پیانیست (فیلم)
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| پیانیست (The Pianist) | |
|---|---|
تصویر روی جلد نسخهٔ DVD |
|
| کارگردان | رومن پولانسکی |
| تهیهکننده | آلبرت س. رودی |
| نویسنده | ولادیسلاو اشپیلمن (کتاب) رونالد هاروود (فیلمنامه) |
| بازیگران | آدریان برودی توماس کرشمان فرنک فینالی مورین لیپمن امیلیا فاکس |
| موسیقی | ووچیچ کیلار |
| فیلمبرداری | پاول ادلمن |
| تدوین | Hervé de Luze |
| انتشار | ۴ دسامبر، ۲۰۰۲ (آمریکا) |
| مدت | ۱۵۰ دقیقه |
| زبان | انگلیسی، آلمانی، روسی
|
| صفحه در وبگاه IMDb | |
پیانیست (در انگلیسی: The Pianist)، فیلمی است ساخته رومن پولانسکی است. فیلم بر مبنای داستان واقعی زندگی موسیقیدان معروف کلیمی، ولادیسلاو اشپیلمن (به قلم خودش) در دوران جنگ جهانی دوم در لهستان و اشغال این کشور توسط آلمان ساخته شدهاست. وی در آن دوران آثار موسیقی چو پین (شو پین) را در ایستگاه رادیویی ورشو مینواخت.
ررومن پولانسکی کارگردان این فیلم، از آن به عنوان مهمترین فیلم خود یاد کردهاست. وی در کودکی بمبارانهای ورشو توسط نازیها را را تجربه کرده و مادرش را در همین بمبارانها از دست دادهاست.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] خلاصه داستان
خانواده اشپیلمن خانوداه خوشبختی بودند و در آغاز جنگ در امنیت بودند. واکنش اولیه آنها این بود : ما هیچ جا نمیرویم. حلقه نازیها روز به روز تنگ تر میشد ولی با این حال خانواده او از گزارشهای مربوط به اعلام جنگ انگلستان و فرانسه علیه آلمان دلگرم میشدند و امیدراور بودند نازیها به زودی عقب رانده میشوند و زندگی به حالت عادی بر میگردد. اما چنین اتفاقی نمیافتد . یهودیان شهر مجبور به تسلیم دارایی هایشان و نقل مکان به منطقهای که با دیوارهای آجری از بقیه شهر جدا شده میگردند. یک نیروی پلیس یهود (که برای اجرای قوانین نازیها فعالیت میکردند) به اشپیلمن پستی در این نیرو پیشنهاد میکند، اما او امتنا میکند، اما یک دوست خوب که به این نیرو پیوسته بعدا زندگی اشپیلمن را با بیرون کشیدن او از قطاری که عازم کمپهای مرگ است نجات میدهد .
سپس فیلم داستانی بلند و باورنکردنی از چگونگی نجات اشپیلمن از جنگ با پنهان شدن در ورشو و کمک نیروی مقاومت لهستان روایت میکند. در طول فیلم چندین بار میشنویم که اشپیلمن به دیگران اطمینان میدهد که همه چیز به حالت اول باز میگردد، این ایمان و عقیده او بر پایه اطلاعات و یا خوش بینی او نیست، بلکه این اعتقاد از عشق او به موسیقی سرچشمه میگیرد و در تمام صحنههای فیلم مشهود است.
اشپیلمن برای مدتی امنیت دارد اما گرسنه، تنها، بیمار و وحشت زدهاست. پایان جنگ نزدیک است و شهر ویران شده ،در یک صحنه اشپیلمن در میان ویرانهها اتاقی پیدا میکند که یک پیانو به طور کنایه آمیزی در آن باقی مانده اما او دیگر شهامت نواختن ندارد. صحنههای پایانی فیلم شامل مواجه اشپیلمن با یک سروان آلمانی است که به طور اتفاقی محل اختفای او را پیدا کردهاست.
[ویرایش] جزئیات
- در پایان اولین اکران فیلم در ورشو که ۳۵۰۰ نفر حضور داشتهاند و رییس جمهور و نخستوزیر لهستان هم در میان آنان بودهاند، به مدت ۲۰ دقیقه همه کف میزدهاند.[نیاز به ذکر منبع]
- رومن پولانسکی کارگردان فیلم بعد از متهم شدن به تجاوز جنسی به یک دختر ۱۳ ساله و برای فرار از زندانی شدن، در سال ۱۹۷۸ از آمریکا خارج شد و از آن زمان تاکنون به امریکا باز نگشتهاست. اسکار بهترین کارگردانی برای پیانیست را هریسون فورد از طرف او دریافت کرد و ۵ ماه بعد در فرانسه به وی تحویل داد.[نیاز به ذکر منبع]
- آدریان برودی برای هر چه بهتر به تصویر کشیدن زندگی کسی که تمام داشتههایش را از دست داده، در عرض ۶ هفته نزدیک به ۱۵ کیلوگرم وزن کم کردهاست. وی در طول مدت ساخت فیلم بسیاری از داراییها و اموال شخصی خودش (شامل آپارتمان شخصی و ماشینش) را رها کرده و خود را از خانواده و دوستانش جدا نموده بود.[نیاز به ذکر منبع]
[ویرایش] جوایز
- جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد برای آدریان برودی
- برودی با دریافت این جایزه در سن ۲۹ سالگی، رکورد جوانترین بازیگری که جایزهٔ نقش اول مرد را گرفته، شکست ولی با این حال وی جایزه فوق را به اشپیلمن تقدیم کرد.
- جایزه اسکار بهترین کارگردانی برای رومن پولانسکی
- جایزه اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی برای رونالد هاروود

