روزه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
روزه به معنی خودداری از خوردن خوراک و نوشیدن مایعات برای دوره مشخصی است. روزه بخشی از کردارهای دینی در گروهی از دینها است از جمله اسلام، مسیحیت، و دین بهائی.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] روزهداری در کتب مقدس ادیان
[ویرایش] روزهداری در عهد عتیق
روزه گرفتن از عبادات یهودیان بودهاست که چندین بار در تنخ یهودی یا عهد عتیق به آن اشاره شدهاست. موسی پیش از دریافت الواح عهد از یهوه، چهل شبانهروز در کوه سینا روزه گرفت و از خوردن و آشامیدن پرهیز کرد.[۱] داوود در هنگام بیماری پسرش از بتشابع زن اوریا،روزه گرفت.[۲] یهوشافط پس از پیروزی یهودیه بر موآبیها و عمونیان چهل روز روزه گرفت.[۳] یوئیل[۴] و یونس[۵] نیز برای دور کردن خشم خدا به مردم دستور به روزه گرفتن دادند. مردخای و استر نیز از دیگر از شخصیتهای عهد عتیق هستند که پس از فرمان هامان وزیر اخشورش برای قتل عام یهودیان چندین شبانهروز روزه گرفتند.[۶]
[ویرایش] روزهداری در عهد جدید
بر اساس عهد جدید، فریسیان و پیروان یحیی روزه میگرفتند اما شاگردان عیسی روزه نمیگرفتند. در انجیل متی آمدهاست:
- ۱۵ و شاگردان یحیی نزد وی آمده، او را گفتند که چون است که ما و فریسیان روزه میداریم و شاگردان تو روزه نمیگیرند.
- ۱۶ عیسی ایشان را گفت که آیا تواند شد که پسران در عروسی غمگین گردند تا آنکه داماد با ایشان است، لیکن آن روزی که داماد از ایشان گرفته شود آنگاه صائم خواهند گردید.
- ۱۷ هیچکس بر پیراهن کهنه پارچه کرباس نو وصله نمیگذارد زیرا که آنچه به وصله میگذارد،دریدگی پیراهن را زشتتر میکند.
- ۱۸ یا شراب تازه را در مشکهای کهنه میریزند والا آن مشکها دریده و باده ریخته شود و مشکها نباشند بلکه شراب تازه را در مشکهای نو میریزند تا هر دو بمانند.
انجیل متی،باب نهم، آیات ۱۵ تا ۱۸ با این حال عیسی در بیابان، چهل شبانهروز روزه گرفت[۷] و یحیی تعمیددهنده مکرر روزه میگرفت.[۸] متی از عیسی نقل کردهاست که دیو جز به دعا و روزه از جسم انسان بیرون نمیرود.[۹] اما عیسی روزه ریاکاران را تقبیح میکردهاست.
- ۱۷ و چون روزه میگیرید چون ریاکاران کشیدهرو نباشید که چهره خویش را درهم میکشند تا در نظر مردم روزهدار نمایند، به درستی به شما میگویم که ایشان اجر خود را گرفتهاند.
- ۱۸ لیکن تو هرگاه روزه میگیری، سر خود را چرب کن و روی خویش را بشوی
- ۱۹ تا در نظر مردم روزهدار ننمایی بلکه در نظر پدر خود که پدر تو نهان را میداند و آشکارا تو را جزا خواهد داد.
انجیل متی،باب هفتم، آیات ۱۷ تا ۱۹
[ویرایش] روزهداری در قرآن
در قرآن درباره روزه چنین آمدهاست:
- يٰأَيُّهَا ٱلَّذِينَ آمَنُواْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ ٱلصِّيَامُ كَمَا كُتِبَ عَلَى ٱلَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ فَمَن كَانَ مِنكُم مَّرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ وَعَلَى الَّذِينَ يُطِيقُونَهُ فِدْيَةٌ طَعَامُ مِسْكِينٍ فَمَن تَطَوَّعَ خَيْرًا فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُ وَأَن تَصُومُواْ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُمْ تَعْلَمُونَ شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِيَ أُنزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَن كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِّنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلاَ يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُواْ الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُواْ اللّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ای کسانی که ایمان آوردید، بر شما روزه داشتن واجب شد چنانچه بر امتهای پیشین واجب شده بود، باشد که تقوا پیشه کنید. روزهایی به شمار معین روزه دارید و اگر کسی از شما مریض باشد یا در سفر است به شماره آن از روزهایی دیگر روزه دارد و کسانی که توانند روزه داشت غذای مسکینی را فدیه بدهند، آنقدر که فقیر گرسنهای سیر شود و هر کس بر نیکی بیفزاید برای او بهتر است و اگر روزه بدارید شما را بهتر خواهد بود اگر بدانید. ماه رمضان ماهیاست که در قرآن قرآن فروفرستاده شدهاست در آن نشانههایی روشن برای هدایت مردم و جدایی حق از باطل است. هر کس که دریابد، ماه رمضان را روزه بگیرد و هر کس مریض است یا در سفر، به شمار آنچه روزه خوردهاست از ماههای دیگر روزه بگیرد که خداوند برای شما حکم آسان را خواسته و نخواسته بر شما سختی باشد تا اینکه این سی روز را روزه بگیرید و خدا را به بزرگیاش یاد کنید که شما را هدایت کرد؛ باشد که سپاسگزار باشید.(سوره بقره ۱۸۲ تا ۱۸۵).
[ویرایش] روزهداری در ادیان
[ویرایش] اسلام
در اسلام روزه در ماه رمضان بر مسلمانان واجب شدهاست و حکم آن در آیات ۱۸۲ تا ۱۸۷ سوره بقره آمدهاست. روزه در اسلام یکی از فروع عبادی بشمار میآید. رمضان ماه نهم هجری قمری است.
[ویرایش] آئین بهائی
نوشتار اصلی را بخوانید: روزه بهائی
در تقویم بهائی هر سال شامل ۱۹ ماه ۱۹ روزهاست (بعلاوه ۴ یا ۵ روز در سالهای کبیسه، که به نام ایام هاء نامگذاری شدهاست). آخرین ماه از این سال، شهرالعلاء است که بهائیان در این ماه از طلوع تا غروب خورشید از خوردن و آشامیدن پرهیز کرده و روزه میگیرند. در دین بهائی روزه مبارزه با هوای نفس است. کشیدن سیگار و کلا استعمال دخانیات نیز در حین روزه حرام است.
[ویرایش] پاورقی
- ↑ خروج ۳۴:۲۹
- ↑ دوم سموئیل ۱۲:۱۵
- ↑ دوم تواریخ ۲۰:۳
- ↑ یوئیل ۱۱:۲۱
- ↑ یونس ۳:۷
- ↑ استر ۴:۲۱
- ↑ متی ۴:۲؛ لوقا ۴:۲
- ↑ لوقا ۳:۴
- ↑ متی ۱۷:۲۱
[ویرایش] منابع
- احکام دین بهائی صفحه ۷
- کتاب اقدس بندهای ۱۰ الی ۱۷
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X

