Wikikilden nowikisource https://no.wikisource.org/wiki/Wikikilden:Forside MediaWiki 1.45.0-wmf.8 first-letter Medium Spesial Diskusjon Bruker Brukerdiskusjon Wikikilden Wikikilden-diskusjon Fil Fildiskusjon MediaWiki MediaWiki-diskusjon Mal Maldiskusjon Hjelp Hjelpdiskusjon Kategori Kategoridiskusjon Forfatter Forfatterdiskusjon Side Sidediskusjon Indeks Indeksdiskusjon TimedText TimedText talk Modul Moduldiskusjon 106 111224 264541 2025-07-03T17:17:07Z Øystein Tvede 3938 Ny side: 264541 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Type=book |Tittel=[[Hermann og Dorothea]] |Undertittel= |Bind= |Forfatter=[[Forfatter:Johann Wolfgang von Goethe|Johann Wolfgang von Goethe]] |Oversetter=[[Forfatter:Edvard Alme|Edvard Alme]] |Utgiver=C. Floor |Illustrator= |Forlag= |Institusjon= |Sted=Bergen |Ar=1903 |Sorter= |wikidata_item= |Kilde=pdf |Bilde=5 |Malform=NN |Fremgang=C |Sider=<pagelist /> |Bindfortegnelse= |Sammendrag= }} o97ck4bikkyij6iq7t39f4eckjrpr0j 264577 264541 2025-07-03T19:10:25Z Øystein Tvede 3938 264577 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Type=book |Tittel=''[[Hermann og Dorothea]]'' |Undertittel= |Bind= |Forfatter=[[Forfatter:Johann Wolfgang von Goethe|Johann Wolfgang von Goethe]] |Oversetter=[[Forfatter:Edvard Alme|Edvard Alme]] |Utgiver=C. Floor |Illustrator= |Forlag= |Institusjon= |Sted=Bergen |Ar=1903 |Sorter= |wikidata_item= |Kilde=pdf |Bilde=5 |Malform=NN |Fremgang=C |Sider=<pagelist /> |Bindfortegnelse= |Sammendrag= }} saeb2hvz0xuest0sbd6ipkr44xmf5yt 264582 264577 2025-07-03T19:24:51Z Øystein Tvede 3938 264582 proofread-index text/x-wiki {{:MediaWiki:Proofreadpage_index_template |Type=book |Tittel=''[[Hermann og Dorothea]]'' |Undertittel= |Bind= |Forfatter=[[Forfatter:Johann Wolfgang von Goethe|Johann Wolfgang von Goethe]] |Oversetter=[[Forfatter:Edvard Alme|Edvard Alme]] |Utgiver=C. Floor |Illustrator= |Forlag= |Institusjon= |Sted=Bergen |Ar=1903 |Sorter= |wikidata_item= |Kilde=pdf |Bilde=5 |Malform=NN |Fremgang=C |Sider=<pagelist /> |Bindfortegnelse= |Sammendrag={{c|[[Hermann og Dorothea]]}} {{:Side:Goethe Hermann og Dorothea.pdf/9}} }} o1awmuex6lpnxb5iynbu3x2co80xlkc 104 111225 264542 2025-07-03T17:19:18Z Øystein Tvede 3938 /* Uten tekst */ 264542 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="0" user="Øystein Tvede" /></noinclude><noinclude><references/></noinclude> abfg9xd7kjifmfb04hxamcb6m40piio 104 111226 264543 2025-07-03T17:19:28Z Øystein Tvede 3938 /* Uten tekst */ 264543 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="0" user="Øystein Tvede" /></noinclude><noinclude><references/></noinclude> abfg9xd7kjifmfb04hxamcb6m40piio 104 111227 264544 2025-07-03T17:19:41Z Øystein Tvede 3938 /* Uten tekst */ 264544 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="0" user="Øystein Tvede" /></noinclude><noinclude><references/></noinclude> abfg9xd7kjifmfb04hxamcb6m40piio 104 111228 264545 2025-07-03T17:20:01Z Øystein Tvede 3938 /* Uten tekst */ 264545 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="0" user="Øystein Tvede" /></noinclude><noinclude><references/></noinclude> abfg9xd7kjifmfb04hxamcb6m40piio 104 111229 264546 2025-07-03T17:20:13Z Øystein Tvede 3938 /* Uten tekst */ 264546 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="0" user="Øystein Tvede" /></noinclude><noinclude><references/></noinclude> abfg9xd7kjifmfb04hxamcb6m40piio 104 111230 264547 2025-07-03T17:20:55Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264547 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>''Hermann og Dorothea.''<noinclude><references/></noinclude> hkvz04ps0c8k9ynvmiszh2mozjnmnm5 104 111231 264548 2025-07-03T17:21:04Z Øystein Tvede 3938 /* Uten tekst */ 264548 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="0" user="Øystein Tvede" /></noinclude><noinclude><references/></noinclude> abfg9xd7kjifmfb04hxamcb6m40piio 104 111232 264549 2025-07-03T17:25:20Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264549 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> GOETHE {{xx-større|Hermann og Dorothea}} {{mindre|i norsk Umskrift}} {{x-mindre|ved}} Edvard Alme. <poem> {{x-mindre|Bergen. I Kommission hjaa C. Floor. 1903.}} </poem> </center><noinclude><references/></noinclude> bzaneg8b4ajzb4fzc6ocyksev076srh 264550 264549 2025-07-03T17:25:46Z Øystein Tvede 3938 264550 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''GOETHE {{xx-større|Hermann og Dorothea}} {{mindre|i norsk Umskrift}} {{x-mindre|ved}} Edvard Alme. <poem> {{x-mindre|Bergen. I Kommission hjaa C. Floor. 1903.}}'' </poem> </center><noinclude><references/></noinclude> hslcviqzk52n5ik4dizurwugxo18nm3 264551 264550 2025-07-03T17:26:21Z Øystein Tvede 3938 264551 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''GOETHE {{xx-større|''Hermann og Dorothea}} {{mindre|''i norsk Umskrift}} {{x-mindre|''ved}} ''Edvard Alme. <poem> {{x-mindre|''Bergen. I Kommission hjaa C. Floor. 1903.}}'' </poem> </center><noinclude><references/></noinclude> i1gkop8zk2amx9149uvadb9yia7866c 264552 264551 2025-07-03T17:26:53Z Øystein Tvede 3938 264552 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''GOETHE {{xx-større|''Hermann og Dorothea}} {{mindre|''i norsk Umskrift}} {{x-mindre|''ved}} ''Edvard Alme. <poem> {{x-mindre|''Bergen. ''I Kommission hjaa C. Floor. ''1903.}}'' </poem> </center><noinclude><references/></noinclude> la9j5th6w9kro6vjkdh04phl401klc2 104 111233 264553 2025-07-03T17:28:27Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264553 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude> <center> {{x-mindre|N. Nilssen & Søns Bogtrykkeri.}} </center><noinclude><references/></noinclude> gpxdigfygod78ul5cv4n51f1feepw41 104 111234 264554 2025-07-03T17:37:38Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264554 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>Fyreord. Det er no hundrad Aar og vel det, sidan Goethe skreiv „Hermann og Dorthea". I den tyske Byen, sud i Landet noko, der mange av Bymennerne eiga Gardar med Vinberg og Hagar, Aakrar og Engjar tett utanfyre Bymuren, sitja dei og svalla, Far og Mor hans Hermann, paa Benken i Skuggen attved Husdyrri imot Torget, ein Sundags Ettermiddag fram paa Sumaren. Vener koma og helsa paa deim, og Røda gjeng lognt og trygt. Men dei høyra Omen og Mannen fraa ein Straum i Nærmunom, ein Folkestraum, som bryt kringum. Strenderne som Dragsud etter den store Stormen paa Folkehavet: den franske Revolutionen. Og gjenom Storm og i Stilla syng Elskhugen sin æveleg unge Sigersong. {{asterisme}} „Hermann og Dorothea" er med dei fagraste Kvædi og vænaste Kulturbilæti, eg kjenner, i det tyske Bokriket. Det er umsett paa nestalle europæiske Maal. Paa dansk er det fleire Umskrifter. Ofta hev eg tenkt: den, som vøre god til aa skriva um dette Kvædet paa norsk og. Gjorde so sjølv Freistnad med ein Song og tvo og fekk berre større Hug til aa halda fram med alle ni Songarne<ref>Kvar av dei ni Songarne hev til Yverskrift Namnet paa ei av dei ni græske Gydjor, Songmøyar elder Songfylgjor : {{sperret|''Kalliope''}} (Forteljing — Forteljaren si Songfylgja), {{sperret|''Terpsichore''}} (Leik og Dans), {{sperret|''Thalia''}} (Skodespel), {{sperret|''Euterpe''}} (Fløytespel), {{sperret|''Polyhymnia''}} (Song og Skaldskap, den songrike), {{sperret|''Klio''}} (Soga, den namngjetne), {{sperret|''Erato''}} (Elskhug, den hugtakande), {{sperret|''Melpomene''}} (Tragedie, den syrgjande), {{sperret|''Urania''}} (Stjerneheimen, Utsyn).</ref>). Gode Menn — Johannes Lavik og Jens Tvedt, som eg hermed segjer hjarteleg Takk — gav meg fagna Tilhjelp. Og so rikt og ledugt og fagert som det er vaart norske Maal, skulde eg aldri havt Bo beda<noinclude><references/></noinclude> kk2gf7rlrq1n6h2nojte37fpw6on9j3 264555 264554 2025-07-03T17:38:45Z Øystein Tvede 3938 264555 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>Fyreord. Det er no hundrad Aar og vel det, sidan Goethe skreiv „Hermann og Dorthea". I den tyske Byen, sud i Landet noko, der mange av Bymennerne eiga Gardar med Vinberg og Hagar, Aakrar og Engjar tett utanfyre Bymuren, sitja dei og svalla, Far og Mor hans Hermann, paa Benken i Skuggen attved Husdyrri imot Torget, ein Sundags Ettermiddag fram paa Sumaren. Vener koma og helsa paa deim, og Røda gjeng lognt og trygt. Men dei høyra Omen og Mannen fraa ein Straum i Nærmunom, ein Folkestraum, som bryt kringum. Strenderne som Dragsud etter den store Stormen paa Folkehavet: den franske Revolutionen. Og gjenom Storm og i Stilla syng Elskhugen sin æveleg unge Sigersong. {{asterisme}} „Hermann og Dorothea" er med dei fagraste Kvædi og vænaste Kulturbilæti, eg kjenner, i det tyske Bokriket. Det er umsett paa nestalle europæiske Maal. Paa dansk er det fleire Umskrifter. Ofta hev eg tenkt: den, som vøre god til aa skriva um dette Kvædet paa norsk og. Gjorde so sjølv Freistnad med ein Song og tvo og fekk berre større Hug til aa halda fram med alle ni Songarne<ref>Kvar av dei ni Songarne hev til Yverskrift Namnet paa ei av dei ni græske Gydjor, Songmøyar elder Songfylgjor : {{sperret|''Kalliope''}} (Forteljing — Forteljaren si Songfylgja), {{sperret|''Terpsichore''}} (Leik og Dans), {{sperret|''Thalia''}} (Skodespel), {{sperret|''Euterpe''}} (Fløytespel), {{sperret|''Polyhymnia''}} (Song og Skaldskap, den songrike), {{sperret|''Klio''}} (Soga, den namngjetne), {{sperret|''Erato''}} (Elskhug, den hugtakande), {{sperret|''Melpomene''}} (Tragedie, den syrgjande), {{sperret|''Urania''}} (Stjerneheimen, Utsyn).</ref>). Gode Menn — Johannes Lavik og Jens Tvedt, som eg hermed segjer hjarteleg Takk — gav meg fagna Tilhjelp. Og so rikt og ledugt og fagert som det er vaart norske Maal, skulde eg aldri havt Bo beda<noinclude><references/></noinclude> r9qvjjq4kyafo4j40o1a59c73z0x3gj 264556 264555 2025-07-03T17:39:36Z Øystein Tvede 3938 264556 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>Fyreord. Det er no hundrad Aar og vel det, sidan Goethe skreiv „Hermann og Dorthea". I den tyske Byen, sud i Landet noko, der mange av Bymennerne eiga Gardar med Vinberg og Hagar, Aakrar og Engjar tett utanfyre Bymuren, sitja dei og svalla, Far og Mor hans Hermann, paa Benken i Skuggen attved Husdyrri imot Torget, ein Sundags Ettermiddag fram paa Sumaren. Vener koma og helsa paa deim, og Røda gjeng lognt og trygt. Men dei høyra Omen og Mannen fraa ein Straum i Nærmunom, ein Folkestraum, som bryt kringum. Strenderne som Dragsud etter den store Stormen paa Folkehavet: den franske Revolutionen. Og gjenom Storm og i Stilla syng Elskhugen sin æveleg unge Sigersong. {{asterisme}} „Hermann og Dorothea" er med dei fagraste Kvædi og vænaste Kulturbilæti, eg kjenner, i det tyske Bokriket. Det er umsett paa nestalle europæiske Maal. Paa dansk er det fleire Umskrifter. Ofta hev eg tenkt: den, som vøre god til aa skriva um dette Kvædet paa norsk og. Gjorde so sjølv Freistnad med ein Song og tvo og fekk berre større Hug til aa halda fram med alle ni Songarne<ref>Kvar av dei ni Songarne hev til Yverskrift Namnet paa ei av dei ni græske Gydjor, Songmøyar elder Songfylgjor : {{sperret|''Kalliope''}} (Forteljing — Forteljaren si Songfylgja), {{sperret|''Terpsichore''}} (Leik og Dans), {{sperret|''Thalia''}} (Skodespel), {{sperret|''Euterpe''}} (Fløytespel), {{sperret|''Polyhymnia''}} (Song og Skaldskap, den songrike), {{sperret|''Klio''}} (Soga, den namngjetne), {{sperret|''Erato''}} (Elskhug, den hugtakande), {{sperret|''Melpomene''}} (Tragedie, den syrgjande), {{sperret|''Urania''}} (Stjerneheimen, Utsyn).</ref>). Gode Menn — Johannes Lavik og Jens Tvedt, som eg hermed segjer hjarteleg Takk — gav meg fagna Tilhjelp. Og so rikt og ledugt og fagert som det er vaart norske Maal, skulde eg aldri havt Bo beda<noinclude><references/></noinclude> dofrndjxt1zw49l6pslbk598azwl3sy 264557 264556 2025-07-03T17:40:05Z Øystein Tvede 3938 264557 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>Fyreord. Det er no hundrad Aar og vel det, sidan Goethe skreiv „Hermann og Dorthea". I den tyske Byen, sud i Landet noko, der mange av Bymennerne eiga Gardar med Vinberg og Hagar, Aakrar og Engjar tett utanfyre Bymuren, sitja dei og svalla, Far og Mor hans Hermann, paa Benken i Skuggen attved Husdyrri imot Torget, ein Sundags Ettermiddag fram paa Sumaren. Vener koma og helsa paa deim, og Røda gjeng lognt og trygt. Men dei høyra Omen og Mannen fraa ein Straum i Nærmunom, ein Folkestraum, som bryt kringum. Strenderne som Dragsud etter den store Stormen paa Folkehavet: den franske Revolutionen. Og gjenom Storm og i Stilla syng Elskhugen sin æveleg unge Sigersong. {{asterisme}} „Hermann og Dorothea" er med dei fagraste Kvædi og vænaste Kulturbilæti, eg kjenner, i det tyske Bokriket. Det er umsett paa nestalle europæiske Maal. Paa dansk er det fleire Umskrifter. Ofta hev eg tenkt: den, som vøre god til aa skriva um dette Kvædet paa norsk og. Gjorde so sjølv Freistnad med ein Song og tvo og fekk berre større Hug til aa halda fram med alle ni Songarne<ref>Kvar av dei ni Songarne hev til Yverskrift Namnet paa ei av dei ni græske Gydjor, Songmøyar elder Songfylgjor : {{sperret|''Kalliope''}} (Forteljing — Forteljaren si Songfylgja), {{sperret|''Terpsichore''}} (Leik og Dans), {{sperret|''Thalia''}} (Skodespel), {{sperret|''Euterpe''}} (Fløytespel), {{sperret|''Polyhymnia''}} (Song og Skaldskap, den songrike), {{sperret|''Klio''}} (Soga, den namngjetne), {{sperret|''Erato''}} (Elskhug, den hugtakande), {{sperret|''Melpomene''}} (Tragedie, den syrgjande), {{sperret|''Urania''}} (Stjerneheimen, Utsyn).