هردوت
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
هرودوت، از مردم هالیكارناس، مستعمره يونانی آسياى صغير بود وچون اين شهر جزو مستملكات ايران به شمار مى رفت مورخ مذكور را تبعه ايران ذکر کردهاند. هرودوت تاریخنگار یونانی دورهٔ باستان، که در سدهٔ پنجم پیش از میلاد میزیستهاست حدود (۴۸۴ - ۴۲۵ پیش از میلاد). گرچه او را پدر مورخين خواندهاند ولی در واقع نخستين مورخ نبوده; زيرا قبل از او اشخاص ديگرى از یونانیها مانند هكاته مطالبی نوشتهاند كه به ما نرسيده وظن قوى مىرود كه هرودوت و مورخين قرون بعد از اين نوشتهها، بدون ذکر نام مؤلف، استفاده كردهاند. وى سفرهاى متعدد در ممالك مشرقزمین كرده و تحقيقات خود را راجع به احوال و تاريخ اين کشورها نوشته است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] آثار هرودوت
نوشتههاى او شامل نه كتاب است و از اينجهت آن را «تاريخ در نه كتاب» نامند و هر يك از كتابهاى او به نام يكى از ارباب انواع يونان كهن است. بعضى از محققان تقسيم و نامگذارى آثار هرودوت را از قرون بعد مىدانند و معتقدند كه تأليفات او در ابتدا تقسيماتى نداشته است.
[ویرایش] سبک نگارش هرودوت
هرودوت زمان وقوع حوادث تاریخی را در بعضی از گزارشها، درهم و ناهماهنگ نوشته است، در موارد زيادى داستانگویی جاى تاريخ را گرفته، علاوه براينها گویی روح اسطورهپرستی یونانی هم در آثار هرودوت جایگاه ویژهای داشته است. نوشتههاى هرودوت درباره بابل و آسور هم آشفته و افسانهآميز است. وى كاهنان مصر و بابل را مأخذ تحقیقات خویش معرفی کردهاست. با اينوجود كتابهايش در معرفی اوضاع و احوال مشرقزمین در عهد باستان قابلتوجه است.
[ویرایش] نظرات مورخان و مشاهیر در باره هرودوت
اوسيوس، وقايعنگار معتبر قرن سوم ميلادى ضمن گفتگو درباره سالهاى ۴۴۵ و ۴۴۶ پیش از میلاد، مى گويد: هرودوت كتاب خود را در ملأ عام در آتن خواند و به افتخار بزرگى نایل شد. پلوتارک اشاره میکند كه هرودوت مورد توجه مردم آتن بوده و آنها در برابر ستايش شهر آتن، صلههایی هم به او مىدادهاند. درباره اين مورخ نظرات مختلفی اظهار شدهاست. ارسطو او را افسانهگوى، ولی خوشبيان و داراى قدرت نويسندگى دانسته است. توسيديد مى گويد كه او به نوشتن حقايق توجه و علاقه نداشته است. كتزياس، پزشك دربار داريوش دوم و اردشير دوم مواردى از نوشتههاى او را درباره كورش بزرگ، كمبوجيه، داريوش و خشايارشا تكذيب كردهاست. ژوزف فلاويوس مورخ يهود و مان تُن مورخ مصرى هم معتقد به اشتباه در روايات او هستند. سيسرو سخنور نامدار رومی او را پدر تاريخ ناميده ولی در عينحال به افسانهگویی او اشاره كردهاست. اما تاريخدانان متأخر معتقدند كه با وجود افسانهگویى از حقيقت زياد دور و به آن بیتوجه نبودهاست. و سرانجام درباره هرودوت بايد گفت كه بيشتر كشفيات راجع به ايران قدیم مطالب نوشتههاى او را تأييد مىكند .
[ویرایش] منابع
- لغت نامه - دهخدا
- ایران باستان - حسن پیرنیا
تصاویر از: LIVIUS

