Esperanto en perspektivo

El Vikipedio

Esperanto en perspektivo (EeP) estas manlibro pri Esperanto, verkita komune de Ivo Lapenna, Ulrich Lins (historio) kaj Tazio Carlevaro. 1974, eldonis UEA. 845 paĝoj kaj indeksoj

Lapenna iniciatis la verkon, pensante unue pri pliampleksigita de sia "La internacia lingvo" el 1952, konciza manlibro pri Esperanto. Fine de la 1960aj jaroj estis planoj ankaŭ pri nova Enciklopedio de Esperanto. Ambaŭ ideoj eniris la koncepton de EeP.

Kiel direktoro de CED, UEA-sekcio, Lapenna decidis pri la bazaj principoj de la verko kaj kiel ĉefredaktoro dividis la taskojn. Li mem verkis interalie la historion de UEA post la dua mondmilito, do la tempon en kiu li mem funkciis en la gvidado de la Asocio.

Redaktoro (la kunordiganto de la plej multaj kunlaboradoj) estis Ulrich Lins, kaj verkanto pri multaj historiaj temoj. Lia historio de la movada organizado ĝis la dua mondomilito estas ankoraŭ la plej bona, aktuala kaj detala ekzistanta. Cetere li reuzis siajn studojn pri la persekutoj kontraŭ esperantistoj, preskaŭ samtampe aperantaj kiel "La danĝera lingvo" (unua eldono 1973, la plej aktuala esperanta estas de 1990).

Tazio Carlevaro okupiĝis pri literaturo kaj biobliografio.

Victor Sadler, la direktoro de la Centra Oficejo kaj redaktoro de la revuo Esperanto de UEA, estis la teknika redaktoro, kio signifis akcepti la manuskriptojn de la verkintoj kaj rilati kun la presejo.

Simo Milojevic, nova redaktoro de Esperanto ekde 1973, serĉis bildojn kaj aranĝis ilin en la verko.

Krom tio multaj pliaj personoj kontribuis al la verko.

Pro deziroj de Lapenna, pliampleksigi ion, aldoni pliajn ĉapitrojn, reverki ion, la verko ne fariĝis preta en 1972, sed nur en 1974.

Kvankam EeP ankoraŭ ne estas anstataŭigita de pli aktuala verko, kaj kvankam ĝi estas bezonata de preskaŭ ĉiu esploranto pri la movado, ĝi estas problema kelkrilate, precipe pro tio, ke ofte iu temo estis pritraktita de homo kiu persone rilatis al ĝi aŭ kiu pro alia kialo havis problemojn objektive rilati al la temo. Simile statis jam en la Enciklopedio, kaj la problemo verŝajne pro principaj kialoj ne estas tute evitebla en Esperantio.