حسینیه ارشاد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حسینیهی ارشاد مرکزی است مذهبی در شهر تهران. شهرت حسینیه به خاطر سخنرانیهای انجامشده در آنجا است.
[ویرایش] تاریخچه
حسینیه ارشاد به سال ۱۳۴۳ توسط محمد همایون، ناصر میناچی و عبدالحسین علیآبادی به قصد احیای مجدد شیعهی راستین -که غبار خرافات و کجفهمیها آن را به مذهبی ساکن تبدیل کرده بود- تاسیس شد.
مرتضی مطهری از ابتدا در جریان تشکیل این موسسه بود و از همان ابتدا همکاری خود را آغاز کرد. اولین کار چاپی نشریه کتاب "محمد خاتم پیامبران" بود که مطهری قسمت هجرت تا وفات را به واسطهی آشناییای که با محمد تقی شریعتی داشت به پسر وی علی شریعتی سپرد. بعدها با گسترش اختلافهای بین میناچی و مطهری و نیز پیشرفت خیره کنندهی شریعتی، مطهری و دوستاناش حسینیه را در اواخر سال ۱۳۴۹ ترک کردند و از این به بعد موسسه با سخنرانیهای آتشین دکتر شریعتی به راه خود ادامه داد.
سرانجام در سال ۱۳۵۱ ساواک به دستور شاه، حسینیه را تعطیل کرد. حسینه تا انقلاب بازگشایی نشد.
پس از بازگشاییی مجدد حسینیهی ارشاد پس از انقلاب، میناچی -که تنها یار اولیهی زنده بود- مدیریت آن را برعهده گرفت. او تاکنون جز وقفهای که به خاطر وزارتاش در دولت اول انقلاب پیش آمد مدیریت حسینیهی ارشاد را بر عهده دارد [نیاز به ذکر منبع].
[ویرایش] فعالیتهای فعلی
حسینیهی ارشاد همچنان فعال است و سخنرانیهایی از طرف گروههای مختلف در آن انجام میشود. علاوه بر آن، حسینیهی ارشاد کتابخانهی فعالای نیز دارد.

