تامار
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تامار(عبری:תָּמָר به معنی درخت خرما) بیوه یهودا از پسرش عیر بود که پس از مرگ شوهرش با اونان ازدواج کرد. یهودا که پدر خواهر تامار بود، با تامار همبستر شد که این عمل وی در شریعت موسی(لاویان ۱۸:۱۵) ممنوع گشته بود. تامار از یهودا حامله گشت و دو پسر به نامهای فارص و زارح برای او زایید.یهودا هنگامی که از ولادت این دو فرزند آگاه شد، دستور داد تامار را زندان کرده و سپس در آتش بسوزانند، ولی تامار که مهر و عصای یهودا را نگه داشته بود، در خلوت به او یادآوری کرد که او از خود وی حامله گردیده است، و یهودا نیز او را آزاد کرد.(پیدایش ۶:۳۸)تامار یکی از پنج مادریاست که نامش در نسبنامه عیسی ذکر گشته است.(متی ۱:۶، لوقا ۳:۳۱)بر اساس کتاب نحمیا،فرزندان تامار که در بابل سکونت داشتند به اورشلیم بازگشتند.
[ویرایش] منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X

