کاریا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

کاریا (کاری یا کاریه) سرزمینی است در جنوب غربی آسیای صغیر در كرانهٔ دریای اژه كه از طرف مغرب و جنوب محدود بدريا بوده. کاریا یکى از شهربانی‌هاى (ساتراپی‌هاى) ده گانهٔ هخامنشیان در آسیای صغیر بوده و جنگجويان آن جزء سپاهيان ايران بشمار میرفتند.

باشندگان کاریا ابتدا در جزاير دریای اژه سکنی داشته و بواسطهٔ جنگ با یونانیها به آسیای صغیر مهاجرت كردند. رود شاندر حد اين ايالت و لیدی را تشكيل داده و نواحى آن را مشروب می‌كرده‌است. باشندگان اين ايالت علاقهٔ مفرطى به تجارت و صنعت و علم داشته‌اند. برخى از نويسندگان نوشته‌اند كه يكى از مردان كاريا به امر اردشیر دوم برادرش كوروش كوچك را كه باميد به دست آوردن تاج و تخت بجنگ اردشیر دوم برخاسته بود زخم زد و اردشیر در پاداش يك خروس زرّين به او بخشيد تا هنگامى كه بجنگ می‌رود در پيشاپيش لشكريان بر سر نيزهٔ خود برافرازد. ازينرو ايرانيان جنگجويان كاريا را كه بر سر خودهاى خويش نشان تاج خروس (يا پر خروس) داشتند خروسان می‌نامیدند.

[ویرایش] منبع

  • فرهنگ ایران باستان، بخش نخست نگارش استاد پورداود، حاشیهٔ ص ۳۲۷