انجدان رومی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

فهرست مندرجات

[ویرایش] مشخصات مرفولوژیک

انجدان رومي با نام علمي Levisticum officinalis گياهي است علفی و داراي ساقه ضخيم استوانه است به قطر سه تا چهار سانتيمتر و به ارتفاع يك تا دو متراست. اين گياه برگهايي ضخيم، گوشتدار، منقسم به برگچه هايي با ظاهر لوزي شكل و دندانه هاي نامساوي به رنگ سبز تيره و منتهي به دمبرگ استوانه اي مشخص دارد.

گلهاي انجدان رومي بسيار كوچك به ابعاد سه ميليمتر ، به رنگ زرد و مجتمع به صورت چتر مركب به دوازده شعاع نابرابر هستند و زنبورعسل از گلهاي آن، غذاي پرارزشي به دست مي آورد. قسمت مورد استفاده گياه ريشه آن است كه بويي معطر و طعمي تلخ، گزنده و كمي شيرين دارد و داراي خواص دارويي بسيار است.

[ویرایش] مصارف دارویی

ريشه انجدان رومي معده را تقويت مي كند و هضم كننده غذاست و مصرف آن در نارسايي هاي كبدي و كليوي موثر است.

اين گياه با نام ديگر كاشن در از بين بردن بيماريهاي پوست مفيد است و ضعف عمومي را برطرف مي كند. مصرف انجدان رومي در آب آوردن بافت هاي بدن، آب آوردن قوزك پا، ورم كليه، ورم مثانه، دفع ادرار، رماتيسم موثر ذكر شده است.

[ویرایش] پراکنش جغرافیایی در ایران

انتشار جغرافيايي اين گياه در مناطقي مانند مازندران، گيلان، آذربايجان، تهران و خراسان ذکر شده است.

[ویرایش] منبع

ماهنامه ترویجی سبزینه شماره هفتم {اجازه نامه}