هنر گچبری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
یکی از پدیده های هنری در معماری بی همتای ایران، هنر گچبری است که در کاوشهای باستانشناسی نمونه ها و نشانه هایی از رواج این هنر در روزگار ساسانی به دست آمده است. یکی از کاربردهای ویژه گچ، اندود کردن دیوارها و آراستن سطوح داخلی ساختمانها است و هنر گچبری، این آراستگی را به حد کمال و دلنوازی می رساند. از میان نمونه های به جا مانده می توان به گچبری، چفت گیری و ابزار زنی طاقچه بسیار ارزشمند هنری از کاخ بیشاپور از سده سوم میلادی که در موزه لوور پاریس نگهداری می شود. همچنین تعدادی از آثار دوره ساسانی که در موزه ملی ایران قرار دارد یاد کرد.
[ویرایش] دوره های گچبری در هنر ایران
- هنر گچبری قرون اولیه اسلام
- هنر گچبری دوره سلجوقی
- هنر گچبری دوره ایلخانی
- هنر گچبری دوره تیموری
- هنر گچبری دوره صفویه
- هنر گچبری دوره زندیه
- هنر گچبری دوره قاجار
- هنر گچبری دوره معاصر
[ویرایش] منبع
معماری ایران - مصالح شناسی سنتی - حسین زمرشیدی

