فدراسیون کارگران آمریکا - کنگره سازمانهای صنعتی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
یکی از بزرگترين گروه فشار لابی در ایالات متحده آمریکا اتحاديه كارگري ” فدراسيون كارگران آمريكا - كنگره سازمانهاي صنعتي ” American Federation of Labor - Congress of Industrial Organisations (AFL – CIO است كه 14 ميليون عضو دارد. اين اتحاديه، در حقيقت اتحاديه اتحاديه هاي كارگري به شمار مي آيد و ميان اتحاديه هاي كارگري متعدد هماهنگي ايجاد مي كند.
سابقه تاسيس اين اتحاديه قدرتمند به سال 1886 باز مي گردد. در اين سال ، فدراسيون كارگري آمريكا The American Federation of Labor (AFL) به منظور حمايت از حقوق كارگران و مقابله با كارفرمايان تشكيل شد. با گسترش نظام سرمايه داري و پيشرفت صنايع از جمله صنايع اتومبيل سازي، نقش اتحاديه هاي كارگري رو به افزايش گذاشت و تعداد و تنوع آنان نيز گسترش يافت تا جائي كه سرانجام در سال 1938 يك سازمان قدرتمند كارگري به نام كنگره سازمان هاي صنعتي The congress of Industrial Organisation (CIO) تاسيس شد. تقريباً تا 20 سال بعد دوسازمان عمده كارگري درعرصه اجتماعي، از منافع كارگري دفاع مي كردند و بعضاً رقابت هاي شديدي نيز با یکدیگر داشتند . درسال 1955 با ادغام دو سازمان در يكديگر و تشكيل AFL-CIO دومين گروه ذي نفوذ از لحاظ تعداد اعضا درايالات متحده شكل گرفت.
روند عضويت كارگران در AFL- CIO طي ساليان گذشته روبه كاهش گذاشته است و عمده ترين علت آن تحولات اجتماعي و توسعه رفاه كارگران بوده است. در حالي كه در سال1956، 33 درصد كارگران غير كشاروزي عضو AFL –CIO بودند ، اين رقم در آستانه سال 2000 به 16 درصد كاهش يافت. بعلاوه بسياري ازكارگران اتحاديه هاي خاص خود را دارند كه عضو AFL-CIO نيستند. از جمله انجمن ملي آموزش The National Education Association كه منافع معلمين مدارس ايالات متحده را نمايندگي مي كند.

