José Maria Eça de Queiroz
El Vikipedio
José Maria EÇA DE QUEIROZ (25-a de novembro 1845 – 16-a de aŭgusto 1900) naskiĝis en Póvoa de Varzim, Portugalio kaj mortis en Parizo, Francio. Li studis juron ĉe la Universitato de Coimbra, kaj amikiĝis kun Antero de Quental, inter aliaj. Li partoprenis en la "Diskutoj de Kazino" kaj estis skribisto kiu apartenis al la tiel nomita generacio de la 1870-aj jaroj. Li estis rajtigita kiel diplomato kaj estis en Egiptio, Kubo, Londono (Britio), Parizo, ktp.
[redaktu] Elstaraj verkoj
- Uma Campanha Alegre (Ĝoja Kampajno - 1871)
- O Crime do Padre Amaro (La Krimo de la Pastro Amaro 1875-1876)
- O Primo Basílio (La Kuzo Basilio -1878)
- A Relíquia (La Reliko -1887)
- Os Maias (La [Familio] Maia-oj -1888)
- A Correspondência de Fradique Mendes (La Leteroj de Fradique Mendes -1900)
- A Cidade e as Serras (La Urbo kaj la Montaroj - 1901), bazita sur rakonto Civilização, tradukita en esperanton (Civilizacio)
- Contos (Noveloj-1902)
- Prosas Bárbaras (Barbaraj Prozoj-1903)
Li tradukis la romanon de Henry Rider Haggard, La Minoj de Reĝo Salomono. Li estas taksita kiel la plej grava portugala romanisto el ĉiam.
Ĉi tiu artikolo pri "José Maria Eça de Queiroz" ankoraŭ estas ĝermo pri biografia temo. Vi povas helpi pluredakti ĝin post klako al la butono «redaktu».
Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi.
Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi.

