ଉଇକିପାଠାଗାର orwikisource https://or.wikisource.org/wiki/%E0%AC%AA%E0%AD%8D%E0%AC%B0%E0%AC%A7%E0%AC%BE%E0%AC%A8_%E0%AC%AA%E0%AD%83%E0%AC%B7%E0%AD%8D%E0%AC%A0%E0%AC%BE MediaWiki 1.45.0-wmf.6 first-letter ମାଧ୍ୟମ ବିଶେଷ ଆଲୋଚନା ବ୍ୟବହାରକାରୀ ବ୍ୟବହାରକାରୀଙ୍କ ଆଲୋଚନା ଉଇକିପାଠାଗାର ଉଇକିପାଠାଗାର ଆଲୋଚନା ଫାଇଲ ଫାଇଲ ଆଲୋଚନା ମିଡ଼ିଆଉଇକି ମିଡ଼ିଆଉଇକି ଆଲୋଚନା ଛାଞ୍ଚ ଛାଞ୍ଚ ଆଲୋଚନା ସହଯୋଗ ସହଯୋଗ ଆଲୋଚନା ଶ୍ରେଣୀ ଶ୍ରେଣୀ ଆଲୋଚନା ପୃଷ୍ଠା ପୃଷ୍ଠା ଆଲୋଚନା ସୂଚୀ ସୂଚୀ ଆଲୋଚନା TimedText TimedText talk ମଡ୍ୟୁଲ ମଡ୍ୟୁଲ ଆଲୋଚନା 250 12180 58961 58933 2025-06-19T18:58:25Z Ssgapu22 248 58961 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Ssgapu22" /></noinclude><center>{{Xx-larger|'''ବିଶ୍ୱାସ'''}}</center> {{gap}}ଉଦୁଉଦିଆ ଖରାବେଳ ସାଙ୍ଗକୁ ବସନ୍ତର ମୃଦୁ ପବନ ଛାଡ଼ି ଛାଡ଼ି ଯାଉଥାଏ । ଠିକ୍ ଏହି ସମୟରେ ଆମ୍ୱତୋଟା ଭିତରେ ଜୀବନକୁ ବାଜି ଲଗାଇ ଛେଳିଟାଏ ପ୍ରାଣ ବିକଳରେ ଦଉଡ଼ୁଥାଏ । ନା ଥାଏ ବଞ୍ଚିବାର ଆଶା ନା ମରିବାର ଦୁଃଖ ତଥାପି ଦଉଡ଼ୁଥାଏ । ଚିତ୍କାର ଉପରେ ଚିତ୍କାର କରି ଚାଲିଥାଏ; କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତେ ନୀରବ । ଏଇ ତ ସମୟର ରୀତି । ଖାଦ୍ୟ ଖାଦକର ବନ୍ଧନ ଆଉ ଦୁର୍ବଳର ଉପରେ ସବଳର ଅତ୍ୟାଚାର । କିନ୍ତୁ ଏତେ ସବୁ ବିଚରା ଛେଳିଟାଏ ବୁଝିବ ବା କେମିତି ! {{gap}}ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭଲପାଇବା ଭିତରେ ପରିବାର ସହ ଆସିଥାଏ ଦୂରରୁ ଦେଖିଥିବା ଛନଛନ ଦୁବଘାସ ଦିଇଟା ଖାଇବାକୁ । ମା’ ସହ କିଆରି ଭିତରେ ପଶିଥିବା ବେଳେ କିନ୍ତୁ ହେଲା କ’ଣ ! ସତେ ଯେମିତି ତା’ ଦେହର ଲୋଭିଲା କଞ୍ଚା ମାଉଁସଗୁଡ଼ାକୁ ଖାଇବାକୁ ବସିଥିଲେ କିଆବୁଦା ମୂଳେ କୁକୁରଗୁଡ଼ାକ । ଆଉ ସୁଯୋଗ ପାଇବା କ୍ଷଣି ଲମ୍ଫ ମାରିଦେଲେ । ସରିଯାଇଥିଲା ଜୀବନ, ସେମାନଙ୍କର ନଖ ଆଉ ଦାନ୍ତ କବଳରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ ଚିତ୍କାର ଉପରେ ଚିତ୍କାର କଲା ସିନା, ହେଲେ ଭାଗଶେଷ ଶୂନ । {{gap}}ହଠାତ୍ ଦୁଇ ଚାରିଜଣ ମଣିଷଙ୍କର ଶବ୍ଦ ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲା । ବୋଧହୁଏ ମାଲିକ ଆସିଗଲା ! ଟିକେ ଆଶ୍ୱସ୍ତି ଲାଗିଲା, ଗୋଟେ ଦୀର୍ଘଶ୍ୱାସ ନେଇ ରହିବା ବେଳକୁ, କୁକୁର ମଣିଷର ଲଢ଼େଇ । ପରିଣତି ମଣିଷ ଜିତିଲା । କେହିଜଣେ ତାକୁ କୋଳକୁ ନେଲା ଆଉ କ୍ଷତାକ୍ତ ଶରୀରରେ ସ୍ନେହ ଭରା ପରଶ ଦେଲା । ଲାଗିଲା ଜୀବନ ବଞ୍ଚିଗଲା । ଛାତିରେ<noinclude></noinclude> 3sg55ha1xowi83j2xjxw3hvk029kgqx 58962 58961 2025-06-19T18:58:34Z Ssgapu22 248 /* ପ୍ରମାଣିତ କରିବେ */ 58962 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ssgapu22" /></noinclude><center>{{Xx-larger|'''ବିଶ୍ୱାସ'''}}</center> {{gap}}ଉଦୁଉଦିଆ ଖରାବେଳ ସାଙ୍ଗକୁ ବସନ୍ତର ମୃଦୁ ପବନ ଛାଡ଼ି ଛାଡ଼ି ଯାଉଥାଏ । ଠିକ୍ ଏହି ସମୟରେ ଆମ୍ୱତୋଟା ଭିତରେ ଜୀବନକୁ ବାଜି ଲଗାଇ ଛେଳିଟାଏ ପ୍ରାଣ ବିକଳରେ ଦଉଡ଼ୁଥାଏ । ନା ଥାଏ ବଞ୍ଚିବାର ଆଶା ନା ମରିବାର ଦୁଃଖ ତଥାପି ଦଉଡ଼ୁଥାଏ । ଚିତ୍କାର ଉପରେ ଚିତ୍କାର କରି ଚାଲିଥାଏ; କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତେ ନୀରବ । ଏଇ ତ ସମୟର ରୀତି । ଖାଦ୍ୟ ଖାଦକର ବନ୍ଧନ ଆଉ ଦୁର୍ବଳର ଉପରେ ସବଳର ଅତ୍ୟାଚାର । କିନ୍ତୁ ଏତେ ସବୁ ବିଚରା ଛେଳିଟାଏ ବୁଝିବ ବା କେମିତି ! {{gap}}ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭଲପାଇବା ଭିତରେ ପରିବାର ସହ ଆସିଥାଏ ଦୂରରୁ ଦେଖିଥିବା ଛନଛନ ଦୁବଘାସ ଦିଇଟା ଖାଇବାକୁ । ମା’ ସହ କିଆରି ଭିତରେ ପଶିଥିବା ବେଳେ କିନ୍ତୁ ହେଲା କ’ଣ ! ସତେ ଯେମିତି ତା’ ଦେହର ଲୋଭିଲା କଞ୍ଚା ମାଉଁସଗୁଡ଼ାକୁ ଖାଇବାକୁ ବସିଥିଲେ କିଆବୁଦା ମୂଳେ କୁକୁରଗୁଡ଼ାକ । ଆଉ ସୁଯୋଗ ପାଇବା କ୍ଷଣି ଲମ୍ଫ ମାରିଦେଲେ । ସରିଯାଇଥିଲା ଜୀବନ, ସେମାନଙ୍କର ନଖ ଆଉ ଦାନ୍ତ କବଳରୁ ରକ୍ଷା ପାଇବା ପାଇଁ ଚିତ୍କାର ଉପରେ ଚିତ୍କାର କଲା ସିନା, ହେଲେ ଭାଗଶେଷ ଶୂନ । {{gap}}ହଠାତ୍ ଦୁଇ ଚାରିଜଣ ମଣିଷଙ୍କର ଶବ୍ଦ ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲା । ବୋଧହୁଏ ମାଲିକ ଆସିଗଲା ! ଟିକେ ଆଶ୍ୱସ୍ତି ଲାଗିଲା, ଗୋଟେ ଦୀର୍ଘଶ୍ୱାସ ନେଇ ରହିବା ବେଳକୁ, କୁକୁର ମଣିଷର ଲଢ଼େଇ । ପରିଣତି ମଣିଷ ଜିତିଲା । କେହିଜଣେ ତାକୁ କୋଳକୁ ନେଲା ଆଉ କ୍ଷତାକ୍ତ ଶରୀରରେ ସ୍ନେହ ଭରା ପରଶ ଦେଲା । ଲାଗିଲା ଜୀବନ ବଞ୍ଚିଗଲା । ଛାତିରେ<noinclude></noinclude> fvwv93k7b1h4t88z66pzingi1l5u7hj