آواکادو
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
به نام خدا
به آواکادو در گذشته گلابي تمساح ، روغن سبز ، گلابي روغني و ... مي گفته اند. در زبان اسپانيا يي آگواکات ، در زبان پرتغالي آباکات و در زبان فرانسوي آوکاتير هم مي گويند و تنها ميوه خانواده برگ بو (برگ غار ) از خانواده lauraceae است .
توصيف
آواکادو درختي افراشته است که طولش 9 متر و گاهي تا 18 متر يا بيشتر هم مي رسد، قطر تنه آن 30 تا 60 سانتي متر است(در درختان پيرتر اين قطر بيشتر) ، گاهي ممکن است اين گياه از سطح زمين منشعب و شاخه شاخه بشود. تقريبا هميشه سبز، و در زمان گلدهي در فصل خشک مقداري برگ ريزي دارد، برگ ها متناوب ، سبزمايل به تيره ، در سطح بالايي براق و در سطح زيري متمايل به سفيداست(نيزه اي شکل ، بيضي ،تخم مرغي ،دايره اي شکل و يا به شکل تخم وارونه )است. گل آذين خوشه، فاقد گلبرگ ، ميوه گلابي شکل کمتر گرد يا تخم مرغي است و 7.5 تا 33 سانتي متر درازا و 15 سانتي متر عرض دارد، پوست ممکن است سبز مايل به زرد ،سبز مايل به تيره ،زرشکي ،زرشکي مايل به تيره و گاهي اوقات لکه هاي زرد رنگي هم روي آن مشاهده مي شود. گوشت آن سبز درخشان و کلا رنگ پريده ، روغني ، بي مزه است ، بذر آن در دوطرف پهن ، گرد ، مخروطي يا تخم مرغي شکل است(5 تا 6.4 سانتي متر طول) ،سخت ،سنگين ،به رنگ عاج فيل ولي در دو پوشش نازک قهوه اي محصور شده است و اغلب به گوشت آواکادو چسبيده است ،گاهي ميوه به خاطر فقدان گرده افشاني وديگر عوامل بدون بذر است.آواکادو دار ای بيش از 60 رقم است
جاي کاشت
آواکادو در سايه و بين ساختمان ها رشد مي کند اما توليدش درآفتاب کامل انجام ميگيرد، ريشه ها حالت رقابتي شديدي دارد. سايه اين گياه خفه کننده و گاهي رنجش آور است .در جاهاي سردتر گياه در جايي که آفتاب بيشتري دارد رشد مي کند. در سواحل يا زمين هاي باد خيز به عنوان يک بادشکن خوب عمل مي کند، گاهي يک درخت مقاوم زيبا هم شناخته مي شود. گياهان خانگي به درجه حرارت کمي براي شکوفه دادن نياز دارند که اين گياه با سايه اش مي تواند اين فضا را براي آن گياهان مهيا کند.
خاک
آواکادو خاک هاي نرم، گرانيتي تجزيه شده و لومی شني را دوست دارد. آنها در جايي که زهکش ضعيف باشد رشد نمي کنند. اين گياهان به خوبي در دامنه رشد مي کند ولي بستر رودخانه را تحمل نمي کند. آنها به خاک هاي قليا و اسيدي مقاوم هستند. براي آواکادو بايد خاک رويي را ترکيب کرد، از محتويات نرم بايد جلوگيري کردهمچنين از هوموس هم مي شود استفاده کردکه رطوبت و درجه حرارت خاک را افزايش مي دهد و در ضمن خاک نبايد نمک داشته باشد.
آبياري
آواکادو در طول فصل باراني نيازي به آبياري ندارد. آبياري زياد ريشه را کم مي کند و باعث مي شود اين گياه ناتوان بشود. براي اينکه بدانيم که آواکادو نياز به آبياري دارد يک چاله عميق به طول 22 سانتي متر را حفرکرده و اين قسمت خاک را مي فشاريم ، اگر آن خاک نم دار بود نياز به آبياري نيست و اگر در دست شما خرد شد به ابياري نياز است. اين مساله د پايان فصل آبياري مهم است. آواکادو تا حدي به شوري مقاوم است، به هرحال اين حالت حساسيت را با سوختگي در روي برگ ها نشان مي دهد.با يک آبياري زياد می توان اين نمک را از خاک شستشو داد.
تغذيه
شروع کودهی گياه جوان بعد از يک سال پس از رشد شروع مي شود و اين کوددهی را تا 4 سال برای رشد آن فراهم کرد . براي درختان مسن کودهاي نيتروژني را که يک بار در زمستان و بار ديگر در تابستان بعد خواهيم داد تغذيه کودي خوبي خواهد بود. برگ هاي زرد (کلرويز) کمبود آهن را نشان مي دهد و اين فقدان با استفاده از کلات آهن مرتفع مي شود. درختان رسيده تر کمبود روي را هم نشان مي دهند.
