Sagu (edebiyat)

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Sagu, ölen bir kişinin ardından yazılan bir tür ağıt şiiri. Genelde ölen kişinin erdemlerini ve yiğitliklerini konu alır.

Sagu, İslamiyet öncesi Türk edebiyatında ölen kişilerin ardından söylenen şiirlere verilen genel addır. Yuğ diye adlandırılan cenaze törenlerinde okunan bu ağıtlar (şiirler), ölen kişinin erdemlerini, yiğitliğini, faziletlerini ve yaptığı güzel işleri anlatırdı. Genellikle sevilen, sayılan, çeşitli kahramanlıklar göstermiş kişilerin ardından yazılırdı.

[değiştir] Örnek

Alp Er Tunga için söylenmiş sagulardan kaydedilmiş olan bazı parçalar Divan-ı Lugat-it Türk'te bulunmaktadır. Bunlardan örnek verilebilir:

Alp Er Tunga öldi mü?

Isız ajun kaldı mu?

Ödlek öçin aldı mu?

Emdi yürek yırtılur.

Ödlek yarağ közetti

Oğrun tuzağ uzattı

Begler begin azıttı

Kaçsa kah kurtulur?

Begler atın urgurup

Kadgu anı turgurup

Mengzi yüzi sargarup.

Korkum angar türtülür.

Uluşıp eren börleyü

Yırtıp yaka urlayu

Sıkrıp üni yırlayu

Sığtap közi örtülür.

Könglüm için ötedi.

Yitmiş yaşıg kartadı

Kiçmiş ödig irtedi

Tün kün kiçip irtelür

Alp Er Tunga öldü mü?

Kötü dünya kaldı mı?

Felek öcünü aldı mı?

Şimdi yürek yırtılır.

Feleğin silahı hazır

Gizli tuzak kurdurur

Beyler beyini vurdurur

Kaçsa nasıl kurtulur?

Beyler atlarını yorup

Kaygıdan çaresiz durup

Beti benzi sararıp

Sarı safrana döndüler.

Erler kurt gibi hıçkırdı

Yaka bağır yırtıp durdu

Acı ağıtlar çığırdı

Yaş akar gözler kurur.

Gönlüm içinden yandı.

Geçmiş zamanı andı.

Geçen günler nerdedir?