်စိ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>= ဖြစ်မှုသည်၎င်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်၎င်း၊ <b>ပညာယတိ</b>= ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိစ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိစ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>= အကြင်သူသည်၊ “<b>စက္ခု</b>=မျက်စိကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ် တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆို ငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>စက္ခု</b>=မျက်စိသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တ သာတည်း။</p> <h3>ရူပါယတန အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၀။ “<b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း” <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>= ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ရူပါနံ</b>=ရုပါရုံတို့၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ယဿ ခေါ ပန</b>=အကြင်ကြောင့်လျှင်၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>= ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိစ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိစ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သောစကား အဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဘွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆို ချက်သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ် အားဖြင့်၊ <b>စက္ခု</b>=မျက်စိသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။</p> <h3>စက္ခုဝိညာဏ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၁။ “<b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရ ပိုင်သော ကိုယ်တည်း၊” <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>= ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>စက္ခုဝိညာဏဿ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ယဿ ခေါ ပန</b>=အကြင်ကြောင့်လျှင်၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>= ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိစ</b>=ခဏခဏ ဖြစ် လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိစ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဘွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>စက္ခု ဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ် တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့၊ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက် သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>စက္ခု</b>= မျက်စိသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <h3>စက္ခုသမ္ဖဿ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၂။“<b>စက္ခုသမ္ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင် သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြော ဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>စက္ခုသမ္ဖဿဿ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>= ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ယဿ ခေါ ပန</b>=အကြင်ကြောင့် လျှင်၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>= ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိစ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိစ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်။ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>စက္ခုသမ္ဖေဿာ</b>= စက္ခုသမ္ဖဿသည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>= ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>= မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>စက္ခု</b>=မျက်စိသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုး မရ အနတ္တတို့သာတည်း။ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>စက္ခုသမ္ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿ သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <h3>ဝေဒနာ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၃။“<b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>အတ္တာ</b>= အစိုးရ ပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>= မသင့်မြတ်။ <b>ဝေဒနာယ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရား၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>= ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ယဿ ခေါ ပန</b>=အကြင်ကြောင့်လျှင်၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိစ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိစ</b>= ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဘွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခု သမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ တရားသည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့၊ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>= မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>စက္ခု</b>=မျက်စိသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>စက္ခုသမ္ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿ သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <h3>တဏှာအနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၄။ “<b>တဏှာ</b>=ရူပတဏှာသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ် တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>တဏှာယ</b>=ရူပ တဏှာ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည် လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ယဿ ခေါ ပန</b>=အကြင် ကြောင့်လျှင်၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည် လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိစ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိစ</b>=ခဏ ခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဘွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>တဏှာ</b>=ရူပတဏှာသည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြား အံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ သောအဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>စက္ခု</b>=မျက်စိသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တ သာတည်း။ <b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့ သာတည်း။ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တ သာတည်း။ <b>စက္ခုသမ္ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>တဏှာ</b>=ရူပတဏှာသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <p>စက္ခာယတန စသည်၌ အနတ္တာနုပဿနာခန်းပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>သောတာယတနာဒိ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၅။ “<b>သောတံ</b>=နားသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ (ပ)။ “<b>ဃာနံ</b>=နှာခေါင်းသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>= ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ (ပ)။ “<b>ဇိဝှါ</b>= လျှာသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>= အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ (ပ)။ “<b>ကာယော</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူ သည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ (ပ)။</p> <h3>မနာယတန အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၆။ “<b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြော ဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>မနဿ</b>=စိတ်၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>= အကြင်စိတ်၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>= ပျက်မှု သည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>= ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ စ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိ စ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>မနော</b>=စိတ်သည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>= အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။<b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆို ငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာ တည်း။</p> <h3>ဓမ္မာယတန အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၇။ “<b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆို ငြား အံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဓမ္မာနံ</b>=ဓမ္မာရုံ တရားတို့၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည် လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>= အကြင်ဓမ္မာရုံ တရားအပေါင်း၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>= ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>= ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ စ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိ စ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူ သည်၊ “<b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>= မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သောအဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။</p> <h3>မနောဝိညာဏ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၈။“<b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင် သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့။ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>= ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>မနောဝိညာဏဿ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>=အကြင်မနောဝိညာဏ်စိတ်၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>= ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ် သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ စ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိ စ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကား အဓိပ္ပါယ်ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်သည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြား အံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <h3>မနောသမ္ဖဿ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၉။“<b>မနောသမ္ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင် သော ကိုယ်တည်း၊” <b>ဣတိ</b>=ဤသို့။ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>= ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>မနောသမ္ဖဿဿ</b>=မနောသမ္ဖဿ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>=အကြင်မနောသမ္ဖဿ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှု သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>= ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ စ</b>၊ ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိ စ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက် ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>မနော သမ္ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿသည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြော ဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ် အားဖြင့်၊ <b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာ တည်း။ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>မနော သမ္ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <h3>ဝေဒနာ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၂၀။“<b>ဝေဒနာ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရ ပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့။ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>= ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဝေဒနာယ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာဝေဒနာ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်ကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>=အကြင်မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ တရား၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည် လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ စ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိ စ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>ဝေဒနာ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ သည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>= ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနော ဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>မနော သမ္ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဝေဒနာ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တ သာတည်း။</p> <h3>တဏှာ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၂၁။ “<b>တဏှာ</b>=ဓမ္မတဏှာသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ် တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့။ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>တဏှာယ</b>=ဓမ္မတဏှာ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည် လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>=အကြင်ဓမ္မတဏှာ တရား၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ စ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိ စ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>တဏှာ</b>= ဓမ္မတဏှာသည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆို ငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>= မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သောအဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>မနောသမ္ဖေဿာ</b>= မနောသမ္ဖဿသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဝေဒနာ</b>= မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>တဏှာ</b>=ဓမ္မတဏှာသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <h3>စက္ခာယတနာဒိမှိ သက္ကာဒိဋ္ဌိ သမုဒယ</h3> <p>၂၂။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>အယံ ခေါ ပန</b>=ဤဆိုလတ္တံ့သော ဖြစ်ပုံ သည်ကား၊ <b>သက္ကာယသမုဒယဂါမိနီပဋိပဒါ</b>=သက္ကာယဒိဋ္ဌိ ပွါးမှုများ ကြောင်း အဖြစ်သို့ ရောက်စေတတ်သော အကျင့်ယုတ်များပေတည်း။ <b>စက္ခုံ</b>=မျက်စိကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမျက်စိသည်ကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>= ဤမျက်စိသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤမျက်စိသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊။ <b>ရူပေ</b>=ရူပါရုံတို့ကို၊ “<b>ဧတံ</b>= ဤရူပါရုံကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤရူပါရုံသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤရူပါရုံသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>= မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤစက္ခု ဝိညာဏ်ကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုဝိညာဏ်သည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုဝိညာဏ်သည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>= မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊။<b>စက္ခုသမ္ဖဿံ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤ စက္ခုသမ္ဖဿသည်ကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုသမ္ဖဿ သည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုသမ္ဖဿ သည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရ ပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>= ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသော အားဖြင့်ရှု၏၊ <b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဝေဒနာကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>= ဤဝေဒနာသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤဝေဒနာ ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊။<b>တဏှံ</b>=ရူပတဏှာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤ တဏှာကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤ တဏှာသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤ တဏှာကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>= အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသော အားဖြင့်ရှု၏။</p> <p>ဤကား စက္ခုဒွါရအတွက် သက္ကာယဒိဋ္ဌိဖြစ်ပွါးပုံကိုဆိုသော စကားရပ်တည်း။</p> <p>---*---</p> <p><b>သောတာယတနာဒီသု သက္ကာယဒိဋ္ဌိသမုဒယ</b></p> <p>၂၃။ <b>သောတံ</b>=နားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤနားကား၊ <b>မမ</b>= ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤနားသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>= ဤနားသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊(ပ)။ <b>ဃာနံ</b>= နှာခေါင်းကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤနှာခေါင်းကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>= ဤနှာခေါင်းသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤ နှာခေါင်းသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊(ပ)။ <b>ဇိဝှံ</b>=လျှာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤလျှာကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤလျှာသည် ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤလျှာသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>= အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသော အားဖြင့်ရှု၏၊(ပ)။ <b>ကာယံ</b>=ကိုယ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤကိုယ်ကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ ဥစ္စာတည်း၊ <b>ဧသော</b>=ဤကိုယ်သည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤကိုယ်သည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ် တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊ (ပ)။</p> <p><b>မနာယတနာဒိမှိ သက္ကာယဒိဋ္ဌိ သမုဒယ</b></p> <p>၂၄။ <b>မနံ</b>=စိတ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤစိတ်ကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>= ဤစိတ်သည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤစိတ်သည် ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>ဓမ္မေ</b>=ဓမ္မာရုံတရားတို့ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မာရုံတရားကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာ တည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤဓမ္မာရုံတရားသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤဓမ္မာရုံတရားသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမနောဝိညာဏ် စိတ်ကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤမနောဝိညာဏ်စိတ်သည် ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤမနောဝိညာဏ်စိတ် သည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>မနောသမ္ဖဿံ</b>=မနောသမ္ဖဿကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမနောသမ္ဖဿကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း၊ <b>ဧသော</b>=ဤမနောသမ္ဖဿသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>= ငါဖြစ် ၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤမနောသမ္ဖဿတရားသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှား သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>ဝေဒနံ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤ မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ သည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤမနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>တဏှံ</b>=ဓမ္မတဏှာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤတဏှာကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤတဏှာသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>= ဤတဏှာသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>စက္ခာယတနာဒိမှိ သက္ကာယဒိဋ္ဌိ နိရောဓ</b></p> <p>၂၅။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>အယံ ခေါ ပန</b>=ဤဆိုလတ္တံ့သော ဖြစ်ပုံ သည်ကား၊ <b>သက္ကာယ နိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ</b>=သက္ကာယဒိဋ္ဌိချုပ်ငြိမ်းမှုသို့ ရောက်စေတတ်သော အကျင့်မြတ်ပေတည်း။</p> <p><b>စက္ခုံ</b>=မျက်စိကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမျက်စိကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>= ဤမျက်စိသည်၊ <b>နဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤမျက်စိသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>ရူပေ</b>=ရူပါရုံတို့ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤရူပါရုံကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>= ဤရူပါရုံသည်၊ <b>နဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤရူပါရုံသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤစက္ခုဝိညာဏ်ကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခု ဝိညာဏ်သည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါ မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုဝိညာဏ်သည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>= အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်။“<b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သော အားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>စက္ခုသမ္ဖဿံ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤစက္ခုသမ္ဖဿကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုသမ္ဖဿသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုသမ္ဖဿသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>နအတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>ဝေဒနံ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဝေဒနာကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤဝေဒနာသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤဝေဒနာသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ် မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏၊ <b>တဏှံ</b>=ရူပတဏှာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤတဏှာကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤတဏှာသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>= ဤတဏှာသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p>ဤကား <b>စက္ခုဒွါရ</b>အတွက် <b>သက္ကာယဒိဋ္ဌိ</b> ချုပ်ငြိမ်းပုံကိုဆိုသော စကားရပ်တည်း။</p> <p>၂၆။ <b>သောတံ</b>=နားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤနားကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤနားသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤ နားသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သော အားဖြင့်ရှု၏၊ (ပ)။</p> <p><b>ဃာနံ</b>=နှာခေါင်းကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤနှာခေါင်းကား(ပ)။ <b>ဇိဝှံ</b>=လျှာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤလျှာကား၊ (ပ)။ <b>ကာယံ</b>=ကိုယ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤကိုယ်ကား၊ (ပ)။</p> <p><b>မနာယတနာဒိမှိ သက္ကာယဒိဋ္ဌိနိရောဓ</b></p> <p>၂၇။ <b>မနံ</b>=စိတ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤစိတ်ကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤစိတ်သည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်၊ <b>ဧသော</b>=ဤစိတ်သည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>ဓမ္မေ</b>=ဓမ္မာရုံတရားအပေါင်းတို့ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မာရုံတရား အပေါင်းကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤဓမ္မာရုံတရား အပေါင်းသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤဓမ္မာရုံအပေါင်းသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်။” <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သော အားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမနောဝိညာဏ် စိတ်ကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>= ဤမနောဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤမနောဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>= မှန်သော အားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>မနောသမ္ဖဿံ</b>=မနောသမ္ဖဿကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမနောသမ္ဖဿကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤမနောသမ္ဖဿသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>= ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤမနောသမ္ဖဿသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>နအတ္တာ</b>= အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သော အားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>ဝေဒနံ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဝေဒနာကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤဝေဒနာသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤဝေဒနာသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ် မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>တဏှံ</b>=ဓမ္မတဏှာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤတဏှာကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>= ဤတဏှာသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်၊ <b>ဧသော</b>= ဤတဏှာသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> --- <p><b>စက္ခာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္ကပဝတ္တန</b></p> <p>၂၈။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>စက္ခုဉ္စ</b>=မျက်စိကို၎င်း၊ <b>ရူပေစ</b>= ရူပါရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ထိုဓာတ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်း ဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿ ပစ္စယာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>သုခံဝါ</b>=ချမ်းသာသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>ဒုက္ခံဝါ</b>=ဆင်းရဲသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>အဒုက္ခမသုခံဝါ</b>=ဆင်းရဲချမ်းသာမဟူ လျစ်လျူရှုသည်လည်း ဖြစ်သော၊ <b>ဝေဒယိတံ</b>=ခံစားမှုဝေဒနာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏။</p> <p><b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>အဘိနန္ဒတိ</b>=နှစ်သက်၏၊ <b>အဘိဝဒတိ</b>=ကောင်းစွ, ချမ်းသာစွဟူ၍တဖွဖွပြောဆို၏၊ <b>အဇ္ဈောသာယ</b>= မျိုတော့မလောက်ဖြစ်၍၊ <b>တိဋ္ဌတိ</b>=တည်နေ၏၊ <b>တဿ</b>=ထိုသုခဝေဒနာ ခံစားသောပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန်အတွင်း၌၊ <b>ရာဂါနုသယော</b>= ရာဂါနုသယဓာတ်သည်၊ <b>အနုသေတိ</b>=အစဉ်ကိန်းအောင်းလေ၏။</p> <p><b>ဒုက္ခာယဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိ ခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>သောစတိ</b>=စိုးရိမ်ပူပန်၏၊ <b>ကိလမတိ</b>=ပင်ပန်း၏၊ <b>ပရိဒေဝတိ</b>=ငိုကြွေး၏၊ <b>ဥရတ္တာဠိံ</b>=ရင်ဘတ်လက်တီး၊ <b>ကန္ဒတိ</b>=မြည်တမ်း ၏၊ <b>သမ္မောဟံ</b>=တွေဝေမိန်းမောခြင်းသို့၊ <b>အာပဇ္ဇတိ</b>=ရောက်၏၊ <b>တဿ</b>= ထိုဒုက္ခဝေဒနာ ခံစားသောပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန်အတွင်း၌၊ <b>ပဋိဃာ နုသယော</b>=ပဋိဃာနုသယဓာတ်သည်၊ <b>အနုသေတိ</b>=အစဉ်ကိန်းအောင်း လေ၏။</p> <p><b>အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>တဿာဝေဒနာယ</b>=ထိုဥပေက္ခာ ဝေဒနာ၏၊ <b>သမုဒယဉ္စ</b>=ဖြစ်ပွါးပုံကို၎င်း၊ <b>အတ္ထင်္ဂမဉ္စ</b>=ချုပ်ကွယ်ပုံကို၎င်း၊ <b>အဿာဒဉ္စ</b>=သာယာဘွယ်ကို၎င်း၊ <b>အာဒီနဝဉ္စ</b>=အပြစ်ဒေါသ အာဒီနဝကို ၎င်း၊ <b>နိဿရဏဉ္စ</b>=ကျွတ်လွတ်မှုကို၎င်း၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=ဟုတ်မှန်သော အတိုင်း၊ <b>နပ္ပဇာနာတိ</b>=အပြားအားဖြင့် ထင်ရှားစွာမသိနိုင်၊ <b>တဿ</b>= ထိုဥပေက္ခာ ဝေဒနာခံစားသော ပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန်အတွင်း၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယော</b>=အဝိဇ္ဇာနုသယဓာတ်သည်၊ <b>အနုသေတိ</b>=အစဉ်ကိန်း အောင်းလေ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>ဝတ</b>=စင်စစ်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာ၌၊ <b>ရာဂါနုသယံ</b>=ရာဂါနုသယဓာတ်ကို၊ <b>အပ္ပဟာယ</b>=မပယ်စွန့်မူ၍၊ <b>ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာ၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယံ</b>=ပဋိဃာနုသယဓာတ်ကို၊ <b>အပ္ပဋိဝိနောဒေတွာ</b>=မဖြေ ဖျောက်ဘဲ၊ <b>အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာ၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယံ</b>=အဝိဇ္ဇာနုသယကို၊ <b>အသမူဟနိတွာ</b>=မနှုတ်ပယ်မူ၍၊ <b>အဝိဇ္ဇံ</b>=အဝိဇ္ဇာဓာတ်ကို၊ <b>အပ္ပဟာယ</b>=မပယ်စွန့်မူ၍၊ <b>ဝိဇ္ဇံ</b>=ပညာဉာဏ် အလင်းကို၊ <b>အနုပ္ပါဒေတွာ</b>=မဖြစ်စေနိုင်သည်ရှိသော်၊ <b>ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ</b>= မျက်မှောက်ဘဝပစ္စက္ခ၌၊ <b>ဒုက္ခ ဿန္တကရော</b>=ဒုက္ခ၏ အဆုံးကိုပြုနိုင်သည်၊ <b>ဘဝိဿတိ</b>=ဖြစ်လတ္တံ့။ <b>ဣတိ ဧတံ ဌာနံ</b>=ဤသို့သောအကြောင်းသည်။ <b>န ဝိဇ္ဇတိ</b>=မရှိ၊ <b>ဝါ</b>=ဖြစ်နိုင်သော အခွင့်မရှိ။</p> <p>ဤကား <b>စက္ခုဒွါရ</b>အတွက်တည်း။</p> <p><b>သောတာယတနာဒီသု သံသာရစက္က ပဝတ္တန</b></p> <p>၂၉။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>သောတဉ္စ</b>=နားကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒေစ</b>= သဒ္ဒါရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>သောတဝိညာဏံ</b>=သောတ ဝိညာဏ်စိတ် သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ (ပ)</p> <p>&#x2022; <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဃာနဉ္စ</b>=နှာခေါင်းကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓေစ</b>= ဂန္ဓာရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဃာနဝိညာဏံ</b>=ဃာနဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ (ပ)</p> <p>&#x2022; <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဇိဝှဉ္စ</b>=လျှာကို၎င်း၊ <b>ရသေစ</b>=ရသာရုံတို့ ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏံ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ (ပ)</p> <p>&#x2022; <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ကာယဉ္စ</b>=ကိုယ်ကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ</b>= ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ကာယဝိညာဏံ</b>= ကာယ ဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ (ပ)</p> <p><b>မနာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္က ပဝတ္တန</b></p> <p>၃၀။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>မနဉ္စ</b>=စိတ်ကို၎င်း၊ <b>ဓမ္မေစ</b>=ဓမ္မာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ထိုဓာတ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>= ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ဖဿဟူသောအကြောင်းကြောင့်၊ <b>သုခံဝါ</b>= ချမ်းသာသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>ဒုက္ခံဝါ</b>=ဆင်းရဲသည်လည်း ဖြစ်သော၊ <b>အဒုက္ခမသုခံဝါ</b>=ဆင်းရဲချမ်းသာမဟူ လျစ်လျူရှု သည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>ဝေဒယိတံ</b>=ခံစားမှုဝေဒနာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏။</p> <p>&#x2022; <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>သုခါယဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော-သမာနော</b>=တွေ့ထိ ခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>အဘိနန္ဒတိ</b>= နှစ်သက်၏၊ <b>အဘိဝဒတိ</b>=ကောင်းစွ, ချမ်းသာစွဟူ၍ တဖွဖွ ပြောဆို၏၊ <b>အဇ္ဈောသာယ</b>=မျိုတော့မလောက်ဖြစ်၍၊ <b>တိဋ္ဌတိ</b>= တည်နေ၏၊ <b>တဿ</b>=ထိုသုခဝေဒနာခံစားသော ပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန်အတွင်း၌၊ <b>ရာဂါနုသယော</b>= ရာဂါနုသယဓာတ် သည်၊ <b>အနုသေတိ</b>=အစဉ်ကိန်းအောင်းလေ၏။</p> <p>&#x2022; <b>ဒုက္ခာယဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>= တွေ့ထိ ခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>သောစတိ</b>=စိုးရိမ်ပူပန်၏၊ <b>ကိလမတိ</b>= ပင်ပန်း၏၊ <b>ပရိဒေဝတိ</b>=ငိုကြွေး၏၊ <b>ဥရတ္တာဠိံ</b>=ရင်ဘတ်လက်တီး၊ <b>ကန္ဒတိ</b>=မြည်တမ်း၏၊ <b>သမ္မောဟံ</b>=တွေဝေမိန်းမောခြင်းသို့၊ <b>အာပဇ္ဇတိ</b>=ရောက်၏၊ <b>တဿ</b>=ထိုဒုက္ခဝေဒနာ ခံစားသော ပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန်အတွင်း၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယော</b>= ပဋိဃာနုသယဓာတ်သည်၊ <b>အနုသေတိ</b>=အစဉ်ကိန်းအောင်း လေ၏။</p> <p>&#x2022; <b>အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>တဿာ ဝေဒနာယ</b>= ထိုဥပေက္ခာဝေဒနာ၏၊ <b>သမုဒယဉ္စ</b>=ဖြစ်ပွါးပုံကို၎င်း၊ <b>အတ္ထင်္ဂမဉ္စ</b>= ချုပ်ကွယ်ပုံကို၎င်း၊ <b>အဿာဒဉ္စ</b>=သာယာဘွယ်ကို၎င်း၊ <b>အာဒီနဝဉ္စ</b>=အပြစ်ဒေါသ အာဒီနဝကို၎င်း၊ <b>နိဿရဏဉ္စ</b>= ကျွတ်လွတ်မှုကို၎င်း၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>နပ္ပဇာနာတိ</b>=အပြားအားဖြင့် ထင်ရှားစွာမသိနိုင်၊ <b>တဿ</b>= ထိုဥပေက္ခာဝေဒနာ ခံစားသော ပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန် အတွင်း၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယော</b>=အဝိဇ္ဇာနုသယဓာတ်သည်၊ <b>အနုသေတိ</b>=အစဉ်ကိန်းအောင်းလေ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>ဝတ</b>=စင်စစ်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာ၌၊ <b>ရာဂါနုသယံ</b>=ရာဂါနုသယဓာတ်ကို၊ <b>အပ္ပဟာယ</b>=မပယ်စွန့်ကုန်မူ၍၊ <b>ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာ၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယံ</b>=ပဋိဃာနုသယဓာတ်ကို၊ <b>အပ္ပဋိဝိနောဒေတွာ</b>=မဖြေ ဖျောက်ဘဲ၊ <b>အဒုက္ခ မသုခါယဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာ၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယံ</b>=အဝိဇ္ဇာနုသယကို၊ <b>အသမူဟနိတွာ</b>=မနှုတ်ပယ်မူ၍၊ <b>အဝိဇ္ဇံ</b>=အဝိဇ္ဇာမှောင်ဓာတ်ကို၊ <b>အပ္ပဟာယ</b>=မပယ်စွန့်မူ၍၊ <b>ဝိဇ္ဇံ</b>=ပညာ ဉာဏ်အလင်းကို၊ <b>အနုပ္ပါဒေတွာ</b>=မဖြစ်စေနိုင်သည်ရှိသော်၊ <b>ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ</b>= မျက်မှောက်ဘဝ ပစ္စက္ခ၌၊ <b>ဒုက္ခဿန္တကရော</b>=ဒုက္ခ၏ အဆုံးကိုပြုနိုင်သည်၊ <b>ဘဝိဿတိ</b>=ဖြစ်လတ္တံ့၊ <b>ဣတိ ဧတံ ဌာနံ</b>=ဤသို့သော အကြောင်းသည်။ <b>န ဝိဇ္ဇတိ</b>=မရှိ၊ <b>ဝါ</b>=ဖြစ်နိုင်သော အခွင့်မရှိ။</p> <p><b>စက္ခာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္က နိရောဓ</b></p> <p>၃၁။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>စက္ခုဉ္စ</b>=မျက်စိကို၎င်း၊ <b>ရူပေစ</b>=ရူပါရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ထိုဓာတ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=စက္ခု သမ္ဖဿဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>သုခံဝါ</b>=ချမ်းသာသည်လည်းဖြစ် သော၊ <b>ဒုက္ခံဝါ</b>=ဆင်းရဲသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>အဒုက္ခမသုခံဝါ</b>=ဆင်းရဲ ချမ်းသာမဟူ လျစ်လျူရှုသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>ဝေဒယိတံ</b>=ခံစားမှု ဝေဒနာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏။</p> <p>&#x2022; <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌောသမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>နာဘိနန္ဒတိ</b>= မနှစ်သက်။ <b>နာဘိဝဒတိ</b>=ကောင်းစွ, ချမ်းသာစွဟူ၍ တဖွဖွ ပြောဆိုမှုလည်းမရှိ။ <b>အဇ္ဈောသာယ</b>=မျိုတော့မလောက်ဖြစ်၍၊ <b>န တိဋ္ဌတိ</b>=တည်၍မနေ၊ <b>တဿ</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန် အတွင်း၌၊ <b>ရာဂါနုသယော</b>=ရာဂါနုသယဓာတ်သည်၊ <b>နာ နုသေတိ</b>=မကိန်းအောင်း။</p> <p>&#x2022; <b>ဒုက္ခာယဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>= တွေ့ထိခံစား ရသည်ရှိသော်၊ <b>န သောစတိ</b>=မစိုးရိမ်၊ <b>န ကိလမတိ</b>=မပင်ပန်း။ <b>န ပရိဒေဝတိ</b>=မငိုကြွေး၊ <b>ဥရတ္တာဠိံ</b>= ရင်ဘတ်လက်တီး၊ <b>န ကန္ဒတိ</b>=မမြည်တမ်း၊ <b>သမ္မောဟံ</b>=တွေဝေ မိန်းမောခြင်းသို့၊ <b>န အာပဇ္ဇတိ</b>=မရောက်။ <b>တဿ</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန် အတွင်း၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယော</b>=ပဋိဃာနုသယ ဓာတ်သည်၊ <b>နာနုသေတိ</b>=မကိန်းအောင်း။</p> <p>&#x2022; <b>အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>တဿာ ဝေဒနာယ</b>= ထိုဥပေက္ခာဝေဒနာ၏၊ <b>သမုဒယဉ္စ</b>=ဖြစ်ပွါးပုံကို၎င်း၊ <b>အတ္ထင်္ဂမဉ္စ</b>= ချုပ်ကွယ်ပုံကို၎င်း၊ <b>အဿာဒဉ္စ</b>=သာယာဘွယ်ကို၎င်း၊ <b>အာဒီနဝဉ္စ</b>=အပြစ်ဒေါသ အာဒီနဝကို၎င်း၊ <b>နိဿရဏဉ္စ</b>=ကျွတ် လွတ်မှုကို၎င်း၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>ပဇာနာတိ</b>= အပြားအားဖြင့် ထင်ရှားစွာသိနိုင်၏၊ <b>တဿ</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန်အတွင်း၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယော</b>=အဝိဇ္ဇာနုသယ ဓာတ်သည်၊ <b>နာနုသေတိ</b>=မကိန်းအောင်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>ဝတ</b>=စင်စစ်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာ၌၊ <b>ရာဂါနုသယံ</b>=ရာဂါနုသယဓာတ်ကို၊ <b>ပဟာယ</b>= ပယ်စွန့်၍၊ <b>ဒုက္ခာယဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာ၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယံ</b>=ပဋိဃာနု သယဓာတ်ကို၊ <b>ပဋိဝိနောဒေတွာ</b>=ဖြေဖျောက်၍၊ <b>အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာ၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယံ</b>=အဝိဇ္ဇာနုသယဓာတ်ကို၊ <b>သမူဟနိတွာ</b>=ပယ်နှုတ်၍၊ <b>အဝိဇ္ဇံ</b>=အဝိဇ္ဇာမှောင်ကို၊ <b>ပဟာယ</b>=ပယ်စွန့်၍၊ <b>ဝိဇ္ဇံ</b>=ပညာဉာဏ်အလင်းကို၊ <b>ဥပ္ပါဒေတွာ</b>=ဖြစ်စေ၍၊ <b>ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ</b>= မျက်မှောက်ဘဝ ပစ္စက္ခ၌ပင်လျှင်၊ <b>ဒုက္ခဿန္တကရော</b>=ဒုက္ခ၏အဆုံးကို ပြုနိုင်သည်၊ <b>ဘဝိဿတိ</b>=ဖြစ်လတ္တံ့။ <b>ဣတိ ဧတံ ဌာနံ</b>=ဤသို့သော အကြောင်းသည်၊ <b>ဝိဇ္ဇတိ</b>=ရှိ၏။</p> <p>ဤကား <b>စက္ခုဒွါရ</b>အတွက်တည်း။</p> <p><b>သောတာယနာဒီသု သံသာရစက္က နိရောဓ</b></p> <p>၃၂။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>သောတဉ္စ</b>=နားကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒေစ</b>=သဒ္ဒါရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>သောတဝိညာဏံ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ် သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>= ဖြစ်ပေါ်၏၊ ( ပ )</p> <p>&#x2022; <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဃာနဉ္စ</b>=နှာခေါင်းကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓေစ</b>=ဂန္ဓာရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဃာနဝိညာဏံ</b>=ဃာနဝိညာဏ်စိတ် သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ ( ပ )</p> <p>&#x2022; <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဇိဝှဉ္စ</b>=လျှာကို၎င်း၊ <b>ရသေစ</b>=ရသာရုံတို့ကို ၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏံ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ ( ပ )</p> <p>&#x2022; <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ကာယဉ္စ</b>=ကိုယ်ကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ</b>= ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ကာယဝိညာဏံ</b>= ကာယ ဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ ( ပ )</p> <p><b>မနာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္ကနိရောဓ</b></p> <p>၃၃။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>မနဉ္စ</b>=စိတ်ကို၎င်း၊ <b>ဓမ္မေစ</b>=ဓမ္မာရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဉ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ထိုဓာတ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ဖဿ ဟူသောအကြောင်းကြောင့်၊ <b>သုခံဝါ</b>=ချမ်းသာသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>ဒုက္ခံဝါ</b>=ဆင်းရဲသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>အဒုက္ခမသုခံဝါ</b>=ဆင်းရဲချမ်းသာ မဟူ လျစ်လျူရှု သည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>ဝေဒယိတံ</b>=ခံစားမှုဝေဒနာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>= ဖြစ်ပေါ်၏။</p> <p>&#x2022; <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>နာဘိနန္ဒတိ</b>= မနှစ်သက်၊ <b>နာဘိဝဒတိ</b>=ကောင်းစွ, ချမ်းသာစွဟူ၍ တဖွဖွ ပြောဆိုမှုလည်းမရှိ၊ <b>အဇ္ဈောသာယ</b>=မျိုတော့မလောက်ဖြစ်၍၊ <b>န တိဋ္ဌတိ</b>=တည်၍မနေ၊ <b>တဿ</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန် အတွင်း၌၊ <b>ရာဂါနုသယော</b>=ရာဂါနုသယဓာတ်သည်၊ <b>နာနုသေတိ</b>=မကိန်းအောင်း။</p> <p>&#x2022; <b>ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>= တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>န သောစတိ</b>=မစိုးရိမ်၊ <b>န ကိလမတိ</b>= မပင်ပန်း၊ <b>န ပရိဒေဝတိ</b>=မငိုကြွေး၊ <b>ဥရတ္တာဠိံ</b>= ရင်ဘတ်လက်တီး၊ <b>နကန္ဒတိ</b>= မမြည်တမ်း၊ <b>သမ္မောဟံ</b>=တွေဝေ မိန်းမောခြင်းသို့၊ <b>နအာပဇ္ဇတိ</b>=မရောက်၊ <b>တဿ</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန် အတွင်း၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယော</b>=ပဋိဃာနုသယဓါတ်သည်၊ <b>နာနုသေတိ</b>=မကိန်းအောင်း။</p> <p>&#x2022; <b>အဒုက္ခ မသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>တဿာဝေဒနာယ</b>= ထိုဥပေက္ခာ ဝေဒနာ၏၊ <b>သမုဒယဉ္စ</b>=ဖြစ်ပွားပုံကို၎င်း၊ <b>အတ္ထင်္ဂမဉ္စ</b>=ချုပ်ကွယ်ပုံကို၎င်း၊ <b>အဿာဒဉ္စ</b>=သာယာဘွယ်ကို၎င်း၊ <b>အာဒီနဝဉ္စ</b>= အပြစ်ဒေါသအာဒီနဝကို၎င်း၊ <b>နိဿရဏဉ္စ</b>= ကျွတ်လွတ်မှုကို၎င်း၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>ပဇာနာတိ</b>=အပြားအားဖြင့် ထင်ရှားစွာသိနိုင်၏၊ <b>တဿ</b>= ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန် အတွင်း၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယော</b>= အဝိဇ္ဇာနုသယဓာတ်သည်၊ <b>နာနုသေတိ</b>=မကိန်းအောင်း။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>ဝတ</b>=စင်စစ်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာ၌၊ <b>ရာဂါနုသယံ</b>=ရာဂါနုသယဓာတ်ကို၊ <b>ပဟာယ</b>=ပယ်စွန့်၍၊ <b>ဒုက္ခာယဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာ၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယံ</b>= ပဋိဃာနုသယဓာတ်ကို၊ <b>ပဋိဝိနောဒေတွာ</b>=ပယ်နှုတ်၍၊ <b>အဒုက္ခ မသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာ၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယံ</b>= အဝိဇ္ဇာနုသယဓာတ်ကို၊ <b>သမူဟနိတွာ</b>=ပယ်နှုတ်၍၊ <b>အဝိဇ္ဇံ</b>=အဝိဇ္ဇာမှောင်ကို၊ <b>ပဟာယ</b>=ပယ်စွန့်၍၊ <b>ဝိဇ္ဇံ</b>=ပညာဉာဏ်အလင်းကို၊ <b>ဥပ္ပါဒေတွာ</b>=ဖြစ်စေ၍၊ <b>ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ</b>= မျက်မှောက်ဘဝ ပစ္စက္ခ၌ပင်လျှင်၊ <b>ဒုက္ခဿန္တကရော</b>=ဒုက္ခ၏ အဆုံးကို ပြုနိုင်သည်၊ <b>ဘဝိဿတိ</b>=ဖြစ်လတ္တံ့။ <b>ဣတိဧတံ ဌာနံ</b>=ဤသို့သော အကြောင်းသည်၊ <b>ဝိဇ္ဇတိ</b>=ရှိ၏။</p> <p>၃၃။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဧဝံ</b>=သို့၊ <b>ပဿံ ပဿန္တော</b>=သိမြင် နိုင်သော၊ <b>သုတဝါ</b>=လောကုတ္တရာပညာ အကြားအမြင်ရှိသော၊ <b>အရိယ သာဝကော</b>=ငါဘုရား၏ တပည့်သားသည်။ <b>စက္ခုသ္မိံ</b>=မျက်စိ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>= ငြီးငွေ့၏၊ <b>ရူပေသု</b>=ရူပါရုံတို့၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ၏၊ <b>စက္ခုဝိညာဏေ</b>= စက္ခုဝိညာဏ်၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>စက္ခုသမ္ဖေဿ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>ဝေဒနာယ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရား၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>တဏှာယ</b>=ရူပတဏှာ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏။</p> <p>&#x2022; <b>သောတသ္မိံ</b>=နား၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>သဒ္ဒေသု</b>=သဒ္ဒါရုံတို့၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ (ပ)</p> <p>&#x2022; <b>ဃာနသ္မိံ</b>=နှာခေါင်း၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>ဂန္ဓေသု</b>=ဂန္ဓာရုံတို့၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ (ပ)</p> <p>&#x2022; <b>ဇိဝှါယ</b>=လျှာ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>ရသေသု</b>=ရသာရုံတို့၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ (ပ)</p> <p>&#x2022; <b>ကာယသ္မိံ</b>=ကိုယ်၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေသု</b>= ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ တို့၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ (ပ)</p> <p><b>မနသ္မိံ</b>=စိတ်၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=ဓမ္မာရုံတို့၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>မနောဝိညာဏေ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>မနောသမ္ဖေဿ</b>=မနောသမ္ဖဿ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>= ငြီးငွေ့၏၊ <b>ဝေဒနာယ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာဝေဒနာ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>= ငြီးငွေ့၏၊ <b>တဏှာယ</b>=ဓမ္မတဏှာ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏။</p> <p><b>နိဗ္ဗိန္ဒံ နိဗ္ဗိန္ဒန္တော</b>=ငြီးငွေ့သည်ရှိသော်၊ <b>ဝိရဇ္ဇတိ</b>= တပ်ခြင်းကင်း၏၊ <b>ဝိရာဂါ</b>=တပ်ခြင်းကင်းသည်ရှိသော်၊ <b>ဝိမုစ္စတိ</b>=ကျွတ်လွတ်၏၊ <b>ဝိမုတ္တသ္မိံ</b>= ကျွတ်လွတ်သည်ရှိသော်၊ <b>ဝိမုတ္တမိတိ</b>=ကျွတ်လွတ်လေပြီဟူ၍၊ <b>ဉာဏံ</b>= အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဇာတိ</b>=ပဋိသန္ဓေနေမှု သည်၊ <b>ခီဏာ</b>=ကုန်ပြီ၊ <b>ဗြဟ္မစရိယံ</b>=မြတ်သော အကျင့်ကို၊ <b>ဝုသိတံ</b>= ကျင့်သုံးခြင်းကိစ္စ ပြီးလေပြီ။ <b>ကရဏီယံ</b>=ပြုဘွယ်ကိစ္စဟူသမျှကို၊ <b>ကတံ</b>=ပြုအပ်ပြီ၊ <b>အပရံ</b>=ထိုမှနောက်၌၊ <b>ဣတ္ထတ္တာယ</b>=ဤသံသရာဘဝသို့ ပြန်လာခြင်းငှါ၊ <b>န ဟောတိ</b>=မဖြစ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ပဇာနာတိ</b>=သိ၏။</p> <p><b>ဣဒံ</b>=ဤသုတ္တန်ဒေသနာတော်မြတ်ကို၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်၊ <b>အဝေါစ</b>=ဟောကြားတော်မူ၏၊ <b>တေဘိက္ခူ</b>=ထိုသုတ္တန်ကို ကြားနာကြကုန်သော ရဟန်းတို့သည်၊ <b>အတ္တမနာ</b>=နှစ်လိုဝမ်းမြောက် ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>ဘာသိတံ</b>=ဟောတော် မူအပ်သော ဒေသနာတော်မြတ်ကို၊ <b>အဘိနန္ဒုံ</b>=အလွန်နှစ်သက်ကြကုန်၏၊ <b>ဣတိ</b>=ဤကား ဆ ဆက္ကသုတ္တန် ဒေသနာတော်မြတ်ပေတည်း။</p> <p><b>ဣမသ္မိံ ခေါ ပန ဝေယျာ ကရဏသ္မိံ</b>= ဤဝေယျာကရဏခေါ်သော သုတ္တန်ဒေသနာတော်မြတ်ကို၊ <b>ဘညမာနေ</b>=မြတ်စွာဘုရား ဟောကြား တော်မူအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>သဋ္ဌိမတ္တာနံ</b>=ခြောက်ကျိပ်မျှ လောက်ကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူနံ</b>= ရဟန်းအပေါင်းတို့အား၊ <b>အနုပါဒါယ</b>=လောကီဝဋ် တရားတို့၌ တွယ်တာခြင်းမရှိကြကုန်ဘဲ၊ <b>အာသဝေဟိ</b>=အာသဝေါတရားတို့မှ၊ <b>စိတ္တာနိ</b>=စိတ်တို့သည်၊ <b>ဝိမုစ္စိံသု</b>= ကျွတ်လွတ်တော်မူကြလေကုန်သတည်း။</p> <p><b>ဆဆက္ကသုတ္တန္တံ</b>=ဆ ဆက္ကသုတ္တန်သည်၊ <b>နိဋ္ဌိတံ</b>=ပြီးပြီ။</p> <h3>ဆ ဆက္ကသရုပ်ကား</h3> <p>၁။ စက္ခု, သောတ, ဃာန, ဇိဝှါ, ကာယ, မနော။<b>အတွင်း အာယတန ခြောက်ပါး</b>။</p> <p>၂။ ရူပါရုံ, သဒ္ဒါရုံ, ဂန္ဓာရုံ, ရသာရုံ, ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ, ဓမ္မာရုံ။<b>အပ အာယတန ခြောက်ပါး</b>။</p> <p>၃။ စက္ခုဝိညာဏ်, သောတဝိညာဏ်, ဃာနဝိညာဏ်, ဇိဝှါဝိညာဏ်, ကာယဝိညာဏ်, မနောဝိညာဏ်။<b>ဝိညာဏ်ခြောက်ပါး</b>။</p> <p>၄။ စက္ခုသမ္ဖဿ, သောတသမ္ဖဿ, ဃာနသမ္ဖဿ, ဇိဝှါသမ္ဖဿ, ကာယသမ္ဖဿ, မနောသမ္ဖဿ။ <b>ဖဿ- ခြောက်ပါး</b>။</p> <p>၅။ စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ, သောတသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ, ဃာနသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ, ဇိဝှါသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ, ကာယသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ, မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ။</p> <p><b>ဝေဒနာခြောက်ပါး</b>။</p> <p>၆။ ရူပတဏှာ, သဒ္ဒတဏှာ, ဂန္ဓတဏှာ, ရသတဏှာ, ဖောဋ္ဌဗ္ဗ တဏှာ, ဓမ္မတဏှာ။<b>တဏှာ ခြောက်ပါး</b>။</p> <p><b>ခြောက်ပါး-ခြောက်လီ=၃၆-ပါး</b>ဖြစ်၍၊ နဝင်းကြေသော သုတ္တန် ဒေသနာတော်ကြီးဖြစ်သည်ဟူ၍ မှတ်ယူရာသတည်း။</p> <p><b>ဆဆက္ကသုတ် နိဿယသစ်ပြီးပြီ</b>။</p> <h3>ပဋ္ဌာန ပစ္စယုဒ္ဒေသ ပစ္စယနိဒ္ဒေသ ပါဠိတော်နှင့်ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ နိဿယ</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b></p> <p>၁- ပစ္စယုဒ္ဒေသ</p> <p><b>ဟေတုပစ္စယော</b>၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယော</b>၊ <b>အဓိပတိပစ္စယော</b>၊ <b>အနန္တရ ပစ္စယော</b>၊ <b>သမနန္တရပစ္စယော</b>၊ <b>သဟဇာတပစ္စယော</b>၊ <b>အညမညပစ္စယော</b>၊ <b>နိဿယပစ္စယော</b>၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယော</b>၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယော</b>၊ <b>ပစ္ဆာဇာတပစ္စယော</b>၊ <b>အာသေဝနပစ္စယော</b>၊ <b>ကမ္မပစ္စယော</b>၊ <b>ဝိပါက ပစ္စယော</b>၊ <b>အာဟာရပစ္စယော</b>၊ <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယော</b>၊ <b>စျာနပစ္စယော</b>၊ <b>မဂ္ဂပစ္စယော</b>၊ <b>သမ္ပယုတ္တပစ္စယော</b>၊ <b>ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယော</b>၊ <b>အတ္ထိပစ္စယော</b>၊ <b>နတ္ထိပစ္စယော</b>၊ <b>ဝိဂတပစ္စယော</b>၊ <b>အဝိဂတပစ္စယောတိ</b>။</p> <p><b>ပစ္စယုဒ္ဒေသော နိဋ္ဌိတော</b>။</p> <p>၂- ပစ္စယနိဒ္ဒေသ</p> <p>၁။ <b>ဟေတုပစ္စယောတိ</b>- <b>ဟေတူ ဟေတုသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံသမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ ဟေတုပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၂။ <b>အာရမ္မဏပစ္စယောတိ</b>-<b>ရူပါယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သဒ္ဒါယတနံ သောတဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဂန္ဓာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရသာယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ ကာယဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရူပါယတနံ သဒ္ဒါယတနံ ဂန္ဓာယတနံ ရသာယတနံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သဗ္ဗေဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယံ ယံ ဓမ္မံ အာရဗ္ဘ ယေ ယေ ဓမ္မာ ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ၊ တေ တေ ဓမ္မာ တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၃။ <b>အဓိပတိပစ္စယောတိ</b>- <b>ဆန္ဒာဓိပတိ ဆန္ဒသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ အဓိပတိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဝီရိယာဓိပတိ ဝီရိယသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ အဓိပတိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စိတ္တာဓိပတိ စိတ္တသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ အဓိပတိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဝီမံသာဓိပတိ ဝီမံသ သမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ အဓိပတိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယံ ယံ ဓမ္မံ ဂရုံ ကတွာ ယေ ယေ ဓမ္မာ ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ၊ တေ တေ ဓမ္မာ တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ အဓိပတိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၄။ <b>အနန္တရပစ္စယောတိ</b>-<b>စက္ခုဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>သောတဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ဃာနဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ကာယဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယေသံ ယေသံ ဓမ္မာနံ အနန္တရာ ယေ ယေ ဓမ္မာ ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ၊ တေ တေ ဓမ္မာ တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၅။ <b>သမနန္တရပစ္စယောတိ</b>- <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>သောတဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ဃာနဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ကာယဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယေသံ ယေသံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရာ ယေ ယေ ဓမ္မာ ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ၊ တေ တေ ဓမ္မာ တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၆။ <b>သဟဇာတပစ္စယောတိ</b>- <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ အရူပိနော အညမညံ သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စတ္တာရော မဟာဘူတာ အညမညံ သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ နာမရူပံ အညမညံ သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ ရူပါနံ သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မဟာဘူတာ ဥပါဒါ ရူပါနံ သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရူပိနော ဓမ္မာ အရူပီနံ ဓမ္မာနံ ကိဉ္စိကာလေ သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ကိဉ္စိကာလေ န သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၇။ <b>အညမည ပစ္စယောတိ</b>- <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ အရူပိနော အညမညပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စတ္တာရော မဟာဘူတာ အညမည ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ နာမရူပံ အညမညပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၈။ <b>နိဿယပစ္စယောတိ</b>- <b>စတ္တာရောခန္ဓာ အရူပိနော အညမညံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စတ္တာရော မဟာဘူတာ အညမညံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ နာမရူပံ အညမညံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ ရူပါနံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မဟာဘူတာ ဥပါဒါရူပါနံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>စက္ခာယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သောတာယတနံ သောတဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ဃာနာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဇိဝှါယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ကာယာ ယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ နိဿယ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ယံ ရူပံ နိဿာယ မနောဓာတုစ မနော ဝိညာဏဓာတုစ ဝတ္တန္တိ၊ တံ ရူပံ မနောဓာတုယာစ မနောဝိညာဏ ဓာတုယာစ တံသမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ နိဿယပစ္စယေနပစ္စယော</b>။</p> <p>၉။ <b>ဥပနိဿယပစ္စယောတိ</b>-<b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ကေသဉ္စိ ဥပနိဿယ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ကေသဉ္စိ ဥပနိဿယ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ဥတုဘောဇနမ္ပိ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုဂ္ဂလောပိ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>သေနာသနမ္ပိ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၀။ <b>ပုရေဇာတပစ္စယောတိ</b>-<b>စက္ခာယတနံ စက္ခုဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သောတာယတနံ သောတဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဃာနာယတနံ ဃာနဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ဇိဝှါယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ကာယာယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ရူပါယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သဒ္ဒါယတနံ သောတဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ဂန္ဓာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရသာယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရူပါယတနံ သဒ္ဒါယတနံ ဂန္ဓာယတနံ ရသာယတနံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယံ ရူပံ နိဿာယ မနောဓာတုစ မနောဝိညာဏဓာတုစ ဝတ္တန္တိ</b>။ <b>တံ ရူပံ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ကိဉ္စိကာလေ ပုရေဇာတ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>၊ <b>ကိဉ္စိကာလေ န ပုရေဇာတ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၁။ <b>ပစ္ဆာဇာတပစ္စယောတိ</b>- <b>ပစ္ဆာဇာတာ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ ပုရေဇာတဿ ဣမဿ ကာယဿ ပစ္ဆာဇာတ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၂။ <b>အာသေဝနပစ္စယောတိ</b>- <b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ အာသေဝန ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ အာသေဝန ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကိရိယာဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကိရိယာဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ အာသေဝန ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၃။ <b>ကမ္မပစ္စယောတိ</b>-<b>ကုသလာ ကုသလံ ကမ္မံ ဝိပါကာနံ ခန္ဓာနံ ကဋတ္တာစ ရူပါနံ ကမ္မပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>စေတနာ သမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ ကမ္မပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၄။ <b>ဝိပါကပစ္စယောတိ</b>- <b>ဝိပါကာ စတ္တာရော ခန္ဓာ အရူပိနော အညမညံ ဝိပါကပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၅။ <b>အာဟာရပစ္စယောတိ</b>-<b>ကဗဠီကာရော အာဟာရော ဣမဿ ကာယဿ အာဟာရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>အရူပိနော အာဟာရာ သမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ အာဟာရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၆။ <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယောတိ</b>- <b>စက္ခုန္ဒြိယံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ဣန္ဒြိယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သောတိန္ဒြိယံ သောတဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ဣန္ဒြိယ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဃာနိန္ဒြိယံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ဣန္ဒြိယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဇိဝှိန္ဒြိယံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ဣန္ဒြိယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ကာယိန္ဒြိယံ ကာယဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ဣန္ဒြိယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရူပဇီဝိတိန္ဒြိယံ ကဋတ္တာရူပါနံ ဣန္ဒြိယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>အရူပိနော ဣန္ဒြိယာ သမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ ဣန္ဒြိယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၇။ <b>စျာနပစ္စယောတိ</b>- <b>စျာနင်္ဂါနိ စျာနသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ စျာနပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၈။ <b>မဂ္ဂပစ္စယောတိ</b>- <b>မဂ္ဂင်္ဂါနိ မဂ္ဂသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ မဂ္ဂပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၉။ <b>သမ္ပယုတ္တပစ္စယောတိ</b>- <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ အရူပိနော အညမညံ သမ္ပယုတ္တပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၂၀။ <b>ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယောတိ</b>- <b>ရူပိနော ဓမ္မာ အရူပိနံ ဓမ္မာနံ ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>အရူပိနော ဓမ္မာ ရူပီနံ ဓမ္မာနံ ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၂၁။ <b>အတ္ထိပစ္စယောတိ</b>- <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ အရူပိနော အညမညံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စတ္တာရော မဟာ ဘူတာ အညမညံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ နာမရူပံ အညမညံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စိတ္တ စေတသိကာ ဓမ္မာ စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ ရူပါနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မဟာဘူတာ ဥပါဒါရူပါနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>စက္ခာယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သောတာယတနံ သောတဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဃာနာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဇိဝှါယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေနပစ္စယော</b>။<br><b>ကာယာယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ရူပါယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သဒ္ဒါယတနံ သောတဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဂန္ဓာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရသာယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေနပစ္စယော</b>။<br><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေနပစ္စယော</b>။<br><b>ရူပါယတနံ သဒ္ဒါယတနံ ဂန္ဓာယတနံ ရသာယတနံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယံ ရူပံ နိဿာယ မနောဓာတုစ မနောဝိညာဏဓာတု စ ဝတ္တန္တိ၊ တံ ရူပံ မနောဓာတုယာ စ မနောဝိညာဏဓာတုယာ စ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၂၂။ <b>နတ္ထိပစ္စယောတိ</b>- <b>သမနန္တရ နိရုဒ္ဓါ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ ပဋုပ္ပန္နာနံ စိတ္တစေတသိကာနံ ဓမ္မာနံ နတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၂၃။ <b>ဝိဂတပစ္စယောတိ</b>- <b>သမနန္တရ ဝိဂတာ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ ပဋုပ္ပန္နာနံ စိတ္တစေတသိကာနံ ဓမ္မာနံ ဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၂၄။ <b>အဝိဂတပစ္စယောတိ</b>- <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ အရူပိနော အညမညံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စတ္တာရော မဟာဘူတာ အညမညံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ နာမရူပံ အညမညံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ ရူပါနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မဟာဘူတာ ဥပါဒါရူပါနံ အဝိဂတ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>စက္ခာယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သောတာယတနံ သောတ ဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဃာနာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဇိဝှါယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ကာယာယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာ နဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ရူပါယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သဒ္ဒါယတနံ သောတဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဂန္ဓာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရသာယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေနပစ္စယော</b>။ <br><b>ရူပါယတနံ သဒ္ဒါယတနံ ဂန္ဓာယတနံ ရသာယတနံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယံ ရူပံ နိဿာယ မနောဓာတုစ မနောဝိညာဏဓာတု စ ဝတ္တန္တိ၊ တံ ရူပံ မနောဓာတုယာ စ မနောဝိညာဏဓာတုယာ စ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ပစ္စယနိဒ္ဒေသော နိဋ္ဌိတော</b>။</p> --- <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော် ဘုရားကြီး၏ ပဋ္ဌာန ပစ္စယုဒ္ဒေသ နိဿယ။</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>။</p> <p>၁။ <b>ဟေတုပစ္စယော</b>=အကြောင်းသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ဟေတုပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၂။ <b>အာရမ္မဏပစ္စယော</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသော သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၃။ <b>အဓိပတိပစ္စယော</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၄။ <b>အနန္တရပစ္စယော</b>= အခြားမဲ့ဖြစ်စေမှု သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၅။ <b>သမနန္တရပစ္စယော</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေမှုသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၆။ <b>သဟဇာတပစ္စယော</b>=အတူတကွဖြစ်ခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၇။ <b>အညမညပစ္စယော</b>=အချင်းချင်း မကင်းမှု သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၈။ <b>နိဿယပစ္စယော</b>= မှီရာသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၉။ <b>ဥပနိဿယပစ္စယော</b>= အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၀။ <b>ပုရေဇာတပစ္စယော</b>= ရှေ့၌ဖြစ်ခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၁။ <b>ပစ္ဆာဇာတပစ္စယော</b>= နောက်၌ဖြစ်ခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၂။ <b>အာသေဝနပစ္စယော</b>= အထုံဓာတ်ပေးခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၃။ <b>ကမ္မပစ္စယော</b>=အကျိုးဖြစ်ပေါ်စေမှု သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၄။ <b>ဝိပါကပစ္စယော</b>= အကျိုးသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၅။ <b>အာဟာရပစ္စယော</b>= ပွါးစီးလေအောင် ဆောင်မှုသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၆။ <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယော</b>= အစိုးရမှုသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း ၎င်း။</p> <p>၁၇။ <b>စျာနပစ္စယော</b>= စိုက်စိုက်စူးစူး အထူးရှုစားမှု သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၈။ <b>မဂ္ဂပစ္စယော</b>= လမ်းခရီး သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၉။ <b>သမ္ပယုတ္တပစ္စယော</b>= ယှဉ်ဘော်ယှဉ်ဘက် သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၂၀။ <b>ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယော</b>=မယှဉ်မှု သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း ၎င်း။</p> <p>၂၁။ <b>အတ္ထိပစ္စယော</b>= ထင်ရှားရှိခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၂၂။ <b>နတ္ထိပစ္စယော</b>=ထင်ရှားမရှိခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၂၃။ <b>ဝိဂတပစ္စယော</b>=ချုပ်ဆုံးပျောက်ကင်းမှု သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၂၄။ <b>အဝိဂတပစ္စယော</b>= ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းမှုသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ပဋ္ဌာနေ</b>=ပဋ္ဌာန်းကျမ်းကြီး၌၊ <b>စတုဝီသတိပစ္စယာ</b>= နှစ်ဆယ့်လေးပါးသော ပစ္စည်းတို့သည်၊ <b>သန္တိ</b>=ရှိကြကုန်၏၊ <b>ပစ္စယုဒ္ဒေသော</b>= ပစ္စည်းအကျဉ်းချုပ်သည်၊ <b>နိဌိတော</b>=ပြီးပြီ။</p> <p>ပစ္စယနိဒ္ဒေသ=အနက်</p> <h3>၁။ ဟေတုပစ္စယော</h3> <p><b>ဟေတုပစ္စယောတိ</b>=ဟေတုပစ္စယောဟူသည်ကား၊ <b>ဟေတူ</b>= ဟိတ်ခြောက်ပါးတရားတို့သည်၊ <b>ဟေတုသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဟိတ်ခြောက်ပါးနှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနံ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b>=ထိုဟိတ်ခြောက်ပါးကြောင့် ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b>= စိတ္တဇရုပ် တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ဟေတုပစ္စယေန</b>=အကြောင်းပြုသော ဟေတု သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>ဟေတုပစ္စည်းပြီး၏။</p> <h3>၂။ အာရမ္မဏပစ္စယော</h3> <p><b>အာရမ္မဏပစ္စယောတိ</b>=အာရမ္မဏပစ္စယောဟူသည်ကား၊ <b>ရူပါယတနံ</b>=အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုစက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>သဒ္ဒါယတနံ</b>=အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <b>သောတဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဂန္ဓာယတနံ</b>=အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <b>ဃာနဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရသာယတနံ</b>= အရသာမျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b>=အတွေ့မျိုးစုံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <b>ကာယဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b>=အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <b>သဒ္ဒါယတနံ</b>=အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <b>ဂန္ဓာယတနံ</b>=အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည် <b>ရသာယတနံ</b>= အရသာမျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b>=အတွေ့မျိုးစုံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <b>မနောဓာတုယာစ</b>=မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောစိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>သဗ္ဗေဓမ္မာ</b>=အလုံးစုံသော အာရုံတရားတို့သည်၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=မနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယံ ယံ ဓမ္မံ</b>= အကြင်အကြင် အာရုံတရားကို၊ <b>အာရဗ္ဘ</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြု၍၊ <b>စိတ္တစေတသိကာ</b>=စိတ်စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ယေ ယေဓမ္မာ</b>=အကြင်အကြင် နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ</b>=ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်၏၊ <b>တေ တေ ဓမ္မာ</b>=ထိုထို အာရုံခြောက်ပါးတရားတို့သည်၊ <b>တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ</b>=ထိုထိုနာမ်တရားတို့အား၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p>အာရမ္မဏပစ္စည်း ပြီး၏။</p> <h3>၃။ အဓိပတိပစ္စယော</h3> <p><b>အဓိပတိပစ္စယောတိ</b>=အဓိပတိပစ္စယော ဟူသည်ကား၊ <b>ဆန္ဒာဓိပတိ</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရသော ဆန္ဒစေတသိက်သည်၊ <b>ဆန္ဒ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဆန္ဒနှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b>=ထိုဆန္ဒကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b>= စိတ္တဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <b>အဓိပတိပစ္စယေန</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဝီရိယာဓိပတိ</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရသော ဝီရိယစေတသိက်သည်၊ <b>ဝီရိယသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဝီရိယနှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ် တရားတို့အား၎င်း၊ <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b>=ထိုဝီရိယကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b>= စိတ္တဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <b>အဓိပတိပစ္စယေန</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စိတ္တာဓိပတိ</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရသောစိတ်သည်၊ <b>စိတ္တ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုစိတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား ၎င်း၊ <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b>=ထိုစိတ်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b>=စိတ္တဇရုပ် တို့အား၎င်း၊ <b>အဓိပတိပစ္စယေန</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဝီမံသာဓိပတိ</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရသော ပညာစေတသိက်သည်၊ <b>ဝီမံသ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုပညာနှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b>=ထိုပညာကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b>= စိတ္တဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <b>အဓိပတိပစ္စယေန</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယံ ယံ ဓမ္မံ</b>=အကြင်အကြင် အာရုံတရားကို၊ <b>ဂရုံ ကတွာ</b>=လေးမြတ် သမှု အာရုံပြု၍၊ <b>စိတ္တစေတသိကာ</b>=စိတ်စေတသိက် ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ယေ ယေ ဓမ္မာ</b>=အကြင်အကြင် နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ</b>=ဖြစ်ပေါ်ကြ ကုန်၏၊ <b>တေ တေ ဓမ္မာ</b>=ထိုထိုအာရုံတရားတို့သည်၊ <b>တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ</b>=ထိုထိုနာမ်တရားတို့အား၊ <b>အဓိပတိပစ္စယေန</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>အဓိပတိ ပစ္စည်း ပြီး၏။</p> <h3>၄။ အနန္တရပစ္စယော</h3> <p><b>အနန္တရပစ္စယောတိ</b>-အနန္တရပစ္စယောဟူသည်ကား-<b>စက္ခုဝိညာဏဓာတု</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာ</b>= ထိုစက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>= မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>= ထိုမနော ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>သောတဝိညာဏဓာတု</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုသောတဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>= နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနော ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနဝိညာဏဓာတု</b>=ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနော ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတု</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>= အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနော ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယဝိညာဏဓာတု</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>= ထိုမနော ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ် တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ်တရား တို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတတရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာဓမ္မာ</b>= အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ် ကုန်သော၊ <b>အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>အနန္တရ ပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာ ဓမ္မာ</b>=အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတတရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာဓမ္မာ</b>= အဗျာကတတရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ် ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတ တရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏၊။ <b>ပုရိမာပုရိမာ</b>= ရှေးရှေး၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာ ဓမ္မာ</b>=အဗျာကတ တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက် နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။<b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာဓမ္မာ</b>=အဗျာကတတရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>= နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ် တရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယေသံ ယေသံ ဓမ္မာနံ</b>=အကြင်အကြင်တရားတို့၏၊ <b>အနန္တရာ</b>= အခြားမဲ့၌၊ <b>စိတ္တစေတသိကာ</b>= စိတ်စေ တသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ယေ ယေ ဓမ္မာ</b>=အကြင်အကြင်နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ</b>=ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်၏၊ <b>တေ တေ ဓမ္မာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော ထိုထိုနာမ်တရားတို့သည်၊ <b>တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန်သော ထိုထိုနာမ်တရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>အနန္တရပစ္စည်းပြီး၏။</p> <h3>၅။ သမနန္တရပစ္စယော</h3> <p><b>သမနန္တရပစ္စယောတိ</b>=သမနန္တရပစ္စယောဟူသည်ကား<b>စက္ခုဝိညာဏဓာတု</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုစက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>= နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ ။<b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနောဓာတ် နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>သောတဝိညာဏဓာတု</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာ အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>= မနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထို မနော ဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနဝိညာဏဓာတု</b>=ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာ အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနောဓာတ် နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတု</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ် တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာ အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။<b>မနောဓာတု</b>=မနော ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနော ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရ ပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာ အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယဝိညာဏဓာတု</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနော ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာ အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ် တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်း စွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာ ဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတ တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာဓမ္မာ</b>= အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ် ကုန်သော၊ <b>အကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ် တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရ ပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာ ဓမ္မာ</b>=အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>= နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတ တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာဓမ္မာ</b>= အဗျာကတတရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ် ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတ တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရ ပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာ အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာ ဓမ္မာ</b>=အဗျာကတ တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ် တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာဓမ္မာ</b>= အဗျာကတတရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန် သော၊ <b>အကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရ ပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယေသံ ယေသံဓမ္မာနံ</b>=အကြင်အကြင်တရားတို့၏၊ <b>သမနန္တရာ</b>= ကောင်းစွာအခြားမဲ့၌၊ <b>စိတ္တစေတသိကာ</b>=စိတ်စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ယေ ယေ ဓမ္မာ</b>=အကြင်အကြင်နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ</b>=ဖြစ် ပေါ်ကြကုန်၏၊ <b>တေ တေ ဓမ္မာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော ထိုထိုနာမ် တရားတို့သည်၊ <b>တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော ထိုထိုနာမ်တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>သမနန္တရပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၆။ သဟဇာတပစ္စယော</h3> <p><b>သဟဇာတပစ္စယောတိ</b>= သဟဇာတပစ္စယော ဟူသည် ကား<b>အရူပိနော</b>=နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရောခန္ဓာ</b>=လေးပါးသောခန္ဓာ တို့သည်၊ <b>အညမညံ</b>=အချင်းချင်း၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>=အတူဖြစ်ခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဟာဘူတာ</b>=မဟာဘုတ်ရုပ် ဓာတ်ကြီးတို့သည်၊ <b>အညမညံ</b>=အချင်းချင်း၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>= အတူဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ</b>=ပဋိသန္ဓေခဏ၌၊ <b>နာမရူပံ</b>=နာမ်နှင့်ရုပ်သည်၊ <b>အညမညံ</b>=အချင်းချင်း၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>=အတူဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စိတ္တစေတသိကာ</b>=စိတ်စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b>=နာမ် တရားတို့သည်၊ <b>စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ</b>=စိတ်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနံ</b>= စိတ္တဇရုပ်တို့အား၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>=အတူဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မဟာဘူတာ</b>=မဟာဘုတ်ရုပ်ဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့သည်၊ <b>ဥပါဒါ ရူပါနံ</b>=ဥပါဒါရုပ်တို့အား၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>=အတူဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပိနောဓမ္မာ</b>=ရုပ်တရားတို့သည်၊ <b>အရူပီနံဓမ္မာနံ</b>=နာမ်တရား တို့အား၊ <b>ကိဉ္စိကာလေ</b>=တရံတခါ၌၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>=အတူဖြစ်ခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>ကိဉ္စိကာလေ</b>=တရံတခါ၌၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>=အတူဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>နဟောတိ</b>=မဖြစ်။</p> <p>သဟဇာတ ပစ္စည်းပြီးပြီ။</p> <h3>၇။ အညမညပစ္စယော</h3> <p><b>အညမညပစ္စယောတိ</b>=အညမညပစ္စယောဟူသည်ကား<b>အရူပိနော</b>=နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ</b>=လေးပါးသောခန္ဓာ တို့သည်၊ <b>အညမညပစ္စယေန</b>=အချင်းချင်း မကင်းမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဟာဘူတာ</b>=မဟာဘုတ် ရုပ်ဓာတ်ကြီးတို့သည်၊ <b>အညမညပစ္စယေန</b>=အချင်းချင်း မကင်းမှု သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ</b>=ပဋိသန္ဓေခဏ၌၊ <b>နာမရူပံ</b>=နာမ်နှင့်ရုပ်သည်၊ <b>အညမညပစ္စယေန</b>=အချင်းချင်း မကင်းမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>အညမညပစ္စည်းပြီးပြီ။</p> <h3>၈။ နိဿယပစ္စယော</h3> <p><b>နိဿယပစ္စယောတိ</b>=နိဿယပစ္စယောဟူသည်ကား<b>အရူပိနော</b>=နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရောခန္ဓာ</b>=လေးပါးသောခန္ဓာ တို့သည်၊ <b>အညမညံ</b>=အချင်းချင်း၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဟာဘူတာ</b>=မဟာဘုတ် ရုပ်ဓာတ်ကြီးတို့သည်၊ <b>အညမညံ</b>=အချင်းချင်း၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာ သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ</b>=ပဋိသန္ဓေခဏ၌၊ <b>နာမရူပံ</b>=နာမ်နှင့်ရုပ်သည်၊ <b>အညမညံ</b>=အချင်းချင်း၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စိတ္တစေတသိကာ</b>=စိတ်စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b>=နာမ် တရားတို့သည်၊ <b>စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ</b>=စိတ်ကြောင့် ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနံ</b>= စိတ္တဇရုပ်တို့အား၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>မဟာဘူတာ</b>=မဟာဘုတ်ရုပ်ဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့သည်၊ <b>ဥပါဒါ ရူပါနံ</b>=ဥပါဒါရုပ်တို့အား၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စက္ခာယတနံ</b>=စက္ခုပသာဒသည်၊ <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုစက္ခုဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>နိဿယ ပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။<br><b>သောတာယတနံ</b>=သောတပသာဒသည်၊ <b>သောတဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနာယတနံ</b>=ဃာနပသာဒသည်၊ <b>ဃာနဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဃာန ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>နိဿယ ပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှါယတနံ</b>=ဇိဝှါပသာဒသည်၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဇိဝှါဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>နိဿယ ပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယာယတနံ</b>=ကာယပသာဒသည်၊ <b>ကာယဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုကာယ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယံရူပံ</b>=အကြင် ဟဒယဝတ္ထုရုပ်ကို၊ <b>နိဿာယ</b>=မှီ၍၊ <b>မနော ဓာတုစ</b>=မနောစိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုစ</b>= မနော ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>ဝတ္တန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>တံ ရူပံ</b>=ထိုဟဒယဝတ္ထုရုပ်သည်၊ <b>မနောဓာတုယာစ</b>=မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>မနော ဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောစိတ်ဓာတ်, မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်တို့နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာ သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>နိဿယပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၉။ ဥပနိဿယပစ္စယော</h3> <p><b>ဥပနိဿယပစ္စယောတိ</b>=ဥပနိဿယပစ္စယော ဟူသည်ကား<b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ် တရား တို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယေန</b>=အားကြီးသောမှီရာ သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ် တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကေသဉ္စိ</b>=အချို့ကုန်သော၊ <b>အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ်တရား တို့အား၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယေန</b>=အားကြီးသောမှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာ ဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ် တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတ တရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယေန</b>= အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာဓမ္မာ</b>= အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန် သော၊ <b>အကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယ ပစ္စယေန</b>=အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာဓမ္မာ</b>= အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ် ကုန်သော၊ <b>ကေသဉ္စိ</b>=အချို့ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ် တရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယေန</b>=အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာ ဓမ္မာ</b>= အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန် သော၊ <b>အဗျာကတာနံဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတတရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယ ပစ္စယေန</b>=အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာ ဓမ္မာ</b>= အဗျာကတတရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန် သော၊ <b>ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယေန</b>= အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာဓမ္မာ</b>= အဗျာကတတရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန် သော၊ <b>အကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယ ပစ္စယေန</b>=အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဥတုဘောဇနမ္ပိ</b>=ဥတုဓာတ်နှင့် ဘောဇဉ်သည်လည်း၊ <b>ဥပနိဿယ ပစ္စယေန</b>=အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုဂ္ဂလောပိ</b>=ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါသည်လည်း၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယေန</b>= အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>သေနာသနမ္ပိ</b>=နေရာအရပ်ဌာနသည်လည်း၊ <b>ဥပနိဿယ ပစ္စယေန</b>=အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p>ဥပနိဿယ ပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၀။ ပုရေဇာတပစ္စယော</h3> <p><b>ပုရေဇာတပစ္စယောတိ</b>=ပုရေဇာတပစ္စယောဟူသည် ကား<b>စက္ခာယတနံ</b>=စက္ခုပသာဒသည်၊ <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=စက္ခု ဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုစက္ခုဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>သောတာယတနံ</b>=သောတပသာဒသည်၊ <b>သောတ ဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ် ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနာယတနံ</b>=ဃာနပသာဒသည်၊ <b>ဃာနဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ် ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှါယတနံ</b>=ဇိဝှါပသာဒသည်၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ဇိဝှါ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ် ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယာယတနံ</b>=ကာယပသာဒသည်၊ <b>ကာယဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုကာယဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b>= အဆင်းမျိုးစုံရူပါရုံသည်၊ <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုစက္ခုဝိညာဏ် စိတ် ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>သဒ္ဒါယတနံ</b>=အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <b>သောတဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပတ္တယုကာနံ</b>= ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဂန္ဓာယတနံ</b>=အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <b>ဃာနဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရသာယတနံ</b>=အရသာမျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဇိဝှါ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ် သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b>=အတွေ့မျိုးစုံဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <b>ကာယဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုကာယဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b>=အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <b>သဒ္ဒါယတနံ</b>=အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <b>ဂန္ဓာယတနံ</b>=အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <b>ရသာယတနံ</b>= အရသာမျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b>=အတွေ့မျိုးစုံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ သည်၊ <b>မနောဓာတုယာစ</b>=မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနော စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယံရူပံ</b>=အကြင်ဟဒယဝတ္ထုရုပ်ကို၊ <b>နိဿာယ</b>=မှီ၍၊ <b>မနောဓာတုစ</b>= မနောစိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုစ</b>=မနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>ဝတ္တန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>တံရူပံ</b>=ထိုဟဒယဝတ္ထုရုပ်သည်၊ <b>မနောဓာတုယာစ</b>=မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနော စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ် သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မနောဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>= နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ကိဉ္စိကာလေ</b>=တရံတခါ၌၊ <b>ပုရေဇာတပစ္စယေန</b>= ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကိဉ္စိကာလေ</b>=တရံတခါ၌၊ <b>ပုရေဇာတပစ္စယေန</b>၊ ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>နဟောတိ</b>=မဖြစ်။</p> <p>ပုရေဇာတပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၁။ ပစ္ဆာဇာတပစ္စယော</h3> <p><b>ပစ္ဆာဇာတပစ္စယောတိ</b> = ပစ္ဆာဇာတပစ္စယောဟူသည်ကား <br> <b>ပစ္ဆာဇာတာ</b> = နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စိတ္တ စေတသိကာ</b> = စိတ် စေတသိက် ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b> = နာမ်တရားတို့သည်၊ <br> <b>ပုရေဇာတဿ</b> = ရှေး၌ဖြစ် လေပြီးသော၊ <b>ဣမဿ ကာယဿ</b> = ဤကိုယ်အပေါင်းအား၊ <br> <b>ပစ္ဆာဇာတ ပစ္စယေန</b> = နောက်ဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>ပစ္ဆာဇာတပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၂။ အာသေဝနပစ္စယော</h3> <p><b>အာသေဝနပစ္စယောတိ</b> = အာသေဝနပစ္စယော ဟူသည်ကား <br> <b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b> = ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော <b>ကုသလာဓမ္မာ</b> = ကုသိုလ်ဇော တရားတို့သည်၊ <br> <b>ပစ္ဆိမာနံပစ္ဆိမာနံ</b> = နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b> = ကုသိုလ်ဇောတရားတို့အား၊ <br> <b>အာသေဝနပစ္စယေန</b> = အထုံဓာတ်ပေးခြင်းသတ္တိဖြင့်။ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်။ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b> = ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာဓမ္မာ</b> = အကုသိုလ်ဇောတရားတို့သည်၊ <br> <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b> = နောက်နောက်၌ဖြစ် ကုန်သော၊ <b>အကုသလာနံဓမ္မာနံ</b> = အကုသိုလ်ဇောတရားတို့အား၊ <br> <b>အာသေဝန ပစ္မယေန</b> = အထုံဓာတ်ပေးခြင်း သတ္တိဖြင့်။ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်။ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b> = ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကိရိယာဗျာကတာ</b> = ကြိယာအဗျာကတ ဇောဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b> = နာမ်တရားတို့သည်၊ <br> <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b> = နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကိရိယာဗျာကတာနံ</b> = ကြိယာ အဗျာကတဇောဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနံ</b> = နာမ်တရားတို့အား၊ <br> <b>အာသေဝန ပစ္စယေန</b> = အထုံဓာတ်ပေးခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>အာသေဝနပစ္စည်းပြီးပြီ။</p> <h3>၁၃။ ကမ္မပစ္စယော</h3> <p><b>ကမ္မပစ္စယောတိ</b> = ကမ္မပစ္စယောဟူသည်ကား- <br> <b>ကုသလာ ကုသလံ</b> = ကုသိုလ်အကုသိုလ်ဖြစ်သော၊ <b>ကမ္မံ</b> = စေတနာကံသည်၊ <br> <b>ဝိပါကာနံ</b> = အကျိုးဝိပါက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ခန္ဓာနဉ္စ</b> = နာမ်ခန္ဓာတို့အား၎င်း၊ <b>ကဋတ္တာ ရူပါနဉ္စ</b> = ကမ္မဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <br> <b>ကမ္မပစ္စယေန</b> = အကျိုးဖြစ်ပေါ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏၊ <br> <b>စေတနာ</b> = စေတနာစေတသိက်သည်၊ <b>သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = စေတနာ စေတသိက်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <br> <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b> = ထိုစေတနာစေတသိက်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b> = စိတ္တဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <br> <b>ကမ္မပစ္စယေန</b> = အကျိုးဖြစ်ပေါ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>ကမ္မပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၄။ ဝိပါကပစ္စယော</h3> <p><b>ဝိပါကပစ္စယောတိ</b> = ဝိပါကပစ္စယောဟူသည်ကား- <br> <b>ဝိပါကာ</b> = အကျိုးဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အရူပိနော</b> = နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရောခန္ဓာ</b> = လေးပါးသောခန္ဓာတို့သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>ဝိပါကပစ္စယေန</b> = အကျိုးသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>ဝိပါကပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၅။ အာဟာရပစ္စယော</h3> <p><b>အာဟာရပစ္စယောတိ</b> = အာဟာရပစ္စယောဟူသည်ကား <br> <b>ကဗဠီကာရော</b> = အဆိုင်အခဲ အလုပ်အလွေ့၌တည်သော၊ <b>အာဟာရော</b> = အစာအာဟာရဟုဆိုအပ်သောဩဇာရုပ်သည်၊ <br> <b>ဣမဿ ကာယဿ</b> = ဤကိုယ် အပေါင်းအစုအား၊ <br> <b>အာဟာရပစ္စယေန</b> = ပွါးစီးလေအောင် ဆောင်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>အရူပိနော</b> = နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အာဟာရာ</b> = ဖဿ, စေတနာ, ဝိညာဏ်တည်းဟူသော အာဟာရသုံးပါးတို့သည်၊ <br> <b>သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ယှဉ်ဘော်ယှဉ်ဘက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b> = ထိုနာမ်အာဟာရကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b> = စိတ္တဇရုပ်တို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အာဟာရပစ္စယေန</b> = ပွါးစီးလေအောင် ဆောင်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>အာဟာရ ပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၆။ ဣန္ဒြိယပစ္စယော</h3> <p><b>ဣန္ဒြိယပစ္စယောတိ</b> = ဣန္ဒြိယပစ္စယောဟူသည်ကား <br> <b>စက္ခုန္ဒြိယံ</b> = စက္ခုပသာဒဟုဆိုအပ်သော စက္ခုန္ဒြေသည်၊ <br> <b>စက္ခုဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုစက္ခုဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယ ပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>သောတိန္ဒြိယံ</b> = သောတပသာဒဟုဆိုအပ်သော သောတိန္ဒြေ သည်၊ <br> <b>သောတဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = သောတ ဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနိန္ဒြိယံ</b> = ဃာနပသာဒဟုဆိုအပ်သော ဃာနိန္ဒြေသည်၊ <br> <b>ဃာန ဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = ဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှိန္ဒြိယံ</b> = ဇိဝှါပသာဒဟုဆိုအပ်သော ဇိဝှိန္ဒြေသည်၊ <br> <b>ဇိဝှါဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယိန္ဒြိယံ</b> = ကာယပသာဒဟုဆိုအပ်သော ကာယိန္ဒြေသည်၊ <br> <b>ကာယဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = ကာယဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပဇီဝိတိန္ဒြိယံ</b> = ရုပ်ဇီဝိတိန္ဒြေသည်၊ <br> <b>ကဋတ္တာရူပါနံ</b> = ကမ္မဇရုပ်တို့ အား၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>အရူပိနော</b> = နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဣန္ဒြိယာ</b> = ဇီဝိတ, စိတ်, ဝေဒနာ, သဒ္ဓါ, ဝီရိယ, သတိ, သမာဓိ, ပညာတည်းဟူသော ဣန္ဒြေရှစ်ပါးတို့သည်၊ <br> <b>သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ဣန္ဒြေနှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b> = ထိုဣန္ဒြေကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b> = စိတ္တဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>ဣန္ဒြိယပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၇။ ဈာနပစ္စယော</h3> <p><b>စျာနပစ္စယောတိ</b> = စျာနပစ္စယောဟူသည်ကား၊ <br> <b>စျာနင်္ဂါနိ</b> = ဝိတက်, ဝိစာရ, ပီတိ, ဝေဒနာ, ဧကဂ္ဂတာ တည်းဟူသော စျာနင်ငါးပါး တို့သည်၊ <br> <b>စျာနသမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = စျာန်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b> = ထိုစျာန်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b> = စိတ္တဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <br> <b>စျာနပစ္စယေန</b> = စိုက်စိုက်စူးစူး ရှုစားခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>စျာနပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၈။ မဂ္ဂပစ္စယော</h3> <p><b>မဂ္ဂပစ္စယောတိ</b> = မဂ္ဂပစ္စယော ဟူသည်ကား၊ <br> <b>မဂ္ဂင်္ဂါနိ</b> = သမ္မာဒိဋ္ဌိ, သမ္မာသင်္ကပ္ပ, သမ္မာဝါစာ, သမ္မာကမ္မန္တ, သမ္မာအာဇီဝ, သမ္မာဝါယာမ, သမ္မာသတိ, သမ္မာသမာဓိ, မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိ, မိစ္ဆာသင်္ကပ္ပ, မိစ္ဆာဝါယမ, မိစ္ဆာသမာဓိ တည်းဟူသော မဂ္ဂင်တရားတို့သည်၊ <br> <b>မဂ္ဂ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = မဂ္ဂင်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b> = ထို မဂ္ဂင်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b> = စိတ္တဇရုပ် တို့အား၎င်း၊ <br> <b>မဂ္ဂပစ္စယေန</b> = လမ်းခရီးသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>မဂ္ဂပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၉။ သမ္ပယုတ္တပစ္စယော</h3> <p><b>သမ္ပယုတ္တပစ္စယောတိ</b> = သမ္ပယုတ္တပစ္စယောဟူသည်ကား၊ <br> <b>အရူပိနော</b> = နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ</b> = လေးပါးသော ခန္ဓာတို့ သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>သမ္ပယုတ္တပစ္စယေန</b> = ယှဉ်ဘော် ယှဉ် ဘက်ဖြစ်သော သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>သမ္ပယုတ္တပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၂၀။ ဝိပ္ပယုတ္တ ပစ္စယော</h3> <p><b>ဝိပ္ပယုတ္တ ပစ္စယောတိ</b> = ဝိပ္ပယုတ္တ ပစ္စယောဟူသည်ကား <br> <b>ရူပိနောဓမ္မာ</b> = ရုပ်တရားတို့သည်၊ <b>အရုပီနံ ဓမ္မာနံ</b> = နာမ်တရားတို့အား၊ <br> <b>ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယေန</b> = ယှဉ်ဘော်ယှဉ်ဘက်မဟုတ်သော သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>အရူပိနော ဓမ္မာ</b> = နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>ရူပိနံ ဓမ္မာနံ</b> = ရုပ်တရား တို့အား၊ <br> <b>ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယေန</b> = ယှဉ်ဘော်ယှဉ်ဘက်မဟုတ်သော သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>ဝိပ္ပယုတ္တ ပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၂၁။ အတ္ထိ ပစ္စယော</h3> <p><b>အတ္ထိ ပစ္စယောတိ</b> = အတ္ထိပစ္စယောဟူသည်ကား- <br> <b>အရူပိနော</b> = နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရောခန္ဓာ</b> = လေးပါးသော ခန္ဓာတို့သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>စတ္တာရော မဟာဘူတာ</b> = မဟာဘုတ် ရုပ်ဓာတ်ကြီးလေးပါး တို့သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ</b> = ပဋိသန္ဓေခဏ၌၊ <b>နာမရူပံ</b> = နာမ်နှင့်ရုပ်သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>စိတ္တစေတသိကာ</b> = စိတ်စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b> = နာမ် တရားတို့သည်၊ <br> <b>စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ</b> = စိတ်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနံ</b> = စိတ္တဇရုပ်တို့အား၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>မဟာဘူတာ</b> = မဟာဘုတ်ရုပ်ဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့သည်၊ <br> <b>ဥပါဒါ ရူပါနံ</b> = ဥပါဒါရုပ်တို့အား၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>စက္ခာယတနံ</b> = စက္ခုပသာဒသည်၊ <br> <b>စက္ခုဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = စက္ခု ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုစက္ခုဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>သောတာယတနံ</b> = သောတပသာဒသည်၊ <br> <b>သောတဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနာယတနံ</b> = ဃာနပသာဒသည်၊ <br> <b>ဃာနဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှါယတနံ</b> = ဇိဝှါပသာဒသည်၊ <br> <b>ဇိဝှါဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ဇိဝှါ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဇိဝှါဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယာယတနံ</b> = ကာယပသာဒသည်၊ <br> <b>ကာယဝိညာဏဓာတုယာ စ</b> = ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုကာယ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b> = အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <br> <b>စက္ခုဝိညာဏ ဓာတုယာ စ</b> = စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုစက္ခု ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ် သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>သဒ္ဒါယတနံ</b> = အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <br> <b>သောတဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b>၊ သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုသောတ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဂန္ဓာယတနံ</b> = အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <br> <b>ဃာနဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရသာယတနံ</b> = အရသာမျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <br> <b>ဇိဝှါဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b> = အတွေ့မျိုးစုံဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <br> <b>ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှား ရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b> = အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <b>သဒ္ဒါယတနံ</b> = အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <b>ဂန္ဓာယတနံ</b> = အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <b>ရသာယတနံ</b> = အရသာ မျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b> = အတွေ့မျိုးစုံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <br> <b>မနော ဓာတုယာစ</b> = မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုမနော စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှား ရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယံ ရူပံ</b> = အကြင်ဟဒယဝတ္ထုရုပ်ကို၊ <b>နိဿာယ</b> = မှီ၍၊ <br> <b>မနောဓာတု စ</b> = မနောစိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုစ</b> = မနောဝိညာဏ်စိတ် ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>ဝတ္တန္တိ</b> = ဖြစ်ကုန်၏၊ <br> <b>တံ ရူပံ</b> = ထိုဟဒယဝတ္ထုရုပ်သည်၊ <b>မနောဓာတုယာစ</b> = မနောစိတ် ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <br> <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုမနောစိတ်ဓာတ်, မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်တို့နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>အတ္ထိ ပစ္စည်း ပြီး၏။</p> <h3>၂၂။ နတ္ထိပစ္စယော</h3> <p><b>နတ္ထိပစ္စယောတိ</b> = နတ္ထိပစ္စယောဟူသည်ကား၊ <br> <b>သမနန္တရ နိရုဒ္ဓါ</b> = အခြားမဲ့၌ချုပ်လေကုန်ပြီးသော၊ <b>စိတ္တစေတသိကာ</b> = စိတ် စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b> = နာမ်တရားတို့သည်၊ <br> <b>ပဋုပ္ပန္နာနံ</b> = နောက်နောက်၌ ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်သော၊ <b>စိတ္တစေတသိကာနံ ဓမ္မာနံ</b> = စိတ်စေတသိက်တရားတို့အား၊ <br> <b>နတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားမရှိ ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>နတ္ထိပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၂၃။ ဝိဂတပစ္စယော</h3> <p><b>ဝိဂတပစ္စယောတိ</b> = ဝိဂတပစ္စယောဟူသည်ကား၊ <br> <b>သမနန္တရ ဝိဂတာ</b> = အခြားမဲ့၌ ချုပ်ဆုံးကင်းပျောက်လေကုန်ပြီးသော၊ <b>စိတ္တ စေတသိကာ</b> = စိတ်စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b> = နာမ်တရားတို့သည်၊ <br> <b>ပဋုပ္ပန္နာနံ</b> = နောက်နောက်၌ ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်သော၊ <b>စိတ္တ စေတသိကာနံဓမ္မာနံ</b> = စိတ်စေတသိက်တရားတို့အား၊ <br> <b>ဝိဂတပစ္စယေန</b> = ချုပ်ဆုံး ကင်းပျောက်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>ဝိဂတပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၂၄။ အဝိဂတပစ္စယော</h3> <p><b>အဝိဂတပစ္စယောတိ</b> = အဝိဂတပစ္စယောဟူသည်ကား <br> <b>အရူပိနော</b> = နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ</b> = လေးပါးသော ခန္ဓာတို့ သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှု သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>စတ္တာရော</b> = လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဟာဘူတာ</b> = မဟာဘုတ် ရုပ် ဓာတ်ကြီးတို့သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှား တည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ</b> = ပဋိသန္ဓေခဏ၌၊ <b>နာမရူပံ</b> = နာမ်နှင့်ရုပ်သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှု သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>စိတ္တ စေတသိကာ</b> = စိတ် စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b> = နာမ်တရားတို့သည်၊ <br> <b>စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ</b> = စိတ်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနံ</b> = စိတ္တဇရုပ်တို့အား၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏၊ <br> <b>မဟာဘူတာ</b> = မဟာဘုတ်ရုပ်ဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့သည်၊ <b>ဥပါဒါ ရူပါနံ</b> = ဥပါဒါရုပ်တို့အား၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်း စေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏၊ <br> <b>စက္ခာယတနံ</b> = စက္ခုပသာဒသည်၊ <br> <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = စက္ခုဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုစက္ခုဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>သောတာယတနံ</b> = သောတာပသာဒသည်၊ <br> <b>သောတာဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနာယတနံ</b> = ဃာနပသာဒသည်၊ <br> <b>ဃာနဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှါယတနံ</b> = ဇိဝှါပသာဒသည်၊ <br> <b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = ဇိဝှါ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဇိဝှါဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယာယတနံ</b> = ကာယပသာဒသည်၊ <br> <b>ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ</b> = ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုကာယ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b> = အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <br> <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ စ</b> = စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုစက္ခု ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>သဒ္ဒါယတနံ</b> = အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <br> <b>သောတဝိညာဏ ဓာတုယာ စ</b>၊ သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုသောတ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဂန္ဓာယတနံ</b> = အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <br> <b>ဃာနဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရသာယတနံ</b> = အရသာမျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <br> <b>ဇိဝှါဝိညာဏ ဓာတုယာ စ</b> = ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b> = အတွေ့မျိုးစုံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <br> <b>ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ကာယဝိညာဏ်စိတ် ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b> = အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <b>သဒ္ဒါယတနံ</b> = အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <b>ဂန္ဓာယတနံ</b> = အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <b>ရသာယတနံ</b> = အရသာ မျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b> = အတွေ့မျိုးစုံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <br> <b>မနောဓာတုယာစ</b> = မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုမနောစိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယံ ရူပံ</b> = အကြင် ဟဒယဝတ္ထုရုပ်ကို၊ <b>နိဿာယ</b> = မှီ၍၊ <br> <b>မနောဓာတု စ</b> = မနောစိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုစ</b> = မနောဝိညာဏ်စိတ် ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>ဝတ္တန္တိ</b> = ဖြစ်ကုန်၏၊ <br> <b>တံ ရူပံ</b> = ထိုဟဒယဝတ္ထုရုပ်သည်၊ <b>မနောဓာတုယာစ</b> = မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <br> <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုမနော စိတ်ဓာတ်, မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်တို့နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှု သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>အဝိဂတပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <p><b>ပစ္စယနိဒ္ဒေသော</b> = ပစ္စည်းနှစ်ဆယ့်လေးသွယ်ကို အကျယ်ဖွင့်ပြခြင်းသည်၊ <b>နိဋ္ဌိတော</b> = ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3> မဟာဗောဓိပင် အပရာဇိတပလ္လင်တော်မှ စ၍သတ္တဋ္ဌာန စမ္ပယ်တော်မူနေပုံကို ရည်စူး၍ ဖွဲ့နွဲ့သီကျူး အပ်သော သတ္တဋ္ဌာန ဘုရားရှိခိုး</h3> <p>၁။ ဘုန်းရောင်ထွန်းထိန်၊ စောမုနိန်။ ပညိန္ဒြေ၊ ချွေရာမှန်ဘိ၊ ဗောဓိကြငှန်း၊ ရွှေညောင်နန်းဝယ်၊ ထူးဆန်းအံ့လောက်၊ မြေမှပေါက်သား၊ ရောင်တောက်မာရ်နှင်၊ ရွှေပလ္လင်ထက်၊ သဗ္ဗညုတ၊ ဉာဏ်ကိုရပြီး၊ သတ္တာဟရက်၊ ဘွဲ့ခွေလျက်ပင်၊ ငြိမ်သက် တင့်တယ်၊ သုံးစမ္ပယ်သည်။ ဘုန်းကြွယ်လက်ဦး ဘွယ်ပေကို။</p> <p>၂။ နှစ်ကြိမ်မြောက်ထ၊ သတ္တာဟတွင်၊ မာရပယ်လှန်၊ ပလ္လင်ပျံမှ ဧသန်တူရူ၊ ရပ်တော်မူလျက်၊ ကြည်ဖြူငြိမ်းချမ်း၊ ပလ္လင်နန်းကို၊ ဖြောင့်တမ်းစက္ခု၊ စိမ်းစိမ်းရှုလျက်၊ သုံးလူ့ရှင်ပင်၊ ပျော်စံ ရွှင်သည်။ကြည်လင်ညွတ်နူး ဘွယ်ပေကို။</p> <p>၃။ သုံးကြိမ်မြောက်ထ၊ သတ္တာဟတွင်၊ ဗောဓိပင်မှ၊ မြောက်ခွင် ဥတ္တရာ၊ စင်္ကြံသာ၌၊ လူးလာတုံ့ခေါက်၊ ကြွချီလျှောက်၍၊ ဘုန်းတောက်ဘုရား၊ ပျော်စံစားသည်။ တရားဆင်ခြင် လျက်ပေကို။</p> <p>၄။ လေးကြိမ်မြောက်ထ၊ သတ္တာဟတွင်၊ ဗောဓိပင်နှင့်၊ ပလ္လင် ထွန်းတောက်၊ အနောက်မြောက်ဝယ်၊ အံ့လောက်ဘွယ်ရာ၊ ရတနာရိပ်ငြိမ်၊ စံရွှေအိမ်၌၊ ကြိမ်ကြိမ်ဘန်ခါ၊ ဘိဓမ္မာကို၊ မဟာဉာဏ၊ သာဂရဖြင့်၊ ဗုဒ္ဓရှင်ပင်၊ သုံးဆင်ခြင်သည်။ ရောင်ရှင်ခြောက်ဖြာ ညီးလို့ကို။</p> <p>၅။ ငါးကြိမ်မြောက်ထ၊ သတ္တာဟတွင်၊ ဗောဓိပင်မှ၊ ရှေ့ခွင်ပြုဗ္ဗာ၊ ရပ်ဒိသာဝယ်၊ ကြီးစွာမြင့်ခေါင်၊ ဆိတ်ကျောင်းညောင်၌၊ ဘုန်းခေါင်ပရမေ၊ စမ္ပာယ်နေသည်။ ရိုသေမြတ်နိုး ဘွယ် ပေကို။</p> <p>၆။ ခြောက်ကြိမ်မြောက်ထ၊ သတ္တာဟတွင်၊ ပလ္လင်ရွှေညောင်၊ အရှေ့တောင်၌၊ မြရောင်လိုလို၊ ရေညိုပြည့်လျှမ်း၊ ကြာပန်း ညွတ်ရုံ၊ ပန်းမျိုးစုံသည်၊ မုဉ္စလိန္ဒာ၊ အိုင်သာဖြန့်ကျင်း၊ ကျည်းပင်ရင်းဝယ်၊ သနင်းလူ့ဆွေ၊ စမ္ပယ်နေသော်၊ မိုးလေ ထန်ပြင်း၊ သွန်းချခြင်းကြောင့်၊ မြွေမင်းရန်ဟန့်၊ ပါးပျဉ်းဖြန့်လျက်၊ ချီးအံ့တန်ခိုး၊ ဆောင်းကာမိုးသည်။ ရှေးရိုး သမ္ဘာတော် ကြောင့်ကို။</p> <p>၇။ ခါသတ္တမ၊ သတ္တာဟတွင်၊ ဗောဓိပင်မှ၊ တောင်ပြင်လက်ျာ၊ မြေမျက်နှာဝယ်၊ ရာဇာယတန၊ မည်ရခေါ်တွင်၊ လင်းလွန်းပင်၌၊ သဗ္ဗညုဖျား၊ ပျော်စံစားသည်။ ကြီးမားဉာဏ်တော် ဘွင့်လို့ကို။</p> <p>* ထိုခုနစ်ပါး၊ အရပ်များကို၊ ရှေ့သွားသဒ္ဓါ၊ ကြည်ညိုစွာလျှင်၊ ဝန္ဒနာမာန၊ ဂါရဝဖြင့်၊ ဦးချညွတ်ကျိုး၊ ကျွန်ရှိခိုးသည်။ ကောင်းကျိုးခပ်သိမ်း ပြည့်စေသောဝ်။</p> <p>သတ္တဋ္ဌာန ဘုရားရှိခိုး ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3> ဖွားတော်မူသောနေ့ စသော ခုနစ်နေ့တို့အား ရည်စူး၍ ချီးကျူး ဖွဲ့ဆိုအပ်သော ခုနစ်နေ့ ဗုဒ္ဓဝင်ဘုရားရှိခိုးနှင့် ဆုတောင်းအမျိုးမျိုး</h3> <p>၁။ သုံးလူ့ရှင်ပင်၊ ကျွန့်ထိပ်တင်။သောင်းခွင်စကြဝဠာ၊ နတ် ဗြဟ္မာတို့၊ ညီညာရုံးစု၊ တောင်းပန်မှုကြောင့် ရတုနဂို၊ ရွှန်းရွှန်း စိုသည်၊ ဝါဆိုလပြည့်၊ ကြွက်မင်းနေ့ဝယ်၊ ချမ်းမြေ့ကြည်ဖြူ၊ သန္ဓေယူသည်။ ။ နတ်လူငြိမ်းဘို့ ကိန်းပါကို။</p> <p>၂။ သန္ဓေယူခါ၊ ဆယ်လကြာသော်၊ မဟာသက္ကရာဇ်၊ ခြောက်ဆဲ့ ရှစ်ကြုံ၊ ကဆုန်လပြည့်၊ သောကြာနေ့ဝယ်၊ ချမ်းမြေ့စုံစီ၊ လုမ္ဗိနီ၌၊ မဟီ လှိုက်ဆူ၊ ဘွားတော်မူသည်။ နတ်လူအောင်မြို့ လမ်းပါကို။</p> <p>၃။ ဖွားမြင်မြောက်သော်၊ ဆဲ့ခြောက်နှစ်ရွယ်၊ ပျိုနုနယ်၌၊ သုံးသွယ် ရွှေနန်း၊ သိမ်းမြန်းပြီးလစ်၊ ဆဲ့သုံးနှစ်လျှင်၊ ဘုန်းသစ်လျှံလူ၊ စံတော်မူ၍၊ ရွယ်မူနုဖြိုး၊ နှစ်ဆဲ့ကိုးဝယ်၊ လေးမျိုးနိမိတ်၊ နတ်ပြ ဟိတ်ကြောင့်၊ ရွှေစိတ်ငြင်ငြို၊ သံဝေပိုက၊ ဝါဆိုလပြည့်၊ ကျားမင်း နေ့ဝယ်၊ ချမ်းမြေ့ရဂုံ၊ တောရပ်လှုံသည်။စုံမြိုင်ပင်ရိပ် ခမ်းမှာကို။</p> <p>၄။ တောရပ်မြိုင်ပေါ်၊ ခြောက်နှစ်ပျော်၍၊ ခါတော်တဖုံ၊ ပွင့်ချိန် ကြုံက၊ ကဆုန်လပြည့်၊ ဆင်မင်းနေ့ဝယ်၊ မြေ့ပရမေ၊ ပလ္လင် ဘွေထက်၊ ရွှေညောင်တော်ကြီး၊ ဗိတာန်ထီးနှင့်၊ မငြီးကြည်ဖြူ၊ နေတော်မူလျက်၊ ရန်မြူခပင်း၊ အမိုက်သင်းကို၊ အရှင်းပယ် ဖျောက်၊ အလင်းပေါက်က၊ ထွန်းတောက်ဘုန်းတော်၊ သောင်း လုံးကျော်သည်။ သုံးဘော်လူတို့ ငြမ်းပါကို။</p> <p>၅။ ဘုရားဖြစ်ခါ၊ မိဂဒါသို့၊ စကြာရွှေဘွား၊ ဖြန့်ချီသွား၍၊ ငါးပါးဝဂ္ဂီ၊ စုံအညီနှင့်၊ မဟီတသောင်း၊ တိုက်အပေါင်းမှ၊ ခညောင်းကပ်လာ၊ နတ်ဗြဟ္မာအား၊ ဝါဆိုလပြည့်၊ စနေနေ့ဝယ်၊ ကြွေ့ကြွေ့လျှံတက်၊ ဓမ္မစက်ကို၊ မိန့်မြွတ်ထွေပြား၊ ဟောဘော်ကြားသည်။တရား နတ်စည် ရွမ်းတယ်ကို။</p> <p>၆။ တရားနတ်စည်၊ ဆော်ရွမ်းလည်က၊ သုံးမည်ဘုံသိုက်၊ တစ် သောင်းတိုက်ဝယ်၊ ကျွတ်ထိုက်သ သူ၊ နတ်လူဗြဟ္မာ၊ သတ္တဝါကို၊ ခေမာသောင်သို့၊ ဘောင်ကူးတို့ဖြင့်၊ ဆောင်ပို့ပြီးခါ၊ ဝါ လေးဆဲ့ငါး၊ သက်ကားရှစ်ဆယ်၊ စုံပြည့်ကြွယ်က၊ ရာလေးဆဲ့ရှစ်၊ သက္ကရာဇ်ဝယ်၊ နယ်မလ္လာတိုင်း၊ စံနှိုင်းမယုတ်၊ ကုဿိန္နာရုံ၊ အင်ကြင်းစုံ၌၊ ကဆုန်လပြည့်၊ အင်္ဂါနေ့ဝယ်၊ ချမ်းမြေ့နိဗ္ဗူ၊ စံတော်မူသည်။ဝှန်းဆူသောင်းလုံး ကျော်တယ်ကို။</p> <p>၇။ နိဗ္ဗူစံပြီ၊ ရှုမအီသား၊ သိင်္ဂိရွှေလှော်၊ အလောင်းတော်ကို၊ ထိုရော်ကဆုန်၊ လဆုတ်ကြုံ၍၊ ဂဠုန်နေ့ဝယ်၊ ခိုးငွေ့မနှော၊ ဓာတ်တေဇောလျှင်၊ ရှင်စောဉာဏ်စက်၊ ဓိဋ္ဌာန်ချက်ဖြင့်၊ လျှံ တက်ကော်ရော်၊ မီးပူဇော်သည်။ မွေတော်ရှစ်စိတ် ကြွင်းတယ်ကို။</p> <p>* ထိုခုနစ်နေ့၊ သာချမ်းမြေ့ကို၊ ဆွေ့ဆွေ့ကြည်ဖြူ၊ အာရုံယူလျက်၊ သုံးလူတို့နတ်၊ မြတ်ထက်မြတ်သား၊ ကိုယ်တော်ဖျားကို၊ သုံး ပါးမွန်စွာ၊ ဝန္ဒနာနှင့်၊ သဒ္ဓါဖြိုးဖြိုး၊ ကျွန်ရှိခိုးသည်။ ကောင်းကျိုးခပ်သိမ်း ကြွယ်စေသောဝ်။</p> <p>* အဆုံးဘဝ၊ တိုင်ပြန်ကလည်း၊ ပညာ့အရာ၊ ဘိဓမ္မာနှင့်၊ ကြေညာ ကျော်ကြား၊ လူအများကို၊ တရားစည်ကြီး၊ ခြိမ့်ခြိမ့်တီး၍၊ မီးဆဲ့တစ်တန်၊ ငြိမ်းရာမှန်သည်။နိဗ္ဗာန်အောင်မြို့ ရောက်စေ သောဝ်။</p> <p>၁။ သုံးလူ့ထွတ်ထား၊ မြတ်တရားနှင့်၊ ရှစ်ပါးသံဃာ၊ ရတနာကို၊ သဒ္ဓါရိုကျိုး၊ လက်စုံမိုး၍၊ ရှိခိုးပါရ၊ ဤပုညကြောင့်၊ ဒိဋ္ဌမျက်မြင်၊ ဘဝတွင်လည်း၊ ကင်းစင်အန္တရာယ်၊ ကောင်းကျိုးကြွယ်လျက်၊ ဆယ်ဖြာအညီ၊ ပါရမီနှင့်၊ ဆယ်လီပုည၊ မြတ်ဓမ္မလည်း၊ နိစ္စ ရွှင်ဖြိုး၊ နေ့စဉ်တိုးသည်။သက်ဇိုဝ်းကြာမြင့် ရှည်စေသောဝ်။</p> <p>၂။ ဘဝတစ်ဘန်၊ ဖြစ်တုံပြန်လည်း၊ လေးတန်အပါယ်၊ ရှစ်သွယ် ရပ်ပြစ်၊ ကင်းတုံလစ်၍၊ ရှင်ချစ်မြတ်စွာ၊ သာသနာလျှင်၊ ရောင် ဝါထိန်ဝင်း၊ လင်းရာ တမူ၊ လူကောင်း နတ်ကောင်း၊ ဘဝ ကောင်း၌၊ ညွှတ်ညောင်း သန္ဓေ၊ တိဟိတ် နေ၍၊ ဆွေလယ် မျိုးလယ်၊ တန်ခိုးကြွယ်သည်။ လယ နှယ် ထွန်းတင့်ပါစေသောဝ်။</p> <p>၃။ အသိအလိမ္မာ၊ ဉာဏ်ပညာနှင့်၊ သဒ္ဓါသီလ၊ သုတပြည့်ဖြိုး၊ ဂုဏ် တန်ခိုးလည်း၊ အမျိုးလေးဘော်၊ သတင်းကျော်လျက်၊ သူတော်တို့ထုံး၊ ကျင့်သုံးတရား၊ အမှားမလိုက်၊ စရိုက်စင်ဖြူ၊ အလှူရေစက်၊ လက်နှင့်မကွာ၊ ရှစ်ဖြာဥပုသ်၊ မယုတ်ကြိုးစား၊ လေးပါးဗြဟ္မစိုရ်၊ ရွှန်းရွှန်းစိုသည်။ကုသိုလ်ကိုယ်လုံး ထုံစေသောဝ်။</p> <p>၄။ ပတ္တမြားပလ္လင်၊ ကံ့ကော်ပင်ဝယ်၊ ငါးအင်မာရ်စစ်၊ အောင်ပွဲ လှစ်၍၊ ခေတ်ဇာတိလုံး၊ သိမ့်သိမ့်ချုံးလျက်၊ ရွှေဘုန်းစိုက်ထူ၊ ပွင့်တော်မူသား၊ သုံးလူ့သခင်၊ မိတေးရှင်ကို၊ မျက်မြင်ဖူး၍၊ အထူးကြည်ညို၊ ဘုန်းရိပ်ခိုသည်။မဂ်-ဖိုလ်-နိဗ္ဗာန် ရောက် စေသောဝ်။</p> <p>၅။ သုံးလူ့ထွတ်ထား၊ မြတ်တရားနှင့်၊ ရှစ်ပါးသံဃာ၊ အရိယာအား၊ ရတနာမိုဃ်း၊ ရွာသွန်းဖြိုးသို့၊ ကိုးပါး ခြောက်စုံ၊ ကိုးရပ်ဂုဏ်ကို၊ အာဂုံချီးကျူး၊ နှုတ်လျှာမြူး၍၊ ကြည်နူးဆွဆွ၊ ရှိခိုးရသည့်၊ ပုည ကုသိုလ်၊ အဖို့ကိုလျှင်၊ မွေးမိခင်နှင့်၊ ဖခင်ဆရာ၊ ဉာတကာက၊ သတ္တဝါအများ၊ နတ်တို့အားလည်း၊ ရငြားပါစေ၊ မျှပေးဝေသည်။ ။ကောင်းထွေသာဓု ခေါ်စေသောဝ်။</p> <p>ခုနစ်နေ့ ဗုဒ္ဓဝင်ဘုရားရှိခိုးနှင့် ဆုတောင်းများပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <p>အမျိုးသမီးဝတ်သင်းသူများ ဆုတောင်း</p> <p>အမှာ။ဤအမျိုးသမီးဝတ်သင်းသူများဆုတောင်းမှာ ခုနစ်နေ့ဗုဒ္ဓဝင် ဘုရား ရှိခိုးဆုတောင်းအမျိုးမျိုးနှင့် တူပြီဖြစ်၍ အထူးဖေါ်ပြခြင်း မပြုတော့ပေ၊ အလိုရှိသူတို့သည် ခုနစ်နေ့ဗုဒ္ဓဝင်ဘုရားရှိခိုးနှင့် ဆုတောင်းအမျိုးမျိုးမှ (၁။-မှ- စ၍၊ ၅။-) အပိုဒ်အထိ ကျက်မှတ်ဆုတောင်းကြပါကုန်။</p> <p>အမျိုးသမီး ဝတ်သင်းသူများဆုတောင်းပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <p>အမျိုးသားဝတ်သင်းသားများ ဆုတောင်း</p> <p>* <b>ဣမိနာပုညေန</b>=ယခုအကျွန်ုပ်ပြုရသော ဤကောင်းမှု, ဤ ကုသိုလ်ကြောင့်၊ <b>ဒိဋ္ဌဓမ္မေ</b>=ယခုဘဝ ပစ္စက္ခ၌၊ <b>ဒီဃာယုကော</b>= အသက်ရှည်ခြင်းနှင့်ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>အရောဂေါ</b>=အနာခပ်သိမ်းတို့မှ ကင်းလွတ်ရသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>= ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>အဝေရော</b>=ရန်သူခပ်သိမ်းတို့မှ ကင်းလွတ်ရသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>= ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>အနဝဇ္ဇေသု</b>=အပြစ်မရှိကုန်သော၊ <b>ဌာနေသု</b>=လောက, ဓမ္မ နှစ်ဌာနတို့၌၊ <b>စိန္တာသိဒ္ဓေါ</b>=ကြံတိုင်းလည်းအောင် ဆောင်တိုင်း လည်းမြောက် အဆုံးရောက်အောင် ထမြောက်ပြီးစီးနိုင်သည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>သမ္ပရာယေ</b>=နောင်တမလွန်ဘဝ၌၊ <b>ဥစ္စကုလေသု</b>=မြင့်မြတ် သော လူမျိုး, မြင့်မြတ်သောနတ်မျိုးတို့၌၊ <b>တိဟေတုကော</b>= တိဟိတ် ပဋိသန္ဓေ ဆက်တိုင်းနေ၍၊ <b>ပညိန္ဒြေ</b>=အခြေကြီးမား ပညာအား နှင့်ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>မဟဒ္ဓနော</b>=ကြီးမြတ်သော ဥစ္စာဓနဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>မဟိဒ္ဓိကော</b>=ကြီးမြတ်သော တန်ခိုးတေဇာ အရှိန်အဝါနှင့် ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>သဒ္ဓါသမ္ပန္နော</b>=ထက်သန်သော သဒ္ဓါတရားနှင့် ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>သုက္ကဓမ္မော</b>=မကောင်းမှု ဒုစ္စရိုက်တို့မှ ရှက်တတ်ခြင်း, ကြောက် တတ်ခြင်းဟူသော ဖြူစင်သော တရားနှစ်ပါးနှင့် အခါခပ်သိမ်း ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>ဗဟုဿုတော</b>=အတတ်ပညာ ဝိဇ္ဇာသိပ္ပ ဟူသမျှတို့၌ ကြားကာ, မြင်ကာ, ကြံစည်ကာနှင့် လိမ္မာတတ်မြောက် ပေါက်ရောက် နိုင်ငြား အလွန်များသော ဗဟုဿုတဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>ဒါနာဘိရတော</b>=ပေးကမ်းလှူဒါန်းမှု၌ အလွန်မွေ့လျော်နိုင် သည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>သီလာဘိရတော</b>=သီတင်းသီလ ကျင့်သုံးမှု၌ အလွန်မွေ့လျော် နိုင်သည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>ဘာဝနာဘိရတော</b>=ကမ္မဋ္ဌာန်းဘာဝနာ ပွါးများမှု၌ အလွန် မွေ့လျော်နိုင်သည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>အန္တိမဘဝေ</b>=အဆုံးဘဝ၌၊ <b>ဂုဏဂဏပရိဝါရံ</b>=ပဋိသမ္ဘိဒါ အဘိညာစျာန် ဂုဏ်ပေါင်းရံအပ်သော၊ <b>အရဟတ္တံ</b>=အရဟတ္တ မဂ်ဉာဏ်, အရဟတ္တဖိုလ်ဉာဏ်ကို၊ <b>လဘာမိ</b>=ရရပါလို၏ ဘုရား။</p> <p>အမျိုးသားဝတ်သင်းသားများ ဆုတောင်းပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ပန်းကပ်လှူ ပူဇော်ရန်</h3> <p><b>ဘန္တေ ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူးဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံတော် မူသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တဝ</b>=အရှင်ဘုရား၏၊ <b>သီလဂန္ဓာ</b>=လေးသင်္ချေနှင့် ကမ္ဘာတစ်သိန်းကာလပတ်လုံး ဖြည့်ကျင့်တော်မူအပ်ကုန်သော သီလတော်မြတ်တို့၏ ကျေးဇူးသတင်း အသင်းအထုံတို့သည်၊ <b>ယာဝ ဘဝဂ္ဂါ</b>= မြေမှအထက် ဘုံဘဝဂ်တိုင်အောင်၊ <b>ပဝါယန္တိ</b>=တကြိုင်ကြိုင် လှိုင်ကုန်၏၊ <b>တေဟိ</b>=ထိုသီလတော်ဂုဏ် အထုံအသင်းတို့သည်၊ <b>ပလောဘိတာ</b>= သွေးဆောင် ဖျားယောင်းအပ်ကုန်သော ကျွတ်ထိုက်သသူ နတ်လူဗြဟ္မာ သတ္တဝါ အပေါင်းတည်းဟူသော ပျားပိတုံးတို့သည်၊ <b>ဓမ္မကာမာ</b>= အလွန်တရာ ချိုလှစွာသော ဒေသနာပန်းယက်ကို မက်မောတွယ်တာ ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>တယိ</b>=ရင်းဖျားမလွတ် ပင်လုံးကျွတ်ပွင့်တော် မူပေသော အရှင်ဘုရားတည်းဟူသော မဉ္ဇူသကပန်းပင်ကြီး၌၊ <b>သမောသဋာ</b>=သိန်းသန်းသင်္ချေ ရေ၍မဆုံး တအုန်းအုန်းလျှင် စုရုံးခစား ကြရကုန်၏၊ <b>တဝ</b>=အရှင်ဘုရား၏၊ <b>သီလဂန္ဓေ</b>=သီလတော်အနန္တတည်း ဟူသော ရနံ့အထုံ ကျေးဇူးဂုဏ်တို့ကို၊ <b>ဥဒ္ဒိဿ</b>=ရည်မှတ်၍၊ <b>ဣမေဟိ ပုပ္ဖေဟိ</b>=ဤပန်းတို့ဖြင့်၊ <b>ပူဇေမိ</b>=ပူဇော်ပါ၏ဘုရား။</p> <p>ဆုတောင်း။ <b>ဣမိနာပုညေန</b>=ဤကောင်းမှုကြောင့်၊ <b>အဟံ</b>= တပည့်တော်သည်၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိသော၊ <b>သီလဂန္ဓ ပရိဘာဝိတံ</b>= လောကုတ္တရာ ကြိုင်စွာအထုံ သီလဂုဏ်ဖြင့် ထုံမွှမ်းအပ်သော၊ <b>အဂ္ဂမဂ္ဂပုပ္ဖံ</b>=အရဟတ္တမဂ်တည်းဟူသော ပန်းမြတ်ကို၊ <b>ဓာရေမိ</b>=မကြာ မတင် ပန်ဆင်ရပါလို၏ဘုရား၊ <b>ဘဝေသုစ</b>=ဖြစ်လေရာရာ ဘဝတိုင်း ဘဝတိုင်းတို့၌လည်း၊ <b>သီလဂန္ဓေဟိ</b>=သီလတည်းဟူသော မွှေးကြိုင် သင်းပျံ့ ပန်းရနံ့တို့ဖြင့်၊ <b>ပဝါရိတော</b>=ရပ်ဆယ်မျက်နှာ ကြေညာသတင်း တသင်းကြိုင်ကြိုင် အမြဲလှိုင်သည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏ဘုရား။</p> <p>ပန်းကပ်လှူ ပူဇော်ရန် ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ရေချမ်းကပ်လှူ ပူဇော်ရန်</h3> <p><b>ဘန္တေ ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူးဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံတော် မူသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တဝ</b>=အရှင်ဘုရား၏၊ <b>မေတ္တောဒကာ</b>=လေး သင်္ချေနှင့် ကမ္ဘာတစ်သိန်းကာလပတ်လုံး ပွါးများတော်မူအပ် ကုန်သော ငါးရာ့နှစ်ဆယ် ရှစ်သွယ်မေတ္တာ ချမ်းမြစွာသော သီတာ အမြုတေ အမြိုက်ရေတို့သည်၊ <b>ယာဝ ဘဝဂ္ဂါ</b>=မြေမှအထက် ဘုံဘဝဂ် တိုင်အောင်၊ <b>ပဝတ္တန္တိ</b>=ဆန်တက် စီးဖြာကြ ကုန်၏၊ <b>သတ္တာ</b>=တစ်ထောင့် ငါးရာ ကိလေသာတို့ဖြင့် ပြင်းစွာဆူလှိုက် ပူအိုက်မောပန်း၍ နေကြကုန်သော လူနတ်ဗြဟ္မာ သတ္တဝါအပေါင်းတို့သည်၊ <b>သီတကာမာ</b>=ချမ်းသာ အေးငြိမ်းခြင်းကို အလိုရှိကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>တယိ</b>=ကြည်လင်ချမ်းမြ ချိုမြိန်လှစွာသော အရှင်ဘုရားတည်းဟူသော အနောတတ်အိုင်ကြီး၌၊ <b>သမောသဋာ</b>=သိန်းသန်းသင်္ချေ ရေ၍မဆုံး တအုန်းအုန်းလျှင် စုရုံးသက် ရောက်ကြရကုန်၏၊ <b>တဝ</b>=အရှင်ဘုရား၏၊ <b>မေတ္တောဒကာနိ</b>=ငါးရာ့ နှစ်ဆယ် ရှစ်သွယ်မေတ္တာ ချမ်းမြစွာသော သီတာအမြုတေ အမြိုက် ရေတို့ကို၊ <b>ဥဒ္ဒိဿ</b>=ရည်မှတ်၍၊ <b>ဣမံ ဥဒကံ</b>=ဤရေချမ်းတော်ကို၊ <b>ဒေမိ</b>=လှူဒါန်းပူဇော်ပါ၏ဘုရား။</p> <p>ဆုတောင်း။ <b>ဣမိနာ ပုညေန</b>=ဤကောင်းမှုကြောင့်၊ <b>အဟံ</b>= တပည့်တော်သည်၊ <b>အတိသီတလံ</b>=တစ်ထောင့်ငါးရာ ကိလေသာ တည်း ဟူသော အပူအအိုက်ခပ်သိမ်းတို့မှ ကင်းငြိမ်းကွာဝေး အလွန်အေးမြ လှစွာသော၊ <b>အဂ္ဂမဂ္ဂံ</b>=အရဟတ္တမဂ်ဉာဏ်တည်းဟူသော လောကုတ္တရာ သီတာအမြုတေ အမြိုက်ရေကို၊ <b>ပရိဘုဉ္ဇာမိ</b>=အဆောလျင်စွာ သုံးဆောင် ရပါလို၏ဘုရား၊ <b>ဘဝေသုစ</b>=ဖြစ်လေရာရာ ဘဝတိုင်းဘဝတိုင်းတို့၌လည်း၊ <b>သဗ္ဗသတ္တေ</b>=အလုံးစုံသော သတ္တဝါ အပေါင်းတို့ကို၊ <b>နိစ္စံ</b>=အမြဲမကွာလျှင်၊ <b>မေတ္တောဒကေန</b>=ဒေါသခပ်သိမ်း အကုန်ငြိမ်းသော အဒေါသ စေတနာ မေတ္တာရေချမ်းဖြင့်၊ <b>ဖရာမိ</b>=ကြည်ကြည်နူးနူး ဖြန့်ဖြူးရပါလို၏ဘုရား။</p> <p>ရေချမ်းကပ်လှူ ပူဇော်ရန် ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ဆီမီး ကပ်လှူ ပူဇော်ရန်</h3> <p><b>ဘန္တေ ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူးဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံတော် မူသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တဝ</b>=အရှင်ဘုရား၏၊ <b>ပညာဒီပါ</b>=လေးသင်္ချေနှင့် ကမ္ဘာတစ်သိန်း ကာလပတ်လုံး ပွါးများတော်မူအပ်ကုန်သော သိန်းသန်း နေဝန်း တပြိုင်တည်း ထွန်းသကဲ့သို့ ဝန်းဝန်းရှိန်ရှိန် လင်းလင်းထိန်သော ပါရမီဉာဏ်, နှစ်ကုဋေလေးသန်းမျှလောက်သော မဟာဝဇီရဉာဏ်, အရဟတ္တမဂ်ဉာဏ်, သဗ္ဗညုတဉာဏ် အစရှိကုန်သော ပညာဆီမီး တန် ဆောင်ကြီးတို့သည်၊ <b>အနန္တာသု</b>=အဆုံးမရှိကုန်သော၊ <b>လောကဓာတူသု</b>= လောကဓာတ်တို့၌၊ <b>ဇောတိကာ</b>=ထိန်ထိန်ရွှန်းရွှန်း ထွန်းလင်းတောက်ပ ကြကုန်၏၊ <b>အန္ဓကာရေ</b>=ကြီးကျယ်လှစွာ အဝိဇ္ဇာတည်းဟူသော မှောင် တိုက်ကြီး အတွင်း၌၊ <b>ဇာတာ</b>=မမြင်မျက်ကန်း စမ်းတဝါးဝါး အမှားမှား အချော်ချော် အလိုက်ပျော်၍နေကြရကုန်သော လူနတ်ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့ သည်၊ <b>ဒဿနကာမာ</b>=သစ္စာလေးတန် အမှန်လေးချက် သဘောနက်ကို ပြက်ပြက် ထင်ထင် အလင်းမြင်သော ပညာမျက်စိကို ရလိုကြကုန်သည် ဖြစ်၍၊ <b>တယိ</b>=အရှင်ဘုရားတည်းဟူသော ပတ္တမြားဆီမီး မဏ္ဍိုင်ကြီး၌၊ <b>သမောသဋာ</b>=သိန်းသန်းသင်္ချေ ရေ၍မဆုံး တအုန်းအုန်းလျှင် စုရုံး ခယမ်းကြကုန်၏၊ <b>တဝ</b>=အရှင်ဘုရား၏၊ <b>ပညာဒီပေ</b>=ထိန်ထိန်လင်းစွာ ဉာဏ်ပညာတည်းဟူသော ပတ္တမြားဆီမီး မဏ္ဍိုင်ကြီးတို့ကို၊ <b>ဥဒ္ဒိဿ</b>= ရည်မှတ်၍၊ <b>ဣဒံ ဒီပံ</b>=ဤဆီမီးရောင်အလင်းကို၊ <b>ဒေမိ</b>=လှူဒါန်း ပူဇော်ပါ၏ဘုရား။</p> <p>ဆုတောင်း။ <b>ဣမိနာ ပုညေန</b>=ဤကောင်းမှုကြောင့်၊ <b>အဟံ</b>= တပည့်တော်သည်၊ <b>အန္ဓကာရံ</b>=တစ်ထောင့် ငါးရာကိလေသာ တည်း ဟူသော အမိုက်မလင်း မှောင်တသင်းကို၊ <b>ပညာဒီပေန</b>=အရဟတ္တမဂ် ဉာဏ်တည်းဟူသော ဆီမီးအလင်းဖြင့်၊ <b>ဝိဓမာမိ</b>=မှုတ်လွှင့်ပယ် ဖျောက်ရပါလို၏ဘုရား၊ <b>ဘဝေသုစ</b>=ဖြစ်လေရာရာ ဘဝတိုင်းဘဝတိုင်း တို့၌လည်း၊ <b>နိစ္စံ</b>=အမြဲမကွာသာလျှင်၊ <b>ပညာဒီပံ</b>=လောကဓမ္မ အစစ၌ ကြားကာမြင်ကာ မကြာတတ် မြောက် ရဲရဲတောက်သော အသိအလိမ္မာ ဉာဏ်ပညာဆီမီးကို၊ <b>ဓာရယာမိ</b>=ဆောင်ရပါလို၏ဘုရား။</p> <p>ဆီမီးကပ်လှူ ပူဇော်ရန် ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>သာသနာလျှောက် နှစ်မျိုး</h3> <p>မုံရွာမြို့ မဟာလယ်တီတိုက်ကြီးအတွင်း ညဉ့်အခါ သံဃာတော်များ ဝတ်တက်အပြီးတွင် သတိသံဝေဂ ရကြရန်အနေနှင့်</p> <p>အမြဲလျှောက်ဆိုရန် ရေးသားတော်မူသည်။</p> <p>သတ္တဝါအများ၊ သောင်းတိုက်သားတို့၏၊ ပတ္တမြားသရဘူ၊ ဖြစ် တော်မူသော၊ သဗ္ဗညူ ရှင်စောသည်၊ သုံးလောက အချက်၊ သံသရာ ဂရက်မှ၊ မထွက်နိုင်နစ်မျော၍၊ တမောမောနေကြသော၊ ဝေနေယျအထု၊ သတ္တဝါ အနုတွေကို၊ ကရုဏာဗလဝ၊ သနားတော်မူလှ၍၊ အမတအမြိုက်၊ ရွှေလက်တော်ဆိုက်ပြီးကို၊ သိမ်းပိုက်တော်မမူပဲ။ ပါရဂူထဲနှီး၊ သယမ္ဘူ ဝှဲချီးလျက်၊ ပွဲအသီး ငါခံမည်ဟု၊ အကြံတော်ဧရာနှင့် ရွှေဗျာဒိတ် ဇင်ပန်းကို၊ ဆင်မြန်းတော်မူပြီး၍၊ အသင်္ချေ့အသင်္ချေ လေးကြိမ်တိုင် လွန်စေလျက်၊ သိန်းကပ္ပေအပြည့်၊ ဘဒ္ဒကပ်အလှည့်တွင်၊ ဖြည့်ပြီးသည့် ပါရမီကြောင့်၊ သာကိနွယ်နေညွှန့်ဝယ်၊ ဆွေအဓွန့်ဆက်မှီးလျက်၊ မဂ်ခရီးချွေလှစ်သည့်၊ သပြေခေတ်ဗွေငူ၊ ပလ္လင်ကြော့ရွေတမူဝယ်၊ နေတဆူရောင်တောက်သို့၊ ပြောင်မြောက်တော်မူပြီးမှ၊ ကောဏ္ဍည သုဘဒ္ဒ အစနှင့်အဆုံး၊ ကျွက်ထိုက်သူ အားလုံးကို၊ တရားဗုံးလွှတ်ကြဲ၍၊ ကျွတ်ပွဲကြီး ခံပြီးနောက်၊ ခရီးထောက် တစခန်း၊ ပြည်နိဗ္ဗူ အမြန်းတွင်၊ ပန်းမဉ္ဇူလျှာညိတ်၍၊ ဗျာဒိတ်တော် သခဲ့သည်၊ သဒ္ဓမ္မသုံးဖြာ၊ သာသနာ နှစ်ပေါင်းကား၊ ငါးထောင်ဖြစ်ပါသည်ဘုရား၊ ထိုသာသနာ ငါးထောင် အနက်၊ လွန်ခဲ့ပြီးသော၊ အတိတ်သာသနာတော်မြတ်သည်ကား (၂၅၃၅)နှစ် ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။ ဝေနေယျအကျိုးကို၊ သည်ပိုးရွက် ဆောင်ခါ နောင်လာလတ္တံ့သော အနာဂတ်သာသနာသည်ကား (၂၄၆၅) နှစ် ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။ ယခုဝေါဟာ၊ ကောဇာတွက်စစ်၊ သက္ကရာဇ်ကား (၁၃၅၃)ခုနှစ်၊ ဥတုဂိမှန္တ တပေါင်းလပြည့်ကျော်-၈-ရက်၊ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။</p> <p>ယင်းသို့လျှင်၊ သာသနာနှစ်အကြွင်း၊ အားနည်းသည်ဖြစ်ခြင်းကို၊ သစ်လင်းစွာမျှော်ရှုလျက်၊ ခုသန္တာန် ခုဘဝလို၊ ဟန်ရသည့် အချက်ကို၊ ဆက်လက်ရန်အရေး မြှော်လေလေဝေးသောကြောင့်၊ တေဘုမ္မိဝဋ်နွယ်မှ၊ ကျွတ်လွယ်ရန်အမှုကို၊ ယခုမှရဲရဲ၊ လွတ်လွတ်ကြီးမခဲပဲ၊ ကျိချွဲချွဲ ယောင် တောင်တောင်၊ အသည်းတော်ကြောင်ကြလျှင်၊ နောင်တ, တွေပွေရှုပ်၊ ကိလေသာ ငုတ်တုတ်နှင့်၊ မြုပ်မြဲမြုပ် မျောမြဲမျော၊ ဝဋ်ပင်လယ် တကြောမှာ၊ တဖောဖောနေကြရတော့မည်။</p> <p>သို့ဖြစ်ပါ၍၊ သည်ခန္ဓာ သည်အသက်၊ သည်ကိုယ်ကောင် အတွက်နှင့်၊ သက်သာခွင့်မခို၊ ပရိယာယ် မပိုဘဲ၊ ထေရ်ပုဂ္ဂိုလ် သူတော် ကောင်းတို့၊ မူဟောင်းကိုစံယူလျက်၊ သယမ္ဘူသေဌ်နင်း၊ သည်သခင့် လက်တွင်းမှ၊ ထွက်ငြင်းကာ သွေဖီဘို့၊ ပွေပလီ ဉာဏ်စုတ်နှင့်၊ ဟန်လုပ် တော်မမူကြပဲ၊ တဖြူထဲတဖြောင့်ထဲ၊ သူ့ထက်ငါခဲမည်ဟု၊ ရဲရဲကြီးကြံကြ၍၊ ဟန်ရ သည့်အချက် သည်ဘဝ တသက်၊ ဤခန္ဓာအတွက်ကို၊ မြက်တပင် အလေးမျှ၊ အရေးတော် မယူကြဘဲ၊ သဗ္ဗညူ ဘုရား၏၊ ဘက်တော်သား လုံးလုံး၊ မဖြစ်လျှင် အဆုံးဟု၊ စိတ်တုံးတုံးချပြီးလျှင်၊ သင်္ခါရအစစ်၊ ဤခန္ဓာအဖြစ်ကို၊ သနစ်ကုန် လှန်လှောလျက်၊ ဉာဏ်သဘော နယ်ချဲ့၍၊ ရွယ်ခဲ့ရင်းတခု၊ ဘက်တော်ပါအမှုကို၊ ခုဘဝ နောက်ဘဝ၊ လွယ်ကူစွာ ရစိမ့်ဟု၊ လှလှကြီး တင်စား၊ စွမ်းသလောက် ကြိုးစား၍၊ အားတိုက်ကြီး ခဲတော်မူကြပါမည့် အကြောင်းကို၊ ဖော့ဖယောင်း တူလျော်၊ လက်ဆက် ပွင့် ထူမော်လျက်၊ ပူဇော်ကာ လျှောက်ဝန့်ပါသည်ဘုရား။</p> <p>(ဤသာသနာလျှောက်ကို၊ သာမဏေတို့က ညဉ့်စဉ် ဝတ်တက် အပြီးတို်င်း လျှောက်ကြရသည်။)</p> <p>သာသနာလျှောက် တစ်ပုဒ်ပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3>သာသနာလျှောက် တစ်မျိုး</h3> <p>လူမင်းတကာတို့၏ ဥက္ကဌ်၊ နတ်မင်းတကာတို့၏ ခေါင်ဖျား၊ သိကြားတကာတို့၏ ရာဇာ၊ ဗြဟ္မာတကာတို့၏ မကိုဋ်၊ သောင်းတိုက်ရပ်ငူ၊ ဝေနေယျဗိုလ်လူဝယ်၊ တစ်ဆူတည်းပေါ်ထွန်း၍၊ နေဝန်းကြီးသဘွယ်၊ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသခင်သည်၊ ဆင်းရဲခပ်သိမ်း လွတ်ငြိမ်း ချမ်းသာ၊ နန်းညာ အဘယ၊ သီဝပြည်ကြီး၊ ဝင်ခါနီးအခါတွင်၊ မကွာထက်ကြပ်၊ ကိုယ်တော်မြတ်နှင့်၊ နောက်ထပ်လက်ငင်း၊ မပါလျှင်းဘဲ၊ ကြွင်းလေသမျှ၊ ဝေနေယျတို့ကို၊ အမတသီဝေ၊ မြို့အောင်မြေသို့၊ မျက်ခြေမပျောက်၊ စခန်းထောက်လျက်၊ နောက်တဖြေးဖြေး၊ လိုက်လာ ခွင့်ပေးသဖြင့်၊ ယဉ်ကျေးမိန့်ကြူ၊ ထားတော်မူခဲ့သော သာသနာ တော်မြတ်သည်ကား၊ ငါးထောင်ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။</p> <p>ထိုငါးထောင်အနက်တွင်၊ လွန်ခဲ့ပြီးသော အတိတ်သာသနာ တော်မြတ်သည်ကား(၂၅၃၅)နှစ် ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။ သတ္တဝါတို့၏ အကျိုးကို၊ သည်ပိုးရွက်ဆောင်ခါ နောင်လာလတ္တံ့သော အနာဂတ် သာသနာတော် မြတ်သည်ကား (၂၄၆၅)နှစ် ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။</p> <p>ယခုဝေါဟာ၊ ကောဇာတွက်စစ်၊ ရောက်ဆဲဖြစ်သော သက္ကရာဇ် ကား (၁၃၅၃)ခုနှစ်၊ ဥတု ဂိမှန္တ တပေါင်းလ ပြည့်ကျော်-၈-ရက်၊ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။</p> <p>ဤသို့လျှင်တည့်၊ လောကလုံးဓိပတိ၊ တုမရှိသည်၊ မုနိထွတ်ထား၊ သဗ္ဗညု မြတ်ဘုရားသော်မှ၊ ဝဋ်တရား သင်္ခါရ၊ သူ့နယ်တွင်း ကျသော ကြောင့်၊ အနိစ္စလက်နက်နှင့်၊ တချက်ထည်းခွင်းသောကြောင့်၊ ဆုံးပါးခြင်း ပရိနိဗ္ဗာန်၊ စံလွန်တော် မူရချေသေးသည်များကို၊ သတိရှေ့သွား၊ သံဝေဂအရင်း ထားပြီးလျှင်၊ မတရားအဓမ္မ၊ ဆိုးသွမ်းလှသော၊ မရဏ သည်နိုင်ငံမှ၊ အမြန်လွတ်ထွက်ကြရအောင်၊ မြတ်ဘုရားသာသနာ၊ ရောင်ဝါထွန်းလင်းသည့် အခါတွင်းများမှာ၊ စားခြင်း အိပ်မှု၊ ပစ္စည်းစု၍၊ ဗဟုကမ္မ၊ မောဃဝါစာ၊ ဗာဟီရ အလေ့အကျက်များနှင့်၊ နေ့ရက်တွေ မျောပါးသည်ကို သဘောမထား၊ စိတ်ပျော်ပါး၍၊ တရားမှလွတ်ကင်းသော၊ ရဟန်းဖျင်း ရဟန်းယုတ်၊ ရဟန်းစုတ်၊ ရဟန်းနုတ်၊ ရဟန်းတု ရဟန်းယောင်၊ ရဟန်းကြောင် အနေများနှင့်၊ သေအောင်ပင်လုံးလုံး၊ တစ်ဘဝ မဆုံးကြရအောင်၊ နှလုံးသွင်းကိုယ်စီယှဉ်၍၊ နေ့ညဉ့် စဉ်မပြတ်၊ တစ်ပဟိုရ် မလပ်ရအောင်၊ ပရိယတ် လက်ကိုင်ထားပြီးလျှင်၊ လေးပါး သောမြတ်သီလကို၊ သက်မက ခင်မင်လျက်၊ ကိုယ့်စွမ်းအင် ကိုယ့်လုလ္လ၊ ကိုယ့်သဒ္ဓါဆန္ဒကို၊ မြမြကြီး ထက်စေ၍၊ သကျဝံသ သုံးလောက ဘုရင့်သား၊ ယောကျ်ားကောင်း ပြီပြီ၊ ဇောဝသီသန်သန်၊ ဉာဏ် သဘောစင်းစင်း၊ နှလုံးသွင်းဖြူဖြူနှင့်၊ လူကြည်ညို နတ်ကြည်ညို၊ ပုဂ္ဂိုလ်မွန် ပုဂ္ဂိုလ်မြတ်၊ ပုဂ္ဂိုလ်တတ်တစ်ဦးဟု ထူးလောက်အောင် ကျော်ကြား၍၊ ဝဋ်သုံးပါး သံသရာမှ တစ်ခါတည်း ထပြီးလျှင်၊ အမတဆိပ်ငြိမ် ဝိသုဒ္ဓိ စံအိမ်သို့၊ တရှိန်တည်း ကပ်ကြရအောင် ထူးမြတ်သည့်အခါတွင်၊ အပ္ပမာဒ၊ သမဏကိစ္စ၊ နှစ်သာရအမှုကိုသာ၊ တစ်ခုကောင်း ကိုးစား၍၊ တိုးပွါးအောင် အားထုတ်တော်မူကြပါဘုရား။</p> <p>သာသနာလျှောက် တစ်မျိုးပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3>စိုင်ပြင် သေရည်သေရက် မေတ္တာစာ</h3> <p>၁၂၄၈-ခုနစ်တွင် စိုင်ပြင်ရွာ ကျောင်းဒကာ သူကြီး ဦးဆိုင်းသို့ ရေးသားဆုံးမတော်မူသော မေတ္တာစာ</p> <p>လှေကူးမုံရွာ အရညဝါသီ လယ်တီဆရာ ဩဝါဒပေါင်း ခုပါ နောင်ပါ သံသရာ၌ နှစ်ဖြာလုံးကောင်းစေဘို့ လမ်းကြောင်း စင်းစင်း မရှုတ်မချ ဟုတ်သမျှ ထုတ်ပြကာလင်းလိုက်မည် စဉ်းစား၍နာပါ ကျောင်းမတိုက် ကျောင်းဒကာ စိုင်ပြင်ရွာသူကြီး ဦးဆိုင်း။</p> <p>“အရိုင်းတွင် သေရက်, အခက်တွင် ပိဋကတ်, အမြတ်တွင် နိဗ္ဗာန်, အမြန်တွင် သိန္ဓော” ခေါင်းကောက်၍ ဟောရိုးတွင် စကားမျိုး တစ်ခွန်း ထွက်ရသော သေအရက်ငရဲမီးတွေကို ကြီးလျက်နှင့်အငယ်လုပ်၍ မဟုတ်သည့်ကာလ အဓမ္မခေတ်အတွင်းပေမို့ မငြင်းသာမဖယ်သာ စိတ်ကပင်မပါသော်လည်း မိစ္ဆာတို့စရိုက်အားကို လိုက်စားကာဇွတ်တိုး၍ ရွာကျိုးကို ရွက်ဆောင်ရသည်ဟု ငါဆရာ့ နှစ်ဘက်နား ဆတ်ဆတ်ကြီး ကြားရလျှင် လားလားဟဲ့လေ သည်လူ့ပြေနှယ်ကော အထွေတရာ မနေသာ အောင် ပွေဗျာပါရှုပ် အယုတ်တမူ မဟုတ်တွေ ထူလှချည့်နော် လူတွင် လူတတ် လူသမတ်ဟု လူမြတ်တစ်ယောက် ပြောစလောက်ပါ လျက် မခေါက်မရက် သည်ကာလမွဲ သင်းမိုက်မဲ လှ၍ အလွဲသို့သက် ရောက် ရှာရချေသည်။</p> <p>အထောက်မတန် အနွယ်အရိုး ဘေးနှင့်ဘိုးက အမျိုးမှန်သည့် အဘိုးတန်ကျောင်းဒကာ လူသမာသူတော်စင်များကို နင်ဖျက်သည် သာပဟု ကာလကိုစိတ်ဆိုး၍ ညှိုးသံနှင့် ဆရာမဲမိ၏။</p> <p>ဝမ်းထဲအကြံ မညှိနှိုင်းဘု ရှိတိုင်းပြန်လိုက်မည် ယမန်အခါ စိုင်ပြင်ရွာသို့ ဆရာတစ်ထောက် လေးငါးရက်ကြာ ကိစ္စတာနှင့် လာစဉ် ခေါက်က သောက်မှု, စားမှု, ကစားမှုများကို ဘယ်သူဟုမရွေး တို့တိုက်တို့ကန် တို့အရာမ်နှင့် ဆက်ဆံသူအပေါင်းကို ကောင်းကောင်းကြီး ဩဝါဒပေးမည်ဟု အရေးတစ်ခု အကြံကြီးပြုပြီးမှ အနုအရင့် အမှုကိုချင့်ပြန်သော် ဩော်- တို့ကျောင်းဒကာ နဂိုရင်းက မဖျင်းဘူးပါပဲနှင့် ခုခါမှလျောက်လျား လူ့စာဂဖေါက်ပြား၍ မှောက်မှားသည့်အချက်ကို အရှက်ကြီးတမင်ခွဲသလို လူထဲတွင်မတော်တတ်ပေဟု ပရိသတ်မပါ နှစ်ကိုယ်ကောင်းတွေ့ကာမှ သာယာချောမော အဆိုးအကောင်းကျိုးအကြောင်း ကောင်းကောင်းကြီးဟောရလျှင် ချောပေမည်ဧကန်ဟု အကြံနှင့်ချောင်းပါသည်ကို နှစ်ကိုယ်ကောင်းသက်သက် မတွေ့သည့် အတွက်ကြောင့် လက်လွတ် စားစား အနိုင်သာထားခဲ့ရ လားလားမှ စိတ်မပြေ နေနှင့်ဦး သူ့ကလား လိမ္မာဉာဏ်အနင့်သားနှင့် မှားရှာသည့် အရေးကို အဝေးကစာမျှော၍ ဟောလျှင်လည်းဖြစ်မည်ဟု လူ့သနစ် အတွင်းကို သိရင်းနှင့်အားကိုး၍ အညှိုးနှင့်လာခဲ့ပေသည်။</p> <p>ယခုခါမှ ဆရာလည်းအား လူကြုံလမ်းကြုံ စခန်းကြုံနှင့် ဆုံခိုက်ငြားသောကြောင့် တရားကျမ်းဂန် ဟုတ်တိုင်းကို ပြန်လိုက်မည်<b>သုရာပါနံ ဘိက္ခဝေ အာသေဝိတံ နိသေဝိတံ နိရယသံဝတ္တနိကံ</b>။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>သုရာပါနံ</b>=သေရည်သေရက် သောက်စားခြင်းအမှုသည်၊ <b>အာသေဝိတံ</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ မှီဝဲသည်ရှိ သော်၊ <b>နိသေဝိတံ</b>=မရှောင်ကြဉ်ပဲ အမြဲမှီဝဲသည်ရှိသော်၊ <b>နိရယ သံဝတ္တနိကံ</b>=သေသည်၏ အခြားမဲ့ငရဲ၌ ဖြစ်စေတတ်၏။</p> <p>ပါဠိတော်အရ အဓိပ္ပါယ်အကျမှာ “လူ့ဗာလကလည်း တက်တက် မိုက်, ခုကာလကလည်း သက်သက်ဆိုက်, ဓာတ်ခိုက်နှင့် နတ်ကြိုက်” ဆိုက်ထိုက်သည့်အခါ သံသရာစျေးကြောင်းပေါက် မှောက်လိုမှောက် မှားလိုမှား ငါ့လမ်းနှင့်ငါသွားမည်ဟု တရားကို လုံးလုံးပစ်၍ ခေတ်ကာလ စရိုက်တွင်းမှာ အမိုက်သင်းဘက်ပါလျက် ဝါသနာတစ်ခု သေသောက် သည့်အမှုမှာ အကုသိုလ်ကံ တစ်ပါးတို့ထက် အားကြီးသည့်ကိစ္စကြောင့် ပါယ်လေးဝခန္ဓာတွင် အောက်ဆုံးရွာ မီးငရဲသို့ ဇွတ်ဆွဲ၍ချသည်ဟု မြတ်ဘုရား့ဒေသနာ အဓိပ္ပါယ်လာချေသည်။</p> <p><b>ဟိရီဩတ္တပ္ပ သမ္ပန္နာ၊ သုက္ကဓမ္မာ သမာဟိတာ။<br> သန္တော သပ္ပုရိသာ လောကေ၊ ဒေဝဓမ္မာတိ ဝုစ္စရေ။</b> ။</p> <p>ဒေဝဓမ္မဇာတ်လာ ဤဂါထာကို ကျောင်းဒကာဖတ်ပေ၍ ဆတ် ဆတ်ကြီး ငါတို့နား ငယ်ငယ်ကကြားဖူးပေသည်၊ ကြီးမားသည့်ကျေးဇူး ခုထက်တိုင် နူးသေး၏၊ ထူးမြတ်သည့်ဤဂါထာကို နက်မြန်မာဆောင်ရန် ဆရာကတစ်ဖန် အကျဉ်းအားပြန်လိုက်မည်။</p> <p><b>လောကေ</b>=လောက၌၊ <b>ဟိရီဩတ္တပ္ပသမ္ပန္နာ</b>=ဟိရီဩတ္တပ္ပတရား နှစ်ပါးနှင့်ပြည့်စုံပေကုန်ထသော၊ <b>သုက္ကဓမ္မာ</b>=ဖြူစင်သော အကျင့်သီလ ရှိပေကုန်ထသော၊ <b>သမာဟိတာ</b>=တည်ကြည်သော သမာဓိရှိပေကုန် ထသော၊ <b>သန္တော</b>=ချီးမွမ်းထိုက်ပေကုန်ထသော၊ <b>သပ္ပုရိသာ</b>=သူတော် ကောင်းတို့ကို၊ <b>ဒေဝဓမ္မာတိ</b>=ဒေဝဓမ္မတရားနှစ်ပါးနှင့် ပြည့်စုံသော သူတို့ပေဟူ၍၊ <b>ဝုစ္စရေ</b>=ဟောတော်မူအပ်ပေကုန်၏။</p> <p>ဒေဝဓမ်စကား ဆရာတို့ငယ်ခါက ကျောင်းဒကာဟောဘူးသည့် တရားထူးနှစ်ပါးကို လူအများမှတ်ရန် အဓိပ္ပါယ်ပြန်လိုက်မည်- ဒေဝဓမ် ဟူသည်မှာ ဟိရီ ဩတ္တပ္ပ သည်နှစ်သွယ်ဓမ္မနှင့် ပြည့်စုံမှ လူစင်စစ် ခရုသင်းပွတ်သစ် ငွေကျူနှစ် ပုလဲသွင် ဆွတ်ဆွတ်ကြီးဖြူစင်သည့် ပဉ္စင်္ဂသီလကို သက်မကခင်တွယ် လောကဓမ်ရှစ်သွယ်ကြောင့် အလွယ် နှင့် မရွေ့ရှား၊ ဤကဲ့သို့ ယောကျ်ားကို နတ်တရားဒေဝဓမ် လူ့အသွင်သန် သောကြောင့် နတ်ဌာန်ရောက်လူပေကို မြတ်စိန္တေ ရှင်စောတို့ ဟောကြ သည်အမှန် ဒေဝဓမ်စင်စစ် မပြည့်စုံဖြစ်ချေက လူစင်စစ် မခေါ်ငြား တိရစ္ဆာန်ကျွဲ-နွားနှင့် အလားတူ မိုက်မဲသည့် လူ့ငရဲ လူ့ပြိတ္တာ မိစ္ဆာ ကောင်စင်းစင်း အပါယ်တွင်းနရက်ချောက်မှာ အထက်အောက်ပြန် လှန်၍ အဖန်ဖန်မောပြီးလျှင်</p> <p>* <b>ပဉ္စသတံ ယက္ခော</b>=ဘီလူးအဖြစ် အဖန်ငါးရာ။</p> <p>* <b>ပဉ္စသတံ သောဏော</b>=ခွေးရူးအဖြစ် အဖန်ငါးရာ။</p> <p>* <b>ပဉ္စသတံ သုကရော</b>=ဝက်ရူးအဖြစ် အဖန်ငါးရာ။</p> <p>* <b>ပဉ္စသတံ မနုေဿာ</b>=လူရူးအဖြစ် အဖန်ငါးရာ။</p> <p>* <b>ဧလမုဂေါ</b>=လူရုပ်မပေါ် လူစော်မနံ လူဟန်မရ လူစ တိတုံး လူတိုင်းမုန်းစရာ လူယုတ်မာအဖြစ်မှာမူကား၊ <b>အသင်္ချေ ယျော</b>=မရေတွက်နိုင်ဟု-သေသောက်သူ့ဖြစ်ပုံကို သနစ် ကုန်ဖြတ်ပိုင်း၍ သည်အတိုင်း လာချေသည်။</p> <p><b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>တွံပိ</b>=သင်ကျောင်းဒကာ စိုင်ပြင်ရွာ သူကြီးမှာ လည်း အမျိုးမှန်သည့် အဖိုးတန်ဖြစ်ပါလျက် ကံစုတ်ဉာဏ်ယုတ် ဘာမဟုတ်သည့် လူနုပ် လူမွဲ လူ့ဆန်ခွဲ လူ့ဘလချာ လူရာမရောက် လူ့ဘောက်သောက်တို့ သောက်ကြ စားကြ မှောက်မှားကြ၍ အဓမ္မ ညစ်တီ အလဇ္ဇီ အကျင့်ဆိုးများကို အမျိုးနှင့်ချင့်ချိန် ဂုဏ်သိရ်နှင့် ချင့်နွယ် အရွယ်နှင့် ချင့်စား တရားနှင့် ချင့်မြှော်၍ ပြီပြီသားမလျော် မတော်သည့် အမှုများကို စဉ်းစားကြီးဖြစ်ဘိ၍ <b>ပဝတ္တိပဋိသန်</b> “အသိဉာဏ် အကြွယ် သားနှင့် အပါယ်လားမခံပါလင့်” ဒေဝဓမ်နှစ်ပါး ကျောင်းဒကာ တရားပါ ဘဲ အများကို လည်းရှက်ပါ သံသရာကို လည်းကြောက်နော် သို့မှသာ တော်နိုင်မည်။</p> <p>ဩော်-ပညာရှိ မှန်ပါဘိလျက် သတိတခု မရှိမှုကြောင့် သူ့အခြေနှင့် အနေနှစ်ပါး ယင်းတရားကို အစဉ်းစား လွတ်ကင်း၍ ယွင်းမှားခြင်း နာရရှာချေသည်ဟု ဆရာက သဘောရ၍ မနောဇကျောက်မြတ်ကယ် ရောက်တတ်ရာ ညွန်ညစ်၌ ကျွံနစ်ခါ မနေကောင်းပြီဟု အကြောင်းကို မြှော်ခေါ်၍ တော်လျော်ရုံ သတိပေးလိုက်သည် အသိရေး မနှောင်းစေနှင့် ကျောင်းဒကာ။</p> <p>စိုင်ပြင် သေရည်သေရက် မေတ္တာစာပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3>ဒီပဲရင်း သေရည်သေရက် မေတ္တာစာ</h3> <p>၁၂၄၉-ခုနှစ်တွင်၊ ဒီပဲရင်းမြို့နယ်ရှိ ဒါယကာတို့က လျှောက်ထားချက်အရ ရေးသားဆုံးမတော်မူအပ်သော သေရည်သေရက် မေတ္တာစာတစ်မျိုး</p> <p>သံဃိန္ဒာဓိပတိ တုမရှိသည့် မုနိပုင်္ဂဝ အာဒိစ္စဗန္ဓု သဗ္ဗညုအဖြာဖြာ ဂင်္ဂါဝါလု နှိုင်းတုပုံယူ သမ္ဗုဒ္ဓ အဆူဆူတို့သည်၊ စင်ဖြူပွင့်လန်း လေးသစ္စာ ခိုင်ပန်းကို ဆွတ်လှမ်းတော်မူပြီးခါ မဟာပထ ထာဝရငြမ်း နည်းလမ်းတူမျှ ပဉ္စင်္ဂငါး လူ့တရားကို၊ ခါးဝတ်မညှိုး ပုဆိုးအသွင် ဆင်ယင်ခြုံစေတော်မူရာ သိက္ခာအပြား ဝတ်တရားတွင် ငါးပါးသော သူရာကို ကြူးလွန်ကာ သောက်စားမှု၏ ခြောက်ခုသောအပြစ်ကို ရှင်ချစ်ဂေါတမ လောက ထွတ် ထား မြတ်ဘုရားသည် တပါးသောကာလ သာဝတ္ထိပြည်မဝယ် သိင်္ဂါလ သေဋ္ဌေးသားအား</p> <p>* <b>ဆခေါမေဂဟပတိပုတ္တအာဒီနဝါ သုရာမေရယမဇ္ဇ ပမာဒဋ္ဌာနာ နုယောဂေ၊ သန္ဒိဋ္ဌိကာ ဓနဇာနီ ကလဟပ္ပဝဍ္ဎုနီ ရောဂါနံ အာယတနံ အကိတ္တိသဉ္ဇနနီ ကောပိနံ နိဒံသနီ ပညာယဒုဗ္ဗလီ ကရဏီ။</b></p> ဟူ၍ မြွက်ချီဟောကြားတော်မူလေသည်။ ထိုပါဠိသုတ္တန်၏ မြန်မာပြန် အတ္ထကား<br> <p><b>ဂဟပတိပုတ္တ</b>=သိင်္ဂါလဟု နာမထင်ရှား သေဋ္ဌေးသား၊ <b>သုရာ မေရယမဇ္ဇပမာဒဋ္ဌာနာ နုယောဂေ</b>=သေရည် သေရက်ကို သောက်လျက် မူးမေ့အောင် ညဉ့်နေ့စဉ်ဆက် မပျက်လိုက်စားမှု၌၊ <b>အာဒီနဝါ</b>=အပြစ်ဘေး တို့သည်၊ <b>ဣမေ ခေါဆ</b>=ဤခြောက်ပါးတို့သာတည်း၊ <b>ကတမေဆ</b>=အဘယ် ခြောက်ပါးတို့နည်းဟူမူကား၊ <b>သန္ဒိဋ္ဌိကာဓနဇာနီ</b>=မျက်မှောက် ထင်စွာ ဥစ္စာစည်းစိမ် ပျက်စီးတတ်ခြင်းတစ်ပါး။ <b>ကလဟပ္ပဝဍ္ဎုနီ</b>=ခိုက်ရန်ဖြစ်ပွါး အချင်းများတတ်ခြင်းတစ်ပါး။ <b>ရောဂါနံအာယတနံ</b>=ရောဂါအမျိုးမျိုး ပွားတိုး ကျရောက်တတ်ခြင်းတစ်ပါး။ <b>အကိတ္တိသဉ္ဇနနီ</b>=ဂုဏ်သိရ်ကင်းခဲ့ သတင်းမဲ့၍ အရွဲ့တစောင်း သူမကောင်း ပြောဆိုတတ်ခြင်းတစ်ပါး။ <b>ကောပိနံနိဒံသနီ</b>=ပုဆိုးအဝတ် ယွင်းချွတ်ကင်းကွာ ရှက်စရာကို ဖော်ပြ တတ်ခြင်းတစ်ပါး။ <b>ပညာယဒုဗ္ဗလီကရဏီ</b>=ပညာသေးနုပ် အလိမ္မာ သေးနုပ်အောင် ပြုလုပ်တတ်ခြင်းတစ်ပါး။ <b>ဣမေ ဆ</b>=ဤခြောက်ပါး တို့တည်း။</p> <p>ထိုသုတ္တန်ပါဠိကို အဓိပ္ပါယ်ညှိလိုက်သော် သိလေမယုတ် မုချမှန်စွာ သူရာငါးဝ မေရငါးထွေ ထန်းရေ ချဉ် ခါး နေ့ညမသွေ မေ့လျော့စေ ပေလှအောင်သောက်စားက ကိုယ့်စီးပွား ကိုယ့်ဥစ္စာတို့သည် မျက်မှောက် မှာ နွမ်းညှိုး တက်ဆင့်ကာ မဖွံ့ဖြိုးဘဲ၊ အကျိုးမဲ့ကုန်ဆုံးလျှက် ပျက်ပြုန်း သည်တစ်ခြား တရားနှင့်မဘက် စကားဆိုးထွက်ပြီးလျှင် တဘက်သား မနာလိုအောင် ပြောဆိုမိ အတန်တန်ကြောင့် ခိုက်ရန်ကြီး ဖြစ်ပွား၍ အချင်းများတတ်သည်တခု၊ စားသောက်မှုအရေးဝယ် သတိဝေးကင်း ကွာ၍ ပညာဖြင့် မချင့်နှိုင်း စားခြင်းတိုင်းသောက်စား၍ နာဖျားခြင်း ဗျာဓိနှင့် တိုင်းမသိရောဂါကို ငြိုငြင်စွာခံစားရခြင်းတခြား မည်သူ၏ သတို့သားသည် တရား၌မကပ် မျိုးဇာတ်ကိုမညှာ ရပ်ရွာကိုမငဲ့ဟု ချိုးဖဲ့သောသတင်းနှင့် ကျော်ဇောခြင်း ပျောက်ကွယ်၍ ကဲ့ရဲ့ဘွယ်ဖြစ် တတ်သည်တစ်ဖြာ သုရာ တန်ခိုးဖြင့် ပုဆိုးကိုယ်ဝတ် ယွင်းချွတ်ကင်းကွာ အင်္ဂါကြီးငယ် မတင့်တယ်တို့နှင့် ပွဲလယ်မှာရူးသောကြောင့် သူတထူး မြင်ရပြန်လည်း ကိုယ့်ပုံဟန် မတင့်တယ် မျက်နှာလွှဲဖယ်ကြ၍ မဘွယ် ရာလုံးလုံး၊ ကိုယ့်ဘဝ ကိုယ်ဖြုန်းလျက် သက်ဆုံးကျိုးနည်း ရှက်အိုးကြီး ကွဲရသည်တဌာန၊ သောက်ဝမူးဝေ သူရာယစ်က တခေတ္တ သေသော ကြောင့် ဉာဏ်ပေတုံးတာ မှေးပညာနှင့် ပေစာမတတ် မမှတ်သတိ ဒိဋ္ဌိမိစ္ဆာ ပြိတ္တာသမုတ် လူယုတ်လူန လူ့ဗာလဖြစ် ရသည်တစ်ခန်း။</p> <p>ဤခြောက်ရပ်နည်းလမ်းကို စည်းကမ်းသတ် ဥပဒေဖြင့်၊ မြတ်စိန္တေ ရွှေအာလုပ်မှ မိန့်ထုတ်၍ ဟောတော်မူခဲ့ပေသည်။ ထိုမှတစ်ဖြာ “မင်္ဂလာ” သမုတ် မြတ်သောသုတ်၏ ဖွင့်ထုတ်သော အဋ္ဌကထာတွင်</p> <p>* <b>မဇ္ဇပါယီ အတ္ထံ နဇာနာတိ၊ ဓမ္မံ နဇာနာတိ၊ မာတာပိတု အန္တရာယံ ကရောတိ၊ ဗုဒ္ဓ ပစ္စေကဗုဒ္ဓ တထာဂတ သာဝကာနံပိ အန္တရာယံ ကရောတိ၊ ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ ဂရဟံ သမ္ပရာယေ ဒုဂ္ဂတိံ အပရာပရိယာယေ ဥမ္မာဒဉ္စ ပါပုဏာတိ။</b></p> ဟူ၍ ဗုဒ္ဓမတညူ သယမ္ဘူအလိုကျ ဖွင့်ပြတော်မူလေသည်” ဤပါဠိအတ္ထ နိဿယ မြန်မာပြန်မှာ</p> <p><b>မဇ္ဇပါယီ</b>=သေရည်သေရက် သောက်သောသူသည်၊ <b>အတ္ထံ</b>= အကျိုးကို၊ <b>နဇာနာတိ</b>=မသိနိုင်၊ <b>ဓမ္မံ</b>=အကြောင်းတရားကို၊ <b>နဇာနာတိ</b>= မသိနိုင်၊ <b>မာတာမိတု အန္တရာယံ</b>=မိခင်-ဘခင်တို့၏ ဘေးအန္တရာယ်ကို၊ <b>ကရောတိ</b>=ရက်စက်စွာပြုဝံ့၏၊ <b>ဗုဒ္ဓ ပစ္စေကဗုဒ္ဓ တထာဂတသာဝကာနံ</b>=ဘုရား ပစ္စေကဗုဒ္ဓါ ရဟန္တာ သာဝကတို့၏၊ <b>အန္တရာယံပိ</b>=ဘေးအန္တရာယ် ကိုလည်း၊ <b>ကရောတိ</b>=ရက်စက်စွာပြုဝံ့၏၊ <b>ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ</b>=မျက်မှောက်ဘဝ၌၊ <b>ဂရဟံ</b>=ကဲ့ရဲ့ဘွယ်သို့၊ <b>ပါပုဏာတိ</b>=ရောက်၏၊ <b>သမ္ပရာယေ</b>=စုတေ သေလွန်သော အခါ၌၊ <b>ဒုဂ္ဂတိံ</b>=အပါယ်လေးပါးသို့၊ <b>ပါပုဏာတိ</b>=ရောက်၏၊ <b>အပရာပရိယာယေ</b>=နောင်သံသရာ ဘဝအဆက်ဆက်၌၊ <b>ဥမ္မာဒဉ္စ</b>= ရူးသွပ်ခြင်းသို့လည်း၊ <b>ပါပုဏာတိ</b>=ရောက်၏။</p> <p>အဋ္ဌကထာဖွင့်ချက်၏ အဓိပ္ပါယ်အနက်အလိုမှာ သူရာကို လိုက်စားက မှန်မှား ကြောင်းကျိုး ကောင်းဆိုးမသိ ဘမိနှစ်ပါး ဘုရား ပစ္စေကာ ရဟန္တာတို့အား သဒ္ဓါဖြင့် မဆည်းကပ်ဘဲ ကျွတ်ဆတ် ကြမ်းတမ်း သေအရက်ဘမ်းသောကြောင့်၊ မချမ်းသာဘွယ် အန္တရာယ်ဘေးဘယကို၊ ပြုတတ်သည်ဧကန္တ ခုလောက၌ကဲ့ရဲ့ဘွယ် သေပြန်ခါဝယ် အပါယ်လား ကျယ်များသော သံသရာတွင် သင်္ချာနှင့်သင်္ချေ သန်းကုဋေ မမှတ် ရူးသွပ် မည်မမှားဟု နှလုံးထား စင်ဖြူစွာနှင့် စွဲယူကာ သတိထားရမည်။</p> <p>ဝတ္ထုသွားနိပါတ်မှာ လူနတ်တို့ဆရာ မြတ်ဘုရားလက်ထက်ခါတွင် သာဂတမထေရ်ရှင်သည် မြေတွင်ငုပ်လျိုး၊ မိုးအာကာယံ ပျံလိုပျံ သက်လိုသက် မာန်ခက်သည့်နဂါးကို ချေဖျားဖြင့်နှိမ်ချိုး၍ တန်ခိုးဖြင့် ဆုံးမရာ ဒကာတို့သဒ္ဓါ၍ ကြည်ညိုစွာလှူဒါန်းသော သေရက်ကြမ်း သူရာကို ဘုဉ်းပေးကာ အသောက်ကြူးသောကြောင့် နောက်မူးမေ့ ချောက်ချား ရှေးမူရာ ဖေါက်ပြားလျက် ဘုရားရှင်မျက်မှောက်ဝယ် တရားစဉ် ပျက်ပြောက်၍ ရူးခြင်းသို့ ရောက်လေသည်တကြောင်း။</p> <p>၎င်းပြင်တခြား တာဝတိံဘုံဖျားဝယ် သိကြားဟောင်း မလိမ္မာသည် သေသူရာချစ်သောကြောင့်၊ သိကြားသစ် ခုဣန္ဒာတို့က၊ စုနှိမ်ကာ ခြေကိုကိုင်၍ အစိုးပိုင် ပစ်ခါချသောကြောင့် မေရုရ ဟေဋ္ဌာ သခွတ်နန်း ရိပ်သာတွင် အသူရာ ဖြစ်ကြကြောင်း။</p> <p>၎င်းပြင်တဝ သာဝတ္ထိပြည်နဂရတွင် မည်နာမ ထွန်းထိန်သော နာထပိဏ်သေဌေးတူသည် မိဘမွေခံယူ၍ တလူလူ ရှုမညောင်း သေဌေး ထီးဆောင်းပြီးမှ မကောင်းသောသေရက်ကို၊ နေ့စဉ်ဆက်သုံးလေက ပျက်ပြုန်းခါ ဥစ္စာကုန်သဖြင့် ဂုဏ်မရှိ သိရ်မတက် အိုးနားတိုထမင်းခွက်နှင့် မရှက်နိုင်လျှောက်သွား၍ တောင်းစားရဘူးသည်တတန်။</p> <p>တဘန်ထိုမှ ဓမ္မဓဇနိပါတ် ဇာတ်ပါဠိကျမ်းလာ ရှင်သာရိပုတ္တရာ၏ အလောင်းသည် မင်္ဂလာမောင်းတီး၍ ရိပ်ထီးဖြူ၊ တလျှပ်လျှပ်နှင့် ဘုရင်မြတ်ပြုလေရာ သေစာကိုစုံမက် သောက်ကြူးသည့်အတွက်ကြောင့် အသက်နှင့်ထပ်တူ ချစ်ခင်တော်မူလှသော သားသည်းအူ ရင်သွေးကို မထွေးနိုင်မချစ်အား သတ်ညှစ်၍စားပြီးမှ တအောင့်နား အမူးပြေသော် သားသက်ဝေ ပုလဲခိုင်ကြောင့် မဖြေနိုင်ဗျာပါပွားလျက် မင်း မတရား သေငယ်သေ၍ နောင်တ,ထွေ ပိတ်ဖုံး ခန္ဓာတော် တုံးတောင်မှ၊ မဆုံးနိုင် မီးမကဘဲ ကြီးဒုက္ခတွေ့ဘူးကြောင်း။</p> <p>၎င်းပြင်တဖြာ ကောသလရာဇာသည် ညဉ့်အခါသလွန်ညောင်၌ တကြောင်ကြောင်နိုးကြားစဉ် ငရဲသား လေးကောင်တို့ ဆိုတမ်းယောင် မြည်ကြသော ဒု, သ, န, သော, အသံကို စောဘုန်းလျှံ ကြားလေက ကြောက်အား တော်လွန်မင်း မစက်နိုင်မိုးလင်းမှ၊ ညာနှင်းသူ မဟေမှန်နှင့် ဇေတဝန်ကျောင်းမြတ်သို့ ဆည်းကပ်ရန်လိုက်သွား၍ မြတ်ဘုရားရှင်တော် ထံဝယ် အကြောင်းခံဖော်ပြလျက် ဒု, သ, နှင့် န, သောကို ဟောဆိုရန် လျှောက်လေရာ မြတ်ဘုရားစိန္တေယျာသည် ရှေးအခါလက်ထက်၊ သေအရက် လိုက်စားသော သေဌေးသားလေးဦးသည် ယစ်မူးတိုင်း မကောင်းကျင့်၍ သေသည်နှင့်အပါယ်လား ကြေးနီအိုး သမားတို့၊ ပူအားနှင့်ယောင်ယမ်းလျက် ဆိုတမ်းကာ မြွက်ထုတ်သော စကားပုဒ် လေးခုဟု သဗ္ဗညုမိန့်တော်မူသည်တကြောင်း။</p> <p>၎င်းပြင်တရပ် ဝိသာခါမိန်းမမြတ်အား သိမှတ်ဘို့ဟောကြားရာ သေသူရာ ပထမ ဟေမဝန္တာမြိုင်ဝမှာ သူရာနှင့် ဝရုဏတို့သည် ဆောင် အစ ပျိုးလာ၍ များပြည်ရွာပျက်ဘူးကြောင်း။</p> <p>၎င်းမှပြန့်ပွါး သကောင့်သားရသေ့တွက်ကြောင့် မုဆိုးပျက် ဝရုဏလည်း မျက်ရှသော ရာဇမာန်ကြောင့် သေဘေးဒဏ် ထိဘူး ကြောင်း။</p> <p>၎င်းမှတလီ တိုင်းကေတုမတီဟု တောင်ငူပြည်ဌာနတွင် တေဇတော် လွန်ကြီးသော မင်းတပင်ရွှေထီးသည် ပျက်စီးရန်အကြောင်း မကောင်းမှု ရောယှက် မိတ်ဆိုးနှင့်နှောဘက်၍ သေအရက်သုံးလေရာ သံလျင်စား နော်ရထာက ဘော်ပြကာ ဆုံးမလည်း မူးရစ်ဝ အခက်ပျံ ကြောင့် လက်မခံ နားမကျ အကြိမ်ကြိမ်များလှသော် ရိုင်းပြသည့်အတွက် မြို့ရွှေနန်း ပျက်မည်ကြောင့် ဘွားဘက်တော် သံလျင်စားသည် ရွှေဓား နှင့်သုတ်သင်၍ တပင်ခေါ်ရွှေထီးမှာ ပျက်ခြင်းကြီး ပျက်ပြုန်း၍ သေဆုံး ရသည်တချက်။</p> <p>အဝမြို့ နန်းကနက်တွင် အာဏာစက် လျှံညီးသော မင်းကြီးစွာ မြေးကျော် မင်းခေါင်၏သားတော် မင်းရဲခေါ် ကျော်စွာသည် သူရာနှင့် ပျော်သောကြောင့် တပ်မတော် ရဲအောင်လှေနှင့် ရံချွေရွေ ချီစုံရာ ပြည်မြို့အောက်ရောက်ကာ ပန်းကျော်ချောင်း ရပ်သာတွင် မင်းရာဇာ ဓိရာဇ်သည် ရန်လှစ်သောဆင်ပြောင်နှင့် အန်ထောင်ကာချီတက် စစ်နှစ်ဘက် အဆိုင်တွင် နှစ်မင်းပြိုင် အားစိုက် စီးချင်းထိုး တိုက်ကြရာ အရက်ကြိုက် ကျော်စွာသည် သေသုရာယစ်မူး၍ လှံစူးကာ ဆုံးရကြောင်း။</p> <p>ပေါင်းဆိုပြီးအရပ်ရပ် ဇာတ်နိပါတ်ရာဇဝင် ထုံးပုံပြင်အဖြာဖြာ ရှိလေသည့်တွက်တာကြောင့် သေသူရာသုံးစားက တရားသို့မယှဉ်ကပ် အမိုက်ဉာဏ်ပိုတတ်၍ အမြတ်နှင့်ဝေးရသည် သောက်ကြူးသူတသင်း ပုလင်းကြိုက်လူ့ဗာလ၏ ဖြစ်နေကြ ဓလေ့မှာ ရှိသရွေ့ဥစ္စာ စုပါသော် လည်း ဖတ်မတင် အိုးပေါက်တွင်ရေလောင်းသို့ ဆင်းရဲကြောင်းစင်းစင်း မွဲပြာကျ ပြောင်တလင်းနှင့် ဖွတ်မင်းကြီးပြာထိုင်သော် ဥစ္စာပိုင်ဘာမရှိ မိတ်ဆွေကောင်းနတ္ထိ ဖေါ်ကြင်ရာအိမ်သူမိက မချိအောင်ကြိမ်ဆဲ အိမ်ထဲတွင်ထပ်မနား အရပ်ကြားဟစ်အော် လူစော်မှလည်း မနံဘိ ဓာတ်မသိ သူကြီးခေါင်းက တောင်းလိုက်သည့် မင်းမှုငွေ မြီကြွေးတွေ ဗလဘွာ လာလိုက်သည့် အချေးတောင်း မပေးလျှင်ထောင်းမည်ဟု ရွဲ့စောင်းလျက် ထပ်ထပ်ငြိုး ငွေညွန့်တိုးများလည်း ထမ်းပိုးတွေ ဆယ်ဆပွား “ဝန်ဆောင်သည့် နွားလား ညွန်ပျောင်း၌တွား“သကဲ့သို့ ခါးချဲ့ရင်ပွ ဆင်မလှ မြင်သမျှ မကောင်းကြုံ၍ ပေါင်းဆုံသောဝေဒနာ ဖျားနာက နှိပ်စက် စိတ်လက်က မသာ ဆေးကုစရာလည်း ငွေမရှိ ရောဂါကြီး ဘိသောခါ အင်မတိ အင်မတန် ဇောငါးချက်အပြန်တွင် ကိုးကွယ်ရန် ရှာမရ ငရဲကောင်နိမိတ်ပြ၍ အနိစ္စ အရက်အိုးမှာ သေခြင်းဆိုး သေရလေသတည်း။</p> <p>သေလျှင်သေခြင်း ယမမင်းငယ်သား အပါယ်ဘုံပုလိပ်များက ခါးကြိုးနှင့်နားကြိုး သံတံကျင်ထိုးပြီးလျှင် ဓားမိုးကာ တလက်လက် လှံတံဖြင့်ရိုက်နှက်၍ သေအရက်သကောင့်သားကို သံပြားကြီးဝင်းဝင်း သံပူရေအိုးတွင်းသို့ ဆင်းဟဲ့ဟုပစ်ချ မဆင်းဘဲနေကလျှင် ဧရကြိမ်လုံး လှံမ ချွန်းတောင်း ခက်ရင်းကောင်းဖြင့် ကြောင်းမတန်မှုန်းလေသည် မဆုံးနိုင် အဘန်ဘန် သံနှုတ်သီးတဝင်းဝင်း ကျီးဠင်းတ တသင်းက အတင်းဝင် ထိုးဆွ ကြောက်စရာ့ ခွေးဘီလူး အစွယ်ကြီး ငှက်ပြောဖူးနှင့် ပြူးတူးတူး ကြောင်ကြားကြား ကိုက်ခဲ၍ ဝါးပြန်သော် ပြေးအားလည်း ဘာမရှိ သင်ဓုန်းစက် မိပြန်လျှင် မချိနိုင်တဖြန်းဖြန်း ဥက္ခောင်းမှ သွေးပန်း၍ တစခန်း ဒုက္ခတွေ့ ငရဲမီး အငွေ့ကြောင့် တဆွေ့ဆွေ့တခုံခုံ တတုန်တုန် တဟိုက်ဟိုက် သံပူရေ ကျိုက်ကျိုက်မှာ ဆင်းလိုက်ချည် တက်လိုက်ချည် မြင့်ကြာရှည်နှစ်ပေါင်း လွန်မင်းစွာ ရှည်ညောင်း၍ ကံကောင်းကြောင့် လွတ်ပြန်လည်း ကြမ္မာကံ ရှေးအဟုန် အကျိုးပေး မကုန်၍ ပြိတ္တာဘုံ ဌာနဝယ် သီသဉ္စ နဝယောဇနံ ဇိဝှဉ္စ သတ္တယောဇနံ ကျမ်းဂန်အရှိ ပြိတ္တာရုပ် ဇာတိနှင့် ဖြစ်ရချည့် ဘန်တခါ ကိုးယူဇနာ ဦးခေါင်း တောင်စောင်းကြီး တမျှ လျှာထုတ်က ခုနစ်ယူဇနာ ကိုယ်ထည်မှာ နှစ်ဆဲ့ငါး ယူဇနာကြီးမား၍ အမြီးဖြားအစ ဦးခေါင်းသို့ကျလေအောင် အမြဲပင် မီးလောင်လျက် ပြိတ္တာကောင် ပြောက်ကျားမှာ သောက်စားရန် ရှာမရ ဒုက္ခတွေ အနန္တနှင့် ပုန ပုနံ အကြိမ်ကြိမ် ခံပြီးမှ ကံကြမ္မာလျောက် ပြိတ္တာက လွတ်မြောက်လည်း နောက်နောက်က သေအရက် အကျိုးပေး ဆက်ပြန်၍ ရှက်စရာ အထူးထူး ခွေးရူးနှင့်ဝက်ရူး ဘန်ငါးရာ ရူးပြီးသော် လူရူးလည်း ဘန်ငါးရာ လူဖြစ်ပါလည်း သုံးမကျ လူအ, လူနုံ လူအင်္ဂါ မစုံသော ဘဝမှာ အနန္တသင်္ချေယျော မရေနိုင်ပေါသည်ဟု ဘုရားဟော ဒေသနာ ထင်အလင်းလာချေသည်။</p> <p>သို့ပါသော်မူ အချို့လူက အပူကြွ၍ ကြောမမျိုးမျက် ညောင်းညာ တက်လျှင် သေရက်တကျိုက် သောက်မျိုလိုက်က ပြိုက်ပြိုက်ကျလျှော ရောဂါတွေမျောသောကြောင့် ဆေးသဘော ဝါးသဘောအမှတ် အတန်ငယ် သုံးလတ်မူ ကျမ်းဂန်တတ် ဝိနည်းရှောင် အကျိုးပေး မရှိပေါင်ဟု သီလကြောင် ဆင်ချေနှင့် အထွေထွေ ပြောကြားလည်း မြတ်တရား ဒေသနာတွင် ရောဂါ၏ဖြစ်ကြောင်းဟု နည်းလမ်းဟောင်း အရှိသားမို့ သတိထား ဆိတ်ဆိတ်နေ ဉာဏ်တမျိုး မပွေနှင့် လွန့်လေလေ မှောက်မှားသော သောက်စားမှု စရိုက်ဆိုးကို တိုက်ချိုးကာ နှိမ်နင်း၍ ကွင်းနိုင်သမျှ ရှောင်သွေ အနံ့မှ မခံလေဘဲ စိတ်သံဝေ ဝိရတီဖြင့် မနသီ ဖြောင့်စင်းအောင် နှလုံးသွင်းထားကြစေ လိုကြောင်းများနှင့် သေရည်သေရက်တရား ဟောကြားလိုက်ပေသည် ဒါယကာအပေါင်း သူတော် ကောင်းတို့။</p> <p>၁၂၅၅-ခုနှစ်တွင်၊ ဒီပဲရင်းနယ်ရှိ ဒါယကာတို့အား ရေးသားဆုံးမတော်မူအပ်သော သေရည်-သေရက် မေတ္တာစာပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3>နွားမေတ္တာစာ</h3> <p>၁၂၄၇-ခု၊ အင်္ဂလိပ်မင်း ဝင်စတွင်</p> <p>မုံရွာမြို့-လူကြီးလူကောင်း အပေါင်းတို့တောင်းပန်ချက်အရ ရေးသားတော်မူအပ်သော မေတ္တာစာ</p> <p>စက်လေးစုံလွင်သာ မင်္ဂလာသမိုက် အလုံမြို့အောက်တိုက်ဝယ် သိုက်မြိုက်သည့်ဌာန မုံရွာမြို့ဒေသဟု ပါကဋကြေညာသော ရွာမဟေ ရပ်ကြီးက နတ်တီးသည့်စည်မုရိုးကဲ့သို့ ရှည်အကျိုးဖြစ်ပွားရန် တရားရင်း သုတ္တန်ကို ထုတ်ပြန်ကာ လင်းလိုက်မည် နားသွင်း၍ထောင်ကြပါ။</p> <p>ခေတ်ကာလယခု ဖြစ်လာရအမှုမှာ ဘယ်သူ့ကိုကိုးစား ဘယ်သူ့ ကို ငြိုးထားမည် ရိုးမှားလို့မသင့် စဉ်းစားဘို့ အခွင့်မှာ ချိန်သင့်ခါမှုန်းမည်ဟု တတိုင်းလုံးကြမ္မာ ဝိပါက်ရင်းပါသောကြောင့် သာကီနွယ်သိန်း ခြောက် သောင်း ဆွေတော်များအပေါင်းတို့ သူမကောင်းမိစ္ဆာဉာဏ် ဝိဋဋူ ဘေးရန်ကြောင့် ဂျွမ်းပြန်အောင်ပျက်ပြားရာ မြတ်ဘုရား ဘုန်းလှိုင်လည်း ကိုယ်တော်တိုင်မားမား သုံးကြိမ်တိုင်ကြွသွား၍ တားသော်လည်းမရ မ,သော်လည်း မတတ်သာ နတ်, သိကြား, ဗြဟ္မာတို့ နေအားသည့် တွက်တာဟု ဆိုစရာမရှိပြီ။</p> <p>ဝိဋဋူဘုရင် သာဝတ္တိပြည့်ရှင်သည်လည်း သာကီဝင်တပြည်လုံးကို ဖျက်မှုန်းသည့်ကံသစ်ကြောင့် စစ်ရဲမက်ဗိုလ်ပါနှင့် မြစ်ဂင်္ဂါရေစခန်းတွင် ပရမ်းပတာပျက်ပြား၍ ငါးလိပ်တို့အစာ ဖြစ်ဘူးသည့်ကျမ်းလာ ဒေသနာ အထွက်နှင့် ချိန်စက်ကာယူရလျှင် “ပျက်သူမှာဖြစ်လမ်း ဖျက်သူမှာ နစ်မွန်းဘို့” စခန်းလမ်းဆိုက်လေသည်။</p> <p>ထိုက်သက်ရင်းတရား ခုဖြစ်ပုံအလားကို ဘုရားဟောကျမ်း ထွက်နှင့် အချက်ကျ ညှိလိုက်သော်</p> <p>၁။ <b>ဘာရံ ဝဟတိ ယော ယဿ၊</b></p> <p><b>နိဗန္ဓော အတ္ထသော သဒါ။</b></p> <p><b>မာတာပိတာစ ဘာတာစ၊</b></p> <p><b>ဉာတိမိတ္တာစ တဿ သော။</b></p> <p>၂။ <b>ယေ တာဒိသေ နုကမ္ပန္တိ၊</b></p> <p><b>ကတညူ ကတဝေဒိနော။</b></p> <p><b>ဝဍ္ဎန္တိ ယသဘောဂေဟိ၊</b></p> <p><b>သုက္ကပက္ခေဝ စန္ဒိမာ။</b></p> <p>၃။ <b>ယေစ တေ နာနုကမ္ပန္တိ၊</b></p> <p><b>သံမုဠှာ မိတ္တဒုဗ္ဘိနော။</b></p> <p><b>ဟာယန္တိ ယသဘောဂေဟိ၊</b></p> <p><b>ကာဠပက္ခေဝ စန္ဒိမာ။</b></p> <p>ဤပါဠိပဒ အဓိပ္ပါယ်ကျသည်မှာ မိဘနှင့်ဆရာ ဉာတကာတစု ကျေးဇူးပြုစီးပွားဘက် ခြောက်ဦးသား အနက်ဝယ် တသက်နှင့်တကိုယ် မပျက်ဘူးအလိုနှင့် ဗြဟ္မစိုရ်တရား လက်မကွာထားနိုင်မှ စီးပွားဟောင်း မပျက် စီးပွားသစ်တိုးတက်၍ ချမ်းသာသက် ရှည်ရာသည်။</p> <p>ခြောက်ဦးသားထိုသူကို မကြည်ဖြူမသနား အလေးမဲ့ပေါ့စား လျှင် စီးပွားသစ်မတိုး စီးပွားဟောင်းညှိုးသည့်ပြင် ဘေးမျိုးစုံသောကနှင့် မောရမည်တကယ်ဟု အဓိပ္ပါယ်အပြ အနက်သွားကျချေသည်။</p> <p>မြန်မာ့နယ်တရိုး အကျွန်ုပ်တို့လူမျိုးမှာ ရှေးအရိုးဗြဟ္မစိုရ် ကမ္ဘာစောင့်တရားကိုယ် ယွင်းယိုသည့်အမှု သည်အချက်တခုနှင့်ပင်ယခုလိုဖြစ်ရေး တတိုင်းလုံးခေတ်ဘေးကို နှစ်မဝေးဆက်လက်ကာ တွေ့ကြ လျက်နေပါသည် မိတ်သဟာပျံ့ပျူး ဆိုခဲ့သည့်ခြောက်ဦးတွင် အထူးပင် ကွက်ခြား၍ တရားပျက်နာသည်မှာ ကမ္ဘာနှင့်အမျှ မြန်မာတို့ ဒေသသည် ဇင်္ဂလပြီပြီ နွား-ကျွဲကို အားမှီလျက် ဘိုး-ဘေး-ဘီ-အစဉ် သက်မွေးမှု တွင်သည်ကို မျက်မြင်ပင်ဖြစ်ပါသည်။</p> <p>သို့သနစ်ကြောင်းရင်း သိကြလျက်အခင်းပါကို သနားခြင်း ကွာဝေးသည့် ငရဲခွေးအစာ လူဒုဿီပြိတ္တာတို့ မာန်မိစ္ဆာယှဉ်ပူး၍ ကျေးဇူးပြု စီးပွားဘက် မြန်မာနွယ်အဆက် ကမ္ဘာကဘက်ခဲ့၍ အသက်၏သဏ္ဌာန် မိတ်ရင်းစစ် မှန်လှသော တိရစ္ဆာန် ကျွဲ-နွားကို သား မယားမွေးမှုနှင့် ကရုဏာမကပ်ဘဲ သတ်ဖြတ်၍ရောင်းသူမှာ လမ်းနှစ် ကြောင်းမရှိ အဝီစိ အောက်ရွာမှာ ကမ္ဘာကိုရက်တွက်၍ ထောင့်တသက် သွားတော့မည်။</p> <p>တရားကိုယ်ထင်လင်းမို့ စဉ်းစားခွင့်မလိုပြီ ဝယ်ကြသူတခိုကိုသာ တရားကိုယ်ထင်လင်းအောင် သတင်းစာ ကမ်းလိုက်ပါသည်။ ကျမ်းဝိဘင်း ဋ္ဌကထာ တိုက်ရိုက်ကြီး အလာမှာ ပါဏာတိပါတ ပြုလုပ်သည့် ဌာနဝယ်</p> <ul> <li>ကာယကံရှင် တစ်ခန်း</li> <li>ချီးမွမ်းသူ တစ်ယောက်</li> <li>ဝမ်းမြောက်သူ တစ်ဘက်</li> <li>သုံးဦးသားအနက် အကျိုးဆက်မတူကြ</li> <li>ကာယကံရှင်ဗာလမှာ နိရယ တာလမ်း</li> <li>ချီးမွမ်းသူ ပြိတ္တာရောက်</li> <li>ဝမ်းမြောက်သူအနေမှာ တိရစ္ဆာန်ဖြစ်စေဟု</li> </ul> <p>ဝေပုံကျအပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်သင်းသီးတွင် ပစ္စည်းရှင်ဝယ်လူစုမှာ ချီးမွမ်းမှုတစိတ်ပါ ဝမ်းသာမှုတသွယ်ထွက် နှစ်ပါးစုံ ရောယှက်သော် လက်သည်ထက် အပြစ်ကြီးမည်ဟု ယူမှီးရန်ကျသော်လည်း ကာယကံ အရှင်နှင့် တူလျှင်ပင်မနဲပြီ နောက်ဆွဲက လိုက်ရကြောင်းမှာ တခုကောင်း အတွက် ဝမ်းသာသည့်အချက်နှင့်ပင် ဆက်ဆက်ကြီးပါရမည်ဟု ဋ္ဌကထာ ရှိသည်ပင်။</p> <p>ယုတ္တိနှင့်စဉ်းစားလျှင် ရောင်းသမား ဝယ်သမား နှစ်ဦးသား သဘောတူ</p> <ul> <li>ဝယ်သူက မူလ</li> <li>ရောင်းသူမှာ ဘူတ</li> <li>ဝယ်သူပေါမှ ရောင်းသူရွှင်</li> <li>ရောင်းသူရွှင်မှ တွင်တွင်သတ်</li> <li>နဘေထပ် လွန်းပေါင်းတင်သည်အတိုင်းမြင်ကြလျက် ဇွတ်ငင်သည့်တဏှာကြောင့် ဟင်းလျာ သည်ဆိုလျင်ပင် ခိုပြိုသည်အတိုင်း</li> <li>ဝိုင်းကြသည် ကြွက်ကြွက်ဆူ</li> <li>သူမရ ငါမရ</li> <li>ငွေစကို တပြင်ပြင်</li> <li>ချိန်ခွင်ကို တခါခါ</li> <li>နက်ဖြန်လည်း လာပါနော်</li> <li>သံဘက်လည်း မျှော်ပါမည်</li> <li>ခေါ်လိုက်သူ အချို့</li> <li>လက်တို့၍ မှာသူမှာ</li> <li>ဟင်းလျာသည် လာခဲဟု</li> <li>စိတ်ထဲက တ, သူတ</li> </ul> <p>သို့ဖြစ်၍နေကြလျက် ပါးစပ်ကပရိယာယ် “ရောင်းလာလို့ ဝယ်ပါသည် ဘယ်အပြစ်မရှိပေါင်”ဟု ရောင်လို့များမဟနှင့် ဝမ်းထဲက သဘောကို မပြောဘဲကုန်စင်အောင် မြင်ရင်းစွဲ ဖြစ်ကြသည်။</p> <p>ပစ္စည်းရှင် ဝယ်သူတို့ ကူပံ့သည့်အလား ပေးလိုက်သည့် ဒင်္ဂါးလည်း နွားရှာ၍သွင်းသူနှင့် စီးပွားတူလုပ်ဘက် ငွေမြင်သည့် အတွက်ကြောင့် သွက်သွက်လည် အတွင်ခိုး လှည်းတောင်သူ တရိုးမှာ နွားမျိုးများ ပြတ်မတတ် သားမယားအငတ်တွင် မတ်တတ်မှိုင် ကြံမရ၍ ဓားပြသို့ ဝင်သူဝင် သို့ဖြစ်အင် မူလမှာ ဝယ်သူကအခြေရင်း ဟုတ်မဟုတ် မငြင်းနှင့် ထင်အလင်းဒိဋ္ဌ မျက်မြင်ပင် ဖြစ်ကြသည်။</p> <p>သည်ရသတဏှာမွဲ သူအတင့်ရဲတိုင်းကို အကဲက မသန် ဇွတ်လှဲ၍ ခံကြလျှင် ပါယ်လေးတန် ဒုက္ခမှာ မြုပ်ကြမည် စင်းစင်း သည်တဏှာ ကင်းလျှင်ပင် တတောလင်းအမိုက် သည်လောဘ စရိုက်ကို အမြိုက်သီး အလား အလိုက်ကြီးမှားကြလျှင် ပါယ်လေးပါး ယမ, ဘုံတွင် အိမ်ထောင်စုံ ဆေးတော်ထိုး ရိုးအမျိုး စာရင်းမှန် ရွှေတိုက်တော် လက်ခံနှင့် မပြန်တမ်း အဟုတ် ကမ္ဘာနှင့်စာချုပ်၍ စုံးစုံးကြီး မြုပ်ကြမည် မဟုတ်ဘူး မထင်နှင့် မယုံလျှင် ကိုယ်တွေ့မှ ဆိုသရွေ့ မကဟု လှလှကြီး သိလိမ့်မည်။</p> <p>ဇာတ်နိပါတ် သက်သေကို ရှာဖွေကာ ထုတ်ဆိုလျှင် ပိုအမို များမည်ကြောင့် တရားသား သက်သက် စကားသွား ညက်ညက်နှင့် နား, မျက်စိ မခိုသာအောင် လိုရာတွင်ဖြောင့်လိုက်သည်။</p> <p>ရောင့်တက်သည့်လောဘ မနောကံဇောကြွ၍ ဂေါမံသ ဟင်းလျာ ကို မြိန်ရှက်စွာ စားရမှ ဆီအသား ဖွံ့ဖြိုး ဉာဏ်ပညာ တိုးသည်ဟု နှလုံးဆိုး စကားတတ် ကပ်လျှင်သာ ကပ်ရမည် သုတ်နိပါတ် ကျမ်းဂန်တွင် နာဖျားရန် အကြောင်းဟု ထုံးဟောင်းကို တွေ့ရသည်။</p> <p>အလေ့ဆိုး ဝသီဉာဉ် သည်တဏှာ သူငင်၍ လူအရှင် ငုတ်တုတ်နှင့် ပြိတ္တာရုပ် ဇာတ်ပေါ်၍ တအော်အော် နေရကြောင်း ၎င်းပြင် အပါယ်ကျ ဇာတ်ဝတ္ထု သာဓကမှာ ကျောင်းတကာ့ ကျောင်းတိုင်းတွင် ကိုးကြောင်း ရေး ဆယ်ကြောင်းရေး စာတိုက်ချင်း ယှက်ထွေး၍ မကွေးသာ မဆန့်သာ ပေါ်များလှ ပါတော့သည်။</p> <p>သည်တဏှာ စရိုက်ကို အလိုလိုက် မှားကြလျှင် နွားသတ်တို့ သွားရာ နောက်တော်က လိုက်ပါပြီးလျှင် နွားရုပ်သွင် အထူးနှင့် တဘူးဘူး တဘဲဘဲ မစဲအောင် တွန်မြည်၍ နှစ်အရှည် မောကြမည်။</p> <p>သို့သဘောတန္တိ အမှန်ကို သိကြ၍ ပကတိအရိုး ဟင်းသီးမျိုး ဟင်းရွက်မျိုး ကောင်းနိုးရာ ရှာကြံ၍ ဆီအတန် ဆားအထိုက် မွမ်းမံဘွယ် အလိုက်နှင့် သိုက်မြိုက်အောင်စီရင်၍ သူတော်စင်အနှုန်း စိတ်သတ်၍ သုံးပါလျှင် အဆုံးတိုင် မြိန်ရှက် ဘေးရောဂါ မဘက် ဆီအသား ပွား တက်၍ အသက်လည်း ရှည်ပါသည်။</p> <p>သန္တုဋ္ဌီအချက်မှာ စက္ကဝါက်ငှက်မင်း အလောင်းတော်ကျေးသင်းတို့ ခင်းခဲ့သည့်စံထုံးနှင့် လုံးလုံးကြီးမထပ်ငြားသော်လည်း တတ်အားသမျှ ခြိုးခြံလျှင်ပင် အကျိုးတန် ပေးပါသည်။</p> <p>ကျေးသူတော် ထုံးဟောင်းကို ကောင်းကောင်းကြီးအားပြု၍ သည်ဝတ္ထုအသားထူးကို မစားဘူးဧကန်ဟု ဓိဋ္ဌာန်၍ ပြီပြီ သည်အတိုင်း ညီပါလျှင် ပါရမီဆယ်ဖြာလည်း အလွယ်သာရမှု အကုန်လုံးစုပါသည်။</p> <p>ယခုခါ ခေတ်အတွင်းမှာ နွားသားဟင်း ကျွဲသားဟင်း အသန့်ပင် လွတ်ကင်းအောင် ရှင်းရှင်းကြီးစင်ပြောင် ကျွန်ုပ်တို့ရှောင်ပါသည် နောင် လာ ရန်အဘို့ ကြားသမျှကရို့ရယ် ကျွန်ုပ်တို့ထပ်တူ သဘောထား ဖြူကြပါ။</p> <p>လူတို့လို တီတီတာတာ မပြောတတ်ရှာကြလို့ ငုတ်တုတ်သာ မပြန်လှန် ပြုသမျှခံရသည် ဌာန်ကရိုဏ်းပြတ်သား နှုတ်လျာများ တတ်အား လျှင် နွားတို့ကဆိုရန် ခွင့်ရှိသည်အမှန်မှာ မြန်မာနှင့်ကုလား နှစ်ပြည်ထောင် တိုင်းသားတို့ ဖြစ်ပွားသည့် တွက်တာသည် ငါတို့မှာ သေတ္တု အကုန်လုံး စုချေသည်။-</p> <ul> <li>သူတို့ဘေး သူတို့ဘိုး</li> <li>သူတို့နွယ်တရိုး</li> <li>တမျိုးလုံး တဆွေလုံး</li> <li>သူတို့တိုင်မဆုံး၊</li> <li>တို့တတွေ ပခုံးမှာ မီးဟုန်းဟုန်း ထ မတတ်၊</li> <li>တို့လုံ့လ တို့စွမ်းအန် တို့အပန်းခံနိုင်လို့၊</li> <li>ဆန်စပါး ပြောင်းနှမ်း ဗူး ခရမ်း ပဲ အမျိုး</li> <li>မြေပြင်လုံးမောက်ဖြိုးအောင် တိုးတက်သည့်ဘဏ္ဍာနှင့်၊</li> <li>လိုရာတိုင်းပြည့်စုံ ကုံလုံကြအသီးသီး၊</li> <li>ကျောင်းကြီးဆောက် ဘုရားတယ်</li> <li>တတိုင်းလုံး ကြွယ်သည်မှာ။</li> </ul> <p>ဘယ်သူက အရင်းဟု စဉ်းစားဘွယ်မရှိ ထင်အလင်းသိပါလျက် သတိပင်မပေါ် ကျေးဇူးကိုမမျှော်၊ စိတ်အချော် တိမ်းပါး မိတ်မတော် စိမ်းကားလျက်</p> <ul> <li>တို့အသား တို့အသဲ တို့အဆီ ရွှဲရွှဲကို၊</li> <li>ထမင်းပွဲ့အလယ် အနင့်သား တယ်ပြီးလျှင်၊</li> <li>ရယ်ကာနှင့် ပြုံးကာ အရသာ ခံစား၍၊</li> <li>လင်မယားတတွေ မြုံ့ကြသည့် အနေမှာ၊</li> <li>မြိန်နိုင်ပေ့ သူတို့ကိုယ် မျိုရက်ပေ့ သူ့ခံတွင်း၊</li> <li>တို့လုပ်သည့် ထမင်းကို တို့ဟင်းလျာ အသားနှင့်၊</li> <li>စားကြသည့် ဖြစ်နဲကို တို့အသဲ နာလိုက်ကဲ့။</li> </ul> <p>ကမ္ဘာဦးစတင် ထက်ကာရီ ယခင်က ချေ-သမင်တောသား အများတို့ထုံးစံ တိရစ္ဆာန်စရိုက် တို့ဘာသာ တသိုက် အလိုက်များ နေခဲ့ကြလျှင် မသေမီ စပ်ကြား အိပ်ချင်အိပ် စားချင်စား သွားချင်သွား လာချင်လာ အပုံကြီး ချမ်းသာမည်။-</p> <ul> <li>ယခုမှာ လားလား အဓမ္မ လူသားနှင့်၊</li> <li>စီးပွားတူ ချမ်းသာဘက် ခိုမိသည့် အတွက်ကြောင့်၊</li> <li>တက်တက်ကြီး အကုန်မှား၊</li> <li>ငါးပါးမှောက် ခြောက်ပါးမှောက်၊</li> <li>မှားသလောက်မပြောသာ၊</li> <li>သက်ခန္ဓာ ရှိစဉ်လည်း မချိအောင်စေစား၊</li> <li>တို့ကိုယ်ကောင့်အသားကို ဟင်းတပါးသတ်၍ လုပ်၊</li> <li>ဘယ်သင်းက ဟုတ်သေးတုန်း ယုတ်မာသည့်အဖြစ်လား၊</li> <li>သည့်လောက်တောင် ရိုင်းငြားသည့် လူသားတို့လက်ထဲတွင်၊</li> <li>ဖွဲ, ပြောင်း ရိုး မြက် ရေ သုံးစား၍ နေရသည်ထက်၊</li> <li>တောကျားတွေ ပါးစပ်မှာ ခေါင်းပြတ်၍ သေရခြင်းသည်၊</li> <li>လွန်အမင်း မြတ်သေး၏။</li> </ul> <p>ရှေးအထက်ကာရီ ပဝေဏီအခြေက ရေလိုက်ကြီး မှောက်မှား၍ တို့နောက်သား တစ်စုမှာ</p> <ul> <li>လူ့ဘီလူးအစာ ဟင်းလျာဘို့ အပြီး၊</li> <li>ဗူးသီးနှင့် ကြုံလိုကြုံ ဖရုံနှင့် ငြားလိုငြား၊</li> <li>သခွားနှင့် တွဲလိုတွဲ ချိုတနဲ ချဉ်တထွေ၊</li> <li>တို့ဖြစ်ပုံ အနေနှယ်၊</li> <li>သေလျှင်လည်း လက်တလော ရှင်စဉ်လည်း ဖတ်ဖတ်မော၊</li> <li>အဟောဒုက္ခ ဘယ်အခါတွင်မှ၊</li> <li>သက်သာရာ မရအောင် တို့ကြမ္မာပြုနဲကို၊</li> <li>အသဲထိ နာလိုက်ပါဘိ၊</li> <li>ဉာတကာတသင်း မိတ်ဆွေရင်းတို့-ဟု၊</li> <li>နွားချင်းချင်း ဆိုကြရန် ခွင့်ရှိသည်အမှန်ပင်။</li> </ul> <p>သနားရန် တာလမ်း ရှိသမျှ စခန်းကို ဆုံးကမ်းရောက် မျှော်ခေါ်၍ မသူတော်စရိုက် ထွန်းကားသည့်အခိုက်ကို အလိုက်သင့် အရှောင်ကောင်း နိုင်မှ နောင်နှောင်းကို ချမ်းသာ၍ နတ်ရွာမှာ အတူတွေ့ကြရအောင် အလေ့ကောင်း ရှင်းရှင်း ဇောသဒ္ဓါ စင်းစင်းနှင့် သတင်းစာ ပါးလိုက်ပါ သည် ကြားကြားသမျှ မိတ်ဆွေအပေါင်း သူတော်ကောင်း ပညာရှိတို့။</p> <p>နွားမေတ္တာစာပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <p>ဤနွားမေတ္တာစာကို အကြိမ်ကြိမ်ရိုက်နှိပ်၍ ထက်အောက်နှစ်ဖြာ မြန်မာ နိုင်ငံတော်၌ ကမ်းလှမ်းဖြန့်ဖြူးစေတော်မူရာ များစွာသော သူတော်ကောင်း အပေါင်း တို့သည် နွားသား-ကျွဲသားများကိုမစားဘဲ ရှောင်ကြည်ကြကုန်သည် အချို့သော ပုဂ္ဂိုလ် များကလည်း ဤနွားမေတ္တာစာကို အရကျက်ဆောင်၍ တဆင့် ဟောပြောကြရာ များစွာသော သူတော် ကောင်းအပေါင်းတို့သည် နွားသား-ကျွဲသားများကို မစားဘဲ ရှောင်ကြည်ကြလေသည်။</p> <p>---*---</p> <h3>ထီမေတ္တာစာ</h3> <p>၁၂၅၀-ပြည့်နှစ်အတွင်း</p> <p>မုံရွာမြို့၌ ထီပွဲမှစ၍ အလောင်းအစား အားကြီးလှသဖြင့် လှေသူင်္ကြီး ဦးထွန်းသာ လျှောက်ထားချက်အရ ထိုကစားပွဲများကို ကွယ်ပျောက်စေရန် ရေးသားဆုံးမတော်မူအပ်သော မေတ္တာစာ</p> <p><b>ထိယန္တိ ဝိနာသံ ဂစ္ဆန္တိ ဧတေနာတိ ထီ</b>။ ဧတေန=ဤကစားမှုဖြင့်၊ ဝိနာသံ=ဥစ္စာကုန်ဆုံး ပျက်ပြုန်းနွမ်းပါးခြင်းသို့ ထိယန္တိ ဂစ္ဆန္တိ=ရောက်တတ် ကြကုန်၏၊ ဣတိတသ္မာ=ထိုသို့ပြုန်းတီး ပျက်စီးခြင်းနိမိတ်ကြောင့်၊ ထီ=ထီမည်၏။</p> <p>ဤဝိဂြိုဟ်စကား အဓိပ္ပါယ်အသွားကို အများတို့နာရန် ရှိသလောက် ပြန်လိုက်မည် တိုင်းနိုင်ငံအလုံး ထီးစည်ပါအဆုံး သဒ္ဒါလှန် ပျက်ပြုန်း သွက်သွက်လယ်မှုန်းပြီးလျင် လမ်းဆုံးတိုင်အပြီး တပြည်လုံး အမိုက် သီးတွေကို မြေကြီးပါ အောက်စောင်း အပါယ်သို့မှောက် လောင်းမည်ဟု အပေါက် ကောင်းချက်ရှာ၍ မက်တဏှာမှောင်လှိုင်း ဒလက်ချာ ဒေါင်စိုင်း အောင် မှိုင်းတိုက်ခါတဆွေ့ဆွေ့ သဝေချာမွှေ့ နိုင်သော အမွဲဆေးကမ်း ကုန် ငရဲဘေးလမ်းဆုံအောင် မယုံလျှင် မလွှတ်ဘဲ ဇွတ်ခဲ၍ ထိုးစမ်းတော့ တကယ်တမ်းတက်တက်ချော ရှိသမျှဥစ္စာမျောသည့်ပြင် မောရုံနှင့်ဆုံး မသတ် အရူးတွင်ဗြုံးဆတ်အောင် မှုန်းတတ်သည်စင်းစင်းဟု ထင်အလင်း ကြေငြာလျက် ရောက်လေရာ ရပ်ခပင်းကို ပြောင်တလင်းအကုန်လျော် မဇ္ဈိမတိုင်းတဘော်က ဝိုင်းကျော်၍ထွက်ခဲ့သော ထီသဘက်မြန်မာမီး ငရဲမင်း လောင်တိုက် ကြီးတဲ့ အပြီးတိုင်မှတ်ထား သူနှင့်များ ညားရလျှင် သေဋ္ဌေးလား သူကြွယ်လား ထင်မှားအစ သွေးမြောက်အောင်ဆွပြီးမှ တစချင်းချူမျှား အတန်လောက်သွားလျှင်ပင် စားမသိ အိပ်မသိ ဇောရတက်မှိုင်းမိ၍ သတိလွတ်အမှိုင်တွင် ခွင်လုံးပိုင် ဝှမ်းလောက်က စင်လုံးယိုင် ဂျွမ်းထောက်အောင် တွန်းမှောက်ခါ ခဝါချ ရွေးပိန်ပိန်မကျန် ရအောင် ရှိသမျှအဖြူ ထီကြွေးတွေအပူ အသက်ပင့် အရှူဝယ် ဆူ မတတ်နှလုံး သားမယား အမုန်းတွင် တအုန်းအုန်းတကြွက်ကြွက် လူကြားမည် ရှင်ကြားမည် ပြီပြီသားမရှက် တကျက်ကျက်ရန်စည် စိတ်ကြည်ခွင့်မရ ဒါနမှု သီလမှု အတုနှင့်အယောင် အနိုင်သာဟန်ဆောင် အများနှင့် ပေါင်မြှောင်၍ အယောင်သာ ပြုရသည် ကုသိုလ်စိတ် ထိုသူမှာ မြူလောက်မျှမဝင်ဘဲ ရှိရင်းစွဲတရားလည်း ဝေးခြောက်ပါးလွင့်စင်၍ ငိုချင်လျှင်အရယ်ဖြစ်အောင် အောင့်ညှစ်ခါရွဲ့ရုန်း မဲ့ပြုံးသာ ပြုံးရသည် နှလုံးကမအေး ကုန်သမျှရှုံးကြေးကြောင့် မဆွေးဟန် မပူဟန် လူစွမ်း နှင့်ကြံ လိုက်လျှင် နက်ဖြန်နှယ် သဘက်နှယ် ဘဏ္ဍာစား တယ်မလို ရှက်ဆေးချယ်စကားပြောင် သရေသာဆောင်ရသည် နောင်ဘို့ရေး ခုဘို့ရေး သားမယားကျွေးမှုနှင့် တွေးမိတိုင်း နှလုံးနောက် သို့ကလောက် ဒုက္ခတွင်းသို့ ဇွတ်နင်းကာ ချနိုင်သော ထီဓားပြမှောင်ကြီး တိုက်ဖျက်သည့် လောင်တိုက်မီးကို ရီးရားမျှမရှိ ထင်အလင်းသိရအောင်၊ ပါဠိတော် ထုတ်လိုက်မည်။</p> <p><b>ဣတ္တိဓုတ္တော သုရာဓုတ္တော၊ အက္ခဓုတ္တောစ ယော နရော။</b></p> <p><b>လဒ္ဓံ လဒ္ဓံ ဝိနာသေတိ၊ တံ ပရာဘဝတော မုခံ</b>။</p> <p>သန်းခေါင်ယံအခါ သုံးလူ့ဘမြတ်စွာကို နတ်လာ၍အမေးတွင် မထွေးအောင်ဖြေကြားသော ထီတရားဒေသနာ ယင်းဂါထာအနက်ကား။</p> <p><b>ယောနရော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဣတ္တိဓုတ္တော</b>=ပျော်ပျော်ပါးပါး မိန်းမများနှင့် လိုက်စားလွန်ကြူး အကျင့်ထူး၏၊ <b>သုရာဓုတ္တော</b>= သောက်စားယစ်မူး သေရက်ကြူး၏၊ <b>အက္ခဓုတ္တော</b>=ကြွေ, ဖဲ, ထီရူး ကစား ကြူး၏၊ <b>သောနရော</b>=ထိုသူသည်။ <b>လဒ္ဓံ လဒ္ဓံ</b>=ရရသမျှသော ဥစ္စာစုကို၊ <b>ဝိနာသေတိ</b>=နေ့မြင် ညပျောက် မဖြုန်းလောက်ဘဲ ဖျောက်ဖျက် ဖြုန်းတီး ၍ပစ်တတ်၏၊ <b>တံ</b>=ထိုမိန်းမ သေရည် ကြွေထီ လောင်းစား ကြူးမှုများ သည်၊ <b>ပရာဘဝတော</b>=ဆုံးရှုံးပျက်စီးခြင်း၏၊ <b>မုခံ</b>=အကြောင်းပေတည်း။</p> <p>ဒေသနာအရ အဓိပ္ပါယ်အကျမှာ မိန်းမကြူး သေရည်ကြိုက် ထီလိုက်သူတသင်း သုံးဦးသားအဖျင်းသည် နေ့မလင်း ညဉ့်မလင်း အမိုက်ခင်းပင်လယ် အဘိဇ္ဈာပြင်ကျယ်နှင့် မဆယ်သာမကပ်သာ ငါဘုရား မြတ်စွာမှ ဩချကာ လွှတ်ရသော မချွတ်နိုင် ပလပေ သံသရာ့ တစ္ဆေ ငရဲမင်းမိတ်ဆွေ မာရ်နတ်နှယ်တတွေမှာ အသေခက်အရှင်ခက် ရှေးကုသိုလ် မျိုးဆက်ကြောင့် တိုးတက်သည့်ဓန လက်ထက်ပွားအမွေရ တရားနှင့် ရှိကြသော ဓမ္မိယပစ္စည်းများကို သိပ်သည်း အောင်မသုံး လိပ်လည်း အောင်ဖြုန်းပြီးလျှင် အဆိပ်တုံးပမာ ဧရာမအဘိဇ္ဈာနှင့် သက်ခန္ဓာမွေးမှုကို ရှေးရှုသည့် အနေကြောင့်“သေလျှင်လည်း အပါယ် ဘောင် ရှင်လျှင်လည်း သီလကြောင်” နောင်ကိုလည်း စရိုက်မွဲ ဘဝတိုင်း လိုက်စွဲ၍ အမိုက်ခဲ တန်းလမ်း သံသရာစခန်းဝယ် အပန်းနှယ်ရှည်ရှည်နှင့် အလီလီမောရအောင် မျောကြမည့်လူစုဟု သဗ္ဗညုဒေသနာ အဓိပ္ပါယ် လာချေသည်။</p> <p>ပါရမီသမ္ဘာ ဖြည့်ပြီးသူ မှန်လှ၍ တဆံမျှမလို ပစ္ဆိမပုဂ္ဂိုလ်ဟု ဆိုရပြီးယောကျ်ား ဗာရာဏသေဋ္ဌေးသားသော်မှ၊ ထိုသုံးပါးအလေ့အမွဲ လက်ဦးစွာစွဲရှိ၍ မဂ်နှင့်လွဲ ဖိုလ်နှင့်ကွာ ကုဋေပေါင်းဥစ္စာ လေးဆယ်လုံး ဖြူခါလျက် ယာစကာဘုန်းတောင်း သက်မွေးကြောင်းအပြုတွင် သဗ္ဗညု မြင်တော်မူ၍။</p> <p><b>အစရိတွာ ဗြဟ္မစရိယံ၊ အလဒ္ဓါ ယောဗ္ဗနေ ဓနံ။</b></p> <p><b>ဇိဏ္ဏကောဉ္စာဝ စျာယန္တိ၊ ခီဏမစ္ဆေဝ ပလ္လလေ</b>။</p> <p>ဒေသနာဓမ္မကို မြတ်ညီလှအာနန်အား ထုတ်ပြန်ကာ ဟောကြား တော်မူလေသတည်း။</p> <p>(အနက်ကား )<b>ယောဗ္ဗနေ</b>=အားအင်ကျယ်၍ အရွယ် ကောင်း တုန်းအခါ၌၊ <b>ဗြဟ္မစရိယံ</b>=သူတော်ကျင့်ဝတ် တရားမြတ်ကို၊ <b>အစရိတွာ</b>= မကျင့်မိလိုက်လေဘဲ၊ <b>ဓနဉ္စ</b>=ဥစ္စာအင်အား ကိုယ့်စီးပွါးကိုသော်လည်း၊ <b>ဓမ္မေန</b>=တရားသဖြင့်၊ <b>အလဒ္ဓါ</b>=ရအောင်မရှာလိုက်လေမိဘဲ၊ <b>ဗာလာ</b>= မောဟပြောထူ မိုက်သောသူတို့သည်၊ <b>ခီဏမစ္ဆေ</b>=ငါးကုန်သော၊ <b>ပလ္လလေ</b>=ရွံ့ညွန်အိုင်ဗွက်ထဲ၌၊ <b>ဇိဏ္ဏကောဉ္စာဝ</b>=အင်အားယွင်းယို ကြိုးကြာအိုကြီး ကဲ့သို့၊ <b>စျာယန္တိ</b>=နှလုံးပူဆွေး တရေးရေးဖြင့် မအေးအောင် စိုးရိမ်ကြရ ကုန်၏။</p> <p>ဤဒေသနာ အဓိပ္ပါယ်အလာကို ပညာနှင့်ချင့်စာ၍ ဘုရားရှင့် သာသနာ ထွန်းလင်းသည့်အခါကို လူမှာလည်း လူ့အလိုက် ရှင်မှာလည်း ရှင့်အလိုက် ဘုရားရှင်မကြိုက်သော ဒုစရိုက်ဆယ်ပါး ယုတ်မာသည့် တရားကို လက်လွတ်သား ရှောင်ကွင်း၍ နှလုံးသွင်းဖြူဖြူ သူတော်မျိုးပြီပြီ ဇောသဒ္ဓါမွန် ရည်လျက် ကြည်ကြည်ကြီးအသက်မွေးရပါမည်ကို နောက် ရေးကိုမထောက် နှလုံးသွေး ဗွက်ပေါက်အောင် နောက်ချင်တိုင်း နောက်ကြ၍ ရောက်တတ်ရာ မရွေး အသက်မွေးသပွတ်အူ သူတော် ကောင်းစိမ်းဆတ် အုပ်မနပ် ငှက်ပျောလို</p> <p>“မနောက ကလိမ်ချုံ အပြောက ဝတိန်ဘုံ</p> <p>ယုံလောက်အောင်ဖွဲ့နွဲ့ကုန်မှောက်အောင်ဉာဏ်ချဲ့၍<br> အရွဲ့နှင့်အကဲဆစ် အထဲညစ်အပေါ်ပြောင်</p> <p>မတွေ့မှ အနိုင်ရှောင် သူတော်ယောင်တဘက်လှ</p> <p>ပါးစပ်ပြောက ပျားသကာ ဓာတ်သဘောက ခါးတမာ</p> <p>မပြုသာလျှင် ငရဲကြောက် ပြုသာလျှင် အလဲမှောက်”</p> <p>သံသရာမှာ စျေးကြောင်းပေါက် အပါယ်ဘေး ရွေးမျှမကြောက် ခုမျက်မှောက်ဒိဋ္ဌကိုသာ နိဗ္ဗာန်လောက်စိတ်ချ၍ အနိစ္စသဘောမျိုးမှာ ပြောရိုးမို့ပြောကြသည် မနောကမျောက်လေပွေ သတိနှင့်သံဝေမှာ ဟန်သရေ လုပ်ဆောင်လျက် အဟုတ်ယောင်ထင်မှားအောင် ခင်ဗျားတို့ ကျွန်တော်တို့ သေရမည်မချို့ပြီ နောက်အဘို့ပါကြအောင် ဒါနမျိုး သီလမျိုး ဘာဝနာမျိုးများကို ကြိုးစားမှတော်တန်မည်ဟု အပေါ်ယံ တသောသော တွေ့သူနှင့်လိုက်လျောအောင် အပြောမှာ နောက်မကျ ရောင်းဝယ်ရေးကိစ္စ ပစ္စည်းရေးကျခဲ့လျှင် အနိစ္စ, ဒုက္ခ အနတ္တမြိုင်မြိုင်နှင့် ကိုင်လိုက်ချည့် ဗိုင်းဗိုင်းလဲ</p> <p>ဆီထဲမှာရေနွေး ဆေးထဲမှာရွက်ချပ်</p> <p>ဗျပ်ထဲမှာ မရင်းဆန် ရေနံမှာ ရေစွက်</p> <p>လက်ဘက်မှာရေကူ ဘယ်ကုန်မျိုးမဟူပြီ</p> <p>တူသာတူပလေစေ ညစ်နည်းတွေကိုယ်စီနှင့်</p> <p>ပလီဉာဏ်လောဘ ဝစီကံစောရကို မနောဇ ပတ္တမြားကဲ့သို့ အားကိုးဘွယ်အတတ် အလိမ္မာကောင်း ထင်မှတ်၍ ဂုဏ်ဒြဗ်ဟိတ် တွေနှင့် စိတ်အနေမြင့်ကြသည် မရဏသူ့စက်ကွင်းဝယ် မှုလက်ငင်း ဧရာနှင့် မနေသာကြပ်တည်းလျက် လျှပ်စည်းရောင်တပြက်စာမျှ မသက်သာရှိသည်ကို သတိပင်မရဘဲ တဏှာ့ကျွန် ငါသူရဲပေဟု လူထဲမှာဘော်၍ ပြသည့်နှယ် ဗာလကင်းတထောင်ထောင် သူ့ပစ္စည်း အကြောင်နှင့် ခေါင်ဆိုသည့် ဆုတောင်းကို ကောင်းကောင်းကြီး ကျက်ထား၍ ဘုရားရှင့် ရှေ့တော်ဝယ် တအော်အော်ရွတ်ကြသည် သုံးလူ့ထွတ်အမော် ရွှေရုပ်ပွား ကိုယ်တော်လည်း မတော်ဘူးနင်တို့မှု နင့်လှူဘွယ်ဝတ္ထုမှာ မုသားက ဘယ့်လောက်ပါ အဝါက ဘယ့်လောက်ကဲ အစဉ်းလဲက ဘယ့်လောက်ဝင် မစင်သည့်ဝတ္ထုများကို ငါဘုရား မခံထိုက်ဟု လှန်လိုက်တော်မမူဘဲ မသူတော်စရိုက် ထွန်းကားသည့် အခိုက်ပေကို အလိုက်သာ ကောင်းသေးသည်ဟု ယဉ်ကျေးသည့် နှလုံးနှင့် ပြုံး၍သာ နေတော်မူလေသည်။</p> <p>ဆိုခဲ့ပြီးသရုပ် လောက၏အရှုပ်ကို ဟုတ်သလောက်မြင်ပါလျက် သင်္ဃာတော်အများမှာလည်း ဘုရားရှင့် ရိပ်အကဲကို စိတ်ထဲကချင့်မြော်၍ သင့်လျော်အောင်သုံးတော်မူကြရပေသည် အာဇီဝငဲ့ညှာ ရောင်းချ စဉ်အခါက ဗလချာ လူးလဲသော ပစ္စည်းမွဲဝတ္ထုကံ မသန့်ရိုး မှန်သော် လည်း အလှူခံ မြတ်ပေက အလတ်လောက်အကျိုးထူး ပေးဘူးသော သက်သေလည်း ထွက်ပေ၏ဇိုးဇင်း ရောင်းဝယ်စဉ်အရင်းက စဉ်းလဲခြင်း မရောဘက် လောင်းစားမှု မနှောရက်ဘဲ သက်သက်သား နှလုံးကောင်း နှင့် ရောင်းဝယ် သူအများကို နတ်သိကြားဦးခိုက် အပူဇော်ခံထိုက် ကြောင်းမှာ။</p> <p><b>ဓမ္မေန ဒါရံ ပေါသေန္တိ၊ တေ နမဿာမိ မာတလိ</b>။</p> <p>ဒေသနာရှိပေသည်။ <b>မာတလိ</b>=မာတလိနတ်သား <b>ယေ</b>= အကြင်သူတို့သည်၊ <b>ဓမ္မေန</b>= တရားသဖြင့်ရသော ဥစ္စာဖြင့်၊ <b>ဒါရံ</b>=သား မယားကို၊ <b>ပေါသေန္တိ</b>=ကျွေးမွေးကြကုန်၏၊ <b>တေ</b>=ထိုသူတို့ကို၊ <b>အဟံ</b>= ငါသိကြားသည်၊ <b>နမဿာမိ</b>=ရှိခိုးပေသတည်း။</p> <p>ဆန်းပွေမှု ပယောဂ ဝိသမ လောဘကြောင့် ဘောဂတွေ များကြွယ် ၍ ဘုရားတယ် ကျောင်းဆောက် ကြက်သရေ ဂုဏ်ရောက်လျက် တရာလောက် အသက်ရှည် လူလုပ်ကာ နေသည်ထက် ဓမ္မေန သမေန အာဇီဝဖြူဖြူနှင့် လူကြည်ညို-နတ်ကြည်ညို အသက်ပင် တိုသော်လည်း ထိုသူသာအမြတ်ဟု သုံးလူ့နတ်သယမ္ဘူ မိန့်ခွန်းတော် ကြူသောကြောင့် လူမိစ္ဆာသက်သက် နှလုံးသွေး အနက်တွေကို တုဘက်၍ အားကျလျှင် မှားရမည်တန္တိဟု ဉာဏ်ရှိလျှင် သတိထားရန်ဘို့ ထီတရားဟော လိုက်ပေ သည် ဒါယကာလှေသူကြီး။</p> <p>ထီမေတ္တာစာ ပြီး၏။</p> --- <h3>ကြုံးဝါးသံ တေးထပ်</h3> <p>ဒလတောတန်းကြီး ဆပဂံတောရ၌ အာနာပါနကမ္မဋ္ဌာန်းကို ကြိုးပမ်းအားထုတ်တော်မူ</p> <p>ကမ္မဋ္ဌာန်းအလုပ်စခန်း လိုအင်ပြီးမြောက် ခရီးရောက် အောင်မြင်တော်မူရာ အားရနှစ်သက်မှု ပီတိအဟုန် ကိုယ်လုံးထုံစဉ်အခါ ရေးသားတော်မူအပ်သော ကြုံးဝါးသံ တေးထပ်</p> <p>၁။ * သာသနာနောက်ဖျား၊ ပေါက်ဖွားကြဆူဆူ၊</p> <p>ယောကျ်ားပ ငါလိုလူ၊ ဇမ္ဗူမှာရှာစမ်း၊</p> <p>အားလုံ့လ အလံထူ၊ စံမတူ ထိုးတော့ ဥဒါန်း။</p> <p>* ယောဂီမှု ထွေလာ၊ ပဒေသာဉာဏ်ဆန်း၊</p> <p>ကေသရာ ဉာဏ်အစွမ်းဟာမို့၊ စျာန်လမ်းကို ပြီးတိုင်၊</p> <p>ဝသီဘော် အစုံငါး၊ အကုန်သား စိုးရပိုင်နိုင်။</p> <p>* ဗြဟ္မာအောက် ထက်မိုးခရိုင်မှာ၊</p> <p>တန်ခိုးမြိုင်မြိုင် အလံစိုက်လို့၊</p> <p>စံလိုက်မယ်ပ အကျော်အမော်၊ ငြီးဘူ့ ပျော်ပျော်၊</p> <p>မိတေးသခင့် အောင်ပွဲတော်မှာ၊</p> <p>နောင်ရဲအမော် လုပ်စမ်းမယ်ပ လေး။</p> --- <h3>သံဝေဂတေးထပ်များ</h3> <p>တပည့် မောင်ဩဇာကို ဆိုဆုံးမသော သံဝေဂ တေးထပ်</p> <p>၂။ * ငါးအာရုံ ဘင်အစု၊ ခင်မှုနှင့်နေ့ကုန်၊ နင်ယခု မေ့ပုံလို၊ တွေ့မကြုံ စခန်း၊ ပါယ်လေးဝ သောကဘုံမှာ၊ မျောရရုံ ရှိတော့ ခမန်း။</p> <p>* အောက်ဝီစိ သောင်းအငူမှာ၊ ခေါင်းမပြူ စတန်း၊ နှစ်အရှည် နစ်မည်လမ်းကိုလ၊ နင်မျှော်စမ်း နင့်ကိုယ်၊ ဒေသနာ ထင်အလင်းရယ်နှင့်၊ နင်အဖျင်း ပိုထက်သာပို။</p> <p>* သည်လောဘ စရိုက်အိုကို၊ မလိုက်လို ရှောင်ပစ်လို့၊ နောင်အသစ် တကယ်ပြင်လျှင်၊ ကောင်းဘို့အစဉ်၊ ခွင့်သာ ခိုက်ကမှ မလိုက်ချင်လျှင်၊ အမိုက်နင့်ပြင် ရှိသေးလေလိမ့်လား။</p> <p>* ခွင့်သာဆဲကမှ မခဲချင်လျှင်၊ အလွဲနင့်ပြင် ရှိသေးလေ လိမ့်လား။</p> <p>* ခွင့်သာတုန်းကမှ မရုန်းချင်လျှင်၊ အရှုံးနင့်ပြင် ရှိသေး လေလိမ့်လား။</p> --- <h3>ဩဝါဒတေးထပ်များ</h3> <p>ဇာတ်တော်၌လာသော လက်ပန်မြိုင်ငှက်နှင့်ှားတောငှက် ဥပမာတင် မတူတန်သောသူများကို မတုပထိုက်ကြောင်းနှင့် ၎င်း မောင်ဩဇာ အား ဆုံးမသော ဩဝါဒတေးထပ်</p> <p>၃။ * မတူတန် တုဘက်က၊ မှုအချက် မှားရန်၊</p> <p>လက်ပန်မြိုင့် ဌာနစံငယ်၊ အာဂမာန် ပိတ်ဖုံး၊</p> <p>ရှားတောငှက် ဂနိုင်စံကို၊ မပြိုင်တန် သင်းပြိုင်လို့ရှုံး။</p> <p>* ခုလောက လူရှင်၊ မူအစဉ် လက်သုံး၊</p> <p>ငလက်ပန် ငှက်ထုံး၊ တသက်လုံးစွဲမှီ၊</p> <p>ဆရာကို အခွာစော၊ ငါတကော ကောကြရမည်။</p> <p>* မိသောဘသော နားမလည်တယ်၊</p> <p>အသားအရည်သူကကြီးလို့၊</p> <p>အိုးသီး အိမ်သီး တဂုဏ်တသိရ်၊ ခွဲတဲ့ရမှ မြိန်၊</p> <p>ကိုယ့်ပမာဏ နှိုင်းမချိန်တယ်၊</p> <p>အနက်အတိမ် ထောက်ထားပြီဘူ့လေး။</p> <p>---*---</p> <p>ကွမ်းခြံကုန်းမြို့နေ တပည့်-ဦးသူရိန္ဒအား ရေးသားဆုံးမအပ်သော ဩဝါဒ တေးထပ်</p> <p>၄။ * မျက်မြင်မှာ ဉာဏ်တွဲလို့၊ အနဲနဲရှုပါ၊</p> <p>ငရဲနှင့် လူ့ရွာမှာ၊ ခုအခါ မခြား၊</p> <p>မီးသုံးရပ် ဗလောင်ဆူ၊ အကောင်ပူ သင်းတို့ဖြစ်လား။</p> <p>* စိတ်ရတက် အညစ်ထူ၊ အပြစ်မူထွေပြား၊</p> <p>တတွေတွေ သေလို့သွားရင်လ၊ တဘွားဘွား အောက်မှာ၊</p> <p>ယမနယ် ဘုံအနှုန်း၊ အကုန်လုံး စုကြမည်သာ။</p> <p>* သို့ကလောက် လူ့ငြမ်းဟာကို၊ ရှုစမ်းပါ ညီလှရဲ့၊</p> <p>မှီသမျှ ဉာဏ်ကုန်မျှော်နော်၊ ရောလို့မတော်၊</p> <p>အလိုလိုက်လို့ အငိုက်ချော်လျှင်၊</p> <p>တဟိုက်ဟော်ဟော် ညီမောရှာလိမ့်လေး။</p> --- <p>၁၂၆၄-ခု၊ အလုံမြို့ အနောက်ဘက် ေွှတောင်ဦးတောင်တွင် သီတင်းသုံး နေတော်မူစဉ် တပည့်ပဏ္ဍိတ အား ရေးသား ဆုံးမတော်မူအပ်သော အနုသာသနီ တေးထပ်</p> <p>၅။ * ပါရမီ သမ္ဘာရှိပါဘိ၊ တသာကိ ဘုန်းဝေ၊</p> <p>စာမရီ့ ထုံးအနေလို၊ သုံးမသွေ သီလ၊</p> <p>ပရိယတ် စံမဟေမှာ၊ ဉာဏ်ကဝေ ချီးလောက်သူပ။</p> <p>* စိတ္တနှင့် ပညာ၊ သာသနာ မှန်လှ၊</p> <p>ဘာဝနာ ဉာဏ်အစမှာတော့၊ အနန္တ ဝေးပယ်၊</p> <p>သမ္ပဇဉ် ဆိုခွင့်များမှာတော့၊ ချိုနှင့်လား မေးမဲ့သူကွယ်။</p> <p>* လက္ခဏ မြင်နှုန်းကျယ်သည်၊ ယာဉ်သုံးသွယ် နေရာကျကိုဖြင့်၊</p> <p>ပေယျာလ နာနာသူကန်၊ ရွေးမျှမကြံ၊“ပိဋကတ်ကလေး</p> <p>ဉာဏ်မှာသာ“၊ အရေးသန်သန် သူစွဲရှာထင့်လေး။</p> <p>မှတ်ချက်။ ။ “ကဗျာမှု ကလေးဉာဏ်မှာသာ” ဟု ဆရာတော်ဘုရားကြီး ရေးခဲ့ရင်းဖြစ်သည်၊ သို့သော် ဂမ္ဘီရကဗျာကျမ်းကို ပထမဆုံး ကြီးကြပ်ရိုက်နှိပ်သော လယ်တီပဏ္ဍိတ ဆရာဦးမောင်ကြီးက “ပိဋကတ် ကလေးဉာဏ်မှာသာ” ဟူ၍ ပြင်ဆင် ရိုက်နှိပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။</p> <p>(ဤကား လယ်တီဦးဝဏ္ဏိတ (လယ်တီဦးလှတင်) ၏မိန့်ကြားချက်ပေတည်း။)</p> --- <p>အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအလုပ်နှင့် အွယ်နှောင်းသည့်အခါတိုင်အောင် စီးပွားရှာ နေ့ပုပ်ရက်မျောခံနေသည်ကို သတိရစေရန် မောင်ဩဇာ အား ဆုံးမသော ဩဝါဒတေးထပ်</p> <p>၆။ * ပစ္စည်းရှာ အလုပ်နှင့်၊ နေ့ပုပ်လို့ ရက်ဟုန်၊</p> <p>နစ်မျောလို့ အသက်ကုန်တယ်၊ တွက်ပုံဖြင့် မကောင်း၊</p> <p>ခုလိုနှင့် သံသာဘွေမှာ၊ ခန္ဓာတွေ များခဲ့စတောင်း။</p> <p>* သက်မွေးမှု စခန်းပိုအောင်၊ ဝမ်းကိုသာ နင်ကျောင်း၊</p> <p>လေးဆယ်ကျော် အရွယ်နှောင်းခါမှ၊ သူကြွယ်လောင်း လုပ်ချင်၊</p> <p>မိုးကုန်ပြီ ထွန်မချချင်နှင့်၊ ရွံစရာ့ မှားဘို့ဖြစ်အင်။</p> <p>* နွားအိုကြီး အမော့သင်သလို၊ မလျှော့လျှင် ဘဝဆုံးရှာတော့၊</p> <p>အစတုံး နင့်အဆင်၊ လွဲဘို့သာပြင်၊ တရားသို့ မသက်ဝင်လျှင်၊</p> <p>အခက်နင် ကြုံတွေ့ဘို့လေး။</p> <p>၁၂၆၄-ခုနှစ်၊ ေွှတောင်ဦးတောရပ်တွင် သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ်အခါ အလုံမြို့နေ အဘိဓမ္မာဆရာ ဦးထွန်းဦးနှင့် ဦးထွန်းလှတို့သည် စာပေအဟောအပြောကိုသာ အားကျ ကမ္မဋ္ဌာန်းဘာဝနာ ဝိပဿနာအလုပ်ကို အားမထုတ်ကြသည့်အတွက်နှင့် ရေးသားဆုံးမတော်မူအပ်သော ဩဝါဒတေးထပ်</p> <p>၇။ * ထွန်းဦးနှင့် ထွန်းလှ၊ လွမ်းစရာ့ နှစ်လူ၊</p> <p>ကျမ်းဓမ္မ အဆူဆူမှာ၊ သူမတူ ဉာဏ်သွား၊</p> <p>ဟောပြောမှု ထွေအလာ၊ ပဒေသာ နှုတ်လျှာကပါး။</p> <p>* အလုပ်နှင့် အဟုတ်တယ်လျှင်၊ ဆုတ်ပြယ်ပြယ်လူစား၊</p> <p>တကယ်ဆို ရှောင်သမား၊ ပြောင်ကြွားကြွား ဟန်ပို၊</p> <p>ဟောပြောဉာဏ် စာအရေးမှာတော့၊ လျှာကလေး သွက်ကြသကို။</p> <p>* သိလျက်သားနှင့် အမှားခို၊ စကားထိုထို ယမယ်ဘွဲ့လို့၊</p> <p>ဘယ်တဲ့ ညာတဲ့ ယောင်ယောင် ပေါင်ပေါင်၊ ပြောကြဟန်ဆောင်၊</p> <p>နစ်မြဲနစ်ဘို့ အလွတ်ရှောင်လျှင်၊ အကျွတ်ဟိုနောင် ကွာလမ်းရှာ လိမ့်လေး။</p> <p>မုံရွာမြို့အနီး ဆားထုံးရွာနေ တပည့် မောင်ရောင်နီ သို့ ရေးပေးသော ပိဋကတ်အစွယ်ချိုး တေးထပ်</p> <p>၈။ * တပိုင်းကြောင် ကျက်စာရရုံနှင့်၊</p> <p>ခက်ပါလှ သဘောဉာဏ်၊</p> <p>ထက်မာန အပြောသန်တယ်၊</p> <p>ဒေါသမာန် ထူပွား၊</p> <p>စောဒက တုဘက်လာလျှင်၊</p> <p>သူ့ထက်ငါ ငြင်းတဲ့လူစား။</p> <p>* ဘုရားဟော မြတ်ဓမ္မခန်ကို၊</p> <p>တတ်လေဟန် ယောင်ဝါး၊</p> <p>ပရမတ်ပြန် အကြောင်သမားတွေတို့၊</p> <p>ထောင်လွှားကြ သူ့ထက်ငါ၊</p> <p>အသိဉာဏ်တစ်ထွာလောက်ကယ်နှင့်၊</p> <p>ညှာမထောက် ဟောတတ် လှပါ။</p> <p>* ပရိသတ် ထောမနာအောင်၊</p> <p>စောဒနာ ဉာဏ်အကောက်တွေနှင့်၊</p> <p>ကန်အကြောက် အတင်းမရှောင်၊</p> <p>ငြင်းကြလူ့ဘောင်၊</p> <p>ပိဋကတ် အစွယ်ထောင်လျှင်၊</p> <p>အပါယ်ဘောင် ဆင်းရလိမ့်လေး။</p> --- <h3>နိဗ္ဗိန္ဒတေးထပ်များ</h3> <p>၉။ * အဝိဇ္ဇာ ပိတ်ကာဆို့၊ မိစ္ဆာမြို့ ပြင်ပြင်၊</p> <p>ဣဋ္ဌာလို့ ခင်မင်လျှင်၊ လွင့်စင်မည် မလွဲ၊</p> <p>အရွတ်စု အပုပ်ကောင်ကို၊ အဟုတ်ယောင် မှားဘို့ဖန်နဲ။</p> <p>* အသုဘ ရုပ်တစ္ဆေငယ်၊ မဟုတ်လေ ကိုယ်ထဲ၊</p> <p>အပုပ်ရေ စိုတရွှဲဟာမို့၊ ယိုမစဲ သူ့မှာ၊</p> <p>သွေး သည်းခြေ ပြည် သလိပ်တွေက၊</p> <p>တည်မဆိတ် လျှမ်းပြည့်သည်သာ။</p> <p>* သို့ကလောက် ရွံစရာပါကို၊ လွန်တဏှာ မက်စွဲလို့၊</p> <p>စက်ဝဲမှာ တပေပေ၊ မွန်းနစ်ကြပလေ၊</p> <p>တဏှာဖမ်းတဲ့ အကန်းတွေမှာ၊</p> <p>အပန်းမပြေ ဟိုက်မောရှာကြလေး။</p> <p>* တဏှာပူးတဲ့ အရူးတွေမှာ၊</p> <p>အမူးမပြေ မိုက်မောရှာကြလေး။</p> <p>* တဏှာလိုက်တဲ့ အမိုက်တွေမှာ၊</p> <p>အဟိုက်မပြေ ပင်ပန်းရှာကြလေး။</p> --- <p>၁၀။ * ကိုယ်ခန္ဓာ ကောင်ရုပ်က၊ ဟောင်ပုပ်ပုပ် နံညှီ၊</p> <p>ကိုးဒွါရ ပြွန်နဒီမှာ၊ ရွံစလီပါဘဲ၊</p> <p>ဤကာယ ရုပ်အရှင်ကို၊ အဟုတ်ပင် မှတ်ကြမစဲ။</p> <p>* သုသာန်နှင့် တစပြင်မှာ၊ သူသေသွင် မလွဲ၊</p> <p>ချွေး မျက်ရေ နှပ်ချွဲက၊ ပြတ်မစဲ စီးယို၊</p> <p>အိုင်းအနာ နူအရွှဲငယ်နှင့်၊ တူတူဘဲ မှတ်ကြကိုယ့်ကိုယ်။</p> <p>* များတစု လူဗိုလ်မှာ၊ အဟုတ်လို ထင်စွဲလို့၊</p> <p>စက်ဝဲသံသရာ၊ မွန်းနစ်ကြရှာ၊</p> <p>ကမ်းတစ်ဖက်ခေမာကို၊ ရောက်နိုင်ပါပြီ ဘူးကွဲ့လေး။</p> --- <p>၁၁။ * နှစ်မပါ ဗလာသုံး၊ အကာဖြုန်း စင်စင်၊</p> <p>မသာတုံး ပြင်ပြင်၊ ထင်မြင်ဘွယ် မှန်စွ၊</p> <p>အနတ္တ ဤရုပ်ကောင်ငယ်၊</p> <p>ညှီပုပ်ဟောင် ဆိုးညစ်တန်လှ။</p> <p>* ခြောက်ဝတ္ထု အသားဆိုင်မှာ၊ အများပိုင်ခိုကြ၊</p> <p>နာမ်ဝိညာဏ် ထိုမျှက၊ အိုဇရာ့ဖြစ်ပုံ၊</p> <p>ထောင့်ငါးရာ ညစ်အကြေးတွေက၊</p> <p>ရစ်အမြှေး လွှမ်းအုပ်လို့ခြုံ။</p> <p>* စိုးမရ တရားစုံကို၊ ဇယားပုံ တင်ဘွဲ့လို့၊</p> <p>မြင်တဲ့အောင် မတွယ်တာ၊ ခဲသင့်လှပါ၊</p> <p>ရှင်သေမင်းက အတင်းလာလျှင်၊</p> <p>မငြင်းသာ ပါရချေ လိမ့်လေး။</p> --- <h3> သံဝေဂလေးချိုးကြီးများ</h3> <p>၁၂၅၆-ခုနှစ်အတွင်း ကင်းဝန်မင်းကြီးထံပေးပို့သော သံဝေဂလေးချိုးကြီး</p> <p>၁။ မိုက်မလင်းနိုင်လို့၊ မြိုက်ခင်းညာဆီမှာ၊ ခါတော်မှီ သီမဝေ့နိုင်ဘု၊ ဒီကွေ့တွင် နေ့ကုန်မျော ပြန်ရ၊ အတော ဘယ်မသတ်နိုင်တဲ့၊ ရဟတ်ဗွေ။</p> <p>၂။ ငါးရပ်ကယ်စုံညီ၊ ဒုလ္လဘီငယ်၊ ကြုံမှီခုခေတ်၊ မြန်ခင်းဇမ္ဗူ၊ မှန်ကင်းငယ်ထူ၊ လူ့ထက် လူဖြစ်ပါလျက်၊ အနှစ်ကယ်မနွယ်၊ အကာတောမှာ၊ ဗျာမောကျယ်လို့၊ အကယ်ယောင်ယောင်၊ အမြင် မဖြောင့်၊ အဉာဉ်ထောင့်၊ မှောင့်ထက်မှောင်၊ သန်းခေါင် လမိုက်၊ မိုးတိမ်မြှေးတဲ့၊ မီးသွေးတိုက်မှာ၊ အလိုက်ကယ်ဘာသာ၊ အမြင်မငွေ့၊ အထင်ရွေ့နှင့်သာ၊ အလေ့ရှာလျက်၊ အခါနာရီ၊ ရွေ့ရွေ့ငယ်ချီ၊ တိထီဆန်းဆုတ်၊ ရတုအစဉ်၊ လုလုငယ်နှင်၊ အတွင်ချုပ်လို့၊ သုတ်သုတ်ကယ် ရက်ရေ၊ ဇရာလက်မှာ၊ အသက်သာ ကြွေတော့တယ်၊ အသေသတ် လက်မရွံကို၊ အသက်ခွန် ပဏ္ဏာသွင်းရန်ဘို့၊ ထမင်းအစာစုံနှင့်၊ ခန္ဓာရုံ မြုံပြ တီးဆီက၊ အငြီးဖြေကာ စောင့်ရှာကြ၊ စိုးနှောင့်သင်္ချေ။ ။</p> <p>၃။ သို့ပါမူလဲ၊ ပူနွယ် ဆွေးနွယ်၊ အရေးကျယ်တွေကို၊ အေးဘွယ် ထင်မှတ်၊ အစမမြင် ဘဝလျဉ်၊ အစဉ်ငတ်ဟာမို့၊ မသတ်ကယ် အာသာ၊ အာရုံဓမ္မ ပြာပုံမွမှာ၊ ရသရှာလျက်၊ ငါတလူလူ ပမာမူ၊ ရွာသူတို့ဝက်၊ အစာများထူ၊ အသားလူ၊ ဆူလေလေ ခက် ပါလျက်၊ ရမက်ကယ်မာန်ဝင်၊ သူ့အသင်းမှာ၊ သူမင်းဘဲ ထင်လိုက်လို့၊ ရွှင်နိုင်မျှ ဝက်သဏ္ဌာန်လို၊ အချက်မှန်ပေါ် မလင်းစေဘို့၊ ဖော်သင်းရွေ၊ မိတ်သင်ယှက်သည့်ပြင်၊ ခင် မက်ဘွယ် အရံစုံပ၊ မာန်တဂုဏ်၊ ဟန်ပုံနှင့် ဖုံးရှာကြ၊ ရှုံးပလေ၊ ထုံးမြေပြာစု မိတ်တွေမို့။</p> <p>၄။ ငါတလုံးနယ်၊ အနှုန်းငယ်ကျယ်သည်၊ သုံးသွယ်မြုံသိုက်၊ ဘုံ တလှိုက်မှာ၊ တုန်ရိုက်ကယ်ဆူညံ၊ မြူမချန် ပူလျှံတောက်ညီး။</p> <p>အမြဲစတေ မစဲချွေ၊ အသေမီးတဲ့၊ အပြီးငယ်ကုန်စင်၊ ဘုံတခွင်ကို၊ အတွင်လောင်မြိုက်၊ အပြောင်တိုက်လို့၊ အမိုက်ကယ်ဝဋ်နွယ်၊ အဖြစ်မစဲ၊ သစ်သစ်လဲ၊ သဲသဲကြွယ်လည်း၊ အကယ်မလောက်၊ သူကသာ မောက်တော့၊ နောက်နောက်ကမ္ဘာ၊ ဘန်ဘန်လာလဲ၊ အစာသူ့တွင်၊ တခုသာဝင်ကြရ၊ သင်္ခတရုပ် နာမ်ငယ်၊ အဟုတ် ဉာဏ် မတင်စီးနိုင်ရ၊ သည်မီးတာ ဘယ်တကိန်းမှာမှ၊ ငြိမ်းပါ့ မယ်လို့။ ။</p> <p>---*---</p> <p>၁၂၄၉-ခုနှစ်အတွင်း မုံရွာမြို့ တုပ်တန်းရပ် ကျောင်းတကာကြီး ဦးကျော်အေးအား ရေးပေးတော်မူအပ်သော သံဝေဂလေးချိုးကြီး</p> <p>၁။ ဖြစ်မဆုံးနိုင်ဘု ခေတ်သုံး နှောင်ဘွေမှာ ယောင်ပေပေ မှောင်မိတဲ့ ကောင်ကြီးနှယ်။</p> <p>၂။ အမှားငယ်ပြင်ပြင် အသွားငယ်တွင် ဉာဉ်မသန်းငွေ့၊ စခန်းဖြင့် တွေ့ပြီဘူး၊ တဝေ့လည်လည်၊ ပါယ်ငရဲမှာ ထယ်လဲသာ စည်တော့ ရှည်ပါဘိ ဝဋ်နွယ်ရယ်၊ ကျွတ်လွယ်ရန် မသီ သေးရော့ထင့်၊ ရီမှေးမှောင် မိုက်တောင်ထုတွေက၊ လင်းမှု မခြယ်။ ။</p> <p>၃။ ထုံဂနိုင်ငယ် စုံမြိုင်ရွက်စိပ် လူမသန်းတဲ့ ဂူနန်းရိပ်မှာ စိတ် တဖြူဖြူ နိမိတ်ယူလို နိဗ္ဗူပရမေ့ အမြန်တွေ့ရအောင်၊ စျာန်လေ့ကာ မနေစမ်းလေရ၊ ညစ်ညမ်းတဲ့ သည်ဝသီကို မကြည်ပြီ ကြာလေမုန်းလှပေါ့၊ ဆုံးမမြင် သုံးခွင်ဘုံထုက ကျယ်သနှင့်။ ။</p> <p>၄။ သည်ရုပ်ကယ် သည်နာမ် သည်သန္တာန်နှင့် သည်ဟန်အမူ သည်အယူလဲ မဖြူသေးလို မြူကြေးဘဲ ပိုလွန်းလို့ တကိုယ် ကောင်းတန် တစောင်းနော် ကြံလိုက်ရ နောက်ဆံထွေး ယှက် ရေးနှယ်ခက်ပါဘိ၊ မသက်သာလေ ထောင်တမျိုး ဟာမို့ နှောင်ကြိုးပွေလွန်းလို့ ခေပါဘိဖြစ်ပုံကို စနစ်ကုန် မှန် သဘောရယ်နှင့် ပြောဘို့မသင့်။ ။</p> <p>---*---</p> <p>၁၂၅၃-ခုနှစ်အတွင်း၊ အဘိဓမ္မာတရားအရာတို့၌၊ အထူးထူး အထွေထွေ ကြံစည် ပြောဟောငြင်းခုံကြသည်နှင့်၊ ဆရာတော်ဘုရား၏ တပည့်ဖြစ်သူ</p> <h3> အဘိဓမ္မာဆရာကြီး ဦးတောက် အား ရေးသားဆုံးမတော်မူသော ဧကပိုဒ် လင်္ကာ</h3> <p>၁။ ဆိုပိမ့်ဟုတ်ရာ၊ စေ့စေ့နာလော့၊ သဒ္ဒါ, ပရမတ်၊ မနူးနပ်ပဲ၊ လူတတ် တဆူ၊ ငါကောဟူ၍၊ အယူထွေဆန်း၊ မရဲလွန်းနှင့်၊ ကျမ်းတဲ့ ဂန်တဲ့၊ မရွဲ့စသာ၊ လေးမြတ်ပါမှ၊ ပညာတိုးပွား၊ အကျိုးများလိမ့်၊ လေးပါးပင်လယ်၊ နက်ဝှမ်းကျယ်ကို၊ ယုန်ငယ် သေးကွေး၊ မလောက် လေးမူ၊ သေဘေးမနှောင်း၊ မြဲစတောင်း တည့်၊ ခါကောင်းသမယ၊ နဝမတဲ့၊ ဘဝအခိုက်၊ မကြိုက်စသာ၊ ကြိုက်ခဲ့ပါလည်း၊ သမ္မာမဝင်၊ မိစ္ဆာယှဉ်က၊ လူတွင်လုံးလုံး၊ အဖြစ်ရှုံး၏၊ ထုံးဟောင်းတန္တီ၊ ကျမ်းအညီနှင့်၊ ဂမ္ဘီရဓာတ်၊ ပရမတ်ကို၊ အတတ်တွေးတော၊ မဟောပြောနှင့်။ သဘော သကံ၊ မိမိဉာဏ်နှင့်၊ မတန်မရာ၊ နက်နဲစွာကို၊ အရာမသိ၊ မရိပ်မိဘဲ၊ ဟုတ်လိနိုးနိုး ဆင်ကန်းတိုးသို့၊ ကြိုးကြိုးပမ်းပမ်း၊ ကြံဆန်းမူ၊ ဗရမ်းဗဒါ၊ စိတ်သညာဖြင့်၊ ထင်ရာထင်မိ၊ မှားခေါင် ထိ၍၊ ဒိဋ္ဌိဒီမြစ်၊ စုံးစုံးနစ်သည်။ လူဖြစ်ဤတွင် ဆုံးသတည်း။</p> <p>ပရမတ်သမား ဆုံးမစာပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3> ဆိုပိမ့်မညှာ ဆုံးမစာ</h3> <p>၂။ ဆိုပိမ့်မညှာ၊ စေ့စေ့နာလော့၊ ဂင်္ဂါသဲမျှ၊ ပွင့်ကုန်ကြသား၊ ဘုရား သာသနာ၊ ခေတ်အခါဝယ်၊ လူ့ရွာနတ်နှိုက်၊ နင်ကြုံကြိုက်လည်း၊ အမိုက်မချွေ၊ အလိုက်နေ၍၊ အခြေမကြီး၊ အချည်းနှီးလျှင်၊ ယီးတီး ယောင်တောင်၊ ခုတိုင်အောင်တည့်။</p> <p>* သန်းခေါင်လကွယ်၊ တောအုပ်လယ်၌၊ ရှစ်နယ်ပတ်ကုံး၊ အပြည့် ဖုံးသည်၊ မိုးလုံးတိမ်တိုက်၊ လျှပ်မကြိုက်သား၊ အမိုက်အပြား၊ အင်လေးပါးထက်၊ နင်ကား ရာထောင်၊ မကမှောင်၏၊။</p> <p>* လူ့ဘောင်လူ့ရွာ၊ သာသနာ၌၊ ကြမ္မာတော်၍၊ ယခုတွေ့လည်း၊ အလေ့ မလွဲ၊ အများနဲလျှင်၊ မိုက်မြဲနှင်နှင်၊ မိုက်စရွှင်၏၊ မျက်မြင် လောက၊ ဤဘဝကား၊ ဒုက္ခစင်းစင်း၊ ချမ်းသာကင်း၏၊။</p> <p>* သေမင်းအစာ၊ နင့်ခန္ဓာကို၊ တဏှာဘီလူး၊ အမှောင့်ပူး၍၊ အရူး ပြင်ပြင်၊ နင့်ကိုယ်ထင်၏၊။</p> <p>* နင်နှင့်မဆိုင်၊ နင်ပိုင်မဟုတ်၊ နင့်ရုပ် နင့်နာမ်၊ နင့်သန္တာန်ကို၊ နင့် ဉာဏ်မစူး၊ အပေါ်ဖြူး၍၊ မူးမူးမေ့မေ့၊ အများလေ့ဖြင့်၊ နေ့ရက်အပုံ၊ လွန်ခဲ့တုံပြီ၊ အာရုံဝတ္ထု၊ မီးစာစုကို၊ မှုမှုရရ၊ နင်အားကျလည်း၊ ဓားပြသေမင်း၊ သူ့တပ်နင်းက၊ မငြင်းဆန် သာ၊ နင့်ခန္ဓာသည်၊ ပြာပုံအပြီး၊ ဖြစ်လုနီးပြီ။</p> <p>* ယီးတီးယားတား၊ သေ၍သွားလည်း၊ တရားမကြွယ်၊ အထုပ် ငယ်လျက်၊ အပါယ်စခန်း၊ သွားမြဲလမ်း၌၊ တပန်းဟိုက်ဟိုက်၊ တရှိုက်ငင်ငင်၊ တငြင်ငြိုငြို၊ ဆင်းရဲပိုလျက်၊ ထိုထိုဘဝ၊ အနန္တ လျှင်၊ အစမဆုံး၊ အများထုံးတည့်၊ အနှုန်းမပျက်၊ အောက် နရက်ဝယ်၊ တသက်နွယ်နွယ်၊ အမြစ်တွယ်သို့၊ အပါယ်ထိုထို၊ ဥဒဟိုသည်။ နင်လိုလူမိုက် သွားလမ်းတည်း။</p> <p>ဆိုပိမ့်မညှာ ဆုံးမစာပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3> ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်လင်္ကာ</h3> <p>မုံရွာမြို့၊ လယ်တီတောရကျောင်းဆရာတော် မဟာဗောဓိသို့ကြွရာ မန္တလေးမြို့တော်မှ ၁၂၅၇-ခု၊ တပို့တွဲလပြည့်ကျော် ၃-ရက်၊ ရန်ကုန်ထွက် မီးရထားပေါ်တွင် စီစဉ်ရေးသားသော ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် အကျဉ်းလင်္ကာ-၁၃-ပုဒ်</p> <p><b>အဝိဇ္ဇာပစ္စယာ သင်္ခါရာ</b>။ ။ ဗောဓိရတနာ၊ ယာဉ်စကြာဖြင့်၊ သစ္စာလေးရပ်၊ လေးကျွန်းပတ်သား၊ နတ်ဝိသုဒ္ဓိ၊ တုမရှိအား၊ တြိဒွါရ၊ ရှိဦးခလျက်။ ဘဝသုံးပါး၊ ဟုန်းဟုန်း သွားသည်၊ ရထားသံသရာ၊ ယာဉ်စကြာ၏၊ ခြင်းရာထုပ္ပတ်၊ သမုပ္ပါဒ်ကို၊ အတတ်သိရန်၊ နိဒါန်းပြန်ပိမ့်။ ။ အမှန် လေးချက်၊ သဘောနက်ကို၊ ဖုံးဝှက်ကွယ်ကာ၊ အဝိဇ္ဇာဟု၊ မဟာတမ၊ မှောင်ကြီးကျလျက်။ဘဝမြုံ သိုက်၊ ရှိန်ရှိန်အိုက်သား၊ အမှိုက်မီးစာ၊ ဤခန္ဓာကို၊ တွယ်တာသမှု၊ အကြောင်းပြု၍၊ အကုသလ၊ ဓမ္မညစ်ဆိုး၊ အပြစ်မျိုးကို၊ ကြိုးကြိုးပမ်းပမ်း၊ နေ့စဉ်ထမ်းသည်၊ ပါယ်လမ်းဗီဇ၊ အပုညနှင့်။ဘဝနောင်ခါ၊ သံသရာ ဝယ်၊ လူ့ရွာနတ်ငြမ်း၊ စည်းစိမ်သွမ်းကို၊ ချမ်းသာ အတိ၊ အထင်ငြိလျက်၊ ဂတိနောင်ကို၊ ကောင်းစေလို၍၊ ကုသိုလ်အရိုး၊ အမျိုးမျိုးကို၊ ကြိုးကြိုး စားစား၊ ပြုတုံငြားက၊ ဆယ်ပါးပုည။<b>အာနေဉ္ဇ</b>ဟု၊ ဘဝနှီးရင်း၊ ပွါးတုံ လျှင်းသည်။ဝဋ်ခင်းဝဋ်နွယ် ရှည်သတည်း။</p> <p><b>သင်္ခါရပစ္စယာ ဝိညာဏံ</b>။ ။ ဝဋ်ခင်းဝဋ်နွယ်၊ ရှည်ကြောင်းရွယ်သား၊ ဆယ်ဖြာပုည၊ အပုညနှင့်၊ ဘဝနှီးရင်း၊ ပွားတုံလျှင်းသော်၊ လေးသင်းပါယ်ရွာ၊ အဖြာဖြာလျှင်၊ ဗြဟ္မာလူနတ်၊ ဘုံသုံးရပ်နှိုက်၊ ဓာတ်ပဓာန၊ ပြဋ္ဌာန်းလှသား၊ ဒွါရသခင်၊ ခြောက် ဝိညာဉ်ဟု၊ အရှင်ဓာတ်မင်း၊ ပေါ်တုံလျှင်း၍၊ ကိုယ်တွင်းကိုယ်ပြင်၊ ထွက် ဝင်တံခါး၊ အင်ခြောက်ပါးနှိုက်၊ အများရုပ်နာမ်၊ အတန်တန်လျှင်၊ ဝန်းရံဖြိုးဖြိုး၊ အမျိူးမျိူးကို၊ အုပ်စိုးဆောင်ရွက်၊ လျှမ်းလျှမ်းတက်လျှင်၊ ထက်မြက် တေဇာ၊ သူ့ရှိန်ဝါကြောင့်၊ ငါငါသူသူ၊ လူဘဲနတ်ဘဲ၊ အထင် လွဲလျက်၊ ငရဲအပါယ်၊ အသွယ်သွယ်လျှင်၊ ဝဋ်နွယ်ရှည်လျား။ တမားမား သည်။ခြောက်ပါးဝိညာဉ် စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>ဝိညာဏပစ္စယာ နာမရူပံ</b>။ ။ ခြောက်ပါးဝိညာဉ်၊ စွမ်းရည်အင် ကြောင့်၊ မီးတွင်ရှိန်ဝါ၊ ထက်ကြပ် ပါသို့၊ မကွာတူကွ၊ ဖြစ်ပေါ်ကြသား၊ ဖဿ ဝေဒနာ၊ စေတနာနှင့်၊ သညာ ဝိတက်၊ ရောင်စုံယှက်သည်၊ အမျက်ကြောင်ဝယ်၊ ကြိုးစုံခြယ်သို့၊ အသွယ်သွယ်၊ အနွယ်နွယ်လျှင်၊ ဆန်းကြယ်စွာလှ၊ နာမ်ကာယနှင့်၊ ဘူတဟူပေ၊ မြေ, ရေ, လေ,မီး၊ ဓာတ်ကြီးလေးတန်၊ အမာခံလျက်၊ အရံရုပ်သေး၊ နှစ်ဆယ့်လေးတည့်၊ ပေါင်းထွေးမျှညီ၊ အဋ္ဌဝီသ၊ ရုပ်ကာယဟု။ <b>နာမရူပ</b>၊ ဓမ္မအပြား၊ ဤနှစ်ပါးလည်း၊ ထင်ရှားစုံစွာ၊ ပေါ်တုံလာ၍၊ နာနာကာယ၊ အနန္တလျှင်၊ ရူပရုပ်ဟန်၊ သဏ္ဌာန်အမူ၊ ဇာတ်မတူသည်၊ လူအရပ်ရပ်၊ နတ်အထွေထွေ၊ ရေမျိုး ကုန်းမျိုး၊ ကောင်းဆိုးယုတ်ညံ့၊ အကန့်ကန့်လျှင်၊ ခြားသန့် ပေါယယ်၊ သောသော ကြွယ်သည်။နှစ်သွယ်နာမ်ရုပ် စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>နာမရူပပစ္စယာ သဠာယတနံ</b>။ ထင်ရှားစေ့စုံ၊ အပုံပုံလျှင်၊ တည်တုံ နာမ်ရုပ်၊ ကိုယ်သမုတ်သား၊ အထုပ် အထယ်၊ ကြီးငယ်ကာယ၊ ပေါ်ပြန်ကလည်း။ ဒွါရတွင်မည်၊ ဘိတ်ဘိတ် လည်သည်၊ အကြည် ခြောက်မျိူး၊ ကိုယ်လုံးဖြိုးလျက်၊ အရိုးစီစဉ်။ အမြင် <b>စက္ခု</b>။ ကြားမှု <b>သောတ</b>။<b>ဃာန</b>အနံ။ လျှက်ရန် <b>ဇိဝှါ</b>။ <b>ကာယာ</b> တွေ့ထိ။အသိ <b>မနော</b>၊ မရောမယှက်၊ တလက်လက်လျှင်၊ အမျက်စိန်ရည်၊ လဲ့လဲ့ကြည်သို့၊ ခြောက်မည်အာရုံ၊ အလုံးစုံလည်း၊ ပုံ သဏ္ဌာန်ရိပ်၊ နိမိတ်အသွင်၊ အကုန်ထင်၍။ ဤရှင်ဤလူ၊ ဤမူနေလ၊ ရူပသဏ္ဌာန်၊ အသံ အမျိုး၊ အခိုးလှိုင်ပျံ့၊ ရနံ့ ထိုထို၊ အချို အချဉ်၊ ဤလျှင် အပူ၊ ဤမူ အအေး၊ အတွေး အသိ၊ ပြည့်စုံဘိ၍၊ ငါ၏ဤကိုယ်၊ ငါမင်း ပျိုဟု၊ အဆိုအထင်၊ အမြင်မှောက်မှား၊ စိတ်နေကြွားဘို့၊ တံခါးခြောက် သင်း၊ ကိုယ်လုံးလင်းသည်။ ခြောက်သင်းဓာတ်မှန် စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>သဠာယတနပစ္စယာ ဖေဿာ</b>။ ဓာတ်မှန်အကြည်၊ ခြောက်မျိုးတည် က၊ ခြောက်မည်အာရုံ၊ အလုံးစုံ လည်း၊ ပုံသဏ္ဌာန်ရိပ်၊ နိမိတ်အသွင်၊ ကိုယ်လုံးထင်၍၊ ဝိညာဉ် ခြောက် ဆင့်၊ ဖွားဖွား ပွင့်က၊ နှိုင်းသင့်တူမျှ၊ ပမာပြမူ၊ သိကြာ့းစက်ရှိန်၊ လက်လက်ထိန်သား၊ ဝရဇိန်သွား၊ ရွပ်ရွပ်ဝါးသို့၊ ခြောက်ပါး<b>ဖဿ</b>၊ ဖြန်းဖြန်းထ၍၊ ရသခြောက်မည်၊ အာရုံရည်ကို၊ ကြိတ်နည်သောအား၊ တွေ့ထိငြားက၊ ဤကား <b>ဣဋ္ဌ</b>၊ <b>အနိဋ္ဌ</b>နှင့်၊ ဤမျှမကောင်း၊ ဤမျှကောင်းဟု၊ အကြောင်းသွေးဆော်၊ အရေးပေါ်လျက်၊ ခြောက်ဘော်အာရုံ၊ ရသ ဂုဏ်ကို၊ အကုန်ပေါ်ထွက်၊ ရွှန်းရွှန်းတက်၍၊ မက်ဘွယ် မုန်းဘွယ်၊ အနှုန်းခြယ်သည်။ခြောက်သွယ်ဖဿ စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ</b>။ ဖဿခြောက်မည်၊ သူ့စွမ်းရည်ဖြင့်၊ ကြိတ် နည်သောအား၊ စက်ရှိန်ဝါးက၊ ခြောက်ပါး</p> <p>အာရုံ၊ မြေ့မြေ့တုံလျက်၊ ခြောက်စုံရသ၊ <b>အနိဋ္ဌ</b>နှင့်၊ <b>ဣဋ္ဌ</b>ဟူသည်၊ အရည်ဒီးဒီး၊ ယိုထွက်စီးသော်၊ ဓာတ်သီး ခြောက်ဖြာ၊ <b>ဝေဒနာ</b>ဟု၊ ထွေလာ အထူး၊ ထွက်ပေါ်မြူး၍၊ ခြောက်ဦး ရွှန်းစည်၊ အာရုံရည်ကို၊ မည်မည်ရရ၊ ခံစံကြမှ၊ သုဘ သုဘာ၊ သာ မသာနှင့်၊ ထွေလာများတောင်း၊ ကောင်း မကောင်းလည်း၊ ထောင်းထောင်းငေါ်ငေါ်၊ သိထင်ပေါ်၍၊ ကောင်းသော် စိတ်ဝမ်း၊ ဖိတ်ဖိတ်လျှမ်းလျှင်၊ ရွှင်လန်းနှလုံး၊ စွင့်စွင့်ပြုံး၏၊ မုန်းဖွယ် တွေ့က၊ ခြောက်သွေ့ နွမ်းညှိုး၊ နှလုံးဆိုး၍၊ အခိုးလူလူ၊ ပွက်ပွက် ဆူမျှ၊ ပူပူပင်ပင်၊ မရွှင်မလန်း၊ စိတ်ကုန်ခန်း၏၊ ချမ်းသာသုခ၊ တစ်ခုမျှ၌၊ လောကအထု၊ အကုန်စု၏၊။ ပုပုရွရွ၊ မြင်သမျှလည်း၊ သုခဘို့ချည်း၊ လုံ့လသည်း၏၊ အရည်းသူမြတ်၊ ပရမတ်ကို၊ ချန်လှပ်ထား၍၊ အများ လောက၊ ရှိသမျှကား၊ ဒုက္ခပွားမှု၊ များစွာပြုသည်။ ။ သုခဝေဒနာ စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>ဝေဒနာပစ္စယာ တဏှာ</b>။ ။သုခဝေဒနာ၊ စွမ်းရည်ဖြာ၍၊ ရသာ မြိန်ရွှန်း၊ အစိမ့်မွှမ်းက၊ သွန်းသွန်း ဆူကြွ၊ ထိုသုခ၌၊ <b>ပိယ</b>ဟူသား၊ အချစ်ပွား၍၊ ခြောက်ပါး ဝေဒနာ၊ မြိန်ရှက်စွာကို၊ လွယ်ကာ မနှေး၊ လိုတိုင်းပေးသည်၊ သေဋ္ဌေးရတနာ၊ ပမာအလား၊ ကြင်မယားနှင့်၊ ဝတ်စားရွှေငွေ၊ လယ်မြေလုပ်ခင်း၊ ထမင်းဘောဇဉ်၊ သဘင်ပွဲလမ်း၊ အဆန်းဆန်းတည့်၊ ပန်းမျိုးနံ့သာ၊ အဖြာဖြာလျှင်၊ <b>ရူပါရမ္မဏ</b>၊ စသည်အပုံ၊ <b>ပဉ္စာရုံ</b>နှင့်၊ ခြောက်စုံ<b>ဖဿ</b>၊ <b>စက္ခု</b>စသား၊ ဒွါရခြောက်မည်၊ အကြည်အလင်း၊ ကိုယ်တွင်းဓာတ်နု၊ အစုစုလျှင်၊ <b>ဗဟုဘေဒါ</b>၊ များပြားစွာသည်၊ <b>ဓမ္မာရမ္မဏ</b>၊ <b>ကာမဝတ္ထု</b>၊ အစုအပုံ၊ ခြောက်အာရုံ၌၊ ခုံတမင်မင်၊ ခင်တများများ၊ နေ့စဉ် ပွား၍၊ တရားအချက်၊ သဘောနက်ကို၊ အိပ်မက်တွင်မျှ၊ မမြင်ကြဘဲ၊ ကာမ ထောင်တွင်း၊ ခန္ဓာကင်းသည်။ ။ခြောက်သင်းတဏှာ စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>တဏှာပစ္စယာ ဥပါဒါနံ</b>။ ။ တဏှာခြောက်မည်၊ အရင်းတည်လျက်၊ အရှည်များလျား၊ အစဉ်ပွါးက၊ လေးပါး အမှန်၊ <b>ဥပါဒါန်</b>လည်း၊ ခန္ဓာကာယ၊ <b>အဇ္ဈတ္တ</b>နှင့်၊ ကာမအာရုံ၊ အလုံးစုံ၌၊ အကုန်နှီးရင်း၊ အစွဲပြင်း၏၊ အသင်းပွါးများ၊ သားမယားက၊ စသည်ဖြာဖြာ၊ မဆုံးရာသား၊ <b>ကာမဝတ္ထု</b>၊ စွဲလမ်းပြုသည်၊ <b>ကာမုပါဒါန်</b>။တဘန်ထို့ပြင်၊ မိစ္ဆာဉာဉ်ဖြင့်၊ အမြင်ယွင်းဘောက်၊ အယူမှောက်သည်၊ ခြောက်ဆဲ့နှစ်ပါး၊ ပြားသည်<b>ဒိဋ္ဌိ</b>။ တစိထိုမှ၊ <b>ဂေါသီလ</b>ကို၊ ဝဋ်မှထုတ်တတ်၊ စွဲထင် မှတ်သည်၊ <b>သီလဗ္ဗတုပါဒါန်</b>။ ခန္ဓာငါးပါး၊ တရားအစု၊ ဓာတ်အနုကို၊ ကိုယ်ဟုစွဲကပ်၊ အမြဲမှတ်သည်၊ <b>အတ္တဝါဒုပါဒါန်</b>။ အထန်အပြင်း၊ အစွဲတင်း၍၊ ဝဋ်ခင်းဝဋ်နွယ်၊ ဝဋ်ပင်လယ်မှ၊ လွတ်ဘွယ်မအား၊ တမား မားသည်။လေးပါး ဥပါဒါန် စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>ဥပါဒါနပစ္စယာ ဘဝေါ</b>။ ။ စွမ်းရည် ပြင်းထန်၊ ဥပါဒါန်ဖြင့်၊ ခန္ဓာဓမ္မ၊ ကိုယ်ကာယ၌၊ အတ္တအစွဲ၊ မြဲကြီး မြဲ၍၊ ရဲရဲ ရက်ရက်၊ ကိုယ့်အတွက်ကြောင့်၊ သက်သတ်ခိုးမှု၊ စသည်ပြုလျက်၊ အကုသလ၊ ကမ္မဆယ်တန်၊ အပြစ်လျှံ၏၊။တဘန်နောက်နှောင်း၊ ငါလျှင်ကောင်းစိမ့်၊ အကြောင်းရည်ရော်၊ အရှည်မြော်လျက်၊ သူတော် ဓလေ့၊ ရသေ့ ရဟန်း၊ လှူဒါန်းဝေငှ၊ <b>ပဉ္စင်္ဂ</b>နှင့်၊ <b>အဋ္ဌအင်္ဂိ</b>၊ <b>ဒသင်္ဂိ</b>တည့်၊ လေးလီဗြဟ္မာ့၊ <b>ဝိဟာရဈာန်</b>၊ ဆယ်တန်ကသိုဏ်း၊ အလှိုင်းများစွာ၊ <b>ဘာဝနာ</b>ဟု၊ ဆယ်ဖြာပုည၊ ကုသလကို၊ လုံ့လကြိုးစား၊ ကောင်းမှုပွါး၏၊ နှစ်ပါးကုသိုလ်၊ အကုသိုလ်ဟု၊ ထိုထိုဘဝ၊ ဖြစ်သမျှ၌၊ ဗီဇပြည့်ဖြိုး၊ အမျိုးမျိုးကြောင့်၊ အကျိုးတရား၊ အရှည်ပွါးသည်။ နှစ်ပါးဘဝ စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>ဘဝပစ္စယာ ဇာတိ</b>။ ။ ဘဝစွမ်းရေ၊ ကံနှစ်ထွေကြောင့်၊ <b>သဗ္ဗေ သတ္တာ</b>၊ သတ္တဝါတို့၊ ဖြစ်ရာဘဝ၊ ဆုံးပြန် ကလျှင်၊ <b>ဧကစတု</b>၊ ငါးခုခန္ဓာ၊ ကံချရာ၌၊ <b>ဓမ္မတာ</b>စစ်၊ သစ်တလဲလဲ၊ အနဲနဲလျှင်၊ ဖြစ်မြဲ<b>ဇာတိ</b>၊ သန္ဓေငြိ၍၊ <b>တြိဘုံ</b>ပြင်၊ နယ်တခွင်၌၊ အစဉ် ပြည့်ပွား၊ အစားစားလျှင်၊ မားမားမတ်မတ်၊ ဇာတ်အမျိုးမျိုး၊ တန်ခိုး ထင်တိမ်၊ ဂုဏ်သိရ် နိမ့်မြင့်၊ အကျင့် ဆိုးကောင်း၊ အပေါင်းများစွာ၊ သတ္တဝါဟု၊ နာနာကာယ၊ ဖြစ်ပြန်ကြသည်။လေးဝဇာတိ စွမ်းရည် တည်း။</p> <p><b>ဇာတိပစ္စယာ ဇရာမရဏံ</b>။ ။ သန္ဓေ<b>ဇာတိ</b>၊ တဘန်ငြိ၍၊ <b>တြိဘုံ</b>သူ၊ အဆူဆူလျှင်၊ လူလူနတ်နတ်၊ အရပ်ရပ်တည့်၊ မတ်မတ် မားမား၊ ဖြစ်ပြန်ငြားသော်၊ သုံးပါးအရွယ်၊ စ, လယ,် အဆုံး၊ ရှိမြဲထုံးဖြင့်၊ အနှုန်းစဉ်စီ၊ သန္ဓေချီက၊ နာရီစဉ်သင့်၊ အဆင့် ဆင့်လျှင်၊ ရင့်မြဲရော်မြဲ၊ တသဲသဲတည့်၊ မစဲနေ့ ည၊ တရွရွလျှင်၊ <b>ခဏသန္တတိ</b>၊ <b>အဂ္ဂိဇရာ</b>၊ နှစ်ဖြာလောင်မီး၊ ရှိန်ရှိန်ညီး၍၊ အကြီးအငယ်၊ အရွယ်ခြားနား၊ အစားစားလျှင်၊ အသွားတွင်တွင်၊ မစဲနှင်၏၊ လေးအင် သေမှု၊ တခုခုလည်း၊ <b>ဗဟုအန္တရာယ်</b>၊ အသွယ်သွယ်နှင့်၊ နှီးနွယ်ရုံးစည်း၊ တလုံးတည်းလျှင်၊ ကြီးကြီးငယ်ငယ်၊ အရွယ်မထောက်၊ သေချိန် ရောက်က၊ ချုပ်ပျောက် ခန္ဓာ၊ မငြင်းသာသည်။ <b>ဇရာမရဏ</b> စွမ်းရည် တည်း။</p> <p><b>သောက ပရိဒေဝ၊ ဒုက္ခ ဒေါမနဿု။ ပါယာသာ သမ္ဘဝန္တိ</b> ။ သန္ဓေ<b>ဇာတိ</b>၊ ခန္ဓာရှိက၊ <b>ဉာတိဘောဂ</b>၊ စသည်သင်းပင်း၊ ကွေကွင်းခြင်းနှင့်၊ မကင်းစသာ၊ ကြုံကြိုက်လာသော်၊ ပူဆာ<b>သောက</b>၊ ယူ,တ, ငိုကြွေး၊ သက်မွေးဝန်ထမ်း၊ ပူချမ်း<b>ဒုက္ခ</b>၊ <b>အနိဋ္ဌ</b>ကြောင့်၊ စိတ်က မကြည်၊ မဆည်ငင်ရှိုက်၊ အလှိုက်အလှဲ၊ ဆင်းရဲ ငါးပါး၊ အကျဉ်းအားတည့်၊ ကျယ်ပွါး<b>အနန္တ</b>၊ တွေ့ကြုံရသည်။မူလ<b>ဇာတိ</b> အနှုန်းတည်း။</p> <p><b>ဧဝမေတဿ ကေဝလဿ ဒုက္ခက္ခန္ဓဿ။ သမုဒယော ဟောတိ</b>။ ။ဝဋ်သံသရာ၊ ရှည်မင်း စွာ၌၊ သူ ငါက,စ၊ ဖြစ်သမျှကား၊ သတ္တ မဟုတ်၊ ဓာတ်မှန် ထုတ်သော်၊ နာမ်ရုပ်နှစ်သင်း၊ အမြင်လင်းလော့၊ အရင်း<b>အဝိဇ္ဇာ</b>၊ ထိုမှဖြာ၍၊ <b>ဇရာမရဏ</b>၊ အဆုံးကျသည်၊ ဓမ္မအပြား၊ ဆယ့်နှစ်ပါးကို၊ ဤကားလူပင်၊ ဤလျှင်နတ်ပဲ၊ အထင် လွဲလျက်၊ တဝဲလည်လည်၊ ဝဋ်နွယ်စည်၏၊ ရှည်လေသမျှ၊ <b>အနန္တ</b>ကား၊ <b>သုခ</b>ဟူသည်၊ မြူမျှမကွက်၊ အဆက်ဆက်လျှင်၊ သက်သက်<b>ဒုက္ခ</b>၊ ဓာတ်မှန်ရသည်။ဘဝဤကိုယ် ဖြစ်ထုံးတည်း။</p> <p>ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် အကျဉ်းလင်္ကာပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3> သံဝေဂ လင်္ကာ ရှစ်ပုဒ်</h3> <p>၁။ နုနယ် ရုပ်ဆင်း၊ ပျို မျစ်ခြင်းကား၊ အိုမင်း နောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၂။ ဥစ္စာ, ဆင်, မြင်း၊ ပေါများခြင်းကား၊ ယိုယွင်း နောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၃။ ဝိညာဏ်တင်းလင်း၊ သက်ရှင်ခြင်းကား၊ သေခြင်းနောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၄။ ချစ်ခင်ပေါင်းသင်း၊ ဆက်ဆံခြင်းကား၊ ကွေကွင်းနောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၅။ တက်ကြွားကြွကြွ၊ မြင့်သမျှကား၊ လျောကျ နောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၆။ ခုံမင် ခယ၊ ချစ်သမျှကား၊ သောက နောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၇။ ပွဲလယ် ပြင်ပ၊ ချီးမွမ်းကြလည်း၊ ရှုတ်ချ နောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၈။ ကြည်သာ ရွှင်ပြ၊ ချမ်းသာလှလည်း၊ ဒုက္ခ နောက်ဆုံးရှိချေ၏၊</p> <p>သံဝေဂ လင်္ကာ ရှစ်ပိုဒ် ပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <p>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ စာပေကဏ္ဍ ဤတွင် ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <p>ကျေးဇူးရှင်လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏တပည့် ကဝိအမော် ပုဂ္ဂိုလ်ကျော်များ ရေးသားခဲ့သည့် အမြုတေစာပေများ ကဏ္ဍ</p> <h3> သဲဖြူလယ်တီဆရာတော် (ဦးနန္ဒိယ) ရေးသားတော်မူအပ်သော ဝိပဿနာ ကဗျာသုံးဆယ် ဆောင်ပုဒ်လင်္ကာ</h3> <p><b>နမောတဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>။</p> <p>၁။ <b>ဝေနေယျ</b>အား၊ မြင်လုံးထွားအောင်၊ <b>ဝိပဿနာ</b>တရား၊ ဟောကြားနိုင်သော၊ စောထွတ်ရတနာ၊ မြတ်<b>ဗုဒ္ဓါ</b>ကို၊ <b>သဒ္ဓါ</b>ညွတ်ကျိုး၊ လက်စုံမိုး၍၊ ရှိလျှင်ခိုးသည်၊ ဤတွင်အစ <b>ပဏာမ</b>တည်း။</p> <p>၂။ <b>ပထဝီ, အာပေါ၊ တေဇော, ဝါယော</b>၊ ဓာတ်သဘောမှာ၊ ခက်မာ, ဖွဲ့စေး၊ ပူအေးထောက်ကန်၊ လေးတန်<b>လက္ခဏ</b>၊ သိကြောင်း ပြသည်၊ လေးဝဓာတ်ရင်း သဘောတည်း။</p> <p>၃။ ဓာတ်ကြီး လေးပါး၊ ဖြစ်လာငြားက၊ <b>ဝဏ္ဏ, ဂန္ဓ၊ ရသ, ဩဇာ</b>၊ ဤလေးဖြာ၊ မြဲစွာပါမြဲတည်း။</p> <p>၄။ ထိုဓာတ်ရှစ်ပါး၊ မပြားမကွဲ၊ တသားထဲမှတ်၊ <b>အဋ္ဌ ကလာပ်</b>၊ ဓာတ်ခဲတခု၊ ခေါ်ရိုးပြုကြ၊ နှိုင်းတုစရာ၊ ပမာ မရ၊ သေးငယ်လှသော၊ သဘောမျှသာတည်း။</p> <p>၅။ <b>အဋ္ဌကလာပ်</b>၊ ဓာတ်ခဲအပေါင်း၊ ထောင်သောင်းမက၊ အနန္တများစွာ၊ ပေါင်းစုလာသော်၊ အမာ, အပျော့၊ အပေါ့ အလေး၊ အသေး အကြီး၊ အနည်းနည်း အထွေထွေ၊ ပွေပွေလီလီ၊ အရည် အဖတ်၊ ဒြဗ်သဏ္ဌာန်၊ ပေါ်လာ ပြန်သည်၊ မှားရန် အကြောင်းနိမိတ်တည်း။</p> <p>၆။ သဏ္ဌာန် ဒြဗ်၊ ဖြစ်ပေါ်လတ်က၊ ဓာတ်လေးပါး အနက်၊ <b>ပထဝီ</b>ထက်လျှင်၊ မာမြဲပင်၊ နုံ့လျှင်ပျော့လေ၏၊ <b>အာပေါ</b> ထက်လျှင်၊ အရည်ပင်၊ နုံ့လျှင်ခဲလေ၏၊ <b>တေဇော</b> ထက် လျှင်၊ ပူ အေးပင်၊ နုံ့လျှင် မျှတ၏၊ <b>ဝါယော</b> နုံ့က၊ ငြိမ်ဝပ်စွ၊ လွန်ကလှုပ်ရှား၊ ပြေးလွင့်သွားသည်၊ လေးပါး ဓာတ်ရင်း သဘောတည်း။</p> <p>၇။ ကံ စိတ် ဥတု၊ အာဟာရဟု၊ အကြောင်းလေးခု၊ ကျေးဇူး ပြု၍၊ လူ၏ကိုယ်မှာ၊ မြန်စွာခဏ၊ ဖြစ်ကပျက်ပြန်၊ မီးလျှံအသွင်၊ ရေလျဉ်ပမာ၊ ရုပ်ခန္ဓာသည်၊ ဘယ်ခါမစဲ၊ ဖြစ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၈။ မြေ ရေ သစ်ပင်၊ မြင်မြင်သမျှ၊ <b>ဗဟိဒ္ဓ</b>မှာ၊ လုံးဝဥဿုံ၊ အကုန်ပေါင်းစု၊ ရုပ်ဖြစ်မှုသည်၊ <b>ဥတုတေဇော</b> အကြောင်းတည်း။</p> <p>၉။ <b>သမူဟ, ဥပါဒါန်၊ သဏ္ဌာန်သန္တတိ</b>၊ စသည်အပြား၊ လူ အများသည်၊ ခေါ်ဝေါ်မှတ်သား၊ <b>ပညတ်</b>ထားသတည်း။</p> <p>၁၀။ <b>ပညတ် ပရမတ်</b>၊ အတပ် မြင်သိ၊ ဉာဏ်နှင့်ကြည့်မှ၊ <b>အနိစ္စ</b>ကို၊ <b>ဒိဋ္ဌ</b>မှန်စွာ၊ မြင်နိုင်ရာသည်၊ ပညာအချက် စခန်းတည်း။</p> <p>ရုပ်အခန်း ပြီး၏။</p> <p>၁၁။ <b>စက္ခု, သောတ</b>၊ <b>ဃာန, ဇိဝှါ</b>၊ <b>ကာယ</b>ငါးလီ၊ ရုပ်အကြည် တည့်၊ တလီမှတ်လော၊ <b>မနော</b>အကြည်၊ ဘဝင်စိတ် ပေတည်း။</p> <p>၁၂။ အဆင်း <b>ရူပ</b>၊ <b>သဒ္ဒ</b> အသံ၊ အနံ <b>ဂန္ဓ</b>၊ ရသ အရသာ၊ အတွေ့ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာ</b>၊ ငါးဖြာအစုံ၊ ရုပ်အာရုံပင်၊ <b>မနော ဝိညာဉ်</b>၊ ဆင်ခြင်တုံက၊ သိသမျှအကုန်၊ <b>ဓမ္မာရုံ</b>ပေတည်း။</p> <p>၁၃။ အကြည်ခြောက်စုံ၊ အာရုံခြောက်ပါး၊ ထိခိုက်ငြားက၊ ခြောက်ပါး<b>ဝိညာဉ်</b>၊ အစဉ်မပြတ်၊ လျှပ်ရောင်ပမာ၊ နာမ် ခန္ဓာသည်၊ ဆိုင်ရာ အသီးသီး၊ ဖြစ်ပျက်ကြသတည်း။</p> <p>၁၄။ <b>စက္ခု ရူပါရုံ</b>၊ နှစ်ပါးဆုံလျှင်၊ <b>စက္ခုဝိညာဉ်</b>၊ ပေါ်မြဲပင်၊ ပေါ်လျှင်မလွဲ၊ ချုပ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၁၅။ <b>သောတ သဒ္ဒါရုံ</b>၊ နှစ်ပါးဆုံလျှင်၊ <b>သောတဝိညာဉ်</b>၊ ပေါ်မြဲပင်၊ ပေါ်လျှင်မလွဲ၊ ချုပ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၁၆။ <b>ဃာန ဂန္ဓာရုံ</b>၊ နှစ်ပါးဆုံလျှင်၊ <b>ဃာနဝိညာဉ်</b>၊ ပေါ်မြဲပင်၊ ပေါ်လျှင်မလွဲ၊ ချုပ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၁၇။ <b>ဇိဝှါ ရသာရုံ</b>၊ နှစ်ပါးဆုံလျှင်၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဉ်</b>၊ ပေါ်မြဲပင်၊ ပေါ်လျှင်မလွဲ၊ ချုပ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၁၈။ <b>ကာယ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ</b>၊ နှစ်ပါးဆုံလျှင်၊ <b>ကာယဝိညာဉ်</b>၊ ပေါ်မြဲပင်၊ ပေါ်လျှင်မလွဲ၊ ချုပ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၁၉။ <b>မနော ဓမ္မာရုံ</b>၊ နှစ်ပါးဆုံလျှင်၊ <b>မနောဝိညာဉ်</b>၊ ပေါ်မြဲပင်၊ ပေါ်လျှင်မလွဲ၊ ချုပ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၂၀။ <b>ဝိညာဉ်</b> ငါးဝ၊ ကြွင်းသမျှကို၊ <b>မနောဝိညာဉ်</b>ဆို၏၊ ထို စိတ်ခြောက်ပါး၊ တခြားစီသာ၊ ဖြစ်ကြရာသတည်း။ နာမ်အခန်းပြီး၏။</p> <p>၂၁။ နာမ်ရုပ်မှတပါး၊ ယောကျ်ားမိန်းမ၊ <b>အတ္တ ဇီဝ</b>၊ ဘာမျှမရှိ၊ ဉာဏ်နှင့်ကြည့်သော်၊ ဓာတ်အတိသာ ရှိချေ၏တကား။</p> <p>၂၂။ နာမ်ရုပ်နှစ်တန်၊ သူဖြစ်ဟန်ကို၊ အမှန်<b>ဒိဋ္ဌ</b>၊ မသိကြ၍၊ ငါထ, ငါထိုင်၊ ငါကိုင်, ငါသွား၊ ငါကြား, ငါကြည့်၊ ငါသိ, ငါမြင်၊ ဓာတ်ဖြစ်အင်ကို၊ ငါပင်မုချ၊ မှတ်ထင်ကြသည်၊ <b>သက္ကာယဒိဋ္ဌိ</b> စွဲလမ်းမှုကြီးပါတကား။</p> <p>၂၃။ <b>ဒိဋ္ဌိသက္ကာယ</b>၊ မကွာသမျှ၊ လေးဝအပါယ်၊ ရောက်ဦးမယ်၊ နင်ဝယ်သတိထား၊ သို့အလားကြောင့်၊ မြတ်ဘုရားက၊ ရင်ဝမှာလှံစူး၊ ထိပ်ဦးမီးလောင်၊ မရှောင်အဟုတ်၊ နောက် မဆုတ်ပဲ၊ အားထုတ်ရန်သဘောကို၊ “<b>သတ္တိယာ ဝိယ ဩမဋ္ဌော</b>” ဟု၊ ဟောကြားတော်မူခဲ့ပြီတကား။</p> <p>၂၄။ နာမ်ရုပ် နှစ်စု၊ နှစ်ဖို့ ပြု၍၊ ရုပ်စု နာမ်စု၊ တစ်ခုခု၌၊ ကြံဖန်စေ့ငု၊ စိုက်၍ရှုမှ၊ ဓာတ်ရင်းမူလ၊ သဘာဝကို၊ <b>ဒိဋ္ဌ</b>မသွေ၊ မြင်နိုင်ချေမည်တကား။</p> <p>၂၅။ သဏ္ဌာန် အဆင်း၊ ခုခံလျင်းက၊ ဉာဏ်နှင့်ရှင်း၍၊ အတင်းရှုမှ၊ <b>အနိစ္စ</b>ကို၊ <b>ဒိဋ္ဌ</b>မသွေ၊ မြင်နိုင်ချေ မည်တကား။</p> <p>၂၆။ အကြည်ခြောက်စုံ၊ အာရုံ ခိုက်က၊ ခြောက်ဝ<b>ဝိညာဉ်</b>၊ အစဉ်ဖြစ်မှု၊ ဖမ်းယူရှုမှ၊ <b>အနိစ္စ</b>ကို၊ <b>ဒိဋ္ဌ</b>မသွေ၊ မြင်နိုင်ချေ မည်တကား။</p> <p>၂၇။ ရုပ်နာမ်<b>ဓမ္မ</b>၊ <b>အနိစ္စ</b>ကို၊ <b>ဒိဋ္ဌ</b>မြင်က၊ <b>အနတ္တ</b>ကို၊ မုချမြင်၍၊ ငါပင်မဟုတ်၊ နာမ်ရုပ်နှစ်ခု၊ ဓာတ်အမှုသာ ဖြစ်ပါတကား၊ မြင်လုံးထွားသဖြင့်၊ <b>သက္ကာယတရား</b> လွင့်စင်ရှားလေ၏ တကား။</p> <p>၂၈။ <b>ဒိဋ္ဌိသက္ကာယ</b>၊ <b>တဒင်္ဂပဟာန်</b>၊ ကွာပြန်မူက၊ <b>စူဠ သောတာပန်</b>၊ <b>သမုစ္ဆေဒပဟာန်</b>၊ ကွာပြန်ငြားက၊ အပါယ် လေးပါး၊ တံခါးပိတ်၍၊ <b>နိဗ္ဗာန်</b>အဝင်၊ ဘုံစဉ်စံ ပုဂ္ဂိုလ်၊ <b>ဝိသာခါ</b>လို၊ ငါတို့ဖြစ်ရချေ၏တကား။</p> <p>၂၉။ မကွေ့မထောင့်၊ လမ်းဖြောင့်တရား၊ တွေ့ပါသားနှင့်၊ အများရူးတိုင်း၊ နင်မရူးနှင့်၊ ထူးသည့်အခါ၊ <b>ဝိပဿနာ</b>ကို၊ ခါခါပွါးမှ၊ သွားမည့်သံသရာ၊ အစဉ်ပါမည်၊ နင်သာ သတိထား။</p> <p>၃၀။ သဲဖြူလယ်တီ၊ တောရမှီသည်၊ မထေရ်ငါရှင်၊ စီရင် အပ်သော၊ <b>ဝိပဿနာ</b> ကဗျာသုံးဆယ်၊ ဝါလယ် တော်သလင်း၊ လအတွင်းဝယ်၊ ခုနစ်ဆယ်ပြေ့၊ ဤတွင် ရွေ့လျှင်၊ ပြီး အောင်မြင်၏တကား။</p> <p>ဝိပဿနာ ကဗျာသုံးဆယ် ပြီး၏။</p> <p>သဲဖြူလယ်တီဆရာတော် (ဦးနန္ဒိယ)၏ စာပေအမြုတေကဏ္ဍ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>လယ်တီပဏ္ဍိတ (ဆရာဦးမောင်ကြီး) ၏ စာပေအမြုတေများ ကဏ္ဍ</h3> <p>အမှာစကား။ ။ လယ်တီပဏ္ဍိတ (ဆရာဦးမောင်ကြီး)သည် လောကုတ်, လောကီ နှစ်လီစွယ်စုံဖြစ်သော အနုပညာမြောက် စာပေများကို ရေးသားခဲ့ သည်ဖြစ် ရကား ရတနာသုံးပါး, သံဝေဂ, နိဗ္ဗိန္ဒနှင့်တကွ ကျေးဇူးရှင်လယ်တီဆရာတော် ဘုရားကြီး, လယ်တီတိုက်တာအရာမ်နှင့်စပ်လျဉ်းသော စာပေများကိုသာ ထည့်သွင်း ခဲ့ပေမည်၊ တခြားကိစ္စနှင့် စပ်လျဉ်းသော စာပေများကို ထည့်သွင်းခဲ့ပါမူ ကုန်ခန်း နိုင်ဘွယ် ခဲယဉ်းသောကြောင့် လျစ်လျူရှုကာ ချန်ထားခဲ့ရသည်ကို ခွင့်လွှတ်ပါရန် အမှာစကားတစ်ရပ် ထည့်သွင်းအပ်ပါသတည်း။ ။</p> --- <h3>ရောင်ခြည်တော်ဖွင့် ဘုရားပင့်ဂါထာ</h3> <p>၁။ <b>နီလာ နီလာ နိစ္ဆရန္တိ</b>၊ <b>ပီတာ ပီတာစ ရံသိယော</b>။</p> <p><b>လောဟိတာ လောဟိတာစာဘာ</b>၊</p> <p><b>ဩဒါတော ဒါတရံသိယော</b>။</p> <p>၂။ <b>တမှာ တမှာစ မဉ္ဇိဋ္ဌာ</b>၊ <b>ပဘာသန္တိ ပဘဿရာ</b>။</p> <p><b>ဧဝံ ဆဗ္ဗဏ္ဏရံသီ သော</b>၊ <b>ဌာတု မေ ဘဂဝါ သိရေ</b>။</p> <p><b>ပဋ္ဌာနံ</b>=နက်နဲထူးဆန်း ပဋ္ဌာန်းကျမ်းကို၊ <b>သမ္မသန္တဿ</b>=အနုလုံ ပဋိလုံ အစုန်အဆန် အဖန်ဖန် အထပ်ထပ် သုံးသပ် ဆင်ခြင်တော်မူသော ဘုရားရှင်ကိုယ်တော်မြတ်၏၊ <b>နီလာ</b>=ဆံတော် မုတ်ဆိတ်တော် မျက်ဝန်း တော်တခို စိမ်းညိုသော အရပ်ဌာနမှ၊ <b>နီလာ</b>=ကြာညို ခွါညို ရတနာ အညိုကဲ့သို့ စိမ်းတစိုစို မြသားလိုဖြင့် ညိုမှောင်သော ရောင်ခြည်တော် တို့သည်၊ <b>နိစ္ဆရန္တိ</b>=နေအထောင် လအထောင် ဗြဟ္မာနတ်အရောင် ရတနာနဝရတ်အရောင်တို့ကို ထိပ်ခေါင်က လွှမ်းမိုး၍ ဖြိုးဖြိုး ကြွယ်ကြွယ် အံ့ဩဖွယ်လျှင် အဆန်းတကြယ် ကွန့်မြူးတော်မူကြလေကုန်၏။</p> <p><b>ပီတာစ</b>=သိင်္ဂိရွှေလှော် အရေတော်မှလည်း၊ <b>ပီတာ</b>=မဟာလှေကား ရွှေစကားနှင့် ရွှေသားရွှေရည် ထိန်ကြည်သစ်လင်း ပပဝင်းကုန်သော၊ <b>ရံသိယော</b>=ဝါရောင်ဝင်းလျှပ် ရောင်ခြည်တော်ဓာတ်တို့သည်၊ <b>နိစ္ဆရန္တိ</b>= နေအထောင် လအထောင် ဗြဟ္မာနတ်အရောင် ရတနာနဝရတ် အရောင်တို့ကို ထိပ်ခေါင်ကလွှမ်းမိုး၍ ဖြိုးဖြိုးကြွယ်ကြွယ် အံ့ဩဖွယ်လျှင် အဆန်းတကြယ် ကွန့်မြူးတော်မူကြလေကုန်၏။</p> <p><b>လောဟိတာစ</b>=အာတော် လျှာတော် နှုတ်ခမ်းတော်နှင့် ခြေတော် ဖဝါး လက်ဖဝါးစသော ကိုယ်တော် အစိတ်စိတ်မှလည်း၊ <b>လောဟိတာ</b>= ခေါင်ရန်း နှင်းဆီ ကမ္ဗလာနီနှင့် ကြာနီအလား ပတ္တမြားအဆင်း ရှိကြပေ ကုန်သော၊ <b>အာဘာ</b>=နီရောင်ဝင်းလျှပ် ရောင်ခြည်တော်ဓာတ်တို့သည်၊ <b>နိစ္ဆရန္တိ</b>=နေအထောင် လအထောင် ဗြဟ္မာနတ်အရောင် ရတနာ နဝရတ် အရောင်တို့ကို ထိပ်ခေါင်ကလွှမ်းမိုး၍ ဖြိုးဖြိုးကြွယ်ကြွယ် အံ့ဩဖွယ်လျှင် အဆန်းတကြယ် ကွန့်မြူးတော်မူကြလေကုန်၏။</p> <p><b>ဩဒါတာ</b>=စွယ်တော်သွားတော် မျက်ဖြူတော်အစုံ ဥဏ္ဏလုံ မွေရှင် တော်ဓာတ်မှ၊ <b>ဩဒါတရံသိယော</b>=စံပယ်ကြက်ရုံး ဇွန်ပန်းကုံးနှင့် ငွေတုံး ဘော်ဆိုင် စိန်ပန်းခိုင်အတူ ဝတ်လဲတော်ဘွဲ့ဖြူနှင့် ကြာဖြူပန်းအသွေး ကဲ့သို့ ဖြူဖွေးစင်ကြယ်သော ရောင်ခြည်တော်ဓာတ်တို့သည်၊ <b>နိစ္ဆရန္တိ</b>= နေအထောင် လအထောင် ဗြဟ္မာနတ်အရောင် ရတနာနဝရတ်အရောင် တို့ကို ထိပ်ခေါင်က လွှမ်းမိုး၍ ဖြိုးဖြိုးကြွယ်ကြွယ် အံ့ဩဖွယ်လျှင် အဆန်း တကြယ် ကွန့်မြူးတော်မူကြလေကုန်၏။</p> <p><b>တမှာ တမှာ</b>=အထက်ဆံဖျားတော်တလျှောက်မှ အောက်ခြေ ဖဝါး တော်တခို ထိုထိုကိုယ်တော်အစိတ်စိတ်မှ၊ <b>မဉ္ဇိဋ္ဌာစ</b>=ခရမ်းသွေးအရောင် မရမ်းသွေးအရောင် တဝေဝေတပြောင်ပြောင် သပြေရောင်အဆင်းကဲ့သို့ ထိန်ဝင်း ညိုမောင်းသော ရောင်ခြည်တော်တို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ပဘဿရာစ</b>=နတ်မီးအရောင် လျှပ်စီးအရောင် ရတနာမျိုးစုံ အရောင် ကြာမျိုးစုံအရောင် ထိန်ပြောင်ဝင်းလက် ကြက်လျှာပြန် စိန် အရောင်ထွက်သကဲ့သို့ ရိုးရိုးရက်ရက် ပြိုးပြိုးပြက်သော ရောင်ခြည်တော် တို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ပဘာသန္တိ</b>=နေအထောင် လအထောင် ဗြဟ္မာနတ် အရောင် ရတနာနဝရတ်အရောင်တို့ကို ထိပ်ခေါင်ကလွမ်းမိုး၍ ဖြိုးဖြိုး ကြွယ်ကြွယ် အံ့ဩဖွယ်လျှင် အဆန်းတကြယ်ကွန့်မြူးတော်မူကြလေ ကုန်၏။</p> <p><b>ဧဝံ</b>=ဤသို့ ရောင်ခြောက်သွယ် ဂုဏ်အထူးကို ချီးကျူးဖွဲ့ ဆိုခဲ့သည့် အတိုင်း၊ <b>ဆဗ္ဗဏ္ဏရံသီ</b>=အညိုတစ်ဖြာ အဝါတစ်လီ အနီတစ်ဆူ အဖြူ တစ်ကြောင်း အမောင်းတချက် ပြိုးပြက်ငွါးငွါး ခြောက်ပါးရောင်ဆိုင် အပြိုင်ပြိုင်ကို စိုးပိုင်ရရှိတော်မူပေထသော၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်သရဖူ ဆောင်းတော်မူ၍ အောင်သူညွတ်ရုံး အထွတ်ဆုံးလည်းဖြစ်တော်မူ ပေထသော၊ <b>သော</b>=ထိုသုံးလောကညွန့်ဖူး နိဗ္ဗာန်မှူးဖြစ်တော်မူသော ရှင်တော်မြတ်ဘုရားသည်၊ <b>မေ</b>=ပဋ္ဌာန်းပစ္စည်း ဆက်သွယ်နည်းဖြင့် ဖွဲ့စည်းကလာပ် ရုပ်နာမ်ဓာတ်ကို စွဲမှတ်သမုတ် အကျွန်ုပ်၏၊ <b>သိရေ</b>= ဆံပင်ဂနိုင် ပန်းမြိုင်တောညို စိမ်းစိုနွဲ့နှောင်း ဦးခေါင်းတွင်ခေါ် တောင် ထွတ်ပေါ်၌၊ <b>ဌာတု</b>=ပဋ္ဌာန်းဉာဏ်သွား စျာန်ကစားလျက် တန့်နား ကိန်းဝပ် တော်မူလှည့်ပါ့ သုံးလောကကေသျှောင် ရွှေဘုန်းခေါင်ကိုယ်တော် မြတ်ကြီးဘုရား။</p> <p>အမှာစကား ။ဓမ္မကထိက အရှင်မြတ်များ, ဝတ်သင်းသား ဝတ်သင်းသူများ ဘုရားပင့်အဖြစ် သုံးစွဲလိုလျှင် ဤနေရာတွင် ရပ်တန့် သုံးစွဲကြ ပါကုန်။ အသံမစဲပဋ္ဌာန်းပွဲ အဖွင့်တွင် ပဋ္ဌာန်းအမွှမ်းအဖြစ် သုံးစွဲ လိုလျှင် အောက်ပါစာသားတို့ကို ဆက်လက်ရွတ်ဆိုဖွင့်လစ်ကြ ပါကုန်။</p> <p>ဘဂဝန်ဘုန်းလှိုင် နှုန်းပြိုင်တုကင်း အဖက်ကွာ၍ စကြာမင်းအစစ် ဖြစ်ကြီးဖြစ်တော်မူသော တိဘဝ ပါရဂူ သယမ္ဘူ ရှင်တော်မြတ်ဘုရားသည် ငါးပါးမာရ်နှင် ပလ္လင်ဗွေထွတ် မြေတမွတ်ဝယ် ရွှေဝတ်လွှာမှုန် ကြာပဒုံသို့ အစုံလေးလီ ခိုင်နှင်းဆီကို လှမ်းမှီဆွတ်ချွေ၍ ကရွတ်ခွေ ဝဋ်စက်မှ လွတ်ထွက်တော်မူပြီးနောက် သတ္တာသတ္တ နဝတာလီ ကိန်းယာယီဖြင့် ခိုမှီ ပြောင်းစံတော်မူဆဲအခါ ရတနာဃရ သတ္တာဟဝယ် ဓမ္မနက်ကျယ် သမုဒ်နှယ်သို့ ဆန်းကြယ်နက်ဝှမ်း ပဋ္ဌာန်းကျမ်းကို ထောက်လှမ်းမြူးကွန့် ရွှေဉာဏ်တော်လွန့်လေသော် ရောင်ညွန့်ရောင်စွယ် ရွှေဘုန်းတော် ခြယ်သောကြောင့် သပ္ပါယ်လို့ ရှုမဆုံး မိုးလုံးတပြင်ဝေဟင်အပြန့် မရပ်တန့်ပဲ မဆန့်နိုင်တဝေဝေ ညို ရွှေ နီ ဖြူ အဆူဆူထွေးယှက်လျက် နီမောင်း ရောင်အထွက် လျှပ်စီးတွေ လက်သလို ပြိုးပြိုးပြက် တငွါးငွါး ရောင်ခြောက်စုံ ကစားလျက် လောကဓာတ်တိုက်အများကို ဖြန့်လွှား အုပ်ခြုံတော်မူကြလေကုန်သတည်း။ ရောင်ခြည်တော် ဖူးညွန့် ထွေးယှက် လိမ် လူးလွန့်လျက် မြူးကွန့်တော်မူရန် အကြောင်းရင်းသမုဋ္ဌာန် ဧကံ ဧက ပဋ္ဌာနဟု နယထူးဆန်း မြတ်ပဋ္ဌာန်းကို ရွှင်လန်းသော ဉာဏ် ကသိုဏ်း သမာဓိဖလ် တံတိုင်းဖြင့် ဌာန်ကရိုဏ်းပြီသစွာ စေတနာ ထွတ် အမြတ်ဖြင့် ရွတ်ဖတ် သရဇ္ဈာယ်တော်မူကြပါကုန်လော့။</p> <p>ရောင်ခြည်တော်ဖွင့်ဘုရားပင့်နှင့်</p> <p>ပဋ္ဌာန်းအမွှမ်း ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> --- <h3>ဝတ်သင်းသူ ဝတ်သင်းသားများရွတ်ဆိုကြည်ညိုရန် ရောင်ခြည်တော်ဖွင့် ဘုရားပင့်နှင့် လိုက်ဖက်သော ရောင်ခြည်တော်ဘွဲ့ကဗျာများ</h3> <p>(က) ဘုန်းတော်အောင်ပန်း ညောင်နန်းမဏ္ဍိုင်၊</p> <p>ပလ္လင်ဘူမိ ဗောဓိခရိုင်၊</p> <p>ပြိုင်ဆိုင်ရန်လှေး မာရ်ဘေးခုတ်ချိုင်၊</p> <p>သစ္စာပန်း ဆင်မြန်းရွှေလက်ကိုင်။</p> <p>(ခ) ရေမြေဘဝဂ် ပျံတက်ဆူဝေ၊</p> <p>နတ်လူညွတ်နူး ထွတ်ဖူးပရမေ၊</p> <p>သတ္တာသတ္တ ပြောင်းကြွကွန့်ချွေ၊</p> <p>ရွှေအိမ်နန်း စံမြန်း ခါတဲ့လေ။</p> <p>(ဂ) ဟေတူဟေတု မြေထုလှိုက်ခုံ၊</p> <p>ရွှေဉာဏ်တော်စွမ်း ပဋ္ဌာန်းအစုံ၊</p> <p>ဆင်ခြင်တုံဘိ ပဋိ နုလုံ၊</p> <p>ကိုယ်တော်ကြီး ရေမီးဝိုက်သိုင်းခြုံ။</p> <p>၁။ နီလ ရောင်ခြည်တော် ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>* ဆံကေမြကုံး မျက်လုံး မျက်တောင်၊</p> <p>မုတ်ဆိတ်တော်များ မြသားအရောင်၊</p> <p>အစိတ်စိတ်မှ ဖိတ်ဖိတ်ညိုမှောင်၊</p> <p>ထိန်ထိန်လျှမ်း တိမ်ပန်း အာကာဘောင်။</p> <p>* မြရောင် ပြီသ နီလခေါ်ဆို၊</p> <p>စိမ်းပြာမှောင်ခဲ အောင်မဲအညို၊</p> <p>ထွက်ကွန့်မြူးတော့ ကြည်နူးဖွယ်ကို၊</p> <p>နီလာယပ် လွှဲခပ်နေသလို။</p> <p>* ကြာညို လှိုင်တုန်း မြိုင်လုံးပွင့်ဟန်၊</p> <p>တိမ်ညိုပုဆိုး ဖြန့်မိုး ပြတာန်၊</p> <p>ဥဒေါင်းလည်ရေး မြသွေးသဏ္ဍာန်၊</p> <p>တခွင်လုံး ရွှင်ပြုံး မြရေကန်။</p> <p>၂။ ပီတရောင်ခြည်တော် ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>* အရေတော်ပါး ရွှေသားသိင်္ဂိ၊</p> <p>ဝါလျှံ ထိန်ဝင်း ကိုယ်တွင်းအဆီ၊</p> <p>ကြည်ကြည်ပလို့ ပီတရံသီ၊</p> <p>တလက်လက် ပေါ်ထွက်ပြန်ကြပြီ။</p> <p>* နေရောင်ထိုးယှက် ပြိုးပြက်ရွှေတောင်၊</p> <p>ရွှေရည် ရွှေမိုး စွေဖြိုးသယောင်၊</p> <p>ရွှေပြတာန်မိုး ပြိုးပြိုးပြောင်ပြောင်၊</p> <p>လွှဲလွှဲခပ် ရွှေယပ် ရာသောင်းထောင်။</p> <p>* မဟာလှေကား စကားရွှေနွယ်၊</p> <p>ရွှေရောင်ဓာတ်သန်း လျှပ်ပန်းသဖွယ်၊</p> <p>ရှုမခန်းပ ဆန်းဆန်းကြယ်ကြယ်၊</p> <p>တိုက်အလုံး ရွှေကုံး ဆင်သခြယ်။</p> <p>၃။ လောဟိတ ရောင်ခြည်တော် ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>* လျှာတော်နှုတ်ခမ်း ခြေလက်နှစ်ပါး<br> နီမြန်းစုံညီ၊ ဖဝါး အနီ၊</p> <p>ကိုယ်တော် အသွေး တွေးတွေးရံသီ၊</p> <p>ထွက်ကွန့်မြန်း စက်ပန်း ခိုင်နှင်းဆီ။</p> <p>* ပတ္တမြားကြီး နေမီးတူပြိုင်၊</p> <p>နီတွေးရောင်လျှမ်း ခေါင်ရန်း အခိုင်၊</p> <p>တိမ်ပန်း တိမ်ညွန့် လိမ်တွန့် ဆိုင်ဆိုင်၊</p> <p>ရဲရဲညိ မဏိကျောက်ဂူလိုဏ်။</p> <p>* ကမ္ဗလာဖဲ ရဲရဲရစ်ရုံ၊</p> <p>ပြတာန်ဖြန့်မိုး နီမျိုး အစုံ၊</p> <p>မဏိယပ်ဆွဲ ခပ်လွှဲသည့်ပုံ၊</p> <p>တိုက်ခပင်း အလင်းဝိုက်သိုင်းခြုံ။</p> <p>* ၄။ ဩဒါတ ရောင်ခြည်တော် ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>စွယ်တော်လေးဓာတ် သွားမြတ်လေးဆယ်၊</p> <p>ဥဏ္ဏလုံမွေး ဖြူဖွေးအနွယ်၊</p> <p>မျက်ဖြူတော်မြတ် ရိုးဓာတ် သွယ်သွယ်၊</p> <p>ဩဒါတ ဖြူဆွ လွန်စင်ကြယ်။</p> <p>* စံပယ် ကြက်ရုံး ဇွန်ကုံးပန်းမာလ်၊</p> <p>ဘွဲ့ဖြူပုဆိုး ဖြန့်မိုးပြတာန်၊</p> <p>ပုလဲဆင့်လို့ ရွဲနှင့် ဖလ် မှန်၊</p> <p>အရှိန်ဟပ် စိန်လျှပ် ပုံသဏ္ဍာန်။</p> <p>* စိန်ကျောက်ခပဲ မြှောက်ကြဲ မှောက်သွန်၊</p> <p>သုန်သုန်လေဖျန်း ရေပန်းတံခွန်၊</p> <p>ငွေရေလျဉ်ကြီး ကျစီး ငွေပြွန်၊</p> <p>ဖြူရောင်ဖွေး ရောထွေး လိမ်ယှက်လွန်။</p> <p>* ငွေပုဏ္ဏိန်စန်း လနန်းယာဉ်ဆောင်၊</p> <p>ယုန်ဖြူစက်ဝန်း တက်ထွန်းသယောင်၊</p> <p>နွဲ့တသိမ့်သိမ့် ငြိမ့်ငြိမ့်ပါအောင်၊</p> <p>ခပ်လေငြား ငွေသား ငွေယပ်တောင်။</p> <p>* ဘုံနယ်တလွှား ဘော်သား ဘော်ဆိုင်၊</p> <p>ကြယ်စုံသောက်ရှူး တောက်မြူး အပြိုင်၊</p> <p>ဖြူရောင်ယှက်လို့ ဘဝဂ်ဘုံတိုင်၊</p> <p>ဆင့်ဆင့်ပြေး ဖြူဖွေး ဘယ်ဆုံးနိုင်။</p> <p>၅။ မဉ္ဇိဋ္ဌ ရောင်ခြည်တော် ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>* ဆံတော်အဖျား ဖဝါးတော်တိုင်၊</p> <p>ရွှေကိုယ်တော်လုံး ပတ်ကုံးတပြိုင်၊</p> <p>အစိတ်စိတ်မှ ဖိတ်ဖိတ်ရောင်ဆိုင်၊</p> <p>မဉ္ဇိဋ္ဌ ထွက်ကြွ ကွန့်မြူးလှိုင်။</p> <p>* သပြေမှည့်ကြီး အသီးရောင်ပေ၊</p> <p>မိုးကြိုးရည်ကောင်း နီမောင်းသလေ၊</p> <p>ခရမ်းရင့်ရင့် ပန်းပွင့်ပုံနေ၊</p> <p>ရှုမညောင်း ရောင်မောင်းလျှံကွန့်ဝေ။</p> <p>၆။ ပဘဿရ ရောင်ခြည်တော် ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>* နီတွေးနုထွား ဖဝါးတော်စုံ၊</p> <p>ရောင်လျှံတော်ဆုံး ကိုယ်လုံးအကုန်၊</p> <p>အစိတ်စိတ်မှ ဖိတ်ဖိတ်ရောင်ဟုန်၊</p> <p>ပြိုးပြိုးပြက် မြန်းထွက်လေကြပုံ။</p> <p>* ဆေးစုံစပ်နှော မြတ်သော ရောင်ရှိန်၊</p> <p>မီးပန်း လျှပ်ပန်း နတ်နန်း ဝတိံ၊</p> <p>ဥက္ကာကြယ်ကြီး ညီးညီး ထိန်ထိန်၊</p> <p>နေရောင်ယှက် ဒေါင်းကွက် ရတီစိန်။</p> <p>* ယိမ်းတနွဲ့နွဲ့ စိမ်းလဲ့ ဝါရောင်၊</p> <p>ပန်းစုံဆင်နွှဲ လွှင့်ကြဲသယောင်၊</p> <p>မိလ္လာဆန်းတဲ့ တိမ်ပန်းတိမ်တောင်၊</p> <p>လက်လက်လျှမ်း ပြက်သန်းနေသောင်းထောင်။</p> <p>ရောင်ခြည်တော် ခြောက်ပါး ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>* ခြောက်ဖြာလူးလွန့် မြူးကွန့်ရောင်ဝေ၊</p> <p>ကျောက်မျိုးစိန်မျိုး မှိန်ညှိုးသလေ၊</p> <p>ဘုံဗြဟ္မာနတ် ပြာသာဒ်ဆောင်တွေ၊</p> <p>ထွန်းနိုင်ပဲ ပြာမွဲ မှောင်ရချေ။</p> <p>* မြရော စိန်ရော မှိန်သောရောင်ခြည်၊</p> <p>နေဝန်းလဝန်း ပထွန်း မကြည်၊</p> <p>ဗြဟ္မာဂိုဏ်းနှင့် နတ်တိုင်းရွှေပြည်၊</p> <p>နေရောင်ဖုံး ပိုးစုန်းတူကြသည်။</p> <p>* လောကဓာတ်လုံး မဆုံးနိုင်ပေါင်၊</p> <p>ဒိသာဆယ်ခန်း ကြွမြန်းအရောင်၊</p> <p>မြေထု ရေထု လေထု ကုန်အောင်၊</p> <p>ဆင့်ဆင့်စွဲ တင့်ကဲ ထိန်တောက်လောင်။</p> <p>* ပဋ္ဌာန်းသိမ်မွေ့ ရှိန်ငွေ့တော်ပင်၊</p> <p>ခြောက်ဆူရောင်ဖြိုး တန်ခိုးအရှင်။</p> <p>ဆဗ္ဗဏ္ဏဟု မည်ရကျော်ထင်၊</p> <p>ဦးညွတ်တွား ဘုရား မြတ်သခင်။</p> <p>* ကြည်ညိုလေးမြတ် ရေးစပ်နှိုင်းချိန်၊</p> <p>လယ်တီပဏ္ဍိ ကဝိကဝိန်၊</p> <p>သဒ္ဓါပွါးလို့ နာကြားမြိန်မြိန်၊</p> <p>ရွတ်ဆိုရေး လှူပေး ဉာဏ်စက်ရှိန်။</p> <p>ရောင်ခြည်တော်ဘွဲ့ ကဗျာများ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> --- <h3>မဟာပုရိသ လက္ခဏာတော်ကြီး သုံးဆယ့်နှစ်ပါး ဘုရားရှိခိုး</h3> <p><b>ဘဂဝါ</b>- ဘုန်းတော်ကြီးတော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊</p> <p>၁။ <b>သုပ္ပတိဋ္ဌိတ ပါဒေါ</b>- မြေ၌ တညီတညွတ်တည်း တည်သော ခြေဖဝါးတော်အပြင် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂။ <b>စက္က ပူရိတ ပါဒေါ</b>- အကန့်အကွက် တစ်ထောင်ရှိသော စက်လက္ခဏာတို့ဖြင့် ပြည့်သောခြေ ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃။ <b>အာယတ ပဏှီ</b>- တင့်တင့်တယ်တယ် ရှည်သွယ်သော ဖနောင့် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄။ <b>ဒီဃင်္ဂုလီ</b>- ရှည်သွယ်ပျော့ပျောင်းသော ခြေချောင်း လက် ချောင်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅။ <b>မုဒု တလုဏ ဟတ္ထ ပါဒေါ</b>- နူးညံ့ပျိုနုသော ခြေဖဝါးအပြင် လက်ဖဝါးအပြင် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆။ <b>ဇာလ ဟတ္ထ ပါဒေါ</b>- ရွှေပွတ်လုံးကို စီဘိသကဲ့သို့ အဆစ်ချင်း အဖျားချင်းညီသော လက်ချောင်း ခြေချောင်းအစွန်းရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇။ <b>ဥဿင်္ခ ပါဒေါ</b>- အထက်သို့စွန့်၍ မြင့်သောဖမျက် ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၈။ <b>ဧဏီ ဇင်္ဃော</b>- ဧဏီမည်သော သားကောင်၏ သလုံး, စပါးဖုံး ကဲ့သို့ လုံးလျောင်းချောပြေသော သလုံးမြင်းခေါင်း ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၉။ <b>ဒီဃ ဟတ္ထော</b>- ကိုယ်တော်ကို မကိုင်းမညွတ်မူ၍ ပုဆစ် ဒူးဝန်းကို သုံးသပ်နိုင်အောင် ရှည်သွယ်သော လက်ရုံး လက်မောင်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၀။ <b>ကောသောဟိတ ဝတ္ထ ဂုယှော</b>- အအိမ်အရေအိပ်ဖြင့် ဖုံးလွှမ်း အပ်သော ပုရိသနိမိတ်တော်ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၁။ <b>သုဝဏ္ဏ ဝဏ္ဏော</b>- ရွှေစင်ဇမ္ဗူရာဇ် လှော်ဦးသစ်ကဲ့သို့ ပြေပြစ် ထိန်ဝါသော အရေအဆင်းရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၂။ <b>သုခုမစ္ဆဝီ</b>- သိမ်မွေ့နူးညံ့သော အသားအရေတော် ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၁၃။ <b>ဧကေက လောမော</b>- တစ်ခုတစ်ခုသော မွေးတွင်း၌ တစ်ပင် တစ်ပင်စီသာ ပေါက်သော မွေးညှင်းတော်ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၄။ <b>ဥဒ္ဓဂ္ဂ လောမော</b>- အထက်သို့ ကော့ရရော့မြှော်သော အမွေး ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၅။ <b>ဗြဟ္မုဇု ဂတ္တော</b>- ဗြဟ္မာမင်း၏ ကိုယ်ကဲ့သို့ ဖြောင့်မတ် ချော ပြေသောကိုယ် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၆။ <b>သတ္တုဿဒေါ</b>- ခြေဖမိုးအစုံ, လက်ဖမိုးအစုံ, ပုခုံးစွန်းအစုံ, လည်ဂုတ်တော်ဟုဆိုအပ်သော ခုနစ်ဌာနတို့၌ တက်ကြွ ဖြိုးမောက်သော အသားအရေ ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၇။ <b>သီဟ ပုဗ္ဗဒ္ဓ ကာယော</b>- ခြင်္သေ့မင်း၏ ရှေ့ကိုယ်ထက်ဝက်ကဲ့သို့ ပြည့်ဖြိုးကြံ့ခိုင်သောကိုယ် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၈။ <b>စိတန္တ ရံသော</b>- ကျောရိုးကြောင်းမထင် တပြင်တည်းပြည့် သော လက်ပြင်, ကျောသား, ကျောရေ ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၉။ <b>နိဂြောဓ ပရိမဏ္ဍလော</b>- ပညောင်ပင်၏ အဟန်ကဲ့သို့ အလံနှင့် အရပ်မျှသဖြင့် ပြည့်ဝန်းနှိုင်းညှိ တိတိညီမျှသော ကိုယ် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၀။ <b>သမဝဋ္ဋက္ခန္ဓော</b>- ရွှေမုရိုးစည်ကဲ့သို့ ညီညွတ်လုံးစည်းသော လည်ပင်း, လည်တိုင် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၁။ <b>ရသဂ္ဂသဂ္ဂီ</b>- လည်ပင်း၌ ဆုံဆည်းကုန်လျက် ရသဓာတ်ဆီ, ရသဓာတ်ညွန့်တို့ကို တစ်ကိုယ်လုံး နှံ့အောင် ဆောင်သည့် တစ်ထောင်သော အရသာကြော ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၂။ <b>သီဟ ဟနု</b>-ခြင်္သေ့မင်း၏ အောက်မေးနှင့်တူသော မေး ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၃။ <b>စတ္တာလီသ ဒန္တော</b>- လေးဆယ် အရေအတွက်ပြည့်သော သွားအစဉ် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၄။ <b>သမ ဒန္တော</b>- လွှဖြင့် တိသကဲ့သို့ ညီညွတ်သောသွား ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၂၅။ <b>အဝိရဠ ဒန္တော</b>- မကျဲမခေါမူ၍ အလွန်စေ့သော သွားအစဉ် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၆။ <b>သုသုက္က ဒါဌော</b>- သောက်ရှူးကြယ်အတူ ဆွတ်ဆွတ်ဖြူသော အစွယ်လေးဆူ ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၇။ <b>ပဟုတ ဇိဝှေါ</b>- နဖူးတော်ပြင်ကို ဖုံးလွှမ်း၍နှံ့အောင် အလွန် ကျယ်ပြန့်သော လျှာရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၈။ <b>ဗြဟ္မဿရော</b>- ဗြဟ္မာမင်း၏ အသံကဲ့သို့ ရှစ်တန်အင်္ဂါ ပြည့်စုံစွာလျှင် သာယာချိုမြိန်သော အသံ ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၉။ <b>အဘိနီလ နေတ္တော</b>- ပိတုန်းတောင်ကဲ့သို့ အလွန်ညိုမှောင် သော မျက်နက်ဝန်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၀။ <b>ဂေါပမုခေါ</b>- နွားငယ်၏မျက်ကွင်းကဲ့သို့ ပွင့်လင်းရွှန်းစည် ကြည် သော မျက်ကွင်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၁။ <b>ဥဏ္ဏာ ဇာတော</b>- မျက်ခုံးနှစ်ဘက်တို့၏အလယ် သောက်ရှူး ကြယ်အသွင်, ငွေနန်းချည်အမျှင်ကဲ့သို့ ဖြူစင်ဝင်းသစ် လကျ်ာ ရစ်ရုံ စိန်ကြယ်ပွင့်ပုံကဲ့သို့ ဥဏ္ဏလုံ မွေးရှင်တော်ဓာတ်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၂။ <b>ဥဏှီသ သီသော</b>- ရွှေပြားကိုပတ်သကဲ့သို့ နဖူးသင်းကျစ်ဖြင့် ခြယ်လှယ်အပ်သော ဦးခေါင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊ <b>ဧဝံ</b>- ဤသို့၊ <b>ဗာတ္တိံသ လက္ခဏူပေတံ</b>=သုံးဆယ့်နှစ်ဖြာ မဟာ ပုရိသ လက္ခဏာတော်ကြီးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူသော၊ <b>ဘဂဝန္တံ</b>=ရွှေဘုန်း တော်သခင် ဘုရားရှင်ကို၊ <b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဝန္ဒာမိ</b>=ရှိခိုးပါ၏၊။</p> <p>မဟာပုရိသ လက္ခဏာတော်ကြီး သုံးဆယ့်နှစ်ပါး ဘုရားရှိခိုး ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> --- <h3>လက္ခဏာတော်ရှစ်ဆယ် အကျယ်ဘုရားရှိခိုး</h3> <p><b>ဘဂဝါ</b>- ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူးဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံတော် မူသော မြတ်စွာဘုရားသည်<br> <p>၁။ <b>စိတင်္ဂုလီ</b>=အကြားမထင်ဘဲ စေ့စပ်သောခြေချောင်း, လက် ချောင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂။ <b>အနုပုဗ္ဗင်္ဂုလိ</b>-အစဉ်အတိုင်း သွယ်ရှုး၍ တဖြူးဖြူး ဖြောင့်သော ခြေချောင်း လက်ချောင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃။ <b>ဝဋ္ဋင်္ဂုလိ</b>- ရွှေပွတ်တိုင်ကဲ့သို့ လုံးလျောင်းချောမြေ့သော ခြေချောင်းလက်ချောင်းတော်လည်းရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄။ <b>တမ္ဗ နခေါ</b>- ပတ္တမြားအသွေးကဲ့သို့ တွေးတွေးနီမြန်းသော ခြေသည်း လက်သည်းတော်လည်းရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅။ <b>တုင်္ဂ နခေါ</b>- ရှည်သွယ်မြင့်မားသော ခြေသည်း လက်သည်း တော်လည်းရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆။ <b>သိနိဒ္ဓ နခေါ</b>- ကြမ်းတမ်း ဖုထစ် မနွမ်းညစ်ပဲ ပြေပြစ် ချော မွေ့သော ခြေသည်း လက်သည်းတော်လည်းရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇။ <b>နိဂ္ဂုဠ ဂေါပ္ဖကော</b>-ငေါငေါစူစူ မူမူမထင် အစဉ်အတိုင်း ပြေပြစ် ချောမွန်သော ဖမျက်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၈။ <b>သမ ပါဒေါ</b>- တို, ရှည်, နိမ့်, မြင့်မရှိ ပကတိညီညွတ်သော ခြေလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၉။ <b>ဂဇ သမာန ကမော</b>- ဆဒ္ဒန်ဆင်မင်း အလားကဲ့သို့ သွားပုံ လည်း ယဉ်ကျေးတော်မူ၏၊</p> <p>၁၀။ <b>သီဟ သမာန ကမော</b>- ကေသရီခြင်္သေ့အလားကဲ့သို့ သွားပုံ လည်း ခန့်ညားတော်မူ၏၊</p> <p>၁၁။ <b>ဟံသ သမာန ကမော</b>- ရွှေဟင်္သာကွန့်မြူးသကဲ့သို့ အထူး တင့်တယ်သော သွားဟန်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၂။ <b>ဥသဘ သမာန ကမော</b>- ဥသဘနွားမင်းနှင့်တူသော သွား ခြင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၃။ <b>ဒက္ခိဏာဝဋ္ဋ ကမော</b>- လက်ျာခြေတော်ကို ချီသဖြင့် လက်ျာ ရစ်လည်သော သွားခြင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၄။ <b>သမန္တ စာရု ဇာဏု မဏ္ဍလော</b>-အဖုအဆစ် မထင် ထက်ဝန်း ကျင် လုံးဝန်းသော ပုဆစ်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၅။ <b>ပရိပုဏ္ဏ ပုရိသ ဗျဉ္ဇနော</b>-ပြည့်စုံသော ယောက်ျားမြတ် နိမိတ် လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၆။ <b>အဆိဒ္ဒ နာဘိ</b>-အရေးအကြောင်း မပြတ်သောချက်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၇။ <b>ဂမ္ဘီရ နာဘိ</b>- ပုလဲခွက်ကဲ့သို့ နက်သောချက်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၈။ <b>ဒက္ခိဏာဝဋ္ဋ နာဘိ</b>- လကျ်ာရစ်ဗွေလှည့်၍ ရှုကြည့်ဘွယ်ရာ တင့်တယ်စွာသောချက်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၉။ <b>ဣဘ ကရ သဒိသ ဦရု ဘုဇော</b>- ဆင်နှာမောင်းကဲ့သို့ သွယ် ပြောင်းချောပြေသော ပေါင်တော် လက်ရုံးတော်လည်း ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၂၀။ <b>သုဝိဘတ္တ ဂတ္တော</b>- ထက်, အောက်, နံ, လျား တိုင်း၍ ထားဘိသကဲ့သို့ တသားတည်း ညီညွတ်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၁။ <b>အနုပုဗ္ဗ ဂတ္တော</b>- အစဉ်အတိုင်း ချောပြေညီညွတ်သော ကိုယ် တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၂။ <b>ပရိမဋ္ဌ ဂတ္တော</b>- ထက်ဝန်းကျင်မှချောမွေ့လှသော ကိုယ် တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၃။ <b>ဩဏတုဏ္ဏတ သဗ္ဗ ဂတ္တော</b>- ရှိုင်းသင့်ရာ၌ရှိုင်း, ဖြိုးသင့်ရာ ၌ဖြိုး၍ အမျိုးမျိုးတင့်တယ်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၂၄။ <b>အလီန ဂတ္တော</b>-အရေရှုံ့တွန့်ခြင်းမှ ကင်းသောကိုယ်တော် လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၅။ <b>တိလကာဒိ ရဟိတ ဂတ္တော</b>- ဝက်ခြံ, မှဲ့ချေး, တင်းတိပ်, ပွေး စသည်တို့မှ ကင်း၍ သန့်ရှင်းစင်ကြယ်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၆။ <b>အနုပုဗ္ဗ ရုစိ ဂတ္တော</b>- အစဉ်အတိုင်း နှစ်သက်မြတ်နိုး ဘွယ်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၇။ <b>ဝိသုဒ္ဓ ဂတ္တော</b>- မနွမ်းမညစ် လှော်ဦးသစ်ရွှေပမာ စင်ကြယ် စွာသော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၈။ <b>သုခုမာလ ဂတ္တော</b>- နူးညံ့ပျော့ပြောင်းသော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၉။ <b>သောမ္မ ဂတ္တော</b>- လမင်းကို မြင်ရသောအခါ စိတ်ချမ်းသာ ဘိသကဲ့သို့ လွန်စွာအေးကြည်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိ တော်မူ၏၊</p> <p>၃၀။ <b>ဥဇ္ဇလိတ ဂတ္တော</b>- ပြိုးပြိုးပြက်ပြက် အရောင်ထွက်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၁။ <b>ဝိမလ ဂတ္တော</b>- ကိုယ်ဆီ, ချွေးစေးတို့မှကင်း၍ သန့်ရှင်း စင်ကြယ်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၂။ <b>ကောမလ ဂတ္တော</b>- ဝါးမျှစ်စို့ကဲ့သို့ နှစ်မျို့စိုပျိုသော ကိုယ် တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၃။ <b>သိနိဒ္ဓ ဂတ္တော</b>- ပြေပြစ်ချောမွေ့သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၄။ <b>သုဂန္ဓ ဂတ္တော</b>- မြတ်လေးနှင်းဆီ သရဖီမဉ္ဇူ ကက္ကရူ စန္ဒကူး ကဲ့သို့ အထူးထူး ကြိုင်လှိုင်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၅။ <b>ကောဋိ သဟဿ ဗလဓာရဏော</b>-ကုဋေတစ်ထောင် အားကို ဆောင်နိုင်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၆။ <b>သုဝဏ္ဏတုင်္ဂနာသော</b>- ရွှေချွန်းသဘွယ် တင့်တယ်မြင့်ချွန်းသော နှာခေါင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၇။ <b>ရတ္တရတ္တ ဒွိဇမံသော</b>- ပတ္တမြားပမာ တျာတျာနီမြန်းသော သွားဖုံးတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၈။ <b>သုဒ္ဓ ဒန္တော</b>- သောက်ရှူးကြယ်အတူ ဖွေးဖြူစင်ကြယ်သော သွားလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၉။ <b>သိနိဒ္ဓ ဒန္တော</b>- ပုလဲလုံးကို သီဘိသကဲ့သို့ ညီညာပြေပြစ် ကျစ် လစ်သိမ်မွေ့သော သွားတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၀။ <b>ဝိသုဒ္ဓိန္ဒြိယော</b>- စင်ကြယ်သန့်ရှင်းသော အဆင်း ဣန္ဒြေလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၁။ <b>ဝဋ္ဋ ဒါဌော</b>- ပုလဲချောင်းကဲ့သို့ ကောင်းစွာလုံးဝန်းသော စွယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၂။ <b>တိက္ခဂ္ဂ ဒါဌော</b>-အဖျားချွန်သော စွယ်တော်လည်း ရှိ တော်မူ၏၊</p> <p>၄၃။ <b>ရတ္တောဋ္ဌော</b>- ပတ္တမြား, ခေါင်ရမ်း, နှင်းဆီပန်းကဲ့သို့ နီမြန်းသော နှုတ်ခမ်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၄။ <b>အာယတ ဝဒနော</b>- ကျယ်ပြန့်ခန့်ညားသော ခံတွင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၅။ <b>သုဂန္ဓ မုခေါ</b>-သရက္ခန်, စန္ဒကူး, ကြာညိုနံ့ မြူးသကဲ့သို့ အထူး ကြိုင်လှိုင်သင်းပျံ့သော ခံတွင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၆။ <b>ဂမ္ဘီရ ပါဏိ လေခေါ</b>- ထင်ရှားသော လက်ဖဝါးတော် အရေး, အသားလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၇။ <b>ဥဇု လေခေါ</b>- မကွေ့မထောင့် ဖြောင့်သောလက္ခဏာ အရေး အသားလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၈။ <b>အာယတ လေခေါ</b>- ရှည်လျားသော လက္ခဏာ အရေး အသားလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၉။ <b>သုရုစိရ သဏ္ဌာန လေခေါ</b>- နှစ်သက်တင့်တယ် ရှုချင်ဘွယ် သဏ္ဌာန်ရှိသော အရေး အသားလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၀။ <b>ပရိမဏ္ဍလ ကာယဇုတိကော</b>- ကိုယ်တော်ကို ဝန်းဝိုင်း၍ တံတိုင်း အဟန် တစ်လံမျှသော ဗျာမပ္ပဘာ ကိုယ်တော်ရောင်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၁။ <b>ပရိပုဏ္ဏ ကပေါလော</b>- ပြည့်ဖြိုးစိုပြေသော ပါးပြင်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၂။ <b>ရုစိတ အာယတ ဝိသာလ နေတ္တော</b>- ထက်ဝန်းကျင်ပြိုးပြက်၍ တလက်လက်ထိန်ကြည် စိန်ဝဇီအလား ရှည်လျား ကျယ်ပြန့်၍ ကြီးခန့်သော မျက်လုံးတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၃။ <b>ပဉ္စ ပသာဒ နေတ္တော</b>- အဆင်းငါးတန်ဖြင့် လျှံတလက်လက် ရောင်ရှင်ထွက်သော မျက်လုံးတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၄။ <b>ကုဉ္စိတဂ္ဂ ဘမုကော</b>- ကောင်းကင်သို့မော့၍ ကော့ရရော့ မြှော်သော မျက်တောင်, မျက်ခုံးတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၅။ <b>မုဒု တလုဏ ရတ္တ ဇိဝှေါ</b>- နူးညံ့ နီမြန်း နှင်းဆီပန်းနှင့်တူသော လျှာတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၆။ <b>အာယတ စာရု ကဏ္ဏော</b>- ပခုံးတော်အထက်မှာဝဲ၍ တွဲရရွဲ ရှည်ပြန့်လျက် ခန့်ညားသပ္ပါယ် တင့်တယ်နုထွား ပတ္တမြား အပြင်ကဲ့သို့ ရောင်ရှင်ပြိုးပြက်သော နားရွက်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၇။ <b>နိဂ္ဂဏ္ဌိ သိရော</b>- အဖုအထစ်မရှိ ပကတိချောမွေ့သော ဦးခေါင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၈။ <b>နိဂုဠှ သိရော</b>- ရွဲ့, စောင်း, နိမ့်, မြင့် မထင် တပြင်တည်း ညီညွတ်သော ဦးခေါင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၉။ <b>ဆတ္တ သန္နိဘ စာရု သိသော</b>- ထီးဝန်းအသွင် ထက်ဝန်းကျင် တိတိ ရောင်စုံညိသော ဦးခေါင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၀။ <b>သုဂန္ဓ မုဒ္ဓေါ</b>- အမျိုးမျိုးသော ဂန္ဓာရုံတို့ဖြင့် လှိုင်ထုံမွှေး ပျံ့သော ဦးထိပ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၁။ <b>အာယတ ပုထုလ နလာဋော</b>- ရွှေပြားအဟန် လျားနံ ကျယ်ပြန့် အံ့ဘွယ်အထူး လွန်ပြန့်ဖြူးသော နဖူးတော် အပြင်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၂။ <b>သုသဏ္ဌာန ဘမုကော</b>- သုံးရက်လ-ဟန် စို့သက်တံကဲ့သို့ သဏ္ဌာန်တင့်တယ်သော မျက်ခုံး, မျက်မှောင်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၃။ <b>အနုလောမ ဘမုကော</b>- အဖျားသွယ်ဖြူး၍ အထူးတင့် တယ်သော မျက်ခုံး, မျက်မှောင်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၄။ <b>အာယတ မဟန္တ ဘမုကော</b>- ခန့်ခန့်ညားညား ရှည်လျား ကျယ်ပြန့်သော မျက်မှောင်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၅။ <b>သဏှ လောမ ဘမုကော</b>- နူးညံ့သောအမွှေးတို့ဖြင့် ဖြောင့် မတ်ညီညီ စီရရီပေါက်သော မျက်ခုံး မျက်မှောင်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၆။ <b>သမ လောမော</b>- မွေးတွင်းချင်း စီ၍ အညီအညွတ် ပေါက် ရောက်သော မွေးညှင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၇။ <b>ကောမလ လောမော</b>- နူးညံ့စိုပျို စိမ်းညိုသိမ်မွေ့သော မွေးညှင်း လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၈။ <b>ဒက္ခိဏာဝဋ္ဋ လောမော</b>- လကျ်ာရစ်ဆိုင်၍ ညာဘက်သို့ အဖျား ယိုင်သော မွေးညှင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၉။ <b>ဘိဒဉ္ဇန လောမော</b>- မျက်စဉ်းညိုအသွင် စိမ်းလွင်ညိုမှောင် သော မွေးညှင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၀။ <b>နိသိဒ္ဓ လောမော</b>- ကောက်ကွေ့လိမ်တွန့်ခြင်းကင်း၍ သန့်ရှင်း ပြေပြစ်သော မွေးညှင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၁။ <b>သုနီလ ကေသော</b>- ပိတုန်းတောင်ကဲ့သို့ ညိုမှောင် လက်လက် အရောင်ထွက်သော ဆံတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၂။ <b>ဒက္ခိဏာဝဋ္ဋ ကေသော</b>- လကျ်ာရစ်လှည့်ဝိုက်၍ ဦးထိပ်၌ ဗွေစုသော ဆံတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၃။ <b>သုသဏ္ဌာန ကေသော</b>- ဆံပင်တွင်းညီ၍ စီရရီပေါက်သဖြင့် အံလောက်ဖွယ်သဏ္ဌာန် ကောင်းသော ဆံချောင်း ဆံပင် တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၄။ <b>သိနိဒ္ဓ ကေသော</b>- ကောက်ကွေ့လိမ်တွန့်ခြင်း ကင်းသဖြင့် သန့်ရှင်းပြေပြစ်သော ဆံတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၅။ <b>သဏှ ကေသော</b>- နူးညံ့သိမ်မွေ့သော ဆံတော်လည်း ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၇၆။ <b>အလုလိတ ကေသော</b>- မရှုပ်မထွေးသော ဆံတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၇။ <b>ကောမလ ကေသော</b>- စိုပျိုသောဆံတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၈။ <b>သမသုဂန္ဓ ကေသော</b>- စံပယ် မြတ်လေးကဲ့သို့ အညီ အညွတ် မွှေးသော ဆံတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၉။ <b>သုခုမ အဿာသ ပဿာသော</b>- ရှိုက်ရှူ၍မထင် အလွန်ပင် သိမ်မွေ့သော ထွက်သက်ဝင်သက်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၈၀။ <b>ကေတုမာလာ ရတန ဝိစိတ္တော</b>- ဦးခေါင်းတော်အထက်၌ ပြိုးပြက်ရောပြွမ်း အဆန်းအကြယ် ခြောက်သွယ်ရောင်စုံ မကိုဋ် ပုံကဲ့သို့ ယှက်ဆုံပေါင်းစုသော ကေတုမာလာ ရတနာ ရောင်လျှံ တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အသီတာနုဗျဉ္ဇန မဏ္ဍိတံ</b>=လက္ခဏာတော် ရှစ်ဆယ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော၊ <b>ဆဗ္ဗဏ္ဏရံသိ ပဇ္ဇလန္တံ</b>=ရောင်ခြည် တော် ခြောက်တန်ဖြင့် တလျှံလျှံထွန်းပ၍နေသော၊ <b>သဉ္ဈာ ဣန္ဒဓနု ဝိဇ္ဇု ပဘာ ပရိက္ခိတ္တ ကနက ဂိရိ သီခရ သမံ</b>=ဆည်းဆာရောင်, စို့သက် တန့်ရောင်, လျှပ်စစ်ရောင်တို့ဖြင့် ဝန်းမြှောင်ပတ်ခြံအပ်သည့် ရွှေတောင် ထွတ်ကြီးနှင့်တူသော၊ <b>စန္ဒတာရကိတနုဘောပမံ</b>=လစန်းသော်မာ တာရာစုံလင် ညစ်ကြေးစင်သည့် ကောင်းကင်ကြီး သဘွယ်လည်း ဖြစ်တော်မူထသော၊ <b>သကလ သိရီ ပုဉ္ဇ ဘူတံ</b>=ကျက်သရေ အလုံးစုံတို့၏ အစုအပုံကြီးလည်း ဖြစ်တော်မူထသော၊ <b>လောကနယန ရသာယနံ</b>= တစ်လောကလုံး၏ မျက်စိအရသာကြီးလည်း ဖြစ်တော်မူထသော၊ <b>တံ ဘဂဝန္တံ</b>=ထိုမြတ်စွာဘုရားကို၊ <b>အဘိဝန္ဒာမိ</b>=အလွန်ရိုသေစွာ ရှိခိုးပါ၏။</p> <p>လက္ခဏာတော်ရှစ်ဆယ်အကျယ် ဘုရားရှိခိုး ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <p>ကျေးဇူးရှင် ပဌမလယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ပရမတ္ထ ဒီပနီဋီကာကြီး အစ၌ ရေးသားတော်မူအပ်သော ဂါထာကို လယ်တီပဏ္ဍိတ (ဆရာဦးမောင်ကြီး) အနက်ယောဇနာအပ်သော</p> <h3>နေမင်းဘွဲ့ တရားချီး</h3> <p>ဥဒယာ ယဿ ဧကဿ၊ သဒ္ဓမ္မရံသိဇာလိနော။</p> <p>ပဗုဇ္ဈိံသု ဇနမ္ဗုဇာ၊ ဇာတိခေတ္တေ မဟာသရေ။</p> <p><b>ဘောန္တော</b>=အိုတရားနာပရိသတ်အပေါင်း သူတော်ကောင်းတို့၊ <b>သုဏာထ</b>=နေမင်းနှင့် ဘုရားသခင် နှိုင်းယှဉ်၍ ပြပုံ အချက်ကို ကွက်ကွက် ကွင်းကွင်း အမြင်ရှင်းအောင် ထင်လင်းစွာ ကြားနာလိုက်ကြပါကုန်လော။ <b>သဒ္ဓမ္မရံသိဇာလိနော</b>=သူတော်ကောင်းတို့လက်ကိုင် ရောင်ဆိုင် ငွါးငွါး အထွဋ် အမြတ်ဖြစ်သောတရားဟု များစွာပြောင်လည် ရောင်ခြည် ကွန်ယက် တလက်လက်ဖြင့် ပြိုးပြက်တင့်လျှမ်း လောင်ခမန်း ထွန်း တောက်တော်မူပေထသော၊ <b>ဧကဿ</b>=လူသော နတ်သော ဗြဟ္မာသောဟု လောက ဓာတ်ဘုံတစ်ခွင်မှာ ပြိုင်ယှဉ်ဖွယ် ပမာလွတ်၍ အထွတ်ဆုံး အမြတ်ဆုံးလည်း ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ယဿ မဟာသူရဿ</b>=သာမည နေကလေးတို့လို မှေးတေးတေး မှောင်တောင်တောင် အရောင် မထွက် တထွက်မဟုတ်ပဲ နေအချုပ်နေအချာ မဟာမဏ္ဍိုင် ရောင်ဆိုင် မှန်ကင်း တကယ့်ရှင် နေမင်းကြီးဖြစ်တော်မူသော အကြင် ရှင်တော်မြတ် ဘုရား၏၊ <b>ဥဒယာ</b>=စကြဝဠာ ကမ္ဘာလုံးစုံ သိမ့်သိမ့်တုန်မျှ ကိုးဂုဏ်ရောင် စက် အမှောင်ဖျက်၍ ပြောင်လက်စွာ ထွက်ပေါ်တော်မူလာခြင်းကြောင့်၊ <b>ဇာတိခေတ္တေ</b>=ကမ္ဘာအပေါင်း ရေတွက်ရှောင်းသော် တစ်သောင်းစင်စစ် ဇာတိခေတ် ဟုဆိုအပ်သော၊ <b>မဟာသရေ</b>-ကြာနီနှင့် ကြာဖြူ သူတစ်ရုံ ငါတစ်ရုံ အစုံစုံအဖြာဖြာ ယှက်လျက် ငါးချက်သော ကြာအမျိုးတို့၏ တဖြိုးဖြိုးဖူးငုံ၍ အရောင်စုံပွင့်လန်းရာ မဟာဂနိုင် ညှာဆိုင်ဆိုင်လျှင် ကြာမြိုင်သနင်း ကြာအိုင်ကြီးအတွင်း၌၊ <b>ဇနမ္ဗုဇာ</b>=နေရောင်လင့်က သူပွင့်မည် ငါပွင့်မည် ရွယ်ရည်ငံ့စား ကြာများအသွင် အကြင် ကျွတ်ထိုက် သသူ အပေါင်းတို့သည်၊ <b>ပဗုဇ္ဈိံသု</b>-မဂ်လေးတန် ဖိုလ်လေးတန် ချပ်ရံထွား ထွား ကြာဝတ်ဆံအများတို့ဖြင့် ကားကားစွင့်စွင့် နေရောင်ရှိန်ကြုံလင့်၍ အသင့်အသင့် ဆင့်ရရင့်လျှင် ပွင့်ကြလေကုန်သတည်း။</p> <p>သတ္တဝါအများတို့ ကိုယ်စိတ်ကြည်ချမ်း ရွှင်လန်းစေကြောင်း ဆုတောင်းမေတ္တာ ဂါထာပါဌ်အနက်</p> <p>ပဇာ သဗ္ဗာ သုခါယန္တု၊ ပိယာယန္တု ပမောဒိတာ။</p> <p>ဝဍ္ဎန္တု သိရိယော လောကေ၊ ဓမေန္တု အဝမင်္ဂလေ။</p> <p><b>သဗ္ဗာ</b>=ဘုံသုံးဆယ့်တစ် ဖြစ်ကြဆန်စုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ပဇာ</b>= အနမတဂ္ဂ သုတ္တန်အလာ ဆွေဉာတကာ ဖြစ်ကြကုန်သော သတ္တဝါ အပေါင်းတို့သည်၊ <b>သုခါယန္တု</b>=ဘေးအတန်တန် ရန်အသွယ်သွယ် အန္တရာယ်ခပ်သိမ်း ကင်းငြိမ်းလွင့်စင် လိုအင်ပြည့်ဝ အချမ်းသာကြီး ချမ်းသာကြပါ စေကုန်သတည်း။ <b>ပမောဒိတာ</b>=ကိုယ်ရွှင်စိတ်ရွှင် ကြည် လင်ပျော်ပိုက် နှစ်ခြိုက်ကြည်နူး အထူးဝမ်းမြောက်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>ပိယာယန္တု</b>=ချစ်ခင် မြတ်နိုး ချစ်ကြိုးနွယ်တန်း ချစ်ပန်းပွင့်ကာ ချစ်ခင်ကြ ပါစေကုန်သတည်း။</p> <p><b>လောကေ</b>=လောကဓာတ်အများ တိုက်တလွှား၌၊ <b>သိရိယော</b>= ကောင်းကျိုးချမ်းသာ မင်္ဂလာအထွေထွေ ကျက်သရေအမျိုးမျိုး ဣဋ္ဌာရုံ ဘုန်းတန်ခိုးတို့သည်၊ <b>ဝဍ္ဎန္တု</b>=လဆန်းပက္ခ တူမျှမသွေ တိုးတက်ကြပါ စေကုန်သတည်း၊ <b>သဗ္ဗေ</b>=ခပ်သိမ်းကုန်သော၊ <b>ပဇာ</b>=သတ္တဝါအပေါင်း တို့သည်၊ <b>အဝမင်္ဂလေ</b>=အနိဋ္ဌာရုံ လုံးစုံများတောင်း အဝမင်္ဂလာ အပေါင်း တို့ကို၊ <b>ဓမေန္တု</b>-လေပြင်းတိုက်ဝှေ့ တိမ်တိုက်ရွေ့သို့ နေတိုင်းရက်ဆင့် ပျောက်ကုန် လွင့်အောင် မှုတ်လွှင့်နိုင် ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>ဆုတောင်းဂါထာပါဌ် အနက်ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ဓမ္မစကြာ အမွှမ်း</h3> <p>ဘုန်းပန်းပရမေ ထိန်ထိန်ဝေသည့် စိန္တေထွတ်ဖျား စောဘုရား ကား ရှည်လျားလွန်လေ လေးသင်္ချေနှင့် ကပ်နေတစ်သိန်း ဆင့်ဆင့်သော ပါရမီကိန်းတို့ကို ဖြည့်သိမ်းဆည်းပူးတော်မူခဲ့ရာ ဒီပင်္ကရာအစ ကဿပ အဆုံး စောထွတ်ဘုန်းတို့၏ မြွက်ကျုံးသည့် ဗျာဒိတ်ပန်းကို ဆင်မြန်း တော်မူ ခဲ့ပြီးသည့်နောက် ထွန်းတောက်ကဲမြင့် ပါရမီအဟုန်က အလုံးစုံ ရင့်သဖြင့် ပွင့်လုနီးကြုံလေသော် တိုင်းဘုံမဇ္ဈိမ ကပိလအောင်ခန်း နန်း တော်ကြီးသခင် အရှင်သုဒ္ဓေါဒန၏ ညာနန်းမ ဒေဝီ မဟေသီဝမ်းတိုက်၌ ကိန်းပိုက်တော်မူပြီးလျှင် လုမ္ဗိနီဥယျာဉ်ဝယ် ဖွားမြင်တော်မူခဲ့၍ ဆယ့်ခြောက်နှစ် အရွယ်တော်တွင် မယ်ယသော် ကမ္ဗုဖွားနှင့် စုလျား တော်ရစ်ဆင် သားရာဟုဖွားမြင် လေးနိမိတ်ထင် သည်တွင် ကြည်ရွှင် တော်မချမ်းမြေ့ လောကီမှာငြီးငွေ့၍ ထိုယနေ့ ညဉ့်သန်းခေါင် ရွှေနန်းကို ခွါရှောင်၍ နော်မာသောင် ကမ်းတဖက်သို့ မြန်းထွက်တော်မူခဲ့လေ သတည်း။</p> <p>အနော်မာသောင်စွယ်တွင် ဆံတော်ကိုဖြတ်ပယ်၍ ရှစ်သွယ် သော ပရိက္ခရာကို ဃဋိကာဗြဟ္မာမင်း သက်ဆင်း၍ လှူကပ်သဖြင့် လူနတ်တို့ ထိပ်ပန်းသည် မြတ်ရဟန်းပြုပြီးသော် အကျင့်တော်ဒုက္ကရ ခြောက်နှစ်မျှ တိုင်တိုင် ကျင့်နိုင်ဘို့ခက်ခဲကို ရဲရဲကြီးကျင့်သုံးလျက် နောက်ဆုံးနှစ်အတိုင် ပင်ဗောဓိဗွေမဏ္ဍိုင်ဝယ် လေးဆိုင်သောသစ္စာနှင့် ပု,ဒိ, အာ မြိုက်ပန်းကို ဆွတ်လှမ်းကာလွယ်ကူ ရွှေလက်တော်ချူပြီးမှ ရန်သူတော်ငါးထွေ နှောင့် ယှက် သည့်မာရ်စစ်တွေကို ညက်ညက် ကြေချေမှုန်းလျက် ရွှေဘုန်းတော် ဂုဏ်တံခွန်ကို မိုးစွန်ထိဖြန့်လွှား ဘုံသုံးဆင့်ခရိုင်ဖျားမှာ မြတ်ဘုရား ဖြစ်တော်မူလေသတည်း။</p> <p>လူရောနတ်ပါ ဗြဟ္မာမကြွင်း ဘုံခပင်းက ဝပ်စင်းပူဇော်ကြရာ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ သုံးလောကမကိုဋ် အမြိုက်ထွတ်ထား မြတ်ဘုရားဖြစ်တော် မူပြီးသော် ကိုယ်တော်ထီးသာ ဖိုလ်ချမ်းသာဖြင့် သတ္တာသတ္တ မြတ်ဌာန ဝယ် နဝတာလီ ရက်စဉ်စီဖြင့် ရပ်တည်မွေ့လျော် စမ္ပယ်တော် မူပြီးနောက် ပေါက်ရောက်သိမြင် တရားလမ်းအစဉ်ကို ဆင်ခြင်တော်မူလေရာ လွန်စွာနက်နဲ ခက်ခဲဘိတောင်း တရားကောင်းကို အပေါင်းများစွာ သတ္တဝါတို့သည် ဘယ်မှာသိနိုင်ကြမည်နည်း၊ ကိလေသာပြောထူ ညစ်ကြေးမြူနှင့် နတ်လူ ဗြဟ္မာ သတ္တဝါကို ငါ၏တရား မဟောကြားပဲ ငါကားကိုယ်ထီး ချမ်းသာမှီး၍ ငြိမ်းကြီးငြိမ်းစွာ ဖိုလ်ချမ်သားဖြင် ဝင်စားခါနေတော့မည် နှလုံးဖြင့် စောထွတ်ဘုန်း မြတ်ဘုရားသည် အားလျော့တော်မူခဲ့ပြန်လေရာ--</p> <p>ထိုသည့်အခါ မိုးဗြဟ္မာဟု မဟာသဟမ္ပတိ အရေးကုန်သိ လေသော်--</p> <p><b>နဿတိ ဝတ ဘော လောကော</b>။</p> <p><b>ဘော</b>=အိုအချင်းတို့၊ <b>လောကော</b>=လောကကြီးသည်၊ <b>နဿတိ ဝတ</b>=ပျက်စီးတော့မည်တကား။</p> <p>ဤကဲ့သို့ ငြီးတွားလျက် ဘုရားရှင်အထံသို့ လျင်မြန်စွာ သက် ဆင်း၍ ရှိခိုးခြင်းအဉ္စလီ အကြိမ်ကြိမ်တင်ချီလျက် သမင်္ဂီစေတနာ ရိုသေခြင်းအဖြာဖြာကို ရှေ့တော်မှာပြုပြီးမှ-</p> <p><b>ဒေသေတု ဘန္တေ ဘဂဝါ ဓမ္မံ</b>၊</p> <p><b>ဘန္တေ ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်နေဝန်း ထွန်းတထိန်ထိန် သာကိန် ထွတ်ဖူး နိဗ္ဗာန်မှူး၊ <b>ဓမ္မံ</b>=သိမြင်ထိုးထွင်း အလင်း ထိန်လက် ဓမ္မစက်ကို၊ <b>ဒေသေတု</b>=သတ္တဝါအများအား ကရုဏာရှေ့ထား၍ ဟောကြားတော်မူ ပါဘုရား။</p> <p>ဝပ်တွားကာအတန်တန် ဤကဲ့သို့တောင်းပန်သဖြင့် နိဗ္ဗာန်ပိုင် အရှင် လေးသစ္စာသခင်သည် သိမြင်ပြီး တရားမြတ်ကို ဟောမြွက်တော် မူခြင်းငှါ ကရုဏာအာရုံ မွှမ်းထုံသောနှလုံးဓာတ်ဖြင့် ဆုံးဖြတ်တော် မူပြန်လေသည်တွင်</p> <p>ဗြဟ္မာသဟမ္ပတိ အဘိယာစက ခွင့်တောင်းသည့်ကိစ္စကြောင့် လောကကိုဉာဏ်ကွန်ယက်ဖြင့် ဖြန့်ကြက်၍ ရှုလေသော် ဉာဏ်စက္ခု အတွင်းသို့ ထင်အလင်းမြင်လာတုံ မိဂဒါမြိုင်ရဂုံတွင် ပြည့်စုံလင်ပါရမီ ငါးပါးသော ဝဂ္ဂီအား အစချီ အာဒိကံ ဓမ္မစက်သုတ္တန်ကို သမုဋ္ဌာန်ခွန်း အိန့်၍ ညွှန်းမိန့်တော်မူခြင်းငှါ ရွှေစကြာပဒုံပန်း စုံနှစ်ဖြာကြွမြန်း၍ ဗောဓိနန်း အောင်မြေမှ ရှောင်သွေ၍အကြွ မိဂဒါဗြဟာဝနတွင် တာပသ ငါးဦးတို့အား တရားထူး ဟောကြားတော်မူလေသည်မှာ-“<b>ဒွေ မေ ဘိက္ခဝေ အန္တာ ပဗ္ဗဇိတေန နသေဝိတဗ္ဗာ</b>” ဤကဲ့သို့အစဖြာသော ဓမ္မစကြာတရားမြတ်ကြီး ဖြစ်လေသည်။</p> <p>ဘုရားစင်စစ် ဖြစ်ပြီးသောအခါ ရှေးဦးစွာဖြင့် စကြာတရား ဟောတော်မူသည့်အချက်များကို ထောက်ထားကာဆင်ခြင် လင်းလင်း ကြီး မြင်ကြပြီးလျှင် သူတော်စင် မြတ်ကလျာ သဒ္ဓါမျိုးဓာက်ပါလျက် သာသနာတော်ကို ခိုလုံ၍ ကြည်ယုံရင်းရှိကြသော ကလျာဏဂိုဏ်းဝင် သဒ္ဓါဓာတ် ကြည်လင်သည့် သူတော်စင် မိတ်သဟာတို့သည် စိတ်သမ္မာ အရင်းခံလျက် သမုဋ္ဌာန်စကြာ မြတ်လှသော သုတ်ဓမ္မာကို နှုတ်လျှာဖြင့် ကွန့်မြူး၍ ရင့်ကျူးရွတ်ဆိုကြပါကုန်အံ့သတည်း။</p> <p>ဓမ္မစကြာအမွှမ်းပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>အနတ္တလက္ခဏသုတ် အမွှမ်း</h3> <p>ဘုန်းတော်အမြိုက် ထွတ်မကုဋ်ကို ဆောင်းစိုက်လျှံလူ အောင်လံ ထူ၍ နတ်လူဗြဟ္မာ သတ္တဝါခပင်းတို့ ဝပ်စင်းညွတ်လျှိုး လွန်မြတ်နိုးသဖြင့် ရှိခိုးကြရာ ပမာဖက်ကင်း မင်းထက်မင်းဖြစ်တော်မူသော ရှင်ရင်း ထွတ်ထား မြတ်ဘုရားသည် လေးပါးသစ္စာ သိပြီးခါဝယ် မိဂဒါဂနိုင် စုံတောမြိုင်၌ လေးဆိုင်သစ္စာ ပွင့်စိမ့်ငှါဟု ဓမ္မစကြာတရားကို ဟောကြား တော်မူပြီးသည့်နောက် မဂ်ရောက်သီးသီး အသိဉာဏ်ပွင့် လင်းပြီးသော ထေရ်ကြီး ကေသရီ ငါးဝဂ္ဂီတို့အား ဉာဏ်ဆီဉာဏ်ညွန့် တလွန့်လွန့်လျှင် ကွန့်စေတိုးစေ ဖြိုးဖြိုးဝေအောင် ပရမေထွတ်ဖူး နိဗ္ဗာန်မှူးသည် ထူး ဝိသေသ အနတ္တကို ဓာတ်ပြသက်သက် သဘောနက်ဖြင့် ဟောမြွက် တော်မူလေသည်မှာ</p> <p>ဝါဆိုပုဏ္ဏ ပဉ္စကျော်၍ ကြွက်မင်းနေ့တွင် သိမ်မွေ့ခက်ခဲ လွန် နက်နဲသည့် ဖြိုခွဲအတ္တ သက္ကာယနှင့် မောဟဒိဋ္ဌိ မှောင်အတိကို ရောင်ညိ လျှံဝါ ဉာဏ်ပထျာဖြင့် ငါငါသူသူ လူပဲနတ်ပဲ အထင်လွဲ၍ အစွဲပြင်းထန် အတွင်းရန်ကို တွန်းလှန်ဖြိုဖျက် အနတ္တလက်နက်ဖြင့် အချက်ကျခွင်း လေသော် ကင်းရှင်းဒိဋ္ဌိ မှောင်မငြိပဲ ဝဂ္ဂိအသင်း ဉာဏ်ရောင် လင်းလျက် ခပင်းများစွာ ကိလေသာနှင့် ဝဋ်ဇာတိဓာတ် သမုပ္ပါဒ်ကို ခုတ်ဖြတ် ပယ်ထွင် လွန်သန့်စင်၍ အရှင်ရဟန္တာအဖြစ်သို့ ဆိုက်ရောက်တော်မူ ကြလေသတည်း။</p> <p>အတိဒုလ္လဘ ကြုံခဲလှသား အနတ္တလက္ခဏသုတ္တန် ဗျာဒိတ်တော် သမုဋ္ဌာန်ကို ရုပ်နှင့်နာမ်မကင်းခဲ့ ငါးခန္ဓာအဖွဲ့ဝယ် တကယ့်ဇွဲ တကယ့်ဇွတ် ခွါမလွတ်ခိုင်မြဲဘိ လွန်အမင်းငြိသော ဒိဋ္ဌိဆိုးသက္ကာယကို သာသနာ့ ခုအကြုံတွင် အနုလုံသဘော ပဋိလုံနှောလျက် ဉာဏ်သဘောထက် ထက်နှင့် ခုတ်ဖျက်၍ရှင်းရအောင် စိတ်ထားရင်း စေတနာ ဖြူစင်သော ဓာတ်သမ္မာဖြင့် မြတ်ဘဂဝါရွှေခွန်း နိဗ္ဗာန်ကိုရည်ညွှန်းလျက် မတိုက်တွန်း အလိုလို ကြားသူတိုင်းကြည်ညိုအောင် ရွတ်ဆိုသရဇ္ဈာယ်တော်မူကြပါ ကုန်လော။</p> <p>အနတ္တလက္ခဏသုတ် အမွှမ်း ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>အနတ္တနှင့် အတ္တဝါဒနှစ်တန် ယှဉ်ပြိုင်ကြသည့် သစ္စကသုတ္တန် ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာ</h3> <p>၁။ သစ္စက ဟု နာမ ထင်ပေါ်၊</p> <p>ဝေသာလီတိုင်း သမိုင်းအကျော်၊</p> <p>ပြိုင်ဆိုင် ဝါဒ မာန ထော်လော်၊</p> <p>လူ အပေါင်း ခညောင်း ရှိပူဇော်။</p> <p>၂။ ရှင်အဿဇိ မုနိကြေးမုံ၊</p> <p>ရံခါ တနေ့ သူတွေ့အဆုံ၊</p> <p>အတ္တ လမ်းဖြင့် မေးမြန်း လေတုံ၊</p> <p>အနတ္တ ကြားရ ခါခွင့်ကြုံ။</p> <p>ကြိမ်းဝါးမာန်ကြွ သစ္စက</p> <p>၃။ ခန္ဓာ ဓာတ်ရ</p> <p>အတ္တ မနွယ်၊</p> <p>အနတ္တကြီး အပြီး တကယ်၊</p> <p>သည်ပုံ ကြားတော့ လွန်မှား လေတယ်၊</p> <p>သူကြိမ်းဝါး စကား လွန်ဝင့်ကျယ်။</p> <p>၄။ ရှင်ဂေါတမ လောက ဘုံဗွေ၊</p> <p>လုံးစုံ သိသော ဆိုပြော ပလေ၊</p> <p>အတ္တလုံး၌ ဉာဏ်တုံး ရှာချေ၊</p> <p>တနေ့ကျ တွေ့ရ နေနှင့်စေ။</p> <p>၅။ သစ္စကကြီး နိုင်ပြီး သူုထင်၊</p> <p>ဝင့်ဝါ မောက်လုံး လွှတ်ရုံး အပြင်၊</p> <p>လိစ္ဆဝီမင်း အသင်း လယ်တွင်၊</p> <p>လွန်ကြိမ်းဝါး စကား ဝါဒတင်။</p> <p>၆။ ဂေါတမဖျား မှောက်မှား လေတယ်၊</p> <p>နိုင်အောင် နှိပ်နင်း အတင်း တကယ်၊</p> <p>ဉာဏ်ဟုန် မိုးလို့ နှိမ်ချိုး တော့မယ်၊</p> <p>ကဲ- လာကြ ဝါဒ စစ်ရေးကျယ်။</p> <p>၇။ ပရိသတ်ပေါင်း ထောင်သောင်းရံခါ၊</p> <p>တခမ်း တနား ရောက်သွား မကြာ၊</p> <p>မဟာဝုန်တော သာမော ဝေဆာ၊</p> <p>သစ္စက ဝါဒ ပြိုင်အံ့ငှါ။</p> <p>ဘုရားထံမှောက် သူရောက်လေလျှင်</p> <p>၈။ မြတ်ဖျား ထံမှောက် သူရောက်သည်တွင်၊</p> <p>သစ္စကကြီး ထံနီး အဝင်၊</p> <p>ဦးစွာ မိန့်ကြား စကား ဆုံလျှင်၊</p> <p>ရှင်တော်ဖျား လျှောက်ထား ဤသို့ပင်။</p> <p>၉။ ခန္ဓာဓာတ်ငါး မြတ်ဖျား ရွှေကိုယ်၊</p> <p>အနတ္တလော အဟော အဆို၊</p> <p>အတ္တပါလား မိန့်ကြား စေလို၊</p> <p>သစ္စက ဝါဒ တင်ဘို့ကို။</p> <p>မြတ်ဗုဒ္ဓက အနတ္တဟု မိန့်တော်ပြု</p> <p>၁၀။ ထိုခါ မြတ်ဖျား မိန့်ကြား လျင်မြန်၊</p> <p>အို- သစ္စက အတ္တ မဆန်၊</p> <p>ခန္ဓာဓာတ်ငါး မှတ်သား ဧကန်၊</p> <p>အနတ္တ မုချ စင်စစ်မှန်။</p> <p>သစ္စက၏ ဝါဒဖော်လှစ် အတ္တဖြစ်</p> <p>၁၁။ မိန့်တော် သံများ သူကြား လေရာ၊</p> <p>သစ္စကကြီး နှုတ်သီး အစွာ၊</p> <p>မှားလိုက်လေခြင်း နှိပ်နင်း ဆိုကာ၊</p> <p>အစိုးရ အတ္တ စင်စစ်ပါ။</p> <p>၁၂။ ခန္ဓာ ငါးမျိုး ကိုယ်စိုး ကိုယ်ပိုင်၊</p> <p>သတ္တဝါများ တည်ငြား အခိုင်၊</p> <p>အမှုမှု၌ ပြုစု နေနိုင်၊</p> <p>အတ္တကြီး ပျက်စီး ဘယ်မယိုင်။</p> <p>မြတ်ဗုဒ္ဓမှ သစ္စကအား မေးတုံငြားသော်</p> <p>၁၃။ အို- သစ္စက အတ္တ ပုံသေ၊</p> <p>အစိုးရသော သင်ပြော ပလေ၊</p> <p>စိုးရ စိတ်ကြိုက် လိုလိုက် တုံချေ၊</p> <p>သင့် ရုပ်စု သင်ပြုပြင်လို့နေ။</p> <p>၁၄။ မအို နိုင်ပဲ အမြဲ ရွယ်ပျို၊</p> <p>ရုပ်သွင် ရူပ မူလ နဂို၊</p> <p>လိုတိုင်း ပြုစမ်း နုဆန်း သင့်ကိုယ်၊</p> <p>ပြုတိုင်းဖြစ် စင်စစ် အတ္တဆို။</p> <p>၁၅။ ချမ်းသာ ဆင်းရဲ ဖန်လဲ ထွေလာ၊</p> <p>ဝေဒနာရိုင်း လိုတိုင်း မပါ၊</p> <p>အစိုးရက သုခ ချမ်းသာ၊</p> <p>သင်ပြုစမ်း အစွမ်း ဝေဒနာ။</p> <p>၁၆။ လိုလိုက် စိုးရ အတ္တ ပြင်ပြင်၊</p> <p>သင်ပြုလိုတိုင်း မဆိုင်း အလျှင်၊</p> <p>ဖြစ်မည် စိတ်ချ ဒိဋ္ဌ ထင်ထင်၊</p> <p>သည်အမေး မနှေး သင်လျှောက်တင်။</p> <p>သစ္စက မဖြေနိုင် ကြံမှိုင်လို့ငေး</p> <p>၁၇။ ထိုခါ ကြံတွေး မှိုင်ငေး လှိုက်ဖို၊</p> <p>သစ္စကကြီး ချွေးစီး အယို၊</p> <p><b>တုဏှိဘော</b>နှင့် မနော အိုတို၊</p> <p>မလျှောက်ထား စကားမြွက်မဆို။</p> <p>မိုးကြိုးစက်နှင့် ခွဲဖျက်မည်မှန် ဆိုပြန်သော်လည်း ဆိတ်ဆိတ်ပဲ</p> <p>၁၈။ အို- သစ္စက မြွက်ဟ လျင်မြန်၊</p> <p>မြန်စွာလျှောက်ထား ကြောက်အား မသန်၊</p> <p><b>တုဏှိဘော</b>ဖြင့် မှတ်လော ဧကန်၊</p> <p>သင့်ဦးထိပ် စိတ်စိတ် ခွဲလိမ့်မှန်။</p> <p>၁၉။ သို့လို မြတ်ဖျား မိန့်ကြားသော်ပင်၊</p> <p>မဆို မြွက်ကြား လျှောက်ထား မတင်၊</p> <p>အလျှောက်ခက်လို့ ကြောက်ရှက် ပူပင်၊</p> <p>အသံတိတ် ဆိတ်ဆိတ် နေခဲ့အင်။</p> <p>ဣန္ဒာသက္က ရွယ်ပြ ဝရဇိန်</p> <p>၂၀။ ထိုခါ ချက်ခြင်း သက်ဆင်း ဣန္ဒာ၊</p> <p>ဝရဇိန်စက် ချိန်လျက် မကွာ၊</p> <p>ဟယ်- သစ္စက အတ္တ မိစ္ဆာ၊</p> <p>မလျှောက်ထား ကြောက်အား ပိုလှစွာ။</p> <p>၂၁။ ဝရဇိန်စက် လက်နက် ချိန်ရွယ်၊</p> <p>သင်မလျှောက်ထား သင့်အား တကယ်၊</p> <p>မညှာနိုင်ပဲ ပစ်ခွဲတော့မယ်၊</p> <p>သင့်ဦးထိပ် စိတ်စိတ် ကြေမွဖွယ်။</p> <p>အတ္တဝါဒ သစ္စက ရှုံးရဝန်ခံ အနတ္တံ</p> <p>၂၂။ ထိုခါ လန့်ထိတ် ကြောက်စိတ် ပူပွေ၊</p> <p>တုန်တုန် ခိုက်ခိုက် ရှူရှိုက် သလေ၊</p> <p>နေနိုင်တော့ဘူး လန့်မူး ဆူဝေ၊</p> <p>ဦးညွတ်တွား လျှောက်ထား ဤသို့ပေ။</p> <p>၂၃။ ရုပ်ခဲ နာမ်ခဲ ငါပဲ သညာ၊</p> <p>မပိုင် စင်စစ် အနှစ် ဗလာ၊</p> <p>အလို အကြိုက် မလိုက် ဘယ်ခါ၊</p> <p><b>အနတ္တ</b> မုချ မှန်လှစွာ။</p> <p>၂၄။ ခန္ဓာဓာတ်ခဲ မမြဲ ပုံသေ၊</p> <p>ဖောက်ပြန် ချုပ်စဲ ဆင်းရဲ ပလေ၊</p> <p>ငါသော ကိုယ်သော ဆိုပြော တုံချေ၊</p> <p>မှားခေါင်ထိ ဒိဋ္ဌိ စင်စစ်ပေ။</p> <p>၂၅။ သို့လို ဝပ်တွား လျှောက်ထားလေရာ၊</p> <p>ပရိသတ်အား အများတကာ၊</p> <p>ကြားလျှင် မဲ့ရွဲ့ ကဲ့ရဲ့ ဆူညာ၊</p> <p>သစ္စက ရှုံးရ လွန်နစ်နာ။</p> <p>၂၆။ ဝင့်ဝါ ကြိမ်းပ တက်ကြွ စိတ်မာန်၊</p> <p>ပြိုင်ပွဲ ဆိုင်ပွဲ နိုင်မြဲ အမှန်၊</p> <p>သို့လို ဟိန်းဟောက် မော်မောက် တန်တန်၊</p> <p>ယခုပွဲ ယိုင်လဲ သူဂျွမ်းပြန်။</p> <p>သစ္စကသုတ္တန် ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>သတိပဋ္ဌာနသုတ် အမွှမ်း</h3> <p>မဟာဘဂဝန္တ တိလောကမကိုဋ် အမြိုက်နန်းရှင် ငါးအင်မာရ်နှိပ် တံဆိပ်တုလွတ် အထွတ်အဖူး မြတ်ခေါင်ကျူး ဖြစ်တော်မူသော ရှင်တော်မြတ်ဘုရားသည် တစ်ပါးသောအခါသော်မူ မြောက်ကျွန်းသူ မြောက်ကျွန်းသားတို့၏ ပျော်ပါးရာဌာန ပါကဋသမိုင်း ကုရုတိုင်းကြီး အဝင်အပါ ကမ္မာသ ဒမ္မမည်သော နိဂုံးရွာကြီး၌ ခိုမှီးရွှင်ပျော် သီတင်းသုံး စံနေတော်မူလေသတည်း။</p> <p>ဖလသမာပတ် ထုံမွှမ်းအပ်သဖြင့် အမြတ်ချမ်းသာ မဟာသုခ တော်ကြီးများကို ခံစား၍နေတော်မူစဉ်အခါ များစွာသော ဘိက္ခု ဉာဏ်အရှိန်နုသည်ကို ကြည့်ရှုဆင်ခြင်တော်မူပြီးလျှင် ဉာဏ်အမြင် ထက်သန် ဘာဝနာပဋိဘာန်ဖြင့် အမြန်ဆောလျင် နိဗ္ဗာန်ခွင်သို့ ဆိုက် ဝင်စံမြန်းစေလိုသော ကရုဏာကြောင့် မဟာသတိပဋ္ဌာန် ထူးမြတ် သောသုတ္တန်ကို ထုတ်ပြန်ဟောကြားတော်မူလေသတည်း။</p> <p>ကာယ, ဝေဒနာ, စိတ္တာ, ဓမ္မ လေးဝမူရင်း သတိသွင်း၍ ထန်ပြင်း သောဝီရိယဖြင့် ပဓာနအလုပ်ခွင်မှာ တွင်တွင်ကြီး အားစိုက်၍ နှစ်ချိုက် သောပီတိနှင့် သမာဓိမဏ္ဍိုင်ကို ခိုင်ခိုင်ကြီးတည်ဆောက်လျက် ဉာဏ် အရှိန် တောက်သောအခါ သင်္ခါရသမုဋ္ဌာန် နှစ်ပါးသောရုပ်နာမ်ကို ဟုတ်အမှန် မြင်သိ၍ သမုတိ မှတ်အစွဲဖြင့် ငါ့ကိုယ်ဘဲ မှန်အစစ် ငါပိုင် ဖြစ်သည်ဟု တရစ်ရစ်တပတ်ပတ် သံသရာဘဝဇာတ်မှာ တောမသတ် မှောက်မှား၍ ယောကျ်ားဘဲ, မိန်းမဘဲ အစွဲကြီး စွဲခဲ့ကြသော ဒိဋ္ဌိခဲ ဒိဋ္ဌိတုံး အမိုက်မှောင်ဖုံးသည်ကို လုံးလုံးပယ်ဖြတ်၍ ပရမတ် သစ္စာဖြင့် အမြစ်ပါ မကြွင်းကျန် အဆုံးတိုင်မှောက်လှန်၍ ဖောက်ပြန်သော အထင်မျိုးတို့ကို ဖြတ်ချိုးနှိပ်နင်း၍ အလင်းဖွင့်နိုင်သော သုတ္တန်ဒေနာ တော်ကြီး ဖြစ်ပါကြောင်း</p> <p>ဝိပဿနာဉာဏ် ပွင့်လင်းသန်သော် အမှန်ပေါလော ဉာဏ်ဇော စော၍ <b>အဟော အနိစ္စ</b> မမြဲမှု ဧကန္တပါကလား, <b>အဟောဒုက္ခ</b> ဆင်းရဲမှု ဧကန္တပါကလား, <b>အဟောအနတ္တ</b> အစိုးမရမှု ဧကန္တပါကလားဟု ဘွားဘွား ကြီးပွင့်လင်း၍ တပ်မက်ခြင်း ပြုတ်ကွာလျက် ဥပ္ပါဒါဝယအစစ် အမှန်ကြီး ဖြစ်သည်ဟု ဉာဏ်အသစ်ပွင့်လန်းလျက် လေးခန်းသော မဂ်ဖိုလ်နှင့် နိဗ္ဗာန်ကို အာရုံဆိုက်လျက် အမြိုက်ထွတ်ဘုံကြငှန်းသို့ စံမြန်းခါပျော်မှီး သန္တိခေါ် သုခကြီးကို အပြီးရရှိစေနိုင်သော သုတ္တန်ဒေသနာတော်ကြီး လည်း အမှန်ဖြစ်ပါကြောင်း</p> <p>ဤသို့ဖေါ်ပြ နိဒါနနှင့် အတ္ထသံဝဏ္ဏနာ အဋ္ဌကထာမိန့်ချက် သဘောနက်ကို နှစ်သက်ယုံကြည် စိတ်ကောင်း တည်၍ ရွှေပြည်နိဗ္ဗာန် မြိုက်ရပ်ဌာန်သို့ အမြန်ခိုမှီး စည်းစိမ်ကြီးလိုကြသော ကျွန်ုပ်တို့ အမျိုးသား အပေါင်း အမျိုးသမီးအပေါင်း သူတော်ကောင်းတို့သည် နှစ်ထောင်း ဝမ်းသာ ညီညွတ်စွာဖြင့် ဤမဟာသတိပဋ္ဌာန်သုတ်တော်ကို ထုတ်ဖော် ရွတ်ဆိုကြကုန်အံ့သတည်း။</p> <p>သတိပဋ္ဌာနသုတ် အမွှမ်းပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>သတိပဋ္ဌာနသုတ်နှင့် လျှော်ညီသော ခန္ဓာငါးပါး ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာ</h3> <p>ရူပက္ခန္ဓာ ရေမြှုပ်နှင့်တူပုံ</p> <p>၁။ <b>ရူပံ</b> ဤရုပ် ရေမြှုပ်သန္တာန်၊</p> <p>အနိစ္စဘဲ မမြဲ အမှန်၊</p> <p>မကင်းဘဲမို့ ဆင်းရဲ ပူပန်၊</p> <p>အနတ္တ မှတ်ကြ ဧဝကန်။</p> <p>ဝေဒနာက္ခန္ဓာ ရေပွက်နှင့်တူပုံ</p> <p>၂။ ဝေဒနာစက် ရေပွက်သန္တာန်၊</p> <p>အနိစ္စဘဲ မမြဲအမှန်၊</p> <p>မကင်းဘဲမို့ ဆင်းရဲပူပန်၊</p> <p>အနတ္တ မှတ်ကြ ဧဝကန်။</p> <p>သညာက္ခန္ဓာ တံလျှပ်နှင့်တူပုံ</p> <p>၃။ သညာနာမ်ဓာတ် တံလျှပ်သန္တာန်၊</p> <p>အနိစ္စဘဲ မမြဲအမှန်၊</p> <p>မကင်းဘဲမို့ ဆင်းရဲပူပန်၊</p> <p>အနတ္ထ မှတ်ကြ ဧဝကန်။</p> <p>သင်္ခါရက္ခန္ဓာ ငှက်ပျောတုံးနှင့်တူပုံ</p> <p>၄။ သင်္ခါရက္ခော ငှက်ပျောသန္တာန်၊</p> <p>အနိစ္စဘဲ မမြဲအမှန်၊</p> <p>မကင်းဘဲမို့ ဆင်းရဲပူပန်၊</p> <p>အနတ္တ မှတ်ကြ ဧဝကန်။</p> <p>ဝိညာဏက္ခန္ဓာ မျက်လှည့်ရုပ်နှင့်တူပုံ</p> <p>၅။ ဝိညာဏ်လက်ဖွဲ့ မျက်လှည့်သန္တာန်၊</p> <p>အနိစ္စဘဲ မမြဲအမှန်၊</p> <p>မကင်းဘဲမို့ ဆင်းရဲပူပန်၊</p> <p>အနတ္တ မှတ်ကြ ဧဝကန်။</p> <p>နိဗ္ဗာနမှ သုခအမှန်</p> <p>၆။ နာမ်ရော ရုပ်ရော ဒုက္ခော ဒုက္ခံ၊</p> <p>ဖြစ်လျှင် ပျက်မြဲ မလွဲအမှန်၊</p> <p><b>ဝူပသမော သုခေါနိဗ္ဗာန်</b>၊</p> <p><b>ဝိမုတ္တိ သုဒ္ဓိ သန္တိကံ</b>။</p> <p>ခန္ဓာငါးပါး ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ဝိပါက်တော်-၁၂-ပါး ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာများ</h3> <h3>(၁) ပဌမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ဥရုဝေဠ တောဝမြိုင်ခွင်၊</p> <p>ခြောက်နှစ်ပတ်လုံး ကျင့်သုံးအရှင်၊</p> <p>အားကုန်ခန်းလို့ ညှိုးနွမ်း ငြိုငြင်၊</p> <p>ပင်ပန်းရေး ဝဋ်ကြွေးဘယ်ကြောင့်တင်။</p> <p>ဖြေ။ ကဿပဖျား ထင်ရှားပွင့်သော်၊</p> <p>ဇောတိပါလ နာမအကျော်၊</p> <p>ပုဏ္ဏား မာန်တက် နှုတ်မြွက်အာဘော်၊</p> <p>ဝစီပြင်း ရှေးရင်းဝိပါက်တော်။</p> <h3>(၂) ဒုတိယ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ စိဉ္စမာဏ မိန်းမ စေကျွန်၊</p> <p>ကိုယ်ဝန်ရှိသော ဆိုပြောအလွန်၊</p> <p>လက်သယ်ထားလို့ ဘုရားကိုညွှန်၊</p> <p>စွပ်စွဲခဲ့ အဘယ့်ဝိပါက်ဝန်။</p> <p>ဖြေ။ သောက်စားလွန်ကြူး ယစ်မူးပျော်ရွှင်၊</p> <p>သေသောက်သမား ဖြစ်ငြား ယခင်၊</p> <p>ရဟန္တာမြတ် ဆွမ်းရပ်သည်မြင်၊</p> <p>အကျင့်ယုတ် ဖွင့်ထုတ်စွပ်စွဲအင်။</p> <h3>(၃) တတိယ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ တိတ္ထိ စေခိုင်း မိုက်ရိုင်း ဒုဿီ၊</p> <p>ထင်ယောင် ထင်မှား ပြုငြား သုန္ဒရီ၊</p> <p>လူရှင် အပေါင်း ယုံကြောင်း ပွေလီ၊</p> <p>ရှင်တော်ထွတ် ဘယ်ဝဋ် ရှေးကမှီ။</p> <p>ဖြေ။ မုနာဠိဟု မည်ရှိလောင်းတော်၊</p> <p>မောက်ကြွားမောက်မား သောက်စား အပျော်၊</p> <p>ရှင်ပစ္စေက ဗုဒ္ဓမြင်သော်၊</p> <p>ဒုဿီဘဲ စွပ်စွဲ ဝဋ်ကြွေးပေါ်။</p> <h3>(၄) စတုတ္ထ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ သုန္ဒရီမိုက် သတ်လိုက်သေရာ၊</p> <p>တိတ္ထိအသင်း သတင်းလွှင့်ကာ၊</p> <p>တပည့်များနှင့် ဘုရားကိုသာ၊</p> <p>လူအများ ယုံမှား ဘယ်တွက်တာ။</p> <p>ဖြေ။ လောင်းတော်ရသေ့ ပျော်မွေ့စံရာ၊</p> <p>ရသေ့တစ်ဦး စျာန်မြူးကွန့်လာ၊</p> <p>ငြူစူ စိတ်ဇော မနောဣဿာ၊</p> <p>ကျင့်ယုတ်ကြီး နှုတ်သီး ချွန်သည့်တာ။</p> <h3>(၅) ပဉ္စမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ဝေဘာတောင်စောင်း ကျောက်မောင်း ဆင်ကာ၊</p> <p>ဒေဝဒတ်ယုတ် ခလုတ်အသာ၊</p> <p>သူ ဖြုတ်ချလို့ ဗုဒ္ဓ ခြေမှာ၊</p> <p>ကျောက်လွှာငြိ ဒဏ်ထိ ဘယ်ဝဋ်ပါ။</p> <p>ဖြေ။ သူကြွယ်မျိုးဇာတ် ဖြစ်လတ်တုံခြေ၊</p> <p>ညီကိုလှည့်ဖြား ခေါ်သွားသလေ၊</p> <p>ကျောက်နှင့် ဘိညှပ် ထုသပ်ကြိတ်ချေ၊</p> <p>ကျောက်ဝိပါက် အဆက်ပါခဲ့ပေ။</p> <h3>(၆)ဆဋ္ဌဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ကျောက်လွှာထိပါး မြတ်ဖျား ထွတ်တင်၊</p> <p>တည်နေ ဝပ်ကိန်း သွေးစိမ်းအရှင်၊</p> <p>ခြေမတော်ထဲ ကိုက်ခဲ နာကျင်၊</p> <p>ဝိပါက်ရင်း အလင်းပြစေချင်။</p> <p>ဖြေ။ သူငယ်ဖြစ်ခိုက် လမ်း၌ ပျော်ရွှင်၊</p> <p>ရှင် ပစ္စေက ဝေးမှ အမြင်၊</p> <p>ခဲနှင့် ပစ်လိုက် ထိခိုက် ခြေတွင်၊</p> <p>သွေးယိုဆင်း ရှေးရင်းဝိပါက်ပင်။</p> <h3>(၇)-သတ္တမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ဆွမ်းခံ ကြွမြန်း ထိပ်ပန်းဘုန်းကြွယ်၊</p> <p>မုန်ကျ ဆင်ကြီး ခရီး အလယ်၊</p> <p>ဒေဝဒတ်မိုက် လွှတ်လိုက်ပြန်တယ်၊</p> <p>ရင်ဆိုင်တွေ့ ဆင်ဝှေ့ ဘယ်ဝဋ်နွယ်။</p> <p>ဖြေ။ ဆင်ထိန်း ဆင်ကျောင်း အလောင်းဖြစ်တုံ၊</p> <p>ရှင်ပစ္စေက လမ်းမှ အဆုံ၊</p> <p>ဒေါသထားလို့ ပြစ်မှားသုန်မှုန်၊</p> <p>ဆင်နှင့်တိုက် ဝဋ်လိုက်စေဘို့ကြုံ။</p> <h3>(၈) အဋ္ဌမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ကျောက်လွှာခတ်လို့ သွေးဓာတ် ဆူပူ၊</p> <p>ခြေမ တော်ဦး ထွတ်ဖူး တစ်ဆူ၊</p> <p>သွေးညို ကိန်းလို့ ကျိန်းဝပ် တော်မူ၊</p> <p>ဇီဝက ခွဲရ ဘယ်ဝဋ်ဟူ။</p> <p>ဖြေ။ ပဒေသရာဇ် မင်းဖြစ်စဉ်ဝယ်၊</p> <p>မူးယဇ် သောက်စား ဖောက်ပြား မဖွယ်၊</p> <p>လူရှင်လတ်လတ် ထိုးသတ်ပြန်တယ်၊</p> <p>ဓား ဝိပါက် အဆက် သူကနွယ်။</p> <h3>(၉) နဝမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ သုံးလူ့ ထွတ်ဖူး မြိုက်မှူး သျှောင်ကေ၊</p> <p>ရံဘန် ခါလဲ ခေါင်းခဲ ပလေ၊</p> <p>ဝေဒနာဝဋ် မလွတ် တုံချေ၊</p> <p>ဘယ်ဝိပါက် အဆက်ပါခဲ့ပေ။</p> <p>ဖြေ။ ရှေးခါ ကပ်ဟောင်း မကောင်း ကံဆော်၊</p> <p>တံငါ မျိုးဇာတ် ဖြစ်လတ်သရော်၊</p> <p>ငါးတို့ ဦးခေါင်း ထုထောင်း မြင်သော်၊</p> <p>ဝမ်းမြောက်မိ လိုက်ဘိ ဝိပါက်တော်။</p> <h3>(၁၀) ဒသမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ဝါတော် ကပ်တော့ မာရ်နတ် နှိုးဆော်၊</p> <p>ဝေရဉ္ဇာတိုင်း သမိုင်း အကျော်၊</p> <p>မုယောဆွမ်းမို့ ကြမ်းကြမ်း ထော်ထော်၊</p> <p>ဘုဉ်းပေးရ ရှေးက ဘယ်ဝဋ်နော်။</p> <p>ဖြေ။ မထင်မရှား မျိုးသား ဖြစ်တုံ၊</p> <p>ရဟန်းတော်များ ဆွမ်းစား ခိုက်ကြုံ၊</p> <p>ဆွမ်းကြမ်းစားဟု ပစ်မှား ဆိုပုံ၊</p> <p>ဝစီထွက် ဝိပါက်တော်တဲ့ယုံ။</p> <h3>(၁၁) ဧကာဒသမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ အထွတ်ဆုံးဟု သုံးလူ့ မျက်မှန်၊</p> <p>ခါးတော် ကိုက်ခဲ အသဲ အသန်၊</p> <p>ဝေဒနာများ ခံစား ရံဘန်၊</p> <p>ဘယ်အကြောင်း ကံဟောင်း ထုတ်လို့ပြန်။</p> <p>ဖြေ။ လက်ဝှေ့သတ်ကောင်း အလောင်း ဖြစ်သော်၊</p> <p>ပြိုင်ပွဲ ဆိုင်ပွဲ နိုင်မြဲ အကျော်၊</p> <p>နိုင်လျှင် ခါးရိုး ရိုက်ချိုး မြေပေါ်၊</p> <p>အသတ်ကောင်း ဇာတ်ဟောင်း ဝိပါက်တော်။</p> <h3>(၁၂) ဒွါဒသမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ဆဒ္ဒန် ဆယ်စီး အားကြီး လျင်မြန်၊</p> <p>ဝမ်းတော် သွန်ငြား ရွှေအား မသန်၊</p> <p>ခွေယိုင် နွဲ့လို့ မြန်းခဲ့ နိဗ္ဗာန်၊</p> <p>ဖြေစေကြောင်း ကံဟောင်း သိဘို့ရန်။</p> <p>ဖြေ။ ရောဂါ ကုစား သမား ဉာဏ်ကျယ်၊</p> <p>ရှင်သူဌေးသား ဆေးဝါး ကုတယ်၊</p> <p>ခ, မပေးလို့ ဟိုရှေး ဘုန်းကြွယ်၊</p> <p>ဝမ်းလားဆေး တိုက်ကျွေးဝဋ်ဟောင်းလယ်။</p> <p>သတိပေး ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာ</p> <p>* ဝိပါက် ရောက်ရေး ကြောက်သွေး တုန်ဘွယ်၊</p> <p>ဘုရားသော်လဲ ရှောင်လွှဲ မလွယ်၊</p> <p>တွေ့ကြုံ မြဲမို့ တဝဲ လယ်လယ်၊</p> <p>မလွတ်သေး ဝဋ်ကြွေး ခက်လှတယ်။</p> <p>* ကြင်နာထောက်ထား သနား မြော်ခေါ်၊</p> <p>ကုသိုလ် ပွါးမှု အားပြု ကြနော်၊</p> <p>နှိပ်စက် ညှဉ်းပန်း သရမ်း ပျက်ချော်၊</p> <p>ရှောင်ကြဉ်ရေး ဝဋ်ကြွေး စင်ဘို့မြော်။</p> <p>ဝိပါက်တော် ၁၂-ပါး ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာများ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>သံဝေဂလင်္ကာ ၅-ပိုဒ်</h3> <p>၁။ အဝိဇ္ဇာမှောင်၊ တဏှာငယ် နှောင်သည်၊ လှောင်အိမ် အတွင်း၊ ဖိညှပ် သွင်းလို့၊ ခြေကျဉ်းဆယ်ထပ်၊ သံယောဇဉ်တိုင်၊ ဖွဲ့ကြိုး ငယ်ခိုင်၊ ပိုင်ပိုင်ခတ်လို့၊ ရစ်ပတ်ထုံးချေ၊ ရုန်းမပြည်နှင့်၊ အတည်မရှိ၊ တေဘုမ္မိဝယ်၊ ဇာတိဇရာ၊ မရဏာ။ပူဗျာ ဝန်တွေ များတော့တယ်။</p> <p>၂။ ပ,အာ,ဝါ,တေ၊ ရေ,မြေ သမုတ်၊ ဖြစ် တည် ချုပ်သည့်၊ ဘူတုပ္ပါဒါ၊ ဤကိုယ်မှာလဲ၊ ကေသာ လောမ၊ ဒွတ္တံသကို၊ အတ္တ အမြင်၊ ငါဘဲ ထင်လို့၊ ဝတ်ဆင်ခြယ်လယ်၊ ချစ်ခင်တွယ်။ ရယ်ဘွယ်ဖြစ်အောင် မှားတော့တယ်။</p> <p>၃။ ဖောက်ပြန်ပူပင်၊ သို့ဖြစ်အင်ကို၊ ထင်ထင်ရှားရှား၊ အမြင်သား နှင့်၊ မယား တာတွယ်၊ သားတာတွယ်လို့၊ တကယ် မှတ်မှား၊ ငါ့ အိမ် ငါ့ယာ၊ ငါ့ဥစ္စာ၊ ငါတကားနှင့်၊ ဝါကြွားကမ်းတက်၊ စည်း စိမ်မက်လို့၊ လုယက်စဉ်းလဲ၊ ငြူစူကဲ။ငရဲမီးတွေ များတော့တယ်။</p> <p>၄။ ကာမဂုဏ်မှာ၊ အကောင်းရှာလျက်၊ အာသာငမ်းငမ်း၊ ဘေး ရောက်မည့်တာ၊ မမြင်ရှာ၍၊ တဏှာလွှမ်းလို့၊ ကျီးကန်း မိုက် မှောင်၊ ဆင်သေကောင်ကို၊ ကပ်မြှောင်သောက်စား၊ အလိုက် မှားသို့၊ အားမရခင်၊ သေမင်းငင်။ ချစ်ခင်နေရင်း သွားတော့ တယ်။</p> <p>၅။ ဇရပ်လုပ်တိုင်း၊ သင်းချိုင်းပမာ၊ ဤခန္ဓာကို၊ မူရာပြန်သော၊ လှဟန်သောနှင့်၊ မက်မောထန်ပြင်း၊ နှစ်သက်ခြင်းနှင့် ထမင်း ဟင်းကျွေး၊ မွေးကြီး မွေးလို့၊ ယဉ်ကျေးစေဘိ၊ အရိပ်ကြည့် လျက်၊ ပြုံးစိနေခိုက်၊ လုပ်ရင်း ကိုင်ရင်း၊ ကြံစည် ရင်းပင်၊ အိုခြင်းဆိုက်လို့၊ ချိုင့်ဟိုက်ပိန်ချောင်၊ အကြောထောင်လျက်၊ ဖြူကြောင် ဆံများ၊ ကျိုးသည့်သွားနှင့်၊ အသားရှုံ့တွ၊ ကိုယ်ကုန်း ကွလျက်၊ လှဆိုသရွေ့၊ ရှာမတွေ့။ခြောက်သွေ့ ယွင်း ယိုပါတော့တယ်။</p> <p>သံဝေဂလင်္ကာ ၅-ပိုဒ်ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>နောက်တစ်နည်း သံဝေဂလင်္ကာ ၃-ပိုဒ်</h3> <p>၁။ အသက် စည်းစိမ်၊ ခန္ဓာအိမ်ကား၊ တိမ်တခဲနက်၊ ကြည့်ရင်း ပျက်သို့၊ မျက်စိ အောက်တွင်၊ ပျောက်လွင့် စင်၍၊ သင်္ခါရစက်၊ သူ့ပိုင်နက်၌၊ သွက်သွက် လည်ကာ၊ ပါရရှာ သည်။ခန္ဓာ အနိစ္စပါတကား။</p> <p>၂။ ဘုံနန်း တိုက်အိမ်၊ သူ့စည်းစိမ်နှင့်၊ ဂုဏ်သိရ် မောက်ဖြိုး၊ ဘုန်း တန်ခိုးလည်း၊ မိုးသို့ ချုန်းစေ၊ ပညာတွေလည်း၊ တောင် မြေ တရှိ၊ စွမ်းသတ္တိလည်း၊ မိဂ ရာဇာ၊ သို့ဖြစ်ပါလည်း၊ သင်္ခါရမင်း၊ သူ့ခြေရင်း၌၊ ခွေစင်းမာန်ချိုး၊ ဦးညွတ်လျှိုး သည်။ဘုန်းမျိုး မကယ်နိုင်ပါတကား။</p> <p>၃။ ပုဂ္ဂိုလ်တွင်မည်၊ ခေါ်ကြသည်က၊ ဖွေနည်ရင်းမြစ်၊ ရှာ၍ စစ်သော်၊ ဖြစ်လျှင်ပျက်ငြား၊ ခန္ဓာငါးတည်း၊ တရားထင်မှု၊ မူရင်းရှုက၊ နှစ်ခုဧကန်၊ ရုပ်နှင့်နာမ်တည်း၊ ဖောက်ပြန် တတ်လှ၊ သင်္ခါရမို့၊ နိစ္စခိုင်ကြည်၊ မြဲမတည်သည်။ပျက်မည် မုချ ပါတကား။</p> <p>နောက်တစ်နည်း သံဝေဂလင်္ကာ-၃-ပိုဒ် ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>တပည့်မောင်ပန်းမောင်အား ရေးပေးသော သံဝေဂကဗျာ လေးချိုးကြီး</h3> <p>၁။ ဒုက္ခသာ များတော့၊ အမှားပြည် မပြတ်နိုင်တဲ့၊ ဤ ဇာတ်ကယ်။</p> <p>၂။ ချမ်းသာလိမ့်မည်၊ စိတ်ကြံစည်ဖြင့်၊ ထို ဤ များစွာ၊ အိမ်ခန်းဝါနှင့်၊ ဥစ္စာ ရွှေ ငွေ၊ ခြွေ ရွေ ဆင်မြင်း၊ ကျွန်သင်း ပင်းရဲ့ပြင်၊ ချစ်ခြင်းစိတ်တူ၊ အိမ်သူ ဇနီး၊ သားသမီးတို့ကို၊ အားကြီးတွယ်တာ၊ ခင်မင်ပါလဲ၊ ကြာကြာငယ်ဝါး၊ အချို မလှောက်၊ ရသာပျောက်တဲ့၊ ခွေးတောက်ခါးသို့၊ နေ့များ လ နှစ်၊ ရှည်လေလေ နစ်ချေရဲ့၊ မဖြစ်နိုင်ပြီ၊ ကြံကြီးသာ စည်ရတော့၊ တန်ပါပြီ သည်အလေ့ကိုဖြင့်၊ ငြီးငွေ့ ရှောင်ပယ်။</p> <p>၃။ ကြာလေ ကြာလေ၊ ဆာမပြေ၊ ကာမေဓမ္မ၊ သည်လောဘလဲ၊ ရရာ တွေ့ရာ၊ မြင်တိုင်းသာလျှင်၊ အာသာငမ်းငမ်း၊ တပ်စွဲ လမ်းလျက်၊ စည်းကမ်း မသတ်၊ တိုးလို့သာ ငတ်တော့၊ မန္ဓာတ် ရှေးထုံး၊ လူ့ရွာရှိ ကာမဂုဏ်ကို၊ အာရုံတွေမုန်းသည်နှင့်၊ နတ်သုံးတဲ့ ငါးအာရုံကို၊ သွားခါကြုံ တစ်ကြိမ် မွေ့မယ်လို့၊ ဝတိန်ဗွေ့ စံသာယာတွင်၊ မန္ဓာတာ ကြွချီ ပြောင်းပါလို့၊ နတ်ပေါင်း ပျိုကညာနှင့်၊ ကိုယ်လိုရာ အပျော် လိုက်သော်လဲ၊ စရိုက် ဟိုအပွေကြောင့်၊ လိုမပြေ ရမက် တိုးသည့်ပြင်၊ တမျိုးကြံ တမည်ကျယ်တော့၊ တာအတွယ် ငယ်၊ ဘယ်ဝယ် ဘယ်နည်းနှင့်၊ ပြီးပြတ်မယ်သိ။</p> <p>၄။ ဧကစာငယ်၊ ဝနာမြိုင်ကွေ့၊ ကိုယ်တည်း မွေ့လျက်၊ ငြီးငွေ့ သံဝေ၊ တရားဖွေလို့၊ ငါးထွေ အာရုံ၊ မီးပြာပုံဝယ်၊ ဆွေစုံ မိတ်ဟောင်း၊ ဖေါ်အပေါင်းတို့နှင့်၊ ပျော်ကြောင်းမနွယ်၊ အိမ်သူမယ်ကို၊ တာတွယ်ကင်းလတ်၊ အရှင်းဖြတ်လျက်၊ သူမြတ်ထုံးစံ၊ ကသိုဏ်းနည်းဖြင့်၊ အလှိုင်းကြီး ကြံပြီးမှ၊ ရုပ်နာမ် နှစ်ပြင်၊ ဖြစ် ပျက် အင်ကို၊ ဆင်ခြင် စိတ်ဖြူ၊ နိမိတ်ယူလို့၊ ပူ မဝင်အောင်၊ ဂူမင် လိုဏ်နန်း၊ စံမြန်းမည် အကြံသွေးတော့တယ်၊ တွေးလို့ မချိ။ ။</p> <p>သံဝေဂ ကဗျာ လေးချိုးကြီး ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း သံဝေဂ လေးချိုးကြီး</h3> <p>၁။ မှောင်မကင်းနိုင်ဘု၊ ထောင်တွင်း ဒဏ်ခတ်လို့၊ သံကြပ် ခြုံလွှားတဲ့ ဘုံသားတွေ။</p> <p>၂။ ရူပတဏှာ အစငယ်ဖြာသည်၊ တရာနှင့်ရှစ်၊ နဝင်းကုန် ညစ် တဲ့ပြင်၊ မြှေးရစ်ကယ် ချုပ်နှောင်၊ ကျော့ကွင်းသာ ထောင် တော့၊ ချိုင့်လှောင်တဲ့ ငှက်ပမာလို၊ မထွက်သာ ဖွဲ့ပုံပြင်းပါဘိ၊ တင်းကြံ့ ခိုင်ချေ။</p> <p>၃။ အဝိဇ္ဇာငယ် မိစ္ဆာပူးခိုက်၊ မှိုင်းကြီးတိုက်လို့၊ မိုက် တပြန်ဆီး၊ မှောင်ဗွေကြီးမှာ၊ နေမီးပမာ၊ ဉာဏ်ပညာလဲ၊ ခါတရံပင် လင်းမမြင်လို့၊ မင်းလွင် ဝေဝေ၊ ရစ်ဆိုင်းကာနေတော့၊ ဘုံအပွေမှာ ကြုံချေပြန်သေးချည့် မှန်မရွေ့။</p> <p>၄။ သံသရာငယ်၊ ခန္ဓာရုပ်ဓာတ်၊ သမုပ္ပါဒ်က၊ ချုပ်စပ်ကယ် ထွေ ကာ၊ လေးအလွှာနှင့်၊ ဒွေးခါ မူလ၊ ဖန်ဖန်ငယ်နေ၊ သန္ဓေ စလို့၊ ဘဝထူထောင်၊ စက်ခရီးမှာ ဆယ့်တစ်မီး လောင် တော့၊ နာမ်ဆောင်တဲ့ ရုပ်အိမ်ကို၊ သမုစ္ဆိန် မဖြတ်ပိုင်းနိုင်လို့၊ ရဟတ်သွင် ချာချာစိုင်းတော့တယ် တိုင်းဘုံဓလေ့။</p> <p>တစ်နည်း သံဝေဂလေးချိုးကြီး ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>သံဝေဂ ရတု ပိုဒ်စုံ</h3> <p>၁။ ချစ်ခြင်း ပီယာ။ မီးတောက်ဖြာမူ၊ ဗျာပါသောက၊ အခိုးထ၍၊ ကာမအာရုံ၊ အမှိုက်ပုံဟု၊ တောချုံ တောင်ကုန်း၊ လေတိုက် တုန်းဝယ်၊ ဟုန်းဟုန်းငြိစွဲ၊ တောက်လျှံကဲသို့၊ ချိန့်သဲဆူညံ၊ လောကဓံဝယ်၊ အာရမ္မဏ၊ ဖြားယောင်း ကြသား၊ ရူပဘုံတွင်၊ အမွှမ်းတင်နှင့်၊ အပြင်ဘန်းစု၊ ချစ်စိတ်လုသော်၊ ဝတ္ထုငါးဆင့်၊ တဏှာပွင့်က၊ ကောင်းကင့် လောင်မီး၊ တောက် မပြီးသို့၊ တားဆီးမရ၊ အဇ္ဈတ္တနှင့်၊ ပြင်ပနှစ်ဖက်၊ မီးလျှံယှက်သည်။ ချစ်စက်ဝိုင်းကာ လည်တော့၏။</p> <p>၂။ မြစ်မင်းသီတာ။ ပုံပမာတည့်၊ ကာမောဃကြီး၊ လှိုင်း ဒီးဒီးဖြင့်၊ စီးတသွန်သွန်၊ ခြောက်စင်းပြွန်နှင့်၊ တံခွန် ရေကျ၊ ဝဲပွက် ထသော်၊ တရာ့ရှစ်စင်း၊ မြစ်ခပင်းလည်း၊ ထန်ပြင်း ကိုယ်စီ၊ ယက်ပန်းချီလျက်၊ ထိုဤနှံ့ပြား၊ စီးဆင်းငြားက၊ ရေသား ရေသူ၊ ပမာတူဖြင့်၊ နတ်လူတင်းကြမ်း၊ နပ္ပကန်းတို့၊ ပြိုးပြွမ်း ပြည့်သိပ်၊ ငါးနှင့် လိပ်တို့၊ ဝိပ္ပကိဏ်စုံ၊ ပျော်မြူး ခုန်လျက်၊ အာရုံလိုက်စား၊ ရှည်မျောပါး၍၊ ပြန့်ပွါး စဉ်ဆက်၊ ဆင်းရဲစက်သည်။ ။နှစ်သက်တိုင်းသာ စည်တော့၏။</p> <p>၃။ ရှစ်စင်းညီစွာ။ ဖြူဝန်းကာသည့်၊ သောတာပတ္တိ၊ အစရှိသား၊ အရိယာဝင်၊ မဂ်ပလ္လင်သို့၊ လက်တင်ငြိမ့်လေး၊ မစံသေးမူ၊ ညစ်ကြေး တဏှာ၊ လက်အောက်မှာလျှင်၊ ပညာမလင်း၊ အမှန်ကင်းလျက်၊ လက်တွင်းသူ့ကျွန်၊ အာဏာဝန်ကို၊ မလွန်နိုင်ငြား၊ ဖောက်ပြန်အားကြောင့်၊ အမှားကိုပင်၊ အမှန် ထင်၍၊ ပြင်ပြင် ဆင်းရဲ၊ ဒုက္ခခဲကို၊ ဤဘဲချမ်းသာ၊ မြိန်ရှက်စွာဟု၊ သာယာနှစ်လို၊ လင်းတ အိုသို့၊ ထိုထိုဝတ္ထု၊ အပုပ်စုတွင်၊ မြုပ်လု နီးနီး၊ ဘေးဖိစီး လည်း၊ မငြီးငွေ့ရက်၊ လွန်စုံမက်သည်။ ယစ်လျက် ရိုင်း တာရှည်တော့၏၊။</p> <p>သံဝေဂ ရတုပိုဒ်စုံ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ ဘုန်းတော်ဘွဲ့ မင်္ဂလာရတုပိုဒ်စုံ ၃-ပိုဒ်</h3> <p>၁။ ဇေယ ဇေယာ။ အောင်သံသာပိမ့်၊ ထောင်မှာဧက၊ ရာဒွယနှင့်၊ အဋ္ဌသဋ္ဌီ၊ တူရာသီဝယ်၊ သဝဏီကြယ်၊ စန်းနှင့် ဆွယ်၍၊ ငါးသွယ် ကြာမုံ၊ ခိုင်ခြင်း ရုံသည်၊ ကြိုက်ကြုံ ချမ်းမြေ့၊ လပြည့်နေ့ဝယ်၊ ဘုန်းဟေ့ ထွတ်ထား၊ တို့ဘုရားမူ၊ သက်ကား ခြောက်ဆယ်၊ ပြည့်စုံ ကြွယ်၍၊ သွယ်သွယ် စုံစီ၊ ဂျူဗလီဟု၊ လယ်တီသမ္ဘာ၊ ကိုက်ညွန့်ဖြာသည်။ တေဇာ တိုးတော့ မည်ဘုရား။</p> <p>၂။ တေဇ တေဇာ။ ရွှေသမ္ဘာကြောင့်၊ ဒေဝါန မိန်၊ ဝတိန် စိုးသူ၊ သနင်္ကူတို့၊ ကြည်ဖြူ သင့်တင့်၊ ထောက်ကူ ပင့်ထင့်၊ ရင့် ပါရမီ၊ စုံပြည့်ညီသည်၊ လယ်တီ မြတ်ဖျား၊ တို့ဘုရားဘို့၊ စိတ်ထားရည်စူး၊ ဤပွဲထူးကား၊ ဖြစ်ဘူး ဖြစ်ခဲ၊ ဖြစ်တန် ဘဲနှင့်၊ အံ့အဲစရာ၊ ဖြစ်ပေါ်လာ၍၊ များစွာသောင်းသောင်း၊ လူ အပေါင်းနှင့်၊ နတ်ကောင်း ဗြဟ္မာ၊ ကောင်းချီးငြာသည်။ ကျေငြာဖြိုးတော့မည်ဘုရား။</p> <p>၃။ ဝေရ ဝေရာ။ ။ ရန်တကာတို့၊ သမ္ဘာ ကြီးမား၊ တို့ ဘုရားမှ၊ ရှောင်ရှား ပယ်ခွါ၊ ကောင်းကျိုးဖြာ၍၊ စိန္တာ ဣစ္ဆိ၊ သမိဒ္ဓိတည့်၊ ကိတ္တိသဒ္ဒ၊ ဂုဏ်ပေါင်း ခလျက်၊ ဒီဃ ဇီဝီ၊ မြတ်လယ်တီလျှင်၊ စုံညီမချို့၊ ဖြစ်ရန်ဘို့တည့်၊ နှစ်လို့သည် ဟိတ်၊ အောင်နိမိတ်နှင့်၊ တိတ်လည်းကောင်းစွာ၊ မင်္ဂလာပွဲ၊ သိမ့်ခါဆဲတွင်၊ သဲသဲ ရစ်ဝိုက်၊ ရှစ်ခွင်မိုက်၍၊ ပြိုက်ပြိုက် သွန်းကာ၊ လျှပ်ပန်းမြွာသည်။စွေကာကြိုးတော့သည် ဘုရား။ ။</p> <p>မင်္ဂလာ ရတုပိုဒ်စုံ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>နတ်နန်းစံပျော် ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးအား သံခိပ်ကျောင်းသား တပည့်များတို့က ကန်တော့ကြရန် ရေးသားသော မင်္ဂလာ ရတုပိုဒ်စုံ</h3> <p>၁။ အောင်မြေအမွန်။ ။ ဂုဏဝန်တည့်၊ တုညွှန်ဖွေရှာ၊ ပဒေသာဟု၊ ဗွေချာ လူ့ကွန်း၊ လကျ်ာ ကျွန်းတွင်၊ တည့်မွန်း မတ်မတ်၊ နေပြာသာဒ်သို့၊ ထေရ်မြတ် လောင်းလျာ၊ တို့ ဆရာကား၊ ဂုဏ်ဝါ ပတ်ခြုံ၊ ဓာတ်အစုံနှင့်၊ အဌ်, သုဉ်, ဒွိ, ဧက်၊ သက္ကရာဇ်ဝယ်၊ ပုရစ် ဖူးကြွ၊ နှင်းပန်းခသည့်၊ လ နတ်တော်ချိန်၊ ပြက္ခဒိန်မူ၊ စက်ရှိန် စန်းဆောင်၊ ကြငှန်း ညောင်တည့်၊ ထွန်းပြောင် လျှံတက်၊ ဆယ့်သုံးရက်တွင်၊ ဘုန်းစက်ကြန်ညီ၊ မိုးခေါင်သီမျှ၊ ကေသရီ နေ့၊ ရွှေခြင်္သေ့ တွင်၊ ချမ်းမြေ့ ရွှင်ရွှင်၊ မီးသန့်စင်သည်။ငလျင် ခြိမ့်ခြိမ့် ကြမ်းသည်ဘုရား။</p> <p>၂။ ဆောင်ငွေသလွန်။ ။ ယုန်နန်းစွန်မှ၊ ဖိတ်သွန် ရောင် ခြည်၊ တောင် ဥဒည်တွင်၊ ပတ်လည် လျှံဝင့်၊ ထွက်ပြူ တင့်သို့၊ အသျှင့် သမ္ဘာ၊ ဘုန်းဂုဏ်ဝါဖြင့်၊ နရာမရု၊ ဦးညွတ် ပြုသား၊ စတုသစ္စ၊ ဂမ္ဘီရဟု၊ ဓမ္မ မြိုက်ဆေး၊ တိုက် တဝေး၌၊ ကျွေးမွေး ဟောဖော်၊ ခြိမ့်ခြိမ့်ကျော်၍၊ ခါတော် ထောင်ဝယ်၊ နှစ်ရာကယ်လျက်၊ ရှစ်ဆယ်ငါးဖြစ်၊ သက္ကရာဇ်တွင်၊ မိုးခေတ် တိမ်ညို၊ မှောင်ရိပ် ခိုသည့်၊ ဝါဆိုလချိန်၊ ပုဏ္ဏမိန်၌၊ ဂုဏ်သိရ် ပြည့်တင်း၊ ထေရ် သနင်းကို၊ သေမင်းမိုက်လျှင်၊ ပင့် ဆောင်ငင်သည်။ ဘဝင်စိမ့်စိမ့် ကျွမ်းသည်ဘုရား။</p> <p>၃။ ရောင်ရွှေတသွန်။ ။ နေခြည်ဝှန်လည်း၊ မနွန္တရာ၊ ကပ် သင်္ချာထက်၊ ရောင်ဝါ ကွယ်လျက်၊ ကမ္ဘာပျက်သို့၊ အောက် ထက် ညာခွင်၊ လယ်တီရှင်ဟု၊ ထိပ်တင်ဘုရား၊ လွန်ဆုံး ပါးသော်၊ များပြား ဗိုလ်ထု၊ လူတစုမှာ၊ နောက်ကျု ပူဆွေး၊ ဟစ်ငိုကြွေးရှင့်၊ ရေးသားမိန့်မှာ၊ သံခိပ်စာနှင့်၊ ဆရာဘုရား၊ ရှိသော လားသို့၊ ညွတ်တွား ရည်စူး၊ ဦးတင် ဖူး၍၊ ရွှင်မြူး မာန်လျှော့၊ ကျွန်ကန်တော့သား၊ ကြော့ ငွေကဒဏ်၊ ဝေဇယန် ဟု၊ ဗိမာန် နိတုံ၊ နတ်နန်းဘုံက၊ အာရုံယူငင်၊ ပြုစေချင်သည်။ မရွှင်သိမ့်သိမ့် လွမ်းသည် ဘုရား။ ။</p> <p>ကန်တော့ခန်း မင်္ဂလာရတုပိုဒ်စုံ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးအား ချီးကျူးဖွဲ့ဆိုအပ်သော ဘုန်းတော်ဘွဲ့ တေးထပ်များ</h3> <p>၁။ * မဟာထေရ် အတုလပေမို့၊ မကုဋ ကုဋာ၊<br> မနုဇ ဘုဇဂါ၊ ဂရုဠာ ဒေဝ၊<br> မဓူရာဇ် သွင်မတူသည်၊ သနင်္ကူ ဘုန်းနှင့်မမျှ။</p> <p>* ရုံးနှစ်ဖက် ဆင့်နှာလို၊ ရင့်သမ္ဘာ လျှံကြွ၊ ဦးကင်းတော် နဘာပမာ့ ဟာမို့၊ တာရက စက္ခုံ၊ မျက်နှာတော် သဏ္ဌာန် ပြရလျှင်၊ စန္ဒရ ခြမ်းဝက်သို့ပုံ။</p> <p>* ပုဏ္ဏိန္ဒု တက်လာကြုံသလို၊ မျက်နှာဂုဏ် ကြည်ပွင့်လို့၊<br> ထေရ်သခင့် ဒို့အရှင်၊ ဆဒ္ဒန့် အသွင်၊<br> ရွှေတောင်ထွတ် ကြွားကြွားထင်သလို၊ ငါးပါးအင် ပြည့်ပါဘိလေး။</p> <p>---*---</p> <p>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ထားဝယ်မြို့သို့ ကြွရောက် ရှင်မုထီးဘုရားအား အဖူးအမျှော်ကြွသွားရာတွင် ရေးဖွဲ့အပ်သော ဘုန်းတော်ဘွဲ့ တေးထပ်များ</p> <p>၂။ * ပန်းသဇင် ပေါ်ဆဲမို့၊ ပျော်ပွဲခေတ် ရာသီ၊<br> နှင်းခတဲ့ မကာရီမှာ၊ ပါရမီသခင့်၊<br> ထားဝယ်မြို့ ကနက်မြေတွင်၊<br> ကျက်သရေ ဘုန်းတော်က ပွင့်။</p> <p>* ရှင်မုထီး စေတီဝယ်၊ မွေသရီ ရှင်ပင့်၊<br> ဖူးမြော်ရန် စကြာလွှင့်ပါလို့၊ ထွက်ခါရှင့် မြန်းစဉ်၊<br> ပန်းသဇင် မြတ်ရထားငယ်နှင့်၊ နတ်အများ ဝိုင်းလာတဲ့သွင်၊</p> <p>* ဝဲယာဘက် လမ်းနှစ်ပြင်မှာ၊ စခန်းစဉ် စည်ကားလို့၊<br> များလူတို့ ဆူညံပျော်ပျော်၊ သောင်းထောင်က ကျော်၊<br> တွေ့ရခဲ အတွေ့တော်တယ်၊ ယနေ့နော် ကံထူးလို့လေး။</p> <p>---*---</p> <p>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးနှင့် စစ်တွေမြို့ တရားပွဲမှအပြန် ပင်လယ်ကူး သင်္ဘောပေါ်တွင်ရေးသားဖွဲ့ဆိုအပ်သော ဘုန်းတော်ဘွဲ့ တေးထပ်</p> <p>၃။ * သာသနာ တဝက်နင်းလုမှ၊ ဖက်ကင်းတုဇာနည်၊<br> မောဂ္ဂလိ နာဂသီလို၊ မဟာထေရ် ပေါ်ဘို့၊<br> နရာသိဟ့် သာကိန့်မှန်ငယ် ဗျာမိန့်နှံ ထားထင်ကရို့။</p> <p>* ယင်းသိုက်ဓာတ် ရွယ်ရည်၊ လယ်တီကို ဆိုစို့၊<br> ဘုန်းကံဉာဏ် သမ္ဘာပျို့ပါဘိ၊ ပါရဂို့ ဂုဏ်ရှင်၊< ဝဇီရိန် မြအာဝုဓ်ကဲ့သို့၊ ယထာဘုတ် စူးရှဉာဏ်မြင်။</p> <p>* သောင်းဒီပ တိုက်ဗွေခွင်၊ မြိုက်ရေစင် ဖျန်းဆွတ်လို့၊<br> ပန်းကျွတ်ဆု အောင်လံထောင်၊ လွှတ်ပေါ့ မဂ်ဖောင်။<br> အာဏာစက် တခြားနှောင်လျှင်၊<br> ဘုရားတောင် ဆိုလောက်ကဲ့လေး။</p> <h3>အဘိဓမ္မာဉာဏ်ရောင် အလင်းကိုဆောင်ခဲ့ပုံ ဂုဏ်တော်ဖွဲ့တေးထပ်</h3> <p>၄။ * ဂုဏ်မဟာ စုံစွာပျို့၊ ကြုံလာဘို့ခက်ပေ၊<br> မုံရွာမြို့ အထက်မြေမှာ၊ ကျက်သရေထိန်ညီး၊<br> လယ်တီရှင့် သမ္ဘာဟုန်ငယ်၊ ကမ္ဘာတုန် ဂျိုးခြိမ့်ခြိမ့်ဟီး။</p> <p>* ဝေနေယျ များတတွေ၊ တရားဘေရီကြီး၊<br> ကြားပစေ စည်တီးလို့၊ ပြည်ခရီး ခေသောင်၊<br> ရောက်လွယ်အောင် လျင်လျား၊<br> ရှင်ဘုရားပို့ကယ်လို့ဆောင်၊။</p> <p>* ဘိဓမ္မာ့ဉာဏ်ရောင်ကို၊ မြန်ဘောင်မှာ ထူစိုက်လို့၊<br> ဇမ္ဗူသိုက် ကျွန်းမြသပြေ၊ ထွန်းပသလေ၊<br> ထိန်လင်းတဲ့ ဂုဏ်ပေါင်းတွေကို၊<br> ယုံတောင်းလေ ပုံနှိုင်းတော့လေး။</p> <p>---*---</p> <h3>ဇေတဝန်ကျောင်းဝိဟာသို့ သောင်းဒီပါ ထင်ရှားတဲ့ လယ်တီတိုက်</h3> <p>၅။ * နန္ဒမူ ဖလ်ဂူကွေ့၊ ဉာဏ်ယူမွေ့ စံဖွယ်၊<br> ရန်မြူငွေ့ အန္တရာယ်မှာ၊ မှန်တကယ်သန့်ရှင်း၊<br> ယောဂီမှု ပဒေသာလို၊ ဧကစာကျင့်တဲ့သတင်း။</p> <p>* မဟာဝုန့် စုံမြိုင်လို၊ ထုံဂနိုင် ပင်မင်း၊<br> ရဂုံလှိုင် သဇင်သင်း၊ မြအင်ကြင်း ကံ့ကော်၊<br> တိုက်လယ်တီ မည်ပြုဆန်း၊ သည်ဥဒါန်း စိုက်လို့ထင်ပေါ်။</p> <p>* ပညာညွန့် ပွင့်တုန်းမြှော်သည်၊<br> ရှင့်ဘုန်းတော် ထိန်လင်းလို့၊<br> ရဝိန်မင်း ဒေါင်းနေစကြာ၊ သောင်းမြေလကျ်ာ။<br> ဇေတဝန့် ကျောင်းဝိဟာလို၊<br> သောင်းဒီပါ ထင်ရှားလို့လေး။</p> <p>---*---</p> <p>ဘူမိနက်သန် မြေကြန်ကြိုက်ညီ</p> <p>တိုက်လယ်တီ</p> <p>၆။ * ညာသပြေ ဒီပါမြတွင်ဖြင့်၊ ထေရ် မဟာဘုရာ့ တိုက်တာ၊<br> ဤဌာန ရိုက်ရာကို၊ မကိုဋ်ပါဆိုခွင့်၊<br> လူနှင့်နတ် ညွတ်ရုံးယှဉ်တယ်၊ ထွတ်ဆုံးပင် ပြောကြအသင့်</p> <p>* ပရိယတ် ပန်းကြာရုံ၊ ကျမ်းစာစုံ ငုံပွင့်၊<br> ဂန္ဓာရုံ ထုံဆင့်လို့၊ ဂုဏ်တင့်တဲ့လယ်တီ၊<br> ဗွေမဏ္ဍိုင် ထာဝရပါဘဲ၊ သာသနာ့ ဖူးညွန့်ဌာနီ။</p> <p>* ပဋိပတ် ဝတ်လွှာစီတယ်၊ ထွတ်သာကီ သခင်ဖုန်းရယ်လို့၊<br> အစဉ်သုံး ကိန်းမွေ့ကာစံ၊ ငြိမ်းလေ့ရှာကြံ၊<br> လယ်တီတိုက် ဘူနက်သန်ကို၊ တူဖက်ရန် ရှိဘူးဖျာ့လေး။</p> <h3>မဟာလယ်တီတိုက်ဘွဲ့</h3> <p>ပါဠိ မြန်မာ နှစ်ဘာသာရောယှက် စပ်ဆိုသော ဂီတိဂါထာများ</p> <p>* <b>ဥဒ္ဓံ ယာဝ</b> ဗန်းမော် ကောင်းတုံ၊<br> <b>အဓော ယာဝ</b> ပုသိမ်ဒဂုန်။<br> <b>ပသံသန္တိ</b> ကြေညာ ဆန်စုံ၊ <b>ပသီဒန္တိ ဇနာ ဗဟုံ</b>။</p> <p>* နောက်မျက်နှာက သလ္လာဝတီ၊ ရှေ့မျက်နှာက ဧရာဝတီ။<br> ဗဟိုဌာန မုံရွာလယ်တီ၊ သံခိပ်အာဒိ ကျမ်းဒီပနီ။</p> <p>* <b>ဒက္ခိဏေန</b> မုံရွေး ကြေးမုံ၊ <b>ဥတ္တရေန</b> ကနီ အလုံ။<br> <b>မဇ္ဈိမေန</b> လယ်တီ ရွှေဘုံ၊ <b>ပဋိပတ္တိ ဝနေ ရဂုံ</b>။</p> <p>* လယ်တီ ရာမ သာသနာ့မဏ္ဍိုင်၊ ပရိယတ္တိ မဟာဂနိုင်။<br> <b>ကိတ္တိသဒ္ဒေါ ဘဝဂ္ဂေါတိုင်</b>၊ ပဋိဝေဓ အဖူးအခိုင်။</p> <p>* <b>သမန္တာ</b>ရပ် မျက်နှာထိုထို၊ <b>အာဂန္တွာန ဂန္ထ န္တရို</b>။<br> <b>နိဿာယစ</b> နည်းနာမှီခို၊ <b>သောတုဇန နဂိုရ်ဗဟို</b>။</p> <p>* မဟာဇေယျ ဝေရရန်နှိမ်၊ လယ်တီစခန်း မြနန်းဝတိံ။<br> ဘေးဘျမ်း အေးချမ်း ရဟန်းအရှိန်၊<br> သီတ ခေမသုခစည်းစိမ်။</p> <p>---*---</p> <h3>မဟာလယ်တီတိုက်တွင်း မဟာဗောဓိပင် ညောင်ရေသွန်းပွဲတွင် ရေးစပ်သော တေးထပ်</h3> <p>* လေးသစ္စာ ဉာဏ်ဇောငြိ၊ စျာန်ကောဋိ တက်နိုင်၊<br> သမ္ဗောဓိ လက်ကိုင်ငယ်၊ ဖက်အပြိုင် ပယ်ရှား၊<br> အနန္တ တိုက်တခွင်မှာ၊ မကိုဋ်ဆင် ဖုန်းမြတ်ဘုရား။</p> <p>* မာရ်စစ်တပ် မာန်ကြွကာ၊ ရန်စလာ ရောက်ငြား၊<br> စျာန်ကြွကာ မောက်မကြွားတဲ့ပြင်၊ ကြောက်အားနှင့် မဖြုံ၊<br> ပါရမီ ခြေခံပြု၊ မြေပံသု ဂျွမ်းလှိမ့်လို့ခုန်။</p> <p>* အောင်ပွဲကြီး ရပုံမှာ၊ လ ကဆုန် ငွေနန်းမို့၊<br> ရေဖျန်းတဲ့ ရှေးအတိတ်စဉ်၊ အေးနိမိတ်ပင်။<br> ညောင်ဗောဓိ ရွှေပလ္လင်မှာ၊ ရေသဘင်တော်ကြီးမို့လေး။</p> <h3>သံဝေဂ ရှစ်ဆယ်ပေါ်တေးထပ်</h3> <p>၇။ * ရွတ်တွ ယွင်းယို ခွေယိုင်နွဲ့လို့၊<br> တွေမှိုင်သနဲ့ လက်ခြေတုန်၊<br> နေထိုင်မတဲ့ ရက်တွေကုန်ပြီ၊<br> သက်မသေရုံ ကျန်ပါတော့။<br> အရိုးခေါက်ခက် မှိန်တိမ်တိမ်ငယ်၊ ပိန်တလိမ်လိမ် အိုမင်းချေပေါ့နော့။ ။</p> <p>* ရှုံ့တီး ရှုံ့တွ သားအရေ၊<br> သွားကြွေ အားတွေ မသန်ပျော့၊<br> စားလေ ဝါးလေ အံတအော့နှင့်၊<br> တန်ပေါ့ မာန်လျှော့ ဇရာကောင်။<br> တောင်ဝှေး လက်ကိုင်အဖော်နဲ့၊<br> ကချော် ကချဲ့ ယောင်တီး ယောင်တောင်တောင်။</p> <p>* န, တီး န, တ ပိန်ချောင်ချောင်ငယ်၊<br> မှိန်တမှောင်မှောင် အမြင်မှေးလို့၊<br> ဘဝင်သွေးက ခုန်ဆွခုန်ဆွနေ၊<br> ကြုံမှ ကြုံရပလေ။<br> ရင်အုံချိုင့်လို့ ခါးကိုင်းချေပြီ၊<br> နားထိုင်းဝေတေ ယောင်ငေးမှိုင်လို့လေး။ ။</p> <p>* ဆံဖြူကြီးနှင့် သုံးမဝင်တယ်၊<br> မုန်းချင်စဖွယ် လွန်ကောင်းပါဘိလေး။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း သံဝေဂ ရှစ်ဆယ်ပေါ် တေးထပ်</h3> <p>* ပူသူ့အာရုံ ဗျာဟုန်ချဲ့၊ ကမ္ဘာဘုံရဲ့ ထိတ်စရာ၊ ကာမဂုဏ်နဲ့ တဆိတ်မကွာလျှင်၊ အဝိဇ္ဇာမှောင် သူဗိုလ်ချုပ်၊ လောဘ, ဒေါသ သခင်နှစ်သွယ်မှာ၊ ဂျင် ဂျင်နရယ်ကြီးသို့ သမုတ်။</p> <p>* သူသူငါငါ့ ခေတ်တွင်းပြင်မှာ၊ နစ်ဆင်းဝင်လာ ခါခါရှုပ်၊ စစ်တလင်းပြင် နာနာလုပ်ပါလို့၊ မဟာဘူတရုပ် ခန္ဓာကိုယ်၊ သောကဗျာပါ ခြေလျင်တပ်၊ သေနင်မပြတ် ရစ်ဝိုင်းကာလို့ဖြို။</p> <p>* ဉာဏ်မြေကတုတ် လုပ်ကာခိုမည်၊ ရုပ်ခန္ဓာကိုယ် မထိပါးစေဘို့၊ သတိတရားဖေးမှ ကာကွယ်မှာ၊ အေးမြလာဖွယ်ရာ၊ ရွှေဝါချောင် ကွေ့ ခန်းသာယာမှာ၊ ကမ္မဋ္ဌာန်းဘာဝနာ အို-ပွါးမယ်ပါ့လေး။</p> <p>* ကာမကုန်ဗွက် ရွံ့ညွန်ပမာကို၊ ရွံ့ရွံစရာ ထင်ကြီးထင်လို့လေး။</p> <p>---*---</p> <p>ထိပ်တင်ပြင်စည် မင်းသမီးကြီးထံ ရေးသားပေးပို့သော ဝဋ်ငြီးငွေ့သည့် ရှစ်ဆယ်ပေါ် တေးထပ်</p> <p>* ဝဋ်ခင်းပေါ်တွင် ပျော်ရွှင်ကြသည့်၊ ဖော်သင်္ဂဟ မိတ်လျာစုံ၊ ပေါ်ထင်သမျှ ဣဋ္ဌာဂုဏ်ကို၊ နိမိတ်အာရုံ ခုံမင်စွဲ၊ မီးလျှံမက်တဲ့ ပရွက်ပျံလို၊ အသက်ဖန်ဖန် ချုပ်ဆုံးပြန်ဆင့်လဲ။</p> <p>* တဏှာမြှေးယှက် ထောင်နှောင်အိမ်မှာ၊ လောင်လောင်ရှိန်ရှိန် ပူပန်နဲ၊ ပြောင်ရောင် ထိန်ထိန် ဆူလျှံကဲလို့၊ မူမမှန်ဘဲ ဓာတ်တပုံ၊ ငါ့ကိုယ် ငါ့ဟာ တွယ်တာမှား၊ ဘယ်ညာဖြန့်လွှား ဒိဋ္ဌိခြုံဝတ်လုံ။</p> <p>* ထက် အောက်စင်လွင့် ဆန်ကာစုန်၊ ငုပ်တုံ ပေါ်တုံ ခုန်ပျံ သက်လို့၊ ဘဝဂ် နရက် လော်ကီ့လမ်းအစဉ်၊ မြှော်ကြည့် လမ်းမမြင်၊ အတ္တဝါဒု သံတံကျင်ကို၊ အမြန်အလျင် ဖြုတ်စမ်းချင်လှလေး။</p> <p>---*---</p> <h3>ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် သံဝေဂတေးထပ်</h3> <p>* လူ့လောကီ ဃရာသကိုဖြင့်၊ မပါလှ စိတ်မှာ၊ အာသဝ ပိတ်ကာလျှင်၊ အဝိဇ္ဇာ နယ်ချဲ့၊ ပဋိစ္စ ဓာတ်တခိုငယ်၊ ရဟတ်လို လှဲ့တော့ပြန်ခဲ့။</p> <p>* ဒွတ္တိံသ ရုပ်ခန္ဓာ၊ ပုပ်နံမှာ တကဲ့၊ ဟုတ်မှန်ရာ မမြင်တဲ့နိုင်လို့၊ အစဉ်လှဲ့ နေ့ရေ။ ငါးရာကျော် တစ်ထောင်ကိရယ်က၊ မှောင်အတိ မိုက်လို့သာပွေ။</p> <p>* ကရွတ်လျှောက် ကင်းအနေလို၊ ယင်းအခြေ ဆုံးတယ်ရှိနိုင်ဘု၊ သုံးနယ်တြိ ဝဲမြစ်သံသာ၊ ဆွဲနစ်ပြန်တာ၊ တွေးမိတိုင်း စိတ်ပူပါတယ်၊ နိဗ္ဗူတာ နီးချင်ပေါ့လေး။</p> <p>---*---</p> <h3>နိဗ္ဗိန္ဒ တေးထပ်</h3> <p>* စက်ပဋိစ် သမုဒ်လမ်းဟာမို့၊ အရှုပ်ဆန်းကြယ်စွာ၊ မြှုပ်ခမန်း လယ်ပါတယ်၊ မကယ်သာ နစ်မျော၊ ဘုံဘဝ သပွတ်ချုံငယ်၊ ကရွတ်ပုံ ချားရဲ့သဘော။</p> <p>* အဝိဇ္ဇာ့ တိုက်ဘောင်မှာ၊ အမိုက်ထောင် တလော၊ ယမိုက်ရောင် မနှောတဲ့၊ လောကဓမ့် စက်ဗွေ၊ ဇာတိသန် ထိုစာရင်းရယ်နှင့်၊ အိုနာခြင်း ဆက်လို့သာသေ။</p> <p>* ရှောင်မလွတ် နှောင်ဝဋ်ခွေမှာ၊ ယောင်ဇွတ်ပေ တိုးမဆန့်ပါကလ၊ ပိုးဖလံ့ မီးအိမ့်ပမာ၊ စည်းစိမ့် တဏှာ။ ပျော်မြူးခိုက် သေမင်းလာမယ်၊ ကွေကွင်းတာ နောက်ဆုံးပါ့လေး။</p> <p>---*---</p> <h3>ရွှေတိဂုံ စေတီတော်ဘွဲ့ရှစ်ဆယ်ပေါ် တေးထပ်</h3> <p>* တိမ်စစ်ဗျူဟာ သေနင်္ဂ၊ ဝေဟင်္ဂမ လိမ်ရှုပ်ဆင်၊ မြေပြင် ပဝရ သိင်္ဂုတ်တခွင်မှာ၊ စိန်မုတ်ဒရင် ရောင်ဝါလျှမ်း။ စုလစ်မွမ်းချွန့် ပြာသာဒ်ဆောင်မှာ၊ နဝရတ်အရောင် ထိန်ညီးလျှံလို့သန်း။</p> <p>* သံ, ဂုံ, ပ, မ လေးပွင့်စာငယ်၊ ရှေးစဉ်အလာ ခရာတန်း၊ ကြွေရင့်မဟာ ဗြဟ္မာနန်းက၊ ဝဠာနခမ်း သိမ့်သိမ့်ခုန်၊ ဒုဿစေတီ စူဠာတမျှ၊ ထူပါဝရ မြတ်ဘုရား ရွှေတိဂုံ။</p> <p>* ပူဇာရဟ မြေကြီးတုန်အောင်၊ ရေမီးအစုံ တောက်ပြောင်ပွင့်လို့၊ ခြောက်ရောင်သခင့် ဖြာကွန့်နေအတူ၊ ညာကျွန့် ဘွေဇမ္ဗူ၊ ရွှေသားတောင်ထွတ် မြေက ပြူသလို၊ ဒေဝမရူ ရှိဦးဆင်လို့လေး။</p> <p>* ဘုံသုံးဆယ့်တစ် တိုက်အငူမှာ၊ မကိုဋ်ဆူဆူ ဝပ်လျှိုးရာပလေး။</p> <p>လယ်တီပဏ္ဍိတ (ဆရာဦးမောင်ကြီး) ၏ စာပေအမြုတေကဏ္ဍ ပြီးပြီ။</p> <p>စစ်ကိုင်းတောင်ရိုး ဇမ္ဗုပတိချောင် ပဒုမာလင်္ကာရ မရမ္မရဋ္ဌ ကဝိဓဇ ဒုတိယရဋ္ဌသာရဘွဲ့ရ</p> <p>လယ်တီ ဦးပဒုမ-၏</p> <p>စာပေ အမြုတေ ကဏ္ဍ</p> <p>(အမှာစကား။ ဤကဏ္ဍတွင် ဆရာတော် လယ်တီဦးပဒုမသည် ရေးသား အပ်သော ရသမြောက်စာပေတို့သည်လည်း များစွာပင်ရှိကြပေကုန်၏၊ သို့ပင်ဖြစ်ငြား သော်လည်း ဂန္ထဂရုကို အထူးသတိပြုလျက် လယ်တီဝတ်ရွတ်စဉ်, သဒ္ဓမ္မရံသီကျမ်း, ကလျာဏသုခကျမ်းတို့မှ ထုတ်နှုတ်ကာ သင့်လျော်ရုံမျှသာ ထည့်သွင်းခဲ့ရသည်ကို အပြစ်မပြု လျစ်လျူရှုကြပါရန် အမှာစကားတစ်ရပ် ကြားညှပ်ပန်ကြားအပ်ပေ သတည်း။)</p> <p>နေမျိုးနွယ် ဘုရားပင့်</p> <p><b>အာဒိစ္စဝံသိကော ဗုဒ္ဓေါ၊ ဗာတ္တိံသ ဝရလက္ခဏော။</b><br> <b>တမော ခန္ဓံ ပဒါလေတွာ၊ ဥဒေတု ဓမ္မမာမကေ။</b></p> <p><b>အာဒိစ္စဝံသိကော</b>=နေနွယ်နေမျိုး သတိုးသကျ သာကိယနွယ် ဘွားအစစ် ဖြစ်ကြီးဖြစ်တော်မူပေထသော၊ ဝါ=ရောင်ခြည် တစ်ထောင် အလင်းဆောင်၍ ထွန်းပြောင်ထိန်လျှပ် နေရဟတ်စကြာ သူရိယာပိုင်နင်း နေမင်းမျိုးမှန် အသမ္ဘိန္န ခတ္တိယနွယ် ဘွားအစစ် ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဗာတ္တိံသ ဝရလက္ခဏော</b>=သုံးဆယ့်နှစ်ပါးသော ယောကျ်ားမြတ်တို့၏ လက္ခဏာတော်နှင့် ပြည့်စုံတော်မူပေထသော၊ <b>ဗုဒ္ဓေါ</b>=<b>ဗုဒ္ဓါဒိစ္စော</b>=မြတ်စွာ ဘုရားတည်းဟူသော နေမင်းကြီးသည်၊ <b>တမောခန္ဓံ</b>=ဘဝဘဝါ ကမ္ဘာ့ ကမ္ဘာက ကိုယ်မှာကိန်းဝပ် လေးရပ်ပိတ်ဖုံး မောဟတည်းဟူသော အမိုက်အစု အမှောင်စုတွေကို၊ <b>ပဒါလေတွာ</b>=မှုန့်မှုန့်ကြေမွ တစမကျန် တွန်းလှန် ဖြိုခွဲတော်မူပြီး၍၊ <b>ဓမ္မမာမကေ</b>=သူတော်ကောင်းတရားတို့ကို လိုလား နှစ်သက်ရင်း ရှိကြပေကုန်သော အမျိုးကောင်းသား အမျိုး ကောင်းသမီးတို့ စည်းဝေးအားထားရာဖြစ်သော၊ <b>ဣမသ္မိံ ဌာနေ</b>= ဤအရပ်၌၊ <b>ဥဒေတု</b>=ရောင်ခြည်ကွန်ယက် ဖြန့်မိုးကြက်၍ ထွန်းတက် ဖြန့်မြန်း ကြွလှန်းတော်မူလှဲ့ပါ့ သုံးလောကထိပ်ခေါင်တင် အရှင်မြတ် ဘုရား။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ရောင်ခြည်တော်ဖွင့် ဘုရားပင့်</h3> <p><b>စတုက္ကရံသိ နိက္ခန္တ၊ မေရုရာဇာ ဂိရုတ္တမော။</b></p> <p><b>သောဘတေဝ သကာဘာယ၊ ဩဘာသယံ သမန္တတော။</b></p> <p><b>တထာစ သောဘဏော ဗုဒ္ဓ၊ ဆဗဏ္ဏရုစိယာ ဘဝံ။</b></p> <p><b>အနန္တဇုတိမာ ဘန္တေ၊ ဂန္တွာ ဌာတု သိရမှိ မေ။</b></p> <p><b>ဂိရုတ္တမော</b>=ကမ္ဘာပေါ်တွင် ထင်ရှားရှိသမျှ တောင်တကာ့ထွဋ်မှူး တောင်ဦးတောင်မြတ်ကြီး ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>စတုက္ကရံသိ နိက္ခန္တ မေရုရာဇာ</b>= ရွှေ, ငွေ, မြ, ဖလ် လေးတန်ရောင်ခြည် ထွက်လည်ကွန့်မြူး တင့်ထူးလျှံပြိုင် မဏ္ဍိုင်ချက်ဗွေ နေစက်, လစက် နက္ခတ်တာရာ ကြယ်တကာတို့ ဝဲယာပတ်ဝိုက် ဦးခိုက်ကြရာ မဟာမြင့်မိုရ်တောင် မင်းကြီးသည်၊ <b>သကာဘာယ</b>=ဝါဝင်းရောင်, ဖြူဝင်းရောင်, စိမ်းလဲ့ ဝင်းရောင်, ဖလ်မှန်ရောင် တည်းဟူသော မိမိအရောင်အဝါဖြင့်၊ <b>သမန္တတော</b>=နှစ်ထောင်ကျွန်းငယ် လေးသွယ်ကျွန်းကြီး သီးသီးမြွာမြွာ အဏ္ဏဝါလေးသွယ် မြစ်ငယ်ငါးရာ ငါးဖြာမြစ်မ ရှိသမျှအကုန် လုံးစုံရပ်ဒီ ပတ်ပတ်လည်၌၊ <b>ဩဘာသယံ-ဩဘာသယန္တော</b>=ထွန်းလင်းတောက် ပြောင် မြင့်မိုရ်ရောင်သာစေလျက်၊ <b>သောဘတိ ဣဝ</b>=လေးကျွန်း အလယ် လွန်တင့်တယ်သကဲ့သို့၊ <b>တထာစ</b>=ထိုမြင့်မိုရ်တောင်ကြီး ပုံနည်းစံယူ အလားတူသာလျှင်။</p> <p><b>ဆဗ္ဗဏ္ဏရုစိယာ</b>=ကြာညိုရောင်, မဲညိုရောင်, ပုလဲညိုရောင်, ဖဲညိုရောင်, မြစိမ်းညိုရောင် အဆင်းကဲ့သို့ ညိုဝင်းသော ရောင်ခြည်တော်၊</p> <p>- နေမင်းအရောင်, ရွှေအဆင်းအရောင်, ပယင်းအဝါရောင်, သလင်းအဝါရောင်, ပုလဲအဝါရောင်, ဖဲအဝါရောင်, ပတ္တမြားအဝါရောင် အဆင်းကဲ့သို့ ဝါဝင်းသော ရောင် ခြည်တော်၊</p> <p>- တိမ်နီရောင်, စိန်နီရောင်, ကြယ်နီရောင်, သာကီရောင်, သန္တာနီရောင်, ကမ္ဗလာနီရောင်, ပတ္တမြားနီရောင် အဆင်း ကဲ့သို့ နီဝင်းသော ရောင်ခြည်တော်၊</p> <p>- ဘော်သာခွါရောင်, သော်တာလအရောင်, မကာရ်းအဖြူ ရောင်, ဂွမ်းအဖြူရောင်, စံပယ်အဖြူရောင်, ကြယ်အဖြူ ရောင်, စကားအဖြူရောင်, ခယားအဖြူရောင်, ရတီစိန် အဖြူရောင်, ဝဇီရိန်အဖြူရောင်, ပွတ်သစ်စ ခရုသင်းရောင် ကဲ့သို့ ဖြူဝင်းသော ရောင်ခြည်တော်၊</p> <p>မည်းရောင် နီရောင် ညိုရောင်ထည့်လောင်း ကူးယှက်ပေါင်း သဖြင့် မှဲ့မောင်းမှိုင်းအုံ ရီမှုန်သော အဆင်းရှိသော မဉ္ဇိဋ္ဌ ရောင်ခြည်တော်၊</p> <p>- မင်းလွင်မြူးခုန် ကဆုန်မာသ ခါသမယ၌ မိုးဝပြင်ကျယ် ကောင်းကင်လယ်က လျှပ်ပန်းနွယ်ယှက်ကူး ပိုးရေမြူး သဏ္ဍာန် မီးပန်းတွေပျံသလို အလျှံတလက်လက် သက်တက် ကွန့်လည် ဤမှာထိုမှာ လူးလာပြိုးပြက် တစ်ခဲနက်သော (ပဘဿရ) ရောင်ခြည်တော်တည်းဟူသော ခြောက်သွယ် သော ရောင်ခြည်တော်အပေါင်းဖြင်</p> <p>---*---</p> <h3>ဇိနာလင်္ကာရကျမ်းလာ အာသီသဂါထာကြီး</h3> <p><b>ဇိနေန္ဒြ မတ္တေဘ သကုမ္ဘစာရိနီ၊ ဇိနောရသာနံ မုခပင်္ကဇာလိနီ။</b></p> <p><b>သရသွတီ မေ မုခဂဗ္ဘေ ဂဗ္ဘိနီ၊ ရမတွနာယာသ သဒတ္ထသူဒနီ။</b></p> <p><b>ဇိနေန္ဒြ မတ္တေဘ သကုမ္ဘစာရိနီ</b>=ငါးပါးမာရ်စောင် ခွင်လုံးအောင် သည့် ဘုန်းခေါင်သင်းကျစ် နေမျိုးဇစ်ဟု မုန်ယစ်ပြင်းထန် ဆင်ဆဒ္ဒန်၏ စွယ်လျှံပြိုးပြက် ဦးကင်းထက်ဝယ် ကျက်စားခြင်းအလေ့ ရှိတော်မူပေ ထသော၊ <b>ဇိနောရသာနံ</b>=ငါးမာရ်ထိပ်တင် သုံးလူ့ရှင်၏ ရွှေရင်တော်နှစ် သားတော်ချစ်တို့၏၊ <b>မုခပင်္ကဇာလိနီ</b>=ခံတွင်းဟူသော ကြာရုံတောဝယ် သောသောညံစီ ပျံသန်းလည်၍ ဝတ်ရည်ယူသုံး ပျားပိတုန်းနှင့် ပုံနှုန်း စံယူတူတော်မူပေထသော၊ <b>ဂဗ္ဘိနီ</b>=အိုခြင်းနာခြင်း သေခြင်းနှင့်ကွာ လွန်ချမ်းသာ၍ ဂုဏ်ဝါ ကြွယ်ပေါ အစဉ်ချောသည့် နိရောဓတွင် သား ရွှေစဉ်ကို ဖွားမြင်လုနီး ရင့်သန်တော်မူပြီးထသော၊ <b>သရသွတီ</b>=ပိဋကသုံးပုံ တည်းဟူသော သုရဿတီနတ်သမီးသည်၊ <b>အနာယာသ သဒတ္ထသူဒနီ</b>= အသွယ်အသွယ် လွန်ဆန်းကြယ်သည့် ဓိပ္ပါယ်အတ္ထ သဘာဝနှင့် တမျှပုံယူ သားသည်းအူကို လွယ်ကူနှင့်ပင် မငြိုငြင်ဘဲ သန့်စင်တော်မူ၍၊ <b>မေ</b>=ကျမ်းဂန်အရပ်ရပ် ဘက်ကမ်းခပ်အောင် တတ်မြောက်လိုရှိ တပည့် တော်၏၊ <b>မုခဂဗ္ဘေ</b>=ခံတွင်းတည်းဟူသော ပြဒုသင်ညောင် တိုက်ခန်း ဆောင်၌၊ <b>ရမတု</b>=အသိအလိမ္မာ ဉာဏ်ပညာနှင့် ချမ်းသာစီးပွါး တိုးစေသား ဟု သနားထောက်ကူ ငဲ့တော်မူလျက် ကြည်ဖြူနှလုံး သီတင်းသုံး၍ သက်ဆုံး မွေ့လျော် ကိန်းဝပ်တော်မူပါစေသတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>အစိန္တေယျ ဂုဏဝန္ဒနာ ဘုရားရှိခိုးဂါထာ</h3> <p><b>ယထာ ဇာတာဘိ ရူပဿ၊ ဝိလာသိကာဘိ ရူပိနော။</b></p> <p><b>အဝါစိယာဘိ ရူပဿ၊ အဝေဒိယာဘိ ရူပိနော။</b></p> <p><b>အနောပမာဘိ ရူပဿ၊ အစိန္တေယျာဘိ ရူပိနော။</b></p> <p><b>တိလောကေ ရူပဝန္တာနံ၊ ဇန္တူနံ ကေတုနော နမော။</b></p> <p><b>ယထာ ဇာတာဘိရူပဿ</b>=ဖြစ်မြဲတိုင်းပင် ထက်ဝန်းကျင်၌ ကြန်အင်ဖြိုးပြည့် ရွှမ်းရွှမ်းအိသည့် ပကတိသော အဆင်းတော် လည်း ရှိတော်မူပေထသော၊ <b>ဝိလာသိကာဘိရူပိနော</b>=တင့်တယ်မျိုးစုံ အဖုံဖုံကို အကုန်လွှမ်းအုပ် ခေါင်ကချုပ်၍ ဆင်းရုပ်သိင်္ဂိ ခြောက်ရောင်ခြည်ဖြင့် ကြည်ဖွယ်သာမော ဖူးသူဩမျှ ပြေချောသပ္ပါယ် လှမျိုးကြွယ်လျက် အလွန်တင့်တယ်သော အဆင်းတော်လည်း ရှိတော်မူပေထသော၊ <b>အဝါစိယာဘိရူပဿ</b>=သောင်းကျော်ကမ္ဘာ သက်ရှည်ကြာသည့် ဗြဟ္မာ မဟေ လျှာကုဋေဖြင့် ဆန်းနေဂိုဏ်းညီ ဂါထာသီလျက် ကျူးချီစွမ်းကုန် ဆိုပါတုံလည်း မကုန်နိုင်ရာ များလှစွာသည့် ဆင်းဝါတန်ခိုး အမျိုးမျိုးနှင့် ပြည့်ဖြိုးတော်မူပေထသော၊ <b>အဝေဒိယာဘိ ရူပိနော</b>=သာရိပုတ္တရာ ထေရ် မဟာလို များစွာသင်္ချေ ဉာဏ်ကဝေတို့ ထွေထွေအားသစ် ဉာဏ်ကုန် လှစ်၍ ရှင်ချစ်ရုပ်ပုံ တင့်မျိုးစုံကို ဒါရုံဆင့်ဆင့် ကြောင်းကျိုးသင့်အောင် နှိုင်းချင့်စူးစမ်း ဉာဏ်လက်လှမ်းလည်း ဆုံးခန်းပိုင်ပိုင် မသိနိုင်သည့် ရောင်စိုင်နဂ္ဃိ ရဲရဲညိသော အဝေဒိယအဆင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ ပေထသော၊ <b>အနောပမာဘိ ရူပဿ</b>=ဦးခေါင်း, ခြေလက်, မျက်စိ နားနှာ ကြီးမားစွာသည့် အင်္ဂါတော်များ မဆိုထားနှင့် ကော့ဖျားသေးသွယ် မွေးရှင်ငယ်၏ တင့်တယ်လေဟန် ပုံသဏ္ဌာန်ကို နှိုင်းစံပြိုင်ယှဉ် ပမာတင် ဘို့ သုံးခွင်လောက ရှိသမျှ၌ မရဘယ်မှာ ကွာကြီးကွာ၍ နှိုင်းရာတန္တိ ဘက်မရှိသော အတုလိယ အဆင်းတော်လည်း ရှိတော်မူပေထသော၊ <b>အစိန္တေယျာဘိရူပိနော</b>=စိန္တာကဝိန် သုခမိန်သိန်းသောင်း ဉာဏ်စုံပေါင်း၍ ကျိုးကြောင်းမြော်ခေါ် ကြံပါသော်လည်း ဆင်းတော်တင့်ပုံ သရုပ်စုံကို အကုန်စေ့ငှ ကြံတွေးဆ၍ မရနှိုင်ချေ ဉာဏ်ညွန့်ကြွေသည့် အစိန္တေယျ အဆင်းတော်လည်း ရှိတော်မူပေထသော၊ <b>တိလောကေ</b>=ဗြဟ္မာ လူ နတ် ဘုံသုံးရပ်၌၊ <b>ရူပဝန္တာနံ</b>=အလွန်အမင်း အဆင်းရူပ အလှကြီးလှကြ ကုန်သော၊ <b>ဇန္တူနံ</b>=သင်္ချေများစွာ သတ္တဝါတို့၏၊ <b>ကေတုနော</b>=ထိပ်ခေါင် ဦးစီး မှန်ကင်းကြီး တစ်ဆူ ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=လောက ထွတ်ဖူး မြိုက်မှူးဥသျှောင် ဘုန်းခေါင်စောထီး မြတ်စွာဘုရား ကိုယ်တော် မြတ်ကြီးအား၊ <b>နမော</b>=အနန္တဂုဏ် ကျေးဇူးဟုန်ကို ယုံကြည်မြတ်နိုး မာန်ညွန့်ကျိုးလျက် ရှိခိုးဦးနှိမ်ပါ၏ အရှင်ဘုရား။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ငါးမာရ်အောင်မြင် ဘုရားရှင်အား ရှိခိုးသည့် ဗုဒ္ဓပဏာမဂါထာ</h3> <p><b>ဇိနံ မာကေဇသောဘေသံ၊ တိလောက ကေဇ ကေသရံ။</b></p> <p><b>ဗြဟ္မမောဠိ နတပ္ပါဒံ၊ ဝန္ဒေ ဘဂါန မာလယံ</b></p> <p><b>မာကေဇသောဘေသံ</b>=လစန်း၏ကျက်သရေ, ကြာပန်း၏ ကျက်သရေတို့ထက် ဆထက်ထောင်ရာ သာလွန်မြင့်မြတ်တော်မူပေထ သော၊ <b>တိလောက ကေဇ ကေသရံ</b>=လောကသုံးဘုံ ကြာသုံးရုံတို့၏ ပန်းဝတ်မှုံသဘွယ် ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဗြဟ္မမောဠိ နတပ္ပါဒံ</b>= ဗြဟ္မာမင်းအပေါင်းတို့၏ ဦးခေါင်းညွတ်ရာ ခစားကြရာ စကြာရေးမှတ် ထူးမြတ်သောခြေတော်အစုံ ကြာပဒုံလည်း ရှိတော်မူပေထသော၊ <b>ဘဂါန မာလယံ</b>=ခြောက်တန်သော ဘုန်းတော်အပေါင်း အကောင်းဆုံး အမြတ်ဆုံးသော ဂုဏ်တော်တွေ၏တည်ရာ ဘဂဝါဂုဏ်တော်တွေနှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေထသော၊ <b>ဇိနံ</b>=ငါးမာရ်အောင်မြင် ဘုရားရှင်ကို၊ <b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဝန္ဒေ-ဝန္ဒာမိ</b>=ရှိခိုးပါ၏၊ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ဗုဒ္ဓဝံသ ဋ္ဌကထာလာ သမုဒ္ဒရာကြီးနှင့်တူသော ဗုဒ္ဓရတနာ ပဏာမ ဂါထာ</h3> <p><b>ဧကန္တသာရဒံ သေဋ္ဌံ၊ ဝန္ဒေ ကန္တဂုဏာကရံ။</b></p> <p><b>ဧကက္ခရာဒိနာ ဓမ္မံ၊ ဒေသိတာရံ ဇိနမ္ဗုဓိံ။</b></p> <p><b>ဧကန္တသာရဒံ</b>=ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ချမ်းသာအေးမြ ဘေးမခဘဲ ပူစခပင်း အားလုံးလင်း၍ ငြိမ်းခြင်းဧကန် စင်စစ်မှန်သော နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာ နှစ်ဩဇာကို ကောင်းစွာတိုက်ကျွေး ပေးသနားတော်မူပေတတ်ထသော၊ <b>ဧကန္တဂုဏာကရံ</b>=ဘုန်းတန်ကြီးမား လာဘ်များစေရန် ရည်သန်စိတ်ကွက် မြူမဘက်ဘဲ သက်သက်ချစ်ကြည် ကောင်းစိတ်ရည်၍ အရှည်ချစ်ကြူး နိဗ္ဗာန်ကူးအောင် ထူးထူးထွေရာ ဒေသနာဖြင့် ကောင်းစွာထင်လင်း ဆုံးမခြင်းကြောင့် မယွင်းနိစ္စ ဆင်ထိုက်လှသော အနန္တဂုဏ် ကျေးဇူး ဟုန်တို့ စုပုံကြရာ တည်နေရာကြီးအစစ် ဧကန်ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဧကက္ခရာဒိနာ</b>=တစ်လုံးအက္ခရာ အစဖြာ၍ များစွာသိန်းသောင်း ပုဒ်အပေါင်းဖြင့်၊ <b>ဓမ္မံ</b>=ကျင့်ကြံကြသူ ဟိန္ဒဂူကို အပူမီးဘေး ပါယ်နှင့် ဝေးအောင် မနှေးပို့ဆောင် ကောင်းဘို့နောင်တည့် လေးထောင် ရှစ်သောင်း တရားပေါင်းကို၊ <b>ဒေသိတာရံ</b>=ကိုယ်ကျိုးမမြော် မေတ္တာ တော်ဖြင့် ဟောမိန့် တော်မူပေတတ်ထသော၊ <b>ဇိနမ္ဗုဓိံ</b>=ငါးမာရ်အမှောင့် ရန်သူငြောင့်ကို စိုးနှောင့်မဘက် ဘုန်းတော်စက်ဖြင့် သက်သက်အေးလူ အောင်တော်မူသည့် သုံးလူထွတ်ထား မြတ်ဘုရားဟု မြသားပမာ အေးကြည်စွာသော မဟာသမုဒ္ဒရာကြီးကို၊ <b>အဟံ</b>=တပည့်တော်သည်၊ <b>ဝန္ဒေ-ဝန္ဒာမိ</b>=သတပတ် ရွှေကြာ ငုံပမာသို့ နှစ်လွှာသောလက် စုံကာ ယှက်၍ နှစ်သက်ကြည်ယုံ ကိုးပါးသော အရှင့်ဂုဏ်ကို ဦးပုံဝပ်လျှိုး မာန်ညွန့်ကျိုးလျက် ရှိခိုးဦးနှိမ်ပါ၏ မြတ်စွာ ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>ဗုဒ္ဓဝံသ ဋ္ဌကထာလာ ဓမ္မဝန္ဒနာဂါထာ</h3> <p><b>ဝိမုတ္တေကရသံ ဓမ္မံ၊ ဝန္ဒေက ဇိနသမ္ဘဝံ။</b></p> <p><b>ဧကန္တ ပူဇိတံ တေန၊ မုနိနာ ဒိစ္စဗန္ဓုနာ။</b></p> <p><b>ဝိမုတ္တေကရသံ</b>=ငါးပါးခန္ဓာ လောင်မီးစာတို့ ကင်းကွာငြိမ်းဘိ ဝိမုတ္တိဟု အရိယဩဇာ မွန်မြတ်စွာလျှင် ချမ်းသာအစု မြိုက်ဆီစုသည့် တခုတည်းသော အရသာရှိတော်မူပေထသော၊ <b>ဧကဇိနသမ္ဘဝံ</b>= အခေါင်ထိပ် နင်း တုဘက်ကင်းသည့် ရှင်ရင်းဇိနော် စိန္တေယျော်သည် ဟောဖော်ရင့်ကျွေး ဖွင့်ထုတ်ပေးမှ ဖွေးဖွေးလက်လက် ရောင်စုံယှက်၍ ပေါ်ထွက်တော် မူပေထသော၊ <b>အာဒိစ္စ ဗန္ဓုနာ</b>=ယူဇနာမှန်း သုံးသန်း အကျယ် လေးကျွန်းနယ်တွင် မှောင်စွယ်ကိုခွင်း ရှင်နေမင်း၏ ဆွေရင်း မိတ်စစ် ဖြစ်ကြီးဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>တေန မုနိနာ</b>=ဉေယျငါးအင် တက်တက်စင်ကို အမြင်ပေါက်ပြီး ထိုမြတ်စွာဘုရားကြီးသည်၊ <b>ဧကန္တ ပူဇိတံ</b>=အာရုံပြုရာ ပွါးများကာဖြင့် မကွာထက်ချပ် နိစ္စဗဒ်လျှင် ဆည်းကပ် ကော်ရော် စင်စစ်ပူဇော်အပ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဓမ္မံ</b>=မဂ်လေးတန် ဖိုလ်လေးတန် နိဗ္ဗာန်ပရိယတ် အမြတ်ဆယ်ဘော် တရားတော်ကို၊ <b>အဟံ</b>=တပည့်တော်သည်၊ <b>ဝန္ဒေ-ဝန္ဒာမိ</b>=သတပတ် ရွှေကြာ ငုံပမာသို့ နှစ်လွှာသောလက် စုံကာယှက်၍ နှစ်သက်ကြည်ယုံ ခြောက်ပါးသော တရားဂုဏ်ကို ဦးပုံဝပ်လျှိုး မာန်ညွန့်ကျိုးလျက် ရှိခိုးဦးနှိမ်ပါ၏ တရား တော်ဘုရား။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ဗုဒ္ဓဝံသ ဋ္ဌကထာလာ သံဃဝန္ဒနာဂါထာ</h3> <p><b>ဧကန္တ ပုညခေတ္တဂ္ဂံ၊ ဧကန္တ သာရသမ္ဘဝံ။</b></p> <p><b>ဧကန္တ ဝိစိနံ သံဃံ၊ ဝန္ဒေက ဂုဏသာဂရံ။</b></p> <p><b>ဧကန္တပုညခေတ္တဂ္ဂံ</b>=ကောင်းမှုမျိုးကို စိုက်ပျိုးချရာ လယ်တာမြေ ကောင်းကြီး စင်စစ်ဧကန်ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဧကန္တ သာရသမ္ဘဝံ</b>= အခွန်အကာ ဘိတ်မပါဘဲ ကောင်းရာစင်စစ် တရားနှစ်ကြောင့် ရှင်ချစ် ဘုန်းမော် မြတ်ဇိနော်၏ သားတော်ရင်နှစ် ဖြစ်ကြီးဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဧကန္တဝိစိနံ</b>=သဿတနယ် စ္ဆေဒနယ်နှင့် မနွယ်မစပ် လွန်ဖြောင့် မတ်သည့် ထွက်ရပ်လမ်းစ မဇ္ဈိမဟု မြတ်လှဧကန် အကျင့်မှန်ကို မဟန္တာရုံ ဉာဏ် စွယ်စုံဖြင့် အကုန်ဖွင့်လှစ် စိစစ်တော် မူပေထသော၊ <b>ဧက ဂုဏသာဂရံ</b>= ကိုးပါးဂုဏ်ရှိန် ထိန်ထိန်ကွန့်မြူး မြတ်ခေါင်ကြူးသား ကျေးဇူးတော်ဂုဏ် အဖုံဖုံဟု ရောင်စုံပြိုးပြက် ယိုးယိုးယက်သည့် အမျက်ရတနာ သိန်းများ စွာတို့ တည်ရာမှန်ဟုတ် ဂုဏ်အချုပ်ကြောင့် သမုဒ္ဒရာကြီး သဘွယ် ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>သံဃံ</b>=သမုတိသံဃာနှင့်တကွ ရှစ်ပါးသော အရိယာသံဃာတော် မြတ်အပေါင်းကို၊ <b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဝန္ဒေဝန္ဒာမိ</b>=သတပတ်ရွှေကြာ ငုံပမာသို့ နှစ်လွှာသောလက် စုံကာယှက်၍ နှစ်သက်ကြည်ယုံ သံဃာ့ဂုဏ်ကို ဦးပုံဝပ်လျှိုး မာန်ညွန့်ကျိုးလျက် ရှိခိုးဦးနှိမ်ပါ၏ သံဃာတော် အရှင်မြတ်ဘုရား။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ရတနာသုံးပါးနှင့်တကွ ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးအား ကန်တော့ရန် ပါဌ် အနက်</h3> <p><b>နမော ဗုဒ္ဓဿ၊ နမော ဓမ္မဿ၊ နမော သံဃဿ၊</b></p> <p><b>နမော ဂန္ထကာရဿ လယ်တီမဟာထေရဿ။</b></p> <p><b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=သစ္စာလေးဆင့် ဖွားဖွားစွင့်လျှင် ပွင့်တော်မူငြား မြတ် ဘုရားအား၊ <b>နမော</b>=စေတနာဇောစူး မနောမြူးလျက် ကြည်နူးသဒ္ဓါ ရှိခိုးပါ၏ အရှင်မြတ်ဘုရား။</p> <p><b>ဓမ္မဿ</b>=ဒေသနာပေါင်း ရှစ်သောင်းလေးထောင် အရောင်များပြား မြတ်တရားအား၊ <b>နမော</b>=စေတနာဇောစူး မနောမြူးလျက် ကြည်နူးသဒ္ဓါ ရှိခိုးပါ၏ တရားတော်မြတ်ဘုရား။</p> <p><b>သံဃဿ</b>=များစွာထောင်သောင်း သံဃာတော်အပေါင်းအား၊ <b>နမော</b>=စေတနာဇောစူး မနောမြူးလျက် ကြည်နူးသဒ္ဓါ ရှိခိုးပါ၏ အရှင် မြတ်ဘုရား။</p> <p><b>ဂန္ထကာရဿ</b>=ဒီပနီကျမ်း အခန်းခန်းကို ကြိုးပမ်းသမှု ရွှင်လန်းစွာ ပြုတော်မူပေထသော၊ <b>လယ်တီမဟာ ထေရဿ</b>=ကမ္ဘာ့မဏ္ဍိုင်ကြီးပမာ, ကမ္ဘာ့အလင်းရောင်ကြီးပမာ, ကမ္ဘာ့ကျွန်းကြီးပမာ, ကမ္ဘာ့ကျက်သရေကြီး ပမာ, ကမ္ဘာ့တက်နေကြီးတဖြာ အရာမကသော ဂုဏ်ကျေးဇူးတော် တို့ကြောင့် ယုံကြည်အားထားရာ ဆရာတဆူ ဖြစ်ကြီး ဖြစ်တော်မူပေသည့် ကျေးဇူးတော်ရှင် လယ်တီဆရာတော် မဟာထေရ်မြတ်ကြီးအား၊ <b>နမော</b>= စေတနာဇောစူး မနောမြူးလျက် ကြည်နူးသဒ္ဓါ ရှိခိုးပါ၏ အရှင်မြတ် ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင်လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီအား ကန်တော့ရန် အာစရိယဝန္ဒနာ ၂-ဂါထာ</h3> <p><b>ဝဋ္ဋဃမ္မာဘိ သန္တတ္တာ၊ သတ္တာ သိတျာဘိလာသိနော။</b></p> <p><b>ယဿုပ္ပါဒါ ဟိလာဒိံသု၊ လယ်တီသီတဂုနော နမော။</b></p> <p><b>ယဿ လယ်တီသီတဂုနော</b>=အကြင်သီလ သမာ ဓိပညာဟု သိက္ခာသုံးအင် ရောင်ရှင်အေးကြည် ဖိတ်ဖိတ်လည်သည့် လယ်တီ ဘုန်းမော် ထေရ်ကျော်သေဌ်နင်း ရွှေလမင်းကြီး၏၊ <b>ဥပ္ပါဒါ</b>=တောင်ထိပ်၌ ကြာ ဖြစ်ပေါ်လာသို့ အံ့ရာထူးထွေ မြန့်တိုင်းမြေဝယ် တေဇာကွန့်မြူး အကျူး အကျော် ပေါ်ထွန်းတော်မူလာခြင်းကြောင့်၊ <b>ဝဋ္ဋဃမ္မာဘိ သန္တတ္တာ</b>= ဝဋ် သံသရာ သဲကန္တာ၌ နွေကာလကြီး လွင်တီးတီးဝယ် မီးဆယ့်တစ်တန် သူရကန်ဖြင့် ပူပန်ညှိုးနွမ်း ပင်ပန်း၍နေကြကုန်သော၊ <b>သိတျာဘိ လာသိနော</b>=ဘေးဒဏ်ရန်မာရ် အန္တရာယ်ခပ်သိမ်း ဆင်းရဲကိန်းတို့ ငြိမ်းကြီးငြိမ်းရာ မြတ်ချမ်းသာကို လွန်စွာတောင့်တ မြော်လင့်ကြ ကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=သန်းပေါင်းများစွာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>ဟိလာဒိံသု</b>= မိန့်ကျူးသံဝါ ဒေသနာနက်လေး ကြည်ဓာတ်ပေးသဖြင့် ချမ်းအေး ရွှင်လန်းကြလေကုန်ပြီ၊ <b>တဿ လယ်တီသီတဂုနော</b>=ထိုသီလ သမာ ဓိပညာဟု သိက္ခာသုံးအင် ရောင်ရှင်အေးကြည် ဖိတ်ဖိတ် လည်သည့် လယ်တီဘုန်းမော် ထေရ်ကျော်သေဌ်နင်း ရွှေလမင်းကြီးအား၊ <b>နမော</b>= လူ့ဘုံငြီးငွေ့ ထက်ဘုံမွေ့သည့် ဘုန်းဟေ့ရှင်ထူး ဂုဏ်ရောင်မြူးကို ချီးကျူးဝန္ဒနာ ရှိခိုးဦးနှိမ်ပါ၏ အရှင်ဘုရား။ ။</p> <p>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာဘုရားကြီးအား တစ်နည်း ကန်တော့ရန်</p> <p><b>နာနာရဋ္ဌ နိဝါသီနံ၊ တမံ မောဟံ ဝိဓံသိနော။</b></p> <p><b>ဓမ္မောဘာသံ ဓာရေန္တဿ၊ လယ်တီဘာဏုမတော နမော။</b></p> <p><b>နာနာရဋ္ဌနိဝါသီနံ</b>=တိုင်းအလီလီ ပြည်အစို့စို့ မြို့အထွေထွေ သောင်းတိုက်မြေဝယ် တည်နေလေ့ရှိကြကုန်သော၊ <b>ဇနာနံ</b>=တရာ့တစ်ပါး ခြားနားအယူ ဗိုလ်လူခပင်း အသင်းသင်းတို့၏၊ <b>တမံ မောဟံ</b>=ဘဝဘဝါ ကမ္ဘာဘာက မကွာအစဉ် ကိုယ်တွင်ကိန်းဝပ် လေးရပ်ပိတ်ဖုံး မောဟ တည်းဟူသော အမိုက်တုံးကြီးကို၊ <b>ဝိဓံသိနော</b>=မှုန့်မှုန့်ကြေမွ တစမကြွင်း အားလုံးလင်းအောင် ဖြိုခွင်းသုတ်သင်တော်မူပေထသော၊ <b>ဓမ္မောဘာသံ</b>= သိမ်မွေ့နက်နဲ ခက်ခဲလှစွာ ဘိဓမ္မာဟု ဒေသနာ ရောင် ခြည်တစ် ထောင်ကို၊ <b>ဓာရေန္တဿ</b>=မြို့ပြပြည်ရွာ နယ်တကာကို ဒေသနာငြမ်း ကြွချီမြန်း၍ ကြိုးပမ်းသက်စွန့် နောက်မတွန့်ဘဲ အဓွန့်မြင့်ရှည် ကျွတ်စိမ့်ရည်၍ လှည့်လည်ဆောင်ကြဉ်းတော်မူပေထသော၊ <b>လယ်တီ ဘာဏုမတော</b>=ပညာဣန္ဒြေ ထောင်ရောင်ဝေသည့် မထေရ်ဇာနည် ဆွယ်မမှီသား လယ်တီဘုန်းမော် နိုင်ငံကျော်သည့် မဟော်သေဌ်နင်း ရှင်နေမင်းကြီးအား၊ <b>နမော</b>=ဆယ်ချောင်းစုံလက် ဦးထိပ်ရွက်၍ နှစ် သက်မြတ်နိုး လွန်အားကိုးလျက် ရှိခိုးဦးနှိမ်ပါ၏ အရှင်ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>ဘုန်းတော်ဘွဲ့ ရတုပိုဒ်စုံ</h3> <p>စစ်ကိုင်းတောင်ရိုး မဟာဇေတဝန် လယ်တီစကြ ကျောင်းတော်ကြီး၌ ၁၂၈၃-ခုနှစ်၊ နတော်လဆန်း-၁၃-ရက်တွင် ကျေးဇူးရှင်လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ မီးရှူးသန့်စင် ဖွားမြင်တော်မူသော နေ့ထူး နေမြတ်ဟု အထိမ်းအမှတ်ပြုလုပ်သော ဆီမီးပွဲတော်ကြီးတို့ကို ဝှဲချီး ကျင်းပရာ၌ ဇမ္ဗုပတိချောင် ဦးပဒုမ အရှင်သူမြတ် ရေးသားအပ်သော ဘုန်းတော်ဘွဲ့ ရတုပိုဒ်စုံ</p> <p>၁။ ဇေယျဇေယျာ။ကောင်းချီးသာပိမ့်၊ မဟာဝိသိဌ်၊ ရှေးပုညိဒ် ကြောင့်၊ တိဟိတ်ဇာနည်၊ အာသဘီဟု၊ မဟီကျွန်းလုံး၊ ပဲ့တင်ချုန်းသား၊ မြင့်ဆုံးဥက္ကဌ်၊ မထေရ်မြတ်သည်၊ တေ အဌ် ဒွိ ဧက်၊ သက္ကရာဇ်တွင်၊ ကသစ်ပန်းမြိုင်၊ ပွင့်ဖူး ပြိုင်လျက်၊ နှင်းဆိုင်အပျော်၊ လနတ္တော်ဝယ်၊ ငွေသော်စန္ဒ၊ လျှမ်း လျှမ်းကြွသည့်၊ တေရသမီ၊ ရက်တိထီဝယ်၊ လယ်တီနေမျိုး၊ လူထိပ်မိုး၏၊ သက်ဇိုဝ်းရောက်လှဲ့၊ ချင့်ထောက်ခဲ့သော်၊ ခုနစ်ဆယ့်ငါး၊ ဝါတော်အားဖြင့်၊ ကြီးမား သိက္ခာ၊ ဆပညာတည့်၊ ဖွားရာရက်နေ့၊ သာချမ်းမြေ့ဝယ်၊ ဘုန်းဟေ့တေဇော်၊ မြတ် ဇိနော်အား၊ ဆွမ်းတော် ညောင်ရေ၊ အောင်သပြေနှင့်၊ ထိန်ဝေ ကွန့်မြူး၊ မြင်သူမူးမျှ၊ မီးရှူးသောင်း ထောင်၊ လျှပ်စစ်ရောင်ကို၊ တတောင် ရိုးလုံး၊ ငွေရည်ဖုံးသို့၊ အုံးအုံးပဲ့တင်၊ ပွဲကြီးယင်သည်။ မြေပြင်ညိုးညံ ခြိမ့်ပွဲတည်း။</p> <p>၂။ သေလသေလာ။တောင်တကာတွင်၊များစွာသောင်းသောင်း၊ သူတော်ကောင်းတို့၊ လွတ်ကြောင်း ကြံစည်၊ စျာန်ဝသီနှင့်၊ လေးလီသမ၊ ပဓာနကို၊ နိစ္စမြဲမြံ၊ ကြိုးစားသန်လျက်၊ ပျော်စံ မှီတင်း၊ သုံးမွေ့ခြင်းကြောင့်၊ တောင်မင်း ဝိသိဌ်၊ ဇေယျာ ထိပ်တွင်၊ ဖိတ်ဖိတ်တောက်လွန်၊ စိန်ရည်သွန်သို့၊ ဇေတဝန်ခေါ်၊ စံကျောင်းတော်ဝယ်၊ ထေရ်မော် ဖွားချိန်၊ သုဒ္ဓဒိန်၌၊ ထိန် ထိန်ဝင်းပြောင်၊ မီးသောင်းထောင်ကို၊ ဘုန်းခေါင်သမု၊ ကိုယ်စားပြု၍၊ သုံးလူ့ထွတ်ထား၊ မြတ်ဘုရားအား၊ ဆပွါးစိတ်စေ၊ ပသန္နေဖြင့်၊ ရိုသေညွတ်ကျိုး၊ လက်စုံမိုး၍၊ ရှိခိုးဦးတင်၊ ကုသိုလ်လျဉ်ကြောင့်၊ ချစ်ရှင်ဘုန်းမို၊ တက္ကသိုလ်မူ၊ မှောင် ဆိုလေရွေ့၊ အကုန်သွေ့လျက်၊ ချမ်းမြေ့အေးလူ၊ ကျွတ် ထိုက်သူကို၊ ကယ်ယူနိုင်စေ၊ ဆုပန်ချွေလျက်၊ ဝေဝေပုံယင်၊ လှူပွဲဆင်သည်။ ဝေဟင်မိုးယံ လှိမ့်လှဲတည်း။</p> <p>၃။ ထေရထေရာ။ ။ကဝိန္ဒာတို့၊ ပဏာတင်ချီ၊ စက်နှစ်လီတွင်၊ ဦးသီညွတ်ခ၊ ဝင်းဝင်းရသား၊ သံဃာ့ဦးကိုင်၊ ထေရ်ဘုန်း လှိုင်သည်၊ ဂနိုင်ထွေဆန်း၊ ရေယဉ်စန်းနှင့်၊ ခင်တန်းယှက်နွယ်၊ လွန်ပျော် ဘွယ်သား၊ ကျောင်းငယ်ကျောင်းကြီး၊ အသီးသီးတို့၊ ထိန်ညီး သိုက်မြိုက်၊ ဤကျောင်းတိုက်ဝယ်၊ နှစ်ခြိုက်ရွှင်ပြုံး၊ သက်တန်း ဆုံးအောင်၊ ကျင့်သုံးမွေ့လျော်၊ စံနေသော်လျှင်၊ အဟောဝတ၊ ကောင်းလေစွဟု၊ တောင့်တ နေဆဲ၊ ရုတ်ခနဲပင်၊ ဖယ်လွှဲတော့မည်၊ ကြားရသည်ကြောင့်၊ မကြည်စိတ်ထား၊ ရေနည်းငါးသို့၊ များပြား ရှင်လူ၊ ဇေယျာသူတို့၊ အူအူ သောင်း သောင်း၊ တုပ်ဝပ်ညောင်း၍၊ လျှောက်တောင်းပန်ထွာ၊ ဦးတင်ပါ၏၊ ဆရာဘုန်းဝေ၊ နေမင်း ဆွေသည်၊ မကွေနိစ္စ၊ မြတ်ဓမ္မဟု၊ ရသအေးကြည်၊ ရွှေနို့ရည်ကို၊ အရှည်မြင့်ညောင်း၊ တိုက်စေကြောင်းဖြင့်၊ သောင်းသောင်း လူရှင်၊ ပင့်လျှောက် တင်သည်။သေနင်ပျိုးဟန် သိမ့်သဲတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ဆုံးမစာ ဧကပိုဒ် လင်္ကာများ</h3> <p>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ရေးသားအပ်သော “ မိုက်မလင်းနိုင်လို့ “-အစချီသော လေးချိုးကြီးကို မှီငြမ်းပြု ရေးသားဖွဲ့ဆိုအပ်သော ဆုံးမစာ ဧကပိုဒ် လင်္ကာ</p> <p>* ဆိုပိန့်မှန်ရာ၊ ကျမ်းဂန်လာဖြင့်၊ ဉာဏ်မှာစိုက်စူး၊ ဆင်ခြင် ဦးလော့၊ ရှည်ကြူးသို့စင်၊ သံသာခွင်၌၊ အမြင်ဘောက်ယွင်း၊ မိုက်မလင်း၍၊ မြိုက်ခင်းညာဆီ၊ ခါတော်မှီအောင်၊ ဝေ့သီနိုင်ဘဲ၊ ဩဃဝဲ၌၊ ထပ်လဲသုံသုံ၊ နေ့ရက်ကုန်၍၊ ဆန် စုန်မျောလတ်၊ တောမသတ်သည့်၊ ရဟတ်ဗွေချာ၊ ကြောက်ဖွယ်ရာတည့်။</p> <p>* ငါးဖြာစုံညီ၊ ဒုလ္လဘီဟု၊ ကြုံမှီခေတ်တွင်း၊ စက်စုံကျင်းသား၊ မှန်ကင်းစိုက်ထူ၊ လူ့ထက်လူဟု၊ ဇမ္ဗူသောင်းခေတ်၊ ကောင်းစွာဖြစ်လည်း၊ အနှစ်မဲ့သော၊ အကာတောဝယ်၊ ဗျာမောဝင့်ကျယ်၊ တနွယ်နွယ်လျှင်၊ အကယ်သို့ပင်၊ ဟုတ်နိုးထင်လျက်၊ အမြင်မဖြောင့်၊ အဉာဉ်ထောင့်၍၊ မှောင့်ထက် သာမှောင်၊ မိုးတိမ်တောင်နှင့်၊ သန်းခေါင်လမိုက်၊ မီးသွေးတိုက်ဝယ်၊ အလိုက်ဘာသာ၊ ဝါသနာဖြင့်၊ ဟုတ်ရာစေ့စေ့၊ မြင်မငွေ့ဘဲ၊ ထင်ရွေ့နှင့်သာ၊ အလေ့ရှာ၏။</p> <p>* အခါနာရီ၊ ရွေ့ရွေ့ချီသား၊ တိထီဆန်းဆုတ်၊ အတွင် ချုပ်သည့်၊ သုတ်သုတ်ရက်ရေ၊ နားမနေဘဲ၊ မသွေနှိပ်စက်၊ ဇရာလက်တွင်၊ အသက်ကုန်ဆုံး၊ ပျက်ပြိုပြုန်း၏။</p> <p>* သုံးလောကဓာတ်၊ ကြွင်းမလှပ်ဘဲ၊ သူသတ်အချွန်၊ လက် မရွံကို၊ သက်ခွန်ဘဏ္ဍာ၊ သွင်းဘို့ငှါလျှင်၊ ခန္ဓာရုံကြီး၊ မြုံပြတီးက၊ အငြီးဖြေကာ၊ စားအစာနှင့်၊ မကွာနေ့ည၊ စောင့်ရှာကြ၏။</p> <p>* မိုက်စလူလူ၊ သို့ပါမူလည်း၊ ပူနွယ်ဆွေးနွယ်၊ ရေးခွင့် ကျယ်ကို၊ အေးဘွယ်ထင်မှတ်၊ အစဉ်ငတ်၍၊ မသတ် အာသာ၊ ထပ်ခါခါလျှင်၊ တဏှာစွဲတုံ၊ ရစ်မူးဟုန်ဖြင့်၊ အာရုံဓမ္မ၊ ပြာပုံမွ၌၊ ရသရှာယူ၊ ပမာမူသော်၊ ရွာသူတို့ဝက်၊ ဆူတိုင်းခက်သား၊ ကြောက်မက်ဘွယ်ပင်၊ ကြောင်ကြောင် မြင်လည်း၊ ရွှင်နိုင်လေအား၊ ဝက်အလားသို့၊ ထောင် လွှားခက်ထန်၊ ရမ္မက်လျှံ၍၊ ခြွေရံသင်းပင်း၊ ကိုယ့်နယ် တွင်းမှာ၊ ကိုယ်မင်း ဟုပင်၊ နင့်စိတ်ထင်၏။</p> <p>* လေးအင်သစ္စာ၊ နက်နဲစွာကို၊ ဉာဏ်မှာဘောက်ထွင်း၊ ပေါ်မလင်းအောင်၊ ဖော်သင်းရံရွေ၊ မိတ်သင်းတွေနှင့်၊ မကွေစပ်ယှက်၊ မာလောခက်သို့၊ ခင်မက်တွယ်ပုံ၊ အရံစုံကို၊ အကုန်ပိုက်ဖြား၊ ဟုတ်ယောင်ကားနှင့်၊ တက်ကြွား ဂုဏ်မာန်၊ ပုံဟန်ပန်ဖြင့်၊ ပေါ်ရံဘန်းပြ၊ ဖုံးရှာကြ၏။</p> <p>* အတ္တစွဲရာ၊ နင့်ခန္ဓာလည်း၊ မကြာပျက်ကြေ၊ ထုံးပြာမြေနှင့်၊ မိတ်ဆွေစင်စစ်၊ ဧကန်ဖြစ်၏။</p> <p>* အားသစ်ကုတ်ကော်၊ ကြိုးပါသော်လည်း၊ မပေါ်စွန်းမြတ်၊ ကျိုးမနပ်ဘဲ၊ ကပ်ပေါင်းသင်္ချေ၊ ရှုံးခဲ့လေပြီ၊ မရေမရာ၊ တငါငါနှင့်၊ ရှည်ကြာစွဲသုံး၊ ငါတစ်လုံးကား၊ အနှုံးမဖွယ်၊ လွန်သေးငယ်လျက်၊ သုံးသွယ်မြုံသိုက်၊ ဘုံတလှိုက်ဝယ်၊ တုန်ရိုက်ဆူညံ၊ မြူမချန်ဘဲ၊ ပူလျှံတောက်ညီး၊ အသေမီးက၊ အပြီးကုန်စင်၊ ဘုံတခွင်ကို၊ တွင်တွင်လောင်မြိုက်၊ အပြောင် တိုက်လျက်၊ အမှိုက်ဝဋ်နွယ်၊ သဲသဲကြွယ်လည်း၊ အကယ် မလောက်၊ သူသာမောက်၍၊ နောက်နောက် ကမ္ဘာ၊ ဖန်ဖန် လာလည်း၊ အစာတခု၊ သူ့ထံစု၏၊ ဗိုလ်ထုပုံရင်၊ အကုန်ဝင် သား၊ သင်္ခတမှန်၊ ရုပ်နှင့်နာမ်ကို၊ ဝန်းရံပိတ်ဆီး၊ မှောင် ထုကြီးကြောင့်၊ မီးဆယ့်တဖြာ၊ ဘယ်သောခါဝယ်။ လောင်စာသိမ်း၍ ငြိမ်းမည်နည်း။</p> <p>---*---</p> <p>ကျေးဇူးှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ရေးသားအပ်သော “ ဖြစ်မဆုံးနိုင်ဘု” -အစချီသော လေးချိုးကြီးကို မှီငြမ်းပြု ရေးသားဖွဲ့ဆိုအပ်သော ဆုံးမစာ ဧကပိုဒ်လင်္ကာ</p> <p>* သိစိမ့်သေချာ၊ ဉာဏ်ပညာဖြင့်၊ ကောင်းစွာစိစစ်၊ ဉာဏ်ကုန် လှစ်လော့၊ ဖြစ်ချည်ပျက်ချည်၊ မြဲမတည်ဘဲ၊ ဆုံလည် နွားနှုံး၊ သွားမဆုံးတည့်၊ ခေတ်သုံးနှောင်ဗွေ၊ ရောင်ပေပေနှင့်၊ မှောင် တွေဝိုင်းမိ၊ မှိုင်းလုံးပိလျက်၊ ဖောင်းဖိဖြစ်ပုံ၊ ကြခတ်ရုံလို၊ အကုန်စိတ်စော၊ တွေးမိမော၏။</p> <p>* လောကလောကာ၊ ဝဋ်သုံးမြွာတွင်၊ မိုက်ရာကမှား၊ ထိုက်ရာ နားလျက်၊ တရားလွင့်စင်၊ ငါကောင်ထင်၍၊ အမြင် မှန်းရမ်း၊ တစမ်းစမ်းနှင့်၊ စခန်းရင်ဆိုင်၊ မတွေ့နိုင်ဘဲ၊ လက်မှိုင်ချ၍၊ တဝေ့ဝေ့လျှင်၊ ရစ်ကွေ့ဝိုက်ကာ၊ စုံရေသာဖြင့်၊ အောက်ရွာ နယ်ထဲ၊ ပါယ်ငရဲ၌၊ ထယ်လဲသာစည်၊ ယက်ကန်း ရှည်သို့၊ မပြည်ဝဋ်နွယ်၊ နှောင်ကြိုးနှယ်လျှင်၊ ကျွတ်လွယ်အရေး၊ မသီ ဝေးအောင်၊ ရီမှေးမှောင်စု၊ မိုက်တောင် ထုက၊ လင်းမှုမခြယ်၊ နင့်ကိုတွယ်၏။</p> <p>* တောစွယ်ဂနိုင်၊ မွှေးထုံကြိုင်သား၊ စုံမြိုင်ရွက်စိပ်၊ ဂူနန်း ရိပ်ဝယ်၊ ကင်းဆိတ်ဖေါ်ရွေ၊ တကိုယ်ရေဖြင့်၊ စိတ်နေစင်ဖြူ၊ နိမိတ်ယူလျက်၊ နိဗ္ဗူပရမေ့၊ အမြန် တွေ့အောင်၊ စျာန်လေ့ ပွါးကာ၊ မနေသာဘဲ၊ ယုတ်မာ ညစ်ညမ်း၊ ဘော်လှော် ပြွမ်းသည့်၊ ဟော့ရမ်းပွေလီ၊ နင့်ဝသီကို၊ မကြည်မုန်းလှ၊ နှလုံးရှပြီ၊ မိုက်စမပြေ၊ ထုံပေပေနှင့်၊ စိတ်နေဝိုးဝါး၊ ပေါ့စားစားလျှင်၊ တရားလက်ကိုင်၊ ခုနေ့တိုင်အောင်၊ ခိုင်ခိုင်ကြိုးကုတ်၊ အားမထုတ်ဘဲ၊ ဤရုပ် ဤနာမ်၊ ဤ သန္တာန်နှင့်၊ ဤဟန် ဤမူ၊ ဤအယူကား၊ မဖြူသေးလို၊ မြူကြေးပိုလျက်၊ တကိုယ် ကောင်းတန်၊ တစောင်းကြံလည်း၊ နောက်ဆံထွေးယှက်၊ အရေးခက်သား၊ မသက်သာလေ၊ ကျောက်စွဲလှေသို့၊ ဆယ်ထွေ နှောင်ကြိုး၊ ထောင်တမျိုးဖြင့်၊ အိုးနှင့်အိမ်တွင်၊ သေဇောငင်တောင်၊ နင်မလွတ်ဘဲ၊ နင်ဇွတ်ဆွဲလျက်၊ လူးလဲညစ်တုံ၊ နင့်ဖြစ်ပုံကို၊ အကုန်လှစ်ဖွင့်၊ ပြောမသင့်ဘု၊ နင့်ကိုယ် နင်သာ၊ အပူရှာသည်။ နင်သာ လွတ်အောင် ရှောင်လေတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <p>တစ်နည်း ဆုံးမစာ ဧကပိုဒ် လင်္ကာ</p> <p>* ကြားပိမ့်ဗိုလ်လူ၊ နားစိမ့်မူလော့၊ ဆူဆူပရမေ၊ မြတ်စိန္တေတို့၊ ပဝေရှည်ကြာ၊ ရှေးသောခါဝယ်၊ ဂင်္ဂါသဲမျှ၊ ပွင့်ကုန်ကြ၍၊ များလှဝေနေ၊ ယျတတွေကို၊ အောင်မြေဘုံစံ၊ နန်းနိဗ္ဗာန်သို့၊ အမြန်ရောက်အောင်၊ မဂ္ဂင်ဖောင်ဖြင့်၊ ပို့ဆောင်ကြဉ်းမည်၊ တရားစည်ကို၊ ဆော်လည်ခြိမ့်ခြိမ့်၊ တသိမ့်သိမ့်နှင့်၊ ငြိမ့်ငြိမ့် လှိုက်ဆူ၊ ခေါ်တော်မူ၍၊ ရှင်လူခပဲ၊ သောက်သောက်လဲမျှ၊ ကျွတ်ပွဲတော်ကြီးခံကြပြီးပြီ။</p> <p>* ရူးတီးရူးတာ၊ နင်တို့မှာမူ၊ ဝါသနာငြောင့်၊ အာသာ မှောင့် လျက်၊ မဖြောင့်အယူ၊ စိတ်မဖြူဘဲ၊ အမူညစ်ကျု၊ နင့်မှာစု၍၊ ငါးခုအာရုံ၊ မစင်ပုံကို၊ ခုံမင်မက်မူး၊ လောက်နှယ်ရူးလျက်၊ ဟစ်ကျူးကြွေးကျော်၊ မြတ်ရှင် တော်တို့၊ ခေါ်ပါတုံငြား၊ မလိုက်အားဘဲ၊ ရှည်လျားသံသာ၊ ခုတိုင်ကြာပြီ၊ တိုက်တာ မိုးမြေ၊ စိန်ရွှေငွေနှင့်၊ ချွေရွေသင်းစု၊ ဘယ်တစ်ခုမျှ၊ ပျက်မှုနှင့်ဆိုင်၊ နင်မပိုင်ဘူး၊ အခိုင်အမာ၊ တငါငါနှင့်၊ ရှည်ကြာစွဲဆို၊ နင်၏ကိုယ်လည်း၊ နင်လိုရာရာ၊ မလိုက်ပါဘဲ၊ ဘာသာ လျောက်ရား၊ သဘောအားဖြင့်၊ လေးပါး ကြောင်း အင်၊ ပြုစီရင်သော်၊ ဖြစ်ချင်တတ်တိုင်း၊ ပျက်ချင်တိုင်းပင်၊ မဆိုင်းပုံသေ၊ ဖြစ်ပျက်ချေ၏။</p> <p>* သုံးထွေသာသနာ၊ ထွန်းခိုက်ခါဝယ်၊ သမ္ဘာမြင့်မောက်၊ ကံကောင်းထောက်၍၊ တယောက်ထူးလည်၊ ဖြစ်ပေ သည်ဟု၊ အတည်နှလုံး၊ စွဲယူသုံး၍၊ မြင့်ဆုံးမြင့်လှ၊ ဤ ဘဝဝယ်၊ လောဘနယ်တွင်း၊ ကျွန်စာရင်းမှ၊ လွတ်ကင်း ဘို့ငှါ၊ လေး သစ္စာကို၊ ယထာဘူတ၊ သိထိုက်လှပြီ၊ ခေတ်မှ လွဲသွေ၊ ဖြစ်ရချေသော်၊ လေးထွေပါယ်ထဲ၊ နှောင်ကြိုးတဲ၍၊ မြှုပ်မြဲမြှုပ်အောင်၊ နင့်ကိုဆောင်လိမ့်၊ အမှောင်ကိလေ၊ မိုက်ကင်းတွေကို၊ စစ်မြေအလား၊ ခန္ဓာငါး၌၊ သုံးပါး လက္ခဏူ၊ မှတ်တိုင်ထူ၍၊ ငါးဆူဗိုလ်မင်း၊ ဖော်တသင်းနှင့်၊ စစ်ခင်းပြီး သော်၊ အောင်စည် ဆော်လျက်၊ မြို့တော်ဝင်ရန်၊ တိပဋ္ဌာန်ဟု၊ လေးတန်တံခါး၊ ဖွင့်သောအားဖြင့်၊ ရှစ်ပါးမဂ္ဂင်၊ စလွယ်ဆင်၍၊ ပလ္လင်သဘွယ်၊ ဖိုလ်လေးသွယ်၌၊ စမ္ပယ် နိုင်မှ၊ ချမ်းသာရ၍၊ ဒုက္ခနင့်မှာ၊ ငြိမ်းလိမ့်သာတည်း။</p> <p>* တဏှာဘုရင်၊ နင့်သခင်၏၊ လိုအင်လိုက်လျော၊ မိုက် သဘောနှင့်၊ မိုက်ဇောရေတွေ၊ မွန်း၍နေသော်၊ လှိုင်းလေ ပြင်းပြ၊ ပင်လယ်ဝ၌၊ မျောရမည်မှာ၊ မလွဲရာသည်။ သစ္စာမြင်မှ တင်မည်တည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တဏှာ မာန ဒိဋ္ဌိဟူသော ဂါဟသုံးတန် စွဲမှားဟန်ပြ ဆုံးမစာ လင်္ကာ သုံးပိုဒ်</h3> <p>၁။ ဆိုပိမ့်ဟုတ်ရာ။စေ့စေ့နာလော့၊ ခန္ဓာငါးဝ၊ သက္ကာယ၏၊ ခေတ္တယာယီ၊ ပြည့်စုံသည်ကို၊ အတည်ခိုင်မြဲ၊ ပင်ကိုပဲဟု၊ စွဲကြီး စွဲကာ၊ ဝိပလ္လာဖြင့်၊ ပမာသရုပ်၊ ဒါရုဏ်ထုတ်သော်၊ စက်ဆုတ် ဖွယ်မျိုး၊ ဘင်ပုပ်အိုး၌၊ ခိုကိုးရာပင်၊ တကယ် ထင်သည်၊ စိတ်မြင်မှောက်မှား၊ ခွေးမိုက်လားသို့၊ မနားမနေ၊ ပျက်ပြုန်းကြေသည်၊ အသေကောင်ပုပ်၊ ခန္ဓာရုပ်ကို၊ ပိုက်ထုပ်တွယ်တာ၊ ခိုကိုးရာဟု၊ ငါတလူလူ၊ အလံထူလျက်၊ မာန်မူစွင့်စွင့်၊ ခွေးစိတ်မြင့်၍၊ ဝင့်မှုဝါမှု၊ မောက်မာမှုကြောင့်၊ ဒုစရိုက်အင်၊ ကြွေးမည်တင်လျက်၊ ကြွေးရှင်ငရဲ၊ မီးပုံထဲသို့၊ ထပ်လဲဖန်ခါ၊ ဆင်းကြရှာသည်။ ငါငါမာန စွဲလို့ကို။</p> <p>၂။ မျက်တောင်တယှက်၊ လျှပ်တပြက်နှယ်၊ အသက်နည်းပါး၊ အနာများ၍၊ ခေါင်းပါးလူဖြစ်၊ ပူခြစ်လောင်စာ၊ ဗျာပါပွေရှုပ်၊ စည်းစိမ်, နုပ်ကို၊ ဟုတ်လိမ့်နိုးနိုး၊ အထင်မျိုးနှင့်၊ ချစ်ကြိုး ဖွဲ့နှောင်၊ ခုတိုင်အောင်တည့်၊ ပုပ်ကောင် စင်းစင်း၊ ထွီဖွယ် ရင်းကို၊ နနွင်းဆားနယ်၊ ငါးသဖွယ်သို့၊ တင့်တယ်လှဆန်း၊ ယာယီပန်းကို၊ စူးစမ်းဆင်ခြင်၊ ဘိတ်မမြင်ကဲ့၊ မီးတွင်အပူ၊ ရှိပါမူလည်း၊ နီဖြူရောင်ဝင်း၊ ဖုံးလွှမ်းခြင်းကြောင့်၊ ပူခင်းဆိုင်ဆိုင်၊ မမြင်နိုင်ဘဲ၊ အပြိုင်ဆင်းကာ၊ သေကြ ရှာသား၊ ရောင်ဝါရွှန်းစက်၊ ပေါ်ရံမက်သည့်၊ ပရွက်ပလူ၊ ပိုးအတူလျှင်၊ အပူရှိန်ရှိန်၊ ခန္ဓာအိမ်၌၊ ပညိန်စူးရှ၊ လင်း မရ၍၊ သုခ ခြောက်မည်၊ အပေါ်ရည်ကို၊ အတည်ရှိမြဲ၊ ချမ်းသာဘဲဟု၊ ချစ်စွဲပြင်းထန်၊ ဥပါဒါန်ဖြင့်၊ သံသရာလုံး၊ တုံးကြီးတုံး၍၊ မဆုံးအိုနာ၊ သေကြရှာသည်။ ငါငါရာဂ စွဲလို့ကို။</p> <p>၃။ ကံ, စိတ်, ဥ, ဟာ၊ ကြောင်းလေးဖြာနှင့်၊ ဝီသာစတု၊ ပစ္စည်းစုတို့၊ မှုအသီးသီး၊ ပြုဖန်တီး၍၊ ရုံးစည်းညီထွေ၊ သိန်းကုဋေလျှင်၊ တွက်ရေများဖြင်၊ ဘုတ်လေးအင်တို့၊ ပင်ကိုမူမှန်၊ ဖြစ်လာဟန်မှာ၊ သဏ္ဌာန်ကြီးငယ်၊ နှင်းပေါက် ရွယ်မျှ၊ အကယ်လုံးလုံး၊ ကင်းဆိတ်သုဉ်း၏၊ စည်းလုံးညီညာ၊ သိန်းများစွာတို့၊ မကွာရုံးစု၊ ဖြစ်ပွါးမှုကြောင့်၊ အထုအထယ်၊ ရှိသောနှယ်သို့၊ အကယ်ထင်ရ၊ ရိပ်ရောင် မျှကို၊ အတ္တအစွဲ၊ မြဲကြီးမြဲ၍၊ မိုက်ခဲဆင့်ဆင့်၊ တောင်နှယ်မြင့်သား၊ နှိုင်း သင့်ပုံယူ၊ ပမာမူသော်၊ ဖလ်ဂူအပြင်၊ ရိပ်ရောင်ထင်သည်၊့ အဆင်တူစုံ၊ ကိုယ့်ရုပ်ပုံကို၊ အကုန်စေ့စပ်၊ ကဲမခပ်ဘဲ၊ လွဲမှတ်အယူ၊ ကိုယ့်ရန်သူဟု၊ ငြူစူမျက်ငွေ့၊ ချောင်းချောင်း ဝှေ့သည့်၊ ခြင်္သေ့ အလား၊ မိုက်လုံးထွား၏၊ ဓာတ်သားနိမိတ်၊ သဏ္ဌာန်ရိပ်ကို၊ ဒိဋ္ဌိစရိုက်၊ အမှောင်တိုက်လို့၊ အမိုက်ထူ ပြော၊ အကာတောဝယ်၊ ဗျာမောကျယ်၍၊ ဆုံးမတွေ့ဘဲ၊ ခုနေ့တိုင်တိုင်၊ ဝဋ်ဒီ ဆိုင်တွင်၊ ဖြိုင်ဖြိုင်ထပ်လဲ၊ ငါကြိုးဆွဲ၍၊ မြှုပ်မြဲမြှုပ်ခါ၊ မျောကြရှာသည်။ ။ငါငါဒိဋ္ဌိ စွဲလို့ကို။</p> <p>---*---</p> <p>တစ်နည်း ဆုံးမစာ လင်္ကာ</p> <p>မှတ်ခါစွဲယူ။ များဗိုလ်လူတို့၊ နိဗ္ဗူမရ၊ ဆင်းရဲကြလိမ့်၊ လောကသုံးခွင်၊ ဘုံအပြင်ဝယ်၊ ဖြစ်လျှင် ပျက်မြဲ၊ မှန် မလွဲတည့်။ သုံးစွဲဘို့ရာ၊ မြတ်ဥစ္စာကို။ ကြမ္မာကံပေး၊ ရပြန်သေးလည်း၊ ပျက်ရေးတဘန်၊ တွေ့ကြုံပြန်၏၊။ ချစ်လျှံဆူဝေ၊ ချစ်ဆွေတွေနှင့်၊ ချစ်လေသမျှ၊ ပေါင်းဆုံ ရလည်း၊ ခွဲရမည်မှာ၊ မလွဲသာတည်း။ရှည်စွာ အသက်၊ တည်ရှိလျက်လည်း၊ ပုခက်နှင့်ပေ၊ ဝေးလေလေတည့်၊ နီးလေပျဉ်ခေါင်း၊ အမှန်အောင်းလိမ့်၊ အကြောင်းမလျော်၊ သုံးရက်ကျော်က၊ ပုပ်စော်ညှီနံ၊ ရန်တွေ့ပြန်သို့၊ အမှန် ချစ်သူ။ မကပ်မူဘဲ၊ လျစ်လျူရှုသုံး၊ တကယ်မုန်း၏၊။ နောက်ဆုံးရောက်ခါ၊ မြို့ပြည်ရွာနှင့်၊ ဆွေဉာအများ၊ စွန့်ပယ်ထား၍၊ သွားရာအပြီး၊ လူမနီးသည့်၊ တောကြီး ဆိတ်ညံ၊ မြေသုသာန်ဝယ်၊ မြုှပ်နှံဘိခြင်း၊ ခြောက်ပေတွင်း ၌၊ စင်းစင်းအိပ်ကာ၊ မလွဲသာဘဲ၊ နေရမြဲကို၊ စွဲစွဲမှတ်ကာ၊ ဆင်ခြင်ပါလော့။သင်္ခါရမြုံ၊ လောကီဘုံ၌၊ ခိုလှုံဝင်စံ၊ ပုထုဇန်တို့၊ လောကဓံလွတ်ကြောင်း၊ လမ်းကောင်းမဂ္ဂင်၊ ရှစ်အင်ဓမ္မ၊ အဝဝကို၊ နေ့ညမကွာ၊ ကြိုးစားရာသည်။ ခေမာရောက်မှ အေးမည်တည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ပြန်လွန်တော်မူရာဝယ် ဖွဲ့ဆိုရေးသားအပ်သော ရတုပိုဒ်စုံ</h3> <p>၁။ သကျကေသရီ။ တုမမှီသား၊ အင်္ဂိရသ၊ မြတ်ဗုဒ္ဓ၏၊ ထွန်းပရောင်ဝါ၊ နှစ်ထောင်သာ၍၊ လေးရာ သက္ကရာဇ်၊ သာသနာခေတ်တွင်၊ တက်သစ်ဥဏှဂူ၊ နေတဆူသို့၊ ဇဗ္ဗူသောင်းတွင်း၊ ဘုန်းရောင် လင်းသား၊ ဖက်ကင်းဇာနည်၊ မြတ်လယ်တီဟု၊ မြန်ပြည်ထွတ်ဖူး၊ တို့သက်မှူးသည်၊ ရှည်ကြူးမြင့်ခေါင်၊ သာသနာရောင်ကို၊ ငါးထောင်မိုမောက်၊ မြူမဖောက်ပဲ၊ လင်းတောက်ထိန်ဝေ၊ ကွန့်မြူးစေဟု၊ မဟေဝီရိယ၊ ပဓာနဖြင့်၊ သတ္တပညာ၊ သို့စဉ်ကြာအောင်၊ သာသနာကျိုး၊ တိုင်းပြည်ကျိုးကို၊ သည်ပိုးအန်ခဲ၊ ထမ်းဆောင်ဆဲတွင်၊ ထူးကဲဂုဏ်သိရ်၊ နတ်ဒေဝိန်တို့၊ ထိန် ထိန်ပလွှား၊ နတ်ရထားဖြင့်၊ မြတ်ဖျားဘုန်းဝေ၊ ကြွရောက် လေသည်။ ကဝေအဂ္ဂ ဖူးခေါင်ဘုရား။</p> <p>၂။ အဂ္ဂပဝေဒီ။ ချိုဆိမ့်အီသား၊ မြိက်ဆီရသ၊ မြတ်ဓမ္မကို၊ မြို့ပြပြည်ရွာ၊ နယ်တကာသို့၊ ဒေသစာငြမ်း၊ ကြွချီလှမ်း၍၊ သက်တမ်းရာကျော်၊ တည်ပါသော်မူ၊ အဟော်ဝတ၊ ကောင်းလေစွဟု၊ တမ်းတနေဆဲ၊ ရုတ်ခနဲလျှင်၊ ဖယ်လွဲ လျစ်လျူ၊ ရှုတော်မူ၍၊ ဝင်းဖြူစိန်သီး၊ ထိန်ထိန် ညီးသည့်၊ ကျောင်းကြီးရွှေဘုံ၊ အလုံးစုံနှင့်၊ ပုံပုံပေါများ၊ တပည့်သားကို၊ ပစ်ထားစွန့်ခွါ၊ ထက်ဝေဟာသို့၊ ပဉ္စာအဋ္ဌ၊ ဒွိဧကဟု၊ တွက်ဆရောက်လာ၊ နှစ်ကောဇာတွင်၊ ပထမာ သဠှီ၊ ခါကောင်းညီသား၊ ပုဏ္ဏမီစေ့၊ ဆင်မင်းနေ့ဝယ်၊ ချမ်းမြေ့ ချိန်တော်၊ နှစ်ချက်ဆော်၍၊ စွန်းကျော်မိနစ်၊ သုံးဆယ် ခေတ်တွင်၊ သက်စစ်ဇီဝေ၊ ပြောင်းကြွလေသည်။ ပရမေ သကျ မှူးဆောင်ဘုရား။</p> <p>၃။ ဘဂျမဟေသီ။ စုံပြည့်ညီသား၊ မဟီတိုက်ဗွေ၊ ကျွန်း လုံးဝေမျှ၊ သုံးထွေသာသနာ၊ ပြုပြီးခါလျှင်၊ ရညဝါလေ့၊ ကိုယ်တည်းမွေ့လျက်၊ လောက်လွေ့ကျင့်စင်၊ မြတ်ဓု တင်နှင့်၊ တပင်ကထွက်၊ တပင်သက်၍၊ တောနက်တောင် ခြေ၊ ချောင်ဝ နေဝယ်၊ ကိလေနုသယ၊ ပြာသို့ကျအောင်၊ သုံးဝပရိညာ၊ ဘာဝနာကို၊ ခန္ဓာအသက်၊ မငဲ့ကွက်ပဲ၊ ရက် ရက် စွန့်ပယ်၊ မှောင်မျိုးကွယ်အောင်၊ လေးသွယ် အင်ဖြိုး၊ ကြိုးကြီး ကြိုးလျက်၊ ပယ်မျိုးမြစ်ဆုံ၊ ဒိဋ္ဌိမြုံကို၊ လုံးစုံကြေညက်၊ ဉာဏ်သန်လျက်ဖြင့်၊ ပယ်ဖျက်ခုတ်ထွင်၊ ပြီးအောင်မြင်၍၊ မဂ္ဂင်ရှစ်ဆူ၊ လင်းယဉ် ထူလျက်၊ ကြည်ဖြူငဲ့ညှာ၊ နတ်ဗြဟ္မာ ကို၊ သုဒ္ဓါမြိုက်ရည်၊ တိုက်ဦးမည်ဟု၊ မထေရ်ဘုန်းဝေ၊ မြန်းကြွလေသည်။မဟေဘဂျ ဥသျှောင်ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>မြင်းကောင်းဇာနည် အညီဖော်ပြ ဓမ္မကထာ</h3> <p><b>အပ္ပမတ္တော ပမတ္တေသု၊ သုတ္တေသု ဗဟုဇာဂရော။</b></p> <p><b>အဗလဿံဝ သီဃေဿာ၊ ဟိတွာ ယာတိ သုမေဓသော။</b></p> <p><b>ပမတ္တေသု</b>=ဒိဋ္ဌိ, မာန, သရာဂဟု ပြင်းပြသည်းဝှန် အဆိပ်မွန်၍ အလွန်အကျူး မေ့မူးသောသူတို့တွင်၊ <b>အပ္ပမတ္တော</b>=သတိပညာ ခိုင်လုံ စွာဖြင့် ပယ်ခွါသတ်ဖြတ် အဆိပ်ပြတ်အောင် ထပ်ကြပ်မကွာ ဘာဝနာကို ဘယ်ခါ မယွင်း နှလုံးသွင်းဖြင့် မေ့လျော့ခြင်း မရှိထသော၊ <b>သုတ္တေသု</b>= သတိပညာ ဝဲယာမျက်လုံး ပိတ်ကာဖုံး၍မှောင်လုံးကိလေ တိုက်ခန်း ဗွေဝယ် သန်းဝေ ငိုက်မျည်း အအိပ်သည်းသောသူတို့တွင်၊ <b>ဗဟုဇာဂရော</b>= နေလပမာ ပညာ ဆီမီး ထွန်းညှိပြီးလျှင် မှောင်ကြီးကိုခွါ ကြည်လင်စွာနှင့် မျက်နှာပွင့်လင်း များသောနိုးကြားခြင်းရှိပေထသော၊ <b>သုမေဓသော</b>= အသိအလိမ္မာ ပညာပေါများ ဉာဏ်ကြီးမားသောပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>သီဃေဿာ</b>=ခြေလက်အင်္ဂါ ခိုင်မာဖွံ့ထွား ခွန်အားကြီးလှ ဇာနေယျဟု ပြည့်ဝဗွေကြန် လျင်မြန်ပေါ့ပါး သောမြင်းကြီးသည်၊ <b>အဗလဿံ</b>=အားအင် ကင်းမဲ့ ချဲ့ယဲ့ကျုံလှီ မညီဗွေသွား မြင်းအများကို၊ <b>ဟိတွာ</b>=ခရီးမိုင်တာ ဝေးစွာကွာခြား ချန်ထားပစ်စွန့်၍၊ <b>ယာတိ ဣဝ</b>=အပြေးစိုင်းကာ ရောက်လိုရာသို့ မကြာထုတ်ချောက် နေ့ခြင်း ပေါက်အောင် သွားရောက် နိုင်သကဲ့သို့၊ <b>တထာ</b>=ထိုမြင်းကောင်းဇာနည် အညီပုံယူ အလားတူသာ လျှင်၊ <b>ဒုပ္ပညံ</b>=သတိကင်းမဲ့ ချဲ့ယဲ့ဉာဏ်အား ရှင် လူများကို၊ <b>ဟိတွာ</b>= သံသရာနယ် တောကြီးလယ်တွင် လွှဲဖယ်ရှောင်ရှား ပစ်ခွါထား၍၊ <b>ယာတိ</b>= အပြေးစိုင်းခါ မြို့ခေမာသို့ လျင်စွာထုတ်ချောက် ရုတ်ခြည်းပေါက်အောင် သွားရောက်နိုင်ပါပေတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ခြောက်ပေတွင်းဝယ် စင်းစင်းအိပ်ရ ဤကာယ</h3> <p><b>ပုဋ္ဌော ပုဋ္ဌောပိ ယံကာယော၊ ဘုဝိ ရောဂါသယီ သယီ။</b></p> <p><b>ကတံ ကတံ မုဓာတော န၊ တဒတ္ထံ ဒုစ္စရေ စရေ။</b></p> <p><b>အယံကာယော</b>=ခန္ဓာကိုယ်ရုပ် မသာလောင်းအစစ်ဖြစ်သော ဤအကောင်ပုပ်ကြီးသည်၊ <b>ပုဋ္ဌော ပုဋ္ဌောပိ</b>=နေ့စဉ်နေ့စဉ် စားပွဲပြင်ဝယ် ချိုချဉ်ဆိမ့်အေး ရသာပေး၍ ကျွေးမွေးသုတ်သင် ဘယ့်ကလောက် ပြုပြင်ပါငြားသော်လည်း၊ <b>ရောဂါသယီ</b>=ကျင်နာညစ်ဆိုး ရောဂါမျိုးတို့ အုပ်စိုးတည်ရာ အနာရုံကြီးအစစ် ဧကန်ဖြစ်ချေ၍၊ <b>ဘုဝိ</b>=တခါရောက်က တခေါက်မပြန် သုသာန် သင်းချိုင်း မြေလုပ်တိုင်း၌၊ <b>သယီ</b>=ဥစ္စာစည်းစိမ် ဂုဏ်တသိရ်နှင့် ထိန်ထိန်ဝတ်စား မော်ကြွားဝင့်ဝါ မောက်မာခဲ့သမျှ ဗိုင်းဗိုင်းကျ၍ ဖွဲလောက်မျှမတန် ညှီနံသိုးပုပ် စက်ဆုပ်ရွံရှာ ဉာတကာအားလုံး ရွံမုန်းမသတီ တထွီထွီနှင့် ပြည်ရွာကိုကွင်း ခြောက်ပေတွင်းဝယ် စင်းစင်းကြီးနေရလေတော့၏၊ <b>ကတံ ကတံ</b>=စည်းစိမ်ရှိသလောက် အိပ်သွန် မှောက်၍ အမြောက်အမြား စားရန်ဝတ်ရန် ဆမတန်ဘဲ ဆယ်ပြန်ထပ်လောင်း ကောင်းထက်ကောင်းအောင် သောင်းကုန်သိန်း ကုန် အားလုံးပုံ၍ စုံစုံနှံ့စပ် ပြုပြင်အပ်သမျှ အရေးအရာတွေသည်၊ <b>မုဓာ</b>=စုတေသောခါ ဘာတခုမျှ စမ်းမရဘဲ ကွယ်ပပြုန်းတီး အလုံးစုံပျက်စီး လေသောကြောင့် အချည်းနှီးသာလျှင်တည်း၊ <b>အတော-တသ္မာ</b>=ထိုသို့ သက်စွန့်ကြိုးပမ်း နေ့စဉ်ထမ်း၍ ပင်ပန်းကြီးစွာ ဖွယ်ဖွယ်ရာနှင့် တွယ်တာယုယ ပြုသမျှလည်း သဲကျရေလျဉ် ကဲ့အသွင်သို့ လိုအင်မပြီး အချည်းနှီးသာဖြစ်ရလေသောကြောင့်၊ <b>တဒတ္ထံ</b>=ထိုအနှစ်ကင်းသုဉ်း ထင်းတုံးလက်ပံ ရုပ်နှင့်နာမ်ကို ပြုပြင်ရန်အလို့ငှါ၊ <b>ဒုစ္စရေ</b>=မကောင်းညစ် ဆိုး မီးပင်ပျိုးသည့် ပြစ်မျိုးမှုမိုက် ဒုစရိုက်တို့ကို၊ <b>န စရေ-နစရေယျ</b>= တနပ်စာမျိုး တပွဲတိုးဉာဏ် စိတ်အကြံဖြင့် ဖောက်ပြန်ဖောက်လွဲ နောင်ဆင်းရဲအောင် ဘယ်နည်းနှင့်မျှ မကျင့်ပေရာသတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ဦးခေါင်းလောင်မီး အရေးကြီးစွာ တရားရှာလော့</h3> <p><b>ကာ မေ ကာမေသနာယေယျ</b>၊<br> <b>ကာလော ကာလော မတေဋ္ဌိယာ</b>။<br> <b>ပူရေ ပူရေတဗ္ဗံ ဓမ္မံ</b>၊<br> <b>အဒ္ဓါ အဒ္ဓါန သံသရံ</b>။ ။</p> <p><b>ကာမေသနာယ</b>=သောက်လေငတ်လေ ဆားငန်ရေသို့ ငါးထွေ အာရုံ ကာမဂုဏ်ကို တော်ရုံနှိုင်းချင့် သင့်ရုံမနေ အထွေထွေ ရှာမှီးသဖြင့်၊ <b>မေ</b>=ငါ့အား၊ <b>ကာ</b>=အဘယ်မှာလျှင် သံသရာလမ်းကြောင်း ကောင်းနိုင်စရာ ရှိပါတော့မည်နည်း၊ <b>ကာလော</b>=အသက်ကိုခွင်း စက်ကြိုးသွင်းသည့် သေမင်း ယုတ်အမိုက်ဆိုးကြီးသည်၊ <b>ဧယျ</b>=နှစ်, လ, နေ့, ရက် မချိန်းချက်ဘဲ ဆက်ဆက်ကြီး လာရောက်တော့မည်တကား၊ <b>အမတေဋ္ဌိယာ</b>=စက်ရှင် သေမင်း သူ့လက်တွင်းက လွတ်ကင်းဝေးကွာ ချမ်းသာရာကို ခန္ဓာ အသက် မငဲ့ကွက်ဘဲ ရက်ရက်ရဲရဲ အားခဲ၍ရှာမှီးခြင်းငှါ၊ <b>ကာလော</b>= သီးမျိုးစုံစွာ ပဒေသာဘဝ ခုတွေ့ရ၍ နေ့ညမကွာ ချိန်အခါ သင့်လျော် လှလေပြီ၊ <b>အဒ္ဓါနံ</b>=ဘဝဘဝါ ဤမျှသာဟု သင်္ချာဂဏန်း ဆုံးခန်းမမှီ ရှည်လျားစွာ ကာလပတ်လုံး၊ ဝါ=နာပွဲသေပွဲ ခြိမြ့်ခိမ့်သဲ၍ ထပ်လဲပူပန် သိမ့်သိမ့်ညံသော သံသရာခရီး လမ်းရှည်ကြီး၌၊ <b>သံသရံ-သံသရန္တော</b>= မြုပ်ချည်ပေါ်ချည် အတည်မနား ဆုံလည်နွားသို့ ကျက်စားရသူ ဗိုလ်လူအများသည်၊ <b>ပူရေတဗ္ဗံ</b>=စ, လယ်, အဆုံး သုံးပါးလုံးပင် ကောင်းစုံ လင်၍ တွင်တွင်ဆည်းပူး အထူးဖြည့်ကျင့် အပ်သော၊ <b>ဓမ္မံ</b>=ကျွတ်ဘို့ဧကန် တရားမှန်ကို၊ <b>အဒ္ဓါ</b>=မချွတ်မလွဲ တသန်ထဲ သာလျှင်၊ <b>ပူရေ ပူရေယျ</b>= ဦးခေါင်း လောင်မီး အရေးကြီးသို့ သုတ်သီး သုတ်ပြာ ပါယ်နှင့်ကွာအောင် ဘာဘာကိုမျှ မယုယဘဲ စိတ်ချ၍သာ ဖြည့်ကျင့် ဆည်းပူးရာ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>သမုဒယရှုပ်သမျှ ဒုက္ခများစွာ ဖြစ်မည်သာ</h3> <p><b>ပေမတော ဇာယတေ သောကော၊ ပေမတော ဇာယတေ ဘယံ</b>။<br> <b>ပေမတော ဝိပ္ပမုတ္တဿ၊ နတ္ထိ သောကော ကုတော ဘယံ</b>။</p> <p><b>ပေမတော</b>=အဘော်ရှိမှ ချမ်းသာရမလောက် အထင်ရောက်၍ မှောက်မှောက်မှားမှား တရားမဝင် ခင်မင်မှုမျိုး မီးလောင်စာ စနက်ပျိုးမိ သောကြောင့်၊ <b>သောကော</b>=နေရေးထိုင်ရေး အိမ်ထောင်ရေးနှင့် စားရေး သောက်ရာ အဖြာဖြာဝယ် စိတ်မှာထင်လောက် မပြီးမြောက်၍ ရောက် တတ် ထွေလာ ခွေးနာလောက်ကိုက် စိတ်အိုက်ကိုယ်ပူ ယူကြုံးမရ ဖြစ်ရလေခြင်း ဖြစ်လေခြင်းဟု ထန်ပြင်းပူရှိန် စိုးရိမ်အားကြီး မိုးကြိုး စက်လောင်မီးဟုန်သည်၊ <b>ဇာယတေ</b>=အဘော်သွေးသမျှ ဘဝသံသရာ ကမ္ဘာဘာဝယ် မကွာနိစ္စ ဖြစ်ပွါးရလေတော့၏၊ <b>ပေမတော</b>=ဧကစာရီ နေရသည်ကို မသတီဘဲ အထင်လွဲ၍ သဟဲဘော်ရွေ ချစ်ဆွေရှာဘို့ နှစ်မြို့ခုံမင် ကြင်နာမှုမျိုး မာလောနွယ် ပျိုးမိလေသောကြောင့်၊ <b>ဘယံ</b>= မာလောနွယ်ဖုံး၍ ပင်လုံးယွင်းယို ပြိုသည့်အနေ ချစ်ဆွေမှုကြီး ရတက်မီး ကြောင့် အူသည်းလှိုက်လှိုက် တရှိုက်ငင်ငင် ပူပင်ရမှု ဘေးအစုသည်၊ <b>ဇာယတေ</b>=အဖော်ရှိသမျှ ဘဝသံသရာ ကမ္ဘာဘာဝယ် မကွာနိစ္စ ဖြစ်ပွါး ရလေတော့၏၊ <b>ပေမတော</b>=ခင်မင်တွယ်တာ ကြင်နာစုံမက် မိုးကြိုးစက် ကြီးမှ၊ <b>ဝိပ္ပမုတ္တဿ</b>=ကြံ့ချိုပမာ ဧကစာနေ ပစ္စေမြတ်ဖျား ပုံအလားသို့ အများဘော်ရွေ မရှိစေဘဲ တကိုယ်ရေ တကာယ နေထိုင်မှသာ ဒုက္ခကင်းမည် ဖြစ်တော့သည်ဟု အတည်စိတ်စွဲ ဘော်သဟဲကို ဖယ်လွှဲ လွတ်မြောက်သောပုဂ္ဂိုလ်အား၊ <b>သောကော</b>=စိုးရိမ်မှုကြီး မိုးကြိုးမီးသည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=မရှိကင်းကွာ ငြိမ်းချမ်းသာလေ၏၊ <b>ဘယံ</b>=ကြောက်ဖွယ် လန့်ဖွယ် သွယ်သွယ်သောဘေး ပူဘို့ရန်အရေး သည်၊ <b>ကုတော အတ္ထိ</b>=အဘယ်မှာ လျှင် ရှိပါတော့အံ့နည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ခေါ်ဝေါ်ရုံရှိ သမုတိကို စွဲသိငါဘဲ အယူလွဲ၏</h3> <p><b>အက္ခေယျသညိနော သတ္တာ၊ အက္ခေယျသ္မိံ ပတိဋ္ဌိတာ</b>။<br> <b>အက္ခေယျံ အပ္ပရိညာယ၊ ယောဂ မာယန္တိ မစ္စုနော</b>။ ။</p> <p><b>အက္ခေယျသညိနော</b>=ကမ္ဘာဦးသား လူအများတို့ တင်စားတော် လျော် ခေါ်ဝေါ်ရသော အတ္တဇီဝါ ငါငါသူသူ လူလူနတ်နတ် သမုတ်အပ် သည့် ပညတ်ဝေဝုစ် စကားနုပ်ကို အဟုတ်လိုပင် အထင်ကြီးမား မှတ်မှား ခြင်း ရှိနေကြကုန်သော၊ <b>အက္ခေယျသ္မိံ</b>=ခေါ်သံငင်သံ တကယ့်ဟန်ဖြင့် အသံကြူကြူ ကြားပါမူလည်း ခေါ်သူဘယ်မှ ရှာမရသော တောဝ တောင်ယံ ပဲ့တင်သံသို့ လူ့ထံနတ်ရွာ ဗြဟ္မာအကုန် အလုံးစုံဝယ် ခေါ်ရုံ ကာမျှ ခေါ်ဝေါ်ရသော မိန်းမယောကျ်ား သမုတိသစ္စာစကား၌၊ <b>ပတိဋ္ဌိတာ</b>=တဏှာစွမ်းငြိ ဒိဋ္ဌိအစွဲ မြဲကြီးမြဲ၍ ငင်ဆွဲမလှုပ် မပြုတ်မပြည် ညဉ့်တာရှည်အောင် တည်နေမှောက်မှားကြကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>= လူရော နတ်ပါ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>အက္ခေယျံ</b>=ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါ ငါ သူတစ်ပါး ယောကျ်ားမိန်းမ ခေါ်သမျှကို၊ <b>အပ္ပရိညာယ</b>=မုချဆတ်ဆတ် ပရမတ်ဖြင့် ငါးရပ်ခန္ဓာ နှစ်ဖြာနာမ်ရုပ် အမှန်ဟုတ်၏ ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါ ဆိုသည်မှာကား ဆံလွှာခြမ်းမျှ စမ်းမရဘဲ လောကပညတ် ထိမ်းအမှတ်ဟု တတ်အပ်ပိုင်ပိုင် မသိနိုင်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>မစ္စုနော</b>=သုံးဆယ့်တစ်ဘုံ အလုံးစုံကို အကုန်ကြိတ်ဝါး အစိမ်းစားသည့် ဆိုးဝါးရုန့်ရင်း ရှင်သေမင်း၏၊ <b>ယောဂံ</b>= ရှေ့နောက်ဝဲယာ ဆယ်မျက်နှာတွင် တက်ရာကမ်းဆိပ် ဉာဏ်လမ်းပိတ်၍ ကြိုးထိပ် သွင်းနှောင် ကျဉ်းချုပ်လှောင်သည့် သုံးထောင် ထက်ဝက် ကိလေစက်ဟု ကွန်ယက်မြုံးတွင်း ထောင်အကျဉ်းသို့၊ <b>အာယန္တိ</b>=အယုတ် တမာ ဆိုးညစ်စွာသော တံငါသည်များ လိမ်းသုတ်ထားသည့် ဆန်းပြားရှုတ်ပွေ ကဇီရေကြိုက် လျှာလိုလိုက်သည့် ငါးမိုက်ပမာ ရသာချိုမြ မက်ဖွယ်ပြသော ငါးဝအာရုံ ကာမဂုဏ်ကော်ရေဆွဲသဖြင့် ကောက်ခနဲ လိုက်ပါကြရလေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>အတ္တအစွဲ ကွာရှဲစေရာ အနတ္တဝိဘာဝနာ</h3> <p><b>ပုတ္တာ မတ္ထိ ဓနာ မတ္ထိ၊ ဣတိ ဗာလော ဝိဟညတိ</b>။<br> <b>အတ္တာပိ အတ္တနော နတ္ထိ၊ ကုတော ပုတ္တော ကုတော ဓနံ</b>။</p> <p><b>ပုတ္တာ</b>=ရေးကြီးခွင်ကျယ် လူတို့နယ်၌ တကယ်အားထား ကိုးကား စရာ သားသက်လျာတို့သည်၊ <b>မေ</b>=ငါ့အား၊ <b>အတ္ထိသန္တိ</b>=ခိုင်ခိုင်လုံလုံ ပြည့်စုံစွာရှိကြပေကုန်၏၊ <b>ဓနာ</b>=နေရေးထိုင်ရေး စားရေးသောက်ရာ အဖြာဖြာ၌ လိုတာပြီးမြောက် ခရီးရောက်ဘို့ အထောက်အခံ မှန်ကြီး မှန်သော ကျောက်သံရွှေငွေ အထွေထွေသော ဥစ္စာတို့သည်၊ <b>မေ</b>=ငါ့အား၊ <b>အတ္ထိ သန္တိ</b>=ခိုင်ခိုင်လုံလုံ ပြည့်စုံစွာရှိကြပေကုန်၏၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>မညိတွာ</b>= ဒိဋ္ဌိသက္ကာ သူ့တွက်တာကြောင့် ကိုးရာမဟုတ် နာမ်နှင့်ရုပ်ကို ပိုက်ထုပ် သိမ်းဆည်း အထင်ကြီး၍၊ <b>ဗာလော</b>=ဓာတ်ဉာဏ်ပွင့်၍ အသင့်မမြင် သမ္ပဇဉ်ပါးရှား လူမိုက်များသည်၊ <b>ဝိဟညတိ</b>=သူ့ဘို့ငါ့ဘို့ သားလင်ဘို့ဟု မချို့မယွင်း လုပ်ခင်းဆောင်တာ သာမသာ၌ ဘယ်ခါမအား သွားလာ ပြောဆို ကိုယ်ရောနှုတ်ရော စိတ်ရောပူပင် မရွှင်မလန်း ပင်ပန်းဆင်းရဲ ရလေ၏၊ <b>အတ္တနော</b>=မိမိ၏၊ <b>အတ္တာပိ</b>-ကိုးလောက်ကားလောက် အား ထားလောက်ဖို့ မဖောက်မလွဲ အမြဲခိုင်ခန့် တည်တန့်နိုင်သော အခိုင်အမာ ငါငါဆိုသော အတ္တသော်မှလည်း၊ <b>နတ္ထိ</b>=မုချဆတ်ဆတ် ပရမတ်အနေ အားဖြင့် ထင်ရှားမရှိချေ၊ <b>ပုတ္တော</b>=အပေါ်ယံတွင် အမွှမ်းတင်၍ လူရှင်သမုတ် မဟုတ်မမှန် အသံလောက်မျှ သာဖြစ်သော သား သမီးဟူသည်၊ <b>ကုတော-အတ္ထိ</b>=အဘယ်မှာလျှင် ရှိတော့မည်နည်း၊ <b>ဓနံ</b>=အဋ္ဌကလာပ် ရုပ်ဓာတ်မှတပါး ကိုးစားစရာ ရတနာထွေထွေ ရွှေငွေဥစ္စာဟူသည်၊ <b>ကုတော အတ္ထိ</b>=အဘယ်မှာလျှင် ရှိပါတော့မည်နည်း၊ <b>နတ္ထိယေဝ</b>=ရုပ်နာမ်စင်းစင်း ဓာတ်ကိုချွင်း၍ ဘယ်သင်း သူငါ ဘယ် ဟာစီးပွါး ဘယ်တင်းက သမီးသားဟူ၍ အပ်ဖျားမျှ မရှိသည်သာ လျှင်တည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>အနိစ္စာနုပဿနာ ပွါးများစရာ</h3> <p><b>အနိစ္စာ ဝတ သင်္ခါရာ၊ ဥပ္ပါဒ ဝယ ဓမ္မိနော</b>။<br> <b>ဥပ္ပဇ္ဇိတွာ နိရုဇ္ဈန္တိ၊ တေသံ ဝူပသမော သုခေါ</b>။</p> <p><b>သင်္ခါရာ</b>=ကောင်းမှုဆိုးမှု ဝိညာဉ်စုနှင့် ဥတုပူအေး ကျွေးမွေးအစာ လေးဖြာကြောင်းအင် ပြုပြင်ပါမှ ဖြစ်ပေါ်ကြသော သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>အနိစ္စာဝတ</b>=ဖြစ်ပြီးသည့်နောင် တည်ထောင်ခိုင်မြဲ မရှိဘဲကြောင့် မမြဲလုံးလုံး အသုံးမကျ အနိစ္စတို့ ချည်းပါတကား၊ ဝါ=ပျက်ပြားချုပ်ဆုံး ဖြုန်းဖြုန်းပြိုကွဲ ကုန်သည့်နည်းကြောင့် မမြဲလုံးလုံး အသုံးမကျ အနိစ္စ တို့ချည်းပါတကား၊ <b>ဥပ္ပါဒဝယ ဓမ္မိနော</b>=ဖြစ်ဘို့အကြောင်း ပျက်ဘို့ အကြောင်း စုပေါင်းမိခါ သူသူငါကို မညှာမငဲ့ အရွဲ့အစောင်း မကောင်း ဆိုးညစ် ဖြစ်ချင်တတ်တိုင်း မဆိုင်းမရပ် ဒီလှိုင်းခပ်သို့ ဖြစ်တတ် ပျက်တတ်သော သဘောရှိကုန်၏၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇိတွာ</b>=အကြောင်းလေးအင် ပြုစီရင်သော် သင်နေပါဦး ဆိုင်ပါဦးဟု ညွတ်နူးသွယ်သွယ် ဘယ်ဘယ် သူမှ တားမရဘဲ အဓမ္မအတင်း မငြင်းဆန်သာ ဗြုန်းကနဲ ဖြစ်ပေါ်လာကြကုန်ပြီး၍၊ <b>နိရုဇ္ဈန္တိ</b>=တည်တန့်မြဲခိုင် မပျက်နိုင်အောင် စိုးပိုင်မရ ပျက်စီး ချိန်ကာလ၌ ချုပ်ဆုံးကွယ်ပျောက် ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်ကြလေကုန်၏၊ <b>တေသံ</b>=ထိုအလိုသို့မလိုက် အကြိုက်သို့မပါ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ပျက်ချင်ရာ ပျက်ကြကုန်သော တေဘုမ္မက သင်္ခါရတရား ဟူသမျှတို့၏၊ <b>ဝူပသမော</b>= ကြွင်းမဲ့ရုပ်သိမ်း အကုန်ငြိမ်းရာ ခေမာအမတ အဘယပူရီ နိဗ္ဗာန်ဆိုတဲ့ ဘေးမဲ့ပြည်ကြီးသည်သာ၊ <b>သုခေါ</b>=နှိပ်စက်ပူပန် ဘောက်ပြန်ပျက်စီး ကြောက်လန့်ဘွယ် စနက်မီးတွေနှင့် အပြီးထက်ကြပ် စွဲကပ်ယှဉ်မှီ ခြောက်လီဖဿ ကြိတ်နယ်မှသာ ဖြစ်ပေါ်လာသည့် ဝေဒနာသုခ ဟူသမျှ ထက် အဆသင်္ချေ ရေတွက်၍မဆုံး ဆင်းရဲတွေလမ်းစတုံး၍ အချမ်းမြ ဆုံး အအေးဆုံးကြီးဖြစ်ပါပေသတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ဒုက္ခာနုပဿနာ ပွါးများစရာ</h3> <p><b>ဒုက္ခာ ဟဝေ ပဉ္စက္ခန္ဓာ၊ သူလာဝုတောဝ အာတုရာ</b>။<br> <b>သမ္ဗာဓာ အဒ္ဒုဗန္ဓောဝ၊ ဒိတ္တာဒီပေဝ ပါဏကာ</b>။</p> <p><b>ပဉ္စက္ခန္ဓာ</b>=ခန္ဓာငါးပါး ရုပ်နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>ဟဝေ</b>=စင်စစ်ဧကန် အမှန်မုချအားဖြင့်၊ <b>ဒုက္ခာ</b>=ကိလေသာအိုး ကြမ္မာဆိုးနှင့်အကျိုးဆက်ဆက် ဝဋ်သုံးချက်ကို တိုးတက်စေငှါ ကမ္ဘာဘာဝယ် ပူဆာရှုပ်ထွေး ဘယ် မအေးအောင် ဘေးသင့်စေခြင်း အကြောင်းရင်းကြောင့် ပူခင်းပင်လယ် မကကျယ်၍ ကြောက်ဖွယ်မုချ ဒုက္ခတို့သာလျှင်တည်း။ <b>သူလာဝုတောဝ</b>= အသက်ဝိညာဉ် အရှင်သားလျက် ကားစင်ထက်ဝယ် ခြေလက်နဖူး အင်ငါးဦး၌ သံဆူးမြမြ ပနက်ချ၍ ရင်ဝအပြင် ကြက်ခြေသွင်သို့ သန်လျင် လျှိုသွင်း ကွပ်မျက်ခြင်းကို မငြင်းဆန်သာ ခံရရှာသည့် ကြမ္မာဆိုးဝါး ရာဇဝတ်သားကဲ့သို့၊ <b>အာတုရာ</b>=ကိုးဆဲ့ရှစ်ဖြာ ရုပ်အနာနှင့် စိတ်မှာ စွဲရောက် အမြဲပေါက်သည့် မြားမြောက်ရောဂါ ထောင့်ငါးရာတို့ ဘယ်ခါမကင်း တံကျင်သွင်းသို့ ထန်ပြင်းလှိုက်လဲ ခံရနဲကြောင့် အနာခဲ အနာအိုးကြီးတို့သာလျှင်တည်း။ <b>အဒ္ဒုဗန္ဓောဝ</b>=ဦးခေါင်းလောက်သာ ပေါ်စေကာဖြင့် တွင်းမှာမြှုပ်လတ် မြေထိတ်ခတ်၍ ကျဉ်းကြပ်စွာလှ လှုပ်မရဘဲ သေဝပါးနီး ဒုက္ခကြီးကို ညည်းညူအော်ဟစ် စုံးစုံးနစ်အောင် အပြစ်ကြီးမား ဒဏ်သင့်သောအကျဉ်းသားကဲ့သို့၊ <b>သမ္ဗာဓာ</b>=ခန္ဓာအတွက် ရက်ဆက်မအား ဝတ်စား မှုတွေ ဗရပွေနှင့် နေ့ရက်မပြတ် ပူဆာတတ် သည့် အငတ်ကမ်းဆုံး မြေထိတ်တုံးကြောင့် နှလုံးအေးမြ ဘယ်တော့မှ လျှင် ထွက်စလမ်းတာ မသွားသာအောင် လကျ်ာကညှပ် လက်ဝဲပတ် သဖြင့် အလွန်ကျဉ်းကြပ်သော တရားတို့သာတည်း၊ <b>ဒီပေ</b>=အပူဓာတ်နှင့် ထက်ချပ်မကွာ လင်းရောင်သာသည့် တေဇာရှိန်ညီး မီးလျှံကြီး၌၊ <b>ပါဏကာဣဝ</b>=အပြင်ဘန်းလှ တွင်းကပူပင် ဖြစ်ပုံအင်ကို မမြင်နိုင်အား အထင်မှားသဖြင့် ထံပါးချဉ်းကာ ပျော်မြူးရာတွင် ခန္ဓာပြတ်စဲ တသဲသဲနှင့် သေပွဲသို့ဝင် အမြင်မသန် ပိုးဖလံကဲ့သို့၊ <b>ဒိတ္တာ</b>=နံ့သာတရှုပ် ချက်တဖြုတ်မျှ ကောင်းဟုတ်လေယောင် ပြင်ဟန်ဆောင်လျက် ပြောင်ပြောင်ထိန်ညီး ဆဲ့တစ်မီး၌ တားဆီးမရ ပြေးဝင်ကြ၍ မွမွကြေကွဲ ပြာလိုကြဲအောင် လောင်စွဲသောတရားတို့သာတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>အနတ္တာနုပဿနာ ပွါးများစရာ</h3> <p><b>အနတ္တာ မေ ပဉ္စက္ခန္ဓာ၊ ကသမ္ဗုရိဝ ရိတ္တကာ</b>။<br> <b>တုစ္ဆာ ဒပ္ပဏဆာယာဝ၊ သုညာ ပက္ခိပထော ယထာ</b>။</p> <p><b>ဣမေပဉ္စက္ခန္ဓာ</b>=ဤခန္ဓာငါးပါး ရုပ်နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= မရင့်စေလို မအိုချင်ပါ မနာပါစေ မသေပါကြောင်း ဆုမွန်တောင်းလည်း တောင်းတိုင်းမရ တ,တိုင်းမမြင် ထင်တိုင်းမပေါက် အလျောက်ဘာသာ အာဏာဘုရင် ကြောင်းလေးအင်တို့ စီရင်လေသမျှ ဖြစ်ပေါ်ရသော အနတ္တတရားတို့သာတည်း။ <b>ကသမ္ဗုရိဝ</b>= လုံးဝန်းသဏ္ဌာန် တကဲ့ဟန်ဖြင့် ပေါ်ယံပြည့်တင်း ဖြူရောင်ဝင်းလျက် အတွင်းပတ်လည် အဆီသွေးသား လွန်ခေါင်းပါးသည့် ယောက်သွားခရုကဲ့သို့၊ <b>ရိတ္တကာ</b>=ပြင်ဘန်း၌သာ ထည်ဝါကြီးမား အနေကြွားလျက် တွင်းသားဓာတ်စစ် ဖွေရှာလစ်မူ အနှစ်သာရဟူသမျှနှင့် မြူစမယှဉ် အစဉ်ကင်းဆိတ်သော တရားတို့သာ တည်း၊ <b>ဒပ္ပဏဆာယာဝ</b>=သွားဟန်လာဟန် ပြုံးရယ်ဟန်နှင့် သဏ္ဌာန်တူစွာ မြင်ရပါလည်း စမ်းကာမတွေ့ ခေါ်၍မထူး ဦးလည်းမငြိမ့် ဓာတ်ရုပ်ပုံ မှန်ထင်ရိပ်ကဲ့သို့၊ <b>တုစ္ဆာ</b>=ငါယောင်သူယောင် ဟန်ဆောင်သည့်နှယ် ပြင်ကထယ်လည်း တကယ်ဆတ်ဆတ် အတွင်းဓာတ်နှင့် ကောင်းမြတ် ချမ်းသာ မင်္ဂလာသုခ ဟူသမျှနှင့် မြူစမနီး အချည်းနှီးသော တရားတို့သာ တည်း၊ <b>ပက္ခိပထောယထာ</b>=ဘေးဒဏ်ရန်မာန် အန္တရာယ်ခပင်း တွေ့ကြုံ လျဉ်းက မှီတင်းဘို့ငှါ မကွယ်ကာဘဲ ခိုရာမဲ့ထီး ကောင်းကင်ကြီးကဲ့သို့၊ <b>သုညာ</b>=ကိုးရာကွယ်ရာ အားထားရာမျိုး တစိုးတစိ မရှိလုံးလုံး အစွမ်းတုံး၍ အသုံးမကျသော တရားတို့သာတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>အနိစ္စဉာဏ်၊ အမြင်သန်မှ၊ ရုပ်နာမ်၌သာ ငြီးငွေ့ရာ၏</h3> <p><b>သဗ္ဗေ သင်္ခါရာ အနိစ္စာတိ၊ ယဒါ ပညာယ ပဿတိ</b>။<br> <b>အထ နိဗ္ဗိန္ဒတိ ဒုက္ခေ၊ ဧသ မဂ္ဂေါ ဝိသုဒ္ဓိယာ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=ကံ, စိတ်, ဥ, ဟာ ကြောင်းလေးဖြာတို့ ညီညာပေါင်းစပ် စဉ်မပြတ် အောင် ထပ်တလဲလဲ အမြဲစီစဉ် ပြုပြင်နိုင်မှ ဖြစ်ပေါ်ကြသော သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>အနိစ္စာ</b>= ဖြစ်ပေါ်သည်မှ ရှေးကဘယ်မှာ နောင်ခါဘယ်ဆီ ရှိလိမ့်မည်ဟု ရည် ညွှန်းဘို့ရန် နှစ်တန်စွန်းမြိတ် အရိပ်အဆင် ပြင်ပြင်ဆိတ်ကင်း ကွယ်သုဉ်း ခြင်းကြောင့် ဆီးနှင်းသဖွယ် တကယ်ခိုင်မြဲမှု မရှိကြလေကုန်၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယဒါ</b>=အကြင်အခါ၌၊ <b>ပညာယ</b>=တွင်းပြင်ထက်အောက် ထုတ်ချင်းပေါက် အောင် ထွန်းတောက်ဝန်းလျှံ ဉာဏ်မြင်မှန်ဖြင့်၊ <b>ပဿတိ</b>=အများသူငါ ထင်မှားရာသို့ ကွယ်ကာဖုံးဖိ သန္တတိအဆက် အကုန်ဖျက်၍ သက်သက် ရုပ်နာမ် သဘောမှန်ကို ဖန်ဖန်စေ့ရေ ရှုကြည့်လေ၏၊ <b>အထ</b>=ထိုရုပ်ဓာတ် နာမ်ဓာတ် ပရမတ်တို့ လတ်လတ် လောလော ရွေ့လျောဆုတ်ယုတ် ငုတ်တုတ်သေကြေ စနစ်တွေကို အနေကျကျ ရှုမြင်သောအခါသမယ၌၊ <b>ဒုက္ခေ</b>=နှိပ်စက်ပြုပြင် ပူပင်ဖောက်လဲ ဆင်းရဲစုပုံ ဒုက္ခဘုံ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>= ရုပ်နာမ်အပေါင်း မသာလောင်းကို ကောင်နိုးရာရာ ပြုပြင်ပါလည်း ပြုရာမရောက် ချုပ်ပျောက် သေဆုံး ပျက်ပြုန်းရမည် ဖြစ်တော့သည်ဟု မကြည်မသာ နစ်နာနှလုံး ရွံမုန်းငြီးငွေ့လေတော့၏၊ <b>ဧသ-ဧသော</b>=ဤ အနိစ္စဉာဏ် အမြင်သန်၍ ရုပ်နာမ်နှစ်လီ သိဉ္ဇိုဝ်းပြည်ဝယ် မကြည်မမွေ့ ငြီးငွေ့သော နိဗ္ဗိန္ဒဉာဏ်သည်၊ <b>ဝိသုဒ္ဓိယာ</b>=မြေထုရေထု လေထုမက ထူထပ်လှသော ပါပထွေထွေ ကိလေညစ်ကြေး ရွှံ့ညွံစေးတို့ ဝေးကြီးဝေး ကွာ လွန်စွာသန့်ရှင်း စင်ကြယ်ခြင်းငှါ၊ <b>မဂ္ဂေါ</b>=ခြိုက်ခြိုက်မြိုက်မြိုက် ဆိုက်လွယ်ရောက်လွယ် ရလွယ်သော လမ်းကြောင်းကြီးပေတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ဒုက္ခဉာဏ်၊ အမြင်သန်မှ၊ ရုပ်နာမ်၌သာ၊ ငြီးငွေ့ရာ၏</h3> <p><b>သဗ္ဗေ သင်္ခါရာ ဒုက္ခာတိ၊ ယဒါ ပညာယ ပဿတိ</b>။<br> <b>အထ နိဗ္ဗိန္ဒတိ ဒုက္ခေ၊ ဧသ မဂ္ဂေါ ဝိသုဒ္ဓိယာ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=ကံ, စိတ်, ဥ, ဟာ ကြောင်းလေးဖြာတို့ ညီညာပေါင်းစပ် စဉ်မပြတ်အောင် ထပ်တလဲလဲ အမြဲစီစဉ် ပြုပြင်နိုင်မှ ဖြစ်ပေါ်ရသော သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>ဒုက္ခာ</b>= တစ်ထောင့်ငါးရာ ကိလေသာနှင့် ကြမ္မာဝိပါက် အဆက်ဆက်တို့ ဖွဲ့ယှက် ရစ်ရုံ ဝါးချုံမယွင်း ဝဋ်ဘုံခင်းကို ကြီးပြင်းစေမှု ဘေးအစုကြောင့် သုခမနွယ် ကြောက်မက်ဘွယ် ဒုက္ခတို့ချည်းသာတည်း၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယဒါ</b>=အကြင်အခါ၌၊ <b>ပညာယ</b>=ရောင်ဝါပြိုးပြက် ရိုးရက်ဝင်းထိန် အမျက်စိန်တနှုန်း ဉာဏ်မျက်လုံးဖြင့်၊ <b>ပဿတိ</b>=ဖုံးဖိကွယ်ကာ ဣရိယာကို ကောင်းစွာဖွင့်လှစ် ဓာတ်စစ်ပင်ရင်း အမြင်ရှင်းအောင် လင်းလင်း ထင်ထင် ရှုဆင်ခြင်၏၊ <b>အထ</b>=ထိုဝဋ်ခင်းဝဋ်နွယ် ရှည်ကြောင်းသွယ်၍ ကြောက်ဘွယ်ဧကန် စင်စစ်မှန်သော ခန္ဓာနာမ်ရုပ် အပူထုပ်ကို ဟုတ် တိုင်းထင်ထင် ရှုမြင်သောအခါသမယ၌၊ <b>ဒုက္ခေ</b>=နှိပ်စက်ပြုပြင် ပူပင်ဖောက်လွဲ ဆင်းရဲစုပုံ ဒုက္ခဘုံ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=အေးဘွယ် ကြည်ဘွယ် အနယ်နယ်ဖြင့် တကယ်တင်စား ပြုစုငြားလည်း ပူအားမကုန် တလုံလဲလဲ ပူမြဲနှင်နှင် တစဉ်တစိုက် ပြာသို့ဆိုက်အောင် ရှို့မြှိုက်သည်သာ ဤခန္ဓာဟု နစ်နာနှလုံး ရွံမုန်းငြီးငွေ့လေတော့၏၊ <b>ဧသ-ဧသော</b>=ဤဒုက္ခသိဉာဏ် အမြင်သန်၍ ရုပ်နာမ်နှစ်လီ ရောရုပြည်ဝယ် မကြည်မမွေ့ ငြီးငွေ့ သောနိဗ္ဗိန္ဒဉာဏ်သည်၊ <b>ဝိသုဒ္ဓိယာ</b>=မြေထုရေထု လေထုမက ထူထပ် လှသော ပါပထွေထွေ ကိလေညစ်ကြေး ရွှံ့ညွန်စေးတို့ ဝေးကြီးဝေးကွာ လွန်စွာသန့်ရှင်း စင်ကြယ်ခြင်းငှါ၊ <b>မဂ္ဂေါ</b>=ခြိုက်ခြိုက် မြိုက်မြိုက် ဆိုက်လွယ် ရောက်လွယ် ရလွယ်သော လမ်းကြောင်းကြီးပေတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>အနတ္တဉာဏ်၊ အမြင်သန်မှ၊ ရုပ်နာမ်၌သာ၊ ငြီးငွေ့ရာ၏</h3> <p><b>သဗ္ဗေ ဓမ္မာ အနတ္တာတိ၊ ယဒါ ပညာယ ပဿတိ</b>။<br> <b>အထ နိဗ္ဗိန္ဒတိ ဒုက္ခေ၊ ဧသ မဂ္ဂေါ ဝိသုဒ္ဓိယာ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b>=ခန္ဓာငါးပါး တေ ဘုမ္မက တရားတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=သတ္တဝါအလို ပုဂ္ဂိုလ်အကြိုက် ကျင့်စရိုက်သို့ မလိုက်မလျော သဘောရှိရာ ဘာသာဘာဝ ဖြစ်ပျက်ကြ၍ အတ္တမဟုတ် ဓာတ်နုပ်ဓာတ်ဖွဲကြီးတို့ချည်းသာတည်း၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယဒါ</b>=အကြင်အခါ၌၊ <b>ပညာယ</b>=ထက်မြက်စူးရှ ဉာဏထိပ်ခေါင် ဓာတ်မီးရောင်ဖြင့်၊ <b>ပဿတိ</b>=လူဘဲနတ်ဘဲ ငါဘဲသူဟန် သဏ္ဌာန်သွယ် သွယ် ကြီးငယ်တိုရှည် ကြုံလှီဆူဝ လှည့်ပတ်ပြသည့် ဃနအခဲ မွမွ ကြဲအောင် ခြေခွဲသမှု ကြည့်ရှုဆင်ခြင်၏၊ <b>အထ</b>=ထို ဖောက်ပြန် ခံစား မှတ်သား ပြုပြင် စိတ်ဝိညာဉ်ဟု ငါးအင်ခန္ဓာ နှစ်ဖြာနာမ်ရုပ် ဖွဲအနုပ်ကို ဟုတ်တိုင်းထင်ထင် ရှုမြင်သောအခါ၌၊ <b>ဒုက္ခေ</b>=နှိပ်စက်ပြုပြင် ပူပင် ဖောက်လဲ ဆင်းရဲစုပုံ ဒုက္ခဘုံ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=စိတ်ကြိုက်တခြား ဓာတ်သွားတဖုံ အစုန်အဆန် ဘယ်ပြန်ညာပြောင်း အစောင်းအရွဲ့ တကဲ့ဖီလာ ဤခန္ဓာဟု နစ်နာနှလုံး ရွံမုန်းငြီးငွေ့လေတော့၏၊ <b>ဧသ-ဧသော</b>=ဤအနတ္တဉာဏ် အမြင်သန်၍ ရုပ်နာမ်ထီးထီး မြို့ပျက်ကြီးဝယ် အပြီးမမွေ့ ငြီးငွေ့သော နိဗ္ဗိန္ဒဉာဏ်သည်၊ <b>ဝိသုဒ္ဓိယာ</b>=မြေထုရေထု လေထုမက ထူထပ်လှသော ပါပညစ်ကြေး ရွှံ့ညွန်စေးတို့ ကင်းဝေး စင်ကြယ်ခြင်းငှါ၊ <b>မဂ္ဂေါ</b>=ခြိုက်ခြိုက် မြိုက်မြိုက် ဆိုက်လွယ်ရောက်လွယ် ရလွယ်သောလမ်းကြောင်းကြီးပါ ပေတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ဝိပဿနာ လက္ခဏာသုံးသွယ် ဆင်ခြင်ဖွယ်</h3> <p><b>ယာဝ ဗျာတိ နိမ္မိသတိ၊ ကောဋိလက္ခာ တဟိံ ခဏေ</b>။<br> <b>ခန္ဓာ ဘိဇ္ဇန္တိ ဟုတွာန၊ အနိစ္စာနာမ တေ တတော</b>။<br> <b>ဘယပီဠိတတော ဒုက္ခာ၊ အနတ္တာ အဝိဓေယျတော</b>။</p> <p><b>ယာဝ</b>=အကြင်ရွေ့မျှ တိုထွာလှသော ခဏမကြာ ချိန်အခါ၌၊ <b>ဗျာတိ</b>=ဖက်ရွက်များစွာ နွေအခါဝယ် လေမှလွှင့်ပါး ကဲ့အလားသို့ စိတ်အားလေဓာတ် တွန်းဖယ်လှပ်၍ နှစ်ထပ်မျက်လွှာ ပွင့်၍လာ၏၊ <b>နိမ္မိသတိ</b>=ကြိုးစက်ခလုတ် အရှိန်သုတ်၍ ရွက်လှုတ်လေဟန် ပုံသဏ္ဌာန်သို့ ဝိညာဏ်စီရင် လေအလျဉ်ကြောင့် နှစ်ပြင်စလုံး မျက်လွှာရုံး၍ ပိတ်ဖုံး သောထွေ မှိတ်၍နေ၏၊ <b>တဟိံ ခဏေ</b>=ထိုတစ်ဖွင့် တစ်မှိတ် တစ်ဆိတ် စာမျှ တိုတောင်းလှသော ခဏမကြာ ချိန်အခါ၌၊ <b>ကောဋိလက္ခာ</b>=ကုဋေ တစ်သိန်း တွက်ကိန်းသင်္ချာ များလှစွာကုန်သော၊ <b>ခန္ဓာ</b>=ဖောက်ပြန်ခံစား မှတ်သားပြုပြင် စိတ်ဝိညာဉ်ဟု ငါးအင်ခန္ဓာ နှစ်ဖြာနာမ်ရုပ် ဓာတ်အနုပ် တို့သည်၊ <b>ဟုတွာန</b>=တောင့်တအာသာ ပြည့်စေငှါသို့ ချိန်ခါရောက်သင့် ထောက်မချင့်ဘဲ ကိုယ်ပင့်ဘာသာ တတ်တိုင်းသာလျှင် လေးဖြာကြောင်း ထွေ စီမံချေက အနေပြောင်းလွဲ ဘွားခနဲဖြစ်ပေါ်လာကြကုန်၍၊ <b>ဘိဇ္ဇန္တိ</b>= သေပြီးနောက်ယံ အဖြစ်မြန်၍ သေဟန်သေပုံ မမြင်တုံလည်း ဆန်စုန် စီးသွား ဒီရေလားသို့ ရပ်နားမထင် တသွင်သွင်နှင့် အရှင်လတ်လတ် မျက်ခြေပြတ်အောင် ဖြတ်ခနဲပျက်စီးလာကြကုန်၏၊ <b>တတော</b>=ထိုသို့ ဖွင့်ခြင်းမှိတ်ခြင်း ခဏတွင်းဝယ် သင်းချိုင်းရာတွေ သိန်းကုဋေမျှ တွက်ရေများပြား အစုအားဖြင့် တိမ်းပါးချုပ်ပျက် သဘောနက်ကြောင့်၊ <b>တေ</b>=ထိုဖောက်ပြန် ခံစား မှတ်သား ပြုပြင် စိတ်ဝိညာဉ်ဟု ငါးအင်ခန္ဓာ နှစ်ဖြာနာမ်ရုပ် ဓာတ်အနုပ်တို့သည်၊ <b>အနိစ္စာနာမ</b>=ကြည့်ရင်းရှုရင်း ယိုယွင်းတက်သုတ် အဆက်ပြုတ်သည့် တိမ်ရုပ်တမျှ ပျက်လွယ်လှသဖြင့် အနိစ္စတို့မည်ကုန်၏၊ <b>ဘယပီဠိတတော</b>=ပါဒ်ဗီဇနာ ပြန်ခရာမျှ ကျန်းမာ ဘို့ရေး ခွင့်မပေးဘဲ နာဘေးလက်နက် သေဒဏ်ချက်ဖြင့် နှိပ်စက်ညှဉ်းဆဲ ခံရနဲကြောင့်၊ <b>ဒုက္ခာ</b>=အလုံထောင်ဝယ် ကျသောနှယ်သို့ အေးဘွယ်ခဏ ရှာမရသဖြင့် ဒုက္ခတို့သာလျှင်တည်း။ <b>အဝိဓေယျတော</b>=လူနတ်မည်ကာ မဆိုပါနှင့် ဂင်္ဂါသဲမျှ ပွင့်ကုန်ကြသား ဗုဒ္ဓပရမေ မြတ်စိန္တေတို့ အသင်္ချေ တန်ခိုး ဘုန်းတော်မျိုးဖြင့် စိုးမိုးအာဏာ စီမံပါလည်း ဘယ်ခါမနိုင် ခွင့်မပိုင်ဘဲ လက်မှိုင်ချရလေသောကြောင့်၊ <b>အနတ္တာ</b>=ကိုယ်ဘဲသူဘဲ ထင်စွဲဖို့ရန် အာမခံအစစ် အသားနှစ်ကို စင်စစ်ဘယ်မှ ရှာမရသဖြင့် အနတ္တတရားတို့သာလျှင်တည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ရှင်တော်ဗုဒ္ဓ၏ ပစ္ဆိမဝစန မိန့်ခွန်းတော်</h3> <p><b>ဟန္ဒ ဒါနိ ဘိက္ခဝေ အာမန္တယာမိ ဝေါ</b><br> <b>ဝယဓမ္မာ သင်္ခါရာ အပ္ပမာဒေန သမ္ပာဒေထ</b>။ ။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ငါ၏ချစ်သားရဟန်းများတို့၊ <b>ဟန္ဒ</b>=ရုပ်နာမ်ခန္ဓာ မီး လောင်စာကျွမ်း ဓာတ်ဆီခန်းအောင် လျှမ်းလျှမ်းတောက်ထိန် အရှိန် ပြင်းစွာ ဇရာဆက်ဆက် မီးဒဏ်ချက်ကြောင့် သက်တော်အာယု ချုပ် လုတဲတဲ ရွှေအားတော်နည်းလှ၍ တရားပွဲကြီး သိမ်းတော်မူပေတော့အံ့။ <b>ဒါနိ-ဣဒါနိ</b>=ရာ့လေးဆယ့်ရှစ် သက္ကရာဇ်ကြုံ ကဆုန်လပြည့် အင်္ဂါနေ့ဟု ချမ်းမြေ့သာယာ မဟာပရိနိဗ္ဗာန် စံယူချိန်နီး ဤနောက်ဆုံး ပိတ် အခါတော်ကြီး၌၊ <b>ဝေါ</b>=သင်္ချေနှစ်ဆယ် မကကယ်အောင် ဆောင် သယ်ကူးပို့ ကူးတို့မဟာ မင်္ဂလာသဘင် ပွဲကြီးခွင်၌ မဝင်စာရင်း အကင်း အနု ပုလုသေးကွေး အထွေးဆုံး အငယ်ဆုံးဖြစ်သော သင်ချစ်သားတို့ကို၊ <b>အာမန္တယာမိ</b>=လေးဆယ့်ငါးဝါ ကာလကြာအောင် ဟောလာခဲ့သမျှ ဓမ္မဂမ္ဘီ အဆီထပ်ထပ် ပိဋကတ်သုံးပုံ ကျမ်းပေါင်းစုံကို အကုန်ရုံးစည်း တလုံး တည်းဖြင့် အပြီးသိမ်းအုပ် လိုရင်းချုပ်၍ တစ်ပုဒ်တစ်ပါဒ မြွက်ဟလှစ်ကြူ ရွှေဗျာဒိတ် ပေးတော်မူခဲ့ပေအံ့။</p> <p><b>သင်္ခါရာ</b>=ကံ စိတ် ဥ ဟာ ကြောင်းလေးဖြာနှင့် ဝီသာစတု ပစ္စည်း စုတို့ အမှုသီးသီး ပြုဖန်တီး၍ ရုံးစည်းညီညာ ဖြစ်ပေါ်လာသော တေဘုမ္မက သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>ဝယဓမ္မာ</b>=ဂင်္ဂါသဲမျှ ပွင့်ကုန်ကြသား ဗုဒ္ဓပရမေ မြတ်စိန္တေတို့ သင်္ချေတန်ခိုးဘုန်းတော်မျိုးဖြင့် စိုးမိုးအာဏာ စီမံပါလည်း ဘယ်ခါမနိုင် ခွင့်မပိုင်ဘဲ လက်မှိုင်ဟီးချ မွမွကြေပြုန်း လေလိုသုဉ်း၍ ပျက်ဆုံးခြင်း သဘောရှိကြလေကုန်၏။</p> <p><b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>တုမှေ</b>=သင်ချစ်သား ချစ်သမီးအပေါင်း တို့သည်၊ <b>အပ္ပမာဒေန</b>=မမေ့မလျော့ မပေါ့မတန် နိဗ္ဗာန်လမ်းမ ဖြောင့် တန်းလှသော သီလသမာ ဓိပညာအစဉ် မဂ္ဂင်သုံးဆင့် လမ်းကြီးပွင့် အောင် အသင့်ယူကျုံး နှလုံးသည်းမြွာ ရွှေမြူတာဝယ် ကောင်းစွာ ထည့်သွင်း အလျဉ်းမမေ့ စေ့စေ့ ဝင်စား သတိတရားကြီးနှင့်၊ <b>သမ္ပာဒေထ</b>= ဘဝမကွာ နောက်တော်ပါအောင် ရိုးရာစဉ်စိုက် ဦးတင်ခိုက်၍ လိုက်ဖို့ မနှေး အရေးကုံလုံ ပြည့်စုံအောင်သာ အားထုတ်ရစ်ကြပါကုန်တော့လော။</p> <p>---*---</p> <h3>ဓမ္မကထိကဆရာတော်များ<br> တရားမဟောမီ မေတ္တာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁။ <b>သဗ္ဗေ သတ္တာစ ပါဏာစ၊ ဘူတာ ဇီဝါစ ပုဂ္ဂလာ</b>။<br> <b>အဗျာပဇ္ဇာ တထာ ဝေရာ၊ အနီဃာစ သုခေဓိနော</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=တစ်ယောက်မကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာစ</b>=ခန္ဓာငါးရပ် ငြိကပ်တွယ်တာ အာသာပြည့်လှောင်း သတ္တဝါ အပေါင်းတို့သည်၎င်း၊ <b>ပါဏာစ</b>=ထွက်သက်ဝင်သက် ဤနှစ်ချက်ဖြင့် အသက်ရှည်ကာ နေကြရှာသော သတ္တဝါအပေါင်းတို့သည်၎င်း၊ <b>ဘူတာစ</b>= ကိုယ်ကောင်ထင်ရှား ဖြစ်ပွါးပေလတ် ဥပပတ်သတ္တဝါတို့သည်၎င်း၊ <b>ဇီဝါစ</b>=ခန္ဓာဟူသော အတ္တဘောတွင် အကျုံးဝင်လျက် သုံးခွင်ဘုံမှာ ဖြစ်ကြ ရှာသည့် သတ္တဝါအပေါင်းတို့သည်၎င်း၊ <b>ပုဂ္ဂလာစ</b>=ဆင်းရဲစုပုံ ငရဲဘုံသို့ ကံဟုန်ပစ်ချ သက်လျောကျသော ဒုက္ခဘုံသား သတ္တဝါအများတို့သည် ၎င်း၊ <b>အဗျာပဇ္ဇာစ</b>=နှလုံးငြိုငြင် ပူပင်ဘွယ်ရေး ဒုက္ခဘေးမှ ကင်းဝေး လွှင့်စင်ကြကုန်သည်၎င်း၊ <b>တထာ</b>=ထိုမှတစ်ပါး၊ <b>အဝေရာစ</b>= တွင်းရန်ပြင် ရန် အတန်တန်တို့ ဆက်ဆံမှုကင်း ရန်မျိုးရှင်းလျက် အေးခြင်းကြီး အေးကြကုန်သည်၎င်း၊ <b>အနီဃာစ</b>=ကိုယ်၌ငြိတွယ် ဒုက္ခနယ်မှ ကင်းကွယ် ပပျောက်ကြကုန်သည်၎င်း၊ <b>သုခေဓိနောစ</b>=ဆံလွှာခြမ်းမျှ ပူမခဘဲ အေးမြချမ်းသာ ကောင်းစွာကြီး ပွါးကြကုန်သည်၎င်း၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါ စေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း မေတ္တာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၂။ <b>ဝိဇ္ဇာ သမ္ပတ္တိ ဘောဂေဟိ၊ ပဝဍ္ဎုန္တု ယသဿိနော</b>။<br> <b>ပရိဝါရ ဗလပ္ပတ္တာ၊ ဘယောပဒ္ဒဝ ဝဇ္ဇိတာ</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p><b>သတ္တာ</b>=လူနတ်ဗြဟ္မာ သတ္တဝါလုံးစုံ ဟိန္ဒဂုံတို့သည်၊ <b>ဝိဇ္ဇာသမ္ပတ္တိ ဘောဂေဟိ</b>=ခုဘို့နောင်ရေး ထောက်တွေး မြော်မြင် ဆင်ခြင်တိုင်းတွာ ဉာဏ်ပညာနှင့် ကောင်းစွာလောက်လုံ သုံးမကုန်အောင် ပုံပုံပေါများ စပါးဆန်ရေ ရွှေငွေဝတ္ထု စည်းစိမ်ဂုဏ် အစုစုတို့ဖြင့်၊ <b>ပဝဍ္ဎုန္တု</b>=တနေ့တခြား တိုးပွါးဖြစ်ထွန်းကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ယသဿိနော</b>=ဇမ္ဗူ မဆံ့ သတင်း နှံ့လျက် ဂုဏ်နံ့ထင် ပေါ်ကျော်စောကြကုန်သည်၎င်း၊ <b>ပရိဝါရ ဗလပတ္တာ</b>= ဝိသာခါနှင့် ပမာပုံစံ ခြွေရံပေါများ အင်အားကြီးခိုင် ဂုဏ်ဆိုင် ပြည့်မောက် အထက်တန်းရောက်ကြကုန်သည်၎င်း၊ <b>ဘယောပဒ္ဒဝ ဝဇ္ဇိတာ</b>=ဘေးရန် ဥပဒ် အရပ်ရပ်တို့ ကင်းပြတ်ကွာဝေး အေးခြင်းကြီး အေးကြကုန်သည် ၎င်း၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း=မေတ္တာ ဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၃။ <b>သခိလာ သုခသမ္ဘာသာ၊ အညမညာ ဝိရောဓိနော</b>။<br> <b>မောဒန္တု သဟိတာ သဗ္ဗေ၊ မာကိဉ္စိ ပါပ မာဂမာ</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=တစ်ယောက်မကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=လူရောနတ်ပါ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သခိလာ</b>=ဒေါသအစွမ်း ကြမ်း တမ်းမဘက် နှစ်သက်စိတ်နေ ချောပြေနူးညံ့သော သဘောရှိကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>သုခသမ္ဘာသာ</b>=ကြားသူတိုင်းမှာ နားချမ်းသာ အောင် ဖွယ်ရာလျောက်ပတ် သင့်မြတ်သောစကားကိုသာ ပြောဆိုကြကုန်သည် ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>အညမညာဝိရောဓိနော</b>=တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် မျက်မာန်သိမ်းသွင်း ဆန့်ကျင်ခြင်း မရှိကြကုန် သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>မောဒန္တု</b>=ဆိုလာစကား သကာပျားသို့ စိတ်ထား ဖြောင့်စွာ ဝမ်းမြောက်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>သဟိတာ</b>=ကျောသား ရင်သား အဖျားအရင်း အတွင်းနှင့်ပြင် ကွက်မထင်ဘဲ ရွှေစင်နှစ်ပြား စပ်သော လားသို့ တသားတည်း ညီညွတ်ကြကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါ စေကုန်သတည်း၊ <b>ကိဉ္စိ</b>=နှင်းရေတပေါက် မပြောလောက်ဖွယ် အနည်းငယ် မျှသာလျှင်ဖြစ်သော၊ <b>ပါပံ</b>=မကောင်းဟူသမျှ အနိဋ္ဌအကျိုး အပြစ်မျိုးသည်၊ <b>မာဂမာ</b>=မျက်တောင်တစ်လှစ် ရံတစ်ဆစ်မျှ မဖြစ်ပေါ်နိုင် မရောက်နိုင်ကြ ပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း မေတ္တာ ဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၄။ <b>သဒ္ဓါပါမောဇ္ဇ ဗဟုလာ၊ ဒါနသီလ မဟုဿဝါ</b>။<br> <b>ဂုဏဘူသိတ သန္တာနာ၊ အာယုံ ပါလေန္တု နာမယံ</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=တစ်ယောက်မကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=လူရောနတ်ပါ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဒ္ဓါပါ မောဇ္ဇဗဟုလာ</b>=ကုသိုလ် ကောင်းမှု ပြုစုအံ့ငှါ မြဲမကွာဘဲ သဒ္ဓါပေါများ စိတ်အားတက်ကြွ ရွှင်မြူး ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>ဒါနသီလမဟုဿဝါ</b>=လှူပွဲဒါန်းပွဲ သီလပွဲကို သဲသဲ ခြိမ့်ညံ ဘဝဂ်လျှံမျှ တရံမကင်း ခင်းကျင်းမွေ့လျော် တရားနှင့် ပျော်နိုင်ကြ ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ဂုဏဘူသိတ သန္တာနာ</b>= သီလသမာ ပညာသုံးသွယ် လွန်တင့်တယ်သည် စိန်နွယ်စိန်ပန်း ဆန်း ထက်ဆန်းကို ဆင်မြန်းနိုင်ကြ ဝတ်နိုင်ကြ၍ လှပရုပ်သွင် ကြန်အင်္ဂါရှိ ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>အနာမယံ</b>=ကိုးဆဲ့ခြောက်ဖြာ ဘေးရောဂါနှင့် ဘယ်ခါမသန်း အမြဲကျန်းမာလျက်ရှိသော၊ <b>အာယုံ</b>=ရုပ်သက် နာမ်သက် နှစ်ချက်ဇီဝိံ တည်ငြိမ်ရန်အမှုကို၊ <b>ပါလေန္တု</b>=ဗာကုလ ဟု-နာမကြေညာ ထေရ်မဟာသို့ တစ်ရာကမောက် ခြောက်ဆယ်ရောက်အောင် စောင့် ရှောက်နိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း မေတ္တာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၅။ <b>သမ္မာဒိဋ္ဌိ ပုရောဓာယ၊ သဒ္ဓမ္မ ပဋိပတ္တိယာ</b>။<br> <b>အာရာဓေန္တု ဟိတောပါယံ၊ အစ္စန္တ သုခသာဓနံ</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သမ္မာဒိဋ္ဌိပုရောဓာယ</b>=သမ္မာဒိဋ္ဌိ မဂ္ဂင်ကြီးလျှင် ဦးစီးရှေးဆောင် အခေါင် အုပ်မိုး ကြီးစိုးလျက်ရှိပေထသော၊ <b>သဒ္ဓမ္မပဋိပတ္တိယာ</b>=မဇ္ဈိမာပဋိပတ် ကောင်းမြတ်ဖြောင့်တန်း မဂ္ဂင်လမ်းတည်းဟူသော အကျင့်ဖြင့်၊ <b>အစ္စန္တ သုခသာဓနံ</b>=ဆင်းရဲဟူက မြူမျှမနွယ် တကယ်အေးချမ်း နိဗ္ဗာန်နန်းသိ့ု တက်လှမ်းပိုင်ပိုင် ပြီးနိုင်ထသော၊ <b>ဟိတောပါယံ</b>=ကြီးပွါးနိုင်ကြောင်း တရား ကောင်းတရားမှန်ကို၊ <b>အာရာဓေန္တု</b>=ဆုံးခန်းတိုင်ရောက် ထင်တိုင်း ပေါက်အောင် ပြီးမြောက်နိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ကရုဏာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၆။ <b>အဟော သတ္တာ ဝိမုစ္စန္တု၊ ဒုက္ခဓမ္မေဟိ သဗ္ဗထာ</b>။<br> <b>သာဓု သမေန္တု ပါယာသာ၊ သောကာစ ပရိဒေဝနာ</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=ချစ်သူ မုန်းသူ လျစ်လျူသိမ်းကျုံး အားလုံးစုံသော သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗထာ</b>=ခုရော နောင်ပါ တသံသရာလုံး၌၊ <b>ဒုက္ခဓမ္မေဟိ</b>=ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ပူဆာ ကြောင့်ကြ ဒုက္ခခပ်သိမ်း ဆင်းရဲကိန်းတို့မှ၊ <b>ဝိမုစ္စန္တု</b>=ပိန်းကြာဖက်တွင် ရေမတင်သကဲ့သို့ ကြည်လင်သန့်ရှင်း ကင်းငြိမ်းလွတ်မြောက်ကြပါ ကုန်မူကား၊ <b>အဟော</b>=လောကီ လောကုတ္တရာ ချမ်းသာဘို့အကြောင်း ဩော်=အလွန်ကောင်းပေစွတကား။ <b>ဥပါယာသာစ</b>=မီးကျီးသဏ္ဌာန် အလျှံနှင့်ကင်း နှလုံးတွင်းဝယ် ပူပြင်းလွန်စွာ မချမ်းသာသော ဥပါယာသ တို့သည်၎င်း၊ <b>သောကာစ</b>=ချစ်သူ တို့မှာ ဘေးရောက်လာ၍ ပူဆာညှိုးချုံး နှလုံးမငြိမ် စိုးရိမ်ပူဆွေး သောကဘေးတို့သည်၎င်း၊ <b>ပရိဒေဝနာစ</b>= အရှိန်ညီးညီး ပူအားသီး၍ သက်ကြီးရှိုက်ဖို ငိုယိုတမ်းတ ပရိဒေဝတို့ သည်၎င်း၊ <b>သာဓု</b>=သံဝေယူကာ ကောင်းမွန်စွာသာလျှင်၊ <b>သမေန္တု</b>=အေး လျှင်ပူဆာ ချမ်းသာဆင်းရဲ ဖြစ်ရမြဲဟု စွဲမြဲဆင်ခြင် သမ္ပဇဉ်ဖြင့် လျင် လျင်ဆောစွာ ငြိမ်းအေးကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း ကရုဏာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၇။ <b>ခီယန္တု ပါပဓမ္မာစ၊ ပဿမ္ဘေန္တု အနာမယာ</b>။<br> <b>သံက္လေသာ ပလိဗောဓာစ၊ သမုစ္ဆိဇ္ဇန္တု ပါဏိနံ</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p>( <b>သံက္လေသာ</b>=ကို <b>သံကလေသာ</b>=ဟု ရွတ်ဖတ်ပါ ) <b>ပါဏီနံ</b>=သင်္ချေသင်္ချာ မရေသာသည့် များစွာသိန်းသောင်း သတ္တဝါ အပေါင်းတို့အား၊ <b>ပါပဓမ္မာစ</b>=ပါယ်အောက်ငရဲ မီးပုံထဲသို့ အမြဲရောက် အောင် ကြိုးလိုနှောင်သည့် မိုက်မှောင်တိုးပွါး အကုသိုလ် တရားတို့သည် လည်း၊ <b>ခီယန္တု</b>=လေလိုကွယ်သုဉ်း အစတုံးအောင် ကုန်ဆုံးကွယ် ပျောက်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>တထာ</b>=ထိုမှတစ်ပါး၊ <b>အနာမယာစ</b>= အသက်အန္တရာယ် ကပ်တွယ်ညစ်ဆိုး အနာမျိုးတို့သည်လည်း၊ <b>ပဿမ္ဘေန္တု</b>=ခဏချက်ချင်း လွတ်ကင်းငြိမ်းအေးကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>သံက္လေသာစ</b>=စိတ်၏ပင်ပန်း ညစ်နွမ်းစေမှု အမြဲပြုသည့် အကုဆယ်ဖြာ ကိလေသာတို့သည်၎င်း၊ <b>ပလိဗောဓာစ</b>=ကုသိုလ်အလုပ် လမ်းတွင် ရှုပ်သည့် သစ်ငုတ်သဘွယ် ပိတ်ပေါင်းနှယ်သို့ ငြိတွယ်စိုးနှောင့် သွား မဖြောင့်သော ကြောင့်ကြထွေလာ အရာရာတို့သည်၎င်း၊ <b>သမုစ္ဆိဇ္ဇန္တု</b>= ခေါက်ခေါက်ရက်ရက် ဉာဏ်သံလျက်ဖြင့် တိုက်ဖျက်ခုတ်လှဲ ပြတ်စဲကြပါ စေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း ကရုဏာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၈။ <b>ဗျာပါဒါစ ဝိဟာယန္တု၊ ဝိနိဝတ္တန္တု ပဒ္ဒဝါ</b>။<br> <b>ဗျသနာနိ ဝိနဿန္တု၊ ဝိဂစ္ဆန္တု ဝိပတ္တိယော</b>။</p> <p>( နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း )</p> <p><b>ဗျာပါဒါစ</b>=စိတ်မနောတွင် နာကျင်ဖောက်ထွင်း ကြင်နာကင်း၍ မာန်သွင်းမျက်ရှ ဗျာပါဒတို့သည်လည်း၊ <b>ဝိဟာယန္တု</b>=မေတ္တာဓာတ်ငွေ့ အရှိန် တွေ့သဖြင့် ချမ်းမြေ့အေးလူ အပူလျော့ပါး ပျက်ပြားဆုတ်ယုတ်ကြ ပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ဥပဒ္ဒဝါစ</b>=တစ်ဆဲ့ခြောက်ဖြာ တွယ်တာဘိညှပ် နှိပ်စက်တတ် သော ဥပဒ္ဒဝေါတို့သည်လည်း၊ <b>ဝိနိဝတ္တန္တု</b>=ဆုတ်နစ်ကွာကင်း အလျင်း ပျောက်ပျက်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ဗျသနာနိ</b>=သီလပျက်မှု အစပြု၍ ငါးခုထွေပြား ဗျသနတရားတို့သည်၊ <b>ဝိနဿန္တု</b>=ကင်းကွယ် ပျောက်ပျက် ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ဝိပတ္တိယော</b>=သီလပျက်မှု အစပြု၍ လေးခုထွေပြား ဝိပတ္တိတရားတို့သည်၊ <b>ဝိဂစ္ဆန္တု</b>=ယခုကစ နိဗ္ဗာန်ရသော ဘဝရပ်ခွင် ဘုံအပြင်ဝယ် အစဉ်လွတ်မြောက် ကင်းပျောက်ကြပါစေကုန် သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း ကရုဏာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၉။ <b>ဝိဟေသာစ ဝိဃာတာစ၊ ခီယန္တု ဘယ ဘေရဝါ</b>။<br> <b>ပဋိက္ကမန္တု ဝိဿဋ္ဌာ၊ သောတ္ထိံ ပဿန္တု ပါဏိနော</b>။</p> <p>( နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း )</p> <p><b>ဝိဟေသာစ</b>=တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် မျက်မာန်ဖိစီး ဒေါသမီးတို့သည်၎င်း၊ <b>ဝိဃာတာစ</b>=ပူဆာညှိုးချုံး ကြိမ်မီး အုံးသို့ နှလုံးမသာ ဆင်းရဲစွာသော ဝိဃာတတရားတို့သည်၎င်း၊ <b>ဘယ ဘေရဝါစ</b>=ကြောက်ဘွယ်လန့်ဘွယ် သွယ်သွယ်များတောင်း ဘေးအ ပေါင်းတို့သည်၎င်း၊ <b>ခီယန္တု</b>=မြူစမကြွင်း ခပင်းဥဿုံ လုံးစုံဘေးဘျမ်း နောင်မသန်းဘဲ ကုန်ခန်းကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ဝိဿဋ္ဌာ</b>=ကြောက်ရွံ့ ကင်းကွာ ရဲဝံ့စွာပင်၊ <b>ပဋိက္ကမန္တု</b>=သွားလိုရာရာ ဘယ်ခါမဆို မငြိုမငြင်ကြည်လင်ချမ်းမြ သွားလာနိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ပါဏိနော</b>= ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံသော သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သောတ္ထိံ</b>=လိုရာဆန္ဒ တောင်း တိုင်းရ၍ ပြည့်ဝစည်းစိမ် ချမ်းရိပ်ငြိမ်ကို၊ <b>ပဿန္တု</b>=စိတ်ချလက်ချ တွေ့ မြင်ကြရပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>မုဒိတာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁၀။ <b>အဟော သာဓု အဟော သုဋ္ဌု၊ မောဒန္တိ ဝတ ပါဏိနော</b>။<br> <b>အဟော သုလဒ္ဓံ သတ္တာနံ၊ သမိဒ္ဓိံ အဘိပတ္ထိတံ</b>။</p> <p>( နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း )</p> <p><b>ပါဏိနော</b>=လူရော နတ်ပါ သတ္တဝါအများ ကမ္ဘာသူ ကမ္ဘာသား တို့သည်၊ <b>မောဒန္တိ</b>=တစ်ဦးတစ်ဦး မေတ္တာကူး၍ ကြည်နူးဝမ်းမြောက်ကြ ပေကုန်သည်၊ <b>အဟော သာဓု ဝတ</b>=ဩော်-ကောင်းပါပေစွာ့တကား။ <b>အဟော သုဋ္ဌု ဝတ</b>=ကြည်သာစိတ်ဝမ်း အေးချမ်းဘို့အကြောင်း ဩော်ကောင်းပါပေစွာ့တကား၊ <b>သတ္တာနံ</b>=လူနတ် ဗြဟ္မာ သတ္တဝါအများ ကမ္ဘာသူ ကမ္ဘာသားတို့သည်၊ <b>အဘိပတ္ထိတံ</b>= စိတ်မနောတွင် အစဉ်မပြတ် တောင့်တအပ်သော၊ <b>သမိဒ္ဓိံ</b>=ချမ်းသာရိပ်ငြိမ် မြတ်စည်းစိမ်နှင့် ဂုဏ်သိရ် ကျက်သရေ အထွေထွေဖြိုးမောက် ထင်တိုင်းပေါက်ရောက်ခြင်းကို၊ <b>သုလဒ္ဓံ</b>=စိတ်တိုင်းကျကျ လှလှပိုင်ပိုင် ရယူနိုင်ခြင်းသည်၊ <b>အဟောဝတ</b>= ဩော်-ကောင်းပါလေစွာ့တကား။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း မုဒိတာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁၁။ <b>ပသန္နမုခ ဝဏ္ဏာစ၊ ပရိပုဏ္ဏ မနောရထာ</b>။<br> <b>ပီတိပါမောဇ္ဇ ဗဟုလာ၊ စိရံ ဇီဝန္တု နာမယာ</b>။</p> <p>( နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း )</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=တစ်ယောက်မကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>ပသန္နမုခဝဏ္ဏာစ</b>=ရေတွေ့သောကြာကဲ့ပမာသို့ ကြည်သာရွှင်လန်း မျက်နှာပန်းပွင့်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>ပရိပုဏ္ဏ မနောရထာစ</b>=ချမ်းသာရိပ်ငြိမ် မြတ်စည်းစိမ်နှင့် ဂုဏ်သိရ်ကျက်သရေ အထွေထွေဝယ် လိုလေသေးမျှ မရှိရဘဲ လောက်ငကုံထံ ဖြိုးဖြိုးလျှံသဖြင့် စိတ်အကြံ ပြည့်ဝကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>ပီတိပါမောဇ္ဇဗဟုလာစ</b>= ဣဋ္ဌအာရုံ ကောင်းမျိုးစုံတို့ကို ဖုံဖုံခံစား သုံးဆောင်အားကြောင့် များစွာ နှစ်သက် စိတ်စက်ရွှင်မြူး ကြည်နူးနှစ်သိမ့်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>အနာမယာစ</b>=ရောဂါဟူက မြူမျှမတင် ကင်းစင်လွင့်ပျောက်ကြကုန် သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>စိရံ</b>=မြင့်မောက်ရှည်ကြာ နှစ်တစ်ရာပတ်လုံး၊ <b>ဇီဝန္တု</b>= တွင်းဘေး ပြင်ဘေး ပူဘွယ်ရေးတို့ ကင်းဝေးပျောက်ပျက် အသက် ရှည်ကြာ တည်နေနိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း မုဒိတာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁၂။ <b>ဘယမဂ္ဂ မတိက္ကန္တာ၊ ဒုက္ခသင်္ဃာတ နိဿတာ</b>။<br> <b>ခေမမဂ္ဂ မနုပ္ပတ္တာ၊ ပီတိသမ္ပတ္တိ ဖုလ္လိတာ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=လူရော နတ်ပါ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>ဘယမဂ္ဂံ</b>=ဘေးရန်ဥပဒ် ထူထပ်လှစွာ မိစ္ဆာပြွမ်းတီးလမ်းမှားကြီးကို၊ <b>အတိက္ကန္တာ</b>=လွန်မြောက်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>ဒုက္ခ သင်္ဃာတ နိဿတာ</b>=ဆင်းရဲအပေါင်း ဘေးအပေါင်းမှ ကောင်းကောင်း ကြီး ကျွတ်လွတ်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>ခေမမဂ္ဂံ</b>=ဘေးခပ်သိမ်းတို့ ကုန်ငြိမ်းရာ အမှန် နိဗ္ဗာန်စခန်း ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းသည့် လမ်းကောင်း လမ်းမှန် မဂ်ရှစ်တန်သို့၊ <b>အနုပ္ပတ္တာ</b>=မယွင်းမထောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် ကြည်သာ လွယ်ကူ စွာ ဆိုက်ရောက်ကြကုန်သည်၊ <b>ဟုတွာ</b>=ထင်ရှားမသွေ ဖြစ်ကြပေကုန်၍၊ <b>ပီတိသမ္ပတ္တိဖုလ္လိတာ</b>=ဂွမ်းဆီထိမျှ ပမာဏအသွင် ကြည်လင်စိတ်ဝမ်း ပီတိလွှမ်းသဖြင့် ပွင့်လန်းသာယာကြကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း မုဒိတာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁၃။ <b>သမဂ္ဂါ သခိလာ စေတေ၊ ပဋိသန္ဓာန ပေသလာ</b>။<br> <b>သမ္ပတ္တိ မဘိဝေဒေန္တု၊ ကလျာဏ ဂုဏဘူသိတာ</b>။</p> <p><b>ဧတေသတ္တာ</b>=ထိုခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော သတ္တဝါတို့ သည်၊ <b>သမဂ္ဂါစ</b>=ဆီနှင့်ယင်ပျား ပမာလားသို့ စိတ်ထားမကွဲ တသားထဲ ညီညွတ်ကြ ကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>သခိလာစ</b>=တစ်ဦးတစ်ဦး အထူးကြင်နာ ချိုသာအေးမြ ပြောဆိုကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>ပဋိသန္ဓာနပေသလာ</b>= ရွှေစင်နှစ်ပြား ဂဟေသားသို့ အကြားမလပ် စေ့စပ်စေမှု သင့်မြတ်မှုကို ဂရုကတ ကြောင့်ကြစိုက်ကာ ချစ်ခင်ကြင်နာကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>ကလျာဏဂုဏဘူသိတာ</b>=ဒါနသီလ စသည်ဖုံဖုံ ကောင်းသောဂုဏ်ဖြင့် မွှမ်းထုံနေ့စဉ် တန်ဆာဆင်အပ်ကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>သမ္ပတ္တိံ</b>=ချမ်းသာရိပ်ငြိမ် ဂုဏ်သိရ်ကြီးမား စီးပွါးကုံလုံ ပြည့်စုံကြွယ်ကြောင်း စကားကောင်းကို၊ <b>အဘိဝေဒေန္တု</b>=ကြည်သာနှလုံး စွင့်စွင့်ပြုံး၍ အုန်းအုန်းတက်ကြွ ပြောဆို ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <h3>ဥပေက္ခာ ဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁၄။ <b>သုခိတာ ဟောန္တုဝါ မာဝါ၊ ဒုက္ခာ မုစ္စန္တု ဝါ နဝါ</b>။<br> <b>သမိဒ္ဒါဝါ ဒလိဒ္ဒါဝါ၊ ကာ မမေတ္ထ ဝိစာရဏာ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=တစ်ယောက်မကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>-ကိုယ့်ဝန်ကိုယ်ထမ်း ကိုယ့်လမ်းနှင့်ကိုယ် မှီခိုဘွယ်ရာကံသာမိဘ ရှိနေကြသော များလှသောင်းသောင်း သတ္တဝါအပေါင်းတို့သည်၊ <b>သုခိတာ</b>=ကုသိုလ်စန်းပွင့် အချိန်သင့်၍ အခွင့်ညီညာ ချမ်းသာအေးမြ ပွင့်လန်းကြကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တုဝါ</b>=ဖြစ်မူလည်း ဖြစ်ကြစေကုန်၊ <b>မာ ဟောန္တုဝါ</b>=မဖြစ်မူလည်း ရှိကြစေကုန်၊ <b>ဒုက္ခာ</b>=ပူပန်ဘွယ်ရေး ဆင်းရဲဘေး မှ၊ <b>မုစ္စန္တုဝါ</b>-လွှတ်မူလည်း လွှတ်ကြစေကုန်၊ <b>န မုစ္စန္တုဝါ</b>=မလွှတ်မူလည်း နေကြစေကုန်၊ <b>သမိဒ္ဓါဝါ</b>=ချမ်းသာကြွယ်ဝ ပြည့်စုံကြကုန်သည်မူလည်း၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်စေကုန်၊ <b>ဒလိဒ္ဒါဝါ</b>=ဆင်းရဲနွမ်းပါး အစား ဆန်ရေ အခြေမလှ အောက်တန်းကျကုန်သည်လည်း၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်စေကုန်၊ <b>ဧတ္ထ</b>=ဤကံစီမံရာ မြဲလိုက်နာ၍ ချမ်းသာဆင်းရဲ အနဲနဲဖြင့် ဖောက်လဲဖောက်ပြန် ဖြစ်မျိုး မှန်သော သံသရာခရီး လမ်းရှည်ကြီး၌၊ <b>ဝိစာရဏာ</b>=ဆင်းရဲကင်းစေ ချမ်းသာစေဟု ထွေထွေပြုပြင် စီရင်ကြောင့်ကြမှုကြီးသည်၊ <b>မမံ</b>=ငါ့အား၊ <b>ကာ</b>=အဘယ်မှာလျှင် လိုရာပြီးမြောက် ရောက်နိုင်ပါတော့အံ့နည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း ဥပေက္ခာ ဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁၅။ <b>အတ္တာနံ ပရိဟရန္တု၊ ယထာ ကမ္မံတု ပါဏိနော</b>။<br> <b>ပလိဗောဓော ပပေဉ္စာဝါ၊ ဗျာပါဒေါ န မေ တဟိံ</b>။</p> <p><b>ပါဏိနော</b>=ကိုယ့်ဝန်ကိုယ်ထမ်း ကိုယ့်လမ်းနှင့်ကို မှီခိုဘွယ်ရာ ကံသာအမိ ကံသာအဘ ရှိနေကြကုန်သော များလှသောင်းသောင်း သတ္တဝါ အပေါင်းတို့သည်၊ <b>ယထာကမ္မံ တု</b>=မိမိပြုသော ကံသဘောနှင့် လိုက်လျောညီညာ ကံအတိုင်းသာလျှင်၊ <b>အတ္တာနံ</b>=ခန္ဓာဟူသော အတ္တဘောကို၊ <b>ပရိဟရန္တု</b>=ထမ်းဆောင်သည်ပိုးကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>ပလိဗောဓောဝါ</b>=စိတ်ထဲမဖြောင့် နှောင့်ကြီးနှောင့်၍ ကြောင့်ကြရခြင်း သည်လည်းကောင်း၊ <b>ပပေဉ္စာဝါ</b>=ဆင်းရဲကင်းဘွယ် ချမ်းသာဘွယ်ကို အကျယ်ချဲ့ပွါး အမှုတွေ များရခြင်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗျာပါဒေါဝါ</b>=စိတ် ရောမာန်ပါ ဘယ်ခါမအား စားမှုနေမှု အစုစုဝယ် ယုယုယယ အစွမ်းကုန် အားထုတ်ရခြင်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>တဟိံ</b>=ထိုခဏ၌၊ <b>မေ</b>=ငါ့အား၊ <b>န အတ္ထော</b>=အကျိုးစီးပွါး များနိုင်စဘွယ် အကယ်တိတိ မရှိချေတော့ပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ပတ္တိဒါန အမျှဝေ ဂါထာများ</h3> <br> <p>၁။ <b>ပတ္တိံ ဣမဿ ပုညဿ၊ မာတာ ပိတာဒယော ဇနာ။</b><br> <b>သမံ လဘန္တု သဗ္ဗေပိ၊ ပထဗျာကာသကေ စရာ။</b></p> <p><b>ဣမဿ ပုညဿ</b>=နေ့စဉ်အထူး သဒ္ဓါမြူး၍ ဆည်းပူးပါရ အဝဝ သော ပုညထွတ်မူး ဤကုသိုလ်ထူး၏၊ <b>ပတ္တိံ</b>=အဘို့အစု ကုသိုလ်ထုကို၊ <b>မာတာပိတာဒယော</b>=မိခင်ဘခင် ကျေးဇူးရှင်တို့ ဦးတင်ထားဘိ အစရှိ ကုန်သော၊ <b>သဗ္ဗေပိ</b>=တစ်ယောက်မကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ပထဗျာကာသကေ</b>=ကမ္ဘာမြေပြင် မိုးကောင်းကင်နှင့် ရေပြင်ပတ်ကုံး တိုက်အလုံး၌၊ <b>စရာ</b>=ကံအားလျော်စွာ ကျက်စားရှာကြကုန်သော၊ <b>ဇနာ</b>= သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သမံ</b>=မပိုမယုတ် စတုတ်ညီစွာ အတူအမျှသာလျှင်၊ <b>လဘန္တု</b>=ရရှိကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <br> <p>၂။ <b>ယေသံ ကတံ သုဝိဒိတံ၊ ဒိန္နံ ပုညဖလံ မယာ။</b><br> <b>ယေစ တသ္မိံ န ဇာနန္တိ၊ ဒေဝါ ဂန္တွာ နိဝေဒယုံ။</b></p> <p><b>ယေသံ သတ္တာနံ</b>=ဌာနချင်းနီး ခရီးမကွာ အကြင်သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>ကတံ</b>=ပြုစုဆည်းပူး အထူးအားထုတ် အကျွန်ုပ်၏ ကုသိုလ်ကို၊ <b>သုဝိဒိတံ</b>= အမျှဝေသံ ကြားရပြန်၍ အမှန်ဆတ်ဆတ် ထင်ရှားစွာသိအပ်၏၊ <b>တေသံ သတ္တာနံ</b>=ဌာနချင်းနီး ခရီးမကွာ ထိုသတ္တဝါတို့အား၊ <b>မယာ</b>=အကျွန်ုပ် သည်၊ <b>ပုညဖလံ</b>=ကောင်းမှုအကျိုး တက်တိုးစည်ပင် ကုသိုလ်လျဉ်ကို၊ <b>ဒိန္နံ</b>=ရကြပါစေ မေတ္တာရေဖြင့် ပေးဝေဖြန့်ဖြူးလိုက်ပါပြီ၊ <b>ယေစ သတ္တာ</b>=အကြင်ဒေသကွာခြား တစ်ပါးနယ်ပယ် ရပ်ရှစ်သွယ်တွင် ကြီးငယ်ထွေလာ သတ္တဝါအပေါင်းတို့သည်၊ <b>တသ္မိံ</b>=ထိုအကျွန်ုပ်၏ ကုသိုလ်ကြီးကို၊ <b>န ဇာနန္တိ</b>=မျှဝေသောခိုက် မကြားလိုက်သဖြင့် တိုက်ရိုက် ဖြောင့်စွာ မသိရှာကြလေကုန်၊ <b>တေသံ သတ္တာနံ</b>=ထိုဒေသကွာခြား တစ်ပါး နယ်ပယ် ရပ်ရှစ်သွယ်တွင် ကြီးငယ်ထွေလာ မကြားရသော သတ္တဝါ အပေါင်းတို့အား၊ <b>ဒေဝါ</b>=လောကတဝေး သိမ်းပိုက်ထွေးသည့် လေးပါး နတ်ရှင် အစတင်၍ များဖြင်သောင်းသောင်း နတ်အပေါင်း တို့သည်၊ <b>ဂန္တွာ</b>=တန်ခိုးဘိညာဉ် စျာန်ယဉ်ကွန့်မြူး ထူးထူးထိုဤ လှည့်လည် ကြွမြန်းကြကုန်၍၊ <b>နိဝေဒယုံ</b>=လက်ဆင့်ကမ်း၍ ဖျန်းမျှသောထွေ ပြောကြားကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <br> <p>၃။ <b>ယေသတ္တာ သညိနော အတ္ထိ၊ ယေစ သတ္တာ အသညိနော။</b><br> <b>မနုညံ ဘောဇနံ သဗ္ဗံ၊ လဘန္တု မမ စေတသာ။</b></p> <p><b>သညိနော</b>=ပဋိသန္ဓေသညာရှိကြကုန်သော၊ <b>ယေ စ သတ္တာ</b>= အကြင် သတ္တဝါတို့သည်၎င်း၊ <b>အသညိနော</b>=ပဋိသန္ဓေ သညာ မရှိကြ ကုန်သော၊ <b>ယေစ သတ္တာ</b>=အကြင်သတ္တဝါတို့သည်၎င်း၊ <b>အတ္ထိ-သန္တိ</b>= အများအပြားပင် ထင်ရှားရှိကြကုန်၏၊ <b>တေသတ္တာ</b>=ထိုသညာရှိကုန် မရှိကုန်သော သုံးဘုံ တိုက်သား သတ္တဝါအများတို့သည်၊ <b>မနုညံ</b>=အလိုဆန္ဒ စိတ်တိုင်းကျအောင် လုံးဝပြည့်ကြွယ် နှစ်သက်ဖွယ်ရှိပေသော၊ <b>သဗ္ဗံ</b>= လိုလေသေးမျှ မရှိရဘဲ တစမကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>ဘောဇနံ</b>= တွင်းသုံး ပြင်သုံး အားလုံးမြားမြောင် အသုံးအဆောင်ကို၊ <b>မမ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>စေတသာ</b>=ယခုဤခါ လှူဒါပုည မြတ်ဒါနနှင့် သီလဘာဝနာ စေတနာငြမ်း ကုသိုလ်စွမ်းကြောင့်၊ <b>လဘန္တု</b>=မြေပြင်ရေပြင် မိုးကောင်းကင်နှင့် ဘယ်တွင်မဆို မငြင်ငြိုဘဲ အလိုရှိက ခဏမကြာ ရရှိခံစားကြပါစေ ကုန်သတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <p>ကျေးဇူးရှင် ဆရာရှင်တို့အား ရည်မှန်းလျက် တပည့် ဝတ်သင်းသား ဝတ်သင်းသူများက ကျက်မှတ်ကာ ဆုတောင်းရန် ဂါထာများ</p> <br> <p>၁။ <b>မေတ္တမ္ဗုနာ မယံ ဘန္တေ၊ သုသီတေန အဘိဏှသော။</b><br> <b>သိဉ္စာမ ဝေါ သဒါ ဘဒြာ၊ သုခန္တု အကုတော ဘယာ။</b></p> <p><b>ဘန္တေ</b>=နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း တရားကောင်းဖြင့် ဖြောင့်ဖျသော ထွေ သင်ကြားပေ၍ သိန္နေတောင်ဦး မကကြူးသည့် ကျေးဇူးတော်ရင်အရှင်မြတ်ဘုရား၊ <b>မယံ</b>=[အဘိဓမ္မာ နက်နဲစွာသည့် သညာထူးဆန်း သံခိပ် ကျမ်းကို ကြိုးပမ်းလေ့လာ များစွာသောင်းသောင်း တပည့်အပေါင်း တို့သည်၊] <b>သုသီတေန</b>=ရေအေးအပေါင်း သိန်းသောင်းများစွာ မမှီရာသည့် နံ့သာမွှေးကြူး စန္ဒကူးထက် အထူးအချွန် အလွန်အေးမြလှစွာသော၊ <b>မေတ္တမ္ဗုနာ</b>=တစ်ဆယ့်တစ်မျိုး မြတ်ကောင်းကျိုးကို ဖွင့်ဖြိုးစေကာ အေးကြည်စွာသည့် မေတ္တာတည်းဟူသော ရေချမ်းဖြင့်၊ <b>ဝေါ</b>=ကျေးဇူး တော်ဂုဏ် အဖုံဖုံနှင့် ပြည့်စုံပေငြား အရှင်ဘုရားတို့ကို၊ <b>အဘိဏှသော</b>= နေ့ညဉ့်နာရီ ဃဋီဆက်စပ် မလပ်မခြား အမြဲအားဖြင့်၊ <b>သိဉ္စာမ</b>= အန္တရာယ် ခပ်သိမ်း ဘေးခပ်သိမ်းတို့ ကင်းငြိမ်းလွင့်စင် ဆန်းလသွင်သို့ ကြည်လင် စေကြောင်း ဆုမွန်တောင်း၍ သွန်းလောင်းကြပါကုန်၏၊ <b>ဘဒြာ</b>= သီလသမာ ပညာတော်ဂုဏ် အဖုံဖုံနှင့် ပြည့်စုံပေတောင်း အရှင်ကောင်း တို့သည်၊ <b>သဒါ</b>=ခုရောနောင်ပါ တစ်သံသရာလုံး၌၊ <b>အကုတော ဘယာ</b>= ရာဇ စောရ အဂ္ဂိစသား အပသန္တာန် ဘေးရန်တစိ ဘယ်လောက်မျှ မရှိကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>သုခန္တု</b>=တက်သစ်လစန်း ပွင့်သစ်ပန်းသို့ လန်း လန်းရွှင်ရွှင် ကြည်လင်အေး၍ ဘေးမငွေ့ဘဲ ချမ်းမြေ့တော်မူကြပါ စေကုန်သတည်း။ ။</p> <br> <p>အမှာ။ ။ ဤ[]ကွင်းအတွင်းပါ စာများကို မဟာသရဏဂုံဝတ်သင်းသား, ဝတ်သင်းသူများ ဖြစ်ခဲ့ပါမူ” မဟာသရဏဂုံ ပွါးအာရုံနှင့် မွှမ်းထုံ နေ့ည ကလျာဏသို့ ရောက်ကြလေတောင်း များလှစွာသော ဘုရား တပည့်တော် တပည့်တော်မ အပေါင်းတို့သည်” ဟု ပြောင်းလဲ ဆိုကြပါကုန်။</p> <br> <p>၂။ <b>သဗ္ဗေ ဝေရာ ဝိဂစ္ဆန္တု၊ သောကာ ရောဂါစုပဒ္ဒဝါ။</b><br> <b>ဒီဃာယုကာ ပဓာရေန္တု၊ ဟိတံ သာသနဝုဒ္ဓိယာ။</b></p> <p><b>ဘဒြာနံ</b>=သီလသမာ ပညာတော်ဂုဏ် အဖုံဖုံနှင့် ပြည့်စုံပေလတ် ဆရာတော်အရှင်မြတ်တို့အား၊ <b>သဗ္ဗေ</b>=ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ဝေရာစ</b>= အတွင်းအပ ရှိသမျှဘေးဒဏ် ရန်စွယ်ရန်ငြောင့် ဘေးအမှောင့် တို့သည်၎င်း၊ <b>သောကာစ</b>=နှလုံးမငြိမ် စိုးရိမ်ပူဆွေး နှောင့်နှေးဗျာပါ မသာယာခြင်းတို့သည်၎င်း၊ <b>ရောဂါစ</b>=ကိုးဆဲ့ခြောက်ဖြာ များပြားစွာသည့် ကျင်နာညစ်ဆိုး ရောဂါမျိုးတို့သည်၎င်း၊ <b>ဥပဒ္ဒဝါစ</b>=ငြိတွယ်ကပ်ရပ် နှိပ်စက်တတ်သော ဥပဒ်ညစ်ဆိုး ဘေးရန်မျိုးတို့သည်၎င်း၊ <b>ဝိဂစ္ဆန္တု</b>= ပိန်းကြာဖက်တွင် ရေမတင်သို့ ကြည်လင်သန့်ရှင်း ရန်ခပင်းတို့ ကွယ်ကင်း ပပျောက်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ဒီဃာယုကာ</b>=အသက်ရာကျော် ရှည်တော်မူကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>သာသနဝုဒ္ဓိယာ</b>=သုံးလူ့မြတ်စွာ သာသနာ၏ ရောင်ဝါပြိုးပြက် ထိန်ထိန်လက်၍ ထွန်းတက်ပြန့်ပွါး စည်ကားခြင်းအကျိုးငှာ၊ <b>ဟိတံ</b>=တိုးကြောင်းတက်ကြောင်း သွေ မစောင်းဘဲ ကောင်းသောကိစ္စ အဝဝကို၊ <b>ပဓာရေန္တု</b>=တစ်ရာက မောက် ခြောက်ဆယ်ရောက်အောင် မြင့်မောက်ကြာရှည် သက်တော် တည်သည့် မထေရ်ဗာကူ အလားတူလျှင် ကြည်ဖြူအေးချမ်း ရန်မသန်းဘဲ ထမ်းဆောင်တော်မူနိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <br> <p>---*---</p> <p>အမျိုးသမီးများက အမျိုးသားဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</p> <br> <p><b>စက္ကဝတ္တိဿ ဓီတာပိ၊ အတိဒုက္ခာဝ ဣတ္ထိတာ။</b><br> <b>တသ္မာ ပုရိသဘာဝေါ ဟံ၊ ဘဝေယျံ ဇာတိဇာတိသု။</b></p> <p><b>စက္ကဝတ္တိဿ</b>=လေးကျွန်းပိုင်နင်း စကြာမင်း၏၊ <b>ဓီတာပိ</b>=ရင်သွေး သက်စု ပုလဲဥသို့ နန်းသူ့ထီးပျော် သမီးတော်ပင် ဖြစ်ပါသော်လည်း၊ <b>ဣတ္ထိတာ</b>=အောက်ကျနောက်ကျ အိမ်ထောင်မှုထိန်းရသော မိန်းမ၏ အဖြစ်သည်၊ <b>ယသ္မာ</b>=အကြင့်ကြောင့်၊ <b>အတိဒုက္ခာဝ</b>=အလုံးစုံသောအရာ၌ လွန်စွာဆင်းရဲညစ်နွမ်းသည်သာတည်း၊ <b>တသ္မာ</b>=ထိုသို့မိန်းမဘဝ ဆင်းရဲ ညစ်နွမ်းရသည်၏အဖြစ်ကြောင့်၊ <b>အဟံ</b>=ရတနာသုံးဝ မြတ်ဓမ္မကို ဆည်းကပ်ညွတ်ခ တပည့်တော်မသည်၊ <b>ဇာတိဇာတီသု</b>=ဖြစ်လေရာရာ သံသရာဒီလှိုင်း ဘဝတိုင်းတို့၌၊ <b>ပုရိသဘာဝေါ</b>=ဘုန်းကံပါရမီ သမ္ဘာချီ၍ စာဂီတင့်အပ် ယောကျ်ားမြတ်သည်၊ <b>ဘဝေယျံ</b>=တပည့်တော်မ ဤပုည ကြောင့် မုချစင်စစ် ဖြစ်ရပါလို၏ အရှင်မြတ်ဘုရား။</p> <br> <p>---*---</p> <p>တိဟိတ်ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</p> <br> <p><b>န စ ယာဝ ဗုဒ္ဓေါ ဘဝေ၊ ကုလမှိ သေဋ္ဌသမ္မတေ။</b><br> <b>သဗ္ဗသက္ကတသံသုဒ္ဓေ၊ ဘဝေ တိဟေတုသန္ဓိကော။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ယာဝ</b>=အကြင်ရွေ့လောက်၊ “<b>ဗုဒ္ဓေါ</b>=ဘုရား သုံးလူ့ သဗ္ဗညုသည်၊” <b>န ဘဝေ</b>=မဖြစ်ရသေး၊ <b>တာဝ</b>=ထိုမျှလောက်သော ကာပတ်လုံး၊ <b>ဘဝေ</b>=ဖြစ်လေရာရာ သံသရာစက် ဘဝအဆက်ဆက်၌၊ <b>သေဋ္ဌသမ္မတေ</b>=အမြတ်ဟူ၍ သမုတ်အပ်ထသော၊ <b>သဗ္ဗသက္ကတ သံသုဒ္ဓေ</b>=သူခပ်သိမ်းတို့သည် အရိုအသေပြုအပ်သည် ဖြစ်၍ ကောင်း စွာသန့်ရှင်း စင်ကြယ်ထသော၊ <b>ကုလမှိ</b>=အမျိုး၌၊ <b>တိဟေတုသန္ဓိကော</b>= တိဟိတ်ဥက္ကဌ် မြတ်သောပဋိသန္ဓေနေသည်၊ <b>ဘဝေ-ဘဝေယျံ</b>=ဖြစ်ရပါ လို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <br> <p>အမှာ။ ။”- - - -” ဤအတွင်း၌ ပါသောစကားစုသည် ဘုရားဆုပန် သူတို့အတွက်သာ ဖြစ်သည်၊ ကြွင်းသောပစ္စေကဗုဒ္ဓါဆု, အဂ္ဂ သာဝကဆု, မဟာသာဝကဆု, ပကတိသာဝကဆုပန်သူတို့ဖြစ်လျှင်---” ဗုဒ္ဓေါ- သစ္စာလေးရပ် တရားမြတ်ကို ပိုင်းဖြတ် တိတိ ပဋိဝေဓ ဉာဏ်ဖြင့် ထိုးထွင်းသိမြင်နိုင်သည်“ယင်းအပိုဒ်ကို ပြောင်းလဲထည့်သွင်း ဆိုကြပါကုန်။</p> <br> <p>---*---</p> <p>ပကတိသာဝကဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</p> <br> <p><b>ဧတေန ပုညကမ္မေန၊ မေတ္တေယျေဿဝ သန္တိကေ။</b><br> <b>ဧဟိဘိက္ခုံ လဘိတွာန၊ ဘဝေ ပကတိသာဝကော။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဧတေန ပုညကမ္မေန</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူး ပြုစုသော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံအထူးကြောင့်၊ <b>မေတ္တေယျေဿဝ</b>= မေတ္တေယျဟု နာမထင်ရှား ရှင်တော်ဘုရား၏သာလျှင်၊ <b>သန္တိကေ</b>= ခြေတော်ရင်း၌၊ <b>ဧဟိဘိက္ခုံ</b>=သဋ္ဌိဝဿ ဝါခြောက်ဆယ်ရပြီးသော မထေရ်ကြီးအတူ ဧဟိဘိက္ခု ရဟန်း၏အဖြစ်ကို၊ <b>လဘိတွာန</b>=ရသည် ဖြစ်၍၊ <b>ပကတိ သာဝကော</b>=ပဋိသမ္ဘိဒါလေးအင် အဘိညာဉ်ခြောက်ပါး ရှစ်ပါးသော သမာပတ်နှင့်တကွ ပကတိသာဝက ရဟန္တာသည်၊ <b>ဘဝေ</b>=ဘဝေယျံ=ဖြစ်ရပါလို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <br> <p>---*---</p> <p>မဟာသာဝကဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</p> <br> <p><b>ဧတေန ပုညကမ္မေန၊ သမ္ဗုဒ္ဓေဿဝ သန္တိကေ။</b><br> <b>ဧဟိဘိက္ခုံ လဘိတွာန၊ ဘဝေယျံ မဟာသာဝကော။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဧတေန ပုညကမ္မေန</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူးပြုသော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံအထူးကြောင့်၊ <b>သမ္ဗုဒ္ဓေဿ ဝ</b>=နောက် နောင်ပွင့်ငြား ရှင်တော်ဘုရား၏သာလျှင်၊ <b>သန္တိကေ</b>=ခြေတော်ရင်း၌၊ <b>ဧဟိဘိက္ခုံ</b>=သဋ္ဌိဝဿ ဝါခြောက်ဆယ်ရပြီးသော မထေရ်ကြီးအတူ ဧဟိဘိက္ခု ရဟန်း၏အဖြစ်ကို၊ <b>လဘိတွာန</b>=ရသည်ဖြစ်၍၊ <b>မဟာ သာဝကော</b>=ပဋိသမ္ဘိဒါလေးအင် အဘိညာဉ်ခြောက်ပါး ရှစ်ပါးသော သမာပတ်နှင့်တကွ မဟာသာဝက ရဟန္တာသည်၊ <b>ဘဝေယျံ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <br> <p>---*---</p> <p>အဂ္ဂသာဝကဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</p> <br> <p><b>ဧတေန ပုညကမ္မေန၊ သမ္ဗုဒ္ဓေဿဝ သန္တိကေ။</b><br> <b>ဧဟိဘိက္ခုံ လဘိတွာန၊ ဘဝေယျံ အဂ္ဂသာဝကော။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဧတေန ပုညကမ္မေန</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူး ပြုသော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံ အထူးကြောင့်၊ <b>သမ္ဗုဒ္ဓေဿဝ</b>= နောက်နောင်ပွင့်ငြား ရှင်တော်ဘုရား၏သာလျှင်၊ <b>သန္တိကေ</b>=ထံတော် ရင်း၌၊ <b>ဧဟိဘိက္ခုံ</b>=သဋ္ဌိဝဿ ဝါခြောက်ဆယ်ရပြီးသော မထေရ်ကြီးအတူ ဧဟိဘိက္ခု ရဟန်း အဖြစ်ကို၊ <b>လဘိတွာန</b>=ရသည်ဖြစ်၍၊ <b>အဂ္ဂသာဝကော</b>= ပဋိသမ္ဘိဒါလေးအင် အဘိညာဉ်ခြောက်ပါး ရှစ်ပါးသောသမာပတ် နှင့်တကွ အဂ္ဂသာဝက ရဟန္တာသည်၊ <b>ဘဝေယျံ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏ အရှင် ဘုရား။</p> <br> <p>---*---</p> <p>ပစ္စေကဗုဒ္ဓါဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</p> <br> <p><b>ဧတေန ပုညကမ္မေန၊ ဘဝေ ပစ္စေကဗုဒ္ဓေါဟံ။</b><br> <b>ပစ္စေကဗောဓိဉာဏေန၊ စတုသစ္စာနိ သမ္ဗုဇ္ဈံ။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဧတေန ပုညကမ္မေန</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူး ပြုသော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံအထူးကြောင့်၊ <b>ပစ္စေကဗောဓိဉာဏေန</b>= နက်နဲလှစွာ လေးသစ္စာကို ဆရာမရှိ ကိုယ်တိုင်သိနိုင်သော ပစ္စေကဗောဓိ ဉာဏ်တော်ဖြင့်၊ <b>စတုသစ္စာနိ</b>=သစ္စာလေးပါး တရားမြတ်အပေါင်းတို့ကို၊ <b>သမ္ဗုဇ္ဈံ</b>=သမ္ဗုဇ္ဈန္တော=ပိုင်းခြားထင်ထင် သိမြင်တော်မူနိုင်သော၊ <b>ပစ္စေက ဗုဒ္ဓေါ</b>=ပစ္စေကဗုဒ္ဓါ မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဘဝေ</b>=ဘဝေယျံ=ဖြစ်ရပါလို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <br> <p>---*---</p> <p>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဘုရားဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</p> <br> <p><b>ပုညေနာ နေနညေဟိစ၊ အတိက္ကမ္မ ပရံပရံ။</b><br> <b>ဘဝေယျံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ၊ ပူရေတွာ တိံသပါရမီ။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>အနေန ပုညေနစ</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူး ပြုသော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံ အထူးကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>အညေဟိစ</b>= ဤမှတစ်ပါး များပြားစွာလှ ပြုခဲ့ရသော ပုညကုသိုလ် ကံအထူးတို့ကြောင့် လည်းကောင်း၊ <b>ပရံပရံ</b>=တစ်ဆင့်ထက် တစ်ဆင့်၊ <b>အတိက္ကမ္မ</b>=ပါရမီဉာဏ် ရင့်သန်စွင့်စွင့် မြင့်ထက်မြင့်၍၊ <b>တိံသပါရမီ</b>=ဒါန, သီလ, စသည်အပြား ဆယ်ပါးသုံးလီ သုံးဆယ်သော ပါရမီတို့ကို၊ <b>ပူရေတွာ</b>=မနေမနား အားထုတ် ဖြည့်ကျင့်နိုင်သည်ဖြစ်၍၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>=ဖောက်ပြန်မရှိ ဟုတ်မှန်တိုင်း သိတော်မူသော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဘဝေယျံ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <br> <p>---*---</p> <p>ပညာဓိက ဘုရားဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</p> <br> <p><b>ပုညေနာ နေန ညေဟိစ၊ ပညာဓိကောဝ သမ္ဗုဒ္ဓေါ။</b><br> <b>သန္တာရဿောမိ သဗ္ဗညူ၊ သမ္မာသမ္ဗောဓိ ဉာဏေန။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>အနေန ပုညေနစ</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူးပြု သော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံ အထူးကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>အညေဟိစ</b>= ဤမှ တစ်ပါး များပြားစွာလှ ပြုခဲ့ရသော ပုညကုသိုလ်ကံ အထူးတို့ကြောင့် လည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏေန</b>=နက်နဲလှစွာ လေးသစ္စာကို ဆရာမရှိ အမှန်သိသော သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏ်တော်ဖြင့်၊ <b>သဗ္ဗညူ</b>=ကြွင်းမဲ့ ဥဿုံ အလုံးစုံကို အကုန်အစင်သိမြင်တော်မူနိုင်သော၊ <b>ပညာဓိကောဝ သမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>=ပညာဓိက နာမထင်ရှား သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားသည်သာလျှင်၊ <b>ဟုတွာ</b>=ဖြစ်၍၊ <b>သတ္တေ</b>=ဝေနေယျကြာ ကျွတ်ထိုက်သော သတ္တဝါတို့ကို၊ <b>သန္တာရဿောမိ</b>=နိဗ္ဗာန်သောင်ခွင် ဖောင်မဂ္ဂင်ဖြင့် ဆောင်တင်ကယ်ပို့ရ နိုင်ပါလို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <br> <p>---*---</p> <p>သဒ္ဓါဓိက ဘုရားဖြစ်ရန်ဆုပန်နည်း</p> <br> <p><b>ပုညေနာ နေနညေဟိစ၊ သဒ္ဓါဓိကောဝ သမ္ဗုဒ္ဓေါ။</b><br> <b>သန္တာရဿောမိ သဗ္ဗညူ၊ သမ္မာသမ္ဗောဓိ ဉာဏေန။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>အနေနပုညေနစ</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူးပြု သော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံ အထူးကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>အညေဟိစ</b>= ဤမှတစ်ပါး များပြားစွာလှ ပြုခဲ့ရသော ပုညကုသိုလ်ကံအထူးတို့ ကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏေန</b>=နက်နဲလှစွာ လေးသစ္စာ ကို ဆရာမရှိ အမှန်သိသော သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏ်တော်ဖြင့်၊ <b>သဗ္ဗညူ</b>= ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံကို အကုန်အစင်သိမြင်တော်မူနိုင်သော၊ <b>သဒ္ဓါဓိကောဝ သမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>=သဒ္ဓါဓိက နာမထင်ရှား သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရား သည်သာလျှင်၊ <b>ဟုတွာ</b>=ဖြစ်၍၊ <b>သတ္တေ</b>=ဝေနေယျကြာ ကျွတ်ထိုက်သော သတ္တဝါတို့ကို၊ <b>သန္တာရဿောမိ</b>=နိဗ္ဗာန်သောင်ခွင် ဖောင်မဂ္ဂင်ဖြင့် ဆောင်တင်ကယ် ပို့ရပါလို၏အရှင်ဘုရား။</p> <br> <p>---*---</p> <p>ဝီရိယာဓိက ဘုရားဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</p> <br> <p><b>ပုညေနာ နေနညေဟိစ၊ ဝီရိယာဓိက သမ္ဗုဒ္ဓေါ။</b><br> <b>သန္တာရဿောမိ သဗ္ဗညူ၊ သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏေန။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>အနေနပုညေနစ</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူးပြု သော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံ အထူးကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>အညေဟိစ</b>= ဤမှတစ်ပါး များပြားစွာလှ ပြုခဲ့ရသော ပုညကုသိုလ် ကံအထူးတို့ ကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏေန</b>=နက်နဲလှစွာ လေးသစ္စာ ကို ဆရာမရှိ အမှန်သိသော သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏ်တော်ဖြင့်၊ <b>သဗ္ဗညူ</b>= ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံကို အကုန်အစင် သိမြင်တော်မူနိုင်သော၊ <b>ဝီရိယာဓိကသမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>=ဝီရိယာဓိက နာမထင်ရှား သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဟုတွာ</b>=ဖြစ်၍၊ <b>သတ္တေ</b>=ဝေနေယျကြာ ကျွတ်ထိုက်သော သတ္တဝါတို့ကို၊ <b>သန္တာရဿောမိ</b>=နိဗ္ဗာန်သောင်ခွင် ဖောင်မဂ္ဂင်ဖြင့် ဆောင်တင် ကယ်ပို့ရ ပါလို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <br> <p>လယ်တီ ဦးပဒုမ၏ စာပေအမြုတေကဏ္ဍ ပြီးပြီ။</p> <p>*------------*------------*</p> <p>မုံရွာမြို့ မဟာလယ်တီတိုက် လယ်တီ အရှင်ကေလာသ (ပါဠိပါရဂူ) ၏ စာပေအမြုတေ ကဏ္ဍ</p> <p>---*---</p> <p>ကျေးဇူးတော်ရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ ခုနစ်ဆူ စက်ပရိတ်တော်ကြီးကို မှီငြမ်းပြုလျက် ရေးသားစီစဉ် နေ့စဉ်မပြတ် ရှိခိုးပူဇော်အပ်သော</p> <h3>ဘုရားခုနစ်ဆူဂုဏ်တော် စက်ရိတ်တော်ကြီးပါဌ်</h3> <p>၁။ <b>ဘဂဝါ ဝိပဿီ အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏ သမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရောပုရိသ ဒမ္မသာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>၂။ <b>ဘဂဝါ သိခီ အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မသာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>၃။ <b>ဘဂဝါ ဝေဿဘူ အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏ သမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရော ပုရိသ ဒမ္မသာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>၄။ <b>ဘဂဝါ ကကုသန္ဓော အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏ သမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မ သာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>၅။ <b>ဘဂဝါ ကောဏာဂမဏော အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မသာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>၆။ <b>ဘဂဝါ ကဿပေါ အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏ သမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မ သာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>၇။ <b>ဘဂဝါ ဂေါတမော အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏ သမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မသာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>* <b>ဣမေ နဝဂုဏသမ္ပန္နာ သတ္တဗုဒ္ဓါ မမ သီသေ နိစ္စံ တိဋ္ဌန္တု၊ မမံ အနုရက္ခန္တု။</b><br> <b>ဣမေ နဝဂုဏသမ္ပန္နာ သတ္တဗုဒ္ဓါ မမ အံသေသု နိစ္စံ တိဋ္ဌန္တု၊ မမံ အနုရက္ခန္တု။</b><br> <b>ဣမေ နဝဂုဏသမ္ပန္နာ သတ္တဗုဒ္ဓါ မမ ဟဒယေ နိစ္စံ တိဋ္ဌန္တု၊ မမံ အနုရက္ခန္တု။</b></p> <p>* <b>ဣမေသံ နဝဂုဏသမ္ပန္နာနံ သတ္တန္နံ ဗုဒ္ဓါနံ ပါဒေ သိရသာ အဟံ ဝန္ဒာမိ သဗ္ဗဒါ။</b><br> <b>ဣမေသံ (ပ)သဗ္ဗဒါ။</b><br> <b>ဣမေသံ (ပ ) သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p>* <b>သဗ္ဗနဝဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန သဗ္ဗေ အန္တရာယာ ဝိနဿန္တု။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန သဗ္ဗေ ဣဋ္ဌ ပသိဒ္ဓိယော သမိဇ္ဈန္တု။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန သဗ္ဗေ စိတ္တသင်္ကပ္ပါ ပရိပူရေန္တု။</b></p> <p>* <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန ဇယတု သဗ္ဗမင်္ဂလံ။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန နဿတု သဗ္ဗ အမင်္ဂလံ။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန ဝိနဿတု သဗ္ဗဝေရဘယံ။</b></p> <p>* <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန သဗ္ဗေ သတ္တာ အမှံ ပိဟယန္တု။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန သဗ္ဗေ ဒေဝါ အမှံ ပိဟယန္တု။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန သဗ္ဗေ မနုဿာ အမှံ ပိဟယန္တု။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန ယက္ခာ ဒေဝါ မဟိဒ္ဓိကာ သဗ္ဗေပိ သုခိတာ ဟောန္တု၊ မမ မိတ္တာ သဟာယကာ။</b></p> <p>ဘုရားခုနစ်ဆူဂုဏ်တော် စက်ပရိတ်တော်ကြီးပါဌ် ပြီးပြီ။</p> <p>အမှာ။ ဤဂုဏ်တော် စက်ပရိတ်တော်ကြီး၏အနက်ကို ကျယ်အံ့စိုး၍ မထည့် သွင်းခဲ့တော့ပြီ၊ အလိုရှိသူတို့သည် လယ်တီမဟာသရဏဂုံတော်ကြီး ဝတ်ရွတ်စဉ်၌သာ ကြည့်ရှုကြပါကုန်။</p> <p>---*---</p> <h3>ပထရမ အက္ခရာ (စ မ) ၏ အဓိပ္ပါယ် အကျယ်ဖွင့်ပြသော ဘုရားပင့်နှင့် အာသီသဂါထာ</h3> <p><b>ပဉ္စ ဗုဒ္ဓါ ဆရံသီဟိ၊ ထတွာ နိစ္စံ ဇယံ ဒေန္တု။</b><br> <b>ရဝံ သုတွာန မံ သီသေ၊ မမံ ဇနာ ဘိမာနေန္တု။</b></p> <p><b>ဗုဒ္ဓါ</b>=လေးပါးသစ္စာ မြိုက်ရသာကို ဦးစွာထင်ထင် သိမြင်တော် မူကြပေကုန်သော၊ <b>ပဉ္စ</b>=ဘဒ္ဒကမ္ဘာ ပေါ်ဦးစွာက ရွှေကြာငါးခုနိမိတ်ပြု၍ ပွင့်မှုထင်ရှား ငါးဆူကုန်သော ရှင်တော်မြတ်ဘုရားကြီးတို့သည်။</p> <p>* <b>ဆရံသီဟိ</b>=အညိုတဖြာ အဝါတလီ အနီတဆူ အဖြူ တကြောင်း အမောင်းတချက် ပြိုးပြက်ငွါးငွါး ခြောက်ပါး သော ရောင်ခြည်တော်တို့ဖြင့်၊ <b>ဆရံသီဟိ</b>=ဆံတော် မုတ်ဆိတ်တော် မျက်ဝန်းတော်တစ်ခို စိမ်းညိုသော ဌာန အရပ်ဒေသမှ ထွက်ကြွရွှန်းစို ကြာညို ခွါညို ရတနာ ညိုကဲ့သို့ စိမ်းတစိုစို မြသားလိုဖြင့် ညိုမှောင် သော ရောင်ခြည်တော်။</p> <p>* ရွှေသိင်္ဂိလား အရေပါးမှ ဝင့်ကြွားထိန်ဝါ မြူးကွန့်ဖြာ လျက် မဟာလှေခါး ရွှေစကားနှင့် ရွှေသားရွှေရည် ထိန်ကြည် သစ်လင်း ရွှေရောင်ကျင်းသည့် ဝါဝင်းသော <b>ပီတ ရောင်ခြည်တော်။</b></p> <p>* အာတော် လျှာတော် နှုတ်ခမ်းတော်နှင့် ခြေတော်ဘဝါး လက်ဘဝါးအစ ရပ်ဌာနမှ ထွက်ကြွတင့်ဆန်း ခေါင်ရမ်း နှင်းဆီ ကမ္ဗလာနီနှင့် ကြာနီအလား ပတ္တမြားရောင် ဆင်း နီရောင်ဝင်းသည့် <b>လောဟိတ ရောင်ခြည်တော်။</b></p> <p>* စွယ်တော် သွားတော် မျက်ဖြူတော်အစုံ ဥဏ္ဏလုံဓာတ် မွေရှင်တော်မြတ်မှ ထွက်လတ်စမ္ပယ် ဂွမ်းဝါနှယ်တည့် စံပယ်ကြက်ရုံး ဇွန်ပန်းကုံးနှင့် ငွေတုံးဘော်ဆိုင် စိန်ပန်း ခိုင်အတူ ဝတ်လဲတော် ဘွဲ့ဖြူနှင့် ကြာဖြူပန်း အသွေး ကဲ့သို့ ဖြူဖွေးစင်ကြယ်သော <b>ဩဒါတရောင်ခြည်တော်။</b></p> <p>* ဆံတော်အဖျား ခြေဘဝါးသို့ရောက် ထက်အောက်တခို ထိုထိုအရပ် ကိုယ်တော်မြတ်မှ ထွက်လတ် ထိန်ပြောင် ခရမ်းသွေးအရောင်, မရမ်းသွေးအရောင်, တဝေဝေ တပြောင်ပြောင် သပြေညိုရောင် အဆင်းကဲ့သို့ ထိန်ဝင်းညိုမှောင်းသော <b>မဉ္ဇိဋ္ဌရောင်ခြည်တော်။</b></p> <p>* နတ်မီးအရောင်, လျှပ်စီးအရောင်, ရတနာမျိုးစုံ အရောင်, ကြာမျိုးစုံအရောင်, ထိန်ပြောင်ဝင်းလက် ကြက်လျှာပြန် စိန်အရောင်ထွက်သကဲ့သို့ ရိုးရိုးရက်ရက် ပြိုးပြိုးပြက်သော <b>ပဘဿရရောင်ခြည်တော်။</b></p> <p>ဘဝဂ်ဝီစိ ကျန်မရှိအောင် နှံ့ထိပြေးသွား ခြောက်ပါးသော ရောင်ခြည်တော်တို့ဖြင့်၊ <b>မံ မမ</b>=အောင်ရာအောင်မှု အောင်ဇေယျတုဟု အောင်ဆုလိုရှိ ဘုရားတပည့်တော်၏၊ <b>သီသေ</b>=ကိုယ်ဒြဗ်တွင် အမြတ်တင် သည့် ဥတ္တမင်္ဂ ဦးသီသ၌၊ <b>တိဋ္ဌန္တု</b>=အောင်ဆုပေးမည် စိတ်တော်ရည်၍ တည်နေတန့်ရပ်တော်မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p><b>ထတွာ</b>=အောင်ဆုပေးမည် စိတ်တော်ရည်၍ တည်နေတန့်ရပ် တော်မူကြကုန်ပြီး၍၊ <b>မံ မမ</b>=အောင်ရာအောင်မှု အောင်ဇေယျတုဟု အောင်ဆုလိုလား တပည့်တော်အား၊ <b>ဇယံ</b>=လောကုတ်လောကီ နှစ်လီ အကျိုး ပွါးတိုးစေမှု မြတ်အောင်ဆုကို၊ <b>ဒေန္တု</b>=မဟာကရုဏာ ရှေးရှုကာဖြင့် လျင်စွာမနှေး ပေးတော်မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p><b>ဧတေသံ</b>=သစ္စာလေးအင် သိမြင်ကြငြား ထိုငါးဆူကုန်သော ရှင် တော်မြတ်ဘုရားကြီးတို့၏၊ <b>အာနုဘာဝေန</b>=ဝီစိဘဝဂ် နှံ့တက်လွှမ်းကျော် အာနုဘော်ကြောင့်၊ <b>ဇနာ</b>=မိတ်ဆွေရန်သူ မခွဲမူ၍ ဝှန်းဆူသောင်း သောင်း လူအပေါင်းတို့သည်၊ <b>မမံ</b>=အရှင်တို့ဂုဏ် ပွါးများထုံ၍ ကြည်ယုံစွာဘိ ဘုရားတပည့်တော်၏၊ <b>ရဝံ</b>=မေတ္တာရှေ့ထား နှုတ်မြွက်ကြားသည့် စကားချေငံ ပြောဆိုသံကို၊ <b>သုတွာ</b>=အာရုံဒွါရ တိုက်ဆိုင်ကြ၍ ကြားရ နာရကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>အဘိမာနေန္တု</b>=ရင်တွင်းနှလုံး ပီတိဖုံးလျက် ရွှင်ပြုံးကြည်သာ လွန်စွာမြတ်နိုး ချစ်ခင်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <br> <p>---*---</p> <p>ရှေးပညာရှိအကျော်အမော်တို့ ရေးစီတော်မူခဲ့ကြသော စ ဓ ဗ ဝ - စ မ အက္ခရာ ဂါထာတော်နှင့် လယ်တီ အရှင်ကေလာသ (ပါဠိပါရဂူ) ရေးသားအပ်သော ဂါထာအနက်</p> <p><b>စက္ခုမာ စာရမာရဒ္ဓေါ၊ ဓမ္မညူ ဓမ္မသာမိကော။</b><br> <b>ဗလူပေတော ဗလံဓာရော၊ ဝရဒေါ ဒေတု မေ ဝရံ။</b></p> <p><b>အာစာရံ</b>=ဒါနစသား ဆယ်လီထား၍ အပြားသုံးဆယ် ဆင့်ပွါး သွယ်လျက် ဝဋ်နယ်ထွက်လမ်း ပါရမီငြမ်းဟု ဖြည့်စွမ်းသင့်ငြား အကျင့် တရားကို၊ <b>အာရဒ္ဓေါ</b>=သင်္ချေလေးထပ် တစ်သိန်းကပ်ဟု သတ်မှတ်ကမ္ဘာ ရှည်မြင့်ကြာအောင် ဖွေရှာအားထုတ် ကြိုးကုတ်ဖြည့်ကျင့်တော်မူခဲ့ပေ ထသော၊ <b>စက္ခုမာ</b>=သင်္ခတာသင်္ခတ နက်နဲလှသည့် ဓမ္မအပုံ အလုံးစုံကို အကုန်မြင်သိ သမန္တစက္ခုဟူသော ဉာဏ်အမြင်လည်းရှိတော်မူပေထသော၊ <b>ဓမ္မညူ</b>=သစ္စာလေးတန် ဉေယျဓံငါး မြတ်တရားကို ပိုင်းခြား ဧကန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် မှန်စွာထိုးထွင်း သိမြင်လင်းတော်မူပေ ထသော၊ <b>ဓမ္မသာမိကော</b>=သွာက္ခာတာမှ အာဒိစ၍ ခြောက်ဝသောဂုဏ် ပြည့်မွှမ်း ထုံလျက် ဆယ်စုံမှန်လှ မြတ်ဓမ္မကို စိုးရပိုင်နင်း တရားမင်း ဖြစ်တော် မူပေထသော၊ <b>ဗလူပေတော</b>=ဌာနာဌာန စသည်ဆယ်ပါး ဉာဏ်တော် အားနှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေထသော၊ <b>ဗလံဓာရော</b>=ဆဒ္ဒန် မည်သီး ဆင်ဆယ်စီး၏ ထန်သီးတုံငြား ကိုယ်တော်အားကိုလည်း ဆောင်တော် မူပေထသော၊ <b>ဝရဒေါ</b>=လောကီလောကုတ် မယုတ်တိုးပွါး ကျိုးတရားနှင့် လိုလားအပ်ဘိ မျိုးသိဒ္ဓိတို့ စုံပြည့်စေတတ် အောင် ဆုမြတ်ကို ပေးတော် မူတတ်ပေထသော၊ <b>ဗုဒ္ဓေါ</b>=ဆရာမကူ သယမ္ဘူဖြင့် လေးဆူသစ္စာ မြတ်ဓမ္မာကို ကောင်းစွာသိမြင် ဘုရားရှင်သည်၊ <b>မေ</b>=ရန် ဘေးကင်းစင် လာဘ်မျိုးရွှင်လျက် ကိုယ်တွင်ကျန်းမာ စိတ်ချမ်းသာဘို့ မျှော်ကာလိုလား တပည့်တော်အား၊ <b>ဝရံ</b>=သိဒ္ဓိမျိုးမှန် ပြည့်ဖြိုးလျှံ၍ စိတ်ကြံသမျှ မှုကိစ္စတို့ ပြည့်ဝစေတတ် အောင်ဆုမြတ်ကို၊ <b>ဒေတု</b>=အောင်ပန်းဝေဝေ အောင်ဆု ချွေဘို့ အောင်စေနိုင်ရေး အောင်သံကြွေးလျက် မနှေးလျင်စွာ ပေးတော်မူ ပါစေသတည်း။ ။</p> <br> <p>---*---</p> <h3>စ ဓ ဗ ဝ - စမ အက္ခရာ၏ အဓိပ္ပါယ်နှင့် အကျိုးပြ ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာများ</h3> <p>၁။ ပါရမီဆယ်ထပ် လေးရပ်သင်္ချေ၊<br> သိန်းကမ္ဘာတွင်း ဖြည့်တွင်းရှာဖွေ၊<br> သမန္တစက္ခု ရမှုရည်ချွေ၊<br> <b>စမ</b>-ထူး မြွက်ကျူး <b>စ</b>-ဟုပေ။</p> <p>၂။ ဉေယျဓံ ငါး တရားထွေထွေ၊<br> သိမြင်ပိုင်းခြား ဘုရားဇိနေ။<br> ဆယ်စုံဓမ္မ စိုးရ ရည်ချွေ၊<br> <b>စမ</b>-ထူး မြွက်ကျူး <b>ဓ</b>-ဟုပေ။</p> <p>၃။ ကိုယ်အားဉာဏ်အား နှစ်ပါးစုံပေ။<br> ဆောင်စွမ်းနိုင်ငြား မြတ်ဖျားဇိနေ၊<br> ဂုဏ်တော်အထူး ချီးကျူးသိစေ<br> <b>စမ</b>-ထူး မြွက်ကျူး <b>ဗ</b>-ဟုပေ။</p> <p>၄။ အောင်ဆုအမြတ် ပေးတတ်တုံပေ၊<br> သစ္စာမှန်ရှိ မြင်သိစိန္တေ။<br> အောင်နိုင်အောင်ရေး ဆုပေးပါစေ၊ <b>စမ</b>-ထူး မြွက်ကျူး <b>ဝ</b>-ဟုပေ။</p> <p>၅။ <b>စ ဓ ဗ ဝ စမ</b>-အက္ခရာ၊<br> ဦးတည်ရှေ့ထား ရေးသားဂါထာ။<br> ယုံကြည်လေးစား ရွတ်ပွါးသူမှာ၊<br> ရန်ခပ်သိမ်း ကင်းငြိမ်းလွန်ချမ်းသာ။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>အန္တရာယ်ကင်း သုံးဂါထာ ပါဌ် အနက်</h3> <p>ပါရာဇိကဏ္ဍဋ္ဌကထာ၌လာသော တုတ်ပြည်(ဂန္တာရတိုင်း) အရဝါဠရေအိုင်၌နေသော တုတ်နဂါးအား သာသနာပြု အရှင်မဇ္ဈန္တိက မထေရ်မြတ် အနိုင်ယူဆွဲ အောင်ပွဲဆင်ခဲ့သော အန္တရာယ်ကင်း သုံးဂါထာ ပါဌ် အနက်</p> <p>၁။ <b>သဒေဝကောပိ စေ လောကော၊ အာဂန္တွာ တာသယေယျ မံ၊</b><br> <b>န မေ ပဋိဗလော အဿ၊ ဇနေတုံ ဘယဘေရဝံ။</b></p> <p>၂။ <b>သစေပိ တွံ မဟိံ သဗ္ဗံ၊ သ သမုဒ္ဒံ သ ပဗ္ဗတံ၊</b><br> <b>ဥက္ခိပိတွာ မဟာနာဂ၊ ခိပေယျာသိ မ မူပရိ။</b></p> <p>၃။ <b>နေဝ မေ သက္ကုဏေယျာသိ၊ ဇနေတုံ ဘယဘေရဝံ၊</b><br> <b>အညဒတ္ထု တဝေဝဿ၊ ဝိဃာတော ဥရဂါဓိပ။</b></p> <p>၁။ <b>မဟာနာဂ</b>=လုလင်နဂါး များအပြားကို ထင်ရှားပိုင်နင်း အိုနဂါးမင်း၊ <b>သဒေဝကောပိ</b>=ကာမာဝစရ ဌာနရပ်တည်နတ်ပြည် ခြောက်ရွာ နှင့်လည်းတကွသော၊ <b>လောကော</b>=သတ္တလောက ဝေါဟာရဖြင့် ပြောကြများထူ နတ်လူအပေါင်းသည်၊ <b>အာဂန္တွာ</b>=ဒေါသမျက်မာန် ကြုံးဝါးသံဖြင့် ငါ၏ထံသို့လာလတ်၍၊ <b>မံ</b>=အာသဝကုန်ခန်း ရဟန္တာ ဖြစ်ပြီးသောငါ့ကို၊ <b>စေ တာသယေယျ</b>=ကြောက်ဘွယ်လန့်ဘွယ် အသွယ် သွယ်ဖြင့် အကယ်၍များ ခြိမ်းချောက်ငြားအံ့၊ <b>မေ</b>=မဂ်ဖိုလ် ထိပ်တန်း အမြိုက်ပန်းကို ဆင်မြန်းခဲ့ ပြီးသောငါ့အား၊ <b>ဘယဘေရဝံ</b>= စိုးရွံ့လန့်ထိတ် ကြောက်သည့်စိတ်တို့ ယိုဖိတ်မနှေး ကြောက်မက် ဖွယ်သောဘေးကို၊ <b>ဇနေတုံ</b>=မနှေးစင်စစ် ဖြစ်စိမ့်သောငှါ၊ <b>ပဋိဗလော</b>=စရိုက်အကြမ်း အမိုက်လမ်းနှင့် တတ်စွမ်းနိုင်သည်၊ <b>န အဿ</b>=ဘယ်သော ဘယ်ခါ ဘယ်ကမ္ဘာမှ ထင်စွာမသွေ မဖြစ်နိုင်ရာပေသတည်း။</p> <p>၂။ <b>မဟာနာဂ</b>=အရဝါဠ နာမမည်သီး အို-နဂါးကြီး၊ <b>တွံ</b>= အခိုးအလျှံ မျက်စောင်းမာန်နှင့် ဆိပ်ထန်တုံလျင်း သင်နဂါးမင်းသည်၊ <b>သ သမုဒ္ဒံ</b>=အရှေ့အနောက် တောင်မြောက်လေးဖြာ သမုဒ္ဒရာနှင့် တကွသော၊ <b>သ ပဗ္ဗတံ</b>=ဟိမဝန္တာ မဟာမြင့်မိုရ် တောင်ထိုထိုနှင့်တကွ သော၊ <b>သဗ္ဗံ မဟိံ</b>=နှစ်သိန်းလေးသောင်း အထုပေါင်း၍ တည်ရှောင်း ယူဇနာဘူ, ပထဗျာဟု ထင်စွာခေါ်သုံး အလုံးစုံသောဤမြေကြီးကို၊ <b>ဥက္ခိပိတွာ</b>=ထမ်းပိုးချီရွက်၍၊ <b>မမ</b>=မဇ္ဈန္တိက မည်ရတုံဘိ ငါရဟန္တာ၏၊ <b>ဥပရိ</b>=ဆံပင်နွဲ့နှောင်း စုပေါင်းတည်လျက် ဦးခေါင်းထက်၌၊ <b>သစေပိ ခိပေယျာသိ</b>=သေစေစိတ်ထား ရည်မှတ်သားလျက် အကယ်၍မူလည်း ပစ်ချငြားအံ့။</p> <p>၃။ <b>မေ</b>=မဇ္ဈန္တိက မည်ရတုံငြား ငါရဟန္တာအား၊ <b>ဘယ ဘေရဝံ</b>=ကြောက်သည့်စိတ်တို့ ယိုဖိတ်စေရေး ကြောက်မက်ဖွယ်သော ဘေးကို၊ <b>ဇနေတုံ</b>=မနှေးစင်စစ် ဖြစ်စိမ့်သောငှါ၊ <b>နေဝသက္ကုဏေယျာသိ</b>= ဘယ်လိုစိတ်ကြမ်း ဘယ်လိုရမ်းလည်း မတတ်စွမ်းနိုင်ရာသတည်း၊ <b>ဥရဂါဓိပ</b>=မြွေတို့သနင်း အို-နဂါးမင်း၊ <b>အညဒတ္ထု</b>=စင်စစ်သဖြင့်၊ <b>တဝေဝ</b>= ငါနှင့်ရင်ဆိုင် တန်ခိုးပြိုင်၍ မနိုင်လေငြား သင်နဂါးအားသာလျှင်၊ <b>ဝိဃာတော</b>=ခဲလေသမျှ သဲရေကျသို့ ရှုံ့တွမျက်နှာ မကြည်သာပဲ လွန်စွာပင်ပန်းခြင်းသည်၊ <b>အဿ ဘဝေယျ</b>=မုချမသွေ ဖြစ်ရပေရာ၏၊ ဝါ=ကြံတိုင်းမအောင် ဆောင်တိုင်းမမြောက် မေးလက်ထောက်လျက် ပြေးပေါက်ရှာဖွေ ဖြစ်ရပေလိမ့်သတည်း။</p> <br> <p>---*---</p> <p>နဂါးနိုင်ဂါထာနှင့် တွဲဖက်ရွတ်ဆိုရန်ဖြစ်သော ဆုတောင်းဂါထာ ပါဌ် အနက်</p> <p><b>တဿ ထေရဿ တေဇေန၊ နဿန္တု ဘယဘေရဝါ။</b><br> <b>ပူရေန္တု စိတ္တသင်္ကပ္ပါ၊ ပိဟယန္တု ဗဟူ ဇနာ။</b></p> <p>( ရစနာ ဂါထာ )</p> <p><b>တဿ ထေရဿ</b>=အဘိညာဉ်မျိုး စုံပြည့်ဖြိုး၍ မြေလျှိုးမိုးပျံ တန်ခိုးစျာန်နှင့် ဉာဏ်အာသဝက္ခယ လက်ကိုင်ရသည့် ထိုမဇ္ဈန္တိက မထေရ်၏၊ <b>တေဇေန</b>=အမျက်စောင်းမာန် လွန်ခက်ထန်၍ ခိုးလျှံ ပြောင်ဝင်း နဂါးမင်းကို နှိမ်နင်းလွှမ်းမိုး မာန်ညွန့်ချိုးသည့် မြတ်တန်ခိုး တော်ကြောင့်၊ <b>မယှံ</b>=အရှင်၏ဂုဏ် အလုံးစုံကို ကြည်ယုံတုံဘိ တပည့် တော်၏၊ <b>အဇ္ဈတ္တိက ဗာဟိရေသု</b>=ကိုယ်တွင်းကိုယ်ပ နှစ်ဌာနတို့၌၊ <b>ဘယဘေရဝါ</b>=ထိတ်ဖွယ်လန့်ဖွယ် ကြောက် မက်ဖွယ်မျိုး ဘေးရန်ဆိုး တို့သည်၊ <b>နဿန္တု</b>=နေရောင်ခြည်ကျောက် ဆီးနှင်းပေါက်တို့ ကြွေပျောက် သောသွင် ကင်းစင်လွင့်ပျောက်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>မယှံ</b>=အရှင်၏ဂုဏ် အလုံးစုံကို ကြည်ယုံတုံဘိ တပည့်တော်၏၊ <b>စိတ္တသင်္ကပ္ပါ</b>=ကျက်သရေတိုး ဘုန်းတန်ခိုးတို့ ဖွံ့ဖြိုးဘို့ရန် စိတ်အကြံတို့သည်၊ <b>ပူရေန္တု</b>=နှစ်, လ, ရက်, နေ့ ချိန်မရွေ့ပဲ ချမ်းမြေ့မွှန်းထုံ ပြည့်စုံကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>မယှံ</b>= အရှင်၏ဂုဏ် အလုံးစုံကို ကြည်ယုံစွာငြား တပည့်တော်အား၊ <b>ဗဟူ</b>=ကြီး ကြီးငယ်ငယ် အရွယ်စားစား များပြားလှစွာကုန်သော၊ <b>ဇနာ</b>=မိတ်ဆွေ ရန်သူ မခြားမူ၍ မြင်သူသောင်းသောင်း လူအပေါင်းတို့သည်၊ <b>ပိဟယန္တု</b>= သားနှင့်မိခင် ပမာသွင်သို့ သက်ဝင်မေတ္တာ ချစ်ခင်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <br> <h3>ကျေးဇူးရှင်လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးအား ကန်တော့ရန် အာစရိယဝန္ဒနာ ဂါထာပါဌ် အနက်</h3> <p><b>အပိဝန္တေ ဓမ္မရသံ၊ ပိဝယန္တော ဇိနော ယထာ။</b><br> <b>နမတ္ထု တေ မဟာဝီရော၊ လယ်တီထေရော မမံ သဒါ။</b></p> <p>( ရစနာ ဂါထာ )</p> <p><b>ဇိနော</b>=ငါးပါးမာရ်ယုတ် ရန်အနုပ်ကို ပယ်ထုတ်ခွါရှင်း အောင်ပွဲ ခင်း၍ အောင်ခြင်းထွတ်တင် ဘုရားရှင် ကိုယ်တော်မြတ် ကြီးသည်၊ <b>ဓမ္မရသံ</b>=မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန် ရောက်ကြောင်းမှန်၍ ဘေးရန်ကိလေ ကင်း ဆိတ်စေသည့် လေးထွေသစ္စာ တရားတည်းဟူသော မြိုက်အရသာကို၊ <b>အပိဝန္တေ</b>=အဝိဇ္ဇာလုံး ပိတ်ကာဖုံး၍ ဆုံးရှုံးမှောက်မှား မသောက် မစားရကုန်သောသူတို့ကို၊ <b>ပုရာပုရံ</b>=တစ်မြို့မှတစ်မြို့ တစ်ပြည်မှ တစ်ပြည်သို့၊ <b>ဂန္တွာ</b>=ဒေသစာရီကြွချီတော်မူပြီး၍၊ <b>ပိဝယန္တောယထာ</b>= ကိလေသာငတ် အာသာပြတ်အောင် ရိုက်ခတ်ပဲ့တင် ကျွတ်ပွဲဆင်၍ တွင်တွင်မိန့်ချွေ တိုက်ကျွေးသောက်စေတော်မူပေသကဲ့သို့၊ <b>တထာ</b>= သယမ္ဘူမြတ် စောနေနတ်နှင့် ပုံကပ်နှိုင်းယူ ထို့အတူသာလျှင်၊ <b>မဟာ ဝီရော</b>=သုံးထောင်တောတွင်း စိုးပိုင်နင်းသည့် သားမင်းကေသရာ ကဲ့ပမာသို့ သုံးဖြာပိဋကတ် ခဲအကတ်ကို ပိုင်းဖြတ် မြင်လင်း ကြီးမြတ် သောရဲရင့်ခြင်းရှိတော်မူထသော၊ <b>လယ်တီထေရော</b>=မြန်တိုင်းကိုခွင်း ကမ္ဘာချဉ်းအောင် တောက်လင်းတေဇော် ကျေးဇူရှင် လယ်တီဆရာတော် မြတ်ကြီးသည်၊ <b>ဓမ္မရသံ</b>=အတိဒုဒ္ဒသံ ဂမ္ဘီရံမို့ ဘိုးတန်နဂ္ဃ ဝိပဿနာ ဓမ္မတည်းဟူသော အရသာထူးကြီးကို၊ <b>အပိဝန္တေ</b>=သာသနာ ဒုလ္လဘ ကြုံလာကြလည်း နုံ, အ, ဉာဏ်မြင် အစဉ်မှောက်မှား မသောက်မစား ရကုန်သောသူတို့ကို၊ <b>ပုရာပုရံ</b>=တစ်မြို့မှတစ်မြို့ တစ်ပြည်မှ တစ်ပြည်သို့၊ <b>ဂန္တွာ</b>=ဒေသစာရီ ကြွချီတော်မူပြီး၍၊ <b>ပိဝယန္တော</b>=ဘဝဂ်ခွင်ဆိုက် ပဲ့တင် ရိုက်အောင် ကျွေးတိုက်သောက်စားတော်မူခဲ့စေပြီ၊ <b>တေ-တဝ</b>=လယ်တီ သခင် ပြည်ခွင်ကျော်ကြား ကျေးဇူးတော်ရင် အရှင်မြတ် ဘုရားကြီးအား၊ <b>သဒါ</b>=အာစိဏ္ဏကံ အထုံသန်အောင် တစ်ရံမဆိုင်း ရှိသမျှအချိန်တိုင်း၌၊ <b>မမံ</b>=နာမ်ဓာတ် ရုပ်ဓာတ် ပရမတ်ကို အတ္တခေါ်မှည့် ဘုရားတပည့်တော်၏၊ <b>နမော</b>=ရိုသေညွတ်ကျိုး မာန်ညွန့်ချိုး၍ ရှိခိုးခြင်းသည်၊ <b>အတ္ထု</b>=စင်စစ် မသွေ ဖြစ်ပါစေသတည်း။</p> <br> <p>---*---</p> <h3>လယ်တီထေရ သာသနာ့နေဝန်း ခေတ်ဆန်း ကဗျာ</h3> <p>* မြို့မုံရွာ မြောက်ဒီသက- ဟောက်မည်ပ ကေသရီ၊ သာသနာ ရောင်ဝါရွှန်းလို့- ထွန်းပါလိမ့် ဝေဝေစီ၊ နတ်ဒေဝါ ဆောင်နိမိတ်နှင့်- အောင်အတိတ် ဩဘာချီ၊ ဇမ္ဗူဒီ လကျ်ာကျွန်းမှာ- တက်ကာထွန်း နေဝန်းမြတ်လယ်တီ။</p> <p>* ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဘုန်းက- နယ်ပြည်လုံး ကျေညာသည်၊ တရားသံ ဓမ္မစက်ကို- ဟောမြွက်တော်မူလေသည်၊ ဒီပနီ စာစောင်ကျမ်းကို- ကြိုးပမ်းလို့ ရေးကာစီ၊ ဇမ္ဗူဒီ လကျ်ာကျွန်းမှာ- တက်ကာထွန်း နေဝန်းမြတ်လယ်တီ။</p> <p>---*---</p> <p>တူပျော်နွှဲဆင် ရေသဘင် ရစနာဂါထာ</p> <p><b>ပဏ္ဏာ ဝဿာစ သင်္ကန္တာ</b>၊ <b>ယထေဝ ဓမ္မဝါရိနာ</b>။</p> <p><b>သိဉ္စန္တိ တတ္ထ တောယေဟိ</b>၊ <b>အတိသီတေန ဒါနိ နော</b>။</p> <p><b>ဘောန္တော</b>=သင်္ကြန်တစ်လီ ကူးခဲ့ပြီမို့ သေမည့်ဘက်တွင်း တစ်နှစ် သွင်းလျက် ရှောင်ကွင်းမရ မရဏချိန်ခါ နီးကပ်၍ လာခဲ့ကြပေကုန်သော အို-အမှောင်ဖုံးကွယ် ထောင်သုံးနယ်က ယောင်သုံးဆယ်သမားတို့၊ <b>ပဏ္ဏာ စ</b>=ကုက္ကို, တမာ အစဖြာ၍ များစွာသောင်းပြောင်း သစ်ရွက်အပေါင်းတို့ သည်လည်း၊ <b>သင်္ကန္တာ</b>=ရွက်သစ်တွေလောင်းလို့ ရွက်ဟောင်းတွေ ကြွေကာ ပြောင်းရွေ့၍ လာခဲ့ကြလေကုန်ပြီ၊ <b>ဝဿာစ</b>=ဝေါဟာတွက်စစ် ကောဇာနှစ်တို့သည်လည်း၊ <b>သင်္ကန္တာ</b>=နှစ်သစ်လောင်းလို့ နှစ်ဟောင်း သွေခွါ ပြောင်းရွေ့၍ လာခဲ့ကြလေကုန်ပြီ၊ <b>တတ္ထ</b>=အတာဆန်းကူး နှစ်ဟောင်းကြူး၍ နှစ်ဦးပေါ်ရန် ထိုတန်ခူးလသင်္ကြန်အခါကြီး၌၊ <b>ဇနာ</b>= သေရမည့်ဘေး မမြင်သေးပဲ ဆိုတေးအက တီးမှုတ်ကြ၍ အလှပြုပြင် တာသဘင်ဟု တွင်တွင်ပျော်ပါး လူအများတို့သည်၊ <b>တောယေဟိ</b>= နံ့သာကရမက် ဖျန်းကာပက်၍ အေးစက်ကြည်ပေ သင်္ကြန်ရေတို့ဖြင့်၊ <b>သိဉ္စန္တိယထာ</b>=တူပျော်ပျော် ရေသဘင်ပွဲရယ်လို့ ဆင်နွှဲမသွေ ဖျန်းပက်ကြ လေကုန်သကဲ့သို့၊ <b>ဧဝံ တထာ</b>=ရေသဘင်ပွဲ ဆင်နွှဲတမူ ထို့အတူသာ၊ <b>ဒါနိ-ဣဒါနိ</b>=အတာ ဆန်းကူး နှစ်ဟောင်းကြူး၍ နှစ်ဦးမင်္ဂလာ ဓမ္မသဘင် ဆင်ယင်ကျင်းပတဲ့ ဤယခုချိန်အခါကြီး၌၊ <b>နော-မယံ</b>=ကိလေအမှား ပယ်ရှားသွေခွါ တရားနှင့်သာ ပျော်မွေ့ကာ နေလိုကြပါကုန်သော ငါတို့သည်၊ <b>အတိသီတေန</b>=ကိလေသာဓာတ် ငြိမ်းကာသတ်လျက် အနဝတတ်အိုင်ဗွေ သီတာရေထက် သင်္ချေမက အလွန်ပင်အေးမြ လှစွာသော၊ <b>ဓမ္မဝါရိနာ</b>=ကမ္ဘာသင်္ချေ ကုန်လွန်ပေလည်း စိန္တေဗုဒ္ဓ ပွင့်ပေါ်မှသာ ကြားရ, နာရ ကြားနာရတဲ့ ဓမ္မမြိုက်ဆေး မြတ်ရေအေးဖြင့်၊ <b>သိဉ္စာမ</b>=သံသရာဗွေ ရန်အချက်ဆီသို့ ခန္ဓာတွေ တဖန်မဆက်ရအောင် ဉာဏ်ပန္နက်ယူကာ မျှော်လို့မို့ တူပျော်ပျော် ရေသဘင်ပွဲကို ဆင်နွှဲသေချာ ပက်ဖျန်းကြပါကုန်စို့သတည်း။</p> <p>---*---</p> <p>အဟောင်းအသစ် ပြောင်းလှစ်သည်ကို သင်္ကြန်ဆို ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာ</p> <p>နှစ်ဟောင်းကြူး၍ နှစ်သစ်ကူးပြန် နှစ်သင်္ကြန်</p> <p>* နွေမိန်တပေါင်း နှစ်ဟောင်းကုန်ပြန်၊</p> <p>(ခြောက်ဆယ့်သုံးကူး) တန်ခူးသင်္ကြန်၊</p> <p>အတာဆန်းထူး နှစ်ဦးဂိမှန်၊</p> <p>ပြောင်းကာကြွ ကူးရ နှစ်သင်္ကြန်။</p> <p>* မိဿပြိဿ ဒွါဒစက်ကန်၊</p> <p>ရဝိဂြိုဟ်မင်း လှည့်ခြင်းမှန်မှန်၊</p> <p>ရက်သုံးဆယ်တိ နေဘိမာသံ၊</p> <p>ရာသီစေ့ ပြောင်းရွှေ့ နှစ်သင်္ကြန်။</p> <p>* သုံးရာကမောက် ခြောက်ဆယ်လွန်ပြန်၊</p> <p>ရက်ပေါင်း စုံဘိ ရဝိဂြိုဟ်မှန်၊</p> <p>မိန်ရာသီမှ မိဿတဖန်၊</p> <p>ပြောင်းကာကြွ ခေါ်ကြ နှစ်သင်္ကြန်။</p> <p>လဟောင်းကြူး၍ လသစ်ကူးပြန် လသင်္ကြန်</p> <p>* တစ်ရက်နှစ်ရက် ရေတွက်ဖန်ဖန်၊</p> <p>လဆန်းကုန်ချုပ် လဆုတ်ရောက်ပြန်၊</p> <p>သုံးဆယ်ရက်စေ့ ပြောင်းရွှေ့ အမှန်၊</p> <p>နောက်တစ်လ ပြောင်းရ လသင်္ကြန်။</p> <p>ရက်ဟောင်းကြူး၍ ရက်သစ်ကူးပြန် ရက်သင်္ကြန်</p> <p>* ထွက်ပေါ်နေမင်း ပျောက်ကင်း ရောင်လျှံ၊</p> <p>လမင်းပေါ်ထွက် ကွယ်ပျက်လေပြန်၊</p> <p>နေ့ ညဉ့်နှစ်ရပ် ပေါင်းစပ် လေပြန်၊</p> <p>နောက်တစ်ရက် ပြောင်းလျက် ရက်သင်္ကြန်။</p> <p>နေ့ဟောင်းကြူး၍ နေ့သစ်ကူးပြန် နေ့သင်္ကြန်</p> <p>* မိုးသောက် ခေါ်ခြင်း နေမင်း ရောင်လျှံ၊</p> <p>ထွက်၍ မနား ရွေ့သွားအမြန်၊</p> <p>နေရောင်ပျက်ကင်း သက်ဆင်းညဉ့်ယာမ်၊</p> <p>ချိန်ညဦး ပြောင်းကူး နေ့သင်္ကြန်။</p> <p>ချိန်ဟောင်းကြူး၍ ချိန်သစ်ကူးပြန် ချိန်သင်္ကြန်</p> <p>* နာရီ၏ စက် ချက်ချက် မြည်သံ၊</p> <p>လက်တန် ရွေ့တွား မနားတန်တန်၊</p> <p>စက္ကန့် မိနစ် ပြောင်းလစ် ဖန်ဖန်၊</p> <p>နာရီစေ့ ပြောင်းရွှေ့ ချိန်သင်္ကြန်။</p> <p>ရုပ်ဟောင်းကြူး၍ ရုပ်သစ်ကူးပြန် ရုပ်သင်္ကြန်</p> <p>* သီတ ဥဏှ ခေါ်ကြအမှန်၊</p> <p>အေးမှု ပူမှု ဥတု နှစ်တန်၊</p> <p>ပြုပြင်မှုများ တွေ့ငြားဖန်ဖန်၊</p> <p>ဖောက်ပြန်ရ မှတ်ကြ ရုပ်သင်္ကြန်။</p> <p>* ရုပ်ဟောင်းစွန့်ပစ် ရုပ်သစ်ဖြစ်ပြန်၊</p> <p>ရေလျဉ်အလား မခြားပုံဟန်၊</p> <p>ဖြစ်ပျက်နှစ်ပါး မနားတန်တန်၊</p> <p>မြင်ပါကြ ဓမ္မ ရုပ်သင်္ကြန်။</p> <p>နာမ်ဟောင်းကြူး၍ နာမ်သစ်ကူးပြန် နာမ်သင်္ကြန်</p> <p>* အာရုံ အဆင်း မြင်ခြင်း အမှန်၊</p> <p>မြင်သိစိတ်များ ဖြစ်ပွါးတဖန်၊</p> <p>အသံ ကြားဘိ ကြားသိတဲ့နာမ်၊</p> <p>ပြောင်းကာသိ ခေါ်ဘိ နာမ်သင်္ကြန်။</p> <p>* ရှေ့စိတ်ချုပ်ပျောက် နောက်စိတ်ဖြစ်ပြန်၊</p> <p>ဖြစ်ပျက်မစဲ မလွဲဧကန်၊</p> <p>ဆီမီးလျှံနှင့် နှိုင်းချင့်တူဟန်၊</p> <p>မြင်ပါကြ ဓမ္မ နာမ်သင်္ကြန်။</p> <p>* နှစ်သစ်ပြောင်းကူး တန်ခူးသင်္ကြန်၊</p> <p>တွေ့ကြုံသူများ ခွဲခြားဝေဖန်၊</p> <p>သံဝေဂနှင့် ဓမ္မ ရုပ်နာမ်၊</p> <p>သတိပြု ပွါးရှုအဖန်ဖန်။</p> <p>ပျားစွဲသော မုတ်ဆိတ် ဥပမာ တရားဂါထာ</p> <p><b>လောကမှိ အတိဒုလ္လဘံ</b>၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ သာသနံ</b>။</p> <p><b>အာရဗ္ဘထ နိယျာနိကံ</b>၊ <b>လဘေထ နဝမက္ခဏံ</b>။</p> <p>(ရစနာ ဂါထာ)</p> <p><b>ဘောန္တော</b>=စားမှုအိပ်မှု ပစ္စည်းစုနှင့် ဗဟုကမ္မ မောဃဝါစာ ဗာဟီရအကျင့် အလေ့တွေနှင့် ပျော်မွေ့နေငြား အို=လူအများတို့၊ <b>လောကမှိ</b>=ကာဏကစ္ဆပသုတ္တန်ပြသား ကြုံရနိုင်ခဲ ဖြစ်နိုင်ခဲမို့ ခဲယဉ်းစွာလှ လူ့ဘုံ လူ့လောကကြီး၌၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ သာသနံ</b>=သစ္စာသိမြင် ဘုရားရှင်၏ သွင်သင်ဟောပြ ဩဝါဒအနုသာသနီ နှစ်လီသော သာသနာတော်မြတ် ကြီးသည်၊ <b>အတိဒုလ္လဘံ</b>=ကမ္ဘာထွေထွေ သင်္ချေသင်္ချာ ရေကာတွက်ချုံး ဂဏန်းဆုံးလည်း တွေ့ကြုံဘို့ရေး အလွန်ပင် ခဲယဉ်းလှစွာသေး၏၊ <b>တုမှေ</b>=ကံဟောင်းပင့်ဆော် အခွင့်တော်၍ စိုင်ကော်တင်မြောက် ချုံပေါ် ရောက်သို့ ထွက်ပေါက်ကြုံငြား သင်လူအများတို့သည်၊ <b>နိယျာနိကံ</b>= ဝဋ်စက်အဏ္ဏဝါ လွတ်ထွက်ရာဟု ဝိပဿနာတရားအမှုကို၊ <b>အာရဗ္ဘထ</b>= မရလျှင်ငါမနေ ဝီရိယအခြေ စက်ကုန်နိုးလို့မို့ ကြိုးစားလိုက်ကြပါ ကုန်လော့၊ <b>နဝမက္ခဏံ</b>=ရပ်ပြစ်ရှစ်ထွေ ကင်းလွတ်ပေ၍ စိန္တေဗုဒ္ဓ ပွင့်ပေါ်ကြသည့် ဗုဒ္ဓုပ္ပါဒ နဝမခဏကြီးကို၊ <b>လဘေထ</b>=အခါသင့်လို့ အခွင့်ကြုံကာ ရရှိလို့နေကြလေကုန်ပြီတကား၊ <b>လဘေထ</b>=ဘာအရေး ညာအရေး ဟဝါအရေးတွေနှင့် ရှောင်ပြေးကာ အမှားလွဲ မချော်ကြပါနှင့် တရားထဲနော် အဟုတ်စိတ်ပါလိုက်ကြပေတော့ တို့ တတွေမှာ ပျားစွဲသော မုတ်ဆိတ်ပမာ ရရှိ၍နေကြလေကုန်ပြီတကား။</p> <p>---*---</p> <p>စို့သက်တန့်ရေး ဆောင်ပေး ဥပမာ</p> <p>အနတ္တာနုပဿနာ တရားဂါထာ</p> <p><b>ဣန္ဒာဝုဓာ ဝိဝိတ္တာဝ</b>၊ <b>စတုသာရေဟိ ဥပ္ပန္နာ</b>၊</p> <p><b>ဝိပ္ပဿန္တု ဝယန္တာပိ</b>၊ <b>ဝိဝိတ္တာတိ ဣမေ ဓမ္မာ</b>။</p> <p>(ရစနာ ဂါထာ)</p> <p><b>ဘောန္တော</b>=ပရမတ်အသား ဓာတ်တရားကို ဉာဏ်အားသက်ဝင် ဆင်ခြင်လိုငြား အို လူအများတို့၊ <b>ဣန္ဒာဝုဓာ</b>=မိုးပေါက်နှင့်နေ ပေါင်းဆုံ ပေ၍ နီ ရွှေ စိမ်းရောင် အာကာဘောင်ဝယ် ပြောင်ပြောင်ကုပ်ကွေး စို့သက်တန့်ရေးတို့သည်၊ <b>စတုသာရေဟိ</b>=အသိမှား, အမြင်မှား, အထင်မှားကြရတဲ့ လေးထွေသောသာရ တရားတို့မှ၊ <b>ဝိဝိတ္တာဝ</b>=ပြေးကာ ရှေ့နောက် တောင်မြောက်ဝဲယာ ဖွေရှာတခန်း စမ်းလို့တလှည့် ကြည့် ချင်တိုင်းကြည့်ပေတော့ မရှိဧကန် ကင်းဆိတ်ရိုးမှန်ကြကုန်သကဲ့သို့၊ <b>ဧဝံတထာ</b>=စို့သက်တန့်ရေး ဆောင်ပေးဥပမာ ထို့အတူသာလျှင်၊ <b>ဣမေဓမ္မာ</b>=လူကလဲ မလုပ်တတ်, နတ်ကလဲမဆိုင်ပါ, ဗြဟ္မာဆိုတာကလဲ ဖန်ဆင်းလို့မရ သင်္ခတထုံး သဏ္ဌာန်မရတဲ့ ဤသင်္ခါရ ရုပ်နာမ်ဓမ္မ အားလုံးတို့သည်၊ <b>ဣမေဓမ္မာ</b>=သူ့အလိုမလိုက် ကိုယ့်အကြိုက်မပါ သယံဇာတ သဘာဝအလျောက် ပေါ်ပေါက်လာငြား ဤရုပ်နာမ်ဓမ္မ သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>ဥပ္ပန္နာပိ</b>=စီရင်တိုင်း သူမဖြစ်, တားမြစ်လို့သူမနေ ကလေကဝ ဖြစ်ပေါ်ကာ လာခဲ့ကြပါကုန်သော်လည်း၊ <b>ဝယန္တာပိ</b>=ဖြစ် ပေါ်လာစဉ်ကလဲ ကလေကဝ, ဌီခဏမှာတော့လဲ ကြာရှည်မခံ လျင်မြန် စွာ ကသုတ်ကရက်နှင့် ဖန်ခါခါချုပ်ပျက်၍ သွားကြပါကုန်သော်လည်း၊ <b>စတုသာရေဟိ</b>=ခိုင်မြဲ, တင့်တယ်, ချမ်းသာဖွယ်နှင့် ကိုယ်ထယ်အတ္တ လေးထွေသော သာရတရားတို့မှ၊ <b>ဝိဝိတ္တာတိ</b>=မရှိလုံးလုံး ကင်းစင်သုဉ်း ကြကုန်၏ဟူ၍၊ <b>ဝိဝိတ္တာတိ</b>=ဖြစ်စဉ်ကလဲ နှစ်ဗလာ, ပျက်ပြန်ပါတော့လဲ နှစ်မရှိ ပကတိတံထွာ ဓမ္မတာထုံး နှစ်မပါ အကာတုံးတို့ဟူ၍၊ <b>ဝိပ္ပဿန္တု</b>= ဘုရားဟောမြွက် ဓမ္မစက်မို့ နှစ်သက်ကြည်သာ ပွါးရှုလိုက်ကြပါကုန်လော။</p> <p>---*---</p> <h3>မာရ်နတ်အောင်ခန်း လူးတားညှပ် ထပ်တွန့်ရှစ်ဆယ်ပေါ်တေးထပ်</h3> <p>* ဇာနည့် ဇာနည် သာကီနတ်၊ ပါရမီဓာတ် ဥက္ကဋ္ဌံ၊ ချာလည်မရပ် သမုပ္ပန်ကို၊ သမုစ္ဆေဒံ ပယ်ခွါရေး၊ သုမေဓာဘဝ, ဆုချွေကာသ, ကုဋေအသပြာဓန ဒါနအရာ၊ အာဂမသဒ္ဓါ ယှဉ်တွဲကာပ လေး။</p> <p>(လူးတားညှပ်) လေးသင်္ချေယျာ၊ သိန်းကမ္ဘာတည့်၊ ရှည်ကြာကာလ၊ လောင်းဗုဒ္ဓသည်၊ ငါးရာ့ငါးဆယ်၊ ဇာတ်လမ်းဆွယ်၍၊ သုံးသွယ်စရိယ၊ ငါးဝစွန့်ခြင်း၊ ဆယ်သင်းပါရမီ၊ အလီလီကို၊ အာသီထန်ပြင်း၊ အားမာန်သွင်းလျက်၊ ဖြည့်ခြင်းလုံ့လ၊ ဥက္ကဋ္ဌကြောင့်၊ လောကမြတ်စွာ၊ ဖြစ်စိမ့်ငှါဟု၊ မဟာဗောဓိ၊ ပင်သီရိ၏၊ သီတိဆာယာ၊ ခန်းရိပ်သာဝယ်၊ အပရာဇိ၊ နာမံရှိ၍၊ မိုးထိရိုးရက်၊ ရောင်ပြိုးပြက်သား၊ အထက်ဒေဝါ၊ နတ်ဗြဟ္မာတို့၊ တူစွာဖန်လဲ၊ စွမ်းနိုင်ပဲမို့၊ ထူးကဲဆန်းစုံ၊ ခြူးပန်းအုံနှင့်၊ ပွင့်ငုံရွက်လန်း၊ ကနုတ်ပန်းတွင်၊ စီတန်း ရောင်ရှိန်၊ မြကျောက်စိန်တည့်၊ ဣန္ဒနီလာ၊ ထူးတင့်စွာသား၊ မဟာသန၊ ပလ္လင်လှ၌၊ ဇိန လောင်းမော်၊ ပွင့်ချိန်တော်၍၊ ရွင်ပျော်နှလုံး၊ စမ္ပယ်သုံး၏၊ သောင်းလုံးစက္ကဝါ၊ သွက်သွက် ခါအောင်။ တေဇာတောက်လင်း ဝင်းတည့်လေး။ သုံးဘုံခေတ်တွင်း၊ မင်းထက်မင်း။</p> <p>* (တေးထပ်ပြန်ကောက်) ထန်ပြင်းမာန, ရန်သွင်းကာပ, မာရ်မင်းဗာလ, ပလ္လင်လုရန်ငယ်၊ ခွင်လူ့ရပ်ဌာန် သူလာ ဆင်း။</p> <p>ယှဉ်တုအမှန် ဗျူဟာကျင်းသော်လဲ့၊ အတုလသေဌ်နင်း တကိုယ်တော်၊ ဝေဿန္တရာ ခါဆီကာလက၊ ပါရမီဒါန စိတ်မှန်းရည်လို့မျှော်။</p> <p>* မြေထက်အဆိုင်ပ, ရွှေခွက်ကိုင်ကြ, ရေစက်အပြိုင်ချ လှမဒ္ဒီ အမော်၊ တကွဝသီဘော် မြေဝသုံ အသိပေဟု၊ နှစ်ထွေ စုံအရှိ နှုတ်ခမ်းဖော်လှစ်ခါ၊ ပြုငြမ်းတော်သစ္စာ၊ ဌာန် ကမ္ဘာပြုန်း ပျက်သည်သို့, နဘန်အဇဋာ လုံးထက် လည်သမို့, သံဝါချုန်းလျက် မြည်လို့ပဲ့တင်ဖြာသည်၊ စက်သွင်ပမာ အိုးထိန်း လည်ခဲ့သလေး။</p> <p>* မဖြူဉာဏ် မှုအမိုက်, မူမမှန် သူ့စရိုက်, မတူတန် တုမိုက် ဟန်မလုပ်သာသည်၊ မာရ်ယုတ်ဗာလာ ထွက်ပြေးရှာရ သလေး။</p> <p>* အောင်ခန်းပလ္လင်မှ, အောင်ပန်းဆင်သ, အောင်နန်း သခင်ဘုရာ့း ဇိနဘဂဝါကို၊ အတိဗလဝ သဒ္ဓါ ရှိဦးတင်ခဲ့ သလေး။</p> <p>၁၃၃၅-ခုနှစ်၊ နတ်တော်လဆန်း-၁၃-ရက်၊ ကျေးဇူးရှင် ပထမလယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ ၆၃-ကြိမ်မြောက် မွေးနေ့အထိမ်းအမှတ် ပွဲတော်ကြီးတွင် ချီးကျူးရေးသားအပ်သော လူးတားညှပ် ထပ်တွန့် ရှစ်ဆယ်ပေါ်တေးထပ်</p> <p>* ဟေမဝါ ဗွေဝနာ တေဇာကြွ၊ ကေသရာတမျှ ကဝိမြတ်မဟာ၊ ဒေသနာဓမ္မ ပိဋကအလာ၊ ဝိပဿနာ ဘာဝနာတရား၊ များအပေါင်း ဒကာ ဒကာမ, မမှား မစောင်းစရာပ, တရား ကောင်းသဘာဝ၊ ရုပ်နာမ်ဓမ္မာကို၊ ထုတ်ပြန်ခါခါ ဟော မြွက်ပါလို့ကြား။</p> <p>(လူးတားညှပ်) ရွှေဘုန်းသမ္ဘာ၊ နေနှုန်းဖြာသား၊ မန္တလာ ကနက်၊ ကုန်းဘောင်ဆက်မှ၊ ဆင်းသက်နွယ်ဝင် မင်းတုန်း ရှင်သည်၊ မြှော်မြင်ထောက်တွေး၊ နောက်အရေး၌၊ ရှုတ်ထွေး တန်တန်၊ မိစ္ဆာရန်ကို၊ ချိုးလှန်ဖျက်ဆီး သာသနာ ကြီးသည်၊ နေမီးပမာ၊ ထွန်းရှည်ကြာဘို့၊ ငါးဖြာကြိမ်ရှိ၊ သင်္ဂိတိကို၊ နွှဲဘိဆင်ယင်၊ ပွဲသဘင်၌၊ ပဉ္စသီခ၊ နတ်မောင်လှသည်၊ မြူးကြွကြည်အေး၊ ဂီတာတေးတည့်၊ ဟစ်ကြွေးသီချင်း၊ စောင်းသံညှင်းသို့၊ ကျမ်းရင်းဘိဓမ္မာ၊ သက်ဝင်ပါသား၊ ကထာဝတ္ထု၊ အာဂုံပြုလျက်၊ ကြောက်မှုကင်းသော်၊ ဗြဲတိုက် တော်ဝယ်၊ နာပျော်မဝ၊ ခွန်းကြူဟခဲ့၊ ထိုမှတစ်တန်၊ အင်္ဂလန်ကို၊ ပိုင်စံစိုးနင်း၊ ပြည့်ရှင်မင်းက၊ ထန်ပြင်းကြည်ဖြူ။</p> <p>ပေးကပ်လှူသား၊ သုံးဆူပိဋကတ်၊ ဘက်ကမ်းခပ်သည့်၊ သကတ်ဖော်ကြူး၊ ဂုဏ်ရောင်မြူးလျက်၊ ထူးသည်စင်စစ်၊ ဘွဲ့ဒီလစ်တည့်၊ မြန်ခေတ်ဗွေချာ၊ ရှေးဦးစွာလျှင်၊ ပညာ ဉာဏ်စက်၊ ကြီးမြတ်ချက်ကြောင့်၊ အဂ္ဂမဟာ၊ ပဏ္ဍိတာဟု၊ သညာတင့်လျှမ်း၊ တံဆိပ်ပန်းကို၊ ဆင်မြန်းထေရ်မော်၊ အံ့ထူးကျော်သည်။ဘုန်းတော်လမင်း၊ ဝင်းတည့်လေး။ ကျွန်းတောင်ယာတွင်း ရောင်ဖြာလင်း။</p> <p>(တေးထပ်ပြန်ကောက်)</p> <p>* ကျမ်းဂန်ပိဋကတ်, စွမ်းဉာဏ်ပရိယတ်,<br> <p>နန်းဌာန်သိအမှတ် တိုင်းဇမ္ဗူဒီဝယ်၊</p> <p>နှိုင်းတုမမီ လျှံဂုဏ်ကြွား၊</p> <p>ရိုင်းမှုတလီ မာန်ဟုန်မထားချင်လို့၊</p> <p>ရန်သူပုန်များ ကိလေသာ၊</p> <p>သတ်ဖြတ်ချွေကာ သွေခွါရှင်းဘို့၊</p> <p>ဟေမဝါတွင်း ပျော်ခင်းဧကစာ။</p> <p>* မြောင်စမ်းရေမပြတ်, ချောင်ဝှမ်းခွေပတ်,<br> <p>တောင်တန်းတွေထပ်၊</p> <p>ကမ္ဘာတိုက်ဝနာမှာ၊</p> <p>ကျားကိုက်ခါသာ ပြောင်တွေနင်းစေတော့၊</p> <p>ရှောင်သွေမကွင်း စိတ်ကသာကြည်၊ နိက္ခမပါရမီ၊</p> <p>ညှိပွေရှုတ်လှ, ကိလေယုတ်စွ,<br> <p>တိချွေဖြုတ်ချ ဇောစိတ်ကြည်သည်၊</p> <p>တောရိပ်အလီလီ မြောင်စမ်းခိုခဲ့သလေး။</p> <p>* သံသရာတွင်းဝဋ်, မာန်တဏှာကွင်းညွတ်,<br> <p>ခန္ဓာကင်းလွတ် ဖိုလ်မဂ်ရှာသည်၊</p> <p>ကိုယ်အသက်မညှာပြီ ချောင်ဝှမ်းခိုခဲ့သလေး။</p> <p>* ရွှယ်ရည်စေတနာ့, နယ်ပြည်ခေမ,<br> <p>လယ်တီထေရ အရရှာသည်၊</p> <p>သမဏဇာနည် တောင်တန်းခိုခဲ့သလေး။</p> <p>---*---</p> <p>ထပ်တွန့် ရှစ်ဆယ်ပေါ် သံဝေဂတေးထပ်</p> <p>* ကံနှစ်ဖြာ, ဖန်လာ, ခန္ဓာဝဋ်၊</p> <p>မာန်တဏှာညွတ် ဝိုင်းလှဲ့ကာ၊</p> <p>ရန်ဘယာ မလွတ် သိုင်းဖွဲ့ကာငယ်၊</p> <p>စိုင်းခဲ့ဖန်ခါ သံသရာတွင်း၊</p> <p>အိုဘေး အထပ်ထပ်, နာဘေးအရပ်ရပ်,<br> <p>သေဘေး မပြတ်မလပ်, ဆုံရပါသည်၊</p> <p>ဘုံဘဝ ဓမ္မတာ ကြုံရပါကြ မယွင်း။</p> <p>* သုတ္တေအဘိဏှ, ဗုဒ္ဓေအစိန္တေယျ,<br> <p>နှုတ်ချွေမိန့်ဟ ကျူးမြွက်အင်ကို၊</p> <p>နဖူးလက်တင် ဉာဏ်မှာသွင်း၊</p> <p>သုံးလူ့မျက်ရှင် အရဟံ ဘဂဝါသနင်းတောင်မှ၊</p> <p>စံမတာတွင်း ဝင်ရချေ၊</p> <p>သူရော ငါပါ သတ္တဝါ ခပင်းမတော့၊</p> <p>ဓာတ်မရဏာတွင်း ဆင်းရမည်မသွေ။</p> <p>* မရဏာတရားအစု, ဘာဝနာပွါးမှု,<br> <p>ခါခါမနားရှု ပြုကြပါဟေ၊</p> <p>ပုထုကလျာဏေ သဟာဆွေအများသို့၊</p> <p>စာခွေသားလို့ ရေးသည့် ကဗျာယဉ်၊</p> <p>ပေးသတိ မှာချင်။</p> <p>* ကိုယ်ရေအဆင်းကွဲ့, စိုပြေဝင်းလှဲ့,<br> <p>ပျိုနေခြင်းရဲ့၊ နောက်ဆုံးမှာတွင်၊</p> <p>ရောက်အုံးမှာပင် အိုခြင်းသာပလေး။ ။</p> <p>* ပန်းပမာ လှပ, လန်းဖြာကြွရွ, ကျန်းမာကြရ နောက်ဆုံးမှာတွင်၊ ရောက်အုံးမှာပင် နာခြင်းသာပလေး။</p> <p>* မက်မပြေပါကြ, ကရမက်ရေ နံ့သာသ, အသက်ရှည်လာကြ နောက်ဆုံးမှာတွင် ရောက်အုံးမှာပင် သေခြင်းသာပလေး။ ။</p> <p>---*---</p> <p>သောတာပန်တည်မှ အောင်ပွဲရ ထပ်တွန့် ရှစ်ဆယ်ပေါ် တေးထပ်</p> <p>* ထပ်ခါ, ပတ်လာ, မှတ်ပါကြ၊ သတ္တဝါအစ မမြင်ပါ၊ ရဟတ်ပမာ တမျှ အစဉ်မကွာ၊ ခွင်သံသရာ နယ်တလွှား၊ ဟုတ်ရာ သဘောသိ, ဗုဒ္ဓါ ဟောဘိ, ပုဗ္ဗာ ကောဋိ အစဖြာ၊ ဝစနအရာ မိန့်မြွက်ပါလို့ကြား။ ။</p> <p>* အဏ္ဏဝါအချက်, သံသရာစက်, မှန်စွာမထွက် မြုပ်ရတာမှာ၊ ဗုဒ္ဓ ဝစနာ ပယ်ခွါရှား၊ ယုတ်စွာ့ဓမ္မာ တွယ်ကာထားလို့၊ ကျယ်စွာရှည်ပွါး ဝဋ်သံသရာ၊ ဒိဋ္ဌိ ကိလေ တိချွေ မဖြတ်လို့၊ မီးတွေ ဆယ့်တစ်ရပ် ကျွမ်းလောင်ခဲ့တာ။</p> <p>* သာသနာတွင်းမို့, အမတာချဉ်းဘို့, ဘာဝနာလင်းလို့ နှိပ်ဖိကာရယ်၊ ဒိဋ္ဌိခွါပယ် ဆောစွာချမှ၊ သောတာပန္န မဂ္ဂဖလာ၊ ရကြီး ရလို့သာ၊ မီးဆယ့်တရပ်, ငြီးလျက်မပြတ်, အပြီး ထပ်ကြပ် ဘေးစု အဖြာဖြာငယ်၊ အေးမှုသာယာ အောင်ပွဲဝင်လိမ့်လေး။ ။</p> <p>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ ဇာတာတော်ဘွဲ့ ရှစ်ဆယ်ပေါ် တေးထပ်</p> <p>* အဋ္ဌ သုညာ ဒွိ ဧက၊ နှင်းငွေရည်ခ လ နတော်၊ ဆန်းတိထီပ တေရသ်ခေါ်သည်၊ ခြင်္သေ့နံပေါ် အင်္ဂါသား၊ တစ်ချက်တီးကွဲ့ ညဉ့်နာရီမှာ၊ လောင်းမြတ်ဇာနည် မီးရှူးသန့်စင်ဖွား။ ။</p> <p>* ဂဠုန်, ဆင်, ပူး, ထိုသုံးလီ၊ ဓနုရာသီ ဂြိုဟ်နေငြား၊ တူရပ်ဌာနီ ကိုရွှေကျားနှင့်၊ ခြင်္သေ့ ဟိုင်းများ တူစံပျော်၊ ပြိဿရာသီ ဇီဝါကပ်လျက်၊ တည်လာတချက်၊ လဂ်က ခွင်သိဟ်ပေါ်။ ။</p> <p>* မကာရ၌ နာဂပျော်သည်၊ ပန္နရသော် ဒွေပဉ္စကွဲ့၊ ရေးစဉ်ချခဲ့ နက္ခတ်စဉ်သာ၊ ပြီးပေါ့ လျင်မကြာ၊ ဇမ္ဗူဒီပ ဘူပထဗျာဝယ်၊ အတူဇာတာ ရှိဘူးဆိုစို့လေး။</p> <p>ကျေးဇူးရှင်ပဌမလယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ဖြစ်ပေါ်ရန် နိမိတ်ပေးဟန် တေးထပ်သံ</p> <p>* ဇမ္ဗူဒီ တောင်ရိပ်၌၊ တဘောင်တိတ် ကြေညာ၊ အောင်နိမိတ် ဝေဆာသည်၊ နေပမာ တင့်ရွှမ်း၊ မုံရွာမြို့ ဝေးမလှမ်းပါသည်၊ လေးတကမ်းအကွာ မြောက်ဒိသညွှန်း။</p> <p>* သားမင်းငဲ့ ကေသရီ၊ စမ္ပယ်မည် တင့်ရွှမ်း၊ ရဲမာန်ဖီ လူ့ကျွန်း၌၊ ပဲ့တင်လွှမ်း ဟောက်သံ၊ မှန်မကွာ သံဝါကျူးရင်လှ၊ လျှံဖြာမြူး ထူးပွင့် သာသနံ။</p> <p>* လယ်တီရှင့် ပေါ်ထွက်ရန်ကို၊ မြှော်လျက်အမှန် နတ်သိကြားတွေက၊ ထပ်မနား တပေါင်ဘော်၊ မြူးခြိမ့်ခြိမ့်ကျော်၊ နာဂသိန့် ထေရ်မဟော်လို၊ ရွှေဉာဏ်တော် ထူးပါဘိသလေး။</p> <p>---*---</p> <p>မုံရွာမြို့ မဟာလယ်တီတိုက်တွင် စာမသင် ပေမကြည့်ပဲ ပျင်းရိနေသော စာသင်တပည့်တစ်ပါးအား ဆုံးမသော ဩဝါဒပေး တေးထပ်</p> <p>* ကျမ်းသဒ္ဒါ သုတ်နက်၊ နှုတ်မတက် ကင်းကွာ၊ ရုပ်အတွက် ဖျင်းချာသည်၊ အပျင်းမှာ ခေါင်ဖျား၊ ကာရက ခြောက်ဖြာငယ်၊ ပျောက်ကာကွယ် ပြေးပေါ့တစ်ခြား။</p> <p>* တဒ္ဓိတ်နှင့် သမာသ်တွေ၊ အာချာတ်လေ တပါး၊ ခက်ရပ်တွေ ကိတ်များတော့၊ စိတ်အားလျော့ မမြင်၊ ဝိနည်းဆို စာအရှိ၊ ပါဠိမျှ နှုတ်ရမတင်။</p> <p>* နက်နဲတဲ့ သင်္ဂြီုဟ်တွင်၊ မြင်ဘို့ပင် အဟုတ်မကွဲလို့၊ သရုပ်လဲ မပိုင်မနိုင်၊ ငေးလို့သာမှိုင်၊ စာမေးပွဲ ပြိုင်အဆိုင်မှာ၊ အောင်ပန်းခိုင် ဆွတ်နိုင်ဘို့ဝေး။</p> <p>---*---</p> <p>တစ်နည်း ဩဝါဒပေး တေးထပ်</p> <p>* ကိုယ့်ရပ်ရွာ ဌာနက၊ လာကြရ စဉ်ခါ၊ စာဓမ္မ ပညာကို၊ သင်မှာဆို စိတ်ထဲ၊ မုံရွာရောက် အတော်ကြာ၊ မပျော်ပါ ပျင်းစိတ်ကဆွဲ။</p> <p>* စကားပြော ရွာလယ်၊ ခါခါကွယ် ဇာတ်ပွဲ၊ စာဝါရယ် ပြတ်စဲလို့၊ ပါးစပ်နဲ့ ရွှေစာ။</p> <p>ဓာတ်စာလေ အမှန်မကျပြီဘု၊ ဆလံသ ဝေးရပ်သို့ခွါ။</p> <p>* မွေးမိဘ ရဟန်းဒကာ၊ ပင်ပန်းစွာ ရှာပေးတဲ့၊ အသပြာလေး သုံးရပြန်လျှင်၊ ပြုံးမျက်နှာရွှင်၊ ဤလောက အမိုက်ခွင်တွင်၊ နင်ဘုရင် ခေါင်ချုပ်မို့လေး။</p> <p>ဝိပတ္တိခေတ်အခါကို စိတ်နာနာနှင့်ရေးစပ်သော တေးထပ်</p> <p>* စာမမြင် ပေမသိ၊ နေမိငဲ့ နေရာ၊</p> <p>ခြေမရှိ နှစ်ဗလာ၊ ကျင့်အာစာ ယုတ်ဆိုး၊</p> <p>အဿဇိ ပုနဗ္ဗသုကာလို၊ ပြုတတ်စွာ ဒုဿီလမျိုး။</p> <p>* ပိုက်ဆံရှိ ဒကာမြင်လျှင်၊ အာရွှင်ရွှင် လေအိုး၊</p> <p>ထာဝစဉ် ရိုကြိုးလို့၊ ရှိခိုးတော့ မလိုလို၊</p> <p>အောက်ကြို့ကာ ဆိုစကားတွေနှင့်၊</p> <p>နှစ်ကိုယ်ကြား ခွန်းမိန့်သံချို။</p> <p>* အလိုလိုက် အကြိုက်ပိုသည်၊ စေလိုရာ စေကြတော့၊</p> <p>နေ့ညကွဲ့ သူမရှောင်၊ စွမ်းနိုင်တဲ့မောင်၊</p> <p>လာဘ်ရမည့် အသွင်ဆောင်လျှင်၊</p> <p>မစင်တောင် ကျုံးမည်ပလေး။</p> <p>---*---</p> <p>တစ်နည်း ဝိပတ္တိခေတ်အခါကို စိတ်နာနာနှင့် ရေးစပ်သော တေးထပ်</p> <p>* လူရိုးကို သူခိုးမှတ်၊ အဆိုးဓာတ် အကောင်းထင်၊</p> <p>အမျိုးမြတ် မပေါင်းချင်သည်၊ သူကောင်းတွင် သူယုတ်၊</p> <p>လူအရှုပ် လူ့ပလီကို၊ လူတည်ကြည် စွဲမှတ်သမုတ်။</p> <p>* မှန်သဘော ပြောသူကို၊ မနောငြူ ရန်လုပ်၊</p> <p>ဇောမဖြူ အကြံနုပ်ကိုလ၊ မှန်အဟုတ် ဆက်နွယ်၊</p> <p>ကေဝဋ်လို လူငနဲကိုတော့၊ သူ့စိတ်စွဲ ဝိဓူရနှယ်။</p> <p>* မြင်အသိ ဉာဏ်မကြွယ်သည်၊ အသွယ်သွယ် လူရဟန်းတို့၊</p> <p>မူငြမ်းက ရှုပ်စွမှုပွေ၊ ဒုက္ခလူ့ပြေ၊</p> <p>ဝိပတ္တိ ခေတ်အခြေကို၊ နင့်မအေ ဆဲချင်ပေါ့လေး။</p> <p>---*---</p> <h3>စကြာလည် ရတုပိုဒ်စုံ ၇- ပိုဒ်</h3> <p>၁၃၂၈-ခုနှစ်၊ နတော်လဆန်း-၁၃-ရက် ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ ၅၆-ကြိမ်မြောက် မွေးနေ့အထိမ်းအမှတ်ပွဲတော်ကြီးတွင် ရေးသားချီးကျူးအပ်သော ထေရုပ္ပတ္တိအကျဉ်း</p> <p>၁။ ကျွန်းမြတ်ဇမ္ဗူ၊ မြေအငူ၌၊ သုံးဆူလောက၊ ကောလာ ဟလဟု၊ ထွန်းပ ဟိတ်ဖြာ၊ အတိတ်လာသား၊ မုံရွာမြို့ မြောက်၊ လေး တစ်ထောက်တွင်၊ ဟောက်လိမ့် ကေသရာ၊ ထိုအခါ၌၊ သာသနာဝင်း၊ ရောင်တောက်လင်းလိမ့်၊ သောင်းတွင်း စက္ကဝါ၊ ပဲ့တင်ဖြာသည်။သုံးဖြာဘုံရပ် လွှမ်းသတည်း။</p> <p>၂။ သုံးရပ်ဘုံတွင်၊ ထပ်ပဲ့တင်ကြောင့်၊ စိုင်ပြင်ဂါမ၊ ရပ်ဌာနတွင်၊ နာမသညာ၊ ဦးထွန်းသာနှင့်၊ ဖြူစွာနှလုံး၊ ဒေါ်ဒေါ်ကြုံး၏၊ ထုံးဓမ္မတာ၊ ဝမ်းတိုက်ကြာ၌၊ စွဲလာဇာတိ၊ သန္ဓေငြိ၍၊ သုတိ ဝေစီ၊ သောင်းလုံးချီသည်။လယ်တီရှင်မြတ် အလောင်း တည်း။</p> <p>၃။ လောင်းမြတ်လယ်တီ၊ သန္ဓေမှီ၍၊ ဆယ်လီမာသ၊ စုံပြည့် ထသော်၊ အဋ္ဌ သုညာ၊ ဒွိ ဧကာဟု၊ ကောဇာသက္ကရာဇ်၊ ရောက်တုံလစ်က၊ ဆန်းသစ် နတော်၊ ဆယ့်သုံးဖော်ဟု၊ ကြုံသော်ရက်တွင်း၊ ခြင်္သေ့မင်း၏၊ ညဉ့်ခင်းချိန်တွင်၊ ဖွားသန့် စင်သည်။ ။ ငလျင်တော်လဲ ခြိမ့်သဲတည်း။</p> <p>၄။ တော်လဲငလျင်၊ ဖွားသန့်စင်၍၊ လူ့ခွင်ရောက်လစ်၊ ဆဲ့ငါး နှစ်၌၊ ပဗ္ဗဇ္ဇိတာ၊ သွတ်သွင်းပါ၍၊ သက်မှာ ဝီသတိ၊ ရောက်တုံဘိသော်၊ ဉတ္တိ စတုတ္ထံ၊ ပဉ္စင်းခံလျက်၊ စိရံကာလ၊ နှစ်ဝါရတွင်၊ မြန်းကြွ တစ်လီ၊ မန်းဌာနီဝယ်။ ခိုမှီကိန်းဝပ် စံကျောင်းတည်း။</p> <p>၅။ စံကျောင်းဝိဟာ၊ တိုက်တော်သာ၌၊ ပညာရင်နို့၊ သောက် ကာ စို့၍၊ မန်းမြို့ကခွါ၊ တို့မုံရွာသို့၊ သတ္တာရသ၊ ဝါအရတွင်၊ မြန်းကြွ၍လာ၊ နှစ်ကောဇာကား၊ ဧကာ ဒွယ၊ ဇော အဋ္ဌသို့၊ ရောက်ထလေပြီ၊ ကုံရာသီဝယ်။</p> <p>လယ်တီကျောင်းတိုက် ဖန်ဆင်းတည်း။</p> <p>၆။ လယ်တီမဟာ၊ တည်ပြီးခါမှ၊ ဧကာ ဒွယ၊ အဌ် ပဉ္စတည့်၊ လောကဝေါဟာ၊ နှစ်ကောဇာ၏၊ ဝါဆိုဆန်းလျက်၊ ဆယ့်ငါး ရက်တွင်၊ သက်ခုနစ်ဆယ်၊ ခုနစ်သွယ်သို့၊ ဖြိုးကြွယ်ရောက် ငြား၊ ပျဉ်းမနား၌၊ တရားဒေသနာ၊ ဟောစဉ်ခါတွင်။ နတ်ရွာ ရွှေနန်း မြန်းသတည်း။</p> <p>၇။ ရွှေနန်းနတ်ရွာ၊ ကြွမြန်းပါ၍၊ သုံးဖြာစွန်းလစ်၊ လေးဆယ် ဖြစ်၏၊ လ, နှစ် ထွေထွေ၊ ကြာခဲ့ပေလည်း၊ မထေရ် ဥက္ကဌ်၊ စောနေနတ်ကို၊ မပြတ်တန်းနော်၊ မှန်းဆမျှော်လျက်၊ ပူဇော် ထိန်ညီး၊ ရောင်စုံမီးနှင့်၊ ဝှဲချီးသဘင်၊ ပွဲကြီးယင်သည်။ ဂုဏ်အင်ရည်မှန်း လှူဒါန်းတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ဓမ္မသံဝေဂ ဧကပိုဒ် လင်္ကာရတု</h3> <p>များစွာ့ဗိုလ်လူ၊ သံဝေယူလော့၊ သုံးဆူလောကဓာတ်၊ ကြွင်း မလပ်အောင်၊ နင်းသတ်ချွေခွင်း၊ ရှင်သေမင်းသည်၊ ရှင်ရင်းမြတ်စွာ၊ စိန္တေယျာက၊ စဖြာလေပြီး၊ ဘုန်းဂုဏ်ကြီးနှင့်၊ ခိုင်ဖြီးဓန၊ ပေါများလှလည်း၊ ရွေးမျှမညှာ၊ မာန်တင်းကာဖြင့်၊ သေရွာအတွင်း၊ ပို့ဆောင်နှင်း၏၊။ ဖန်ဆင်းရှေးကံ၊ ဆော်စီမံ၍၊ သံသရာထဲ၊ ခန္ဓာစွဲက၊ သေမြဲတံထွာ၊ ဓမ္မတာကြောင့်၊ ခြောက်ဖြာလွန်ဘိ၊ ကိုးဆယ်ရှိသည့်၊ ဗျာဓိမည်ညား၊ စစ်သည်များတို့၊ ပြည့်ထွားတုံလျင်း၊ ရှင်သေမင်းနှင့်၊ စစ်ခင်းပြိုင်ဆိုင်၊ ဘယ်သူနိုင်လိမ့်။ ယိမ်းယိုင်ချွတ်လွဲ၊ ခန္ဓာစဲ၍၊ သေပွဲနောက်တွင်၊ ထက်ကောင်းကင်၌၊ လွှင့်စင်တုံပြီး၊ လေဟုန်စီးလျက်၊ ယောင်တီး ယောင်ချာ၊ လိုက်ပါလာသည့်၊ ရွက်ဝါများစွာ့၊ ဘယ်ဌာနတွင်၊ ကျ လိမ့်ပိုင်ပိုင်၊ မသိနိုင်သို့။လေးဆိုင်အပါယ၊ မနုဿနှင့်၊ ဒေဝတစ် လျောက်၊ ဘယ်ဆီရောက်လိမ့်။ မှန်းထောက် ယော်ယမ်း၊ မြင်မစွမ်းခဲ့။ ။ကိုယ်လမ်းကိုယ်ထွင်၊ ကိုယ်ကောင်းချင်က၊ ကိုယ်ပင်နိစ္စ၊ မြတ်ပုညကို၊ ပြုကြတွင်တွင်၊ ဉာဏ်အားနှင်၍၊ ဉာဏ်မြင်အဟုတ်၊ နာမ်နှင့်ရုပ်ကို၊ ဒုက္ခသစ္စာ၊ ထင်ခဲ့ပါမှ၊ သောတာပတ္တိ၊ မဂ်ဖိုလ်ထိလျက်၊ ဂတိတည်မြဲ၊ ပါယ်ငရဲနှင့်၊ ရှောင်လွှဲဧကန်၊ လူနတ်ဌာန်ကို။ ဧကန် ရလိမ့်မည် သာတည်း။ ။</p> <p>သေဘို့နီးလာ သံဝေဂကဗျာ လင်္ကာ</p> <p>* တစ်နှစ် တစ်နှစ်၊ အဟောင်း နှစ်တို့၊ ပြောင်းလှစ်သွေခွါ၊ ဤခန္ဓာသည်၊ သေရွာ တစ်နှစ် နီးခဲ့ပြီ။</p> <p>* တစ်လ တစ်လ၊ အဟောင်း လတို့၊ ပြောင်းကြွ သွေခွါ၊ ဤခန္ဓာသည်၊ သေရွာ တစ်လ နီးခဲ့ပြီ။</p> <p>* တစ်ရက် တစ်ရက်၊ အဟောင်း ရက်တို့၊ ပြောင်းလျက် သွေခွါ၊ ဤခန္ဓာသည်၊ သေရွာ တစ်ရက် နီးခဲ့ပြီ။</p> <p>* တစ်နေ့ တစ်နေ့၊ အဟောင်း နေ့တို့၊ ပြောင်းရွေ့သွေခွါ၊ ဤခန္ဓာသည်၊ သေရွာ တစ်နေ့ နီးခဲ့ပြီ။</p> <p>* နာရီစက်သံ၊ ချက်ချက်ညံ၍၊ လက်တန်ရွေ့တွား၊ ပြောင်းကာ သွားသို့၊ ငါ့အား အလီလီ၊ နာရီ မိနစ်၊ မလစ်မလပ်၊ တဖြတ် ဖြတ်နှင့်၊ သက်ပြတ်ခန္ဓာ၊ သေမင်းရွာ မှန်စွာနီးခဲ့ပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ပဋ္ဌာန်းပွဲများတွင် အမျိုးသမီး ယောဂီအဖွဲ့များက ရွတ်ဆိုရန် ပဋ္ဌာန်းအမွှန်း ရှစ်လုံးဖွဲ့ ကဗျာများ</h3> <h3>ယမကပြာဋိဟာ ပြတော်မူခန်း</h3> <p>၁။ သာဝတ္ထိမြို့ မှိုင်းညို့ဌာနီ၊</p> <p>သရက်ပင်လှ ကဏ္ဍအမည်၊</p> <p>ရိပ်ဘွေထံနီး လူ့ထီးသာကီ၊</p> <p>စင်္ကြံကြီး ဖန်တီး ကောင်းကင်ဆီ။</p> <p>၂။ မဟာသက္ကရာဇ် တွက်စစ်မျှော်ရည်၊</p> <p>ဧကာ ဧက သုညခါညီ၊</p> <p>ဝါဆိုမည်လ ပုဏ္ဏတိထီ၊</p> <p>ညနေချမ်း နေဝန်း ပျောက်ချိန်မှီ။</p> <p>၃။ တိတ္ထိရန်သင်း ပယ်ရှင်းဘို့ရည်၊</p> <p>တစ်ပြိုင်နက်တည်း ရေမီးနှစ်လီ၊</p> <p>အစုံ မြူးကွန့် လူးလွန့်ဖြာကြည်၊</p> <p>တုမရှိ မုနိ စျာန်ဝသီ။</p> <h3>တာဝတိံသာသို့ ကြွတော်မူခန်း</h3> <p>၄။ နောင်တော်အများ ဘုရားတံထွာ၊</p> <p>တန်ခိုးပြာဋိ ပြီးသည့်ချိန်ခါ၊</p> <p>မယ်တော်နတ်မှူး ကျေးဇူးဆပ်ရာ၊</p> <p>ထုံးကိုရှု သုံးလူ့ စိန္တေယျာ။</p> <p>၅။ ခြောက်ဝါလွန်မြောက် ချိန်ရောက်ခုနစ်ဝါ၊</p> <p>ဝတိံသာနန်း ကြွမြန်းမြတ်စွာ၊</p> <p>ပင်ကသစ်အောက် မြကျောက် ကမ္ဗလာ၊</p> <p>မိနတ်မှူး ကျေးဇူးဆပ်တဲ့ခါ။</p> <h3>အဘိဓမ္မာတရား ဟောတော်မူခန်း</h3> <p>၆။ ဓမ္မသင်္ဂဏိ မည်ရှိကျမ်းမှာ၊</p> <p>တစ်ဆယ့်နှစ်ရက် ဟောမြွက် မြတ်စွာ၊</p> <p>ဝိဘင်္ဂကျမ်း ရက်ခန်းတူကြာ၊</p> <p>ကျမ်းဓာတု ဟောမှု ခြောက်ရက်သာ။</p> <p>၇။ ခုနစ်ရက်မှတ် ပညတ် ပုဂ္ဂလာ၊</p> <p>ကထာဝတ္ထု ရက်စု ရှစ်ကြာ၊</p> <p>ကျမ်း ယမက ဝီသတိုင်ကြာ၊</p> <p>နှစ်ဆယ့်ငါး ဟောကြားပဋ္ဌာနာ။</p> <p>၈။ ကိုးဆယ်ရက်မျှ သုံးလ ချိန်ကြာ၊</p> <p>အဘိဓမ္မ ဟောပြပေရာ၊</p> <p>ဒေသနာဆုံး နိဂုံးရောက်ခါ၊</p> <p>နတ်မယ်မိ ရရှိ မဂ်သောတာ။</p> <h3>သင်္ကဿနဂိုရ်ပြည်သို့ ကြွတော်မူခန်း</h3> <p>၉။ ကြာငါးမည်သင်း သီတင်းကျွတ်ပြီ၊</p> <p>ဝတိံနန်းမှ ဌာန လူ့ပြည်၊</p> <p>သင်္ကဿသို့ လှမ်းဘို့ရွယ်ရည်၊</p> <p>သုံးလူ့မှူး မြွက်ကျူး နှုတ်သံကြည်။</p> <p>၁၀။ သိကြားနတ်မင်း ဖန်ဆင်းတုံပြီ၊</p> <p>ရွှေ ငွေ ပတ္တမြား ဝင့်ကြွားရောင်စီ၊</p> <p>ကြည့်ရှုမခန်း စောင်းတန်းသုံးလီ၊</p> <p>ဝတိံမှ သင်္က လူ့ရပ်ပြည်။</p> <h3>လက်ယာနံပါးမှ နတ်များ ခြံရံ</h3> <p>၁၁။ ရွှေရောင်တင့်ဆန်း စောင်းတန်း ဗိမာန်၊</p> <p>ယာဖက်နံပါး နတ်သားခြံရံ၊</p> <p>ပဉ္စသီခ ချိုမြစောင်းသံ၊</p> <p>ဂုဏ်တော်ထူး ချီးကျူး မြွက်ဂီတံ။</p> <p>၁၂။ မင်းသုယာမ ဒေဝနာမံ၊</p> <p>ကိုးနဝရတ် ဖြိုးလျှပ်စီမံ၊</p> <p>သားမြီးယပ်စွဲ ခပ်လွှဲဖန်ဖန်၊</p> <p>ဖူးမဝ မြူးကြွ စေတနံ။</p> <p>၁၃။ စည်မောင်း ဒုံမင်း စောင်းညှင်း ပတ်သာ၊</p> <p>အိုးစည် ဒိုးပတ် တီးအပ် ကိရိယာ၊</p> <p>လေမှုတ် ပြွေနှဲ ပျံဝဲ သာယာ၊</p> <p>သံစုံပြွမ်း လှူဒါန်း ထံတျာ။</p> <p>၁၄။ ခြေလက် ခေါင်းခါး စည်းဝါး ညီညာ၊</p> <p>ဘယ်ညာ တိမ်းငဲ့ ယိမ်းနွဲ့ မူယာ၊</p> <p>ကကွက် ကကြိုး မျိုးမျိုး စုံစွာ၊</p> <p>ဂန္ဓဗ္ဗ ဒေဝ နတ်ကလျာ။</p> <p>၁၅။ ကနွဲ့ ကယ ဆိုကြ ဟန်ပန်၊</p> <p>သံသာ ချိုအေး ဆိုတေး အသံ၊</p> <p>စွယ်တော်မြတ်ကြိုး ပတ်ပျိုး အဲ အန်၊</p> <p>ထူးမခြား ခြောက်ပါးရောင်ဘွဲ့သံ။</p> <h3>လက်ဝဲနံပါးမှ ဗြဟ္မာများ ခြံရံ</h3> <p>၁၆။ ဝဲလက်စောင်းတန်း ထိန်လျှမ်း ရောင်ငွေ၊</p> <p>သောင်းတိုက်အဝန်း ကြွမြန်း ဗြဟ္မေ၊</p> <p>ထီးဖြူ ကနက် မိုးကြက် ဖြန့်ဝေ၊</p> <p>ဂုဏ်တော်ထူး ကြည်နူး ဝန္ဒနေ။</p> <p>၁၇။ ရွှင်သောမနသ် ဇောမြတ်ပြည့်ဝေ၊</p> <p>နမက္ကာရ ပြုကြ ထွေထွေ၊</p> <p>ဓမ္မဂီတိ ရွတ်ဘိ သံချွေ၊</p> <p>နန်းဘဝဂ် လွှမ်းတက် ရှိန်မပြေ။</p> <h3>ဗြဟ္မာနှင့်နတ် နှစ်ရပ်အလယ် ဒို့ဘုန်းကြွယ်</h3> <p>၁၈။ ဗြဟ္မာနှင့်နတ် နှစ်ရပ်လယ်ဆီ၊</p> <p>ရောင် ပတ္တမြား တောက်ကြွားနီနီ၊</p> <p>စောင်းတန်းတော်မှ ဆင်းကြွလာသည်၊</p> <p>သုံးလူ့နတ် ဥက္ကဌ် နွယ်သာကီ။</p> <p>၁၉။ စိမ်း ညို ဖြာလင်း ဝါဝင်းတလီ၊</p> <p>နီ ဖြူ တကြောင်း ညိုမောင်းဖြာကြည်၊</p> <p>ရောင်ရှင် ပြိုးပြက် ရိုးရက်ကွန့်လည်၊</p> <p>ကိုယ်တော်မှ ထွက်ကြွခြောက်ရောင်ခြည်။</p> <h3>ရောင်ခြည်တော်ခြောက်ပါးတို့ ကွန့်မြူးဟန်</h3> <p>၂၀။ စိမ်း ညို ကြည်မြ နီလ ရောင်ခြည်၊</p> <p>ဝီစိ ဘဝဂ် နှံ့တက် ဖြာကြည်၊</p> <p>သက်ရှိ သက်မဲ့ စိမ်းလဲ့ ညိုသည်၊</p> <p>လောကလုံး အုပ်ဖုံး စိမ်းညိုသည်။</p> <p>၂၁။ ပီတခေါ်ခြင်း ဝါဝင်း ရောင်ခြည်၊</p> <p>ဝီစိ ဘဝဂ် နှံ့တက် ဖြာကြည်၊</p> <p>သက်ရှိ သက်မဲ့ ဝါခဲ့ ရသည်၊</p> <p>လောကလုံး အုပ်ဖုံး ဝါရောင်ခြည်။</p> <p>၂၂။ လောဟိတဟု နီမှု ရောင်ခြည်၊</p> <p>ဝီစိ ဘဝဂ် နှံ့တက် ဖြာကြည်၊</p> <p>သက်ရှိ သက်မဲ့ နီခဲ့ ရသည်၊</p> <p>လောကလုံး အုပ်ဖုံး နီရောင်ခြည်။</p> <p>၂၃။ ဩဒါတဟု ဖြူမှု ရောင်ခြည်၊</p> <p>ဝီစိ ဘဝဂ် နှံ့တက် ဖြာကြည်၊</p> <p>သက်ရှိ သက်မဲ့ ဖြူခဲ့ရသည်၊</p> <p>လောကလုံး အုပ်ဖုံး ဖြူရောင်ခြည်။</p> <p>၂၄။ ညိုမောင်းရောင်ဖိတ် မဉ္ဇိဋ္ဌမည်၊</p> <p>ရောင်စုံ စုပေါင်း ညိုမောင်း ရောင်ခြည်၊</p> <p>ဝီစိ ဘဝဂ် နှံ့တက် ဖြာကြည်၊</p> <p>လောကလုံး အုပ်ဖုံး မောင်းညိုသည်။</p> <p>၂၅။ ပဘဿရ မည်ရတစ်လီ၊</p> <p>ရောင်စုံ ပြိုးပြက် ရိုးရက်ကွန့်လည်၊</p> <p>ရတနာမိုး ရွာဖြိုးပုံညီ၊</p> <p>အံ့မခန်း လျှပ်ပန်း လျှပ်ရောင်ခြည်။</p> <p>၂၆။ နက်နဲထူးဆန်း ကျမ်းဘိဓမ္မေ၊</p> <p>ဟောညွှန်ပြသား ဘုရားစိန္တေ၊</p> <p>အမြတ်တရား ရှစ်ပါးသံဃေ၊</p> <p>လက်စုံပူး ရှိဦး ဝန္ဒနေ။</p> <h3>ဆုတောင်း ကဗျာများ</h3> <p>၂၇။ ဤသို့ပြုရ</p> <p>ပုည ထွေထွေ၊</p> <p>ပစ္စည်းကြောင်းဆက် ဖိုလ် မဂ် အမွေ၊</p> <p>ရပါစေကြောင်း ဆုတောင်းပန်ချွေ၊</p> <p>နိဗ္ဗာန်နန်း စံမြန်း ရပါစေ။</p> <p>၂၈။ မြင့်မိုရ်တောင်ဦး ကျေးဇူးဂုဏေ၊</p> <p>မိဘနှစ်ဦး ကျေးဇူးရှင်တွေ၊</p> <p>ကာယ စိတ္တ သုခ နှစ်ထွေ၊</p> <p>ပြည့်စေကြောင်း ဆုတောင်း မေတ္တာဝေ။</p> <p>၂၉။ ပဲ့ ပြင် တ, န ဆုံးမ မသွေ၊</p> <p>ပညာရင်သွေး တိုက်ကျွေးခဲ့ပေ၊</p> <p>ဆရာရှင်မြတ် နှစ်ရပ် သုခေ၊</p> <p>ပြည့်စေကြောင်း ဆုတောင်းမေတ္တာဝေ။</p> <p>၃၀။ တူညီ ဆန္ဒ ဓမ္မ မိတ်ဆွေ၊</p> <p>ဘေးရန် ခပ်သိမ်း ကင်းငြိမ်းကြစေ၊</p> <p>လိုအင် ပြည့်ဝ ထွန်းပ ကျက်သရေ၊</p> <p>မြတ်တရား ပွါးများ နိုင်ကြစေ။</p> <p>၃၁။ တိုင်းသူ ပြည်သား တရားကျင့်စေ၊</p> <p>တမိဝမ်းဖွား စိတ်ထား တူစေ၊</p> <p>ကြီးနိုင် ငယ်ညှဉ်း ရှောင်ကွင်းပါစေ၊</p> <p>မေတ္တာမိုး ဝေဖြိုးနိုင်ပါစေ။</p> <p>၃၂။ ဟိရီ ဩတ္တပ် နှစ်ရပ် ဓမ္မေ၊</p> <p>လူ့ကျင့်ဝတ်မျိုး ပြည့်ဖြိုးပါစေ၊</p> <p>သူတော်စင်ဓာတ် ကိန်းဝပ်ကာပေ၊</p> <p>ကျင့်သီလ ညီမျှ ကြပါစေ။</p> <p>၃၃။ ပြည်တွင်း ပြည်ပ ဌာန နှစ်ထွေ၊</p> <p>သတ်ပွဲ ဖြတ်ပွဲ ပြတ်စဲပါစေ၊</p> <p>ဗုံး, စိန်, အမြောက် ပစ်ဖောက်ခါလေ၊</p> <p>ရန်စစ်ပွဲ အမြဲ ကင်းပါစေ။</p> <p>၃၄။ တိုင်းပြည် အုပ်ချုပ် မင်းလုပ်သူတွေ၊</p> <p>အဂတိ လေး ရှောင်ဝေးပါစေ၊</p> <p>တိုင်ပင် နှိုင်းညှိ သတိယှဉ်စေ၊</p> <p>ဝါဒကွဲ အမြဲ ကင်းပါစေ။</p> <p>၃၅။ မင်းကျင့် တရား ဆယ်ပါး စုံထွေ၊</p> <p>ဂုဏ် နာယက ပြည့်ဝ ထိန်ဝေ၊</p> <p>ဗြဟ္မစိုရ ညီမျှ ပါစေ၊</p> <p>သင်္ဂဟ တည်ကြနိုင်ပါစေ။</p> <p>၃၆။ နေ, လ, နက္ခတ် လှည့်ပတ်မှုတွေ၊</p> <p>မတိမ်း မစောင်း လမ်းကောင်း လှည့်နေ၊</p> <p>ရာသီ အလိုက် သိုက်မြိုက် စွာလေ၊</p> <p>ရှင်မိုးမင်း ကောင်းခြင်းညီပါစေ။</p> <p>၃၇။ လယ်,ယာ,ချောင်းမြောင်း ကောင်းကြပါစေ၊</p> <p>ဆန်ရေ စပါး ပေါများ ထွေထွေ၊</p> <p>ဒုဗ္ဘိက္ခဘေး ကင်းဝေးပါစေ၊</p> <p>ရောဂါဘေး အေးကြီး အေးပါစေ။</p> <p>* အောင်သပြေ ညောင်ရေသွန်းလို့ဝေ။</p> <p>* အောင်စေမှု အောင်ဆုမေတ္တာချွေ။</p> <p>ပဋ္ဌာန်းအမွန်း ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာများ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ကဆုန်လပြည့် ဗုဒ္ဓနေ့နှင့် စပ်လျဉ်းသော ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာများ</h3> <p>၁။ လောင်းသုမေဓ ညွတ်ခကြည်လင်၊</p> <p>ဒီပင်္ကရ ဗုဒ္ဓ ထံတွင်၊</p> <p>နိယတပန်း ဆင်မြန်းပန်ဆင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၂။ သုဒ္ဓေါဒန မွေးဘ သခင်၊</p> <p>တောင်ညာတင်ထား ထင်ရှားဂုဏ်အင်၊</p> <p>မာယာ မိဝမ်း ဖွားသန့်ကာစင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၃။ ပရိဘောဂ နာမမည်တွင်၊</p> <p>စေတီ ထိုက်ဘိ ဗောဓိညောင်ပင်၊</p> <p>မြေမှ ပေါ်ပေါက် အံ့လောက်စွာပင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၄။ ထောင့်ငါးရာမျိုး ရန်မျိုးခုတ်ထွင်၊</p> <p>ဗောဓိညောင်နန်း အောင်ခန်းသဘင်၊</p> <p>ငါးမာရ်ပယ်ရှား ဘုရား ဖြစ်အင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၅။ ဝေနေယျများ တရား ရေစင်၊</p> <p>ဝါလေးဆဲ့ငါး ဟောကြား တွင်တွင်၊</p> <p>နိဗ္ဗာန် ပြည်မြတ် ဆုံးသတ် စံဝင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၆။ သာသနာနှစ်များ ထောင်ငါးလီတွင်၊</p> <p>ဗောဓိမဏ္ဍလ ဌာန ဆီတွင်၊</p> <p>ဓာတု ပရိနိဗ္ဗာန စံကြွမည်ပင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၇။ ဂင်္ဂါဝါဠု သဲစု ပုံသွင်၊</p> <p>ပွင့်တော်မူသွား ဘုရားမြတ်ရှင်၊</p> <p>ငါးမာရ် ရန်ဆိုး ပယ်ချိုး ခုတ်ထွင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၈။ ဤသို့ဆုံလတ် ရက်မြတ်ခါတွင်၊</p> <p>ရွှေညောင်တော်နန်း ရေချမ်းဖြူစင်၊</p> <p>သွန်းလောင်းကာဖျန်း မဂ်လမ်းကိုထွင်၊</p> <p>ကောင်းမှုမျိုး စိုက်ပျိုး တူပျော်ရွှင်။</p> <p>၉။ ဤသို့ပြုရ ပုည ထွေထွေ၊</p> <p>ပစ္စည်း ကြောင်းဆက် ဖိုလ် မဂ် အမွေ၊</p> <p>ရပါစေကြောင်း ဆုတောင်းပန်ချွေ၊</p> <p>နိဗ္ဗာန်နန်း စံမြန်း ရပါစေ။</p> <p>အမှာ။ ဤနေရာတွင် စာမျက်နှာ ( ----- ) ပဋ္ဌာန်းအမွှန်းတွင် ပါသော ဆုတောင်းကို ထည့်သွင်းဆိုလိုကလည်း ဆိုနိုင်သည်။ ။</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးအား ဝတ်သင်းသူများက ရှိခိုးပူဇော်ရန် ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာများ</h3> <p>၁။ မုံရွာ ရွှေမြို့ မှိုင်းညို့ဌာနီ၊</p> <p>ပြိုင်စံ ဘက်ရှား တစ်ပါးမထေရ်၊</p> <p>ပိဋကတ်သုံး ကျမ်းလုံးစုံညီ၊</p> <p>စွယ်စုံပေါက် မုန်သောက် ဒို့လယ်တီ။</p> <p>၂။ ဂန္ထန္တရ ပြည့်ဝ ပေသည်။</p> <p>မေဒနီစစ် ယူညှစ် အဆီ၊</p> <p>ကျမ်းအရပ်ရပ် ရေးလတ်ပေသည်၊</p> <p>ဇမ္ဗူကျွန်း ကျော်ထွန်း ဒို့လယ်တီ။</p> <p>၃။ အဂ္ဂ ပဏ္ဍိ ရရှိခဲ့သည်၊</p> <p>ဒီလစ် မည်ကျူး ဘွဲ့ထူး တစ်လီ၊</p> <p>အင်္ဂလန်ရောက် ဘုန်းတောက် ဇာနည်၊</p> <p>ဂုဏ် ရနံ့ သင်းပျံ့ ဒို့လယ်တီ။</p> <p>၄။ ကမ္ဘာ ပတ်လုံး ကုန်ဆုံးတိုင်ရည်၊</p> <p>ကျောက်စာတည်ဆောက်၊ အံ့လောက်ပေသည်၊</p> <p>နှစ်ဖြာ ဓူရ ပြည့်ဝ စုံညီ၊</p> <p>နေနှယ်ထွန်း တင့်ရွှန်း ဒို့လယ်တီ။</p> <p>၅။ အားထုတ်သမှု စတုရင်္ဂိ၊</p> <p>ခိုဝင် တောရပ် ထေရ်မြတ်ဇာနည်၊</p> <p>ပရိယတ်လမ်း ရဲစွမ်း ပေသည်၊</p> <p>ပဋိပတ် ပြည့်ညှပ် ဒို့လယ်တီ။</p> <p>၆။ ဂေါ မဟိံသ ဇီဝ ကယ်သည်၊</p> <p>ကပ် ဥပဒ်ဘေး ကင်းဝေး စေသည်၊</p> <p>ကမ္ဘာပြုမိုး သွန်းဖြိုးပုံညီ၊</p> <p>မေတ္တာဓာတ် ကြီးမြတ် ဒို့လယ်တီ။</p> <p>၇။ ကမ္ဘာ ကျော်ကြား မြတ်ဖျား လယ်တီ၊</p> <p>တုသီရွှေနန်း ကြွမြန်းလေပြီ၊</p> <p>ရည်ရော် မှန်းဆ တမ်းတ အလီလီ၊</p> <p>တပည့်များ ညွတ်တွား အဉ္စလီ။</p> <p>---*---</p> <h3>အသက်ရှည်ရေး - ဆေးမြတ်အမွန်</h3> <p>၁။ စေတီ ကန် ကျောင်း နွမ်းဟောင်းလေပြီ၊</p> <p>စရပ် တံတား ပျက်ပြား တလီ၊</p> <p>ကောင်းစေလိုငြား စိတ်ထား ရွှင်ကြည်၊</p> <p>ပြုပြင်ကျိုး သက်ဇိုဝ်း ရှည်ရမည်။</p> <p>၂။ လူနှင့် ရဟန်း မကျန်းမာပြီ၊</p> <p>ပျောက်ဖွယ်ရာဆေး လှူပေး ကြည်ကြည်၊</p> <p>ယာဂု ဟင်းဆွမ်း တင့်ဆန်း ဖျော်ရည်၊</p> <p>ပေးလှူကျိုး သက်ဇိုဝ်း ရှည်ရမည်။</p> <p>၃။ နေ့စဉ် သီလ ငါးဝ တည်ကြည်၊</p> <p>ဥပုသ်နေ့ကား ရှစ်ပါး အင်္ဂိ၊</p> <p>ဖြူစင် နှလုံး ရွှင်ပြုံး ကြည်ကြည်၊</p> <p>စောင့်ရ ကျိုး သက်ဇိုဝ်း ရှည်ရမည်။</p> <p>၄။ ကျွန်း သီဟဠ ထေရဇာနည်၊</p> <p>မိန့်ဟော ညွှန်ပြ ဓမ္မ မြိုက်ရည်၊</p> <p>ဝသဘမင်း ထန်ပြင်းယုံကြည်၊</p> <p>ပြုလုပ် ကျိုး သက်ဇိုဝ်း ရှည်ခဲ့သည်။</p> <p>၅။ မဟာဝင်ကျမ်း မိန့်ခန်း စုံညီ၊</p> <p>သဒ္ဓါဓာတ်အား ဖွံ့ထွား ယုံကြည်၊</p> <p>မြတ်ကောင်းမှုမျိုး စိုက်ပျိုးသူသည်၊</p> <p>ဖလကျိုး သက်ဇိုဝ်း ရှည်ကြမည်။</p> <p>---*---</p> <h3>ဓာတ်တစ်ဆယ့်ရှစ်ပါး ဖြစ်ပွါးပုံ ဥပမာတင်၍ ဆင်ခြင်ရန် ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာ</h3> <p>* စည်တီးသူများ ရှုပွါးဆင်ခြင်၊</p> <p>စည်ပြင်စက္ခု ပုံပြုကာပင်၊</p> <p>လက်ခပ် ရူပ တူမျှအသွင်၊</p> <p>အသံထွက် တူလျက်စိတ်ဝိညာဉ်။</p> <p>သာဓကကား။ ။<b>ဘေရီတလံဝိယ စက္ခုဓာတု ဒဋ္ဌဗ္ဗာ</b>၊ ဒဏ္ဍောဝိယ ရူပဓာတု၊ သဒ္ဒေါဝိယ စက္ခုဝိညာဏဓာတု။</p> <p>---*---</p> <p>* မှန်ကြည့်သူများ ရှုပွါးဆင်ခြင်၊</p> <p>မှန်ပြင်စက္ခု ပုံပြုကာပင်၊</p> <p>မျက်နှာရူပ တူမျှအသွင်၊</p> <p>မှန်အရိပ် သိစိတ် တူဝိညာဉ်။</p> <p>သာဓက ကား။ ။<b>အာဒါသတလံဝိယ စက္ခုဓာတု</b>၊ မုခံဝိယ ရူပဓာတု၊ မုခနိမိတ္တံဝိယ စက္ခုဝိညာဏဓာတု။</p> <p>---*---</p> <p>* ဆီကြိတ်သူများ ရှုပွါးဆင်ခြင်၊</p> <p>နှမ်းကိုစက္ခု ပုံပြုကာပင်၊</p> <p>ကြိတ်ဆုံရူပ တူမျှအသွင်၊</p> <p>ဆီထွက်ဘိ တူ၏စိတ်ဝိညာဉ်။</p> <p>* ကြံညှပ်သူများ ရှုပွါးဆင်ခြင်၊</p> <p>ကြံကို စက္ခု ပုံပြုကာပင်၊</p> <p>ညှပ်ခုံ ရူပ တူမျှအသွင်၊</p> <p>ကြံရည်ထွက် တူလျက်စိတ်ဝိညာဉ်။</p> <p>သာဓက ကား။ ။<b>ဥစ္ဆု တိလာနိဝိယ စက္ခုဓာတု</b>၊ ယန္တစက္ကယဋ္ဌိဝိယ ရူပဓာတု၊ ဥစ္ဆုရသ, တေလာနိဝိယ စက္ခုဝိညာဏ ဓာတု။</p> <p>---*---</p> <p>* မီးခြစ်သူများ ရှုပွားဆင်ခြင်၊</p> <p>တိုက်ဗူး စက္ခု ပုံပြုကာပင်၊</p> <p>အဆံ ရူပ တူမျှအသွင်၊</p> <p>မီးတောက်စွဲ တူမြဲ သိဝိညာဉ်။</p> <p>သာဓက ကား။ ။<b>အဓရဏီဝိယ စက္ခုဓာတု</b>၊ ဥတ္တရာကရဏီဝိယ ရူပဓာတု၊ <b>အဂ္ဂိဝိယ စက္ခုဝိညာဏဓာတု</b>။ <b>ဧသ နယော သောတဓာတု အာဒီသု</b>။</p> <p>(သမ္မောဟဝိနောဒနီအဋ္ဌကထာ)</p> <p>ဤစက္ခုဓာတ်, ရူပဓာတ်, စက္ခုဝိညာဏဓာတ်တို့၌ ဆိုခဲ့ပြီးသည့် နည်းကိုမှီ၍ ကြွင်းသော ဓာတ် ၁၅-ပါးတို့၌လည်း အစုံအစုံတွဲစပ်၍ မြင်သိကြပါကုန်။</p> <p>---*---</p> <h3>နိဂမန ကထာ</h3> <p>လယ်တီအရှင်ကေလာသ အမည်ရသော ငါသည် မုံရွာမြို့ မဟာလယ်တီတိုက် မဂ္ဂင်္ဂကျောင်းတွင် သီတင်းသုံးနေထိုင်စဉ် ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ အတိုင်းမသိသော သီလ သမာဓိ ပညာ တည်းဟူသော ဂုဏ်တော်ပန်းတို့ကို ဦးထိပ်၌ ဆင်မြန်းလျက် ဤလယ်တီ ဝတ်ရွတ်စဉ်ပေါင်းချုပ် အမည်ရှိသော လယ်တီစာပေအမြုတေများ ကျမ်းစာကို ၁၃၅၄-ခုနှစ်၊ ကဆုန်လပြည့်ကျော် ၂-ရက်၊ တနင်္လာနေ့၊ နံနက်-၉-နာရီအချိန်တွင် စုပေါင်းစီရင်ရေးသား၍ နိဂုံးကမ္ပတ် အဆုံး သတ်ပေသတည်း။</p> <p>ဤသည့်ကောင်းမှု တောင်းဆုပန်ဆို</p> <p><b>ဣမိနာ ပုညကမ္မေန ဒုက္ခာမုဉ္စာမိ</b></p> <p>* ဤသည့်ကျမ်းစာ၊ ရေးခဲ့ပါ၊ ပုညာမြတ်ကမ္မေ။</p> <p>* ဒုက္ခနယ်ဝဋ်၊ လုံးစုံကျွတ်၊ ကင်းလွတ်ရပါစေ။</p> <p><b>သဗ္ဗေ သတ္တာ အဝေရာ ဟောန္တု</b></p> <p>* သက်ရှိဖုံဖုံ၊ အလုံးစုံ၊ များတုံ သတ္တဝါအပေါင်းတွေ။</p> <p>* ဘေးရန်ခပ်သိမ်း၊ ရှောင်ခွါတိမ်း၊ ကင်းငြိမ်းကြပါစေ။</p> <p><b>အဗျာပဇ္ဇာ ဟောန္တု</b></p> <p>* ပူပင်ဖွယ်ရေး၊ ဒုက္ခဘေး၊ ကင်းဝေးကြပါစေ။</p> <p><b>အနီဃာ ဟောန္တု</b></p> <p>* ကိုယ်၌ငြိတွယ်၊ ဒုက္ခနယ်၊ ပျောက်ကွယ်ကြပါစေ။</p> <p><b>သုခိတာ ဟောန္တု</b></p> <p>* ကုသိုလ်ကံသာ၊ ခွင့်ညီညာ၊ ချမ်းသာကြပါစေ။</p> <p>လယ်တီဝတ်ရွတ်စဉ်ပေါင်းချုပ်ခေါ်</p> <p>လယ်တီစာပေအမြုတေများ ပြီးပြီ။</p> p0t7mgu0npr1uuj9fzlh2iicyck3q9f 19145 19144 2025-07-11T04:22:38Z Tejinda 173 19145 wikitext text/x-wiki {{header | title = [[လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး]] | author = လယ်တီဆရာတော် | override_author = | editor = | translator = | contribuor = | override_contributor = | section = <b>လယ်တီဝတ်ရွတ်စဉ်ပေါင်းချုပ်</b> | previous = [[ဥရောပဗုဒ္ဓဘာသာအလင်းပြကျမ်း]] | previous2 = | next = [[အနတ္တဒီပနီကျမ်းသစ်]] | next2 = | year = | notes = | edition = | categories = လယ်တီဆရာတော် | shortcut = | portal = }} <h3>လယ်တီဝတ်ရွတ်စဉ်ပေါင်းချုပ်</h3> <h3>၁။ ဩကာသဆိုပုံ</h3> <p>အခန်း (၁)</p> <p>ကျေးဇူးရှင် ပထမလယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ စာပေအမြုတေများကဏ္ဍ</p> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p>ရတနာ သုံးပါးတို့အား ရှိခိုးဝပ်ချသောအခါ၌ ပုဆစ်ဒူး နှစ်ခု၊ လက်-၂-ခု၊ နဖူးပြင်-၁-ခုတို့ကို မြေ၌ထားလျက် ၃-ကြိမ် -ရှိခိုးဝပ်ချရမည် ထို့နောက် ထိုင်၍ လက်အုပ်ချီ မိုးလျက်</p> <p><b>ဩကာသ ဩကာသ ဩကာသ</b> ဘုရားရတနာ, တရားရတနာ, သံဃာရတနာ တည်းဟူသော ရတနာမြတ်သုံးပါး အပေါင်းအား ကာယ ဝန္ဒနာ, ဝါစာဝန္ဒနာ, မနောဝန္ဒနာ တည်းဟူသော သုံးပါးသော ရှိခိုးခြင်း တို့ဖြင့် အကျွန်ုပ် အရိုအသေ အလေးအမြတ်ပြု၍ ရှိခိုးပူဇော် ဖူးမြော် မာန်လျော့ ကန်တော့ပါသည်ဘုရား။</p> <p>ရှိခိုးပူဇော် ဖူးမြော်မာန်လျော့ ကန်တော့ရသော ဤကောင်းမှု, ဤ ကုသိုလ်စေတနာ၏ အာနုဘော်ကြောင့် ဒိဋ္ဌဓမ္မ ဤဘဝမှစ၍ ဖြစ်လေရာရာ ဘဝတိုင်းတို့၌ အပါယ်လေးပါး, ကပ်သုံးပါး, ရပ်ပြစ်ရှစ်ပါး, ရန်သူမျိုးငါးပါး, ဝိပတ္တိတရားလေးပါးတို့မှ အစဉ်ကင်းလွတ်၍ ရာဂ ဒေါသ မောဟ ဇာတိအစရှိသော မီးတစ်ဆယ့်တစ်ပါးတို့၏ ကင်းငြိမ်းရာ ခေမာအမတံ ပြည်နိဗ္ဗာန်သို့ အမြန်ရောက်ရပါလို၏။</p> <p>[ဩကာသ ကြေကြေမွမွရစေ]</p> <h3>၂။ နမော တဿ ပါဌ် နိဿယ</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p>(သုံးခေါက်ဆို)</p> <p><b>အရဟတော</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ သုံးဘုံသူတို့၏ ကြည်ဖြူကော်ရော် ပူဇော်အထူးကို ခံတော်မူထိုက်ကြောင်းဖြစ်သော သီလဂုဏ်, သမာဓိဂုဏ်, ပညာဂုဏ်, ဝိမုတ္တိဂုဏ်, ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿနဂုဏ်တို့နှင့် ပြည့်စုံတော်မူပေ ထသော။ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=သစ္စာဉေယျ ဓမ္မအပုံ အလုံးစုံကို အကုန်မကျန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် အမှန်ထိုးထွင်း အလင်းထင်ပေါ် သိမြင်တော်မူပေထ သော၊ <b>တဿ ဘဂဝတော</b>=ထိုမြတ်စွာဘုရားအား၊ <b>နမော-နမာမိ</b>= ရှိခိုးပါ၏။</p> <p>[ ဤ 'နမောတဿ' ကို မဟာနမက္ကာရကြီးဟူ၍ သဒ္ဒနီတိကျမ်း၌ ဆို၏၊ ဘုရား လက်ထက်တော်မှ အစဉ်အဆက်လာသော မဟာပဏာမကြီးပေတည်း။ ကြေကြေ မွမွရစေ။]</p> <p>* * *</p> <h3>၃။ သရဏဂုံသုံးပါး ပါဌ်နိဿယ</h3> <p>၁။ <b>ဗုဒ္ဓံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ။</b></p> <p>၂။ <b>ဓမ္မံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ။</b></p> <p>၃။ <b>သံဃံ သရဏံ ဂစ္ဆာမိ။</b></p> <p>(ဒုတိယမ္ပိ၊ တတိယမ္ပိ သုံးခေါက်ဆိုလေ)</p> <p>၁။ <b>ဗုဒ္ဓံ</b>=မြတ်စွာဘုရားကို၊ <b>သရဏံ-သရဏံ ဣတိ</b>=ဒုက္ခကင်းပျောက် ချမ်းသာရောက်ဖို့ ထောက်ရာ, တည်ရာ, ကိုးကွယ်ရာဟူ၍၊ <b>ဂစ္ဆာမိ</b>=ဆည်းကပ်ပါ၏။</p> <p>၂။ <b>ဓမ္မံ</b>=မဂ်လေးတန်, ဖိုလ်လေးတန်, နိဗ္ဗာန်, ပရိယတ် အမြတ် ဆယ်ဘော်တရားတော်ကို၊ <b>သရဏံ-သရဏံဣတိ</b>=ဒုက္ခကင်း ပျောက် ချမ်းသာရောက်ဖို့ ထောက်ရာ, တည်ရာ, ကိုးကွယ်ရာ ဟူ၍၊ <b>ဂစ္ဆာမိ</b>=ဆည်းကပ်ပါ၏။</p> <p>၃။ <b>သံဃံ</b>=သီလဝန်, ဂုဏဝန်, ပညဝန်, ကလျာဏပုထုဇ္ဇန် အရှင်မွန် အရှင်မြတ်တိ့ုနှင့်တကွ ပရမတ္ထသံဃာ အရိယာပုဂ္ဂိုလ် အပေါင်း ကို၊ <b>သရဏံ-သရဏံဣတိ</b>=ဒုက္ခကင်းပျောက် ချမ်းသာရောက်ဖို့ ထောက်ရာ, တည်ရာ, ကိုးကွယ်ရာဟူ၍၊ <b>ဂစ္ဆာမိ</b>=ဆည်းကပ်ပါ ၏။</p> <p>[ကြေကြေမွမွရစေ]</p> <p>---*---</p> <h3>၄။ ဘုရားဂုဏ်တော် ကိုးပါး ပါဌ်နိဿယ</h3> <p><b>ဣတိပိ သော ဘဂဝါ အရဟံ၊ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ၊ ဝိဇ္ဇာစရဏ သမ္ပန္နော၊ သုဂတော၊ လောကဝိဒူ၊ အနုတ္တရောပုရိသ ဒမ္မသာရထိ၊ သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ၊ ဗုဒ္ဓေါ၊ ဘဂဝါ။</b></p> <p>၁။ <b>သောဘဂဝါ</b>=ထိုအကျွန်ုပ်တို့ဆရာ မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ သုံးဘုံသူတို့၏ ကြည်ဖြူ ကော်ရော် ပူဇော်အထူးကို ခံထိုက်ကြောင်းဖြစ်သော သီလ ဂုဏ်, သမာဓိဂုဏ်, ပညာဂုဏ်, ဝိမုတ္တိဂုဏ်, ဝိမုတ္တိဉာဏ ဒဿနဂုဏ်တို့နှင့် ပြည့်စုံတော်မူပေသောကြောင့်လည်း၊ <b>အရဟံ</b>=အရဟမည်တော်မူပေ၏။</p> <p>၂။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် သစ္စာဉေယျ ဓမ္မအပုံအလုံးစုံကို အကုန် မကျန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် အမှန်ထိုးထွင်း အလင်းထင်ပေါ် သိမြင်တော်မူပေသောကြောင့်လည်း၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>= သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ မည်တော်မူပေ၏။</p> <p>၃။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် စရဏအပြား တစ်ဆယ့်ငါးတည့် သုံးပါး, ရှစ်ဖြာဉာဏ်ဝိဇ္ဇာတို့နှင့် ကောင်းစွာပြည့်စုံတော်မူပေသော ကြောင့်လည်း၊ <b>ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္နော</b>=ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္နမည် တော်မူပေ၏။</p> <p>၄။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် သဿတဒိဋ္ဌိ, ဥစ္ဆေဒဒိဋ္ဌိ မကပ်ငြိပဲ မဇ္ဈိမ ပဋိပတ် ကောင်းမြတ်ဖြောင့်တန်း မဂ္ဂင်လမ်းဖြင့် ရွှေနန်းပုရီ ဘေးမဲ့ပြည်သို့ ကြွချီဆိုက်ရောက်တော်မူပေသောကြောင့် လည်း၊ <b>သုဂတော</b>=သုဂတ မည်တော်မူပေ၏။</p> <p>၅။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် ကာမ, ရူပ, အရူပ-ဟု လောကအပြင် ဘုံတစ်ခွင်ကို ကုန်စင်ခပင်း မကျန်ကြွင်းအောင် အလင်း ထင်ပေါ် သိမြင်တော်မူပေသောကြောင့်လည်း၊ <b>လောကဝိဒူ</b>= လောကဝိဒူမည်တော်မူပေ၏။</p> <p>၆။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် ဇာတိမာန်, ပုညမာန်, ဂုဏမာန်, ဗလမာန်, ဣဒ္ဓိမာန်, ပညာမာန်တို့ဖြင့် မိုးစွန်ကြွားကြွား ငါတကားဟု ကြုံးဝါးခက်ထန် အဆိပ်လျှံသည့် နန္ဒောပနန္ဒ, အင်္ဂုလိမာလ, သစ္စကနှင့် ဗကဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့ကို ဒေသနာသံ ဆိပ်အံ ငြိမ်းဆေး အမြန်ပေး၍ ယဉ်ကျေးအောင်ပြု ဆုံးမမှုဝယ် အတုမရှိ လွန်ကဲဘိသောကြောင့်လည်း၊ <b>အနုတ္တရောပုရိသ ဒမ္မသာရထိ</b>=အနုတ္တရောပုရိသဒမ္မသာရထိ မည်တော်မူပေ ၏။</p> <p>၇။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် လူ,နတ်,ဗြဟ္မာ သတ္တဝါအများ သောင်း တိုက်သားတို့၏ ဝပ်တွားခယ ဆုံးမခံရာ ဆရာသခင် ဦးထိပ် တင်ကြီး ဖြစ်ပေသောကြောင့်လည်း၊ <b>သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ</b>= သတ္ထာဒေဝမနုဿာန မည်တော်မူပေ၏။</p> <p>၈။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် သစ္စာလေးရပ် တရားမြတ်ကို လူ, နတ် အများ သိထင်ရှားအောင် ဟောကြားထုတ်ဖော် သိစေတော် မူပေသောကြောင့်လည်း၊ <b>ဗုဒ္ဓေါ</b>=ဗုဒ္ဓ မည်တော်မူပေ၏။</p> <p>၉။ <b>ဣတိပိ</b>=ဤသို့လျှင် ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ် တော်အနန္တ, တန်ခိုးတော်အနန္တ ကြီးမြတ်လှ၍ လောက သုံးပါး လူအများတို့ လေးစားဂရု ချီးပမှုကြောင့်လည်း၊ <b>ဘဂဝါ</b>= ဘဂဝါမည်တော်မူပေ၏၊ <b>တံ</b>=ထိုအရဟံအစ ဘဂဝအဆုံး ဘဝဂ်ချုန်းမျှ ဘုန်းရှိန်ကြီးမား ဂုဏ်ကိုးပါးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူ သော မြတ်စွာဘုရားကို၊ <b>အဟံ</b>=တပည့်တော်သည်၊ <b>ဝန္ဒာမိ</b>= ရှိခိုးပါ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၅။ တရားဂုဏ်တော်ခြောက်ပါး ပါဌ် နိဿယ</h3> <p><b>သွာက္ခာတော ဘဂဝတာ ဓမ္မော၊ သန္ဒိဋ္ဌိကော၊ အကာလိကော၊ ဧဟိပဿိကော၊ ဩပနေယျိကော၊ ပစ္စတ္တံဝေဒိတဗ္ဗော ဝိညူဟိ။</b></p> <p>၁။ <b>ဘဂဝတာ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဓမ္မော</b>=တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သွာက္ခာတော</b>= အစ, အလယ်, အဆုံး သုံးပါးအစုံ ကောင်းခြင်း ဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံစွာဟောကြားတော်မူအပ်၏။</p> <p>၂။ <b>သန္ဒိဋ္ဌိကော</b>=ကျင့်ဆောင်သူတို့အား ယခုဘဝ ပစ္စက္ခ၌ပင် ဒိဋ္ဌ ကိုယ်တွင် တွေ့မြင်ခံစားရသော ဂုဏ်ကျေးဇူး အထူးနှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၃။ <b>အကာလိကော</b>=ကာလမရွေ့ ကျင့်သည့်နေ့ပင် တွေ့မြင် ယုံကြည်ရသော ကောင်းကျိုးချမ်းသာနှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူ ပေ၏။</p> <p>၄။ <b>ဧဟိပဿိကော</b>=လာရောက်ရှုမြင် ကျေးဇူးတင်မြဲဖြစ်၍ လာပါ, ရှုပါ, ကျင့်ကြံပါဟု မပါပါအောင် ခေါ်ဆောင်သွတ်သွင်း တိုက်တွန်းခြင်းငှာ ထိုက်တန်စွာသော ဂုဏ်ထူးဝိသေသနှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၅။ <b>ဩပနေယျိကော</b>=မိမိကာယ အဇ္ဈတ္တတွင် ရရှိပေါက်ရောက် ကိုယ်တွေ့မြောက်အောင် ကပ်၍ဆောင်ထိုက်သော ဂုဏ်ထူး ဝိသေသနှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၆။ <b>ဝိညူဟိ</b>=ပညာရှိသူ ရှင်, လူ အပေါင်း သူတော်ကောင်းတို့သည်၊ <b>ပစ္စတ္တံ</b>=အသီးသီးသော မိမိတို့သန္တာန်၌၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗော</b>=ချမ်းသာ လေစွာ့, ကောင်းလေစွာ့ဟု ကာယ,စိတ္တ သုခနှစ်ပြင် ထင်ထင် ရှားရှား ခံစားသိမြင်ရသော ဂုဏ်ထူးဝိသေသနှင့်လည်း ပြည့်စုံ တော်မူပေ၏။</p> <p><b>တံ</b>=ထိုသွာက္ခာတ အစ, ဝေဒိတဗ္ဗောအဆုံး ဘဝဂ်ချုန်းမျှ ဘုန်းရှိန်ကြီးမား ဂုဏ်ခြောက်ပါးနှင့် ပြည့်စုံသော တရားတော် မြတ်ကို၊ <b>အဟံ</b>=တပည့်တော်သည်၊ <b>ဝန္ဒာမိ</b>=ရှိခိုးပါ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၆။ သံဃာဂုဏ်တော်ကိုးပါး ပါဌ် နိဿယ</h3> <p><b>သုပ္ပဋိပန္နော ဘဂဝတော သာဝက သံဃော။ ဥဇုပ္ပဋိပန္နော ဘဂဝတော သာဝက သံဃော။ ဉာယပ္ပဋိပန္နော ဘဂဝတော သာဝက သံဃော။ သာမိစိပ္ပဋိပန္နော ဘဂဝတော သာဝက သံဃော။ ယဒိဒံ စတ္တာရိ ပုရိသယုဂါနိ အဋ္ဌပုရိသပုဂ္ဂလာ၊ ဧသ ဘဂဝတော သာဝကသံဃော၊အာဟုနေယျော၊ ပါဟုနေယျော၊ ဒက္ခိဏေယျော၊ အဉ္စလိကရဏီယော၊ အနုတ္တရံ ပုညက္ခေတ္တံ လောကဿ။</b></p> <p>၁။ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သာဝကသံဃော</b>=သီလဝန်, ဂုဏဝန်, ပညဝန်, ကလျာဏပုထုဇ္ဇန်အရှင်မွန် အရှင်မြတ်တို့နှင့် တကွ ပရမတ္ထသံဃာ အရိယာရှစ်ပါး တပည့်သား သံဃာ တော်မြတ်အပေါင်းသည်၊ <b>သုပ္ပဋိပန္နော</b>=အဓိသီလ, အဓိစိတ္တ, အဓိပညာ သိက္ခာသုံးရပ် လွန်ကောင်းမြတ်သော ပဋိပတ်ဂုဏ်နှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၂။ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သာဝကသံဃော</b>=သီလဝန်, ဂုဏဝန်, ပညဝန်,ကလျာဏပုထုဇ္ဇန် အရှင်မွန် အရှင်မြတ် တို့နှင့်တကွ ပရမတ္ထသံဃာ အရိယာရှစ်ပါး တပည့်သား သံဃာ တော်မြတ် အပေါင်းသည်၊ <b>ဥဇုပ္ပဋိပန္နော</b>=အဓိသီလ, အဓိစိတ္တ, အဓိပညာ သိက္ခာသုံးရပ် လွန်ဖြောင့်မတ်သော ပဋိပတ်ဂုဏ်နှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၃။ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သာဝကသံဃော</b>=သီလဝန်, ဂုဏဝန်, ပညဝန်, ကလျာဏပုထုဇ္ဇန် အရှင်မွန်အရှင်မြတ်တို့နှင့် တကွ ပရမတ္ထသံဃာ အရိယာရှစ်ပါး တပည့်သား သံဃာတော် မြတ်အပေါင်းသည်၊ <b>ဉာယပ္ပဋိပန္နော</b>=အဓိသီလ, အဓိစိတ္တ, အဓိပညာ သိက္ခာသုံးရပ် လွန်သင့်မြတ်သော ပဋိပတ်ဂုဏ်နှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၄။ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သာဝကသံဃော</b>=သီလဝန်, ဂုဏဝန်, ပညဝန်, ကလျာဏပုထုဇ္ဇန် အရှင်မွန်အရှင်မြတ်တို့နှင့် တကွ ပရမတ္ထသံဃာ အရိယာရှစ်ပါး တပည့်သား သံဃာ တော် မြတ်အပေါင်းသည်၊ <b>သာမိစိပ္ပဋိပန္နော</b>=အဓိသီလ, အဓိစိတ္တ, အဓိပညာ သိက္ခာသုံးရပ် ရိုသေအပ်သော ပဋိပတ်ဂုဏ်နှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p><b>ယဒိဒံ-ယာနိ ဣမာနိ စတ္တာရိ ပုရိသယုဂါနိ</b>=အကြင်လေး ပါးသော ယောက်ျားမြတ်အစုံတို့သည်၊ <b>သန္တိ</b>=ရှိကုန်၏၊ <b>ယဒိဒံ ယေ ဣမေ အဋ္ဌပုရိသပုဂ္ဂလာ</b>=အကြင် ရှစ်ပါးသော ယောက်ျား မြတ်တို့သည်၊ <b>သန္တိ</b>=ရှိကုန်၏။</p> <p>၅။ <b>ဘဂဝတော</b>= မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>ဧသဧသော သာဝကသံဃော</b>= ဤလေးစုံရှစ်ပါး တပည့်သား သံဃာတော်မြတ်အပေါင်းသည်၊ <b>အာဟုနေယျော</b>=အာဂန္တုအား ရည်၍ထားအပ်သော အလှူဝတ္ထု မျိုးကိုလည်း ခံယူခြင်းငှါ ထိုက်တန်စွာသော သီလဂုဏ်, သမာဓိ ဂုဏ်, ပညာဂုဏ်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၆။ <b>ပါဟုနေယျော</b>=လက်ဆောင်အလို့ငှာ ယူ၍လာသော အလှူဝတ္ထု မျိုးကိုလည်း ခံယူခြင်းငှါ ထိုက်တန်စွာသော သီလဂုဏ်, သမာဓိ ဂုဏ်, ပညာဂုဏ်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၇။ <b>ဒက္ခိဏေယျော</b>=နောက်နောက်ဘဝ အကျိုးရဖို့ ပျိုးချတုံလတ် မြတ်သော အလှူဝတ္ထုမျိုးကိုလည်း ခံယူခြင်းငှါ ထိုက်တန်စွာ သော သီလဂုဏ်, သမာဓိဂုဏ်, ပညာဂုဏ်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော် မူပေ၏။</p> <p>၈။ <b>အဉ္ဇလိကရဏီယော</b>=လူမင်း, နတ်မင်း, ဗြဟ္မာမင်းတို့၏ လက် အုပ်ချီခြင်းကို ခံယူထိုက်သော သီလဂုဏ်, သမာဓိဂုဏ်, ပညာ ဂုဏ်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေ၏။</p> <p>၉။ <b>လောကဿ</b>=လူအပေါင်း၏၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိ မြင့်မြတ်သော၊ <b>ပုညက္ခေတ္တံ</b>=ကုသိုလ်မျိုးကို စိုက်ပျိုးချရာ လယ်ယာမြေကောင်း သဖွယ်လည်း ဖြစ်တော်မူပေ၏။</p> <p><b>တံ</b>= ထိုသုပ္ပဋိပန္နအစ, ပုညက္ခေတ္တံအဆုံး ဘဝဂ်ချုန်းမျှ ဘုန်းရှိန် ကြီးမား ဂုဏ်ကိုးပါးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူပေသော သံဃာတော်မြတ် အပေါင်းကို၊ <b>အဟံ</b>=တပည့်တော်သည်၊ <b>ဝန္ဒာမိ</b>=ရှိခိုးပါ၏။</p> <p>ဤဘုရားဂုဏ်ကိုးပါး, တရားဂုဏ်ခြောက်ပါး, သံဃာဂုဏ်ကိုးပါးကို အဓိပ္ပါယ်နှင့် တကွ ရေလည်စွာ မသိသောသူသည် ဘုရား, တရား, သံဃာကို ဉာဏ်နှင့်ကြည်ညို တတ်သော သူမဟုတ်၊ ထိုသူတို့၌ တိဟိတ်ကုသိုလ်မဖြစ်၊ ဒွိဟိတ်ကုသိုလ်သာဖြစ်၏၊ ထို့ကြောင့် <b>ဗုဒ္ဓဘာသာလူမျိုးမှန်လျှင် ဤဂုဏ်တော်သုံးပါးအနက်ကို နှုတ်တက်ကြေမွ တကယ်ရမှ သင့်မြတ်သတည်း</b>။</p> <p>[ဤဂုဏ်တော် သုံးပါး ဘုရားရှိခိုးသည် သုတ္တန်ပိဋကတ်၌ မြတ်စွာဘုရားကိုယ် တော်တိုင် အဖန်ဖန်ဟောတော်မူ၏၊ ရဟန္တာကြီးများလည်း အဖန်ဖန်ဟောတော်မူ၏။</p> <p>ဤဘုရားရှိခိုးကြီးထက် ကြီးမြတ်သော ဘုရားရှိခိုးမရှိပြီ၊ နမောတဿပါဌ်, နိဿယ သရဏဂုံ သုံးပါးပါဌ်, နိဿယတို့နှင့် ရှိခိုးပြီးနောက် ဤဂုဏ်တော်သုံးပါး ပါဌ်, နိဿယတို့နှင့် ရှိခိုးလေ]</p> <p>---*---</p> <h3>၇။ မဟာဩကာသ ခုနစ်ဆူ ဘုရားရှိခိုးကြီး</h3> <p>၁။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>ဝိပဿီ</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>၂။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>သိခီ</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>၃။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>ဝေဿဘူ</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>၄။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>ကကုသန်</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>၅။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>ကောဏာဂုံ</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>၆။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>ကဿပ</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>၇။ ဘုန်းတော်အနန္တ, ကံတော်အနန္တ, ဉာဏ်တော်အနန္တ, စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော်အနန္တတို့နှင့် ပြည့်စုံ တော်မူသော အရှင်<b>ဂေါတမ</b> မြတ်စွာဘုရားကိုယ်တော်။</p> <p>ဤ ခုနစ်ဆူကုန်သော မြတ်စွာဘုရားရှင်ကြီးတို့သည် အကျွန်ုပ် ၏ ဦးခေါင်းထက်၌ အမြဲကိန်းစက် စောင့်ရှောက် တည်နေတော်မူကြပါ စေကုန်သတည်း။</p> <p>ဤ ခုနစ်ဆူကုန်သော မြတ်စွာဘုရားရှင်ကြီးတို့သည် အကျွန်ုပ်၏ ဝဲယာနှစ်ဖက် ပခုံးထက်၌ အမြဲကိန်းစက် စောင့်ရှောက် တည်နေတော် မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>ဤ ခုနစ်ဆူကုန်သော မြတ်စွာဘုရားရှင်ကြီးတို့သည် အကျွန်ုပ်၏ အဆုတ်အသဲ နှလုံးထဲ၌ အမြဲကိန်းစက် စောင့်ရှောက် တည်နေတော် မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>၈။ ခုနစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်း အကျဉ်းချုပ် ပါဌ်နိဿယ</h3> <p>* <b>ဝိပဿီ သိခီ ဝေဿဘူ ကကုသန္ဓော ကောဏာဂမနော ကဿပေါ အမှာကံ ဘဂဝါ။</b></p> <p>* <b>ဣမေသွာဟံ ဘိဝန္ဒာမိ၊ နိစ္စံ တိဋ္ဌန္တု မေ သီသေ၊</b></p> <p><b>သတ္တိမေစာပိ သမ္ဗုဒ္ဓါ၊ ဣဒ္ဓိမန္တော ဇုတိန္ဓရာ။</b></p> <p>* <b>ဣဒ္ဓိယာ ဇုတိယာ တေသံ၊ အန္တရာယာ သမေန္တု မေ၊</b></p> <p><b>သဗ္ဗေ ဒူရေ ပလာယန္တု၊ ပိသာစာ ယက္ခ ရက္ခသာ။</b></p> <p><b>သမ္မာ ဒေဝါ ပဝဿန္တု၊ မောဒန္တု သုခိတာ ဇနာ။</b>။</p> <p>[ဤ ခုနစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်းဂါထာတော်ကြီး၌ အမျိုးသမီးတို့မှာ သဗ္ဗေဒူရေနှင့် ပိသာစာ- ချီသော နောက်နှစ်ပိုဒ်ကို မကျက်နှင့်။]</p> <p><b>ဝိပဿီ</b>=ဝိပဿီမြတ်စွာဘုရားလည်းကောင်း၊ <b>သိခီ</b>=သိခီမြတ်စွာ ဘုရား လည်းကောင်း၊ <b>ဝေဿဘူ</b>=ဝေဿဘူ မြတ်စွာဘုရားလည်းကောင်း၊ <b>ကကုသန္ဓော</b>=ကကုသန်မြတ်စွာဘုရားလည်းကောင်း၊ <b>ကောဏာဂမနော</b>= ကောဏာဂုံ မြတ်စွာဘုရားလည်းကောင်း၊ <b>ကဿပေါ</b>=ကဿပမြတ်စွာ ဘုရားလည်းကောင်း၊ <b>အမှာကံ</b>=အကျွန်ုပ်တို့၏၊ <b>ဘဂဝါ</b>=အရှင်ဂေါတမ မြတ်စွာဘုရားလည်းကောင်း၊ <b>ဣမေ</b>=ဤခုနစ်ဆူကုန်သော သုံးလူ့ထွတ်ထား သဗ္ဗညု မြတ်စွာ ဘုရားတို့ကို၊ <b>သွာဟံ-သောအဟံ</b>=ထိုအကျွန်ုပ်သည်၊ <b>အဘိဝန္ဒာမိ</b>=အလွန် ရိုသေစွာ ရှိခိုးပါ၏၊ <b>မေ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>သီသေ</b>=ဦးခေါင်း၌၊ <b>နိစ္စံ</b>=အမြဲ၊ <b>တိဋ္ဌန္တု</b>=ကိန်းဝပ် တည်နေတော်မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p><b>သတ္တ</b>=ခုနစ်ဆူကုန်သော၊ <b>ဣမေ သမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=ဤသဗ္ဗညု မြတ်စွာ ဘုရားတို့သည်၊ <b>ဣဒ္ဓိမန္တော</b>=စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးတော် အပေါင်းနှင့်လည်း ကောင်းစွာပြည့်စုံတော်မူကြပါပေကုန်၏၊ <b>ဇုတိန္ဓရာ</b>=စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးရှိန်ဝါ စက် အာဏာတို့ကိုလည်း ကောင်းစွာစိုက်ထူ ဆောင်တော်မူကြပါပေကုန်၏၊ <b>တေသံ</b>=ထိုခုနစ်ဆူကုန်သော မြတ်စွာဘုရားတို့၏၊ <b>ဣဒ္ဓိယာစာပိ</b>=စကြ ဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်း ကျိုးမျှ တန်ခိုးတေဇော် အာနုဘော်ကြောင့် လည်းကောင်း၊ <b>ဇုတိယာ စာပိ</b>=စကြဝဠာ ကမ္ဘာမြေမိုး ဖြန်းဖြန်းကျိုးမျှ တန်ခိုးရှိန်ဝါ စက်အာဏာကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>မေ</b>=အကျွန်ုပ်အား၊ <b>အန္တရာယာ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဘေးဒဏ်ရန်မာန် အန္တရာယ်အပေါင်း တို့သည်၊ <b>သမေန္တု</b>=မငြိမတွယ် ပျောက်ပြယ်ကင်းငြိမ်းကြပါစေကုန် သတည်း။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ပိသာစာ</b>=မြေထဲခိုအောင်း မြေမှ ချောင်း သည့် မကောင်းညစ်ညူး မြေဘီလူးတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>သဗ္ဗေ</b>=အလုံး စုံကုန်သော၊ <b>ယက္ခာ</b>=မြို့ပြင်မြို့တွင်း ကုန်းကျင်းသစ်ပင် ဥမင်လိုဏ်ခေါင်း ဂူကျောင်း ဇရပ် လူမစပ်သည့် အရပ်ထွေထွေ ကုန်းမှာနေအောင်း ကုန်းမှ ချောင်းသည့် မကောင်းညစ်ညူး ကုန်းဘီလူးတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>သဗ္ဗေ</b>= အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ရက္ခသာ</b>=ပင်လယ်မြစ်တွင်း အိုင်အင်းထွေထွေ ရေမှာနေအောင်း ရေမှချောင်းသည့် မကောင်းညစ်ညူး ရေဘီလူး တို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဒူရေ</b>=ငါတို့အိမ်ရာ ငါတို့ရွာမှ ဆုတ်ခွါရှောင်ရှား ဝေးသော အရပ်တစ်ပါးသို့၊ <b>ပလာယန္တု</b>=အလျင်မနှေး ပြေးကြစေကုန် သတည်း။ <b>ဒေဝါ</b>=ဝလာဟက ပဇ္ဇုန္နဟု မည်ရထင်ရှား မိုးနတ်သား တို့သည်၊ <b>သမ္မာ</b>= ကောင်းမွန်စွာ၊ <b>ပဝဿန္တု</b>=သည်းထန်ဝေဖြိုး အကျိုးရှိစွာ ရွာသွန်းကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>ဇနာ</b>=မြို့ရွာတစ်ခွင် ပျော်ရွှင်နေငြား လူအများတို့သည်၊ <b>သုခိတာ</b>=ကြည်သာအေးမြ ချမ်းသာကြကုန်သည် ဖြစ်၍၊ <b>မောဒန္တု</b>=ဆန်ရေစပါး ပေါများ ပြည့်မောက် ဝမ်းမြောက်ကြပါ စေကုန်သတည်း။</p> <p>[ မိန်းမတို့မှာ သမေန္တု- အနက်ဆုံးရုံကျက်၊ ဘုရားရှိခိုးလုပ်၍ နေ့စဉ်ရွတ် ဤနည်း အတိုင်း အရှေ့မြောက်တိုင်အောင် လှည့်လည်၍ရွတ်၊ မိမိတို့ တိုက်, အိမ်, ဝင်း, ခြံ, ကျောင်း, ကန်, ပရိဝုဏ်တို့ကို တံတိုင်းသုံးထပ် ကာရံဘိသကဲ့သို့ ရှိစေရန် ပါဠိကိုရှစ်ခေါက် သုံးပြန်ဖတ်ရမည်။ စိတ်မာန်တင်းတင်း အသံပြင်းပြင်းရွတ်။]</p> <h3>၉။ ခုနစ်ဆူအန္တရာယ်ကင်း စက်အကျယ်ပါဌ်နိဿယ</h3> <p>အန္တရာယ်ကင်းစက်အကျယ်ပါဌ်</p> <p>၁။ <b>ဝိပဿီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p>၂။ <b>သိခီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p>၃။ <b>ဝေဿဘူ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p>၄။ <b>ကကုသန္ဓော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေ့ါ အနန္တ ပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p>၅။ <b>ကောဏာဂမနော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တ ဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p>၆။ <b>ကဿပေါ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p>၇။ <b>အမှာကံ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ။</b></p> <p><b>သတ္တိမေ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တပုညာ အနန္တဉာဏာ အနန္တဂုဏာ အနန္တတေဇာ အနန္တဣဒ္ဓိမန္တာ အနန္တ ဇုတိမန္တာ။</b></p> <p><b>မယှံ ဒီပါ၊ မယှံ နာထာ၊ မယှံ ပတိဋ္ဌာ၊ မယှံ တာဏာ၊ မယှံ လေဏာ၊ မယှံ ပဋိသရဏာ။</b></p> <p>၁။ <b>အနန္တပုညာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ပုညစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p>၂။ <b>အနန္တဉာဏာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဉာဏစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p>၃။ <b>အနန္တဂုဏာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဂုဏစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p>၄။ <b>အနန္တတေဇာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ တေဇစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p>၅။ <b>အနန္တဣဒ္ဓိမန္တာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဣဒ္ဓိစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p>၆။ <b>အနန္တ ဇုတိမန္တာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဇုတိစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p><b>သဗ္ဗေ သဗ္ဗညုသမ္ဗုဒ္ဓါ မာရသေနဝိဓမိနော မာရသေန ဝိမဒ္ဒိနော မာရသေနဝိဇိတာဝိနော၊ သဗ္ဗေဟိ သဗ္ဗညုဗုဒ္ဓ စက္ကေဟိ အမှေ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p><b>သဗ္ဗေ ပစ္စေကသမ္ဗုဒ္ဓါ သယမ္ဘူ ဝိဇိတာဝိနော၊ သဗ္ဗေဟိ ပစ္စေကဗုဒ္ဓ စက္ကေဟိ အမှေ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p><b>သဗ္ဗေ ဗုဒ္ဓါနုဗုဒ္ဓါ အရဟန္တော ခီဏာသဝါ၊ သဗ္ဗေဟိ အရဟန္တ စက္ကေဟိ အမှေ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p><b>ကတာမေ ရက္ခာ၊ ကတံမေ ပရိတ္တံ၊ ပဋိက္ကမန္တု ဘူတာနိ၊ သောဟံ နမော ဘဂဝတံ၊ နမော သတ္တန္နံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါနံ။</b></p> <p>* * *</p> <h3>ခုနစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်း စက်အကျယ် နိဿယ</h3> <p>၁။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ သုံးဘုံသူတို့၏ ကြည်ဖြူကော်ရော် ပူဇော်အထူးကို ခံတော်မူထိုက်သော၊ <b>ဗုဒ္ဓေါ</b>=သစ္စာလေးရပ် ပိုင်းဖြတ် ထင်ထင် သိမြင်တော်မူသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>=သစ္စာဉေယျ ဓမ္မအပုံ အလုံးစုံကို အကုန်မကျန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် အမှန်ထိုးထွင်း အလင်း ထင်ပေါ်သိမြင်တော်မူသော၊ <b>ဝိပဿီ</b>=ဝိပဿီ အမည်တော်ရှိပေသော၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ခြောက်ပါး စုံပြည့်ထွားသည့် ရှင်တော်မြတ်ဘုရား သည်၊ <b>အနန္တပုညော</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဘုန်းတော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပါပေ၏၊ <b>အနန္တဉာဏော</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဉာဏ်တော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပါပေ၏၊ <b>အနန္တ ဂုဏော</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဂုဏ်တော်နှင့်လည်း ပြည်စုံတော်မူပါပေ၏၊ <b>အနန္တ တေဇော</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ထက်မြက်တေဇော် အာနုဘော်နှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပါပေ၏၊ <b>အနန္တဣဒ္ဓိ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော တန်ခိုးတော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပါပေ၏၊ <b>အနန္တဇုတိ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော စက်အာဏာတော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပါပေ၏။</p> <p>၂။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ (ပ) <b>သိခီ</b>=သိခီအမည်တော်ရှိပေသော (ပ) ပါပေ၏။</p> <p>၃။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ (ပ) <b>ဝေဿဘူ</b>=ဝေဿဘူ အမည် တော်ရှိ ပေသော (ပ) ပါပေ၏။</p> <p>၄။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ,နတ်,လူ (ပ) <b>ကကုသန္ဓော</b>=ကကုသန္ဓ အမည် တော်ရှိပေသော (ပ) ပါပေ၏။</p> <p>၅။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ (ပ) <b>ကောဏာဂမနော</b>= ကောဏာဂမန အမည်တော်ရှိပေသော (ပ) ပါပေ၏။</p> <p>၆။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ (ပ) <b>ကဿပေါ</b>=ကဿပ အမည် တော် ရှိပေသော (ပ) ပါပေ၏။</p> <p>၇။ <b>အရဟံ</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ (ပ) <b>အမှာကံ</b>=အကျွနု်တို့၏်၊ <b>ဘဂဝါ</b>= ဘုန်းတော်ခြောက်ပါး စုံပြည့်ထွားသည့် အရှင်ဂေါတမမြတ်စွာဘုရား သည်၊ <b>အနန္တပုညော</b>=(ပ) ပါပေ၏။</p> <p><b>အရဟန္တော</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ သုံးဘုံသူတို့၏ ကြည်ဖြူကော်ရော် ပူဇော်အထူးကို ခံတော်မူထိုက်ကုန်သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=သစ္စာဉေယျ ဓမ္မအပုံ အလုံးစုံကို အကုန်မကျန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် အမှန်ထိုးထွင်း အလင်းထင်ပေါ် သိမြင်တော်မူကြကုန်သော၊ <b>သတ္တ</b>=ခုနစ်ဆူကုန်သော၊ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် ပြည့်စုံတော်မူကြကုန်သော၊ <b>ဣမေ ဗုဒ္ဓါ</b>=ဤရှင်တော် မြတ်ဘုရားကြီးတို့သည်၊ <b>အနန္တပုညာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဘုန်းတော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>အနန္တဉာဏာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဉာဏ်တော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံ တော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>အနန္တဂုဏာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဂုဏ် တော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>အနန္တတေဇာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ထက်မြက်တေဇော် အာနုဘော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော် မူကြပေကုန်၏၊ <b>အနန္တ ဣဒ္ဓိမန္တာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော တန်ခိုးတော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>အနန္တဇုတိမန္တာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော စက်အာဏာတော်တို့နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူကြပေ ကုန်၏။</p> <p><b>မယှံ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>ဒီပါ</b>=အားထားမှီတွယ် ကျွန်းကြီးသဖွယ်တို့ပေ တည်း၊ <b>မယှံ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>နာထာ</b>=ပစ္စုပ်, သံသရာ နှစ်ဖြာရန်ဘေး ကင်းဝေးနိုင်ကြောင်း ကောင်းမြတ်သော ကိုးကွယ်ရာကြီးတို့ပေတည်း၊ <b>မယှံ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>ပတိဋ္ဌာ</b>=လေးအပါယ်အောက် ကျမရောက်အောင် ထောက်ရာ တည်ရာကြီးတို့ပေတည်း၊ <b>မယှံ</b>=အကျွန်ုပ်အား၊ <b>တာဏာ</b>= သံသရာရေး ခန္ဓာဘေးမှ ငြိမ်းအေးစေကြောင်း ကောင်းစွာစောင့်ရှောက် တော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>မယှံ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>လေဏာ</b>=သံသရာညွှတ် ကိလေဝဋ်မှ ကင်းလွတ်စေကြောင်း ကောင်းမြတ်သော ပုန်းအောင်း ရာကြီးတို့ပေတည်း။ <b>မယှံ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>ပဋိသရဏာ</b>=သံသရာဇာတ် ခန္ဓာပြတ်ဖို့ ဆည်းကပ်ရာလည်း ဖြစ်တော်မူ ကြပေကုန်၏။</p> <p>၁။ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် ပြည့်စုံတော်မူကြပေကုန် သော၊ <b>အရဟန္တော</b>=ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ သုံးဘုံသူတို့၏ ကြည်ဖြူကော်ရော် ပူဇော်အထူးကို ခံတော်မူထိုက်ကုန်သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=သစ္စာဉေယျ ဓမ္မအပုံ အလုံးစုံကို အကုန်မကျန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် အမှန်ထိုးထွင်း အလင်းထင်ပေါ် သိမြင်တော်မူကြကုန်သော၊ <b>အနန္တပုညာ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင်သော ဘုန်းတော်နှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူကြကုန်သော၊ <b>ဗုဒ္ဓါ</b>= ရှင်တော်မြတ်ဘုရားကြီးတို့သည်၊ <b>အနန္တေဟိ</b>=အတိုင်းမရှိ မသိနိုင် ကုန်သော၊ <b>ပုညစက္ကေဟိ</b>=ဘဝဂ်ဝီစိ နှံ့ထိလွှမ်းကျော် ဘုန်းစက်တော် တို့ဖြင့်၊ <b>မံ</b>=အကျွန်ုပ်ကို၊ <b>သဗ္ဗဒါ</b>=နေ့ရောညဉ့်ပါ အခါခပ်သိမ်း၌၊ <b>ရက္ခန္တု</b>= ဝဲယာရှေ့နောက် ဘေးရန်ပျောက်အောင် စောင့်ရှောက်တော်မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>၂။ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် (ပ) <b>ဉာဏစက္ကေဟိ</b>=ဘဝဂ်ဝီစိ နှံ့ထိလွှမ်းကျော် ဉာဏ်စက်တော်တို့ဖြင့်၊ (ပ) သတည်း။</p> <p>၃။ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် (ပ) <b>ဂုဏစက္ကေဟိ</b>=ဘဝဂ်ဝီစိ နှံ့ထိလွှမ်းကျော် ဂုဏ်စက်တော်တို့ဖြင့်၊ (ပ) သတည်း။</p> <p>၄။ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် (ပ) <b>တေဇစက္ကေဟိ</b>=ဘဝဂ်ဝီစိ နှံ့ထိလွှမ်းကျော် အာနုဘော်စက်တော်တို့ဖြင့်၊ (ပ)သတည်း။</p> <p>၅။ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် (ပ) <b>ဣဒ္ဓိစက္ကေဟိ</b>=ဘဝဂ်ဝီစိ နှံ့ထိလွှမ်းကျော် တန်ခိုးတော်စက်တော်တို့ဖြင့်၊ (ပ) သတည်း။</p> <p>၆။ <b>ဘဂဝန္တော</b>=ခြောက်ပါးဘုန်းဂုဏ် (ပ) <b>ဇုတိစက္ကေဟိ</b>=ဘဝဂ်ဝီစိ နှံ့ထိလွှမ်းကျော် အာဏာစက်တော်တို့ဖြင့်၊ (ပ) သတည်း။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သဗ္ဗညုသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=သဗ္ဗညုသခင် ဘုရားရှင် တို့သည်၊ <b>မာရသေနဝိဓမိနော</b>=များစွာသောင်းသောင်း မာရ်စစ်သည် အပေါင်းကို ထောင်းထောင်းကြေမွှ မှုတ်လွှင့် ဖျက်ဆီးတော်မူကြလေ ကုန်၏၊ <b>မာရသေန ဝိမဒ္ဒိနော</b>=များစွာခပင်း မာရ်စစ်သည်တစ်သင်းကို နှိမ်နင်းတော်မူကြလေကုန်၏၊ <b>မာရသေနဝိဇိတာဝိနော</b>=မိုက်ဆိုး ယုတ်မာရ် စစ်သည်ရန်ကို အောင်လံစိုက်ထူ အောင်တော်မူကြလေ ကုန်၏၊ <b>သဗ္ဗေဟိ သဗ္ဗညုဗုဒ္ဓစက္ကေဟိ</b>=အလုံးစုံကုန်သော သဗ္ဗညုသခင် ဘုရားရှင်တို့၏ စက်အာဏာတို့ဖြင့်၊ <b>အမှေ</b>=အကျွန်ုပ်တို့ကို၊ <b>သဗ္ဗဒါ</b>= နေ့ရောညဉ့်ပါ အခါခပ်သိမ်း၌၊ <b>ရက္ခန္တု</b>=ဝဲယာရှေ့နောက် ဘေးရန် ပျောက်အောင် စောင့်ရှောက်တော်မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ပစ္စေကသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=ပစ္စေကသခင် ဘုရားရှင်တို့သည်၊ <b>သယမ္ဘူ</b>=သစ္စာလေးဖြာ နက်နဲစွာကို ဆရာမရှိမိမိဉာဏ်တွင် သိထင်မြင်တော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>ဝိဇိတာဝိနော</b>=ထောင့်ငါး ရာမျိုး ကိလေဆိုးကို နှိမ်ချိုးအောင်မြင်တော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>သဗ္ဗေဟိ ပစ္စေကဗုဒ္ဓ စက္ကေဟိ</b>=အလုံးစုံကုန်သော ပစ္စေကသခင် ဘုရားရှင်တို့၏ စက်အာဏာတို့ဖြင့်၊ (ပ) သတည်း။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>အရဟန္တော</b>=ရဟန္တာသခင် အရှင် ကောင်း အရှင်မြတ်တို့သည်၊ <b>ဗုဒ္ဓါနုဗုဒ္ဓါ</b>=သဗ္ဗညုသခင် ဘုရားရှင်သို့ အစဉ်လိုက်ကာ လေးသစ္စာကို ကောင်းစွာသိမြင်တော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>ခီဏာသဝါ</b>=လေးလီ အာသဝကုန်ခန်းတော်မူကြပေကုန်၏၊ <b>သဗ္ဗေဟိ အရဟန္တစက္ကေဟိ</b>=အလုံးစုံကုန်သော ရဟန္တာသခင် မြတ်အရှင်တို့၏ စက် အာဏာတို့ဖြင့်၊ (ပ)သတည်း။</p> <p><b>မေ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ရက္ခာ</b>=ခုနစ်ဆူမြတ် ရည်မျှော်မှတ်လျက် တုပ်ဝပ်ရိုကျိုး အစောင့်အရှောက်မျိုးကို၊ <b>ကတာ</b>=ဒိသာဆယ်ရပ် ဝန်းရံ ပတ်လျက် ပြုအပ်ပေပြီ၊ <b>မေ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ပရိတ္တံ</b>=ဘေးရန်အများ ဝေးရာရှားဖို့ မြတ်သော အရံအတားကို၊ <b>ကတံ</b>=ကိုယ်တွင်းကိုယ်ပြင် စီစဉ်ရည်မှတ် ပြုအပ်ပါပေပြီ၊ <b>ဘူတာနိ</b>=ရန်သူဖြစ်ငြား သတ္တဝါအများ တို့သည်၊ <b>ပဋိက္ကမန္တု</b>=ဝေးရာတစ်ပါး ရှောင်ရှား ဖဲခွါကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p><b>သောဟံ-သော အဟံ</b>=ခုနစ်ဆူဘုရား ညွတ်တွားဦးချီ ထို အကျွန်ုပ် သည်၊ <b>ဘဂဝတံ</b>=ဘုန်းရောင်တင့်ကြွား အရှင်မြတ်ဘုရားတို့အား၊ <b>နမော</b>= တုပ်ဝပ်ရိုကျိုး မာန်ညွန့်ချိုး၍ ရှိခိုးပါ၏ အရှင်ဘုရား။</p> <p><b>သတ္တန္နံ</b>=ခုနစ်ဆူကုန်သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါနံ</b>=သဗ္ဗညုသခင် ရှင်တော် မြတ်ဘုရားကြီးတို့အား၊ <b>နမော</b>=ဆယ်လက်စုံမိုး ရိုညွတ်ကျိုးလျက် ရှိခိုးပါ၏ ဘုရား။</p> <h3>၁၀။ နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်း အကျဉ်းချုပ် ပါဌ် နိဿယ</h3> <p><b>တဏှင်္ကရော မေဓင်္ကရော သရဏင်္ကရော ဒီပင်္ကရော ကောဏ္ဍညော မင်္ဂလော သုမနော ရေဝတော သောဘိတော အနောမဒဿီ</b>။ ( ၁၀-ဆူ )။</p> <p><b>ပဒုမော နာရဒေါ ပဒုမုတ္တရော သုမေဓော သုဇာတော ပီယဒဿီ အတ္ထဒဿီ ဓမ္မဒဿီ သိဒ္ဓတ္ထော တိဿော</b>။ ( ၁၀-ဆူ )။</p> <p><b>ဖုဿော ဝိပဿီ သိခီ ဝေဿဘူ ကကုသန္ဓော ကောဏာဂမနော ကဿပေါ အမှာကံ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ</b>။ (၈-ဆူ)။</p> <p>(၁၀- ဆူ+၁၀- ဆူ+၈- ဆူ= ၂၈-ဆူ)။</p> <p>* <b>ဣမေသွာဟံ ဘိဝန္ဒာမိ၊ နိစ္စံ တိဋ္ဌန္တု မေ သီသေ</b>။</p> <p><b>အဋ္ဌဝီသတိ သမ္ဗုဒ္ဓါ၊ ဣဒ္ဓိမန္တော ဇုတိန္ဓရာ</b>။</p> <p>* <b>ဣဒ္ဓိယာ ဇုတိယာ တေသံ၊ အန္တရာယာ သမေန္တု မေ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ ဒူရေ ပလာယန္တု၊ ပိသာစာ ယက္ခ ရက္ခသာ</b>။</p> <p><b>သမ္မာ ဒေဝါ ပဝဿန္တု၊ မောဒန္တု သုခိတာ ဇနာ</b>။</p> <p>[နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူဂါထာတွင်၊ မိန်းမတို့မှာ <b>သဗ္ဗေဒူရေ</b>-နှင့် <b>ပိသာစာ</b>-ချီသော နောက်နှစ်ပိုဒ်ကို မကျက်ကြနှင့်။]</p> <p>အမှာစကား<br> [ဤ နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူအန္တရာယ်ကင်း အကျဉ်းချုပ်ဂါထာတော်ကြီး၏ အနက်၌ ရှေ့ခုနစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်းအနက်တွင် “<b>ဝိပဿီ</b>” စသော ဘုရားရှင်တို့၏ ဘွဲ့တော်တို့တွင် “<b>တဏှင်္ကရော</b>” စသည်ဖြင့်လည်းကောင်း, အောက်ဂါထာတွင်“<b>ဣမေ</b>=ဤခုနစ်ဆူကုန် သော” တွင်“<b>ဣမေ</b>=ဤနှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူကုန်သော” ဟူ၍လည်းကောင်း၊ “<b>သတ္တ</b>=ခုနစ်ဆူကုန်သော၊ <b>ဣမေ သမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=ဤသဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားတို့သည်” တွင် “<b>အဋ္ဌဝီသတိသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>= နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူကုန်သော မြတ်စွာဘုရားတို့သည်” ဟူ၍လည်းကောင်း, ပြောင်းလဲထည့်ဆိုရုံ မျှသာထူး၏၊ အားလုံးတူပြီဖြစ်၍ အနက်မရေးတော့ပြီ။တည်းဖြတ်သူ။]</p> <p>---*---</p> <h3>၁၁။ နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်း အကျယ် ပါဌ် နိဿယ</h3> <p>၁။ <b>တဏှင်္ကရော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တ ပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တ ဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂။ <b>မေဓင်္ကရော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၃။ <b>သရဏင်္ကရော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၄။ <b>ဒီပင်္ကရော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၅။ <b>ကောဏ္ဍညော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၆။ <b>မင်္ဂလော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၇။ <b>သုမနော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၈။ <b>ရေဝတော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၉။ <b>သောဘိတော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၀။ <b>အနောမဒဿီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၁။ <b>ပဒုမော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၂။ <b>နာရဒေါ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၃။ <b>ပဒုမုတ္တရော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၄။ <b>သုမေဓော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၅။ <b>သုဇာတော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၆။ <b>ပိယဒဿီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၇။ <b>အတ္ထဒဿီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၈။ <b>ဓမ္မဒဿီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၁၉။ <b>သိဒ္ဓတ္ထော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၀။ <b>တိဿော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၁။ <b>ဖုဿော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၂။ <b>ဝိပဿီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၃။ <b>သိခီ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၄။ <b>ဝေဿဘူ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၅။ <b>ကကုသန္ဓော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၆။ <b>ကောဏာဂမနော ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၇။ <b>ကဿပေါ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ (ပ) - အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p>၂၈။ <b>အမှာကံ ဗုဒ္ဓေါ ဘဂဝါ အရဟံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ အနန္တပုညော အနန္တဉာဏော အနန္တဂုဏော အနန္တတေဇော အနန္တဣဒ္ဓိ အနန္တဇုတိ</b>။</p> <p><b>အဋ္ဌဝီသတိ မေ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တပုညာ အနန္တဉာဏာ အနန္တဂုဏာ အနန္တတေဇာ အနန္တဣဒ္ဓိမန္တာ အနန္တဇုတိမန္တာ၊ မယှံ ဒီပါ၊ မယှံ နာထာ၊ မယှံ ပတိဋ္ဌာ၊ မယှံ တာဏာ၊ မယှံ လေဏာ၊ မယှံ ပဋိသရဏာ</b>။</p> <p>၁။ <b>အနန္တပုညာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ပုညစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p>၂။ <b>အနန္တဉာဏာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဉာဏစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p>၃။ <b>အနန္တဂုဏာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဂုဏစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p>၄။ <b>အနန္တတေဇာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ တေဇစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p>၅။ <b>အနန္တဣဒ္ဓိမန္တာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဣဒ္ဓိစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p>၆။ <b>အနန္တဇုတိမန္တာ ဗုဒ္ဓါ ဘဂဝန္တော အရဟန္တော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ အနန္တေဟိ ဇုတိစက္ကေဟိ မံ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ သဗ္ဗညုသမ္ဗုဒ္ဓါ မာရသေနဝိဓမိနော မာရသေနဝိမဒ္ဒိနော မာရသေနဝိဇိတာဝိနော၊ သဗ္ဗေဟိ သဗ္ဗညုဗုဒ္ဓစက္ကေဟိ အမှေ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ ပစ္စေကသမ္ဗုဒ္ဓါ သယမ္ဘူ ဝိဇိတာဝိနော၊ သဗ္ဗေဟိ ပစ္စေက ဗုဒ္ဓစက္ကေဟိ အမှေ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ ဗုဒ္ဓါနုဗုဒ္ဓါ အရဟန္တော ခီဏာသဝါ၊ သဗ္ဗေဟိ အရဟန္တ စက္ကေဟိ အမှေ ရက္ခန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p><b>ကတာမေ ရက္ခာ၊ ကတံ မေ ပရိတ္တံ၊ ပဋိက္ကမန္တု ဘူတာနိ၊ သော ဟံ နမော ဘဂဝတံ၊ နမော အဋ္ဌဝီသတီနံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါနံ</b>။</p> <p>[ ဤ နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူ အန္တရာယ်ကင်း အကျယ်ဂါထာတော်ကြီး၏အနက်တွင်လည်း “<b>သတ္တ</b>=ခုနစ်ဆူကုန်သော” နေရာတွင် “<b>အဋ္ဌဝီသတိ</b>=နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူကုန်သော” ဟုပြောင်း ထည့် ဆိုရုံမျှသာ ထူးတော့သည်။]</p> <p>---*---</p> <h3>၁၂။ အဋ္ဌဝီသတိဂါထာတော်ကြီးပါဌ်</h3> <p>* <b>အဋ္ဌဝီသတိ သမ္ဗုဒ္ဓါ၊ ဣဒ္ဓိမန္တော ဇုတိန္ဓရာ</b>။</p> <p><b>ဣဒ္ဓိယာ ဇုတိယာ တေသံ၊ အန္တရာယာ သမေန္တု မေ</b>။</p> <p>* <b>သဗ္ဗေ ဒူရေ ပလာယန္တု၊ ပိသာစာ ယက္ခ ရက္ခသာ</b>။</p> <p><b>သမ္မာ ဒေဝါ ပဝဿန္တု၊ မောဒန္တု သုခိတာ ဇနာ</b>။</p> <p>[ဤအဋ္ဌဝီသတိ ဂါထာတော်ကြီး၌ အမျိုးသမီးတို့မှာ <b>သဗ္ဗေဒူရေ</b>-နှင့် <b>ပိသာစာ</b>ချီသော နောက်နှစ်ပိုဒ်ကို မကျက်နှင့်။]</p> <p>အမှာစကား<br> [ဤဂါထာအနက်လွယ်ပြီ၊ ဆိုခဲ့ပြီးသော စက်တော်ကြီး အနက်တွင် ပြန် ကြည့်လေ။ ဥပဒ်ရေး အန္တရာယ်ရေးအတွက် ရွက်ဆိုသောအခါ “<b>သဗ္ဗေ ဒူရေ ပလာယန္တု</b>” ဟူသော ပုဒ်ကို သုံးကြိမ်သုံးခါ ထပ်၍ဆိုလေ။ မိုးခေါင်မှု ရေကြီးမှုအတွက် ရွက်ဆိုသောအခါ “<b>သမ္မာ ဒေဝါ ပဝဿန္တု</b>” ဟူသောပုဒ်ကို သုံးကြိမ်သုံးခါထပ်၍ ရွက်ဆိုလေ။]</p> <p>---*---</p> <h3>၁၃။ သစ္စာလေးပါး အန္တရာယ်ကင်း စက်တော်ကြီးပါဌ်နိဿယ</h3> <p>[ဤသစ္စာလေးပါး အန္တရာယ်ကင်း ပါဌ် နိဿယကို ကျေးဇူးရှင်လယ်တီ ဆရာတော်ဘုရားကြီးသည် ၁၂၆၈-ခုနှစ်၊ ပြည်မြို့ ဝိပဿနာတောင်ကုန်း တောရတွင် ဝါကပ်ဆိုနေတော်မူစဉ် သာယာဝတီဒိစတြိတ် လက်ပန်တန်းမြို့နေ ဒါယကာ+ ဒါယိကာမ များ တောင်းပန်ခြင်းကို အရင်းပြု၍ ကုသိုလ်တရား ပွါးများကြပြီးလျှင် ကပ်ဥပဒ်ဘေး ကင်းဝေးစေရန် ရည်ရွယ်ရေးသားတော်မူခဲ့ပေသည်။ ယင်းသစ္စာလေးပါး အန္တရာယ်ကင်း စက်ဂါထာတော်ကြီးကို အထူးကျက်မှတ် လေ့လာပွါးများကြပါရန် မှာကြားတိုက်တွန်း အပ်ပါသတည်း။]</p> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>။</p> <p>၁။ <b>စတ္တာရိ အရိယသစ္စာနိ၊ ဒုက္ခံ အရိယသစ္စံ, ဒုက္ခသမုဒယော အရိယသစ္စံ, ဒုက္ခနိရောဓော အရိယသစ္စံ, ဒုက္ခနိရောဓ ဂါမိမဂ္ဂေါ အရိယသစ္စံ၊ ဒုက္ခဿ အရိယသစ္စဿ စတ္တာရော ဒုက္ခဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ။ ကတမေ စတ္တာရော၊ ပီဠနဋ္ဌော, သင်္ခတဋ္ဌော, သန္တာပဋ္ဌော, ဝိပရိဏာ မဋ္ဌော။ ဒုက္ခဿ အရိယသစ္စဿ ဣမေ စတ္တာရော ဒုက္ခဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ</b>။</p> <p>၂။ <b>ဒုက္ခသမုဒယဿ အရိယသစ္စဿ စတ္တာရော သမုဒယဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ။ ကတမေ စတ္တာရော၊ အာယူဟနဋ္ဌော, နိဒါနဋ္ဌော, သံယောဂဋ္ဌော, ပလိဗောဓဋ္ဌော။ ဒုက္ခသမုဒယဿ အရိယ သစ္စဿ ဣမေ စတ္တာရော သမုဒယဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ</b>။</p> <p>၃။ <b>ဒုက္ခနိရောဓဿ အရိယသစ္စဿ စတ္တာရော နိရောဓဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ။ ကတမေ စတ္တာရော၊ နိဿရဏဋ္ဌော, ပဝိဝေကဋ္ဌော, အသင်္ခတဋ္ဌော, အမတဋ္ဌော။ ဒုက္ခနိရောဓဿ အရိယသစ္စဿ ဣမေ စတ္တာရော နိရောဓဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ</b>။</p> <p>၄။ <b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနော မဂ္ဂဿ အရိယသစ္စဿ စတ္တာရော မဂ္ဂဋ္ဌာ၊ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ။ အနညထာ ဟောန္တိ။ ကတမေ စတ္တာရော၊ နိယျာနဋ္ဌော, ဟေတွဋ္ဌော, ဒဿနဋ္ဌော, အာဓိပတေယျဋ္ဌော။ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနော မဂ္ဂဿ အရိယ သစ္စဿ ဣမေ စတ္တာရော မဂ္ဂဋ္ဌာ တထာ ဟောန္တိ။ အဝိတထာ ဟောန္တိ၊ အနညထာ ဟောန္တိ</b>။</p> <p><b>တဏှင်္ကရော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, မေဓင်္ကရော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, သရဏင်္ကရော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဒီပင်္ကရော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ကောဏ္ဍညောစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, မင်္ဂလောစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, သုမနောစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ရေဝတော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, သောဘိတော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, အနောမဒဿီ စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ပဒုမော စ သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓေါ, နာရဒေါ စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ပဒုမုတ္တရော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>,<br> <b>သုမေဓောစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, သုဇာတောစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ပီယဒဿီစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, အတ္ထဒဿီစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဓမ္မဒဿီစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, သိဒ္ဓတ္ထော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, တိဿောစ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဖုဿော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိပဿီ စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, သိခီ စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝေဿဘူ စ သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓေါ, ကကုသန္ဓော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ကောဏာဂမနော စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ကဿပေါ စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, အမှာကံ ဘဂဝါ စ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ၊ ဣမာနိ စတ္တာရိ အရိယသစ္စာနိ ဣမေဟိ သောဠသဋ္ဌေဟိ ပဋိဝိဇ္ဈိံသု အဘိသမ္ဗုဇ္ဈိံသု။ ဣမာနိ စတ္တာရိ အရိယသစ္စာနိ ဣမေဟိ သောဠသဋ္ဌေဟိ ပဋိဝိဇ္ဈိတွာ အဘိသမ္ဗုဇ္ဈိတွာ အဗ္ဘန္တရာနိစ ဘယာနိ ဝေရာနိ သမ္မာ ဝိဇိနိံသု။ ဗာဟိရာနိစ ဘယာနိ ဝေရာနိ သမ္မာ ဝိဇိနိံသု။ အဗ္ဘန္တရာနိစ ဘယာနိ ဝေရာနိ သမ္မာ ဝိဇိနိတွာ ဗာဟိရာနိစ ဘယာနိ ဝေရာနိ သမ္မာ ဝိဇိနိတွာ အဋ္ဌဝီသတိ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ ခေမပတ္တာ အဟေသုံ။ သိဝပတ္တာ အဟေသုံ။ အဘယပတ္တာ အဟေသုံ။ နိဗ္ဗုတိပတ္တာ အဟေသုံ။ ပရိနိဗ္ဗုတိပတ္တာ အဟေသုံ</b>။</p> <p>(က)။ <b>တဏှင်္ကရဿ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ သီလဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ သမာဓိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ပညာ ဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿန ဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ</b>။</p> <p><b>အမှာကံ သီသေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ကာယေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ဟဒယေ တိဋ္ဌန္တိ။ ယေ စ အမနုဿာ ကာဠာ ကာဠဝဏ္ဏာ ကာဠစိတ္တာ လောဟိတပါနာ လောဟိတဘက္ခာ ဂါမေ ဒုဋ္ဌာ နဂရေ ဒုဋ္ဌာ၊ သဗ္ဗေ တေ အမနုဿာ တဏှင်္ကရဿ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ သီလ တေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ သမာဓိတေဇေန ဟတာဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ ပညာတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ ဝိမုတ္တိတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ တဏှင်္ကရဿ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿန တေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p>[ဘုရားရှင်ဘွဲ့တော်မျှသာ ထူးခြားသည်ဖြစ်၍ <b>တဏှင်္ကရဿ</b>-နေရာတွင်(ခ) (ဂ) စသည် အမှတ်ပြ ဘုရားရှင်တို့၏ ဘွဲ့တော်များကို ပြောင်းထည့်၍ ရွတ်ဖတ် သရဇ္ဈာယ်ကြပါကုန်။]</p> <p>(ခ) <b>မေဓင်္ကရဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဂ) <b>သရဏင်္ကရဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဃ) <b>ဒီပင်္ကရဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(င) <b>ကောဏ္ဍညဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(စ) <b>မင်္ဂလဿ</b> - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဆ) <b>သုမနဿ</b> - - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဇ) <b>ရေဝတဿ</b> - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(စျ) <b>သောဘိတဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ည) <b>အနောမဒဿိနော</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဋ) <b>ပဒုမဿ</b>- - - - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဌ) <b>နာရဒဿ</b>- - - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဍ) <b>ပဒုမုတ္တရဿ</b>- - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(¡) <b>သုမေဓဿ</b>- - - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဏ) <b>သုဇာတဿ</b>- - - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(တ) <b>ပိယဒဿိနော</b>- - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ထ) <b>အတ္ထဒဿိနော</b>- (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဒ) <b>ဓမ္မဒဿိနော</b>-- (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဓ) <b>သိဒ္ဓတ္ထဿ</b>- - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(န) <b>တိဿဿ</b>- - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ပ) <b>ဖုဿဿ</b>- - (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဖ) <b>ဝိပဿိနော</b>- (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဗ) <b>သိခိနော</b>- (ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ဘ) <b>ဝေဿဘုဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(မ) <b>ကကုသန္ဓဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ယ) <b>ကောဏာဂမနဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(ရ) <b>ကဿပဿ</b>(ပ)-ဟောန္တု။</p> <p>(လ) <b>အမှာကံ ဘဂဝတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ သီလဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ သမာဓိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ပညာဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿန ဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ</b>။</p> <p><b>အမှာကံ သီသေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ကာယေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ဟဒယေ တိဋ္ဌန္တိ။ ယေစ အမနုဿာ ကာဠာ ကာဠဝဏ္ဏာ ကာဠစိတ္တာ လောဟိတပါနာ လောဟိတဘက္ခာ ဂါမေ ဒုဋ္ဌာ နဂရေ ဒုဋ္ဌာ၊ သဗ္ဗေ တေ အမနုဿာ အမှာကံ ဘဂဝတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ သီလတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>အမှာကံ ဘဂဝတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ သမာဓိတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ အမှာကံ ဘဂဝတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ ပညာတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>အမှာကံ ဘဂဝတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ ဝိမုတ္တိတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>အမှာကံ ဘဂဝတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿန တေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p>(ဝ) <b>သဗ္ဗေသံ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ သီလဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ သမာဓိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ပညာဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဉာဏ ဒဿနဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ</b>။</p> <p><b>အမှာကံ သီသေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ကာယေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ဟဒယေ တိဋ္ဌန္တိ။ ယေစ အမနုဿာ ကာဠာ ကာဠဝဏ္ဏာ ကာဠစိတ္တာ လောဟိတပါနာ လောဟိတဘက္ခာ ဂါမေ ဒုဋ္ဌာ နဂရေ ဒုဋ္ဌာ၊ သဗ္ဗေ တေ အမနုဿာ သဗ္ဗေသံ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ သီလတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေသံ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ သမာဓိတေဇေန (ပ) ဟောန္တု။ သဗ္ဗေသံ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ ပညာတေဇေန (ပ) ဟောန္တု။ သဗ္ဗေသံ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ ဝိမုတ္တိတေဇေန (ပ) ဟောန္တု။ သဗ္ဗေသံ ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿနတေဇေန (ပ) ဟောန္တု</b>။</p> <p>(သ) <b>သဗ္ဗေသံ ခီဏာသဝါနံ သီလဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ သမာဓိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ပညာဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ၊ ဝိမုတ္တိဉာဏ ဒဿနဂုဏာပိ အသင်္ချေယျာ အပ္ပမေယျာ</b>။</p> <p><b>အမှာကံ သီသေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ကာယေ တိဋ္ဌန္တိ။ အမှာကံ ဟဒယေ တိဋ္ဌန္တိ။ ယေစ အမနုဿာ ကာဠာ ကာဠဝဏ္ဏာ ကာဠစိတ္တာ လောဟိတပါနာ လောဟိတဘက္ခာ ဂါမေ ဒုဋ္ဌာ နဂရေ ဒုဋ္ဌာ၊ သဗ္ဗေ တေ အမနုဿာ သဗ္ဗေသံ ခီဏာသဝါနံ သီလတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေသံ ခီဏာသဝါနံ သမာဓိတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေသံ ခီဏာသဝါနံ ပညာတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေသံ ခီဏာသဝါနံ ဝိမုတ္တိတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေသံ ခီဏာသဝါနံ ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿနတေဇေန ဟတာ ဟောန္တု။ ဝိဟတာ ဟောန္တု။ နိဟတာ ဟောန္တု။ နဋ္ဌာ ဟောန္တု။ ဝိနဋ္ဌာ ဟောန္တု</b>။</p> <p>---*---</p> <h3>သစ္စာလေးပါး အန္တရာယ်ကင်း စက်တော်ကြီး နိဿယ</h3> <p><b>အရိယသစ္စာနိ</b>=အရိယသစ္စာတို့သည်၊ <b>ဒုက္ဓံ</b>=ဒုက္ခအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>=အရိယသစ္စာလည်းကောင်း၊ <b>ဒုက္ခသမုဒယော</b>=ဒုက္ခပွါး ကြောင်း အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>=အရိယသစ္စာလည်းကောင်း၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓော</b>=ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းရာအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>= အရိယ သစ္စာလည်းကောင်း၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိ မဂ္ဂေါ</b>=ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းရာသို့ ရောက်ကြောင်းအမှန်ဖြစ်သော <b>အရိယသစ္စံ</b>=အရိယသစ္စာလည်းကောင်း၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>စတ္တာရိ</b>=လေးပါးတို့သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>၁။ <b>တေသု</b>=ထိုလေးပါးသော အရိယသစ္စာတို့တွင်၊ <b>ဒုက္ခဿ</b>= ဒုက္ခဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန် သော၊ <b>ဒုက္ခဋ္ဌာ</b>=ဒုက္ခသဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>=ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်းကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါးသောအခြင်းအရာအားဖြင့် မဖြစ်ကုန် သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>ဒုက္ခဿ</b>=ဒုက္ခအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယ သစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ဒုက္ခဋ္ဌာ</b>=ဒုက္ခ သဘောတို့သည်၊ <b>ကတမေ စတ္တာရော</b>=အဘယ်လေးပါး တို့နည်းဟူမူကား၊ <b>ပီဠနဋ္ဌော</b>=နှိပ်စက်အပ်သောသဘော, နှိပ်စက်တတ်သောသဘော, နှိပ်စက်ခြင်းသဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>သင်္ခတဋ္ဌော</b>=အဖန်ဖန်ပြုစု ပျိုး ထောင်အပ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>သန္တာပဋ္ဌော</b>=အဖန်ဖန်ပူ လောင်စေတတ်သောသဘော, ပူပန်စေအပ်သောသဘော, ပူပန်ခြင်း သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>ဝိပရိဏာမဋ္ဌော</b>=ဖရိုဖရဲ ဖောက်လဲ ဖောက်ပြန် ဖြစ်တတ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ဒုက္ခဿ</b>=ဒုက္ခအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စဿ</b>= အရိယသစ္စာ၏၊ <b>ဣမေ ဒုက္ခဋ္ဌာ</b>=ဤဒုက္ခသဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>= ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်း ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါးသော အခြင်းအရာ အားဖြင့် မဖြစ်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>၂။ <b>ဒုက္ခသမုဒယဿ</b>=ဒုက္ခပွါးကြောင်း အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယ သစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>သမုဒယဋ္ဌာ</b>= သမုဒယသဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>=ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ် ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်းကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>= တစ်ပါးသောအခြင်းအရာအားဖြင့် မဖြစ်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>ဒုက္ခသမုဒယဿ</b>=ဒုက္ခပွါးကြောင်း အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>သမုဒယဋ္ဌာ</b>=သမုဒယ သဘောတို့သည်၊ <b>ကတမေ စတ္တာရော</b>=အဘယ် လေးပါးတို့နည်းဟူမူကား၊ <b>အာယူဟနဋ္ဌော</b>=ဒုက္ခဝတ္ထု ဒုက္ခမှုတို့ကို စုဆောင်းဆည်းပူးတတ်သောသဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>နိဒါနဋ္ဌော</b>= ဒုက္ခဝတ္ထု ဒုက္ခမှုတို့ကို တစ်ရံမစဲ အမြဲပေးအပ် ဆောင်နှင်းတတ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>သံယောဂဋ္ဌော</b>=ဒုက္ခဝတ္ထု ဒုက္ခမှုတို့နှင့်သာ လွန်စွာယှဉ်တွဲတတ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>ပလိဗောဓဋ္ဌော</b>= ဒုက္ခလက်မှ မထွက်ရအောင် နှောင့်ယှက်တားမြစ်တတ်သော သဘော လည်းတစ်ပါး၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>သမုဒယဿ</b>= သမုဒယအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>ဣမေ သမုဒယဋ္ဌာ</b>=ဤသမုဒယ သဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>=ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်းကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါးသောအခြင်းအရာအားဖြင့် မဖြစ် ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>၃။ <b>ဒုက္ခနိရောဓဿ</b>=ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းရာအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယ သစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>နိရောဓဋ္ဌာ</b>= နိရောဓသဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>=ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်းကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါးသော အခြင်းအရာအားဖြင့် မဖြစ်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓဿ</b>=ဒုက္ခချုပ်ရာ အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>နိရောဓဋ္ဌာ</b>=နိရောဓသဘောတို့သည်၊ <b>ကတမေ စတ္တာရော</b>=အဘယ် လေးပါးတို့နည်းဟူမူကား၊ <b>နိဿရဏဋ္ဌော</b>=ဒုက္ခဝဋ်မှ ကျွတ်လွတ် ထွက် မြောက်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>ပဝိဝေ ကဋ္ဌော</b>=ဒုက္ခအနှောင့် အယှက်မှ ဆိတ်ငြိမ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>အသင်္ခတဋ္ဌော</b>=ပြုစု ပျိုးထောင်မှုမှ ကင်းလွတ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>အမတဋ္ဌော</b>= အိုခြင်း နာခြင်း သေခြင်းမှ ကင်းလွတ်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>နိရောဓဿ</b>=နိရောဓအမှန် ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စဿ</b>=အရိယသစ္စာ၏၊ <b>ဣမေ နိရောဓဋ္ဌာ</b>= ဤနိရောဓ သဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>=ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ် ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်းကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါးသောအခြင်းအရာအားဖြင့် မဖြစ်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>= ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>၄။ <b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနော</b>=ဒုက္ခချုပ်ငြိမ်းရာသို့ ရောက်ကြောင်း အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>မဂ္ဂဿအရိယသစ္စဿ</b>=မဂ်ဖြစ်သောအရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဂ္ဂဋ္ဌာ</b>=မဂ်သဘောတို့သည်၊ <b>တထာ</b>= ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>=မချွတ်မယွင်း ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါးသော အခြင်းအရာ အားဖြင့် မဖြစ်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနော</b>=ဒုက္ခ ချုပ်ငြိမ်းရာသို့ ရောက်ကြောင်းအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>မဂ္ဂဿအရိယသစ္စဿ</b>= မဂ်ဖြစ်သော အရိယသစ္စာ၏၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဂ္ဂဋ္ဌာ</b>= မဂ်သဘောတို့သည်၊ <b>ကတမေစတ္တာရော</b>=အဘယ်လေးပါးတို့နည်း ဟူမူကား၊ <b>နိယျာနဋ္ဌော</b>=ဝဋ်မှဆန်တက် နိဗ္ဗာန်ဘက်သို့ ထွက်ကြောင်း ရောက်ကြောင်း လမ်းကောင်း အစစ်အမှန်ဖြစ်သော သဘောလည်း တစ်ပါး၊ <b>ဟေတွဋ္ဌော</b>=လောကုတ္တရာ မြတ်စွာအထူး ဂုဏ်ကျေးဇူး အပေါင်းတို့၏ ကောင်းစွာ ခိုင်ကြည် တည်ခြင်း ကိစ္စကို ပြီးစေနိုင်သော သဘောလည်းတစ်ပါး၊ <b>ဒဿနဋ္ဌော</b>=အနမတဂ် ဘဝစက်ဝယ် အိပ်မက် တွင်မျှ မမြင်စဘူး အထူးအချွန် အလွန်မြတ်လှ နိဗ္ဗာနကို လဝန်းနေဝန်း ပေါ်တက်ထွန်းသို့ ရွှန်းရွှန်းမြိုင်မြိုင် မြင်စွမ်းနိုင်သော သဘောလည်း တစ်ပါး၊ <b>အာဓိပတေယျဋ္ဌော</b>=အဓိသီလ စိတ္တပညာ သိက္ခာသုံးခု ရဟန်းမှု တွင် သူ့ပြင်မရှိ ကြီးဘိတုလွတ် အထွတ်အထိပ်ဖြစ်သော သဘောလည်း တစ်ပါး၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဂ္ဂဿ အရိယ သစ္စဿ</b>=မဂ်ဖြစ်သော အရိယသစ္စာ၏၊ <b>ဣမေ မဂ္ဂဋ္ဌာ</b>=ဤမဂ်သဘော တို့သည်၊ <b>တထာ</b>=ဟုတ်မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အဝိတထာ</b>= မချွတ်မယွင်း မှန်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>အနညထာ</b>=တစ်ပါး သော အခြင်းအရာအားဖြင့် မဖြစ်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p><b>တဏှင်္ကရော</b>=တဏှင်္ကရာ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>= မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>မေဓင်္ကရော</b>=မေဓင်္ကရာ အမည် တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>သရဏင်္ကရော</b>=သရဏင်္ကရာ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>= မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဒီပင်္ကရော</b>=ဒီပင်္ကရာ အမည် တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ကောဏ္ဍညော</b>=ကောဏ္ဍညအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>= မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>မင်္ဂလော</b>=မင်္ဂလအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>သုမနော</b>=သုမန အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ရေဝတော</b>=ရေဝတ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်လည်းကောင်း၊ <b>သောဘိတော</b>=သောဘိတ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>အနောမဒဿီ</b>= အနောမဒဿီအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်လည်းကောင်း၊ <b>ပဒုမော</b>=ပဒုမ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>နာရဒေါ</b>=နာရဒ အမည် တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပဒုမုတ္တရော</b>=ပဒုမုတ္တရ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာ ဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>သုမေဓော</b>=သုမေဓ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမု္ဗဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>သုဇာတော</b>=သုဇာတ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပီယဒဿီ</b>=ပိယဒဿီအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာ ဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>အတ္ထဒဿီ</b>=အတ္ထဒဿီ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဓမ္မဒဿီ</b>=ဓမ္မဒဿီ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>သိဒ္ဓတ္ထော</b>=သိဒ္ဓတ္ထ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်လည်းကောင်း၊ <b>တိဿော</b>=တိဿအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဖုဿော</b>=ဖုဿ အမည် တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝိပဿီ</b>=ဝိပဿီ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်လည်းကောင်း၊ <b>သိခီ</b>=သိခီအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>= မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝေဿဘူ</b>=ဝေဿဘူ အမည်တော် ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ကကုသန္ဓော</b>=ကကုသန္ဓ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာ ဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ကောဏာဂမနော</b>=ကောဏာဂမန အမည် တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ကဿပေါ</b>=ကဿပ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်လည်းကောင်း၊ <b>အမှာကံ</b>=ငါတို့၏၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူးဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံတော်မူပေသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အဋ္ဌဝီသတိ</b>=နှစ်ကျိပ်ရှစ်ဆူကုန်သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=မြတ်စွာဘုရားရှင်တို့သည်၊ <b>စတ္တာရိ</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ဣမာနိအရိယသစ္စာနိ</b>=ဤအရိယသစ္စာတို့ကို၊ <b>ဣမေဟိ သောဠသဋ္ဌေဟိ</b>= ဤတစ်ဆဲ့ခြောက်ပါးသော သဘောတရားတို့ဖြင့်၊ <b>ပဋိဝိဇ္ဈိံသု</b>=ထိုးထွင်း၍ သိတော်မူကြကုန်ပြီ၊ <b>အဘိသမ္ဗုဇ္ဈိံသု</b>=အထူးအားဖြင့် သိတော်မူကြကုန်ပြီ၊ <b>စတ္တာရိ</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ဣမာနိ အရိယသစ္စာနိ</b>=ဤအရိယသစ္စာ တို့ကို၊ <b>ဣမေဟိ သောဠသဋ္ဌေဟိ</b>=ဤတစ်ဆဲ့ခြောက်ပါးသော သစ္စာ သဘောတို့ဖြင့်၊ <b>ပဋိဝိဇ္ဈိတွာ</b>=ထိုးထွင်းသိတော်မူကြကုန်ပြီး၍၊ <b>အဘိ သမ္ဗုဇ္ဈိတွာ</b>=အထူးအားဖြင့် သိတော်မူကြကုန်ပြီး၍၊ <b>အဗ္ဘန္တရာနိ</b>= ကိုယ်တွင်း၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဘယာနိစ</b>=ဘေးအပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>ဝေရာနိစ</b>=ရန်အပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာ</b>=ကောင်းစွာ၊ <b>ဝိဇိနိံသု</b>=အောင်မြင်တော်မူကြကုန်ပြီ၊ <b>ဗာဟိရာနိ</b>=အပဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဘယာနိစ</b>=ဘေးအပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>ဝေရာနိစ</b>=ရန်အပေါင်း တို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာ</b>=ကောင်းစွာ၊ <b>ဝိဇိနိံသု</b>=အောင်မြင်တော် မူကြကုန်ပြီ၊ <b>အဗ္ဘန္တရာနိ</b>=ကိုယ်တွင်း၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဘယာနိစ</b>=ဘေး အပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>ဝေရာနိစ</b>=ရန်အပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာ</b>=ကောင်းစွာ၊ <b>ဝိဇိနိတွာ</b>=အောင်မြင်တော်မူကြကုန်ပြီး၍၊ <b>ဗာဟိရာနိ</b>= အပ၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဘယာနိစ</b>=ဘေးအပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>ဝေရာနိစ</b>=ရန်အပေါင်းတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာ</b>=ကောင်းစွာ၊ <b>ဝိဇိနိတွာ</b>= အောင်မြင်တော်မူကြကုန်ပြီး၍၊ <b>ခေမပတ္တာ</b>=ဘေးကင်းသည်၏ အဖြစ်သို့ ရောက်တော်မူကြကုန်သည်၊ <b>အဟေသုံ</b>=ဖြစ်တော်မူကြကုန်ပြီ။ <b>သိဝပတ္တာ</b>= ငြိမ်းချမ်းသည်၏အဖြစ်သို့ရောက်တော်မူကြကုန်သည်၊ <b>အဟေသုံ</b>=ဖြစ် တော်မူကြကုန်ပြီ။ <b>အဘယပတ္တာ</b>=ဘေးမရှိသည်၏ အဖြစ်သို့ ရောက် တော်မူကြကုန်သည်၊ <b>အဟေသုံ</b>=ဖြစ်တော်မူကြကုန်ပြီ။ <b>နိဗ္ဗုတိပတ္တာ</b>=ငြိမ်း ချမ်းသည်၏အဖြစ်သို့ ရောက်တော်မူကြကုန်သည်၊ <b>အဟေသုံ</b>=ဖြစ် တော်မူကြကုန်ပြီ။ <b>ပရိနိဗ္ဗုတိပတ္တာ</b>=ထက်ဝန်းကျင်မှ ငြိမ်းချမ်းသည်၏ အဖြစ်သို့ ရောက်တော်မူကြကုန်သည်၊ <b>အဟေသုံ</b>=ဖြစ်တော်မူကြကုန်ပြီ။</p> <p>(က) <b>တဏှင်္ကရဿ</b>=တဏှင်္ကရာ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သီလဂုဏ် ကျေးဇူးတော် တို့သည်လည်း၊ <b>အသင်္ချေယျာ</b>=ရေတွက်ခြင်းငှါ မတတ်ကောင်းကုန်။ <b>အပ္ပမေယျာ</b>=နှိုင်းယှဉ်ခြင်းငှါမတတ်ကောင်းကုန်။ <b>သမာဓိဂုဏာပိ</b>=သမာဓိ ဂုဏ်တော်တို့သည်လည်း၊ <b>အသင်္ချေယျာ</b>=ရေတွက်ခြင်းငှါ မတတ်ကောင်းကုန်။ <b>အပ္ပမေယျာ</b>=နှိုင်းယှဉ်ခြင်းငှါ မတတ်ကောင်းကုန်။ <b>ပညာဂုဏာပိ</b>= ပညာ ဂုဏ်တော်တို့သည်လည်း၊ <b>အသင်္ချေယျာ</b>=ရေတွက်ခြင်းငှါ မတတ် ကောင်းကုန်။ <b>အပ္ပမေယျာ</b>=နှိုင်းယှဉ်ခြင်းငှါ မတတ်ကောင်းကုန်။ <b>ဝိမုတ္တိဂုဏာပိ</b>=ဝိမုတ္တိ ဂုဏ်တော်တို့သည်လည်း၊ <b>အသင်္ချေယျာ</b>=ရေတွက် ခြင်းငှာ မတတ်ကောင်းကုန်။ <b>အပ္ပမေယျာ</b>=နှိုင်းယှဉ်ခြင်းငှာ မတတ် ကောင်းကုန်။ <b>ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿနဂုဏာပိ</b>=ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿန ဂုဏ် တော်တို့သည်လည်း၊ <b>အသင်္ချေယျာ</b>=ရေတွက်ခြင်းငှာ မတတ်ကောင်း ကုန်၊ <b>အပ္ပမေယျာ</b>=နှိုင်းယှဉ်ခြင်းငှာ မတတ်ကောင်းကုန်။</p> <p><b>အမှာကံ</b>=ငါတို့၏၊ <b>သီသေ</b>=ဦးခေါင်း၌၊ <b>တိဋ္ဌန္တိ</b>=တည်တော်မူကြ ကုန်၏၊ <b>အမှာကံ</b>=ငါတို့၏၊ <b>ကာယေ</b>=ကိုယ်၌၊ <b>တိဋ္ဌန္တိ</b>=တည်တော်မူကြ ကုန်၏၊ <b>အမှာကံ</b>=ငါတို့၏၊ <b>ဟဒယေ</b>=စိတ်နှလုံး၌၊ <b>တိဋ္ဌန္တိ</b>=တည်တော်မူကြ ကုန်၏၊ <b>ကာဠာ</b>=မည်းနက်ကြကုန်သော၊ <b>ကာဠဝဏ္ဏာ</b>=မည်းနက်သော အဆင်းရှိကြကုန်သော၊ <b>ကာဠစိတ္တာ</b>=မည်းနက်သော စိတ်အကြံရှိကြ ကုန်သော၊ <b>လောဟိတပါနာ</b>=သွေးကိုသောက်တတ်ကြကုန်သော၊ <b>လောဟိတဘက္ခာ</b>=သွေးကို စားသောက်တတ်ကြကုန်သော၊ <b>ဂါမေ</b>=ရွာ၌၊ <b>ဒုဋ္ဌာ</b>=ဖျက်ဆီးတတ်ကုန်သော၊ <b>နဂရေ</b>=မြို့၌၊ <b>ဒုဋ္ဌာ</b>=ဖျက်ဆီးတတ် ကုန်သော၊ <b>ယေစ အမနုဿာ</b>=အကြင်လူ မဟုတ်ကုန်သော မြေဘုတ် ဘီလူး အထူးထူးသော သရဲသံဘက်တို့သည်၊ <b>သန္တိ</b>=ရှိကြကုန်၏၊ <b>သဗ္ဗေ</b>= အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>တေ အမနုဿာ</b>=ထိုမြေဘုတ် ဘီလူး အထူးထူးသော သရဲသံဘက်တို့သည်...<br></p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ</b>=တဏှင်္ကရာအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>= မြတ်စွာဘုရားသခင်၏၊ <b>သီလတေဇေန</b>=သီလဂုဏ်တော်တို့၏ တန်ခိုး တေဇော် အာနုဘော်ကြောင့်၊ <b>ဟတာ</b>=ပျောက်ပျက်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>ဝိဟတာ</b>=ကင်းပျောက်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>= ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>နိဟတာ</b>=အကြွင်းမရှိ ပျောက်ပျက်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>နဋ္ဌာ</b>=ကွယ်ပျောက်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>ဝိနဋ္ဌာ</b>=ကင်းပျောက်ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန် သတည်း။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ</b>=တဏှင်္ကရာအမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>= ၏၊ <b>သမာဓိတေဇေန</b>=သမာဓိတည်းဟူသော တန်ခိုးတေဇော် အာနုဘော် ကြောင့်၊ <b>ဟတာ</b>=ကုန်သည်၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>ပညာတေဇေန</b>=ပညာ တည်းဟူသော တန်ခိုးတေဇော် အာနုဘော်ကြောင့်၊ <b>ဟတာ</b>=ကုန်သည်၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>ဝိမုတ္တိတေဇေန</b>= ဝိမုတ္တိဉာဏ်တည်းဟူသော တန်ခိုးတေဇော် အာနုဘော်ကြောင့်၊ <b>ဟတာ</b>= ကုန်သည်၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p><b>တဏှင်္ကရဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿန တေဇေန</b>=ဝိမုတ္တိဉာဏဒဿနတည်းဟူသော တန်ခိုးတေဇော် အာနုဘော် ကြောင့်၊ <b>ဟတာ</b>=ကုန်သည်၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ခ) <b>မေဓင်္ကရဿ</b>=မေဓင်္ကရာ အမည်တော်ရှိသော၊ <b>သမ္မာ သမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သီလဂုဏ်တော် ကျေးဇူး တော်တို့သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဂ) <b>သရဏင်္ကရဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဃ) <b>ဒီပင်္ကရဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(င) <b>ကောဏ္ဍညဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(စ) <b>မင်္ဂလဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သည် လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဆ) <b>သုမနဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဇ) <b>ရေဝတဿ</b>= သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(စျ) <b>သောဘိတဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>= ၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊(ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ည) <b>အနောမဒဿိနော</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလ ဂုဏာပိ</b>=သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဋ) <b>ပဒုမဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သည် လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဌ) <b>နာရဒဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဍ) <b>ပဒုမုတ္တရဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(¡) <b>သုမေဓဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဏ) <b>သုဇာတဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(တ) <b>ပိယဒဿိနော</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ထ) <b>အတ္ထဒဿိနော</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလ ဂုဏာပိ</b>=သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဒ) <b>ဓမ္မဒဿိနော</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဓ) <b>သိဒ္ဓတ္ထဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(န) <b>တိဿဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ပ) <b>ဖုဿဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဖ) <b>ဝိပဿိနော</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဗ) <b>သိခိနော</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဘ) <b>ဝေဿဘုဿ</b>= သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>= ၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(မ) <b>ကကုသန္ဓဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ယ) <b>ကောဏာဂမနဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလ ဂုဏာပိ</b>=သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ရ) <b>ကဿပဿ</b>=သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>= သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(လ) <b>အမှာကံ</b>=ငါတို့၏၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူး ဂုဏ်နှင့်ပြည့်စုံတော်မူသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>=ဂေါတမ ရှင်တော်မြတ်ဘုရားကြီး၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <p>(ဝ) <b>သဗ္ဗေသံ</b>=အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ပစ္စေကဗုဒ္ဓါနံ</b>=ပစ္စေကဗုဒ္ဓါ ဘုရားရှင်တို့၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>= သတည်း။</p> <p>(သ) <b>သဗ္ဗေသံ</b>=အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ခီဏာသဝါနံ</b>=ကုန်ပြီးသော အာသဝရှိကြကုန်သော၊ <b>အရဟန္တာနံ</b>=ရဟန္တာ အရှင်မြတ် တို့၏၊ <b>သီလဂုဏာပိ</b>=သည်လည်း၊ (ပ) <b>ဟောန္တု</b>=သတည်း။</p> <h3>၁၄။ ဘုရားငါးဆူ အန္တရာယ်ကင်း ဂါထာတော်ကြီး</h3> <p>၁။ <b>ကကုသန္ဓော ကောဏာဂမနော</b>၊ <b>ကဿပေါ ဂေါတမော မုနိ</b>။</p> <p><b>မေတ္တေယျော ပဉ္စ ဗုဒ္ဓါ တေ</b>၊ <b>သီသေ မေ သေန္တု သဗ္ဗဒါ</b>။</p> <p>၂။ <b>ဧတေသံ အာနုဘာဝေန</b>၊ <b>ယက္ခာ ဒေဝါ မဟိဒ္ဓိကာ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေပိ သုခိတာ ဟောန္တု</b>၊ <b>မမ မိတ္တာ သဟာယကာ</b>။</p> <p>၁။ <b>ကကုသန္ဓော</b>=ကကုသန္ဓ အမည်တော်ရသော၊ <b>မုနိ</b>=ရှင်တော် မြတ်စွာဘုရားကြီးလည်းကောင်း၊ <b>ကောဏာဂမနော</b>=ကောဏာဂမန အမည်တော်ရသော၊ <b>မုနိ</b>=ရှင်တော်မြတ်စွာဘုရားကြီးလည်းကောင်း၊ <b>ကဿပေါ</b>=ကဿပ အမည်တော်ရသော၊ <b>မုနိ</b>=ရှင်တော် မြတ်စွာဘုရား ကြီးလည်းကောင်း၊ <b>ဂေါတမော</b>=ဂေါတမအမည်တော်ရသော၊ <b>မုနိ</b>= ရှင်တော်မြတ်စွာဘုရားကြီးလည်းကောင်း၊ <b>မေတ္တေယျော</b>=အရိမေတ္တေယျ အမည်တော်ရသော၊ <b>မုနိ</b>=ရှင်တော်မြတ်စွာဘုရားကြီးလည်းကောင်း၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ပဉ္စ</b>=ငါးဆူကုန်သော၊ <b>တေ ဗုဒ္ဓါ</b>=ထိုရှင်တော် မြတ်စွာ ဘုရားကြီးတို့သည်၊ <b>မေ</b>=အမြတ်ဂုဏ်ရည် ယုံကြည်စွာဘိ တပည့်တော်၏၊ <b>သီသေ</b>=ဦးခေါင်းရတနာ မြတ်အင်္ဂါ၌၊ <b>သဗ္ဗဒါ</b>=နေ့ညဉ့် မပြတ် မလပ်မြဲစွာ အခါခပ်သိမ်း၊ <b>သေန္တု</b>=စမ္ပယ်ရွှင်ပြုံး သီတင်းသုံးနေတော်မူကြပါစေ ကုန်သတည်း။</p> <p>၂။ <b>ဧတေသံ</b>=ထိုငါးဆူကုန်သော ရှင်တော်မြတ်စွာ ဘုရာကြီးတို့၏၊ <b>အာနုဘာဝေန</b>=တန်ခိုးရှိန်စော် အာနုဘော်ကြောင့်၊ <b>မဟိဒ္ဓိကာ</b>=ကြီးမား သော တန်ခိုးရှိကြကုန်သော၊ <b>သဗ္ဗေပိ</b>=အလုံးစုံလည်း ဖြစ်ကြကုန်သော၊ <b>ယက္ခာ</b>=ဘီလူးမင်းကြီးတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝါ</b>=နတ်မင်းကြီးတို့ သည်လည်းကောင်း၊ <b>သုခိတာ</b>=ကိုယ်ရောစိတ်ပါ ကျန်းမာချမ်းသာကြ ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>မမ</b>=မိတ်ဆွေမှန်ဘိ အကျွန်ုပ်၏၊ <b>မိတ္တာ</b>=မိတ်ကောင်း, ဆွေကောင်း, ခင်ပွန်းကောင်းကြီး တို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>သဟာ ယကာ</b>=မေတ္တာသက်ဝင် ချစ်ခင်အမြဲ အဖော်သဟဲကြီးတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန် သတည်း။</p> <h3>၁၅။ ရောဂါဆိုး အနာဆိုး ကပ်ဥပဒ်ဆိုး အမျိုးမျိုးတို့မှ ကင်းလွတ်စေတတ်သော အသက်ထက်ဆုံး စွဲမြဲရန် အန္တရာယ်ကင်းခြောက်ဂါထာ</h3> <p>၁။ <b>ဗုဒ္ဓေါဝ မင်္ဂလော လောကေ</b>၊ <b>ဒေဝဣန္ဒဗြဟ္မိဿရော</b>။</p> <p><b>ဗုဒ္ဓံ သရဏ မာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၂။ <b>ဓမ္မောဝ မင်္ဂလော လောကေ</b>၊ <b>သဗ္ဗပါပ ဝိနာသကော</b>။</p> <p><b>ဓမ္မံ သရဏ မာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၃။ <b>သံဃောဝ မင်္ဂလော လောကေ</b>၊ <b>ဘယဝေရ ဝိနောဒနော</b>။</p> <p><b>သံဃံ သရဏ မာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၄။ <b>ဧတံ ခေါ မင်္ဂလံ ခေမံ</b>၊ <b>ဧတံ မင်္ဂလ မုတ္တမံ</b>။</p> <p><b>ဧတံ မင်္ဂလ မာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗပါပါ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၅။ <b>ဧတံ ခေါ သရဏံ ခေမံ</b>၊ <b>ဧတံ သရဏ မုတ္တမံ</b>။</p> <p><b>ဧတံ သရဏ မာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၆။ <b>ဧတံ ခေါ ရတနံ ခေမံ</b>၊ <b>ဧတံ ရတန မုတ္တမံ</b>။</p> <p><b>ဧတံ ရတန မာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒေါသာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>[အိပ်ရာဝင်လျှင် နေ့စဉ်သက်စေ့ရွတ်၊ သားငယ်, သမီးငယ်ရှိသော မိဘများမှာ သားငယ်, သမီးငယ်အတွက် ပိုမို၍ရွတ်။]<br></p> <p>၁။ <b>လောကေ</b>=လောကသုံးခွင် ဘုံအပြင်၌၊ <b>ဗုဒ္ဓေါဝ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်သာလျှင်၊ <b>မင်္ဂလော</b>=လူ, နတ်, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါအပေါင်းတို့တွင် အတုမရ အဖက်မရ လွန်မြတ်လှသော အနုတ္တရမဟာ မင်္ဂလာကြီးအစစ်ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဒေဝဣန္ဒဗြဟ္မိဿရော</b>=ဘုန်းတန်ခိုး ဣဒ္ဓိပါဒ် လွန် ကြီးမြတ်သော နတ်မင်းအပေါင်း သိကြားမင်းအပေါင်း ဗြဟ္မာမင်း အပေါင်းတို့ကို အစိုးရတော်မူပေ၏၊ <b>ဗုဒ္ဓံ-သရဏံ</b>=ဘုရားတည်းဟူသော ကိုးကွယ်ရာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ-သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်း တို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၂။ <b>လောကေ</b>=လောကသုံးခွင် ဘုံအပြင်၌၊ <b>ဓမ္မောဝ</b>= မဂ်လေးပါး ဖိုလ်လေးပါး နိဗ္ဗာန်တရားတော်မြတ်သည်သာလျှင်၊ <b>မင်္ဂလော</b>=တရား အပေါင်းတို့တွင် အတုမရ အဖက်မရ လွန်မြတ်လှသော အနုတ္တရမဟာ မင်္ဂလာကြီးအစစ် ဖြစ်တော်မူပါပေ၏၊ <b>သဗ္ဗပါပ ဝိနာသကော</b>= ဆိုးဝါးညစ် ညမ်း ကြမ်းတမ်းယုတ်မာ မကောင်းစွာသော မိစ္ဆာဓမ္မ ဟူသမျှတို့ကို မြူမျှမကျန် ပယ်လှန်ဖျက်ဆီးတော်မူနိုင်ပေ၏၊ <b>ဓမ္မံသရဏံ</b>=တရားတည်း ဟူသော ကိုးကွယ်ရာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ-သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်းတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၃။ <b>လောကေ</b>=လောကသုံးခွင် ဘုံအပြင်၌၊ <b>သံဃောဝ</b>= မြတ်စွာ ဘုရား၏ တပည့်သား သံဃာတော်မြတ်သည်သာလျှင်၊ <b>မင်္ဂလော</b>= အပေါင်းအများ တပည့်သားအစုတွင် အတုမရ အဖက်မရ လွန်မြတ် လှသော အနုတ္တရ မဟာမင်္ဂလာကြီးအစစ် ဖြစ်တော်မူပါပေ၏၊ <b>ဘယဝေရ ဝိနောဒနော</b>=ခပ်သိမ်းသောဘေး, ခပ်သိမ်းသောရန်တို့ကို ပယ်လှန် ဖြေဖျောက်တော်မူနိုင်ပေ၏၊ <b>သံဃံသရဏံ</b>=သံဃာတည်းဟူသော ကိုး ကွယ်ရာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ-သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်းတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၄။ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ဧတံမင်္ဂလံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ မင်္ဂလာ သုံးပါးသည်သာလျှင်၊ <b>ခေမံ</b>=ဘေးရန်ကင်းရာ မင်္ဂလာအစစ် ဖြစ်ကြီး ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဧတံမင်္ဂလံ</b>=ဤဘုရား တရားသံဃာ မင်္ဂလာသုံးပါး သည်သာလျှင်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=လောကအားလုံး၌ အမြတ်ဆုံးသော မင်္ဂလာကြီး အစစ် ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဧတံ မင်္ဂလံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ မင်္ဂလာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါ တို့သည်၊ <b>သဗ္ဗပါပါ-သဗ္ဗပါပေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော အယုတ်တမာ မိစ္ဆာဓမ္မ ဟူသမျှတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၅။ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ဧတံ သရဏံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ ကိုးကွယ် ရာ သုံးပါးသည်သာလျှင်၊ <b>ခေမံ</b>=ဘေးရန်ကင်းရာ ကိုးကွယ်ရာအစစ် ဖြစ်ကြီးဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဧတံ သရဏံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ ကိုး ကွယ်ရာ သုံးပါးသည်သာလျှင်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=လောက အားလုံး၌ အမြတ်ဆုံး သော ကိုးကွယ်ရာကြီး အစစ်ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဧတံသရဏံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ ကိုးကွယ်ရာသုံးပါးကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ-သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ် သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်းတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၆။ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ဧတံ ရတနံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ ရတနာ သုံးပါးသည်သာလျှင်၊ <b>ခေမံ</b>=ဘေးရန်ကင်းရာ ရတနာအစစ် ဖြစ်ကြီး ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဧတံ ရတနံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါး သည်သာလျှင်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=လူ့ရပ်နတ်ရွာ ရတနာအားလုံးတို့ထက် အမြတ် ဆုံးသော ရတနာကြီးဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဧတံ ရတနံ</b>=ဤဘုရား တရား သံဃာ ရတနာသုံးပါးကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒေါသာ-သဗ္ဗဒေါသေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော အပြစ်ဒေါသ ဟူသမျှတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏၊ [ ဤခြောက်ဂါထာတို့ကို အနုဿတိဘာဝနာကိစ္စနှင့်ကုသိုလ်ဖြစ် ရွတ်ဆိုသော အခါ၌ သာယာစွာ ရွတ်ဆိုရသည်၊ အန္တရာယ်ရှိ၍ အန္တရာယ်ကင်းရန် ရွတ်ဆိုသောအခါ၌ စိတ်မာန်တင်းတင်းနှင့် ပြင်းထန်စွာရွတ်ဆိုရသည်။]<br></p> <h3>၁၆။ မဟာလယ်တီတိုက်တွင်း ဘုရားဝတ်ပြုရာတွင် အမြဲထည့်သွင်း ရွတ်ဆိုရသော အန္တရာယ်ကင်း လေးဂါထာ ပါဌ် နိဿယ</h3> <p>၁။ <b>ဗုဒ္ဓေါစ မင်္ဂလော လောကေ</b>၊ <b>သမ္ဗုဒ္ဓေါစာပိ လောကဂ္ဂေါ</b>။</p> <p><b>ဗုဒ္ဓံ သရဏမာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၂။ <b>ဓမ္မောစ မင်္ဂလော လောကေ</b>၊ <b>ဂမ္ဘီရော ဟောတိ ဒုဒ္ဒသော</b>။</p> <p><b>ဓမ္မံ သရဏမာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၃။ <b>သံဃောစ မင်္ဂလော လောကေ</b>၊ <b>ဒက္ခိဏေယျော သဒါ ဟောတိ</b>။ <b>သံဃံ သရဏမာဂမ္မ</b>၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ ပမုစ္စရေ</b>။</p> <p>၄။ <b>နာညတြ ဗောဇ္ဈာ တပသာ</b>၊ <b>နာညတြိန္ဒြိယ သံဝရာ</b>။</p> <p><b>နာညတြ သဗ္ဗနိဿဂ္ဂါ</b>၊ <b>သောတ္ထိံ ပဿာမိ ပါဏိနံ</b>။</p> <p>၁။ <b>လောကေ</b>=လောကသုံးခွင် ဘုံအပြင်၌၊ <b>ဗုဒ္ဓေါစ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်သာလျှင်၊ <b>မင်္ဂလော</b>=လူ, နတ်, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါ အပေါင်းတို့တွင် အတုမရ အဖက်မရ လွန်မြတ်လှသော အနုတ္တရမဟာ မင်္ဂလာကြီးအစစ် ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>သမ္ဗုဒ္ဓေါစာပိ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်သာလျှင်၊ <b>လောကဂ္ဂေါ</b>=လောကသုံးရပ် ဘုံသုံးထပ်တွင် အမြတ်ဆုံး အထွတ်ဆုံးကြီးပါပေတည်း။ <b>ဗုဒ္ဓံ သရဏံ</b>=ဘုရားတည်းဟူသော ကိုးကွယ်ရာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့ သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ-သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်းတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၂။ <b>လောကေ</b>=လောကသုံးခွင် ဘုံအပြင်၌၊ <b>ဓမ္မောစ</b>=မဂ်လေးပါး ဖိုလ်လေးပါး နိဗ္ဗာန်တရားတော်မြတ်သည်သာလျှင်၊ <b>မင်္ဂလော</b>=တရား အပေါင်းတို့တွင် အတုမရ အဖက်မရ လွန်မြတ်လှသော အနုတ္တရမဟာ မင်္ဂလာကြီးအစစ် ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဓမ္မော</b>=တရားတော်သည်ကား၊ <b>ဂမ္ဘီရော</b>=အသိခက်ခဲ လွန်နက်နဲသည်၊ <b>ဒုဒ္ဒသော</b>=အသိဉာဏ်ထဲ မြင်နိုင်ခဲ သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=အမှန်စင်စစ် ဖြစ်ပါပေ၏၊ <b>ဓမ္မံ သရဏံ</b>=တရားတည်း ဟူသော ကိုးကွယ်ရာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ-သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်းတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>=ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၃။ <b>လောကေ</b>=လောကသုံးခွင် ဘုံအပြင်၌၊ <b>သံဃောစ</b>=မြတ်စွာ ဘုရား၏ တပည့်သား သံဃာတော်မြတ်သည်သာလျှင်၊ <b>မင်္ဂလော</b>= အပေါင်းအများ တပည့်သားအစုတွင် အတုမရ အဖက်မရ လွန်မြတ် လှသော အနုတ္တရမဟာ မင်္ဂလာကြီးအစစ် ဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>သံဃော</b>= သံဃာတော်သည်ကား၊ <b>သဒါ</b>=အခါခပ်သိမ်း၊ <b>ဒက္ခိဏေယျော</b>=နောက် နောက်ဘဝ အကျိုးရဖို့ ပျိုးချတုံလတ် မြတ်သောအလှူဝတ္ထုကို ခံယူခြင်းငှာ ထိုက်တန်လှပေသည်၊ <b>ဟောတိ</b>=အမှန်စင်စစ်ဖြစ်ပါပေ၏၊ <b>သံဃံ သရဏံ</b>=သံဃာတည်းဟူသော ကိုးကွယ်ရာကို၊ <b>အာဂမ္မ</b>=ကိုးကွယ်သမှု အစွဲပြု၍၊ <b>သတ္တာ</b>=နတ်, လူ, ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗဒုက္ခာ သဗ္ဗဒုက္ခေဟိ</b>=ခပ်သိမ်းသော ဒုက္ခအပေါင်းတို့မှ၊ <b>ပမုစ္စရေ-ပမုစ္စန္တိ</b>= ကင်းလွတ်ကြရကုန်၏။</p> <p>၄။ <b>ဗောဇ္ဈာ</b>=ဗောဇ္ဈင်ခုနစ်ပါး မြတ်တရားကို ပွါးများခြင်းကိုလည်း ကောင်း၊ <b>တပသာ</b>=ဓုတင်မည်ငြား ကျင့်တရားကိုလည်းကောင်း၊ <b>ဣန္ဒြိယ သံဝရာ</b>=ဣန္ဒြေခြောက်သင်း စောင့်စည်းခြင်းကိုလည်းကောင်း၊ <b>အညတြ</b>= ဝေးရာတစ်ပါး ကြဉ်ဖယ်ထား၍၊ <b>ပါဏိနံ</b>=သံသရာတစ်လွှား လှည့်ကာ သွားရသည့် သတ္တဝါအများတို့၏၊ <b>သောတ္ထိံ</b>=ဝဋ်ဘေးကင်းကွာ ချမ်းသာ ခြင်းကို၊ <b>အဟံ</b>=သင်တို့ဆရာ ဘုရားငါသည်၊ <b>နပဿာမိ</b>=သေချာစေ့ငု ကြည့်ရှု၍ မြင်တော် မမူချေ၊ <b>သဗ္ဗနိဿဂ္ဂါ</b>=လုံးစုံငြိကပ် တဏှာဓာတ်တို့ ကင်းပြတ်ရာမှန် မြတ်နိဗ္ဗာန်ကို၊ <b>အညတြ</b>=ဝေးရာတစ်ပါး ကြဉ်ဖယ်ထား၍၊ <b>ပါဏိနံ</b>=သံသရာတစ်လွှား လှည့်ကာသွားရသည့် သတ္တဝါအများတို့၏၊ <b>သောတ္ထိံ</b>=ဝဋ်ဘေးကင်းကွာ ချမ်းသာခြင်းကို၊ <b>အဟံ</b>=သင်တို့ဆရာ ဘုရား ငါသည်၊ <b>နပဿာမိ</b>=သေချာစေ့ငု ကြည့်ရှု၍ မြင်တော်မမူချေ။</p> <h3>၁၇။ အာဝေဏိကဂုဏ်တော် ပါဌ် နိဿယ</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>။</p> <p><b>အနန္တရာယိက ဌာန လေးပါး</b></p> <p>၁။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ ဇီဝိတဿ န သက္ကာ ကေနစိ အန္တရာယော ကာတုံ</b>။</p> <p>၂။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ သဗ္ဗညုတဉာဏဿ န သက္ကာ ကေနစိ အန္တရာယော ကာတုံ</b>။</p> <p>၃။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ အဘိဟဋာနံ စတုန္နံ ပစ္စယာနံ နသက္ကာ ကေနစိ အန္တရာယော ကာတုံ</b>။</p> <p>၄။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ အသီတိယာနုဗျဉ္ဇနာနံ ဗျာမပ္ပဘာယဝါ န သက္ကာ ကေနစိ အန္တရာယော ကာတုံ</b>။</p> <p><b>ဣမေသံ စတုန္နံ န သက္ကာ ကေနစိ အန္တရာယော ကာတုံ</b>၊ <b>တထာ မေ ဟောတု</b>။</p> <p><b>အတီတဉာဏာဒိဋ္ဌာရသက</b></p> <p>၁။ <b>အတီတံသေ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော အပ္ပဋိဟတံ ဉာဏံ</b>။</p> <p>၂။ <b>အနာဂတံသေ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော အပ္ပဋိဟတံ ဉာဏံ</b>။</p> <p>၃။ <b>ပစ္စုပ္ပန္နံသေ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော အပ္ပဋိဟတံ ဉာဏံ</b>။</p> <p><b>ဣမေဟိ တီဟိ ဓမ္မေဟိ သမန္နာဂတဿ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော</b></p> <p>၁။ <b>သဗ္ဗံ ကာယကမ္မံ ဉာဏပုဗ္ဗင်္ဂမံ ဉာဏာနုပရိဝတ္တံ</b>။</p> <p>၂။ <b>သဗ္ဗံ ဝစီကမ္မံ ဉာဏပုဗ္ဗင်္ဂမံ ဉာဏာနုပရိဝတ္တံ</b>။</p> <p>၃။ <b>သဗ္ဗံ မနောကမ္မံ ဉာဏပုဗ္ဗင်္ဂမံ ဉာဏာနုပရိဝတ္တံ</b>။</p> <p><b>ဣမေဟိ ဆဟိ ဓမ္မေဟိ သမန္နာဂတဿ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော</b></p> <p>၁။ <b>နတ္ထိ ဆန္ဒဿ ဟာနိ</b>။</p> <p>၂။ <b>နတ္ထိ ဓမ္မဒေသနာယ ဟာနိ</b>။</p> <p>၃။ <b>နတ္ထိ ဝီရိယဿ ဟာနိ</b>။</p> <p>၄။ <b>နတ္ထိ သမာဓိဿ ဟာနိ</b>။</p> <p>၅။ <b>နတ္ထိ ပညာယ ဟာနိ</b>။</p> <p>၆။ <b>နတ္ထိ ဝိမုတ္တိယာ ဟာနိ</b>။</p> <p><b>ဣမေဟိ ဒွါဒသဟိ ဓမ္မေဟိ သမန္နာဂတဿ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော</b></p> <p>၁။ <b>နတ္ထိ ဒဝါ</b>။</p> <p>၂။ <b>နတ္ထိ ရဝါ</b>။</p> <p>၃။ <b>နတ္ထိ အပ္ဖုဋံ</b>။</p> <p>၄။ <b>နတ္ထိ ဝေဂါယိတတ္တံ</b>။</p> <p>၅။ <b>နတ္ထိ အဗျာဝဋမနော</b>။</p> <p>၆။ <b>နတ္ထိ အပ္ပဋိသင်္ခါနုပေက္ခာ</b>။</p> <p><b>ဣမေဟိ အဋ္ဌာရသဟိ ဓမ္မေဟိ သမန္နာဂတဿ ဗုဒ္ဓဿ ဘဂဝတော နမော သတ္တန္နံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါနံ</b>။ <b>သသဒ္ဓမ္မဂဏုတ္တမော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ သပရိဝါရံ သဉာတိဂဏံ ရက္ခတု မံ စိရံ သဒါ</b>၊ <b>သဗ္ဗကာမဒဒေါ ဟောတု မယှမေဝ စိရံ သဒါ</b>။</p> <p>အနန္တရာယိကဌာနလေးပါး နိဿယ</p> <p>၁။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ</b>=သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားရှင်တို့၏၊ <b>ဇီဝိတဿ</b>=ပွင့်ရာ တမ်းမှတ် အာယုကပ်ကို ငါးရပ်ပုံစု လေးခုသုဉ်းတိုင် ရှည်ခိုင် တည်နေ မြဲဖြစ်သော အသက်တော်၏၊ <b>အန္တရာယော</b>=လေးစုံလုံးလုံး မဆုံးမီခင် အလယ်တွင်၌ ဝင်၍လတ်လတ် ဖျက်ဆီးတတ်သော အန္တရာယ်ကို၊ <b>ကေနစိ</b>= ဒေဝဒတ်နှင့် မာရ်နတ်စစ်မှူး ဘီလူး အာဠာဝက စသည်အပုံ တစ်စုံ တစ်ယောက်သောသူမျှပင်၊ <b>ကာတုံ</b>=ပျက်စီးလေအောင် ကြံဆောင် အားထုတ် ပြုလုပ်စီရင်ခြင်းငှာ၊ <b>နသက္ကာ</b>=မတတ်နိုင်။</p> <p>၂။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ</b>=သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားရှင်တို့၏၊ <b>သဗ္ဗညုတ ညာဏဿ</b>= အပရိယန္တ ဉေယျအထု တရားစုဝယ် တစ်ခုမကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကို အကုန်အစင် ထင်ထင်မြင်နိုင်သော သဗ္ဗညုတရွှေဉာဏ်တော်မြတ်၏၊ <b>အန္တရာယော</b>=ဉာဏ်ကြီးသဗ္ဗဉ် မထင်သာအောင် ကွယ်ကာဖျက်ဆီးတတ် သော အန္တရာယ်ကို၊ <b>ကေနစိ</b>=မဟေသရ, ဗကဗြဟ္မာ, အသူရာနှင့် များစွာလူတွင် တစ်ယောက်ပင်မျှ၊ <b>ကာတုံ</b>=မမြင်သာအောင် ကြံဆောင် အားထုတ် ပြုလုပ်စီရင်ခြင်းငှာ၊ <b>နသက္ကာ</b>=မတတ်နိုင်။</p> <p>၃။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ</b>=သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားရှင်တို့၏၊ <b>အဘိဟဋာနံ</b>=ရှေးရှု ဆောင် အပ်ကုန်ပြီးသော၊ <b>စတုန္နံ</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ပစ္စယာနံ</b>=သင်္ကန်း, ဆွမ်း, ဆေး, ကျောင်းပစ္စေးတို့၏၊ <b>အန္တရာယော</b>=ပျက်စီးချိန်သင့် ခါမလင့်ခင် အလယ်တွင်၌ ဝင်၍လတ်လတ် ဖျက်ဆီးတတ်သော အန္တရာယ်ကို၊ <b>ကေနစိ</b>= မိုက်ကန်း ယုတ်မာ ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ အဆူဆူတွင် တစ်ယောက်ပင်မျှ၊ <b>ကာတုံ</b>=ပျက်စီးလေအောင် ကြံဆောင်အားထုတ် ပြုလုပ်စီရင်ခြင်းငှာ၊ <b>နသက္ကာ</b>=မတတ်နိုင်။</p> <p>၄။ <b>ဗုဒ္ဓါနံ</b>=သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားရှင်တို့၏၊ <b>အသီတိယာ</b>=ရှစ် ဆယ်သော၊ <b>အနုဗျဉ္ဇနာနံဝါ</b>=လက္ခဏာတော်ငယ်တို့၏လည်းကောင်း၊ <b>ဗျာမပ္ပဘာယဝါ</b>=တစ်ဆယ့်ရှစ်တောင် ဝန်းကျင်ဆောင်သော် အတောင် ရှစ်ဆယ်ပမာဏ နိစ္စလဌီတိ ရောင်ခြည်တော်၏လည်းကောင်း၊ <b>အန္တရာယော</b>=ပျက်စီးချိန်သင့် ခါမလင့်ခင် အလယ်တွင်၌ ဝင်၍လတ် လတ် ဖျက်ဆီးတတ်သော အန္တရာယ်ကို၊ <b>ကေနစိ</b>=မိုက်ကန်းယုတ်မာ ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ အဆူဆူတွင် တစ်ယောက်ပင်မျှ၊ <b>ကာတုံ</b>=ပျက်စီးလေ အောင် ကြံဆောင်အားထုတ် ပြုလုပ်စီရင် ခြင်းငှာ၊ <b>နသက္ကာ</b>=မတတ်နိုင်။</p> <p><b>ဣမေသံ စတုန္နံ</b>=သက်တော်, ဉာဏ်တော်, ပစ္စည်းတော်နှင့် ကိုယ်တော် ရောင်ခြည် ဤလေးမည်တို့၏၊ <b>အန္တရာယော</b>=ပျက်စီးချိန်သင့် ခါမလင့်ခင် အလယ်တွင်၌ ဝင်၍လတ်လတ် ဖျက်ဆီးတတ်သော အန္တရာယ်ကို၊ <b>ကေနစိ</b>=မိုက်ကန်းယုတ်မာ ဗြဟ္မာ, နတ်, လူ အဆူဆူတွင် တစ်ယောက်ပင်မျှ၊ <b>ကာတုံ</b>=ပျက်စီးလေအောင် ကြံဆောင်အားထုတ် ပြုလုပ်စီရင်ခြင်းငှာ၊ <b>နသက္ကာ</b>=မတတ်နိုင်၊ <b>တထာ</b>=ထိုနည်းမခြား အလားတူစွာ၊ <b>မေ</b>=ဘုရားအာရုံ ကိုယ်လုံးထုံလျက် ကြည်ယုံကော်ရော် တပည့်တော်အား၊ <b>ဟောတု</b>=ဖြစ်ပါစေသတည်း။</p> <p>[ဤအနန္တရာယိကဌာနလေးပါးသည် ပါရာဇိကဏ်အဋ္ဌကထာ၌ လာသည်၊ သို့ရာတွင် ခေါင်းစဉ်မတူကြ။]</p> <h3> အတီတဉာဏာဒိဋ္ဌာရသက နိဿယ</h3> <p>၁။ <b>ဘဂဝတော</b>=ခြောက်ပါးရှစ်သွယ် ဘုန်းတော်ကြွယ်သော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=သဗ္ဗညုတရွှေဉာဏ်တော်သည်၊ <b>အတီတံ သေ</b>=အတိတ်သံသရာ ကမ္ဘာဘာလျှင် စ,ရာမထင် ရှေ့တစ်ပြင်က လွတ်ကြ ကုန်သော ဉေယျသစ္စာ များစွာအထု တရားစု၌၊ <b>အပ္ပဋိဟတံ</b>= ပရမာမြူဏု တစ်ခုခုမျှပင် မြင်ခွင့်မပေး အရေးကန့်လန့် တားဟန့်ပိတ် ပင်နိုင်သော ပဋိပက္ခတရားမှ ကင်းတော်မူ၏။</p> <p>၂။ <b>ဘဂဝတော</b>=ခြောက်ပါးရှစ်မျိုး ဘုန်းတော်ဖြိုးသော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>= မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=သဗ္ဗညုတ ရွှေဉာဏ်တော်သည်၊ <b>အနာဂတံ သေ</b>=အနာဂတ်သံသရာ ကမ္ဘာဘာလျှင် ဆုံးရာမထင် နယ်တစ်ပြင်၌ အစဉ်ရှည်ဝေး လာအံ့သေးသော ဉေယျသစ္စာ များစွာအထု တရားစု၌၊ <b>အပ္ပဋိဟတံ</b>=ပရမာမြူဏု တစ်ခုခုမျှပင် မြင်ခွင့်မပေး အရေးကန့်လန့် တားဟန့်ပိတ်ပင်နိုင်သော ပဋိပက္ခတရားမှ ကင်းတော်မူ၏။</p> <p>၃။ <b>ဘဂဝတော</b>=ရှစ်ပါးခြောက်မြောက် ဝင်းဝင်းတောက်သော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=သဗ္ဗညုတ ရွှေဉာဏ်တော်သည်၊ <b>ပစ္စုပ္ပန္နံသေ</b>=ဧကတ္တိံသ ဘုံဘဝနှင့် အနန္တစကြဝဠာ ရပ်ရွာဝန်းကျင် နယ်တစ် ပြင်၌ မျက်မြင် မစဲ ဖြစ်ဆဲ, ပျက်မှု ယခုတည်လစ် လောလော ဖြစ်သော ဉေယျသစ္စာ များစွာအထု တရားစု၌၊ <b>အပ္ပဋိဟတံ</b>=ပရမာမြူဏု တစ်ခုခုမျှပင် မြင်ခွင့်မပေး အရေးကန့်လန့် တားဟန့်ပိတ်ပင်နိုင်သော ပဋိပက္ခတရားမှ ကင်းတော်မူပေ၏။</p> <p><b>ဣမေဟိ တီဟိဓမ္မေဟိ</b>=ဤသုံးပါးသော အသာဓာရဏ ဓမ္မပြန့်ဖြူး ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်တို့နှင့်၊ <b>သမန္နာဂတဿ</b>=လောက်လွေ့ ကုံငပြည့်စုံ လှသော၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ခြောက်ပါးရှစ်တန် ဘုန်းတော်လျှံသော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>= မြတ်စွာဘုရား၏</p> <p>၁။ <b>သဗ္ဗံ</b>=တစ်ခုမကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>ကာယကမ္မံ</b>= သွား, ရပ်, ထိုင်, လျောင်း, ရှေ့, နှောင်း, တက်, ဆုတ်, ဆန့်, ရုတ်, ချီ, ကြွ စသည်များပြား လှုပ်ရှားပြုပြင်သမျှသော ကိုယ်အမူအရာတော်သည်၊ <b>ဉာဏ ပုဗ္ဗင်္ဂမံ</b>=သတ္ထကသမ္ပဇဉ်, သပ္ပါယသမ္ပဇဉ်, ဂေါစရသမ္ပဇဉ်, အသမ္မောဟသမ္ပဇဉ် ပညာလေပါးရှေ့သွားရှေ့ဆောင် ရှိတော်မူပေ၏၊ <b>ဉာဏာနုပရိဝတ္တံ</b>=သမ္ပဇဉ်ဉာဏ် စီမံတိုင်းပင် အစဉ်တစိုက် လိုက်ကာ ဖြစ်တော်မူပေ၏။</p> <p>၂။ <b>သဗ္ဗံ</b>=တစ်ခုမကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>ဝစီကမ္မံ</b>= နှုတ်လျှာအိမ့်၍ မိန့်ဘော်ကျူးရင့် လှစ်ဖွင့်သမျှသော နှုတ်အမူ အရာတော် သည်၊ <b>ဉာဏပုဗ္ဗင်္ဂမံ</b>=သတ္ထကသမ္ပဇဉ်, သပ္ပါယသမ္ပဇဉ်, ဂေါစရသမ္ပဇဉ်, အသမ္မောဟသမ္ပဇဉ် ပညာလေးပါး ရှေ့သွားရှေ့ဆောင်ရှိတော်မူပေ၏၊ <b>ဉာဏာနုပရိဝတ္တံ</b>=သမ္ပဇဉ်ဉာဏ် စီမံတိုင်းပင် အစဉ်တစိုက် လိုက်ကာ ဖြစ်တော်မူပေ၏။</p> <p>၃။ <b>သဗ္ဗံ</b>=တစ်ခုမကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>မနောကမ္မံ</b>= ကြံကြံသမျှသော စိတ်အမူအရာတော်သည်၊ <b>ဉာဏပုဗ္ဗင်္ဂမံ</b>=သတ္ထက သမ္ပဇဉ်, သပ္ပါယသမ္ပဇဉ်, ဂေါစရသမ္ပဇဉ်, အသမ္မောဟသမ္ပဇဉ် ပညာ လေးပါး ရှေ့သွားရှေ့ဆောင် ရှိတော်မူပေ၏၊ <b>ဉာဏာနုပရိဝတ္တံ</b>=သမ္ပဇဉ်ဉာဏ် စီမံတိုင်းပင် အစဉ်တစိုက် လိုက်ကာဖြစ်တော်မူပေ၏၊ <b>ဣမေဟိ ဆဟိ ဓမ္မေဟိ</b>=ဤခြောက်ပါးသော အသာဓာရဏ ဓမ္မပြန့်ဖြူး ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်တို့နှင့်၊ <b>သမန္နာဂတဿ</b>=လောက်လွေ့ကုံင ပြည့်စုံလှသော၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ခြောက်ပါးရှစ်တန် ဘုန်းတော်လျှံသော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=မြတ်စွာဘုရားအား</p> <p>၁။ <b>ဆန္ဒဿ</b>=စကြဝဠာပေါင်း တစ်သောင်းတိုက်နေ ဗိုလ်ခြေ များစွာ သတ္တဝါကို ခေမာသောင်သို့ ငါဆောင်ပို့မည် ရည်သန်တောင့်တ သော ဘုရားလောင်းလျာ သုမေဓာသူမြတ်၏ သန္တာန်၌ဖြစ်သော အာဂမ ဆန္ဒတော်, ဘုန်းခြောက်ဖြာတွင် ကာမာမည်သီး လိုတိုင်းပြီးသော အဓိဂမ ဆန္ဒတော် နှစ်ပါး၏၊ <b>ဟာနိ</b>=ရည်သန်သလောက် မမြောက်မပြီး ပျက်စီး ချို့ငဲ့ခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၂။ <b>ဓမ္မဒေသနာယ</b>=ဝဋ္ဋသုံးဖြာ သံသရာမှ နိယျာနိက နိဿရဏစစ် ဖြစ်စေခြင်းငှါ စိတ်ဖြာဝေဖန် ခွဲပြညွှန်သား အမွန်ထွေလာ ဒေသနာ တော်မြတ်၏၊ <b>ဟာနိ</b>=နိယျာနိက နိဿရဏ ဖလကျိုးကြီး မပြီးစီးပဲ ချွတ်လွဲ ယုတ်လျော့ခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၃။ <b>ဝီရိယဿ</b>=ယူဇနာဝန်းညီသုံးလီသန်းပေါင်း ခြောက်သိန်း လောင်းလျက် တစ်သောင်းသုံးရာ ငါးဆယ်သာသည် စကြဝဠာတွင်း ဝင်းဝင်း ထိန်ညီး မီးကျီး, လှံသွား အပြည့်ထားလျက် တစ်ဖက်ကမ်းတိုင် ရောက်နိုင်ပေမူ အကြင်သူကား ဘုရားဖြစ်မည် စင်စစ်ဟူက ဆံမြူမတွန့် ဝံ့ဝံ့စားစား ကူးသွားနိုင်မျှ ရဲရင့်လှသား ပယတ္တမည်သော အာဂမဝီရိယ တော်, အသာဓာရဏ ကိစ္စလေးတန် ကုံလောက်ငံ၍ သမ္မပ္ပဓာန်ကိစ္စ တတ်စွမ်းလှသော အာဂမဝီရိယတော်, နေ့တိုင်းစတေ ငါးထွေကိစ္စ မလပ်ရအောင် ထာဝရအားသစ် ပြုမြဲဖြစ်သော အဓိဂမဝီရိယတော်သုံးပါး၏၊ <b>ဟာနိ</b>=ယုတ်လျော့ခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၄။ <b>သမာဓိဿ</b>=အဋ္ဌဒိသာ ရှစ်မျက်နှာမှ လာလာသရွေ့ မုန်တိုင်း ဝှေ့လည်း မရွေ့မယိုင် မြင့်မိုရ်ခိုင်သို့ တစ်ပြိုင်နက်သား ရှစ်ပါးလောကဓံ ဝန်းရံပတ်ဆုံ တွေ့ခိုက်ကြုံလည်း မတုန်လှုပ်ပဲ တည်တံ့သော ပကတိ သမာဓိတော်, ဝသီငါးရပ် ကမ်းဆုံးခပ်လျက် ထူးမြတ်လွန်ကဲသော ဣဒ္ဓိဝိဓ အဘိညာဏ်, ဒိဗ္ဗစက္ခုအဘိညာဏ်, ဒိဗ္ဗသောတအဘိညာဏ်, စေတော ပရိယ အဘိညာဏ်, ပုဗ္ဗေနိဝါသာနုဿတိအဘိညာဏ်, ယထာကမ္မူပဂ အဘိညာဏ်, အနာဂတံသ အဘိညာဏ်မျိုး တန်ခိုး ဣဒ္ဓိပါဒ်တော်တို့၌ အခြေဖြစ်သော အပ္ပနာသမာဓိတော်နှစ်ပါး၏၊ <b>ဟာနိ</b>=ယုတ်လျော့ ခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၅။ <b>ပညာယ</b>=စကြဝဠာပေါင်း သောင်းတိုက်အပြင် သုံးဘုံခွင်ဝယ် သင်္ခါရဓမ္မ ဟူသမျှကို တစ်စမကြွင်း လင်းလင်းထင်ထင် အကုန်မြင်လျက် နေ့စဉ်မစဲ ရှုမြဲအစဉ်ဖြစ်သော နှစ်ကုဋေလေးသန်းမျှလောက်သော မဟာ ဝဇီရဉာဏ်တော်မြတ်၏၊ <b>ဟာနိ</b>=ယုတ်လျော့ခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>= အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၆။ <b>ဝိမုတ္တိယာ</b>=ကုဋေတစ်သိန်း ပျက်ကိန်းတူစွာ စကြဝဠာဝယ် ဗြဟ္မာ လူနတ် လေးရပ်ပါယ်ဘုံ အကုန်မကြွင်း ခပင်းရုံးပေါင်း လွှမ်းမွမ်း ညောင်းအောင် သွန်းလောင်းဖြန့်ဖြူးတော်မူအပ်သော မေတ္တာ, ကရုဏာ, မုဒိတာ, ဥပေက္ခာဟုဆိုအပ်သော ဗြဟ္မဝိဟာရ စေတောဝိမုတ္တိ တရား လေးပါး, ဗြဟ္မာ လူ, နတ် ပရိသတ်အား တရားဟောစဉ် အခိုက်တွင်မျှ မလပ်ရအောင် နေ့ညမစဲ ဝင်စားမြဲအစဉ်ဖြစ်သော နှစ်ကုဋေလေးသန်း မျှလောက်သော အရဟတ္တ ဖလစတုတ္ထစျာန် အမွန်ရတနာ ချမ်းသာသုခ ထူးမြတ်လှသော ဝိမုတ္တိတရား ဤငါးပါး၏၊ <b>ဟာနိ</b>=ယုတ်လျော့ခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p><b>ဣမေဟိ ဒွါဒသဟိ ဓမ္မေဟိ</b>=ဤတစ်ဆယ့်နှစ်ပါးသော အသာ ဓာရဏ ဓမ္မပြန့်ဖြူး ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်တို့နှင့်၊ <b>သမန္နာဂတဿ</b>= လောက်လွေ့ ကုံငပြည့်စုံလှသော၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ခြောက်ပါးရှစ်တန် ဘုန်းတော်လျှံသော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=မြတ်စွာဘုရားအား</p> <p>၁။ <b>ဒဝါ</b>=သတိသမ္မဇဉ် မယှဉ်မဖက် အပျက်အချော် သရော်ဖျင်း ပေါ့ အသော့အသွမ်း ရွှင်လန်းမြူးရယ် ကြည်ဆယ်သမှု ပြုအပ် ဆိုအပ် ကြံစည်အပ်သော ကိုယ်အမူအရာ နှုတ်အမူအရာ စိတ်အမူအရာတော် များသည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၂။ <b>ရဝါ</b>=သတိသမ္ပဇဉ် မတင်မဆေး အရေးတကြီး ကဖြီးကပြုံး ကရုံးကရင်း မစဉ်းမစား ပြုမိငြား၍ ယွင်းမှားလျော့မေ့ မစေ့မစပ် လစ်လပ်ဟာဟင်း ကျန်ကြွင်းရှိသည်ဟု ပညာရှိပုဂ္ဂိုလ်တို့ ပြောဆိုပြစ်တင် ရန်ကို ဖြစ်စေတတ်သော ကိုယ်အမူအရာ နှုတ်အမူအရာ စိတ်အမူအရာ တော်များသည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၃။ <b>အပ္ဖုဋံ</b>=စဉ်းစဉ်းစားစား ပြုပါငြားလည်း ဉာဏ်အားသေး၍ အရေးအခွင့် မြင်သင့်သမျှ တကွလုံးစုံ ကုန်အောင်မပြန့် မနှံ့မစပ် လစ်လပ် ဟာဟင်း ကျန်ကြွင်းရှိသည်ဟု ပညာရှိပုဂ္ဂိုလ်တို့ ပြောဆိုပြစ်တင်ရန်ကို ဖြစ်စေတတ်သော ကိုယ်အမူအရာ နှုတ်အမူအရာ စိတ်အမူအရာတော် များသည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၄။ <b>ဝေဂါယိတတ္တံ</b>=စိတ်မာန်အလျောက် ကြောက်လန့်တကြား ကစားရွှင်မြူး အလွန်ကြူး၍ ကိုယ်ကျူးနှုတ်ကျွံ လွန်လွန်ကဲကဲ လွဲလွဲ ချော်ချော် မတော်မှားယွင်းသည်ဟု ပညာရှိပုဂ္ဂိုလ်တို့ ပြောဆိုပြစ်တင် ရန်ကို ဖြစ်စေတတ်သော ကိုယ်အမူအရာ နှုတ်အမူအရာ စိတ်အမူအရာတော်များသည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှရှိတော်မမူ။</p> <p>၅။ <b>အဗျာဝဋမနော</b>=ကိုယ်တော်မြတ်၏ အတ္တဟိတ ကြီးလှစီးပွား, တစ်သောင်းတိုက်နေ ဗိုလ်ခြေများစွာ သတ္တဝါတို့၏ ချမ်းသာစီးပွား, နှစ်ပါး အကျိုး ဖြိုးဖြိုးမယုတ် အားထုတ်ကျင့်ဆောင်တော်မူမည် ရွယ်ရည်ရှေးရှု အားထုတ် ချီးပင့်ကာတည်နေသော မဟာဥဿာဟ ဗျာပါရအမူအရာ တော်မှ ရံခါကင်း၍ဖြစ်သော ဇောစိတ္တုပ္ပါဒ်မည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>၆။ <b>အပဋိသင်္ခါနုပေက္ခာ</b>=စက္ခု, သောတ, ဃာန, ဇိဝှါ, ကာယာ, မန ခြောက်ဒွါရတွင် ထင်ထင်သမျှ ရူပ, သဒ္ဒ, ဂန္ဓ, ရသာ, ဖောဋ္ဌဗ္ဗာနှင့် ဓမ္မာဟူသည် ခြောက်မည်အာရုံ အလုံးစုံကို မစုံမစမ်း ကြောင်းလမ်း ပြက်ပြက် သက်သက်မသိ သတိမမူ လျစ်လျူရှုခြင်းမည်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>= အဏုမြူမျှ ရှိတော်မမူ။</p> <p>[ ဤအတီတဉာဏာဒိဋ္ဌာရသကကား ဝိဘင်းအဋ္ဌကထာကျမ်းဦးပဏာမ ၌လည်းကောင်း၊ စရိယာ ပိဋကအဋ္ဌကထာ၌လည်းကောင်း၊ အဋ္ဌာရသဗုဒ္ဓဓမ္မဟု သင်္ချာ လာသည်ကို အဖွင့်ဋီကာတို့၌ သင်္ချေယျနှင့်တကွ သံဝဏ္ဏနာမူလေသည်။]</p> <p><b>ဣမေဟိ အဋ္ဌာရသဟိ ဓမ္မေဟိ</b>=ဤတစ်ဆဲ့ရှစ်ပါးသော အသာ ဓာရဏ ဓမ္မပြန့်ဖြူး ဂုဏ်ကျေးဇူးတော်တို့နှင့်၊ <b>သမန္နာဂတဿ</b>= လောက်လွေ့ကုံင ပြည့်စုံလှသော၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဣဿရိယ, ဓမ္မ, ယသ, သိရီ, ကာမ ပယတ္တ တည်းဟူသော ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူးဂုဏ် တို့နှင့် ပြည့်စုံတော်မူထသော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=သကျမုနိအမည်တော်ရှိသော ငါတို့မြတ်စွာဘုရားအားလည်းကောင်း၊ <b>သတ္တန္နံ</b>=ခုနစ်ဆူကုန်သော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓါနဉ္စ</b>=ဝိပဿီ သိခီ ဝေဿဘူ ကကုသန် ကောဏာဂုံ ကဿပ ဂေါတမ-အမည်တော်ရှိကုန်သော မြတ်စွာဘုရားတို့အားလည်းကောင်း၊ <b>နမော</b>= စိတ်ညွတ်ရိုကျိုး ရှိခိုးပါ၏အရှင်ဘုရား။</p> <p><b>သသဒ္ဓမ္မဂဏုတ္တမော</b>=သဒ္ဓမ္မသုံးပါး မြတ်သောအရိယာ ဂိုဏ်း ရှစ်ပါးတို့နှင့်လည်း တကွဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>= သစ္စာ ဉေယျ ဓမ္မအပုံ အလုံးစုံကို အကုန်မကျန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် အမှန် ထိုးထွင်း အလင်းသိမြင်တော်မူပေသော မြတ်စွာဘုရားသခင် ကိုယ် တော်မြတ်ကြီးသည်၊ <b>သ ပရိဝါရံ</b>=ခြွေရံသင်းပင်းနှင့်တကွသော၊ <b>သ ဉာတိဂဏံ</b>=ဆွေမျိုးအပေါင်းနှင့်တကွသော၊ <b>မံ</b>=တပည့်တော်ကို၊ <b>စိရံ</b>= ကြာမြင့်စွာ၊ <b>သဒါ</b>=အခါခပ်သိမ်း၊ <b>ရက္ခတု</b>=စောင့်ရှောက်တော်မူပါ စေသတည်း။ <b>မယှမေဝ</b>=တပည့်တော်အားသာလျှင်၊ <b>သဒါ</b>=အခါခပ်သိမ်း၊ <b>စိရံ</b>=ကြာမြင့်စွာ၊ <b>သဗ္ဗကာမဒဒေါ</b>=ခပ်သိမ်းလိုအင် စုံလင်စေမှု အောင် ဆုပေးတော်မူသည်၊ <b>ဟောတု</b>=ဖြစ်ပါစေသတည်း။</p> <h3> ၁၈။ ခုဒ္ဒကပါဌ ပါဠိတော်၌လာသော မင်္ဂလသုတ်ပါဌ်နှင့် ကျေးဇူးရှင်လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ နိဿယ</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p>ဥယျောဇန ဂါထာ</p> <p>က။ <b>ယံ မင်္ဂလံ ဒွါဒသဟိ၊ စိန္တယိံသု သဒေဝကာ။</b></p> <p><b>သောတ္ထာနံ နာဓိဂစ္ဆန္တိ၊ အဋ္ဌတိံသဉ္စ မင်္ဂလံ။</b></p> <p>ခ။ <b>ဒေသိတံ ဒေဝဒေဝေန၊ သဗ္ဗပါပဝိနာသနံ။</b></p> <p><b>သဗ္ဗလောက ဟိတတ္ထာယ၊ မင်္ဂလံ တံ ဘဏာမ ဟေ။</b></p> <p>[ဤဥယျောဇန နှစ်ဂါထာသည် မူရင်း ခုဒ္ဒကပါဌ ပါဠိတော်၌ မပါရှိချေ။ ကြည်ညိုသဒ္ဓါ ပွါးစေရန် ပေါရာဏာစရိယတို့ စီရင်ထည့်သွင်းခဲ့ကြသည်။ ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ မင်္ဂလသုတ်နိဿယ၌ ယင်းနှစ်ဂါထာ မပါပဲ ပါဠိတော် မူရင်း သက်သက်မျှကိုသာ နိဿယပြန်ဆိုတော်မူခဲ့ပေသည်၊ ယခုခေတ် ရွတ်ဆိုရိုးဖြစ်၍ ထည့်သွင်း ဖော်ပြလိုက်သည်။]</p> <p>နိဒါနကထာ</p> <p><b>ဧဝံ မေ သုတံ</b></p> <p><b>ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ သာဝတ္ထိယံ ဝိဟရတိ ဇေတဝနေ အနာထပိဏ္ဍိကဿ အာရာမေ။</b></p> <p><b>အထခေါ အညတရာ ဒေဝတာ အဘိက္ကန္တာယ ရတ္တိယာ အဘိက္ကန္တ-ဝဏ္ဏာ ကေဝလကပ္ပံ ဇေတဝနံ ဩဘာသေတွာ ယေန ဘဂဝါ တေနုပသင်္ကမိ၊ ဥပသင်္ကမိတွာ ဘဂဝန္တံ အဘိဝါဒေတွာ ဧကမန္တံ အဋ္ဌာသိ၊ ဧကမန္တံ ဌိတာခေါ သာ ဒေဝတာ ဘဂဝန္တံ ဂါထာယ အဇ္ဈဘာသိ။</b></p> <p>ဒေဝတာယာစနကထာ</p> <p><b>ဗဟူ ဒေဝါ မနုဿာ စ၊ မင်္ဂလာနိ အစိန္တယုံ။</b></p> <p><b>အာကင်္ခမာနာ သောတ္ထာနံ၊ ဗြူဟိ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>ဗုဒ္ဓဘာသိတ ကထာ</p> <p>၁။ <b>အသေဝနာ စ ဗာလာနံ၊ ပဏ္ဍိတာနဉ္စ သေဝနာ။</b></p> <p><b>ပူဇာ စ ပူဇနေယျာနံ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၂။ <b>ပတိရူပဒေသဝါသော စ၊ ပုဗ္ဗေ စ ကတပုညတာ။</b></p> <p><b>အတ္တသမ္မာပဏိဓိ စ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၃။ <b>ဗာဟုဿစ္စဉ္စ သိပ္ပဉ္စ၊ ဝိနယော စ သုသိက္ခိတော။</b></p> <p><b>သုဘာသိတာ စ ယာ ဝါစာ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၄။ <b>မာတာပိတု ဥပဋ္ဌာနံ၊ ပုတ္တဒါရဿ သင်္ဂဟော။</b></p> <p><b>အနာကုလာ စ ကမ္မန္တာ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၅။ <b>ဒါနဉ္စ ဓမ္မစရိယာ စ၊ ဉာတကာနဉ္စ သင်္ဂဟော။</b></p> <p><b>အနဝဇ္ဇာနိ ကမ္မာနိ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၆။ <b>အာရတီ ဝိရတီ ပါပါ၊ မဇ္ဇပါနာ စ သံယမော။</b></p> <p><b>အပ္ပမာဒေါ စ ဓမ္မေသု၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၇။ <b>ဂါရဝေါ စ နိဝါတော စ၊ သန္တုဋ္ဌီ စ ကတညုတာ။</b></p> <p><b>ကာလေန ဓမ္မဿဝနံ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၈။ <b>ခန္တီ စ သောဝစဿတာ၊ သမဏာနဉ္စ ဒဿနံ။</b></p> <p><b>ကာလေန ဓမ္မသာကစ္ဆာ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၉။ <b>တပေါ စ ဗြဟ္မစရိယဉ္စ၊ အရိယသစ္စာန ဒဿနံ။</b></p> <p><b>နိဗ္ဗာနသစ္ဆိကိရိယာ စ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၁၀။ <b>ဖုဋ္ဌဿ လောကဓမ္မေဟိ၊ စိတ္တံ ယဿ န ကမ္ပတိ။</b></p> <p><b>အသောကံ ဝိရဇံ ခေမံ၊ ဧတံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b></p> <p>၁၁။ <b>ဧတာဒိသာနိ ကတွာန၊ သဗ္ဗတ္ထ မပရာဇိတာ။</b></p> <p><b>သဗ္ဗတ္ထ သောတ္ထိံ ဂစ္ဆန္တိ၊ တံ တေသံ မင်္ဂလမုတ္တမံ။</b>။</p> <p>ဤတွင် မင်္ဂလသုတ် ပါဠိတော်ပြီး၏။</p> <h3> မင်္ဂလသုတ် နိဿယ</h3> <p>ဥယျောဇန ဂါထာ အနက်</p> <p>က။ <b>သဒေဝကာ</b>=နတ်နှင့်တကွသော လူတို့သည်၊ <b>ယံမင်္ဂလံ</b>= အကြင် မင်္ဂလာတရားတော်ကို၊ <b>ဒွါဒသဟိ</b>=တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ်တို့ ကာလ ပတ်လုံး၊ <b>စိန္တယိံသု</b>=ကြံကြကုန်၏၊ <b>သောတ္ထာနံ</b>=စီးပွါးချမ်းသာခြင်း၏ အကြောင်းဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဋ္ဌတိံသဉ္စ</b>=သုံးဆယ့်ရှစ်ပါး အပြားရှိသည် လည်းဖြစ်သော၊ <b>တံ မင်္ဂလံ</b>=ထိုမင်္ဂလာတရားတော်ကို၊ <b>နာဓိဂစ္ဆန္တိ-န အဓိဂစ္ဆန္တိဧဝ</b>=မသိနိုင်ကုန်သည်သာလျှင်ကတည်း။</p> <p>ခ။ <b>ဒေဝဒေဝေန</b>=နတ်တကာတို့ထက်မြတ်သော ဝိသုဒ္ဓိနတ် ဖြစ်တော်မူသော ဘုရားသခင်သည်၊ <b>သဗ္ဗလောက ဟိတတ္ထာယ</b>= အလုံးစုံသော သတ္တလောက၏ အစီးအပွါးအလို့ငှာ၊ <b>ဒေသိတံ</b>=ဟော တော်မူအပ်သော၊ <b>သဗ္ဗပါပ ဝိနာသနံ</b>=အလုံးစုံသော မကောင်းမှုကို ပယ်ဖျောက်တတ်သော၊ <b>တံ မင်္ဂလံ</b>=ထိုမင်္ဂလာတရားတော်ကို၊ <b>ဟေ</b>= အို..သူတော်ကောင်းတို့၊ <b>မယံ</b>=ငါတို့သည်၊ <b>ဘဏာမ</b>=ရွတ်ကြကုန်အံ့။ [ဥယျောဇန ဂါထာ၏ အနက်သည်လည်း ပေါရာဏာစရိယတို့ ယောဇနာချက် ဖြစ်သည်၊ ကျေးဇူးရှင်ကြီးကား ပါဠိတော်မူရင်းမျှကိုသာ ယောဇနာတော် မမူခဲ့ပေသည်။]</p> <p>နိဒါနကထာ နိဿယ</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ကဿပဟု နာမထင်ရှား အရှင်ဘုရား၊ <b>မေ-မယာ</b>= အာနန္ဒာဟု သညာသမုတ် အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့၊ <b>သုတံ</b>=မြတ်စွာ ဘုရား မိန့်စကားကို နားဝယ်ဆတ်ဆတ် ကြားနာအပ်၏၊။<b>ကိံသုတံ</b>= အဘယ်သို့ ကြားနာအပ်သနည်းဟူမူကား<br> <p><b>ဧကံ သမယံ</b>=အခါတစ်ပါး၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>သာဝတ္ထိယံ</b>=သာဝတ္ထိပြည်၌၊ <b>ဇေတဝနေ</b>=ဇေတဝန်ဥယျာဉ်၌၊ <b>အနာထ ပိဏ္ဍိကဿ</b>=အနာထပိဏ်သူဋ္ဌေး၏၊ <b>အာရာမေ</b>=ကျောင်းအရာမ်၌၊ <b>ဝိဟရတိ</b>=ဣရိယာပိုထ် အလိုက်မှီတင်း သီတင်းကြည်ဖြူနေတော်မူ၏။</p> <p><b>အထ ခေါ</b>=ထိုအခါ၌၊ <b>အညတရာ</b>=အမျိုးအမည်အားဖြင့် မထင်ရှားသော၊ <b>ဒေဝတာ</b>=နတ်သားသည်၊ <b>အဘိက္ကန္တာယ</b>=ညဉ့်ဦးယာမ်ကို လွန်ပြီးသော၊ <b>ရတ္တိယာ</b>=ညဉ့်သန်းခေါင်အခါ၌၊ <b>အဘိက္ကန္တဝဏ္ဏာ</b>=အလွန် နှစ်သက်ဖွယ်သော အဆင်းရှိသည်ဖြစ်၍၊ <b>ကေဝလကပ္ပံ</b>=အလုံးစုံသော၊ <b>ဇေတဝနံ</b>=ဇေတဝန် ဥယျာဉ်တစ်ခုလုံးကို၊ <b>ဩဘာသေတွာ</b>=ကိုယ်ရောင် ကိုယ်ဝါဖြင့် ထွန်းလင်းတောက်ပစေ၍<br> <p><b>ယေန</b>=အကြင်အရပ်၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိတော် မူ၏၊ <b>တေန</b>=ထိုအရပ်သို့၊ <b>ဥပသင်္ကမိ</b>=ကပ်လာ၏၊ <b>ဥပသင်္ကမိတွာ</b>= ကပ်လာပြီး၍၊ <b>ဘဂဝန္တံ</b>=မြတ်စွာဘုရားကို၊ <b>အဘိဝါဒေတိ</b>=ဝပ်တွားရို ကျိုးရှိခိုး၏၊ <b>အဘိဝါ ဒေတွာ</b>=ဝပ်တွားရိုကျိုး ရှိခိုးပြီး၍၊ <b>ဧကမန္တံ</b>=သင့်တင့် လျောက်ပတ်သော အရပ်၌၊ <b>အဋ္ဌာသိ</b>=ရပ်၏၊ <b>ဧကမန္တံ</b>=သင့်တင့်လျောက် ပတ် သောအရပ်၌၊ <b>ဌိတာခေါ</b>=ရပ်ပြီးသော၊ <b>သာ ဒေဝတာ</b>=ထိုနတ်သား သည်၊ <b>ဘဂဝန္တံ</b>=မြတ်စွာဘုရားကို၊ <b>ဂါထာယ</b>=ဂါထာစကားဖြင့်၊ <b>အဇ္ဈဘာသိ</b>=နားတော်လျှောက်ပေ၏၊ <b>ကိံ အဇ္ဈဘာသိ</b>=အဘယ်သို့ နား တော်လျှောက်နည်းဟူမူကား<br> <p>ဒေဝတာယာစနကထာ နိဿယ</p> <p><b>ဘန္တေ ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးလှသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ဗဟူ</b>= များစွာကုန်သော၊ <b>ဒေဝါ စ</b>=နတ်တို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>မနုဿာ စ</b>=လူတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>သောတ္ထာနံ</b>=ကောင်းကျိုးချမ်းသာ မင်္ဂလာကို၊ <b>အာကင်္ခမာနာ</b>=သိလို, မြင်လို, ပြည့်စုံလိုကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>မင်္ဂလာနိ</b>= ကောင်းမြတ်ချမ်းသာ မင်္ဂလာတို့ကို၊ <b>အစိန္တယုံ</b>=ထွေထွေလာလာ ရှာကြံ ယူဆကြကုန်၏၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အမှန်မုချ မြတ်ထွတ်လှသော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>= မင်္ဂလာစစ် တရားနှစ်ကို၊ <b>ဗြူဟိ</b>=ဟောတော်မူပါလော့။</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အဇ္ဈဘာသိ</b>=နားတော်လျှောက်လေ၏။</p> <p>ဗုဒ္ဓဘာသိတ ကထာ နိဿယ</p> <p><b>ကိံ</b>=အဘယ်သို့၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>အဝေါစ</b>=ဟောကြား တော်မူသနည်းဟူမူကား<br> <p>၁။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ဗာလာနံ</b>=မကင်းဒုစ္စရိုက် သူ အမိုက်တို့ကို၊ <b>အသေဝနာ စ</b>=ဆရာအမှတ် မိတ်အမှတ် ဖြင့် မဆည်းကပ် မပေါင်းဖော်ရခြင်းသည်လည်း ကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>ပဏ္ဍိတာနံ</b>=ဒုစ္စရိုက်အပေါင်း ကင်းလွတ်ရှောင်းလျက် ကျိုးကြောင်းမြင်သိ ပညာရှိတို့ကို၊ <b>သေဝနာစ</b>=ဆရာ အမှတ် မိတ်အမှတ်ဖြင့် ဆည်းကပ်ပေါင်းဖော်ရခြင်း သည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>ပူဇနေယျာနံ</b>=ဂုဏဝုဒ္ဓိ ဝယဝုဒ္ဓိ ကျေးဇူးရှိနှင့် မိဘဆရာ ရတနာသုံးပါး တရားကျင့်သူ စင်ဖြူစရိုက် ပူဇော် ထိုက်သောသူတို့ကို၊ <b>ပူဇာစ</b>=ရိုသေသမှု အပြုအမူ ပျူငှါ ဆေးလေး ကျွေးမွေးပေးကမ်း လှူဒါန်းပူဇော်ရခြင်း သည်လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား သုံးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာ ပွားကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၂။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ပတိရူပဒေသဝါသော စ</b>=သူတော် ကောင်းတရား ထွန်းကားရာမှန် လျော်ကန်လျောက် ပတ်သော အရပ်ဒေသ၌ နေရခြင်းသည်လည်း ကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘဝ၌၊ <b>ကတပုညတာ စ</b>=ပြုခဲ့ဖူးသော ကောင်းမှုကုသိုလ်ရှိသည်၏ အဖြစ်သည်လည်း ကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>အတ္တသမ္မာပဏိဓိ စ</b>=မိမိစိတ်ကို အလိုမလိုက် ဒုစ္စရိုက် သို့ လိုက်ခွင့်မပေး ယဉ်ကျေးလိမ္မာ ကောင်းမြတ်ရာ၌ သာ ကောင်းစွာခိုင်ကြည် အမြဲတည်စေရခြင်းသည် လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား သုံးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာ ပွါးကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၃။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ဗာဟုဿစ္စဉ္စ</b>=တရားကျမ်းဂန် သင်အံကြည့်မှတ် လွန်နှံ့စပ်သော အတတ်ကောင်း, ပညာကောင်းနှင့် ပြည့်စုံရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>သိပ္ပဉ္စ</b>=အပြစ်မထင် စက်မှုလက်မှုစသော အတတ်ကို သင်ကြားရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>သုသိက္ခိတော</b>=ငယ်ရွယ်စဉ်က သွန်သင်ဆုံးမ အချိုးကျ ပြီးသော၊ <b>ဝိနယော စ</b>=အမိဝတ်ငါးပါး, အဖဝတ်ငါးပါး အစရှိသော အမျိုးကောင်းသမီး, အမျိုးကောင်းသား ဝတ္တရားနှင့် ပြည့်စုံရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဃ) <b>သုဘာသိတာ</b>=အပြစ်စင်ကြယ် ချစ်ကြင်ဖွယ်နှင့် နာဖွယ် ကျိုးလို ကောင်းစွာဆိုအပ်သော၊ <b>ယာဝါစာ စ</b>=အကြင် စကားကောင်းမျိုးသည်လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား လေးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာ ပွါးကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၄။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>မာတာပိတု</b>=အမိ, အဖကို၊ <b>ဥပဋ္ဌာနဉ္စ</b>=ပင်စင်အငြိမ်းစား ကောင်းစွာထား၍ ဆပွါး ကြည်ညို မေတ္တာပိုလျက် ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကြပ် ဝတ်နိဗဒ် ဖြင့် မလပ်မဟင်း လုပ်ကျွေးရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>ပုတ္တဒါရဿ</b>=သမီးနှင့်သား ကြင်မယားကို၊ <b>သင်္ဂဟော စ</b>=သားသမီးဝတ်, မယားဝတ်ကို မချွတ်စေလို မေတ္တာ ပိုလျက် သင်္ဂြီုဟ်ထောက်ပံ့ရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>အနာကုလာ</b>=အသောက်အစား, အကစားနှင့် အကြွား အဝါ မလိမ္မာတွက် စီးပွားပျက်ရန် နှောင့်ရှက်မရှိ ချော မောဘိကုန်သော၊ <b>ကမ္မန္တာစ</b>=စီးပွားမှုတို့သည်လည်း ကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား သုံးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာပွားကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၅။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ဒါနဉ္စ</b>=သံသရာရေး, သဒ္ဓါရှေး၍ ပေးလှူစွန့်ကြဲမှုသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>ဓမ္မစရိယာစ</b>=သုစရိုက်တရားကို အားထုတ်ကျင့်ဆောင် မှုသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>ဉာတကာနံ</b>=ဘိုးကြီး, ဘွားကြီး, ဘကြီး, ဘထွေးအစရှိ ကုန်သော မိနွယ်, ဘရိုး, ဆွေမျိုးအပေါင်းတို့အား၊ <b>သင်္ဂဟော စ</b>= ဆွေဝတ်, မျိုးဝတ်, မယွင်းချွတ်အောင် ဖြူဆွတ်သဒ္ဓါ စေတနာဖြင့် ကောင်းစွာသင်္ဂြီုဟ် ထောက် ပံ့ရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဃ) <b>အနဝဇ္ဇာနိ</b>=ဒုစရိုက်ပြစ် အညစ်မထင် သန့်ရှင်းစင် ကုန်သော၊ <b>ကမ္မာနိ စ</b>=ကာယကံမှု, ဝစီကံမှု, မနောကံ မှုတို့သည်လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရားလေးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာပွားကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၆။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ပါပါ</b>=အမျက်ထန်ခြင်း, ရန်ငြိုးဖွဲ့ ခြင်း, ကျေးဇူးမဲ့ခြင်း, သူတစ်ပါးကို မနာလိုခြင်း, ဝန်တို ခြင်း, ကောက်ကျစ်ခြင်း, စဉ်းလဲခြင်း အစရှိသော ယုတ်မာသော တရားအစုမှ၊ <b>အာရတီ စ</b>=ကိုယ်, နှုတ် နှစ်ပြင် ဝေးစွာကြဉ်ရခြင်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝိရတီစ</b>= စိတ်မနောတွင် အထူးကြဉ်ရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>မဇ္ဇပါနာ</b>=ယစ်မျိုးငါးပါးကို သောက်စားခြင်းမှ၊ <b>သံယမော စ</b>= စောင့်ရှောက်ရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>ဓမ္မေသု</b>=ဒါန, သီလ, ဘာဝနာ စသော ပုညကိရိယာ ဆယ်ပါး ကုသိုလ်တရားတို့၌၊ <b>အပ္ပမာဒေါစ</b>=ဘယ်ညဉ့် နေ့မှ မေ့၍တစိ မပြုမိဟု မရှိရခြင်းသည်လည်း ကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား သုံးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာ ပွားကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၇။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ဂါရဝေါ စ</b>=ရိုသေထိုက်သော သူတို့၌ သူတစ်ပါးကို ရိုသေရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>နိဝါတော စ</b>=နှိမ့်ချထိုက်သော သူတို့၌ မိမိကိုယ်ကို နှိမ့်ချရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>သန္တုဋ္ဌိ စ</b>=လောကသိုက်မြုံ ကာမဂုဏ်၌ အာရုံမကြီး တရားမှီး၍ သိမ်းဆည်းခြိုးခြံ ကံပေးသမျှ ရတတ်သရွေ့ သူတော်လေ့ဖြင့် ချမ်းမြေ့စမ္ပယ် ရောင့်ရဲလွယ်ရခြင်း သည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဃ) <b>ကတညုတာ စ</b>=ထမင်းတစ်ဆုပ် ရေတစ်မှုတ်မျှ မ, စ ပေးဖူး သူ့ကျေးဇူးကို အထူးကြီးကျယ် မြင့်မိုရ်နှယ်သို့ မကွယ်မပ သိတတ်ရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(င) <b>ကာလေန</b>=မကြာမကြာ အခါခါ၌၊ <b>ဓမ္မဿဝနံ စ</b>= ကုသိုလ်ပွါးရာ အလိမ္မာပွါးကြောင်း သူတော်ကောင်း အား ဆည်းကပ်ငြား၍ တရားဓမ္မ နာခံရခြင်းသည် လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား ငါးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်း သာပွားကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၈။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ခန္တီ စ</b>=ချမ်းသာတွေ့သော်လည်း မတက်ကြွ၊ ဒုက္ခတွေ့သော်လည်း စိတ်မပျက်၊ အမျက်မ ထန် သည်းညည်းခံရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>သောဝစဿတာ စ</b>=ဆိုဆုံးမလျှင် ဒေါသမထင် ကျေးဇူး တင်သဖြင့် ဆုံးမချင်ဖွယ် အလွန်လွယ်သော စကားရှိ သည်၏ အဖြစ်သည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>သမဏာနံ</b>=ရဟန်းအပေါင်း သူတော်ကောင်းတို့ကို၊ <b>ဒဿနဉ္စ</b>=ကြည်ဖြူလေးမြတ် ဆည်းကပ်ဖူးမြင်ရခြင်း သည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဃ) <b>ကာလေန</b>=မကြာမကြာ အခါခါ၌၊ <b>ဓမ္မသာကစ္ဆာ စ</b>= လူကောင်း, ရှင်ကောင်း, သူတော်ကောင်းနှင့် ပေါင်းဆုံ ငြား၍ တရားကျမ်းဂန် အတန်တန်ကို ဉာဏ်သွား သန့်ရှင်း လင်းထက်လင်းအောင် အချင်းချင်း နှီးနှော ပြောဆိုရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား လေးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာစသည်တို့ထက် ဆထက်လွန် ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>= လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာပွား ကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၉။ (က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>တပေါ စ</b>=ရှစ်ပါးဥပုသ် စောင့်ချုပ် ထိန်းသိမ်းခြင်းစသော ခြိုးခြံမှုသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ခ) <b>ဗြဟ္မစရိယဉ္စ</b>=ကာမဂုဏ်နှင့်အာရုံမစပ် မြတ်သော ရသေ့, ရဟန်းအကျင့်ကို ကျင့်ရခြင်းသည်လည်း ကောင်း။</p> <p>(ဂ) <b>အရိယသစ္စာနံ</b>=ဒုက္ခ, သမုဒယ, နိရောဓနှင့် မဂ္ဂ-ဟူ သည် ဖြူစင်ဖြောင့်မတ် လွန်ထူးမြတ်သော လေးရပ် သစ္စာ နက်နဲစွာတို့ကို၊ <b>ဒဿနံ စ</b>=ပြက်ပြက်ပြင်ပြင် ဉာဏ်၌မြင်ရ ခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p>(ဃ) <b>နိဗ္ဗာနသစ္ဆိကိရိယာ စ</b>=အဇ္ဈတ္တမှန် ကိုယ်သန္တာန်၌ အမိုက်ခပင်း ကုန်ငြိမ်းခြင်းကို လင်းလင်းထင်ထင် တွေ့မြင်သမှု မျက်မှောက်ပြုရခြင်းသည်လည်းကောင်း။</p> <p><b>ဧတံ</b>=ဤတရား လေးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြ သော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက် လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာ ပွားကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၁၀။(က) <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>လောကဓမ္မေဟိ</b>=လောကဓံတရား ရှစ်ပါးတို့နှင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌဿ</b>=ခိုက်တိုက်တွေ့ကြုံရသော၊ <b>ယဿ</b>=အကြင်တာဒိဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံပေလတ် ယောက်ျားမြတ်၏၊ <b>စိတ္တံ</b>=စိတ်သည်၊ <b>နကမ္ပတိ</b>=မတုန် လှုပ်။</p> <p>(ခ) <b>အသောကံ</b>=ဒုက္ခမျိုးကြောင့် စိုးရိမ်ပူပန်ခြင်းလည်းမရှိ။</p> <p>(ဂ) <b>ဝိရဇံ</b>=သုခမျိုးကြောင့် ကြိုးကြိုးကြွကြွ စိတ်ရွှင်ပြသည့် ရာဂဟူသော မြူလည်းမရှိ။</p> <p>(ဃ) <b>ခေမံ</b>= အတ္တာနုဝါဒဘေး, ပရာနုဝါဒဘေးတို့မှလည်း ကင်းဝေး၏။</p> <p><b>တဿ</b>=ထိုတာဒိဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံပေလတ် ယောက်ျားမြတ်၏၊ <b>ဧတံ</b>= ဤတရား လေးပါးသည်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများလောက သမုတ်ကြသော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာစသည်တို့ထက် ဆထက်လွန်ကျူး အထူးမြင့်မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာပွား ကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p>၁၁။ <b>ဒေဝတေ</b>=နတ်သား၊ <b>ဧတာဒိသာနိ</b>=ဤသို့သဘောရှိ ကုန်သော၊ <b>မင်္ဂလာနိ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ မင်္ဂလာတို့ကို၊ <b>ကတွာန</b>= ပြည့်စုံစွာ ပြုကျင့်နိုင်ကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>သဗ္ဗတ္ထ</b>=နေလေရာရာ ခပ်သိမ်း သော အရပ်ဒေသတို့၌၊ <b>အပရာဇိတာ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာ စီးပွါးတို့မှ ဆုံးရှုံးခြင်း မရှိနိုင်ကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>သဗ္ဗတ္ထ</b>=နေလေရာရာ ခပ်သိမ်းသော အရပ်ဒေသတို့၌၊ <b>သောတ္ထိံ</b>=ကောင်းမြတ်ချမ်းသာ မင်္ဂလာနှင့်ပြည့်စုံခြင်းသို့၊ <b>ဂစ္ဆန္တိ</b>=ရောက်ရကုန်၏၊ <b>တေသံ</b>=ထိုမင်္ဂလာကို ထွေလာဥဿုံ ကြံကြကုန်သူ နတ်, လူအပေါင်းတို့အား၊ <b>တံ</b>=ထို သုံးဆယ့်ရှစ်ပါးသော တရားအပေါင်းသည်သာလျှင်၊ <b>ဥတ္တမံ</b>=အများ လောက သမုတ်ကြသော ဒိဋ္ဌမင်္ဂလာ, သုတမင်္ဂလာ, မုတမင်္ဂလာ စသည်တို့ထက် ဆထက်လွန်ကျူး အထူးမြင့် မြတ်သော၊ <b>မင်္ဂလံ</b>=လောကီ, လောကုတ္တရာ ချမ်းသာပွါးကြောင်း ကောင်းသောမင်္ဂလာမည်၏။</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>အဝေါစ</b>=ဟောကြား တော်မူ၏၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သုတံ</b>=ကြားနာအပ်၏။</p> <h3>၁၉။ ဓမ္မစက္ကပဝတ္တနသုတ် ပါဠိတော်နှင့်</h3> <p>ကျေးဇူးရှင်<b>လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး</b>၏ နိဿယ</p> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b></p> <p>နိဒါနနှင့် ဥယျောဇနကထာ</p> <p>(က) <b>ဘိက္ခူနံ ပဉ္စဝဂ္ဂီနံ၊ ဣသိပတန နာမကေ။</b><br> <b>မိဂဒါယေ ဓမ္မဝရံ၊ ယံ တံ နိဗ္ဗာန ပါပကံ။</b></p> <p>(ခ) <b>သဟမ္ပတိ နာမကေန၊ မဟာဗြဟ္မေန ယာစိတော။</b><br> <b>စတုသစ္စံ ပကာသေန္တော၊ လောကနာထော အဒေသယိ။</b></p> <p>(ဂ) <b>နန္ဒိတံ သဗ္ဗဒေဝေဟိ၊ သဗ္ဗသမ္ပတ္တိ သာဓကံ။</b><br> <b>သဗ္ဗလောကဟိတတ္ထာယ၊ ဓမ္မစက္ကံ ဘဏာမ ဟေ။</b></p> <p>[ဤဂါထာ သုံးပုဒ်သည် မူရင်းပါဠိတော်၌ မပါရှိချေ၊ ကြည်ညိုသဒ္ဓါ ပွါးနိုင်ကြ စေရန် ပေါရာဏာစရိယတို့ ရေးသားထည့်သွင်းခဲ့ခြင်းဖြစ်ပေသည်။]</p> <p>---*---</p> <h3>၁။ ဓမ္မစက္ကပဝတ္တနသုတ် နိဒါန်း</h3> <p><b>ဧဝံ မေ သုတံ</b></p> <p><b>ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ ဗာရာဏသိယံ ဝိဟရတိ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ။ တတြ ခေါ ဘဂဝါ ပဉ္စဝဂ္ဂိယေ ဘိက္ခူ အာမန္တေသိ။</b></p> <h3>၂။ အယုတ်တရား နှစ်ပါး</h3> <p><b>ဒွေ မေ ဘိက္ခဝေ အန္တာ ပဗ္ဗဇိတေန နသေဝိတဗ္ဗာ။ ကတမေ ဒွေ</b></p> <p><b>ယောစာယံ ကာမေသု ကာမသုခလ္လိကာနုယောဂေါ ဟီနော ဂမ္မော ပေါထုဇ္ဇနိကော အနရိယော အနတ္ထသံဟိတော။ ယော စာယံ အတ္တကိလမထာနုယောဂေါ ဒုက္ခော အနရိယော အနတ္ထ သံဟိတော။</b></p> <h3>၃။ အလယ်အလတ် အကျင့်တရား</h3> <p><b>ဧတေ ခေါ ဘိက္ခဝေ ဥဘော အန္တေ အနုပဂမ္မ မဇ္ဈိမာ ပဋိပဒါ တထာဂတေန အဘိသမ္ဗုဒ္ဓါ စက္ခုကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>ကတမာ စ သာ ဘိက္ခဝေ မဇ္ဈိမာ ပဋိပဒါ တထာဂတေန အဘိသမ္ဗုဒ္ဓါ စက္ခုကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>အယမေဝ အရိယော အဋ္ဌင်္ဂီကော မဂ္ဂေါ။</b></p> <p><b>သေယျထိဒံ</b></p> <p><b>သမ္မာဒိဋ္ဌိ သမ္မာသင်္ကပ္ပေါ သမ္မာဝါစာ သမ္မာကမ္မန္တော သမ္မာ အာဇီဝေါ သမ္မာဝါယာမော သမ္မာသတိ သမ္မာသမာဓိ။</b></p> <p><b>အယံ ခေါ သာ ဘိက္ခဝေ မဇ္ဈိမာ ပဋိပဒါ တထာဂတေန အဘိသမ္ဗုဒ္ဓါ စက္ခုကရဏီ ဉာဏကရဏီ ဥပသမာယ အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <h3>၄။ ဒုက္ခသစ္စာ</h3> <p><b>ဣဒံ ခေါ ပန ဘိက္ခဝေ ဒုက္ခံ အရိယသစ္စံ။</b></p> <p><b>ဇာတိပိ ဒုက္ခာ၊ ဇရာပိ ဒုက္ခာ၊ ဗျာဓိပိ ဒုက္ခော၊ မရဏံပိ ဒုက္ခံ၊ အပ္ပိယေဟိ သမ္ပယောဂေါ ဒုက္ခော၊ ပိယေဟိ ဝိပ္ပယောဂေါ ဒုက္ခော၊ ယံ ပိစ္ဆံ န လဘတိ၊ တံ ပိ ဒုက္ခံ၊ သံခိတ္တေန ပဉ္စုပါဒါနက္ခန္ဓာ ဒုက္ခာ။</b></p> <h3>၅။ သမုဒယသစ္စာ</h3> <p><b>ဣဒံ ခေါ ပန ဘိက္ခဝေ ဒုက္ခသမုဒယံ အရိယသစ္စံ။ ယာ ယံ တဏှာ ပေါနောဗ္ဘဝိကာ နန္ဒီရာဂသဟဂတာ တတြတတြာ ဘိနန္ဒိနီ။</b></p> <p><b>သေယျထိဒံ</b></p> <p><b>ကာမတဏှာ ဘဝတဏှာ ဝိဘဝတဏှာ။</b></p> <h3>၆။ နိရောဓသစ္စာ</h3> <p><b>ဣဒံ ခေါ ပန ဘိက္ခဝေ ဒုက္ခနိရောဓံ အရိယသစ္စံ။</b></p> <p><b>ယော တဿာယေဝ တဏှာယ အသေသဝိရာဂနိရောဓော စာဂေါ ပဋိနိဿဂ္ဂေါ မုတ္တိ အနာလယော။</b></p> <h3>၇။ မဂ္ဂသစ္စာ</h3> <p><b>ဣဒံ ခေါ ပန ဘိက္ခဝေ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစ္စံ။</b></p> <p><b>အယ မေဝ အရိယော အဋ္ဌင်္ဂီကော မဂ္ဂေါ၊</b></p> <p><b>သေယျထိဒံ</b></p> <p><b>သမ္မာဒိဋ္ဌိ သမ္မာသင်္ကပ္ပေါ သမ္မာဝါစာ သမ္မာကမ္မန္တော သမ္မာအာဇီဝေါ သမ္မာဝါယာမော သမ္မာသတိ သမ္မာသမာဓိ။</b></p> <h3>၈။ ဒုက္ခသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“ဣဒံ ဒုက္ခံ အရိယသစ္စ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၉။ ဒုက္ခသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါ ပနိဒံ ဒုက္ခံ အရိယသစ္စံ ပရိညေယျ“န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၀။ ဒုက္ခသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါ ပနိဒံ ဒုက္ခံ အရိယသစ္စံ ပရိညာတ“န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၁။ သမုဒယသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“ဣဒံ ဒုက္ခသမုဒယံ အရိယသစ္စ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿု တေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၂။ သမုဒယသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါပနိဒံ ဒုက္ခသမုဒယံ အရိယသစ္စံ ပဟာတဗ္ဗ“န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၃။ သမုဒယသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါပနိဒံ ဒုက္ခသမုဒယံ အရိယသစ္စံ ပဟီန“န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၄။ နိရောဓသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“ဣဒံ ဒုက္ခနိရောဓံ အရိယသစ္စ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿု တေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၅။ နိရောဓသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါပနိဒံ ဒုက္ခနိရောဓံ အရိယသစ္စံ သစ္ဆိကာတဗ္ဗ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၆။ နိရောဓသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါပနိဒံ ဒုက္ခနိရောဓံ အရိယသစ္စံ သစ္ဆိကတ“န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၇။ မဂ္ဂသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“ဣဒံ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစ္စ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၈။ မဂ္ဂသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါ ပနိဒံ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစ္စံ ဘာဝေတဗ္ဗ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၁၉။ မဂ္ဂသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>“တံ ခေါ ပနိဒံ ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ အရိယသစ္စံ ဘာဝိတ” န္တိ မေ ဘိက္ခဝေ ပုဗ္ဗေ အနနုဿုတေသု ဓမ္မေသု စက္ခုံ ဥဒပါဒိ၊ ဉာဏံ ဥဒပါဒိ၊ ပညာ ဥဒပါဒိ၊ ဝိဇ္ဇာ ဥဒပါဒိ၊ အာလောကော ဥဒပါဒိ။</b></p> <h3>၂၀။ ရှေးက ဘုရားဖြစ်ကြောင်းဝန်မခံခဲ့ပုံ</h3> <p><b>ယာဝကီဝဉ္စ မေ ဘိက္ခဝေ ဣမေသု စတူသု အရိယသစ္စေသု ဧဝံ တိပရိဝဋ္ဋံ ဒွါဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏဒဿနံ န သုဝိသုဒ္ဓံ အဟောသိ။</b></p> <p><b>နေဝ တာဝါဟံ ဘိက္ခဝေ သဒေဝကေ လောကေ သမာရကေ သဗြဟ္မကေ သဿမဏဗြာဟ္မဏိယာ ပဇာယ သဒေဝ မနုဿာယ “အနုတ္တရံ သမ္မာသမ္ဗောဓိံ အဘိသမ္ဗုဒ္ဓေါ” တိ ပစ္စညာသိံ။</b></p> <h3>၂၁။ ယခုမှ ဘုရားဖြစ်ကြောင်း ဝန်ခံပုံ</h3> <p><b>ယတော စ ခေါ မေ ဘိက္ခဝေ ဣမေသု စတူသု အရိယသစ္စေသု ဧဝံ တိပရိဝဋ္ဋံ ဒွါဒသာကာရံ ယထာဘူတံ ဉာဏဒဿနံ သုဝိသုဒ္ဓံ အဟောသိ။</b></p> <p><b>အထာဟံ ဘိက္ခဝေ သဒေဝကေ လောကေ သမာရကေ သဗြဟ္မကေ သဿမဏဗြာဟ္မဏိယာ ပဇာယ သဒေဝမနုဿာယ “အနုတ္တရံ သမ္မာသမ္ဗောဓိံ အဘိသမ္ဗုဒ္ဓေါ” တိ ပစ္စညာသိံ။</b></p> <h3>၂၂။ ပစ္စဝေက္ခဏာ ဉာဏ်ဖြင့် သိမြင်ပုံ</h3> <p><b>ဉာဏဉ္စ ပန မေ ဒဿနံ ဥဒပါဒိ၊ “အကုပ္ပါ မေ ဝိမုတ္တိ၊ အယ မန္တိမာ ဇာတ၊ိ နတ္ထိ ဒါနိ ပုနဗ္ဘဝေါ “ တိ။</b></p> <h3>၂၃။ ပဉ္စဝဂ္ဂီ ရဟန်းတို့ တရားကိုနှစ်သက်ကြပုံ</h3> <p><b>ဣဒ မဝေါစ ဘဂဝါ။</b></p> <p><b>အတ္တမနာ ပဉ္စဝဂ္ဂိယာ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ဘာသိတံ အဘိနန္ဒုန္တိ။</b></p> <h3>၂၄။ အရှင်ကောဏ္ဍည သောတာပန်ဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဣမသ္မိံ စ ပန ဝေယျာကရဏသ္မိံ ဘညမာနေ အာယသ္မတော ကောဏ္ဍညဿ ဝိရဇံ ဝီတမလံ ဓမ္မစက္ခုံ ဥဒပါဒိ “ယံကိဉ္စိ သမုဒယဓမ္မံ၊ သဗ္ဗံ တံ နိရောဓ ဓမ္မ” န္တိ။</b></p> <h3>၂၅။ နတ်ဗြဟ္မာတို့ ကောင်းချီးပေးပုံ</h3> <p><b>ပဝတ္တိတေ စ ပန ဘဂဝတာ ဓမ္မစက္ကေ ဘုမ္မာ ဒေဝါ သဒ္ဒမနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>ဘုမ္မာနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ စာတုမဟာရာဇိကာ ဒေဝါ သဒ္ဒမနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>စာတုမဟာရာဇိကာနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ တာဝတိံသာ ဒေဝါ သဒ္ဒမနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>တာဝတိံသာနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ ယာမာ ဒေဝါ သဒ္ဒ မနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေနဝါ ဗြာဟ္မဏေနဝါ ဒေဝေနဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>ယာမာနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ တုသိတာဒေဝါ သဒ္ဒမနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>တုသိတာနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ နိမ္မာနရတီဒေဝါ သဒ္ဒ မနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာမဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေနဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။ နိမ္မာနရတီနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ ပရနိမ္မိတဝသဝတ္တီ ဒေဝါ သဒ္ဒမနုဿာဝေသုံ “ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>ပရနိမ္မိတဝသဝတ္တီနံ ဒေဝါနံ သဒ္ဒံ သုတွာ ဗြဟ္မကာယိကာ ဒေဝါ သဒ္ဒမနုဿာဝေသုံ“ဧတံ ဘဂဝတာ ဗာရာဏသိယံ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ အနုတ္တရံ ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တိတံ အပ္ပဋိဝတ္တိယံ သမဏေန ဝါ ဗြာဟ္မဏေန ဝါ ဒေဝေန ဝါ မာရေန ဝါ ဗြဟ္မုနာ ဝါ ကေနစိ ဝါ လောကသ္မိ” န္တိ။</b></p> <p><b>ဣတိဟ တေန ခဏေန တေန လယေန တေန မုဟုတ္တေန ယာဝ ဗြဟ္မလောကာ သဒ္ဒေါ အဗ္ဘုဂ္ဂစ္ဆိ။</b></p> <h3>၂၆။ တစ်သောင်းသော လောကဓာတ်တုန်လှုပ်ပုံ</h3> <p><b>အယဉ္စ ဒသသဟဿိ လောကဓာတု သင်္ကမ္ပိ သမ္ပကမ္ပိ သမ္ပဝေဓိ။</b></p> <h3>၂၇။ အရောင်အလင်း ဖြစ်ပေါ်လာပုံ</h3> <p><b>အပ္ပမာဏော စ ဥဠာရော ဩဘာသော လောကေ ပါတုရဟောသိ အတိက္ကမ္မ ဒေဝါနံ ဒေဝါနုဘာဝန္တိ။</b></p> <h3>၂၈။ မြတ်စွာဘုရား ဥဒါန်းကျူးပုံ</h3> <p><b>အထ ခေါ ဘဂဝါ ဣမံ ဥဒါနံ ဥဒါနေသိ</b></p> <p><b>“အညာသိ ဝတ ဘော ကောဏ္ဍညော၊ အညာသိ ဝတ ဘော ကောဏ္ဍညော” တိ ဣတိ ဟိဒံ အာယသ္မတော ကောဏ္ဍညဿ “အညာသိ ကောဏ္ဍညော” တွေဝ နာမံ အဟောသိ။</b></p> <h3>၂၉။ အညာသိ ကောဏ္ဍည ရှင်ရဟန်း အဖြစ် တောင်းပန်ပုံ</h3> <p><b>အထ ခေါ အာယသ္မာ အညာသိ ကောဏ္ဍညော ဒိဋ္ဌဓမ္မော ပတ္တဓမ္မော ဝိဒိတဓမ္မော ပရိယောဂါဠှဓမ္မော တိဏ္ဏဝိစိကိစ္ဆော ဝိကတ ကထံကထော ဝေသာရဇ္ဇပတ္တော အပရပ္ပစ္စယော သတ္ထုသာသနေ ဘဂဝန္တံ ဧတဒဝေါစ</b></p> <p><b>“လဘေယျာ ဟံ ဘန္တေ ဘဂဝတော သန္တိကေ ပဗ္ဗဇ္ဇံ လဘေယျံ ဥပသမ္ပဒ” န္တိ။</b></p> <h3>၃၀။ ဧဟိ ဘိက္ခု ရဟန်းအဖြစ်ရပုံ</h3> <p><b>“ဧဟိ ဘိက္ခူ “ တိ ဘဂဝါ အဝေါစ၊ “သွာက္ခာတော ဓမ္မော စရ ဗြဟ္မစရိယံ သမ္မာ ဒုက္ခဿ အန္တကိရိယာယာ” တိ။ သာဝ တဿ အာယသ္မတော ဥပသမ္ပဒါ အဟောသီတိ။</b></p> <p><b>ဓမ္မစက္ကပ္ပဝတ္တနသုတ္တံ နိဋ္ဌိတံ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ရေးသားအပ်သော ဓမ္မစက္ကပ္ပဝတ္တနသုတ် နိဿယသစ်</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <h3>ဥဒါန နှင့် ဥယျောဇနကထာ နိဿယ</h3> <p>(က-ခ)။ <b>စတုသစ္စံ</b>=ဒုက္ခ သမုဒယ နိရောဓနှင့် မဂ္ဂသညာ လေးသစ္စာ တရားကို၊ <b>ပကာသေန္တော</b>=ပတ္တမြားမျက်ရှင် ထားလက်တင်သို့ ထင်ထင်ရှားရှား ဟောကြားတော်မူလိုသော၊ <b>လောကနာထော</b>=ကာမ ရူပ အရူပဟု လောကသုံးဆူ ဘုံသုံးသူတို့၏ ကြည်ဖြူကိုးစား အားထားရာ အစစ် ဖြစ်ကြီးဖြစ်သည့် ရှင်ချစ်မြတ်စွာ စိန္တေယျာသည်၊ <b>သဟမ္ပတိ နာမကေန</b>=သဟမ္ပတိ အမည်ရှိသော၊ <b>မဟာဗြဟ္မေန</b>=စျာနပီတိ ရွန်းရွန်း အိဖြင့် ပျော်သည့်နေရာ ဗြဟ္မာ့ရွာမှ ဆင်းလာတုံလျင်း မဟာဗြဟ္မာ မင်းသည်၊ <b>ယာစိတော</b>=လက်စုံချီမိုး ရိုညွတ်ကျိုးလျက် ရှိခိုးတောင်းပန် အပ်သည်ဖြစ်၍၊ <b>ဣသိပတန နာမကေ</b>=ဣသိမည်ငြား ဘုရားပစ္စေကာ အရိယာတို့ ကြွလာတုံလျင်း ကောင်းကင်တွင်းမှ ဆင်းရာသက်ရာ ဖြစ်သောကြောင့် ဣသိပတန အမည်ရှိသော၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=မိဂဒါဝုန် သားမျိုးစုံသည့် ရဂုံမြိုင်ကြော ဂနိုင်တော၌၊ <b>ပဉ္စဝဂ္ဂီနံ</b>=ဒုက္ကရစရိယာ ခြောက်နှစ်ကြာအောင် သာကီနွယ်ဇာတ် လောင်းသိဒ္ဓတ်ကို ချဉ်းကပ် သမှု လုပ်ကျွေးပြုသား အစုငါးလီ ပဉ္စဝဂ္ဂီအမည်ရှိကြပေကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူနံ</b>=ဘုရားစင်စစ် ဧကန်ဖြစ်ဟု ခွန်းလှစ်ခဲ့ငြား ကောဏ္ဍညစသော ရဟန်းတို့အား၊ <b>နိဗ္ဗာနပါပကံ</b>=တဏှာညွတ်မှ ကွာလွတ်ရာမှန် မြတ် နိဗ္ဗာန်သို့ အမှန်ရောက်စေတတ်သော၊ <b>ဓမ္မဝရံ</b>=အစွန်းနှစ်သွယ် မငြိတွယ်ပဲ အလယ်အလတ် တရားမြတ် ဖြစ်ပေသော၊ <b>ယံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=သစ္စာလေးလီ အရင်းတည်၍ သုံးလီဓမ္မ ဉာဏ်သစ္စနှင့် ကိစ္စကတာ စက်လှည့်ကာဖြင့် ထင်စွာဟောမြွက် အကြင်ဓမ္မစက်ကို၊ <b>အဒေသယိ</b>= ခေါင်ရမ်းနှင်းဆီ ကမ္ဗလာနီနှင့် ကြာနီအလား ပတ္တမြားပမာ နီမြန်းစွာသည့် နှစ်လွှာရွှေနှုတ် ဖွင့်ထုတ်ဟောကြားတော်မူခဲ့ပေပြီ။</p> <p>(ဂ) <b>သဗ္ဗဒေဝေဟိ</b>=သမုတိနတ် ဥပပတ်နှင့် တရပ်ဝိသုဒ္ဓိ မည်ရှိ သုံးဖုံ အလုံးစုံသောနတ်တို့သည်၊ <b>နန္ဒိတံ</b>=တိဟိတ်ဇောကပ် သောမနသ် ဖြင့် ကြည်ဓာတ်ရွှန်းစို နှစ်လိုအပ်ထသော၊ <b>သဗ္ဗသမ္ပတ္တိသာဓကံ</b>= လောကုတ်လောကီ ပြည့်ညီမွမ်းထုံ လုံးစုံရိပ်ငြိမ် စည်းစိမ်များစွာ ပြီးတတ်စွာထသော၊ <b>တံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=သစ္စာလေးချက် သဘောနက်ကို ဟောမြွက်ဒေသနာ ထိုဓမ္မစကြာတရားကို၊ <b>သဗ္ဗလောကဟိတတ္ထာယ</b>= လုံးစုံလောက ဘုံသုံးဝ၌ တည်ကြခိုအောင်း သတ္တဝါအပေါင်းတို့ ကောင်းစွာပွါးတိုး အကျိုးရှိပါ စေခြင်းငှာ၊ <b>ဟေ</b>=သံသရာ ညွှန်သမုတ်ကြ ခန္ဓာဝန်ဒုက္ခမှ မုချလွတ်ရေး မျှော်တွေးရည်ညောင်း အို...သူတော် ကောင်းအပေါင်းတို့၊ <b>မယံ</b>=သူတော်စင်ဓာတ် ကိန်းဝပ်ခိုတည် ငါတို့ တတွေသည်၊ <b>ဘဏာမ</b>=ကြားနာရသူ နတ်နှင့်လူတို့ ကြည်ဖြူပီတိ ဂွမ်းဆီ ထိသို့ ရွှန်းအိကာစို နားဝင်ချိုအောင် ရွတ်ဆိုကြပါကုန်စို့။</p> <p>[ ကျေးဇူးရှင်<b>လယ်တီဆရာတော်ကြီး</b>၏ နိဿယ၌ ယင်းဂါသုံးပုဒ် အနက်မပါ သော်လည်း ဝတ်သင်းသား ဝတ်သင်းသူတို့ အမွှမ်းဥယျောဇဉ် ပြုလုပ်ရွတ်ဆိုနိုင်ကြစေရန် <b>လယ်တီအရှင်ကေလာသ</b>က ထိုအမွှမ်းသုံးဂါထာ၏ အနက်ယောဇနာတို့ကို ညက်ညောစွာ ရေးစီထည့်သွင်းလိုက်သည်။]</p> <h3>၁။ ဓမ္မစက္ကပ္ပဝတ္တနသုတ် နိဒါန်း</h3> <p><b>ဘန္တေ</b>=အရှင်<b>မဟာကဿပ</b> ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးဘုရား၊ <b>မေ</b>= အကျွန်ုပ် <b>အာနန္ဒာ</b>သည်၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားလတ္တံ့သောအတိုင်း၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သမ္မုခါ</b>=ဆည်းကပ် ခရောက် ထံတော်မှောက်မှ၊ <b>သုတံ</b>=ကိုယ်တိုင်သုတ ကြားလိုက်ရပါ သည်ဘုရား။</p> <p><b>ဧကံသမယံ</b>=တစ်ပါးသောအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီ နေပြည်တော်ကြီး၏ အနီး၌၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရှေးခါခေတ်ဟောင်း ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ သက် ဆင်းရာဖြစ်သော၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သား သမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီး၌၊ <b>ဝိဟရတိ</b>=သီတင်းသုံး တော်မူ၏၊ <b>တတြခေါ</b>=ထိုသို့ သီတင်းသုံးနေတော်မူသောအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>= မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ပဉ္စဝဂ္ဂိယေ</b>=ကောဏ္ဍညအမှူး ငါးဦးအစု အဝေးရှိ ကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူ</b>=ရဟန်းတို့ကို၊ <b>အာမန္တေသိ</b>=ခေါ်တော်မူ၏။</p> <h3>၂။ အယုတ်တရား နှစ်ပါး</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ပဗ္ဗဇိတေန</b>=သာသနာတော်ထမ်း ရဟန်းဖြစ်သော ပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>ဒွေ</b>=နှစ်ပါးကုန်သော၊ <b>ဣမေ အန္တာ</b>= အစွန်းသမုတ် အယုတ်ခေါ်ငြား ဤတရားတို့ကို၊ <b>နသေဝိတဗ္ဗာ</b>=မမှီဝဲ အပ်ကုန်။</p> <p><b>ဒွေ အန္တာ</b>=အစွန်း အယုတ်ဟု သမုတ်အပ်ကုန်သော တရားနှစ်ပါး တို့သည်၊ <b>ကတမေ</b>=အဘယ်တရားတို့နည်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဟီနော</b>=ယုတ်မာသော၊ <b>ဂမ္မော</b>=ရွာ သူ ရွာသား မြို့သူ မြို့သားတို့၏ လက်ကိုင်ဖြစ်သော၊ <b>ပေါထုဇ္ဇနိကော</b>= ပုထုဇဉ် သတ္တဝါတို့၏ အလေ့အမူအရာဖြစ်သော၊ <b>အနရိယော</b>=အရိယာ ပုဂ္ဂိုလ်တို့နှင့် မဆိုင်သော၊ <b>အနတ္ထ သံဟိတော</b>=အကျိုးတစ်စုံတစ်ရာနှင့်မျှ မစပ်ယှဉ်သော၊ <b>ကာမေသု</b>=လောကီအာရုံ ကာမဂုဏ်တို့၌၊ <b>ကာမ သုခလ္လိကာနုယောဂေါ</b>=ကာမချမ်းသာကိုသာယာတုံငြား လိုက်စားအား ထုတ်မှုဟုဆိုအပ်သော၊ <b>ယော စာယံအန္တော</b>=အကြင်အစွန်းသမုတ် အယုတ်တရားမျိုးသည်လည်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိလေ၏။</p> <p><b>ဒုက္ခော</b>=ကိုယ်ချမ်းသာမဘက် ဆင်းရဲသက်သက်မျှသာဖြစ်သော၊ <b>အနရိယော</b>=အရိယာပုဂ္ဂိုလ်တို့နှင့်မဆိုင်သော၊ <b>အနတ္ထသံဟိတော</b>=အကျိုး တစ်စုံတစ်ရာနှင့်မျှ မစပ်ယှဉ်သော၊ <b>အတ္တကိလမထာနုယောဂေါ</b>=ရေချိုး မီးလှုံ ဆူးပုံ၌အိပ်ခြင်း အစရှိသည့် မိမိကိုယ် ပင်ပန်းအောင်သာ လွန်စွာ ကြိုးပမ်းလေ့ရှိသော၊ <b>ယော စာယံ အန္တော</b>=အကြင်အစွန်းသမုတ် အယုတ်တရားမျိုးသည်လည်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိလေ၏။</p> <h3>၃။ အလယ်အလတ်အကျင့်တရား</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ဥဘော</b>=နှစ်ပါး ကုန်သော၊ <b>ဧတေအန္တေ</b>=ထိုအစွန်းသမုတ်အယုတ်တရားတို့ကို၊ <b>အနုပဂမ္မ</b>=မကပ်မရောက် မူ၍၊ <b>တထာဂတေန</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ယာ မဇ္ဈိမာပဋိပဒါ</b>=အကြင်အလယ်လမ်း ဟုဆိုအပ်သော အကျင့်မြတ်ကို၊ <b>အဘိသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=သဗ္ဗညုတ ဉာဏ်အလင်းဖြင့် ထိုးထွင်း၍ သိတော်မူအပ် လေပြီ။ <b>သာ မဇ္ဈိမာပဋိပဒါ</b>=ထိုအလယ်လမ်း ဟုဆိုအပ်သော အကျင့်မြတ် သည်၊ <b>စက္ခုကရဏီ</b>=သစ္စာလေးပါးကို မြင်စေနိုင် ဘိသော ပညာမျက်စိကိုလည်း ပြုပြင်စီရင်တတ်ပေ၏၊ <b>ဉာဏကရဏီ</b>=အသိဉာဏ်ပွင့်လင်းမှု ကိုလည်း ပြုပြင်စီရင်တတ်ပေ၏၊ <b>ဥပသမာယ</b>=ကိလေသာမီး အပြီး ချုပ်ငြိမ်းစေခြင်းငှါ၊ <b>အဘိညာယ</b>=ဉာဏ်ကွန့်မြူး၍ အထူးသိစေခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=မဖောက်မပြန် မှန်ကန်ကောင်းမွန်စွာ သိစေခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းစေခြင်းငှာ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>တထာဂတေန</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ယာ မဇ္ဈိမာပဋိပဒါ</b>=အကြင်အလယ်လမ်းဟု ဆိုအပ်သောအကျင့်မြတ်ကို၊ <b>အဘိသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=သဗ္ဗညုတဉာဏ်အလင်းဖြင့် ထိုးထွင်း၍ သိတော်မူအပ် လေပြီ၊ <b>ယာ မဇ္ဈိမာပဋိပဒါ</b>=အကြင်အလယ်လမ်းဟုဆိုအပ်သော အကျင့်မြတ်သည်၊ <b>စက္ခုကရဏီ</b>=သစ္စာလေးပါးကို မြင်စေနိုင်ဘိသော ပညာမျက်စိကိုလည်း ပြုပြင်စီရင်တတ်ပေ၏၊ <b>ဉာဏကရဏီ</b>=အသိဉာဏ် ပွင့်လင်းမှုကိုလည်း ပြုပြင်စီရင်တတ်ပေ၏၊ <b>ဥပသမာယ</b>=ကိလေသာမီး အပြီးချုပ်ငြိမ်းစေခြင်းငှါ၊ <b>အဘိညာယ</b>=ဉာဏ်ကွန့်မြူး၍ အထူးသိစေခြင်း ငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=မဖောက်မပြန် မှန်ကန်ကောင်းမွန်စွာသိစေခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းစေခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>သာ မဇ္ဈိမာပဋိပဒါ</b>=ထိုအလယ်လမ်းဟုဆိုအပ်သော အကျင့်မြတ်သည်၊ <b>ကတမာ</b>=အဘယ်နည်း။ <b>အရိယော</b>=အရိယာပုဂ္ဂိုလ် တို့၏ လက်ကိုင်ဖြစ်၍ မြင့်မြတ်သော၊ <b>အဋ္ဌင်္ဂီကော</b>=အင်္ဂါရှစ်ပါးနှင့် ပြည့်စုံသော၊ <b>အယမေဝ မဂ္ဂေါ</b>=ဤမဂ္ဂင်ရှစ်ပါး တရားသည်ပင်လျှင် တည်း။</p> <p><b>ဣဒံ</b>=ဤမဂ္ဂင်ရှစ်ပါးတရားသည်၊ <b>သေယျထာ</b>=အဘယ်နည်း?