ایزومر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

برای تعریف شیمی به ایزومر مراجعه شود.

در فیزیک هسته ای ایزومر را به یک هسته در حالت برانگیخته گویند.

شرط بودن در حالت ایزومری و یا شبه ناپایدار (metastable) این است که نیمه عمر واپاشی هسته از پیکو ثانیه بیشتر باشد.

بطور نمونه میتوان از تکنیتیوم-۹۹m نام برد که در فیزیک پزشکی کاربرد فراوان دارد.