István Nagy (pentristo)
El Vikipedio
Arto > Belarto > Pentrado > NAGY István
István NAGY (pentristo) estis hungara pentristo, naskiĝis en Rumanio, en vilaĝo Csíkmindszent (rumane:Misentea) la 28-an de majo 1873 kaj mortis la 13-an de februaro en 1937 en Baja, Hungario. Li havigis diplomon de instruisto en Cluj-Napoca kaj diplomon de desegaĵinstruisto en Budapeŝto. Poste studadis en Munkeno, Parizo kaj faris okmonatan studadvojaĝon en Italio. Dum tiuj jaroj li rivevis stipendion. Lia unua memstara ekspozicio fariĝis en Miercurea Ciuc en 1902. Dum la Unua mondmilito li estis soldato sur la galiciaj kaj italiaj frontoj kaj kreis multe da soldatportretaĵoj. Lia kolektekspozicio en la jaro 1923 en Budapeŝto havis grandegan sukceson. La arthistoriisto LYKA Károly kaj la verkisto Kosztolányi Dezső taksis entuziasme liajn kreajoĵn. SURÁNYI Miklós verkis biografian romanon pri la pentristo. Post la longa migrada vivo en Rumanio, Jugoslavio kaj Hungario en 1933 li finfine loksidiĝis en urbo Baja. Li uzis precipe pastelkreton kaj karbon, kreis precipe pejsaĝojn kaj portretaĵojn; ne apartenis al neniu artistgrupo. Li laboris treege rapide kaj postlasis pli ol 4 mil artaĵojn, sed tiuj estas disŝutitaj en tri landoj. La plejmulto da ili troviĝas en la muzeo de urbo Baja.
[redaktu] Bibliografio
- Solymár István: Nagy István (hungare). Képzőművészeti Alap Kiadóvállalata, Budapest, 1977.
- Muradin Jenő: Nagy István (hungare). Kriterion Könyvkiadó, Bukarest, 1984.



