Analiza Skolo

El Vikipedio

Atenton! La neŭtraleco de ĉi tiu artikolo estas disputata. Klarigo troviĝas en la diskutpaĝo. Se vi redaktas la paĝon, klopodu restarigi neŭtralan vidpunkton, kaj forigu ĉi tiun averton nur kiam la disputita artikolero estos plibonigita.


La Analiza Skolo devenas de la laboroj de Esperanto-gramatikisto Ludoviko Mimoo kaj poste de Rikardo Ŝulco.

Ambaŭ fervoraj Esperantistoj volis per siaj laboroj, ke la Lingvo Internacia nun pli konata sub Esperanto nepre estu stabila, firma, nevaria sur sia Fundamento, perfekta en sia simpleco, por ke ĝi ne disdialektiĝu nek degeneru sub influo de modlemaj tendencoj aŭ de tradiciaj aŭ alilingvaj miskutimoj, oni devas kontribui al la perfektigo de Esperanto per severa, scienca analizado. Tio estas la celo de la Analiza Skolo, kaj tio estas la plej grava kaj konstanta tasko por la gvidaj Esperantistoj.

En la Lingvo Internacia, lingvo origine arta, fundamentita sur pura racio, ne estas tiom sekvenda la uzo, kiom la logika analizo, kiu ĉiukaze donas ĝustan solvon.

Dum la vivojaroj de Ludoviko Mimoo kaj Rikardo Ŝulco ili devis elteni kontraŭbatalantojn al la Fundamentkonforma Lingvo, kiuj pere de kapricaj inventoj volis "plibonigi" la lingvon. Intertempe estas rimarkebla, ke la ĝenerala lingvouzo inter la Esperantistoj fariĝis pli racia. Ekzemple pli akceptiĝas virinaj nomoj je -ino, pli ofte estas postulata la uzo de Esperantigitaj propraj nomoj, pli konscie uziĝas la refleksivo; la kvanta komparo nun pli konvene esprimiĝas per "tiom", ja tempaj rilatoj nemalofte tempisme prezentiĝis kaj - kulmino! - oni parolas denove pri racio en nia planlingvo - nocio, per kiu oni tiam provis ridindigi, preskaŭ morton bati la anaron de la Analiza Skolo.


[redaktu] Verkoj pri la Analiza Skolo

  • Luis Mimó Espinalt: Perfekteco de la Esperantaj verboj. [Sabadell] Eld. Moreno Medrano: [1961].- 57 p.
  • Luis Mimó Espinalt: Decidaj argumentoj. Postparolo kaj studo pri la participoj. Komplementoj al la verko Perfekteco de la Esperantaj verboj. [Sabadell] Eld. Moreno Medrano: [1963].- 18 p.
  • Luis Mimó Espinalt: Kompleta lernolibro de regula Esperanto. Analiza Skolo. [Sabadell] Eld. la aŭtoro: [1973].- 191 p.
  • Luis Mimó Espinalt: Esperanto por la jaro du mil. (Analiza Skolo). [Sabadell] Eld. la aŭtoro: [s.j.].- 217 p.
  • Rikardo Ŝulco: Sur la vojoj de la Analiza Skolo. Esperantologia esearo. [Paderborn] Eld. Esperanto-Centro: [1987].- 279 p.
  • Rikardo Ŝulco: La esenco de la Analiza Skolo. Prelego. [Paderborn] Eld. Esperanto-Centro: [1988].- 11 p.
  • Luis Mimó Espinalt: Kompleta lernolibro de regula Esperanto. Analiza Skolo. Komplementa volumo. [Paderborn] Eld. Esperanto-Centro: [1989].- 163 p.
  • Rikardo Ŝulco: La sesa regulo. Kajero 1. [Paderborn] Eld. Esperanto-Centro: [1990].- 51 p.
  • Rikardo Ŝulco: La sesa regulo. Kajero 2. [Paderborn] Eld. Esperanto-Centro: [1990].- 48 p.
  • Rikardo Ŝulco: La sesa regulo. Solvaro. [Paderborn] Eld. Esperanto-Centro: [1990].- 23 p.
  • Rikardo Ŝulco: La vunda punkto. 1. Publika letero al la antaŭparolinto de la Nova Esperanta Krestomatio. 2. Esperantologiaj konsideroj pri eraraj kaj erarigaj Esperantologiaj konceptoj. [Paderborn] Eld. Esperanto-Centro: [1992].- 32 p.
  • Rikardo Ŝulco: La Lingvo Internacia esence estas konvencio. [Paderborn] Eld. Esperanto-Centro: [1993].- 16 p.
  • Rikardo Ŝulco: Ĉirkaŭ la skolo analiza. De Ŝulco Rikardo kaj aliuloj. [Paderborn] Eld. Esperanto-Centro: [1997].- 477 p.