Caelestinus V
E Vicipaedia
| Haec pagina scripta est abs tirone, qui nondum Latinitate callidissima loquitur. Usor magis Latinitate callidus inspiciat erroresque corrigat, et auctori res explicet ut discat. |
![]() |
||
| Caelestinus PP. V Petrus Angeleri MCCXV–die 19 Maii MCCXCVI |
||
|---|---|---|
| Decessor: Nicolaus IV |
Papa: MCCXCIV |
Successor: Bonifacius VIII |
| Index paparum | ||
Papa Caelestinus V filius undecimus Angeli Angelerio et Mariae Leone (natus est anno domini MCCXV in villa de Santangelo Limosana - obiit die XIX Maii MCCXCVI [1]. ).
[recensere] Vita
Familia sua sic descripta: "pauperis, sed et honestis peasantibus cum fide abysso". Post mortem patris sui coepit Caelestinus operire in Agris, attamen filio delecto eius Caelestino indicato intellegentiam et amorem magnum ad civis ab tempore natus Mater sui invenit futurum alterum. Cum decem et septem esset annorum ordinatus est monachus ordo Sancti Benedicti. In anno 1239 coepit in spelunca Morrone habitare, et abhuc quinque anni venit cum duo sociis simile spelunca in monte Maiella in regione Aprutium Italia. In 1244 fundavit ordinem qui nominatus est post eum.
[recensere] Pontificatus
Cardinalis congregaverunt in Perusia in aprilis post mortem Papae Nicolaus IV (1288-92). Morrone misit epistulam ad cardinalis praedicere vindicta divina si conclavistae non electerint papam novum. Latino Malabranca dixit "In nomen patris, et filis, et spirtus sanctis electo fratrem Pietro di Morrone". Conclavistae praesentarie conprobavit consilium Malabrancae.
Iulius 1294 exercitii pii sui intermissus erant de improviso a tres dignitatibus et multitudine monachorum et laicorum, qui ascenderunt montem ut denutiantur eo designationem eius ad positionem papae sine adversatione inter collegium sanctum. Id consistit sex Romani, quattuor Itali, et duo Francogallici.
Qui post interregno ab anno Domini MCCXCIV Pontifice Maximo regnavit. At non doctus in rebus theologiae, Iuris erat. Qua de causa post breve tempore sede sancta decessit. Anno Domini MCCXCVI obiit.
[recensere] Nota
- ↑ Biagia Catanzaro, Francesco Gligora, Breve Storia dei papi, da San Pietro a Paolo VI, Padova 1975, pag.41


