صامت بروجردی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
میرزا محمد باقر صامت شیرازی معروف به صامت بروجردی و متخلص به صامت (۱۲۶۳-۱۳۳۳ قمری)، یکی از شاعران مذهبی و مدیحه سرایان قرن سیزدهم و چهاردهم ایران است. بیشتر آثار صامت بروجردی را مرثیه های مذهبی در ستایش امامان شیعه و نیز نوحه ها و اشعاری در توصیف عاشورا تشکیل می دهد. دیوان وی مشتمل بر انواع شعرها مانند غزل، قصیده و رباعی است. وی همچنین اشعار مذهبی در قالب بحر طویل دارد. شعرها و نوحه های صامت هنوز هم در سوگواریها و مراسم بزرگداشت حادثه عاشورا خوانده می شوند.
==زندگی== محمدباقر در سال ۱۲۶۳ در شهر بروجرد متولد شد. پدرش پنجشنبه نام داشت. وی تحصیلات خود را به شیوه سنتی در مکتبخانه های این شهر گذراند. سپس با علاقه و استعدادی که به شعر داشت به این حوزه وارد شد. وی فن شعر را از میرزا عبدالمجید نوایی فرا گرفت [۱]
صامت از راه سقط فروشی در بازارچه حاج سهرابی بروجرد امرار معاش می کرد و در کنار آن به کارهای ذوقی می پرداخت [۲].
وی در روز پنجشنبه شانزدهم ماه محرم سال ۱۳۳۳ قمری در بروجرد در گذشت و در گورستانی در کوی صوفیان به خاک سپرده شد. تصویر:Borojerd (50).jpg
[ویرایش] آثار
- ریاض الشهاده (دیوان اشعار صامت بروجردی)
[ویرایش] پاورقی
- ↑ زندگینامه صامت بروجردی وبگاه بروجرد.اینفو، بازدید۱۰/۴/۱۳۸۶
- ↑ همان.

