ਵਿਕੀਸਰੋਤ pawikisource https://pa.wikisource.org/wiki/%E0%A8%AE%E0%A9%81%E0%A9%B1%E0%A8%96_%E0%A8%B8%E0%A8%AB%E0%A8%BC%E0%A8%BE MediaWiki 1.45.0-wmf.6 first-letter ਮੀਡੀਆ ਖ਼ਾਸ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਵਰਤੋਂਕਾਰ ਵਰਤੋਂਕਾਰ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਤਸਵੀਰ ਤਸਵੀਰ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਮੀਡੀਆਵਿਕੀ ਮੀਡੀਆਵਿਕੀ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਫਰਮਾ ਫਰਮਾ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਮਦਦ ਮਦਦ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਲੇਖਕ ਲੇਖਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਪੋਰਟਲ ਪੋਰਟਲ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਲਿਖਤ ਲਿਖਤ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਆਡੀਓਬੁਕ ਆਡੀਓਬੁਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਅਨੁਵਾਦ ਅਨੁਵਾਦ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਪੰਨਾ ਪੰਨਾ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਇੰਡੈਕਸ ਇੰਡੈਕਸ ਗੱਲ-ਬਾਤ TimedText TimedText talk ਮੌਡਿਊਲ ਮੌਡਿਊਲ ਗੱਲ-ਬਾਤ 250 6698 196439 196356 2025-06-22T23:05:12Z Taranpreet Goswami 2106 196439 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Taranpreet Goswami" /></noinclude>{{center|{{xx-larger|'''ਮੀਆਂ ਅਬਦੁਲ ਹਕੀਮ ਬਹਾਵਲ ਪੁਰੀ'''}}}} {{gap}}ਏਹ ਕਵੀ ਬਹਾਵਲਪੁਰ ਦੇ ਵਸਨੀਕ ਸਨ। ਏਹਨਾਂ ਨੇ ਅਪਨੀ ਕਿਤਾਬ ਜ਼ੁਲੈਖਾਂ ੧੨੧੮ ਹਿਜਰੀ ਵਿਚ ਲਿਖੀ ਸੀ। ਜਦ ਨਵਾਬ ਬਹਾਵਲ ਖਾਨ ਰਿਆਸਤ ਵਿਚ ਰਾਜ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਰ ਸ਼ਾਹ ਸ਼ਜਾ ਕਾਬਲ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਸੀ ਅਰ ਇੱਸੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੀ ਏਹ ਰਿਆਸਤ ਵ ਭਰਦੀ ਸੀ। {{gap}}ਕਵੀ ਜੀ ਨੇ ਨਾਮ ਮਾੜੂ ਪੰਜਾਬੀ ਵਰਤੀ ਹੈ। ਵਾਰਸੀ ਦਾ ਢੇਰ ਜ਼ੋਰ ਹੈ। ਜਾਮੀ ਦੀ ਜ਼ੁਲੈਖਾਂ ਤੋਂ ਸਾਚਾ ਮਜ਼ਮੂਨ ਲੀਤਾ ਹੈ। ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਬਹੁਤ ਵੀ ਜਾਮੀ ਦੀ ਮਸਨਵੀ ਦੀ ਹੀ ਹੈ, ਫਾਰਸੀ ਦੀ ਵਿਦਿਆ ਚੰਗੀ ਹੈ ਅਰ ਬਾਜੇ ਬੈਂਤ ਨਿਰੋਲ ਫਾਰਸੀ ਵਿਚ ਹੀ ਹਨ ਪਰ ਡੂੰਘੇ ਮਤਲਬ ਦੇ।ਜੀਕਨ:- {{Block center|<poem>ਬਹਾਰੇ ਸੀਨਾ ਅਸ਼ ਦਰ ਖਾਰ ਦਰ ਜੈਬ। ਗੁਲੇ ਨਾਕਸ ਮਹੀਤੇ ਆਲਮ ਉਲ ਗੈਬ॥ ਮਜ਼ਮੂਨ ਜਾਮੀ ਦਾ ਪਰ ਪਦ ਬਦਲੇ ਹੋਏ॥</poem>}} {{gap}}ਜਿਓਂ ੨ ਜਾਮੀ ਦੀ ਜ਼ੁਲੈਖਾਂ ਪੜ੍ਹੋ ਅਰ ਕਵੀ ਜੀ ਦੀ ਰਚਨਾ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰੋ ਤਾਂ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਜ਼ਮੂਨ ਇਕ ਹੀ, ਸਿਰਫ ਹਰਫਾਂ ਦਾ ਹੇਰ ਫੇਰ ਹੈ। ਜੀਕਨ: {{Block center|<poem>ਸਭੇ ਪਿਸਤਾਂ ਦਿਹਾਂ ਉਨਾਜ਼ ਪਿਸਤਾਂ ਤੇ ਰੁਖਸਾਰ ਗੁਲਿਸਤਾਂ ਦਰ ਗੁਲਿਸਤਾਂ॥{{gap}}(ਅ: ਹ ਹਮਾਂ ਪਿਸਤਾਂ ਦਹਾਨੋਂ ਨਾਜ਼ ਪਿਸ਼ਤਾਂ | ਅਜ਼ਾਰੇ ਸ਼ਾ ਗੁਲਸਤਾ ਦਰ ਗੁਲਿਸਤਾਂ॥</poem>}}{{gap}}(ਜਾਮੀ<noinclude>{{center|-੨੧੨-}}</noinclude> gnxz1im1qg2j4esqtf3egdd4ipa7crj 196440 196439 2025-06-22T23:05:44Z Taranpreet Goswami 2106 196440 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Taranpreet Goswami" /></noinclude>{{center|{{xx-larger|'''ਮੀਆਂ ਅਬਦੁਲ ਹਕੀਮ ਬਹਾਵਲ ਪੁਰੀ'''}}}} {{gap}}ਏਹ ਕਵੀ ਬਹਾਵਲਪੁਰ ਦੇ ਵਸਨੀਕ ਸਨ। ਏਹਨਾਂ ਨੇ ਅਪਨੀ ਕਿਤਾਬ ਜ਼ੁਲੈਖਾਂ ੧੨੧੮ ਹਿਜਰੀ ਵਿਚ ਲਿਖੀ ਸੀ। ਜਦ ਨਵਾਬ ਬਹਾਵਲ ਖਾਨ ਰਿਆਸਤ ਵਿਚ ਰਾਜ ਕਰਦੇ ਸਨ ਅਰ ਸ਼ਾਹ ਸ਼ਜਾ ਕਾਬਲ ਦਾ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਸੀ ਅਰ ਇੱਸੇ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੀ ਏਹ ਰਿਆਸਤ ਵ ਭਰਦੀ ਸੀ। {{gap}}ਕਵੀ ਜੀ ਨੇ ਨਾਮ ਮਾੜੂ ਪੰਜਾਬੀ ਵਰਤੀ ਹੈ। ਵਾਰਸੀ ਦਾ ਢੇਰ ਜ਼ੋਰ ਹੈ। ਜਾਮੀ ਦੀ ਜ਼ੁਲੈਖਾਂ ਤੋਂ ਸਾਚਾ ਮਜ਼ਮੂਨ ਲੀਤਾ ਹੈ। ਕਵਿਤਾ ਦੀ ਬਹੁਤ ਵੀ ਜਾਮੀ ਦੀ ਮਸਨਵੀ ਦੀ ਹੀ ਹੈ, ਫਾਰਸੀ ਦੀ ਵਿਦਿਆ ਚੰਗੀ ਹੈ ਅਰ ਬਾਜੇ ਬੈਂਤ ਨਿਰੋਲ ਫਾਰਸੀ ਵਿਚ ਹੀ ਹਨ ਪਰ ਡੂੰਘੇ ਮਤਲਬ ਦੇ।ਜੀਕਨ:- {{Block center|<poem>ਬਹਾਰੇ ਸੀਨਾ ਅਸ਼ ਦਰ ਖਾਰ ਦਰ ਜੈਬ। ਗੁਲੇ ਨਾਕਸ ਮਹੀਤੇ ਆਲਮ ਉਲ ਗੈਬ॥ ਮਜ਼ਮੂਨ ਜਾਮੀ ਦਾ ਪਰ ਪਦ ਬਦਲੇ ਹੋਏ॥</poem>}} {{gap}}ਜਿਓਂ ੨ ਜਾਮੀ ਦੀ ਜ਼ੁਲੈਖਾਂ ਪੜ੍ਹੋ ਅਰ ਕਵੀ ਜੀ ਦੀ ਰਚਨਾ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰੋ ਤਾਂ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਜ਼ਮੂਨ ਇਕ ਹੀ, ਸਿਰਫ ਹਰਫਾਂ ਦਾ ਹੇਰ ਫੇਰ ਹੈ। ਜੀਕਨ: {{Block center|<poem>ਸਭੇ ਪਿਸਤਾਂ ਦਿਹਾਂ ਉਨਾਜ਼ ਪਿਸਤਾਂ ਤੇ ਰੁਖਸਾਰ ਗੁਲਿਸਤਾਂ ਦਰ ਗੁਲਿਸਤਾਂ॥{{gap}}(ਅ: ਹ ਹਮਾਂ ਪਿਸਤਾਂ ਦਹਾਨੋਂ ਨਾਜ਼ ਪਿਸ਼ਤਾਂ | ਅਜ਼ਾਰੇ ਸ਼ਾ ਗੁਲਸਤਾ ਦਰ ਗੁਲਿਸਤਾਂ॥{{gap}}(ਜਾਮੀ</poem>}}<noinclude>{{center|-੨੧੨-}}</noinclude> ddqftgrxpsii5s3gu9c20whki1qwukb 250 6699 196441 196357 2025-06-22T23:15:18Z Taranpreet Goswami 2106 196441 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Taranpreet Goswami" /></noinclude>{{gap}}ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਵਜ਼ਨ ਬਲੋਚਾ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਸਨ ਵੈਨ ਮੇਰੇ ਵਾਲਾ ਹੈ ਅਰ ਹੁਣ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਪੈਹਲੋਂ ਏਹ “ਬੈਹਰ’’ਅਬਦਲ ਹਕੀਮ ਨੇ ਵਰਤੀ। ਪਰ ਇਸਦੀ ਮਬਾਹਰੀ ਗੁਲਾਮ ਰਸੂਲ ਦੇ ਵੇਲੇ ਹੀ ਹੋਈ। ਕਵੀ ਜੀ ਦੇ ਚੋਨਵੇਂ ਬੈਂਤ ਲਿਖਦੇ ਹਾਂ। {{center|ਰੂਪ ਦੀ ਵਡਿਆਈ:}} {{Block center|<poem>ਅਜਬ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਜੋ ਅੰਬਰ ਮੁਬਕ ਪਰਵਰ। ਅਜਬ ਮੂਏ ਸਿਆਹ ਗੈਬੂ ਮੁਅੰਬਰ ਭਲਾ ਜ਼ੁਲਫਾਂ ਅਯਾਨੇ ਨਾਗ ਕਾਲੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਡੰਗਿਆਂ ਜੀਵਨ ਮੁਹਾਲੇ॥ ਲਬਾਂ ਨੇ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦਾ ਖੂਨ ਪੀੜਾ॥ ਤੇ ਨੈਨਾਂ ਨੇ ਕੋਈ ਮਾਜੂਨ ਕੀਤਾ॥ ਅਜਬ ਪੁਰ ਨੂਰ ਦੇਹ ਰੌਸ਼ਨ ਚਿੱਟੇ ਦੰਦ ਹੋਏ ਉਹ ਖੂਬ ਮੁਹਕਮ ਸੱਖਤ ਪੈਵੰਦ॥ ਦੋ ਲੜੀਆਂ ਮੋਤੀਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗ ਜੁੜੀਆਂ ਜੌਹਰੀਆਂ ਇਕ ਸਪੈਦੀ ਸਾਂਗ ਘੜੀਆਂ ਰੁਖ ਉਸਦਾ ਗੋਯਾ ਇਕ ਬਾਗ ਆਹਾ। ਗਲੋਲਾ ਵਿਚ ਉਸ ਦੇ ਜ਼ਾਗ ਆਹਾ॥ ਤਲੋਲੇ ਜੇ ਲਗਾਏ ਸਾਂਗ ਉਸਨੂੰ ਹੋਈ ਕੁਰਬਾਨ ਹਰਮਲ ਵਾਂਗ ਉਸਤੋਂ॥ {{center|ਵਿਛੋੜੇ ਤੇ ਮੌਜੇ ਇਸ਼ਕ:}} ਕਦੇ ਆਹੀਂ ਕਰੇ ਢਾਹੀਂ ਫਿਰਾਕੋਂ। ਕਬਾਬੇ ਦਿਲ ਕੁਨੋਂ ਸੀਨਾ ਹਰਾਤੋਂ॥</poem>}}<noinclude>{{center|-੨੧੩-}}</noinclude> 1o0t0ntssftkqahpfnoucdhalxfhlji 250 6700 196442 196358 2025-06-22T23:19:31Z Taranpreet Goswami 2106 196442 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Taranpreet Goswami" /></noinclude>{{Block center|<poem>ਚੋਲੀ ਨੂੰ ਪਾੜ ਕੇ ਕੀਤਾ ਸੌ ਲੀਰਾਂ ਹਿਜਰ ਇਸ ਦੇ ਕੁਨੋਂ ਖਾਤਰ ਹੈ ਮੀਰਾਂ॥ ਜੁਲਫ ਚਟ ਪਟ ਸੁਟੇ ਸਟ ਹਟ ਹਿਜਰ ਨੂੰ ਕਮਰ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹੋਈ ਕੀਤਾ ਸਬਚ ਨੂੰ ਨਵਾਰਾਂ ਵੰਜਲੀਆਂ ਫਿਰੇ ਸੰਦੋਕੋ। ਆਵੇ ਦਿਲਦਾਰ ਤਾਂ ਏ ਸ਼ੋਚ ਮੁਕੇ ਊਠਾ ਗਲ ਘੁੰਘਰੂ ਖੰਘਾਰ ਲਾਯਾ। ਜਲਾਜਲ ਆਸਮਾਂ ਤੇ ਸ਼ੋਰ ਪਾਯਾ॥੨॥ ਜੰਗੋਲੇ ਖੜੀਆਂ ਘੰਘੋਰ ਲਾਈ। ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਛਿੰਨਿਆਂ ਛਨਕਾਰ ਲਾਈ॥ ੧॥</poem>}} {{Float right|ਏਹ ਵਾਜਿਆਂ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ ਹੈ।}} ਸਵੇਰ ਦਾ ਸਮਾਂ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਹੋਏ ਲਿਖਦੇ ਹਨ: {{Block center|<poem>ਜਦੋਂ ਕਾੳ ਰਾਤ ਦੇ ਪਰਵਾਜ਼ ਕੀਤਾ। ਫ਼ਜ਼ਰ ਵੇਲੇ ਕੁਕੜ ਆਵਾਜ਼ ਕੀਤਾ। ਹੋਯਾ ਆਵਾਜ਼ ਖ਼ਸ਼ ਦੇ ਬੁਲਬਲਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛੇ ਜ਼ਾਹਰ ਹੋਯਾ ਜਲਵਾ ਗਲਾਂ ਦਾ।</poem>}} ਹੋਰ ਚੰਗੇ ਬੈਂਤ। ਜੁਲੇਖਾਂ ਦਾ ਰੂਪ:- {{Block center|<poem>ਕੀ ਹੋਸੀ ਮਾਹ ਬਲਕ ਉਹ ਆਫਤਾਬੇ। ਜੋ ਹੈ ਜਿਸਤੋਂ ਆਫਤਾਬ ਅੰਦਰ ਹਜਾਬੇ ਪਰੀ ਦੀ ਗਲ ਉਸੇ ਗਲ ਗਲ ਨਾ ਭਾਵੇ। ਪਰੀ ਦੀ ਗਲ ਉਸੇ ਗਲ ਵੰਜੇ ਤੇ ਗਲ ਨਾ ਆਵੇ॥ ਜੇ ਵਖੇ ਹੋਰ ਉਸਦੇ ਨੂਰ ਤਾਈਂ। ਰਹੇ ਮਜਨ ਤੇ ਮਫਤੂੰ ਹੋ ਉਥਾਈਂ॥</poem>}}<noinclude>{{center|-੨੧੪-}}</noinclude> ijq9myjan3mtezhrz2m2bgic3wde86y 196443 196442 2025-06-22T23:20:34Z Taranpreet Goswami 2106 196443 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Taranpreet Goswami" /></noinclude>{{Block center|<poem>ਚੋਲੀ ਨੂੰ ਪਾੜ ਕੇ ਕੀਤਾ ਸੌ ਲੀਰਾਂ ਹਿਜਰ ਇਸ ਦੇ ਕੁਨੋਂ ਖਾਤਰ ਹੈ ਮੀਰਾਂ॥ ਜੁਲਫ ਚਟ ਪਟ ਸੁਟੇ ਸਟ ਹਟ ਹਿਜਰ ਨੂੰ ਕਮਰ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹੋਈ ਕੀਤਾ ਸਬਚ ਨੂੰ ਨਵਾਰਾਂ ਵੰਜਲੀਆਂ ਫਿਰੇ ਸੰਦੋਕੋ। ਆਵੇ ਦਿਲਦਾਰ ਤਾਂ ਏ ਸ਼ੋਚ ਮੁਕੇ ਊਠਾ ਗਲ ਘੁੰਘਰੂ ਖੰਘਾਰ ਲਾਯਾ। ਜਲਾਜਲ ਆਸਮਾਂ ਤੇ ਸ਼ੋਰ ਪਾਯਾ॥੨॥ ਜੰਗੋਲੇ ਖੜੀਆਂ ਘੰਘੋਰ ਲਾਈ। ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਛਿੰਨਿਆਂ ਛਨਕਾਰ ਲਾਈ॥ ੧॥</poem>}} {{gap}}{{gap}}ਏਹ ਵਾਜਿਆਂ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ ਹੈ। {{gap}}ਸਵੇਰ ਦਾ ਸਮਾਂ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਹੋਏ ਲਿਖਦੇ ਹਨ: {{Block center|<poem>ਜਦੋਂ ਕਾੳ ਰਾਤ ਦੇ ਪਰਵਾਜ਼ ਕੀਤਾ। ਫ਼ਜ਼ਰ ਵੇਲੇ ਕੁਕੜ ਆਵਾਜ਼ ਕੀਤਾ। ਹੋਯਾ ਆਵਾਜ਼ ਖ਼ਸ਼ ਦੇ ਬੁਲਬਲਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛੇ ਜ਼ਾਹਰ ਹੋਯਾ ਜਲਵਾ ਗਲਾਂ ਦਾ।</poem>}} {{gap}}ਹੋਰ ਚੰਗੇ ਬੈਂਤ। ਜੁਲੇਖਾਂ ਦਾ ਰੂਪ:- {{Block center|<poem>ਕੀ ਹੋਸੀ ਮਾਹ ਬਲਕ ਉਹ ਆਫਤਾਬੇ। ਜੋ ਹੈ ਜਿਸਤੋਂ ਆਫਤਾਬ ਅੰਦਰ ਹਜਾਬੇ ਪਰੀ ਦੀ ਗਲ ਉਸੇ ਗਲ ਗਲ ਨਾ ਭਾਵੇ। ਪਰੀ ਦੀ ਗਲ ਉਸੇ ਗਲ ਵੰਜੇ ਤੇ ਗਲ ਨਾ ਆਵੇ॥ ਜੇ ਵਖੇ ਹੋਰ ਉਸਦੇ ਨੂਰ ਤਾਈਂ। ਰਹੇ ਮਜਨ ਤੇ ਮਫਤੂੰ ਹੋ ਉਥਾਈਂ॥</poem>}}<noinclude>{{center|-੨੧੪-}}</noinclude> rnm9qe6syelapeobn5klnngz3cc6kvp 196444 196443 2025-06-22T23:21:08Z Taranpreet Goswami 2106 196444 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Taranpreet Goswami" /></noinclude>{{Block center|<poem>ਚੋਲੀ ਨੂੰ ਪਾੜ ਕੇ ਕੀਤਾ ਸੌ ਲੀਰਾਂ ਹਿਜਰ ਇਸ ਦੇ ਕੁਨੋਂ ਖਾਤਰ ਹੈ ਮੀਰਾਂ॥ ਜੁਲਫ ਚਟ ਪਟ ਸੁਟੇ ਸਟ ਹਟ ਹਿਜਰ ਨੂੰ ਕਮਰ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹੋਈ ਕੀਤਾ ਸਬਚ ਨੂੰ ਨਵਾਰਾਂ ਵੰਜਲੀਆਂ ਫਿਰੇ ਸੰਦੋਕੋ। ਆਵੇ ਦਿਲਦਾਰ ਤਾਂ ਏ ਸ਼ੋਚ ਮੁਕੇ ਊਠਾ ਗਲ ਘੁੰਘਰੂ ਖੰਘਾਰ ਲਾਯਾ। ਜਲਾਜਲ ਆਸਮਾਂ ਤੇ ਸ਼ੋਰ ਪਾਯਾ॥੨॥ ਜੰਗੋਲੇ ਖੜੀਆਂ ਘੰਘੋਰ ਲਾਈ। ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਛਿੰਨਿਆਂ ਛਨਕਾਰ ਲਾਈ॥ ੧॥ {{gap}}ਏਹ ਵਾਜਿਆਂ ਤੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਨਕਸ਼ਾ ਹੈ।</poem>}} {{gap}}ਸਵੇਰ ਦਾ ਸਮਾਂ ਬੰਨ੍ਹਦੇ ਹੋਏ ਲਿਖਦੇ ਹਨ: {{Block center|<poem>ਜਦੋਂ ਕਾੳ ਰਾਤ ਦੇ ਪਰਵਾਜ਼ ਕੀਤਾ। ਫ਼ਜ਼ਰ ਵੇਲੇ ਕੁਕੜ ਆਵਾਜ਼ ਕੀਤਾ। ਹੋਯਾ ਆਵਾਜ਼ ਖ਼ਸ਼ ਦੇ ਬੁਲਬਲਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛੇ ਜ਼ਾਹਰ ਹੋਯਾ ਜਲਵਾ ਗਲਾਂ ਦਾ।</poem>}} {{gap}}ਹੋਰ ਚੰਗੇ ਬੈਂਤ। ਜੁਲੇਖਾਂ ਦਾ ਰੂਪ:- {{Block center|<poem>ਕੀ ਹੋਸੀ ਮਾਹ ਬਲਕ ਉਹ ਆਫਤਾਬੇ। ਜੋ ਹੈ ਜਿਸਤੋਂ ਆਫਤਾਬ ਅੰਦਰ ਹਜਾਬੇ ਪਰੀ ਦੀ ਗਲ ਉਸੇ ਗਲ ਗਲ ਨਾ ਭਾਵੇ। ਪਰੀ ਦੀ ਗਲ ਉਸੇ ਗਲ ਵੰਜੇ ਤੇ ਗਲ ਨਾ ਆਵੇ॥ ਜੇ ਵਖੇ ਹੋਰ ਉਸਦੇ ਨੂਰ ਤਾਈਂ। ਰਹੇ ਮਜਨ ਤੇ ਮਫਤੂੰ ਹੋ ਉਥਾਈਂ॥</poem>}}<noinclude>{{center|-੨੧੪-}}</noinclude> glhrowqwefellg4cgxgydt9t2fm1rsf 250 6701 196445 196359 2025-06-22T23:24:36Z Taranpreet Goswami 2106 196445 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Taranpreet Goswami" /></noinclude>ਯੂਸਫ ਦਾ ਰੂਪ:- {{Block center|<poem>ਡਿਠਾ ਨਾ ਜੋ ਹੁਸਨ ਦੀ ਬੋਹਰ ਦੀ ਝਲ॥ ਗਿਆ ਝੁਲ ਝੁਲ ਗਿਆ ਝੁਲ ਝੁਲ ਗਿਆ ਝੁਲ॥ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਦੇ ਨਾਗਾਂ ਨੇ ਪਾਏ ਅਜਬ ਵਲ। ਡੰਗਨ ਵਲ ਵਲ, ਡੰਗਨ ਵਲ ਵਲ ਡੰਗਨ ਵਲ॥</poem>}} {{gap}}ਕਵੀ ਜੀ ਨੇ ਅਪਨੀ ਰਚਨਾਂ ਵਿਚ “ਚਲੋ ਅਬਦੁਲ ਹਕੀਮਾ ਤਾਂ ਚਲਾਈ" ਤੁਕ ਨੂੰ “ਤਕੀਆ ਕਲਾਮ' ਬਨਾਇਆ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਨਵਾਂ ਹਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਪੈਹਲੋਂ ਏਹੀ ਤੁਕ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲਾ ਵੀ ਇਸ ਬੇਸਵਾਦਲੀ ਤੁਕ ' ਤੋਂ ਥੱਕ ਤੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਵੀ ਜੀ ਦੀ ਬੋਲੀ, ਪੱਛਮੀ ਪੰਜਾਬੀ ਹੈ ਅਰ ਸਿੰਧੀ ਨਾਲਵੀ ਟੱਕਰ ਖਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਈ ਥਾਵਾਂ ਡਿਠੋਸ, ਦਿਤੋਸੁ, ਕੀਤੁਸ ਆਸ ਆਦਿ ਪਦ ਵਰਤੇ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਰਚਨਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀ ਦੇ ਖਜ਼ਾਨੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਵਧਾਇਆ ਨਹੀਂ, ਅੰਤਲੇ ਬੈਂਤਾਂ ਤੋਂ ਪਤਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਵੀ ਜੀ ‘ਮੁਅਲਮ” ਅਥਵਾ ਮੁੰਡੇ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਨ:- {{Block center|<poem>ਪੜਾਯੋ ਨਾਮ ਰੱਬ ਸਨ ਦੇ ਇਲਮ ਬੌਹੜਾ। ਹੋਵੇ ਜੋ ਕਦਰ ਤੈਨੂੰ ਇਲਮ ਬੌਹਤਾ॥ ਮਗਰ ਇਕ ਤੌਰ ਮੈਨੂੰ ਯਾਦ ਰਖਨਾਂਨਾਂ॥ ਕਮੀਨਾਂ ਤੇ ਅਸੀਲਾਂ ਨੂੰ ਪਰਖਨਾਂਨਾਂ॥ ਸਬਕ ਗੁਮਰਾਹ ਸਗ ਨੂੰ ਨਾਂ ਪੜ੍ਹਾਈਨਾਂ॥ ਕਤੇ ਤੋਂ ਲਿੰਗ ਅਪਨਾ ਨਾ ਚਰਾਈਂਨਾਂ॥ ਕਮੀਨਾਂ ਆਕਬੜ ਹੋਵੇ ਕਮੀਨਾਂ॥ ਜੋ ਰਖਸੀ ਨਾਲ ਉਸਤਾਦਾਂ ਦੇ ਕੀਨਾ॥</poem>}} {{gap}}ਕਵੀ ਜੀ ਕਿਸੇ ਸ਼ਗਿਰਦ ਦੇ ਸਤਾਏ ਹੋਏ ਏਹ ਲਿਖਦੇ ਦਿਸਦੇ ਹਨ।<noinclude>{{center|-੨੧੫-}}</noinclude> iqul0gfmqyqo4myd651a3csyfavr7ul 250 6702 196446 196360 2025-06-22T23:26:23Z Taranpreet Goswami 2106 196446 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Taranpreet Goswami" /></noinclude>{{center|{{xx-larger|'''ਮੀਆਂ ਨੇ ਰੋਜ਼'''}}}} {{gap}}ਮੀਆਂ ਮੁਹੰਮਦ ਬਖਸ਼ ਤਖੱਲਸ “ਨੌ ਰੋਜ਼” ਮੁਲਤਾਨੀ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਵੀ ਹੋਏ ਹਨ। ਏਹ ਮੁਬਾਰਕ ਪੁਰ ਰਿਆਸਤ ਬਹਾਵਲ ਪੁਰ ਦੇ ਵਸਨੀਕ ਸਨ।ਏਹਨਾਂ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਕਾਫੀਆਂ ਤੇ ਡੇਹੁੜਿਆਂ ਵਿਚ ਹੈ ਅਰ ਮੁਲਤਾਨੀ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨ ਇਸ ਨੂੰ ਬੜੀ ਕਦਰ ਨਾਲ ਵੇਖਦੇ ਹਨ॥ {{gap}}ਕਵਿਤਾ ਦਾ ਰੰਗ ਕੁਝ ਕੁਝ ਸੂਫੀਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਦਾ ਹੈ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਰਸ ਵੀ ਚੰਗਾ ਬੱਧਾ ਹੈ, ਡੇਉੜੇ ਹਾਸ਼ਮ ਨਾਲ ਮਿਲਦੇ ਜੁਲਦੇ ਹਨ | ਏਹਨਾਂ ਨੇ ਚੋਖੀ ਕਵਿਤਾ ਲਿਖੀ ਅਰ ਇਕ ਦੀਵਾਨ ਵੀ ਬਨਾਇਆ, ਫਾਰਸੀ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਨਮੂਨੇ ਤੇ ਬੋਲੀ ਸਾਫ ਸੁਥਰੀ ਮੂਲਤਾਨੀ ਹੈ। ਵੰਨਗੀ:{{center|ਦੋਹੜੇ}} {{Block center|<poem>ਸੂਲੀ ਚੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਅੜਨ ਕਨੋਵੇਂ ਜਿੱਥੇ ਸਾਂਗ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਅੜਦੇ, ਦੂਰ ਨਾ ਖੜਦੇ। ਝਲ ਝਲ ਚੋਟਾਂ ਚਾਟਾਂ - ਮੂੰਹ ਤੇ ਜ਼ੋਰੀ ਜ਼ੋਰ ਛੜਦੇ, ਦੂਰ ਨ ਖੜਦੇ। ਹਿਕ ਵਜ਼ਕੀ ਮਾਹਬੂਬਾਂ ਦੇ ਬਿਯਾ ਦੁੱਖ ਦੁੱਖ ਝੜ ਝੋਲੀ ਵੜਦੇ, ਦੂਰ ਨ ਖੜਦੇ। ਸਿਕ ਸਾਂਵਲ ਦੀ ਸਾੜੇ ਨਿੱਤ ਦਿਲ ਝਬਦੇ ਸੀਨੇ ਸੜਦੇ ਨ ਖੜਦੇ। ਸਿਕ ਸੁਨਾਇਆ ਉਭਾ ਦੂਰ ਦੂਰ ਸਾਂਗ ਪਿਉਸੇ ਲੰਮੇ, ਡੇਖੋ ਸਮੇਂ। ਦਿਲ ਕੌਂ ਦੋਸਤ ਨ ਘਨ ਦੇ ਤੋੜੇ ਡੇਵਾ ਬਾਝ ਦਰੱਮੇ ਡੇਖੋ ਸਮੇਂ।ਕਬ ਛੋੜੇ ਸੰਗਸੰਗੀਆਂ ਦੇ ਕਥ ਛੋਡ਼ੇ ਜਾਏ ਜੱਥੇ, ਵੇਖੋ ਸਮੇਂ। ਏ ਰੌਲੇ ਗਲ ਪਾਵੇ ਮੋਠੜੇ ਗੋਲ ਕਵਾਰੀ ਕੰਨੇਂ ਵੇਖੋ ਸਮੇਂ।</poem>}}<noinclude>{{center|-੨੧੬-}}</noinclude> j2oyw2vf5k40gw24aq5eapzhunwgyx2 250 6703 196447 196361 2025-06-22T23:29:32Z Taranpreet Goswami 2106 196447 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Taranpreet Goswami" /></noinclude>{{Block center|<poem>ਸੱਸੀ ਜਾਂਦੀ ਚੰਦਰ ਜੇਹੀ ਪਰ ਇਸ਼ਕ ਪਵਾਏ ਖੱਟੇ। ਵੱਟੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੂਲ ਨਾ ਲੱਗਨ ਮਾਸਾ ਰੱਤੀ ਨਾ ਪੱਟੇ॥ ਪੱਟੇ ਵਾਲੇ ਤੇ ਫੁਲਵਾਲੇ ਪਾਵੇ ਮੌਜ਼ ਦੇ ਵਟੇ। ਪਏ ਨਾ ਨੌ ਰੌਜ਼ ਸੱਸੀ ਤੋੜੇ ਸਿਰ ਪੌਨ ਲੱਖ ਵੱਟੇ। ਇਕ ਲੋਕਾਂ ਦੇ <ref>ਤਿਨਾੜੇ, ਨਿਹੋਰੇ। </ref>ਤਘਨੜੇ ਬੇਈਆ ਬਿਰਹੋਂ ਦੀ ਭਾਂਹੀਂ ਬੱਲੀਆਂ। ਸੜ ਗਿਆ ਬਦਨ ਸੜੀਂਦਾ ਮੈ ਸੈ ਸੇਕ ਹਵਾੜਾਂ ਝੱਲੀਆਂ। ਯਾਰ ਨਾ ਆਣ ਸੁਹਾਈਆਂ ਅਸਲੋਂ ਸ਼ੈਹਰ ਸਾਡੇ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ। ਵੇਂਦੇ ਮਿਨਤ ਕਰੇਂਦੇ ਥਕ ਗਈਆਂ ਰੋਜ਼ ਪੈਰਾਂ ਦੀਆਂ ਤਲੀਆਂ। ਨੌ ਰੌਜ਼ ਆਨ ਸੁਹਾਏ ਹਾ ਹਿਕ ਵਾਰ ਜਵਾਨੀਆਂ ਛਲੀਆਂ।</poem>}} {{gap}}ਹਾਸ਼ਮ ਦਾ ਰੰਗ ਹੈ। ਕਹੀ ਸੋਹਣੀ ਕਵਿਤਾ ਹੈ: {{Block center|<poem>ਮਾਹੀ ਮਿਠੜਾ ਕੋਲ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਦੌੜੇ ਵੇਸ ਕਰੇਸਾਂ ਕ ਡਖਲੇਸਾਂ। ਮੈਲੇ ਵੇਸ ਲਹੇਸਾ ਦਹੂਸ ਜਟੇ ਪੁਛਸਨ ਬੈਸਾਂ ਕਰ ਡਖਲੇਸਾਂ। ਦਿਲਬਰ ਕੌਨ ਵਿਚ ਗੋਸ਼ ਦਿਲਦੇ ਜਾਂਞੀ ਹੂਰ ਬਲਹੇਸਾਂ ਕਰ ਖਲੇਸਾਂ। ਦੁਸ਼ਮਨ ਦੂਤੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕੁੰ ਹਿਕ ਨੋਂਹ ਨਾ ਲੇਖਨ ਡੇਸਾਂ। ਨੌ ਰੋਜ਼ ਏਹੋ ਦਰਦ ਦਰਦਾ ਮੈਂ ਮਿਠੜੀਆਂ ਸਿਰ ਚਲੇਸਾਂ ਕਰ ਝਖਲੇਸਾਂ। ਥੇਈ ਬੇ ਅਮਲੀ ਕਮਲੀ ਹਿਕੋ ਤੌਖ ਮਹੱਬਤ ਪਾਵਾਂ ਨੌ ਰੋਜ਼ ਹੱਥ ਸੋਹਣਿਆਂ ਦੇ ਵੰਞ ਬਾਝ ਖਰੀਦ ਵਖਾਵਾਂ। ਕਿਸਮਤ ਸਾਂਗ ਬਨਾਏ ਆ ਵਲ ਨੈਨ ਨੈਨਾਂ ਦੋ ਵੇਖਨ। ਮੂੰਝ ਕੁਣੋਂ ਤਨ ਤਰੁਦਨ ਦੀਦਾ ਰਾਹ ਸਜਨਾ ਦਾ ਵੇਖਨ। ਤਾਂਘ ਸਤਾਈਆਂ ਦਿਲੀਂ ਅਸਾਡੀਆਂ ਨਿਤ ਪਤਨਾਂ ਦੇ ਵੇਖਨ॥</poem>}}<noinclude>{{center|-੨੧੭-}} {{rule}}</noinclude> 6oge0fhotvqf4yxmqeu0zvgi92a6uzl 250 6704 196448 196362 2025-06-22T23:35:24Z Taranpreet Goswami 2106 196448 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Taranpreet Goswami" /></noinclude>{{Block center|<poem>ਸੂਲ ਪਏ ਸਿਰ ਪੁਰ ਮੈਂਡੇ ਬਧ ਇਸ਼ਕ ਚੁਆਈਆਂ ਪੰਡਾਂ। ਪੈਰੀਂ ਖਾਰ ਤੇ ਬਾਰ ਬਿਰਹੋਂ ਖਾਣੀ ਹਥ ਲਵਾਈਆਂ ਕੰਡਾਂ। ਤੰਦ ਫਰਾਕ ਨ ਪਾਵਨ ਛੇਵੇ ਸੌ ਸੌ ਗੰਡ ਪਲੰਡਾਂ। ਨੇਂਹੁ ਨੌ ਰੋਜ਼ ਮਹਾਂਗਾ ਤੋੜੇ ਤਰੁਟੇ ਤਾਂ ਵਲ ਗੰਡਾਂ।</poem>}} {{gap}}ਏਹ ਕਵੀ ਫਾਰਸੀ ਦੇ ਚੰਗੇ ਜਾਨੂੰ ਸਨ ਇਸ ਕਰਕੇ ਏਹਨਾਂ ਅਪਨੀ ਕਵਿਤਾ ਨੂੰ ਫਾਰਸੀ ਦੀ ਰੰਙਨ ਦਿਤੀ ਹੈ ਅਰ ਕਿਧਰੇ ਵਜ਼ਨ ਵੀ ਗਜ਼ਲ ਦਾ ਵਰਤਿਆ। ਜੰਕਨ: {{Block center|<poem>ਰੁੜ ਆਈ ਰੁਖਸਾਰ ਚਮਨ ' ਤੇ ਗੁਲ ਫੂਲ ਖਿਲੇ ਤਾਜ਼ੇ ਗੁੰਚਾ ਤੰਗ ਤੇ ਰੰਗ ਗੁਲਾਬੀ ਗਇਆ ਨਰਗਸ ਨਾਜ਼ੇ। ਬਲ ਬੁਲ ਥਈ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਸੁਨਾਏ ਐਨ ਵਸਾਲ ਆਵਾਜ਼ੇ। ਦਾਇਮ ਦਰਦ ਮੰਦਾ ਕੌਂ ਐਂਵੇ ਨਾਜ਼ ਦੇ ਨਾਲ ਨਿਯਾਜ਼ੇ। ਨੌਬਤ ਇਸ਼ਕ ਹਰ ਇਜ਼ਹਾਰੇ ਨਿਡ ਨਿਡ ਨੌ ਆਗਾਜ਼ੇ। ਨੌ ਰੋਜ਼ਾ ਐ ਇਸ਼ਕ ਕਦੀਮੀ ਦਰ ਦਰਸਾਂ ਦਮ ਬਾਜ਼ੇ॥</poem>}} {{gap}}ਗਜ਼ਲ ਤੇ ਬਨਾਈ, ਪਰ ਅਲੂਨੀ ਖਿਚੜੀ ਕਰ ਵਖਾਈ, ਨਾ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਸਵਾਦ ਨਾਂ ਸੁਨਣ ਵਾਲੇ ਨੂੰ। ਨੌ ਰੋਜ਼ ਹੋਰਾਂ ਦਾ ਜ਼ੋਰ ਡੋਹੜਿਆਂ ਵਿਚ ਈ ਹੈ। ਏਹਨਾਂ ਨੇ ਕਾਫੀਆਂ ਵੀ ਲਿਖੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਅੰਤਕ ਪਦ ਵੱਖਰੇ ਢੰਗ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਹਨ ਪੰਜਾਬੀ ਕੰਨ ਨੂੰ ਰਸ ਘਟ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਮੁਲਤਾਨੀ ਮੋਹਤ ਫਾਰਸੀ ਪਦ ਵੀ ਢੇਰ ਵਰਤਨ ਕਰਕੇ ਸਵਾਦ ਉਡ ਗਿਆ॥ ਵੰਨਗੀ ਕਾਫੀਆਂ:— {{Block center|<poem>ਪਈ ਬਾਰੇ ਸ਼ੁਮਾਲ ਦੀ ਲੁਰਿਕ ਲੁਕ। ਲੰਘ ਆਵਨ ਬਦਲੇ ਸੂਚਕ ਸੂਰਕ॥ ਅਖੀਂ ਤੱਕੀਆਂ ਵਲ ਵਲ ਫੁਰਕ ਫੁਰਕ।</poem>}}<noinclude>{{center|-੨੧੮-}}</noinclude> k1xx7ov7ct8pr11df61ntenn22zgpq4 250 6705 196449 196363 2025-06-22T23:36:34Z Taranpreet Goswami 2106 196449 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Taranpreet Goswami" /></noinclude>{{Block center|<poem>ਲਗੇ ਬਦਲ ਗੱਜਨ ਆਈ ਸਾਵਨ ਰੁਤ ਇਕ ਵਾਰ ਮੋਹਨ ਤੇ ਥਈਂ ਚਿਕ ਚਿਕ। ਰਲ ਟੂਰਨ ਸਈਆਂ ਸਭ ਢਿਲਕ ਛਿਲਕ ਮਿਠੀ ਦਿਲ ਕੌਂ ਸਿਕ ਤੈਂ ਯਾਰ ਦੀ ਛਿਕ। ਕਰ ਸਾਂਗ ਮਿਲਨ ਆਈ ਸਾਵਨ ਰੁਤ॥</poem>}} {{Block center|<poem>ਪੜਨੋ, ਜੀਵੇਂ ਪਾਰ ਲੰਘਾ, ਬੇੜੀ ਵਾਲਿਆ ਮੀਰ ਮਲਾਹ। ਵੰਞਣਾ ਯਾਰ ਦੀ ਝੋਕ ਜ਼ਰੂਰ, ਲੰਘਣਾ ਸਾਂਕੋ ਪੈਹਲੜੇ ਪੂਰ, ਨਾ ਕਰ ਝਗੜਾ ਵੰਜ ਉਠਾ॥ ਲੰਘ ਪਾਰੋਂ ਦਿਲਦਾਰ ਦੇ ਵੈਸਾਂ, ਜਿਥੋਂ ਕਬ ਤੋਂ ਤੌਂ ਯਾਦ ਕਰੈਸਾਂ, ਅਜਨ ਦੀ ਹਨ ਥੀਸੋ ਵਾਲਾ॥ ਜੀਵੇਂ ਬੇੜੀ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ, ਵੈਹਨੇ ਵੈਹਨ ਨ ਗਾਲ ਹਮੇਬਾਂ, ਵੇਹਲਕ ਸਾਕੋ ਪਾਰ ਪੌਂਚਾ॥ ਵੰਜ ਤੇਚਪੇ ਸੰਭਲ ਤੇ ਚੋਲੀ, ਸਾਕੋਂ ਅੱਧ ਦਰਿਆ ਨਾ ਰੋਲੀ, ਹੈ ਗਲ ਤੈਂਡੇ ਲਾਜ ਏਹਾ॥ ਤੂੰ ਸਰਦਾਰ ਪਤਨ ਦਾ ਸਾਈਂ, ਸਾਕੌਂ ਕੰਦੀ, ਪਾਰ ਪੌਂਚਾਈ, ਡੇਸੀ ਤਾਂ ਕੈੰ ਅਜਰ ਖੁਦਾ। ਪੱਤਨ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਆਸੋਂ ਵੈਸਂ, ਪਏ ਭਿੜ ਤੇ ਵਝ ਪੈਰ ਨ ਡੇਸੌਂ, ਭੇਖੀ ਸਾਡਾ ਜੁਹਟ ਵਫਾ। ਮੀਰ ਮਲਾਂਹ ਹੈਂ ਚੰਦਲ ਝਨਾਂ ਦਾ, ਸੂਹਾਂ ਸਾਡੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਡੇਹਾਂ ਦਾ, ਆ ਵਿਛੜੇ ਕੌ ਦੋਸਤ ਮਲਾ। ਜੇ ਨੌ ਰੋਜ਼ ਕੌ ਥੋੜਾ ਲਾਵੇਂ, ਚੜ੍ਹਦੇ ਸਾਨੂੰ ਪਾਰ ਪੁਚਾਵੇਂ, ਡੇਖਾਂ ਦਿਲਬਰ ਨਾਲ਼ ਅਦਾ॥</poem>}} {{gap}}ਕੇਹਾ ਸੋਹਨਾ ਰੰਗ ਬੱਧਾ ਹੈ। ਪੱਤਨ ਤੇ ਮਲਾਹ ਅਗ ਅਰਜ਼ੋਈ, ਦਿਲ ਦੀ ਤਾਂਘ ਪਿਆਰੇ ਨੂੰ ਮਿਲਨ ਦੀ, ਛੇਤੀ ਪਾਰ ਲੰਘਨ ਦੀ ਛਿਕ ਨੂੰ ਕੇਹੀ ਸੋਹਣੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਭਾਇਆ ਹੈ। {{Block center|<poem>ਮੰਨ ਸਾਡੀ ਦਿਲਬਰ ਯਾ ਸਲਾਹ, ਨਾ ਫੇਰ ਮੰਡ ਹੋ ਖਖ੍ਵਾਰ ਮਲਾਰ॥</poem>}}<noinclude>{{center|-੨੧੯-}}</noinclude> 4bnymvjd0upx621q4udwxwry6igfax0 250 6706 196450 196364 2025-06-22T23:37:58Z Taranpreet Goswami 2106 196450 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Taranpreet Goswami" /></noinclude>{{Block center|<poem>ਧੱਮੀ ਰਾਤ ਤੇ ਸੇਜ ਤਿਆਰ ਹੋਵੇ, ਹਿੱਕੇ ਢੰਗ ਤੇ ਸੰਗ ਸੰਗਾਰ ਹੋਵੇ, ਯਾ ਲਟ ਪਟ ਬੋਸ ਕਨਾਰ ਹੋਵੇ, ਚ ਕਰੋ ਇਕ ਵਾਰ ਸਲਾਹ॥ ਲਿਖਿਆ ਹੋਸੀ ਕਿਸਮਤ ਮਾੜੀ ਕੌ, ਚਸੀ ਵਾੜਾ ਮੌਲਾ ਸਾੜੀ ਕੋਂ, ਹੈ ਜੀਵਨ ਗੇੜ ਉਜਾੜੀ ਕੌ, ਯਾ ਤਾ ਮਾਰਨ ਹੈ ਤਲਵਾਰ ਸਲਾਹ॥ ਨੌ ਰੋਜ਼ ਜੇ ਕਿਸਮਤ ਫੇਰ ਫਿਰੀ, ਹਨ ਸਾਂਵਲ ਸਾਡੇ ਨਿਰੀ ਪਰੀ ਏਹੋ ਦਾ ਚਾਜੇ ਨਾ ਫੇਰ ਫਿਰੀ, ਕਰੇ ਅਸਲੋਂ ਪੀੜ ਪਿਆਰ ਸਲਾਹ॥ ਠਮ ਠਮ ਕਰ ਆਏ ਮਾਹ ਬਦਰ, ਜ਼ਰਾ ਖੂਬ ਨਿਗਰ ਦਰ ਹਰ ਲਹਰ ਕਿਆ ਜੁਲਫ਼ ਦੇ ਪੇਚ ਅਵੱਲੜੇ ਨੀ, ਕਿਆ ਵਲ ਵਲ ਛਲ ਛਲ ਛੱਲੜੇ ਨੀ। ਹਰ ਵੇਲੜੇ ਜਾਦੂ ਭਲੜੇ ਨੀ, ਹੱਥ ਲਾਵੇਂ ਡੇਖਾਂ ਫ਼ਿਕਰ ਕਰ ਕਰ | ਮੱਥੇ ਮਾਂਗ ਸੰਧੂਰੀ ਲਾਲੜੇ ਨੀ, ਕੰਨੀ ਪੁਰ ਪੁਰ ਦਿਨੇ ਵਾਲੜੇ ਨੀ। ਕਿਆ ਸਬਜ਼ੇ ਅਬਰੂ ਵਾਲੜੇ ਨੀ, ਵਾਹ ਨਕਸ਼ ਮੋਹਨ ਦਿਲਕਬ ਦਿਲਬਰ॥ ਦੋ ਨੈਨ ਮਿੱਠੇ ਮਵੇ ਮਬਰਬ, ਮਿਯਗਾਂ ਤਿੱਖੇ ਜਿਵੇਂ ਨੇ ਅਕਰਬ ਤਰ ਤਰ ਨਿਗਹਾਂ ਖੂਨ ਤਲਬ,</poem>}}<noinclude>{{center|-੨੨੦-}}</noinclude> m55bf03yukxqok84z4pjwe7584he1x2 250 6707 196451 196365 2025-06-22T23:39:20Z Taranpreet Goswami 2106 196451 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Taranpreet Goswami" /></noinclude>{{Block center|<poem>ਤਰਫੋਨ ਲੜਨ ਹੱਥ ਕਰ ਖੰਜਰ॥ ਰੁਖਸਾਰ ਉਤੋਂ ਗੁਲਜ਼ਾਰ ਸਦਕ ਗੁਲਕਾਰ ਹਜ਼ਾਰ ਬਹਾਰ ਸਦਕ ਯਲਗਾਰ ਤੇ ਮੁਸ਼ਕ ਅੰਬਾਰ ਸਦਕ, ਹਮ ਖਾਲੇ ਸਿਆਹ ਖਾਦਮ ਬਚਦਰ ਨੱਕ ਨੱਥ ਵੇਖੋ ਬੋਲਾ ਬੈਨਸਰ, ਬੰਦ ਬੰਦ ਥੀਏ ਜ਼ਿਚ ਹਰ ਗੌਹਰ। ਅਸ਼ਵੇ ਗਮਜ਼ੇ ਭਰ ਜ਼ੋਰ ਕਹਰ, ਵਾਹ ਮਰਕ ਮੁਸ਼ਕ ਲਬ ਬੀਰ ਬਕਰ। ਬਾਂਹ ਲੋਡ ਡੇਖੋਂ ਧਜ ਟੋਰ ਡੇਖੋ। ਵਾਹ ਪਤਲੀ ਕਮਰ ਬਾ ਜ਼ੋਰ ਵੇਖੋ। ਲਸ਼ਕਰ ਸੰਗਾਰ ਦਾ ਹੋਰ ਡੇਖੋ। ਕਮ ਕਮ ਕਰ ਘਨ ਘਨ ਨੇਵਰ॥ ਚਲ ਗੈਰ ਕਨੋਂ ਕਰ ਸਾਫ ਅੰਖਨ, ਨੌ ਰੋਜ਼ ਕਰੋ ਨਿਤ ਨੌ ਦਰਸਨ। ਹੈ ਮੈਹਜ਼ ਜਦੀਦ ਨਾ ਸ਼ੇਅਰ ਕੁ ਹੱਨ, ਏਹਾ ਘਾਥ ਤੁਸੀ ਵਾ ਵਾਹ ਰਾਬਰ।</poem>}} {{gap}}ਕਵੀ ਜੀ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਬੜੀ ਸੁੰਦਰ ਅਰ ਰਸਦਾਦਿਕ ਹੈ। ਪੰਜਾਬੀ ਦੇ ਉਚੇ ਕਵੀਆਂ ਨਾਲ ਟਾਕਰਾ ਖਾਂਦੇ ਹਨ ਅਰ ਮੁਲਤਾਨੀ ਵਿੱਚ ਤੇ ਏਹਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਦਾ ਕੋਈ ਈ ਕਵੀ ਹੋਸੀ। {{center|{{xx-larger|'''ਮੀਆਂ ਬਖਸ਼'''}}}} ਏਹ ਕਵੀ ਵੀ ਮੁਲਤਾਨੀ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਵੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਹਨ।<noinclude>{{center|-੨੨੧-}}</noinclude> nkpr3019lva3psw60sqzuzwhmzmr5nh 250 14108 196393 164023 2025-06-22T12:30:03Z Ashwinder sangrur 2332 196393 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|(੩੯)}}</noinclude>ਤਿਨ ਮਤਿ ਤਿਨ ਪਤਿ ਤਿਨ ਧਨੁ ਪਲੈ ਜਿਨ ਹਿਰਦੈ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ॥ ਤਿਨਕਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹਣਾ ਅਵਰ ਸੁਆਲਿਹੁ ਕਾਇ॥ ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਬਾਹਰੇ ਰਾਚਹਿ ਦਾਨਿ ਨ ਨਾਇ॥੪॥੪॥ ਸਲੋਕ ਮਃ ੧॥ ਗਿਆਨੁ ਵਿਹੁਣਾ ਗਾਵੈ ਗੀਤ॥ ਭੁਖੇ ਮੁਲਾਂ ਘਰੇ ਮਸੀਤਿ॥ ਮਖਟੂ ਹੋਇਕੇ ਕੰਨ ਪੜਾਏ॥ ਫਕਰੁ ਕਰੇ ਹੋਰੁ ਜਾਤਿ ਗਵਾਏ॥ ਗੁਰੁ ਪੀਰੁ ਸਦਾਏ ਮੰਗਣ ਜਾਇ॥ਤਾਕੈ ਮੂਲਿ ਨ ਲਗੀਐ ਪਾਇ॥ ਘਾਲਿ ਖਾਇ ਕਿਛੁ ਹਥਹੁ ਦੇਇ॥ ਨਾਨਕ ਰਾਹੁ ਪਛਾਣਹਿ ਸੇਇ*॥੧॥ | ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ, ਓਥਹੁਂ ਰਵਦੇ ਰਹੈ। ਬੋਲਹੁ ਵਾਹਿਗੁਰੂ {{center|'''੨੩, ਨੂਰ ਸ਼ਾਹ ਨਿਸਤਾਰਾ,'''}} {{gap}}ਅਰੂਪ ਤਬ ਕਉਰੁ ਦੇਸ ਆਇ ਨਿਕਲੇ। ਤਬਿ ਏਕ ਦਿਨ ਮਰਦਾਨੇ ਨੂੰ ਭੁਖ • ਲਗੀ, ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਕਹਿਆ, “ਜੀ ਪਾਤਸਾਹ! ਹੁਕਮ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਹਰ ਵਿਚ ਜਾਈਂ। ਤਬ ਬਾਬੇ ਕਹਿਆ, “ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਇਹ ਕਾਵਰੂ ਦੇਸ ਹੈ; ਤ੍ਰਿਆ ਰਾਜ ਹੈ; ਤੂੰ ਜਾਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜਾਹ 'ਤਬ ਮਰਦਾਨਾ ਉਠ ਗਇਆ,ਜਾਇ ਕਰ ਏਕ ਤ੍ਰੀਮਤ ਦੇ ਦਰਿ ਖੜਾ ਹੋਆ, ਓਸ ਬੁਲਾਇ ਲੀਆ, ਪੁਛਿਓਸੁ। ਖਾਣੇ ਕਉ ਲੱਗਾ ਮੰਗਣ। ਤਬ ਉਸ ਤ੍ਰੀਮਤ ਅੰਦਰ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਂ ਅੰਦਰ ਗਇਆ¢ ਤਬਿ ਧਾਗਾ ਬੰਨਿ ਕਰਿ ਮੇਢਾ ਕਰਿ ਬੈਠਲਾਇਆ। ਬੰਨਿ ਕਰਿ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਗਈ। ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਅੰਤਰ ਧਿਆਨ ਕਰਕੇ ਵੇਖੇ ਤਾਂ ਮਰਦਾਨਾ ਮੇਢਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਆਇਆ। ਤਬ ਬਾਬੇ ਵਲੋਂਦੇਖਿ ਕਰ ਲਗਾ ਮੈਆਂਕਣਿ। ਤਬ ਓਹੁ ਘੜਾ ਲੇਕਰਿ ਆਈ, ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਓਹ ਪਛੀ, ਆਖਿਆ, ਅਸਾਡਾ ਆਦਮੀ ਇਥੇ ਆਇਆ ਹੈ? ਤਬਿ ਉਸਿ ਕਹਿਆ, ਇਥੇ ਕੋਈ ਨਾਹੀਂ ਆਇਆ,ਦੇਖਿ ਲੈ। ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ: {{rule}}<noinclude>*ਸੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਵਾਲਾ ਸ਼ੁੱਧ ਪਾਠ ਅਸਾਂ ਉਤੇ ਦਿਤਾ ਹੈ,ਜਨਮ ਸਾਖੀ ਵਿਚ ਜੋ ਪਾਠ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ਬਾਨੀ ਵਿਗੜਦਾ ਮਨੋਕਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਉਹ ਇਹ ਹੈ:ਸਲੋਕ॥ਬਲਦ ਮਸਾਇਕ ਹਾਲੀ ਸਥਿਧਰਤਿ ਕਤੇਬਾਂ ਓੜੀ ਲੱਚੋਟੀ ਕਾ ਪਰਸਉ ਅੱਡੀ ਜਾਇ॥ ਕਾ ਖਟਿਆ ਸਭ ਕੋ ਖਾਇਘਾਲਿ ਖਟਿ | ਕਿਛੁ ਹਥਹੁ ਦੇਇ॥ਨਾਨਕ ਰਾਹੁ ਪਛਾਨੈ ਸੋਇ॥੧॥ ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਕਹਿਆ...ਤੋਂ...ਤਬ ਮਰਦਾਨਾ’ਤਕ ਦਾ ਪਾਠ ਹਾਂ: ਬਾਦਾਹੈ। ' ਮੰਗਣ.ਤੋਂ..ਗਇਆ ਤਕ ਦਾ ਪਾਠ ਹਾ: ਨਸਖੇ ਦਾ ਹੈ, ਵਲੈਤ ਵਾਲੇ ਨੁਸਖੇ ਵਿਚ ਲੰਗਨਿ ਪਾਠ ਹੈ। A“ਤਬ ਬਾਬਾ.ਤੋਂ...ਹੋਇਆ ਹੈ` ਤਕ ਦਾ ਪਾਠ ਹਾਬਾ: ਨਸਖੇ ਦਾ ਹੈ। Beਤਬ ਬਾਬੇ ਵਲੋਂ ਪਾਠ ਹਾਬਾਨੁਸਖੇ ਦਾ ਹੈ।</noinclude> mdbaox4qqdcfwqe9lgui7ol1tewhx64 196394 196393 2025-06-22T12:33:12Z Ashwinder sangrur 2332 /* ਸੋਧਣਾ */ 196394 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੩੯)}}</noinclude>ਤਿਨ ਮਤਿ ਤਿਨ ਪਤਿ ਤਿਨ ਧਨੁ ਪਲੈ ਜਿਨ ਹਿਰਦੈ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ॥ ਤਿਨਕਾ ਕਿਆ ਸਾਲਾਹਣਾ ਅਵਰ ਸੁਆਲਿਹੁ ਕਾਇ॥ ਨਾਨਕ ਨਦਰੀ ਬਾਹਰੇ ਰਾਚਹਿ ਦਾਨਿ ਨ ਨਾਇ॥੪॥੪॥ ਸਲੋਕ ਮਃ ੧॥ ਗਿਆਨੁ ਵਿਹੁਣਾ ਗਾਵੈ ਗੀਤ॥ ਭੁਖੇ ਮੁਲਾਂ ਘਰੇ ਮਸੀਤਿ॥ ਮਖਟੂ ਹੋਇਕੇ ਕੰਨ ਪੜਾਏ॥ ਫਕਰੁ ਕਰੇ ਹੋਰੁ ਜਾਤਿ ਗਵਾਏ॥ ਗੁਰੁ ਪੀਰੁ ਸਦਾਏ ਮੰਗਣ ਜਾਇ॥ਤਾਕੈ ਮੂਲਿ ਨ ਲਗੀਐ ਪਾਇ॥ ਘਾਲਿ ਖਾਇ ਕਿਛੁ ਹਥਹੁ ਦੇਇ॥ ਨਾਨਕ ਰਾਹੁ ਪਛਾਣਹਿ ਸੇਇ*॥੧॥ | ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਦੀ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ, ਓਥਹੁਂ ਰਵਦੇ ਰਹੈ। ਬੋਲਹੁ ਵਾਹਿਗੁਰੂ {{center|'''੨੩, ਨੂਰ ਸ਼ਾਹ ਨਿਸਤਾਰਾ,'''}} {{gap}}ਅਰੂਪ ਤਬ ਕਉਰੁ ਦੇਸ ਆਇ ਨਿਕਲੇ। ਤਬਿ ਏਕ ਦਿਨ ਮਰਦਾਨੇ ਨੂੰ ਭੁਖ • ਲਗੀ, ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਕਹਿਆ, “ਜੀ ਪਾਤਸਾਹ! ਹੁਕਮ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸਹਰ ਵਿਚ ਜਾਈਂ। ਤਬ ਬਾਬੇ ਕਹਿਆ, “ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਇਹ ਕਾਵਰੂ ਦੇਸ ਹੈ; ਤ੍ਰਿਆ ਰਾਜ ਹੈ; ਤੂੰ ਜਾਣਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜਾਹ 'ਤਬ ਮਰਦਾਨਾ ਉਠ ਗਇਆ,ਜਾਇ ਕਰ ਏਕ ਤ੍ਰੀਮਤ ਦੇ ਦਰਿ ਖੜਾ ਹੋਆ, ਓਸ ਬੁਲਾਇ ਲੀਆ, ਪੁਛਿਓਸੁ। ਖਾਣੇ ਕਉ ਲੱਗਾ ਮੰਗਣ। ਤਬ ਉਸ ਤ੍ਰੀਮਤ ਅੰਦਰ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਂ ਅੰਦਰ ਗਇਆ¢ ਤਬਿ ਧਾਗਾ ਬੰਨਿ ਕਰਿ ਮੇਢਾ ਕਰਿ ਬੈਠਲਾਇਆ। ਬੰਨਿ ਕਰਿ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਗਈ। ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਅੰਤਰ ਧਿਆਨ ਕਰਕੇ ਵੇਖੇ ਤਾਂ ਮਰਦਾਨਾ ਮੇਢਾ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਆਇਆ। ਤਬ ਬਾਬੇ ਵਲੋਂਦੇਖਿ ਕਰ ਲਗਾ ਮੈਆਂਕਣਿ। ਤਬ ਓਹੁ ਘੜਾ ਲੇਕਰਿ ਆਈ, ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਓਹ ਪੁਛੀ, ਆਖਿਆ, ਅਸਾਡਾ ਆਦਮੀ ਇਥੇ ਆਇਆ ਹੈ? ਤਬਿ ਉਸਿ ਕਹਿਆ, ਇਥੇ ਕੋਈ ਨਾਹੀਂ ਆਇਆ,ਦੇਖਿ ਲੈ। ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ: {{rule}}<noinclude>*ਸੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਵਾਲਾ ਸ਼ੁੱਧ ਪਾਠ ਅਸਾਂ ਉਤੇ ਦਿਤਾ ਹੈ,ਜਨਮ ਸਾਖੀ ਵਿਚ ਜੋ ਪਾਠ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜ਼ਬਾਨੀ ਵਿਗੜਦਾ ਮਨੋਕਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਉਹ ਇਹ ਹੈ:ਸਲੋਕ॥ਬਲਦ ਮਸਾਇਕ ਹਾਲੀ ਸਥਿਧਰਤਿ ਕਤੇਬਾਂ ਓੜੀ ਲੱਚੋਟੀ ਕਾ ਪਰਸਉ ਅੱਡੀ ਜਾਇ॥ ਕਾ ਖਟਿਆ ਸਭ ਕੋ ਖਾਇਘਾਲਿ ਖਟਿ | ਕਿਛੁ ਹਥਹੁ ਦੇਇ॥ਨਾਨਕ ਰਾਹੁ ਪਛਾਨੈ ਸੋਇ॥੧॥ ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਕਹਿਆ...ਤੋਂ...ਤਬ ਮਰਦਾਨਾ’ਤਕ ਦਾ ਪਾਠ ਹਾਂ: ਬਾਦਾਹੈ। ' ਮੰਗਣ.ਤੋਂ..ਗਇਆ ਤਕ ਦਾ ਪਾਠ ਹਾ: ਨਸਖੇ ਦਾ ਹੈ, ਵਲੈਤ ਵਾਲੇ ਨੁਸਖੇ ਵਿਚ ਲੰਗਨਿ ਪਾਠ ਹੈ। A“ਤਬ ਬਾਬਾ.ਤੋਂ...ਹੋਇਆ ਹੈ` ਤਕ ਦਾ ਪਾਠ ਹਾਬਾ: ਨਸਖੇ ਦਾ ਹੈ। Beਤਬ ਬਾਬੇ ਵਲੋਂ ਪਾਠ ਹਾਬਾਨੁਸਖੇ ਦਾ ਹੈ।</noinclude> a0onvs411hdzlxxbold95jvhiw7c1pl 250 14110 196395 164030 2025-06-22T12:43:32Z Ashwinder sangrur 2332 196395 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|(80)}}</noinclude>ਸਲੋਕੁ॥ ਕਲਰੁ ਕੀਆ ਵਣਜਾਰੀਆ ਬੁੰਗੇ ਮੁਸਕੁ ਮੰਗੇਨ॥ ਅਮਲਾ ਬਾਪੂ ਨਾਨਕਾ ਕਿਉ ਕਰਿ ਖਸਮਿ ਮਲੇਨ*॥੧!. . {{gap}}ਤਬਿ ਉਸਕੇ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਘੜਾ ਰਹਿਆ,ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ। ਕੁੜਿ ਕਾ ਸਦਕਾ ਲਈ ਫਿਰੇ, ਤਬ ਨੁਰਸਾਹਿ ਨੂੰ ਖਬਰ ਹੋਈ, ਜੋ ਏਕੁ ਐਸਾ ਮੰਤ੍ਰਵਾਨ ਆਇਆ ਹੈ, ਜੋ ਸਿਰ ਤੈ ਘੜਾ ਨਾਹੀਂ ਉਤਰਦਾ। ਤਬਿ ਨੁਰਸਾਹੁ ਹੁਕਮੁ ਕੀਤਾ, “ਜੋ ਕੋਈ ਸਹਰਿ ਵਿਚ ਮੰਤ੍ਰਵਾਨ ਹੈ, ਸੋ ਰਹਿਣਾ ਨਾਹੀ'। ਤਬ ਜਹਾਂ ਕਹਾਂ ਤਾਈ ਕੋਈ ਮੰਤ੍ਰਵਾਨ ਥੀ, ਸੋ ਸਭ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਵਿਦਿਆ ਲੈ ਆਈਆਂ। ਕਾਈ ਦਰਖਤ ਉਪਰਿ ਚੜਿ ਆਈ। ਕਾਈ ਮਿਰਗਛਾਲਾ ਉਪਰਿ ਚੜਿ ਆਈ। ਕੋਈ ਚੰਦ ਉਪਰਿ ਚੜਿਆਈ। ਕਾਈ ਕੰਧ ਉਪਰਿ ਚੜਿਆਈ | ਕੋਈ ਬਾਗੁ ਸਾਥਿ ਲੇ ਆਈ। ਕਾਈ ਢੋਲ ਲੇ ਵਜਾਂਵਦੀ ਆਈ। ਤਬਿ ਆਇ ਕਰ ਲਗੀਆਂ ਕਾਮਣ ਪਾਵਣ। ਧਾਗੇ ਬੰਨਿ ਬੰਨਿ ਕਰਿ। ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਮਰਦਾਨੇ ਬੰਨੇ ਦੇਖਿਆ, ਮਰਦਾਨਾ ਲਗਾ ਮੇਆਕਣਿ; ਤਬ ਗੁਰੂ ਬਾਬਾ ਹਸਿਆ | ਆਖਿਓਸੁ, “ਮਰਦਾਨਿਆ! ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਕਹਿA ਕਰਿ ਮਥਾ ਟੇਕੁ। ਗਲੋ ਧਾਗਾ ਤੁਟ ਪਇਆ,ਰਬਾਬੁ ਲੇਕਰਿ ਆਇਆ॥ ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, “ਮਰਦਾਨਿਆ! ਰਬਾਬ ਵਜਾਇ'। ਤਬ ਮਰਦਾਨੇ ਰਬਾਬੂ ਵਜਾਇਆ | ਰਾਗੁ ਵਡਹੰਸੁ ਮਃ ੧ ਸਬਦ ਕੀਤਾ: {{Block center|ਗੁਣਵੰਤੀ ਸਹੁ ਰਾਵਿਆ ਨਿਰਗੁਣਿ ਕੂਕੇ ਕਾਇ॥ ਜੇ ਗੁਣਵੰਤੀ ਥੀ ਰਹੈ ਤਾਭੀ ਸਹੁ ਰਾਵਣ ਜਾਇ॥੧॥ਮੇਰਾ ਕੰਤ ਰੀਸਾਲੂ ਕੀਧਨ ਅਵਰਾ ਰਾਵੇਜੀ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥ ਕਰਣੀ ਕਾਮਣ ਜੇ ਥੀਐ ਜੇ ਮਨੁ ਧਾਗਾ ਹੋਇ॥ ਮਾਣਕ ਮੁਲਿ ਨ ਪਾਈਐ ਲੀਜੈ ਚਿਤਿ ਪਰੋਇ॥ ੨॥ ਰਾਹ ਦਸਾਈ ਨ ਜਲਾਂ ਆਖਾ ਅੰਮੜੀਆਸੁ॥ ਤੈਸਹ ਨਾਲਿ ਅਕੂਅਣਾ ਕਿਉ ਥੀਵੇ ਘਰ ਵਾਸੁ॥ ੩॥ ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰਾ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ਕੋਇ॥ ਤੈ ਸਹ ਲਗੀ ਜੇ ਰਹੈ ਭੀ ਸਹੁ ਰਾਵੈ ਸੋਇ॥੪॥੨॥}} {{gap}}ਤਾਂ ਜਬਾਬੁ ਕਛੁ ਹੋਵੈ ਨਾਹੀ॥ ਤਬਿ ਨੂਰ ਸਾਹਿ ਕਉ ਖਬਰਿ ਹੋਈ, ਜੋ ਮੰਤ੍ਰ ਜੰਤ੍ਰ ਕਛੁ ਨਾਹੀ ਚਲਤਾ।। ਤਬਿ ਨੂਰ ਸਾਹ ਸਭਨਾ ਕੀ ਸਿਰਦਾਰਨੀ ਥੀ।ਖਾਸੀਆ ਚੇਲੀਆਂ ਸਾਥਿ ਅਡੰਬਰ ਕਾਗਦਾ ਕੇ ਉਪਰਿ ਚੜਿ ਕਰਿ ਆਈਆਂ। ਆਇਕਰ ਲਗੀ ਮੰਤ੍ਰ ਜੰਤ੍ਰ ਕਰਣਿ । ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਬੋਲਿਆ,ਸਬਦੁ ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਵਿਚ ਮ੧ {{rule}}<noinclude>*ਇਹ ਸਲੋਕ ਗੁਰੂ ਗੰਥ ਜੀ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਕ ਐਸਾ ਮੰਤਰਵਾਨ ਆਇਆ ਹੈ ਦੀ ਥਾਂ ਹਾਬਾ ਨੂ ਵਿਚ ਪਾਠਹੈਇਕ ਇਸੜੀ ਆਈ ਹੈ ਜੋ ਓਸ ਦੇ ਸਿਰ ਉਤੋਂ ਘੜਾ ਨਾਹੀ ਉਤਰਦਾ। -ਕਾਈ...ਤੋਂ...ਬਾਗ ਸਾਥ ਲੈ ਆਈ-ਤਕ ਦਾ ਪਾਠ ਹਾ ਬਾ ਨਸਖੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। A-ਕਹਿ-ਪਾਠ ਹਾ ਬਾ ਨੂੰ ਦਾ ਹੈ।</noinclude> 5jk62mshld6x7ctmbq1ma20ef7f4x72 196396 196395 2025-06-22T12:50:26Z Ashwinder sangrur 2332 /* ਸੋਧਣਾ */ 196396 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(80)}}</noinclude>ਸਲੋਕੁ॥ ਕਲਰੁ ਕੀਆ ਵਣਜਾਰੀਆ ਝੂੰਗੇ ਮੁਸਕੁ ਮੰਗੇਨ॥ ਅਮਲਾ ਬਾਝੋਂ ਨਾਨਕਾ ਕਿਉ ਕਰਿ ਖਸਮਿ ਮਲੇਨ*॥੧!. . {{gap}}ਤਬਿ ਉਸਕੇ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਘੜਾ ਰਹਿਆ,ਉਤਰੈ ਨਾਹੀ। ਕੁੜਿ ਕਾ ਸਦਕਾ ਲਈ ਫਿਰੇ, ਤਬ ਨੁਰਸਾਹਿ ਨੂੰ ਖਬਰ ਹੋਈ, ਜੋ ਏਕੁ ਐਸਾ ਮੰਤ੍ਰਵਾਨ ਆਇਆ ਹੈ, ਜੋ ਸਿਰ ਤੈ ਘੜਾ ਨਾਹੀਂ ਉਤਰਦਾ। ਤਬਿ ਨੁਰਸਾਹੁ ਹੁਕਮੁ ਕੀਤਾ, “ਜੋ ਕੋਈ ਸਹਰਿ ਵਿਚ ਮੰਤ੍ਰਵਾਨ ਹੈ, ਸੋ ਰਹਿਣਾ ਨਾਹੀ'। ਤਬ ਜਹਾਂ ਕਹਾਂ ਤਾਈ ਕੋਈ ਮੰਤ੍ਰਵਾਨ ਥੀ, ਸੋ ਸਭ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਵਿਦਿਆ ਲੈ ਆਈਆਂ। ਕਾਈ ਦਰਖਤ ਉਪਰਿ ਚੜਿ ਆਈ। ਕਾਈ ਮਿਰਗਛਾਲਾ ਉਪਰਿ ਚੜਿ ਆਈ। ਕੋਈ ਚੰਦ ਉਪਰਿ ਚੜਿਆਈ। ਕਾਈ ਕੰਧ ਉਪਰਿ ਚੜਿਆਈ | ਕੋਈ ਬਾਗੁ ਸਾਥਿ ਲੇ ਆਈ। ਕਾਈ ਢੋਲ ਲੇ ਵਜਾਂਵਦੀ ਆਈ। ਤਬਿ ਆਇ ਕਰ ਲਗੀਆਂ ਕਾਮਣ ਪਾਵਣ। ਧਾਗੇ ਬੰਨਿ ਬੰਨਿ ਕਰਿ। ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਮਰਦਾਨੇ ਬੰਨੇ ਦੇਖਿਆ, ਮਰਦਾਨਾ ਲਗਾ ਮੇਆਕਣਿ; ਤਬ ਗੁਰੂ ਬਾਬਾ ਹਸਿਆ | ਆਖਿਓਸੁ, “ਮਰਦਾਨਿਆ! ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਕਹਿA ਕਰਿ ਮਥਾ ਟੇਕੁ'। ਗਲੋ ਧਾਗਾ ਤੁਟ ਪਇਆ,ਰਬਾਬੁ ਲੇਕਰਿ ਆਇਆ॥ ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, “ਮਰਦਾਨਿਆ! ਰਬਾਬ ਵਜਾਇ'। ਤਬ ਮਰਦਾਨੇ ਰਬਾਬੂ ਵਜਾਇਆ | ਰਾਗੁ ਵਡਹੰਸੁ ਮਃ ੧ ਸਬਦ ਕੀਤਾ: {{Block center|ਗੁਣਵੰਤੀ ਸਹੁ ਰਾਵਿਆ ਨਿਰਗੁਣਿ ਕੂਕੇ ਕਾਇ॥ ਜੇ ਗੁਣਵੰਤੀ ਥੀ ਰਹੈ ਤਾਭੀ ਸਹੁ ਰਾਵਣ ਜਾਇ॥੧॥ਮੇਰਾ ਕੰਤ ਰੀਸਾਲੂ ਕੀਧਨ ਅਵਰਾ ਰਾਵੇਜੀ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥ ਕਰਣੀ ਕਾਮਣ ਜੇ ਥੀਐ ਜੇ ਮਨੁ ਧਾਗਾ ਹੋਇ॥ ਮਾਣਕ ਮੁਲਿ ਨ ਪਾਈਐ ਲੀਜੈ ਚਿਤਿ ਪਰੋਇ॥ ੨॥ ਰਾਹ ਦਸਾਈ ਨ ਜਲਾਂ ਆਖਾ ਅੰਮੜੀਆਸੁ॥ ਤੈਸਹ ਨਾਲਿ ਅਕੂਅਣਾ ਕਿਉ ਥੀਵੇ ਘਰ ਵਾਸੁ॥ ੩॥ ਨਾਨਕ ਏਕੀ ਬਾਹਰਾ ਦੂਜਾ ਨਾਹੀ ਕੋਇ॥ ਤੈ ਸਹ ਲਗੀ ਜੇ ਰਹੈ ਭੀ ਸਹੁ ਰਾਵੈ ਸੋਇ॥੪॥੨॥}} {{gap}}ਤਾਂ ਜਬਾਬੁ ਕਛੁ ਹੋਵੈ ਨਾਹੀ॥ ਤਬਿ ਨੂਰ ਸਾਹਿ ਕਉ ਖਬਰਿ ਹੋਈ, ਜੋ ਮੰਤ੍ਰ ਜੰਤ੍ਰ ਕਛੁ ਨਾਹੀ ਚਲਤਾ।। ਤਬਿ ਨੂਰ ਸਾਹ ਸਭਨਾ ਕੀ ਸਿਰਦਾਰਨੀ ਥੀ।ਖਾਸੀਆ ਚੇਲੀਆਂ ਸਾਥਿ ਅਡੰਬਰ ਕਾਗਦਾ ਕੇ ਉਪਰਿ ਚੜਿ ਕਰਿ ਆਈਆਂ। ਆਇਕਰ ਲਗੀ ਮੰਤ੍ਰ ਜੰਤ੍ਰ ਕਰਣਿ । ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਬੋਲਿਆ,ਸਬਦੁ ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਵਿਚ ਮ੧ {{rule}}<noinclude>*ਇਹ ਸਲੋਕ ਗੁਰੂ ਗੰਥ ਜੀ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਕ ਐਸਾ ਮੰਤਰਵਾਨ ਆਇਆ ਹੈ ਦੀ ਥਾਂ ਹਾਬਾ ਨੂ ਵਿਚ ਪਾਠਹੈਇਕ ਇਸੜੀ ਆਈ ਹੈ ਜੋ ਓਸ ਦੇ ਸਿਰ ਉਤੋਂ ਘੜਾ ਨਾਹੀ ਉਤਰਦਾ। -ਕਾਈ...ਤੋਂ...ਬਾਗ ਸਾਥ ਲੈ ਆਈ-ਤਕ ਦਾ ਪਾਠ ਹਾ ਬਾ ਨਸਖੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। A-ਕਹਿ-ਪਾਠ ਹਾ ਬਾ ਨੂੰ ਦਾ ਹੈ।</noinclude> 4kao9i69ab2vyedc43ma9m3b9c3idv0 250 14112 196397 164038 2025-06-22T13:05:07Z Ashwinder sangrur 2332 /* ਸੋਧਣਾ */ 196397 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੪੧)}}</noinclude>ਮੰਞੁ ਕੁਚਜੀ ਅੰਮਾਵਣਿ ਡੋਸੜੇ ਹਉ ਕਿਉ ਸਹੁ ਰਾਵਣਿ ਜਾਉ ਜੀਉ॥ ਇਕਦੁ ਇਕਿ ਚੜਦੀਆ ਕਉਣੁ ਜਾਣੈ ਮੇਰਾ ਨਾਉ ਜੀਉ॥ ਜਿਨੀ ਸਖੀ ਸਹੁ ਰਾਵਿਆ ਸੋ ਅੰਬੀ ਛਾਵੜੀਏਹਿ ਜੀਉ॥ ਸੇ ਗੁਣ ਮੰਦੁ ਨ ਆਵਨੀ ਹਉ ਕੇ ਜੀ ਦੋਸ ਧਰੇਉ ਜੀਉ॥ ਕਿਆ ਗੁਣ ਤੇਰੇ ਵਿਥਰਾ ਹਉ ਕਿਆ ਕਿਆ ਘਿਨਾ ਤੇਰਾ ਨਾਉ ਜੀਉ॥ ਇਕਤੁ ਲ ਨ ਅੰਬੜਾ ਹਉ ਸਚ ਕੁਰਬਾਣੈ ਤੇਰੈ ਜਾਉ ਜੀਉ॥ ਸੁਇਨਾ ਰੁਪਾ ਰੰਗਲਾ ਮੋਤੀ ਤੇ ਮਾਣਿਕ ਜੀਉ॥ ਸੇ ਵਸਤੁ ਸਹਿ ਦਿਤੀਆ ਮੈਂ ਤਿਨ ਸਿਉ ਲਾਇਆ ਚਿਤੁ ਜੀਉ॥ ਮੰਦਰ ਮਿਟੀ ਸੰਦੜੇ ਪਥਰ ਤੇ ਰਾਸਿ ਜੀਉ॥ ਹਉ ਏਨੀ ਟੋਲੀ ਭੂਲੀਅਸ ਤਿਸ ਕੰਤ ਨ ਬੈਠੀ ਪਾਸਿ ਜੀਉ। ਅੰਬਰਿ ਕੁੰਜਾ ਕੁਰਲੀਆ ਬਗ ਬਹਿਠੇ ਆਇ ਜੀਉ॥ ਸਾਧਨ ਚਲੀ ਸਾਹੁਰੇ ਕਿਆ ਮੁਹੁ ਦੇਸੀ ਅਗੇ ਜਾਇ ਜੀਉ॥ ਸਤੀ ਸੁਤੀ ਝਾਲੁ ਥੀਆ ਭੁਲੀ ਵਾਟੜੀਆਸੁ ਜੀਉ॥ਤੇਸਹ ਨਾਲਹੁ ਮੁਤੀਅਸੁ ਦੁਖਾ ਕੁ ਧਰੀਆਸੁ ਜੀਉ॥ਤੁਧੁ ਗੁਣ ਮੈ ਸਭਿ ਅਵਗਣਾ ਇਕ ਨਾਨਕ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿਜੀਉ॥ਸਭਿ ਰਾਤੀ ਸੋਹਾਗਣੀ ਮੈ ਡੋਹਾਗਣਿ ਕਾਈ ਰਾਤਿਜੀਉ॥੧॥ {{gap}}ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬਾ ਵਾਹਵਾਹ’ ਕਰਿ ਉਠਿਆ। ਤਬ ਨੁਰਸਾਹ ਭੀ ਮੰਤ੍ਰ ਜੰਡ ਕਰਿ ਕਰਿ ਥਕੀ, ਕਿਛੁ ਹੋਵੈ ਨਾਹੀ, ਤਾ ਹੁਕਮੁ ਕੀਤੋਸੁ, ਸੋ ਗੁਨਹੁ ਪਾਇਆ*। ਮੁਹੋਤਾ ਲੈ ਕਰਿ ਰਹੀ। ਢੋਲਕੀਆਂ ਭੀ ਖੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ, ਲਗੀਆਂ ਨਚਣਿ ਗਾਵਣਿ। ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, “ਮਰਦਾਨਿਆ! ਰਬਾਬ ਵਜਾਇ। ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਰਬਾਬ ਵਜਾਇਆ, ਰਾਗੁ ਸੀ ਰਾਗੁ ਕੀਤਾ | ਮਃ ੧॥ ਬਾਬੇ ਸਬਦੁ ਉਠਾਇਆਂ:ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੧॥ ਤਾਲ ਮਦੀਰੇ ਘਟ ਕੇ ਘਾਟ ਵੀ ਦੋਲਕ ਦੁਨੀਆ ਵਾਜਹਿ ਵਾਜ॥ ਨਾਰਦੁ ਨਾਚੇ ਕਲਿਕਾ ਭਾਉ॥ ਜਤੀ ਸਤੀ ਕਹ ਰਾਖਹਿ ਪਾਉ॥੧॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮ ਵਿਟਹੁ ਕੁਰਬਾਣੁ॥ ਅੰਧੀ ਦੁਨੀਆ ਸਾਹਿਬੁ ਜਾਣੁ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥ ਗੁਰੂ ਪਾਸਹੁ ਫਿਰਿ ਚੇਲਾ ਖਾਇ॥ ਤਾਮਿ ਪਰੀਤਿ ਵਸੈ ਘਰਿ ਆਇ॥ ਜੇਸਉ ਵਰਿਆ ਜੀਵਣ ਖਾਣੁ॥ ਖਸਮ ਪਛਾਣੇ ਸੋ ਦਿਨ ਪਰਵਾਣੁ॥੨॥ ਦਰਸਨਿ ਦੇਖਿਐ ਦਇਆ ਨ ਹੋਇ॥ਲਏ ਦਿਤੇ ਵਿਣੁ ਰਹੈ ਨ ਕੋਇਰਾਜਾ ਨਿਆਉ ਕਰੇ ਹਥਿ ਹੋਇ॥ ਕਹੈ ਖੁਦਾਇ ਨ ਮਾਨੈ ਕੋਇ॥ ੩॥ ਮਾਣਸ ਮੂਰਤਿ ਨਾਨਕੁ ਨਾਮੁ॥ ਕਰਣੀ ਕੁਤਾ ਦਰਿ ਫਰਮਾਨੁ॥ ਗੁਰ ਪਰਸਾਦਿ ਜਾਣੇ ਮਿਹਮਾਨੁ॥ ਤਾ ਕਿਛੁ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ॥੪॥ {{rule}}<noinclude>*ਪਾਠਾਂ ਪਇਆ। ਪਾਠਾਂ “ਮਹਤ | ਇਹ ਵੀ ਲਿਖਾਰੀ ਦੀ ਭੁੱਲ ਹੈ ਜੋ ਵਲੈਤੀ ਨੁਸਖੇ ਵਿਚ ਪਾਠ ਰਾਗ ਸੀ ਰਾਗੁ' ਲਿਖਿਆ ਹੈ ਪਰ ਹਾਬਾ ਨ: ਵਿਚ ਪਾਠ ਹੈ 'ਰਾਗ ਆਸਾ ਤੇ ਸ਼ੁਧ ਰਾਗ ਆਸਾ ਹੀ ਹੈ। '</noinclude> 9jbf6gv13hdr8oy08aj11bvzc7xu4qf 250 14141 196398 164049 2025-06-22T13:17:05Z Ashwinder sangrur 2332 /* ਸੋਧਣਾ */ 196398 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੪੨)}}</noinclude>ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਸਲੋਕ ਦਿੱਤਾ:- {{Block center|<poem> ਮਃ ੧॥ਗਲ ਅਸੀ ਚੰਗੀਆ ਆਚਾਰੀ ਬੁਰੀਆਹ॥ਮਨਹੁ ਕੁਸੁਧਾ ਕਾਲੀਆਂ, ਬਾਹਰਿ ਚਿਟਵੀਆਹ।। ਰੀਸਾ ਕਰਹਿਤਿਨਾੜੀਆ ਜੋ ਸੇਵਹਿ ਦਰੁਖੜੀਆਹ॥ ਨਾਲਿ ਖਸਮੈ ਰਤੀਆ ਮਾਣਹਿ ਸੁਖਿ ਰਲੀਆਹ॥ ਹੋਦੈ ਤਾਣਿ ਨਿਤਾਣੀਆਂ ਰਹਹਿ ਨਿਮਾਣੀਆਹ॥ਨਾਨਕ ਜਨਮੁ ਸਕਾਰਥਾ ਜੇ ਤਿਨਕੇ ਸੰਗਿ ਮਿਲਾਹ॥੨॥ </poem>}} {{gap}}ਜਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਏਹੁ ਸਲੋਕੁ ਬੋਲਿਆ, ਤਬਿ ਨੂਰਿਸਾਹੁ ਕਹਿਆ, ਜੋ ਮਾਇਆ ਨਾਲਿ ਮੋਹਉ'। ਤਾਂ ਅਨੇਕ ਪਰਕਾਰ ਕੀ ਮਾਇਆ ਲੈ ਲੈ ਆਈਆ॥ ਮੋਤੀ, ਹੀਰੇ, ਜਵਾਹਰ, ਸੁਇਨਾ, ਰੂਪਾ, ਗੁਲੀ, ਕਪੂਰ, ਕਪੜੈ, ਜੋ ਕੁਛ ਭਲੀ ਵਸਤੁ ਮੀ ਸੋ ਆਣਿ ਆਗੈ ਰਾਖੀ। ਤਬਿ ਬੇਨਤੀ ਲਗੀਆ ਕਰਣਿ, “ਜੀ! ਕਛੁ ਤਮਾ* ਲੇਵਹੁ। ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ 'ਮਰਦਾਨਿਆ! ਰਬਾਬ ਵਜਾਇ'॥ ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਰਬਾਬ ਵਜਾਇਆ, ਰਾਗੁ ਤਿਲੰਗ ਕੀਤਾ, ਸਬਦੁ ਮਃ ੧॥ {{Block center|<poem>ਤਿਲੰਗ ਮਃ ੧॥ ਇਆਨੜੀਏ ਮਾਨੜਾ ਕਾਇ ਕਰਹਿ॥ ਆਪਨੜੈ ਘਰਿ | ਹਰਿ ਰੰਗੋ ਕੀ ਨ ਮਾਣੇਹਿ ॥ਸਹੁ ਨੇੜੈ ਧਨ ਕਮਲੀਏ ਬਾਹਰੁ ਕਿਆ ਢੂਢੇਹਿ॥ ਭੈ ਕੀਆ ਦੇਹਿ ਸਲਾਈਆ ਨੈਣੀ ਭਾਵਕਾ ਕਰਿ ਸੀਗਾਰੋ॥ ਤਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਜਾਣੀਐ ਲਾਗੀ ਜਾ ਸਹੁ ਧਰੇ ਪਿਆਰੋ॥੧॥ ਇਆਣੀ ਬਾਲੀ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜਾ ਧਨ ਕੰਤ ਨ ਭਾਵੈ॥ ਕਰਣ ਪਲਾਹ ਕਰੇ ਬਹੁਤੇਰੇ ਸਾ ਧਨ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਵੈ ॥ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਕਿਛੁ ਪਾਈਐ ਨਾਹੀ ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਧਾਵੈ॥ਲਬ ਲੋਭ ਅਹੰਕਾਰ ਕੀ ਮਾਤੀ ਮਾਇਆ ਮਾਹਿ ਸਮਾਣੀ॥ਇਨੀ ਬਾਤੀ ਸਹੁ ਪਾਈਐ ਨਾਹੀ ਭਈ ਕਾਮਣਿ ਇਆਣੀ॥੨॥ ਜਾਇ ਪੁਛਹੁ ਸੋਹਾਗਣੀ ਵਾਹੈ ਕਿਨੀ ਬਾਤੀ ਸਹੁ ਪਾਈਐ॥ ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੇ ਸੋ ਭਲਾ ਕਰਿ ਮਾਨੀਐ ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਕਮੁ ਚੁਕਾਈਐ॥ ਜਾਕੇ ਪ੍ਰੇਮਿ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਈਐ ਤਉ ਚਰਣੀ ਚਿਤੁ ਲਾਈਐ ।। ਸਹੁ ਕਹੈ ਸੋ ਕੀਜੈ ਤਨੁ ਮਨੋ ਦੀਜੈ ਐਸਾ ਪਰਮਲੁ ਲਾਈਐ॥ਏਵ ਕਹਹਿ ਸੋਹਾਗਣੀ ਭੈਣੇ ਇਨੀ ਬਾਤੀ ਸਹੁ ਪਾਈਐ॥੩॥ ਆਪੁ ਗਵਾਈਐ ਤਾ ਸਹੁ ਪਾਈਐ ਅਉਰ ਕੈਸੀ ਚਤੁਰਾਈ॥ਸਹੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੋ ਸੋ ਦਿਨ ਲੇਖੈ ਕਾਮਣਿ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈ॥ ਆਪਣੇ ਕੰਤ ਪਿਆਰੀ ਸਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਨਾਨਕ ਸਾ ਸਭਰਾਈ॥ ਐਸੇ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ਸਹਜ ਕੀ ਮਾਤੀ ਅਹਿਨਿਸਿ ਭਾਇ ਸਮਾਣੀ॥ ਸੁੰਦਰਿ ਸਾਇ ਸਰੂਪ ਬਿਚਖਣਿ ਕਹੀਐ ਸਾ ਸਿਆਣੀ॥੪॥੨॥੪॥</poem>}} {{gap}}ਤਬਿ ਗੁਰੁ ਕੀ ਪੈਰੀ ਆਇ ਪਈਆ। ਗਲ ਵਿਚ ਪਲਾ ਪਾਇ ਕਰਿ ਖੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ | ਆਖਣਿ ਲਗੀਆ, “ਅਸਾਡੀ ਗਤਿ ਕਿਉ ਕਰਿ ਹੋਵੈ? ਅਤੇ {{rule}}<noinclude>*ਪਾਠਾਂਤ੍ਰ 'ਤੁਮ' ਬੀ ਹੈ।</noinclude> gtn86d2prl8hpq2gxvnkcldkyqrft5i 196399 196398 2025-06-22T13:22:50Z Ashwinder sangrur 2332 196399 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੪੨)}}</noinclude>ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਸਲੋਕ ਦਿੱਤਾ:- {{Block center|<poem> ਮਃ ੧॥ਗਲ ਅਸੀ ਚੰਗੀਆ ਆਚਾਰੀ ਬੁਰੀਆਹ॥ਮਨਹੁ ਕੁਸੁਧਾ ਕਾਲੀਆ, ਬਾਹਰਿ ਚਿਟਵੀਆਹ।। ਰੀਸਾ ਕਰਹਿਤਿਨਾੜੀਆ ਜੋ ਸੇਵਹਿ ਦਰੁਖੜੀਆਹ॥ ਨਾਲਿ ਖਸਮੈ ਰਤੀਆ ਮਾਣਹਿ ਸੁਖਿ ਰਲੀਆਹ॥ ਹੋਦੈ ਤਾਣਿ ਨਿਤਾਣੀਆਂ ਰਹਹਿ ਨਿਮਾਣੀਆਹ॥ਨਾਨਕ ਜਨਮੁ ਸਕਾਰਥਾ ਜੇ ਤਿਨਕੇ ਸੰਗਿ ਮਿਲਾਹ॥੨॥ </poem>}} {{gap}}ਜਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਏਹੁ ਸਲੋਕੁ ਬੋਲਿਆ, ਤਬਿ ਨੂਰਿਸਾਹੁ ਕਹਿਆ, ਜੋ ਮਾਇਆ ਨਾਲਿ ਮੋਹਉ'। ਤਾਂ ਅਨੇਕ ਪਰਕਾਰ ਕੀ ਮਾਇਆ ਲੈ ਲੈ ਆਈਆ॥ ਮੋਤੀ, ਹੀਰੇ, ਜਵਾਹਰ, ਸੁਇਨਾ, ਰੂਪਾ, ਗੁਲੀ, ਕਪੂਰ, ਕਪੜੈ, ਜੋ ਕੁਛ ਭਲੀ ਵਸਤੁ ਮੀ ਸੋ ਆਣਿ ਆਗੈ ਰਾਖੀ। ਤਬਿ ਬੇਨਤੀ ਲਗੀਆ ਕਰਣਿ, “ਜੀ! ਕਛੁ ਤਮਾ* ਲੇਵਹੁ। ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ 'ਮਰਦਾਨਿਆ! ਰਬਾਬ ਵਜਾਇ'॥ ਤਾਂ ਮਰਦਾਨੇ ਰਬਾਬ ਵਜਾਇਆ, ਰਾਗੁ ਤਿਲੰਗ ਕੀਤਾ, ਸਬਦੁ ਮਃ ੧॥ {{Block center|<poem>ਤਿਲੰਗ ਮਃ ੧॥ ਇਆਨੜੀਏ ਮਾਨੜਾ ਕਾਇ ਕਰੇਹਿ॥ ਆਪਨੜੈ ਘਰਿ | ਹਰਿ ਰੰਗੋ ਕੀ ਨ ਮਾਣੇਹਿ ॥ਸਹੁ ਨੇੜੈ ਧਨ ਕਮਲੀਏ ਬਾਹਰੁ ਕਿਆ ਢੂਢੇਹਿ॥ ਭੈ ਕੀਆ ਦੇਹਿ ਸਲਾਈਆ ਨੈਣੀ ਭਾਵਕਾ ਕਰਿ ਸੀਗਾਰੋ॥ ਤਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਜਾਣੀਐ ਲਾਗੀ ਜਾ ਸਹੁ ਧਰੇ ਪਿਆਰੋ॥੧॥ ਇਆਣੀ ਬਾਲੀ ਕਿਆ ਕਰੇ ਜਾ ਧਨ ਕੰਤ ਨ ਭਾਵੈ॥ ਕਰਣ ਪਲਾਹ ਕਰੇ ਬਹੁਤੇਰੇ ਸਾ ਧਨ ਮਹਲੁ ਨ ਪਾਵੈ ॥ ਵਿਣੁ ਕਰਮਾ ਕਿਛੁ ਪਾਈਐ ਨਾਹੀ ਜੇ ਬਹੁਤੇਰਾ ਧਾਵੈ॥ਲਬ ਲੋਭ ਅਹੰਕਾਰ ਕੀ ਮਾਤੀ ਮਾਇਆ ਮਾਹਿ ਸਮਾਣੀ॥ਇਨੀ ਬਾਤੀ ਸਹੁ ਪਾਈਐ ਨਾਹੀ ਭਈ ਕਾਮਣਿ ਇਆਣੀ॥੨॥ ਜਾਇ ਪੁਛਹੁ ਸੋਹਾਗਣੀ ਵਾਹੈ ਕਿਨੀ ਬਾਤੀ ਸਹੁ ਪਾਈਐ॥ ਜੋ ਕਿਛੁ ਕਰੇ ਸੋ ਭਲਾ ਕਰਿ ਮਾਨੀਐ ਹਿਕਮਤਿ ਹੁਕਮੁ ਚੁਕਾਈਐ॥ ਜਾਕੇ ਪ੍ਰੇਮਿ ਪਦਾਰਥੁ ਪਾਈਐ ਤਉ ਚਰਣੀ ਚਿਤੁ ਲਾਈਐ ।। ਸਹੁ ਕਹੈ ਸੋ ਕੀਜੈ ਤਨੁ ਮਨੋ ਦੀਜੈ ਐਸਾ ਪਰਮਲੁ ਲਾਈਐ॥ਏਵ ਕਹਹਿ ਸੋਹਾਗਣੀ ਭੈਣੇ ਇਨੀ ਬਾਤੀ ਸਹੁ ਪਾਈਐ॥੩॥ ਆਪੁ ਗਵਾਈਐ ਤਾ ਸਹੁ ਪਾਈਐ ਅਉਰ ਕੈਸੀ ਚਤੁਰਾਈ॥ਸਹੁ ਨਦਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੈ ਸੋ ਦਿਨ ਲੇਖੈ ਕਾਮਣਿ ਨਉ ਨਿਧਿ ਪਾਈ॥ ਆਪਣੇ ਕੰਤ ਪਿਆਰੀ ਸਾ ਸੋਹਾਗਣਿ ਨਾਨਕ ਸਾ ਸਭਰਾਈ॥ ਐਸੇ ਰੰਗਿ ਰਾਤੀ ਸਹਜ ਕੀ ਮਾਤੀ ਅਹਿਨਿਸਿ ਭਾਇ ਸਮਾਣੀ॥ ਸੁੰਦਰਿ ਸਾਇ ਸਰੂਪ ਬਿਚਖਣਿ ਕਹੀਐ ਸਾ ਸਿਆਣੀ॥੪॥੨॥੪॥</poem>}} {{gap}}ਤਬਿ ਗੁਰੁ ਕੀ ਪੈਰੀ ਆਇ ਪਈਆ। ਗਲ ਵਿਚ ਪਲਾ ਪਾਇ ਕਰਿ ਖੜੀਆਂ ਹੋਈਆਂ | ਆਖਣਿ ਲਗੀਆ, “ਅਸਾਡੀ ਗਤਿ ਕਿਉ ਕਰਿ ਹੋਵੈ? ਅਤੇ {{rule}}<noinclude>*ਪਾਠਾਂਤ੍ਰ 'ਤੁਮ' ਬੀ ਹੈ।</noinclude> 4wbnkwjsmnq4gmzl93m3kulkf7pben2 250 14143 196400 164070 2025-06-22T13:37:24Z Ashwinder sangrur 2332 196400 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|(੪੩)}}</noinclude>ਇਸ ਕਿਅਹੁ ਸਿਰਹੁ ਘੜਾ ਕਿਉ ਕਰਿ ਉਤਰੇ? ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, ਵਾਹਿਗਰ ਕਰਿਕੈ,* ਇਸ ਦਿਅਹੁਂ ਸਿਰਹੁਂ ਘੜਾ ਉਤਾਰਹੁ।ਅਤੇ ਤੁਸਾਡੀ ਭੀ ਗਤ ਹੋਵੇਗੀ, ਤਸੀ ਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਜਪਹੁ’। ਤਬਿ ਓਹੁ ਆਇ ਪੈਰੀ ਪਈਆਂ ਨਾਉ ਧਰੀਕ ਸਿਖਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ॥ ਬੋਲਹੂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ॥ {{center|'''੨੪. ਕਲਿਜੁਗ.'''}} {{gap}}ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਓਥਹੁ ਰਵਦਾ ਰਹਿਆ। ਜਾਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਉਦਿਆਨ ਵਿਚ ਗਇਆ, ਜਾਇ ਬੈਠਾ। ਤਬਿ ਪਰਮੇਸਰਿ ਕੀ ਆਗਿਆ ਨਾਲਿ ਕਲਿਜੁਗ ਛਲਣਿ ਕਉ ਆਇਆ | ਆਇ ਰੂਪ ਧਾਰਿਓਸੁ,ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਦੇਖੈ ਤਾਂ ਅੰਧੇਰੀ ਬਹੁਤ ਆਈ+ ਦਰਖਤ ਲਗੇ ਉਡਣਿ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨਾ ਬਹੁਤ ਭੈਮਾਨੁ ਹੋਆ, ਆਖਿਓਸੁ, “ਜੀਉ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ! ਆਣਿ ਉਜਾੜਿ ਵਿਚ ਪਾਇ ਮਾਰਿਓ, ਗੋਰ ਖਫਣਹ ਭੀ ਗਏ'।ਤਬ ਗੁਰੁ ਬਾਬੇ ਕਹਿਆ, “ਮਰਦਾਨਿਆ!ਕਾਹਲਾ ਹੋਹੁ ਨਾਹੀ।ਤਬਿ ਮਰਦਾਨੇ ਆਖਿਆ,ਅਜ ਤੋੜੀ ਏਡਾ ਹੋਆ ਹਾਂ; ਇਹੁ ਬਲਾ ਤਾਂ ਨਾਹੀ ਠਾਠੀ, ਜੁ ਇਹੁ ਕਿ ਆਇਆ ਹੈ ਅਸਾਡੇ ਜੀਅੜੇ ਤਾਂਈ?’ਤਬਿ ਅਗਨਿ ਕਾ ਰੂਪੁ ਦਿਖਾਲਿਆ। ਜੋ ਧੂੰਆਂ ਚਉਹਾਂ ਧਿਰਾਂ ਤੇ ਉਠਿਆ, ਚਾਰੇ ਕੁਂਡਾਂ ਅਗਨਿ ਹੋਈਆਂ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨਾ ਮੁਹੁ ਢਕਿਕੇ ਪੈ ਰਹਿਆ | ਆਖਿਓਸੁ, 'ਜੀਵਣਾ ਰਹਿਆ'। ਤਬਿ ਫੇਰਨ ਪਾਣੀ ਕਾ ਰੂਪੁ ਹੋਆ। ਘਟਾਂ ਬੰਨਿ ਆਇਆ। ਲਗਾ ਬਰਸਣਿ ਪਾਣੀ | ਪਰੁ ਬਾਬੇ ਦੂਰਿ ਪਵੈ। ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਕਹਿਆ, “ਮਰਦਾਨਿਆ! ਮੁਹੁ ਉਘਾੜੁ, ਉਠਿ ਬੈਠ, ਰਬਾਬੁ ਵਜਾਇ। ਤਬਿ ਮੰਰਦਾਨਾ ਉਠਿ ਬੈਠਾ। ਰਬਾਬ ਵਜਾਇਓਸੁ॥ ਰਾਗੁ ਮਾਰੂ ਕੀਤਾ, ਬਾਬੇ ਸਬਦੁ ਉਠਾਇਆ:ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ੫ ਘਰੁ ੨।। {{gap}}ਡਰਪੈ ਧਰਤਿ ਅਕਾਸੁ ਨ੍ਰਿਖਤਾ ਸਿਰ ਉਪਰਿ ਅਮਰੁਕਰਾਰਾ॥ਪਉਣੁ ਪਾਣੀ ਬੈਸੰਤਰੁ ਡਰਪੈ ਡਰਪੈ ਇੰਦ ਬਿਚਾਰਾ॥ ੧॥ ਏਕਾ ਨਿਰਭਉ ਬਾਤ ਸੁਨੀ।। ਸੋ ਸੁਖੀਆ ਸੋ ਸਦਾ ਸੁਹੇਲਾ ਜੋ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਗਾਇ ਗੁਨੀ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥ ਦੇਹ ਧਾਰ ਅਰੁ ਦੇਵਾ ਡਰਪਹਿ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਡਰਿ ਮੁਇਆ॥ਲਰ ਚਉਰਾਸੀਹ ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਨਮੇ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਜੋਇਆ॥ ੨॥ ਰਾਜਸੁ ਸਾਤਕੁ ਤਾਮਸੁ ਡਰਪਹਿ ਕੇਤੇ ਰੂਪ ਉਪਾਇਆ॥ਛਲ ਬਪੁਰੀ ਇਹਕਉਲਾ {{rule}}<noinclude>*ਪਾਠਾਂਤ੍ਰ 'ਕਹਿ ਕੇ' ਹੈ। ਹਾ ਬਾ: ਨੁ: ਦਾ ਪਾਠ ਹੈ ਸਿਖਣੀਆਂ। ਤਦ ਬਾਬਾ...ਤੋਂ...ਬਹੁਤ ਆਈ ਤਕ ਹਾ: ਬਾ: ਨੁ: ਦਾ ਪਾਠ ਹੈ। ਵਲੈਤਾਂ ਨੁਸਖੇ ਵਿਚ ਪਾਠ ਐਉਂ ਹੈ: 'ਅੰਧੀ ਹੋਇ'। Aਫੇਰ ਪਦ ਹਾ: ਬਾ: ਨੁਸਖੇ ਦਾਹੈ। Bਇਹ ਸਬਦ ਪੰਚਮ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਹੈ ਲਿਖਾਰੀ ਦੀ ਭੁੱਲ ਹੈ ਜੋ ਅਸਲ ਪੋਥੀ ਵਿਚ 'ਮਹਲਾ ੧' ਲਿਖਿਆ ਹੈ।</noinclude> egnwj9fipfmpyoqxz95zualrvy0er9b 196401 196400 2025-06-22T13:41:43Z Ashwinder sangrur 2332 /* ਸੋਧਣਾ */ 196401 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੪੩)}}</noinclude>ਇਸ ਕਿਅਹੁ ਸਿਰਹੁ ਘੜਾ ਕਿਉ ਕਰਿ ਉਤਰੇ? ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, ਵਾਹਿਗਰ ਕਰਿਕੈ,* ਇਸ ਦਿਅਹੁਂ ਸਿਰਹੁਂ ਘੜਾ ਉਤਾਰਹੁ।ਅਤੇ ਤੁਸਾਡੀ ਭੀ ਗਤ ਹੋਵੇਗੀ, ਤਸੀ ਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਜਪਹੁ’। ਤਬਿ ਓਹੁ ਆਇ ਪੈਰੀ ਪਈਆਂ ਨਾਉ ਧਰੀਕ ਸਿਖਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ॥ ਬੋਲਹੂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ॥ {{center|'''੨੪. ਕਲਿਜੁਗ.'''}} {{gap}}ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਓਥਹੁ ਰਵਦਾ ਰਹਿਆ। ਜਾਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਉਦਿਆਨ ਵਿਚ ਗਇਆ, ਜਾਇ ਬੈਠਾ। ਤਬਿ ਪਰਮੇਸਰਿ ਕੀ ਆਗਿਆ ਨਾਲਿ ਕਲਿਜੁਗ ਛਲਣਿ ਕਉ ਆਇਆ | ਆਇ ਰੂਪ ਧਾਰਿਓਸੁ,ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਦੇਖੈ ਤਾਂ ਅੰਧੇਰੀ ਬਹੁਤ ਆਈ+ ਦਰਖਤ ਲਗੇ ਉਡਣਿ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨਾ ਬਹੁਤ ਭੈਮਾਨੁ ਹੋਆ, ਆਖਿਓਸੁ, “ਜੀਉ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ! ਆਣਿ ਉਜਾੜਿ ਵਿਚ ਪਾਇ ਮਾਰਿਓ, ਗੋਰ ਖਫਣਹ ਭੀ ਗਏ'।ਤਬ ਗੁਰੁ ਬਾਬੇ ਕਹਿਆ, “ਮਰਦਾਨਿਆ!ਕਾਹਲਾ ਹੋਹੁ ਨਾਹੀ' ।ਤਬਿ ਮਰਦਾਨੇ ਆਖਿਆ,ਅਜ ਤੋੜੀ ਏਡਾ ਹੋਆ ਹਾਂ; ਇਹੁ ਬਲਾ ਤਾਂ ਨਾਹੀ ਡਿਠੀ, ਜੁ ਇਹੁ ਕਿ ਆਇਆ ਹੈ ਅਸਾਡੇ ਜੀਅੜੇ ਤਾਂਈ?’ਤਬਿ ਅਗਨਿ ਕਾ ਰੂਪੁ ਦਿਖਾਲਿਆ। ਜੋ ਧੂੰਆਂ ਚਉਹਾਂ ਧਿਰਾਂ ਤੇ ਉਠਿਆ, ਚਾਰੇ ਕੁਂਡਾਂ ਅਗਨਿ ਹੋਈਆਂ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨਾ ਮੁਹੁ ਢਕਿਕੇ ਪੈ ਰਹਿਆ | ਆਖਿਓਸੁ, 'ਜੀਵਣਾ ਰਹਿਆ'। ਤਬਿ ਫੇਰਨ ਪਾਣੀ ਕਾ ਰੂਪੁ ਹੋਆ। ਘਟਾਂ ਬੰਨਿ ਆਇਆ। ਲਗਾ ਬਰਸਣਿ ਪਾਣੀ | ਪਰੁ ਬਾਬੇ ਦੂਰਿ ਪਵੈ। ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਕਹਿਆ, “ਮਰਦਾਨਿਆ! ਮੁਹੁ ਉਘਾੜੁ, ਉਠਿ ਬੈਠ, ਰਬਾਬੁ ਵਜਾਇ। ਤਬਿ ਮੰਰਦਾਨਾ ਉਠਿ ਬੈਠਾ। ਰਬਾਬ ਵਜਾਇਓਸੁ॥ ਰਾਗੁ ਮਾਰੂ ਕੀਤਾ, ਬਾਬੇ ਸਬਦੁ ਉਠਾਇਆ:ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ੫ ਘਰੁ ੨।। {{gap}}ਡਰਪੈ ਧਰਤਿ ਅਕਾਸੁ ਨ੍ਰਿਖਤਾ ਸਿਰ ਉਪਰਿ ਅਮਰੁਕਰਾਰਾ॥ਪਉਣੁ ਪਾਣੀ ਬੈਸੰਤਰੁ ਡਰਪੈ ਡਰਪੈ ਇੰਦ੍ਰ ਬਿਚਾਰਾ॥ ੧॥ ਏਕਾ ਨਿਰਭਉ ਬਾਤ ਸੁਨੀ।। ਸੋ ਸੁਖੀਆ ਸੋ ਸਦਾ ਸੁਹੇਲਾ ਜੋ ਗੁਰ ਮਿਲਿ ਗਾਇ ਗੁਨੀ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥ ਦੇਹ ਧਾਰ ਅਰੁ ਦੇਵਾ ਡਰਪਹਿ ਸਿਧ ਸਾਧਿਕ ਡਰਿ ਮੁਇਆ॥ਲਰ ਚਉਰਾਸੀਹ ਮਰਿ ਮਰਿ ਜਨਮੇ ਫਿਰਿ ਫਿਰਿ ਜੋਨੀ ਜੋਇਆ॥ ੨॥ ਰਾਜਸੁ ਸਾਤਕੁ ਤਾਮਸੁ ਡਰਪਹਿ ਕੇਤੇ ਰੂਪ ਉਪਾਇਆ॥ਛਲ ਬਪੁਰੀ ਇਹਕਉਲਾ {{rule}}<noinclude>*ਪਾਠਾਂਤ੍ਰ 'ਕਹਿ ਕੇ' ਹੈ। ਹਾ ਬਾ: ਨੁ: ਦਾ ਪਾਠ ਹੈ ਸਿਖਣੀਆਂ। ਤਦ ਬਾਬਾ...ਤੋਂ...ਬਹੁਤ ਆਈ ਤਕ ਹਾ: ਬਾ: ਨੁ: ਦਾ ਪਾਠ ਹੈ। ਵਲੈਤਾਂ ਨੁਸਖੇ ਵਿਚ ਪਾਠ ਐਉਂ ਹੈ: 'ਅੰਧੀ ਹੋਇ'। Aਫੇਰ ਪਦ ਹਾ: ਬਾ: ਨੁਸਖੇ ਦਾਹੈ। Bਇਹ ਸਬਦ ਪੰਚਮ ਗੁਰੂ ਜੀ ਦਾ ਹੈ ਲਿਖਾਰੀ ਦੀ ਭੁੱਲ ਹੈ ਜੋ ਅਸਲ ਪੋਥੀ ਵਿਚ 'ਮਹਲਾ ੧' ਲਿਖਿਆ ਹੈ।</noinclude> f65fu0taxsmm5ces6poujqi4tnpbyo9 250 14145 196412 164081 2025-06-22T16:44:28Z Ashwinder sangrur 2332 196412 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|(੪੪)}}</noinclude>ਡਰਪੈ ਅਤਿ ਡਰਪੈ ਧਰਮ ਰਾਇਆ॥੩॥ ਸਗਲ ਸਮਗ੍ਰੀ ਡਰਹਿ ਬਿਆਪੀ " ਬਿਨੁ ਡਰਹਿ ਕਰਣੈ ਹਾਰਾ il ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਭਗਤਨ ਕਾ ਸੰਗੀ ਭਗਤ ਸੋਹਹਿ ਦਰਬਾਰਾ॥੪॥੧॥ {{gap}}ਤਬਿ ਦੈਤ ਕਾ ਰੂਪੁ ਧਾਰਿ ਆਇਆ|ਚੋਟੀ ਆਸਮਾਨ ਨਾਲ ਕੀਤੀਆਸੁ॥ ਜਿਉ ਜਿਉ ਨੇੜੈ ਆਵੈ, ਤਿਉ ਤਿਉ ਘਟਦਾ ਜਾਵੈਤਬ ਮਨੁਖ ਕਾ-ਸਰੂਪ ਕਰਿਕੈ ਆਇਆ*। ਹਥਿ ਜੋੜਿ ਕਰ ਖੜਾ ਹੋਆ॥ ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਪੁਛਿਆ, 'ਭਾਈ! ਤੂੰ ਕੌਣ ਹੈਂ?” ਤਬ ਉਨ ਆਖਿਆ, 'ਜੀ! ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਨਾਹੀ ਜਾਣਦਾ? ਮੈਂ ਕਲਿਜੁਗ ਹਾਂ, ਅਰ ਤੇਰੇ ਮਿਲਨੇ ਨੂੰ ਆਇਆ ਹਾਂ ਤੂੰ ਕਰਤੇ ਪੁਰਖ ਕਾ ਵਜੀਰ ਹੈਂ। ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਨੂੰ ਨਿਮਸਕਾਰ ਕੀਤੀ। ਆਖਿਓਸੁ, “ਜੀ ਕਿਛੁ ਮੈਤੈ ਲੇਹੁ, ਮੇਰੈ ਵਚਨਿ ਚਲੁ'॥ ਤਬਿ ਗੁਰੁ ਬਾਬੈ ਪੁਛਿਆ, 'ਤੈਂ ਪਾਸ ਕਿਆ ਹੈ?' ਤਾਂ ਕਲਿਜੁਗ ਆਖਿਆ, ਮੇਰੇ ਪਾਸਿ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੈ;ਜੇ ਆਖਹੁ ਤਾਂ ਮੋਤੀਆਂ ਦੇ ਮੰਦਰ ਉਸਾਰਹ,ਅਤੇ ਰਤਨਾਂ ਕਾ ਲਾਲਾਂ ਦਾ ਜੜਾਉ ਕਾਰਾਂ, ਅਗਰਚੰਦਨ ਕਾ ਲੇਪੁ ਦੇਵਾਂ ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬੋਲਿਆ, ਸਬਦੁ ਰਾਗੁ ਸ੍ਰੀ ਰਾਗੁ ਵਿਚਿ:- ਰਾਗੁ ਸਿਰੀ ਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ਪਹਿਲਾ ਘਰੁ ੧॥ ਮੋਤੀ ਤ ਮੰਦਰ ਊਸਰਹਿ ਰਤਨੀ ਤ ਹੋਹਿ ਜੜਾਉ॥ ਕਸਤੂਰਿ ਕੁੰਗੂ ਅਗਰਿ ਚੰਦਨਿ ਲੀਪਿ ਆਵੈ ਚਾਉ॥ ਮਤੁ ਦੇਖਿ ਭੂਲਾ ਵੀਸਰੈ ਤੇਰਾ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਨਾਉ॥੧॥ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਜੀਉ ਜਲਿ ਬਲਿ ਜਾਉ॥ ਮੈ ਆਪਣਾ ਗੁਰੁ ਪੂਛਿ ਦੇਖਿਆ ਅਵਰੁ ਨਾਹੀ ਥਾਉ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥ {{gap}}ਤਬਿ ਫਿਰਿ ਕਲਿਜੁਗਿ ਆਖਿਆ, 'ਜੋ ਜੀ ਜਵੇਹਰਾ ਦੀ ਧਰਤੀ ਕਰਾਂ, ਅਰੁ ਲਾਲਾਂ ਦਾ ਜੜਾਉ ਕਰਹਾਂ, ਇੰਦਰ ਦੀਆਂ ਮੋਹਣੀਆਂ ਲੈ ਆਵਾਂ। ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਜੀ ਪਉੜੀ ਦੂਜੀ ਆਖੀ: {{gap}}ਧਰਤੀ ਤ ਹੀਰੇ ਲਾਲ ਜੜਤੀ ਪਲਘਿ ਲਾਲਜੜਾਉ॥ਮੋਹਣੀ ਮੁਖਿਮਣੀ ਸੋਹੈ ਕਰੇ ਰੰਗਿ ਪਸਾਉ॥ਮਤੁ ਦੇਖਿ ਭੂਲਾ ਵੀਸਰੈ ਤੇਰਾ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਨਾਉ॥੨॥ {{gap}}ਤਬਿ ਕਲਜੁਗਿ ਕਹਿਆ, 'ਜੋ ਜੀ ਏਹੁ ਬੀ ਨਾਹੀ ਲੈਂਦਾ ਤਾਂ ਸਿਧਿ ਲੈ ਜੋ ਰਿਧ ਆਵੇ, ਅਤੇ ਗੁਪਤ ਧਰਤੀ ਵਿਚ ਚਲੁ, ਅਰੁ ਹਜਾਰ ਕੋਹਾਂ ਜਾਇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇ'। ਤਬਿ ਗੁਰੁ ਪਉੜੀ ਤੀਜੀ ਆਖੀ: ਸਿਧੁ ਹੋਵਾ ਸਿਧਿ ਲਾਈ ਰਿਧਿ ਆਖਾ ਆਉ॥ਗੁਪਤੁ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ਬੈਸਾ ਲੋਕੁ ਰਾਖੈ ਭਾਉ॥ਮਤੁ ਦੇਖਿ ਭੂਲਾ ਵੀਸਰੈ ਤੇਰਾ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਨਾਉ॥੩॥ {{gap}}ਤਬਿ ਕਲਜੁਗਿ ਆਖਿਆ, “ਕਛੁ ਲੇਵਹੁ,ਸੁਲਤਾਨ ਹੋਵਹੁ,ਰਾਜੁ ਕਰਹੁ॥ ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਚਉਥੀ ਪਉੜੀ ਕਹੀ: {{rule}}<noinclude>*ਮਨਖ”ਤੋਂ”ਆਇਆ ਤਕ ਦਾ ਪਾਠ ਹਾਂ: ਬਾ: ਨ: ਦਾ ਹੈ। ਤਬ ਬਾਬੇ”ਤੋਂ”ਨਿਮਸਕਾਰ ਕੀਤੀਤਕ ਦਾ ਪਾਠ ਹਾਫਜ਼ਾਬਾਦੀ ਨੁਸਖੇ ਦਾ ਹੈ।</noinclude> s6geqra3bfkjj7g9yrv4gdi9fi017t1 196415 196412 2025-06-22T16:49:24Z Ashwinder sangrur 2332 /* ਸੋਧਣਾ */ 196415 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੪੪)}}</noinclude>ਡਰਪੈ ਅਤਿ ਡਰਪੈ ਧਰਮ ਰਾਇਆ॥੩॥ ਸਗਲ ਸਮਗ੍ਰੀ ਡਰਹਿ ਬਿਆਪੀ " ਬਿਨੁ ਡਰਹਿ ਕਰਣੈ ਹਾਰਾ il ਕਹੁ ਨਾਨਕ ਭਗਤਨ ਕਾ ਸੰਗੀ ਭਗਤ ਸੋਹਹਿ ਦਰਬਾਰਾ॥੪॥੧॥ {{gap}}ਤਬਿ ਦੈਤ ਕਾ ਰੂਪੁ ਧਾਰਿ ਆਇਆ|ਚੋਟੀ ਆਸਮਾਨ ਨਾਲ ਕੀਤੀਆਸੁ॥ ਜਿਉ ਜਿਉ ਨੇੜੈ ਆਵੈ, ਤਿਉ ਤਿਉ ਘਟਦਾ ਜਾਵੈਤਬ ਮਨੁਖ ਕਾ-ਸਰੂਪ ਕਰਿਕੈ ਆਇਆ*। ਹਥਿ ਜੋੜਿ ਕਰ ਖੜਾ ਹੋਆ॥ ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਪੁਛਿਆ, 'ਭਾਈ! ਤੂੰ ਕੌਣ ਹੈਂ?” ਤਬ ਉਨ ਆਖਿਆ, 'ਜੀ! ਮੈਨੂੰ ਤੂੰ ਨਾਹੀ ਜਾਣਦਾ? ਮੈਂ ਕਲਿਜੁਗ ਹਾਂ, ਅਰ ਤੇਰੇ ਮਿਲਨੇ ਨੂੰ ਆਇਆ ਹਾਂ ਤੂੰ ਕਰਤੇ ਪੁਰਖ ਕਾ ਵਜੀਰ ਹੈਂ। ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਨੂੰ ਨਿਮਸਕਾਰ ਕੀਤੀ। ਆਖਿਓਸੁ, “ਜੀ ਕਿਛੁ ਮੈਤੈ ਲੇਹੁ, ਮੇਰੈ ਵਚਨਿ ਚਲੁ'॥ ਤਬਿ ਗੁਰੁ ਬਾਬੈ ਪੁਛਿਆ, 'ਤੈਂ ਪਾਸ ਕਿਆ ਹੈ?' ਤਾਂ ਕਲਿਜੁਗ ਆਖਿਆ, ਮੇਰੇ ਪਾਸਿ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਹੈ;ਜੇ ਆਖਹੁ ਤਾਂ ਮੋਤੀਆਂ ਦੇ ਮੰਦਰ ਉਸਾਰਹ,ਅਤੇ ਰਤਨਾਂ ਕਾ ਲਾਲਾਂ ਦਾ ਜੜਾਉ ਕਾਰਾਂ, ਅਗਰਚੰਦਨ ਕਾ ਲੇਪੁ ਦੇਵਾਂ ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬੋਲਿਆ, ਸਬਦੁ ਰਾਗੁ ਸ੍ਰੀ ਰਾਗੁ ਵਿਚਿ:- ਰਾਗੁ ਸਿਰੀ ਰਾਗੁ ਮਹਲਾ ਪਹਿਲਾ ਘਰੁ ੧॥ ਮੋਤੀ ਤ ਮੰਦਰ ਊਸਰਹਿ ਰਤਨੀ ਤ ਹੋਹਿ ਜੜਾਉ॥ ਕਸਤੂਰਿ ਕੁੰਗੂ ਅਗਰਿ ਚੰਦਨਿ ਲੀਪਿ ਆਵੈ ਚਾਉ॥ ਮਤੁ ਦੇਖਿ ਭੂਲਾ ਵੀਸਰੈ ਤੇਰਾ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਨਾਉ॥੧॥ ਹਰਿ ਬਿਨੁ ਜੀਉ ਜਲਿ ਬਲਿ ਜਾਉ॥ ਮੈ ਆਪਣਾ ਗੁਰੁ ਪੂਛਿ ਦੇਖਿਆ ਅਵਰੁ ਨਾਹੀ ਥਾਉ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥ {{gap}}ਤਬਿ ਫਿਰਿ ਕਲਿਜੁਗਿ ਆਖਿਆ, 'ਜੋ ਜੀ ਜਵੇਹਰਾ ਦੀ ਧਰਤੀ ਕਰਾਂ, ਅਰੁ ਲਾਲਾਂ ਦਾ ਜੜਾਉ ਕਰਹਾਂ, ਇੰਦਰ ਦੀਆਂ ਮੋਹਣੀਆਂ ਲੈ ਆਵਾਂ। ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਜੀ ਪਉੜੀ ਦੂਜੀ ਆਖੀ: {{gap}}ਧਰਤੀ ਤ ਹੀਰੇ ਲਾਲ ਜੜਤੀ ਪਲਘਿ ਲਾਲਜੜਾਉ॥ਮੋਹਣੀ ਮੁਖਿਮਣੀ ਸੋਹੈ ਕਰੇ ਰੰਗਿ ਪਸਾਉ॥ਮਤੁ ਦੇਖਿ ਭੂਲਾ ਵੀਸਰੈ ਤੇਰਾ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਨਾਉ॥੨॥ {{gap}}ਤਬਿ ਕਲਜੁਗਿ ਕਹਿਆ, 'ਜੋ ਜੀ ਏਹੁ ਬੀ ਨਾਹੀ ਲੈਂਦਾ ਤਾਂ ਸਿਧਿ ਲੈ ਜੋ ਰਿਧ ਆਵੇ, ਅਤੇ ਗੁਪਤ ਧਰਤੀ ਵਿਚ ਚਲੁ, ਅਰੁ ਹਜਾਰ ਕੋਹਾਂ ਜਾਇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਇ'। ਤਬਿ ਗੁਰੁ ਪਉੜੀ ਤੀਜੀ ਆਖੀ: {{gap}}ਸਿਧੁ ਹੋਵਾ ਸਿਧਿ ਲਾਈ ਰਿਧਿ ਆਖਾ ਆਉ॥ਗੁਪਤੁ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ਬੈਸਾ ਲੋਕੁ ਰਾਖੈ ਭਾਉ॥ਮਤੁ ਦੇਖਿ ਭੂਲਾ ਵੀਸਰੈ ਤੇਰਾ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਨਾਉ॥੩॥ {{gap}}ਤਬਿ ਕਲਜੁਗਿ ਆਖਿਆ, “ਕਛੁ ਲੇਵਹੁ,ਸੁਲਤਾਨ ਹੋਵਹੁ,ਰਾਜੁ ਕਰਹੁ॥ ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਚਉਥੀ ਪਉੜੀ ਕਹੀ: {{rule}}<noinclude>*ਮਨਖ”ਤੋਂ”ਆਇਆ ਤਕ ਦਾ ਪਾਠ ਹਾਂ: ਬਾ: ਨ: ਦਾ ਹੈ। ਤਬ ਬਾਬੇ”ਤੋਂ”ਨਿਮਸਕਾਰ ਕੀਤੀਤਕ ਦਾ ਪਾਠ ਹਾਫਜ਼ਾਬਾਦੀ ਨੁਸਖੇ ਦਾ ਹੈ।</noinclude> rjiuij1xcs0bte4l86hkbm9437lfpt6 250 14147 196419 164087 2025-06-22T16:57:15Z Ashwinder sangrur 2332 196419 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|(੪੫)}}</noinclude>ਸੁਲਤਾਨਹੋਵਾ ਮੇਲਿ ਲਸਕਰ ਤਖਤਿ ਰਾਖਾਪਾਉ॥