Afazio

El Vikipedio

Afazio (el la greka: αφασία, aphasia, senparola) estas perdo de la parolkapablo, sen paralizo de la langaj muskoloj. La vorto estis kreita en 1864 de Armand Trousseau.

Afazio estas kaŭzita de lezo en la maldekstra cerboparto.

Afaziologio traktas pri diagnozo kaj kuracado de afazio.

Enhavo

[redaktu] Kaŭzoj

Afazio okazas post neŭrologiaj malsanoj, kiel ekzemple:

[redaktu] Efikoj

Diversaj partoj de la lingvaj kapabloj povas suferi diversgrade de la efikoj de afazio:

[redaktu] Tipoj

Famaj tipoj de afazio estas Broca-afazio kaj Wernicke-afazio.

tipo parolo parolripeto kompreno vortotrovo
Broca-afazio ĝenita ĝenita limita pri sintakse kompleksa materialo limita
Wernicke-afazio flua (foje troparolado kaj uzo de neologismoj) ĝenita limita limita
amnesta aŭ anoma afazio flua, sed parafazio tre limita iomete ĝenita ĝenita, parafazio
totala afazio ĝenita ĝenita ĝenita ĝenita

Aldone al tiuj kvar ĉefaj formoj de afazio ekzistas plej maloftaj formoj.

[redaktu] Vidu ankaŭ

Serĉu la vorton Afazio en Vikivortaro, la libera vortaro.

[redaktu] Bibliografio

  • Blanken, Gerhard (Hg.): Einführung in die linguistische Aphasiologie. Theorie und Praxis. Freiburg: HochschulVerlag, 1991 (ISBN 3-8107-5055-7)
  • Leischner, Anton: Aphasien und Sprachentwicklungsstörungen: Klinik und Behandlung. Stuttgart: Thieme, 1987 (2. Aufl.) (ISBN 3-13-573902-3)
  • Lutz, Luise: Das Schweigen verstehen: Über Aphasie. Berlin: Springer, 2004 (3. Aufl.) (ISBN 3-540-20470-9)
  • Schöler, Meike & Holger Grötzbach: Aphasie: Wege aus dem Sprachdschungel. Berlin: Springer, 2004 (2. Aufl.) (ISBN 3-540-20469-5)

[redaktu] Eksteraj ligiloj