Johano Custódio Machado
El Vikipedio
Johano Custódio MACHADO (naskiĝis la 13-an de marto 1932 - mortis la 13-an de julio 1959) estis brazila esperantisto en Tupaciguara, gvidanto de junularaj organizaĵoj, fondinto kaj direktoro de Librejo Esperanto, rimarkinda socia aganto. Lastatempe li vigle laboradis por konstrui en sia urbo gimanzion por malriĉaj nepagipovaj gejunuloj.
Foliumante la Jarlibron de UEA por 1959 vi trovus en la paĝoj 231 kaj 233 anoncojn el la urbo Tupaciguara, kaj vi admirus la fervoron de la anoncinto, kiu finis sian reklamon per omaĝo al Zamenhof. Sed vi ne povus diveni, ke tia varma aktivulo estis handikapito nur 60 centimetrojn alta, kies kolo, kruroj, brakoj estis molaj, senostaj. Li vivis en radseĝo, al kies dorso estis ligita lia kapo pro la malfortikeco de la kolo.
En tiu kripla korpo tamen estis vigla, talenta homo, pri kiu oratoro tute prave diris okaze de lia entombigo: "Lia korpo estis tute kripla; nur la kapo estis perfekta, sed li estis la konsolanto de la afliktitoj, la saĝa kunsilanto kaj posedis neordinaran kulturon."
Plena de belaj homamaj ideoj li ne atentis sian propran kriplecon kaj ŝvebis tre alte kiel idealisto en la konstruado de la estonta mondo.
Lia patrino, S-ino Albertina Machado, estis lia gardanĝelo, kiu tage kaj nokte zorgis pri li kiel pri malgranda infano, kio li vere ĉiam restis laŭ la korpo. Por ŝi lia morto estis tre dolora frapo, kvankam ŝi havis 10 aliajn infanojn kaj 10 adoptitojn.

