حزب ایران
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حزب ايران جمعي از استادان دانشگاه و روشنفکراني که افکار ناسيوناليستي داشتند مثل مهندس حسيبي و کريم سنجابي،مهدي بازرگان و الهيار صالح از موسسين آن بودند که در مهر 1320 اعلام موجوديت کردند هسته اصلي اين حزب کانون مهندسين ايران بود وغالب رهبران اوليه آن راگردانندگان کانون تشکيل ميدادند.
دبيرکل آن احمد زيرک زاده و ارگان آن روزنامه جبهه بود. تمايلات آنها تمايلات ملي و دمکراتيک بود دمکراتيک به اين معني که طرفدار دمکراسي سلطنتي بودند به هيچ وجه جمهوري در افکار آنها نبود طرفدار يک سياست ملي عليه امپرياليسم بطور کلي ، در جهت سرمايه داري ملي ايران ، نيز بودند.
حزب ايران وابسته به جبهه ملی بود به هنگام زمامداري قوام السلطنه اين حزب با حزب توده و حزب دموکرات (حزب قوام) ائتلاف کرد.
منبع: محمدعلی سفری، قلم و سیاست، جلد اول، چاپ اول، تهران، نشر نامک، 1371.

