پیر پائولو پازولینی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پیر پائولو پازولینی (۵ مارس 1922- ۲ نوامبر 1975) شاعر، کارگردان، نویسندهٔ معاصر ایتالیایی است. وی از برجستهترین هنرمندان و روشنفکران ایتالیا در قرن بیستم است.
| زمینه فعالیت | کارگردان، نویسنده، شاعر |
| تولد | ۵ مارس 1922 بولونيا، ایتالیا |
| مرگ | ۲ نوامبر 1975 اوستیا، نزدیکی رم |
| صفحه در وبگاه IMDb | |
پازولينی در 1922 در بولونيا به دنيا آمد. او از فيلمسازان نسل دوم سينمای بعد از جنگ ايتاليا است که علاوه بر فيلمسازی، در نوشتن رمان، شعر و نقدهای سينمایی و فرهنگی نيز دست داشته است.
سينمای پازولينی آميزهای از شعر، استعاره، اسطورهشناسی، روانشناسی و ديالکتيک مارکسيستی است.
وی فعاليت اش را در سينما با نوشتن فيلمنامه شب های کابيريا برای فدریکو فلینی آغاز کرد.
فيلم انجيل به روايـت متی او هنوز زيباترين و غير متعارف ترين روايتی است که تا کنون از زندگی عيسی مسيح در سينما ارائه شده است. تمام فيلم با بازيگران غير حرفه ای و در لوکيشن های بديع و خيره کننده فلسطين فيلمبرداری شده است.
بسياری از فيلم های پازولينی، اقتباس های مدرن از آثار کلاسيک ادبی جهان اند که با تاويل ويژه او ارائه شده اند، آثاری چون اديپ شهريار، مده آ، دکامرون، افسانه های کانتربری و هزار و يکشب.
آخرين فيلم پازولينی قبل از مرگ، فيلمی است با نام سالو يا صدوبيست روز سودوم که پازولينی فيلمنامه آن را با کمک رولان بارت بر اساس داستان غريب و پورنوگرافيک مارکی دوساد نوشته است و بيانيه ای است عليه فساد اخلاقی فاشيسم ايتاليا.
پازولينی نه تنها يک فيلمساز برجسته، بلکه شاعری بزرگ و نظريه پرداز معتبر سينما نيز بود. مقاله سينمای شعر که او در ژوئن 1965 در نخستين فستيوال فيلم پزارو قرائت کرد و در اکتبر 1965 در نشريه کايه دو سينما منتشر شد، يکی از مهم ترين مقاله هائی است که در باره ماهيت شعرگونه سينما و زيبائی شناسی آن نوشته شده و از اعتبار آکادميک و تحليلی بسياری برخوردار است.
پازولينی در 1975 در اوستيا در نزديکی رم، به دست جوانی به قتل رسيد که مدعی شد پازولينی قصد تجاوز به او را داشته است. اما بسياری معتقدند که قتل او مشکوک و به دليل انگيزههای سياسی بوده است.

