Üç Renk: Mavi (film)

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Üç Renk: Mavi
(Trois Couleurs: Bleu)
Yönetmen Krzysztof Kieślowski
Senaryo Krzysztof Piesiewicz
Krzysztof Kieślowski
Agnieszka Holland
Edward Zebrowski
Oyuncular Juliette Binoche
Benoît Régent
Tür Dram
Yapımcı {{{yapımcı}}}
Dağıtımcı {{{dağıtımcı}}}
Yıl 1993
Süre 94 dk.
Dil Fransızca
IMDb sayfası

Üç Renk: Mavi (Özgün adı: Trois Couleurs: Bleu), yönetmenliğini Polonyalı sinema yönetmeni Krzysztof Kieślowski'nin yaptığı, Zbigniew Preisner'in müziklediği bir filmdir. Adlarını Fransız bayrağının renklerinden alan üçlemenin diğer iki filmi ise, Üç Renk: Beyaz ve Üç Renk: Kırmızı'dır.

Üçlemenin ilk filmi olan Üç Renk: Mavi, Fransız devriminin dayandığı temellerden özgürlük temasını ele almaktadır.

Uyarı: Yazının devamı, eserin konusu hakkında ayrıntılı bilgi içermektedir.

Filmde, bir kaza sonucu kızını ve besteci olan kocası Patrice de Courcy'yi yitiren Julie'nin yaşama tutunma çabası anlatılmaktadır. İlkin ailesinin yokluğuna dayanamayan Julie intihara yeltense de, daha sonra bakış açısını değiştirip, kocasının ölümü nedeniyle yarım kalan bir bestesi üzerinde çalışmaya ve onu tamamlamaya karar verir. Avrupa Birliği'nin kuruluşunu kutlama amacını taşıyan bu bestenin tamamlanmaya çalışılması sürecinde, eski çevresinden ve arkadaşlarından kopar ve besteci kocasının sağlığında yardımcısı olan Olivier Benoit ile yakınlaşır.

[değiştir] Filmin belli başlı oyuncuları

  • Juliette Binoche: "Julie Vignon-de Courcy"
  • Benoît Régent: "Olivier Benoit"
  • Charlotte Very: "Lucille"
  • Emmanuelle Riva: "Madame Vignon" (Julie'nin annesi)
  • Florence Pernel: "Sandrine"

[değiştir] Filmin kazandığı ödüller

  • Venedik Film Festivali, 1993: En İyi Film Ödülü, En İyi Kadın Oyuncu Ödülü (Juliette Binoche'a), En İyi Sinematografi Ödülü (Sławomir Idziak'a)
  • Sezar Ödülleri, 1993: En İyi Kadın Oyuncu Ödülü (Juliette Binoche'a), En İyi Seslendirme
  • Goya Ödülleri (İspanya Akademi Ödülleri): En İyi Avrupa Filmi Ödülü

[değiştir] Filmin çözümlemesi

Film daha çok psikolojik bir çözümleme filmi gibi görünmektedir. Julie'nin yaşadığı bunalımlar, yalnızlık duygusu, yaşam ile ölüm arasında gidip gelmesi, gidenin ve geri gelmeyecek olanın ardından yaşananlar, hem Kieślowski'ye özgü başarılı kamera kullanımıyla, hem de Presnier'in etkileyici müziğiyle izleyicisi saran bir anlatımla perdeye yansıtılmaktadır. Görsel olarak, yönetmen, Julie'nin yaşadığı iç çelişkileri perdeye yansıtmak amacıyla çok sayıda teknik kullanmaktadır. Julie'nin film boyunca genellikle yalnız oluşu, küçük nesneler üzerinde gezinen kamera, sürekli bir karanlık ve çaresizlik duygusunu veren mavinin ve özellikle de koyu tonlarının film boyunca bolca kullanılışı buna örnek olarak verilebilir. Kieślowski, kendisiyle yapılan bir görüşmede de belirttiği gibi, özgürlüğü toplumsal ya da siyasal anlamda ele almamakta, filmde günlük yaşamın içindeki özgürlüğü konu etmektedir.

Bazı yönetmenler, bu filmi tüm zamanların en iyi filmi olarak tanımlamaktadır. Sözgelimi Austin Chronicle yazarlarından Marjorie Baumgarten şöyle diyor: "Mavi insanın zihnini meşgul eden, duygularıyla hesaplaşmasını sağlayan, çözümler arayan, estetik bir kurguyla ve seçkin bir tavırla iyi bir öyküyü anlatan bir film ve bir siyasal hicivdir." Boulder Daily Camera yazarlarından Michael Hoshall ise, "Juliette Binoche müzisyen ve insan olarak kendi değerinin ayırdında olan bir kadın olarak parlak bir performans sergiliyor."