Nikolao la 1-a (Rusio)
El Vikipedio
Nikolao la 1-a (ruse Николай I Павлович) naskiĝis la 6-an de julio 1796 en Carskoje Selo, mortis la 2-an de marto 1855 en Sankt-Peterburgo. Li estis caro kaj imperiestro de Rusia Imperio en 1825 - 1855.
Li estis la tria filo de Paŭlo la 1-a.
Ricevis en la popolo kromnomon "Nikolaj Palkin", t.e. "bastonulo" (sone similas al lia patronomo) pro sia krueleco, ĉefe pro korpaj punoj en la armeo. Tiu kromnomo populariĝis pro samnoma novelo de Lev Tolstoj.
Li estis sufiĉe kompetenta en milita arto, tamen militistoj ne ŝatis lin.
Nikolao estis kronizita post la morto de sia pliaĝa frato Aleksandro la 1-a. La meza frato Konstantin rezignis siajn rajtojn je trono jam en 1823, sed tiu decido estis kaŝata ĝis la morto de Aleksandro. Nur post kiam Konstantin konfirmis sian rezignon, Nikolao 25-an de decembro 1825 proklamis sian surtroniĝon, formale ekde 1-a de decembro. Samtage okazis decembra ribelo en Sankt-Peterburgo, kruele sufokita, kvin gvidantoj de la ribelo estis poste pendumitaj, dekoj da oficiroj ekzilitaj en Siberion. Post tio Nikolao konstante timis ajnan liberpensemon kaj ĉiam restis konservativulo.
[redaktu] Eksteraj ligiloj
http://slova.ndo.ru/?file=arhiv&liter=13&id=all&page=78 pri rakonto de Lev Tolstoj pri Nikolao la 1-a.
Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi.

