جلالالدین تاج اصفهانی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
جلالالدین تاج اصفهانی (۱۲۸۲ - ۱۳۶۰) از استادان برجسته آواز ایرانی بود.
تاج اصفهانی در سال ۱۲۸۲ در اصفهان متولد شد. پدرش شیخ اسماعیل معروف به تاجالواعظین بود که تا حدی با دستگاههای موسیقی ایران آشنایی داشت. تاج در ده سالگی نزد استادانی چون سید عبدالرحیم اصفهانی، حبیب شاطرچی، میرزا حسین ساعت ساز، خضوعی، میرزا حسین عندلیب و نایب اسدالله نی زن اصفهانی به کسب معلومات پرداخت. وی به اشعار سعدی علاقه زیادی داشت و گزیدههایی از اشعار سعدی و دیگر شاعران را حفظ بود و در هنگام اجرای آواز به مناسبت زمان و محیط از آن اشعار استفاده میکرد. پس از گشایش رادیو از اولین خوانندگان رادیو بود.
بعد از دایر شدن رادیو اصفهان تاج ضمن خوانندگی، سرپرست نوازنندگان رادیو اصفهان گردید. وی در رادیو اصفهان به اجرای برنامههایی با تار اکبرخان نوروزی و برنامه آموزش گوشههای دستگاههای موسیقی ایرانی پرداخت.
از جمله شاگردان او مرتضی شریف، اصغر شاهزیدی، ناصر یزدخواستی, رضا قرنیا، حمیدرضا نوربخش و علیرضا افتخاری را میتوان نام برد. وی در ۱۳ آذر ماه ۱۳۶۰ بدرود حیات گفت، اما تا سال ۱۳۷۵ به دلیل آنکه حکومت جمهوری اسلامی ایران موسیقی را غنا میدانست اجازه ساختن مقبره برای استاد به خانواده او داده نشد.

