نیکولو ماکیاولی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
|
|
| تاریخ فلسفه |
|---|
| ریشههای اندیشه فلسفی |
| فلسفه پیشاسقراطی |
| فلسفه دوران باستان |
| فلسفه قرون وسطی |
| فلسفه عصر نوزائی |
| سده هفده: عصرخرد |
| سده هجده: عصر روشنگری |
| سده نوزده: ایدهآلیسم، ماتریالیسم، |
| فلسفه مدرن |
| فلسفه معاصر |
| تمدنهای دیگر: |
| فلسفه شرقی |
| فلسفه ایرانی |
| فلسفه اسلامی |
| فلسفه یهودی |
| فلسفه مسیحی |
| فلسفه چینی |
| فلسفه کرهای |
| فلسفه هندی |
نیكولو برناردو ماكیاولی فیلسوف سیاسی، شاعر، آهنگساز و نمیشنامهنویس مشهور ایتالیایی در ۳ مي ۱۴۶۹ در فلورانس ايتاليا به دنيا آمد و در ۲۱ ژانویه ۱۵۲۷ درگذشت.
او سرانجام مردی شد كه زندگيش را صرف سياست و وطنپرستي كرد. اما امروزه او به اتهام حمايت از حكومت اقتدارگرا و ظالم مورد حمله واقع میشود. علت اين امر جزوه كوچكی به نام شهریار (The Prince) است كه وي براي خانواده مديچي (Medici) حاكمان فلورانس نوشته است. نبوغ سياسي ماكياولي بوسيله تهمتي كه غيرعادلانه و بدليل درك اشتباه از نگرشهاي سياسياش به وي نسبت داده شده تحتالشعاع قرار گرفته است.
زندگي ماكياولي بسيار جالب بود. او دوران كودكي وصفناپذيري را در فلورانس گذراند و تنها تجربه سياسی مهم وي در دوران طفوليت تماشای ساوونارولا(Savonarola) از دور بود. اندكي پس از اعدام ساوونارولا، ماكياولی به عنوان منشي وارد دستگاه دولتی فلورانس شد . اما موقعيت او به سرعت ارتقا يافت و به زودي به مأموريتهای ديپلماتيك رفت. او بسياري از سياستمداران مهم عصرش همچون پاپ و لویی دوازدهم پادشاه فرانسه را ملاقات كرد. اما هيچ يك به اندازه شاهزاده حاکم واتیکان يعني سزار بورجيا (Cesare Borgia) بر او تأثير نگذشت.
بورجيا مردی بيرحم و حيلهگر بود، بسيار شبيه چيزي كه در کتاب شهریار ترسيم شده است. ماكياولي حقيقتاً سياستهاي بورجيا را نمی پسندید اما فكر ميكرد كه با حاكمي همچون بورجيا اهالي فلورانس ميتوانند ايتاليا را متحد كنند، هدفی كه ماكياولي در تمام عمرش دنبال آن بود. از بخت بد ماكياولي زماني كه مديچيها به حكومت فلورانس بازگشتند و انقلاب واژگون شد وي از مسند خود بركنار شد. از دست دادن شغل او را به جای عمل سياسی مجبور به نگارش درباره سیاست كرد. مأموريتهاي ديپلماتيك آخرين كار رسمي او در موقعيت سياسی بود.
بعد از اينكه ماكياولی پستش را از دست داد بطور مداوم درخواست كرد تا به سياست بازگردد. او تلاش كرد مهرباني خاندان مديچي را با نوشتن و تقديم كتابی كه فكر ميكرد مطابق میل خاندان مديچي باشد كسب كند. بنابراين شهريار براي نيل به اين هدف نوشته شد. متأسفانه خاندان مديچي با آنچه كه در كتاب آورده بود موافق نبودند در نتیجه او بيكار ماند. زماني كه مردم كتاب را ديدند حيرت كردند آنها متعجب بودند از اينكه يك فرد چقدر ميتواند بدذات باشد كه افكاري از نوع تفكرات مطرح شده در شهریار را دارا باشد. و اين مسئله باعث بدنامي وي در زمان حيات و بعد از مرگش شد. با اين همه اگر مردم بخواهند به شناخت مناسبتري از ماكياولي برسند بايد كتاب «مباحثی درباره Lively» را كه تمام نظريات سياسياش را بيان ميكند بخوانند. اما هنوز تعداد زيادی نتوانستهاند شهريار و ماكياولي را آنطور که باید براي مردم عامي بشناسانند. چند سال بعد خاندان مديچي از فلورانس بيرون انداخته شدند و انقلاب دوباره برقرار شد و ماكياولي به كسب مجدد پست و مقام خود كه سالها قبل از دست داده بود اميدوار شد اما شهرتي كه كتاب شهريار داشت باعث شد مردم فكر كنند تفكر وي شبيه مديچيهاست در نتيجه وي به مقام سابقش انتخاب نشد. از اينجا سراشيبي تندي در زندگي وي آغاز شد سلامتي او شروع به ترك او كرد و ماكياولي چند بعد در سال ۱۵۳۷ از دنيا رفت. ماكياولي در تمام طول عمرش ناعادلانه مورد حمله قرار گرفت كه اين مسئله بعد از مرگش بدتر شد. او به طور مداوم بهدليل حمايتش از حكومت فاسد مورد لعن بود. در حقيقت حكومت ماكياوليستي امروزه به حكومت فاسد گفته ميشود. تنها اخيراً شخصيت حقيقي و تا حدودي روشن شده است. جهان بايد نگاهش را از ماكياولي سرد و بيروح به ماكياولي وطنپرست و نابغه سياسي تغيير دهد.
[ویرایش] منابع
- عالم عبدالرحمن.تاریخ فلسفه سیاسی در غرب.تهران:مطالعات فرهنگی,1385
- http://www.ctbw.com/lubman.htm
[ویرایش] پیوند بیرونی
مطلب کتابنیوز درباره کتاب شهریار
http://www.ketabnews.com/detail-1444-fa-0.html
| موضوعات فلسفه |
| کلی | فلسفه شرقی · فلسفه غربی · تاریخ فلسفه: باستان · قرون وسطی · نوین · معاصر |
| فهرستها | مقالات فلسفه · فیلسوفان · ایسمهای فلسفی · جنبشها |
| شاخهها | زیباییشناسی · اخلاق · شناختشناسی · منطق · ماوراءالطبیعه |
| فلسفهٔ | آموزش · جغرافیا · تاریخ · سرشت انسان · زبان · قانون · ادبیات · ریاضیات · ذهن · متا-فلسفه · فیزیک · سیاست · روانشناسی · دین · علم · علوم اجتماعی · فناوری · جنگ |
| مکاتب | اثباتگرایی منطقی · اثباتگرایی · ابطالگرایی · آرمانگرایی · افلاطونگرایی نو · افلاطونگرایی · انسانگرایی · پدیدارشناسی · پساساختارگرایی · پوچگرایی · تجربهگرایی · جبرگرایی · خردگرایی · رواقیگری · ساختارشکنی · ساختارگرایی · سودمندگرایی · شکگرایی · فراانسانباوری · فلسفه اصلاحگرا · پیشاسُقراطی · فلسفه تحلیلی · فلسفه زبان متعارف · فلسفه غیرانگلیسی اروپا · پسانوین · کاربردگرایی · ماتریالیسم دیالکتیک · مادهگرایی · مُدَرسیگری · نسبیگرایی · نظریه انتقادی · هرمنوتیک · هستیگرایی · هگلیگرایی |
الگو:فیلسوفان اصلی

