ابن صلاح همدانی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابوالفرج (یا ابوالفتوح) احمد بن محمد همدانی، ملقب به نجمالدین و ابن صلاح، پزشک و ریاضیدان ایرانیاست که در سدهٔ پنجم و ششم هجری زیستهاست.
وی ایرانیتبار و اهل همدان (و به روایتی اهل سمیساط در عراق) بود. علوم مقدماتی را در ایران فراگرفت، سپس به بغداد رفت و به آموختن دانشهای گوناگون پرداخت، و از محضر درس استادانی چون ابوالحکم مغربی اندلسی بهره جست.
ابن صلاح به دعوت حسامالدین تیمورتاش ارتقی، امیر ماردین به آن دیار رفت و پزشک دربار او شد. به روایتی وی در ماردین کتابخانهای گشود. پس از مدتی به موصل رفت و نورالدین محمود پسر عمادالدین زنگی او را پذیرا شد. سپس رهسپار دمشق گردید و تا پایان عمرش در آن سامان زیست.
«فى كيفيَّة تسطيح الكُري»، و «ايضاح البرهان على حساب الخَطَأَيْن» از آثار اوست.
وفات او به سال 540 (به روایتی 548) هجری رخداد.
[ویرایش] برگرفته از
- حقیقت، عبدالرفیع، تاریخ نهضتهای فکری ایرانیان: از قرن چهارم تا پایان قرن ششم هجری (از ظهور رودکی تا شهادت سهروردی)، بخش دوم، صفحهٔ 767 و 768، شرکت مؤلفان و مترجمان ایران، چاپ اول، آذر 1357.
- دائرةالمعارف بزرگ اسلامی (دبا) فارسی، جلد چهارم، مقالهٔ شمارهٔ 1416. نشانی اینترنتی.

