خالد پسر ولید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

خالد بن ولید یا خالد ابن الوليد ابن المغیرة المخزومي، از صحابهٔ محمد، پیامبر اسلام و از بزرگان قریش است.

او در جنگ احد با مسلمانان جنگید و در سال ۷ (هجری) و پس از صلح حدیبیه اسلام آورد و در جنگ موته شرکت داشت و رهبری سپاه مغلوب مسلمانان را تا مدینه به‌عهده داشت. محمّد، به او لقب «سیف الله» داد. وی در همان سال در تسخیر مکه شرکت کرد و بنابر روایاتی به دستور محمّد، بت مشهوری که عزی نام داشت را شکست.[۱]

در دوران ابوبکر با هدف مسلمان کردن تمیم به آنجا رفت. در آنجا با وجود اینکه مالک ابن نویره تسلیم او شده بود، وی را کشت و با بیوهٔ او ازدواج کرد. ابوبکر بخاطر قتل مالک، او را توبیخ نمود ولی با وجود اینکه عمر، ابوبکر را به خاطر انتخاب خالد به فرماندهی سپاه نکوهش می‌کرد، خالد در سمت باقی ماند.[۱] وی در دفع فتنه اهل ردّه از فرماندهان مورد اعتماد سپاه ابوبکر بود.[نیاز به ذکر منبع]

کمی بعد از این رویدادها ابوبکر او را به جنگ با مسیلمه و سپس جنگ با ایرانیان فرستاد. در ربیع‌الاول ۱۲ (هجری) یا چند ماهی بعد، حیره را تسخیر کرد و اندکی بعد ناحیهٔ فرات را گرفت. سال بعد برای فتح شام عازم شد و با شکست رومیان، دمشق را گرفت.

با به قدرت رسیدن عمر از فرماندهی لشکر شام، عزل شد. او در حمص (یا به روایتی دیگر در مدینه) مرد.

صحابه مشهور محمد، ‌پیامبر اسلام

ابوالعاص پسر ربیعه • ابوایّوب انصاریابوبکر پسر ابی قحافه • ابودرداءابوذر غفاریابوسفیان پسر حارثابوعبیده جرّاحابوموسی اشعریابوهریرهابی پسر کعببلال حبشی • ثابت پسر قیس • جابر پسر عبدالله انصاری • جعفر پسر ابی طالبجندب پسر جناده • حبیب پسر زید انصاری • حجر بن عدیحسان پسر ثابتحسن پسر علیحسین پسر علیحمزه بن عبدالمطلبخالد پسر ولیدخبّاب پسر ارّتزبیرزید پسر ثابتزید پسر حارثهسعد پسر ابی وقّاصسعد پسر عبادهسلمان فارسیطلحهعبدالرّحمن پسر عوفعبدالله بن زبیر • عبدالله بن سلام • عبدالله پسر امّ مکتومعبدالله پسر زبیرعبدالله پسر عمر • عبدالله پسر مسعود • عثمان • پسر عفّان عقیل پسر ابی طالبعلی پسر ابی طالبعمّار پسر یاسرعمر • پسر خطّاب عمروعاص • کعب پسر ظهیر • معاذ پسر جبلمعاویه پسر ابی سفیانمقداد پسر اسودیزید پسر ابی سفیان

[ویرایش] منابع

  • تاریخ صحابه، مهدی اخوانی، چاپ سوم، مشهد، ۱۳۳۹