رادیو تلسکوپ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

راديو تلسکوپ ۶۴ متری در رصد خانه پارکس
راديو تلسکوپ ۶۴ متری در رصد خانه پارکس

رادیو تلسکوپ نوعی آنتن رادیویی است که در اخترشناسی رادیویی به منظور پیدا کردن و جمع آوری اطلاعات از ماهواره‌ها و کاوشگر‌های فضایی و هر گونه منبع رادیویی در فضا استفاده می‌شود.

این نوع تلسکوپ‌ها با تلسکوپ‌های نوری متفاوت اند چون فقط می‌توانند از منابع رادیویی اطلاعات بگیرند.

رادیو تلسکوپ‌ها دارای دیش‌های بزرگی هستند که به صورت تکی یا چند تایی کار می‌کنند و معمولا برای جلوگیری از تداخل امواج الکترومغناطیسی منتشر شده از تلویزیون و رادیو و رادار و...در مکان‌های خالی از جمعیت واقع شده‌اند این دقیقا مانند تلسکوپ‌های نوری است که باید از آلودگی نوری پرهیزکند.

رادیو تلسکوپ برای مطالعه رخداد‌های رادیویی از ستاره ها, کهکشان‌ها اخترنما‌ها ,و سایر اشیا فضایی استفاده می‌شود در طول موجی بین ۱۰ متر (۳۰ مگاهرتز) و ۱ میلیمتر(۳۰۰مگاهرتز) در طول موج‌های بلند تر مانند ۲۰ سانتیمتر(۱٫۵ گیگاهرتز) بی قاعدگی‌ها در طبقه یونسفر زمین باعث خمیدگی امواج ورودی می‌شود, به این پدیده جرقه زدن می‌گویند که قابل قیاس با چشمک زدن ستارگان در طول موج مرئی می‌شود جذب امواج کهکشانی توسط لایه یونسفر با افزایش طول موج افزایش می‌یابد تا جایی که طول موج‌ها ی بالاتر از ۱۰ متر با رادیو تلسکوپ‌های زمینی قابل دریافت نیستند.

[ویرایش] منابع

[1]