پلیمرهای شبکه ای
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
در اين نوع پليمرها دو يا چندين زنجير به صورت اتصالات عرضی به هم متصل شده اند. با يک درجة کم از شبکه اي شدن, يک شبکه شل که اساس دو بعدي دارد, بدست مي آيد. درجه بالای شبکه ای شدن باعث شکل گيری يک ساختار سفت سه بعدی می شود . شبکه ای شدن معمولا در اثر واکنش شيميايی ايجاد می شود. يک مثال از ساختار شبکه اي دو بعدی ولکانش لاستيک است که به وسيلة اتم های سولفور تشکيل می شود . پلاستيک های گرماسخت مثالهايی از شبکه ای شدن بالا هستند و ساختار آنها در اثر گرما به جاي ذوب شدن, تجزيه يا می سوزد. شکل اين پليمرها به صورت زير می باشد:
Smgh ۲۳:۱۴، ۳۰ مه ۲۰۰۷ (UTC)


