Piĝino

El Vikipedio

Piĝino estas simpla lingvo, kiu pli-malpli hazarde estiĝas kiam diverslingvaj homgrupoj devas subite (aŭ sufiĉe rapide por malebligi reciprokan lingvolernadon) interrilati, kunloĝi, kunlabori ktp. Ĝi havas tre simplan gramatikon kaj malgrandajn vortprovizon (normale ne pli ol 1500 vortoj).

Ĝenerale piĝinoj ne havas denaskajn parolantojn kaj ne atingas la gradon de "ĉeflingvo de komunumo". Kiam piĝino atingas tiun gradon kaj ekhavas denaskajn lingvanojn, ĝi transiras al la statuso de kreola lingvo, akirante pli komplikan gramatikon, pli ampleksan vortaron ktp. Ofte la piĝina kaj kreola formoj de la lingvo kunekzistas dum longa tempo; sed alifoje la piĝino preskaŭ tuj formortas, lasante la kreolon sola.

Ekzemploj de piĝinoj (aŭ ekspiĝinoj): Lingua franca (en Mediteraneo, la plej daŭra), Tokpisino (en Papua Novgvineo); Ĉinuka piĝino (en okcidenta Nord-Ameriko); Rusenorsko (ĉirkaŭ la arkta limo inter Rusio kaj Norvegio); Govorka (en Siberio); Fanagalo (en Sud-Afriko) kaj multaj aliaj.

[redaktu] Vidu ankaŭ