احمدشاه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| شاهان قاجار | |
|
عنوان آقامحمد خان |
دوره سلطنت ۱۷۹۴-۱۷۹۷ |
| نخستوزیرهای قاجار | |
|
حاج ابراهیم كلانتر |
|
| چهره های معروف | |
|
عباس میرزا نایب السلطنه |
|
| وقایع مهم | |
|
قرارداد آخال |
|
| جنبش مشروطه | |
|
قیام تنباکو |
|
احمدشاه (۲۷ شعبان ۱۳۱۴ ه.ق. - اسفند ۱۳۰۸ خورشیدی) آخرین پادشاه ایران از دودمان قاجار بود.
احمد شاه در سال ۱۳۱۴ ه.ق. برابر با ۱۲۷۵ خورشیدی در شهر تهران به دنیا آمد. او پسر ملکه جهان و محمد علی شاه بود و پس از فتح تهران و خلع پدرش ، در ۱۲ سالگی به سلطنت رسید. تا رسیدن او به سن بلوغ ابتدا عضدالملک و سپس ناصرالملک نایبالسلطنه بودند.
اندکی پس از کودتای اسفند ۱۲۹۹ و قدرت گرفتن سردار سپه به اروپا رفت و پس از آنکه سردار سپه به وفاداری به شاه سوگند خورد باز به ایران برگشت. او بیش از هرچیز نگران وضع خود بود و به وضعيت نابسامان كشور چندان وقعی نمینهاد. با قدرت گرفتن سردار سپه و تحمیل خود به احمد شاه به عنوان نخست وزیر و نا خوشی اوضاع احمدشاه دليل برآن شد که وی باز به اروپا فرنگستان برود. درهنگامی که او در آنجا بود با رای مجلس موسسانی که سردار سپه ترتیب داده بود بااز قدرت برکنار کردن آخرین "شاه" دودمان قاجار شاهنشاهی قاجاریان را به پایان رساند. وی در اسفندماه سال ۱۳۰۸ خورشیدی بر اثر ورم کلیه در محله "نویی" در پاریس در گذشت. گفتنی است که برخی از قاجارها که سلطنت کشور ایران را دردست داشتند در نوشته های تاریخی با نام شاه یاد نمی گردند.


