اقلیت
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اقلیت یا گروه اقلیت، یک مفهوم جامعهشناسی است. گروه اقلیت گروهی است که اعضای آن توسط دیگران مورد تبعیض قرار میگیرند و در وضع نامناسبتری قرار دارند. اعضای گروههای اقلیت نوعی حس همبستگی گروهی و احساس تعلق به یکدیگر دارند؛در نتیحه احساسات وفاداری و علایق مشترک بین آنها معمولاً زیاد است. اعضای گروه اقلیت،معمولاً تا اندازهای از اجتماع بزرگتر جدا هستند و در محلات،شهرها یا مناطق خاصی از کشور متمرکزند. ازدواج میانگروهی بین کسانی که در گروه اکثریت هستند با اعضای گروه اقلیت بسیار اندک است. افراد گروه اقلیت ممکن است به طور جدی به ازدواجهای درون گروهی اعتقاد داشته باشند. اعضای گروه اقلیت عموماً سهم کمتری از مزیتهای اجتماعی چون قدرت،ثروت و احترام را دارند.
[ویرایش] اقلیتهای قومی و نژادی
اقلیتهای قومی از نظر قومی با گروه اکثریت متفاوتهستند. اقلیتها ممکن است هم از نظر فیزیکی و هم از نظر قومی از گروه اکثریت متمایز باشند. اهالی هند غربی و آسیاییها در بریتانیا، سرخپوستان در آمریکا، و سیاهان در آمریکا از این گونه اقلیتها هستند.چنانچه گروه اقلیت از نظر ویژگیهای نژادی مانند رنگ پوست از گروه اکثریت متمایز باشد؛ اقلیت نژادی نامیده میشود.
[ویرایش] اقلیتهای دینی و مذهبی
اقلیتهای مذهبی گروهی هستند که به مذهبی غیر از مذهب اکثریت اعتقاد دارند و به این دلیل از مزایای نابرابر با اکثریت بهرهمند هستند. یهودیان در آلمان، مسیحیان در ایران و مسلمانان در بریتانیا نمونههای اقلیت دینی هستند. درایالات متحده آمریکا با این که آزادی مذاهب وجود دارد؛ اما ازدواجهای میان ادیان بسیار محدود است.تفاوت بین گروه اقلیت با گروه اکثریت ممکن است کمتر باشد؛مثلا هنگامی که گروه اقلیت از شاخه دیگر مذهب گروه اکثریت پیروی میکنند مانند شیعیان در عربستان سعودی که اقلیت مذهبی محسوب میشوند.
[ویرایش] منبع
- فرامرز رفیع پور. آناتومی جامعه یا سنة الله: مقدمهای بر جامعهشناسی کاربردی. تهران: انتشارات کاوه، ۱۳۷۷.
- آنتونی گیدنز. جامعهشناسی. ترجمهٔ منوچهر صبوری. چاپ سوم، تهران: نشر نی، ۱۳۷۶، ۲۳۸.

