ویسپرد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ويسپِرَد يا وِسپِرَد يكي از شش بخشِ اوستا و از ماخذِ اوستايي است.
[ویرایش] ريشه واژه
واژه ويسپِرَد واژه اي تركيبي است و از دو واژه اوستاييِ ويسپِ (ويسپِه) و رَتو ساخته شده و معناي آن همه ردان يا همه سران است[۱].
[ویرایش] محتواي ويسپرد
ويسپرد درباره آيينِ شش گهنبار و نمازهاي وابسته به آن است و داراي 23 كرده (بخش) و 4000 واژه است[۲]. در متنِ وسپرد از ايزدان، جهانِ مينوي و آسمان و هرچه در آنست و زمين با هرچه بر اوست ياد گرديده و ستايش شده است. در ويسپرد، همه جشنهاي ديني مزديسنا و هنگام هاي ستايش و نماز از بامداد و نيمروز و شب و نمازهاي افزوده برشمرده شده و هر آنچه با ستايش و نيايش هاي ديني مزديسنا پيوستگي دارد همچون هوم و بَرسم ، زُور و مَيزَد و بوي ستوده شده و خشنوديِ رد يا بزرگ مينويِ هريك از آنها خواسته شده است.
[ویرایش] منابع
- ↑ اوستا، جليل دوستخواه، از گزارش استاد ابراهيم پورداوود، چاپ پنجم، مرواريد، 1364، برگِ 325 بندِ دوم
- ↑ ديدي نو از ديدي كهن، دكتر فرهنگ مهر، ويرايش 2، تهران، جامي، 1374؛ برگِ 134
| عناوین مربوط به مزدیسنا | ||
|---|---|---|
|
تاریخچه دین زرتشت |
||
| زرتشت | گشتاسب | مزداپرستی در دوره هخامنشی | مزداپرستی در دوره اشکانی | مزداپرستی در دوره ساسانی | تاریخ زرتشتیان پس از اسلام | پارسیان هند | زرتشتیان ایران
|
||
| مفاهیم | ||
| اهورامزدا | اهریمن | امشاسپندان | سوشیانس |هوشیدر | زروان | فرجامشناسی | هوم | آتشهای مقدس | مغ | گئوشاورورن | دیوها | اردویسور اناهید | فروهر
|
||
| افراد مهم | ||
| زرتشت | گشتاسب | کرتیر | تنسر | موبدان | ابراهیم پورداوود | بابک خرمدین | فرهنگ مهر | منوچهرجی جاماسپآسانا
|
||
| آیینها و اماکن مقدس | ||
| جشنها | گاهنبار | سدرهپوشی | آیینهای طهارت | درون | برسم | کستی | ور | گاهشماری زرتشتی | کعبه زرتشت | آتشکدهها |استودان | برج خاموشان | چکچک
|
||
| نوشتههای دینی | ||
| گاهان | اوستا | خردهاوستا | بندهشن | دینکرد | زادسپرم | شایست نشایست | زند | پازند | مینوی خرد | اردویرافنامه | دادستان دینی | آفرینگان | سیروزه | نیایشها | ماتیکان گجستک ابالیش | ادبیات پهلوی | اوستاشناسی
|
||

