István Ertl
El Vikipedio
ERTL István (naskiĝis en 1965) estas hungara/franca esperantisto loĝanta en Luksemburgio.
Enhavo |
[redaktu] Vivo
Ertl estas instruisto kaj tradukisto. Ertl laboris en 2002-2003 kiel inform-oficisto de Eŭropa Reto Kontraŭ Rasismo en Bruselo, kaj en 2003 fariĝis la unua hungarlingva tradukisto de la Eŭropa Revizora Kortumo.
[redaktu] Esperanto-agado
Ertl redaktis la revuojn Internacia Pedagogia Revuo (1987-1991), Opus Nigrum (1987-1990), Kontakto (1990-1991) kaj Esperanto de UEA de 1992 ĝis 2001. Tiujare, li demisiis kun du aliaj oficistoj de UEA pro nekontento pri kelkaj ties estraranoj. Ertl kunfondis la retan bultenon Libera Folio. Li estas unu el la redaktoroj de Beletra Almanako kaj multjara kunlaboranto de la magazino Monato.
Li estas Komitatano de UEA ekde 2004, membro de la Elekta Komisiono (2005-). Estrarano de IKEL, Internacia Komitato por Etnaj Liberecoj (2005-) kaj de Tutmonda Esperantista Ĵurnalista Asocio (2006-). Komitatano de Esperantlingva Verkista Asocio (2007-).
[redaktu] Verkoj
[redaktu] Originalaj
- Lajos Tárkony kaj la Budapeŝta Skolo (literatura studo, 1990)
- Tiu toskana septembro (kun Corrado Tavanti, krimromano, 1990)
- Esperanto kaj la estonteca plurlingvismo. Diskuto kun Umberto Eco (Kun François Lo Jacomo, 1994)
- Du poemoj kaj kvar prozaĵoj en Ek al leg'! (1991), Tempo fuĝas (1995), Sferoj 10 (2000) kaj Mondoj (2001).
- Eseo en Struktura kaj socilingvistika esploro de Esperanto (1997)
- La Postdomo (satira romaneto, 2003)
- Provizore (poemaro, 2004)
[redaktu] Tradukoj
Tradukoj libroformaj al Esperanto:
- Stilekzercoj de Raymond Queneau (1986, 2006)
- Pri feliĉa vivado (filozofia traktato, 1991), de Seneca
- Kaj ni solas (poemaro, 1991), de Heinz Kahlau
- Mi ĉiam tia rememoru vin (antologio de bulgara ampoezio, red. kaj parte trad., 1992)
- Esplorvojaĝo (1994; pirata reeldono de ERA en 2000), de Jules Verne
- Unuminutaj noveloj (red. kaj parte trad., 1995), de István Örkény
- Klaŭstralio (utopio, 1997, 2005), de István Bejczy
- Unu novelo en "Omaĝe al Aldecoa" (1999), de Ignacio Aldecoa
- Sensorteco (romano, 2003), de Imre Kertész
- Ĉu nur-angla Eŭropo? Defio al lingva politiko (monografio, 2004), de Robert Phillipson
- La unufoja lando (poemaro, 2005, red. kaj plejparte trad.), de Tomas Venclova
- La sekreta miraklo (antologio, aperonta, red. kaj parte trad.), de Jorge Luis Borges
Aperis liaj tradukoj, en la hungaran, el verkoj de: William Auld, Jorge Luis Borges, Dino Buzzati, Remco Campert, Alfonso Rodríguez Castelao, Charles Coleiro, Jean Echenoz, Floor Haakman, Horacio, Petr Joukl, Edwin de Kock, Mario Luzi, Stefan MacGill, Meva Maron, Roger Martin Du Gard, Mauro Nervi, Tonnus Oosterhoff, Jiří Orten, Rainer Maria Rilke, Eduardo Gy. Rózsa, Georges Simenon, Nasos Vajenas, Jules Verne, Uwe Weiss;
krome, liaj hungarigoj de :
- La infana raso (William Auld) (A gyermeki faj, 1987),
- Varmas en Romo (Corrado Tavanti) (Hőség Rómában, 1988),
- Kumeŭaŭa, la filo de la ĝangalo (Tibor Sekelj) (Kumevava, az őserdő fia, 1988),
- La finna vojo (Urho Kekkonen) (A finn út, 1989),
- Kazinski venas tro malfrue (Deck Dorval) (A gyilkos későn érkezik, 1990),
- Maskerado ĉirkaŭ la morto (Teodoro Schwarz) (Álarcban, 2002).

