خشکی دهان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

خشکی دهان یا زروستمیا نوعی بیماری است که در اثر کاهش ترشح بزاق ایجاد می شود. از آنجا که بزاق در دهان با داشتن پادزهر ها و ایمنو گلوبولین، مواد بافر و خنثی کننده اسید محلول در آب نقش حفاظتی علیه میکروب های عامل پوسیدگی دندان و عفونت لثه را دارد، کاهش ترشح آن و خشکی دهان منجر به ایجاد پوسیدگی و دیگر انواع عفونت در دهان می گردد. خشکی دهان عوامل مختلفی دارد از جمله افزایش سن، نارسائی غدد بزاقی و مصرف برخی داروها و مواد مخدر .

[ویرایش] منابع

دکتر ابراهیم رزم پا