Johann Moritz von Nassau-Siegen
El Vikipedio
Johann Moritz VON NASSAU-SIEGEN (en Brazilo nomata Maurício de Nassau) naskiĝis en Dillenburg, nuna Germanio, en la 17-a de junio 1604. Li estis filo de Jan Von Middelste, grafo de Nassau-Siegen, kaj Margareth, princino de Holstein-Sonderburg.
Li studis en universitatoj de Herborn, Bazelo kaj Ĝenevo (Svisio). Eniris la nerdelandan armeon dum la milito de Tridek Jaroj. Partoprenis la batalojn de Breda (1625), Maastricht (1632) kaj Schencknshauz (1636).
En 1632 komencis konstruado de palacon Mauritius, en Hago, projekto kiu malpligrandigis liajn monrimedojn. Pro tio, akceptis la invito por administri la Nederlandan Brazilon.
Nassau eliris Texel en la 25-a de oktobro 1636, kaj alvenis Recifon en la 23-a de januaro 1637.
Bona administranto, sub lia regado (1637-1644) la nederlanda kolonio de Brazilo atingis la plej altan rangon. Solidigis la militan okupon de provincoj Pernambuko, Paraibo, Alagoaso kaj Norda Rio-Grando kaj aneksis la provincojn Cearaon, Serĝipon kaj Maranjon. Faciligis la monprunton al brazilaj sukerfabrikantoj kaj permesis la religian liberecon por altiri judojn, kiuj konstruis en Recifo la unua sinagogon de Ameriko.
Por reformi Recifon, kreis la kvartalon Mauritsstadt, kun kanaloj, digoj kaj defluejo. Konstruis la palacojn Vrijburg kaj Boa Vista, botanikan kaj zoologian ĝardenojn, muzeon kaj astronomian observejo. Altiris artistojn, kuracistojn kaj scientistojn kiel Albert Eckout, Frans Post, Sebastianzoon Cornelis Goliath, Georg Marckgraf kaj Willem Piso.
Post sep jaroj, konflitiĝis al nova administro de Nederlanda Okcidenthinda Kompanio (WIC) kaj lasis sian postenon en la 23-a de majo 1644.
En Eŭropo, ricevis promocion al Ĝeneralo de Kavalerio kaj estis nomita komandanto de gardo de Wessel. Estis estro de Cleve (1647) kaj ambasadoro apud kortego deFrankfurt. En 1652 fariĝis Komandanto de Ordeno de Malta por norda Germanio kaj ricevis la titolon princo de Sankta Romia Imperio. Batalis kontraŭ la episkopo de Münster (1665) kaj, poste, kontraŭ la francoj (1667) kaj hispanoj (1671). Sepdekjaraĝa estis nomita provincestro de Utrecht (1674).
Mortis en la 20-a de decembro 1679 en Berg und Tal, apud Cleve.