ਹੁਕਮੁ ਹਾਸਲੁ ਕਰੀ ਬੈਠਾ ਨਾਨਕਾ ਸਭ ਵਾਉ॥ਮਤੁ ਦੇਖਿ ਭੂਲਾ ਵੀਸਰੈ ਤੇਰਾ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਨਾਉ॥੪॥੧॥ {{gap}}ਤਬਿ ਕਲਜੁਗ ਪਰਦੱਖਣਾ ਕੀਤੀ, ਆਇ ਪੈਰੀ ਪਇਆ | ਆਖਿਓਸੁ, ਜੀ, ਮੇਰੀ ਗਤਿ ਕਿਉਂ ਕਰਿ ਹੋਵੇ? ਤਬਿ ਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਆਖਿਆ, “ਮੇਰਾ ਸਿਖੁ ਕੋਟ ਮਧੇ ਕੋਈ ਹੋਵੇਗਾ; ਤਿਸਦਾ ਸਦਕਾ ਤੇਰੀ ਗਤਿ ਹੋਵੈਗੀ। ਤਬਿ ਕਲਿਜੁਗੁ ਪੈਰੀ ਪਇਆ | ਬਾਬੈ ਵਿਦਾ ਕੀਤਾ। ਬੋਲਹੁ ਵਾਹਿਗੁਰੂ। {{center|'''੨੫. ਕੀੜ ਨਗਰ.'''}} {{gap}}ਗੁਰੂ ਅਤੇ ਮਰਦਾਨਾ ਰਵਦੇ ਰਹੈ, ਆਇ ਕੀੜ ਨਗਰੀ ਪ੍ਰਗਟੇ। ਜਾਂ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਰੁਖੁ ਬਿਰਖ ਸਭ ਸਿਆਹੁ ਨਦਰਿ ਆਵੇ, ਧਰਤੀ ਸਾਰੀ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨਾ ਬਹੁਤ ਭੈਮਾਨੁ ਹੋਆ, ਦੇਖਿ ਕਰਿ ਆਖਿਓਸੁ, ਜੀ ਇਥੋਂ ਚਲੀਏ, ਏਡਾ ਕਾਲਾਂ ਅਸਾਂ ਕਦੇ ਨਾਹੀ ਡਿਠਾ, ਇਸੁ ਕਾਲੇ ਤੇ ਚਾਲੁ'। ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, ਮਰਦਾਨਿਆ! ਇਨ ਕੀ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਸਉ ਜੰਗਲ ਵਿਚਿ ਜਾਉ, ਜੇ ਕੋਈ ਜਾਨਾਵਰ ਦਾ ਬੱਚਾ ਪੈਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਖਾਇ ਜਾਵਨ, ਅਤੇ ਜੇ ਕਿਸੇ ਸਪ ਦਾ ਆਂਡਾ ਪੈਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਖਾਇ ਜਾਵਨਿ, ਪਰੁ ਤੇਰੈ ਨੇੜੈ ਕੋਈ ਨਾਹੀ ਆਂਵਦਾ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨੇ ਅਰਜ ਕੀਤੀ, ਆਖਿਓਸੁ, ਜੀ ਕਦੇ ਇਥੇ ਕੋਈ ਆਇਆਂ ਭੀ ਹੈ? ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, “ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਇਕ ਦਿਨਿ ਇਕੁ ਰਾਜਾ ਚੜਿਆ ਥਾ, ਬਾਨਵੈ ਖੂਹਣੀ ਲਸਕਰੁ ਲੈਕਰ, ਇਕ ਰਾਜੇ ਉਪਰ ਚੜਿਆ ਥਾ, ਸੋ ਇਤ ਧਰਤੀ ਆਇ ਨਿਕਲਿਆ, ਤਬ ਇਕ ਕੀੜੀ ਜਾਇ ਮਿਲੀ, ਤਾਂ ਆਖਿਓਸ-ਹੋ ਰਾਜਾ! ਇਤੁ ਰਾਹਿ ਚਾਲੁ ਨਾਹੀਂ ਅਤੇ ਜੇ ਚਲਦਾ ਹੈਂ, ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਰਜਾਇ ਵਿਚ ਚਾਲੁ-, ਤਬੁ ਰਾਜੇ ਪੁਛਿਆ-ਤੇਰੀ ਕਿਆ ਰਜਾਇ ਹੈ?- ਤਬੁ ਕੀੜੀ ਕਹਿਆ -ਹੋ ਰਾਜਾ! ਮੇਰੀ ਏਹ ਰਜਾਇ ਹੈ, ਜੋ ਮੇਰੀ ਰੋਟੀ ਖਾਇ ਕਰਿ ਜਾਹਿ- ਤਬਿ . ਰਾਜੇ ਕਹਿਆ-ਮੈਂ ਬਾਵਨਿ ਖੂਹਣੀ ਕਾ ਰਾਜਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਰੋਟੀ ਕਿਉਂ ਕਰਿ ਖਾਵਾਂ- 1 ਤਬ ਕੀੜੀ ਕਹਿਆ, ਹੇ ਰਾਜਾ ਨਾਹੀ ਤਾਂ ਜੂਝ ਕਰਕੇ ਜਾਹੈ- ਤਬਿ ਰਾਜੈ ਕਹਿਆ-ਭਲਾ ਹੋਵੈ ਕੀੜੀ- ਹੋ ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਤਬਿ ਰਾਜਾ ਜੁਧੁ ਲਗਾ ਕਰਣਿ ਬਾਵਨਿ ਖੂਹਣੀ ਲੇਕਰਿ ਕੀੜੀ ਸਾਥਿ। ਤਬ ਇਕਨ ਕੀੜੀ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ ਕੀੜੀਆਂ ਤਾਈਂ-ਜਾਇ ਕਰਿ ਬਿਖੁ ਲੇਆਵਹੁ-ਤਬਿ ਕੀੜੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਪਿਆਲੂ* ਤੇ ਬਿਖੁ ਮੁਹੁ ਭਰਿ ਲੇ ਆਈਆਂ। ਜਿਸ ਕਉ ਲਾਇਨ ਸੋ ਸੋਅਹੁ ਹੋਇ ਜਾਇ। ਹੋ ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਬਾਵਨ ਖੁਹਣੀ ਲਸਕਰੁ ਸਭੋ ਮੁਆ, ਪਰਮੇਸਰ ਕੀ ਆਗਿਆ ਸਾਥ, ਤਬਿ ਇਕੋ ਰਾਜਾ ਰਹਿਆ। ਤਬਿ ਓਹੁ ਕੀੜੀ ਗਈ, {{rule}}<noinclude> *ਪਤਾਲ। {{gap}}† ਸੁਆਹ।</noinclude> t9tsdqx3pod9f3kdtfcmm80s4usqad3 196422 196419 2025-06-22T16:59:00Z Ashwinder sangrur 2332 /* ਸੋਧਣਾ */ 196422 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੪੫)}}</noinclude>ਸੁਲਤਾਨਹੋਵਾ ਮੇਲਿ ਲਸਕਰ ਤਖਤਿ ਰਾਖਾਪਾਉ॥ਹੁਕਮੁ ਹਾਸਲੁ ਕਰੀ ਬੈਠਾ ਨਾਨਕਾ ਸਭ ਵਾਉ॥ਮਤੁ ਦੇਖਿ ਭੂਲਾ ਵੀਸਰੈ ਤੇਰਾ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵੈ ਨਾਉ॥੪॥੧॥ {{gap}}ਤਬਿ ਕਲਜੁਗ ਪਰਦੱਖਣਾ ਕੀਤੀ, ਆਇ ਪੈਰੀ ਪਇਆ | ਆਖਿਓਸੁ, ਜੀ, ਮੇਰੀ ਗਤਿ ਕਿਉਂ ਕਰਿ ਹੋਵੇ? ਤਬਿ ਗੁਰੁ ਨਾਨਕ ਆਖਿਆ, “ਮੇਰਾ ਸਿਖੁ ਕੋਟ ਮਧੇ ਕੋਈ ਹੋਵੇਗਾ; ਤਿਸਦਾ ਸਦਕਾ ਤੇਰੀ ਗਤਿ ਹੋਵੈਗੀ। ਤਬਿ ਕਲਿਜੁਗੁ ਪੈਰੀ ਪਇਆ | ਬਾਬੈ ਵਿਦਾ ਕੀਤਾ। ਬੋਲਹੁ ਵਾਹਿਗੁਰੂ। {{center|'''੨੫. ਕੀੜ ਨਗਰ.'''}} {{gap}}ਗੁਰੂ ਅਤੇ ਮਰਦਾਨਾ ਰਵਦੇ ਰਹੈ, ਆਇ ਕੀੜ ਨਗਰੀ ਪ੍ਰਗਟੇ। ਜਾਂ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਰੁਖੁ ਬਿਰਖ ਸਭ ਸਿਆਹੁ ਨਦਰਿ ਆਵੇ, ਧਰਤੀ ਸਾਰੀ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨਾ ਬਹੁਤ ਭੈਮਾਨੁ ਹੋਆ, ਦੇਖਿ ਕਰਿ ਆਖਿਓਸੁ, ਜੀ ਇਥੋਂ ਚਲੀਏ, ਏਡਾ ਕਾਲਾਂ ਅਸਾਂ ਕਦੇ ਨਾਹੀ ਡਿਠਾ, ਇਸੁ ਕਾਲੇ ਤੇ ਚਾਲੁ'। ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, ਮਰਦਾਨਿਆ! ਇਨ ਕੀ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਸਉ ਜੰਗਲ ਵਿਚਿ ਜਾਉ, ਜੇ ਕੋਈ ਜਾਨਾਵਰ ਦਾ ਬੱਚਾ ਪੈਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਖਾਇ ਜਾਵਨ, ਅਤੇ ਜੇ ਕਿਸੇ ਸਪ ਦਾ ਆਂਡਾ ਪੈਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਖਾਇ ਜਾਵਨਿ, ਪਰੁ ਤੇਰੈ ਨੇੜੈ ਕੋਈ ਨਾਹੀ ਆਂਵਦਾ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨੇ ਅਰਜ ਕੀਤੀ, ਆਖਿਓਸੁ, ਜੀ ਕਦੇ ਇਥੇ ਕੋਈ ਆਇਆਂ ਭੀ ਹੈ? ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, “ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਇਕ ਦਿਨਿ ਇਕੁ ਰਾਜਾ ਚੜਿਆ ਥਾ, ਬਾਨਵੈ ਖੂਹਣੀ ਲਸਕਰੁ ਲੈਕਰ, ਇਕ ਰਾਜੇ ਉਪਰ ਚੜਿਆ ਥਾ, ਸੋ ਇਤ ਧਰਤੀ ਆਇ ਨਿਕਲਿਆ, ਤਬ ਇਕ ਕੀੜੀ ਜਾਇ ਮਿਲੀ, ਤਾਂ ਆਖਿਓਸ-ਹੋ ਰਾਜਾ! ਇਤੁ ਰਾਹਿ ਚਾਲੁ ਨਾਹੀਂ ਅਤੇ ਜੇ ਚਲਦਾ ਹੈਂ, ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਰਜਾਇ ਵਿਚ ਚਾਲੁ-, ਤਬੁ ਰਾਜੇ ਪੁਛਿਆ-ਤੇਰੀ ਕਿਆ ਰਜਾਇ ਹੈ?- ਤਬੁ ਕੀੜੀ ਕਹਿਆ -ਹੋ ਰਾਜਾ! ਮੇਰੀ ਏਹ ਰਜਾਇ ਹੈ, ਜੋ ਮੇਰੀ ਰੋਟੀ ਖਾਇ ਕਰਿ ਜਾਹਿ- ਤਬਿ . ਰਾਜੇ ਕਹਿਆ-ਮੈਂ ਬਾਵਨਿ ਖੂਹਣੀ ਕਾ ਰਾਜਾ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਰੋਟੀ ਕਿਉਂ ਕਰਿ ਖਾਵਾਂ- 1 ਤਬ ਕੀੜੀ ਕਹਿਆ, ਹੇ ਰਾਜਾ ਨਾਹੀ ਤਾਂ ਜੂਝ ਕਰਕੇ ਜਾਹੈ- ਤਬਿ ਰਾਜੈ ਕਹਿਆ-ਭਲਾ ਹੋਵੈ ਕੀੜੀ- ਹੋ ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਤਬਿ ਰਾਜਾ ਜੁਧੁ ਲਗਾ ਕਰਣਿ ਬਾਵਨਿ ਖੂਹਣੀ ਲੇਕਰਿ ਕੀੜੀ ਸਾਥਿ। ਤਬ ਇਕਨ ਕੀੜੀ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ ਕੀੜੀਆਂ ਤਾਈਂ-ਜਾਇ ਕਰਿ ਬਿਖੁ ਲੇਆਵਹੁ-ਤਬਿ ਕੀੜੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਪਿਆਲੂ* ਤੇ ਬਿਖੁ ਮੁਹੁ ਭਰਿ ਲੇ ਆਈਆਂ। ਜਿਸ ਕਉ ਲਾਇਨ ਸੋ ਸੋਅਹੁ ਹੋਇ ਜਾਇ। ਹੋ ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਬਾਵਨ ਖੁਹਣੀ ਲਸਕਰੁ ਸਭੋ ਮੁਆ, ਪਰਮੇਸਰ ਕੀ ਆਗਿਆ ਸਾਥ, ਤਬਿ ਇਕੋ ਰਾਜਾ ਰਹਿਆ। ਤਬਿ ਓਹੁ ਕੀੜੀ ਗਈ, {{rule}}<noinclude> *ਪਤਾਲ। {{gap}}† ਸੁਆਹ।</noinclude> jcf7uouoy1k13ljkn1vkaqul5oxochx 250 14149 196423 164107 2025-06-22T17:06:42Z Ashwinder sangrur 2332 196423 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|(੪੬)}}</noinclude>ਆਖਿਓਸ-ਹੋ ਰਾਜਾ! ਬਾਤ ਸੁਨ, ਅਬਿ ਮੇਰੀ ਰੋਟੀ ਮਨਹਿਗਾ?-। ਤਬਿ ਰਾਜਾ ਹਥਿ ਜੋੜਿ ਖੜਾ ਹੋਆਂ | ਆਖਿਓਸੁ-ਭਲਾ ਹੋਵੇ ਜੀ। ਤਬਿ ਉਸ ਕੀੜੀ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ ਕੀੜੀਆਂ ਜੋਗ-ਜਾਹੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਲੇਆਵਹੁ। ਅਤੇ ਸਤ ਕੁੰਡੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੇ ਹੈਨ ਪਲ ਬਿਖੇ, ਅਤੇ ਸਤ ਕੁੰਡ ਬਿਖ ਕੇ ਹੈਂ ਪਤਾਲ ਬਿਖੈ ਤਬਿ ਓਹੁ ਕੀੜੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਜਾਇ ਕਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਮੁਖੁ ਭਰਿ ਲੇ ਆਈਆਂ, ਜਿਸ ਕਉ ਓਹ ਲਾਵਨਿ ਸੋਈ ਉਠ ਖੜਾ ਹੋਵੇ। ਤਬਿ ਬਾਵਨ ਖੂਹਣੀ ਲਸਕਰੁ ਉਠਿ ਖੜਾ ਹੋਆ, ਪਰਮੇਸਰਿ ਕੀ ਆਗਿਆ ਨਾਲਿ। ਤਬਿ ਰਾਜਾ ਉਠਿ ਕਰ ਰੋਟੀ ਖਾਵਣਿ ਗਇਆ ਬਾਵਨ ਖੂਹਣੀ ਸਾਥਿ। ਜਬ ਰੋਟੀ ਮਿਲੀ ਤਾਂ ਠੰਢੀ, ਅਤੇ * ਘੋੜਿਆਂ ਨੋ ਘਸੁ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਭਿੰਨਾ ਹੋਆ, ਅਤੇ ਦਾਣਾ ਮਿਲਿਆ ਸੋ ਚਿਥਿਆ ਹੋਆ। ਤਬਿ ਰਾਜੇ ਪੁਛਿਆ,—ਐਸੀ ਰੋਟੀ ਠੰਢੀ ਕਿਉਂ ਮਿਲੀ? ਅਤੇ ਘਾਮੁ ਭਿਨਾ, ਦਾਣਾਂ ਚਿਖਿਆਂ?-। ਤਬਿ ਕੀੜੀ ਕਹਿਆ:ਰਾਜਾ! ਅਗੇ ਇਕ ਰਾਜਾ ਆਇਆ ਥਾ, ਤਿਸ ਕਉ ਮੈਂ ਰੋਟੀ ਕੀਤੀ ਆਹੀ, ਤਿਸਤੇ ਜੋ ਰਹਿਆ ਥਾ ਸੋ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਲਸਕਰ ਕਉ ਪਰੋਸਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਜੋ ਉਸਦਿਆਂ ਘੋੜਿਆਂ ਦਾ ਦਾਣਾ ਬਚਿਆ ਥਾ ਸੋ ਤੇਰਿਆਂ ਘੋੜਿਆਂ ਕਉ ਦਿਤਾ ਅਤੇ ਜੋ ਉਸਦਿਆਂ ਘੋੜਿਆਂ ਦਾ ਘਾਸੁ ਰਹਿਆ ਥਾ, ਸੋ ਤਿਰਿਆਂ ਘੜਿਆਂ ਤਾਈਂ ਪਇਆ- ਜਬਿ ਰਾਜਾ ਜਾਇ ਕਰ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਕਈ ਅੰਬਾਰ ਹੀ ਭਰੇ ਪਏ ਹੈਨਿ। ਤਬਿ ਰਾਜੇ ਕਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ਦੂਰਿ ਹੋਆ | ਆਖਿਓ,-ਐਸੇ ਰਾਜੇ ਵਰਤੇ ਹੈ- ਤਬਿ ਰਾਜਾ ਫਿਰਿ ਘਰਿ ਆਇਆ”। ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ:- {{gap}}ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ਸੀਹਾ ਬਾਜਾ ਚਰਗਾ ਕੁਹੀਆਂ ਏ ਖਵਾਲੇ ਘਾਹ।। ਘਾਹੁ ਖਾਨਿ ਤਿਨਾ ਮਾਸੁ ਖਵਾਲੇ ਏਹਿ ਚਲਾਏ ਰਾਹ॥ ਨਦੀਆ ‘ਵਿਚਿ ਟਿਬੇ ਦੇਖਾਲੇ ਥਲੀ ਕਰੇ ਅਸਗਾਹ || ਕੀੜਾ ਥਾਪਿ ਦੇਇ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ਲਸਕਰ ਕਰੇ ਸੁਆਹ॥ ਜੇਤੇ ਜੀਅ ਜੀਵਹਿ ਲੈ ਸਾਹਾ ਜੀਵਾਲੇ ਤਾ ਕਿਆ ਸਾਹ 11 ਨਾਨਕ ਜਿਉ ਜਿਉ ਸਚੇ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਤਿਉ ਦੇਇ ਗਿਰਾਹ॥੧॥ {{gap}} ਤਬ ਮਰਦਾਨਾ ਪੈਰੀ ਪਇਆ। ਬੋਲਹੁ ਵਾਹਿਗੁਰੂ। {{center|'''੨੬. ਵਸਦਾ ਰਹੇ.'''}} {{gap}}ਓਥਹੁ ਰਵਦੇ ਰਹੈ। ਜਾਇ ਇਕਤੁ ਗਾਉਂ ਵਿਚਿ ਬੈਠਾ। ਤਬਿ ਉਸ ਗਾਉਂ ਵਿਚ ਕੋਈ ਬਹਣਿ ਦੇਵੈ ਨਾਹੀਂ। ਲਾਗ ਮਸਕਰੀਆਂ ਕਰਣ। ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਸਲੋਕੁ ਕਹਿਆ:- {{gap}}ਏਸ ਕਲੀਓ ਪੰਜ ਭੀਤਿੳ ਓਕਿਉ ਕਰਿ ਰਖੁ ਪਤਿ।। ਜੇ ਬੋਲਾ ਤਾਂ ਆਖੀਐ ਬੜ ਬੜ ਕਰੈ ਬਹੁਤ।। ਚੁਪ ਕਰਾਂ ਤਾ ਆਖੀਐ ਇਤ ਘਟਿ ਨਾਹੀ ਮਤਿ।। ਜੇ ਬਹਿ ਰਹਾਂ ਤਾ ਆਖੀਐ ਬੈਨਾ ਸਥਰਘਤੁ॥ਉਨਜਾਈ ਤਾਂ ਆਖੀਐ ਛਾਰ ਗਇਆ<noinclude></noinclude> hkvamq2sr7dzvbynje6gjseq3ilzr2r 196424 196423 2025-06-22T17:07:16Z Ashwinder sangrur 2332 /* ਸੋਧਣਾ */ 196424 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੪੬)}}</noinclude>ਆਖਿਓਸ-ਹੋ ਰਾਜਾ! ਬਾਤ ਸੁਨ, ਅਬਿ ਮੇਰੀ ਰੋਟੀ ਮਨਹਿਗਾ?-। ਤਬਿ ਰਾਜਾ ਹਥਿ ਜੋੜਿ ਖੜਾ ਹੋਆਂ | ਆਖਿਓਸੁ-ਭਲਾ ਹੋਵੇ ਜੀ। ਤਬਿ ਉਸ ਕੀੜੀ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ ਕੀੜੀਆਂ ਜੋਗ-ਜਾਹੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਲੇਆਵਹੁ। ਅਤੇ ਸਤ ਕੁੰਡੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੇ ਹੈਨ ਪਲ ਬਿਖੇ, ਅਤੇ ਸਤ ਕੁੰਡ ਬਿਖ ਕੇ ਹੈਂ ਪਤਾਲ ਬਿਖੈ ਤਬਿ ਓਹੁ ਕੀੜੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਜਾਇ ਕਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਮੁਖੁ ਭਰਿ ਲੇ ਆਈਆਂ, ਜਿਸ ਕਉ ਓਹ ਲਾਵਨਿ ਸੋਈ ਉਠ ਖੜਾ ਹੋਵੇ। ਤਬਿ ਬਾਵਨ ਖੂਹਣੀ ਲਸਕਰੁ ਉਠਿ ਖੜਾ ਹੋਆ, ਪਰਮੇਸਰਿ ਕੀ ਆਗਿਆ ਨਾਲਿ। ਤਬਿ ਰਾਜਾ ਉਠਿ ਕਰ ਰੋਟੀ ਖਾਵਣਿ ਗਇਆ ਬਾਵਨ ਖੂਹਣੀ ਸਾਥਿ। ਜਬ ਰੋਟੀ ਮਿਲੀ ਤਾਂ ਠੰਢੀ, ਅਤੇ * ਘੋੜਿਆਂ ਨੋ ਘਸੁ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਭਿੰਨਾ ਹੋਆ, ਅਤੇ ਦਾਣਾ ਮਿਲਿਆ ਸੋ ਚਿਥਿਆ ਹੋਆ। ਤਬਿ ਰਾਜੇ ਪੁਛਿਆ,—ਐਸੀ ਰੋਟੀ ਠੰਢੀ ਕਿਉਂ ਮਿਲੀ? ਅਤੇ ਘਾਮੁ ਭਿਨਾ, ਦਾਣਾਂ ਚਿਖਿਆਂ?-। ਤਬਿ ਕੀੜੀ ਕਹਿਆ:ਰਾਜਾ! ਅਗੇ ਇਕ ਰਾਜਾ ਆਇਆ ਥਾ, ਤਿਸ ਕਉ ਮੈਂ ਰੋਟੀ ਕੀਤੀ ਆਹੀ, ਤਿਸਤੇ ਜੋ ਰਹਿਆ ਥਾ ਸੋ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਲਸਕਰ ਕਉ ਪਰੋਸਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਜੋ ਉਸਦਿਆਂ ਘੋੜਿਆਂ ਦਾ ਦਾਣਾ ਬਚਿਆ ਥਾ ਸੋ ਤੇਰਿਆਂ ਘੋੜਿਆਂ ਕਉ ਦਿਤਾ ਅਤੇ ਜੋ ਉਸਦਿਆਂ ਘੋੜਿਆਂ ਦਾ ਘਾਸੁ ਰਹਿਆ ਥਾ, ਸੋ ਤਿਰਿਆਂ ਘੜਿਆਂ ਤਾਈਂ ਪਇਆ- ਜਬਿ ਰਾਜਾ ਜਾਇ ਕਰ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਕਈ ਅੰਬਾਰ ਹੀ ਭਰੇ ਪਏ ਹੈਨਿ। ਤਬਿ ਰਾਜੇ ਕਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ਦੂਰਿ ਹੋਆ | ਆਖਿਓ,-ਐਸੇ ਰਾਜੇ ਵਰਤੇ ਹੈ- ਤਬਿ ਰਾਜਾ ਫਿਰਿ ਘਰਿ ਆਇਆ”। ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ:- {{gap}}ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ਸੀਹਾ ਬਾਜਾ ਚਰਗਾ ਕੁਹੀਆਂ ਏ ਖਵਾਲੇ ਘਾਹ।। ਘਾਹੁ ਖਾਨਿ ਤਿਨਾ ਮਾਸੁ ਖਵਾਲੇ ਏਹਿ ਚਲਾਏ ਰਾਹ॥ ਨਦੀਆ ‘ਵਿਚਿ ਟਿਬੇ ਦੇਖਾਲੇ ਥਲੀ ਕਰੇ ਅਸਗਾਹ || ਕੀੜਾ ਥਾਪਿ ਦੇਇ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ਲਸਕਰ ਕਰੇ ਸੁਆਹ॥ ਜੇਤੇ ਜੀਅ ਜੀਵਹਿ ਲੈ ਸਾਹਾ ਜੀਵਾਲੇ ਤਾ ਕਿਆ ਸਾਹ 11 ਨਾਨਕ ਜਿਉ ਜਿਉ ਸਚੇ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਤਿਉ ਦੇਇ ਗਿਰਾਹ॥੧॥ {{gap}} ਤਬ ਮਰਦਾਨਾ ਪੈਰੀ ਪਇਆ। ਬੋਲਹੁ ਵਾਹਿਗੁਰੂ। {{center|'''੨੬. ਵਸਦਾ ਰਹੇ.'''}} {{gap}}ਓਥਹੁ ਰਵਦੇ ਰਹੈ। ਜਾਇ ਇਕਤੁ ਗਾਉਂ ਵਿਚਿ ਬੈਠਾ। ਤਬਿ ਉਸ ਗਾਉਂ ਵਿਚ ਕੋਈ ਬਹਣਿ ਦੇਵੈ ਨਾਹੀਂ। ਲਾਗ ਮਸਕਰੀਆਂ ਕਰਣ। ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਸਲੋਕੁ ਕਹਿਆ:- {{gap}}ਏਸ ਕਲੀਓ ਪੰਜ ਭੀਤਿੳ ਓਕਿਉ ਕਰਿ ਰਖੁ ਪਤਿ।। ਜੇ ਬੋਲਾ ਤਾਂ ਆਖੀਐ ਬੜ ਬੜ ਕਰੈ ਬਹੁਤ।। ਚੁਪ ਕਰਾਂ ਤਾ ਆਖੀਐ ਇਤ ਘਟਿ ਨਾਹੀ ਮਤਿ।। ਜੇ ਬਹਿ ਰਹਾਂ ਤਾ ਆਖੀਐ ਬੈਨਾ ਸਥਰਘਤੁ॥ਉਨਜਾਈ ਤਾਂ ਆਖੀਐ ਛਾਰ ਗਇਆ<noinclude></noinclude> orhbmplkrvri0hhhyj1qj9fq8jmc40a 196425 196424 2025-06-22T17:09:55Z Ashwinder sangrur 2332 196425 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੪੬)}}</noinclude>ਆਖਿਓਸ-ਹੋ ਰਾਜਾ! ਬਾਤ ਸੁਨ, ਅਬਿ ਮੇਰੀ ਰੋਟੀ ਮਨਹਿਗਾ?-। ਤਬਿ ਰਾਜਾ ਹਥਿ ਜੋੜਿ ਖੜਾ ਹੋਆਂ | ਆਖਿਓਸੁ-ਭਲਾ ਹੋਵੇ ਜੀ। ਤਬਿ ਉਸ ਕੀੜੀ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ ਕੀੜੀਆਂ ਜੋਗ-ਜਾਹੁ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਲੇਆਵਹੁ। ਅਤੇ ਸਤ ਕੁੰਡੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੇ ਹੈਨ ਪਲ ਬਿਖੇ, ਅਤੇ ਸਤ ਕੁੰਡ ਬਿਖ ਕੇ ਹੈਂ ਪਤਾਲ ਬਿਖੈ ਤਬਿ ਓਹੁ ਕੀੜੀਆਂ ਗਈਆਂ, ਜਾਇ ਕਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਮੁਖੁ ਭਰਿ ਲੇ ਆਈਆਂ, ਜਿਸ ਕਉ ਓਹ ਲਾਵਨਿ ਸੋਈ ਉਠ ਖੜਾ ਹੋਵੇ। ਤਬਿ ਬਾਵਨ ਖੂਹਣੀ ਲਸਕਰੁ ਉਠਿ ਖੜਾ ਹੋਆ, ਪਰਮੇਸਰਿ ਕੀ ਆਗਿਆ ਨਾਲਿ। ਤਬਿ ਰਾਜਾ ਉਠਿ ਕਰ ਰੋਟੀ ਖਾਵਣਿ ਗਇਆ ਬਾਵਨ ਖੂਹਣੀ ਸਾਥਿ। ਜਬ ਰੋਟੀ ਮਿਲੀ ਤਾਂ ਠੰਢੀ, ਅਤੇ * ਘੋੜਿਆਂ ਨੋ ਘਸੁ ਮਿਲਿਆ ਤਾਂ ਭਿੰਨਾ ਹੋਆ, ਅਤੇ ਦਾਣਾ ਮਿਲਿਆ ਸੋ ਚਿਥਿਆ ਹੋਆ। ਤਬਿ ਰਾਜੇ ਪੁਛਿਆ,—ਐਸੀ ਰੋਟੀ ਠੰਢੀ ਕਿਉਂ ਮਿਲੀ? ਅਤੇ ਘਾਮੁ ਭਿਨਾ, ਦਾਣਾਂ ਚਿਖਿਆਂ?-। ਤਬਿ ਕੀੜੀ ਕਹਿਆ:ਰਾਜਾ! ਅਗੇ ਇਕ ਰਾਜਾ ਆਇਆ ਥਾ, ਤਿਸ ਕਉ ਮੈਂ ਰੋਟੀ ਕੀਤੀ ਆਹੀ, ਤਿਸਤੇ ਜੋ ਰਹਿਆ ਥਾ ਸੋ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਲਸਕਰ ਕਉ ਪਰੋਸਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਜੋ ਉਸਦਿਆਂ ਘੋੜਿਆਂ ਦਾ ਦਾਣਾ ਬਚਿਆ ਥਾ ਸੋ ਤੇਰਿਆਂ ਘੋੜਿਆਂ ਕਉ ਦਿਤਾ ਅਤੇ ਜੋ ਉਸਦਿਆਂ ਘੋੜਿਆਂ ਦਾ ਘਾਸੁ ਰਹਿਆ ਥਾ, ਸੋ ਤਿਰਿਆਂ ਘੜਿਆਂ ਤਾਈਂ ਪਇਆ- ਜਬਿ ਰਾਜਾ ਜਾਇ ਕਰ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਕਈ ਅੰਬਾਰ ਹੀ ਭਰੇ ਪਏ ਹੈਨਿ। ਤਬਿ ਰਾਜੇ ਕਾ ਅਭਿਮਾਨੁ ਦੂਰਿ ਹੋਆ | ਆਖਿਓ,-ਐਸੇ ਰਾਜੇ ਵਰਤੇ ਹੈ- ਤਬਿ ਰਾਜਾ ਫਿਰਿ ਘਰਿ ਆਇਆ”। ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ:- {{gap}}ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ਸੀਹਾ ਬਾਜਾ ਚਰਗਾ ਕੁਹੀਆਂ ਏ ਖਵਾਲੇ ਘਾਹ।। ਘਾਹੁ ਖਾਨਿ ਤਿਨਾ ਮਾਸੁ ਖਵਾਲੇ ਏਹਿ ਚਲਾਏ ਰਾਹ॥ ਨਦੀਆ ‘ਵਿਚਿ ਟਿਬੇ ਦੇਖਾਲੇ ਥਲੀ ਕਰੇ ਅਸਗਾਹ || ਕੀੜਾ ਥਾਪਿ ਦੇਇ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ਲਸਕਰ ਕਰੇ ਸੁਆਹ॥ ਜੇਤੇ ਜੀਅ ਜੀਵਹਿ ਲੈ ਸਾਹਾ ਜੀਵਾਲੇ ਤਾ ਕਿਆ ਸਾਹ 11 ਨਾਨਕ ਜਿਉ ਜਿਉ ਸਚੇ ਭਾਵੈ ਤਿਉ ਤਿਉ ਦੇਇ ਗਿਰਾਹ॥੧॥ {{gap}} ਤਬ ਮਰਦਾਨਾ ਪੈਰੀ ਪਇਆ। ਬੋਲਹੁ ਵਾਹਿਗੁਰੂ। {{center|'''੨੬. ਵਸਦਾ ਰਹੇ.'''}} {{gap}}ਓਥਹੁ ਰਵਦੇ ਰਹੈ। ਜਾਇ ਇਕਤੁ ਗਾਉਂ ਵਿਚਿ ਬੈਠਾ। ਤਬਿ ਉਸ ਗਾਉਂ ਵਿਚ ਕੋਈ ਬਹਣਿ ਦੇਵੈ ਨਾਹੀਂ। ਲਾਗ ਮਸਕਰੀਆਂ ਕਰਣ। ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਸਲੋਕੁ ਕਹਿਆ:- {{gap}}ਏਸ ਕਲੀਓ ਪੰਜ ਭੀਤਿੳ ਕਿਉ ਕਰਿ ਰਖੁ ਪਤਿ।। ਜੇ ਬੋਲਾ ਤਾਂ ਆਖੀਐ ਬੜ ਬੜ ਕਰੈ ਬਹੁਤ।। ਚੁਪ ਕਰਾਂ ਤਾ ਆਖੀਐ ਇਤ ਘਟਿ ਨਾਹੀ ਮਤਿ।। ਜੇ ਬਹਿ ਰਹਾਂ ਤਾ ਆਖੀਐ ਬੈਠਾ ਸਥਰਘਤੁ॥ਉਠਜਾਈ ਤਾਂ ਆਖੀਐ ਛਾਰ ਗਇਆ<noinclude></noinclude> h3e8x7gmu2azhdv52csr8nxdierxtod 250 14151 196456 164113 2025-06-23T09:36:06Z Ashwinder sangrur 2332 196456 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|(੪੭)}}</noinclude>ਸਿਰ ਘਤਿ॥ਜੇਕਰਿ ਨਿਵਾਂ ਤਾਂ ਆਖੀਐ ਡਰਦਾ ਕਰੇ ਭਗਤ॥ ਕਾਈ ਗਲੀ ਨਾ ਮੇਵਣੀ ਜਿਥੇ ਕਢਾ ਝਤਿ॥ ਏਥੈ ਓਥੇ ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਰਖੇ ਪਤੇ*॥੨॥ {{gap}}ਤਬਿ ਉਥੇ ਕਾਈ ਘੜੀ ਨਾ ਰਹੇ। ਤਬ ਮਰਦਾਨੇ ਆਖਿਆ, "ਜੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਬਿ ਕਿਆ ਹੁਕਮੁ ਹੋਆ? ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ “ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਏਹੁ ਸਹਰੁ ਵਸਦਾ ਰਹੈ॥ {{center|'''੨੭. ਉਜੜ ਜਾਵੇ.'''}} {{gap}}ਤਬਿ ਅਗਲੈ ਹਰਿ ਗਏ, ਤਬਿ ਓਨਾਂ ਬਹੁਤ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਓਥੇ ਰਾਤਿ ਰਹੇ ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਚਲੇ। ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਬੋਲਿਆ, ਜੋ ਇਹੁ ਸਹਰੁ ਉਜਾੜਿ ਹੋਵੇਗਾ, ਅਠਵਾਟ ਹੋਵੈ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨੇ ਆਖਿਆ, “ਜੀ,ਤੇਰੇ ਦਰਿ ਭਲਾ ਨਿਆਉ ਡਿਠਾ, ਜਿਥੈ ਬੈਠਣੇ ਨਾ ਮਿਲੈ ਸੋ ਵਸਾਇਆ, ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸੇਵਾ ਬੰਦਗੀ ਬਹੁਤੁ ਕੀਤੀ ਸੋ ਸਹਰੁ ਉਜਾੜਿਆ। ਤਬ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਉਸ ਸਹਰ ਕਾ ਆਦਮੀ ਅਵਰ ਸਹਰਿ ਜਾਵੈਗਾ ਤਾਂ ਹੋਰ ਭੀ ਵਿਗੜਨਗੇ ਅਤੈ ਇਸ ਸਹਰ ਦਾ ਆਦਮੀ ਹੋਰ ਸਹਰਿ ਜਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਦੀ ਭੀ ਗਤਿ ਕਰੈਗਾ, ਅਤੇ ਸੁਮਤਿ ਦੇਵੈਗਾ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨੇ ਆਖਿਆ, 'ਜੀ ਤਉ ਭਾਵੈ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਭੀ ਗਤਿ ਕਰਹਿ'। ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਸਬਦ ਕੀਤਾ ਰਾਗੁ ਮਲਾਰ ਵਿਚ ਮਃ ੧:- {{gap}}ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਹਸਣਾ ਸਉਣਾ ਵਿਸਰਿ ਗਇਆ ਹੈ ਮਰਣਾ॥ਖਸਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਖੁਆਰੀ ਕੀਨੀ ਧਿਰੀ ਜੀਵਣੁ ਨਹੀ ਰਹਣਾ॥ਪ੍ਰਾਣੀ ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹੁ॥ ਅਪਨੀ ਪਤਿ ਸੇਤੀ ਘਰਿ ਜਾਵਹੁ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥ ਤੁਧਨੋ ਸੇਵਹਿ ਤੁਝਕਿਆ ਦੇਵਹਿ ਮਾਂਗਹਿ ਲੇਵਹਿ ਰਹਹਿ ਨਹੀ॥ ਤੂ ਦਾਤਾ ਜੀਆ ਸਭਨਾ ਕਾ ਜੀਆ ਅੰਦਰਿ ਜੀਉ ਤੁਹੀ॥੨॥ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਿਆਵਹਿ ਸਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਵਹਿ ਸੇਈ ਸੁਚੇ ਹੋਹੀ ।। ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਰੇ ਪ੍ਰਾਣੀ ਮੈਲੇ ਹਛੇ ਹੋਹੀ!! ੩॥ ਜੇਹੀ ਰੁਤਿ ਕਾਇਆ ਸੁਖੁ ਤੇਹਾ ਤੇਹੋ ਜੇਹੀ ਦੇਹੀ॥ ਨਾਨਕ ਰੁਤਿ ਸੁਹਾਵੀ ਸਾਈ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਰੁਤਿ ਕੇਹੀ॥੪॥੧॥" {{center|'''੨੮. ਆਸਾ ਦੇਸ਼, ਸ਼ੇਖ ਫਰੀਦ ਨਾਲ ਗੋਸ਼ਟ.'''}} {{gap}}ਤਬਿ ਫਿਰਿ ਆਸਾ ਦੇਸ ਕਉ ਆਇਆ ਆਗੇ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਥਾ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਬੈਠਾ,ਤਬਿ ਉਥੇ ਬਾਬਾ ਭੀ ਆਇਆ॥ਤਬ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦੁ ਬੋਲਿਆ, 'ਅਲ੍ਹਹ ਅਲਾ ਦਰਵੇਸ'ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਜਬਾਬੁ ਦਿਤਾ ਅਵਾਜੁ 'ਅਲਹ, ਫਰੀਦ ਜ਼ੁਹਦੀ, ਹਮੇਸ ਆਉ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਜੁਹਦੀ, ਅਲਹ ਅਲਹ”। ਤਬ ਦਸਤ ਪੰਜਾਂ ਲੇਕਰ ਬਹਿ ਗਇਆ। ਤਬ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦੁ ਬਾਬੇ ਦਾ ਰੂਪੁ ਦੇਖਿ ਕਰ ਬੋਲਿਆ, {{rule}}<noinclude>*ਇਹ ਪਾਠ ਭਾਈ ਬੰਨੋ ਜੀ ਦੀ ਬੀੜ ਵਿਚੋਂ ਹੈ। ਪਾਠਾਂ ‘ਕਰਤਾ ।</noinclude> gp1xja4o4cky1l5w15xfo352uj8tihy 196458 196456 2025-06-23T09:40:42Z Ashwinder sangrur 2332 196458 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|(੪੭)}}</noinclude>ਸਿਰ ਘਤਿ॥ਜੇਕਰਿ ਨਿਵਾਂ ਤਾਂ ਆਖੀਐ ਡਰਦਾ ਕਰੇ ਭਗਤ॥ ਕਾਈ ਗਲੀ ਨਾ ਮੇਵਣੀ ਜਿਥੇ ਕਢਾ ਝਤਿ॥ ਏਥੈ ਓਥੇ ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਰਖੇ ਪਤ*॥੨॥ {{gap}}ਤਬਿ ਉਥੇ ਕਾਈ ਘੜੀ ਨਾ ਰਹੇ। ਤਬ ਮਰਦਾਨੇ ਆਖਿਆ, "ਜੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਬਿ ਕਿਆ ਹੁਕਮੁ ਹੋਆ? ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ “ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਏਹੁ ਸਹਰੁ ਵਸਦਾ ਰਹੈ॥ {{center|'''੨੭. ਉਜੜ ਜਾਵੇ.'''}} {{gap}}ਤਬਿ ਅਗਲੈ ਹਰਿ ਗਏ, ਤਬਿ ਓਨਾਂ ਬਹੁਤ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਓਥੇ ਰਾਤਿ ਰਹੇ ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਚਲੇ। ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਬੋਲਿਆ, ਜੋ ਇਹੁ ਸਹਰੁ ਉਜਾੜਿ ਹੋਵੇਗਾ, ਅਠਵਾਟ ਹੋਵੈ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨੇ ਆਖਿਆ, “ਜੀ,ਤੇਰੇ ਦਰਿ ਭਲਾ ਨਿਆਉ ਡਿਠਾ, ਜਿਥੈ ਬੈਠਣੇ ਨਾ ਮਿਲੈ ਸੋ ਵਸਾਇਆ, ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸੇਵਾ ਬੰਦਗੀ ਬਹੁਤੁ ਕੀਤੀ ਸੋ ਸਹਰੁ ਉਜਾੜਿਆ। ਤਬ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਉਸ ਸਹਰ ਕਾ ਆਦਮੀ ਅਵਰ ਸਹਰਿ ਜਾਵੈਗਾ ਤਾਂ ਹੋਰ ਭੀ ਵਿਗੜਨਗੇ ਅਤੈ ਇਸ ਸਹਰ ਦਾ ਆਦਮੀ ਹੋਰ ਸਹਰਿ ਜਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਦੀ ਭੀ ਗਤਿ ਕਰੈਗਾ, ਅਤੇ ਸੁਮਤਿ ਦੇਵੈਗਾ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨੇ ਆਖਿਆ, 'ਜੀ ਤਉ ਭਾਵੈ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਭੀ ਗਤਿ ਕਰਹਿ'। ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਸਬਦ ਕੀਤਾ ਰਾਗੁ ਮਲਾਰ ਵਿਚ ਮਃ ੧:- {{gap}}ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਹਸਣਾ ਸਉਣਾ ਵਿਸਰਿ ਗਇਆ ਹੈ ਮਰਣਾ॥ਖਸਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਖੁਆਰੀ ਕੀਨੀ ਧ੍ਰਿਗ ਜੀਵਣੁ ਨਹੀ ਰਹਣਾ॥ਪ੍ਰਾਣੀ ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹੁ॥ ਅਪਨੀ ਪਤਿ ਸੇਤੀ ਘਰਿ ਜਾਵਹੁ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥ ਤੁਧਨੋ ਸੇਵਹਿ ਤੁਝਕਿਆ ਦੇਵਹਿ ਮਾਂਗਹਿ ਲੇਵਹਿ ਰਹਹਿ ਨਹੀ॥ ਤੂ ਦਾਤਾ ਜੀਆ ਸਭਨਾ ਕਾ ਜੀਆ ਅੰਦਰਿ ਜੀਉ ਤੁਹੀ॥੨॥ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਿਆਵਹਿ ਸਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਵਹਿ ਸੇਈ ਸੁਚੇ ਹੋਹੀ ।। ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਰੇ ਪ੍ਰਾਣੀ ਮੈਲੇ ਹਛੇ ਹੋਹੀ!! ੩॥ ਜੇਹੀ ਰੁਤਿ ਕਾਇਆ ਸੁਖੁ ਤੇਹਾ ਤੇਹੋ ਜੇਹੀ ਦੇਹੀ॥ ਨਾਨਕ ਰੁਤਿ ਸੁਹਾਵੀ ਸਾਈ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਰੁਤਿ ਕੇਹੀ॥੪॥੧॥" {{center|'''੨੮. ਆਸਾ ਦੇਸ਼, ਸ਼ੇਖ ਫਰੀਦ ਨਾਲ ਗੋਸ਼ਟ.'''}} {{gap}}ਤਬਿ ਫਿਰਿ ਆਸਾ ਦੇਸ ਕਉ ਆਇਆ ਆਗੇ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਥਾ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਬੈਠਾ,ਤਬਿ ਉਥੇ ਬਾਬਾ ਭੀ ਆਇਆ॥ਤਬ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦੁ ਬੋਲਿਆ, 'ਅਲ੍ਹਹ ਅਲਾ ਦਰਵੇਸ'ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਜਬਾਬੁ ਦਿਤਾ ਅਵਾਜੁ 'ਅਲਹ, ਫਰੀਦ ਜ਼ੁਹਦੀ, ਹਮੇਸ ਆਉ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਜੁਹਦੀ, ਅਲਹ ਅਲਹ”। ਤਬ ਦਸਤ ਪੰਜਾਂ ਲੇਕਰ ਬਹਿ ਗਇਆ। ਤਬ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦੁ ਬਾਬੇ ਦਾ ਰੂਪੁ ਦੇਖਿ ਕਰ ਬੋਲਿਆ, {{rule}}<noinclude>*ਇਹ ਪਾਠ ਭਾਈ ਬੰਨੋ ਜੀ ਦੀ ਬੀੜ ਵਿਚੋਂ ਹੈ। ਪਾਠਾਂ ‘ਕਰਤਾ ।</noinclude> 28gokzjvte3qkyzi284owi4edh5p8uc 196459 196458 2025-06-23T09:41:01Z Ashwinder sangrur 2332 /* ਸੋਧਣਾ */ 196459 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੪੭)}}</noinclude>ਸਿਰ ਘਤਿ॥ਜੇਕਰਿ ਨਿਵਾਂ ਤਾਂ ਆਖੀਐ ਡਰਦਾ ਕਰੇ ਭਗਤ॥ ਕਾਈ ਗਲੀ ਨਾ ਮੇਵਣੀ ਜਿਥੇ ਕਢਾ ਝਤਿ॥ ਏਥੈ ਓਥੇ ਨਾਨਕ ਕਰਤਾ ਰਖੇ ਪਤ*॥੨॥ {{gap}}ਤਬਿ ਉਥੇ ਕਾਈ ਘੜੀ ਨਾ ਰਹੇ। ਤਬ ਮਰਦਾਨੇ ਆਖਿਆ, "ਜੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਬਿ ਕਿਆ ਹੁਕਮੁ ਹੋਆ? ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ “ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਏਹੁ ਸਹਰੁ ਵਸਦਾ ਰਹੈ॥ {{center|'''੨੭. ਉਜੜ ਜਾਵੇ.'''}} {{gap}}ਤਬਿ ਅਗਲੈ ਹਰਿ ਗਏ, ਤਬਿ ਓਨਾਂ ਬਹੁਤ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਓਥੇ ਰਾਤਿ ਰਹੇ ਭਲਕੇ ਉਠਿ ਚਲੇ। ਤਾਂ ਗੁਰੂ ਬੋਲਿਆ, ਜੋ ਇਹੁ ਸਹਰੁ ਉਜਾੜਿ ਹੋਵੇਗਾ, ਅਠਵਾਟ ਹੋਵੈ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨੇ ਆਖਿਆ, “ਜੀ,ਤੇਰੇ ਦਰਿ ਭਲਾ ਨਿਆਉ ਡਿਠਾ, ਜਿਥੈ ਬੈਠਣੇ ਨਾ ਮਿਲੈ ਸੋ ਵਸਾਇਆ, ਅਤੇ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਸੇਵਾ ਬੰਦਗੀ ਬਹੁਤੁ ਕੀਤੀ ਸੋ ਸਹਰੁ ਉਜਾੜਿਆ। ਤਬ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਆਖਿਆ, ਮਰਦਾਨਿਆਂ! ਉਸ ਸਹਰ ਕਾ ਆਦਮੀ ਅਵਰ ਸਹਰਿ ਜਾਵੈਗਾ ਤਾਂ ਹੋਰ ਭੀ ਵਿਗੜਨਗੇ ਅਤੈ ਇਸ ਸਹਰ ਦਾ ਆਦਮੀ ਹੋਰ ਸਹਰਿ ਜਾਵੇਗਾ ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਦੀ ਭੀ ਗਤਿ ਕਰੈਗਾ, ਅਤੇ ਸੁਮਤਿ ਦੇਵੈਗਾ। ਤਬਿ ਮਰਦਾਨੇ ਆਖਿਆ, 'ਜੀ ਤਉ ਭਾਵੈ ਤਾਂ ਉਸਦੀ ਭੀ ਗਤਿ ਕਰਹਿ'। ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਸਬਦ ਕੀਤਾ ਰਾਗੁ ਮਲਾਰ ਵਿਚ ਮਃ ੧:- {{gap}}ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਹਸਣਾ ਸਉਣਾ ਵਿਸਰਿ ਗਇਆ ਹੈ ਮਰਣਾ॥ਖਸਮੁ ਵਿਸਾਰਿ ਖੁਆਰੀ ਕੀਨੀ ਧ੍ਰਿਗ ਜੀਵਣੁ ਨਹੀ ਰਹਣਾ॥ਪ੍ਰਾਣੀ ਏਕੋ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵਹੁ॥ ਅਪਨੀ ਪਤਿ ਸੇਤੀ ਘਰਿ ਜਾਵਹੁ॥੧॥ ਰਹਾਉ॥ ਤੁਧਨੋ ਸੇਵਹਿ ਤੁਝਕਿਆ ਦੇਵਹਿ ਮਾਂਗਹਿ ਲੇਵਹਿ ਰਹਹਿ ਨਹੀ॥ ਤੂ ਦਾਤਾ ਜੀਆ ਸਭਨਾ ਕਾ ਜੀਆ ਅੰਦਰਿ ਜੀਉ ਤੁਹੀ॥੨॥ਗੁਰਮੁਖਿ ਧਿਆਵਹਿ ਸਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪਾਵਹਿ ਸੇਈ ਸੁਚੇ ਹੋਹੀ ।। ਅਹਿਨਿਸਿ ਨਾਮੁ ਜਪਹੁ ਰੇ ਪ੍ਰਾਣੀ ਮੈਲੇ ਹਛੇ ਹੋਹੀ!! ੩॥ ਜੇਹੀ ਰੁਤਿ ਕਾਇਆ ਸੁਖੁ ਤੇਹਾ ਤੇਹੋ ਜੇਹੀ ਦੇਹੀ॥ ਨਾਨਕ ਰੁਤਿ ਸੁਹਾਵੀ ਸਾਈ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਰੁਤਿ ਕੇਹੀ॥੪॥੧॥" {{center|'''੨੮. ਆਸਾ ਦੇਸ਼, ਸ਼ੇਖ ਫਰੀਦ ਨਾਲ ਗੋਸ਼ਟ.'''}} {{gap}}ਤਬਿ ਫਿਰਿ ਆਸਾ ਦੇਸ ਕਉ ਆਇਆ ਆਗੇ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਥਾ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਬੈਠਾ,ਤਬਿ ਉਥੇ ਬਾਬਾ ਭੀ ਆਇਆ॥ਤਬ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦੁ ਬੋਲਿਆ, 'ਅਲ੍ਹਹ ਅਲਾ ਦਰਵੇਸ'ਤਬਿ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਜਬਾਬੁ ਦਿਤਾ ਅਵਾਜੁ 'ਅਲਹ, ਫਰੀਦ ਜ਼ੁਹਦੀ, ਹਮੇਸ ਆਉ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਜੁਹਦੀ, ਅਲਹ ਅਲਹ”। ਤਬ ਦਸਤ ਪੰਜਾਂ ਲੇਕਰ ਬਹਿ ਗਇਆ। ਤਬ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦੁ ਬਾਬੇ ਦਾ ਰੂਪੁ ਦੇਖਿ ਕਰ ਬੋਲਿਆ, {{rule}}<noinclude>*ਇਹ ਪਾਠ ਭਾਈ ਬੰਨੋ ਜੀ ਦੀ ਬੀੜ ਵਿਚੋਂ ਹੈ। ਪਾਠਾਂ ‘ਕਰਤਾ ।</noinclude> kkek68pbm7qohqeas2ect1i505t2s5g 250 14153 196462 164126 2025-06-23T10:00:07Z Ashwinder sangrur 2332 /* ਸੋਧਣਾ */ 196462 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੪੮)}}</noinclude>ਗੋਸਟਿ ਕੀਤੀਆ ਸੁ, ਸੇਖ ਫਰੀਦ* ਬਾਬੇ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ, ਆਖਿਓਸੁ:- {{gap}}ਅਕੇ ਤਾ ਲੋੜ੍ ਮੁਕਦਮੀ ਅਕੈ ਤੇ ਅਲਹੁ ਲੋੜੁ॥ ਦੁਹੁ ਬੇੜੀ ਨਾਂ ਲਤ ਧਰੂ ਮਤੁ ਵੰਞਹੁ ਵਖਰੁ ਬੋੜਿ॥ ਤਬ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਜਬਾਬੁ ਦਿਤਾ:- {{gap}}ਸਲੋਕੁ॥ ਦੁਹੀ ਬੜੀ ਲਤ ਧਰੂ ਦੁਹੀ ਵਖਰੁ ਚਾੜਿ॥ ਕੋਈ ਬੇੜੀ ਡੁਬਸੀ ਕੋਈ ਲੰਘੇ ਪਾਰਿ॥ ਨਾ ਪਾਣੀ ਨ ਬੇੜੀਆ ਨਾ ਡੁਬੈ ਨਾ ਜਾਇ॥ ਨਾਨਕ ਵਖਰੁ ਸਚੁ ਧਨੁ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ॥੧॥ ਤਬ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਕਹਿਆ:- {{gap}}ਸਲੋਕੁ॥ ਫਰੀਦਾ ਚੂੜੇਲੀ ਸਿਉ ਰਤਿਆ ਦੁਨੀਆ ਕੂੜਾ ਭੇਤੁ॥ ਨਾਨਕ ਆਖੀ ਦੇਖਦਿਆ ਉਜੜ ਵੰਏ ਖੇਤੁ॥੧॥ ਤਬ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਜੁਬਾਬੁ ਦਿਤਾ:- {{gap}}ਸਲੋਕੁ॥ ਫਰੀਦਾ ਧੁਰਹੁ ਧੁਰਹੁ ਹੋਂਦਾ ਅਇਆ ਚੂੜੇਲੀ ਸਿਉ ਹੇਤੁ॥