هریوا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
هَریوا (Haraiva) نام پارسی باستانی (به اوستایی: هَریووا Haraiova؛ به یونانی: آریا Areia یا Aria) سرزمینی باستانی در اطراف هریرود که امروزه شهر هرات در غرب افغانستان در آن واقع است.
هریوه یکی از ساتراپیهای ایران باستان بشمار میرفت. نام هریوه در فهرست سرزمینهای تابع هخامنشیان در تمام سنگنوشتههای بجایمانده از دورهٔ داریوش بزرگ و خشایارشا آمدهاست. هرودت تاریخدان یونانی نیز در کتاب سومش هرویها را در فهرست مالیات دهندگان ایران آوردهاست.
اسکندر مقدونی در ۳۳۰ قبل از میلاد مرکز ساتراپی هریوه را که آرتاکوان نام داشت گشود. ساتراپ (والی) هریوه در آن زمان ساتی برزن نام داشت.
هریوه در فهرست ایالتی ساسانیان در سنگنبشتهای در کعبه زردشت واقع در نقش رستم بنام هری آمدهاست. در دورهٔ ساسانی از مراکز مهم نظامی و منطقه مرزی در مقابله با هیاطله بوده است. پیش از حملهٔ اعراب مسلمان به ایران دارای اقلیت مسیحی نستوری بود. در سال ۳۱ ه.ق. (حدود ۶۵۰ م.) یا کمی پس از آن به دست اعراب مسلمان فتح شد.
در کتابهای تاریخی مانند تاریخ بیهقی، زر (طلا) هريوه يا دينار هريوه آمده که طلایی خالص و رائج، مسكوك ضرابخانهٔ هرات بوده است. هریوا به گونههای دیگر هریوه، هریو، هروی، هری و هرات نیز آمدهاست.
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] منبع
- دانشنامه ایرانیکا
- ایران باستان٬ حسن پیرنیا

