فطحیه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پیروان عبدالله بن جعفر الافطح که در سا ل 148 هجری درگذشت وی پس از اسماعیل بزرگترین فرزند امام جعفر صادق بود ولی در نزد پدر محبوبیتی نداشت ومتمایل به " حشویه " و " مرجئه " بود. او بعد از پدرش بجای او نشست وبه اتکای این حدیث از پدر که( امامت در بهترین فرزندان امام است ) به جمع آوری پیروان پدرش پرداخت واین گروه را به نام عبدالله بن فطح یا عبدالله بن افطح نامی که از پیشوایان ایشان واهل کوفه بوده فطحیهنامیده شدند.
[ویرایش] منبع
- مشکور، محمد جواد. فرق اسلامی. چاپ چهارم، انتشارات آستان قدس رضوی، ۱۳۸۴، 352.

