Βήτα
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
| Ελληνικό αλφάβητο | |
|---|---|
| Αα Άλφα | Νν Νι |
| Ββϐ Βήτα | Ξξ Ξι |
| Γγ Γάμμα | Οο Όμικρον |
| Δδ Δέλτα | Ππϖ Πι |
| Εεϵ϶ Έψιλον | Ρρϱ Ρω |
| Ζζ Ζήτα | ΣϹϽσςϲͻ Σίγμα |
| Ηη Ήτα | Ττ Ταυ |
| Θϴθϑ Θήτα | Υϒυ Ύψιλον |
| Ιι Ιώτα | Φφϕ Φι |
| Κκϰϗ Κάππα | Χχ Χι |
| Λλ Λάμδα | Ψψ Ψι |
| Μμ Μι | Ωω Ωμέγα |
| Γράμματα που δε χρησιμοποιούνται σήμερα | |
| Ϝϝ Δίγαμμα | ϞϘϟϙ Κόππα |
| Ϛϛ Στίγμα | Ϡϡ Σαμπί |
| Ϻϻ Σαν | Ϸϸ Σχω |
Το γράμμα Βήτα (κεφαλαίο Β, πεζό β- και -ϐ-) είναι το δεύτερο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου.
Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία β´ = 2
Το γράμμα 'Β' σχετίζεται άμεσα με το γράμμα 'B','b' άλλων αλφάβητων. Προήλθε από το φοινικικό γράμμα beth, που στα φοινικικά σήμαινε σπίτι.
Το γράμμα Β, β ως σύμβολο το συναντούμε σε διάφορες περιπτώσεις:
- Σωμάτιο βήτα, ακτινοβολία βήτα και βήτα διάσπαση στην φυσική.
- Η ταχύτητα ενός αντικειμένου σε σχέση με την ταχύτητα του φωτός (β = v/c) στην ειδική θεωρία της σχετικότητας.
Το β είναι σύμφωνο που χαρακτηρίζεται άφωνο, χειλικό και μέσο.

