موسیقی عصر جدید

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در دههٔ ۱۹۷۰ نهضت جدیدی در موسیقی وجود آمد که در سال ۱۹۸۶ از لحاظ تجاری به مقدار بحرانی خود رسیده[نیاز به ذکر منبع] و موسیقی عصر جدید نامیده شد.

در سال ۱۹۷۹ آهنگساز بریتانیایی، «برایان انو» آلبوم موزیک برای فرودگاه را منتشر کرد که یکی از اولین آلبوم‌های پیشگام در این سبک است.[نیاز به ذکر منبع]

موسیقی عصر جدید را می‌توان نوعی موسیقی ملودیک و اساساً سازی در نظر گرفت. مطرح کردن آلبوم‌های موسیقی به عنوان موسیقی عصرجدید معمولا موجب به وجود آمدن اختلاف‌نظرهایی در بین طرفداران و حتی هنرمندان می‌شود. البته همگی[چه کسانی؟] بر این نظر اعتقاد دارند که مرز دقیقی برای موسیقی عصرجدید وجود ندارد.

موسیقی الکترونیک و زیرشاخه‌های آن و نیز موسیقی سازی بخش عمده‌ای از موسیقی عصرجدید را تشکیل می‌دهند.

برخی[چه کسانی؟] این موسیقی را ناشی از جنبش عصر جدید می‌دانند. این جنبش اعتقاد به این باور است که نژاد کلیهٔ انسان‌ها یکی است و این خود انسان‌ها هستند که می‌توانند با اختیار خود از دیگران بهتر یا بدتر باشند.

[ویرایش] جستار های دیگر