فلسفه اسلامی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

تاریخ
فلسفه
ریشه‌های اندیشه فلسفی
فلسفه پیشاسقراطی
فلسفه دوران باستان
فلسفه قرون وسطی
فلسفه عصر نوزائی
سده هفده: عصرخرد
سده هجده: عصر روشنگری
سده نوزده: ایده‌آلیسم، ماتریالیسم،
فلسفه مدرن
فلسفه معاصر
تمدنهای دیگر:
فلسفه شرقی
فلسفه ایرانی
فلسفه اسلامی
فلسفه یهودی
فلسفه مسیحی
فلسفه چینی
فلسفه کره‌ای
فلسفه هندی


فلسفه‌ی اسلامی شاخه‌ای از علوم اسلامی است که به شناخت عقلی و استدلالی تعالیم ارائه شده توسط اسلام می‌پردازد. از آن به فقه اکبر نیز یاد می‌شود. حکمت نیز گاهی برای اشاره به آن به کار می‌رود.

هانری کربن معتقد است فلسفه‌ی اسلامی را نمی‌توان بدون عرفان شناخت.[1] از آن‌جا که اساسی‌ترین موضوع فلسفه‌ی اسلامی خداست، ورود به آن بدون پرداختن به شناخت خدا ممکن نیست. نبودن مرز بین عرفان و فلسفه‌ی اسلامی به همین دلیل است.

[ویرایش] فلاسفه‌ی شهیر اسلامی



فلسفه اسلامي مبني بر هستي شناسي مي باشد چرا كه معتقداست تلاش اصلي فلسفه جهت شناخت هستي است ولذا در پي آن است تا حقيقيترين موجودات را شناسايي كندوآن چيزي جز واجب الوجود نيست وآن منطبق است با الله .اصلي ترين بحث نيز الهيات به معني الاخص است(واجب الوجود)وبقيه مسايل مقدمات هستند.

این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.