ایزومر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
- برای تعریف شیمی به ایزومر مراجعه شود.
در فیزیک هسته ای ایزومر را به یک هسته در حالت برانگیخته گویند.
شرط بودن در حالت ایزومری و یا شبه ناپایدار (metastable) این است که نیمه عمر واپاشی هسته از پیکو ثانیه بیشتر باشد.
بطور نمونه میتوان از تکنیتیوم-۹۹m نام برد که در فیزیک پزشکی کاربرد فراوان دارد.

