سید ابوالقاسم خویی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آیت الله سید ابوالقاسم خویی مرجع تقلید و عالم بزرگ جهان اسلام و تشیع
[[مدیا:مثال.ogg'متن ایتالیک']]==زندگی==
در نیمه ماه رجب سال ۱۳۱۷ ه ق در شهر خوی در استان آذر بایجان به دنیا آمد . او به همراه پدر به منظور تحصیل علوم دینی به نجف ، که در آن زمان بزرگترین حوزه علمیه جهان اسلام به حساب میآمد، عزیمت کرد .حضرت آیت الله ابوالقاسم خویی در سالهای تحصیل در نجف اشرف از محضر استادان بزرگواری چون شیخ مهدی مازندرانی ، شیخ ضیاء الدین عراقی و شیخ محمد حسین نایینی بهرههای فراوان برد . او در حوزههای مختلف علوم حوزوی صاحب رای و اندیشهاست که از آن جمله میتوان به بحثهای گسترده آن عالم ربانی در علوم فقه و اصول اشاره کرد.
او همچنین در علم رجال با نگارش کتابی در بیست و چهار مجلد با عنوان«معجم رجال حدیث و تفصیل طبقات رواه» سمت استادی خود را در این علم به نمایش گذارد . حضرت آیت الله خویی شاگردان بسیاری را از کشورهای مختلفی چون جمهوری اسلامی ایران ، کویت ، پاکستان ، سوریه ، لبنان ، بحرین ، هند ، افغانستان ، آفریقا ، خاور دور و عراق تربیت کرد که از میان شاگردان برجسته ایرانی ایشان میتوان به آیت الله میزا جواد آقا تبریزی ، آیت لله حسین وحید خراسانی و از شاگردان ایشان در دیگر کشورها از سید محمد حسین فضل الله ، علاء الدین بحرالعلوم و شهید آیت الله محمد باقر صدر و نیز آیت الله سید علی سیستانی اشاره کرد.
[ویرایش] آثار
از آن عالم ربانی کتب بسیاری در موضوعات مختلف علوم اسلامی بجا ماندهاست که از میان آنها میتوان به کتابهایی چون : اجود التقریرات در اصول فقه ، البیان فی علم التفسیر در تفسیر قرآن کریم ، نفحات الاعجاز فی علوم القرآن ، منهاج الصالحین فی بیان احکام الفقه که تا کنون بیست و هشت بار تجدید چاپ شدهاست ، مناسک الحج و توضیح المسائل اشاره کرد .
[ویرایش] وفات
حضرت آیت الله خویی سرانجام در ۸ صفر سال ۱۴۱۳ ه ق مطابق با هفدهم مرداد سال ۱۳۷۱ به دیار حق شتافت .

