Insulo de la Rozoj
El Vikipedio
Dum mallonga tempo, Insulo de la Rozoj estis mikronacio, proksime al la itala marbordo.
La afero komencis en 1964, kiam itala inĝeniero, nomata Giorgio Rosa, ricevis permeson testi novan teĥnikon, per la konstruo de granda platformo - 400 kvadrataj metroj, grandece - en la Adriatiko, sep mejlojn for de la itala marbordo. Ĉi tiun nenaturan insulon subtenis naŭ fortikaj kolonoj, starantaj surmarplanke.
La 24-an de junio, 1968, la sendependeco de la insulo nenatura kiel memstara ŝtato deklariĝis. La evoluado de la platformo, kaj ĝiaj uzoj sciencaj kaj ripozaj, estas iomete konfuzaj kaj malklaraj, sed ŝajnas ke tie estis restoracio, noktoklubo, memoraĵvendejo kaj poŝtejo, kaj (eble) radiostacio kontraŭ itala leĝo. Ŝajnas, ankaŭ, ke iu eta grupo akiris la posedon de la insulo de S-ro ROSA.
La suvereneco de la insulo formaliĝis per la stampado de novaj naciaj moneroj kaj poŝtmarkoj, kaj la montriĝo de nova flago. (La flago estis oranĝkolora, kun centra ŝildo blanka, enhavanta tri rozojn verdflorfoliajn kaj verdflortrunkajn.) La oficiala regnonomo , "Insulo de la Rozoj", estis en Esperanto por montri la internaciajn ideojn de la insulo. La insulo nomiĝis parte por S-ro ROSA.
Al la itala registaro, tamen, ne plaĉis la farado de ĉi tiu nova kontraŭitalleĝa regno. Oficialaj reprezentantoj registaraj alvenis kaj ekregis la insulon. Post mallonga tempo, kaj kontraŭ la voloj de la posedantoj, la platformo estis oficiale detruita.
Komparu kun Sealand.

