Esperanto-biblioteko

El Vikipedio

Esperanta Kulturo > Esperanto-Biblioteko


Esperanto-bibliotekoj estas bibliotekoj kun libroj en aŭ pri Esperanto. Ili povas esti posedaĵoj de

  • unuopaj personoj,
  • Esperanto-asocioj aŭ kluboj,
  • publikaj instancoj kiel universitataj aŭ urbaj bibliotekoj.

Ankoraŭ ne ekzistas "superkatalogo" pri ĉiuj Esperanto-libroj, sed Bretaro provas fariĝi tia.


Enhavo

[redaktu] Kolektoj alireblaj per telepruntado aŭ fotokopia servo

  • La Internacia Esperanto-Muzeo, IEMW, estas parto de la Nacia Biblioteko de Aŭstrio en Vieno, kun 25000 volumoj, 2000 muzeaj objektoj, 2000 aŭtografoj kaj manuskriptoj, 13000 fotoj, 1100 afiŝoj, kaj 40000 flugfolioj. En 1995, komenciĝis la enretigo de la katalogo (vidu la eksterajn ligilojn).
  • La Esperantofondaĵo Cesar Vanbiervliet -Kortrijk, en Belgio estas sekcio de la urba biblioteko de la urbo Kortrijk kun leĝe protektata kolekto de proksimume 10000 libroj kaj jarkolektoj de gazetoj.
  • La Esperanto-Kolektaĵo Fajszi en Hungario, en la ĉefurbo Budapesto, ekis per la laboro de Karlo Fajszi ekde 1970, kaj ĝia katalogo el 1991 havis 542 paĝojn. Ĝi nun estas kolektaĵo en la Landa Fremdlingva Biblioteko. Eblas mendi fotokopiojn. (Katalogo).

[redaktu] (Ceteraj) kolektoj de internaciaj Esperanto-asocioj

[redaktu] (Ceteraj) kolektoj de Landaj Asocioj

[redaktu] (Ceteraj) kolektoj en naciaj kaj universitataj bibliotekoj k.s.

  • La Nacia Esperanto-Biblioteko kaj Arkivo en Italio, urbo Massa, estis fondita en 1972 kiel biblioteko de la Itala Esperanto-Federacio, sed ekde 1994, la kolekto de 7250 volumoj apartenas al la ŝtata arkivejo de Massa kaj alireblas de la publiko.

[redaktu] Ceteraj kolektoj

Esperantia Biblioteko kaj Ideala Esperanto-Biblioteko estas la nomoj de eldonserioj.

[redaktu] Gravaj kolektoj historiaj

  • La Biblioteko de Saratov havas nun la reston de la kolekto de Georgo K. Davidov ekzistanta antaŭ la unua mondmilito. Davidov perdis sian kolekton dum la rusa revolucio kaj civila milito.
  • La Biblioteko de Saksa Esperanto-Instituto estis fondita en 1908. Post la unua mondomilito oni nomis la instituton Esperanto-Instituto por la Germana Regno. En 1936, post la dissolvo de la planlingvaj asocioj en Germanio, la kolektaĵoj iris al la prusa ŝtata biblioteko, Berlino. Ili ankoraŭ ekzistas kadre de la ŝtata biblioteko, nun posedata de Stiftung Preußischer Kulturbesitz.

[redaktu] Eksteraj ligiloj

Aliaj lingvoj