Gramatika modo
El Vikipedio
Gramatika modo estas ĉefe kategorio de verbo. Ĝi indikas la realecon, certecon, aŭ specon de nerealeco/necerteco. En Esperanto ekzistas nur kvar fleksiaj modoj: deklara - aŭ reala - (kun tri tempoj, -is, -as, -os); ordona, aŭ vola (imperativo)(-u); kondiĉa, aŭ imaga (-us); kaj infinitiva, aŭ neŭtra (infinitivo) (-i). La demandaj kaj neaj modoj en Esperanto montriĝas per la memstaraj partikuloj "ĉu" kaj "ne", dum en kelkaj lingvoj ili montriĝas per fleksio aŭ afikso.
En aliaj lingvoj ekzistas multaj aliaj fleksiaj modoj, ekz. ebla, hipoteza, duba, verŝajna, konjunktiva ktp. La funkcioj de la u-modo de Esperanto dividiĝas en kelkaj lingvoj en optativa, subjunktiva, admona, kaj aliaj distingoj. Kontraŭe, kelkaj lingvoj montras per partikuloj la modojn, kiujn montras Esperanto per fleksioj: ekz. to montras infinitivon en la angla.
Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi.

