نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا به عنوان یک یگان مستقل از ارتش در ۲۶ ژوئیه ۱۹۴۸ و بر اساس تصمیم شورای امنیت ملی ایالات متحده آمریکا تاسیس شد. در سال ۱۹۴۹ نیز نیروی هوایی در کنار نیروهای دیگر زیر فرماندهی وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا قرار گرفت.

فهرست مندرجات

[ویرایش] ساختار سازمانی

نیروی هوایی آمریکا دارای ۱۰ مرکز فرماندهی به شرح ذیل است:

فرماندهی هوافضایی، فرماندهی پشتیبانی، فرماندهی سیستم‌های نیروی هوایی، فرماندذهی آموزش، فرماندهی ترابری، فرماندهی هوایی استراتژیک، فرماندهی هوایی آلاسکا، فرماندهی نیروی هوایی ذخیره، سرویس اطلاعات نیروی هوایی، فرماندهی آکادمی[۱]

فرمانده نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا از سوی رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا و با تایید مجلس سنای ایالات متحده آمریکا انتخاب می‌شود.

[ویرایش] نگارخانه


[ویرایش] جستار‌های وابسته

[ویرایش] پیوند به بیرون

[ویرایش] منابع

  1. حسین حمیدی نیا، «ایالات متحده آمریکا»، (دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی، تهران، ۱۳۸۲)، چاپ اول