جزیره بونه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

بونه (تلفظ قدیمی‌تر بُنّه) نام یکی از جزیره‌های نامسکونی و بسیار کوچک ایران در خلیج فارس است.[۱]

جزیرهٔ بونه به همراه دو جزیرهٔ کوچک دیگر به نام‌های دارا و قبر ناخدا در منتهی‌الیه شمال باختری خلیج فارس در دهانهٔ خور موسی در استان خوزستان واقع شده‌است. جزیره بونه در باختر دماغه تنوب قرار گرفته‌است.[۱]

فاصلهٔ هوایی این جزیره از دو شهر هندیجان و بندر ماه‌شهر تقریباً یکی است.

از پرندگان این جزیره می‌توان به سلیم خرچنگ‌خور اشاره کرد.[1]

فهرست مندرجات

[ویرایش] پیشینه

نادری کازرونی در کتاب جغرافیای بنادر خلیج فارس در مورد بونه می‌نویسد:

"در میانه خارکو و بصره دو جزیره واقع است یکی از آن دیره[2] نام دارد و ثانی بنه و جزیره دیره بی‌آب و غیرمسکون و جزیرهٔ بنه آب گوارایی دارد و به‌علت خرابی اطراف آن دو جزیره مذکور، به‌غیر از معلمان خارکی عبور سایر اهل دریا به آن دو جزیره دشوار است زیرا که بیم شکستن سفائن در حوالی آن جزایر ناهنجار است و مسافت میان جزیره، بُنّه و دیره و خارک و خارکو چهار زام است که هر زامی چهار فرسنگ باشد".[۲]

[ویرایش] امروزه

قاچاقیان سوخت در سال ۱۳۸۶ در کرانه‌های نزدیک به این جزیره، در کرانه‌های میان ماه‌شهر و هندیجان خط لوله‌ای ۳ کیلومتری برای قاچاق گازوئیل تأسیس کرده‌بودند. این خط لوله در ۵ شهریور ۱۳۸۶ توسط مأمورین دریابانی نیروی انتظامی ایران کشف شد.[۳]

[ویرایش] منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: سازمان گیتاشناسی، ۱۳۸۳خ، ص۱۲۱.
  2. امام شوشتری، محمدعلی، تاریخ جغرافیایی خوزستان، تهران: مؤسسه مطبوعاتی امیرکبیر ۱۳۳۱ خ.، صص۶۱-۶۲.
  3. رادیو زمانه

[ویرایش] پانویس

^ دارای امروزی.

[ویرایش] جستارهای وابسته

فهرست جزایر خلیج فارس


جزیره‌های ایرانی خلیج فارس

ابوموسی | ام‌الکرم | ام سیله | بونه | تنب بزرگ | تنب کوچک | تهمادو | جنوبی | چراغی | خارک | خم کوچک | دارا | رستم | سه‌دندون | سیری | شتور | شمالی | شیف | عباسک | فارسی | فرور بزرگ | فرور کوچک | قبر ناخدا | قشم | کیش | گرم | لارک | لاوان | مرغی | مطاف | مولیات | مینو | نخیلو | هرمز | هندرابی | هنگام