ادرار
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ادرار به معنی مایعی است که از بدن انسان و از طریق مجرای ادراری دفع میشود.
[ویرایش] واژهٔ ادرار
واژهٔ ادرار به معنی جاری کردن و روان ساختن، و نیز به معنی وظیفه و مستمری استفاده شدهاست. [۱] به عنوان نمونه، سعدی در یکی از اشعار خود در گلستان، مصرعی دارد که:
| مرا در نظامیه ادرار بود |
که در آن، ادرار به معنی وظیفه یا کار مهم به کار رفته است، و ربطی به ادرار به معنای پیشاب ندارد. در فارسی امروز، ادرار غالباً فقط به معنای پیشاب، یا همان مادهٔ دفعی از طریق مجاری ادراری به کار میرود. واژههای «شاش» و «کمیز» نیز به معنی ادرار به کار میروند.[۱]همچنین، واژهٔ «میز» نیز به معنای ادرار است، چنان که به لولههای ادراری بین کلیهها و مثانه میزنای گفته میشود.
[ویرایش] ترکیب ادرار
ادرار طبیعی عمدتاً از آب تشکیل میشود. در ادرار مقادیر متفاوتی از املاح مختلف، اسید اوریک و ترکیبات دیگری است که در مجموع به آن خاصیت اسیدی میدهند (pH ادرار طبیعی چیزی در حدود ۴٫۶ تا ۸ است.[۲])
[ویرایش] منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ عمید،حسن. فرهنگ عمید. چاپ اول، تهران: انتشارات امیرکبیر، ص ۱۲۳.
- ↑ Urine pH. دانشنامهٔ پزشکی MedlinePlus. بازدید در تاریخ ۱۳ آوریل ۲۰۰۷.