</ref>). Gode Menn — Johannes Lavik og Jens Tvedt, som eg hermed segjer hjarteleg Takk — gav meg fagna Tilhjelp. Og so rikt og ledugt og fagert som det er vaart norske Maal, skulde eg aldri havt Bo beda<noinclude><references/></noinclude> d3ypjhn5tpoqwk8s352019def82i8yt 264579 264557 2025-07-03T19:16:57Z Øystein Tvede 3938 264579 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center>{{større|'''Fyreord.'''}}</center> {{Stor initial|D}}et er no hundrad Aar og vel det, sidan Goethe skreiv „Hermann og Dorthea". I den tyske Byen, sud i Landet noko, der mange av Bymennerne eiga Gardar med Vinberg og Hagar, Aakrar og Engjar tett utanfyre Bymuren, sitja dei og svalla, Far og Mor hans Hermann, paa Benken i Skuggen attved Husdyrri imot Torget, ein Sundags Ettermiddag fram paa Sumaren. Vener koma og helsa paa deim, og Røda gjeng lognt og trygt. Men dei høyra Omen og Mannen fraa ein Straum i Nærmunom, ein Folkestraum, som bryt kringum. Strenderne som Dragsud etter den store Stormen paa Folkehavet: den franske Revolutionen. Og gjenom Storm og i Stilla syng Elskhugen sin æveleg unge Sigersong. {{asterisme}} „Hermann og Dorothea" er med dei fagraste Kvædi og vænaste Kulturbilæti, eg kjenner, i det tyske Bokriket. Det er umsett paa nestalle europæiske Maal. Paa dansk er det fleire Umskrifter. Ofta hev eg tenkt: den, som vøre god til aa skriva um dette Kvædet paa norsk og. Gjorde so sjølv Freistnad med ein Song og tvo og fekk berre større Hug til aa halda fram med alle ni Songarne<ref>Kvar av dei ni Songarne hev til Yverskrift Namnet paa ei av dei ni græske Gydjor, Songmøyar elder Songfylgjor : {{sperret|''Kalliope''}} (Forteljing — Forteljaren si Songfylgja), {{sperret|''Terpsichore''}} (Leik og Dans), {{sperret|''Thalia''}} (Skodespel), {{sperret|''Euterpe''}} (Fløytespel), {{sperret|''Polyhymnia''}} (Song og Skaldskap, den songrike), {{sperret|''Klio''}} (Soga, den namngjetne), {{sperret|''Erato''}} (Elskhug, den hugtakande), {{sperret|''Melpomene''}} (Tragedie, den syrgjande), {{sperret|''Urania''}} (Stjerneheimen, Utsyn).</ref>). Gode Menn — Johannes Lavik og Jens Tvedt, som eg hermed segjer hjarteleg Takk — gav meg fagna Tilhjelp. Og so rikt og ledugt og fagert som det er vaart norske Maal, skulde eg aldri havt Bo beda<noinclude><references/></noinclude> grsnzmynd8ejt91djk1prjpryxhc17a 264601 264579 2025-07-03T19:52:22Z Øystein Tvede 3938 264601 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center>{{større|'''Fyreord.'''}}</center> {{Stor initial|D}}et er no hundrad Aar og vel det, sidan Goethe skreiv „Hermann og Dorthea". I den tyske Byen, sud i Landet noko, der mange av Bymennerne eiga Gardar med Vinberg og Hagar, Aakrar og Engjar tett utanfyre Bymuren, sitja dei og svalla, Far og Mor hans Hermann, paa Benken i Skuggen attved Husdyrri imot Torget, ein Sundags Ettermiddag fram paa Sumaren. Vener koma og helsa paa deim, og Røda gjeng lognt og trygt. Men dei høyra Omen og Mannen fraa ein Straum i Nærmunom, ein Folkestraum, som bryt kringum. Strenderne som Dragsud etter den store Stormen paa Folkehavet: den franske Revolutionen. Og gjenom Storm og i Stilla syng Elskhugen sin æveleg unge Sigersong. {{asterisme}} „Hermann og Dorothea“ er med dei fagraste Kvædi og vænaste Kulturbilæti, eg kjenner, i det tyske Bokriket. Det er umsett paa nestalle europæiske Maal. Paa dansk er det fleire Umskrifter. Ofta hev eg tenkt: den, som vøre god til aa skriva um dette Kvædet paa norsk og. Gjorde so sjølv Freistnad med ein Song og tvo og fekk berre større Hug til aa halda fram med alle ni Songarne<ref>Kvar av dei ni Songarne hev til Yverskrift Namnet paa ei av dei ni græske Gydjor, Songmøyar elder Songfylgjor : {{sperret|''Kalliope''}} (Forteljing — Forteljaren si Songfylgja), {{sperret|''Terpsichore''}} (Leik og Dans), {{sperret|''Thalia''}} (Skodespel), {{sperret|''Euterpe''}} (Fløytespel), {{sperret|''Polyhymnia''}} (Song og Skaldskap, den songrike), {{sperret|''Klio''}} (Soga, den namngjetne), {{sperret|''Erato''}} (Elskhug, den hugtakande), {{sperret|''Melpomene''}} (Tragedie, den syrgjande), {{sperret|''Urania''}} (Stjerneheimen, Utsyn).</ref>). Gode Menn — Johannes Lavik og Jens Tvedt, som eg hermed segjer hjarteleg Takk — gav meg fagna Tilhjelp. Og so rikt og ledugt og fagert som det er vaart norske Maal, skulde eg aldri havt Bo beda<noinclude><references/></noinclude> qmjn9ricb184fqia8to7m2yav00ucfw 104 111235 264558 2025-07-03T17:50:41Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264558 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>um Orsaking fyre Vaagnaden min med aa umsetja Goethes klassiske Dikt, so sant Dugen min hadde voret lika stor som Hugen. Men so veit eg og, at den, som hev Skyn paa eit Arbeid som dette, vil vera helder mild i sin Dom. {{asterisme}} Den Versformi, „Hermann og Dorothea“ er diktad i — „Heksameter“ — og som Umskrifti sjølvsagt og laut fylgja, um ho skulde faa den rette Svipen, hev i kvar Rad seks Vers-Føter (med ei lang og ei elder tvo stutte Stavingar i kvar Vers-Fot) : <poem> '''Hab’''' ich den '''Markt''' und die '''Stras'''sen doch nie so '''ein'''sam ge'''seh'''en! '''Ist''' doch die '''Stadt''' wie ge'''kehrt'''! wie '''aus'''ge'''stor'''ben! Nicht '''fünf'''zig, '''Däucht''' mir, '''blie'''ben zu'''rück''' von '''allen''' '''un'''sern Be'''woh'''nern. '''No''' skal du '''al'''dri ha' '''seet''' korkje '''Torg''' elder '''Ga'''tor so '''to'''me! '''By'''en er '''me'''sta som '''sopt'''! som '''ut'''øydd reint! Ja, eg '''tvi'''lar, '''snaudt''' nog '''fem'''ti er '''att''' av '''al'''le '''Ibu'''arne '''vaa'''re. </poem> Bilætet er etter den tyske Maalaren A. v. Ramberger. {{høyre|''Edvard Alme.''}}<noinclude><references/></noinclude> ozcqai5fwk61dwqacoaqffkspxti9z1 264559 264558 2025-07-03T17:51:17Z Øystein Tvede 3938 264559 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>um Orsaking fyre Vaagnaden min med aa umsetja Goethes klassiske Dikt, so sant Dugen min hadde voret lika stor som Hugen. Men so veit eg og, at den, som hev Skyn paa eit Arbeid som dette, vil vera helder mild i sin Dom. {{asterisme}} Den Versformi, „Hermann og Dorothea“ er diktad i — „Heksameter“ — og som Umskrifti sjølvsagt og laut fylgja, um ho skulde faa den rette Svipen, hev i kvar Rad seks Vers-Føter (med ei lang og ei elder tvo stutte Stavingar i kvar Vers-Fot) : <poem> '''Hab’''' ich den '''Markt''' und die '''Stras'''sen doch nie so '''ein'''sam ge'''seh'''en! '''Ist''' doch die '''Stadt''' wie ge'''kehrt'''! wie '''aus'''ge'''stor'''ben! Nicht '''fünf'''zig, '''Däucht''' mir, '''blie'''ben zu'''rück''' von '''allen''' '''un'''sern Be'''woh'''nern. '''No''' skal du '''al'''dri ha' '''seet''' korkje '''Torg''' elder '''Ga'''tor so '''to'''me! '''By'''en er '''me'''sta som '''sopt'''! som '''ut'''øydd reint! Ja, eg '''tvi'''lar, '''snaudt''' nog '''fem'''ti er '''att''' av '''al'''le '''Ibu'''arne '''vaa'''re. </poem> {{asterisme}} Bilætet er etter den tyske Maalaren A. v. Ramberger. {{høyre|''Edvard Alme.''}}<noinclude><references/></noinclude> d5kn34esqelz8stk8abetmi332ldsjv 104 111236 264560 2025-07-03T17:58:01Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264560 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude> [[File:Hermann_und_Dorothea_-_Arthur_Georg_von_Ramberg_-_Augustiner_M_Freiburg.png||400px|center]]<noinclude><references/></noinclude> 7hrrleztuptr540jmyug01pjmf8pp1x 264583 264560 2025-07-03T19:30:39Z Øystein Tvede 3938 264583 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude> [[File:Hermann_und_Dorothea_-_Arthur_Georg_von_Ramberg_-_Augustiner_M_Freiburg.png||400px|center]] </center> {{Blank linje}} <center>{{stor|INNHOLD<ref>Wikikildens innholdsfortegnelse.</ref>}}</center> {| width="100%" |- | || {{liten|Side}} |- | [[Hermann og Dorothea/01|Kalliope.]] || 5 |- | [[Hermann og Dorothea/02|Terpsichore.]] || 37 |- | [[Hermann og Dorothea/03|Thalia.]] || 58 |- | [[Hermann og Dorothea/04|Euterpe.]] || 75 |- | [[Hermann og Dorothea/05|Polyhymnia.]] || 86 |- | [[Hermann og Dorothea/06|Klio.]] || 100 |- | [[Hermann og Dorothea/07|Erato.]] || 132 |- | [[Hermann og Dorothea/08|Polmene.]] || 141 |- | [[Hermann og Dorothea/09|Erania.]] || 162 |}<noinclude><references/></noinclude> j6folem067as0zpexjh3c8eb6296v9g 264602 264583 2025-07-03T20:03:48Z Øystein Tvede 3938 264602 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude> [[File:Hermann_und_Dorothea_-_Arthur_Georg_von_Ramberg_-_Augustiner_M_Freiburg.png||400px|center]] </center> {{Blank linje}} <center>{{stor|INNHOLD<ref>Wikikildens innholdsfortegnelse.</ref>}}</center> {| width="100%" |- | || {{liten|Side}} |- | [[Hermann og Dorothea/01|Kalliope.]] || 1 |- | [[Hermann og Dorothea/02|Terpsichore.]] || 10 |- | [[Hermann og Dorothea/03|Thalia.]] || 21 |- | [[Hermann og Dorothea/04|Euterpe.]] || 26 |- | [[Hermann og Dorothea/05|Polyhymnia.]] || 37 |- | [[Hermann og Dorothea/06|Klio.]] || 47 |- | [[Hermann og Dorothea/07|Erato.]] || 60 |- | [[Hermann og Dorothea/08|Polmene.]] || 69 |- | [[Hermann og Dorothea/09|Erania.]] || 74 |}<noinclude><references/></noinclude> raqb2t1srro0zy3lrukxzlh29sk7vxd 104 111237 264561 2025-07-03T17:58:31Z Øystein Tvede 3938 /* Uten tekst */ 264561 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="0" user="Øystein Tvede" /></noinclude><noinclude><references/></noinclude> abfg9xd7kjifmfb04hxamcb6m40piio 104 111238 264562 2025-07-03T18:05:56Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264562 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Kalliope.}} ''{{større|Lagnad og Medhug.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:26em| ''No skal du aldri ha' seet korkje Torg elder Gator so tome! Byen er mesta som sopt! som utøydd reint! Ja, eg tvilar snaudt nog femti er att' av alle Ibuarne vaare. Aa, kor forviten ein er! No strjuka baad' store og smaae, alle skal sjaa denne grøt'lege Ferd, desse avrekne Stak'rar. Fjordungen er det vel alltid aat Storvegen ned, der dei fara, dit skal ein stroka i Dumba midt aa heitaste Dagen! Nei um eg lettar meg upp ifraa Benken ein Gong til aa sjaa dei arme, avrekne Folk, som no med det, dei fekk berga, skunda seg burt fraa det fagre Landet hi Sida Rhini, koma hityver til oss og draga fram etter Dalen gjenom dei grorsame Grender i denne hepp'lege Kringen. Gildt var det gjort av deg, du Kona, at visleg du sende Son vaar med gamalt Linan og eitkvart av Mat og av Drikkan til dei fatige Folk; for den Rike er skyldig aa giva. Nei, kor den Guten kann køyra! Han tøymer Hestarne, Karen!<noinclude><references/></noinclude> t0ubkqan6vk15z5a3m0153ftyde6ct8 264563 264562 2025-07-03T18:06:20Z Øystein Tvede 3938 264563 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Kalliope.}} ''{{større|Lagnad og Medhug.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:26em| ''No skal du aldri ha' seet korkje Torg elder Gator so tome! Byen er mesta som sopt! som utøydd reint! Ja, eg tvilar snaudt nog femti er att' av alle Ibuarne vaare. Aa, kor forviten ein er! No strjuka baad' store og smaae, alle skal sjaa denne grøt'lege Ferd, desse avrekne Stak'rar. Fjordungen er det vel alltid aat Storvegen ned, der dei fara, dit skal ein stroka i Dumba midt aa heitaste Dagen! Nei um eg lettar meg upp ifraa Benken ein Gong til aa sjaa dei arme, avrekne Folk, som no med det, dei fekk berga, skunda seg burt fraa det fagre Landet hi Sida Rhini, koma hityver til oss og draga fram etter Dalen gjenom dei grorsame Grender i denne hepp'lege Kringen. Gildt var det gjort av deg, du Kona, at visleg du sende Son vaar med gamalt Linan og eitkvart av Mat og av Drikkan til dei fatige Folk; for den Rike er skyldig aa giva. Nei, kor den Guten kann køyra! Han tøymer Hestarne, Karen! }}<noinclude><references/></noinclude> 029qq3deki29b9cnu4kj7xue84u46q8 264564 264563 2025-07-03T18:06:56Z Øystein Tvede 3938 264564 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Kalliope.}} ''{{større|Lagnad og Medhug.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:28em| ''No skal du aldri ha' seet korkje Torg elder Gator so tome! Byen er mesta som sopt! som utøydd reint! Ja, eg tvilar snaudt nog femti er att' av alle Ibuarne vaare. Aa, kor forviten ein er! No strjuka baad' store og smaae, alle skal sjaa denne grøt'lege Ferd, desse avrekne Stak'rar. Fjordungen er det vel alltid aat Storvegen ned, der dei fara, dit skal ein stroka i Dumba midt aa heitaste Dagen! Nei um eg lettar meg upp ifraa Benken ein Gong til aa sjaa dei arme, avrekne Folk, som no med det, dei fekk berga, skunda seg burt fraa det fagre Landet hi Sida Rhini, koma hityver til oss og draga fram etter Dalen gjenom dei grorsame Grender i denne hepp'lege Kringen. Gildt var det gjort av deg, du Kona, at visleg du sende Son vaar med gamalt Linan og eitkvart av Mat og av Drikkan til dei fatige Folk; for den Rike er skyldig aa giva. Nei, kor den Guten kann køyra! Han tøymer Hestarne, Karen! }}<noinclude><references/></noinclude> ldm8tmxyjg8fmv3i9qsd4osb0wlc44o 264585 264564 2025-07-03T19:33:37Z Øystein Tvede 3938 264585 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Kalliope.}} ''{{større|Lagnad og Medhug.