ਵਿਕੀਸਰੋਤ pawikisource https://pa.wikisource.org/wiki/%E0%A8%AE%E0%A9%81%E0%A9%B1%E0%A8%96_%E0%A8%B8%E0%A8%AB%E0%A8%BC%E0%A8%BE MediaWiki 1.45.0-wmf.8 first-letter ਮੀਡੀਆ ਖ਼ਾਸ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਵਰਤੋਂਕਾਰ ਵਰਤੋਂਕਾਰ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਵਿਕੀਸਰੋਤ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਤਸਵੀਰ ਤਸਵੀਰ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਮੀਡੀਆਵਿਕੀ ਮੀਡੀਆਵਿਕੀ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਫਰਮਾ ਫਰਮਾ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਮਦਦ ਮਦਦ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਲੇਖਕ ਲੇਖਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਪੋਰਟਲ ਪੋਰਟਲ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਲਿਖਤ ਲਿਖਤ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਆਡੀਓਬੁਕ ਆਡੀਓਬੁਕ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਅਨੁਵਾਦ ਅਨੁਵਾਦ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਪੰਨਾ ਪੰਨਾ ਗੱਲ-ਬਾਤ ਇੰਡੈਕਸ ਇੰਡੈਕਸ ਗੱਲ-ਬਾਤ TimedText TimedText talk ਮੌਡਿਊਲ ਮੌਡਿਊਲ ਗੱਲ-ਬਾਤ 250 23558 197046 196601 2025-07-03T16:11:37Z Kaur.gurmel 192 197046 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kaur.gurmel" />{{center|( ੮੦)}}</noinclude> {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਮਾਈਜੀ ਮੇਰੀ ਭੀ ਤਾਂ ਸਲਾਹ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ। ਫੇਰ ਸੋਠ ਹੋਰੀ ਆਵਨ ਤਾਂ ਕੁਛ ਖਬਰ ਪਵੇ, ਜਦ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗ ਪਈਆਂ ਤਾਂ ਰੁਕੋ ਕੋਲੋਂ ਉੱਠਕੇ ਤੇ ਅੰਦਰ ਨੂੰ ਚਲੀ ਗਈ,ਤੇ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ਹੱਥ ਜੋੜਕੇ ਈਸ਼ਰ ਅੱਗ ਪਰਾਰਥਨਾ ਕਰਕੇ ਕੈਹਨ ਲਗੀ ਹੇ ਪਰਮਾਤਮਾ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਕੇ ਮੇਰੇ ਸੰਜੋਗ ਇਸੇ ਬਾਬੂ ਨਾਲ ਕਰਾ ਦੇਈਂ। ਜਦ ਰੁਕੋ ਅੰਦਰ ਚਲੀ ਗਈ ਸੀ ਤਾਂ ਸੇਠਨੀ ਜੀ ਨੇ ਮਾਈਜੀ ਨੂੰ ਅੱਖ ਨਾਲ ਆਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਕੇ ਆਖਿਆ ਸੀ ਕੇ ਦੇਖ ਹੁਨ ਰੁਕੋ ਸਮਝ ਗਈਆ 'ਤੇ ਮਾਈ ਜੀ ਨੇ ਅਗੋਂ ਜੁਆਬ ਦਿੱਤਾ ਸੀ ਬੱਚੀ ਅਜੇ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੂ ਸਮਝਨਾ। ਰੁਕੋ ਦੀ ਹਾਨਨਾਂ ਦੇ ਘਰ ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੋ ਦੋ ਬਾਲ ਹੋਏ ਹੋਏ ਹਨ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਮਾਈ ਜੀ ਮੈਂ ਰੁਕੋ ਨਾਲੋਂ ਕੋਈ 7 ਵਰਹੇ ਵਡੀ ਹੋਵਾਂਗੀ ਤੇ ਅਜੇ ਮੇਰੇ ਕੋਈ ਬਾਲ ਨਹੀਂ, ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੇ ਦਾ ਹੁਨੇ ਅਜੇਹਾ ਖਿਆਲ ਏਹ ਕਿਉਂ ਆਇਆ ਹੈ, ਦੁਸੀਂ ਝੂਠ ਮੰਨੋਗੇ ਮੈਂਨੂੰ ਪੰਜਛੇ ਵਹੇ ਵਿਵਾਹਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਹੋ ਗਏ ਨੇ, ਪਰ ਅਜੇ ਤਕ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਬਾਲਕ ਦਾ ਕਦੀ ਖਿਆਲ ਭੀ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆਂ। ਮੈਂ ਕਦੀ ਕਿਸੇ ਦਾ ਜਿਕਰ ਭੀ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਸਦਾ ਹੀ ਏਹੋ ਜੁਆਬ ਦੇਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਕੇ ਕਚੇ ਸੂਤ ਦਾ ਧਾਗਾ ਕਦੀ ਪੱਕਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਜਿਸ ਸੂਤ ਨੂੰ ਹਛੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਕਾ ਕੇ ਤੇ ਧਾਗਾ ਬਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਟੁੱਟਦਾ॥<noinclude></noinclude> 8jzm9xnfas8et9aewpgf35pfx76gsmv 250 23563 197045 196603 2025-07-03T16:10:22Z Kaur.gurmel 192 197045 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" /></noinclude> {{gap}}(ਮਾਤਾ) ਬੀਬੀ ਮੈਂ ਏਹ ਗਲ ਤੁਹਾਡੀ ਹੱਛੀ ਤਰਾਂ ਸਮਝੀ ਨਹੀਂ। ਮੈਨੂੰ ਇਤਨਾ ਤਾਂ ਦਸੋ ਕੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੇ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਪੁਤਰ ਧੀ ਦੀ ਖਾਹਸ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਮਾਈ ਜੀ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਬੜੇ ਹੀ ਧਰਮਾਤਮਾਂ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਲੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੇ। ਉਨਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਚੇਸ਼ਟਾ ਅਗਨੀ ਨੂੰ ਅਪਨੇ ਗਿਆਨ ਦੇ ਪਾਨੀ ਨਾਲ ਐਸਾ ਠੰਡਾ ਕਰ ਛੱਡਿਆ ਹੈ ਕੇ ਕਦੀ ਮੈਂਨੂੰ ਭੀ ਚਿਤ ਨਹੀਂ ਆਂਵਦਾ ਅਥਵਾ ਦੁਖ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੀ,ਮਾਈਜੀ ਸਾਡੀਆਂ ਭੈਨਾਂ ਤੇ ਭਾਈਆਂ ਨੂੰ ਜੋ ਏਹ ਬਾਲਕਾਂ ਦੀਆਂ ਮਰਿਤਕਾਂ ਦੁਖ ਦੇਂਦੀਆਂ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਓਹ ਆਪ ਹੀ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਜੇ ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਸਭ ਗਰਿਸਤ ਕਰਨ ਤਾਂ ਐਹੋ ਜੇਹੇ ਦੁਖ ਤੇ ਨਾਂ ਪਾਵਨ ਜੇਕਰ ਧਰਮਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਵਿੱਚੋਂ ਗਹਿਸਤ ਕਾਂਡ ਅਥਵਾ ਇਸਤਰੀ ਪੁਰਖ ਵਿਵਹਾਰ ਦੀ ਕਥਾ ਪੜਹਨ ਯਾ ਸੁਨਨ ਤਾ ਅਪਨੀ ਹੱਥੀ ਐਨੇ ਖੂਨ ਨਾ ਕਰਨ ਤੇ ਆਪ ਭੀ ਦੁਖਾਂ ਨਾਲ ਨਿਚੜ ਨਿਚੜ ਕੇ ਨਾ ਮਰਨ॥ {{gap}}(ਮਾਈ) ਬੀਬੀ ਜੀ ਧੰਨਯ ਹੈ ਤੂੰ ਤੇ ਧੰਨਯ ਹੈ ਤੇਰਾ ਸੁਆਮੀ। ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਅਵਤਾਰ ਹੋ, ਬੱਚੀ ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਅਥਵਾ ਸੱਸਾਂ ਵਾਂਗਰ ਜੇ ਵਿਵਾਹ ਹੋਏਹੋਏ ਵਰ੍ਹਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤੇ ਬਾਲਕ ਹੋਵਨ ਦਾ ਕੋਈ ਚਿੰਨ ਜਾਹਰ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਫੇਰ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ ਦੇਵਨ ਲਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਬੱਚੀ ਤੁਸਾਂ ਹੀ ਕੁਛ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤੇ ਅੱਗੇ ਸੁਖ ਪਾਵਨਾ ਹੈ ਨਾ।<noinclude></noinclude> 9kwfuw0d40ufi91xwybv0rtrazp44pd 197047 197045 2025-07-03T16:21:31Z Kaur.gurmel 192 197047 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" /></noinclude> {{gap}}(ਮਾਤਾ) ਬੀਬੀ ਮੈਂ ਏਹ ਗਲ ਤੁਹਾਡੀ ਹੱਛੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝੀ ਨਹੀਂ। ਮੈਨੂੰ ਇਤਨਾ ਤਾਂ ਦਸੋ ਕੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਤੇ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਪੁਤਰ ਧੀ ਦੀ ਖਾਹਸ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ। {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਮਾਈ ਜੀ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਬੜੇ ਹੀ ਧਰਮਾਤਮਾਂ ਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਾਲੇ ਸ਼ਰੀਰ ਨੇ। ਉਨਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਚੇਸ਼ਟਾ ਅਗਨੀ ਨੂੰ ਅਪਨੇ ਗਿਆਨ ਦੇ ਪਾਨੀ ਨਾਲ ਐਸਾ ਠੰਡਾ ਕਰ ਛੱਡਿਆ ਹੈ ਕੇ ਕਦੀ ਮੈਂਨੂੰ ਭੀ ਚਿਤ ਨਹੀਂ ਆਂਵਦਾ ਅਥਵਾ ਦੁਖ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੀ,ਮਾਈਜੀ ਸਾਡੀਆਂ ਭੈਨਾਂ ਤੇ ਭਾਈਆਂ ਨੂੰ ਜੋ ਏਹ ਬਾਲਕਾਂ ਦੀਆਂ ਮਰਿਤਕਾਂ ਦੁਖ ਦੇਂਦੀਆਂ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਓਹ ਆਪ ਹੀ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਨੇ ਜੇ ਰੀਤੀ ਨਾਲ ਸਭ ਗਰਿਸਤ ਕਰਨ ਤਾਂ ਐਹੋ ਜੇਹੇ ਦੁਖ ਤੇ ਨਾਂ ਪਾਵਨ ਜੇਕਰ ਧਰਮਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਵਿੱਚੋਂ ਗ੍ਰਹਿਸਤ ਕਾਂਡ ਅਥਵਾ ਇਸਤਰੀ ਪੁਰਖ ਵਿਵਹਾਰ ਦੀ ਕਥਾ ਪੜਹਨ ਯਾ ਸੁਨਨ ਤਾ ਅਪਨੀ ਹੱਥੀ ਐਨੇ ਖੂਨ ਨਾ ਕਰਨ ਤੇ ਆਪ ਭੀ ਦੁਖਾਂ ਨਾਲ ਨਿਚੜ ਨਿਚੜ ਕੇ ਨਾ ਮਰਨ॥ {{gap}}(ਮਾਈ) ਬੀਬੀ ਜੀ ਧੰਨਯ ਹੈ ਤੂੰ ਤੇ ਧੰਨਯ ਹੈ ਤੇਰਾ ਸੁਆਮੀ। ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਅਵਤਾਰ ਹੋ, ਬੱਚੀ ਅੱਜ ਕੱਲ ਦੀਆਂ ਮਾਵਾਂ ਅਥਵਾ ਸੱਸਾਂ ਵਾਂਗਰ ਜੇ ਵਿਵਾਹ ਹੋਏਹੋਏ ਵਰ੍ਹਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤੇ ਬਾਲਕ ਹੋਵਨ ਦਾ ਕੋਈ ਚਿੰਨ ਜਾਹਰ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਫੇਰ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ ਦੇਵਨ ਲਗ ਪੈਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਬੱਚੀ ਤੁਸਾਂ ਹੀ ਕੁਛ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਤੇ ਅੱਗੇ ਸੁਖ ਪਾਵਨਾ ਹੈ ਨਾ।<noinclude></noinclude> cezvi799uep1lrpy5g9i1x90c30vri4 250 23568 197048 196867 2025-07-03T16:27:43Z Kaur.gurmel 192 197048 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kaur.gurmel" /></noinclude>ਹਮਾਤੜਾਂ ਅਨਪੜ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭੇੜੇ ਕੰਮ ਕੀਤੇ ਤਾਂ ਏਸ ਹਾਲਨੂੰ ਪਹੁੰਚੋ ਹਾਂ ਨਾ,ਅੱਛਾ ਹੁਨ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੀ ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਅਪਨੇ ਜਿਹਾ ਹੀ ਹੋਵਨ ਦੀ ਮਤ ਦੇਨੀ।ਲੌ ਹੁਣ ਮੈਂ ਰੋਟੀ ਪਕਾਨੀ ਹਾਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਬੀਬੀ ਰੁਕੋ ਭੈਨ ਰੁਕੋ ਤੂੰ ਕੀਹ ਪਈ ਕਰਨੀ ਹੈਂ॥ {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਬੇਬੇ ਜੀ ਕਰਦੀ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਐਵੇਂ ਅੰਦਰ ਆ ਬੈਠੀ ਸਾਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਐਵੇਂ ਅੰਦਰ ਕੀਹ ਭਲਾ, ਤੂੰ ਤਾਂ ਕਦੀ ਵੇਹਲੀ ਰੈਹਨ ਵਾਲੀ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਪੋਥੀ ਕੱਡ ਬੈਠੀ ਹੋਵੇਂਗੀ॥ {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਨਹੀਂ ਜੀ ਪੋਥੀ ਤੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਕੱਡੀ, ਤੇ ਵੇਹਲੀ ਭੀ ਨਹੀਂ ਬੈਠੀ ਹੋਈ ਸਾਂ ਏਹ ਇਸ਼ੁਰ ਅਗੇ ਹੱਥ ਜੋੜਦੀ ਸਾਂ ਕੇ ਮੇਰੀ ਭੈੜੀ ਦੀ ਵੀ ਏਹ ਬੇਨਤੀ ਕਬੂਲ ਕਰੀਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਕੇਹੜੀ ਬੇਨਤੀ ਤੇਰੀ ਹੈ । ਚੰਗਾ ਖਾਂਨ ਨੂੰ ਚੰਗਾ ਹੰਡਾਨ ਨੂੰ ਪੁਸਤਕ ਪੜਹਨ ਨੂੰ ਤੈਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਹੋਏ ਸੂ, ਹੋਰ ਕੀ ਬੇਨਤੀ ਤੇਰੀ ਕਬੂਲ ਕਰੇ। ਜੇ ਕਿਸੇ ਚੀਜ ਦੀ ਲੋੜ ਹਈ ਤਾ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਖਾਂ,ਮੈਨੂੰ ਹੀ ਤੇਰਾ ਕਰਜਦਾਰ ਬੀਬੀ ਬਨਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੂ॥ {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਅੱਖੀਆਂ ਵਿੱਚ ਮਹੱਬਤ ਦੇ ਆਂਸੁ ਅਥਵਾ ਅੱਬਰੂ ਭਰਕੇ ਤੇ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਬੰਨ ਕੇ ਮੇਰੀ ਮਾਤਾ ਨਾਲੋਂ ਪਿਆਰੀ<noinclude></noinclude> 1918ivfp2waty3ubs71h6jn1d6wfzrh 250 23573 197043 196928 2025-07-03T16:02:24Z Kaur.gurmel 192 197043 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kaur.gurmel" />84</noinclude>________________ ਬੇਬੇ ਜੀ ਮੈਂ ਕੀਹ ਗੁਨ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਨਨ ਕਰਾਂ। ਤੇ ਕਿੱਥੋਂ ਐਸਾ ਮੁੰਹ ਲਿਆਵਾਂ। ਮੇਰੇ ਰੋਮ ਰੋਮ ਨੂੰ ਪੁਛ ਕੇ ਦੇਖੋ ਕੀਹ ਕੈਹਿੰਦੇ ਨੇ। ਬੇਬੇ ਜੀ ਮੈਂ ਜਿਨਾਂ ਆਖਾਂ ਥੋੜਾ ਹੈ,ਜੋ ਜੋ ਧਰਮ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਹੋ ਉਸਦਾ ਬਦਲਾ ਸਿਵਾਏ ਪਰਮਤਮਾ ਸਰਬ ਵਿਆਪੀਦੇ ਕੌਨ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਾਈ ਜੀ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵਰ ਦੀ ਗਲ ਕਰ ਦਿਆਂ ਸੁਨਕੇ ਅੰਦਰ ਟੁਰ ਗਈ ਸਾਂ। ਗਲ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਕੇ ਮੈਂਨੂੰ ਤੁਸਾਂ ਯਾ ਓਹਨਾਂ ਕੁਛ ਪੁਛਿਆ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਕਿਹਾ ਜੁਆਬ ਦੇਨਾਂ ਪਇਆ ਸ਼ਰਮ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ ਤੇ ਜਦ ਮੈਂ ਏਹ ਜਾਂਨ ਚੁੱਕੀ ਹਾਂ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਤੇ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਮੇਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਭੀ ਮੇਰੇ ਭਲੇ ਦੀ ਸੋਚ ਕੇ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਮੈਂ ਫੇਰ ਬੇਸ਼ਰਮ ਬਨ ਕੇ ਕੀਹ ਲੈਨਾ ਹੈ। {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਰੁਕੋ ਤੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ਕਛ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਹੋਵੇਗੀ। ਤੈਨੂੰ ਜੁਆਬ ਤਾਂ ਬਾਬੂ ਹੋਰੀ ਪੂਰੇ ਪੂਰੇ ਸਮਝੋਤੀਆਂ ਨਾਲ ਹੋ ਗਏ ਨੇ।ਰੁਕੋ ਬਗੈਰ ਹੱਥਾਂ ਹਲਾਇਆਂ ਤੇ ਯਤਨ ਅਥਵਾ ਉਪਾਉ ਕੀਤੀਆਂ ਦੇ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਬਨ ਸਕਦੀ। ਕਿਉਂ ਜੋ ਹੱਥ ਪੈਰ ਕੰਨ ਨਕ ਅੱਖੀਆਂ ਦੌਲਤ ਤੇ ਔਸ਼ਦੀਆਂ ਇਸੇ ਸੁਖ ਵਾਸਤੇ ਬਨੀਆਂ ਨੇ। ਸੋ ਆਦਮੀ ਉਸ ਸੁਖ ਨੂੰ ਇਨਾ ਨਾਲ ਪਰਾਪਤ ਕਰੇ ਜੋ ਪਾਪ ਤੇ ਚਿੰਤਾ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੋਵੇ। ਜਦ ਆਦਮੀ ਦੁਖੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸੁਖ ਦੇਨੇ ਵਾਲੀ ਔਸ਼ਦੀ ਨੂੰ ਢੂੰਡ੍ਹੇ ਤੇ ਯਤਨ ਕਰਕੇ ਸੁਖ ਪਾਵੈ॥<noinclude></noinclude> eq382pb7jii0xlj9kf4u0rblcc57puk 197044 197043 2025-07-03T16:03:14Z Kaur.gurmel 192 197044 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kaur.gurmel" />84</noinclude> ਬੇਬੇ ਜੀ ਮੈਂ ਕੀਹ ਗੁਨ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਨਨ ਕਰਾਂ। ਤੇ ਕਿੱਥੋਂ ਐਸਾ ਮੁੰਹ ਲਿਆਵਾਂ। ਮੇਰੇ ਰੋਮ ਰੋਮ ਨੂੰ ਪੁਛ ਕੇ ਦੇਖੋ ਕੀਹ ਕੈਹਿੰਦੇ ਨੇ। ਬੇਬੇ ਜੀ ਮੈਂ ਜਿਨਾਂ ਆਖਾਂ ਥੋੜਾ ਹੈ,ਜੋ ਜੋ ਧਰਮ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਹੋ ਉਸਦਾ ਬਦਲਾ ਸਿਵਾਏ ਪਰਮਤਮਾ ਸਰਬ ਵਿਆਪੀਦੇ ਕੌਨ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਾਈ ਜੀ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵਰ ਦੀ ਗਲ ਕਰ ਦਿਆਂ ਸੁਨਕੇ ਅੰਦਰ ਟੁਰ ਗਈ ਸਾਂ। ਗਲ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਕੇ ਮੈਂਨੂੰ ਤੁਸਾਂ ਯਾ ਓਹਨਾਂ ਕੁਛ ਪੁਛਿਆ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਕਿਹਾ ਜੁਆਬ ਦੇਨਾਂ ਪਇਆ ਸ਼ਰਮ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ ਤੇ ਜਦ ਮੈਂ ਏਹ ਜਾਂਨ ਚੁੱਕੀ ਹਾਂ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਤੇ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਮੇਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਭੀ ਮੇਰੇ ਭਲੇ ਦੀ ਸੋਚ ਕੇ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਮੈਂ ਫੇਰ ਬੇਸ਼ਰਮ ਬਨ ਕੇ ਕੀਹ ਲੈਨਾ ਹੈ। {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਰੁਕੋ ਤੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ਕਛ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਹੋਵੇਗੀ। ਤੈਨੂੰ ਜੁਆਬ ਤਾਂ ਬਾਬੂ ਹੋਰੀ ਪੂਰੇ ਪੂਰੇ ਸਮਝੋਤੀਆਂ ਨਾਲ ਹੋ ਗਏ ਨੇ।ਰੁਕੋ ਬਗੈਰ ਹੱਥਾਂ ਹਲਾਇਆਂ ਤੇ ਯਤਨ ਅਥਵਾ ਉਪਾਉ ਕੀਤੀਆਂ ਦੇ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਬਨ ਸਕਦੀ। ਕਿਉਂ ਜੋ ਹੱਥ ਪੈਰ ਕੰਨ ਨਕ ਅੱਖੀਆਂ ਦੌਲਤ ਤੇ ਔਸ਼ਦੀਆਂ ਇਸੇ ਸੁਖ ਵਾਸਤੇ ਬਨੀਆਂ ਨੇ। ਸੋ ਆਦਮੀ ਉਸ ਸੁਖ ਨੂੰ ਇਨਾ ਨਾਲ ਪਰਾਪਤ ਕਰੇ ਜੋ ਪਾਪ ਤੇ ਚਿੰਤਾ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੋਵੇ। ਜਦ ਆਦਮੀ ਦੁਖੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸੁਖ ਦੇਨੇ ਵਾਲੀ ਔਸ਼ਦੀ ਨੂੰ ਢੂੰਡ੍ਹੇ ਤੇ ਯਤਨ ਕਰਕੇ ਸੁਖ ਪਾਵੈ॥<noinclude></noinclude> qy9tlf2hyh2i1z1t6xfvo27hfgidivm 197049 197044 2025-07-03T16:33:15Z Kaur.gurmel 192 197049 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Kaur.gurmel" />84</noinclude> ਬੇਬੇ ਜੀ ਮੈਂ ਕੀਹ ਗੁਨ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਨਨ ਕਰਾਂ। ਤੇ ਕਿੱਥੋਂ ਐਸਾ ਮੁੰਹ ਲਿਆਵਾਂ। ਮੇਰੇ ਰੋਮ ਰੋਮ ਨੂੰ ਪੁਛ ਕੇ ਦੇਖੋ ਕੀਹ ਕੈਹਿੰਦੇ ਨੇ। ਬੇਬੇ ਜੀ ਮੈਂ ਜਿਨਾਂ ਆਖਾਂ ਥੋੜਾ ਹੈ,ਜੋ ਜੋ ਧਰਮ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰਦੇ ਹੋ ਉਸਦਾ ਬਦਲਾ ਸਿਵਾਏ ਪਰਮਤਮਾ ਸਰਬ ਵਿਆਪੀਦੇ ਕੌਨ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਮਾਈ ਜੀ ਨੂੰ ਮੇਰੇ ਵਰ ਦੀ ਗਲ ਕਰ ਦਿਆਂ ਸੁਨਕੇ ਅੰਦਰ ਟੁਰ ਗਈ ਸਾਂ। ਗਲ ਤੋਂ ਡਰਦੀ ਕੇ ਮੈਂਨੂੰ ਤੁਸਾਂ ਯਾ ਓਹਨਾਂ ਕੁਛ ਪੁਛਿਆ ਤਾਂ ਭਾਵੇਂ ਕਿਹਾ ਜੁਆਬ ਦੇਨਾਂ ਪਇਆ ਸ਼ਰਮ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ ਤੇ ਜਦ ਮੈਂ ਏਹ ਜਾਂਨ ਚੁੱਕੀ ਹਾਂ ਕੇ ਤੁਸੀਂ ਤੇ ਸੇਠ ਹੋਰੀ ਮੇਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਭੀ ਮੇਰੇ ਭਲੇ ਦੀ ਸੋਚ ਕੇ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਮੈਂ ਫੇਰ ਬੇਸ਼ਰਮ ਬਨ ਕੇ ਕੀਹ ਲੈਨਾ ਹੈ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਰੁਕੋ ਤੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਕੇ ਕੁਛ ਵਿਚਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਈ ਹੋਵੇਂਗੀ। ਤੈਨੂੰ ਜੁਆਬ ਤਾਂ ਬਾਬੂ ਹੋਰੀ ਪੂਰੇ ਪੂਰੇ ਸਮਝੋਤੀਆਂ ਨਾਲ ਹੋ ਗਏ ਨੇ।ਰੁਕੋ ਬਗੈਰ ਹੱਥਾਂ ਹਲਾਇਆਂ ਤੇ ਯਤਨ ਅਥਵਾ ਉਪਾਉ ਕੀਤੀਆਂ ਦੇ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਨਹੀਂ ਬਨ ਸਕਦੀ। ਕਿਉਂ ਜੋ ਹੱਥ ਪੈਰ ਕੰਨ ਨਕ ਅੱਖੀਆਂ ਦੌਲਤ ਤੇ ਔਸ਼ਦੀਆਂ ਇਸੇ ਸੁਖ ਵਾਸਤੇ ਬਨੀਆਂ ਨੇ। ਸੋ ਆਦਮੀ ਉਸ ਸੁਖ ਨੂੰ ਇਨਾ ਨਾਲ ਪਰਾਪਤ ਕਰੇ ਜੋ ਪਾਪ ਤੇ ਚਿੰਤਾ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਹੋਵੇ। ਜਦ ਆਦਮੀ ਦੁਖੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸੁਖ ਦੇਨੇ ਵਾਲੀ ਔਸ਼ਦੀ ਨੂੰ ਢੂੰਡ੍ਹੇ ਤੇ ਯਤਨ ਕਰਕੇ ਸੁਖ ਪਾਵੈ॥<noinclude></noinclude> fj0b0n7ehmqiwrld1jeyswgz13j79i6 250 23578 197050 56208 2025-07-03T16:40:44Z Kaur.gurmel 192 197050 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|( ੮੫ )}}</noinclude> {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਸੇਠਨੀਜੀ ਮੈਂ ਭੀ ਬਾਬੂ ਹੋਰਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਅੱਛੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਗਈ ਹਾਂ। ਤੇ ਜਾਨਦੀਭੀ ਹਾਂ ਕੇ ਸੱਚ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਪਰ ਹੁਨ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀਹ ਦਸਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੇ ਹੋਰ ਗਲ ਆਂਨ ਬਨੀ,ਪਰ ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਨਾ ਦਸਾਂ ਤਾਂ ਭੈੜੀਆਂ ਜਨਨੀਆਂ ਵਾਂਗਰ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਹੀ ਸੜਾਂ ਪਈ। ਉਪਾ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਹੀ ਹੱਥ ਜੋ ਹੋਇਆਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਗਾ ਕੇ ਤੇ ਘੁਟ ਕੇ ਪਿਆਰੀ ਭੈਨ ਝਬਦੇ ਦਸ ਕੀ ਗਲ ਹਈ ਵਦੀਕ ਤੇ ਘਟ ਨਾਂ ਦਸੀਂ ਮੈਂ ਉਪਾ ਕਰਾਂਗੀ। {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਸ਼ਰਮ ਦੀਆਂ ਅੱਥਰੂ ਅੱਖੀਆਂ , ਵਿਚ ਭਰਕੇ ਅਤੇ ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਹੁਨ ਮੈਂਨੂੰ ਏਹ ਏਹ ਏਹ ਏਹ,ਹੁਣ ਕੀ ਦਸਾਂ ਕਹੋਗੇ ਝੱਲੀ ਕੁੜੀ ਬਾਮਾਰਘੱਤੀ ਸੁ॥ ਸੋਠਨੀ-ਫੇਰ ਜੱਫੀਕੇ ਤੇ ਗੋਡੇ ਤੇ ਰੁਕੋਦਾ ਸਿਰ ਧਰਕੇ ਭੌਨ ਤੂੰ ਹੱਦ ਕਰਨੀ ਹੈਂ ਅਜੇਹੀ ਗਲ ਕੀਹਹੈ ਜੋਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦ . ਹੌਲੀ ਜੇਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਗਲ ਤੇ ਧੁੱਪਾ ਮਾਰ ਕੇ ਦੱਸਣਾਂ ਦੱਸਦੀ ਹੈਂ ਕੇ ਨਾ ਨਹੀਂ ਤੇ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਭੈਨ ਨਹੀਂ ਬਨਦੀ ॥ (ਰੁਕੋ) ਜੀ ਦੱਸਦੀ ਤੇ ਹਾਂ ਪਰ ਕੀਹ ਕਰਾਂ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਦਿਲ ਵਿਚੋਂ ਲਿਆ ਕੇ ਜਬਾਨ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਨੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਚੋਰ ਜੁਬਾਨ ਖੁਲਦੀ ਨਹੀਂ , (ਸੇਠਨੀ) ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਉਂਗਲੀ ਪਾਕੇ ਲੈ ਹੁਣ ਤੋਂ ਜੁਬਾਨ ਨਾ ਨਾ ਬੰਦ ਹੋਵੇਗੀ ਦੱਸ ਹੁਨ ਕੀਹ ਗਲਹਈ ॥:<noinclude></noinclude> r30rvyqw4u5ejjw6yg0j6j0issilui4 197051 197050 2025-07-03T16:42:55Z Kaur.gurmel 192 197051 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|( ੮੫ )}}</noinclude> {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਸੇਠਨੀਜੀ ਮੈਂ ਭੀ ਬਾਬੂ ਹੋਰਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਅੱਛੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਗਈ ਹਾਂ। ਤੇ ਜਾਨਦੀਭੀ ਹਾਂ ਕੇ ਸੱਚ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਪਰ ਹੁਨ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀਹ ਦਸਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੇ ਹੋਰ ਗਲ ਆਂਨ ਬਨੀ,ਪਰ ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਨਾ ਦਸਾਂ ਤਾਂ ਭੈੜੀਆਂ ਜਨਨੀਆਂ ਵਾਂਗਰ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਹੀ ਸੜਾਂ ਪਈ। ਉਪਾ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਹੀ ਹੱਥ ਜੋ ਹੋਇਆਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਗਾ ਕੇ ਤੇ ਘੁਟ ਕੇ ਪਿਆਰੀ ਭੈਨ ਝਬਦੇ ਦਸ ਕੀ ਗਲ ਹਈ ਵਦੀਕ ਤੇ ਘਟ ਨਾਂ ਦਸੀਂ ਮੈਂ ਉਪਾ ਕਰਾਂਗੀ। {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਸ਼ਰਮ ਦੀਆਂ ਅੱਥਰੂ ਅੱਖੀਆਂ , ਵਿਚ ਭਰਕੇ ਅਤੇ ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਹੁਨ ਮੈਂਨੂੰ ਏਹ ਏਹ ਏਹ ਏਹ,ਹੁਣ ਕੀ ਦਸਾਂ ਕਹੋਗੇ ਝੱਲੀ ਕੁੜੀ ਬਾਮਾਰਘੱਤੀ ਸੁ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਪਾਕੇ ਜੱਫੀਕੇ ਤੇ ਗੋਡੇ ਤੇ ਰੁਕੋਦਾ ਸਿਰ ਧਰਕੇ ਭੌਨ ਤੂੰ ਹੱਦ ਕਰਨੀ ਹੈਂ ਅਜੇਹੀ ਗਲ ਕੀਹਹੈ ਜੋਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦ . ਹੌਲੀ ਜੇਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਗਲ ਤੇ ਧੁੱਪਾ ਮਾਰ ਕੇ ਦੱਸਣਾਂ ਦੱਸਦੀ ਹੈਂ ਕੇ ਨਾ ਨਹੀਂ ਤੇ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਭੈਨ ਨਹੀਂ ਬਨਦੀ ॥ (ਰੁਕੋ) ਜੀ ਦੱਸਦੀ ਤੇ ਹਾਂ ਪਰ ਕੀਹ ਕਰਾਂ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਦਿਲ ਵਿਚੋਂ ਲਿਆ ਕੇ ਜਬਾਨ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਨੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਚੋਰ ਜੁਬਾਨ ਖੁਲਦੀ ਨਹੀਂ , (ਸੇਠਨੀ) ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਉਂਗਲੀ ਪਾਕੇ ਲੈ ਹੁਣ ਤੋਂ ਜੁਬਾਨ ਨਾ ਨਾ ਬੰਦ ਹੋਵੇਗੀ ਦੱਸ ਹੁਨ ਕੀਹ ਗਲਹਈ ॥:<noinclude></noinclude> rkcgrjxon61wxuzy3tq0xejp9eebg0q 197052 197051 2025-07-03T16:52:47Z Kaur.gurmel 192 197052 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|( ੮੫ )}}</noinclude> {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਸੇਠਨੀਜੀ ਮੈਂ ਭੀ ਬਾਬੂ ਹੋਰਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਅੱਛੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਗਈ ਹਾਂ। ਤੇ ਜਾਨਦੀਭੀ ਹਾਂ ਕੇ ਸੱਚ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਪਰ ਹੁਨ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀਹ ਦਸਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੇ ਹੋਰ ਗਲ ਆਂਨ ਬਨੀ,ਪਰ ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਨਾ ਦਸਾਂ ਤਾਂ ਭੈੜੀਆਂ ਜਨਨੀਆਂ ਵਾਂਗਰ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਹੀ ਸੜਾਂ ਪਈ। ਉਪਾ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਹੀ ਹੱਥ ਜੋ ਹੋਇਆਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਗਾ ਕੇ ਤੇ ਘੁਟ ਕੇ ਪਿਆਰੀ ਭੈਨ ਝਬਦੇ ਦਸ ਕੀ ਗਲ ਹਈ ਵਦੀਕ ਤੇ ਘਟ ਨਾਂ ਦਸੀਂ ਮੈਂ ਉਪਾ ਕਰਾਂਗੀ। {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਸ਼ਰਮ ਦੀਆਂ ਅੱਥਰੂ ਅੱਖੀਆਂ , ਵਿਚ ਭਰਕੇ ਅਤੇ ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਹੁਨ ਮੈਂਨੂੰ ਏਹ ਏਹ ਏਹ ਏਹ,ਹੁਣ ਕੀ ਦਸਾਂ ਕਹੋਗੇ ਝੱਲੀ ਕੁੜੀ ਬਾਮਾਰਘੱਤੀ ਸੁ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ)ਫੇਰ ਜੱਫੀਪਾਕੇ ਤੇ ਗੋਡੇ ਤੇ ਰੁਕੋਦਾ ਸਿਰ ਧਰਕੇ ਭੌਨ ਤੂੰ ਹੱਦ ਕਰਨੀ ਹੈਂ ਅਜੇਹੀ ਗਲ ਕੀਹਹੈ ਜੋਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦ ਹੌਲੀ ਜੇਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਗਲ ਤੇ ਧੱਪਾ ਮਾਰ ਕੇ ਦੱਸਖਾਂ ਦੱਸਦੀ ਹੈਂ ਕੇ ਨਾ1 ਨਹੀਂ ਤੇ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਭੈਨ ਨਹੀਂ ਬਨਦੀ॥ {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਜੀ ਦੱਸਦੀ ਤੇ ਹਾਂ ਪਰ ਕੀਹ ਕਰਾਂ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਦਿਲ ਵਿਚੋਂ ਲਿਆ ਕੇ ਜਬਾਨ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਨੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਚੋਫੇਰ ਜੁਬਾਨ ਖੁਲਦੀ ਨਹੀਂ , (ਸੇਠਨੀ) ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਉਂਗਲੀ ਪਾਕੇ ਲੈ ਹੁਣ ਤੋਂ ਜੁਬਾਨ ਨਾ ਨਾ ਬੰਦ ਹੋਵੇਗੀ ਦੱਸ ਹੁਨ ਕੀਹ ਗਲਹਈ ॥