Naivuloj
El Vikipedio
La Naivuloj, stultuloj aŭ Naivaj suloj estas parto de familio Suledoj. Temas pri grupo de maraj birdoj rilatantaj al Suloj, el kiuj ili diferenciĝas ekzemple per malpli sveltaj kapo (kun molaspekta plumaro kaj neniam flava) kaj kolo (pli dika). La angla nomo “booby” devenas el hispana vorto “bobo”, kiu signifas “naiva” aŭ eĉ “stulta”, ĉar tiuj fidemaj birdoj kutimis ripozi sur ferdeko kie hispanaj ŝipanoj povis kapti ilin kiel manĝaĵo. Tamen ties nuna hispana nomo ne estas tiom insulta, sed “piquero”, tio estas “pikisto”, kiu pikas fixsojn ekde alte.
Enhavo |
[redaktu] Specioj
La tri speciojn de suloj oni lokigas en genro Morus, la Abotan naivulon lastatempe en Papasula kaj la aliajn naivulojn en Sula, sed kelkaj spertuloj opinias, ke la dek specojn oni lokigu kune en ununura genro Sula. Ankaŭ dekomence, sulojn oni konsideris nur unu specon. Pro tio, ĉiu naivulo povas esti nomata ankaŭ sulo.
- Sula neboŭii, Blukrura naivulo aŭ sulo.
- Sula variegata, Perua naivulo.
- Sula dactylatra, Blanka, Pacifika aŭ Maskita naivulo.
- Sula granti, Nazka naivulo.
- Sula leucogaster, Kafkolora aŭ Bruna naivulo.
- Sula sula, Ruĝkrura naivulo.
[redaktu] Aspekto
Naivuloj estas grandaj (inter 70 kaj 85 cmj.) blankaj kaj brunaj birdoj kun longaj pintaj flugiloj kaj longaj bekoj. Danke al tiuj iloj ili kaptas fiŝojn per plonĝado ekde alte kaj persekutado de predoj enakve. Por tio ili adaptiĝis tiele:
- ili ne havas eksternajn nastruojn,
- ili havas aersakojn en siaj vizaĝoj kaj brustojn subhaŭte kiuj funkcias kiel bobelŝirmilo kuzenigante la frapadon kontraŭ la akvon,
- la okuloj lokiĝas malproksime unu de la alia survizaĝe por ebligi duokulan vidon, kiu permesu al ili taŭgan distancmezuradon.
[redaktu] Vivo
Naivuloj povas plonĝi ekde 30 mj. alteco atingante rapidecon je 100 km/h kiam ili frapas akvon, permesante al ili kapti fiŝojn pli profonde ol aliaj aeradaptitaj birdoj. Ili estas koloniaj bredantoj sur insuloj kaj marbordoj, kie ili demetas kutime unu aŭ du ovojn surplanke aŭ foje sur surarba nesto. Idoj, kiel tiuj de aliaj birdoj, mortigas gefratojn por ke gepatroj nur unu prizorgu kaj oni certigu pri ties bredado. Do, la plej aĝa ido mortigas la aliajn aŭ forĵetas ilin de la nesto kaj ĉu estas manĝitaj de aliaj ĉu mortiĝas pro malsatego.
Multaj specoj uzas siajn mallongajn kaj koloregajn krurojn kiel allogaĵo por pariĝado. Partneroj estas monogamiaj kaj dumvivaj. Ili kutime bredas kolonie kaj manĝas arece. La nupta ceremonio por pariĝado vere estas tre prilaborita kaj mirinda. Oni longigas kolon kaj voston alĉielen, oni “jesas” kaj “neas” perkape kaj oni piediras ceremoniege kaj lantmove, dum oni montras la kolorajn krurojn kaj oni donacas al ino eretojn kiel ŝtonetojn, plumojn, ktp.
[redaktu] Disvastigo
Ili loĝas en maraj regionoj de ambaŭ tropikaj zonoj kaj en tri oceanojn: Atlantiko, Pacifiko kaj kelkaj specoj en Indiko. Bredadon oni povas fari ĉu en apartaj insuloj ĉu en pli loĝataj insuloj ĉu en marbordo, do, ĉiu speco faras sian elekton por nestiĝi.

