Eleonora de Akvitanio

El Vikipedio

Eleonora de Akvitanio (Aliénor d’Aquitaine), detalo
Eleonora de Akvitanio (Aliénor d’Aquitaine), detalo

Eleonora de Akvitanio (ĉ. 1122 en Poitiers en Akvitanio; † 1-a de aprilo 1204 en monaĥejo Fontevrault, Francio) estis franca kaj angla reĝino kaj unu el la plej potencaj virinoj en la mezepoko.

Ŝia nomo estas okcitane Aleonòr d'Aquitània, france AliénorÉléonore d'Aquitanie. Origine ŝia nomo estis Aenòr, sed por distingi ŝin de ŝia patrino oni nomis ŝin (en ŝia okcitana gepatra lingvo) Aliénor ("la alia Aenòr").

Ŝi havis tre viglan, entrepreneman karakteron, ampleksan edukon, amis muzikon, arton kaj potencon.

Ŝiaj gepatroj estis Vilhelmo la 10-a de Akvitanio (1099-1137) kaj Aenòr de Chateleràud (1105-1130), filino de Aimeric la 1-a, vicduko de Chateleràud (aŭ Châtellerault). Ŝia naskiĝdato ne estas certa, oni supozas la jaron 1122.

Ŝia sola frato mortis infanaĝe. Do post la patro de la patro ŝi - 15-jara - heredis la duklandon Akvitanio kaj samjare edziniĝis kun Ludoviko de Francio.

Eleonora de Akvitanio kun sia unua edzo, reĝo Ludoviko la Juna de Francio
Eleonora de Akvitanio kun sia unua edzo, reĝo Ludoviko la Juna de Francio

Tiu filo de reĝo Ludoviko la 6-a kiel dua filo estis edukita en la monaĥejo Dipatrino de Parizo; nur post la frua morto de sia frato Filipo (1116–1131) iĝis kronprinco kaj devis forlasi la monaĥejon. Dum sia tuta vivo li restis spirite ligita al la monaĥa vivo kaj havis monaĥan konsiliston: Abato Suger. Li estis kronita reĝo de Francio kiel Ludoviko la 7-a, lia kromnomo estas "la Juna".

Ĉe la reĝa korto la juna edzino instigis viglan vivon de arto kaj belarto - kompreneble kontraŭ la intenco de sia edzo. Oni imputas al Eleonora multajn amoradojn.

En sia geedzeco kun Ludoviko la Juna Eleonora naskis nur du filinojn (Marie 1145 kaj Alice (Alix) 1150). Pro tio kaj pro la ĝeno per la artama kaj memstarema karaktero de Eleonora Ludoviko fine postulis nuligon de la geedzeco. Eleonora estis 30-jara, kiam la geedzeco estis oficiale nuligita de la Koncilio de Beaugency la 21-an de marto 1152, la oficiala kaŭzo estis "tro proksima parenceco" inter la geedzoj. Supozeble ankaŭ por Eleonora la nuligo estis bonvena, oni atribuas al ŝi la eldiron: "Mi edziniĝis kun monaĥo, ne kun viro."

Eleonora de Akvitanio
Eleonora de Akvitanio

Nur du monatojn poste, la 18-an de majo 1152, ŝi denove edziniĝas. La dua edzo estis Henriko Plantagenet (1133 - 1189), grafo de Anĵuo kaj duko de Normandio. Li estis pranepo de Vilhelmo la Konkerinto, kiu du jarojn poste fariĝos reĝo de Anglio.