Unukornulo (konstelacio)

El Vikipedio

Unukornulo
Unukornulo
Latina nomo Monoceros
(genitiva Monocerotis)
Mallongigo Mon
Imagata bildo
Observaj datumoj
(Epoko 1875.0)
Rektascensio 5h 50m 0s ... 8h 5m 0s
Deklinacio -11° 0' 0" ... 12° 0' 0"
Areo 482 kvadrataj gradoj
Rango laŭ la areo 35
Najbaraj konstelacioj Granda Hundo, Malgranda Hundo, Ĝemeloj, Hidro, Leporo, Oriono, Pobo
Enhavo
Kvanto de steloj de videbla magnitudo < 3 0
Videbla magnitudo de la plej hela stelo 3,93
Videbleco
Latitudoj de almenaŭ parta videbleco -90° ... 90°
Latitudoj de plena videbleco -78° ... 79°
Tempo de jaro de la plej bona videbleco Februaro
Historio
Unua priskribo Jakob Bartsch
Jaro de unua priskribo 1624
Verko, en kiu ĝi estis priskribita Usus Astronomicus Planisphaerii Stellati
Postaj ŝanĝoj

Unukornulo estas konstelacio de tera ĉielo.

Ĝi situas okcidente de la bone videbla Oriono kaj norde de la plej hela stelo de la ĉielo, Siriuso en konstelacio Granda Hundo. Kompare al tiuj konstelacioj ĝi ne estas okulfrapa. Unukornulon trapasas la lakta vojo; tial ĝi enhavas plurajn nebulozojn, interalie la malfermitan stelamason M 50.