Μι
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
| Ελληνικό αλφάβητο | |
|---|---|
| Αα Άλφα | Νν Νι |
| Ββϐ Βήτα | Ξξ Ξι |
| Γγ Γάμμα | Οο Όμικρον |
| Δδ Δέλτα | Ππϖ Πι |
| Εεϵ϶ Έψιλον | Ρρϱ Ρω |
| Ζζ Ζήτα | ΣϹϽσςϲͻ Σίγμα |
| Ηη Ήτα | Ττ Ταυ |
| Θϴθϑ Θήτα | Υϒυ Ύψιλον |
| Ιι Ιώτα | Φφϕ Φι |
| Κκϰϗ Κάππα | Χχ Χι |
| Λλ Λάμδα | Ψψ Ψι |
| Μμ Μι | Ωω Ωμέγα |
| Γράμματα που δε χρησιμοποιούνται σήμερα | |
| Ϝϝ Δίγαμμα | ϞϘϟϙ Κόππα |
| Ϛϛ Στίγμα | Ϡϡ Σαμπί |
| Ϻϻ Σαν | Ϸϸ Σχω |
Το γράμμα Μι (επίσης Μυ) (κεφαλαίο Μ, πεζό μ) είναι το δωδέκατο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου.
Το μ είναι σύμφωνο που χαρακτηρίζεται έρρινο ημίφωνο.
Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία μ´ = 40.
Προήλθε από το φοινικικό γράμμα Mem, που στα φοινικικά σήμαινε νερό.
Έχει άμεση σχέση με το γράμμα M,m άλλων αλφαβήτων.
το κεφαλαίο "Μ" συμβολίζει:
- το πρόθεμα μέγα (ίσο με 106)
- Το 10.000 (ΜΥΡΙΟΙ) σε ένα αρχαιότερο ελληνικό σύστημα αρίθμησης το ακροφωνικό σύστημα αρίθμησης.
Το πεζό "μ" χρησιμοποιείται για να συμβολίζει:
- Τη θεμελιώδη μονάδα μέτρησης μήκους μέτρο.
- το μυόνιο (ή μιόνιο) (στοιχειώδες σωμάτιο).
- τον μέσο πληθυσμό και την αναμενόμενη τιμή στην θεωρία πιθανοτήτων και την στατιστική.
- την ανηγμένη μάζα στο πρόβλημα δύο σωμάτων (μηχανική)

