جنگ اعراب و اسرائیل
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| جنگ اعراب و اسرائیل | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
اعراب و اسرائیل |
|||||||
|
|||||||
| جنگندگان | |||||||
کشورهای عربی و در رأس آنها سوریه و مصر به طور رسمی ۴ بار در سالهای ۱۹۴۸ ، ۱۹۵۶ ، ۱۹۶۷ و ۱۹۷۳ با اسرائیل وارد جنگ شدند و جز در یک مورد که موفقیت جزئی داشتند در بقیه موارد شکست خوردند.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] جنگ ۱۹۴۸
نوشتار اصلی را بخوانید: جنگ ۱۹۴۸
پس از اعلام تشکیل دولت یهود در فلسطین اشغالی اعراب وارد فلسطین شدند و به تدریج شهرها و مناطق مختلفی را بر اساس طرح تقسیم سازمان ملل متحد که بایستی حکومت فلسطین در آنجا تشکیل میشد تصاحب کردن، چیزی نمانده بود تل آویو هم تصرف کنند که آژانس یهود به آمریکا متوسل شد و آمریکا از شورای امنیت خواست آتش بس برقرار نماید؛ و با این فشار نمایندگان آمریکا و انگلیس در شورای امنیت آتش بس محقق شد.
این زمان فرصتی بود تا آژانسهای یهود سیل اسلحه و مهمات و سربازان را از اروپای شرقی، ایتالیا، فرانسه، روسیه، انگلیس و آمریکا بته طرف فلسطین سرازیر کنند و مناطق جدیدی در حدود ۷۷ درصد خاک فلسطین را اشغال و با قطع ارتباط زمینی مستقیم بین مصر و سایر کشورهای عربی شرق آن، جهان عرب را به دو بخش تقسیم نمودند. در قسمتهایی از نوار غزه و رود اردن که توسط صهیونیستها اشغال نشد هیچ دولت فلسطینی تشکیل نگردید و در سال ۱۹۵۰ مصر، نوار غزه و کرانه باختری رود اردن را به خاک خود منضم کردند.
[ویرایش] جنگ ۱۹۵۶ (کانال سوئز)
پس از روی کار آمدن جمال عبدالناصر و اعلام ملی شدن کانال سوئز و بستن آن توسط دولت مصر در سال ۱۹۵۶ میلادی، کشور اسرائیل که مدعی بود حق عبور بی ضرر آن به آبهای آزاد خدشه دار شده، برای باز گشایی کانال سوئز اقدام نمود و با همکاری انگلیس و فرانسه برای دست یابی مجدد به کانال سوئز یک طرح مشترک را به اجرا در آوردند. [نیاز به ذکر منبع]
مجمع عمومی سازمان ملل ضمن اینکه این تهاجم یه جانبه به مصر را محکوم کرد و خواهان آتش بس فوری شد، اما انگلیس و فرانسه آن را وتو کردند. این جنگ سرانجام با دخالت آمریکا و شوروی در چارچوب توافق دو ابر قدرت خاتمه یافت و کانال سوئز پس از تخلیه اشغال گران ملی اعلام گردید، ولی بخشهایی از خاک مصر و از جمله نوار غزه فلسطین در تصرف اسرائیل باقی ماند.
[ویرایش] جنگ ۱۹۶۷ (جنگ ۶ روزه)
- مقاله اصلی: جنگ شش روزه
در سال ۱۹۶۷ میلادی ارتش اسرائیل در پی تحریکات کشورهای عربی، طی ۶ روز صحرای سینا، کرانه باختری رود اردن، نوار غزه، ارتفاعات جولان و شهر قنیطره را به اشغال در آورد و تمام بیت المقدس را که تا قبل از آن یک شهر بین المللی محسوب میشد را مسلط گردید و وسعت سرزمینهای اشغالی را به بیش از ۳ برابر افزایش داد.
با این جنگ حدود ۱ میلیون نفر دیگر از اعراب مناطق اشغالی آواره شدند و کشور اسرائیل با تسلط بر بلندیهای جولان سوریه به ۵۵ کیلومتری دمشق نزدیک شد.
قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیت در پایان جنگ اسرائیل را ملزم به تخلیه سرزمینهای اشغالی کرد، اما این قطعنامه تاکنون به مرحله اجرا درنیامد.
[ویرایش] جنگ ۱۹۷۳ (اصطکاک)
کشورهای عربی پس از شکست های پیاپی و خدشه دار شدن غرور ملی آنها توسط ارتش اسرائیل، در یک تبانی مخفیانه تصمیم به جبران شکست های قبلی گرفتند و در یک عملیات غافلگیرانه در سال ۱۹۷۳ اقدام به حمله به استحکامات خط بارلو واقع در جنب کانال سوئز و ارتفاعات جولان حمله کرده و موفق شدند بخشهای قابل توجهی از مناطق ۱۹۶۷ را پس بگیرند.
اما اسرائیل پس از شوک حمله غافلگیرانه توانست نتیجه جنگ را در هفته سوم به نفع خود تغییر دهد و آمریکا و شوروی در چارچوب توافق ها و بر اساس منافع خود به کشورهای عرب فشار آوردند تا آتش بس را بپذیرد؛ بر اساس قراردادهای منعقده این جنگ در نهایت آزاد سازی شهر قنیطره و بخشی از سرزمین های جولان و بخشهای از صحرای سینا را بدنبال داشت.
[ویرایش] جنگ اسرائیل و لبنان (۲۰۰۶)
- نوشتار اصلی را ببیندی:جنگ اسرائیل و لبنان (۲۰۰۶)
جنگ اسرائیل و لبنان، در لبنان معروف به جنگ ژوئیه [۱] و در اسرائیل معروف به جنگ دوم لبنان [۲]، نام مجموعه درگیریهایی است که از تاریخ ۱۲ ژوئیه سال ۲۰۰۶ بین ارتش اسرائیل و حزبالله لبنان به وقوع پیوست و دامنه آن شمال اسرائیل و سراسر لبنان را دربرگرفت و با قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل در تاریخ ۱۴ آگوست ۲۰۰۶ پایان یافت، به طوری که مرزی در این جنگ تغییر نکرد، و درباره پیروزی در این جنگ هم اختلاف نظرهایی بوجود آمد به طوری که یا هرکدام خود را پیروز میخوانند یا دیگری را شکست خورده معرفی میکنند.
[ویرایش] جُستارهای وابسته
[ویرایش] منابع
- حسن واعظی. نبرد نابرابر (روند ظهور و سقوط رژیم صهیونیستی). تهران: انتشارات سروش، 1379، ۳-۵۴۲-۴۳۵-۹۶۴.
- یان بلک، بنی موریس. جنگ های نهایی اسرائیل ، تاریخ ناگفته جنگ های اسرائیل. ترجمهٔ جمشبد زنگنه. چاپ اول، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، ۱۳۷۲.
- دکتر قاضی اسمائیل ربابه. استراتژی اسرائیل. ترجمهٔ محمد رضا فاطمی. نشر سفید، ۶۸.

