علامه امینی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
علامه امینی با نام کامل شیخ عبدالحسین احمد امینی نجفی (متولد: ۱۳۲۰ (هجری قمری) در تبریز، وفات: ۲۸ ربیع الثانی ۱۳۹۰ (هجری قمری) یا ۱۲ تیر ۱۳۴۹ شمسی در تهران که در نجف به خاک سپرده شد)، روحانی معروف و شناخته شده شیعه و نویسنده کتاب معروف الغدیر.
[ویرایش] زندگی
- تحصیلات مقدماتی را در تبریز گذراند. در عنفوان جوانی به نجف عزیمت کرد و پس از گذراندن مرحلهای از تحصیل دوباره به تبریز بازگشت. بعد از مدتی تدریس و تحقیق در تبریز دوباره به نجف رفت و برای همیشه در آنجا اقامت گزید. وی در سال ۱۳۳۵ (هجری قمری) تألیف کتاب «شهداء الفضیله» را آغاز کرد. موضوع این کتاب درباره عالمانی بود که در راه حق به شهادت رسیدهاند. او برای تدوین این کتاب به کتابخانههای زیادی در ایران و عراق سر کشید. در این کتاب زندگی بیش از ۱۰۰ عالم شیعه از قرن ۴ تا ۱۴ ذکر شدهاست. هدف او از تألیف این کتاب این بود که علمای شیعه هم در میدان جهاد و هم در میدان علم مبارزه کردهاند.
- ایشان از جانب حضرات آیات سید ابوالحسن اصفهانی, حاج میرزا احمد حسین نائینی، شیخ عبدالکریم حائری یزدی و شیخ محمد حسین کمپانی اجازه اجتهاد دریافت کرد.
[ویرایش] آثار
- الغدیر
- تفسیر فاتحه الکتاب
- شهدا الفضیله
- سیرتنا و سنتنا
- ثمرات الاسفار
- ریاض الانس
[ویرایش] منبع
- کتاب سیری در الغدیر، تالیف محمد امینی نجفی، چاپ اول، سال ۱۳۷۰
- امین ولایت, سید علی هاشمی, روزنامه همشهری, ۱۲ تیر ۱۳۸۶ ص ۲۱

