Σαμπί
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
| Ελληνικό αλφάβητο | |
|---|---|
| Αα Άλφα | Νν Νι |
| Ββϐ Βήτα | Ξξ Ξι |
| Γγ Γάμμα | Οο Όμικρον |
| Δδ Δέλτα | Ππϖ Πι |
| Εεϵ϶ Έψιλον | Ρρϱ Ρω |
| Ζζ Ζήτα | ΣϹϽσςϲͻ Σίγμα |
| Ηη Ήτα | Ττ Ταυ |
| Θϴθϑ Θήτα | Υϒυ Ύψιλον |
| Ιι Ιώτα | Φφϕ Φι |
| Κκϰϗ Κάππα | Χχ Χι |
| Λλ Λάμδα | Ψψ Ψι |
| Μμ Μι | Ωω Ωμέγα |
| Γράμματα που δε χρησιμοποιούνται σήμερα | |
| Ϝϝ Δίγαμμα | ϞϘϟϙ Κόππα |
| Ϛϛ Στίγμα | Ϡϡ Σαμπί |
| Ϻϻ Σαν | Ϸϸ Σχω |
Το σαμπί είναι παλαιό και τώρα πια παρωχημένο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Εμφανίζεται σε αρχαϊκές γραφές της Μικράς Ασίας στη θέση του διπλού σ. Έτσι σε επιγραφή της Εφέσσου η λέξη τεσσαρακοντα εμφανίζεται ως τε
αραϞοντα , με την ιωνική μορφή του σαμπί:
που μοιάζει με αυτή του γράμματος Τ. Η αρχική ονομασία του γράμματος ήταν πιθανώς "δίσιγμα". Η ονομασία σαμπί που προήρθε από τη φράση Ὡσὰν πῖ (σαν το γράμμα πι) είναι πολύ μεταγενέστερη, των όψιμων βυζαντινών χρόνων, όταν το γράμμα εξελισσόμενο προς τη μορφή κεκλιμένου Π (Ϡ) χρησιμοποιήθηκε στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης για να δηλώσει τον αριθμό 900.