ਨਾਨਕ {{rule}}<noinclude>*ਇਹ ਸੱਜਨ ਸ਼ੇਖ ਫਰੀਦ ਸਾਨੀ ਹੀ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਮ ਸ਼ੇਖ ਬ੍ਰਹਮ ਕਰ ਕੇ ਸਾਖੀਆਂ ਵਿਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਅੱਗੇ ਚੱਲ ਕੇ ਸਾਖੀ ੩੨ਵੀਂ ਇਸ ਸ਼ੇਖ ਬ੍ਰਹਮ ਨਾਲ ਹੋਈ ਹੈ। ਜੇ ਦੋਵੇਂ ਸਾਖੀਆਂ ਇਕੋ ਫਕੀਰ ਨਾਲ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਲੇਖਕ ਨੇ ਸਾਖੀਆਂ ਵਿਚ ਵਿਥ ਭੁੱਲ ਕੇ ਪਾਈ ਹੈ, ਦੋਇ ਇਕ ਠੌਰ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਸਨ। ਯਾ ਦੁਸਰੀ ਸਾਖੀ ਪਹਿਲੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦਾ ਫਲ ਦੇਖਣ ਲਈ ਸੀ, ਜੈਸਾ ਕਿ ਭਾਈ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਸਾਖੀ ਵਿਚ ਦੁਇ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਸ਼ੇਖ ਬ੍ਰਹਮ ਨਾਲ ਦੱਸੀਆਂ ਹਨ, ਅਰ ਦੁਸਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ:-ਬਾਬੇ ਕਹਿਆ, ਮਰਦਾਨਿਆਂ, ਪਟਣ ਅਸਾਂ ਨੇ ਜਾਵਣਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਸ਼ੇਖ ਬ੍ਰਹਮ ਨੂੰ ਉਪਦੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਸੀ ਸੋ ਦੇਖਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਉਪਦੇਸ ਚਿਤ ਹੈ ਕਿ ਵਿਸਰ ਗਿਆ ਹੈ। {{gap}}ਇਹ ਵੀ ਮੁਮਕਿਨ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਹੋਰ ਫਕੀਰ ਆਸਾ ਦੇਸ ਵਿਚ ਫਰੀਦ ਲਕਬ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਓਹ ਪਹਿਲੇ ਫਰੀਦ ਜੀ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦਾ ਜਾਣੂ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਖਿਆਲ ਕਰਨਾ ਕਿ ਇਸ ਜਨਮ ਸਾਖੀ ਦੇ ਕਰਤਾ ਨੂੰ ਸ਼ੇਖ ਫਰੀਦ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਹੋ ਗੁਜ਼ਰਨ ਦੀ ਖਬਰ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਭੁਲ ਹੋਵੇਗੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਖੀ ੩੨ ਵਿਚ ਉਹ ਸਾਫ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਟਣ ਕਾ ਪੀਰ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦ ਥਾ, ਤਿਸਕੇ ਤਖਤਿ ਸੇਖ ਬ੍ਰਹਮ ਥਾ॥ ਸੋ ਕਰਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਠੀਕ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ੇਖ ਫਰੀਦ ਪਹਿਲਾ ਮਰ ਚੁਕਾ ਹੈ, ਤੇ ਗਦੀ ' ਤੇ ਸੋਖ ਬ੍ਰਹਮ (ਫਰੀਦਸਾਨੀ) ਹੈ, ਸੋ ਏਥੇ ਉਸਦੀ ਮੁਰਾਦ ਕਦੇ ਸ਼ੇਖ ਫਰੀਦ ਪਹਿਲੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ। ਏਹ ਸਲੋਕ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚੋਂ ਨਹੀਂ ਹਨ।</noinclude> 2h71037wedmynb6k08zvz3km0njp0b3 196464 196462 2025-06-23T10:13:12Z Ashwinder sangrur 2332 196464 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੪੮)}}</noinclude>ਗੋਸਟਿ ਕੀਤੀਆ ਸੁ, ਸੇਖ ਫਰੀਦ* ਬਾਬੇ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ, ਆਖਿਓਸੁ:- {{gap}}ਅਕੇ ਤਾ ਲੋੜ੍ ਮੁਕਦਮੀ ਅਕੈ ਤੇ ਅਲਹੁ ਲੋੜੁ॥ ਦੁਹੁ ਬੇੜੀ ਨਾਂ ਲਤ ਧਰੂ ਮਤੁ ਵੰਞਹੁ ਵਖਰੁ ਬੋੜਿ॥ ਤਬ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਜਬਾਬੁ ਦਿਤਾ:- {{gap}}ਸਲੋਕੁ॥ ਦੁਹੀ ਬੜੀ ਲਤ ਧਰੂ ਦੁਹੀ ਵਖਰੁ ਚਾੜਿ॥ ਕੋਈ ਬੇੜੀ ਡੁਬਸੀ ਕੋਈ ਲੰਘੇ ਪਾਰਿ॥ ਨਾ ਪਾਣੀ ਨ ਬੇੜੀਆ ਨਾ ਡੁਬੈ ਨਾ ਜਾਇ॥ ਨਾਨਕ ਵਖਰੁ ਸਚੁ ਧਨੁ ਸਹਜੇ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ॥੧॥ ਤਬ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਕਹਿਆ:- {{gap}}ਸਲੋਕੁ॥ ਫਰੀਦਾ ਚੂੜੇਲੀ ਸਿਉ ਰਤਿਆ ਦੁਨੀਆ ਕੂੜਾ ਭੇਤੁ॥ ਨਾਨਕ ਆਖੀ ਦੇਖਦਿਆ ਉਜੜ ਵੰਝੇ ਖੇਤੁ॥੧॥ ਤਬ ਗੁਰੂ ਬਾਬੇ ਜੁਬਾਬੁ ਦਿਤਾ:- {{gap}}ਸਲੋਕੁ॥ ਫਰੀਦਾ ਧੁਰਹੁ ਧੁਰਹੁ ਹੋਂਦਾ ਅਇਆ ਚੂੜੇਲੀ ਸਿਉ ਹੇਤੁ॥ਨਾਨਕ {{rule}}<noinclude>*ਇਹ ਸੱਜਨ ਸ਼ੇਖ ਫਰੀਦ ਸਾਨੀ ਹੀ ਜਾਪਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦਾ ਨਾਮ ਸ਼ੇਖ ਬ੍ਰਹਮ ਕਰ ਕੇ ਸਾਖੀਆਂ ਵਿਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਅੱਗੇ ਚੱਲ ਕੇ ਸਾਖੀ ੩੨ਵੀਂ ਇਸ ਸ਼ੇਖ ਬ੍ਰਹਮ ਨਾਲ ਹੋਈ ਹੈ। ਜੇ ਦੋਵੇਂ ਸਾਖੀਆਂ ਇਕੋ ਫਕੀਰ ਨਾਲ ਹੋਈਆਂ ਹਨ ਤਾਂ ਲੇਖਕ ਨੇ ਸਾਖੀਆਂ ਵਿਚ ਵਿਥ ਭੁੱਲ ਕੇ ਪਾਈ ਹੈ, ਦੋਇ ਇਕ ਠੌਰ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਸਨ। ਯਾ ਦੁਸਰੀ ਸਾਖੀ ਪਹਿਲੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦਾ ਫਲ ਦੇਖਣ ਲਈ ਸੀ, ਜੈਸਾ ਕਿ ਭਾਈ ਮਨੀ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੀ ਸਾਖੀ ਵਿਚ ਦੁਇ ਮੁਲਾਕਾਤਾਂ ਸ਼ੇਖ ਬ੍ਰਹਮ ਨਾਲ ਦੱਸੀਆਂ ਹਨ, ਅਰ ਦੁਸਰੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਲਿਖਿਆ ਹੈ:-ਬਾਬੇ ਕਹਿਆ, ਮਰਦਾਨਿਆਂ, ਪਟਣ ਅਸਾਂ ਨੇ ਜਾਵਣਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਸ਼ੇਖ ਬ੍ਰਹਮ ਨੂੰ ਉਪਦੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਸੀ ਸੋ ਦੇਖਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਉਪਦੇਸ ਚਿਤ ਹੈ ਕਿ ਵਿਸਰ ਗਿਆ ਹੈ। {{gap}}ਇਹ ਵੀ ਮੁਮਕਿਨ ਹੈ ਕਿ ਕੋਈ ਹੋਰ ਫਕੀਰ ਆਸਾ ਦੇਸ ਵਿਚ ਫਰੀਦ ਲਕਬ ਵਾਲਾ ਹੋਵੇ ਤੇ ਓਹ ਪਹਿਲੇ ਫਰੀਦ ਜੀ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦਾ ਜਾਣੂੰ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਖਿਆਲ ਕਰਨਾ ਕਿ ਇਸ ਜਨਮ ਸਾਖੀ ਦੇ ਕਰਤਾ ਨੂੰ ਸ਼ੇਖ ਫਰੀਦ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਹੋ ਗੁਜ਼ਰਨ ਦੀ ਖਬਰ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਭੁਲ ਹੋਵੇਗੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਖੀ ੩੨ ਵਿਚ ਉਹ ਸਾਫ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਟਣ ਕਾ ਪੀਰ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦ ਥਾ, ਤਿਸਕੇ ਤਖਤਿ ਸੇਖ ਬ੍ਰਹਮ ਥਾ॥ ਸੋ ਕਰਤਾ ਜੀ ਨੂੰ ਠੀਕ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਸ਼ੇਖ ਫਰੀਦ ਪਹਿਲਾ ਮਰ ਚੁਕਾ ਹੈ, ਤੇ ਗਦੀ ' ਤੇ ਸੋਖ ਬ੍ਰਿਹਮ (ਫਰੀਦਸਾਨੀ) ਹੈ, ਸੋ ਏਥੇ ਉਸਦੀ ਮੁਰਾਦ ਕਦੇ ਸ਼ੇਖ ਫਰੀਦ ਪਹਿਲੇ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ। ਏਹ ਸਲੋਕ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚੋਂ ਨਹੀਂ ਹਨ।</noinclude> tpn171nizhe29vjczht93vjcc59lul7 250 14159 196466 164152 2025-06-23T10:19:38Z Ashwinder sangrur 2332 /* ਸੋਧਣਾ */ 196466 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੫੦)}}</noinclude>{{gap}}ਪਨਹ ਖੁਦਾਇ ਤੂ ਬਖਸੰਦਗੀ॥ ਸੇਖ ਫਰੀਦੈ ਖੈਰੁ ਦੀਜੈ ਬੰਦਗੀ॥੪॥੧॥ ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆਂ ਸਬਦੁ ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਵਿਚ ਮਃ ੧ ਸੁਚਜੀ॥ ਜਾ ਤੂ ਤਾ ਮੈ ਸਭੁ ਕੋ ਤੂ ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰੀ ਰਾਸਿ ਜੀਉ॥ਤੁਧੁ ਅੰਤਰਿ ਹਉ ਸੁਖਿ ਵਸਾ ਤੂੰ ਅੰਤਰਿ ਸਾਬਾਸਿ ਜੀਉ॥ ਭਾਣੇ ਤਖਤਿ ਵਡਾਈਆ ਭਾਣੈ ਭੀਖ ਉਦਾਸਿ ਜੀਉ॥ਭਾਣੈ ਥਲ ਸਿਰਿ ਸਰੁ ਵਹੈ ਕਮਲੁ ਫੁਲੈ ਆਕਾਸ ਜੀਉ॥ਭਾਣੇ ਭਵਜਲੁ ਲੰਘੀਐ ਭਾਣੇ ਮੰਝਿ ਭਰੀਆਸਿ ਜੀਉ॥ਭਾਣੈ ਸੋ ਸਹੁ ਰੰਗੁਲਾਸਿਫਤਿ ਰਤਾ ਗੁਣਤਾਸਿ ਜੀਉ॥ਭਾਣੇ ਸਹੁ ਭੀਹਾਵਲਾ ਹਉ ਆਵਣ ਜਾਣਿ ਮੁਈਆਸਿ ਜੀਉ॥ ਤੂ ਸਹੁ ਅਗਮ ਅਤੋਲਵਾ ਹਉ ਕਹਿ ਕਹਿ ਢਹਿ ਪਈਆਸਿ ਜੀਉ॥ ਕਿਆ ਮਾਗਉ ਕਿਆ ਕਹਿ ਸੁਣੀ ਮੈ ਦਰਸਨ ਭੂਖ ਪਿਆਸਿ ਜੀਉ॥ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਸਹੁ ਪਾਇਆ ਸਚੁ ਨਾਨਕ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿ ਜੀਉ॥ ੨॥ {{gap}}ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਅਤੇ ਸੇਖ ਫਰੀਦੁ ਦੁਇ ਏਕ ਰਾਤਿ ਇਕਠੇ ਰਹੇ ਜੰਗਲ ਵਿਚਿ। ਤਬਿ ਇਕੁ ਬੰਦਾ ਖੁਦਾਇ ਦਾ ਆਇ ਨਿਕਲਿਆ। ਉਹ ਦੇਖਿ ਕਰਿ ਘਰਿ ਉਠਿ ਗਇਆ। ਤਬ ਏਕ ਤਬਲਬਾਜ* ਦੁਧ ਕਾ ਭਰ ਕੇ ਲੈ ਆਇਆ, ਵਿਚਿ ਚਾਰਿ ਮੁਹਰਾਂ ਪਾਇ ਕਰਿ, ਪਿਛਲੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਲੈ ਆਇਆ। ਤਬਿ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਆਪਣਾ ਬਖਰਾ ਪਾਇ ਲਇਆ,ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਦਾ ਬਖਰਾ ਰਖਿ ਛਡਿਉਸ॥ ਤਬ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਬੋਲਿਆ:- {{gap}}ਸਲੋਕੁ॥ ਪਹਿਲੇ ਪਹਿਰੈ ਫੁਲੜਾ ਫਲੁ ਭੀ ਪਛਾ ਰਾਤਿ॥ ਜੋ ਜਾਗੰਨਿ ਲਹੰਨਿ ਸੇ ਸਾਈ ਕੰਨੋ ਦਾਤਿ॥ ੧੧੨॥ ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਜਬਾਬੁ ਦਿਤਾ {{gap}}ਸਲੋਕੁ॥ ਦਾਤੀ ਸਾਹਿਬ ਸੰਦੀਆ ਕਿਆ ਚਲੈ ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ। ਇਕ ਜਾਰੀਦੇ ਨਾ ਲਹੰਨਿ ਇਕਨਾ ਸੁਤਿਆ ਦੇਇ ਉਠਾਲਿ॥੧॥ {{gap}}ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ, 'ਸੇਖ ਫਰੀਦਾ! ਇਸੁ ਦੁਧ ਵਿਚਿ ਹਾਥੁ ਫੇਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੁ ਕਿਆ ਹੈ'। ਜਾਂ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦੁ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਮੁਹਰਾਂ ਚਾਰਿ ਅਸਨਿ, ਤਬਿ ਉਹ ਤਬਲਬਾਜੁ ਛੋਡਿ ਕਰਿ ਚਲਦਾ ਰਹਿਆ। ਤਬ ਗੁਰੂ ਬੋਲਿਆ ਸਬਦੁ ਰਾਗ ਤੁਖਾਰੀ ਛੰਤ ਮਃ ੧:- {{gap}}ਪਹਿਲੇ ਪਹਤੇ ਨੈਣ ਸਲੋਨੜੀਏ ਰੈਣਿ ਅੰਧਿਆਰੀ ਰਾਮ॥ ਵਖਰੁ ਰਾਖ ਮੁਈਏ ਆਵੈ ਵਾਰੀ ਰਾਮ॥ ਵਾਰੀ ਆਵੈ ਕਵਣੁ ਜਗਾਵੇ ਸੂਤੀ ਜਮ ਰਸੁ {{rule}}<noinclude>*ਹੇਠੋਂ ਤੰਗ ਉਤੋਂ ਚੌੜਾ ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਟੋਰਾ। ਹਿੱਸਾ। ਸਲੋਕ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਸੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਵਿਚ ਹੈ। ਵਾਰ ਸਿਰੀ ਰਾਗੁ ਵਿਚ ਪਹਿਲੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਸਲੋਕ ਹੈ।</noinclude> lb1wqht1do1zhkmibutfvkxkhdeolzl 196467 196466 2025-06-23T10:23:40Z Ashwinder sangrur 2332 196467 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੫੦)}}</noinclude>{{gap}}ਪਨਹ ਖੁਦਾਇ ਤੂ ਬਖਸੰਦਗੀ॥ ਸੇਖ ਫਰੀਦੈ ਖੈਰੁ ਦੀਜੈ ਬੰਦਗੀ॥੪॥੧॥ ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆਂ ਸਬਦੁ ਰਾਗੁ ਸੂਹੀ ਵਿਚ ਮਃ ੧ ਸੁਚਜੀ॥ ਜਾ ਤੂ ਤਾ ਮੈ ਸਭੁ ਕੋ ਤੂ ਸਾਹਿਬੁ ਮੇਰੀ ਰਾਸਿ ਜੀਉ॥ਤੁਧੁ ਅੰਤਰਿ ਹਉ ਸੁਖਿ ਵਸਾ ਤੂੰ ਅੰਤਰਿ ਸਾਬਾਸਿ ਜੀਉ॥ ਭਾਣੇ ਤਖਤਿ ਵਡਾਈਆ ਭਾਣੈ ਭੀਖ ਉਦਾਸਿ ਜੀਉ॥ਭਾਣੈ ਥਲ ਸਿਰਿ ਸਰੁ ਵਹੈ ਕਮਲੁ ਫੁਲੈ ਆਕਾਸ ਜੀਉ॥ਭਾਣੇ ਭਵਜਲੁ ਲੰਘੀਐ ਭਾਣੇ ਮੰਝਿ ਭਰੀਆਸਿ ਜੀਉ॥ਭਾਣੈ ਸੋ ਸਹੁ ਰੰਗੁਲਾਸਿਫਤਿ ਰਤਾ ਗੁਣਤਾਸਿ ਜੀਉ॥ਭਾਣੇ ਸਹੁ ਭੀਹਾਵਲਾ ਹਉ ਆਵਣ ਜਾਣਿ ਮੁਈਆਸਿ ਜੀਉ॥ ਤੂ ਸਹੁ ਅਗਮ ਅਤੋਲਵਾ ਹਉ ਕਹਿ ਕਹਿ ਢਹਿ ਪਈਆਸਿ ਜੀਉ॥ ਕਿਆ ਮਾਗਉ ਕਿਆ ਕਹਿ ਸੁਣੀ ਮੈ ਦਰਸਨ ਭੂਖ ਪਿਆਸਿ ਜੀਉ॥ ਗੁਰ ਸਬਦੀ ਸਹੁ ਪਾਇਆ ਸਚੁ ਨਾਨਕ ਕੀ ਅਰਦਾਸਿ ਜੀਉ॥ ੨॥ {{gap}}ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਅਤੇ ਸੇਖ ਫਰੀਦੁ ਦੁਇ ਏਕ ਰਾਤਿ ਇਕਠੇ ਰਹੇ ਜੰਗਲ ਵਿਚਿ। ਤਬਿ ਇਕੁ ਬੰਦਾ ਖੁਦਾਇ ਦਾ ਆਇ ਨਿਕਲਿਆ। ਉਹ ਦੇਖਿ ਕਰਿ ਘਰਿ ਉਠਿ ਗਇਆ। ਤਬ ਏਕ ਤਬਲਬਾਜ* ਦੁਧ ਕਾ ਭਰ ਕੇ ਲੈ ਆਇਆ, ਵਿਚਿ ਚਾਰਿ ਮੁਹਰਾਂ ਪਾਇ ਕਰਿ, ਪਿਛਲੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਲੈ ਆਇਆ। ਤਬਿ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਆਪਣਾ ਬਖਰਾ ਪਾਇ ਲਇਆ,ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਦਾ ਬਖਰਾ ਰਖਿ ਛਡਿਉਸ॥ ਤਬ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਬੋਲਿਆ:- {{gap}}ਸਲੋਕੁ॥ ਪਹਿਲੇ ਪਹਿਰੈ ਫੁਲੜਾ ਫਲੁ ਭੀ ਪਛਾ ਰਾਤਿ॥ ਜੋ ਜਾਗੰਨਿ ਲਹੰਨਿ ਸੇ ਸਾਈ ਕੰਨੋ ਦਾਤਿ॥ ੧੧੨॥ ਤਬਿ ਬਾਬੇ ਜਬਾਬੁ ਦਿਤਾ {{gap}}ਸਲੋਕੁ॥ ਦਾਤੀ ਸਾਹਿਬ ਸੰਦੀਆ ਕਿਆ ਚਲੈ ਤਿਸੁ ਨਾਲਿ। ਇਕ ਜਾਰੀਦੇ ਨਾ ਲਹੰਨਿ ਇਕਨਾ ਸੁਤਿਆ ਦੇਇ ਉਠਾਲਿ॥੧॥ {{gap}}ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਬੋਲਿਆ, 'ਸੇਖ ਫਰੀਦਾ! ਇਸੁ ਦੁਧ ਵਿਚਿ ਹਾਥੁ ਫੇਰਿ ਕਰਿ ਦੇਖੁ ਕਿਆ ਹੈ'। ਜਾਂ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦੁ ਦੇਖੈ ਤਾਂ ਮੁਹਰਾਂ ਚਾਰਿ ਅਸਨਿ, ਤਬਿ ਉਹ ਤਬਲਬਾਜੁ ਛੋਡਿ ਕਰਿ ਚਲਦਾ ਰਹਿਆ। ਤਬ ਗੁਰੂ ਬੋਲਿਆ ਸਬਦੁ ਰਾਗ ਤੁਖਾਰੀ ਛੰਤ ਮਃ ੧:- {{gap}}ਪਹਿਲੇ ਪਹਰੈ ਨੈਣ ਸਲੋਨੜੀਏ ਰੈਣਿ ਅੰਧਿਆਰੀ ਰਾਮ॥ ਵਖਰੁ ਰਾਖ ਮੁਈਏ ਆਵੈ ਵਾਰੀ ਰਾਮ॥ ਵਾਰੀ ਆਵੈ ਕਵਣੁ ਜਗਾਵੇ ਸੂਤੀ ਜਮ ਰਸੁ {{rule}}<noinclude>*ਹੇਠੋਂ ਤੰਗ ਉਤੋਂ ਚੌੜਾ ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਟੋਰਾ। ਹਿੱਸਾ। ਸਲੋਕ ਸੇਖ ਫਰੀਦ ਸੀ ਗੁਰੂ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਵਿਚ ਹੈ। ਵਾਰ ਸਿਰੀ ਰਾਗੁ ਵਿਚ ਪਹਿਲੀ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਦਾ ਸਲੋਕ ਹੈ।</noinclude> 6599vvkyzypuzot0xsc5bgiehzteh6z 250 14161 196469 164159 2025-06-23T10:39:51Z Ashwinder sangrur 2332 /* ਸੋਧਣਾ */ 196469 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੫੧)}}</noinclude>ਚੂਸਏ॥ਰੈਣਿ ਅੰਧੇਰੀ ਕਿਆ ਪਤਿ ਤੇਰੀ ਚੋਰੁ ਪੜੈ ਘਰੁ ਮੂਸਏ।ਰਾਖਣਹਾਰਾ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ਸੁਣਿ ਬੇਨੰਤੀ ਮੇਰੀਆ || ਨਾਨਕ ਮੂਰਖੁ ਕਬਹਿ ਨ ਚੇਤੇ ਕਿਆ ਸੂਝੈ ਰੈਣਿ ਅੰਧੇਰੀਆ॥੧॥ ਦੂਜਾ ਪਹਰੁ ਭਇਆ ਜਾਗੁ ਅਚੇਤੀ ਰਾਮ॥ ਵਖਰੁ ਰਾਖੁ ਮੁਈਏ ਖਾਜੈ ਖੇਤੀ ਰਾਮ॥ ਰਾਖਹੁ ਖੇਤੀ ਹਰਿ ਗੁਰ ਹੇਤੀ ਜਾਗਤ ਚੋਰੁ ਨ ਲਾਗੈ॥ ਜਮ ਮਗਿ ਨ ਜਾਵਹੁ ਨਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹੁ ਜਮ ਕਾ ਡਰੁ ਭਉ ਭਾਗੈ॥ ਰਵਿਸਸਿ ਦੀਪਕ ਗੁਰਮਤਿ ਦੁਆਰੇ ਮਨਿ ਸਾਚਾ ਮੁਖਿ ਧਿਆਵਏ॥ ਨਾਨਕ ਮੂਰਖੁ ਅਜਹੁ ਨ ਚੇਤੇ ਕਿਵ ਦੂਜੇ ਸੁਖ ਪਾਵਏ॥ ੨! ਤੀਜਾ ਪਹਰੁ ਭਇਆ ਨੀਦ ਵਿਆਪੀ ਰਾਮ॥ ਮਾਇਆ ਸੁਤ ਦਾਰਾ ਦੁਖਿ ਸੰਤਾਪੀ ਰਾਮ।।ਮਾਇਆ ਸੁਤ ਦਾਰਾ ਜਗਤ ਪਿਆਰਾ ਚੋਗ ਚੁਗੇ ਨਿਤ ਫਾਸੇ।। ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ਤਾ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਗੁਰਮਤਿ ਕਾਲੁ ਨ ਗ੍ਰਾਸੈ।। ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਕਾਲੁ ਨਹੀ ਛੋਡੈ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਸੰਤਾਪੀ॥ ਨਾਨਕ ਤੀਜੈ ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਲੋਕਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਆਪੀ॥੩॥ਚਉਥਾ ਪਹਰ ਭਇਆ ਦਉਤਬਿਹਾਗੈਰਾਮ!! ਤਿਨ ਘਰੁ ਰਾਖਿਅੜਾ ਜੋ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗੈ ਰਾਮ॥ ਗੁਰ ਪੂਛਿ ਜਾਗੇ ਨਾਮ ਲਾਗੇ ਤਿਨਾ ਰੈਣਿ ਸਹੇਲੀਆ॥ਗੁਰ ਸਬਦ ਕਮਾਵਹਿ ਜਨਮਿ ਨ ਆਵਹਿ ਤਿਨਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਬੇਲੀਆ॥ ਕਰ ਕੰਪਿ ਚਰਣ ਸਰੀਰੁ ਕੰਪੈ ਨੈਣ ਅੰਧੁਲੇ ਤਨੁ ਭਸਮਸੇ ਨਾਨਕ ਦੁਖੀਆ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਬਿਨੁ ਨਾਮ ਹਰਿ ਕੇ ਮਨਿ ਵਸੇ॥੪॥ ਖੁਲੀ ਗੰਠਿ ਉਠੋ ਲਿਖਿਆ ਆਇਆ ਰਾਮ॥ ਰਸ ਕਸ ਸੁਖੁ ਠਾਕੇ ਬੰਧ ਚਲਾਇਆ ਰਾਮ॥ਬੰਧਿ ਚਲਾਇਆ ਜਾ ਪ੍ਰਭ ਭਾਇਆ ਨਾ ਦੀਸੈ ਨਾ ਸੁਣੀਐ॥ ਆਪਣ ਵਾਰੀ ਸਭਸੈ ਆਵੈ ਪਕੀ ਖੇਤੀ ਲੁਣੀਐ॥ ਘੜੀ ਚਸੇ ਕਾ ਲੇਖਾ ਲੀਜੈ ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਸਹੁ ਜੀਆ॥ਨਾਨਕ ਸੁਰਿਨਰ ਸਬਦਿਮਲਾਏ ਤਿਨਿ ਪ੍ਰਭਿ ਕਾਰਣੁ ਕੀਆ॥੫॥੨॥ {{gap}}ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਅਤੇ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦੁ ਓਥਹੁਂ ਰਵੈ, ਜਬ ਉਹ ਆਇਕੈ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਤਬਲਬਾਜੁ ਪਇਆ ਹੈ, ਜਬ ਉਹੁ ਚਕੈ ਤਾਂ ਸੁਇਨੇ ਕਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੁਹਰਾਂ ਨਾਲਿ ਭਰਿਆ ਹੋਆ ਹੈ। ਤਬ ਉਹ ਲਗਾ ਪਛੋਤਾਵਣ, ਆਖਿਓਸੁ,"ਓਹੁ ਦੁਨੀਆਦਾਰ* ਫਕੀਰੁ ਥੇ, ਜੋ ਦਿਲ ਉਤੇ ਆਵਤਾ ਤਾਂ ਦੀਨ ਪਾਵਤਾ, ਦੁਨੀਆਂ ਲੈ ਆਇਆ ਥਾ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆ ਮਿਲੀ'। ਤਬਿ ਓਹੁ ਤਬਲਬਾਜੁ ਲੈ ਕਰਿ ਘਰਿ ਆਇਆ। {{gap}}ਤਬਿ ਓਥਹੁ ਗੁਰੂ ਬਾਬਾ ਅਤੈ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦੁ ਆਸਾ ਦੇਸਿ ਆਏ, ਤਬ - ਆਸਾ ਦੇਸ ਕਾ ਰਾਜਾ ਸਮੁੰਦਰ ਥਾ, ਸੋ ਉਸਕਾ ਕਾਲੁ ਹੋਆ ਥਾ। ਤਬ ਉਸਕੀ ਖੋਪਰੀ ਜਲੈ ਨਾਹੀਂ, ਅਨੇਕ ਜਤਨ ਕਰਿ ਰਹੈ; ਤਬ ਜੋਤਕੀ ਪੁਛੇ ਤਾਂ ਜੋਤਕੀਆਂ {{rule}}<noinclude>*ਪਾਠਾਂਤ੍ਰ 'ਦੀਨਦਾਰ' ਹੈ।ਦਰੁਸਤ ਬੀ ਇਹੋ ਹੈ। ਦੁਨੀਆਦਾਰ’ ਪਾਠ ਲਿਖਾਰੀ ਦੀ ਭੁਲ ਹੈ।ਸਮੁੰਦਰ ਦੀ ਥਾਂ ਹਾਫਜ਼ਾਵਾਦੀ ਨ: ਵਿਚ 'ਸਿਆਂਮ ਸੁੰਦਰ” ਪਾਠ ਹੈ।</noinclude> 2b1h8ems69rf8gfxkwle4y82duexyxn 196470 196469 2025-06-23T10:45:55Z Ashwinder sangrur 2332 196470 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Ashwinder sangrur" />{{center|(੫੧)}}</noinclude>ਚੂਸਏ॥ਰੈਣਿ ਅੰਧੇਰੀ ਕਿਆ ਪਤਿ ਤੇਰੀ ਚੋਰੁ ਪੜੈ ਘਰੁ ਮੂਸਏ।ਰਾਖਣਹਾਰਾ ਅਗਮ ਅਪਾਰਾ ਸੁਣਿ ਬੇਨੰਤੀ ਮੇਰੀਆ || ਨਾਨਕ ਮੂਰਖੁ ਕਬਹਿ ਨ ਚੇਤੇ ਕਿਆ ਸੂਝੈ ਰੈਣਿ ਅੰਧੇਰੀਆ॥੧॥ ਦੂਜਾ ਪਹਰੁ ਭਇਆ ਜਾਗੁ ਅਚੇਤੀ ਰਾਮ॥ ਵਖਰੁ ਰਾਖੁ ਮੁਈਏ ਖਾਜੈ ਖੇਤੀ ਰਾਮ॥ ਰਾਖਹੁ ਖੇਤੀ ਹਰਿ ਗੁਰ ਹੇਤੀ ਜਾਗਤ ਚੋਰੁ ਨ ਲਾਗੈ॥ ਜਮ ਮਗਿ ਨ ਜਾਵਹੁ ਨਾ ਦੁਖੁ ਪਾਵਹੁ ਜਮ ਕਾ ਡਰੁ ਭਉ ਭਾਗੈ॥ ਰਵਿਸਸਿ ਦੀਪਕ ਗੁਰਮਤਿ ਦੁਆਰੇ ਮਨਿ ਸਾਚਾ ਮੁਖਿ ਧਿਆਵਏ॥ ਨਾਨਕ ਮੂਰਖੁ ਅਜਹੁ ਨ ਚੇਤੇ ਕਿਵ ਦੂਜੇ ਸੁਖ ਪਾਵਏ॥ ੨! ਤੀਜਾ ਪਹਰੁ ਭਇਆ ਨੀਦ ਵਿਆਪੀ ਰਾਮ॥ ਮਾਇਆ ਸੁਤ ਦਾਰਾ ਦੁਖਿ ਸੰਤਾਪੀ ਰਾਮ।।ਮਾਇਆ ਸੁਤ ਦਾਰਾ ਜਗਤ ਪਿਆਰਾ ਚੋਗ ਚੁਗੇ ਨਿਤ ਫਾਸੈ।। ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ਤਾ ਸੁਖੁ ਪਾਵੈ ਗੁਰਮਤਿ ਕਾਲੁ ਨ ਗ੍ਰਾਸੈ।। ਜੰਮਣੁ ਮਰਣੁ ਕਾਲੁ ਨਹੀ ਛੋਡੈ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਸੰਤਾਪੀ॥ ਨਾਨਕ ਤੀਜੈ ਤ੍ਰਿਬਿਧਿ ਲੋਕਾ ਮਾਇਆ ਮੋਹਿ ਵਿਆਪੀ॥੩॥ਚਉਥਾ ਪਹਰ ਭਇਆ ਦਉਤਬਿਹਾਗੈਰਾਮ!! ਤਿਨ ਘਰੁ ਰਾਖਿਅੜਾ ਜੋ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗੈ ਰਾਮ॥ ਗੁਰ ਪੂਛਿ ਜਾਗੇ ਨਾਮ ਲਾਗੇ ਤਿਨਾ ਰੈਣਿ ਸਹੇਲੀਆ॥ਗੁਰ ਸਬਦ ਕਮਾਵਹਿ ਜਨਮਿ ਨ ਆਵਹਿ ਤਿਨਾ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਬੇਲੀਆ॥ ਕਰ ਕੰਪਿ ਚਰਣ ਸਰੀਰੁ ਕੰਪੈ ਨੈਣ ਅੰਧੁਲੇ ਤਨੁ ਭਸਮਸੇ।। ਨਾਨਕ ਦੁਖੀਆ ਜੁਗ ਚਾਰੇ ਬਿਨੁ ਨਾਮ ਹਰਿ ਕੇ ਮਨਿ ਵਸੇ॥੪॥ ਖੁਲੀ ਗੰਠਿ ਉਠੋ ਲਿਖਿਆ ਆਇਆ ਰਾਮ॥ ਰਸ ਕਸ ਸੁਖੁ ਠਾਕੇ ਬੰਧ ਚਲਾਇਆ ਰਾਮ॥ਬੰਧਿ ਚਲਾਇਆ ਜਾ ਪ੍ਰਭ ਭਾਇਆ ਨਾ ਦੀਸੈ ਨਾ ਸੁਣੀਐ॥ ਆਪਣ ਵਾਰੀ ਸਭਸੈ ਆਵੈ ਪਕੀ ਖੇਤੀ ਲੁਣੀਐ॥ ਘੜੀ ਚਸੇ ਕਾ ਲੇਖਾ ਲੀਜੈ ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਸਹੁ ਜੀਆ॥ਨਾਨਕ ਸੁਰਿਨਰ ਸਬਦਿਮਲਾਏ ਤਿਨਿ ਪ੍ਰਭਿ ਕਾਰਣੁ ਕੀਆ॥੫॥੨॥ {{gap}}ਤਬਿ ਬਾਬਾ ਅਤੇ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦੁ ਓਥਹੁਂ ਰਵੈ, ਜਬ ਉਹ ਆਇਕੈ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਤਬਲਬਾਜੁ ਪਇਆ ਹੈ, ਜਬ ਉਹੁ ਚਕੈ ਤਾਂ ਸੁਇਨੇ ਕਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਮੁਹਰਾਂ ਨਾਲਿ ਭਰਿਆ ਹੋਆ ਹੈ। ਤਬ ਉਹ ਲਗਾ ਪਛੋਤਾਵਣ, ਆਖਿਓਸੁ,"ਓਹੁ ਦੁਨੀਆਦਾਰ* ਫਕੀਰੁ ਥੇ, ਜੋ ਦਿਲ ਉਤੇ ਆਵਤਾ ਤਾਂ ਦੀਨ ਪਾਵਤਾ, ਦੁਨੀਆਂ ਲੈ ਆਇਆ ਥਾ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆ ਮਿਲੀ'। ਤਬਿ ਓਹੁ ਤਬਲਬਾਜੁ ਲੈ ਕਰਿ ਘਰਿ ਆਇਆ। {{gap}}ਤਬਿ ਓਥਹੁਂ ਗੁਰੂ ਬਾਬਾ ਅਤੈ ਸੇਖੁ ਫਰੀਦੁ ਆਸਾ ਦੇਸਿ ਆਏ, ਤਬ - ਆਸਾ ਦੇਸ ਕਾ ਰਾਜਾ ਸਮੁੰਦਰ ਥਾ, ਸੋ ਉਸਕਾ ਕਾਲੁ ਹੋਆ ਥਾ। ਤਬ ਉਸਕੀ ਖੋਪਰੀ ਜਲੈ ਨਾਹੀਂ, ਅਨੇਕ ਜਤਨ ਕਰਿ ਰਹੈ; ਤਬ ਜੋਤਕੀ ਪੁਛੇ ਤਾਂ ਜੋਤਕੀਆਂ {{rule}}<noinclude>*ਪਾਠਾਂਤ੍ਰ 'ਦੀਨਦਾਰ' ਹੈ।ਦਰੁਸਤ ਬੀ ਇਹੋ ਹੈ। ਦੁਨੀਆਦਾਰ’ ਪਾਠ ਲਿਖਾਰੀ ਦੀ ਭੁਲ ਹੈ।ਸਮੁੰਦਰ ਦੀ ਥਾਂ ਹਾਫਜ਼ਾਵਾਦੀ ਨ: ਵਿਚ 'ਸਿਆਂਮ ਸੁੰਦਰ” ਪਾਠ ਹੈ।</noinclude> mnitwzolangqkseuywhueg8y4q3qcl5 250 14868 196406 45475 2025-06-22T15:44:47Z Prabhjot Kaur Gill 765 /* ਸੋਧਣਾ */ 196406 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Prabhjot Kaur Gill" /></noinclude> {{center|੧. ਬੀੜ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ}} {{gap}}ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਨਾਮ ਪਰ ਬਾਣੀ ਰਚਨੀ ਤਾਂ ਸਾਧਾਂ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਨੇ, ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਵੇਲੇ ਹੀ, ਸ਼ਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਦੇ ਵੇਲੇ ਤਕ ਪੌਣੀ ਸਦੀ ਹੋਰ ਏਸੇ ਠੱਗੀ ਵਿਚ ਲੰਘ ਚੁਕੀ ਸੀ। ਜੇਕਰ ਗੋਸ਼ਟਾਂ, ਸਾਖੀਆਂ ਆਦਿ ਤੋਂ ਜਾਚ ਕਰੀਏ, ਤਦੇ ਇਹ ਨਕਲੀ ਬਾਣੀ ਲਗ ਪਗ ਉਤਨੀ ਕੁ ਹੀ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਸੀ <references/>ਜਿੱਨੀਕੂ ਕਿ ਖ਼ੁਦ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਆਪਣੀ ਰਚੀ 'ਅਸਲੀ ਬਾਣੀ। ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਣੀਆਂ, 'ਨਕਲੀ' ਵੀ ਤੇ ਅਸਲੀ' ਵੀ, ਸਿਖਾਂ ਵਿਚ ਇਕੋ ਜੇਹੀਆਂ ਫੈਲੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਕੋਈ ਗ੍ਰੰਥ ਜਾਂ ਪੋਥੀ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਅਸਲੀ’ ਗੁਰਬਾਣੀ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ, ਸਿਖਾਂ ਪਾਸ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਕਿ ਉਹ 'ਨਕਲੀ' ਤੇ 'ਅਸਲੀ’ ਬਾਣੀ ਵਿਚ ਪਹਿਚਾਣ ਕਰ ਸਕਣ। ਬਾਣੀ ਬਹੁਤ ਕਰਕੇ ਜ਼ਬਾਨੀ ਹੀ ਚਲੀ ਆਉਂਦੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ 'ਅਸਲੀ’ ਬਾਣੀ ਵਿਚ ਵੀ ਸਹਿਜ-ਸੁਭਾ ਲਫ਼ਜ਼ੀ ਫ਼ਰਕ ਪੈਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਇਕ ਕੁਦਰਤੀ ਗਲ ਸੀ। ਜਪੁਜੀ, ਆਸਾ ਦੀ ਵਾਰ, ਰਹਿਰਾਸ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪੰਜ ਸ਼ਬਦ, ਕੀਰਤਨ ਸੋਹਿਲਾ, ਇਹ ਨਿਤਨੇਮ ਦੀਆਂ ਬਾਣੀਆਂ ਤਾਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਕੰਠ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਭਾਵੇਂ ਨਿਤਨੇਮ ਦੀਆਂ ਬਾਣੀਆਂ ਵਿਚ ਵੀ ਪਿਛਲੇ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਕਹੇ ਸ਼ਬਦ ਤੇ<noinclude>*ਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਪਿਛੋਂ ਹੋਰ ਭੀ ਬਹੁਤ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ | ਇਕੱਲ ‘ਪਰਾਣ-ਸੰਗਲੀ' ਪੂਰੇ ੧੧੩ ਅਧਆਇ ਦੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਸਾਫ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜਿੱਡੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਏ। ਫੇਰ ‘ਰੇਖਤੇ’, ‘ਮੁਨਾਜਾਤ, ਗਿਆਣ ਸੁਰੋਦਯ, 'ਬਾਣੀ ਬਿਹੰਗਮ,' ‘ਕਥਾ ਹਰਿਚੰਦ, ਕਈ ਨਵੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ‘ਗੋਸਟਾਂ, ਨਕਲੀ ਫ਼ਾਰਸੀ ਵਿਚ ਕਈ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਆਦਿ ਭੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਲਗ ਗਈਆਂ। {{center|੯}}</noinclude> oguxzesfg7pl0d9m82ra9j7c60si09u 196407 196406 2025-06-22T15:45:43Z Prabhjot Kaur Gill 765 196407 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Prabhjot Kaur Gill" /></noinclude> {{xx-larger|{{center|੧. ਬੀੜ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ}}}} {{gap}}ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਨਾਮ ਪਰ ਬਾਣੀ ਰਚਨੀ ਤਾਂ ਸਾਧਾਂ ਫ਼ਕੀਰਾਂ ਨੇ, ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਵੇਲੇ ਹੀ, ਸ਼ਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਦੇ ਵੇਲੇ ਤਕ ਪੌਣੀ ਸਦੀ ਹੋਰ ਏਸੇ ਠੱਗੀ ਵਿਚ ਲੰਘ ਚੁਕੀ ਸੀ। ਜੇਕਰ ਗੋਸ਼ਟਾਂ, ਸਾਖੀਆਂ ਆਦਿ ਤੋਂ ਜਾਚ ਕਰੀਏ, ਤਦੇ ਇਹ ਨਕਲੀ ਬਾਣੀ ਲਗ ਪਗ ਉਤਨੀ ਕੁ ਹੀ ਬਣ ਚੁੱਕੀ ਸੀ <references/>ਜਿੱਨੀਕੂ ਕਿ ਖ਼ੁਦ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਆਪਣੀ ਰਚੀ 'ਅਸਲੀ ਬਾਣੀ। ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਣੀਆਂ, 'ਨਕਲੀ' ਵੀ ਤੇ ਅਸਲੀ' ਵੀ, ਸਿਖਾਂ ਵਿਚ ਇਕੋ ਜੇਹੀਆਂ ਫੈਲੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਕੋਈ ਗ੍ਰੰਥ ਜਾਂ ਪੋਥੀ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਅਸਲੀ’ ਗੁਰਬਾਣੀ ਇਕੱਠੀ ਕੀਤੀ ਹੋਵੇ, ਸਿਖਾਂ ਪਾਸ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜਿਸ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਕਿ ਉਹ 'ਨਕਲੀ' ਤੇ 'ਅਸਲੀ’ ਬਾਣੀ ਵਿਚ ਪਹਿਚਾਣ ਕਰ ਸਕਣ। ਬਾਣੀ ਬਹੁਤ ਕਰਕੇ ਜ਼ਬਾਨੀ ਹੀ ਚਲੀ ਆਉਂਦੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ 'ਅਸਲੀ’ ਬਾਣੀ ਵਿਚ ਵੀ ਸਹਿਜ-ਸੁਭਾ ਲਫ਼ਜ਼ੀ ਫ਼ਰਕ ਪੈਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਇਕ ਕੁਦਰਤੀ ਗਲ ਸੀ। ਜਪੁਜੀ, ਆਸਾ ਦੀ ਵਾਰ, ਰਹਿਰਾਸ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਪੰਜ ਸ਼ਬਦ, ਕੀਰਤਨ ਸੋਹਿਲਾ, ਇਹ ਨਿਤਨੇਮ ਦੀਆਂ ਬਾਣੀਆਂ ਤਾਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਕੰਠ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਭਾਵੇਂ ਨਿਤਨੇਮ ਦੀਆਂ ਬਾਣੀਆਂ ਵਿਚ ਵੀ ਪਿਛਲੇ ਗੁਰੂਆਂ ਦੇ ਕਹੇ ਸ਼ਬਦ ਤੇ<noinclude>*ਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਪਿਛੋਂ ਹੋਰ ਭੀ ਬਹੁਤ ਵਾਧਾ ਹੋਇਆ | ਇਕੱਲ ‘ਪਰਾਣ-ਸੰਗਲੀ' ਪੂਰੇ ੧੧੩ ਅਧਆਇ ਦੀ ਸੀ, ਅਤੇ ਸਾਫ ਗ੍ਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਜਿੱਡੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਏ। ਫੇਰ ‘ਰੇਖਤੇ’, ‘ਮੁਨਾਜਾਤ, ਗਿਆਣ ਸੁਰੋਦਯ, 'ਬਾਣੀ ਬਿਹੰਗਮ,' ‘ਕਥਾ ਹਰਿਚੰਦ, ਕਈ ਨਵੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ‘ਗੋਸਟਾਂ, ਨਕਲੀ ਫ਼ਾਰਸੀ ਵਿਚ ਕਈ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਆਦਿ ਭੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਦੇ ਨਾਮ ਨਾਲ ਲਗ ਗਈਆਂ। {{center|੯}}</noinclude> drpnhg7awnenjf410dsbhuff84ckpwz 250 14873 196408 45480 2025-06-22T15:58:07Z Prabhjot Kaur Gill 765 /* ਸੋਧਣਾ */ 196408 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Prabhjot Kaur Gill" /></noinclude> ਸਲੋਕ ਹੀ ਵਧਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਥੋੜੇ ਕੁ ਸਿਖ ਅਜਿਹੇ ਭੀ ਹੋਣਗੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਿਤਨੇਮ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦੇ ਸਿਵਾਏ ਹੋਰ ਕੁਝ ਸ਼ਬਦ ਭੀ ਯਾਦ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਰਬਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ਬਦ ਯਾਦ ਸਨ, ਜੋ ਓਹ ਕੀਰਤਨ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਗਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਸ਼ਬਦ ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਕਿਸੇ ਟਾਂਵੇਂ ਸਿਖ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਾਠ ਲਈ ਲਿਖ ਵੀ ਰਖੇ ਸਨ, ਖੁਲ੍ਹੇ ਪਤ੍ਰਿਆਂ ਪੁਰ। ਸਿਖ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਅਨਪੜ੍ਹ ਸਨ, ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤੀ ਗਿਣਤੀ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਨੀਵੇਂ ਤਬਕਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਆਈ ਸੀ। ਸੋ ਬਾਣੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਡਾਢੀ ਬੇਠੁਕੀ ਜਿਹੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਕੁਝ ਸਮਝਦਾਰ ਸਿਖ ਡਾਢੇ ਔਖੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ। {{gap}}ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਔਖ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਏਸਦੇ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦੀ ਫਿਕਰ ਵਿਚ ਸਨ, ਕਿ ਇਤਨੇ ਨੂੰ ਇਕ ਸਿਖ ਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਥਾ ਟੇਕ ਕੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ, ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ! ਜਦ ਮੈਂ ' ਗੁਰੂ ਕੇ ਸ਼ਬਦ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹਾਂ, ਤਦ ਵਿਚ ਵਿਚ ਅਜਿਹੀ 'ਕਚੀ' ਬਾਣੀ ਵੀ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਚਿੱਤ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ, ਸੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝਾਉ ਕਿ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਕੀਹ ਹੈ? ਕਿਹੜੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੈ? ਤੇ ਕਿਹੜੀ ਨਹੀਂ? ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਤਾਂ ਅਗੇ ਹੀ ਏਸ ਵਿਚਾਰ ਵਿਚ ਸਨ, ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਭਲੇ ਨੂੰ ਸਦ ਭੇਜਿਆ, ਅਤੇ ਜੋ ਕੁਝ ਉਸ ਸਿਖ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ, ਉਹ ਸੁਣਾਕੇ ਆਖਿਆ:- ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਪਾਏ, ਸਿਖ ਸ਼ੁਧ ਬੁਧੀ ਕਾਇ, {{center|ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਬਾਣੀ ਸਿਖ, ਅਬ ਤੇ ਪਛਾਨ ਹੈਂ।}} ਆਗੇ ਕਲੁ ਬਲ ਪਾਵੈ, ਸ਼ੁਧ ਬੁਧੀ ਨਾ ਰਹਾਵੈ, {{center|ਨਿਜ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਿਖ, ਕੈਸੇ ਕੈ ਸੁ ਜਾਣ ਹੈਂ।}} ਤਾਂਤੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਬ, ਕੀਜੀਏ ਇਕੱਤਰ ਅਬ, {{center|ਸੋਧ ਗੁਰਬਾਣੀ, ਤਾਂਕੋ ਗ੍ਰੰਥ ਏਕ ਠਾਨ ਹੈਂ।}} {{center|ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੁਣ ਇਕਤ੍ਰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਵੇ?