کنفرانس برلین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

کنفرانس برلین (کنفرانس ایران) نام کنفرانس ۳ روزه‌ای است که بعد از انتخابات ریاست جمهوری از ۱۹ تا ۲۱ فروردین ۱۳۷۹ به مدت سه روز از سوی حزب سبزهای آلمان و به دعوت بنیاد هاینریش بل در خانه فرهنگ‌های جهان در برلین برگزار شد.

فهرست مندرجات

[ویرایش] هدف

موضوع آن تغییرات دمکراتیک در ایران واصلاحات در جمهوری اسلامی ایران بود.

با این حال شرکت کنندگان در آن هدف از برگزاری این کنفرانس را از یک سو نشان دادن نظرات متنوع طیف‌های مختلف فکری اصلاح طلب بود، تا بین اصلاح طلبان و اندیشمندان داخلی و فعالان سیاسی خارج از کشور پلی ایجاد کنند؛ و از سوی دیگر برگزاری گفت وگو بین شخصیت‌های ایرانی و آلمانی جهت ترمیم و بهبود وضع افکار عمومی آلمان‌ها نسبت به ایران و به تبع آن افزایش روابط اقتصادی و صنعتی طرفین اعلام کردند.

[ویرایش] مخالفت‌های اولیه

کنفرانس از یک سو مورد مخالفت و اعتراض برخی گروه‌های اپوزیسیون خارج از کشور از جمله حزب کمونیست کارگری و دیگر گروه‌های افراطی چپ و سلطنت طلبان قرار گرفت و از سوی دیگر در داخل با واکنش برخی جریان‌ها و روزنامه‌های موافق مواجه شد.

[ویرایش] جنجال آفرینی

با پخش فیلم ۳۰ دقیقه‌ای از نشست‌های کنفرانس در دو شب متوالی ۲۹ و ۳۰ فروردین ماه ۱۳۷۹ از شبکه اول صدا و سیمای جمهوری اسلامی، این کنفرانس جنبه ملی و ابعادی فراگیر یافت. در این فیلم صحنه‌هایی از عریان شدن یک مرد، رقصیدن یک زن، فریادهای مرگ بر جمهوری اسلامی و سران آن و بریده‌هایی از فیلم روزهای مختلف در کنار این صحنه‌ها پخش شد.

[ویرایش] پایان ماجرا

پس از بعضی اعتراضاتی که نسبت به این ماجرا صورت گرفت، حکم احضار از طرف دستگاه قضایی برای همه[نیاز به ذکر منبع] شرکت کنندگان فرستاده شد و به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام [نیاز به ذکر منبع] بازجویی و تفهیم اتهام شدند. بالاخره جمعی بازداشت و جمعی با قرار کفالت یا وثیقه تا زمان برگزاری دادگاه آزاد شدند. ولی در مراحل بعدی تعدادی از آنها به تبعید و حبسهای طولانی مدت از یک تا 10 سال محکوم شدند.

[ویرایش] شرکت کنندگان

۱۷ شرکت کننده در این کنفرانس با گرایش‌های متنوع بودند که بنا بر دعوت حزب سبز آلمان در آن کنفرانس حضور داشتند:


این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.