زیگموند فروید
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
زیگموند فروید (Sigmund Freud) پایه گذار علم روانشناسی نوین زادهٔ شهر پریبور در جمهوری چک کنونی و امپراتوری اتریش پیشین (۷ می ۱۸۵۶ - ۲۳ سپتامبر ۱۹۳۹)، در ابتدا یک متخصص اعصاب بود. وی مدرسهٔ روانکاوی را بر مبنای نظریاتش بنیان گذاشت، که بسیاری از رفتارهای انسان تحت تأثیر انگیزههای ضمیر ناخودآگاه است؛ که افکار و خاطرات بخصوص ضمیر ناخودآگاه، بویژه از نوع جنسی و پرخاشگرانه، ریشهٔ اختلالات روانی هستند، و اینگونه اختلالات روانی میتوانند با تبدیل افکار و خاطرات ناخودآگاه به آگاهی از طریق معالجات روانکاوانه، درمان شوند. برخی از کتابهای وی به فارسی ترجمه شدهاند. از جمله آنها میتوان به کتاب تمدن و گلهمندان از آن اشاره کرد که تحت عنوان "فرهنگ و ناخوشایندیهای آن" توسط امید مهرگان از آلمانی به فارسی برگردانده شده است.
وی بهمراه آلبرت انیشتین، مارتین بوبر و حاییم وایزمن از موسسان و اعضای اولین هیئت علمی دانشگاه عبری اورشلیم بود.[۱]
وی یک یهودی اشکنازی بود. با روی کار آمدن نازیها وی در ۱۹۳۸ اتریش را ترک کرد و به اسرائیل رفت. وی پس از مدتی به انگلستان عزیمت کرد و در همانجا به دلیل ابتلا به سرطان فک درگذشت.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] آثار
- تعبیر خواب ( ۱۹۰۰ )
- توتم وتابو (۱۹۱۳)
- روانشناسی گروه و تحلیل من (۱۹۲۱)
- تمدن و گلهمندان از آن (۱۹۳۰)
- بررسی رفتارهای جنسی
- آسیب شناسی زندگی روزمره
- وقتی فرويد بر روی نيمكت روان كاوی قرار میگيرد
[ویرایش] جستارهای وابسته
- فرافکنی
- نقد روانشناختی
[ویرایش] پاورقی
- ↑ تاریخچه دانشگاه عبری اورشلیم. وبگاه رسمی دانشگاه عبری اورشلیم (در تاریخ ۱۵ جولای ۲۰۰۵). بازدید در تاریخ ۲۰۰۷/جون/۴.
[ویرایش] منبع
- نقد ادبی نوشته حمیدرضا شایگانفر ، انتشارات دستان