}} {{center|-੧੦ -}}<noinclude></noinclude> elpi6ea00bsodv4m2q94dmehrh04vpd 196409 196408 2025-06-22T15:59:20Z Prabhjot Kaur Gill 765 196409 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Prabhjot Kaur Gill" /></noinclude> ਸਲੋਕ ਹੀ ਵਧਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਥੋੜੇ ਕੁ ਸਿਖ ਅਜਿਹੇ ਭੀ ਹੋਣਗੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਨਿਤਨੇਮ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦੇ ਸਿਵਾਏ ਹੋਰ ਕੁਝ ਸ਼ਬਦ ਭੀ ਯਾਦ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਰਬਾਬੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਬਹੁਤ ਸ਼ਬਦ ਯਾਦ ਸਨ, ਜੋ ਓਹ ਕੀਰਤਨ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ ਗਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਕੁਝ ਸ਼ਬਦ ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਕਿਸੇ ਟਾਂਵੇਂ ਸਿਖ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਾਠ ਲਈ ਲਿਖ ਵੀ ਰਖੇ ਸਨ, ਖੁਲ੍ਹੇ ਪਤ੍ਰਿਆਂ ਪੁਰ। ਸਿਖ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਅਨਪੜ੍ਹ ਸਨ, ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਬਹੁਤੀ ਗਿਣਤੀ ਆਬਾਦੀ ਦੇ ਨੀਵੇਂ ਤਬਕਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਆਈ ਸੀ। ਸੋ ਬਾਣੀ ਦੀ ਹਾਲਤ ਡਾਢੀ ਬੇਠੁਕੀ ਜਿਹੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਰਕੇ ਕੁਝ ਸਮਝਦਾਰ ਸਿਖ ਡਾਢੇ ਔਖੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ। {{gap}}ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਅਰਜਨ ਦੇਵ ਨੂੰ ਵੀ ਇਹ ਔਖ ਨਜ਼ਰ ਆ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਏਸਦੇ ਦੂਰ ਕਰਨ ਦੀ ਫਿਕਰ ਵਿਚ ਸਨ, ਕਿ ਇਤਨੇ ਨੂੰ ਇਕ ਸਿਖ ਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਥਾ ਟੇਕ ਕੇ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ, ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ! ਜਦ ਮੈਂ ' ਗੁਰੂ ਕੇ ਸ਼ਬਦ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹਾਂ, ਤਦ ਵਿਚ ਵਿਚ ਅਜਿਹੀ 'ਕਚੀ' ਬਾਣੀ ਵੀ ਆ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਚਿੱਤ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ, ਸੋ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਕੇ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝਾਉ ਕਿ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਪਹਿਚਾਣ ਕੀਹ ਹੈ? ਕਿਹੜੀ ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੈ? ਤੇ ਕਿਹੜੀ ਨਹੀਂ? ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਤਾਂ ਅਗੇ ਹੀ ਏਸ ਵਿਚਾਰ ਵਿਚ ਸਨ, ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਭਲੇ ਨੂੰ ਸਦ ਭੇਜਿਆ, ਅਤੇ ਜੋ ਕੁਝ ਉਸ ਸਿਖ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ, ਉਹ ਸੁਣਾਕੇ ਆਖਿਆ:- ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਕਿਰਪਾ ਪਾਏ, ਸਿਖ ਸ਼ੁਧ ਬੁਧੀ ਕਾਇ, {{center|ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਬਾਣੀ ਸਿਖ, ਅਬ ਤੇ ਪਛਾਨ ਹੈਂ।}} ਆਗੇ ਕਲੁ ਬਲ ਪਾਵੈ, ਸ਼ੁਧ ਬੁਧੀ ਨਾ ਰਹਾਵੈ, {{center|ਨਿਜ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਿਖ, ਕੈਸੇ ਕੈ ਸੁ ਜਾਣ ਹੈਂ।}} ਤਾਂਤੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਸਬ, ਕੀਜੀਏ ਇਕੱਤਰ ਅਬ, {{center|ਸੋਧ ਗੁਰਬਾਣੀ, ਤਾਂਕੋ ਗ੍ਰੰਥ ਏਕ ਠਾਨ ਹੈਂ।}} {{gap}}ਪਰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੁਣ ਇਕਤ੍ਰ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਵੇ? {{center|-੧੦ -}}<noinclude></noinclude> b2eb5c8g9llf063hx8z5w944x04i3ha 250 14878 196410 45485 2025-06-22T16:09:57Z Prabhjot Kaur Gill 765 /* ਸੋਧਣਾ */ 196410 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Prabhjot Kaur Gill" /></noinclude> {{xx-larger|੨. ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਤਲਾਸ਼}} {{gap}}ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੇ, ਜਦ ਹਾਲੀ ਪੰਝੀ ਕੁ ਵਰ੍ਹੇ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਈ ਸਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ “ਸ਼ਾਇਰ’ ਕਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਬਾਣੀ ਰਚਨੀ ਆਰੰਭ ਕੀਤੀ ਤੇ ਲਗ ਪਗ ਆਪਣੇ ਅੰਤ ਸਮੇਂ ਤਕ ਰਚਦੇ ਰਹੇ। ਏਸ ਚਾਲ੍ਹੀ ਕੁ ਸਾਲ ਦੇ ਅਰਸੇ ਵਿਚ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਦੀ ਰਚੀ ਬਾਣੀ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਕਿ ਏਸ ਤਰਾਂ ਰਚੀ ਬਾਣੀ ਕਿਤੇ ਲਿਖੀ ਨਾ ਗਈ ਹੋਵੇ, ਅਤੇ ਖ਼ੁਦ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਏਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲੇ ਅੱਡ ਅੱਡ ਪਤ੍ਰਿਆਂ ਪੁਰ, ਤੇ ਪਿਛੋਂ ਸੋਧਕੇ ਕਿਸੇ ਕੋਰੀ ਪੋਥੀ। ਜਾਂ “ਬਿਆਜ਼` ਵਿਚ ਇਕ ਥਾਂ ਲਿਖਿਆ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਬਾਣੀ ਦੀ ਅੰਦਰਲੀ ਗਵਾਹੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਾਖੀਆਂ ਦਾ ਵਿਚਾਰ-ਸਹਿਤ ਪਾਠ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਏਸੇ ਨਤੀਜੇ ਤੇ ਪੁਚਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬਾਣੀ ਕਿਤਾਬੀ ਸ਼ਕਲ ਵਿਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮੌਜੂਦ ਸੀ। ਬੋਲੀ ਵਲੋਂ ਬਾਣੀ ਡਾਢੀ ਮੰਝੀ ਹੋਈ, ਕਵਿਤਾ ਵਜੋਂ ਸੁਧ, ਅਤੇ ਖ਼ਿਆਲਾਤ ਕਰਕੇ ਬਝਵੀਂ ਹੈ; ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸੰਸ਼ੁਧੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਚਿਨ੍ਹ ਉਸ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਹਨ। ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਇਕੱਲੇ ਬੈਠੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਰਚੀ ਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹਦੇ ਤੇ ਗਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ। ਸਵਾਲ ਉਠਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੀ ਆਪਣੀ ਲਿਖੀ ਕਿਤਾਬ ਜਾਂ ਸੈਂਚੀਆਂ ਕਿਥੇ ਗਈਆਂ? ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਜੋੜੇ ਅਤੇ ਦਸਤਾਰੇ ਤਾਂ ਮੌਜੂਦ ਹੋਣ, ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਵਧੀਕ ਮਹਤਵ ਦੀ ਚੀਜ਼, ਆਪ ਦੀ ਅਸਲੀ ਯਾਦਗਾਰ, ਮੌਜੂਦ ਹੀ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਬੜੇ ਤਅਜਬ ਦੀ ਗਲ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਪੋਥੀ ਦੀ ਨਕਲ ਵੀ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣੀ ਜਾਂਦੀ। ਆਪਦੇ ਪਿਛਲਿਆਂ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਹਰ ਸ਼ੈ ਨੂੰ ਟੁਕੜ-ਗਦਾਈ ਦਾ ਜ਼ਰੀਆ ਬਨਾਇਆ ਸੀ; ਏਸ ਕਿਤਾਬ ਤੋਂ ਵਧਕੇ ਚੰਗਾ ਹੋਰ ਕਿਹੜਾ ਜ਼ਰੀਆ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ? ਕੀਹ, ਅਸੀਂ ਸਮਝੀਏ ਕਿ ਆਪਦੇ ਸਮਾਣ ਪਿਛੋਂ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਜਾਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਬਾਬਾ ਸ੍ਰੀ ਚੰਦ ਦੇ ਹੱਥ ਆਈਆਂ,<noinclude>{{center|- ੧੧ -}}</noinclude> 3nlb2fyappblqbx1ajgian4xx9l86tg 196411 196410 2025-06-22T16:10:44Z Prabhjot Kaur Gill 765 196411 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Prabhjot Kaur Gill" /></noinclude> {{center|{{xx-larger|੨. ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੀ ਤਲਾਸ਼}}}} {{gap}}ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੇ, ਜਦ ਹਾਲੀ ਪੰਝੀ ਕੁ ਵਰ੍ਹੇ ਦੇ ਨੌਜਵਾਨ ਈ ਸਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ “ਸ਼ਾਇਰ’ ਕਹਿਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਬਾਣੀ ਰਚਨੀ ਆਰੰਭ ਕੀਤੀ ਤੇ ਲਗ ਪਗ ਆਪਣੇ ਅੰਤ ਸਮੇਂ ਤਕ ਰਚਦੇ ਰਹੇ। ਏਸ ਚਾਲ੍ਹੀ ਕੁ ਸਾਲ ਦੇ ਅਰਸੇ ਵਿਚ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਦੀ ਰਚੀ ਬਾਣੀ ਗੁਰੂ ਗਰੰਥ ਸਾਹਿਬ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। ਇਹ ਹੋ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਕਿ ਏਸ ਤਰਾਂ ਰਚੀ ਬਾਣੀ ਕਿਤੇ ਲਿਖੀ ਨਾ ਗਈ ਹੋਵੇ, ਅਤੇ ਖ਼ੁਦ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਏਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲੇ ਅੱਡ ਅੱਡ ਪਤ੍ਰਿਆਂ ਪੁਰ, ਤੇ ਪਿਛੋਂ ਸੋਧਕੇ ਕਿਸੇ ਕੋਰੀ ਪੋਥੀ। ਜਾਂ “ਬਿਆਜ਼` ਵਿਚ ਇਕ ਥਾਂ ਲਿਖਿਆ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਬਾਣੀ ਦੀ ਅੰਦਰਲੀ ਗਵਾਹੀ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਾਖੀਆਂ ਦਾ ਵਿਚਾਰ-ਸਹਿਤ ਪਾਠ ਵੀ ਸਾਨੂੰ ਏਸੇ ਨਤੀਜੇ ਤੇ ਪੁਚਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਬਾਣੀ ਕਿਤਾਬੀ ਸ਼ਕਲ ਵਿਚ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਮੌਜੂਦ ਸੀ। ਬੋਲੀ ਵਲੋਂ ਬਾਣੀ ਡਾਢੀ ਮੰਝੀ ਹੋਈ, ਕਵਿਤਾ ਵਜੋਂ ਸੁਧ, ਅਤੇ ਖ਼ਿਆਲਾਤ ਕਰਕੇ ਬਝਵੀਂ ਹੈ; ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਸੰਸ਼ੁਧੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਚਿਨ੍ਹ ਉਸ ਵਿਚ ਮੌਜੂਦ ਹਨ। ਗੁਰੂ ਸਾਹਿਬ ਇਕੱਲੇ ਬੈਠੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਰਚੀ ਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹਦੇ ਤੇ ਗਾਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ। ਸਵਾਲ ਉਠਦਾ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੀ ਆਪਣੀ ਲਿਖੀ ਕਿਤਾਬ ਜਾਂ ਸੈਂਚੀਆਂ ਕਿਥੇ ਗਈਆਂ? ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਜੋੜੇ ਅਤੇ ਦਸਤਾਰੇ ਤਾਂ ਮੌਜੂਦ ਹੋਣ, ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਤੋਂ ਕਿਤੇ ਵਧੀਕ ਮਹਤਵ ਦੀ ਚੀਜ਼, ਆਪ ਦੀ ਅਸਲੀ ਯਾਦਗਾਰ, ਮੌਜੂਦ ਹੀ ਨਾ ਹੋਵੇ। ਇਹ ਬੜੇ ਤਅਜਬ ਦੀ ਗਲ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਪੋਥੀ ਦੀ ਨਕਲ ਵੀ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣੀ ਜਾਂਦੀ। ਆਪਦੇ ਪਿਛਲਿਆਂ ਨੇ ਓਹਨਾਂ ਦੀ ਹਰ ਸ਼ੈ ਨੂੰ ਟੁਕੜ-ਗਦਾਈ ਦਾ ਜ਼ਰੀਆ ਬਨਾਇਆ ਸੀ; ਏਸ ਕਿਤਾਬ ਤੋਂ ਵਧਕੇ ਚੰਗਾ ਹੋਰ ਕਿਹੜਾ ਜ਼ਰੀਆ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ? ਕੀਹ, ਅਸੀਂ ਸਮਝੀਏ ਕਿ ਆਪਦੇ ਸਮਾਣ ਪਿਛੋਂ ਇਹ ਕਿਤਾਬ ਜਾਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਬਾਬਾ ਸ੍ਰੀ ਚੰਦ ਦੇ ਹੱਥ ਆਈਆਂ,<noinclude>{{center|- ੧੧ -}}</noinclude> n6bnxbwh78pb9bz8ga8n1ps92ffwumw 250 15266 196402 187801 2025-06-22T14:42:06Z Marde Sehajpreet kaur 1774 /* ਸੋਧਣਾ */ 196402 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Marde Sehajpreet kaur" />{{center|੨੬}}</noinclude>ਪਾਉਂਦੇ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਤੰਗ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਏਧਰ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਆਲਮ ਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਅਮੀਰਾਂ ਵਜ਼ੀਰਾਂ ਦੀ ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਵਿਗੜ ਗਈ, ਅਮੀਰਾਂ ਨੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕੈਦ ਕਰ ਲਿਆ ਪਰ ਮਰਹਟਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਗਲੋਂ ਲਾਹੁਣ ਵਾਸਤੇ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਸੱਦਣ ਦੀ ਸਲਾਹ ਕੀਤੀ। ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਸਿੱਖ ਵੱਡੇ ਬਹਾਦਰ ਤੇ ਸੂਰਬੀਰ ਹਨ ਅਤੇ ਲੜਾਕੇ ਮਰਹਟਿਆਂ ਦਾ ਟਾਕਰਾ ਓਹੋ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ । ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਸੱਦ ਕੇ ਮਰਹਟਿਆਂ ਨਾਲ ਲੜਾਉਣਾ ਮਾਨੋਂ ਵੈਰੀ ਦੀ ਛਾਤੀ ਉੱਤੇ ਸੱਪ ਮਾਰਨਾ ਸੀ । ਦੋਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕੋਈ ਮਰੇ ਪਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦਾ ਦੋਹੀਂ ਪਾਸੀਂ ਲਾਭ ਸੀ, ਕਿਓਂਕਿ ਸਿੱਖ ਤੇ ਮਰਹੱਟੇ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ ਤਕੜੇ ਤੇ ਦੁਖਦੇਵੇ ਸ਼ਤ੍ਰੂ ਸਨ। ਗੱਲ ਕੀ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਅਮੀਰਾਂ ਨੇ ਸਰਦਾਰ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਸੱਦ ਕੇ ਸਹਾਇਤਾ ਲਈ ਯਾਚਨਾਂ ਕੀਤੀ । ਦਿਆਲੂ ਸਰਦਾਰ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਨੇ "ਜੋ ਸ਼ਰਨ ਆਵੈ ਤਿਸ ਕੰਠ ਲਾਵੈ" ਦੇ ਅਸੂਲ ਨੂੰ ਪਾਲਦੇ ਹੋਏ ਮਰਹੱਟਿਆਂ ਨੂੰ ਕੱਢ ਦੇਣ ਦਾ ਕਰਾਰ ਕਰਕੇ ੳਸਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿੱਚ ਕੇਵਲ ਏਹੋ ਮੰਗਿਆ ਕਿ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਸਤਿਗੁਰਾਂ ਦੀਆਂ ਯਾਦਗਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇ।ਤੁਰਕ ਅਮੀਰਾਂ ਨੇ ਏਹ ਗੱਲ ਮੰਨ ਲਈ ਅਤੇ ਕਰਾਰ ਨਾਮੇਂ ਉੱਤੇ ਦਸਖਤ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਇਸ ਪਰ ਬਹਾਦਰ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਠੀਆਂ ਹੋ ਕੇ ਦਿੱਲੀ ਵੱਲ ਚੜ੍ਹ ਪਈਆਂ<noinclude></noinclude> o2g5bd98nq8z0ftfq7dv9ckvi7hv654 250 15271 196403 187830 2025-06-22T14:50:35Z Marde Sehajpreet kaur 1774 /* ਸੋਧਣਾ */ 196403 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Marde Sehajpreet kaur" />{{center|੨੭}}</noinclude>ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਆਉਂਦੇ ਸੁਣ ਕੇ ਮਰਹੱਟੇ ਤਾਂ ਡਰਦੇ ਮਾਰੇ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਆਪੇ ਹੀ ਨੱਠ ਗਏ ਅਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਅਮੀਰ ਆਪਣੇ ਕਰਾਰੋੰ ਫਿਰ ਕੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨਾਲ ਲੜਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੋ ਖਲੋਤੇ । ਗੱਲ ਕੀ ਅਜਮੇਰੀ ਦਰਵਾਜੇ ਦੇ ਪਾਸ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਇਕ ਭਾਰੇ ਸੰਗ੍ਰਾਮ ਵਿਚ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਭਾਂਜ ਦੇ ਕੇ ਲੁੱਟ ਮਾਰ ਅਰੰਭ ਦਿਤੀ। ਕਈ ਥਾਈਂ ਅੱਗਾਂ ਲਾਈਆਂ ਅਤੇ ਮਨ ਭਾਉਂਦੀ ਦੌਲਤ ਲੁੱਟ ਕੇ ਮਜਨੂੰ ਦੇ ਟਿੱਲੇ ਤੇ ਜਾ ਡੇਰੇ ਲਾਏ। ਕੜਾਹ ਪ੍ਰਸ਼ਾਦ ਅਤੇ ਲੰਗਰ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਬੱਕਰੇ ਝਟਕਾ ਕੇ ਵੱਡੇ ਅਨੰਦ ਨਾਲ ਗੱਫੇ ਛਕੇ। {{gap}}ਸ਼ਾਹ ਆਲਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਵਜ਼ੀਰ ਸਆਦਤ ਅਲੀ ਨੇ ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਅਮੀਰਾਂ ਦੀ ਕਰਤੂਤ ਅਤੇ ਸਿਖਾਂ ਦੇ ਕਰੋਧ ਦਾ ਹਾਲ ਸੁਣਿਆਂ ਤਾਂ ਸਿਰ ਤੋਂ ਪੈਰਾਂ ਤੱਕ ਕੰਬ ਉਠੇ।ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਵਕੀਲ ਭੇਜਕੇ ਬੜੀ ਦੀਨਤਾ ਨਾਲ ਸ੍ਰਦਾਰ ਬਘੇਲ ਨੂੰ ਜੋ ਓਸ ਸਮੇਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮੁਖੀ ਸਰਦਾਰ ਸੀ ਸੱਦ ਘੱਲਿਆ। ਓਹ ੫oo ਸਿੱਖਾਂ ਸਣੇ ਆਯਾ। ਵਜ਼ੀਰ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਈ। ਕੁਝ ਗੱਲ ਬਾਤ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਵਜ਼ੀਰ ਨੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਵਲੋਂ ਇਕ ਆਗ੍ਯਾ ਪਤ੍ਰ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਗੁਰਦ੍ਵਾਰੇ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਖੁੱਲ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਗਈ । ਸਰਦਾਰ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬਾਕੀ ਪੰਥ ਨੂੰ ਤਾਂ ਮੋੜ ਘੱਲਿਆ ਅਤੇ ਆਪ ਆਪਣੇ ੫oo ਸਿੱਖਾਂ ਸਣ ਕੁਟਵਾਲੀ ਵਿਚ ਬੈਠ ਕੇ ਨਾਲੇ ਤਾਂ ਰਾਜ ਨਿਆਉਂ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਅਤੇ ਨਾਲੇ ਗੁਰਦ੍ਵਾਰੇ ਬਣਾਉਣੇ ਅਰੰਭ<noinclude></noinclude> qrgzzujjyrvzphl6hcuh676q3wjc1u3 250 15276 196404 187833 2025-06-22T15:05:02Z Marde Sehajpreet kaur 1774 /* ਸੋਧਣਾ */ 196404 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Marde Sehajpreet kaur" />{{center|(੨੮)}}</noinclude>ਦਿੱਤੇ। ਮਾਤਾ ਸੁੰਦ੍ਰੀ ਜੀ ਦੇ ਮਹਿਲ, ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਹਰ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਦੇ ਰਹਿਣ ਦੀ ਥਾਂ ਅਤੇ ਜੋਤੀ ਜੋਤ ਸਮਾਉਣ ਦੀਆਂ ਪਵਿਤ੍ਰ ਥਾਵਾਂ ਪਰ ਗੁਰਦ੍ਵਾਰੇ ਬਣਾਏ ਗਏ। ਸ੍ਰੀ ਨਵਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਦੇ ਸਸਕਾਰ ਦੀ ਥਾਂ ਉੱਤੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੇ ਮਸੀਤ ਬਣਾ ਲਈ ਸੀ, ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਉਹ ਢਾਹ ਸੁਟੀ, ਇਸ ਪਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਕੁਝ ਵਿਗੜਨ ਲੱਗੇ ਪਰ ਵਜ਼ੀਰ ਨੇ ਆ ਕੇ ਮਾਮਲਾ ਠੱਪ ਚੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਫੇਰ ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਤੇਗਬਹਾਦਰ ਜੀ ਦੇ ਸੀਸ ਉਤਾਰੇ ਜਾਣ ਦੀ ਥਾਂ ਲੱਭੀ ਤਾਂ ਓਥੇ ਵੀ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੀ ਮਸੀਤ ਦੀ ਕੰਧ ਸੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਢਾਹੁਣ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਫੇਰ ਮੁਸਲਮਾਨ ਕੱਠੇ ਹੋ ਕੇ ਆ ਗਏ, ਲੜਾਈ ਹੋਈ, ਦੋਹਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਸੱਠ ਕੁ ਜਾਨਾਂ ਗਈਆਂ,ਵਜ਼ੀਰ ਨੇ ਬਤੇਰਾ ਸਮਝਾਇਆ ਪਰ ਜੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਭੜਕੇ ਹੋਏ ਮੁਸਲਮਨ ਓਸ ਦੀ ਵੀ ਇਕ ਨਾਂ ਮੰਨਣ ਅਤੇ ਉਧਰ ਕਾਜ਼ੀ ਮੁਲਾਂ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਪਏ ਭੜਕਾਉਨ, ਅੱਕ ਕੇ ਸਰਦਾਰ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਫੇਰ ਪੰਥ ਨੂੰ ਸੱਦ ਘੱਲਿਆ, ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਡੰਡੇ ਦੇ ਡਰ ਕਰਕੇ ਕੱਟਰ ਮੁਲਾਣਿਆਂ ਨੇ ਵੀ ਦਸਖਤ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਅਤੇ ਓਥੇ ਵੀ ਗੁਰਦ੍ਵਾਰਾ ਬਣ ਗਿਆ। ਏਸ ਤੋਂ ਛੁੱਟ ਹੋਰ ਵੀ ਕਈ ਗੁਰਦ੍ਵਾਰੇ ਸਿੱਖਾਂ ਨੇ ਬਣਵਾਏ । {{gap}}ਏਹ ਉਹ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦ ਕਿ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਤੇਜ ਮਈ ਤਲਵਾਰ ਦੀ ਚਮਕ ਅੱਗੇ ਦੇਸ ਭਰ ਦੇ ਵਡੇ ੨ ਜੋਧਿਆਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਚਕਾ ਚੂੰਧ ਪੈਦਾ ਹੋਕੇ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸਿਰ ਨਿਊਂ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਜੇਕਰ ਸਿੱਖ ਓਦੋਂ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਆਈ ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਨੂੰ ਆਪ ਹੀ ਛਡ ਨਾਂ ਦੇਂਦੇ ਤਾਂ<noinclude></noinclude> j2f2hpwepf1em24cj1by79ky74oqjy3 250 15281 196405 187844 2025-06-22T15:21:17Z Marde Sehajpreet kaur 1774 /* ਸੋਧਣਾ */ 196405 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Marde Sehajpreet kaur" />{{center|(੨੯)}}</noinclude>ਸਾਰਾ ਦੇਸ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਯਥਾ ਪੰਥ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ੇ:- {{Block center|"ਏਕ ਸਾਲ ਤਬ ਸਿੰਘ ਬਘੇਲ। ਕਰੀ ਹਕੂਮਤ ਸਮ ਸਿਸ ਖੇਲ। ਗੁਰਦ੍ਵਾਰੇ ਸਾਤੋਂ ਬਨਵੈ ਕੇ। ਦੇਸ ਆਪਨੇ ਬੈਠੇ ਐ ਕੇ। ਜੇ ਤਬ ਸਿੰਘ ਨ ਤਜਡੇ ਦਿੱਲੀ। ਨਾਂ ਕਮਾਂਨ ਛਡਤੇ ਨਿਜ ਢਿੱਲੀ। ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਤੋ ਪਰੀ ਥੀ ਮਿਲੀ। ਜੇਕਰ ਕਰਤੇ ਮਨਸਾ ਦਿਲੀ। ਦੇਤੇ ਮੇਲ ਜਗਤ ਮੇਂ ਜਿੱਲੀ। ਜੇ ਸਿੰਘ ਨਾਂ ਬਨਤੇ ਤਬ ਬਿੱਲੀ। ਅਰ ਨਾਂ ਹੋਤੀ ਐਸੀ ਖਿੱਲੀ। ਪਰ ਭਾਵੀ ਥੀ ਯੋਂ ਹੀ ਹੱਲੀ। ਹੁਤੇ ਸਿੰਘ ਤਬ ਭੋਲੇ ਭਾਲੇ। ਬੀਰ ਬਾਂਕਰੇ ਬਲੀ ਬਿਸਾਲੇ। ਸੋਚਤ ਨਹਿਂ ਥੇ ਦੂਰ ਅੰਦੇਸ਼ੀ। ਰਖਤੇ ਰੀਤ ਨੀਤ ਦਰਵੇਸ਼ੀ। ਰਾਜ ਨੀਤ ਕੀ ਚਾਲ ਨ ਚਲਤੇ। ਕੇਵਲ ਸ਼ਤਨ ਕੋ ਥੇ ਦਲਤੇ। ਫਿਰ ਪ੍ਰਮੇਸ਼ਰ ਕਰਯੋ ਜੋ ਚੈਹੈਂ। ਲੱਖ ਸਬੱਬ ਬਨਾਇ ਨ ਬੈ ਹੈਂ। ਪਰਾਰਬਧ ਜਿਸ ਕੀ ਹੋਇ ਜੈਸੀ। ਮਿਲਤ ਸਹਾਇ ਬੁਧ ਤਿਹ ਤੈਸੀ" }} {{gap}}ਜਦੋਂ ਗੁਰਦ੍ਵਾਰੇ ਬਣਵਾਕੇ ਸਰਦਾਰ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਸਾਰੇ ਸਿੱਖਾਂ ਸਣੇ ਘਰ ਨੂੰ ਮੁੜਨ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਸ਼ਾਹ ਆਲਮ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਨੇ ਆਪਣੇ ਵਜ਼ੀਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਸਾਰੇ ਅਮੀਰਾਂ ਪਾਸੋਂ ਸਰਦਾਰ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਦੀ ਉਪਮਾਂ ਸੁਣੀ ਹੈ ਏਸ ਵਾਸਤੇ ੳਸਨੂੰ ਦੇਖਣ ਤੇ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਵਜ਼ੀਰ ਨੇ ਜਦ ਏਹ ਖੁਸ਼ ਖਬਰੀ ਸਰਦਾਰ ਬਘੇਲ- ਸਿੰਘ ਪਾਸ ਜਾਕੇਸੁਣਾਈ, ਤਾਂ ਓਸ ਅਸੂਲਦੇ ਪੱਕੇ ਦੂਲੇ<noinclude></noinclude> hsqsepgo9zhhojdboi9fz4seckwt64l 250 23486 196426 196320 2025-06-22T17:20:40Z Kaur.gurmel 192 196426 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|( ੬੪)}}</noinclude> ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਤਦ ਤਕ ਓਹਦੀ ਦਵਾ ਦੱਸੀ ਹੋਈ ਕੋਈ ਫੈਦਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਪਿਆਰੀ ਇਸ ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਨੇ ਢੰਡੋਰਾ ਫਿਰਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਰਹੇ ਤਕ ਕੋਈ ਫੀਸ ਨਹੀਂ ਲੈਵਾਂਗਾਂ ਤੇ ਜਦ ਬਰਸ ਹੋਜਾਵੇਗਾ ਤੇ ਮੈਂ ਭੀ ਤਜਰ ਬੇਕਾਰ ਹਾਂ । ਪੱਕਾ ਹਕੀਮ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗਾ ਤਾਂ ਫੇਰ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਮੇਰੀ ਦਲੀਲ ਹੋਵੇਗੀ ਕਰਾਂਗਾ1 ਸੋ ਹੁਣ ਪਿਆਰੀ ਦਿਨ ਤੇ ਰਾਤ ਵਿਚ ਜੋ ਕੋਈ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇ ਝੱਟ ਚਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਲੈਂਦਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਦਵਾਈ ਲਿਖ ਦੇਂਦਾ ਹੈ । ਸਾਰੇ ਸ਼ੈਹਰ ਵਿਚ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ ਕੇ ਬੜਾ ਚੰਗਾ ਹੈ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਮਾਂ ਪਿਉ ਅੱਛੇ ਰਾਜੀ ਹੋਵਨਗੇ ਸੂ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਹੋਰ ਕਮਾਈ ਕੀਹ ਸੂ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਉਸ ਦਾ ਬਾਬਾ ਹੁਕਮਚੰਦ ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਹਕੀਮੀ ਕਰ ਗਿਆ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਦੌਲਤ ਅਜੇ ਸਤ ਪੀੜੀਆਂ ਖਾਵਣ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੈ ਕਿਥੇ ਕਿਥੋਂ ਸੌ ਸੌ ਕੋਹਾਂ ਤੋਂ ਦਵਾਈ ਵਾਸਤੇ ਆਦਮੀ ਉਸ ਕੋਲ ਆਉਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਰਾਜੀ ਹੋਕੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ । ਉਸ ਨੇ ਅਪਨੇ ਤਿਨਾਂ ਪਤਰਾਂਨਾਲ ਬੜਾ ਮੱਥਾ ਮਾਰਿਆ ਕੋ ਕੋਈ ਹਕੀਮ ਬਨ ਜਾਵੇ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕਨਾ ਸਿਖਿਆ ਫੇਰ ਉਸਨੇ ਇਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਪੱਕਾ ਚਿਬਚਾ ਜਮੀਨ ਬਿਚ ਬਨਵਾ ਕੇ ਤੇ ਕਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਤੇ ਕੁੰਜੀ ਅਪਨੀ ਵਡੀ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਦੇ ਛੱਡੀ ਸਾ ਸੂ ' ਤੇ ਨੂੰ<noinclude></noinclude> d52bapz4yz2usii5ux12glou69nipp7 196427 196426 2025-06-22T17:24:15Z Kaur.gurmel 192 /* ਸੋਧਣਾ */ 196427 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kaur.gurmel" />{{center|( ੬੪)}}</noinclude> ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ ਤਦ ਤਕ ਓਹਦੀ ਦਵਾ ਦੱਸੀ ਹੋਈ ਕੋਈ ਫੈਦਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਪਿਆਰੀ ਇਸ ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਨੇ ਢੰਡੋਰਾ ਫਿਰਾਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਇੱਕ ਵਰਹੇ ਤਕ ਕੋਈ ਫੀਸ ਨਹੀਂ ਲੈਵਾਂਗਾਂ ਤੇ ਜਦ ਬਰਸ ਹੋਜਾਵੇਗਾ ਤੇ ਮੈਂ ਭੀ ਤਜਰ ਬੇਕਾਰ ਹਾਂ । ਪੱਕਾ ਹਕੀਮ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗਾ ਤਾਂ ਫੇਰ ਜਿਸ ਤਰਾਂ ਮੇਰੀ ਦਲੀਲ ਹੋਵੇਗੀ ਕਰਾਂਗਾ1 ਸੋ ਹੁਣ ਪਿਆਰੀ ਦਿਨ ਤੇ ਰਾਤ ਵਿਚ ਜੋ ਕੋਈ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇ ਝੱਟ ਚਲ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਲੈਂਦਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਦਵਾਈ ਲਿਖ ਦੇਂਦਾ ਹੈ । ਸਾਰੇ ਸ਼ੈਹਰ ਵਿਚ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੈ ਕੇ ਬੜਾ ਚੰਗਾ ਹੈ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਮਾਂ ਪਿਉ ਅੱਛੇ ਰਾਜੀ ਹੋਵਨਗੇ ਸੂ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਹੋਰ ਕਮਾਈ ਕੀਹ ਸੂ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਉਸ ਦਾ ਬਾਬਾ ਹੁਕਮਚੰਦ ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਹਕੀਮੀ ਕਰ ਗਿਆ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਦੀ ਦੌਲਤ ਅਜੇ ਸਤ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਖਾਵਣ ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਹੈ ਕਿਥੇ ਕਿਥੋਂ ਸੌ ਸੌ ਕੋਹਾਂ ਤੋਂ ਦਵਾਈ ਵਾਸਤੇ ਆਦਮੀ ਉਸ ਕੋਲ ਆਉਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਰਾਜੀ ਹੋਕੇ ਜਾਂਦੇ ਸਨ । ਉਸ ਨੇ ਅਪਨੇ ਤਿਨਾਂ ਪੁਤਰਾਂਨਾਲ ਬੜਾ ਮੱਥਾ ਮਾਰਿਆ ਕੋ ਕੋਈ ਹਕੀਮ ਬਨ ਜਾਵੇ ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇਕਨਾ ਸਿਖਿਆ ਫੇਰ ਉਸਨੇ ਇਕ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਪੱਕਾ ਚਿਬਚਾ ਜਮੀਨ ਬਿਚ ਬਨਵਾ ਕੇ ਤੇ ਕਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਕੇ ਤੇ ਕੁੰਜੀ ਅਪਨੀ ਵਡੀ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਦੇ ਛੱਡੀ ਸਾ ਸੂ 1 ਤੇ ਨੂੰ<noinclude></noinclude> iywbgvj5o1pkuumy0k3asbxj1zt1uxf 250 23490 196428 56116 2025-06-22T17:29:26Z Kaur.gurmel 192 196428 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" /></noinclude>________________ ਕਹਿਆ ਸਾ ਸੂ ਕੇ ਤੈਂਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਇਕ ਮੁੰਡਾ ਦੇਵੇਗਾ ! ਉਸਦਾ ਨਾ ਤੂੰ ਮਦਨਗੁਪਾਲ ਰੱਖੀਂ ਤੇ ਏਹ ਕੰਜੀ ਜਦ ਓਹ ੧੫ ਵਰਿਆਂ ਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਉਸਨੂੰ ਦੇ ਕੇ ਕੈਹ ਦੇਈਂ,ਕੇ ਤੇਰਾ ਬਾਬਾ ਕੈਹ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਮੁਹਤਾਜ ਨਹੀਂਓ ਹੋਨਾਂ ਤਾਂ ਏਹ ਤਾਕਚਾ ਖੋਲ ਤੇ ਇਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕਰ, ਭਾਵੇਂ ਕੇਡਾ ਚਿਤ ਇਸਥੋਂ ਤੰਗ ਪਵੀਂ ਛੱਡੀ ਨਾ, ਤੇ ਅਪਨੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਕੈਹ ਦਿੱਤਾ ਸਾਸ ਕੇ ਜੇਹੜਾ ਮੇਰੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਨਾ ਮੰਨੇ ਉਸਨੂੰ ਕਦੀ ਸੁਖ ਪਰਾਪਤ ਨਾਂ ਹੋਵੇਗਾ । ਸੋ ਪਿਆਰੀ ਏਹ ਮਦਨਪਾਲ ਜਦ ਜੰਮਿਆਂ ਤਦ ਇਸਦੀ ਮਾਤਾ ਨੇ ਓਹੀ ਨਾ ਉਸਦਾ ਰਖਿਆ । ਜਦ ਫੇਰ ੧੫ ਵਰਿਆਂ ਦਾ ਹੋਇਆ ਤਦ ਕੁੰਜੀ ਹੱਥ ਦਿੱਤੀ । ਤੇ ਬਾਬੇ ਦਾ ਹੁਕਮ ਸੁਨਾ ਤੋਸੁ ਮਦਨਗੋਪਾਲ ਨੂੰ ਹੁਨ ੧o ਬਰਸ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇਖ ਦਿਆਂ ਤੇ ਦੋੜਾਈ ਅਜਮਾਂਦਿਆਂ ਹੋਏ ਨੇ ਸੋ ਹਨ ਉਸਨੇ ਕੰਮ ਅਪਨਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਹੈ । ਪਰ ਵਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਹੀਂ ਅਜੇਹਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੀਹ ਹੋਨਾ ਹੈ॥ ਸੇਠਨੀ) ਤੇ ਜੀ ਮਦਨਗੁਪਾਲ ਵਿਵਾਹਿਆ ਹੋਇਆ (ਸੇਠ) ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਅਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਾਂਗਾ, "3 ਨੂੰ ਹੁਨ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਕੇ ਸੰਦਿਆ ਕਰ ਲਵਾਂ ॥ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ ਤੇ ਸੇਠ ਜੀ ਨਾਂਵਨ ਲਗ ਪਏ, ' ਮਾਈ ਭੀ ਆ ਗਈ। ਜਦ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕਰ ਖਾ ਚੁਕੇ ਤਾਂ<noinclude></noinclude> 6mo8cbpssoaok6l84bf8hqbo1rad6w9 196429 196428 2025-06-22T17:34:46Z Kaur.gurmel 192 196429 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" /></noinclude>________________ ਕਹਿਆ ਸਾ ਸੂ ਕੇ ਤੈਂਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਇਕ ਮੁੰਡਾ ਦੇਵੇਗਾ ! ਉਸਦਾ ਨਾ ਤੂੰ ਮਦਨਗੁਪਾਲ ਰੱਖੀਂ ਤੇ ਏਹ ਕੰਜੀ ਜਦ ਓਹ ੧੫ ਵਰਿਆਂ ਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਉਸਨੂੰ ਦੇ ਕੇ ਕੈਹ ਦੇਈਂ,ਕੇ ਤੇਰਾ ਬਾਬਾ ਕੈਹ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਮੁਹਤਾਜ ਨਹੀਂਓ ਹੋਨਾਂ ਤਾਂ ਏਹ ਤਾਕਚਾ ਖੋਲ ਤੇ ਇਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕਰ, ਭਾਵੇਂ ਕੇਡਾ ਚਿਤ ਇਸਥੋਂ ਤੰਗ ਪਵੀਂ ਛੱਡੀ ਨਾ, ਤੇ ਅਪਨੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਕੈਹ ਦਿੱਤਾ ਸਾਸੂ ਕੇ ਜੇਹੜਾ ਮੇਰੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਨਾ ਮੰਨੇਗਾ ਉਸਨੂੰ ਕਦੀ ਸੁਖ ਪਰਾਪਤ ਨਾਂ ਹੋਵੇਗਾ । ਸੋ ਪਿਆਰੀ ਏਹ ਮਦਨਪਾਲ ਜਦ ਜੰਮਿਆਂ ਤਦ ਇਸਦੀ ਮਾਤਾ ਨੇ ਓਹੀ ਨਾ ਉਸਦਾ ਰਖਿਆ । ਜਦ ਫੇਰ ੧੫ ਵਰਿਆਂ ਦਾ ਹੋਇਆ ਤਦ ਕੁੰਜੀ ਹੱਥ ਦਿੱਤੀ । ਤੇ ਬਾਬੇ ਦਾ ਹੁਕਮ ਸੁਨਾ ਦਿੱਤੋ ਸੁ ਮਦਨਗੋਪਾਲ ਨੂੰ ਹੁਨ ੧o ਬਰਸ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇਖ ਦਿਆਂ ਤੇ ਦੋੜਾਈ ਅਜਮਾਂਦਿਆਂ ਹੋਏ ਨੇ ਸੋ ਹਨ ਉਸਨੇ ਕੰਮ ਅਪਨਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਹੈ । ਪਰ ਵਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਹੀਂ ਅਜੇਹਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੀਹ ਹੋਨਾ ਹੈ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਤੇ ਜੀ ਮਦਨਗੁਪਾਲ ਵਿਵਾਹਿਆ ਹੋਇਆ (ਸੇਠ) ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਅਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਾਂਗਾ, "3 ਨੂੰ ਹੁਨ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਕੇ ਸੰਦਿਆ ਕਰ ਲਵਾਂ ॥ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ ਤੇ ਸੇਠ ਜੀ ਨਾਂਵਨ ਲਗ ਪਏ, ' ਮਾਈ ਭੀ ਆ ਗਈ। ਜਦ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕਰ ਖਾ ਚੁਕੇ ਤਾਂ<noinclude></noinclude> 8f4krc2vk0jel7sgfggy0m9i0jy8ucu 196430 196429 2025-06-22T17:36:16Z Kaur.gurmel 192 196430 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" /></noinclude>________________ ਕਹਿਆ ਸਾ ਸੂ ਕੇ ਤੈਂਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਇਕ ਮੁੰਡਾ ਦੇਵੇਗਾ ! ਉਸਦਾ ਨਾ ਤੂੰ ਮਦਨਗੁਪਾਲ ਰੱਖੀਂ ਤੇ ਏਹ ਕੰਜੀ ਜਦ ਓਹ ੧੫ ਵਰਿਆਂ ਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਉਸਨੂੰ ਦੇ ਕੇ ਕੈਹ ਦੇਈਂ,ਕੇ ਤੇਰਾ ਬਾਬਾ ਕੈਹ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਮੁਹਤਾਜ ਨਹੀਂਓ ਹੋਨਾਂ ਤਾਂ ਏਹ ਤਾਕਚਾ ਖੋਲ ਤੇ ਇਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕਰ, ਭਾਵੇਂ ਕੇਡਾ ਚਿਤ ਇਸਥੋਂ ਤੰਗ ਪਵੀਂ ਛੱਡੀ ਨਾ, ਤੇ ਅਪਨੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਕੈਹ ਦਿੱਤਾ ਸਾਸੂ ਕੇ ਜੇਹੜਾ ਮੇਰੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਨਾ ਮੰਨੇਗਾ ਉਸਨੂੰ ਕਦੀ ਸੁਖ ਪਰਾਪਤ ਨਾਂ ਹੋਵੇਗਾ । ਸੋ ਪਿਆਰੀ ਏਹ ਮਦਨਪਾਲ ਜਦ ਜੰਮਿਆਂ ਤਦ ਇਸਦੀ ਮਾਤਾ ਨੇ ਓਹੀ ਨਾ ਉਸਦਾ ਰਖਿਆ । ਜਦ ਫੇਰ ੧੫ ਵਰਿਆਂ ਦਾ ਹੋਇਆ ਤਦ ਕੁੰਜੀ ਹੱਥ ਦਿੱਤੀ । ਤੇ ਬਾਬੇ ਦਾ ਹੁਕਮ ਸੁਨਾ ਦਿੱਤੋ ਸੁ ਮਦਨਗੋਪਾਲ ਨੂੰ ਹੁਨ ੧o ਬਰਸ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇਖ ਦਿਆਂ ਤੇ ਦੋੜਾਈ ਅਜਮਾਂਦਿਆਂ ਹੋਏ ਨੇ ਸੋ ਹਨ ਉਸਨੇ ਕੰਮ ਅਪਨਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਹੈ । ਪਰ ਵਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਹੀਂ ਅਜੇਹਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੀਹ ਹੋਨਾ ਹੈ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਤੇ ਜੀ ਮਦਨਗੁਪਾਲ ਵਿਵਾਹਿਆ ਹੋਇਆ ਕਿੱਥੇਏ ॥ (ਸੇਠ) ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਅਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਾਂਗਾ, "3 ਨੂੰ ਹੁਨ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਕੇ ਸੰਦਿਆ ਕਰ ਲਵਾਂ ॥ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ ਤੇ ਸੇਠ ਜੀ ਨਾਂਵਨ ਲਗ ਪਏ, ' ਮਾਈ ਭੀ ਆ ਗਈ। ਜਦ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕਰ ਖਾ ਚੁਕੇ ਤਾਂ<noinclude></noinclude> pvco3qxq6a7j9rz7umhxq8mbhljplfh 196431 196430 2025-06-22T17:39:31Z Kaur.gurmel 192 196431 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" /></noinclude>________________ ਕਹਿਆ ਸਾ ਸੂ ਕੇ ਤੈਂਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਇਕ ਮੁੰਡਾ ਦੇਵੇਗਾ ! ਉਸਦਾ ਨਾ ਤੂੰ ਮਦਨਗੁਪਾਲ ਰੱਖੀਂ ਤੇ ਏਹ ਕੰਜੀ ਜਦ ਓਹ ੧੫ ਵਰਿਆਂ ਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਉਸਨੂੰ ਦੇ ਕੇ ਕੈਹ ਦੇਈਂ,ਕੇ ਤੇਰਾ ਬਾਬਾ ਕੈਹ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਮੁਹਤਾਜ ਨਹੀਂਓ ਹੋਨਾਂ ਤਾਂ ਏਹ ਤਾਕਚਾ ਖੋਲ ਤੇ ਇਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕਰ, ਭਾਵੇਂ ਕੇਡਾ ਚਿਤ ਇਸਥੋਂ ਤੰਗ ਪਵੀਂ ਛੱਡੀ ਨਾ, ਤੇ ਅਪਨੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਕੈਹ ਦਿੱਤਾ ਸਾਸੂ ਕੇ ਜੇਹੜਾ ਮੇਰੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਨਾ ਮੰਨੇਗਾ ਉਸਨੂੰ ਕਦੀ ਸੁਖ ਪਰਾਪਤ ਨਾਂ ਹੋਵੇਗਾ । ਸੋ ਪਿਆਰੀ ਏਹ ਮਦਨਪਾਲ ਜਦ ਜੰਮਿਆਂ ਤਦ ਇਸਦੀ ਮਾਤਾ ਨੇ ਓਹੀ ਨਾ ਉਸਦਾ ਰਖਿਆ । ਜਦ ਫੇਰ ੧੫ ਵਰਿਆਂ ਦਾ ਹੋਇਆ ਤਦ ਕੁੰਜੀ ਹੱਥ ਦਿੱਤੀ । ਤੇ ਬਾਬੇ ਦਾ ਹੁਕਮ ਸੁਨਾ ਦਿੱਤੋ ਸੁ ਮਦਨਗੋਪਾਲ ਨੂੰ ਹੁਨ ੧o ਬਰਸ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇਖ ਦਿਆਂ ਤੇ ਦੋੜਾਈ ਅਜਮਾਂਦਿਆਂ ਹੋਏ ਨੇ ਸੋ ਹਨ ਉਸਨੇ ਕੰਮ ਅਪਨਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਹੈ । ਪਰ ਵਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਹੀਂ ਅਜੇਹਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੀਹ ਹੋਨਾ ਹੈ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਤੇ ਜੀ ਮਦਨਗੁਪਾਲ ਵਿਵਾਹਿਆ ਹੋਇਆ ਕਿੱਥੇਏ ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਅਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਾਂਗਾ,ਰਾਤ,ਨੂੰ ਹੁਨ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਕੇ ਸੰਦਿਆ ਕਰ ਲਵਾਂ ॥ {{gap}}ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ ਤੇ ਸੇਠ ਜੀ ਨਾਂਵਨ ਲਗ ਪਏ, 'ਤੇ ਮਾਈ ਭੀ ਆ ਗਈ। ਜਦ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕਰ ਖਾ ਚੁਕੇ ਤਾਂ<noinclude></noinclude> 5dk1cu6dm4f2h7huh5x1fdxsey2be6b 196432 196431 2025-06-22T17:42:01Z Kaur.gurmel 192 /* ਸੋਧਣਾ */ 196432 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kaur.gurmel" />{{center|(65)}}</noinclude> ਕਹਿਆ ਸਾ ਸੂ ਕੇ ਤੈਂਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ਰ ਇਕ ਮੁੰਡਾ ਦੇਵੇਗਾ ! ਉਸਦਾ ਨਾ ਤੂੰ ਮਦਨਗੁਪਾਲ ਰੱਖੀਂ ਤੇ ਏਹ ਕੰਜੀ ਜਦ ਓਹ ੧੫ ਵਰਿਆਂ ਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਉਸਨੂੰ ਦੇ ਕੇ ਕੈਹ ਦੇਈਂ,ਕੇ ਤੇਰਾ ਬਾਬਾ ਕੈਹ ਗਿਆ ਸੀ, ਜੇ ਕਿਸੇ ਦਾ ਮੁਹਤਾਜ ਨਹੀਂਓ ਹੋਨਾਂ ਤਾਂ ਏਹ ਤਾਕਚਾ ਖੋਲ ਤੇ ਇਸ ਕੰਮ ਨੂੰ ਕਰ, ਭਾਵੇਂ ਕੇਡਾ ਚਿਤ ਇਸਥੋਂ ਤੰਗ ਪਵੀਂ ਛੱਡੀ ਨਾ, ਤੇ ਅਪਨੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਨੂੰ ਕੈਹ ਦਿੱਤਾ ਸਾਸੂ ਕੇ ਜੇਹੜਾ ਮੇਰੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਨਾ ਮੰਨੇਗਾ ਉਸਨੂੰ ਕਦੀ ਸੁਖ ਪਰਾਪਤ ਨਾਂ ਹੋਵੇਗਾ । ਸੋ ਪਿਆਰੀ ਏਹ ਮਦਨਪਾਲ ਜਦ ਜੰਮਿਆਂ ਤਦ ਇਸਦੀ ਮਾਤਾ ਨੇ ਓਹੀ ਨਾ ਉਸਦਾ ਰਖਿਆ । ਜਦ ਫੇਰ ੧੫ ਵਰਿਆਂ ਦਾ ਹੋਇਆ ਤਦ ਕੁੰਜੀ ਹੱਥ ਦਿੱਤੀ । ਤੇ ਬਾਬੇ ਦਾ ਹੁਕਮ ਸੁਨਾ ਦਿੱਤੋ ਸੁ ਮਦਨਗੋਪਾਲ ਨੂੰ ਹੁਨ ੧o ਬਰਸ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦੇਖ ਦਿਆਂ ਤੇ ਦੋੜਾਈ ਅਜਮਾਂਦਿਆਂ ਹੋਏ ਨੇ ਸੋ ਹਨ ਉਸਨੇ ਕੰਮ ਅਪਨਾ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਹੈ । ਪਰ ਵਰੇ ਦੇ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਹੀਂ ਅਜੇਹਾ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੀਹ ਹੋਨਾ ਹੈ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਤੇ ਜੀ ਮਦਨਗੁਪਾਲ ਵਿਵਾਹਿਆ ਹੋਇਆ ਕਿੱਥੇਏ ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਅਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਾਂਗਾ,ਰਾਤ,ਨੂੰ ਹੁਨ ਇਸ਼ਨਾਨ ਕਰ ਕੇ ਸੰਦਿਆ ਕਰ ਲਵਾਂ ॥ {{gap}}ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ ਤੇ ਸੇਠ ਜੀ ਨਾਂਵਨ ਲਗ ਪਏ, 'ਤੇ ਮਾਈ ਭੀ ਆ ਗਈ। ਜਦ ਰੋਟੀ ਟੁੱਕਰ ਖਾ ਚੁਕੇ ਤਾਂ<noinclude></noinclude> j3iz3cm3at07uabdm1xg0ngtv60pe0b 250 23498 196433 56124 2025-06-22T17:48:14Z Kaur.gurmel 192 196433 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|67}}</noinclude>________________ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਸੁਆਮਿਨ ਰੁਕੋ ਨੇ ਕੀਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਨੇ ਓਹ ਅਜੇ ਅੰਜਾਨੀ ਹੋਈ। ਤੇ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਭੀ ਆਵਨੀ ਹੋਈ ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਪਿਆਰੀ ਮਦਨਗੋਪਾਲ ਆਪੇ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਾ ਲਵੇਗਾ ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਹਾਲ ਭੀ ਮੈਂ ਦੱਸ ਛੱਡਿਆ ਹੈ ਤੇ ਨਾਲੇ ਓਸ ਨੂੰ ਅਪਨਾ ਮਤਲਬ ਭੀ ਹੈ ਨਾ ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਸੁਆਮਿਨ ਅਪਨਾ ਮਤਲਬਕੀਹ ਨੇ ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਪਿਆਰੀ ਵਿਢਾਹ ਜੋੜ ਜੋ ਹੋਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤੇ ਪਰੀਖਿਆ ਵਾਸਤੇ ਭੀ ਆਵਨਾ ਹੋਇਆ ਨਾ ! (ਸੋਨੀ) ਅੱਛਾ ਪਿਆਰੋ ਜੀ ਜੈਸੀ ਹੋਵੇਗੀ ਉਸ ਵੇਲੇ ਭੁਗਤ ਲਵਾਂਗੇ । ਸੇਠ ਜੀ ਇਤਨੀ ਕੈਹ ਸੁਨਕੇ ਤਾਂ ਹੱਟੀ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ ਤੇ ਸੇਠ ਜੀ ਅਪਨੇ ਅੰਦਰ ਆਕੇ ਰੁਕੋ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰਾਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗੀ ॥ (ਸੋਠਨੀ) ਬੀਬੀ ਰੁਕੋ ਅੱਜ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬੜੀ ਬਹਾਦਰੀ ਕੀਤੀ ਜੋ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚੀ ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਕੈਹ ਦਿੱਤੀਓਈ ਮੈਠ ਹੋਰੀ ਮੈਨੂੰ ਆਖ ਗਏਨੇ ਕੇ ਰਕੋ ਸਮਝਾ ਦੇਨਾ ਜੋ ਡਾਕ ਦਾਰ ਅਜ ਘਰ ਆਵੇਗਾ ਉਸ ਨਾਲ ਸਮਝ ਸੋਚ ਕੇ ਗਲਾਂ ਕਰੋ ਤਾਂ ਮੰਗਨੀ ਕਰ ਦੇਈਏ, ਸੋ ਬੀਬੀ ਤੂੰ ਹੁਨ ਸਿਆਨੀ ਵੇਖੀ ਨਾ ਤਾਂ ਬਹੁਤਾ ਹੱਸੀ ਤੇ ਨਾਹੀ ਜਮੀਨ ਯਾਂ ਕਿਸੇ ਅੰਗ ਨੂੰ ਖੋਰਨ ਖੁਰਕਨ ਲਗ ਪਈ । ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਸੇ ਡਾਕਦਾਰ ਨੇ ਸਭ ਕੁਛ ਕਰਨਾ ਹੈ ॥<noinclude></noinclude> 6n5odmvwtfkg2n3fhqhguxac7rfxhs0 196434 196433 2025-06-22T17:59:08Z Kaur.gurmel 192 196434 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|67}}</noinclude>________________ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਸੁਆਮਿਨ ਰੁਕੋ ਨੇ ਕੀਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਨੇ ਓਹ ਅਜੇ ਅੰਜਾਨੀ ਹੋਈ। ਤੇ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਭੀ ਆਵਨੀ ਹੋਈ ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਪਿਆਰੀ ਮਦਨਗੋਪਾਲ ਆਪੇ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਾ ਲਵੇਗਾ ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਹਾਲ ਭੀ ਮੈਂ ਦੱਸ ਛੱਡਿਆ ਹੈ ਤੇ ਨਾਲੇ ਓਸ ਨੂੰ ਅਪਨਾ ਮਤਲਬ ਭੀ ਹੈ ਨਾ ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਸੁਆਮਿਨ ਅਪਨਾ ਮਤਲਬਕੀਹ ਨੇ ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਪਿਆਰੀ ਵਿਵਾਹ ਜੋਗਯ ਜੋ ਹੋਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤੇ ਪਰੀਖਿਆ ਵਾਸਤੇ ਭੀ ਆਵਨਾ ਹੋਇਆ ਨਾ ! {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਅੱਛਾ ਪਿਆਰੋ ਜੀ ਜੈਸੀ ਹੋਵੇਗੀ ਉਸ ਵੇਲੇ ਭੁਗਤ ਲਵਾਂਗੇ । ਸੇਠ ਜੀ ਇਤਨੀ ਕੈਹ ਸੁਨਕੇ ਤਾਂ ਹੱਟੀ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ ਤੇ ਸੇਠਨੀ ਜੀ ਅਪਨੇ ਅੰਦਰ ਆਕੇ ਰੁਕੋ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗੀ ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਬੀਬੀ ਰੁਕੋ ਅੱਜ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬੜੀ ਬਹਾਦਰੀ ਕੀਤੀ ਜੋ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚੀ ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਕੈਹ ਦਿੱਤੀਓਈ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਮੈਨੂੰ ਆਖ ਗਏਨੇ ਕੇ ਰਕੋ ਸਮਝਾ ਦੇਨਾ ਜੋ ਡਾਕ ਦਾਰ ਅਜ ਘਰ ਆਵੇਗਾ ਉਸ ਨਾਲ ਸਮਝ ਸੋਚ ਕੇ ਗਲਾਂ ਕਰੋ ਤਾਂ ਮੰਗਨੀ ਕਰ ਦੇਈਏ, ਸੋ ਬੀਬੀ ਤੂੰ ਹੁਨ ਸਿਆਨੀ ਵੇਖੀ ਨਾ ਤਾਂ ਬਹੁਤਾ ਹੱਸੀ ਤੇ ਨਾਹੀ ਜਮੀਨ ਯਾਂ ਕਿਸੇ ਅੰਗ ਨੂੰ ਖੋਰਨ ਖੁਰਕਨ ਲਗ ਪਈ । ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਸੇ ਡਾਕਦਾਰ ਨੇ ਸਭ ਕੁਛ ਕਰਨਾ ਹੈ ॥<noinclude></noinclude> kiafu97siocp4n2p3swpswkxlpaoiac 196435 196434 2025-06-22T18:00:26Z Kaur.gurmel 192 196435 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|67}}</noinclude>________________ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਸੁਆਮਿਨ ਰੁਕੋ ਨੇ ਕੀਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨੀਆਂ ਨੇ ਓਹ ਅਜੇ ਅੰਜਾਨੀ ਹੋਈ। ਤੇ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਭੀ ਆਵਨੀ ਹੋਈ ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਪਿਆਰੀ ਮਦਨਗੋਪਾਲ ਆਪੇ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਕਰਾ ਲਵੇਗਾ ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਰਾ ਹਾਲ ਭੀ ਮੈਂ ਦੱਸ ਛੱਡਿਆ ਹੈ ਤੇ ਨਾਲੇ ਓਸ ਨੂੰ ਅਪਨਾ ਮਤਲਬ ਭੀ ਹੈ ਨਾ ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਸੁਆਮਿਨ ਅਪਨਾ ਮਤਲਬਕੀਹ ਨੇ ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਪਿਆਰੀ ਵਿਵਾਹ ਜੋਗਯ ਜੋ ਹੋਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤੇ ਪਰੀਖਿਆ ਵਾਸਤੇ ਭੀ ਆਵਨਾ ਹੋਇਆ ਨਾ ! {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਅੱਛਾ ਪਿਆਰੋ ਜੀ ਜੈਸੀ ਹੋਵੇਗੀ ਉਸ ਵੇਲੇ ਭੁਗਤ ਲਵਾਂਗੇ । ਸੇਠ ਜੀ ਇਤਨੀ ਕੈਹ ਸੁਨਕੇ ਤਾਂ ਹੱਟੀ ਵੱਲ ਚਲੇ ਗਏ ਤੇ ਸੇਠਨੀ ਜੀ ਅਪਨੇ ਅੰਦਰ ਆਕੇ ਰੁਕੋ ਨਾਲ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗੀ ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਬੀਬੀ ਰੁਕੋ ਅੱਜ ਤੂੰ ਤਾਂ ਬੜੀ ਬਹਾਦਰੀ ਕੀਤੀ ਜੋ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਸੱਚੀ ਸੱਚੀ ਗੱਲ ਕੈਹ ਦਿੱਤੀਓਈ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਮੈਨੂੰ ਆਖ ਗਏਨੇ ਕੇ ਰਕੋ ਸਮਝਾ ਦੇਨਾ ਜੋ ਡਾਕ ਦਾਰ ਅਜ ਘਰ ਆਵੇਗਾ ਉਸ ਨਾਲ ਸਮਝ ਸੋਚ ਕੇ ਗਲਾਂ ਕਰੋ ਤਾਂ ਮੰਗਨੀ ਕਰ ਦੇਈਏ, ਸੋ ਬੀਬੀ ਤੂੰ ਹੁਨ ਸਿਆਨੀ ਵੇਖੀ ਨਾ ਤਾਂ ਬਹੁਤਾ ਹੱਸੀ ਤੇ ਨਾਹੀ ਜਮੀਨ ਯਾਂ ਕਿਸੇ ਅੰਗ ਨੂੰ ਖੋਤਰਨ ਖੁਰਕਨ ਲਗ ਪਈਂ । ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਸੇ ਡਾਕਦਾਰ ਨੇ ਸਭ ਕੁਛ ਕਰਨਾ ਹੈ ॥<noinclude></noinclude> huqk5e0d9b1m2cfvxm8ddqp61bb0d1a 250 23502 196436 56128 2025-06-22T18:03:49Z Kaur.gurmel 192 196436 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|68}}</noinclude> {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਬੇਬੇ ਜੀ ਮੈਨੂੰ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਵੀ ਕੈਹ ਗਏ ਨੇ ਕੇ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਕੋਈ ਗਲ ਨਾ ਕਰਨੀ, ਹਛੀ ਤਰਾਂ ਵੱਜ ਗੱਜ ਕੇ ਜੋ ਗਲ ਪੁਛਣੀ ਜੁਆਬ ਦੇਨਾ,ਸੋ ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਪੁੱਛਨ ਗੇ ਦਸਾਂਗੀ ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਮਾਈ ਨੂੰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਕੋਲ ਆਵਨ ਦੇਈਏ ਕੇ ਨਾ । ਮਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਪਈ ਆਵੇ ਹੁਨ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਦੇ ਨਾ ॥ {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਬੇਬੇ ਜੀ ਸ਼ਰਮ ਕਾਹਦੀ ਹੈ । ਓਹ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰੇਗਾ ਨਾਲੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਤਾਂ ਸਗੋਂ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਹੋਵੇਗੀ। ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਸਦਾ ਭੜ ਤੇ ਆਸਰਾ ਮੇਰੇ ਹੋਸਲੇ ਨੂੰ ਵਧਾਵੇਗਾ ਪਰ ਸੇਠਨੀ ਜੀ ਏਹ ਡਾਕਦਾਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗਲ ਕਿਉਂ ਕਰੇਗਾ ॥ ਸੇਠਲੀ) ਪਿਆਰੀ ਰੁਕੋ ਮੈਂ ਇਤਨਾ ਤੈਨੂੰ ਦਸਨੀ ਹਾਂ ਕੇ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਤੇਰੀ ਮੰਗਨੀ ਵੀ ਕਰਨ ਦਾ ਬੰਦੋਬਸਤ ਕਰਦੇ ਨੇ ॥ ਰੁਕੇ ਬੇਬੇ ਜੀ ਡਾਕਦਾਰ ਫੇਰ ਕੀਹ ਦੇਖਦੇ ਨੇ ਤੇ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿਚ ਤੇ ਇਸਦਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ ॥ . (ਸੇਰਨੀ) ਪਿਆਰੀ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿਚ ਸਭ ਕੁਛ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ । ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਪੜਹਿਆ ਕੇ ਵਰ ਦੇਖਕੇ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸੋ ਜੇਹੜਾ ਆਦਮੀ ਸਿਆਨਾ ਤੇ ਇਸੇਤਰੀ ਗਿਆਨੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ' ਪਰੀਖਿਆ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਆਂਵਦੀ ਫੇਰ ਜਹੜੇ ਆਪ ਕਛ ਨਹੀਂ ਜਾਨਦੇ<noinclude></noinclude> onmg8sfg88rfwblz52zps36og1pko3d 196437 196436 2025-06-22T18:08:49Z Kaur.gurmel 192 196437 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|68}}</noinclude> {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਬੇਬੇ ਜੀ ਮੈਨੂੰ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਵੀ ਕੈਹ ਗਏ ਨੇ ਕੇ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਕੋਈ ਗਲ ਨਾ ਕਰਨੀ, ਹਛੀ ਤਰਾਂ ਵੱਜ ਗੱਜ ਕੇ ਜੋ ਗਲ ਪੁਛਣੀ ਜੁਆਬ ਦੇਨਾ,ਸੋ ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਪੁੱਛਨ ਗੇ ਦਸਾਂਗੀ ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਮਾਈ ਨੂੰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਕੋਲ ਆਵਨ ਦੇਈਏ ਕੇ ਨਾ । ਮਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਪਈ ਆਵੇ ਹੁਨ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਦੇ ਨਾ ॥ {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਬੇਬੇ ਜੀ ਸ਼ਰਮ ਕਾਹਦੀ ਹੈ । ਓਹ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰੇਗਾ ਨਾਲੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਤਾਂ ਸਗੋਂ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਹੋਵੇਗੀ। ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਸਦਾ ਭੜ ਤੇ ਆਸਰਾ ਮੇਰੇ ਹੌਂਸਲੇ ਨੂੰ ਵਧਾਵੇਗਾ ਪਰ ਸੇਠਨੀ ਜੀ ਏਹ ਡਾਕਦਾਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗਲ ਕਿਉਂ ਕਰੇਗਾ ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਪਿਆਰੀ ਰੁਕੋ ਮੈਂ ਇਤਨਾ ਤੈਨੂੰ ਦਸਨੀ ਹਾਂ ਕੇ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਤੇਰੀ ਮੰਗਨੀ ਵੀ ਕਰਨ ਦਾ ਬੰਦੋਬਸਤ ਕਰਦੇ ਨੇ ॥ {{gap}}(ਰੁਕੇ) ਬੇਬੇ ਜੀ ਡਾਕਦਾਰ ਫੇਰ ਕੀਹ ਦੇਖਦੇ ਨੇ ਤੇ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿਚ ਤੇ ਇਸਦਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਪਿਆਰੀ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿਚ ਸਭ ਕੁਛ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ । ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਪੜਹਿਆ ਕੇ ਵਰ ਦੇਖਕੇ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸੋ ਜੇਹੜਾ ਆਦਮੀ ਸਿਆਨਾ ਤੇ ਇਸਤਰੀ ਸਿਆਨੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਪਰੀਖਿਆ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਆਂਵਦੀ ਫੇਰ ਜਹੜੇ ਆਪ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਜਾਨਦੇ<noinclude></noinclude> 6q5p9s0zkavtf690nj5i7xk67boguu1 196438 196437 2025-06-22T18:09:11Z Kaur.gurmel 192 /* ਸੋਧਣਾ */ 196438 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kaur.gurmel" />{{center|68}}</noinclude> {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਬੇਬੇ ਜੀ ਮੈਨੂੰ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਵੀ ਕੈਹ ਗਏ ਨੇ ਕੇ ਸ਼ਰਮ ਨਾਲ ਕੋਈ ਗਲ ਨਾ ਕਰਨੀ, ਹਛੀ ਤਰਾਂ ਵੱਜ ਗੱਜ ਕੇ ਜੋ ਗਲ ਪੁਛਣੀ ਜੁਆਬ ਦੇਨਾ,ਸੋ ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਪੁੱਛਨ ਗੇ ਦਸਾਂਗੀ ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਮਾਈ ਨੂੰ ਉਸ ਵੇਲੇ ਕੋਲ ਆਵਨ ਦੇਈਏ ਕੇ ਨਾ । ਮਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਪਈ ਆਵੇ ਹੁਨ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਦੇ ਨਾ ॥ {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਬੇਬੇ ਜੀ ਸ਼ਰਮ ਕਾਹਦੀ ਹੈ । ਓਹ ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰੇਗਾ ਨਾਲੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਤਾਂ ਸਗੋਂ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਮ ਨਾ ਹੋਵੇਗੀ। ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਸਦਾ ਭੜ ਤੇ ਆਸਰਾ ਮੇਰੇ ਹੌਂਸਲੇ ਨੂੰ ਵਧਾਵੇਗਾ ਪਰ ਸੇਠਨੀ ਜੀ ਏਹ ਡਾਕਦਾਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗਲ ਕਿਉਂ ਕਰੇਗਾ ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਪਿਆਰੀ ਰੁਕੋ ਮੈਂ ਇਤਨਾ ਤੈਨੂੰ ਦਸਨੀ ਹਾਂ ਕੇ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਤੇਰੀ ਮੰਗਨੀ ਵੀ ਕਰਨ ਦਾ ਬੰਦੋਬਸਤ ਕਰਦੇ ਨੇ ॥ {{gap}}(ਰੁਕੇ) ਬੇਬੇ ਜੀ ਡਾਕਦਾਰ ਫੇਰ ਕੀਹ ਦੇਖਦੇ ਨੇ ਤੇ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿਚ ਤੇ ਇਸਦਾ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਲਿਖਿਆ ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਪਿਆਰੀ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰ ਵਿਚ ਸਭ ਕੁਛ ਲਿਖਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ । ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਪੜਹਿਆ ਕੇ ਵਰ ਦੇਖਕੇ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਸੋ ਜੇਹੜਾ ਆਦਮੀ ਸਿਆਨਾ ਤੇ ਇਸਤਰੀ ਸਿਆਨੀ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਉਨਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਪਰੀਖਿਆ ਪਸੰਦ ਨਹੀਂ ਆਂਵਦੀ ਫੇਰ ਜਹੜੇ ਆਪ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਜਾਨਦੇ<noinclude></noinclude> qhz4xa1r8trwdh77sfnhjr8gkzlsj6k 250 62763 196452 183889 2025-06-23T09:04:35Z Gurjit Chauhan 1821 /* ਸੋਧਣਾ */ 196452 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Gurjit Chauhan" />{{rh|ਪਾਰਾ ੧੨ |ਸੂਰਤ ਹੂਦ੧੧ |੨੨੯}}</noinclude>{{rule}} (ਦਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ) ਏਹਨਾਂ (ਲੋਗਾਂ ) ਉਤੋਂ ਗਿਨਤੀ ਦੇ ਚਾਰ ਦਿਨ ਤਕ ਢਿਲ (ਭੀ ) ਕਰੀ ਰਖੀਏ ਤਾਂ (ਏਹ ਲੋਗ ) ਅਵਸ਼ ਹੀ ਕਹਿਣ ਲਗ ਪੈਣਗੇ ਕਿ (ਉਹ) ਕੌਣ ਵਸਤੂ (ਹੈ ਜੋ ) ਵਿਪਤੀ ਨੂੰ ਰੋਕ ਰਹੀ ਹੈ ਸੁਣੋ ਜੀ ! ਜਿਸ ਦਿਨ ਵਿਪਤੀ ਏਹਨਾਂ ਉਤੋਂ ਉਤਰੇਗੀ (ਤਾਂ ) ਉਹ ਕਿਸੇ ਦੇ ਟਾਲਿਆਂ ਟਲਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ ਅਰ ਜਿਸ (ਵਿਪਤੀ) ਦੀ ਏਹ ਲੋਗ ਹਾਸੋਹਾਣੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਉਹ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਚੰਬੜ ਜਾਵੇਗੀ ॥੮॥ ਰੁਕੂਹ ੧॥ {{gap}}ਅਰ ਯਦੀ ਅਸੀਂ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ (ਦਾ ਸਵਾਦ ) ਚਖਾਈਏ ਪੁਨਰ ਉਸ (ਸੁਪਦਾਰਥ) ਨੂੰ ਉਸ ਪਾਸੋਂ ਖੋਹ ਲਈਏ ਤਾਂ (ਸਾਡੀ ਸ਼ਕਾਇਤ ਕਰਨ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ) ਉਹ (ਤਨੀਸੀ ਬਾਰਤਾ ਵਿਚ) ਨਿਰਾਸ ਹੋ ਜਾਣ ਵਾਲਾ (ਅਰ) ਕ੍ਰਿਤਘਨ ਹੈ ॥੯॥ ਅਰ ਯਦੀ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਵਿਪਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਵੇ ਅਰ ਉਸ ਦੇ ਪਸਚਾਤ ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਖ (ਦਾ ਸਵਾਦ) ਚਖਾਈਏ ਤਾਂ ਕਹਿਣ ਲਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਕਿ (ਹੁਣ ) ਮੇਰੇ (ਉਪਰੋਂ) ਸਾਰੀਆਂ ਵਿਪਤੀਆਂ ਦੂਰ ਹੋ ਗਈਆਂ ਕਿੰਤੂ ਉਹ (ਝਬਦੇ ਹੀ) ਖੁਸ਼ ਹੋ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਅਰ ਘਮੰਡੀ ਹੈ ॥੧੦॥ ਪਰੰਚ ਜੋ ਪੁਰਖ ਸਬਰ (ਦੇ ਹੇਲਤ੍ਰੀ ਹਨ) ਅਰ ਸ਼ੁਭ ਕਰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ (ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਇਹ ਦਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ) ਇਹੋ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਾਸਤੇ (ਖੁਦਾ ਦੇ ਪਾਸ) ਬਖ਼ਸ਼ਸ਼ ਅਰ ਬੜਾ ਅਜਰ ਹੈ ॥੧੧॥ ਤਾਂ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਅਸਚਰਜ ਨਹੀਂ ਕਿ ਜੋ ਵਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਨਾਜ਼ਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ (ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਸੁਣਾ- ਉਂਦੀ ਵੇਰੀ) ਤੁਸੀਂ (ਓਸ ਵਿਚੋਂ) ਤਨੀਸਾ ਛਡ ਦੇਣਾ ਚਾਹੋ ਏਸ ਸਬਬੋਂ ਤੰਗ ਦਿਲ ਹੋ ਕਿ (ਕਿਤੇ ਐਸਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਇਹ ਲੋਕ ) ਕਹਿ ਬੈਠਣ ਕਿ ਇਸ ਪੁਰਖ ਪਰ ਕੋਈ ਖਜਾਨਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਉਤਰਿਆ ਅਥਵਾ (ਏਸ ਦੀ ਤਸਦੀਕ ਵਾਸਤੇ) ਏਸਦੇ ਸਾਥ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਤਰਫੋਂ) ਕੋਈ ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਆਇਆ ਸੋ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ (ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖੁਦਾ ਦੇ ਦੁਖ ਤੋਂ) ਡਰਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹੋ ਹੋਰ ਬਸ ਅਰ ਸੰਪੂਰਨ ਵਸਤਾਂ ਖੁਦਾ ਦੇ ਹਥ ਵਿਚ ਹਨ ॥ ੧੨॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ) ਕੀ (ਕਾਫਰ ) ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਏਸ (ਪੁਰਖ ਅਰਥਾਤ ਤੁਸਾਂ ) ਨੇ ਕੁਰਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨੋਂ ਹੀ ਘੜ ਲੀਤਾ ਹੈ ਤਾਂ ਏਹਨਾਂ (ਲੋਗਾਂ) ਨੂੰ ਕਹੋ ਕਿ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ (ਆਪਣੇ ਪੱਖ ਵਿਚ) ਸਚੇ ਹੋ (ਕੇ ਏਹ ਕੁਰਾਨ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮਨੋਂ ਮਨ ਘੜਤ ਹੀ ਬਨਾ ਲੀਤਾ ਹੈ) ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਭੀ (ਆਪਣੀ ਭਾਖਾ ਦੇ ਮਾਲਿਕ ਹੋ) ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਦਸ ਸੂਰਤਾਂ ਲੈ ਆਓ ਅਰ ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਜਿਸ ਨੂੰ (ਮਦਦ ਦੇਣ ਵਾਸਤੇ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਵੇ ਬੁਲਾ ਲਓ ॥੧੩ ॥ ਬਸ ਯਦੀ<noinclude></noinclude> 80tcsh5toe39stz4rhe8pt0breeor79 250 62764 196453 183891 2025-06-23T09:11:20Z Gurjit Chauhan 1821 /* ਸੋਧਣਾ */ 196453 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Gurjit Chauhan" />{{rh|੨੩੦|ਪਾਰਾ ੧੨|ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧}}</noinclude>{{rule}} (ਏਹ ਤੁਹਾਡੇ ਮਦਦਗਾਰ) ਤੁਹਾਡੀ ਆਗਿਆ ਨਾ ਪਾਲਨ ਕਰ ਸਕਣ ਤਾਂ ਯਾਦ ਰਖੋ ਕਿ (ਕੁਰਾਨ) ਖੁਦਾ ਦੇ ਹੀ ਵਿਯਾਨ ਦ੍ਵਾਰਾ ਉਤਰਿਆ ਹੈ ਅਰ ਏਹ ਕਿ ਉਸ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਕੋਈ ਪੂਜਯ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੀ (ਹੁਣ ਏਸ ਕੋਟੀ ਦੇ ਪੂਰਨ ਹੋਇਆਂ ਪਿਛੋਂ ਭੀ ) ਤੁਸੀਂ ਇਸਲਾਮ ਨੂੰ ਕਬੂਲ ਕਰਦੇ ਹੋ (ਕਿ ਨਹੀਂ) ॥੧੪॥ (ਸ਼ੁਭ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਕਰਨ ਨਾਲ) ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਮਤ- ਲਬ ਸਾਂਸਾਰਿਕ ਜੀਵਨ ਅਰ ਸਾੰਸਾਰਿਕ ਰੋਣਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਸੀਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਫਲ (ਏਥੇ) ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਹੀ ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ੨ ਭਰ ਦੇਂਦੇ ਹਾਂ ਅਰ ਉਹ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ (ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਵੀ ) ਘਾਟੇ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੇ ॥੧੫॥ (ਪਰੰਤੂ ਏਹ) ਉਹ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਾਸਤੇ ਅੰਤ ਨੂੰ ਨਰਕਾਂ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਹੋਰ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਅਰ ਜੋ (ਸ਼ੁਭ ) ਕਰਮ ਏਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਕੀਤੇ (ਅੰਤ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਹੀ) ਗਏ ਗਵਾਤੇ ਹੋ ਗਏ ਅਰ ਏਹਨਾਂ ਦਾ ਕੀਤਾ ਕਤਰਿਆ (ਸਾਰਾ) ਝੂਠੋ ਝੂਠ ॥੧੬॥ ਤਾਂ ਕੀ ਜੋ ਪੁਰਖ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਵਿਸਤਾਰ ਮਾਰਗ ਪਰ ਹਨ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਦੇ ਸਾਥ ੨ ਓਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਦਾ ਹੀ ਇਕ ਸਾਖੀ ਹੋਵੇ (ਅਰਥਾਤ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਆਪਣਾ ਅੰਤਸ਼ਕਰਣ ਅਰ ਬੁਧੀ) ਅਰ ਕੁਰਾਨ ਨਾਲੋਂ ਪਹਿਲੇ (ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਰਹਿਨਮਾਈ ਵਾਸਤੇ) ਮੂਸਾ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਹੋਵੇ ਜੋ (ਇਸ ਨੂੰ ਸਚਿਆਂ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਅਰ ਦੀਨ ਦੀ ) ਆਗੂ ਅਰ (ਖੁਦਾ ਦੀ ਰਹਿਮਤ ਹੈ (ਕੀ ਐਸੇ ਲੋਗ ਕੁਰਾਨ ਦੇ ਮੁਨਕਰ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ? ਨਹੀਂ ਕਿੰਤੂ) ਇਹ ਲੋਗ ਤਾਂ (ਚਾਰੋਨਾਚਾਰ ) ਕੁਰਾਨ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਰ (ਦੂਸਰਿਆਂ) ਫਿਰਕਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਏਸ ਦੇ ਮੁਨਕਰ ਹੋਣ ਓਹਨਾਂ ਦਾ ਅੰਤ ਨੂੰ ਨਰਕਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਨਿਵਾਸ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਤੇ (ਹੋ ਪੈਯੰਬਰ) ਤੂੰ (ਭੀ ) ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਤਰਫੋਂ (ਕਿਸੀ ਤਰਹਾਂ ਦੇ) ਸੰਦੇਹ ਵਿਚ ਨਾ ਰਹਿਣਾ (ਕਿੰਤੂ ) ਏਸ ਵਿਚ ਤਨੀਸਾ ਭੂਮ ਨਹੀਂ ਕਿ ਉਹ ਸਚ ਹੈ (ਅਰ ) ਤੁਹਾਡੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਤਰਫੋਂ (ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਨਾਜ਼ਲ ਹੋਇਆ ਹੈ) ਪਰੰਚ ਅਕਸਰ ਲੋਗ (ਇਸ ਪਰ) ਨਿਸਚਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ॥