رئو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

رئو (عبری:רְעוּ یا מחדש به معنی «بنگر» یا «اینک» که در معنی تحسین کردن نیز به کار می‌رود.) از شخصیت‌های تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل است که نخستین بار نامش در کتاب پیدایش و در زمره رؤسای طوایف سامی آمده‌است. او پسر فالج پسر عابر پسر صالح پسر ارفکشاد پسر سام بود و ششمین نوادهٔ نوح و شانزدهمین نواده آدم به شمار می‌رفت. او پدر سروج، پدربزرگ ناحور و جداعلای ابراهیم بود.در هنگام تولد رئو، به دستور نمرود برج بابل ساخته شد.در هنگام تولد سروج او ۳۲ سال داشت. رئو تا ۲۳۹ سالگی زندگی کرد و پسران و دختران آورد.[۱] نام رئو در نسب‌نامه عیسی[۲] و نیز در نسب‌نامه محمد پیغمبر اسلام[۳] ذکر شده است.

[ویرایش] پانویس

  1. پیدایش ۵:۲۱
  2. لوقا ۳:۳۷
  3. سیرت رسول‌الله ج۱ ص ۱۹

[ویرایش] منابع

  • عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN ۹۶۴۳۰۷۱۶۳۴
  • کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
  • یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲. 
  • جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴. 
  • ابن هشام. سیرت رسول‌الله صلی الله علیه و سلم. ترجمهٔ رفیع‌الدین اسحاق بن محمد همدانی قاضی. علی‌اصغر مهدوی. چاپ سوم، تهران: انتشارات خوارزمی، ۱۳۶۰، ۵۱۹. 
نسب چهره‌های تورات/عهد عتیق از آدم تا داوود
آدم تا سام آدم شیث انوش قینان مهللئیل یارد خنوخ متوشالح لمک نوح سام
ارفکشاد تا یعقوب ارفکشاد شالح عابر فالج رئو سروج ناحور تارح ابراهیم اسحاق یعقوب
یهودا تا داوود یهودا فارص حصرون ارام عمیناداب نحشون شلمون بوعز عوبید یسی داوود
زبان‌های دیگر