پروتز
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پروتِز به اندامهای مصنوعی بدن گفته میشود. منظور از پروتز در دندانپزشکی، دندانهای مصنوعی میباشند و شامل 4 دسته اند:
- پروتز ثابت
- پروتز کامل
- پروتز پارسیل
- ایمپلنتهای دندانی
پروتز ثابت به پروتزی اطلاق میگردد که بر روی دندان یا دندان های پایه که قبلا برای این کار تراش خورده اند سیمان شده و ثابت میگردد. پروتز کامل در فرد کاملا بی دندان استفاده میشود و به دست دندان مشهور است. پروتز پارسیل در بیمارانی کاربرد دارد که در حد میانه بین پروتز ثابت و کامل قرار دارند. یعنی بی دندان نیستند ولی بعللی همچون وسعت یا تعدد نواحی بی دندانی یا عوامل اقتصادی یا سایر علل امکان دریافت درمان پروتز ثابت را نیز ندارند. این نوع پروتز اسکلتی فلزی دارد که بوسیله زواعدی نیروهای جونده را بین دندانها و نیز لثه پخش میکنند.
[ویرایش] عوارض استفاده از پروتز کامل
اثرات مستقیم پروتز کامل :
- دنچر استوماتیت
- هیپرپلازی ناشی از تحریک دنچر
- زدگی زخم تروماتیک
- سرطان دهان در استفاده کنندگان دنچر
- تغییر در حس چشایی
- سندرم سوزش دهان
- تهوع
- تحلیل ریج باقیمانده
بعضی میکروارگانیسمها از ماده بیس دنچر(متیل متاکریلات) به عنوان منبع کربن استفاده کرده و آنرا به مواد محرک تجزیه میکنند.
اثرات غیر مستقیم استفاده از دنچر:
- آتروفی عضلات جونده
- سوء تغذیه
[ویرایش] تهوع در هنگام استفاده از پروتز کامل
علل تهوع همراه با دنچر جدید عبارتند از:
- بلند بودن لبه های پروتز خصوصا در خلف پروتز بالا و دیستولینگوال پایین
- لقی پروتز بالا
- تماس پیش رس و ممانعت از تطابق خوب پروتز
- ارتفاع عمودی زیاد پروتز
علل تهوع در دنچرهای قدیمی:
- بیماری معدی-روده ای
- آدنوئید یا التهاب در راههای تنفسی فوقانی
- مصرف الکل و سیگار
[ویرایش] منابع
- Zarb, George Albert «Boucher's Prosthodontic Treatment for edentulus patients» ۱۱th ed. ۱۹۹۷
- بوچر «چکیده مراجع دندانپزشکی» انتشارات شایان نمودار۱۳۸۴
- شاهرودی محمد حسن «قدم به قدم تهیه پروتز کامل» مؤسسه فرهنگی آرایه ۱۳۷۶

