Lucio Kornelio Sulao
El Vikipedio
Lucio Kornelio SULAO (latinlingve Lucius Cornelius Sulla) (naskiĝis en 138 a.K., mortis ĉe Kumo en 78 a.K.) estis romiano politikulo.
Lia kariero ekis en -105 en Afriko. Tiel kiel legato, li direktis la malpublikajn traktadojn kiuj igis sian generalon Marion al la venko kontraŭ Jugurto de Numidio. Poste, li asertis sian pozicion gajnante sukcesojn dum la invadoj kimbraj kaj teŭtonaj (de -105 al -101) kaj dum la socia milito (de -91 al -89). Iĝinta gravan personon de romia politiko, li konkurantis Marion kiu defendis la movadon de la demagoga popolistoj (populares). Sulao kunis la partion de la senata konservativa aristokrataro (optimates).
Konsulo en -88, li direktis venkan militiron kontraŭ Mitridato, reĝo de Ponto (Pontus), por regi la multaj grekaj urboj en Malgrand-Azio, romia provinco ekde -129. Konflikto okazis por decidigi kiu direktos la unuan militon kontraŭ Mitridato. Sulao iris eĉ al Romo kun siaj rotoj por preventi la nomumadon de Mario kiu estis defendata de la plebo sed ne de la senato.
Ree en Italio post la paco de Dardano en -85 kaj la reorganizado de la provinco Asia, li kun siaj aprobantoj devis fronti la Marian aprobantojn kiuj ekregiĝis dum sia foresto. Post la unua interna milito en -81, dank'al venko de Sulaanoj, li estis nomumata ĉiaman diktatoron. Li prenis tiam la kromnomon Felix (bonŝancan) kaj faris politikan elelektadon per multaj proskribadoj. Li restarigis la potencon de la romia Senato en -79, esperante savi la aristokrata Respubliko, kaj limis la potencon de la plebaj tribunoj, konjektante la perversan efekton ke tiu institucio povus okazi.
En -81, li igis Alerion, en Korsiko, romian kolonion. En -80, li igis ankaŭ Pompejon romian kolonion nomatan Colonia Veneria Cornelia Pompeii: la romiana koloniistoj anstataŭis tiam la eks-loĝantojn forpelantajn el iliaj domoj.
Post tiaj reformoj, en -80, li emeritiĝis el la politiko, antaŭ li mortis du jaroj poste.

