Giovanni Animuccia
El Vikipedio
Giovanni Animuccia (* ĉ. 1514 en Florenco; † 25-a de marto 1571 en Romo) estis itala komponisto de sakrala muziko. Li estis unu el la plej famaj samtempuloj de Giovanni Pierluigi da Palestrina kaj influis la evoluon de la polifonia laŭdo en Romo.
Enhavo |
[redaktu] Biografio
Ekde 1555 Animuccia estis kapelestro ĉe la katedralo S-ta. Petro en Vatikano kaj en 1571 li mortis en Romo, sekve tio Giovanni Pierluigi da Palestrina, kiu ekde 1551 ĝis 1554 estis lia antaŭulo en la ofico, nun iĝis ties posteulo. Lia frato Paolo (ĉ. 1500 ĝis ĉ. 1570) agis mallongan tempon en Romo kiel kapelestro ĉe la Laterano.
[redaktu] Verkaro
Animuccia apartenas al la plej malnovaj kaj elstaraj majstroj de la Roma Skolo de Claude Goudimel, kiu estis komisiita utiligi la teknikon de la kontrapunkto evoluita de la Nederlanda Skolo serve al taskoj artaj plej altaj. Inter siaj multnombraj voĉkantaĵoj ĉiuspecaj estas distingendaj la "Laudi spirituali" komponitaj por la edifaj horoj en la Oratorio] de Philipp Neri kaj ankaŭ kantendaj post la prediko (2 libroj, 1565 kaj 1570), kvarvoĉaj himneskaj kantaĵoj, kiuj pro la alternado de ĥoro kaj solovoĉo estas rigardendaj kiel la unuaj antaŭantoj de la oratorio.
La manuskriptoj de multaj eroj el la verkaro de Animuccia ankoraŭ estas en la Vatikana Biblioteko. Lia ĉefaj verkoj publikitaj estas Madrigali e Motetti a quattro e cinque voci (Venecio, 1548) kaj Il primo Libra di Messe (Romo, 1567). De tiu lasta Padre Martini transprenis du specimenojn por sia Saggio di Contrapunto. Unu meso el la Primo Libra di Messe pri la canto fermo de la himno Conditor alme siderum estas publikita en moderna notadmaniero en Anthologie des maîtres religieŭ primitifs de la Chanteurs de Saint Gervais.
[redaktu] Fontoj
- Tiu artikolo estas bazita parte sur la Encyclopaedia Britannica (eldono 1911), kiu nun estas en la publika domajno.
[redaktu] Ligiloj eksteren
- Ŝablono:ChoralWiki

