ديلمی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دیلمی یکی از زبانهای ایرانی است که در نواحی کوهستانی جنوب گیلان، شمال قزوین و غرب مازندران رایج است.[نیاز به ذکر منبع]
فهرست مندرجات |
[ویرایش] نامهای مختلف
- دیلمی: کل گسترده این زبان در زمانهای گذشته دروازه دیلم نامیده میشد که از کوه درفک تا کوههای بابل را در بر میگرفت و به این سرزمین که غالبا کوهستانی است، دیلمان گفته میشد.
- تاتی: در زمان کنونی به این اسم خوانده میشود.
- مادی: پروفسور احسان یارشاتر این زبان را به نام باستانی آن یعنی مادی میخواند.
[ویرایش] تاریخچه
زبان دیلمی از دسته زبانهای تاتیتبار است که بازمانده زبان مادی به حساب میآیند.
زبان دیلمی در مناطق دیلمان و اشکور به علت مراودات چندین ساله مردم با مناطق جلگهای و گیلک نشین ، لهجه گیلکی به خود گرفتهاست و همین مساله در مناطق دیلم نشین مازندران نیز به چشم میخورد.
[ویرایش] منطقه گسترش
زبان دیلمی از شمال تا سراوان رشت ، از جنوب تا الموت قزوین ، از شرق تا دیلمان ، خورگام ، اشکور و کوههای غرب مازندران و از غرب تا کوههای تالش گستردهاست.
[ویرایش] منبع
- رابینو، تاریخ گیلان، انتشارات بنیاد فرهنگ ایران

