عثمان اول
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
عثمان اولیا عثمان بن أرطغرل بن سلیمان شاه معروف به عثمان غازی یا عثمان بی رهبر ترکان عثمانی و بنیانگذار امپراتوری عثمانی بود. وی از طریق گذرگاههای فریگیای شمالی در نزدیکی دوریله تا دشتهای بیتونیا پیشروی کرد.عثمان اول، نواحی مرزی را به سه امیرنشین تقسیم کرد که به ترتیب با دریای سیاه در شمال،نیکومدیا و نیقیه هممرز بودند. در سال ۱۳۰۰ میلادی،عثمان دژهای اسقاشهر و قراچه حصار را که بر راههایی از فلات آناتولی مرکزی و دشتهای بیتونیا مشرف بود؛ تسخیر کرد.عثمان اول ترکان را که کوچنشین بودند،یکجانشین کرد و ینیشهر را به قلمرو حکومتی ترکستان افزود. پس از آن عثمان به دشتهای اینگول به سوی شرق تا رود سقاریه حمله برد و قلعههای بیلهجیک را تحت تصرف خود درآورد. با تهاجم سپاه عثمان به بورسا، این شهر سقوط کرد و امیرنشین عثمانی به امپراتوری عثمانی تغییر نام داد. در ادبیات ترکی، عثمان اول به درازدست یا گشادهدست معروف است.
[ویرایش] منبع
- شاو استانفورد. تاریخ امپراتوری عثمانی. ترجمهٔ محمود رمضانزاده. چاپ اول، مشهد: آستان قدس رضوی، ۱۳۷۰.