</p> <p>၁။ <b>သမ္မာဒိဋ္ဌိ</b>=ကောင်းစွာမြင်ခြင်း၊</p> <p>၂။ <b>သမ္မာသင်္ကပ္ပေါ</b>=ကောင်းစွာကြံခြင်း၊</p> <p>၃။ <b>သမ္မာဝါစာ</b>=ကောင်းစွာပြောဆိုခြင်း၊</p> <p>၄။ <b>သမ္မာကမ္မန္တော</b>=ကောင်းစွာပြုလုပ်ခြင်း၊</p> <p>၅။ <b>သမ္မာအာဇီဝေါ</b>=ကောင်းစွာအသက်မွေးခြင်း၊</p> <p>၆။ <b>သမ္မာဝါယာမော</b>=ကောင်းစွာအားထုတ်ခြင်း၊</p> <p>၇။ <b>သမ္မာသတိ</b>=ကောင်းစွာ အောက်မေ့ခြင်း၊</p> <p>၈။ <b>သမ္မာသမာဓိ</b>=ကောင်းစွာ တည်ကြည်ခြင်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>အယံ ခေါ သာ မဇ္ဈိမာပဋိပဒါ</b>=ဤ အလယ်လမ်းဟုဆိုအပ်သော အကျင့်မြတ်ကို၊ <b>တထာဂတေန</b>=ငါ ဘုရားသည်၊ <b>အဘိသမ္ဗုဒ္ဓါ</b>=ထိုးထွင်း၍သိတော်မူအပ်လေပြီ။ <b>အယံ ခေါ သာ မဇ္ဈိမာ ပဋိပဒါ</b>=ဤအလယ်လမ်းဟုဆိုအပ်သော အကျင့်မြတ်သည်၊ <b>စက္ခုကရဏီ</b>=သစ္စာလေးပါးကို မြင်စေနိုင်ဘိသော ပညာမျက်စိကိုလည်း ပြုပြင်စီရင် တတ်ပေ၏၊ <b>ဉာဏကရဏီ</b>=အသိဉာဏ်ပွင့်လင်းမှုကိုလည်း ပြုပြင်စီရင်တတ်ပေ၏၊ <b>ဥပသမာယ</b>=ကိလေသာမီး အပြီးချုပ်ငြိမ်းစေခြင်း ငှါ၊ <b>အဘိညာယ</b>=ဉာဏ်ကွန့်မြူး၍အထူးသိစေခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>= မဖောက်မပြန် မှန်ကန်ကောင်းမွန်စွာ သိစေခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>= ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းစေခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <h3>၄။ ဒုက္ခသစ္စာ။</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ ခေါ ပန ဒုက္ခံ</b>=ဤဆင်းရဲခြင်း သဘောဟုဆိုအပ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>=မဖောက်မပြန် မှန်ကန်သော အရိယ သစ္စာတရားသည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိ၏၊ <b>ဇာတိပိ</b>=အဖန်ဖန် ပဋိသန္ဓေနေရ မှုကြီးသည်လည်း၊ <b>ဒုက္ခာ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဇရာပိ</b>=အဖန်ဖန် အိုရမှုကြီးသည် လည်း၊ <b>ဒုက္ခာ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဗျာဓိပိ</b>=အဖန်ဖန် နာရမှုကြီးသည်လည်း၊ <b>ဒုက္ခော</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>မရဏံပိ</b>=အဖန်ဖန် သေရမှုကြီးသည်လည်း၊ <b>ဒုက္ခံ</b>= ဆင်းရဲ၏၊ <b>အပ္ပိယေဟိ</b>=မချစ်မနှစ်သက်အပ်ကုန်သောသူတို့နှင့်၊ <b>သမ္ပယောဂေါ</b>=အတူတကွ ပေါင်းသင်း၍နေရမှုကြီးသည်လည်း၊ <b>ဒုက္ခော</b>= ဆင်းရဲ၏၊ <b>ပိယေဟိ</b>=ချစ်ခင်နှစ်သက်အပ်သော သူတို့နှင့်၊ <b>ဝိပ္ပယောဂေါ</b>= ကွေကွင်းခွဲခွါ၍ နေရမှုကြီးသည်လည်း၊ <b>ဒုက္ခော</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ယံပိစ္ဆံ</b>= အကြင်တောင့်တခြင်း အလိုရှိခြင်းကိုလည်း၊ <b>နလဘတိ</b>=မရ။ <b>တံပိ</b>ထိုလိုအင်ဆန္ဒဖြင့် တောင့်တတိုင်း မရမှုကြီးသည်လည်း၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>သံခိတ္တေန</b>=အကျဉ်းချုပ်အားဖြင့်၊ <b>ပဉ္စုပါဒါနက္ခန္ဓာ</b>=ဥပါဒါန်တရားတို့၏ စွဲလမ်းရာဖြစ်ကုန်သော ခန္ဓာငါးပါးတို့သည်၊ <b>ဒုက္ခာ</b>=ဆင်းရဲအစစ်တို့သာ တည်း။</p> <h3>၅။ သမုဒယသစ္စာ။</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ ခေါ ပန ဒုက္ခသမုဒယံ</b>= ဤဆင်းရဲခြင်း၏ အကြောင်းရင်းဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>=မဖောက်မပြန် မှန်ကန်သော အရိယသစ္စာတရားသည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိ၏၊ <b>ယာ ယံ တဏှာ</b>= အကြင်သာယာ နှစ်သက်မှုကြီးဟုဆိုအပ်သော တဏှာဓာတ်သည်၊ <b>ပေါနောဗ္ဘဝိကာ</b>=ဘဝအသစ်အသစ်ကို တစ်ဖန်ဖြစ်စေတတ်သော သဘောရှိ၏၊ <b>နန္ဒီရာဂသဟ ဂတာ</b>=နှစ်သက်ခြင်း တပ်မက်ခြင်းဖြစ်၍ နေ၏၊ <b>တတြတတြာဘိနန္ဒိနီ</b>=ထိုထိုအာရုံတို့၌ မြူးခုန်ပြေးလွှား ကျက်စားသာယာ၍ နေ၏။</p> <p><b>ဣဒံ</b>=ဤတဏှာသည်၊ <b>သေယျထာ</b>=အဘယ်နည်း?</p> <p><b>ကာမတဏှာ</b>= ကာမအာရုံတို့၌ ခုံမင်တပ်မက်၍နေသော တဏှာ လည်းကောင်း၊ <b>ဘဝတဏှာ</b>=မြဲသည်ဟု အယူရှိ၍ သဿတဒိဋ္ဌိနှင့်ယှဉ် သော တဏှာလည်းကောင်း၊ <b>ဝိဘဝတဏှာ</b>=မမြဲဟုအယူရှိ၍ ဥစ္ဆေဒဒိဋ္ဌိနှင့် ယှဉ်သော တဏှာလည်းကောင်း၊ <b>ဣဒံ ခေါ ပန ဓမ္မဇာတံ</b>=ဤတရား သဘော သုံးပါးပင်လျှင်တည်း။</p> <h3>၆။ နိရောဓသစ္စာ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ ခေါ ပန ဒုက္ခနိရောဓံ</b>=ဤ ဒုက္ခခပ်သိမ်းတို့၏ ချုပ်ငြိမ်းမှုသဘောကြီးဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>= မဖောက်မပြန် မှန်ကန်သော အရိယသစ္စာတရားသည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိ၏၊ <b>တဿာယေဝ တဏှာယ</b>=ထိုတဏှာလောဘ၏သာလျှင်၊ <b>ယော အသေသ ဝိရာဂ နိရောဓော</b>=အကြင်အကြွင်းမဲ့ ပယ်ဖျောက်ချုပ်ဆုံး မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယော စာဂေါ</b>=အကြင်စွန့်လွတ်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ယော ပဋိနိဿဂ္ဂေါ</b>=အကြင်ဝေးစွာ စွန့်လွတ်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ယာ မုတ္တိ</b>=အကြင်ကျွတ်လွတ်ထွက်မြောက်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ယော အနာလယော</b>= အကြင်မငြိမကပ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဣဒံ ခေါ ပန ဓမ္မဇာတံ</b>=ဤနိဗ္ဗာန်သဘောတရားကြီးပင်လျှင်တည်း။</p> <h3>၇။ မဂ္ဂသစ္စာ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ ခေါ ပန ဒုက္ခနိရောဓ ဂါမိနီ ပဋိပဒါ</b>=ဤဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ငြိမ်းမှု နိဗ္ဗာန်သို့ ဆိုက်ရောက်ကြောင်း အကျင့်မြတ်သဘောကြီးဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စံ</b>=မဖောက်မပြန် မှန်ကန် သော အရိယသစ္စာတရားသည်၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရှိ၏၊ <b>အရိယော</b>=အရိယာ ပုဂ္ဂိုလ်တို့၏ လက်ကိုင်ဖြစ်၍ မြင့်မြတ်သော၊ <b>အဋ္ဌင်္ဂီကော</b>=အင်္ဂါရှစ်ပါး နှင့်ပြည့်စုံသော၊ <b>အယ မေဝ မဂ္ဂေါ</b>=ဤမဂ္ဂင်ရှစ်ပါးတရားသည်ပင်လျှင် တည်း။</p> <p><b>ဣဒံ</b>-ဤမဂ္ဂင်ရှစ်ပါး တရားဟူသည်၊ <b>သေယျထာ</b>=အဘယ်နည်း?</p> <p>၁။ <b>သမ္မာဒိဋ္ဌိ</b> = ကောင်းစွာမြင်ခြင်း၊</p> <p>၂။ <b>သမ္မာသင်္ကပ္ပေါ</b> = ကောင်းစွာကြံခြင်း၊</p> <p>၃။ <b>သမ္မာဝါစာ</b> = ကောင်းစွာပြောဆိုခြင်း၊</p> <p>၄။ <b>သမ္မာကမ္မန္တော</b> = ကောင်းစွာပြုလုပ်ခြင်း၊</p> <p>၅။ <b>သမ္မာအာဇီဝေါ</b> = ကောင်းစွာအသက်မွေးခြင်း၊</p> <p>၆။ <b>သမ္မာဝါယာမော</b> = ကောင်းစွာအားထုတ်ခြင်း၊</p> <p>၇။ <b>သမ္မာသတိ</b> = ကောင်းစွာအောက်မေ့ခြင်း၊</p> <p>၈။ <b>သမ္မာသမာဓိ</b> = ကောင်းစွာတည်ကြည်ခြင်း၊</p> <p><b>ဣဒံ ခေါ ပန ဓမ္မဇာတံ</b>=ဤမဂ္ဂင်ရှစ်ပါး တရားအကျင့် လမ်းကြီး ပင်လျှင်တည်း။</p> <h3>၈။ ဒုက္ခသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤတေဘုမ္မက ဝဋ်တရား အစုသည်၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲစင်စစ်အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စန္တိ</b>=အရိယ သစ္စာကြီးတစ်ပါးဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရားမဖြစ်မီ ကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်းဟုတ်မှန် အသိဉာဏ် သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အား သန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>= ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင် သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၉။ ဒုက္ခသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲစင်စစ် အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံအရိယသစ္စံ</b>= ဤအရိယသစ္စာတရားကို၊ <b>ပရိညေယျန္တိ</b>= ပိုင်းပိုင်းခြားခြား, ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် သိအပ်သိထိုက်၏ဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>= ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>= တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်း ဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏။</p> <h3>၁၀။ ဒုက္ခသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲစင်စစ် အမှန်ဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံအရိယသစ္စံ</b>=ဤအရိယသစ္စာတရားကို၊ <b>ပရိညာတန္တိ</b>= ပိုင်းပိုင်းခြားခြား, ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် သိခြင်းကိစ္စ ပြီးစီးလေပြီဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>= ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>= တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်းဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏။</p> <h3>၁၁။ သမုဒယသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤတပ်မက် သာယာသော တဏှာလောဘသည်၊ <b>ဒုက္ခသမုဒယံ</b>=ဆင်းရဲခြင်း၏ အကြောင်းရင်းဖြစ် သော၊ <b>အရိယသစ္စန္တိ</b>=အရိယသစ္စာကြီး တစ်ပါးဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>= ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရားမဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>= တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်း ဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏။</p> <h3>၁၂။ သမုဒယသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခသမုဒယံ</b>=ဆင်းရဲခြင်း၏ အကြောင်းရင်းဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံ အရိယသစ္စံ</b>=ဤအရိယသစ္စာ တရားကို၊ <b>ပဟာတဗ္ဗန္တိ</b>=ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံပယ်သင့် ပယ်ထိုက်၏ဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရားမဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အန နုဿုတေသု</b>=တစ်ရံ တစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရား အပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်းဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်း သိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင် သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၁၃။ သမုဒယသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခသမုဒယံ</b>=ဆင်းရဲခြင်း၏ အကြောင်းရင်းဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံ အရိယသစ္စံ</b>=ဤအရိယ သစ္စာတရားကို၊ <b>ပဟီနန္တိ</b>=ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံ ပယ်ခြင်းကိစ္စ ပြီးပြီဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရားမဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အန နုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရား အပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်းဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>= မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၁၄။ နိရောဓသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်။</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ</b>= ဤနိဗ္ဗာန်သည်၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓံ</b>= ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယ သစ္စန္တိ</b>=အရိယသစ္စာကြီးတစ်ပါးဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>= ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြား စဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်း ဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>= အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်း ပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၁၅။ နိရောဓ သစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓံ</b>=ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ် ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံ အရိယသစ္စံ</b>= ဤအရိယသစ္စာတရားကို၊ <b>သစ္ဆိကာတဗ္ဗန္တိ</b>=ကိုယ်တိုင်ဆိုက်ရောက် မျက်မှောက်ပြုအပ် ပြုထိုက်၏ဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>= ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်း ဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>= အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ် ၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်း ပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၁၆။ နိရောဓသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓံ</b>=ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ် ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမှန်ဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံ အရိယသစ္စံ</b>=ဤ အရိယသစ္စာတရားကို၊ <b>သစ္ဆိကတန္တိ</b>=ကိုယ်တိုင်ဆိုက်ရောက် မျက်မှောက် ပြုခြင်းကိစ္စ ပြီးပြီဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြား စဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်းဟုတ်မှန် အသိဉာဏ် သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှ့အပြား မြင်အား သန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>= ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင် သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၁၇။ မဂ္ဂသစ္စာ၌ သစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤမဂ္ဂင်ရှစ်ပါး တရားအစု သည်၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီပဋိပဒါ</b>=ဒုက္ခခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်း ရာအမှန် နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်ကြောင်း အကျင့်ကောင်း လမ်း မှန်ဖြစ်သော၊ <b>အရိယသစ္စန္တိ</b>=အရိယသစ္စာကြီးတစ်ပါးဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်း ဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>ပညာ</b>= အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏။</p> <h3>၁ဂ။ မဂ္ဂသစ္စာ၌ ကိစ္စဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခနိရောဓဂါမိနီပဋိပဒါ</b>=ဒုက္ခခပ် သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမှန် နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်ကြောင်း အကျင့်ကောင်း လမ်းမှန်ဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံအရိယသစ္စံ</b>= ဤအရိယသစ္စာတရားကို၊ <b>ဘာဝေတဗ္ဗန္တိ</b>=ဘာဝနာအလုပ်ဖြင့် အားထုတ် ကြိုးစား ပွားများအပ် ပွားများထိုက်၏ဟူ၍၊ <b>မေ-မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရားမဖြစ်မီ ကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေသု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ် မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်း ဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ပညာ</b>= အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီး ထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၁၉။ မဂ္ဂသစ္စာ၌ ကတဉာဏ်</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ဒုက္ခ ခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမှန် နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်ကြောင်း အကျင့်ကောင်း လမ်းမှန်ဖြစ်သော</b>=ဒုက္ခ ခပ်သိမ်း ချုပ်ပြတ်ငြိမ်း၍ ဇာတ်သိမ်းရာအမှန် နိဗ္ဗာန်သို့ရောက်ကြောင်း အကျင့်ကောင်း လမ်းမှန်ဖြစ်သော၊ <b>တံ ခေါ ပန ဣဒံအရိယသစ္စံ</b>= ဤအရိယသစ္စာတရားကို၊ <b>ဘာဝိတန္တိ</b>=ပွါးများခြင်း ကိစ္စပြီးပြီဟူ၍၊ <b>မေမယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ပုဗ္ဗေ</b>=ရှေးဘုရား မဖြစ်မီကာလ၌၊ <b>အနနုဿုတေ သု</b>=တစ်ရံတစ်ခါမျှ မကြားစဘူးကုန်သော၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=တရားအပေါင်းတို့၌၊ <b>စက္ခုံ</b>=မြင်နိုင်တုံဘိ ဉာဏ်မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဉာဏံ</b>=ထိုးထွင်းဟုတ်မှန် အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍ လာ၏၊ <b>ပညာ</b>=အနှံ့အပြား မြင်အားသန်စွာ ဉာဏ်ပညာသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>= ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဝိဇ္ဇာ</b>=ထိုးထွင်းသိတတ် ဝိဇ္ဇာဓာတ်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှား ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>အာလောကော</b>=မောဟမှောင်ကြီး ဖျက်ဆီးထွန်းပြောင် အလင်းရောင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ် ပေါ်၍ လာ၏။</p> <h3>၂၀။ ရှေးကဘုရားဖြစ်ကြောင်း ဝန်မခံခဲ့ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယာဝကီဝဉ္စ</b>=အကြင်မျှလောက်သော ကာလပတ်လုံး၊ <b>မေ-မမ</b>=ငါဘုရားအား၊ <b>စတူသု</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ဣမေသု အရိယသစ္စေသု</b>=ဤမဖောက်မပြန် မှန်ကန်တုံလတ် အရိယ သစ္စာမြတ်တို့၌၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့ဆိုအပ်ပြီးသောအတိုင်း၊ <b>တိပရိဝဋ္ဋံ</b>=သစ္စဉာဏ်, ကိစ္စဉာဏ်, ကတဉာဏ်အားဖြင့် စက်လည်ပုံသုံးပါးရှိသော၊ <b>ဒွါဒသာကာရံ</b>=သုံးပါးလေးလီ အားဖြင့်အခြင်းအရာ တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးရှိသော၊ <b>ယထာ ဘူတံ</b>=ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>ဉာဏဒဿနံ</b>=ပိုင်းခြားထင်ထင် ဉာဏ် အမြင်သည်၊ <b>သုဝိသုဒ္ဓံ</b>=စင်စင်ကြယ်ကြယ်၊ <b>န အဟောသိ</b>=မဖြစ်ပေါ် လာသေး။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>တာဝ</b>=ထိုမျှလောက်သော ကာလ ပတ်လုံး၊ <b>အဟံ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သဒေဝကေ</b>=နတ်ပြည်နှင့်တကွဖြစ် သော၊ <b>သမာရကေ</b>=မာရ်နတ်လွှမ်းခြုံ ဝသဝတ္တိဘုံနှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>သ ဗြဟ္မကေ</b>=ဗြဟ္မာ့ဘုံနှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>လောကေ</b>=အနန္တစကြဝဠာ ကမ္ဘာ လောကဓာတ် တိုက်ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>သဿမဏ ဗြာဟ္မဏိယာ</b>=ရဟန်း, ပုဏ္ဏားနှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>သဒေဝ မနုဿာယ</b>=နတ်, လူနှင့်တကွဖြစ် သော၊ <b>ပဇာယ</b>=သတ္တဝါများအလယ်၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗောဓိံ</b>=ဘုရားဖြစ်ရန် သဗ္ဗညုတရွှေဉာဏ်ကို၊ <b>အဘိသမ္ဗုဒ္ဓေါတိ</b>= ပိုင်ပိုင်ရရှိ ထိုးထွင်း၍ သိတော်မူပြီဟူ၍၊ <b>နေဝ ပစ္စညာသိံ</b>=ဝန်ခံတော် မမူသေး။</p> <h3>၂၁။ ယခုမှ ဘုရားဖြစ်ကြောင်း ဝန်ခံပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယတောစ ခေါ</b>=အကြင်အခါ၌ သာလျင်၊ <b>မေ-မမ</b>=ငါဘုရားအား၊ <b>စတူသု</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>ဣမေသု အရိယသစ္စေသု</b>=ဤမဖောက်မပြန် မှန်ကန်တုံလတ် အရိယသစ္စာမြတ် တို့၌၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့ပြဆိုအပ်ပြီးသောအတိုင်း၊ <b>တိပရိဝဋ္ဋံ</b>=သစ္စဉာဏ်, ကိစ္စဉာဏ်, ကတဉာဏ်အားဖြင့် စက်လည်ပုံသုံးပါးရှိသော၊ <b>ဒွါဒသာကာရံ</b>= သုံးပါးလေးလီအားဖြင့် အခြင်းအရာ တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးရှိသော၊ <b>ယထာ ဘူတံ</b>=ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>ဉာဏဒဿနံ</b>=ပိုင်းခြားထင်ထင် ဉာဏ် အမြင်သည်၊ <b>သုဝိသုဒ္ဓံ</b>=စင်စင်ကြယ်ကြယ်၊ <b>အဟောသိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>အထ</b>=ထိုအခါ၌သာလျှင်၊ <b>အဟံ</b>= ငါဘုရားသည်၊ <b>သဒေဝကေ</b>=နတ်ပြည်နှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>သမာရကေ</b>= မာရ်နတ် လွှမ်းခြုံ ဝသဝတ္တိဘုံနှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>သဗြဟ္မကေ</b>=ဗြဟ္မာ့ဘုံ နှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>လောကေ</b>=အနန္တစကြဝဠာ ကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက် ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>သဿမဏဗြာဟ္မဏိယာ</b>=ရဟန်း, ပုဏ္ဏားနှင့်တကွဖြစ် သော၊ <b>သဒေဝ မနုဿာယ</b>=နတ်, လူနှင့်တကွဖြစ်သော၊ <b>ပဇာယ</b>=သတ္တဝါ များ အလယ်၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိသော၊ <b>သမ္မာသမ္ဗောဓိံ</b>=ဘုရားဖြစ်ရန် သဗ္ဗညုတရွှေဉာဏ်ကို၊ <b>အဘိသမ္ဗုဒ္ဓေါတိ</b>=ပိုင်ပိုင်ရရှိ ထိုးထွင်း၍ သိတော်မူ ပြီဟူ၍၊ <b>ပစ္စညာသိံ</b>=ဝန်ခံတော်မူပြီ။</p> <h3>၂၂။ ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်ဖြင့် သိမြင်ပုံ။</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>မေ</b>=ငါဘုရား၏၊ <b>ဒဿနံ</b>=ဟုတ်တိုင်း အမှန် အမြင်သန်သော၊ <b>ဉာဏဉ္စ ပန</b>=ပစ္စဝေက္ခဏာဉာဏ်တော်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာပြီ။ <b>မေ</b>=ငါဘုရား၏၊ <b>ဝိမုတ္တိ</b>=အရဟတ္တ ဖိုလ်ဉာဏ်တော်သည်၊ <b>အကုပ္ပါ</b>=မပျက်စီးနိုင် ခံ့ခိုင်တည်တံ့လေပြီ။ <b>မေ</b>=ငါဘုရား၏၊ <b>အယံ</b>=ဤဘဝအဖြစ်သည်၊ <b>အန္တိမာဇာတိ</b>=အဆုံးစွန် သော အဖြစ်ပေတည်း။ <b>ဒါနိ</b>=ယခုအခါ၌၊ <b>ပုနဗ္ဘဝေါ</b>=ဘဝသစ်တစ်ဖန် ဖြစ်ဖို့အရေးသည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=မရှိတော့ချေ။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဉာဏဒဿနံ</b>=ဉာဏ် အမြင်သည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာပြီ။</p> <h3>၂၃။ ပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းတို့ တရား နှစ်သက်ကြပုံ</h3> <p><b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤ ဓမ္မစက္ကပဝတ္တနသုတ္တန်ကို၊ <b>အဝေါစ</b>=ပဌမလက်ဦး မြွက်ကျူး ဟောကြား တော်မူလေပြီ၊ <b>ပဉ္စဝဂ္ဂိယာ</b>=ကောဏ္ဍညအမှူး ငါးဦးအစုအဝေးရှိကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူ</b>=ရဟန်းတို့သည်၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာ ဘုရား၏၊ <b>ဘာသိတံ</b>=ဟောတော်မူအပ်သော တရားတော်ကို၊ <b>အတ္တမနာ</b>= အရိယသစ္စဉာဏ် ထက်သန်ပွင့်လင်း ဝမ်းမြောက်ခြင်းရှိကြကုန်သည် ဖြစ်၍၊ <b>အဘိနန္ဒုံ</b>=ရွင်လန်းအားရ နှစ်သက်ကြလေကုန်သတည်း။</p> <h3>၂၄။ အရှင်ကောဏ္ဍည သောတာပန်ဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဣမသ္မိံ စ ပန ဝေယျာကရဏသ္မိံ</b>=ဂါထာမဘက် စုဏ္ဏိယ သက် သက်ဖြစ်သော ဤဓမ္မစက္က ပဝတ္တနသုတ်တော်ကြီးကို၊ <b>ဘညမာနေ</b>= ဟောတော်မူအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>အာယသ္မတော</b>=ရှည်သောအသက် တော်ရှိသော၊ <b>ကောဏ္ဍညဿ</b>=အရှင်ကောဏ္ဍည မထေရ်အား၊ <b>ဝိရဇံ</b>= ကိလေသာမြူတို့မှ စင်ဖြူကင်းဝေးသော၊ <b>ဝီတမလံ</b>=မှောက်မှားဒိဋ္ဌိ အညစ်အကြေးမရှိသော၊ <b>ဓမ္မစက္ခုံ</b>=သောတာပတ္တိမဂ်ဉာဏ်ဟုဆို အပ်သော တရားမျက်လုံးသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားစွာ ပေါ်ပေါက်လေ၏၊ <b>ယံကိဉ္စိ</b>=အလုံးစုံသော တေဘုမ္မက ဝဋ်ဒုက္ခတရားစုသည်၊ <b>သမုဒယဓမ္မံ</b>= ဖြစ်ပေါ်ခြင်းလျှင် အကြောင်းရင်းရှိ၏၊ <b>တံသဗ္ဗံ</b>=ထိုအလုံးစုံသော တေဘုမ္မက ဝဋ်ဒုက္ခတရားစုသည်၊ <b>နိရောဓဓမ္မံ</b>=မကြွင်းမကျန် အမှန်ချုပ် ဆုံးခြင်းသဘောရှိ၏၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဓမ္မစက္ခုံ</b>=ဟုတ်တိုင်းမှန်သိ ဉာဏ် မျက်စိသည်၊ <b>ဥဒပါဒိ</b>=ထင်ရှားဖြစ်ပေါ်၍လာ၏။</p> <h3>၂၅။ နတ်ဗြဟ္မာတို့ ကောင်းချီးပေးပုံ</h3> <p><b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဓမ္မစက္ကေ</b>= ဓမ္မစကြာသုတ်တော်ကြီးကို၊ <b>ပဝတ္တိတေစ ပန</b>=ဟောတော်မူအပ်ပြီးသည် ရှိသော်ကား၊ <b>ဘုမ္မာဒေဝါ</b>=ဘုမ္မဇိုဝ်းနတ်တို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေ ကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်များအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီနေပြည်တော် ကြီး၏အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ် အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတု မရှိသော၊ <b>ဧတံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရား တော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>= ဟောတော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>=ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ်နတ် သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>= အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက်ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိ ဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သော ပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>= မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင် နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>ဘုမ္မာနံဒေဝါနံ</b>=ဘုမ္မဇိုဝ်းနတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကြွေးကြော်သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>စာတုမဟာရာဇိကာ ဒေဝါ</b>=စာတု မဟာရာဇ်နတ် အများတို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်များအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီနေပြည် တော်ကြီး၏အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိသော၊ <b>ဧတံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>=ဟော တော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေန ဝါ</b>=ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ်နတ်သည် လည်းကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>= အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ်တိုက် ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိ ဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သောပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>= မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင် နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>စာတုမဟာရာဇိကာနံ ဒေဝါနံ</b>=စာတုမဟာရာဇ်နတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>= ကြွေးကြော်သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>တာဝတိံသာ ဒေဝါ</b>= တာဝတိံသာနတ်အများတို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်များအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီ နေပြည် တော်ကြီး၏ အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိ သော၊ <b>ဧတံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>= ဟောတော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>=ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ် နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>=အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက်ဘောင် အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သော ပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>=မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ။”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>တာဝတိံသာနံ ဒေဝါနံ</b>=တာဝတိံသာ နတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကြွေးကြော် သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>ယာမာဒေဝါ</b>=ယာမာနတ် အများတို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>= တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်မျာအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီနေပြည်တော် ကြီး၏အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိ သော၊ <b>ဧတံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>= ဟောတော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>=ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ်နတ် သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>= အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက်ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိ ဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သော ပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>= မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင် နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>ယာမာနံ ဒေဝါနံ</b>=ယာမာနတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကြွေးကြော်သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>တုသိတာ ဒေဝါ</b>=တုသိတာနတ်အများ တို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>= တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်မျာအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော်ကြီး သော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီနေပြည် တော်ကြီး၏အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတု မရှိသော၊ <b>ဧတံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>= ဟောတော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>=ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ်နတ် သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>= အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ်တိုက် ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိ ဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သောပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>= မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင် နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>တုသိတာနံ ဒေဝါနံ</b>=တုသိတာနတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကြွေးကြော်သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>နိမ္မာနရတီ ဒေဝါ</b>=နိမ္မာနရတိနတ် အများတို့ သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>= တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်များအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီ နေပြည် တော်ကြီး၏အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိ သော၊ <b>ဧတံ ဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>=ဟော တော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>= ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ်နတ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>=အနန္တ စကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက်ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိဝါ</b>= တစ်စုံတစ်ယောက်သောပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>= မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင် နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>နိမ္မာနရတီနံ ဒေဝါနံ</b>=နိမ္မာနရတိ နတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကြွေးကြော် သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>ပရနိမ္မိတဝသဝတ္တီဒေဝါ</b>= ပရနိမ္မိတ ဝသဝတ္တိ နတ်အများတို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေး သံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်များအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီ နေပြည်တော် ကြီး၏အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာ ဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျ ရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိသော၊ <b>ဧတံဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>= ဟောတော်မူအပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>=ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ် နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>=အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက်ဘောင် အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သော ပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>=မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>ပရနိမ္မိတဝသဝတ္တီနံ ဒေဝါနံ</b>=ပရနိမ္မိတဝသဝတ္တိနတ်တို့၏၊ <b>သဒ္ဒံ</b>= ကြွေးကြော်သံကို၊ <b>သုတွာ</b>=ကြားကြကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>ဗြဟ္မကာယိကာ ဒေဝါ</b>= ဗြဟ္မာအပေါင်းတို့သည်၊ <b>သဒ္ဒံ</b>=ကောင်းချီးဆူညံ ဟစ်ကြွေးသံကို၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင်နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p>“<b>ဘောန္တော</b>=အို..နတ်များအပေါင်းတို့၊ <b>ဘဂဝတာ</b>=ဘုန်းတော် ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီ နေပြည်တော် ကြီး၏ အနီး၌၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင်အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာ ဖြစ်သော၊ <b>ဣသိပတနေ</b>=ရသေ့သူမြတ်အပေါင်းတို့၏ ဆင်းသက် ကျ ရောက်ရာဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီးအတွင်း၌၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိ သော၊ <b>ဧတံဓမ္မစက္ကံ</b>=ဤဓမ္မစကြာ တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ပဝတ္တိတံ</b>=ဟော တော်မူ အပ်ပေပြီ။ <b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မစကြာတရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သမဏေနဝါ</b>= ရဟန်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗြာဟ္မဏေနဝါ</b>=ပုဏ္ဏားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဒေဝေနဝါ</b>=နတ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>မာရေနဝါ</b>=မာရ်နတ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဗြဟ္မုနာဝါ</b>=ဗြဟ္မာသည်လည်းကောင်း၊ <b>လောကသ္မိံ</b>=အနန္တစကြဝဠာ ဤကမ္ဘာလောကဓာတ် တိုက်ဘောင်အတွင်း၌၊ <b>ကေနစိ ဝါ</b>=တစ်စုံတစ်ယောက်သောပုဂ္ဂိုလ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အပ္ပဋိဝတ္တိယံ</b>= မဆီးတား မကန့်ကွက်နိုင်ချေ”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အနုဿာဝေသုံ</b>=တစ်ပြိုင် နက် ကြွေးကြော်ကြလေကုန်၏။</p> <p><b>ဣတိဟ</b>=ဤသို့လျှင်၊ <b>တေန ခဏေန</b>=ထိုခဏအတွင်း၌၊ <b>တေန လယေန</b>=ထိုလယအတွင်း၌၊ <b>တေန မုဟုတ္တေန</b>=ထိုမုဟုတ်အတွင်း၌၊ <b>ယာဝ ဗြဟ္မလောကာ</b>=အကနိဋ္ဌ ဗြဟ္မာ့ဘုံတိုင်အောင်၊ <b>သဒ္ဒေါ</b>=ကျော် စောသော အသံသည်၊ <b>အဗ္ဘုဂ္ဂစ္ဆိ</b>=အဆင့်ဆင့် ပျံ့နှံ့၍ တက်လေ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၂၆။ တစ်သောင်းသော လောကဓာတ် တုန်လှုပ်ပုံ</h3> <p><b>အယဉ္စဒသသဟဿိ လောကဓာတု</b>=ဤစကြဝဠာအပေါင်း လောကဓာတ်တိုက် တစ်သောင်းသည်လည်း၊ <b>သင်္ကမ္ပိ</b>=အောက်သို့ နိမ့်လျက် တသိမ့်သိမ့် တုန်လှုပ်လေ၏၊ <b>သမ္ပကမ္ပိ</b>=အထက်သို့ ခုန်တက်၍ တသွက်သွက် တုန်လှုပ်လေ၏၊ <b>သမ္ပဝေဓိ</b>=ဧယာဉ်လွှဲသကဲ့သို့ နွှဲကာနွှဲကာ တုန်လှုပ်လေ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၂၇။ အရောင်အလင်း ဖြစ်ပေါ်လာပုံ</h3> <p><b>ဒေဝါနံ</b>=နတ်အပေါင်း ဗြဟ္မာအပေါင်းတို့၏၊ <b>ဒေဝါနုဘာဝံ</b>= နတ်တို့၏တန်ခိုး ဗြဟ္မာတို့၏တန်ခိုးအလုံးစုံကို၊ <b>အတိက္ကမ္မ</b>=သိမ်းခြုံ လွှမ်းမိုး၍၊ <b>လောကေ</b>=စကြဝဠာအပေါင်း လောကဓာတ်တိုက် တစ် သောင်း၌၊ <b>အပ္ပမာဏော</b>=အတိုင်းမသိ နှိုင်းယှဉ်ဖွယ်မရှိသော၊ <b>ဥဠာရော</b>= ကြီးကျယ် မွန်မြတ်သော၊ <b>ဩဘာသော</b>=ရောင်လျှံထိန်ညီး အလင်းဓာတ် ကြီးသည်၊ <b>ပါတုရဟောသိ</b>=အဆန်းတကြယ် အံ့ဩဖွယ်ဖြစ် ပေါ်၍ လာ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၂၈။ မြတ်စွာဘုရား ဥဒါန်းကျူးပုံ</h3> <p><b>အထခေါ</b>=ထိုအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား သည်၊ <b>ဣမံဥဒါနံ</b>=ဝမ်းမြောက်မြွက်ကြား ဤဥဒါန်းစကားကို၊ <b>ဥဒါနေသိ</b>= ကျူးရင့်တော်မူလေ၏၊ “<b>ဘော</b>=အို..လူနတ်ဗြဟ္မာသတ္တဝါ အပေါင်းတို့၊ <b>ကောဏ္ဍညော</b>=ငါ့သားတော်ကြီးဖြစ်သော ကောဏ္ဍညသည်၊ <b>အညာသိ ဝတ</b>=အသိဉာဏ် အလင်းပေါက်၍ သောတာပန်အဖြစ်သို့ ရောက်လေပြီ တကား၊ <b>ဘော</b>=အို.. လူနတ်ဗြဟ္မာသတ္တဝါအပေါင်းတို့၊ <b>ကောဏ္ဍညော</b>= ငါ့သားတော် ကြီးဖြစ်သော ကောဏ္ဍညသည်၊ <b>အညာသိ ဝတ</b>=အသိဉာဏ် အလင်းပေါက်၍ သောတာပန်အဖြစ်သို့ ရောက်လေပြီတကား”။ <b>ဣတိ</b>= ဤသို့၊ <b>ဥဒါနေသိ</b>=ဥဒါန်းကျူးရင့်တော်မူလေ၏။</p> <p><b>ဣတိဟ ဣမိနာ ဥဒါနေန</b>=ဤဥဒါန်းစကားတော်အားဖြင့်၊ <b>အာယသ္မတော</b>=ရှည်သောအသက်ရှိသော၊ <b>ကောဏ္ဍညဿ</b>=အရှင် ကောဏ္ဍညမထေရ်မြတ်ကြီးအား၊ <b>အညာသိ ကောဏ္ဍညောတွေဝ</b>= အညာသိကောဏ္ဍည ဟူ၍သာလျှင်၊ <b>ဣဒံနာမံ</b>=ဤ အမည်ထူးသည်၊ <b>အဟောသိ</b>=ဖြစ်လေသတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>၂၉။ အညာသိကောဏ္ဍည ရှင်ရဟန်းအဖြစ်တောင်းပန်ပုံ</h3> <p><b>အထခေါ</b>=ထိုသောတာပန်ဖြစ်ပြီးသောအခါ၌၊ <b>အာယသ္မာ</b>= ရှည်သော အသက်တော်ရှိသော၊ <b>အညာသိကောဏ္ဍညော</b>=အရှင် အညာသိ ကောဏ္ဍညသည်၊ <b>ဒိဋ္ဌဓမ္မော</b>=ကိုယ်တိုင်မြင်အပ်ပြီးသော တရားရှိသည်ဖြစ်၍၊ <b>ပတ္တဓမ္မော</b>=ကိုယ်တိုင် ဆိုက်ရောက်အပ်ပြီးသော တရားရှိသည်ဖြစ်၍၊ <b>ဝိဒိတဓမ္မော</b>=ကိုယ်တိုင်သိအပ်ပြီးသော တရားရှိ သည်ဖြစ်၍၊ <b>ပရိယောဂါဠှ ဓမ္မော</b>=ကိုယ်ပိုင်ဉာဏ်ဖြင့် သက်ဝင်အပ် ပြီးသော တရားရှိသည်ဖြစ်၍၊ <b>တိဏ္ဏဝိစိကိစ္ဆော</b>=ယုံမှားခြင်း၏ တစ်ဖက်ကမ်းသို့ရောက်အောင် ကူးမြောက် ပြီးသည်ဖြစ်၍၊ <b>ဝိဂတ ကထံ ကထော</b>=သို့လောသို့လော တွေးတောယုံမှားခြင်းမှ လွတ်ကင်းသည် ဖြစ်၍၊ <b>ဝေသာရဇ္ဇပ္ပတ္တော</b>=ကြောက်ရွံ့မှုကင်းလျက် ရဲရင့်ခြင်းသို့ ရောက်သည်ဖြစ်၍၊ <b>သတ္ထုသာသနေ</b>=မြတ်စွာဘုရား၏ သာသနာတော် အတွင်း၌၊ <b>အပရပ္ပစ္စယော</b>=သိမြင်ပြီးသော ဉာဏ်အစွမ်းအားဖြင့် သူတစ်ပါးတို့အား ယုံကြည်အားထားခြင်း မရှိလေသောကြောင့်၊ <b>ဘဂဝန္တံ</b>= ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားကို၊ <b>ဧတံ</b>=ဤသို့ သောစကားကို၊ <b>အဝေါစ</b>=လျှောက်ထားတောင်းပန်လေ၏။</p> <p>“<b>ဘန္တေ</b>=အရှင်ဘုရား၊ <b>အဟံ</b>=တပည့်တော်သည်၊ <b>ဘဂဝတော</b>= ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သန္တိကေ</b>=အထံတော်၌၊ <b>ပဗ္ဗဇ္ဇံ</b>= ရဟန်းအဖြစ်ကို၊ <b>လဘေယျံ</b>=ရလိုပါ၏ဘုရား။ <b>ဥပသမ္ပဒံ</b>=ပဉ္ဇင်းအဖြစ်ကို၊ <b>လဘေယျံ</b>=ရလိုပါသည်ဘုရား”။</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အဝေါစ</b>=လျှောက်ထားတောင်းပန်လေ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၃၀။ ဧဟိဘိက္ခုရဟန်းအဖြစ်ရပုံ</h3> <p><b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>အဝေါစ</b>=ဤသို့ မိန့်တော်မူ၏၊ “<b>ဘိက္ခု</b>=အို..ရဟန်း၊ <b>ဧဟိ</b>=လာလော့၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>ဓမ္မော</b>= တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>စွာက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်ပြီ။ <b>ဒုက္ခဿ</b>=သံသရာ ဝဋ်ဆင်းရဲ၏၊ <b>အန္တကိရိယာယ</b>=ကိစ္စတုံး၍ အဆုံးတိုင် အောင်ပြုခြင်းငှါ၊ <b>သမ္မာ</b>=ကောင်းစွာ၊ <b>ဗြဟ္မစရိယံ</b>=မြတ်သောမဂ် အကျင့် ကို၊ <b>စရ</b>=ကျင့်လေလော့”။</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အဝေါစ</b>=မိန့်တော်မူ၏၊ <b>အာယသ္မတော</b>=ရှည်သော အသက်တော်ရှိသော၊ <b>တဿ</b>=ထိုအရှင်ကောဏ္ဍညအား၊ <b>သာဝ ဥပသမ္ပဒါ</b>=ထိုဧဟိဘိက္ခုပဉ္စင်းဖြစ်သည်သာလျှင်၊ <b>အဟောသိ</b>=ဖြစ်လေ သတည်း။</p> <p><b>ဓမ္မစက္ကပ္ပဝတ္တနသုတ္တံ</b>=ဓမ္မစက္ကပ္ပဝတ္တနသုတ်သည်၊ <b>နိဋ္ဌိတံ</b>=ပြီးပြီ။</p> <p> [ဤဓမ္မစက္ကပ္ပဝတ္တနသုတ် ပါဠိတော်နှင့် နိဿယတို့တွင် နတ်ဗြဟ္မာတို့ အဆင့်ဆင့် ကြွေးကြော်ကြပုံ စသည်တို့၌ ဝါကျတူ စကားတူဖြစ်၍ ပေယျာလထားသင့်သော်လည်း မထားပဲ အပြည့်အစုံ ထည့်သွင်းခဲ့ခြင်းသည် ပါဠိစာပေ နိဿယစာပေတို့နှင့် အထိအတွေ့ နည်းပါးကြသော ဝတ်သင်းသူ ဝတ်သင်းသားများအတွက် ဖြစ်ပါသည်။]</p> <p>---*---</p> <h3>၂၀။ အနတ္တလက္ခဏသုတ် ပါဠိတော်နှင့်</h3> <p>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး စီရင်တော်မူအပ်သော နိဿယသစ်</p> <p><b>အနတ္တလက္ခဏသုတ် ပါဠိတော်</b></p> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p><b>နိဒါနနှင့် ဥယျောဇနကထာဂါထာ</b></p> <p>က။ <b>ဓမ္မစက္ကံ ပဝတ္တေတွာ၊ အာသဠှိယံ ဟိ ပုဏ္ဏမေ။</b><br> <b>နဂရေ ဗာရာဏသိယံ၊ ဣသိပတနဝှယေ ဝနေ။</b></p> <p>ခ။ <b>ပါပေတွာဒိဖလံ နေသံ၊ အနုက္ကမေန ဒေသယိ။</b><br> <b>ယံ တံ ပက္ခဿ ပဉ္စမျံ၊ ဝိမုတ္တတ္ထံ ဘဏာမ ဟေ။</b></p> <p class="note">[ဤဂါထာနှစ်ပိုဒ် ပါဠိတော်မူရင်း၌ မပါရှိခဲ့၊ ပေါရာဏာစရိယတို့ နောက်မှ ထည့်သွင်းသည်။]</p> <p>---*---</p> <h3>၁။ အနတ္တလက္ခဏသုတ်နိဒါန်း</h3> <p><b>ဧဝံ မေ သုတံ</b></p> <p><b>ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ ဗာရာဏသိယံ ဝိဟရတိ ဣသိပတနေ မိဂဒါယေ။ တတြ ခေါ ဘဂဝါ ပဉ္စဝဂ္ဂိယေ ဘိက္ခူ အာမန္တေသိ “ဘိက္ခဝေါ” တိ။ “ဘဒန္တေ“တိ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ပစ္စေဿာသုံ။ ဘဂဝါ ဧတဒဝေါစ</b></p> <p>---*---</p> <h3>၂။ ရူပက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ရူပံ ဘိက္ခဝေ အနတ္တာ။ ရူပဉ္စ ဟိဒံ ဘိက္ခဝေ အတ္တာ အဘဝိဿ။</b><br> <b>နယိဒံ ရူပံ အာဗာဓာယ သံဝတ္တေယျ။</b></p> <p><b>လဗ္ဘေထစ ရူပေ“ဧဝံ မေ ရူပံ ဟောတု။ ဧဝံ မေ ရူပံ မာ အဟော သီ“တိ။ ယသ္မာ စ ခေါ ဘိက္ခဝေ ရူပံ အနတ္တာ၊ တသ္မာ ရူပံ အာဗာဓာယ သံဝတ္တတိ။ န စ လဗ္ဘတိ ရူပေ“ဧဝံ မေ ရူပံ ဟောတု။ ဧဝံ မေ ရူပံ မာ အဟောသီ“တိ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၃။ ဝေဒနာက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဝေဒနာ အနတ္တာ။ ဝေဒနာ စ ဟိဒံ ဘိက္ခဝေ အတ္တာ အဘဝိဿ။ နယိဒံ ဝေဒနာ အာဗာဓာယ သံဝတ္တေယျ။ လဗ္ဘေထ စ ဝေဒနာယ“ဧဝံ မေ ဝေဒနာ ဟောတု။ ဧဝံ မေ ဝေဒနာ မာ အဟောသီ“တိ။ ယသ္မာစ ခေါ ဘိက္ခဝေ ဝေဒနာ အနတ္တာ၊ တသ္မာ ဝေဒနာ အာဗာဓာယ သံဝတ္တတိ။ န စ လဗ္ဘတိ ဝေဒနာယ“ဧဝံ မေ ဝေဒနာ ဟောတု။ ဧဝံ မေ ဝေဒနာ မာ အဟောသီ“တိ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၄။ သညာက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>သညာ အနတ္တာ။ သညာ စ ဟိဒံ ဘိက္ခဝေ အတ္တာ အဘဝိဿ။ န ယိဒံ သညာ အာဗာဓာယ သံဝတ္တေယျ။ လဗ္ဘေထ စ သညာယ“ဧဝံ မေ သညာ ဟောတု။ ဧဝံ မေ သညာ မာ အဟောသီ“တိ။ ယသ္မာ စ ခေါ ဘိက္ခဝေ သညာ အနတ္တာ၊ တသ္မာ သညာ အာဗာဓာယ သံဝတ္တတိ။ န စ လဗ္ဘတိ သညာယ“ဧဝံ မေ သညာ ဟောတု။ ဧဝံ မေ သညာ မာ အဟော သီ“တိ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၅။ သင်္ခါရက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>သင်္ခါရာ အနတ္တာ။ သင်္ခါရာ စ ဟိဒံ ဘိက္ခဝေ အတ္တာ အဘဝိဿံသု။န ယိဒံ သင်္ခါရာ အာဗာဓာယ သံဝတ္တေယျုံ။ လဗ္ဘေထ စ သင်္ခါရေသု“ဧဝံ မေ သင်္ခါရာ ဟောန္တု။ ဧဝံ မေ သင်္ခါရာ မာ အဟေသု“န္တိ။ ယသ္မာ စ ခေါ ဘိက္ခဝေ သင်္ခါရာ အနတ္တာ၊ တသ္မာ သင်္ခါရာ အာဗာဓာယ သံဝတ္တန္တိ။ န စ လဗ္ဘတိ သင်္ခါရေသု “ဧဝံ မေ သင်္ခါရာ ဟောန္တု။ ဧဝံ မေ သင်္ခါရာ မာ အဟေသု“န္တိ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၆။ ဝိညာဏက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဝိညာဏံ အနတ္တာ။ ဝိညာဏဉ္စ ဟိဒံ ဘိက္ခဝေ အတ္တာ အဘဝိဿ။ န ယိဒံ ဝိညာဏံ အာဗာဓာယ သံဝတ္တေယျ။ လဗ္ဘေထ စ ဝိညာဏေ“ဧဝံ မေ ဝိညာဏံ ဟောတု။ ဧဝံ မေ ဝိညာဏံ မာ အဟောသီ“တိ။ ယသ္မာ စ ခေါ ဘိက္ခဝေ ဝိညာဏံ အနတ္တာ၊ တသ္မာ ဝိညာဏံ အာဗာဓာယ သံဝတ္တတိ။ န စ လဗ္ဘတိ ဝိညာဏေ“ဧဝံ မေ ဝိညာဏံ ဟောတု။ ဧဝံ မေ ဝိညာဏံ မာ အဟောသီ“တိ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၇။ ရူပက္ခန္ဓာ၌ လက္ခဏာရေး သုံးပါး</h3> <p><b>တံ ကိံ မညထ ဘိက္ခဝေ ရူပံ နိစ္စံဝါ အနိစ္စံ ဝါတိ။ အနိစ္စံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာ နိစ္စံ၊ ဒုက္ခံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုက္ခံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာ နိစ္စံ ဒုက္ခံ ဝိပရိဏာမ ဓမ္မံ၊ ကလ္လံ နု တံ သမနုပဿိတုံ “ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟ မသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ။ နော ဟေတံ ဘန္တေ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၈။ နာမက္ခန္ဓာလေးပါး၌ လက္ခဏာရေးသုံးပါး</h3> <p><b>ဝေဒနာ နိစ္စာ ဝါ အနိစ္စာ ဝါတိ။ အနိစ္စာ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ၊ ဒုက္ခံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုက္ခံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ ဒုက္ခံ ဝိပရိဏာမဓမ္မံ၊ ကလ္လံ နု တံ သမနုပဿိတုံ“ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟမသ္မ၊ိ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ။နော ဟေတံဘန္တေ။</b></p> <p><b>သညာ နိစ္စာ ဝါ အနိစ္စာ ဝါတိ။ အနိစ္စာ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ၊ ဒုက္ခံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုက္ခံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ ဒုက္ခံ ဝိပရိဏာမ ဓမ္မံ၊ ကလ္လံ နု တံ သမနုပဿိတုံ“ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ။ နော ဟေတံဘန္တေ။</b></p> <p><b>သင်္ခါရာ နိစ္စာ ဝါ အနိစ္စာ ဝါတိ။ အနိစ္စာ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ၊ ဒုက္ခံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုက္ခံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ ဒုက္ခံ ဝိပရိဏာမ ဓမ္မံ၊ ကလ္လံ နု တံ သမနုပဿိတုံ“ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မ၊ိ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ။ နော ဟေတံဘန္တေ။</b></p> <p><b>ဝိညာဏံ နိစ္စံ ဝါ အနိစ္စံ ဝါတိ။ အနိစ္စံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ၊ ဒုက္ခံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုက္ခံ ဘန္တေ။ ယံ ပနာနိစ္စံ ဒုက္ခံ ဝိပရိဏာမ ဓမ္မံ၊ ကလ္လံ နု တံ သမနုပဿိတုံ“ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ။ နော ဟေတံဘန္တေ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၉။ ရုပ်တရားကို တဏှာ, မာန, ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>တသ္မာ တိဟ ဘိက္ခဝေ ယံ ကိဉ္စိ ရူပံ အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နံ အဇ္ဈတ္တံ ဝါ ဗဟိဒ္ဓါ ဝါ ဩဠာရိကံ ဝါ သုခုမံ ဝါ ဟီနံ ဝါ ပဏီတံ ဝါ ယံ ဒူရေ သန္တိကေ ဝါ၊ သဗ္ဗံ ရူပံ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေ သော အတ္တာ” တိ ဧဝမေတံ ယထာဘူတံ သမ္မပ္ပညာယ ဒဋ္ဌဗ္ဗံ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၁၀။ ဝေဒနာတရားကို တဏှာ, မာန, ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ယာ ကာစိ ဝေဒနာ အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နာ အဇ္ဈတ္တံ ဝါ ဗဟိဒ္ဓါ ဝါ ဩဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ ဟီနာ ဝါ ပဏီတာ ဝါ ယာ ဒူရေ သန္တိကေဝါ၊ သဗ္ဗာ ဝေဒနာ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေ သော အတ္တာ“တိ ဧဝမေတံ ယထာဘူတံ သမ္မပ္ပညာယ ဒဋ္ဌဗ္ဗံ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၁၁။ သညာတရားကို တဏှာ, မာန, ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ယာ ကာစိ သညာ အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နာ အဇ္ဈတ္တံ ဝါ ဗဟိဒ္ဓါ ဝါ ဩဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ ဟီနာ ဝါ ပဏီတာ ဝါ ယာ ဒူရေ သန္တိကေ ဝါ၊ သဗ္ဗာ သညာ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေ သော အတ္တာ“တိ ဧဝမေတံ ယထာဘူတံ သမ္မပ္ပညာယ ဒဋ္ဌဗ္ဗံ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၁၂။ သင်္ခါရတရားတို့ကို တဏှာ, မာန, ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ယေ ကေစိ သင်္ခါရာ အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နာ အဇ္ဈတ္တံ ဝါ ဗဟိဒ္ဓါ ဝါ ဩဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ ဟီနာ ဝါ ပဏီတာ ဝါ ယေ ဒူရေ သန္တိကေ ဝါ၊ သဗ္ဗေ သင်္ခါရာ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေ သော အတ္တာ“တိ ဧဝမေတံ ယထာဘူတံ သမ္မပ္ပညာယ ဒဋ္ဌဗ္ဗံ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၁၃။ ဝိညာဉ်တရားကို တဏှာ, မာန, ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ယံ ကိဉ္စိ ဝိညာဏံ အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နံ အဇ္ဈတ္တံ ဝါ ဗဟိဒ္ဓါ ဝါ ဩဠာရိကံ ဝါ သုခုမံ ဝါ ဟီနံ ဝါ ပဏီတံ ဝါ ယံ ဒူရေ သန္တိကေ ဝါ၊ သဗ္ဗံ ဝိညာဏံ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေ သော အတ္တာ“တိ ဧဝမေတံ ယထာဘူတံ သမ္မပ္ပညာယ ဒဋ္ဌဗ္ဗံ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၁၄။ နိဗ္ဗိန္ဒဉာဏ်မှ စ၍ မဂ်ကိစ္စ တစ်ဆယ့်ခြောက်ချက်ဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဧဝံ ပဿံ ဘိက္ခဝေ သုတဝါ အရိယသာဝကော ရူပသ္မိံပိ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ဝေဒနာယပိ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ သညာယပိ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ သင်္ခါရေသုပိ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ဝိညာဏသ္မိံပိ နိဗ္ဗိန္ဒတိ။</b></p> <p><b>နိဗ္ဗိန္ဒံ ဝိရဇ္ဇတိ။ ဝိရာဂါ ဝိမုစ္စတိ။ ဝိမုတ္တသ္မိံ ဝိမုတ္တမိတိ ဉာဏံ ဟောတိ။ ခီဏာ ဇာတိ။ ဝုသိတံ ဗြဟ္မစရိယံ။ ကတံ ကရဏီယံ။ နာပရံ ဣတ္ထတ္တာယာတိ ပဇာနာတီတိ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>၁၅။ ပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းများ ရဟန္တာဖြစ်ကြပုံ</h3> <p><b>ဣဒ မဝေါစ ဘဂဝါ၊ အတ္တမနာ ပဉ္စဝဂ္ဂိယာ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ဘာသိတံ အဘိနန္ဒုန္တိ။ ဣမသ္မိံ စ ပန ဝေယျာကရဏသ္မိံ ဘညမာနေ ပဉ္စဝဂ္ဂိယာနံ ဘိက္ခူနံ အနုပါဒါယ အာသဝေဟိ စိတ္တာနိ ဝိမုစ္စိံသူတိ။</b></p> <p><b>အနတ္တလက္ခဏသုတ္တံ နိဋ္ဌိတံ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးရေးသားအပ်သော အနတ္တလက္ခဏသုတ် နိဿယသစ်</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p><b>နိဒါနနှင့် ဥယျောဇနကထာ ဂါထာ နိဿယ</b></p> <p>(က)။ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဝါနရသီသ ဝေါဟာရမှ ပြောင်းကြွရုဠှီ ဗာရာဏ သီအမည်ရှိသော၊ <b>နဂရေ</b>= တိုက်အိမ်ဇရပ် ကျောင်းပြာသာဒ်တို့ ပြည့်ကြပ်ထိန်ညီး မြို့တော်အနီး၌၊ <b>ဣသိပတနဝှယေ</b>=ဣသိမည်ငြား ဘုရား ပစ္စေကာ အရိယာတို့ ကြွလာတုံလျင်း ကောင်းကင်တွင်းမှ ဆင်းရာ သက်ရာ ဖြစ်သောကြောင့် ဣသိပတနအမည်ရှိသော၊ <b>ဝနေ</b>=မိဂဒါဝုန် သားမျိုး စုံသည့် ရဂုံမြိုင် ကြော ဂနိုင်တော၌၊ <b>အာသဠှိယံ</b>=အာသဠှီနက္ခတ် မွန်းတည့် မတ်၍ တောရပ် မြိုင်ညို စိမ်းလန်းစိုသည့် ဝါဆိုလအခါ၌၊ <b>ပုဏ္ဏမေ</b>= နက္ခတ်တာရာ ခြံရံခါဖြင့် ထွက်လာရောင်ဝင်း ရွှေလမင်းသည် ထွန်လင်း ချမ်းမြေ့လပြည့်နေ့၌၊ <b>နေသံ</b>=ဘဝအဆုံး ကမ္ပတ်ဖုံးဘို့ ကံဘုန်းစုံညီ ထိုပဉ္စဝဂ္ဂီ ရဟန်းတို့အား၊ <b>ဓမ္မစက္ကံ</b>=နက်နဲလှစွာ လေးသစ္စာကို ဉာဏ်လွှာသုံးပါး စက်လှည့်သွား၍ ပိုင်းခြားဖော်ပြ ဓမ္မစကြာ တရား မြတ်ဒေသနာကို၊ <b>ပဝတ္တိတွာ</b>=မန္ဓာတ်စကြာ မင်းရာဇာသည် လေးဖြာ ကျွန်းရပ် လှည့်လည်ပတ်သို့ လေးထပ်သစ္စာ နက်နဲစွာကို ဉာဏ်လွှာဖြန့် ကျက် ဟောမြွက်တော်မူပြီး၍-</p> <p>(ခ)။ <b>အနုက္ကမေန</b>=တစ်ရက်တစ်ပါး အစဉ်အားဖြင့်၊ <b>အာဒိဖလံ</b>= ဖိုလ်မဂ်လေးတန် အစမှန်သား ပယ်လှန်ဒိဋ္ဌိ ယုံမှားရှိသည့် ဝိစိကိစ္ဆာ ကင်းပြတ်ကွာ၍ သောတာပန်ဆို အစဖိုလ်သို့၊ <b>ပါပေတွာ</b>=သမုစ္ဆေဒ ပဟာနဖြင့် ခွါချမျက်မှောက် ဆိုက်ရောက်စေပြီး၍၊ <b>ပဉ္စမျံ</b>=လပြည့်ကျော် ရောက် ငါးရက်မြောက်၌၊ <b>နေသံ</b>=ဘဝအဆုံး ကမ္ပတ်ဖုံးဘို့ ကံဘုန်းစုံညီ ထိုပဉ္စဝဂ္ဂီ ရဟန်းတို့အား၊ <b>ဝိမုတ္တတ္ထံ</b>=ခပ်သိမ်းကိလေ အကုန်ချွေ၍ လေးထွေဖိုလ်ဆင့် အခေါင်မြင့်သို့ အသင့်ဝင်ခို အရဟတ္တဖိုလ်အကျိုးငှါ၊ <b>ယံ အနတ္တ လက္ခဏသုတ္တံ</b>=သာရလေးလုံး ကင်းစင်သုဉ်း၍ အဖြုန်းအကာ ခြင်းအရာကို ကောင်းစွာဖော်ထုတ် အကြင်အနတ္တလက္ခဏသုတအနတ္တလက္ခဏသုတ်တော် ကြီးကို၊ <b>အဒေသယိ</b>=လူနတ်အများ သိမြင်ထွားအောင် ဟောကြား တော်မူခဲ့ပေပြီ။ <b>တံ အနတ္တ လက္ခဏ သုတ္တံ</b>=သာရလေးဖြာ ကင်းစဉ်ကွာ၍ အကာလုံးလုံး ငှက်ပျောတုံးသို့ ပွါးသုံးဖို့ပြ ထိုအနတ္တလက္ခဏသုတ တော်ကြီးကို၊ <b>ဟေ</b>=မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန် ချမ်းသာမှန်ကို ရည်သန်မျှော်ငြောင်း အို..သူတော်ကောင်းတို့၊ <b>မယံ</b>=မဂ်ဖိုလ်ရရန် နိဗ္ဗာန်ရရေး မျှော်တွေး စိတ်တည် ငါတို့တတွေသည်၊ <b>ဘဏာမ</b>=ကုသိုလ်သောမနသ် ရွှင်ဇောကပ် လျက် လေးမြတ်ညီညာ ရွတ်ဆိုကြပါကုန်စိ့ု။ ။</p> <p class="note">[ဤနှစ်ဂါထာသည် ပါဠိတော်မူရင်း၌ မပါ၍ ကျေးဇူးရှင်ကြီးအနက် မယောဇနာခဲ့၊ ဝတ်သင်းသူ ဝတ်သင်းသားများအတွက် လယ်တီအရှင်ကေလာသက ထည့်သွင်း ယောဇနာခဲ့သည်။]</p> <p>---*---</p> <h3>၁။ အနတ္တလက္ခဏသုတ် နိဒါန်း</h3> <p><b>ဘန္တေ</b>=အရှင်မဟာကဿပ ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးဘုရား၊ <b>မေ</b>= အကျွန်ုပ် အာနန္ဒာသည်၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားလတ္တံ့သောအတိုင်း၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သမ္မုခါ</b>=ဆည်းကပ်ခ ရောက် ထံတော်မှောက်မှ၊ <b>သုတံ</b>=ကိုယ်တိုင်သုတ ကြားလိုက်ရပါသည် ဘုရား။ <b>ဧကံသမယံ</b>=တစ်ပါးသောအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဗာရာဏသိယံ</b>=ဗာရာဏသီ နေပြည်တော်ကြီး၏အနီး၌၊ <b>ဣသိပတနေ</b>= ရှေးခါခေတ်ဟောင်း ရသေ့သူမြတ် အပေါင်းတို့၏ သက်ရာဆင်းရာ ဖြစ်သော၊ <b>မိဂဒါယေ</b>=သားသမင် အပေါင်းတို့ကို ဘေးမဲ့ပေး၍ မွေးရာ ဖြစ်သော မိဂဒါဝုန်တောကြီး၌၊ <b>ဝိဟရတိ</b>=သီတင်းသုံးနေတော်မူ၏။</p> <p><b>တတြခေါ</b>=ထိုသို့သီတင်းသုံးနေတော်မူသောအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ် စွာဘုရားသည်၊ <b>ပဉ္စဝဂ္ဂိယေ</b>=ကောဏ္ဍညအမှူး ငါးဦးအစုအဝေးမျှ ရှိကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူ</b>=ရဟန်းတို့ကို၊ <b>ဘိက္ခဝေါတိ</b>=အို..ရဟန်းတို့ဟူ၍၊ <b>အာမန္တေသိ</b>=ခေါ်တော်မူ၏၊ <b>တေ ဘိက္ခူ</b>=ထိုပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းတို့သည်၊ <b>ဘဒန္တေတိ</b>=အရှင်ဘုရားဟူ၍၊ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရားအား၊ <b>ပစ္စေဿာသုံ</b>=လျှောက်ထားကြကုန်၏၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဧတံ</b>=ဤ အနတ္တလက္ခဏအနတ္တလက္ခဏသုတ် စကားတော်ကို၊ <b>အဝေါစ</b>=မိန့်မြွက်ဟောကြားတော်မူလေသတည်း။</p> <h3>၂။ ရူပက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်တရားအပေါင်းသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အလိုသို့မလိုက်သော အနတ္တအမှန်ပင်တည်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ရူပဉ္စ</b>=ရုပ်တရားအပေါင်းသည်၊ <b>ဟိ</b>= ဧကန်စင်စစ်၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တဘောရှိသည်၊ အ ဘဝိဿ=ဖြစ်ပါမူကား၊ <b>ဣဒံရူပံ</b>=ဤရုပ်တရားသည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>= အလိုသို့လိုက်ပါ၍ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက်ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>န သံဝတ္တေယျ</b>=မဖြစ်လေရာ။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်သည်၊ <b>ဧဝံ-ဟောတု</b>=ဤသို့ဖြစ်ပလေစေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်သည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>= ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>ရူပေ</b>=ရုပ်တရား၌၊ <b>လဗ္ဘေထ</b>=အခွင့် ရနိုင်လေရာ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ယသ္မာစ</b>=အကြင် သို့သော အကြောင်းကြောင့်လျှင်၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်တရားသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အလိုသို့ မလိုက်သော အနတ္တသဘောရှိချေ၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်တရား သည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့မလိုက်ပဲကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက် ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်သည်၊ <b>ဧဝံ ဟောတု</b>=ဤသို့ဖြစ်ပလေစေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်သည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>ရူပေ</b>=ရုပ်တရား၌၊ <b>န စ လဗ္ဘတိ</b>=အခွင့်မရနိုင်။</p> <h3>၃။ ဝေဒနာက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ခံစားမှုဝေဒနာ အပေါင်း သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အလိုသို့မလိုက်သော အနတ္တအမှန်ပင်တည်း။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝေဒနာစ</b>=ခံစားမှုဝေဒနာ အပေါင်း သည်၊ <b>ဟိ</b>=ဧကန်စင်စစ်၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တသဘောရှိ သည်၊ <b>အဘဝိဿ</b>=ဖြစ်ပါမူကား၊ <b>ဣဒံ အယံ ဝေဒနာ</b>=ဤဝေဒနာသည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့လိုက်ပါ၍ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက်ဖောက်ပြန် ခြင်းငှါ၊ <b>န သံဝတ္တေယျ</b>=မဖြစ်လေရာ။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဝေဒနာသည်၊ <b>ဧဝံဟောတု</b>=ဤသို့ဖြစ် ပလေ စေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဝေဒနာသည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့မဖြစ် စေလင့်”။<b>ဣတိ</b>=ဤသို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>ဝေဒနာယ</b>=ဝေဒနာတရား၌၊ <b>လဗ္ဘေထ</b>=အခွင့် ရနိုင်လေရာ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ယသ္မာစ</b>=အကြင်သို့ သော အကြောင်းကြောင့်လျှင်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အလိုသို့ မလိုက်သော အနတ္တသဘောရှိချေ၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင်၊့ <b>ဝေဒနာ</b>=ဝေဒနာ တရားသည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့မလိုက်ပဲ ကျင်နာ ခံခက် နှောင့်ယှက် ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဝေဒနာသည်၊ <b>ဧဝံ ဟောတု</b>=ဤသို့ဖြစ်ပ လေစေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဝေဒနာသည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>ဝေဒနာယ</b>= ဝေဒနာ တရား၌၊ <b>နစလဗ္ဘတိ</b>=အခွင့်မရနိုင်။</p> <h3>၄။ သညာက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>သညာ</b>=မှတ်သားမှုသညာ အပေါင်းသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အလိုသို့မလိုက်သော အနတ္တအမှန် ပင်တည်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>သညာစ</b>=မှတ်သားမှုသညာ အပေါင်း သည်၊ <b>ဟိ</b>=ဧကန်စင်စစ်၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တသဘော ရှိသည်၊ <b>အဘဝိဿ</b>=ဖြစ်ပါမူကား၊ <b>ဣဒံ အယံသညာ</b>=ဤသညာသည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့လိုက်ပါ၍ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက် ဖောက်ပြန် ခြင်းငှါ၊ <b>န သံဝတ္တေယျ</b>=မဖြစ်လေရာ။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သညာ</b>=သညာသည်၊ <b>ဧဝံ ဟောတု</b>=ဤသို့ဖြစ်ပလေ စေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သညာ</b>=သညာသည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>သညာယ</b>=သညာ တရား၌၊ <b>လဗ္ဘေထ</b>=အခွင့်ရနိုင်လေရာ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ယသ္မာစ</b>=အကြင် သို့သော အကြောင်းကြောင့်လျှင်၊ <b>သညာ</b>=သညာတရားသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အလိုသို့ မလိုက်သော အနတ္တသဘောရှိချေ၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>သညာ</b>=သညာ တရားသည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့မလိုက်ပါပဲ ကျင်နာ ခံခက် နှောင့်ယှက် ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သညာ</b>=သညာသည်၊ <b>ဧဝံ ဟောတု</b>=ဤသို့ ဖြစ်ပလေ စေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သညာ</b>=သညာသည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>သညာယ</b>=သညာ တရား၌၊ <b>န စ လဗ္ဘတိ</b>=အခွင့်မရနိုင်။</p> <h3>၅။ သင်္ခါရက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=ပြုပြင်စီရင်မှု သင်္ခါရတရား အပေါင်းတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အလိုသို့မလိုက်သော အနတ္တ အမှန်တို့ ပေတည်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>သင်္ခါရာစ</b>=ပြုပြင်မှုသင်္ခါရ အပေါင်းတို့ သည်၊ <b>ဟိ</b>=ဧကန်စင်စစ်၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တသဘော ရှိကုန်သည်၊ <b>အဘဝိဿံသု</b>=ဖြစ်ပါကုန်မူကား၊ <b>ဣဒံ ဣမေ သင်္ခါရာ</b>= ဤသင်္ခါရတို့သည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့လိုက်ပါ၍ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက်ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>န သံဝတ္တေယျုံ</b>=မဖြစ်နိုင်ကုန်ရာ။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရတို့သည်၊ <b>ဧဝံ ဟောန္တု</b>=ဤသို့ ဖြစ်ပလေ စေကုန်။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရတို့သည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟေသုံ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေကုန်လင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>သင်္ခါရေသု</b>= သင်္ခါရတရား တို့၌၊ <b>လဗ္ဘေထ</b>=အခွင့်ရနိုင်လေကုန်ရာ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ယသ္မာစ</b>=အကြင် သို့သော အကြောင်းကြောင့်လျှင်၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အလိုသို့ မလိုက်သော အနတ္တသဘောရှိချေကုန်၏၊ <b>တသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့ မလိုက်ပါပဲ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက်ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တန္တိ</b>= ဖြစ်ကြကုန်၏။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရတို့သည်၊ <b>ဧဝံ ဟောန္တု</b>=ဤသို့ ဖြစ်ပလေ စေကုန်။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=သင်္ခါရတို့သည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟေသုံ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေကုန်လင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>သင်္ခါရေသု</b>= သင်္ခါရတရားတို့၌၊ <b>န စ လဗ္ဘတိ</b>=အခွင့်မရနိုင်။</p> <h3>၆။ ဝိညာဏက္ခန္ဓာ၌ အနတ္တဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=သိမှုဝိညာဉ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အစိုးမရ အလိုသို့မလိုက်သော အနတ္တအမှန်ပင်တည်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝိညာဏဉ္စ</b>=သိမှုဝိညာဉ် အပေါင်း သည်၊ <b>ဟိ</b>=ဧကန်စင်စစ်၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တသဘော ရှိသည်၊ <b>အဘဝိဿ</b>=ဖြစ်ပါမူကား၊ <b>ဣဒံ ဝိညာဏံ</b>=ဤ ဝိညာဉ်သည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့လိုက်ပါ၍ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက် ဖောက်ပြန် ခြင်းငှါ၊ <b>နသံဝတ္တေ ယျ</b>=မဖြစ်လေရာ။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=ဝိညာဉ်သည်၊ <b>ဧဝံ ဟောတု</b>=ဤသို့ ဖြစ်ပ လေစေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=ဝိညာဉ်သည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>ဝိညာဏေ</b>=ဝိညာဉ် တရားအပေါင်း၌၊ <b>လဗ္ဘေထ</b>=အခွင့်ရနိုင်လေရာ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>ယသ္မာ စ</b>=အကြင် သို့သော အကြောင်းကြောင့်လျှင်၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=ဝိညာဉ်တရားသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အလိုသို့ မလိုက်သော အနတ္တသဘောရှိချေ၏၊ <b>တသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=ဝိညာဉ်တရားသည်၊ <b>အာဗာဓာယ</b>=အလိုသို့မလိုက်ပဲ ကျင်နာခံခက် နှောင့်ယှက် ဖောက်ပြန်ခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>“<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=ဝိညာဉ်သည်၊ <b>ဧဝံ ဟောတု</b>=ဤသို့ဖြစ်ပလေ စေ။ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=ဝိညာဉ်သည်၊ <b>ဧဝံ မာ အဟောသိ</b>=ဤသို့ မဖြစ်စေလင့်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မိမိတို့အလိုဆန္ဒအတိုင်း၊ <b>ဝိညာဏေ</b>= ဝိညာဉ်၌၊ <b>န လဗ္ဘတိ</b>=အခွင့်မရနိုင်။</p> <h3>၇။ ရူပက္ခန္ဓာ၌ လဏ္ခဏာရေးသုံးပါး</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>တံ</b>=ထိုသို့ ငါဘုရားမေးတော်မူသော စကားကို၊ <b>ကိံ မညထ</b>=အဘယ်သို့ မှတ်ထင်ကြကုန်သနည်း၊ <b>ဘိက္ခဝေ</b>= ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်တရားသည်၊ <b>နိစ္စံ ဝါ</b>=မြဲသလော၊ <b>အနိစ္စံ ဝါ</b>= မမြဲသလော၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ရူပံ</b>=ရုပ်တရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲပါဘုရား၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားကြကုန်၏၊ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်ရုပ်တရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ၊ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော ရုပ်တရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ ဝါ</b> ဆင်းရဲသလော၊ <b>သုခံ ဝါ</b>=ချမ်းသာသလော၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့မေးတော်မူသည်ရှိသော်<b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရား၊ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော ရုပ်တရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲရိုးအမှန်ပါဘုရား၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထား ကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ယံပန</b>=အကြင်ရုပ်တရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဝိပရိဏာမဓမ္မံ</b>=ဖောက်ပြန်ပြောင်းလဲ တတ်သော သဘောရှိ၏၊ <b>တံ</b>=ထိုမြဲလည်းမမြဲ, ဆင်းရဲလည်း ဆင်းရဲ, ဖောက်လွဲဖောက်ပြန် ဖြစ်နေသော ရုပ်တရားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤရုပ်တရား ကား၊ <b>မမ</b>=ငါပိုင်သော ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤရုပ်တရားကား၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤ ရုပ်တရားကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့ လိုက်သော အတ္တတည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿိတုံ</b>= စွဲလမ်းထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းငှါ၊ <b>ကလ္လံနု</b>=သင့်လျော် လျောက်ပတ်ပါ မည်လော၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ဧတံ</b>=ဤသို့ စွဲလမ်း ထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းသည်၊ <b>နောဟိ</b>=မသင့်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <h3>၈။ နာမက္ခန္ဓာလေးပါး၌ လက္ခဏာရေးသုံးပါး</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ခံစားမှုဝေဒနာ အပေါင်း သည်၊ <b>နိစ္စာဝါ</b>=မြဲသလော၊ <b>အနိစ္စာ ဝါ</b>=မမြဲသလော၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>အနိစ္စာ</b>=မမြဲပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယံပန</b>=အကြင်ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ ဝါ</b>=ဆင်းရဲ သလော။ <b>သုခံ ဝါ</b>=ချမ်းသာသလော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့မေးတော်မူသည် ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော ဝေဒနာတရားသည်၊<b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲရိုးအမှန်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်ဝေဒနာတရား သည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဝိပရိဏာမဓမ္မံ</b>=ဖောက်ပြန်ပြောင်းလဲ တတ်သော သဘောရှိ၏၊ <b>တံ</b>=ထိုမြဲလည်း မမြဲ, ဆင်းရဲလည်း ဆင်းရဲ, ဖောက်လွဲဖောက်ပြန်ဖြစ်နေသော ဝေဒနာတရားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဝေဒနာတရားကား၊ <b>မမ</b>=ငါပိုင်သော ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤဝေဒနာတရားကား၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊<b>ဧသော</b>=ဤ ဝေဒနာတရားကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တတည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿိတုံ</b>= စွဲလမ်းထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းငှါ၊ <b>ကလ္လံနု</b>=သင့်လျော်လျောက်ပတ်ပါ မည်လော၊ <b>ဣတိ</b>၊ ဤသို့မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ဧတံ</b>=ဤသို့ စွဲလမ်း ထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းသည်၊ <b>နောဟိ</b>=မသင့်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>သညာ</b>=မှတ်သားမှုသညာ အပေါင်းသည်၊ <b>နိစ္စာဝါ</b>=မြဲသလော၊ <b>အနိစ္စာ ဝါ</b>=မမြဲသလော၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲပါဘုရား၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်သညာတရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော သညာတရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ ဝါ</b>=ဆင်းရဲ သလော။<b>သုခံ ဝါ</b>=ချမ်းသာသလော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့မေးတော်မူသည် ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော သညာတရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲရိုးအမှန်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက် ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်သညာတရား သည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဝိပရိဏာမဓမ္မံ</b>=ဖောက်ပြန်ပြောင်းလဲ တတ်သောသဘောရှိ၏၊ <b>တံ</b>=ထိုမြဲလည်းမမြဲ, ဆင်းရဲလည်း ဆင်းရဲ,ဖောက်လွဲဖောက်ပြန် ဖြစ်နေသော သညာတရားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤသညာ တရားကား၊ <b>မမ</b>=ငါပိုင်သော ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤသညာတရားကား၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤသညာတရားကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တတည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿိတုံ</b>= စွဲလမ်းထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းငှါ၊ <b>ကလ္လံနု</b>=သင့်လျော်လျောက်ပတ်ပါ မည်လော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ဧတံ</b>=ဤသို့ စွဲလမ်း ထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းသည်၊ <b>နော ဟိ</b>=မသင့်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=ပြုပြင်စီရင်မှု သင်္ခါရ အပေါင်းတို့ သည်၊ <b>နိစ္စာ ဝါ</b>=မြဲကုန်သလော။ <b>အနိစ္စာ ဝါ</b>=မမြဲကုန်သလော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>အနိစ္စာ</b>=မမြဲကုန် ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်သင်္ခါရတရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော သင်္ခါရတရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ ဝါ</b>=ဆင်းရဲသလော။ <b>သုခံ ဝါ</b>=ချမ်းသာသလော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့မေးတော်မူသည်ရှိသော်<b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော သင်္ခါရ တရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲရိုးအမှန်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြ ကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်သင်္ခါရတရား သည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဝိပရိဏာမဓမ္မံ</b>=ဖောက်ပြန်ပြောင်းလဲ တတ် သော သဘောရှိ၏၊ <b>တံ</b>=ထိုမြဲလည်း မမြဲ, ဆင်းရဲလည်း ဆင်းရဲ, ဖောက်လွဲဖောက်ပြန် ဖြစ်နေသော သင်္ခါရတရားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤသင်္ခါရ တရားကား၊ <b>မမ</b>=ငါပိုင်သော ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤသင်္ခါရတရားကား၊ <b>အဟမသ္မိ</b>= ငါဖြစ်၍ နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤသင်္ခါရတရားကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>= အလိုသို့လိုက်သော အတ္တတည်း”။ <b>ဣတိ-ဧဝံ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿိတုံ</b>=စွဲလမ်း ထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းငှါ၊ <b>ကလ္လံနု</b>=သင့်လျော်လျောက်ပတ်ပါမည်လော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ဧတံ</b>=ဤသို့ စွဲလမ်း ထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းသည်၊ <b>နော ဟိ</b>=မသင့်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝိညာဏံ</b>=သိမှုဝိညာဉ် အပေါင်း သည်၊ <b>နိစ္စံ ဝါ</b>=မြဲသလော။ <b>အနိစ္စံ ဝါ</b>=မမြဲသလော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူ သည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲပါဘုရား။</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်ဝိညာဉ် တရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော ဝိညာဉ်တရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ ဝါ</b>=ဆင်းရဲ သလော။ <b>သုခံ ဝါ</b>=ချမ်းသာသလော။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့မေးတော်မူသည် ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တံ</b>=ထိုမမြဲသော ဝိညာဉ် တရားသည်၊ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲရိုးအမှန်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သား ရဟန်းတို့၊ <b>ယံ ပန</b>=အကြင်ဝိညာဉ် တရားသည်၊ <b>အနိစ္စံ</b>=မမြဲ။ <b>ဒုက္ခံ</b>=ဆင်းရဲ၏၊ <b>ဝိပရိဏာမ ဓမ္မံ</b>=ဖောက်ပြန်ပြောင်းလဲတတ်သော သဘောရှိ၏၊ <b>တံ</b>=ထိုမြဲလည်း မမြဲ, ဆင်းရဲလည်း ဆင်းရဲ, ဖောက်လွဲဖောက်ပြန် ဖြစ်နေသော ဝိညာဉ်တရားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဝိညာဉ် တရားကား၊ <b>မမ</b>=ငါပိုင်သော ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤဝိညာဉ်တရားကား၊ <b>အဟမသ္မိ</b>၊ ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤဝိညာဉ်တရားကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တတည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿိတုံ</b>= စွဲလမ်းထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းငှါ၊ <b>ကလ္လံနု</b>=သင့်လျော်လျောက်ပတ်ပါ မည်လော၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ မေးတော်မူသည်ရှိသော်</p> <p><b>ဘန္တေ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>ဧတံ</b>=ဤသို့ စွဲလမ်း ထင်မြင် ရှုဆင်ခြင်ခြင်းသည်၊ <b>နောဟိ</b>=မသင့်ပါဘုရား။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ လျှောက်ထားကြကုန်၏။</p> <h3>၉။ ရုပ်တရား၌ တဏှာ မာန ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>တသ္မာ</b>=ထိုမမြဲမှုသဘော, ဆင်းရဲမှုသဘော, အလိုမလိုက်မှုသဘောတို့၏ ပေါလောကြီး ထင်ရှား၍နေသော ကြောင့်၊ <b>အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နံ</b>=လွန်လေပြီးသော အတိတ်ကာလ, လာလတ္တံ့သော အနာဂတ်ကာလ, ယခုမျက်မှောက် ပစ္စုပ္ပန်ကာလ၌ ဖြစ်သော၊ <b>ယံကိဉ္စိ ရူပံ</b>=အကြင်အလုံးစုံသော ရုပ်တရားသည်လည်း ကောင်း၊ <b>အဇ္ဈတ္တံဝါ</b>=မိမိအတွင်းသန္တာန်၌ဖြစ်သော ရုပ်တရားသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဗဟိဒ္ဓါဝါ</b>=အပသန္တာန်၌ဖြစ်သော ရုပ်တရားသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဩဠာရိကံဝါ</b>=ကြမ်းတမ်းသော ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>သုခုမံဝါ</b>=သိမ်မွေ့သော ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဟီနံ ဝါ</b>=ယုတ် ညံ့သော ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပဏီတံ ဝါ</b>=မြင့်မြတ်သော ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယံ ဒူရေ ဝါ</b>=အကြင်အဝေး၌ဖြစ်သော ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယံ သန္တိကေဝါ</b>=အကြင်အနီး၌ဖြစ်သော ရုပ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=ရုပ်ပေါင်းများထွေရှိလေ၏၊ <b>သဗ္ဗံ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>ဧတံ ရူပံ</b>=ထိုရုပ်ဟူသမျှသည်၊ “<b>န မမ</b>=ငါပိုင်ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုရုပ်အပေါင်းသည်၊ <b>န အဟမသ္မိ</b>= ငါဖြစ်၍နေသည်မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုရုပ် အပေါင်းသည်၊ <b>မမ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တမဟုတ်။ <b>ဣတိ ဧဝံ</b>=ဤသို့ဆိုအပ် ခဲ့ပြီးသောနည်းဖြင့်၊ <b>ဧတံ</b>=ထိုခပ်သိမ်း ဥဿုံ ရုပ်ဟူသမျှ အလုံးစုံကို၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=မဖောက်မပြန် ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>သမ္မပ္ပညာယ</b>=ရုပ်ခဲ နာမ်ခဲ ဖြိုခွဲဖောက်ထွင်း ဝိပဿနာဉာဏ် အလင်းဖြင့်၊ <b>ဒဋ္ဌဗ္ဗံ</b>=ရှုဆင်ခြင် အပ်၏။</p> <h3>၁၀။ ဝေဒနာတရားကို တဏှာ မာနဒိဌိဂါဟတို့ဖြင့်မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နာ</b>=လွန်လေ ပြီးသော အတိတ်ကာလ, လာလတ္တံ့သော အနာဂတ်ကာလ, ယခုမျက် မှောက် ပစ္စုပ္ပန်ကာလ၌ ဖြစ်သော၊ <b>ယာ ကာစိ ဝေဒနာ</b>=အကြင်အလုံးစုံ သော ဝေဒနာတရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>အဇ္ဈတ္တံဝါ</b>=မိမိ၏အတွင်း သန္တာန်၌ဖြစ်သော ဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗဟိဒ္ဓါဝါ</b>=အပသန္တာန်၌ ဖြစ်သော ဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဩဠာရိကာ ဝါ</b>=ကြမ်းတမ်းသော ဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>သုခုမာ ဝါ</b>=သိမ်မွေ့သော ဝေဒနာသည် လည်းကောင်း၊ <b>ဟီနာဝါ</b>=ယုတ်ညံ့သော ဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပဏီတာ ဝါ</b>=မြင့်မြတ် သောဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယာဒူရေဝါ</b>= အကြင်အဝေး၌ဖြစ်သော ဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယာ သန္တိကေဝါ</b>=အကြင်အနီး၌ဖြစ်သော ဝေဒနာသည်လည်းကောင်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=ဝေဒနာများ ထွေ ရှိလေ၏၊ <b>သဗ္ဗာ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံးသော၊ <b>ဧတံ ဧသာ ဝေဒနာ</b>=ထိုဝေဒနာဟူသမျှသည်၊ “<b>န မမ</b>=ငါပိုင်ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>= ထိုဝေဒနာအပေါင်းသည်၊ <b>န အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေသည် မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုဝေဒနာ အပေါင်းသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အလိုသို့ လိုက်သော အတ္တမဟုတ်။ <b>ဣတိဧဝံ</b>=ဤဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသောနည်းဖြင့်၊ <b>ဧတံ</b>=ထိုခပ်သိမ်းဥဿုံ ဝေဒနာဟူသမျှ အလုံးစုံကို၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=မဖောက် မပြန် ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>သမ္မပ္ပညာယ</b>=ရုပ်ခဲ နာမ်ခဲ ဖြိုခွဲ ဖောက်ထွင်း ဝိပဿနာဉာဏ်အလင်းဖြင့်၊ <b>ဒဋ္ဌဗ္ဗံ</b>=ရှုဆင်ခြင်အပ်၏။</p> <h3>၁၁။ သညာတရားကို တဏှာ မာန ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နာ</b>= လွန် လေပြီးသော အတိတ်ကာလ, လာလတ္တံ့သော အနာဂတ်ကာလ, ယခုမျက်မှောက် ပစ္စုပ္ပန်ကာလ၌ဖြစ်သော၊ <b>ယာ ကာစိ သညာ</b>=အကြင် အလုံးစုံသောသညာ တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>အဇ္ဈတ္တံ ဝါ</b>=မိမိ၏ အတွင်းသန္တာန်၌ဖြစ်သော သညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗဟိဒ္ဓါ ဝါ</b>= အပသန္တာန်၌ဖြစ်သော သညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဩဠာရိကာ ဝါ</b>= ကြမ်းတမ်းသော သညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>သုခုမာ ဝါ</b>=သိမ်မွေ့သော သညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဟီနာ ဝါ</b>=ယုတ်ညံ့သော သညာသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ပဏီတာ ဝါ</b>=မြင့်မြတ်သော သညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယာ ဒူရေဝါ</b>=အကြင်အဝေး၌ဖြစ်သော သညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>ယာ သန္တိကေ ဝါ</b>=အကြင်အနီး၌ဖြစ်သောသညာသည်လည်းကောင်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=သညာများထွေ ရှိလေ၏၊ <b>သဗ္ဗာ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>ဧတံ ဧသာသညာ</b>=ထို သညာဟူသမျှသည်၊ “<b>န မမ</b>=ငါပိုင်ဥစ္စာ မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုသညာ အပေါင်းသည်၊ <b>နအဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေသည်မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုသညာ အပေါင်းသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အလိုသို့ လိုက်သောအတ္တမဟုတ်။ <b>ဣတိ ဧဝံ</b>=ဤသို့ဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသော နည်းဖြင့်၊ <b>ဧတံ</b>=ထိုခပ်သိမ်းဥဿုံ သညာဟူ သမျှအလုံးစုံကို၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=မ ဖောက်မပြန် ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>သမ္မပ္ပညာယ</b>=ရုပ်ခဲနာမ်ခဲ ဖြိုခွဲ ဖောက်ထွင်း ဝိပဿနာဉာဏ်အလင်းဖြင့်၊ <b>ဒဋ္ဌဗ္ဗံ</b>=ရှုဆင်ခြင်အပ်၏။</p> <h3>၁၂။ သင်္ခါရတရားကို တဏှာ မာန ဒိဋ္ဌိဂါဟတိုဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နာ</b>= လွန်လေပြီးသော အတိတ်ကာလ, လာလတ္တံ့သော အနာဂတ်ကာလ, ယခုမျက်မှောက် ပစ္စုပ္ပန်ကာလ၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ယေ ကေစိ သင်္ခါရာ</b>= အကြင်အလုံးစုံသော သင်္ခါရတရားတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>အဇ္ဈတ္တံ ဝါ</b>=မိမိ၏အတွင်း သန္တာန်၌ဖြစ်သော သင်္ခါရတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗဟိဒ္ဓါဝါ</b>=အပသန္တာန်၌ဖြစ်သော သင်္ခါရတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဩဠာရိကာဝါ</b>=ကြမ်းတမ်းသော သင်္ခါရတို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>သုခုမာ ဝါ</b>=သိမ်မွေ့သော သင်္ခါရတိ့ုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဟီနာဝါ</b>=ယုတ်ညံ့သော သင်္ခါရတို့သည်လည်းကာင်း၊ <b>ပဏီတာ ဝါ</b>=မြင့်မြတ်သော သင်္ခါရတို့သည် လည်းကောင်း၊ <b>ယေ ဒူရေဝါ</b>=အကြင်အဝေး၌ဖြစ်သော သင်္ခါရတို့သည် လည်းကောင်း၊ <b>ယေသန္တိကေ ဝါ</b>=အကြင်အနီး၌ဖြစ်သော သင်္ခါရတို့သည် လည်းကောင်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=သင်္ခါရများထွေ ရှိကြလေကုန်၏၊ <b>သဗ္ဗေ</b>= ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ဧတံ ဧတေ သင်္ခါရာ</b>=ထိုသင်္ခါရ ဟူသမျှ တို့သည်၊ “<b>န မမ</b>=ငါပိုင်ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုသင်္ခါရတရား အပေါင်းသည်၊ <b>န အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေသည် မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုသင်္ခါရ အပေါင်းသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အလိုသို့လိုက်သော အတ္တမဟုတ်”။ <b>ဣတိ-ဧဝံ</b>=ဤသို့ ဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသောနည်းဖြင့်၊ <b>ဧတံ</b>=ထိုခပ်သိမ်းဥဿုံ သင်္ခါရဟူသမျှ အလုံးစုံကို၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=မဖောက်မပြန် ဟုတ်မှန်သော အတိုင်း၊ <b>သမ္မပ္ပညာယ</b>=ရုပ်ခဲ နာမ်ခဲ ဖြိုခွဲဖောက်ထွင်း ဝိပဿနာဉာဏ် အလင်းဖြင့်၊ <b>ဒဋ္ဌဗ္ဗံ</b>=ရှုဆင်ခြင်အပ်၏။</p> <h3>၁၃။ ဝိညာဉ်တရားကို တဏှာ,မာန,ဒိဋ္ဌိဂါဟတို့ဖြင့် မရှုကြည့်အပ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>အတီတာနာဂတပစ္စုပ္ပန္နံ</b>=လွန်လေပြီး သော အတိတ်ကာလ, လာလတ္တံ့သော အနာဂတ်ကာလ, ယခုမျက် မှောက် ပစ္စုပ္ပန်ကာလ၌ဖြစ်သော၊ <b>ယံ ကိဉ္စိ ဝိညာဏံ</b>=အကြင်အလုံး စုံသော ဝိညာဉ်တရားသည်လည်းကောင်း၊ <b>အဇ္ဈတ္တံဝါ</b>=မိမိ၏အတွင်း သန္တန်၌ဖြစ်သော ဝိညာဉ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗဟိဒ္ဓါဝါ</b>=အပသန္တာန် ၌ဖြစ်သော ဝိညာဉ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဩဠာရိကံဝါ</b>=ကြမ်းတမ်းသော ဝိညာဉ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>သုခုမံဝါ</b>=သိမ်မွေ့သော ဝိညာဉ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဟီနံဝါ</b>=ယုတ်ညံ့သော ဝိညာဉ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>ပဏီတံဝါ</b>= မြင့်မြတ်သော ဝိညာဉ်သည်လည်း ကောင်း၊ <b>ယံဒူရေဝါ</b>=အကြင်အဝေး၌ ဖြစ်သော ဝိညာဉ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>ယံသန္တိကေ ဝါ</b>=အကြင်အနီး၌ဖြစ် သော ဝိညာဉ်သည်လည်းကောင်း၊ <b>အတ္ထိ</b>=ဝိညာဉ်များထွေရှိလေ၏၊ <b>သဗ္ဗံ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>ဧတံဝိညာဏံ</b>=ထိုဝိညာဉ်ဟူသမျှသည်၊ “<b>န မမ</b>=ငါပိုင်ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုဝိညာဉ်အပေါင်းသည်၊ <b>န အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေသည်မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ထိုဝိညာဉ်အပေါင်းသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အလိုသို့ လိုက်သော အတ္တမဟုတ်”။ <b>ဣတိ ဧဝံ</b>=ဤသို့ဆိုအပ်ခဲ့ပြီးသောနည်းဖြင့်၊ <b>ဧတံ</b>=ထိုခပ်သိမ်းဥဿုံ ဝိညာဉ် ဟူသမျှ အလုံးစုံကို၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=မဖောက်မပြန် ဟုတ်မှန်သော အတိုင်း၊ <b>သမ္မပ္ပညာယ</b>=ရုပ်ခဲနာမ်ခဲ ဖြိုခွဲဖောက်ထွင်း ဝိပဿနာဉာဏ်အလင်းဖြင့်၊ <b>ဒဋ္ဌဗ္ဗံ</b>=ရှုဆင်ခြင်အပ်၏။</p> <h3>၁၄။ နိဗ္ဗိန္ဒဉာဏ်မှ စ၍ မဂ်ကိစ္စတစ်ဆယ့်ခြောက်ချက်ဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့ ခန္ဓာငါးပါးတို့၌ မမြဲသော အနိစ္စသဘော, ဆင်းရဲသော ဒုက္ခသဘော, အစိုးမရသော အနတ္တ သဘောကို ဟောခဲ့ပြီးသောအတိုင်း၊ <b>ပဿံ-ပဿန္တော</b>=ပိုင်ပိုင်ထင်ထင် ရှုဆင်ခြင်သည်ရှိသော်၊ <b>သုတဝါ</b>=ရုပ်နာမ်တရားတို့၌ များသော အကြား အမြင်ရှိသော၊ <b>အရိယသာဝကော</b>=ငါဘုရား၏ တပည့်မြတ်သည်၊ <b>ရူပသ္မိံ ပိ</b>=ရုပ်တရားအစု၌လည်း၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=အနှစ်သာရမတွေ့ဘဲ ငြီးငွေ့ ပျင်း မုန်းလေ၏၊ <b>ဝေဒနာယပိ</b>=ခံစားမှု ဝေဒနာအစု၌လည်း၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>= အနှစ်သာရ မတွေ့ဘဲ ငြီးငွေ့ပျင်းမုန်းလေ၏၊ <b>သညာယပိ</b>=မှတ်သားမှု သညာအစု၌လည်း၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=အနှစ်သာရ မတွေ့ဘဲ ငြီးငွေ့ပျင်းမုန်း လေ၏၊ <b>သင်္ခါရေသုပိ</b>=ပြုပြင်မှု သင်္ခါရအစုတို့၌လည်း၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>= အနှစ်သာရ မတွေ့ဘဲ ငြီးငွေ့ပျင်းမုန်းလေ၏၊ <b>ဝိညာဏသ္မိံပိ</b>=အာရုံသိမှု ဝိညာဏအစု၌လည်း၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=အနှစ်သာရ မတွေ့ဘဲ ငြီးငွေ့ ပျင်းမုန်း လေ၏။</p> <p><b>နိဗ္ဗိန္ဒံ နိဗ္ဗိန္ဒန္တော</b>=ခန္ဓာပဉ္စက၌ အနှစ်သာရမတွေ့ဘဲ ငြီးငွေ့ ပျင်းမုန်းလေသည်ရှိသော်၊ <b>ဝိရဇ္ဇတိ</b>=မတွယ်မတာ မသာယာပဲ တဏှာ ပြတ်ကင်းလေ၏၊ <b>ဝိရာဂါ</b>=မတွယ်မတာ မသာယာပဲ တဏှာပြတ်ကင်းမှု ကြောင့်၊ <b>ဝိမုစ္စတိ</b>=ကိလေသာဝဋ်တွင်းမှ လွတ်ကင်း ထွက်မြောက်လေ၏၊ <b>ဝိမုတ္တသ္မိံ</b>=ကိလေသာ ဝဋ်တွင်းမှ လွတ်ကင်း ထွက်မြောက်လေသည်ရှိ သော်၊ <b>ဝိမုတ္တမိတိ</b>=ကျွတ်ပေပြီ လွတ်ပေပြီဟူ၍၊ <b>ဉာဏံ</b>=ဟုတ်တိုင်းအမှန် သိသောဉာဏ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်လေ၏။</p> <p><b>ဇာတိ</b>=ဘဝအသစ် အဖြစ်မစဲ အသစ်အသစ်လဲရမှုသည်၊ <b>ခီဏာ</b>= အစတုံး၍ ကုန်ဆုံးခဲ့ရလေပြီ။ <b>ဗြဟ္မစရိယံ</b>=မြတ်သောအကျင့်ဟူသမျှကို၊ <b>ဝုသိတံ</b>=ကျင့်သုံးခြင်းကိစ္စ ပြီးစီးခဲ့လေပြီ။ <b>ကရဏီယံ</b>=သစ္စာလေးသွယ်၌ ပြုဘွယ်ဟူသမျှ မဂ်ကိစ္စကို၊ <b>ကတံ</b>=ကိစ္စတုံးအောင် လုံးလုံးကြီးပြုအပ် လေပြီ။ <b>ဣတ္ထတ္တာယ</b>=ဤပစ္စုပ္ပန် ခန္ဓာအစဉ်မှ၊ <b>အပရံ</b>=တစ်ပါးသော ခန္ဓာအစဉ်သည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=ကင်းပြတ်ကုန်ကြွေ မရှိချေ။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ပဇာနာတိ</b>=ထွန်းလင်းထိန်တောက် အသိဉာဏ်ပေါ်ပေါက်လေ၏။</p> <h3>၁၅။ ပဉ္စဝဂ္ဂီရဟန်းများ ရဟန္တာဖြစ်ပုံ</h3> <p><b>ဣဒံ</b>=ဤအနတ္တလက္ခဏသုတ်စကားတော်ကို၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်း တော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>အဝေါစ</b>=အနတ္တဉာဏ် အမြင်သန် အောင် ဉာဏ်ရောင်အလင်းဘွင့်၍ ကျူးရင့်ဟောကြားတော်မူပေ၏၊ <b>ပဉ္စဝဂ္ဂိယာ</b>=ကောဏ္ဍညအမှူး ငါးဦးအစုအဝေးရှိကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူ</b>=ရဟန်း တို့သည်၊ <b>အတ္တမနာ</b>=အနတ္တဉာဏ် ထက်သန်ပွင့်လင်း ဝမ်းမြောက်ခြင်း ရှိကုန် သည် ဖြစ်၍၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>ဘာသိတံ</b>=ဟောတော်မူအပ်သော အနတ္တလက္ခဏ သုတ်တော်ကြီးကို၊ <b>အဘိနန္ဒုံ</b>=ရွှင်လန်းအားရ နှစ်သက်ကြလေကုန်သတည်း။</p> <p><b>ဣမသ္မိံ စ ပန ဝေယျာကရဏသ္မိံ</b>=ဂါထာမဖက် စုဏ္ဏိယ သက်သက် ဖြစ်သော ဤအနတ္တလက္ခဏသုတ်တော်ကြီးကို၊ <b>ဘညမာနေ</b>=ဟော တော်မူအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>ပဉ္စဝဂ္ဂိယာနံ</b>=ကောဏ္ဍညအမှူး ငါးဦးအစု အဝေးရှိကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူနံ</b>=ရဟန်းတို့အား၊ <b>အနုပါဒါယ</b>=ရုပ်နာမ်ခန္ဓာတို့၌ သာယာစွဲငြိခြင်းမရှိပဲ၊ <b>အာသဝေဟိ</b>=စီးသွန်ကျလျှော အာသဝေါတို့မှ၊ <b>စိတ္တာနိ</b>=စိတ်တို့သည်၊ <b>ဝိမုစ္စိံသု</b>=ကျွတ်လွတ်ကြလေကုန်သတည်း။</p> <p><b>အနတ္တလက္ခဏသုတ္တံ</b>=အနတ္တလက္ခဏသုတ်သည်၊ <b>နိဋ္ဌိတံ</b>=ပြီးပြီ။ အနတ္တလက္ခဏသုတ် နိဿယသစ် ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>၂၁။ မဟာဝဂ္ဂသံယုတ္တ ကဿပ ဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ်ပါဠိတော်နှင့် ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ နိဿယ</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p><b>သတ္တိမေ ကဿပ ဗောဇ္ဈင်္ဂါ မယာ သမ္မဒက္ခာတာ ဘာဝိတာ ဗဟုလီကတာ အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တန္တိ။ ကတမေ သတ္တ</b></p> <p><b>သတိသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>ဓမ္မဝိစယသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>ဝီရိယသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>ပီတိသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။ ပဿဒ္ဓိသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>သမာဓိသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>ဥပေက္ခာသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ ခေါ ကဿပ မယာ သမ္မဒက္ခာတော ဘာဝိတော ဗဟုလီကတော အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တတိ။</b></p> <p><b>ဣမေ ခေါ ကဿပ သတ္တ ဗောဇ္ဈင်္ဂါ မယာ သမ္မဒက္ခာတာ ဘာဝိတာ ဗဟုလီကတာ အဘိညာယ သမ္ဗောဓာယ နိဗ္ဗာနာယ သံဝတ္တန္တိ။</b></p> <p>***</p> <p>ကဿပဗောဇ္ဈင်သုတ် နိဿယ</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သား ကဿပ၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတာ</b>= ကောင်းစွာ ဟောကြားတော်မူအပ်ကုန်သော၊ <b>သတ္တ</b>=ခုနစ်ပါးကုန်သော၊ <b>ဣမေ ဗောဇ္ဈင်္ဂါ</b>=ဤဗောဇ္ဈင်တရားတို့သည်၊ <b>ဘာဝိတာ</b>=ပွါးများအပ်ကုန် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတာ</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်ကုန်သည် ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ် ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန် ပိုင်းခြား၍ သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p><b>ကတမေ သတ္တ</b>=အဘယ်ခုနစ်ပါးတို့နည်းဟူမူကား--<br> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားအပ်သော၊ <b>သတိသမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>= သတိ သမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>= အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ်ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>= သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်းခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>= ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်သော၊ <b>ဓမ္မဝိစယ သမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>=ဓမ္မဝိစယသမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများအပ် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ်ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်းခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်သော၊ <b>ဝီရိယ သမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>=ဝီရိယသမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများ အပ်သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည် ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်း ပေါ် ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်း ခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ် သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်သော၊ <b>ပီတိ သမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>=ပီတိသမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများအပ် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ်ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်းခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်သော၊ <b>ပဿဒ္ဓိ သမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>=ပဿဒ္ဓိသမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများအပ် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည် ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ် ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်း ခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>= စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်သော၊ <b>သမာဓိ သမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>=သမာဓိသမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများအပ် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ်ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်းခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သားကဿပ၊ <b>ခေါ</b>=စင်စစ်၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မ ဒက္ခာတော</b>=ကောင်းစွာဟောကြားတော်မူအပ်သော၊ <b>ဥပေက္ခာ သမ္ဗောဇ္ဈင်္ဂေါ</b>=ဥပေက္ခာသမ္ဗောဇ္ဈင်တရားသည်၊ <b>ဘာဝိတော</b>=ပွားများအပ် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတော</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်းပေါ်ပေါက်ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန်ပိုင်းခြား၍သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခဇာတ် သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကဿပ</b>=ချစ်သား ကဿပ၊ <b>မယာ</b>=ငါဘုရားသည်၊ <b>သမ္မဒက္ခာတာ</b>= ကောင်းစွာ ဟောကြားအပ်ကုန်သော၊ <b>သတ္တ</b>=ခုနစ်ပါးကုန်သော၊ <b>ဣမေ ခေါ ဗောဇ္ဈင်္ဂါ</b>=ဤဗောဇ္ဈင်တရားတို့သည်၊ <b>ဘာဝိတာ</b>=ပွါးများအပ်ကုန် သည်ရှိသော်၊ <b>ဗဟုလီကတာ</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ လေ့လာအပ်ကုန် သည်ရှိ သော်၊ <b>အဘိညာယ</b>=အထူးသဖြင့် ထိုးထွင်း၍ ဉာဏ်အလင်း ပေါ်ပေါက် ခြင်းငှါ၊ <b>သမ္ဗောဓာယ</b>=သစ္စာလေးတန် တရားမှန်ကို ဝေဖန် ပိုင်းခြား၍ သိခြင်းငှါ၊ <b>နိဗ္ဗာနာယ</b>=ကိလေသာချုပ်ငြိမ်း၍ ဝဋ်ဒုက္ခ ဇာတ်သိမ်းခြင်းငှါ၊ <b>သံဝတ္တန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏။</p> <p>[ကဿပဗောဇ္ဈင်သုတ်ကို ပါဠိအနက်နှင့်တကွ ရရှိခဲ့ပါလျှင် မောဂ္ဂလာန ဗောဇ္ဈင်မှ စ၍ ဗောဇ္ဈင်သုတ်များကို နားလည်ခြင်းကိစ္စ ပြီးလေတော့သည်။]</p> <p>ကဿပဗောဇ္ဈင်္ဂသုတ် ပါဠိတော် နိဿယပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3>၂၂။ ဥပရိပဏ္ဏာသပါဠိတော် ဆဆက္ကသုတ္တပါဌ် နှင့် ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ နိဿယ</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p>နိဒါနကထာ</p> <p>၁။ <b>ဧဝံ မေ သုတံ</b></p> <p><b>ဧကံ သမယံ ဘဂဝါ သာဝတ္ထိယံ ဝိဟရတိ ဇေတဝနေ အနာထပိဏ္ဍိကဿ အာရာမေ။ တတြ ခေါ ဘဂဝါ ဘိက္ခူ အာမန္တေသိ “ဘိက္ခဝေါ“တိ။ “ဘဒန္တေ” တိ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ပစ္စေဿာသုံ။</b></p> <p>၂။ <b>ဘဂဝါ ဧတဒဝေါစ “ဓမ္မံ ဝေါ ဘိက္ခဝေ ဒေသေဿာမိ အာဒိကလျာဏံ မဇ္ဈေကလျာဏံ ပရိယောသာနကလျာဏံ သာတ္ထံ သဗျဉ္ဇနံ ကေဝလပရိပုဏ္ဏံ ပရိသုဒ္ဓံ ဗြဟ္မစရိယံ ပကာသေဿာမိ၊ ယဒိဒံ ဆ ဆက္ကာနိ၊ တံ သုဏာထ သာဓုကံ မနသိ ကရောထ၊ ဘာသိဿာမီ” တိ။ “ဧဝံ ဘန္တေ” တိ ခေါ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ပစ္စေဿာသုံ။ ဘဂဝါ ဧတဒဝေါစ</b></p> <p>ဥဒ္ဒေသဝါရ</p> <p>(က) <b>ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနိ။</b></p> <p>(ခ ) <b>ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနိ။</b></p> <p>(ဂ ) <b>ဆ ဝိညာဏကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ။</b></p> <p>(ဃ) <b>ဆ ဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ။</b></p> <p>(င ) <b>ဆ ဝေဒနာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ။</b></p> <p>(စ ) <b>ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ။</b></p> <p>---*---</p> <h3>နိဒ္ဒေသဝါရ</h3> <p>ဆ အဇ္ဈတ္တိကာယတန</p> <p>၃။ <b>“ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီ” တိ ဣတိ ခေါ ပနေတံ ဝုတ္တံ။ ကိဉ္စတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ စက္ခာယတနံ သောတာယတနံ ဃာနာယတနံ ဇိဝှါယတနံ ကာယာယတနံ မနာယတနံ။ “ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီ” တိ ဣတိ ယံ တံ ဝုတ္တံ၊ ဣဒမေတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ ဣဒံ ပဌမံ ဆက္ကံ။</b></p> <p>ဆ ဗာဟိရာယတန</p> <p>၄။ <b>“ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီ“တိ ဣတိ ခေါ ပနေတံ ဝုတ္တံ။ ကိဉ္စတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ ရူပါယတနံ သဒ္ဒါယတနံ ဂန္ဓာယတနံ ရသာယတနံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ ဓမ္မာယတနံ။ “ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီ“တိ ဣတိ ယံ တံ ဝုတ္တံ၊ ဣဒ မေတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ ဣဒံ ဒုတိယံ ဆက္ကံ။</b></p> <p>ဆ ဝိညာဏကာယ</p> <p>၅။<b>“ဆ ဝိညာဏကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ“တိ ဣတိ ခေါ ပနေတံ ဝုတ္တံ။ကိဉ္စတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ စက္ခုဉ္စ ပဋိစ္စ ရူပေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ စက္ခုဝိညာဏံ။ သောတဉ္စ ပဋိစ္စ သဒ္ဒေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ သောတဝိညာဏံ။ ဃာနဉ္စ ပဋိစ္စ ဂန္ဓေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဃာနဝိညာဏံ။ ဇိဝှဉ္စ ပဋိစ္စ ရသေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဇိဝှါဝိညာဏံ။ ကာယဉ္စ ပဋိစ္စ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ကာယဝိညာဏံ။ မနဉ္စ ပဋိစ္စ ဓမ္မေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏံ။ “ဆ ဝိညာဏကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ“တိ ဣတိ ယံ တံ ဝုတ္တံ၊ ဣဒ မေတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ ဣဒံ တတိယံ ဆက္ကံ။</b></p> <p>ဆ ဖဿကာယ</p> <p>၆။ <b>“ဆ ဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ“တိ ဣတိ ခေါ ပနေတံ ဝုတ္တံ။ ကိဉ္စတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ စက္ခုဉ္စ ပဋိစ္စ ရူပေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ စက္ခုဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ။ သောတဉ္စ ပဋိစ္စ သဒ္ဒေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ သောတဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ။ ဃာနဉ္စ ပဋိစ္စ ဂန္ဓေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဃာနဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ။ ဇိဝှဉ္စ ပဋိစ္စ ရသေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဇိဝှါဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ။ ကာယဉ္စ ပဋိစ္စ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ကာယဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ။ မနဉ္စ ပဋိစ္စ ဓမ္မေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ။ “ဆ ဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ“တိ ဣတိ ယံ တံ ဝုတ္တံ၊ ဣဒမေတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ ဣဒံ စတုတ္ထံ ဆက္ကံ။</b></p> <p>ဆ ဝေဒနာကာယ</p> <p>၇။ <b>“ဆ ဝေဒနာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ“တိ ဣတိ ခေါ ပနေတံ ဝုတ္တံ။ ကိဉ္စ တံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ စက္ခုဉ္စ ပဋိစ္စ ရူပေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိစက္ခုဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ။ သောတဉ္စ ပဋိစ္စ သဒ္ဒေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ သောတဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ။ ဃာနဉ္စ ပဋိစ္စ ဂန္ဓေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဃာနဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ။ ဇိဝှဉ္စ ပဋိစ္စ ရသေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဇိဝှါဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ။ ကာယဉ္စ ပဋိစ္စ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ကာယဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ။ မနဉ္စ ပဋိစ္စ ဓမ္မေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ။ “ဆ ဝေဒနာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ” တိ ဣတိ ယံ တံ ဝုတ္တံ၊ ဣဒမေတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ဣဒံ ပဉ္စမံ ဆက္ကံ။</b></p> <p>ဆ တဏှာ ကာယာ</p> <p>၈။ <b>“ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ” တိ ဣတိ ခေါ ပနေတံ ဝုတ္တံ။ ကိဉ္စတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ စက္ခုဉ္စ ပဋိစ္စ ရူပေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ စက္ခုဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ ဝေဒနာပစ္စယာ တဏှာ။ သောတဉ္စ ပဋိစ္စ သဒ္ဒေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ သောတဝိညာဏံ (ပ) ဃာနဉ္စ ပဋိစ္စ ဂန္ဓေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဃာနဝိညာဏံ (ပ) ဇိဝှဉ္စ ပဋိစ္စ ရသေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဇိဝှါဝိညာဏံ (ပ)ကာယဉ္စ ပဋိစ္စ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ကာယဝိညာဏံ (ပ) မနဉ္စ ပဋိစ္စ ဓမ္မေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏံ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ ဝေဒနာပစ္စယာ တဏှာ။“ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ“တိ ဣတိ ယံ တံ ဝုတ္တံ၊ ဣဒမေတံ ပဋိစ္စ ဝုတ္တံ။ ဣဒံ ဆဋ္ဌံ ဆက္ကံ။</b></p> <p>စက္ခာယတန အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၉။ <b>“စက္ခု အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ စက္ခုဿ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “စက္ခု အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ စက္ခု အနတ္တာ။</b></p> <p>ရူပါယတန အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၀။ <b>“ရူပါ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ ရူပါနံ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ“တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “ရူပါ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ စက္ခု အနတ္တာ ရူပါ အနတ္တာ။</b></p> <p>စက္ခုဝိညာဏ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၁။ <b>“ စက္ခုဝိညာဏံ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ စက္ခုဝိညာဏဿ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “ အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာတံ န ဥပပဇ္ဇတိ၊ “ စက္ခုဝိညာဏံ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ စက္ခု အနတ္တာ၊ ရူပါ အနတ္တာ၊ စက္ခုဝိညာဏံ အနတ္တာ။</b></p> <p>စက္ခုသမ္ဖဿ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၂။ <b>“စက္ခုသမ္ဖေဿာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ စက္ခု သမ္ဖဿဿ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “ အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာတံ န ဥပပဇ္ဇတိ၊ “ စက္ခု သမ္ဖေဿာ အတ္တာ “တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ စက္ခု အနတ္တာ၊ ရူပါ အနတ္တာ၊ စက္ခု ဝိညာဏံ အနတ္တာ စက္ခုသမ္ဖေဿာ အနတ္တာ။</b></p> <p>ဝေဒနာ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၃။ <b>“ဝေဒနာ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ ဝေဒနာယ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “ အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “ ဝေဒနာ အတ္တာ “တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ စက္ခု အနတ္တာ၊ ရူပါ အနတ္တာ၊ စက္ခု ဝိညာဏံ အနတ္တာ၊ စက္ခုသမ္ဖေဿာ အနတ္တာ၊ ဝေဒနာ အနတ္တာ။</b></p> <p>တဏှာ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၄။ <b>“တဏှာ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ တဏှာယ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “ အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “တဏှာ အတ္တာ “တိ ယော ဝဒေယျ။ဣတိ စက္ခု အနတ္တာ၊ ရူပါ အနတ္တာ၊ စက္ခု ဝိညာဏံ အနတ္တာ၊ စက္ခုသမ္ဖေဿာ အနတ္တာ၊ ဝေဒနာ အနတ္တာ၊ တဏှာ အနတ္တာ။</b></p> <p>စက္ခာယတနာဒိ အနတ္တာနုပဿနာ နိဋ္ဌိတာ။</p> <p>သောတာယတနာဒီသု အနတ္တာနုပဿနာ ၁၅။ <b>“သောတံ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ (ပ)။</b></p> <p><b>“ဃာနံ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ (ပ)။</b></p> <p><b>“ဇိဝှါ အတ္တာ “ တိ ယော ဝဒေယျ။ (ပ)။</b></p> <p><b>“ကာယော အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ (ပ)။</b></p> <p>မနာယတန အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၆။ <b>“မနော အတ္တာ “တိ ယော ဝဒေယျ၊ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ မနဿ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “မနော အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ မနော အနတ္တာ။</b></p> <p>ဓမ္မာယတန အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၇။ <b>“ဓမ္မာ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ ဓမ္မာနံ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “ အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “ဓမ္မာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ မနော အနတ္တာ၊ ဓမ္မာ အနတ္တာ။</b></p> <p>မနောဝိညာဏ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၈။ <b>“မနောဝိညာဏံ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏဿ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ“တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “မနောဝိညာဏံ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ မနော အနတ္တာ၊ ဓမ္မာ အနတ္တာ၊ မနောဝိညာဏံ အနတ္တာ။</b></p> <p>မနောသမ္ဖဿ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၁၉။ <b>“မနောသမ္ဖေဿာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ မနောသမ္ဖဿဿ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ“တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “မနောသမ္ဖေဿာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ မနော အနတ္တာ၊ ဓမ္မာ အနတ္တာ၊ မနောဝိညာဏံ အနတ္တာ၊ မနောသမ္ဖေဿာ အနတ္တာ။</b></p> <p>ဝေဒနာ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၂၀။ <b>“ဝေဒနာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ ဝေဒနာယ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “ဝေဒနာ အတ္တာ” တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ မနော အနတ္တာ၊ ဓမ္မာ အနတ္တာ၊ မနောဝိညာဏံ အနတ္တာ၊ မနောသမ္ဖေဿာ အနတ္တာ၊ ဝေဒနာ အနတ္တာ။</b></p> <p>တဏှာ အနတ္တာနုပဿနာ</p> <p>၂၁။ <b>“တဏှာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ တဏှာယ ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ။ ယဿ ခေါ ပန ဥပ္ပါဒေါပိ ဝယောပိ ပညာယတိ “ အတ္တာ မေ ဥပ္ပဇ္ဇတိစ ဝေတိစာ” တိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ ဟောတိ။ တသ္မာ တံ န ဥပပဇ္ဇတိ။ “တဏှာ အတ္တာ“တိ ယော ဝဒေယျ။ ဣတိ မနော အနတ္တာ၊ ဓမ္မာ အနတ္တာ၊ မနောဝိညာဏံ အနတ္တာ၊ မနောသမ္ဖေဿာ အနတ္တာ၊ ဝေဒနာ အနတ္တာ၊ တဏှာ အနတ္တာ။</b></p> <p>စက္ခာယတနာဒိမှိ သက္ကာယဒိဋ္ဌိသမုဒယ</p> <p>၂၂။ <b>အယံ ခေါ ပန ဘိက္ခဝေ သက္ကာယ သမုဒယဂါမိနီ ပဋိပဒါ၊ စက္ခုံ “ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ” တိ သမနုပဿတိ။ ရူပေ “ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ “တိ သမနုပဿတိ။ စက္ခုဝိညာဏံ “ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ စက္ခုသမ္ဖဿံ “ဧတံ မမ၊ ဧ သောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ” တိ သမနုပဿတိ။ ဝေဒနံ “ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ တဏှံ “ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟမသ္မိ၊ ဧ သော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။</b></p> <p>သောတာယတနာဒီသု သတ္ကာယဒိဋ္ဌိ သမုဒယ</p> <p>၂၃။ <b>သောတံ “ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>ဃာနံ “ဧတံ မမ၊ ဧ သော ဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ” တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>ဇိဝှံ “ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>ကာယံ “ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p>မနာယတနာဒိမှိ သက္ကာယဒိဋ္ဌိ သမုဒယ</p> <p>၂၄။ <b>မနံ “ ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ ဓမ္မေ“ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ မနောဝိညာဏံ “ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ မနော သမ္ဖဿံ “ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ ဝေဒနံ“ဧတံ မမ၊ ဧသောဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ တဏှံ “ဧတံ မမ၊ ဧသော ဟမသ္မိ၊ ဧသော မေ အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။</b></p> <p>စက္ခာယတနာဒိမှိ သက္ကာယနိရောဓ</p> <p>၂၅။ <b>အယံ ခေါ ပန ဘိက္ခဝေ သက္ကာယနိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ စက္ခုံ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ ရူပေ “နေတံ မမ၊ နေသောဟမသ္မိ၊ န မေ သော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ စက္ခုဝိညာဏံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ စက္ခုသမ္ဖဿံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ ဝေဒနံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ တဏှံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။</b></p> <p>သောတာယတနာဒီသု သက္ကာယနိရောဓ</p> <p>၂၆။ <b>သောတံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>ဃာနံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>ဇိဝှံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>ကာယံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ (ပ)။</b></p> <p>မနာယတနာဒိမှိ သက္ကာယနိရောဓ</p> <p>၂၇။ <b>မနံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ ဓမ္မေ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ မနောဝိညာဏံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ မနောသမ္ဖဿံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။ ဝေဒနံ “နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။</b></p> <p><b>တဏှံ“နေတံ မမ၊ နေသော ဟမသ္မိ၊ န မေသော အတ္တာ“တိ သမနုပဿတိ။</b></p> <p>စက္ခာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္ကပဝတ္တန</p> <p>၂၈။ <b>စက္ခုဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ရူပေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ စက္ခုဝိညာဏံ၊ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ၊ ဖဿပစ္စယာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဝေဒယိတံ သုခံဝါ ဒုက္ခံဝါ အဒုက္ခ မသုခံဝါ။-</b></p> <p><b>သော သုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော အဘိနန္ဒတိ အဘိဝဒတိ အဇ္ဈောသာယ တိဋ္ဌတိ၊ တဿ ရာဂါနုသယော အနုသေတိ။</b></p> <p><b>- ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော သောစတိ ကိလမတိ ပရိဒေဝတိ၊ ဥရတ္တာဠိံ ကန္ဒတိ သမ္မောဟံ အာပဇ္ဇတိ၊ တဿ ပဋိဃာနုသယော အနုသေတိ။</b></p> <p><b>- အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော တဿာ ဝေဒနာယ သမုဒယဉ္စ အတ္ထင်္ဂမဉ္စ အဿာဒဉ္စ အာဒိနဝဉ္စ နိဿရဏဉ္စ ယထာဘူတံ နပ္ပဇာနာတိ၊ တဿ အဝိဇ္ဇာနုသ ယော အနုသေတိ။</b></p> <p><b>သော ဝတ ဘိက္ခဝေ သုခါယ ဝေဒနာယ ရာဂါနုသယံ အပ္ပဟာယ ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ပဋိဃာနုသယံ အပ္ပဋိဝိနောဒေတွာ အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ အဝိဇ္ဇာနုသယံ အသမူဟနိတွာ အဝိဇ္ဇံ အပ္ပဟာယ ဝိဇ္ဇံ အနုပ္ပါဒေတွာ ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ ဒုက္ခဿန္တကရော ဘဝိဿတီတိ နေတံ ဌာနံ ဝိဇ္ဇတိ။</b></p> <p>သောတာယတနာဒီသု သံသာရစက္ကပဝတ္တန</p> <p>၂၉။ <b>သောတဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ သဒ္ဒေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ သောတဝိညာဏံ။ (ပ)။ ဃာနဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ဂန္ဓေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဃာနဝိညာဏံ။ (ပ)။ ဇိဝှဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ရသေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဇိဝှါဝိညာဏံ။ (ပ)။ ကာယဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ကာယဝိညာဏံ။ (ပ)။</b></p> <p>မနာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္ကပဝတ္တန</p> <p>၃၀။ <b>မနဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ဓမ္မေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏံ၊ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ၊ ဖဿပစ္စယာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဝေဒယိတံ သုခံဝါ ဒုက္ခံဝါ အဒုက္ခ မသုခံဝါ။-</b></p> <p><b>သော သုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော အဘိန္ဒတိ အဘိဝဒတိ အဇ္ဈောသာယ တိဋ္ဌတိ၊ တဿ ရာဂါနုသယော အနုသေတိ။</b></p> <p><b>- ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော သောစတိ ကိလမတိ ပရိဒေဝတိ ဥရတ္တာဠိံ ကန္ဒတိ သမ္မောဟံ အာပဇ္ဇတိ၊ တဿ ပဋိဃာနုသယော အနုသေတိ။</b></p> <p><b>- အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော တဿာ ဝေဒနာယ သမုဒယဉ္စ အတ္ထင်္ဂမဉ္စ အဿာဒဉ္စ အာဒီနဝဉ္စ နိဿရဏဉ္စ ယထာဘူတံ နပ္ပဇာနာတိ၊ တဿ အဝိဇ္ဇာနုယ ယော အနုသေတိ။</b></p> <p><b>သော ဝတ ဘိက္ခဝေ သုခါယ ဝေဒနာယ ရာဂါနုသယံ အပ္ပဟာယ ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ပဋိဃာနုသယံ အပ္ပဋိဝိနောဒေတွာ အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ အဝိဇ္ဇာနုသယံ အသမူဟနိတွာ အဝိဇ္ဇံ အပ္ပဟာယ ဝိဇ္ဇံ အနုပ္ပါဒေတွာ ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ ဒုက္ခဿန္တကရော ဘဝိဿတီတိ နေတံ ဌာနံ ဝိဇ္ဇတိ။</b></p> <p>စက္ခာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္ကနိရောဓ</p> <p>၃၁။ <b>စက္ခုဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ရူပေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ စက္ခုဝိညာဏံ၊ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ၊ ဖဿပစ္စယာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဝေဒယိတံသုခံဝါ ဒုက္ခံဝါ အဒုက္ခမသုခံဝါ။-</b></p> <p><b>သော သုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော နာဘိနန္ဒတိ နာဘိဝဒတိ နာဇ္ဈောသာယ တိဋ္ဌတိ၊ တဿ ရာဂါနုသယော နာနုသေတိ။</b></p> <p><b>- ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော န သောစတိ န ကိလမတိ န ပရိဒေဝတိ န ဥရတ္တာဠိံ ကန္ဒတိ န သမ္မောဟံ အာပဇ္ဇတိ၊ တဿ ပဋိဃာနုသယော နာနုသေတိ။</b></p> <p><b>- အဒုက္ခ မသုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော တဿာ ဝေဒနာယ သမုဒယဉ္စ အတ္ထင်္ဂမဉ္စ အဿာဒဉ္စ အာဒီနဝဉ္စ နိဿရဏဉ္စ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ၊ တဿ အဝိဇ္ဇာနုသယော နာနုသေတိ။</b></p> <p><b>သော ဝတ ဘိက္ခဝေ သုခါယ ဝေဒနာယ ရာဂါနုသယံ ပဟာယ ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ပဋိဃာနုသယံ ပဋိဝိနောဒေတွာအဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ အဝိဇ္ဇာနုသယံ သမူဟနိတွာ အဝိဇ္ဇံ ပဟာယ ဝိဇ္ဇံ ဥပ္ပါဒေတွာ ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ ဒုက္ခဿန္တကရော ဘဝိဿတီတိ ဌာနမေတံ ဝိဇ္ဇတိ။</b></p> <p>သောတာယတနာဒီသု သံသာရစက္ကနိရောဓ</p> <p>၃၂။ <b>သောတဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ သဒ္ဒေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ သောတ ဝိညာဏံ။ (ပ)။ ဃာနဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ဂန္ဓေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဃာနဝိညာဏံ။ (ပ)။ ဇိဝှဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ရသေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဇိဝှါဝိညာဏံ။ (ပ)။ ကာယဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ကာယဝိညာဏံ။ (ပ)။</b></p> <p>မနာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္ကနိရောဓ</p> <p>၃၃။ <b>မနဉ္စ ဘိက္ခဝေ ပဋိစ္စ ဓမ္မေစ ဥပ္ပဇ္ဇတိ မနောဝိညာဏံ၊ တိဏ္ဏံ သင်္ဂတိ ဖေဿာ၊ ဖဿပစ္စယာ ဥပ္ပဇ္ဇတိ ဝေဒယိတံ သုခံဝါ ဒုက္ခံဝါ အဒုက္ခမသုခံဝါ။-</b></p> <p><b>သော သုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော နာဘိနန္ဒတိ နာဘိဝဒတ်ိ နာဇ္ဈောသာယ တိဋ္ဌတိ၊ တဿ ရာဂါနုသယော နာနုသေတိ။-</b></p> <p><b>ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော နသောစတိ နကိလမတိ နပရိဒေဝတိ နဥရတ္တာဠိံ ကန္ဒတိ နသမ္မောဟံ အာပဇ္ဇတိ၊ တဿ ပဋိဃာနုသယော နာနုသေတိ။</b></p> <p><b>- အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ ဖုဋ္ဌော သမာနော တဿာ ဝေဒနာယ သမုဒယဉ္စ အတ္ထင်္ဂမဉ္စ အဿာဒဉ္စ အာဒီနဝဉ္စ နိဿရဏဉ္စ ယထာဘူတံ ပဇာနာတိ၊ တဿ အဝိဇ္ဇာနုသယော နာနုသေတိ။</b></p> <p><b>သော ဝတ ဘိက္ခဝေ သုခါယ ဝေဒနာယ ရာဂါနုသယံ ပဟာယ ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ ပဋိဃာနုသယံ ပဋိဝိနောဒေတွာ အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ အဝိဇ္ဇာနုသယံ သမူဟနိတွာ အဝိဇ္ဇံ ပဟာယ ဝိဇ္ဇံ ဥပ္ပါဒေတွာ ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ ဒုက္ခဿန္တကရော ဘဝိဿတီတိ ဌာနမေတံ ဝိဇ္ဇတိ။</b></p> <p>၃၄။ <b>ဧဝံ ပဿံ ဘိက္ခဝေ သုတဝါ အရိယသာဝကော စက္ခုသ္မိံ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ရူပေသု နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ စက္ခုဝိညာဏေ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ စက္ခုသမ္ဖေဿ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ဝေဒနာယ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ တဏှာယ နိဗ္ဗိန္ဒတိ။-</b></p> <p><b>သောတသ္မိံ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ သဒ္ဒေသု နိဗ္ဗိန္ဒတိ။ (ပ)။ ဃာနသ္မိံ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ဂန္ဓေသု နိဗ္ဗိန္ဒတိ။ (ပ)။ ဇိဝှါယ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ရသေသု နိဗ္ဗိန္ဒတိ။ (ပ)။ ကာယသ္မိံ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ဖောဋ္ဌဗ္ဗေသု နိဗ္ဗိန္ဒတိ။ (ပ)။</b></p> <p><b>မနသ္မိံ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ ဓမ္မေသု နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ မနောဝိညာဏေ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ မနောသမ္ဖေဿ နိဗ္ဗန္ဒတိ၊ ဝေဒနာယ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ တဏှာယ နိဗ္ဗိန္ဒတိ၊ နိဗ္ဗိန္ဒံ ဝိရဇ္ဇတိ၊ ဝိရာဂါ ဝိမုစ္စတိ၊ ဝိမုတ္တသ္မိံ “ဝိမုတ္တ“မိတိ ဉာဏံ ဟောတိ၊ “ခီဏာ ဇာတိ၊ ဝုသိတံ ဗြဟ္မစရိယံ၊ ကတံ ကရဏီယံ၊ နာပရံ ဣတ္ထတ္တာယာ“တိ ပဇာနာတီတိ။</b></p> <p><b>ဣဒမဝေါစ ဘဂဝါ။ အတ္တမနာ တေ ဘိက္ခူ ဘဂဝတော ဘာသိတံ အဘိနန္ဒုန္တိ။ ဣမသ္မိံ ခေါ ပန ဝေယျာကရဏသ္မိံ ဘညမာနေ သဋ္ဌိမတ္တာနံ ဘိက္ခူနံ အနုပါဒါယ အာသဝေဟိ စိတ္တာနိ ဝိမုစ္စိံသူတိ။</b></p> <p>ဆ ဆက္ကသုတ္တံ နိဋ္ဌိတံ။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော် ဘုရားကြီး၏ ဆ ဆက္ကသုတ် နိဿယ</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ။</b></p> <p>နိဒါန်း</p> <p>၁။ <b>ဘန္တေ</b>=ရှင်မဟာကဿပ ကိုယ်တော်မြတ်ကြီးဘုရား၊ <b>မေ</b>= အကျွန်ုပ် အာနန္ဒာသည်၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့လျှောက်ထားလတ္တံ့သောအတိုင်း၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသောမြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>သမ္မုခါ</b>=ဆည်းကပ် ခရောက် ထံမှောက်တော်မှ၊ <b>သုတံ</b>=ကိုယ်တိုင်သုတ ကြားလိုက်ရပါသည် ဘုရား။</p> <p><b>ဧကံ သမယံ</b>=တစ်ပါးသောအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>သာဝတ္ထိယံ</b>=သာဝတ္ထိနေပြည်တော်ကြီး၌၊ <b>အနာထပိဏ္ဍိကဿ</b>=အနာထပိဏ်သူဌေးကြီး၏၊ <b>အာရာမေ</b>=နှလုံး မွေ့လျော် ပျော်ဖွယ်ရာဖြစ်သော၊ <b>ဇေတဝနေ</b>=ဇေတဝန်ကျောင်းတော်၌၊ <b>ဝိဟရတိ</b>= သီတင်းသုံး စံနေတော်မူ၏၊ <b>တတြ ခေါ</b>=ထိုအခါ၌၊ <b>ဘဂဝါ</b>= ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဘိက္ခူ</b>=ရဟန်းတို့ကို၊ “<b>ဘိက္ခဝေါ</b>“တိ=ရဟန်းတို့ ဟူ၍၊ <b>အာမန္တေသိ</b>=ခေါ်တော်မူ၏၊ <b>တေဘိက္ခူ</b>= ထိုရဟန်းတို့သည်၊ “<b>ဘဒန္တေ</b>“တိ= အရှင်ဘုရားဟူ၍၊ <b>ဘဂဝတော</b>=ဘုန်း တော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားအား၊ <b>ပစ္စေဿာသုံ</b>=လျှောက်ထား ကြကုန်၏။</p> <p>၂။ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ကြီးသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဧတံ</b>=ဤ ဆ ဆက္ကသုတ်ကို၊ <b>အဝေါစ</b>=မိန့်မြွက်ဟောကြားတော်မူလေသတည်း။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>ဝေါ</b>=သင်တို့အား၊ <b>အာဒိကလျာဏံ</b>=အစ၏ ကောင်းခြင်းဂုဏ်နှင့်လည်းပြည့်စုံစွာထသော၊ <b>မဇ္ဈေကလျာဏံ</b>=အလယ် ၏ ကောင်းခြင်းဂုဏ်နှင့်လည်းပြည့်စုံစွာထသော၊ <b>ပရိယောသာန ကလျာဏံ</b>=အဆုံး၏ ကောင်းခြင်းဂုဏ်နှင့်လည်းပြည့်စုံစွာထသော၊ <b>သာတ္ထံ</b>=အနက်နှင့် လည်းပြည့်စုံစွာထသော၊ <b>သဗျဉ္ဇနံ</b>=သဒ္ဒါနှင့်လည်း ပြည့်စုံစွာထသော၊ <b>ဓမ္မံ</b>=ဆဆက္ကသုတ္တန် တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>ဒေသေဿာမိ</b>=ဟောတော်မူအံ့။ <b>ကေဝလပရိပုဏ္ဏံ</b>=အလုံးစုံနှင် ပြည့်စုံသော၊ <b>ပရိသုဒ္ဓံ</b>=စင်ကြယ်စွာသော၊ <b>ဗြဟ္မစရိယံ</b>=မြတ်သော အကျင့်ကို၊ <b>ပကာသေဿာမိ</b>=ပြပေအံ့။ <b>ယဒိဒံ ယာနိဣမာနိ ဆ ဆက္ကာနိ</b>= အကြင်ခြောက်ခု ခြောက်ပါးတရားအစုံတို့သည်၊ <b>သန္တိ</b>=ရှိကုန်၏၊ <b>တံ</b>= ထိုဆဆက္ကသုတ္တန် တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>သုဏာထ</b>=နာကြကုန်လော။ <b>သာဓုကံ</b>=ကောင်းစွာ၊ <b>မနသိကရောထ</b>=နှလုံးသွင်းကြကုန်လော။ <b>ဘာသိဿာမိ</b>=ဟောတော်မူတော့အံ့။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အဝေါစ</b>=မိန့်တော်မူ၏၊ <b>ဘန္တေ</b>=အရှင်ဘုရား၊ <b>ဧဝံ</b>=ဤသို့ မိန့်တော်မူတိုင်း၊ <b>သာဓု</b>=ကောင်း လှပါပြီ။ <b>ဣတိခေါ</b>=ဤသို့လျှင်၊ <b>တေ ဘိက္ခူ</b>=ထိုရဟန်းတို့သည်၊ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရားအား၊ <b>ပစ္စေဿာသုံ</b>=ဝန်ခံကြကုန်၏၊ <b>ဘဂဝါ</b>= မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဧတံ</b>=ဤဆဆက္ကသုတ္တန် တရားတော်မြတ်ကို၊ <b>အဝေါစ</b>=ဟောတော်မူ၏။</p> <p>ခြောက်ခု ခြောက်လီအကျဉ်း</p> <p>(က) <b>အဇ္ဈတ္တိကာနိ</b>=အတွင်းအဇ္ဈတ္တိကဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဆ အာယတနာနိ</b>=အာယတနခြောက်ပါးတို့ကို၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗာနိ</b>=သိအပ်ကုန်၏။</p> <p>(ခ) <b>ဗာဟိရာနိ</b>=အပဗာဟိရဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဆ အာယ တနာနိ</b>=အာယတနခြောက်ပါးတို့ကို၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗာနိ</b>= သိအပ်ကုန်၏။</p> <p>(ဂ) <b>ဆဝိညာဏကာယာ</b>=ဝိညာဏ်ဓာတ်ခြောက်ပါး အ ပေါင်းတို့ကို၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗာ</b>=သိအပ်ကုန်၏။</p> <p>(ဃ) <b>ဆဖဿကာယာ</b>=ဖဿဓာတ်ခြောက်ပါး အပေါင်းတို့ကို၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗာ</b>=သိအပ်ကုန်၏။</p> <p>(င) <b>ဆ ဝေဒနာကာယာ</b>=ဝေဒနာဓာတ်ခြောက်ပါး အပေါင်း တို့ကို၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗာ</b>=သိအပ်ကုန်၏။</p> <p>(စ) <b>ဆတဏှာကာယာ</b>=တဏှာဓာတ်ခြောက်ပါး အပေါင်း တို့ကို၊ <b>ဝေဒိတဗ္ဗာ</b>=သိအပ်ကုန်၏။</p> <p>---*---</p> <h3>ခြောက်ခုခြောက်လီ အကျယ်</h3> <h3>အတွင်း အာယတန ခြောက်ပါး</h3> <p>၃။ <b>ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီတိ</b>=ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနိဟူသော၊ <b>ဣတိ ခေါ ပန ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ခဲ့လေပြီ။ <b>ကိဉ္စ</b>=အဘယ်အာယတနများ ကိုလျှင်၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပါသနည်း။ <b>စက္ခာယတနံ</b>=စက္ခာယတနကို၎င်း၊ <b>သောတာယတနံ</b>=သောတာယတန ကို၎င်း၊ <b>ဃာနာယတနံ</b>=ဃာနာယတနကို၎င်း၊ <b>ဇိဝှါယတနံ</b>=ဇိဝှါယတန ကို၎င်း၊ <b>ကာယာယတနံ</b>=ကာယာယတနကို၎င်း၊ <b>မနာယတနံ</b>=မနာယတန ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီတိ</b>=ဆ အဇ္ဈတ္တိကာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနိဟူသော၊ <b>ဣတိ ယံ တံ ဝစနံ</b>=အကြင်စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤစက္ခုစသော အာယတနခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>= ဆိုအပ်ပေသတည်း။ <b>ဣဒံ</b>=ဤဆက္ကသည်ကား၊ <b>ပဌမံဆက္ကံ</b>=ရှေးဦး စွာသော ဆက္ကပေတည်း။</p> <h3>အပြင် အာယတနခြောက်ပါး</h3> <p>၄။ <b>ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီတိ</b>=ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနိ-ဟူသော၊ <b>ဣတိ ခေါ ပန ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ခဲ့လေပြီ။ <b>ကိဉ္စ</b>=အဘယ်အာယတနများကိုလျှင်၊ <b>ပဋိစ္စ</b>= အစွဲပြု၍၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပါသနည်း။ <b>ရူပါယတနံ</b>= ရူပါယတနကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒါယတနံ</b>=သဒ္ဒါယတနကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓာယတနံ</b>= ဂန္ဓာယတနကို၎င်း၊ <b>ရသာ ယတနံ</b>=ရသာယတနကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b>= ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနကို၎င်း၊ <b>ဓမ္မာယတနံ</b>=ဓမ္မာယတနကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနီတိ</b>=ဆ ဗာဟိရာနိ အာယတနာနိ ဝေဒိတဗ္ဗာနိ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ယံ တံဝစနံ</b>= အကြင်စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤ ရူပါယတနစသော အာယတနခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>= ဆိုအပ်ပေသတည်း။<b>ဣဒံ</b>=ဤ ဆက္ကသည်ကား၊ <b>ဒုတိယံ ဆက္ကံ</b>=နှစ်ခု မြောက်သော ဆက္ကပေတည်း။</p> <h3>ဝိညာဏ် ခြောက်ပါးအပေါင်း</h3> <p>၅။ <b>ဆ ဝိညာဏကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ ဝိညာဏကာယာ ဝေဒိ တဗ္ဗာ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ခေါ ပန ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ခဲ့လေပြီ။ <b>ကိဉ္စ</b>=အဘယ်ဝိညာဏ်များကိုလျှင်၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပါသနည်း။ <b>စက္ခုဉ္စ</b>=စက္ခုအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရူပေစ</b>=ရူပါရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>သောတဉ္စ</b>=သောတအကြည်ကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒေစ</b>= သဒ္ဒါရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>သောတဝိညာဏံ</b>=သောတ ဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဃာနဉ္စ</b>=ဃာနအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓေစ</b>=ဂန္ဓာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဃာနဝိညာဏံ</b>=ဃာနဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဇိဝှဉ္စ</b>=ဇိဝှါအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရသေစ</b>= ရသာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏံ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ကာယဉ္စ</b>=ကာယအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ</b>= ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ကာယဝိညာဏံ</b>=ကာယဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>မနဉ္စ</b>=မနောအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဓမ္မေစ</b>= ဓမ္မာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤဝိညာဏ်ခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဆ ဝိညာဏ ကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ ဝိညာဏကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ယံ တံဝစနံ</b>=အကြင် စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤဝိညာဏ် ခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပေသတည်း။ <b>ဣဒံ</b>=ဤ ဆက္ကသည်ကား၊ <b>တတိယံ ဆက္ကံ</b>=သုံးခုမြောက်သော ဆက္ကပေတည်း။</p> <h3>ဖဿ ခြောက်ပါး အပေါင်း</h3> <p>၆။ <b>ဆ ဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ခေါ ပန ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ခဲ့ပေပြီ။ <b>ကိဉ္စ</b>= အဘယ်ဖဿများကိုလျှင်၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>= ဆိုအပ်ပါသနည်း။ <b>စက္ခုဉ္စ</b>=စက္ခုအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရူပေစ</b>=ရူပါရုံတို့ကို လည်းကောင်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=စက္ခုအကြည်, ရူပါရုံ, စက္ခုဝိညာဏ် သုံးပါး တို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿ မည်၏၊ <b>သောတဉ္စ</b>=သောတအကြည်ကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒေစ</b>=သဒ္ဒါရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>= အစွဲပြု၍၊ <b>သောတဝိညာဏံ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=သောတအကြည်, သဒ္ဒါရုံ, သောတဝိညာဏ်သုံး ပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=သောတသမ္ဖဿ မည်၏၊ <b>ဃာနဉ္စ</b>=ဃာနအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓေစ</b>=ဂန္ဓာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဃာနဝိညာဏံ</b>=ဃာနဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ် ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ဃာနအကြည်, ဂန္ဓာရုံ, ဃာနဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဃာနသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဇိဝှဉ္စ</b>=ဇိဝှါအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရသေစ</b>=ရသာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏံ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ဇိဝှါ အကြည်, ရသာရုံ, ဇိဝှါဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေး မှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဇိဝှါသမ္ဖဿမည်၏၊။<b>ကာယဉ္စ</b>=ကာယအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ</b>=ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ကာယဝိညာဏံ</b>= ကာယဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ကာယအကြည်, ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ, ကာယဝိညာဏ် သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှု သည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ကာယသမ္ဖဿ မည်၏၊။ <b>မနဉ္စ</b>=မနောအကြည်ကို၎င်း, <b>ဓမ္မေစ</b>=ဓမ္မာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>= မနောဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=မနောအကြည်, ဓမ္မာရုံ, မနော ဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>= မနောသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤ ဖဿခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဆ ဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ ဖဿကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ယံ တံ ဝစနံ</b>=အကြင်စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆို အပ်၏၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤဖဿ ခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပေသတည်း။ <b>ဣဒံ</b>=ဤ ဆက္ကသည်ကား၊ <b>စတုတ္ထံ ဆက္ကံ</b>=လေးခုမြောက်သော ဆက္ကပေတည်း။</p> <h3>ဝေဒနာခြောက်ပါး အပေါင်း</h3> <p>၇။ <b>ဆ ဝေဒနာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ ဝေဒနာ ကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ခေါ ပန ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>= ဆိုအပ်ခဲ့ပေပြီ။ <b>ကိဉ္စ</b>=အဘယ်ဝေဒနာများကိုလျှင်၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ် ပါသနည်း။ <b>စက္ခုဉ္စ</b>=စက္ခုအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရူပေစ</b>=ရူပါရုံတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>= စက္ခုဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊<b>တိဏ္ဏံ</b>=စက္ခုအကြည်, ရူပါရုံ, စက္ခုဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>= စက္ခုသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်း ကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ် ပေါ်၏၊။ <b>သောတဉ္စ</b>=သောတအကြည်ကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒေစ</b>= သဒ္ဒါရုံတို့ကို ၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>သောတဝိညာဏံ</b>=သောတဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=သောတအကြည်, သဒ္ဒါရုံ, သောတ ဝိညာဏ် သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=သောတ သမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=သောတသမ္ဖဿ ဟူသော အကြောင်း ကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=သောတသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ တရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ် ပေါ်၏၊။<b>ဃာနဉ္စ</b>=ဃာနအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓေစ</b>=ဂန္ဓာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဃာနဝိညာဏံ</b>=ဃာနဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>= ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ဃာနအကြည်, ဂန္ဓာရုံ, ဃာနဝိညာဏ် သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဃာနသမ္ဖဿ မည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ဃာနသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>= ဃာနသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊။<b>ဇိဝှဉ္စ</b>= ဇိဝှါအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရသေစ</b>=ရသာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏံ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>= ဇိဝှါအကြည်, ရသာရုံ, ဇိဝှါ ဝိညာဏ် သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဇိဝှါ သမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>= ဇိဝှါသမ္ဖဿ ဟူသောအကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဇိဝှါသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊။<b>ကာယဉ္စ</b>=ကာယအကြည် ကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ</b>=ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ကာယ ဝိညာဏံ</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ကာယ အကြည်, ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ, ကာယဝိညာဏ် သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ကာယ သမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ကာယ သမ္ဖဿဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ကာယသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ် ပေါ်၏၊။<b>မနဉ္စ</b>=မနောအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဓမ္မေစ</b>=ဓမ္မာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနော ဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=မနောအကြည်, ဓမ္မာရုံ, မနောဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=မနောသမ္ဖဿ ဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤဝေဒနာခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဆ ဝေဒနာ ကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ ဝေဒနာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာဟူသော၊ <b>ဣတိ ယံ တံ ဝစနံ</b>=အကြင်စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆို အပ်၏၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤဝေဒနာခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု ၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပေသတည်း။ <b>ဣဒံ</b>=ဤဆက္ကသည်ကား၊ <b>ပဉ္စမံဆက္ကံ</b>= ငါးခုမြောက်သော ဆက္ကပေတည်း။</p> <h3>တဏှာခြောက်ပါး အပေါင်း</h3> <p>၈။ <b>ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာ ဟူသော၊ <b>ဣတိ ခေါ ပန ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ် ခဲ့ပေပြီ။ <b>ကိဉ္စ</b>=အဘယ်တဏှာများကိုလျှင်၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဧတံ</b>=ဤ စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပါသနည်း။ <b>စက္ခုဉ္စ</b>=စက္ခုအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရူပေစ</b>=ရူပါရုံတို့ကိုလည်းကောင်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခု ဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=စက္ခုအကြည်, ရူပါရုံ, စက္ခုဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>= စက္ခုသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿ ပစ္စယာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်း ကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>= ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဝေဒနာပစ္စယာ</b>=ဝေဒနာ ဟူသောအကြောင်းကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>=ရူပတဏှာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>သောတဉ္စ</b>=သောတ အကြည်ကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒေစ</b>=သဒ္ဒါရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>သောတ ဝိညာဏံ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>= သောတအကြည်, သဒ္ဒါရုံ, သောတ ဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>= ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=သောတသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿ ပစ္စယာ</b>=သောတသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=သောတ သမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဝေဒနာပစ္စယာ</b>= ဝေဒနာဟူသောအကြောင်းကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>=သဒ္ဒတဏှာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>= ဖြစ်ပေါ်၏၊။ <b>ဃာနဉ္စ</b>=ဃာနအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓေစ</b>=ဂန္ဓာရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဃာနဝိညာဏံ</b>=ဃာနဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ် ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ဃာနအကြည်, ဂန္ဓာရုံ, ဃာနဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဃာနသမ္ဖဿ မည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ဃာနသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဃာန သမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဝေဒနာ ပစ္စယာ</b>=ဝေဒနာဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>=ဂန္ဓတဏှာ သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊။<b>ဇိဝှဉ္စ</b>=ဇိဝှါအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ရသေစ</b>= ရသာရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏံ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ဇိဝှါ အကြည်,ရသာရုံ,ဇိဝှါဝိညာဏ် သုံးပါး တို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်း ဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ဇိဝှါသမ္ဖဿ မည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ဇိဝှါသမ္ဖဿ ဟူသောအကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ဇိဝှါ သမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဝေဒနာပစ္စယာ</b>= ဝေဒနာဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>=ရသ တဏှာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>= ဖြစ်ပေါ်၏၊။ <b>ကာယဉ္စ</b>=ကာယအကြည်ကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ</b>=ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ကာယဝိညာဏံ</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ကာယအကြည်, ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ, ကာယဝိညာဏ် သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=ကာယသမ္ဖဿ မည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ကာယသမ္ဖဿ ဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=ကာယသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဝေဒနာပစ္စယာ</b>=ဝေဒနာဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>=ဖောဋ္ဌဗ္ဗ တဏှာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊။<b>မနဉ္စ</b>=မနောအကြည်ကို၎င်း, <b>ဓမ္မေစ</b>=ဓမ္မာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=မနောအကြည်, ဓမ္မာရုံ, မနော ဝိညာဏ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>= ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=မနော သမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=မနောသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်း ကြောင့်၊ <b>ဝေဒနာ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>ဝေဒနာပစ္စယာ</b>=ဝေဒနာဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>တဏှာ</b>=ဓမ္မတဏှာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊။<b>ဣဒံ</b>=ဤတဏှာ ခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာတိ</b>=ဆ တဏှာကာယာ ဝေဒိတဗ္ဗာဟူသော၊ <b>ဣတိ ယံ တံ ဝစနံ</b>=အကြင်စကားကို၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်၏၊ <b>ဧတံ</b>=ဤစကားကို၊ <b>ဣဒံ</b>=ဤ တဏှာခြောက်ပါးကို၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဝုတ္တံ</b>=ဆိုအပ်ပေသတည်း။ <b>ဣဒံ</b>=ဤဆက္ကသည်ကား၊ <b>ဆဋ္ဌံ ဆက္ကံ</b>=ခြောက်ခုမြောက်သော ဆက္က ပေတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>စက္ခာယတန အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၉။ “<b>စက္ခု</b>=မျက်စိသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း၊” <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>= ထိုပြော ဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်၊ <b>စက္ခုဿ</b>=မျက်စိ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်၎င်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်၎င်း၊ <b>ပညာယတိ</b>= ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>=အကြင်မျက်စိ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>= ဖြစ်မှုသည်၎င်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်၎င်း၊ <b>ပညာယတိ</b>= ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိစ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိစ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>= အကြင်သူသည်၊ “<b>စက္ခု</b>=မျက်စိကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ် တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆို ငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>စက္ခု</b>=မျက်စိသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တ သာတည်း။</p> <h3>ရူပါယတန အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၀။ “<b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း” <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>= ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ရူပါနံ</b>=ရုပါရုံတို့၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ယဿ ခေါ ပန</b>=အကြင်ကြောင့်လျှင်၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>= ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိစ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိစ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သောစကား အဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဘွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆို ချက်သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ် အားဖြင့်၊ <b>စက္ခု</b>=မျက်စိသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။</p> <h3>စက္ခုဝိညာဏ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၁။ “<b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရ ပိုင်သော ကိုယ်တည်း၊” <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>= ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>စက္ခုဝိညာဏဿ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ယဿ ခေါ ပန</b>=အကြင်ကြောင့်လျှင်၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>= ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိစ</b>=ခဏခဏ ဖြစ် လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိစ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဘွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>စက္ခု ဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ် တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့၊ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက် သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>စက္ခု</b>= မျက်စိသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <h3>စက္ခုသမ္ဖဿ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၂။“<b>စက္ခုသမ္ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင် သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြော ဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>စက္ခုသမ္ဖဿဿ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>= ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ယဿ ခေါ ပန</b>=အကြင်ကြောင့် လျှင်၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>= ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိစ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိစ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်။ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>စက္ခုသမ္ဖေဿာ</b>= စက္ခုသမ္ဖဿသည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>= ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>= မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>စက္ခု</b>=မျက်စိသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုး မရ အနတ္တတို့သာတည်း။ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>စက္ခုသမ္ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿ သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <h3>ဝေဒနာ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၃။“<b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>အတ္တာ</b>= အစိုးရ ပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>= မသင့်မြတ်။ <b>ဝေဒနာယ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရား၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>= ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ယဿ ခေါ ပန</b>=အကြင်ကြောင့်လျှင်၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိစ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိစ</b>= ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဘွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခု သမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ တရားသည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့၊ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>= မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>စက္ခု</b>=မျက်စိသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>စက္ခုသမ္ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿ သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <h3>တဏှာအနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၄။ “<b>တဏှာ</b>=ရူပတဏှာသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ် တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>တဏှာယ</b>=ရူပ တဏှာ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည် လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ယဿ ခေါ ပန</b>=အကြင် ကြောင့်လျှင်၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည် လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိစ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိစ</b>=ခဏ ခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝမာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဘွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>တဏှာ</b>=ရူပတဏှာသည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြား အံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>နဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ သောအဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>စက္ခု</b>=မျက်စိသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တ သာတည်း။ <b>ရူပါ</b>=ရူပါရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့ သာတည်း။ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တ သာတည်း။ <b>စက္ခုသမ္ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရားသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>တဏှာ</b>=ရူပတဏှာသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <p>စက္ခာယတန စသည်၌ အနတ္တာနုပဿနာခန်းပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>သောတာယတနာဒိ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၅။ “<b>သောတံ</b>=နားသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ (ပ)။ “<b>ဃာနံ</b>=နှာခေါင်းသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>= ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ (ပ)။ “<b>ဇိဝှါ</b>= လျှာသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>= အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ (ပ)။ “<b>ကာယော</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူ သည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ (ပ)။</p> <h3>မနာယတန အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၆။ “<b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြော ဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>မနဿ</b>=စိတ်၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>= အကြင်စိတ်၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>= ပျက်မှု သည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>= ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ စ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိ စ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>မနော</b>=စိတ်သည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>= အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။<b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆို ငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာ တည်း။</p> <h3>ဓမ္မာယတန အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၇။ “<b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆို ငြား အံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဓမ္မာနံ</b>=ဓမ္မာရုံ တရားတို့၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည် လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>= အကြင်ဓမ္မာရုံ တရားအပေါင်း၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>= ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>= ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ စ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိ စ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူ သည်၊ “<b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>= မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သောအဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။</p> <h3>မနောဝိညာဏ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၈။“<b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင် သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့။ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>= ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>မနောဝိညာဏဿ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>=အကြင်မနောဝိညာဏ်စိတ်၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>= ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ် သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ စ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိ စ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကား အဓိပ္ပါယ်ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်သည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြား အံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့ သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <h3>မနောသမ္ဖဿ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၁၉။“<b>မနောသမ္ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင် သော ကိုယ်တည်း၊” <b>ဣတိ</b>=ဤသို့။ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>= ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>မနောသမ္ဖဿဿ</b>=မနောသမ္ဖဿ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>=အကြင်မနောသမ္ဖဿ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှု သည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>= ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ စ</b>၊ ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိ စ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက် ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>မနော သမ္ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿသည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြော ဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ် အားဖြင့်၊ <b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာ တည်း။ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>မနော သမ္ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <h3>ဝေဒနာ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၂၀။“<b>ဝေဒနာ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရ ပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့။ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>= ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဝေဒနာယ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာဝေဒနာ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်း ကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်ကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>=အကြင်မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ တရား၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည် လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ စ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိ စ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>= ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>ဝေဒနာ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ သည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>= ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သော အဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနော ဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>မနော သမ္ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဝေဒနာ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တ သာတည်း။</p> <h3>တဏှာ အနတ္တာနုပဿနာ</h3> <p>၂၁။ “<b>တဏှာ</b>=ဓမ္မတဏှာသည်၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ် တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့။ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆိုငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>=မသင့်မြတ်။ <b>တဏှာယ</b>=ဓမ္မတဏှာ၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည် လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>ခေါ ပန</b>=စင်စစ်မူကား၊ <b>ယဿ</b>=အကြင်ဓမ္မတဏှာ တရား၏၊ <b>ဥပ္ပါဒေါပိ</b>=ဖြစ်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဝယောပိ</b>=ပျက်မှုသည်လည်းကောင်း၊ <b>ပညာယတိ</b>=ထင်ရှား၏၊ <b>တေန</b>=ထို့ကြောင့်၊ “<b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=ကိုယ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ စ</b>=ခဏခဏ ဖြစ်လည်းဖြစ်၏၊ <b>ဝေတိ စ</b>=ခဏခဏ ချုပ်လည်းချုပ်၏”။ <b>ဣတိ ဣစ္စဿ ဧဝ မာဂတံ</b>=ဤသို့သော စကားအဓိပ္ပါယ် ဝင်ရောက်ဖွယ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>ယော</b>=အကြင်သူသည်၊ “<b>တဏှာ</b>= ဓမ္မတဏှာသည်ကား၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ဝဒေယျ</b>=ပြောဆို ငြားအံ့။ <b>တံ</b>=ထိုပြောဆိုချက်သည်၊ <b>န ဥပပဇ္ဇတိ</b>= မသင့်မြတ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့သောအဓိပ္ပါယ်အားဖြင့်၊ <b>မနော</b>=စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဓမ္မာ</b>=တရားအလုံးစုံ ဓမ္မာရုံတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တတို့သာတည်း။ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>မနောသမ္ဖေဿာ</b>= မနောသမ္ဖဿသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>ဝေဒနာ</b>= မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။ <b>တဏှာ</b>=ဓမ္မတဏှာသည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=အစိုးမရ အနတ္တသာတည်း။</p> <h3>စက္ခာယတနာဒိမှိ သက္ကာဒိဋ္ဌိ သမုဒယ</h3> <p>၂၂။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>အယံ ခေါ ပန</b>=ဤဆိုလတ္တံ့သော ဖြစ်ပုံ သည်ကား၊ <b>သက္ကာယသမုဒယဂါမိနီပဋိပဒါ</b>=သက္ကာယဒိဋ္ဌိ ပွါးမှုများ ကြောင်း အဖြစ်သို့ ရောက်စေတတ်သော အကျင့်ယုတ်များပေတည်း။ <b>စက္ခုံ</b>=မျက်စိကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမျက်စိသည်ကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>= ဤမျက်စိသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤမျက်စိသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊။ <b>ရူပေ</b>=ရူပါရုံတို့ကို၊ “<b>ဧတံ</b>= ဤရူပါရုံကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤရူပါရုံသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤရူပါရုံသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>= မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤစက္ခု ဝိညာဏ်ကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုဝိညာဏ်သည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုဝိညာဏ်သည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>= မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊။<b>စက္ခုသမ္ဖဿံ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤ စက္ခုသမ္ဖဿသည်ကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုသမ္ဖဿ သည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုသမ္ဖဿ သည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရ ပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>= ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသော အားဖြင့်ရှု၏၊ <b>ဝေဒနာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဝေဒနာကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>= ဤဝေဒနာသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤဝေဒနာ ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊။<b>တဏှံ</b>=ရူပတဏှာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤ တဏှာကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤ တဏှာသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤ တဏှာကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>= အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသော အားဖြင့်ရှု၏။</p> <p>ဤကား စက္ခုဒွါရအတွက် သက္ကာယဒိဋ္ဌိဖြစ်ပွါးပုံကိုဆိုသော စကားရပ်တည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>သောတာယတနာဒီသု သက္ကာယဒိဋ္ဌိသမုဒယ</h3> <p>၂၃။ <b>သောတံ</b>=နားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤနားကား၊ <b>မမ</b>= ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤနားသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>= ဤနားသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊(ပ)။ <b>ဃာနံ</b>= နှာခေါင်းကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤနှာခေါင်းကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>= ဤနှာခေါင်းသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤ နှာခေါင်းသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊(ပ)။ <b>ဇိဝှံ</b>=လျှာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤလျှာကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤလျှာသည် ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤလျှာသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>= အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသော အားဖြင့်ရှု၏၊(ပ)။ <b>ကာယံ</b>=ကိုယ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤကိုယ်ကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ ဥစ္စာတည်း၊ <b>ဧသော</b>=ဤကိုယ်သည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤကိုယ်သည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ် တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊ (ပ)။</p> <p><b>မနာယတနာဒိမှိ သက္ကာယဒိဋ္ဌိ သမုဒယ</b></p> <p>၂၄။ <b>မနံ</b>=စိတ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤစိတ်ကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>= ဤစိတ်သည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤစိတ်သည် ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>ဓမ္မေ</b>=ဓမ္မာရုံတရားတို့ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မာရုံတရားကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာ တည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤဓမ္မာရုံတရားသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤဓမ္မာရုံတရားသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမနောဝိညာဏ် စိတ်ကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤမနောဝိညာဏ်စိတ်သည် ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤမနောဝိညာဏ်စိတ် သည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>မနောသမ္ဖဿံ</b>=မနောသမ္ဖဿကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမနောသမ္ဖဿကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း၊ <b>ဧသော</b>=ဤမနောသမ္ဖဿသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>= ငါဖြစ် ၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤမနောသမ္ဖဿတရားသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှား သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>ဝေဒနံ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤ မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ သည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>=ဤမနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>တဏှံ</b>=ဓမ္မတဏှာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤတဏှာကား၊ <b>မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာတည်း။ <b>ဧသော</b>=ဤတဏှာသည်ပင်လျှင်၊ <b>အဟမသ္မိ</b>=ငါဖြစ်၍နေ၏၊ <b>ဧသော</b>= ဤတဏှာသည်ကား၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်တည်း”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှားသောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>စက္ခာယတနာဒိမှိ သက္ကာယဒိဋ္ဌိ နိရောဓ</b></p> <p>၂၅။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>အယံ ခေါ ပန</b>=ဤဆိုလတ္တံ့သော ဖြစ်ပုံ သည်ကား၊ <b>သက္ကာယ နိရောဓဂါမိနီ ပဋိပဒါ</b>=သက္ကာယဒိဋ္ဌိချုပ်ငြိမ်းမှုသို့ ရောက်စေတတ်သော အကျင့်မြတ်ပေတည်း။</p> <p><b>စက္ခုံ</b>=မျက်စိကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမျက်စိကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>= ဤမျက်စိသည်၊ <b>နဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤမျက်စိသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>ရူပေ</b>=ရူပါရုံတို့ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤရူပါရုံကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>= ဤရူပါရုံသည်၊ <b>နဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤရူပါရုံသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤစက္ခုဝိညာဏ်ကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခု ဝိညာဏ်သည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါ မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုဝိညာဏ်သည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>= အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်။“<b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သော အားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>စက္ခုသမ္ဖဿံ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤစက္ခုသမ္ဖဿကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုသမ္ဖဿသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤစက္ခုသမ္ဖဿသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>နအတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>ဝေဒနံ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဝေဒနာကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤဝေဒနာသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤဝေဒနာသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ် မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏၊ <b>တဏှံ</b>=ရူပတဏှာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤတဏှာကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤတဏှာသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>= ဤတဏှာသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p>ဤကား <b>စက္ခုဒွါရ</b>အတွက် <b>သက္ကာယဒိဋ္ဌိ</b> ချုပ်ငြိမ်းပုံကိုဆိုသော စကားရပ်တည်း။</p> <p>၂၆။ <b>သောတံ</b>=နားကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤနားကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤနားသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤ နားသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သော အားဖြင့်ရှု၏၊ (ပ)။</p> <p><b>ဃာနံ</b>=နှာခေါင်းကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤနှာခေါင်းကား(ပ)။ <b>ဇိဝှံ</b>=လျှာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤလျှာကား၊ (ပ)။ <b>ကာယံ</b>=ကိုယ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤကိုယ်ကား၊ (ပ)။</p> <p><b>မနာယတနာဒိမှိ သက္ကာယဒိဋ္ဌိနိရောဓ</b></p> <p>၂၇။ <b>မနံ</b>=စိတ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤစိတ်ကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤစိတ်သည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်၊ <b>ဧသော</b>=ဤစိတ်သည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>ဓမ္မေ</b>=ဓမ္မာရုံတရားအပေါင်းတို့ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဓမ္မာရုံတရား အပေါင်းကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤဓမ္မာရုံတရား အပေါင်းသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤဓမ္မာရုံအပေါင်းသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်။” <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သော အားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမနောဝိညာဏ် စိတ်ကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>= ဤမနောဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤမနောဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>= မှန်သော အားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>မနောသမ္ဖဿံ</b>=မနောသမ္ဖဿကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤမနောသမ္ဖဿကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤမနောသမ္ဖဿသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>= ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤမနောသမ္ဖဿသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>နအတ္တာ</b>= အစိုးရပိုင်သော ကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သော အားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>ဝေဒနံ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤဝေဒနာကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤဝေဒနာသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်။ <b>ဧသော</b>=ဤဝေဒနာသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ် မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>တဏှံ</b>=ဓမ္မတဏှာကို၊ “<b>ဧတံ</b>=ဤတဏှာကား၊ <b>န မမ</b>=ငါ့ဥစ္စာ မဟုတ်။ <b>ဧသော</b>= ဤတဏှာသည်၊ <b>န ဟမသ္မိ</b>=ငါမဟုတ်၊ <b>ဧသော</b>= ဤတဏှာသည်၊ <b>မေ</b>=ငါ၏၊ <b>န အတ္တာ</b>=အစိုးရပိုင်သောကိုယ်မဟုတ်”။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>သမနုပဿတိ</b>=မှန်သောအားဖြင့်ရှု၏။</p> <p><b>စက္ခာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္ကပဝတ္တန</b></p> <p>၂၈။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>စက္ခုဉ္စ</b>=မျက်စိကို၎င်း၊ <b>ရူပေစ</b>= ရူပါရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ထိုဓာတ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်း ဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿ ပစ္စယာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>သုခံဝါ</b>=ချမ်းသာသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>ဒုက္ခံဝါ</b>=ဆင်းရဲသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>အဒုက္ခမသုခံဝါ</b>=ဆင်းရဲချမ်းသာမဟူ လျစ်လျူရှုသည်လည်း ဖြစ်သော၊ <b>ဝေဒယိတံ</b>=ခံစားမှုဝေဒနာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏။</p> <p><b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>အဘိနန္ဒတိ</b>=နှစ်သက်၏၊ <b>အဘိဝဒတိ</b>=ကောင်းစွ, ချမ်းသာစွဟူ၍တဖွဖွပြောဆို၏၊ <b>အဇ္ဈောသာယ</b>= မျိုတော့မလောက်ဖြစ်၍၊ <b>တိဋ္ဌတိ</b>=တည်နေ၏၊ <b>တဿ</b>=ထိုသုခဝေဒနာ ခံစားသောပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန်အတွင်း၌၊ <b>ရာဂါနုသယော</b>= ရာဂါနုသယဓာတ်သည်၊ <b>အနုသေတိ</b>=အစဉ်ကိန်းအောင်းလေ၏။</p> <p><b>ဒုက္ခာယဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိ ခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>သောစတိ</b>=စိုးရိမ်ပူပန်၏၊ <b>ကိလမတိ</b>=ပင်ပန်း၏၊ <b>ပရိဒေဝတိ</b>=ငိုကြွေး၏၊ <b>ဥရတ္တာဠိံ</b>=ရင်ဘတ်လက်တီး၊ <b>ကန္ဒတိ</b>=မြည်တမ်း ၏၊ <b>သမ္မောဟံ</b>=တွေဝေမိန်းမောခြင်းသို့၊ <b>အာပဇ္ဇတိ</b>=ရောက်၏၊ <b>တဿ</b>= ထိုဒုက္ခဝေဒနာ ခံစားသောပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန်အတွင်း၌၊ <b>ပဋိဃာ နုသယော</b>=ပဋိဃာနုသယဓာတ်သည်၊ <b>အနုသေတိ</b>=အစဉ်ကိန်းအောင်း လေ၏။</p> <p><b>အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>တဿာဝေဒနာယ</b>=ထိုဥပေက္ခာ ဝေဒနာ၏၊ <b>သမုဒယဉ္စ</b>=ဖြစ်ပွါးပုံကို၎င်း၊ <b>အတ္ထင်္ဂမဉ္စ</b>=ချုပ်ကွယ်ပုံကို၎င်း၊ <b>အဿာဒဉ္စ</b>=သာယာဘွယ်ကို၎င်း၊ <b>အာဒီနဝဉ္စ</b>=အပြစ်ဒေါသ အာဒီနဝကို ၎င်း၊ <b>နိဿရဏဉ္စ</b>=ကျွတ်လွတ်မှုကို၎င်း၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=ဟုတ်မှန်သော အတိုင်း၊ <b>နပ္ပဇာနာတိ</b>=အပြားအားဖြင့် ထင်ရှားစွာမသိနိုင်၊ <b>တဿ</b>= ထိုဥပေက္ခာ ဝေဒနာခံစားသော ပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန်အတွင်း၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယော</b>=အဝိဇ္ဇာနုသယဓာတ်သည်၊ <b>အနုသေတိ</b>=အစဉ်ကိန်း အောင်းလေ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>ဝတ</b>=စင်စစ်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာ၌၊ <b>ရာဂါနုသယံ</b>=ရာဂါနုသယဓာတ်ကို၊ <b>အပ္ပဟာယ</b>=မပယ်စွန့်မူ၍၊ <b>ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာ၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယံ</b>=ပဋိဃာနုသယဓာတ်ကို၊ <b>အပ္ပဋိဝိနောဒေတွာ</b>=မဖြေ ဖျောက်ဘဲ၊ <b>အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာ၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယံ</b>=အဝိဇ္ဇာနုသယကို၊ <b>အသမူဟနိတွာ</b>=မနှုတ်ပယ်မူ၍၊ <b>အဝိဇ္ဇံ</b>=အဝိဇ္ဇာဓာတ်ကို၊ <b>အပ္ပဟာယ</b>=မပယ်စွန့်မူ၍၊ <b>ဝိဇ္ဇံ</b>=ပညာဉာဏ် အလင်းကို၊ <b>အနုပ္ပါဒေတွာ</b>=မဖြစ်စေနိုင်သည်ရှိသော်၊ <b>ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ</b>= မျက်မှောက်ဘဝပစ္စက္ခ၌၊ <b>ဒုက္ခ ဿန္တကရော</b>=ဒုက္ခ၏ အဆုံးကိုပြုနိုင်သည်၊ <b>ဘဝိဿတိ</b>=ဖြစ်လတ္တံ့။ <b>ဣတိ ဧတံ ဌာနံ</b>=ဤသို့သောအကြောင်းသည်။ <b>န ဝိဇ္ဇတိ</b>=မရှိ၊ <b>ဝါ</b>=ဖြစ်နိုင်သော အခွင့်မရှိ။</p> <p>ဤကား <b>စက္ခုဒွါရ</b>အတွက်တည်း။</p> <p><b>သောတာယတနာဒီသု သံသာရစက္က ပဝတ္တန</b></p> <p>၂၉။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>သောတဉ္စ</b>=နားကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒေစ</b>= သဒ္ဒါရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>သောတဝိညာဏံ</b>=သောတ ဝိညာဏ်စိတ် သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ (ပ)</p> <p>&#x2022; <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဃာနဉ္စ</b>=နှာခေါင်းကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓေစ</b>= ဂန္ဓာရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဃာနဝိညာဏံ</b>=ဃာနဝိညာဏ် စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ (ပ)</p> <p>&#x2022; <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဇိဝှဉ္စ</b>=လျှာကို၎င်း၊ <b>ရသေစ</b>=ရသာရုံတို့ ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏံ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ (ပ)</p> <p>&#x2022; <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ကာယဉ္စ</b>=ကိုယ်ကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ</b>= ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ကာယဝိညာဏံ</b>= ကာယ ဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ (ပ)</p> <p><b>မနာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္က ပဝတ္တန</b></p> <p>၃၀။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>မနဉ္စ</b>=စိတ်ကို၎င်း၊ <b>ဓမ္မေစ</b>=ဓမ္မာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ထိုဓာတ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>= ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ဖဿဟူသောအကြောင်းကြောင့်၊ <b>သုခံဝါ</b>= ချမ်းသာသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>ဒုက္ခံဝါ</b>=ဆင်းရဲသည်လည်း ဖြစ်သော၊ <b>အဒုက္ခမသုခံဝါ</b>=ဆင်းရဲချမ်းသာမဟူ လျစ်လျူရှု သည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>ဝေဒယိတံ</b>=ခံစားမှုဝေဒနာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏။</p> <p>&#x2022; <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>သုခါယဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော-သမာနော</b>=တွေ့ထိ ခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>အဘိနန္ဒတိ</b>= နှစ်သက်၏၊ <b>အဘိဝဒတိ</b>=ကောင်းစွ, ချမ်းသာစွဟူ၍ တဖွဖွ ပြောဆို၏၊ <b>အဇ္ဈောသာယ</b>=မျိုတော့မလောက်ဖြစ်၍၊ <b>တိဋ္ဌတိ</b>= တည်နေ၏၊ <b>တဿ</b>=ထိုသုခဝေဒနာခံစားသော ပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန်အတွင်း၌၊ <b>ရာဂါနုသယော</b>= ရာဂါနုသယဓာတ် သည်၊ <b>အနုသေတိ</b>=အစဉ်ကိန်းအောင်းလေ၏။</p> <p>&#x2022; <b>ဒုက္ခာယဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>= တွေ့ထိ ခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>သောစတိ</b>=စိုးရိမ်ပူပန်၏၊ <b>ကိလမတိ</b>= ပင်ပန်း၏၊ <b>ပရိဒေဝတိ</b>=ငိုကြွေး၏၊ <b>ဥရတ္တာဠိံ</b>=ရင်ဘတ်လက်တီး၊ <b>ကန္ဒတိ</b>=မြည်တမ်း၏၊ <b>သမ္မောဟံ</b>=တွေဝေမိန်းမောခြင်းသို့၊ <b>အာပဇ္ဇတိ</b>=ရောက်၏၊ <b>တဿ</b>=ထိုဒုက္ခဝေဒနာ ခံစားသော ပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန်အတွင်း၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယော</b>= ပဋိဃာနုသယဓာတ်သည်၊ <b>အနုသေတိ</b>=အစဉ်ကိန်းအောင်း လေ၏။</p> <p>&#x2022; <b>အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>တဿာ ဝေဒနာယ</b>= ထိုဥပေက္ခာဝေဒနာ၏၊ <b>သမုဒယဉ္စ</b>=ဖြစ်ပွါးပုံကို၎င်း၊ <b>အတ္ထင်္ဂမဉ္စ</b>= ချုပ်ကွယ်ပုံကို၎င်း၊ <b>အဿာဒဉ္စ</b>=သာယာဘွယ်ကို၎င်း၊ <b>အာဒီနဝဉ္စ</b>=အပြစ်ဒေါသ အာဒီနဝကို၎င်း၊ <b>နိဿရဏဉ္စ</b>= ကျွတ်လွတ်မှုကို၎င်း၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>နပ္ပဇာနာတိ</b>=အပြားအားဖြင့် ထင်ရှားစွာမသိနိုင်၊ <b>တဿ</b>= ထိုဥပေက္ခာဝေဒနာ ခံစားသော ပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန် အတွင်း၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယော</b>=အဝိဇ္ဇာနုသယဓာတ်သည်၊ <b>အနုသေတိ</b>=အစဉ်ကိန်းအောင်းလေ၏။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>ဝတ</b>=စင်စစ်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာ၌၊ <b>ရာဂါနုသယံ</b>=ရာဂါနုသယဓာတ်ကို၊ <b>အပ္ပဟာယ</b>=မပယ်စွန့်ကုန်မူ၍၊ <b>ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာ၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယံ</b>=ပဋိဃာနုသယဓာတ်ကို၊ <b>အပ္ပဋိဝိနောဒေတွာ</b>=မဖြေ ဖျောက်ဘဲ၊ <b>အဒုက္ခ မသုခါယဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာ၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယံ</b>=အဝိဇ္ဇာနုသယကို၊ <b>အသမူဟနိတွာ</b>=မနှုတ်ပယ်မူ၍၊ <b>အဝိဇ္ဇံ</b>=အဝိဇ္ဇာမှောင်ဓာတ်ကို၊ <b>အပ္ပဟာယ</b>=မပယ်စွန့်မူ၍၊ <b>ဝိဇ္ဇံ</b>=ပညာ ဉာဏ်အလင်းကို၊ <b>အနုပ္ပါဒေတွာ</b>=မဖြစ်စေနိုင်သည်ရှိသော်၊ <b>ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ</b>= မျက်မှောက်ဘဝ ပစ္စက္ခ၌၊ <b>ဒုက္ခဿန္တကရော</b>=ဒုက္ခ၏ အဆုံးကိုပြုနိုင်သည်၊ <b>ဘဝိဿတိ</b>=ဖြစ်လတ္တံ့၊ <b>ဣတိ ဧတံ ဌာနံ</b>=ဤသို့သော အကြောင်းသည်။ <b>န ဝိဇ္ဇတိ</b>=မရှိ၊ <b>ဝါ</b>=ဖြစ်နိုင်သော အခွင့်မရှိ။</p> <p><b>စက္ခာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္က နိရောဓ</b></p> <p>၃၁။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>စက္ခုဉ္စ</b>=မျက်စိကို၎င်း၊ <b>ရူပေစ</b>=ရူပါရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>စက္ခုဝိညာဏံ</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ထိုဓာတ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံ စည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=စက္ခု သမ္ဖဿဟူသော အကြောင်းကြောင့်၊ <b>သုခံဝါ</b>=ချမ်းသာသည်လည်းဖြစ် သော၊ <b>ဒုက္ခံဝါ</b>=ဆင်းရဲသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>အဒုက္ခမသုခံဝါ</b>=ဆင်းရဲ ချမ်းသာမဟူ လျစ်လျူရှုသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>ဝေဒယိတံ</b>=ခံစားမှု ဝေဒနာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏။</p> <p>&#x2022; <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌောသမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>နာဘိနန္ဒတိ</b>= မနှစ်သက်။ <b>နာဘိဝဒတိ</b>=ကောင်းစွ, ချမ်းသာစွဟူ၍ တဖွဖွ ပြောဆိုမှုလည်းမရှိ။ <b>အဇ္ဈောသာယ</b>=မျိုတော့မလောက်ဖြစ်၍၊ <b>န တိဋ္ဌတိ</b>=တည်၍မနေ၊ <b>တဿ</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန် အတွင်း၌၊ <b>ရာဂါနုသယော</b>=ရာဂါနုသယဓာတ်သည်၊ <b>နာ နုသေတိ</b>=မကိန်းအောင်း။</p> <p>&#x2022; <b>ဒုက္ခာယဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>= တွေ့ထိခံစား ရသည်ရှိသော်၊ <b>န သောစတိ</b>=မစိုးရိမ်၊ <b>န ကိလမတိ</b>=မပင်ပန်း။ <b>န ပရိဒေဝတိ</b>=မငိုကြွေး၊ <b>ဥရတ္တာဠိံ</b>= ရင်ဘတ်လက်တီး၊ <b>န ကန္ဒတိ</b>=မမြည်တမ်း၊ <b>သမ္မောဟံ</b>=တွေဝေ မိန်းမောခြင်းသို့၊ <b>န အာပဇ္ဇတိ</b>=မရောက်။ <b>တဿ</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန် အတွင်း၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယော</b>=ပဋိဃာနုသယ ဓာတ်သည်၊ <b>နာနုသေတိ</b>=မကိန်းအောင်း။</p> <p>&#x2022; <b>အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>တဿာ ဝေဒနာယ</b>= ထိုဥပေက္ခာဝေဒနာ၏၊ <b>သမုဒယဉ္စ</b>=ဖြစ်ပွါးပုံကို၎င်း၊ <b>အတ္ထင်္ဂမဉ္စ</b>= ချုပ်ကွယ်ပုံကို၎င်း၊ <b>အဿာဒဉ္စ</b>=သာယာဘွယ်ကို၎င်း၊ <b>အာဒီနဝဉ္စ</b>=အပြစ်ဒေါသ အာဒီနဝကို၎င်း၊ <b>နိဿရဏဉ္စ</b>=ကျွတ် လွတ်မှုကို၎င်း၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>ပဇာနာတိ</b>= အပြားအားဖြင့် ထင်ရှားစွာသိနိုင်၏၊ <b>တဿ</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန်အတွင်း၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယော</b>=အဝိဇ္ဇာနုသယ ဓာတ်သည်၊ <b>နာနုသေတိ</b>=မကိန်းအောင်း။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>ဝတ</b>=စင်စစ်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာ၌၊ <b>ရာဂါနုသယံ</b>=ရာဂါနုသယဓာတ်ကို၊ <b>ပဟာယ</b>= ပယ်စွန့်၍၊ <b>ဒုက္ခာယဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာ၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယံ</b>=ပဋိဃာနု သယဓာတ်ကို၊ <b>ပဋိဝိနောဒေတွာ</b>=ဖြေဖျောက်၍၊ <b>အဒုက္ခမသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာ၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယံ</b>=အဝိဇ္ဇာနုသယဓာတ်ကို၊ <b>သမူဟနိတွာ</b>=ပယ်နှုတ်၍၊ <b>အဝိဇ္ဇံ</b>=အဝိဇ္ဇာမှောင်ကို၊ <b>ပဟာယ</b>=ပယ်စွန့်၍၊ <b>ဝိဇ္ဇံ</b>=ပညာဉာဏ်အလင်းကို၊ <b>ဥပ္ပါဒေတွာ</b>=ဖြစ်စေ၍၊ <b>ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ</b>= မျက်မှောက်ဘဝ ပစ္စက္ခ၌ပင်လျှင်၊ <b>ဒုက္ခဿန္တကရော</b>=ဒုက္ခ၏အဆုံးကို ပြုနိုင်သည်၊ <b>ဘဝိဿတိ</b>=ဖြစ်လတ္တံ့။ <b>ဣတိ ဧတံ ဌာနံ</b>=ဤသို့သော အကြောင်းသည်၊ <b>ဝိဇ္ဇတိ</b>=ရှိ၏။</p> <p>ဤကား <b>စက္ခုဒွါရ</b>အတွက်တည်း။</p> <p><b>သောတာယနာဒီသု သံသာရစက္က နိရောဓ</b></p> <p>၃၂။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>သောတဉ္စ</b>=နားကို၎င်း၊ <b>သဒ္ဒေစ</b>=သဒ္ဒါရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>သောတဝိညာဏံ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ် သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>= ဖြစ်ပေါ်၏၊ ( ပ )</p> <p>&#x2022; <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဃာနဉ္စ</b>=နှာခေါင်းကို၎င်း၊ <b>ဂန္ဓေစ</b>=ဂန္ဓာရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဃာနဝိညာဏံ</b>=ဃာနဝိညာဏ်စိတ် သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ ( ပ )</p> <p>&#x2022; <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဇိဝှဉ္စ</b>=လျှာကို၎င်း၊ <b>ရသေစ</b>=ရသာရုံတို့ကို ၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏံ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ ( ပ )</p> <p>&#x2022; <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ကာယဉ္စ</b>=ကိုယ်ကို၎င်း၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေစ</b>= ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံတို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>ကာယဝိညာဏံ</b>= ကာယ ဝိညာဏ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ ( ပ )</p> <p><b>မနာယတနာဒိမှိ သံသာရစက္ကနိရောဓ</b></p> <p>၃၃။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>မနဉ္စ</b>=စိတ်ကို၎င်း၊ <b>ဓမ္မေစ</b>=ဓမ္မာရုံ တို့ကို၎င်း၊ <b>ပဋိစ္စ</b>=အစွဲပြု၍၊ <b>မနောဝိညာဏံ</b>=မနောဝိညာဉ်စိတ်သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၏၊ <b>တိဏ္ဏံ</b>=ထိုဓာတ်သုံးပါးတို့၏၊ <b>သင်္ဂတိ</b>=ပေါင်းဆုံစည်းဝေးမှုသည်၊ <b>ဖေဿာ</b>=မနောသမ္ဖဿမည်၏၊ <b>ဖဿပစ္စယာ</b>=ဖဿ ဟူသောအကြောင်းကြောင့်၊ <b>သုခံဝါ</b>=ချမ်းသာသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>ဒုက္ခံဝါ</b>=ဆင်းရဲသည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>အဒုက္ခမသုခံဝါ</b>=ဆင်းရဲချမ်းသာ မဟူ လျစ်လျူရှု သည်လည်းဖြစ်သော၊ <b>ဝေဒယိတံ</b>=ခံစားမှုဝေဒနာသည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇတိ</b>= ဖြစ်ပေါ်၏။</p> <p>&#x2022; <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>နာဘိနန္ဒတိ</b>= မနှစ်သက်၊ <b>နာဘိဝဒတိ</b>=ကောင်းစွ, ချမ်းသာစွဟူ၍ တဖွဖွ ပြောဆိုမှုလည်းမရှိ၊ <b>အဇ္ဈောသာယ</b>=မျိုတော့မလောက်ဖြစ်၍၊ <b>န တိဋ္ဌတိ</b>=တည်၍မနေ၊ <b>တဿ</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန် အတွင်း၌၊ <b>ရာဂါနုသယော</b>=ရာဂါနုသယဓာတ်သည်၊ <b>နာနုသေတိ</b>=မကိန်းအောင်း။</p> <p>&#x2022; <b>ဒုက္ခာယ ဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>= တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>န သောစတိ</b>=မစိုးရိမ်၊ <b>န ကိလမတိ</b>= မပင်ပန်း၊ <b>န ပရိဒေဝတိ</b>=မငိုကြွေး၊ <b>ဥရတ္တာဠိံ</b>= ရင်ဘတ်လက်တီး၊ <b>နကန္ဒတိ</b>= မမြည်တမ်း၊ <b>သမ္မောဟံ</b>=တွေဝေ မိန်းမောခြင်းသို့၊ <b>နအာပဇ္ဇတိ</b>=မရောက်၊ <b>တဿ</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန် အတွင်း၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယော</b>=ပဋိဃာနုသယဓါတ်သည်၊ <b>နာနုသေတိ</b>=မကိန်းအောင်း။</p> <p>&#x2022; <b>အဒုက္ခ မသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာဖြင့်၊ <b>ဖုဋ္ဌော သမာနော</b>=တွေ့ထိခံစားရသည်ရှိသော်၊ <b>တဿာဝေဒနာယ</b>= ထိုဥပေက္ခာ ဝေဒနာ၏၊ <b>သမုဒယဉ္စ</b>=ဖြစ်ပွားပုံကို၎င်း၊ <b>အတ္ထင်္ဂမဉ္စ</b>=ချုပ်ကွယ်ပုံကို၎င်း၊ <b>အဿာဒဉ္စ</b>=သာယာဘွယ်ကို၎င်း၊ <b>အာဒီနဝဉ္စ</b>= အပြစ်ဒေါသအာဒီနဝကို၎င်း၊ <b>နိဿရဏဉ္စ</b>= ကျွတ်လွတ်မှုကို၎င်း၊ <b>ယထာဘူတံ</b>=ဟုတ်မှန်သောအတိုင်း၊ <b>ပဇာနာတိ</b>=အပြားအားဖြင့် ထင်ရှားစွာသိနိုင်၏၊ <b>တဿ</b>= ထိုပုဂ္ဂိုလ်၏၊ <b>သန္တာနေ</b>=သန္တာန် အတွင်း၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယော</b>= အဝိဇ္ဇာနုသယဓာတ်သည်၊ <b>နာနုသေတိ</b>=မကိန်းအောင်း။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>သော</b>=ထိုပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>ဝတ</b>=စင်စစ်၊ <b>သုခါယ ဝေဒနာယ</b>=သုခဝေဒနာ၌၊ <b>ရာဂါနုသယံ</b>=ရာဂါနုသယဓာတ်ကို၊ <b>ပဟာယ</b>=ပယ်စွန့်၍၊ <b>ဒုက္ခာယဝေဒနာယ</b>=ဒုက္ခဝေဒနာ၌၊ <b>ပဋိဃာနုသယံ</b>= ပဋိဃာနုသယဓာတ်ကို၊ <b>ပဋိဝိနောဒေတွာ</b>=ပယ်နှုတ်၍၊ <b>အဒုက္ခ မသုခါယ ဝေဒနာယ</b>=ဥပေက္ခာဝေဒနာ၌၊ <b>အဝိဇ္ဇာနုသယံ</b>= အဝိဇ္ဇာနုသယဓာတ်ကို၊ <b>သမူဟနိတွာ</b>=ပယ်နှုတ်၍၊ <b>အဝိဇ္ဇံ</b>=အဝိဇ္ဇာမှောင်ကို၊ <b>ပဟာယ</b>=ပယ်စွန့်၍၊ <b>ဝိဇ္ဇံ</b>=ပညာဉာဏ်အလင်းကို၊ <b>ဥပ္ပါဒေတွာ</b>=ဖြစ်စေ၍၊ <b>ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ</b>= မျက်မှောက်ဘဝ ပစ္စက္ခ၌ပင်လျှင်၊ <b>ဒုက္ခဿန္တကရော</b>=ဒုက္ခ၏ အဆုံးကို ပြုနိုင်သည်၊ <b>ဘဝိဿတိ</b>=ဖြစ်လတ္တံ့။ <b>ဣတိဧတံ ဌာနံ</b>=ဤသို့သော အကြောင်းသည်၊ <b>ဝိဇ္ဇတိ</b>=ရှိ၏။</p> <p>၃၃။ <b>ဘိက္ခဝေ</b>=ရဟန်းတို့၊ <b>ဧဝံ</b>=သို့၊ <b>ပဿံ ပဿန္တော</b>=သိမြင် နိုင်သော၊ <b>သုတဝါ</b>=လောကုတ္တရာပညာ အကြားအမြင်ရှိသော၊ <b>အရိယ သာဝကော</b>=ငါဘုရား၏ တပည့်သားသည်။ <b>စက္ခုသ္မိံ</b>=မျက်စိ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>= ငြီးငွေ့၏၊ <b>ရူပေသု</b>=ရူပါရုံတို့၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ၏၊ <b>စက္ခုဝိညာဏေ</b>= စက္ခုဝိညာဏ်၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>စက္ခုသမ္ဖေဿ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>ဝေဒနာယ</b>=စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာတရား၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>တဏှာယ</b>=ရူပတဏှာ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏။</p> <p>&#x2022; <b>သောတသ္မိံ</b>=နား၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>သဒ္ဒေသု</b>=သဒ္ဒါရုံတို့၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ (ပ)</p> <p>&#x2022; <b>ဃာနသ္မိံ</b>=နှာခေါင်း၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>ဂန္ဓေသု</b>=ဂန္ဓာရုံတို့၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ (ပ)</p> <p>&#x2022; <b>ဇိဝှါယ</b>=လျှာ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>ရသေသု</b>=ရသာရုံတို့၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ (ပ)</p> <p>&#x2022; <b>ကာယသ္မိံ</b>=ကိုယ်၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗေသု</b>= ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ တို့၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ (ပ)</p> <p><b>မနသ္မိံ</b>=စိတ်၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>ဓမ္မေသု</b>=ဓမ္မာရုံတို့၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>မနောဝိညာဏေ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏၊ <b>မနောသမ္ဖေဿ</b>=မနောသမ္ဖဿ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>= ငြီးငွေ့၏၊ <b>ဝေဒနာယ</b>=မနောသမ္ဖဿဇာဝေဒနာ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>= ငြီးငွေ့၏၊ <b>တဏှာယ</b>=ဓမ္မတဏှာ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=ငြီးငွေ့၏။</p> <p><b>နိဗ္ဗိန္ဒံ နိဗ္ဗိန္ဒန္တော</b>=ငြီးငွေ့သည်ရှိသော်၊ <b>ဝိရဇ္ဇတိ</b>= တပ်ခြင်းကင်း၏၊ <b>ဝိရာဂါ</b>=တပ်ခြင်းကင်းသည်ရှိသော်၊ <b>ဝိမုစ္စတိ</b>=ကျွတ်လွတ်၏၊ <b>ဝိမုတ္တသ္မိံ</b>= ကျွတ်လွတ်သည်ရှိသော်၊ <b>ဝိမုတ္တမိတိ</b>=ကျွတ်လွတ်လေပြီဟူ၍၊ <b>ဉာဏံ</b>= အသိဉာဏ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်ပေါ်၍လာ၏၊ <b>ဇာတိ</b>=ပဋိသန္ဓေနေမှု သည်၊ <b>ခီဏာ</b>=ကုန်ပြီ၊ <b>ဗြဟ္မစရိယံ</b>=မြတ်သော အကျင့်ကို၊ <b>ဝုသိတံ</b>= ကျင့်သုံးခြင်းကိစ္စ ပြီးလေပြီ။ <b>ကရဏီယံ</b>=ပြုဘွယ်ကိစ္စဟူသမျှကို၊ <b>ကတံ</b>=ပြုအပ်ပြီ၊ <b>အပရံ</b>=ထိုမှနောက်၌၊ <b>ဣတ္ထတ္တာယ</b>=ဤသံသရာဘဝသို့ ပြန်လာခြင်းငှါ၊ <b>န ဟောတိ</b>=မဖြစ်။ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ပဇာနာတိ</b>=သိ၏။</p> <p><b>ဣဒံ</b>=ဤသုတ္တန်ဒေသနာတော်မြတ်ကို၊ <b>ဘဂဝါ</b>=မြတ်စွာဘုရား သည်၊ <b>အဝေါစ</b>=ဟောကြားတော်မူ၏၊ <b>တေဘိက္ခူ</b>=ထိုသုတ္တန်ကို ကြားနာကြကုန်သော ရဟန်းတို့သည်၊ <b>အတ္တမနာ</b>=နှစ်လိုဝမ်းမြောက် ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>ဘဂဝတော</b>=မြတ်စွာဘုရား၏၊ <b>ဘာသိတံ</b>=ဟောတော် မူအပ်သော ဒေသနာတော်မြတ်ကို၊ <b>အဘိနန္ဒုံ</b>=အလွန်နှစ်သက်ကြကုန်၏၊ <b>ဣတိ</b>=ဤကား ဆ ဆက္ကသုတ္တန် ဒေသနာတော်မြတ်ပေတည်း။</p> <p><b>ဣမသ္မိံ ခေါ ပန ဝေယျာ ကရဏသ္မိံ</b>= ဤဝေယျာကရဏခေါ်သော သုတ္တန်ဒေသနာတော်မြတ်ကို၊ <b>ဘညမာနေ</b>=မြတ်စွာဘုရား ဟောကြား တော်မူအပ်သည်ရှိသော်၊ <b>သဋ္ဌိမတ္တာနံ</b>=ခြောက်ကျိပ်မျှ လောက်ကုန်သော၊ <b>ဘိက္ခူနံ</b>= ရဟန်းအပေါင်းတို့အား၊ <b>အနုပါဒါယ</b>=လောကီဝဋ် တရားတို့၌ တွယ်တာခြင်းမရှိကြကုန်ဘဲ၊ <b>အာသဝေဟိ</b>=အာသဝေါတရားတို့မှ၊ <b>စိတ္တာနိ</b>=စိတ်တို့သည်၊ <b>ဝိမုစ္စိံသု</b>= ကျွတ်လွတ်တော်မူကြလေကုန်သတည်း။</p> <p><b>ဆဆက္ကသုတ္တန္တံ</b>=ဆ ဆက္ကသုတ္တန်သည်၊ <b>နိဋ္ဌိတံ</b>=ပြီးပြီ။</p> <h3>ဆ ဆက္ကသရုပ်ကား</h3> <p>၁။ စက္ခု, သောတ, ဃာန, ဇိဝှါ, ကာယ, မနော။<b>အတွင်း အာယတန ခြောက်ပါး</b>။</p> <p>၂။ ရူပါရုံ, သဒ္ဒါရုံ, ဂန္ဓာရုံ, ရသာရုံ, ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ, ဓမ္မာရုံ။<b>အပ အာယတန ခြောက်ပါး</b>။</p> <p>၃။ စက္ခုဝိညာဏ်, သောတဝိညာဏ်, ဃာနဝိညာဏ်, ဇိဝှါဝိညာဏ်, ကာယဝိညာဏ်, မနောဝိညာဏ်။<b>ဝိညာဏ်ခြောက်ပါး</b>။</p> <p>၄။ စက္ခုသမ္ဖဿ, သောတသမ္ဖဿ, ဃာနသမ္ဖဿ, ဇိဝှါသမ္ဖဿ, ကာယသမ္ဖဿ, မနောသမ္ဖဿ။ <b>ဖဿ- ခြောက်ပါး</b>။</p> <p>၅။ စက္ခုသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ, သောတသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ, ဃာနသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ, ဇိဝှါသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ, ကာယသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ, မနောသမ္ဖဿဇာ ဝေဒနာ။</p> <p><b>ဝေဒနာခြောက်ပါး</b>။</p> <p>၆။ ရူပတဏှာ, သဒ္ဒတဏှာ, ဂန္ဓတဏှာ, ရသတဏှာ, ဖောဋ္ဌဗ္ဗ တဏှာ, ဓမ္မတဏှာ။<b>တဏှာ ခြောက်ပါး</b>။</p> <p><b>ခြောက်ပါး-ခြောက်လီ=၃၆-ပါး</b>ဖြစ်၍၊ နဝင်းကြေသော သုတ္တန် ဒေသနာတော်ကြီးဖြစ်သည်ဟူ၍ မှတ်ယူရာသတည်း။</p> <p><b>ဆဆက္ကသုတ် နိဿယသစ်ပြီးပြီ</b>။</p> <h3>ပဋ္ဌာန ပစ္စယုဒ္ဒေသ ပစ္စယနိဒ္ဒေသ ပါဠိတော်နှင့်ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ နိဿယ</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b></p> <p>၁- ပစ္စယုဒ္ဒေသ</p> <p><b>ဟေတုပစ္စယော</b>၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယော</b>၊ <b>အဓိပတိပစ္စယော</b>၊ <b>အနန္တရ ပစ္စယော</b>၊ <b>သမနန္တရပစ္စယော</b>၊ <b>သဟဇာတပစ္စယော</b>၊ <b>အညမညပစ္စယော</b>၊ <b>နိဿယပစ္စယော</b>၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယော</b>၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယော</b>၊ <b>ပစ္ဆာဇာတပစ္စယော</b>၊ <b>အာသေဝနပစ္စယော</b>၊ <b>ကမ္မပစ္စယော</b>၊ <b>ဝိပါက ပစ္စယော</b>၊ <b>အာဟာရပစ္စယော</b>၊ <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယော</b>၊ <b>စျာနပစ္စယော</b>၊ <b>မဂ္ဂပစ္စယော</b>၊ <b>သမ္ပယုတ္တပစ္စယော</b>၊ <b>ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယော</b>၊ <b>အတ္ထိပစ္စယော</b>၊ <b>နတ္ထိပစ္စယော</b>၊ <b>ဝိဂတပစ္စယော</b>၊ <b>အဝိဂတပစ္စယောတိ</b>။</p> <p><b>ပစ္စယုဒ္ဒေသော နိဋ္ဌိတော</b>။</p> <p>၂- ပစ္စယနိဒ္ဒေသ</p> <p>၁။ <b>ဟေတုပစ္စယောတိ</b>- <b>ဟေတူ ဟေတုသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံသမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ ဟေတုပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၂။ <b>အာရမ္မဏပစ္စယောတိ</b>-<b>ရူပါယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သဒ္ဒါယတနံ သောတဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဂန္ဓာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရသာယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ ကာယဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရူပါယတနံ သဒ္ဒါယတနံ ဂန္ဓာယတနံ ရသာယတနံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သဗ္ဗေဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယံ ယံ ဓမ္မံ အာရဗ္ဘ ယေ ယေ ဓမ္မာ ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ၊ တေ တေ ဓမ္မာ တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ အာရမ္မဏပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၃။ <b>အဓိပတိပစ္စယောတိ</b>- <b>ဆန္ဒာဓိပတိ ဆန္ဒသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ အဓိပတိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဝီရိယာဓိပတိ ဝီရိယသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ အဓိပတိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စိတ္တာဓိပတိ စိတ္တသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ အဓိပတိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဝီမံသာဓိပတိ ဝီမံသ သမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ အဓိပတိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယံ ယံ ဓမ္မံ ဂရုံ ကတွာ ယေ ယေ ဓမ္မာ ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ၊ တေ တေ ဓမ္မာ တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ အဓိပတိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၄။ <b>အနန္တရပစ္စယောတိ</b>-<b>စက္ခုဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>သောတဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ဃာနဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ကာယဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယေသံ ယေသံ ဓမ္မာနံ အနန္တရာ ယေ ယေ ဓမ္မာ ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ၊ တေ တေ ဓမ္မာ တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ အနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၅။ <b>သမနန္တရပစ္စယောတိ</b>- <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>သောတဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ဃာနဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ကာယဝိညာဏဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဓာတု တံ သမ္ပယုတ္တကာစ ဓမ္မာ မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယေသံ ယေသံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရာ ယေ ယေ ဓမ္မာ ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ၊ တေ တေ ဓမ္မာ တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ သမနန္တရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၆။ <b>သဟဇာတပစ္စယောတိ</b>- <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ အရူပိနော အညမညံ သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စတ္တာရော မဟာဘူတာ အညမညံ သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ နာမရူပံ အညမညံ သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ ရူပါနံ သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မဟာဘူတာ ဥပါဒါ ရူပါနံ သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရူပိနော ဓမ္မာ အရူပီနံ ဓမ္မာနံ ကိဉ္စိကာလေ သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ကိဉ္စိကာလေ န သဟဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၇။ <b>အညမည ပစ္စယောတိ</b>- <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ အရူပိနော အညမညပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စတ္တာရော မဟာဘူတာ အညမည ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ နာမရူပံ အညမညပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၈။ <b>နိဿယပစ္စယောတိ</b>- <b>စတ္တာရောခန္ဓာ အရူပိနော အညမညံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စတ္တာရော မဟာဘူတာ အညမညံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ နာမရူပံ အညမညံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ ရူပါနံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မဟာဘူတာ ဥပါဒါရူပါနံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>စက္ခာယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သောတာယတနံ သောတဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ဃာနာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဇိဝှါယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ နိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ကာယာ ယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ နိဿယ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ယံ ရူပံ နိဿာယ မနောဓာတုစ မနော ဝိညာဏဓာတုစ ဝတ္တန္တိ၊ တံ ရူပံ မနောဓာတုယာစ မနောဝိညာဏ ဓာတုယာစ တံသမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ နိဿယပစ္စယေနပစ္စယော</b>။</p> <p>၉။ <b>ဥပနိဿယပစ္စယောတိ</b>-<b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ကေသဉ္စိ ဥပနိဿယ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ကေသဉ္စိ ဥပနိဿယ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ဥတုဘောဇနမ္ပိ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုဂ္ဂလောပိ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>သေနာသနမ္ပိ ဥပနိဿယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၀။ <b>ပုရေဇာတပစ္စယောတိ</b>-<b>စက္ခာယတနံ စက္ခုဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သောတာယတနံ သောတဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဃာနာယတနံ ဃာနဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ဇိဝှါယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ကာယာယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ရူပါယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သဒ္ဒါယတနံ သောတဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ဂန္ဓာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရသာယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရူပါယတနံ သဒ္ဒါယတနံ ဂန္ဓာယတနံ ရသာယတနံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယံ ရူပံ နိဿာယ မနောဓာတုစ မနောဝိညာဏဓာတုစ ဝတ္တန္တိ</b>။ <b>တံ ရူပံ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ပုရေဇာတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ကိဉ္စိကာလေ ပုရေဇာတ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>၊ <b>ကိဉ္စိကာလေ န ပုရေဇာတ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၁။ <b>ပစ္ဆာဇာတပစ္စယောတိ</b>- <b>ပစ္ဆာဇာတာ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ ပုရေဇာတဿ ဣမဿ ကာယဿ ပစ္ဆာဇာတ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၂။ <b>အာသေဝနပစ္စယောတိ</b>- <b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ အာသေဝန ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <br><b>ပုရိမာ ပုရိမာ အကုသလာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ အာသေဝန ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ ကိရိယာဗျာကတာ ဓမ္မာ ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ ကိရိယာဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ အာသေဝန ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၃။ <b>ကမ္မပစ္စယောတိ</b>-<b>ကုသလာ ကုသလံ ကမ္မံ ဝိပါကာနံ ခန္ဓာနံ ကဋတ္တာစ ရူပါနံ ကမ္မပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>စေတနာ သမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ ကမ္မပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၄။ <b>ဝိပါကပစ္စယောတိ</b>- <b>ဝိပါကာ စတ္တာရော ခန္ဓာ အရူပိနော အညမညံ ဝိပါကပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၅။ <b>အာဟာရပစ္စယောတိ</b>-<b>ကဗဠီကာရော အာဟာရော ဣမဿ ကာယဿ အာဟာရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>အရူပိနော အာဟာရာ သမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ အာဟာရပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၆။ <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယောတိ</b>- <b>စက္ခုန္ဒြိယံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ဣန္ဒြိယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သောတိန္ဒြိယံ သောတဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ဣန္ဒြိယ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဃာနိန္ဒြိယံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ဣန္ဒြိယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဇိဝှိန္ဒြိယံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ဣန္ဒြိယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ကာယိန္ဒြိယံ ကာယဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ ဣန္ဒြိယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရူပဇီဝိတိန္ဒြိယံ ကဋတ္တာရူပါနံ ဣန္ဒြိယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>အရူပိနော ဣန္ဒြိယာ သမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ ဣန္ဒြိယပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၇။ <b>စျာနပစ္စယောတိ</b>- <b>စျာနင်္ဂါနိ စျာနသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ စျာနပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၈။ <b>မဂ္ဂပစ္စယောတိ</b>- <b>မဂ္ဂင်္ဂါနိ မဂ္ဂသမ္ပယုတ္တကာနံ ဓမ္မာနံ တံ သမုဋ္ဌာနာနဉ္စ ရူပါနံ မဂ္ဂပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၁၉။ <b>သမ္ပယုတ္တပစ္စယောတိ</b>- <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ အရူပိနော အညမညံ သမ္ပယုတ္တပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၂၀။ <b>ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယောတိ</b>- <b>ရူပိနော ဓမ္မာ အရူပိနံ ဓမ္မာနံ ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>အရူပိနော ဓမ္မာ ရူပီနံ ဓမ္မာနံ ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၂၁။ <b>အတ္ထိပစ္စယောတိ</b>- <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ အရူပိနော အညမညံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စတ္တာရော မဟာ ဘူတာ အညမညံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ နာမရူပံ အညမညံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စိတ္တ စေတသိကာ ဓမ္မာ စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ ရူပါနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မဟာဘူတာ ဥပါဒါရူပါနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>စက္ခာယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သောတာယတနံ သောတဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဃာနာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဇိဝှါယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေနပစ္စယော</b>။<br><b>ကာယာယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ရူပါယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သဒ္ဒါယတနံ သောတဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဂန္ဓာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရသာယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေနပစ္စယော</b>။<br><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေနပစ္စယော</b>။<br><b>ရူပါယတနံ သဒ္ဒါယတနံ ဂန္ဓာယတနံ ရသာယတနံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယံ ရူပံ နိဿာယ မနောဓာတုစ မနောဝိညာဏဓာတု စ ဝတ္တန္တိ၊ တံ ရူပံ မနောဓာတုယာ စ မနောဝိညာဏဓာတုယာ စ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၂၂။ <b>နတ္ထိပစ္စယောတိ</b>- <b>သမနန္တရ နိရုဒ္ဓါ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ ပဋုပ္ပန္နာနံ စိတ္တစေတသိကာနံ ဓမ္မာနံ နတ္ထိပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၂၃။ <b>ဝိဂတပစ္စယောတိ</b>- <b>သမနန္တရ ဝိဂတာ စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ ပဋုပ္ပန္နာနံ စိတ္တစေတသိကာနံ ဓမ္မာနံ ဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p>၂၄။ <b>အဝိဂတပစ္စယောတိ</b>- <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ အရူပိနော အညမညံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>စတ္တာရော မဟာဘူတာ အညမညံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ နာမရူပံ အညမညံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။ <b>စိတ္တစေတသိကာ ဓမ္မာ စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ ရူပါနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>မဟာဘူတာ ဥပါဒါရူပါနံ အဝိဂတ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>စက္ခာယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သောတာယတနံ သောတ ဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတ ပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဃာနာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဇိဝှါယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ကာယာယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာ နဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ရူပါယတနံ စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>သဒ္ဒါယတနံ သောတဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဂန္ဓာယတနံ ဃာနဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ရသာယတနံ ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။<br><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေနပစ္စယော</b>။ <br><b>ရူပါယတနံ သဒ္ဒါယတနံ ဂန္ဓာယတနံ ရသာယတနံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ မနောဓာတုယာ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ယံ ရူပံ နိဿာယ မနောဓာတုစ မနောဝိညာဏဓာတု စ ဝတ္တန္တိ၊ တံ ရူပံ မနောဓာတုယာ စ မနောဝိညာဏဓာတုယာ စ တံ သမ္ပယုတ္တကာနဉ္စ ဓမ္မာနံ အဝိဂတပစ္စယေန ပစ္စယော</b>။</p> <p><b>ပစ္စယနိဒ္ဒေသော နိဋ္ဌိတော</b>။</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော် ဘုရားကြီး၏ ပဋ္ဌာန ပစ္စယုဒ္ဒေသ နိဿယ။</h3> <p><b>နမော တဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>။</p> <p>၁။ <b>ဟေတုပစ္စယော</b>=အကြောင်းသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ဟေတုပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၂။ <b>အာရမ္မဏပစ္စယော</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသော သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၃။ <b>အဓိပတိပစ္စယော</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၄။ <b>အနန္တရပစ္စယော</b>= အခြားမဲ့ဖြစ်စေမှု သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၅။ <b>သမနန္တရပစ္စယော</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေမှုသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၆။ <b>သဟဇာတပစ္စယော</b>=အတူတကွဖြစ်ခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၇။ <b>အညမညပစ္စယော</b>=အချင်းချင်း မကင်းမှု သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၈။ <b>နိဿယပစ္စယော</b>= မှီရာသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၉။ <b>ဥပနိဿယပစ္စယော</b>= အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၀။ <b>ပုရေဇာတပစ္စယော</b>= ရှေ့၌ဖြစ်ခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၁။ <b>ပစ္ဆာဇာတပစ္စယော</b>= နောက်၌ဖြစ်ခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၂။ <b>အာသေဝနပစ္စယော</b>= အထုံဓာတ်ပေးခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၃။ <b>ကမ္မပစ္စယော</b>=အကျိုးဖြစ်ပေါ်စေမှု သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၄။ <b>ဝိပါကပစ္စယော</b>= အကျိုးသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၅။ <b>အာဟာရပစ္စယော</b>= ပွါးစီးလေအောင် ဆောင်မှုသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၆။ <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယော</b>= အစိုးရမှုသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း ၎င်း။</p> <p>၁၇။ <b>စျာနပစ္စယော</b>= စိုက်စိုက်စူးစူး အထူးရှုစားမှု သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၈။ <b>မဂ္ဂပစ္စယော</b>= လမ်းခရီး သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၁၉။ <b>သမ္ပယုတ္တပစ္စယော</b>= ယှဉ်ဘော်ယှဉ်ဘက် သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၂၀။ <b>ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယော</b>=မယှဉ်မှု သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း ၎င်း။</p> <p>၂၁။ <b>အတ္ထိပစ္စယော</b>= ထင်ရှားရှိခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၂၂။ <b>နတ္ထိပစ္စယော</b>=ထင်ရှားမရှိခြင်း သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၂၃။ <b>ဝိဂတပစ္စယော</b>=ချုပ်ဆုံးပျောက်ကင်းမှု သတ္တိဖြင့် ကျေးဇူး ပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p>၂၄။ <b>အဝိဂတပစ္စယော</b>= ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းမှုသတ္တိဖြင့် ကျေးဇူးပြုသော ပစ္စည်း၎င်း။</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ပဋ္ဌာနေ</b>=ပဋ္ဌာန်းကျမ်းကြီး၌၊ <b>စတုဝီသတိပစ္စယာ</b>= နှစ်ဆယ့်လေးပါးသော ပစ္စည်းတို့သည်၊ <b>သန္တိ</b>=ရှိကြကုန်၏၊ <b>ပစ္စယုဒ္ဒေသော</b>= ပစ္စည်းအကျဉ်းချုပ်သည်၊ <b>နိဌိတော</b>=ပြီးပြီ။</p> <p>ပစ္စယနိဒ္ဒေသ=အနက်</p> <h3>၁။ ဟေတုပစ္စယော</h3> <p><b>ဟေတုပစ္စယောတိ</b>=ဟေတုပစ္စယောဟူသည်ကား၊ <b>ဟေတူ</b>= ဟိတ်ခြောက်ပါးတရားတို့သည်၊ <b>ဟေတုသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဟိတ်ခြောက်ပါးနှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနံ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b>=ထိုဟိတ်ခြောက်ပါးကြောင့် ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b>= စိတ္တဇရုပ် တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ဟေတုပစ္စယေန</b>=အကြောင်းပြုသော ဟေတု သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>ဟေတုပစ္စည်းပြီး၏။</p> <h3>၂။ အာရမ္မဏပစ္စယော</h3> <p><b>အာရမ္မဏပစ္စယောတိ</b>=အာရမ္မဏပစ္စယောဟူသည်ကား၊ <b>ရူပါယတနံ</b>=အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုစက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>သဒ္ဒါယတနံ</b>=အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <b>သောတဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဂန္ဓာယတနံ</b>=အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <b>ဃာနဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရသာယတနံ</b>= အရသာမျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b>=အတွေ့မျိုးစုံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <b>ကာယဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b>=အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <b>သဒ္ဒါယတနံ</b>=အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <b>ဂန္ဓာယတနံ</b>=အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည် <b>ရသာယတနံ</b>= အရသာမျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b>=အတွေ့မျိုးစုံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <b>မနောဓာတုယာစ</b>=မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောစိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>သဗ္ဗေဓမ္မာ</b>=အလုံးစုံသော အာရုံတရားတို့သည်၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=မနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယံ ယံ ဓမ္မံ</b>= အကြင်အကြင် အာရုံတရားကို၊ <b>အာရဗ္ဘ</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြု၍၊ <b>စိတ္တစေတသိကာ</b>=စိတ်စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ယေ ယေဓမ္မာ</b>=အကြင်အကြင် နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ</b>=ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်၏၊ <b>တေ တေ ဓမ္မာ</b>=ထိုထို အာရုံခြောက်ပါးတရားတို့သည်၊ <b>တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ</b>=ထိုထိုနာမ်တရားတို့အား၊ <b>အာရမ္မဏပစ္စယေန</b>=မှီတွယ်သမှု အာရုံပြုသောသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p>အာရမ္မဏပစ္စည်း ပြီး၏။</p> <h3>၃။ အဓိပတိပစ္စယော</h3> <p><b>အဓိပတိပစ္စယောတိ</b>=အဓိပတိပစ္စယော ဟူသည်ကား၊ <b>ဆန္ဒာဓိပတိ</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရသော ဆန္ဒစေတသိက်သည်၊ <b>ဆန္ဒ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဆန္ဒနှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b>=ထိုဆန္ဒကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b>= စိတ္တဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <b>အဓိပတိပစ္စယေန</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဝီရိယာဓိပတိ</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရသော ဝီရိယစေတသိက်သည်၊ <b>ဝီရိယသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဝီရိယနှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ် တရားတို့အား၎င်း၊ <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b>=ထိုဝီရိယကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b>= စိတ္တဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <b>အဓိပတိပစ္စယေန</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စိတ္တာဓိပတိ</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရသောစိတ်သည်၊ <b>စိတ္တ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုစိတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား ၎င်း၊ <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b>=ထိုစိတ်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b>=စိတ္တဇရုပ် တို့အား၎င်း၊ <b>အဓိပတိပစ္စယေန</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဝီမံသာဓိပတိ</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရသော ပညာစေတသိက်သည်၊ <b>ဝီမံသ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုပညာနှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b>=ထိုပညာကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b>= စိတ္တဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <b>အဓိပတိပစ္စယေန</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယံ ယံ ဓမ္မံ</b>=အကြင်အကြင် အာရုံတရားကို၊ <b>ဂရုံ ကတွာ</b>=လေးမြတ် သမှု အာရုံပြု၍၊ <b>စိတ္တစေတသိကာ</b>=စိတ်စေတသိက် ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ယေ ယေ ဓမ္မာ</b>=အကြင်အကြင် နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ</b>=ဖြစ်ပေါ်ကြ ကုန်၏၊ <b>တေ တေ ဓမ္မာ</b>=ထိုထိုအာရုံတရားတို့သည်၊ <b>တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ</b>=ထိုထိုနာမ်တရားတို့အား၊ <b>အဓိပတိပစ္စယေန</b>=ကြီးကဲလွှမ်းမိုး အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>အဓိပတိ ပစ္စည်း ပြီး၏။</p> <h3>၄။ အနန္တရပစ္စယော</h3> <p><b>အနန္တရပစ္စယောတိ</b>-အနန္တရပစ္စယောဟူသည်ကား-<b>စက္ခုဝိညာဏဓာတု</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာ</b>= ထိုစက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>= မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>= ထိုမနော ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>သောတဝိညာဏဓာတု</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုသောတဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>= နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနော ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနဝိညာဏဓာတု</b>=ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနော ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတု</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>= အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနော ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယဝိညာဏဓာတု</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>= ထိုမနော ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ် တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ်တရား တို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတတရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာဓမ္မာ</b>= အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ် ကုန်သော၊ <b>အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>အနန္တရ ပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာ ဓမ္မာ</b>=အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတတရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာဓမ္မာ</b>= အဗျာကတတရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ် ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတ တရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏၊။ <b>ပုရိမာပုရိမာ</b>= ရှေးရှေး၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာ ဓမ္မာ</b>=အဗျာကတ တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက် နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။<b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာဓမ္မာ</b>=အဗျာကတတရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>= နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ် တရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယေသံ ယေသံ ဓမ္မာနံ</b>=အကြင်အကြင်တရားတို့၏၊ <b>အနန္တရာ</b>= အခြားမဲ့၌၊ <b>စိတ္တစေတသိကာ</b>= စိတ်စေ တသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ယေ ယေ ဓမ္မာ</b>=အကြင်အကြင်နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ</b>=ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်၏၊ <b>တေ တေ ဓမ္မာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော ထိုထိုနာမ်တရားတို့သည်၊ <b>တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန်သော ထိုထိုနာမ်တရားတို့အား၊ <b>အနန္တရပစ္စယေန</b>=အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>အနန္တရပစ္စည်းပြီး၏။</p> <h3>၅။ သမနန္တရပစ္စယော</h3> <p><b>သမနန္တရပစ္စယောတိ</b>=သမနန္တရပစ္စယောဟူသည်ကား<b>စက္ခုဝိညာဏဓာတု</b>=စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုစက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>= နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ ။<b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနောဓာတ် နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>သောတဝိညာဏဓာတု</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာ အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>= မနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထို မနော ဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနဝိညာဏဓာတု</b>=ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာ အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနောဓာတ် နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတု</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ် တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာ အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။<b>မနောဓာတု</b>=မနော ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနော ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရ ပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာ အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယဝိညာဏဓာတု</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>= နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဓာတုယာ</b>=မနောဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>မနောဓာတု</b>=မနောဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာ</b>=ထိုမနော ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာစ</b>=နာမ်တရားတို့သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုယာ</b>=မနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာ အခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ် တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်း စွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာ ဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတ တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာဓမ္မာ</b>= အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ် ကုန်သော၊ <b>အကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ် တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရ ပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာ ဓမ္မာ</b>=အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>= နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတ တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာဓမ္မာ</b>= အဗျာကတတရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ် ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတ တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရ ပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာ အခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာ ဓမ္မာ</b>=အဗျာကတ တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ် တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာဓမ္မာ</b>= အဗျာကတတရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန် သော၊ <b>အကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရ ပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယေသံ ယေသံဓမ္မာနံ</b>=အကြင်အကြင်တရားတို့၏၊ <b>သမနန္တရာ</b>= ကောင်းစွာအခြားမဲ့၌၊ <b>စိတ္တစေတသိကာ</b>=စိတ်စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ယေ ယေ ဓမ္မာ</b>=အကြင်အကြင်နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇန္တိ</b>=ဖြစ် ပေါ်ကြကုန်၏၊ <b>တေ တေ ဓမ္မာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော ထိုထိုနာမ် တရားတို့သည်၊ <b>တေသံ တေသံ ဓမ္မာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော ထိုထိုနာမ်တရားတို့အား၊ <b>သမနန္တရပစ္စယေန</b>=ကောင်းစွာအခြားမဲ့ ဖြစ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>သမနန္တရပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၆။ သဟဇာတပစ္စယော</h3> <p><b>သဟဇာတပစ္စယောတိ</b>= သဟဇာတပစ္စယော ဟူသည် ကား<b>အရူပိနော</b>=နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရောခန္ဓာ</b>=လေးပါးသောခန္ဓာ တို့သည်၊ <b>အညမညံ</b>=အချင်းချင်း၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>=အတူဖြစ်ခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဟာဘူတာ</b>=မဟာဘုတ်ရုပ် ဓာတ်ကြီးတို့သည်၊ <b>အညမညံ</b>=အချင်းချင်း၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>= အတူဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ</b>=ပဋိသန္ဓေခဏ၌၊ <b>နာမရူပံ</b>=နာမ်နှင့်ရုပ်သည်၊ <b>အညမညံ</b>=အချင်းချင်း၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>=အတူဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စိတ္တစေတသိကာ</b>=စိတ်စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b>=နာမ် တရားတို့သည်၊ <b>စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ</b>=စိတ်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနံ</b>= စိတ္တဇရုပ်တို့အား၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>=အတူဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မဟာဘူတာ</b>=မဟာဘုတ်ရုပ်ဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့သည်၊ <b>ဥပါဒါ ရူပါနံ</b>=ဥပါဒါရုပ်တို့အား၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>=အတူဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပိနောဓမ္မာ</b>=ရုပ်တရားတို့သည်၊ <b>အရူပီနံဓမ္မာနံ</b>=နာမ်တရား တို့အား၊ <b>ကိဉ္စိကာလေ</b>=တရံတခါ၌၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>=အတူဖြစ်ခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊။ <b>ကိဉ္စိကာလေ</b>=တရံတခါ၌၊ <b>သဟဇာတပစ္စယေန</b>=အတူဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>နဟောတိ</b>=မဖြစ်။</p> <p>သဟဇာတ ပစ္စည်းပြီးပြီ။</p> <h3>၇။ အညမညပစ္စယော</h3> <p><b>အညမညပစ္စယောတိ</b>=အညမညပစ္စယောဟူသည်ကား<b>အရူပိနော</b>=နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ</b>=လေးပါးသောခန္ဓာ တို့သည်၊ <b>အညမညပစ္စယေန</b>=အချင်းချင်း မကင်းမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဟာဘူတာ</b>=မဟာဘုတ် ရုပ်ဓာတ်ကြီးတို့သည်၊ <b>အညမညပစ္စယေန</b>=အချင်းချင်း မကင်းမှု သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ</b>=ပဋိသန္ဓေခဏ၌၊ <b>နာမရူပံ</b>=နာမ်နှင့်ရုပ်သည်၊ <b>အညမညပစ္စယေန</b>=အချင်းချင်း မကင်းမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>အညမညပစ္စည်းပြီးပြီ။</p> <h3>၈။ နိဿယပစ္စယော</h3> <p><b>နိဿယပစ္စယောတိ</b>=နိဿယပစ္စယောဟူသည်ကား<b>အရူပိနော</b>=နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရောခန္ဓာ</b>=လေးပါးသောခန္ဓာ တို့သည်၊ <b>အညမညံ</b>=အချင်းချင်း၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စတ္တာရော</b>=လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဟာဘူတာ</b>=မဟာဘုတ် ရုပ်ဓာတ်ကြီးတို့သည်၊ <b>အညမညံ</b>=အချင်းချင်း၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာ သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ</b>=ပဋိသန္ဓေခဏ၌၊ <b>နာမရူပံ</b>=နာမ်နှင့်ရုပ်သည်၊ <b>အညမညံ</b>=အချင်းချင်း၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စိတ္တစေတသိကာ</b>=စိတ်စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b>=နာမ် တရားတို့သည်၊ <b>စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ</b>=စိတ်ကြောင့် ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနံ</b>= စိတ္တဇရုပ်တို့အား၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>မဟာဘူတာ</b>=မဟာဘုတ်ရုပ်ဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့သည်၊ <b>ဥပါဒါ ရူပါနံ</b>=ဥပါဒါရုပ်တို့အား၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>စက္ခာယတနံ</b>=စက္ခုပသာဒသည်၊ <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုစက္ခုဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>နိဿယ ပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။<br><b>သောတာယတနံ</b>=သောတပသာဒသည်၊ <b>သောတဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနာယတနံ</b>=ဃာနပသာဒသည်၊ <b>ဃာနဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဃာန ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>နိဿယ ပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှါယတနံ</b>=ဇိဝှါပသာဒသည်၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဇိဝှါဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>နိဿယ ပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယာယတနံ</b>=ကာယပသာဒသည်၊ <b>ကာယဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုကာယ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယံရူပံ</b>=အကြင် ဟဒယဝတ္ထုရုပ်ကို၊ <b>နိဿာယ</b>=မှီ၍၊ <b>မနော ဓာတုစ</b>=မနောစိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုစ</b>= မနော ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>ဝတ္တန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>တံ ရူပံ</b>=ထိုဟဒယဝတ္ထုရုပ်သည်၊ <b>မနောဓာတုယာစ</b>=မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>မနော ဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောစိတ်ဓာတ်, မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်တို့နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>နိဿယပစ္စယေန</b>=မှီရာ သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p>နိဿယပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၉။ ဥပနိဿယပစ္စယော</h3> <p><b>ဥပနိဿယပစ္စယောတိ</b>=ဥပနိဿယပစ္စယော ဟူသည်ကား<b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ် တရား တို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယေန</b>=အားကြီးသောမှီရာ သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ် တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကေသဉ္စိ</b>=အချို့ကုန်သော၊ <b>အကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ်တရား တို့အား၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယေန</b>=အားကြီးသောမှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာ ဓမ္မာ</b>=ကုသိုလ် တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာနံ ဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတ တရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယေန</b>= အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာဓမ္မာ</b>= အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန် သော၊ <b>အကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယ ပစ္စယေန</b>=အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာဓမ္မာ</b>= အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ဖြစ် ကုန်သော၊ <b>ကေသဉ္စိ</b>=အချို့ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ် တရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယေန</b>=အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာ ဓမ္မာ</b>= အကုသိုလ်တရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန် သော၊ <b>အဗျာကတာနံဓမ္မာနံ</b>=အဗျာကတတရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယ ပစ္စယေန</b>=အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာ ဓမ္မာ</b>= အဗျာကတတရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန် သော၊ <b>ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b>=ကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယေန</b>= အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာပုရိမာ</b>=ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အဗျာကတာဓမ္မာ</b>= အဗျာကတတရားတို့သည်၊ <b>ပစ္ဆိမာနံပစ္ဆိမာနံ</b>=နောက်နောက်၌ ဖြစ်ကုန် သော၊ <b>အကုသလာနံဓမ္မာနံ</b>=အကုသိုလ်တရားတို့အား၊ <b>ဥပနိဿယ ပစ္စယေန</b>=အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဥတုဘောဇနမ္ပိ</b>=ဥတုဓာတ်နှင့် ဘောဇဉ်သည်လည်း၊ <b>ဥပနိဿယ ပစ္စယေန</b>=အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုဂ္ဂလောပိ</b>=ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါသည်လည်း၊ <b>ဥပနိဿယပစ္စယေန</b>= အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>သေနာသနမ္ပိ</b>=နေရာအရပ်ဌာနသည်လည်း၊ <b>ဥပနိဿယ ပစ္စယေန</b>=အားကြီးသော မှီရာသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p>ဥပနိဿယ ပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၀။ ပုရေဇာတပစ္စယော</h3> <p><b>ပုရေဇာတပစ္စယောတိ</b>=ပုရေဇာတပစ္စယောဟူသည် ကား<b>စက္ခာယတနံ</b>=စက္ခုပသာဒသည်၊ <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=စက္ခု ဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုစက္ခုဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏၊ <b>သောတာယတနံ</b>=သောတပသာဒသည်၊ <b>သောတ ဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ် ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနာယတနံ</b>=ဃာနပသာဒသည်၊ <b>ဃာနဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ် ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှါယတနံ</b>=ဇိဝှါပသာဒသည်၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ဇိဝှါ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ် ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>= ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယာယတနံ</b>=ကာယပသာဒသည်၊ <b>ကာယဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုကာယဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b>= အဆင်းမျိုးစုံရူပါရုံသည်၊ <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုစက္ခုဝိညာဏ် စိတ် ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>သဒ္ဒါယတနံ</b>=အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <b>သောတဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပတ္တယုကာနံ</b>= ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဂန္ဓာယတနံ</b>=အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <b>ဃာနဝိညာဏဓာတုယာစ</b>= ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရသာယတနံ</b>=အရသာမျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုဇိဝှါ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ် သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b>=အတွေ့မျိုးစုံဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <b>ကာယဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုကာယဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရား တို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>= ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b>=အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <b>သဒ္ဒါယတနံ</b>=အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <b>ဂန္ဓာယတနံ</b>=အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <b>ရသာယတနံ</b>= အရသာမျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b>=အတွေ့မျိုးစုံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ သည်၊ <b>မနောဓာတုယာစ</b>=မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနော စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယံရူပံ</b>=အကြင်ဟဒယဝတ္ထုရုပ်ကို၊ <b>နိဿာယ</b>=မှီ၍၊ <b>မနောဓာတုစ</b>= မနောစိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုစ</b>=မနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>ဝတ္တန္တိ</b>=ဖြစ်ကုန်၏၊ <b>တံရူပံ</b>=ထိုဟဒယဝတ္ထုရုပ်သည်၊ <b>မနောဓာတုယာစ</b>=မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>= ထိုမနော စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>=နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ပုရေဇာတ ပစ္စယေန</b>=ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ် သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>မနောဝိညာဏဓာတုယာစ</b>=မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b>=ထိုမနောဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b>= နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>ကိဉ္စိကာလေ</b>=တရံတခါ၌၊ <b>ပုရေဇာတပစ္စယေန</b>= ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b>=ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကိဉ္စိကာလေ</b>=တရံတခါ၌၊ <b>ပုရေဇာတပစ္စယေန</b>၊ ရှေးဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b>=ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>နဟောတိ</b>=မဖြစ်။</p> <p>ပုရေဇာတပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၁။ ပစ္ဆာဇာတပစ္စယော</h3> <p><b>ပစ္ဆာဇာတပစ္စယောတိ</b> = ပစ္ဆာဇာတပစ္စယောဟူသည်ကား <br> <b>ပစ္ဆာဇာတာ</b> = နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စိတ္တ စေတသိကာ</b> = စိတ် စေတသိက် ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b> = နာမ်တရားတို့သည်၊ <br> <b>ပုရေဇာတဿ</b> = ရှေး၌ဖြစ် လေပြီးသော၊ <b>ဣမဿ ကာယဿ</b> = ဤကိုယ်အပေါင်းအား၊ <br> <b>ပစ္ဆာဇာတ ပစ္စယေန</b> = နောက်ဖြစ်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>ပစ္ဆာဇာတပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၂။ အာသေဝနပစ္စယော</h3> <p><b>အာသေဝနပစ္စယောတိ</b> = အာသေဝနပစ္စယော ဟူသည်ကား <br> <b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b> = ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော <b>ကုသလာဓမ္မာ</b> = ကုသိုလ်ဇော တရားတို့သည်၊ <br> <b>ပစ္ဆိမာနံပစ္ဆိမာနံ</b> = နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကုသလာနံ ဓမ္မာနံ</b> = ကုသိုလ်ဇောတရားတို့အား၊ <br> <b>အာသေဝနပစ္စယေန</b> = အထုံဓာတ်ပေးခြင်းသတ္တိဖြင့်။ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်။ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b> = ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အကုသလာဓမ္မာ</b> = အကုသိုလ်ဇောတရားတို့သည်၊ <br> <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b> = နောက်နောက်၌ဖြစ် ကုန်သော၊ <b>အကုသလာနံဓမ္မာနံ</b> = အကုသိုလ်ဇောတရားတို့အား၊ <br> <b>အာသေဝန ပစ္မယေန</b> = အထုံဓာတ်ပေးခြင်း သတ္တိဖြင့်။ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်။ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ပုရိမာ ပုရိမာ</b> = ရှေးရှေး၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကိရိယာဗျာကတာ</b> = ကြိယာအဗျာကတ ဇောဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b> = နာမ်တရားတို့သည်၊ <br> <b>ပစ္ဆိမာနံ ပစ္ဆိမာနံ</b> = နောက်နောက်၌ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ကိရိယာဗျာကတာနံ</b> = ကြိယာ အဗျာကတဇောဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနံ</b> = နာမ်တရားတို့အား၊ <br> <b>အာသေဝန ပစ္စယေန</b> = အထုံဓာတ်ပေးခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>အာသေဝနပစ္စည်းပြီးပြီ။</p> <h3>၁၃။ ကမ္မပစ္စယော</h3> <p><b>ကမ္မပစ္စယောတိ</b> = ကမ္မပစ္စယောဟူသည်ကား- <br> <b>ကုသလာ ကုသလံ</b> = ကုသိုလ်အကုသိုလ်ဖြစ်သော၊ <b>ကမ္မံ</b> = စေတနာကံသည်၊ <br> <b>ဝိပါကာနံ</b> = အကျိုးဝိပါက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ခန္ဓာနဉ္စ</b> = နာမ်ခန္ဓာတို့အား၎င်း၊ <b>ကဋတ္တာ ရူပါနဉ္စ</b> = ကမ္မဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <br> <b>ကမ္မပစ္စယေန</b> = အကျိုးဖြစ်ပေါ်စေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏၊ <br> <b>စေတနာ</b> = စေတနာစေတသိက်သည်၊ <b>သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = စေတနာ စေတသိက်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <br> <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b> = ထိုစေတနာစေတသိက်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b> = စိတ္တဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <br> <b>ကမ္မပစ္စယေန</b> = အကျိုးဖြစ်ပေါ်စေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>ကမ္မပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၄။ ဝိပါကပစ္စယော</h3> <p><b>ဝိပါကပစ္စယောတိ</b> = ဝိပါကပစ္စယောဟူသည်ကား- <br> <b>ဝိပါကာ</b> = အကျိုးဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အရူပိနော</b> = နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရောခန္ဓာ</b> = လေးပါးသောခန္ဓာတို့သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>ဝိပါကပစ္စယေန</b> = အကျိုးသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>ဝိပါကပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၅။ အာဟာရပစ္စယော</h3> <p><b>အာဟာရပစ္စယောတိ</b> = အာဟာရပစ္စယောဟူသည်ကား <br> <b>ကဗဠီကာရော</b> = အဆိုင်အခဲ အလုပ်အလွေ့၌တည်သော၊ <b>အာဟာရော</b> = အစာအာဟာရဟုဆိုအပ်သောဩဇာရုပ်သည်၊ <br> <b>ဣမဿ ကာယဿ</b> = ဤကိုယ် အပေါင်းအစုအား၊ <br> <b>အာဟာရပစ္စယေန</b> = ပွါးစီးလေအောင် ဆောင်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>အရူပိနော</b> = နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>အာဟာရာ</b> = ဖဿ, စေတနာ, ဝိညာဏ်တည်းဟူသော အာဟာရသုံးပါးတို့သည်၊ <br> <b>သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ယှဉ်ဘော်ယှဉ်ဘက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b> = ထိုနာမ်အာဟာရကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b> = စိတ္တဇရုပ်တို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အာဟာရပစ္စယေန</b> = ပွါးစီးလေအောင် ဆောင်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>အာဟာရ ပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၆။ ဣန္ဒြိယပစ္စယော</h3> <p><b>ဣန္ဒြိယပစ္စယောတိ</b> = ဣန္ဒြိယပစ္စယောဟူသည်ကား <br> <b>စက္ခုန္ဒြိယံ</b> = စက္ခုပသာဒဟုဆိုအပ်သော စက္ခုန္ဒြေသည်၊ <br> <b>စက္ခုဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုစက္ခုဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယ ပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>သောတိန္ဒြိယံ</b> = သောတပသာဒဟုဆိုအပ်သော သောတိန္ဒြေ သည်၊ <br> <b>သောတဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = သောတ ဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနိန္ဒြိယံ</b> = ဃာနပသာဒဟုဆိုအပ်သော ဃာနိန္ဒြေသည်၊ <br> <b>ဃာန ဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = ဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှိန္ဒြိယံ</b> = ဇိဝှါပသာဒဟုဆိုအပ်သော ဇိဝှိန္ဒြေသည်၊ <br> <b>ဇိဝှါဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယိန္ဒြိယံ</b> = ကာယပသာဒဟုဆိုအပ်သော ကာယိန္ဒြေသည်၊ <br> <b>ကာယဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = ကာယဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပဇီဝိတိန္ဒြိယံ</b> = ရုပ်ဇီဝိတိန္ဒြေသည်၊ <br> <b>ကဋတ္တာရူပါနံ</b> = ကမ္မဇရုပ်တို့ အား၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>အရူပိနော</b> = နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဣန္ဒြိယာ</b> = ဇီဝိတ, စိတ်, ဝေဒနာ, သဒ္ဓါ, ဝီရိယ, သတိ, သမာဓိ, ပညာတည်းဟူသော ဣန္ဒြေရှစ်ပါးတို့သည်၊ <br> <b>သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ဣန္ဒြေနှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b> = ထိုဣန္ဒြေကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b> = စိတ္တဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <br> <b>ဣန္ဒြိယပစ္စယေန</b> = အစိုးရခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>ဣန္ဒြိယပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၇။ ဈာနပစ္စယော</h3> <p><b>စျာနပစ္စယောတိ</b> = စျာနပစ္စယောဟူသည်ကား၊ <br> <b>စျာနင်္ဂါနိ</b> = ဝိတက်, ဝိစာရ, ပီတိ, ဝေဒနာ, ဧကဂ္ဂတာ တည်းဟူသော စျာနင်ငါးပါး တို့သည်၊ <br> <b>စျာနသမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = စျာန်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b> = ထိုစျာန်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b> = စိတ္တဇရုပ်တို့အား၎င်း၊ <br> <b>စျာနပစ္စယေန</b> = စိုက်စိုက်စူးစူး ရှုစားခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>စျာနပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၈။ မဂ္ဂပစ္စယော</h3> <p><b>မဂ္ဂပစ္စယောတိ</b> = မဂ္ဂပစ္စယော ဟူသည်ကား၊ <br> <b>မဂ္ဂင်္ဂါနိ</b> = သမ္မာဒိဋ္ဌိ, သမ္မာသင်္ကပ္ပ, သမ္မာဝါစာ, သမ္မာကမ္မန္တ, သမ္မာအာဇီဝ, သမ္မာဝါယာမ, သမ္မာသတိ, သမ္မာသမာဓိ, မိစ္ဆာဒိဋ္ဌိ, မိစ္ဆာသင်္ကပ္ပ, မိစ္ဆာဝါယမ, မိစ္ဆာသမာဓိ တည်းဟူသော မဂ္ဂင်တရားတို့သည်၊ <br> <b>မဂ္ဂ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = မဂ္ဂင်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>တံ သမုဋ္ဌာနာနံ</b> = ထို မဂ္ဂင်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနဉ္စ</b> = စိတ္တဇရုပ် တို့အား၎င်း၊ <br> <b>မဂ္ဂပစ္စယေန</b> = လမ်းခရီးသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>မဂ္ဂပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၁၉။ သမ္ပယုတ္တပစ္စယော</h3> <p><b>သမ္ပယုတ္တပစ္စယောတိ</b> = သမ္ပယုတ္တပစ္စယောဟူသည်ကား၊ <br> <b>အရူပိနော</b> = နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ</b> = လေးပါးသော ခန္ဓာတို့ သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>သမ္ပယုတ္တပစ္စယေန</b> = ယှဉ်ဘော် ယှဉ် ဘက်ဖြစ်သော သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>သမ္ပယုတ္တပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၂၀။ ဝိပ္ပယုတ္တ ပစ္စယော</h3> <p><b>ဝိပ္ပယုတ္တ ပစ္စယောတိ</b> = ဝိပ္ပယုတ္တ ပစ္စယောဟူသည်ကား <br> <b>ရူပိနောဓမ္မာ</b> = ရုပ်တရားတို့သည်၊ <b>အရုပီနံ ဓမ္မာနံ</b> = နာမ်တရားတို့အား၊ <br> <b>ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယေန</b> = ယှဉ်ဘော်ယှဉ်ဘက်မဟုတ်သော သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>အရူပိနော ဓမ္မာ</b> = နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>ရူပိနံ ဓမ္မာနံ</b> = ရုပ်တရား တို့အား၊ <br> <b>ဝိပ္ပယုတ္တပစ္စယေန</b> = ယှဉ်ဘော်ယှဉ်ဘက်မဟုတ်သော သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>ဝိပ္ပယုတ္တ ပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၂၁။ အတ္ထိ ပစ္စယော</h3> <p><b>အတ္ထိ ပစ္စယောတိ</b> = အတ္ထိပစ္စယောဟူသည်ကား- <br> <b>အရူပိနော</b> = နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရောခန္ဓာ</b> = လေးပါးသော ခန္ဓာတို့သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>စတ္တာရော မဟာဘူတာ</b> = မဟာဘုတ် ရုပ်ဓာတ်ကြီးလေးပါး တို့သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ</b> = ပဋိသန္ဓေခဏ၌၊ <b>နာမရူပံ</b> = နာမ်နှင့်ရုပ်သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>စိတ္တစေတသိကာ</b> = စိတ်စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b> = နာမ် တရားတို့သည်၊ <br> <b>စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ</b> = စိတ်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနံ</b> = စိတ္တဇရုပ်တို့အား၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>မဟာဘူတာ</b> = မဟာဘုတ်ရုပ်ဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့သည်၊ <br> <b>ဥပါဒါ ရူပါနံ</b> = ဥပါဒါရုပ်တို့အား၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>စက္ခာယတနံ</b> = စက္ခုပသာဒသည်၊ <br> <b>စက္ခုဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = စက္ခု ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုစက္ခုဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>သောတာယတနံ</b> = သောတပသာဒသည်၊ <br> <b>သောတဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနာယတနံ</b> = ဃာနပသာဒသည်၊ <br> <b>ဃာနဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှါယတနံ</b> = ဇိဝှါပသာဒသည်၊ <br> <b>ဇိဝှါဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ဇိဝှါ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဇိဝှါဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယာယတနံ</b> = ကာယပသာဒသည်၊ <br> <b>ကာယဝိညာဏဓာတုယာ စ</b> = ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုကာယ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b> = အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <br> <b>စက္ခုဝိညာဏ ဓာတုယာ စ</b> = စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုစက္ခု ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ် သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>သဒ္ဒါယတနံ</b> = အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <br> <b>သောတဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b>၊ သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုသောတ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဂန္ဓာယတနံ</b> = အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <br> <b>ဃာနဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရသာယတနံ</b> = အရသာမျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <br> <b>ဇိဝှါဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b> = အတွေ့မျိုးစုံဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <br> <b>ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံသမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှား ရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b> = အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <b>သဒ္ဒါယတနံ</b> = အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <b>ဂန္ဓာယတနံ</b> = အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <b>ရသာယတနံ</b> = အရသာ မျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b> = အတွေ့မျိုးစုံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <br> <b>မနော ဓာတုယာစ</b> = မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုမနော စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှား ရှိနေခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယံ ရူပံ</b> = အကြင်ဟဒယဝတ္ထုရုပ်ကို၊ <b>နိဿာယ</b> = မှီ၍၊ <br> <b>မနောဓာတု စ</b> = မနောစိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုစ</b> = မနောဝိညာဏ်စိတ် ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>ဝတ္တန္တိ</b> = ဖြစ်ကုန်၏၊ <br> <b>တံ ရူပံ</b> = ထိုဟဒယဝတ္ထုရုပ်သည်၊ <b>မနောဓာတုယာစ</b> = မနောစိတ် ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <br> <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုမနောစိတ်ဓာတ်, မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်တို့နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားရှိနေခြင်း သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>အတ္ထိ ပစ္စည်း ပြီး၏။</p> <h3>၂၂။ နတ္ထိပစ္စယော</h3> <p><b>နတ္ထိပစ္စယောတိ</b> = နတ္ထိပစ္စယောဟူသည်ကား၊ <br> <b>သမနန္တရ နိရုဒ္ဓါ</b> = အခြားမဲ့၌ချုပ်လေကုန်ပြီးသော၊ <b>စိတ္တစေတသိကာ</b> = စိတ် စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b> = နာမ်တရားတို့သည်၊ <br> <b>ပဋုပ္ပန္နာနံ</b> = နောက်နောက်၌ ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်သော၊ <b>စိတ္တစေတသိကာနံ ဓမ္မာနံ</b> = စိတ်စေတသိက်တရားတို့အား၊ <br> <b>နတ္ထိပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားမရှိ ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>နတ္ထိပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၂၃။ ဝိဂတပစ္စယော</h3> <p><b>ဝိဂတပစ္စယောတိ</b> = ဝိဂတပစ္စယောဟူသည်ကား၊ <br> <b>သမနန္တရ ဝိဂတာ</b> = အခြားမဲ့၌ ချုပ်ဆုံးကင်းပျောက်လေကုန်ပြီးသော၊ <b>စိတ္တ စေတသိကာ</b> = စိတ်စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b> = နာမ်တရားတို့သည်၊ <br> <b>ပဋုပ္ပန္နာနံ</b> = နောက်နောက်၌ ဆက်လက်ဖြစ်ပေါ်ကြကုန်သော၊ <b>စိတ္တ စေတသိကာနံဓမ္မာနံ</b> = စိတ်စေတသိက်တရားတို့အား၊ <br> <b>ဝိဂတပစ္စယေန</b> = ချုပ်ဆုံး ကင်းပျောက်ခြင်းသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>ဝိဂတပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <h3>၂၄။ အဝိဂတပစ္စယော</h3> <p><b>အဝိဂတပစ္စယောတိ</b> = အဝိဂတပစ္စယောဟူသည်ကား <br> <b>အရူပိနော</b> = နာမ်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>စတ္တာရော ခန္ဓာ</b> = လေးပါးသော ခန္ဓာတို့ သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှု သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>စတ္တာရော</b> = လေးပါးကုန်သော၊ <b>မဟာဘူတာ</b> = မဟာဘုတ် ရုပ် ဓာတ်ကြီးတို့သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှား တည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဩက္ကန္တိက္ခဏေ</b> = ပဋိသန္ဓေခဏ၌၊ <b>နာမရူပံ</b> = နာမ်နှင့်ရုပ်သည်၊ <br> <b>အညမညံ</b> = အချင်းချင်း၊ <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှု သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>စိတ္တ စေတသိကာ</b> = စိတ် စေတသိက်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b> = နာမ်တရားတို့သည်၊ <br> <b>စိတ္တသမုဋ္ဌာနာနံ</b> = စိတ်ကြောင့်ဖြစ်ကုန်သော၊ <b>ရူပါနံ</b> = စိတ္တဇရုပ်တို့အား၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏၊ <br> <b>မဟာဘူတာ</b> = မဟာဘုတ်ရုပ်ဓာတ်ကြီးလေးပါးတို့သည်၊ <b>ဥပါဒါ ရူပါနံ</b> = ဥပါဒါရုပ်တို့အား၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်း စေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏၊ <br> <b>စက္ခာယတနံ</b> = စက္ခုပသာဒသည်၊ <br> <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = စက္ခုဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုစက္ခုဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>သောတာယတနံ</b> = သောတာပသာဒသည်၊ <br> <b>သောတာဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုသောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဃာနာယတနံ</b> = ဃာနပသာဒသည်၊ <br> <b>ဃာနဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဇိဝှါယတနံ</b> = ဇိဝှါပသာဒသည်၊ <br> <b>ဇိဝှါဝိညာဏဓာတုယာစ</b> = ဇိဝှါ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဇိဝှါဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ကာယာယတနံ</b> = ကာယပသာဒသည်၊ <br> <b>ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာ</b> = ကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုကာယ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b> = အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <br> <b>စက္ခုဝိညာဏဓာတုယာ စ</b> = စက္ခုဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုစက္ခု ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>သဒ္ဒါယတနံ</b> = အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <br> <b>သောတဝိညာဏ ဓာတုယာ စ</b>၊ သောတဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုသောတ ဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဂန္ဓာယတနံ</b> = အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <br> <b>ဃာနဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ဃာနဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဃာနဝိညာဏ် စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတ ပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူး ပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရသာယတနံ</b> = အရသာမျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <br> <b>ဇိဝှါဝိညာဏ ဓာတုယာ စ</b> = ဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုဇိဝှါဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b> = အတွေ့မျိုးစုံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <br> <b>ကာယဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = ကာယဝိညာဏ်စိတ် ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုကာယဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့ အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ရူပါယတနံ</b> = အဆင်းမျိုးစုံ ရူပါရုံသည်၊ <b>သဒ္ဒါယတနံ</b> = အသံမျိုးစုံ သဒ္ဒါရုံသည်၊ <b>ဂန္ဓာယတနံ</b> = အနံ့မျိုးစုံ ဂန္ဓာရုံသည်၊ <b>ရသာယတနံ</b> = အရသာ မျိုးစုံ ရသာရုံသည်၊ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာယတနံ</b> = အတွေ့မျိုးစုံ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံသည်၊ <br> <b>မနောဓာတုယာစ</b> = မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုမနောစိတ်ဓာတ်နှင့်ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှုသတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြု တတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p><b>ယံ ရူပံ</b> = အကြင် ဟဒယဝတ္ထုရုပ်ကို၊ <b>နိဿာယ</b> = မှီ၍၊ <br> <b>မနောဓာတု စ</b> = မနောစိတ်ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏဓာတုစ</b> = မနောဝိညာဏ်စိတ် ဓာတ်သည်၎င်း၊ <b>ဝတ္တန္တိ</b> = ဖြစ်ကုန်၏၊ <br> <b>တံ ရူပံ</b> = ထိုဟဒယဝတ္ထုရုပ်သည်၊ <b>မနောဓာတုယာစ</b> = မနောစိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <b>မနောဝိညာဏ ဓာတုယာစ</b> = မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်အား၎င်း၊ <br> <b>တံ သမ္ပယုတ္တကာနံ</b> = ထိုမနော စိတ်ဓာတ်, မနောဝိညာဏ်စိတ်ဓာတ်တို့နှင့် ယှဉ်ကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာနဉ္စ</b> = နာမ်တရားတို့အား၎င်း၊ <br> <b>အဝိဂတပစ္စယေန</b> = ထင်ရှားတည်ရှိ မကင်းစေမှု သတ္တိဖြင့်၊ <b>ပစ္စယော</b> = ကျေးဇူးပြုတတ်သည်၊ <b>ဟောတိ</b> = ဖြစ်၏။</p> <p>အဝိဂတပစ္စည်း ပြီးပြီ။</p> <p><b>ပစ္စယနိဒ္ဒေသော</b> = ပစ္စည်းနှစ်ဆယ့်လေးသွယ်ကို အကျယ်ဖွင့်ပြခြင်းသည်၊ <b>နိဋ္ဌိတော</b> = ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3> မဟာဗောဓိပင် အပရာဇိတပလ္လင်တော်မှ စ၍သတ္တဋ္ဌာန စမ္ပယ်တော်မူနေပုံကို ရည်စူး၍ ဖွဲ့နွဲ့သီကျူး အပ်သော သတ္တဋ္ဌာန ဘုရားရှိခိုး</h3> <p>၁။ ဘုန်းရောင်ထွန်းထိန်၊ စောမုနိန်။ ပညိန္ဒြေ၊ ချွေရာမှန်ဘိ၊ ဗောဓိကြငှန်း၊ ရွှေညောင်နန်းဝယ်၊ ထူးဆန်းအံ့လောက်၊ မြေမှပေါက်သား၊ ရောင်တောက်မာရ်နှင်၊ ရွှေပလ္လင်ထက်၊ သဗ္ဗညုတ၊ ဉာဏ်ကိုရပြီး၊ သတ္တာဟရက်၊ ဘွဲ့ခွေလျက်ပင်၊ ငြိမ်သက် တင့်တယ်၊ သုံးစမ္ပယ်သည်။ ဘုန်းကြွယ်လက်ဦး ဘွယ်ပေကို။</p> <p>၂။ နှစ်ကြိမ်မြောက်ထ၊ သတ္တာဟတွင်၊ မာရပယ်လှန်၊ ပလ္လင်ပျံမှ ဧသန်တူရူ၊ ရပ်တော်မူလျက်၊ ကြည်ဖြူငြိမ်းချမ်း၊ ပလ္လင်နန်းကို၊ ဖြောင့်တမ်းစက္ခု၊ စိမ်းစိမ်းရှုလျက်၊ သုံးလူ့ရှင်ပင်၊ ပျော်စံ ရွှင်သည်။ကြည်လင်ညွတ်နူး ဘွယ်ပေကို။</p> <p>၃။ သုံးကြိမ်မြောက်ထ၊ သတ္တာဟတွင်၊ ဗောဓိပင်မှ၊ မြောက်ခွင် ဥတ္တရာ၊ စင်္ကြံသာ၌၊ လူးလာတုံ့ခေါက်၊ ကြွချီလျှောက်၍၊ ဘုန်းတောက်ဘုရား၊ ပျော်စံစားသည်။ တရားဆင်ခြင် လျက်ပေကို။</p> <p>၄။ လေးကြိမ်မြောက်ထ၊ သတ္တာဟတွင်၊ ဗောဓိပင်နှင့်၊ ပလ္လင် ထွန်းတောက်၊ အနောက်မြောက်ဝယ်၊ အံ့လောက်ဘွယ်ရာ၊ ရတနာရိပ်ငြိမ်၊ စံရွှေအိမ်၌၊ ကြိမ်ကြိမ်ဘန်ခါ၊ ဘိဓမ္မာကို၊ မဟာဉာဏ၊ သာဂရဖြင့်၊ ဗုဒ္ဓရှင်ပင်၊ သုံးဆင်ခြင်သည်။ ရောင်ရှင်ခြောက်ဖြာ ညီးလို့ကို။</p> <p>၅။ ငါးကြိမ်မြောက်ထ၊ သတ္တာဟတွင်၊ ဗောဓိပင်မှ၊ ရှေ့ခွင်ပြုဗ္ဗာ၊ ရပ်ဒိသာဝယ်၊ ကြီးစွာမြင့်ခေါင်၊ ဆိတ်ကျောင်းညောင်၌၊ ဘုန်းခေါင်ပရမေ၊ စမ္ပာယ်နေသည်။ ရိုသေမြတ်နိုး ဘွယ် ပေကို။</p> <p>၆။ ခြောက်ကြိမ်မြောက်ထ၊ သတ္တာဟတွင်၊ ပလ္လင်ရွှေညောင်၊ အရှေ့တောင်၌၊ မြရောင်လိုလို၊ ရေညိုပြည့်လျှမ်း၊ ကြာပန်း ညွတ်ရုံ၊ ပန်းမျိုးစုံသည်၊ မုဉ္စလိန္ဒာ၊ အိုင်သာဖြန့်ကျင်း၊ ကျည်းပင်ရင်းဝယ်၊ သနင်းလူ့ဆွေ၊ စမ္ပယ်နေသော်၊ မိုးလေ ထန်ပြင်း၊ သွန်းချခြင်းကြောင့်၊ မြွေမင်းရန်ဟန့်၊ ပါးပျဉ်းဖြန့်လျက်၊ ချီးအံ့တန်ခိုး၊ ဆောင်းကာမိုးသည်။ ရှေးရိုး သမ္ဘာတော် ကြောင့်ကို။</p> <p>၇။ ခါသတ္တမ၊ သတ္တာဟတွင်၊ ဗောဓိပင်မှ၊ တောင်ပြင်လက်ျာ၊ မြေမျက်နှာဝယ်၊ ရာဇာယတန၊ မည်ရခေါ်တွင်၊ လင်းလွန်းပင်၌၊ သဗ္ဗညုဖျား၊ ပျော်စံစားသည်။ ကြီးမားဉာဏ်တော် ဘွင့်လို့ကို။</p> <p>* ထိုခုနစ်ပါး၊ အရပ်များကို၊ ရှေ့သွားသဒ္ဓါ၊ ကြည်ညိုစွာလျှင်၊ ဝန္ဒနာမာန၊ ဂါရဝဖြင့်၊ ဦးချညွတ်ကျိုး၊ ကျွန်ရှိခိုးသည်။ ကောင်းကျိုးခပ်သိမ်း ပြည့်စေသောဝ်။</p> <p>သတ္တဋ္ဌာန ဘုရားရှိခိုး ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3> ဖွားတော်မူသောနေ့ စသော ခုနစ်နေ့တို့အား ရည်စူး၍ ချီးကျူး ဖွဲ့ဆိုအပ်သော ခုနစ်နေ့ ဗုဒ္ဓဝင်ဘုရားရှိခိုးနှင့် ဆုတောင်းအမျိုးမျိုး</h3> <p>၁။ သုံးလူ့ရှင်ပင်၊ ကျွန့်ထိပ်တင်။သောင်းခွင်စကြဝဠာ၊ နတ် ဗြဟ္မာတို့၊ ညီညာရုံးစု၊ တောင်းပန်မှုကြောင့် ရတုနဂို၊ ရွှန်းရွှန်း စိုသည်၊ ဝါဆိုလပြည့်၊ ကြွက်မင်းနေ့ဝယ်၊ ချမ်းမြေ့ကြည်ဖြူ၊ သန္ဓေယူသည်။ ။ နတ်လူငြိမ်းဘို့ ကိန်းပါကို။</p> <p>၂။ သန္ဓေယူခါ၊ ဆယ်လကြာသော်၊ မဟာသက္ကရာဇ်၊ ခြောက်ဆဲ့ ရှစ်ကြုံ၊ ကဆုန်လပြည့်၊ သောကြာနေ့ဝယ်၊ ချမ်းမြေ့စုံစီ၊ လုမ္ဗိနီ၌၊ မဟီ လှိုက်ဆူ၊ ဘွားတော်မူသည်။ နတ်လူအောင်မြို့ လမ်းပါကို။</p> <p>၃။ ဖွားမြင်မြောက်သော်၊ ဆဲ့ခြောက်နှစ်ရွယ်၊ ပျိုနုနယ်၌၊ သုံးသွယ် ရွှေနန်း၊ သိမ်းမြန်းပြီးလစ်၊ ဆဲ့သုံးနှစ်လျှင်၊ ဘုန်းသစ်လျှံလူ၊ စံတော်မူ၍၊ ရွယ်မူနုဖြိုး၊ နှစ်ဆဲ့ကိုးဝယ်၊ လေးမျိုးနိမိတ်၊ နတ်ပြ ဟိတ်ကြောင့်၊ ရွှေစိတ်ငြင်ငြို၊ သံဝေပိုက၊ ဝါဆိုလပြည့်၊ ကျားမင်း နေ့ဝယ်၊ ချမ်းမြေ့ရဂုံ၊ တောရပ်လှုံသည်။စုံမြိုင်ပင်ရိပ် ခမ်းမှာကို။</p> <p>၄။ တောရပ်မြိုင်ပေါ်၊ ခြောက်နှစ်ပျော်၍၊ ခါတော်တဖုံ၊ ပွင့်ချိန် ကြုံက၊ ကဆုန်လပြည့်၊ ဆင်မင်းနေ့ဝယ်၊ မြေ့ပရမေ၊ ပလ္လင် ဘွေထက်၊ ရွှေညောင်တော်ကြီး၊ ဗိတာန်ထီးနှင့်၊ မငြီးကြည်ဖြူ၊ နေတော်မူလျက်၊ ရန်မြူခပင်း၊ အမိုက်သင်းကို၊ အရှင်းပယ် ဖျောက်၊ အလင်းပေါက်က၊ ထွန်းတောက်ဘုန်းတော်၊ သောင်း လုံးကျော်သည်။ သုံးဘော်လူတို့ ငြမ်းပါကို။</p> <p>၅။ ဘုရားဖြစ်ခါ၊ မိဂဒါသို့၊ စကြာရွှေဘွား၊ ဖြန့်ချီသွား၍၊ ငါးပါးဝဂ္ဂီ၊ စုံအညီနှင့်၊ မဟီတသောင်း၊ တိုက်အပေါင်းမှ၊ ခညောင်းကပ်လာ၊ နတ်ဗြဟ္မာအား၊ ဝါဆိုလပြည့်၊ စနေနေ့ဝယ်၊ ကြွေ့ကြွေ့လျှံတက်၊ ဓမ္မစက်ကို၊ မိန့်မြွတ်ထွေပြား၊ ဟောဘော်ကြားသည်။တရား နတ်စည် ရွမ်းတယ်ကို။</p> <p>၆။ တရားနတ်စည်၊ ဆော်ရွမ်းလည်က၊ သုံးမည်ဘုံသိုက်၊ တစ် သောင်းတိုက်ဝယ်၊ ကျွတ်ထိုက်သ သူ၊ နတ်လူဗြဟ္မာ၊ သတ္တဝါကို၊ ခေမာသောင်သို့၊ ဘောင်ကူးတို့ဖြင့်၊ ဆောင်ပို့ပြီးခါ၊ ဝါ လေးဆဲ့ငါး၊ သက်ကားရှစ်ဆယ်၊ စုံပြည့်ကြွယ်က၊ ရာလေးဆဲ့ရှစ်၊ သက္ကရာဇ်ဝယ်၊ နယ်မလ္လာတိုင်း၊ စံနှိုင်းမယုတ်၊ ကုဿိန္နာရုံ၊ အင်ကြင်းစုံ၌၊ ကဆုန်လပြည့်၊ အင်္ဂါနေ့ဝယ်၊ ချမ်းမြေ့နိဗ္ဗူ၊ စံတော်မူသည်။ဝှန်းဆူသောင်းလုံး ကျော်တယ်ကို။</p> <p>၇။ နိဗ္ဗူစံပြီ၊ ရှုမအီသား၊ သိင်္ဂိရွှေလှော်၊ အလောင်းတော်ကို၊ ထိုရော်ကဆုန်၊ လဆုတ်ကြုံ၍၊ ဂဠုန်နေ့ဝယ်၊ ခိုးငွေ့မနှော၊ ဓာတ်တေဇောလျှင်၊ ရှင်စောဉာဏ်စက်၊ ဓိဋ္ဌာန်ချက်ဖြင့်၊ လျှံ တက်ကော်ရော်၊ မီးပူဇော်သည်။ မွေတော်ရှစ်စိတ် ကြွင်းတယ်ကို။</p> <p>* ထိုခုနစ်နေ့၊ သာချမ်းမြေ့ကို၊ ဆွေ့ဆွေ့ကြည်ဖြူ၊ အာရုံယူလျက်၊ သုံးလူတို့နတ်၊ မြတ်ထက်မြတ်သား၊ ကိုယ်တော်ဖျားကို၊ သုံး ပါးမွန်စွာ၊ ဝန္ဒနာနှင့်၊ သဒ္ဓါဖြိုးဖြိုး၊ ကျွန်ရှိခိုးသည်။ ကောင်းကျိုးခပ်သိမ်း ကြွယ်စေသောဝ်။</p> <p>* အဆုံးဘဝ၊ တိုင်ပြန်ကလည်း၊ ပညာ့အရာ၊ ဘိဓမ္မာနှင့်၊ ကြေညာ ကျော်ကြား၊ လူအများကို၊ တရားစည်ကြီး၊ ခြိမ့်ခြိမ့်တီး၍၊ မီးဆဲ့တစ်တန်၊ ငြိမ်းရာမှန်သည်။နိဗ္ဗာန်အောင်မြို့ ရောက်စေ သောဝ်။</p> <p>၁။ သုံးလူ့ထွတ်ထား၊ မြတ်တရားနှင့်၊ ရှစ်ပါးသံဃာ၊ ရတနာကို၊ သဒ္ဓါရိုကျိုး၊ လက်စုံမိုး၍၊ ရှိခိုးပါရ၊ ဤပုညကြောင့်၊ ဒိဋ္ဌမျက်မြင်၊ ဘဝတွင်လည်း၊ ကင်းစင်အန္တရာယ်၊ ကောင်းကျိုးကြွယ်လျက်၊ ဆယ်ဖြာအညီ၊ ပါရမီနှင့်၊ ဆယ်လီပုည၊ မြတ်ဓမ္မလည်း၊ နိစ္စ ရွှင်ဖြိုး၊ နေ့စဉ်တိုးသည်။သက်ဇိုဝ်းကြာမြင့် ရှည်စေသောဝ်။</p> <p>၂။ ဘဝတစ်ဘန်၊ ဖြစ်တုံပြန်လည်း၊ လေးတန်အပါယ်၊ ရှစ်သွယ် ရပ်ပြစ်၊ ကင်းတုံလစ်၍၊ ရှင်ချစ်မြတ်စွာ၊ သာသနာလျှင်၊ ရောင် ဝါထိန်ဝင်း၊ လင်းရာ တမူ၊ လူကောင်း နတ်ကောင်း၊ ဘဝ ကောင်း၌၊ ညွှတ်ညောင်း သန္ဓေ၊ တိဟိတ် နေ၍၊ ဆွေလယ် မျိုးလယ်၊ တန်ခိုးကြွယ်သည်။ လယ နှယ် ထွန်းတင့်ပါစေသောဝ်။</p> <p>၃။ အသိအလိမ္မာ၊ ဉာဏ်ပညာနှင့်၊ သဒ္ဓါသီလ၊ သုတပြည့်ဖြိုး၊ ဂုဏ် တန်ခိုးလည်း၊ အမျိုးလေးဘော်၊ သတင်းကျော်လျက်၊ သူတော်တို့ထုံး၊ ကျင့်သုံးတရား၊ အမှားမလိုက်၊ စရိုက်စင်ဖြူ၊ အလှူရေစက်၊ လက်နှင့်မကွာ၊ ရှစ်ဖြာဥပုသ်၊ မယုတ်ကြိုးစား၊ လေးပါးဗြဟ္မစိုရ်၊ ရွှန်းရွှန်းစိုသည်။ကုသိုလ်ကိုယ်လုံး ထုံစေသောဝ်။</p> <p>၄။ ပတ္တမြားပလ္လင်၊ ကံ့ကော်ပင်ဝယ်၊ ငါးအင်မာရ်စစ်၊ အောင်ပွဲ လှစ်၍၊ ခေတ်ဇာတိလုံး၊ သိမ့်သိမ့်ချုံးလျက်၊ ရွှေဘုန်းစိုက်ထူ၊ ပွင့်တော်မူသား၊ သုံးလူ့သခင်၊ မိတေးရှင်ကို၊ မျက်မြင်ဖူး၍၊ အထူးကြည်ညို၊ ဘုန်းရိပ်ခိုသည်။မဂ်-ဖိုလ်-နိဗ္ဗာန် ရောက် စေသောဝ်။</p> <p>၅။ သုံးလူ့ထွတ်ထား၊ မြတ်တရားနှင့်၊ ရှစ်ပါးသံဃာ၊ အရိယာအား၊ ရတနာမိုဃ်း၊ ရွာသွန်းဖြိုးသို့၊ ကိုးပါး ခြောက်စုံ၊ ကိုးရပ်ဂုဏ်ကို၊ အာဂုံချီးကျူး၊ နှုတ်လျှာမြူး၍၊ ကြည်နူးဆွဆွ၊ ရှိခိုးရသည့်၊ ပုည ကုသိုလ်၊ အဖို့ကိုလျှင်၊ မွေးမိခင်နှင့်၊ ဖခင်ဆရာ၊ ဉာတကာက၊ သတ္တဝါအများ၊ နတ်တို့အားလည်း၊ ရငြားပါစေ၊ မျှပေးဝေသည်။ ။ကောင်းထွေသာဓု ခေါ်စေသောဝ်။</p> <p>ခုနစ်နေ့ ဗုဒ္ဓဝင်ဘုရားရှိခိုးနှင့် ဆုတောင်းများပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3>အမျိုးသမီးဝတ်သင်းသူများ ဆုတောင်း</h3> <p>အမှာ။ဤအမျိုးသမီးဝတ်သင်းသူများဆုတောင်းမှာ ခုနစ်နေ့ဗုဒ္ဓဝင် ဘုရား ရှိခိုးဆုတောင်းအမျိုးမျိုးနှင့် တူပြီဖြစ်၍ အထူးဖေါ်ပြခြင်း မပြုတော့ပေ၊ အလိုရှိသူတို့သည် ခုနစ်နေ့ဗုဒ္ဓဝင်ဘုရားရှိခိုးနှင့် ဆုတောင်းအမျိုးမျိုးမှ (၁။-မှ- စ၍၊ ၅။-) အပိုဒ်အထိ ကျက်မှတ်ဆုတောင်းကြပါကုန်။</p> <p>အမျိုးသမီး ဝတ်သင်းသူများဆုတောင်းပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>အမျိုးသားဝတ်သင်းသားများ ဆုတောင်း</h3> <p>* <b>ဣမိနာပုညေန</b>=ယခုအကျွန်ုပ်ပြုရသော ဤကောင်းမှု, ဤ ကုသိုလ်ကြောင့်၊ <b>ဒိဋ္ဌဓမ္မေ</b>=ယခုဘဝ ပစ္စက္ခ၌၊ <b>ဒီဃာယုကော</b>= အသက်ရှည်ခြင်းနှင့်ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>အရောဂေါ</b>=အနာခပ်သိမ်းတို့မှ ကင်းလွတ်ရသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>= ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>အဝေရော</b>=ရန်သူခပ်သိမ်းတို့မှ ကင်းလွတ်ရသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>= ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>အနဝဇ္ဇေသု</b>=အပြစ်မရှိကုန်သော၊ <b>ဌာနေသု</b>=လောက, ဓမ္မ နှစ်ဌာနတို့၌၊ <b>စိန္တာသိဒ္ဓေါ</b>=ကြံတိုင်းလည်းအောင် ဆောင်တိုင်း လည်းမြောက် အဆုံးရောက်အောင် ထမြောက်ပြီးစီးနိုင်သည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>သမ္ပရာယေ</b>=နောင်တမလွန်ဘဝ၌၊ <b>ဥစ္စကုလေသု</b>=မြင့်မြတ် သော လူမျိုး, မြင့်မြတ်သောနတ်မျိုးတို့၌၊ <b>တိဟေတုကော</b>= တိဟိတ် ပဋိသန္ဓေ ဆက်တိုင်းနေ၍၊ <b>ပညိန္ဒြေ</b>=အခြေကြီးမား ပညာအား နှင့်ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>မဟဒ္ဓနော</b>=ကြီးမြတ်သော ဥစ္စာဓနဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>မဟိဒ္ဓိကော</b>=ကြီးမြတ်သော တန်ခိုးတေဇာ အရှိန်အဝါနှင့် ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>သဒ္ဓါသမ္ပန္နော</b>=ထက်သန်သော သဒ္ဓါတရားနှင့် ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>သုက္ကဓမ္မော</b>=မကောင်းမှု ဒုစ္စရိုက်တို့မှ ရှက်တတ်ခြင်း, ကြောက် တတ်ခြင်းဟူသော ဖြူစင်သော တရားနှစ်ပါးနှင့် အခါခပ်သိမ်း ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>ဗဟုဿုတော</b>=အတတ်ပညာ ဝိဇ္ဇာသိပ္ပ ဟူသမျှတို့၌ ကြားကာ, မြင်ကာ, ကြံစည်ကာနှင့် လိမ္မာတတ်မြောက် ပေါက်ရောက် နိုင်ငြား အလွန်များသော ဗဟုဿုတဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံသည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>ဒါနာဘိရတော</b>=ပေးကမ်းလှူဒါန်းမှု၌ အလွန်မွေ့လျော်နိုင် သည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>သီလာဘိရတော</b>=သီတင်းသီလ ကျင့်သုံးမှု၌ အလွန်မွေ့လျော် နိုင်သည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>ဘာဝနာဘိရတော</b>=ကမ္မဋ္ဌာန်းဘာဝနာ ပွါးများမှု၌ အလွန် မွေ့လျော်နိုင်သည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏၊</p> <p>* <b>အန္တိမဘဝေ</b>=အဆုံးဘဝ၌၊ <b>ဂုဏဂဏပရိဝါရံ</b>=ပဋိသမ္ဘိဒါ အဘိညာစျာန် ဂုဏ်ပေါင်းရံအပ်သော၊ <b>အရဟတ္တံ</b>=အရဟတ္တ မဂ်ဉာဏ်, အရဟတ္တဖိုလ်ဉာဏ်ကို၊ <b>လဘာမိ</b>=ရရပါလို၏ ဘုရား။</p> <p>အမျိုးသားဝတ်သင်းသားများ ဆုတောင်းပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ပန်းကပ်လှူ ပူဇော်ရန်</h3> <p><b>ဘန္တေ ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူးဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံတော် မူသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တဝ</b>=အရှင်ဘုရား၏၊ <b>သီလဂန္ဓာ</b>=လေးသင်္ချေနှင့် ကမ္ဘာတစ်သိန်းကာလပတ်လုံး ဖြည့်ကျင့်တော်မူအပ်ကုန်သော သီလတော်မြတ်တို့၏ ကျေးဇူးသတင်း အသင်းအထုံတို့သည်၊ <b>ယာဝ ဘဝဂ္ဂါ</b>= မြေမှအထက် ဘုံဘဝဂ်တိုင်အောင်၊ <b>ပဝါယန္တိ</b>=တကြိုင်ကြိုင် လှိုင်ကုန်၏၊ <b>တေဟိ</b>=ထိုသီလတော်ဂုဏ် အထုံအသင်းတို့သည်၊ <b>ပလောဘိတာ</b>= သွေးဆောင် ဖျားယောင်းအပ်ကုန်သော ကျွတ်ထိုက်သသူ နတ်လူဗြဟ္မာ သတ္တဝါ အပေါင်းတည်းဟူသော ပျားပိတုံးတို့သည်၊ <b>ဓမ္မကာမာ</b>= အလွန်တရာ ချိုလှစွာသော ဒေသနာပန်းယက်ကို မက်မောတွယ်တာ ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>တယိ</b>=ရင်းဖျားမလွတ် ပင်လုံးကျွတ်ပွင့်တော် မူပေသော အရှင်ဘုရားတည်းဟူသော မဉ္ဇူသကပန်းပင်ကြီး၌၊ <b>သမောသဋာ</b>=သိန်းသန်းသင်္ချေ ရေ၍မဆုံး တအုန်းအုန်းလျှင် စုရုံးခစား ကြရကုန်၏၊ <b>တဝ</b>=အရှင်ဘုရား၏၊ <b>သီလဂန္ဓေ</b>=သီလတော်အနန္တတည်း ဟူသော ရနံ့အထုံ ကျေးဇူးဂုဏ်တို့ကို၊ <b>ဥဒ္ဒိဿ</b>=ရည်မှတ်၍၊ <b>ဣမေဟိ ပုပ္ဖေဟိ</b>=ဤပန်းတို့ဖြင့်၊ <b>ပူဇေမိ</b>=ပူဇော်ပါ၏ဘုရား။</p> <p>ဆုတောင်း။ <b>ဣမိနာပုညေန</b>=ဤကောင်းမှုကြောင့်၊ <b>အဟံ</b>= တပည့်တော်သည်၊ <b>အနုတ္တရံ</b>=အတုမရှိသော၊ <b>သီလဂန္ဓ ပရိဘာဝိတံ</b>= လောကုတ္တရာ ကြိုင်စွာအထုံ သီလဂုဏ်ဖြင့် ထုံမွှမ်းအပ်သော၊ <b>အဂ္ဂမဂ္ဂပုပ္ဖံ</b>=အရဟတ္တမဂ်တည်းဟူသော ပန်းမြတ်ကို၊ <b>ဓာရေမိ</b>=မကြာ မတင် ပန်ဆင်ရပါလို၏ဘုရား၊ <b>ဘဝေသုစ</b>=ဖြစ်လေရာရာ ဘဝတိုင်း ဘဝတိုင်းတို့၌လည်း၊ <b>သီလဂန္ဓေဟိ</b>=သီလတည်းဟူသော မွှေးကြိုင် သင်းပျံ့ ပန်းရနံ့တို့ဖြင့်၊ <b>ပဝါရိတော</b>=ရပ်ဆယ်မျက်နှာ ကြေညာသတင်း တသင်းကြိုင်ကြိုင် အမြဲလှိုင်သည်၊ <b>ဘဝါမိ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏ဘုရား။</p> <p>ပန်းကပ်လှူ ပူဇော်ရန် ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ရေချမ်းကပ်လှူ ပူဇော်ရန်</h3> <p><b>ဘန္တေ ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူးဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံတော် မူသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တဝ</b>=အရှင်ဘုရား၏၊ <b>မေတ္တောဒကာ</b>=လေး သင်္ချေနှင့် ကမ္ဘာတစ်သိန်းကာလပတ်လုံး ပွါးများတော်မူအပ် ကုန်သော ငါးရာ့နှစ်ဆယ် ရှစ်သွယ်မေတ္တာ ချမ်းမြစွာသော သီတာ အမြုတေ အမြိုက်ရေတို့သည်၊ <b>ယာဝ ဘဝဂ္ဂါ</b>=မြေမှအထက် ဘုံဘဝဂ် တိုင်အောင်၊ <b>ပဝတ္တန္တိ</b>=ဆန်တက် စီးဖြာကြ ကုန်၏၊ <b>သတ္တာ</b>=တစ်ထောင့် ငါးရာ ကိလေသာတို့ဖြင့် ပြင်းစွာဆူလှိုက် ပူအိုက်မောပန်း၍ နေကြကုန်သော လူနတ်ဗြဟ္မာ သတ္တဝါအပေါင်းတို့သည်၊ <b>သီတကာမာ</b>=ချမ်းသာ အေးငြိမ်းခြင်းကို အလိုရှိကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>တယိ</b>=ကြည်လင်ချမ်းမြ ချိုမြိန်လှစွာသော အရှင်ဘုရားတည်းဟူသော အနောတတ်အိုင်ကြီး၌၊ <b>သမောသဋာ</b>=သိန်းသန်းသင်္ချေ ရေ၍မဆုံး တအုန်းအုန်းလျှင် စုရုံးသက် ရောက်ကြရကုန်၏၊ <b>တဝ</b>=အရှင်ဘုရား၏၊ <b>မေတ္တောဒကာနိ</b>=ငါးရာ့ နှစ်ဆယ် ရှစ်သွယ်မေတ္တာ ချမ်းမြစွာသော သီတာအမြုတေ အမြိုက် ရေတို့ကို၊ <b>ဥဒ္ဒိဿ</b>=ရည်မှတ်၍၊ <b>ဣမံ ဥဒကံ</b>=ဤရေချမ်းတော်ကို၊ <b>ဒေမိ</b>=လှူဒါန်းပူဇော်ပါ၏ဘုရား။</p> <p>ဆုတောင်း။ <b>ဣမိနာ ပုညေန</b>=ဤကောင်းမှုကြောင့်၊ <b>အဟံ</b>= တပည့်တော်သည်၊ <b>အတိသီတလံ</b>=တစ်ထောင့်ငါးရာ ကိလေသာ တည်း ဟူသော အပူအအိုက်ခပ်သိမ်းတို့မှ ကင်းငြိမ်းကွာဝေး အလွန်အေးမြ လှစွာသော၊ <b>အဂ္ဂမဂ္ဂံ</b>=အရဟတ္တမဂ်ဉာဏ်တည်းဟူသော လောကုတ္တရာ သီတာအမြုတေ အမြိုက်ရေကို၊ <b>ပရိဘုဉ္ဇာမိ</b>=အဆောလျင်စွာ သုံးဆောင် ရပါလို၏ဘုရား၊ <b>ဘဝေသုစ</b>=ဖြစ်လေရာရာ ဘဝတိုင်းဘဝတိုင်းတို့၌လည်း၊ <b>သဗ္ဗသတ္တေ</b>=အလုံးစုံသော သတ္တဝါ အပေါင်းတို့ကို၊ <b>နိစ္စံ</b>=အမြဲမကွာလျှင်၊ <b>မေတ္တောဒကေန</b>=ဒေါသခပ်သိမ်း အကုန်ငြိမ်းသော အဒေါသ စေတနာ မေတ္တာရေချမ်းဖြင့်၊ <b>ဖရာမိ</b>=ကြည်ကြည်နူးနူး ဖြန့်ဖြူးရပါလို၏ဘုရား။</p> <p>ရေချမ်းကပ်လှူ ပူဇော်ရန် ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ဆီမီး ကပ်လှူ ပူဇော်ရန်</h3> <p><b>ဘန္တေ ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူးဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံတော် မူသော မြတ်စွာဘုရား၊ <b>တဝ</b>=အရှင်ဘုရား၏၊ <b>ပညာဒီပါ</b>=လေးသင်္ချေနှင့် ကမ္ဘာတစ်သိန်း ကာလပတ်လုံး ပွါးများတော်မူအပ်ကုန်သော သိန်းသန်း နေဝန်း တပြိုင်တည်း ထွန်းသကဲ့သို့ ဝန်းဝန်းရှိန်ရှိန် လင်းလင်းထိန်သော ပါရမီဉာဏ်, နှစ်ကုဋေလေးသန်းမျှလောက်သော မဟာဝဇီရဉာဏ်, အရဟတ္တမဂ်ဉာဏ်, သဗ္ဗညုတဉာဏ် အစရှိကုန်သော ပညာဆီမီး တန် ဆောင်ကြီးတို့သည်၊ <b>အနန္တာသု</b>=အဆုံးမရှိကုန်သော၊ <b>လောကဓာတူသု</b>= လောကဓာတ်တို့၌၊ <b>ဇောတိကာ</b>=ထိန်ထိန်ရွှန်းရွှန်း ထွန်းလင်းတောက်ပ ကြကုန်၏၊ <b>အန္ဓကာရေ</b>=ကြီးကျယ်လှစွာ အဝိဇ္ဇာတည်းဟူသော မှောင် တိုက်ကြီး အတွင်း၌၊ <b>ဇာတာ</b>=မမြင်မျက်ကန်း စမ်းတဝါးဝါး အမှားမှား အချော်ချော် အလိုက်ပျော်၍နေကြရကုန်သော လူနတ်ဗြဟ္မာ သတ္တဝါတို့ သည်၊ <b>ဒဿနကာမာ</b>=သစ္စာလေးတန် အမှန်လေးချက် သဘောနက်ကို ပြက်ပြက် ထင်ထင် အလင်းမြင်သော ပညာမျက်စိကို ရလိုကြကုန်သည် ဖြစ်၍၊ <b>တယိ</b>=အရှင်ဘုရားတည်းဟူသော ပတ္တမြားဆီမီး မဏ္ဍိုင်ကြီး၌၊ <b>သမောသဋာ</b>=သိန်းသန်းသင်္ချေ ရေ၍မဆုံး တအုန်းအုန်းလျှင် စုရုံး ခယမ်းကြကုန်၏၊ <b>တဝ</b>=အရှင်ဘုရား၏၊ <b>ပညာဒီပေ</b>=ထိန်ထိန်လင်းစွာ ဉာဏ်ပညာတည်းဟူသော ပတ္တမြားဆီမီး မဏ္ဍိုင်ကြီးတို့ကို၊ <b>ဥဒ္ဒိဿ</b>= ရည်မှတ်၍၊ <b>ဣဒံ ဒီပံ</b>=ဤဆီမီးရောင်အလင်းကို၊ <b>ဒေမိ</b>=လှူဒါန်း ပူဇော်ပါ၏ဘုရား။</p> <p>ဆုတောင်း။ <b>ဣမိနာ ပုညေန</b>=ဤကောင်းမှုကြောင့်၊ <b>အဟံ</b>= တပည့်တော်သည်၊ <b>အန္ဓကာရံ</b>=တစ်ထောင့် ငါးရာကိလေသာ တည်း ဟူသော အမိုက်မလင်း မှောင်တသင်းကို၊ <b>ပညာဒီပေန</b>=အရဟတ္တမဂ် ဉာဏ်တည်းဟူသော ဆီမီးအလင်းဖြင့်၊ <b>ဝိဓမာမိ</b>=မှုတ်လွှင့်ပယ် ဖျောက်ရပါလို၏ဘုရား၊ <b>ဘဝေသုစ</b>=ဖြစ်လေရာရာ ဘဝတိုင်းဘဝတိုင်း တို့၌လည်း၊ <b>နိစ္စံ</b>=အမြဲမကွာသာလျှင်၊ <b>ပညာဒီပံ</b>=လောကဓမ္မ အစစ၌ ကြားကာမြင်ကာ မကြာတတ် မြောက် ရဲရဲတောက်သော အသိအလိမ္မာ ဉာဏ်ပညာဆီမီးကို၊ <b>ဓာရယာမိ</b>=ဆောင်ရပါလို၏ဘုရား။</p> <p>ဆီမီးကပ်လှူ ပူဇော်ရန် ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>သာသနာလျှောက် နှစ်မျိုး</h3> <p>မုံရွာမြို့ မဟာလယ်တီတိုက်ကြီးအတွင်း ညဉ့်အခါ သံဃာတော်များ ဝတ်တက်အပြီးတွင် သတိသံဝေဂ ရကြရန်အနေနှင့်</p> <p>အမြဲလျှောက်ဆိုရန် ရေးသားတော်မူသည်။</p> <p>သတ္တဝါအများ၊ သောင်းတိုက်သားတို့၏၊ ပတ္တမြားသရဘူ၊ ဖြစ် တော်မူသော၊ သဗ္ဗညူ ရှင်စောသည်၊ သုံးလောက အချက်၊ သံသရာ ဂရက်မှ၊ မထွက်နိုင်နစ်မျော၍၊ တမောမောနေကြသော၊ ဝေနေယျအထု၊ သတ္တဝါ အနုတွေကို၊ ကရုဏာဗလဝ၊ သနားတော်မူလှ၍၊ အမတအမြိုက်၊ ရွှေလက်တော်ဆိုက်ပြီးကို၊ သိမ်းပိုက်တော်မမူပဲ။ ပါရဂူထဲနှီး၊ သယမ္ဘူ ဝှဲချီးလျက်၊ ပွဲအသီး ငါခံမည်ဟု၊ အကြံတော်ဧရာနှင့် ရွှေဗျာဒိတ် ဇင်ပန်းကို၊ ဆင်မြန်းတော်မူပြီး၍၊ အသင်္ချေ့အသင်္ချေ လေးကြိမ်တိုင် လွန်စေလျက်၊ သိန်းကပ္ပေအပြည့်၊ ဘဒ္ဒကပ်အလှည့်တွင်၊ ဖြည့်ပြီးသည့် ပါရမီကြောင့်၊ သာကိနွယ်နေညွှန့်ဝယ်၊ ဆွေအဓွန့်ဆက်မှီးလျက်၊ မဂ်ခရီးချွေလှစ်သည့်၊ သပြေခေတ်ဗွေငူ၊ ပလ္လင်ကြော့ရွေတမူဝယ်၊ နေတဆူရောင်တောက်သို့၊ ပြောင်မြောက်တော်မူပြီးမှ၊ ကောဏ္ဍည သုဘဒ္ဒ အစနှင့်အဆုံး၊ ကျွက်ထိုက်သူ အားလုံးကို၊ တရားဗုံးလွှတ်ကြဲ၍၊ ကျွတ်ပွဲကြီး ခံပြီးနောက်၊ ခရီးထောက် တစခန်း၊ ပြည်နိဗ္ဗူ အမြန်းတွင်၊ ပန်းမဉ္ဇူလျှာညိတ်၍၊ ဗျာဒိတ်တော် သခဲ့သည်၊ သဒ္ဓမ္မသုံးဖြာ၊ သာသနာ နှစ်ပေါင်းကား၊ ငါးထောင်ဖြစ်ပါသည်ဘုရား၊ ထိုသာသနာ ငါးထောင် အနက်၊ လွန်ခဲ့ပြီးသော၊ အတိတ်သာသနာတော်မြတ်သည်ကား (၂၅၃၅)နှစ် ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။ ဝေနေယျအကျိုးကို၊ သည်ပိုးရွက် ဆောင်ခါ နောင်လာလတ္တံ့သော အနာဂတ်သာသနာသည်ကား (၂၄၆၅) နှစ် ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။ ယခုဝေါဟာ၊ ကောဇာတွက်စစ်၊ သက္ကရာဇ်ကား (၁၃၅၃)ခုနှစ်၊ ဥတုဂိမှန္တ တပေါင်းလပြည့်ကျော်-၈-ရက်၊ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။</p> <p>ယင်းသို့လျှင်၊ သာသနာနှစ်အကြွင်း၊ အားနည်းသည်ဖြစ်ခြင်းကို၊ သစ်လင်းစွာမျှော်ရှုလျက်၊ ခုသန္တာန် ခုဘဝလို၊ ဟန်ရသည့် အချက်ကို၊ ဆက်လက်ရန်အရေး မြှော်လေလေဝေးသောကြောင့်၊ တေဘုမ္မိဝဋ်နွယ်မှ၊ ကျွတ်လွယ်ရန်အမှုကို၊ ယခုမှရဲရဲ၊ လွတ်လွတ်ကြီးမခဲပဲ၊ ကျိချွဲချွဲ ယောင် တောင်တောင်၊ အသည်းတော်ကြောင်ကြလျှင်၊ နောင်တ, တွေပွေရှုပ်၊ ကိလေသာ ငုတ်တုတ်နှင့်၊ မြုပ်မြဲမြုပ် မျောမြဲမျော၊ ဝဋ်ပင်လယ် တကြောမှာ၊ တဖောဖောနေကြရတော့မည်။</p> <p>သို့ဖြစ်ပါ၍၊ သည်ခန္ဓာ သည်အသက်၊ သည်ကိုယ်ကောင် အတွက်နှင့်၊ သက်သာခွင့်မခို၊ ပရိယာယ် မပိုဘဲ၊ ထေရ်ပုဂ္ဂိုလ် သူတော် ကောင်းတို့၊ မူဟောင်းကိုစံယူလျက်၊ သယမ္ဘူသေဌ်နင်း၊ သည်သခင့် လက်တွင်းမှ၊ ထွက်ငြင်းကာ သွေဖီဘို့၊ ပွေပလီ ဉာဏ်စုတ်နှင့်၊ ဟန်လုပ် တော်မမူကြပဲ၊ တဖြူထဲတဖြောင့်ထဲ၊ သူ့ထက်ငါခဲမည်ဟု၊ ရဲရဲကြီးကြံကြ၍၊ ဟန်ရ သည့်အချက် သည်ဘဝ တသက်၊ ဤခန္ဓာအတွက်ကို၊ မြက်တပင် အလေးမျှ၊ အရေးတော် မယူကြဘဲ၊ သဗ္ဗညူ ဘုရား၏၊ ဘက်တော်သား လုံးလုံး၊ မဖြစ်လျှင် အဆုံးဟု၊ စိတ်တုံးတုံးချပြီးလျှင်၊ သင်္ခါရအစစ်၊ ဤခန္ဓာအဖြစ်ကို၊ သနစ်ကုန် လှန်လှောလျက်၊ ဉာဏ်သဘော နယ်ချဲ့၍၊ ရွယ်ခဲ့ရင်းတခု၊ ဘက်တော်ပါအမှုကို၊ ခုဘဝ နောက်ဘဝ၊ လွယ်ကူစွာ ရစိမ့်ဟု၊ လှလှကြီး တင်စား၊ စွမ်းသလောက် ကြိုးစား၍၊ အားတိုက်ကြီး ခဲတော်မူကြပါမည့် အကြောင်းကို၊ ဖော့ဖယောင်း တူလျော်၊ လက်ဆက် ပွင့် ထူမော်လျက်၊ ပူဇော်ကာ လျှောက်ဝန့်ပါသည်ဘုရား။</p> <p>(ဤသာသနာလျှောက်ကို၊ သာမဏေတို့က ညဉ့်စဉ် ဝတ်တက် အပြီးတို်င်း လျှောက်ကြရသည်။)</p> <p>သာသနာလျှောက် တစ်ပုဒ်ပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3>သာသနာလျှောက် တစ်မျိုး</h3> <p>လူမင်းတကာတို့၏ ဥက္ကဌ်၊ နတ်မင်းတကာတို့၏ ခေါင်ဖျား၊ သိကြားတကာတို့၏ ရာဇာ၊ ဗြဟ္မာတကာတို့၏ မကိုဋ်၊ သောင်းတိုက်ရပ်ငူ၊ ဝေနေယျဗိုလ်လူဝယ်၊ တစ်ဆူတည်းပေါ်ထွန်း၍၊ နေဝန်းကြီးသဘွယ်၊ ဖြစ်တော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသခင်သည်၊ ဆင်းရဲခပ်သိမ်း လွတ်ငြိမ်း ချမ်းသာ၊ နန်းညာ အဘယ၊ သီဝပြည်ကြီး၊ ဝင်ခါနီးအခါတွင်၊ မကွာထက်ကြပ်၊ ကိုယ်တော်မြတ်နှင့်၊ နောက်ထပ်လက်ငင်း၊ မပါလျှင်းဘဲ၊ ကြွင်းလေသမျှ၊ ဝေနေယျတို့ကို၊ အမတသီဝေ၊ မြို့အောင်မြေသို့၊ မျက်ခြေမပျောက်၊ စခန်းထောက်လျက်၊ နောက်တဖြေးဖြေး၊ လိုက်လာ ခွင့်ပေးသဖြင့်၊ ယဉ်ကျေးမိန့်ကြူ၊ ထားတော်မူခဲ့သော သာသနာ တော်မြတ်သည်ကား၊ ငါးထောင်ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။</p> <p>ထိုငါးထောင်အနက်တွင်၊ လွန်ခဲ့ပြီးသော အတိတ်သာသနာ တော်မြတ်သည်ကား(၂၅၃၅)နှစ် ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။ သတ္တဝါတို့၏ အကျိုးကို၊ သည်ပိုးရွက်ဆောင်ခါ နောင်လာလတ္တံ့သော အနာဂတ် သာသနာတော် မြတ်သည်ကား (၂၄၆၅)နှစ် ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။</p> <p>ယခုဝေါဟာ၊ ကောဇာတွက်စစ်၊ ရောက်ဆဲဖြစ်သော သက္ကရာဇ် ကား (၁၃၅၃)ခုနှစ်၊ ဥတု ဂိမှန္တ တပေါင်းလ ပြည့်ကျော်-၈-ရက်၊ ဗုဒ္ဓဟူးနေ့ ဖြစ်ပါသည်ဘုရား။</p> <p>ဤသို့လျှင်တည့်၊ လောကလုံးဓိပတိ၊ တုမရှိသည်၊ မုနိထွတ်ထား၊ သဗ္ဗညု မြတ်ဘုရားသော်မှ၊ ဝဋ်တရား သင်္ခါရ၊ သူ့နယ်တွင်း ကျသော ကြောင့်၊ အနိစ္စလက်နက်နှင့်၊ တချက်ထည်းခွင်းသောကြောင့်၊ ဆုံးပါးခြင်း ပရိနိဗ္ဗာန်၊ စံလွန်တော် မူရချေသေးသည်များကို၊ သတိရှေ့သွား၊ သံဝေဂအရင်း ထားပြီးလျှင်၊ မတရားအဓမ္မ၊ ဆိုးသွမ်းလှသော၊ မရဏ သည်နိုင်ငံမှ၊ အမြန်လွတ်ထွက်ကြရအောင်၊ မြတ်ဘုရားသာသနာ၊ ရောင်ဝါထွန်းလင်းသည့် အခါတွင်းများမှာ၊ စားခြင်း အိပ်မှု၊ ပစ္စည်းစု၍၊ ဗဟုကမ္မ၊ မောဃဝါစာ၊ ဗာဟီရ အလေ့အကျက်များနှင့်၊ နေ့ရက်တွေ မျောပါးသည်ကို သဘောမထား၊ စိတ်ပျော်ပါး၍၊ တရားမှလွတ်ကင်းသော၊ ရဟန်းဖျင်း ရဟန်းယုတ်၊ ရဟန်းစုတ်၊ ရဟန်းနုတ်၊ ရဟန်းတု ရဟန်းယောင်၊ ရဟန်းကြောင် အနေများနှင့်၊ သေအောင်ပင်လုံးလုံး၊ တစ်ဘဝ မဆုံးကြရအောင်၊ နှလုံးသွင်းကိုယ်စီယှဉ်၍၊ နေ့ညဉ့် စဉ်မပြတ်၊ တစ်ပဟိုရ် မလပ်ရအောင်၊ ပရိယတ် လက်ကိုင်ထားပြီးလျှင်၊ လေးပါး သောမြတ်သီလကို၊ သက်မက ခင်မင်လျက်၊ ကိုယ့်စွမ်းအင် ကိုယ့်လုလ္လ၊ ကိုယ့်သဒ္ဓါဆန္ဒကို၊ မြမြကြီး ထက်စေ၍၊ သကျဝံသ သုံးလောက ဘုရင့်သား၊ ယောကျ်ားကောင်း ပြီပြီ၊ ဇောဝသီသန်သန်၊ ဉာဏ် သဘောစင်းစင်း၊ နှလုံးသွင်းဖြူဖြူနှင့်၊ လူကြည်ညို နတ်ကြည်ညို၊ ပုဂ္ဂိုလ်မွန် ပုဂ္ဂိုလ်မြတ်၊ ပုဂ္ဂိုလ်တတ်တစ်ဦးဟု ထူးလောက်အောင် ကျော်ကြား၍၊ ဝဋ်သုံးပါး သံသရာမှ တစ်ခါတည်း ထပြီးလျှင်၊ အမတဆိပ်ငြိမ် ဝိသုဒ္ဓိ စံအိမ်သို့၊ တရှိန်တည်း ကပ်ကြရအောင် ထူးမြတ်သည့်အခါတွင်၊ အပ္ပမာဒ၊ သမဏကိစ္စ၊ နှစ်သာရအမှုကိုသာ၊ တစ်ခုကောင်း ကိုးစား၍၊ တိုးပွါးအောင် အားထုတ်တော်မူကြပါဘုရား။</p> <p>သာသနာလျှောက် တစ်မျိုးပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3>စိုင်ပြင် သေရည်သေရက် မေတ္တာစာ</h3> <p>၁၂၄၈-ခုနစ်တွင် စိုင်ပြင်ရွာ ကျောင်းဒကာ သူကြီး ဦးဆိုင်းသို့ ရေးသားဆုံးမတော်မူသော မေတ္တာစာ</p> <p>လှေကူးမုံရွာ အရညဝါသီ လယ်တီဆရာ ဩဝါဒပေါင်း ခုပါ နောင်ပါ သံသရာ၌ နှစ်ဖြာလုံးကောင်းစေဘို့ လမ်းကြောင်း စင်းစင်း မရှုတ်မချ ဟုတ်သမျှ ထုတ်ပြကာလင်းလိုက်မည် စဉ်းစား၍နာပါ ကျောင်းမတိုက် ကျောင်းဒကာ စိုင်ပြင်ရွာသူကြီး ဦးဆိုင်း။</p> <p>“အရိုင်းတွင် သေရက်, အခက်တွင် ပိဋကတ်, အမြတ်တွင် နိဗ္ဗာန်, အမြန်တွင် သိန္ဓော” ခေါင်းကောက်၍ ဟောရိုးတွင် စကားမျိုး တစ်ခွန်း ထွက်ရသော သေအရက်ငရဲမီးတွေကို ကြီးလျက်နှင့်အငယ်လုပ်၍ မဟုတ်သည့်ကာလ အဓမ္မခေတ်အတွင်းပေမို့ မငြင်းသာမဖယ်သာ စိတ်ကပင်မပါသော်လည်း မိစ္ဆာတို့စရိုက်အားကို လိုက်စားကာဇွတ်တိုး၍ ရွာကျိုးကို ရွက်ဆောင်ရသည်ဟု ငါဆရာ့ နှစ်ဘက်နား ဆတ်ဆတ်ကြီး ကြားရလျှင် လားလားဟဲ့လေ သည်လူ့ပြေနှယ်ကော အထွေတရာ မနေသာ အောင် ပွေဗျာပါရှုပ် အယုတ်တမူ မဟုတ်တွေ ထူလှချည့်နော် လူတွင် လူတတ် လူသမတ်ဟု လူမြတ်တစ်ယောက် ပြောစလောက်ပါ လျက် မခေါက်မရက် သည်ကာလမွဲ သင်းမိုက်မဲ လှ၍ အလွဲသို့သက် ရောက် ရှာရချေသည်။</p> <p>အထောက်မတန် အနွယ်အရိုး ဘေးနှင့်ဘိုးက အမျိုးမှန်သည့် အဘိုးတန်ကျောင်းဒကာ လူသမာသူတော်စင်များကို နင်ဖျက်သည် သာပဟု ကာလကိုစိတ်ဆိုး၍ ညှိုးသံနှင့် ဆရာမဲမိ၏။</p> <p>ဝမ်းထဲအကြံ မညှိနှိုင်းဘု ရှိတိုင်းပြန်လိုက်မည် ယမန်အခါ စိုင်ပြင်ရွာသို့ ဆရာတစ်ထောက် လေးငါးရက်ကြာ ကိစ္စတာနှင့် လာစဉ် ခေါက်က သောက်မှု, စားမှု, ကစားမှုများကို ဘယ်သူဟုမရွေး တို့တိုက်တို့ကန် တို့အရာမ်နှင့် ဆက်ဆံသူအပေါင်းကို ကောင်းကောင်းကြီး ဩဝါဒပေးမည်ဟု အရေးတစ်ခု အကြံကြီးပြုပြီးမှ အနုအရင့် အမှုကိုချင့်ပြန်သော် ဩော်- တို့ကျောင်းဒကာ နဂိုရင်းက မဖျင်းဘူးပါပဲနှင့် ခုခါမှလျောက်လျား လူ့စာဂဖေါက်ပြား၍ မှောက်မှားသည့်အချက်ကို အရှက်ကြီးတမင်ခွဲသလို လူထဲတွင်မတော်တတ်ပေဟု ပရိသတ်မပါ နှစ်ကိုယ်ကောင်းတွေ့ကာမှ သာယာချောမော အဆိုးအကောင်းကျိုးအကြောင်း ကောင်းကောင်းကြီးဟောရလျှင် ချောပေမည်ဧကန်ဟု အကြံနှင့်ချောင်းပါသည်ကို နှစ်ကိုယ်ကောင်းသက်သက် မတွေ့သည့် အတွက်ကြောင့် လက်လွတ် စားစား အနိုင်သာထားခဲ့ရ လားလားမှ စိတ်မပြေ နေနှင့်ဦး သူ့ကလား လိမ္မာဉာဏ်အနင့်သားနှင့် မှားရှာသည့် အရေးကို အဝေးကစာမျှော၍ ဟောလျှင်လည်းဖြစ်မည်ဟု လူ့သနစ် အတွင်းကို သိရင်းနှင့်အားကိုး၍ အညှိုးနှင့်လာခဲ့ပေသည်။</p> <p>ယခုခါမှ ဆရာလည်းအား လူကြုံလမ်းကြုံ စခန်းကြုံနှင့် ဆုံခိုက်ငြားသောကြောင့် တရားကျမ်းဂန် ဟုတ်တိုင်းကို ပြန်လိုက်မည်<b>သုရာပါနံ ဘိက္ခဝေ အာသေဝိတံ နိသေဝိတံ နိရယသံဝတ္တနိကံ</b>။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ချစ်သားရဟန်းတို့၊ <b>သုရာပါနံ</b>=သေရည်သေရက် သောက်စားခြင်းအမှုသည်၊ <b>အာသေဝိတံ</b>=ကြိမ်ဖန်များစွာ မှီဝဲသည်ရှိ သော်၊ <b>နိသေဝိတံ</b>=မရှောင်ကြဉ်ပဲ အမြဲမှီဝဲသည်ရှိသော်၊ <b>နိရယ သံဝတ္တနိကံ</b>=သေသည်၏ အခြားမဲ့ငရဲ၌ ဖြစ်စေတတ်၏။</p> <p>ပါဠိတော်အရ အဓိပ္ပါယ်အကျမှာ “လူ့ဗာလကလည်း တက်တက် မိုက်, ခုကာလကလည်း သက်သက်ဆိုက်, ဓာတ်ခိုက်နှင့် နတ်ကြိုက်” ဆိုက်ထိုက်သည့်အခါ သံသရာစျေးကြောင်းပေါက် မှောက်လိုမှောက် မှားလိုမှား ငါ့လမ်းနှင့်ငါသွားမည်ဟု တရားကို လုံးလုံးပစ်၍ ခေတ်ကာလ စရိုက်တွင်းမှာ အမိုက်သင်းဘက်ပါလျက် ဝါသနာတစ်ခု သေသောက် သည့်အမှုမှာ အကုသိုလ်ကံ တစ်ပါးတို့ထက် အားကြီးသည့်ကိစ္စကြောင့် ပါယ်လေးဝခန္ဓာတွင် အောက်ဆုံးရွာ မီးငရဲသို့ ဇွတ်ဆွဲ၍ချသည်ဟု မြတ်ဘုရား့ဒေသနာ အဓိပ္ပါယ်လာချေသည်။</p> <p><b>ဟိရီဩတ္တပ္ပ သမ္ပန္နာ၊ သုက္ကဓမ္မာ သမာဟိတာ။<br> သန္တော သပ္ပုရိသာ လောကေ၊ ဒေဝဓမ္မာတိ ဝုစ္စရေ။</b> ။</p> <p>ဒေဝဓမ္မဇာတ်လာ ဤဂါထာကို ကျောင်းဒကာဖတ်ပေ၍ ဆတ် ဆတ်ကြီး ငါတို့နား ငယ်ငယ်ကကြားဖူးပေသည်၊ ကြီးမားသည့်ကျေးဇူး ခုထက်တိုင် နူးသေး၏၊ ထူးမြတ်သည့်ဤဂါထာကို နက်မြန်မာဆောင်ရန် ဆရာကတစ်ဖန် အကျဉ်းအားပြန်လိုက်မည်။</p> <p><b>လောကေ</b>=လောက၌၊ <b>ဟိရီဩတ္တပ္ပသမ္ပန္နာ</b>=ဟိရီဩတ္တပ္ပတရား နှစ်ပါးနှင့်ပြည့်စုံပေကုန်ထသော၊ <b>သုက္ကဓမ္မာ</b>=ဖြူစင်သော အကျင့်သီလ ရှိပေကုန်ထသော၊ <b>သမာဟိတာ</b>=တည်ကြည်သော သမာဓိရှိပေကုန် ထသော၊ <b>သန္တော</b>=ချီးမွမ်းထိုက်ပေကုန်ထသော၊ <b>သပ္ပုရိသာ</b>=သူတော် ကောင်းတို့ကို၊ <b>ဒေဝဓမ္မာတိ</b>=ဒေဝဓမ္မတရားနှစ်ပါးနှင့် ပြည့်စုံသော သူတို့ပေဟူ၍၊ <b>ဝုစ္စရေ</b>=ဟောတော်မူအပ်ပေကုန်၏။</p> <p>ဒေဝဓမ်စကား ဆရာတို့ငယ်ခါက ကျောင်းဒကာဟောဘူးသည့် တရားထူးနှစ်ပါးကို လူအများမှတ်ရန် အဓိပ္ပါယ်ပြန်လိုက်မည်- ဒေဝဓမ် ဟူသည်မှာ ဟိရီ ဩတ္တပ္ပ သည်နှစ်သွယ်ဓမ္မနှင့် ပြည့်စုံမှ လူစင်စစ် ခရုသင်းပွတ်သစ် ငွေကျူနှစ် ပုလဲသွင် ဆွတ်ဆွတ်ကြီးဖြူစင်သည့် ပဉ္စင်္ဂသီလကို သက်မကခင်တွယ် လောကဓမ်ရှစ်သွယ်ကြောင့် အလွယ် နှင့် မရွေ့ရှား၊ ဤကဲ့သို့ ယောကျ်ားကို နတ်တရားဒေဝဓမ် လူ့အသွင်သန် သောကြောင့် နတ်ဌာန်ရောက်လူပေကို မြတ်စိန္တေ ရှင်စောတို့ ဟောကြ သည်အမှန် ဒေဝဓမ်စင်စစ် မပြည့်စုံဖြစ်ချေက လူစင်စစ် မခေါ်ငြား တိရစ္ဆာန်ကျွဲ-နွားနှင့် အလားတူ မိုက်မဲသည့် လူ့ငရဲ လူ့ပြိတ္တာ မိစ္ဆာ ကောင်စင်းစင်း အပါယ်တွင်းနရက်ချောက်မှာ အထက်အောက်ပြန် လှန်၍ အဖန်ဖန်မောပြီးလျှင်</p> <p>* <b>ပဉ္စသတံ ယက္ခော</b>=ဘီလူးအဖြစ် အဖန်ငါးရာ။</p> <p>* <b>ပဉ္စသတံ သောဏော</b>=ခွေးရူးအဖြစ် အဖန်ငါးရာ။</p> <p>* <b>ပဉ္စသတံ သုကရော</b>=ဝက်ရူးအဖြစ် အဖန်ငါးရာ။</p> <p>* <b>ပဉ္စသတံ မနုေဿာ</b>=လူရူးအဖြစ် အဖန်ငါးရာ။</p> <p>* <b>ဧလမုဂေါ</b>=လူရုပ်မပေါ် လူစော်မနံ လူဟန်မရ လူစ တိတုံး လူတိုင်းမုန်းစရာ လူယုတ်မာအဖြစ်မှာမူကား၊ <b>အသင်္ချေ ယျော</b>=မရေတွက်နိုင်ဟု-သေသောက်သူ့ဖြစ်ပုံကို သနစ် ကုန်ဖြတ်ပိုင်း၍ သည်အတိုင်း လာချေသည်။</p> <p><b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>တွံပိ</b>=သင်ကျောင်းဒကာ စိုင်ပြင်ရွာ သူကြီးမှာ လည်း အမျိုးမှန်သည့် အဖိုးတန်ဖြစ်ပါလျက် ကံစုတ်ဉာဏ်ယုတ် ဘာမဟုတ်သည့် လူနုပ် လူမွဲ လူ့ဆန်ခွဲ လူ့ဘလချာ လူရာမရောက် လူ့ဘောက်သောက်တို့ သောက်ကြ စားကြ မှောက်မှားကြ၍ အဓမ္မ ညစ်တီ အလဇ္ဇီ အကျင့်ဆိုးများကို အမျိုးနှင့်ချင့်ချိန် ဂုဏ်သိရ်နှင့် ချင့်နွယ် အရွယ်နှင့် ချင့်စား တရားနှင့် ချင့်မြှော်၍ ပြီပြီသားမလျော် မတော်သည့် အမှုများကို စဉ်းစားကြီးဖြစ်ဘိ၍ <b>ပဝတ္တိပဋိသန်</b> “အသိဉာဏ် အကြွယ် သားနှင့် အပါယ်လားမခံပါလင့်” ဒေဝဓမ်နှစ်ပါး ကျောင်းဒကာ တရားပါ ဘဲ အများကို လည်းရှက်ပါ သံသရာကို လည်းကြောက်နော် သို့မှသာ တော်နိုင်မည်။</p> <p>ဩော်-ပညာရှိ မှန်ပါဘိလျက် သတိတခု မရှိမှုကြောင့် သူ့အခြေနှင့် အနေနှစ်ပါး ယင်းတရားကို အစဉ်းစား လွတ်ကင်း၍ ယွင်းမှားခြင်း နာရရှာချေသည်ဟု ဆရာက သဘောရ၍ မနောဇကျောက်မြတ်ကယ် ရောက်တတ်ရာ ညွန်ညစ်၌ ကျွံနစ်ခါ မနေကောင်းပြီဟု အကြောင်းကို မြှော်ခေါ်၍ တော်လျော်ရုံ သတိပေးလိုက်သည် အသိရေး မနှောင်းစေနှင့် ကျောင်းဒကာ။</p> <p>စိုင်ပြင် သေရည်သေရက် မေတ္တာစာပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3>ဒီပဲရင်း သေရည်သေရက် မေတ္တာစာ</h3> <p>၁၂၄၉-ခုနှစ်တွင်၊ ဒီပဲရင်းမြို့နယ်ရှိ ဒါယကာတို့က လျှောက်ထားချက်အရ ရေးသားဆုံးမတော်မူအပ်သော သေရည်သေရက် မေတ္တာစာတစ်မျိုး</p> <p>သံဃိန္ဒာဓိပတိ တုမရှိသည့် မုနိပုင်္ဂဝ အာဒိစ္စဗန္ဓု သဗ္ဗညုအဖြာဖြာ ဂင်္ဂါဝါလု နှိုင်းတုပုံယူ သမ္ဗုဒ္ဓ အဆူဆူတို့သည်၊ စင်ဖြူပွင့်လန်း လေးသစ္စာ ခိုင်ပန်းကို ဆွတ်လှမ်းတော်မူပြီးခါ မဟာပထ ထာဝရငြမ်း နည်းလမ်းတူမျှ ပဉ္စင်္ဂငါး လူ့တရားကို၊ ခါးဝတ်မညှိုး ပုဆိုးအသွင် ဆင်ယင်ခြုံစေတော်မူရာ သိက္ခာအပြား ဝတ်တရားတွင် ငါးပါးသော သူရာကို ကြူးလွန်ကာ သောက်စားမှု၏ ခြောက်ခုသောအပြစ်ကို ရှင်ချစ်ဂေါတမ လောက ထွတ် ထား မြတ်ဘုရားသည် တပါးသောကာလ သာဝတ္ထိပြည်မဝယ် သိင်္ဂါလ သေဋ္ဌေးသားအား</p> <p>* <b>ဆခေါမေဂဟပတိပုတ္တအာဒီနဝါ သုရာမေရယမဇ္ဇ ပမာဒဋ္ဌာနာ နုယောဂေ၊ သန္ဒိဋ္ဌိကာ ဓနဇာနီ ကလဟပ္ပဝဍ္ဎုနီ ရောဂါနံ အာယတနံ အကိတ္တိသဉ္ဇနနီ ကောပိနံ နိဒံသနီ ပညာယဒုဗ္ဗလီ ကရဏီ။</b></p> ဟူ၍ မြွက်ချီဟောကြားတော်မူလေသည်။ ထိုပါဠိသုတ္တန်၏ မြန်မာပြန် အတ္ထကား<br> <p><b>ဂဟပတိပုတ္တ</b>=သိင်္ဂါလဟု နာမထင်ရှား သေဋ္ဌေးသား၊ <b>သုရာ မေရယမဇ္ဇပမာဒဋ္ဌာနာ နုယောဂေ</b>=သေရည် သေရက်ကို သောက်လျက် မူးမေ့အောင် ညဉ့်နေ့စဉ်ဆက် မပျက်လိုက်စားမှု၌၊ <b>အာဒီနဝါ</b>=အပြစ်ဘေး တို့သည်၊ <b>ဣမေ ခေါဆ</b>=ဤခြောက်ပါးတို့သာတည်း၊ <b>ကတမေဆ</b>=အဘယ် ခြောက်ပါးတို့နည်းဟူမူကား၊ <b>သန္ဒိဋ္ဌိကာဓနဇာနီ</b>=မျက်မှောက် ထင်စွာ ဥစ္စာစည်းစိမ် ပျက်စီးတတ်ခြင်းတစ်ပါး။ <b>ကလဟပ္ပဝဍ္ဎုနီ</b>=ခိုက်ရန်ဖြစ်ပွါး အချင်းများတတ်ခြင်းတစ်ပါး။ <b>ရောဂါနံအာယတနံ</b>=ရောဂါအမျိုးမျိုး ပွားတိုး ကျရောက်တတ်ခြင်းတစ်ပါး။ <b>အကိတ္တိသဉ္ဇနနီ</b>=ဂုဏ်သိရ်ကင်းခဲ့ သတင်းမဲ့၍ အရွဲ့တစောင်း သူမကောင်း ပြောဆိုတတ်ခြင်းတစ်ပါး။ <b>ကောပိနံနိဒံသနီ</b>=ပုဆိုးအဝတ် ယွင်းချွတ်ကင်းကွာ ရှက်စရာကို ဖော်ပြ တတ်ခြင်းတစ်ပါး။ <b>ပညာယဒုဗ္ဗလီကရဏီ</b>=ပညာသေးနုပ် အလိမ္မာ သေးနုပ်အောင် ပြုလုပ်တတ်ခြင်းတစ်ပါး။ <b>ဣမေ ဆ</b>=ဤခြောက်ပါး တို့တည်း။</p> <p>ထိုသုတ္တန်ပါဠိကို အဓိပ္ပါယ်ညှိလိုက်သော် သိလေမယုတ် မုချမှန်စွာ သူရာငါးဝ မေရငါးထွေ ထန်းရေ ချဉ် ခါး နေ့ညမသွေ မေ့လျော့စေ ပေလှအောင်သောက်စားက ကိုယ့်စီးပွား ကိုယ့်ဥစ္စာတို့သည် မျက်မှောက် မှာ နွမ်းညှိုး တက်ဆင့်ကာ မဖွံ့ဖြိုးဘဲ၊ အကျိုးမဲ့ကုန်ဆုံးလျှက် ပျက်ပြုန်း သည်တစ်ခြား တရားနှင့်မဘက် စကားဆိုးထွက်ပြီးလျှင် တဘက်သား မနာလိုအောင် ပြောဆိုမိ အတန်တန်ကြောင့် ခိုက်ရန်ကြီး ဖြစ်ပွား၍ အချင်းများတတ်သည်တခု၊ စားသောက်မှုအရေးဝယ် သတိဝေးကင်း ကွာ၍ ပညာဖြင့် မချင့်နှိုင်း စားခြင်းတိုင်းသောက်စား၍ နာဖျားခြင်း ဗျာဓိနှင့် တိုင်းမသိရောဂါကို ငြိုငြင်စွာခံစားရခြင်းတခြား မည်သူ၏ သတို့သားသည် တရား၌မကပ် မျိုးဇာတ်ကိုမညှာ ရပ်ရွာကိုမငဲ့ဟု ချိုးဖဲ့သောသတင်းနှင့် ကျော်ဇောခြင်း ပျောက်ကွယ်၍ ကဲ့ရဲ့ဘွယ်ဖြစ် တတ်သည်တစ်ဖြာ သုရာ တန်ခိုးဖြင့် ပုဆိုးကိုယ်ဝတ် ယွင်းချွတ်ကင်းကွာ အင်္ဂါကြီးငယ် မတင့်တယ်တို့နှင့် ပွဲလယ်မှာရူးသောကြောင့် သူတထူး မြင်ရပြန်လည်း ကိုယ့်ပုံဟန် မတင့်တယ် မျက်နှာလွှဲဖယ်ကြ၍ မဘွယ် ရာလုံးလုံး၊ ကိုယ့်ဘဝ ကိုယ်ဖြုန်းလျက် သက်ဆုံးကျိုးနည်း ရှက်အိုးကြီး ကွဲရသည်တဌာန၊ သောက်ဝမူးဝေ သူရာယစ်က တခေတ္တ သေသော ကြောင့် ဉာဏ်ပေတုံးတာ မှေးပညာနှင့် ပေစာမတတ် မမှတ်သတိ ဒိဋ္ဌိမိစ္ဆာ ပြိတ္တာသမုတ် လူယုတ်လူန လူ့ဗာလဖြစ် ရသည်တစ်ခန်း။</p> <p>ဤခြောက်ရပ်နည်းလမ်းကို စည်းကမ်းသတ် ဥပဒေဖြင့်၊ မြတ်စိန္တေ ရွှေအာလုပ်မှ မိန့်ထုတ်၍ ဟောတော်မူခဲ့ပေသည်။ ထိုမှတစ်ဖြာ “မင်္ဂလာ” သမုတ် မြတ်သောသုတ်၏ ဖွင့်ထုတ်သော အဋ္ဌကထာတွင်</p> <p>* <b>မဇ္ဇပါယီ အတ္ထံ နဇာနာတိ၊ ဓမ္မံ နဇာနာတိ၊ မာတာပိတု အန္တရာယံ ကရောတိ၊ ဗုဒ္ဓ ပစ္စေကဗုဒ္ဓ တထာဂတ သာဝကာနံပိ အန္တရာယံ ကရောတိ၊ ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ ဂရဟံ သမ္ပရာယေ ဒုဂ္ဂတိံ အပရာပရိယာယေ ဥမ္မာဒဉ္စ ပါပုဏာတိ။</b></p> ဟူ၍ ဗုဒ္ဓမတညူ သယမ္ဘူအလိုကျ ဖွင့်ပြတော်မူလေသည်” ဤပါဠိအတ္ထ နိဿယ မြန်မာပြန်မှာ</p> <p><b>မဇ္ဇပါယီ</b>=သေရည်သေရက် သောက်သောသူသည်၊ <b>အတ္ထံ</b>= အကျိုးကို၊ <b>နဇာနာတိ</b>=မသိနိုင်၊ <b>ဓမ္မံ</b>=အကြောင်းတရားကို၊ <b>နဇာနာတိ</b>= မသိနိုင်၊ <b>မာတာမိတု အန္တရာယံ</b>=မိခင်-ဘခင်တို့၏ ဘေးအန္တရာယ်ကို၊ <b>ကရောတိ</b>=ရက်စက်စွာပြုဝံ့၏၊ <b>ဗုဒ္ဓ ပစ္စေကဗုဒ္ဓ တထာဂတသာဝကာနံ</b>=ဘုရား ပစ္စေကဗုဒ္ဓါ ရဟန္တာ သာဝကတို့၏၊ <b>အန္တရာယံပိ</b>=ဘေးအန္တရာယ် ကိုလည်း၊ <b>ကရောတိ</b>=ရက်စက်စွာပြုဝံ့၏၊ <b>ဒိဋ္ဌေဝဓမ္မေ</b>=မျက်မှောက်ဘဝ၌၊ <b>ဂရဟံ</b>=ကဲ့ရဲ့ဘွယ်သို့၊ <b>ပါပုဏာတိ</b>=ရောက်၏၊ <b>သမ္ပရာယေ</b>=စုတေ သေလွန်သော အခါ၌၊ <b>ဒုဂ္ဂတိံ</b>=အပါယ်လေးပါးသို့၊ <b>ပါပုဏာတိ</b>=ရောက်၏၊ <b>အပရာပရိယာယေ</b>=နောင်သံသရာ ဘဝအဆက်ဆက်၌၊ <b>ဥမ္မာဒဉ္စ</b>= ရူးသွပ်ခြင်းသို့လည်း၊ <b>ပါပုဏာတိ</b>=ရောက်၏။</p> <p>အဋ္ဌကထာဖွင့်ချက်၏ အဓိပ္ပါယ်အနက်အလိုမှာ သူရာကို လိုက်စားက မှန်မှား ကြောင်းကျိုး ကောင်းဆိုးမသိ ဘမိနှစ်ပါး ဘုရား ပစ္စေကာ ရဟန္တာတို့အား သဒ္ဓါဖြင့် မဆည်းကပ်ဘဲ ကျွတ်ဆတ် ကြမ်းတမ်း သေအရက်ဘမ်းသောကြောင့်၊ မချမ်းသာဘွယ် အန္တရာယ်ဘေးဘယကို၊ ပြုတတ်သည်ဧကန္တ ခုလောက၌ကဲ့ရဲ့ဘွယ် သေပြန်ခါဝယ် အပါယ်လား ကျယ်များသော သံသရာတွင် သင်္ချာနှင့်သင်္ချေ သန်းကုဋေ မမှတ် ရူးသွပ် မည်မမှားဟု နှလုံးထား စင်ဖြူစွာနှင့် စွဲယူကာ သတိထားရမည်။</p> <p>ဝတ္ထုသွားနိပါတ်မှာ လူနတ်တို့ဆရာ မြတ်ဘုရားလက်ထက်ခါတွင် သာဂတမထေရ်ရှင်သည် မြေတွင်ငုပ်လျိုး၊ မိုးအာကာယံ ပျံလိုပျံ သက်လိုသက် မာန်ခက်သည့်နဂါးကို ချေဖျားဖြင့်နှိမ်ချိုး၍ တန်ခိုးဖြင့် ဆုံးမရာ ဒကာတို့သဒ္ဓါ၍ ကြည်ညိုစွာလှူဒါန်းသော သေရက်ကြမ်း သူရာကို ဘုဉ်းပေးကာ အသောက်ကြူးသောကြောင့် နောက်မူးမေ့ ချောက်ချား ရှေးမူရာ ဖေါက်ပြားလျက် ဘုရားရှင်မျက်မှောက်ဝယ် တရားစဉ် ပျက်ပြောက်၍ ရူးခြင်းသို့ ရောက်လေသည်တကြောင်း။</p> <p>၎င်းပြင်တခြား တာဝတိံဘုံဖျားဝယ် သိကြားဟောင်း မလိမ္မာသည် သေသူရာချစ်သောကြောင့်၊ သိကြားသစ် ခုဣန္ဒာတို့က၊ စုနှိမ်ကာ ခြေကိုကိုင်၍ အစိုးပိုင် ပစ်ခါချသောကြောင့် မေရုရ ဟေဋ္ဌာ သခွတ်နန်း ရိပ်သာတွင် အသူရာ ဖြစ်ကြကြောင်း။</p> <p>၎င်းပြင်တဝ သာဝတ္ထိပြည်နဂရတွင် မည်နာမ ထွန်းထိန်သော နာထပိဏ်သေဌေးတူသည် မိဘမွေခံယူ၍ တလူလူ ရှုမညောင်း သေဌေး ထီးဆောင်းပြီးမှ မကောင်းသောသေရက်ကို၊ နေ့စဉ်ဆက်သုံးလေက ပျက်ပြုန်းခါ ဥစ္စာကုန်သဖြင့် ဂုဏ်မရှိ သိရ်မတက် အိုးနားတိုထမင်းခွက်နှင့် မရှက်နိုင်လျှောက်သွား၍ တောင်းစားရဘူးသည်တတန်။</p> <p>တဘန်ထိုမှ ဓမ္မဓဇနိပါတ် ဇာတ်ပါဠိကျမ်းလာ ရှင်သာရိပုတ္တရာ၏ အလောင်းသည် မင်္ဂလာမောင်းတီး၍ ရိပ်ထီးဖြူ၊ တလျှပ်လျှပ်နှင့် ဘုရင်မြတ်ပြုလေရာ သေစာကိုစုံမက် သောက်ကြူးသည့်အတွက်ကြောင့် အသက်နှင့်ထပ်တူ ချစ်ခင်တော်မူလှသော သားသည်းအူ ရင်သွေးကို မထွေးနိုင်မချစ်အား သတ်ညှစ်၍စားပြီးမှ တအောင့်နား အမူးပြေသော် သားသက်ဝေ ပုလဲခိုင်ကြောင့် မဖြေနိုင်ဗျာပါပွားလျက် မင်း မတရား သေငယ်သေ၍ နောင်တ,ထွေ ပိတ်ဖုံး ခန္ဓာတော် တုံးတောင်မှ၊ မဆုံးနိုင် မီးမကဘဲ ကြီးဒုက္ခတွေ့ဘူးကြောင်း။</p> <p>၎င်းပြင်တဖြာ ကောသလရာဇာသည် ညဉ့်အခါသလွန်ညောင်၌ တကြောင်ကြောင်နိုးကြားစဉ် ငရဲသား လေးကောင်တို့ ဆိုတမ်းယောင် မြည်ကြသော ဒု, သ, န, သော, အသံကို စောဘုန်းလျှံ ကြားလေက ကြောက်အား တော်လွန်မင်း မစက်နိုင်မိုးလင်းမှ၊ ညာနှင်းသူ မဟေမှန်နှင့် ဇေတဝန်ကျောင်းမြတ်သို့ ဆည်းကပ်ရန်လိုက်သွား၍ မြတ်ဘုရားရှင်တော် ထံဝယ် အကြောင်းခံဖော်ပြလျက် ဒု, သ, နှင့် န, သောကို ဟောဆိုရန် လျှောက်လေရာ မြတ်ဘုရားစိန္တေယျာသည် ရှေးအခါလက်ထက်၊ သေအရက် လိုက်စားသော သေဌေးသားလေးဦးသည် ယစ်မူးတိုင်း မကောင်းကျင့်၍ သေသည်နှင့်အပါယ်လား ကြေးနီအိုး သမားတို့၊ ပူအားနှင့်ယောင်ယမ်းလျက် ဆိုတမ်းကာ မြွက်ထုတ်သော စကားပုဒ် လေးခုဟု သဗ္ဗညုမိန့်တော်မူသည်တကြောင်း။</p> <p>၎င်းပြင်တရပ် ဝိသာခါမိန်းမမြတ်အား သိမှတ်ဘို့ဟောကြားရာ သေသူရာ ပထမ ဟေမဝန္တာမြိုင်ဝမှာ သူရာနှင့် ဝရုဏတို့သည် ဆောင် အစ ပျိုးလာ၍ များပြည်ရွာပျက်ဘူးကြောင်း။</p> <p>၎င်းမှပြန့်ပွါး သကောင့်သားရသေ့တွက်ကြောင့် မုဆိုးပျက် ဝရုဏလည်း မျက်ရှသော ရာဇမာန်ကြောင့် သေဘေးဒဏ် ထိဘူး ကြောင်း။</p> <p>၎င်းမှတလီ တိုင်းကေတုမတီဟု တောင်ငူပြည်ဌာနတွင် တေဇတော် လွန်ကြီးသော မင်းတပင်ရွှေထီးသည် ပျက်စီးရန်အကြောင်း မကောင်းမှု ရောယှက် မိတ်ဆိုးနှင့်နှောဘက်၍ သေအရက်သုံးလေရာ သံလျင်စား နော်ရထာက ဘော်ပြကာ ဆုံးမလည်း မူးရစ်ဝ အခက်ပျံ ကြောင့် လက်မခံ နားမကျ အကြိမ်ကြိမ်များလှသော် ရိုင်းပြသည့်အတွက် မြို့ရွှေနန်း ပျက်မည်ကြောင့် ဘွားဘက်တော် သံလျင်စားသည် ရွှေဓား နှင့်သုတ်သင်၍ တပင်ခေါ်ရွှေထီးမှာ ပျက်ခြင်းကြီး ပျက်ပြုန်း၍ သေဆုံး ရသည်တချက်။</p> <p>အဝမြို့ နန်းကနက်တွင် အာဏာစက် လျှံညီးသော မင်းကြီးစွာ မြေးကျော် မင်းခေါင်၏သားတော် မင်းရဲခေါ် ကျော်စွာသည် သူရာနှင့် ပျော်သောကြောင့် တပ်မတော် ရဲအောင်လှေနှင့် ရံချွေရွေ ချီစုံရာ ပြည်မြို့အောက်ရောက်ကာ ပန်းကျော်ချောင်း ရပ်သာတွင် မင်းရာဇာ ဓိရာဇ်သည် ရန်လှစ်သောဆင်ပြောင်နှင့် အန်ထောင်ကာချီတက် စစ်နှစ်ဘက် အဆိုင်တွင် နှစ်မင်းပြိုင် အားစိုက် စီးချင်းထိုး တိုက်ကြရာ အရက်ကြိုက် ကျော်စွာသည် သေသုရာယစ်မူး၍ လှံစူးကာ ဆုံးရကြောင်း။</p> <p>ပေါင်းဆိုပြီးအရပ်ရပ် ဇာတ်နိပါတ်ရာဇဝင် ထုံးပုံပြင်အဖြာဖြာ ရှိလေသည့်တွက်တာကြောင့် သေသူရာသုံးစားက တရားသို့မယှဉ်ကပ် အမိုက်ဉာဏ်ပိုတတ်၍ အမြတ်နှင့်ဝေးရသည် သောက်ကြူးသူတသင်း ပုလင်းကြိုက်လူ့ဗာလ၏ ဖြစ်နေကြ ဓလေ့မှာ ရှိသရွေ့ဥစ္စာ စုပါသော် လည်း ဖတ်မတင် အိုးပေါက်တွင်ရေလောင်းသို့ ဆင်းရဲကြောင်းစင်းစင်း မွဲပြာကျ ပြောင်တလင်းနှင့် ဖွတ်မင်းကြီးပြာထိုင်သော် ဥစ္စာပိုင်ဘာမရှိ မိတ်ဆွေကောင်းနတ္ထိ ဖေါ်ကြင်ရာအိမ်သူမိက မချိအောင်ကြိမ်ဆဲ အိမ်ထဲတွင်ထပ်မနား အရပ်ကြားဟစ်အော် လူစော်မှလည်း မနံဘိ ဓာတ်မသိ သူကြီးခေါင်းက တောင်းလိုက်သည့် မင်းမှုငွေ မြီကြွေးတွေ ဗလဘွာ လာလိုက်သည့် အချေးတောင်း မပေးလျှင်ထောင်းမည်ဟု ရွဲ့စောင်းလျက် ထပ်ထပ်ငြိုး ငွေညွန့်တိုးများလည်း ထမ်းပိုးတွေ ဆယ်ဆပွား “ဝန်ဆောင်သည့် နွားလား ညွန်ပျောင်း၌တွား“သကဲ့သို့ ခါးချဲ့ရင်ပွ ဆင်မလှ မြင်သမျှ မကောင်းကြုံ၍ ပေါင်းဆုံသောဝေဒနာ ဖျားနာက နှိပ်စက် စိတ်လက်က မသာ ဆေးကုစရာလည်း ငွေမရှိ ရောဂါကြီး ဘိသောခါ အင်မတိ အင်မတန် ဇောငါးချက်အပြန်တွင် ကိုးကွယ်ရန် ရှာမရ ငရဲကောင်နိမိတ်ပြ၍ အနိစ္စ အရက်အိုးမှာ သေခြင်းဆိုး သေရလေသတည်း။</p> <p>သေလျှင်သေခြင်း ယမမင်းငယ်သား အပါယ်ဘုံပုလိပ်များက ခါးကြိုးနှင့်နားကြိုး သံတံကျင်ထိုးပြီးလျှင် ဓားမိုးကာ တလက်လက် လှံတံဖြင့်ရိုက်နှက်၍ သေအရက်သကောင့်သားကို သံပြားကြီးဝင်းဝင်း သံပူရေအိုးတွင်းသို့ ဆင်းဟဲ့ဟုပစ်ချ မဆင်းဘဲနေကလျှင် ဧရကြိမ်လုံး လှံမ ချွန်းတောင်း ခက်ရင်းကောင်းဖြင့် ကြောင်းမတန်မှုန်းလေသည် မဆုံးနိုင် အဘန်ဘန် သံနှုတ်သီးတဝင်းဝင်း ကျီးဠင်းတ တသင်းက အတင်းဝင် ထိုးဆွ ကြောက်စရာ့ ခွေးဘီလူး အစွယ်ကြီး ငှက်ပြောဖူးနှင့် ပြူးတူးတူး ကြောင်ကြားကြား ကိုက်ခဲ၍ ဝါးပြန်သော် ပြေးအားလည်း ဘာမရှိ သင်ဓုန်းစက် မိပြန်လျှင် မချိနိုင်တဖြန်းဖြန်း ဥက္ခောင်းမှ သွေးပန်း၍ တစခန်း ဒုက္ခတွေ့ ငရဲမီး အငွေ့ကြောင့် တဆွေ့ဆွေ့တခုံခုံ တတုန်တုန် တဟိုက်ဟိုက် သံပူရေ ကျိုက်ကျိုက်မှာ ဆင်းလိုက်ချည် တက်လိုက်ချည် မြင့်ကြာရှည်နှစ်ပေါင်း လွန်မင်းစွာ ရှည်ညောင်း၍ ကံကောင်းကြောင့် လွတ်ပြန်လည်း ကြမ္မာကံ ရှေးအဟုန် အကျိုးပေး မကုန်၍ ပြိတ္တာဘုံ ဌာနဝယ် သီသဉ္စ နဝယောဇနံ ဇိဝှဉ္စ သတ္တယောဇနံ ကျမ်းဂန်အရှိ ပြိတ္တာရုပ် ဇာတိနှင့် ဖြစ်ရချည့် ဘန်တခါ ကိုးယူဇနာ ဦးခေါင်း တောင်စောင်းကြီး တမျှ လျှာထုတ်က ခုနစ်ယူဇနာ ကိုယ်ထည်မှာ နှစ်ဆဲ့ငါး ယူဇနာကြီးမား၍ အမြီးဖြားအစ ဦးခေါင်းသို့ကျလေအောင် အမြဲပင် မီးလောင်လျက် ပြိတ္တာကောင် ပြောက်ကျားမှာ သောက်စားရန် ရှာမရ ဒုက္ခတွေ အနန္တနှင့် ပုန ပုနံ အကြိမ်ကြိမ် ခံပြီးမှ ကံကြမ္မာလျောက် ပြိတ္တာက လွတ်မြောက်လည်း နောက်နောက်က သေအရက် အကျိုးပေး ဆက်ပြန်၍ ရှက်စရာ အထူးထူး ခွေးရူးနှင့်ဝက်ရူး ဘန်ငါးရာ ရူးပြီးသော် လူရူးလည်း ဘန်ငါးရာ လူဖြစ်ပါလည်း သုံးမကျ လူအ, လူနုံ လူအင်္ဂါ မစုံသော ဘဝမှာ အနန္တသင်္ချေယျော မရေနိုင်ပေါသည်ဟု ဘုရားဟော ဒေသနာ ထင်အလင်းလာချေသည်။</p> <p>သို့ပါသော်မူ အချို့လူက အပူကြွ၍ ကြောမမျိုးမျက် ညောင်းညာ တက်လျှင် သေရက်တကျိုက် သောက်မျိုလိုက်က ပြိုက်ပြိုက်ကျလျှော ရောဂါတွေမျောသောကြောင့် ဆေးသဘော ဝါးသဘောအမှတ် အတန်ငယ် သုံးလတ်မူ ကျမ်းဂန်တတ် ဝိနည်းရှောင် အကျိုးပေး မရှိပေါင်ဟု သီလကြောင် ဆင်ချေနှင့် အထွေထွေ ပြောကြားလည်း မြတ်တရား ဒေသနာတွင် ရောဂါ၏ဖြစ်ကြောင်းဟု နည်းလမ်းဟောင်း အရှိသားမို့ သတိထား ဆိတ်ဆိတ်နေ ဉာဏ်တမျိုး မပွေနှင့် လွန့်လေလေ မှောက်မှားသော သောက်စားမှု စရိုက်ဆိုးကို တိုက်ချိုးကာ နှိမ်နင်း၍ ကွင်းနိုင်သမျှ ရှောင်သွေ အနံ့မှ မခံလေဘဲ စိတ်သံဝေ ဝိရတီဖြင့် မနသီ ဖြောင့်စင်းအောင် နှလုံးသွင်းထားကြစေ လိုကြောင်းများနှင့် သေရည်သေရက်တရား ဟောကြားလိုက်ပေသည် ဒါယကာအပေါင်း သူတော် ကောင်းတို့။</p> <p>၁၂၅၅-ခုနှစ်တွင်၊ ဒီပဲရင်းနယ်ရှိ ဒါယကာတို့အား ရေးသားဆုံးမတော်မူအပ်သော သေရည်-သေရက် မေတ္တာစာပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3>နွားမေတ္တာစာ</h3> <p>၁၂၄၇-ခု၊ အင်္ဂလိပ်မင်း ဝင်စတွင်</p> <p>မုံရွာမြို့-လူကြီးလူကောင်း အပေါင်းတို့တောင်းပန်ချက်အရ ရေးသားတော်မူအပ်သော မေတ္တာစာ</p> <p>စက်လေးစုံလွင်သာ မင်္ဂလာသမိုက် အလုံမြို့အောက်တိုက်ဝယ် သိုက်မြိုက်သည့်ဌာန မုံရွာမြို့ဒေသဟု ပါကဋကြေညာသော ရွာမဟေ ရပ်ကြီးက နတ်တီးသည့်စည်မုရိုးကဲ့သို့ ရှည်အကျိုးဖြစ်ပွားရန် တရားရင်း သုတ္တန်ကို ထုတ်ပြန်ကာ လင်းလိုက်မည် နားသွင်း၍ထောင်ကြပါ။</p> <p>ခေတ်ကာလယခု ဖြစ်လာရအမှုမှာ ဘယ်သူ့ကိုကိုးစား ဘယ်သူ့ ကို ငြိုးထားမည် ရိုးမှားလို့မသင့် စဉ်းစားဘို့ အခွင့်မှာ ချိန်သင့်ခါမှုန်းမည်ဟု တတိုင်းလုံးကြမ္မာ ဝိပါက်ရင်းပါသောကြောင့် သာကီနွယ်သိန်း ခြောက် သောင်း ဆွေတော်များအပေါင်းတို့ သူမကောင်းမိစ္ဆာဉာဏ် ဝိဋဋူ ဘေးရန်ကြောင့် ဂျွမ်းပြန်အောင်ပျက်ပြားရာ မြတ်ဘုရား ဘုန်းလှိုင်လည်း ကိုယ်တော်တိုင်မားမား သုံးကြိမ်တိုင်ကြွသွား၍ တားသော်လည်းမရ မ,သော်လည်း မတတ်သာ နတ်, သိကြား, ဗြဟ္မာတို့ နေအားသည့် တွက်တာဟု ဆိုစရာမရှိပြီ။</p> <p>ဝိဋဋူဘုရင် သာဝတ္တိပြည့်ရှင်သည်လည်း သာကီဝင်တပြည်လုံးကို ဖျက်မှုန်းသည့်ကံသစ်ကြောင့် စစ်ရဲမက်ဗိုလ်ပါနှင့် မြစ်ဂင်္ဂါရေစခန်းတွင် ပရမ်းပတာပျက်ပြား၍ ငါးလိပ်တို့အစာ ဖြစ်ဘူးသည့်ကျမ်းလာ ဒေသနာ အထွက်နှင့် ချိန်စက်ကာယူရလျှင် “ပျက်သူမှာဖြစ်လမ်း ဖျက်သူမှာ နစ်မွန်းဘို့” စခန်းလမ်းဆိုက်လေသည်။</p> <p>ထိုက်သက်ရင်းတရား ခုဖြစ်ပုံအလားကို ဘုရားဟောကျမ်း ထွက်နှင့် အချက်ကျ ညှိလိုက်သော်</p> <p>၁။ <b>ဘာရံ ဝဟတိ ယော ယဿ၊</b></p> <p><b>နိဗန္ဓော အတ္ထသော သဒါ။</b></p> <p><b>မာတာပိတာစ ဘာတာစ၊</b></p> <p><b>ဉာတိမိတ္တာစ တဿ သော။</b></p> <p>၂။ <b>ယေ တာဒိသေ နုကမ္ပန္တိ၊</b></p> <p><b>ကတညူ ကတဝေဒိနော။</b></p> <p><b>ဝဍ္ဎန္တိ ယသဘောဂေဟိ၊</b></p> <p><b>သုက္ကပက္ခေဝ စန္ဒိမာ။</b></p> <p>၃။ <b>ယေစ တေ နာနုကမ္ပန္တိ၊</b></p> <p><b>သံမုဠှာ မိတ္တဒုဗ္ဘိနော။</b></p> <p><b>ဟာယန္တိ ယသဘောဂေဟိ၊</b></p> <p><b>ကာဠပက္ခေဝ စန္ဒိမာ။</b></p> <p>ဤပါဠိပဒ အဓိပ္ပါယ်ကျသည်မှာ မိဘနှင့်ဆရာ ဉာတကာတစု ကျေးဇူးပြုစီးပွားဘက် ခြောက်ဦးသား အနက်ဝယ် တသက်နှင့်တကိုယ် မပျက်ဘူးအလိုနှင့် ဗြဟ္မစိုရ်တရား လက်မကွာထားနိုင်မှ စီးပွားဟောင်း မပျက် စီးပွားသစ်တိုးတက်၍ ချမ်းသာသက် ရှည်ရာသည်။</p> <p>ခြောက်ဦးသားထိုသူကို မကြည်ဖြူမသနား အလေးမဲ့ပေါ့စား လျှင် စီးပွားသစ်မတိုး စီးပွားဟောင်းညှိုးသည့်ပြင် ဘေးမျိုးစုံသောကနှင့် မောရမည်တကယ်ဟု အဓိပ္ပါယ်အပြ အနက်သွားကျချေသည်။</p> <p>မြန်မာ့နယ်တရိုး အကျွန်ုပ်တို့လူမျိုးမှာ ရှေးအရိုးဗြဟ္မစိုရ် ကမ္ဘာစောင့်တရားကိုယ် ယွင်းယိုသည့်အမှု သည်အချက်တခုနှင့်ပင်ယခုလိုဖြစ်ရေး တတိုင်းလုံးခေတ်ဘေးကို နှစ်မဝေးဆက်လက်ကာ တွေ့ကြ လျက်နေပါသည် မိတ်သဟာပျံ့ပျူး ဆိုခဲ့သည့်ခြောက်ဦးတွင် အထူးပင် ကွက်ခြား၍ တရားပျက်နာသည်မှာ ကမ္ဘာနှင့်အမျှ မြန်မာတို့ ဒေသသည် ဇင်္ဂလပြီပြီ နွား-ကျွဲကို အားမှီလျက် ဘိုး-ဘေး-ဘီ-အစဉ် သက်မွေးမှု တွင်သည်ကို မျက်မြင်ပင်ဖြစ်ပါသည်။</p> <p>သို့သနစ်ကြောင်းရင်း သိကြလျက်အခင်းပါကို သနားခြင်း ကွာဝေးသည့် ငရဲခွေးအစာ လူဒုဿီပြိတ္တာတို့ မာန်မိစ္ဆာယှဉ်ပူး၍ ကျေးဇူးပြု စီးပွားဘက် မြန်မာနွယ်အဆက် ကမ္ဘာကဘက်ခဲ့၍ အသက်၏သဏ္ဌာန် မိတ်ရင်းစစ် မှန်လှသော တိရစ္ဆာန် ကျွဲ-နွားကို သား မယားမွေးမှုနှင့် ကရုဏာမကပ်ဘဲ သတ်ဖြတ်၍ရောင်းသူမှာ လမ်းနှစ် ကြောင်းမရှိ အဝီစိ အောက်ရွာမှာ ကမ္ဘာကိုရက်တွက်၍ ထောင့်တသက် သွားတော့မည်။</p> <p>တရားကိုယ်ထင်လင်းမို့ စဉ်းစားခွင့်မလိုပြီ ဝယ်ကြသူတခိုကိုသာ တရားကိုယ်ထင်လင်းအောင် သတင်းစာ ကမ်းလိုက်ပါသည်။ ကျမ်းဝိဘင်း ဋ္ဌကထာ တိုက်ရိုက်ကြီး အလာမှာ ပါဏာတိပါတ ပြုလုပ်သည့် ဌာနဝယ်</p> <ul> <li>ကာယကံရှင် တစ်ခန်း</li> <li>ချီးမွမ်းသူ တစ်ယောက်</li> <li>ဝမ်းမြောက်သူ တစ်ဘက်</li> <li>သုံးဦးသားအနက် အကျိုးဆက်မတူကြ</li> <li>ကာယကံရှင်ဗာလမှာ နိရယ တာလမ်း</li> <li>ချီးမွမ်းသူ ပြိတ္တာရောက်</li> <li>ဝမ်းမြောက်သူအနေမှာ တိရစ္ဆာန်ဖြစ်စေဟု</li> </ul> <p>ဝေပုံကျအပြီး ဆုံးဖြတ်ချက်သင်းသီးတွင် ပစ္စည်းရှင်ဝယ်လူစုမှာ ချီးမွမ်းမှုတစိတ်ပါ ဝမ်းသာမှုတသွယ်ထွက် နှစ်ပါးစုံ ရောယှက်သော် လက်သည်ထက် အပြစ်ကြီးမည်ဟု ယူမှီးရန်ကျသော်လည်း ကာယကံ အရှင်နှင့် တူလျှင်ပင်မနဲပြီ နောက်ဆွဲက လိုက်ရကြောင်းမှာ တခုကောင်း အတွက် ဝမ်းသာသည့်အချက်နှင့်ပင် ဆက်ဆက်ကြီးပါရမည်ဟု ဋ္ဌကထာ ရှိသည်ပင်။</p> <p>ယုတ္တိနှင့်စဉ်းစားလျှင် ရောင်းသမား ဝယ်သမား နှစ်ဦးသား သဘောတူ</p> <ul> <li>ဝယ်သူက မူလ</li> <li>ရောင်းသူမှာ ဘူတ</li> <li>ဝယ်သူပေါမှ ရောင်းသူရွှင်</li> <li>ရောင်းသူရွှင်မှ တွင်တွင်သတ်</li> <li>နဘေထပ် လွန်းပေါင်းတင်သည်အတိုင်းမြင်ကြလျက် ဇွတ်ငင်သည့်တဏှာကြောင့် ဟင်းလျာ သည်ဆိုလျင်ပင် ခိုပြိုသည်အတိုင်း</li> <li>ဝိုင်းကြသည် ကြွက်ကြွက်ဆူ</li> <li>သူမရ ငါမရ</li> <li>ငွေစကို တပြင်ပြင်</li> <li>ချိန်ခွင်ကို တခါခါ</li> <li>နက်ဖြန်လည်း လာပါနော်</li> <li>သံဘက်လည်း မျှော်ပါမည်</li> <li>ခေါ်လိုက်သူ အချို့</li> <li>လက်တို့၍ မှာသူမှာ</li> <li>ဟင်းလျာသည် လာခဲဟု</li> <li>စိတ်ထဲက တ, သူတ</li> </ul> <p>သို့ဖြစ်၍နေကြလျက် ပါးစပ်ကပရိယာယ် “ရောင်းလာလို့ ဝယ်ပါသည် ဘယ်အပြစ်မရှိပေါင်”ဟု ရောင်လို့များမဟနှင့် ဝမ်းထဲက သဘောကို မပြောဘဲကုန်စင်အောင် မြင်ရင်းစွဲ ဖြစ်ကြသည်။</p> <p>ပစ္စည်းရှင် ဝယ်သူတို့ ကူပံ့သည့်အလား ပေးလိုက်သည့် ဒင်္ဂါးလည်း နွားရှာ၍သွင်းသူနှင့် စီးပွားတူလုပ်ဘက် ငွေမြင်သည့် အတွက်ကြောင့် သွက်သွက်လည် အတွင်ခိုး လှည်းတောင်သူ တရိုးမှာ နွားမျိုးများ ပြတ်မတတ် သားမယားအငတ်တွင် မတ်တတ်မှိုင် ကြံမရ၍ ဓားပြသို့ ဝင်သူဝင် သို့ဖြစ်အင် မူလမှာ ဝယ်သူကအခြေရင်း ဟုတ်မဟုတ် မငြင်းနှင့် ထင်အလင်းဒိဋ္ဌ မျက်မြင်ပင် ဖြစ်ကြသည်။</p> <p>သည်ရသတဏှာမွဲ သူအတင့်ရဲတိုင်းကို အကဲက မသန် ဇွတ်လှဲ၍ ခံကြလျှင် ပါယ်လေးတန် ဒုက္ခမှာ မြုပ်ကြမည် စင်းစင်း သည်တဏှာ ကင်းလျှင်ပင် တတောလင်းအမိုက် သည်လောဘ စရိုက်ကို အမြိုက်သီး အလား အလိုက်ကြီးမှားကြလျှင် ပါယ်လေးပါး ယမ, ဘုံတွင် အိမ်ထောင်စုံ ဆေးတော်ထိုး ရိုးအမျိုး စာရင်းမှန် ရွှေတိုက်တော် လက်ခံနှင့် မပြန်တမ်း အဟုတ် ကမ္ဘာနှင့်စာချုပ်၍ စုံးစုံးကြီး မြုပ်ကြမည် မဟုတ်ဘူး မထင်နှင့် မယုံလျှင် ကိုယ်တွေ့မှ ဆိုသရွေ့ မကဟု လှလှကြီး သိလိမ့်မည်။</p> <p>ဇာတ်နိပါတ် သက်သေကို ရှာဖွေကာ ထုတ်ဆိုလျှင် ပိုအမို များမည်ကြောင့် တရားသား သက်သက် စကားသွား ညက်ညက်နှင့် နား, မျက်စိ မခိုသာအောင် လိုရာတွင်ဖြောင့်လိုက်သည်။</p> <p>ရောင့်တက်သည့်လောဘ မနောကံဇောကြွ၍ ဂေါမံသ ဟင်းလျာ ကို မြိန်ရှက်စွာ စားရမှ ဆီအသား ဖွံ့ဖြိုး ဉာဏ်ပညာ တိုးသည်ဟု နှလုံးဆိုး စကားတတ် ကပ်လျှင်သာ ကပ်ရမည် သုတ်နိပါတ် ကျမ်းဂန်တွင် နာဖျားရန် အကြောင်းဟု ထုံးဟောင်းကို တွေ့ရသည်။</p> <p>အလေ့ဆိုး ဝသီဉာဉ် သည်တဏှာ သူငင်၍ လူအရှင် ငုတ်တုတ်နှင့် ပြိတ္တာရုပ် ဇာတ်ပေါ်၍ တအော်အော် နေရကြောင်း ၎င်းပြင် အပါယ်ကျ ဇာတ်ဝတ္ထု သာဓကမှာ ကျောင်းတကာ့ ကျောင်းတိုင်းတွင် ကိုးကြောင်း ရေး ဆယ်ကြောင်းရေး စာတိုက်ချင်း ယှက်ထွေး၍ မကွေးသာ မဆန့်သာ ပေါ်များလှ ပါတော့သည်။</p> <p>သည်တဏှာ စရိုက်ကို အလိုလိုက် မှားကြလျှင် နွားသတ်တို့ သွားရာ နောက်တော်က လိုက်ပါပြီးလျှင် နွားရုပ်သွင် အထူးနှင့် တဘူးဘူး တဘဲဘဲ မစဲအောင် တွန်မြည်၍ နှစ်အရှည် မောကြမည်။</p> <p>သို့သဘောတန္တိ အမှန်ကို သိကြ၍ ပကတိအရိုး ဟင်းသီးမျိုး ဟင်းရွက်မျိုး ကောင်းနိုးရာ ရှာကြံ၍ ဆီအတန် ဆားအထိုက် မွမ်းမံဘွယ် အလိုက်နှင့် သိုက်မြိုက်အောင်စီရင်၍ သူတော်စင်အနှုန်း စိတ်သတ်၍ သုံးပါလျှင် အဆုံးတိုင် မြိန်ရှက် ဘေးရောဂါ မဘက် ဆီအသား ပွား တက်၍ အသက်လည်း ရှည်ပါသည်။</p> <p>သန္တုဋ္ဌီအချက်မှာ စက္ကဝါက်ငှက်မင်း အလောင်းတော်ကျေးသင်းတို့ ခင်းခဲ့သည့်စံထုံးနှင့် လုံးလုံးကြီးမထပ်ငြားသော်လည်း တတ်အားသမျှ ခြိုးခြံလျှင်ပင် အကျိုးတန် ပေးပါသည်။</p> <p>ကျေးသူတော် ထုံးဟောင်းကို ကောင်းကောင်းကြီးအားပြု၍ သည်ဝတ္ထုအသားထူးကို မစားဘူးဧကန်ဟု ဓိဋ္ဌာန်၍ ပြီပြီ သည်အတိုင်း ညီပါလျှင် ပါရမီဆယ်ဖြာလည်း အလွယ်သာရမှု အကုန်လုံးစုပါသည်။</p> <p>ယခုခါ ခေတ်အတွင်းမှာ နွားသားဟင်း ကျွဲသားဟင်း အသန့်ပင် လွတ်ကင်းအောင် ရှင်းရှင်းကြီးစင်ပြောင် ကျွန်ုပ်တို့ရှောင်ပါသည် နောင် လာ ရန်အဘို့ ကြားသမျှကရို့ရယ် ကျွန်ုပ်တို့ထပ်တူ သဘောထား ဖြူကြပါ။</p> <p>လူတို့လို တီတီတာတာ မပြောတတ်ရှာကြလို့ ငုတ်တုတ်သာ မပြန်လှန် ပြုသမျှခံရသည် ဌာန်ကရိုဏ်းပြတ်သား နှုတ်လျာများ တတ်အား လျှင် နွားတို့ကဆိုရန် ခွင့်ရှိသည်အမှန်မှာ မြန်မာနှင့်ကုလား နှစ်ပြည်ထောင် တိုင်းသားတို့ ဖြစ်ပွားသည့် တွက်တာသည် ငါတို့မှာ သေတ္တု အကုန်လုံး စုချေသည်။-</p> <ul> <li>သူတို့ဘေး သူတို့ဘိုး</li> <li>သူတို့နွယ်တရိုး</li> <li>တမျိုးလုံး တဆွေလုံး</li> <li>သူတို့တိုင်မဆုံး၊</li> <li>တို့တတွေ ပခုံးမှာ မီးဟုန်းဟုန်း ထ မတတ်၊</li> <li>တို့လုံ့လ တို့စွမ်းအန် တို့အပန်းခံနိုင်လို့၊</li> <li>ဆန်စပါး ပြောင်းနှမ်း ဗူး ခရမ်း ပဲ အမျိုး</li> <li>မြေပြင်လုံးမောက်ဖြိုးအောင် တိုးတက်သည့်ဘဏ္ဍာနှင့်၊</li> <li>လိုရာတိုင်းပြည့်စုံ ကုံလုံကြအသီးသီး၊</li> <li>ကျောင်းကြီးဆောက် ဘုရားတယ်</li> <li>တတိုင်းလုံး ကြွယ်သည်မှာ။</li> </ul> <p>ဘယ်သူက အရင်းဟု စဉ်းစားဘွယ်မရှိ ထင်အလင်းသိပါလျက် သတိပင်မပေါ် ကျေးဇူးကိုမမျှော်၊ စိတ်အချော် တိမ်းပါး မိတ်မတော် စိမ်းကားလျက်</p> <ul> <li>တို့အသား တို့အသဲ တို့အဆီ ရွှဲရွှဲကို၊</li> <li>ထမင်းပွဲ့အလယ် အနင့်သား တယ်ပြီးလျှင်၊</li> <li>ရယ်ကာနှင့် ပြုံးကာ အရသာ ခံစား၍၊</li> <li>လင်မယားတတွေ မြုံ့ကြသည့် အနေမှာ၊</li> <li>မြိန်နိုင်ပေ့ သူတို့ကိုယ် မျိုရက်ပေ့ သူ့ခံတွင်း၊</li> <li>တို့လုပ်သည့် ထမင်းကို တို့ဟင်းလျာ အသားနှင့်၊</li> <li>စားကြသည့် ဖြစ်နဲကို တို့အသဲ နာလိုက်ကဲ့။</li> </ul> <p>ကမ္ဘာဦးစတင် ထက်ကာရီ ယခင်က ချေ-သမင်တောသား အများတို့ထုံးစံ တိရစ္ဆာန်စရိုက် တို့ဘာသာ တသိုက် အလိုက်များ နေခဲ့ကြလျှင် မသေမီ စပ်ကြား အိပ်ချင်အိပ် စားချင်စား သွားချင်သွား လာချင်လာ အပုံကြီး ချမ်းသာမည်။-</p> <ul> <li>ယခုမှာ လားလား အဓမ္မ လူသားနှင့်၊</li> <li>စီးပွားတူ ချမ်းသာဘက် ခိုမိသည့် အတွက်ကြောင့်၊</li> <li>တက်တက်ကြီး အကုန်မှား၊</li> <li>ငါးပါးမှောက် ခြောက်ပါးမှောက်၊</li> <li>မှားသလောက်မပြောသာ၊</li> <li>သက်ခန္ဓာ ရှိစဉ်လည်း မချိအောင်စေစား၊</li> <li>တို့ကိုယ်ကောင့်အသားကို ဟင်းတပါးသတ်၍ လုပ်၊</li> <li>ဘယ်သင်းက ဟုတ်သေးတုန်း ယုတ်မာသည့်အဖြစ်လား၊</li> <li>သည့်လောက်တောင် ရိုင်းငြားသည့် လူသားတို့လက်ထဲတွင်၊</li> <li>ဖွဲ, ပြောင်း ရိုး မြက် ရေ သုံးစား၍ နေရသည်ထက်၊</li> <li>တောကျားတွေ ပါးစပ်မှာ ခေါင်းပြတ်၍ သေရခြင်းသည်၊</li> <li>လွန်အမင်း မြတ်သေး၏။</li> </ul> <p>ရှေးအထက်ကာရီ ပဝေဏီအခြေက ရေလိုက်ကြီး မှောက်မှား၍ တို့နောက်သား တစ်စုမှာ</p> <ul> <li>လူ့ဘီလူးအစာ ဟင်းလျာဘို့ အပြီး၊</li> <li>ဗူးသီးနှင့် ကြုံလိုကြုံ ဖရုံနှင့် ငြားလိုငြား၊</li> <li>သခွားနှင့် တွဲလိုတွဲ ချိုတနဲ ချဉ်တထွေ၊</li> <li>တို့ဖြစ်ပုံ အနေနှယ်၊</li> <li>သေလျှင်လည်း လက်တလော ရှင်စဉ်လည်း ဖတ်ဖတ်မော၊</li> <li>အဟောဒုက္ခ ဘယ်အခါတွင်မှ၊</li> <li>သက်သာရာ မရအောင် တို့ကြမ္မာပြုနဲကို၊</li> <li>အသဲထိ နာလိုက်ပါဘိ၊</li> <li>ဉာတကာတသင်း မိတ်ဆွေရင်းတို့-ဟု၊</li> <li>နွားချင်းချင်း ဆိုကြရန် ခွင့်ရှိသည်အမှန်ပင်။</li> </ul> <p>သနားရန် တာလမ်း ရှိသမျှ စခန်းကို ဆုံးကမ်းရောက် မျှော်ခေါ်၍ မသူတော်စရိုက် ထွန်းကားသည့်အခိုက်ကို အလိုက်သင့် အရှောင်ကောင်း နိုင်မှ နောင်နှောင်းကို ချမ်းသာ၍ နတ်ရွာမှာ အတူတွေ့ကြရအောင် အလေ့ကောင်း ရှင်းရှင်း ဇောသဒ္ဓါ စင်းစင်းနှင့် သတင်းစာ ပါးလိုက်ပါ သည် ကြားကြားသမျှ မိတ်ဆွေအပေါင်း သူတော်ကောင်း ပညာရှိတို့။</p> <p>နွားမေတ္တာစာပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <p>ဤနွားမေတ္တာစာကို အကြိမ်ကြိမ်ရိုက်နှိပ်၍ ထက်အောက်နှစ်ဖြာ မြန်မာ နိုင်ငံတော်၌ ကမ်းလှမ်းဖြန့်ဖြူးစေတော်မူရာ များစွာသော သူတော်ကောင်း အပေါင်း တို့သည် နွားသား-ကျွဲသားများကိုမစားဘဲ ရှောင်ကြည်ကြကုန်သည် အချို့သော ပုဂ္ဂိုလ် များကလည်း ဤနွားမေတ္တာစာကို အရကျက်ဆောင်၍ တဆင့် ဟောပြောကြရာ များစွာသော သူတော် ကောင်းအပေါင်းတို့သည် နွားသား-ကျွဲသားများကို မစားဘဲ ရှောင်ကြည်ကြလေသည်။</p> <p>---*---</p> <h3>ထီမေတ္တာစာ</h3> <p>၁၂၅၀-ပြည့်နှစ်အတွင်း</p> <p>မုံရွာမြို့၌ ထီပွဲမှစ၍ အလောင်းအစား အားကြီးလှသဖြင့် လှေသူင်္ကြီး ဦးထွန်းသာ လျှောက်ထားချက်အရ ထိုကစားပွဲများကို ကွယ်ပျောက်စေရန် ရေးသားဆုံးမတော်မူအပ်သော မေတ္တာစာ</p> <p><b>ထိယန္တိ ဝိနာသံ ဂစ္ဆန္တိ ဧတေနာတိ ထီ</b>။ ဧတေန=ဤကစားမှုဖြင့်၊ ဝိနာသံ=ဥစ္စာကုန်ဆုံး ပျက်ပြုန်းနွမ်းပါးခြင်းသို့ ထိယန္တိ ဂစ္ဆန္တိ=ရောက်တတ် ကြကုန်၏၊ ဣတိတသ္မာ=ထိုသို့ပြုန်းတီး ပျက်စီးခြင်းနိမိတ်ကြောင့်၊ ထီ=ထီမည်၏။</p> <p>ဤဝိဂြိုဟ်စကား အဓိပ္ပါယ်အသွားကို အများတို့နာရန် ရှိသလောက် ပြန်လိုက်မည် တိုင်းနိုင်ငံအလုံး ထီးစည်ပါအဆုံး သဒ္ဒါလှန် ပျက်ပြုန်း သွက်သွက်လယ်မှုန်းပြီးလျင် လမ်းဆုံးတိုင်အပြီး တပြည်လုံး အမိုက် သီးတွေကို မြေကြီးပါ အောက်စောင်း အပါယ်သို့မှောက် လောင်းမည်ဟု အပေါက် ကောင်းချက်ရှာ၍ မက်တဏှာမှောင်လှိုင်း ဒလက်ချာ ဒေါင်စိုင်း အောင် မှိုင်းတိုက်ခါတဆွေ့ဆွေ့ သဝေချာမွှေ့ နိုင်သော အမွဲဆေးကမ်း ကုန် ငရဲဘေးလမ်းဆုံအောင် မယုံလျှင် မလွှတ်ဘဲ ဇွတ်ခဲ၍ ထိုးစမ်းတော့ တကယ်တမ်းတက်တက်ချော ရှိသမျှဥစ္စာမျောသည့်ပြင် မောရုံနှင့်ဆုံး မသတ် အရူးတွင်ဗြုံးဆတ်အောင် မှုန်းတတ်သည်စင်းစင်းဟု ထင်အလင်း ကြေငြာလျက် ရောက်လေရာ ရပ်ခပင်းကို ပြောင်တလင်းအကုန်လျော် မဇ္ဈိမတိုင်းတဘော်က ဝိုင်းကျော်၍ထွက်ခဲ့သော ထီသဘက်မြန်မာမီး ငရဲမင်း လောင်တိုက် ကြီးတဲ့ အပြီးတိုင်မှတ်ထား သူနှင့်များ ညားရလျှင် သေဋ္ဌေးလား သူကြွယ်လား ထင်မှားအစ သွေးမြောက်အောင်ဆွပြီးမှ တစချင်းချူမျှား အတန်လောက်သွားလျှင်ပင် စားမသိ အိပ်မသိ ဇောရတက်မှိုင်းမိ၍ သတိလွတ်အမှိုင်တွင် ခွင်လုံးပိုင် ဝှမ်းလောက်က စင်လုံးယိုင် ဂျွမ်းထောက်အောင် တွန်းမှောက်ခါ ခဝါချ ရွေးပိန်ပိန်မကျန် ရအောင် ရှိသမျှအဖြူ ထီကြွေးတွေအပူ အသက်ပင့် အရှူဝယ် ဆူ မတတ်နှလုံး သားမယား အမုန်းတွင် တအုန်းအုန်းတကြွက်ကြွက် လူကြားမည် ရှင်ကြားမည် ပြီပြီသားမရှက် တကျက်ကျက်ရန်စည် စိတ်ကြည်ခွင့်မရ ဒါနမှု သီလမှု အတုနှင့်အယောင် အနိုင်သာဟန်ဆောင် အများနှင့် ပေါင်မြှောင်၍ အယောင်သာ ပြုရသည် ကုသိုလ်စိတ် ထိုသူမှာ မြူလောက်မျှမဝင်ဘဲ ရှိရင်းစွဲတရားလည်း ဝေးခြောက်ပါးလွင့်စင်၍ ငိုချင်လျှင်အရယ်ဖြစ်အောင် အောင့်ညှစ်ခါရွဲ့ရုန်း မဲ့ပြုံးသာ ပြုံးရသည် နှလုံးကမအေး ကုန်သမျှရှုံးကြေးကြောင့် မဆွေးဟန် မပူဟန် လူစွမ်း နှင့်ကြံ လိုက်လျှင် နက်ဖြန်နှယ် သဘက်နှယ် ဘဏ္ဍာစား တယ်မလို ရှက်ဆေးချယ်စကားပြောင် သရေသာဆောင်ရသည် နောင်ဘို့ရေး ခုဘို့ရေး သားမယားကျွေးမှုနှင့် တွေးမိတိုင်း နှလုံးနောက် သို့ကလောက် ဒုက္ခတွင်းသို့ ဇွတ်နင်းကာ ချနိုင်သော ထီဓားပြမှောင်ကြီး တိုက်ဖျက်သည့် လောင်တိုက်မီးကို ရီးရားမျှမရှိ ထင်အလင်းသိရအောင်၊ ပါဠိတော် ထုတ်လိုက်မည်။</p> <p><b>ဣတ္တိဓုတ္တော သုရာဓုတ္တော၊ အက္ခဓုတ္တောစ ယော နရော။</b></p> <p><b>လဒ္ဓံ လဒ္ဓံ ဝိနာသေတိ၊ တံ ပရာဘဝတော မုခံ</b>။</p> <p>သန်းခေါင်ယံအခါ သုံးလူ့ဘမြတ်စွာကို နတ်လာ၍အမေးတွင် မထွေးအောင်ဖြေကြားသော ထီတရားဒေသနာ ယင်းဂါထာအနက်ကား။</p> <p><b>ယောနရော</b>=အကြင်သူသည်၊ <b>ဣတ္တိဓုတ္တော</b>=ပျော်ပျော်ပါးပါး မိန်းမများနှင့် လိုက်စားလွန်ကြူး အကျင့်ထူး၏၊ <b>သုရာဓုတ္တော</b>= သောက်စားယစ်မူး သေရက်ကြူး၏၊ <b>အက္ခဓုတ္တော</b>=ကြွေ, ဖဲ, ထီရူး ကစား ကြူး၏၊ <b>သောနရော</b>=ထိုသူသည်။ <b>လဒ္ဓံ လဒ္ဓံ</b>=ရရသမျှသော ဥစ္စာစုကို၊ <b>ဝိနာသေတိ</b>=နေ့မြင် ညပျောက် မဖြုန်းလောက်ဘဲ ဖျောက်ဖျက် ဖြုန်းတီး ၍ပစ်တတ်၏၊ <b>တံ</b>=ထိုမိန်းမ သေရည် ကြွေထီ လောင်းစား ကြူးမှုများ သည်၊ <b>ပရာဘဝတော</b>=ဆုံးရှုံးပျက်စီးခြင်း၏၊ <b>မုခံ</b>=အကြောင်းပေတည်း။</p> <p>ဒေသနာအရ အဓိပ္ပါယ်အကျမှာ မိန်းမကြူး သေရည်ကြိုက် ထီလိုက်သူတသင်း သုံးဦးသားအဖျင်းသည် နေ့မလင်း ညဉ့်မလင်း အမိုက်ခင်းပင်လယ် အဘိဇ္ဈာပြင်ကျယ်နှင့် မဆယ်သာမကပ်သာ ငါဘုရား မြတ်စွာမှ ဩချကာ လွှတ်ရသော မချွတ်နိုင် ပလပေ သံသရာ့ တစ္ဆေ ငရဲမင်းမိတ်ဆွေ မာရ်နတ်နှယ်တတွေမှာ အသေခက်အရှင်ခက် ရှေးကုသိုလ် မျိုးဆက်ကြောင့် တိုးတက်သည့်ဓန လက်ထက်ပွားအမွေရ တရားနှင့် ရှိကြသော ဓမ္မိယပစ္စည်းများကို သိပ်သည်း အောင်မသုံး လိပ်လည်း အောင်ဖြုန်းပြီးလျှင် အဆိပ်တုံးပမာ ဧရာမအဘိဇ္ဈာနှင့် သက်ခန္ဓာမွေးမှုကို ရှေးရှုသည့် အနေကြောင့်“သေလျှင်လည်း အပါယ် ဘောင် ရှင်လျှင်လည်း သီလကြောင်” နောင်ကိုလည်း စရိုက်မွဲ ဘဝတိုင်း လိုက်စွဲ၍ အမိုက်ခဲ တန်းလမ်း သံသရာစခန်းဝယ် အပန်းနှယ်ရှည်ရှည်နှင့် အလီလီမောရအောင် မျောကြမည့်လူစုဟု သဗ္ဗညုဒေသနာ အဓိပ္ပါယ် လာချေသည်။</p> <p>ပါရမီသမ္ဘာ ဖြည့်ပြီးသူ မှန်လှ၍ တဆံမျှမလို ပစ္ဆိမပုဂ္ဂိုလ်ဟု ဆိုရပြီးယောကျ်ား ဗာရာဏသေဋ္ဌေးသားသော်မှ၊ ထိုသုံးပါးအလေ့အမွဲ လက်ဦးစွာစွဲရှိ၍ မဂ်နှင့်လွဲ ဖိုလ်နှင့်ကွာ ကုဋေပေါင်းဥစ္စာ လေးဆယ်လုံး ဖြူခါလျက် ယာစကာဘုန်းတောင်း သက်မွေးကြောင်းအပြုတွင် သဗ္ဗညု မြင်တော်မူ၍။</p> <p><b>အစရိတွာ ဗြဟ္မစရိယံ၊ အလဒ္ဓါ ယောဗ္ဗနေ ဓနံ။</b></p> <p><b>ဇိဏ္ဏကောဉ္စာဝ စျာယန္တိ၊ ခီဏမစ္ဆေဝ ပလ္လလေ</b>။</p> <p>ဒေသနာဓမ္မကို မြတ်ညီလှအာနန်အား ထုတ်ပြန်ကာ ဟောကြား တော်မူလေသတည်း။</p> <p>(အနက်ကား )<b>ယောဗ္ဗနေ</b>=အားအင်ကျယ်၍ အရွယ် ကောင်း တုန်းအခါ၌၊ <b>ဗြဟ္မစရိယံ</b>=သူတော်ကျင့်ဝတ် တရားမြတ်ကို၊ <b>အစရိတွာ</b>= မကျင့်မိလိုက်လေဘဲ၊ <b>ဓနဉ္စ</b>=ဥစ္စာအင်အား ကိုယ့်စီးပွါးကိုသော်လည်း၊ <b>ဓမ္မေန</b>=တရားသဖြင့်၊ <b>အလဒ္ဓါ</b>=ရအောင်မရှာလိုက်လေမိဘဲ၊ <b>ဗာလာ</b>= မောဟပြောထူ မိုက်သောသူတို့သည်၊ <b>ခီဏမစ္ဆေ</b>=ငါးကုန်သော၊ <b>ပလ္လလေ</b>=ရွံ့ညွန်အိုင်ဗွက်ထဲ၌၊ <b>ဇိဏ္ဏကောဉ္စာဝ</b>=အင်အားယွင်းယို ကြိုးကြာအိုကြီး ကဲ့သို့၊ <b>စျာယန္တိ</b>=နှလုံးပူဆွေး တရေးရေးဖြင့် မအေးအောင် စိုးရိမ်ကြရ ကုန်၏။</p> <p>ဤဒေသနာ အဓိပ္ပါယ်အလာကို ပညာနှင့်ချင့်စာ၍ ဘုရားရှင့် သာသနာ ထွန်းလင်းသည့်အခါကို လူမှာလည်း လူ့အလိုက် ရှင်မှာလည်း ရှင့်အလိုက် ဘုရားရှင်မကြိုက်သော ဒုစရိုက်ဆယ်ပါး ယုတ်မာသည့် တရားကို လက်လွတ်သား ရှောင်ကွင်း၍ နှလုံးသွင်းဖြူဖြူ သူတော်မျိုးပြီပြီ ဇောသဒ္ဓါမွန် ရည်လျက် ကြည်ကြည်ကြီးအသက်မွေးရပါမည်ကို နောက် ရေးကိုမထောက် နှလုံးသွေး ဗွက်ပေါက်အောင် နောက်ချင်တိုင်း နောက်ကြ၍ ရောက်တတ်ရာ မရွေး အသက်မွေးသပွတ်အူ သူတော် ကောင်းစိမ်းဆတ် အုပ်မနပ် ငှက်ပျောလို</p> <p>“မနောက ကလိမ်ချုံ အပြောက ဝတိန်ဘုံ</p> <p>ယုံလောက်အောင်ဖွဲ့နွဲ့ကုန်မှောက်အောင်ဉာဏ်ချဲ့၍<br> အရွဲ့နှင့်အကဲဆစ် အထဲညစ်အပေါ်ပြောင်</p> <p>မတွေ့မှ အနိုင်ရှောင် သူတော်ယောင်တဘက်လှ</p> <p>ပါးစပ်ပြောက ပျားသကာ ဓာတ်သဘောက ခါးတမာ</p> <p>မပြုသာလျှင် ငရဲကြောက် ပြုသာလျှင် အလဲမှောက်”</p> <p>သံသရာမှာ စျေးကြောင်းပေါက် အပါယ်ဘေး ရွေးမျှမကြောက် ခုမျက်မှောက်ဒိဋ္ဌကိုသာ နိဗ္ဗာန်လောက်စိတ်ချ၍ အနိစ္စသဘောမျိုးမှာ ပြောရိုးမို့ပြောကြသည် မနောကမျောက်လေပွေ သတိနှင့်သံဝေမှာ ဟန်သရေ လုပ်ဆောင်လျက် အဟုတ်ယောင်ထင်မှားအောင် ခင်ဗျားတို့ ကျွန်တော်တို့ သေရမည်မချို့ပြီ နောက်အဘို့ပါကြအောင် ဒါနမျိုး သီလမျိုး ဘာဝနာမျိုးများကို ကြိုးစားမှတော်တန်မည်ဟု အပေါ်ယံ တသောသော တွေ့သူနှင့်လိုက်လျောအောင် အပြောမှာ နောက်မကျ ရောင်းဝယ်ရေးကိစ္စ ပစ္စည်းရေးကျခဲ့လျှင် အနိစ္စ, ဒုက္ခ အနတ္တမြိုင်မြိုင်နှင့် ကိုင်လိုက်ချည့် ဗိုင်းဗိုင်းလဲ</p> <p>ဆီထဲမှာရေနွေး ဆေးထဲမှာရွက်ချပ်</p> <p>ဗျပ်ထဲမှာ မရင်းဆန် ရေနံမှာ ရေစွက်</p> <p>လက်ဘက်မှာရေကူ ဘယ်ကုန်မျိုးမဟူပြီ</p> <p>တူသာတူပလေစေ ညစ်နည်းတွေကိုယ်စီနှင့်</p> <p>ပလီဉာဏ်လောဘ ဝစီကံစောရကို မနောဇ ပတ္တမြားကဲ့သို့ အားကိုးဘွယ်အတတ် အလိမ္မာကောင်း ထင်မှတ်၍ ဂုဏ်ဒြဗ်ဟိတ် တွေနှင့် စိတ်အနေမြင့်ကြသည် မရဏသူ့စက်ကွင်းဝယ် မှုလက်ငင်း ဧရာနှင့် မနေသာကြပ်တည်းလျက် လျှပ်စည်းရောင်တပြက်စာမျှ မသက်သာရှိသည်ကို သတိပင်မရဘဲ တဏှာ့ကျွန် ငါသူရဲပေဟု လူထဲမှာဘော်၍ ပြသည့်နှယ် ဗာလကင်းတထောင်ထောင် သူ့ပစ္စည်း အကြောင်နှင့် ခေါင်ဆိုသည့် ဆုတောင်းကို ကောင်းကောင်းကြီး ကျက်ထား၍ ဘုရားရှင့် ရှေ့တော်ဝယ် တအော်အော်ရွတ်ကြသည် သုံးလူ့ထွတ်အမော် ရွှေရုပ်ပွား ကိုယ်တော်လည်း မတော်ဘူးနင်တို့မှု နင့်လှူဘွယ်ဝတ္ထုမှာ မုသားက ဘယ့်လောက်ပါ အဝါက ဘယ့်လောက်ကဲ အစဉ်းလဲက ဘယ့်လောက်ဝင် မစင်သည့်ဝတ္ထုများကို ငါဘုရား မခံထိုက်ဟု လှန်လိုက်တော်မမူဘဲ မသူတော်စရိုက် ထွန်းကားသည့် အခိုက်ပေကို အလိုက်သာ ကောင်းသေးသည်ဟု ယဉ်ကျေးသည့် နှလုံးနှင့် ပြုံး၍သာ နေတော်မူလေသည်။</p> <p>ဆိုခဲ့ပြီးသရုပ် လောက၏အရှုပ်ကို ဟုတ်သလောက်မြင်ပါလျက် သင်္ဃာတော်အများမှာလည်း ဘုရားရှင့် ရိပ်အကဲကို စိတ်ထဲကချင့်မြော်၍ သင့်လျော်အောင်သုံးတော်မူကြရပေသည် အာဇီဝငဲ့ညှာ ရောင်းချ စဉ်အခါက ဗလချာ လူးလဲသော ပစ္စည်းမွဲဝတ္ထုကံ မသန့်ရိုး မှန်သော် လည်း အလှူခံ မြတ်ပေက အလတ်လောက်အကျိုးထူး ပေးဘူးသော သက်သေလည်း ထွက်ပေ၏ဇိုးဇင်း ရောင်းဝယ်စဉ်အရင်းက စဉ်းလဲခြင်း မရောဘက် လောင်းစားမှု မနှောရက်ဘဲ သက်သက်သား နှလုံးကောင်း နှင့် ရောင်းဝယ် သူအများကို နတ်သိကြားဦးခိုက် အပူဇော်ခံထိုက် ကြောင်းမှာ။</p> <p><b>ဓမ္မေန ဒါရံ ပေါသေန္တိ၊ တေ နမဿာမိ မာတလိ</b>။</p> <p>ဒေသနာရှိပေသည်။ <b>မာတလိ</b>=မာတလိနတ်သား <b>ယေ</b>= အကြင်သူတို့သည်၊ <b>ဓမ္မေန</b>= တရားသဖြင့်ရသော ဥစ္စာဖြင့်၊ <b>ဒါရံ</b>=သား မယားကို၊ <b>ပေါသေန္တိ</b>=ကျွေးမွေးကြကုန်၏၊ <b>တေ</b>=ထိုသူတို့ကို၊ <b>အဟံ</b>= ငါသိကြားသည်၊ <b>နမဿာမိ</b>=ရှိခိုးပေသတည်း။</p> <p>ဆန်းပွေမှု ပယောဂ ဝိသမ လောဘကြောင့် ဘောဂတွေ များကြွယ် ၍ ဘုရားတယ် ကျောင်းဆောက် ကြက်သရေ ဂုဏ်ရောက်လျက် တရာလောက် အသက်ရှည် လူလုပ်ကာ နေသည်ထက် ဓမ္မေန သမေန အာဇီဝဖြူဖြူနှင့် လူကြည်ညို-နတ်ကြည်ညို အသက်ပင် တိုသော်လည်း ထိုသူသာအမြတ်ဟု သုံးလူ့နတ်သယမ္ဘူ မိန့်ခွန်းတော် ကြူသောကြောင့် လူမိစ္ဆာသက်သက် နှလုံးသွေး အနက်တွေကို တုဘက်၍ အားကျလျှင် မှားရမည်တန္တိဟု ဉာဏ်ရှိလျှင် သတိထားရန်ဘို့ ထီတရားဟော လိုက်ပေ သည် ဒါယကာလှေသူကြီး။</p> <p>ထီမေတ္တာစာ ပြီး၏။</p> <h3>ကြုံးဝါးသံ တေးထပ်</h3> <p>ဒလတောတန်းကြီး ဆပဂံတောရ၌ အာနာပါနကမ္မဋ္ဌာန်းကို ကြိုးပမ်းအားထုတ်တော်မူ</p> <p>ကမ္မဋ္ဌာန်းအလုပ်စခန်း လိုအင်ပြီးမြောက် ခရီးရောက် အောင်မြင်တော်မူရာ အားရနှစ်သက်မှု ပီတိအဟုန် ကိုယ်လုံးထုံစဉ်အခါ ရေးသားတော်မူအပ်သော ကြုံးဝါးသံ တေးထပ်</p> <p>၁။ * သာသနာနောက်ဖျား၊ ပေါက်ဖွားကြဆူဆူ၊</p> <p>ယောကျ်ားပ ငါလိုလူ၊ ဇမ္ဗူမှာရှာစမ်း၊</p> <p>အားလုံ့လ အလံထူ၊ စံမတူ ထိုးတော့ ဥဒါန်း။</p> <p>* ယောဂီမှု ထွေလာ၊ ပဒေသာဉာဏ်ဆန်း၊</p> <p>ကေသရာ ဉာဏ်အစွမ်းဟာမို့၊ စျာန်လမ်းကို ပြီးတိုင်၊</p> <p>ဝသီဘော် အစုံငါး၊ အကုန်သား စိုးရပိုင်နိုင်။</p> <p>* ဗြဟ္မာအောက် ထက်မိုးခရိုင်မှာ၊</p> <p>တန်ခိုးမြိုင်မြိုင် အလံစိုက်လို့၊</p> <p>စံလိုက်မယ်ပ အကျော်အမော်၊ ငြီးဘူ့ ပျော်ပျော်၊</p> <p>မိတေးသခင့် အောင်ပွဲတော်မှာ၊</p> <p>နောင်ရဲအမော် လုပ်စမ်းမယ်ပ လေး။</p> <h3>သံဝေဂတေးထပ်များ</h3> <p>တပည့် မောင်ဩဇာကို ဆိုဆုံးမသော သံဝေဂ တေးထပ်</p> <p>၂။ * ငါးအာရုံ ဘင်အစု၊ ခင်မှုနှင့်နေ့ကုန်၊ နင်ယခု မေ့ပုံလို၊ တွေ့မကြုံ စခန်း၊ ပါယ်လေးဝ သောကဘုံမှာ၊ မျောရရုံ ရှိတော့ ခမန်း။</p> <p>* အောက်ဝီစိ သောင်းအငူမှာ၊ ခေါင်းမပြူ စတန်း၊ နှစ်အရှည် နစ်မည်လမ်းကိုလ၊ နင်မျှော်စမ်း နင့်ကိုယ်၊ ဒေသနာ ထင်အလင်းရယ်နှင့်၊ နင်အဖျင်း ပိုထက်သာပို။</p> <p>* သည်လောဘ စရိုက်အိုကို၊ မလိုက်လို ရှောင်ပစ်လို့၊ နောင်အသစ် တကယ်ပြင်လျှင်၊ ကောင်းဘို့အစဉ်၊ ခွင့်သာ ခိုက်ကမှ မလိုက်ချင်လျှင်၊ အမိုက်နင့်ပြင် ရှိသေးလေလိမ့်လား။</p> <p>* ခွင့်သာဆဲကမှ မခဲချင်လျှင်၊ အလွဲနင့်ပြင် ရှိသေးလေ လိမ့်လား။</p> <p>* ခွင့်သာတုန်းကမှ မရုန်းချင်လျှင်၊ အရှုံးနင့်ပြင် ရှိသေး လေလိမ့်လား။</p> <h3>ဩဝါဒတေးထပ်များ</h3> <p>ဇာတ်တော်၌လာသော လက်ပန်မြိုင်ငှက်နှင့်ှားတောငှက် ဥပမာတင် မတူတန်သောသူများကို မတုပထိုက်ကြောင်းနှင့် ၎င်း မောင်ဩဇာ အား ဆုံးမသော ဩဝါဒတေးထပ်</p> <p>၃။ * မတူတန် တုဘက်က၊ မှုအချက် မှားရန်၊</p> <p>လက်ပန်မြိုင့် ဌာနစံငယ်၊ အာဂမာန် ပိတ်ဖုံး၊</p> <p>ရှားတောငှက် ဂနိုင်စံကို၊ မပြိုင်တန် သင်းပြိုင်လို့ရှုံး။</p> <p>* ခုလောက လူရှင်၊ မူအစဉ် လက်သုံး၊</p> <p>ငလက်ပန် ငှက်ထုံး၊ တသက်လုံးစွဲမှီ၊</p> <p>ဆရာကို အခွာစော၊ ငါတကော ကောကြရမည်။</p> <p>* မိသောဘသော နားမလည်တယ်၊</p> <p>အသားအရည်သူကကြီးလို့၊</p> <p>အိုးသီး အိမ်သီး တဂုဏ်တသိရ်၊ ခွဲတဲ့ရမှ မြိန်၊</p> <p>ကိုယ့်ပမာဏ နှိုင်းမချိန်တယ်၊</p> <p>အနက်အတိမ် ထောက်ထားပြီဘူ့လေး။</p> <p>---*---</p> <h3>ကွမ်းခြံကုန်းမြို့နေ တပည့်-ဦးသူရိန္ဒအား ရေးသားဆုံးမအပ်သော ဩဝါဒ တေးထပ်</h3> <p>၄။ * မျက်မြင်မှာ ဉာဏ်တွဲလို့၊ အနဲနဲရှုပါ၊</p> <p>ငရဲနှင့် လူ့ရွာမှာ၊ ခုအခါ မခြား၊</p> <p>မီးသုံးရပ် ဗလောင်ဆူ၊ အကောင်ပူ သင်းတို့ဖြစ်လား။</p> <p>* စိတ်ရတက် အညစ်ထူ၊ အပြစ်မူထွေပြား၊</p> <p>တတွေတွေ သေလို့သွားရင်လ၊ တဘွားဘွား အောက်မှာ၊</p> <p>ယမနယ် ဘုံအနှုန်း၊ အကုန်လုံး စုကြမည်သာ။</p> <p>* သို့ကလောက် လူ့ငြမ်းဟာကို၊ ရှုစမ်းပါ ညီလှရဲ့၊</p> <p>မှီသမျှ ဉာဏ်ကုန်မျှော်နော်၊ ရောလို့မတော်၊</p> <p>အလိုလိုက်လို့ အငိုက်ချော်လျှင်၊</p> <p>တဟိုက်ဟော်ဟော် ညီမောရှာလိမ့်လေး။</p> <p>၁၂၆၄-ခု၊ အလုံမြို့ အနောက်ဘက် ေွှတောင်ဦးတောင်တွင် သီတင်းသုံး နေတော်မူစဉ် တပည့်ပဏ္ဍိတ အား ရေးသား ဆုံးမတော်မူအပ်သော အနုသာသနီ တေးထပ်</p> <p>၅။ * ပါရမီ သမ္ဘာရှိပါဘိ၊ တသာကိ ဘုန်းဝေ၊</p> <p>စာမရီ့ ထုံးအနေလို၊ သုံးမသွေ သီလ၊</p> <p>ပရိယတ် စံမဟေမှာ၊ ဉာဏ်ကဝေ ချီးလောက်သူပ။</p> <p>* စိတ္တနှင့် ပညာ၊ သာသနာ မှန်လှ၊</p> <p>ဘာဝနာ ဉာဏ်အစမှာတော့၊ အနန္တ ဝေးပယ်၊</p> <p>သမ္ပဇဉ် ဆိုခွင့်များမှာတော့၊ ချိုနှင့်လား မေးမဲ့သူကွယ်။</p> <p>* လက္ခဏ မြင်နှုန်းကျယ်သည်၊ ယာဉ်သုံးသွယ် နေရာကျကိုဖြင့်၊</p> <p>ပေယျာလ နာနာသူကန်၊ ရွေးမျှမကြံ၊“ပိဋကတ်ကလေး</p> <p>ဉာဏ်မှာသာ“၊ အရေးသန်သန် သူစွဲရှာထင့်လေး။</p> <p>မှတ်ချက်။ ။ “ကဗျာမှု ကလေးဉာဏ်မှာသာ” ဟု ဆရာတော်ဘုရားကြီး ရေးခဲ့ရင်းဖြစ်သည်၊ သို့သော် ဂမ္ဘီရကဗျာကျမ်းကို ပထမဆုံး ကြီးကြပ်ရိုက်နှိပ်သော လယ်တီပဏ္ဍိတ ဆရာဦးမောင်ကြီးက “ပိဋကတ် ကလေးဉာဏ်မှာသာ” ဟူ၍ ပြင်ဆင် ရိုက်နှိပ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။</p> <p>(ဤကား လယ်တီဦးဝဏ္ဏိတ (လယ်တီဦးလှတင်) ၏မိန့်ကြားချက်ပေတည်း။)</p> <p>အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းအလုပ်နှင့် အွယ်နှောင်းသည့်အခါတိုင်အောင် စီးပွားရှာ နေ့ပုပ်ရက်မျောခံနေသည်ကို သတိရစေရန် မောင်ဩဇာ အား ဆုံးမသော ဩဝါဒတေးထပ်</p> <p>၆။ * ပစ္စည်းရှာ အလုပ်နှင့်၊ နေ့ပုပ်လို့ ရက်ဟုန်၊</p> <p>နစ်မျောလို့ အသက်ကုန်တယ်၊ တွက်ပုံဖြင့် မကောင်း၊</p> <p>ခုလိုနှင့် သံသာဘွေမှာ၊ ခန္ဓာတွေ များခဲ့စတောင်း။</p> <p>* သက်မွေးမှု စခန်းပိုအောင်၊ ဝမ်းကိုသာ နင်ကျောင်း၊</p> <p>လေးဆယ်ကျော် အရွယ်နှောင်းခါမှ၊ သူကြွယ်လောင်း လုပ်ချင်၊</p> <p>မိုးကုန်ပြီ ထွန်မချချင်နှင့်၊ ရွံစရာ့ မှားဘို့ဖြစ်အင်။</p> <p>* နွားအိုကြီး အမော့သင်သလို၊ မလျှော့လျှင် ဘဝဆုံးရှာတော့၊</p> <p>အစတုံး နင့်အဆင်၊ လွဲဘို့သာပြင်၊ တရားသို့ မသက်ဝင်လျှင်၊</p> <p>အခက်နင် ကြုံတွေ့ဘို့လေး။</p> <p>၁၂၆၄-ခုနှစ်၊ ေွှတောင်ဦးတောရပ်တွင် သီတင်းသုံးနေတော်မူစဉ်အခါ အလုံမြို့နေ အဘိဓမ္မာဆရာ ဦးထွန်းဦးနှင့် ဦးထွန်းလှတို့သည် စာပေအဟောအပြောကိုသာ အားကျ ကမ္မဋ္ဌာန်းဘာဝနာ ဝိပဿနာအလုပ်ကို အားမထုတ်ကြသည့်အတွက်နှင့် ရေးသားဆုံးမတော်မူအပ်သော ဩဝါဒတေးထပ်</p> <p>၇။ * ထွန်းဦးနှင့် ထွန်းလှ၊ လွမ်းစရာ့ နှစ်လူ၊</p> <p>ကျမ်းဓမ္မ အဆူဆူမှာ၊ သူမတူ ဉာဏ်သွား၊</p> <p>ဟောပြောမှု ထွေအလာ၊ ပဒေသာ နှုတ်လျှာကပါး။</p> <p>* အလုပ်နှင့် အဟုတ်တယ်လျှင်၊ ဆုတ်ပြယ်ပြယ်လူစား၊</p> <p>တကယ်ဆို ရှောင်သမား၊ ပြောင်ကြွားကြွား ဟန်ပို၊</p> <p>ဟောပြောဉာဏ် စာအရေးမှာတော့၊ လျှာကလေး သွက်ကြသကို။</p> <p>* သိလျက်သားနှင့် အမှားခို၊ စကားထိုထို ယမယ်ဘွဲ့လို့၊</p> <p>ဘယ်တဲ့ ညာတဲ့ ယောင်ယောင် ပေါင်ပေါင်၊ ပြောကြဟန်ဆောင်၊</p> <p>နစ်မြဲနစ်ဘို့ အလွတ်ရှောင်လျှင်၊ အကျွတ်ဟိုနောင် ကွာလမ်းရှာ လိမ့်လေး။</p> <p>မုံရွာမြို့အနီး ဆားထုံးရွာနေ တပည့် မောင်ရောင်နီ သို့ ရေးပေးသော ပိဋကတ်အစွယ်ချိုး တေးထပ်</p> <p>၈။ * တပိုင်းကြောင် ကျက်စာရရုံနှင့်၊</p> <p>ခက်ပါလှ သဘောဉာဏ်၊</p> <p>ထက်မာန အပြောသန်တယ်၊</p> <p>ဒေါသမာန် ထူပွား၊</p> <p>စောဒက တုဘက်လာလျှင်၊</p> <p>သူ့ထက်ငါ ငြင်းတဲ့လူစား။</p> <p>* ဘုရားဟော မြတ်ဓမ္မခန်ကို၊</p> <p>တတ်လေဟန် ယောင်ဝါး၊</p> <p>ပရမတ်ပြန် အကြောင်သမားတွေတို့၊</p> <p>ထောင်လွှားကြ သူ့ထက်ငါ၊</p> <p>အသိဉာဏ်တစ်ထွာလောက်ကယ်နှင့်၊</p> <p>ညှာမထောက် ဟောတတ် လှပါ။</p> <p>* ပရိသတ် ထောမနာအောင်၊</p> <p>စောဒနာ ဉာဏ်အကောက်တွေနှင့်၊</p> <p>ကန်အကြောက် အတင်းမရှောင်၊</p> <p>ငြင်းကြလူ့ဘောင်၊</p> <p>ပိဋကတ် အစွယ်ထောင်လျှင်၊</p> <p>အပါယ်ဘောင် ဆင်းရလိမ့်လေး။</p> <h3>နိဗ္ဗိန္ဒတေးထပ်များ</h3> <p>၉။ * အဝိဇ္ဇာ ပိတ်ကာဆို့၊ မိစ္ဆာမြို့ ပြင်ပြင်၊</p> <p>ဣဋ္ဌာလို့ ခင်မင်လျှင်၊ လွင့်စင်မည် မလွဲ၊</p> <p>အရွတ်စု အပုပ်ကောင်ကို၊ အဟုတ်ယောင် မှားဘို့ဖန်နဲ။</p> <p>* အသုဘ ရုပ်တစ္ဆေငယ်၊ မဟုတ်လေ ကိုယ်ထဲ၊</p> <p>အပုပ်ရေ စိုတရွှဲဟာမို့၊ ယိုမစဲ သူ့မှာ၊</p> <p>သွေး သည်းခြေ ပြည် သလိပ်တွေက၊</p> <p>တည်မဆိတ် လျှမ်းပြည့်သည်သာ။</p> <p>* သို့ကလောက် ရွံစရာပါကို၊ လွန်တဏှာ မက်စွဲလို့၊</p> <p>စက်ဝဲမှာ တပေပေ၊ မွန်းနစ်ကြပလေ၊</p> <p>တဏှာဖမ်းတဲ့ အကန်းတွေမှာ၊</p> <p>အပန်းမပြေ ဟိုက်မောရှာကြလေး။</p> <p>* တဏှာပူးတဲ့ အရူးတွေမှာ၊</p> <p>အမူးမပြေ မိုက်မောရှာကြလေး။</p> <p>* တဏှာလိုက်တဲ့ အမိုက်တွေမှာ၊</p> <p>အဟိုက်မပြေ ပင်ပန်းရှာကြလေး။</p> <p>၁၀။ * ကိုယ်ခန္ဓာ ကောင်ရုပ်က၊ ဟောင်ပုပ်ပုပ် နံညှီ၊</p> <p>ကိုးဒွါရ ပြွန်နဒီမှာ၊ ရွံစလီပါဘဲ၊</p> <p>ဤကာယ ရုပ်အရှင်ကို၊ အဟုတ်ပင် မှတ်ကြမစဲ။</p> <p>* သုသာန်နှင့် တစပြင်မှာ၊ သူသေသွင် မလွဲ၊</p> <p>ချွေး မျက်ရေ နှပ်ချွဲက၊ ပြတ်မစဲ စီးယို၊</p> <p>အိုင်းအနာ နူအရွှဲငယ်နှင့်၊ တူတူဘဲ မှတ်ကြကိုယ့်ကိုယ်။</p> <p>* များတစု လူဗိုလ်မှာ၊ အဟုတ်လို ထင်စွဲလို့၊</p> <p>စက်ဝဲသံသရာ၊ မွန်းနစ်ကြရှာ၊</p> <p>ကမ်းတစ်ဖက်ခေမာကို၊ ရောက်နိုင်ပါပြီ ဘူးကွဲ့လေး။</p> <p>၁၁။ * နှစ်မပါ ဗလာသုံး၊ အကာဖြုန်း စင်စင်၊</p> <p>မသာတုံး ပြင်ပြင်၊ ထင်မြင်ဘွယ် မှန်စွ၊</p> <p>အနတ္တ ဤရုပ်ကောင်ငယ်၊</p> <p>ညှီပုပ်ဟောင် ဆိုးညစ်တန်လှ။</p> <p>* ခြောက်ဝတ္ထု အသားဆိုင်မှာ၊ အများပိုင်ခိုကြ၊</p> <p>နာမ်ဝိညာဏ် ထိုမျှက၊ အိုဇရာ့ဖြစ်ပုံ၊</p> <p>ထောင့်ငါးရာ ညစ်အကြေးတွေက၊</p> <p>ရစ်အမြှေး လွှမ်းအုပ်လို့ခြုံ။</p> <p>* စိုးမရ တရားစုံကို၊ ဇယားပုံ တင်ဘွဲ့လို့၊</p> <p>မြင်တဲ့အောင် မတွယ်တာ၊ ခဲသင့်လှပါ၊</p> <p>ရှင်သေမင်းက အတင်းလာလျှင်၊</p> <p>မငြင်းသာ ပါရချေ လိမ့်လေး။</p> <h3> သံဝေဂလေးချိုးကြီးများ</h3> <p>၁၂၅၆-ခုနှစ်အတွင်း ကင်းဝန်မင်းကြီးထံပေးပို့သော သံဝေဂလေးချိုးကြီး</p> <p>၁။ မိုက်မလင်းနိုင်လို့၊ မြိုက်ခင်းညာဆီမှာ၊ ခါတော်မှီ သီမဝေ့နိုင်ဘု၊ ဒီကွေ့တွင် နေ့ကုန်မျော ပြန်ရ၊ အတော ဘယ်မသတ်နိုင်တဲ့၊ ရဟတ်ဗွေ။</p> <p>၂။ ငါးရပ်ကယ်စုံညီ၊ ဒုလ္လဘီငယ်၊ ကြုံမှီခုခေတ်၊ မြန်ခင်းဇမ္ဗူ၊ မှန်ကင်းငယ်ထူ၊ လူ့ထက် လူဖြစ်ပါလျက်၊ အနှစ်ကယ်မနွယ်၊ အကာတောမှာ၊ ဗျာမောကျယ်လို့၊ အကယ်ယောင်ယောင်၊ အမြင် မဖြောင့်၊ အဉာဉ်ထောင့်၊ မှောင့်ထက်မှောင်၊ သန်းခေါင် လမိုက်၊ မိုးတိမ်မြှေးတဲ့၊ မီးသွေးတိုက်မှာ၊ အလိုက်ကယ်ဘာသာ၊ အမြင်မငွေ့၊ အထင်ရွေ့နှင့်သာ၊ အလေ့ရှာလျက်၊ အခါနာရီ၊ ရွေ့ရွေ့ငယ်ချီ၊ တိထီဆန်းဆုတ်၊ ရတုအစဉ်၊ လုလုငယ်နှင်၊ အတွင်ချုပ်လို့၊ သုတ်သုတ်ကယ် ရက်ရေ၊ ဇရာလက်မှာ၊ အသက်သာ ကြွေတော့တယ်၊ အသေသတ် လက်မရွံကို၊ အသက်ခွန် ပဏ္ဏာသွင်းရန်ဘို့၊ ထမင်းအစာစုံနှင့်၊ ခန္ဓာရုံ မြုံပြ တီးဆီက၊ အငြီးဖြေကာ စောင့်ရှာကြ၊ စိုးနှောင့်သင်္ချေ။ ။</p> <p>၃။ သို့ပါမူလဲ၊ ပူနွယ် ဆွေးနွယ်၊ အရေးကျယ်တွေကို၊ အေးဘွယ် ထင်မှတ်၊ အစမမြင် ဘဝလျဉ်၊ အစဉ်ငတ်ဟာမို့၊ မသတ်ကယ် အာသာ၊ အာရုံဓမ္မ ပြာပုံမွမှာ၊ ရသရှာလျက်၊ ငါတလူလူ ပမာမူ၊ ရွာသူတို့ဝက်၊ အစာများထူ၊ အသားလူ၊ ဆူလေလေ ခက် ပါလျက်၊ ရမက်ကယ်မာန်ဝင်၊ သူ့အသင်းမှာ၊ သူမင်းဘဲ ထင်လိုက်လို့၊ ရွှင်နိုင်မျှ ဝက်သဏ္ဌာန်လို၊ အချက်မှန်ပေါ် မလင်းစေဘို့၊ ဖော်သင်းရွေ၊ မိတ်သင်ယှက်သည့်ပြင်၊ ခင် မက်ဘွယ် အရံစုံပ၊ မာန်တဂုဏ်၊ ဟန်ပုံနှင့် ဖုံးရှာကြ၊ ရှုံးပလေ၊ ထုံးမြေပြာစု မိတ်တွေမို့။</p> <p>၄။ ငါတလုံးနယ်၊ အနှုန်းငယ်ကျယ်သည်၊ သုံးသွယ်မြုံသိုက်၊ ဘုံ တလှိုက်မှာ၊ တုန်ရိုက်ကယ်ဆူညံ၊ မြူမချန် ပူလျှံတောက်ညီး။</p> <p>အမြဲစတေ မစဲချွေ၊ အသေမီးတဲ့၊ အပြီးငယ်ကုန်စင်၊ ဘုံတခွင်ကို၊ အတွင်လောင်မြိုက်၊ အပြောင်တိုက်လို့၊ အမိုက်ကယ်ဝဋ်နွယ်၊ အဖြစ်မစဲ၊ သစ်သစ်လဲ၊ သဲသဲကြွယ်လည်း၊ အကယ်မလောက်၊ သူကသာ မောက်တော့၊ နောက်နောက်ကမ္ဘာ၊ ဘန်ဘန်လာလဲ၊ အစာသူ့တွင်၊ တခုသာဝင်ကြရ၊ သင်္ခတရုပ် နာမ်ငယ်၊ အဟုတ် ဉာဏ် မတင်စီးနိုင်ရ၊ သည်မီးတာ ဘယ်တကိန်းမှာမှ၊ ငြိမ်းပါ့ မယ်လို့။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>၁၂၄၉-ခုနှစ်အတွင်း မုံရွာမြို့ တုပ်တန်းရပ် ကျောင်းတကာကြီး ဦးကျော်အေးအား ရေးပေးတော်မူအပ်သော သံဝေဂလေးချိုးကြီး</h3> <p>၁။ ဖြစ်မဆုံးနိုင်ဘု ခေတ်သုံး နှောင်ဘွေမှာ ယောင်ပေပေ မှောင်မိတဲ့ ကောင်ကြီးနှယ်။</p> <p>၂။ အမှားငယ်ပြင်ပြင် အသွားငယ်တွင် ဉာဉ်မသန်းငွေ့၊ စခန်းဖြင့် တွေ့ပြီဘူး၊ တဝေ့လည်လည်၊ ပါယ်ငရဲမှာ ထယ်လဲသာ စည်တော့ ရှည်ပါဘိ ဝဋ်နွယ်ရယ်၊ ကျွတ်လွယ်ရန် မသီ သေးရော့ထင့်၊ ရီမှေးမှောင် မိုက်တောင်ထုတွေက၊ လင်းမှု မခြယ်။ ။</p> <p>၃။ ထုံဂနိုင်ငယ် စုံမြိုင်ရွက်စိပ် လူမသန်းတဲ့ ဂူနန်းရိပ်မှာ စိတ် တဖြူဖြူ နိမိတ်ယူလို နိဗ္ဗူပရမေ့ အမြန်တွေ့ရအောင်၊ စျာန်လေ့ကာ မနေစမ်းလေရ၊ ညစ်ညမ်းတဲ့ သည်ဝသီကို မကြည်ပြီ ကြာလေမုန်းလှပေါ့၊ ဆုံးမမြင် သုံးခွင်ဘုံထုက ကျယ်သနှင့်။ ။</p> <p>၄။ သည်ရုပ်ကယ် သည်နာမ် သည်သန္တာန်နှင့် သည်ဟန်အမူ သည်အယူလဲ မဖြူသေးလို မြူကြေးဘဲ ပိုလွန်းလို့ တကိုယ် ကောင်းတန် တစောင်းနော် ကြံလိုက်ရ နောက်ဆံထွေး ယှက် ရေးနှယ်ခက်ပါဘိ၊ မသက်သာလေ ထောင်တမျိုး ဟာမို့ နှောင်ကြိုးပွေလွန်းလို့ ခေပါဘိဖြစ်ပုံကို စနစ်ကုန် မှန် သဘောရယ်နှင့် ပြောဘို့မသင့်။ ။</p> <p>---*---</p> <p>၁၂၅၃-ခုနှစ်အတွင်း၊ အဘိဓမ္မာတရားအရာတို့၌၊ အထူးထူး အထွေထွေ ကြံစည် ပြောဟောငြင်းခုံကြသည်နှင့်၊ ဆရာတော်ဘုရား၏ တပည့်ဖြစ်သူ</p> <h3> အဘိဓမ္မာဆရာကြီး ဦးတောက် အား ရေးသားဆုံးမတော်မူသော ဧကပိုဒ် လင်္ကာ</h3> <p>၁။ ဆိုပိမ့်ဟုတ်ရာ၊ စေ့စေ့နာလော့၊ သဒ္ဒါ, ပရမတ်၊ မနူးနပ်ပဲ၊ လူတတ် တဆူ၊ ငါကောဟူ၍၊ အယူထွေဆန်း၊ မရဲလွန်းနှင့်၊ ကျမ်းတဲ့ ဂန်တဲ့၊ မရွဲ့စသာ၊ လေးမြတ်ပါမှ၊ ပညာတိုးပွား၊ အကျိုးများလိမ့်၊ လေးပါးပင်လယ်၊ နက်ဝှမ်းကျယ်ကို၊ ယုန်ငယ် သေးကွေး၊ မလောက် လေးမူ၊ သေဘေးမနှောင်း၊ မြဲစတောင်း တည့်၊ ခါကောင်းသမယ၊ နဝမတဲ့၊ ဘဝအခိုက်၊ မကြိုက်စသာ၊ ကြိုက်ခဲ့ပါလည်း၊ သမ္မာမဝင်၊ မိစ္ဆာယှဉ်က၊ လူတွင်လုံးလုံး၊ အဖြစ်ရှုံး၏၊ ထုံးဟောင်းတန္တီ၊ ကျမ်းအညီနှင့်၊ ဂမ္ဘီရဓာတ်၊ ပရမတ်ကို၊ အတတ်တွေးတော၊ မဟောပြောနှင့်။ သဘော သကံ၊ မိမိဉာဏ်နှင့်၊ မတန်မရာ၊ နက်နဲစွာကို၊ အရာမသိ၊ မရိပ်မိဘဲ၊ ဟုတ်လိနိုးနိုး ဆင်ကန်းတိုးသို့၊ ကြိုးကြိုးပမ်းပမ်း၊ ကြံဆန်းမူ၊ ဗရမ်းဗဒါ၊ စိတ်သညာဖြင့်၊ ထင်ရာထင်မိ၊ မှားခေါင် ထိ၍၊ ဒိဋ္ဌိဒီမြစ်၊ စုံးစုံးနစ်သည်။ လူဖြစ်ဤတွင် ဆုံးသတည်း။</p> <p>ပရမတ်သမား ဆုံးမစာပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3> ဆိုပိမ့်မညှာ ဆုံးမစာ</h3> <p>၂။ ဆိုပိမ့်မညှာ၊ စေ့စေ့နာလော့၊ ဂင်္ဂါသဲမျှ၊ ပွင့်ကုန်ကြသား၊ ဘုရား သာသနာ၊ ခေတ်အခါဝယ်၊ လူ့ရွာနတ်နှိုက်၊ နင်ကြုံကြိုက်လည်း၊ အမိုက်မချွေ၊ အလိုက်နေ၍၊ အခြေမကြီး၊ အချည်းနှီးလျှင်၊ ယီးတီး ယောင်တောင်၊ ခုတိုင်အောင်တည့်။</p> <p>* သန်းခေါင်လကွယ်၊ တောအုပ်လယ်၌၊ ရှစ်နယ်ပတ်ကုံး၊ အပြည့် ဖုံးသည်၊ မိုးလုံးတိမ်တိုက်၊ လျှပ်မကြိုက်သား၊ အမိုက်အပြား၊ အင်လေးပါးထက်၊ နင်ကား ရာထောင်၊ မကမှောင်၏၊။</p> <p>* လူ့ဘောင်လူ့ရွာ၊ သာသနာ၌၊ ကြမ္မာတော်၍၊ ယခုတွေ့လည်း၊ အလေ့ မလွဲ၊ အများနဲလျှင်၊ မိုက်မြဲနှင်နှင်၊ မိုက်စရွှင်၏၊ မျက်မြင် လောက၊ ဤဘဝကား၊ ဒုက္ခစင်းစင်း၊ ချမ်းသာကင်း၏၊။</p> <p>* သေမင်းအစာ၊ နင့်ခန္ဓာကို၊ တဏှာဘီလူး၊ အမှောင့်ပူး၍၊ အရူး ပြင်ပြင်၊ နင့်ကိုယ်ထင်၏၊။</p> <p>* နင်နှင့်မဆိုင်၊ နင်ပိုင်မဟုတ်၊ နင့်ရုပ် နင့်နာမ်၊ နင့်သန္တာန်ကို၊ နင့် ဉာဏ်မစူး၊ အပေါ်ဖြူး၍၊ မူးမူးမေ့မေ့၊ အများလေ့ဖြင့်၊ နေ့ရက်အပုံ၊ လွန်ခဲ့တုံပြီ၊ အာရုံဝတ္ထု၊ မီးစာစုကို၊ မှုမှုရရ၊ နင်အားကျလည်း၊ ဓားပြသေမင်း၊ သူ့တပ်နင်းက၊ မငြင်းဆန် သာ၊ နင့်ခန္ဓာသည်၊ ပြာပုံအပြီး၊ ဖြစ်လုနီးပြီ။</p> <p>* ယီးတီးယားတား၊ သေ၍သွားလည်း၊ တရားမကြွယ်၊ အထုပ် ငယ်လျက်၊ အပါယ်စခန်း၊ သွားမြဲလမ်း၌၊ တပန်းဟိုက်ဟိုက်၊ တရှိုက်ငင်ငင်၊ တငြင်ငြိုငြို၊ ဆင်းရဲပိုလျက်၊ ထိုထိုဘဝ၊ အနန္တ လျှင်၊ အစမဆုံး၊ အများထုံးတည့်၊ အနှုန်းမပျက်၊ အောက် နရက်ဝယ်၊ တသက်နွယ်နွယ်၊ အမြစ်တွယ်သို့၊ အပါယ်ထိုထို၊ ဥဒဟိုသည်။ နင်လိုလူမိုက် သွားလမ်းတည်း။</p> <p>ဆိုပိမ့်မညှာ ဆုံးမစာပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3> ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ်လင်္ကာ</h3> <p>မုံရွာမြို့၊ လယ်တီတောရကျောင်းဆရာတော် မဟာဗောဓိသို့ကြွရာ မန္တလေးမြို့တော်မှ ၁၂၅၇-ခု၊ တပို့တွဲလပြည့်ကျော် ၃-ရက်၊ ရန်ကုန်ထွက် မီးရထားပေါ်တွင် စီစဉ်ရေးသားသော ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် အကျဉ်းလင်္ကာ-၁၃-ပုဒ်</p> <p><b>အဝိဇ္ဇာပစ္စယာ သင်္ခါရာ</b>။ ။ ဗောဓိရတနာ၊ ယာဉ်စကြာဖြင့်၊ သစ္စာလေးရပ်၊ လေးကျွန်းပတ်သား၊ နတ်ဝိသုဒ္ဓိ၊ တုမရှိအား၊ တြိဒွါရ၊ ရှိဦးခလျက်။ ဘဝသုံးပါး၊ ဟုန်းဟုန်း သွားသည်၊ ရထားသံသရာ၊ ယာဉ်စကြာ၏၊ ခြင်းရာထုပ္ပတ်၊ သမုပ္ပါဒ်ကို၊ အတတ်သိရန်၊ နိဒါန်းပြန်ပိမ့်။ ။ အမှန် လေးချက်၊ သဘောနက်ကို၊ ဖုံးဝှက်ကွယ်ကာ၊ အဝိဇ္ဇာဟု၊ မဟာတမ၊ မှောင်ကြီးကျလျက်။ဘဝမြုံ သိုက်၊ ရှိန်ရှိန်အိုက်သား၊ အမှိုက်မီးစာ၊ ဤခန္ဓာကို၊ တွယ်တာသမှု၊ အကြောင်းပြု၍၊ အကုသလ၊ ဓမ္မညစ်ဆိုး၊ အပြစ်မျိုးကို၊ ကြိုးကြိုးပမ်းပမ်း၊ နေ့စဉ်ထမ်းသည်၊ ပါယ်လမ်းဗီဇ၊ အပုညနှင့်။ဘဝနောင်ခါ၊ သံသရာ ဝယ်၊ လူ့ရွာနတ်ငြမ်း၊ စည်းစိမ်သွမ်းကို၊ ချမ်းသာ အတိ၊ အထင်ငြိလျက်၊ ဂတိနောင်ကို၊ ကောင်းစေလို၍၊ ကုသိုလ်အရိုး၊ အမျိုးမျိုးကို၊ ကြိုးကြိုး စားစား၊ ပြုတုံငြားက၊ ဆယ်ပါးပုည။<b>အာနေဉ္ဇ</b>ဟု၊ ဘဝနှီးရင်း၊ ပွါးတုံ လျှင်းသည်။ဝဋ်ခင်းဝဋ်နွယ် ရှည်သတည်း။</p> <p><b>သင်္ခါရပစ္စယာ ဝိညာဏံ</b>။ ။ ဝဋ်ခင်းဝဋ်နွယ်၊ ရှည်ကြောင်းရွယ်သား၊ ဆယ်ဖြာပုည၊ အပုညနှင့်၊ ဘဝနှီးရင်း၊ ပွားတုံလျှင်းသော်၊ လေးသင်းပါယ်ရွာ၊ အဖြာဖြာလျှင်၊ ဗြဟ္မာလူနတ်၊ ဘုံသုံးရပ်နှိုက်၊ ဓာတ်ပဓာန၊ ပြဋ္ဌာန်းလှသား၊ ဒွါရသခင်၊ ခြောက် ဝိညာဉ်ဟု၊ အရှင်ဓာတ်မင်း၊ ပေါ်တုံလျှင်း၍၊ ကိုယ်တွင်းကိုယ်ပြင်၊ ထွက် ဝင်တံခါး၊ အင်ခြောက်ပါးနှိုက်၊ အများရုပ်နာမ်၊ အတန်တန်လျှင်၊ ဝန်းရံဖြိုးဖြိုး၊ အမျိူးမျိူးကို၊ အုပ်စိုးဆောင်ရွက်၊ လျှမ်းလျှမ်းတက်လျှင်၊ ထက်မြက် တေဇာ၊ သူ့ရှိန်ဝါကြောင့်၊ ငါငါသူသူ၊ လူဘဲနတ်ဘဲ၊ အထင် လွဲလျက်၊ ငရဲအပါယ်၊ အသွယ်သွယ်လျှင်၊ ဝဋ်နွယ်ရှည်လျား။ တမားမား သည်။ခြောက်ပါးဝိညာဉ် စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>ဝိညာဏပစ္စယာ နာမရူပံ</b>။ ။ ခြောက်ပါးဝိညာဉ်၊ စွမ်းရည်အင် ကြောင့်၊ မီးတွင်ရှိန်ဝါ၊ ထက်ကြပ် ပါသို့၊ မကွာတူကွ၊ ဖြစ်ပေါ်ကြသား၊ ဖဿ ဝေဒနာ၊ စေတနာနှင့်၊ သညာ ဝိတက်၊ ရောင်စုံယှက်သည်၊ အမျက်ကြောင်ဝယ်၊ ကြိုးစုံခြယ်သို့၊ အသွယ်သွယ်၊ အနွယ်နွယ်လျှင်၊ ဆန်းကြယ်စွာလှ၊ နာမ်ကာယနှင့်၊ ဘူတဟူပေ၊ မြေ, ရေ, လေ,မီး၊ ဓာတ်ကြီးလေးတန်၊ အမာခံလျက်၊ အရံရုပ်သေး၊ နှစ်ဆယ့်လေးတည့်၊ ပေါင်းထွေးမျှညီ၊ အဋ္ဌဝီသ၊ ရုပ်ကာယဟု။ <b>နာမရူပ</b>၊ ဓမ္မအပြား၊ ဤနှစ်ပါးလည်း၊ ထင်ရှားစုံစွာ၊ ပေါ်တုံလာ၍၊ နာနာကာယ၊ အနန္တလျှင်၊ ရူပရုပ်ဟန်၊ သဏ္ဌာန်အမူ၊ ဇာတ်မတူသည်၊ လူအရပ်ရပ်၊ နတ်အထွေထွေ၊ ရေမျိုး ကုန်းမျိုး၊ ကောင်းဆိုးယုတ်ညံ့၊ အကန့်ကန့်လျှင်၊ ခြားသန့် ပေါယယ်၊ သောသော ကြွယ်သည်။နှစ်သွယ်နာမ်ရုပ် စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>နာမရူပပစ္စယာ သဠာယတနံ</b>။ ထင်ရှားစေ့စုံ၊ အပုံပုံလျှင်၊ တည်တုံ နာမ်ရုပ်၊ ကိုယ်သမုတ်သား၊ အထုပ် အထယ်၊ ကြီးငယ်ကာယ၊ ပေါ်ပြန်ကလည်း။ ဒွါရတွင်မည်၊ ဘိတ်ဘိတ် လည်သည်၊ အကြည် ခြောက်မျိူး၊ ကိုယ်လုံးဖြိုးလျက်၊ အရိုးစီစဉ်။ အမြင် <b>စက္ခု</b>။ ကြားမှု <b>သောတ</b>။<b>ဃာန</b>အနံ။ လျှက်ရန် <b>ဇိဝှါ</b>။ <b>ကာယာ</b> တွေ့ထိ။အသိ <b>မနော</b>၊ မရောမယှက်၊ တလက်လက်လျှင်၊ အမျက်စိန်ရည်၊ လဲ့လဲ့ကြည်သို့၊ ခြောက်မည်အာရုံ၊ အလုံးစုံလည်း၊ ပုံ သဏ္ဌာန်ရိပ်၊ နိမိတ်အသွင်၊ အကုန်ထင်၍။ ဤရှင်ဤလူ၊ ဤမူနေလ၊ ရူပသဏ္ဌာန်၊ အသံ အမျိုး၊ အခိုးလှိုင်ပျံ့၊ ရနံ့ ထိုထို၊ အချို အချဉ်၊ ဤလျှင် အပူ၊ ဤမူ အအေး၊ အတွေး အသိ၊ ပြည့်စုံဘိ၍၊ ငါ၏ဤကိုယ်၊ ငါမင်း ပျိုဟု၊ အဆိုအထင်၊ အမြင်မှောက်မှား၊ စိတ်နေကြွားဘို့၊ တံခါးခြောက် သင်း၊ ကိုယ်လုံးလင်းသည်။ ခြောက်သင်းဓာတ်မှန် စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>သဠာယတနပစ္စယာ ဖေဿာ</b>။ ဓာတ်မှန်အကြည်၊ ခြောက်မျိုးတည် က၊ ခြောက်မည်အာရုံ၊ အလုံးစုံ လည်း၊ ပုံသဏ္ဌာန်ရိပ်၊ နိမိတ်အသွင်၊ ကိုယ်လုံးထင်၍၊ ဝိညာဉ် ခြောက် ဆင့်၊ ဖွားဖွား ပွင့်က၊ နှိုင်းသင့်တူမျှ၊ ပမာပြမူ၊ သိကြာ့းစက်ရှိန်၊ လက်လက်ထိန်သား၊ ဝရဇိန်သွား၊ ရွပ်ရွပ်ဝါးသို့၊ ခြောက်ပါး<b>ဖဿ</b>၊ ဖြန်းဖြန်းထ၍၊ ရသခြောက်မည်၊ အာရုံရည်ကို၊ ကြိတ်နည်သောအား၊ တွေ့ထိငြားက၊ ဤကား <b>ဣဋ္ဌ</b>၊ <b>အနိဋ္ဌ</b>နှင့်၊ ဤမျှမကောင်း၊ ဤမျှကောင်းဟု၊ အကြောင်းသွေးဆော်၊ အရေးပေါ်လျက်၊ ခြောက်ဘော်အာရုံ၊ ရသ ဂုဏ်ကို၊ အကုန်ပေါ်ထွက်၊ ရွှန်းရွှန်းတက်၍၊ မက်ဘွယ် မုန်းဘွယ်၊ အနှုန်းခြယ်သည်။ခြောက်သွယ်ဖဿ စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>ဖဿပစ္စယာ ဝေဒနာ</b>။ ဖဿခြောက်မည်၊ သူ့စွမ်းရည်ဖြင့်၊ ကြိတ် နည်သောအား၊ စက်ရှိန်ဝါးက၊ ခြောက်ပါး</p> <p>အာရုံ၊ မြေ့မြေ့တုံလျက်၊ ခြောက်စုံရသ၊ <b>အနိဋ္ဌ</b>နှင့်၊ <b>ဣဋ္ဌ</b>ဟူသည်၊ အရည်ဒီးဒီး၊ ယိုထွက်စီးသော်၊ ဓာတ်သီး ခြောက်ဖြာ၊ <b>ဝေဒနာ</b>ဟု၊ ထွေလာ အထူး၊ ထွက်ပေါ်မြူး၍၊ ခြောက်ဦး ရွှန်းစည်၊ အာရုံရည်ကို၊ မည်မည်ရရ၊ ခံစံကြမှ၊ သုဘ သုဘာ၊ သာ မသာနှင့်၊ ထွေလာများတောင်း၊ ကောင်း မကောင်းလည်း၊ ထောင်းထောင်းငေါ်ငေါ်၊ သိထင်ပေါ်၍၊ ကောင်းသော် စိတ်ဝမ်း၊ ဖိတ်ဖိတ်လျှမ်းလျှင်၊ ရွှင်လန်းနှလုံး၊ စွင့်စွင့်ပြုံး၏၊ မုန်းဖွယ် တွေ့က၊ ခြောက်သွေ့ နွမ်းညှိုး၊ နှလုံးဆိုး၍၊ အခိုးလူလူ၊ ပွက်ပွက် ဆူမျှ၊ ပူပူပင်ပင်၊ မရွှင်မလန်း၊ စိတ်ကုန်ခန်း၏၊ ချမ်းသာသုခ၊ တစ်ခုမျှ၌၊ လောကအထု၊ အကုန်စု၏၊။ ပုပုရွရွ၊ မြင်သမျှလည်း၊ သုခဘို့ချည်း၊ လုံ့လသည်း၏၊ အရည်းသူမြတ်၊ ပရမတ်ကို၊ ချန်လှပ်ထား၍၊ အများ လောက၊ ရှိသမျှကား၊ ဒုက္ခပွားမှု၊ များစွာပြုသည်။ ။ သုခဝေဒနာ စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>ဝေဒနာပစ္စယာ တဏှာ</b>။ ။သုခဝေဒနာ၊ စွမ်းရည်ဖြာ၍၊ ရသာ မြိန်ရွှန်း၊ အစိမ့်မွှမ်းက၊ သွန်းသွန်း ဆူကြွ၊ ထိုသုခ၌၊ <b>ပိယ</b>ဟူသား၊ အချစ်ပွား၍၊ ခြောက်ပါး ဝေဒနာ၊ မြိန်ရှက်စွာကို၊ လွယ်ကာ မနှေး၊ လိုတိုင်းပေးသည်၊ သေဋ္ဌေးရတနာ၊ ပမာအလား၊ ကြင်မယားနှင့်၊ ဝတ်စားရွှေငွေ၊ လယ်မြေလုပ်ခင်း၊ ထမင်းဘောဇဉ်၊ သဘင်ပွဲလမ်း၊ အဆန်းဆန်းတည့်၊ ပန်းမျိုးနံ့သာ၊ အဖြာဖြာလျှင်၊ <b>ရူပါရမ္မဏ</b>၊ စသည်အပုံ၊ <b>ပဉ္စာရုံ</b>နှင့်၊ ခြောက်စုံ<b>ဖဿ</b>၊ <b>စက္ခု</b>စသား၊ ဒွါရခြောက်မည်၊ အကြည်အလင်း၊ ကိုယ်တွင်းဓာတ်နု၊ အစုစုလျှင်၊ <b>ဗဟုဘေဒါ</b>၊ များပြားစွာသည်၊ <b>ဓမ္မာရမ္မဏ</b>၊ <b>ကာမဝတ္ထု</b>၊ အစုအပုံ၊ ခြောက်အာရုံ၌၊ ခုံတမင်မင်၊ ခင်တများများ၊ နေ့စဉ် ပွား၍၊ တရားအချက်၊ သဘောနက်ကို၊ အိပ်မက်တွင်မျှ၊ မမြင်ကြဘဲ၊ ကာမ ထောင်တွင်း၊ ခန္ဓာကင်းသည်။ ။ခြောက်သင်းတဏှာ စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>တဏှာပစ္စယာ ဥပါဒါနံ</b>။ ။ တဏှာခြောက်မည်၊ အရင်းတည်လျက်၊ အရှည်များလျား၊ အစဉ်ပွါးက၊ လေးပါး အမှန်၊ <b>ဥပါဒါန်</b>လည်း၊ ခန္ဓာကာယ၊ <b>အဇ္ဈတ္တ</b>နှင့်၊ ကာမအာရုံ၊ အလုံးစုံ၌၊ အကုန်နှီးရင်း၊ အစွဲပြင်း၏၊ အသင်းပွါးများ၊ သားမယားက၊ စသည်ဖြာဖြာ၊ မဆုံးရာသား၊ <b>ကာမဝတ္ထု</b>၊ စွဲလမ်းပြုသည်၊ <b>ကာမုပါဒါန်</b>။တဘန်ထို့ပြင်၊ မိစ္ဆာဉာဉ်ဖြင့်၊ အမြင်ယွင်းဘောက်၊ အယူမှောက်သည်၊ ခြောက်ဆဲ့နှစ်ပါး၊ ပြားသည်<b>ဒိဋ္ဌိ</b>။ တစိထိုမှ၊ <b>ဂေါသီလ</b>ကို၊ ဝဋ်မှထုတ်တတ်၊ စွဲထင် မှတ်သည်၊ <b>သီလဗ္ဗတုပါဒါန်</b>။ ခန္ဓာငါးပါး၊ တရားအစု၊ ဓာတ်အနုကို၊ ကိုယ်ဟုစွဲကပ်၊ အမြဲမှတ်သည်၊ <b>အတ္တဝါဒုပါဒါန်</b>။ အထန်အပြင်း၊ အစွဲတင်း၍၊ ဝဋ်ခင်းဝဋ်နွယ်၊ ဝဋ်ပင်လယ်မှ၊ လွတ်ဘွယ်မအား၊ တမား မားသည်။လေးပါး ဥပါဒါန် စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>ဥပါဒါနပစ္စယာ ဘဝေါ</b>။ ။ စွမ်းရည် ပြင်းထန်၊ ဥပါဒါန်ဖြင့်၊ ခန္ဓာဓမ္မ၊ ကိုယ်ကာယ၌၊ အတ္တအစွဲ၊ မြဲကြီး မြဲ၍၊ ရဲရဲ ရက်ရက်၊ ကိုယ့်အတွက်ကြောင့်၊ သက်သတ်ခိုးမှု၊ စသည်ပြုလျက်၊ အကုသလ၊ ကမ္မဆယ်တန်၊ အပြစ်လျှံ၏၊။တဘန်နောက်နှောင်း၊ ငါလျှင်ကောင်းစိမ့်၊ အကြောင်းရည်ရော်၊ အရှည်မြော်လျက်၊ သူတော် ဓလေ့၊ ရသေ့ ရဟန်း၊ လှူဒါန်းဝေငှ၊ <b>ပဉ္စင်္ဂ</b>နှင့်၊ <b>အဋ္ဌအင်္ဂိ</b>၊ <b>ဒသင်္ဂိ</b>တည့်၊ လေးလီဗြဟ္မာ့၊ <b>ဝိဟာရဈာန်</b>၊ ဆယ်တန်ကသိုဏ်း၊ အလှိုင်းများစွာ၊ <b>ဘာဝနာ</b>ဟု၊ ဆယ်ဖြာပုည၊ ကုသလကို၊ လုံ့လကြိုးစား၊ ကောင်းမှုပွါး၏၊ နှစ်ပါးကုသိုလ်၊ အကုသိုလ်ဟု၊ ထိုထိုဘဝ၊ ဖြစ်သမျှ၌၊ ဗီဇပြည့်ဖြိုး၊ အမျိုးမျိုးကြောင့်၊ အကျိုးတရား၊ အရှည်ပွါးသည်။ နှစ်ပါးဘဝ စွမ်းရည်တည်း။</p> <p><b>ဘဝပစ္စယာ ဇာတိ</b>။ ။ ဘဝစွမ်းရေ၊ ကံနှစ်ထွေကြောင့်၊ <b>သဗ္ဗေ သတ္တာ</b>၊ သတ္တဝါတို့၊ ဖြစ်ရာဘဝ၊ ဆုံးပြန် ကလျှင်၊ <b>ဧကစတု</b>၊ ငါးခုခန္ဓာ၊ ကံချရာ၌၊ <b>ဓမ္မတာ</b>စစ်၊ သစ်တလဲလဲ၊ အနဲနဲလျှင်၊ ဖြစ်မြဲ<b>ဇာတိ</b>၊ သန္ဓေငြိ၍၊ <b>တြိဘုံ</b>ပြင်၊ နယ်တခွင်၌၊ အစဉ် ပြည့်ပွား၊ အစားစားလျှင်၊ မားမားမတ်မတ်၊ ဇာတ်အမျိုးမျိုး၊ တန်ခိုး ထင်တိမ်၊ ဂုဏ်သိရ် နိမ့်မြင့်၊ အကျင့် ဆိုးကောင်း၊ အပေါင်းများစွာ၊ သတ္တဝါဟု၊ နာနာကာယ၊ ဖြစ်ပြန်ကြသည်။လေးဝဇာတိ စွမ်းရည် တည်း။</p> <p><b>ဇာတိပစ္စယာ ဇရာမရဏံ</b>။ ။ သန္ဓေ<b>ဇာတိ</b>၊ တဘန်ငြိ၍၊ <b>တြိဘုံ</b>သူ၊ အဆူဆူလျှင်၊ လူလူနတ်နတ်၊ အရပ်ရပ်တည့်၊ မတ်မတ် မားမား၊ ဖြစ်ပြန်ငြားသော်၊ သုံးပါးအရွယ်၊ စ, လယ,် အဆုံး၊ ရှိမြဲထုံးဖြင့်၊ အနှုန်းစဉ်စီ၊ သန္ဓေချီက၊ နာရီစဉ်သင့်၊ အဆင့် ဆင့်လျှင်၊ ရင့်မြဲရော်မြဲ၊ တသဲသဲတည့်၊ မစဲနေ့ ည၊ တရွရွလျှင်၊ <b>ခဏသန္တတိ</b>၊ <b>အဂ္ဂိဇရာ</b>၊ နှစ်ဖြာလောင်မီး၊ ရှိန်ရှိန်ညီး၍၊ အကြီးအငယ်၊ အရွယ်ခြားနား၊ အစားစားလျှင်၊ အသွားတွင်တွင်၊ မစဲနှင်၏၊ လေးအင် သေမှု၊ တခုခုလည်း၊ <b>ဗဟုအန္တရာယ်</b>၊ အသွယ်သွယ်နှင့်၊ နှီးနွယ်ရုံးစည်း၊ တလုံးတည်းလျှင်၊ ကြီးကြီးငယ်ငယ်၊ အရွယ်မထောက်၊ သေချိန် ရောက်က၊ ချုပ်ပျောက် ခန္ဓာ၊ မငြင်းသာသည်။ <b>ဇရာမရဏ</b> စွမ်းရည် တည်း။</p> <p><b>သောက ပရိဒေဝ၊ ဒုက္ခ ဒေါမနဿု။ ပါယာသာ သမ္ဘဝန္တိ</b> ။ သန္ဓေ<b>ဇာတိ</b>၊ ခန္ဓာရှိက၊ <b>ဉာတိဘောဂ</b>၊ စသည်သင်းပင်း၊ ကွေကွင်းခြင်းနှင့်၊ မကင်းစသာ၊ ကြုံကြိုက်လာသော်၊ ပူဆာ<b>သောက</b>၊ ယူ,တ, ငိုကြွေး၊ သက်မွေးဝန်ထမ်း၊ ပူချမ်း<b>ဒုက္ခ</b>၊ <b>အနိဋ္ဌ</b>ကြောင့်၊ စိတ်က မကြည်၊ မဆည်ငင်ရှိုက်၊ အလှိုက်အလှဲ၊ ဆင်းရဲ ငါးပါး၊ အကျဉ်းအားတည့်၊ ကျယ်ပွါး<b>အနန္တ</b>၊ တွေ့ကြုံရသည်။မူလ<b>ဇာတိ</b> အနှုန်းတည်း။</p> <p><b>ဧဝမေတဿ ကေဝလဿ ဒုက္ခက္ခန္ဓဿ။ သမုဒယော ဟောတိ</b>။ ။ဝဋ်သံသရာ၊ ရှည်မင်း စွာ၌၊ သူ ငါက,စ၊ ဖြစ်သမျှကား၊ သတ္တ မဟုတ်၊ ဓာတ်မှန် ထုတ်သော်၊ နာမ်ရုပ်နှစ်သင်း၊ အမြင်လင်းလော့၊ အရင်း<b>အဝိဇ္ဇာ</b>၊ ထိုမှဖြာ၍၊ <b>ဇရာမရဏ</b>၊ အဆုံးကျသည်၊ ဓမ္မအပြား၊ ဆယ့်နှစ်ပါးကို၊ ဤကားလူပင်၊ ဤလျှင်နတ်ပဲ၊ အထင် လွဲလျက်၊ တဝဲလည်လည်၊ ဝဋ်နွယ်စည်၏၊ ရှည်လေသမျှ၊ <b>အနန္တ</b>ကား၊ <b>သုခ</b>ဟူသည်၊ မြူမျှမကွက်၊ အဆက်ဆက်လျှင်၊ သက်သက်<b>ဒုက္ခ</b>၊ ဓာတ်မှန်ရသည်။ဘဝဤကိုယ် ဖြစ်ထုံးတည်း။</p> <p>ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် အကျဉ်းလင်္ကာပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <h3> သံဝေဂ လင်္ကာ ရှစ်ပုဒ်</h3> <p>၁။ နုနယ် ရုပ်ဆင်း၊ ပျို မျစ်ခြင်းကား၊ အိုမင်း နောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၂။ ဥစ္စာ, ဆင်, မြင်း၊ ပေါများခြင်းကား၊ ယိုယွင်း နောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၃။ ဝိညာဏ်တင်းလင်း၊ သက်ရှင်ခြင်းကား၊ သေခြင်းနောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၄။ ချစ်ခင်ပေါင်းသင်း၊ ဆက်ဆံခြင်းကား၊ ကွေကွင်းနောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၅။ တက်ကြွားကြွကြွ၊ မြင့်သမျှကား၊ လျောကျ နောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၆။ ခုံမင် ခယ၊ ချစ်သမျှကား၊ သောက နောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၇။ ပွဲလယ် ပြင်ပ၊ ချီးမွမ်းကြလည်း၊ ရှုတ်ချ နောက်ဆုံး ရှိချေ၏၊</p> <p>၈။ ကြည်သာ ရွှင်ပြ၊ ချမ်းသာလှလည်း၊ ဒုက္ခ နောက်ဆုံးရှိချေ၏၊</p> <p>သံဝေဂ လင်္ကာ ရှစ်ပိုဒ် ပြီး၏။</p> <p>---*---</p> <p>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ စာပေကဏ္ဍ ဤတွင် ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <p>ကျေးဇူးရှင်လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏တပည့် ကဝိအမော် ပုဂ္ဂိုလ်ကျော်များ ရေးသားခဲ့သည့် အမြုတေစာပေများ ကဏ္ဍ</p> <h3> သဲဖြူလယ်တီဆရာတော် (ဦးနန္ဒိယ) ရေးသားတော်မူအပ်သော ဝိပဿနာ ကဗျာသုံးဆယ် ဆောင်ပုဒ်လင်္ကာ</h3> <p><b>နမောတဿ ဘဂဝတော အရဟတော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဿ</b>။</p> <p>၁။ <b>ဝေနေယျ</b>အား၊ မြင်လုံးထွားအောင်၊ <b>ဝိပဿနာ</b>တရား၊ ဟောကြားနိုင်သော၊ စောထွတ်ရတနာ၊ မြတ်<b>ဗုဒ္ဓါ</b>ကို၊ <b>သဒ္ဓါ</b>ညွတ်ကျိုး၊ လက်စုံမိုး၍၊ ရှိလျှင်ခိုးသည်၊ ဤတွင်အစ <b>ပဏာမ</b>တည်း။</p> <p>၂။ <b>ပထဝီ, အာပေါ၊ တေဇော, ဝါယော</b>၊ ဓာတ်သဘောမှာ၊ ခက်မာ, ဖွဲ့စေး၊ ပူအေးထောက်ကန်၊ လေးတန်<b>လက္ခဏ</b>၊ သိကြောင်း ပြသည်၊ လေးဝဓာတ်ရင်း သဘောတည်း။</p> <p>၃။ ဓာတ်ကြီး လေးပါး၊ ဖြစ်လာငြားက၊ <b>ဝဏ္ဏ, ဂန္ဓ၊ ရသ, ဩဇာ</b>၊ ဤလေးဖြာ၊ မြဲစွာပါမြဲတည်း။</p> <p>၄။ ထိုဓာတ်ရှစ်ပါး၊ မပြားမကွဲ၊ တသားထဲမှတ်၊ <b>အဋ္ဌ ကလာပ်</b>၊ ဓာတ်ခဲတခု၊ ခေါ်ရိုးပြုကြ၊ နှိုင်းတုစရာ၊ ပမာ မရ၊ သေးငယ်လှသော၊ သဘောမျှသာတည်း။</p> <p>၅။ <b>အဋ္ဌကလာပ်</b>၊ ဓာတ်ခဲအပေါင်း၊ ထောင်သောင်းမက၊ အနန္တများစွာ၊ ပေါင်းစုလာသော်၊ အမာ, အပျော့၊ အပေါ့ အလေး၊ အသေး အကြီး၊ အနည်းနည်း အထွေထွေ၊ ပွေပွေလီလီ၊ အရည် အဖတ်၊ ဒြဗ်သဏ္ဌာန်၊ ပေါ်လာ ပြန်သည်၊ မှားရန် အကြောင်းနိမိတ်တည်း။</p> <p>၆။ သဏ္ဌာန် ဒြဗ်၊ ဖြစ်ပေါ်လတ်က၊ ဓာတ်လေးပါး အနက်၊ <b>ပထဝီ</b>ထက်လျှင်၊ မာမြဲပင်၊ နုံ့လျှင်ပျော့လေ၏၊ <b>အာပေါ</b> ထက်လျှင်၊ အရည်ပင်၊ နုံ့လျှင်ခဲလေ၏၊ <b>တေဇော</b> ထက် လျှင်၊ ပူ အေးပင်၊ နုံ့လျှင် မျှတ၏၊ <b>ဝါယော</b> နုံ့က၊ ငြိမ်ဝပ်စွ၊ လွန်ကလှုပ်ရှား၊ ပြေးလွင့်သွားသည်၊ လေးပါး ဓာတ်ရင်း သဘောတည်း။</p> <p>၇။ ကံ စိတ် ဥတု၊ အာဟာရဟု၊ အကြောင်းလေးခု၊ ကျေးဇူး ပြု၍၊ လူ၏ကိုယ်မှာ၊ မြန်စွာခဏ၊ ဖြစ်ကပျက်ပြန်၊ မီးလျှံအသွင်၊ ရေလျဉ်ပမာ၊ ရုပ်ခန္ဓာသည်၊ ဘယ်ခါမစဲ၊ ဖြစ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၈။ မြေ ရေ သစ်ပင်၊ မြင်မြင်သမျှ၊ <b>ဗဟိဒ္ဓ</b>မှာ၊ လုံးဝဥဿုံ၊ အကုန်ပေါင်းစု၊ ရုပ်ဖြစ်မှုသည်၊ <b>ဥတုတေဇော</b> အကြောင်းတည်း။</p> <p>၉။ <b>သမူဟ, ဥပါဒါန်၊ သဏ္ဌာန်သန္တတိ</b>၊ စသည်အပြား၊ လူ အများသည်၊ ခေါ်ဝေါ်မှတ်သား၊ <b>ပညတ်</b>ထားသတည်း။</p> <p>၁၀။ <b>ပညတ် ပရမတ်</b>၊ အတပ် မြင်သိ၊ ဉာဏ်နှင့်ကြည့်မှ၊ <b>အနိစ္စ</b>ကို၊ <b>ဒိဋ္ဌ</b>မှန်စွာ၊ မြင်နိုင်ရာသည်၊ ပညာအချက် စခန်းတည်း။</p> <p>ရုပ်အခန်း ပြီး၏။</p> <p>၁၁။ <b>စက္ခု, သောတ</b>၊ <b>ဃာန, ဇိဝှါ</b>၊ <b>ကာယ</b>ငါးလီ၊ ရုပ်အကြည် တည့်၊ တလီမှတ်လော၊ <b>မနော</b>အကြည်၊ ဘဝင်စိတ် ပေတည်း။</p> <p>၁၂။ အဆင်း <b>ရူပ</b>၊ <b>သဒ္ဒ</b> အသံ၊ အနံ <b>ဂန္ဓ</b>၊ ရသ အရသာ၊ အတွေ့ <b>ဖောဋ္ဌဗ္ဗာ</b>၊ ငါးဖြာအစုံ၊ ရုပ်အာရုံပင်၊ <b>မနော ဝိညာဉ်</b>၊ ဆင်ခြင်တုံက၊ သိသမျှအကုန်၊ <b>ဓမ္မာရုံ</b>ပေတည်း။</p> <p>၁၃။ အကြည်ခြောက်စုံ၊ အာရုံခြောက်ပါး၊ ထိခိုက်ငြားက၊ ခြောက်ပါး<b>ဝိညာဉ်</b>၊ အစဉ်မပြတ်၊ လျှပ်ရောင်ပမာ၊ နာမ် ခန္ဓာသည်၊ ဆိုင်ရာ အသီးသီး၊ ဖြစ်ပျက်ကြသတည်း။</p> <p>၁၄။ <b>စက္ခု ရူပါရုံ</b>၊ နှစ်ပါးဆုံလျှင်၊ <b>စက္ခုဝိညာဉ်</b>၊ ပေါ်မြဲပင်၊ ပေါ်လျှင်မလွဲ၊ ချုပ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၁၅။ <b>သောတ သဒ္ဒါရုံ</b>၊ နှစ်ပါးဆုံလျှင်၊ <b>သောတဝိညာဉ်</b>၊ ပေါ်မြဲပင်၊ ပေါ်လျှင်မလွဲ၊ ချုပ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၁၆။ <b>ဃာန ဂန္ဓာရုံ</b>၊ နှစ်ပါးဆုံလျှင်၊ <b>ဃာနဝိညာဉ်</b>၊ ပေါ်မြဲပင်၊ ပေါ်လျှင်မလွဲ၊ ချုပ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၁၇။ <b>ဇိဝှါ ရသာရုံ</b>၊ နှစ်ပါးဆုံလျှင်၊ <b>ဇိဝှါဝိညာဉ်</b>၊ ပေါ်မြဲပင်၊ ပေါ်လျှင်မလွဲ၊ ချုပ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၁၈။ <b>ကာယ ဖောဋ္ဌဗ္ဗာရုံ</b>၊ နှစ်ပါးဆုံလျှင်၊ <b>ကာယဝိညာဉ်</b>၊ ပေါ်မြဲပင်၊ ပေါ်လျှင်မလွဲ၊ ချုပ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၁၉။ <b>မနော ဓမ္မာရုံ</b>၊ နှစ်ပါးဆုံလျှင်၊ <b>မနောဝိညာဉ်</b>၊ ပေါ်မြဲပင်၊ ပေါ်လျှင်မလွဲ၊ ချုပ်ပျက်မြဲတည်း။</p> <p>၂၀။ <b>ဝိညာဉ်</b> ငါးဝ၊ ကြွင်းသမျှကို၊ <b>မနောဝိညာဉ်</b>ဆို၏၊ ထို စိတ်ခြောက်ပါး၊ တခြားစီသာ၊ ဖြစ်ကြရာသတည်း။ နာမ်အခန်းပြီး၏။</p> <p>၂၁။ နာမ်ရုပ်မှတပါး၊ ယောကျ်ားမိန်းမ၊ <b>အတ္တ ဇီဝ</b>၊ ဘာမျှမရှိ၊ ဉာဏ်နှင့်ကြည့်သော်၊ ဓာတ်အတိသာ ရှိချေ၏တကား။</p> <p>၂၂။ နာမ်ရုပ်နှစ်တန်၊ သူဖြစ်ဟန်ကို၊ အမှန်<b>ဒိဋ္ဌ</b>၊ မသိကြ၍၊ ငါထ, ငါထိုင်၊ ငါကိုင်, ငါသွား၊ ငါကြား, ငါကြည့်၊ ငါသိ, ငါမြင်၊ ဓာတ်ဖြစ်အင်ကို၊ ငါပင်မုချ၊ မှတ်ထင်ကြသည်၊ <b>သက္ကာယဒိဋ္ဌိ</b> စွဲလမ်းမှုကြီးပါတကား။</p> <p>၂၃။ <b>ဒိဋ္ဌိသက္ကာယ</b>၊ မကွာသမျှ၊ လေးဝအပါယ်၊ ရောက်ဦးမယ်၊ နင်ဝယ်သတိထား၊ သို့အလားကြောင့်၊ မြတ်ဘုရားက၊ ရင်ဝမှာလှံစူး၊ ထိပ်ဦးမီးလောင်၊ မရှောင်အဟုတ်၊ နောက် မဆုတ်ပဲ၊ အားထုတ်ရန်သဘောကို၊ “<b>သတ္တိယာ ဝိယ ဩမဋ္ဌော</b>” ဟု၊ ဟောကြားတော်မူခဲ့ပြီတကား။</p> <p>၂၄။ နာမ်ရုပ် နှစ်စု၊ နှစ်ဖို့ ပြု၍၊ ရုပ်စု နာမ်စု၊ တစ်ခုခု၌၊ ကြံဖန်စေ့ငု၊ စိုက်၍ရှုမှ၊ ဓာတ်ရင်းမူလ၊ သဘာဝကို၊ <b>ဒိဋ္ဌ</b>မသွေ၊ မြင်နိုင်ချေမည်တကား။</p> <p>၂၅။ သဏ္ဌာန် အဆင်း၊ ခုခံလျင်းက၊ ဉာဏ်နှင့်ရှင်း၍၊ အတင်းရှုမှ၊ <b>အနိစ္စ</b>ကို၊ <b>ဒိဋ္ဌ</b>မသွေ၊ မြင်နိုင်ချေ မည်တကား။</p> <p>၂၆။ အကြည်ခြောက်စုံ၊ အာရုံ ခိုက်က၊ ခြောက်ဝ<b>ဝိညာဉ်</b>၊ အစဉ်ဖြစ်မှု၊ ဖမ်းယူရှုမှ၊ <b>အနိစ္စ</b>ကို၊ <b>ဒိဋ္ဌ</b>မသွေ၊ မြင်နိုင်ချေ မည်တကား။</p> <p>၂၇။ ရုပ်နာမ်<b>ဓမ္မ</b>၊ <b>အနိစ္စ</b>ကို၊ <b>ဒိဋ္ဌ</b>မြင်က၊ <b>အနတ္တ</b>ကို၊ မုချမြင်၍၊ ငါပင်မဟုတ်၊ နာမ်ရုပ်နှစ်ခု၊ ဓာတ်အမှုသာ ဖြစ်ပါတကား၊ မြင်လုံးထွားသဖြင့်၊ <b>သက္ကာယတရား</b> လွင့်စင်ရှားလေ၏ တကား။</p> <p>၂၈။ <b>ဒိဋ္ဌိသက္ကာယ</b>၊ <b>တဒင်္ဂပဟာန်</b>၊ ကွာပြန်မူက၊ <b>စူဠ သောတာပန်</b>၊ <b>သမုစ္ဆေဒပဟာန်</b>၊ ကွာပြန်ငြားက၊ အပါယ် လေးပါး၊ တံခါးပိတ်၍၊ <b>နိဗ္ဗာန်</b>အဝင်၊ ဘုံစဉ်စံ ပုဂ္ဂိုလ်၊ <b>ဝိသာခါ</b>လို၊ ငါတို့ဖြစ်ရချေ၏တကား။</p> <p>၂၉။ မကွေ့မထောင့်၊ လမ်းဖြောင့်တရား၊ တွေ့ပါသားနှင့်၊ အများရူးတိုင်း၊ နင်မရူးနှင့်၊ ထူးသည့်အခါ၊ <b>ဝိပဿနာ</b>ကို၊ ခါခါပွါးမှ၊ သွားမည့်သံသရာ၊ အစဉ်ပါမည်၊ နင်သာ သတိထား။</p> <p>၃၀။ သဲဖြူလယ်တီ၊ တောရမှီသည်၊ မထေရ်ငါရှင်၊ စီရင် အပ်သော၊ <b>ဝိပဿနာ</b> ကဗျာသုံးဆယ်၊ ဝါလယ် တော်သလင်း၊ လအတွင်းဝယ်၊ ခုနစ်ဆယ်ပြေ့၊ ဤတွင် ရွေ့လျှင်၊ ပြီး အောင်မြင်၏တကား။</p> <p>ဝိပဿနာ ကဗျာသုံးဆယ် ပြီး၏။</p> <p>သဲဖြူလယ်တီဆရာတော် (ဦးနန္ဒိယ)၏ စာပေအမြုတေကဏ္ဍ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>လယ်တီပဏ္ဍိတ (ဆရာဦးမောင်ကြီး) ၏ စာပေအမြုတေများ ကဏ္ဍ</h3> <p>အမှာစကား။ ။ လယ်တီပဏ္ဍိတ (ဆရာဦးမောင်ကြီး)သည် လောကုတ်, လောကီ နှစ်လီစွယ်စုံဖြစ်သော အနုပညာမြောက် စာပေများကို ရေးသားခဲ့ သည်ဖြစ် ရကား ရတနာသုံးပါး, သံဝေဂ, နိဗ္ဗိန္ဒနှင့်တကွ ကျေးဇူးရှင်လယ်တီဆရာတော် ဘုရားကြီး, လယ်တီတိုက်တာအရာမ်နှင့်စပ်လျဉ်းသော စာပေများကိုသာ ထည့်သွင်း ခဲ့ပေမည်၊ တခြားကိစ္စနှင့် စပ်လျဉ်းသော စာပေများကို ထည့်သွင်းခဲ့ပါမူ ကုန်ခန်း နိုင်ဘွယ် ခဲယဉ်းသောကြောင့် လျစ်လျူရှုကာ ချန်ထားခဲ့ရသည်ကို ခွင့်လွှတ်ပါရန် အမှာစကားတစ်ရပ် ထည့်သွင်းအပ်ပါသတည်း။ ။</p> <h3>ရောင်ခြည်တော်ဖွင့် ဘုရားပင့်ဂါထာ</h3> <p>၁။ <b>နီလာ နီလာ နိစ္ဆရန္တိ</b>၊ <b>ပီတာ ပီတာစ ရံသိယော</b>။</p> <p><b>လောဟိတာ လောဟိတာစာဘာ</b>၊</p> <p><b>ဩဒါတော ဒါတရံသိယော</b>။</p> <p>၂။ <b>တမှာ တမှာစ မဉ္ဇိဋ္ဌာ</b>၊ <b>ပဘာသန္တိ ပဘဿရာ</b>။</p> <p><b>ဧဝံ ဆဗ္ဗဏ္ဏရံသီ သော</b>၊ <b>ဌာတု မေ ဘဂဝါ သိရေ</b>။</p> <p><b>ပဋ္ဌာနံ</b>=နက်နဲထူးဆန်း ပဋ္ဌာန်းကျမ်းကို၊ <b>သမ္မသန္တဿ</b>=အနုလုံ ပဋိလုံ အစုန်အဆန် အဖန်ဖန် အထပ်ထပ် သုံးသပ် ဆင်ခြင်တော်မူသော ဘုရားရှင်ကိုယ်တော်မြတ်၏၊ <b>နီလာ</b>=ဆံတော် မုတ်ဆိတ်တော် မျက်ဝန်း တော်တခို စိမ်းညိုသော အရပ်ဌာနမှ၊ <b>နီလာ</b>=ကြာညို ခွါညို ရတနာ အညိုကဲ့သို့ စိမ်းတစိုစို မြသားလိုဖြင့် ညိုမှောင်သော ရောင်ခြည်တော် တို့သည်၊ <b>နိစ္ဆရန္တိ</b>=နေအထောင် လအထောင် ဗြဟ္မာနတ်အရောင် ရတနာနဝရတ်အရောင်တို့ကို ထိပ်ခေါင်က လွှမ်းမိုး၍ ဖြိုးဖြိုး ကြွယ်ကြွယ် အံ့ဩဖွယ်လျှင် အဆန်းတကြယ် ကွန့်မြူးတော်မူကြလေကုန်၏။</p> <p><b>ပီတာစ</b>=သိင်္ဂိရွှေလှော် အရေတော်မှလည်း၊ <b>ပီတာ</b>=မဟာလှေကား ရွှေစကားနှင့် ရွှေသားရွှေရည် ထိန်ကြည်သစ်လင်း ပပဝင်းကုန်သော၊ <b>ရံသိယော</b>=ဝါရောင်ဝင်းလျှပ် ရောင်ခြည်တော်ဓာတ်တို့သည်၊ <b>နိစ္ဆရန္တိ</b>= နေအထောင် လအထောင် ဗြဟ္မာနတ်အရောင် ရတနာနဝရတ် အရောင်တို့ကို ထိပ်ခေါင်ကလွှမ်းမိုး၍ ဖြိုးဖြိုးကြွယ်ကြွယ် အံ့ဩဖွယ်လျှင် အဆန်းတကြယ် ကွန့်မြူးတော်မူကြလေကုန်၏။</p> <p><b>လောဟိတာစ</b>=အာတော် လျှာတော် နှုတ်ခမ်းတော်နှင့် ခြေတော် ဖဝါး လက်ဖဝါးစသော ကိုယ်တော် အစိတ်စိတ်မှလည်း၊ <b>လောဟိတာ</b>= ခေါင်ရန်း နှင်းဆီ ကမ္ဗလာနီနှင့် ကြာနီအလား ပတ္တမြားအဆင်း ရှိကြပေ ကုန်သော၊ <b>အာဘာ</b>=နီရောင်ဝင်းလျှပ် ရောင်ခြည်တော်ဓာတ်တို့သည်၊ <b>နိစ္ဆရန္တိ</b>=နေအထောင် လအထောင် ဗြဟ္မာနတ်အရောင် ရတနာ နဝရတ် အရောင်တို့ကို ထိပ်ခေါင်ကလွှမ်းမိုး၍ ဖြိုးဖြိုးကြွယ်ကြွယ် အံ့ဩဖွယ်လျှင် အဆန်းတကြယ် ကွန့်မြူးတော်မူကြလေကုန်၏။</p> <p><b>ဩဒါတာ</b>=စွယ်တော်သွားတော် မျက်ဖြူတော်အစုံ ဥဏ္ဏလုံ မွေရှင် တော်ဓာတ်မှ၊ <b>ဩဒါတရံသိယော</b>=စံပယ်ကြက်ရုံး ဇွန်ပန်းကုံးနှင့် ငွေတုံး ဘော်ဆိုင် စိန်ပန်းခိုင်အတူ ဝတ်လဲတော်ဘွဲ့ဖြူနှင့် ကြာဖြူပန်းအသွေး ကဲ့သို့ ဖြူဖွေးစင်ကြယ်သော ရောင်ခြည်တော်ဓာတ်တို့သည်၊ <b>နိစ္ဆရန္တိ</b>= နေအထောင် လအထောင် ဗြဟ္မာနတ်အရောင် ရတနာနဝရတ်အရောင် တို့ကို ထိပ်ခေါင်က လွှမ်းမိုး၍ ဖြိုးဖြိုးကြွယ်ကြွယ် အံ့ဩဖွယ်လျှင် အဆန်း တကြယ် ကွန့်မြူးတော်မူကြလေကုန်၏။</p> <p><b>တမှာ တမှာ</b>=အထက်ဆံဖျားတော်တလျှောက်မှ အောက်ခြေ ဖဝါး တော်တခို ထိုထိုကိုယ်တော်အစိတ်စိတ်မှ၊ <b>မဉ္ဇိဋ္ဌာစ</b>=ခရမ်းသွေးအရောင် မရမ်းသွေးအရောင် တဝေဝေတပြောင်ပြောင် သပြေရောင်အဆင်းကဲ့သို့ ထိန်ဝင်း ညိုမောင်းသော ရောင်ခြည်တော်တို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ပဘဿရာစ</b>=နတ်မီးအရောင် လျှပ်စီးအရောင် ရတနာမျိုးစုံ အရောင် ကြာမျိုးစုံအရောင် ထိန်ပြောင်ဝင်းလက် ကြက်လျှာပြန် စိန် အရောင်ထွက်သကဲ့သို့ ရိုးရိုးရက်ရက် ပြိုးပြိုးပြက်သော ရောင်ခြည်တော် တို့သည်လည်းကောင်း၊ <b>ပဘာသန္တိ</b>=နေအထောင် လအထောင် ဗြဟ္မာနတ် အရောင် ရတနာနဝရတ်အရောင်တို့ကို ထိပ်ခေါင်ကလွမ်းမိုး၍ ဖြိုးဖြိုး ကြွယ်ကြွယ် အံ့ဩဖွယ်လျှင် အဆန်းတကြယ်ကွန့်မြူးတော်မူကြလေ ကုန်၏။</p> <p><b>ဧဝံ</b>=ဤသို့ ရောင်ခြောက်သွယ် ဂုဏ်အထူးကို ချီးကျူးဖွဲ့ ဆိုခဲ့သည့် အတိုင်း၊ <b>ဆဗ္ဗဏ္ဏရံသီ</b>=အညိုတစ်ဖြာ အဝါတစ်လီ အနီတစ်ဆူ အဖြူ တစ်ကြောင်း အမောင်းတချက် ပြိုးပြက်ငွါးငွါး ခြောက်ပါးရောင်ဆိုင် အပြိုင်ပြိုင်ကို စိုးပိုင်ရရှိတော်မူပေထသော၊ <b>ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်သရဖူ ဆောင်းတော်မူ၍ အောင်သူညွတ်ရုံး အထွတ်ဆုံးလည်းဖြစ်တော်မူ ပေထသော၊ <b>သော</b>=ထိုသုံးလောကညွန့်ဖူး နိဗ္ဗာန်မှူးဖြစ်တော်မူသော ရှင်တော်မြတ်ဘုရားသည်၊ <b>မေ</b>=ပဋ္ဌာန်းပစ္စည်း ဆက်သွယ်နည်းဖြင့် ဖွဲ့စည်းကလာပ် ရုပ်နာမ်ဓာတ်ကို စွဲမှတ်သမုတ် အကျွန်ုပ်၏၊ <b>သိရေ</b>= ဆံပင်ဂနိုင် ပန်းမြိုင်တောညို စိမ်းစိုနွဲ့နှောင်း ဦးခေါင်းတွင်ခေါ် တောင် ထွတ်ပေါ်၌၊ <b>ဌာတု</b>=ပဋ္ဌာန်းဉာဏ်သွား စျာန်ကစားလျက် တန့်နား ကိန်းဝပ် တော်မူလှည့်ပါ့ သုံးလောကကေသျှောင် ရွှေဘုန်းခေါင်ကိုယ်တော် မြတ်ကြီးဘုရား။</p> <p>အမှာစကား ။ဓမ္မကထိက အရှင်မြတ်များ, ဝတ်သင်းသား ဝတ်သင်းသူများ ဘုရားပင့်အဖြစ် သုံးစွဲလိုလျှင် ဤနေရာတွင် ရပ်တန့် သုံးစွဲကြ ပါကုန်။ အသံမစဲပဋ္ဌာန်းပွဲ အဖွင့်တွင် ပဋ္ဌာန်းအမွှမ်းအဖြစ် သုံးစွဲ လိုလျှင် အောက်ပါစာသားတို့ကို ဆက်လက်ရွတ်ဆိုဖွင့်လစ်ကြ ပါကုန်။</p> <p>ဘဂဝန်ဘုန်းလှိုင် နှုန်းပြိုင်တုကင်း အဖက်ကွာ၍ စကြာမင်းအစစ် ဖြစ်ကြီးဖြစ်တော်မူသော တိဘဝ ပါရဂူ သယမ္ဘူ ရှင်တော်မြတ်ဘုရားသည် ငါးပါးမာရ်နှင် ပလ္လင်ဗွေထွတ် မြေတမွတ်ဝယ် ရွှေဝတ်လွှာမှုန် ကြာပဒုံသို့ အစုံလေးလီ ခိုင်နှင်းဆီကို လှမ်းမှီဆွတ်ချွေ၍ ကရွတ်ခွေ ဝဋ်စက်မှ လွတ်ထွက်တော်မူပြီးနောက် သတ္တာသတ္တ နဝတာလီ ကိန်းယာယီဖြင့် ခိုမှီ ပြောင်းစံတော်မူဆဲအခါ ရတနာဃရ သတ္တာဟဝယ် ဓမ္မနက်ကျယ် သမုဒ်နှယ်သို့ ဆန်းကြယ်နက်ဝှမ်း ပဋ္ဌာန်းကျမ်းကို ထောက်လှမ်းမြူးကွန့် ရွှေဉာဏ်တော်လွန့်လေသော် ရောင်ညွန့်ရောင်စွယ် ရွှေဘုန်းတော် ခြယ်သောကြောင့် သပ္ပါယ်လို့ ရှုမဆုံး မိုးလုံးတပြင်ဝေဟင်အပြန့် မရပ်တန့်ပဲ မဆန့်နိုင်တဝေဝေ ညို ရွှေ နီ ဖြူ အဆူဆူထွေးယှက်လျက် နီမောင်း ရောင်အထွက် လျှပ်စီးတွေ လက်သလို ပြိုးပြိုးပြက် တငွါးငွါး ရောင်ခြောက်စုံ ကစားလျက် လောကဓာတ်တိုက်အများကို ဖြန့်လွှား အုပ်ခြုံတော်မူကြလေကုန်သတည်း။ ရောင်ခြည်တော် ဖူးညွန့် ထွေးယှက် လိမ် လူးလွန့်လျက် မြူးကွန့်တော်မူရန် အကြောင်းရင်းသမုဋ္ဌာန် ဧကံ ဧက ပဋ္ဌာနဟု နယထူးဆန်း မြတ်ပဋ္ဌာန်းကို ရွှင်လန်းသော ဉာဏ် ကသိုဏ်း သမာဓိဖလ် တံတိုင်းဖြင့် ဌာန်ကရိုဏ်းပြီသစွာ စေတနာ ထွတ် အမြတ်ဖြင့် ရွတ်ဖတ် သရဇ္ဈာယ်တော်မူကြပါကုန်လော့။</p> <p>ရောင်ခြည်တော်ဖွင့်ဘုရားပင့်နှင့်</p> <p>ပဋ္ဌာန်းအမွှမ်း ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ဝတ်သင်းသူ ဝတ်သင်းသားများရွတ်ဆိုကြည်ညိုရန် ရောင်ခြည်တော်ဖွင့် ဘုရားပင့်နှင့် လိုက်ဖက်သော ရောင်ခြည်တော်ဘွဲ့ကဗျာများ</h3> <p>(က) ဘုန်းတော်အောင်ပန်း ညောင်နန်းမဏ္ဍိုင်၊</p> <p>ပလ္လင်ဘူမိ ဗောဓိခရိုင်၊</p> <p>ပြိုင်ဆိုင်ရန်လှေး မာရ်ဘေးခုတ်ချိုင်၊</p> <p>သစ္စာပန်း ဆင်မြန်းရွှေလက်ကိုင်။</p> <p>(ခ) ရေမြေဘဝဂ် ပျံတက်ဆူဝေ၊</p> <p>နတ်လူညွတ်နူး ထွတ်ဖူးပရမေ၊</p> <p>သတ္တာသတ္တ ပြောင်းကြွကွန့်ချွေ၊</p> <p>ရွှေအိမ်နန်း စံမြန်း ခါတဲ့လေ။</p> <p>(ဂ) ဟေတူဟေတု မြေထုလှိုက်ခုံ၊</p> <p>ရွှေဉာဏ်တော်စွမ်း ပဋ္ဌာန်းအစုံ၊</p> <p>ဆင်ခြင်တုံဘိ ပဋိ နုလုံ၊</p> <p>ကိုယ်တော်ကြီး ရေမီးဝိုက်သိုင်းခြုံ။</p> <p>၁။ နီလ ရောင်ခြည်တော် ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>* ဆံကေမြကုံး မျက်လုံး မျက်တောင်၊</p> <p>မုတ်ဆိတ်တော်များ မြသားအရောင်၊</p> <p>အစိတ်စိတ်မှ ဖိတ်ဖိတ်ညိုမှောင်၊</p> <p>ထိန်ထိန်လျှမ်း တိမ်ပန်း အာကာဘောင်။</p> <p>* မြရောင် ပြီသ နီလခေါ်ဆို၊</p> <p>စိမ်းပြာမှောင်ခဲ အောင်မဲအညို၊</p> <p>ထွက်ကွန့်မြူးတော့ ကြည်နူးဖွယ်ကို၊</p> <p>နီလာယပ် လွှဲခပ်နေသလို။</p> <p>* ကြာညို လှိုင်တုန်း မြိုင်လုံးပွင့်ဟန်၊</p> <p>တိမ်ညိုပုဆိုး ဖြန့်မိုး ပြတာန်၊</p> <p>ဥဒေါင်းလည်ရေး မြသွေးသဏ္ဍာန်၊</p> <p>တခွင်လုံး ရွှင်ပြုံး မြရေကန်။</p> <p>၂။ ပီတရောင်ခြည်တော် ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>* အရေတော်ပါး ရွှေသားသိင်္ဂိ၊</p> <p>ဝါလျှံ ထိန်ဝင်း ကိုယ်တွင်းအဆီ၊</p> <p>ကြည်ကြည်ပလို့ ပီတရံသီ၊</p> <p>တလက်လက် ပေါ်ထွက်ပြန်ကြပြီ။</p> <p>* နေရောင်ထိုးယှက် ပြိုးပြက်ရွှေတောင်၊</p> <p>ရွှေရည် ရွှေမိုး စွေဖြိုးသယောင်၊</p> <p>ရွှေပြတာန်မိုး ပြိုးပြိုးပြောင်ပြောင်၊</p> <p>လွှဲလွှဲခပ် ရွှေယပ် ရာသောင်းထောင်။</p> <p>* မဟာလှေကား စကားရွှေနွယ်၊</p> <p>ရွှေရောင်ဓာတ်သန်း လျှပ်ပန်းသဖွယ်၊</p> <p>ရှုမခန်းပ ဆန်းဆန်းကြယ်ကြယ်၊</p> <p>တိုက်အလုံး ရွှေကုံး ဆင်သခြယ်။</p> <p>၃။ လောဟိတ ရောင်ခြည်တော် ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>* လျှာတော်နှုတ်ခမ်း ခြေလက်နှစ်ပါး<br> နီမြန်းစုံညီ၊ ဖဝါး အနီ၊</p> <p>ကိုယ်တော် အသွေး တွေးတွေးရံသီ၊</p> <p>ထွက်ကွန့်မြန်း စက်ပန်း ခိုင်နှင်းဆီ။</p> <p>* ပတ္တမြားကြီး နေမီးတူပြိုင်၊</p> <p>နီတွေးရောင်လျှမ်း ခေါင်ရန်း အခိုင်၊</p> <p>တိမ်ပန်း တိမ်ညွန့် လိမ်တွန့် ဆိုင်ဆိုင်၊</p> <p>ရဲရဲညိ မဏိကျောက်ဂူလိုဏ်။</p> <p>* ကမ္ဗလာဖဲ ရဲရဲရစ်ရုံ၊</p> <p>ပြတာန်ဖြန့်မိုး နီမျိုး အစုံ၊</p> <p>မဏိယပ်ဆွဲ ခပ်လွှဲသည့်ပုံ၊</p> <p>တိုက်ခပင်း အလင်းဝိုက်သိုင်းခြုံ။</p> <p>* ၄။ ဩဒါတ ရောင်ခြည်တော် ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>စွယ်တော်လေးဓာတ် သွားမြတ်လေးဆယ်၊</p> <p>ဥဏ္ဏလုံမွေး ဖြူဖွေးအနွယ်၊</p> <p>မျက်ဖြူတော်မြတ် ရိုးဓာတ် သွယ်သွယ်၊</p> <p>ဩဒါတ ဖြူဆွ လွန်စင်ကြယ်။</p> <p>* စံပယ် ကြက်ရုံး ဇွန်ကုံးပန်းမာလ်၊</p> <p>ဘွဲ့ဖြူပုဆိုး ဖြန့်မိုးပြတာန်၊</p> <p>ပုလဲဆင့်လို့ ရွဲနှင့် ဖလ် မှန်၊</p> <p>အရှိန်ဟပ် စိန်လျှပ် ပုံသဏ္ဍာန်။</p> <p>* စိန်ကျောက်ခပဲ မြှောက်ကြဲ မှောက်သွန်၊</p> <p>သုန်သုန်လေဖျန်း ရေပန်းတံခွန်၊</p> <p>ငွေရေလျဉ်ကြီး ကျစီး ငွေပြွန်၊</p> <p>ဖြူရောင်ဖွေး ရောထွေး လိမ်ယှက်လွန်။</p> <p>* ငွေပုဏ္ဏိန်စန်း လနန်းယာဉ်ဆောင်၊</p> <p>ယုန်ဖြူစက်ဝန်း တက်ထွန်းသယောင်၊</p> <p>နွဲ့တသိမ့်သိမ့် ငြိမ့်ငြိမ့်ပါအောင်၊</p> <p>ခပ်လေငြား ငွေသား ငွေယပ်တောင်။</p> <p>* ဘုံနယ်တလွှား ဘော်သား ဘော်ဆိုင်၊</p> <p>ကြယ်စုံသောက်ရှူး တောက်မြူး အပြိုင်၊</p> <p>ဖြူရောင်ယှက်လို့ ဘဝဂ်ဘုံတိုင်၊</p> <p>ဆင့်ဆင့်ပြေး ဖြူဖွေး ဘယ်ဆုံးနိုင်။</p> <p>၅။ မဉ္ဇိဋ္ဌ ရောင်ခြည်တော် ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>* ဆံတော်အဖျား ဖဝါးတော်တိုင်၊</p> <p>ရွှေကိုယ်တော်လုံး ပတ်ကုံးတပြိုင်၊</p> <p>အစိတ်စိတ်မှ ဖိတ်ဖိတ်ရောင်ဆိုင်၊</p> <p>မဉ္ဇိဋ္ဌ ထွက်ကြွ ကွန့်မြူးလှိုင်။</p> <p>* သပြေမှည့်ကြီး အသီးရောင်ပေ၊</p> <p>မိုးကြိုးရည်ကောင်း နီမောင်းသလေ၊</p> <p>ခရမ်းရင့်ရင့် ပန်းပွင့်ပုံနေ၊</p> <p>ရှုမညောင်း ရောင်မောင်းလျှံကွန့်ဝေ။</p> <p>၆။ ပဘဿရ ရောင်ခြည်တော် ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>* နီတွေးနုထွား ဖဝါးတော်စုံ၊</p> <p>ရောင်လျှံတော်ဆုံး ကိုယ်လုံးအကုန်၊</p> <p>အစိတ်စိတ်မှ ဖိတ်ဖိတ်ရောင်ဟုန်၊</p> <p>ပြိုးပြိုးပြက် မြန်းထွက်လေကြပုံ။</p> <p>* ဆေးစုံစပ်နှော မြတ်သော ရောင်ရှိန်၊</p> <p>မီးပန်း လျှပ်ပန်း နတ်နန်း ဝတိံ၊</p> <p>ဥက္ကာကြယ်ကြီး ညီးညီး ထိန်ထိန်၊</p> <p>နေရောင်ယှက် ဒေါင်းကွက် ရတီစိန်။</p> <p>* ယိမ်းတနွဲ့နွဲ့ စိမ်းလဲ့ ဝါရောင်၊</p> <p>ပန်းစုံဆင်နွှဲ လွှင့်ကြဲသယောင်၊</p> <p>မိလ္လာဆန်းတဲ့ တိမ်ပန်းတိမ်တောင်၊</p> <p>လက်လက်လျှမ်း ပြက်သန်းနေသောင်းထောင်။</p> <p>ရောင်ခြည်တော် ခြောက်ပါး ကွန့်မြူးပုံ</p> <p>* ခြောက်ဖြာလူးလွန့် မြူးကွန့်ရောင်ဝေ၊</p> <p>ကျောက်မျိုးစိန်မျိုး မှိန်ညှိုးသလေ၊</p> <p>ဘုံဗြဟ္မာနတ် ပြာသာဒ်ဆောင်တွေ၊</p> <p>ထွန်းနိုင်ပဲ ပြာမွဲ မှောင်ရချေ။</p> <p>* မြရော စိန်ရော မှိန်သောရောင်ခြည်၊</p> <p>နေဝန်းလဝန်း ပထွန်း မကြည်၊</p> <p>ဗြဟ္မာဂိုဏ်းနှင့် နတ်တိုင်းရွှေပြည်၊</p> <p>နေရောင်ဖုံး ပိုးစုန်းတူကြသည်။</p> <p>* လောကဓာတ်လုံး မဆုံးနိုင်ပေါင်၊</p> <p>ဒိသာဆယ်ခန်း ကြွမြန်းအရောင်၊</p> <p>မြေထု ရေထု လေထု ကုန်အောင်၊</p> <p>ဆင့်ဆင့်စွဲ တင့်ကဲ ထိန်တောက်လောင်။</p> <p>* ပဋ္ဌာန်းသိမ်မွေ့ ရှိန်ငွေ့တော်ပင်၊</p> <p>ခြောက်ဆူရောင်ဖြိုး တန်ခိုးအရှင်။</p> <p>ဆဗ္ဗဏ္ဏဟု မည်ရကျော်ထင်၊</p> <p>ဦးညွတ်တွား ဘုရား မြတ်သခင်။</p> <p>* ကြည်ညိုလေးမြတ် ရေးစပ်နှိုင်းချိန်၊</p> <p>လယ်တီပဏ္ဍိ ကဝိကဝိန်၊</p> <p>သဒ္ဓါပွါးလို့ နာကြားမြိန်မြိန်၊</p> <p>ရွတ်ဆိုရေး လှူပေး ဉာဏ်စက်ရှိန်။</p> <p>ရောင်ခြည်တော်ဘွဲ့ ကဗျာများ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>မဟာပုရိသ လက္ခဏာတော်ကြီး သုံးဆယ့်နှစ်ပါး ဘုရားရှိခိုး</h3> <p><b>ဘဂဝါ</b>- ဘုန်းတော်ကြီးတော်မူသော မြတ်စွာဘုရားသည်၊</p> <p>၁။ <b>သုပ္ပတိဋ္ဌိတ ပါဒေါ</b>- မြေ၌ တညီတညွတ်တည်း တည်သော ခြေဖဝါးတော်အပြင် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂။ <b>စက္က ပူရိတ ပါဒေါ</b>- အကန့်အကွက် တစ်ထောင်ရှိသော စက်လက္ခဏာတို့ဖြင့် ပြည့်သောခြေ ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃။ <b>အာယတ ပဏှီ</b>- တင့်တင့်တယ်တယ် ရှည်သွယ်သော ဖနောင့် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄။ <b>ဒီဃင်္ဂုလီ</b>- ရှည်သွယ်ပျော့ပျောင်းသော ခြေချောင်း လက် ချောင်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅။ <b>မုဒု တလုဏ ဟတ္ထ ပါဒေါ</b>- နူးညံ့ပျိုနုသော ခြေဖဝါးအပြင် လက်ဖဝါးအပြင် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆။ <b>ဇာလ ဟတ္ထ ပါဒေါ</b>- ရွှေပွတ်လုံးကို စီဘိသကဲ့သို့ အဆစ်ချင်း အဖျားချင်းညီသော လက်ချောင်း ခြေချောင်းအစွန်းရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇။ <b>ဥဿင်္ခ ပါဒေါ</b>- အထက်သို့စွန့်၍ မြင့်သောဖမျက် ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၈။ <b>ဧဏီ ဇင်္ဃော</b>- ဧဏီမည်သော သားကောင်၏ သလုံး, စပါးဖုံး ကဲ့သို့ လုံးလျောင်းချောပြေသော သလုံးမြင်းခေါင်း ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၉။ <b>ဒီဃ ဟတ္ထော</b>- ကိုယ်တော်ကို မကိုင်းမညွတ်မူ၍ ပုဆစ် ဒူးဝန်းကို သုံးသပ်နိုင်အောင် ရှည်သွယ်သော လက်ရုံး လက်မောင်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၀။ <b>ကောသောဟိတ ဝတ္ထ ဂုယှော</b>- အအိမ်အရေအိပ်ဖြင့် ဖုံးလွှမ်း အပ်သော ပုရိသနိမိတ်တော်ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၁။ <b>သုဝဏ္ဏ ဝဏ္ဏော</b>- ရွှေစင်ဇမ္ဗူရာဇ် လှော်ဦးသစ်ကဲ့သို့ ပြေပြစ် ထိန်ဝါသော အရေအဆင်းရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၂။ <b>သုခုမစ္ဆဝီ</b>- သိမ်မွေ့နူးညံ့သော အသားအရေတော် ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၁၃။ <b>ဧကေက လောမော</b>- တစ်ခုတစ်ခုသော မွေးတွင်း၌ တစ်ပင် တစ်ပင်စီသာ ပေါက်သော မွေးညှင်းတော်ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၄။ <b>ဥဒ္ဓဂ္ဂ လောမော</b>- အထက်သို့ ကော့ရရော့မြှော်သော အမွေး ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၅။ <b>ဗြဟ္မုဇု ဂတ္တော</b>- ဗြဟ္မာမင်း၏ ကိုယ်ကဲ့သို့ ဖြောင့်မတ် ချော ပြေသောကိုယ် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၆။ <b>သတ္တုဿဒေါ</b>- ခြေဖမိုးအစုံ, လက်ဖမိုးအစုံ, ပုခုံးစွန်းအစုံ, လည်ဂုတ်တော်ဟုဆိုအပ်သော ခုနစ်ဌာနတို့၌ တက်ကြွ ဖြိုးမောက်သော အသားအရေ ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၇။ <b>သီဟ ပုဗ္ဗဒ္ဓ ကာယော</b>- ခြင်္သေ့မင်း၏ ရှေ့ကိုယ်ထက်ဝက်ကဲ့သို့ ပြည့်ဖြိုးကြံ့ခိုင်သောကိုယ် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၈။ <b>စိတန္တ ရံသော</b>- ကျောရိုးကြောင်းမထင် တပြင်တည်းပြည့် သော လက်ပြင်, ကျောသား, ကျောရေ ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၉။ <b>နိဂြောဓ ပရိမဏ္ဍလော</b>- ပညောင်ပင်၏ အဟန်ကဲ့သို့ အလံနှင့် အရပ်မျှသဖြင့် ပြည့်ဝန်းနှိုင်းညှိ တိတိညီမျှသော ကိုယ် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၀။ <b>သမဝဋ္ဋက္ခန္ဓော</b>- ရွှေမုရိုးစည်ကဲ့သို့ ညီညွတ်လုံးစည်းသော လည်ပင်း, လည်တိုင် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၁။ <b>ရသဂ္ဂသဂ္ဂီ</b>- လည်ပင်း၌ ဆုံဆည်းကုန်လျက် ရသဓာတ်ဆီ, ရသဓာတ်ညွန့်တို့ကို တစ်ကိုယ်လုံး နှံ့အောင် ဆောင်သည့် တစ်ထောင်သော အရသာကြော ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၂။ <b>သီဟ ဟနု</b>-ခြင်္သေ့မင်း၏ အောက်မေးနှင့်တူသော မေး ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၃။ <b>စတ္တာလီသ ဒန္တော</b>- လေးဆယ် အရေအတွက်ပြည့်သော သွားအစဉ် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၄။ <b>သမ ဒန္တော</b>- လွှဖြင့် တိသကဲ့သို့ ညီညွတ်သောသွား ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၂၅။ <b>အဝိရဠ ဒန္တော</b>- မကျဲမခေါမူ၍ အလွန်စေ့သော သွားအစဉ် ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၆။ <b>သုသုက္က ဒါဌော</b>- သောက်ရှူးကြယ်အတူ ဆွတ်ဆွတ်ဖြူသော အစွယ်လေးဆူ ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၇။ <b>ပဟုတ ဇိဝှေါ</b>- နဖူးတော်ပြင်ကို ဖုံးလွှမ်း၍နှံ့အောင် အလွန် ကျယ်ပြန့်သော လျှာရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၈။ <b>ဗြဟ္မဿရော</b>- ဗြဟ္မာမင်း၏ အသံကဲ့သို့ ရှစ်တန်အင်္ဂါ ပြည့်စုံစွာလျှင် သာယာချိုမြိန်သော အသံ ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၉။ <b>အဘိနီလ နေတ္တော</b>- ပိတုန်းတောင်ကဲ့သို့ အလွန်ညိုမှောင် သော မျက်နက်ဝန်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၀။ <b>ဂေါပမုခေါ</b>- နွားငယ်၏မျက်ကွင်းကဲ့သို့ ပွင့်လင်းရွှန်းစည် ကြည် သော မျက်ကွင်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၁။ <b>ဥဏ္ဏာ ဇာတော</b>- မျက်ခုံးနှစ်ဘက်တို့၏အလယ် သောက်ရှူး ကြယ်အသွင်, ငွေနန်းချည်အမျှင်ကဲ့သို့ ဖြူစင်ဝင်းသစ် လကျ်ာ ရစ်ရုံ စိန်ကြယ်ပွင့်ပုံကဲ့သို့ ဥဏ္ဏလုံ မွေးရှင်တော်ဓာတ်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၂။ <b>ဥဏှီသ သီသော</b>- ရွှေပြားကိုပတ်သကဲ့သို့ နဖူးသင်းကျစ်ဖြင့် ခြယ်လှယ်အပ်သော ဦးခေါင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊ <b>ဧဝံ</b>- ဤသို့၊ <b>ဗာတ္တိံသ လက္ခဏူပေတံ</b>=သုံးဆယ့်နှစ်ဖြာ မဟာ ပုရိသ လက္ခဏာတော်ကြီးနှင့် ပြည့်စုံတော်မူသော၊ <b>ဘဂဝန္တံ</b>=ရွှေဘုန်း တော်သခင် ဘုရားရှင်ကို၊ <b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဝန္ဒာမိ</b>=ရှိခိုးပါ၏၊။</p> <p>မဟာပုရိသ လက္ခဏာတော်ကြီး သုံးဆယ့်နှစ်ပါး ဘုရားရှိခိုး ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>လက္ခဏာတော်ရှစ်ဆယ် အကျယ်ဘုရားရှိခိုး</h3> <p><b>ဘဂဝါ</b>- ဘုန်းတော်ခြောက်စုံ ကျေးဇူးဂုဏ်နှင့် ပြည့်စုံတော် မူသော မြတ်စွာဘုရားသည်<br> <p>၁။ <b>စိတင်္ဂုလီ</b>=အကြားမထင်ဘဲ စေ့စပ်သောခြေချောင်း, လက် ချောင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂။ <b>အနုပုဗ္ဗင်္ဂုလိ</b>-အစဉ်အတိုင်း သွယ်ရှုး၍ တဖြူးဖြူး ဖြောင့်သော ခြေချောင်း လက်ချောင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃။ <b>ဝဋ္ဋင်္ဂုလိ</b>- ရွှေပွတ်တိုင်ကဲ့သို့ လုံးလျောင်းချောမြေ့သော ခြေချောင်းလက်ချောင်းတော်လည်းရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄။ <b>တမ္ဗ နခေါ</b>- ပတ္တမြားအသွေးကဲ့သို့ တွေးတွေးနီမြန်းသော ခြေသည်း လက်သည်းတော်လည်းရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅။ <b>တုင်္ဂ နခေါ</b>- ရှည်သွယ်မြင့်မားသော ခြေသည်း လက်သည်း တော်လည်းရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆။ <b>သိနိဒ္ဓ နခေါ</b>- ကြမ်းတမ်း ဖုထစ် မနွမ်းညစ်ပဲ ပြေပြစ် ချော မွေ့သော ခြေသည်း လက်သည်းတော်လည်းရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇။ <b>နိဂ္ဂုဠ ဂေါပ္ဖကော</b>-ငေါငေါစူစူ မူမူမထင် အစဉ်အတိုင်း ပြေပြစ် ချောမွန်သော ဖမျက်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၈။ <b>သမ ပါဒေါ</b>- တို, ရှည်, နိမ့်, မြင့်မရှိ ပကတိညီညွတ်သော ခြေလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၉။ <b>ဂဇ သမာန ကမော</b>- ဆဒ္ဒန်ဆင်မင်း အလားကဲ့သို့ သွားပုံ လည်း ယဉ်ကျေးတော်မူ၏၊</p> <p>၁၀။ <b>သီဟ သမာန ကမော</b>- ကေသရီခြင်္သေ့အလားကဲ့သို့ သွားပုံ လည်း ခန့်ညားတော်မူ၏၊</p> <p>၁၁။ <b>ဟံသ သမာန ကမော</b>- ရွှေဟင်္သာကွန့်မြူးသကဲ့သို့ အထူး တင့်တယ်သော သွားဟန်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၂။ <b>ဥသဘ သမာန ကမော</b>- ဥသဘနွားမင်းနှင့်တူသော သွား ခြင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၃။ <b>ဒက္ခိဏာဝဋ္ဋ ကမော</b>- လက်ျာခြေတော်ကို ချီသဖြင့် လက်ျာ ရစ်လည်သော သွားခြင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၄။ <b>သမန္တ စာရု ဇာဏု မဏ္ဍလော</b>-အဖုအဆစ် မထင် ထက်ဝန်း ကျင် လုံးဝန်းသော ပုဆစ်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၅။ <b>ပရိပုဏ္ဏ ပုရိသ ဗျဉ္ဇနော</b>-ပြည့်စုံသော ယောက်ျားမြတ် နိမိတ် လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၆။ <b>အဆိဒ္ဒ နာဘိ</b>-အရေးအကြောင်း မပြတ်သောချက်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၇။ <b>ဂမ္ဘီရ နာဘိ</b>- ပုလဲခွက်ကဲ့သို့ နက်သောချက်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၈။ <b>ဒက္ခိဏာဝဋ္ဋ နာဘိ</b>- လကျ်ာရစ်ဗွေလှည့်၍ ရှုကြည့်ဘွယ်ရာ တင့်တယ်စွာသောချက်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၁၉။ <b>ဣဘ ကရ သဒိသ ဦရု ဘုဇော</b>- ဆင်နှာမောင်းကဲ့သို့ သွယ် ပြောင်းချောပြေသော ပေါင်တော် လက်ရုံးတော်လည်း ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၂၀။ <b>သုဝိဘတ္တ ဂတ္တော</b>- ထက်, အောက်, နံ, လျား တိုင်း၍ ထားဘိသကဲ့သို့ တသားတည်း ညီညွတ်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၁။ <b>အနုပုဗ္ဗ ဂတ္တော</b>- အစဉ်အတိုင်း ချောပြေညီညွတ်သော ကိုယ် တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၂။ <b>ပရိမဋ္ဌ ဂတ္တော</b>- ထက်ဝန်းကျင်မှချောမွေ့လှသော ကိုယ် တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၃။ <b>ဩဏတုဏ္ဏတ သဗ္ဗ ဂတ္တော</b>- ရှိုင်းသင့်ရာ၌ရှိုင်း, ဖြိုးသင့်ရာ ၌ဖြိုး၍ အမျိုးမျိုးတင့်တယ်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၂၄။ <b>အလီန ဂတ္တော</b>-အရေရှုံ့တွန့်ခြင်းမှ ကင်းသောကိုယ်တော် လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၅။ <b>တိလကာဒိ ရဟိတ ဂတ္တော</b>- ဝက်ခြံ, မှဲ့ချေး, တင်းတိပ်, ပွေး စသည်တို့မှ ကင်း၍ သန့်ရှင်းစင်ကြယ်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၆။ <b>အနုပုဗ္ဗ ရုစိ ဂတ္တော</b>- အစဉ်အတိုင်း နှစ်သက်မြတ်နိုး ဘွယ်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၇။ <b>ဝိသုဒ္ဓ ဂတ္တော</b>- မနွမ်းမညစ် လှော်ဦးသစ်ရွှေပမာ စင်ကြယ် စွာသော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၈။ <b>သုခုမာလ ဂတ္တော</b>- နူးညံ့ပျော့ပြောင်းသော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၂၉။ <b>သောမ္မ ဂတ္တော</b>- လမင်းကို မြင်ရသောအခါ စိတ်ချမ်းသာ ဘိသကဲ့သို့ လွန်စွာအေးကြည်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိ တော်မူ၏၊</p> <p>၃၀။ <b>ဥဇ္ဇလိတ ဂတ္တော</b>- ပြိုးပြိုးပြက်ပြက် အရောင်ထွက်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၁။ <b>ဝိမလ ဂတ္တော</b>- ကိုယ်ဆီ, ချွေးစေးတို့မှကင်း၍ သန့်ရှင်း စင်ကြယ်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၂။ <b>ကောမလ ဂတ္တော</b>- ဝါးမျှစ်စို့ကဲ့သို့ နှစ်မျို့စိုပျိုသော ကိုယ် တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၃။ <b>သိနိဒ္ဓ ဂတ္တော</b>- ပြေပြစ်ချောမွေ့သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၄။ <b>သုဂန္ဓ ဂတ္တော</b>- မြတ်လေးနှင်းဆီ သရဖီမဉ္ဇူ ကက္ကရူ စန္ဒကူး ကဲ့သို့ အထူးထူး ကြိုင်လှိုင်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၅။ <b>ကောဋိ သဟဿ ဗလဓာရဏော</b>-ကုဋေတစ်ထောင် အားကို ဆောင်နိုင်သော ကိုယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၆။ <b>သုဝဏ္ဏတုင်္ဂနာသော</b>- ရွှေချွန်းသဘွယ် တင့်တယ်မြင့်ချွန်းသော နှာခေါင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၇။ <b>ရတ္တရတ္တ ဒွိဇမံသော</b>- ပတ္တမြားပမာ တျာတျာနီမြန်းသော သွားဖုံးတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၈။ <b>သုဒ္ဓ ဒန္တော</b>- သောက်ရှူးကြယ်အတူ ဖွေးဖြူစင်ကြယ်သော သွားလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၃၉။ <b>သိနိဒ္ဓ ဒန္တော</b>- ပုလဲလုံးကို သီဘိသကဲ့သို့ ညီညာပြေပြစ် ကျစ် လစ်သိမ်မွေ့သော သွားတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၀။ <b>ဝိသုဒ္ဓိန္ဒြိယော</b>- စင်ကြယ်သန့်ရှင်းသော အဆင်း ဣန္ဒြေလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၁။ <b>ဝဋ္ဋ ဒါဌော</b>- ပုလဲချောင်းကဲ့သို့ ကောင်းစွာလုံးဝန်းသော စွယ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၂။ <b>တိက္ခဂ္ဂ ဒါဌော</b>-အဖျားချွန်သော စွယ်တော်လည်း ရှိ တော်မူ၏၊</p> <p>၄၃။ <b>ရတ္တောဋ္ဌော</b>- ပတ္တမြား, ခေါင်ရမ်း, နှင်းဆီပန်းကဲ့သို့ နီမြန်းသော နှုတ်ခမ်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၄။ <b>အာယတ ဝဒနော</b>- ကျယ်ပြန့်ခန့်ညားသော ခံတွင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၅။ <b>သုဂန္ဓ မုခေါ</b>-သရက္ခန်, စန္ဒကူး, ကြာညိုနံ့ မြူးသကဲ့သို့ အထူး ကြိုင်လှိုင်သင်းပျံ့သော ခံတွင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၆။ <b>ဂမ္ဘီရ ပါဏိ လေခေါ</b>- ထင်ရှားသော လက်ဖဝါးတော် အရေး, အသားလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၇။ <b>ဥဇု လေခေါ</b>- မကွေ့မထောင့် ဖြောင့်သောလက္ခဏာ အရေး အသားလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၈။ <b>အာယတ လေခေါ</b>- ရှည်လျားသော လက္ခဏာ အရေး အသားလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၄၉။ <b>သုရုစိရ သဏ္ဌာန လေခေါ</b>- နှစ်သက်တင့်တယ် ရှုချင်ဘွယ် သဏ္ဌာန်ရှိသော အရေး အသားလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၀။ <b>ပရိမဏ္ဍလ ကာယဇုတိကော</b>- ကိုယ်တော်ကို ဝန်းဝိုင်း၍ တံတိုင်း အဟန် တစ်လံမျှသော ဗျာမပ္ပဘာ ကိုယ်တော်ရောင်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၁။ <b>ပရိပုဏ္ဏ ကပေါလော</b>- ပြည့်ဖြိုးစိုပြေသော ပါးပြင်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၂။ <b>ရုစိတ အာယတ ဝိသာလ နေတ္တော</b>- ထက်ဝန်းကျင်ပြိုးပြက်၍ တလက်လက်ထိန်ကြည် စိန်ဝဇီအလား ရှည်လျား ကျယ်ပြန့်၍ ကြီးခန့်သော မျက်လုံးတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၃။ <b>ပဉ္စ ပသာဒ နေတ္တော</b>- အဆင်းငါးတန်ဖြင့် လျှံတလက်လက် ရောင်ရှင်ထွက်သော မျက်လုံးတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၄။ <b>ကုဉ္စိတဂ္ဂ ဘမုကော</b>- ကောင်းကင်သို့မော့၍ ကော့ရရော့ မြှော်သော မျက်တောင်, မျက်ခုံးတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၅။ <b>မုဒု တလုဏ ရတ္တ ဇိဝှေါ</b>- နူးညံ့ နီမြန်း နှင်းဆီပန်းနှင့်တူသော လျှာတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၆။ <b>အာယတ စာရု ကဏ္ဏော</b>- ပခုံးတော်အထက်မှာဝဲ၍ တွဲရရွဲ ရှည်ပြန့်လျက် ခန့်ညားသပ္ပါယ် တင့်တယ်နုထွား ပတ္တမြား အပြင်ကဲ့သို့ ရောင်ရှင်ပြိုးပြက်သော နားရွက်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၇။ <b>နိဂ္ဂဏ္ဌိ သိရော</b>- အဖုအထစ်မရှိ ပကတိချောမွေ့သော ဦးခေါင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၈။ <b>နိဂုဠှ သိရော</b>- ရွဲ့, စောင်း, နိမ့်, မြင့် မထင် တပြင်တည်း ညီညွတ်သော ဦးခေါင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၅၉။ <b>ဆတ္တ သန္နိဘ စာရု သိသော</b>- ထီးဝန်းအသွင် ထက်ဝန်းကျင် တိတိ ရောင်စုံညိသော ဦးခေါင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၀။ <b>သုဂန္ဓ မုဒ္ဓေါ</b>- အမျိုးမျိုးသော ဂန္ဓာရုံတို့ဖြင့် လှိုင်ထုံမွှေး ပျံ့သော ဦးထိပ်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၁။ <b>အာယတ ပုထုလ နလာဋော</b>- ရွှေပြားအဟန် လျားနံ ကျယ်ပြန့် အံ့ဘွယ်အထူး လွန်ပြန့်ဖြူးသော နဖူးတော် အပြင်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၂။ <b>သုသဏ္ဌာန ဘမုကော</b>- သုံးရက်လ-ဟန် စို့သက်တံကဲ့သို့ သဏ္ဌာန်တင့်တယ်သော မျက်ခုံး, မျက်မှောင်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၃။ <b>အနုလောမ ဘမုကော</b>- အဖျားသွယ်ဖြူး၍ အထူးတင့် တယ်သော မျက်ခုံး, မျက်မှောင်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၄။ <b>အာယတ မဟန္တ ဘမုကော</b>- ခန့်ခန့်ညားညား ရှည်လျား ကျယ်ပြန့်သော မျက်မှောင်တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၅။ <b>သဏှ လောမ ဘမုကော</b>- နူးညံ့သောအမွှေးတို့ဖြင့် ဖြောင့် မတ်ညီညီ စီရရီပေါက်သော မျက်ခုံး မျက်မှောင်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၆။ <b>သမ လောမော</b>- မွေးတွင်းချင်း စီ၍ အညီအညွတ် ပေါက် ရောက်သော မွေးညှင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၇။ <b>ကောမလ လောမော</b>- နူးညံ့စိုပျို စိမ်းညိုသိမ်မွေ့သော မွေးညှင်း လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၈။ <b>ဒက္ခိဏာဝဋ္ဋ လောမော</b>- လကျ်ာရစ်ဆိုင်၍ ညာဘက်သို့ အဖျား ယိုင်သော မွေးညှင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၆၉။ <b>ဘိဒဉ္ဇန လောမော</b>- မျက်စဉ်းညိုအသွင် စိမ်းလွင်ညိုမှောင် သော မွေးညှင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၀။ <b>နိသိဒ္ဓ လောမော</b>- ကောက်ကွေ့လိမ်တွန့်ခြင်းကင်း၍ သန့်ရှင်း ပြေပြစ်သော မွေးညှင်းလည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၁။ <b>သုနီလ ကေသော</b>- ပိတုန်းတောင်ကဲ့သို့ ညိုမှောင် လက်လက် အရောင်ထွက်သော ဆံတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၂။ <b>ဒက္ခိဏာဝဋ္ဋ ကေသော</b>- လကျ်ာရစ်လှည့်ဝိုက်၍ ဦးထိပ်၌ ဗွေစုသော ဆံတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၃။ <b>သုသဏ္ဌာန ကေသော</b>- ဆံပင်တွင်းညီ၍ စီရရီပေါက်သဖြင့် အံလောက်ဖွယ်သဏ္ဌာန် ကောင်းသော ဆံချောင်း ဆံပင် တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၄။ <b>သိနိဒ္ဓ ကေသော</b>- ကောက်ကွေ့လိမ်တွန့်ခြင်း ကင်းသဖြင့် သန့်ရှင်းပြေပြစ်သော ဆံတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၅။ <b>သဏှ ကေသော</b>- နူးညံ့သိမ်မွေ့သော ဆံတော်လည်း ရှိတော် မူ၏၊</p> <p>၇၆။ <b>အလုလိတ ကေသော</b>- မရှုပ်မထွေးသော ဆံတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၇။ <b>ကောမလ ကေသော</b>- စိုပျိုသောဆံတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၈။ <b>သမသုဂန္ဓ ကေသော</b>- စံပယ် မြတ်လေးကဲ့သို့ အညီ အညွတ် မွှေးသော ဆံတော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၇၉။ <b>သုခုမ အဿာသ ပဿာသော</b>- ရှိုက်ရှူ၍မထင် အလွန်ပင် သိမ်မွေ့သော ထွက်သက်ဝင်သက်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p>၈၀။ <b>ကေတုမာလာ ရတန ဝိစိတ္တော</b>- ဦးခေါင်းတော်အထက်၌ ပြိုးပြက်ရောပြွမ်း အဆန်းအကြယ် ခြောက်သွယ်ရောင်စုံ မကိုဋ် ပုံကဲ့သို့ ယှက်ဆုံပေါင်းစုသော ကေတုမာလာ ရတနာ ရောင်လျှံ တော်လည်း ရှိတော်မူ၏၊</p> <p><b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>အသီတာနုဗျဉ္ဇန မဏ္ဍိတံ</b>=လက္ခဏာတော် ရှစ်ဆယ်ဖြင့် တန်ဆာဆင်အပ်သော၊ <b>ဆဗ္ဗဏ္ဏရံသိ ပဇ္ဇလန္တံ</b>=ရောင်ခြည် တော် ခြောက်တန်ဖြင့် တလျှံလျှံထွန်းပ၍နေသော၊ <b>သဉ္ဈာ ဣန္ဒဓနု ဝိဇ္ဇု ပဘာ ပရိက္ခိတ္တ ကနက ဂိရိ သီခရ သမံ</b>=ဆည်းဆာရောင်, စို့သက် တန့်ရောင်, လျှပ်စစ်ရောင်တို့ဖြင့် ဝန်းမြှောင်ပတ်ခြံအပ်သည့် ရွှေတောင် ထွတ်ကြီးနှင့်တူသော၊ <b>စန္ဒတာရကိတနုဘောပမံ</b>=လစန်းသော်မာ တာရာစုံလင် ညစ်ကြေးစင်သည့် ကောင်းကင်ကြီး သဘွယ်လည်း ဖြစ်တော်မူထသော၊ <b>သကလ သိရီ ပုဉ္ဇ ဘူတံ</b>=ကျက်သရေ အလုံးစုံတို့၏ အစုအပုံကြီးလည်း ဖြစ်တော်မူထသော၊ <b>လောကနယန ရသာယနံ</b>= တစ်လောကလုံး၏ မျက်စိအရသာကြီးလည်း ဖြစ်တော်မူထသော၊ <b>တံ ဘဂဝန္တံ</b>=ထိုမြတ်စွာဘုရားကို၊ <b>အဘိဝန္ဒာမိ</b>=အလွန်ရိုသေစွာ ရှိခိုးပါ၏။</p> <p>လက္ခဏာတော်ရှစ်ဆယ်အကျယ် ဘုရားရှိခိုး ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <p>ကျေးဇူးရှင် ပဌမလယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ပရမတ္ထ ဒီပနီဋီကာကြီး အစ၌ ရေးသားတော်မူအပ်သော ဂါထာကို လယ်တီပဏ္ဍိတ (ဆရာဦးမောင်ကြီး) အနက်ယောဇနာအပ်သော</p> <h3>နေမင်းဘွဲ့ တရားချီး</h3> <p>ဥဒယာ ယဿ ဧကဿ၊ သဒ္ဓမ္မရံသိဇာလိနော။</p> <p>ပဗုဇ္ဈိံသု ဇနမ္ဗုဇာ၊ ဇာတိခေတ္တေ မဟာသရေ။</p> <p><b>ဘောန္တော</b>=အိုတရားနာပရိသတ်အပေါင်း သူတော်ကောင်းတို့၊ <b>သုဏာထ</b>=နေမင်းနှင့် ဘုရားသခင် နှိုင်းယှဉ်၍ ပြပုံ အချက်ကို ကွက်ကွက် ကွင်းကွင်း အမြင်ရှင်းအောင် ထင်လင်းစွာ ကြားနာလိုက်ကြပါကုန်လော။ <b>သဒ္ဓမ္မရံသိဇာလိနော</b>=သူတော်ကောင်းတို့လက်ကိုင် ရောင်ဆိုင် ငွါးငွါး အထွဋ် အမြတ်ဖြစ်သောတရားဟု များစွာပြောင်လည် ရောင်ခြည် ကွန်ယက် တလက်လက်ဖြင့် ပြိုးပြက်တင့်လျှမ်း လောင်ခမန်း ထွန်း တောက်တော်မူပေထသော၊ <b>ဧကဿ</b>=လူသော နတ်သော ဗြဟ္မာသောဟု လောက ဓာတ်ဘုံတစ်ခွင်မှာ ပြိုင်ယှဉ်ဖွယ် ပမာလွတ်၍ အထွတ်ဆုံး အမြတ်ဆုံးလည်း ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ယဿ မဟာသူရဿ</b>=သာမည နေကလေးတို့လို မှေးတေးတေး မှောင်တောင်တောင် အရောင် မထွက် တထွက်မဟုတ်ပဲ နေအချုပ်နေအချာ မဟာမဏ္ဍိုင် ရောင်ဆိုင် မှန်ကင်း တကယ့်ရှင် နေမင်းကြီးဖြစ်တော်မူသော အကြင် ရှင်တော်မြတ် ဘုရား၏၊ <b>ဥဒယာ</b>=စကြဝဠာ ကမ္ဘာလုံးစုံ သိမ့်သိမ့်တုန်မျှ ကိုးဂုဏ်ရောင် စက် အမှောင်ဖျက်၍ ပြောင်လက်စွာ ထွက်ပေါ်တော်မူလာခြင်းကြောင့်၊ <b>ဇာတိခေတ္တေ</b>=ကမ္ဘာအပေါင်း ရေတွက်ရှောင်းသော် တစ်သောင်းစင်စစ် ဇာတိခေတ် ဟုဆိုအပ်သော၊ <b>မဟာသရေ</b>-ကြာနီနှင့် ကြာဖြူ သူတစ်ရုံ ငါတစ်ရုံ အစုံစုံအဖြာဖြာ ယှက်လျက် ငါးချက်သော ကြာအမျိုးတို့၏ တဖြိုးဖြိုးဖူးငုံ၍ အရောင်စုံပွင့်လန်းရာ မဟာဂနိုင် ညှာဆိုင်ဆိုင်လျှင် ကြာမြိုင်သနင်း ကြာအိုင်ကြီးအတွင်း၌၊ <b>ဇနမ္ဗုဇာ</b>=နေရောင်လင့်က သူပွင့်မည် ငါပွင့်မည် ရွယ်ရည်ငံ့စား ကြာများအသွင် အကြင် ကျွတ်ထိုက် သသူ အပေါင်းတို့သည်၊ <b>ပဗုဇ္ဈိံသု</b>-မဂ်လေးတန် ဖိုလ်လေးတန် ချပ်ရံထွား ထွား ကြာဝတ်ဆံအများတို့ဖြင့် ကားကားစွင့်စွင့် နေရောင်ရှိန်ကြုံလင့်၍ အသင့်အသင့် ဆင့်ရရင့်လျှင် ပွင့်ကြလေကုန်သတည်း။</p> <p>သတ္တဝါအများတို့ ကိုယ်စိတ်ကြည်ချမ်း ရွှင်လန်းစေကြောင်း ဆုတောင်းမေတ္တာ ဂါထာပါဌ်အနက်</p> <p>ပဇာ သဗ္ဗာ သုခါယန္တု၊ ပိယာယန္တု ပမောဒိတာ။</p> <p>ဝဍ္ဎန္တု သိရိယော လောကေ၊ ဓမေန္တု အဝမင်္ဂလေ။</p> <p><b>သဗ္ဗာ</b>=ဘုံသုံးဆယ့်တစ် ဖြစ်ကြဆန်စုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ပဇာ</b>= အနမတဂ္ဂ သုတ္တန်အလာ ဆွေဉာတကာ ဖြစ်ကြကုန်သော သတ္တဝါ အပေါင်းတို့သည်၊ <b>သုခါယန္တု</b>=ဘေးအတန်တန် ရန်အသွယ်သွယ် အန္တရာယ်ခပ်သိမ်း ကင်းငြိမ်းလွင့်စင် လိုအင်ပြည့်ဝ အချမ်းသာကြီး ချမ်းသာကြပါ စေကုန်သတည်း။ <b>ပမောဒိတာ</b>=ကိုယ်ရွှင်စိတ်ရွှင် ကြည် လင်ပျော်ပိုက် နှစ်ခြိုက်ကြည်နူး အထူးဝမ်းမြောက်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>ပိယာယန္တု</b>=ချစ်ခင် မြတ်နိုး ချစ်ကြိုးနွယ်တန်း ချစ်ပန်းပွင့်ကာ ချစ်ခင်ကြ ပါစေကုန်သတည်း။</p> <p><b>လောကေ</b>=လောကဓာတ်အများ တိုက်တလွှား၌၊ <b>သိရိယော</b>= ကောင်းကျိုးချမ်းသာ မင်္ဂလာအထွေထွေ ကျက်သရေအမျိုးမျိုး ဣဋ္ဌာရုံ ဘုန်းတန်ခိုးတို့သည်၊ <b>ဝဍ္ဎန္တု</b>=လဆန်းပက္ခ တူမျှမသွေ တိုးတက်ကြပါ စေကုန်သတည်း၊ <b>သဗ္ဗေ</b>=ခပ်သိမ်းကုန်သော၊ <b>ပဇာ</b>=သတ္တဝါအပေါင်း တို့သည်၊ <b>အဝမင်္ဂလေ</b>=အနိဋ္ဌာရုံ လုံးစုံများတောင်း အဝမင်္ဂလာ အပေါင်း တို့ကို၊ <b>ဓမေန္တု</b>-လေပြင်းတိုက်ဝှေ့ တိမ်တိုက်ရွေ့သို့ နေတိုင်းရက်ဆင့် ပျောက်ကုန် လွင့်အောင် မှုတ်လွှင့်နိုင် ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>ဆုတောင်းဂါထာပါဌ် အနက်ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ဓမ္မစကြာ အမွှမ်း</h3> <p>ဘုန်းပန်းပရမေ ထိန်ထိန်ဝေသည့် စိန္တေထွတ်ဖျား စောဘုရား ကား ရှည်လျားလွန်လေ လေးသင်္ချေနှင့် ကပ်နေတစ်သိန်း ဆင့်ဆင့်သော ပါရမီကိန်းတို့ကို ဖြည့်သိမ်းဆည်းပူးတော်မူခဲ့ရာ ဒီပင်္ကရာအစ ကဿပ အဆုံး စောထွတ်ဘုန်းတို့၏ မြွက်ကျုံးသည့် ဗျာဒိတ်ပန်းကို ဆင်မြန်း တော်မူ ခဲ့ပြီးသည့်နောက် ထွန်းတောက်ကဲမြင့် ပါရမီအဟုန်က အလုံးစုံ ရင့်သဖြင့် ပွင့်လုနီးကြုံလေသော် တိုင်းဘုံမဇ္ဈိမ ကပိလအောင်ခန်း နန်း တော်ကြီးသခင် အရှင်သုဒ္ဓေါဒန၏ ညာနန်းမ ဒေဝီ မဟေသီဝမ်းတိုက်၌ ကိန်းပိုက်တော်မူပြီးလျှင် လုမ္ဗိနီဥယျာဉ်ဝယ် ဖွားမြင်တော်မူခဲ့၍ ဆယ့်ခြောက်နှစ် အရွယ်တော်တွင် မယ်ယသော် ကမ္ဗုဖွားနှင့် စုလျား တော်ရစ်ဆင် သားရာဟုဖွားမြင် လေးနိမိတ်ထင် သည်တွင် ကြည်ရွှင် တော်မချမ်းမြေ့ လောကီမှာငြီးငွေ့၍ ထိုယနေ့ ညဉ့်သန်းခေါင် ရွှေနန်းကို ခွါရှောင်၍ နော်မာသောင် ကမ်းတဖက်သို့ မြန်းထွက်တော်မူခဲ့လေ သတည်း။</p> <p>အနော်မာသောင်စွယ်တွင် ဆံတော်ကိုဖြတ်ပယ်၍ ရှစ်သွယ် သော ပရိက္ခရာကို ဃဋိကာဗြဟ္မာမင်း သက်ဆင်း၍ လှူကပ်သဖြင့် လူနတ်တို့ ထိပ်ပန်းသည် မြတ်ရဟန်းပြုပြီးသော် အကျင့်တော်ဒုက္ကရ ခြောက်နှစ်မျှ တိုင်တိုင် ကျင့်နိုင်ဘို့ခက်ခဲကို ရဲရဲကြီးကျင့်သုံးလျက် နောက်ဆုံးနှစ်အတိုင် ပင်ဗောဓိဗွေမဏ္ဍိုင်ဝယ် လေးဆိုင်သောသစ္စာနှင့် ပု,ဒိ, အာ မြိုက်ပန်းကို ဆွတ်လှမ်းကာလွယ်ကူ ရွှေလက်တော်ချူပြီးမှ ရန်သူတော်ငါးထွေ နှောင့် ယှက် သည့်မာရ်စစ်တွေကို ညက်ညက် ကြေချေမှုန်းလျက် ရွှေဘုန်းတော် ဂုဏ်တံခွန်ကို မိုးစွန်ထိဖြန့်လွှား ဘုံသုံးဆင့်ခရိုင်ဖျားမှာ မြတ်ဘုရား ဖြစ်တော်မူလေသတည်း။</p> <p>လူရောနတ်ပါ ဗြဟ္မာမကြွင်း ဘုံခပင်းက ဝပ်စင်းပူဇော်ကြရာ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ သုံးလောကမကိုဋ် အမြိုက်ထွတ်ထား မြတ်ဘုရားဖြစ်တော် မူပြီးသော် ကိုယ်တော်ထီးသာ ဖိုလ်ချမ်းသာဖြင့် သတ္တာသတ္တ မြတ်ဌာန ဝယ် နဝတာလီ ရက်စဉ်စီဖြင့် ရပ်တည်မွေ့လျော် စမ္ပယ်တော် မူပြီးနောက် ပေါက်ရောက်သိမြင် တရားလမ်းအစဉ်ကို ဆင်ခြင်တော်မူလေရာ လွန်စွာနက်နဲ ခက်ခဲဘိတောင်း တရားကောင်းကို အပေါင်းများစွာ သတ္တဝါတို့သည် ဘယ်မှာသိနိုင်ကြမည်နည်း၊ ကိလေသာပြောထူ ညစ်ကြေးမြူနှင့် နတ်လူ ဗြဟ္မာ သတ္တဝါကို ငါ၏တရား မဟောကြားပဲ ငါကားကိုယ်ထီး ချမ်းသာမှီး၍ ငြိမ်းကြီးငြိမ်းစွာ ဖိုလ်ချမ်သားဖြင် ဝင်စားခါနေတော့မည် နှလုံးဖြင့် စောထွတ်ဘုန်း မြတ်ဘုရားသည် အားလျော့တော်မူခဲ့ပြန်လေရာ--</p> <p>ထိုသည့်အခါ မိုးဗြဟ္မာဟု မဟာသဟမ္ပတိ အရေးကုန်သိ လေသော်--</p> <p><b>နဿတိ ဝတ ဘော လောကော</b>။</p> <p><b>ဘော</b>=အိုအချင်းတို့၊ <b>လောကော</b>=လောကကြီးသည်၊ <b>နဿတိ ဝတ</b>=ပျက်စီးတော့မည်တကား။</p> <p>ဤကဲ့သို့ ငြီးတွားလျက် ဘုရားရှင်အထံသို့ လျင်မြန်စွာ သက် ဆင်း၍ ရှိခိုးခြင်းအဉ္စလီ အကြိမ်ကြိမ်တင်ချီလျက် သမင်္ဂီစေတနာ ရိုသေခြင်းအဖြာဖြာကို ရှေ့တော်မှာပြုပြီးမှ-</p> <p><b>ဒေသေတု ဘန္တေ ဘဂဝါ ဓမ္မံ</b>၊</p> <p><b>ဘန္တေ ဘဂဝါ</b>=ဘုန်းတော်နေဝန်း ထွန်းတထိန်ထိန် သာကိန် ထွတ်ဖူး နိဗ္ဗာန်မှူး၊ <b>ဓမ္မံ</b>=သိမြင်ထိုးထွင်း အလင်း ထိန်လက် ဓမ္မစက်ကို၊ <b>ဒေသေတု</b>=သတ္တဝါအများအား ကရုဏာရှေ့ထား၍ ဟောကြားတော်မူ ပါဘုရား။</p> <p>ဝပ်တွားကာအတန်တန် ဤကဲ့သို့တောင်းပန်သဖြင့် နိဗ္ဗာန်ပိုင် အရှင် လေးသစ္စာသခင်သည် သိမြင်ပြီး တရားမြတ်ကို ဟောမြွက်တော် မူခြင်းငှါ ကရုဏာအာရုံ မွှမ်းထုံသောနှလုံးဓာတ်ဖြင့် ဆုံးဖြတ်တော် မူပြန်လေသည်တွင်</p> <p>ဗြဟ္မာသဟမ္ပတိ အဘိယာစက ခွင့်တောင်းသည့်ကိစ္စကြောင့် လောကကိုဉာဏ်ကွန်ယက်ဖြင့် ဖြန့်ကြက်၍ ရှုလေသော် ဉာဏ်စက္ခု အတွင်းသို့ ထင်အလင်းမြင်လာတုံ မိဂဒါမြိုင်ရဂုံတွင် ပြည့်စုံလင်ပါရမီ ငါးပါးသော ဝဂ္ဂီအား အစချီ အာဒိကံ ဓမ္မစက်သုတ္တန်ကို သမုဋ္ဌာန်ခွန်း အိန့်၍ ညွှန်းမိန့်တော်မူခြင်းငှါ ရွှေစကြာပဒုံပန်း စုံနှစ်ဖြာကြွမြန်း၍ ဗောဓိနန်း အောင်မြေမှ ရှောင်သွေ၍အကြွ မိဂဒါဗြဟာဝနတွင် တာပသ ငါးဦးတို့အား တရားထူး ဟောကြားတော်မူလေသည်မှာ-“<b>ဒွေ မေ ဘိက္ခဝေ အန္တာ ပဗ္ဗဇိတေန နသေဝိတဗ္ဗာ</b>” ဤကဲ့သို့အစဖြာသော ဓမ္မစကြာတရားမြတ်ကြီး ဖြစ်လေသည်။</p> <p>ဘုရားစင်စစ် ဖြစ်ပြီးသောအခါ ရှေးဦးစွာဖြင့် စကြာတရား ဟောတော်မူသည့်အချက်များကို ထောက်ထားကာဆင်ခြင် လင်းလင်း ကြီး မြင်ကြပြီးလျှင် သူတော်စင် မြတ်ကလျာ သဒ္ဓါမျိုးဓာက်ပါလျက် သာသနာတော်ကို ခိုလုံ၍ ကြည်ယုံရင်းရှိကြသော ကလျာဏဂိုဏ်းဝင် သဒ္ဓါဓာတ် ကြည်လင်သည့် သူတော်စင် မိတ်သဟာတို့သည် စိတ်သမ္မာ အရင်းခံလျက် သမုဋ္ဌာန်စကြာ မြတ်လှသော သုတ်ဓမ္မာကို နှုတ်လျှာဖြင့် ကွန့်မြူး၍ ရင့်ကျူးရွတ်ဆိုကြပါကုန်အံ့သတည်း။</p> <p>ဓမ္မစကြာအမွှမ်းပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>အနတ္တလက္ခဏသုတ် အမွှမ်း</h3> <p>ဘုန်းတော်အမြိုက် ထွတ်မကုဋ်ကို ဆောင်းစိုက်လျှံလူ အောင်လံ ထူ၍ နတ်လူဗြဟ္မာ သတ္တဝါခပင်းတို့ ဝပ်စင်းညွတ်လျှိုး လွန်မြတ်နိုးသဖြင့် ရှိခိုးကြရာ ပမာဖက်ကင်း မင်းထက်မင်းဖြစ်တော်မူသော ရှင်ရင်း ထွတ်ထား မြတ်ဘုရားသည် လေးပါးသစ္စာ သိပြီးခါဝယ် မိဂဒါဂနိုင် စုံတောမြိုင်၌ လေးဆိုင်သစ္စာ ပွင့်စိမ့်ငှါဟု ဓမ္မစကြာတရားကို ဟောကြား တော်မူပြီးသည့်နောက် မဂ်ရောက်သီးသီး အသိဉာဏ်ပွင့် လင်းပြီးသော ထေရ်ကြီး ကေသရီ ငါးဝဂ္ဂီတို့အား ဉာဏ်ဆီဉာဏ်ညွန့် တလွန့်လွန့်လျှင် ကွန့်စေတိုးစေ ဖြိုးဖြိုးဝေအောင် ပရမေထွတ်ဖူး နိဗ္ဗာန်မှူးသည် ထူး ဝိသေသ အနတ္တကို ဓာတ်ပြသက်သက် သဘောနက်ဖြင့် ဟောမြွက် တော်မူလေသည်မှာ</p> <p>ဝါဆိုပုဏ္ဏ ပဉ္စကျော်၍ ကြွက်မင်းနေ့တွင် သိမ်မွေ့ခက်ခဲ လွန် နက်နဲသည့် ဖြိုခွဲအတ္တ သက္ကာယနှင့် မောဟဒိဋ္ဌိ မှောင်အတိကို ရောင်ညိ လျှံဝါ ဉာဏ်ပထျာဖြင့် ငါငါသူသူ လူပဲနတ်ပဲ အထင်လွဲ၍ အစွဲပြင်းထန် အတွင်းရန်ကို တွန်းလှန်ဖြိုဖျက် အနတ္တလက်နက်ဖြင့် အချက်ကျခွင်း လေသော် ကင်းရှင်းဒိဋ္ဌိ မှောင်မငြိပဲ ဝဂ္ဂိအသင်း ဉာဏ်ရောင် လင်းလျက် ခပင်းများစွာ ကိလေသာနှင့် ဝဋ်ဇာတိဓာတ် သမုပ္ပါဒ်ကို ခုတ်ဖြတ် ပယ်ထွင် လွန်သန့်စင်၍ အရှင်ရဟန္တာအဖြစ်သို့ ဆိုက်ရောက်တော်မူ ကြလေသတည်း။</p> <p>အတိဒုလ္လဘ ကြုံခဲလှသား အနတ္တလက္ခဏသုတ္တန် ဗျာဒိတ်တော် သမုဋ္ဌာန်ကို ရုပ်နှင့်နာမ်မကင်းခဲ့ ငါးခန္ဓာအဖွဲ့ဝယ် တကယ့်ဇွဲ တကယ့်ဇွတ် ခွါမလွတ်ခိုင်မြဲဘိ လွန်အမင်းငြိသော ဒိဋ္ဌိဆိုးသက္ကာယကို သာသနာ့ ခုအကြုံတွင် အနုလုံသဘော ပဋိလုံနှောလျက် ဉာဏ်သဘောထက် ထက်နှင့် ခုတ်ဖျက်၍ရှင်းရအောင် စိတ်ထားရင်း စေတနာ ဖြူစင်သော ဓာတ်သမ္မာဖြင့် မြတ်ဘဂဝါရွှေခွန်း နိဗ္ဗာန်ကိုရည်ညွှန်းလျက် မတိုက်တွန်း အလိုလို ကြားသူတိုင်းကြည်ညိုအောင် ရွတ်ဆိုသရဇ္ဈာယ်တော်မူကြပါ ကုန်လော။</p> <p>အနတ္တလက္ခဏသုတ် အမွှမ်း ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>အနတ္တနှင့် အတ္တဝါဒနှစ်တန် ယှဉ်ပြိုင်ကြသည့် သစ္စကသုတ္တန် ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာ</h3> <p>၁။ သစ္စက ဟု နာမ ထင်ပေါ်၊</p> <p>ဝေသာလီတိုင်း သမိုင်းအကျော်၊</p> <p>ပြိုင်ဆိုင် ဝါဒ မာန ထော်လော်၊</p> <p>လူ အပေါင်း ခညောင်း ရှိပူဇော်။</p> <p>၂။ ရှင်အဿဇိ မုနိကြေးမုံ၊</p> <p>ရံခါ တနေ့ သူတွေ့အဆုံ၊</p> <p>အတ္တ လမ်းဖြင့် မေးမြန်း လေတုံ၊</p> <p>အနတ္တ ကြားရ ခါခွင့်ကြုံ။</p> <p>ကြိမ်းဝါးမာန်ကြွ သစ္စက</p> <p>၃။ ခန္ဓာ ဓာတ်ရ</p> <p>အတ္တ မနွယ်၊</p> <p>အနတ္တကြီး အပြီး တကယ်၊</p> <p>သည်ပုံ ကြားတော့ လွန်မှား လေတယ်၊</p> <p>သူကြိမ်းဝါး စကား လွန်ဝင့်ကျယ်။</p> <p>၄။ ရှင်ဂေါတမ လောက ဘုံဗွေ၊</p> <p>လုံးစုံ သိသော ဆိုပြော ပလေ၊</p> <p>အတ္တလုံး၌ ဉာဏ်တုံး ရှာချေ၊</p> <p>တနေ့ကျ တွေ့ရ နေနှင့်စေ။</p> <p>၅။ သစ္စကကြီး နိုင်ပြီး သူုထင်၊</p> <p>ဝင့်ဝါ မောက်လုံး လွှတ်ရုံး အပြင်၊</p> <p>လိစ္ဆဝီမင်း အသင်း လယ်တွင်၊</p> <p>လွန်ကြိမ်းဝါး စကား ဝါဒတင်။</p> <p>၆။ ဂေါတမဖျား မှောက်မှား လေတယ်၊</p> <p>နိုင်အောင် နှိပ်နင်း အတင်း တကယ်၊</p> <p>ဉာဏ်ဟုန် မိုးလို့ နှိမ်ချိုး တော့မယ်၊</p> <p>ကဲ- လာကြ ဝါဒ စစ်ရေးကျယ်။</p> <p>၇။ ပရိသတ်ပေါင်း ထောင်သောင်းရံခါ၊</p> <p>တခမ်း တနား ရောက်သွား မကြာ၊</p> <p>မဟာဝုန်တော သာမော ဝေဆာ၊</p> <p>သစ္စက ဝါဒ ပြိုင်အံ့ငှါ။</p> <p>ဘုရားထံမှောက် သူရောက်လေလျှင်</p> <p>၈။ မြတ်ဖျား ထံမှောက် သူရောက်သည်တွင်၊</p> <p>သစ္စကကြီး ထံနီး အဝင်၊</p> <p>ဦးစွာ မိန့်ကြား စကား ဆုံလျှင်၊</p> <p>ရှင်တော်ဖျား လျှောက်ထား ဤသို့ပင်။</p> <p>၉။ ခန္ဓာဓာတ်ငါး မြတ်ဖျား ရွှေကိုယ်၊</p> <p>အနတ္တလော အဟော အဆို၊</p> <p>အတ္တပါလား မိန့်ကြား စေလို၊</p> <p>သစ္စက ဝါဒ တင်ဘို့ကို။</p> <p>မြတ်ဗုဒ္ဓက အနတ္တဟု မိန့်တော်ပြု</p> <p>၁၀။ ထိုခါ မြတ်ဖျား မိန့်ကြား လျင်မြန်၊</p> <p>အို- သစ္စက အတ္တ မဆန်၊</p> <p>ခန္ဓာဓာတ်ငါး မှတ်သား ဧကန်၊</p> <p>အနတ္တ မုချ စင်စစ်မှန်။</p> <p>သစ္စက၏ ဝါဒဖော်လှစ် အတ္တဖြစ်</p> <p>၁၁။ မိန့်တော် သံများ သူကြား လေရာ၊</p> <p>သစ္စကကြီး နှုတ်သီး အစွာ၊</p> <p>မှားလိုက်လေခြင်း နှိပ်နင်း ဆိုကာ၊</p> <p>အစိုးရ အတ္တ စင်စစ်ပါ။</p> <p>၁၂။ ခန္ဓာ ငါးမျိုး ကိုယ်စိုး ကိုယ်ပိုင်၊</p> <p>သတ္တဝါများ တည်ငြား အခိုင်၊</p> <p>အမှုမှု၌ ပြုစု နေနိုင်၊</p> <p>အတ္တကြီး ပျက်စီး ဘယ်မယိုင်။</p> <p>မြတ်ဗုဒ္ဓမှ သစ္စကအား မေးတုံငြားသော်</p> <p>၁၃။ အို- သစ္စက အတ္တ ပုံသေ၊</p> <p>အစိုးရသော သင်ပြော ပလေ၊</p> <p>စိုးရ စိတ်ကြိုက် လိုလိုက် တုံချေ၊</p> <p>သင့် ရုပ်စု သင်ပြုပြင်လို့နေ။</p> <p>၁၄။ မအို နိုင်ပဲ အမြဲ ရွယ်ပျို၊</p> <p>ရုပ်သွင် ရူပ မူလ နဂို၊</p> <p>လိုတိုင်း ပြုစမ်း နုဆန်း သင့်ကိုယ်၊</p> <p>ပြုတိုင်းဖြစ် စင်စစ် အတ္တဆို။</p> <p>၁၅။ ချမ်းသာ ဆင်းရဲ ဖန်လဲ ထွေလာ၊</p> <p>ဝေဒနာရိုင်း လိုတိုင်း မပါ၊</p> <p>အစိုးရက သုခ ချမ်းသာ၊</p> <p>သင်ပြုစမ်း အစွမ်း ဝေဒနာ။</p> <p>၁၆။ လိုလိုက် စိုးရ အတ္တ ပြင်ပြင်၊</p> <p>သင်ပြုလိုတိုင်း မဆိုင်း အလျှင်၊</p> <p>ဖြစ်မည် စိတ်ချ ဒိဋ္ဌ ထင်ထင်၊</p> <p>သည်အမေး မနှေး သင်လျှောက်တင်။</p> <p>သစ္စက မဖြေနိုင် ကြံမှိုင်လို့ငေး</p> <p>၁၇။ ထိုခါ ကြံတွေး မှိုင်ငေး လှိုက်ဖို၊</p> <p>သစ္စကကြီး ချွေးစီး အယို၊</p> <p><b>တုဏှိဘော</b>နှင့် မနော အိုတို၊</p> <p>မလျှောက်ထား စကားမြွက်မဆို။</p> <p>မိုးကြိုးစက်နှင့် ခွဲဖျက်မည်မှန် ဆိုပြန်သော်လည်း ဆိတ်ဆိတ်ပဲ</p> <p>၁၈။ အို- သစ္စက မြွက်ဟ လျင်မြန်၊</p> <p>မြန်စွာလျှောက်ထား ကြောက်အား မသန်၊</p> <p><b>တုဏှိဘော</b>ဖြင့် မှတ်လော ဧကန်၊</p> <p>သင့်ဦးထိပ် စိတ်စိတ် ခွဲလိမ့်မှန်။</p> <p>၁၉။ သို့လို မြတ်ဖျား မိန့်ကြားသော်ပင်၊</p> <p>မဆို မြွက်ကြား လျှောက်ထား မတင်၊</p> <p>အလျှောက်ခက်လို့ ကြောက်ရှက် ပူပင်၊</p> <p>အသံတိတ် ဆိတ်ဆိတ် နေခဲ့အင်။</p> <p>ဣန္ဒာသက္က ရွယ်ပြ ဝရဇိန်</p> <p>၂၀။ ထိုခါ ချက်ခြင်း သက်ဆင်း ဣန္ဒာ၊</p> <p>ဝရဇိန်စက် ချိန်လျက် မကွာ၊</p> <p>ဟယ်- သစ္စက အတ္တ မိစ္ဆာ၊</p> <p>မလျှောက်ထား ကြောက်အား ပိုလှစွာ။</p> <p>၂၁။ ဝရဇိန်စက် လက်နက် ချိန်ရွယ်၊</p> <p>သင်မလျှောက်ထား သင့်အား တကယ်၊</p> <p>မညှာနိုင်ပဲ ပစ်ခွဲတော့မယ်၊</p> <p>သင့်ဦးထိပ် စိတ်စိတ် ကြေမွဖွယ်။</p> <p>အတ္တဝါဒ သစ္စက ရှုံးရဝန်ခံ အနတ္တံ</p> <p>၂၂။ ထိုခါ လန့်ထိတ် ကြောက်စိတ် ပူပွေ၊</p> <p>တုန်တုန် ခိုက်ခိုက် ရှူရှိုက် သလေ၊</p> <p>နေနိုင်တော့ဘူး လန့်မူး ဆူဝေ၊</p> <p>ဦးညွတ်တွား လျှောက်ထား ဤသို့ပေ။</p> <p>၂၃။ ရုပ်ခဲ နာမ်ခဲ ငါပဲ သညာ၊</p> <p>မပိုင် စင်စစ် အနှစ် ဗလာ၊</p> <p>အလို အကြိုက် မလိုက် ဘယ်ခါ၊</p> <p><b>အနတ္တ</b> မုချ မှန်လှစွာ။</p> <p>၂၄။ ခန္ဓာဓာတ်ခဲ မမြဲ ပုံသေ၊</p> <p>ဖောက်ပြန် ချုပ်စဲ ဆင်းရဲ ပလေ၊</p> <p>ငါသော ကိုယ်သော ဆိုပြော တုံချေ၊</p> <p>မှားခေါင်ထိ ဒိဋ္ဌိ စင်စစ်ပေ။</p> <p>၂၅။ သို့လို ဝပ်တွား လျှောက်ထားလေရာ၊</p> <p>ပရိသတ်အား အများတကာ၊</p> <p>ကြားလျှင် မဲ့ရွဲ့ ကဲ့ရဲ့ ဆူညာ၊</p> <p>သစ္စက ရှုံးရ လွန်နစ်နာ။</p> <p>၂၆။ ဝင့်ဝါ ကြိမ်းပ တက်ကြွ စိတ်မာန်၊</p> <p>ပြိုင်ပွဲ ဆိုင်ပွဲ နိုင်မြဲ အမှန်၊</p> <p>သို့လို ဟိန်းဟောက် မော်မောက် တန်တန်၊</p> <p>ယခုပွဲ ယိုင်လဲ သူဂျွမ်းပြန်။</p> <p>သစ္စကသုတ္တန် ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>သတိပဋ္ဌာနသုတ် အမွှမ်း</h3> <p>မဟာဘဂဝန္တ တိလောကမကိုဋ် အမြိုက်နန်းရှင် ငါးအင်မာရ်နှိပ် တံဆိပ်တုလွတ် အထွတ်အဖူး မြတ်ခေါင်ကျူး ဖြစ်တော်မူသော ရှင်တော်မြတ်ဘုရားသည် တစ်ပါးသောအခါသော်မူ မြောက်ကျွန်းသူ မြောက်ကျွန်းသားတို့၏ ပျော်ပါးရာဌာန ပါကဋသမိုင်း ကုရုတိုင်းကြီး အဝင်အပါ ကမ္မာသ ဒမ္မမည်သော နိဂုံးရွာကြီး၌ ခိုမှီးရွှင်ပျော် သီတင်းသုံး စံနေတော်မူလေသတည်း။</p> <p>ဖလသမာပတ် ထုံမွှမ်းအပ်သဖြင့် အမြတ်ချမ်းသာ မဟာသုခ တော်ကြီးများကို ခံစား၍နေတော်မူစဉ်အခါ များစွာသော ဘိက္ခု ဉာဏ်အရှိန်နုသည်ကို ကြည့်ရှုဆင်ခြင်တော်မူပြီးလျှင် ဉာဏ်အမြင် ထက်သန် ဘာဝနာပဋိဘာန်ဖြင့် အမြန်ဆောလျင် နိဗ္ဗာန်ခွင်သို့ ဆိုက် ဝင်စံမြန်းစေလိုသော ကရုဏာကြောင့် မဟာသတိပဋ္ဌာန် ထူးမြတ် သောသုတ္တန်ကို ထုတ်ပြန်ဟောကြားတော်မူလေသတည်း။</p> <p>ကာယ, ဝေဒနာ, စိတ္တာ, ဓမ္မ လေးဝမူရင်း သတိသွင်း၍ ထန်ပြင်း သောဝီရိယဖြင့် ပဓာနအလုပ်ခွင်မှာ တွင်တွင်ကြီး အားစိုက်၍ နှစ်ချိုက် သောပီတိနှင့် သမာဓိမဏ္ဍိုင်ကို ခိုင်ခိုင်ကြီးတည်ဆောက်လျက် ဉာဏ် အရှိန် တောက်သောအခါ သင်္ခါရသမုဋ္ဌာန် နှစ်ပါးသောရုပ်နာမ်ကို ဟုတ်အမှန် မြင်သိ၍ သမုတိ မှတ်အစွဲဖြင့် ငါ့ကိုယ်ဘဲ မှန်အစစ် ငါပိုင် ဖြစ်သည်ဟု တရစ်ရစ်တပတ်ပတ် သံသရာဘဝဇာတ်မှာ တောမသတ် မှောက်မှား၍ ယောကျ်ားဘဲ, မိန်းမဘဲ အစွဲကြီး စွဲခဲ့ကြသော ဒိဋ္ဌိခဲ ဒိဋ္ဌိတုံး အမိုက်မှောင်ဖုံးသည်ကို လုံးလုံးပယ်ဖြတ်၍ ပရမတ် သစ္စာဖြင့် အမြစ်ပါ မကြွင်းကျန် အဆုံးတိုင်မှောက်လှန်၍ ဖောက်ပြန်သော အထင်မျိုးတို့ကို ဖြတ်ချိုးနှိပ်နင်း၍ အလင်းဖွင့်နိုင်သော သုတ္တန်ဒေနာ တော်ကြီး ဖြစ်ပါကြောင်း</p> <p>ဝိပဿနာဉာဏ် ပွင့်လင်းသန်သော် အမှန်ပေါလော ဉာဏ်ဇော စော၍ <b>အဟော အနိစ္စ</b> မမြဲမှု ဧကန္တပါကလား, <b>အဟောဒုက္ခ</b> ဆင်းရဲမှု ဧကန္တပါကလား, <b>အဟောအနတ္တ</b> အစိုးမရမှု ဧကန္တပါကလားဟု ဘွားဘွား ကြီးပွင့်လင်း၍ တပ်မက်ခြင်း ပြုတ်ကွာလျက် ဥပ္ပါဒါဝယအစစ် အမှန်ကြီး ဖြစ်သည်ဟု ဉာဏ်အသစ်ပွင့်လန်းလျက် လေးခန်းသော မဂ်ဖိုလ်နှင့် နိဗ္ဗာန်ကို အာရုံဆိုက်လျက် အမြိုက်ထွတ်ဘုံကြငှန်းသို့ စံမြန်းခါပျော်မှီး သန္တိခေါ် သုခကြီးကို အပြီးရရှိစေနိုင်သော သုတ္တန်ဒေသနာတော်ကြီး လည်း အမှန်ဖြစ်ပါကြောင်း</p> <p>ဤသို့ဖေါ်ပြ နိဒါနနှင့် အတ္ထသံဝဏ္ဏနာ အဋ္ဌကထာမိန့်ချက် သဘောနက်ကို နှစ်သက်ယုံကြည် စိတ်ကောင်း တည်၍ ရွှေပြည်နိဗ္ဗာန် မြိုက်ရပ်ဌာန်သို့ အမြန်ခိုမှီး စည်းစိမ်ကြီးလိုကြသော ကျွန်ုပ်တို့ အမျိုးသား အပေါင်း အမျိုးသမီးအပေါင်း သူတော်ကောင်းတို့သည် နှစ်ထောင်း ဝမ်းသာ ညီညွတ်စွာဖြင့် ဤမဟာသတိပဋ္ဌာန်သုတ်တော်ကို ထုတ်ဖော် ရွတ်ဆိုကြကုန်အံ့သတည်း။</p> <p>သတိပဋ္ဌာနသုတ် အမွှမ်းပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>သတိပဋ္ဌာနသုတ်နှင့် လျှော်ညီသော ခန္ဓာငါးပါး ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာ</h3> <p>ရူပက္ခန္ဓာ ရေမြှုပ်နှင့်တူပုံ</p> <p>၁။ <b>ရူပံ</b> ဤရုပ် ရေမြှုပ်သန္တာန်၊</p> <p>အနိစ္စဘဲ မမြဲ အမှန်၊</p> <p>မကင်းဘဲမို့ ဆင်းရဲ ပူပန်၊</p> <p>အနတ္တ မှတ်ကြ ဧဝကန်။</p> <p>ဝေဒနာက္ခန္ဓာ ရေပွက်နှင့်တူပုံ</p> <p>၂။ ဝေဒနာစက် ရေပွက်သန္တာန်၊</p> <p>အနိစ္စဘဲ မမြဲအမှန်၊</p> <p>မကင်းဘဲမို့ ဆင်းရဲပူပန်၊</p> <p>အနတ္တ မှတ်ကြ ဧဝကန်။</p> <p>သညာက္ခန္ဓာ တံလျှပ်နှင့်တူပုံ</p> <p>၃။ သညာနာမ်ဓာတ် တံလျှပ်သန္တာန်၊</p> <p>အနိစ္စဘဲ မမြဲအမှန်၊</p> <p>မကင်းဘဲမို့ ဆင်းရဲပူပန်၊</p> <p>အနတ္ထ မှတ်ကြ ဧဝကန်။</p> <p>သင်္ခါရက္ခန္ဓာ ငှက်ပျောတုံးနှင့်တူပုံ</p> <p>၄။ သင်္ခါရက္ခော ငှက်ပျောသန္တာန်၊</p> <p>အနိစ္စဘဲ မမြဲအမှန်၊</p> <p>မကင်းဘဲမို့ ဆင်းရဲပူပန်၊</p> <p>အနတ္တ မှတ်ကြ ဧဝကန်။</p> <p>ဝိညာဏက္ခန္ဓာ မျက်လှည့်ရုပ်နှင့်တူပုံ</p> <p>၅။ ဝိညာဏ်လက်ဖွဲ့ မျက်လှည့်သန္တာန်၊</p> <p>အနိစ္စဘဲ မမြဲအမှန်၊</p> <p>မကင်းဘဲမို့ ဆင်းရဲပူပန်၊</p> <p>အနတ္တ မှတ်ကြ ဧဝကန်။</p> <p>နိဗ္ဗာနမှ သုခအမှန်</p> <p>၆။ နာမ်ရော ရုပ်ရော ဒုက္ခော ဒုက္ခံ၊</p> <p>ဖြစ်လျှင် ပျက်မြဲ မလွဲအမှန်၊</p> <p><b>ဝူပသမော သုခေါနိဗ္ဗာန်</b>၊</p> <p><b>ဝိမုတ္တိ သုဒ္ဓိ သန္တိကံ</b>။</p> <p>ခန္ဓာငါးပါး ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ဝိပါက်တော်-၁၂-ပါး ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာများ</h3> <h3>(၁) ပဌမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ဥရုဝေဠ တောဝမြိုင်ခွင်၊</p> <p>ခြောက်နှစ်ပတ်လုံး ကျင့်သုံးအရှင်၊</p> <p>အားကုန်ခန်းလို့ ညှိုးနွမ်း ငြိုငြင်၊</p> <p>ပင်ပန်းရေး ဝဋ်ကြွေးဘယ်ကြောင့်တင်။</p> <p>ဖြေ။ ကဿပဖျား ထင်ရှားပွင့်သော်၊</p> <p>ဇောတိပါလ နာမအကျော်၊</p> <p>ပုဏ္ဏား မာန်တက် နှုတ်မြွက်အာဘော်၊</p> <p>ဝစီပြင်း ရှေးရင်းဝိပါက်တော်။</p> <h3>(၂) ဒုတိယ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ စိဉ္စမာဏ မိန်းမ စေကျွန်၊</p> <p>ကိုယ်ဝန်ရှိသော ဆိုပြောအလွန်၊</p> <p>လက်သယ်ထားလို့ ဘုရားကိုညွှန်၊</p> <p>စွပ်စွဲခဲ့ အဘယ့်ဝိပါက်ဝန်။</p> <p>ဖြေ။ သောက်စားလွန်ကြူး ယစ်မူးပျော်ရွှင်၊</p> <p>သေသောက်သမား ဖြစ်ငြား ယခင်၊</p> <p>ရဟန္တာမြတ် ဆွမ်းရပ်သည်မြင်၊</p> <p>အကျင့်ယုတ် ဖွင့်ထုတ်စွပ်စွဲအင်။</p> <h3>(၃) တတိယ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ တိတ္ထိ စေခိုင်း မိုက်ရိုင်း ဒုဿီ၊</p> <p>ထင်ယောင် ထင်မှား ပြုငြား သုန္ဒရီ၊</p> <p>လူရှင် အပေါင်း ယုံကြောင်း ပွေလီ၊</p> <p>ရှင်တော်ထွတ် ဘယ်ဝဋ် ရှေးကမှီ။</p> <p>ဖြေ။ မုနာဠိဟု မည်ရှိလောင်းတော်၊</p> <p>မောက်ကြွားမောက်မား သောက်စား အပျော်၊</p> <p>ရှင်ပစ္စေက ဗုဒ္ဓမြင်သော်၊</p> <p>ဒုဿီဘဲ စွပ်စွဲ ဝဋ်ကြွေးပေါ်။</p> <h3>(၄) စတုတ္ထ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ သုန္ဒရီမိုက် သတ်လိုက်သေရာ၊</p> <p>တိတ္ထိအသင်း သတင်းလွှင့်ကာ၊</p> <p>တပည့်များနှင့် ဘုရားကိုသာ၊</p> <p>လူအများ ယုံမှား ဘယ်တွက်တာ။</p> <p>ဖြေ။ လောင်းတော်ရသေ့ ပျော်မွေ့စံရာ၊</p> <p>ရသေ့တစ်ဦး စျာန်မြူးကွန့်လာ၊</p> <p>ငြူစူ စိတ်ဇော မနောဣဿာ၊</p> <p>ကျင့်ယုတ်ကြီး နှုတ်သီး ချွန်သည့်တာ။</p> <h3>(၅) ပဉ္စမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ဝေဘာတောင်စောင်း ကျောက်မောင်း ဆင်ကာ၊</p> <p>ဒေဝဒတ်ယုတ် ခလုတ်အသာ၊</p> <p>သူ ဖြုတ်ချလို့ ဗုဒ္ဓ ခြေမှာ၊</p> <p>ကျောက်လွှာငြိ ဒဏ်ထိ ဘယ်ဝဋ်ပါ။</p> <p>ဖြေ။ သူကြွယ်မျိုးဇာတ် ဖြစ်လတ်တုံခြေ၊</p> <p>ညီကိုလှည့်ဖြား ခေါ်သွားသလေ၊</p> <p>ကျောက်နှင့် ဘိညှပ် ထုသပ်ကြိတ်ချေ၊</p> <p>ကျောက်ဝိပါက် အဆက်ပါခဲ့ပေ။</p> <h3>(၆)ဆဋ္ဌဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ကျောက်လွှာထိပါး မြတ်ဖျား ထွတ်တင်၊</p> <p>တည်နေ ဝပ်ကိန်း သွေးစိမ်းအရှင်၊</p> <p>ခြေမတော်ထဲ ကိုက်ခဲ နာကျင်၊</p> <p>ဝိပါက်ရင်း အလင်းပြစေချင်။</p> <p>ဖြေ။ သူငယ်ဖြစ်ခိုက် လမ်း၌ ပျော်ရွှင်၊</p> <p>ရှင် ပစ္စေက ဝေးမှ အမြင်၊</p> <p>ခဲနှင့် ပစ်လိုက် ထိခိုက် ခြေတွင်၊</p> <p>သွေးယိုဆင်း ရှေးရင်းဝိပါက်ပင်။</p> <h3>(၇)-သတ္တမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ဆွမ်းခံ ကြွမြန်း ထိပ်ပန်းဘုန်းကြွယ်၊</p> <p>မုန်ကျ ဆင်ကြီး ခရီး အလယ်၊</p> <p>ဒေဝဒတ်မိုက် လွှတ်လိုက်ပြန်တယ်၊</p> <p>ရင်ဆိုင်တွေ့ ဆင်ဝှေ့ ဘယ်ဝဋ်နွယ်။</p> <p>ဖြေ။ ဆင်ထိန်း ဆင်ကျောင်း အလောင်းဖြစ်တုံ၊</p> <p>ရှင်ပစ္စေက လမ်းမှ အဆုံ၊</p> <p>ဒေါသထားလို့ ပြစ်မှားသုန်မှုန်၊</p> <p>ဆင်နှင့်တိုက် ဝဋ်လိုက်စေဘို့ကြုံ။</p> <h3>(၈) အဋ္ဌမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ကျောက်လွှာခတ်လို့ သွေးဓာတ် ဆူပူ၊</p> <p>ခြေမ တော်ဦး ထွတ်ဖူး တစ်ဆူ၊</p> <p>သွေးညို ကိန်းလို့ ကျိန်းဝပ် တော်မူ၊</p> <p>ဇီဝက ခွဲရ ဘယ်ဝဋ်ဟူ။</p> <p>ဖြေ။ ပဒေသရာဇ် မင်းဖြစ်စဉ်ဝယ်၊</p> <p>မူးယဇ် သောက်စား ဖောက်ပြား မဖွယ်၊</p> <p>လူရှင်လတ်လတ် ထိုးသတ်ပြန်တယ်၊</p> <p>ဓား ဝိပါက် အဆက် သူကနွယ်။</p> <h3>(၉) နဝမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ သုံးလူ့ ထွတ်ဖူး မြိုက်မှူး သျှောင်ကေ၊</p> <p>ရံဘန် ခါလဲ ခေါင်းခဲ ပလေ၊</p> <p>ဝေဒနာဝဋ် မလွတ် တုံချေ၊</p> <p>ဘယ်ဝိပါက် အဆက်ပါခဲ့ပေ။</p> <p>ဖြေ။ ရှေးခါ ကပ်ဟောင်း မကောင်း ကံဆော်၊</p> <p>တံငါ မျိုးဇာတ် ဖြစ်လတ်သရော်၊</p> <p>ငါးတို့ ဦးခေါင်း ထုထောင်း မြင်သော်၊</p> <p>ဝမ်းမြောက်မိ လိုက်ဘိ ဝိပါက်တော်။</p> <h3>(၁၀) ဒသမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ဝါတော် ကပ်တော့ မာရ်နတ် နှိုးဆော်၊</p> <p>ဝေရဉ္ဇာတိုင်း သမိုင်း အကျော်၊</p> <p>မုယောဆွမ်းမို့ ကြမ်းကြမ်း ထော်ထော်၊</p> <p>ဘုဉ်းပေးရ ရှေးက ဘယ်ဝဋ်နော်။</p> <p>ဖြေ။ မထင်မရှား မျိုးသား ဖြစ်တုံ၊</p> <p>ရဟန်းတော်များ ဆွမ်းစား ခိုက်ကြုံ၊</p> <p>ဆွမ်းကြမ်းစားဟု ပစ်မှား ဆိုပုံ၊</p> <p>ဝစီထွက် ဝိပါက်တော်တဲ့ယုံ။</p> <h3>(၁၁) ဧကာဒသမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ အထွတ်ဆုံးဟု သုံးလူ့ မျက်မှန်၊</p> <p>ခါးတော် ကိုက်ခဲ အသဲ အသန်၊</p> <p>ဝေဒနာများ ခံစား ရံဘန်၊</p> <p>ဘယ်အကြောင်း ကံဟောင်း ထုတ်လို့ပြန်။</p> <p>ဖြေ။ လက်ဝှေ့သတ်ကောင်း အလောင်း ဖြစ်သော်၊</p> <p>ပြိုင်ပွဲ ဆိုင်ပွဲ နိုင်မြဲ အကျော်၊</p> <p>နိုင်လျှင် ခါးရိုး ရိုက်ချိုး မြေပေါ်၊</p> <p>အသတ်ကောင်း ဇာတ်ဟောင်း ဝိပါက်တော်။</p> <h3>(၁၂) ဒွါဒသမ ဝိပါက်တော်</h3> <p>မေး။ ဆဒ္ဒန် ဆယ်စီး အားကြီး လျင်မြန်၊</p> <p>ဝမ်းတော် သွန်ငြား ရွှေအား မသန်၊</p> <p>ခွေယိုင် နွဲ့လို့ မြန်းခဲ့ နိဗ္ဗာန်၊</p> <p>ဖြေစေကြောင်း ကံဟောင်း သိဘို့ရန်။</p> <p>ဖြေ။ ရောဂါ ကုစား သမား ဉာဏ်ကျယ်၊</p> <p>ရှင်သူဌေးသား ဆေးဝါး ကုတယ်၊</p> <p>ခ, မပေးလို့ ဟိုရှေး ဘုန်းကြွယ်၊</p> <p>ဝမ်းလားဆေး တိုက်ကျွေးဝဋ်ဟောင်းလယ်။</p> <p>သတိပေး ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာ</p> <p>* ဝိပါက် ရောက်ရေး ကြောက်သွေး တုန်ဘွယ်၊</p> <p>ဘုရားသော်လဲ ရှောင်လွှဲ မလွယ်၊</p> <p>တွေ့ကြုံ မြဲမို့ တဝဲ လယ်လယ်၊</p> <p>မလွတ်သေး ဝဋ်ကြွေး ခက်လှတယ်။</p> <p>* ကြင်နာထောက်ထား သနား မြော်ခေါ်၊</p> <p>ကုသိုလ် ပွါးမှု အားပြု ကြနော်၊</p> <p>နှိပ်စက် ညှဉ်းပန်း သရမ်း ပျက်ချော်၊</p> <p>ရှောင်ကြဉ်ရေး ဝဋ်ကြွေး စင်ဘို့မြော်။</p> <p>ဝိပါက်တော် ၁၂-ပါး ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာများ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>သံဝေဂလင်္ကာ ၅-ပိုဒ်</h3> <p>၁။ အဝိဇ္ဇာမှောင်၊ တဏှာငယ် နှောင်သည်၊ လှောင်အိမ် အတွင်း၊ ဖိညှပ် သွင်းလို့၊ ခြေကျဉ်းဆယ်ထပ်၊ သံယောဇဉ်တိုင်၊ ဖွဲ့ကြိုး ငယ်ခိုင်၊ ပိုင်ပိုင်ခတ်လို့၊ ရစ်ပတ်ထုံးချေ၊ ရုန်းမပြည်နှင့်၊ အတည်မရှိ၊ တေဘုမ္မိဝယ်၊ ဇာတိဇရာ၊ မရဏာ။ပူဗျာ ဝန်တွေ များတော့တယ်။</p> <p>၂။ ပ,အာ,ဝါ,တေ၊ ရေ,မြေ သမုတ်၊ ဖြစ် တည် ချုပ်သည့်၊ ဘူတုပ္ပါဒါ၊ ဤကိုယ်မှာလဲ၊ ကေသာ လောမ၊ ဒွတ္တံသကို၊ အတ္တ အမြင်၊ ငါဘဲ ထင်လို့၊ ဝတ်ဆင်ခြယ်လယ်၊ ချစ်ခင်တွယ်။ ရယ်ဘွယ်ဖြစ်အောင် မှားတော့တယ်။</p> <p>၃။ ဖောက်ပြန်ပူပင်၊ သို့ဖြစ်အင်ကို၊ ထင်ထင်ရှားရှား၊ အမြင်သား နှင့်၊ မယား တာတွယ်၊ သားတာတွယ်လို့၊ တကယ် မှတ်မှား၊ ငါ့ အိမ် ငါ့ယာ၊ ငါ့ဥစ္စာ၊ ငါတကားနှင့်၊ ဝါကြွားကမ်းတက်၊ စည်း စိမ်မက်လို့၊ လုယက်စဉ်းလဲ၊ ငြူစူကဲ။ငရဲမီးတွေ များတော့တယ်။</p> <p>၄။ ကာမဂုဏ်မှာ၊ အကောင်းရှာလျက်၊ အာသာငမ်းငမ်း၊ ဘေး ရောက်မည့်တာ၊ မမြင်ရှာ၍၊ တဏှာလွှမ်းလို့၊ ကျီးကန်း မိုက် မှောင်၊ ဆင်သေကောင်ကို၊ ကပ်မြှောင်သောက်စား၊ အလိုက် မှားသို့၊ အားမရခင်၊ သေမင်းငင်။ ချစ်ခင်နေရင်း သွားတော့ တယ်။</p> <p>၅။ ဇရပ်လုပ်တိုင်း၊ သင်းချိုင်းပမာ၊ ဤခန္ဓာကို၊ မူရာပြန်သော၊ လှဟန်သောနှင့်၊ မက်မောထန်ပြင်း၊ နှစ်သက်ခြင်းနှင့် ထမင်း ဟင်းကျွေး၊ မွေးကြီး မွေးလို့၊ ယဉ်ကျေးစေဘိ၊ အရိပ်ကြည့် လျက်၊ ပြုံးစိနေခိုက်၊ လုပ်ရင်း ကိုင်ရင်း၊ ကြံစည် ရင်းပင်၊ အိုခြင်းဆိုက်လို့၊ ချိုင့်ဟိုက်ပိန်ချောင်၊ အကြောထောင်လျက်၊ ဖြူကြောင် ဆံများ၊ ကျိုးသည့်သွားနှင့်၊ အသားရှုံ့တွ၊ ကိုယ်ကုန်း ကွလျက်၊ လှဆိုသရွေ့၊ ရှာမတွေ့။ခြောက်သွေ့ ယွင်း ယိုပါတော့တယ်။</p> <p>သံဝေဂလင်္ကာ ၅-ပိုဒ်ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>နောက်တစ်နည်း သံဝေဂလင်္ကာ ၃-ပိုဒ်</h3> <p>၁။ အသက် စည်းစိမ်၊ ခန္ဓာအိမ်ကား၊ တိမ်တခဲနက်၊ ကြည့်ရင်း ပျက်သို့၊ မျက်စိ အောက်တွင်၊ ပျောက်လွင့် စင်၍၊ သင်္ခါရစက်၊ သူ့ပိုင်နက်၌၊ သွက်သွက် လည်ကာ၊ ပါရရှာ သည်။ခန္ဓာ အနိစ္စပါတကား။</p> <p>၂။ ဘုံနန်း တိုက်အိမ်၊ သူ့စည်းစိမ်နှင့်၊ ဂုဏ်သိရ် မောက်ဖြိုး၊ ဘုန်း တန်ခိုးလည်း၊ မိုးသို့ ချုန်းစေ၊ ပညာတွေလည်း၊ တောင် မြေ တရှိ၊ စွမ်းသတ္တိလည်း၊ မိဂ ရာဇာ၊ သို့ဖြစ်ပါလည်း၊ သင်္ခါရမင်း၊ သူ့ခြေရင်း၌၊ ခွေစင်းမာန်ချိုး၊ ဦးညွတ်လျှိုး သည်။ဘုန်းမျိုး မကယ်နိုင်ပါတကား။</p> <p>၃။ ပုဂ္ဂိုလ်တွင်မည်၊ ခေါ်ကြသည်က၊ ဖွေနည်ရင်းမြစ်၊ ရှာ၍ စစ်သော်၊ ဖြစ်လျှင်ပျက်ငြား၊ ခန္ဓာငါးတည်း၊ တရားထင်မှု၊ မူရင်းရှုက၊ နှစ်ခုဧကန်၊ ရုပ်နှင့်နာမ်တည်း၊ ဖောက်ပြန် တတ်လှ၊ သင်္ခါရမို့၊ နိစ္စခိုင်ကြည်၊ မြဲမတည်သည်။ပျက်မည် မုချ ပါတကား။</p> <p>နောက်တစ်နည်း သံဝေဂလင်္ကာ-၃-ပိုဒ် ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>တပည့်မောင်ပန်းမောင်အား ရေးပေးသော သံဝေဂကဗျာ လေးချိုးကြီး</h3> <p>၁။ ဒုက္ခသာ များတော့၊ အမှားပြည် မပြတ်နိုင်တဲ့၊ ဤ ဇာတ်ကယ်။</p> <p>၂။ ချမ်းသာလိမ့်မည်၊ စိတ်ကြံစည်ဖြင့်၊ ထို ဤ များစွာ၊ အိမ်ခန်းဝါနှင့်၊ ဥစ္စာ ရွှေ ငွေ၊ ခြွေ ရွေ ဆင်မြင်း၊ ကျွန်သင်း ပင်းရဲ့ပြင်၊ ချစ်ခြင်းစိတ်တူ၊ အိမ်သူ ဇနီး၊ သားသမီးတို့ကို၊ အားကြီးတွယ်တာ၊ ခင်မင်ပါလဲ၊ ကြာကြာငယ်ဝါး၊ အချို မလှောက်၊ ရသာပျောက်တဲ့၊ ခွေးတောက်ခါးသို့၊ နေ့များ လ နှစ်၊ ရှည်လေလေ နစ်ချေရဲ့၊ မဖြစ်နိုင်ပြီ၊ ကြံကြီးသာ စည်ရတော့၊ တန်ပါပြီ သည်အလေ့ကိုဖြင့်၊ ငြီးငွေ့ ရှောင်ပယ်။</p> <p>၃။ ကြာလေ ကြာလေ၊ ဆာမပြေ၊ ကာမေဓမ္မ၊ သည်လောဘလဲ၊ ရရာ တွေ့ရာ၊ မြင်တိုင်းသာလျှင်၊ အာသာငမ်းငမ်း၊ တပ်စွဲ လမ်းလျက်၊ စည်းကမ်း မသတ်၊ တိုးလို့သာ ငတ်တော့၊ မန္ဓာတ် ရှေးထုံး၊ လူ့ရွာရှိ ကာမဂုဏ်ကို၊ အာရုံတွေမုန်းသည်နှင့်၊ နတ်သုံးတဲ့ ငါးအာရုံကို၊ သွားခါကြုံ တစ်ကြိမ် မွေ့မယ်လို့၊ ဝတိန်ဗွေ့ စံသာယာတွင်၊ မန္ဓာတာ ကြွချီ ပြောင်းပါလို့၊ နတ်ပေါင်း ပျိုကညာနှင့်၊ ကိုယ်လိုရာ အပျော် လိုက်သော်လဲ၊ စရိုက် ဟိုအပွေကြောင့်၊ လိုမပြေ ရမက် တိုးသည့်ပြင်၊ တမျိုးကြံ တမည်ကျယ်တော့၊ တာအတွယ် ငယ်၊ ဘယ်ဝယ် ဘယ်နည်းနှင့်၊ ပြီးပြတ်မယ်သိ။</p> <p>၄။ ဧကစာငယ်၊ ဝနာမြိုင်ကွေ့၊ ကိုယ်တည်း မွေ့လျက်၊ ငြီးငွေ့ သံဝေ၊ တရားဖွေလို့၊ ငါးထွေ အာရုံ၊ မီးပြာပုံဝယ်၊ ဆွေစုံ မိတ်ဟောင်း၊ ဖေါ်အပေါင်းတို့နှင့်၊ ပျော်ကြောင်းမနွယ်၊ အိမ်သူမယ်ကို၊ တာတွယ်ကင်းလတ်၊ အရှင်းဖြတ်လျက်၊ သူမြတ်ထုံးစံ၊ ကသိုဏ်းနည်းဖြင့်၊ အလှိုင်းကြီး ကြံပြီးမှ၊ ရုပ်နာမ် နှစ်ပြင်၊ ဖြစ် ပျက် အင်ကို၊ ဆင်ခြင် စိတ်ဖြူ၊ နိမိတ်ယူလို့၊ ပူ မဝင်အောင်၊ ဂူမင် လိုဏ်နန်း၊ စံမြန်းမည် အကြံသွေးတော့တယ်၊ တွေးလို့ မချိ။ ။</p> <p>သံဝေဂ ကဗျာ လေးချိုးကြီး ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း သံဝေဂ လေးချိုးကြီး</h3> <p>၁။ မှောင်မကင်းနိုင်ဘု၊ ထောင်တွင်း ဒဏ်ခတ်လို့၊ သံကြပ် ခြုံလွှားတဲ့ ဘုံသားတွေ။</p> <p>၂။ ရူပတဏှာ အစငယ်ဖြာသည်၊ တရာနှင့်ရှစ်၊ နဝင်းကုန် ညစ် တဲ့ပြင်၊ မြှေးရစ်ကယ် ချုပ်နှောင်၊ ကျော့ကွင်းသာ ထောင် တော့၊ ချိုင့်လှောင်တဲ့ ငှက်ပမာလို၊ မထွက်သာ ဖွဲ့ပုံပြင်းပါဘိ၊ တင်းကြံ့ ခိုင်ချေ။</p> <p>၃။ အဝိဇ္ဇာငယ် မိစ္ဆာပူးခိုက်၊ မှိုင်းကြီးတိုက်လို့၊ မိုက် တပြန်ဆီး၊ မှောင်ဗွေကြီးမှာ၊ နေမီးပမာ၊ ဉာဏ်ပညာလဲ၊ ခါတရံပင် လင်းမမြင်လို့၊ မင်းလွင် ဝေဝေ၊ ရစ်ဆိုင်းကာနေတော့၊ ဘုံအပွေမှာ ကြုံချေပြန်သေးချည့် မှန်မရွေ့။</p> <p>၄။ သံသရာငယ်၊ ခန္ဓာရုပ်ဓာတ်၊ သမုပ္ပါဒ်က၊ ချုပ်စပ်ကယ် ထွေ ကာ၊ လေးအလွှာနှင့်၊ ဒွေးခါ မူလ၊ ဖန်ဖန်ငယ်နေ၊ သန္ဓေ စလို့၊ ဘဝထူထောင်၊ စက်ခရီးမှာ ဆယ့်တစ်မီး လောင် တော့၊ နာမ်ဆောင်တဲ့ ရုပ်အိမ်ကို၊ သမုစ္ဆိန် မဖြတ်ပိုင်းနိုင်လို့၊ ရဟတ်သွင် ချာချာစိုင်းတော့တယ် တိုင်းဘုံဓလေ့။</p> <p>တစ်နည်း သံဝေဂလေးချိုးကြီး ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>သံဝေဂ ရတု ပိုဒ်စုံ</h3> <p>၁။ ချစ်ခြင်း ပီယာ။ မီးတောက်ဖြာမူ၊ ဗျာပါသောက၊ အခိုးထ၍၊ ကာမအာရုံ၊ အမှိုက်ပုံဟု၊ တောချုံ တောင်ကုန်း၊ လေတိုက် တုန်းဝယ်၊ ဟုန်းဟုန်းငြိစွဲ၊ တောက်လျှံကဲသို့၊ ချိန့်သဲဆူညံ၊ လောကဓံဝယ်၊ အာရမ္မဏ၊ ဖြားယောင်း ကြသား၊ ရူပဘုံတွင်၊ အမွှမ်းတင်နှင့်၊ အပြင်ဘန်းစု၊ ချစ်စိတ်လုသော်၊ ဝတ္ထုငါးဆင့်၊ တဏှာပွင့်က၊ ကောင်းကင့် လောင်မီး၊ တောက် မပြီးသို့၊ တားဆီးမရ၊ အဇ္ဈတ္တနှင့်၊ ပြင်ပနှစ်ဖက်၊ မီးလျှံယှက်သည်။ ချစ်စက်ဝိုင်းကာ လည်တော့၏။</p> <p>၂။ မြစ်မင်းသီတာ။ ပုံပမာတည့်၊ ကာမောဃကြီး၊ လှိုင်း ဒီးဒီးဖြင့်၊ စီးတသွန်သွန်၊ ခြောက်စင်းပြွန်နှင့်၊ တံခွန် ရေကျ၊ ဝဲပွက် ထသော်၊ တရာ့ရှစ်စင်း၊ မြစ်ခပင်းလည်း၊ ထန်ပြင်း ကိုယ်စီ၊ ယက်ပန်းချီလျက်၊ ထိုဤနှံ့ပြား၊ စီးဆင်းငြားက၊ ရေသား ရေသူ၊ ပမာတူဖြင့်၊ နတ်လူတင်းကြမ်း၊ နပ္ပကန်းတို့၊ ပြိုးပြွမ်း ပြည့်သိပ်၊ ငါးနှင့် လိပ်တို့၊ ဝိပ္ပကိဏ်စုံ၊ ပျော်မြူး ခုန်လျက်၊ အာရုံလိုက်စား၊ ရှည်မျောပါး၍၊ ပြန့်ပွါး စဉ်ဆက်၊ ဆင်းရဲစက်သည်။ ။နှစ်သက်တိုင်းသာ စည်တော့၏။</p> <p>၃။ ရှစ်စင်းညီစွာ။ ဖြူဝန်းကာသည့်၊ သောတာပတ္တိ၊ အစရှိသား၊ အရိယာဝင်၊ မဂ်ပလ္လင်သို့၊ လက်တင်ငြိမ့်လေး၊ မစံသေးမူ၊ ညစ်ကြေး တဏှာ၊ လက်အောက်မှာလျှင်၊ ပညာမလင်း၊ အမှန်ကင်းလျက်၊ လက်တွင်းသူ့ကျွန်၊ အာဏာဝန်ကို၊ မလွန်နိုင်ငြား၊ ဖောက်ပြန်အားကြောင့်၊ အမှားကိုပင်၊ အမှန် ထင်၍၊ ပြင်ပြင် ဆင်းရဲ၊ ဒုက္ခခဲကို၊ ဤဘဲချမ်းသာ၊ မြိန်ရှက်စွာဟု၊ သာယာနှစ်လို၊ လင်းတ အိုသို့၊ ထိုထိုဝတ္ထု၊ အပုပ်စုတွင်၊ မြုပ်လု နီးနီး၊ ဘေးဖိစီး လည်း၊ မငြီးငွေ့ရက်၊ လွန်စုံမက်သည်။ ယစ်လျက် ရိုင်း တာရှည်တော့၏၊။</p> <p>သံဝေဂ ရတုပိုဒ်စုံ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ ဘုန်းတော်ဘွဲ့ မင်္ဂလာရတုပိုဒ်စုံ ၃-ပိုဒ်</h3> <p>၁။ ဇေယ ဇေယာ။ အောင်သံသာပိမ့်၊ ထောင်မှာဧက၊ ရာဒွယနှင့်၊ အဋ္ဌသဋ္ဌီ၊ တူရာသီဝယ်၊ သဝဏီကြယ်၊ စန်းနှင့် ဆွယ်၍၊ ငါးသွယ် ကြာမုံ၊ ခိုင်ခြင်း ရုံသည်၊ ကြိုက်ကြုံ ချမ်းမြေ့၊ လပြည့်နေ့ဝယ်၊ ဘုန်းဟေ့ ထွတ်ထား၊ တို့ဘုရားမူ၊ သက်ကား ခြောက်ဆယ်၊ ပြည့်စုံ ကြွယ်၍၊ သွယ်သွယ် စုံစီ၊ ဂျူဗလီဟု၊ လယ်တီသမ္ဘာ၊ ကိုက်ညွန့်ဖြာသည်။ တေဇာ တိုးတော့ မည်ဘုရား။</p> <p>၂။ တေဇ တေဇာ။ ရွှေသမ္ဘာကြောင့်၊ ဒေဝါန မိန်၊ ဝတိန် စိုးသူ၊ သနင်္ကူတို့၊ ကြည်ဖြူ သင့်တင့်၊ ထောက်ကူ ပင့်ထင့်၊ ရင့် ပါရမီ၊ စုံပြည့်ညီသည်၊ လယ်တီ မြတ်ဖျား၊ တို့ဘုရားဘို့၊ စိတ်ထားရည်စူး၊ ဤပွဲထူးကား၊ ဖြစ်ဘူး ဖြစ်ခဲ၊ ဖြစ်တန် ဘဲနှင့်၊ အံ့အဲစရာ၊ ဖြစ်ပေါ်လာ၍၊ များစွာသောင်းသောင်း၊ လူ အပေါင်းနှင့်၊ နတ်ကောင်း ဗြဟ္မာ၊ ကောင်းချီးငြာသည်။ ကျေငြာဖြိုးတော့မည်ဘုရား။</p> <p>၃။ ဝေရ ဝေရာ။ ။ ရန်တကာတို့၊ သမ္ဘာ ကြီးမား၊ တို့ ဘုရားမှ၊ ရှောင်ရှား ပယ်ခွါ၊ ကောင်းကျိုးဖြာ၍၊ စိန္တာ ဣစ္ဆိ၊ သမိဒ္ဓိတည့်၊ ကိတ္တိသဒ္ဒ၊ ဂုဏ်ပေါင်း ခလျက်၊ ဒီဃ ဇီဝီ၊ မြတ်လယ်တီလျှင်၊ စုံညီမချို့၊ ဖြစ်ရန်ဘို့တည့်၊ နှစ်လို့သည် ဟိတ်၊ အောင်နိမိတ်နှင့်၊ တိတ်လည်းကောင်းစွာ၊ မင်္ဂလာပွဲ၊ သိမ့်ခါဆဲတွင်၊ သဲသဲ ရစ်ဝိုက်၊ ရှစ်ခွင်မိုက်၍၊ ပြိုက်ပြိုက် သွန်းကာ၊ လျှပ်ပန်းမြွာသည်။စွေကာကြိုးတော့သည် ဘုရား။ ။</p> <p>မင်္ဂလာ ရတုပိုဒ်စုံ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>နတ်နန်းစံပျော် ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးအား သံခိပ်ကျောင်းသား တပည့်များတို့က ကန်တော့ကြရန် ရေးသားသော မင်္ဂလာ ရတုပိုဒ်စုံ</h3> <p>၁။ အောင်မြေအမွန်။ ။ ဂုဏဝန်တည့်၊ တုညွှန်ဖွေရှာ၊ ပဒေသာဟု၊ ဗွေချာ လူ့ကွန်း၊ လကျ်ာ ကျွန်းတွင်၊ တည့်မွန်း မတ်မတ်၊ နေပြာသာဒ်သို့၊ ထေရ်မြတ် လောင်းလျာ၊ တို့ ဆရာကား၊ ဂုဏ်ဝါ ပတ်ခြုံ၊ ဓာတ်အစုံနှင့်၊ အဌ်, သုဉ်, ဒွိ, ဧက်၊ သက္ကရာဇ်ဝယ်၊ ပုရစ် ဖူးကြွ၊ နှင်းပန်းခသည့်၊ လ နတ်တော်ချိန်၊ ပြက္ခဒိန်မူ၊ စက်ရှိန် စန်းဆောင်၊ ကြငှန်း ညောင်တည့်၊ ထွန်းပြောင် လျှံတက်၊ ဆယ့်သုံးရက်တွင်၊ ဘုန်းစက်ကြန်ညီ၊ မိုးခေါင်သီမျှ၊ ကေသရီ နေ့၊ ရွှေခြင်္သေ့ တွင်၊ ချမ်းမြေ့ ရွှင်ရွှင်၊ မီးသန့်စင်သည်။ငလျင် ခြိမ့်ခြိမ့် ကြမ်းသည်ဘုရား။</p> <p>၂။ ဆောင်ငွေသလွန်။ ။ ယုန်နန်းစွန်မှ၊ ဖိတ်သွန် ရောင် ခြည်၊ တောင် ဥဒည်တွင်၊ ပတ်လည် လျှံဝင့်၊ ထွက်ပြူ တင့်သို့၊ အသျှင့် သမ္ဘာ၊ ဘုန်းဂုဏ်ဝါဖြင့်၊ နရာမရု၊ ဦးညွတ် ပြုသား၊ စတုသစ္စ၊ ဂမ္ဘီရဟု၊ ဓမ္မ မြိုက်ဆေး၊ တိုက် တဝေး၌၊ ကျွေးမွေး ဟောဖော်၊ ခြိမ့်ခြိမ့်ကျော်၍၊ ခါတော် ထောင်ဝယ်၊ နှစ်ရာကယ်လျက်၊ ရှစ်ဆယ်ငါးဖြစ်၊ သက္ကရာဇ်တွင်၊ မိုးခေတ် တိမ်ညို၊ မှောင်ရိပ် ခိုသည့်၊ ဝါဆိုလချိန်၊ ပုဏ္ဏမိန်၌၊ ဂုဏ်သိရ် ပြည့်တင်း၊ ထေရ် သနင်းကို၊ သေမင်းမိုက်လျှင်၊ ပင့် ဆောင်ငင်သည်။ ဘဝင်စိမ့်စိမ့် ကျွမ်းသည်ဘုရား။</p> <p>၃။ ရောင်ရွှေတသွန်။ ။ နေခြည်ဝှန်လည်း၊ မနွန္တရာ၊ ကပ် သင်္ချာထက်၊ ရောင်ဝါ ကွယ်လျက်၊ ကမ္ဘာပျက်သို့၊ အောက် ထက် ညာခွင်၊ လယ်တီရှင်ဟု၊ ထိပ်တင်ဘုရား၊ လွန်ဆုံး ပါးသော်၊ များပြား ဗိုလ်ထု၊ လူတစုမှာ၊ နောက်ကျု ပူဆွေး၊ ဟစ်ငိုကြွေးရှင့်၊ ရေးသားမိန့်မှာ၊ သံခိပ်စာနှင့်၊ ဆရာဘုရား၊ ရှိသော လားသို့၊ ညွတ်တွား ရည်စူး၊ ဦးတင် ဖူး၍၊ ရွှင်မြူး မာန်လျှော့၊ ကျွန်ကန်တော့သား၊ ကြော့ ငွေကဒဏ်၊ ဝေဇယန် ဟု၊ ဗိမာန် နိတုံ၊ နတ်နန်းဘုံက၊ အာရုံယူငင်၊ ပြုစေချင်သည်။ မရွှင်သိမ့်သိမ့် လွမ်းသည် ဘုရား။ ။</p> <p>ကန်တော့ခန်း မင်္ဂလာရတုပိုဒ်စုံ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးအား ချီးကျူးဖွဲ့ဆိုအပ်သော ဘုန်းတော်ဘွဲ့ တေးထပ်များ</h3> <p>၁။ * မဟာထေရ် အတုလပေမို့၊ မကုဋ ကုဋာ၊<br> မနုဇ ဘုဇဂါ၊ ဂရုဠာ ဒေဝ၊<br> မဓူရာဇ် သွင်မတူသည်၊ သနင်္ကူ ဘုန်းနှင့်မမျှ။</p> <p>* ရုံးနှစ်ဖက် ဆင့်နှာလို၊ ရင့်သမ္ဘာ လျှံကြွ၊ ဦးကင်းတော် နဘာပမာ့ ဟာမို့၊ တာရက စက္ခုံ၊ မျက်နှာတော် သဏ္ဌာန် ပြရလျှင်၊ စန္ဒရ ခြမ်းဝက်သို့ပုံ။</p> <p>* ပုဏ္ဏိန္ဒု တက်လာကြုံသလို၊ မျက်နှာဂုဏ် ကြည်ပွင့်လို့၊<br> ထေရ်သခင့် ဒို့အရှင်၊ ဆဒ္ဒန့် အသွင်၊<br> ရွှေတောင်ထွတ် ကြွားကြွားထင်သလို၊ ငါးပါးအင် ပြည့်ပါဘိလေး။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ထားဝယ်မြို့သို့ ကြွရောက် ရှင်မုထီးဘုရားအား အဖူးအမျှော်ကြွသွားရာတွင် ရေးဖွဲ့အပ်သော ဘုန်းတော်ဘွဲ့ တေးထပ်များ</h3> <p>၂။ * ပန်းသဇင် ပေါ်ဆဲမို့၊ ပျော်ပွဲခေတ် ရာသီ၊<br> နှင်းခတဲ့ မကာရီမှာ၊ ပါရမီသခင့်၊<br> ထားဝယ်မြို့ ကနက်မြေတွင်၊<br> ကျက်သရေ ဘုန်းတော်က ပွင့်။</p> <p>* ရှင်မုထီး စေတီဝယ်၊ မွေသရီ ရှင်ပင့်၊<br> ဖူးမြော်ရန် စကြာလွှင့်ပါလို့၊ ထွက်ခါရှင့် မြန်းစဉ်၊<br> ပန်းသဇင် မြတ်ရထားငယ်နှင့်၊ နတ်အများ ဝိုင်းလာတဲ့သွင်၊</p> <p>* ဝဲယာဘက် လမ်းနှစ်ပြင်မှာ၊ စခန်းစဉ် စည်ကားလို့၊<br> များလူတို့ ဆူညံပျော်ပျော်၊ သောင်းထောင်က ကျော်၊<br> တွေ့ရခဲ အတွေ့တော်တယ်၊ ယနေ့နော် ကံထူးလို့လေး။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးနှင့် စစ်တွေမြို့ တရားပွဲမှအပြန် ပင်လယ်ကူး သင်္ဘောပေါ်တွင်ရေးသားဖွဲ့ဆိုအပ်သော ဘုန်းတော်ဘွဲ့ တေးထပ်</h3> <p>၃။ * သာသနာ တဝက်နင်းလုမှ၊ ဖက်ကင်းတုဇာနည်၊<br> မောဂ္ဂလိ နာဂသီလို၊ မဟာထေရ် ပေါ်ဘို့၊<br> နရာသိဟ့် သာကိန့်မှန်ငယ် ဗျာမိန့်နှံ ထားထင်ကရို့။</p> <p>* ယင်းသိုက်ဓာတ် ရွယ်ရည်၊ လယ်တီကို ဆိုစို့၊<br> ဘုန်းကံဉာဏ် သမ္ဘာပျို့ပါဘိ၊ ပါရဂို့ ဂုဏ်ရှင်၊< ဝဇီရိန် မြအာဝုဓ်ကဲ့သို့၊ ယထာဘုတ် စူးရှဉာဏ်မြင်။</p> <p>* သောင်းဒီပ တိုက်ဗွေခွင်၊ မြိုက်ရေစင် ဖျန်းဆွတ်လို့၊<br> ပန်းကျွတ်ဆု အောင်လံထောင်၊ လွှတ်ပေါ့ မဂ်ဖောင်။<br> အာဏာစက် တခြားနှောင်လျှင်၊<br> ဘုရားတောင် ဆိုလောက်ကဲ့လေး။</p> <h3>အဘိဓမ္မာဉာဏ်ရောင် အလင်းကိုဆောင်ခဲ့ပုံ ဂုဏ်တော်ဖွဲ့တေးထပ်</h3> <p>၄။ * ဂုဏ်မဟာ စုံစွာပျို့၊ ကြုံလာဘို့ခက်ပေ၊<br> မုံရွာမြို့ အထက်မြေမှာ၊ ကျက်သရေထိန်ညီး၊<br> လယ်တီရှင့် သမ္ဘာဟုန်ငယ်၊ ကမ္ဘာတုန် ဂျိုးခြိမ့်ခြိမ့်ဟီး။</p> <p>* ဝေနေယျ များတတွေ၊ တရားဘေရီကြီး၊<br> ကြားပစေ စည်တီးလို့၊ ပြည်ခရီး ခေသောင်၊<br> ရောက်လွယ်အောင် လျင်လျား၊<br> ရှင်ဘုရားပို့ကယ်လို့ဆောင်၊။</p> <p>* ဘိဓမ္မာ့ဉာဏ်ရောင်ကို၊ မြန်ဘောင်မှာ ထူစိုက်လို့၊<br> ဇမ္ဗူသိုက် ကျွန်းမြသပြေ၊ ထွန်းပသလေ၊<br> ထိန်လင်းတဲ့ ဂုဏ်ပေါင်းတွေကို၊<br> ယုံတောင်းလေ ပုံနှိုင်းတော့လေး။</p> <p>---*---</p> <h3>ဇေတဝန်ကျောင်းဝိဟာသို့ သောင်းဒီပါ ထင်ရှားတဲ့ လယ်တီတိုက်</h3> <p>၅။ * နန္ဒမူ ဖလ်ဂူကွေ့၊ ဉာဏ်ယူမွေ့ စံဖွယ်၊<br> ရန်မြူငွေ့ အန္တရာယ်မှာ၊ မှန်တကယ်သန့်ရှင်း၊<br> ယောဂီမှု ပဒေသာလို၊ ဧကစာကျင့်တဲ့သတင်း။</p> <p>* မဟာဝုန့် စုံမြိုင်လို၊ ထုံဂနိုင် ပင်မင်း၊<br> ရဂုံလှိုင် သဇင်သင်း၊ မြအင်ကြင်း ကံ့ကော်၊<br> တိုက်လယ်တီ မည်ပြုဆန်း၊ သည်ဥဒါန်း စိုက်လို့ထင်ပေါ်။</p> <p>* ပညာညွန့် ပွင့်တုန်းမြှော်သည်၊<br> ရှင့်ဘုန်းတော် ထိန်လင်းလို့၊<br> ရဝိန်မင်း ဒေါင်းနေစကြာ၊ သောင်းမြေလကျ်ာ။<br> ဇေတဝန့် ကျောင်းဝိဟာလို၊<br> သောင်းဒီပါ ထင်ရှားလို့လေး။</p> <p>---*---</p> <p>ဘူမိနက်သန် မြေကြန်ကြိုက်ညီ</p> <p>တိုက်လယ်တီ</p> <p>၆။ * ညာသပြေ ဒီပါမြတွင်ဖြင့်၊ ထေရ် မဟာဘုရာ့ တိုက်တာ၊<br> ဤဌာန ရိုက်ရာကို၊ မကိုဋ်ပါဆိုခွင့်၊<br> လူနှင့်နတ် ညွတ်ရုံးယှဉ်တယ်၊ ထွတ်ဆုံးပင် ပြောကြအသင့်</p> <p>* ပရိယတ် ပန်းကြာရုံ၊ ကျမ်းစာစုံ ငုံပွင့်၊<br> ဂန္ဓာရုံ ထုံဆင့်လို့၊ ဂုဏ်တင့်တဲ့လယ်တီ၊<br> ဗွေမဏ္ဍိုင် ထာဝရပါဘဲ၊ သာသနာ့ ဖူးညွန့်ဌာနီ။</p> <p>* ပဋိပတ် ဝတ်လွှာစီတယ်၊ ထွတ်သာကီ သခင်ဖုန်းရယ်လို့၊<br> အစဉ်သုံး ကိန်းမွေ့ကာစံ၊ ငြိမ်းလေ့ရှာကြံ၊<br> လယ်တီတိုက် ဘူနက်သန်ကို၊ တူဖက်ရန် ရှိဘူးဖျာ့လေး။</p> <h3>မဟာလယ်တီတိုက်ဘွဲ့</h3> <p>ပါဠိ မြန်မာ နှစ်ဘာသာရောယှက် စပ်ဆိုသော ဂီတိဂါထာများ</p> <p>* <b>ဥဒ္ဓံ ယာဝ</b> ဗန်းမော် ကောင်းတုံ၊<br> <b>အဓော ယာဝ</b> ပုသိမ်ဒဂုန်။<br> <b>ပသံသန္တိ</b> ကြေညာ ဆန်စုံ၊ <b>ပသီဒန္တိ ဇနာ ဗဟုံ</b>။</p> <p>* နောက်မျက်နှာက သလ္လာဝတီ၊ ရှေ့မျက်နှာက ဧရာဝတီ။<br> ဗဟိုဌာန မုံရွာလယ်တီ၊ သံခိပ်အာဒိ ကျမ်းဒီပနီ။</p> <p>* <b>ဒက္ခိဏေန</b> မုံရွေး ကြေးမုံ၊ <b>ဥတ္တရေန</b> ကနီ အလုံ။<br> <b>မဇ္ဈိမေန</b> လယ်တီ ရွှေဘုံ၊ <b>ပဋိပတ္တိ ဝနေ ရဂုံ</b>။</p> <p>* လယ်တီ ရာမ သာသနာ့မဏ္ဍိုင်၊ ပရိယတ္တိ မဟာဂနိုင်။<br> <b>ကိတ္တိသဒ္ဒေါ ဘဝဂ္ဂေါတိုင်</b>၊ ပဋိဝေဓ အဖူးအခိုင်။</p> <p>* <b>သမန္တာ</b>ရပ် မျက်နှာထိုထို၊ <b>အာဂန္တွာန ဂန္ထ န္တရို</b>။<br> <b>နိဿာယစ</b> နည်းနာမှီခို၊ <b>သောတုဇန နဂိုရ်ဗဟို</b>။</p> <p>* မဟာဇေယျ ဝေရရန်နှိမ်၊ လယ်တီစခန်း မြနန်းဝတိံ။<br> ဘေးဘျမ်း အေးချမ်း ရဟန်းအရှိန်၊<br> သီတ ခေမသုခစည်းစိမ်။</p> <p>---*---</p> <h3>မဟာလယ်တီတိုက်တွင်း မဟာဗောဓိပင် ညောင်ရေသွန်းပွဲတွင် ရေးစပ်သော တေးထပ်</h3> <p>* လေးသစ္စာ ဉာဏ်ဇောငြိ၊ စျာန်ကောဋိ တက်နိုင်၊<br> သမ္ဗောဓိ လက်ကိုင်ငယ်၊ ဖက်အပြိုင် ပယ်ရှား၊<br> အနန္တ တိုက်တခွင်မှာ၊ မကိုဋ်ဆင် ဖုန်းမြတ်ဘုရား။</p> <p>* မာရ်စစ်တပ် မာန်ကြွကာ၊ ရန်စလာ ရောက်ငြား၊<br> စျာန်ကြွကာ မောက်မကြွားတဲ့ပြင်၊ ကြောက်အားနှင့် မဖြုံ၊<br> ပါရမီ ခြေခံပြု၊ မြေပံသု ဂျွမ်းလှိမ့်လို့ခုန်။</p> <p>* အောင်ပွဲကြီး ရပုံမှာ၊ လ ကဆုန် ငွေနန်းမို့၊<br> ရေဖျန်းတဲ့ ရှေးအတိတ်စဉ်၊ အေးနိမိတ်ပင်။<br> ညောင်ဗောဓိ ရွှေပလ္လင်မှာ၊ ရေသဘင်တော်ကြီးမို့လေး။</p> <h3>သံဝေဂ ရှစ်ဆယ်ပေါ်တေးထပ်</h3> <p>၇။ * ရွတ်တွ ယွင်းယို ခွေယိုင်နွဲ့လို့၊<br> တွေမှိုင်သနဲ့ လက်ခြေတုန်၊<br> နေထိုင်မတဲ့ ရက်တွေကုန်ပြီ၊<br> သက်မသေရုံ ကျန်ပါတော့။<br> အရိုးခေါက်ခက် မှိန်တိမ်တိမ်ငယ်၊ ပိန်တလိမ်လိမ် အိုမင်းချေပေါ့နော့။ ။</p> <p>* ရှုံ့တီး ရှုံ့တွ သားအရေ၊<br> သွားကြွေ အားတွေ မသန်ပျော့၊<br> စားလေ ဝါးလေ အံတအော့နှင့်၊<br> တန်ပေါ့ မာန်လျှော့ ဇရာကောင်။<br> တောင်ဝှေး လက်ကိုင်အဖော်နဲ့၊<br> ကချော် ကချဲ့ ယောင်တီး ယောင်တောင်တောင်။</p> <p>* န, တီး န, တ ပိန်ချောင်ချောင်ငယ်၊<br> မှိန်တမှောင်မှောင် အမြင်မှေးလို့၊<br> ဘဝင်သွေးက ခုန်ဆွခုန်ဆွနေ၊<br> ကြုံမှ ကြုံရပလေ။<br> ရင်အုံချိုင့်လို့ ခါးကိုင်းချေပြီ၊<br> နားထိုင်းဝေတေ ယောင်ငေးမှိုင်လို့လေး။ ။</p> <p>* ဆံဖြူကြီးနှင့် သုံးမဝင်တယ်၊<br> မုန်းချင်စဖွယ် လွန်ကောင်းပါဘိလေး။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း သံဝေဂ ရှစ်ဆယ်ပေါ် တေးထပ်</h3> <p>* ပူသူ့အာရုံ ဗျာဟုန်ချဲ့၊ ကမ္ဘာဘုံရဲ့ ထိတ်စရာ၊ ကာမဂုဏ်နဲ့ တဆိတ်မကွာလျှင်၊ အဝိဇ္ဇာမှောင် သူဗိုလ်ချုပ်၊ လောဘ, ဒေါသ သခင်နှစ်သွယ်မှာ၊ ဂျင် ဂျင်နရယ်ကြီးသို့ သမုတ်။</p> <p>* သူသူငါငါ့ ခေတ်တွင်းပြင်မှာ၊ နစ်ဆင်းဝင်လာ ခါခါရှုပ်၊ စစ်တလင်းပြင် နာနာလုပ်ပါလို့၊ မဟာဘူတရုပ် ခန္ဓာကိုယ်၊ သောကဗျာပါ ခြေလျင်တပ်၊ သေနင်မပြတ် ရစ်ဝိုင်းကာလို့ဖြို။</p> <p>* ဉာဏ်မြေကတုတ် လုပ်ကာခိုမည်၊ ရုပ်ခန္ဓာကိုယ် မထိပါးစေဘို့၊ သတိတရားဖေးမှ ကာကွယ်မှာ၊ အေးမြလာဖွယ်ရာ၊ ရွှေဝါချောင် ကွေ့ ခန်းသာယာမှာ၊ ကမ္မဋ္ဌာန်းဘာဝနာ အို-ပွါးမယ်ပါ့လေး။</p> <p>* ကာမကုန်ဗွက် ရွံ့ညွန်ပမာကို၊ ရွံ့ရွံစရာ ထင်ကြီးထင်လို့လေး။</p> <p>---*---</p> <h3>ထိပ်တင်ပြင်စည် မင်းသမီးကြီးထံ ရေးသားပေးပို့သော ဝဋ်ငြီးငွေ့သည့် ရှစ်ဆယ်ပေါ် တေးထပ်</h3> <p>* ဝဋ်ခင်းပေါ်တွင် ပျော်ရွှင်ကြသည့်၊ ဖော်သင်္ဂဟ မိတ်လျာစုံ၊ ပေါ်ထင်သမျှ ဣဋ္ဌာဂုဏ်ကို၊ နိမိတ်အာရုံ ခုံမင်စွဲ၊ မီးလျှံမက်တဲ့ ပရွက်ပျံလို၊ အသက်ဖန်ဖန် ချုပ်ဆုံးပြန်ဆင့်လဲ။</p> <p>* တဏှာမြှေးယှက် ထောင်နှောင်အိမ်မှာ၊ လောင်လောင်ရှိန်ရှိန် ပူပန်နဲ၊ ပြောင်ရောင် ထိန်ထိန် ဆူလျှံကဲလို့၊ မူမမှန်ဘဲ ဓာတ်တပုံ၊ ငါ့ကိုယ် ငါ့ဟာ တွယ်တာမှား၊ ဘယ်ညာဖြန့်လွှား ဒိဋ္ဌိခြုံဝတ်လုံ။</p> <p>* ထက် အောက်စင်လွင့် ဆန်ကာစုန်၊ ငုပ်တုံ ပေါ်တုံ ခုန်ပျံ သက်လို့၊ ဘဝဂ် နရက် လော်ကီ့လမ်းအစဉ်၊ မြှော်ကြည့် လမ်းမမြင်၊ အတ္တဝါဒု သံတံကျင်ကို၊ အမြန်အလျင် ဖြုတ်စမ်းချင်လှလေး။</p> <p>---*---</p> <h3>ပဋိစ္စသမုပ္ပါဒ် သံဝေဂတေးထပ်</h3> <p>* လူ့လောကီ ဃရာသကိုဖြင့်၊ မပါလှ စိတ်မှာ၊ အာသဝ ပိတ်ကာလျှင်၊ အဝိဇ္ဇာ နယ်ချဲ့၊ ပဋိစ္စ ဓာတ်တခိုငယ်၊ ရဟတ်လို လှဲ့တော့ပြန်ခဲ့။</p> <p>* ဒွတ္တိံသ ရုပ်ခန္ဓာ၊ ပုပ်နံမှာ တကဲ့၊ ဟုတ်မှန်ရာ မမြင်တဲ့နိုင်လို့၊ အစဉ်လှဲ့ နေ့ရေ။ ငါးရာကျော် တစ်ထောင်ကိရယ်က၊ မှောင်အတိ မိုက်လို့သာပွေ။</p> <p>* ကရွတ်လျှောက် ကင်းအနေလို၊ ယင်းအခြေ ဆုံးတယ်ရှိနိုင်ဘု၊ သုံးနယ်တြိ ဝဲမြစ်သံသာ၊ ဆွဲနစ်ပြန်တာ၊ တွေးမိတိုင်း စိတ်ပူပါတယ်၊ နိဗ္ဗူတာ နီးချင်ပေါ့လေး။</p> <p>---*---</p> <h3>နိဗ္ဗိန္ဒ တေးထပ်</h3> <p>* စက်ပဋိစ် သမုဒ်လမ်းဟာမို့၊ အရှုပ်ဆန်းကြယ်စွာ၊ မြှုပ်ခမန်း လယ်ပါတယ်၊ မကယ်သာ နစ်မျော၊ ဘုံဘဝ သပွတ်ချုံငယ်၊ ကရွတ်ပုံ ချားရဲ့သဘော။</p> <p>* အဝိဇ္ဇာ့ တိုက်ဘောင်မှာ၊ အမိုက်ထောင် တလော၊ ယမိုက်ရောင် မနှောတဲ့၊ လောကဓမ့် စက်ဗွေ၊ ဇာတိသန် ထိုစာရင်းရယ်နှင့်၊ အိုနာခြင်း ဆက်လို့သာသေ။</p> <p>* ရှောင်မလွတ် နှောင်ဝဋ်ခွေမှာ၊ ယောင်ဇွတ်ပေ တိုးမဆန့်ပါကလ၊ ပိုးဖလံ့ မီးအိမ့်ပမာ၊ စည်းစိမ့် တဏှာ။ ပျော်မြူးခိုက် သေမင်းလာမယ်၊ ကွေကွင်းတာ နောက်ဆုံးပါ့လေး။</p> <p>---*---</p> <h3>ရွှေတိဂုံ စေတီတော်ဘွဲ့ရှစ်ဆယ်ပေါ် တေးထပ်</h3> <p>* တိမ်စစ်ဗျူဟာ သေနင်္ဂ၊ ဝေဟင်္ဂမ လိမ်ရှုပ်ဆင်၊ မြေပြင် ပဝရ သိင်္ဂုတ်တခွင်မှာ၊ စိန်မုတ်ဒရင် ရောင်ဝါလျှမ်း။ စုလစ်မွမ်းချွန့် ပြာသာဒ်ဆောင်မှာ၊ နဝရတ်အရောင် ထိန်ညီးလျှံလို့သန်း။</p> <p>* သံ, ဂုံ, ပ, မ လေးပွင့်စာငယ်၊ ရှေးစဉ်အလာ ခရာတန်း၊ ကြွေရင့်မဟာ ဗြဟ္မာနန်းက၊ ဝဠာနခမ်း သိမ့်သိမ့်ခုန်၊ ဒုဿစေတီ စူဠာတမျှ၊ ထူပါဝရ မြတ်ဘုရား ရွှေတိဂုံ။</p> <p>* ပူဇာရဟ မြေကြီးတုန်အောင်၊ ရေမီးအစုံ တောက်ပြောင်ပွင့်လို့၊ ခြောက်ရောင်သခင့် ဖြာကွန့်နေအတူ၊ ညာကျွန့် ဘွေဇမ္ဗူ၊ ရွှေသားတောင်ထွတ် မြေက ပြူသလို၊ ဒေဝမရူ ရှိဦးဆင်လို့လေး။</p> <p>* ဘုံသုံးဆယ့်တစ် တိုက်အငူမှာ၊ မကိုဋ်ဆူဆူ ဝပ်လျှိုးရာပလေး။</p> <p>လယ်တီပဏ္ဍိတ (ဆရာဦးမောင်ကြီး) ၏ စာပေအမြုတေကဏ္ဍ ပြီးပြီ။</p> <p>စစ်ကိုင်းတောင်ရိုး ဇမ္ဗုပတိချောင် ပဒုမာလင်္ကာရ မရမ္မရဋ္ဌ ကဝိဓဇ ဒုတိယရဋ္ဌသာရဘွဲ့ရ</p> <p>လယ်တီ ဦးပဒုမ-၏</p> <p>စာပေ အမြုတေ ကဏ္ဍ</p> <p>(အမှာစကား။ ဤကဏ္ဍတွင် ဆရာတော် လယ်တီဦးပဒုမသည် ရေးသား အပ်သော ရသမြောက်စာပေတို့သည်လည်း များစွာပင်ရှိကြပေကုန်၏၊ သို့ပင်ဖြစ်ငြား သော်လည်း ဂန္ထဂရုကို အထူးသတိပြုလျက် လယ်တီဝတ်ရွတ်စဉ်, သဒ္ဓမ္မရံသီကျမ်း, ကလျာဏသုခကျမ်းတို့မှ ထုတ်နှုတ်ကာ သင့်လျော်ရုံမျှသာ ထည့်သွင်းခဲ့ရသည်ကို အပြစ်မပြု လျစ်လျူရှုကြပါရန် အမှာစကားတစ်ရပ် ကြားညှပ်ပန်ကြားအပ်ပေ သတည်း။)</p> <p>နေမျိုးနွယ် ဘုရားပင့်</p> <p><b>အာဒိစ္စဝံသိကော ဗုဒ္ဓေါ၊ ဗာတ္တိံသ ဝရလက္ခဏော။</b><br> <b>တမော ခန္ဓံ ပဒါလေတွာ၊ ဥဒေတု ဓမ္မမာမကေ။</b></p> <p><b>အာဒိစ္စဝံသိကော</b>=နေနွယ်နေမျိုး သတိုးသကျ သာကိယနွယ် ဘွားအစစ် ဖြစ်ကြီးဖြစ်တော်မူပေထသော၊ ဝါ=ရောင်ခြည် တစ်ထောင် အလင်းဆောင်၍ ထွန်းပြောင်ထိန်လျှပ် နေရဟတ်စကြာ သူရိယာပိုင်နင်း နေမင်းမျိုးမှန် အသမ္ဘိန္န ခတ္တိယနွယ် ဘွားအစစ် ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဗာတ္တိံသ ဝရလက္ခဏော</b>=သုံးဆယ့်နှစ်ပါးသော ယောကျ်ားမြတ်တို့၏ လက္ခဏာတော်နှင့် ပြည့်စုံတော်မူပေထသော၊ <b>ဗုဒ္ဓေါ</b>=<b>ဗုဒ္ဓါဒိစ္စော</b>=မြတ်စွာ ဘုရားတည်းဟူသော နေမင်းကြီးသည်၊ <b>တမောခန္ဓံ</b>=ဘဝဘဝါ ကမ္ဘာ့ ကမ္ဘာက ကိုယ်မှာကိန်းဝပ် လေးရပ်ပိတ်ဖုံး မောဟတည်းဟူသော အမိုက်အစု အမှောင်စုတွေကို၊ <b>ပဒါလေတွာ</b>=မှုန့်မှုန့်ကြေမွ တစမကျန် တွန်းလှန် ဖြိုခွဲတော်မူပြီး၍၊ <b>ဓမ္မမာမကေ</b>=သူတော်ကောင်းတရားတို့ကို လိုလား နှစ်သက်ရင်း ရှိကြပေကုန်သော အမျိုးကောင်းသား အမျိုး ကောင်းသမီးတို့ စည်းဝေးအားထားရာဖြစ်သော၊ <b>ဣမသ္မိံ ဌာနေ</b>= ဤအရပ်၌၊ <b>ဥဒေတု</b>=ရောင်ခြည်ကွန်ယက် ဖြန့်မိုးကြက်၍ ထွန်းတက် ဖြန့်မြန်း ကြွလှန်းတော်မူလှဲ့ပါ့ သုံးလောကထိပ်ခေါင်တင် အရှင်မြတ် ဘုရား။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ရောင်ခြည်တော်ဖွင့် ဘုရားပင့်</h3> <p><b>စတုက္ကရံသိ နိက္ခန္တ၊ မေရုရာဇာ ဂိရုတ္တမော။</b></p> <p><b>သောဘတေဝ သကာဘာယ၊ ဩဘာသယံ သမန္တတော။</b></p> <p><b>တထာစ သောဘဏော ဗုဒ္ဓ၊ ဆဗဏ္ဏရုစိယာ ဘဝံ။</b></p> <p><b>အနန္တဇုတိမာ ဘန္တေ၊ ဂန္တွာ ဌာတု သိရမှိ မေ။</b></p> <p><b>ဂိရုတ္တမော</b>=ကမ္ဘာပေါ်တွင် ထင်ရှားရှိသမျှ တောင်တကာ့ထွဋ်မှူး တောင်ဦးတောင်မြတ်ကြီး ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>စတုက္ကရံသိ နိက္ခန္တ မေရုရာဇာ</b>= ရွှေ, ငွေ, မြ, ဖလ် လေးတန်ရောင်ခြည် ထွက်လည်ကွန့်မြူး တင့်ထူးလျှံပြိုင် မဏ္ဍိုင်ချက်ဗွေ နေစက်, လစက် နက္ခတ်တာရာ ကြယ်တကာတို့ ဝဲယာပတ်ဝိုက် ဦးခိုက်ကြရာ မဟာမြင့်မိုရ်တောင် မင်းကြီးသည်၊ <b>သကာဘာယ</b>=ဝါဝင်းရောင်, ဖြူဝင်းရောင်, စိမ်းလဲ့ ဝင်းရောင်, ဖလ်မှန်ရောင် တည်းဟူသော မိမိအရောင်အဝါဖြင့်၊ <b>သမန္တတော</b>=နှစ်ထောင်ကျွန်းငယ် လေးသွယ်ကျွန်းကြီး သီးသီးမြွာမြွာ အဏ္ဏဝါလေးသွယ် မြစ်ငယ်ငါးရာ ငါးဖြာမြစ်မ ရှိသမျှအကုန် လုံးစုံရပ်ဒီ ပတ်ပတ်လည်၌၊ <b>ဩဘာသယံ-ဩဘာသယန္တော</b>=ထွန်းလင်းတောက် ပြောင် မြင့်မိုရ်ရောင်သာစေလျက်၊ <b>သောဘတိ ဣဝ</b>=လေးကျွန်း အလယ် လွန်တင့်တယ်သကဲ့သို့၊ <b>တထာစ</b>=ထိုမြင့်မိုရ်တောင်ကြီး ပုံနည်းစံယူ အလားတူသာလျှင်။</p> <p><b>ဆဗ္ဗဏ္ဏရုစိယာ</b>=ကြာညိုရောင်, မဲညိုရောင်, ပုလဲညိုရောင်, ဖဲညိုရောင်, မြစိမ်းညိုရောင် အဆင်းကဲ့သို့ ညိုဝင်းသော ရောင်ခြည်တော်၊</p> <p>- နေမင်းအရောင်, ရွှေအဆင်းအရောင်, ပယင်းအဝါရောင်, သလင်းအဝါရောင်, ပုလဲအဝါရောင်, ဖဲအဝါရောင်, ပတ္တမြားအဝါရောင် အဆင်းကဲ့သို့ ဝါဝင်းသော ရောင် ခြည်တော်၊</p> <p>- တိမ်နီရောင်, စိန်နီရောင်, ကြယ်နီရောင်, သာကီရောင်, သန္တာနီရောင်, ကမ္ဗလာနီရောင်, ပတ္တမြားနီရောင် အဆင်း ကဲ့သို့ နီဝင်းသော ရောင်ခြည်တော်၊</p> <p>- ဘော်သာခွါရောင်, သော်တာလအရောင်, မကာရ်းအဖြူ ရောင်, ဂွမ်းအဖြူရောင်, စံပယ်အဖြူရောင်, ကြယ်အဖြူ ရောင်, စကားအဖြူရောင်, ခယားအဖြူရောင်, ရတီစိန် အဖြူရောင်, ဝဇီရိန်အဖြူရောင်, ပွတ်သစ်စ ခရုသင်းရောင် ကဲ့သို့ ဖြူဝင်းသော ရောင်ခြည်တော်၊</p> <p>မည်းရောင် နီရောင် ညိုရောင်ထည့်လောင်း ကူးယှက်ပေါင်း သဖြင့် မှဲ့မောင်းမှိုင်းအုံ ရီမှုန်သော အဆင်းရှိသော မဉ္ဇိဋ္ဌ ရောင်ခြည်တော်၊</p> <p>- မင်းလွင်မြူးခုန် ကဆုန်မာသ ခါသမယ၌ မိုးဝပြင်ကျယ် ကောင်းကင်လယ်က လျှပ်ပန်းနွယ်ယှက်ကူး ပိုးရေမြူး သဏ္ဍာန် မီးပန်းတွေပျံသလို အလျှံတလက်လက် သက်တက် ကွန့်လည် ဤမှာထိုမှာ လူးလာပြိုးပြက် တစ်ခဲနက်သော (ပဘဿရ) ရောင်ခြည်တော်တည်းဟူသော ခြောက်သွယ် သော ရောင်ခြည်တော်အပေါင်းဖြင်</p> <p>---*---</p> <h3>ဇိနာလင်္ကာရကျမ်းလာ အာသီသဂါထာကြီး</h3> <p><b>ဇိနေန္ဒြ မတ္တေဘ သကုမ္ဘစာရိနီ၊ ဇိနောရသာနံ မုခပင်္ကဇာလိနီ။</b></p> <p><b>သရသွတီ မေ မုခဂဗ္ဘေ ဂဗ္ဘိနီ၊ ရမတွနာယာသ သဒတ္ထသူဒနီ။</b></p> <p><b>ဇိနေန္ဒြ မတ္တေဘ သကုမ္ဘစာရိနီ</b>=ငါးပါးမာရ်စောင် ခွင်လုံးအောင် သည့် ဘုန်းခေါင်သင်းကျစ် နေမျိုးဇစ်ဟု မုန်ယစ်ပြင်းထန် ဆင်ဆဒ္ဒန်၏ စွယ်လျှံပြိုးပြက် ဦးကင်းထက်ဝယ် ကျက်စားခြင်းအလေ့ ရှိတော်မူပေ ထသော၊ <b>ဇိနောရသာနံ</b>=ငါးမာရ်ထိပ်တင် သုံးလူ့ရှင်၏ ရွှေရင်တော်နှစ် သားတော်ချစ်တို့၏၊ <b>မုခပင်္ကဇာလိနီ</b>=ခံတွင်းဟူသော ကြာရုံတောဝယ် သောသောညံစီ ပျံသန်းလည်၍ ဝတ်ရည်ယူသုံး ပျားပိတုန်းနှင့် ပုံနှုန်း စံယူတူတော်မူပေထသော၊ <b>ဂဗ္ဘိနီ</b>=အိုခြင်းနာခြင်း သေခြင်းနှင့်ကွာ လွန်ချမ်းသာ၍ ဂုဏ်ဝါ ကြွယ်ပေါ အစဉ်ချောသည့် နိရောဓတွင် သား ရွှေစဉ်ကို ဖွားမြင်လုနီး ရင့်သန်တော်မူပြီးထသော၊ <b>သရသွတီ</b>=ပိဋကသုံးပုံ တည်းဟူသော သုရဿတီနတ်သမီးသည်၊ <b>အနာယာသ သဒတ္ထသူဒနီ</b>= အသွယ်အသွယ် လွန်ဆန်းကြယ်သည့် ဓိပ္ပါယ်အတ္ထ သဘာဝနှင့် တမျှပုံယူ သားသည်းအူကို လွယ်ကူနှင့်ပင် မငြိုငြင်ဘဲ သန့်စင်တော်မူ၍၊ <b>မေ</b>=ကျမ်းဂန်အရပ်ရပ် ဘက်ကမ်းခပ်အောင် တတ်မြောက်လိုရှိ တပည့် တော်၏၊ <b>မုခဂဗ္ဘေ</b>=ခံတွင်းတည်းဟူသော ပြဒုသင်ညောင် တိုက်ခန်း ဆောင်၌၊ <b>ရမတု</b>=အသိအလိမ္မာ ဉာဏ်ပညာနှင့် ချမ်းသာစီးပွါး တိုးစေသား ဟု သနားထောက်ကူ ငဲ့တော်မူလျက် ကြည်ဖြူနှလုံး သီတင်းသုံး၍ သက်ဆုံး မွေ့လျော် ကိန်းဝပ်တော်မူပါစေသတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>အစိန္တေယျ ဂုဏဝန္ဒနာ ဘုရားရှိခိုးဂါထာ</h3> <p><b>ယထာ ဇာတာဘိ ရူပဿ၊ ဝိလာသိကာဘိ ရူပိနော။</b></p> <p><b>အဝါစိယာဘိ ရူပဿ၊ အဝေဒိယာဘိ ရူပိနော။</b></p> <p><b>အနောပမာဘိ ရူပဿ၊ အစိန္တေယျာဘိ ရူပိနော။</b></p> <p><b>တိလောကေ ရူပဝန္တာနံ၊ ဇန္တူနံ ကေတုနော နမော။</b></p> <p><b>ယထာ ဇာတာဘိရူပဿ</b>=ဖြစ်မြဲတိုင်းပင် ထက်ဝန်းကျင်၌ ကြန်အင်ဖြိုးပြည့် ရွှမ်းရွှမ်းအိသည့် ပကတိသော