تاغ
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تاغ (نام علمی: .Haloxylon sp) گیاهی است به صورت درختچه از خانواده اسفناجیان (chenopodiaceae) با مقاومت زیاد در برابر خشکی و گرما باسیستم ریشهای گسترده که جهت جلوگیری از گسترش کویر از آن استفاده میشود.گونههای متعددی از جنس تاغ وجود دارد.در ایران دو گونهٔ مشهور تاغ عبارتند از سیاه تاغH.aphyllum یاH.ammodenderon و زرد تاغH.persicum(سفید تاغ).البته گونهٔ دیگری از خانوادهٔ اسفناجیان به نام ترات یا رمس ،گاهی اوقات در شمار گونههای جنس تاغ با نام تاغ بوتهای آورده میشود. اما این گونه از جنس دیگری با نام لاتین hammada salicornica است،که در گذشته جزو تاغ محسوب میشد اما بعدا به عنوان جنسی جدا گانه معرفی شد.تفاوت آن با تاغ از لحاظ شکل این است که در رمس گلها فقط در نوک شاخهها هستند ولی در تاغ گلها در تمام طول شاخه پراکندهاند.ضمن اینکه شاخههای ترات سفید رنگ و زمخت هستند. به لحاظ کشت بیشتر توصیه میشود تا سیاه تاغ را که به خاکهای سنگین و رسی و شوری مقاوم تر است، در این گونه محیطها کشت شود در حالیکه زرد تاغ بیشتر به خاکهای سبک و شنی و کم آبی مقاوم است و برای تثبیت تپههای شنی، به کار میرود.

