Apostolaj Patroj
El Vikipedio
Apostolaj Patroj estas ekleziaj verkistoj de la plej malnova historio de kristanismo.
En pli mallarĝa senco ĝi markas tiujn fruajn ekleziajn verkistojn, kiuj konis aŭ povis koni apostolojn. Tiu ĉi listo ensumigas tri verkistojn:
- sankta Klemento Romia († proksimume 101)
- sankta Ignaco el Antioĥio († proksimume 107)
- sankta Polikarpo el Smirno († inter 155 kaj 167)
En pli larĝa senco tiu ĉi nocio ensumigas ekleziajn verkistojn de la fino de la 1-a kaj la unua duono de la 2-a jarcento.
Enhavo |
[redaktu] Estiĝo de la nocio
Ni trovas tiun ĉi markigon jam fine de la 2-a jarcento, ĉar sankta Ireneo el Lyon (140-202) parolas pri Polikarpo kiel pri "apostola". Sed en kutiman patrologian vortaron la vorto estos enpenetrinta nur en la 17-a jarcento. Klera laiko Jean-Baptiste Cotelier en la jaro 1672 eldonas Verkojn de sanktaj Patroj, kiuj vivis en la apostola tempo kaj la 2-a eldonon de tiu ĉi verko li nomas Apostolaj Patroj.
[redaktu] Listo de apostolaj Patroj
Coteliero eldonis dokumentojn de tiuj ĉi kvin aŭtoroj:
- sankta Klemento Romia
- sankta Ignaco el Antioĥio
- sankta Polikarpo el Smirno
- sankta Barnabaŝo: propre Pseŭdo-Barnabaŝo, ĉar la aŭtoro de la dokumento restas nekonata (Dokumento de Barnabaŝo)
- Hermas, aŭtoro de Paŝtisto de Herma
Baldaŭ oni kmencis kalkuli al tiuj ĉi aŭtoroj pluaj du:
- nekonata aŭtoro de Dokumento de Diogneto
- Papiaŝo el Hierapolo
Malkovroj el la fino de la 19-a jarcento kaj komenco de la 20-a jarcento disvastigis tiun ĉi liston:
[redaktu] Influo de apostolaj Patroj
La malnovepoka kristana literaturo konigas nin, ke nur ĝis la 4-a jarcento estis la verkoj de la apostolaj Patroj ĝenerale konataj, legataj kaj tre taksataj. Sed en la 4-a jarcento ilia signifo koemncas fali kaj nome precipe pro fakto, ke ili ne havis signifon por "granda teologio", kiu tiutempe spertas sian oran epokon. Dum mezepoko la apostolaj Patroj estas poste preskaŭ forgesitaj.
Nova ondo de intereso pri la apostolaj Patroj venas kun protestantisma reformacio en la 16-a jarcento, kiam reformantoj, klopodante apartiĝi de komunumo kun romkatolika eklezio, demandas, kia estis la kredo de eklezio en la unuaj jarcentoj kaj ĉu roma eklezio fidele konservis ĝin.
La signifo de tiuj ĉi aŭtoroj por hodiaŭa teologia kaj historia esplorado konsistas en ilia tempa (eventuale eĉ homa) proksimeco de la apostoloj kvazaŭ disĉiploj de Jesuo Kristo. La eklezio konsideras ilin kiel la plej malnovaj atestintoj de tradicio de kredo, kiu tuŝas al tiuj ĉi apostoloj kaj kiu laŭ ties doktrino restas nedifektita. La dokumentoj de tiuj ĉi verkistoj estas tiel atesto pri la vivo de kristanoj je la interŝanĝo de la 1-a kaj la 2-a jarcento.
[redaktu] Rilataj temoj
- Ekleziaj Patroj
- Apostolo
- Postapostola tempo

