قانون هابل

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

کیهان‌شناسی
  • عمر کیهان
  • مهبانگ
  • فاصله هم‌جنبش
  • پرتوهای زمینه‌ای کیهان
  • انرژی تاریک
  • ماده تاریک
  • متریک رابرتسون-واکر
  • معادله‌های فریدمان
  • تکامل و شکل‌گیری کهکشان
  • قانون هابل
  • کیهان متورم
  • ساختار کیهان
  • مدل لامبدا-سی‌دی‌ام
  • تشکیل ذرات در مهبانگ
  • کیهان قابل رویت
  • انتقال به سرخ
  • هندسه کیهان
  • سرگذشت مهبانگ
  • سرگذشت کیهان
  • سرانجام کیهان
  • کیهان
موضوع‌های مربوط

ویرایش

قانون هابل (به انگلیسی: Hubble's law)، قانونی در اختر فیزیک است که فرض می‌کند که جهان با سرعتی ثابت که برای تمام زمان‌ها ثابت است، در حال گسترش است.

[ویرایش] تاریخچه

در ۱۹۲۹ (میلادی) ادوین هابل تصاویری که نشان می‌داد جابه جایی به قرمز کهکشان‌های دوردست همراه با فاصله آنها از ما به طور ثابت در حال افزایش است را منتشر کرد. این معادله بیانگر همان رفتاری است که نسبیت عام برای جهان در حال گسترش پیش بینی می‌کرد.

[ویرایش] قانون هابل

قانون هابل با این معادله بیان می‌شود:

v = H_0 \, D

که در آن، D فاصله یک کهکشان و v سرعت دور شدن کهکشان به علت انبساط هستی است.

H0 به نام ثابت هابل شناخته می‌شود که سرعت گسترش هستی را نشان می‌دهد و در واقع یک ثابت حقیقی نیست. این ثابت ارتباط بین اینکه یک کهکشان چه مقدار از ما دور است و با چه سرعتی از ما دور می‌شود را تعیین می‌کند. ثابت هابل برای تشخیص اندازه و سن هستی (زمان هابل) به کار می‌رود.

در 2003 (میلادی) ثابت هابل 71 ± 4 km/s/Mpc‎ تخمین زده شد.

[ویرایش] منبع


تصویر:physics-stub.jpg این نوشتار دربارهٔ فیزیک خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.