Kesto de interligo

El Vikipedio

Pligrandigu

La kesto de interligo estis sanktaĵo laŭ juda kaj kristana tradicio, kiu entenis dum la bibliaj tempoj du ŝtontabulojn de dekalogo, kiujn ricevis Moseo de Dio. Ĝi estis ornamita, kun orlamenoj kovrita lignokesto.

Oni rezervis la keston de interligo en la praa jerusalema templo, en la tabernaklo, en la plej interna sanktejo. Ĝin povis vidi eĉ la juda ĉefpastro nur unufoje en la jaro, dum la jomkipuro.

Dum migrado de la judoj tra la dezerto, ĝin kunportis la pastra genro de levitoj. Post setliĝo sur la „tero de promesoj”, Kanaano, oni rezervis la keston en la urbo Ŝilo, sed oni fojfoje kunportis kun si al militiroj.

La keston transportis al Jerusalemo reĝo David kaj ĝin lokigis Salamon en la templon.

La fina sorto de la interligo-kesto ne estas konata, plej verŝajne ĝi neniiĝis.

[redaktu] Vidu ankaŭ jenon: