Πι
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
| Ελληνικό αλφάβητο | |
|---|---|
| Αα Άλφα | Νν Νι |
| Ββϐ Βήτα | Ξξ Ξι |
| Γγ Γάμμα | Οο Όμικρον |
| Δδ Δέλτα | Ππϖ Πι |
| Εεϵ϶ Έψιλον | Ρρϱ Ρω |
| Ζζ Ζήτα | ΣϹϽσςϲͻ Σίγμα |
| Ηη Ήτα | Ττ Ταυ |
| Θϴθϑ Θήτα | Υϒυ Ύψιλον |
| Ιι Ιώτα | Φφϕ Φι |
| Κκϰϗ Κάππα | Χχ Χι |
| Λλ Λάμδα | Ψψ Ψι |
| Μμ Μι | Ωω Ωμέγα |
| Γράμματα που δε χρησιμοποιούνται σήμερα | |
| Ϝϝ Δίγαμμα | ϞϘϟϙ Κόππα |
| Ϛϛ Στίγμα | Ϡϡ Σαμπί |
| Ϻϻ Σαν | Ϸϸ Σχω |
Το γράμμα Πι (κεφαλαίο Π, πεζό π ή ϖ) είναι το δέκατο έκτο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου.
Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία π´ = 80.
την επόμενη αξία την έχει το Κόππα Ϟ = 90 (ϟ = 90)
Προήλθε από το φοινικικό γράμμα pe, που στα φοινικικά σήμαινε στόμα.
To πι έχει άμεση σχέση με το γράμμα P, p άλλων αλφαβήτων.
το πεζό π χρησιμοποιήται ως σύμβολο για:
- τον υπερβατικό (άρρητο) αριθμό π = 3,14159... στα μαθηματικά.
- το μεσόνιο π (πιόνιο) στην σωματιδιακή φυσική
Το κεφαλαίο Π συμβολίζει:
- τον τελεστή γινομένου στα μαθηματικά (παρόμοιος με τις σειρές)
Το "Π" επίσης συμβόλιζε το πέντε σε ένα αρχαιότερο ελληνικό σύστημα αρίθμησης, το ακροφωνικό σύστημα αρίθμησης.

