Arbaro de Brocéliande
El Vikipedio
Arbaro de Brocéliande aŭ Arbaro de Paimpont (pro la nomo de najbara urbo) estas platfolia arbaro en centra Bretonio, kies arboj ĉefe konsistas el fagoj kaj kverkoj. Sud-okcidente de Rennes, ĝi konsistigas la primara kerno kaj la plej vasta arbaro de Bretonio. Ĝi kuŝas sur 6.500ha[1].
Brocéliande ankaŭ estas mitoplena arbaro, kiu olim kuŝis sur multe pli vasta areo kaj kaŝis multajn legendojn, kiel interalie la Artura legendo.
Enhavo |
[redaktu] Kelkaj mitejoj
[redaktu] La Fontaine de Barenton
La fonto de Barenton (Fontaine de Barenton en la franca) havas riĉan estintecon, interplektante veran historion kaj mirrakontaĵojn. Onidire la fontoakvo posedas resanigan efikon kaj en 1931, estis eĉ planita starigi kontraŭtuberkulozan sanatorion apud la fonto en Mare Forêt. Azotvezikoj kutimas aperi je la akvosurfaco. Ankaŭ estis sanktejo de la kelta religio. Druidoj tie establis lernejon kaj hospitalon, kaj kutimis tie veneri la sundion Benelos, mastro de fontoj kaj fulmoj, kaj ankaŭ fama kuracdio. Cetere, la nomo Barenton similas al Balenton aŭ Beleton, kies origina signifo tradukiĝis per dio. [2]
Laŭlegende, Merlino unuerenkontis Viviana ĉi-tie kaj samtempe naskiĝis ilian aman pasion. Por amindumi ŝin, Merlino flustras al Viviana ĉiujn siajn sorĉaĵojn. Pro la preĝpeto de Viviana, Merlino diras kiel enfermigi homon porĉiam. Viviana tiam strekas la naŭ magiajn cirklojn kaj enfermigas Merlinon en aera karcero por ke li restu eterne ŝian fidelan amoranton. [3]
La romano Le Chevalier au lion de la mezepoka verkisto Chrétien de Troyes ĉefe temas pri tiu fonto. Laŭ ĉi tiu verko (kaj ankaŭ aliaj), se iu ĉerpas akvon el la fonto per ora aŭ arĝenta pokalo kaj poste verŝas sur la apudajn ŝtonojn (t.n. la perono de Merlino), nepriskribebla kaj terura ŝtormo okazos, simila al mondfina kataklismo. Tial, amasoj da personoj vicumis je la fonto por peti pluvon kiam okazis grandan sekecon. Nuntempe kelkaj uloj ankoraŭ pilgrimas ĉi tie. La kredo poste fariĝis legendo kaj la legendo fariĝis mito.

