جودو
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
جودو (به ژاپنی: 柔道 به معنی «طریقت نرمی یا انعطاف»[1]) هنری رزمی، ورزش رزمی و فلسفهای است که از کشور ژاپن نشأت گرفتهاست. منشا جودو از هنر رزمی جوجیتسو «هنر نرمی» است و در سال ۱۹۳۲ فردی ژاپنی به نام دکتر جیگارو کانو آن را پایهگذاری کرد. [2]
فهرست مندرجات |
[ویرایش] درجات فنی
ورزشکاران این رشته درجات با شروع از Q۱۰ یا همان کمربند سفید با طی مراحل Q۹ تا Q۱ کمربندهای زرد و سبز و بنفش و قهوهای به درجهٔ دان یا کمربند مشکی میرسند.وتا دان 10 ادامه میابد.
[ویرایش] اصطلاحات فنی
- جودوکا:جودوکار
- اوکِمی: تکنیک افت بی خطر (نحوهٔ صحیح زمین خوردن)
- کوزوشی:کشش و بر هم زدن تعادل
- مائهماواری:غلت به جلو
- دوجو: باشگاه جودو
- سِنسِی: استاد
- میگی: راست
- هیداری: چپ
- جودوگی :لباس جودو
- ریتسو:بلند شو
- سزا:بشین
- رِی:دستور ادای احترام
- هاجیمه:دستور شروع مسابقه
- مَتِی:دستور توقف مسابقه
- جونای:داخل
- جوگای:خارج
- تاتامی:تشک جودو
- نهوازا: کار در خاک
[ویرایش] فنون مجاز در مسابقات
ناگهوازا
- سئویی-ناگه (پرتاب شانه)
کاتامهوازا
- کان ستسو وازا (کانسه): برگرداندن و فشردن مفصلها به سوی مخالف و بیش از دامنه حرکت طبیعیشان
- شیمهوازا:انسداد شریانهای خونرسان به مغز
[ویرایش] فنون غیرمجاز در مسابقات
- آتمیوازا: فنون ضربهای
[ویرایش] امتیازات
در این ورزش چهار نوع امتیاز وجود دارد که به ترتیب زیر می باشد:
- کوکا
- یوکو
- وازاآری
- ایپون

