نودریافتگری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سایه ها و رنگ ها، اثر پل سینیاک، سال ۱۸۹۰
سایه ها و رنگ ها، اثر پل سینیاک، سال ۱۸۹۰

نودریافتگری یا نئوامپرسیونیسم (به انگلیسی: Neo-Impressionism) جنبشی در نقاشی فرانسوی بود که هم ادامه دهندهٔ دریافتگری (امپرسیونیسم) بود هم واکنشی در برابر آن. نئوامپرسیونیسم اصطلاحی است که منتقد فرانسوی فلکس فنئون در سال ۱۸۸۷ برای این جنبش وضع کرد. نودریافتگری مانند دریافتگری دلمشغول بازنمایی رنگ و نور بود، ولی بر خلاف دریافتگری می‌کوشید که آن را بر مبانی علمی استوار کند. اساس نظریهٔ نودریافتگری، دیویزیونیسم و تکنیک مرتبط با آن نقطه چینی (پوانتیلیسم) بود. یعنی نقطه‌های مجزا با رنگهای خالص را به گونه‌ای در نقاشی به کار برده می شوند که در صورت دیده شدن از فاصلهٔ مناسب، حداکثر شفافیت و درخشش را به دست دهند. در چنین نقاشی‌هایی نقطه ها هم اندازه‌اند و به گونه‌ای انتخاب می شوند که با مقیاس تابلو هماهنگی داشته باشند.

فهرست مندرجات

[ویرایش] هنرمندان

بعد از ظهر یکشنبه، اثر ژرژ سورا، سال۱۸۸۶ _۱۸۸۴
بعد از ظهر یکشنبه، اثر ژرژ سورا، سال۱۸۸۶ _۱۸۸۴

ژرژ سورا برجسته‌ترین هنرمند این جنبش بود. پل سینیاک که نظریه پرداز اصلی آن بود و برای مدتی کامی پیسارو، دیگر همبستگان مهم این جنبش بودند. هر سه هنرمند، تابلوهای نودریافتگری خود را در واپسین نمایشگاه دریافتگری در سال ۱۸۸۶ به نمایش گذاشتند.

[ویرایش] تأثیرات

نودریافتگری عمر چندانی نداشت، ولی بر شماری از نقاشان اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم همچون گوگن، ونسان ونگوگ، ماتیس و لوترک تأثیر بسزایی بر جای گذاشت.

[ویرایش] جستارهای وابسته

[ویرایش] پانویس


[ویرایش] منبع

  • لینتن، نوربرت. تارخ هنر مدرن. ترجمهٔ رامین، علی. چاپ اول، تهران: نشر نی، ۱۳۸۲.


این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
جنبش‌های هنری/قرن بیستم آلبرتو جاکومتی

اپ آرت | آرت دکو | آرت نوو | آینده‌گری | انتزاع پسانقاشانه | باهاوس | پاپ آرت | پوریسم | تولیدگری | د استیل | دادائیسم | دورانگری | ساختارگری ناب | فرامدرنیسم | فراواقع‌گرایی | فوویسم | کمینه‌گرایی | کوبیسم | مدرنیسم | نمادگرایی | واقع‌نمایی عکس‌وار | هنر انتزاعی | هنر مفهومی | هیجان‌نمایی انتزاعی | هیجان‌نمایی (اکسپرسیونیسم)

زبان‌های دیگر