پیمان سعدآباد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پیمان سعدآباد ،نام پیمانی است که در تاریخ ۱۷ تیر ۱۳۱۶ میان ۴ کشور ایران (رضا شاه پهلوی) ،عراق (ملک غازی اول) ،افغانستان (محمد ظاهرشاه) و ترکیه (مصطفی کمال آتاترک) به امضا رسید.[۱]
دولتهای امضا کننده این پیمان متعهد شدند از مداخله در امور داخلی یکدیگر خودداری کنند ،مرزهای مشترک را محترم بشمارند ،از هرگونه تجاوز نسبت به یکدیگر خودداری ورزند و از تشکیل جمعیتها و دستهبندیهایی که هدف آنها اخلال در صلح میان کشورهای هم جوار و هم پیمان باشد جلوگیری کنند.[۲]

