Crates Mallotes
E Vicipaedia
Crates Mallotes, grammaticus et philosophus stoicus saeculi II a.C.n., scholae litterariae caput et bibliothecae Pergami custos, qui studium grammaticae in Romam intulit. Aequalis fuit et adversarius Aristarchi Samothracii, scholae Alexandriae capitis. Theoriam allegoricam interpretationis litterariae proposuit, quae docuit Homerum in oratione numerosa imitari veritates scientificas vel philosophicas voluisse.
Inter secundum ac tertium Punicum bellum (circa annum 169 a.C.n.), Crates ad Senatum missus est legatus Attali II, regis Pergami. Regione montis Palatii, in cloacae foramen prolapsus est. Crure fracto, Romae diu mansit, et per tempus valetudinis, "plurimas acroasis subinde fecit assidueque disseruit," et Romanis "exemplo fuit ad imitandum" (ait Suetonius).
Magnum opus fuit Homeri commentarius exegeticalis.
Traditur excogitasse globum qui terram in pilae modum exhibuisset ("Geophysical Earth" 2005:18).
[recensere] Fontes
Mette, Hans Joachim. 1936. Sphairopoiia: Untersuchingen zur Kosmologie des Krates von Pergamon: mit einem Angang, Texte. München: Beck.
Philodemus. 1923. Über die gedichte, fünftes buch, a Christiano Cornelio Jensen editum. Berolini: Weidmann.
Sandys, Iohannes Eduinus, miles. 1958. A History of Classical Scholarship. Editio tertia [?]. Novi Eboraci: Hafner Publishing.
Suetonius. De Grammaticis. II.
"Geophysical Earth." 2005. Scientific American, Septembris, p. 18.
Wachsmuth, C. 1860. De Cratete Mallota.

