La Bona Lingvo

El Vikipedio

La Bona Lingvo estas titolo de libro verkita de Claude Piron. Tiun ĉi 109-paĝan eseon eldonis Pro Esperanto en Vieno, ... kaj Internacia Esperanto-Muzeo de la Aŭstria Nacia Biblioteko 1997 (2a eld) ( ISBN/ISSN 3901752117 )

Certe laŭ esperantistoj la bona lingvo estas Esperanto, sed kiuj estas entute la kriterioj por lingva boneco? En tiu ĉi libro Claude Piron priparolas tiujn laŭ sia vidpunkto. Li de ĉiuj flankoj rigardas al la lingvo kaj esprimas sian preferon por konscia eluzo de la originaj vortkreaj ebloj, por ke Esperanto ne evoluu kiel ajna sed bona lingvo.

Piron skizas la bazajn lingvistikajn kaj sociajn aspektojn de Esperanto. Li tezas, ke Esperanto ebligas pli senĝene kaj libere, pli "pens-ekonomie", esprimadon, ĉar ĝi respegulas bazajn mensajn principojn rilate al lingva lernado, inter alie kaj plej grave, la ĝeneraligo de gramatikaj formoj kaj reguloj (>analogio). En la plej polemika parto de la libro la aŭtoro forte esprimas sian malplaĉon pri la enporto de novaj radikoj (neologismoj). Li konstatas kaj kritikas la emon de francoj preferi pseŭde precizajn, intelektulajn vortojn al praktikaj vortoj kaj kunmetoj. Kontraste li montras la esprimpovon de baza vortprovizo kun imagema kunmetado. Piron montras, ke eblas esprimi eĉ la plej komplikajn sentojn pere de simpla vortprovizo de origina Zamenhofa propono.

La libro ne nur helpas klarigi la diversajn kriteriojn laŭ kiuj oni povas nomi Esperanton "la bona lingvo", sed ĝi ankaŭ donas ian pli profundan rigardon al la maniero kiel ni povas enkonduki novajn vortojn en Esperanton.

[redaktu] Ekstera ligo

Recenzo de La Bona Lingvo fare de Don Harlow

Libro en la katalogo de UEA