ไปยาลใหญ่
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| อักษรไทย | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
ฯลฯ |
|||||||
| รูปพยัญชนะ | |||||||
| ก | ข | ฃ | ค | ฅ | ฆ | ง | จ |
| ฉ | ช | ซ | ฌ | ญ | ฎ | ฏ | ฐ |
| ฑ | ฒ | ณ | ด | ต | ถ | ท | ธ |
| น | บ | ป | ผ | ฝ | พ | ฟ | ภ |
| ม | ย | ร | ล | ว | ศ | ษ | ส |
| ห | ฬ | อ | ฮ | ||||
| รูปสระ | |||||||
| ะ | -ั | า | -ํ | -ิ | ' | " | |
| -ุ | -ู | เ | โ | ใ | ไ | -็ | |
| อ | ว | ย | ฤ | ฤๅ | ฦ | ฦๅ | |
| รูปวรรณยุกต์ | |||||||
| -่ | -้ | -๊ | -๋ | ||||
| เครื่องหมายอื่น ๆ | |||||||
| -์ | -๎ | -ฺ | |||||
| เครื่องหมายวรรคตอน | |||||||
| ฯ | ฯลฯ | ๆ | ๏ | ฯ | ๚ | ๛ | |
ไปยาลใหญ่ หรือ เปยยาลใหญ่ เป็นเครื่องหมายวรรคตอนอย่างหนึ่ง ในการเขียนภาษาไทย มีรูปเป็นอักษร "ล" อยู่ระหว่างเครื่องหมายไปยาลสองตัว ดังนี้ "ฯลฯ" ใช้ละคำต่อท้ายที่ยังมีอีกมาก
คำว่า "ไปยาล" มาจาก คำว่า "เปยฺยาล" ในภาษาบาลี มีด้วยกัน 2 แบบ คือ ไปยาลน้อย "ฯ" และไปยาลใหญ่ "ฯลฯ" ยังไม่ปรากฏที่มาที่ชัดเจน
[แก้] การใช้ไปยาลใหญ่
- ใช้ละคำที่ยังมีต่อท้ายอีกมาก ให้อ่านว่า "ละ" หรือ "และอื่นๆ" เช่น
- "ในหลายจังหวัดของภาคอีสาน ได้แก่ สุรินทร์ บุรีรัมย์ ขอนแก่น ฯลฯ"
- ในหนังสือโบราณ มีการใช้เครื่องหมายไปยาลใหญ่ คั่นกลาง ระหว่าง คำต้น และคำท้าย ให้อ่านว่า "ละถึง" เช่น
- "พยัญชนะไทย 44 ตัว มี ก ฯลฯ ฮ"
- "ข้าวรพุทธเจ้า ฯลฯ ชโย"

