Hrabano Maŭro

El Vikipedio

dekstre  Hrabano Maŭro
dekstre Hrabano Maŭro

Hrabano (aŭ Rhabano aŭ Rabano) Maŭro (ĉirkaŭ 780 – 4 februaro 856) estis unu el la plej grandaj kleruloj de la Frua Mezepoko.

Li devenis el Franka nobela familio kaj ĉirkaŭ dek-jaraĝa li estis konfidita al la zorgoj de monaĥejo en la urbo Fulda. Tie kiel monaĥo Benediktana li estis edukita en la Anglosaksa tradicio de Sankta Bonifacio. Kiam en 801 Hrabano fariĝis diakono, la abato Ratgar sendis lin al Tours por studi tie ĉe Alkvino.

Post unu jaro li revenis al Fulda kie li ekinstruis. Pli poste li fariĝis ĉefo de la monaĥeja lernejo. Li kolektis grandan kvanton de manuskriptoj kaj lia famo rapide disvastiĝis tra okcidenta Eŭropo. Inter liaj lernintoj estas Walahfrid Strabo kaj Lupus de Ferrières - kaj en 814 li estis ordinita pastro. En 822 li fariĝis abato.

Hrabano trafiĝis en politikan konflikton, kiam li subtenis imperiestron Lotario kontraŭ ties fratoj. Kiam Lotario estis venkita de lia frato Ludoviko la Germana, Hrabano fuĝis sed en 847 post interpaciga interparolo kun Ludoviko, li fariĝis episkopo de Mainz.

Hrabano estis aŭtoro multflanka. Li verkis poemojn, predikojn, hagiografiaĵojn kaj komentariojn pri preskaŭ ĉiuj verkoj el la biblio.

[redaktu] Verkoj

  • De videndo Deo
  • De modo penitentiae
  • De clericorum institutione
  • Liber de computo
  • De universo
  • De ecclesiastica disciplina
  • De sacris ordinibus, sacramentis divinis et vestimentis sacerdotalibus
  • De anima
  • Allegoriæ
  • Pœnitentium liber
  • Pœnentiale
  • De magicis artibus
  • De oblatione puerorum
  • De vitiis et virtutibus
  • De rerum naturis

[redaktu] En Esperanto

Kreanto, venu, ho Spirit' (Veni Creator Spiritus) en El tiom da jarcentoj de VoKo, 1994.

[redaktu] En la reto