ثته‌گوش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ثَتَه‌گوش (ساتاگیدیا) سرزمینی باستانی در جنوب باختریش (باختر) در افغانستان مرکزی كه تقريباً از هرات تا حوالی سند وسعت داشت. اين سرزمین در سنگ‌نبشته بیستون داریوش بزرگ و نقش رستم در دورهٔ هخامنشیان به پارسی باستان «ثَ تَ گوش» ناميده شده است.

بگفتهٔ هرودوت٬ ساتاگیدها تیره‌اى از مردم مشرق يا شمال شرق ايران بودند، و مقر ايشان در تقسيمات شاهنشاهى هخامنشى جزو ايالت هفتم بشمار میرفت.

[ویرایش] جستارهای وابسته

[ویرایش] منبع

زبان‌های دیگر