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:28em| ''{{Stor initial|N}}o skal du aldri ha' seet korkje Torg elder Gator so tome! Byen er mesta som sopt! som utøydd reint! Ja, eg tvilar snaudt nog femti er att' av alle Ibuarne vaare. Aa, kor forviten ein er! No strjuka baad' store og smaae, alle skal sjaa denne grøt'lege Ferd, desse avrekne Stak'rar. Fjordungen er det vel alltid aat Storvegen ned, der dei fara, dit skal ein stroka i Dumba midt aa heitaste Dagen! Nei um eg lettar meg upp ifraa Benken ein Gong til aa sjaa dei arme, avrekne Folk, som no med det, dei fekk berga, skunda seg burt fraa det fagre Landet hi Sida Rhini, koma hityver til oss og draga fram etter Dalen gjenom dei grorsame Grender i denne hepp'lege Kringen. Gildt var det gjort av deg, du Kona, at visleg du sende Son vaar med gamalt Linan og eitkvart av Mat og av Drikkan til dei fatige Folk; for den Rike er skyldig aa giva. Nei, kor den Guten kann køyra! Han tøymer Hestarne, Karen! }}<noinclude><references/></noinclude> io8g36skhmfi2vmljnb0u1cjsj01wf1 264586 264585 2025-07-03T19:35:21Z Øystein Tvede 3938 264586 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Kalliope.}} ''{{større|Lagnad og Medhug.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:30em| ''{{Stor initial|N}}o skal du aldri ha' seet korkje Torg elder Gator so tome! Byen er mesta som sopt! som utøydd reint! Ja, eg tvilar snaudt nog femti er att' av alle Ibuarne vaare. Aa, kor forviten ein er! No strjuka baad' store og smaae, alle skal sjaa denne grøt'lege Ferd, desse avrekne Stak'rar. Fjordungen er det vel alltid aat Storvegen ned, der dei fara, dit skal ein stroka i Dumba midt aa heitaste Dagen! Nei um eg lettar meg upp ifraa Benken ein Gong til aa sjaa dei arme, avrekne Folk, som no med det, dei fekk berga, skunda seg burt fraa det fagre Landet hi Sida Rhini, koma hityver til oss og draga fram etter Dalen gjenom dei grorsame Grender i denne hepp'lege Kringen. Gildt var det gjort av deg, du Kona, at visleg du sende Son vaar med gamalt Linan og eitkvart av Mat og av Drikkan til dei fatige Folk; for den Rike er skyldig aa giva. Nei, kor den Guten kann køyra! Han tøymer Hestarne, Karen! }}<noinclude><references/></noinclude> n4p5z2ojhu7ysk9473govwefmdjqxxa 264587 264586 2025-07-03T19:36:20Z Øystein Tvede 3938 264587 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Kalliope.}} ''{{større|Lagnad og Medhug.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:31em| ''{{Stor initial|N}}o skal du aldri ha' seet korkje Torg elder Gator so tome! Byen er mesta som sopt! som utøydd reint! Ja, eg tvilar snaudt nog femti er att' av alle Ibuarne vaare. Aa, kor forviten ein er! No strjuka baad' store og smaae, alle skal sjaa denne grøt'lege Ferd, desse avrekne Stak'rar. Fjordungen er det vel alltid aat Storvegen ned, der dei fara, dit skal ein stroka i Dumba midt aa heitaste Dagen! Nei um eg lettar meg upp ifraa Benken ein Gong til aa sjaa dei arme, avrekne Folk, som no med det, dei fekk berga, skunda seg burt fraa det fagre Landet hi Sida Rhini, koma hityver til oss og draga fram etter Dalen gjenom dei grorsame Grender i denne hepp'lege Kringen. Gildt var det gjort av deg, du Kona, at visleg du sende Son vaar med gamalt Linan og eitkvart av Mat og av Drikkan til dei fatige Folk; for den Rike er skyldig aa giva. Nei, kor den Guten kann køyra! Han tøymer Hestarne, Karen! }}<noinclude><references/></noinclude> 76t06kcnnzrwysp9zyjtmycxdphps83 264591 264587 2025-07-03T19:40:37Z Øystein Tvede 3938 264591 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Kalliope.}} ''{{større|Lagnad og Medhug.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:31em| ''{{Stor initial|N}}o skal du aldri ha' seet korkje Torg elder Gator so tome! Byen er mesta som sopt! som utøydd reint! Ja, eg tvilar snaudt nog femti er att' av alle Ibuarne vaare. Aa, kor forviten ein er! No strjuka baad' store og smaae, alle skal sjaa denne grøt'lege Ferd, desse avrekne Stak'rar. Fjordungen er det vel alltid aat Storvegen ned, der dei fara, dit skal ein stroka i Dumba midt aa heitaste Dagen! Nei um eg lettar meg upp ifraa Benken ein Gong til aa sjaa dei arme, avrekne Folk, som no med det, dei fekk berga, skunda seg burt fraa det fagre Landet hi Sida Rhini, koma hityver til oss og draga fram etter Dalen gjenom dei grorsame Grender i denne hepp'lege Kringen. Gildt var det gjort av deg, du Kona, at visleg du sende Son vaar med gamalt Linan og eitkvart av Mat og av Drikkan til dei fatige Folk; for den Rike er skyldig aa giva. Nei, kor den Guten kann køyra! Han tøymer Hestarne, Karen!'' }}<noinclude><references/></noinclude> aivzprn5lkvwl1pn6cj21mdx4y3ssvl 104 111239 264565 2025-07-03T18:20:46Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264565 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| Vogni er no og sjaaande paa, den nye, eg kostad; makleg rømer ho fire og Styraren sit frampaa Bukken; einsaman foor han idag; kor svint ho svingar kring Hyrna!« :Soleides svallad med Kona si Verten i »gullgyllte Løva«, :velnøgd og god der han sat under Portkvelven framimot Torget. :Hæve og tenksame Husmor tok til aa svara paa Tala: »Ja du, d'er ikkje meir en so, eg er hugad aa gi' burt sovoret gamalt Linan, for det karm ein stundom ha' Bruk fyr, ei kann du faa det fyr Pengar, erso ein Gong du treng um det. Men i Dag eg gav med største Hugnad og Gleda baade det eine og andre, og mangt eit fagna Plagg ogso; for eg frette um Born og Gamle, som ganga mest nakne. Men, vil du no vera blid? for Skaapet ditt, det er og plundrat, serlege Slaaprokken, voven i indiske Blomar, den gav eg, han var av finaste Bomull og forad med mjuke Flonellen; men, du veit, han var gamall og tunn og reint ut or Moden. « :Gjæve Husbonden log saa smaatt aat dette og sagde: »Sakna deg vil eg i Vissa, du gamle Slaaprokken min, av ægte ostindisk Ty: det Slaget fær ein 'kje atter. Ja, ja! eg kom 'kje meir i deg! For no lyt ein Mann stødt og stendigt té seg i Sidfrakke fram, i Stasklædnad lyt han seg syna, alltid med Styvlarne paa; lyst utlæg er Tæsor og Luva.« :»Sjaa!« sagde Husfrøya daa, »der kjem dei alt heimatter sume, som hava seet denne Ferdi, ho lyt fulla alt vera framum. }}<noinclude><references/></noinclude> lm6bc6q20hsx0xifttbf023y1vobgti 264566 264565 2025-07-03T18:21:27Z Øystein Tvede 3938 264566 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''Vogni er no og sjaaande paa, den nye, eg kostad; makleg rømer ho fire og Styraren sit frampaa Bukken; einsaman foor han idag; kor svint ho svingar kring Hyrna!« ::Soleides svallad med Kona si Verten i »gullgyllte Løva«, ::velnøgd og god der han sat under Portkvelven framimot Torget. ::Hæve og tenksame Husmor tok til aa svara paa Tala: »Ja du, d'er ikkje meir en so, eg er hugad aa gi' burt sovoret gamalt Linan, for det karm ein stundom ha' Bruk fyr, ei kann du faa det fyr Pengar, erso ein Gong du treng um det. Men i Dag eg gav med største Hugnad og Gleda baade det eine og andre, og mangt eit fagna Plagg ogso; for eg frette um Born og Gamle, som ganga mest nakne. Men, vil du no vera blid? for Skaapet ditt, det er og plundrat, serlege Slaaprokken, voven i indiske Blomar, den gav eg, han var av finaste Bomull og forad med mjuke Flonellen; men, du veit, han var gamall og tunn og reint ut or Moden. « ::Gjæve Husbonden log saa smaatt aat dette og sagde: »Sakna deg vil eg i Vissa, du gamle Slaaprokken min, av ægte ostindisk Ty: det Slaget fær ein 'kje atter. Ja, ja! eg kom 'kje meir i deg! For no lyt ein Mann stødt og stendigt té seg i Sidfrakke fram, i Stasklædnad lyt han seg syna, alltid med Styvlarne paa; lyst utlæg er Tæsor og Luva.« ::»Sjaa!« sagde Husfrøya daa, »der kjem dei alt heimatter sume, som hava seet denne Ferdi, ho lyt fulla alt vera framum. }}<noinclude><references/></noinclude> prwnv6zy89sjzcfxfj5ghsdryi79pmu 264590 264566 2025-07-03T19:40:18Z Øystein Tvede 3938 264590 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''Vogni er no og sjaaande paa, den nye, eg kostad; makleg rømer ho fire og Styraren sit frampaa Bukken; einsaman foor han idag; kor svint ho svingar kring Hyrna!« ::Soleides svallad med Kona si Verten i »gullgyllte Løva«, ::velnøgd og god der han sat under Portkvelven framimot Torget. ::Hæve og tenksame Husmor tok til aa svara paa Tala: »Ja du, d'er ikkje meir en so, eg er hugad aa gi' burt sovoret gamalt Linan, for det karm ein stundom ha' Bruk fyr, ei kann du faa det fyr Pengar, erso ein Gong du treng um det. Men i Dag eg gav med største Hugnad og Gleda baade det eine og andre, og mangt eit fagna Plagg ogso; for eg frette um Born og Gamle, som ganga mest nakne. Men, vil du no vera blid? for Skaapet ditt, det er og plundrat, serlege Slaaprokken, voven i indiske Blomar, den gav eg, han var av finaste Bomull og forad med mjuke Flonellen; men, du veit, han var gamall og tunn og reint ut or Moden. « ::Gjæve Husbonden log saa smaatt aat dette og sagde: »Sakna deg vil eg i Vissa, du gamle Slaaprokken min, av ægte ostindisk Ty: det Slaget fær ein 'kje atter. Ja, ja! eg kom 'kje meir i deg! For no lyt ein Mann stødt og stendigt té seg i Sidfrakke fram, i Stasklædnad lyt han seg syna, alltid med Styvlarne paa; lyst utlæg er Tæsor og Luva.« ::»Sjaa!« sagde Husfrøya daa, »der kjem dei alt heimatter sume, som hava seet denne Ferdi, ho lyt fulla alt vera framum.'' }}<noinclude><references/></noinclude> inh0oylhuuibukxde9b9r9ruivv2wi1 104 111240 264567 2025-07-03T18:27:41Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264567 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| Nei, kor alle sjaa ut paa Skorne av Dumba! Kvart Andlit gløder! Og Sveitten dei turka med Lummeduken i eino. Visst skuld' eg masa meg ut i Solstiken langveges etter sovoret Syn! Mi Sann, eg hev nog med det, dei fortelja.« ::Tok so den gode Faderen fyndarleg framt og sagde: »Sjeldan fekk ein so fint eit Ver aat so fager ei Grøda, no faa me berga Kornet turt og godt liksom Høyet. Himmelsbragdi er god, ikkje ringaste Skydotten tér seg, Vinden gular fraa aust med linne, svalande Guster. Trygt er det Vérslaget visst! og Kornet er alt meir en skjært; i Morgon taka me til med aa hausta den ovrike Grøda.« ::Alt med' han talade so, kom det fleir og fleir yver Torget, Flokk paa Flokk med Kvinnor og Menner, som heimatt seg skundad Kom daa ogso tilbake med Døtterne sine den rike Grannen, køyrande fort paa andre Sida aat Torget heim til sitt umbygde Hus, den fyrste Kjøpmann i Byen, uti den vidopne Vogni (ho var ifraa Landau maa vita). Annsamt vart det i Gatom, for folkerik var denne Byen, mangt eit Yrkje dei onnad med der og med ymse Slag Verksdrift. ::Sat so Hjonet og hygde seg der under Kvelven i Skuggen, Moro dei hadde og mangt eit Ord um deim, som foor framum Men um ei Stund tok den vyrdlege Husmoder Ordet og sagde: »Sjaa, der kjem Presten hit; i Lag med honom kjem Grannen, Apotekeren; dei skal fortelja oss alt, dei hev seet der ute idag, og som visst er saart og tungsamt aa skoda.«<noinclude><references/></noinclude> fa8mbj2y8vsn5qwdk89q0o34wn894f5 264568 264567 2025-07-03T18:28:01Z Øystein Tvede 3938 264568 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| Nei, kor alle sjaa ut paa Skorne av Dumba! Kvart Andlit gløder! Og Sveitten dei turka med Lummeduken i eino. Visst skuld' eg masa meg ut i Solstiken langveges etter sovoret Syn! Mi Sann, eg hev nog med det, dei fortelja.« ::Tok so den gode Faderen fyndarleg framt og sagde: »Sjeldan fekk ein so fint eit Ver aat so fager ei Grøda, no faa me berga Kornet turt og godt liksom Høyet. Himmelsbragdi er god, ikkje ringaste Skydotten tér seg, Vinden gular fraa aust med linne, svalande Guster. Trygt er det Vérslaget visst! og Kornet er alt meir en skjært; i Morgon taka me til med aa hausta den ovrike Grøda.« ::Alt med' han talade so, kom det fleir og fleir yver Torget, Flokk paa Flokk med Kvinnor og Menner, som heimatt seg skundad Kom daa ogso tilbake med Døtterne sine den rike Grannen, køyrande fort paa andre Sida aat Torget heim til sitt umbygde Hus, den fyrste Kjøpmann i Byen, uti den vidopne Vogni (ho var ifraa Landau maa vita). Annsamt vart det i Gatom, for folkerik var denne Byen, mangt eit Yrkje dei onnad med der og med ymse Slag Verksdrift. ::Sat so Hjonet og hygde seg der under Kvelven i Skuggen, Moro dei hadde og mangt eit Ord um deim, som foor framum Men um ei Stund tok den vyrdlege Husmoder Ordet og sagde: »Sjaa, der kjem Presten hit; i Lag med honom kjem Grannen, Apotekeren; dei skal fortelja oss alt, dei hev seet der ute idag, og som visst er saart og tungsamt aa skoda.« }}<noinclude><references/></noinclude> knsb43lc1wiowdimourp1z33wrrs5qo 264569 264568 2025-07-03T18:28:15Z Øystein Tvede 3938 264569 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''Nei, kor alle sjaa ut paa Skorne av Dumba! Kvart Andlit gløder! Og Sveitten dei turka med Lummeduken i eino. Visst skuld' eg masa meg ut i Solstiken langveges etter sovoret Syn! Mi Sann, eg hev nog med det, dei fortelja.« ::Tok so den gode Faderen fyndarleg framt og sagde: »Sjeldan fekk ein so fint eit Ver aat so fager ei Grøda, no faa me berga Kornet turt og godt liksom Høyet. Himmelsbragdi er god, ikkje ringaste Skydotten tér seg, Vinden gular fraa aust med linne, svalande Guster. Trygt er det Vérslaget visst! og Kornet er alt meir en skjært; i Morgon taka me til med aa hausta den ovrike Grøda.« ::Alt med' han talade so, kom det fleir og fleir yver Torget, Flokk paa Flokk med Kvinnor og Menner, som heimatt seg skundad Kom daa ogso tilbake med Døtterne sine den rike Grannen, køyrande fort paa andre Sida aat Torget heim til sitt umbygde Hus, den fyrste Kjøpmann i Byen, uti den vidopne Vogni (ho var ifraa Landau maa vita). Annsamt vart det i Gatom, for folkerik var denne Byen, mangt eit Yrkje dei onnad med der og med ymse Slag Verksdrift. ::Sat so Hjonet og hygde seg der under Kvelven i Skuggen, Moro dei hadde og mangt eit Ord um deim, som foor framum Men um ei Stund tok den vyrdlege Husmoder Ordet og sagde: »Sjaa, der kjem Presten hit; i Lag med honom kjem Grannen, Apotekeren; dei skal fortelja oss alt, dei hev seet der ute idag, og som visst er saart og tungsamt aa skoda.