پین یین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پین یین سیستمی است برای ساده سازی نوشتار زبان ماندارین استاندارد با استفاده از حروف لاتین. در این مقاله به شرح مرسوم ترین نوع پین یین یعنی هانیو پین‌یین (چینی ساده شده: 汉语拼音، چینی سنتی: 漢語拼音 پین یین: Hànyǔ Pīnyīn ) می‌پردازیم که بعنوان الفبای فونتیک برای زبان‌های چینی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

این نوع پین یین درسال ۱۹۵۸ مورد تایید قرار گرفته و در سال ۱۹۷۹ مورد قبول دولت جمهوری خلق چین قرار گرفت و جانشین سیستم‌های قدیمی تر شد.

از آنجاکه هانیو پین‌یین توسط دولت سنگاپور نیز مورد قبول واقع شد، کتابخانه کنگره ، انجمن کتابخانه‌های آمریکا و بسیاری موسسات دیگر این سیستم را بعنوان سیستم نوشتار زبان چینی ماندارین برگزیدند. در سال ۱۹۷۹ سازمان جهانی استاندارد (ISO) این سیستم را بعنوان استاندارد لاتین نویسی چینی تحت شماره استاندارد ISO-7098:1991 قبول نمود. هم اکنون ‍ین یین بعنوان وسیله‌ای مناسب برای ورود متون چینی در کامپیوترها مورد استفاده قرار می‌گیرد. با ورود متون به کامپیوتر با این سیستم نرم اقزارهای ویرایشگر قادر به تبدیل آن به متون چینی ساده‌شده هستند.

[ویرایش] مراجع


این نوشتار دربارهٔ زبان و زبان‌شناسی خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.