هفتوادی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| شخصیتهای اصلی | |
| نوشتهها | |
| کتاب اقدس · کتاب ایقان کلمات مبارکه مکنونه |
|
| موسسات | |
|
نظم اداری |
|
| تاریخچه | |
|
تاریخچه دیانت بهائی |
|
| شخصیتهای بارز | |
|
مارثاروت · طاهره |
|
| بیشتر | |
|
نشانهها · احکام |
هفتوادی یکی از آثار بهاءالله، شارع دین بهائی است.[۱] این کتاب قبل از اظهار امر بهاالله هنگام حضور در کوههای سلیمانیه در جواب سوالات طریقتی یک درویش به نام شیخ محیالدین نوشتهشدهاست.[۲]
در ابتدای هفت وادی این چنین آمده است:
"...مراتب سیر سالکان را از مسکن خاکی به وطن الهی هفت رتبه معین نمودهاند، چنان چه بعضی هفت وادی و بعضی هفت شهر ذکر کردهاند و گفتهاند که سالک تا از نفس هجرت ننماید و این اسفار را طی نکند، به بحر قرب و وصال وارد نشود و از خمر بیمثال نچشد. اول وادی طلب است، مرکب این وادی صبر است و مسافر در این سفر بیصبر به جائی نرسد و به مقصود واصل نشود و باید هرگز افسرده نگردد..."
[ویرایش] هفت وادی
- وادی طلب
- وادی عشق
- وادی معرفت
- وادی توحید
- وادی استغناء
- وادی حیرت
- وادی فقر حقیقی و فنای اصلی
[ویرایش] پیوند به بیرون
- متن کتاب
- درباره هفت وادی (به انگلیسی)
- انتشار هفتوادی بهاءالله به عنوان آثار اسلامی و تجلیل از نگارش

