سهیل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سهیل
صورت فلکی: شاه‌تخته
نامگذاری بایر: α Car
نام‌های دیگر: پَرَک، اگست
داده‌های رصدی
بعد:
میل:
(دوره ۲۰۰۰)
6ساعت23دقیقه57,1ثانیه
‎-52° 41' 45‎"‎‏
قدر ظاهری: -0,72
جزئیات
درخشندگی: 20.000 (برابر خورشید)
ردهٔ طیفی: F0II
دما (کلوین):
فاصله: اختلاف منظر 0,0104" = 313 سال نوری
شعاع: ۶۵ شعاع خورشیدی
جرم:
متغیر بودن: متغیر نیست.
چندگانگی: چندگانه نیست.

ستارهٔ سُهـِیل (آلفا شاه‌تخته، alpha Carinae) درخشان‌ترین ستارهٔ صورت فلکی شاه‌تخته است. سهیل پس از شباهنگ دومین ستاره پرنور آسمان شب است ولی در مدارهای شمالی قابل دیدن نیست.

سهیل نامی عربی به معنای «درخشان» است. نام‌های فارسی این ستاره پرک و اگست است.[۱]

قدیمیان دربارهٔ آن می‌گفتند که ستاره‌ای است در جانب جنوب که اهل یمن نخست آن را می‌بینند و با برآمدن آن میوه‌ها می‌رسند.[۲] چنانچه سنائی در این باره می‌گوید:

دردیار تو نتابد آسمان هرگز سهیل
گر همی باید سهیلت، قصد کن سوی یمن

[ویرایش] منابع

  1. لغت‌نامهٔ دهخدا، سرواژهٔ سهیل.
  2. لغت‌نامهٔ دهخدا، سرواژهٔ سهیل.


 
درخشان‌ترین ستارگان آسمان شب
شباهنگ

شباهنگ | سهیل | نگهبان شمال | رجل قنطورس | کرکس نشسته | بُزبان | پای شکارچی | شِعرای شامی | آخرالنهر | اِبط‌الجوزا | حَضار | کرکس پرنده | دَبَران | قلب عقرب | سماک اعزل | رأس پیکر پسین | فَم‌الحوت | بکروکس | دنب


این نوشتار ستاره‌شناسی خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.