جیمز مونرو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

جیمز مونرو (زادهٔ ۲۸ آپریل ۱۷۵۸-درگذشتهٔ ۴ ژولای ۱۸۳۱) پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده (۱۸۱۷ تا ۱۸۲۵) بود و چهارمین نفر از ویرجینیا که به این سمت می‌رسید. مونرو، از یاران نزدیک توماس جفرسون بود و از دیپلمات‌هایی که از انقلاب فرانسه حمایت کرده بودند. او در جنگ ۱۸۱۲ تحت فرمان جیمز مادیسون سمت‌های دبیر جنگ و دبیر دولت (وزارت امور خارجه) را به عهده داشت و نقشی کلیدی بازی کرد. در طول دوران او فلوریدا به خاک آمریکا اضافه شد (۱۸۱۹)، واقعهٔ سازش میسوری (۱۸۲۰) پیش آمد (که در آن مونرو ایالتی برده‌داری را اعلام کرد) و دکترین مونرو، یعنی اعلام مخالفت ایالات متحده با دخالت اروپا، نیز اعلام شد (۱۸۲۳). گرچه مونرو از اعضای قدیمی حزب دموکرات-جمهوریخواه بود، در دوران ریاست جمهوری‌اش از تحزب دوری کرد. دورهٔ او را «دورهٔ احساسات نیک» می‌نامند.

شهر مونروویا پایتخت کشور آفریقایی لیبریا به نام جیمز مونرو نام‌گذاری شده‌است.

رئیس‌جمهورهای آمریکا ختم الرئاسة الأمريكي
واشنگتن | ج. آدامز | جفرسون | مدیسون | مونرو | ج.ک. آدامز | جكسون | ون بورن | و. هریسون | تایلر | پولک | تیلر | فيلمور | پیرس | بوکانان | لینکلن | جانسون | گرانت | هیس | گارفیلد | آرتور | کلیولند | هریسون | کلیولند | مک‌کینلی | ت.روزولت | تافت | ويلسون | هاردینگ | كوليج | هوور | ف.روزولت | ترومن | آيزنهاور | کندی | ل. جانسون | نیکسون | فورد | کارتر | ریگان | ج.ه.و.بوش  | کلینتون | ج.و.بوش