Gepatra lingvo

El Vikipedio

La gepatra lingvo signifas la unuan lingvon lernita de la infano. Kelkfoje, kiam la infano estas edukita per la gepatroj aŭ personoj parolantaj malsimilajn lingvojn, ĝi povas samtempe akiri tiujn lingvojn, kiuj estas ankaŭ konsiderataj kiel gepatraj lingvoj. Ĝi eble do en situacio de dulingvismo.

La parolmaniero patrina lingvo (langue maternelle en francamother tongue en angla) devenas de la uzo de la infanedukado de la patrinoj en la familio (aŭ de la nutristino), ke la infano unue aŭdas, kaj ke li imitas tuj kiam sia fonaparato ĝin al li permesas, almenaŭ en kliŝeta skemo.

La akirado de la gepatra lingvo enhavas multajn fazojn. En la komenco registras la infano laŭvorte la fonemojn kaj la tononuancojn de la lingvo, estante malkapabla ripeti ilin. Poste komencas li ellabori sonojn kaj tononuancojn. Fine kiam sia fonaparato ĝin al li permesas, artikas li vortojn, kaj komencas li ordigi siajn frazojn, samtempe asimilante la leksikon. La sintakso kaj la gramatiko de la lingvo estas integritaj samtempe kiel progreso de la lernado.

[redaktu] Vidu ankaŭ

[redaktu] Eksteraj ligiloj

•  http://www.modersmaal.dk