« }}<noinclude><references/></noinclude> 6bnle32v0mtlnckvwnukerwg9821cqm 264592 264569 2025-07-03T19:40:59Z Øystein Tvede 3938 264592 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''Nei, kor alle sjaa ut paa Skorne av Dumba! Kvart Andlit gløder! Og Sveitten dei turka med Lummeduken i eino. Visst skuld' eg masa meg ut i Solstiken langveges etter sovoret Syn! Mi Sann, eg hev nog med det, dei fortelja.« ::Tok so den gode Faderen fyndarleg framt og sagde: »Sjeldan fekk ein so fint eit Ver aat so fager ei Grøda, no faa me berga Kornet turt og godt liksom Høyet. Himmelsbragdi er god, ikkje ringaste Skydotten tér seg, Vinden gular fraa aust med linne, svalande Guster. Trygt er det Vérslaget visst! og Kornet er alt meir en skjært; i Morgon taka me til med aa hausta den ovrike Grøda.« ::Alt med' han talade so, kom det fleir og fleir yver Torget, Flokk paa Flokk med Kvinnor og Menner, som heimatt seg skundad Kom daa ogso tilbake med Døtterne sine den rike Grannen, køyrande fort paa andre Sida aat Torget heim til sitt umbygde Hus, den fyrste Kjøpmann i Byen, uti den vidopne Vogni (ho var ifraa Landau maa vita). Annsamt vart det i Gatom, for folkerik var denne Byen, mangt eit Yrkje dei onnad med der og med ymse Slag Verksdrift. ::Sat so Hjonet og hygde seg der under Kvelven i Skuggen, Moro dei hadde og mangt eit Ord um deim, som foor framum Men um ei Stund tok den vyrdlege Husmoder Ordet og sagde: »Sjaa, der kjem Presten hit; i Lag med honom kjem Grannen, Apotekeren; dei skal fortelja oss alt, dei hev seet der ute idag, og som visst er saart og tungsamt aa skoda.«'' }}<noinclude><references/></noinclude> egd48t48ah0bomt5isfhwageasd5g6l 104 111241 264570 2025-07-03T18:39:27Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264570 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ::''Blidlaatne komo dei baae hitaat og helsad paa Folket, sette seg so paa Trebenken der, som stod under Porten, trappade Dumba av Skorne og veiftad seg svale med Duken Byrjade so, daa dei fyrst hadde helsat og spurt til kvarandre, Apotekeren snøgt aa fortelja og sa', mesta tykkjen: »Soleis er Mannen med Sanning! den eine plent som dei andre: gapa det gled han seg ved, naar einkvar ei Ulukka raakar! Alle skal springa og sjaa, naar Eldslogen øgjeleg frøser, elder naar Brotsmannen, Stakar, vert førd til den skræm'lege Dauden No lyt alle i Veg aa sjaa desse avrekne Flokkar, sjaa, kor dei lida, og ingen tenkjer, at sovoren Lagnad honom kann raaka ein Gong, og det helder fyrr han veit av det. Lettlyndet harmast eg paa; men det er no i Menneskja nedlagt.« ::Varlaaten smilad til dette den hugmilde, skynsame Presten, han var ein Prydnad fyr Byen, ein Ungdom enno aa kalla, Livet han kjende og visste, kva alle trong um aa faa høyra, gjenomglødd var han av Magti den høge i heilage Skrifti, ho, som syner oss Mannsens løynde Lagnad og Huglynd', dertil kjende han og dei beste verdslege Skrifter. Sagde han so: »Eg lastar 'kje gjema det, ein Gong me fekk av harmlause Haatt og Drift hjaa vaar gode Moder, Natturi; det, som Tanke og Næme ikkje alltid kann evla, greider ein heppeleg Givnad, som bønlaust driv os i Blinda. Kom 'kje Forvitna og drog i Mannen med lokkande Fysna, seg! kva Tid fekk han vita, kor fagert i Verdi det eine maatar aat hitt? For fyrst han stundar etter det nye, }}<noinclude><references/></noinclude> r0q12oiltzi0vsjmkzpumws98fe13lk 264588 264570 2025-07-03T19:38:08Z Øystein Tvede 3938 264588 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''::Blidlaatne komo dei baae hitaat og helsad paa Folket, sette seg so paa Trebenken der, som stod under Porten, trappade Dumba av Skorne og veiftad seg svale med Duken Byrjade so, daa dei fyrst hadde helsat og spurt til kvarandre, Apotekeren snøgt aa fortelja og sa', mesta tykkjen: »Soleis er Mannen med Sanning! den eine plent som dei andre: gapa det gled han seg ved, naar einkvar ei Ulukka raakar! Alle skal springa og sjaa, naar Eldslogen øgjeleg frøser, elder naar Brotsmannen, Stakar, vert førd til den skræm'lege Dauden No lyt alle i Veg aa sjaa desse avrekne Flokkar, sjaa, kor dei lida, og ingen tenkjer, at sovoren Lagnad honom kann raaka ein Gong, og det helder fyrr han veit av det. Lettlyndet harmast eg paa; men det er no i Menneskja nedlagt.« ::Varlaaten smilad til dette den hugmilde, skynsame Presten, han var ein Prydnad fyr Byen, ein Ungdom enno aa kalla, Livet han kjende og visste, kva alle trong um aa faa høyra, gjenomglødd var han av Magti den høge i heilage Skrifti, ho, som syner oss Mannsens løynde Lagnad og Huglynd', dertil kjende han og dei beste verdslege Skrifter. Sagde han so: »Eg lastar 'kje gjema det, ein Gong me fekk av harmlause Haatt og Drift hjaa vaar gode Moder, Natturi; det, som Tanke og Næme ikkje alltid kann evla, greider ein heppeleg Givnad, som bønlaust driv os i Blinda. Kom 'kje Forvitna og drog i Mannen med lokkande Fysna, seg! kva Tid fekk han vita, kor fagert i Verdi det eine maatar aat hitt? For fyrst han stundar etter det nye, }}<noinclude><references/></noinclude> 1fu8etco4fyoxixrjjolu1y1ejfo042 264589 264588 2025-07-03T19:39:36Z Øystein Tvede 3938 264589 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ::''Blidlaatne komo dei baae hitaat og helsad paa Folket, sette seg so paa Trebenken der, som stod under Porten, trappade Dumba av Skorne og veiftad seg svale med Duken Byrjade so, daa dei fyrst hadde helsat og spurt til kvarandre, Apotekeren snøgt aa fortelja og sa', mesta tykkjen: »Soleis er Mannen med Sanning! den eine plent som dei andre: gapa det gled han seg ved, naar einkvar ei Ulukka raakar! Alle skal springa og sjaa, naar Eldslogen øgjeleg frøser, elder naar Brotsmannen, Stakar, vert førd til den skræm'lege Dauden No lyt alle i Veg aa sjaa desse avrekne Flokkar, sjaa, kor dei lida, og ingen tenkjer, at sovoren Lagnad honom kann raaka ein Gong, og det helder fyrr han veit av det. Lettlyndet harmast eg paa; men det er no i Menneskja nedlagt.« ::Varlaaten smilad til dette den hugmilde, skynsame Presten, han var ein Prydnad fyr Byen, ein Ungdom enno aa kalla, Livet han kjende og visste, kva alle trong um aa faa høyra, gjenomglødd var han av Magti den høge i heilage Skrifti, ho, som syner oss Mannsens løynde Lagnad og Huglynd', dertil kjende han og dei beste verdslege Skrifter. Sagde han so: »Eg lastar 'kje gjema det, ein Gong me fekk av harmlause Haatt og Drift hjaa vaar gode Moder, Natturi; det, som Tanke og Næme ikkje alltid kann evla, greider ein heppeleg Givnad, som bønlaust driv os i Blinda. Kom 'kje Forvitna og drog i Mannen med lokkande Fysna, seg! kva Tid fekk han vita, kor fagert i Verdi det eine maatar aat hitt? For fyrst han stundar etter det nye, }}<noinclude><references/></noinclude> r0q12oiltzi0vsjmkzpumws98fe13lk 264593 264589 2025-07-03T19:41:15Z Øystein Tvede 3938 264593 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ::''Blidlaatne komo dei baae hitaat og helsad paa Folket, sette seg so paa Trebenken der, som stod under Porten, trappade Dumba av Skorne og veiftad seg svale med Duken Byrjade so, daa dei fyrst hadde helsat og spurt til kvarandre, Apotekeren snøgt aa fortelja og sa', mesta tykkjen: »Soleis er Mannen med Sanning! den eine plent som dei andre: gapa det gled han seg ved, naar einkvar ei Ulukka raakar! Alle skal springa og sjaa, naar Eldslogen øgjeleg frøser, elder naar Brotsmannen, Stakar, vert førd til den skræm'lege Dauden No lyt alle i Veg aa sjaa desse avrekne Flokkar, sjaa, kor dei lida, og ingen tenkjer, at sovoren Lagnad honom kann raaka ein Gong, og det helder fyrr han veit av det. Lettlyndet harmast eg paa; men det er no i Menneskja nedlagt.« ::Varlaaten smilad til dette den hugmilde, skynsame Presten, han var ein Prydnad fyr Byen, ein Ungdom enno aa kalla, Livet han kjende og visste, kva alle trong um aa faa høyra, gjenomglødd var han av Magti den høge i heilage Skrifti, ho, som syner oss Mannsens løynde Lagnad og Huglynd', dertil kjende han og dei beste verdslege Skrifter. Sagde han so: »Eg lastar 'kje gjema det, ein Gong me fekk av harmlause Haatt og Drift hjaa vaar gode Moder, Natturi; det, som Tanke og Næme ikkje alltid kann evla, greider ein heppeleg Givnad, som bønlaust driv os i Blinda. Kom 'kje Forvitna og drog i Mannen med lokkande Fysna, seg! kva Tid fekk han vita, kor fagert i Verdi det eine maatar aat hitt? For fyrst han stundar etter det nye,'' }}<noinclude><references/></noinclude> ek00r432gjrqnwm70i2fl198zbwy2le 104 111242 264571 2025-07-03T18:44:35Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264571 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''dinæst med Trott og Dug vil han leita upp det, som er Gagn i, sidstpaa so krev han det gode, det, som hann lyfta og frægda. Lettlyndet er vel i Ungdomen Mannsens fagnasta Fylgja, Faaren ho løyner, og grøder og gletter so fort og so finsleg Saari, som svidde ei Eid, dei gløymest alt, fyrr dei er lækte. Visst er daa Mannen aa lova, naar sidan i mognare Alder sovoret Lettlynde meir og meir vert til vituge Skynsemd, Mannen, som strævar og onnar i Motgang og Medgang med Dugleik; di at han skapar det gode og bøter det sundre og skadde.« ::Husmori kunde 'kje venta lenger og sagde med Blida: »Tél oss no, kva de ha' seet, for det er eg hugad aa høyra.« ::»Vara vil det ei Stund,« tok Apotekeren frami, »fyrr eg atter vert glad etter alt det, me gaadde derute. Kven vinn fortelja so visst den mangfaldige Naud og Ulukka! Tidlege saag me ei Dumbesky, lenge fyrr me kom ned aat Vangen; Ferdi rakk Bakkarne ned og uppetter, myket lenger en me kunde øygna, dei fleste var alt farne framum. Men daa me no kom ned i Vegen, som gjeng yver Dalen, var der ovmyket Staak og Trengsla av køyrande og av gangande endaa. Mange fatige saag me, diverre, røyna me fingo, kor syrgjeleg saar denne Uferdi er, kor fegne dei var aa vita, at Livet var bergat paa Spranget. Grøtelegt var det aa sjaa all denne mangfaldige Bunad, som i ein velstellt Heim kann hysast, og som ein Husbond set med Umtanke kring paa rette og høvlege Staden, }}<noinclude><references/></noinclude> 7m4n7ne3p4rv5wdp3b5pobqxclws1rx 264595 264571 2025-07-03T19:45:23Z Øystein Tvede 3938 264595 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''dinæst med Trott og Dug vil han leita upp det, som er Gagn i, sidstpaa so krev han det gode, det, som hann lyfta og frægda. Lettlyndet er vel i Ungdomen Mannsens fagnasta Fylgja, Faaren ho løyner, og grøder og gletter so fort og so finsleg Saari, som svidde ei Eid, dei gløymest alt, fyrr dei er lækte. Visst er daa Mannen aa lova, naar sidan i mognare Alder sovoret Lettlynde meir og meir vert til vituge Skynsemd, Mannen, som strævar og onnar i Motgang og Medgang med Dugleik; di at han skapar det gode og bøter det sundre og skadde.« ::Husmori kunde 'kje venta lenger og sagde med Blida: »Tél oss no, kva de ha' seet, for det er eg hugad aa høyra.« ::»Vara vil det ei Stund,« tok Apotekeren frami, »fyrr eg atter vert glad etter alt det, me gaadde derute. Kven vinn fortelja so visst den mangfaldige Naud og Ulukka! Tidlege saag me ei Dumbesky, lenge fyrr me kom ned aat Vangen; Ferdi rakk Bakkarne ned og uppetter, myket lenger en me kunde øygna, dei fleste var alt farne framum. Men daa me no kom ned i Vegen, som gjeng yver Dalen, var der ovmyket Staak og Trengsla av køyrande og av gangande endaa. Mange fatige saag me, diverre, røyna me fingo, kor syrgjeleg saar denne Uferdi er, kor fegne dei var aa vita, at Livet var bergat paa Spranget. Grøtelegt var det aa sjaa all denne mangfaldige Bunad, som i ein velstellt Heim kann hysast, og som ein Husbond set med Umtanke kring paa rette og høvlege Staden,'' }}<noinclude><references/></noinclude> 0n4mfmp0z1b6evqcb3g71qtmm6dwh9m 104 111243 264572 2025-07-03T18:51:20Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264572 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''alltid lagleg til Bruk, for alt er tarvlegt og nyttugt; no aa sjaa alt ihop paa ymseslag Kjerror og Vogner slengt som det best kunde falla seg, bergat med Ovhast og Otte, Uppaa Skaapet ligg Saaldet, og der ligg Aaklædet; men i Bakster-Troget ligg Sengi, og Lakanet breidt yver Speglen. Nei og nei! Og Faaren tek Vitet reint ifraa Mannen, so som me sjølve saago ved Branden tjuge Aar sidan, triv ein daa helst det, som ringt er, og læt det dyraste liggja. Soleis sleit dei her og, med vitlaus Umsut og Trott paa daarlege Ting, som tyngde hardt baad' Hestar og Uksar, gamle Fjøler og Bidne, Fuglebur, Gaashuset ogso. Kvende og Smaaborn stynjande, slæpande Byltarne tunge, Korgjer og Byttor fulle av Ting, som det ikkje var Gagn i; Mannen gjeng daa so naudlege fraa det sidste, han eiger. Soleides foor den flokutte Ferdi paa dumbutte Vegen skipnadslaus og fortullad. Med klenare Dyr vilde sume fara i Make, ein annan med sterkare fara som fortast. Sette det i med ein Kvin fraa klembde Smaaborn og Kvende og ei Beljing av Feet, med millom Gøying av Hundar, og ei Anking av gamle og sjuke, som saato og rigad høgt i Lufti paa Sengjer upp aa dei ovleste Vogner. Trengd utor Faret glatt burtaat Vegbarden Merkande Hjulet, valt so Vogni utfyre, og Folki med skjerande Illskrik svingdest langt ut i Lufti og fall burt i Graset som vel var. Etterpaa sturtade Kistorne, dei datt nærare Vogni. Den, som saag, kor det foor, han ventad i Vissa aa finna Stak'rarne knust under ovtunge Skaapi og alle dei Kistor. }}<noinclude><references/></noinclude> e95yiuhazq16u6bktcxcrnro7fpvbb0 264594 264572 2025-07-03T19:45:12Z Øystein