میکل آنجلو آنتونیونی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| زمینه فعالیت | کارگردان، فیلمنامه نویس |
| تولد | ۲۹ سپتامبر ۱۹۱۲ / ۷ مهر ۱۲۹۱ ایتالیا |
| مرگ | ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۷ / ۸ مرداد ۱۳۸۶ ایتالیا |
| صفحه در وبگاه IMDb | |
میکل آنجلو آنتونیونی ۲۹ سپتامبر ۱۹۱۲ - ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۷، فیلمنامه نویس و کارگردان ایتالیایی بود.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] دیدگاه
بسیاری از فیلمنامههای فیلمهای آنتونیونی را یا خود نوشته یا در نوشتن آنها همکاری داشتهاست، که حال و هوای غربت، ملالت، شهوت بی عشق و ناتوانی انسان از ایجاد ارتباط در آنها مشترک است.
او مانند فدریکو فلینی به نئورئالیسم درونی معتقد بود. محتوای فیلمهای او را اغلب اضطرابها ، تردیدها و نگرانیها ی بشر امروز و عدم توانایی او در برقراری رابطه معنوی با دیگران تشکیل میدهد. فیلمهای وی آکنده از سکوتها، خلاءها و همه واکنشهای انسان مضطرب و ناامید است.
[ویرایش] در ایران
تصویر:Shirdel-Antonioni1975.jpg
میکل آنجلو آنتونیونی و کامران شیردل در چهارمین جشنواره جهانی فیلم تهران
آنتونیونی در ۱۳۵۴ (۱۹۷۵) با حرفه خبرنگار به جشنواره جهانی فیلم تهران آمد و مورد استقبال کمنظیر علاقهمندان به آثارش در ایران قرار گرفت.[۱]
[ویرایش] فیلمشناسی
- مردم پو (۱۹۴۳)
- مردان غبار (۱۹۴۸)
- اولتر لوبلیو (۱۹۴۸)
- خرافات (۱۹۴۹)
- دروغهای عشق (۱۹۴۹)
- بومارزو (۱۹۴۹)
- خانه اشباح (۱۹۵۰)
- بند فالوریا (۱۹۵۰)
- داستان عشق (Cronaca di un Amore - (۱۹۵۰
- زنی بدون کاملیا (۱۹۵۳)
- شکست خورده (۱۹۵۳)
- عشق در شهر (۱۹۵۳)
- دوست دختر (۱۹۵۵)
- گریه (۱۹۵۷)
- نشانه رم (۱۹۵۹)
- ماجرا (L'Avventura - (۱۹۶۰
- شب (۱۹۶۱)
- کسوف (۱۹۶۲)
- صحرای سرخ (۱۹۶۴) - Deserto rosso
- سه چهره (۱۹۶۵)
- آگراندیسمان (۱۹۶۶)
- نقطه زابریسکی (۱۹۷۰)
- چونگ کو (۱۹۷۲)
- حرفه: خبرنگار (۱۹۷۵)
- راز اوبروالد (۱۹۸۱)
- شناسایی یک زن (۱۹۸۲)
- آنسوی ابرها (Beyond the Clouds - (۱۹۹۵
- اروس (۲۰۰۴)
[ویرایش] منابع
- شیردل، کامران. «آرزو میکردم زودتر بمیرد». روزنامه شرق. ۱۰ مرداد ۸۶، چهارم ۹۲۰،۳۲.
- Techniquement douce- Michelangelo Antonioni- Edition Albatros- ۱۹۷۷- Paris
- IMDB

