باکره
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
باکره، در لغت به معنای دست نخورده می باشد در فرهنگ عامه به زنی که با مردی آمیزش نکرده باشد و بکارت او از بین نرفته باشد. به این زنان دختر یا دوشیزه نیز میگویند.
[ویرایش] پانویس
[ویرایش] منابع
- معین، محمد. فرهنگنامه فارسی جلد اول. چاپ نهم، تهران: موسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۵، ISBN 964-00-0164-3، ۴۶۴.

