پزشکی هسته‌ای

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پزشکی هسته‌ای شاخه ای از پزشکی, پرتونگاری, و فیزیک پزشکی است که از خواص هسته ای مواد (مثل رادیوایزوتوپ ها) در تشخیص و درمان عارضه های پزشکی استفاده می کند.

ویژگی پزشکی هسته‌ای در این است که توانایی ارایه دادن اطلاعات تصویری از فرایند ها و عملکرد های متابولیکی بدن را دارد در صورتیکه دیگر مدالیته های فیزیک پزشکی همانند سی تی اسکن و ام آر آی صرفا اطلاعات ساختاری و آناتومیکال تولید می کنند.[۱]

از مدالیته های پر استفاده در پزشکی هسته‌ای میتوان مقطع‌نگاری با نشر پوزیترون و مقطع‌نگاری رایانه‌ای تک فوتونی (SPECT) را نام برد.

[ویرایش] نگارستان


[ویرایش] منابع

  1. Simon Cherry, et al. Physics in Nuclear Medicine. Saunders Publishing. ۲۰۰۳. ص۲

[ویرایش] وبگاه

زبان‌های دیگر