محمدعلی جمالزاده
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| زمینه فعالیت | نویسنده |
| تولد | ۱۲۷۴ خ. تهران |
| مرگ | ۱۷ آبان ۱۳۷۶ ژنو، سوئیس |
محمدعلی جمالزاده (زادهٔ ۱۲۷۴، درگذشتهٔ ۱۷ آبان ۱۳۷۶) نویسنده معاصر ایرانی و از پیشگامان سادهنویسی فارسی بود.
در سال ۱۲۷۴ خورشیدی در خانوادهای مذهبی در اصفهان بدنیا آمد. وی فرزند سید جمالالدین واعظ اصفهانی بود. در سیزده سالگی برای تحصیل به بیروت رفت. [۱]
او نخستین مجموعهٔ داستانهای کوتاه ایرانی را تحت عنوان یکی بود، یکی نبود در سال ۱۳۰۰ خورشیدی در برلین منتشر ساخت. به همین خاطر وی را آغازگر سبک واقعگرایی در نثر معاصر فارسی دانستهاند.
داستانهای وی انتقادی (از وضع زمانه)، ساده، طنزآمیز، و آکنده از ضربالمثلها و اصطلاحات عامیانه است.
وی در سال ۱۳۷۶ در ژنو درگذشت.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] آثار
برخی از آثار او عبارتند از:
- سر و ته یه کرباس ۱۳۲۳ (۱۹۴۴)
- یکی بود، یکی نبود
- دارالمجانین، «سرگذشت عمو حسینعلی» در سال ۱۳۲۱ (۱۹۴۲)
- زمین، ارباب، دهقان
- صندوقچه اسرار ۱۳۴۲ (۱۹۶۳)
- تلخ و شیرین ۱۳۳۴ (۱۹۵۵)
- فارسی شکر است
- راهآبنامه
- قصههای کوتاه برای بچههای ریشدار ۱۳۵۲ (۱۹۷۳)
- قصهٔ ما به سر رسید ۱۳۵۷ (۱۹۷۸)
- قلتشن دیوان ۱۳۲۵ (۱۹۴۶)
- «صحرای محشر»
- «هزار پیشه» ۱۳۲۶ (۱۹۴۷)
- «معصومه شیرازی» ۱۳۳۳ (۱۹۵۴)
- « قصه قصهها»
- « هفت کشور»
* «قصههای کوتاه قنبرعلی» ۱۳۳۸ (۱۹۵۹)
- «شاهکار»۱۳۳۷ (۱۹۵۸)
- «کهنه و نو»
- «غیر از خدا هیچکس نبود» ۱۳۴۰ (۱۹۶۱)
- «شورآباد» ۱۳۴۱ (۱۹۶۲)
- «خاک و آدم »
- «آسمان و ریسمان» ۱۳۴۳ (۱۹۶۴)
- «مرکب محو» ۱۳۴۴ (۱۹۶۵)[1]
[ویرایش] پانویس
- ^ فهرست آثار از رادیو زمانه
[ویرایش] منابع
- کتاب ادبیات فارسی سال دوم متوسطه، چاپ هفتم، ۱۳۸۳، صفحه ۳۰، درس کباب غاز یا رساله در حکمت مطلقه ((از ماست که برماست))
- کتاب ادبیات فارسی (متون نظم و نثر) دورهٔ پیش دانشگاهی، رشتهٔ علوم انسانی، ۲۸۳/۳، چاپ چهارم، سال ۱۳۷۳، صفحهٔ ۶۹، درس سر و ته یه کرباس
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] مراجع
- ↑ نامهٔ فرهنگستان، سال سوم شمارهٔ سوم، پاییز ۱۳۷۶


