هخامنش

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

هَخامَنِش نام کسی است که دودمان هخامنشی خود را به نام او می‌‌خواندند. واژه هخامنش معنای دارنده اندیشه راست را می‌‌رساند. هخامنش می‌‌باید نیای بزرگ هخامنشیان و سرپرست طایفه پاسارگاد بوده باشد.

اخلاف او سرانجام به تاسيس شاهنشاهی نیرومندی در آسيا موفق گردیدند که از ۵۵۹ پ.م. تا سال ۳۵۹ پ.م. دوام آورد. وی نیای کوروش بزرگ است.

هخامنش شاه انشان بوده و در حمله اي که تعدادي از جنگجويان پارسي برعليه تعدادي از سربازان سناخريب پادشاه آشور ترتيب داده بودند سرکردگي آنان را بر عهده داشت. حکومت هخامنش در آنشان درست در زماني بود که طايفه ديگري از آريايها(مادها) در غرب ايران در حال تشکيل قدرت مقتدري بودند.

بعد از هخامنش حکومت آنشان به فرزندش چا ايش پيش رسيد.

[ویرایش] منابع

  • رضايي،دکتر عبدالعظيم،تاريخ ده هزار ساله ايران،تهران:اقبال،چاپ۱۶، 1384،جلد اول.
این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.