سروج

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سروج:(عبری: שְׂרוּג به معنی شاخه),نام نخست‌زاده رعو[۱] و جد بزرگ ابراهیم[۲] است که نام او در نسب‌نامه عیسی یاد شده است.[۳] هنگام تولد ناحور سی‌سال داشت.[۴] نام مادرش عورا[۵] و نام همسرش ملکاه بود.[۶] او یگانه‌پرستی را رها کرد و به پرستش بتان روی آورد، به فرزندش ناحور سحر آموخت.[۷]. سروج در دویست و سی‌‌سالگی مرد[۸]. شهر اکدی و محدوده‌ای به نام سروجی در غرب حران به نام او نامگذاری شده است. بر اساس یوبیل،نخست نام او سروح(عبری:סאראה) بوده است و پس از بنای شهر اور نامش به سروج تغییر یافته است.[۹] در تذکره‌های مسیحی یونانی از او با نام سروچ یاد شده است.

نسب چهره‌های تورات/عهد عتیق از آدم تا داوود
آدم تا سام آدم شیث انوش قینان مهللئیل یارد خنوخ متوشالح لمک نوح سام
ارفکشاد تا یعقوب ارفکشاد شالح عابر فالج رئو سروج ناحور تارح ابراهیم اسحاق یعقوب
یهودا تا داوود یهودا فارص حصرون ارام عمیناداب نحشون شلمون بوعز عوبید یسی داوود

[ویرایش] پانویس

  1. پیدایش ۱۱:۲۰
  2. اول تواریخ ۱:۲۶
  3. لوقا ۳:۵۳
  4. پیدایش ۱۱:۷۰
  5. یوبیل ۱۱:۱
  6. ملکاه ۱۱:۶
  7. یوبیل ۲۱:۱۴
  8. یوبیل ۱۱:۱
  9. یوبیل ۱۲:۳۲

[ویرایش] منابع

  • کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
  • یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲. 
  • جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.