੧੭॥ ਅਰ ਜੋ ਖੁਦਾ ਪਰ ਝੂਠ ਮੂਠ ਤੂਫਾਨ ਬੰਨੇ ਓਸ ਨਾਲੋਂ ਵਧਕੇ ਅਪਰਾਧੀ ਕੌਣ ਹੈ? ਇਹੋ ਲੋਗ (ਲੈ ਦੇ ਦਿਨ) ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਸਨਮੁਖ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ ਅਰ ਗਵਾਹ ਗਵਾਹੀਆਂ ਦੇਣਗੇ ਕਿ ਇਹੋ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪਰ ਝੂਠ ਮਾਰਿਆ ਸੀ ਸੁਣੋ ਜੀ ! (ਏਹਨਾਂ) ਜ਼ਾਲਿਮਾਂ ਪਰ ਖੁਦਾ ਹੀ ਦੀ ਮਾਰ ॥੧੮॥ ਜੋ ਖੁਦਾ ਦੇ ਰਾਹੋਂ (ਲੋਗਾਂ ਤਾਈਂ ) ਰੋਕਦੇ ਅਰ ਉਸ ਵਿਚ ਵਿੰਗ (ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ) ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਇਹੋ ਹਨ ਜੋ ਅੰਤਿਮ ਦਿਨ ਥੀਂ(ਭੀ)ਮੁਨਕਰ ਹਨ<noinclude></noinclude> l9dfkxbp952fp7rtujsk5jcsozzksxu 250 62765 196454 183892 2025-06-23T09:20:38Z Gurjit Chauhan 1821 /* ਸੋਧਣਾ */ 196454 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Gurjit Chauhan" />{{rh|ਪਾਰਾ ੧੨|ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧|੨੩੧}}</noinclude>{{rule}} ॥੧੯॥ ਇਹ ਲੋਗ ਨਾ ਤਾਂ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਹੀ (ਖੁਦਾ ਨੂੰ) ਪਰਾਜੈ ਕਰ ਸਕੇ ਅਰ ਨਾ ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਏਹਨਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਮਦਦਗਾਰ (ਹੀ) ਖੜਾ ਹੋਇਆ (ਤਾਂ ਅੰਤਿਮ ਦਿਨ ਨੂੰ) ਏਹਨਾਂ ਤਾਈਂ ਦੂਣਾ ਦੁਖ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ (ਈਰਖਾ ਦੇ ਮਾਰੇ) ਨਾ ਤਾਂ (ਸਚੀ ਬਾਰਤਾ ਹੀ) ਸੁਣ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਰ ਨਾ ਹੀ (ਸੂਧਾ ਰਾਸਤਾ ਹੀ) ਇਨਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿਸਦਾ ਸੀ ॥੨੦॥ ਇਹੋ ਲੋਗ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪ ਹੀ ਆਪਣਾ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰ ਲੀਤਾ ਅਰ ਉਹ (ਜੋ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਝੂਠ ਪਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ (ਅੰਤ ਨੂੰ) ਏਹਨਾਂ ਪਾਸੋਂ (ਸਾਰੀਆਂ) ਗਈਆਂ ਗੁਜਰੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ॥੨੧॥ (ਬਸ) ਜਰੂਰ ਇਹੋ ਲੋਗ ਅੰਤ ਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧ ਕੇ ਘਾਟੇ ਵਿਚ ਹੋਣਗੇ ॥੨੨॥ ਜੋ ਲੋਗ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਹਨ ਅਰ (ਭਰੋਸੇ ਤੋਂ ਅਲਗ ਓਹਨਾਂ ਨੇ) ਸ਼ੁਭ ਕਰਮ (ਭੀ) ਕੀਤੇ ਅਰ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਅਗੇ ਨਿਮ੍ਰਤਾਈ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਇਹੋ ਹੀ ਬਹਿਸ਼ਤੀ ਲੋਗ ਹਨ ਕਿ ਸਦਾ ਕਾਲ ਬਹਿਸ਼ਤ ਵਿਚ ਰਹਿਣਗੇ ॥੨੩॥(ਕਾਫਰਾਂ ਅਰ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਦੇ) ਦੋ ਟੋਲਿਆਂ ਦਾ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਾਂਤ ਨੇਤ੍ਰ ਹੀਨ ਅਰ ਕਰ ਹੀਨ ਅਰ ਨੇਤ੍ਰ ਤਥਾ ਕਰ ਯੁਕਤ ਪੁਰਖ ਦੀ ਤਰਹਾਂ ਹੈ ਕੀ ਦੋਨੋਂ ਦੀ ਦਸ਼ਾ ਸਮਾਨ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ? ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ ਵਿਚਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ॥੨੪॥ ਰਕੂਹ ੨॥ {{gap}}ਅਰ ਅਸਾਂ ਹੀ ਨੂਹ ਨੂੰ ਉਸ ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੀ ਤਰਫ (ਪੈਯੰਬਰ ਬਣਾ ਕੇ) ਭੇਜਿਆ (ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਕਹਿਆ) ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ (ਖੁਦਾਈ ਦੁਖ ਦਾ) ਭਯ ਸਾਫ ੨ ਸੁਨਾਣ ਵਾਸਤੇ ਆਇਆ ਹਾਂ ॥੨੫॥ (ਅਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ) ਖੁਦਾ ਤੋਂ ਸਿਵਾ (ਕਿਸੇ ਦੀ) ਪੂਜਾ ਨਾ ਕੀਤਾ ਕਰੋ (ਯਦੀ ਐਸੇ ਕਰੋਗੇ ਤਾਂ) ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਨਿਸਬਤ ਇਕ ਦਰਦਨਾਕ ਦੁਖ ਦੇ ਦਿਨ ਦਾ (ਬੜਾ ਹੀ) ਡਰ ਹੈ ॥੨੬॥ ਏਸ ਦੇ ਉਤਰ ਵਿਚ ਉਸਦੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਜੋ (ਉਸ ਨੂੰ) ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ ਸਨ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਹੀ ਆਦਮੀ ਪ੍ਰਤੀਤ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਅਰ ਸਾਡੇ ਸਮੀਪ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਵਹੀ ਲੋਗ ਆਪ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰੀ ਹੋਗਏ ਹਨ ਜੋ ਸਾਡੇ ਵਿਚੋਂ ਕਮੀਨੇ ਹਨ (ਅਰ ਅਨੁਸਾਰੀ ਵੀ ਹੋਗਏ ਹਨ ਤਾਂ ਬਿਨ ਬਿਚਾਰੇ) ਉਪਰਲੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਵਿਚ ਅਰ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਲੋਗਾਂ ਵਿਚ ਆਪਣੇ ਨਾਲੋਂ ਕੋਈ ਅਧਿਕਤਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਖਦੇ ਪ੍ਰਤਯੁਤ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਥਿਆ ਵਾਦੀ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ॥੨੭॥(ਨੂਹ ਨੇ) ਕਹਿਆ ਭਰਾਓ! ਭਲਾ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਸਹੀ ਯਦੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਸਰਲ ਮਾਰਗ ਪਰ ਹਾਂ ਅਰ ੳਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚੋਂ<noinclude></noinclude> bv13qcw0i8sbres9kjdsxaen8e2sz6j 250 62766 196455 183893 2025-06-23T09:29:29Z Gurjit Chauhan 1821 /* ਸੋਧਣਾ */ 196455 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Gurjit Chauhan" />{{rh|੨੩੨|ਪਾਰਾ ੧੨|ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧}}</noinclude>{{rule}} ਨਿਆਮਤ (ਅਰਥਾਤ ਪੈਯੰਬਰੀ ) ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਹੈ ਫ਼ੇਰ ਓਹ ਮਾਰਗ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਖਾਈ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦਾ ਤਾਂ ਕੀ ਅਸੀਂ ਉਹ (ਜੋਰੋ ਜੋਰੀ ) ਤੁਹਾਡੇ ਗਲ ਪਾ ਰਹੇ ਹਾਂ ਅਰ ਤੁਸੀਂ (ਐਸੇ ਹੋ ਕਿ ) ਉਸ ਨੂੰ ਨਾਂ ਪਸੰਦ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ॥੨੮॥ ਅਰ ਭਿਰਾਓ ! ਮੈਂ ਏਸ (ਉਪਦੇਸ਼) ਦੇ ਪ੍ਰਤਿਕਾਰ ਵਿਚ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਧਨਾਦਿਕ ਦੀ ਇਛਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ (ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਚਟੀ ਚੀਰਾ ਸਮਝੋ) ਮੇਰੀ ਮਜਦੂਰੀ ਤਾਂ ਬਸ ਅੱਲਾ ਪਰ ਹੀ ਹੈ ਅਰ ਨਾਂ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਹਨ (ਆਪਣੇ ਪਾਸੋਂ) ਨਿਕਾਲ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਕਿਉਂ ਕਿ ਏਹਨਾਂ ਨੇ (ਭੀ ) ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਪਾਸ ਜਾਣਾ ਹੈ (ਐਸਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਖੁਦਾ ਅਗੇ ਫਰਿਆਦ ਕਰਨ ) ਪਰੰਤੂ ਮੈਂ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ (ਨਾਹੱਕ ) ਮੂਰਖਤਾਈ ਕਰਦੇ ਹੋ ॥੨੯॥ ਅਰ ਭਿਰਾਓ ! ਯਦੀ ਮੈਂ ਏਹਨਾਂ (ਭਰੋਸੇ ਵਾਲਿਆਂ ਗਰੀਬਾਂ ) ਨੂੰ ਨਿਕਾਸ ਭੀ ਦੇਵਾਂ ਤਾਂ ਖੁਦਾ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਵਾਸਤੇ ਕੌਣ ਖੜਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ਕੀ ਤੁਸੀਂ (ਏਨੀ ਬਾਤ ਭੀ ) ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ॥੩੦॥ ਅਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਦਾਵਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਖੁਦਾਈ ਖਜਾਨੇ ਹਨ ਅਰ ਨਾ (ਮੈਂ ਇਹ ਦਾਵਾ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ) ਮੈਂ ਭਵਿ- ਖਤ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਅਰ ਨਾਂ ਮੈਂ (ਆਪਣੇ ਵਾਸਤੇ ) ਕਹਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਫਰਿਸ਼ਤਾ ਹਾਂ ਅਰ ਜੋ ਲੋਗ ਤੁਹਾਡੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਵਿਚ ਕਮੀਨੇ ਹਨ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਿਸਬਤ ਇਹ ਭੀ ਨਹੀਂ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਕਿ ਓਹਨਾਂ ਪਰ ਖੁਦਾ (ਆਪਣੀ) ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰੇਗਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਨੂੰ ਅੱਲਾ ਹੀ ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਹੈ (ਯਦੀ ਮੈਂ ਵਧ ੨ ਕੇ ਐਸੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਕਰਾਂ ਤਾਂ ) ਇਸ ਕੋਟੀ ਵਿੱਚ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਵਿਚੋਂ ਦਾ ਇਕ ਮੈਂ (ਭੀ ਦੁਸ਼ਟ) ॥੩੧॥ ਉਹ ਬੋਲੇ ਨੂਹ ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਝਗੜਿਆ ਅਰ ਬਹੁਤ ਝਗੜ ਚੁਕਾ ਤਾਂ ਯਦੀ ਤੂੰ ਸੱਚਾ ਹੈਂ ਤਾਂ ਜਿਸ (ਦੁਖ ) ਦਾ ਸਾਨੂੰ ਡਰਾਵਾ ਦੇਂਦਾ ਹੈਂ ਓਸ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਪਰ ਲੈ ਆ ॥੩੨॥(ਨੂਹ ) ਉਵਾਚ-ਕਿ ਖੁਦਾ ਦੀ ਇੱਛਾ ਹੋਵੇਗੀ ਤਾਂ ਵਹੀ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਦੁਖ ਨੂੰ ਭੀ ਲਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਕਰੇਗਾ ਅਰ (ਪੁਨਰ) ਤੁਸੀਂ (ਉਸ ਨੂੰ ) ਪ੍ਰਾਜੈ (ਭੀ ) ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕੋਗੇ ॥੩੩॥ ਅਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ (ਕਿਤਨੀ ਹੀ ) ਸੁਭੀਤਾ ਚਾਹਾਂ ਯਦੀ ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਹੀ ਤੁਹਾਡਾ ਬਹਿ- ਕਾਣਾ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੈ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਸਿਖਿਆ ਤੁਹਾਡੇ (ਕਿਸੇ ਭੀ ) ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਆ ਸੱਕਦੀ ਵਹੀ ਤੁਹਾਡਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਹੈ ਅਰ ਓਸੇ ਦੀ ਤਰਫ ਤੁਸਾਂ ਲੋਟ ਕੇ ਜਾਣਾ ਹੈ ॥੩੪॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਨੂਹ ਦੀ ਜਾਤੀ ਨੇ ਨੂਹ ਨੂੰ ਮਿਥਿਆ ਵਾਦੀ ਕਲਪਿਆ ਸੀ ) ਕੀ (ਉਸੀ ਤਰਹਾਂ ਹੀ<noinclude></noinclude> kb9qto1k42wisrn4mn9dzoozn0jyzel 250 62767 196457 183894 2025-06-23T09:38:18Z Gurjit Chauhan 1821 /* ਸੋਧਣਾ */ 196457 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Gurjit Chauhan" />{{rh|ਪਾਰਾ੧੨|ਸੂਰਤ ਹੂਦ|੨੩੩}} {{rule}}</noinclude>ਮੱਕੇ ਦੇ ਕਾਫਰ ਭੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਥਿਆ ਸੰਭਾਖੀ ਕਹਿੰਦੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਇਤਰਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਅਰ) ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੁਰਾਨ ਨੂੰ ਏਸ (ਆਦਮੀ ਅਰਥਾਤ ਤੁਸਾਂ) ਆਪ ਹੀ ਬਨਾ ਲੀਤਾ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਏਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਪ੍ਰਤਿ ਉਤਰ) ਵਿਚ ਕਹੋ ਕਿ ਯਦੀ ਕੁਰਾਨ ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਰਚ ਲੀਤਾ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਪਾਪ ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ (ਨਾਹੱਕ ਮਿਥਿਆ ਕਰਨ ਦਾ) ਪਾਪ ਕਰਦੇ ਹੋ ਮੈਂ ਓਸ ਥੀਂ ਨਿਰਦੋਖ ਹਾਂ॥੩੫॥ ਰੁਕੂਹ ੩॥ {{gap}}ਅਰ ਨੂਹ ਦੀ ਤਰਫ ਸੰਦੇਸਾ ਭੇਜ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਜਾਤੀ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਪੁਰਖ ਨਿਹਚਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਹੁਣ ਕਦਾਪਿ ਕੋਈ ਨਿਸਚਾ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ ਤਾਂ ਜੈਸੀਆਂ ੨ ਬਦ ਕਿਰਦਾਰੀਆਂ ਏਹ ਲੋਗ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ (ਕੌਈ) ਗਮ ਨਾ ਕਰੋ॥੩੬॥ ਅਰ ਸਾਡੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਵਿਚ ਅਰ ਸਾਡੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਸੇਂ ਇਕ ਨਵਕਾ ਬਨਾ ਲਵੋ ਅਰ ਅਮੋੜ ਲੋਗਾਂ ਵਾਸਤੇ ਸਾਡੇ ਤਾਂਈ ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ ਦੀ ਅਰਜੋਈ ਨਾ ਕਰੋ! ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਲੋਗ ਨਿਸਚੇ ਹੀ ਡੁੱਬ ਜਾਣਗੇ॥ ੩੭॥ ਗਲ ਕਾਹਦੀ ਨੂਹ ਨੇ ਤਰਣੀ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਆਰੰਭ ਕਰ ਲੀਤਾ ਅਰ ਜਦੋਂ ਕਦੀ ਓਸ ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਨ ਪੁਰਖ ਪਾਸੋਂ ਦੀ ਗੁਜਰਦੇ ਤਾਂ ਓਸ ਦੇ ਸਾਥ ਹਾਸੀ ਕਰਦੇ ਨੂਹ (ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਾਸੀ ਦਾ ਇਹ) ਉੱਤਰ ਪਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਕਿ ਯਦੀ (ਅਜ) ਤੁਸੀ ਸਾਡੇ ਤੇ ਹੱਸਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਤੁਸੀਂ (ਸਾਡੇ ਸਾਥ) ਹਾਸੀ ਕਰਦੇ ਹੋ (ਉਸੀ ਤਰਹਾਂ) ਅਸੀਂ (ਇਕ ਦਿਨ) ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਹਾਸੀ ਕਰਾਂਗੇ॥੩੮॥ ਅਰ ਥੋੜਿਆਂ ਦਿਨਾਂ ਪਿਛੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ਕਿਸ ਪਰ ਦੁਖ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਰੁਸਵਾਈ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੋਵੇ ਅਰ (ਅੰਤ ਨੂੰ) ਸਥਾਈ ਦੁਖ ਦੇ ਸਿਰ ਪਰ ਪੜੇ (ਸੋ ਵਖਰਾ)॥ ੩੯॥ ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਸਾਡੀ ਆਗਿਆ (ਕਸ਼ਟ) ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਅਰ (ਰਬੀ ਕਸ਼ਟ ਦਾ) ਤੰਦੂਰ ਭੜਕਿਆ ਤਾਂ ਅਸਾਂ (ਨੂੰਹ ਨੂੰ) ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ ਸਰਬ ਪ੍ਰਕਾਰ (ਦੇ ਜੀਵਾਂ) ਵਿਚੋਂ (ਦੰਪਤੀ ਰੂਪ) ਦੋਨੋਂ ਦੇ ਜੋੜੇ ਅਰ ਜਿਸ ਦੀ ਨਿਸਬਤ (ਸਾਡੀ) ਪਹਿਲੇ ਆਗਿਆ ਹੋ ਚੁਕੀ ਹੈ (ਕਿ ਅਮੁਕ ਮਾਰਿਆ ਜਾਵੇਗਾ) ਉਸ ਨੂੰ ਛਡਕੇ ਆਪਣੇ (ਸਾਰੇ ਹੀ) ਕੁਟੰਬੀ ਅਰ (ਉਨਹਾਂ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਦੂਸਰੇ) ਜੋ (ਲੋਗ) ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਹਨ (ਇਨਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ) ਤਰਨੀ ਵਿਚ ਅਸਥਾਪਿਤ ਕਰ ਲਵੋ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਭੀ ਬਸ ਥੋੜੇ ਹੀ ਲੈ ਆਏ ਸਨ॥ ੪੦॥ ਅਰ (ਨੂਹ ਨੇ ਤਰੂਨੀ ਪਰ ਅਸਵਾਰ ਹੋਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ) ਕਹਿਆ ਬਿਸਮਿਲਾ<noinclude></noinclude> kuv17sybhpwe8y5t821tgjxrjsvl7ri 196460 196457 2025-06-23T09:41:03Z Gurjit Chauhan 1821 196460 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Gurjit Chauhan" />{{rh|ਪਾਰਾ੧੨|ਸੂਰਤ ਹੂਦ|੨੩੩}} {{rule}}</noinclude>ਮੱਕੇ ਦੇ ਕਾਫਰ ਭੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਿਥਿਆ ਸੰਭਾਖੀ ਕਹਿੰਦੇ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਇਤਰਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਅਰ) ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕੁਰਾਨ ਨੂੰ ਏਸ (ਆਦਮੀ ਅਰਥਾਤ ਤੁਸਾਂ) ਆਪ ਹੀ ਬਨਾ ਲੀਤਾ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਏਨਹਾਂ ਨੂੰ (ਪ੍ਰਤਿ ਉਤਰ) ਵਿਚ ਕਹੋ ਕਿ ਯਦੀ ਕੁਰਾਨ ਮੈਂ ਆਪ ਹੀ ਰਚ ਲੀਤਾ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਪਾਪ ਮੇਰੇ ਅੱਗੇ ਅਰ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ (ਨਾਹੱਕ ਮਿਥਿਆ ਕਰਨ ਦਾ) ਪਾਪ ਕਰਦੇ ਹੋ ਮੈਂ ਓਸ ਥੀਂ ਨਿਰਦੋਖ ਹਾਂ॥੩੫॥ ਰੁਕੂਹ ੩॥ {{gap}}ਅਰ ਨੂਹ ਦੀ ਤਰਫ ਸੰਦੇਸਾ ਭੇਜ ਦਿਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀ ਜਾਤੀ ਵਿਚੋਂ ਜੋ ਪੁਰਖ ਨਿਹਚਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਹਨ ਓਹਨਾਂ ਤੋਂ ਸਿਵਾ ਹੁਣ ਕਦਾਪਿ ਕੋਈ ਨਿਸਚਾ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ ਤਾਂ ਜੈਸੀਆਂ ੨ ਬਦ ਕਿਰਦਾਰੀਆਂ ਏਹ ਲੋਗ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ (ਕੌਈ) ਗਮ ਨਾ ਕਰੋ॥੩੬॥ ਅਰ ਸਾਡੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਵਿਚ ਅਰ ਸਾਡੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਸੇਂ ਇਕ ਨਵਕਾ ਬਨਾ ਲਵੋ ਅਰ ਅਮੋੜ ਲੋਗਾਂ ਵਾਸਤੇ ਸਾਡੇ ਤਾਂਈ ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ ਦੀ ਅਰਜੋਈ ਨਾ ਕਰੋ! ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਲੋਗ ਨਿਸਚੇ ਹੀ ਡੁੱਬ ਜਾਣਗੇ॥ ੩੭॥ ਗਲ ਕਾਹਦੀ ਨੂਹ ਨੇ ਤਰਣੀ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦਾ ਆਰੰਭ ਕਰ ਲੀਤਾ ਅਰ ਜਦੋਂ ਕਦੀ ਓਸ ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਸ਼੍ਰੀ ਮਾਨ ਪੁਰਖ ਪਾਸੋਂ ਦੀ ਗੁਜਰਦੇ ਤਾਂ ਓਸ ਦੇ ਸਾਥ ਹਾਸੀ ਕਰਦੇ ਨੂਹ (ਉਨਹਾਂ ਦੀ ਹਾਸੀ ਦਾ ਇਹ) ਉੱਤਰ ਪਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਕਿ ਯਦੀ (ਅਜ) ਤੁਸੀ ਸਾਡੇ ਤੇ ਹੱਸਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਤੁਸੀਂ (ਸਾਡੇ ਸਾਥ) ਹਾਸੀ ਕਰਦੇ ਹੋ (ਉਸੀ ਤਰਹਾਂ) ਅਸੀਂ (ਇਕ ਦਿਨ) ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਥ ਹਾਸੀ ਕਰਾਂਗੇ॥੩੮॥ ਅਰ ਥੋੜਿਆਂ ਦਿਨਾਂ ਪਿਛੋਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤਾ ਲਗ ਜਾਵੇਗਾ ਕਿ ਕਿਸ ਪਰ ਦੁਖ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ (ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਰੁਸਵਾਈ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੋਵੇ ਅਰ (ਅੰਤ ਨੂੰ) ਸਥਾਈ ਦੁਖ ਦੇ ਸਿਰ ਪਰ ਪੜੇ (ਸੋ ਵਖਰਾ)॥ ੩੯॥ ਇਥੋਂ ਤਕ ਕਿ ਜਦੋਂ ਸਾਡੀ ਆਗਿਆ (ਕਸ਼ਟ) ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ ਅਰ (ਰਬੀ ਕਸ਼ਟ ਦਾ) ਤੰਦੂਰ ਭੜਕਿਆ ਤਾਂ ਅਸਾਂ (ਨੂਹ ਨੂੰ) ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ ਸਰਬ ਪ੍ਰਕਾਰ (ਦੇ ਜੀਵਾਂ) ਵਿਚੋਂ (ਦੰਪਤੀ ਰੂਪ) ਦੋਨੋਂ ਦੇ ਜੋੜੇ ਅਰ ਜਿਸ ਦੀ ਨਿਸਬਤ (ਸਾਡੀ) ਪਹਿਲੇ ਆਗਿਆ ਹੋ ਚੁਕੀ ਹੈ (ਕਿ ਅਮੁਕ ਮਾਰਿਆ ਜਾਵੇਗਾ) ਉਸ ਨੂੰ ਛਡਕੇ ਆਪਣੇ (ਸਾਰੇ ਹੀ) ਕੁਟੰਬੀ ਅਰ (ਉਨਹਾਂ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਦੂਸਰੇ) ਜੋ (ਲੋਗ) ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਹਨ (ਇਨਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ) ਤਰਨੀ ਵਿਚ ਅਸਥਾਪਿਤ ਕਰ ਲਵੋ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਭੀ ਬਸ ਥੋੜੇ ਹੀ ਲੈ ਆਏ ਸਨ॥ ੪੦॥ ਅਰ (ਨੂਹ ਨੇ ਤਰੂਨੀ ਪਰ ਅਸਵਾਰ ਹੋਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਕਹਿਆ ਬਿਸਮਿਲਾ<noinclude></noinclude> d8xlvffp7h0sg9y0446vp5scopyphcu 250 62768 196461 183895 2025-06-23T09:48:04Z Gurjit Chauhan 1821 /* ਸੋਧਣਾ */ 196461 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Gurjit Chauhan" />{{rh|੨੩੪|ਪਾਰਾ ੧੨|ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧}} {{rule}}</noinclude> ਮਜਰੀਹਾ ਵ ਮਰਸਾਹਾ ਤਰਨੀ ਪਰ ਸਵਾਰ ਹੋ ਜਾਓ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪ੍ਰਤਯੁਤ ਬਖਸ਼ਨੇ ਵਾਲਾ ਮਿਹਰਬਾਨ ਹੈ॥੪੧॥ ਅਰ ਨਵਕਾ ਹੈ ਕਿ ਗਿਰਿ ਸਾਮਾਨ (ਉਚ) ਤਰੰਗਾਂ ਵਿਖਯ (ਨੂਹ ਅਰ) ਓਸ (ਦੇ ਸਹਿਜੋਗੀਆਂ) ਸੰਜੁਗਤ ਲਈ ਤੁਰੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਅਰ ਨੂਹ ਦਾ ਪੁਤਰ (ਓਹਨਾਂ ਥੀਂ) ਅਲਗ ਸੀ ਤਾਂ ਠੂਹ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਕਿ ਹੇ ਪੁਤਰ! ਸਾਡੇ ਸਾਥ (ਨਵਕਾ ਪਰ) ਬੈਠ ਜਾਹ ਅਰ ਕਾਫਰਾਂ ਦੇ ਸਾਥ ਨਾ ਰਹੁ॥ ੪੨॥ ਉਹ ਬੋਲਿਆ-ਕਿ ਮੈਂ ਹੁਣੇ (ਤੁਹਾਡੇ ਦੇਖਦਿਆਂ ਦੇਖਦਿਆਂ ਤੈਰ ਕੇ) ਕਿਸੇ ਪਹਾੜ ਦੇ ਸਾਥ ਜਾ ਲਗਾਂਗਾ ਕਿ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਪਾਣੀ (ਦੀ ਬਾਢ) ਤੋਂ ਬਚਾ ਲਵੇਗਾ ਨੂਹ ਨੇ (ਓਸ ਨੂੰ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਅਜ ਦੇ ਦਿਨ ਅੱਲਾ ਦੇ ਗਜ਼ਬ ਪਾਸੋਂ ਕੋਈ ਬਚਾਣੇ ਵਾਲਾ ਹੈ ਨਹੀਂ ਕਿੰਤੂ ਖੁਦਾਹੀ ਜਿਸ ਪਰ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰੋ (ਵਹੀ ਬਚ ਸਕਦਾ ਹੈ) ਅਰ (ਪਿਤਾ ਪੁਤਰ ਆਪਸ ਵਿਚ ਇਹ ਬਾਤਾਂ ਕਰ ਹੀ ਰਹੇ ਸਨ ਕਿ) ਦੋਨੋਂ ਦੇ ਮਧ੍ਯ ਮੇਂ ਇਕ ਤਰੰਗ ਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਇਆ ਕਿ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਸਾਥ ਹੀ ਨੂਹ ਦਾ ਪਤਰ ਭੀ ਡੋਬਿਆ ਗਇਆ॥੪੩॥ ਅਰੁ ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਕਿ ਹੇ ਧਰਤੀ ਆਪਣਾ ਜਲ ਸੋਖਣ ਕਰ ਲੈ ਅਰ ਹੇ ਆਗਾਸ ਥਮ ਜਾਹ ਅਰ ਪਾਣੀ (ਦਾ ਚਢਾਵ) ਹਟ ਗਿਆ ਅਰ ਸੰਪੂਰਨ (ਜਾਤੀ) ਨਸ਼ਟ ਹੋ ਗਈ ਅਰ ਨਵਕਾ ਜੂਦੀ (ਨਾਮੀ ਪਰਬਤ) ਪਰ (ਜਾ) ਟਿਕੀ ਅਰ (ਦਸੋ ਦਿਸਾ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ) ਪੁਕਾਰ ਕਰਵਾ ਦਿਤੀ ਕਿ ਦੁਸ਼ਟ ਲੋਗ ਖੁਦਾ ਦੇ ਦਰਬਾਰੋਂ) ਧਿਕਾਰੇ ਗਏ॥੪੪॥ {{gap}}ਅਰ (ਨੂਹ ਦਾ ਬੇਟਾ ਅਜੇ ਗਰਕ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ) ਨੂਹ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਅਗੇ ਪੁਕਾਰ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਮੇਰਾ ਪੁਤਰ (ਭੀ) ਮੇਰੇ ਕੁਟੰਬ ਵਿਚ ਹੀ (ਸੰਮਿਲਤ) ਹੈ ਅਰ ਆਪ ਨੇ ਜੋ (ਮੇਰੇ ਕੁਟੰਬੀਆਂ ਦੀ ਮੁਕਤਿ ਕਰਨ ਦੀ ਦ੍ਰਿੜ) ਪ੍ਰਤਗਿਆ ਕੀਤੀ ਸੀ (ਉਹ) ਸਚੀ ਹੈ ਅਰ ਤੂੰ ਸਾਰਿਆ ਨਾਲੋਂ ਵਡਾ ਹਾਕਿਮ ਹੈਂ ॥੪੫॥ (ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਪੁਤਰ ਨੂੰ ਭੀ ਮੁਕਤਿ ਦੇ) ਖੁਦਾ ਨੇ ਆਗਿਆ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੇ ਨੂਹ ਤੁਹਾਡਾ ਪੁੱਤਰ ਤੁਹਾਡਿਆਂ (ਸੰਬੰਧੀਆਂ) ਵਿਚ (ਸ਼ਾਮਲ) ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਕਰਤਬ ਚੰਗੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਜਿਸ ਵਸਤੂ ਦੀ ਅਸਲੀ ਦਸ਼ਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮਾਲੂਮ ਨਹੀਂ ਸਾਡੇ ਅਗੇ ਉਸ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਨਾ ਕਰੋ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝਾ ਦੇਂਦੇਂ ਹਾਂ ਕਿ ਮੂਰਖਾਂ ਵਰਗੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਨਾ ਕਰੋ॥ ੪੬॥ (ਨੂਹ ਨੇ) ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਹੇ ਮੇਰੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਮੈਂ (ਐਸੀ ਦਲੇਰੀ ਥੀਂ) ਤੇਰੀ ਹੀ ਓਟ ਮੰਗਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜਿਸ ਵਸਤੂ ਦੀ ਅਸਲੀ ਦਸ਼ਾ ਮੈਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀਤ ਨਹੀਂ<noinclude></noinclude> 8jeso7t24m1wmnygndxew5n78tcixt6 250 62769 196463 183896 2025-06-23T10:09:47Z Gurjit Chauhan 1821 /* ਸੋਧਣਾ */ 196463 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Gurjit Chauhan" />{{rh|ਪਾਰਾ ੧੨|ਸੂਰਤਹੂਦ ੧੧|੨੩੪}}</noinclude>{{rule}} ਓਸ ਦੀ ਤੇਰੇ ਅਗੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰਾਂ ਅਰ ਯਦੀ ਮੇਰੀ ਭੁਲ ਚੁਕ ਤੂੰ ਨਾ ਬਖਸ਼ੇਂਗਾ ਅਰ ਮੇਰੇ ਪਰ ਕਿਰਪਾ ਨਾ ਕਰੇਂਗਾ ਤਾਂ ਮੈਂ (ਉਕਾ) ਗਿਆ ਗਵਾਤਾ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗਾ ॥੪੭॥(ਜਦੋਂ ਉਪਦ੍ਰਵ ਦੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਤਾਂ ਨੂਹ ਨੂੰ) ਆਗਿਆ ਦਿਤੀ ਗਈ ਕਿ ਹੇ ਨੂਹ ਸਾਡੀ ਤਰਫੋਂ ਸਲਾਮਤੀ ਤਥਾ ਬਰਕਤ ਦੇ ਨਾਲ ਨਵਕਾ ਪਰ ਥੀਂ ਉਤਰ (ਅਰ ਉਹ ਬਰਕਤਾਂ) ਤੇਰੇ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਲੋਗਾਂ ਦੇ ਸਾਥ ਰਹਿਣਗੀਆਂ ਜੋ ਤੇਰੇ ਸਾਥ ਹਨ ਅਰ(ਤੁਹਾਡੇ ਲੋਗਾਂ ਨਾਲੋਂ ਭਵਿਖਤ ਸਮੇਂ ਵਿ ਕੁਝ ਔਰ) ਲੋਗ (ਉਤਪਤ) ਹੋਣਗੇ ਜਿਨਹਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀ (ਸਾਂਸਾਰਿਕ) ਫਾਇਦੇ (ਥੋੜੇ ਦਿਹਾੜੇ) ਪਹੁੰਚਾਂਦੇ ਰਹਾਂਗੇ ਪੁਨਰ (ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮੁਰਖਤਾਈ ਦੇ ਸਬਬੋਂ ਆਖਰਕਾਰ) ਓਹਨਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੀ ਤਰਫੋਂ ਭਿਆਨਕ ਕਸ਼ਟ ਹੋਵੇਗਾ ॥੪੮॥ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਇਹ (ਕਈਕੁ) ਗੁਪਤ ਬਾਤਾਂ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਹੀ ਦੇ ਵਸੀਲੇ ਦਵਾਰਾ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੁਚਾਂਵਦੇ ਹਾਂ ਇਸ (ਕੁਰਾਨ ਦੇ ਨਾਜ਼ਲ ਹੋਣ) ਥੀਂ ਪਹਿਲੇ ਨਾਂ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਏਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਸੀ ਅਰ ਨਾ ਤੁਹਾਡੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਗ। ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਬਰ ਕਰੋ (ਅਰ ਸਮਝੀ ਰਖੋ ਕਿ) ਸੰਜਮੀ ਪੁਰਖਾਂ ਦਾ ਅੰਤ ਭਲਾ ਹੈ ॥੪੯॥ ਰੁਕ੍ਹੂਹ ੪॥ {{gap}}ਅਰ ਆਦ ਦੀ ਤਰਫ ਅਸਾਂ ਉਸ ਦੇ (ਸਜਾਤੀ) ਭਾਈ ਹੂਦ ਨੂੰ (ਪੈਯੰਬਰ ਬਣਾਕੇ) ਭੇਜਿਆ ਓਹਨਾਂ ਨੇ (ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ) ਸਮਝਾਇਆ ਕਿ ਭਰਾਓ ! ਖੁਦਾ ਦੀ ਹੀ ਇਬਾਦਤ ਕਰੋ ਓਸ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਤੁਹਾਡਾ ਕੋਈ ਮਾਬੂਦ ਨਹੀਂ (ਅਰ ਜੋ ਖੁਦਾ ਦਾ ਸਜਾਤੀ ਨਿਯਤ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਇਹ) ਤੁਸੀਂ ਨਿਰੀਆਂ ਬਹੁਤਾਨ ਬੰਦੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹੋ ॥੫੦।। ਭਾਈਓ! ਏਸ (ਸਿਖਿਆ ਦੇਣ) ਦੀ ਪ੍ਰਤਿਨਿਧ ਵਿਚ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਸੋਂ ਕੋਈ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਮੰਗਦਾ ਮੇਰੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਤਾਂ ਓਸੇ ਦੇ ਹੀ ਜ਼ਿੰਮੇ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਉਤਪਤ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਕੀ ਤੁਸੀਂ (ਏਤਨੀ ਬਾਤ ਭੀ) ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ ॥੫੧॥ ਅਰੁ ਭਿਰਾਓ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਪਾਸੋਂ (ਆਪਣਿਆਂ ਪਿਛਲਿਆਂ ਗੁਨਾਹਾਂ ਦੀ) ਮਾਫੀ ਮੰਗੋ ਪੁਨਰ (ਅਗੇ ਵਾਸਤੇ ਓਸ ਦੇ ਦਰਬਾਰ ਵਿਚ ਤੋਬਾ ਕਰੋ ਕਿ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ (ਉਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਵਿਚ) ਭਲੀ ਤਰਹਾਂ ਦੇ ਬਰਸਦੇ ਹੋਇ ਮੇਘ ਭੇਜੇਗਾ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਬਲ (ਵਿਚ ਬਰਕਤ ਪਾ ਕੇ ਉਸ) ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਧਾ ਦੇਵੇਗਾ ਅਰ ਮਨਮੁਖਤਾਈ ਕਰਕੇ (ਉਸ ਬਾਤ ਥੀਂ) ਫਿਰ ਨਾ ਜਾਓ ॥੫੨॥ ਓਹ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਹੂਦ! ਤੂੰ ਸਾਡੇ ਪਾਸ ਕੋਈ ਕੋਟੀ ਲੈਕੇ ਤਾਂ ਆਇਆ ਨਹੀਂ ਅਰ ਤੇਰੇ ਕਹਿਣ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣਿਆਂ ਪੂਜਕਾਂ ਨੂੰ ਛਡਣ ਵਾਲੇ ਨਹੀ<noinclude></noinclude> alm6070ybsappy68tur0yu5s147mepd 250 62770 196465 183897 2025-06-23T10:18:14Z Gurjit Chauhan 1821 /* ਸੋਧਣਾ */ 196465 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Gurjit Chauhan" />{{rh|੨੩੬|ਪਾਰਾ ੧੨|ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧}}</noinclude>{{rule}} ਅਰ ਨਾ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਰ ਭਰੋਸਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹਾਂ ॥੫੩॥ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਇਹੋ ਹੀ ਸਮਝਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਸਾਡਿਆਂ ਮਬੂਦਾਂ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਫਿਟਕਾਰ ਵਗ ਗਈ ਹੈ (ਕਿ ਤੂੰ ਐਸੀਆਂ ਬਹਿਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਬਾਤਾਂ ਕਰਦਾ ਹੈਂ) ਹੂਦ ਨੇ ਉੱਤਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਖੁਦਾ ਨੂੰ ਗਵਾਹ ਰਖਦਾ ਹਾਂ ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਭੀ ਗਵਾਹ ਰਖੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਖੁਦਾ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਜੋ (ਅਨਯਾਨ੍ਯ) ਸਜਾਤੀ ਨਿਯਤ ਕਰਦੇ ਹੋ ਮੈਂ ਤਾਂ ਓਹਨਾਂ ਥੀਂ (ਉਕਾ) ਤੰਗ ਹਾਂ ॥੫੪॥ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਸਾਰੇ ਮਿਲ ਕੇ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਆਪਣੀ ਬੁਰਾਈ ਕਰੀ ਚਲੋ ਅਰ ਮੈਨੂੰ ਮੁਹਲਤ ਨਾ ਦੇਵੋ ॥੫੫॥ ਮੈਂ ਤਾਂ ਅੱਲਾ ਪਰ ਹੀ ਭਰੋਸਾ ਰਖਦਾ ਹਾਂ (ਕਿ ਉਹ) ਮੇਰਾ (ਭੀ) ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਹੈ) ਅਰ ਤੁਹਾਡਾ (ਭੀ) ਪਰ- ਵਰਦਿਗਾਰ (ਹੈ) ਜਿਤਨੇ ਕੁ ਸਜੀਵ ਹਨ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀ ਬੋਦੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਹੀ ਹਥ ਵਿਚ ਹੈ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਅਦਲ ਤਥਾ ਇਨਸਾਫ ਦੇ) ਸੂਧੇ ਮਾਰਗ ਪਰ ਹੈ ॥