امر به معروف

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

امر به معروف یکی از مفاهیم اسلامی است.

امر به معروف یعنی دستور دادن یا توصیه کردن از سوی فرد مسلمان به دیگران به انجام آن‌چه به باور مسلمانان خوب در نظر گرفته‌می‌شود.

در جمهوری اسلامی ایران، دستگیری‌های خیابانی افرادی که به باور گروهی از مسلمانان لباسی مطابق میل آن گروه بر تن ندارند با اشاره به این مفهوم انجام می‌شود.

اتصال میان امر به معروف و نهی از منکر و حجاب و طرز پوشش زنان و مردان یکی از مشکلات در درک معنای امر به معروف است. آیات مختلف قران کریم که مورد توافق تمای مسلمانان جهان است نشانگر اهمیت این مفهوم اسلامی است. اگر تعریف امر به معروف یعنی دعوت به خوبی و نهی از منکر یعنی نهی از کار زشت، باید این مفهوم را بیش از آنکه یک مفهوم صرفا اسلامی دانست یک مفهوم انسانی دانست. زیرا که تمامی انسانها بارها این کار را انجام می دهند.

یکی از آثار مناسب تالیف شده دراین زمینه امر به معروف و نهی از منکر در اندیشه اسلامی نوشته مایکل کوک است که توسط آستان قدس رضوی ترجمه و منتشر شده است . مقدمه این کتاب بیانگر اهمیت و ضرورت نظارت همگانی در ساختار جوامع انسانی است. این ساختار در دین اسلام به عنوان امر به معروف و نهی از منکر نامبرده می شود.