Tvede 3938 264594 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''alltid lagleg til Bruk, for alt er tarvlegt og nyttugt; no aa sjaa alt ihop paa ymseslag Kjerror og Vogner slengt som det best kunde falla seg, bergat med Ovhast og Otte, Uppaa Skaapet ligg Saaldet, og der ligg Aaklædet; men i Bakster-Troget ligg Sengi, og Lakanet breidt yver Speglen. Nei og nei! Og Faaren tek Vitet reint ifraa Mannen, so som me sjølve saago ved Branden tjuge Aar sidan, triv ein daa helst det, som ringt er, og læt det dyraste liggja. Soleis sleit dei her og, med vitlaus Umsut og Trott paa daarlege Ting, som tyngde hardt baad' Hestar og Uksar, gamle Fjøler og Bidne, Fuglebur, Gaashuset ogso. Kvende og Smaaborn stynjande, slæpande Byltarne tunge, Korgjer og Byttor fulle av Ting, som det ikkje var Gagn i; Mannen gjeng daa so naudlege fraa det sidste, han eiger. Soleides foor den flokutte Ferdi paa dumbutte Vegen skipnadslaus og fortullad. Med klenare Dyr vilde sume fara i Make, ein annan med sterkare fara som fortast. Sette det i med ein Kvin fraa klembde Smaaborn og Kvende og ei Beljing av Feet, med millom Gøying av Hundar, og ei Anking av gamle og sjuke, som saato og rigad høgt i Lufti paa Sengjer upp aa dei ovleste Vogner. Trengd utor Faret glatt burtaat Vegbarden Merkande Hjulet, valt so Vogni utfyre, og Folki med skjerande Illskrik svingdest langt ut i Lufti og fall burt i Graset som vel var. Etterpaa sturtade Kistorne, dei datt nærare Vogni. Den, som saag, kor det foor, han ventad i Vissa aa finna Stak'rarne knust under ovtunge Skaapi og alle dei Kistor.'' }}<noinclude><references/></noinclude> rnxngwhn7c5k9zzc201sk4reyubqwt0 104 111244 264573 2025-07-03T18:55:22Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264573 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''Laag so Vogni i Molar, og hjelpelaus dei, som fall utor, for dei hine, dei gingo og foro framum som fortast, tenkjande bert paa seg sjølv og rekne med utav Straumen. Burtaat me sprang og fann dei sjuke og gamle, ja Folk, som heime i Sengi alt hadde meir en nog utav Liding, liggjande her i Marki, særde, med Klynking og Stynjing brende av Soli og mesta kvavde av drivande Dumba.« ::Helder kløkt av Fortelnaden sa' so den mannmilde Verten: »Berre no Hermann naar i deim med Mat og med Drykk og med Klæde. Sjaa deim vilde eg naudleg; eg kunde 'kje tola det Synet. Fyrst me frette, kor laakt det var med mange der ute, sende me strakst noko litet av Rikdomen vaar, so at sume kunde daa verta hjelpne, og slo oss til Tols paa ein Maate. Men lat oss ikkje ta uppatter desse sorgsame Rødor; Rædsla smyg seg so altfor snart inn i Menneskje-Hjarta, Suti ogso, og ho er meg verre en Ulukka sjølve. Stig no innpaa i Bakstova her, so ha' me det svalt, for aldri kjem Soli aat henne, ei trengjer uppglødde Vinden gjenom dei trauste Veggjer; men, Mor, me lyt ha' oss eit Glas av Vinet fraa aatteti tri til aa jaga burt sutfulle Tankar. Her er 'kje trivlegt aa drikka; Flugorne flagsa kring Glasi.« Gjekk dei so inn der og fagnade seg i Kjøling og Svala. ::Varsamt Moderi kom med det klaare, herlege Vinet, slipade Flaska sett paa runde, skinande Tinfat med dei grønlitte Glasi, den rette Bikar aat Rhinskvin. }}<noinclude><references/></noinclude> r0q3j272q099h0l1sqc065sya8m9jl2 264596 264573 2025-07-03T19:45:37Z Øystein Tvede 3938 264596 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''Laag so Vogni i Molar, og hjelpelaus dei, som fall utor, for dei hine, dei gingo og foro framum som fortast, tenkjande bert paa seg sjølv og rekne med utav Straumen. Burtaat me sprang og fann dei sjuke og gamle, ja Folk, som heime i Sengi alt hadde meir en nog utav Liding, liggjande her i Marki, særde, med Klynking og Stynjing brende av Soli og mesta kvavde av drivande Dumba.« ::Helder kløkt av Fortelnaden sa' so den mannmilde Verten: »Berre no Hermann naar i deim med Mat og med Drykk og med Klæde. Sjaa deim vilde eg naudleg; eg kunde 'kje tola det Synet. Fyrst me frette, kor laakt det var med mange der ute, sende me strakst noko litet av Rikdomen vaar, so at sume kunde daa verta hjelpne, og slo oss til Tols paa ein Maate. Men lat oss ikkje ta uppatter desse sorgsame Rødor; Rædsla smyg seg so altfor snart inn i Menneskje-Hjarta, Suti ogso, og ho er meg verre en Ulukka sjølve. Stig no innpaa i Bakstova her, so ha' me det svalt, for aldri kjem Soli aat henne, ei trengjer uppglødde Vinden gjenom dei trauste Veggjer; men, Mor, me lyt ha' oss eit Glas av Vinet fraa aatteti tri til aa jaga burt sutfulle Tankar. Her er 'kje trivlegt aa drikka; Flugorne flagsa kring Glasi.« Gjekk dei so inn der og fagnade seg i Kjøling og Svala. ::Varsamt Moderi kom med det klaare, herlege Vinet, slipade Flaska sett paa runde, skinande Tinfat med dei grønlitte Glasi, den rette Bikar aat Rhinskvin.'' }}<noinclude><references/></noinclude> lm8z6tcjb5aadpgba1cze56p4kshboy 104 111245 264574 2025-07-03T19:02:43Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264574 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''Sat so dei Kararne tri kring det runde, glinsande blenkte, brune Bordet, som stod paa framifraa traustlege Føter. Gladvorne klungo paa Stundi Glasi aat Verten og Presten — medan den tridje vart haldande stille paa sitt som i Tankar, uppmodad Verten daa honom og talad i venlege Ordlag: ::»Heil, gode Granne, og Skaal! Fraa Ulukka friade enno Gud os naadig, og han vil fria oss heretter ogso. For kven lyt ikkje sjaa, at sidan den øydande Branden, daa me vart refste so hardt, hev han unnt oss jamlege baade Trivnad og Trygd, liksom Mannen vaktar med Varsemd det dyre Auga, som er honom kjært framfyr alle Limer. Og skulde han ikkje no med si Hand vilja verja og hjelpa oss lenger? Fyrst naar Faaren kjem paa, ein ser daa rett, kva han magtast. Skulde han atter øyda den framtøke Byen og vilja gjera til inkjes alt, som dei trottuge Hender aa nyo reiste or Oska, og alt, som han sidan so rikt hev velsignat?« ::Gladhugad tok so den gilde Presten frami og sagde »Haldt paa det Huglaget fast, ja, haldt berre fast denne Trui, for ho gjerer so trygg og takksam i Lukka; i Sorgi giv ho den fagraste Trøyst og kveikjer dei dyraste Voner.« Verten heldt vidare fram med kloke mannslege Tankar: »Ofta eg helsad med Undring Rhini og Bylgjorna hennar kvar Gong eg naadde burtaat, naar eg farande kom i mi Ærend Alltid ho tyktest meg stor, ho lyfle baad' Tanken og Hugen; }}<noinclude><references/></noinclude> q7kwnnfg7mdo4ukwk9pt9cxd55ntt1o 264575 264574 2025-07-03T19:03:11Z Øystein Tvede 3938 264575 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''Sat so dei Kararne tri kring det runde, glinsande blenkte, brune Bordet, som stod paa framifraa traustlege Føter. Gladvorne klungo paa Stundi Glasi aat Verten og Presten — medan den tridje vart haldande stille paa sitt som i Tankar, uppmodad Verten daa honom og talad i venlege Ordlag: ::»Heil, gode Granne, og Skaal! Fraa Ulukka friade enno Gud os naadig, og han vil fria oss heretter ogso. For kven lyt ikkje sjaa, at sidan den øydande Branden, daa me vart refste so hardt, hev han unnt oss jamlege baade Trivnad og Trygd, liksom Mannen vaktar med Varsemd det dyre Auga, som er honom kjært framfyr alle Limer. Og skulde han ikkje no med si Hand vilja verja og hjelpa oss lenger? Fyrst naar Faaren kjem paa, ein ser daa rett, kva han magtast. Skulde han atter øyda den framtøke Byen og vilja gjera til inkjes alt, som dei trottuge Hender aa nyo reiste or Oska, og alt, som han sidan so rikt hev velsignat?« ::Gladhugad tok so den gilde Presten frami og sagde »Haldt paa det Huglaget fast, ja, haldt berre fast denne Trui, for ho gjerer so trygg og takksam i Lukka; i Sorgi giv ho den fagraste Trøyst og kveikjer dei dyraste Voner.« ::Verten heldt vidare fram med kloke mannslege Tankar: »Ofta eg helsad med Undring Rhini og Bylgjorna hennar kvar Gong eg naadde burtaat, naar eg farande kom i mi Ærend Alltid ho tyktest meg stor, ho lyfle baad' Tanken og Hugen; }}<noinclude><references/></noinclude> 8qcr1r2fn2qrd8tazax6kng56l1wzxw 264597 264575 2025-07-03T19:45:49Z Øystein Tvede 3938 264597 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''Sat so dei Kararne tri kring det runde, glinsande blenkte, brune Bordet, som stod paa framifraa traustlege Føter. Gladvorne klungo paa Stundi Glasi aat Verten og Presten — medan den tridje vart haldande stille paa sitt som i Tankar, uppmodad Verten daa honom og talad i venlege Ordlag: ::»Heil, gode Granne, og Skaal! Fraa Ulukka friade enno Gud os naadig, og han vil fria oss heretter ogso. For kven lyt ikkje sjaa, at sidan den øydande Branden, daa me vart refste so hardt, hev han unnt oss jamlege baade Trivnad og Trygd, liksom Mannen vaktar med Varsemd det dyre Auga, som er honom kjært framfyr alle Limer. Og skulde han ikkje no med si Hand vilja verja og hjelpa oss lenger? Fyrst naar Faaren kjem paa, ein ser daa rett, kva han magtast. Skulde han atter øyda den framtøke Byen og vilja gjera til inkjes alt, som dei trottuge Hender aa nyo reiste or Oska, og alt, som han sidan so rikt hev velsignat?« ::Gladhugad tok so den gilde Presten frami og sagde »Haldt paa det Huglaget fast, ja, haldt berre fast denne Trui, for ho gjerer so trygg og takksam i Lukka; i Sorgi giv ho den fagraste Trøyst og kveikjer dei dyraste Voner.« ::Verten heldt vidare fram med kloke mannslege Tankar: »Ofta eg helsad med Undring Rhini og Bylgjorna hennar kvar Gong eg naadde burtaat, naar eg farande kom i mi Ærend Alltid ho tyktest meg stor, ho lyfle baad' Tanken og Hugen;'' }}<noinclude><references/></noinclude> genfjdjmjpqzpm8taiwlfsgifdx4jcs 104 111246 264576 2025-07-03T19:06:42Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264576 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''men eg trudde daa aldri, dei blømande Strenderne hennar snart skulde verta ein Voll til aa meinka dei franske si Framferd og hennar vidlagde Seng ei Grov, som dei seint setja yver. Sjaa, so bergar Natturi, so berga dei Tyskarar gjæve, soleides bergar oss Herren; kven vilde orvonast faavist? Trøytt er dei stridande longo, og allting paa Fred tykkjest tyda. Kunde no berre, naar Festen, me stunda og traa etter alle, vert uti Kyrkja vaar halden, naar Klokkorna ljoma og Orga og Trompetarne tona attaat det høge Tedeum, — kunde daa han, min Hermann, den same Dagen, Herr Pastor, ganga med Brudi si eigi fram fyre Dykk inn i Koren, so denne Dagen, med Festar i alle Land, kunde verta Festdag fyrr oss gjenom Aari, eit Minne um Heppa i Huset! Men eg fær ikkje segja, eg likar, at Guten er bljug og litet fyre seg ute, alt um han heime er onnug. Litet tykst han hava Hug til aa halda seg fram der som Folk er; ja, han vil 'kje slaa Lag med dei unge Gjentor dessmeire, ræddest den hugsame Dansen, som Ungdomen traar etter alltid.« ::Soleides sa' han og lydde. Langt undan høyrde ein Duren av dei traavande Hestar, nærre og nærre han naadde, høyrde no Vogni, som brakande foor gjenom Porten med Braahast. }}<noinclude><references/></noinclude> 67xw5yvp2gnjefqef5gasve9nkvdyt5 264598 264576 2025-07-03T19:46:04Z Øystein Tvede 3938 264598 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''men eg trudde daa aldri, dei blømande Strenderne hennar snart skulde verta ein Voll til aa meinka dei franske si Framferd og hennar vidlagde Seng ei Grov, som dei seint setja yver. Sjaa, so bergar Natturi, so berga dei Tyskarar gjæve, soleides bergar oss Herren; kven vilde orvonast faavist? Trøytt er dei stridande longo, og allting paa Fred tykkjest tyda. Kunde no berre, naar Festen, me stunda og traa etter alle, vert uti Kyrkja vaar halden, naar Klokkorna ljoma og Orga og Trompetarne tona attaat det høge Tedeum, — kunde daa han, min Hermann, den same Dagen, Herr Pastor, ganga med Brudi si eigi fram fyre Dykk inn i Koren, so denne Dagen, med Festar i alle Land, kunde verta Festdag fyrr oss gjenom Aari, eit Minne um Heppa i Huset! Men eg fær ikkje segja, eg likar, at Guten er bljug og litet fyre seg ute, alt um han heime er onnug. Litet tykst han hava Hug til aa halda seg fram der som Folk er; ja, han vil 'kje slaa Lag med dei unge Gjentor dessmeire, ræddest den hugsame Dansen, som Ungdomen traar etter alltid.« ::Soleides sa' han og lydde. Langt undan høyrde ein Duren av dei traavande Hestar, nærre og nærre han naadde, høyrde no Vogni, som brakande foor gjenom Porten med Braahast.'' }}<noinclude><references/></noinclude> 919dvnjp40zylq5juw7ihv68hfw7z8v 0 111247 264578 2025-07-03T19:13:08Z Øystein Tvede 3938 Ny side: <pages index="Goethe Hermann og Dorothea.pdf" from=5 to=9 header=1 /> [[Kategori:Dikt]] [[Kategori:Oversettelser fra tysk]] [[Kategori:Tekster fra 1903]] 264578 wikitext text/x-wiki <pages index="Goethe Hermann og Dorothea.pdf" from=5 to=9 header=1 /> [[Kategori:Dikt]] [[Kategori:Oversettelser fra tysk]] [[Kategori:Tekster fra 1903]] lz1khz3a2dfw3k9ua58mnhs8ia4207d 264600 264578 2025-07-03T19:51:29Z Øystein Tvede 3938 264600 wikitext text/x-wiki <pages index="Goethe Hermann og Dorothea.pdf" from=5 to=9 header=1 /> [[Kategori:Poesi]] [[Kategori:Oversettelser fra tysk]] [[Kategori:Tekster fra 1903]] 9ddqbudng4c35tpbu0m71zoyv6fylo4 104 111248 264580 2025-07-03T19:22:20Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264580 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Terpsichore.}} ''{{større|Hermann.