هرمان گورینگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

هرمان گورینگ(۱۹۴۶-۱۸۹۳) از برجسته‌ترین چهره‌های رژیم نازی در آلمان بود.

[ویرایش] زندگی

هرمان گورینگ در ۱۸۹۳ در باواریا به دنیا آمد.

او تحصیلات خود را در آموزشگاه نظامی کارلسروهه ادامه داد و در سال ۱۹۱۴ به ارتش پیوست.

گورینگ در دوران جنگ جهانی یکم خلبان بود و به علت شجاعت نشان «صلیب آهنین» را دریافت کرد.

بعد از جنگ, به مونیخ رفت و در سال ۱۹۲۲ با هیتلر آشنا شد. او در دسامبر ۱۹۲۲ به عنوان رئیس SA (سپاه توفان) انتخاب شد و تا «کودتای مونیخ» در این سمت باقی ماند.

گورینگ در کودتای مونیخ به شدت زخمی شد اما توانست به خارج بگریزد. در سال ۱۹۲۷ به آلمان برگشت به حزب نازی پیوست و یک سال بعد, در ۱۹۲۸, به رایشستاگ(مجلس آلمان) راه یافت. او در سال ۱۹۳۲ رئیس رایشستاگ شد.

گورینگ در ۱۹۳۳ وزیر امور داخلی پروس بود و در آن سال نقشی مهم در دستگیری و شکنجهٔ ی کمونیست‌ها و سوسیالیست‌ها داشت.

در ژوئن ۱۹۳۴, در رویداد "شب قداره هاً نقش مهمی در قتل ارنست روهم و دیگر سران SA بازی کرد.

گورینگ در ۱۹۳۵ فرمانده لوفت وافه(نیروی هوایی آلمان) شد.

عدم موفقیت لوفت وافه, وسعت گرفتن حملات هوایی متفقین بر آلمان, و اعتیاد گورینگ را از عوامل سقوط گورینگ دانسته‌اند.

تا سال ۱۹۴۵ او کم و بیش همهٔ پست‌ها و نفوذ خود را از دست داده بود.

گورینگ در همین سال, پس از پایان جنگ و شکست آلمان, در دادگاه نورنبرگ محاکمه و به اعدام با طناب دار محکوم شد.

او در سال ۱۹۴۶و پیش از آن که هنگام اعدامش فرا رسد, در زندان خودکشی کرد.