Reductio ad absurdum

E Vicipaedia

Reductio ad absurdum, sententia ducta ab Aristotelei usu Graeca ὴ εὶς ἀτοπον ἀπαγώγη, est argumentum dialecticale quod contradictione probatur. Fines absurdus monstratur, eamdem rationem alius adhibens.

[recensere] Exempla

In elenchi forma:

Pater- Cur incepisti sigarella fumare??
Filius- Quod, pater, omnes amici mei ea fumant.
Pater- Dicin tu vere ut si omnes amici tui ex rupibus desalire incepissent, inciperes etiam?

Absurditas filii dialecticae monstratur: incipere actum ob amicorum inceptionem est stultum, quod amici nonnumquam mala vel stultitia agere incipiunt.

[recensere] Vide etiam