هرس
رقم هاي ستوني به هرس در سال هاي اوليه شکل گيری نياز دارند. ديگر گونه ها نيازي به حذف شاخه و غيره ندارند. سابقا درختان را طوري تربيت مي کردند که افراشته و راست نباشد. بهترين نتيجه اي که مي گرفته اند اين بود که حصارهاي خوبي ايجاد کنند. درختان کوتاه نياز دارند که راست و افراشته شوند. کناره هاي درخت آواکادو ممکن است به وسيله موش خورده شود، درغير اين صورت نيازي به هرس نيست. شاخه هايي که رو به آفتاب است با از بين رفتن برگ هايش آفتاب سوخته مي شوند و يقينا از بين خواهند رفت . اين قبيل شاخه ها بايد سفيد مالي شود.
تکثير
با توليدمثل غيرجنسي مي توان آواکادو را تکثير کرد. دانه هاي بزرگتر را درگالن پرورش مي دهندکه جوانه مي زند و اين قلمه ها را پيوند مي زنند. يک روش قلمه زني بدين صورت است ، وقتي قلمه 3.5 سانتي متر شد، نوک قلمه را زده و يک حلقه از جوانه در بالاي قلمه خواهد بود. اين قلمه را در يک باند 10 سانتي متری روزنامه قيراندود تيره که قالب جای قلمه می شود پيچانده و درون جايي که از ورمي کوليت پرشده و آن را درون يک جعبه سياه با درجه حرارت و رطوبت زياد قرار مي دهيم. وقتي اين قلمه 7 تا 10 سانتي متر شد آن را در جاييکه نور است قرار مي دهيم تا سريعا رنگ آن سبز شود. کاغذ قير اندود را بر مي داريم ، ساقه را از بذر جداکرده و آن را در يک جاي مسطح که از نظر مواد غذايي در وضع خوبي باشد قرار مي دهيم.
آفت و بيماري
موش و موش خرما آفت اصلي ميوه است . دور تنه درخت را بپوشانيد . نوعي کرم مثل هزارپا برگ را لوله اي ميکند وممکن به شاخه هاي انتهايي صدمه بزند. کرم هاي قهوه اي آواکادو با پودر گوگرد کنترل مي شود. کرم شش نقطه اي هم باعث برگ ريزي آواکادو مي شود، ليسه و حلزون هم يک آفت اين گياه است. دو قارچ و يک ويروس هم به اين گياه صدمه مي زند. Botryosphaeria ribis سبب ايجاد شانکر در تنه اين گياه مي شود و همينطور مزه ميوه را نامطبوع وباعث تکه تکه شدن تنه درخت مي شود . انواع مکزيکي از نظر شانکرتنه مصون است ولي از نظر شانکر ميوه مصونيت ندارد. پوسيدگي ريشه در جايي که زهکش خاک ضعيف است صورت مي گيرد (نشانه اش زردي و ريزش برگ است). لکه نوري که يک بيماري ويروسي است که باعث رگه رگه شدن ساقه هاي جوان ، لکه دار شدن برگ ها ، بدشکلي در ميوه آواکادو و تکه تکه شدن تنه درخت مي شود. حشرات هم ممکن است باعث آلودگي در قلمه ها شودو اين قلمه هاي آلوده خطرناک مي باشد.
برداشت
زمان برداشت به رقم ما بستگي دارد. از نظر استانداردهاي تجارتي ميوه بايد 8% روغن داشته باشد. در نوع مکزيکي رسيدگي 6 تا 8 ماه از زمان گل دهي طول مي کشد ودر نوع گواتمالايي 12 تا 18 ماه طول مي کشد. ميوه ها تا زمان رسيدگي مي تواند روي درخت باشد يا اينکه آن را برداشت و در يک دستمال قرارداده تا خودش برسد. رقم هاي زرشکي را تا موقعي که رنگ کامل خود را بدست نياوردند نبايد بچينيم. انواع گواتمالايي را در دماي 5 تا 10 درجه سانتي گراد در حدود 6 هفته مي توان انبار کرد. نوع مکزيکي سريع مي رسد و سريع هم بايد مصرف شود.
فوايد آواکادو
گوشت آن در درمان اسهال خوني، ضدکرم ، اشتها آور ، براي درمان سرفه و ....
برگ آن با جويده شدن براي چرک دندان، براي درمان اعصاب، براي کاهش خون ريزي ، تحريک و تنظيم کننده قاعدگي زنان و...
دانه آن در درمان اسهال خوني، براي رفع شوره سر، کاهش دندان درد ،کاهش جوش صورت و ...
نوشته توسط سیداسماعیل ملک شادخت (درج در ویکیپدیا: محسن جلائیان)
آواکادو نام درخت و میوهٔ آن درخت است. این درخت در مناطق گرم و استوایی میروید و میوهای سبز رنگ با هستهای درشت دارد.
آواکادو (پرسی آمریکانا) درختی است که میوهٔ آن در گونهٔ گیاهان گلدار طبقهبندی میشود. این گیاه بومی آمریکای مرکزی و مکزیک است و تا ۲۰ متر رشد میکند. این گیاه همیشه برگهای سبز دارد که طول آنها به ۱۲ تا ۱۵ سانتیمتر میرسد. گلهای آن نامشخص (ناپیدا) و به رنگ زرد مایل به سبز و به عرض ۵ تا ۱۰ میلیمتر است. میوهٔ گلابی شکل آن از نظر گیاهشناسی یک سته یا شفت است که ۷ تا ۱۰ سانتیمتر طول دارد.

