دیوکلسین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

دیوکلسین
دیوکلسین

گایوس اورلیوس والریوس دیوکلتیانوس یا دیوکلسین (به لاتین:Gaius Aurelius Valerius Diocletianus)(به فرانسوی: Dioclétien)(زاده:۲۴۵-مرگ:۳۱۲ (میلادی)) امپراتور روم از ۲۰ نوامبر۲۸۴ تا ۱ مه ۳۰۵ (میلادی) بود.

او پایه‌ریز خودکامگی‌ای بود که در تضاد با فرمانروایی چهار نفره آگوستوس بود. اصلاحات بنیادی او ساختار دولت را دگرگون ساخت و به پایایی اقتصاد امپراتوری و ارتش یاری رساند و و آن را برای یک‌سده دیگر تندرست ‌نگاه‌داشت.

او با بهرام دوم پادشاه ایران از دودمان ساسانیان پیمان آشتی بست و دو کشور بر سر مرزها به همداستانی رسیدند. آنگاه وی به حل مشکلات درونی روم پرداخت. برپایه تفاوق دو کشور ارمنستان به دو بخش می‌شد،بخش باختری زیر فرمان تیرداد چهارم - که وابسته به روم بود- و بخش بزرگتر خاوری زیر فرمان نرسه قرارگرفتند.

او در ۳۰۵ (میلادی) در پنجاه و نه سالگی و به دلیل بیماری از امپراتوری کناره‌گرفت و بدین‌سان نخستین امپراتور روم بود که به خواست خود از تخت قدرت به زیر آمد.

[ویرایش] منبع

  • نویسندگان ویکی‌پدیای انگلیسی،Diocletian. (نسخه ۶ ژوئن ۲۰۰۷)
  • تورج دریایی،شاهنشاهی ساسانی،برگردان مرتضی ثاقب‌فر،چاپ یکم،نشر ققنوس. ISBN 964-311-436-8