Damao
El Vikipedio
|
Konserva statuso: Malplej zorgiga (LR/lc) |
||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Dama dama
|
||||||||||||||||
| Biologia klasado | ||||||||||||||||
|
||||||||||||||||
|
|
||||||||||||||||
| Dama dama (Linnaeus, 1758) |
||||||||||||||||
Vivareo de damao
1: Indiĝena 2: Eble indiĝena 3: Frue enkondukita de homoj 4: Enkondukita de homoj lastatempe |
Damao (Dama) estas remaĉulo el la ordo de parhufuloj, kaj familio de cervedoj. Ĝi similas al cervo, sed la virbesto portas platajn kornarojn, iom similajn al tiuj de alko.
Ĝi devenas el Mediteraneo kaj Anatolio, nun ĝi troviĝas en la grandaj (ĉefe ebenaĵaj) arbaroj dise en Eŭropo. Ili vivas ĉefe en grupoj. La virbesto pezas 125 kg, la inbestoj pezas nur 50 kg. Ŝi seksardas de mezo de oktobro ĝis novembro. La femalo naskas en junio, julio unu (malofte 2,3) damaidojn. Ili manĝas herbojn, glanon, berojn ĉefe aŭrore, nokte. Ofte deŝeligas la arbojn, manĝas la ŝosojn.
La ordinara damao (Cervus dama) havas koloron laŭ sezonoj kaj aĝo. Somere ties supra korpo, femuro kaj vostofino estas brunruĝaj, la ventro kaj la krura interno estas blankaj; la buŝon kaj la okulojn ĉirkaŭas nigraj ringoj. La dorsaj haroj estas baze blanketaj, meze ruĝbrunaj, pinte nigretaj.
Vintre la kapo, kolo, kaj orelpintoj ŝanĝiĝas al grizbrunaj, la dorsa kaj flankaj partoj estas nigretaj, kaj la vento estas cindrogriza, kelfoje ruĝeta. Oni konas kelkajn albinojn.
La nazkovrilo estas nuda, kornaron havas nur la masklo kies kornaro estas cilindroforma ĉe la bazo, se fine platiĝas ŝoveliloforme, kaj poste disbranĉiĝas. Iliaj okuloj kaj oreloj estas grandaj, la larmokavoj estas bone videblaj.
La damao seksardas oktobre kaj naskas en junio. La maljunaj maskloj deĵetas siajn kornarojn en majo, la junaj nur en junio. Ĝi vivas sovaĝe en Nord-Afriko kaj sudorienta Azio. La piedspuro de la damao estas pinta kaj pli longa ol tiu de nobla cervo, tio similas pleje tiun de kapro, sed pli granda ol tiu.

