ปกรณ์
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
|
ส่วนหนึ่งของ ประวัติพุทธศาสนา |
|
| ศาสดา | |
| จุดมุ่งหมายของพุทธศาสนา | |
|
เพื่อความดับทุกข์ · นิพพาน |
|
| ใจความสำคัญของพุทธศาสนา | |
|
ละชั่ว ทำดี ทำใจให้ผ่องใส |
|
| ไตรสรณะ | |
| ความเชื่อและการปฏิบัติ | |
| ศีล · ธรรม ศีลห้า · ศีลแปด บทสวดมนต์และพระคาถา |
|
| คัมภีร์และหนังสือ | |
| พระไตรปิฎก พระวินัยปิฎก · พระสุตตันตปิฎก · พระอภิธรรมปิฎก |
|
| นิกาย | |
| เถรวาท · อาจริยวาท (มหายาน) · วัชรยาน · เซน | |
| สังคมพุทธศาสนา | |
| เมือง · ปฏิทิน · บุคคล · วันสำคัญ · ศาสนสถาน · วัตถุมงคล | |
| ดูเพิ่มเติม | |
| ศัพท์เกี่ยวกับพุทธศาสนา หมวดหมู่พุทธศาสนา |
|
ปกรณ์ หมายถึงเรื่อง, คำอธิบาย, การจัด, งานประพันธ์ คัมภีร์, ตำรา, หนังสือ
ปกรณ์ ในคำวัดทั่วไปใช้หมายถึงคัมภีรฺหรือหนังสือซึ่งเป็นงานประพันธ์เรื่องราวเกี่ยวกับพระพุทธศาสนา มีการจัดเรื่องและคำอธิบายไว้ชัดเจนสามรถอ้างเป็นหลักฐานหรือเป็นตำราได้ เช่น อภิธรรมปกรณ์ กถาวัตถุปกรณ์ เนตติปกรณ์ ปกรณ์วิเศษวิสุทธิมรรคเป็นต้น
ปกรณ์ ใช้เรียกหนังสือในพระพุทธศาสนาที่แต่งเป็นภาษามคธหรือภาษาบาลีเท่านั้น ภาษาที่แต่งโดยภาษาอื่นไม่นิยมเรียกว่าปกรณ์
[แก้] อ้างอิง
- พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช) ป.ธ. ๙ ราชบัณฑิต พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสน์ ชุด คำวัด, วัดราชโอรสาราม กรุงเทพฯ พ.ศ. 2548

