مانی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مانی[1], پیامبر, در سال 216 (میلادی) در تیسفون بدنيا آمد و پيام آور آیین مانوی بود. او توسط موبدان مورد خشم قرار گرفت ولی توسط مادر شاپور حمایت شد و رشد کرد. او در نهایت در زمان بهرام دوم کشته شد.
| آیین مانی | |
|---|---|
|
نسکهای نوشته شده به دست مانی |
|
| انجیل زنده | گنج زندگان | اسفار(رسالات) | رازان(سفرالاسرار) | کتاب کوان(غولان) | دیبان(مکاتب) | مزامیر و نیایشها | شاپورگان | ارژنگ
|
|
| دیگرنوشتههای مانوی | |
| کفالایا | مواعظ | دیوان اباتور | اعترافنامه(خواستوانیفت) | مجموعه دستنوشتههای مانوی | دستنوشتههای مانوی کلن | زبور قبطی | زبدهٔ آموزههای مانوی | آردهنگ وفراس | نیایش و اعتراف | خطابه در باب روشنی | طومار نیایش چینی
|
|
| زبانهای دینی | |
| پارتی | قبطی | پارسی میانه | سغدی | اویغوری | چینی | ترکی میانه | سریانی | یونانی
|
|
| دبیره(خط) | |
| خط رونی | استرانجیلی | خط سغدی | خط مانوی | خط ترکی اویغوری |خط پارتی | خط سغدی اویغوری پسین
|
|
| ردههای دینی | |
| گزیدگان | نیوشایان
|
|
| مفاهیم و باورها | |
| هنر مانوی | فرجامشناسی مانوی | مانستان | بما | ایزدان مانوی | آفرینش | جهانبینی مانوی | باززایی
|
|
| کسان | |
| مار امّو | بوگوخان | سنت آگوستین |بهمن | اوسهبیوس | و.ب.هنینگ | سوروس آنتیوخ | ابن ندیم
|
|
| پایوران | |
| آفرینسر | خروهخوان | روانگاناسپسگ
|
|

