حافظیه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حافظیه نام مجموعه آرامگاهی شاعر برجسته ایرانی، حافظ شیرازی است. مجموعه حافظیه در شهر شیراز قرار دارد.
تا آن جایی که می دانیم[از کدام منبع؟] در سال 856 ه.ق یعنی 64 سال پس از در گذشت حافظ، گنبدی بر تربت وی افراشته شد که در جلوی آن حوضی بزرگ قرار داشت که از آب رکنی پر می گشت. در سال 1189ه.ق کریم خان زند بر مقبره حافظ عمارتی زیبا بنا کرد که مشتمل بر تالاری با چهار ستون سنگی یکپارچه و بلند و باغی بزرگ در جلو آن بود و بر تربت حافظ سنگی مرمرین نهاده شد که هنوز موجود است.
دو غزل از حافظ به خط حاج آقاسی بیگ افشار[نیاز به ذکر منبع] بر آن نوشته شده است که مطلع آن دو غزل چنین است:
| مژده وصل تو کو کز سر جان برخیزم | طایر قدسم و از دام جهان برخیزم |
و
| ایدل غلام شاه جهان باش و شاه باش | پیوسته در حمایت لطف اله باش |
بعد از عمارتی که کریم خان زند بر مقبره حافظ ساخت در طول یکصد و شصت سال تعمیرات متعددی به وسیله اشخاص خیرخواه انجام گرفت. در سال 1315 به کوشش علی اصغر حکمت بنای کنونی با بهره گیری از عناصر معماری روزگار کریم خان زند و یادمانهای حافظیه توسط آندره گدار فرانسوی طراحی شد و به اجرا در آمد.
در جوار آرامگاه حافظ، عرفا و شعرای نامداری به خاک سپرده شدهاند.

