Kuronoj
El Vikipedio
La Kuronoj' (kiuj mem nomis sin Kursi, latve nomiĝis Kurši kaj litove Kuršiai) estis balta popolo, kiuj origine vivis en la okcidento de Latvio, la hodiaŭa Kurlando, (latve Kurzeme, litove Kuršas, germane Kurland) kaj en la nordokcidento de Litovio. Norde vivis livoj, oriente kaj sudoriente semgaloj kaj ĵemajtoj, kaj sude la skalvoj.
La kuronoj siaepoke estis konataj fortaj batalistoj, talendaj velistoj kaj piratoj. Inter la 7-a kaj 12-a jarcentoj la kuronoj batalis kontraŭ la ripete atakantaj vikingoj. Ĉapitro 46 de la Sagao de Egil priskribas vikingan ekspedicion el Kuronio. La svedaj reĝoj Ivar Vidfamne kaj Harald Hildetand estis la unuaj, kies armeoj sukcesis venki la kuronojn kaj do la lando dumtempe iĝis sveda - tamen la kuronoj tuj post la morto de Hildetand denove atingis sendependecon. Pli postaj atakoj de la mezepokaj reĝlandoj Danio kaj Svedio en Kuronio restis sensukcesaj. Aliflanke la kuronoj mem partoprenis en la atako al la tiam plej grava sveda urbo Sigtuna dum la jaro 1187.
Meze de la 13-a jarcento la kuronoj suferis sub la perforta akaparo de la regiono fare de la Livonia Ordeno kaj la ordeno de germanaj kavaliroj. Dum la jaro 1266 la kuronoj estis venkitaj, perforte devis alpreni kristanismon kaj preskaŭ ĉiuj postrestintioj alprenis la latvan lingvon.
Komence de la 15-a jarcento kuronoj, nun plejparte latve parolantaj, ekloĝis en la regionoj de Klaipėda kaj la kurona duoninsulo, kiuj perdis litovajn enloĝantojn pro la adaj militoj inter la ordeno de germanaj kavaliroj kaj la litova regno. La patraj prauloj de la germana filozofo Immanuel Kant, kiu vivis en Königsberg (la hodiaŭa Kaliningrado) iom sude de la kurona duoninsulo, estis tiaj kuronaj latvoj, kiuj dum la 15-a jarcento ekloĝis en la regiono de Klaipėda.

