Kegloludo

El Vikipedio

Kegloludo (keglado) estas sporto, ĉe kiu la ludanto fine de la plata vego (rulejo, keglorulejo) per kontrolita svingo ekrulas plastan globon. La celo estas trafi la naŭ botelformajn, starantajn keglojn ĉe la alia fino de la rulejo. Ĝi similas al la bovlingo: ĉe la tradicia keglado uzatas naŭ kegloj, ĉe bovlingo 10.

Enhavo

[redaktu] Teknike

[redaktu] strukturo de rulejo

legu: keglobildo

[redaktu] rulejtipoj

La kutimaj rulejoj estas ĉe sportaj kegloludoj: asfalta (klasika), tabulega, tondila kaj bovlinga rulejo. La divido de la rulejoj ŝanĝiĝas eĉ en lando laŭ regionoj; en Germanio nur la bovlinga rulejo estas ĝenerale disvastiĝinta.

[redaktu] Historio

Oni jam trovis infanajn keglosimilajn ludojn el la jaro 3.500 a. K. La kegloludo estis unuafoje menciita kiel popola ludo en 1157. Oni skizis la regulojn jam en la 18-a jarcento en Germanio. La ludon disvastigis en Usono eŭropaj enmigrantoj el Sud-Germanio. La ludo estis kunligita komence kun la monaj vetoj kaj oni malpermesis la "ludon je naŭ kegloj", sed tio kondukis al naskiĝo de bovlingo: kegloludo kun dek kegloj. Aliaj fontoj notas, ke oni ludis jam antaŭ la malpermeso kelkfoje kun 10 kegloj.

Pligrandigu
Pligrandigu


Aliaj lingvoj