مقاومت الکتریکی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مقاومت الکتریکی یا امپدانس بیانگر مقاومت یک جسم فیزیکی در برابر عبور جریان الکتریکی از آن است. واحد بین المللی (SI) مقاومت الکتریکی، اهم (به انگلیسی: ohm) است. مقدار معکوس این کمیت رسانایی الکتریکی یا ادمیتانس نام دارد که با زیمنس (به انگلیسی: Siemens) اندازه گیری میشود.
مقاومت الکتریکی یک شی، جریان آن را تحت اختلاف پتانسیل مشخصی بین دو سر آن شی، به دست میدهد:
در این معادله
- R :مقاومت شی است در واحد اهم.
- V :اختلاف پتانسیل دو سر شی است در واحد ولت.
- I :جریان الکتریکی عبوری از شی است در واحد آمپر.
مقاومت به اختلاف پتانسیل و جریان عبوری وابسته نیست بلکه جنس و شکل ماده بستگی دارد.
[ویرایش] تلف مقاومتی
وقتی که جریان الکتریکی (I) از شی با مقاومت (R) عبور میکند، انرژی الکتریکی (توان) به گرما تبدیل میشود.
در این معادله
- P :توان تلف شده در شی است در واحد وات.
- I :جریان الکتریکی عبوری از شی است در واحد آمپر.
- R :مقاومت شی است به اهم.
این تبدیل انرژی در کاربردهایی مثل روشنایی و گرمادهی الکتریکی مفید است ولی در کاربردهای دیگری مثل انتقال انرژی، اتلاف محسوب میشود. به طور ایدهآل رساناهایی که برای اتصال افزارههای الکتریکی استفاده میشوند باید مقاومت الکتریکی صفر داشته باشند ولی در واقعیت فقط ابررساناها به این ایدهآل میرسند. راههای مرسوم برای مقابله با اتلاف مقاومتی در رساناها استفاده از سیمهای ضخیمتر و ولتاژهای بالاست.
[ویرایش] منابع
- مقاومت الکتریکی. وبگاه آفتاب. بازدید در تاریخ ۲۰ شهریور ۸۶.
- ویکیپدیای انگلیسی بازدید ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۷.



