اصالت وجود
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تا قبل از ظهور مکتب فلسفی اصفهان بحثی در مورد اصالت وجود یا ماهیت به شکل امروزی وجود نداشته است.میرداماد اصالت ماهیت را می پذیرد و ملا صدرا نیز نظر استاد خود را قبول می کند اما بعد ها از این نظر عدول کرده و اصالت وجود را می پذیرد. گروهی از فلاسفه اعتقاد دارند در واجب الوجود اصالت وجود و در موجودات ممکن الوجود اصالت ماهیت مطرح است.حکمای انسی هیچ یک از نظریات اصالت وجود یا اصالت ماهیت را نپذیرفته اند. ملاهادي سبزواري در منظومه مي گويد :
- ان الوجود عندنا اصيل
- دليل من خالفنا عليل
وجود به معناي هستي موجود و ماهيت به معناي چيستي موجود است .

