Siegfried-linio
El Vikipedio
Fortikaĵoj en Eŭropo > Fortikaĵoj en Germanio
Siegfried-linio, nomata ankaŭ „Okcidenta remparo“, estis ŝirmonta la germanan limon proksimume en longeco de 600 km, nome de urbo Cleve en nordo ĝis Basilej en sudo. Kiel plej multe fortikigita sektoro oni konsideras teritorion de Treviro ĝis Karlsruhe longa 160 km. Dum eksperimentlaboroj estis ja provitaj du bazaj tipoj de objektoj – B-tipo, rezistanta al kanonado de 210 mm kanonoj, kaj A-tipo kun pli alta rezistkapablo. Sed Siegfried-linio fakte konsistis precipe el granda kvanto de malgrandaj fortikaĵetoj, da kiuj estis ĉirkaŭ 15 600 (kelkaj fontoj notas indikon je proksimume 6 000 objektoj pli granda). Tial ĝi ricevis kromnomon „Lakta vojo“ aŭ ankaŭ „Fortikaĵpolvaro“. La konstruado de pezaj objektoj, certigata per grupoj de organizaĵo Todt, tre lamis post la plano. Ekzemple seriaj liveroj de fortikaĵblendaj elementoj estis venontaj nur en la jaroj 1941 – 1942.
Ekde majo de 1938 laboris en multaj laborlokoj (krom organizaĵo Todt, Regna labordeĵoro kaj organizaĵo de Speer) multnombraj taĉmentoj de la armeo, konstruanta precipe malpezajn objektojn. La germanaj fontoj notas, ke ekde majo de 1938 ĝis la komenco de milito en septembro de 1939 estis konstruita sume 14 000 objektoj de Siegfried-linio kaj konsumita: 8 milionoj da tunoj de cemento, 1,2 milionoj da tunoj de fero, 950 000 metroj da ligno. Ĉiutage alveturis en la laborlokojn de Okcidenta remparo 8 000 vagonoj da materialo. La fortikaĵoj onidire tiam englutis 20 % da suma germana produktado de cemento, 8 % da ligno kaj 5 % da fero. Ĉe pionirarstaboj laboris 100 000 laboristoj kaj 350 000 laboruloj de organizaĵo Todt kaj krome armeaj pioniroj. Ekde majo de 1938 la konstruado de Okcidenta remparo postulis onidire tri kaj duonon de miliardoj da markoj.
Tiuj ĉi indikoj estas tre interesaj, sed… Okcidenta remparo havis precipe pli grandan propagacian kaj politikan ol armean valoron!

