کلمهٔ قافیه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

کلمهٔ قافیه، کلمه‌ای که قافیه در آن قرار دارد.

در نظم و شعر منظوم به «آخرین کلمهٔ اصلی و غیر مکرر بیت (یا مصراع اول مطلع)»[۱] گفته می‌شد. در شعر نو با توسعه مفهوم «قافیه» به کلمه‌ای که قافیه‌ در آن قرار دارد گفته می‌شود.

[ویرایش] پانویس

  1. معین ۲۶۱۹

[ویرایش] منابع

[ویرایش] جستارهای وابسته