Lanco
El Vikipedio
Lanco estas batalilo, konsistanta el longa ligna stango kaj akra (fer)pinto, uzata de makedonaj falangistoj, de mezepokaj kaj modernaj kavalerianoj. Sed oni uzas la esprimon ankaŭ por similaj, malpli longaj armiloj, uzataj por ĉasi aprojn, en la submara ĉasado ktp.
La armea kutima ĵet-/piklanco longis 2,5-6 metrojn kun foliforma aŭ glavoforma pinto aŭ mallonga kvareĝa pinto. Ĝi uzatis lastfoje en la unua mondmilito. (Escepto: La pola armeo uzis lancojn ankoraŭ en 1939 dum la Dua mondmilito. La brita armeo forigis lancojn en 1927.)
Oni parolas pri lancoforma objekto, se ĝi similas al ferpinto de la lanco (ekz. folio, flamo, fenestro ktp.)
[redaktu] Sporto
Malpezaj ĵetlancoj estas uzataj en atletiko. La lancoj de virinaj ĵetantoj longas inter 2,2 kaj 2,3 metroj kaj pezas 600 gramojn. Lancoj por viroj longas inter 2,7 kaj 2,8 metroj kaj pezas 800 gramojn.
[redaktu] tipoj
- Halebardo estas specifa lanco, kombinita kun batalhakilo.
- Spontono estas mallonga lanco kun flanka klingo.
- Ĵetlanco historie estas mallonga lanco, ĵetita per mano aŭ maŝino. Ĵetlanco en la sporto estas lanoforma ĵetilo kun meza mantenilo, uzata en atletismo.
- Lanceto estas kirurgia instrumento, konsistanta el pinta kaj akra klingo, uzata por vakcini, incizi ktp.
Ulano estis germana aŭ pola lancisto.

