شلمون
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شلمون (عبری:סלמון یا שאלמון به معنی «بیوگی») از شخصیتهای تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل است که نامش در کتاب اول تواریخ و نیز در کتاب روت ذکر شدهاست. شلمون پسر نحشون و نوادهٔ عمیناداب از سبط یهودا بود. او در هنگام خروج کمتر از بیستسال داشت؛ و نخستین شخص از پسران عمیناداب بود که از رود اردن گذشت.[۱] شلمون پدر بوعز، پدربزرگ عوبید و جد اعلای یسی و داوود بود. نام شلمون در نسبنامه عیسی آمدهاست.[۲]
[ویرایش] پانویس
[ویرایش] منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
- یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲.
- جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.

