اقوام وطایفههای سیستان وبلوچستان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مردم سیستان ازلحاظ ساختارطایفهای، قومی و نوع سکونت به چهارده گروه تقسیم میشوند.
- بازماندگان قدیمی و اصیل سیستان که توانستهاند نسل خویش را ازخطرقتل عامها وکشتارهای دسته جمعی مغولان،تیموریان، وازبکها حفظ کنند، شامل: کیخا، کیانی، کمالی، ارابیب و پهلوان
- طوایفی که منتسب به محیط زیست اولیه خودشان هستند، شامل دلخکی، دلارامی، گرگ، سرگزی و خاراکوهی، که به ترتیب ازمناطق دلخک ، بیابان گرگ ،شورهگزها و خارکوه واقع در مجاورت هیرمند سرچشمه میگیرند.
- طوایفی که ازکوههای بارز کرمان آمده و از وجودشان در جنگها و اهداف امنیتی استفاده میشدهاست، شامل سنچولی (سنگچولی) و جهان تيغ
- طوایفی که قبل از ویرانی سیستان آنجا بودهاند اما توسط تیمور اجباراً به مناطق دیگر منتقل شدهاند، شامل جمشیدی و بختیاری
- طوایفی که به کولیها (دوره گردها) معروفند، شامل ماهککی، گلوی (مختاری)، پتی پشم، چتله و کیال
- قبایل گاوچرها (دامداران) یا گوچرهای سیستان، شامل آبیل، ده مرده، سراوانی و کلبعلی
- طوایفی که ریشه تاجیکی دارند، شامل راشکی
- طوایفی که ریشه در بلوچستان پاکستان دارند، شامل ناروئی، شیرانزائی، سنجرانی، رخشانی و سارانی
- طوایفی که از منطقه لاش وجوین وقلعه کاه به سیستان آمدهاند، شامل سموری، ارجونی، تجگی، اوکاتی و نورا
- طوایفی که ریشه آنان ازشیراز و استان فارس میباشند، شامل سربندی
طوایف و قومیتهای دیگری نیز در سیستان وجود دارند که عبارتند از:
آبیل، ارباب، اربابی (صیادی)، اردنی، اله دو (اله دو)، بارانی (بارنی)، جنگی، بامدی، بامری، براهوئی، برخوردار، پودینه (پودنه)، دولفظه یا دولوزه (مشترک بین سنچولی و پودینه)، گنجعلی، درگی، جدیدالاسلام یانومسلمان (اصالتاً هندوی مسلمان شده)، چاری، چشک، حیدری، خدری، درهای، درهی، راز، راهداری، ریگی، رئیس، زرهی، سرحدی، سرگلزایی، سیاه سری، شیخ، عارفی، فخیره، فراهی، قهقایی، کاشانی، کوهکن، سندگل، گدا، تیلر، جمالزایی، گرگیچ، نوتانی (نهتانی)، سالاری (سالارزهی)، بندانی، کته لوک، شیبک، میرشکار (موشکار) و خمر (خمبر).
[ویرایش] منبع
- زادسروان سیستان- مولف غلامعلی رئیس الذاکرین- چ1370 مشهد- نشرفرهنگ سيستان

