ارنست ماخ
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ارنست ماخ (به انگلیسی: Ernst Mach) فیلسوف مشهور و فیزیکدان برجسته اتریشی در قرون نوزدهم و بیستم میلادی.
[ویرایش] زندگی
در توراس به دنیا آمد. او که در مکانیک کلاسیک دارای تئوریهای ارزشمندی است در شمار پیشقدمان نظریه آلبرت اینشتین در مورد ایجاد مکانیک نسبیتی محسوب میشود و نظریات خود را در دو جلد به نام علم مکانیک منتشر کرد.
ماخ، کرسی تاریخ و نظریه علم استقرایی در دانشگاه وین را بر عهده داشت. کار عمده او پرورش بیشتر تجربه گرایی بارکلی و هیوم بود.
[ویرایش] اندیشه
به اعتقاد ارنست ماخ در علم، تنها باید از واژگانی استفاده شود که به صورت تجربی قابل مشاهدهاند و نمیتوان در نظریههای علمی از واژگانی مانند میدان الکتریکی استفاده کرد. گاهی از این دیدگاه به عنوان تجربه گرایی خام یاد میشود.
نخستین فیلسوفان علم و بیشتر فیزیکدانان و ریاضیدانان متمایل به منطق و فلسفه، اغلب از ماخ پیروی نکردند.
[ویرایش] مرگ
او در روز ۲۹ اکتبر ۱۹۱۶ مرد.

