نبرد صفین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
در سال ۳۷ هجری قمری نبردی سنگین بین علی پسر ابوطالب و معاویه فرزند ابوسفیان که در شام ادعای خلافت کرده بود، رخ داد. این نبرد ۱۱۰ روز به طول انجامید. این نبرد به نام نبرد صِفّین معروف است.
در این نبرد با وجود پیروزی نظامی سپاه امام علی، با تیزهوشی عمروعاص سپاه معاویه قرآن ها را بر سر نیزه کردند. بنابراين جنگ پایان یافت و تعیین خلیفه به حکمیت بین عمروعاص و ابوموسی اشعری سپرده شد.
صفین محلی است میان سوریه و عراق که قسمتی از آن به کرانههای رود فرات منتهی میگردد.

