جفت به هم تابیده بدون محافظ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

کابل های جفت به هم تابیده اولین بار در سیستم تلفن توسط بل در سال 1881 به کار گرفته شد و در 1900 تمام شبکه تلفن آمریکا از این کابل ها و یا از کابل هایی باز با ساختاری مشابه برای محافظت در برابر تداخل تشکیل شده بود. میلیاردها خطوط تلفن موجود (میلیونها کیلومتر) از این جفت های به هم تابیده در دنیا وجود دارند که در تملک شرکت های مخابراتی هستند و فقط توسط آنان مورد بازبینی قرار می گیرند.

کابل های UTP یا جفت به هم تابیده بدون محافط دارای حفاظ نیستند. این ویژگی موجب انعطاف بالای این کابل ها و ماندگاری پایین آنها می گردد.