Pinĉilo

El Vikipedio

laborilo >


Pinĉiloj kun izoltaj fustoj. La supra maldekstra enhavas ankaŭ flankan mordilon.
Pligrandigu
Pinĉiloj kun izoltaj fustoj. La supra maldekstra enhavas ankaŭ flankan mordilon.
Pinĉilo kun flanka mordilo kaj du tondiloj. La tondiloj lokiĝas de ĉiu flanko de la akso.
Pligrandigu
Pinĉilo kun flanka mordilo kaj du tondiloj. La tondiloj lokiĝas de ĉiu flanko de la akso.

Pinĉilo estas ilo por preni aĵojn.

Kutima pinĉilo konsistas el du makzeloj kun fustoj, kruciĝantaj kaj turniĝantaj ĉirkaŭ akso en punkto de la kruciĝo. Pinĉilo ofte enhavas ankaŭ flankan mordilon, tia pinĉilo etas kombinita.

Ofte pinĉilo havas izolitajn fustojn por pli maldanĝere labori kun elektraj cirkvitoj.

Ankaŭ estadas risorta pinĉilo, en kiu la makzeloj fleksiĝas anstataŭ turniĝi.

[redaktu] Historio

Pinĉilo estas antikva ilo kiu estis inventita pro utiligo de fajro kaj bezono movi la varmegaĵojn. La unuaj pinĉiloj estis verŝajne lignaj, eble du lignaj bastonoj. Tamen pli utilaj bronzaj pinĉiloj anstataŭigis la lignajn ĉirkaŭ 3000 a.K..

La ilo estis ofte uzata en forĝado de metaloj. Unu el la plej malnovaj ilustraĵoj de pinĉilo estas pri la helena dio Hefesto kiu uzas pinĉilon en sia forĝejo.

Komunejo
La Vikimedia Komunejo havas dosierojn rilatajn al