صحابه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

صَحابه جمع صحابی به معنی دوست و یار است. در اصطلاح اسلامی به کسانی که محمّد پیامبر اسلام را در زمان زندگی او دیده، و به او ایمان آوردند صحابی گفته می‌شود. اهل سنت معتقد به عدل صحابه هستند و ادعا می‌کنند که خداوند از همهٔ آن‌ها راضی شده‌است. شیعیان مرتبهٔ عدل و رضوان را فقط مخصوص عدّه‌ای از صحابه می‌دانند. از نظر شیعیان، سه خلیفهٔ اول، ابوبکر، عمر، عثمان و کسانی که در به قدرت رسیدن آن‌ها نقش داشته‌اند مانند ابوعبیده جراح ، سعد پسر ابی وقاص، خالد پسر ولید و عمروعاص ؛ عادل نیستند.

صحابه مشهور محمد، ‌پیامبر اسلام

ابوالعاص پسر ربیعه • ابوایّوب انصاریابوبکر پسر ابی قحافه • ابودرداءابوذر غفاریابوسفیان پسر حارثابوعبیده جرّاحابوموسی اشعریابوهریرهابی پسر کعببلال حبشی • ثابت پسر قیس • جابر پسر عبدالله انصاری • جعفر پسر ابی طالبجندب پسر جناده • حبیب پسر زید انصاری • حجر بن عدیحسان پسر ثابتحسن پسر علیحسین پسر علیحمزه بن عبدالمطلبخالد پسر ولیدخبّاب پسر ارّتزبیرزید پسر ثابتزید پسر حارثهسعد پسر ابی وقّاصسعد پسر عبادهسلمان فارسیطلحهعبدالرّحمن پسر عوفعبدالله بن زبیر • عبدالله بن سلام • عبدالله پسر امّ مکتومعبدالله پسر زبیرعبدالله پسر عمر • عبدالله پسر مسعود • عثمان • پسر عفّان عقیل پسر ابی طالبعلی پسر ابی طالبعمّار پسر یاسرعمر • پسر خطّاب عمروعاص • کعب پسر ظهیر • معاذ پسر جبلمعاویه پسر ابی سفیانمقداد پسر اسودیزید پسر ابی سفیان

[ویرایش] جستارهای وابسته

[ویرایش] منابع


این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.