Pfalcmantela segejo
El Vikipedio
La pfalcmantela segejo estas kiel pseŭdomuelejo raraĵo kaj verŝajne nur troviĝas en Nederlando kaj Germanio.
La karakteriza silueto donis al ĝi la nomon: la mantelo de loĝanto de Pfalco.
La pfalcmantela segejo ĉefe estas konstruita kiel ventsegejo kaj verŝajne disvolviĝis en la Zaanregiono. Cornelis Corneliszoon el Uitgeest akiris en la jaro 1593 la patenton por sia invento. La unua pfalcmantela segejo estis konstruita sur floso por plifaciligi la turnadon al la vento. Poste oni metis la segejon sur masonita ringo, sur kiu la supra parto povis turni sur rullagroj. La pfalcmantela segejo divideblas en tipoj kiel trabosegilo, latsegilo kaj panelsegilo.
La ventsegejo estas kvaredra kaj havas malfermitan postaĵon kaj alojn je ambaŭ flankoj.
En Nederlando ankoraŭ postrestas la sekvaj pfalcmantelaj muelejo:
- De gekroonde Poelenburg (La kronita Marĉaburgo) en la Zaanse Schans
- De Eenhoorn (La Unukornulo) ĉe la Spaarne en Haarlem
- De Held Jozua (La Heroo Josuo) en Zaandam
- De Otter (La Lutro) ĉe la Kostverlorenvaart en Amsterdamo
- Het Spinnenwiel/Mijn Genoegen (La radŝpinilo/Mia Plezuro) en la Nederlanda Subĉiela Muzeo en Arnhem