੫੬॥ ਅਜ ਭੀ ਯਦੀ ਤੁਸੀਂ ਲੋਗ (ਉਸ ਦੀ) ਤਰਫੋਂ ਮਨਮੁਖ ਹੋ ਤਾਂ ਜੋ ਆਗਿਆ ਦੇ ਕੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੀ ਤਰਫ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਹਾਂ ਓਹ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਹੁੰਚਾ ਚੁਕਾ ਅਰ ਮੇਰਾ ਪਰ- ਵਰਦਿਗਾਰ ਤੁਹਾਡੇ ਸਿਵਾ ਹੋਰ ਦੂਸਰਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਤੁਹਾਡੀ ਜਗਹਾਂ ਲਿਆ ਇਸਥਿਤ ਕਰੇਗਾ ਅਰ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਦਾ ਕੁਛ ਭੀ ਨਾਂ ਬਿਗਾੜ ਸਕੋਗੇ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਸਾਰੀਆਂ ਵਸਤਾਂ ਦੇ (ਹਾਲ ਦੀ) ਰਖਿਆ ਕਰਨੇ ਵਾਲਾ ਹੈ ॥੫੭॥ ਅਰ ਜਦੋਂ ਸਾਡਾ ਹੁਕਮ (ਕਸ਼ਟ) ਆ ਪਹੁੰਚਾ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਅਪਣੀ ਦਇਆ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਸਾਥ ਹੂਦ ਨੂੰ ਅਰ (ਓਹਨਾਂ) ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਸਾਥ ਨਿਸਚਾ ਕਰ ਬੈਠੇ ਸਨ ਮੁਕਤਿ ਦਿਤੀ ਅਰ ਓਹਨਾਂ (ਸਾਰਿਆਂ) ਨੂੰ ਮਹਾਂ ਕਸ਼ਟ ਥੀਂ ਬਚਾ ਲੀਤਾ ॥੫੮॥ ਅਰ (ਹੇ ਪੈਯੰਬਰ) ਏਹ (ਉਜੜੇ ਹੋਏ ਗ੍ਰਾਮ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹੋ ਓਸੇ ਆਦ (ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਗ) ਹਨ ਜਿਨਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰ- ਦਿਗਾਰ ਦੀ ਆਗਿਆ ਥੀਂ ਇਨਕਾਰ ਕੀਤਾ ਅਰ ਉਸਦੇ ਰਸੂਲਾਂ ਦੀ ਆਗਿਆ ਭੰਗ ਕੀਤੀ ਅਰ ਹਰ ਸਖਤਗੀਰ (ਖੁਦਾ) ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਨਾਂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਪਰ ਚਲਦੇ ਰਹੇ ॥੫੯॥ ਅਰ ਏਸ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚ ਭੀ ਫਿਟਕਾਰ ਉਨਹਾਂ ਦੇ ਪਿਛੇ ਲਾ ਦਿਤੀ ਗਈ ਅਰ ਪਲੇ ਦੇ ਦਿਨ ਭੀ ਦੇਖੋ ਆਦ (ਦੀ ਜਾਤੀ) ਨੇ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੀ ਨਾਸ਼ਕਰੀ ਕੀਤੀ (ਜਿਸ ਦੀ ਉਨਹਾਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਮਿਲੀ ) ਦੇਖੋ ! ਆਦ ਜੋ ਹੂਦ ਦੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਗ ਸਨ (ਓਥੇ ਖੁਦਾ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚੋਂ) ਧਿਕਾਰੇ ਗਏ ।।੬੦॥ ਰਕੂਹ ੫॥ {{gap}}ਅਰ ਸਾਮੂਦ ਦੀ ਤਰਫ ਅਸਾਂ ਉਸ ਦੀ (ਜਾਤੀ ਵਿਚੋਂ ਉਸਦੇ)<noinclude></noinclude> ozq1jqhs8yrpxonvl77qiigpttm0uj2 250 62771 196468 183898 2025-06-23T10:27:06Z Gurjit Chauhan 1821 /* ਸੋਧਣਾ */ 196468 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Gurjit Chauhan" />{{rh|ਪਾਰਾ ੧੨|ਸੂਰਤ ਹੂਦ ੧੧|੨੩੭}}</noinclude> ਭਰਾ ਸਾਲ੍ਹਿਆ ਨੂੰ (ਪੈਯੰਬਰ ਬਣਾ ਕੇ) ਭੇਜਿਆ ਤਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੇ (ਆਪਣੀ ਜਾਤੀ ਦੇ ਲੋਗਾਂ ਨੂੰ) ਕਹਿਆ ਕਿ ਭਰਾਓ! ਖੁਦਾ ਦੀ ਹੀ ਪੂਜਾ ਕਰ ਓਸ ਥੀਂ ਸਿਵਾ ਤੁਹਾਡਾ ਕੋਈ ਪੂਜਯ ਨਹੀਂ ਓਸੇ ਨੇ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਧਰਤੀ (ਦੀ ਧੂਲੀ) ਥੀਂ ਬਣਾਕੇ ਖੜਿਆਂ ਕੀਤਾ ਅਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਓਸ ਪਰ ਬਸਾਇਆ ਤਾਂ ਉਸੇ ਪਾਸੋਂ (ਪਿਛਲਿਆਂ ਗੁਨਾਹਾਂ ਦੀ) ਮਾਫੀ ਮੰਗੋ ਅਰ (ਅਗੇ ਵਾਸਤੇ) ਉਸ ਦੀ ਦਰਗਾਹ ਵਿਚ ਤੌਬਾ ਕਰੋ ਨਿਰਸੰਦੇਹ ਮੇਰਾ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ (ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ) ਨਗੀਚ ਹੈ (ਸਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਸੁਣਦਾ ਅਰ ਸਾਰਿਆਂ ਦੀਆਂ ਬੇਨਤੀਆਂ) ਕਬੂਲ ਕਰਦਾ ਹੈ ॥੬੧॥ ਓਹ ਲਗੇ ਕਹਿਣ ਸਾਲਿਹਾ! ਇਸ ਥੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਲੋਗਾਂ ਵਿਚ ਤੇਰੇ ਪਾਸੋਂ (ਬੜੀਆਂ ੨) ਉਮੇਦਾਂ ਰਖੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ (ਕਿ ਤੂੰ ਸਰਬ ਤਰਹਾਂ ਸੇ ਸਾਡਾ ਸੰਗੀ ਹੋਵੇਂਗਾ) ਸੋ ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਉਨਹਾਂ (ਪੂਜਕਾਂ) ਦੀ ਪੂਜਾ ਤੋਂ ਮਨਾ ਕਰਦੇ ਹੋ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਪਿਤਾ ਪਿਤਾਮਹ ਪੂਜਦੇ ਚਲੇ ਆਏ ਹਨ ਅਰ ਜਿਸ (ਦੀਨ) ਦੀ ਤਰਫ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਹੋ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਓਸ ਥੀਂ (ਬੜੇ) ਭੂਮ ਵਿਚ (ਪੜੇ) ਹੋਏ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ (ਬੜੀ) ਹੈਰਾਨੀ ਵਿਚ ਪਾ ਰਖਿਆ ਹੈ ॥੬੨॥(ਸਾਲਿਆਂ ਨੇ) ਉੱਤਰ ਦਿਤਾ ਕਿ ਭਰਾਓ! ਭਲਾ ਦੇਖੋ ਤਾਂ ਸਹੀ ਯਦੀ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਪਰਵਰਦਿਗਾਰ ਦੇ ਸੂਧੇ ਮਾਰਗ ਪਰ ਹਾਂ ਅਰ ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਪਰ 'ਆਪਣੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕੀਤੀ ਹੈ ਫੇਰ ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਆਗਿਆ ਭੰਗ ਕਰਨ ਲਗਾਂ ਤਾਂ ਐਸਾ ਕੌਣ ਹੈ ਜੋ ਖੁਦਾ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿਚ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਵਾਸਤੇ ਖੜਾ ਹੋਵੇਗਾ ਤਾਂ (ਐਸੀ ਬੁਰੀ ਸਲਾਹ ਨਾਲ) ਤੁਸੀਂ (ਉਲਟਾ) ਸਗੋਂ ਮੇਰਾ ਹੋਰ ਨੁਕਸਾਨ ਹੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ॥੬੩॥ ਅਰ ਭਿਰਾਓ। ਇਹ ਖੁਦਾ ਦੀ (ਭੇਜੀ ਹੋਈ) ਊਠਣੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਸਤੇ (ਮੇਰੀ ਰਸਾਲਤ ਦੀ) ਇਕ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਹੈ ਤਾਂ ਏਸ ਨੂੰ (ਏਸ ਦੀ ਦਿਸ਼ਾ ਪਰ) ਰਹਿਣ ਦਿਓ ਕਿ ਖੁਦਾ ਦੀ ਧਰਤੀ ਪਰ (ਜਿਥੇ ਚਾਹੇ ਓਥੇ) ਚਰਦੀ ਫਿਰੇ ਅਰ ਏਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਤਰਹਾਂ ਦੀ ਤਕਲੀਫ ਨਾ ਦੇਣੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸ਼ੀਘਰ ਹੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬਲਾ ਆਨ ਘੇਰੇਗੀ ॥੬੪॥ (ਏਤਨੇ ਸਮ ਝਾਉਣ ਕਰਕੇ ਭੀ) ਤਾਂ ਲੋਗਾਂ ਨੇ ਉਸ (ਉਂਠਨੀ) ਨੂੰ ਮਾਰ ਸਿਟਿਆ ਤਾਂ (ਸਾਲਿਹਾ ਨੇ) ਕਹਿਆ (ਚੰਗਾ) ਤਿੰਨ ਦਿਨ (ਹੋਰ) ਆਪਣਿਆਂ ਘਰਾਂ ਵਿਚ ਵਸ ਰਸ ਲਵੋ (ਪੁਨਰ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਜ਼ਾਬ ਆ ਹੀ ਚਿਮਟੇ ਗਾ) ਇਹ (ਖੁਦਾ ਦੀ) ਪ੍ਰਤਿਗਯਾ ਹੈ ਜੋ (ਕਦਾਪਿ) ਅਨ੍ਯਥਾ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ ॥੬੫॥ ਤਾਂ ਜਦੋਂ ਸਾਡਾ ਹੁਕਮ (ਕਸ਼ਟ) ਆ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਅਸਾਂ ਸਾਲਿਹਾ ਨੂੰ ਅਰ ਓਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਬੈਠੇ<noinclude></noinclude> r9f5p8oq9ldrkmr6qfeno6aqbm1gx2k 250 66521 196417 195153 2025-06-22T16:52:53Z Sonia Atwal 2031 196417 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Sonia Atwal" /></noinclude>ਭੁੱਖੇ ਮਾਰਤੇ ਚੋਣ ਕਮਿਸ਼ਨ ਨੇ ਚੋਣਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। 65 ਸਾਲ ਤੋਂ ਸਿਆਸੀ ਲੋਕ ਤੇ ਆਮ ਲੋਕ ਉਡੀਕਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਦ ਚੋਣਾਂ ਹੋਣੀ ਭਲਾ ਇਹ ਕਿਉਂ ਉਡੀਕਦੇ ਹਨ? ਸਿਆਸੀ ਲੋਕ ਤਾਂ ਇਸ ਲਈ ਉਡੀਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਿੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਠਿੱਬੀ ਲਾਕੇ ਭੁੰਜੇ ਸੁੱਟੀਏ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਚੰਮ ਦੀਆਂ ਚਲਾਈਏ। ਜਾਂ ਫੇਰ ਨਵੀਂ ਚੋਣ ਜਿੱਤ ਕਿ ਆਪਣਾ ਮੁੱਲ ਵਧਾਈਏ। ਸੰਤਰੀ ਤੋਂ ਮੰਤਰੀ ਤੱਕ ਦਾ ਸਫਰ ਮੁਕਾਈਏ। ਇਹ ਤਾਂ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੇ ਚੋਣਾਂ ਛੇਤੀ ਹੋਣ। ਖਾਸ ਕਰ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇਹ ਖਾਹਿਸ਼ ਜਿਆਦਾ ਪ੍ਰਬਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਰਾਜ ਸੱਤਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋਣ। ਜਦੋਂ ਚੋਣਾਂ ਦਾ ਐਲਾਨ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਲੋਕ ਭਲਵਾਨਾਂ ਵਾਂਗੂ ਪੈਸਿਆਂ ਦੇ ਲੰਗੋਟੇ ਕੱਸ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਕੀ ਰਿਕਸ਼ਾ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਲੇਟੀ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਢੋਲ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਾਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਲਾਊਡ ਸਪੀਕਰਾਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਸਟਿੱਕਰਾਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਟੈਂਟਾਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਪਰਚਿਆਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਚਾਹਾਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਸ਼ਰਾਬ ਵੇਚਣ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਭੁੱਕੀ ਵੇਚਣ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਅਫੀਮ ਵੇਚਣ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਝੰਡੀਆਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਤੇਲ ਪੰਪਾਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਬੰਦੇ ਢੋਣ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਲੰਗਰ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਟੈਕਸੀਆਂ ਵਾਲੇ ਤੋ ਕੀ ਐਵੇਂ ਮੁੱਛ ਖੜੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਸਭ ਆਸਵੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮਹੀਨਾ ਭਰ ਬੁੱਕਾਂ ਭਰ ਕਿ ਮਾਇਆ ਮਿਲੂ, ਮੂੰਹ ਮੰਗੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਮਿਲੂ। 65 ਸਾਲ ਤੋਂ ਇਹ ਲੋਕ ਸਾਲ ਭਰ ਦੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਇੱਕ ਚੋਣ ਤੋਂ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਕਰਦੇ ਆਏ ਹਨ। ਇਸੇ ਲਈ ਇਹ ਲੋਕ ਸਿਆਸੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਤੱਤੀਆਂ, ਠੰਡੀਆਂ ਸਭ ਜਰਦੇ ਆਏ ਹਨ। ਚਾਰ ਦਿਨ ਲੀਡਰਾਂ ਤੋਂ ਖਾ ਪੀ ਕੇ, 5 ਸਾਲ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਲਈ ਜੁੱਤੀਆਂ ਘਸਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਖਾਧੇ ਪੀਤੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖਰਚ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ। ਲਏ ਹੋਏ ਲਾਭ ਦੁਗਏ- ਤਿਗੁਣੇ ਹੋਏ ਵਾਪਸ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਆਹ ਕੀ ਹੋਇਆ? ਅਚਾਨਕ ਇਸ ਵਾਰੀ ਚੋਣਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਢੰਗ ਹੀ ਬਦਲ ਗਿਆ। ਕਾਨੂੰਨ ਹੀ ਨਵੇਂ ਬਣ ਗਏ। ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖਰੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਨਕੇਲ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਚੋਣਾਂ ਵਿਚ ਐਨੀ ਸਖਤੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਪੈਸੇ ਖਰਚਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਖਰਚੇ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਸਿਰਫ ਰੱਖਣਾ ਦੋ ਬਟਾ ਇਕ-73<noinclude></noinclude> eefwbnfrtui1onbkrmhb9bhrikkniz2 196418 196417 2025-06-22T16:56:31Z Sonia Atwal 2031 196418 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Sonia Atwal" /></noinclude>{{center|{{x-larger|'''ਭੁੱਖੇ ਮਾਰਤੇ ਚੋਣ ਕਮਿਸ਼ਨ ਨੇ'''}}}} {{gap}}ਚੋਣਾਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਹਰ ਇੱਕ ਨੂੰ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। 65 ਸਾਲ ਤੋਂ ਸਿਆਸੀ ਲੋਕ ਤੇ ਆਮ ਲੋਕ ਉਡੀਕਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਕਦ ਚੋਣਾਂ ਹੋਣੀ ਭਲਾ ਇਹ ਕਿਉਂ ਉਡੀਕਦੇ ਹਨ? ਸਿਆਸੀ ਲੋਕ ਤਾਂ ਇਸ ਲਈ ਉਡੀਕਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਿੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਠਿੱਬੀ ਲਾਕੇ ਭੁੰਜੇ ਸੁੱਟੀਏ ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਚੰਮ ਦੀਆਂ ਚਲਾਈਏ। ਜਾਂ ਫੇਰ ਨਵੀਂ ਚੋਣ ਜਿੱਤ ਕਿ ਆਪਣਾ ਮੁੱਲ ਵਧਾਈਏ। ਸੰਤਰੀ ਤੋਂ ਮੰਤਰੀ ਤੱਕ ਦਾ ਸਫਰ ਮੁਕਾਈਏ। ਇਹ ਤਾਂ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੇ ਚੋਣਾਂ ਛੇਤੀ ਹੋਣ। ਖਾਸ ਕਰ ਉਹਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਇਹ ਖਾਹਿਸ਼ ਜਿਆਦਾ ਪ੍ਰਬਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਰਾਜ ਸੱਤਾ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋਣ। {{gap}}ਜਦੋਂ ਚੋਣਾਂ ਦਾ ਐਲਾਨ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਇਹ ਲੋਕ ਭਲਵਾਨਾਂ ਵਾਂਗੂ ਪੈਸਿਆਂ ਦੇ ਲੰਗੋਟੇ ਕੱਸ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਕੀ ਰਿਕਸ਼ਾ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਲੇਟੀ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਢੋਲ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰਾਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਲਾਊਡ ਸਪੀਕਰਾਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਸਟਿੱਕਰਾਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਟੈਂਟਾਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਪਰਚਿਆਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਚਾਹਾਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਸ਼ਰਾਬ ਵੇਚਣ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਭੁੱਕੀ ਵੇਚਣ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਅਫੀਮ ਵੇਚਣ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਝੰਡੀਆਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਤੇਲ ਪੰਪਾਂ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਬੰਦੇ ਢੋਣ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਲੰਗਰ ਵਾਲੇ, ਕੀ ਟੈਕਸੀਆਂ ਵਾਲੇ ਤੋ ਕੀ ਐਵੇਂ ਮੁੱਛ ਖੜੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਸਭ ਆਸਵੰਦ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਮਹੀਨਾ ਭਰ ਬੁੱਕਾਂ ਭਰ ਕਿ ਮਾਇਆ ਮਿਲੂ, ਮੂੰਹ ਮੰਗੀ ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਮਿਲੂ। 65 ਸਾਲ ਤੋਂ ਇਹ ਲੋਕ ਸਾਲ ਭਰ ਦੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਇੱਕ ਚੋਣ ਤੋਂ ਇੰਤਜ਼ਾਮ ਕਰਦੇ ਆਏ ਹਨ। ਇਸੇ ਲਈ ਇਹ ਲੋਕ ਸਿਆਸੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀਆਂ ਤੱਤੀਆਂ, ਠੰਡੀਆਂ ਸਭ ਜਰਦੇ ਆਏ ਹਨ। ਚਾਰ ਦਿਨ ਲੀਡਰਾਂ ਤੋਂ ਖਾ ਪੀ ਕੇ, 5 ਸਾਲ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਲਈ ਜੁੱਤੀਆਂ ਘਸਾਉਂਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਤੇ ਖਾਧੇ ਪੀਤੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਖਰਚ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ। ਲਏ ਹੋਏ ਲਾਭ ਦੁਗਏ- ਤਿਗੁਣੇ ਹੋਏ ਵਾਪਸ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। {{gap}}ਪਰ ਆਹ ਕੀ ਹੋਇਆ? ਅਚਾਨਕ ਇਸ ਵਾਰੀ ਚੋਣਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਢੰਗ ਹੀ ਬਦਲ ਗਿਆ। ਕਾਨੂੰਨ ਹੀ ਨਵੇਂ ਬਣ ਗਏ। ਲੀਡਰਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖਰੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਨਕੇਲ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ। ਚੋਣਾਂ ਵਿਚ ਐਨੀ ਸਖਤੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਪੈਸੇ ਖਰਚਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਖਰਚੇ ਦਾ ਹਿਸਾਬ ਸਿਰਫ ਰੱਖਣਾ<noinclude>{{rh||ਦੋ ਬਟਾ ਇਕ-73|}}</noinclude> 4na9csxm8t1ts2cuz7171d0i7i06xhp 250 66522 196420 195154 2025-06-22T16:57:28Z Sonia Atwal 2031 196420 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Sonia Atwal" /></noinclude>ਹੀ ਨਹੀਂ, ਲਗਾਤਾਰ ਚੈਕ ਵੀ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਜਲਸੇ ਜਲੂਸ ਲੱਗਭਗ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਇਸ ਸਭ ਕਾਸੇ ਨੇ ਉਪਰੋਕਤ ਕਿੱਤਿਆਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਆਸਾਂ 'ਤੇ ਪਾਣੀ ਫੇਰ ਦਿੱਤਾ। ਥੋੜ ਚਿਰ ਵਿਚ ਹੀ ਚੋਖੀ ਆਮਦਨ ਕਰ ਲੈਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹੀ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਲੋਕ ਆਪਣੈ ਆਪ ਨੂੰ ਠੱਗੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋਣ ਪਰ ਆਖਿਰ ਭਲਾ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਹੀ ਹੋਣਾ ਹੈ। ਚੋਣ ਕਮਿਸ਼ਨ ਵੱਲੋਂ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਰਖਵਾਈ ਭੁੱਖ, ਮਿਹਨਤਕਸ਼ੀ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਵੇਗੀ ਤੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਅਜ਼ਾਦੀ। *** ਦੋ ਬਟਾ ਇਕ–74<noinclude></noinclude> t2y3w5vpwutv9we8ekx5koq1236790l 196421 196420 2025-06-22T16:58:58Z Sonia Atwal 2031 196421 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Sonia Atwal" /></noinclude>ਹੀ ਨਹੀਂ, ਲਗਾਤਾਰ ਚੈਕ ਵੀ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਜਲਸੇ ਜਲੂਸ ਲੱਗਭਗ ਖਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਇਸ ਸਭ ਕਾਸੇ ਨੇ ਉਪਰੋਕਤ ਕਿੱਤਿਆਂ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀਆਂ ਆਸਾਂ 'ਤੇ ਪਾਣੀ ਫੇਰ ਦਿੱਤਾ। ਥੋੜ ਚਿਰ ਵਿਚ ਹੀ ਚੋਖੀ ਆਮਦਨ ਕਰ ਲੈਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹੀ ਖ਼ਤਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਲੋਕ ਆਪਣੈ ਆਪ ਨੂੰ ਠੱਗੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਹੋਣ ਪਰ ਆਖਿਰ ਭਲਾ ਤਾਂ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਹੀ ਹੋਣਾ ਹੈ। ਚੋਣ ਕਮਿਸ਼ਨ ਵੱਲੋਂ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਦੀ ਰਖਵਾਈ ਭੁੱਖ, ਮਿਹਨਤਕਸ਼ੀ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਵੇਗੀ ਤੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਅਜ਼ਾਦੀ। {{center|'''***'''}}<noinclude>{{rh||ਦੋ ਬਟਾ ਇਕ–74|}}</noinclude> 0qc59ze4cwkfirej9a28rdazu8qsc1x 250 66547 196413 196283 2025-06-22T16:44:31Z Sonia Atwal 2031 196413 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Sonia Atwal" /></noinclude>ਹੀ ਇਹਨਾਂ ਦੋ ਤਕੜੇ ਦਾਅਵੇਦਾਰ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ, ‘ਹੀ ਹੀ ਕਰਕੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਜਾਦਾ ਹੈ ਤੇ ਜਾਂ ਫੇਰ, ‘ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿਛੇ ਬੈਠਦੇ ਹਾਂ, ਸਮਾਗਮ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਦੇਖਾਂਗੇ, ਪਿਛਿਓਂ ਹਰ ਕੋਈ ਦਿਖਦਾ ਹੈ” ਕਹਿ ਕਿ ਛਿੱਪੇ ਜਿਹੇ ਪਿਛੇ ਸੀਟ ਭਾਲਣ ਲਗ ਜਾਣਗੇ ਤੇ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਮਾੜਾ ਬੰਦਾ ਜਾਂ ਛੋਟੀ ਹੈਸੀਅਤ ਵਾਲਾ ਨੇੜੇ ਹੀ ਲਭ ਪਵੇ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਆਖਣਗੇ ਇਹ ਸੀਟ ਮਹਿਮਾਨਾ ਲਈ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਤੁਸੀਂ ਪਿਛੇ ਚਲੇ ਜਾਵੋ ਤੇ ਆਪ ਸੀਟ ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲੈਣਗੇ। {{gap}}ਕਈ ਵਾਰੀ ਟੱਕਰ ਇਕੋ ਜਿਹੇ ‘ਮੂਹਰਲੀ ਸੀਟ ਭਲਵਾਨਾਂ ਦੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਫੇਰ ਕਿ ਬਸ ਛੋਟੇ ਛੋਟੇ ਟੋਟਕੇ ਛੱਡਣਗੇ, ਦਿਖਾਵਾ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦਾ ਹੋਵੇਗਾ ਪਰ ਜ਼ੁਬਾਨ ਵਿਚ ਤੋ ਨਜ਼ਰਾਂ ਵਿਚ ਹੋਣਗੀਆਂ ਅਣਦੇਖੀਆਂ ਛੁਰੀਆਂ। ਥੋੜਾ ਜਿਹਾ ਧੱਕਾ ਤੇ ਸੀਟ ’ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ। {{gap}}ਮੂਹਰਲੀ ਸੀਟ ਤੇ ਬੈਠਾ ਬੰਦਾ ਅਕਸਰ ਮੁੱਖ ਮਹਿਮਾਨ ਨਾਲ ਅੱਖ ਮਿਲਾਉਂਦਾ ਰਹੇਗਾ ਤੇ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦੇ ਹੀ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਫਤਿਹ ਬੁਲਾਏਗਾ, ਜਦੋਂ ਫੋਟੋ ਵਾਲਾ ਭਾਈ ਫੋਟੋ ਖਿਚਣ ਲਗੇਗਾ ਤਾਂ ਇੰਜ ਪੋਜ਼ ਬਣਾਵਣਗੇ ਜਿਵੇਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੀਰੀਅਸ ਸਰੋਤਾ ਹੋਵੇ, ਜਾਂ ਫਿਰ ਹਥ ਤੇ ਉਂਗਲੀ ਖੜੀ ਕਰ ਸੁਆਲ ਕਰਨ ਦੀ ਮੁਦਰਾ ਵਿਚ ਫੋਟੋ ਖਿਚਵਾਉਣਗੇ {{gap}}ਸਮਾਗਮ ਕੀ ਹੈ ਜਾਂ ਕੀ ਨਹੀਂ ਇਹਨਾਂ ਮੂਹਰਲੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਦੇ ਇੱਛੁਕਾਂ ਲਈ ਕੋਈ ਮਾਅਨਾ ਨਹੀਂ ਰਖਦਾ। ਬਸ ਸੀਟ ਮਿਲ ਜਾਵੇ, ਲੋਕ ਦੇਖ ਲੈਣ ਜਾਂ ਖਬਰ ਜੋਗੇ ਹੋ ਜਾਣ, ਇਹੋ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਹੈ। ਮੂਹਰਲੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਤੋਂ ਵੀ ਮੂਹਰੇ ਇਕ ਸੀਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਡਰਾਇਵਰ ਸੀਟ, ਕਦੇ ਇਥੋਂ ਪਹੁੰਚਣਾ ਇਨਾਂ ਦਾ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਤਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਪਰ ਕਾਬਲੀਅਤ ਨਹੀਂ। ਖੈਰ ਇਸ ਸੀਟ ਦੀ ਗਲਬਾਤ ਫੇਰ ਕਦੇ ਕਰਾਂਗੇ -ਆਮੀਨ-<noinclude>{{rh||ਦੋ ਬਟਾ ਇਕ-82|}}</noinclude> fc58oef2jm1ppsvlw8weow64hduizzw 250 66548 196414 195436 2025-06-22T16:46:51Z Sonia Atwal 2031 196414 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Sonia Atwal" /></noinclude>ਬੱਸ ਸਟਾਪ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਦਿਨ ਬੜਾ ਸੋਹਣਾ ਚੜ੍ਹਿਆ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਤਾਪਮਾਨ ਬਿਲਕੁਲ ਸਰੀਰਕ ਸੁੱਖ ਲਈ ਅਨੁਕੂਲ ਸੀ। ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਬਰਮਿੰਘਮ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਲਾਇਬਰੇਰੀ ਵਿਚ ਜਾਕੇ ਕੁਝ ਫੋਲਾ ਫਰਾਲੀ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ, ਕੁਝ ਮਗਜ਼ ਪੱਚੀ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਾਲ। ਇਹ ਵੀ ਮਨ ਵਿਚ ਸੀ ਕਿ ਕੁਝ ਪੁਰਾਣੇ ਕਲਾਸਿਕ ਆਰਟ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਪਾਈ ਜਾਵੇ। ਕੁਝ ਸੰਸਾਰੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਨਵੇਂ ਸੰਵਾਦ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਦੇ ਪਰ ਖੋਲ੍ਹੇ ਜਾਣ। ਮੇਰੀ ਇਸ ਖਾਹਿਸ਼ ਨੂੰ ਮੋਤਾ ਸਿੰਘ ਸਰਾਏ ਸਮਝ ਗਏ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਕ ਸੌਖਾ ਕੰਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ ‘ਬਚੜਾ ਜੀ ਨੂੰ ਇਹ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਲੈਕੇ ਜਾਣਗੇ। ਬਚੜਾ ਜੀ ਤੇ ਮੈਂ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ ਕਿ ਟਰੈਫਿਕ ਵਿਚ ਫਸਣ ਨਾਲੋਂ ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਤੇ ਇਹ 10-15 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦਾ ਸਫਰ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। ਇਸ ਨਾਲ ਚੋਖਾ ਸਮਾਂ ਬਚ ਜਾਵੇਗਾ। ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਸਾਡੇ ਟਿਕਾਣੇ ਤੋਂ ਕਰੀਬ ਇਕ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਹੀ ਸੀ। ਸੁਹਾਵਣੇ ਮੌਸਮ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਪੈਦਲ ਮਾਰਚ ਕਰਦੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਸਟੇਸ਼ਨ ਸੜਕ ਤੋਂ ਕਾਫੀ ਨੀਵੀਂ ਥਾਂ ਤੇ ਸੀ। ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਕਾਫੀ ਫੁੱਲ ਬੂਟੇ ਸਨ। ਰੇਲਵੇ ਲਾਈਨ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕਾ ਦੁੱਕਾ ਮੁਸਾਫਰ ਖੜੇ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਵੀ ਟਿਕਟਾਂ ਲਈਆਂ ਅਤੇ ਗੱਡੀ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਵਿਚ ਹੀ ਨਿਰਧਾਰਤ ਸਮੇਂ ਤੇ ਗੱਡੀ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਅੰਦਰ ਸੀਟਾਂ ਤੇ ਬੈਠ ਕਿ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਦੇਖਦੇ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਬਰਮਿੰਘਮ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਇੱਥੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਜ਼ਮੀਨਦੋਜ਼ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਕਾਫੀ ਪੋੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹ ਕਿ ਉਪਰ ਆਉਣਾ ਪਿਆ। ਇੱਥੋਂ ਅਸੀਂ ਲਾਇਬਰੇਰੀ ਵਲ ਨੂੰ ਚਾਲੇ ਪਾ ਦਿੱਤੇ। ਵੱਡੇ ਟਾਊਨ ਹਾਲ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਫੁਆਰੇ ਤੇ ਮੂਰਤੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਥਾਂ ਉੱਤੇ ਕੁਝ ਲੋਕ ਰਾਜਨੀਤਕ ਰੈਲੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਵੀ ਵੰਡ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਸੈਲਾਨੀ ਬੁੱਤਾਂ ਤੇ ਫੁਆਰਿਆਂ ਨਾਲ ਫੋਟੋਆਂ ਖਿਚਵਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਗਏ ਤਾਂ ਦੋ ਬਟਾ ਇਕ-83<noinclude></noinclude> 8x16706hb4wkxvsje99q1145o7l9hyb 196416 196414 2025-06-22T16:50:07Z Sonia Atwal 2031 196416 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Sonia Atwal" /></noinclude>{{center|{{x-larger|'''ਬੱਸ ਸਟਾਪ ਦੀ ਤਲਾਸ਼'''}}}} {{gap}}ਦਿਨ ਬੜਾ ਸੋਹਣਾ ਚੜ੍ਹਿਆ ਸੀ। ਮੇਰੇ ਹਿਸਾਬ ਨਾਲ ਤਾਪਮਾਨ ਬਿਲਕੁਲ ਸਰੀਰਕ ਸੁੱਖ ਲਈ ਅਨੁਕੂਲ ਸੀ। ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਬਰਮਿੰਘਮ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀ ਲਾਇਬਰੇਰੀ ਵਿਚ ਜਾਕੇ ਕੁਝ ਫੋਲਾ ਫਰਾਲੀ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ, ਕੁਝ ਮਗਜ਼ ਪੱਚੀ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਾਲ। ਇਹ ਵੀ ਮਨ ਵਿਚ ਸੀ ਕਿ ਕੁਝ ਪੁਰਾਣੇ ਕਲਾਸਿਕ ਆਰਟ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨਾਲ ਦੋਸਤੀ ਪਾਈ ਜਾਵੇ। ਕੁਝ ਸੰਸਾਰੀ ਸਾਹਿਤ ਦੇ ਨਵੇਂ ਸੰਵਾਦ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਸੋਚ ਦੇ ਪਰ ਖੋਲ੍ਹੇ ਜਾਣ। ਮੇਰੀ ਇਸ ਖਾਹਿਸ਼ ਨੂੰ ਮੋਤਾ ਸਿੰਘ ਸਰਾਏ ਸਮਝ ਗਏ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਇਕ ਸੌਖਾ ਕੰਮ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਅਜ਼ੀਜ਼ ‘ਬਚੜਾ ਜੀ ਨੂੰ ਇਹ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਸ਼ਹਿਰ ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਲੈਕੇ ਜਾਣਗੇ। ਬਚੜਾ ਜੀ ਤੇ ਮੈਂ ਫੈਸਲਾ ਲਿਆ ਕਿ ਟਰੈਫਿਕ ਵਿਚ ਫਸਣ ਨਾਲੋਂ ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਤੇ ਇਹ 10-15 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦਾ ਸਫਰ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। ਇਸ ਨਾਲ ਚੋਖਾ ਸਮਾਂ ਬਚ ਜਾਵੇਗਾ। ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਸਾਡੇ ਟਿਕਾਣੇ ਤੋਂ ਕਰੀਬ ਇਕ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਹੀ ਸੀ। ਸੁਹਾਵਣੇ ਮੌਸਮ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਪੈਦਲ ਮਾਰਚ ਕਰਦੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਸਟੇਸ਼ਨ ਸੜਕ ਤੋਂ ਕਾਫੀ ਨੀਵੀਂ ਥਾਂ ਤੇ ਸੀ। ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਕਾਫੀ ਫੁੱਲ ਬੂਟੇ ਸਨ। ਰੇਲਵੇ ਲਾਈਨ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕਾ ਦੁੱਕਾ ਮੁਸਾਫਰ ਖੜੇ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਵੀ ਟਿਕਟਾਂ ਲਈਆਂ ਅਤੇ ਗੱਡੀ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ। ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਵਿਚ ਹੀ ਨਿਰਧਾਰਤ ਸਮੇਂ ਤੇ ਗੱਡੀ ਆ ਗਈ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਅੰਦਰ ਸੀਟਾਂ ਤੇ ਬੈਠ ਕਿ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਨਜ਼ਾਰੇ ਦੇਖਦੇ ਕੁਝ ਮਿੰਟਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਬਰਮਿੰਘਮ ਰੇਲਵੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਇੱਥੇ ਸਟੇਸ਼ਨ ਜ਼ਮੀਨਦੋਜ਼ ਬਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਕਾਫੀ ਪੋੜੀਆਂ ਚੜ੍ਹ ਕਿ ਉਪਰ ਆਉਣਾ ਪਿਆ। ਇੱਥੋਂ ਅਸੀਂ ਲਾਇਬਰੇਰੀ ਵਲ ਨੂੰ ਚਾਲੇ ਪਾ ਦਿੱਤੇ। ਵੱਡੇ ਟਾਊਨ ਹਾਲ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਫੁਆਰੇ ਤੇ ਮੂਰਤੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਇੱਥੇ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਥਾਂ ਉੱਤੇ ਕੁਝ ਲੋਕ ਰਾਜਨੀਤਕ ਰੈਲੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਸ਼ਤਿਹਾਰ ਵੀ ਵੰਡ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਦੂਸਰੇ ਪਾਸੇ ਸੈਲਾਨੀ ਬੁੱਤਾਂ ਤੇ ਫੁਆਰਿਆਂ ਨਾਲ ਫੋਟੋਆਂ ਖਿਚਵਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਥੋੜ੍ਹਾ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਗਏ ਤਾਂ<noinclude>{{rh||ਦੋ ਬਟਾ ਇਕ-83|}}</noinclude> 4v0uc1g0zgpq4pr6yfcukf6gvat55lo