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:28em| ''{{Stor initial|P}}aa no den fridleitte, velvaksne Son steig innar i Stova skodade Presten helder levast paa honom, gav Gaum paa Guten sin Skapnad, Andlitet hans og heile hans Aatferd, saag med Auga, som granskar gløggt dei linnaste Dragi; smilade so til honom og sagde med hjarteligt Ordlag: »Kjem De daa heim som eit umskapat Menne! Eg hev' ikkje endaa nokosinn seet Dykk so fegen og Augo dykkar so bjarte. Glad og kvik kjem De heimatt; ein ser, at De hev deilt Gaavor ut millom fatige Folk og fenget Velsigningi deira.« Rolege svarade Hermann aat dette med Aalvor i Ordom: »Var no mi Aatferd aa rosa? eg veit ikkje; men i mitt Hjarta vart det meg sagt, eg laut gjera so, som eg no skal fortelja. Moder, De putlad so lenge med aa leita og velja gamle Ploggi; og seint vart det daa, fyrr Knytet var ferdigt. Vinet og Ølet vart og so vyrkt og so varlege nedlagt }}<noinclude><references/></noinclude> ac045u1f5sxeklocmlnz67mfz4wsghm 264581 264580 2025-07-03T19:22:51Z Øystein Tvede 3938 264581 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Terpsichore.}} ''{{større|Hermann.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:28em| ''{{Stor initial|D}}aa no den fridleitte, velvaksne Son steig innar i Stova skodade Presten helder levast paa honom, gav Gaum paa Guten sin Skapnad, Andlitet hans og heile hans Aatferd, saag med Auga, som granskar gløggt dei linnaste Dragi; smilade so til honom og sagde med hjarteligt Ordlag: »Kjem De daa heim som eit umskapat Menne! Eg hev' ikkje endaa nokosinn seet Dykk so fegen og Augo dykkar so bjarte. Glad og kvik kjem De heimatt; ein ser, at De hev deilt Gaavor ut millom fatige Folk og fenget Velsigningi deira.« Rolege svarade Hermann aat dette med Aalvor i Ordom: »Var no mi Aatferd aa rosa? eg veit ikkje; men i mitt Hjarta vart det meg sagt, eg laut gjera so, som eg no skal fortelja. Moder, De putlad so lenge med aa leita og velja gamle Ploggi; og seint vart det daa, fyrr Knytet var ferdigt. Vinet og Ølet vart og so vyrkt og so varlege nedlagt }}<noinclude><references/></noinclude> s6rp5qx0w2g7ovrbpzttu59envf9qz1 264603 264581 2025-07-03T20:34:51Z Øystein Tvede 3938 264603 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Terpsichore.}} ''{{større|Hermann.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:30em| ''{{Stor initial|D}}aa no den fridleitte, velvaksne Son steig innar i Stova skodade Presten helder levast paa honom, gav Gaum paa Guten sin Skapnad, Andlitet hans og heile hans Aatferd, saag med Auga, som granskar gløggt dei linnaste Dragi; smilade so til honom og sagde med hjarteligt Ordlag: »Kjem De daa heim som eit umskapat Menne! Eg hev' ikkje endaa nokosinn seet Dykk so fegen og Augo dykkar so bjarte. Glad og kvik kjem De heimatt; ein ser, at De hev deilt Gaavor ut millom fatige Folk og fenget Velsigningi deira.« Rolege svarade Hermann aat dette med Aalvor i Ordom: »Var no mi Aatferd aa rosa? eg veit ikkje; men i mitt Hjarta vart det meg sagt, eg laut gjera so, som eg no skal fortelja. Moder, De putlad so lenge med aa leita og velja gamle Ploggi; og seint vart det daa, fyrr Knytet var ferdigt. Vinet og Ølet vart og so vyrkt og so varlege nedlagt }}<noinclude><references/></noinclude> p486pm1puioffcfla3kfth3pe8unt5h 264604 264603 2025-07-03T20:35:35Z Øystein Tvede 3938 264604 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Terpsichore.}} ''{{større|Hermann.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:31em| ''{{Stor initial|D}}aa no den fridleitte, velvaksne Son steig innar i Stova skodade Presten helder levast paa honom, gav Gaum paa Guten sin Skapnad, Andlitet hans og heile hans Aatferd, saag med Auga, som granskar gløggt dei linnaste Dragi; smilade so til honom og sagde med hjarteligt Ordlag: »Kjem De daa heim som eit umskapat Menne! Eg hev' ikkje endaa nokosinn seet Dykk so fegen og Augo dykkar so bjarte. Glad og kvik kjem De heimatt; ein ser, at De hev deilt Gaavor ut millom fatige Folk og fenget Velsigningi deira.« Rolege svarade Hermann aat dette med Aalvor i Ordom: »Var no mi Aatferd aa rosa? eg veit ikkje; men i mitt Hjarta vart det meg sagt, eg laut gjera so, som eg no skal fortelja. Moder, De putlad so lenge med aa leita og velja gamle Ploggi; og seint vart det daa, fyrr Knytet var ferdigt. Vinet og Ølet vart og so vyrkt og so varlege nedlagt }}<noinclude><references/></noinclude> hrw74cihg24idapg8t6a1urrl37cjjh 264607 264604 2025-07-03T20:42:04Z Øystein Tvede 3938 264607 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Terpsichore.}} ''{{større|Hermann.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:31em| ''{{Stor initial|D}}aa no den fridleitte, velvaksne Son steig innar i Stova skodade Presten helder levast paa honom, gav Gaum paa Guten sin Skapnad, Andlitet hans og heile hans Aatferd, saag med Auga, som granskar gløggt dei linnaste Dragi; smilade so til honom og sagde med hjarteligt Ordlag: »Kjem De daa heim som eit umskapat Menne! Eg hev' ikkje endaa nokosinn seet Dykk so fegen og Augo dykkar so bjarte. Glad og kvik kjem De heimatt; ein ser, at De hev deilt Gaavor ut millom fatige Folk og fenget Velsigningi deira.« Rolege svarade Hermann aat dette med Aalvor i Ordom: »Var no mi Aatferd aa rosa? eg veit ikkje; men i mitt Hjarta vart det meg sagt, eg laut gjera so, som eg no skal fortelja. Moder, De putlad so lenge med aa leita og velja gamle Ploggi; og seint vart det daa, fyrr Knytet var ferdigt. Vinet og Ølet vart og so vyrkt og so varlege nedlagt'' }}<noinclude><references/></noinclude> md59varl9dnollvuo88pbrbdyao5yp6 0 111249 264584 2025-07-03T19:32:33Z Øystein Tvede 3938 Ny side: <pages index="Goethe Hermann og Dorothea.pdf" from=11 to=19 header=1 /> 264584 wikitext text/x-wiki <pages index="Goethe Hermann og Dorothea.pdf" from=11 to=19 header=1 /> aisfnm3j2pnuoof5n3a8fnryfqe6bjb 102 111250 264599 2025-07-03T19:48:32Z Øystein Tvede 3938 Ny side: {{ForfatterWD | sorter = Goethe, Johann Wolfgang von }} == Tekster == * ''[[Hermann og Dorothea]]'' (1903) {{PD-old}} [[Kategori:Tyske forfattere]] 264599 wikitext text/x-wiki {{ForfatterWD | sorter = Goethe, Johann Wolfgang von }} == Tekster == * ''[[Hermann og Dorothea]]'' (1903) {{PD-old}} [[Kategori:Tyske forfattere]] bv58i44y3ekxp3nuf3cjtetn9q5g1zr 104 111251 264605 2025-07-03T20:41:07Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264605 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| Daa eg umsider var ute or Byen og kom ut paa Vegen strøymde Mengdi av Menner og Kvende med Smaabornom heimatt mot meg; for flyande Ferdi var alt eit godt Stykke undan. Fljotare sette eg til og foor helder skundsamt aat Landsbyen, der dei, so hev eg høyrt, i Natt skal kvila til Morgons. Medan eg so køyrde fram etter nye Storvegen, vart eg var ei langbygd Vogn, av digre Stokkar ihopsett, tvibeitt med utlendske Uksar av største og sterkaste Slaget; attved gjekk det ei Gjenta med støde Stig, og ho styrde baae dei drustlege Dyri med lange Staven i Handi, dreiv deim fram og heldt deim attende, ho styrde med Varsemd. Daa no Gjenta fekk sjaa meg, trod ho Hestarne nærre roleg og sagde til meg: »Det var ikkje alltid so laakt og vesalt skikkat med oss, som no her paa Vegen De ser oss: Ei er eg vant til aa bidja framande Godtfolk um Gaavor, tidom dei gjev avdi dei vil helst verta kvitt den, som tiggar. Men det er Naudi, som gjer, eg lyt tala. Her ligg innpaa Halmen Kona med nyfødde Barn, den rike Jordeigar-Frua, som eg fekk berga i sidste Liten med Vogn og med Uksar. Seint kjem me etter; det var so vidt ho kom fraa det med Livet. Nyfødde Barnet det ligg der naket i Armarne hennar, litet det er, som vaart eiget Folk no kann vinna aa hjelpa, fyrst me endaa kann naa deim i næraste Landsbyen, der me tenkjest aa stadna; men ottast eg maa, at dei alt ero framum. Kunde De ha' eitkvart Linan, bert noko gamalt og faanøytt, um De er her ifraa Grendi, so giv det snildt til den arme. }}<noinclude><references/></noinclude> 75j5vjwquvbgfur1lzrranljjw8nd4m 264606 264605 2025-07-03T20:41:37Z Øystein Tvede 3938 264606 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''Daa eg umsider var ute or Byen og kom ut paa Vegen strøymde Mengdi av Menner og Kvende med Smaabornom heimatt mot meg; for flyande Ferdi var alt eit godt Stykke undan. Fljotare sette eg til og foor helder skundsamt aat Landsbyen, der dei, so hev eg høyrt, i Natt skal kvila til Morgons. Medan eg so køyrde fram etter nye Storvegen, vart eg var ei langbygd Vogn, av digre Stokkar ihopsett, tvibeitt med utlendske Uksar av største og sterkaste Slaget; attved gjekk det ei Gjenta med støde Stig, og ho styrde baae dei drustlege Dyri med lange Staven i Handi, dreiv deim fram og heldt deim attende, ho styrde med Varsemd. Daa no Gjenta fekk sjaa meg, trod ho Hestarne nærre roleg og sagde til meg: »Det var ikkje alltid so laakt og vesalt skikkat med oss, som no her paa Vegen De ser oss: Ei er eg vant til aa bidja framande Godtfolk um Gaavor, tidom dei gjev avdi dei vil helst verta kvitt den, som tiggar. Men det er Naudi, som gjer, eg lyt tala. Her ligg innpaa Halmen Kona med nyfødde Barn, den rike Jordeigar-Frua, som eg fekk berga i sidste Liten med Vogn og med Uksar. Seint kjem me etter; det var so vidt ho kom fraa det med Livet. Nyfødde Barnet det ligg der naket i Armarne hennar, litet det er, som vaart eiget Folk no kann vinna aa hjelpa, fyrst me endaa kann naa deim i næraste Landsbyen, der me tenkjest aa stadna; men ottast eg maa, at dei alt ero framum. Kunde De ha' eitkvart Linan, bert noko gamalt og faanøytt, um De er her ifraa Grendi, so giv det snildt til den arme.'' }}<noinclude><references/></noinclude> kcm92fx2cheu1bbi4foyjf0wgg7huvj 104 111252 264608 2025-07-03T20:48:10Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264608 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''::Soleides sa' ho, og Kona lyfte seg litt upp aa Halmen, skodade bleik burtaat meg; eg svarode daa: Ja, med Sanning talar det tidom ein himmelsk Ande til deim, som er snilde, so at dei kjenna Naudi, den arme Broder skal røyna; dette gav Moder meg med, ho kjende det fyreaat paa seg, at ho skulde faa klæda den nakne, turvande Naudi. Og eg løyste upp Bandet um Knytet, og gav henne Far sin Slaaprokk, og gav henne Skyrtor og det, som eg hadde av Linan Og ho takkad' med Fagnad og sa: Den Velfarne trur ei, Under ein enno kann sjaa, for berre i Naudi ein røyner Gud si Hand, som leider godt Folk aa gjera det gode. Det, han ved Dykk gjer mot oss, gjere han mot Dykker sjølve. Heppi ho var den sjuke, daa ho fekk taka paa Ploggi, serlege daa ho fekk kjenna den mjuke Slaaprokk-Flonellen. Sa' so til henne Gjenta: Skunda oss vil me aat Byen, Folket vaart stadnar der og kviler i Natt til i Morgon, der skal eg snøgt faa istand alt Barnety, som me lyt hava. Og so helsade ho og takkad' med Tunga og Hjarta, yppade Uksarne; gjekk so Vogni. Men eg vart endaa standande stille med Hestom; for tvihugad var eg i Hjarta, anten eg no skulde fara som fortast aat Landsbyen sjølv og freista og skifta Maten og Drykken ut millom Folki, elder gi' Gjenta det med, at ho kunde deila det skynsamt. Snøgt eg tok mi Raad i mitt Hjarta, og køyrde so lagom etter henne, og naadde 'ne snart, og talade soleis: Gode Gjenta, ikkje gav Moder meg einaste Linan med paa Vogni, at den, som naken var, kunde klædast,'' }}<noinclude><references/></noinclude> fitdjr9yn5m24uxbu03pfksmlgfr8zh 264609 264608 2025-07-03T20:48:30Z Øystein Tvede 3938 264609 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ::''Soleides sa' ho, og Kona lyfte seg litt upp aa Halmen, skodade bleik burtaat meg; eg svarode daa: Ja, med Sanning talar det tidom ein himmelsk Ande til deim, som er snilde, so at dei kjenna Naudi, den arme Broder skal røyna; dette gav Moder meg med, ho kjende det fyreaat paa seg, at ho skulde faa klæda den nakne, turvande Naudi. Og eg løyste upp Bandet um Knytet, og gav henne Far sin Slaaprokk, og gav henne Skyrtor og det, som eg hadde av Linan Og ho takkad' med Fagnad og sa: Den Velfarne trur ei, Under ein enno kann sjaa, for berre i Naudi ein røyner Gud si Hand, som leider godt Folk aa gjera det gode. Det, han ved Dykk gjer mot oss, gjere han mot Dykker sjølve. Heppi ho var den sjuke, daa ho fekk taka paa Ploggi, serlege daa ho fekk kjenna den mjuke Slaaprokk-Flonellen. Sa' so til henne Gjenta: Skunda oss vil me aat Byen, Folket vaart stadnar der og kviler i Natt til i Morgon, der skal eg snøgt faa istand alt Barnety, som me lyt hava. Og so helsade ho og takkad' med Tunga og Hjarta, yppade Uksarne; gjekk so Vogni. Men eg vart endaa standande stille med Hestom; for tvihugad var eg i Hjarta, anten eg no skulde fara som fortast aat Landsbyen sjølv og freista og skifta Maten og Drykken ut millom Folki, elder gi' Gjenta det med, at ho kunde deila det skynsamt. Snøgt eg tok mi Raad i mitt Hjarta, og køyrde so lagom etter henne, og naadde 'ne snart, og talade soleis: Gode Gjenta, ikkje gav Moder meg einaste Linan med paa Vogni, at den, som naken var, kunde klædast,'' }}<noinclude><references/></noinclude> diw1m3gl6cgi8nji2ea0kuqoav2q51b 104 111253 264610 2025-07-03T20:54:24Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264610 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''men eg fekk attaat det baade Mat og ymseslag Drikkan, so eg hev Nøgdi av Føring i Romet her uppi Vogni. No hev eg Hug likavel aa leggja i Henderne dine dette med, so endest mi Ærend paa rettaste Maaten; du vil skifta med Skyn, eg laut fulla giva i Blinda. Gjenta svarada so: Ja, raaka dei naudkomne trur og vonar eg visst, og fegnast dei skal yver Gaavorne Dykkar. Talad' ho solddes. Snøgt eg opnade Romet i Vogni, fram kom Skinkorne daa, dei store, og Braudet, og Flaskor baade med Vin og med Øl, eg gav henne alt det, eg hadde. Gjera hadde eg meir henne gjevet; men tømde var Romi. Alt ho jamnade til ned med Fotom hjaa Barnsengjarkona, foor so vidare fram, eg køyrde tilbake til Byen.