رئیس‌جمهور ایران

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پست ریاست جمهوری ایران، به واسطهٔ رای مستقیم مردم و هر ۴ سال برای مدت حد اکثر ۸ و حد اقل ۴ سال ‌(در صورت عدم مورد خاص) انتخاب می‌شود. رای مردم در اقدامی تقریباً نمادین توسط رهبر (پست رهبری) ایران تنفیذ خواهد شد.

رئیس جمهور ایران ناظر بر حسن اجرای قانون اساسی است و طبق اختیارات (و یا حتی وظایفش)، می‌‌تواند (یا باید) به نهادی که از قانون اساسی تخطی می‌‌کنند، اخطار ویژه‌ای به اسم اخطار قانون اساسی بدهد. رئیس جمهور سید محمد خاتمی، در دوران ریاست جمهوری خود، طبق لایحه ی پیشنهادی که وی آن را نص تبیین شدهٔ قانون اساسی می‌‌دانست، در صدد پی گیری قانونی برای اشخاص یا نهادی که از قانون اساسی تخطی کرده است بر آمد که پس از تصویت مجلس ششم، شورای نگهبان قانون اساسی، آن را مغایر با قانون اساسی دانست و آن را به مجلس برای تصحیح پس فرستاد که رئیس جمهور خاتمی به دلیل اینکه «همین اختیارات نیم بند را هم از رئیس جمهور بعدی نگیرند-(نقل به مضمون از خاتمی)» لایحه را از مجلس پس گرفت.

رئیس جمهور در ایران، ریاست قوهٔ مجریه را بر عهده دارد. وی مسئول مستقیم انتخاب کابینه و معاونان خود می‌‌باشد. رئیس جمهور، باید وزرایش را به مجلس شورای اسلامی (مجلس) پیشنهاد کند و از وی برای ایشان رأی اعتماد بگیرد.

رئیس جمهور ایران، ریاست شورای عالی امنیت ملی ایران و همچنین ریاست شورای عالی انقلاب فرهنگی را نیز بر عهده دارد.

رئیس جمهور می‌‌تواند اختیارات خود (که ممکن است فقط بعضی از اختیارات را شامل شود، مثلاً ریاست جلسات کابینه) را به شخص خاصی (موقت یا دائمی) تفویض کند.

[ویرایش] فهرست رئیس جمهورهای جمهوری اسلامی ایران

تا کنون ایران شش رئیس جمهور داشته است که آقای محمود احمدی نژاد آخرین ایشان بوده است.