Otokar Březina
El Vikipedio
Otokar BŘEZINA, propranome Václav JEBAVÝ (naskiĝis la 13-an de septembro, 1868, mortis la 25-an de marto, 1929) estis ĉeĥa poeto.
Březina naskiĝis en la urbeto Počátky kiel filo de ŝuisto, studis en realgimnazio en Telč kaj post abiturientiĝo fariĝis instruisto en Jinošov. De 1888 ĝis 1901 li instruis en Nová Říše, poste li transiris al la lernejo en Jaroměřice nad Rokytnou, kie li ankaŭ mortis.
Aŭtodidakte li akiris grandan klerecon, precipe pri filozofio, eĉ fariĝis honora doktoro de filozofio ĉe Karol-Universitato en Prago.
Kiel simbola poeto li unuafoje publikigis siajn poemojn en 1892, liaj versoj elvokis akran rifuzon de pli aĝa generacio de ĉeĥaj poetoj, sed varman entuziasmon de siaj samaĝuloj. Siajn versojn kaj eseojn li presigis en la revuoj Rozhledy kaj Moderní revue. En 1895 li subskribis kun aliaj junaj poetoj manifeston de la Ĉeĥa moderno.
Laŭ kritikistoj li estis genia poeto de melankolia tristo, poeto de la plej brila lingvaĵo, de impeta koro kaj spirito, en lia verkaro kunfandiĝas strebado de la plej grandaj ĉeĥaj spiritoj.
Březina vivis solece, flanke de societa vivo, legis kaj studis antikvajn filozofiojn kaj kulturojn, mezepokajn mistikulojn, skolojn de modernaj filozofoj kaj natursciencojn. Březina serĉis sencon kaj sekreton de la vivo, kaj opiniis, ke la komprenon pri la vivo oni povas trovi nur post la morto, kiu estas transiro el unu vivformo en alian. La vivon partoprenas la mortintoj, nuntempuloj kaj ankaŭ naskiĝontoj, senco de la vivo estas reciproka kompreno kaj amo, kunhelpado kaj kunlaboro.
Březina omaĝas fortojn de la vivo penetrantaj la tutan universon, sentas fratan solidarecon kun ĉiuj pensantaj, laborantaj kaj suferantaj estaĵoj. Liaj kvin poemaroj estas himnoj, preĝoj, apoteozoj kaj ditiramboj pri la vivo kaj kosmo.
Březina ege influis evoluon de la ĉeĥa lirika poezio, kiu estas solena kaj majesta kaj alkondukis ĝin al neatingebla supro.
Li estas aŭtoro de kvin poemaroj kaj du esearoj.
Enhavo |
[redaktu] Listo de verkoj
[redaktu] Poemaroj
- Tajemné dálky ("Misterplenaj malproksimoj", 1895)
- Svítání na západě ("Tagiĝo okcidente", 1896)
- Větry od pólů ("Ventoj de la polusoj", 1897)
- Stavitelé chrámu ("Konstruantoj de templo", 1899)
- Ruce ("La manoj", 1901)
[redaktu] Esearoj
- Hudba pramenů ("La muziko de la fontoj", 1903)
- Skryté dějiny ("Latenta historio", nefinita)
[redaktu] En Esperanto aperis:
- Liajn poemojn tradukadis Tomáš Pumpr kaj Jiří Kořínek, eseon Stavba ve výši ("Konstruado en altoj") esperantigis Theodor Kilian.


