Eugène Noël

El Vikipedio

EdE-N

Eugène NOËL, franco, militista kuracisto. Nask. 28 marto 1855 en Nancy, mortis 8 febr. 1921 en Nancy. Unue militkuracisto en Alĝerio, li parolis flue la araban lingvon, kaj verkis araban gramatikon, sed, ne sufiĉe kontenta pri sia laboro, mem detruis sian manuskripton. Tiu detalo montras, kiom severa li estis kontraŭ si mem. Longatempe sekr. de la grupo de Nancy, kies animanto li estis kun Frecot kaj Maresquelle. Komitatano de SFPE. Li skribis kaj verkis senhalte. Skribis en preskaŭ ĉiuj E-aj revuoj, kaj kiel ĉefa kunlaboranto de Cart en ,Lingvo Internacia‘ kaj recenzisto. Direktis la ,Lorenan-E-an gazeton' (1905-1908), kaj poste la Lorenan Stelon. Sed precipe li estis laborema tradukisto de klasikaĵoj; stilo rimarkinde bela, tradukoj mirinde fidelaj. Ni citu nur la gravajn: Byron: ,Ĉielo kaj Tero' 1906. ,Rollandkanto', 1906. Aristophanes: ,Plutos', 1906. Plautus: ,Rudens', kvinakta komedio, 1906. Descartes: ,Parolado pri la metodo' (kun prof. Thiaucourt) 1906. Racine: ,Esther', tragedio, 1906. Racine: ,Athalie', tragedio, 1906. Planard: ,Procirkonstanca Edzo', vaŭdevilo, 1908. Mistral: ,Mirejo‘ (kun Champion) 1909. Huot- Sordot: ,En la lando de la Blanka Monto', 1913. L.K. de 1909. L.BASTIEN.