Sancius II (rex Castellae)
E Vicipaedia
Sancius Strennus appellatur (Hispanice Sancho II el Fuerte) fuit rex Castellae 27 Decembris 1065 - 7 Octobris 1072, Legionis 1072 et Gallaeciae 1070-1072.
Ferdinandus I regna sua divisit apud filios. Sancius primogenitus accepit patriam patris (Castella) dum fratres ei acceperunt regna quae pater subiegit: Alphonso Legionem et Garciae Gallaeciam.
Patre defuncto, Sancius bellum gessit anno 1068 adversus sobrinos suos Sancius IV Navarrae et Sancius I. Hoc bellum Bellum Trium Sanciorum appellatur. Cum hoc bello, Castella incorporavit ceteras terras Navarrae. Vir praeclarissumus, Rodericus Didaci vel Rodericus Campidoctoris, cum Sancio pugnavit.
Tunc, anno 1069, Sancius cum Alphonso adverso fratrem eium Garciam bellum gessit, ut regum Gallaeciam subiegisset. Galaecia divisa est apud Sancium et Alphonsum. Tamen, anno 1072 Sancius adversus Alphonsum etiam pugnavit. Postea dua proelia, Sancius victor Alphonso exilium missit in Toleto.
Anno 1072, coronato rege Castellae Legionisque, relinquebat singulam urbem Semore (Hisp. Zamora). Semore recta est a Urraca, soror Sancii, quae Alphonso iuvit. Sancius Semorem obsedit, sed eques insidiosus Samoris, Vellidus Dolfus? appellatur, regi mendacia finxit. Tunc cum rege circiter moeniae Samoris, Vellidus Sancium trasfixit cum pilo.
| Antecessor: Ferdinandus I |
Rex Castellae 1065-1072 |
Successor: Alphonsus VI |
| Antecessor: Alphonsus VI |
Rex Legionis 1072 |