« Daa no Herman heldt upp, tok snakksame Grannen vaar frami snøgt og ropad': »Aa, heppen er han, som i Tider som desse liver aaleine i Huset, med' alt er Flugt og Forfjatling, han, som ikkje hev Kona og rædde Smadborni kring seg. Heppen kjenner eg meg; og ikkje fyr alt det, som til er, vilde eg no nemnast Far og syta fyr Kona og Smaaborn. Longo kom eg i Hug denne Flugti og pakkad' dei beste Eignaluter i Hop, dei gamle Gullstykki etter Mor mi, Gud have Saali! Inkje det minste er burtselt. Endaa laut fulla mangt liggja att, som ein ikkje so lett fær kjøpa. Ja, Bøter og Urter, sankad' med ovmyki Møda, vilde eg traudom missa, um ikkje dei kosta so myket. Vert berre Fullmegti atter, so fer eg sutelaus heiman.'' }}<noinclude><references/></noinclude> 9rhvzxoc7ab3pbrl930v7rp7o4bw20w 104 111254 264611 2025-07-03T21:00:28Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264611 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''Alt er bergat daa, naar Midlen er bergad og Kroppen. Ingen kann flya so lett som einstaka Mannen aaleine.« ::»Granne«, svarede so den unge Hermann med Aalvor: »Ikkje paa nokor Vis kann eg tenkja som De, men maa lasta Tala. Er det ein Fagna-Mann, han, som i Sut og i Medgang tenkjer paa berre seg sjølv, og ikkje hev Skyn til aa skifta, ikkje hev hjarteleg Hug til aa deila Sorgi og Gleda? Just no i Dag kunde eg meir en fyrr vilja tenkja paa Gifting; mang ei fagnande Gjenta treng nettupp til Mannen si Verja, Mannen til kveikjande Kvinna, naar Ulukka stend attmed Dyrri.« ::Smilande sagde daa Faren: »Ja, soleides lyder eg gjerna paa deg! Eit so fjerre vitugt Ord hev du fyrr ikkje talat. ::Gløgg tok den gode Moderi frami og sagde: »Med Sanning Son min, heve du Rett; Foreldri gaavo deg Dømet. Ikkje ha' me kvarandre korat i leikande Dagar, tungsam var helder Stundi, som gjorde, at me komo saman. Maandags Morgon, eg minnest det grant, for Sundagen var det Stor-Branden rasad', som mest lagde heile Byen i Oska — tjuge Aar er det no sidan; ein Sundag det var som i Dag, og heit og turt, so det var mest inkje Vatn aa finna. Alle Folk vaaro ute paa Landet kringum og svivo helgarklædde, paa ymse Stader i Mylnor og Vinhus. Elden kom upp ved Enden av Byen; frametter foor han fælande fort og nørd av sitt eiget sjodande Vindsog.'' }}<noinclude><references/></noinclude> ipbaldegbq610vy7j663y7phfpdj2n0 104 111255 264612 2025-07-03T21:05:03Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264612 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''Aarsens Grøda ho brann daa upp i Lødorne fulle. Gatorne brunno alt aat Torget, og Huset hans Far min, her attmed dette, det brann, og dette her Huset brann ogso. Litet me bergad'. Heile den grysjande Natti daa sat eg utan til Byen paa Marki og vaktad' paa Kistor og Sengjer. Svevnen tok meg umsider, og daa eg den tidlege Morgon vektest av Kjølen og Snoa, som kjem fyre Solrenning ofta, saag eg Røyken og Gloden, Skorsteinar, Murarne hole. Daa vart eg klembd um Hjarta; men Soli rann straalande fager, fager som aldri fyrr, og fløymde meg Mod inn i Saali. Beis eg daa snøggaste upp. Det drog meg, Tufti aa sjaa, der Huset vaart hadde stadet, aa sjaa um Hønsi var bergad, som eg heldt so utav, for Hugen var endaa so barnsleg. Best som eg daa steig fram yver brende Bjelkar og glodheit, rjukande Myrja, og saag, kva som endaa var atter av Huset, kom du upp fraa den motsette Sida og leitad' paa Tufti. Hesten din, han hadde brunnet; men Oska og kolbrende Bjelkar laago i Stallen, og ikkje det Grand var aa sjaa utav Dyret. So me stod framfyre kvarandre, tenksam' og sturne, ned hadde ramlat den Veggen, som fyrr hadde skilt desse Husi. Og so tok du meg traust i Handi og sagde: men, Lisa, korleis kjem du daa hit? Gakk fraa! Annars fatar vel Skorne, Oska er heit, ho svider igjenom Styvlarne mine. Og du lyfte meg upp, og bar meg burtetter Tunet. Atter stod berre Porten med Kvelven sin, som han stender enno i Dag; han var einsaman atter av ollom. Og du sette meg ned og kyste meg, eg stridde mot det.'' }}<noinclude><references/></noinclude> 3g9w8ebm0rx3qw0ycofhj7zpkldoqis 104 111256 264613 2025-07-03T21:08:34Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264613 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''Men du talade so i venlege djuptenkte Ordlag: Huset ligg nedre. Vert verande her og hjelp meg aa byggja uppatter, so fær eg hjelpa Fader din att i Staden. Ikkje eg skynade deg, til dess at du Moder di sende burt til Far min, og snart var det glade Festarmaal skipat. Enno i Dag eg minnest heppi dei halvbrende Bjelkar, tykkjest enno sjaa Soli renna forvitneleg fager; Bagen gav meg daa Husbonden min, og den fyrste Tid i villaste Øyda ho gav meg Ungdoms-Sonen min ogso. Di lyt eg lova deg, Hermann, naar du med reinhugad Truskap tenkjer paa Gjenta di no i desse tungsame Tider, og naar du vaagar aa fria med' alt er Ufred og Øydnad.« ::Faderen svarade daa og sa' helder braadt men med Blida: »Bra' nog er Huglaget visst, og Fortelnaden din, vesle Kona, han er sannferdug, for so hev alt gjenget til som du sa' det. Men, sjaa, betre er betre. Det skal ikkje alle fraa nyo lika som me taka til uti alt baad' i Liv og i Lagning. Ikkje skal alle slita som me og andre laut gjera. Aa, kor heppen er han, som fær fraa Fader og Moder velstellte Huset, og som kann fli det med Frægd og med Framgang! Tungt er Tiltaket jamt, men tyngst vil Busetningi vera. Mangt lyt Menneskje ha', og allting dyrkast det dagstødt; di fær ein sjaa seg ikring og vinna meire av Pengar. Og so trur eg daa det til deg, min Hermann, at vonom fyrr du leider ei Brud med Heimanfylgja i Huset; di at ein finsleg Kar kann sjølvsagt faa Gjenta, som rik er,'' }}<noinclude><references/></noinclude> nil83cscjuul92jh13dwxffq3l9gs7l 104 111257 264614 2025-07-03T21:13:36Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264614 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''og so er det so gildt, naar med Kona, ein lengtade etter, Korgjer koma i Huset og Kistor, fulle av Gaavor. Ei fyre inkje det er, at Moderi vev gjenom Aari myket Linan av sterke og fine Slag aat si Dotter. Ei fyre inkje Faddrarne gi' henne Sylvstas, i medan Faderen gøymer i Skaapet den sjeldfengde Pening av Gull; for ein Gong skal ho med desse Gaavor og Midlarne sine fegna den Guten, som henne hev valt framfyr alle dei andre. Ja, eg veit, kor ei Kona trivst og hyggjest i Huset, naar ho i Kjøk og i Stova sin eigen Bunad finn atter, Sengi, ho sjølv heve reidt, og Bordet, ho sjølv heve dukat. Berre ei sovori havande Brud vil eg skoda i Huset; for den fatige vert daa sidstpaa vanvyrd av Mannen, Tenestetaus vert ho verande, Tausi, som kom med sitt Knyte. Alltid er Mannslyndet hardsett, Elskhugstiderne kverva. Ja, min Hermann, kor vilde din gamle Fader du fegna, naar du no snart meg førde ei Sonarkona i Huset, Gjenta fraa Grannelaget, fraa Huset det grøne der burte. Rik er Mannen i Vissa; Handelen hans og so Verki auka Rikdomen jamt, kvar er det ei Kjøpmannen vinn, tru? Berre tri Døtter han eig; dei skifta hans Midel aaleine. Alt den eldste er burtlovd, det veit eg, men baade den andre og den tridje er enno fal, kor lenge veit ingen. Vør' eg i Staden din, ja, longo eg hedde daa boret ei av dei Gjentorne heim her, so som eg bar henne Moder.« ::Varlaaten svarade Sonen so den nærsøkne Fader:'' }}<noinclude><references/></noinclude> kp9ytdlool3pzg02ugijf15ajc1h6c1 104 111258 264615 2025-07-03T21:18:27Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264615 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''»Sanneleg var det mitt Ynskje ogso aa velja meg ei av Døttrom til Grannen. Me ero framvaksne saman og hava leikat so mang ein Gongen i gamle Dagar paa Torget, ofta bergad' eg deim, naar Gutarne vorto for kaate. Men det er lenge sidan; dei framvaksne Gjentor laut sjølvsagt halda seg heime, og burte fraa sovorne ustyrne Leikar. Velsedad' er dei i Vissa! Stundom gjekk eg og burt der etter vaar gamle Kjennskap, so som De sjølve det ynkste; men eg kunde daa aldri fegnast i Umgjenget deira. Tola eg laut, at dei jamt fann aat meg fyr eit elder anna: Snart var deim Kjolen for sid, elder Tyet for grovt, elder Liten alt for uvand, og ikkje var Haaret til Lags aat deim helder. Ein Gong hadde eg Hug til aa stella meg lika som hine Handelssveinar, som Sundagen syna seg fram der i Huset, og som spretta um Sumaren kringum i Halvsilke-Klutar. Men eg skynad' rett snart, at dei berre til Laat vilde ha' meg; dette tok eg meg nær; min Vyrdnad var neist; men det saarad' endaa djupare, at dei so stygt skulde vanda den gode Viljen eg hadde, serlege daa fyre Minna, den yngste. No med Paaske sidst var eg ogso burte ihjaa deim; nye Kjolen, som no fær hanga der uppe i Skaapet, hadde eg paa, og Haaret var lagt i Krullar paa Moden. Knising det var, daa eg kom; men eg tok ikkje det til meg nett, Minna sat ved Klaveret; Faren var ogso i Stova, høyrde Døtterne syngja, var fegen og rett i sitt Lote. Mangt det var, eg ei kunde skyna av det, som dei sungo, men dei nemnde som tidast Pamina og so ein Tamino;'' }}<noinclude><references/></noinclude> lb94yfziohb5x2d0aij3xh0a0z4zey5 104 111259 264616 2025-07-03T21:23:49Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264616 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''eg vilde helder ei sitja tegjande berre! Daa Songen sluttade, spurd' eg um Innhaldet og um dei framande Namni. Alle tagde til dette og knisad'; men Faderen sagde: Venen min, er det 'kje sant, han kjenner bert Adam og Eva? Ingen heldt seg no meir, og Gjentorne logo som høgast, Gutarne logo dei med, og Gamlingen heldt seg paa Magen. Blygd og skjemd let eg Hatten min falla, men Laatten han aukad', varad' so heile Tidi, kor myket dei spelad' og sungo. Saarad og harm eg skundad' meg heim, og Kjolen eg hengde burt i Skaapet, drog Krullarne ut av Haaret med Fingrom, dyrt eg lovad', at dit eg aldri meir skulde koma. Fulla hadde eg Rett; for ukjære er dei og kaute, og eg høyrer dei kalla meg endaa Tamino derburte.« ::Svarade Moderi so: »Du skulde daa ikkje, min Hermann, harmast so lenge paa Borni, for anna en Born er dei ikkje. Minna i Sanning er snild, ho tykte rett vel um deg alltid, nyst hev ho spurt etter deg. Ja, henne skulde du velja.« ::Tenksamt svarade Sonen: »Eg veit ikkje, Moder, men Stundi, daa eg so djupt vart saarad, vil ikkje ganga or Minnet; sjaa henne syngjande meir ved Klaveret vilde eg inkje.« ::Faderen tok daa frami kvast med dei illvorne Ordi: »Liten Fagnad fær eg av deg! Eg sagde det alltid, daa du paa Hestarne berre la' Hugen og sytte fyr Aakrom; det, som ein velhalden Mann læt Gardsdrengen stjorna med, vil du'' }}<noinclude><references/></noinclude> pbr7b0b25dgj50jz2g02i4lmf6mnqc0 104 111260 264617 2025-07-03T21:28:11Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264617 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''berre gjera; og medan lyt Faderen sakna ein Son, som helder gjekk framun dei andre i Byen til Æra fyr Far sin. Moder mistok seg og med tome Voner, daa tidleg ei du vann fylgja dei andre paa Skulen i Lesing og Skriving, jamvel so laakt det deg gjekk, at stødt du vart sitjande atterst. Visseleg kann det 'kje anna verta, naar sjølvminnte Æra vantar i Barmen, og Guten ikkje vil høgare stiga. Hadde min Fader sytt fyre meg, so som eg heve sytt fyr deg, og haldet meg Lærar, og hostat Skulegang paa meg, ja, daa vøre egt meir en Vert i »gullgyllte Løva.« ::Sonen reis ifraa Sessen og gjekk so utar aat Dyrri, stille og utan Staak, men Faderen ropade uppøst etter honom: »Ja, berre gakk burt, eg Stivnakken kjenner! Gakk, tak Vertskapen berre, og stjorn so eg slepp aa skjella; men, tenk aldri paa til Sonarkona aa taka inn i Huset ei Taus, ei sovori Fyrkja fraa Landet! Lenge heve eg livt og veit med Godtfolk aa stella, veit aa laga det fint aat baade Herrar og Damor, so at dei alle vert nøgde, veit Framandkaren aa fegna. Men so vil eg daa hava ei Sonarkona, som ogso gjæter mitt Ynskje og yndefullt modar meg upp etter Slæpet; spela ho skal fyre meg paa Klaveret; dei gildaste, fremste Folk uti Byen skal samnast hjaa oss med Fagnad og Hyggje Sundagen, liksom dei ha' det i Huset hjaa Grannen.« Daa trykte Sonen so sagte paa Klinka, og tagall han gjekk ut or Stova.'' }}<noinclude><references/></noinclude> d3a00r5bqfrehhzwf2j8ml7euafl8u3 0 111261 264618 2025-07-03T21:29:01Z Øystein Tvede 3938 Ny side: <pages index="Goethe Hermann og Dorothea.pdf" from=20 to=30 header=1 /> 264618 wikitext text/x-wiki <pages index="Goethe Hermann og Dorothea.pdf" from=20 to=30 header=1 /> 3064hzgyvey1qygc0sucr6503q8eg5l 104 111262 264619 2025-07-04T10:49:39Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264619 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>Thalia. Borgararne. ''So gjekk den grannvare Sonen undan den ublide Tala; medan heldt Faderen fram paa same uppøste Visi: »Det, som ikkje er inne i Menneskja, kjem ikkje helder ut or henne, og ei fær eg sjaa det, av Hjarta eg ynkste: Sonen skulde ei verta som Faderen berre, men betre. For, kva var vel eit Hus, kva vøre Byen, naar ikkje alle traadde med Hugnad etter aa fjelga og skipa, fremda og nytt og, som Tidi og Utlandet lærer! Mannen skal daa ei just renna upp som Soppen paa Marki, rotna som Soppen fort paa Staden, der han er vaksen, utan at Faret det tér etter det, han hev verkat i Livet! Ser ein daa grant paa Huset, kva Mann han er, han, som eig det. liksom ein dømer um Styret, so snart ein ser berre Byen. Der, som Murar og Torn er til Nedfalls, der Lorten fær liggja kringum i alle Gator og stappast saman i Greftom, der, som Steinen riser aa Ende og ikkje vert sett att,''<noinclude><references/></noinclude> 2aw9u42f5wqcqtv6cbr9hpxfcsumvky 264620 264619 2025-07-04T10:51:26Z Øystein Tvede 3938 264620 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Thalia.