Karolo Piĉ
El Vikipedio
Karel PÍČ (naskiĝis la 6-an de decembro 1920 en Litomyšl, mortis la 15-an de aŭgusto 1995), kromnome Karolo PIĈ, estis ĉeĥa esperantisto, oficisto, estis membro de Akademio de Esperanto, rekonata poeto, verkisto kaj tradukisto. Esperantistiĝis en 1926. Aŭtoro de multaj originalaj poemoj, forme brilaj kaj plenaj de poezio kaj sento. Lia lingvaĵo estas eksperimentece nekutima, eĉ propra (nefundamenta) varianto de Esperanto, ia Piĉido.
Du jarojn post lia morto, t.e. en 1997, estis eldonita lia romano Ordeno de verkistoj.
[redaktu] Verkoj
- La Litomiŝla Tombejo (romano)
- La Bermuda triangulo (rakontaro)
- La mortsonorilo de Chamblay
- Klaĉejo (romano)
- Angoro (poemaro)
- Obsedo
- Ordeno de verkistoj (romano)
- La interna vivo de Esperanto (eseoj)
- Naturalismo kaj skemismo
- Urbi et orbi
- Perspektivoj de la Ilustralo
- Kritiko kaj recenzistiko en Esperanto
Laŭ informoj el la 1950-aj jaroj, la poeto posedis manuskriptajn poemarojn
- Ekkrioj de Georgino
- Fabeloj el Transe
- La Davida Harpo
- Aboco
- Demandoj kaj problemoj
- La granda Superstiĉo
- Ĝardeno de Alaho
- Mistero de Tri Unuoj
[redaktu] Informo pri la manuskriptoj de K. Piĉ estas trovebla en:
- Vlastimil Novobilský: Skizo pri la Esperanta literaturo, p. 57, eldonis Esperanto-junularo ĉe Domo de Kulturo en Opava (1956)
- S. Kamarýt: Historio de La Esperanto-movado en Ĉeĥoslovakio, p. 111, ĈEA 1982
- Alfonso Pechan: Gvidlibro por supera ekzameno, p. 155, Budapest 1966
[redaktu] Aliaj aŭtoroj pri li
- "Prefere karoli piĉe ol paroli kiĉe", Jorge Camacho

