ଉଇକିପାଠାଗାର orwikisource https://or.wikisource.org/wiki/%E0%AC%AA%E0%AD%8D%E0%AC%B0%E0%AC%A7%E0%AC%BE%E0%AC%A8_%E0%AC%AA%E0%AD%83%E0%AC%B7%E0%AD%8D%E0%AC%A0%E0%AC%BE MediaWiki 1.45.0-wmf.6 first-letter ମାଧ୍ୟମ ବିଶେଷ ଆଲୋଚନା ବ୍ୟବହାରକାରୀ ବ୍ୟବହାରକାରୀଙ୍କ ଆଲୋଚନା ଉଇକିପାଠାଗାର ଉଇକିପାଠାଗାର ଆଲୋଚନା ଫାଇଲ ଫାଇଲ ଆଲୋଚନା ମିଡ଼ିଆଉଇକି ମିଡ଼ିଆଉଇକି ଆଲୋଚନା ଛାଞ୍ଚ ଛାଞ୍ଚ ଆଲୋଚନା ସହଯୋଗ ସହଯୋଗ ଆଲୋଚନା ଶ୍ରେଣୀ ଶ୍ରେଣୀ ଆଲୋଚନା ପୃଷ୍ଠା ପୃଷ୍ଠା ଆଲୋଚନା ସୂଚୀ ସୂଚୀ ଆଲୋଚନା TimedText TimedText talk ମଡ୍ୟୁଲ ମଡ୍ୟୁଲ ଆଲୋଚନା 250 12186 58972 58770 2025-06-22T17:49:11Z Ssgapu22 248 /* ପ୍ରମାଣିତ କରିବେ */ 58972 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ssgapu22" /></noinclude><center>{{Xx-larger|'''ଶୂନ୍ୟସ୍ଥାନ ପୂରଣ'''}}</center> {{Css image crop |Image = Biswash.pdf |Page = 63 |bSize = 366 |cWidth = 300 |cHeight = 249 |oTop = 221 |oLeft = 32 |Location = center |Description = }}<noinclude></noinclude> pacq6mjq2ctxqceb8ec0v4t0xmyqtir 250 12187 58973 58937 2025-06-22T17:50:01Z Ssgapu22 248 /* ପ୍ରମାଣିତ କରିବେ */ 58973 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ssgapu22" /></noinclude>{{gap}}ସତରେ ସମୟ ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର । ଏଇ ବିଚିତ୍ରତା ଭିତରେ ଆମ ତୁମ ଅବସ୍ଥା କ’ଣ କିଛି ବି ବୁଝା ପଡ଼େନି । ଦରିଆର ପାଣି ଯେମିତି ଟାଣି ଭିତରକୁ ନେଇଯାଏ, ଠିକ୍ ସେମିତି ଆଣି କୂଳରେ ଛାଡ଼ି ଦିଏ । ସକାଳ ଆଣେ ସିନା ସୂନେଲି କିରଣ ଆଉ ସେଇ କିରଣ ସଞ୍ଜରେ ରକ୍ତିମ ହୋଇ ଆକାଶକୁ ଛାଡ଼ିଦେଇ ଯାଏ । {{gap}}ବାଲକୋନୀ ପାଖ ଡ୍ରଇଂରୁମ୍‌ରେ ବସି ହାତରେ ଖବର କାଗଜଟା ଧରି ଚା’ ପିଉଥା’ନ୍ତି ଦୁଇ ବନ୍ଧୁ । କିଛି ସମୟର ନୀରବତା ପରେ ଗୋଟେ ଦୀର୍ଘ ନିଶ୍ୱାସ ଛାଡ଼ି ଆକାଶ ବାବୁ କହିଲେ, “ପ୍ରଦୀପ ପୁଅର ଆଜି ଜନ୍ମଦିନ । ଆମ ଦୁଇଜଣଙ୍କୁ କହିଥିଲା ହେଲେ ଯିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ଥିଲେ ବି ଯାଇ ପାରିଲୁନି । କାଇଁ ଓଡ଼ିଶା କାଇଁ ସୁଦୂର ବାଙ୍ଗାଲୋର ! ଏମିତିରେ ବି ତା’ ମାଆ ଦେହ ଖରାପ । ଆମେ ବୁଢ଼ାବୁଢ଼ୀ ଦୁଇଟା ବିଚରା ।” {{gap}}“କ’ଣ ବିଚରା ! ପିଲାଟା ତ ପିଲାଟି ଦିନରୁ ଆଜିଯାଏଁ ବାହାରେ ରହିଲା, ଆଜି କେଉଁ ଘରେ ରହିଥାନ୍ତା ଭଲା । ତୁମେ ଶିଖେଇ ଥିବା ପଥ ଅନୁକରଣ କରୁଛି ।” ଏତିକି କହି ଟେବୁଲ୍ ଉପରୁ ଚା’ କପକୁ ଉଠାଇ ହାତରେ ଧରିଲେ ସାଗର ବାବୁ । {{gap}}“ମୁଁ ବି କ’ଣ କରିଥା’ନ୍ତି? ମୋ କାମର ବ୍ୟସ୍ତତା ସାଙ୍ଗକୁ ତୋ’ ଭାଉଜକୁ ବି ସରକାରୀ ଚକିରିଟା ମିଳିଗଲା । ସରକାରୀ ଚାକିରିକୁ ମନା କେମିତି କରିଥାନ୍ତି । ତା’ ଛଡ଼ା ପ୍ରଦୀପ କଥା ଆଉ କିଏ ବୁଝିଥାନ୍ତା? ଆଜି ସମୟରେ ଲୋକଗୁଡ଼ାକଙ୍କୁ ଭରସା ନାହିଁ । ଆଉ ଏହାରି ଭିତରେ ପ୍ରଥମରୁ ହଷ୍ଟେଲ୍, ପରେ ମେସ୍ ଓ ଆଜି ରୁମ୍‌ରେ ରହି ଚାକିରି କରୁଛି ।” {{gap}}“ହଁ...... ହଁ... ସେ କହୁଥିଲା କୁନି ଛୁଆ କାଳେ ଇଁରାଜୀରେ କ’ଣ ସବୁ ଶିଖିଲାଣି । ଏଇ ବରଷକର ପିଲା ପୁଣି ଇଂରାଜୀ ! ପାଠ କ’ଣ ସେ ଜାଣିବା ଆଗରୁ ପାଠ ! ହଁ.... ଏଥିରେ ତୁମେ ଆମେ ବି କ’ଣ କରିପାରିବା । ଏବେକାର ସିଷ୍ଟମ୍ ତ ଏମିତି; ଜନ୍ମ ହେଉ ହେଉ ପାଠ । ତୁମେ ଦେଖ, ପିଲାଟାକୁ ପିଲାବେଳେ ଯେମିତି<noinclude></noinclude> l540485ptstub137von7m7dpr26egme 250 12188 58974 58938 2025-06-22T17:50:25Z Ssgapu22 248 58974 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Ssgapu22" /></noinclude>କରିଥିଲ ଏବେ ବୁଢ଼ାବୁଢ଼ୀ ବେଳେ ଭୋଗିବନି ତ କିଏ ଭୋଗିବ । କର୍ମମୟ ଜୀବନର କାର୍ଯ୍ୟବ୍ୟସ୍ତତାକୁ ଦର୍ଶାଇ ତୁମେ ସମୟ ଦେଇ ପାରିଲନି । ଏବେ ସେ... । ଧୂଳି ଖେଳ, ମାଆ ସ୍ନେହ, ପରିବାରର ଆଦର୍ଶ ସଂସ୍କାରଠାରୁ ସ୍କୁଲର ଚାରି କାନ୍ଥ ଜ୍ଞାନ ଏତେ ଅଧିକ?” {{gap}}(ବିଷାଦ ଭରା କଣ୍ଠରେ) “ଆଉ ତୁ ପିଲାଙ୍କୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ଦେବା ନାମରେ ଏତେ ଛାଡ଼ି ଦେଲୁ ଯେ ଦୁଇ ଜଣରୁ ଦୁଇ ଜଣ ଯାକ ମ୍ୟାଟ୍ରିକ୍ ବନ୍ଧ ଡେଇଁ ପାରିଲେନି । ଜଣେ ଅଟୋ ଆଉ ଜଣେ ପରିବା ଦୋକାନୀ । ହେଲେ କ’ଣ ହେବ ଦୁଇ ଜଣଯାକ ତୋ’ ସାଥିରେ ଅଛନ୍ତି । ନାତି ନାତୁଣୀଙ୍କ ପାଖରେ ଆନନ୍ଦରେ ରହୁଛୁ । ଛାଡ଼...” {{gap}}ହାତରେ ଜଳଖିଆ ପ୍ଲେଟ୍ ଧରି ପଛ ପାଖରେ ସବୁ କଥା ଶୁଣୁଥିଲା ପ୍ରଦୀପର