جبهه مشارکت ایران اسلامی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
جبههٔ مشارکت ایران اسلامی یکی از اولین احزابیاست که پس از انتخابات دوم خرداد ۱۳۷۶ تأسیس شد.
نام جبهه مشارکت ایران اسلامی در واقع نماد شاخصهای اصلی این حزب است. واژه «جبهه» نشانه روند شکل گیری آن از سوی سه مولفه گوناگون در مرداد ماه سال ۷۹ است. اما رویکرد این «جبهه» تماما در چهارچوب مفهوم حزب میگنجد.
هسته اصلی جبهه مشارکت را دانشجویان پیرو خط امام تشکیل دادهاند. آنها جوانان انقلابی از طبقه متوسط شهری با گرایش چپ اسلامی بودند که آرمانگرایی و عمل گرایی وجه مشخصه اصلیشان بود.
یک مولفه دیگر بنیانگذاری این جبهه، نواندیشان دینی بودند که قرائت انسانگرایانه و مشارکت جویانهای از اسلام سیاسی داشتند.
شعارهای اصلی جبهه مشارکت که خطوط فکری این مجموعه را نیز مشخص می کند عبارت است از"معنویت، عدالت، آزادی" که با توجه به شعارهای مطرح شده توسط روشنفکران دینی آرمان گرا در گذشته مانند دکتر علی شریعتی همان "عرفان، برابری،آزادی" است که از آرمانهای شیعه سخن می گوید.
مولفه سوم سیاستمداران و تکنوکراتهای معتقد به رشد و سربلندی ایران بودند که در دولت رفسنجانی به کار دستگاههای اجرائی کشور جلب شدند، و به لیبرالیسم و اقتصاد باز معتقد بودند.
این سه مولفه در همسویی نانوشتهای سازمانگر اصلی جنبش دوم خرداد سال ۷۶ بودند.
موسسین و اعضای ارشد جبهه مشارکت بر این باورند که تمام کشورهای دارای فرهنگ مذهبی-سنتی نیز با اصلاح ساختار فرهنگی جامعه خود (در کنار اصلاح ساختار سیاسی) و تولید فرهنگ مدرن برآمده از سنتهای بومی(علیرغم مقاومت شدید سنتگرایان) می توانند جزو کشورهای مدرن جهان باشند و در ایران دموکراسی باید از درون و با اصلاحات در داخل کشور محقق شود.
دبیر کل سابق این جبهه محمدرضا خاتمی ، نایب رئیس مجلس ششم و برادر رئیس جمهور سابق سید محمد خاتمی بود که از تابستان 1385 جای خود را به محسن میردامادی داد.