အဆင်းတော် လည်း ရှိတော်မူပေထသော၊ <b>ဝိလာသိကာဘိရူပိနော</b>=တင့်တယ်မျိုးစုံ အဖုံဖုံကို အကုန်လွှမ်းအုပ် ခေါင်ကချုပ်၍ ဆင်းရုပ်သိင်္ဂိ ခြောက်ရောင်ခြည်ဖြင့် ကြည်ဖွယ်သာမော ဖူးသူဩမျှ ပြေချောသပ္ပါယ် လှမျိုးကြွယ်လျက် အလွန်တင့်တယ်သော အဆင်းတော်လည်း ရှိတော်မူပေထသော၊ <b>အဝါစိယာဘိရူပဿ</b>=သောင်းကျော်ကမ္ဘာ သက်ရှည်ကြာသည့် ဗြဟ္မာ မဟေ လျှာကုဋေဖြင့် ဆန်းနေဂိုဏ်းညီ ဂါထာသီလျက် ကျူးချီစွမ်းကုန် ဆိုပါတုံလည်း မကုန်နိုင်ရာ များလှစွာသည့် ဆင်းဝါတန်ခိုး အမျိုးမျိုးနှင့် ပြည့်ဖြိုးတော်မူပေထသော၊ <b>အဝေဒိယာဘိ ရူပိနော</b>=သာရိပုတ္တရာ ထေရ် မဟာလို များစွာသင်္ချေ ဉာဏ်ကဝေတို့ ထွေထွေအားသစ် ဉာဏ်ကုန် လှစ်၍ ရှင်ချစ်ရုပ်ပုံ တင့်မျိုးစုံကို ဒါရုံဆင့်ဆင့် ကြောင်းကျိုးသင့်အောင် နှိုင်းချင့်စူးစမ်း ဉာဏ်လက်လှမ်းလည်း ဆုံးခန်းပိုင်ပိုင် မသိနိုင်သည့် ရောင်စိုင်နဂ္ဃိ ရဲရဲညိသော အဝေဒိယအဆင်းတော်လည်း ရှိတော်မူ ပေထသော၊ <b>အနောပမာဘိ ရူပဿ</b>=ဦးခေါင်း, ခြေလက်, မျက်စိ နားနှာ ကြီးမားစွာသည့် အင်္ဂါတော်များ မဆိုထားနှင့် ကော့ဖျားသေးသွယ် မွေးရှင်ငယ်၏ တင့်တယ်လေဟန် ပုံသဏ္ဌာန်ကို နှိုင်းစံပြိုင်ယှဉ် ပမာတင် ဘို့ သုံးခွင်လောက ရှိသမျှ၌ မရဘယ်မှာ ကွာကြီးကွာ၍ နှိုင်းရာတန္တိ ဘက်မရှိသော အတုလိယ အဆင်းတော်လည်း ရှိတော်မူပေထသော၊ <b>အစိန္တေယျာဘိရူပိနော</b>=စိန္တာကဝိန် သုခမိန်သိန်းသောင်း ဉာဏ်စုံပေါင်း၍ ကျိုးကြောင်းမြော်ခေါ် ကြံပါသော်လည်း ဆင်းတော်တင့်ပုံ သရုပ်စုံကို အကုန်စေ့ငှ ကြံတွေးဆ၍ မရနှိုင်ချေ ဉာဏ်ညွန့်ကြွေသည့် အစိန္တေယျ အဆင်းတော်လည်း ရှိတော်မူပေထသော၊ <b>တိလောကေ</b>=ဗြဟ္မာ လူ နတ် ဘုံသုံးရပ်၌၊ <b>ရူပဝန္တာနံ</b>=အလွန်အမင်း အဆင်းရူပ အလှကြီးလှကြ ကုန်သော၊ <b>ဇန္တူနံ</b>=သင်္ချေများစွာ သတ္တဝါတို့၏၊ <b>ကေတုနော</b>=ထိပ်ခေါင် ဦးစီး မှန်ကင်းကြီး တစ်ဆူ ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=လောက ထွတ်ဖူး မြိုက်မှူးဥသျှောင် ဘုန်းခေါင်စောထီး မြတ်စွာဘုရား ကိုယ်တော် မြတ်ကြီးအား၊ <b>နမော</b>=အနန္တဂုဏ် ကျေးဇူးဟုန်ကို ယုံကြည်မြတ်နိုး မာန်ညွန့်ကျိုးလျက် ရှိခိုးဦးနှိမ်ပါ၏ အရှင်ဘုရား။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ငါးမာရ်အောင်မြင် ဘုရားရှင်အား ရှိခိုးသည့် ဗုဒ္ဓပဏာမဂါထာ</h3> <p><b>ဇိနံ မာကေဇသောဘေသံ၊ တိလောက ကေဇ ကေသရံ။</b></p> <p><b>ဗြဟ္မမောဠိ နတပ္ပါဒံ၊ ဝန္ဒေ ဘဂါန မာလယံ</b></p> <p><b>မာကေဇသောဘေသံ</b>=လစန်း၏ကျက်သရေ, ကြာပန်း၏ ကျက်သရေတို့ထက် ဆထက်ထောင်ရာ သာလွန်မြင့်မြတ်တော်မူပေထ သော၊ <b>တိလောက ကေဇ ကေသရံ</b>=လောကသုံးဘုံ ကြာသုံးရုံတို့၏ ပန်းဝတ်မှုံသဘွယ် ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဗြဟ္မမောဠိ နတပ္ပါဒံ</b>= ဗြဟ္မာမင်းအပေါင်းတို့၏ ဦးခေါင်းညွတ်ရာ ခစားကြရာ စကြာရေးမှတ် ထူးမြတ်သောခြေတော်အစုံ ကြာပဒုံလည်း ရှိတော်မူပေထသော၊ <b>ဘဂါန မာလယံ</b>=ခြောက်တန်သော ဘုန်းတော်အပေါင်း အကောင်းဆုံး အမြတ်ဆုံးသော ဂုဏ်တော်တွေ၏တည်ရာ ဘဂဝါဂုဏ်တော်တွေနှင့် လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေထသော၊ <b>ဇိနံ</b>=ငါးမာရ်အောင်မြင် ဘုရားရှင်ကို၊ <b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဝန္ဒေ-ဝန္ဒာမိ</b>=ရှိခိုးပါ၏၊ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ဗုဒ္ဓဝံသ ဋ္ဌကထာလာ သမုဒ္ဒရာကြီးနှင့်တူသော ဗုဒ္ဓရတနာ ပဏာမ ဂါထာ</h3> <p><b>ဧကန္တသာရဒံ သေဋ္ဌံ၊ ဝန္ဒေ ကန္တဂုဏာကရံ။</b></p> <p><b>ဧကက္ခရာဒိနာ ဓမ္မံ၊ ဒေသိတာရံ ဇိနမ္ဗုဓိံ။</b></p> <p><b>ဧကန္တသာရဒံ</b>=ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ချမ်းသာအေးမြ ဘေးမခဘဲ ပူစခပင်း အားလုံးလင်း၍ ငြိမ်းခြင်းဧကန် စင်စစ်မှန်သော နိဗ္ဗာန်ချမ်းသာ နှစ်ဩဇာကို ကောင်းစွာတိုက်ကျွေး ပေးသနားတော်မူပေတတ်ထသော၊ <b>ဧကန္တဂုဏာကရံ</b>=ဘုန်းတန်ကြီးမား လာဘ်များစေရန် ရည်သန်စိတ်ကွက် မြူမဘက်ဘဲ သက်သက်ချစ်ကြည် ကောင်းစိတ်ရည်၍ အရှည်ချစ်ကြူး နိဗ္ဗာန်ကူးအောင် ထူးထူးထွေရာ ဒေသနာဖြင့် ကောင်းစွာထင်လင်း ဆုံးမခြင်းကြောင့် မယွင်းနိစ္စ ဆင်ထိုက်လှသော အနန္တဂုဏ် ကျေးဇူး ဟုန်တို့ စုပုံကြရာ တည်နေရာကြီးအစစ် ဧကန်ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဧကက္ခရာဒိနာ</b>=တစ်လုံးအက္ခရာ အစဖြာ၍ များစွာသိန်းသောင်း ပုဒ်အပေါင်းဖြင့်၊ <b>ဓမ္မံ</b>=ကျင့်ကြံကြသူ ဟိန္ဒဂူကို အပူမီးဘေး ပါယ်နှင့် ဝေးအောင် မနှေးပို့ဆောင် ကောင်းဘို့နောင်တည့် လေးထောင် ရှစ်သောင်း တရားပေါင်းကို၊ <b>ဒေသိတာရံ</b>=ကိုယ်ကျိုးမမြော် မေတ္တာ တော်ဖြင့် ဟောမိန့် တော်မူပေတတ်ထသော၊ <b>ဇိနမ္ဗုဓိံ</b>=ငါးမာရ်အမှောင့် ရန်သူငြောင့်ကို စိုးနှောင့်မဘက် ဘုန်းတော်စက်ဖြင့် သက်သက်အေးလူ အောင်တော်မူသည့် သုံးလူထွတ်ထား မြတ်ဘုရားဟု မြသားပမာ အေးကြည်စွာသော မဟာသမုဒ္ဒရာကြီးကို၊ <b>အဟံ</b>=တပည့်တော်သည်၊ <b>ဝန္ဒေ-ဝန္ဒာမိ</b>=သတပတ် ရွှေကြာ ငုံပမာသို့ နှစ်လွှာသောလက် စုံကာ ယှက်၍ နှစ်သက်ကြည်ယုံ ကိုးပါးသော အရှင့်ဂုဏ်ကို ဦးပုံဝပ်လျှိုး မာန်ညွန့်ကျိုးလျက် ရှိခိုးဦးနှိမ်ပါ၏ မြတ်စွာ ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>ဗုဒ္ဓဝံသ ဋ္ဌကထာလာ ဓမ္မဝန္ဒနာဂါထာ</h3> <p><b>ဝိမုတ္တေကရသံ ဓမ္မံ၊ ဝန္ဒေက ဇိနသမ္ဘဝံ။</b></p> <p><b>ဧကန္တ ပူဇိတံ တေန၊ မုနိနာ ဒိစ္စဗန္ဓုနာ။</b></p> <p><b>ဝိမုတ္တေကရသံ</b>=ငါးပါးခန္ဓာ လောင်မီးစာတို့ ကင်းကွာငြိမ်းဘိ ဝိမုတ္တိဟု အရိယဩဇာ မွန်မြတ်စွာလျှင် ချမ်းသာအစု မြိုက်ဆီစုသည့် တခုတည်းသော အရသာရှိတော်မူပေထသော၊ <b>ဧကဇိနသမ္ဘဝံ</b>= အခေါင်ထိပ် နင်း တုဘက်ကင်းသည့် ရှင်ရင်းဇိနော် စိန္တေယျော်သည် ဟောဖော်ရင့်ကျွေး ဖွင့်ထုတ်ပေးမှ ဖွေးဖွေးလက်လက် ရောင်စုံယှက်၍ ပေါ်ထွက်တော် မူပေထသော၊ <b>အာဒိစ္စ ဗန္ဓုနာ</b>=ယူဇနာမှန်း သုံးသန်း အကျယ် လေးကျွန်းနယ်တွင် မှောင်စွယ်ကိုခွင်း ရှင်နေမင်း၏ ဆွေရင်း မိတ်စစ် ဖြစ်ကြီးဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>တေန မုနိနာ</b>=ဉေယျငါးအင် တက်တက်စင်ကို အမြင်ပေါက်ပြီး ထိုမြတ်စွာဘုရားကြီးသည်၊ <b>ဧကန္တ ပူဇိတံ</b>=အာရုံပြုရာ ပွါးများကာဖြင့် မကွာထက်ချပ် နိစ္စဗဒ်လျှင် ဆည်းကပ် ကော်ရော် စင်စစ်ပူဇော်အပ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဓမ္မံ</b>=မဂ်လေးတန် ဖိုလ်လေးတန် နိဗ္ဗာန်ပရိယတ် အမြတ်ဆယ်ဘော် တရားတော်ကို၊ <b>အဟံ</b>=တပည့်တော်သည်၊ <b>ဝန္ဒေ-ဝန္ဒာမိ</b>=သတပတ် ရွှေကြာ ငုံပမာသို့ နှစ်လွှာသောလက် စုံကာယှက်၍ နှစ်သက်ကြည်ယုံ ခြောက်ပါးသော တရားဂုဏ်ကို ဦးပုံဝပ်လျှိုး မာန်ညွန့်ကျိုးလျက် ရှိခိုးဦးနှိမ်ပါ၏ တရား တော်ဘုရား။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ဗုဒ္ဓဝံသ ဋ္ဌကထာလာ သံဃဝန္ဒနာဂါထာ</h3> <p><b>ဧကန္တ ပုညခေတ္တဂ္ဂံ၊ ဧကန္တ သာရသမ္ဘဝံ။</b></p> <p><b>ဧကန္တ ဝိစိနံ သံဃံ၊ ဝန္ဒေက ဂုဏသာဂရံ။</b></p> <p><b>ဧကန္တပုညခေတ္တဂ္ဂံ</b>=ကောင်းမှုမျိုးကို စိုက်ပျိုးချရာ လယ်တာမြေ ကောင်းကြီး စင်စစ်ဧကန်ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဧကန္တ သာရသမ္ဘဝံ</b>= အခွန်အကာ ဘိတ်မပါဘဲ ကောင်းရာစင်စစ် တရားနှစ်ကြောင့် ရှင်ချစ် ဘုန်းမော် မြတ်ဇိနော်၏ သားတော်ရင်နှစ် ဖြစ်ကြီးဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>ဧကန္တဝိစိနံ</b>=သဿတနယ် စ္ဆေဒနယ်နှင့် မနွယ်မစပ် လွန်ဖြောင့် မတ်သည့် ထွက်ရပ်လမ်းစ မဇ္ဈိမဟု မြတ်လှဧကန် အကျင့်မှန်ကို မဟန္တာရုံ ဉာဏ် စွယ်စုံဖြင့် အကုန်ဖွင့်လှစ် စိစစ်တော် မူပေထသော၊ <b>ဧက ဂုဏသာဂရံ</b>= ကိုးပါးဂုဏ်ရှိန် ထိန်ထိန်ကွန့်မြူး မြတ်ခေါင်ကြူးသား ကျေးဇူးတော်ဂုဏ် အဖုံဖုံဟု ရောင်စုံပြိုးပြက် ယိုးယိုးယက်သည့် အမျက်ရတနာ သိန်းများ စွာတို့ တည်ရာမှန်ဟုတ် ဂုဏ်အချုပ်ကြောင့် သမုဒ္ဒရာကြီး သဘွယ် ဖြစ်တော်မူပေထသော၊ <b>သံဃံ</b>=သမုတိသံဃာနှင့်တကွ ရှစ်ပါးသော အရိယာသံဃာတော် မြတ်အပေါင်းကို၊ <b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဝန္ဒေဝန္ဒာမိ</b>=သတပတ်ရွှေကြာ ငုံပမာသို့ နှစ်လွှာသောလက် စုံကာယှက်၍ နှစ်သက်ကြည်ယုံ သံဃာ့ဂုဏ်ကို ဦးပုံဝပ်လျှိုး မာန်ညွန့်ကျိုးလျက် ရှိခိုးဦးနှိမ်ပါ၏ သံဃာတော် အရှင်မြတ်ဘုရား။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ရတနာသုံးပါးနှင့်တကွ ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးအား ကန်တော့ရန် ပါဌ် အနက်</h3> <p><b>နမော ဗုဒ္ဓဿ၊ နမော ဓမ္မဿ၊ နမော သံဃဿ၊</b></p> <p><b>နမော ဂန္ထကာရဿ လယ်တီမဟာထေရဿ။</b></p> <p><b>ဗုဒ္ဓဿ</b>=သစ္စာလေးဆင့် ဖွားဖွားစွင့်လျှင် ပွင့်တော်မူငြား မြတ် ဘုရားအား၊ <b>နမော</b>=စေတနာဇောစူး မနောမြူးလျက် ကြည်နူးသဒ္ဓါ ရှိခိုးပါ၏ အရှင်မြတ်ဘုရား။</p> <p><b>ဓမ္မဿ</b>=ဒေသနာပေါင်း ရှစ်သောင်းလေးထောင် အရောင်များပြား မြတ်တရားအား၊ <b>နမော</b>=စေတနာဇောစူး မနောမြူးလျက် ကြည်နူးသဒ္ဓါ ရှိခိုးပါ၏ တရားတော်မြတ်ဘုရား။</p> <p><b>သံဃဿ</b>=များစွာထောင်သောင်း သံဃာတော်အပေါင်းအား၊ <b>နမော</b>=စေတနာဇောစူး မနောမြူးလျက် ကြည်နူးသဒ္ဓါ ရှိခိုးပါ၏ အရှင် မြတ်ဘုရား။</p> <p><b>ဂန္ထကာရဿ</b>=ဒီပနီကျမ်း အခန်းခန်းကို ကြိုးပမ်းသမှု ရွှင်လန်းစွာ ပြုတော်မူပေထသော၊ <b>လယ်တီမဟာ ထေရဿ</b>=ကမ္ဘာ့မဏ္ဍိုင်ကြီးပမာ, ကမ္ဘာ့အလင်းရောင်ကြီးပမာ, ကမ္ဘာ့ကျွန်းကြီးပမာ, ကမ္ဘာ့ကျက်သရေကြီး ပမာ, ကမ္ဘာ့တက်နေကြီးတဖြာ အရာမကသော ဂုဏ်ကျေးဇူးတော် တို့ကြောင့် ယုံကြည်အားထားရာ ဆရာတဆူ ဖြစ်ကြီး ဖြစ်တော်မူပေသည့် ကျေးဇူးတော်ရှင် လယ်တီဆရာတော် မဟာထေရ်မြတ်ကြီးအား၊ <b>နမော</b>= စေတနာဇောစူး မနောမြူးလျက် ကြည်နူးသဒ္ဓါ ရှိခိုးပါ၏ အရှင်မြတ် ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင်လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီအား ကန်တော့ရန် အာစရိယဝန္ဒနာ ၂-ဂါထာ</h3> <p><b>ဝဋ္ဋဃမ္မာဘိ သန္တတ္တာ၊ သတ္တာ သိတျာဘိလာသိနော။</b></p> <p><b>ယဿုပ္ပါဒါ ဟိလာဒိံသု၊ လယ်တီသီတဂုနော နမော။</b></p> <p><b>ယဿ လယ်တီသီတဂုနော</b>=အကြင်သီလ သမာ ဓိပညာဟု သိက္ခာသုံးအင် ရောင်ရှင်အေးကြည် ဖိတ်ဖိတ်လည်သည့် လယ်တီ ဘုန်းမော် ထေရ်ကျော်သေဌ်နင်း ရွှေလမင်းကြီး၏၊ <b>ဥပ္ပါဒါ</b>=တောင်ထိပ်၌ ကြာ ဖြစ်ပေါ်လာသို့ အံ့ရာထူးထွေ မြန့်တိုင်းမြေဝယ် တေဇာကွန့်မြူး အကျူး အကျော် ပေါ်ထွန်းတော်မူလာခြင်းကြောင့်၊ <b>ဝဋ္ဋဃမ္မာဘိ သန္တတ္တာ</b>= ဝဋ် သံသရာ သဲကန္တာ၌ နွေကာလကြီး လွင်တီးတီးဝယ် မီးဆယ့်တစ်တန် သူရကန်ဖြင့် ပူပန်ညှိုးနွမ်း ပင်ပန်း၍နေကြကုန်သော၊ <b>သိတျာဘိ လာသိနော</b>=ဘေးဒဏ်ရန်မာရ် အန္တရာယ်ခပ်သိမ်း ဆင်းရဲကိန်းတို့ ငြိမ်းကြီးငြိမ်းရာ မြတ်ချမ်းသာကို လွန်စွာတောင့်တ မြော်လင့်ကြ ကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=သန်းပေါင်းများစွာ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>ဟိလာဒိံသု</b>= မိန့်ကျူးသံဝါ ဒေသနာနက်လေး ကြည်ဓာတ်ပေးသဖြင့် ချမ်းအေး ရွှင်လန်းကြလေကုန်ပြီ၊ <b>တဿ လယ်တီသီတဂုနော</b>=ထိုသီလ သမာ ဓိပညာဟု သိက္ခာသုံးအင် ရောင်ရှင်အေးကြည် ဖိတ်ဖိတ် လည်သည့် လယ်တီဘုန်းမော် ထေရ်ကျော်သေဌ်နင်း ရွှေလမင်းကြီးအား၊ <b>နမော</b>= လူ့ဘုံငြီးငွေ့ ထက်ဘုံမွေ့သည့် ဘုန်းဟေ့ရှင်ထူး ဂုဏ်ရောင်မြူးကို ချီးကျူးဝန္ဒနာ ရှိခိုးဦးနှိမ်ပါ၏ အရှင်ဘုရား။ ။</p> <p>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာဘုရားကြီးအား တစ်နည်း ကန်တော့ရန်</p> <p><b>နာနာရဋ္ဌ နိဝါသီနံ၊ တမံ မောဟံ ဝိဓံသိနော။</b></p> <p><b>ဓမ္မောဘာသံ ဓာရေန္တဿ၊ လယ်တီဘာဏုမတော နမော။</b></p> <p><b>နာနာရဋ္ဌနိဝါသီနံ</b>=တိုင်းအလီလီ ပြည်အစို့စို့ မြို့အထွေထွေ သောင်းတိုက်မြေဝယ် တည်နေလေ့ရှိကြကုန်သော၊ <b>ဇနာနံ</b>=တရာ့တစ်ပါး ခြားနားအယူ ဗိုလ်လူခပင်း အသင်းသင်းတို့၏၊ <b>တမံ မောဟံ</b>=ဘဝဘဝါ ကမ္ဘာဘာက မကွာအစဉ် ကိုယ်တွင်ကိန်းဝပ် လေးရပ်ပိတ်ဖုံး မောဟ တည်းဟူသော အမိုက်တုံးကြီးကို၊ <b>ဝိဓံသိနော</b>=မှုန့်မှုန့်ကြေမွ တစမကြွင်း အားလုံးလင်းအောင် ဖြိုခွင်းသုတ်သင်တော်မူပေထသော၊ <b>ဓမ္မောဘာသံ</b>= သိမ်မွေ့နက်နဲ ခက်ခဲလှစွာ ဘိဓမ္မာဟု ဒေသနာ ရောင် ခြည်တစ် ထောင်ကို၊ <b>ဓာရေန္တဿ</b>=မြို့ပြပြည်ရွာ နယ်တကာကို ဒေသနာငြမ်း ကြွချီမြန်း၍ ကြိုးပမ်းသက်စွန့် နောက်မတွန့်ဘဲ အဓွန့်မြင့်ရှည် ကျွတ်စိမ့်ရည်၍ လှည့်လည်ဆောင်ကြဉ်းတော်မူပေထသော၊ <b>လယ်တီ ဘာဏုမတော</b>=ပညာဣန္ဒြေ ထောင်ရောင်ဝေသည့် မထေရ်ဇာနည် ဆွယ်မမှီသား လယ်တီဘုန်းမော် နိုင်ငံကျော်သည့် မဟော်သေဌ်နင်း ရှင်နေမင်းကြီးအား၊ <b>နမော</b>=ဆယ်ချောင်းစုံလက် ဦးထိပ်ရွက်၍ နှစ် သက်မြတ်နိုး လွန်အားကိုးလျက် ရှိခိုးဦးနှိမ်ပါ၏ အရှင်ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>ဘုန်းတော်ဘွဲ့ ရတုပိုဒ်စုံ</h3> <p>စစ်ကိုင်းတောင်ရိုး မဟာဇေတဝန် လယ်တီစကြ ကျောင်းတော်ကြီး၌ ၁၂၈၃-ခုနှစ်၊ နတော်လဆန်း-၁၃-ရက်တွင် ကျေးဇူးရှင်လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ မီးရှူးသန့်စင် ဖွားမြင်တော်မူသော နေ့ထူး နေမြတ်ဟု အထိမ်းအမှတ်ပြုလုပ်သော ဆီမီးပွဲတော်ကြီးတို့ကို ဝှဲချီး ကျင်းပရာ၌ ဇမ္ဗုပတိချောင် ဦးပဒုမ အရှင်သူမြတ် ရေးသားအပ်သော ဘုန်းတော်ဘွဲ့ ရတုပိုဒ်စုံ</p> <p>၁။ ဇေယျဇေယျာ။ကောင်းချီးသာပိမ့်၊ မဟာဝိသိဌ်၊ ရှေးပုညိဒ် ကြောင့်၊ တိဟိတ်ဇာနည်၊ အာသဘီဟု၊ မဟီကျွန်းလုံး၊ ပဲ့တင်ချုန်းသား၊ မြင့်ဆုံးဥက္ကဌ်၊ မထေရ်မြတ်သည်၊ တေ အဌ် ဒွိ ဧက်၊ သက္ကရာဇ်တွင်၊ ကသစ်ပန်းမြိုင်၊ ပွင့်ဖူး ပြိုင်လျက်၊ နှင်းဆိုင်အပျော်၊ လနတ္တော်ဝယ်၊ ငွေသော်စန္ဒ၊ လျှမ်း လျှမ်းကြွသည့်၊ တေရသမီ၊ ရက်တိထီဝယ်၊ လယ်တီနေမျိုး၊ လူထိပ်မိုး၏၊ သက်ဇိုဝ်းရောက်လှဲ့၊ ချင့်ထောက်ခဲ့သော်၊ ခုနစ်ဆယ့်ငါး၊ ဝါတော်အားဖြင့်၊ ကြီးမား သိက္ခာ၊ ဆပညာတည့်၊ ဖွားရာရက်နေ့၊ သာချမ်းမြေ့ဝယ်၊ ဘုန်းဟေ့တေဇော်၊ မြတ် ဇိနော်အား၊ ဆွမ်းတော် ညောင်ရေ၊ အောင်သပြေနှင့်၊ ထိန်ဝေ ကွန့်မြူး၊ မြင်သူမူးမျှ၊ မီးရှူးသောင်း ထောင်၊ လျှပ်စစ်ရောင်ကို၊ တတောင် ရိုးလုံး၊ ငွေရည်ဖုံးသို့၊ အုံးအုံးပဲ့တင်၊ ပွဲကြီးယင်သည်။ မြေပြင်ညိုးညံ ခြိမ့်ပွဲတည်း။</p> <p>၂။ သေလသေလာ။တောင်တကာတွင်၊များစွာသောင်းသောင်း၊ သူတော်ကောင်းတို့၊ လွတ်ကြောင်း ကြံစည်၊ စျာန်ဝသီနှင့်၊ လေးလီသမ၊ ပဓာနကို၊ နိစ္စမြဲမြံ၊ ကြိုးစားသန်လျက်၊ ပျော်စံ မှီတင်း၊ သုံးမွေ့ခြင်းကြောင့်၊ တောင်မင်း ဝိသိဌ်၊ ဇေယျာ ထိပ်တွင်၊ ဖိတ်ဖိတ်တောက်လွန်၊ စိန်ရည်သွန်သို့၊ ဇေတဝန်ခေါ်၊ စံကျောင်းတော်ဝယ်၊ ထေရ်မော် ဖွားချိန်၊ သုဒ္ဓဒိန်၌၊ ထိန် ထိန်ဝင်းပြောင်၊ မီးသောင်းထောင်ကို၊ ဘုန်းခေါင်သမု၊ ကိုယ်စားပြု၍၊ သုံးလူ့ထွတ်ထား၊ မြတ်ဘုရားအား၊ ဆပွါးစိတ်စေ၊ ပသန္နေဖြင့်၊ ရိုသေညွတ်ကျိုး၊ လက်စုံမိုး၍၊ ရှိခိုးဦးတင်၊ ကုသိုလ်လျဉ်ကြောင့်၊ ချစ်ရှင်ဘုန်းမို၊ တက္ကသိုလ်မူ၊ မှောင် ဆိုလေရွေ့၊ အကုန်သွေ့လျက်၊ ချမ်းမြေ့အေးလူ၊ ကျွတ် ထိုက်သူကို၊ ကယ်ယူနိုင်စေ၊ ဆုပန်ချွေလျက်၊ ဝေဝေပုံယင်၊ လှူပွဲဆင်သည်။ ဝေဟင်မိုးယံ လှိမ့်လှဲတည်း။</p> <p>၃။ ထေရထေရာ။ ။ကဝိန္ဒာတို့၊ ပဏာတင်ချီ၊ စက်နှစ်လီတွင်၊ ဦးသီညွတ်ခ၊ ဝင်းဝင်းရသား၊ သံဃာ့ဦးကိုင်၊ ထေရ်ဘုန်း လှိုင်သည်၊ ဂနိုင်ထွေဆန်း၊ ရေယဉ်စန်းနှင့်၊ ခင်တန်းယှက်နွယ်၊ လွန်ပျော် ဘွယ်သား၊ ကျောင်းငယ်ကျောင်းကြီး၊ အသီးသီးတို့၊ ထိန်ညီး သိုက်မြိုက်၊ ဤကျောင်းတိုက်ဝယ်၊ နှစ်ခြိုက်ရွှင်ပြုံး၊ သက်တန်း ဆုံးအောင်၊ ကျင့်သုံးမွေ့လျော်၊ စံနေသော်လျှင်၊ အဟောဝတ၊ ကောင်းလေစွဟု၊ တောင့်တ နေဆဲ၊ ရုတ်ခနဲပင်၊ ဖယ်လွှဲတော့မည်၊ ကြားရသည်ကြောင့်၊ မကြည်စိတ်ထား၊ ရေနည်းငါးသို့၊ များပြား ရှင်လူ၊ ဇေယျာသူတို့၊ အူအူ သောင်း သောင်း၊ တုပ်ဝပ်ညောင်း၍၊ လျှောက်တောင်းပန်ထွာ၊ ဦးတင်ပါ၏၊ ဆရာဘုန်းဝေ၊ နေမင်း ဆွေသည်၊ မကွေနိစ္စ၊ မြတ်ဓမ္မဟု၊ ရသအေးကြည်၊ ရွှေနို့ရည်ကို၊ အရှည်မြင့်ညောင်း၊ တိုက်စေကြောင်းဖြင့်၊ သောင်းသောင်း လူရှင်၊ ပင့်လျှောက် တင်သည်။သေနင်ပျိုးဟန် သိမ့်သဲတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ဆုံးမစာ ဧကပိုဒ် လင်္ကာများ</h3> <p>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ရေးသားအပ်သော “ မိုက်မလင်းနိုင်လို့ “-အစချီသော လေးချိုးကြီးကို မှီငြမ်းပြု ရေးသားဖွဲ့ဆိုအပ်သော ဆုံးမစာ ဧကပိုဒ် လင်္ကာ</p> <p>* ဆိုပိန့်မှန်ရာ၊ ကျမ်းဂန်လာဖြင့်၊ ဉာဏ်မှာစိုက်စူး၊ ဆင်ခြင် ဦးလော့၊ ရှည်ကြူးသို့စင်၊ သံသာခွင်၌၊ အမြင်ဘောက်ယွင်း၊ မိုက်မလင်း၍၊ မြိုက်ခင်းညာဆီ၊ ခါတော်မှီအောင်၊ ဝေ့သီနိုင်ဘဲ၊ ဩဃဝဲ၌၊ ထပ်လဲသုံသုံ၊ နေ့ရက်ကုန်၍၊ ဆန် စုန်မျောလတ်၊ တောမသတ်သည့်၊ ရဟတ်ဗွေချာ၊ ကြောက်ဖွယ်ရာတည့်။</p> <p>* ငါးဖြာစုံညီ၊ ဒုလ္လဘီဟု၊ ကြုံမှီခေတ်တွင်း၊ စက်စုံကျင်းသား၊ မှန်ကင်းစိုက်ထူ၊ လူ့ထက်လူဟု၊ ဇမ္ဗူသောင်းခေတ်၊ ကောင်းစွာဖြစ်လည်း၊ အနှစ်မဲ့သော၊ အကာတောဝယ်၊ ဗျာမောဝင့်ကျယ်၊ တနွယ်နွယ်လျှင်၊ အကယ်သို့ပင်၊ ဟုတ်နိုးထင်လျက်၊ အမြင်မဖြောင့်၊ အဉာဉ်ထောင့်၍၊ မှောင့်ထက် သာမှောင်၊ မိုးတိမ်တောင်နှင့်၊ သန်းခေါင်လမိုက်၊ မီးသွေးတိုက်ဝယ်၊ အလိုက်ဘာသာ၊ ဝါသနာဖြင့်၊ ဟုတ်ရာစေ့စေ့၊ မြင်မငွေ့ဘဲ၊ ထင်ရွေ့နှင့်သာ၊ အလေ့ရှာ၏။</p> <p>* အခါနာရီ၊ ရွေ့ရွေ့ချီသား၊ တိထီဆန်းဆုတ်၊ အတွင် ချုပ်သည့်၊ သုတ်သုတ်ရက်ရေ၊ နားမနေဘဲ၊ မသွေနှိပ်စက်၊ ဇရာလက်တွင်၊ အသက်ကုန်ဆုံး၊ ပျက်ပြိုပြုန်း၏။</p> <p>* သုံးလောကဓာတ်၊ ကြွင်းမလှပ်ဘဲ၊ သူသတ်အချွန်၊ လက် မရွံကို၊ သက်ခွန်ဘဏ္ဍာ၊ သွင်းဘို့ငှါလျှင်၊ ခန္ဓာရုံကြီး၊ မြုံပြတီးက၊ အငြီးဖြေကာ၊ စားအစာနှင့်၊ မကွာနေ့ည၊ စောင့်ရှာကြ၏။</p> <p>* မိုက်စလူလူ၊ သို့ပါမူလည်း၊ ပူနွယ်ဆွေးနွယ်၊ ရေးခွင့် ကျယ်ကို၊ အေးဘွယ်ထင်မှတ်၊ အစဉ်ငတ်၍၊ မသတ် အာသာ၊ ထပ်ခါခါလျှင်၊ တဏှာစွဲတုံ၊ ရစ်မူးဟုန်ဖြင့်၊ အာရုံဓမ္မ၊ ပြာပုံမွ၌၊ ရသရှာယူ၊ ပမာမူသော်၊ ရွာသူတို့ဝက်၊ ဆူတိုင်းခက်သား၊ ကြောက်မက်ဘွယ်ပင်၊ ကြောင်ကြောင် မြင်လည်း၊ ရွှင်နိုင်လေအား၊ ဝက်အလားသို့၊ ထောင် လွှားခက်ထန်၊ ရမ္မက်လျှံ၍၊ ခြွေရံသင်းပင်း၊ ကိုယ့်နယ် တွင်းမှာ၊ ကိုယ်မင်း ဟုပင်၊ နင့်စိတ်ထင်၏။</p> <p>* လေးအင်သစ္စာ၊ နက်နဲစွာကို၊ ဉာဏ်မှာဘောက်ထွင်း၊ ပေါ်မလင်းအောင်၊ ဖော်သင်းရံရွေ၊ မိတ်သင်းတွေနှင့်၊ မကွေစပ်ယှက်၊ မာလောခက်သို့၊ ခင်မက်တွယ်ပုံ၊ အရံစုံကို၊ အကုန်ပိုက်ဖြား၊ ဟုတ်ယောင်ကားနှင့်၊ တက်ကြွား ဂုဏ်မာန်၊ ပုံဟန်ပန်ဖြင့်၊ ပေါ်ရံဘန်းပြ၊ ဖုံးရှာကြ၏။</p> <p>* အတ္တစွဲရာ၊ နင့်ခန္ဓာလည်း၊ မကြာပျက်ကြေ၊ ထုံးပြာမြေနှင့်၊ မိတ်ဆွေစင်စစ်၊ ဧကန်ဖြစ်၏။</p> <p>* အားသစ်ကုတ်ကော်၊ ကြိုးပါသော်လည်း၊ မပေါ်စွန်းမြတ်၊ ကျိုးမနပ်ဘဲ၊ ကပ်ပေါင်းသင်္ချေ၊ ရှုံးခဲ့လေပြီ၊ မရေမရာ၊ တငါငါနှင့်၊ ရှည်ကြာစွဲသုံး၊ ငါတစ်လုံးကား၊ အနှုံးမဖွယ်၊ လွန်သေးငယ်လျက်၊ သုံးသွယ်မြုံသိုက်၊ ဘုံတလှိုက်ဝယ်၊ တုန်ရိုက်ဆူညံ၊ မြူမချန်ဘဲ၊ ပူလျှံတောက်ညီး၊ အသေမီးက၊ အပြီးကုန်စင်၊ ဘုံတခွင်ကို၊ တွင်တွင်လောင်မြိုက်၊ အပြောင် တိုက်လျက်၊ အမှိုက်ဝဋ်နွယ်၊ သဲသဲကြွယ်လည်း၊ အကယ် မလောက်၊ သူသာမောက်၍၊ နောက်နောက် ကမ္ဘာ၊ ဖန်ဖန် လာလည်း၊ အစာတခု၊ သူ့ထံစု၏၊ ဗိုလ်ထုပုံရင်၊ အကုန်ဝင် သား၊ သင်္ခတမှန်၊ ရုပ်နှင့်နာမ်ကို၊ ဝန်းရံပိတ်ဆီး၊ မှောင် ထုကြီးကြောင့်၊ မီးဆယ့်တဖြာ၊ ဘယ်သောခါဝယ်။ လောင်စာသိမ်း၍ ငြိမ်းမည်နည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ရေးသားအပ်သော “ ဖြစ်မဆုံးနိုင်ဘု” -အစချီသော လေးချိုးကြီးကို မှီငြမ်းပြု ရေးသားဖွဲ့ဆိုအပ်သော ဆုံးမစာ ဧကပိုဒ်လင်္ကာ</h3> <p>* သိစိမ့်သေချာ၊ ဉာဏ်ပညာဖြင့်၊ ကောင်းစွာစိစစ်၊ ဉာဏ်ကုန် လှစ်လော့၊ ဖြစ်ချည်ပျက်ချည်၊ မြဲမတည်ဘဲ၊ ဆုံလည် နွားနှုံး၊ သွားမဆုံးတည့်၊ ခေတ်သုံးနှောင်ဗွေ၊ ရောင်ပေပေနှင့်၊ မှောင် တွေဝိုင်းမိ၊ မှိုင်းလုံးပိလျက်၊ ဖောင်းဖိဖြစ်ပုံ၊ ကြခတ်ရုံလို၊ အကုန်စိတ်စော၊ တွေးမိမော၏။</p> <p>* လောကလောကာ၊ ဝဋ်သုံးမြွာတွင်၊ မိုက်ရာကမှား၊ ထိုက်ရာ နားလျက်၊ တရားလွင့်စင်၊ ငါကောင်ထင်၍၊ အမြင် မှန်းရမ်း၊ တစမ်းစမ်းနှင့်၊ စခန်းရင်ဆိုင်၊ မတွေ့နိုင်ဘဲ၊ လက်မှိုင်ချ၍၊ တဝေ့ဝေ့လျှင်၊ ရစ်ကွေ့ဝိုက်ကာ၊ စုံရေသာဖြင့်၊ အောက်ရွာ နယ်ထဲ၊ ပါယ်ငရဲ၌၊ ထယ်လဲသာစည်၊ ယက်ကန်း ရှည်သို့၊ မပြည်ဝဋ်နွယ်၊ နှောင်ကြိုးနှယ်လျှင်၊ ကျွတ်လွယ်အရေး၊ မသီ ဝေးအောင်၊ ရီမှေးမှောင်စု၊ မိုက်တောင် ထုက၊ လင်းမှုမခြယ်၊ နင့်ကိုတွယ်၏။</p> <p>* တောစွယ်ဂနိုင်၊ မွှေးထုံကြိုင်သား၊ စုံမြိုင်ရွက်စိပ်၊ ဂူနန်း ရိပ်ဝယ်၊ ကင်းဆိတ်ဖေါ်ရွေ၊ တကိုယ်ရေဖြင့်၊ စိတ်နေစင်ဖြူ၊ နိမိတ်ယူလျက်၊ နိဗ္ဗူပရမေ့၊ အမြန် တွေ့အောင်၊ စျာန်လေ့ ပွါးကာ၊ မနေသာဘဲ၊ ယုတ်မာ ညစ်ညမ်း၊ ဘော်လှော် ပြွမ်းသည့်၊ ဟော့ရမ်းပွေလီ၊ နင့်ဝသီကို၊ မကြည်မုန်းလှ၊ နှလုံးရှပြီ၊ မိုက်စမပြေ၊ ထုံပေပေနှင့်၊ စိတ်နေဝိုးဝါး၊ ပေါ့စားစားလျှင်၊ တရားလက်ကိုင်၊ ခုနေ့တိုင်အောင်၊ ခိုင်ခိုင်ကြိုးကုတ်၊ အားမထုတ်ဘဲ၊ ဤရုပ် ဤနာမ်၊ ဤ သန္တာန်နှင့်၊ ဤဟန် ဤမူ၊ ဤအယူကား၊ မဖြူသေးလို၊ မြူကြေးပိုလျက်၊ တကိုယ် ကောင်းတန်၊ တစောင်းကြံလည်း၊ နောက်ဆံထွေးယှက်၊ အရေးခက်သား၊ မသက်သာလေ၊ ကျောက်စွဲလှေသို့၊ ဆယ်ထွေ နှောင်ကြိုး၊ ထောင်တမျိုးဖြင့်၊ အိုးနှင့်အိမ်တွင်၊ သေဇောငင်တောင်၊ နင်မလွတ်ဘဲ၊ နင်ဇွတ်ဆွဲလျက်၊ လူးလဲညစ်တုံ၊ နင့်ဖြစ်ပုံကို၊ အကုန်လှစ်ဖွင့်၊ ပြောမသင့်ဘု၊ နင့်ကိုယ် နင်သာ၊ အပူရှာသည်။ နင်သာ လွတ်အောင် ရှောင်လေတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း ဆုံးမစာ ဧကပိုဒ် လင်္ကာ</h3> <p>* ကြားပိမ့်ဗိုလ်လူ၊ နားစိမ့်မူလော့၊ ဆူဆူပရမေ၊ မြတ်စိန္တေတို့၊ ပဝေရှည်ကြာ၊ ရှေးသောခါဝယ်၊ ဂင်္ဂါသဲမျှ၊ ပွင့်ကုန်ကြ၍၊ များလှဝေနေ၊ ယျတတွေကို၊ အောင်မြေဘုံစံ၊ နန်းနိဗ္ဗာန်သို့၊ အမြန်ရောက်အောင်၊ မဂ္ဂင်ဖောင်ဖြင့်၊ ပို့ဆောင်ကြဉ်းမည်၊ တရားစည်ကို၊ ဆော်လည်ခြိမ့်ခြိမ့်၊ တသိမ့်သိမ့်နှင့်၊ ငြိမ့်ငြိမ့် လှိုက်ဆူ၊ ခေါ်တော်မူ၍၊ ရှင်လူခပဲ၊ သောက်သောက်လဲမျှ၊ ကျွတ်ပွဲတော်ကြီးခံကြပြီးပြီ။</p> <p>* ရူးတီးရူးတာ၊ နင်တို့မှာမူ၊ ဝါသနာငြောင့်၊ အာသာ မှောင့် လျက်၊ မဖြောင့်အယူ၊ စိတ်မဖြူဘဲ၊ အမူညစ်ကျု၊ နင့်မှာစု၍၊ ငါးခုအာရုံ၊ မစင်ပုံကို၊ ခုံမင်မက်မူး၊ လောက်နှယ်ရူးလျက်၊ ဟစ်ကျူးကြွေးကျော်၊ မြတ်ရှင် တော်တို့၊ ခေါ်ပါတုံငြား၊ မလိုက်အားဘဲ၊ ရှည်လျားသံသာ၊ ခုတိုင်ကြာပြီ၊ တိုက်တာ မိုးမြေ၊ စိန်ရွှေငွေနှင့်၊ ချွေရွေသင်းစု၊ ဘယ်တစ်ခုမျှ၊ ပျက်မှုနှင့်ဆိုင်၊ နင်မပိုင်ဘူး၊ အခိုင်အမာ၊ တငါငါနှင့်၊ ရှည်ကြာစွဲဆို၊ နင်၏ကိုယ်လည်း၊ နင်လိုရာရာ၊ မလိုက်ပါဘဲ၊ ဘာသာ လျောက်ရား၊ သဘောအားဖြင့်၊ လေးပါး ကြောင်း အင်၊ ပြုစီရင်သော်၊ ဖြစ်ချင်တတ်တိုင်း၊ ပျက်ချင်တိုင်းပင်၊ မဆိုင်းပုံသေ၊ ဖြစ်ပျက်ချေ၏။</p> <p>* သုံးထွေသာသနာ၊ ထွန်းခိုက်ခါဝယ်၊ သမ္ဘာမြင့်မောက်၊ ကံကောင်းထောက်၍၊ တယောက်ထူးလည်၊ ဖြစ်ပေ သည်ဟု၊ အတည်နှလုံး၊ စွဲယူသုံး၍၊ မြင့်ဆုံးမြင့်လှ၊ ဤ ဘဝဝယ်၊ လောဘနယ်တွင်း၊ ကျွန်စာရင်းမှ၊ လွတ်ကင်း ဘို့ငှါ၊ လေး သစ္စာကို၊ ယထာဘူတ၊ သိထိုက်လှပြီ၊ ခေတ်မှ လွဲသွေ၊ ဖြစ်ရချေသော်၊ လေးထွေပါယ်ထဲ၊ နှောင်ကြိုးတဲ၍၊ မြှုပ်မြဲမြှုပ်အောင်၊ နင့်ကိုဆောင်လိမ့်၊ အမှောင်ကိလေ၊ မိုက်ကင်းတွေကို၊ စစ်မြေအလား၊ ခန္ဓာငါး၌၊ သုံးပါး လက္ခဏူ၊ မှတ်တိုင်ထူ၍၊ ငါးဆူဗိုလ်မင်း၊ ဖော်တသင်းနှင့်၊ စစ်ခင်းပြီး သော်၊ အောင်စည် ဆော်လျက်၊ မြို့တော်ဝင်ရန်၊ တိပဋ္ဌာန်ဟု၊ လေးတန်တံခါး၊ ဖွင့်သောအားဖြင့်၊ ရှစ်ပါးမဂ္ဂင်၊ စလွယ်ဆင်၍၊ ပလ္လင်သဘွယ်၊ ဖိုလ်လေးသွယ်၌၊ စမ္ပယ် နိုင်မှ၊ ချမ်းသာရ၍၊ ဒုက္ခနင့်မှာ၊ ငြိမ်းလိမ့်သာတည်း။</p> <p>* တဏှာဘုရင်၊ နင့်သခင်၏၊ လိုအင်လိုက်လျော၊ မိုက် သဘောနှင့်၊ မိုက်ဇောရေတွေ၊ မွန်း၍နေသော်၊ လှိုင်းလေ ပြင်းပြ၊ ပင်လယ်ဝ၌၊ မျောရမည်မှာ၊ မလွဲရာသည်။ သစ္စာမြင်မှ တင်မည်တည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တဏှာ မာန ဒိဋ္ဌိဟူသော ဂါဟသုံးတန် စွဲမှားဟန်ပြ ဆုံးမစာ လင်္ကာ သုံးပိုဒ်</h3> <p>၁။ ဆိုပိမ့်ဟုတ်ရာ။စေ့စေ့နာလော့၊ ခန္ဓာငါးဝ၊ သက္ကာယ၏၊ ခေတ္တယာယီ၊ ပြည့်စုံသည်ကို၊ အတည်ခိုင်မြဲ၊ ပင်ကိုပဲဟု၊ စွဲကြီး စွဲကာ၊ ဝိပလ္လာဖြင့်၊ ပမာသရုပ်၊ ဒါရုဏ်ထုတ်သော်၊ စက်ဆုတ် ဖွယ်မျိုး၊ ဘင်ပုပ်အိုး၌၊ ခိုကိုးရာပင်၊ တကယ် ထင်သည်၊ စိတ်မြင်မှောက်မှား၊ ခွေးမိုက်လားသို့၊ မနားမနေ၊ ပျက်ပြုန်းကြေသည်၊ အသေကောင်ပုပ်၊ ခန္ဓာရုပ်ကို၊ ပိုက်ထုပ်တွယ်တာ၊ ခိုကိုးရာဟု၊ ငါတလူလူ၊ အလံထူလျက်၊ မာန်မူစွင့်စွင့်၊ ခွေးစိတ်မြင့်၍၊ ဝင့်မှုဝါမှု၊ မောက်မာမှုကြောင့်၊ ဒုစရိုက်အင်၊ ကြွေးမည်တင်လျက်၊ ကြွေးရှင်ငရဲ၊ မီးပုံထဲသို့၊ ထပ်လဲဖန်ခါ၊ ဆင်းကြရှာသည်။ ငါငါမာန စွဲလို့ကို။</p> <p>၂။ မျက်တောင်တယှက်၊ လျှပ်တပြက်နှယ်၊ အသက်နည်းပါး၊ အနာများ၍၊ ခေါင်းပါးလူဖြစ်၊ ပူခြစ်လောင်စာ၊ ဗျာပါပွေရှုပ်၊ စည်းစိမ်, နုပ်ကို၊ ဟုတ်လိမ့်နိုးနိုး၊ အထင်မျိုးနှင့်၊ ချစ်ကြိုး ဖွဲ့နှောင်၊ ခုတိုင်အောင်တည့်၊ ပုပ်ကောင် စင်းစင်း၊ ထွီဖွယ် ရင်းကို၊ နနွင်းဆားနယ်၊ ငါးသဖွယ်သို့၊ တင့်တယ်လှဆန်း၊ ယာယီပန်းကို၊ စူးစမ်းဆင်ခြင်၊ ဘိတ်မမြင်ကဲ့၊ မီးတွင်အပူ၊ ရှိပါမူလည်း၊ နီဖြူရောင်ဝင်း၊ ဖုံးလွှမ်းခြင်းကြောင့်၊ ပူခင်းဆိုင်ဆိုင်၊ မမြင်နိုင်ဘဲ၊ အပြိုင်ဆင်းကာ၊ သေကြ ရှာသား၊ ရောင်ဝါရွှန်းစက်၊ ပေါ်ရံမက်သည့်၊ ပရွက်ပလူ၊ ပိုးအတူလျှင်၊ အပူရှိန်ရှိန်၊ ခန္ဓာအိမ်၌၊ ပညိန်စူးရှ၊ လင်း မရ၍၊ သုခ ခြောက်မည်၊ အပေါ်ရည်ကို၊ အတည်ရှိမြဲ၊ ချမ်းသာဘဲဟု၊ ချစ်စွဲပြင်းထန်၊ ဥပါဒါန်ဖြင့်၊ သံသရာလုံး၊ တုံးကြီးတုံး၍၊ မဆုံးအိုနာ၊ သေကြရှာသည်။ ငါငါရာဂ စွဲလို့ကို။</p> <p>၃။ ကံ, စိတ်, ဥ, ဟာ၊ ကြောင်းလေးဖြာနှင့်၊ ဝီသာစတု၊ ပစ္စည်းစုတို့၊ မှုအသီးသီး၊ ပြုဖန်တီး၍၊ ရုံးစည်းညီထွေ၊ သိန်းကုဋေလျှင်၊ တွက်ရေများဖြင်၊ ဘုတ်လေးအင်တို့၊ ပင်ကိုမူမှန်၊ ဖြစ်လာဟန်မှာ၊ သဏ္ဌာန်ကြီးငယ်၊ နှင်းပေါက် ရွယ်မျှ၊ အကယ်လုံးလုံး၊ ကင်းဆိတ်သုဉ်း၏၊ စည်းလုံးညီညာ၊ သိန်းများစွာတို့၊ မကွာရုံးစု၊ ဖြစ်ပွါးမှုကြောင့်၊ အထုအထယ်၊ ရှိသောနှယ်သို့၊ အကယ်ထင်ရ၊ ရိပ်ရောင် မျှကို၊ အတ္တအစွဲ၊ မြဲကြီးမြဲ၍၊ မိုက်ခဲဆင့်ဆင့်၊ တောင်နှယ်မြင့်သား၊ နှိုင်း သင့်ပုံယူ၊ ပမာမူသော်၊ ဖလ်ဂူအပြင်၊ ရိပ်ရောင်ထင်သည်၊့ အဆင်တူစုံ၊ ကိုယ့်ရုပ်ပုံကို၊ အကုန်စေ့စပ်၊ ကဲမခပ်ဘဲ၊ လွဲမှတ်အယူ၊ ကိုယ့်ရန်သူဟု၊ ငြူစူမျက်ငွေ့၊ ချောင်းချောင်း ဝှေ့သည့်၊ ခြင်္သေ့ အလား၊ မိုက်လုံးထွား၏၊ ဓာတ်သားနိမိတ်၊ သဏ္ဌာန်ရိပ်ကို၊ ဒိဋ္ဌိစရိုက်၊ အမှောင်တိုက်လို့၊ အမိုက်ထူ ပြော၊ အကာတောဝယ်၊ ဗျာမောကျယ်၍၊ ဆုံးမတွေ့ဘဲ၊ ခုနေ့တိုင်တိုင်၊ ဝဋ်ဒီ ဆိုင်တွင်၊ ဖြိုင်ဖြိုင်ထပ်လဲ၊ ငါကြိုးဆွဲ၍၊ မြှုပ်မြဲမြှုပ်ခါ၊ မျောကြရှာသည်။ ။ငါငါဒိဋ္ဌိ စွဲလို့ကို။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း ဆုံးမစာ လင်္ကာ</h3> <p>မှတ်ခါစွဲယူ။ များဗိုလ်လူတို့၊ နိဗ္ဗူမရ၊ ဆင်းရဲကြလိမ့်၊ လောကသုံးခွင်၊ ဘုံအပြင်ဝယ်၊ ဖြစ်လျှင် ပျက်မြဲ၊ မှန် မလွဲတည့်။ သုံးစွဲဘို့ရာ၊ မြတ်ဥစ္စာကို။ ကြမ္မာကံပေး၊ ရပြန်သေးလည်း၊ ပျက်ရေးတဘန်၊ တွေ့ကြုံပြန်၏၊။ ချစ်လျှံဆူဝေ၊ ချစ်ဆွေတွေနှင့်၊ ချစ်လေသမျှ၊ ပေါင်းဆုံ ရလည်း၊ ခွဲရမည်မှာ၊ မလွဲသာတည်း။ရှည်စွာ အသက်၊ တည်ရှိလျက်လည်း၊ ပုခက်နှင့်ပေ၊ ဝေးလေလေတည့်၊ နီးလေပျဉ်ခေါင်း၊ အမှန်အောင်းလိမ့်၊ အကြောင်းမလျော်၊ သုံးရက်ကျော်က၊ ပုပ်စော်ညှီနံ၊ ရန်တွေ့ပြန်သို့၊ အမှန် ချစ်သူ။ မကပ်မူဘဲ၊ လျစ်လျူရှုသုံး၊ တကယ်မုန်း၏၊။ နောက်ဆုံးရောက်ခါ၊ မြို့ပြည်ရွာနှင့်၊ ဆွေဉာအများ၊ စွန့်ပယ်ထား၍၊ သွားရာအပြီး၊ လူမနီးသည့်၊ တောကြီး ဆိတ်ညံ၊ မြေသုသာန်ဝယ်၊ မြုှပ်နှံဘိခြင်း၊ ခြောက်ပေတွင်း ၌၊ စင်းစင်းအိပ်ကာ၊ မလွဲသာဘဲ၊ နေရမြဲကို၊ စွဲစွဲမှတ်ကာ၊ ဆင်ခြင်ပါလော့။သင်္ခါရမြုံ၊ လောကီဘုံ၌၊ ခိုလှုံဝင်စံ၊ ပုထုဇန်တို့၊ လောကဓံလွတ်ကြောင်း၊ လမ်းကောင်းမဂ္ဂင်၊ ရှစ်အင်ဓမ္မ၊ အဝဝကို၊ နေ့ညမကွာ၊ ကြိုးစားရာသည်။ ခေမာရောက်မှ အေးမည်တည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ပြန်လွန်တော်မူရာဝယ် ဖွဲ့ဆိုရေးသားအပ်သော ရတုပိုဒ်စုံ</h3> <p>၁။ သကျကေသရီ။ တုမမှီသား၊ အင်္ဂိရသ၊ မြတ်ဗုဒ္ဓ၏၊ ထွန်းပရောင်ဝါ၊ နှစ်ထောင်သာ၍၊ လေးရာ သက္ကရာဇ်၊ သာသနာခေတ်တွင်၊ တက်သစ်ဥဏှဂူ၊ နေတဆူသို့၊ ဇဗ္ဗူသောင်းတွင်း၊ ဘုန်းရောင် လင်းသား၊ ဖက်ကင်းဇာနည်၊ မြတ်လယ်တီဟု၊ မြန်ပြည်ထွတ်ဖူး၊ တို့သက်မှူးသည်၊ ရှည်ကြူးမြင့်ခေါင်၊ သာသနာရောင်ကို၊ ငါးထောင်မိုမောက်၊ မြူမဖောက်ပဲ၊ လင်းတောက်ထိန်ဝေ၊ ကွန့်မြူးစေဟု၊ မဟေဝီရိယ၊ ပဓာနဖြင့်၊ သတ္တပညာ၊ သို့စဉ်ကြာအောင်၊ သာသနာကျိုး၊ တိုင်းပြည်ကျိုးကို၊ သည်ပိုးအန်ခဲ၊ ထမ်းဆောင်ဆဲတွင်၊ ထူးကဲဂုဏ်သိရ်၊ နတ်ဒေဝိန်တို့၊ ထိန် ထိန်ပလွှား၊ နတ်ရထားဖြင့်၊ မြတ်ဖျားဘုန်းဝေ၊ ကြွရောက် လေသည်။ ကဝေအဂ္ဂ ဖူးခေါင်ဘုရား။</p> <p>၂။ အဂ္ဂပဝေဒီ။ ချိုဆိမ့်အီသား၊ မြိက်ဆီရသ၊ မြတ်ဓမ္မကို၊ မြို့ပြပြည်ရွာ၊ နယ်တကာသို့၊ ဒေသစာငြမ်း၊ ကြွချီလှမ်း၍၊ သက်တမ်းရာကျော်၊ တည်ပါသော်မူ၊ အဟော်ဝတ၊ ကောင်းလေစွဟု၊ တမ်းတနေဆဲ၊ ရုတ်ခနဲလျှင်၊ ဖယ်လွဲ လျစ်လျူ၊ ရှုတော်မူ၍၊ ဝင်းဖြူစိန်သီး၊ ထိန်ထိန် ညီးသည့်၊ ကျောင်းကြီးရွှေဘုံ၊ အလုံးစုံနှင့်၊ ပုံပုံပေါများ၊ တပည့်သားကို၊ ပစ်ထားစွန့်ခွါ၊ ထက်ဝေဟာသို့၊ ပဉ္စာအဋ္ဌ၊ ဒွိဧကဟု၊ တွက်ဆရောက်လာ၊ နှစ်ကောဇာတွင်၊ ပထမာ သဠှီ၊ ခါကောင်းညီသား၊ ပုဏ္ဏမီစေ့၊ ဆင်မင်းနေ့ဝယ်၊ ချမ်းမြေ့ ချိန်တော်၊ နှစ်ချက်ဆော်၍၊ စွန်းကျော်မိနစ်၊ သုံးဆယ် ခေတ်တွင်၊ သက်စစ်ဇီဝေ၊ ပြောင်းကြွလေသည်။ ပရမေ သကျ မှူးဆောင်ဘုရား။</p> <p>၃။ ဘဂျမဟေသီ။ စုံပြည့်ညီသား၊ မဟီတိုက်ဗွေ၊ ကျွန်း လုံးဝေမျှ၊ သုံးထွေသာသနာ၊ ပြုပြီးခါလျှင်၊ ရညဝါလေ့၊ ကိုယ်တည်းမွေ့လျက်၊ လောက်လွေ့ကျင့်စင်၊ မြတ်ဓု တင်နှင့်၊ တပင်ကထွက်၊ တပင်သက်၍၊ တောနက်တောင် ခြေ၊ ချောင်ဝ နေဝယ်၊ ကိလေနုသယ၊ ပြာသို့ကျအောင်၊ သုံးဝပရိညာ၊ ဘာဝနာကို၊ ခန္ဓာအသက်၊ မငဲ့ကွက်ပဲ၊ ရက် ရက် စွန့်ပယ်၊ မှောင်မျိုးကွယ်အောင်၊ လေးသွယ် အင်ဖြိုး၊ ကြိုးကြီး ကြိုးလျက်၊ ပယ်မျိုးမြစ်ဆုံ၊ ဒိဋ္ဌိမြုံကို၊ လုံးစုံကြေညက်၊ ဉာဏ်သန်လျက်ဖြင့်၊ ပယ်ဖျက်ခုတ်ထွင်၊ ပြီးအောင်မြင်၍၊ မဂ္ဂင်ရှစ်ဆူ၊ လင်းယဉ် ထူလျက်၊ ကြည်ဖြူငဲ့ညှာ၊ နတ်ဗြဟ္မာ ကို၊ သုဒ္ဓါမြိုက်ရည်၊ တိုက်ဦးမည်ဟု၊ မထေရ်ဘုန်းဝေ၊ မြန်းကြွလေသည်။မဟေဘဂျ ဥသျှောင်ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>မြင်းကောင်းဇာနည် အညီဖော်ပြ ဓမ္မကထာ</h3> <p><b>အပ္ပမတ္တော ပမတ္တေသု၊ သုတ္တေသု ဗဟုဇာဂရော။</b></p> <p><b>အဗလဿံဝ သီဃေဿာ၊ ဟိတွာ ယာတိ သုမေဓသော။</b></p> <p><b>ပမတ္တေသု</b>=ဒိဋ္ဌိ, မာန, သရာဂဟု ပြင်းပြသည်းဝှန် အဆိပ်မွန်၍ အလွန်အကျူး မေ့မူးသောသူတို့တွင်၊ <b>အပ္ပမတ္တော</b>=သတိပညာ ခိုင်လုံ စွာဖြင့် ပယ်ခွါသတ်ဖြတ် အဆိပ်ပြတ်အောင် ထပ်ကြပ်မကွာ ဘာဝနာကို ဘယ်ခါ မယွင်း နှလုံးသွင်းဖြင့် မေ့လျော့ခြင်း မရှိထသော၊ <b>သုတ္တေသု</b>= သတိပညာ ဝဲယာမျက်လုံး ပိတ်ကာဖုံး၍မှောင်လုံးကိလေ တိုက်ခန်း ဗွေဝယ် သန်းဝေ ငိုက်မျည်း အအိပ်သည်းသောသူတို့တွင်၊ <b>ဗဟုဇာဂရော</b>= နေလပမာ ပညာ ဆီမီး ထွန်းညှိပြီးလျှင် မှောင်ကြီးကိုခွါ ကြည်လင်စွာနှင့် မျက်နှာပွင့်လင်း များသောနိုးကြားခြင်းရှိပေထသော၊ <b>သုမေဓသော</b>= အသိအလိမ္မာ ပညာပေါများ ဉာဏ်ကြီးမားသောပုဂ္ဂိုလ်သည်၊ <b>သီဃေဿာ</b>=ခြေလက်အင်္ဂါ ခိုင်မာဖွံ့ထွား ခွန်အားကြီးလှ ဇာနေယျဟု ပြည့်ဝဗွေကြန် လျင်မြန်ပေါ့ပါး သောမြင်းကြီးသည်၊ <b>အဗလဿံ</b>=အားအင် ကင်းမဲ့ ချဲ့ယဲ့ကျုံလှီ မညီဗွေသွား မြင်းအများကို၊ <b>ဟိတွာ</b>=ခရီးမိုင်တာ ဝေးစွာကွာခြား ချန်ထားပစ်စွန့်၍၊ <b>ယာတိ ဣဝ</b>=အပြေးစိုင်းကာ ရောက်လိုရာသို့ မကြာထုတ်ချောက် နေ့ခြင်း ပေါက်အောင် သွားရောက် နိုင်သကဲ့သို့၊ <b>တထာ</b>=ထိုမြင်းကောင်းဇာနည် အညီပုံယူ အလားတူသာ လျှင်၊ <b>ဒုပ္ပညံ</b>=သတိကင်းမဲ့ ချဲ့ယဲ့ဉာဏ်အား ရှင် လူများကို၊ <b>ဟိတွာ</b>= သံသရာနယ် တောကြီးလယ်တွင် လွှဲဖယ်ရှောင်ရှား ပစ်ခွါထား၍၊ <b>ယာတိ</b>= အပြေးစိုင်းခါ မြို့ခေမာသို့ လျင်စွာထုတ်ချောက် ရုတ်ခြည်းပေါက်အောင် သွားရောက်နိုင်ပါပေတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ခြောက်ပေတွင်းဝယ် စင်းစင်းအိပ်ရ ဤကာယ</h3> <p><b>ပုဋ္ဌော ပုဋ္ဌောပိ ယံကာယော၊ ဘုဝိ ရောဂါသယီ သယီ။</b></p> <p><b>ကတံ ကတံ မုဓာတော န၊ တဒတ္ထံ ဒုစ္စရေ စရေ။</b></p> <p><b>အယံကာယော</b>=ခန္ဓာကိုယ်ရုပ် မသာလောင်းအစစ်ဖြစ်သော ဤအကောင်ပုပ်ကြီးသည်၊ <b>ပုဋ္ဌော ပုဋ္ဌောပိ</b>=နေ့စဉ်နေ့စဉ် စားပွဲပြင်ဝယ် ချိုချဉ်ဆိမ့်အေး ရသာပေး၍ ကျွေးမွေးသုတ်သင် ဘယ့်ကလောက် ပြုပြင်ပါငြားသော်လည်း၊ <b>ရောဂါသယီ</b>=ကျင်နာညစ်ဆိုး ရောဂါမျိုးတို့ အုပ်စိုးတည်ရာ အနာရုံကြီးအစစ် ဧကန်ဖြစ်ချေ၍၊ <b>ဘုဝိ</b>=တခါရောက်က တခေါက်မပြန် သုသာန် သင်းချိုင်း မြေလုပ်တိုင်း၌၊ <b>သယီ</b>=ဥစ္စာစည်းစိမ် ဂုဏ်တသိရ်နှင့် ထိန်ထိန်ဝတ်စား မော်ကြွားဝင့်ဝါ မောက်မာခဲ့သမျှ ဗိုင်းဗိုင်းကျ၍ ဖွဲလောက်မျှမတန် ညှီနံသိုးပုပ် စက်ဆုပ်ရွံရှာ ဉာတကာအားလုံး ရွံမုန်းမသတီ တထွီထွီနှင့် ပြည်ရွာကိုကွင်း ခြောက်ပေတွင်းဝယ် စင်းစင်းကြီးနေရလေတော့၏၊ <b>ကတံ ကတံ</b>=စည်းစိမ်ရှိသလောက် အိပ်သွန် မှောက်၍ အမြောက်အမြား စားရန်ဝတ်ရန် ဆမတန်ဘဲ ဆယ်ပြန်ထပ်လောင်း ကောင်းထက်ကောင်းအောင် သောင်းကုန်သိန်း ကုန် အားလုံးပုံ၍ စုံစုံနှံ့စပ် ပြုပြင်အပ်သမျှ အရေးအရာတွေသည်၊ <b>မုဓာ</b>=စုတေသောခါ ဘာတခုမျှ စမ်းမရဘဲ ကွယ်ပပြုန်းတီး အလုံးစုံပျက်စီး လေသောကြောင့် အချည်းနှီးသာလျှင်တည်း၊ <b>အတော-တသ္မာ</b>=ထိုသို့ သက်စွန့်ကြိုးပမ်း နေ့စဉ်ထမ်း၍ ပင်ပန်းကြီးစွာ ဖွယ်ဖွယ်ရာနှင့် တွယ်တာယုယ ပြုသမျှလည်း သဲကျရေလျဉ် ကဲ့အသွင်သို့ လိုအင်မပြီး အချည်းနှီးသာဖြစ်ရလေသောကြောင့်၊ <b>တဒတ္ထံ</b>=ထိုအနှစ်ကင်းသုဉ်း ထင်းတုံးလက်ပံ ရုပ်နှင့်နာမ်ကို ပြုပြင်ရန်အလို့ငှါ၊ <b>ဒုစ္စရေ</b>=မကောင်းညစ် ဆိုး မီးပင်ပျိုးသည့် ပြစ်မျိုးမှုမိုက် ဒုစရိုက်တို့ကို၊ <b>န စရေ-နစရေယျ</b>= တနပ်စာမျိုး တပွဲတိုးဉာဏ် စိတ်အကြံဖြင့် ဖောက်ပြန်ဖောက်လွဲ နောင်ဆင်းရဲအောင် ဘယ်နည်းနှင့်မျှ မကျင့်ပေရာသတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ဦးခေါင်းလောင်မီး အရေးကြီးစွာ တရားရှာလော့</h3> <p><b>ကာ မေ ကာမေသနာယေယျ</b>၊<br> <b>ကာလော ကာလော မတေဋ္ဌိယာ</b>။<br> <b>ပူရေ ပူရေတဗ္ဗံ ဓမ္မံ</b>၊<br> <b>အဒ္ဓါ အဒ္ဓါန သံသရံ</b>။ ။</p> <p><b>ကာမေသနာယ</b>=သောက်လေငတ်လေ ဆားငန်ရေသို့ ငါးထွေ အာရုံ ကာမဂုဏ်ကို တော်ရုံနှိုင်းချင့် သင့်ရုံမနေ အထွေထွေ ရှာမှီးသဖြင့်၊ <b>မေ</b>=ငါ့အား၊ <b>ကာ</b>=အဘယ်မှာလျှင် သံသရာလမ်းကြောင်း ကောင်းနိုင်စရာ ရှိပါတော့မည်နည်း၊ <b>ကာလော</b>=အသက်ကိုခွင်း စက်ကြိုးသွင်းသည့် သေမင်း ယုတ်အမိုက်ဆိုးကြီးသည်၊ <b>ဧယျ</b>=နှစ်, လ, နေ့, ရက် မချိန်းချက်ဘဲ ဆက်ဆက်ကြီး လာရောက်တော့မည်တကား၊ <b>အမတေဋ္ဌိယာ</b>=စက်ရှင် သေမင်း သူ့လက်တွင်းက လွတ်ကင်းဝေးကွာ ချမ်းသာရာကို ခန္ဓာ အသက် မငဲ့ကွက်ဘဲ ရက်ရက်ရဲရဲ အားခဲ၍ရှာမှီးခြင်းငှါ၊ <b>ကာလော</b>= သီးမျိုးစုံစွာ ပဒေသာဘဝ ခုတွေ့ရ၍ နေ့ညမကွာ ချိန်အခါ သင့်လျော် လှလေပြီ၊ <b>အဒ္ဓါနံ</b>=ဘဝဘဝါ ဤမျှသာဟု သင်္ချာဂဏန်း ဆုံးခန်းမမှီ ရှည်လျားစွာ ကာလပတ်လုံး၊ ဝါ=နာပွဲသေပွဲ ခြိမြ့်ခိမ့်သဲ၍ ထပ်လဲပူပန် သိမ့်သိမ့်ညံသော သံသရာခရီး လမ်းရှည်ကြီး၌၊ <b>သံသရံ-သံသရန္တော</b>= မြုပ်ချည်ပေါ်ချည် အတည်မနား ဆုံလည်နွားသို့ ကျက်စားရသူ ဗိုလ်လူအများသည်၊ <b>ပူရေတဗ္ဗံ</b>=စ, လယ်, အဆုံး သုံးပါးလုံးပင် ကောင်းစုံ လင်၍ တွင်တွင်ဆည်းပူး အထူးဖြည့်ကျင့် အပ်သော၊ <b>ဓမ္မံ</b>=ကျွတ်ဘို့ဧကန် တရားမှန်ကို၊ <b>အဒ္ဓါ</b>=မချွတ်မလွဲ တသန်ထဲ သာလျှင်၊ <b>ပူရေ ပူရေယျ</b>= ဦးခေါင်း လောင်မီး အရေးကြီးသို့ သုတ်သီး သုတ်ပြာ ပါယ်နှင့်ကွာအောင် ဘာဘာကိုမျှ မယုယဘဲ စိတ်ချ၍သာ ဖြည့်ကျင့် ဆည်းပူးရာ၏။</p> <p>---*---</p> <h3>သမုဒယရှုပ်သမျှ ဒုက္ခများစွာ ဖြစ်မည်သာ</h3> <p><b>ပေမတော ဇာယတေ သောကော၊ ပေမတော ဇာယတေ ဘယံ</b>။<br> <b>ပေမတော ဝိပ္ပမုတ္တဿ၊ နတ္ထိ သောကော ကုတော ဘယံ</b>။</p> <p><b>ပေမတော</b>=အဘော်ရှိမှ ချမ်းသာရမလောက် အထင်ရောက်၍ မှောက်မှောက်မှားမှား တရားမဝင် ခင်မင်မှုမျိုး မီးလောင်စာ စနက်ပျိုးမိ သောကြောင့်၊ <b>သောကော</b>=နေရေးထိုင်ရေး အိမ်ထောင်ရေးနှင့် စားရေး သောက်ရာ အဖြာဖြာဝယ် စိတ်မှာထင်လောက် မပြီးမြောက်၍ ရောက် တတ် ထွေလာ ခွေးနာလောက်ကိုက် စိတ်အိုက်ကိုယ်ပူ ယူကြုံးမရ ဖြစ်ရလေခြင်း ဖြစ်လေခြင်းဟု ထန်ပြင်းပူရှိန် စိုးရိမ်အားကြီး မိုးကြိုး စက်လောင်မီးဟုန်သည်၊ <b>ဇာယတေ</b>=အဘော်သွေးသမျှ ဘဝသံသရာ ကမ္ဘာဘာဝယ် မကွာနိစ္စ ဖြစ်ပွါးရလေတော့၏၊ <b>ပေမတော</b>=ဧကစာရီ နေရသည်ကို မသတီဘဲ အထင်လွဲ၍ သဟဲဘော်ရွေ ချစ်ဆွေရှာဘို့ နှစ်မြို့ခုံမင် ကြင်နာမှုမျိုး မာလောနွယ် ပျိုးမိလေသောကြောင့်၊ <b>ဘယံ</b>= မာလောနွယ်ဖုံး၍ ပင်လုံးယွင်းယို ပြိုသည့်အနေ ချစ်ဆွေမှုကြီး ရတက်မီး ကြောင့် အူသည်းလှိုက်လှိုက် တရှိုက်ငင်ငင် ပူပင်ရမှု ဘေးအစုသည်၊ <b>ဇာယတေ</b>=အဖော်ရှိသမျှ ဘဝသံသရာ ကမ္ဘာဘာဝယ် မကွာနိစ္စ ဖြစ်ပွါး ရလေတော့၏၊ <b>ပေမတော</b>=ခင်မင်တွယ်တာ ကြင်နာစုံမက် မိုးကြိုးစက် ကြီးမှ၊ <b>ဝိပ္ပမုတ္တဿ</b>=ကြံ့ချိုပမာ ဧကစာနေ ပစ္စေမြတ်ဖျား ပုံအလားသို့ အများဘော်ရွေ မရှိစေဘဲ တကိုယ်ရေ တကာယ နေထိုင်မှသာ ဒုက္ခကင်းမည် ဖြစ်တော့သည်ဟု အတည်စိတ်စွဲ ဘော်သဟဲကို ဖယ်လွှဲ လွတ်မြောက်သောပုဂ္ဂိုလ်အား၊ <b>သောကော</b>=စိုးရိမ်မှုကြီး မိုးကြိုးမီးသည်၊ <b>နတ္ထိ</b>=မရှိကင်းကွာ ငြိမ်းချမ်းသာလေ၏၊ <b>ဘယံ</b>=ကြောက်ဖွယ် လန့်ဖွယ် သွယ်သွယ်သောဘေး ပူဘို့ရန်အရေး သည်၊ <b>ကုတော အတ္ထိ</b>=အဘယ်မှာ လျှင် ရှိပါတော့အံ့နည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ခေါ်ဝေါ်ရုံရှိ သမုတိကို စွဲသိငါဘဲ အယူလွဲ၏</h3> <p><b>အက္ခေယျသညိနော သတ္တာ၊ အက္ခေယျသ္မိံ ပတိဋ္ဌိတာ</b>။<br> <b>အက္ခေယျံ အပ္ပရိညာယ၊ ယောဂ မာယန္တိ မစ္စုနော</b>။ ။</p> <p><b>အက္ခေယျသညိနော</b>=ကမ္ဘာဦးသား လူအများတို့ တင်စားတော် လျော် ခေါ်ဝေါ်ရသော အတ္တဇီဝါ ငါငါသူသူ လူလူနတ်နတ် သမုတ်အပ် သည့် ပညတ်ဝေဝုစ် စကားနုပ်ကို အဟုတ်လိုပင် အထင်ကြီးမား မှတ်မှား ခြင်း ရှိနေကြကုန်သော၊ <b>အက္ခေယျသ္မိံ</b>=ခေါ်သံငင်သံ တကယ့်ဟန်ဖြင့် အသံကြူကြူ ကြားပါမူလည်း ခေါ်သူဘယ်မှ ရှာမရသော တောဝ တောင်ယံ ပဲ့တင်သံသို့ လူ့ထံနတ်ရွာ ဗြဟ္မာအကုန် အလုံးစုံဝယ် ခေါ်ရုံ ကာမျှ ခေါ်ဝေါ်ရသော မိန်းမယောကျ်ား သမုတိသစ္စာစကား၌၊ <b>ပတိဋ္ဌိတာ</b>=တဏှာစွမ်းငြိ ဒိဋ္ဌိအစွဲ မြဲကြီးမြဲ၍ ငင်ဆွဲမလှုပ် မပြုတ်မပြည် ညဉ့်တာရှည်အောင် တည်နေမှောက်မှားကြကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>= လူရော နတ်ပါ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>အက္ခေယျံ</b>=ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါ ငါ သူတစ်ပါး ယောကျ်ားမိန်းမ ခေါ်သမျှကို၊ <b>အပ္ပရိညာယ</b>=မုချဆတ်ဆတ် ပရမတ်ဖြင့် ငါးရပ်ခန္ဓာ နှစ်ဖြာနာမ်ရုပ် အမှန်ဟုတ်၏ ပုဂ္ဂိုလ်သတ္တဝါ ဆိုသည်မှာကား ဆံလွှာခြမ်းမျှ စမ်းမရဘဲ လောကပညတ် ထိမ်းအမှတ်ဟု တတ်အပ်ပိုင်ပိုင် မသိနိုင်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>မစ္စုနော</b>=သုံးဆယ့်တစ်ဘုံ အလုံးစုံကို အကုန်ကြိတ်ဝါး အစိမ်းစားသည့် ဆိုးဝါးရုန့်ရင်း ရှင်သေမင်း၏၊ <b>ယောဂံ</b>= ရှေ့နောက်ဝဲယာ ဆယ်မျက်နှာတွင် တက်ရာကမ်းဆိပ် ဉာဏ်လမ်းပိတ်၍ ကြိုးထိပ် သွင်းနှောင် ကျဉ်းချုပ်လှောင်သည့် သုံးထောင် ထက်ဝက် ကိလေစက်ဟု ကွန်ယက်မြုံးတွင်း ထောင်အကျဉ်းသို့၊ <b>အာယန္တိ</b>=အယုတ် တမာ ဆိုးညစ်စွာသော တံငါသည်များ လိမ်းသုတ်ထားသည့် ဆန်းပြားရှုတ်ပွေ ကဇီရေကြိုက် လျှာလိုလိုက်သည့် ငါးမိုက်ပမာ ရသာချိုမြ မက်ဖွယ်ပြသော ငါးဝအာရုံ ကာမဂုဏ်ကော်ရေဆွဲသဖြင့် ကောက်ခနဲ လိုက်ပါကြရလေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>အတ္တအစွဲ ကွာရှဲစေရာ အနတ္တဝိဘာဝနာ</h3> <p><b>ပုတ္တာ မတ္ထိ ဓနာ မတ္ထိ၊ ဣတိ ဗာလော ဝိဟညတိ</b>။<br> <b>အတ္တာပိ အတ္တနော နတ္ထိ၊ ကုတော ပုတ္တော ကုတော ဓနံ</b>။</p> <p><b>ပုတ္တာ</b>=ရေးကြီးခွင်ကျယ် လူတို့နယ်၌ တကယ်အားထား ကိုးကား စရာ သားသက်လျာတို့သည်၊ <b>မေ</b>=ငါ့အား၊ <b>အတ္ထိသန္တိ</b>=ခိုင်ခိုင်လုံလုံ ပြည့်စုံစွာရှိကြပေကုန်၏၊ <b>ဓနာ</b>=နေရေးထိုင်ရေး စားရေးသောက်ရာ အဖြာဖြာ၌ လိုတာပြီးမြောက် ခရီးရောက်ဘို့ အထောက်အခံ မှန်ကြီး မှန်သော ကျောက်သံရွှေငွေ အထွေထွေသော ဥစ္စာတို့သည်၊ <b>မေ</b>=ငါ့အား၊ <b>အတ္ထိ သန္တိ</b>=ခိုင်ခိုင်လုံလုံ ပြည့်စုံစွာရှိကြပေကုန်၏၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>မညိတွာ</b>= ဒိဋ္ဌိသက္ကာ သူ့တွက်တာကြောင့် ကိုးရာမဟုတ် နာမ်နှင့်ရုပ်ကို ပိုက်ထုပ် သိမ်းဆည်း အထင်ကြီး၍၊ <b>ဗာလော</b>=ဓာတ်ဉာဏ်ပွင့်၍ အသင့်မမြင် သမ္ပဇဉ်ပါးရှား လူမိုက်များသည်၊ <b>ဝိဟညတိ</b>=သူ့ဘို့ငါ့ဘို့ သားလင်ဘို့ဟု မချို့မယွင်း လုပ်ခင်းဆောင်တာ သာမသာ၌ ဘယ်ခါမအား သွားလာ ပြောဆို ကိုယ်ရောနှုတ်ရော စိတ်ရောပူပင် မရွှင်မလန်း ပင်ပန်းဆင်းရဲ ရလေ၏၊ <b>အတ္တနော</b>=မိမိ၏၊ <b>အတ္တာပိ</b>-ကိုးလောက်ကားလောက် အား ထားလောက်ဖို့ မဖောက်မလွဲ အမြဲခိုင်ခန့် တည်တန့်နိုင်သော အခိုင်အမာ ငါငါဆိုသော အတ္တသော်မှလည်း၊ <b>နတ္ထိ</b>=မုချဆတ်ဆတ် ပရမတ်အနေ အားဖြင့် ထင်ရှားမရှိချေ၊ <b>ပုတ္တော</b>=အပေါ်ယံတွင် အမွှမ်းတင်၍ လူရှင်သမုတ် မဟုတ်မမှန် အသံလောက်မျှ သာဖြစ်သော သား သမီးဟူသည်၊ <b>ကုတော-အတ္ထိ</b>=အဘယ်မှာလျှင် ရှိတော့မည်နည်း၊ <b>ဓနံ</b>=အဋ္ဌကလာပ် ရုပ်ဓာတ်မှတပါး ကိုးစားစရာ ရတနာထွေထွေ ရွှေငွေဥစ္စာဟူသည်၊ <b>ကုတော အတ္ထိ</b>=အဘယ်မှာလျှင် ရှိပါတော့မည်နည်း၊ <b>နတ္ထိယေဝ</b>=ရုပ်နာမ်စင်းစင်း ဓာတ်ကိုချွင်း၍ ဘယ်သင်း သူငါ ဘယ် ဟာစီးပွါး ဘယ်တင်းက သမီးသားဟူ၍ အပ်ဖျားမျှ မရှိသည်သာ လျှင်တည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>အနိစ္စာနုပဿနာ ပွါးများစရာ</h3> <p><b>အနိစ္စာ ဝတ သင်္ခါရာ၊ ဥပ္ပါဒ ဝယ ဓမ္မိနော</b>။<br> <b>ဥပ္ပဇ္ဇိတွာ နိရုဇ္ဈန္တိ၊ တေသံ ဝူပသမော သုခေါ</b>။</p> <p><b>သင်္ခါရာ</b>=ကောင်းမှုဆိုးမှု ဝိညာဉ်စုနှင့် ဥတုပူအေး ကျွေးမွေးအစာ လေးဖြာကြောင်းအင် ပြုပြင်ပါမှ ဖြစ်ပေါ်ကြသော သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>အနိစ္စာဝတ</b>=ဖြစ်ပြီးသည့်နောင် တည်ထောင်ခိုင်မြဲ မရှိဘဲကြောင့် မမြဲလုံးလုံး အသုံးမကျ အနိစ္စတို့ ချည်းပါတကား၊ ဝါ=ပျက်ပြားချုပ်ဆုံး ဖြုန်းဖြုန်းပြိုကွဲ ကုန်သည့်နည်းကြောင့် မမြဲလုံးလုံး အသုံးမကျ အနိစ္စ တို့ချည်းပါတကား၊ <b>ဥပ္ပါဒဝယ ဓမ္မိနော</b>=ဖြစ်ဘို့အကြောင်း ပျက်ဘို့ အကြောင်း စုပေါင်းမိခါ သူသူငါကို မညှာမငဲ့ အရွဲ့အစောင်း မကောင်း ဆိုးညစ် ဖြစ်ချင်တတ်တိုင်း မဆိုင်းမရပ် ဒီလှိုင်းခပ်သို့ ဖြစ်တတ် ပျက်တတ်သော သဘောရှိကုန်၏၊ <b>ဥပ္ပဇ္ဇိတွာ</b>=အကြောင်းလေးအင် ပြုစီရင်သော် သင်နေပါဦး ဆိုင်ပါဦးဟု ညွတ်နူးသွယ်သွယ် ဘယ်ဘယ် သူမှ တားမရဘဲ အဓမ္မအတင်း မငြင်းဆန်သာ ဗြုန်းကနဲ ဖြစ်ပေါ်လာကြကုန်ပြီး၍၊ <b>နိရုဇ္ဈန္တိ</b>=တည်တန့်မြဲခိုင် မပျက်နိုင်အောင် စိုးပိုင်မရ ပျက်စီး ချိန်ကာလ၌ ချုပ်ဆုံးကွယ်ပျောက် ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်ကြလေကုန်၏၊ <b>တေသံ</b>=ထိုအလိုသို့မလိုက် အကြိုက်သို့မပါ ဖြစ်ချင်ရာဖြစ် ပျက်ချင်ရာ ပျက်ကြကုန်သော တေဘုမ္မက သင်္ခါရတရား ဟူသမျှတို့၏၊ <b>ဝူပသမော</b>= ကြွင်းမဲ့ရုပ်သိမ်း အကုန်ငြိမ်းရာ ခေမာအမတ အဘယပူရီ နိဗ္ဗာန်ဆိုတဲ့ ဘေးမဲ့ပြည်ကြီးသည်သာ၊ <b>သုခေါ</b>=နှိပ်စက်ပူပန် ဘောက်ပြန်ပျက်စီး ကြောက်လန့်ဘွယ် စနက်မီးတွေနှင့် အပြီးထက်ကြပ် စွဲကပ်ယှဉ်မှီ ခြောက်လီဖဿ ကြိတ်နယ်မှသာ ဖြစ်ပေါ်လာသည့် ဝေဒနာသုခ ဟူသမျှ ထက် အဆသင်္ချေ ရေတွက်၍မဆုံး ဆင်းရဲတွေလမ်းစတုံး၍ အချမ်းမြ ဆုံး အအေးဆုံးကြီးဖြစ်ပါပေသတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ဒုက္ခာနုပဿနာ ပွါးများစရာ</h3> <p><b>ဒုက္ခာ ဟဝေ ပဉ္စက္ခန္ဓာ၊ သူလာဝုတောဝ အာတုရာ</b>။<br> <b>သမ္ဗာဓာ အဒ္ဒုဗန္ဓောဝ၊ ဒိတ္တာဒီပေဝ ပါဏကာ</b>။</p> <p><b>ပဉ္စက္ခန္ဓာ</b>=ခန္ဓာငါးပါး ရုပ်နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>ဟဝေ</b>=စင်စစ်ဧကန် အမှန်မုချအားဖြင့်၊ <b>ဒုက္ခာ</b>=ကိလေသာအိုး ကြမ္မာဆိုးနှင့်အကျိုးဆက်ဆက် ဝဋ်သုံးချက်ကို တိုးတက်စေငှါ ကမ္ဘာဘာဝယ် ပူဆာရှုပ်ထွေး ဘယ် မအေးအောင် ဘေးသင့်စေခြင်း အကြောင်းရင်းကြောင့် ပူခင်းပင်လယ် မကကျယ်၍ ကြောက်ဖွယ်မုချ ဒုက္ခတို့သာလျှင်တည်း။ <b>သူလာဝုတောဝ</b>= အသက်ဝိညာဉ် အရှင်သားလျက် ကားစင်ထက်ဝယ် ခြေလက်နဖူး အင်ငါးဦး၌ သံဆူးမြမြ ပနက်ချ၍ ရင်ဝအပြင် ကြက်ခြေသွင်သို့ သန်လျင် လျှိုသွင်း ကွပ်မျက်ခြင်းကို မငြင်းဆန်သာ ခံရရှာသည့် ကြမ္မာဆိုးဝါး ရာဇဝတ်သားကဲ့သို့၊ <b>အာတုရာ</b>=ကိုးဆဲ့ရှစ်ဖြာ ရုပ်အနာနှင့် စိတ်မှာ စွဲရောက် အမြဲပေါက်သည့် မြားမြောက်ရောဂါ ထောင့်ငါးရာတို့ ဘယ်ခါမကင်း တံကျင်သွင်းသို့ ထန်ပြင်းလှိုက်လဲ ခံရနဲကြောင့် အနာခဲ အနာအိုးကြီးတို့သာလျှင်တည်း။ <b>အဒ္ဒုဗန္ဓောဝ</b>=ဦးခေါင်းလောက်သာ ပေါ်စေကာဖြင့် တွင်းမှာမြှုပ်လတ် မြေထိတ်ခတ်၍ ကျဉ်းကြပ်စွာလှ လှုပ်မရဘဲ သေဝပါးနီး ဒုက္ခကြီးကို ညည်းညူအော်ဟစ် စုံးစုံးနစ်အောင် အပြစ်ကြီးမား ဒဏ်သင့်သောအကျဉ်းသားကဲ့သို့၊ <b>သမ္ဗာဓာ</b>=ခန္ဓာအတွက် ရက်ဆက်မအား ဝတ်စား မှုတွေ ဗရပွေနှင့် နေ့ရက်မပြတ် ပူဆာတတ် သည့် အငတ်ကမ်းဆုံး မြေထိတ်တုံးကြောင့် နှလုံးအေးမြ ဘယ်တော့မှ လျှင် ထွက်စလမ်းတာ မသွားသာအောင် လကျ်ာကညှပ် လက်ဝဲပတ် သဖြင့် အလွန်ကျဉ်းကြပ်သော တရားတို့သာတည်း၊ <b>ဒီပေ</b>=အပူဓာတ်နှင့် ထက်ချပ်မကွာ လင်းရောင်သာသည့် တေဇာရှိန်ညီး မီးလျှံကြီး၌၊ <b>ပါဏကာဣဝ</b>=အပြင်ဘန်းလှ တွင်းကပူပင် ဖြစ်ပုံအင်ကို မမြင်နိုင်အား အထင်မှားသဖြင့် ထံပါးချဉ်းကာ ပျော်မြူးရာတွင် ခန္ဓာပြတ်စဲ တသဲသဲနှင့် သေပွဲသို့ဝင် အမြင်မသန် ပိုးဖလံကဲ့သို့၊ <b>ဒိတ္တာ</b>=နံ့သာတရှုပ် ချက်တဖြုတ်မျှ ကောင်းဟုတ်လေယောင် ပြင်ဟန်ဆောင်လျက် ပြောင်ပြောင်ထိန်ညီး ဆဲ့တစ်မီး၌ တားဆီးမရ ပြေးဝင်ကြ၍ မွမွကြေကွဲ ပြာလိုကြဲအောင် လောင်စွဲသောတရားတို့သာတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>အနတ္တာနုပဿနာ ပွါးများစရာ</h3> <p><b>အနတ္တာ မေ ပဉ္စက္ခန္ဓာ၊ ကသမ္ဗုရိဝ ရိတ္တကာ</b>။<br> <b>တုစ္ဆာ ဒပ္ပဏဆာယာဝ၊ သုညာ ပက္ခိပထော ယထာ</b>။</p> <p><b>ဣမေပဉ္စက္ခန္ဓာ</b>=ဤခန္ဓာငါးပါး ရုပ်နာမ်တရားတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>= မရင့်စေလို မအိုချင်ပါ မနာပါစေ မသေပါကြောင်း ဆုမွန်တောင်းလည်း တောင်းတိုင်းမရ တ,တိုင်းမမြင် ထင်တိုင်းမပေါက် အလျောက်ဘာသာ အာဏာဘုရင် ကြောင်းလေးအင်တို့ စီရင်လေသမျှ ဖြစ်ပေါ်ရသော အနတ္တတရားတို့သာတည်း။ <b>ကသမ္ဗုရိဝ</b>= လုံးဝန်းသဏ္ဌာန် တကဲ့ဟန်ဖြင့် ပေါ်ယံပြည့်တင်း ဖြူရောင်ဝင်းလျက် အတွင်းပတ်လည် အဆီသွေးသား လွန်ခေါင်းပါးသည့် ယောက်သွားခရုကဲ့သို့၊ <b>ရိတ္တကာ</b>=ပြင်ဘန်း၌သာ ထည်ဝါကြီးမား အနေကြွားလျက် တွင်းသားဓာတ်စစ် ဖွေရှာလစ်မူ အနှစ်သာရဟူသမျှနှင့် မြူစမယှဉ် အစဉ်ကင်းဆိတ်သော တရားတို့သာ တည်း၊ <b>ဒပ္ပဏဆာယာဝ</b>=သွားဟန်လာဟန် ပြုံးရယ်ဟန်နှင့် သဏ္ဌာန်တူစွာ မြင်ရပါလည်း စမ်းကာမတွေ့ ခေါ်၍မထူး ဦးလည်းမငြိမ့် ဓာတ်ရုပ်ပုံ မှန်ထင်ရိပ်ကဲ့သို့၊ <b>တုစ္ဆာ</b>=ငါယောင်သူယောင် ဟန်ဆောင်သည့်နှယ် ပြင်ကထယ်လည်း တကယ်ဆတ်ဆတ် အတွင်းဓာတ်နှင့် ကောင်းမြတ် ချမ်းသာ မင်္ဂလာသုခ ဟူသမျှနှင့် မြူစမနီး အချည်းနှီးသော တရားတို့သာ တည်း၊ <b>ပက္ခိပထောယထာ</b>=ဘေးဒဏ်ရန်မာန် အန္တရာယ်ခပင်း တွေ့ကြုံ လျဉ်းက မှီတင်းဘို့ငှါ မကွယ်ကာဘဲ ခိုရာမဲ့ထီး ကောင်းကင်ကြီးကဲ့သို့၊ <b>သုညာ</b>=ကိုးရာကွယ်ရာ အားထားရာမျိုး တစိုးတစိ မရှိလုံးလုံး အစွမ်းတုံး၍ အသုံးမကျသော တရားတို့သာတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>အနိစ္စဉာဏ်၊ အမြင်သန်မှ၊ ရုပ်နာမ်၌သာ ငြီးငွေ့ရာ၏</h3> <p><b>သဗ္ဗေ သင်္ခါရာ အနိစ္စာတိ၊ ယဒါ ပညာယ ပဿတိ</b>။<br> <b>အထ နိဗ္ဗိန္ဒတိ ဒုက္ခေ၊ ဧသ မဂ္ဂေါ ဝိသုဒ္ဓိယာ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=ကံ, စိတ်, ဥ, ဟာ ကြောင်းလေးဖြာတို့ ညီညာပေါင်းစပ် စဉ်မပြတ် အောင် ထပ်တလဲလဲ အမြဲစီစဉ် ပြုပြင်နိုင်မှ ဖြစ်ပေါ်ကြသော သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>အနိစ္စာ</b>= ဖြစ်ပေါ်သည်မှ ရှေးကဘယ်မှာ နောင်ခါဘယ်ဆီ ရှိလိမ့်မည်ဟု ရည် ညွှန်းဘို့ရန် နှစ်တန်စွန်းမြိတ် အရိပ်အဆင် ပြင်ပြင်ဆိတ်ကင်း ကွယ်သုဉ်း ခြင်းကြောင့် ဆီးနှင်းသဖွယ် တကယ်ခိုင်မြဲမှု မရှိကြလေကုန်၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယဒါ</b>=အကြင်အခါ၌၊ <b>ပညာယ</b>=တွင်းပြင်ထက်အောက် ထုတ်ချင်းပေါက် အောင် ထွန်းတောက်ဝန်းလျှံ ဉာဏ်မြင်မှန်ဖြင့်၊ <b>ပဿတိ</b>=အများသူငါ ထင်မှားရာသို့ ကွယ်ကာဖုံးဖိ သန္တတိအဆက် အကုန်ဖျက်၍ သက်သက် ရုပ်နာမ် သဘောမှန်ကို ဖန်ဖန်စေ့ရေ ရှုကြည့်လေ၏၊ <b>အထ</b>=ထိုရုပ်ဓာတ် နာမ်ဓာတ် ပရမတ်တို့ လတ်လတ် လောလော ရွေ့လျောဆုတ်ယုတ် ငုတ်တုတ်သေကြေ စနစ်တွေကို အနေကျကျ ရှုမြင်သောအခါသမယ၌၊ <b>ဒုက္ခေ</b>=နှိပ်စက်ပြုပြင် ပူပင်ဖောက်လဲ ဆင်းရဲစုပုံ ဒုက္ခဘုံ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>= ရုပ်နာမ်အပေါင်း မသာလောင်းကို ကောင်နိုးရာရာ ပြုပြင်ပါလည်း ပြုရာမရောက် ချုပ်ပျောက် သေဆုံး ပျက်ပြုန်းရမည် ဖြစ်တော့သည်ဟု မကြည်မသာ နစ်နာနှလုံး ရွံမုန်းငြီးငွေ့လေတော့၏၊ <b>ဧသ-ဧသော</b>=ဤ အနိစ္စဉာဏ် အမြင်သန်၍ ရုပ်နာမ်နှစ်လီ သိဉ္ဇိုဝ်းပြည်ဝယ် မကြည်မမွေ့ ငြီးငွေ့သော နိဗ္ဗိန္ဒဉာဏ်သည်၊ <b>ဝိသုဒ္ဓိယာ</b>=မြေထုရေထု လေထုမက ထူထပ်လှသော ပါပထွေထွေ ကိလေညစ်ကြေး ရွှံ့ညွံစေးတို့ ဝေးကြီးဝေး ကွာ လွန်စွာသန့်ရှင်း စင်ကြယ်ခြင်းငှါ၊ <b>မဂ္ဂေါ</b>=ခြိုက်ခြိုက်မြိုက်မြိုက် ဆိုက်လွယ်ရောက်လွယ် ရလွယ်သော လမ်းကြောင်းကြီးပေတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ဒုက္ခဉာဏ်၊ အမြင်သန်မှ၊ ရုပ်နာမ်၌သာ၊ ငြီးငွေ့ရာ၏</h3> <p><b>သဗ္ဗေ သင်္ခါရာ ဒုက္ခာတိ၊ ယဒါ ပညာယ ပဿတိ</b>။<br> <b>အထ နိဗ္ဗိန္ဒတိ ဒုက္ခေ၊ ဧသ မဂ္ဂေါ ဝိသုဒ္ဓိယာ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သင်္ခါရာ</b>=ကံ, စိတ်, ဥ, ဟာ ကြောင်းလေးဖြာတို့ ညီညာပေါင်းစပ် စဉ်မပြတ်အောင် ထပ်တလဲလဲ အမြဲစီစဉ် ပြုပြင်နိုင်မှ ဖြစ်ပေါ်ရသော သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>ဒုက္ခာ</b>= တစ်ထောင့်ငါးရာ ကိလေသာနှင့် ကြမ္မာဝိပါက် အဆက်ဆက်တို့ ဖွဲ့ယှက် ရစ်ရုံ ဝါးချုံမယွင်း ဝဋ်ဘုံခင်းကို ကြီးပြင်းစေမှု ဘေးအစုကြောင့် သုခမနွယ် ကြောက်မက်ဘွယ် ဒုက္ခတို့ချည်းသာတည်း၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယဒါ</b>=အကြင်အခါ၌၊ <b>ပညာယ</b>=ရောင်ဝါပြိုးပြက် ရိုးရက်ဝင်းထိန် အမျက်စိန်တနှုန်း ဉာဏ်မျက်လုံးဖြင့်၊ <b>ပဿတိ</b>=ဖုံးဖိကွယ်ကာ ဣရိယာကို ကောင်းစွာဖွင့်လှစ် ဓာတ်စစ်ပင်ရင်း အမြင်ရှင်းအောင် လင်းလင်း ထင်ထင် ရှုဆင်ခြင်၏၊ <b>အထ</b>=ထိုဝဋ်ခင်းဝဋ်နွယ် ရှည်ကြောင်းသွယ်၍ ကြောက်ဘွယ်ဧကန် စင်စစ်မှန်သော ခန္ဓာနာမ်ရုပ် အပူထုပ်ကို ဟုတ် တိုင်းထင်ထင် ရှုမြင်သောအခါသမယ၌၊ <b>ဒုက္ခေ</b>=နှိပ်စက်ပြုပြင် ပူပင်ဖောက်လွဲ ဆင်းရဲစုပုံ ဒုက္ခဘုံ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=အေးဘွယ် ကြည်ဘွယ် အနယ်နယ်ဖြင့် တကယ်တင်စား ပြုစုငြားလည်း ပူအားမကုန် တလုံလဲလဲ ပူမြဲနှင်နှင် တစဉ်တစိုက် ပြာသို့ဆိုက်အောင် ရှို့မြှိုက်သည်သာ ဤခန္ဓာဟု နစ်နာနှလုံး ရွံမုန်းငြီးငွေ့လေတော့၏၊ <b>ဧသ-ဧသော</b>=ဤဒုက္ခသိဉာဏ် အမြင်သန်၍ ရုပ်နာမ်နှစ်လီ ရောရုပြည်ဝယ် မကြည်မမွေ့ ငြီးငွေ့ သောနိဗ္ဗိန္ဒဉာဏ်သည်၊ <b>ဝိသုဒ္ဓိယာ</b>=မြေထုရေထု လေထုမက ထူထပ် လှသော ပါပထွေထွေ ကိလေညစ်ကြေး ရွှံ့ညွန်စေးတို့ ဝေးကြီးဝေးကွာ လွန်စွာသန့်ရှင်း စင်ကြယ်ခြင်းငှါ၊ <b>မဂ္ဂေါ</b>=ခြိုက်ခြိုက် မြိုက်မြိုက် ဆိုက်လွယ် ရောက်လွယ် ရလွယ်သော လမ်းကြောင်းကြီးပေတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>အနတ္တဉာဏ်၊ အမြင်သန်မှ၊ ရုပ်နာမ်၌သာ၊ ငြီးငွေ့ရာ၏</h3> <p><b>သဗ္ဗေ ဓမ္မာ အနတ္တာတိ၊ ယဒါ ပညာယ ပဿတိ</b>။<br> <b>အထ နိဗ္ဗိန္ဒတိ ဒုက္ခေ၊ ဧသ မဂ္ဂေါ ဝိသုဒ္ဓိယာ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ဓမ္မာ</b>=ခန္ဓာငါးပါး တေ ဘုမ္မက တရားတို့သည်၊ <b>အနတ္တာ</b>=သတ္တဝါအလို ပုဂ္ဂိုလ်အကြိုက် ကျင့်စရိုက်သို့ မလိုက်မလျော သဘောရှိရာ ဘာသာဘာဝ ဖြစ်ပျက်ကြ၍ အတ္တမဟုတ် ဓာတ်နုပ်ဓာတ်ဖွဲကြီးတို့ချည်းသာတည်း၊ <b>ဣတိ</b>=ဤသို့၊ <b>ယဒါ</b>=အကြင်အခါ၌၊ <b>ပညာယ</b>=ထက်မြက်စူးရှ ဉာဏထိပ်ခေါင် ဓာတ်မီးရောင်ဖြင့်၊ <b>ပဿတိ</b>=လူဘဲနတ်ဘဲ ငါဘဲသူဟန် သဏ္ဌာန်သွယ် သွယ် ကြီးငယ်တိုရှည် ကြုံလှီဆူဝ လှည့်ပတ်ပြသည့် ဃနအခဲ မွမွ ကြဲအောင် ခြေခွဲသမှု ကြည့်ရှုဆင်ခြင်၏၊ <b>အထ</b>=ထို ဖောက်ပြန် ခံစား မှတ်သား ပြုပြင် စိတ်ဝိညာဉ်ဟု ငါးအင်ခန္ဓာ နှစ်ဖြာနာမ်ရုပ် ဖွဲအနုပ်ကို ဟုတ်တိုင်းထင်ထင် ရှုမြင်သောအခါ၌၊ <b>ဒုက္ခေ</b>=နှိပ်စက်ပြုပြင် ပူပင် ဖောက်လဲ ဆင်းရဲစုပုံ ဒုက္ခဘုံ၌၊ <b>နိဗ္ဗိန္ဒတိ</b>=စိတ်ကြိုက်တခြား ဓာတ်သွားတဖုံ အစုန်အဆန် ဘယ်ပြန်ညာပြောင်း အစောင်းအရွဲ့ တကဲ့ဖီလာ ဤခန္ဓာဟု နစ်နာနှလုံး ရွံမုန်းငြီးငွေ့လေတော့၏၊ <b>ဧသ-ဧသော</b>=ဤအနတ္တဉာဏ် အမြင်သန်၍ ရုပ်နာမ်ထီးထီး မြို့ပျက်ကြီးဝယ် အပြီးမမွေ့ ငြီးငွေ့သော နိဗ္ဗိန္ဒဉာဏ်သည်၊ <b>ဝိသုဒ္ဓိယာ</b>=မြေထုရေထု လေထုမက ထူထပ်လှသော ပါပညစ်ကြေး ရွှံ့ညွန်စေးတို့ ကင်းဝေး စင်ကြယ်ခြင်းငှါ၊ <b>မဂ္ဂေါ</b>=ခြိုက်ခြိုက် မြိုက်မြိုက် ဆိုက်လွယ်ရောက်လွယ် ရလွယ်သောလမ်းကြောင်းကြီးပါ ပေတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ဝိပဿနာ လက္ခဏာသုံးသွယ် ဆင်ခြင်ဖွယ်</h3> <p><b>ယာဝ ဗျာတိ နိမ္မိသတိ၊ ကောဋိလက္ခာ တဟိံ ခဏေ</b>။<br> <b>ခန္ဓာ ဘိဇ္ဇန္တိ ဟုတွာန၊ အနိစ္စာနာမ တေ တတော</b>။<br> <b>ဘယပီဠိတတော ဒုက္ခာ၊ အနတ္တာ အဝိဓေယျတော</b>။</p> <p><b>ယာဝ</b>=အကြင်ရွေ့မျှ တိုထွာလှသော ခဏမကြာ ချိန်အခါ၌၊ <b>ဗျာတိ</b>=ဖက်ရွက်များစွာ နွေအခါဝယ် လေမှလွှင့်ပါး ကဲ့အလားသို့ စိတ်အားလေဓာတ် တွန်းဖယ်လှပ်၍ နှစ်ထပ်မျက်လွှာ ပွင့်၍လာ၏၊ <b>နိမ္မိသတိ</b>=ကြိုးစက်ခလုတ် အရှိန်သုတ်၍ ရွက်လှုတ်လေဟန် ပုံသဏ္ဌာန်သို့ ဝိညာဏ်စီရင် လေအလျဉ်ကြောင့် နှစ်ပြင်စလုံး မျက်လွှာရုံး၍ ပိတ်ဖုံး သောထွေ မှိတ်၍နေ၏၊ <b>တဟိံ ခဏေ</b>=ထိုတစ်ဖွင့် တစ်မှိတ် တစ်ဆိတ် စာမျှ တိုတောင်းလှသော ခဏမကြာ ချိန်အခါ၌၊ <b>ကောဋိလက္ခာ</b>=ကုဋေ တစ်သိန်း တွက်ကိန်းသင်္ချာ များလှစွာကုန်သော၊ <b>ခန္ဓာ</b>=ဖောက်ပြန်ခံစား မှတ်သားပြုပြင် စိတ်ဝိညာဉ်ဟု ငါးအင်ခန္ဓာ နှစ်ဖြာနာမ်ရုပ် ဓာတ်အနုပ် တို့သည်၊ <b>ဟုတွာန</b>=တောင့်တအာသာ ပြည့်စေငှါသို့ ချိန်ခါရောက်သင့် ထောက်မချင့်ဘဲ ကိုယ်ပင့်ဘာသာ တတ်တိုင်းသာလျှင် လေးဖြာကြောင်း ထွေ စီမံချေက အနေပြောင်းလွဲ ဘွားခနဲဖြစ်ပေါ်လာကြကုန်၍၊ <b>ဘိဇ္ဇန္တိ</b>= သေပြီးနောက်ယံ အဖြစ်မြန်၍ သေဟန်သေပုံ မမြင်တုံလည်း ဆန်စုန် စီးသွား ဒီရေလားသို့ ရပ်နားမထင် တသွင်သွင်နှင့် အရှင်လတ်လတ် မျက်ခြေပြတ်အောင် ဖြတ်ခနဲပျက်စီးလာကြကုန်၏၊ <b>တတော</b>=ထိုသို့ ဖွင့်ခြင်းမှိတ်ခြင်း ခဏတွင်းဝယ် သင်းချိုင်းရာတွေ သိန်းကုဋေမျှ တွက်ရေများပြား အစုအားဖြင့် တိမ်းပါးချုပ်ပျက် သဘောနက်ကြောင့်၊ <b>တေ</b>=ထိုဖောက်ပြန် ခံစား မှတ်သား ပြုပြင် စိတ်ဝိညာဉ်ဟု ငါးအင်ခန္ဓာ နှစ်ဖြာနာမ်ရုပ် ဓာတ်အနုပ်တို့သည်၊ <b>အနိစ္စာနာမ</b>=ကြည့်ရင်းရှုရင်း ယိုယွင်းတက်သုတ် အဆက်ပြုတ်သည့် တိမ်ရုပ်တမျှ ပျက်လွယ်လှသဖြင့် အနိစ္စတို့မည်ကုန်၏၊ <b>ဘယပီဠိတတော</b>=ပါဒ်ဗီဇနာ ပြန်ခရာမျှ ကျန်းမာ ဘို့ရေး ခွင့်မပေးဘဲ နာဘေးလက်နက် သေဒဏ်ချက်ဖြင့် နှိပ်စက်ညှဉ်းဆဲ ခံရနဲကြောင့်၊ <b>ဒုက္ခာ</b>=အလုံထောင်ဝယ် ကျသောနှယ်သို့ အေးဘွယ်ခဏ ရှာမရသဖြင့် ဒုက္ခတို့သာလျှင်တည်း။ <b>အဝိဓေယျတော</b>=လူနတ်မည်ကာ မဆိုပါနှင့် ဂင်္ဂါသဲမျှ ပွင့်ကုန်ကြသား ဗုဒ္ဓပရမေ မြတ်စိန္တေတို့ အသင်္ချေ တန်ခိုး ဘုန်းတော်မျိုးဖြင့် စိုးမိုးအာဏာ စီမံပါလည်း ဘယ်ခါမနိုင် ခွင့်မပိုင်ဘဲ လက်မှိုင်ချရလေသောကြောင့်၊ <b>အနတ္တာ</b>=ကိုယ်ဘဲသူဘဲ ထင်စွဲဖို့ရန် အာမခံအစစ် အသားနှစ်ကို စင်စစ်ဘယ်မှ ရှာမရသဖြင့် အနတ္တတရားတို့သာလျှင်တည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ရှင်တော်ဗုဒ္ဓ၏ ပစ္ဆိမဝစန မိန့်ခွန်းတော်</h3> <p><b>ဟန္ဒ ဒါနိ ဘိက္ခဝေ အာမန္တယာမိ ဝေါ</b><br> <b>ဝယဓမ္မာ သင်္ခါရာ အပ္ပမာဒေန သမ္ပာဒေထ</b>။ ။</p> <p><b>ဘိက္ခဝေ</b>=ငါ၏ချစ်သားရဟန်းများတို့၊ <b>ဟန္ဒ</b>=ရုပ်နာမ်ခန္ဓာ မီး လောင်စာကျွမ်း ဓာတ်ဆီခန်းအောင် လျှမ်းလျှမ်းတောက်ထိန် အရှိန် ပြင်းစွာ ဇရာဆက်ဆက် မီးဒဏ်ချက်ကြောင့် သက်တော်အာယု ချုပ် လုတဲတဲ ရွှေအားတော်နည်းလှ၍ တရားပွဲကြီး သိမ်းတော်မူပေတော့အံ့။ <b>ဒါနိ-ဣဒါနိ</b>=ရာ့လေးဆယ့်ရှစ် သက္ကရာဇ်ကြုံ ကဆုန်လပြည့် အင်္ဂါနေ့ဟု ချမ်းမြေ့သာယာ မဟာပရိနိဗ္ဗာန် စံယူချိန်နီး ဤနောက်ဆုံး ပိတ် အခါတော်ကြီး၌၊ <b>ဝေါ</b>=သင်္ချေနှစ်ဆယ် မကကယ်အောင် ဆောင် သယ်ကူးပို့ ကူးတို့မဟာ မင်္ဂလာသဘင် ပွဲကြီးခွင်၌ မဝင်စာရင်း အကင်း အနု ပုလုသေးကွေး အထွေးဆုံး အငယ်ဆုံးဖြစ်သော သင်ချစ်သားတို့ကို၊ <b>အာမန္တယာမိ</b>=လေးဆယ့်ငါးဝါ ကာလကြာအောင် ဟောလာခဲ့သမျှ ဓမ္မဂမ္ဘီ အဆီထပ်ထပ် ပိဋကတ်သုံးပုံ ကျမ်းပေါင်းစုံကို အကုန်ရုံးစည်း တလုံး တည်းဖြင့် အပြီးသိမ်းအုပ် လိုရင်းချုပ်၍ တစ်ပုဒ်တစ်ပါဒ မြွက်ဟလှစ်ကြူ ရွှေဗျာဒိတ် ပေးတော်မူခဲ့ပေအံ့။</p> <p><b>သင်္ခါရာ</b>=ကံ စိတ် ဥ ဟာ ကြောင်းလေးဖြာနှင့် ဝီသာစတု ပစ္စည်း စုတို့ အမှုသီးသီး ပြုဖန်တီး၍ ရုံးစည်းညီညာ ဖြစ်ပေါ်လာသော တေဘုမ္မက သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>ဝယဓမ္မာ</b>=ဂင်္ဂါသဲမျှ ပွင့်ကုန်ကြသား ဗုဒ္ဓပရမေ မြတ်စိန္တေတို့ သင်္ချေတန်ခိုးဘုန်းတော်မျိုးဖြင့် စိုးမိုးအာဏာ စီမံပါလည်း ဘယ်ခါမနိုင် ခွင့်မပိုင်ဘဲ လက်မှိုင်ဟီးချ မွမွကြေပြုန်း လေလိုသုဉ်း၍ ပျက်ဆုံးခြင်း သဘောရှိကြလေကုန်၏။</p> <p><b>တသ္မာ</b>=ထို့ကြောင့်၊ <b>တုမှေ</b>=သင်ချစ်သား ချစ်သမီးအပေါင်း တို့သည်၊ <b>အပ္ပမာဒေန</b>=မမေ့မလျော့ မပေါ့မတန် နိဗ္ဗာန်လမ်းမ ဖြောင့် တန်းလှသော သီလသမာ ဓိပညာအစဉ် မဂ္ဂင်သုံးဆင့် လမ်းကြီးပွင့် အောင် အသင့်ယူကျုံး နှလုံးသည်းမြွာ ရွှေမြူတာဝယ် ကောင်းစွာ ထည့်သွင်း အလျဉ်းမမေ့ စေ့စေ့ ဝင်စား သတိတရားကြီးနှင့်၊ <b>သမ္ပာဒေထ</b>= ဘဝမကွာ နောက်တော်ပါအောင် ရိုးရာစဉ်စိုက် ဦးတင်ခိုက်၍ လိုက်ဖို့ မနှေး အရေးကုံလုံ ပြည့်စုံအောင်သာ အားထုတ်ရစ်ကြပါကုန်တော့လော။</p> <p>---*---</p> <h3>ဓမ္မကထိကဆရာတော်များ တရားမဟောမီ မေတ္တာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁။ <b>သဗ္ဗေ သတ္တာစ ပါဏာစ၊ ဘူတာ ဇီဝါစ ပုဂ္ဂလာ</b>။<br> <b>အဗျာပဇ္ဇာ တထာ ဝေရာ၊ အနီဃာစ သုခေဓိနော</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=တစ်ယောက်မကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာစ</b>=ခန္ဓာငါးရပ် ငြိကပ်တွယ်တာ အာသာပြည့်လှောင်း သတ္တဝါ အပေါင်းတို့သည်၎င်း၊ <b>ပါဏာစ</b>=ထွက်သက်ဝင်သက် ဤနှစ်ချက်ဖြင့် အသက်ရှည်ကာ နေကြရှာသော သတ္တဝါအပေါင်းတို့သည်၎င်း၊ <b>ဘူတာစ</b>= ကိုယ်ကောင်ထင်ရှား ဖြစ်ပွါးပေလတ် ဥပပတ်သတ္တဝါတို့သည်၎င်း၊ <b>ဇီဝါစ</b>=ခန္ဓာဟူသော အတ္တဘောတွင် အကျုံးဝင်လျက် သုံးခွင်ဘုံမှာ ဖြစ်ကြ ရှာသည့် သတ္တဝါအပေါင်းတို့သည်၎င်း၊ <b>ပုဂ္ဂလာစ</b>=ဆင်းရဲစုပုံ ငရဲဘုံသို့ ကံဟုန်ပစ်ချ သက်လျောကျသော ဒုက္ခဘုံသား သတ္တဝါအများတို့သည် ၎င်း၊ <b>အဗျာပဇ္ဇာစ</b>=နှလုံးငြိုငြင် ပူပင်ဘွယ်ရေး ဒုက္ခဘေးမှ ကင်းဝေး လွှင့်စင်ကြကုန်သည်၎င်း၊ <b>တထာ</b>=ထိုမှတစ်ပါး၊ <b>အဝေရာစ</b>= တွင်းရန်ပြင် ရန် အတန်တန်တို့ ဆက်ဆံမှုကင်း ရန်မျိုးရှင်းလျက် အေးခြင်းကြီး အေးကြကုန်သည်၎င်း၊ <b>အနီဃာစ</b>=ကိုယ်၌ငြိတွယ် ဒုက္ခနယ်မှ ကင်းကွယ် ပပျောက်ကြကုန်သည်၎င်း၊ <b>သုခေဓိနောစ</b>=ဆံလွှာခြမ်းမျှ ပူမခဘဲ အေးမြချမ်းသာ ကောင်းစွာကြီး ပွါးကြကုန်သည်၎င်း၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါ စေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း မေတ္တာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၂။ <b>ဝိဇ္ဇာ သမ္ပတ္တိ ဘောဂေဟိ၊ ပဝဍ္ဎုန္တု ယသဿိနော</b>။<br> <b>ပရိဝါရ ဗလပ္ပတ္တာ၊ ဘယောပဒ္ဒဝ ဝဇ္ဇိတာ</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p><b>သတ္တာ</b>=လူနတ်ဗြဟ္မာ သတ္တဝါလုံးစုံ ဟိန္ဒဂုံတို့သည်၊ <b>ဝိဇ္ဇာသမ္ပတ္တိ ဘောဂေဟိ</b>=ခုဘို့နောင်ရေး ထောက်တွေး မြော်မြင် ဆင်ခြင်တိုင်းတွာ ဉာဏ်ပညာနှင့် ကောင်းစွာလောက်လုံ သုံးမကုန်အောင် ပုံပုံပေါများ စပါးဆန်ရေ ရွှေငွေဝတ္ထု စည်းစိမ်ဂုဏ် အစုစုတို့ဖြင့်၊ <b>ပဝဍ္ဎုန္တု</b>=တနေ့တခြား တိုးပွါးဖြစ်ထွန်းကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ယသဿိနော</b>=ဇမ္ဗူ မဆံ့ သတင်း နှံ့လျက် ဂုဏ်နံ့ထင် ပေါ်ကျော်စောကြကုန်သည်၎င်း၊ <b>ပရိဝါရ ဗလပတ္တာ</b>= ဝိသာခါနှင့် ပမာပုံစံ ခြွေရံပေါများ အင်အားကြီးခိုင် ဂုဏ်ဆိုင် ပြည့်မောက် အထက်တန်းရောက်ကြကုန်သည်၎င်း၊ <b>ဘယောပဒ္ဒဝ ဝဇ္ဇိတာ</b>=ဘေးရန် ဥပဒ် အရပ်ရပ်တို့ ကင်းပြတ်ကွာဝေး အေးခြင်းကြီး အေးကြကုန်သည် ၎င်း၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း=မေတ္တာ ဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၃။ <b>သခိလာ သုခသမ္ဘာသာ၊ အညမညာ ဝိရောဓိနော</b>။<br> <b>မောဒန္တု သဟိတာ သဗ္ဗေ၊ မာကိဉ္စိ ပါပ မာဂမာ</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=တစ်ယောက်မကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=လူရောနတ်ပါ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သခိလာ</b>=ဒေါသအစွမ်း ကြမ်း တမ်းမဘက် နှစ်သက်စိတ်နေ ချောပြေနူးညံ့သော သဘောရှိကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>သုခသမ္ဘာသာ</b>=ကြားသူတိုင်းမှာ နားချမ်းသာ အောင် ဖွယ်ရာလျောက်ပတ် သင့်မြတ်သောစကားကိုသာ ပြောဆိုကြကုန်သည် ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>အညမညာဝိရောဓိနော</b>=တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် မျက်မာန်သိမ်းသွင်း ဆန့်ကျင်ခြင်း မရှိကြကုန် သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>မောဒန္တု</b>=ဆိုလာစကား သကာပျားသို့ စိတ်ထား ဖြောင့်စွာ ဝမ်းမြောက်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>သဟိတာ</b>=ကျောသား ရင်သား အဖျားအရင်း အတွင်းနှင့်ပြင် ကွက်မထင်ဘဲ ရွှေစင်နှစ်ပြား စပ်သော လားသို့ တသားတည်း ညီညွတ်ကြကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါ စေကုန်သတည်း၊ <b>ကိဉ္စိ</b>=နှင်းရေတပေါက် မပြောလောက်ဖွယ် အနည်းငယ် မျှသာလျှင်ဖြစ်သော၊ <b>ပါပံ</b>=မကောင်းဟူသမျှ အနိဋ္ဌအကျိုး အပြစ်မျိုးသည်၊ <b>မာဂမာ</b>=မျက်တောင်တစ်လှစ် ရံတစ်ဆစ်မျှ မဖြစ်ပေါ်နိုင် မရောက်နိုင်ကြ ပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း မေတ္တာ ဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၄။ <b>သဒ္ဓါပါမောဇ္ဇ ဗဟုလာ၊ ဒါနသီလ မဟုဿဝါ</b>။<br> <b>ဂုဏဘူသိတ သန္တာနာ၊ အာယုံ ပါလေန္တု နာမယံ</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=တစ်ယောက်မကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=လူရောနတ်ပါ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဒ္ဓါပါ မောဇ္ဇဗဟုလာ</b>=ကုသိုလ် ကောင်းမှု ပြုစုအံ့ငှါ မြဲမကွာဘဲ သဒ္ဓါပေါများ စိတ်အားတက်ကြွ ရွှင်မြူး ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>ဒါနသီလမဟုဿဝါ</b>=လှူပွဲဒါန်းပွဲ သီလပွဲကို သဲသဲ ခြိမ့်ညံ ဘဝဂ်လျှံမျှ တရံမကင်း ခင်းကျင်းမွေ့လျော် တရားနှင့် ပျော်နိုင်ကြ ကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ဂုဏဘူသိတ သန္တာနာ</b>= သီလသမာ ပညာသုံးသွယ် လွန်တင့်တယ်သည် စိန်နွယ်စိန်ပန်း ဆန်း ထက်ဆန်းကို ဆင်မြန်းနိုင်ကြ ဝတ်နိုင်ကြ၍ လှပရုပ်သွင် ကြန်အင်္ဂါရှိ ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>အနာမယံ</b>=ကိုးဆဲ့ခြောက်ဖြာ ဘေးရောဂါနှင့် ဘယ်ခါမသန်း အမြဲကျန်းမာလျက်ရှိသော၊ <b>အာယုံ</b>=ရုပ်သက် နာမ်သက် နှစ်ချက်ဇီဝိံ တည်ငြိမ်ရန်အမှုကို၊ <b>ပါလေန္တု</b>=ဗာကုလ ဟု-နာမကြေညာ ထေရ်မဟာသို့ တစ်ရာကမောက် ခြောက်ဆယ်ရောက်အောင် စောင့် ရှောက်နိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း မေတ္တာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၅။ <b>သမ္မာဒိဋ္ဌိ ပုရောဓာယ၊ သဒ္ဓမ္မ ပဋိပတ္တိယာ</b>။<br> <b>အာရာဓေန္တု ဟိတောပါယံ၊ အစ္စန္တ သုခသာဓနံ</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သမ္မာဒိဋ္ဌိပုရောဓာယ</b>=သမ္မာဒိဋ္ဌိ မဂ္ဂင်ကြီးလျှင် ဦးစီးရှေးဆောင် အခေါင် အုပ်မိုး ကြီးစိုးလျက်ရှိပေထသော၊ <b>သဒ္ဓမ္မပဋိပတ္တိယာ</b>=မဇ္ဈိမာပဋိပတ် ကောင်းမြတ်ဖြောင့်တန်း မဂ္ဂင်လမ်းတည်းဟူသော အကျင့်ဖြင့်၊ <b>အစ္စန္တ သုခသာဓနံ</b>=ဆင်းရဲဟူက မြူမျှမနွယ် တကယ်အေးချမ်း နိဗ္ဗာန်နန်းသိ့ု တက်လှမ်းပိုင်ပိုင် ပြီးနိုင်ထသော၊ <b>ဟိတောပါယံ</b>=ကြီးပွါးနိုင်ကြောင်း တရား ကောင်းတရားမှန်ကို၊ <b>အာရာဓေန္တု</b>=ဆုံးခန်းတိုင်ရောက် ထင်တိုင်း ပေါက်အောင် ပြီးမြောက်နိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ကရုဏာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၆။ <b>အဟော သတ္တာ ဝိမုစ္စန္တု၊ ဒုက္ခဓမ္မေဟိ သဗ္ဗထာ</b>။<br> <b>သာဓု သမေန္တု ပါယာသာ၊ သောကာစ ပရိဒေဝနာ</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=ချစ်သူ မုန်းသူ လျစ်လျူသိမ်းကျုံး အားလုံးစုံသော သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သဗ္ဗထာ</b>=ခုရော နောင်ပါ တသံသရာလုံး၌၊ <b>ဒုက္ခဓမ္မေဟိ</b>=ကိုယ်စိတ်နှစ်ဖြာ ပူဆာ ကြောင့်ကြ ဒုက္ခခပ်သိမ်း ဆင်းရဲကိန်းတို့မှ၊ <b>ဝိမုစ္စန္တု</b>=ပိန်းကြာဖက်တွင် ရေမတင်သကဲ့သို့ ကြည်လင်သန့်ရှင်း ကင်းငြိမ်းလွတ်မြောက်ကြပါ ကုန်မူကား၊ <b>အဟော</b>=လောကီ လောကုတ္တရာ ချမ်းသာဘို့အကြောင်း ဩော်=အလွန်ကောင်းပေစွတကား။ <b>ဥပါယာသာစ</b>=မီးကျီးသဏ္ဌာန် အလျှံနှင့်ကင်း နှလုံးတွင်းဝယ် ပူပြင်းလွန်စွာ မချမ်းသာသော ဥပါယာသ တို့သည်၎င်း၊ <b>သောကာစ</b>=ချစ်သူ တို့မှာ ဘေးရောက်လာ၍ ပူဆာညှိုးချုံး နှလုံးမငြိမ် စိုးရိမ်ပူဆွေး သောကဘေးတို့သည်၎င်း၊ <b>ပရိဒေဝနာစ</b>= အရှိန်ညီးညီး ပူအားသီး၍ သက်ကြီးရှိုက်ဖို ငိုယိုတမ်းတ ပရိဒေဝတို့ သည်၎င်း၊ <b>သာဓု</b>=သံဝေယူကာ ကောင်းမွန်စွာသာလျှင်၊ <b>သမေန္တု</b>=အေး လျှင်ပူဆာ ချမ်းသာဆင်းရဲ ဖြစ်ရမြဲဟု စွဲမြဲဆင်ခြင် သမ္ပဇဉ်ဖြင့် လျင် လျင်ဆောစွာ ငြိမ်းအေးကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း ကရုဏာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၇။ <b>ခီယန္တု ပါပဓမ္မာစ၊ ပဿမ္ဘေန္တု အနာမယာ</b>။<br> <b>သံက္လေသာ ပလိဗောဓာစ၊ သမုစ္ဆိဇ္ဇန္တု ပါဏိနံ</b>။</p> <p>(နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း)</p> <p>( <b>သံက္လေသာ</b>=ကို <b>သံကလေသာ</b>=ဟု ရွတ်ဖတ်ပါ ) <b>ပါဏီနံ</b>=သင်္ချေသင်္ချာ မရေသာသည့် များစွာသိန်းသောင်း သတ္တဝါ အပေါင်းတို့အား၊ <b>ပါပဓမ္မာစ</b>=ပါယ်အောက်ငရဲ မီးပုံထဲသို့ အမြဲရောက် အောင် ကြိုးလိုနှောင်သည့် မိုက်မှောင်တိုးပွါး အကုသိုလ် တရားတို့သည် လည်း၊ <b>ခီယန္တု</b>=လေလိုကွယ်သုဉ်း အစတုံးအောင် ကုန်ဆုံးကွယ် ပျောက်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>တထာ</b>=ထိုမှတစ်ပါး၊ <b>အနာမယာစ</b>= အသက်အန္တရာယ် ကပ်တွယ်ညစ်ဆိုး အနာမျိုးတို့သည်လည်း၊ <b>ပဿမ္ဘေန္တု</b>=ခဏချက်ချင်း လွတ်ကင်းငြိမ်းအေးကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>သံက္လေသာစ</b>=စိတ်၏ပင်ပန်း ညစ်နွမ်းစေမှု အမြဲပြုသည့် အကုဆယ်ဖြာ ကိလေသာတို့သည်၎င်း၊ <b>ပလိဗောဓာစ</b>=ကုသိုလ်အလုပ် လမ်းတွင် ရှုပ်သည့် သစ်ငုတ်သဘွယ် ပိတ်ပေါင်းနှယ်သို့ ငြိတွယ်စိုးနှောင့် သွား မဖြောင့်သော ကြောင့်ကြထွေလာ အရာရာတို့သည်၎င်း၊ <b>သမုစ္ဆိဇ္ဇန္တု</b>= ခေါက်ခေါက်ရက်ရက် ဉာဏ်သံလျက်ဖြင့် တိုက်ဖျက်ခုတ်လှဲ ပြတ်စဲကြပါ စေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း ကရုဏာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၈။ <b>ဗျာပါဒါစ ဝိဟာယန္တု၊ ဝိနိဝတ္တန္တု ပဒ္ဒဝါ</b>။<br> <b>ဗျသနာနိ ဝိနဿန္တု၊ ဝိဂစ္ဆန္တု ဝိပတ္တိယော</b>။</p> <p>( နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း )</p> <p><b>ဗျာပါဒါစ</b>=စိတ်မနောတွင် နာကျင်ဖောက်ထွင်း ကြင်နာကင်း၍ မာန်သွင်းမျက်ရှ ဗျာပါဒတို့သည်လည်း၊ <b>ဝိဟာယန္တု</b>=မေတ္တာဓာတ်ငွေ့ အရှိန် တွေ့သဖြင့် ချမ်းမြေ့အေးလူ အပူလျော့ပါး ပျက်ပြားဆုတ်ယုတ်ကြ ပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ဥပဒ္ဒဝါစ</b>=တစ်ဆဲ့ခြောက်ဖြာ တွယ်တာဘိညှပ် နှိပ်စက်တတ် သော ဥပဒ္ဒဝေါတို့သည်လည်း၊ <b>ဝိနိဝတ္တန္တု</b>=ဆုတ်နစ်ကွာကင်း အလျင်း ပျောက်ပျက်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ဗျသနာနိ</b>=သီလပျက်မှု အစပြု၍ ငါးခုထွေပြား ဗျသနတရားတို့သည်၊ <b>ဝိနဿန္တု</b>=ကင်းကွယ် ပျောက်ပျက် ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ဝိပတ္တိယော</b>=သီလပျက်မှု အစပြု၍ လေးခုထွေပြား ဝိပတ္တိတရားတို့သည်၊ <b>ဝိဂစ္ဆန္တု</b>=ယခုကစ နိဗ္ဗာန်ရသော ဘဝရပ်ခွင် ဘုံအပြင်ဝယ် အစဉ်လွတ်မြောက် ကင်းပျောက်ကြပါစေကုန် သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း ကရုဏာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၉။ <b>ဝိဟေသာစ ဝိဃာတာစ၊ ခီယန္တု ဘယ ဘေရဝါ</b>။<br> <b>ပဋိက္ကမန္တု ဝိဿဋ္ဌာ၊ သောတ္ထိံ ပဿန္တု ပါဏိနော</b>။</p> <p>( နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း )</p> <p><b>ဝိဟေသာစ</b>=တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ခေါက်တုံ့ခေါက်ပြန် မျက်မာန်ဖိစီး ဒေါသမီးတို့သည်၎င်း၊ <b>ဝိဃာတာစ</b>=ပူဆာညှိုးချုံး ကြိမ်မီး အုံးသို့ နှလုံးမသာ ဆင်းရဲစွာသော ဝိဃာတတရားတို့သည်၎င်း၊ <b>ဘယ ဘေရဝါစ</b>=ကြောက်ဘွယ်လန့်ဘွယ် သွယ်သွယ်များတောင်း ဘေးအ ပေါင်းတို့သည်၎င်း၊ <b>ခီယန္တု</b>=မြူစမကြွင်း ခပင်းဥဿုံ လုံးစုံဘေးဘျမ်း နောင်မသန်းဘဲ ကုန်ခန်းကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ဝိဿဋ္ဌာ</b>=ကြောက်ရွံ့ ကင်းကွာ ရဲဝံ့စွာပင်၊ <b>ပဋိက္ကမန္တု</b>=သွားလိုရာရာ ဘယ်ခါမဆို မငြိုမငြင်ကြည်လင်ချမ်းမြ သွားလာနိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ပါဏိနော</b>= ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံသော သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သောတ္ထိံ</b>=လိုရာဆန္ဒ တောင်း တိုင်းရ၍ ပြည့်ဝစည်းစိမ် ချမ်းရိပ်ငြိမ်ကို၊ <b>ပဿန္တု</b>=စိတ်ချလက်ချ တွေ့ မြင်ကြရပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>မုဒိတာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁၀။ <b>အဟော သာဓု အဟော သုဋ္ဌု၊ မောဒန္တိ ဝတ ပါဏိနော</b>။<br> <b>အဟော သုလဒ္ဓံ သတ္တာနံ၊ သမိဒ္ဓိံ အဘိပတ္ထိတံ</b>။</p> <p>( နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း )</p> <p><b>ပါဏိနော</b>=လူရော နတ်ပါ သတ္တဝါအများ ကမ္ဘာသူ ကမ္ဘာသား တို့သည်၊ <b>မောဒန္တိ</b>=တစ်ဦးတစ်ဦး မေတ္တာကူး၍ ကြည်နူးဝမ်းမြောက်ကြ ပေကုန်သည်၊ <b>အဟော သာဓု ဝတ</b>=ဩော်-ကောင်းပါပေစွာ့တကား။ <b>အဟော သုဋ္ဌု ဝတ</b>=ကြည်သာစိတ်ဝမ်း အေးချမ်းဘို့အကြောင်း ဩော်ကောင်းပါပေစွာ့တကား၊ <b>သတ္တာနံ</b>=လူနတ် ဗြဟ္မာ သတ္တဝါအများ ကမ္ဘာသူ ကမ္ဘာသားတို့သည်၊ <b>အဘိပတ္ထိတံ</b>= စိတ်မနောတွင် အစဉ်မပြတ် တောင့်တအပ်သော၊ <b>သမိဒ္ဓိံ</b>=ချမ်းသာရိပ်ငြိမ် မြတ်စည်းစိမ်နှင့် ဂုဏ်သိရ် ကျက်သရေ အထွေထွေဖြိုးမောက် ထင်တိုင်းပေါက်ရောက်ခြင်းကို၊ <b>သုလဒ္ဓံ</b>=စိတ်တိုင်းကျကျ လှလှပိုင်ပိုင် ရယူနိုင်ခြင်းသည်၊ <b>အဟောဝတ</b>= ဩော်-ကောင်းပါလေစွာ့တကား။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း မုဒိတာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁၁။ <b>ပသန္နမုခ ဝဏ္ဏာစ၊ ပရိပုဏ္ဏ မနောရထာ</b>။<br> <b>ပီတိပါမောဇ္ဇ ဗဟုလာ၊ စိရံ ဇီဝန္တု နာမယာ</b>။</p> <p>( နာမရူပ ပရိစ္ဆေဒကျမ်း )</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=တစ်ယောက်မကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>ပသန္နမုခဝဏ္ဏာစ</b>=ရေတွေ့သောကြာကဲ့ပမာသို့ ကြည်သာရွှင်လန်း မျက်နှာပန်းပွင့်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>ပရိပုဏ္ဏ မနောရထာစ</b>=ချမ်းသာရိပ်ငြိမ် မြတ်စည်းစိမ်နှင့် ဂုဏ်သိရ်ကျက်သရေ အထွေထွေဝယ် လိုလေသေးမျှ မရှိရဘဲ လောက်ငကုံထံ ဖြိုးဖြိုးလျှံသဖြင့် စိတ်အကြံ ပြည့်ဝကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>ပီတိပါမောဇ္ဇဗဟုလာစ</b>= ဣဋ္ဌအာရုံ ကောင်းမျိုးစုံတို့ကို ဖုံဖုံခံစား သုံးဆောင်အားကြောင့် များစွာ နှစ်သက် စိတ်စက်ရွှင်မြူး ကြည်နူးနှစ်သိမ့်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>အနာမယာစ</b>=ရောဂါဟူက မြူမျှမတင် ကင်းစင်လွင့်ပျောက်ကြကုန် သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>စိရံ</b>=မြင့်မောက်ရှည်ကြာ နှစ်တစ်ရာပတ်လုံး၊ <b>ဇီဝန္တု</b>= တွင်းဘေး ပြင်ဘေး ပူဘွယ်ရေးတို့ ကင်းဝေးပျောက်ပျက် အသက် ရှည်ကြာ တည်နေနိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း မုဒိတာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁၂။ <b>ဘယမဂ္ဂ မတိက္ကန္တာ၊ ဒုက္ခသင်္ဃာတ နိဿတာ</b>။<br> <b>ခေမမဂ္ဂ မနုပ္ပတ္တာ၊ ပီတိသမ္ပတ္တိ ဖုလ္လိတာ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=ခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>=လူရော နတ်ပါ သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>ဘယမဂ္ဂံ</b>=ဘေးရန်ဥပဒ် ထူထပ်လှစွာ မိစ္ဆာပြွမ်းတီးလမ်းမှားကြီးကို၊ <b>အတိက္ကန္တာ</b>=လွန်မြောက်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>ဒုက္ခ သင်္ဃာတ နိဿတာ</b>=ဆင်းရဲအပေါင်း ဘေးအပေါင်းမှ ကောင်းကောင်း ကြီး ကျွတ်လွတ်ကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>ခေမမဂ္ဂံ</b>=ဘေးခပ်သိမ်းတို့ ကုန်ငြိမ်းရာ အမှန် နိဗ္ဗာန်စခန်း ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းသည့် လမ်းကောင်း လမ်းမှန် မဂ်ရှစ်တန်သို့၊ <b>အနုပ္ပတ္တာ</b>=မယွင်းမထောင့် ဖြောင့်ဖြောင့် ကြည်သာ လွယ်ကူ စွာ ဆိုက်ရောက်ကြကုန်သည်၊ <b>ဟုတွာ</b>=ထင်ရှားမသွေ ဖြစ်ကြပေကုန်၍၊ <b>ပီတိသမ္ပတ္တိဖုလ္လိတာ</b>=ဂွမ်းဆီထိမျှ ပမာဏအသွင် ကြည်လင်စိတ်ဝမ်း ပီတိလွှမ်းသဖြင့် ပွင့်လန်းသာယာကြကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း မုဒိတာဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁၃။ <b>သမဂ္ဂါ သခိလာ စေတေ၊ ပဋိသန္ဓာန ပေသလာ</b>။<br> <b>သမ္ပတ္တိ မဘိဝေဒေန္တု၊ ကလျာဏ ဂုဏဘူသိတာ</b>။</p> <p><b>ဧတေသတ္တာ</b>=ထိုခပ်သိမ်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော သတ္တဝါတို့ သည်၊ <b>သမဂ္ဂါစ</b>=ဆီနှင့်ယင်ပျား ပမာလားသို့ စိတ်ထားမကွဲ တသားထဲ ညီညွတ်ကြ ကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>သခိလာစ</b>=တစ်ဦးတစ်ဦး အထူးကြင်နာ ချိုသာအေးမြ ပြောဆိုကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>ပဋိသန္ဓာနပေသလာ</b>= ရွှေစင်နှစ်ပြား ဂဟေသားသို့ အကြားမလပ် စေ့စပ်စေမှု သင့်မြတ်မှုကို ဂရုကတ ကြောင့်ကြစိုက်ကာ ချစ်ခင်ကြင်နာကြကုန်သည်ဖြစ်၍၎င်း၊ <b>ကလျာဏဂုဏဘူသိတာ</b>=ဒါနသီလ စသည်ဖုံဖုံ ကောင်းသောဂုဏ်ဖြင့် မွှမ်းထုံနေ့စဉ် တန်ဆာဆင်အပ်ကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>သမ္ပတ္တိံ</b>=ချမ်းသာရိပ်ငြိမ် ဂုဏ်သိရ်ကြီးမား စီးပွါးကုံလုံ ပြည့်စုံကြွယ်ကြောင်း စကားကောင်းကို၊ <b>အဘိဝေဒေန္တု</b>=ကြည်သာနှလုံး စွင့်စွင့်ပြုံး၍ အုန်းအုန်းတက်ကြွ ပြောဆို ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <h3>ဥပေက္ခာ ဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁၄။ <b>သုခိတာ ဟောန္တုဝါ မာဝါ၊ ဒုက္ခာ မုစ္စန္တု ဝါ နဝါ</b>။<br> <b>သမိဒ္ဒါဝါ ဒလိဒ္ဒါဝါ၊ ကာ မမေတ္ထ ဝိစာရဏာ</b>။</p> <p><b>သဗ္ဗေ</b>=တစ်ယောက်မကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>သတ္တာ</b>-ကိုယ့်ဝန်ကိုယ်ထမ်း ကိုယ့်လမ်းနှင့်ကိုယ် မှီခိုဘွယ်ရာကံသာမိဘ ရှိနေကြသော များလှသောင်းသောင်း သတ္တဝါအပေါင်းတို့သည်၊ <b>သုခိတာ</b>=ကုသိုလ်စန်းပွင့် အချိန်သင့်၍ အခွင့်ညီညာ ချမ်းသာအေးမြ ပွင့်လန်းကြကုန်သည်၊ <b>ဟောန္တုဝါ</b>=ဖြစ်မူလည်း ဖြစ်ကြစေကုန်၊ <b>မာ ဟောန္တုဝါ</b>=မဖြစ်မူလည်း ရှိကြစေကုန်၊ <b>ဒုက္ခာ</b>=ပူပန်ဘွယ်ရေး ဆင်းရဲဘေး မှ၊ <b>မုစ္စန္တုဝါ</b>-လွှတ်မူလည်း လွှတ်ကြစေကုန်၊ <b>န မုစ္စန္တုဝါ</b>=မလွှတ်မူလည်း နေကြစေကုန်၊ <b>သမိဒ္ဓါဝါ</b>=ချမ်းသာကြွယ်ဝ ပြည့်စုံကြကုန်သည်မူလည်း၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်စေကုန်၊ <b>ဒလိဒ္ဒါဝါ</b>=ဆင်းရဲနွမ်းပါး အစား ဆန်ရေ အခြေမလှ အောက်တန်းကျကုန်သည်လည်း၊ <b>ဟောန္တု</b>=ဖြစ်စေကုန်၊ <b>ဧတ္ထ</b>=ဤကံစီမံရာ မြဲလိုက်နာ၍ ချမ်းသာဆင်းရဲ အနဲနဲဖြင့် ဖောက်လဲဖောက်ပြန် ဖြစ်မျိုး မှန်သော သံသရာခရီး လမ်းရှည်ကြီး၌၊ <b>ဝိစာရဏာ</b>=ဆင်းရဲကင်းစေ ချမ်းသာစေဟု ထွေထွေပြုပြင် စီရင်ကြောင့်ကြမှုကြီးသည်၊ <b>မမံ</b>=ငါ့အား၊ <b>ကာ</b>=အဘယ်မှာလျှင် လိုရာပြီးမြောက် ရောက်နိုင်ပါတော့အံ့နည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း ဥပေက္ခာ ဘာဝနာ ပွါးများစရာ ဂါထာ</h3> <p>၁၅။ <b>အတ္တာနံ ပရိဟရန္တု၊ ယထာ ကမ္မံတု ပါဏိနော</b>။<br> <b>ပလိဗောဓော ပပေဉ္စာဝါ၊ ဗျာပါဒေါ န မေ တဟိံ</b>။</p> <p><b>ပါဏိနော</b>=ကိုယ့်ဝန်ကိုယ်ထမ်း ကိုယ့်လမ်းနှင့်ကို မှီခိုဘွယ်ရာ ကံသာအမိ ကံသာအဘ ရှိနေကြကုန်သော များလှသောင်းသောင်း သတ္တဝါ အပေါင်းတို့သည်၊ <b>ယထာကမ္မံ တု</b>=မိမိပြုသော ကံသဘောနှင့် လိုက်လျောညီညာ ကံအတိုင်းသာလျှင်၊ <b>အတ္တာနံ</b>=ခန္ဓာဟူသော အတ္တဘောကို၊ <b>ပရိဟရန္တု</b>=ထမ်းဆောင်သည်ပိုးကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>ပလိဗောဓောဝါ</b>=စိတ်ထဲမဖြောင့် နှောင့်ကြီးနှောင့်၍ ကြောင့်ကြရခြင်း သည်လည်းကောင်း၊ <b>ပပေဉ္စာဝါ</b>=ဆင်းရဲကင်းဘွယ် ချမ်းသာဘွယ်ကို အကျယ်ချဲ့ပွါး အမှုတွေ များရခြင်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>ဗျာပါဒေါဝါ</b>=စိတ် ရောမာန်ပါ ဘယ်ခါမအား စားမှုနေမှု အစုစုဝယ် ယုယုယယ အစွမ်းကုန် အားထုတ်ရခြင်းသည်လည်းကောင်း၊ <b>တဟိံ</b>=ထိုခဏ၌၊ <b>မေ</b>=ငါ့အား၊ <b>န အတ္ထော</b>=အကျိုးစီးပွါး များနိုင်စဘွယ် အကယ်တိတိ မရှိချေတော့ပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ပတ္တိဒါန အမျှဝေ ဂါထာများ</h3> <p>၁။ <b>ပတ္တိံ ဣမဿ ပုညဿ၊ မာတာ ပိတာဒယော ဇနာ။</b><br> <b>သမံ လဘန္တု သဗ္ဗေပိ၊ ပထဗျာကာသကေ စရာ။</b></p> <p><b>ဣမဿ ပုညဿ</b>=နေ့စဉ်အထူး သဒ္ဓါမြူး၍ ဆည်းပူးပါရ အဝဝ သော ပုညထွတ်မူး ဤကုသိုလ်ထူး၏၊ <b>ပတ္တိံ</b>=အဘို့အစု ကုသိုလ်ထုကို၊ <b>မာတာပိတာဒယော</b>=မိခင်ဘခင် ကျေးဇူးရှင်တို့ ဦးတင်ထားဘိ အစရှိ ကုန်သော၊ <b>သဗ္ဗေပိ</b>=တစ်ယောက်မကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ပထဗျာကာသကေ</b>=ကမ္ဘာမြေပြင် မိုးကောင်းကင်နှင့် ရေပြင်ပတ်ကုံး တိုက်အလုံး၌၊ <b>စရာ</b>=ကံအားလျော်စွာ ကျက်စားရှာကြကုန်သော၊ <b>ဇနာ</b>= သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>သမံ</b>=မပိုမယုတ် စတုတ်ညီစွာ အတူအမျှသာလျှင်၊ <b>လဘန္တု</b>=ရရှိကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>၂။ <b>ယေသံ ကတံ သုဝိဒိတံ၊ ဒိန္နံ ပုညဖလံ မယာ။</b><br> <b>ယေစ တသ္မိံ န ဇာနန္တိ၊ ဒေဝါ ဂန္တွာ နိဝေဒယုံ။</b></p> <p><b>ယေသံ သတ္တာနံ</b>=ဌာနချင်းနီး ခရီးမကွာ အကြင်သတ္တဝါတို့သည်၊ <b>ကတံ</b>=ပြုစုဆည်းပူး အထူးအားထုတ် အကျွန်ုပ်၏ ကုသိုလ်ကို၊ <b>သုဝိဒိတံ</b>= အမျှဝေသံ ကြားရပြန်၍ အမှန်ဆတ်ဆတ် ထင်ရှားစွာသိအပ်၏၊ <b>တေသံ သတ္တာနံ</b>=ဌာနချင်းနီး ခရီးမကွာ ထိုသတ္တဝါတို့အား၊ <b>မယာ</b>=အကျွန်ုပ် သည်၊ <b>ပုညဖလံ</b>=ကောင်းမှုအကျိုး တက်တိုးစည်ပင် ကုသိုလ်လျဉ်ကို၊ <b>ဒိန္နံ</b>=ရကြပါစေ မေတ္တာရေဖြင့် ပေးဝေဖြန့်ဖြူးလိုက်ပါပြီ၊ <b>ယေစ သတ္တာ</b>=အကြင်ဒေသကွာခြား တစ်ပါးနယ်ပယ် ရပ်ရှစ်သွယ်တွင် ကြီးငယ်ထွေလာ သတ္တဝါအပေါင်းတို့သည်၊ <b>တသ္မိံ</b>=ထိုအကျွန်ုပ်၏ ကုသိုလ်ကြီးကို၊ <b>န ဇာနန္တိ</b>=မျှဝေသောခိုက် မကြားလိုက်သဖြင့် တိုက်ရိုက် ဖြောင့်စွာ မသိရှာကြလေကုန်၊ <b>တေသံ သတ္တာနံ</b>=ထိုဒေသကွာခြား တစ်ပါး နယ်ပယ် ရပ်ရှစ်သွယ်တွင် ကြီးငယ်ထွေလာ မကြားရသော သတ္တဝါ အပေါင်းတို့အား၊ <b>ဒေဝါ</b>=လောကတဝေး သိမ်းပိုက်ထွေးသည့် လေးပါး နတ်ရှင် အစတင်၍ များဖြင်သောင်းသောင်း နတ်အပေါင်း တို့သည်၊ <b>ဂန္တွာ</b>=တန်ခိုးဘိညာဉ် စျာန်ယဉ်ကွန့်မြူး ထူးထူးထိုဤ လှည့်လည် ကြွမြန်းကြကုန်၍၊ <b>နိဝေဒယုံ</b>=လက်ဆင့်ကမ်း၍ ဖျန်းမျှသောထွေ ပြောကြားကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>၃။ <b>ယေသတ္တာ သညိနော အတ္ထိ၊ ယေစ သတ္တာ အသညိနော။</b><br> <b>မနုညံ ဘောဇနံ သဗ္ဗံ၊ လဘန္တု မမ စေတသာ။</b></p> <p><b>သညိနော</b>=ပဋိသန္ဓေသညာရှိကြကုန်သော၊ <b>ယေ စ သတ္တာ</b>= အကြင် သတ္တဝါတို့သည်၎င်း၊ <b>အသညိနော</b>=ပဋိသန္ဓေ သညာ မရှိကြ ကုန်သော၊ <b>ယေစ သတ္တာ</b>=အကြင်သတ္တဝါတို့သည်၎င်း၊ <b>အတ္ထိ-သန္တိ</b>= အများအပြားပင် ထင်ရှားရှိကြကုန်၏၊ <b>တေသတ္တာ</b>=ထိုသညာရှိကုန် မရှိကုန်သော သုံးဘုံ တိုက်သား သတ္တဝါအများတို့သည်၊ <b>မနုညံ</b>=အလိုဆန္ဒ စိတ်တိုင်းကျအောင် လုံးဝပြည့်ကြွယ် နှစ်သက်ဖွယ်ရှိပေသော၊ <b>သဗ္ဗံ</b>= လိုလေသေးမျှ မရှိရဘဲ တစမကြွင်း ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံသော၊ <b>ဘောဇနံ</b>= တွင်းသုံး ပြင်သုံး အားလုံးမြားမြောင် အသုံးအဆောင်ကို၊ <b>မမ</b>=အကျွန်ုပ်၏၊ <b>စေတသာ</b>=ယခုဤခါ လှူဒါပုည မြတ်ဒါနနှင့် သီလဘာဝနာ စေတနာငြမ်း ကုသိုလ်စွမ်းကြောင့်၊ <b>လဘန္တု</b>=မြေပြင်ရေပြင် မိုးကောင်းကင်နှင့် ဘယ်တွင်မဆို မငြင်ငြိုဘဲ အလိုရှိက ခဏမကြာ ရရှိခံစားကြပါစေ ကုန်သတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် ဆရာရှင်တို့အား ရည်မှန်းလျက် တပည့် ဝတ်သင်းသား ဝတ်သင်းသူများက ကျက်မှတ်ကာ ဆုတောင်းရန် ဂါထာများ</h3> <p>၁။ <b>မေတ္တမ္ဗုနာ မယံ ဘန္တေ၊ သုသီတေန အဘိဏှသော။</b><br> <b>သိဉ္စာမ ဝေါ သဒါ ဘဒြာ၊ သုခန္တု အကုတော ဘယာ။</b></p> <p><b>ဘန္တေ</b>=နိဗ္ဗာန်ရောက်ကြောင်း တရားကောင်းဖြင့် ဖြောင့်ဖျသော ထွေ သင်ကြားပေ၍ သိန္နေတောင်ဦး မကကြူးသည့် ကျေးဇူးတော်ရင်အရှင်မြတ်ဘုရား၊ <b>မယံ</b>=[အဘိဓမ္မာ နက်နဲစွာသည့် သညာထူးဆန်း သံခိပ် ကျမ်းကို ကြိုးပမ်းလေ့လာ များစွာသောင်းသောင်း တပည့်အပေါင်း တို့သည်၊] <b>သုသီတေန</b>=ရေအေးအပေါင်း သိန်းသောင်းများစွာ မမှီရာသည့် နံ့သာမွှေးကြူး စန္ဒကူးထက် အထူးအချွန် အလွန်အေးမြလှစွာသော၊ <b>မေတ္တမ္ဗုနာ</b>=တစ်ဆယ့်တစ်မျိုး မြတ်ကောင်းကျိုးကို ဖွင့်ဖြိုးစေကာ အေးကြည်စွာသည့် မေတ္တာတည်းဟူသော ရေချမ်းဖြင့်၊ <b>ဝေါ</b>=ကျေးဇူး တော်ဂုဏ် အဖုံဖုံနှင့် ပြည့်စုံပေငြား အရှင်ဘုရားတို့ကို၊ <b>အဘိဏှသော</b>= နေ့ညဉ့်နာရီ ဃဋီဆက်စပ် မလပ်မခြား အမြဲအားဖြင့်၊ <b>သိဉ္စာမ</b>= အန္တရာယ် ခပ်သိမ်း ဘေးခပ်သိမ်းတို့ ကင်းငြိမ်းလွင့်စင် ဆန်းလသွင်သို့ ကြည်လင် စေကြောင်း ဆုမွန်တောင်း၍ သွန်းလောင်းကြပါကုန်၏၊ <b>ဘဒြာ</b>= သီလသမာ ပညာတော်ဂုဏ် အဖုံဖုံနှင့် ပြည့်စုံပေတောင်း အရှင်ကောင်း တို့သည်၊ <b>သဒါ</b>=ခုရောနောင်ပါ တစ်သံသရာလုံး၌၊ <b>အကုတော ဘယာ</b>= ရာဇ စောရ အဂ္ဂိစသား အပသန္တာန် ဘေးရန်တစိ ဘယ်လောက်မျှ မရှိကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>သုခန္တု</b>=တက်သစ်လစန်း ပွင့်သစ်ပန်းသို့ လန်း လန်းရွှင်ရွှင် ကြည်လင်အေး၍ ဘေးမငွေ့ဘဲ ချမ်းမြေ့တော်မူကြပါ စေကုန်သတည်း။ ။</p> <p>အမှာ။ ။ ဤ[]ကွင်းအတွင်းပါ စာများကို မဟာသရဏဂုံဝတ်သင်းသား, ဝတ်သင်းသူများ ဖြစ်ခဲ့ပါမူ” မဟာသရဏဂုံ ပွါးအာရုံနှင့် မွှမ်းထုံ နေ့ည ကလျာဏသို့ ရောက်ကြလေတောင်း များလှစွာသော ဘုရား တပည့်တော် တပည့်တော်မ အပေါင်းတို့သည်” ဟု ပြောင်းလဲ ဆိုကြပါကုန်။</p> <p>၂။ <b>သဗ္ဗေ ဝေရာ ဝိဂစ္ဆန္တု၊ သောကာ ရောဂါစုပဒ္ဒဝါ။</b><br> <b>ဒီဃာယုကာ ပဓာရေန္တု၊ ဟိတံ သာသနဝုဒ္ဓိယာ။</b></p> <p><b>ဘဒြာနံ</b>=သီလသမာ ပညာတော်ဂုဏ် အဖုံဖုံနှင့် ပြည့်စုံပေလတ် ဆရာတော်အရှင်မြတ်တို့အား၊ <b>သဗ္ဗေ</b>=ခပင်းဥဿုံ အလုံးစုံကုန်သော၊ <b>ဝေရာစ</b>= အတွင်းအပ ရှိသမျှဘေးဒဏ် ရန်စွယ်ရန်ငြောင့် ဘေးအမှောင့် တို့သည်၎င်း၊ <b>သောကာစ</b>=နှလုံးမငြိမ် စိုးရိမ်ပူဆွေး နှောင့်နှေးဗျာပါ မသာယာခြင်းတို့သည်၎င်း၊ <b>ရောဂါစ</b>=ကိုးဆဲ့ခြောက်ဖြာ များပြားစွာသည့် ကျင်နာညစ်ဆိုး ရောဂါမျိုးတို့သည်၎င်း၊ <b>ဥပဒ္ဒဝါစ</b>=ငြိတွယ်ကပ်ရပ် နှိပ်စက်တတ်သော ဥပဒ်ညစ်ဆိုး ဘေးရန်မျိုးတို့သည်၎င်း၊ <b>ဝိဂစ္ဆန္တု</b>= ပိန်းကြာဖက်တွင် ရေမတင်သို့ ကြည်လင်သန့်ရှင်း ရန်ခပင်းတို့ ကွယ်ကင်း ပပျောက်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>ဒီဃာယုကာ</b>=အသက်ရာကျော် ရှည်တော်မူကြကုန်သည်ဖြစ်၍၊ <b>သာသနဝုဒ္ဓိယာ</b>=သုံးလူ့မြတ်စွာ သာသနာ၏ ရောင်ဝါပြိုးပြက် ထိန်ထိန်လက်၍ ထွန်းတက်ပြန့်ပွါး စည်ကားခြင်းအကျိုးငှာ၊ <b>ဟိတံ</b>=တိုးကြောင်းတက်ကြောင်း သွေ မစောင်းဘဲ ကောင်းသောကိစ္စ အဝဝကို၊ <b>ပဓာရေန္တု</b>=တစ်ရာက မောက် ခြောက်ဆယ်ရောက်အောင် မြင့်မောက်ကြာရှည် သက်တော် တည်သည့် မထေရ်ဗာကူ အလားတူလျှင် ကြည်ဖြူအေးချမ်း ရန်မသန်းဘဲ ထမ်းဆောင်တော်မူနိုင်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>အမျိုးသမီးများက အမျိုးသားဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</h3> <p><b>စက္ကဝတ္တိဿ ဓီတာပိ၊ အတိဒုက္ခာဝ ဣတ္ထိတာ။</b><br> <b>တသ္မာ ပုရိသဘာဝေါ ဟံ၊ ဘဝေယျံ ဇာတိဇာတိသု။</b></p> <p><b>စက္ကဝတ္တိဿ</b>=လေးကျွန်းပိုင်နင်း စကြာမင်း၏၊ <b>ဓီတာပိ</b>=ရင်သွေး သက်စု ပုလဲဥသို့ နန်းသူ့ထီးပျော် သမီးတော်ပင် ဖြစ်ပါသော်လည်း၊ <b>ဣတ္ထိတာ</b>=အောက်ကျနောက်ကျ အိမ်ထောင်မှုထိန်းရသော မိန်းမ၏ အဖြစ်သည်၊ <b>ယသ္မာ</b>=အကြင့်ကြောင့်၊ <b>အတိဒုက္ခာဝ</b>=အလုံးစုံသောအရာ၌ လွန်စွာဆင်းရဲညစ်နွမ်းသည်သာတည်း၊ <b>တသ္မာ</b>=ထိုသို့မိန်းမဘဝ ဆင်းရဲ ညစ်နွမ်းရသည်၏အဖြစ်ကြောင့်၊ <b>အဟံ</b>=ရတနာသုံးဝ မြတ်ဓမ္မကို ဆည်းကပ်ညွတ်ခ တပည့်တော်မသည်၊ <b>ဇာတိဇာတီသု</b>=ဖြစ်လေရာရာ သံသရာဒီလှိုင်း ဘဝတိုင်းတို့၌၊ <b>ပုရိသဘာဝေါ</b>=ဘုန်းကံပါရမီ သမ္ဘာချီ၍ စာဂီတင့်အပ် ယောကျ်ားမြတ်သည်၊ <b>ဘဝေယျံ</b>=တပည့်တော်မ ဤပုည ကြောင့် မုချစင်စစ် ဖြစ်ရပါလို၏ အရှင်မြတ်ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>တိဟိတ်ပုဂ္ဂိုလ်ဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</h3> <p><b>န စ ယာဝ ဗုဒ္ဓေါ ဘဝေ၊ ကုလမှိ သေဋ္ဌသမ္မတေ။</b><br> <b>သဗ္ဗသက္ကတသံသုဒ္ဓေ၊ ဘဝေ တိဟေတုသန္ဓိကော။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ယာဝ</b>=အကြင်ရွေ့လောက်၊ “<b>ဗုဒ္ဓေါ</b>=ဘုရား သုံးလူ့ သဗ္ဗညုသည်၊” <b>န ဘဝေ</b>=မဖြစ်ရသေး၊ <b>တာဝ</b>=ထိုမျှလောက်သော ကာပတ်လုံး၊ <b>ဘဝေ</b>=ဖြစ်လေရာရာ သံသရာစက် ဘဝအဆက်ဆက်၌၊ <b>သေဋ္ဌသမ္မတေ</b>=အမြတ်ဟူ၍ သမုတ်အပ်ထသော၊ <b>သဗ္ဗသက္ကတ သံသုဒ္ဓေ</b>=သူခပ်သိမ်းတို့သည် အရိုအသေပြုအပ်သည် ဖြစ်၍ ကောင်း စွာသန့်ရှင်း စင်ကြယ်ထသော၊ <b>ကုလမှိ</b>=အမျိုး၌၊ <b>တိဟေတုသန္ဓိကော</b>= တိဟိတ်ဥက္ကဌ် မြတ်သောပဋိသန္ဓေနေသည်၊ <b>ဘဝေ-ဘဝေယျံ</b>=ဖြစ်ရပါ လို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <p>အမှာ။ ။”- - - -” ဤအတွင်း၌ ပါသောစကားစုသည် ဘုရားဆုပန် သူတို့အတွက်သာ ဖြစ်သည်၊ ကြွင်းသောပစ္စေကဗုဒ္ဓါဆု, အဂ္ဂ သာဝကဆု, မဟာသာဝကဆု, ပကတိသာဝကဆုပန်သူတို့ဖြစ်လျှင်---” ဗုဒ္ဓေါ- သစ္စာလေးရပ် တရားမြတ်ကို ပိုင်းဖြတ် တိတိ ပဋိဝေဓ ဉာဏ်ဖြင့် ထိုးထွင်းသိမြင်နိုင်သည်“ယင်းအပိုဒ်ကို ပြောင်းလဲထည့်သွင်း ဆိုကြပါကုန်။</p> <p>---*---</p> <h3>ပကတိသာဝကဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</h3> <p><b>ဧတေန ပုညကမ္မေန၊ မေတ္တေယျေဿဝ သန္တိကေ။</b><br> <b>ဧဟိဘိက္ခုံ လဘိတွာန၊ ဘဝေ ပကတိသာဝကော။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဧတေန ပုညကမ္မေန</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူး ပြုစုသော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံအထူးကြောင့်၊ <b>မေတ္တေယျေဿဝ</b>= မေတ္တေယျဟု နာမထင်ရှား ရှင်တော်ဘုရား၏သာလျှင်၊ <b>သန္တိကေ</b>= ခြေတော်ရင်း၌၊ <b>ဧဟိဘိက္ခုံ</b>=သဋ္ဌိဝဿ ဝါခြောက်ဆယ်ရပြီးသော မထေရ်ကြီးအတူ ဧဟိဘိက္ခု ရဟန်း၏အဖြစ်ကို၊ <b>လဘိတွာန</b>=ရသည် ဖြစ်၍၊ <b>ပကတိ သာဝကော</b>=ပဋိသမ္ဘိဒါလေးအင် အဘိညာဉ်ခြောက်ပါး ရှစ်ပါးသော သမာပတ်နှင့်တကွ ပကတိသာဝက ရဟန္တာသည်၊ <b>ဘဝေ</b>=ဘဝေယျံ=ဖြစ်ရပါလို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>မဟာသာဝကဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</h3> <p><b>ဧတေန ပုညကမ္မေန၊ သမ္ဗုဒ္ဓေဿဝ သန္တိကေ။</b><br> <b>ဧဟိဘိက္ခုံ လဘိတွာန၊ ဘဝေယျံ မဟာသာဝကော။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဧတေန ပုညကမ္မေန</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူးပြုသော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံအထူးကြောင့်၊ <b>သမ္ဗုဒ္ဓေဿ ဝ</b>=နောက် နောင်ပွင့်ငြား ရှင်တော်ဘုရား၏သာလျှင်၊ <b>သန္တိကေ</b>=ခြေတော်ရင်း၌၊ <b>ဧဟိဘိက္ခုံ</b>=သဋ္ဌိဝဿ ဝါခြောက်ဆယ်ရပြီးသော မထေရ်ကြီးအတူ ဧဟိဘိက္ခု ရဟန်း၏အဖြစ်ကို၊ <b>လဘိတွာန</b>=ရသည်ဖြစ်၍၊ <b>မဟာ သာဝကော</b>=ပဋိသမ္ဘိဒါလေးအင် အဘိညာဉ်ခြောက်ပါး ရှစ်ပါးသော သမာပတ်နှင့်တကွ မဟာသာဝက ရဟန္တာသည်၊ <b>ဘဝေယျံ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>အဂ္ဂသာဝကဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</h3> <p><b>ဧတေန ပုညကမ္မေန၊ သမ္ဗုဒ္ဓေဿဝ သန္တိကေ။</b><br> <b>ဧဟိဘိက္ခုံ လဘိတွာန၊ ဘဝေယျံ အဂ္ဂသာဝကော။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဧတေန ပုညကမ္မေန</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူး ပြုသော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံ အထူးကြောင့်၊ <b>သမ္ဗုဒ္ဓေဿဝ</b>= နောက်နောင်ပွင့်ငြား ရှင်တော်ဘုရား၏သာလျှင်၊ <b>သန္တိကေ</b>=ထံတော် ရင်း၌၊ <b>ဧဟိဘိက္ခုံ</b>=သဋ္ဌိဝဿ ဝါခြောက်ဆယ်ရပြီးသော မထေရ်ကြီးအတူ ဧဟိဘိက္ခု ရဟန်း အဖြစ်ကို၊ <b>လဘိတွာန</b>=ရသည်ဖြစ်၍၊ <b>အဂ္ဂသာဝကော</b>= ပဋိသမ္ဘိဒါလေးအင် အဘိညာဉ်ခြောက်ပါး ရှစ်ပါးသောသမာပတ် နှင့်တကွ အဂ္ဂသာဝက ရဟန္တာသည်၊ <b>ဘဝေယျံ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏ အရှင် ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>ပစ္စေကဗုဒ္ဓါဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</h3> <p><b>ဧတေန ပုညကမ္မေန၊ ဘဝေ ပစ္စေကဗုဒ္ဓေါဟံ။</b><br> <b>ပစ္စေကဗောဓိဉာဏေန၊ စတုသစ္စာနိ သမ္ဗုဇ္ဈံ။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>ဧတေန ပုညကမ္မေန</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူး ပြုသော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံအထူးကြောင့်၊ <b>ပစ္စေကဗောဓိဉာဏေန</b>= နက်နဲလှစွာ လေးသစ္စာကို ဆရာမရှိ ကိုယ်တိုင်သိနိုင်သော ပစ္စေကဗောဓိ ဉာဏ်တော်ဖြင့်၊ <b>စတုသစ္စာနိ</b>=သစ္စာလေးပါး တရားမြတ်အပေါင်းတို့ကို၊ <b>သမ္ဗုဇ္ဈံ</b>=သမ္ဗုဇ္ဈန္တော=ပိုင်းခြားထင်ထင် သိမြင်တော်မူနိုင်သော၊ <b>ပစ္စေက ဗုဒ္ဓေါ</b>=ပစ္စေကဗုဒ္ဓါ မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဘဝေ</b>=ဘဝေယျံ=ဖြစ်ရပါလို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓဘုရားဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</h3> <p><b>ပုညေနာ နေနညေဟိစ၊ အတိက္ကမ္မ ပရံပရံ။</b><br> <b>ဘဝေယျံ သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ၊ ပူရေတွာ တိံသပါရမီ။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>အနေန ပုညေနစ</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူး ပြုသော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံ အထူးကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>အညေဟိစ</b>= ဤမှတစ်ပါး များပြားစွာလှ ပြုခဲ့ရသော ပုညကုသိုလ် ကံအထူးတို့ကြောင့် လည်းကောင်း၊ <b>ပရံပရံ</b>=တစ်ဆင့်ထက် တစ်ဆင့်၊ <b>အတိက္ကမ္မ</b>=ပါရမီဉာဏ် ရင့်သန်စွင့်စွင့် မြင့်ထက်မြင့်၍၊ <b>တိံသပါရမီ</b>=ဒါန, သီလ, စသည်အပြား ဆယ်ပါးသုံးလီ သုံးဆယ်သော ပါရမီတို့ကို၊ <b>ပူရေတွာ</b>=မနေမနား အားထုတ် ဖြည့်ကျင့်နိုင်သည်ဖြစ်၍၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>=ဖောက်ပြန်မရှိ ဟုတ်မှန်တိုင်း သိတော်မူသော သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ မြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဘဝေယျံ</b>=ဖြစ်ရပါလို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>ပညာဓိက ဘုရားဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</h3> <p><b>ပုညေနာ နေန ညေဟိစ၊ ပညာဓိကောဝ သမ္ဗုဒ္ဓေါ။</b><br> <b>သန္တာရဿောမိ သဗ္ဗညူ၊ သမ္မာသမ္ဗောဓိ ဉာဏေန။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>အနေန ပုညေနစ</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူးပြု သော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံ အထူးကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>အညေဟိစ</b>= ဤမှ တစ်ပါး များပြားစွာလှ ပြုခဲ့ရသော ပုညကုသိုလ်ကံ အထူးတို့ကြောင့် လည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏေန</b>=နက်နဲလှစွာ လေးသစ္စာကို ဆရာမရှိ အမှန်သိသော သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏ်တော်ဖြင့်၊ <b>သဗ္ဗညူ</b>=ကြွင်းမဲ့ ဥဿုံ အလုံးစုံကို အကုန်အစင်သိမြင်တော်မူနိုင်သော၊ <b>ပညာဓိကောဝ သမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>=ပညာဓိက နာမထင်ရှား သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားသည်သာလျှင်၊ <b>ဟုတွာ</b>=ဖြစ်၍၊ <b>သတ္တေ</b>=ဝေနေယျကြာ ကျွတ်ထိုက်သော သတ္တဝါတို့ကို၊ <b>သန္တာရဿောမိ</b>=နိဗ္ဗာန်သောင်ခွင် ဖောင်မဂ္ဂင်ဖြင့် ဆောင်တင်ကယ်ပို့ရ နိုင်ပါလို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>သဒ္ဓါဓိက ဘုရားဖြစ်ရန်ဆုပန်နည်း</h3> <p><b>ပုညေနာ နေနညေဟိစ၊ သဒ္ဓါဓိကောဝ သမ္ဗုဒ္ဓေါ။</b><br> <b>သန္တာရဿောမိ သဗ္ဗညူ၊ သမ္မာသမ္ဗောဓိ ဉာဏေန။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>အနေနပုညေနစ</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူးပြု သော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံ အထူးကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>အညေဟိစ</b>= ဤမှတစ်ပါး များပြားစွာလှ ပြုခဲ့ရသော ပုညကုသိုလ်ကံအထူးတို့ ကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏေန</b>=နက်နဲလှစွာ လေးသစ္စာ ကို ဆရာမရှိ အမှန်သိသော သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏ်တော်ဖြင့်၊ <b>သဗ္ဗညူ</b>= ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံကို အကုန်အစင်သိမြင်တော်မူနိုင်သော၊ <b>သဒ္ဓါဓိကောဝ သမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>=သဒ္ဓါဓိက နာမထင်ရှား သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရား သည်သာလျှင်၊ <b>ဟုတွာ</b>=ဖြစ်၍၊ <b>သတ္တေ</b>=ဝေနေယျကြာ ကျွတ်ထိုက်သော သတ္တဝါတို့ကို၊ <b>သန္တာရဿောမိ</b>=နိဗ္ဗာန်သောင်ခွင် ဖောင်မဂ္ဂင်ဖြင့် ဆောင်တင်ကယ် ပို့ရပါလို၏အရှင်ဘုရား။</p> <p>---*---</p> <h3>ဝီရိယာဓိက ဘုရားဖြစ်ရန် ဆုပန်နည်း</h3> <p><b>ပုညေနာ နေနညေဟိစ၊ ဝီရိယာဓိက သမ္ဗုဒ္ဓေါ။</b><br> <b>သန္တာရဿောမိ သဗ္ဗညူ၊ သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏေန။</b></p> <p><b>အဟံ</b>=အကျွန်ုပ်သည်၊ <b>အနေနပုညေနစ</b>=ဤသို့ယခု ဆည်းပူးပြု သော ကောင်းမှုကုသိုလ်ကံ အထူးကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>အညေဟိစ</b>= ဤမှတစ်ပါး များပြားစွာလှ ပြုခဲ့ရသော ပုညကုသိုလ် ကံအထူးတို့ ကြောင့်လည်းကောင်း၊ <b>သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏေန</b>=နက်နဲလှစွာ လေးသစ္စာ ကို ဆရာမရှိ အမှန်သိသော သမ္မာသမ္ဗောဓိဉာဏ်တော်ဖြင့်၊ <b>သဗ္ဗညူ</b>= ကြွင်းမဲ့ဥဿုံ အလုံးစုံကို အကုန်အစင် သိမြင်တော်မူနိုင်သော၊ <b>ဝီရိယာဓိကသမ္ဗုဒ္ဓေါ</b>=ဝီရိယာဓိက နာမထင်ရှား သဗ္ဗညုမြတ်စွာဘုရားသည်၊ <b>ဟုတွာ</b>=ဖြစ်၍၊ <b>သတ္တေ</b>=ဝေနေယျကြာ ကျွတ်ထိုက်သော သတ္တဝါတို့ကို၊ <b>သန္တာရဿောမိ</b>=နိဗ္ဗာန်သောင်ခွင် ဖောင်မဂ္ဂင်ဖြင့် ဆောင်တင် ကယ်ပို့ရ ပါလို၏ အရှင်ဘုရား။</p> <p>လယ်တီ ဦးပဒုမ၏ စာပေအမြုတေကဏ္ဍ ပြီးပြီ။</p> <p>*------------*------------*</p> <p>မုံရွာမြို့ မဟာလယ်တီတိုက် လယ်တီ အရှင်ကေလာသ (ပါဠိပါရဂူ) ၏ စာပေအမြုတေ ကဏ္ဍ</p> <p>---*---</p> <p>ကျေးဇူးတော်ရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ ခုနစ်ဆူ စက်ပရိတ်တော်ကြီးကို မှီငြမ်းပြုလျက် ရေးသားစီစဉ် နေ့စဉ်မပြတ် ရှိခိုးပူဇော်အပ်သော</p> <h3>ဘုရားခုနစ်ဆူဂုဏ်တော် စက်ရိတ်တော်ကြီးပါဌ်</h3> <p>၁။ <b>ဘဂဝါ ဝိပဿီ အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏ သမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရောပုရိသ ဒမ္မသာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>၂။ <b>ဘဂဝါ သိခီ အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မသာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>၃။ <b>ဘဂဝါ ဝေဿဘူ အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏ သမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရော ပုရိသ ဒမ္မသာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>၄။ <b>ဘဂဝါ ကကုသန္ဓော အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏ သမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မ သာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>၅။ <b>ဘဂဝါ ကောဏာဂမဏော အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏသမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မသာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>၆။ <b>ဘဂဝါ ကဿပေါ အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏ သမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မ သာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>၇။ <b>ဘဂဝါ ဂေါတမော အရဟံ, သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓေါ, ဝိဇ္ဇာစရဏ သမ္ပန္နော, သုဂတော, လောကဝိဒူ, အနုတ္တရော ပုရိသဒမ္မသာရထိ, သတ္ထာဒေဝမနုဿာနံ, ဗုဒ္ဓေါ, ဘဂဝါ။</b></p> <p>* <b>ဣမေ နဝဂုဏသမ္ပန္နာ သတ္တဗုဒ္ဓါ မမ သီသေ နိစ္စံ တိဋ္ဌန္တု၊ မမံ အနုရက္ခန္တု။</b><br> <b>ဣမေ နဝဂုဏသမ္ပန္နာ သတ္တဗုဒ္ဓါ မမ အံသေသု နိစ္စံ တိဋ္ဌန္တု၊ မမံ အနုရက္ခန္တု။</b><br> <b>ဣမေ နဝဂုဏသမ္ပန္နာ သတ္တဗုဒ္ဓါ မမ ဟဒယေ နိစ္စံ တိဋ္ဌန္တု၊ မမံ အနုရက္ခန္တု။</b></p> <p>* <b>ဣမေသံ နဝဂုဏသမ္ပန္နာနံ သတ္တန္နံ ဗုဒ္ဓါနံ ပါဒေ သိရသာ အဟံ ဝန္ဒာမိ သဗ္ဗဒါ။</b><br> <b>ဣမေသံ (ပ)သဗ္ဗဒါ။</b><br> <b>ဣမေသံ (ပ ) သဗ္ဗဒါ။</b></p> <p>* <b>သဗ္ဗနဝဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန သဗ္ဗေ အန္တရာယာ ဝိနဿန္တု။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန သဗ္ဗေ ဣဋ္ဌ ပသိဒ္ဓိယော သမိဇ္ဈန္တု။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန သဗ္ဗေ စိတ္တသင်္ကပ္ပါ ပရိပူရေန္တု။</b></p> <p>* <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန ဇယတု သဗ္ဗမင်္ဂလံ။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန နဿတု သဗ္ဗ အမင်္ဂလံ။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန ဝိနဿတု သဗ္ဗဝေရဘယံ။</b></p> <p>* <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန သဗ္ဗေ သတ္တာ အမှံ ပိဟယန္တု။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန သဗ္ဗေ ဒေဝါ အမှံ ပိဟယန္တု။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန သဗ္ဗေ မနုဿာ အမှံ ပိဟယန္တု။</b><br> <b>သဗ္ဗနဝ ဂုဏသမ္ပန္န သတ္တဗုဒ္ဓါနုဘာဝေန ယက္ခာ ဒေဝါ မဟိဒ္ဓိကာ သဗ္ဗေပိ သုခိတာ ဟောန္တု၊ မမ မိတ္တာ သဟာယကာ။</b></p> <p>ဘုရားခုနစ်ဆူဂုဏ်တော် စက်ပရိတ်တော်ကြီးပါဌ် ပြီးပြီ။</p> <p>အမှာ။ ဤဂုဏ်တော် စက်ပရိတ်တော်ကြီး၏အနက်ကို ကျယ်အံ့စိုး၍ မထည့် သွင်းခဲ့တော့ပြီ၊ အလိုရှိသူတို့သည် လယ်တီမဟာသရဏဂုံတော်ကြီး ဝတ်ရွတ်စဉ်၌သာ ကြည့်ရှုကြပါကုန်။</p> <p>---*---</p> <h3>ပထရမ အက္ခရာ (စ မ) ၏ အဓိပ္ပါယ် အကျယ်ဖွင့်ပြသော ဘုရားပင့်နှင့် အာသီသဂါထာ</h3> <p><b>ပဉ္စ ဗုဒ္ဓါ ဆရံသီဟိ၊ ထတွာ နိစ္စံ ဇယံ ဒေန္တု။</b><br> <b>ရဝံ သုတွာန မံ သီသေ၊ မမံ ဇနာ ဘိမာနေန္တု။</b></p> <p><b>ဗုဒ္ဓါ</b>=လေးပါးသစ္စာ မြိုက်ရသာကို ဦးစွာထင်ထင် သိမြင်တော် မူကြပေကုန်သော၊ <b>ပဉ္စ</b>=ဘဒ္ဒကမ္ဘာ ပေါ်ဦးစွာက ရွှေကြာငါးခုနိမိတ်ပြု၍ ပွင့်မှုထင်ရှား ငါးဆူကုန်သော ရှင်တော်မြတ်ဘုရားကြီးတို့သည်။</p> <p>* <b>ဆရံသီဟိ</b>=အညိုတဖြာ အဝါတလီ အနီတဆူ အဖြူ တကြောင်း အမောင်းတချက် ပြိုးပြက်ငွါးငွါး ခြောက်ပါး သော ရောင်ခြည်တော်တို့ဖြင့်၊ <b>ဆရံသီဟိ</b>=ဆံတော် မုတ်ဆိတ်တော် မျက်ဝန်းတော်တစ်ခို စိမ်းညိုသော ဌာန အရပ်ဒေသမှ ထွက်ကြွရွှန်းစို ကြာညို ခွါညို ရတနာ ညိုကဲ့သို့ စိမ်းတစိုစို မြသားလိုဖြင့် ညိုမှောင် သော ရောင်ခြည်တော်။</p> <p>* ရွှေသိင်္ဂိလား အရေပါးမှ ဝင့်ကြွားထိန်ဝါ မြူးကွန့်ဖြာ လျက် မဟာလှေခါး ရွှေစကားနှင့် ရွှေသားရွှေရည် ထိန်ကြည် သစ်လင်း ရွှေရောင်ကျင်းသည့် ဝါဝင်းသော <b>ပီတ ရောင်ခြည်တော်။</b></p> <p>* အာတော် လျှာတော် နှုတ်ခမ်းတော်နှင့် ခြေတော်ဘဝါး လက်ဘဝါးအစ ရပ်ဌာနမှ ထွက်ကြွတင့်ဆန်း ခေါင်ရမ်း နှင်းဆီ ကမ္ဗလာနီနှင့် ကြာနီအလား ပတ္တမြားရောင် ဆင်း နီရောင်ဝင်းသည့် <b>လောဟိတ ရောင်ခြည်တော်။</b></p> <p>* စွယ်တော် သွားတော် မျက်ဖြူတော်အစုံ ဥဏ္ဏလုံဓာတ် မွေရှင်တော်မြတ်မှ ထွက်လတ်စမ္ပယ် ဂွမ်းဝါနှယ်တည့် စံပယ်ကြက်ရုံး ဇွန်ပန်းကုံးနှင့် ငွေတုံးဘော်ဆိုင် စိန်ပန်း ခိုင်အတူ ဝတ်လဲတော် ဘွဲ့ဖြူနှင့် ကြာဖြူပန်း အသွေး ကဲ့သို့ ဖြူဖွေးစင်ကြယ်သော <b>ဩဒါတရောင်ခြည်တော်။</b></p> <p>* ဆံတော်အဖျား ခြေဘဝါးသို့ရောက် ထက်အောက်တခို ထိုထိုအရပ် ကိုယ်တော်မြတ်မှ ထွက်လတ် ထိန်ပြောင် ခရမ်းသွေးအရောင်, မရမ်းသွေးအရောင်, တဝေဝေ တပြောင်ပြောင် သပြေညိုရောင် အဆင်းကဲ့သို့ ထိန်ဝင်းညိုမှောင်းသော <b>မဉ္ဇိဋ္ဌရောင်ခြည်တော်။</b></p> <p>* နတ်မီးအရောင်, လျှပ်စီးအရောင်, ရတနာမျိုးစုံ အရောင်, ကြာမျိုးစုံအရောင်, ထိန်ပြောင်ဝင်းလက် ကြက်လျှာပြန် စိန်အရောင်ထွက်သကဲ့သို့ ရိုးရိုးရက်ရက် ပြိုးပြိုးပြက်သော <b>ပဘဿရရောင်ခြည်တော်။</b></p> <p>ဘဝဂ်ဝီစိ ကျန်မရှိအောင် နှံ့ထိပြေးသွား ခြောက်ပါးသော ရောင်ခြည်တော်တို့ဖြင့်၊ <b>မံ မမ</b>=အောင်ရာအောင်မှု အောင်ဇေယျတုဟု အောင်ဆုလိုရှိ ဘုရားတပည့်တော်၏၊ <b>သီသေ</b>=ကိုယ်ဒြဗ်တွင် အမြတ်တင် သည့် ဥတ္တမင်္ဂ ဦးသီသ၌၊ <b>တိဋ္ဌန္တု</b>=အောင်ဆုပေးမည် စိတ်တော်ရည်၍ တည်နေတန့်ရပ်တော်မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p><b>ထတွာ</b>=အောင်ဆုပေးမည် စိတ်တော်ရည်၍ တည်နေတန့်ရပ် တော်မူကြကုန်ပြီး၍၊ <b>မံ မမ</b>=အောင်ရာအောင်မှု အောင်ဇေယျတုဟု အောင်ဆုလိုလား တပည့်တော်အား၊ <b>ဇယံ</b>=လောကုတ်လောကီ နှစ်လီ အကျိုး ပွါးတိုးစေမှု မြတ်အောင်ဆုကို၊ <b>ဒေန္တု</b>=မဟာကရုဏာ ရှေးရှုကာဖြင့် လျင်စွာမနှေး ပေးတော်မူကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p><b>ဧတေသံ</b>=သစ္စာလေးအင် သိမြင်ကြငြား ထိုငါးဆူကုန်သော ရှင် တော်မြတ်ဘုရားကြီးတို့၏၊ <b>အာနုဘာဝေန</b>=ဝီစိဘဝဂ် နှံ့တက်လွှမ်းကျော် အာနုဘော်ကြောင့်၊ <b>ဇနာ</b>=မိတ်ဆွေရန်သူ မခွဲမူ၍ ဝှန်းဆူသောင်း သောင်း လူအပေါင်းတို့သည်၊ <b>မမံ</b>=အရှင်တို့ဂုဏ် ပွါးများထုံ၍ ကြည်ယုံစွာဘိ ဘုရားတပည့်တော်၏၊ <b>ရဝံ</b>=မေတ္တာရှေ့ထား နှုတ်မြွက်ကြားသည့် စကားချေငံ ပြောဆိုသံကို၊ <b>သုတွာ</b>=အာရုံဒွါရ တိုက်ဆိုင်ကြ၍ ကြားရ နာရကုန်သည်ရှိသော်၊ <b>အဘိမာနေန္တု</b>=ရင်တွင်းနှလုံး ပီတိဖုံးလျက် ရွှင်ပြုံးကြည်သာ လွန်စွာမြတ်နိုး ချစ်ခင်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>ရှေးပညာရှိအကျော်အမော်တို့ ရေးစီတော်မူခဲ့ကြသော စ ဓ ဗ ဝ - စ မ အက္ခရာ ဂါထာတော်နှင့် လယ်တီ အရှင်ကေလာသ (ပါဠိပါရဂူ) ရေးသားအပ်သော ဂါထာအနက်</h3> <p><b>စက္ခုမာ စာရမာရဒ္ဓေါ၊ ဓမ္မညူ ဓမ္မသာမိကော။</b><br> <b>ဗလူပေတော ဗလံဓာရော၊ ဝရဒေါ ဒေတု မေ ဝရံ။</b></p> <p><b>အာစာရံ</b>=ဒါနစသား ဆယ်လီထား၍ အပြားသုံးဆယ် ဆင့်ပွါး သွယ်လျက် ဝဋ်နယ်ထွက်လမ်း ပါရမီငြမ်းဟု ဖြည့်စွမ်းသင့်ငြား အကျင့် တရားကို၊ <b>အာရဒ္ဓေါ</b>=သင်္ချေလေးထပ် တစ်သိန်းကပ်ဟု သတ်မှတ်ကမ္ဘာ ရှည်မြင့်ကြာအောင် ဖွေရှာအားထုတ် ကြိုးကုတ်ဖြည့်ကျင့်တော်မူခဲ့ပေ ထသော၊ <b>စက္ခုမာ</b>=သင်္ခတာသင်္ခတ နက်နဲလှသည့် ဓမ္မအပုံ အလုံးစုံကို အကုန်မြင်သိ သမန္တစက္ခုဟူသော ဉာဏ်အမြင်လည်းရှိတော်မူပေထသော၊ <b>ဓမ္မညူ</b>=သစ္စာလေးတန် ဉေယျဓံငါး မြတ်တရားကို ပိုင်းခြား ဧကန် မြတ်ရွှေဉာဏ်ဖြင့် မှန်စွာထိုးထွင်း သိမြင်လင်းတော်မူပေ ထသော၊ <b>ဓမ္မသာမိကော</b>=သွာက္ခာတာမှ အာဒိစ၍ ခြောက်ဝသောဂုဏ် ပြည့်မွှမ်း ထုံလျက် ဆယ်စုံမှန်လှ မြတ်ဓမ္မကို စိုးရပိုင်နင်း တရားမင်း ဖြစ်တော် မူပေထသော၊ <b>ဗလူပေတော</b>=ဌာနာဌာန စသည်ဆယ်ပါး ဉာဏ်တော် အားနှင့်လည်း ပြည့်စုံတော်မူပေထသော၊ <b>ဗလံဓာရော</b>=ဆဒ္ဒန် မည်သီး ဆင်ဆယ်စီး၏ ထန်သီးတုံငြား ကိုယ်တော်အားကိုလည်း ဆောင်တော် မူပေထသော၊ <b>ဝရဒေါ</b>=လောကီလောကုတ် မယုတ်တိုးပွါး ကျိုးတရားနှင့် လိုလားအပ်ဘိ မျိုးသိဒ္ဓိတို့ စုံပြည့်စေတတ် အောင် ဆုမြတ်ကို ပေးတော် မူတတ်ပေထသော၊ <b>ဗုဒ္ဓေါ</b>=ဆရာမကူ သယမ္ဘူဖြင့် လေးဆူသစ္စာ မြတ်ဓမ္မာကို ကောင်းစွာသိမြင် ဘုရားရှင်သည်၊ <b>မေ</b>=ရန် ဘေးကင်းစင် လာဘ်မျိုးရွှင်လျက် ကိုယ်တွင်ကျန်းမာ စိတ်ချမ်းသာဘို့ မျှော်ကာလိုလား တပည့်တော်အား၊ <b>ဝရံ</b>=သိဒ္ဓိမျိုးမှန် ပြည့်ဖြိုးလျှံ၍ စိတ်ကြံသမျှ မှုကိစ္စတို့ ပြည့်ဝစေတတ် အောင်ဆုမြတ်ကို၊ <b>ဒေတု</b>=အောင်ပန်းဝေဝေ အောင်ဆု ချွေဘို့ အောင်စေနိုင်ရေး အောင်သံကြွေးလျက် မနှေးလျင်စွာ ပေးတော်မူ ပါစေသတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>စ ဓ ဗ ဝ - စမ အက္ခရာ၏ အဓိပ္ပါယ်နှင့် အကျိုးပြ ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာများ</h3> <p>၁။ ပါရမီဆယ်ထပ် လေးရပ်သင်္ချေ၊<br> သိန်းကမ္ဘာတွင်း ဖြည့်တွင်းရှာဖွေ၊<br> သမန္တစက္ခု ရမှုရည်ချွေ၊<br> <b>စမ</b>-ထူး မြွက်ကျူး <b>စ</b>-ဟုပေ။</p> <p>၂။ ဉေယျဓံ ငါး တရားထွေထွေ၊<br> သိမြင်ပိုင်းခြား ဘုရားဇိနေ။<br> ဆယ်စုံဓမ္မ စိုးရ ရည်ချွေ၊<br> <b>စမ</b>-ထူး မြွက်ကျူး <b>ဓ</b>-ဟုပေ။</p> <p>၃။ ကိုယ်အားဉာဏ်အား နှစ်ပါးစုံပေ။<br> ဆောင်စွမ်းနိုင်ငြား မြတ်ဖျားဇိနေ၊<br> ဂုဏ်တော်အထူး ချီးကျူးသိစေ<br> <b>စမ</b>-ထူး မြွက်ကျူး <b>ဗ</b>-ဟုပေ။</p> <p>၄။ အောင်ဆုအမြတ် ပေးတတ်တုံပေ၊<br> သစ္စာမှန်ရှိ မြင်သိစိန္တေ။<br> အောင်နိုင်အောင်ရေး ဆုပေးပါစေ၊ <b>စမ</b>-ထူး မြွက်ကျူး <b>ဝ</b>-ဟုပေ။</p> <p>၅။ <b>စ ဓ ဗ ဝ စမ</b>-အက္ခရာ၊<br> ဦးတည်ရှေ့ထား ရေးသားဂါထာ။<br> ယုံကြည်လေးစား ရွတ်ပွါးသူမှာ၊<br> ရန်ခပ်သိမ်း ကင်းငြိမ်းလွန်ချမ်းသာ။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>အန္တရာယ်ကင်း သုံးဂါထာ ပါဌ် အနက်</h3> <p>ပါရာဇိကဏ္ဍဋ္ဌကထာ၌လာသော တုတ်ပြည်(ဂန္တာရတိုင်း) အရဝါဠရေအိုင်၌နေသော တုတ်နဂါးအား သာသနာပြု အရှင်မဇ္ဈန္တိက မထေရ်မြတ် အနိုင်ယူဆွဲ အောင်ပွဲဆင်ခဲ့သော အန္တရာယ်ကင်း သုံးဂါထာ ပါဌ် အနက်</p> <p>၁။ <b>သဒေဝကောပိ စေ လောကော၊ အာဂန္တွာ တာသယေယျ မံ၊</b><br> <b>န မေ ပဋိဗလော အဿ၊ ဇနေတုံ ဘယဘေရဝံ။</b></p> <p>၂။ <b>သစေပိ တွံ မဟိံ သဗ္ဗံ၊ သ သမုဒ္ဒံ သ ပဗ္ဗတံ၊</b><br> <b>ဥက္ခိပိတွာ မဟာနာဂ၊ ခိပေယျာသိ မ မူပရိ။</b></p> <p>၃။ <b>နေဝ မေ သက္ကုဏေယျာသိ၊ ဇနေတုံ ဘယဘေရဝံ၊</b><br> <b>အညဒတ္ထု တဝေဝဿ၊ ဝိဃာတော ဥရဂါဓိပ။</b></p> <p>၁။ <b>မဟာနာဂ</b>=လုလင်နဂါး များအပြားကို ထင်ရှားပိုင်နင်း အိုနဂါးမင်း၊ <b>သဒေဝကောပိ</b>=ကာမာဝစရ ဌာနရပ်တည်နတ်ပြည် ခြောက်ရွာ နှင့်လည်းတကွသော၊ <b>လောကော</b>=သတ္တလောက ဝေါဟာရဖြင့် ပြောကြများထူ နတ်လူအပေါင်းသည်၊ <b>အာဂန္တွာ</b>=ဒေါသမျက်မာန် ကြုံးဝါးသံဖြင့် ငါ၏ထံသို့လာလတ်၍၊ <b>မံ</b>=အာသဝကုန်ခန်း ရဟန္တာ ဖြစ်ပြီးသောငါ့ကို၊ <b>စေ တာသယေယျ</b>=ကြောက်ဘွယ်လန့်ဘွယ် အသွယ် သွယ်ဖြင့် အကယ်၍များ ခြိမ်းချောက်ငြားအံ့၊ <b>မေ</b>=မဂ်ဖိုလ် ထိပ်တန်း အမြိုက်ပန်းကို ဆင်မြန်းခဲ့ ပြီးသောငါ့အား၊ <b>ဘယဘေရဝံ</b>= စိုးရွံ့လန့်ထိတ် ကြောက်သည့်စိတ်တို့ ယိုဖိတ်မနှေး ကြောက်မက် ဖွယ်သောဘေးကို၊ <b>ဇနေတုံ</b>=မနှေးစင်စစ် ဖြစ်စိမ့်သောငှါ၊ <b>ပဋိဗလော</b>=စရိုက်အကြမ်း အမိုက်လမ်းနှင့် တတ်စွမ်းနိုင်သည်၊ <b>န အဿ</b>=ဘယ်သော ဘယ်ခါ ဘယ်ကမ္ဘာမှ ထင်စွာမသွေ မဖြစ်နိုင်ရာပေသတည်း။</p> <p>၂။ <b>မဟာနာဂ</b>=အရဝါဠ နာမမည်သီး အို-နဂါးကြီး၊ <b>တွံ</b>= အခိုးအလျှံ မျက်စောင်းမာန်နှင့် ဆိပ်ထန်တုံလျင်း သင်နဂါးမင်းသည်၊ <b>သ သမုဒ္ဒံ</b>=အရှေ့အနောက် တောင်မြောက်လေးဖြာ သမုဒ္ဒရာနှင့် တကွသော၊ <b>သ ပဗ္ဗတံ</b>=ဟိမဝန္တာ မဟာမြင့်မိုရ် တောင်ထိုထိုနှင့်တကွ သော၊ <b>သဗ္ဗံ မဟိံ</b>=နှစ်သိန်းလေးသောင်း အထုပေါင်း၍ တည်ရှောင်း ယူဇနာဘူ, ပထဗျာဟု ထင်စွာခေါ်သုံး အလုံးစုံသောဤမြေကြီးကို၊ <b>ဥက္ခိပိတွာ</b>=ထမ်းပိုးချီရွက်၍၊ <b>မမ</b>=မဇ္ဈန္တိက မည်ရတုံဘိ ငါရဟန္တာ၏၊ <b>ဥပရိ</b>=ဆံပင်နွဲ့နှောင်း စုပေါင်းတည်လျက် ဦးခေါင်းထက်၌၊ <b>သစေပိ ခိပေယျာသိ</b>=သေစေစိတ်ထား ရည်မှတ်သားလျက် အကယ်၍မူလည်း ပစ်ချငြားအံ့။</p> <p>၃။ <b>မေ</b>=မဇ္ဈန္တိက မည်ရတုံငြား ငါရဟန္တာအား၊ <b>ဘယ ဘေရဝံ</b>=ကြောက်သည့်စိတ်တို့ ယိုဖိတ်စေရေး ကြောက်မက်ဖွယ်သော ဘေးကို၊ <b>ဇနေတုံ</b>=မနှေးစင်စစ် ဖြစ်စိမ့်သောငှါ၊ <b>နေဝသက္ကုဏေယျာသိ</b>= ဘယ်လိုစိတ်ကြမ်း ဘယ်လိုရမ်းလည်း မတတ်စွမ်းနိုင်ရာသတည်း၊ <b>ဥရဂါဓိပ</b>=မြွေတို့သနင်း အို-နဂါးမင်း၊ <b>အညဒတ္ထု</b>=စင်စစ်သဖြင့်၊ <b>တဝေဝ</b>= ငါနှင့်ရင်ဆိုင် တန်ခိုးပြိုင်၍ မနိုင်လေငြား သင်နဂါးအားသာလျှင်၊ <b>ဝိဃာတော</b>=ခဲလေသမျှ သဲရေကျသို့ ရှုံ့တွမျက်နှာ မကြည်သာပဲ လွန်စွာပင်ပန်းခြင်းသည်၊ <b>အဿ ဘဝေယျ</b>=မုချမသွေ ဖြစ်ရပေရာ၏၊ ဝါ=ကြံတိုင်းမအောင် ဆောင်တိုင်းမမြောက် မေးလက်ထောက်လျက် ပြေးပေါက်ရှာဖွေ ဖြစ်ရပေလိမ့်သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>နဂါးနိုင်ဂါထာနှင့် တွဲဖက်ရွတ်ဆိုရန်ဖြစ်သော ဆုတောင်းဂါထာ ပါဌ် အနက်</h3> <p><b>တဿ ထေရဿ တေဇေန၊ နဿန္တု ဘယဘေရဝါ။</b><br> <b>ပူရေန္တု စိတ္တသင်္ကပ္ပါ၊ ပိဟယန္တု ဗဟူ ဇနာ။</b></p> <p>( ရစနာ ဂါထာ )</p> <p><b>တဿ ထေရဿ</b>=အဘိညာဉ်မျိုး စုံပြည့်ဖြိုး၍ မြေလျှိုးမိုးပျံ တန်ခိုးစျာန်နှင့် ဉာဏ်အာသဝက္ခယ လက်ကိုင်ရသည့် ထိုမဇ္ဈန္တိက မထေရ်၏၊ <b>တေဇေန</b>=အမျက်စောင်းမာန် လွန်ခက်ထန်၍ ခိုးလျှံ ပြောင်ဝင်း နဂါးမင်းကို နှိမ်နင်းလွှမ်းမိုး မာန်ညွန့်ချိုးသည့် မြတ်တန်ခိုး တော်ကြောင့်၊ <b>မယှံ</b>=အရှင်၏ဂုဏ် အလုံးစုံကို ကြည်ယုံတုံဘိ တပည့် တော်၏၊ <b>အဇ္ဈတ္တိက ဗာဟိရေသု</b>=ကိုယ်တွင်းကိုယ်ပ နှစ်ဌာနတို့၌၊ <b>ဘယဘေရဝါ</b>=ထိတ်ဖွယ်လန့်ဖွယ် ကြောက် မက်ဖွယ်မျိုး ဘေးရန်ဆိုး တို့သည်၊ <b>နဿန္တု</b>=နေရောင်ခြည်ကျောက် ဆီးနှင်းပေါက်တို့ ကြွေပျောက် သောသွင် ကင်းစင်လွင့်ပျောက်ကြပါစေကုန်သတည်း၊ <b>မယှံ</b>=အရှင်၏ဂုဏ် အလုံးစုံကို ကြည်ယုံတုံဘိ တပည့်တော်၏၊ <b>စိတ္တသင်္ကပ္ပါ</b>=ကျက်သရေတိုး ဘုန်းတန်ခိုးတို့ ဖွံ့ဖြိုးဘို့ရန် စိတ်အကြံတို့သည်၊ <b>ပူရေန္တု</b>=နှစ်, လ, ရက်, နေ့ ချိန်မရွေ့ပဲ ချမ်းမြေ့မွှန်းထုံ ပြည့်စုံကြပါစေကုန်သတည်း။ <b>မယှံ</b>= အရှင်၏ဂုဏ် အလုံးစုံကို ကြည်ယုံစွာငြား တပည့်တော်အား၊ <b>ဗဟူ</b>=ကြီး ကြီးငယ်ငယ် အရွယ်စားစား များပြားလှစွာကုန်သော၊ <b>ဇနာ</b>=မိတ်ဆွေ ရန်သူ မခြားမူ၍ မြင်သူသောင်းသောင်း လူအပေါင်းတို့သည်၊ <b>ပိဟယန္တု</b>= သားနှင့်မိခင် ပမာသွင်သို့ သက်ဝင်မေတ္တာ ချစ်ခင်ကြပါစေကုန်သတည်း။</p> <h3>ကျေးဇူးရှင်လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးအား ကန်တော့ရန် အာစရိယဝန္ဒနာ ဂါထာပါဌ် အနက်</h3> <p><b>အပိဝန္တေ ဓမ္မရသံ၊ ပိဝယန္တော ဇိနော ယထာ။</b><br> <b>နမတ္ထု တေ မဟာဝီရော၊ လယ်တီထေရော မမံ သဒါ။</b></p> <p>( ရစနာ ဂါထာ )</p> <p><b>ဇိနော</b>=ငါးပါးမာရ်ယုတ် ရန်အနုပ်ကို ပယ်ထုတ်ခွါရှင်း အောင်ပွဲ ခင်း၍ အောင်ခြင်းထွတ်တင် ဘုရားရှင် ကိုယ်တော်မြတ် ကြီးသည်၊ <b>ဓမ္မရသံ</b>=မဂ်ဖိုလ်နိဗ္ဗာန် ရောက်ကြောင်းမှန်၍ ဘေးရန်ကိလေ ကင်း ဆိတ်စေသည့် လေးထွေသစ္စာ တရားတည်းဟူသော မြိုက်အရသာကို၊ <b>အပိဝန္တေ</b>=အဝိဇ္ဇာလုံး ပိတ်ကာဖုံး၍ ဆုံးရှုံးမှောက်မှား မသောက် မစားရကုန်သောသူတို့ကို၊ <b>ပုရာပုရံ</b>=တစ်မြို့မှတစ်မြို့ တစ်ပြည်မှ တစ်ပြည်သို့၊ <b>ဂန္တွာ</b>=ဒေသစာရီကြွချီတော်မူပြီး၍၊ <b>ပိဝယန္တောယထာ</b>= ကိလေသာငတ် အာသာပြတ်အောင် ရိုက်ခတ်ပဲ့တင် ကျွတ်ပွဲဆင်၍ တွင်တွင်မိန့်ချွေ တိုက်ကျွေးသောက်စေတော်မူပေသကဲ့သို့၊ <b>တထာ</b>= သယမ္ဘူမြတ် စောနေနတ်နှင့် ပုံကပ်နှိုင်းယူ ထို့အတူသာလျှင်၊ <b>မဟာ ဝီရော</b>=သုံးထောင်တောတွင်း စိုးပိုင်နင်းသည့် သားမင်းကေသရာ ကဲ့ပမာသို့ သုံးဖြာပိဋကတ် ခဲအကတ်ကို ပိုင်းဖြတ် မြင်လင်း ကြီးမြတ် သောရဲရင့်ခြင်းရှိတော်မူထသော၊ <b>လယ်တီထေရော</b>=မြန်တိုင်းကိုခွင်း ကမ္ဘာချဉ်းအောင် တောက်လင်းတေဇော် ကျေးဇူရှင် လယ်တီဆရာတော် မြတ်ကြီးသည်၊ <b>ဓမ္မရသံ</b>=အတိဒုဒ္ဒသံ ဂမ္ဘီရံမို့ ဘိုးတန်နဂ္ဃ ဝိပဿနာ ဓမ္မတည်းဟူသော အရသာထူးကြီးကို၊ <b>အပိဝန္တေ</b>=သာသနာ ဒုလ္လဘ ကြုံလာကြလည်း နုံ, အ, ဉာဏ်မြင် အစဉ်မှောက်မှား မသောက်မစား ရကုန်သောသူတို့ကို၊ <b>ပုရာပုရံ</b>=တစ်မြို့မှတစ်မြို့ တစ်ပြည်မှ တစ်ပြည်သို့၊ <b>ဂန္တွာ</b>=ဒေသစာရီ ကြွချီတော်မူပြီး၍၊ <b>ပိဝယန္တော</b>=ဘဝဂ်ခွင်ဆိုက် ပဲ့တင် ရိုက်အောင် ကျွေးတိုက်သောက်စားတော်မူခဲ့စေပြီ၊ <b>တေ-တဝ</b>=လယ်တီ သခင် ပြည်ခွင်ကျော်ကြား ကျေးဇူးတော်ရင် အရှင်မြတ် ဘုရားကြီးအား၊ <b>သဒါ</b>=အာစိဏ္ဏကံ အထုံသန်အောင် တစ်ရံမဆိုင်း ရှိသမျှအချိန်တိုင်း၌၊ <b>မမံ</b>=နာမ်ဓာတ် ရုပ်ဓာတ် ပရမတ်ကို အတ္တခေါ်မှည့် ဘုရားတပည့်တော်၏၊ <b>နမော</b>=ရိုသေညွတ်ကျိုး မာန်ညွန့်ချိုး၍ ရှိခိုးခြင်းသည်၊ <b>အတ္ထု</b>=စင်စစ် မသွေ ဖြစ်ပါစေသတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>လယ်တီထေရ သာသနာ့နေဝန်း ခေတ်ဆန်း ကဗျာ</h3> <p>* မြို့မုံရွာ မြောက်ဒီသက- ဟောက်မည်ပ ကေသရီ၊ သာသနာ ရောင်ဝါရွှန်းလို့- ထွန်းပါလိမ့် ဝေဝေစီ၊ နတ်ဒေဝါ ဆောင်နိမိတ်နှင့်- အောင်အတိတ် ဩဘာချီ၊ ဇမ္ဗူဒီ လကျ်ာကျွန်းမှာ- တက်ကာထွန်း နေဝန်းမြတ်လယ်တီ။</p> <p>* ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဘုန်းက- နယ်ပြည်လုံး ကျေညာသည်၊ တရားသံ ဓမ္မစက်ကို- ဟောမြွက်တော်မူလေသည်၊ ဒီပနီ စာစောင်ကျမ်းကို- ကြိုးပမ်းလို့ ရေးကာစီ၊ ဇမ္ဗူဒီ လကျ်ာကျွန်းမှာ- တက်ကာထွန်း နေဝန်းမြတ်လယ်တီ။</p> <p>---*---</p> <h3>တူပျော်နွှဲဆင် ရေသဘင် ရစနာဂါထာ</h3> <p><b>ပဏ္ဏာ ဝဿာစ သင်္ကန္တာ</b>၊ <b>ယထေဝ ဓမ္မဝါရိနာ</b>။</p> <p><b>သိဉ္စန္တိ တတ္ထ တောယေဟိ</b>၊ <b>အတိသီတေန ဒါနိ နော</b>။</p> <p><b>ဘောန္တော</b>=သင်္ကြန်တစ်လီ ကူးခဲ့ပြီမို့ သေမည့်ဘက်တွင်း တစ်နှစ် သွင်းလျက် ရှောင်ကွင်းမရ မရဏချိန်ခါ နီးကပ်၍ လာခဲ့ကြပေကုန်သော အို-အမှောင်ဖုံးကွယ် ထောင်သုံးနယ်က ယောင်သုံးဆယ်သမားတို့၊ <b>ပဏ္ဏာ စ</b>=ကုက္ကို, တမာ အစဖြာ၍ များစွာသောင်းပြောင်း သစ်ရွက်အပေါင်းတို့ သည်လည်း၊ <b>သင်္ကန္တာ</b>=ရွက်သစ်တွေလောင်းလို့ ရွက်ဟောင်းတွေ ကြွေကာ ပြောင်းရွေ့၍ လာခဲ့ကြလေကုန်ပြီ၊ <b>ဝဿာစ</b>=ဝေါဟာတွက်စစ် ကောဇာနှစ်တို့သည်လည်း၊ <b>သင်္ကန္တာ</b>=နှစ်သစ်လောင်းလို့ နှစ်ဟောင်း သွေခွါ ပြောင်းရွေ့၍ လာခဲ့ကြလေကုန်ပြီ၊ <b>တတ္ထ</b>=အတာဆန်းကူး နှစ်ဟောင်းကြူး၍ နှစ်ဦးပေါ်ရန် ထိုတန်ခူးလသင်္ကြန်အခါကြီး၌၊ <b>ဇနာ</b>= သေရမည့်ဘေး မမြင်သေးပဲ ဆိုတေးအက တီးမှုတ်ကြ၍ အလှပြုပြင် တာသဘင်ဟု တွင်တွင်ပျော်ပါး လူအများတို့သည်၊ <b>တောယေဟိ</b>= နံ့သာကရမက် ဖျန်းကာပက်၍ အေးစက်ကြည်ပေ သင်္ကြန်ရေတို့ဖြင့်၊ <b>သိဉ္စန္တိယထာ</b>=တူပျော်ပျော် ရေသဘင်ပွဲရယ်လို့ ဆင်နွှဲမသွေ ဖျန်းပက်ကြ လေကုန်သကဲ့သို့၊ <b>ဧဝံ တထာ</b>=ရေသဘင်ပွဲ ဆင်နွှဲတမူ ထို့အတူသာ၊ <b>ဒါနိ-ဣဒါနိ</b>=အတာ ဆန်းကူး နှစ်ဟောင်းကြူး၍ နှစ်ဦးမင်္ဂလာ ဓမ္မသဘင် ဆင်ယင်ကျင်းပတဲ့ ဤယခုချိန်အခါကြီး၌၊ <b>နော-မယံ</b>=ကိလေအမှား ပယ်ရှားသွေခွါ တရားနှင့်သာ ပျော်မွေ့ကာ နေလိုကြပါကုန်သော ငါတို့သည်၊ <b>အတိသီတေန</b>=ကိလေသာဓာတ် ငြိမ်းကာသတ်လျက် အနဝတတ်အိုင်ဗွေ သီတာရေထက် သင်္ချေမက အလွန်ပင်အေးမြ လှစွာသော၊ <b>ဓမ္မဝါရိနာ</b>=ကမ္ဘာသင်္ချေ ကုန်လွန်ပေလည်း စိန္တေဗုဒ္ဓ ပွင့်ပေါ်မှသာ ကြားရ, နာရ ကြားနာရတဲ့ ဓမ္မမြိုက်ဆေး မြတ်ရေအေးဖြင့်၊ <b>သိဉ္စာမ</b>=သံသရာဗွေ ရန်အချက်ဆီသို့ ခန္ဓာတွေ တဖန်မဆက်ရအောင် ဉာဏ်ပန္နက်ယူကာ မျှော်လို့မို့ တူပျော်ပျော် ရေသဘင်ပွဲကို ဆင်နွှဲသေချာ ပက်ဖျန်းကြပါကုန်စို့သတည်း။</p> <p>---*---</p> <h3>အဟောင်းအသစ် ပြောင်းလှစ်သည်ကို သင်္ကြန်ဆို ရှစ်လုံးဘွဲ့ကဗျာ</h3> <p>နှစ်ဟောင်းကြူး၍ နှစ်သစ်ကူးပြန် နှစ်သင်္ကြန်</p> <p>* နွေမိန်တပေါင်း နှစ်ဟောင်းကုန်ပြန်၊</p> <p>(ခြောက်ဆယ့်သုံးကူး) တန်ခူးသင်္ကြန်၊</p> <p>အတာဆန်းထူး နှစ်ဦးဂိမှန်၊</p> <p>ပြောင်းကာကြွ ကူးရ နှစ်သင်္ကြန်။</p> <p>* မိဿပြိဿ ဒွါဒစက်ကန်၊</p> <p>ရဝိဂြိုဟ်မင်း လှည့်ခြင်းမှန်မှန်၊</p> <p>ရက်သုံးဆယ်တိ နေဘိမာသံ၊</p> <p>ရာသီစေ့ ပြောင်းရွှေ့ နှစ်သင်္ကြန်။</p> <p>* သုံးရာကမောက် ခြောက်ဆယ်လွန်ပြန်၊</p> <p>ရက်ပေါင်း စုံဘိ ရဝိဂြိုဟ်မှန်၊</p> <p>မိန်ရာသီမှ မိဿတဖန်၊</p> <p>ပြောင်းကာကြွ ခေါ်ကြ နှစ်သင်္ကြန်။</p> <p>လဟောင်းကြူး၍ လသစ်ကူးပြန် လသင်္ကြန်</p> <p>* တစ်ရက်နှစ်ရက် ရေတွက်ဖန်ဖန်၊</p> <p>လဆန်းကုန်ချုပ် လဆုတ်ရောက်ပြန်၊</p> <p>သုံးဆယ်ရက်စေ့ ပြောင်းရွှေ့ အမှန်၊</p> <p>နောက်တစ်လ ပြောင်းရ လသင်္ကြန်။</p> <p>ရက်ဟောင်းကြူး၍ ရက်သစ်ကူးပြန် ရက်သင်္ကြန်</p> <p>* ထွက်ပေါ်နေမင်း ပျောက်ကင်း ရောင်လျှံ၊</p> <p>လမင်းပေါ်ထွက် ကွယ်ပျက်လေပြန်၊</p> <p>နေ့ ညဉ့်နှစ်ရပ် ပေါင်းစပ် လေပြန်၊</p> <p>နောက်တစ်ရက် ပြောင်းလျက် ရက်သင်္ကြန်။</p> <p>နေ့ဟောင်းကြူး၍ နေ့သစ်ကူးပြန် နေ့သင်္ကြန်</p> <p>* မိုးသောက် ခေါ်ခြင်း နေမင်း ရောင်လျှံ၊</p> <p>ထွက်၍ မနား ရွေ့သွားအမြန်၊</p> <p>နေရောင်ပျက်ကင်း သက်ဆင်းညဉ့်ယာမ်၊</p> <p>ချိန်ညဦး ပြောင်းကူး နေ့သင်္ကြန်။</p> <p>ချိန်ဟောင်းကြူး၍ ချိန်သစ်ကူးပြန် ချိန်သင်္ကြန်</p> <p>* နာရီ၏ စက် ချက်ချက် မြည်သံ၊</p> <p>လက်တန် ရွေ့တွား မနားတန်တန်၊</p> <p>စက္ကန့် မိနစ် ပြောင်းလစ် ဖန်ဖန်၊</p> <p>နာရီစေ့ ပြောင်းရွှေ့ ချိန်သင်္ကြန်။</p> <p>ရုပ်ဟောင်းကြူး၍ ရုပ်သစ်ကူးပြန် ရုပ်သင်္ကြန်</p> <p>* သီတ ဥဏှ ခေါ်ကြအမှန်၊</p> <p>အေးမှု ပူမှု ဥတု နှစ်တန်၊</p> <p>ပြုပြင်မှုများ တွေ့ငြားဖန်ဖန်၊</p> <p>ဖောက်ပြန်ရ မှတ်ကြ ရုပ်သင်္ကြန်။</p> <p>* ရုပ်ဟောင်းစွန့်ပစ် ရုပ်သစ်ဖြစ်ပြန်၊</p> <p>ရေလျဉ်အလား မခြားပုံဟန်၊</p> <p>ဖြစ်ပျက်နှစ်ပါး မနားတန်တန်၊</p> <p>မြင်ပါကြ ဓမ္မ ရုပ်သင်္ကြန်။</p> <p>နာမ်ဟောင်းကြူး၍ နာမ်သစ်ကူးပြန် နာမ်သင်္ကြန်</p> <p>* အာရုံ အဆင်း မြင်ခြင်း အမှန်၊</p> <p>မြင်သိစိတ်များ ဖြစ်ပွါးတဖန်၊</p> <p>အသံ ကြားဘိ ကြားသိတဲ့နာမ်၊</p> <p>ပြောင်းကာသိ ခေါ်ဘိ နာမ်သင်္ကြန်။</p> <p>* ရှေ့စိတ်ချုပ်ပျောက် နောက်စိတ်ဖြစ်ပြန်၊</p> <p>ဖြစ်ပျက်မစဲ မလွဲဧကန်၊</p> <p>ဆီမီးလျှံနှင့် နှိုင်းချင့်တူဟန်၊</p> <p>မြင်ပါကြ ဓမ္မ နာမ်သင်္ကြန်။</p> <p>* နှစ်သစ်ပြောင်းကူး တန်ခူးသင်္ကြန်၊</p> <p>တွေ့ကြုံသူများ ခွဲခြားဝေဖန်၊</p> <p>သံဝေဂနှင့် ဓမ္မ ရုပ်နာမ်၊</p> <p>သတိပြု ပွါးရှုအဖန်ဖန်။</p> <p>ပျားစွဲသော မုတ်ဆိတ် ဥပမာ တရားဂါထာ</p> <p><b>လောကမှိ အတိဒုလ္လဘံ</b>၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ သာသနံ</b>။</p> <p><b>အာရဗ္ဘထ နိယျာနိကံ</b>၊ <b>လဘေထ နဝမက္ခဏံ</b>။</p> <p>(ရစနာ ဂါထာ)</p> <p><b>ဘောန္တော</b>=စားမှုအိပ်မှု ပစ္စည်းစုနှင့် ဗဟုကမ္မ မောဃဝါစာ ဗာဟီရအကျင့် အလေ့တွေနှင့် ပျော်မွေ့နေငြား အို=လူအများတို့၊ <b>လောကမှိ</b>=ကာဏကစ္ဆပသုတ္တန်ပြသား ကြုံရနိုင်ခဲ ဖြစ်နိုင်ခဲမို့ ခဲယဉ်းစွာလှ လူ့ဘုံ လူ့လောကကြီး၌၊ <b>သမ္မာသမ္ဗုဒ္ဓ သာသနံ</b>=သစ္စာသိမြင် ဘုရားရှင်၏ သွင်သင်ဟောပြ ဩဝါဒအနုသာသနီ နှစ်လီသော သာသနာတော်မြတ် ကြီးသည်၊ <b>အတိဒုလ္လဘံ</b>=ကမ္ဘာထွေထွေ သင်္ချေသင်္ချာ ရေကာတွက်ချုံး ဂဏန်းဆုံးလည်း တွေ့ကြုံဘို့ရေး အလွန်ပင် ခဲယဉ်းလှစွာသေး၏၊ <b>တုမှေ</b>=ကံဟောင်းပင့်ဆော် အခွင့်တော်၍ စိုင်ကော်တင်မြောက် ချုံပေါ် ရောက်သို့ ထွက်ပေါက်ကြုံငြား သင်လူအများတို့သည်၊ <b>နိယျာနိကံ</b>= ဝဋ်စက်အဏ္ဏဝါ လွတ်ထွက်ရာဟု ဝိပဿနာတရားအမှုကို၊ <b>အာရဗ္ဘထ</b>= မရလျှင်ငါမနေ ဝီရိယအခြေ စက်ကုန်နိုးလို့မို့ ကြိုးစားလိုက်ကြပါ ကုန်လော့၊ <b>နဝမက္ခဏံ</b>=ရပ်ပြစ်ရှစ်ထွေ ကင်းလွတ်ပေ၍ စိန္တေဗုဒ္ဓ ပွင့်ပေါ်ကြသည့် ဗုဒ္ဓုပ္ပါဒ နဝမခဏကြီးကို၊ <b>လဘေထ</b>=အခါသင့်လို့ အခွင့်ကြုံကာ ရရှိလို့နေကြလေကုန်ပြီတကား၊ <b>လဘေထ</b>=ဘာအရေး ညာအရေး ဟဝါအရေးတွေနှင့် ရှောင်ပြေးကာ အမှားလွဲ မချော်ကြပါနှင့် တရားထဲနော် အဟုတ်စိတ်ပါလိုက်ကြပေတော့ တို့ တတွေမှာ ပျားစွဲသော မုတ်ဆိတ်ပမာ ရရှိ၍နေကြလေကုန်ပြီတကား။</p> <p>---*---</p> <h3>စို့သက်တန့်ရေး ဆောင်ပေး ဥပမာ</h3> <h3>အနတ္တာနုပဿနာ တရားဂါထာ</h3> <p><b>ဣန္ဒာဝုဓာ ဝိဝိတ္တာဝ</b>၊ <b>စတုသာရေဟိ ဥပ္ပန္နာ</b>၊</p> <p><b>ဝိပ္ပဿန္တု ဝယန္တာပိ</b>၊ <b>ဝိဝိတ္တာတိ ဣမေ ဓမ္မာ</b>။</p> <p>(ရစနာ ဂါထာ)</p> <p><b>ဘောန္တော</b>=ပရမတ်အသား ဓာတ်တရားကို ဉာဏ်အားသက်ဝင် ဆင်ခြင်လိုငြား အို လူအများတို့၊ <b>ဣန္ဒာဝုဓာ</b>=မိုးပေါက်နှင့်နေ ပေါင်းဆုံ ပေ၍ နီ ရွှေ စိမ်းရောင် အာကာဘောင်ဝယ် ပြောင်ပြောင်ကုပ်ကွေး စို့သက်တန့်ရေးတို့သည်၊ <b>စတုသာရေဟိ</b>=အသိမှား, အမြင်မှား, အထင်မှားကြရတဲ့ လေးထွေသောသာရ တရားတို့မှ၊ <b>ဝိဝိတ္တာဝ</b>=ပြေးကာ ရှေ့နောက် တောင်မြောက်ဝဲယာ ဖွေရှာတခန်း စမ်းလို့တလှည့် ကြည့် ချင်တိုင်းကြည့်ပေတော့ မရှိဧကန် ကင်းဆိတ်ရိုးမှန်ကြကုန်သကဲ့သို့၊ <b>ဧဝံတထာ</b>=စို့သက်တန့်ရေး ဆောင်ပေးဥပမာ ထို့အတူသာလျှင်၊ <b>ဣမေဓမ္မာ</b>=လူကလဲ မလုပ်တတ်, နတ်ကလဲမဆိုင်ပါ, ဗြဟ္မာဆိုတာကလဲ ဖန်ဆင်းလို့မရ သင်္ခတထုံး သဏ္ဌာန်မရတဲ့ ဤသင်္ခါရ ရုပ်နာမ်ဓမ္မ အားလုံးတို့သည်၊ <b>ဣမေဓမ္မာ</b>=သူ့အလိုမလိုက် ကိုယ့်အကြိုက်မပါ သယံဇာတ သဘာဝအလျောက် ပေါ်ပေါက်လာငြား ဤရုပ်နာမ်ဓမ္မ သင်္ခါရတရားတို့သည်၊ <b>ဥပ္ပန္နာပိ</b>=စီရင်တိုင်း သူမဖြစ်, တားမြစ်လို့သူမနေ ကလေကဝ ဖြစ်ပေါ်ကာ လာခဲ့ကြပါကုန်သော်လည်း၊ <b>ဝယန္တာပိ</b>=ဖြစ် ပေါ်လာစဉ်ကလဲ ကလေကဝ, ဌီခဏမှာတော့လဲ ကြာရှည်မခံ လျင်မြန် စွာ ကသုတ်ကရက်နှင့် ဖန်ခါခါချုပ်ပျက်၍ သွားကြပါကုန်သော်လည်း၊ <b>စတုသာရေဟိ</b>=ခိုင်မြဲ, တင့်တယ်, ချမ်းသာဖွယ်နှင့် ကိုယ်ထယ်အတ္တ လေးထွေသော သာရတရားတို့မှ၊ <b>ဝိဝိတ္တာတိ</b>=မရှိလုံးလုံး ကင်းစင်သုဉ်း ကြကုန်၏ဟူ၍၊ <b>ဝိဝိတ္တာတိ</b>=ဖြစ်စဉ်ကလဲ နှစ်ဗလာ, ပျက်ပြန်ပါတော့လဲ နှစ်မရှိ ပကတိတံထွာ ဓမ္မတာထုံး နှစ်မပါ အကာတုံးတို့ဟူ၍၊ <b>ဝိပ္ပဿန္တု</b>= ဘုရားဟောမြွက် ဓမ္မစက်မို့ နှစ်သက်ကြည်သာ ပွါးရှုလိုက်ကြပါကုန်လော။</p> <p>---*---</p> <h3>မာရ်နတ်အောင်ခန်း လူးတားညှပ် ထပ်တွန့်ရှစ်ဆယ်ပေါ်တေးထပ်</h3> <p>* ဇာနည့် ဇာနည် သာကီနတ်၊ ပါရမီဓာတ် ဥက္ကဋ္ဌံ၊ ချာလည်မရပ် သမုပ္ပန်ကို၊ သမုစ္ဆေဒံ ပယ်ခွါရေး၊ သုမေဓာဘဝ, ဆုချွေကာသ, ကုဋေအသပြာဓန ဒါနအရာ၊ အာဂမသဒ္ဓါ ယှဉ်တွဲကာပ လေး။</p> <p>(လူးတားညှပ်) လေးသင်္ချေယျာ၊ သိန်းကမ္ဘာတည့်၊ ရှည်ကြာကာလ၊ လောင်းဗုဒ္ဓသည်၊ ငါးရာ့ငါးဆယ်၊ ဇာတ်လမ်းဆွယ်၍၊ သုံးသွယ်စရိယ၊ ငါးဝစွန့်ခြင်း၊ ဆယ်သင်းပါရမီ၊ အလီလီကို၊ အာသီထန်ပြင်း၊ အားမာန်သွင်းလျက်၊ ဖြည့်ခြင်းလုံ့လ၊ ဥက္ကဋ္ဌကြောင့်၊ လောကမြတ်စွာ၊ ဖြစ်စိမ့်ငှါဟု၊ မဟာဗောဓိ၊ ပင်သီရိ၏၊ သီတိဆာယာ၊ ခန်းရိပ်သာဝယ်၊ အပရာဇိ၊ နာမံရှိ၍၊ မိုးထိရိုးရက်၊ ရောင်ပြိုးပြက်သား၊ အထက်ဒေဝါ၊ နတ်ဗြဟ္မာတို့၊ တူစွာဖန်လဲ၊ စွမ်းနိုင်ပဲမို့၊ ထူးကဲဆန်းစုံ၊ ခြူးပန်းအုံနှင့်၊ ပွင့်ငုံရွက်လန်း၊ ကနုတ်ပန်းတွင်၊ စီတန်း ရောင်ရှိန်၊ မြကျောက်စိန်တည့်၊ ဣန္ဒနီလာ၊ ထူးတင့်စွာသား၊ မဟာသန၊ ပလ္လင်လှ၌၊ ဇိန လောင်းမော်၊ ပွင့်ချိန်တော်၍၊ ရွင်ပျော်နှလုံး၊ စမ္ပယ်သုံး၏၊ သောင်းလုံးစက္ကဝါ၊ သွက်သွက် ခါအောင်။ တေဇာတောက်လင်း ဝင်းတည့်လေး။ သုံးဘုံခေတ်တွင်း၊ မင်းထက်မင်း။</p> <p>* (တေးထပ်ပြန်ကောက်) ထန်ပြင်းမာန, ရန်သွင်းကာပ, မာရ်မင်းဗာလ, ပလ္လင်လုရန်ငယ်၊ ခွင်လူ့ရပ်ဌာန် သူလာ ဆင်း။</p> <p>ယှဉ်တုအမှန် ဗျူဟာကျင်းသော်လဲ့၊ အတုလသေဌ်နင်း တကိုယ်တော်၊ ဝေဿန္တရာ ခါဆီကာလက၊ ပါရမီဒါန စိတ်မှန်းရည်လို့မျှော်။</p> <p>* မြေထက်အဆိုင်ပ, ရွှေခွက်ကိုင်ကြ, ရေစက်အပြိုင်ချ လှမဒ္ဒီ အမော်၊ တကွဝသီဘော် မြေဝသုံ အသိပေဟု၊ နှစ်ထွေ စုံအရှိ နှုတ်ခမ်းဖော်လှစ်ခါ၊ ပြုငြမ်းတော်သစ္စာ၊ ဌာန် ကမ္ဘာပြုန်း ပျက်သည်သို့, နဘန်အဇဋာ လုံးထက် လည်သမို့, သံဝါချုန်းလျက် မြည်လို့ပဲ့တင်ဖြာသည်၊ စက်သွင်ပမာ အိုးထိန်း လည်ခဲ့သလေး။</p> <p>* မဖြူဉာဏ် မှုအမိုက်, မူမမှန် သူ့စရိုက်, မတူတန် တုမိုက် ဟန်မလုပ်သာသည်၊ မာရ်ယုတ်ဗာလာ ထွက်ပြေးရှာရ သလေး။</p> <p>* အောင်ခန်းပလ္လင်မှ, အောင်ပန်းဆင်သ, အောင်နန်း သခင်ဘုရာ့း ဇိနဘဂဝါကို၊ အတိဗလဝ သဒ္ဓါ ရှိဦးတင်ခဲ့ သလေး။</p> <p>၁၃၃၅-ခုနှစ်၊ နတ်တော်လဆန်း-၁၃-ရက်၊ ကျေးဇူးရှင် ပထမလယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ ၆၃-ကြိမ်မြောက် မွေးနေ့အထိမ်းအမှတ် ပွဲတော်ကြီးတွင် ချီးကျူးရေးသားအပ်သော လူးတားညှပ် ထပ်တွန့် ရှစ်ဆယ်ပေါ်တေးထပ်</p> <p>* ဟေမဝါ ဗွေဝနာ တေဇာကြွ၊ ကေသရာတမျှ ကဝိမြတ်မဟာ၊ ဒေသနာဓမ္မ ပိဋကအလာ၊ ဝိပဿနာ ဘာဝနာတရား၊ များအပေါင်း ဒကာ ဒကာမ, မမှား မစောင်းစရာပ, တရား ကောင်းသဘာဝ၊ ရုပ်နာမ်ဓမ္မာကို၊ ထုတ်ပြန်ခါခါ ဟော မြွက်ပါလို့ကြား။</p> <p>(လူးတားညှပ်) ရွှေဘုန်းသမ္ဘာ၊ နေနှုန်းဖြာသား၊ မန္တလာ ကနက်၊ ကုန်းဘောင်ဆက်မှ၊ ဆင်းသက်နွယ်ဝင် မင်းတုန်း ရှင်သည်၊ မြှော်မြင်ထောက်တွေး၊ နောက်အရေး၌၊ ရှုတ်ထွေး တန်တန်၊ မိစ္ဆာရန်ကို၊ ချိုးလှန်ဖျက်ဆီး သာသနာ ကြီးသည်၊ နေမီးပမာ၊ ထွန်းရှည်ကြာဘို့၊ ငါးဖြာကြိမ်ရှိ၊ သင်္ဂိတိကို၊ နွှဲဘိဆင်ယင်၊ ပွဲသဘင်၌၊ ပဉ္စသီခ၊ နတ်မောင်လှသည်၊ မြူးကြွကြည်အေး၊ ဂီတာတေးတည့်၊ ဟစ်ကြွေးသီချင်း၊ စောင်းသံညှင်းသို့၊ ကျမ်းရင်းဘိဓမ္မာ၊ သက်ဝင်ပါသား၊ ကထာဝတ္ထု၊ အာဂုံပြုလျက်၊ ကြောက်မှုကင်းသော်၊ ဗြဲတိုက် တော်ဝယ်၊ နာပျော်မဝ၊ ခွန်းကြူဟခဲ့၊ ထိုမှတစ်တန်၊ အင်္ဂလန်ကို၊ ပိုင်စံစိုးနင်း၊ ပြည့်ရှင်မင်းက၊ ထန်ပြင်းကြည်ဖြူ။</p> <p>ပေးကပ်လှူသား၊ သုံးဆူပိဋကတ်၊ ဘက်ကမ်းခပ်သည့်၊ သကတ်ဖော်ကြူး၊ ဂုဏ်ရောင်မြူးလျက်၊ ထူးသည်စင်စစ်၊ ဘွဲ့ဒီလစ်တည့်၊ မြန်ခေတ်ဗွေချာ၊ ရှေးဦးစွာလျှင်၊ ပညာ ဉာဏ်စက်၊ ကြီးမြတ်ချက်ကြောင့်၊ အဂ္ဂမဟာ၊ ပဏ္ဍိတာဟု၊ သညာတင့်လျှမ်း၊ တံဆိပ်ပန်းကို၊ ဆင်မြန်းထေရ်မော်၊ အံ့ထူးကျော်သည်။ဘုန်းတော်လမင်း၊ ဝင်းတည့်လေး။ ကျွန်းတောင်ယာတွင်း ရောင်ဖြာလင်း။</p> <p>(တေးထပ်ပြန်ကောက်)</p> <p>* ကျမ်းဂန်ပိဋကတ်, စွမ်းဉာဏ်ပရိယတ်,<br> <p>နန်းဌာန်သိအမှတ် တိုင်းဇမ္ဗူဒီဝယ်၊</p> <p>နှိုင်းတုမမီ လျှံဂုဏ်ကြွား၊</p> <p>ရိုင်းမှုတလီ မာန်ဟုန်မထားချင်လို့၊</p> <p>ရန်သူပုန်များ ကိလေသာ၊</p> <p>သတ်ဖြတ်ချွေကာ သွေခွါရှင်းဘို့၊</p> <p>ဟေမဝါတွင်း ပျော်ခင်းဧကစာ။</p> <p>* မြောင်စမ်းရေမပြတ်, ချောင်ဝှမ်းခွေပတ်,<br> <p>တောင်တန်းတွေထပ်၊</p> <p>ကမ္ဘာတိုက်ဝနာမှာ၊</p> <p>ကျားကိုက်ခါသာ ပြောင်တွေနင်းစေတော့၊</p> <p>ရှောင်သွေမကွင်း စိတ်ကသာကြည်၊ နိက္ခမပါရမီ၊</p> <p>ညှိပွေရှုတ်လှ, ကိလေယုတ်စွ,<br> <p>တိချွေဖြုတ်ချ ဇောစိတ်ကြည်သည်၊</p> <p>တောရိပ်အလီလီ မြောင်စမ်းခိုခဲ့သလေး။</p> <p>* သံသရာတွင်းဝဋ်, မာန်တဏှာကွင်းညွတ်,<br> <p>ခန္ဓာကင်းလွတ် ဖိုလ်မဂ်ရှာသည်၊</p> <p>ကိုယ်အသက်မညှာပြီ ချောင်ဝှမ်းခိုခဲ့သလေး။</p> <p>* ရွှယ်ရည်စေတနာ့, နယ်ပြည်ခေမ,<br> <p>လယ်တီထေရ အရရှာသည်၊</p> <p>သမဏဇာနည် တောင်တန်းခိုခဲ့သလေး။</p> <p>---*---</p> <h3>ထပ်တွန့် ရှစ်ဆယ်ပေါ် သံဝေဂတေးထပ်</h3> <p>* ကံနှစ်ဖြာ, ဖန်လာ, ခန္ဓာဝဋ်၊</p> <p>မာန်တဏှာညွတ် ဝိုင်းလှဲ့ကာ၊</p> <p>ရန်ဘယာ မလွတ် သိုင်းဖွဲ့ကာငယ်၊</p> <p>စိုင်းခဲ့ဖန်ခါ သံသရာတွင်း၊</p> <p>အိုဘေး အထပ်ထပ်, နာဘေးအရပ်ရပ်,<br> <p>သေဘေး မပြတ်မလပ်, ဆုံရပါသည်၊</p> <p>ဘုံဘဝ ဓမ္မတာ ကြုံရပါကြ မယွင်း။</p> <p>* သုတ္တေအဘိဏှ, ဗုဒ္ဓေအစိန္တေယျ,<br> <p>နှုတ်ချွေမိန့်ဟ ကျူးမြွက်အင်ကို၊</p> <p>နဖူးလက်တင် ဉာဏ်မှာသွင်း၊</p> <p>သုံးလူ့မျက်ရှင် အရဟံ ဘဂဝါသနင်းတောင်မှ၊</p> <p>စံမတာတွင်း ဝင်ရချေ၊</p> <p>သူရော ငါပါ သတ္တဝါ ခပင်းမတော့၊</p> <p>ဓာတ်မရဏာတွင်း ဆင်းရမည်မသွေ။</p> <p>* မရဏာတရားအစု, ဘာဝနာပွါးမှု,<br> <p>ခါခါမနားရှု ပြုကြပါဟေ၊</p> <p>ပုထုကလျာဏေ သဟာဆွေအများသို့၊</p> <p>စာခွေသားလို့ ရေးသည့် ကဗျာယဉ်၊</p> <p>ပေးသတိ မှာချင်။</p> <p>* ကိုယ်ရေအဆင်းကွဲ့, စိုပြေဝင်းလှဲ့,<br> <p>ပျိုနေခြင်းရဲ့၊ နောက်ဆုံးမှာတွင်၊</p> <p>ရောက်အုံးမှာပင် အိုခြင်းသာပလေး။ ။</p> <p>* ပန်းပမာ လှပ, လန်းဖြာကြွရွ, ကျန်းမာကြရ နောက်ဆုံးမှာတွင်၊ ရောက်အုံးမှာပင် နာခြင်းသာပလေး။</p> <p>* မက်မပြေပါကြ, ကရမက်ရေ နံ့သာသ, အသက်ရှည်လာကြ နောက်ဆုံးမှာတွင် ရောက်အုံးမှာပင် သေခြင်းသာပလေး။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>သောတာပန်တည်မှ အောင်ပွဲရ ထပ်တွန့် ရှစ်ဆယ်ပေါ် တေးထပ်</h3> <p>* ထပ်ခါ, ပတ်လာ, မှတ်ပါကြ၊ သတ္တဝါအစ မမြင်ပါ၊ ရဟတ်ပမာ တမျှ အစဉ်မကွာ၊ ခွင်သံသရာ နယ်တလွှား၊ ဟုတ်ရာ သဘောသိ, ဗုဒ္ဓါ ဟောဘိ, ပုဗ္ဗာ ကောဋိ အစဖြာ၊ ဝစနအရာ မိန့်မြွက်ပါလို့ကြား။ ။</p> <p>* အဏ္ဏဝါအချက်, သံသရာစက်, မှန်စွာမထွက် မြုပ်ရတာမှာ၊ ဗုဒ္ဓ ဝစနာ ပယ်ခွါရှား၊ ယုတ်စွာ့ဓမ္မာ တွယ်ကာထားလို့၊ ကျယ်စွာရှည်ပွါး ဝဋ်သံသရာ၊ ဒိဋ္ဌိ ကိလေ တိချွေ မဖြတ်လို့၊ မီးတွေ ဆယ့်တစ်ရပ် ကျွမ်းလောင်ခဲ့တာ။</p> <p>* သာသနာတွင်းမို့, အမတာချဉ်းဘို့, ဘာဝနာလင်းလို့ နှိပ်ဖိကာရယ်၊ ဒိဋ္ဌိခွါပယ် ဆောစွာချမှ၊ သောတာပန္န မဂ္ဂဖလာ၊ ရကြီး ရလို့သာ၊ မီးဆယ့်တရပ်, ငြီးလျက်မပြတ်, အပြီး ထပ်ကြပ် ဘေးစု အဖြာဖြာငယ်၊ အေးမှုသာယာ အောင်ပွဲဝင်လိမ့်လေး။ ။</p> <p>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ ဇာတာတော်ဘွဲ့ ရှစ်ဆယ်ပေါ် တေးထပ်</p> <p>* အဋ္ဌ သုညာ ဒွိ ဧက၊ နှင်းငွေရည်ခ လ နတော်၊ ဆန်းတိထီပ တေရသ်ခေါ်သည်၊ ခြင်္သေ့နံပေါ် အင်္ဂါသား၊ တစ်ချက်တီးကွဲ့ ညဉ့်နာရီမှာ၊ လောင်းမြတ်ဇာနည် မီးရှူးသန့်စင်ဖွား။ ။</p> <p>* ဂဠုန်, ဆင်, ပူး, ထိုသုံးလီ၊ ဓနုရာသီ ဂြိုဟ်နေငြား၊ တူရပ်ဌာနီ ကိုရွှေကျားနှင့်၊ ခြင်္သေ့ ဟိုင်းများ တူစံပျော်၊ ပြိဿရာသီ ဇီဝါကပ်လျက်၊ တည်လာတချက်၊ လဂ်က ခွင်သိဟ်ပေါ်။ ။</p> <p>* မကာရ၌ နာဂပျော်သည်၊ ပန္နရသော် ဒွေပဉ္စကွဲ့၊ ရေးစဉ်ချခဲ့ နက္ခတ်စဉ်သာ၊ ပြီးပေါ့ လျင်မကြာ၊ ဇမ္ဗူဒီပ ဘူပထဗျာဝယ်၊ အတူဇာတာ ရှိဘူးဆိုစို့လေး။</p> <p>ကျေးဇူးရှင်ပဌမလယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး ဖြစ်ပေါ်ရန် နိမိတ်ပေးဟန် တေးထပ်သံ</p> <p>* ဇမ္ဗူဒီ တောင်ရိပ်၌၊ တဘောင်တိတ် ကြေညာ၊ အောင်နိမိတ် ဝေဆာသည်၊ နေပမာ တင့်ရွှမ်း၊ မုံရွာမြို့ ဝေးမလှမ်းပါသည်၊ လေးတကမ်းအကွာ မြောက်ဒိသညွှန်း။</p> <p>* သားမင်းငဲ့ ကေသရီ၊ စမ္ပယ်မည် တင့်ရွှမ်း၊ ရဲမာန်ဖီ လူ့ကျွန်း၌၊ ပဲ့တင်လွှမ်း ဟောက်သံ၊ မှန်မကွာ သံဝါကျူးရင်လှ၊ လျှံဖြာမြူး ထူးပွင့် သာသနံ။</p> <p>* လယ်တီရှင့် ပေါ်ထွက်ရန်ကို၊ မြှော်လျက်အမှန် နတ်သိကြားတွေက၊ ထပ်မနား တပေါင်ဘော်၊ မြူးခြိမ့်ခြိမ့်ကျော်၊ နာဂသိန့် ထေရ်မဟော်လို၊ ရွှေဉာဏ်တော် ထူးပါဘိသလေး။</p> <p>---*---</p> <h3>မုံရွာမြို့ မဟာလယ်တီတိုက်တွင် စာမသင် ပေမကြည့်ပဲ ပျင်းရိနေသော စာသင်တပည့်တစ်ပါးအား ဆုံးမသော ဩဝါဒပေး တေးထပ်</h3> <p>* ကျမ်းသဒ္ဒါ သုတ်နက်၊ နှုတ်မတက် ကင်းကွာ၊ ရုပ်အတွက် ဖျင်းချာသည်၊ အပျင်းမှာ ခေါင်ဖျား၊ ကာရက ခြောက်ဖြာငယ်၊ ပျောက်ကာကွယ် ပြေးပေါ့တစ်ခြား။</p> <p>* တဒ္ဓိတ်နှင့် သမာသ်တွေ၊ အာချာတ်လေ တပါး၊ ခက်ရပ်တွေ ကိတ်များတော့၊ စိတ်အားလျော့ မမြင်၊ ဝိနည်းဆို စာအရှိ၊ ပါဠိမျှ နှုတ်ရမတင်။</p> <p>* နက်နဲတဲ့ သင်္ဂြီုဟ်တွင်၊ မြင်ဘို့ပင် အဟုတ်မကွဲလို့၊ သရုပ်လဲ မပိုင်မနိုင်၊ ငေးလို့သာမှိုင်၊ စာမေးပွဲ ပြိုင်အဆိုင်မှာ၊ အောင်ပန်းခိုင် ဆွတ်နိုင်ဘို့ဝေး။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း ဩဝါဒပေး တေးထပ်</h3> <p>* ကိုယ့်ရပ်ရွာ ဌာနက၊ လာကြရ စဉ်ခါ၊ စာဓမ္မ ပညာကို၊ သင်မှာဆို စိတ်ထဲ၊ မုံရွာရောက် အတော်ကြာ၊ မပျော်ပါ ပျင်းစိတ်ကဆွဲ။</p> <p>* စကားပြော ရွာလယ်၊ ခါခါကွယ် ဇာတ်ပွဲ၊ စာဝါရယ် ပြတ်စဲလို့၊ ပါးစပ်နဲ့ ရွှေစာ။</p> <p>ဓာတ်စာလေ အမှန်မကျပြီဘု၊ ဆလံသ ဝေးရပ်သို့ခွါ။</p> <p>* မွေးမိဘ ရဟန်းဒကာ၊ ပင်ပန်းစွာ ရှာပေးတဲ့၊ အသပြာလေး သုံးရပြန်လျှင်၊ ပြုံးမျက်နှာရွှင်၊ ဤလောက အမိုက်ခွင်တွင်၊ နင်ဘုရင် ခေါင်ချုပ်မို့လေး။</p> <p>ဝိပတ္တိခေတ်အခါကို စိတ်နာနာနှင့်ရေးစပ်သော တေးထပ်</p> <p>* စာမမြင် ပေမသိ၊ နေမိငဲ့ နေရာ၊</p> <p>ခြေမရှိ နှစ်ဗလာ၊ ကျင့်အာစာ ယုတ်ဆိုး၊</p> <p>အဿဇိ ပုနဗ္ဗသုကာလို၊ ပြုတတ်စွာ ဒုဿီလမျိုး။</p> <p>* ပိုက်ဆံရှိ ဒကာမြင်လျှင်၊ အာရွှင်ရွှင် လေအိုး၊</p> <p>ထာဝစဉ် ရိုကြိုးလို့၊ ရှိခိုးတော့ မလိုလို၊</p> <p>အောက်ကြို့ကာ ဆိုစကားတွေနှင့်၊</p> <p>နှစ်ကိုယ်ကြား ခွန်းမိန့်သံချို။</p> <p>* အလိုလိုက် အကြိုက်ပိုသည်၊ စေလိုရာ စေကြတော့၊</p> <p>နေ့ညကွဲ့ သူမရှောင်၊ စွမ်းနိုင်တဲ့မောင်၊</p> <p>လာဘ်ရမည့် အသွင်ဆောင်လျှင်၊</p> <p>မစင်တောင် ကျုံးမည်ပလေး။</p> <p>---*---</p> <h3>တစ်နည်း ဝိပတ္တိခေတ်အခါကို စိတ်နာနာနှင့် ရေးစပ်သော တေးထပ်</h3> <p>* လူရိုးကို သူခိုးမှတ်၊ အဆိုးဓာတ် အကောင်းထင်၊</p> <p>အမျိုးမြတ် မပေါင်းချင်သည်၊ သူကောင်းတွင် သူယုတ်၊</p> <p>လူအရှုပ် လူ့ပလီကို၊ လူတည်ကြည် စွဲမှတ်သမုတ်။</p> <p>* မှန်သဘော ပြောသူကို၊ မနောငြူ ရန်လုပ်၊</p> <p>ဇောမဖြူ အကြံနုပ်ကိုလ၊ မှန်အဟုတ် ဆက်နွယ်၊</p> <p>ကေဝဋ်လို လူငနဲကိုတော့၊ သူ့စိတ်စွဲ ဝိဓူရနှယ်။</p> <p>* မြင်အသိ ဉာဏ်မကြွယ်သည်၊ အသွယ်သွယ် လူရဟန်းတို့၊</p> <p>မူငြမ်းက ရှုပ်စွမှုပွေ၊ ဒုက္ခလူ့ပြေ၊</p> <p>ဝိပတ္တိ ခေတ်အခြေကို၊ နင့်မအေ ဆဲချင်ပေါ့လေး။</p> <p>---*---</p> <h3>စကြာလည် ရတုပိုဒ်စုံ ၇- ပိုဒ်</h3> <p>၁၃၂၈-ခုနှစ်၊ နတော်လဆန်း-၁၃-ရက် ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ ၅၆-ကြိမ်မြောက် မွေးနေ့အထိမ်းအမှတ်ပွဲတော်ကြီးတွင် ရေးသားချီးကျူးအပ်သော ထေရုပ္ပတ္တိအကျဉ်း</p> <p>၁။ ကျွန်းမြတ်ဇမ္ဗူ၊ မြေအငူ၌၊ သုံးဆူလောက၊ ကောလာ ဟလဟု၊ ထွန်းပ ဟိတ်ဖြာ၊ အတိတ်လာသား၊ မုံရွာမြို့ မြောက်၊ လေး တစ်ထောက်တွင်၊ ဟောက်လိမ့် ကေသရာ၊ ထိုအခါ၌၊ သာသနာဝင်း၊ ရောင်တောက်လင်းလိမ့်၊ သောင်းတွင်း စက္ကဝါ၊ ပဲ့တင်ဖြာသည်။သုံးဖြာဘုံရပ် လွှမ်းသတည်း။</p> <p>၂။ သုံးရပ်ဘုံတွင်၊ ထပ်ပဲ့တင်ကြောင့်၊ စိုင်ပြင်ဂါမ၊ ရပ်ဌာနတွင်၊ နာမသညာ၊ ဦးထွန်းသာနှင့်၊ ဖြူစွာနှလုံး၊ ဒေါ်ဒေါ်ကြုံး၏၊ ထုံးဓမ္မတာ၊ ဝမ်းတိုက်ကြာ၌၊ စွဲလာဇာတိ၊ သန္ဓေငြိ၍၊ သုတိ ဝေစီ၊ သောင်းလုံးချီသည်။လယ်တီရှင်မြတ် အလောင်း တည်း။</p> <p>၃။ လောင်းမြတ်လယ်တီ၊ သန္ဓေမှီ၍၊ ဆယ်လီမာသ၊ စုံပြည့် ထသော်၊ အဋ္ဌ သုညာ၊ ဒွိ ဧကာဟု၊ ကောဇာသက္ကရာဇ်၊ ရောက်တုံလစ်က၊ ဆန်းသစ် နတော်၊ ဆယ့်သုံးဖော်ဟု၊ ကြုံသော်ရက်တွင်း၊ ခြင်္သေ့မင်း၏၊ ညဉ့်ခင်းချိန်တွင်၊ ဖွားသန့် စင်သည်။ ။ ငလျင်တော်လဲ ခြိမ့်သဲတည်း။</p> <p>၄။ တော်လဲငလျင်၊ ဖွားသန့်စင်၍၊ လူ့ခွင်ရောက်လစ်၊ ဆဲ့ငါး နှစ်၌၊ ပဗ္ဗဇ္ဇိတာ၊ သွတ်သွင်းပါ၍၊ သက်မှာ ဝီသတိ၊ ရောက်တုံဘိသော်၊ ဉတ္တိ စတုတ္ထံ၊ ပဉ္စင်းခံလျက်၊ စိရံကာလ၊ နှစ်ဝါရတွင်၊ မြန်းကြွ တစ်လီ၊ မန်းဌာနီဝယ်။ ခိုမှီကိန်းဝပ် စံကျောင်းတည်း။</p> <p>၅။ စံကျောင်းဝိဟာ၊ တိုက်တော်သာ၌၊ ပညာရင်နို့၊ သောက် ကာ စို့၍၊ မန်းမြို့ကခွါ၊ တို့မုံရွာသို့၊ သတ္တာရသ၊ ဝါအရတွင်၊ မြန်းကြွ၍လာ၊ နှစ်ကောဇာကား၊ ဧကာ ဒွယ၊ ဇော အဋ္ဌသို့၊ ရောက်ထလေပြီ၊ ကုံရာသီဝယ်။</p> <p>လယ်တီကျောင်းတိုက် ဖန်ဆင်းတည်း။</p> <p>၆။ လယ်တီမဟာ၊ တည်ပြီးခါမှ၊ ဧကာ ဒွယ၊ အဌ် ပဉ္စတည့်၊ လောကဝေါဟာ၊ နှစ်ကောဇာ၏၊ ဝါဆိုဆန်းလျက်၊ ဆယ့်ငါး ရက်တွင်၊ သက်ခုနစ်ဆယ်၊ ခုနစ်သွယ်သို့၊ ဖြိုးကြွယ်ရောက် ငြား၊ ပျဉ်းမနား၌၊ တရားဒေသနာ၊ ဟောစဉ်ခါတွင်။ နတ်ရွာ ရွှေနန်း မြန်းသတည်း။</p> <p>၇။ ရွှေနန်းနတ်ရွာ၊ ကြွမြန်းပါ၍၊ သုံးဖြာစွန်းလစ်၊ လေးဆယ် ဖြစ်၏၊ လ, နှစ် ထွေထွေ၊ ကြာခဲ့ပေလည်း၊ မထေရ် ဥက္ကဌ်၊ စောနေနတ်ကို၊ မပြတ်တန်းနော်၊ မှန်းဆမျှော်လျက်၊ ပူဇော် ထိန်ညီး၊ ရောင်စုံမီးနှင့်၊ ဝှဲချီးသဘင်၊ ပွဲကြီးယင်သည်။ ဂုဏ်အင်ရည်မှန်း လှူဒါန်းတည်း။ ။</p> <p>---*---</p> <h3>ဓမ္မသံဝေဂ ဧကပိုဒ် လင်္ကာရတု</h3> <p>များစွာ့ဗိုလ်လူ၊ သံဝေယူလော့၊ သုံးဆူလောကဓာတ်၊ ကြွင်း မလပ်အောင်၊ နင်းသတ်ချွေခွင်း၊ ရှင်သေမင်းသည်၊ ရှင်ရင်းမြတ်စွာ၊ စိန္တေယျာက၊ စဖြာလေပြီး၊ ဘုန်းဂုဏ်ကြီးနှင့်၊ ခိုင်ဖြီးဓန၊ ပေါများလှလည်း၊ ရွေးမျှမညှာ၊ မာန်တင်းကာဖြင့်၊ သေရွာအတွင်း၊ ပို့ဆောင်နှင်း၏၊။ ဖန်ဆင်းရှေးကံ၊ ဆော်စီမံ၍၊ သံသရာထဲ၊ ခန္ဓာစွဲက၊ သေမြဲတံထွာ၊ ဓမ္မတာကြောင့်၊ ခြောက်ဖြာလွန်ဘိ၊ ကိုးဆယ်ရှိသည့်၊ ဗျာဓိမည်ညား၊ စစ်သည်များတို့၊ ပြည့်ထွားတုံလျင်း၊ ရှင်သေမင်းနှင့်၊ စစ်ခင်းပြိုင်ဆိုင်၊ ဘယ်သူနိုင်လိမ့်။ ယိမ်းယိုင်ချွတ်လွဲ၊ ခန္ဓာစဲ၍၊ သေပွဲနောက်တွင်၊ ထက်ကောင်းကင်၌၊ လွှင့်စင်တုံပြီး၊ လေဟုန်စီးလျက်၊ ယောင်တီး ယောင်ချာ၊ လိုက်ပါလာသည့်၊ ရွက်ဝါများစွာ့၊ ဘယ်ဌာနတွင်၊ ကျ လိမ့်ပိုင်ပိုင်၊ မသိနိုင်သို့။လေးဆိုင်အပါယ၊ မနုဿနှင့်၊ ဒေဝတစ် လျောက်၊ ဘယ်ဆီရောက်လိမ့်။ မှန်းထောက် ယော်ယမ်း၊ မြင်မစွမ်းခဲ့။ ။ကိုယ်လမ်းကိုယ်ထွင်၊ ကိုယ်ကောင်းချင်က၊ ကိုယ်ပင်နိစ္စ၊ မြတ်ပုညကို၊ ပြုကြတွင်တွင်၊ ဉာဏ်အားနှင်၍၊ ဉာဏ်မြင်အဟုတ်၊ နာမ်နှင့်ရုပ်ကို၊ ဒုက္ခသစ္စာ၊ ထင်ခဲ့ပါမှ၊ သောတာပတ္တိ၊ မဂ်ဖိုလ်ထိလျက်၊ ဂတိတည်မြဲ၊ ပါယ်ငရဲနှင့်၊ ရှောင်လွှဲဧကန်၊ လူနတ်ဌာန်ကို။ ဧကန် ရလိမ့်မည် သာတည်း။ ။</p> <p>သေဘို့နီးလာ သံဝေဂကဗျာ လင်္ကာ</p> <p>* တစ်နှစ် တစ်နှစ်၊ အဟောင်း နှစ်တို့၊ ပြောင်းလှစ်သွေခွါ၊ ဤခန္ဓာသည်၊ သေရွာ တစ်နှစ် နီးခဲ့ပြီ။</p> <p>* တစ်လ တစ်လ၊ အဟောင်း လတို့၊ ပြောင်းကြွ သွေခွါ၊ ဤခန္ဓာသည်၊ သေရွာ တစ်လ နီးခဲ့ပြီ။</p> <p>* တစ်ရက် တစ်ရက်၊ အဟောင်း ရက်တို့၊ ပြောင်းလျက် သွေခွါ၊ ဤခန္ဓာသည်၊ သေရွာ တစ်ရက် နီးခဲ့ပြီ။</p> <p>* တစ်နေ့ တစ်နေ့၊ အဟောင်း နေ့တို့၊ ပြောင်းရွေ့သွေခွါ၊ ဤခန္ဓာသည်၊ သေရွာ တစ်နေ့ နီးခဲ့ပြီ။</p> <p>* နာရီစက်သံ၊ ချက်ချက်ညံ၍၊ လက်တန်ရွေ့တွား၊ ပြောင်းကာ သွားသို့၊ ငါ့အား အလီလီ၊ နာရီ မိနစ်၊ မလစ်မလပ်၊ တဖြတ် ဖြတ်နှင့်၊ သက်ပြတ်ခန္ဓာ၊ သေမင်းရွာ မှန်စွာနီးခဲ့ပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ပဋ္ဌာန်းပွဲများတွင် အမျိုးသမီး ယောဂီအဖွဲ့များက ရွတ်ဆိုရန် ပဋ္ဌာန်းအမွှန်း ရှစ်လုံးဖွဲ့ ကဗျာများ</h3> <h3>ယမကပြာဋိဟာ ပြတော်မူခန်း</h3> <p>၁။ သာဝတ္ထိမြို့ မှိုင်းညို့ဌာနီ၊</p> <p>သရက်ပင်လှ ကဏ္ဍအမည်၊</p> <p>ရိပ်ဘွေထံနီး လူ့ထီးသာကီ၊</p> <p>စင်္ကြံကြီး ဖန်တီး ကောင်းကင်ဆီ။</p> <p>၂။ မဟာသက္ကရာဇ် တွက်စစ်မျှော်ရည်၊</p> <p>ဧကာ ဧက သုညခါညီ၊</p> <p>ဝါဆိုမည်လ ပုဏ္ဏတိထီ၊</p> <p>ညနေချမ်း နေဝန်း ပျောက်ချိန်မှီ။</p> <p>၃။ တိတ္ထိရန်သင်း ပယ်ရှင်းဘို့ရည်၊</p> <p>တစ်ပြိုင်နက်တည်း ရေမီးနှစ်လီ၊</p> <p>အစုံ မြူးကွန့် လူးလွန့်ဖြာကြည်၊</p> <p>တုမရှိ မုနိ စျာန်ဝသီ။</p> <h3>တာဝတိံသာသို့ ကြွတော်မူခန်း</h3> <p>၄။ နောင်တော်အများ ဘုရားတံထွာ၊</p> <p>တန်ခိုးပြာဋိ ပြီးသည့်ချိန်ခါ၊</p> <p>မယ်တော်နတ်မှူး ကျေးဇူးဆပ်ရာ၊</p> <p>ထုံးကိုရှု သုံးလူ့ စိန္တေယျာ။</p> <p>၅။ ခြောက်ဝါလွန်မြောက် ချိန်ရောက်ခုနစ်ဝါ၊</p> <p>ဝတိံသာနန်း ကြွမြန်းမြတ်စွာ၊</p> <p>ပင်ကသစ်အောက် မြကျောက် ကမ္ဗလာ၊</p> <p>မိနတ်မှူး ကျေးဇူးဆပ်တဲ့ခါ။</p> <h3>အဘိဓမ္မာတရား ဟောတော်မူခန်း</h3> <p>၆။ ဓမ္မသင်္ဂဏိ မည်ရှိကျမ်းမှာ၊</p> <p>တစ်ဆယ့်နှစ်ရက် ဟောမြွက် မြတ်စွာ၊</p> <p>ဝိဘင်္ဂကျမ်း ရက်ခန်းတူကြာ၊</p> <p>ကျမ်းဓာတု ဟောမှု ခြောက်ရက်သာ။</p> <p>၇။ ခုနစ်ရက်မှတ် ပညတ် ပုဂ္ဂလာ၊</p> <p>ကထာဝတ္ထု ရက်စု ရှစ်ကြာ၊</p> <p>ကျမ်း ယမက ဝီသတိုင်ကြာ၊</p> <p>နှစ်ဆယ့်ငါး ဟောကြားပဋ္ဌာနာ။</p> <p>၈။ ကိုးဆယ်ရက်မျှ သုံးလ ချိန်ကြာ၊</p> <p>အဘိဓမ္မ ဟောပြပေရာ၊</p> <p>ဒေသနာဆုံး နိဂုံးရောက်ခါ၊</p> <p>နတ်မယ်မိ ရရှိ မဂ်သောတာ။</p> <h3>သင်္ကဿနဂိုရ်ပြည်သို့ ကြွတော်မူခန်း</h3> <p>၉။ ကြာငါးမည်သင်း သီတင်းကျွတ်ပြီ၊</p> <p>ဝတိံနန်းမှ ဌာန လူ့ပြည်၊</p> <p>သင်္ကဿသို့ လှမ်းဘို့ရွယ်ရည်၊</p> <p>သုံးလူ့မှူး မြွက်ကျူး နှုတ်သံကြည်။</p> <p>၁၀။ သိကြားနတ်မင်း ဖန်ဆင်းတုံပြီ၊</p> <p>ရွှေ ငွေ ပတ္တမြား ဝင့်ကြွားရောင်စီ၊</p> <p>ကြည့်ရှုမခန်း စောင်းတန်းသုံးလီ၊</p> <p>ဝတိံမှ သင်္က လူ့ရပ်ပြည်။</p> <h3>လက်ယာနံပါးမှ နတ်များ ခြံရံ</h3> <p>၁၁။ ရွှေရောင်တင့်ဆန်း စောင်းတန်း ဗိမာန်၊</p> <p>ယာဖက်နံပါး နတ်သားခြံရံ၊</p> <p>ပဉ္စသီခ ချိုမြစောင်းသံ၊</p> <p>ဂုဏ်တော်ထူး ချီးကျူး မြွက်ဂီတံ။</p> <p>၁၂။ မင်းသုယာမ ဒေဝနာမံ၊</p> <p>ကိုးနဝရတ် ဖြိုးလျှပ်စီမံ၊</p> <p>သားမြီးယပ်စွဲ ခပ်လွှဲဖန်ဖန်၊</p> <p>ဖူးမဝ မြူးကြွ စေတနံ။</p> <p>၁၃။ စည်မောင်း ဒုံမင်း စောင်းညှင်း ပတ်သာ၊</p> <p>အိုးစည် ဒိုးပတ် တီးအပ် ကိရိယာ၊</p> <p>လေမှုတ် ပြွေနှဲ ပျံဝဲ သာယာ၊</p> <p>သံစုံပြွမ်း လှူဒါန်း ထံတျာ။</p> <p>၁၄။ ခြေလက် ခေါင်းခါး စည်းဝါး ညီညာ၊</p> <p>ဘယ်ညာ တိမ်းငဲ့ ယိမ်းနွဲ့ မူယာ၊</p> <p>ကကွက် ကကြိုး မျိုးမျိုး စုံစွာ၊</p> <p>ဂန္ဓဗ္ဗ ဒေဝ နတ်ကလျာ။</p> <p>၁၅။ ကနွဲ့ ကယ ဆိုကြ ဟန်ပန်၊</p> <p>သံသာ ချိုအေး ဆိုတေး အသံ၊</p> <p>စွယ်တော်မြတ်ကြိုး ပတ်ပျိုး အဲ အန်၊</p> <p>ထူးမခြား ခြောက်ပါးရောင်ဘွဲ့သံ။</p> <h3>လက်ဝဲနံပါးမှ ဗြဟ္မာများ ခြံရံ</h3> <p>၁၆။ ဝဲလက်စောင်းတန်း ထိန်လျှမ်း ရောင်ငွေ၊</p> <p>သောင်းတိုက်အဝန်း ကြွမြန်း ဗြဟ္မေ၊</p> <p>ထီးဖြူ ကနက် မိုးကြက် ဖြန့်ဝေ၊</p> <p>ဂုဏ်တော်ထူး ကြည်နူး ဝန္ဒနေ။</p> <p>၁၇။ ရွှင်သောမနသ် ဇောမြတ်ပြည့်ဝေ၊</p> <p>နမက္ကာရ ပြုကြ ထွေထွေ၊</p> <p>ဓမ္မဂီတိ ရွတ်ဘိ သံချွေ၊</p> <p>နန်းဘဝဂ် လွှမ်းတက် ရှိန်မပြေ။</p> <h3>ဗြဟ္မာနှင့်နတ် နှစ်ရပ်အလယ် ဒို့ဘုန်းကြွယ်</h3> <p>၁၈။ ဗြဟ္မာနှင့်နတ် နှစ်ရပ်လယ်ဆီ၊</p> <p>ရောင် ပတ္တမြား တောက်ကြွားနီနီ၊</p> <p>စောင်းတန်းတော်မှ ဆင်းကြွလာသည်၊</p> <p>သုံးလူ့နတ် ဥက္ကဌ် နွယ်သာကီ။</p> <p>၁၉။ စိမ်း ညို ဖြာလင်း ဝါဝင်းတလီ၊</p> <p>နီ ဖြူ တကြောင်း ညိုမောင်းဖြာကြည်၊</p> <p>ရောင်ရှင် ပြိုးပြက် ရိုးရက်ကွန့်လည်၊</p> <p>ကိုယ်တော်မှ ထွက်ကြွခြောက်ရောင်ခြည်။</p> <h3>ရောင်ခြည်တော်ခြောက်ပါးတို့ ကွန့်မြူးဟန်</h3> <p>၂၀။ စိမ်း ညို ကြည်မြ နီလ ရောင်ခြည်၊</p> <p>ဝီစိ ဘဝဂ် နှံ့တက် ဖြာကြည်၊</p> <p>သက်ရှိ သက်မဲ့ စိမ်းလဲ့ ညိုသည်၊</p> <p>လောကလုံး အုပ်ဖုံး စိမ်းညိုသည်။</p> <p>၂၁။ ပီတခေါ်ခြင်း ဝါဝင်း ရောင်ခြည်၊</p> <p>ဝီစိ ဘဝဂ် နှံ့တက် ဖြာကြည်၊</p> <p>သက်ရှိ သက်မဲ့ ဝါခဲ့ ရသည်၊</p> <p>လောကလုံး အုပ်ဖုံး ဝါရောင်ခြည်။</p> <p>၂၂။ လောဟိတဟု နီမှု ရောင်ခြည်၊</p> <p>ဝီစိ ဘဝဂ် နှံ့တက် ဖြာကြည်၊</p> <p>သက်ရှိ သက်မဲ့ နီခဲ့ ရသည်၊</p> <p>လောကလုံး အုပ်ဖုံး နီရောင်ခြည်။</p> <p>၂၃။ ဩဒါတဟု ဖြူမှု ရောင်ခြည်၊</p> <p>ဝီစိ ဘဝဂ် နှံ့တက် ဖြာကြည်၊</p> <p>သက်ရှိ သက်မဲ့ ဖြူခဲ့ရသည်၊</p> <p>လောကလုံး အုပ်ဖုံး ဖြူရောင်ခြည်။</p> <p>၂၄။ ညိုမောင်းရောင်ဖိတ် မဉ္ဇိဋ္ဌမည်၊</p> <p>ရောင်စုံ စုပေါင်း ညိုမောင်း ရောင်ခြည်၊</p> <p>ဝီစိ ဘဝဂ် နှံ့တက် ဖြာကြည်၊</p> <p>လောကလုံး အုပ်ဖုံး မောင်းညိုသည်။</p> <p>၂၅။ ပဘဿရ မည်ရတစ်လီ၊</p> <p>ရောင်စုံ ပြိုးပြက် ရိုးရက်ကွန့်လည်၊</p> <p>ရတနာမိုး ရွာဖြိုးပုံညီ၊</p> <p>အံ့မခန်း လျှပ်ပန်း လျှပ်ရောင်ခြည်။</p> <p>၂၆။ နက်နဲထူးဆန်း ကျမ်းဘိဓမ္မေ၊</p> <p>ဟောညွှန်ပြသား ဘုရားစိန္တေ၊</p> <p>အမြတ်တရား ရှစ်ပါးသံဃေ၊</p> <p>လက်စုံပူး ရှိဦး ဝန္ဒနေ။</p> <h3>ဆုတောင်း ကဗျာများ</h3> <p>၂၇။ ဤသို့ပြုရ</p> <p>ပုည ထွေထွေ၊</p> <p>ပစ္စည်းကြောင်းဆက် ဖိုလ် မဂ် အမွေ၊</p> <p>ရပါစေကြောင်း ဆုတောင်းပန်ချွေ၊</p> <p>နိဗ္ဗာန်နန်း စံမြန်း ရပါစေ။</p> <p>၂၈။ မြင့်မိုရ်တောင်ဦး ကျေးဇူးဂုဏေ၊</p> <p>မိဘနှစ်ဦး ကျေးဇူးရှင်တွေ၊</p> <p>ကာယ စိတ္တ သုခ နှစ်ထွေ၊</p> <p>ပြည့်စေကြောင်း ဆုတောင်း မေတ္တာဝေ။</p> <p>၂၉။ ပဲ့ ပြင် တ, န ဆုံးမ မသွေ၊</p> <p>ပညာရင်သွေး တိုက်ကျွေးခဲ့ပေ၊</p> <p>ဆရာရှင်မြတ် နှစ်ရပ် သုခေ၊</p> <p>ပြည့်စေကြောင်း ဆုတောင်းမေတ္တာဝေ။</p> <p>၃၀။ တူညီ ဆန္ဒ ဓမ္မ မိတ်ဆွေ၊</p> <p>ဘေးရန် ခပ်သိမ်း ကင်းငြိမ်းကြစေ၊</p> <p>လိုအင် ပြည့်ဝ ထွန်းပ ကျက်သရေ၊</p> <p>မြတ်တရား ပွါးများ နိုင်ကြစေ။</p> <p>၃၁။ တိုင်းသူ ပြည်သား တရားကျင့်စေ၊</p> <p>တမိဝမ်းဖွား စိတ်ထား တူစေ၊</p> <p>ကြီးနိုင် ငယ်ညှဉ်း ရှောင်ကွင်းပါစေ၊</p> <p>မေတ္တာမိုး ဝေဖြိုးနိုင်ပါစေ။</p> <p>၃၂။ ဟိရီ ဩတ္တပ် နှစ်ရပ် ဓမ္မေ၊</p> <p>လူ့ကျင့်ဝတ်မျိုး ပြည့်ဖြိုးပါစေ၊</p> <p>သူတော်စင်ဓာတ် ကိန်းဝပ်ကာပေ၊</p> <p>ကျင့်သီလ ညီမျှ ကြပါစေ။</p> <p>၃၃။ ပြည်တွင်း ပြည်ပ ဌာန နှစ်ထွေ၊</p> <p>သတ်ပွဲ ဖြတ်ပွဲ ပြတ်စဲပါစေ၊</p> <p>ဗုံး, စိန်, အမြောက် ပစ်ဖောက်ခါလေ၊</p> <p>ရန်စစ်ပွဲ အမြဲ ကင်းပါစေ။</p> <p>၃၄။ တိုင်းပြည် အုပ်ချုပ် မင်းလုပ်သူတွေ၊</p> <p>အဂတိ လေး ရှောင်ဝေးပါစေ၊</p> <p>တိုင်ပင် နှိုင်းညှိ သတိယှဉ်စေ၊</p> <p>ဝါဒကွဲ အမြဲ ကင်းပါစေ။</p> <p>၃၅။ မင်းကျင့် တရား ဆယ်ပါး စုံထွေ၊</p> <p>ဂုဏ် နာယက ပြည့်ဝ ထိန်ဝေ၊</p> <p>ဗြဟ္မစိုရ ညီမျှ ပါစေ၊</p> <p>သင်္ဂဟ တည်ကြနိုင်ပါစေ။</p> <p>၃၆။ နေ, လ, နက္ခတ် လှည့်ပတ်မှုတွေ၊</p> <p>မတိမ်း မစောင်း လမ်းကောင်း လှည့်နေ၊</p> <p>ရာသီ အလိုက် သိုက်မြိုက် စွာလေ၊</p> <p>ရှင်မိုးမင်း ကောင်းခြင်းညီပါစေ။</p> <p>၃၇။ လယ်,ယာ,ချောင်းမြောင်း ကောင်းကြပါစေ၊</p> <p>ဆန်ရေ စပါး ပေါများ ထွေထွေ၊</p> <p>ဒုဗ္ဘိက္ခဘေး ကင်းဝေးပါစေ၊</p> <p>ရောဂါဘေး အေးကြီး အေးပါစေ။</p> <p>* အောင်သပြေ ညောင်ရေသွန်းလို့ဝေ။</p> <p>* အောင်စေမှု အောင်ဆုမေတ္တာချွေ။</p> <p>ပဋ္ဌာန်းအမွန်း ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာများ ပြီးပြီ။</p> <p>---*---</p> <h3>ကဆုန်လပြည့် ဗုဒ္ဓနေ့နှင့် စပ်လျဉ်းသော ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာများ</h3> <p>၁။ လောင်းသုမေဓ ညွတ်ခကြည်လင်၊</p> <p>ဒီပင်္ကရ ဗုဒ္ဓ ထံတွင်၊</p> <p>နိယတပန်း ဆင်မြန်းပန်ဆင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၂။ သုဒ္ဓေါဒန မွေးဘ သခင်၊</p> <p>တောင်ညာတင်ထား ထင်ရှားဂုဏ်အင်၊</p> <p>မာယာ မိဝမ်း ဖွားသန့်ကာစင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၃။ ပရိဘောဂ နာမမည်တွင်၊</p> <p>စေတီ ထိုက်ဘိ ဗောဓိညောင်ပင်၊</p> <p>မြေမှ ပေါ်ပေါက် အံ့လောက်စွာပင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၄။ ထောင့်ငါးရာမျိုး ရန်မျိုးခုတ်ထွင်၊</p> <p>ဗောဓိညောင်နန်း အောင်ခန်းသဘင်၊</p> <p>ငါးမာရ်ပယ်ရှား ဘုရား ဖြစ်အင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၅။ ဝေနေယျများ တရား ရေစင်၊</p> <p>ဝါလေးဆဲ့ငါး ဟောကြား တွင်တွင်၊</p> <p>နိဗ္ဗာန် ပြည်မြတ် ဆုံးသတ် စံဝင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၆။ သာသနာနှစ်များ ထောင်ငါးလီတွင်၊</p> <p>ဗောဓိမဏ္ဍလ ဌာန ဆီတွင်၊</p> <p>ဓာတု ပရိနိဗ္ဗာန စံကြွမည်ပင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၇။ ဂင်္ဂါဝါဠု သဲစု ပုံသွင်၊</p> <p>ပွင့်တော်မူသွား ဘုရားမြတ်ရှင်၊</p> <p>ငါးမာရ် ရန်ဆိုး ပယ်ချိုး ခုတ်ထွင်၊</p> <p>ကဆုန်လ ကြုံရ လပြည့်တွင်။</p> <p>၈။ ဤသို့ဆုံလတ် ရက်မြတ်ခါတွင်၊</p> <p>ရွှေညောင်တော်နန်း ရေချမ်းဖြူစင်၊</p> <p>သွန်းလောင်းကာဖျန်း မဂ်လမ်းကိုထွင်၊</p> <p>ကောင်းမှုမျိုး စိုက်ပျိုး တူပျော်ရွှင်။</p> <p>၉။ ဤသို့ပြုရ ပုည ထွေထွေ၊</p> <p>ပစ္စည်း ကြောင်းဆက် ဖိုလ် မဂ် အမွေ၊</p> <p>ရပါစေကြောင်း ဆုတောင်းပန်ချွေ၊</p> <p>နိဗ္ဗာန်နန်း စံမြန်း ရပါစေ။</p> <p>အမှာ။ ဤနေရာတွင် စာမျက်နှာ ( ----- ) ပဋ္ဌာန်းအမွှန်းတွင် ပါသော ဆုတောင်းကို ထည့်သွင်းဆိုလိုကလည်း ဆိုနိုင်သည်။ ။</p> <h3>ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီးအား ဝတ်သင်းသူများက ရှိခိုးပူဇော်ရန် ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာများ</h3> <p>၁။ မုံရွာ ရွှေမြို့ မှိုင်းညို့ဌာနီ၊</p> <p>ပြိုင်စံ ဘက်ရှား တစ်ပါးမထေရ်၊</p> <p>ပိဋကတ်သုံး ကျမ်းလုံးစုံညီ၊</p> <p>စွယ်စုံပေါက် မုန်သောက် ဒို့လယ်တီ။</p> <p>၂။ ဂန္ထန္တရ ပြည့်ဝ ပေသည်။</p> <p>မေဒနီစစ် ယူညှစ် အဆီ၊</p> <p>ကျမ်းအရပ်ရပ် ရေးလတ်ပေသည်၊</p> <p>ဇမ္ဗူကျွန်း ကျော်ထွန်း ဒို့လယ်တီ။</p> <p>၃။ အဂ္ဂ ပဏ္ဍိ ရရှိခဲ့သည်၊</p> <p>ဒီလစ် မည်ကျူး ဘွဲ့ထူး တစ်လီ၊</p> <p>အင်္ဂလန်ရောက် ဘုန်းတောက် ဇာနည်၊</p> <p>ဂုဏ် ရနံ့ သင်းပျံ့ ဒို့လယ်တီ။</p> <p>၄။ ကမ္ဘာ ပတ်လုံး ကုန်ဆုံးတိုင်ရည်၊</p> <p>ကျောက်စာတည်ဆောက်၊ အံ့လောက်ပေသည်၊</p> <p>နှစ်ဖြာ ဓူရ ပြည့်ဝ စုံညီ၊</p> <p>နေနှယ်ထွန်း တင့်ရွှန်း ဒို့လယ်တီ။</p> <p>၅။ အားထုတ်သမှု စတုရင်္ဂိ၊</p> <p>ခိုဝင် တောရပ် ထေရ်မြတ်ဇာနည်၊</p> <p>ပရိယတ်လမ်း ရဲစွမ်း ပေသည်၊</p> <p>ပဋိပတ် ပြည့်ညှပ် ဒို့လယ်တီ။</p> <p>၆။ ဂေါ မဟိံသ ဇီဝ ကယ်သည်၊</p> <p>ကပ် ဥပဒ်ဘေး ကင်းဝေး စေသည်၊</p> <p>ကမ္ဘာပြုမိုး သွန်းဖြိုးပုံညီ၊</p> <p>မေတ္တာဓာတ် ကြီးမြတ် ဒို့လယ်တီ။</p> <p>၇။ ကမ္ဘာ ကျော်ကြား မြတ်ဖျား လယ်တီ၊</p> <p>တုသီရွှေနန်း ကြွမြန်းလေပြီ၊</p> <p>ရည်ရော် မှန်းဆ တမ်းတ အလီလီ၊</p> <p>တပည့်များ ညွတ်တွား အဉ္စလီ။</p> <p>---*---</p> <h3>အသက်ရှည်ရေး - ဆေးမြတ်အမွန်</h3> <p>၁။ စေတီ ကန် ကျောင်း နွမ်းဟောင်းလေပြီ၊</p> <p>စရပ် တံတား ပျက်ပြား တလီ၊</p> <p>ကောင်းစေလိုငြား စိတ်ထား ရွှင်ကြည်၊</p> <p>ပြုပြင်ကျိုး သက်ဇိုဝ်း ရှည်ရမည်။</p> <p>၂။ လူနှင့် ရဟန်း မကျန်းမာပြီ၊</p> <p>ပျောက်ဖွယ်ရာဆေး လှူပေး ကြည်ကြည်၊</p> <p>ယာဂု ဟင်းဆွမ်း တင့်ဆန်း ဖျော်ရည်၊</p> <p>ပေးလှူကျိုး သက်ဇိုဝ်း ရှည်ရမည်။</p> <p>၃။ နေ့စဉ် သီလ ငါးဝ တည်ကြည်၊</p> <p>ဥပုသ်နေ့ကား ရှစ်ပါး အင်္ဂိ၊</p> <p>ဖြူစင် နှလုံး ရွှင်ပြုံး ကြည်ကြည်၊</p> <p>စောင့်ရ ကျိုး သက်ဇိုဝ်း ရှည်ရမည်။</p> <p>၄။ ကျွန်း သီဟဠ ထေရဇာနည်၊</p> <p>မိန့်ဟော ညွှန်ပြ ဓမ္မ မြိုက်ရည်၊</p> <p>ဝသဘမင်း ထန်ပြင်းယုံကြည်၊</p> <p>ပြုလုပ် ကျိုး သက်ဇိုဝ်း ရှည်ခဲ့သည်။</p> <p>၅။ မဟာဝင်ကျမ်း မိန့်ခန်း စုံညီ၊</p> <p>သဒ္ဓါဓာတ်အား ဖွံ့ထွား ယုံကြည်၊</p> <p>မြတ်ကောင်းမှုမျိုး စိုက်ပျိုးသူသည်၊</p> <p>ဖလကျိုး သက်ဇိုဝ်း ရှည်ကြမည်။</p> <p>---*---</p> <h3>ဓာတ်တစ်ဆယ့်ရှစ်ပါး ဖြစ်ပွါးပုံ ဥပမာတင်၍ ဆင်ခြင်ရန် ရှစ်လုံးဘွဲ့ ကဗျာ</h3> <p>* စည်တီးသူများ ရှုပွါးဆင်ခြင်၊</p> <p>စည်ပြင်စက္ခု ပုံပြုကာပင်၊</p> <p>လက်ခပ် ရူပ တူမျှအသွင်၊</p> <p>အသံထွက် တူလျက်စိတ်ဝိညာဉ်။</p> <p>သာဓကကား။ ။<b>ဘေရီတလံဝိယ စက္ခုဓာတု ဒဋ္ဌဗ္ဗာ</b>၊ ဒဏ္ဍောဝိယ ရူပဓာတု၊ သဒ္ဒေါဝိယ စက္ခုဝိညာဏဓာတု။</p> <p>---*---</p> <p>* မှန်ကြည့်သူများ ရှုပွါးဆင်ခြင်၊</p> <p>မှန်ပြင်စက္ခု ပုံပြုကာပင်၊</p> <p>မျက်နှာရူပ တူမျှအသွင်၊</p> <p>မှန်အရိပ် သိစိတ် တူဝိညာဉ်။</p> <p>သာဓက ကား။ ။<b>အာဒါသတလံဝိယ စက္ခုဓာတု</b>၊ မုခံဝိယ ရူပဓာတု၊ မုခနိမိတ္တံဝိယ စက္ခုဝိညာဏဓာတု။</p> <p>---*---</p> <p>* ဆီကြိတ်သူများ ရှုပွါးဆင်ခြင်၊</p> <p>နှမ်းကိုစက္ခု ပုံပြုကာပင်၊</p> <p>ကြိတ်ဆုံရူပ တူမျှအသွင်၊</p> <p>ဆီထွက်ဘိ တူ၏စိတ်ဝိညာဉ်။</p> <p>* ကြံညှပ်သူများ ရှုပွါးဆင်ခြင်၊</p> <p>ကြံကို စက္ခု ပုံပြုကာပင်၊</p> <p>ညှပ်ခုံ ရူပ တူမျှအသွင်၊</p> <p>ကြံရည်ထွက် တူလျက်စိတ်ဝိညာဉ်။</p> <p>သာဓက ကား။ ။<b>ဥစ္ဆု တိလာနိဝိယ စက္ခုဓာတု</b>၊ ယန္တစက္ကယဋ္ဌိဝိယ ရူပဓာတု၊ ဥစ္ဆုရသ, တေလာနိဝိယ စက္ခုဝိညာဏ ဓာတု။</p> <p>---*---</p> <p>* မီးခြစ်သူများ ရှုပွားဆင်ခြင်၊</p> <p>တိုက်ဗူး စက္ခု ပုံပြုကာပင်၊</p> <p>အဆံ ရူပ တူမျှအသွင်၊</p> <p>မီးတောက်စွဲ တူမြဲ သိဝိညာဉ်။</p> <p>သာဓက ကား။ ။<b>အဓရဏီဝိယ စက္ခုဓာတု</b>၊ ဥတ္တရာကရဏီဝိယ ရူပဓာတု၊ <b>အဂ္ဂိဝိယ စက္ခုဝိညာဏဓာတု</b>။ <b>ဧသ နယော သောတဓာတု အာဒီသု</b>။</p> <p>(သမ္မောဟဝိနောဒနီအဋ္ဌကထာ)</p> <p>ဤစက္ခုဓာတ်, ရူပဓာတ်, စက္ခုဝိညာဏဓာတ်တို့၌ ဆိုခဲ့ပြီးသည့် နည်းကိုမှီ၍ ကြွင်းသော ဓာတ် ၁၅-ပါးတို့၌လည်း အစုံအစုံတွဲစပ်၍ မြင်သိကြပါကုန်။</p> <p>---*---</p> <h3>နိဂမန ကထာ</h3> <p>လယ်တီအရှင်ကေလာသ အမည်ရသော ငါသည် မုံရွာမြို့ မဟာလယ်တီတိုက် မဂ္ဂင်္ဂကျောင်းတွင် သီတင်းသုံးနေထိုင်စဉ် ကျေးဇူးရှင် လယ်တီဆရာတော်ဘုရားကြီး၏ အတိုင်းမသိသော သီလ သမာဓိ ပညာ တည်းဟူသော ဂုဏ်တော်ပန်းတို့ကို ဦးထိပ်၌ ဆင်မြန်းလျက် ဤလယ်တီ ဝတ်ရွတ်စဉ်ပေါင်းချုပ် အမည်ရှိသော လယ်တီစာပေအမြုတေများ ကျမ်းစာကို ၁၃၅၄-ခုနှစ်၊ ကဆုန်လပြည့်ကျော် ၂-ရက်၊ တနင်္လာနေ့၊ နံနက်-၉-နာရီအချိန်တွင် စုပေါင်းစီရင်ရေးသား၍ နိဂုံးကမ္ပတ် အဆုံး သတ်ပေသတည်း။</p> <p>ဤသည့်ကောင်းမှု တောင်းဆုပန်ဆို</p> <p><b>ဣမိနာ ပုညကမ္မေန ဒုက္ခာမုဉ္စာမိ</b></p> <p>* ဤသည့်ကျမ်းစာ၊ ရေးခဲ့ပါ၊ ပုညာမြတ်ကမ္မေ။</p> <p>* ဒုက္ခနယ်ဝဋ်၊ လုံးစုံကျွတ်၊ ကင်းလွတ်ရပါစေ။</p> <p><b>သဗ္ဗေ သတ္တာ အဝေရာ ဟောန္တု</b></p> <p>* သက်ရှိဖုံဖုံ၊ အလုံးစုံ၊ များတုံ သတ္တဝါအပေါင်းတွေ။</p> <p>* ဘေးရန်ခပ်သိမ်း၊ ရှောင်ခွါတိမ်း၊ ကင်းငြိမ်းကြပါစေ။</p> <p><b>အဗျာပဇ္ဇာ ဟောန္တု</b></p> <p>* ပူပင်ဖွယ်ရေး၊ ဒုက္ခဘေး၊ ကင်းဝေးကြပါစေ။</p> <p><b>အနီဃာ ဟောန္တု</b></p> <p>* ကိုယ်၌ငြိတွယ်၊ ဒုက္ခနယ်၊ ပျောက်ကွယ်ကြပါစေ။</p> <p><b>သုခိတာ ဟောန္တု</b></p> <p>* ကုသိုလ်ကံသာ၊ ခွင့်ညီညာ၊ ချမ်းသာကြပါစေ။</p> <p>လယ်တီဝတ်ရွတ်စဉ်ပေါင်းချုပ်ခေါ်<br> လယ်တီစာပေအမြုတေများ ပြီးပြီ။</p> 1yojby2xbr7i2l5x5ygp13u33uwe81a