وحدت تشکیکی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

فیلسوفان پهلوی وجود را امری واحد که دارای مراتب تشکیکی است می دانستند . این مراتب از ضعف متصل به عدم شروع شده و به غنای مطلق یعنی واجب الوجود ختم می شود .در میان فیلسوفان اسلامی برای اولین بار ملاصدرا در کتاب اسفار وحدت تشکیکی وجود را مطرح می سازد . ملا هادی سبزواری در منظومه می گوید :

  • الفهلویون الجود عندهم
  • حقیقه ذات تشکک تعم


  • مراتبا غنا و فقرا تختلف
  • کالنور حیثما تقوی و ضعف