خزش
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
خزش عبارتست از تغییر شکل آهسته و پیوسته جامد با زمان که تنها در دماهای بالا رخ میدهد، یعنی T>۰٫۵Tm ، که Tm نقطه ذوب به کلوین میباشد. بطور کلی خزش تابعی پیچیده از تنش، زمان، دما، اندازه دانه و شکل، ریز ساختار، کسر حجمی و ویسکوزیته فاز شیشهای در مرز دانهها، تحرک نابجاییها و غیره میباشد.
پدیده خزش در سرامیکها بسیار مهمتر از فلزات است، چرا که کاربردهای دما بالا در سرامیکها از اهمیت بالایی برخوردار است. نقش مکانیزمهای نفوذی خزش در سرامیک ها بسیار پیچیدهتر از فلزات میباشد، چون عمدتاً پدیدهی نفوذ در سرامیک ها پیچیدهتر میباشد. نیاز به خنثی بودن بار نفوذی مختلف برای کاتیون ها و آنیون ها در این پیچیدگی سهیماند.
خارج شدن اتم ها از مناطقی که تحت فشار هستند و قرارگیری آن ها در مناطقی که تحت کشش می باشند، انرژی آزاد اتم ها را تقریباً به مقدار 2Ωσ می کاهد بطوریکه در آن σ تنش اعمالی و Ω حجم اتمی می باشد. این کاهش انرژی نیروی محرکه خزش در ماده میباشد.
[ویرایش] منابع
- . Barsoum, M. W., Fundamentals of Ceramics ,McGraw-Hill Companies, Inc., 2000
مرحله اول خزش تشکیل مرزهای فرعی می باشد . مرزهای فرعی ،آرایش منظمی از نابجایی های پله ای هستند در واقع نابجایی های ایجاد شده در سیستم لغزشی متفاوت به انجام فرآیند صعود، آرایش منظمی به خود گرفته و تشکیل مرز فرعی می دهند. شکل گیری مرز فرعی در مرحله اول خزش موجب ایجاد کارسختی شده و سرعت خزش را کاهش می دهد.

