Jukums Vācietis
El Vikipedio
Jukums Vācietis (11-an de novembro, 1873—28-an de julio, 1938) (ruse: Иоаким Иоакимович Вацетис, Joaĥim Joaĥimoviĉ Vacetis) estis latva soveta armea komandanto. Li estis la rara ekzemplo por gravaj sovetaj gvidantoj, kiuj ne estis anoj de la bolŝevika partio.
Li ekis lian karieron en la Imperia Rusio, ekde 1891. Dum la 1-a mondmilito, li komandis la 5-an latvan fusilan regimenton (kiel kolonelo), kiu helpis la sovetan registaropn post la oktobra revolucio. Ekde aprilo 1918, li estis komandanto de la Ruĝa latva fusila divizio. Ekde julio ĝis septembro de 1918, li komandis la orienan fronton. Li estis la unua komandanto e la soveta armeo, kiu membris en la Revolucia Militara Konsilo (4-an de septembro, 1918 - 8-an de julio, 1919). Oni arestis lin en julio pro falsaj akuzoj pri aneco en la kontraŭrevolucia Blanka Gvardio, sed oni baldaŭ liberigis lin.
Li iĝis en 1922 profesoro de Militara Akademio (pli poste Militara Akademio Frunze).
Oni arestis lin la 29-an de novembro 1937 kiel "membro de la Latva Faŝista Organizo en RKKA" kaj ekzekutis lin en 1938. Li estis erhabilitita en 1957.

