داوود
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
داوود(عبری: דָּוִד به معنی محبوب) پسر یسی از فرزندان یهودا و از طایفهٔ بنیاسرائیل بود که در بیتلحم زاده شد.او به جای شاؤل به پادشاهی اسرائیل رسید و تابوت عهد خداوند را به اورشلیم آورد. داوود چهل سال در یهودیه فرمان راند و در ۷۱ سالگی مرد. جسد داوود را بر کوه صهیون دفن کردند.
[ویرایش] منابع
- عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN ۹۶۴۳۰۷۱۶۳۴
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
| پیامبران اسلام در قرآن | |||||||||||||
| آدم | ادریس | نوح | هود | صالح | ابراهیم | لوط | اسماعیل | اسحاق | یعقوب | یوسف | ایوب | شعیب | |
| موسی | هارون | ذوالکفل | داود | سلیمان | الیاس | الیسع | یونس | زکریا | یحیی | عیسی | محمد | ||