:<noinclude></noinclude> d7nr3zp8zqk303u2f5l1qf1o3hl8to7 197053 197052 2025-07-03T16:55:58Z Kaur.gurmel 192 197053 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|( ੮੫ )}}</noinclude> {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਸੇਠਨੀਜੀ ਮੈਂ ਭੀ ਬਾਬੂ ਹੋਰਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਅੱਛੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਗਈ ਹਾਂ। ਤੇ ਜਾਨਦੀਭੀ ਹਾਂ ਕੇ ਸੱਚ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਪਰ ਹੁਨ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀਹ ਦਸਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੇ ਹੋਰ ਗਲ ਆਂਨ ਬਨੀ,ਪਰ ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਨਾ ਦਸਾਂ ਤਾਂ ਭੈੜੀਆਂ ਜਨਨੀਆਂ ਵਾਂਗਰ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਹੀ ਸੜਾਂ ਪਈ। ਉਪਾ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਹੀ ਹੱਥ ਜੋ ਹੋਇਆਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਗਾ ਕੇ ਤੇ ਘੁਟ ਕੇ ਪਿਆਰੀ ਭੈਨ ਝਬਦੇ ਦਸ ਕੀ ਗਲ ਹਈ ਵਦੀਕ ਤੇ ਘਟ ਨਾਂ ਦਸੀਂ ਮੈਂ ਉਪਾ ਕਰਾਂਗੀ। {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਸ਼ਰਮ ਦੀਆਂ ਅੱਥਰੂ ਅੱਖੀਆਂ , ਵਿਚ ਭਰਕੇ ਅਤੇ ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਹੁਨ ਮੈਂਨੂੰ ਏਹ ਏਹ ਏਹ ਏਹ,ਹੁਣ ਕੀ ਦਸਾਂ ਕਹੋਗੇ ਝੱਲੀ ਕੁੜੀ ਬਾਮਾਰਘੱਤੀ ਸੁ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ)ਫੇਰ ਜੱਫੀਪਾਕੇ ਤੇ ਗੋਡੇ ਤੇ ਰੁਕੋਦਾ ਸਿਰ ਧਰਕੇ ਭੌਨ ਤੂੰ ਹੱਦ ਕਰਨੀ ਹੈਂ ਅਜੇਹੀ ਗਲ ਕੀਹਹੈ ਜੋਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦ ਹੌਲੀ ਜੇਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਗਲ ਤੇ ਧੱਪਾ ਮਾਰ ਕੇ ਦੱਸਖਾਂ ਦੱਸਦੀ ਹੈਂ ਕੇ ਨਾ1 ਨਹੀਂ ਤੇ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਭੈਨ ਨਹੀਂ ਬਨਦੀ॥ {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਜੀ ਦੱਸਦੀ ਤੇ ਹਾਂ ਪਰ ਕੀਹ ਕਰਾਂ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਦਿਲ ਵਿਚੋਂ ਲਿਆ ਕੇ ਜਬਾਨ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਨੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਫੇਰ ਜੁਬਾਨ ਖੁਲਦੀ ਨਹੀਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਉਂਗਲੀ ਪਾਕੇ ਲੈ ਖਾਂ ਹੁਣ ਤੇ ਜੁਬਾਨ ਨਾ ਨਾ ਬੰਦ ਹੋਵੇਗੀ ਦੱਸ ਹੁਨ ਕੀਹ ਗਲਹਈ ॥:<noinclude></noinclude> omchhb8xsay2f1fksd9qz1aidc7tlc7 197054 197053 2025-07-03T16:57:45Z Kaur.gurmel 192 /* ਸੋਧਣਾ */ 197054 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kaur.gurmel" />{{center|( ੮੫ )}}</noinclude> {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਸੇਠਨੀਜੀ ਮੈਂ ਭੀ ਬਾਬੂ ਹੋਰਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਅੱਛੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਗਈ ਹਾਂ। ਤੇ ਜਾਨਦੀਭੀ ਹਾਂ ਕੇ ਸੱਚ ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੈ ਪਰ ਹੁਨ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀਹ ਦਸਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੇ ਹੋਰ ਗਲ ਆਂਨ ਬਨੀ,ਪਰ ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਵੀ ਨਾ ਦਸਾਂ ਤਾਂ ਭੈੜੀਆਂ ਜਨਨੀਆਂ ਵਾਂਗਰ ਅੰਦਰ ਅੰਦਰ ਹੀ ਸੜਾਂ ਪਈ। ਉਪਾ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਹੀ ਹੱਥ ਜੋ ਹੋਇਆਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਗਲ ਨਾਲ ਲਗਾ ਕੇ ਤੇ ਘੁਟ ਕੇ ਪਿਆਰੀ ਭੈਨ ਝਬਦੇ ਦਸ ਕੀ ਗਲ ਹਈ ਵਦੀਕ ਤੇ ਘਟ ਨਾਂ ਦਸੀਂ ਮੈਂ ਉਪਾ ਕਰਾਂਗੀ। {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਖੁਸ਼ੀ ਤੇ ਸ਼ਰਮ ਦੀਆਂ ਅੱਥਰੂ ਅੱਖੀਆਂ , ਵਿਚ ਭਰਕੇ ਅਤੇ ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਹੁਨ ਮੈਂਨੂੰ ਏਹ ਏਹ ਏਹ ਏਹ,ਹੁਣ ਕੀ ਦਸਾਂ ਕਹੋਗੇ ਝੱਲੀ ਕੁੜੀ ਬਾਮਾਰਘੱਤੀ ਸੁ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ)ਫੇਰ ਜੱਫੀਪਾਕੇ ਤੇ ਗੋਡੇ ਤੇ ਰੁਕੋਦਾ ਸਿਰ ਧਰਕੇ ਭੌਨ ਤੂੰ ਹੱਦ ਕਰਨੀ ਹੈਂ ਅਜੇਹੀ ਗਲ ਕੀਹਹੈ ਜੋਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦ ਹੌਲੀ ਜੇਹੀ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਗਲ ਤੇ ਧੱਪਾ ਮਾਰ ਕੇ ਦੱਸਖਾਂ ਦੱਸਦੀ ਹੈਂ ਕੇ ਨਾ1 ਨਹੀਂ ਤੇ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਭੈਨ ਨਹੀਂ ਬਨਦੀ॥ {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਜੀ ਦੱਸਦੀ ਤੇ ਹਾਂ ਪਰ ਕੀਹ ਕਰਾਂ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਦਿਲ ਵਿਚੋਂ ਲਿਆ ਕੇ ਜਬਾਨ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਨੀ ਹਾਂ ਤਾਂ ਫੇਰ ਜੁਬਾਨ ਖੁਲਦੀ ਨਹੀਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਉਸਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿਚ ਉਂਗਲੀ ਪਾਕੇ ਲੈ ਖਾਂ ਹੁਣ ਤੇ ਜੁਬਾਨ ਨਾ ਨਾ ਬੰਦ ਹੋਵੇਗੀ ਦੱਸ ਹੁਨ ਕੀਹ ਗਲਹਈ ॥:<noinclude></noinclude> 2b3q4g51p5dxltxcjv9fob7qr0a7emd 250 23583 197055 56213 2025-07-03T17:09:07Z Kaur.gurmel 192 197055 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|( ੮੬)}}</noinclude> {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਜੀ ਫੇਰ ਹੁਨ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਜੇ ਵਿਵਾਹਨਾ ਹੈ ਤਾਂ ਫੇਰ ਹੋਰ ਕੀਹ ਦੇਖਨਾ ਜੋਏਹ ਬਾਬਾ ਬਾਬਾ ਹੋਰ ਹੁਣ ਕੀ ਮੈਂ ਆਖਾਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹਥੀ ਪਰੇ ਧਿਕ ਕੇ ਜਾ ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਦਸਦੀ ਤੇ ਕਿਡੇ ਨਖਰੇ ਕਰਦੀ ਹੈ । ਭਲਾ ਕੁੰਭੀ ਕੋਈ ਦੁਸਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਵਾਂਗ ਅਨਪੜ੍ਹ ਹੈਂ । ਸੱਚੀ ਗਲ ਦਸ ਕੀਹ ਹੈ । ਕੈਨ ਵੇਲਾ ਹੋਗਿਆ ਹੈ ਮੈਂਨੂੰ ਮਿਨਤਾਂ ਤੇ ਤਰਲੇ ਲੈਂਦਿਆਂ, ਪਰ ਰੁਕੋ ਅਜੇ ਤਕ ਰੁਕੋ ਹੀ ਰਹੀ । (ਰੁਕੋ) ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਤੇ ਪੈਰਾਂ ਉਪਰ ਸਿਰ ਰੱਖ ਕੇ ਬੇਬੇ ਜੀ ਬਖਸ਼ੋ ਮੈਂ ਭੁਲ ਗਈ, ਭੈੜੀ ਜੁਬਾਨ ਨੂੰ ਕੀਹ ਆਖਾਂ ਲੋਂ ਸੁਨ ਪਰ ਮੈਂਨੂੰ ਦੋਸ਼ ਨਾ ਦੇਨਾ ਮੈਂਸਚ ਸਚ ਆਖ ਲੱਗੀ ਜੇ, ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਏਹ ਚਾਹਦਾ ਜੇ ਕੇ ਬਾਬੂ ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਮੈਂਨੂੰ ਵਰਲਵੇ ਤਾਂ ਫੇਰ ਮੇਰਾ ਜਨਮ ਸੁਫਲ ਹੋਏ । . (ਸੋਨੀ) ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਪੁਟ ਕੇ ਤਾਂ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾਕੇ ਮੇਰੀ ਪਿਆਰੀ ਭੈਨ ਰੁਕੋ ਮੈਂ ਜਿਥੋਂ ਤਕ ਹੋਵੇਗਾ ਤੇਰੇ ਇਸ ਕਾਰਜ ਵਿਚ ਯਤਨ ਕਰਾਂਗੀ । ਭਗਵਾਨ ਭਲੀ ਕਰੇਗਾ ਤੂੰ ਖਬਰਦਾਰ ਹੋਜਾ ਤੇ ਇਸ ਗਲ ਵਿਚ ਧਿਆਨ ਨਾਂ ਰਖ ਮੈਂ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਨਾਲ ਗਲ ਕਰਾਂਗੀ !! ਏਹ ਗਲ ਕਰਕੇ ਤੇ ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦਿਤਾ ਤੇ ਆਖਿਆਸੂ ਦੇਖੀ ਕਿਧਰੇ ਬਾਹਰ ਨਾਂ ਅਜੇ ਗਲ ਕਰੀਂ । ਕਿਉਂ<noinclude></noinclude> qn33emeyvcobjtqaqkmo4rnw4z2myib 197056 197055 2025-07-03T17:15:30Z Kaur.gurmel 192 197056 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|( ੮੬)}}</noinclude> {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਜੀ ਫੇਰ ਹੁਨ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਜੇ ਵਿਵਾਹਨਾ ਹੈ ਤਾਂ ਫੇਰ ਹੋਰ ਕੀਹ ਦੇਖਨਾ ਜੋਏਹ ਬਾਬਾ ਬਾਬਾ ਹੋਰ ਹੁਣ ਕੀ ਮੈਂ ਆਖਾਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹਥੀਂ ਪਰੇ ਧਿਕ ਕੇ ਜਾ ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਦਸਦੀ ਤੇ ਕਿਡੇ ਨਖਰੇ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਭਲਾ ਤੂੰਭੀ ਕੋਈ ਦੂਸਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਵਾਂਗਨ ਅਨਪੜ੍ਹ ਹੈਂ। ਸੱਚੀ ਗਲ ਦਸ ਕੀਹ ਹੈ। ਕੌਨ ਵੇਲਾ ਹੋਗਿਆ ਹੈ ਮੈਂਨੂੰ ਮਿਨਤਾਂ ਤੇ ਤਰਲੇ ਲੈਂਦਿਆਂ, ਪਰ ਰੁਕੋ ਅਜੇ ਤਕ ਰੁਕੋ ਹੀ ਰਹੀ॥ {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਤੇ ਪੈਰਾਂ ਉਪਰ ਸਿਰ ਰੱਖ ਕੇ ਬੇਬੇ ਜੀ ਬਖਸ਼ੋ ਮੈਂ ਭੁਲ ਗਈ, ਭੈੜੀ ਜੁਬਾਨ ਨੂੰ ਕੀਹ ਆਖਾਂ ਲੋਂ ਸੁਨ ਪਰ ਮੈਂਨੂੰ ਦੋਸ਼ ਨਾ ਦੇਨਾ ਮੈਂਸਚ ਸਚ ਆਖ ਲੱਗੀ ਜੇ, ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਏਹ ਚਾਹਦਾ ਜੇ ਕੇ ਬਾਬੂ ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਮੈਂਨੂੰ ਵਰਲਵੇ ਤਾਂ ਫੇਰ ਮੇਰਾ ਜਨਮ ਸੁਫਲ ਹੋਏ॥ . (ਸੋਨੀ) ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਪੁਟ ਕੇ ਤਾਂ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾਕੇ ਮੇਰੀ ਪਿਆਰੀ ਭੈਨ ਰੁਕੋ ਮੈਂ ਜਿਥੋਂ ਤਕ ਹੋਵੇਗਾ ਤੇਰੇ ਇਸ ਕਾਰਜ ਵਿਚ ਯਤਨ ਕਰਾਂਗੀ । ਭਗਵਾਨ ਭਲੀ ਕਰੇਗਾ ਤੂੰ ਖਬਰਦਾਰ ਹੋਜਾ ਤੇ ਇਸ ਗਲ ਵਿਚ ਧਿਆਨ ਨਾਂ ਰਖ ਮੈਂ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਨਾਲ ਗਲ ਕਰਾਂਗੀ !! ਏਹ ਗਲ ਕਰਕੇ ਤੇ ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦਿਤਾ ਤੇ ਆਖਿਆਸੂ ਦੇਖੀ ਕਿਧਰੇ ਬਾਹਰ ਨਾਂ ਅਜੇ ਗਲ ਕਰੀਂ । ਕਿਉਂ<noinclude></noinclude> 2ac4pleukhe5ea7d130nz3zb2ipqx78 197057 197056 2025-07-03T17:29:45Z Kaur.gurmel 192 197057 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|( ੮੬)}}</noinclude> {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਜੀ ਫੇਰ ਹੁਨ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਜੇ ਵਿਵਾਹਨਾ ਹੈ ਤਾਂ ਫੇਰ ਹੋਰ ਕੀਹ ਦੇਖਨਾ ਜੋਏਹ ਬਾਬਾ ਬਾਬਾ ਹੋਰ ਹੁਣ ਕੀ ਮੈਂ ਆਖਾਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਹਥੀਂ ਪਰੇ ਧਿਕ ਕੇ ਜਾ ਫੇਰ ਨਹੀਂ ਦਸਦੀ ਤੇ ਕਿਡੇ ਨਖਰੇ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਭਲਾ ਤੂੰਭੀ ਕੋਈ ਦੂਸਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਵਾਂਗਨ ਅਨਪੜ੍ਹ ਹੈਂ। ਸੱਚੀ ਗਲ ਦਸ ਕੀਹ ਹੈ। ਕੌਨ ਵੇਲਾ ਹੋਗਿਆ ਹੈ ਮੈਂਨੂੰ ਮਿਨਤਾਂ ਤੇ ਤਰਲੇ ਲੈਂਦਿਆਂ, ਪਰ ਰੁਕੋ ਅਜੇ ਤਕ ਰੁਕੋ ਹੀ ਰਹੀ॥ {{gap}}(ਰੁਕੋ) ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਤੇ ਪੈਰਾਂ ਉਪਰ ਸਿਰ ਰੱਖ ਕੇ ਬੇਬੇ ਜੀ ਬਖਸ਼ੋ ਮੈਂ ਭੁਲ ਗਈ, ਭੈੜੀ ਜੁਬਾਨ ਨੂੰ ਕੀਹ ਆਖਾਂ ਲੋਂ ਸੁਨ ਪਰ ਮੈਂਨੂੰ ਦੋਸ਼ ਨਾ ਦੇਨਾ ਮੈਂਸਚ ਸਚ ਆਖ ਲੱਗੀ ਜੇ, ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਏਹ ਚਾਂਹਦਾ ਜੇ ਕੇ ਬਾਬੂ ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਮੈਂਨੂੰ ਵਰਲਵੇ ਤਾਂ ਫੇਰ ਮੇਰਾ ਜਨਮ ਸੁਫਲ ਹੋਏ॥ {{gap}}(ਸੇਠਨੀ) ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਘਟ ਕੇ ਤਾਂ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾਕੇ ਮੇਰੀ ਪਿਆਰੀ ਭੈਨ ਰੁਕੋ ਮੈਂ ਜਿਥੋਂ ਤਕ ਹੋਵੇਗਾ ਤੇਰੇ ਇਸ ਕਾਰਜ ਵਿਚ ਯਤਨ ਕਰਾਂਗੀ। ਭਗਵਾਨ ਭਲੀ ਕਰੇਗਾ ਤੂੰ ਖਬਰਦਾਰ ਹੋਜਾ ਤੇ ਇਸ ਗਲ ਵਿਚ ਧਿਆਨ ਨਾਂ ਰਖ ਮੈਂ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਨਾਲ ਗਲ ਕਰਾਂਗੀ॥ {{gap}}ਏਹ ਗਲ ਕਰਕੇ ਤੇ ਰੁਕੋ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦਿਤਾ ਤੇ ਆਖਿਆਸੂ ਦੇਖੀਂ ਕਿਧਰੇ ਬਾਹਰ ਨਾਂ ਅਜੇ ਗਲ ਕਰੀਂ ।ਕਿਊਂ<noinclude></noinclude> 0wucji59fe4ltixud4wi9j4mkolfk0g 250 23588 197060 56218 2025-07-03T17:43:35Z Kaur.gurmel 192 197060 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|( ੮੭ )}}</noinclude> ਜੇ ਉਸ ਬਾਬੂ ਦੀਆਂ ਕਈਕੁੜਮਾਈਆਂ ਪਈਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਪਰ ਓਹ ਬਗੈਰ ਦੇਖੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ॥ {{gap}}ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਇਸ ਘਰੋਂ ਅਪਨੇ ਘਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇਕੱਲਾ ਬੈਠ ਕੇ ਤੇ ਵਿਚਾਰਨ ਲੱਗਾ ਜੇਕਰ ਰੁਕੋ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਸੰਜੋਗ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹੀ ਸੁਖਨਾਲ ਲੰਘ ਜਾਵੇਗੀ ਸੇਠ ਨਰਸਿੰਘ ਦਾਸ ਦੇ ਹੱਥ ਏਹ ਕਮ ਹੈ ਹੋਰ ਲੋਗ ਤਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਨਤਾਂ ਤੇ ਤਰਲੇ ਕਰਦੇ ਨੇ ਪਰ ਮੈਂਨੂੰ ਸੇਠ ਨਰਸਿੰਘ ਦਾਸ ਦੇ ਪਾਸ ਜਰੂਰ ਜਾਕੇ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਦਸਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਏ ਕਿਉਂ ਜੋ ਹੋਰ ਕੋਈ ਮਰੋਨਾਲੋਂ ਅੱਛਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂਨੂੰ ਰੁਕੋ ਕਦ ਮਿਲੇਗੀ ਬਰ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਏਹ ਆਖਦਾ ਹੈ ਜੋ ਰੁਕੋ ਮੈਂਨੂੰ ਪਸੰਦ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੀ ਕਰੇਗੀ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੇਰੀ ਸੁਰਤ ਭੀ ਕੋਈ ਐਸੀ ਨਹੀਂ, ਤੇ ਕੋਈ ਆਮਦਨੀ ਭੀ ਨਹੀਂ ਪਰ ਖੈਰ ਆ ਦੀ ਤਰਫੋਂ ਯਤਨ ਕਰਨਾ ਬੜਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ, ਇਸ ਵਿਚ ਚਿਲ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ ॥ {{gap}}ਏਹ ਸੋਚ ਕੇ ਤਾਂ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਵਲ ਤੁਰ ਪਿਆ ॥ , ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਪਰਨਾਮ ਕੀਤੋਸੁ ਤੇ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ॥ _ (ਸੇਠ) ਅਜ ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫੁਰਸਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਹੋਵੇਗੀ ਬਾਬੂ) ਜੀ ਹਾਂ ਗਿਆ ਸਾਂ । ਭੈਨ ਜੀ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਰੋ ਗਏ ਸਾਓ ॥<noinclude></noinclude> elid9jy2v8vdbjknaa865zdtfr92jw9 197066 197060 2025-07-03T18:12:25Z Kaur.gurmel 192 197066 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|( ੮੭ )}}</noinclude> ਜੇ ਉਸ ਬਾਬੂ ਦੀਆਂ ਕਈਕੁੜਮਾਈਆਂ ਪਈਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਪਰ ਓਹ ਬਗੈਰ ਦੇਖੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ॥ {{gap}}ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਇਸ ਘਰੋਂ ਅਪਨੇ ਘਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇਕੱਲਾ ਬੈਠ ਕੇ ਤੇ ਵਿਚਾਰਨ ਲੱਗਾ ਜੇਕਰ ਰੁਕੋ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਸੰਜੋਗ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹੀ ਸੁਖਨਾਲ ਲੰਘ ਜਾਵੇਗੀ ਸੇਠ ਨਰਸਿੰਘ ਦਾਸ ਦੇ ਹੱਥ ਏਹ ਕਮ ਹੈ ਹੋਰ ਲੋਗ ਤਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਨਤਾਂ ਤੇ ਤਰਲੇ ਕਰਦੇ ਨੇ ਪਰ ਮੈਂਨੂੰ ਸੇਠ ਨਰਸਿੰਘ ਦਾਸ ਦੇ ਪਾਸ ਜਰੂਰ ਜਾਕੇ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਦਸਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਏ ਕਿਉਂ ਜੋ ਹੋਰ ਕੋਈ ਮੇਰੇਨਾਲੋਂ ਅੱਛਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂਨੂੰ ਰੁਕੋ ਕਦ ਮਿਲੇਗੀ ਪਰ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਏਹ ਆਖਦਾ ਹੈ ਜੋ ਰੁਕੋ ਮੈਂਨੂੰ ਪਸੰਦ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੀ ਕਰੇਗੀ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੇਰੀ ਸੂਰਤ ਭੀ ਕੋਈ ਐਸੀ ਨਹੀਂ, ਤੇ ਕੋਈ ਆਮਦਨੀ ਭੀ ਨਹੀਂ ਪਰ ਖੈਰ ਅਪਨੀ ਤਰਫੋਂ ਯਤਨ ਕਰਨਾ ਬੜਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ, ਇਸ ਵਿਚ ਢਿਲ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ॥ {{gap}}ਏਹ ਸੋਚ ਕੇ ਤਾਂ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਵਲ ਤੁਰ ਪਿਆ॥ {{gap}}ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਪਰਨਾਮ ਕੀਤੋਸੁ ਤੇ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ॥ _ (ਸੇਠ) ਅਜ ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫੁਰਸਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਹੋਵੇਗੀ ਬਾਬੂ) ਜੀ ਹਾਂ ਗਿਆ ਸਾਂ । ਭੈਨ ਜੀ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਰੋ ਗਏ ਸਾਓ ॥<noinclude></noinclude> gplr39ig32zczipxtf78fz1mg6bfl1o 197067 197066 2025-07-03T18:14:33Z Kaur.gurmel 192 197067 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|( ੮੭ )}}</noinclude> ਜੇ ਉਸ ਬਾਬੂ ਦੀਆਂ ਕਈਕੁੜਮਾਈਆਂ ਪਈਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਪਰ ਓਹ ਬਗੈਰ ਦੇਖੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ॥ {{gap}}ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਇਸ ਘਰੋਂ ਅਪਨੇ ਘਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇਕੱਲਾ ਬੈਠ ਕੇ ਤੇ ਵਿਚਾਰਨ ਲੱਗਾ ਜੇਕਰ ਰੁਕੋ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਸੰਜੋਗ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹੀ ਸੁਖਨਾਲ ਲੰਘ ਜਾਵੇਗੀ ਸੇਠ ਨਰਸਿੰਘ ਦਾਸ ਦੇ ਹੱਥ ਏਹ ਕਮ ਹੈ ਹੋਰ ਲੋਗ ਤਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਨਤਾਂ ਤੇ ਤਰਲੇ ਕਰਦੇ ਨੇ ਪਰ ਮੈਂਨੂੰ ਸੇਠ ਨਰਸਿੰਘ ਦਾਸ ਦੇ ਪਾਸ ਜਰੂਰ ਜਾਕੇ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਦਸਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਏ ਕਿਉਂ ਜੋ ਹੋਰ ਕੋਈ ਮੇਰੇਨਾਲੋਂ ਅੱਛਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂਨੂੰ ਰੁਕੋ ਕਦ ਮਿਲੇਗੀ ਪਰ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਏਹ ਆਖਦਾ ਹੈ ਜੋ ਰੁਕੋ ਮੈਂਨੂੰ ਪਸੰਦ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੀ ਕਰੇਗੀ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੇਰੀ ਸੂਰਤ ਭੀ ਕੋਈ ਐਸੀ ਨਹੀਂ, ਤੇ ਕੋਈ ਆਮਦਨੀ ਭੀ ਨਹੀਂ ਪਰ ਖੈਰ ਅਪਨੀ ਤਰਫੋਂ ਯਤਨ ਕਰਨਾ ਬੜਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ, ਇਸ ਵਿਚ ਢਿਲ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ॥ {{gap}}ਏਹ ਸੋਚ ਕੇ ਤਾਂ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਵਲ ਟੁਰ ਪਿਆ॥ {{gap}}ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਪਰਨਾਮ ਕੀਤੋਸੂ ਤੇ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ॥ _ (ਸੇਠ) ਅਜ ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫੁਰਸਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਹੋਵੇਗੀ ਬਾਬੂ) ਜੀ ਹਾਂ ਗਿਆ ਸਾਂ । ਭੈਨ ਜੀ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਰੋ ਗਏ ਸਾਓ ॥<noinclude></noinclude> 3a3jkkqgf0wzyl4wi0zqj2tlj6wtb4c 197069 197067 2025-07-03T18:17:45Z Kaur.gurmel 192 197069 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />{{center|( ੮੭ )}}</noinclude> ਜੇ ਉਸ ਬਾਬੂ ਦੀਆਂ ਕਈਕੁੜਮਾਈਆਂ ਪਈਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਪਰ ਓਹ ਬਗੈਰ ਦੇਖੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ॥ {{gap}}ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਇਸ ਘਰੋਂ ਅਪਨੇ ਘਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇਕੱਲਾ ਬੈਠ ਕੇ ਤੇ ਵਿਚਾਰਨ ਲੱਗਾ ਜੇਕਰ ਰੁਕੋ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਸੰਜੋਗ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹੀ ਸੁਖਨਾਲ ਲੰਘ ਜਾਵੇਗੀ ਸੇਠ ਨਰਸਿੰਘ ਦਾਸ ਦੇ ਹੱਥ ਏਹ ਕਮ ਹੈ ਹੋਰ ਲੋਗ ਤਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਨਤਾਂ ਤੇ ਤਰਲੇ ਕਰਦੇ ਨੇ ਪਰ ਮੈਂਨੂੰ ਸੇਠ ਨਰਸਿੰਘ ਦਾਸ ਦੇ ਪਾਸ ਜਰੂਰ ਜਾਕੇ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਦਸਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਏ ਕਿਉਂ ਜੋ ਹੋਰ ਕੋਈ ਮੇਰੇਨਾਲੋਂ ਅੱਛਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂਨੂੰ ਰੁਕੋ ਕਦ ਮਿਲੇਗੀ ਪਰ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਏਹ ਆਖਦਾ ਹੈ ਜੋ ਰੁਕੋ ਮੈਂਨੂੰ ਪਸੰਦ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੀ ਕਰੇਗੀ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੇਰੀ ਸੂਰਤ ਭੀ ਕੋਈ ਐਸੀ ਨਹੀਂ, ਤੇ ਕੋਈ ਆਮਦਨੀ ਭੀ ਨਹੀਂ ਪਰ ਖੈਰ ਅਪਨੀ ਤਰਫੋਂ ਯਤਨ ਕਰਨਾ ਬੜਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ, ਇਸ ਵਿਚ ਢਿਲ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ॥ {{gap}}ਏਹ ਸੋਚ ਕੇ ਤਾਂ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਵਲ ਟੁਰ ਪਿਆ॥ {{gap}}ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਪਰਨਾਮ ਕੀਤੋਸੂ ਤੇ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਅਜ ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫੁਰਸਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਹੋਵੇਗੀ ਘਰ ਗਏ ਸਾਓ॥ {{gap}}(ਬਾਬੂ) ਜੀ ਹਾਂ ਗਿਆ ਸਾਂ । ਭੈਨ ਜੀ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ<noinclude></noinclude> q74nu7smbjhp3owbrvyjrhlf788u06a 197070 197069 2025-07-03T18:19:46Z Kaur.gurmel 192 /* ਸੋਧਣਾ */ 197070 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kaur.gurmel" />{{center|( ੮੭ )}}</noinclude> ਜੇ ਉਸ ਬਾਬੂ ਦੀਆਂ ਕਈਕੁੜਮਾਈਆਂ ਪਈਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਪਰ ਓਹ ਬਗੈਰ ਦੇਖੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ॥ {{gap}}ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਇਸ ਘਰੋਂ ਅਪਨੇ ਘਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇਕੱਲਾ ਬੈਠ ਕੇ ਤੇ ਵਿਚਾਰਨ ਲੱਗਾ ਜੇਕਰ ਰੁਕੋ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਸੰਜੋਗ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹੀ ਸੁਖਨਾਲ ਲੰਘ ਜਾਵੇਗੀ ਸੇਠ ਨਰਸਿੰਘ ਦਾਸ ਦੇ ਹੱਥ ਏਹ ਕਮ ਹੈ ਹੋਰ ਲੋਗ ਤਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਨਤਾਂ ਤੇ ਤਰਲੇ ਕਰਦੇ ਨੇ ਪਰ ਮੈਂਨੂੰ ਸੇਠ ਨਰਸਿੰਘ ਦਾਸ ਦੇ ਪਾਸ ਜਰੂਰ ਜਾਕੇ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਦਸਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਏ ਕਿਉਂ ਜੋ ਹੋਰ ਕੋਈ ਮੇਰੇਨਾਲੋਂ ਅੱਛਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂਨੂੰ ਰੁਕੋ ਕਦ ਮਿਲੇਗੀ ਪਰ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਏਹ ਆਖਦਾ ਹੈ ਜੋ ਰੁਕੋ ਮੈਂਨੂੰ ਪਸੰਦ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੀ ਕਰੇਗੀ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੇਰੀ ਸੂਰਤ ਭੀ ਕੋਈ ਐਸੀ ਨਹੀਂ, ਤੇ ਕੋਈ ਆਮਦਨੀ ਭੀ ਨਹੀਂ ਪਰ ਖੈਰ ਅਪਨੀ ਤਰਫੋਂ ਯਤਨ ਕਰਨਾ ਬੜਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ, ਇਸ ਵਿਚ ਢਿਲ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ॥ {{gap}}ਏਹ ਸੋਚ ਕੇ ਤਾਂ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਵਲ ਟੁਰ ਪਿਆ॥ {{gap}}ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਪਰਨਾਮ ਕੀਤੋਸੂ ਤੇ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਅਜ ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫੁਰਸਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਹੋਵੇਗੀ ਘਰ ਗਏ ਸਾਓ॥ {{gap}}(ਬਾਬੂ) ਜੀ ਹਾਂ ਗਿਆ ਸਾਂ । ਭੈਨ ਜੀ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ<noinclude></noinclude> luac9neikb7b6axh18byhzu0uzn45zm 197071 197070 2025-07-03T18:21:32Z Kaur.gurmel 192 197071 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Kaur.gurmel" />{{center|( ੮੭ )}}</noinclude> ਜੇ ਉਸ ਬਾਬੂ ਦੀਆਂ ਕਈਕੁੜਮਾਈਆਂ ਪਈਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਨੇ। ਪਰ ਓਹ ਬਗੈਰ ਦੇਖੇ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ॥ {{gap}}ਮਦਨ ਗੋਪਾਲ ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਇਸ ਘਰੋਂ ਅਪਨੇ ਘਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਇਕੱਲਾ ਬੈਠ ਕੇ ਤੇ ਵਿਚਾਰਨ ਲੱਗਾ ਜੇਕਰ ਰੁਕੋ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਸੰਜੋਗ ਹੋ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਹੀ ਸੁਖਨਾਲ ਲੰਘ ਜਾਵੇਗੀ ਸੇਠ ਨਰਸਿੰਘ ਦਾਸ ਦੇ ਹੱਥ ਏਹ ਕਮ ਹੈ ਹੋਰ ਲੋਗ ਤਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਨਤਾਂ ਤੇ ਤਰਲੇ ਕਰਦੇ ਨੇ ਪਰ ਮੈਂਨੂੰ ਸੇਠ ਨਰਸਿੰਘ ਦਾਸ ਦੇ ਪਾਸ ਜਰੂਰ ਜਾਕੇ ਆਪਣੀ ਮਰਜੀ ਦਸਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਏ ਕਿਉਂ ਜੋ ਹੋਰ ਕੋਈ ਮੇਰੇਨਾਲੋਂ ਅੱਛਾ ਮਿਲ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂਨੂੰ ਰੁਕੋ ਕਦ ਮਿਲੇਗੀ ਪਰ ਦਿਲ ਮੇਰਾ ਏਹ ਆਖਦਾ ਹੈ ਜੋ ਰੁਕੋ ਮੈਂਨੂੰ ਪਸੰਦ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੀ ਕਰੇਗੀ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੇਰੀ ਸੂਰਤ ਭੀ ਕੋਈ ਐਸੀ ਨਹੀਂ, ਤੇ ਕੋਈ ਆਮਦਨੀ ਭੀ ਨਹੀਂ ਪਰ ਖੈਰ ਅਪਨੀ ਤਰਫੋਂ ਯਤਨ ਕਰਨਾ ਬੜਾ ਜਰੂਰੀ ਹੈ, ਇਸ ਵਿਚ ਢਿਲ ਚੰਗੀ ਨਹੀਂ॥ {{gap}}ਏਹ ਸੋਚ ਕੇ ਤਾਂ ਸੇਠ ਹੋਰਾਂ ਵਲ ਟੁਰ ਪਿਆ॥ {{gap}}ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਪਰਨਾਮ ਕੀਤੋਸੂ ਤੇ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਅਜ ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਫੁਰਸਤ ਨਹੀਂ ਹੋਈ ਹੋਵੇਗੀ ਘਰ ਗਏ ਸਾਓ॥ {{gap}}(ਬਾਬੂ) ਜੀ ਹਾਂ ਗਿਆ ਸਾਂ। ਭੈਨ ਜੀ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ<noinclude></noinclude> 2ok5drht8kizxmst53qfaa30aanxmte 250 23593 197076 56223 2025-07-03T18:46:58Z Kaur.gurmel 192 197076 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" />88</noinclude> ਸੀ ਬਹੁਤ ਤਬੀਅਤ ਠੀਕ ਹੈ ਤੇ ਐਸ ਵੇਲੇ ਕੋਈ ਕਿਸੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਰੁਕਾਵਟ ਨਹੀਂ ਹੈ ਇਕ ਬੁਢੀ ਭੀ ਘਰ ਸੀ ਉਸ ਦੀ ਜਰਾ ਤ ਕੁਛ ਢਿਲੀ ਸੀ ਸੋ ਦਵਾਈ ਲਿਖਕੇ ਦੇਆਇਆ ਹਾਂ॥ {{gap}}(ਸੇਠ) ਸੁਨਾਓ ਕੋਈ ਹੋਰ ਗਲ ਬਾਤ ਭੀ ਹੋਈ ਸੀ॥ (ਬਾਬ) ਸੇਠ ਜੀ ਭੈਨ ਹੋ ਤਾਂ ਬੜੇ ਸੁਭਾਓ ਦੇ ਅੱਛੇ ਨੇ ਤੇ ਕੋਈ ਭਲੇ ਕਰਮ ਕਟਕੇ ਜੱਮੇ ਨੇ ਜੋ ਤੁਹਾਡੀ ਸਰਨੀ ਆਣ ਲਗੇ ਨੇ ਪਰ ਹੁਣ ਜੋ ਓਨਾਂ ਦੀ ਸੰਗਤ ਕਰਨ ਗੀਆਂ ਸੋ ਭੀ ਤਰ ਜਾਵਨਗੀਆਂ । ਜਿਸ ਤਰਹਾਂ ਚੰਦਨ ਦੀ ਖੁਸ਼ਬੂ ਅਥਵਾ ਸੁਗੰਤਾ ਹੋਰ ਦਵਾਲੈ ਦੇ ਬੂਟਿਆਂ ਵਿਚ ਰਚ ਕੇ ਤੇ ਓਨਾਂ ਨੂੰ ਭੀ ਅਪਨੇ ਜਿਹਾ ਬਨਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਏਸੇ ਤਰਾਂ ਵਿਦਯਾਵਾਨ ਸੁਘੜ ਜਨਾਨੀ ਭੀ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਅਪਨੇ ਜਿਹਾ ਹੀ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ । ਸੋ ਸੇਠ ਜੀ ਤੁਸਾਂ ਭੀ ਮੋਤੀ ਦਾਨ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਨੇ ਜੋ ਐਸੀ ਧਰਮਾਤਮਾਂ ਇਸਤਰੀ ਮਿਲੀ ਹੈ, ਪਰ ਉਸ ਮਾਂ ਦੀ ਧੀ ਰੁਕੋ ਭੀ ਐਸੀ ਹੋਨਹਾਰ ਮਾਲੂਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕੇ ਮੈਂ ਕੀ ਆਖਾਂ । ਸੇਠ ਜੀ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਕੁੜੀਆਂ ਇਸ ਉਮਰ ਦੀਆਂ ਡਿਠੀਆਂ ਨੇ ਪਰ ਐਸੀ ਤੇਜ ਬੁਧਿ ਤੇ ਸਮਝ ਵਾਲੀਆਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖੀਆਂ । ਸੋ ਹਨ ਮੈਂਨੂੰ ਭੀ ਏਹ ਖਿਆਲ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤੇ ਇਸ ਰੁਕੋ ਨਾਲ ਜੇਕਰ ਮੇਰਾ । ਸੰਜੋਗ ਹੋਜਾਵੇ ਤਾਂ ਚੰਗਾ ਹੈ, ਇਸੇ ਵਾਸਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ | ਪਾਸ ਆਇਆ ਹਾਂ ॥<noinclude></noinclude> atl5hxrr97ralkk30ospz2ba0cfqw1e 250 50827 197110 133276 2025-07-04T11:31:16Z Charan Gill 36 197110 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Karamjit Singh Gathwala" /></noinclude>{{center|{{larger|'''ਮੱਤੀ ਦੀ ਇੰਜੀਲ'''}}}} {{Multicol}} {{larger|'''੧'''}}{{gap}}ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੀ ਕੁਲਪੱਤ੍ਰੀ ਤੇ ਜਨਮ ਕੁਲਪੱਤ੍ਰੀ ਯਿਸ ਮਸੀਹ ਦਾਊਦ ਦੇ ਪੁੱਤ੍ਰ ਦੀ ਜਿਹੜਾ ਅਬਰਾਹਾਮ ਦਾ ਪੁੱਤ੍ਰ ਸੀ॥</br> ੨{{gap}} ਅਬਰਾਹਾਮ ਤੋਂ ਇਸਹਾਕ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਇਸਹਾਕ ਤੋਂ ਯਾਕੂਬ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਯਾਕੂਬ ਤੋਂ ਯਹੂਦਾਹ ਤੇ</br> ੩{{gap}}ਉਸ ਦੇ ਭਰਾ ਜੰਮੇ ○ ਅਤੇ ਯਹੂਦਾਹ ਤੋਂ ਫ਼ਰਸ ਅਤੇ ਜ਼ਰਾ ਤਾਮਾਰ ਦੀ ਕੁੱਖੋਂ ਜੰਮੇ ਅਤੇ ਫ਼ਰਸ ਤੋਂ ੪{{gap}} ਹਸਰੋਨ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਹਸਰੋਨ ਤੋਂ ਰਾਮ ਜੰਮਿਆ○ ਅਤੇ ਰਾਮ ਤੋਂ ਅੰਮੀਨਾਦਾਬ-ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਅੰਮੀਨਾਦਾਬ ਤੋਂ ਨਹਸ਼ੋਨ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਨਹਸ਼ੋਨ ਤੋਂ ਸਲਮੋਨ</br> ੫{{gap}} ਜੰਮਿਆ ੦ ਅਤੇ ਸਲਮੋਨ ਤੋਂ ਬੋਅਜ਼ 'ਰਾਹਾਬ ਦੀ ਕੁੱਖੋਂ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਬੋਅਜ਼ ਤੋਂ ਓਬੇਦ ਰੂਥ ਦੀ ਕੁੱਖੋਂ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਓਬੇਦ ਤੋਂ ਯੱਸੀ ਜੰਮਿਆ੦</br> ੬{{gap}}ਅਤੇ ਯੱਸੀ ਤੋਂ ਦਾਊਦ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਦਾਊਦ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਤੋਂ ਸੁਲੇਮਾਨ ਊਰੀਯਾਹ ਦੀ ਤੀਵੀਂ ੭{{gap}}ਦੀ ਕੁੱਖੋਂ ਜੰਮਿਆ। ਅਤੇ ਸੁਲੇਮਾਨ ਤੋਂ ਰਹਬੁਆਮ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਰਹਬੁਆਮ ਤੋਂ ਅਬੀਯਾਹ ਜੰਮਿਆ ੮{{gap}}ਅਤੇ ਅਬੀਯਾਹ ਤੋਂ ਆਸਾ ਜੰਮਿਆ। ਅਤੇ ਅਲਯਾਕੀਮ ਤੋਂ ਅੱਜ਼ੋਰ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਅੱਜ਼ੋਰ ਤੋਂ ਸਾਦੋਕ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਸਾਦਿਕ ਤੋਂ ਯਕੀਨ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਯਾਕੀਨ ਤੋਂ ਅਲੀਹੂਦ ਜੰਮਿਆ ੧੫ ਅਤੇ ਅਲੀਹੂਦ ਤੋਂ ਅਲਾਜ਼ਾਰ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਅਲਾਜ਼ਾਰ ਤੋਂ ਮੱਥਾਨ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ “ਮੱਥਾਨ ਤੋਂ ਯਾਕੂਬ ਜੰਮਿਆ ੦ ਅਤੇ ਯਾਕੂਬ ਤੋਂ ਯੂਸੁਫ਼ ਜੰਮਿਆ। ਉਹ ਉਸ ਮਰਿਯਮ ਦਾ ਪਤੀ ਸੀ ਜਿਥੋਂ ਦੀ ਕੁੱਖ ਯਿਸੂ ਜੰਮਿਆ ਜਿਹੜਾ ਮਸੀਹ ਕਹਾਉਂਦਾ ਹੈ॥ 2 ਸੋ ਅਬਰਾਹਾਮ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਦਾਊਦ ਤੀਕਰ ਸੱਭੋ ਚੌਦਾਂ ਪੀਹੜੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਦਾਊਦ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਬਾਬੁਲ ਨੂੰ ਉੱਠ ਜਾਣ ਤੀਕਰ ਚੌਦਾਂ ਪੀਹੜੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਬਾਬਲ ਨੂੰ ਉੱਠ ਜਾਣ ਤੋਂ ਲੈਕੇ ਮਸੀਹ ਤੀਕਰ ਚੌਦਾਂ ਪੀਹੜੀਆਂ ਹਨ। ਦਾਊਦ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਤੋਂ ਸੁਲੇਮਾਨ ਊਰੀਯਾਹ ਦੀ ਤੀਵੀਂ ੧੯ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦਾ ਜਨਮ ਇਉਂ ਹੋਇਆ ਕਿ ਜਾਂ ੭ ਦੀ ਕੁੱਖੋਂ ਜੰਮਿਆ ੦ ਅਤੇ ਸੁਲੇਮਾਨ ਤੋਂ ਰਹਬੁਆਮ ¤ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਰਹਬੁਆਮ ਤੋਂ ਅਬੀਯਾਹ ਜੰਮਿਆ ੮ ਅਤੇ ਅਬੀਯਾਹ ਤੋਂ ਆਸਾ ਜੰਮਿਆ ਂ ਅਤੇ ਆਸਾ ਤੋਂ ਯਹੋਸ਼ਾਫ਼ਾਦ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਯਹੋਸ਼ਾਫਾਟ ਤੋਂ ਯੋਗਮ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਯੋਰਾਮ ਤੋਂ ਉੱਚੀਯਾਹ ਜੰਮਿਆ ੬ ਅਤੇ ਉੱਜ਼ੀਯਾਹ ਤੋਂ ਯੋਥਾਮ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਯੋਥਾਮ ਤੋਂ ਆਹਾਜ਼ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਆਹਾਜ਼ ਤੋਂ ਹਿਜ਼ਕੀਯਾਹ ੧੦ ਜੰਮਿਆ ਂ ਅਤੇ ਹਿਜ਼ਕੀਯਾਹ ਤੋਂ ਮਨੱਸਹ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਮਨੱਸਹ ਤੋਂ ਆਮੋਨ ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਆਮੋਨ ਤੋਂ ੧੧ ਯੋਸ਼ੀਯਾਹ ਜੰਮਿਆ 0 ਅਤੇ ਯੋਸ਼ੀਯਾਹ ਤੋਂ ਯਕਾਨਯਾਹ ਅਰ ਉਹ ਦੇ ਭਰਾ ਬਾਬਲ ਨੂੰ ਉੱਠ ਜਾਣ ਦੇ ਸਮੇ ਜੰਮੇ! ਤੇ ਤੋਂ ਬਾਬੁਲ ਨੂੰ ਉੱਠ ਜਾਣ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਯਕਾਨਯਾਹ ਤੋਂ ਬਾਅਲਤੀਏਲ * ਜੰਮਿਆ ਅਤੇ ਸ਼ਅਲਤੀਏਲ ਤੋਂ ੧੩ ਜ਼ਰੁੱਬਾਬਲ ਜੰਮਿਆ ਼ ਅਤੇ ਜ਼ਰੱਬਾਬਲ ਤੋਂ ਅਬੀਹੂਦ ਯੂਨਾਨੀ -ਸਲਾਥੀਏਲ। ਦੀ ਉਹ ਦੀ ਮਾਤਾ ਮਰਿਯਮ ਦੀ ਯੂਸਫ਼ ਨਾਲ ਕੁੜਮਾਈ ਹੋਈ ਸੀ ਤਾਂ ਉਨਾਂ ਦੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਹ ਪਵਿੱਤ ਆਤਮਾ ਤੋਂ ਗਰਭਵੰਤੀ ਪਾਈ ਗਈ ਂ ਤਦ ਉਹ ਦੇ ਪਤੀ ਯਸਫ਼ ਨੇ ਜਿਹੜਾ ਧਰਮੀ ਪਰਖ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਭਈ ਉਹ ਨੂੰ ਕਲੰਕਣ ਪਰਗਟ ਕਰੇ ਇਹ ਦਲੀਲ ਕੀਤੀ ਜੋ ਉਹ ਨੂੰ ਚੁੱਪ ਕੀਤਿਆਂ ਤਿਆਗ ਦੇਵੇ ਂ ਖ਼ਰ ਜਾਂ ਉਹ ਇਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਵਿੱਚ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਵੇਖੋ, ਅਭ ਦੇ ਇੱਕ ਦੂਤ ਨੇ ਸੁਫਨੇ ਵਿੱਚ ਉਹ ਨੂੰ ਦਰਸ਼ਣ ਦੇ ਕੇ ਕਿਹਾ, ਹੇ ਯੂਸਫ਼ ਦਾਊਦ ਦੇ ਪੁੜੁ ਤੂ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਮ੍ਰਿਯਮ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਲਿਆਉਣ ਤੋਂ ਨਾ ਡਰ ਕਿਉਂਕਿ ਜਿਹੜਾ ਉਹ ਦੀ ਕੁੱਖ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਓ ਹੈ ਉਹ ਪਵਿੱੜ ਆਤਮਾ ਤੋਂ ਹੈ। ਅਤੇ ਉਹ ਪੁੱਤ ਜਣੇਗੀ ਅਤੇ ਤੂੰ ਉਹ ਦਾ ਨਾਮ ਯਿਸ਼ ਰੱਖੀਂ ਕਿਉਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਉਨਾਂ ਦੇ ਪਾਪਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾ ਵੇਗਾ। ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ ਇਸ ਲਈ ਹੋਇਆ ਕਈ<noinclude></noinclude> dlfnauqy9vcciqn2t28r8in0gh829r4 250 59603 197042 165198 2025-07-03T13:02:59Z Gursimranjot singh 2018 /* ਸੋਧਣਾ */ 197042 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Gursimranjot singh" /> {{center|[੫੨]}}</noinclude>ਦਿਲ ਤੇ ਆਈਕੁਝ ਰੋਬਦੀ ਯਾਦ ਕਰੀਏਆ ਉਨਾਂ ਜੱਗਨਾ ਹੀ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਗੁਰ ਜੀ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਦੀ ਏਹਮੁਰਾਦ ਦੇਵੋ ਜੋ ਗਲੈਣ ਆਇਆ ਸਿਦਕਧਾਰ ਗੁਰ ਜੀ ਝਾੜੂਦਿਆਂ ਗਾਨਿੱਤ ਦਰਬਾਰ ਤੈ'ਡੇ ਜਾਣੌ ਟਹਿਲੀਆਮੈਂ ਖਿਦ ਮਤ ਗਾਰ ਗੁਰ ਜੀ ਮਾਰੂ ਬਹਿਰ ਸੰਸਾਰ ਵਿਚੋਂ ਜਾਨ ਮੇਰੀ ਟੁੱਟੀ ਹੋਈ ਕਿਸ਼ਤੀ ਕਰੋ ਪਾਰ ਗੁਰ ਜੀ ਕਰੋ ਮੇਹਰ ਤੇ ਗਿਆਨ ਦਾ ਪਾਓ ਪਾਣੀ ਹਿਰਦੇ ਹਿਰਸਦੇ ਭਖ ਨਅੰ ਗਿਆਰ ਗੁਰਜੀ ਦੁੱਖ ਦੂਰ ਜਾਵੇ ਭੁੱਖ ਜਰਮ ਵਾਲੀ ਬਖਸ਼ੋ ਨਾਮ ਦਾ ਜਿਹਾ ਅਧਾਰ ਗੁਰ ਜੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨਾਲ ਨਾਹੀ ਕੋਈ ਸਾਂਝ ਮੇਰੀ ਤੇਰੇ ਦ੍ਵਾਰ ਆਇਆ ਹਾ ਰਹਾਰ ਗੁਰ ਜੀ ਦੇਵੋ ਜੋਗ ਗ਼ਰੀਬ ਦੇ ਪਾਪ ਕਟੋ ਔਗਣਹਾਰ ਲਾਹੌਰੀ ਬਖ਼ਸ਼ਣਹਾਰ ਗੁਰ ਜੀ {{center|ਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਬਚਨ}} ਮੀਆਂ ਜੋਗਹੀ ਜੋਗ ਪੁਕਾਰਣਾਏ' ਏਸਜੋਗਦਾ ਚਿਲਾਕਮਾਣ ਮੁਸ਼ਕਲ ਔਖੇ ਬੰਗਲੇ ਰੰਗਲੇ ਦੇਸ ਛਡਨ ਰਹਿਣਾ ਜੇਗਲਾਂ ਵਿੱਚ ਹੈਰਾਂਨ ਮੁਸ਼ਕਲ ਛੱਡ ਚੂਰੀਆਂ ਤੇ ਮਝੀ' ਬੂਰੀਆਂ ਨੂੰ ਰੁੱਖੇ ਟੁੱਕੜੇ ਮੰਗਦੇ ਖਾਨ ਮੁਸ਼ਕਲ ਮਾਰ ਖ਼ੁਦੀਗੁਮਾਨ ਨਿਤਾਣ ਹੋਣਾ ਖੱਪਰ ਹਥਲੈ ਅਲੱਖਜਗਾਂਨ ਮੁਸ਼ਕਲ ਚਾਂਦੀ ਵਾਂਗ ਕਾਇਆਂ ਜੇਹੜੀ ਚਮਕਦੀਏ ਹੁਣ ਖ਼ਾਕਦੇ ਨਾਲ ਰੁਲਾਨ ਮੁਸ਼ਕਲ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁਨਹਿਰੀ ਸਜਣ ਬੁੰਦੇ ਪੀੜਝੱਲਣੀ ਮੁੰਦਰਾਂਪਾਣ ਮੁਸਸ਼ਕ ਜ਼ਾਲਮਨਾਗ ਜਿਉਂ ਸੱਪ ਕਰੂੰਭੀਏਦਾ ਡੰਗ ਚਟਣਾ ਨਾਲ ਜ਼ੁਬਨ ਮੁਸ਼ਕਲ ਸੁਖ ਦੁਖ ਨੂੰ ਇਕ ਸਾਮਾਨ ਕਰਣਾ ਜੀਉ'ਦੀ ਜਾਂਨ ਜਾਣੋ ਮਰਜਾਨ ਮੁਸ਼ਕਲ ਟੁੱਕਰ ਮੰਗ ਖਾਇਆਂ ਕੀ ਫ਼ਾਇਦਾਏ ਸਾਧਨ ਜੋਗ ਹੈ ਸੰਤ ਸਦਾਣ ਮੁਸ਼ਕਲ ਲਾਹੌਰੀ ਛੱਡ ਘਰਬਾਰ ਫ਼ਕੀਰ ਹੋਣਾ ਫਿਰ ਵੀ ਰੱਬ ਦਾ ਨਾਮ ਧਿਆਨ ਮੁਸ਼ਕਲ {{center|ਬੇਨਤੀ ਰਾਂਝਾ}} ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੁੱਦਤਾਂ ਦਾ ਦਿਲੀ ਸੌਕ ਹੋਵੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਓਹਨੂੰ ਕੀ ਜੋਗਕਮਾਨ ਗੁਰ ਜੀ ਸੌਖਾ ਜੰਗਲਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਮੇਰਾ ਜੱਗੋ' ਚਿਤ ਉਦਾਸ ਹੈਰਾਂਨ ਗੁਰ ਜੀ ਜਿਸ ਮਾਨ ਅਭਿਮਾਨ ਤੇਲਾ ਜਤਿਆਗੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਓਹਨੂੰ ਮੰਗਕੇ ਖਾਣ ਗੁਰ ਜੀ ਅੱਗੇ ਕਈ ਚੇਲੇ ਤੇਰੇ ਦ੍ਵਾਰ ਬੈਠੇ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਲੈਆ ਲੱਖ ਜਗਾਂਣ ਗੁਰ ਜੀ<noinclude></noinclude> 96su8zdqifrxkig14s8v9uautsdngwb 250 66770 197081 196734 2025-07-04T03:21:14Z Charan Gill 36 197081 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੫੬)}}</noinclude>ਅਤੇ ਬੇਲੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਮਖੌਲਾਂ ਦਾ ਜਾਰ ਜੇਂਂ। ਸਹੁੰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਜੀ ਵਿੱਚ ਅਹੀ ਆਉਂਦੀ ਸਾਈ ਕਿ ਇੱਕ ਬਾਰ ਬੂਹੇ ਵਜੋਂ ਸਹੀ ਕਦੀ ਮੂੰਹੋਂ ਨਹੀਂ ਬੋਲਣਾ ਪਰ ਤੁਸਾਂ ਮੈਂ ਨੂੰ ਹਸਾ ਦਿੱਤਾ। {{gap}}ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਆਖਿਆ ਨਾ ਜੀ ਐਡੀ ਖਫਕੀ ਤੁਹਾ ਨੂੰ ਨਹੀਓਂ ਚਾਹੀਦੀ। ਉਠੋ ਪ੍ਰਸਾਦ ਛਕਾਓ॥ {{gap}}ਤ੍ਰੀਮਤ ਝੱਟ ਦੁਇ ਪ੍ਰਸਾਦੀਆਂ ਅਤੇ ਉੱਪਰ ਥੁਹੜਾ ਜੇਹਾ ਮੱਖਣ ਰੱਖ ਲਿਆਈ ਅਤੇ ਬੋਲੀ ਲਵੋ ਹਾਲ ਤੇ ਤੁਸਾ ਪਾਣੀ ਧਾਣੀ ਪੀਓ ਅਤੇ ਮੁੰਡੇ ਕੁੜੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਮਨ ਪਰਚਾਓ ਐਤਨੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਤੱਤੀਆਂ ਪਰਸਾਦੀਆਂ ਲਾਹ ਦੇਨੀ ਹਾਂ॥ {{gap}}ਜਾਂ ਪਰਸਾਦ ਤਿਆਰ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਦੂਜੀ ਬਾਰ ਹੱਥ ਧੋਕੇ ਟੁੱਕਰ ਤੋੜਿਆ ਅਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੀ ਰੀਤ ਮੂਜਬ (ਤਵ ਪਰਸਾਦ ਭਰਮ ਕਾ ਨਾਸ) ਆਖਕੇ ਬੁਰਕੀ ਮੂੰਹ ਪਾਈ॥ {{gap}}ਰਾਤੇ ਨੂੰ ਤਾ ਥਕੇਵੇਂ ਦੇ ਸਬੱਬ ਮੰਜੀ ਡਾਹਕੇ ਸੌਂ ਰਿਹਾ ਪਰ ਤੜਕੇ ਅੰਬਰਤ ਵੇਲੇ ਉੱਠਕੇ ਸੁਚੇਤ ਪਾਣੀ ਤੇ ਪਿੱਛੋਂ ਪਿੰਡ ਦੇ ਬੂਹੇ ਆਣ ਬੈਠਾ। ਜੋ ਜੋ ਜਿਮੀਂਦਾਰ ਮੁੱਢ ਤੋਂ ਲੰਘਦਾ ਫਤੇ ਬੁਲਾਕੇ ਪਾਸ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇਕ ਬੁੱਢੇ ਜੇਹੇ ਜੱਟ ਨੇ ਬੈਠਕੇ ਆਖਿਆ ਚੌਧਰੀ ਤੁਸਾਂ ਤੇ ਦਸਾਂ ਯਾਰਾਂ ਵਰਹਾਂ ਥੀਂ ਤਰਨਤਾਰਨ ਦਾ ਮੇਲਾ ਵੇਖਣ ਲਗੇਓ ਜਿਨ੍ਹੀਂ ਦਿਨੀਂ ਅਸਾਂ ਆਪਣੀ ਉਮਰਾਂ ਪੁਰ ਸਾਂ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮੇਲੇ ਵੇਖੇ ਨੇ। ਭਾਈਆ ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਥੇ ਸਰਕਾਰ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਹੁ ਆਇਆ। ਉਨੀਂ ਦਿਨੀਂ ਮੈਂ ਅਜੋਂ ਮੁੱਛਭੇਉ ਸਾਂ ਆਹਾਂ ਐਸ ਨੀਂਗੁਰ ਵਰਗਾ ਹੋਊਂ। ਭਾਈਆ ਉਸ ਉਥੇ ਆਕੇ ਜੋ ਗਰੀਬ-ਗੁਰਬੀ ਨੂੰ ਰੁਪੈਯੇ ਲੁਟਾਏ ਨੇ ਆਸਕੇ ਓਏ ਰਣਜੀਤ ਸਿੰਹਾਂ! ਇੱਕ ਕੋਠੇ ਬੰਨੀ ਜੋ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਬੁੱਢੀਆਂ ਧੁੰਬਲਾ ਬੰਨ੍ਹੀਂ ਖੜੋਤੀਆਂ ਸਨ ਸਰਕਾਰ ਵੇਖਕੇ ਤੇ ਇਕ ਦੇ ਉਂਜਲ ਰੁਪੈਯਾਂ ਦੇ ਓਧਰ ਬੀ ਚਾ ਸੁੱਟੇ। ਤ੍ਰੀਮਤਾਂ ਸਹੁਰੀਆਂ ਤੇ ਕੀ ਚੁਣਨੇ ਜੇ ਤੁਸਾਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ<noinclude></noinclude> 0sqtjwceco18v64cyt1rbvsw1bqb5iw 250 66771 197082 196735 2025-07-04T03:23:51Z Charan Gill 36 197082 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੫੭)}}</noinclude>ਪਰਿਹਾ ਬੈਠੇ ਓਂ ਕਰਤਾਰ ਝੂਠ ਨਾ ਬੁਲਾਵੇ ਓਹ ਸਭ ਰੁਪੈਯੇ ਅਸਾਂ ਬੁਰਛਿਆਂ ਹੀ ਜਾ ਸੁਮ੍ਹਾਲੇ। ਸਹੁੰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਚੱਵੀ ਰੁਪੈਯੇ ਤੇ ਅਕੱਲੇ ਮੈਂ ਲੁੱਟੇ ਸਨ॥ {{gap}}ਪਾਸੋਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਜੱਟ ਆਖਿਆ ਭਈ ਬਾਬਾ ਕੂਮ ਸਿੰਹਾਂ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਵੇਲੇ ਚਾਂਦੀ ਸੋਨੇ ਦਾ ਤੇ ਬੱਦਲ ਵਰਸਦਾ ਸਾ ਸੁਣਦੇ ਹਾਂ ਪਰ ਇਕ ਗੱਲ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦੀ ਏ ਕਿ ਉਨ੍ਹੀਂ ਦਿਨੀਂ ਜਿਤਨਾ ਧਰਮ ਹੁੰਦਾ ਸਾ ਉਤਨਾ ਹੀ ਪਾਪ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਸਾਈ। ਕਿੰਉ ਜੋ ਵੇਖਖਾਂ ਜਦੋਂ ਉਸ ਰੁਪੈਯੇ ਲੁਟਾਏ ਹੋਣਗੇ ਕਈ ਕੰਗਾਲਵਾਧਾ ਭੀੜ ਵਿੱਚ ਆਕੇ ਦਲ਼ੀਮਲ਼ੀ ਬੀ ਹੋ ਗਏ ਹੋਣਗੇ ਕੇਹੀ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ਜੇ ਓਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਰੁਪੈਆਂ ਨੂੰ ਲੈਕੇ ਇੱਕ ਜਾਗਾ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ ਅਤੇ ਸਭ ਗਰੀਬ ਗੁਰਬੀ ਨੂੰ ਇੱਕ ਇੱਕ ਰੁਪੈਯਾ ਫੜਾ ਦੇਂਦਾ। ਨਾਲੇ ਕੋਈ ਮਰਦਾ ਬੀ ਨਾ ਅਤੇ ਨਾ ਕੋਈ ਸੱਖਣਾ ਹੀ ਰਹਿ ਸੱਕਦਾ॥ {{gap}}ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਸਭ ਲੋਕ ਇੱਕੋ ਬਾਰ ਬੋਲੇ ਹਾਂ ਭਈ ਇਹ ਤਾ ਤੂੰ ਸੱਚ ਆਖਨਾ ਏ ਉਨੀਂ ਦਿਨੀਂ ਬੇਸਰਤੰਤਾ ਕੰਮ ਠੀਕ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਨੇ ਵਿੱਚੋਂ ਆਖਿਆ ਅਸਾਂ ਇੱਕ ਬਾਰ ਅੰਬਰਸਰ ਜੀ ਦਿਵਾ ਲੀ ਦੇ ਨ੍ਹਾਉਣ ਪੁਰ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਚੜ੍ਹਾਈ ਵੇਖੀ ਸਾਈ ਫੌਜਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਦੇ ਸਬੱਬ ਕਈਆਂ ਦੇ ਤਾਂ ਪੈਰ ਟੁੱਕੇ ਗਏ ਅਤੇ ਕਈ ਲੋਕ ਮਾਰੇ ਧੱਕਿਆਂ ਦੇ ਚੀਥਲ਼ ਮੀਥਲ਼ ਹੋ ਗਏ। ਅਤੇ ਕਈ ਭੀੜ ਦੇ ਹੇਠ ਆਕੇ ਜਾਨਾਂ ਥੀਂ ਮਰ ਗਏ ਬਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿਚ ਸਭਨਾਂ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸੌਦਾ ਪੱਤਾ ਇੱਕ ਤੇ ਬੁਰਛਿਆਂ ਲੁੱਟ ਘੱਤਿਆ ਦੂਜਾ ਚਿਕੜ ਵਾਲੀਆਂ ਗਲ਼ੀਆਂ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗਕੇ ਖਰਾਬ ਖਿਚੜੀ ਹੋ ਗਿਆ॥ {{gap}}ਚੌਧਰੀ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਆਖਿਆ ਨਾ ਓਏ ਭਿਰਾਓ ਓਹ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦਾ ਰਾਜ ਜਾਣਕੇ ਚਾਹੇ ਕੁਝ ਆਖ ਲਵੋ ਪਰ ਜੇ ਸੱਚ ਪਛਾਉਨੇਓਂ ਤੇ ਭੂਤਾਂ ਦਾ ਰਾਜ ਸਾ। ਭਾਈਆ ਰਾਜ ਹੈ 'ਤੇ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਦਾ ਹੋਰ ਸਭੋ ਨਕਲ। ਵੇਖੋਖਾਂ ਸੁੱਤੀ ਕੰਨ ਨਹੀਓਂ ਉਘਾੜਦੀ।<noinclude></noinclude> d0qq7kfo15fb6gqcvm0rjy17l2ovc30 250 66773 197083 196738 2025-07-04T03:27:19Z Charan Gill 36 197083 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੫੯)}}</noinclude>{{center|'''{{larger|ਦੂਜਾ ਭਾਗ॥}}'''}} {{gap}}{{smaller|ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੁਆਬੇ ਦੀ ਬੋਲੀ ਅਰ ਉਥੇ ਦੀਆਂ ਗੁਆਰਾਂ ਸਰਾਫਾਂ ਅਰ ਨਿਆਣਿਆਂ ਸਿਆਣਿਆਂ ਅਰ ਤੀਮੀਆਂ ਦੇ ਬੋਲਣੇ ਦਾ ਢਬ ਅਰ ਰੀਤਾਂ ਰਸਮਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ।}} {{gap}}ਸ਼ਹਿਰ ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਗੋਂਦਾਮੱਲ ਨਾਮੇ ਖੱਤਰੀ ਨੇ ਕਿ ਜਿਸ ਦੇ ਰਾਮਦਿੱਤਾ ਅਰ ਭਾਨ ਅਰ ਰੁਲਦੂ ਏਹ ਤਿੰਨ ਪੁੱਤ ਸੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਆਪਣੇ ਘਰ ਬੈਠਕੇ ਇਹ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਕਿ ਸਾਡਾ ਰਾਮਦਿੱਤਾ ਅਰ ਰੁਲਦੂ ਤਾ ਨੂਰਮਹਿਲ ਅਰ ਰਾਹੀਂ ਚੰਗੇ ਥਾਵੀਂ ਮੰਗ ਹੋ ਗਏ ਪਰ ਭਾਨ ਵਾਸਤੇ ਜੋ ਕੁੜਮਾਈ ਉਠਦੀ ਹੈ ਉਹ ਰਭਾ ਪਿੰਡ ਜਿਹੇ ਦੀ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਇੱਕ ਦੋ ਨਾਮੇ ਖੱਤਰੀਆਂ ਦੇ ਤਾ ਓਥੇ ਚੰਗੇ ਰਹਿੰਦੇ ਅਰ ਉਨਾਂ ਦਾ ਬੁਹਾਰ ਕਾਰ ਬੀ ਅੱਜੁ ਖਰਾ ਚਲਦਾ ਹੈ ਪਰ ਓੜਕ ਨੂੰ ਉਹ ਥਾਉਂ ਸਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਗਿਣਿਆ ਜਾਂਦਾ॥ {{gap}}ਉਸ ਦੀ ਬਹੁਟੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਜੀ ਇਹ ਕਿੱਥੇ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਤੁਸੀਂ ਮੈਂ ਨੂੰ ਦੱਸੋ ਤਾਂ ਮੈਂ ਬੀ ਤੁਹਾ ਨੂੰ ਸਲਾਹ ਦੇਵਾਂ? {{gap}}ਗੋਂਦਾਮੱਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਤੀਮੀਆਂ ਨੂੰ ਗਲ ਦੱਸਣੇ ਵਿੱਚ ਇਹ ਘਾਟਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਨਾਂ ਦੇ ਢਿੱਡ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਪਚਦੀ। ਜੇ ਤੂੰ ਅਜੇ ਕਿਵੇਂ ਗੱਲ ਨਾ ਕਰ ਦੇਵੇਂ ਤਾਂ ਦੱਸ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ ਕਿੰਉ ਜੋ ਤੇਰੇ ਸੁਭਾਉ ਤੇ ਰਤੀ ਡਰੀਦਾ ਹੈ॥ {{gap}}ਉਸ ਦੀ ਬਹੁਤੀ ਚੰਦਕੋਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਅੱਛਾ ਫੇਰ ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੇ ਉੱਪਰ ਕੁਛ ਉਤਬਾਰ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ ਭਾ ਨਾ ਦਸੇ ਮੈਂ ਪੱਛਕੇ ਕੀ ਲੈਣਾ ਹੈ। ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਸੀਂ ਕਰੇਂਗੇ ਸੋ ਆਪੇ ਮਲੂਮ ਹੋ ਜਾਉ॥ {{gap}}ਗੋਂਦਾਮੱਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਨੂੰ ਤੇਰੇ ਉਪਰ ਐਡੀ ਬੇਵਸਾਹੀ ਤਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਤੀਮੀਆਂ ਦੇ ਸੁਭਾਉ ਦੀ ਗੱਲ ਤੈ ਨੂੰ ਦੱਸੀ ਹੈ। ਤੂੰ ਜਾਣਨੀ ਹੈਂ ਕਿ ਏਹ ਕੁੜਮਾਈਆਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਬੁਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।<noinclude></noinclude> crsfwfruf4lm6is2829s2auuj3cc9z1 250 66774 197084 196744 2025-07-04T03:33:57Z Charan Gill 36 197084 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੬੦)}}</noinclude>ਸਿਆਣੇ ਆਖ ਗਏ ਹਨ ਕਿ ਜਦ ਭਾਈਂ ਕੋਈ ਬਾਤ ਪੱਕੀ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਮੂੰਹੋਂ ਨਾ ਕੱਢਣੀ ਚਾਹਿਯੇ। ਸੋ ਲੈ ਤੇ ਤੇ ਕੀ ਲੁਕੋ ਹੈ। ਪਰਸੋਂ ਇਕ ਲਾਗੀ ਬੰਗਿਆਂ ਦਾ ਸਾਡੀ ਹੱਟੀ ਪੁੱਛਦਾ ਪੁੱਛਦਾ ਆਇਆ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬਿਤੀਸੁਰ ਸਮਝਕੇ ਆਦਰ ਭਾਉ ਨਾਲ ਬਠਾਲ਼ ਲਿਆ ਅਰ ਕਲੀ ਪੱਤ ਪੁਆ ਦਿੱਤਾ। ਜਾਂ ਉਹ ਕਲੀ ਪੀਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਪੁੱਛਿਆ ਭਈ ਰਾਜਾ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਕੇਹੜੇ ਥਾਂ ਤੇ ਹੋਂ ਅਰ ਕਿੱਕੁਰ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਹੋਈ? {{gap}}ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਜੀ ਮੈਂ ਬੰਗਿਆਂ ਤੇ ਹਾਂ ਅਰ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ਼ ਇੱਕ ਮਤਾਲਬ ਨੂੰ ਆਇਆ ਹਾਂ। {{gap}}ਮੈਂ ਆਖਿਆ ਜੀ ਆਇਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸੋ ਫੇਰ ਉਹ ਕੇਹੜਾ ਮਤਾਲਬ ਹੈ। ਜੇ ਸਾਡੇ ਗੋਚਰਾ ਹੋਊ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਕਰ ਗੁਜਰਾਂਗੇ॥ {{gap}}ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਲਾਲਾ ਜੀ ਆਪਣੇ ਛੋਟੇ ਨੀਂਗਰ ਨੂੰ ਜਰਾ ਮੇਰੀ ਨਜਰੇ ਪੁਆ ਦੇਵੋ ਅਰ ਨਾਲ਼ੇੇ ਆਪਣਾ ਰਤਾ ਅੰਗ ਲਿਖ ਦੇਵੋ ਅਸੀਂ ਰੁਲ਼ਦੂ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਰਕੇ ਆਖਿਆ ਲਓ ਰਾਜਾ ਜੀ ਇਹ ਨੀਂਗੁਰ ਹੈ ਦੇਖ ਲਓ। ਉਸ ਨਾਈ ਨੇ ਦੇਖਕੇ ਕਿਹਾ ਬੱਸ ਕਾਕਾ ਕਰ ਕੰਮ, ਲਾਲ ਗੋਦੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹੀ ਪੁਛਾਣ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਇਨਾਂ ਹੀਰਿਆਂ ਦਾ ਕੀ ਪਰਖਣਾ ਹੈ? ਲਓ ਹੁਣ ਜਰਾ ਅੰਗ ਲਿਖ ਦੇਵੋ। ਅਸੀਂ ਝੱਟ ਕਲਮ ਦੁਐਤ ਮੰਗਕੇ ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰੁਲ਼ਦੂ ਦੀ ਹਥੀਂ ਹੀ ਅੰਗ ਲਿਖਾ ਦਿੱਤੇ। ਅਰ ਲਾਗੀ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਝੱਟ ਝੱਟ ਲਿਖਣਾ ਦੇਖਕੇ ਹੋਰ ਬੀ ਰਾਜੀ ਹੋ ਗਿਆ। {{gap}}ਬਹੁਟੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਇਹ ਸਾਡਾ ਰੁਲ਼ਦੂ ਔਂਤਾ ਸਭਨੀਂ ਗੱਲੀਂ ਚੰਗਾ ਸੁਚੇਤ ਹੈ ਪਰ ਮੁੰਡਿਆਂ ਖੁਡਿਆਂ ਨਾਲ਼ ਖੇਡਦੇ ਰਹਿਣੇ ਦੇ ਸਬੱਬ ਇਸ ਦਾ ਝੱਗਾ ਛੇਤੀਂ ਹੀ ਮੈਲਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਤੇ ਤੁਸੀਂ ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਤਾ ਨਾਈ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਨਹੀਂ ਖੜਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸਾ। ਕਿੰੰਉਂਕਿ ਨਾਈ ਕਿਤੇ ਆਪਣੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਆਖੇ ਕਿ ਨਾਉਂ ਤਾ ਰੁਲਦੂ<noinclude></noinclude> 0znw3k8bx3dvw2fg29ujuk7svhxnt5h 250 66775 197085 196743 2025-07-04T03:37:38Z Charan Gill 36 197085 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੬੧)}}</noinclude>ਰੱਖਿਆ ਹੀ ਸਾ ਪਰ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਔਂ ਬੀ ਰੁਲ਼ਦ ਖੁਲ਼ਦ ਹੀ ਬਣਾ ਛੱਡਿਆ ਹੈ॥ {{gap}}ਗੋਂਂਦਾਮਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਭਲਾ ਅਸੀਂ ਐਹੇ ਜਿਹੇ ਕਮਲ਼ੇੇ ਕਿਥੋਂ ਆ ਗਏ ਸੇ ਜੋ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਉਸੇ ਤਰਾਂ ਨਾਈ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕਰ ਦਿੰਦੇ। ਮੂੰਹ ਹੱਥ ਧੁਆਕੇ ਨੈਣੂ ਦਾ ਨਮਾ ਝੱਗਾ ਗਲ਼ ਪੁਆ ਦਿੱਤਾ ਸਾ ਅਰ ਸਿਰ ਗੋਟਿਆਂਵਾਲ਼ੀ ਟੋਪੀ ਦੁਆ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਜੇਹੜੀ ਤੂੰ ਪੇਉਕਿਆਂ ਤੇ ਲਿਆਈ ਸੀ॥ {{gap}}ਬਹੁਟੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਬੱਸ ਫੇਰ ਹੋਰ ਨਿਆਣਿਆਂ ਦਾ ਕੀ ਬਣਾਉ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਵਡੀ ਦੌੜ ਕੋਈ ਟੁੰਬ ਟੱਲੀ ਦੁਆਲ਼ੇੇ ਪੁਆ ਦਿੰਦੇ। ਭਲਾ ਸੱਗਾਰੱਤੇ ਥਾਂ ਦਾ ਆਦਮੀ ਦੇਖਣ ਆਇਆ ਸੀ। ਅੱਛਾ ਫੇਰ ਕੀ ਹੁਣ ਉਸ ਨਾਈ ਨੇ ਤੁਹਾ ਨੂੰ ਕੁਛ ਕਹਿ ਬੀ ਭੇਜਿਆ ਹੈ ਕਿ ਸਗਨ ਕਰਾਂਗੇ ਕੇ ਨਹੀਂ? {{gap}}ਗੋਂਂਦਾਮਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਏਹੋ ਤਾ ਮੈਂ ਸੋਚ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਭਈ ਕੀ ਜੁਗਤ ਕਰਿਯੇ ਕਿਉ ਜੋ ਅੱਜ ਉਹ ਨਾਈ ਅੱਗੇ ਗਿਆ ਅਰ ਸਾਨੂੰ ਕਹਿ ਗਿਆ ਹੈ ਭਈ ਲਾਲਾ ਜੀ ਮੁੰਡਾ ਸਾਡਾ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਮੈਂ ਅਗਲੇ ਦੀ ਦਸੀਂ ਜਾਂ ਬਾਹਰੀ ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਹ ਸਗਨ ਲੈਕੇ ਆਵਾਂਗਾ ਰਾਮਦਿਤੇ ਦੀ ਮਾਂ ਹੋਰ ਤਾਂ ਕੁਛ ਵਹਿਮ ਨਹੀਂ ਓਹ ਖਤਰੀ ਬੀ ਖਰੇ ਦੱਸੀਦੇ ਹਨ ਪਰ ਐਹੋ ਗਿਣਤੀ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਹੈ ਕਿ ਬੰਗੇ ਮਕਾਨ ਕੁਛ ਸੈਹਰਾਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿਚ ਨਹੀਂ। ਅੰਤ ਨੂੰ ਪਿੰਡ ਹੀ ਸਦਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਤਾਂ ਉਸ ਥਾਂ ਦੀ ਕਰਤੂਤ ਵਲ ਦੇਖਿਯੇ ਤਾਂ ਤਾ ਸਗਨ ਪੁਆ ਲਇਯੇ ਅਰ ਜੇ ਪਿੰਡ ਥਾਂ ਵਲ ਦੇਖਿਯੇ ਤਾਂ ਮਨ ਗਿਣਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਬਾਵਾ ਤੂੰ ਬੀ ਦੱਸ ਛੱਡ ਭਈ ਤੇਰੀ ਕੀ ਮਰਜੀ ਹੈ? {{gap}}ਬਹੁਟੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਇਹ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ ਭਈ ਘਰ ਆਈ ਲੱਛਮੀ ਦਾ ਨਿਆਦਰ ਨਾ ਕਰੋ ਜਦ ਨਾਈ ਆਵੇ ਤਾਂ ਭਗਵਤੀ<noinclude></noinclude> jaouykhmjdd0nf32ugt5mzuuwihsxuo 250 66776 197086 196747 2025-07-04T03:40:43Z Charan Gill 36 197086 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੬੨)}}</noinclude>ਲੱਗੀਆਂ। ਲੌਢੇ ਵੇਲੇ ਬੇਹੜੇ ਵਿੱਚ ਦਰੀਆਂ ਕੰਬਲੀਆਂ ਬਿਛਾਕੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿੱਚ ਸੱਦਾ ਭੇਜਿਆ ਅਰ ਸਾਸਤ੍ਰ ਦੀ ਰੀਤ ਮੂਜਬ ਜਾਂ ਪਾਧੇ ਤੇ ਚੌਂਕ ਪਰਾਕੇ ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਪੱਲੇ ਸਗਨ ਪੁਆਇਆ ਤਾਂ ਫੇਰ ਗੋਂਦਾਮੱਲ ਨੂੰ ਵਧਾਈਆਂ ਮਿਲਣ ਲੱਗੀਆਂ। ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਦ ਸਗਨ ਦਾ ਲਾਗੁ ਬੁਹਾਰ ਦੇਕੇ ਨਾਈ ਨੂੰ ਵਿਦਿਆ ਕੀਤਾ। {{gap}}ਗੋਂਦਾਮੱਲ ਨੇ ਇਕ ਦਿਨ ਘਰ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਕਾਕੇ ਦੀ ਮਾਂ ਐਤਕੀ ਦੀ ਸਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਲੋਕ ਗੰਗਾ ਜੀ ਬਡੇ ਤਿਆਰ ਹੋਏ ਹਨ ਜੇ ਕਹੇਂ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਬੀ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਲਇਯੇ? {{gap}}ਉਸ ਨੇ ਆਖਿਆ ਹੋਰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਹਿੰਦੂ ਦਾ ਤਾ ਗੰਗਾ ਜੀ ਤਰਨਤਾਰਨ ਠਹਿਰੀ ਚਲੋ ਸਗੋਂ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੇ ਵਿਆਹ ਕਾਜ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨ੍ਹਾ ਆਇਯੇ। ਰਾਮਦਿਤੇ ਦਾ ਪਿਉ ਮੈਂ ਤਾ ਕਿਤਨੇ ਹੀ ਚਿਰਾਂ ਤੋਂ ਤਿਆਰ ਸੀ ਪਰ ਤੁਹਾ ਤੇ ਡਰਦੀ ਮੂੰਹੋਂ ਨਹੀਂ ਕੱਢਦੀ ਸੀ ਸੋ ਸ਼ੁਕਰ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਹੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ। ਅਸੀਂ ਤਾ ਅੱਜੁ ਤਾਈਂ ਕੋਈ ਬੀ ਤੀਰਥ ਬਰਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ। ਜੰਮਦੇ ਹੀ ਕਬੀਲਦਾਰੀ ਦਾ ਧੰਦਾਲ਼ ਸਿਰ ਪੈ ਗਿਆ ਨਾ ਕੋਈ ਨੇਮ ਸਰਿਆ ਨਾ ਧਰਮ, ਕੀ ਜਾਣਿਯੇ ਭਗਵਾਨ ਕੇਹੜੀ ਜੂਨੇ ਪਾਊ? ਸਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਤਾਂ ਲੁੱਬੀ ਹੀ ਅੱਛੀ ਜੇਹੜੀ ਸਾਡੇ ਬੇਹੜੇ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਜਾਕੇ ਪੰਜ ਸੱਤ ਵਾਰ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨ੍ਹਾ ਆਈ ਹੈ॥ {{gap}}ਗੋਂਦਾਮਲ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਤੂੰ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਬੀ ਕਦੀ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨਹੀਂ ਗਈ? {{gap}}ਬਹੁਟੀ ਨੇ ਆਖਿਆ ਨਾ। ਸਹੁੰ ਦੇਬੀ ਦੀ ਮੇਰਾ ਤਾ ਅੱਜੁ ਤੋਂੜੀ ਸੂਤਕ ਬੀ ਨਹੀਂ ਉਤਰਿਆ। ਤਦੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਤਾਂਘੜਦੀ ਹਾਂ ਭਈ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਗੰਗਾ ਮਾਈ ਦਾ ਚੁੱਭਾ ਲੱਗ ਜਾਵੇ। ਸੋ ਚਲੋ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੱਛੇ ਸਾਡੇ ਬੀ ਪਿੰਡੇ ਪਾਣੀ ਪੈ ਜਾਊ। ਕਾਕੇ ਦਾ ਪਿਉ ਜੇ ਮੇਰੇ ਆਖੇ ਲਗੋਂ ਤਾਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਗੰਗਾ ਜੀ ਅਰ ਇੱਕ<noinclude></noinclude> 96k972k3w2cuy4jhgz9m3l93b0b7q7a 250 66777 197087 196749 2025-07-04T03:44:54Z Charan Gill 36 197087 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੬੫)}}</noinclude>ਵਾਰ ਲਾਟਾਂਵਾਲ਼ੀ ਸਾ ਨੂੰ ਜਰੂਰ ਲੈ ਚੱਲੋ ਫੇਰ ਮੈਂ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਚਾਹੰਦੀ॥ {{gap}}ਗੋਂਂਦਾਮਲ ਨੇ ਆਖਿਆ ਹਾਂ ਜੀ ਫੇਰ ਤਾਂ ਤੂੰ ਜਾਣਦੀ ਰੱਜ ਜਾਵੇਗੀ। ਜੋ ਕੁਛ ਕੰਮ ਸਾਡੇ ਕਰਾਉਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਇਸੇ ਤਕਾਂ ਕਹਿਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈਂਂ। ਅਰ ਜਦ ਕੋਈ ਹੋਰ ਕੰਮ ਸਾਹਮਣੇ ਆਊ ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਬੀ ਕਹੇਂਗੀ ਕਿ ਇੱਕ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰ ਦੇਓ ਹੋਰ ਮੈਂ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਕਹਾਂਗੀ। ਅਸੀਂ ਤੀਮੀਆਂ ਦੇ ਸੁਭਾਉ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਨਾ ਹੋਇਯੇ ਤਦ ਤਾ ਤੂੰ ਕਹੇਂ ਬੀ। ਤੁਹਾਡਾ ਤਾ ਉਹੋ ਸੁਭਾਉ ਹੈ ਜਿਹਾਕੁ ਲੋਕ ਕਹਾਣਾ ਪਾਉਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ (ਭੂੰਡਾ ਭੂੰਡਾ ਕਿਤਨਾ ਕੁ ਭਾਰ, ਇਕ ਮੁਕੀ ਚੱਕ ਲੈ ਦੂਜੀ ਨੂੰ ਤਿਆਰ)॥ {{gap}}ਬਹੁਟੀ ਨੇ ਹਾਹੁਕਾ ਲੈਕੇ ਆਖਿਆ ਹਾਂ ਇਨ੍ਹੀਂ ਤਿਲੀਂ ਤੇਲ ਕਿੱਥੇ? ਮੈਂ ਤਾ ਸੱਚੋਂ ਮੰਨ ਗਈ ਸੀ ਭਈ ਲਾਲਾ ਹੋਰੀਂ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹਨ ਤੁਸੀਂ ਤਾ ਮੇਰਾ ਮਨ ਹੀ ਟੋਹੰਦੇ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦੇ ਹੋ। ਕਿਨੇ ਸੱਚੁ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ (ਜੱਟੀ ਦਾ ਖਸਮ ਕਰਨਾ ਸੱਚੁ ਅਰ ਖੂਹਾ ਲੁਆਉਣਾ ਝੂਠ) ਅੱਛਾ ਜੀ ਜਾਓ ਹੱਟੀ ਜਾਕੇ ਬੈਠੋ ਐਮੈ ਝੂਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਦਾ ਜੀਉ ਨਾ ਜਾਲਿਆ ਕਰੋ॥ {{gap}}ਗੋਂਂਦਾਮਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈਂ ਤੂੰ ਇਹ ਕੀ ਲੈ ਉੱਠੀ ਨਾ ਕਿਆ ਹੁਣ ਮੈਂ ਖੱਤਰੀ ਧਰਮ ਹੋ ਕੇ ਜੋ ਗੱਲ ਮੂੰਹੋਂ ਕੱਢ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ ਉਸ ਪਰ ਪਹਿਰਾ ਨਾ ਪਾਵਾਂਗਾ। ਭੋਲ਼ੀਏ ਮੈਂ ਇਹ ਗੱਲ ਕਦ ਆਖੀ ਹੈ ਭਈ ਗੰਗਾ ਜੀ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ। ਮੈਂ ਤਾ ਉਸ ਗੱਲ ਦਾ ਉੱਤਰ ਦਿੱਤਾ ਸਾ ਜੇਹੜੀ ਤੈਂ ਆਖੀ ਸੀ ਭਈ ਇੱਕ ਵਾਰ ਲਾਟਾਂਵਾਲ਼ੀ ਅਰ ਗੰਗਾ ਜੀ ਦਾ ਦਰਸਨ ਪੁਆ ਦੇਓ ਹੋਰ ਮੈਂ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੀ। ਕਮਲ਼ੀ, ਕੁਛ ਕਿੰੰਉਂ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸਗੋਂ ਇਹ ਆਸਾ ਰੱਖ ਕਿ ਜੇ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਬਰਕਤ ਦੇਵੇ ਤਾਂ ਜਗਨਨਾਥ ਅਰ ਗਯਾ ਜੀ ਬੀ ਚੱਲਿਯੇ॥ {{gap}}ਬਹੁਟੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਆਹੋ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਜਗਨਨਾਥ ਵਲ ਬੀ ਜਰੂਰ<noinclude></noinclude> 7jvmnxzz4zhm32190jx4pob41nredwq 250 66778 197088 196756 2025-07-04T03:48:58Z Charan Gill 36 197088 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੬੬)}}</noinclude>ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਹੋਂ। ਕਿੰਉ ਬਰਕਤ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਹੈ ਰਾਮਰੱਖੋ ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦਾ ਘਾਟਾ ਨਹੀਂ ਚੱਲ ਤਾ ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਰੇਲ ਪਰ ਚੜ੍ਹ ਚੱਲੋ। ਐਉਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਕਿ ਮਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ? ਝੂਠ ਕਿਉਂ ਕਹਿਯੇ ਬਰਕਤ ਦੀ ਤਾ ਕੁਛ ਭਗਵਾਨ ਨੇ ਸੱਧ ਨਹੀਂ ਛੱਡੀ ਪਰ ਤੁਹਾਡੀ ਅਜੇ ਓਹੋ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ (ਉਠ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹੀ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ਬਾਂਸ ਦਾ ਘਾਟਾ ਹੈ)। {{gap}}ਗੋਂਦਾਮੱਲ ਹੱਸਕੇ ਬਜਾਰ ਨੂੰ ਚਲਿਆ ਗਿਆ। ਅਰ ਰਾਮਦਿੱਤੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਮੁੰਡਿਆ ਜਾਹ ਬਜ਼ਾਰ ਜਾਕੇ ਕੱਲ੍ਹ ਦੇ ਨਾਮੇ ਨਿਵੇੜ ਲਿਆਉ। ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਜਾਕੇ ਕਹਿ ਦੇਹ ਭਈ ਭਾਯਾ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਨਾਮਾ ਹੱਥੋਂਹੱਥੀਂ ਚੁਕਾ ਦੇਵੋ ਅਸੀਂ ਦੂਜੇ ਚੌਥੇ ਦਿਨ ਨੂੰ ਗੰਗਾ ਜੀ ਜਾਣਾ ਹੈ ਅਰ ਹੱਟ ਕਈ ਦਿਨ ਬੰਦ ਰਹੇਗੀ॥ {{gap}}ਰਾਮਦਿੱਤੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਯਾ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਬੀ ਭੋਲ਼ੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹੋਂ ਸਾਡੀ ਆੜਤ ਦੀ ਹੱਟ ਠਹਿਰੀ ਜੇ ਚਾਰ ਦਿਨ ਬੀ ਬੰਦ ਰਹੇ ਤਾਂ ਬੁਪਾਰੀ ਲੋਕ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਹੱਥੀਂ ਮਾਲ ਬੇਚਣ ਲਗ ਜਾਣ ਅਰ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੀ ਪੈਂਠ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਵੇ। ਅੱਜੋ ਗੰਗਾ ਜੀ ਕੀ ਧਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ? ਗੰਗਾ ਜੀ ਤਾ ਨਿੱਤ ਨਮੀ ਹੈ ਜਦ ਕਦੀ ਬਿਹਲ ਹੋਊ ਤਾਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਊ॥ {{gap}}ਗੋਂਦਾਮੱਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਫੇਰ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਬੀ ਪਿੱਛਾ ਛੱਡੇ ਉਹ ਤਾ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਮੈਂ ਜਰੂਰ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਨਾਲ਼ੇੇ ਸਾ ਨੂੰ ਏਹੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਸਮਝੌਤੀਆਂ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਭਈ ਤੀਰਥ ਵਰਤ ਦੀ ਗੱਲ ਮੂੰਹੋਂ ਕੱਢਕੇ ਫੇਰ ਪਿੱਛੋਂ ਨਹੀਂ ਹਟੀਦਾ। {{gap}}ਕੋਈ ਬੁਪਾਰੀ ਜੋ ਸੌਦਾ ਬੇਚਣ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਉਸ ਵੇਲੇ ਪਾਸ ਬੈਠਾ ਸਾ ਬੋਲਿਆ ਨਾ ਭਈ ਰਾਮਦਿੱਤਿਆ ਜੇ ਭਲੇ ਕੰਮ ਵਾਸਤੇ ਮਨ ਉੱਠੇ ਤਾਂ ਭਾਨੀ ਮਾਰਨੀ ਅੱਛੀ ਨਹੀਂ। ਏਹ ਘਰਾਂ ਦੇ<noinclude></noinclude> eyon6yvibuwprnx1k1pqs00oq540vrg 250 66779 197089 196761 2025-07-04T03:53:55Z Charan Gill 36 197089 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੬੭)}}</noinclude>ਧੰਦਾਲ਼ ਤਾ ਕਦੀ ਬੀ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕਦੇ ਜੋ ਜੋ ਕੁਛ ਇਸ ਪ੍ਰਾਨੀ ਤੇ ਬਣ ਆਵੇ ਸੋਈਓ ਨਫੇ ਦਾ ਹੈ। {{gap}}ਰਾਮਦਿੱਤਾ ਉਸ ਨੂੰ ਕੜਕਕੇ ਬੋਲਿਆ ਬੱਸ ਜੀ ਬੱਸ ਕੋਲ਼ੋਂਂ ਡੂਢੀ ਨਹੀਂ ਲਾਈਦੀ। ਲਾਲਾ ਜੀ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਖਬਰ ਹੈ? ਜੇ ਏਹ ਉੱਧਰ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪੈਣਗੇ ਭਾ ਹੱਟੀ ਹੋ ਜਾਉ ਮੂੰਧੀ। ਲਾਲਾ ਜੀ ਸਾਡੀ ਖੱਤਰੀਆਂ ਦੀ ਗੰਗਾ ਜੀ ਤਾ ਹੱਟੀ ਹੈ। ਜੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਬਰਕਤ ਹੋਊ ਤਾਂ ਤੀਰਥ ਬੀ ਸੁੱਝਣਗੇ। ਨਹੀਂ ਤਾ ਅਹੀ ਤਹੀ ਵਿਚ ਪਈ ਗੰਗਾ ਜੀ (ਮਰਮਰ ਬੁੱਢੜੀ ਗੀਤੜੇ ਗਾਵੇ, ਲੋਕ ਤਮਾਸੇ ਆਵੇ) ਲਾਲਾ ਜੀ ਜੇ ਐਹੋ ਜਿਹੇ ਧਰਮੀ ਹੋਂ ਤਾਂ ਸਵੇਰੇ ਤੁਸੀਂ ਹੀ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪਓ ਤਾ ਅਸੀਂ ਪਿੱਛੋਂ ਤੇਲ ਤੁਹਾਡਾ ਆਪੇ ਬੇਚ ਛੱਡਾਂਗੇ। ਬੱਸ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਬੈਠੋ ਬਹੁਤੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਹੀਂ ਬਣਾਈਦੀਆਂ। ਨਾਲ਼ੇੇ ਤੀਮੀਆਂ ਦਾ ਕੀ ਜਾਣਾ ਹੈ ਉਨਾਂ ਤਾ ਘੱਗਰੀ ਪਾਈ ਉੱਠ ਤੁਰੀਆਂ (ਜਿਨ ਕੀਤੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਉਸੇ ਨਾਲ ਉਠ ਚੱਲਾਂ) ਕਿਨੀ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਹੋਣਾ ਹੈ ਚਲ ਬੇਬੇ ਗੰਗਾ ਜੀ, ਉਸ ਨੇ ਬੀ ਆਖ ਦਿੱਤਾ ਹੋਣਾ ਹੈ ਚੱਲ ਭੈਣੇ ਗੰਗਾ ਜੀ। ਭਲਾ ਤੁਸੀਂ ਸਿਆਣੇ ਹੋਂ ਏਹ ਕੁੜਮਾਵਾਲ਼ੇੇ ਜੰਮਾਵਾਲ਼ੇੇ ਐਡੀ ਛੇਤੀ ਗੰਗਾ ਜੀ ਕਿੱਕਰ ਤੁਰ ਪੈਣ? ਗੰਗਾਜੀ ਜਾਣਾ ਕੀ ਖਾਲਾਜੀ ਦਾ ਵਾੜਾ ਹੈ। ਭਾਈ ਦੋ ਸਉ ਰੁਪੈਯਾ ਰੋਕ ਹੋਵੇ ਤਾ ਗੰਗਾ ਜੀ ਜਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਐਮੇ ਠੱਠਾ ਹੈ? {{gap}}ਬੁਪਾਰੀ ਦੇ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਕੇ ਕੰਨ ਖੁਲ੍ਹ ਗਏ ਅਤੇ ਗੋਂਂਦਾਮਲ ਨੂੰ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ ਨਾ ਲਾਲਾ ਜੀ ਅਸੀਂ ਤਾ ਇਸ ਨੂੰ ਨਿਆਣਾ ਹੀ ਜਾਣਦੇ ਸੇ ਪਰ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਗੱਲਾਂ ਬਹੁਤ ਸਿਆਣੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਨ। ਨਾ ਲਾਲਾ ਜੀ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਕਹਿਣਾ ਤੁਹਾਡਾ ਮੁੰਡਾ ਵਡਾ ਸੁਚੇਤ ਹੈ। {{gap}}ਗੋਂਦਾਮੱਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹਾਂ ਜੀ ਤੁਹਾਡੀ ਭਰਾਮਾਂ ਦੀ ਦਯਾ ਹੈ। ਫੇਰ ਆਖਿਆ ਨਿਆਣਾ ਕਿੰੰਉਂ ਹੈ ਜੀ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਪੰਧਰਵੀਂ ਵਰਸ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।<noinclude></noinclude> iskmz5madvwhw0pdy7a9c99xc5y6fuy 250 66780 197090 196762 2025-07-04T03:59:50Z Charan Gill 36 197090 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੬੮)}}</noinclude>{{gap}}ਬੁਪਾਰੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਵਿਆਹਿਆ ਹੋਇਆ ਕਿੱਥੇ ਹੈ? {{gap}}ਗੋਂਦਾਮੱਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਜੀ ਵਿਆਹੁਤਾ ਐਸ ਹਾੜ ਦਾ ਸੁਣਦੇ ਹੈਂ ਭਈ ਦੇਣਗੇ, ਪਰ ਮੰਗਿਆ ਹੋਇਆ ਇਹ ਨੂਰਮਹਿਲ ਹੈ। {{gap}}ਬੁਪਾਰੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਲਾਲਾ ਜੀ ਓਹ ਕੌਣ ਖੱਤਰੀ ਹਨ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਭੜੂਆਂ ਨੇ ਅੱਜ ਤਾਈਂ ਬਿਆਹ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ? {{gap}}ਗੋਂਦਾਮੱਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਓਹ ਖੱਤਰੀ ਤਾ ਕੋਹਲੀ ਹਨ ਪਰ ਬਿਆਹ ਵਿੱਚ ਇਸ ਕਰਕੇ ਡੇਰ ਹੋਈ ਕਿ ਕੁੜੀ ਦਾ ਪੇਉ ਬਾਹਰ ਕਿਤੇ ਨੌਕਰੀ ਪਰ ਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੁਣੀਦਾ ਹੈ॥ {{gap}}ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹੀ ਸੀਆਂ ਕਿ ਰਾਮਦਿੱਤੇ ਨੇ ਆਕੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਾਯਾ ਜੀ ਘਰ ਬੋਬੋ ਤਾ ਸਰਪਰ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਬੈਠੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਕਿਤਨੀਆਂ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਆਖੀਆਂ ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕੋ ਹੱਠ ਰੱਖਿਆ ਭਈ ਬੀਬਾ ਮੈਂ ਤਾ ਜਰੂਰ ਜਾਣਾ ਹੈ। ਸੋ ਅੱਛਾ ਉਹ ਜਾਣੋ ਤੁਸੀਂ ਬੋਬੋ ਅਰ ਭਾਨ ਅਰ ਰੁਲ਼ੇਦੂ ਨੂੰ ਲਜਾਕੇ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨੁਹਾਲ਼ੇ ਲਿਆਵੋ ਮੈਂ ਹੱਟੀ ਰਹਾਂਗਾ॥ ਗੋਂਦਾਮਲ ਨੇ ਇਹ ਗੱਲ ਪਸੰਦ ਕਰਕੇ ਝੱਟ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਲਈ। ਅਰ ਗੱਡੀ ਭਾੜੇ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦਿਨ ਫੁਗਵਾੜੇ ਆ ਰਹੇ। ਸੰਗ ਜੋ ਫੁਗਵਾੜੇ ਦਾ ਬੀ ਬਹੁਤ ਤਿਆਰ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸਾ ਜਲੰਧਰਿਯੇ ਅਰ ਫੁਗਵਾੜਿਯੇ ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਕੱਠੇ ਹੋ ਤੁਰੇ। ਸਵੇਰੇ ਹੀ ਜਾਂ ਫਲੌਰ ਦੇ ਦਰਿਆ ਉੱਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਕਈਆਂ ਨੇ ਤਾ ਨ੍ਹਾ ਧੋਕੇ ਕੁਛ ਕਸਾਰ ਪਿੱਨੀ ਕੱਢਿਆ ਅਰ ਕਈ ਜੋ ਫੁੱਲਾਂਵਾਲੇ ਸੇ ਦਰਿਆ ਦੇ ਕੰਢੇ ਬੈਠਕੇ ਪਿੰਡ ਭਰਾਉਣ ਲੱਗੇ॥ {{gap}}ਇੱਕ ਮੁਸਲਮਾਨ ਰਾਹੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨੰਗੀ ਬੋਦੀ ਦਰਿਆ ਦੇ ਕੰਢੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਚਾਉਲਾਂ ਦੇ ਆਟੇ ਦੇ ਪੇੜੇ ਲਈ ਬੈਠੇ ਦੇਖਕੇ ਇੱਕ ਭਲੇਮਾਣਸ ਜੇਹੇ ਸਾਂਗੀ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕਿੰੰਉ<noinclude></noinclude> bupoovmc8v8vzb9n567e98u3euj0ces 250 66781 197091 196764 2025-07-04T04:08:08Z Charan Gill 36 197091 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Charan Gill" />{{center|(੬੮)}}</noinclude>ਜੀ ਜੇ ਬੁਰਾ ਨਾ ਮੰਨੋ ਤਾਂ ਇੱਕ ਗੱਲ ਪੁੱਛਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਨੰਗੇ ਸਿਰੀਂਂ ਬੈਠੇ ਹਨ ਕੀ ਕਰਦੇ ਹਨ? {{gap}}ਉਸ ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਈ ਮੀਆਂ ਏਹ ਆਪਣਿਆਂ ਵਡਿਆਂ ਦੇ ਸਰਾਧ ਕਰਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਦੇਖੇਂ ਨਾ ਇਹ ਜੇਹੜੀਆਂ ਗੁਥਲੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਲਾਠੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਟੰਗੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਲਟਕਦੀਆਂ ਹਨ ਉਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਦਿਆਂ ਦੇ ਫੁੱਲ ਸੀਤੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਸੋ ਜਿਸ ਕਿਸੇ ਪਾਸ ਫੁੱਲ ਹੋਣਗੇ ਉਹ ਗੰਗਾ ਜੀ ਤਾਈਂ ਹਰੇਕ ਨਦੀ ਪਰ ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਪਿੰਡ ਭਰਾਉਂਦਾ ਜਾਊਗਾ॥ {{gap}}ਉਸ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨੇ ਫੇਰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਉਂ ਜੀ ਮੈਂ ਫੁੱਲ ਨਾ ਸਮਝਿਆ ਭਈ ਕਾਸ ਨੂੰ ਆਖਦੇ ਹਨ? {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਮੀਆਂ ਅਸਤਾਂ ਨੂੰ॥ {{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਡਰਿਆ ਭਈ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਪੁੱਛਕੇ ਤੇ ਕਿਤੇ ਗੁੱਸੇ ਬੀ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਪਰ ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਭਲਾਮਾਣਸ ਜਾਣਕੇ ਬੋਲਿਆ ਬਾਬਾ ਜੀ ਮੇਰਾ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ ਮੈਂ ਤਾ ਅਸਤਾਂ ਨੂੰ ਬੀ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ ਭਈ ਤੁਸੀਂ ਅਸਤ ਕਾਸ ਨੂੰ ਸੱਦਦੇ ਹੋਂ? {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਈ ਮੀਆਂ ਫੇਰ ਤੋਂ ਇਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਕੇ ਕੀ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਜਾਹ ਆਪਣੇ ਰਾਹ ਤੁਰਿਆ ਜਾਹ (ਜਿਸ ਪਿੰਡ ਨਾ ਜਾਣਾ ਉਹ ਦਾ ਰਾਹ ਕਿਉਂ ਪੁੱਛਣਾ?) {{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਲਾ ਤਾਂ ਬੀ ਦੱਸ ਤਾ ਛੱਡੋ॥ {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਸਾਡੇ ਜਾਂ ਕੋਈ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੀਏ ਦਿਨ ਉਸ ਦੇ ਸਿਵੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜਲ਼ੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਲੈਕੇ ਰੱਖ ਛੱਡੀਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਈ ਬਰਕਤਵਾਲ਼ੇੇ ਤਾ ਉਸੀ ਦਿਨ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨੂੰ ਤੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਕਈ ਅਮਾਤੜ ਗਰੀਬ ਜਦ ਕਦੀ ਆਪ ਗੰਗਾ ਜੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਦ ਆਪਣੀ ਹੱਥੀਂ ਲਜਾ ਕੇ ਗੰਗਾ ਜੀ ਵਿੱਚ ਪਾਉਂਦੇ<noinclude></noinclude> r5t6ai278zdcjqfv59ij69618dlss99 197092 197091 2025-07-04T04:09:40Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197092 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੬੮)}}</noinclude>ਜੀ ਜੇ ਬੁਰਾ ਨਾ ਮੰਨੋ ਤਾਂ ਇੱਕ ਗੱਲ ਪੁੱਛਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਨੰਗੇ ਸਿਰੀਂਂ ਬੈਠੇ ਹਨ ਕੀ ਕਰਦੇ ਹਨ? {{gap}}ਉਸ ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਈ ਮੀਆਂ ਏਹ ਆਪਣਿਆਂ ਵਡਿਆਂ ਦੇ ਸਰਾਧ ਕਰਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਦੇਖੇਂ ਨਾ ਇਹ ਜੇਹੜੀਆਂ ਗੁਥਲੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਲਾਠੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਟੰਗੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਲਟਕਦੀਆਂ ਹਨ ਉਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਦਿਆਂ ਦੇ ਫੁੱਲ ਸੀਤੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਸੋ ਜਿਸ ਕਿਸੇ ਪਾਸ ਫੁੱਲ ਹੋਣਗੇ ਉਹ ਗੰਗਾ ਜੀ ਤਾਈਂ ਹਰੇਕ ਨਦੀ ਪਰ ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਪਿੰਡ ਭਰਾਉਂਦਾ ਜਾਊਗਾ॥ {{gap}}ਉਸ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨੇ ਫੇਰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਉਂ ਜੀ ਮੈਂ ਫੁੱਲ ਨਾ ਸਮਝਿਆ ਭਈ ਕਾਸ ਨੂੰ ਆਖਦੇ ਹਨ? {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਮੀਆਂ ਅਸਤਾਂ ਨੂੰ॥ {{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਡਰਿਆ ਭਈ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਪੁੱਛਕੇ ਤੇ ਕਿਤੇ ਗੁੱਸੇ ਬੀ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਪਰ ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਭਲਾਮਾਣਸ ਜਾਣਕੇ ਬੋਲਿਆ ਬਾਬਾ ਜੀ ਮੇਰਾ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ ਮੈਂ ਤਾ ਅਸਤਾਂ ਨੂੰ ਬੀ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ ਭਈ ਤੁਸੀਂ ਅਸਤ ਕਾਸ ਨੂੰ ਸੱਦਦੇ ਹੋਂ? {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਈ ਮੀਆਂ ਫੇਰ ਤੋਂ ਇਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਕੇ ਕੀ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਜਾਹ ਆਪਣੇ ਰਾਹ ਤੁਰਿਆ ਜਾਹ (ਜਿਸ ਪਿੰਡ ਨਾ ਜਾਣਾ ਉਹ ਦਾ ਰਾਹ ਕਿਉਂ ਪੁੱਛਣਾ?) {{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਲਾ ਤਾਂ ਬੀ ਦੱਸ ਤਾ ਛੱਡੋ॥ {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਸਾਡੇ ਜਾਂ ਕੋਈ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੀਏ ਦਿਨ ਉਸ ਦੇ ਸਿਵੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜਲ਼ੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਲੈਕੇ ਰੱਖ ਛੱਡੀਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਈ ਬਰਕਤ ਵਾਲ਼ੇੇ ਤਾ ਉਸੀ ਦਿਨ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨੂੰ ਤੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਕਈ ਅਮਾਤੜ ਗਰੀਬ ਜਦ ਕਦੀ ਆਪ ਗੰਗਾ ਜੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਦ ਆਪਣੀ ਹੱਥੀਂ ਲਜਾ ਕੇ ਗੰਗਾ ਜੀ ਵਿੱਚ ਪਾਉਂਦੇ<noinclude></noinclude> su5uft3msmjgspkwt55kd3y7v312jv5 197093 197092 2025-07-04T04:10:40Z Charan Gill 36 197093 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੬੯)}}</noinclude>ਜੀ ਜੇ ਬੁਰਾ ਨਾ ਮੰਨੋ ਤਾਂ ਇੱਕ ਗੱਲ ਪੁੱਛਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ। ਇਹ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਨੰਗੇ ਸਿਰੀਂਂ ਬੈਠੇ ਹਨ ਕੀ ਕਰਦੇ ਹਨ? {{gap}}ਉਸ ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਈ ਮੀਆਂ ਏਹ ਆਪਣਿਆਂ ਵਡਿਆਂ ਦੇ ਸਰਾਧ ਕਰਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਦੇਖੇਂ ਨਾ ਇਹ ਜੇਹੜੀਆਂ ਗੁਥਲੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਲਾਠੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਟੰਗੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਲਟਕਦੀਆਂ ਹਨ ਉਨਾਂ ਵਿੱਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਦਿਆਂ ਦੇ ਫੁੱਲ ਸੀਤੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਸੋ ਜਿਸ ਕਿਸੇ ਪਾਸ ਫੁੱਲ ਹੋਣਗੇ ਉਹ ਗੰਗਾ ਜੀ ਤਾਈਂ ਹਰੇਕ ਨਦੀ ਪਰ ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਪਿੰਡ ਭਰਾਉਂਦਾ ਜਾਊਗਾ॥ {{gap}}ਉਸ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨੇ ਫੇਰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿਉਂ ਜੀ ਮੈਂ ਫੁੱਲ ਨਾ ਸਮਝਿਆ ਭਈ ਕਾਸ ਨੂੰ ਆਖਦੇ ਹਨ? {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਮੀਆਂ ਅਸਤਾਂ ਨੂੰ॥ {{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਡਰਿਆ ਭਈ ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਪੁੱਛਕੇ ਤੇ ਕਿਤੇ ਗੁੱਸੇ ਬੀ ਨਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਪਰ ਫੇਰ ਉਸ ਨੂੰ ਭਲਾਮਾਣਸ ਜਾਣਕੇ ਬੋਲਿਆ ਬਾਬਾ ਜੀ ਮੇਰਾ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ ਮੈਂ ਤਾ ਅਸਤਾਂ ਨੂੰ ਬੀ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਸਮਝਿਆ ਭਈ ਤੁਸੀਂ ਅਸਤ ਕਾਸ ਨੂੰ ਸੱਦਦੇ ਹੋਂ? {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਈ ਮੀਆਂ ਫੇਰ ਤੋਂ ਇਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਕੇ ਕੀ ਕੱਢਦਾ ਹੈ ਜਾਹ ਆਪਣੇ ਰਾਹ ਤੁਰਿਆ ਜਾਹ (ਜਿਸ ਪਿੰਡ ਨਾ ਜਾਣਾ ਉਹ ਦਾ ਰਾਹ ਕਿਉਂ ਪੁੱਛਣਾ?) {{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਲਾ ਤਾਂ ਬੀ ਦੱਸ ਤਾ ਛੱਡੋ॥ {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਸਾਡੇ ਜਾਂ ਕੋਈ ਮਰ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੀਏ ਦਿਨ ਉਸ ਦੇ ਸਿਵੇ ਵਿੱਚੋਂ ਜਲ਼ੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਲੈਕੇ ਰੱਖ ਛੱਡੀਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਈ ਬਰਕਤ ਵਾਲ਼ੇੇ ਤਾ ਉਸੀ ਦਿਨ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨੂੰ ਤੋਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਕਈ ਅਮਾਤੜ ਗਰੀਬ ਜਦ ਕਦੀ ਆਪ ਗੰਗਾ ਜੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਤਦ ਆਪਣੀ ਹੱਥੀਂ ਲਜਾ ਕੇ ਗੰਗਾ ਜੀ ਵਿੱਚ ਪਾਉਂਦੇ<noinclude></noinclude> nv74qc1imm9blklxq9c0kfehhx0hhe3 250 66782 197094 196765 2025-07-04T04:18:48Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197094 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" /></noinclude>ਹਨ। ਸੋ ਉਨਾਂ ਹੱਡੀਆਂ ਦਾ ਨਾਮ ਅਸਤ ਅਰ ਫੁੱਲ ਸੱਦੀਦਾ ਹੈ॥ {{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਬਰ ਜ਼ਰੂਰ, ਅੱਛਾ ਲਾਲਾ ਜੀ ਸਾਹਬ ਸਲਾਮ ਆਖਦੇ ਹੈਂ। ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਰੱਖਣੀ॥ {{gap}}ਜਾਂ ਸਭ ਲੋਕ ਅਸ਼ਨਾਨ ਧਿਆਨ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਤਾਂ ਆਪੋ ਆਖਣੀਆਂ ਗਠੜੀਆਂ ਬਨ੍ਹਕੇ ਇਕੋ ਵਾਰ ਉਚੀ ਉਵਾਜ ਨਾਲ਼ ਬੋਲੇ (ਬੇਲੇਗਾ ਸੋ ਨਿਹਾਲ ਹੋਏਗਾ ਓ ਬੋਲ ਗੰਗਾ ਜੀ ਕੀ ਜੈ! ਹੇ ਮਾਤ ਗੰਗੇ ਤੇਰੀ ਸਦਾ ਈ ਜੈ।) ਜਾਂ ਥੋੜਾ ਅਗੇ ਨੰਘੇ ਤਾਂ ਕੁਛ ਸੰਗ ਗੰਗਾ ਜੀ ਜਾਣਵਾਲਾ ਫਲੌਰ ਦਾ ਮਿਲ ਪਿਆ। ਜਲੰਧਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਜੋ ਇੱਕ ਭੂਪਾ ਨਾਮੇ ਨਾਈ ਸਾ ਉਸ ਨੇ ਪਛਾਣ ਲਿਆ ਭਈ ਫਲੌਰ ਦੇ ਸੰਗ ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਲਾਲਿਆਂ ਦੇ ਕੁੜਮ ਬੀ ਆਏ ਹੋਏ ਹਨ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸਾਡੇ ਚੰਬੀਰੇ ਨੂੰ ਮੰਗੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਫਿਰ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਚੱਲ ਲੈਣ ਦਿਓ ਅੱਜ ਜਿਥੇ ਡੇਰਾ ਹੋਊ ਉਥੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਫੁਲੌਰੀਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦੇਣਾ ਹੈ ਭਈ ਤੁਹਾਡੇ ਕੁੜਮ ਬੀ ਜਲੰਧਰ ਵਾਲ਼ੇੇ ਆਏ ਹੋਏ ਅਰ ਨਾਲ਼ੇੇ ਮੁੰਡਾ ਹੰਬੀਰ ਚੰਦ ਬੀ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜਾਂ ਉਸ ਦਿਨ ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਡੇਰਾ ਲੁਦੇਹਾਣੇ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਭੂਪੇ ਨਾਈ ਨੇ ਡੌਲ ਨਾਲ਼ ਦੋਹੀਂ ਪਾਸੀਂ ਖਬਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਭਈ ਤੁਹਾਡੇ ਕੁੜਮ ਉਤਰੇ ਹੋਏ ਹਨ। {{gap}}ਫੁਲੌਰੀਆਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾ ਕੁਛ ਚਿੰਤਾ ਜੇਹੀ ਹੋਈ ਪਰ ਫੇਰ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤੀ ਭਈ ਹੁਣ ਮੂੰਹ ਲੁਕੋਣਾ ਅੱਛਾ ਨਹੀਂ ਦੋਹੀਂ ਪਾਸੀਂ ਖਬਰ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਚਲੋ ਔਖੇ ਸੌਖੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕ ਆਇਯੇ। ਉਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਿਆਣਾ ਸਾ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਤਾਇਆ ਜੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਸਾਡੀ ਭਾਨੀ ਮੰਗੀ ਹੋਈ ਹੈ ਓਹ ਸਾਡੇ ਕੁੜਮ ਅਹੁ ਸਾਹਮਣੇ ਉੱਤਰੇ ਹੋਏ ਹਨ ਸਾਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਸਲਾਹ ਦੇਵੋ ਕਿ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ?<noinclude></noinclude> 6c89ccnipccxgfod40gszd6tdk4f3ru 197095 197094 2025-07-04T04:19:34Z Charan Gill 36 197095 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੭੦)}}</noinclude>ਹਨ। ਸੋ ਉਨਾਂ ਹੱਡੀਆਂ ਦਾ ਨਾਮ ਅਸਤ ਅਰ ਫੁੱਲ ਸੱਦੀਦਾ ਹੈ॥ {{gap}}ਮੁਸਲਮਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਬਰ ਜ਼ਰੂਰ, ਅੱਛਾ ਲਾਲਾ ਜੀ ਸਾਹਬ ਸਲਾਮ ਆਖਦੇ ਹੈਂ। ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਰੱਖਣੀ॥ {{gap}}ਜਾਂ ਸਭ ਲੋਕ ਅਸ਼ਨਾਨ ਧਿਆਨ ਕਰ ਚੁੱਕੇ ਤਾਂ ਆਪੋ ਆਖਣੀਆਂ ਗਠੜੀਆਂ ਬਨ੍ਹਕੇ ਇਕੋ ਵਾਰ ਉਚੀ ਉਵਾਜ ਨਾਲ਼ ਬੋਲੇ (ਬੇਲੇਗਾ ਸੋ ਨਿਹਾਲ ਹੋਏਗਾ ਓ ਬੋਲ ਗੰਗਾ ਜੀ ਕੀ ਜੈ! ਹੇ ਮਾਤ ਗੰਗੇ ਤੇਰੀ ਸਦਾ ਈ ਜੈ।) ਜਾਂ ਥੋੜਾ ਅਗੇ ਨੰਘੇ ਤਾਂ ਕੁਛ ਸੰਗ ਗੰਗਾ ਜੀ ਜਾਣਵਾਲਾ ਫਲੌਰ ਦਾ ਮਿਲ ਪਿਆ। ਜਲੰਧਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਜੋ ਇੱਕ ਭੂਪਾ ਨਾਮੇ ਨਾਈ ਸਾ ਉਸ ਨੇ ਪਛਾਣ ਲਿਆ ਭਈ ਫਲੌਰ ਦੇ ਸੰਗ ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਲਾਲਿਆਂ ਦੇ ਕੁੜਮ ਬੀ ਆਏ ਹੋਏ ਹਨ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਸਾਡੇ ਚੰਬੀਰੇ ਨੂੰ ਮੰਗੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਫਿਰ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਚੱਲ ਲੈਣ ਦਿਓ ਅੱਜ ਜਿਥੇ ਡੇਰਾ ਹੋਊ ਉਥੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਫੁਲੌਰੀਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸ ਦੇਣਾ ਹੈ ਭਈ ਤੁਹਾਡੇ ਕੁੜਮ ਬੀ ਜਲੰਧਰ ਵਾਲ਼ੇੇ ਆਏ ਹੋਏ ਅਰ ਨਾਲ਼ੇੇ ਮੁੰਡਾ ਹੰਬੀਰ ਚੰਦ ਬੀ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਜਾਂ ਉਸ ਦਿਨ ਸਭਨਾਂ ਦਾ ਡੇਰਾ ਲੁਦੇਹਾਣੇ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਭੂਪੇ ਨਾਈ ਨੇ ਡੌਲ ਨਾਲ਼ ਦੋਹੀਂ ਪਾਸੀਂ ਖਬਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਭਈ ਤੁਹਾਡੇ ਕੁੜਮ ਉਤਰੇ ਹੋਏ ਹਨ। {{gap}}ਫੁਲੌਰੀਆਂ ਨੂੰ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾ ਕੁਛ ਚਿੰਤਾ ਜੇਹੀ ਹੋਈ ਪਰ ਫੇਰ ਮਨ ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤੀ ਭਈ ਹੁਣ ਮੂੰਹ ਲੁਕੋਣਾ ਅੱਛਾ ਨਹੀਂ ਦੋਹੀਂ ਪਾਸੀਂ ਖਬਰ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਚਲੋ ਔਖੇ ਸੌਖੇ ਮੱਥਾ ਟੇਕ ਆਇਯੇ। ਉਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਿਆਣਾ ਸਾ ਉਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗੇ ਕਿ ਤਾਇਆ ਜੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਰ ਸਾਡੀ ਭਾਨੀ ਮੰਗੀ ਹੋਈ ਹੈ ਓਹ ਸਾਡੇ ਕੁੜਮ ਅਹੁ ਸਾਹਮਣੇ ਉੱਤਰੇ ਹੋਏ ਹਨ ਸਾਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਸਲਾਹ ਦੇਵੋ ਕਿ ਹੁਣ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਯੇ?<noinclude></noinclude> h8oadt3dog1wkgfiup3z5xbm8b67s4m 250 66783 197096 196766 2025-07-04T04:45:33Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197096 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" /></noinclude>{{gap}}ਤਾਏ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਾਈ ਬੀਬਾ ਤੁਸੀਂ ਸਿਆਣੇ ਹੀ ਹੋਂ ਨਾ ਕੁਛ ਫੁੱਲ ਪੱਤਰ ਜਰੂਰ ਮੱਥਾ ਟੇਕਣਾ ਹੀ ਪਊ ਕਿੰਉ ਜੋ ਸਿਆਣੇ ਆਖ ਗਏ ਹਨ (ਹਾਰੋਂ ਘਟਿਆ ਸੋ ਮੋਇਆ ਬਹਾਰੋਂ ਘੰਟਿਆ ਸੋ ਮੋਇਆ) ਸੋ ਅੱਛਾ ਜਿੱਥੇ ਸਉ ਪੰਜਾਹ ਰੁਪੈ ਯਾ ਤੁਸੀਂ ਗੰਗਾ ਵਾਸਤੇ ਬਨ੍ਹਿਆ ਹੈ ਉਥੇ ਚਾਰ ਰੁਪੈਯੇ ਉਨਾਂ ਦੀ ਬੀ ਨਜ਼ਰ ਕਰ ਛੱਡੋ। ਫੇਰ ਆਖਿਆ ਭਈ ਏਹ ਤਾ ਭੜੂਏ ਕੋਈ ਬਡੇ ਕੰਜਰ ਹਨ ਜੋ ਮਿਲਣੀ ਲੈਕੇ ਦੇ ਮਾਰੇ ਐਨ ਸਾਹਮਣੇ ਆਣ ਉੱਤਰੇ ਹਨ। ਬਾਵਾ ਇਹ ਬਿਧਰਮੀ ਤਾ ਕਵੀ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਦੇਖੀ ਭਈ ਕੋਈ ਕੁੜਮਾਂ ਦੇ ਮੌਰੀਂ ਆ ਚੜ੍ਹੇ। ਭਲਾ ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਲਾਲਾ ਜੀ ਸਰਦੇ ਵਰਦੇ ਠਹਿਰੇ ਚਾਰ ਰੁਪੈਯੇ ਖਰਚ ਲੈਣੇ ਤੁਹਾ ਨੂੰ ਕੁਛ ਔਖੇ ਨਹੀਂ ਪਰ ਜੇ ਕਿਸੇ ਅਮ੍ਹਾਤੜ ਨਾਲ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਪੈਰ ਉੱਤੇ ਕਿਹੜੇ ਖੂਹ ਪੈਂਦਾ? {{gap}}ਉਨ੍ਹੀਂ ਆਖਿਆ ਤਾਇਆ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋਂ ਕਿ ਏਹ ਜਲੰਧਰੀਏ ਬਡੇ ਬਿਸਰਮ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਸੋ ਅੱਛਾ ਸਾ ਨੂੰ ਤਾਂ ਜਹਾਨ ਰੱਖਣਾ ਚਾਹਿਯੇ ਨਾ? ਹੁਣ ਤੁਸੀਂ ਸਾ ਨੂੰ ਇਹ ਦਸੋ ਭਈ ਕੀ ਕੁਛ ਲੈ ਚਲਿਯੇ? {{gap}}ਤਾਏ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਈ ਜੈਰਾਮਾ ਭਲਾ ਤੇ ਤੋਂ ਕੋਈ ਬੁਹਾਰ ਭੁੱਲਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੋ ਜੋ ਕੁਛ ਤੁਹਾਡੀ ਪਿਤਾਪੁਰਖੀ ਹੈ ਸੋ ਲੈ ਚਲੋ॥ {{gap}}ਉਨ੍ਹਾਂ ਝੱਟ ਇੱਕੀ ਰੁਪੈਯੇ ਥਾਲੀ ਵਿੱਚ ਪਾਕੇ ਪੰਜ ਦਸ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੇ ਸ਼ੈਹਰ ਦੇ ਨਾਲ਼ੇ ਲੈਕੇ ਆਪਣੇ ਕੁੜਮ ਨੂੰ ਮਿਲਣੀ ਜਾ ਕੀਤੀ। ਅਰ ਪੰਜ ਰੁਪੈਯੇ ਜੁਦੇ ਕੱਢ ਕੇ ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਹੱਥ ਦਿੱਤੇ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਜਲੰਧਰੀਆਂ ਵਲੋਂ ਧੰਨ ਧੰਨ ਹੋਣ ਲਗੀ ਅਰ ਫੁਲੌਰੀਏ ਰਾਮਰਾਮ ਕਹਿਕੇ ਆਪਣੇ ਡੇਰੇ ਨੂੰ ਚਲੇ ਆਏ। {{gap}}ਦੂਜੇ ਦਿਨ ਜਾਂ ਲੁਦੇਹਾਣੇ ਤੇ ਜੈਕਾਰੇ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਤੁਰੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਜਗਾ ਕੋਈ ਜਲੰਧਰੀਆ ਕਿਸੇ ਫੁਲੌਰ ਦੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਮਿਲਿਆ<noinclude></noinclude> odjik5y5d0u9rr3we26x3mlercngqws 250 66784 197097 196767 2025-07-04T05:20:29Z Charan Gill 36 197097 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" /></noinclude>ਆਪਸ ਵਿੱਚੀਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਜਲੰਧਰੀਏ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਲਾਲਾ ਜੀ ਏਹ ਜੋ ਕਲ੍ਹ ਸਾਡੇ ਲਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣੀ ਕਰ ਗਏ ਹਨ ਕੌਣ ਖਤਰੀ ਸੇ? {{gap}}ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਜੀ ਭੰਡਾਰੀ ਖੱਤਰੀ॥ {{gap}}ਜਲੰਧਰੀਏ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭੰਡਾਰੀ ਤਾ ਬਟਾਲ਼ੇੇ ਵਿਚ ਬਡੇ ਆਦਮੀ ਦੱਸੀਦੇ ਹਨ ਕੀ ਏਹ ਬੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹੀ ਹਨ? {{gap}}ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮੂੰਹੀ ਹੋਰ ਅਰ ਏਹ ਸਾਡੇ ਫੁੱਲੌਰ ਵਾਲ਼ੇੇ ਹੋਰ ਮੂੰਹੀਂ ਦੇ ਹਨ ਓਹ ਕੀ ਜਾਣਿਯੇ ਪਾਟਣੀ ਕੇ ਭੋਰੀ ਭੰਡਾਰੀ ਹਨ ਪਰ ਏਹ ਸਾਡੇ ਸੈਹਰ ਵਾਲ਼ੇੇ ਬੀਰਪਾਲੀ ਭੰਡਾਰੀ ਸਦਾਉਂਦੇ ਹਨ॥ {{gap}}ਜਲੰਧਰੀਏ ਨੇ ਕਿਹਾ ਲਾਲਾ ਜੀ ਖੱਤਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਜਾਤਾਂ ਦਾ ਬੀ ਕੁਛ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਨਿਤ ਨਮੀਆਂ ਹੀ ਸੁਣੀਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੇਹਾਕੁ ਦੇਖੋ ਹੱਡ ਚੰਮ ਧੰਦਲ, ਏਹ ਜਾਤਾਂ ਬੀ ਖੱਤਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਹੀ ਸੁਣੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਭਲਾ ਜੀ ਇੱਕ ਗੱਲ ਮੈਂ ਹੋਰ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ ਪਰੂੰ ਜੋ ਅਸੀਂ ਫੁਲੌਰ ਦੇ ਭੰਡਾਰੀਆਂ ਦੀ ਇਕ ਬੁਰੀ ਜੇਹੀ ਗੱਲ ਸੁਣੀ ਸੀ ਉਹ ਸਚ ਹੈ ਕੇ ਝੂਠ? {{gap}}ਉਸ ਨੇ ਪੁਛਿਆ ਕਿਹੜੀ? {{gap}}ਜਲੰਧਰੀਆ ਬੋਲਿਆ ਸੁਣਿਆ ਸਾ ਭਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਇਕ ਰੰਡੀ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਹਰਾਮ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਜੰਮਿਆ ਹੈ ਅਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਤੀਮੀ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਨਾ ਕੱਢਿਆ। {{gap}}ਫੁਲੌਰੀਏ ਨੇ ਆਖਿਆ ਨਾ ਜੀ ਮੁੱਕਰਿਯੇ ਕਿੰਉ ਇਹ ਗੱਲ ਠੀਕ ਸੱਚੀ ਹੈ। ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਣਾ ਤਾਂ ਇੱਕ ਵਲ ਰਿਹਾ ਸਗੋਂ ਉਸ ਤੀਮੀ ਦੇ ਸਕੇ ਜੇਠ ਉਸ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਅੱਠੇ ਪਹਿਰ ਖਿਡਾਉਂਦੇ ਅਰ ਬਜਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਨੇੜੀ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦੇ ਹਨ। ਅਰ ਜੇ ਉਸ ਮੁੰਡੇ ਦਾ<noinclude></noinclude> 8a5afq4cnq9yfs5lrjqyb1znp9dibos 250 66785 197098 196803 2025-07-04T06:00:04Z Charan Gill 36 197098 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੭੩)}}</noinclude>ਰਤਾਕੁ ਸਿਰ ਤੱਤਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਸੌ ਸੌ ਜਤਨ ਕਰਦੇ ਅਰ ਸੁੱਖਾਂ ਸੀਰਨੀਆਂ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। {{gap}}ਜਲੰਧਰੀਏ ਨੇ ਕਿਹਾ ਫੋਟੋ ਸਹੁਰਿਓਂ ਨੱਕਵੱਢਿਓ। ਭਲਾ ਜੀ ਹੋਰ ਸਰੀਕੇ ਦੀ ਦਸੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਹੁੱਕਾ ਪਾਣੀ ਪੀਂਦਾ ਹੈ ਕੇ ਨਹੀਂ? ਅਰ ਨਗਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਬਰਤ ਬੁਹਾਰ ਹੈ? {{gap}} ਫੁਲੌਰੀਆ ਬੋਲਿਆ ਲਾਲਾ ਜੀ ਕਹੀ ਹੋਈ ਗੱਲ ਦੂਰ ਜਾ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਅੱਛਾ ਤੁਸੀਂ ਪੁੱਛਿਆ ਤਾ ਦੱਸਣਾ ਪਿਆ। ਸਾਰਾ ਸਰੀਕਾ ਅਰ ਸੈਹਰ ਉਨਾਂ ਨਾਲ ਹੁੱਕਾ ਪੀਂਦਾ ਅਰ ਬਰਤਦਾ ਹੈ ਕਿਤੇ ਰੋਕ ਟੋਕ ਨਹੀਂ ਹਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਕੋਈ ਦਿਨ ਸਰੀਕੇ ਨੇ ਇਹ ਪਖੰਡ ਬਣਾਇਆ ਸਾ ਭਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਹੁੱਕਾ ਨਹੀਂ ਪੀਣਾ ਅਰ ਉਸ ਤੀਮੀਂ ਨੂੰ ਘਰ ਨਹੀਂ ਬੜਨ ਦੇਣਾ ਪਰ ਹੁਣ ਕੁਛ ਵਿਚਾਰ ਨਹੀਂ। ਉਸ ਦੇ ਜੇਠ ਹੁਕਾ ਬੀ ਸਾਰੇ ਪੀਂਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹਨ ਅਰ ਉਹ ਤੀਮੀਂ ਬੀ ਸਭਨਾਂ ਨਾਲ਼ੋਂਂ ਉਚੀ ਬਣੀ ਫਿਰਦੀ ਹੈ। ਸਗੋਂ ਸੰਗ ਸਿਆਪੇ ਜਿਥੇ ਸ਼ੈਹਰ ਵਿੱਚ ਉਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਹੈ ਜਰਾ ਚਤੁਰ, ਸਭ ਤੇ ਅੱਗੇ ਬਧਕੇ ਖੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਜਿਹਾਕੁ ਕਿਸੇ ਗੁਣੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਕਿ (ਚੋਰ ਉਚੱਕਾ ਚੌਧਰੀ ਗੁੰਡੀ ਰੰਨ ਪਰਧਾਨ॥) {{gap}}ਜਲੰਧਰੀਆ ਬੋਲਿਆ ਨਾ ਓਏ ਲਾਲਿਆ ਸਾਡੇ ਸੈਹਰ ਤਾਂ ਅਜੇ ਅਹੀਆਂ ਜੇਹੀਆਂ ਗਲਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਬੇਕ ਹੈ। ਭਾਈਆ ਜੇ ਸਾਡੇ ਸੈਹਰ ਇਹ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਨਾਲ਼ੇੇ ਤਾਂ ਉਸ ਰੰਨ ਦਾ ਨੱਕ ਬੱਢਕੇ ਸੈਹਰੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦੇ ਅਰ ਨਾਲ਼ੇੇ ਉਸ ਦੇ ਜੇਠਾਂ ਸਹੁਰਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਤੇ ਬਰਤਣਾ ਨਾ ਮਿਲ਼ਦਾ॥ {{gap}}ਫੁਲੌਰਿਯੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਲਾਲਾ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਨੱਕ ਬੱਢਣਾ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਂ ਸਾਡੇ ਇਹ ਕਰਤੂਤ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿ ਜਿੱਦਣ ਦਾ ਉਸ ਰੰਨ ਨੂੰ ਮੁੰਡਾ ਜੰਮ ਪਿਆ ਹੈ ਉਸ ਦਿਨ ਤੇ ਸਰਮ ਹਿਯਾ ਦੀ ਲੋਈ ਲਾਹਕੇ ਉਹ ਐਹੀ ਨਿਰਿੱਛ ਲਾਡਲੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਕਿਸੇ ਦਾ ਲਿਹਾਜ ਨਹੀਂ ਰੱਖ<noinclude>{{center|J}}</noinclude> g466z3kynz1wltdk3j8f8vbwisdtkxo 250 66787 197099 196805 2025-07-04T06:36:04Z Charan Gill 36 197099 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੭੫)}}</noinclude>ਦੇ ਸੰਤੋ! ਬੋਲ ਗੰਗਾ ਜੀ ਕੀ ਜੈ! ਕੋਈ ਬੇਲਿਆ ਜੇਹੜਾ ਜਕਾਰਾ ਨਾ ਬੁਲਾਊ ਸੋ ਮਾਤਾ ਦਾ ਚੋਰ! ਬੋਲ ਗੰਗਾ ਮਾਈ ਤੇਰੀ ਸਦਾ ਈ ਜੈ! ਕਿਸੇ ਨੈ ਕਿਹਾ ਜਕਾਰਾ ਬੁਲਾਉਣ ਵਾਲ਼ੇੇ ਨੂੰ ਮਿੱਠੀਆਂ ਮੁਰਾਦਾਂ! ਬੋਲ ਗੰਗਾ ਜੀ ਕੀ ਜੈ!) {{gap}}ਜਾਂ ਜਕਾਰੇ ਬੁਲਾ ਚੁੱਕੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਕੋਈ ਜਾਤਰੂ ਅਹੇ ਜਿਹੇ ਗੀਤ ਗਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਜਿਹੇਕੁ (ਰੰਗੁ ਬਣਿਆ ਹਰਿਦੁਆਰੇ ਗੰਗਾ ਮਾਈ ਰੰਗੁ ਬਣਿਆ। ਗੰਗਾ ਜਮੁਨਾ ਦੋਨੋ ਭੈਣਾ ਮਾਰਖੰਡਾ ਤੇਰਾ ਬਡਾ ਭਰਾਉ, ਚਲੁ ਸੰਤਾ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨਾਉ। ਰੰਗੁ ਬਣਿਆ ਹਰਿਦੁਆਰੇ ਗੰਗਾਮਾਈ ਰੰਗੁ ਬਣਿਆ) ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਨਿੱਤ ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ ਜਾਂ ਜਮਨਾ ਪਰ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕਈ ਲੋਕ ਤਾ ਅਸਨਾਨ ਕਰਕੇ ਪਿੰਡ ਭਰਾਉਣ ਲੱਗ ਗਏ ਅਰ ਕਈ ਆਪਣੀ ਸੰਧਿਆ ਗਾਤਰੀ ਅਰ ਪਾਠ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ। ਜਿਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਮੰਤਰ ਜਾਂ ਪਾਠ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਉਹ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਵੜਕੇ ਅਹੇ ਜਿਹੇ ਮਨ ਕਥੀ ਸਲੋਕ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗ ਪਏ ਜਿਹਾਕੁ। (ਜੈ ਜੈ ਜਮਨਾ ਮਾਈ। ਜੈ ਜੈ ਗੰਗਾ। ਜੈ ਨੀਲਧਾਰਾ ਜੀ ਕੀ।) ਕੋਈ ਬੋਲਿਆ ਹਰ ਹਰ ਹਰ ਹਰ ਜਲ ਮਿਲਿਆ ਪਰਮੇਸੁਰ ਮਿਲਿਆ ਜਲ ਕਾ ਜਾਮਾ ਪਹਿਨ ਕੇ ਤਨ ਕੀ ਗਈ ਬਲਾ) ਕੋਈ ਬੋਲਿਆ ਗੰਗਾ ਗਯਾ ਗੁਦਾਵਰੀ ਤੀਰਥ ਬਡੇ ਪਰਾਗ, ਛਾਲੀ ਬਡੀ ਸਮੁੰਦਰ ਕੀ ਪਾਪ ਕਟੇ ਹਰਦੁਆਰ)॥ {{gap}}ਜਾਂ ਸਭੋ ਨ੍ਹਾ ਚੁੱਕੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਬੋਲਿਆ ਹਾਇ ਮੇਰੀ ਗਠੜੀ ਕਿੱਥੇ ਗਈ। ਮੈਂ ਐਥੇ ਰੱਖਕੇ ਅਜੇ ਹੁਣ ਨ੍ਹਾਉਣ ਬੜਿਆ ਸਾ ਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਹਤਿਆਰਾ ਹੂੰਝਾ ਫੇਰ ਗਿਆ॥ {{gap}}ਪਾਸੋਂ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ ਅੱਛਾ ਹੋਇਆ ਸਹੁਰੇ ਦੀ ਗਠੜੀ ਗੁਆਚੀ ਜਿੱਦਣ ਦਾ ਘਰੋਂ ਤੁਰਿਆ ਹੈ ਨ ਕਿਸੇ ਸਾਧ ਬ੍ਰਹਮਣ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪੈਸਾ ਅਰ ਨ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੁੰਠੀ ਕਸਾਰ ਦੀ। ਸਹੁਰਾ ਜਿੱਥੇ ਨ੍ਹਾਉਣ ਧੋਣ ਲੱਗੇ ਲਗੋਟੀ ਨਚੋੜ ਕੇ ਗਪਲ਼ ਗਪਲ਼ ਖਾਣ<noinclude></noinclude> prh3tswnqmv6gap1ym6p4jjxz5x1t73 250 66788 197100 196806 2025-07-04T06:40:32Z Charan Gill 36 197100 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੭੪)}}</noinclude>ਦੀ। ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਕੰਘੀ ਪੱਟੀ ਅਰ ਦਦਾਸਾ ਸੂਰਮਾ ਕਰਕੇ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਕੁੱਛੜ ਲਈ ਸਰੀਕੇ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਗਲ਼ੀ ਕੂਚੇ ਪਈ ਫਿਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਅਰ ਜੇਹੇ ਹੀ ਭੜੂਏ ਉਸ ਦੇ ਜੇਠ ਹਨ ਕਿ ਜੇਹਾ ਗਹਿਣਾ ਕੱਪੜਾ ਉਹ ਚਾਹੇ ਇੱਕ ਪਲ ਵਿੱਚ ਬਣਵਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਗੱਲ ਕਾਹਦੀ ਉਸ ਭਾਗਵਾਨ ਨੇ ਸਹਿਰ ਅਰ ਬਾਹਰ ਦਾ ਮੁਣਸੀ ਮੁਸੱਦੀ ਆਪਣਾ ਬਗਾਨਾ ਇੱਕ ਬਾਰ ਸਭ ਨੂੰ ਟੰਗ ਹੇਠ ਦੀ ਲੰਘਾ ਛੱਡਿਆ ਹੋਣਾ ਅਰ ਕੋਈ ਸੁੱਕਾ ਨਹੀਂ ਛੱਡਿਆ ਹੋਣਾ। ਪਰ ਜੇਠਾਂ ਸਹੁਰਿਆਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਕੀ ਮਜਾਲ ਹੈ ਜੋ ਚਾਉਲ਼ ਗੈਰਤ ਆਉਂਦੀ ਹੋਵੇ। ਸਗੋਂ ਗਲ਼ੀ ਕੂਚੇ ਜੇ ਕਿਸੇ ਗੱਭਰੂ ਨਾਲ਼ ਉਸ ਨੂੰ ਹੱਸਦੀ ਦੇਖ ਲੈਣ ਤਾ ਚੁੱਪ ਕੀਤੇ ਲੰਘ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਰ ਨਾ ਕੁਛ ਸਰੀਕਾ ਹੀ ਉਸ ਨੂੰ ਝਿੜਕ ਕੇ ਬਠਾਲ਼ਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਹੁਰੀਏ ਪਿੱਛੇ ਤਾ ਜੋ ਕੁਛ ਹੋਇਆ ਸੋ ਹੋਇਆ ਪਰ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਤਾਂ ਸਬਰ ਕਰਕੇ ਬੈਠ॥ {{gap}}ਜਲੰਧਰੀਆ ਬੋਲਿਆ ਲਾਲਾ ਜੀ ਭਾਵੇਂ ਤੂੰ ਸਾ ਨੂੰ ਕੁਛ ਆਖ ਛੱਡੀਂਂ ਪਰ ਤੁਹਾਡਾ ਸੈਹਰ ਐਸ ਗੱਲੋਂ ਤਾਂ ਬਡਾ ਬਿਸਰਮ ਦੇਖਿਆ। ਭਲਾ ਇਹ ਤਾ ਦੱਸੋ ਕਿ ਲੋਕ ਆਪਣੀਆਂ ਧੀਆਂ ਨੂਹਾਂ ਅਰ ਕੁੜੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਨੂੰ ਉਹ ਦੇ ਪਾਸ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਬੈਠਣ ਦਿੰਦੇ ਕਿੰੰਉਕਿ ਉਹ ਦੀ ਬੈਠਕ ਬੈਠਕੇ ਤਾ ਸਭ ਦੀ ਮੱਤ ਮਾਰ ਹੋ ਜਾਵੇ ? {{gap}}ਫੁਲੌਰੀਆ ਬੋਲਿਆ ਲਾਲਾ ਜੀ ਉਹ ਦੇ ਕੋਲ਼ ਤਾ ਤੀਮੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਮੇਲਾ ਲੱਗਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਅਰ ਜਦ ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਆਪਣੇ ਜਾਰਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਵਲੋਂ ਬਿਹੁਲ ਪਾਕੇ ਆਪਣੇ ਬੇਹੜੇ ਵਿੱਚ ਚਰਖਾ ਡਾਹ ਕੇ ਬੈਠਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਬੇਹੜੇ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਤੀਮੀਆਂ ਆਪ ਆਕੇ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ਼ ਚਰਖਾ ਡਾਹੁੰਦੀਆਂ ਅਰ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। {{gap}}ਜਾਂ ਏਹ ਦੋਨੋਂ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸੇ ਤਾਂ ਪਿੱਛੋਂ ਇੱਕ ਧੁੰਬਲ਼ੀ ਨੇ ਆਕੇ ਜਕਾਰਾ ਬੁਲਾਇਆ ਕਿ (ਜਕਾਰਾ ਓਏ ਗੰਗਾ ਮਾਈ<noinclude></noinclude> iojgzkrrg9l5uiqpnl1zemlssrtmz8h 250 66789 197102 196772 2025-07-04T06:46:01Z Charan Gill 36 197102 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Charan Gill" />{{center|(੭੫)}}</noinclude>ਦੇ ਸੰਤੋ! ਬੋਲ ਗੰਗਾ ਜੀ ਕੀ ਜੈ! ਕੋਈ ਬੇਲਿਆ ਜੇਹੜਾ ਜਕਾਰਾ ਨਾ ਬੁਲਾਊ ਸੋ ਮਾਤਾ ਦਾ ਚੋਰ! ਬੋਲ ਗੰਗਾ ਮਾਈ ਤੇਰੀ ਸਦਾ ਈ ਜੈ! ਕਿਸੇ ਨੈ ਕਿਹਾ ਜਕਾਰਾ ਬੁਲਾਉਣ ਵਾਲ਼ੇੇ ਨੂੰ ਮਿੱਠੀਆਂ ਮੁਰਾਦਾਂ! ਬੋਲ ਗੰਗਾ ਜੀ ਕੀ ਜੈ!) {{gap}}ਜਾਂ ਜਕਾਰੇ ਬੁਲਾ ਚੁੱਕੇ ਤਾਂ ਕੋਈ ਕੋਈ ਜਾਤਰੂ ਅਹੇ ਜਿਹੇ ਗੀਤ ਗਾਉਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਜਿਹੇਕੁ (ਰੰਗੁ ਬਣਿਆ ਹਰਿਦੁਆਰੇ ਗੰਗਾ ਮਾਈ ਰੰਗੁ ਬਣਿਆ। ਗੰਗਾ ਜਮੁਨਾ ਦੋਨੋ ਭੈਣਾ ਮਾਰਖੰਡਾ ਤੇਰਾ ਬਡਾ ਭਰਾਉ, ਚਲੁ ਸੰਤਾ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨਾਉ। ਰੰਗੁ ਬਣਿਆ ਹਰਿਦੁਆਰੇ ਗੰਗਾਮਾਈ ਰੰਗੁ ਬਣਿਆ) ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਨਿੱਤ ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ ਜਾਂ ਜਮਨਾ ਪਰ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਫੇਰ ਕਈ ਲੋਕ ਤਾ ਅਸਨਾਨ ਕਰਕੇ ਪਿੰਡ ਭਰਾਉਣ ਲੱਗ ਗਏ ਅਰ ਕਈ ਆਪਣੀ ਸੰਧਿਆ ਗਾਤਰੀ ਅਰ ਪਾਠ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ। ਜਿਨਾਂ ਨੂੰ ਕੋਈ ਮੰਤਰ ਜਾਂ ਪਾਠ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ ਸੀ ਉਹ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਵੜਕੇ ਅਹੇ ਜਿਹੇ ਮਨ ਕਥੀ ਸਲੋਕ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗ ਪਏ ਜਿਹਾਕੁ। (ਜੈ ਜੈ ਜਮਨਾ ਮਾਈ। ਜੈ ਜੈ ਗੰਗਾ। ਜੈ ਨੀਲਧਾਰਾ ਜੀ ਕੀ।) ਕੋਈ ਬੋਲਿਆ ਹਰ ਹਰ ਹਰ ਹਰ ਜਲ ਮਿਲਿਆ ਪਰਮੇਸੁਰ ਮਿਲਿਆ ਜਲ ਕਾ ਜਾਮਾ ਪਹਿਨ ਕੇ ਤਨ ਕੀ ਗਈ ਬਲਾ) ਕੋਈ ਬੋਲਿਆ ਗੰਗਾ ਗਯਾ ਗੁਦਾਵਰੀ ਤੀਰਥ ਬਡੇ ਪਰਾਗ, ਛਾਲੀ ਬਡੀ ਸਮੁੰਦਰ ਕੀ ਪਾਪ ਕਟੇ ਹਰਦੁਆਰ)॥ {{gap}}ਜਾਂ ਸਭੋ ਨ੍ਹਾ ਚੁੱਕੇ ਤਾਂ ਇੱਕ ਬੋਲਿਆ ਹਾਇ ਮੇਰੀ ਗਠੜੀ ਕਿੱਥੇ ਗਈ। ਮੈਂ ਐਥੇ ਰੱਖਕੇ ਅਜੇ ਹੁਣ ਨ੍ਹਾਉਣ ਬੜਿਆ ਸਾ ਆਉਂਦੇ ਨੂੰ ਕੋਈ ਹਤਿਆਰਾ ਹੂੰਝਾ ਫੇਰ ਗਿਆ॥ {{gap}}ਪਾਸੋਂ ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਬੋਲਿਆ ਅੱਛਾ ਹੋਇਆ ਸਹੁਰੇ ਦੀ ਗਠੜੀ ਗੁਆਚੀ ਜਿੱਦਣ ਦਾ ਘਰੋਂ ਤੁਰਿਆ ਹੈ ਨ ਕਿਸੇ ਸਾਧ ਬ੍ਰਹਮਣ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪੈਸਾ ਅਰ ਨ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੁੰਠੀ ਕਸਾਰ ਦੀ। ਸਹੁਰਾ ਜਿੱਥੇ ਨ੍ਹਾਉਣ ਧੋਣ ਲੱਗੇ ਲਗੋਟੀ ਨਚੋੜ ਕੇ ਗਪਲ਼ ਗਪਲ਼ ਖਾਣ<noinclude></noinclude> t9vq9r4rfe259ryxdx5r7ct7otizc2b 250 66790 197103 196807 2025-07-04T06:51:51Z Charan Gill 36 197103 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੭੬)}}</noinclude>ਬੈਠ ਜਾਵੇ। ਚੰਗਾ ਹੋਇਆ ਸਾਲੇ ਨੂੰ ਧਨੇਸੜੀ ਮਿਲ਼ੀ। ਡੂਮਾਂ ਦਾ ਖੱਟਿਆ ਕੁੱਤੇ ਗਏ ਗੁਆਇ॥ {{gap}}ਉਸ ਸੁਣਨ ਵਾਲ਼ੇੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਈ ਸਚੋ ਹੈਨਾ ਤੀਰਥ ਵਰਤ ਆਉਣੇ ਦਾ ਤਾ ਇਹੋ ਫਲ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁਛ ਹੱਥੋਂ ਸਰਿ ਆਵੇ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਆਦਮੀ ਘਰੇ ਬੈਠਾ ਰਹੇ ਬਾਹਰ ਕਿਉਂ ਨਿੱਕਲ਼ੇੇ। ਪਰ ਐਹੇ ਜਿਹੇ ਸੂਮਾਂ ਦਾ ਇਹੋ ਚੱਜ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੀਰਥ ਦੇ ਰਾਹ ਪੈਕੇ ਬੀ ਦਯਾ ਮਨ ਵਿੱਚ ਨਾ ਆਉਣੀ ਪਰ ਅੱਛਾ ਸਿਆਣੇ ਇਹ ਬੀ ਤਾਂ ਆਖ ਹੀ ਗਏ ਹੈ ਨਾ ਕਿ (ਸੂਮ ਜੋੜੇ ਪਲ਼ੀ ਪਲ਼ੀ ਤਾ ਰੱਬ ਹੜ੍ਹਾਵੇ ਕੁੱਪਾ।) {{gap}}ਫੇਰ ਸਭੋ ਤੁਰ ਪਏ ਤਾਂ ਧੀਰੇ ਧੀਰੇ ਗੰਗਾ ਜੀ ਪੁਰ ਪਹੁੰਚੇ। ਉਥੇ ਪਹੁੰਚਕੇ ਕਈਆਂ ਦੁਆਬੇ ਦਿਆਂ ਸੈਹਰਾਂ ਦਾ ਸੰਗ ਮਿਲਿਆ ਅਰ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਦੇ ਕਈਆਂ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਪਾਸੋ ਪਾਸ ਬਰੇਤੀ ਵਿੱਚ ਡੇਰੇ ਕਰ ਲਏ। ਜਾਂ ਮਨੁੱਖ ਸਭੇ ਹਰਦੁਆਰ ਅਸਨਾਨ ਕਰਨੇ ਨੂੰ ਚੱਲੇ ਤਾਂ ਤੀਮੀਆਂ ਬੀ ਸਭੇ ਤਿਆਰ ਹੋ ਪਈਆਂ। ਕਿਨੇ ਕਿਹਾ ਚਲ ਭਾਬੋ ਨ੍ਹਾਉਣ। ਕੋਈ ਬੋਲੀ ਚੱਲ ਬੇਬੇ ਜੀਆਂ ਨ੍ਹਾ ਆਇਯੇ। ਕਿਨੇ ਪਾਨੋ ਅਤੇ ਠਾਕੁਰੀ ਅਰ ਭੱਪੀ ਨੂੰ ਸੱਦਿਆ। ਅਰ ਕਿਨੇ ਖੇਮੀ ਅਰ ਬੁੱਧਾਂ ਨੂੰ ਹਾਕ ਮਾਰੀ। ਇੱਕ ਬਹੁਟੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਬੋਬੋ ਜਟੋ ਅਰ ਮਾਲਣ ਅਰ ਗੁਜ਼ਰੀ ਪਾਰੋ ਸਿੱਬੀ ਦ੍ਰੋਪਤੀ ਸੋਧਾਂ ਨਰੈਣੀ ਰਾਜਾਦੇਈ ਕਰਮੋ ਬੰਨੋ ਬਿਸੋ ਕਿਸਨੀ ਸਾਡੇ ਡੇਰੇ ਦੀਆਂ ਏਹ ਸਾਰੀਆਂ ਬਹੁਟੀਆਂ ਅਰ ਤੀਮੀਆਂ ਨ੍ਹਾਉਣ ਚੱਲੀਆਂ ਹਨ ਜੇ ਤੂੰ ਕਹੇਂ ਤਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ੇੇ ਮੈਂ ਬੀ ਨ੍ਹਾ ਆਵਾਂ? {{gap}}ਸੱਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਬਹੁਟੀਏ ਤੇਰੀ ਸੱਸ ਦਦੇਹਸ ਅਰ ਪਤੀਹਸ ਅਰ ਹੋਰ ਦਰਾਣੀਆਂ ਜਠਾਣੀਆਂ ਅਰ ਫਫੇਹਸ ਸੁੱਖ ਨਾਲ਼ ਸਭੇ ਆਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਤੇਰੇ ਕੋਲ਼ ਹਨ ਜਦ ਏਹ ਜਾਣਗੀਆਂ ਤਾਂ<noinclude></noinclude> jar32bn3pjfx8pu3hdqv8ug1ywfgswe 250 66791 197104 196808 2025-07-04T07:24:23Z Charan Gill 36 197104 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੭੭)}}</noinclude>ਤੂੰ ਬੀ ਨਾ ਆਵੀਂ ਸੁਖੀ ਸਾਂਦੀ ਤੈਂ ਬਗਾਨੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਕਿਉਂ ਜਾਣਾ ਸਾ? ਦੇਖੁ ਤਾਂ ਤੇਰਾ ਦਦਿਅਹੁਰਾ ਸਹੁਰਾ ਅਰ ਪਤਿਆਹੁਰਾ ਸਭੋ ਧੋਤੀਆਂ ਫੜੀ ਤਿਆਰ ਬੈਠੇ ਹਨ ਇਨਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਬਗਾਨਿਆਂ ਮਰਦਾਂ ਅਰ ਤੀਮੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਤੇਰੀ ਜੁੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ॥ {{gap}}ਬਹੁਟੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਆਹੋ ਜੀ! ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਸਿਆਣਿਆਂ ਨਾਲ਼ ਜਾਕੇ ਨ ਤਾ ਉਚੀ ਤੇ ਕੁਛ ਗੱਲ ਹੀ ਕਰ ਸਕਾਂਗੇ ਅਰ ਨ ਕਿਤੇ ਮੇਲਾ ਹੀ ਦੇਖ ਸਕਾਂਗੇ ਏਹ ਤਾ ਸਭ ਸਾਡੀਆਂ ਹਾਨਣਾਂ ਹਨ। ਸਗੋਂ ਜੇ ਤੂੰ ਕਹੇਂ ਤਾ ਇਨਾਂ ਇੱਕੋ ਜੇਹੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਜਾਕੇ ਮੈਂ ਬੀ ਨਾ ਆਵਾਂ। ਅਰ ਜੇ ਤੂੰ ਕਹੇਂਗੀ ਤਾਂ ਘਰਦਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ਼਼ ਜਾਕੇ ਫੇਰ ਚੁੱਭੀ ਲਾ ਆਵਾਂਗੀ॥ {{gap}}ਸੱਸੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਬੀਬੀ ਦਾਦੇ ਦੀ ਦਾੜ੍ਹੀ ਹਗਾਉਣ ਤੇਰੀਆਂ ਹਾਨਣਾਂ ਮੈਂ ਤਾ ਤੈ ਨੂੰ ਪਚਾਈਆਂ ਰੰਨਾਂ ਨਾਲ਼ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਭੇਜਣਾ! ਕੇਡੀ ਅਲੋਕਾਰੀ ਆਈ ਹੈ ਜਹਾਨ ਦੀਆਂ ਰੰਨਾ ਘਰ ਦਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡਕੇ ਓਪਰਿਆਂ ਨਾਲ਼਼ ਤੁਰ ਪੈਂਦੀਆਂ ਹੋਣਗੀਆਂ? ਚੱਲ ਹੱਟਕੇ ਬੈਠ ਕੋਈ ਰਾਹ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਦੀ ਹੈ। {{gap}}ਬਹੁਟੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਬੋਬੋ ਹਾਹੜੇ ਹਾਹੜੇ ਤੇਰਾ ਭਲਾ ਹੋਵੇ ਕਾਇਆਂ ਦੀ ਸਹੁੰ ਮੈਂ ਹੁਣੇ ਪਿਛਲੀ ਪੈਰੀਂ ਆ ਜਾਊਂਗੀ ਇੱਕ ਵਾਰ ਇਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਮੈਂ ਨੂੰ ਜਾਇ ਆਉਣ ਦਿਹ। ਇੱਧਰ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਹੋ ਹੀ ਰਹੀਆਂ ਸੀਆਂ ਕਿ ਇਤਨੇ ਨੂੰ ਓਹ ਸਭੋ ਤੀਮੀਆਂ ਜੋ ਤਿਆਰ ਹੋਈਆਂ ਸੀਆਂ ਕੱਠੀਆਂ ਹੋਕੇ ਉਸ ਬਹੁਟੀ ਕੋਲ਼ ਆਕੇ ਕਹਿਣ ਲੱਗੀਆਂ ਕੁੜੇ ਕਿਰਪੀਏ ਚੱਲ ਨ੍ਹਾ ਆਇਯੇ? {{gap}}ਬਹੁਟੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭੈਣੋਂ ਸਾਡੀ ਸੱਸ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦਿੰਦੀ ਜਾਓ ਤੁਸੀਂ ਨ੍ਹਾਇ ਆਓ॥ {{gap}}ਓਹ ਸਭ ਆਕੇ ਉਸ ਦੀ ਸੱਸ ਨੂੰ ਬੋਲੀਆਂ ਕਿ ਬੋਬੋ ਕਿਰਪੀ<noinclude></noinclude> 8jmoqfqi82y6evr74svt83l9ztj2ja8 250 66792 197105 196809 2025-07-04T07:29:22Z Charan Gill 36 197105 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੭੮)}}</noinclude>ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ਼ ਨ੍ਹਾਉਣ ਭੇਜ ਦਿਹ ਅਸੀਂ ਕੁੜੀਆਂ ਚਿੜੀਆਂ ਇੱਕ ਵਾਰ ਅੱਗੋਂ ਜਾਕੇ ਨ੍ਹਾਇ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਾਂ॥ {{gap}}ਸੱਸੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਨਾ ਬੇਬੇ ਸਾਡੇ ਮਰਦ ਗੁੱਸੇ ਹੋਣਗੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਬਗਾਨੀਆਂ ਨਾਲ਼ ਨਹੀਂ ਭੇਜਣਾ। ਸਾਡੇ ਘਰ ਦੇ ਸਭ ਤਿਆਰ ਹਨ ਪਰ ਕਿਰਪੀ ਨੂੰ ਖਬਰ ਹੈ ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਕਿਹ ਦੀ ਮੱਤ ਆਉਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ (ਚੋਲ਼ੇ ਸੀਉਂਦਿਆਂ ਉੱਧਲ ਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।) {{gap}}ਉਨੀਂ ਆਖਿਆ ਬੇਬੇ ਤੂੰ ਕੇਹੀਆਂ ਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੀ ਹੈਂ ਭਲਾ ਨਿਆਣੀਆਂ ਦੇ ਮਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀਆਂ ਹਾਨਣਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਜਾਣੇ ਦਾ ਚਾਉ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਹੈਨਾ। ਤੂੰ ਤਾ ਕੋਈ ਜੱਗੋਂ ਮੁਲਖੋਂ ਬਾਹਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪੈਨੀ ਹੈਂ। ਭਲਾ ਦੇਖ ਤਾ ਤੈ ਨੂੰ ਚੋਲ਼ੇ ਸੀਤੀ ਉਧਲ਼ਨੇ ਦਾ ਕਹਾਣਾ ਪਾਉਣਾ ਬਣਦਾ ਸਾ? {{gap}}ਸੱਸੂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਬੇਬੇ ਅਸੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਉਤੇ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਹਾਣਾ ਪਾਇਆ ਅਸੀਂ ਤਾ ਆਪਣੀ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਸਮਝਾਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਫੇਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕੀ ਵਾਸਤਾ ਜੋ ਧਿਗਾਣੇ ਚਪੜ ਚਪੜ ਲਾਈ ਹੋਈ ਹੈ। ਜਾਓ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦੇਣੀ ਤੁਹਾਡਾ ਕੋਈ ਰਾਜ ਹੈ? {{gap}}ਇੱਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬੋਲੀ ਨੀ ਚੱਲੋ ਭੈਣੋਂ ਤੁਹਾਡਾ ਕਿਰਪੀ ਤੇ ਬਿਨਾ ਜੀਉ ਤਾ ਨਹੀਂ ਥੋੜਾ ਹੁੰਦਾ। ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਨਾਲ਼ ਲਜਾਕੇ ਕੀ ਕੱਢਣਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਸ ਤੇ ਬਿਨਾ ਰਾਹੁ ਤਾ ਨਹੀਂ ਭੁੱਲ ਚੱਲਿਆ। ਫੇਰ ਆਖਿਆ ਅਛਾ ਬੇਬੇ ਸਾ ਨੂੰ ਕਾਹ ਨੂੰ ਔਖੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈਂ ਤੇਰੀ ਨੂੰਹ ਹੈ ਜਮਜਮ ਤੂੰ ਉਹ ਨੂੰ ਜਾਣ ਦੇਹ ਭਾਵਾਂ ਨਾ ਜਾਣ ਦੇਹ ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਸਭੇ ਹਰਦੁਆਰ ਨੂੰ ਤੁਰ ਪੈਈਆਂ। ਜਾਂ ਸਭ ਨ੍ਹਾ ਧੋ ਚੁੱਕੀਆਂ ਤਾਂ ਬੋਲੀਆਂ ਆਓ ਭੈਣੋਂ ਚੁਲ਼ੀਆਂ ਲਇਯੇ॥ {{gap}}ਇੱਕ ਜੋ ਉਨਾਂ ਵਿੱਚ ਛੋਟੀ ਜੇਹੀ ਕੁੜੀ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਭਰਜਾਈ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਭਾਬੀ ਚੁਲ਼ੀਆਂ ਕੀ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ?<noinclude></noinclude> t1vxnbkqxogylvq988zlsitck9qvupb 250 66794 197106 196811 2025-07-04T09:49:30Z Charan Gill 36 197106 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੮੦)}}</noinclude>ਹੀ ਆਪਣੀ ਭੈਣ ਬਣਾ ਚੱਲੇ ਹਾਂ। ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਚੁਲ਼ੀ ਇਸ ਤੇ ਲੈਕੇ ਪੀ ਲਈ ਅਰ ਇੱਕ ਆਪਣੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਭਰ ਕੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਚੱਲੇ ਹੈਂ। ਹੁਣ ਇਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਭੈਣ ਬਣਾ ਲਿਆ ਹੈ ਜਦ ਇਸ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਆਊ ਸਾ ਨੂੰ ਘਰ ਤੇ ਸੱਦ ਲਊ। ਬਲਾ ਲੈ ਇਸ ਡੌਲ ਨਾਲ਼ ਸਾਨੂੰ ਅਸਨਾਨ ਤਾ ਫੇਰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਜਾਯਾ ਕਰੂਗਾ॥ {{gap}}ਉਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਬੋਲੀ ਭੈਣੋਂ ਐਥੇ ਜਿਹੜੇ ਮਨੁੱਖ ਬੈਠੇ ਨ੍ਹਾਉਂਦੇ ਸੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਈ ਚੀਜਾਂ ਖਾਣੀਆਂ ਪੀਣੀਆਂ ਛੱਡੀਆਂ ਹਨ ਆਓ ਅਸੀਂ ਬੀ ਕੁਛ ਛੱਡ ਦੇਇਯੇ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਚੁਲ਼ੀ ਭਰਕੇ ਇਹ ਗੱਲ ਆਖੀ ਕਿ ਮੈਂ ਅੱਜ ਤੇ ਬਤਾਊਂ ਖਾਣੇ ਛੱਡੇ। ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭੈਣੇ ਮੈਂ ਤਾ ਮਸਰਾਂ ਦੀ ਦਾਲ ਖਾਣੀ ਛੱਡੀ। ਕੋਈ ਬੋਲੀ ਭੈਣੋਂ ਅਸੀਂ ਤਾ ਕੋਈ ਐਹੀ ਜਿਹੀ ਚੀਜ ਛੱਡਾਂਗੇ ਜਿਹੜੀ ਸਾਨੂੰ ਕਦੀ ਲੱਭ ਨਾ ਸਕੇ ਜਿਹਾਕੁ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਕੇਲੇ ਘੱਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਸੋ ਮੈਂ ਤਾ ਓਹ ਛੱਡੇ ਕਿੰਉਕਿ ਨਾ ਓਹ ਦਿੱਸਣ ਨਾ ਸੁਰਤ ਚੱਲੇ॥ {{gap}}ਇੱਕ ਸਾਧੂ ਨੇ ਪਾਸੋਂ ਕਿਹਾ ਬੀਬੀਓ ਇਹ ਜੋ ਕੁਛ ਛੱਡਣੇ ਛੁਡਾਉਣੇ ਦੀ ਰੀਤ ਤੁਰੀ ਹੋਈ ਹੈ ਇਹ ਨਿਰੀ ਏਹੋ ਨਹੀਂ ਜੇਹੀ ਕੁ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝੀ। ਇਹ ਤਾ ਇਹ ਗੱਲ ਸੀ ਭਈ ਜੋ ਗੱਲਾਂ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਨਰਕੀਂਂ ਲੈ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਤੀਰਥ ਪੁਰ ਆਕੇ ਉਨਾਂ ਦੀ ਚੁਲ਼ੀ ਛੱਡਣੀ ਚਾਹਿਯੇ। ਜਿਹਾਕੁ ਮੈਂ ਅੱਜ ਤੇ ਝੂਠ ਬੋਲਣਾ ਛੱਡਿਆ ਜਾਂ ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਅਥਵਾ ਹੰਕਾਰ ਛੱਡਿਆ। ਸੋ ਤੁਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਤਾ ਕੋਈ ਚੀਜ ਬੀ ਨਾ ਛੱਡੀ ਖਾਣੇ ਪੀਣੇ ਦੀਆਂ ਚੀਜਾਂ ਛੱਡਣੇ ਉੱਤੇ ਲੱਕ ਬਨ੍ਹ ਲਿਆ ਹੈ। {{gap}}ਇੱਕ ਬੋਲੀ ਬਾਵਾ ਜੀ ਇਹ ਤਾ ਤੁਹਾਡਾ ਸੰਤਾਂ ਦਾ ਹੀ ਕੰਮ ਹੈ ਸਾਡੇ ਕਬੀਲਦਾਰਾਂ ਤੇ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਕਦ ਛੁੱਟ ਸੱਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਡੀ ਦੌੜ ਅਸੀਂ ਮਾਸ ਖਾਣਾ ਛੱਡ ਦੇਵਾਂਗੀਆਂ ਹੋਰ ਸਾਤੇ ਕੀ ਛੁਟ ਜਾਣਾ ਹੈ? {{gap}}ਜਾਂ ਨ੍ਹਾ ਧੋਕੇ ਡੇਰੇ ਨੂੰ ਮੁੜਨ ਲੱਗੀਆਂ ਤਾਂ ਇੱਕ ਬੋਲੀ ਹੈ ਹੈ<noinclude></noinclude> 8izk5ergtdk70u21fi1xn2cbjwa7o8c 250 66795 197107 196812 2025-07-04T09:54:31Z Charan Gill 36 197107 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੮੧)}}</noinclude>ਲੁਹੜਾ ਮੈਂ ਕਿਹੜੇ ਖੂਹ ਪਵਾਂ ਮੇਰੀ ਸੁੱਥਣ ਨਾਲੋਂ ਤਾ ਕਿਨੇ ਬਟੂਆ ਤੋੜ ਲਿਆ ਕਿ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੋ ਰੁਪੈਯੇ ਤਾ ਇੱਕ ਪਾਉਲੀ ਅਰ ਦੋਹੁੰ ਆਨਿਆਂ ਦੇ ਡੱਬਲੀ ਟਕੇ ਸੇ। ਦੂਜੀ ਬੋਲੀ ਧਾੜ ਨੀ ਧਾੜ ਮੇਰੀ ਤਾ ਚਾਦਰ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦੀ ਕਿ ਜਿਸ ਦੇ ਲੜ ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਪੌਂਚੀ ਖੋਲ੍ਹਕੇ ਬੰਨ੍ਹ ਦਿਤੀ ਸੀ। ਤੀਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਹੈ ਮੈਂ ਡੁੱਬੀ ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਦੀ ਕੜੀ ਕਿੱਥੇ ਗਈ ਜੋ ਮੈਂ ਹੁਣ ਰੱਖਕੇ ਨ੍ਹਾਉਣੇ ਵੜੀ ਸੀ॥ {{gap}}ਇੱਕ ਬੁੱਢੀ ਜਿਹੀ ਪਾਸੋਂ ਬੋਲੀ ਨੀ ਘਰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਖਾਣੀਓਂ ਔਤ ਨਪੁੱਤਿਆਂ ਦੀਓ ਬਛੇਰੀਓ ਤੁਸੀਂ ਉਡ ਪੁਡ ਜਾਮੋਂ ਐਡੇ ਮੇਲੇ ਵਿੱਚ ਤੁਸੀਂ ਏਹ ਚੀਜਾਂ ਸੁਮ੍ਹਾਲੀਆਂ ਕਿਹ ਨੂੰ ਸੀਆਂ। ਜਾਓ ਤੁਸੀਂ ਐਡੀਆਂ ਹੀ ਉੱਖੜਿਆਂ ਦੀਓ ਹੁਣ ਮੈਂ ਚੂੰਡਾ ਮੁਨਾਉਣੀ ਬੁੱਢੀ ਤਾ ਧਿਗਾਣੇ ਉਲਾਂਭੇ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈ ਨਾ ਜੇਹੜੀ ਤੁਹਾਡੇ ਗਦੂਤਾਂ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਉਠ ਤੁਰੀ ਬੱਢੀਓ ਤੁਹਾਡੇ ਘਰ ਦੇ ਤਾ ਹੁਣ ਮੇਰੀ ਗੁੱਤ ਮੁੰਨਣਗੇ ਨਾ ਕਿ ਤੂੰ ਐਡੀ ਸਿਆਣੀ ਹੋਕੇ ਇਨਾਂ ਦੀਆਂ ਚੀਜਾਂ ਕਿੰੰਉ ਨਾ ਸੁਮ੍ਹਾਲੀਆਂ? ਭਲਾ ਮੈਂ ਝੁੰਗਾ ਖਾਣੀ ਕੀ ਕਰਾਂ? ਤੁਸੀਂ ਤਾ ਜਿੰੰਉ ਦਰਿਆ ਵਿੱਚ ਬੜੀਆਂ ਨਿੱਕਲ਼ੋਂ ਹੀ ਨਾਹੀ॥ {{gap}}ਕਿਨੇ ਪਾਸੋਂ ਆਖਿਆ ਬੁੱਢੀਏ ਗੰਗਾ ਜੀ ਨੂੰ ਦਰਿਆਉਂ ਨਹੀਂ ਆਖੀਦਾ। ਪਾਪ ਲੱਗਦਾ ਹੈ॥ {{gap}}ਬੁੱਢੀ ਨੇ ਬੁਰਾ ਜਿਹਾ ਮੂੰਹ ਬਣਾਕੇ ਕਿਹਾ ਬੇ ਹੋਊ ਭਾਈ ਪਾਪ ਲਗਦਾ ਮੈਂ ਖਸਮ ਮਿੱਟੀ ਇਸ ਗੰਗਾ ਨੂੰ ਦਰਿਆਉ ਨਾ ਕਹਾਂ ਤਾ ਹੋਰ ਕੀ ਕਹਾਂ ਜਿਸ ਝੁੰਗੀ ਬਸੀ ਨੇ ਮੇਰੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਗਹਿਣੇ ਕੱਪੜੇ ਗੁਆ ਦਿੱਤੇ॥ {{gap}}ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਮਾਈ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਅੱਛੀ ਤਰਾਂ ਨਜਰ ਮਾਰਕੇ ਦੇਖੋ ਲੱਭ ਪੈਂਣਗੇ ਕਿਤੇ ਵਿੱਚੇ ਹੀ ਹੋਣੇ ਹਨ॥ {{gap}}ਬੁੱਢੀ ਬੋਲੀ ਬੇ ਰਾਮ ਭਾਈ ਕਦੀ ਗਈ ਚੀਜ ਬੀ ਲੱਭਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ? (ਗਏ ਊਂਠ ਅਯੜ ਰਲ਼ੇ॥)<noinclude>{{center|K}}</noinclude> j1lg2yq6432a8sk1bm8zqhjdg7n6g7e 250 66796 197108 196813 2025-07-04T10:57:32Z Charan Gill 36 197108 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੮੨)}}</noinclude>{{gap}}ਜਾਂ ਸੱਭੇ ਤੀਮੀਆਂ ਉਥੋਂ ਤੁਰੀਆਂ ਬਜਾਰ ਵਿੱਚ ਦੀ ਆਪਣੇ ਡੇਰੇ ਨੂੰ ਆਈਆਂ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਮਨੁੱਖ ਦਾ ਐਹਾ ਜਿਹਾ ਧੱਕਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਕੁਛ ਕਹਿਣੇ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ। ਉਸ ਕੁੜੀ ਦੀ ਮਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਹੈ ਜਾਂਦੂ ਤੈਂ ਤਾ ਮੇਰੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਮਾਰ ਹੀ ਸਿੱਟਿਆ ਸਾ ਉੱੱਖੜਿਆਂ ਦਾ ਅੱਗਾ ਦੇਖਕੇ ਨਹੀਂ ਤੁਰਦਾ। ਐਹੀ ਜੇਹੀ ਜੁਆਨੀ ਨੂੰ ਕਿੱਥੇ ਥਾਂਉ ਹੈ? ਆਂਹਾਂ ਨੀ ਕਾਹਨੋ ਦੇਖ ਤਾ ਜਾਣੀਦੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਗਸੀ ਪੈ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕਾਹਨੋ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹਾਇ ਲੁਹੜਾ ਬੇਬੇ ਮੈਂ ਨੂੰ ਦੱਸ ਤਾ ਉਹ ਕੇਹੜਾ ਪੱਟਿਆ ਜਾਣਾ ਐਹਾ ਜਿਹਾ ਕਾਹਲ਼ਾ ਸਾ? ਹੈ ਹੈ ਉਹ ਨੂੰ ਨਿਘਾਰ ਪੈ ਜਾਏ ਓਨ ਇਹ ਨਾ ਜਾਤਾ ਭਈ ਕੁੜੀ ਨਿਆਣੀ ਹੈ। ਚਲ ਤਾ ਮੈਂ ਉਹ ਨੂੰ ਆਪਣਿਆਂ ਮਰਦਾਂ ਕੋਲੋਂ ਕੇਹੀਕੁ ਧਨੇਸੜੀ ਦੁਆਉਂਨੀ ਹਾਂ। ਨੀ ਉਹ ਨੂੰ ਨਿੱਘਰ ਸਿਘਿਰੀ ਆ ਜਾਏ ਦਾਦੇ ਮੁਗਾਉਣੇ ਨੇ ਸਾਡੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਧਰਤ ਪਰ ਪਟਕਣਾ ਲਿਆ ਸਾ॥ {{gap}}ਪਾਸੋਂ ਕਿਸੇ ਜਾਤ੍ਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਚੁੱਪ ਕਰ ਮਾਈ ਮੇਲੇ ਗੇਲੇ ਦਾ ਇਹੋ ਸੁਭਾਉ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਈਆਂ ਦੇ ਪੈਰ ਦਰੜ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਅਰ ਕਈਆਂ ਨੂੰ ਧੱਕੇ ਬਜਦੇ ਹਨ ਸੋ ਹੋਊ ਹੁਣ ਜਾਣ ਦਿਓ ਤੀਰਥ ਨ੍ਹਾਉਣ ਆਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹੋਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖੋਟਾ ਬਚਨ ਕਹਿਣਾ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ। {{gap}}ਤੀਮੀਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਲਾ ਬੇ ਭਾਈ ਭਲਾ ਤੁਸੀਂ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦੀ ਹੀ ਹੁਮਾਇਤ ਕਰਨੀ ਸੀ ਨਾ ਸਾਡਾ ਤੀਮੀਆਂ ਮਾਨੀਆਂ ਦਾ ਹੁਮੈਤੀ ਕੌਣ ਬਣਦਾ ਹੈ? ਸਾਡਾ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਇਥੇ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸੁਆਦ ਦਿਖਾਲ਼ ਦਿੰਦਾ ਕਿ ਜਿਨ ਸਾਡੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਧੱਕਾ ਮਾਰਿਆ ਸਾ ਇਨਾਂ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਬਾਦ ਆਪਣੇ ਡੇਰੇ ਆਈਆਂ॥ {{gap}}ਜਾਂ ਪੰਜ ਸੱਤ ਦਿਨ ਗੰਗਾ ਜੀ ਪਰ ਬੀਤ ਗਏ ਤਾਂ ਮਨੁੱਖਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਲਓ ਭਈ ਹੁਣ ਅਸਨਾਨ ਧਿਆਨ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਚਲੋ ਘਰਾਂ ਦੀ<noinclude></noinclude> 22ml9hid4h7g3qmu13qfgcj5ua3mppq 250 66797 197109 196814 2025-07-04T11:03:30Z Charan Gill 36 197109 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੮੩)}}</noinclude>ਤਿਆਰੀ ਕਰੈ। ਕਈ ਲੋਕ ਤਾ ਆਪਣੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ ਤਿਆਰ ਕਰਕੇ ਉੱਠ ਤੁਰੇ ਅਰ ਕਈ ਸਹਾਰਨਪੁਰ ਆਕੇ ਰੇਲ ਪੁਰ ਚੜ੍ਹ ਬੈਠੇ। ਦੇਹੁੰ ਚਹੁੰ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਦੁਆਬੇ ਦਾ ਸਾਰਾ ਸੰਗ ਆਪਣੇ ਘਰੀਂ ਆ ਪਹੁੰਚਾ। ਅਰ ਆਪਣੇ ਭਾਈਚਾਰੇ ਵਿਚ ਗੰਗਾਜਲ ਅਰ ਪ੍ਰਸਾਦ ਦੀਆਂ ਫੁੱਲੀਆਂ ਬੰਡੀਆਂ॥ {{gap}}ਲਾਲਾ ਗੋਂਦਾਮੱਲ ਦੀ ਬਹੁਟੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਗੱਭਰੂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਰਾਮਦਿੱਤੇ ਦਾ ਪਿਉ ਸਾ ਨੂੰ ਕਈ ਦਿਨ ਤੀਰਥ ਜਾਤ੍ਰਾ ਦੇ ਸਬੱਬ ਭੁੰਨੇ ਸੌਂਦਿਆਂ ਨੂੰ ਹੋ ਗਏ। ਅੱਜ ਤਕਾਲ਼ਾਂ ਨੂੰ ਕੁਛ ਮਿੱਠਾ ਥਿੰਧਾ ਅਰ ਥੋਹੜੇ ਜਿਹੇ ਚਾਉਲ਼ ਘਰ ਭੇਜ ਦੇਇਯੋ ਕਿੰਉ ਜੋ ਭਲ਼ਕੇ ਛਿੱਦੁ ਲੈਕੇ ਮੰਜੇ ਸੌਣਾ ਬਖਸਾ ਲਇਯੇ । ਗੋਂਦਾਮੱਲ ਨੇ ਚਾਉਲ਼ ਭੇਜੇ ਤਾਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਦੋ ਤਿੰਨ ਬਾਹਮਣ ਨੇਂਉਦ ਦਿਤੇ ਸਵੇਰ ਹੁੰਦੀ ਹੀ ਪਰਤਾਣੀ ਨੂੰ ਸੱਦ ਕੇ ਚਾਉਲ਼ ਅਰ ਮਾਂਹ ਰਿਨਾਕੇ ਫੁਲ਼ਕੇ ਪਕਵਾਏ ਅਰ ਬਾਹਮਣ ਜੁਮਾਲ਼ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਮੰਜੇ ਸੌਣੇ ਦੀ ਪਰਵਾਨਗੀ ਲੈ ਲਈ॥ {{gap}}ਹੁਣ ਪੰਜ ਸੱਤ ਤੀਮੀਆਂ ਜੋ ਮਹੱਲੇ ਦੀਆਂ ਗੋਂਦਾਮੱਲ ਦੀ ਬਹੁਟੀ ਪਾਸ ਕੋਈ ਅਟੇਰਨ ਫੜਕੇ ਅਰ ਕੋਈ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਧੁਣਖੀ ਲੈਕੇ ਅਰ ਕੋਈ ਦੋ ਤਿੰਨ ਚੂਹਟੀਆਂ ਰੂੰ ਦੀਆਂ ਫੜਕੇ ਆਪੋ- ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਆ ਬੈਠੀਆਂ ਤਾਂ ਕੁਛ ਗੱਲਾਂ ਚੱਲੀਆਂ ਕਿਨੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਅਰ ਕਿਨੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਕਰ ਲਈ ਤਾਂ ਇੱਕ ਚਰਖਾ ਕੱਤਦੀ ਕੱਤਦੀ ਬੋਲੀ ਬੇਬੇ ਰਾਮਦਿੱਤੇ ਦੀ ਮਾਂ ਸੁਣਿਆ ਹੈ ਅੱਜ ਤੁਸੀਂ ਛਿੱਦ ਲਿਆ ਸਾ। ਕੀ ਹੋਇਆ ਕੁਛ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਘਰ ਤਾ ਛਿੱਦ ਦਾ ਪ੍ਰਸਾਦ ਘੱਲਨਾ ਸਾ। ਦੇਖ ਤਾਂ ਜਦ ਅਸੀਂ ਚਿੰਤਪੁਰਨੀ ਤੇ ਗੋਕਲ ਨੂੰ ਭੱਦ ਕੇ ਆਏ ਸੇ ਤਾ ਪਹਿਲੋਂ ਤੇਰੇ ਘਰ ਛਿੱਦ ਦਾ ਪ੍ਰਸਾਦ ਘੱਲ ਲਿਆ ਸਾ ਤਾ ਸਾਨੂੰ ਸਾਹੁ ਆਇਆ ਸਾ। ਬੇਬੇ ਤੁਸੀਂ ਤਾ ਹੁਣ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਸਾਰੀ ਬਰਤੋਂ ਛੱਡਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਕੀ ਜਾਣਿਯੇ<noinclude></noinclude> 4vz0hs37t20mqywbksy23tjzdkkxnra 250 66798 197111 196815 2025-07-04T11:56:57Z Charan Gill 36 197111 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੮੪)}}</noinclude>ਜਾਂ ਭਲ਼ਕੇ ਰੁਲਦੂ ਦਾ ਸੁੱਖ ਨਾਲ ਬਿਆਹ ਕਰੋਂਗੇ ਤਾਂ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀ ਭਾਜੀ ਜਾਜੀ ਬੀ ਨਹੀਂ ਦੇਮੋਂਗੇ॥ {{gap}}ਗੋਂਂਦਾਮੱਲ ਦੀ ਬਹੂ ਨੇ ਅਚੰਭਾ ਜੇਹਾ ਕਰਕੇ ਕਿਹਾ ਅੜਿਯੇ ਰਾਮੀਏਂ ਤੈਂ ਨੂੰ ਕੀ ਦੱਸਾਂ ਜੇਹੜੇ ਅਸੀਂ ਬਾਹਮਣ ਜੁਮਾਲ਼ੇ ਸੇ ਸਹੁੰ ਤੇਰੀ ਉਨ੍ਹੀਂ ਪੰਦਰਾਂ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੀਆਂ ਰੋਟੀਆਂ ਅਰ ਚਾਉਲ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਮੁਸ਼ਕ ਨਾ ਛੱਡੀ। ਭੈਣੇ ਮੈਂ ਹੱਕੀ ਬੱਕੀ ਰਹਿ ਗਈ! ਨੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮੋਇਆਂ ਦੇ ਢਿੱਡ ਕਾਹਦੇ ਸੇ ਕੋਈ ਟੋਏ ਹੋਣਗੇ! ਨੀ ਤੂੰ ਭਗਵਾਨ ਦੀ ਬੰਦੀ ਹੈਂ ਰੱਬ ਝੂਠ ਨਾ ਬੁਲਾਵੇ ਓਹ ਤਾ ਕੋਈ ਐਹੈ ਨਦੀਦੇ ਸੇ ਕਿ ਅੰਨ ਨੂੰ ਹਾਬੜੇ ਹੋਏ ਪਏ! ਬੇਬੇ ਕੀ ਜਾਣੀਯੇ ਉਨ੍ਹੀਂ ਕਦੀ ਅੰਨ ਡਿੱਠਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਾ। ਤੂੰ ਸੱਚ ਕਰਕੇ ਜਾਣੀਂ ਮੈਂ ਅਣਤੋਲੀ ਮਿੱਟੀ ਪੁਰ ਬੈਠੀ ਹੈਂ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਕਹੂੰਗੀ ਓਹ ਤਿੰਨੋਂ ਜਣੇ ਬਲਟੋਹੀ ਮਾਂਹਾਂ ਦੀ ਪਾਣੀ ਵਾਂਗਰ ਪੀ ਗਏ! ਮੈਂ ਨੂੰ ਭਰਾ ਦੀ ਸਹੁੰ ਅਸੀਂ ਜਾਂ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਆਟਾ ਗੁਨ੍ਹਿਆ ਤਾਂ ਟੱਬਰ ਟੀਹਰ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖੁਲ਼ਾਈ। ਫੇਰ ਦੱਸ ਤਾ ਪਰਸਾਦ ਤੈਂ ਨੂੰ ਕਿੱਥੋਂ ਘੱਲਦੇ॥ {{gap}}ਰਾਮੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹੈ ਹੈ ਨੀਂ ਤੁਸੀਂ ਕੇਹੜੇ ਕੇਹੜੇ ਬਾਹਮਣ ਨੂੰ ਜੁਮਾਲਿਆ ਸਾ ਓਹ ਚੰਦਰੇ ਬਾਹਮਣ ਕਾਹਦੇ ਸੇ ਕੋਈ ਛਨਿੱਛਰ ਸੇ? {{gap}}ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਬੇਬੇ ਇੱਕ ਤਾ ਸਾਡਾ ਪਾਂਧਾ ਜਗਨਾ ਸਾ ਅਰ ਦੂਜਾ ਮਿੱਸਰ ਰਾਮਜਸ ਆਖਦੇ ਹਨ ਅਰ ਤੀਜੇ ਦਾ ਮੈਂ ਨਾਉਂ ਤਾ ਜਾਣਦੀ ਨਹੀਂ ਕਿੱਸੂ ਦੇ ਕੋਟ ਦਾ ਕੋਈ ਪੱਕੇ ਜੇਹੇ ਰੰਗ ਲੰਮਾ ਜੇਹਾ ਸਾ॥ {{gap}}ਇੱਕ ਬੋਲੀ ਨੀ ਆਹੋ ਮੈਂ ਜਾਣਦੀ ਹੈਂ ਉਹ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬਾਰ ਸੈਂਕਰ ਦਾ ਲਾਲਾ ਬੀ ਸਰਾਧਾਂ ਵਿੱਚ ਨੇਉਂਦਾ ਕਹਿ ਆਇਆ ਸੀ। ਭੈਣੇ ਸਾਰੇ ਬਾਹਮਣ ਜੇਉਂ ਚੁਕੇ ਉਸ ਪੱਟੇ ਜਾਣੇ ਦਾ ਢਿੱਡ ਭਰਨੇ ਵਿਚ ਨਾ ਆਵੇ। ਕੀ ਜਾਣੀ ਉਹ ਦਾ ਨਾਉਂ ਗੋਪੀ ਹੈ। {{gap}}ਗੋਂਂਦਾਮੱਲ ਦੀ ਬਹੁਟੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹਾਂ ਹਾਂ ਸੱਚੁ ਉਸ ਉਖੜੇ ਦਾ<noinclude></noinclude> n0pr47yk5u38cxjur41pn1aqnjhabdi 250 66815 197037 196825 2025-07-03T12:16:08Z Sonia Atwal 2031 197037 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Sonia Atwal" /></noinclude>ਦਿੱਲੀਓਂ ਮਨਜ਼ੂਰਸ਼ੁਦਾ ਥੁੜਾਂ ਦੋ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਹਰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਅਸੂਲ ਕਾਨੂੰਨ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਫੈਕਟਰੀ ਲਾਓਣੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਵਪਾਰਕ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਣ ਦਾ ਸਾਰਟੀਫਿਕੇਟ ਲੈਣਾ ਪਵੇਗਾ ਤੇ ਫੇਰ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਅਲੱਗ ਹਲਫ਼ਨਾਮਾ ਲੈਣਗੇ, ਤਾਂਹੀ ਗਿਦੜ ਪਰਚੀ ਦੇ ਣਗੇ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਰ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਵੀ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਵਿਭਾਗਾਂ ਤੋਂ ਮੰਨਜ਼ੂਰੀ ਲੈਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਹਰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਇਕ ਸੀਮਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਉਵੇਂ ਹੀ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਲੈਣ ਦੀ ਵੀ ਇਕ ਸੀਮਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਛੋਟੇ ਮੋਟੇ ਕੰਮ ਜਿਵੇਂ ਨਾਈ ਦਾ, ਚਾਹ ਦਾ ਖੋਖਾ ਜਾਂ ਸੈਕਲ ਪੈਂਕਚਰ ਆਦਿ ਲਈ ਸਿਰਫ ਰੋਡ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਨਾਲ ਹੀ ਹਿੱਸਾ ਪੜੀ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਥੋੜੀਆਂ ਪੱਕੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਲਈ ਕਮੇਟੀ ਵਿਚ 100 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 500 ਤਕ ਦੇਕੇ ਰਸੀਦ ਕਟਵਾਉਣੀ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਪਾਰ ਦੀ ਸੀਮਾ ਵੱਧਣ ਨਾਲ ਵੱਡੀਆਂ ਮਨਜ਼ੂਰੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਰਪੰਚ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਕੇ, ਬਲਾਕ ਡਿਵੈਲਪਮੈਂਟ ਅਫਸਰ ਥਾਣੀ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਰਾਜ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਚਕਰਵਿਊ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਦੀਆਂ ਕਈ ਵਾਰੀ ਦਿੱਲੀ ਤਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਤਾਂ ਸੀ ਗਲ ਵਪਾਰਕ ਮਨਜ਼ੂਰੀਆਂ ਦੀ, ਅਜ ਕਲ ਤਾਂ ਲਿਖਣ ਲਈ ਵੀ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਬਸ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੀਮਾ ਮਿਥਣੀ ਪਵੇਗੀ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਛੋਟੀ ਮੋਟੀ ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ ਜਾਂ ਤੁੱਕਬੰਦੀ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਲੋਕਲ ਛਪਦੇ ਰਸਾਲੇ ਤੁਹਾਡਾ ਡੰਗ ਟਪਾ ਦੇਣਗੇ, ਥੋੜਾ ਹੋਰ ਆਸਵੰਦ ਹੋ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਅੱਛੀ ਰਹੇਗੀ। ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੀ ਕਲਮ ਚੱਲਣੋਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਟਦੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਅਖ਼ਬਾਰੀ ਸੰਪਾਦਕ ਦੀ ‘ਹਾਂ” ਤੁਹਾਡਾ ਹੌਸਲਾ ਵਧਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਲਗਾਤਾਰ ਧਾਰਮਕ ਲਿਖਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਧਾਰਮਿਕ ਅਦਾਰੇ ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਜਾਂ ਗੋਸ਼ਟੀ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋਣਗੇ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਪੈਸੇ ਖਰਚ ਕਰ ਦੋ ਬਟਾ ਇਕ - 9<noinclude></noinclude> 0je3ww23x02i6326zo5q3kjyq3odywm 197038 197037 2025-07-03T12:26:00Z Sonia Atwal 2031 /* ਸੋਧਣਾ */ 197038 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Sonia Atwal" /></noinclude>{{center|{{x-larger|'''ਦਿੱਲੀਓਂ ਮਨਜ਼ੂਰਸ਼ੁਦਾ''''}}}} {{gap}}ਥੁੱੜਾਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਹਰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਅਸੂਲ ਕਾਨੂੰਨ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਫੈਕਟਰੀ ਲਾਓਣੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਵਪਾਰਕ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਣ ਦਾ ਸਾਰਟੀਫਿਕੇਟ ਲੈਣਾ ਪਵੇਗਾ ਤੇ ਫੇਰ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਅਲੱਗ ਹਲਫ਼ਨਾਮਾ ਲੈਣਗੇ, ਤਾਂਹੀ ਗਿਦੜ ਪਰਚੀ ਦੇਣਗੇ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਰ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਵੀ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਵਿਭਾਗਾਂ ਤੋਂ ਮੰਨਜ਼ੂਰੀ ਲੈਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। {{gap}}ਜਿਵੇਂ ਹਰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਇਕ ਸੀਮਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਉਵੇਂ ਹੀ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਲੈਣ ਦੀ ਵੀ ਇਕ ਸੀਮਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਛੋਟੇ ਮੋਟੇ ਕੰਮ ਜਿਵੇਂ ਨਾਈ ਦਾ, ਚਾਹ ਦਾ ਖੋਖਾ ਜਾਂ ਸੈਕਲ ਪੈਂਕਚਰ ਆਦਿ ਲਈ ਸਿਰਫ ਰੋਡ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਨਾਲ ਹੀ ਹਿੱਸਾ ਪਤੀ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਥੋੜੀਆਂ ਪੱਕੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਲਈ ਕਮੇਟੀ ਵਿਚ 100 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 500 ਤਕ ਦੇਕੇ ਰਸੀਦ ਕਟਵਾਉਣੀ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਪਾਰ ਦੀ ਸੀਮਾ ਵੱਧਣ ਨਾਲ ਵੱਡੀਆਂ ਮਨਜ਼ੂਰੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਰਪੰਚ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਕੇ, ਬਲਾਕ ਡਿਵੈਲਪਮੈਂਟ ਅਫਸਰ ਥਾਣੀ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਰਾਜ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਚਕਰਵਿਊ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਦੀਆਂ ਕਈ ਵਾਰੀ ਦਿੱਲੀ ਤਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। {{gap}}ਇਹ ਤਾਂ ਸੀ ਗਲ ਵਪਾਰਕ ਮਨਜ਼ੂਰੀਆਂ ਦੀ, ਅਜ ਕਲ ਤਾਂ ਲਿਖਣ ਲਈ ਵੀ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਬਸ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੀਮਾ ਮਿਥਣੀ ਪਵੇਗੀ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਛੋਟੀ ਮੋਟੀ ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ ਜਾਂ ਤੁੱਕਬੰਦੀ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਲੋਕਲ ਛਪਦੇ ਰਸਾਲੇ ਤੁਹਾਡਾ ਡੰਗ ਟਪਾ ਦੇਣਗੇ, ਥੋੜਾ ਹੋਰ ਆਸਵੰਦ ਹੋ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਅੱਛੀ ਰਹੇਗੀ। ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੀ ਕਲਮ ਚੱਲਣੋਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਟਦੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਅਖ਼ਬਾਰੀ ਸੰਪਾਦਕ ਦੀ ‘ਹਾਂ' ਤੁਹਾਡਾ ਹੌਸਲਾ ਵਧਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਲਗਾਤਾਰ ਧਾਰਮਕ ਲਿਖਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਧਾਰਮਿਕ ਅਦਾਰੇ ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਜਾਂ ਗੋਸ਼ਟੀ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋਣਗੇ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਪੈਸੇ ਖਰਚ ਕਰ<noinclude>{{rh||ਦੋ ਬਟਾ ਇਕ-9|}}</noinclude> 1wulemcy5khhp4fuea2kz16ye6849ds 197039 197038 2025-07-03T12:26:49Z Sonia Atwal 2031 /* ਸੋਧਣਾ */ 197039 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Sonia Atwal" /></noinclude>{{center|{{x-larger|'''ਦਿੱਲੀਓਂ ਮਨਜ਼ੂਰਸ਼ੁਦਾ'''}}}} {{gap}}ਥੁੱੜਾਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਵਿਚ ਜੇਕਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੋਈ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਹਰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਕੁਝ ਅਸੂਲ ਕਾਨੂੰਨ ਹਨ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਫੈਕਟਰੀ ਲਾਓਣੀ ਹੈ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ ਵਪਾਰਕ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤਣ ਦਾ ਸਾਰਟੀਫਿਕੇਟ ਲੈਣਾ ਪਵੇਗਾ ਤੇ ਫੇਰ ਪ੍ਰਦੂਸ਼ਣ ਵਾਲੇ ਅਲੱਗ ਹਲਫ਼ਨਾਮਾ ਲੈਣਗੇ, ਤਾਂਹੀ ਗਿਦੜ ਪਰਚੀ ਦੇਣਗੇ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਰ ਕੰਮਾਂ ਲਈ ਵੀ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਵਿਭਾਗਾਂ ਤੋਂ ਮੰਨਜ਼ੂਰੀ ਲੈਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। {{gap}}ਜਿਵੇਂ ਹਰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੀ ਇਕ ਸੀਮਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਉਵੇਂ ਹੀ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਲੈਣ ਦੀ ਵੀ ਇਕ ਸੀਮਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਛੋਟੇ ਮੋਟੇ ਕੰਮ ਜਿਵੇਂ ਨਾਈ ਦਾ, ਚਾਹ ਦਾ ਖੋਖਾ ਜਾਂ ਸੈਕਲ ਪੈਂਕਚਰ ਆਦਿ ਲਈ ਸਿਰਫ ਰੋਡ ਇੰਸਪੈਕਟਰ ਨਾਲ ਹੀ ਹਿੱਸਾ ਪਤੀ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ। ਪਰ ਥੋੜੀਆਂ ਪੱਕੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਲਈ ਕਮੇਟੀ ਵਿਚ 100 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ 500 ਤਕ ਦੇਕੇ ਰਸੀਦ ਕਟਵਾਉਣੀ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਪਾਰ ਦੀ ਸੀਮਾ ਵੱਧਣ ਨਾਲ ਵੱਡੀਆਂ ਮਨਜ਼ੂਰੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਪਿੰਡ ਦੇ ਸਰਪੰਚ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਕੇ, ਬਲਾਕ ਡਿਵੈਲਪਮੈਂਟ ਅਫਸਰ ਥਾਣੀ ਹੁੰਦੀਆਂ, ਰਾਜ ਸਰਕਾਰਾਂ ਦੇ ਚਕਰਵਿਊ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘਦੀਆਂ ਕਈ ਵਾਰੀ ਦਿੱਲੀ ਤਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। {{gap}}ਇਹ ਤਾਂ ਸੀ ਗਲ ਵਪਾਰਕ ਮਨਜ਼ੂਰੀਆਂ ਦੀ, ਅਜ ਕਲ ਤਾਂ ਲਿਖਣ ਲਈ ਵੀ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਬਸ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣੀ ਸੀਮਾ ਮਿਥਣੀ ਪਵੇਗੀ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਛੋਟੀ ਮੋਟੀ ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ ਜਾਂ ਤੁੱਕਬੰਦੀ ਕਰਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਲੋਕਲ ਛਪਦੇ ਰਸਾਲੇ ਤੁਹਾਡਾ ਡੰਗ ਟਪਾ ਦੇਣਗੇ, ਥੋੜਾ ਹੋਰ ਆਸਵੰਦ ਹੋ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਸਾਹਿਤ ਸਭਾ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਅੱਛੀ ਰਹੇਗੀ। ਜੇਕਰ ਤੁਹਾਡੀ ਕਲਮ ਚੱਲਣੋਂ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹਟਦੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਅਖ਼ਬਾਰੀ ਸੰਪਾਦਕ ਦੀ ‘ਹਾਂ' ਤੁਹਾਡਾ ਹੌਸਲਾ ਵਧਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਲਗਾਤਾਰ ਧਾਰਮਕ ਲਿਖਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਬੇਸ਼ੁਮਾਰ ਧਾਰਮਿਕ ਅਦਾਰੇ ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕਵੀ ਦਰਬਾਰ ਜਾਂ ਗੋਸ਼ਟੀ ਕਰਨ ਲਈ ਸਹਿਮਤ ਹੋਣਗੇ। ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਪੈਸੇ ਖਰਚ ਕਰ<noinclude>{{rh||ਦੋ ਬਟਾ ਇਕ-91|}}</noinclude> 1h9yxpn9mxnivsxu6y537e4dto9cw0g 250 66816 197040 196826 2025-07-03T12:28:08Z Sonia Atwal 2031 197040 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Sonia Atwal" /></noinclude>ਸਕਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਛਾਪਣ ਲਈ ਕੋਈ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਵੀ ਹਾਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੀ ਰਚਨਾ ਵਿਚ ਅਗਰ ਦਮ ਹੈ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਕੁਝ ਮਿੱਤਰ ਮੰਡਲੀ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੇਖਕ ਅਖਵਾਉਣ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਦੇ ਦੇਵੇਗੀ। ਪਰ ਕਿਸੇ ਲੇਖਕ ਦੀ ਪੂਰੀ ਤਸੱਲੀ ਤਾਂ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਅਪਣਾ ਲਵੇ। ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਇਕ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਗੁੱਟ—ਗਰੋਹ ਹੈ ਜੋ ਇੰਜ ਕਰਕੇ ਲੇਖਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਨਾਮ ‘ਦਿੱਲੀ ਦਰਬਾਰ’ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਮੁੱਖ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦਿੱਲੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਇਸਦੀਆਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਦੋ ਤਿੰਨ ਥਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਰਾਂਚਾਂ ਹਨ। ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੇਖਕ ਕਹਾਉਣ ਦੀ ਮਨਜੂਰੀ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਹੇਠ ਲਿਖੀਆਂ ਕੁਝ ਸ਼ਰਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹੋ। * ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਬੇਹਦ ਖੂਬਸੂਰਤ ਹੋ ਤੇ ਔਰਤ ਹੋ ਤਾਂ, ਕਵਿਤਾ ਵੀ ਇਹ ਆਪੇ ਲਿਖ ਕਿ ਦੋ ਦੇਣਗੇ। * ਦਾਰ ਦੇ ਅੰਗ-ਸੰਗ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ। * ਪੈਸੇ ਵਾਲੇ ਬਾਬਿਆਂ ਜਾਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਜਾਂ ਮਿੱਤਰ ਹੋ। * ਤੁਹਾਡੀ ਰਚਨਾ ਆਮ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਸਮਝ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੈ। * ਸਾਲ ਵਿਚ ਘਟੋ-ਘੱਟ ਦੋ ਵਾਰੀ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਜੀ ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਦੌਰਾ ਸਪਾਂਸਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਵੀ ਛੋਟੀਆਂ ਮੋਟੀਆਂ ਯੋਗਤਾਵਾਂ ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੇਖਕ ਰੂਪੀ ਕਾਰਖਾਨਾ ਲਾਉਣ ਦੀ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਦਵਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਸੋ ਜੇਕਰ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਤੁਹਾਡਾ ਦਾਅ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਤਾਂ ਲੈ ਲਵੋ ਦਿੱਲੀਓਂ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਤੋ ਬਣ ਜਾਓ ਲੇਖਕ। ਦੋ ਬਟਾ ਇਕ - 92<noinclude></noinclude> 0qab6xdhbv2rv7tl8u9zwgrbzlnl0uq 197041 197040 2025-07-03T12:35:28Z Sonia Atwal 2031 197041 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Sonia Atwal" /></noinclude>ਸਕਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਛਾਪਣ ਲਈ ਕੋਈ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕ ਵੀ ਹਾਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਡੀ ਰਚਨਾ ਵਿਚ ਅਗਰ ਦਮ ਹੈ ਤਾਂ ਤੁਹਾਡੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਕੁਝ ਮਿੱਤਰ ਮੰਡਲੀ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੇਖਕ ਅਖਵਾਉਣ ਦੀ ਪ੍ਰਵਾਨਗੀ ਦੇ ਦੇਵੇਗੀ। ਪਰ ਕਿਸੇ ਲੇਖਕ ਦੀ ਪੂਰੀ ਤਸੱਲੀ ਤਾਂ ਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜੇ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਅਪਣਾ ਲਵੇ। ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਚ ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਇਕ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਗੁੱਟ—ਗਰੋਹ ਹੈ ਜੋ ਇੰਜ ਕਰਕੇ ਲੇਖਕਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਸਦਾ ਨਾਮ ‘ਦਿੱਲੀ ਦਰਬਾਰ’ ਹੈ। ਇਸਦੇ ਮੁੱਖ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦਿੱਲੀ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਇਸਦੀਆਂ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਦੋ ਤਿੰਨ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਬਰਾਂਚਾਂ ਹਨ। ਇਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੇਖਕ ਕਹਾਉਣ ਦੀ ਮਨਜੂਰੀ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਹੇਠ ਲਿਖੀਆਂ ਕੁਝ ਸ਼ਰਤਾਂ ਪੂਰੀਆਂ ਕਰਦੇ ਹੋ। {{gap}}* ਜੇਕਰ ਤੁਸੀਂ ਬੇਹਦ ਖੂਬਸੂਰਤ ਹੋ ਤੇ ਔਰਤ ਹੋ ਤਾਂ, ਕਵਿਤਾ ਵੀ ਇਹ ਆਪੇ ਲਿਖ ਕਿ ਦੋ ਦੇਣਗੇ। {{gap}}* ਦਾਰ ਦੇ ਅੰਗ-ਸੰਗ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ। {{gap}}* ਪੈਸੇ ਵਾਲੇ ਬਾਬਿਆਂ ਜਾਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਤੁਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਜਾਂ ਮਿੱਤਰ ਹੋ। {{gap}}* ਤੁਹਾਡੀ ਰਚਨਾ ਆਮ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਸਮਝ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੈ। {{gap}}* ਸਾਲ ਵਿਚ ਘਟੋ-ਘੱਟ ਦੋ ਵਾਰੀ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਜੀ ਦਾ ਪੰਜਾਬ ਦੌਰਾ ਸਪਾਂਸਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। {{gap}}ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਵੀ ਛੋਟੀਆਂ ਮੋਟੀਆਂ ਯੋਗਤਾਵਾਂ ਹਨ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੇਖਕ ਰੂਪੀ ਕਾਰਖਾਨਾ ਲਾਉਣ ਦੀ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਦਵਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਸੋ ਜੇਕਰ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਤੁਹਾਡਾ ਦਾਅ ਨਹੀਂ ਲਗਦਾ ਤਾਂ ਲੈ ਲਵੋ ਦਿੱਲੀਓਂ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਤੋ ਬਣ ਜਾਓ ਲੇਖਕ।<noinclude>{{rh||ਦੋ ਬਟਾ ਇਕ-92|}}</noinclude> e9k10hkxo9wvuauthfbg3d83t9e53r1 250 66843 197058 196895 2025-07-03T17:32:16Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197058 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੨੧)}}</noinclude>ਇੱਕ ਸੁਪਾਹੀ ਨੇ ਕੋਲੋਂ ਆਖਿਆ ਅਨ੍ਹਾ ਹੈਂ ਓਏ ਬੁੱਢਿਆ ਠਾਣੇ ਦਾਰ ਸਾਹਬ ਤਾ ਹਿੰਦੂ ਨਾਲ਼ੇ ਗੁਰੂ ਕਾ ਸਿੱਖ ਹੈ ਤੂੰ ਸਲਾਮ ਕਿਦਾਂ ਆਖਦਾ ਹੈ? {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਲਾ ਜਮਾਦਾਰ ਜੀ ਮੈਂ ਪੁਛਾਤੇ ਨਹੀਂ ਤਖਸੀਰ ਮਾਫ ਕਰੈ ਸਗੋਂ ਏਹੁ ਤਾ ਬਡੀ ਚੰਗੀ ਹੋਈ ਜੋ ਠਾਣੇਦਾਰ ਗੁਰੂ ਕਾ ਸਿੱਖ ਹੈ ਕੁਛ ਤਾ ਸਾਡੀ ਭਰਾਮਾਂ ਦੀ ਸੁਣੂੰ ਹੀ। ਸਿਆਣੇ ਆਖ ਗਏ ਹਨ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਪਿਰਥਮੇ ਤਾ ਆਪਣਾ ਮਾਰੂ ਨਾ। ਅਰ ਜੋ ਮਾਰੂ ਬੀ ਤਾ ਮਾਰਕੇ ਧੁੱਪੇ ਨਾ ਬਠਾਲੂ॥ {{gap}}ਠਾਣੇਦਾਰ ਬੀ ਜੋ ਇਨਾਂ ਹੀ ਪਿੰਡਾਂ ਦਾ ਜਿਮੀਦਾਰ ਹੀ ਸਾ ਬੋਲਿਆ ਬੁੱਢਿਆ ਕਯਾ ਆਖਦਾ ਹੈਂ? {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਹੋਰ ਕਯਾ ਆਖਣਾ ਸਾ ਐਸ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਖਾਤਰ ਆਏ ਹੈਂ ਭਈ ਤੁਸੀਂ ਛਡ ਦੇਓ॥ {{gap}}ਠਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਕਿਹਾ ਇਹ ਮੁੰਡਾ ਬਡਾ ਹਰਾਮਜਾਦਾ ਹੈ ਇਸ ਨੇ ਇੱਕ ਜੱਟੀ ਦਾ ਹੱਥ ਮਰੋੜ ਦਿਤਾ॥ {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਜੀ ਫੇਰ ਤੁਸੀਂ ਭਲਿਆਂ ਦੇ ਪੁੱਤ ਪੋਤੇ ਹੋਂ ਆਪ ਦਰਾਫਤ ਕਰੋ ਸਮੇਂ ਕੇਹੜੀ ਬੀਤਦੀ ਹੈ। ਜੀ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਅਸੀਂ ਤਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਹੁਰੀ ਦਿਆਂ ਨੂੰ ਬਥੇਰਾ ਮੱਤੀਂ ਦੇ ਚੁੱਕੇ ਮਖਾਂ ਆਓ ਸਮਝ ਜਾਓ ਅਹਿਮਕੋਂ ਕਿਸੀ ਦੀ ਧੀ ਨੂੰਹ ਨੂੰ ਨਾ ਛੇੜ ਬੈਠਿਓ ਪਰ ਜੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਐਤ ਵੇਲੇ ਗਭਰੇਡੇ ਦੀ ਗਮਰੂਰੀ ਅਰ ਖੁਮਾਰੀ ਚੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਏਹ ਤਾ ਅਗਲੇ ਕੌਣ ਖੁਦਾ ਬਣੇ ਫਿਰਦੇ ਠਹਿਰੇ ਅਸੀਂ ਭੜੂਏ ਕਿੱਥੇ ਤੋੜੀ ਸਮਝਾਇਯੇ? ਅੱਛਾ ਜੀ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਹੁਣ ਇੱਕ ਵਾਰ ਤੁਸੀਂ ਬੀ ਆਪਣੀ ਮਿਹਰਬਾਨਗੀ ਨਾਲ ਛੱਡ ਦਿਓ ਫੇਰ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਕਦੀ ਕੁਬੱਲੇ ਕੰਮ ਨਾ ਕਰੂ। ਫੇਰ ਚੂਹੜਸਿੰਘ ਵਲ ਧਿਆਨ ਕਰਕੇ ਆਖਿਆ ਸੁਣ ਓਏ ਧੀ ਕਿਆ ਬਾਪਾ ਹੁਣ ਤਾ ਠਾਣੇਦਾਰ ਹੋਰੀਂ ਤੇਰੀ ਤਖਸੀਰ ਮਾਫ ਕੀਤੀ ਜੇ ਫੇਰ ਕਦੀ<noinclude>{{center|P}}</noinclude> 0oan04gday7ix2uwhc016zjrc6pmn4n 250 66846 197059 196902 2025-07-03T17:40:08Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197059 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੨੨)}}</noinclude>ਬੁਰੇ ਰਾਹ ਚੱਲੇਂਗਾ ਤਾ ਗੋਲਾ ਆਪਣਾ ਕੀਤਾ ਪਾਮੇਂਗਾ ਸਾਡੀ ਕੁੰਹ ਬਾਹ ਨਹੀਂ॥ {{gap}}ਚੂਹੜ ਸਿੰਘ ਨੇ ਆਖਿਆ ਤਾਇਆ ਮੈਂ ਤਾ ਆਂਹਾਂ ਚੁੱਪ ਕਰੀਤਾ ਖੜਾ ਸਾ ਔਹ ਸੁਪਾਹੀ ਮੈਂ ਨੂੰ ਧਿਗਾਣੇ ਫੜਕੇ ਲੈ ਆਇਆ॥ {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ਼ ਆਖਿਆ ਓਏ ਫਿਟ ਕੰਜਰੁ, ਸਹੁਰੀ ਦਿਆ ਇਹੁ ਸੁਪਾਹੀ ਕੀ ਤੇਰਾ ਕੁੰਹ ਬੈਰੀ ਸਾ ਜੋ ਚਾਣਚੱਕ ਫੜਕੇ ਲੈ ਆਇਆ? ਸਗੋਂ ਆਖੁ ਜੀ ਭਈ ਮੈਂ ਥੋਂ ਹੋ ਗਈ ਹੁਣ ਗੁਨਾਹ ਮਾਫ ਕਰੋ। ਸੱਗੋਂ ਅੱਗੇ ਤੇ ਚਉੜਾਂ ਕਰਦਾ ਅਰ ਸੱਚਾ ਹੋਣ ਨੂੰ ਮਰਦਾ ਹੈ॥ {{gap}}ਚੂਹੜਸਿੰਘ ਨੇ ਆਖਿਆ ਅੱਛਾ ਫੇਰ ਆਖਦੇ ਤਾ ਹੈਂ ਭਈ ਹੋ ਗਈ ਹੁਣ ਮਾਫ ਕਰੋ॥ {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਆਖਿਆ ਲਵੋ ਜੀ ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਹੁਣ ਤਾ ਪਛਤਾਉਂਦਾ ਹੈ ਆਪਣੀ ਮਿਹਰਬਾਨਗੀ ਕਰੋ॥ {{gap}}ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਠਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਅਰ ਸਭੋ ਮੇਲੇ ਤੇ ਪਿਛੋਂ ਆਪਣਿਆਂ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਮੁੜੇ॥ {{gap}}ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਬੁੱਢੇ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਭਈ ਤਾਇਆ ਕੋਈ ਬਾਤ ਪਾਉ ਜੋ ਬਾਟ ਕੱਟ ਹੋ ਜਾਵੇ॥ {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਨਾ ਓਏ ਦਿਨ ਨੂੰ ਬਾਤਾਂ ਨਹੀਂ ਪਾਈ ਦੀਆਂ ਸਹੁਰੀ ਦਿਓ ਰਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਰਾਹ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਲਓ ਤੁਹਾ ਨੂੰ ਹੋਰ ਗੱਲਾਂ ਨਸੀਹਤਾਂ ਦੀਆਂ ਸਿਖਾਲ਼ਦੇ ਹੈਂ। ਜੇ ਕੋਈ ਮਨੁੱਖ ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਰ ਲੱਕ ਬੰਨ ਬੈਠੇ ਤਾਂ ਕਦੀ ਖਤਾ ਨਾ ਖਾਵੇ॥ {{gap}}ਮੁੰਡੇ ਬੋਲੇ ਹਾਹੜੇ ਭਈ ਤਾਇਆ ਓਹ ਤਾ ਸਾਨੂੰ ਜਰੂਰ ਸੁਣਾਉ॥ {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸਾਡੇ ਘਰ ਇੱਕ ਗ੍ਰੰਥੀ ਸਿੱਖ ਰਹਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸਾ ਉਨ ਵਡੇ ਸ਼ਾਸਤ੍ਰ ਲਾਏ ਹੋਏ ਥੇ ਉਹ ਜਦੋਂ ਕਦੀ ਸੁੱਖਾ ਸਰਦਾਈ ਛਕ ਕੇ ਮੌਜ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਸਾ, ਸਾ ਨੂੰ ਐਹੀਆਂ ਜੇਹੀਆਂ ਨਸੀਹਤਾਂ ਸੁਣਾਉਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਜੇਹੇ ਕੁ (ਤਿੰਨੇ ਕੰਮ ਵਡੇ ਕਸੂਤੇ। ਨੀਮੇਂ ਬੈਠੇ<noinclude></noinclude> g7ejp0y25yonjiltht86s6449qy68g8 250 66847 197061 196903 2025-07-03T17:46:07Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197061 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੨੩)}}</noinclude>ਉੱਚੇ ਮੂਤੇ। ਤੱਤਾ ਖਾਵੇ ਮਰੇ ਦੁਖਣੂਤੇ। ਰਾਹ ਜਾਂਦਾ ਸਰਕੜਾ ਸੂਤੇ॥) {{gap}}ਇੱਕ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਨਾ ਭਈ ਭਾਇਆ ਸਹੁੰ ਗੁਰੂ ਦੀ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਤਾ ਸੱਚੋ ਹਨ। ਆਹਾਂ ਮੈਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਤੁਰਿਆ ਜਾਂਦਾ ਜਾਂਦਾ ਇੱਕ ਸਰਵਾਹੜ ਦੇ ਪੱਠੇ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਬੈਠਾ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਨੂੰ ਠੀਕ ਚੀਰਾ ਆਗਿਆ ਸਾ॥ {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਆਖਿਆ ਨਾ ਫੇਰ ਆਉਣਾ ਨ ਸੋ ਚੀਰਾ। ਸੁਣ ਤੈਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਸੁਣਾਇਯੇ। (ਤਿੰਨੋ ਬੰਨ ਕੁਬੰਨ। ਮੈਂਹ ਡੱਬੀ ਭੇਡ ਭੂਸਲੀ ਦਾੜ੍ਹੀ ਵਾਲੀ ਰੰਨ।) {{gap}}ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਬੇਲਿਆ ਠੀਕ ਹੈ ਭਈ ਮਾਹਨ ਸਿੰਹ ਲੁਹਾਰ ਦੀ ਤੀਮੀ ਦੀ ਠੋਡੀ ਪਰ ਬਾਲ਼ ਹਨ ਤਦੇ ਓਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਵਾਰੇ ਨਹੀਂ ਆਉਣ ਦਿੰਦੀ॥ {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਆਖਿਆ ਨਾ ਹੋਰ ਐਮੈਂ ਤਾ ਨਹੀਂ ਭਈਆ ਸਿਆਣੇ ਸਭ ਸੱਚੀਆਂ ਆਖ ਗਏ ਹਨ। ਸੁਣੋ ਹੋਰ ਸੁਣੋ (ਤਿੰਨੇ ਕੰਮ ਪੈਣ ਅਬੱਲੇ। ਨੰਗੀ ਪੈਰੀਂ ਗਾਹੇ ਸੱਲੇ। ਜੁਆਨ ਧੀ ਨੂੰ ਗੋਇਲ ਘੱਲੇ। ਦੌਲਤ ਬਾਝੁ ਕਚੈਹਿਰੀ ਮੱਲੇ॥) {{gap}}ਇੱਕ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਭਾਇਆ ਗੋਇਲ ਕੀ? ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਆਖਿਆ ਓਪਰੇ ਥਹਿੰ ਨੂੰ ਗੋਇਲ ਆਖੀਦਾ ਹੈ। ਸੁਣੋ ਹੋਰ ਸੁਣੋਂ (ਅੱਖਾਂ ਮੀਚ ਨਾ ਚੱਲੀਯੇ ਪੈ ਟੋਏ ਮਰਿਯੇ। ਵੱਡਾ ਬੋਲ ਨਾ ਬੋਲਿਯੋਂ ਕਰਤਾਰੋਂ ਡਰਿਯੇ) ਮੁਡਿਆਂ ਨੇ ਆਖਿਆ ਇਹ ਬੀ ਠੀਕ ਹੈ। {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਆਖਿਆ ਹੋਰ ਸੁਣਾਇਯੇ ਕੇ ਬਸ? ਮੁੰਡੇ ਬੋਲੇ ਬੱਸ ਕਿੰਉਂ ਸਗੋਂ ਬਾਟ ਨਿੱਬੜਦੀ ਹੈ। {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਆਖਿਆ ਲਓ ਹੋਰ ਬੀ ਲਓ ਅਸੀਂ ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਪੁਲ਼ ਬੰਨ੍ਹ ਦੇਇਯੇ (ਖੇਤੇ ਜੱਟ ਨਾ ਛੇੜਿਯੇ ਹੱਟ ਉੱਤੇ ਕਿਰਾੜ। ਪੱਤਣ ਮੇਉਂ ਨਾ ਛੇੜਿਯੇ ਭੰਨ ਸਿੱਟੇ ਬੁਥਾੜ।) {{gap}}ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣਕੇ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਬੋਲਿਆ ਤਾਇਆ ਓਹ ਭਾਈ ਜੀ ਤਾ ਇੱਕ ਵਾਰੀਂ ਮੈਂ ਬੀ ਦੇਖਿਆ ਸਾ। ਆਂਹਾਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਬਾਪੂ<noinclude></noinclude> qtrgiuu0qtr5n2dr8g3cikcvu1nhh6r 250 66848 197062 196904 2025-07-03T17:50:02Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197062 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੨੪)}}</noinclude>ਉਸ ਨੂੰ ਪਰਸ਼ਾਦ ਛਿਕਾਉਣ ਘਰ ਲਿਆਇਆ ਸਾ। ਤਾਇਆ ਉਹ ਓਹੋ ਸਾ ਨਾ ਜੇਹੜਾ ਹਰ ਗੱਲੇ ਮਰਾਮਰਾ ਆਖਕੇ ਬੋਲਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸਾ? ਆਂਹਾਂ ਤਾਇਆ ਉਨ ਮੈਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਭਈ ਮਰਿਆ ਬਸੰਤ ਸਿੰਹਾਂ ਔਹ ਮਰਾ ਛੰਨਾ ਫੜਾਈਂ। ਤਾਇਆ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾ ਮੈਂ ਜੀ ਵਿੱਚ ਆਖਿਆ ਭਈ ਇਹ ਮਰਾ ਮਰਾ ਹਰ ਗੱਲ ਵਿੱਚ ਕੀ ਆਖਦਾ ਹੈ ਪਰ ਫੇਰ ਉਸ ਨੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਓਦਾਂ ਹੀ ਮਰੀ ਥਾਲੀ ਮਰਾ ਤਬਾ ਮਰਾ ਚੁੱਲਾ ਅਰ ਮਰਾ ਮੰਜਾ ਮਰੀ ਪੀਹੜੀ ਜਾਂ ਮਰੀ ਲਾਠੀ ਮਰਾ ਸੋਟਾ ਆਖਿਆ ਤਾਂ ਮੈਂ ਜਾਣ ਗਿਆ ਭਈ ਇਸ ਨੂੰ ਬਾਣ ਪਈ ਹੋਈ ਹੋਣੀ ਹੈ। {{gap}}ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਆਖਿਆ ਨਹੀਂ ਉਨਾਂ ਦੇ ਦੇਸ ਕੰਢੀ ਵਿੱਚ ਸਭੋ ਲੋਕ ਓਦਾਂ ਹੀ ਮਰਾ ਮਰਾ ਹਰ ਗੱਲ ਬੋਲਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਬਾਣ ਪਈ ਹੋਈ ਤਾ ਓਹ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਜਿਦਾਂ ਤੇਰਾ ਪੇਉ ਹਰ ਗੱਲੇ ਆਖਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਤੇਰਾ ਨਾਉਂ ਕੀ)॥ {{gap}}ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਬੋਲਿਆ ਆਹੋ ਓਏ ਐਦਾਂ ਤਾਂ ਕਈਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਬਾਣ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਮੈਂ ਕਈ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਐਦਾਂ ਬੋਲਦੇ ਸੁਣੇ ਹਨ। ਕੋਈ ਹਰ ਗੱਲੇ ਐਦਾਂ ਆਖ ਲੈਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਭਈ (ਖਾਹ ਸੌਂਹ) ਕੋਈ ਆਖਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਅਗਲੇ ਆਖਿਆ) ਕੋਈ ਐਉਂ ਆਖ ਲੈਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਮੈਂ ਨੂੰ ਰੱਬ ਨੇਕੀ ਦੇਵੇ)। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਇਹ ਬਾਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ (ਕਹੁ ਤਾ ਰਾਮ) ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਫਟਕ ਹੁੰਦੀ ਹੈ (ਤੇਰਾ ਰਾਮ ਭਲਾ ਕਰੇ) ਕਈ ਆਖਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ (ਜੈਸਾ ਜੋ ਬਾਕੀ ਰਿਹਾ) ਕਈ ਐਉਂ ਬੀ ਆਖ ਲੈਂਦੇ ਹੁੰਦੇ ਕਿ (ਬਾਕੀਮਾਨ) ਗੱਲ ਕਾਹਦੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਤਕਾਂ ਦੀਆਂ ਫਿਟਕਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। {{gap}}ਇੱਕ ਹੋਰ ਮੁੰਡਾ ਬੋਲਿਆ ਹਾਂ ਭਈ ਠੀਕ ਹੈ ਇਹ ਫਿਟਕਾਂ ਨਿਰੀਆਂ ਪਿੰਡਾਂ ਦਿਆਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਇੱਕ ਜਲੰਧਰ ਦਾ ਪਾਧਾ ਆਉਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਬੀ ਏਦਾਂ ਹੀ<noinclude></noinclude> cc5lpgr3l66otl9tdsw8db7amafzzeb 250 66850 197063 196906 2025-07-03T17:55:58Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197063 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੨੬)}}</noinclude>ਦਹੀਂ ਝੰਡੇਜੀ ਚੜ੍ਹਾਕੇ ਆਖਿਆ ਲਓ ਸਿੱਖੋ ਦਹੀਂ ਪੀ ਲਓ। ਮੈਂ ਆਖਿਆ ਲੈ ਬਾਪ ਬਾਬੇ ਨੇ ਸਾਡੀ ਫਰਿਆਦ ਸੁਣਕੇ ਝਬੇ ਹੀ ਦਹੀਂ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਬੱਸ ਫੇਰ ਅਸੀਂ ਦੋਹਾਂ ਜਣਿਆਂ ਨੇ ਰੱਜਕੇ ਦਹੀਂ ਪੀਤਾ ਅਰ ਕੁਛ ਪਾਣੀ ਪਾਕੇ ਛਾਹ ਬਣਾਈ॥ {{gap}}ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਬੋਲਿਆ ਹੇਂਹ ਬੁੱਢੇ ਨੂੰ ਗੱਲਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਨਾ ਓਥੇ ਤਾਂ ਨਿੱਤ ਇਹ ਦੇ ਗਿਰਦੇ ਦੀਆਂ ਕਈ ਜੁੱਟੀਆਂ ਖਤਰਾਣੀਆਂ ਸੁੱਖਾਂ ਸਰੀਣੀਆਂ ਦਾ ਦੁੱਧ ਦਹੀਂ ਚੜ੍ਹਾਉਣ ਆਉਂਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਜੱਟੀ ਕੋਈ ਨਮੀਂ ਤਾ ਨਹੀਂ ਆ ਗਈ ਸੀ। ਫੇਰ ਤੁਹਾ ਨੂੰ ਦਹੀਂ ਖਾਣੇ ਨੂੰ ਲੱਭ ਪਿਆ ਤਾ ਕੇਹੜੀ ਨਮੀਂ ਗਲ ਹੋ ਗਈ। ਉਥੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਰਵਿਦ ਪਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਸੋ ਨਿੱਤ ਨਮੇਂ ਸੂਰਜ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਫੇਰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਦੀ ਮਾਂ ਦਾ ਕੀ ਹੈ? {{gap}}ਏਹ ਸੁਣਕੇ ਸਭ ਲੋਕ ਬੋਲੇ ਲਓ ਓਏ ਸਾਲਿਓ ਹੋਰ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਪਾਰਸੀ ਭੜਾਓ ਦੇਖਿਆ ਮੁੰਡਾ ਤਾਂ ਹੁਣੇ ਗੁਰਾਂ ਪੀਰਾਂ ਨੂੰ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਅੱਛਾ ਹੋਊ ਭਈ ਸਿੱਖੋ ਦਿਨੋ ਦਿਨ ਘਟਦੀ ਦੀ ਹੀ ਸਮੇਂ ਆਉਂਦੀ ਜਾਣੀ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਹੋ ਹੀ ਰਹੀਆਂ ਸੀਆਂ ਕਿ ਇਤਨੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਬੁੱਢੇ ਨੇ ਆਕੇ ਆਪਣੇ ਪੁੱਤਾਂ ਭਤੀਜਿਆਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਚਲੋ ਓਏ ਮੁੰਡਿਓ ਛਾਹਵੇਲਾ ਆਇਆ ਉਠਕੇ ਡੰਗਰ ਛੱਡੋ। ਨਾਲ਼ੇ ਆਂਹਾਂ ਜੋ ਖੋਲੀ ਦੀ ਧਾਰ ਨਹੀਂ ਕੱਢੀ। ਉਸ ਦੀ ਧਾਰ ਕੱਢਕੇ ਢੱਗੀ ਨੂੰ ਕੱਖ ਪਾ ਦੇਈਓ। ਫੇਰ ਆਖਿਆ ਸੁਣ ਓਏ ਲਾਭ ਸਿੰਹਾਂ ਭਈਆ ਢਾਂਡਿਆਂ ਨੇ ਰਾਤ ਦਾ ਮੋਠਾਂ ਦਾ ਭੋ ਖਾਹਦਾ ਹੋਇਆ ਹੈ ਸੋ ਅੰਦਰ ਤੋਂ ਬਲੀ ਹੋਈ ਹੋਣੀ ਹੈ ਦੇਖੇਂ ਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਰੋੜੀ ਵਾਲੇ ਛੱਪੜ ਲਜਾਕੇ ਪਾਣੀ ਧਾਣੀ ਪਲਾ ਛੱਡੀਂ। ਮੈਂ ਚੱਲਿਆ ਹਾਂ ਪਾਲਾਂ ਨੂੰ ਦਈ ਜਾਣੇ ਅੱਜ ਆਮਾਂ ਕੇ ਭਲ਼ਕੇ ਮਖਾਂ ਝੱਬੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਇਓ ਇੱਥੇ ਹੀ ਨਾ ਨਿੱਘਰੇ ਰਹਿਓ॥<noinclude></noinclude> h22fazmodkd94jchtz8xggg9jnlp9wd 250 66851 197064 196909 2025-07-03T18:02:32Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197064 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੨੭)}}</noinclude> {{center|{{x-larger|'''ਤੀਜਾ ਭਾਗ॥'''}}}} {{gap}}{{smaller|ਇਸ ਵਿੱਚ ਦੁਆਬੇ ਦੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਅਰ ਕਾਂਗੜੇ ਦੇ ਇਰਦ ਗਿਰਦ ਦਿਆਂ ਪਹਾੜੀਆਂ ਅਰ ਮਾਲਵੇ ਦਿਆਂ ਜੱਟਾਂ ਦੀਆਂ ਬੋਲੀਆਂ ਅਰ ਕੁਛ ਰੀਤਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ॥}} {{gap}}ਇੱਕ ਵਾਰ ਐਹਾ ਅਤਫਾਕੁ ਹੋਇਆ ਕਿ ਜਲੰਧਰ ਦੇ ਗਿਰਦੇ ਦੇ ਕਰਮ ਖਾਂ ਮੀਹੇਂ ਖਾਂ ਸਮੁੰਦ ਖਾਂ ਅਰ ਬੱਸਣ ਖਾਂ ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਕਈ ਪਠਾਣ, ਅਰ ਰਾਹੋਂ ਦੇ ਲਾਕੇ ਦੇ ਬਰਾੜਾ ਨੱਥਲ਼ ਨਈਮ ਮਾਨਾ ਹੱਸਣ ਬਗੈਰੇ ਰੰਘੜ, ਅਰ ਫਲੌਰ ਦੇ ਲਾਕੇ ਦੇ ਖੈਰੂ ਪੀਰੂ ਚੂਹੜ ਢੇਰਾ ਬਖਸੂ ਤੇ ਲਗਾ ਗੁੱਜਰ, ਅਰ ਲੁਦੇਹਾਣੇ ਦੇ ਲਾਂਭ ਛਾਂਭ ਦੇ ਅਲੀਆ ਗੁਲਾਮੀ ਲੈਹਣਾ ਗਹਿਣਾ ਝੰਡਾ ਕਾਇਮ ਬਗੈਰੇ ਰਾਈਂ, ਅਰ ਸਿਆਰਪੁਰੇ ਦੇ ਨੇੜੇ ਤੇੜੇ ਦੇ ਮੁਹੰਮਦ ਬਸਕ ਪੀਰ ਬਸਕ ਦਾਰਾ ਸਮਸਦੀਨ ਅਰ ਗੌਂਸ ਮੁਹੰਮਦ ਬਗੈਰੇ ਸੇਖ, ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਸੱਦੇ ਮੂਜਬ ਰਮਜ਼ਾਨ ਦੇ ਮਹੀਨੇ ਲਹੌਰ ਕੱਠੇ ਹੋ ਗਏ। ਈਦ ਦਾ ਦਿਨ ਬੀ ਜੋ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਥੇ ਹੀ ਆਇਆ ਤਾਂ ਉੱਦਣ ਇਨ੍ਹੀਂ ਆਪਸ ਵਿੱਚੀਂ ਆਖਿਆ ਚੱਲੇ ਓਏ ਮੁਸਲਮਾਨੋਂ ਈਦ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋਵੋ। ਰਾਈਆਂ ਨੇ ਰਜਪੂਤਾਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਖੜੋ ਜੀ ਚੌਧਰੀ ਔਨ੍ਹਾਂ ਗੁੱਜਰਾਂ ਨੂੰ ਬੀ ਵਾਜ ਮਾਰ ਲਈਯੇ। ਫੇਰ ਆਖਿਆ ਓਏ ਆਓ ਭਈ ਮੈਹਰ ਜੇ ਈਦ ਨੂੰ ਚੱਲਣਾ ਹੈ। ਗੁੱਜਰਾਂ ਨੇ ਰਾਈਆਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਜੀ ਤੁਹਾਡਾ ਖੁਦਾ ਭਲਾ ਕਰੋ ਮੀਆਂ ਸਾ ਨੂੰ ਲਏ ਬਾਝੋਂ ਨਾ ਜਾਇਓ। ਨਾਲ਼ੇ ਅਸੀਂ ਆਪਣਿਆਂ ਗੁਆਢੀਆਂ ਪਠਾਣਾਂ ਨੂੰ ਬੀ ਵਾਜ ਮਾਰ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਫੇਰ ਗੁੱਜਰਾਂ<noinclude></noinclude> ixxm4s9viw4pooyvxm9dok4uns4crmi 250 66852 197065 196910 2025-07-03T18:08:29Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197065 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੨੮)}}</noinclude>ਨੇ ਪਠਾਣਾਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਜੀ ਖਾਂ ਜੀ ਆਓ ਲੋਕ ਈਦ ਪੜ੍ਹਨ ਚੱਲੇ ਹਨ। ਪਠਾਣਾਂ ਨੇ ਸੇਖਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਭਈ ਸੇਖੋ ਆਓ ਜੇ ਈਦ ਪੜ੍ਹਨ ਚੱਲਣਾ ਹੈ॥ {{gap}}ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਆਪਸ ਵਿੱਚੋਂ ਆਖਣ ਲੱਗੇ ਭਈ ਅਸੀਂ ਠਹਿਰੇ ਪਰਦੇਸੀ ਕਿਤੇ ਐਹਾ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਕਿਸੇ ਰਾਫਜੀ ਨਾਲ਼ ਲੜਾਈ ਭਿੜਾਈ ਹੋ ਜਾਵੇ ਅੜਿਆ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਧਿਗਾਣੇ ਈਦ ਮਸੀਤ ਨੂੰ ਚੱਲੇ ਹੈਂ ਪਰੇ ਐਥੇ ਕਿਤੇ ਪਾਕ ਜੇਹੀ ਜਗਾ ਦੇਖਕੇ ਸਿਜਦਾ ਦੇ ਲਓ॥ {{gap}}ਇਕ ਉਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬੇਲਿਆ ਭਈ ਮੀਆਂ ਤੁਸੀਂ ਆਂਹਦੇ ਤਾਂ ਸੱਚ ਹੋਂ ਏਥੇ ਲਹੌਰ ਵਿਚ ਕਈ ਤਕਾਂ ਦੀਆਂ ਪਨੀਰੀਆਂ ਬਸਦੀਆਂ ਅਰ ਹਰ ਰੋਜ ਦੀਨ ਮਜਬ ਦੀ ਬੈਹਸ ਹੁੰਦੀ ਸੁਣਦੇ ਹੈਂ ਕੋਈ ਗਦੂਤ ਉੱਠਕੇ ਗਲ ਪੈ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਕੀ ਲੜ ਫੜਨਾ ਹੈ? ਪਰੇ ਆਹਾਂ ਬਰਹੇ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਦਿਨ ਕਰਕੇ ਕੱਲੇ ਨੁਆਜ ਪੜ੍ਹਨੇ ਨੂੰ ਮਨ ਨਹੀਂ ਠੁਕਦਾ। ਅਛਾ ਮੀਆਂ ਅੱਲਾ ਸਭ ਖੈਰ ਕਰੂ ਚੱਲੋ ਤਾਂ ਸਹੀ। ਕੋਈ ਐਮੇਂ ਸਾਡੇ ਪਰਦੇਸੀਆਂ ਦਾ ਦੁਸਮਣ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਜੋ ਨੁਆਜ ਦੇ ਵੇਲੇ ਲੜਨ ਬਹਿ ਜਾਊ॥ {{gap}}ਐਉਂ ਗਲਾਂ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ ਥੋੜਾ ਅੱਗੇ ਬਧੇ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਤੇ ਘੋੜੇ ਉਪਰ ਚੜ੍ਹਿਆ ਆਉਂਦਾ ਜਗਰਾਮਾਂ ਵਾਲ਼ਾ ਮੌਲਵੀ ਮਿਲ਼ਿਆ ਇਨਾਂ ਦੁਆਬੀਆਂ ਨੇ ਦੂਰੋਂ ਪਛਾਣਕੇ ਆਖਿਆ ਲਓ ਓਏ ਆਹ ਤਾਂ ਸਾਡਾ ਮੌਲਵੀ ਸਾਹਬ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਫੇਰ ਨੇੜੇ ਜਾਕੋ ਆਖਿਆ ਸਲਾਮ ਅਲੈਕ ਜੀ ਮੌਲਵੀ ਸਾਹਬ! {{gap}}ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਵਾਅਲੈਕਮ ਸਲਾਮ ਭਈ ਮੀਆਂ ਖੈਰ ਨਾਲ਼ ਹੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਕੁਰ ਆਏ ਹੋ? {{gap}}ਉਨ੍ਹੀਂ ਆਖਿਆ ਜੀ ਹਾਂ ਸੁਕਰ ਅਲਹਮਦ। ਫੇਰ ਬੋਲੋ ਜੀ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੀ ਹੋ ਨਾ ਜਿੱਕੁਰ ਹੋਰ ਖਿਲਕਤ ਆਈ ਹੈ ਉੱਕਰ ਹੀ ਅਸੀਂ ਆਏ ਹੋਏ ਹੈਂ॥<noinclude></noinclude> kctvdvg34fvnnnniv4ger4qxb0yz6o4 250 66853 197068 196912 2025-07-03T18:15:37Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197068 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੨੯)}}</noinclude>{{gap}}ਮੌਲਬੀ ਨੇ ਆਖਿਆ ਭਲਾ ਆਓ ਫੇਰ ਈਦ ਪੜ੍ਹਨ ਚਲਿਯੇ। {{gap}}ਉਨ੍ਹੀਂ ਆਖਿਆ ਚਲੋ ਜੀ ਸਾਹਬ! {{gap}}ਜਾਂ ਸਭ ਨੁਆਜ ਪੜ੍ਹ ਚੁੱਕੇ ਅਰ ਹੋਰ ਮਸਲੇ ਮਸਾਇਲ ਬੀ ਸੁਣ ਚੁੱਕੇ ਤਾਂ ਹੁਣ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਹੋਣ ਲੱਗੀਆਂ॥ {{gap}}ਇੱਕ ਮੁਸਲਮਾਨ ਨੇ ਆਖਿਆ ਭਈ ਮੀਆਂ ਤੁਸੀਂ ਏਥੇ ਅੱਜੁ ਈਦ ਮਨਾਈ ਅਸੀਂ ਲੁਦੇਹਾਣੇ ਤਾਂ ਕਲ ਈਦ ਪੜ੍ਹੀ ਸੀ ਇਹ ਦਾ ਕੀ ਸਬੱਬ ਹੋਇਆ। ਅੱਜ ਹੋਰ ਬੀ ਕਈ ਲੋਕ ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਰੇਲ ਪਰੋਂ ਉੱਤਰੇ ਹਨ ਓਹ ਸੱਭੇ ਆਖਦੇ ਸੇ ਭਈ ਅਸੀਂ ਕਲ੍ਹ ਈਦ ਪੜ੍ਹੀ ਸੀ! {{gap}}ਦੁਆਬੀਆਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਓ ਭਈ ਮੀਆਂ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਕਲ੍ਹ ਬਥੇਰਾ ਆਖ ਚੁੱਕੇ ਭਈ ਅਸੀਂ ਤਕਾਲੀ ਚੰਦ ਬਰਜਰੂਰ ਦੇਖਿਆ ਸਾ ਪਰ ਸਾਡੀ ਕਿਨੇ ਇੱਕ ਨਾ ਮੰਨੀ। ਸਗੋਂ ਐਥੇ ਲੋਕ ਐਉਂ ਆਖਦੇ ਸੇ ਭਈ ਲਹੌਰ ਦੇ ਪੰਡਤ ਆਖਦੇ ਹਨ ਕਿ ਚੰਦ ਨੇ ਦਿਖਾਲੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ॥ {{gap}}ਉਨ ਆਖਿਆ ਹੈ ਤੋਂਬਾ ਏਥੇ ਕੇਹੇ ਜੇਹੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹਨ ਕਿ ਜੋ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਕਹੇ ਉੱਪਰ ਚੱਲਦੇ ਹਨ। {{gap}}ਓ ਬੋਲੇ ਭਈ ਮੀਆਂ ਖਬਰ ਹੈ। ਇਨ੍ਹੀਂ ਤਾ ਕਲ੍ਹ ਸਾ ਨੂੰ ਮਸੀਤੇ ਸੱਦਕੇ ਰੋਜੇ ਰਖਾਏ। ਸਗੋਂ ਅਸੀਂ ਤੜਕੇ ਸਰਘੀ ਨਾ ਪਕਾਉਣੇ ਦੇ ਸਬੱਬ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਰੋਜੇ ਨਾਲ਼ ਔਖਾ ਕਟਿਆ॥ {{gap}}ਇੱਕ ਲਹੌਰੀਆ ਮੁਸਲਮਾਨ ਬੋਲਿਆ ਤੋਬਾ ਕਰ ਓਏ ਮੀਆਂ ਅੰਞੁ ਨਹੀਂਓ ਆਖੀਦਾ। ਭਾਈਆ ਜੇ ਮੁਸਲਮਾਨ ਹੋਕੇ ਰੋਜੇ ਦਾ ਔਖ ਮੰਨਿਆ ਤਾਂ ਅਸਲਾਮ ਮੁੰਨੇ ਦਾ ਹੋਇਆ? {{gap}}ਦੁਆਬੀਏ ਬੇਲੇ ਓਏ ਮੀਆਂ ਅਸੀਂ ਖਲਾਫ ਤਾ ਨਹੀਂ ਆਖਣਾ ਧਿਗਾਣੇ ਦਾ ਰੋਜਾ ਤਾ ਔਖਾ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ॥<noinclude>{{center|Q }}</noinclude> 3e7e768z56f5k1ehsryi97mycs6u9ib 250 66854 197072 196913 2025-07-03T18:21:33Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197072 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੩੦)}}</noinclude>{{gap}}ਲਹੌਰੀਆ ਬੋਲਿਆ ਤਾਂ ਤੇ ਤੁਸਾਂ ਇਮਾਨਦਾਰ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਬਿਦਤੀ ਜਾਪਨੇ ਹੋਂ॥ {{gap}}ਉਨ੍ਹੀਂ ਆਖਿਆ ਖੈਰ ਮੰਗੁ ਓਏ ਮੀਆਂ ਬਿਦਤੀ ਕਿਹ ਨੂੰ ਆਖੀਦਾ ਹੈ ਚੱਲ ਥਾਂ ਤੈਂ ਨੂੰ ਮੌਲਬੀ ਸਾਹਬ ਪਾਸੋਂ ਪੁਛਾਇਯੇ ਧਿਗਾਣੇ ਦਾ ਰੋਜਾ ਔਖਿਆਂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕੇ ਨਹੀਂ? {{gap}}ਲਹੌਰੀਆ ਬੋਲਿਆ ਖੈਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲ਼ੇ ਤਾਂ ਲਹੌਰੀਆਂ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਪੈਰੋ ਦਸਦੇ ਸਨ ਤੇ ਨਾਲ਼਼ੇ ਉਨਾਂ ਹੀ ਪਤੰਦਰਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਖਲੋ ਕੇ ਨੁਆਜ ਪਏ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਨ ਕੇੜ੍ਹੀ ਮੁਸਲਮਾਨੀ ਲਈ ਫਿਰਦੇ ਨੇ॥ {{gap}}ਦੁਆਬੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕੋ ਬੁਜਰਗ ਜੇਹੇ ਨੇ ਪਾਸੋਂ ਆਖਿਆ ਓਏ ਭਲਿਓ ਮਾਣਸੋ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨਿਆਣੇ ਨਾਲ਼ ਕਿੰਉ ਬਹਿਸਦੇ ਹੋਂ? ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਲੜਾਈ ਤੇ ਡਰਦੇ ਈਦ ਪੜ੍ਹਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਤੁਰਦੇ ਸੇ ਫੇਰ ਹੁਣ ਇਹ ਕੀ ਚੱਜ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਘੋਲਣ ਲਗੇ ਹੋਂ ਆਓ ਸਹੂਰ ਕਰੋ। ਫੇਰ ਉਸ ਲਹੌਰੀਏ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਭਲਾ ਭਈ ਮੀਆਂ ਤੂੰ ਹੀ ਸੱਚਾ ਸਹੀ ਖੈਹੜਾ ਛੱਡ। ਅਸਲਾਮ ਨਾਲ਼ੇ ਕੁਫਰ ਨੂੰ ਅੱਲਾ ਹੀ ਜਾਣੇ ਨਾਲ਼ੇ ਇਹ ਬੀ ਅੱਲਾ ਹੀ ਨੂੰ ਮਲੂਮ ਹੈ ਕਿ ਬਿਦਤੀ ਕਾਫਰ ਨਾਲ਼ੇ ਮੋਮਨ ਕੌਣ ਹੈ? ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ ਡੇਰੇ ਆਏ। ਤਾਂ ਜੋ ਕੋਈ ਅੱਗੇ ਮਿਲਿਆ ਉਸ ਨੂੰ ਈਦ ਦੀ ਮੁਮਾਰਖੀ ਦਿੱਤੀ। {{gap}}ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਆਪਸ ਵਿਚ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗੇ ਭਈ ਮੀਆਂ ਘਰਾਂ ਤੇ ਨਿੱਕਲਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਹੋਏ ਰੱਬ ਜਾਣੇ ਫਿਰੰਗੀਆਂ ਦਾ ਜਲਸਾ ਜੁਲਸਾ ਕਦੋਂ ਹੋ ਮੁੱਕੂ ਸੁਕਰ ਕਰਾਂਗੇ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਘਰੀਂ ਬੜਾਂਗੇ॥ {{gap}}ਇੱਕ ਪਾਸੋਂ ਬੋਲਿਆ ਕਲ੍ਹ ਮੈਂ ਜੋਹਰ ਵੇਲੇ ਬਜਾਰ ਖੜਾ ਸਾ ਤਾਂ ਦੋ ਬਾਬੂ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸੇ ਕਿ ਪੰਦਰਵੀਂ ਤਰੀਕੇ ਜਲਸਾ ਖਤਮ ਹੋਊਗਾ॥ {{gap}}ਲੋਕ ਬੋਲੇ ਓਏ ਮੀਆਂ ਤੇਰਾ ਮੂੰਹ ਬਖਤਾਬਰ ਹੋਵੇ। ਅੰਗਰੇਜਾਂ<noinclude></noinclude> qfzaqtqbxqj60qrqu0iyzuvq882lt9i 197074 197072 2025-07-03T18:29:50Z Charan Gill 36 197074 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੩੦)}}</noinclude>{{gap}}ਲਹੌਰੀਆ ਬੋਲਿਆ ਤਾਂ ਤੇ ਤੁਸਾਂ ਇਮਾਨਦਾਰ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਬਿਦਤੀ ਜਾਪਨੇ ਹੋਂ॥ {{gap}}ਉਨ੍ਹੀਂ ਆਖਿਆ ਖੈਰ ਮੰਗੁ ਓਏ ਮੀਆਂ ਬਿਦਤੀ ਕਿਹ ਨੂੰ ਆਖੀਦਾ ਹੈ ਚੱਲ ਥਾਂ ਤੈਂ ਨੂੰ ਮੌਲਬੀ ਸਾਹਬ ਪਾਸੋਂ ਪੁਛਾਇਯੇ ਧਿਗਾਣੇ ਦਾ ਰੋਜਾ ਔਖਿਆਂ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕੇ ਨਹੀਂ? {{gap}}ਲਹੌਰੀਆ ਬੋਲਿਆ ਖੈਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਨਾਲ਼ੇ ਤਾਂ ਲਹੌਰੀਆਂ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਪੈਰੋ ਦਸਦੇ ਸਨ ਤੇ ਨਾਲ਼ੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਹੀ ਪਤੰਦਰਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਖਲੋ ਕੇ ਨੁਆਜ ਪਏ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਨ ਕੇੜ੍ਹੀ ਮੁਸਲਮਾਨੀ ਲਈ ਫਿਰਦੇ ਨੇ॥ {{gap}}ਦੁਆਬੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕੋ ਬੁਜਰਗ ਜੇਹੇ ਨੇ ਪਾਸੋਂ ਆਖਿਆ ਓਏ ਭਲਿਓ ਮਾਣਸੋ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਨਿਆਣੇ ਨਾਲ਼ ਕਿੰਉ ਬਹਿਸਦੇ ਹੋਂ? ਤੁਸੀਂ ਤਾਂ ਲੜਾਈ ਤੇ ਡਰਦੇ ਈਦ ਪੜ੍ਹਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਤੁਰਦੇ ਸੇ ਫੇਰ ਹੁਣ ਇਹ ਕੀ ਚੱਜ ਆਪਣੇ ਹੱਥੀਂ ਘੋਲਣ ਲਗੇ ਹੋਂ ਆਓ ਸਹੂਰ ਕਰੋ। ਫੇਰ ਉਸ ਲਹੌਰੀਏ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਭਲਾ ਭਈ ਮੀਆਂ ਤੂੰ ਹੀ ਸੱਚਾ ਸਹੀ ਖੈਹੜਾ ਛੱਡ। ਅਸਲਾਮ ਨਾਲ਼ੇ ਕੁਫਰ ਨੂੰ ਅੱਲਾ ਹੀ ਜਾਣੇ ਨਾਲ਼ੇ ਇਹ ਬੀ ਅੱਲਾ ਹੀ ਨੂੰ ਮਲੂਮ ਹੈ ਕਿ ਬਿਦਤੀ ਕਾਫਰ ਨਾਲ਼ੇ ਮੋਮਨ ਕੌਣ ਹੈ? ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਕੇ ਡੇਰੇ ਆਏ। ਤਾਂ ਜੋ ਕੋਈ ਅੱਗੇ ਮਿਲਿਆ ਉਸ ਨੂੰ ਈਦ ਦੀ ਮੁਮਾਰਖੀ ਦਿੱਤੀ। {{gap}}ਫੇਰ ਇੱਕ ਦਿਨ ਆਪਸ ਵਿਚ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗੇ ਭਈ ਮੀਆਂ ਘਰਾਂ ਤੇ ਨਿੱਕਲਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਹੋਏ ਰੱਬ ਜਾਣੇ ਫਿਰੰਗੀਆਂ ਦਾ ਜਲਸਾ ਜੁਲਸਾ ਕਦੋਂ ਹੋ ਮੁੱਕੂ ਸੁਕਰ ਕਰਾਂਗੇ ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਘਰੀਂ ਬੜਾਂਗੇ॥ {{gap}}ਇੱਕ ਪਾਸੋਂ ਬੋਲਿਆ ਕਲ੍ਹ ਮੈਂ ਜੋਹਰ ਵੇਲੇ ਬਜਾਰ ਖੜਾ ਸਾ ਤਾਂ ਦੋ ਬਾਬੂ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਸੇ ਕਿ ਪੰਦਰਵੀਂ ਤਰੀਕੇ ਜਲਸਾ ਖਤਮ ਹੋਊਗਾ॥ {{gap}}ਲੋਕ ਬੋਲੇ ਓਏ ਮੀਆਂ ਤੇਰਾ ਮੂੰਹ ਬਖਤਾਬਰ ਹੋਵੇ। ਅੰਗਰੇਜਾਂ<noinclude></noinclude> su90utvwsw7w5c89fgnh2ofpzgy6fz7 250 66855 197073 196914 2025-07-03T18:27:21Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197073 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੩੧)}}</noinclude>ਨੇ ਤਾ ਖਿਲਕਤ ਨੂੰ ਗਾਰਤ ਕਰਨਾ ਚਾਹਿਆ ਹੈ। ਦੇਖ ਤਾ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਕੀ ਹਾਲਤ ਹੋਈ ਹੈ ਨਾ ਵੇਲੇ ਸਿਰ ਟੁੱਕ ਲਭਦਾ ਹੈ ਨਾ ਕਿਸੀ ਨੂੰ ਨੁਆਜ ਬੁਜੂ ਦੀ ਸੁਰਤ ਹੈ। ਕੱਪੜੇ ਨਪਾਕ ਅਰ ਜਿਸਮ ਪੁਰ ਦੇ ਦੇ ਅੰਗੁਲ਼ਾਂ ਪਲੀਤੀ ਚੜ੍ਹੀ ਹੋਈ ਹੈ ਕਦ ਘਰੀਂ ਜਾਮਾਂਗੇ ਤਾਂ ਗੁਸਲ ਕਰਾਂਗੇ॥ {{gap}}ਇੱਕ ਪਾਸੋਂ ਬੋਲਿਆ ਮੈਹਿਰ ਮੈਂ ਕੱਲ੍ਹ ਇੱਕ ਮਸੀਤੇ ਗਿਆ ਤੂੰ ਅੱਲਾ ਦਾ ਬੰਦਾ ਹੈਂ ਮੈਲਿਆਂ ਕੱਪੜਿਆਂ ਦੇ ਸਬਬ ਐਹੀ ਸਰਮ ਆਈ ਕਿ ਮੈਂ ਨੁਆਜ ਦੇ ਬੇਲੇ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਖੜਾ ਨਾ ਹੋ ਸੱਕਿਆ {{gap}}ਕੋਈ ਬੋਲਿਆ ਔਹ ਜੇਹੜੀ ਸਾਹਮਣੇ ਮਸੀਤ ਦਿੱਸਦੀ ਹੈ ਮੀਆਂ ਮੈਂ ਪਰਸੋਂ ਉਥੇ ਦੇ ਗੁਸਲਖਾਨੇ ਵਿੱਚ ਜਾਕੇ ਗੁਸਲ ਕਰਨ ਲੱਗਾ ਆਂਹਾਂ ਅੱਲਾ ਪਾਕ ਦੀ ਕਸਮ ਹੈ ਮੇਰਾ ਮਨ ਅੰਦਰ ਬੜਨੇ ਤੇ ਕਤਰਾਉਂਦਾ ਸਾ ਭਈ ਲੋਕ ਮੇਰੇ ਮੈਲੇ ਜਿਸਮ ਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਕੀ ਆਖਣਗੇ। ਪਰ ਖੁਦਾ ਨੇ ਇਹ ਖੈਰ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਥੇ ਇੱਕ ਹਾਫਜ ਤੇ ਬਗੈਰ ਹੋਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸਾ॥ {{gap}}ਕੋਈ ਬੋਲਿਆ ਓਏ ਚੌਧਰੀ ਤੁਸੀਂ ਰਾਹ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰੋ ਐਥੇ ਦੀਆਂ ਮਸੀਤਾਂ ਅਸੀਂ ਸਭ ਦੇਖੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਨਾ ਕਿਤੇ ਚੱਜ ਦਾ ਲੋਟਾ ਅਰ ਨਾ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਅੱਛਾ ਪਿਆਲਾ ਅਰ ਨਾ ਕੋਈ ਚੱਜ ਦਾ ਘੜਾ ਸਭ ਕੁਛ ਟੁੱਟਾ ਭੱਜਾ ਹੋਇਆ ਅਰ ਮੈਲਾ ਕਚੇਲਾ ਦੇਖਣੇ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਫੇਰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਬਡੇ ਤੱਜਬ ਦੀ ਗੱਲ ਹੈ ਕਿ ਇੱਥੇ ਮਸੀਤਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਈ ਲੋਕ ਜੁੱਤੀਆਂ ਚੁੱਕ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਪਿਛਲੇ ਜੁਮੇ ਨੂੰ ਮੈਂ ਐਸ ਮਸੀਤੇ ਜੁਮਾ ਪੜ੍ਹਨ ਗਿਆ ਤਾਂ ਜੁੱਤੀ ਦੇ ਤਲੇ ਭੇੜਕੇ ਮੈਂ ਪਾਸ ਬੀ ਮਸੀਤ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਲਈ। ਮੀਆਂ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਤਾ ਮੌਲਵੀ ਸਾਹਬ ਵਲ ਜਾ ਰਿਹਾ ਕੋਈ ਬੇਈਮਾਨ ਜੁੱਤੀ ਹੀ ਚੱਕ ਲੈ ਗਿਆ।<noinclude></noinclude> 1r3cgfi0u6kqt036d0rb7xvpf073sdu 250 66856 197075 196916 2025-07-03T18:35:43Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197075 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੩੨)}}</noinclude>{{gap}}ਇੱਕ ਬੋਲਿਆ ਖਾਂ ਜੀ ਉਸ ਮਸੀਤੇ ਕੋਈ ਮੁੱਲਾਂ ਹੀ ਖਚਰਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੋਣਾ ਹੈ? {{gap}}ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਨਹੀਂ ਸੇਖ ਜੀ ਇੱਕ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਪਖੀਰ ਬੇਈਮਾਨ ਜੇਹਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼ ਬੈਠਾ ਸਾ ਉਸ ਹਰਾਮ ਦੀ ਮਾਰ ਨੇ ਜੁੱਤੀ ਉਡਾ ਲਈ ਮਲੂਮ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਹੋਰ ਬੀ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਮਸੀਤ ਵਿੱਚ ਦੁਰਵੇਸ਼ ਲੋਕ ਬਹੁਤ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ ਅੱਲਾ ਜਾਣੇ ਕਿਸੇ ਦੁਰਵੇਸ਼ ਨੇ ਬੇਈਮਾਨੀ ਕੀਤੀ? {{gap}}ਪਾਸੋਂ ਲੋਕ ਬੋਲੇ ਤੋਬਾ ਇਸਤਗੁਫਾਰ ਕਦੀ ਮਸੀਤਾਂ ਵਿਚ ਚੋਰ ਪੈਂਦੇ ਨਹੀਂ ਸੁਣੇ ਸੇ। ਇੱਕ ਰਾਈਂ ਨੇ ਪਾਸੋਂ ਆਖਿਆ ਭਾਈ ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਤਾ ਕਿਆਸੁ ਕਰੋ ਸਦੀ ਕਿਹੜੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪਗੰਬਰ ਸਾਹਬ ਆਪ ਫੁਰਮਾ ਗਏ ਹਨ ਕਿ ਤੇਹਰਮੀ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਬੁਰੀਆਂ ਬੁਰੀਆਂ ਬਾਤਾਂ ਹੋਣਗੀਆਂ। ਇੱਥੇ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਹੀ ਰਹੇ ਜੇ ਕਿ ਕਿਨੇ ਆਕੇ ਆਖਿਆ ਲਓ ਭਈ ਭਿਰਾਓ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰੋ ਅੱਜ ਜਲਸਾ ਪੂਰਾ ਹੋ ਗਿਆ ਭਲ਼ਕੇ ਸਾਰੀ ਖਿਲਕਤ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਏਗੀ। ਇਹ ਸੁਣਕੇ ਸਭ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਗਏ॥ {{gap}}ਜਾਂ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਘਰੀਂ ਆਏ ਤਾਂ ਜਲਸੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲਗੇ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਕਿਸੇ ਰਾਈ ਨੇ ਕਿਸੇ ਗੁੱਜਰ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਮਹਿਰ ਅਗੇ ਤਾਂ ਤੂੰ ਬਡਾ ਤਕੜਾ ਹੁੰਦਾ ਸਾ ਹੁਣ ਕੁਛ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਪਰ ਨੂਰਾਨੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਸਦੀ, ਖੈਰ ਹੈ? {{gap}}ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਚੌਧਰੀ ਇੱਕ ਤਾਂ ਘਰ ਦੀ ਤੰਗੀ ਦੇ ਸਬੱਬ ਕੁਛ ਲੁਵੇਰਾ ਨਹੀਂ ਰੱਖੀਦਾ ਦੂਜਾ ਮਨੁੱਖਾਂ ਦਾ ਘਾਟਾ ਮਾਰਕੇ ਚੂਰ ਕਰ ਗਿਆ। ਇਹ ਤਾ ਤੁਸੀਂ ਸੁਣਿਆ ਹੀ ਹੋਣਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰੂੰ ਦੀ ਸਬਰਾਤ ਦੇ ਦਿਨ ਕੁੜੀ ਬੇਗੀ ਮਰ ਗਈ ਸੀ ਕਿ ਜਿਸ ਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੰਡ ਨਿਕਾਹ ਹੋਇਆ ਸੀ ਅਰ ਦੋਕੁ ਮਹੀਨੇ ਹੋਏ ਮੇਰਾ ਭਿਰਾ ਫੌਜੂ ਰਜਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਅਰ ਪਿਛਲੇ ਪੀਰ ਦੇ ਦਿਨ ਜਿਸ ਨੂੰ<noinclude></noinclude> 0pc9njk82lo8im7ix7kv50x5a4tuapp 250 66857 197077 196917 2025-07-04T02:09:23Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197077 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੩੩)}}</noinclude>{{gap}}ਅੱਜ ਅੱਠ ਦਿਨ ਹੋਏ ਮੇਰਾ ਛੋਟਾ ਮੁੰਡਾ ਗੁਜ਼ਰ ਗਿਆ। ਮੀਆਂ ਇਨਾਂ ਸੱਟਾਂ ਅਤੇ ਜੁਲਮੀਆਂ ਨੇ ਮਾਰਕੇ ਬੁਥਿਆ ਦਿੱਤੇ ਹਾਂ ਫੇਰ ਨੁਰਾਨੀ ਕਾਹਦੀ ਹੋਣੀ ਸੀ? {{gap}}ਉਹ ਰਾਈਂ ਬੋਲਿਆ ਹਾਇ ਤੋਬਾ ਓਏ ਮੀਆਂ ਇਹ ਤਾ ਤੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਬਡੀ ਜਬਰੀ ਹੋਈ ਭਰਾਵਾ ਤੂੰ ਤਾ ਇਨ੍ਹਾਂ ਜੁਲਮੀਆਂ ਦੇ ਲੈਕ ਨਾ ਸਾ! {{gap}}ਗੁੱਜਰ ਨੇ ਆਖਿਆ ਚੌਧਰੀ ਡਾਢੇ ਨਾਲ਼ ਕੁਛ ਜੋਰ ਉਜਰ ਨਹੀਂ। ਰੱਬ ਜੋ ਚਾਹੇ ਸੋ ਕਰੇ ਕੋਈ ਸਾਡੇ ਹੀ ਗੁਨਾਹਾਂ ਦੀ ਸਿਆਮਤ ਹੋਣੀ ਹੈ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਉਹ ਦੀ ਕਿਸੇ ਨਾਲ਼ ਕੁਛ ਦੁਸਮਣੀ ਤਾ ਨਹੀਂ? {{gap}}ਰਾਈਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਅੱਛਾ ਮੀਆਂ ਸਬਰ ਕਰ ਖੁਦਾ ਚਾਹੂ ਤਾ ਫੇਰ ਸਭ ਕੁਛ ਹੋ ਜਾਊ। ਅੱਛਾ ਖੇਤੀ ਪਤੀ ਦੀ ਖਬਰ ਦਿਹ ਕੇਹੀਕੁ ਜੰਮੀ ਹੈ? {{gap}}ਗੁੱਜਰ ਨੇ ਆਖਿਆ ਸਾਡੀਆਂ ਜਮੀਨਾਂ ਬੇਟ ਦੀਆਂ ਹਨ ਤੁਹਾਡੇ ਢਾਹੇ ਨਾਲ਼ ਤਾ ਕਦ ਰਲ਼ਦੀਆਂ ਹਨ ਪਰ ਫੇਰ ਵੀ ਖੁਦਾ ਦਾ ਫਜਲ ਹੈ॥ {{gap}}ਰਾਈਂ ਨੇ ਆਖਿਆ ਓਏ ਮੀਆਂ ਰੱਬ ਰੱਬ ਆਖ ਹੁਣ ਢਾਹੇ ਬੀ ਫੱਕਾ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਢਾਹੇ ਦੀ ਜਿਹੀ ਜਮੀਨ ਅੱਛੀ ਹੈ ਤਿਹਾਹੀ ਅੱਲਾ ਮਾਰਿਆ ਮਾਮਲਾ ਬਹੁਤ ਕਰੜਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਤਾ ਮੀਆਂ ਆਖਣ ਨੂੰ ਹੀ ਢਾਹਾ ਹੈ ਪਰ ਕਈ ਘਰੀਂ ਧਾਣਾਂ ਹੀ ਭੁੱਜਦੀਆਂ ਹਨ। ਤੇਰੇ ਪਿੰਡ ਤਾ ਅਜੇ ਕਈ ਘਰੀਂ ਪੰਜ ਪੰਜ ਸੱਤ ਸੱਤ ਮਹੀਂ ਅਰ ਦੋ ਦੋ ਚਾਰ ਚਾਰ ਘੋੜੀਆਂ ਬੀ ਦਿੱਸਦੀਆਂ ਹਨ ਸਾਡੇ ਖੁਦਾ ਦੀ ਐਹੀ ਰਜ਼ਾ ਹੋਈ ਹੈ ਬਾਜ਼ੇ ਥਾਂ ਰੁਆਹ ਠੂਠਾ ਅਰ ਰੁਆਹ ਚੱਪਣੀ! {{gap}}ਗੁੱਜਰ ਨੇ ਆਖਿਆ ਮੀਆਂ ਗੱਲ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਤੂੰ ਮੈਂ ਨੂੰ ਮੂੰਹੋਂ<noinclude></noinclude> nu9jer14078ibh37etluiu4xryro7bj 250 66858 197078 196918 2025-07-04T02:16:46Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197078 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੩੪)}}</noinclude>ਕੱਢ ਮੈਂ ਤੈਂ ਨੂੰ ਪਿੰਡੋਂ ਕੱਢਾਂਗੀ ਇਸ ਸਬੱਬ ਕੁਛ ਆਖਣਾ ਰਵਾ ਨਹੀਂ ਪਰ ਆਹ ਜਿਹੜੇ ਘੋੜੀਆਂ ਮਹੀਆਂ ਵਾਲ਼ੇ ਘਰ ਤੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹੈਂ ਏਹ ਸਭ ਸਾਲ਼ੇ ਚੋਰ ਹਨ। ਅਰ ਇਹ ਮਾਲ ਸਾਰਾ ਚੋਰੀ ਦਾ ਹੈ। ਤੈਂ ਨਹੀਂ ਸੁਣਿਆ ਭਈ ਏਸ ਪਿੰਡ ਦੇ ਗੁਜਰ ਚੋਰੀ ਵਿਚ ਗਿਣੇ ਹੋਏ ਹਨ! ਮੀਆਂ ਹੋਊ ਜੇਹੜਾ ਸਹੁਰਾ ਅੱਗ ਖਾਊ ਉਹ ਅੰਗਿਆਰ ਹੱਗਦਾ ਫਿਰੂ ਸਾਨੂੰ ਕੀ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਦਸਾਂ ਨੈਹਾਂ ਦੀ ਕੁਮਾਈ ਕਰਕੇ ਆਪਣੀ ਗੁਜਰਾਨ ਤੋਰਦੇ ਹੈਂ ਸਾ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦੀ ਕੁਮਾਈ ਦੀ ਕੀ ਪਈ ਹੈ? {{gap}}ਰਾਈ ਨੇ ਆਖਿਆ ਨਾ ਓਏ ਭਾਈ ਅਸੀਂ ਅੱਲਾ ਦੀ ਕਸਮ ਖਾਕੇ ਆਖਦੇ ਹੈਂ ਤੇਰੀ ਏਸ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਸਾਹਦੀ ਹੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਭਈ ਮੀਆਂ ਨਸੀਰਾ ਬਹੁਤ ਨੇਕ ਆਦਮੀ ਹੈ। ਮੀਆਂ ਅੱਛਾ ਨੇਕੀ ਨੇ ਹੀ ਨਾਲ਼ ਜਾਣਾ ਹੈ ਜੀਹਤੇ ਕੁਮਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕੁਮਾ ਲਵੇ। ਸਿਆਣੇ ਆਖ ਗਏ ਹਨ (ਨੇਕੀ ਕਰਦਿਆਂ ਜੇ ਆਵੇ ਹਾਣ। ਤਾਂ ਬੀ ਨਾ ਛੱਡਿਯੇ ਨੇਕੀ ਦੀ ਬਾਣ)। {{gap}}ਨਸੀਰੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਚੌਧਰੀ ਨੇਕੀ ਬਦੀ ਤਾਂ ਸਭ ਅੱਲਾ ਰਸੂਲ ਦੇ ਹੱਥ ਹੈ ਪਰ ਮੈਂ ਬੀ ਤਾ ਇਸੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚੋਂ ਹਾਂ ਜਦ ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਚੋਰਾਂ ਵਿੱਚ ਗਿਣਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਨੂੰ ਕੌਣ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਭਈ ਨਸੀਰਾ ਕੇਹਾ ਹੈ? ਭਈ (ਭੇਡਾਂ ਸਭੋ ਮੂੰਹ ਕਾਲੀਆਂ)॥ {{gap}}ਰਾਈਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹਾਅ! ਤੂੰ ਅੱਲਾ ਆਖ ਕਦੀ ਨੇਕੀ ਬੀ ਗੁੱਝੀ ਰਹੀ ਹੈ ਅਹੁ ਜੇਹੜਾ ਖੱਤਰੀ ਜਿਹਾ ਏਸ ਪਿੰਡ ਹਠੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਉਹ ਰਾਹ ਵਿਚ ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦਾ ਆਇਆ ਹੈ ਭਈ ਇਸ ਪਿੰਡ ਬਸਦੀਆਂ ਤਾਂ ਛੱਤੀ ਕੋਮਾਂ ਹਨ ਪਰ ਨਸੀਰੇ ਗੁੱਜਰ ਨਾਲ ਦਾ ਨੇਕ ਮਨੁੱਖ ਇਥੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ। ਭਾਈ ਅਸੀਂ ਓਸ ਦੇ ਕੰਹੁੰ ਸਿਥੇ ਨਹੀਂ ਪੈਣਾ ਤੇਰੀ ਕਬਰੇ ਨਹੀਂ ਪੈਣਾ ਜੋ ਝੂਠ ਬੋਲਿਯੇ ਉਹ ਤਾ ਤੇਰੀ ਸਾਹਦੀ ਹੀ ਕਰਦਾ ਸਾ? ਭਈਆ ਖਿਲਕਤ ਆਰਸੀ ਹੈ ਜੇਹਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਦੇਖਦੀ ਹੈ ਤੇਹਾ ਆਖ ਦਿੰਦੀ ਹੈ॥<noinclude></noinclude> 8435i74sv2hhdveffr5661loxg1fo9n 250 66859 197079 196919 2025-07-04T02:27:06Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197079 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੩੫)}}</noinclude>{{gap}}ਨਸੀਰੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਅੱਛਾ ਮੀਆਂ ਏਹ ਤੁਹਾਡਿਆਂ ਭਰਾਮਾਂ ਦੀ ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਹੈ ਜੋ ਲੋਕ ਅੱਛਾ ਅੱਛਾ ਆਖਦੇ ਹਨ। ਹਾਂ ਐਂਨੀ ਗੱਲ ਜਰੂਰ ਹੈ ਕਿ ਅੱਜ ਤੋੜੀ ਅੱਲਾ ਨੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਅੰਸ ਦੇ ਰਵਾਦਾਰ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿੱਤਾ ਓਹੋ ਕਰਨਾ ਓਹੋ ਖਾ ਛੱਡਣਾ (ਢੱਗੀ ਨਾ ਬੱਛੀ ਨੀਂਦ ਆਵੇ ਅੱਛੀ)॥ {{gap}}ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹੀ ਸੀਆਂ ਕਿ ਘਰੋਂ ਨਸੀਰੇ ਦੀ ਧੀ ਨੇ ਆਕੇ ਕਿਹਾ ਅੱਬਾ ਮਾਂ ਆਖਦੀ ਹੈ ਟੁੱਕ ਖਾ ਲੈ ਫੇਰ ਤੈਂ ਕੁਪਾਹ ਗੁੱਡਣ ਜਾਣਾ ਹੋਊ। {{gap}}ਨਸੀਰੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਚੱਲੁ ਪੁੱਤ ਆਉਨਾ ਹਾਂ ਨਾਲੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਆੱੱਖੀਂ ਬੇਗੀ ਦੇ ਪਿੰਡੋਂ ਇੱਕ ਪਰਾਹੁਣਾ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਉਸ ਦੀ ਲਈ ਬੀ ਰੋਟੀ ਪਕਾਵੈ॥ {{gap}}ਰਾਈਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਮੀਆਂ ਰੋਟੀ ਨੂੰ ਕੀ ਆਖਣਾ ਹੈ ਆਪਣਾ ਘਰੁ ਹੈ ਕੁਛ ਕੁਥਾਹਰਾ ਥਾਉਂ ਨਹੀਂ ਰੋਟੀ ਤਾ ਮੇਰੀ ਲਈ ਤੇਰੀ ਸੱਸ ਨੇ ਪਕਾਈ ਹੋਈ ਹੋਣੀ ਹੈ ਕਿਉਂ ਜੋ ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਦੇ ਕੋਲ਼ ਇੱਕ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇਣ ਗਿਆ ਸੀ। ਨਾਲੇ ਆਖ ਆਇਆ ਸਾ ਭਈ ਤੁਹਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮਸਰ ਅੱਛੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਮੇਰੀ ਲਈ ਫੱਕਾ ਮਸਰਾਂ ਦਾ ਜ਼ਰੂਰ ਹਾਂਡੀ ਵਿੱਚ ਪਾ ਛੱਡੀਂ। ਸੋ ਅੱਛਾ ਸਲਾਮ ਅਲੈਕ ਆਖਦੇ ਹੈਂ ਹੁਣ ਮੈਂ ਉੱਧਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਜਦ ਪਿੰਡ ਬਲ ਆਉਂਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈਂ ਤਾਂ ਘਰ ਬਲ ਬੀ ਫੇਰਾ ਮਾਰਿਆ ਕਰ ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਉਠ ਖੜਾ ਹੋਇਆ॥ {{gap}}ਨਸੀਰੇ ਨੇ ਉਸ ਦਾ ਤਹਮਤ ਖਿੱਚਕੇ ਕਿਹਾ ਨਾ ਭਈ ਮੀਆਂ ਇਹ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ ਐਹੀ ਤਹੀ ਵਿੱਚ ਪਿਆ ਸਭੋ ਕੁਛ ਹੁਣ ਮੈਂ ਟੁੱਕ ਖਾਹਦੇ ਸਿਵਾ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਦੇਣਾ। ਇਹ ਤਾਂ ਉਹੋ ਜਿਹੀ ਹੋਈ ਭਈ (ਖਾਣਾ ਪੀਣਾ ਆਪਣਾ ਨਿਰੀ ਸਲਾਮਾਲੇਕ) ਭਾਈ ਇਹ ਖੱਤਰੀਆਂ ਵਾਲੀ ਸੁਲ੍ਹਾ ਅਸੀਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ। ਲੈ ਅਸੀਂ<noinclude></noinclude> h8k6ej83cmjttrdlamusm75bko36cam 250 66860 197101 196920 2025-07-04T06:43:44Z Charan Gill 36 197101 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="1" user="Charan Gill" />{{center|(੧੩੬)}}</noinclude>ਗਾਲ਼ ਖਾ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਹਰਾਮ ਦਾ ਹੋਊ ਜੇਹੜਾ ਰੋਟੀ ਖੁਲਾਏ ਬਿਨਾ ਜਾਣ ਦੇਉ॥ {{gap}}ਰਾਈਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਤੋਬਾ ਤੋਬਾ ਤੋਬਾ ਹੈ ਹੈ ਤੂੰ ਗਾਲਾਂ ਖਾ ਖਾ ਸਾਨੂੰ ਗੁਨਾਹੀ ਨਾ ਬਣਾਉ। ਤੂੰ ਤਾ ਕਮਲਾ ਹੈਂ ਭਲਾ ਤੂੰ ਇਹ ਤਾ ਸੋਚ ਭਈ (ਗੋਲੀ ਕਹਦੀ ਅਰ ਗਹਿਣੇ ਕੀਹਦੇ) ਨਾ ਕਮਲਿਆ ਰੋਟੀਆਂ ਖਾਕੇ ਜਾਨਣਾ ਹੈ? ਰੋਟੀਆਂ ਓਧਰ ਕੀਹਦੀਆਂ ਹਨ ਸਹੁੰ ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਜੇ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਸੱਸੁ ਨੂੰ ਨਾ ਆਖ ਆਉਂਦਾ ਤਾਂ ਜਰੂਰ ਖਾ ਲੈਂਦਾ! ਕਲਾਮੁੱਲਾ ਦੀ ਕਸਮ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬਰਜਰੂਰ ਆਖ ਆਇਆ ਹਾਂ! {{gap}}ਨਸੀਰੇ ਨੇ ਬੁਰਾ ਜੇਹਾ ਮੂੰਹ ਬਣਾਕੇ ਕਿਹਾ ਅੱਛਾ ਫੇਰ ਉਹੋ ਅੱਛੀ ਹੋਈ ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਕੁਹੁੰ ਨਾ ਠਹਿਰੇ? ਚੰਗਾ ਫੇਰ ਸਾਨੂੰ ਬੀ ਕਦੀ ਖੁਆਲ਼ ਲਮੀਂ। ਸੂਰ ਦਾ ਜਣਿਆ ਹੋਊ ਜੇਹੜਾ ਤੇਰੇ ਘਰ ਜਾਕੇ ਕਦੀ ਪੈਰ ਬੀ ਪਾਉ॥ {{gap}}ਰਾਈਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਨਸੀਰਿਆ ਤੂੰ ਕਿਹਾ ਜਿਹਾ ਆਦਮੀ ਹੈਂ ਜਾਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅੱਛਾ ਚੱਲ ਗੁੱਸੇ ਨਾ ਹੋ ਤੇਰੇ ਘਰ ਹੀ ਖਾ ਲੈਂਦੇ ਹੈਂ। ਹੋਊ ਤੇਰੀ ਸੱਸੂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਮਿਨਤ ਮਾਦਰ ਕਰਕੇ ਸਮਝਾ ਲਮਾਂਗੇ। ਨਾਲ਼ੇ ਖੈਰ ਉਹ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਧੀ ਬਲਕਿ ਸਾਡੀ ਭੂਆ ਹੀ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਅਸੀਂ ਆਪ ਹੀ ਰਾਜੀ ਕਰ ਲਮਾਂਗੇ। {{gap}}ਨਸੀਰੇ ਨੇ ਘਰ ਲਿਆਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਰੋਟੀ ਖੁਲਾਈ। ਅਰ ਆਖਿਆ ਲੈ ਭਈ ਖੁਦਾ ਬਸਕਾ ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਕਾਲਜਾ ਸਰਦ ਹੋਇਆ ਆਂਹਾਂ ਮੀਆਂ ਜੇ ਤੂੰ ਰੋਣੀ ਖਾੱੱਧੇ ਸਿਵਾ ਚਲਿਆ ਬੀ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਨਿਮਾਸਾਮ ਭਾਈ ਡੁੱਬ ਝਲ਼ੁਕੀਆਂ ਲੈਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ। ਖੁਦਾ ਤੇਰਾ ਭਲਾ ਕਰੇ ਲੈ ਹੁਣ ਹੁੱਕਾ ਪੀਉ॥ {{gap}}ਖੁਦਾਬਖਸ਼ ਨੇ ਜਾਂ ਪਿੱਤਲ ਦੇ ਗੱਟੇਵਾਲਾ ਚੰਮ ਦਾ ਹੁੱਕਾ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਪੁੱਛਿਆ ਮੀਆਂ ਇਹ ਕਿਥੋਂ ਖਰੀਦਿਆ ਸੀ?<noinclude></noinclude> 3bki4c27l2cfj7n1cv6xmlqzvhe9jum 250 66861 197080 196921 2025-07-04T02:29:10Z Charan Gill 36 /* ਸੋਧਣਾ */ 197080 proofread-page text/x-wiki <noinclude><pagequality level="3" user="Charan Gill" />{{center|(੧੩੭)}}</noinclude>{{gap}}ਨਸੀਰੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਫਲੌਰ ਤੇ ਸਾੱਢਿਆਂ ਤਿਹੁੰ ਰੁਪੈਯਾ ਨਾਲ਼॥ {{gap}}ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਭਈ ਇਹ ਸਾੱਢੀ ਤਿਹੁੰ ਬੀ ਖਰਾ ਹੈ ਇਸ ਵਿਚ ਪਾਣੀ ਖੂਬ ਠੰਡਾ ਰਹਿੰਦਾ ਨਾਲੇ ਸੁਆਦ ਚੰਗਾ ਅਰ ਬੁੜ੍ਹਕਦਾ ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ ਘਰ ਇੱਕੋ ਸੁਲਫਾ ਪੀਕੇ ਭਲੇਮਾਣਸ ਦੀ ਨਿਸਾ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ॥ {{gap}}ਨਸੀਰੇ ਨੇ ਕਿਹਾ ਹਾਂ ਏਹ ਗੱਲਾਂ ਬੀ ਸੱਚ ਹਨ ਪਰ ਮੀਆਂ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਹੁੱਕੇ ਟੁੱਟ ਝਬੇ ਜਾਣ ਦੇ ਸਬੱਬ ਉਹੋ ਮੁੱਲ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੋ ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਭਈ ਇੱਕ ਵਾਰ ਕੌੜਾ ਘੁੱਟ ਕਰਕੇ ਚਾਰ ਰੁਪੈਯੇ ਲਾ ਛੱਡੋ ਰੋਜ ਟਕਾ ਰੋਜ ਟਕਾ ਸਿਟਨੇ ਤੇ ਤਾ ਬਚਾਂਗੇ। ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਹੁੱਕਾ ਓਹੇ ਲਿਆਉਣਾ ਓਹੋ ਭਜ ਜਾਣਾ॥ {{gap}}ਖੁਦਾਬਸਕ ਨੇ ਆਖਿਆ ਮੀਆਂ ਨਸੀਰਿਆ ਜਦ ਤੈਂ ਕਦੀ ਫਲੌਰ ਜਾਣਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਨੂੰ ਨਾਲ਼ ਲੈ ਚੱਲੀ ਮੈਂ ਬੀ ਇੱਕ ਇਹ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਦਾ ਹੁੱਕਾ ਲਿਆਮਾਂਗਾ॥ {{gap}}ਨਸੀਰੇ ਨੇ ਹਾਹੁਕਾ ਲੈਕੇ ਆਖਿਆ ਮੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਤਾ ਫਲੌਰ ਜਾਂਦੇ ਦੀਆਂ ਜੁੱਤੀਆਂ ਵੀ ਟੁੱਟ ਗਈਆਂ। ਅਰ ਹੁਣ ਠਾਹਰਮੀਂ ਤਰੀਕੇ ਫੇਰ ਬੁਰਿਆਂ ਦੀ ਜਾਨ ਨੂੰ ਰੋਣਾ ਹੈ। {{gap}}ਖੁਦਾਬਸਕ ਨੇ ਕਿਹਾ ਖੈਰ ਮੰਗ ਮੀਆਂ ਐਉਂ ਨਹੀਂ ਆਖੀਦਾ! ਕਿਤੇ ਗੱਲ ਕਰ, ਹੋਇਆ ਕੀ ਕੋਈ ਮੁਕੱਦਮਾ ਮੁਕੁੱਦਮਾ ਤਾ ਨਹੀਂ? {{gap}}ਨਸੀਰੇ ਨੇ ਆਖਿਆ ਉਥੇ ਜੇਹੜਾ ਸੂਬਾ ਖੱਤਰੀ ਹੈਨਾ ਉਹ ਸਾਡਾ ਛਾਹ ਸਾ। ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਹੇ ਕਹਾਏ ਓਨ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਅਰਜੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਬਥੇਰਾ ਹੀ ਚਹੁੰ ਭਲਿਆਂ ਮਾਣਸਾਂ ਨੂੰ ਢੇਕੇ ਮਿੰਨਤ ਕਰ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ ਭਈ ਕਿਸਤਾਂ ਕਰ ਲੈ ਪਰ ਉਹ ਭੂਹੇ ਚੜ੍ਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ॥ {{gap}}ਖੁਦਾਬਸਕ ਨੇ ਆਖਿਆ ਨਾ ਮੀਆਂ ਛਾਹੁ ਤਾ ਸਾਡਾ ਬੀ ਓਹੋ ਹੈ ਪਰ ਓਹ ਤਾ ਖੋਟਾ ਨਹੀਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਅੱਲਾ ਜਾਣੇ ਕਿੱਕੁਰ ਬਿਗੜ ਬੈਠਾ! ਅੱਛਾ ਅਠਾਹਰਮੀਂ ਤਰੀਕੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੈਂ ਨੂੰ ਬੀ<noinclude>{{center|R}}</noinclude> rvpmpk8l1z06hzjvrlpjwxk7uoy6us7