Django Reinhardt
Diwar Wikipedia, an holloueziadur digor
Ar pennad-mañ n'eo ket peurechu c'hoazh ; ma fell deoc'h labourat warnañ deuit da welout ha lakait hoc'h ali e pajenn ar gaozeadenn.
Jean-Baptiste « Django » Reinhardt a zo bet ganet d'an 23 a viz Genver 1910 e Liberchies (Belgia) ha marvet d'ar 16 a viz Mae 1953 e Samois-sur-Seine (Bro-C'hall) a zo ur soner gitar Jazz manouch, a orin eus ur familh tzigan. E Istor an Jazz, eo c'hoazh hiziv an deiz, ar gitarour en deus levezonet ar muiañ.
[kemmañ] Buhezskrid
[kemmañ] Ur yaouankiz en un ti-karr
Django Reinhardt a zo ganet d'an 23 a viz Genver en un ti-karr a oa paouezet e Liberchies, e Belgia, e lec'h ma voe diskleriet evel "mab Jean-Baptiste Reinhardt ha Laurence Reinhardt ". Al lec'h-se n'en deus ket kalz a dalvoudegezh, dre ma oa ar bugel, deus ur familh Tzigan, boaziet da gantreal en Europa a-bezh. E yaouankiz a dremenas neuze o veajiñ (e Bro-c'hall, Italia pe Aljeria), a-raok ma 'z eas ar familh d'en em staliañ e Pariz (Bro-C'hall), da gentañ penn nebell deus Dor Choisy, ha benn ar fin e Dor Italia.
Da zek vloaz e kejas evit ar wech kentañ ouzh banjo e eontr, ha d'ar poent-se ne baouezas ket da uzañ beg e zaouarn war kordennoù ar benveg. Deskiñ a reas e unan, en ur selaou gant aked ar sonerien a dremene er c'hamp. En un nebeud amzer e teuas da vezañ ampart ha mestr a-walc'h war e vanjo. Kregiñ a reas neuze da zeskiñ gant ar violoñs, gant ar memes plijadur, ha benn ar fin e tibabas ar gitar.
La rencontre avec le banjo de son oncle à l'âge de 10 ans est décisive. Fasciné par l'instrument, le jeune Django n'a dès lors de cesse de s'écorcher les doigts sur ses cordes oxydées. Il fait son apprentissage en observant avec attention les musiciens de passage au campement, et acquiert bientôt une dextérité hors du commun. Il se mettra ensuite, avec le même bonheur, au violon et finalement à la guitare. À l'âge de 13 ans, il court déjà le cachet dans les bars et bals de Paris, ainsi que dans les demeures des gens aisés, tout en continuant de jouer surtout pour son propre plaisir. La réputation du jeune virtuose se répand chez les amateurs de musique et en 1928, le producteur Jean Vaissade permet à Django d'enregistrer son premier disque. L'adolescent ne sachant ni lire ni écrire, même pas son propre nom, les étiquettes portent la mention « Jiango Renard, banjoiste ».

