سوشیانس
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سوشینت یا سوشیانت یا سوشیانس به معنای «نجات دهنده بزرگ» است که در آیین زرتشتیگری منجی نهائی زمین بشمار میرود.
در گاهان (گاثها) که سرودههای خود زرتشت است و در آنها میتوان عقاید وی را یافت اشاره چندانی به پایان جهان نشده است، اما چنین مینماید که در بندی از گاهان (یسن ۴۳ بند ۳) سخن از مردی است که در آینده میآید و راه نجات را مییابد، همچنین در گاهان چند بار به واژه سوشینت بر میخوریم که در ادبیات بعدی زرتشت به صورت سوشیانس در آمده و منجی نهائی زرتشتی به شمار میآید.
جاماسب حكيم در كتاب جاماسبنامه، به نقل از زردشت جزئيات ظهور سوشيانس را مىآورد: “مردى بيرون آيد از زمين تازيان(عربها)، بر آيين جد خويش با سپاه بسيار روى به ايران نهد و آبادانى كند و زمين را پر از داد كند. سوشيانس “نجات دهنده بزرگ” دين را به جهان رواج دهد، فقر و گرسنگى را ريشه كن سازد، ايزدان را از دست اهريمن نجات داده، مردم جهان را هم فكر، هم گفتار و هم كردار گرداند.[۱]
[ویرایش] منابع
- ↑ جاماسب نامه، ص121، به نقل از آرمان شهر در اديان، پگاه حوزه، ش 24.
ویکیپدیای فارسی ذیل مدخل «آخر الزمان در دین زرتشت» از مقاله «آخر الزمان»
مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «آخر الزمان»، ویکیپدیای فارسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در 1/5/2007).

