شروین (نام)
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شِروین نامی است ایرانی برای پسران. ریشهٔ این نام بدرستی روشن نیست ولی برخی بر این باورند که این نام صورت کوتاه شدهٔ «نوشیروان» است.[نیاز به ذکر منبع] در سفینهٔ تبریز، شروین به معنی «معشوق مردان» آمده است.[۱]
«شروین» همچنین نام یکی از پناهگاههای کوهنوردی در مسیر صعود به قلهٔ توچال مشرف به شهر تهران است که گویا به نام یکی از کوهنوردان درگذشته در حادثهٔ کوهنوردی، نامگذاری شدهاست.[نیاز به ذکر منبع] در بهار سال 1351 خورشیدی جانپناه شروین در پای دیواره بندیخچال، به یاد کوهنورد جانباخته شروین جزایری، عضو گروه کاوه آغاز و در پایان تابستان 1352 خورشیدی آماده بهره برداری شد. در ساخت این پناهگاه، کلیه کوهنوردان سازمانهای کوهنوردی، با سرپرستی گروه کوهنوردی کاوه شرکت فعال داشتند.
[ویرایش] افراد سرشناس دارای نام «شروین»
شروین نام دو تن از پادشاهان آل باوند (کیوسیان) بوده است؛ شروین پسر سرخاب و شروین پسر رستم. آنچنانکه پیداست این نام در طبرستان آن دوران نامی معمول بوده[نیاز به ذکر منبع]، بطوریکه نویسندهٔ کتاب مرزباننامه، از شاهزادگان طبرستان و به نام مرزبان پسر رستم پسر شروین بودهاست (یعنی نیای او نامش شروین بودهاست).
بجز پادشاهان (اسپهبدان) طبرستان، که اولین نمونهٔ ذکر شده از این نام بودهاند، افراد سرشناس تاریخی و یا معاصر دیگری که این نام را داشتهاند در زیر فهرست شدهاند.
- پروفسور شروین عرفانی (استاد دانشگاه تهران و دانشگاه ساترن متدیست تگزاس، آمریکا).
- دکتر شروین ملکی (استاد دانشکدهٔ عمران دانشگاه صنعتی شریف).
- دکتر شروین امین بخش (استاد دانشگاه پاریس).
- شروین فریدنژاد (گرافیست و طراح هنری)
- شروین سهرابیان (خوانندهٔ موسیقی پاپ).
- شروین مهاجر (نوازندهٔ کمانچه).
- شروین سلامی (مهندس).
[ویرایش] یادداشتها
- ↑ تبریزی، ابوالمجد محمدبنمسعود، ۱۳۸۱. سفینهٔ تبریز. چاپ عکسی، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، ص ۵۲۴. به نقل از صادقی، علیاشرف، ۱۳۸۵. «چند فهلوی»، مجلهٔ زبانشناسی، سال ۲۱، شمارهٔ ۴۱ و ۴۲، ص ۳۴.

