شبکه گسترده

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

«شبکه گسترده» (Wide Area Network) یك «شبکه رایانه‌ای» است که نسبتا ناحیه جغرافیایی وسیعی را پوشش می‌دهد (برای نمونه از یک کشور به کشوری دیگر یا از یک قاره به قاره‌ای دیگر). این شبکه‌ها معمولا از امکانات انتقال خدمات دهندگان عمومی مانند شرکت‌های مخابرات استفاده می‌کند. به عبارت کمتر رسمی این شبکه‌ها از «مسیریاب»ها و لینک‌های ارتباطی عمومی استفاده می‌کنند.

شبکه‌های گسترده از نظر محدوده تحت پوشش با «شبکه‌های شخصی» (PAN)، «شبکه‌های محلی» (LAN)، «شبکه‌های دانشگاهی» (CAN) (شبکه‌هایی که چند ساختمان یک سازمان را پوشش می‌دهند) یا «شبکه‌های کلان‌شهری» (MAN) که معمولا محدود به یک اتاق، یک ساختمان، فضای چند دانشکده یا یک شهر می باشند قابل مقایسه هستند. بزرگترین و شناخته‌شده ترین مثال از یک شبکه گسترده شبكه «اینترنت» است.


فهرست مندرجات

[ویرایش] کاربردها

شبکه‌های گسترده برای اتصال شبکه‌های محلی یا دیگر انواع شبکه به یکدیگر استفاده می‌شوند. بنابراین کاربران و رایانه‌های یک مکان می‌توانند با کاربران و رایانه‌هایی در مکانهای دیگر در ارتباط باشند. بسیاری از شبکه‌های گسترده برای یک سازمان ویژه پیاده‌سازی می‌شوند و خصوصی هستند. بعضی دیگر بوسیله «سرویس دهندگان اینترنت» (ISP) پیاده‌سازی می‌شوند تا شبکه‌های محلی سازمانها را به اینترنت متصل کنند.


[ویرایش] انواع

اغلب جهت پیاده‌سازی شبکه‌های گسترده از «خطوط استیجاری» استفاده می‌شود. در هر انتهای خط اجاره‌ای یک دستگاه «مسیریاب» استفاده می‌شود که از یک طرف به شبکه محلی آن سمت و از طرف دیگر بوسیله یک هاب به آن سوی شبکه گسترده متصل است. خطوط استیجاری می‌تواند بسیار گران باشد. بجای استفاده از آنها، شبکه‌های گسترده می‌توانند همچنین با استفاده از روشهای به صرفه‌تر «راهگزینی مداری» و «راهگزینی بسته» پیاده‌سازی شوند. « قرارداد»های شبکه مانند قرارداد TCP/IP وظایف انتقال و آدرس‌دهی را برعهده دارند. قراردادهایی مانند «انتقال بسته بر سونت/اس‌دی‌اچ» (Packet over SONET/SDH)، «حالت انتقال ناهمگام» (ATM)، «راهگزینی برچسب چندقرارداری» (MPLS)، «رله فریم» (Frame Relay) اغلب بوسیله سرویس دهنده‌ها استفاده می‌شوند تا لینک‌هایی که در شبکه‌های گسترده استفاده می شوند را تامین کنند. قرارداد X.25 یکی از قراردادهای اولیه مهم شبکه‌های گسترده بوده است و اغلب از آن به عنوان پدربزرگ قرارداد «رله فریم» یاد می‌شود، چراکه امروزه هنوز بسیاری از اصول و وظایف بنیادی پروتکل X.25 با اعمال تغییراتی که جهت بروز درآوردن آن صورت گرفته در قرارداد «رله فریم» بکار می‌رود.


[ویرایش] طبقه بندی انواع شبکه گسترده

نوع شرح مزایا معایب حدود پهنای باند نمونه قرادادها
خطوط استیجاری اتصالات نقطه به نقطه بین دو رایانه یا دو شبکه محلی ایمنی بالا گران PPP, HDLC, SDLC
راهگزینی مداری یک مدار اختصاصی بین دو نقطه انتهایی پیاده‌سازی می‌شود. بهترین نمونه اتصالات dial-up می باشد. کم هزینه‌تر نیازمند شماره‌گیری برای اتصال 28 Kb/s - 144 Kb/s PPP, ISDN
راهگزینی بسته تجهیزات با استفاده از یک ارتباط نقطه به نقطه اشتراکی یا ارتباط یک نقطه به چند نقطه اشتراکی بسته‌ها را در سراسر زیرشبکه انتقال می‌دهند. بسته‌ها که می‌توانند طول متغیری داشته باشند روی مدارهای مجازی دائمی و یا مدارهای مجازی راهگزین‌شده انتقال می‌یابند. رسانه فیزیکی اشتراکی در طول مسیر ارتباط X.25، رله فریم
راهگزینی سلول (بازپخش سلول) مشابه راگزینی بسته است بجای استفاده از بسته های با طول متغیر از سلول‌ها با طول ثابت استفاده می‌کند. دیتا به سلول‌هایی با طول ثابت تقسیم می‌شود و بعد از آن روی مدارهای مجازی انتقال می یابد. بهترین گزینه برای استفاده همزمان از دیتا و صدا «سربار» (Overhead) می‌تواند قابل توجه باشد. حالت انتقال ناهمگام


[ویرایش] تحقیقات آکادمیک

تحقیقات آکادمیک در زمینه شبکه‌های گسترده را می‌توان در ۳ زمینه دسته‌بندی نمود: «مدلهای ریاضی» (mathematical models)، «مدل‌سازی شبکه» (network emulation) و «شبیه‌سازی شبکه» (network simulation). در بعضی مواقع بهبود عملکرد شبکه‌های گسترده بوسیله روشهایی مانند «خدمات فایلی گسترده» (WAFS) و «بهینه‌سازی شبکه‌های گسترده» (WAN Optimization) انجام می‌شود.

[ویرایش] برگرفته از

  • برگردان از مقاله Wide Area Network در بخش انگلیسی ویکی‌پدیا

[ویرایش] مطالب مرتبط


[ویرایش] پیوند به بیرون