پرویز مشکاتیان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پرویز مشکاتیان (۲۴ اردیبهشت ۱۳۳۴ - )، آهنگساز، موسیقی‌دان، نوازنده سرشناس سنتور، استاد دانشگاه و پژوهشگر نامی ایران است.

فهرست مندرجات

[ویرایش] زندگی

وی در سال ۱۳۳۴ در شهرستان نیشابور زاده شد و کار هنری خود را در شش سالگی با پدرش، مرحوم حسن مشکاتیان که استاد سنتورنوازی و آشنا با ویولن و سه‌تار بود، آغاز کرد. وی با ادامهٔ آموختن موسیقی در طول تحصیل، در سال ۱۳۵۳ وارد دانشکده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران شد.

مشکاتیان، ردیف میرزا عبدالله را نزد استاد نورعلی برومند و دکتر داریوش صفوت و مبانی موسیقی ایرانی را نزد اساتیدی چون دکتر محمدتقی مسعودیه، عبدالله دوامی، سعید هرمزی و یوسف فروتن فراگرفت. او کار سنتورنوازی خود را به شیوهٔ رسمی در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی آغاز کرد و در این زمینه بسیار موفق کار کرد و کارهای بزرگ فراوانی را در زمینه‌ی آهنگسازی وسنتورنوازی به ویژه تکنوازی انجام داد. او در سال ۱۳۵۶ گروه‌ موسیقی عارف را بنا نهاد. وی در آزمون موسیقی باربد که به ابتکار استاد نورعلی برومند برگزار می شد، به همراه پشنگ کامکار مشترکاً جایگاه نخست را به دست آورد.

[ویرایش] فعالیت حرفه‌ای

مشکاتیان از همان سال، ۱۳۵۶، همکاری با رادیو را زیر نظر هوشنگ ابتهاج آغاز کرد ولی پس از واقعه ۱۷شهریور ۱۳۵۷ از رادیو استعفا داد و مؤسسه چاووش را با همکاری هنرمندان گروه عارف و شیدا تشکیل داد. سپس با همکاری شهرام ناظری، تصنیف «مرا عاشق» را بر روی شعر مولانا ساخت. از سال ۱۳۵۸ تا سال ۱۳۶۷ با محمدرضا شجریان همکاری داشت و آثار ماندگاری چون بیداد، بر آستان جانان، سِرّ عشق، نوا، مرکب خوانی و دستان را آهنگ‌سازی کرد. وی در همهٔ این آثار، افزون بر آهنگ‌سازی به عنوان نوازندهٔ سنتور نیز همکاری داشت.

وی با افسانه شجریان دختر محمدرضا شجریان ازدواج کرد ولی در دهه ۱۳۷۰ از او طلاق گرفت. او همچنین کارهای بسیار پرباری با نوازندگانی چون حسین علیزاده (سرپرست گروه عارف و گروه شیدا) و محمدرضا لطفی (سرپرست گروه شیدا) دارد.

پس از قطع همکاری با محمدرضا شجریان، وی با خوانندگانی چون علی جهاندار، ایرج بسطامی، علیرضا افتخاری، حمیدرضا نوربخش، علی رستمیان و شهرام ناظری همکاری کرد. او همچنین در فستیوال جهانی موسیقی تحت عنوان (روح زمین) در کشور انگلستان شرکت کرد و مقام نخست را بدست آورد.

او در سال‌های اخیر کارهای کمتری بیرون داده‌است و خود سرپرست یک گروه موسیقی مشهور بوده که بنا به گفته‌ی اعضای گروه به سبب کم کاری وی آن گروه از هم پاشید (در سال ۱۳۸۴). هر چند که واپسین کار وی یک نوار تکنوازی بود که در سال ۱۳۸۴ نواخت و منتشر کرد.

مشکاتیان، کتاب‌های فراوانی در زمینهٔ سنتور و موسیقی ایرانی تألیف کرده‌است.

[ویرایش] تکنوازی‌ها

وی تکنوازی‌های شگرف و بی‌همتایی دارد و برخی چهارمضراب‌هایش از آن‌ها چنان نواخت تندی دارند که شنونده می‌پندارد که دو سنتورنواز با هم می‌نوازند.

[ویرایش] جستارهای وابسته


این نوشتار دربارهٔ زندگی‌نامهٔ افراد، خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[ویرایش] پیوند به بیرون

[ویرایش] منابع

زبان‌های دیگر