سنبل هندی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
سُنبُل هندی روغن معطری است که از گیاهی از خانواده سنبل کوهی ترشح میشود. اصل این گیاه از هندوستان،نپال و تبت آورده شده است. از ریشه و ساقه پرزدار سنبل عطری خارج میشود. رومیان،یونانیان،عبرانیان و هندیان از عطر آن در مراسم تدفین مرده استفاده میکردند.
[ویرایش] منابع
- ابوالقاسم ناصری. دانستن آثار صد گیاه. چاپ اول، تهران: بینا، ۱۳۳۰، ۱۲۸.

