بککی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بککی طایفهای کوه نشین که در منطقه کوهمره سرخی، واقع در جنوب شهر شیراز، در کوهی موسوم به «کوه مروک» زندگی میکنند. بککیها از طوایف کهن ایرانی به شمار میروند و گویش و مشخصات مردم شناسی جسمانی گویای این امر است. معروف است که نام کوه مروک در اصل مزدک بوده و چون در دوره ساسانی مأمن مزدکیان فراری بوده به این نام موسوم شدهاست. این کوه پوشیده از جنگل انبوه درختان بلوط و چشمههای فراوان است.
معروفترین شخصیت معاصر طایفه بککی شهباز خان بککی است که رئیس گارد محافظان کریمخان زند بود و، بنوشته فسائی در فارسنامه ناصری، ظاهرا به علت توطئه قتل علیه کریمخان مغضوب و اعدام شد.
بککیها تا سالهای ۱۳۲۰ کاملا مستقل و به دور از ارتباطات خارجی بوده و در کوه مروک زندگی میکردند. در این سالها، مسیح خان شهبازی، کلانتر کوهمره سرخی، کوه مروک را محاصره کرد و با پیشروی به سوی قله بککیها را به محاصره گرفت. از آن پس بککیها تابع کلانتران کوهمره شدند و بعضی از آنها در زمره تفنگچیان مورد اعتماد مسیح خان و حبیب خان شهبازی قرار گرفتند.
طایفه بککی تاکنون مورد مطالعه جدی مردم شناختی قرار نگرفتهاست. در سالهای پس از انقلاب اسلامی بخشی از اعضای این طایفه جذب منطقه سیاخ دارنگان و شهر شیراز شدند.
[ویرایش] منابع
۱- عبدالله شهبازی، مقدمهای بر شناخت ایلات و عشایر.
۲- عبدالله شهبازی، ایل ناشناخته: پژوهشی در کوه نشینان سرخی فارس.
۳- حسن حسینی فسایی، فارسنامه ناصری.

