Retpilko

El Vikipedio

RETPILKO

Imagita en 1895 de Usonano William G. Morgan. Nomita en 1917 « retpilko », Unua internacia turniro en Kubo en 1929. Kreado de Internacia federacio de retpilko en Parizo en 1947, enveno en Olimpiajn ludojn en 1964

Principoj : Faligi pilkon en kontraŭan parton kaj malebligi ĝian faligon en sian parton per laŭregula tuŝo super la reto per iu ajn korpoparto. Ĉiu teamo disponas je 3 tuŝoj por resendi la pilkon, krom kontraŭkontakto.La pilko devas esti frapata, nek tenita, nek ĵetita. Ĝin enludas serviranto (maldektra arierulo malantaŭ terena fonlinio. Finiĝas la interŝanĝo kiam la pilko tuŝas grundon, eksteren alvenas, teamo kulpas, ne scipovas taŭge resendi la pilkon. Teamo, kiu gajnas interŝanĝon , poentas kaj rajtas serviri.

Matĉo : ludata en 3 serioj gajnitaj en 25 poentoj. Kaze de egaleco je 2 serioj okazas 5-a serio (decida serio) en 15 poentoj. Nepras diferenco de du poentoj fine de ĉiu serio.

Kelkaj teknikaj esprimoj: serviro, misserviro, ricevo, smaŝo, bloko: enbloko, elbloko,

Tereno : 18 × 9 m. Fostoj foraj de 10 ĝis 11 m. Reto : 9,50 ×1 m larĝa ; altas je 2,43 m (viroj), 2,24 m (virinoj).

Pilko : ronda, helkolora (blua, flava, blanka por internaciaj kaj profesiaj elprovoj ) ; 270 g (+ aŭ - 10 g) ; cirkonferenco 66 cm (+ aŭ - 1 cm).

Teamoj : 12 ludantoj el kiuj 6 surterene. Interŝanĝoj rajtas okazi inter ĉiu poento.

Trejnisto : Dum matĉo, trejnisto rajtas doni intrukciojn al sia teamo, starante kaj moviĝante en libera zono, sen ĝeni aŭ prokrasti la ludon. Dum serio, trejnisto rajtas peti teknikan paŭzon.