Rab

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Rab, tanrı. Türkçe'ye Arapça Rabb kelimesinden geçmiştir. Aslen İbranice olan rab kelimesi "efendi" veya "yüce" anlamlarına gelmektedir. Kitabı Mukaddes'de ve Kuran'da şu şekilde geçer:

"...RAB Tanrı göğü ve yeri yarattığında, yeryüzünde yabanıl bir fidan, bir ot bile bitmemişti. Çünkü RAB Tanrı henüz yeryüzüne yağmur göndermemişti. Toprağı işleyecek insan da yoktu..." (Yaratılış 2:4)

"...Ben sizin O'na ortak koştuğunuz şeylerden korkmam. Ancak, Rabbim'in bir şey dilemesi hariç. Rabbimin ilmi herşeyi kuşatmıştır. Hâla ibret almıyor musunuz?" (Enâm Sûresi, 80. Âyet)

"Davut'un kendisi, Kutsal Ruh'tan esinlenerek şöyle demişti: 'Rab Rabbim'e dedi ki, Ben düşmanlarını Ayaklarının altına serinceye dek Sağımda otur'." (Markos 12:36)

[değiştir] Rabbi, haham

İbranice'de rab kelimesinden türemiş rabbi kelimesi "din âlimi, öğretmeni" anlamında kullanılagelmiştir. Yahudilikte bilinen ilk rabbi Musa'dır. Türkçe'de bu sözcük yerine haham ismi kullanılmaktadır.

[değiştir] Kaynaklar

  • TDK sözlük, rab
  • Oxford İngilizce Sözlük, rabbi
  • İngilizce Vikipedi, rabbi
  • Kuran
  • Kitabı Mukaddes