کاربر:مهدی هدایی ابوتراب
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سلام! سلام نامی از نام های خداست و نامی است که بر زبان تمام جهانیان است. خواه بدانند خواه نه. من می توانم « بخوانم » و « بنویسم » و از این بابت بسیار سپاسگزار خدا هستم و پدرم و مادرم و معلم کلاس اول دبستانم و همه ی کسانی که در زندگی من آمدند، خواه هستند، خواه بمانند و خواه بروند. چکیده ی نیم قرن زندگیم در کلماتی استند که تقدیم خواهد شد. من خوشبختی را در یک کلمه خلاصه می دانم. اطاعت. اگرنه تا هنوز می توانیم نپذیریم و یا از حیطه بیرون برویم. من دوست دارم موحد باشم. موحد یعنی کسی که فقط فرمان های خدا را انجام می دهد. دوست دارم آرام و خودپا در قبال دستورهای خدا باشم. حرفهایم را در کلماتم از این پس برایتان می نویسم. کلمات مرا آرام و با اندیشیدن و خود را در عمل به آن ها دیدن بخوانید. تشنگی و گرسنگی دو رکن تا کنون من هستند. آدم ها خودشانند و خدا ناظرشان. اگر تخریبی است از ترس ایشان است و اگر ترسی است از فقر ایشان است. هر واژه ی من را در ابعاد بررسی کنید. فقر، ترس ... و این کلمه از کلماتم به عنوان آغُز تقدیم حضورتان:
چو می بُرید و می دوزید ـ بدون حساب و کتاب ـ
حتما می سوزید!
و سپاس خاص خداست و من می گزارم

