تقیه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تقیّه در اصطلاح شیعیان به آن معنی است که یک فرد مسلمان برای نجات جان خود از انجام برخی اعمال پرهیز کند؛ به عنوان نمونه اگر مسلمانی در برابر کفار قرار گیرد وخطر جانی او را تهدید کند میتواند مسلمان بودن خویش را پنهان کند.

