لیلا بهشتی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
لیلا بهشتی از زنان شاعر رشت در عصر ناصری منتسب به دین بهائی بود.[۱]
در حدود سال ۱۲۸۰ هجری قمری در رشت به دنیا آمد و سواد خواندن و نوشتن را در خانواده خویش فرا گرفت.[۲]
لیلا بهشتی فرزند موسی فرزند شیخ جمال الدین فومنی و همسر ملا یوسفعلی رشتی (از بهائیان رشت) و خواهر جناب میرزا باقر بصار رشتی شاعر بود که ترجیعبندی نیز برای میرزا حسینعلی نوری (بهاءالله) سرودهاست.
برخی دریافت یک گردنبند مرصع جواهر قیمتی به عنوان صله را به خاطر این سروده، ذکر میکنند. اما در کتاب شعرای بهائی آمدهاست که در زمان زندگی این شاعره، به الواحی که از طرف بهاءالله به ایران میرسید، توقیع گفته میشد و بهاءالله در تشکر از شعر لیلا، لوح یا توقیعی به او فرستاد. و بصورت شایعهای درآمد که بهاءالله برای وی، طوقی از جواهر فرستادهاست. که این مطلب به گوش والی گیلان رسید و به طمع به دست آوردن این طوق لیلا و مادرش ام کلثوم را به دارالحکومه احضار کرده و از موضوع طوق سوال میکند.[۳]
[ویرایش] پانویس
- ↑ گیلان در قلمرو شعر و ادب ،ابراهیم فخرایی، ص ۶۵
- ↑ تذکره شعرای بهائی جلد سوم
- ↑ تذکره شعرای بهائی جلد سوم ۳۱۳
- ↑ گیلان در قلمرو شعر و ادب ،ابراهیم فخرایی، ۶۵

