آیندهگری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آیندهگری یا فوتوریسم (Futurism) یک جنبش هنری در اول قرن بیستم بود. مرکز این جنبش در روسیه و ایتالیا بود اما در کشورها دیگر هم وجود داشت. فتوریستها در بسیاری از زمینهها مانند نقاشی، مجسمه سازی، سفالگری، تئاتر، موسیقی، معماری و حتی آشپزی کار کردند.
اولین فتوریستی که عقیدها این جنبش را نوشت یک شاعر ایتالیا یی بود به نام فیلیپو توماسو مارینتتی. مقاله او را در روزنامه فیگارو در سال ۱۹۰۹ چاپ کردند. در ان مقاله مارینتتی نوشته بود که فتوریستها از گذشته بدشان میاید و مخصوصا از فکرهای گذشته در مورد هنر و سیاست خیلی بدشان میاید. او و دیگران در جنبش فتوریست عشقی به سرعت، تکنولوژی و خشونت نشان میدادند. برای فتوریست ها ماشین، هوا پیما و شهرهای صنعتی نشانههای بسیار مهمی بودند بخاطر این که پیروزی انسان را بر طبیعت نشان میدادند.
[ویرایش] آیندهگری حجمی (Cubo-Futurism)
در روسیه جنبش کوبیسم بر جنبش فوتوریسم اثر گذاشت و در سال ۱۹۱۳ یکی از حرکات هنری به نام آیندهگری حجمی به دنیا آمد. آیندهگران حجمی فورمهای کوبیسم را استفاده میکنند.
مانند بقیه فوتریستها، روسها با گذشته بد بودند و از زندگی مدرن خوششان میآمد. برعکس ایتالیایی ها، روسها سعی می کردند که با حرکات جنجالی خودشان را مطرح کنند. به غیر از آن، روسها تاثیر هیچکس را قبول نمیکردند.
هنرمندان مهم روس در این سبک ولیمیر خلبنیکف، الکسی کرچنیخ، ولادمیر مایاکوفسکی و داوید بورلیوک بودند.
خیلی از فوتوریستهای روسیه، به غیر از نقاش، نویسنده هم بودند و تعداد زیادی کتاب و شعر نوشتند. این هنرمندها در پروژه های مختلف هم باهم کار میکردند. از جمله: وپرا پیروزی رو آفتاب را کروچنیخ نوشت و صحنه های ان را مالویچ ساخت.
آمدن استالین و کومونیسم باعث شد که جنبش کیوبو- فوتریسم در روسیه از بین برود.
[ویرایش] فوتوریسم در ایتالیا
در ایتالیا فوتریستها به حرکات فاشیسم خیلی علاقه داشتند و از تعداد زیادی از نظرات فاشیسم پشتیبانی میکردند. فوتریستها حرکتها ی مدرن می کردند و فاشیسم را قدرتی میدیدند که با آن میتوانستند ایتالیا را یک کشور مدرن بکنند. مارینتتی، که یکی از فوتریستها مهم بود، گروه سیاسی فوتریستها را در سال ۱۹۱۸ به وجود آورد. یک سال بعد از ایجاد، این گروه در حزب ملی فاشیست موسولینی ادغام شد و جزء اولین پشتیبانان موسولینی شدند. به همین دلیل دولت خیلی از فوتریستها را به رسمیت شناخت و به آنها کار دادند.
در ایتالیا فوتوریسم رشد کرده و از جنبشها دیگر استفاده کردند. در معماری این اتفاق خیلی بیشتر بود و فوتوریسم به طرف کمینهگرایی و عقلگرایی رفت. بعد از سالهای ۱۹۲۰ و ۱۹۴۰ یک سری ساختمانهای دولتی در سبک فوتوریسم ساخته شدند که دربین آنها ایستگاه راهآهن ترنتو است که آنجیولیو مازونی آنرا ساخت.

