مسجد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مسجد نیایشگاه و محل گردهمایی مسلمانان است. واژه مسجد عربیشده مَزگَت فارسی است که به همان معنا در قدیم بکار میرفتهاست. هنوز هم برخی از نیایشگاههای تاریخی ایران مانند اسپی مزگت (مسجد سفید) در گیلان همان نام فارسی خود را حفظ کردهاند. عربها پس از وامگیری این واژه از پارسی، آن را در زبان خود صرف کرده و از آن ریشه سجد و واژههایی مانند سجود و سجاد و سجاده ساختند. ساختمان مسجدها از بخشهای گوناگون زیر تشکیل شدهاند:
- سردر
- آستانه
- گنبد
- بارو
- گلدسته
- صحن یا میانسرا
- حرم
- محراب
- رواق
- بارگاه
- چلهخانه
- حجره
- شبستان
- کتیبه
- ستون
- سرستون
- طاق
- خواجهنشین
- آرامگاه
- سنگ قبر
[ویرایش] جستارهای وابسته

