دیتالاگر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دیتالاگر وسیلهای الکترونیکی برای جمع آوری دادههای بدست آمده از سنسورها و مبدلها مختلف و انتقال آنها به کامپیوتر یا یک حافظهاست. مهمترین خصوصیات یک دیتالاگر در ذیل آمدهاست:
۱- تعداد کانالها: تعداد کانالها بیانگر تعداد سنسورها و مبدلهایی است که همزمان قابل اتصال به دیتالاگر هستند.
۲- فرکانس نمونه برداری: این عدد نشان دهنده تعداد دفعاتی است که دیتالاگر دادههای هر سنسور را خوانده و به کامپیوتر یا حافظه منتقل میکند. برای مثال وقتی گفته میشود یک دیتالاگر دارای فرکانس نمونه برداری ۳۰۰ هرتز است به این معنی است که در هر یک سیصدم ثانیه دادههای بدست آمده از سنسورها به کامپیوتر منتقل میشود.
۳- نوع سنسورهای پشتیبانی کننده: معمولاً هر دیتالاگری سنسورها و مبدلهای خاصی را پشتیبانی میکند. مثلاً یک دیتالاگر ممکن است تنها قادر به پشتیبانی سنسورهای حرارتی RTD باشد ولی قادر به پشتیبانی ترموکوپلها نباشد.
معمولاً هر دیتالاگر مجهز به یک نرم افزار است که امکان اعمال تنظیمات آن و مشاهده نمودارهای بدست آمده از سنسورها را حین نمونه برداری ممکن میکند.

