اورانیوم ضعیف شده

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

اورانیوم ضعیف شده به اورانیوم باقی‌مانده از جداسازی ایزوتوپ ۲۳۵ می‌گویند که به دلیل ارزان و سنگین بودن برای ساخت سلاح استفاده شده است. تخریب ایجاد شده توسط سلاح بیشتر در اثر انرژی جنبشی گلوله‌ی پرتاب شده است. دو عارضه‌ی جانبی دارد، ایجاد مسمومیت فلز سنگین و رادیواکتیویته. در جنگ خلیج ۳۰۰ تن از این سلاح در جنوب عراق استفاده شد. به عنوان دلیل احتمالی شیوع سندروم خلیج در بین نظامیان امریکایی و نیز رشد غیرطبیعی آمار سرطان در بیمارستان بصره شناخته می‌شود.

بیشترین عوارض در لحظه‌ای اصابت گلوله ایجاد می‌شود که افراد اطراف محل انفجار، حتی نیروهای مهاجمی که برای تصرف مکان وارد محل می‌شوند در معرض آن هستند. ورود غبار حاصل به ریه و دستگاه گوارش بسیار خطرساز است. غبار حاصل که حاوی ذرات پرتوزاست با باد و آب دورتر می‌رود و با احتمال کمتری همچنان تهدیدکننده خواهد بود، تا میلیون‌ها سال.

در جنگ اخیر عراق هم از این سلاح استفاده شده است. این بار ۲۲۰۰ تن و مناطق شهری هم مستثنی نیستند، حتی خود بغداد.[1]

در عراق هنوز تحقیقات جدی درباره‌ی آسیب‌ها صورت نگرفته است. تعدادی محل آلوده شناسایی شده و حفاظت می‌شوند. برای پاکسازی این محل‌ها ۴۰ میلیون دلار هزینه لازم است. درباره‌ی عوارض نظامیان امریکایی خبرهایی منتشر شده است. بسیاری آن‌ها علی‌رغم هشدارهای گنجانده شده در برنامه‌های آموزشی‌شان، از قضیه بی‌اطلاعند. مشکلاتی چون تولد نوزادان ناقص، توده‌هایی در نقاط مختلف بدن و نارسایی ریوی از موارد دیده شده است. با مشاهده‌ی این نمونه‌ها، ارتش هشدارهای جدی‌تری داده است مبنی بر اینکه سربازان به شعاع ۵۰ متری انفجار بدون ماسک وارد نشوند.

خبرنگارانی هم که جنگ را از نزدیک پوشش می‌داده‌اند در امان نمانده‌اند. مثل حمید بهمنی تصویربردار صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران.[2]

بیش از یک میلیون تن از این نوع سلاح در کشورهای مختلف انبار شده است.

[ویرایش] منابع

  1. سازمان بهداشت جهانی
  1. CADU