Üslup

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Bu ansiklopedi maddesinin biçim olarak Vikipedi standartlarına ulaşması için elden geçirilmesi gerekmektedir.
Bu madde Ağustos 2006 tarihinden beri etiketli olarak durmaktadır.Düzenleme yapıldıktan sonra bu not silinmelidir.

1. Tarz, yapılış biçimi. 2. Kendine has dil. Stylistics, üslupbilimidir. Retorik yahut belagate, fesahate bakınız. Her yazarın, her sanatçının bir üslubu vardır. Bediiyat yahut estetik bilimi ve felsefesinde, edebiyatta, mimaride önemlidir. Bir üslubun birinci özelliği fesahattir. Üslup kelime, anlam, uyumluluk, imla yönünden kusursuz olmalıdır. Eserde okunuşu güçleştirecek kelimeler yan yana, üst üste yer almaz. Garabet denilen, anlamı bilinmeyen veya cümleyi düşüren, tutarsızlaştıran kelimeler kullanılmaz. Doğrudan anlamı karşılayacak kelime varken, dolambaçlı bir kelime kullanılmaz. Başa vurur gibi mekanik, haberlerdeki azzz sonra donk! gibi aşağılayıcı vurgular kullanılmaz. Okur hiçbir şey bilmeyen bir ilkel yerine konulamaz. sıkıcı tekrarlar yer almaz. Üslupçu, kendisinin bile bilmediği bir şeyi kullanmaz. Sonuçta herkes bir şey anlatmak ister, nasıl anlattığı önemlidir, basit bir konuyu öyle karmaşık anlatırszın ki anlam yerine anlamsızlık çıkar. Yazıyı çok süsleme, çok şey bilirim havası vermek için olur olmaz şeylerle doldurma üslubu batırır. Türkiye'de üslupçu diye sanat edebiyatta, düşüncede, mimaride kimler vardır? Bakınız: Mimar Sinan, Reşat Ekrem Koçu, Necip Fazıl Kısakürek, Nazım Hikmet, Orhan Veli, Ahmed Cevdet paşa, Ahmet Altan, Ahmet Hamdi Tanpınar, Ahmet Rasim, Yunus Emre, Cemil Meriç, Bedii Faik, Burhan Felek, Evliya Çelebi, Karacaoğlan, Nihad Sami Banarlı, Orhan Şaik Gökyay, Peyami Safa, Süleyman Çelebi, Yahya Kemal.