ମାଆ । ମନ ତଳେ ଥିବା ମା’ର ମାତୃତ୍ୱ, ମନର ବେଦନା ସବୁ ତରଳି ଯାଇ ଆଖିବାଟେ ଲୁହ ହୋଇ ବୋହି ଯାଉଥାଏ ନୀରବରେ । {{gap}}ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଜନ୍ମ ଦିନର ଆସର ଜମିଲା । ବହୁ କୁନି କୁନି ପିଲାମାନେ ସବୁ ଆସିଲେ । କେକ୍ କାଟିଲେ । ବୁଢ଼ାବୁଢ଼ୀ ଦୁଇ ଜଣ ମୋବାଇଲ୍‌ରେ ଭିଡ଼ିଓ କଲିଂ କରି ସିନା ଖୁସି ହେଲେ କିନ୍ତୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେବାପାଇଁ ହାତ ପହଞ୍ଚିଲା ନାହିଁ । ଲୁହ ଭରା ଆଖିରେ ଚାହିଁ ରହିଥିଲେ ଶୂନ୍ୟକୁ । <center><big>'''* * *'''</big></center><noinclude></noinclude> 3s3iv7e8fcl9r874ijkxjwbotq5k82l 58975 58974 2025-06-22T17:50:35Z Ssgapu22 248 /* ପ୍ରମାଣିତ କରିବେ */ 58975 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ssgapu22" /></noinclude>କରିଥିଲ ଏବେ ବୁଢ଼ାବୁଢ଼ୀ ବେଳେ ଭୋଗିବନି ତ କିଏ ଭୋଗିବ । କର୍ମମୟ ଜୀବନର କାର୍ଯ୍ୟବ୍ୟସ୍ତତାକୁ ଦର୍ଶାଇ ତୁମେ ସମୟ ଦେଇ ପାରିଲନି । ଏବେ ସେ... । ଧୂଳି ଖେଳ, ମାଆ ସ୍ନେହ, ପରିବାରର ଆଦର୍ଶ ସଂସ୍କାରଠାରୁ ସ୍କୁଲର ଚାରି କାନ୍ଥ ଜ୍ଞାନ ଏତେ ଅଧିକ?” {{gap}}(ବିଷାଦ ଭରା କଣ୍ଠରେ) “ଆଉ ତୁ ପିଲାଙ୍କୁ ସ୍ୱାଧୀନତା ଦେବା ନାମରେ ଏତେ ଛାଡ଼ି ଦେଲୁ ଯେ ଦୁଇ ଜଣରୁ ଦୁଇ ଜଣ ଯାକ ମ୍ୟାଟ୍ରିକ୍ ବନ୍ଧ ଡେଇଁ ପାରିଲେନି । ଜଣେ ଅଟୋ ଆଉ ଜଣେ ପରିବା ଦୋକାନୀ । ହେଲେ କ’ଣ ହେବ ଦୁଇ ଜଣଯାକ ତୋ’ ସାଥିରେ ଅଛନ୍ତି । ନାତି ନାତୁଣୀଙ୍କ ପାଖରେ ଆନନ୍ଦରେ ରହୁଛୁ । ଛାଡ଼...” {{gap}}ହାତରେ ଜଳଖିଆ ପ୍ଲେଟ୍ ଧରି ପଛ ପାଖରେ ସବୁ କଥା ଶୁଣୁଥିଲା ପ୍ରଦୀପର ମାଆ । ମନ ତଳେ ଥିବା ମା’ର ମାତୃତ୍ୱ, ମନର ବେଦନା ସବୁ ତରଳି ଯାଇ ଆଖିବାଟେ ଲୁହ ହୋଇ ବୋହି ଯାଉଥାଏ ନୀରବରେ । {{gap}}ସନ୍ଧ୍ୟାରେ ଜନ୍ମ ଦିନର ଆସର ଜମିଲା । ବହୁ କୁନି କୁନି ପିଲାମାନେ ସବୁ ଆସିଲେ । କେକ୍ କାଟିଲେ । ବୁଢ଼ାବୁଢ଼ୀ ଦୁଇ ଜଣ ମୋବାଇଲ୍‌ରେ ଭିଡ଼ିଓ କଲିଂ କରି ସିନା ଖୁସି ହେଲେ କିନ୍ତୁ ଆଶୀର୍ବାଦ ଦେବାପାଇଁ ହାତ ପହଞ୍ଚିଲା ନାହିଁ । ଲୁହ ଭରା ଆଖିରେ ଚାହିଁ ରହିଥିଲେ ଶୂନ୍ୟକୁ । <center><big>'''* * *'''</big></center><noinclude></noinclude> spotisva6jndfsmvcogw8mebduog56h