عیسو
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
عیسو(عبری: עֵשָׂו، به معنی مودار) پسر بزرگ اسحاق و رفقه و برادر یعقوب است. او نخستزادگی خود را به آش سرخ فروخت و از آنجا به ادوم(عبری: אֱדוֹם، به معنی سرخ) معروف گردید.[۱] او به شکار اسب و غزال بسیار علاقهمند بود.[۲] هنگامی که برای شکار رفت تا برگشته غذایی برای پدرش بپزد تا پدرش اسحاق او را برکت دهد، یعقوب آمده و به فریب از اسحاق برکت گرفت.[۳] فرزندان عیسو در کوه سعیر زندگی میکردند و جامه سرخ بر تن میکردند.[۴] عیسو دو همسر حتی و کنعانی به نامهای عاداه و باسماس گرفت.[۵] باسماس برای عیسو چهار پسر به نامهای نحاس،زارح،شماه و مزاه زایید و عاداه برای عیسو دو پسر به نامهای الیفز و تامان آورد. در عهد عتیق به دشمنی ادومیان با بنیاسرائیل اشاره رفته است.[۶]
[ویرایش] پانویس
- ↑ پیدایش ۲۵:۳۰
- ↑ پیدایش ۳۲:۳۳
- ↑ پیدایش ۲۷:۱
- ↑ پیدایش ۳۶:۳
- ↑ پیدایش ۳۶:۱۱
- ↑ سموئیل ۸:۱۲؛دوم پادشاهان ۸:۲۰؛مزامیر ۱۳۷:۷
[ویرایش] منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
- یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲.
- جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.

