Psalmo
El Vikipedio
Psalmoj (helena psalmos — laŭda kanto) estas himnoj de la hebrea religia poezio kaj preĝoj (el la Malnova testamento). Ili konsistigas la deknaŭan libron de la Malnova testamento, la Psalmaron. Oni atribuas la aŭtorecon de la psalmoj al la reĝo Davido (ĉirkaŭ 1000 a.K.), tamen, verŝajne, ili aperis pli frue, ĉirkaŭ la 13-a jarcento a.K., kaj estis kreitaj de kelkaj aŭtoroj aŭ eĉ grupoj de aŭtoroj, ne konataj nun. Entute la Psalmaro enhavas 150 psalmojn, kiujn oni dividas en preĝojn, laŭdojn, kantojn kaj instruojn.
Psalmoj kaj la recitativa tradicio de ilia prezentado estis akceptitaj de la kristana eklezio. Antikvaj kristanoj kantis psalmojn unisone. Mezepoke oni poezie kaj muzike prilaboradis psalmojn, en la 14-a jarcento aperis multvoĉaj psalmoj. En la 16-a jarcento psalmoj disvastiĝis en la profesia sekulara muziko, oni ofte kantis ilin en ĉiutaga vivo. Psalmotekstojn uzis en siaj komponaĵoj Giovanni Pierluigi da Palestrina, Heinrich Schütz, Johann Sebastian Bach, Franz Schubert, Franz Liszt, Johannes Brahms, Igor Stravinski, Krzysztof Penderecki.

