Serpentaglo
El Vikipedio
| Serpentaglo | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Biologia klasado | |||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||
| Binoma nomo / Trinoma nomo / ktp. | |||||||||||||||||||||
| Circaetus gallicus
Gmelin 1788 |
La Serpentaglo (Circaetus gallicus) estas mezgranda rabobirdo de familio Akcipitredoj kiu enhavas ankaŭ aliajn tagajn rabobirdojn kiel agloj, milvoj, cirkuoj, ktp.
Enhavo |
[redaktu] Disvastiĝo kaj medio
Estas malnovmonda specio ekzistanta tra la Mediteranea marbaseno ĝis Rusio kaj Meza Oriento, kaj partoj de Azio (Pakistano, Barato kaj eĉ kelkaj insuloj de Indonezio.
Tiuj birdoj de nordaj eŭropaj regionoj migras ĉfe al sub-Sahara Afriko en septembro aŭ oktobro kaj revenas en aprilo aŭ majo. Orientaj loĝantaroj estas loĝantaj. En Eŭropo tiu birdo estas multnombra en suda Hispanio kie estas komuna, sed en aliaj regionoj ne estas tiom facile videbla.
La Serpentaglo (Circaetus gallicus) troviĝas en malfermaj terkulturejoj, sekaj ebenaĵoj kaj mezdezertaj montetaroj; ankaŭ marĉaj ebenaĵoj kaj marbordo. Ili bezonas arbojn por nestado proksimaj de tiaj menciitaj medioj. Kutime ĝis 2.000 m de altnivelo, sed foje eĉ pli supre.
[redaktu] Aspekto
La Serpentaglo (Circaetus gallicus) estas mezgrandaj birdoj 62-69 cm longaj kun enverguro de 170-195 cm kaj pezo de 1.7-2.3 kg. Ili estas facile rekoneblaj dumfluge pro ties ĉefe blankaj subaj partoj kun nigraj mallarĝaj flugilbordoj kaj eĉ pli mallarĝaj punktostrioj; la supraj estas brungrizaj. Mentono, gorĝo kaj supra brusto estas ruĝhelbruna. La vosto havas 3 aŭ 4 helaj strioj, la plej pinta pli larĝa. Kruroj estas skvamaj. Alia eca faktoro estas ronda larĝa kapo kun brilaj flavegaj okuloj fronte lokitaj, kvazaŭ de strigo. Junuloj estas tre similaj al plenkreskuloj, sed iom pli brunaj sube.
[redaktu] Bredado
Okazas kriĉadaj kaj akrobataj ceremonioj por pariĝado. Ili konstruas en malalta arbo neston el bastonetoj kaj internaj folioj. Foje reuzas neston de aliaj birdoj. Foje en rokaro inter arbustoj. La ino demetas unu blankan ovon, kiun kovas dum pli ol 45 tagoj. La idoj elnestiĝas post ĉirkaŭ 75 tagoj. Dume la patro alportas manĝajojn por ambaŭ. Ido povas surprize engluti grandajn serpentojn eĉ pli grandajn ol ĝi mem; foje la serpento estas tiom granda, ke la ido englutas nur parton kaj la resto -vostomezo- restas hokita el ĝia beko ĝis kiam digesto funkcias, poste ĝi englutas la reston.
Ili bredas nur 1 idon, sed ili povas vivi ĝis 17 jaroj.
[redaktu] Kutimoj
La Serpentaglo (Circaetus gallicus) estas akurata fluganto kaj flugas pli ol la aliaj membroj de la genro Circaetus. Ĝi kutime ŝvebas super montetoj kaj tiel ĉasas eĉ de altoj de ĝis 500 m. Ili povas flughalti havante hokitajn krurojn per rapida flugfrapado kiel Turfalkoj, sed ne eblas konfuzo pro malsimileco laŭ grando. Pro sia speciala dieto, tiu birdo bezonas grandan teritorion.
Ties predoj estas ĉefe reptilioj, kaj ĉefe serpentoj -95 % de la dieto en suda Eŭropo-, sed ankaŭ lacertoj kaj ranoj. Malofte etaj mamuloj ĝis grando de kuniklo; maloftege birdoj kaj grandaj insektoj. Ofte ili kuraĝas kontraŭ grandegaj serpentoj, kiujn ili atakas per bekfrapado kontraŭ kapo kaj flugdanco ĉirkaŭ predo. Poste ili forprenas ĝin ĝis arbo por manĝado aŭ forportas al nesto foje mezenglutita krom vosto; en la nesto la ido tiras de tiu parto kaj ekenglutas ĝin.
La Serpentaglo (Circaetus gallicus) estas kutime silenta birdo. Foje fajfas ĉefe dum bredado.
La Serpentaglo (Circaetus gallicus) malplinombriĝis en Eŭropo kaj daŭre malpliiĝas pro ŝanĝo en terkulturaj metodoj.
[redaktu] Referencoj
- Ŝablono:IUCN2006kategory:akcipitredoj