}} ''{{større|Borgararne.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:31em| ''{{Stor initial|S}}o gjekk den grannvare Sonen undan den ublide Tala; medan heldt Faderen fram paa same uppøste Visi: »Det, som ikkje er inne i Menneskja, kjem ikkje helder ut or henne, og ei fær eg sjaa det, av Hjarta eg ynkste: Sonen skulde ei verta som Faderen berre, men betre. For, kva var vel eit Hus, kva vøre Byen, naar ikkje alle traadde med Hugnad etter aa fjelga og skipa, fremda og nytt og, som Tidi og Utlandet lærer! Mannen skal daa ei just renna upp som Soppen paa Marki, rotna som Soppen fort paa Staden, der han er vaksen, utan at Faret det tér etter det, han hev verkat i Livet! Ser ein daa grant paa Huset, kva Mann han er, han, som eig det. liksom ein dømer um Styret, so snart ein ser berre Byen. Der, som Murar og Torn er til Nedfalls, der Lorten fær liggja kringum i alle Gator og stappast saman i Greftom, der, som Steinen riser aa Ende og ikkje vert sett att,''<noinclude><references/></noinclude> burvo91v48l6m9kzp9iuyk78kiv43qv 264621 264620 2025-07-04T10:51:43Z Øystein Tvede 3938 264621 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Thalia.}} ''{{større|Borgararne.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:31em| ''{{Stor initial|S}}o gjekk den grannvare Sonen undan den ublide Tala; medan heldt Faderen fram paa same uppøste Visi: »Det, som ikkje er inne i Menneskja, kjem ikkje helder ut or henne, og ei fær eg sjaa det, av Hjarta eg ynkste: Sonen skulde ei verta som Faderen berre, men betre. For, kva var vel eit Hus, kva vøre Byen, naar ikkje alle traadde med Hugnad etter aa fjelga og skipa, fremda og nytt og, som Tidi og Utlandet lærer! Mannen skal daa ei just renna upp som Soppen paa Marki, rotna som Soppen fort paa Staden, der han er vaksen, utan at Faret det tér etter det, han hev verkat i Livet! Ser ein daa grant paa Huset, kva Mann han er, han, som eig det. liksom ein dømer um Styret, so snart ein ser berre Byen. Der, som Murar og Torn er til Nedfalls, der Lorten fær liggja kringum i alle Gator og stappast saman i Greftom, der, som Steinen riser aa Ende og ikkje vert sett att,'' }}<noinclude><references/></noinclude> sut9mb3l9349ho45lcd18w8eopibkko 104 111263 264622 2025-07-04T10:57:31Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264622 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''der, som Bjelken rotnar, og Huset til Faafengs fær venta Vøling, som det treng um: den Byen er vanstyrd i Vissa. Vil ikkje dei, som standa i Brodden, skipa og fjelga, venjast dei andre helder lett til Leting og Slurving, liksom Tiggaren ven seg aa ganga i fillutte Klæde. Difyre heve eg ynskt, at Hermann snart skulde fara ut og sjaa seg i Kring, i minsto Strassborg og Frankfurt og den hugsame Mannheim, som er so greidbygd og finsleg. Den, som hev seet dei store og velstellte Byar, vil stræva Fedranne-Byen aa pryda, fyrst endaa han berre er liten. Lovar ei Framandkaren hjaa oss dei nyvølte Portar, Tornet, som nyst er kvitat, den fagert umbygde Kyrkja? Lova 'kje alle dei steinsette Gator? den vidgreinad' bygde, fullstrøymde Vatsleiding, som til Gagn og til Trygd skal oss vera, di at Elden kann verta kjøvd og sløkt i sitt Upphav? Er ikkje alt komet til etter Branden, som aldri me gløyma? Seks Gonger hev eg i Bystyret voret, i Vegnemndi veit De, hjarteleg Takk eg fekk og Lovord av velvyrde Menner, det, eg bar fram, fekk eg til og arbeidde jamnaste trottugt med aa faa fullført det, som av andre Godtfolk var byrjat. So fekk dei andre i Bystyret same Haatten dei ogso. No tek dei alle i, og den nye Vegen, som skulde føra fraa Byen og ned i Storvegen, no skal han byggjast. Men eg ottast berre, so vil ikkje Ungdomen té seg! Sume tenkja berre paa Gaman og faafengde Stasen; andre vil helst sitja heime og koka i Omnskraai stendigt. Og eg er rædd, at slik ein Kar vert han verande, Hermann.«''<noinclude><references/></noinclude> qt5y3w1p6rbn9p0zsm2ipi4efsujnkb 264623 264622 2025-07-04T10:57:46Z Øystein Tvede 3938 264623 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''der, som Bjelken rotnar, og Huset til Faafengs fær venta Vøling, som det treng um: den Byen er vanstyrd i Vissa. Vil ikkje dei, som standa i Brodden, skipa og fjelga, venjast dei andre helder lett til Leting og Slurving, liksom Tiggaren ven seg aa ganga i fillutte Klæde. Difyre heve eg ynskt, at Hermann snart skulde fara ut og sjaa seg i Kring, i minsto Strassborg og Frankfurt og den hugsame Mannheim, som er so greidbygd og finsleg. Den, som hev seet dei store og velstellte Byar, vil stræva Fedranne-Byen aa pryda, fyrst endaa han berre er liten. Lovar ei Framandkaren hjaa oss dei nyvølte Portar, Tornet, som nyst er kvitat, den fagert umbygde Kyrkja? Lova 'kje alle dei steinsette Gator? den vidgreinad' bygde, fullstrøymde Vatsleiding, som til Gagn og til Trygd skal oss vera, di at Elden kann verta kjøvd og sløkt i sitt Upphav? Er ikkje alt komet til etter Branden, som aldri me gløyma? Seks Gonger hev eg i Bystyret voret, i Vegnemndi veit De, hjarteleg Takk eg fekk og Lovord av velvyrde Menner, det, eg bar fram, fekk eg til og arbeidde jamnaste trottugt med aa faa fullført det, som av andre Godtfolk var byrjat. So fekk dei andre i Bystyret same Haatten dei ogso. No tek dei alle i, og den nye Vegen, som skulde føra fraa Byen og ned i Storvegen, no skal han byggjast. Men eg ottast berre, so vil ikkje Ungdomen té seg! Sume tenkja berre paa Gaman og faafengde Stasen; andre vil helst sitja heime og koka i Omnskraai stendigt. Og eg er rædd, at slik ein Kar vert han verande, Hermann.«'' }}<noinclude><references/></noinclude> ki6in0hhiy3tpgac0bg1jk86iiyjlll 104 111264 264624 2025-07-04T11:03:31Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264624 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''::Dertil svarade snøgt den gode, vituge Moder: » Alltid er du so rang og hardsett, Fader, mot Guten! So vil du allraminst faa fram det gode, du ynskjer. Borni hann me 'kje plænt faa dana etter vaart Tykkje; so som me fekk deim av Gud, so lyt me deim hava og elska, seda deim vel paa den beste Maaten, som høver dei ymse. For den eine hev ei, den andre kann hava ei onnor Gaava, henne skal kvar faa nytta, og sæl er no berre kvar paa si eigi Vis. Dei faa ikkje skjella min Hermann; vel er han verd den Eigni, han ein Gong erver, det veit eg, ovgild Husbonde vert han, ja, Mynster fyr Borgar og Bonde, allvisst kjem han 'kje nedst i Byraadet, det ser eg grant. Men Modet i Barmen paa Guten du kjøver med Lastord og Skjelling dagstødt paa same Maaten som ogso i Dag du hev gjort det.« Gjekk ho daa ut or Stova og skundade seg etter Son sin, gjerna vilde ho finna Guten og atter faa fegna honom med venleg Tala, og det var han verd og i Vissa. ::Læjande sette so Faderen i, daa vel ho var ute: »Kvende og Smaaborn er daa med Sanning det løgnaste Folket! Kvar vil berre etter sitt eiget Tykkje faa liva, heretter skulde ein berre rosa og klappa og gjøla. Alltid vert det no lika sant dei gamle sitt Ordtak: den, som ikkje gjeng fram, han gjeng attende. D'er stødt, det.« ::Apotekeren tok daa Ordet og sa', helder tenksamt: »Det meiner ogso eg, god' Granne, eg skodar og alltid'' }}<noinclude><references/></noinclude> arhiz8l8qpmh5n8ry8ef185gzsw9948 264625 264624 2025-07-04T11:03:45Z Øystein Tvede 3938 264625 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ::''Dertil svarade snøgt den gode, vituge Moder: » Alltid er du so rang og hardsett, Fader, mot Guten! So vil du allraminst faa fram det gode, du ynskjer. Borni hann me 'kje plænt faa dana etter vaart Tykkje; so som me fekk deim av Gud, so lyt me deim hava og elska, seda deim vel paa den beste Maaten, som høver dei ymse. For den eine hev ei, den andre kann hava ei onnor Gaava, henne skal kvar faa nytta, og sæl er no berre kvar paa si eigi Vis. Dei faa ikkje skjella min Hermann; vel er han verd den Eigni, han ein Gong erver, det veit eg, ovgild Husbonde vert han, ja, Mynster fyr Borgar og Bonde, allvisst kjem han 'kje nedst i Byraadet, det ser eg grant. Men Modet i Barmen paa Guten du kjøver med Lastord og Skjelling dagstødt paa same Maaten som ogso i Dag du hev gjort det.« Gjekk ho daa ut or Stova og skundade seg etter Son sin, gjerna vilde ho finna Guten og atter faa fegna honom med venleg Tala, og det var han verd og i Vissa. ::Læjande sette so Faderen i, daa vel ho var ute: »Kvende og Smaaborn er daa med Sanning det løgnaste Folket! Kvar vil berre etter sitt eiget Tykkje faa liva, heretter skulde ein berre rosa og klappa og gjøla. Alltid vert det no lika sant dei gamle sitt Ordtak: den, som ikkje gjeng fram, han gjeng attende. D'er stødt, det.« ::Apotekeren tok daa Ordet og sa', helder tenksamt: »Det meiner ogso eg, god' Granne, eg skodar og alltid'' }}<noinclude><references/></noinclude> qvzh7zo4qpemhef2bxvdkcwk25wsslb 104 111265 264626 2025-07-04T11:10:19Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264626 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''sjølv etter det, som er nytt og betre, fyrst ikkje d'er dyrt, daa; men, hva gagnar det visst, naar ein ikkje hev Nøgdi av Pengar, vera onnug og bala med Umbot baad' inne og ute? Altfor stutt kann ein Borgare rekka; han naar ei det gilde, endaa han gaar det. For Pengarne vert for smaae, og altfor stor er Torvi; og soleides vert han jamnaste meinkad. Myket hadde eg gjort; men ja mi Sann vert ein skræmd av det, som det kostar aa brigda, og serleg i Tider som desse! Longo smilade Huset imot meg i nymodens Klædnad, longo glitrade store Olas i Vindaugo alle; likavel, kven kann kappast med Kjøpmannen? Nøydi av Pengar hev han og veit, kvar han fær det beste paa billigste Maaten. Sjaa berre dit burt paa Huset, det nye, kor gildt alt det kvite Krotverket tek seg ut paa den fine, grønmaalad' Grunnen! Store Spegl-Glas i Vindaugo; Rutorne glitra og glima so, at dei andre Husi paa Torget standa i Skuggen! Endaa var Husi vaare dei gildaste her etter Branden. Apoteket mitt »Engelen« liksom »den gullgyllte Løva«. Likeins var Lyst-hagen min so vidspurd i Kring um, at kvar ein Ferdamann stadnad' og skodad' gjenom den raudlitad' Grind paa Biddararne av Stein og dei løgne, maalade Dvergar. Dei, som eg daa kunde fegna med Kaffe i Steinstova, ho som no i Vissa er dumbutt og avgløymd og myket til Nedfalls, dei kunde gledja seg stort, naar dei saag den skiftande Bragd i blenkjande Skjeljar i prydlege Rader; endaatil Lærde saag med undrande Augo dei sjeldfengde Steinar og Sjotre. Sameleis lovade alle Maalarstykki i Salen,'' }}<noinclude><references/></noinclude> sc7o04co0ny40egsecuxw6ro7xnlggh 104 111266 264627 2025-07-04T11:12:54Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264627 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude>{{ppoem|start=follow|end=follow| ''der dei uppstasad' Herrar og Damor i Lystlunden ganga, plukkande Blomar og takande mot med Ydden av Fingrom. Kven vil skoda paa sovoret no! Eg gjeng ikkje større ut ein Gong, so tregelegt er det; all Ting skal vera arleis og smakfullt, dei kalla, kvitmaalat Grinder og Benkjer, alt berre slett og beint; korkje Kroting elder Forgylling er no havande meir, og dei framande Treslag er dyrast. Ja, eg sku' gjerna og vera fegen og faa i det nye, fylgja med Tidi og gjera Brigde i Huset i eino; men, ein lyt helst vera rædd aa røyva berre det minste. Kven kann orka no aa Arbeidsfolki betala? Nylege hadde eg Hug til aa gylla Engelen uppatt, Engelen Mikjal, som stend paa Apoteket til Merke, og den fælande Draken, som vind seg ved Fotom; men alt fekk vera so brunt som det er; for Kostnaden skræmde meg fraa det.«'' }}<noinclude><references/></noinclude> tfpb031ledeaejorqvtc8tauh8lzlw5 0 111267 264628 2025-07-04T11:13:45Z Øystein Tvede 3938 Ny side: <pages index="Goethe Hermann og Dorothea.pdf" from=31 to=35 header=1 /> 264628 wikitext text/x-wiki <pages index="Goethe Hermann og Dorothea.pdf" from=31 to=35 header=1 /> tvozp4npix7jblgalhi4tnwf18t8azs 104 111268 264629 2025-07-04T11:55:29Z Øystein Tvede 3938 /* Korrekturlest */ 264629 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Øystein Tvede" /></noinclude><center> ''{{x-større|Euterpe.}} ''{{større|Moder og Son.}} </center> {{ppoem|end=follow|style=width:31em| ''{{Stor initial|S}}oleides samrøddc Mennerne seg imillom. Men Mori gjekk imedan og saag etter Son sin, fyrst der han jamt var van aa hava sin Sess paa Steinbenken framfyre Huset. Nei, han var ikkje der, og leitande gjekk ho daa inn i Stallen og saag, um han stellte dei glupe Hestarne sine, kjøpt deim som Folar han hadde og leit deim ikkje til nokon. Drengen kunde fortelja: han var i Hagarne gjengen. Gjekk ho daa helder snøgt gjenom baae dei langslutte Tuni, framum Fjoset og framum den trauste, timbrade Løda, kom so i Hagen inn, som alt fram aat Bymuren naadde, stigande paa ho laut yver kvar ein Vokster seg fegna, sette Stavar til Rettes, som Apalen studde dei tunge Greinerne paa, og likeins det lavande Pæretre ogso, tok nokre Makkar burt fraa det fræge, sprikjande Kaalet, for ho fer ikkje ærendslaus fram den idsame Kona. No var ho komi heile den lange Hagen til Endes,'' }}<noinclude><references/></noinclude> i1hpr5afdn7hhhn9kx4jxl8v6jydcop