حسین بن علی/موقت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

حسین فرزند علی پسر ابوطالب و فاطمه دختر محمد، پیامبر اسلام و امام سوم شیعیان است. او در ۳ شعبان ۴ هجری قمری زاده شده و در ۱۰ محرم ۶۱ هجری قمری در 57 سالگی در کربلا کشته و در همانجا دفن می شود.


فهرست مندرجات

[ویرایش] ولادت

حسین در سوم ماه شعبان سال چهارم هجری قمری متولد شد. او دومین فرزند علی و فاطمه است.

[ویرایش] زندگی

هنگام امامت پدرش او را در جنگ‌های جمل و صفین و نهروان همراهی کرد. سال ۵۰ هجری هنگام مرگ برادرش حسن پسر علی، معاویه حدود ۱۰ سال به عنوان خلیفه باقی بود. بر پایه قرارداد صلح با حسن، معاویه نمی‌بایست برای خود جانشینی انتخاب کند[نیاز به ذکر منبع]. ولی معاویه سال ۶۰ هجری مرد و پسرش یزید رابه جانشینی انتخاب کرد. حسین از همان ابتدا بیعت وی را نپذیرفت. یزید نامه‌ای به حاكم مدینه نوشت و به او دستور داد كه از حسین برای یزید بیعت بگیرد و اگر حاضر نشد او را به قتل برساند. حسین كه حاضر به بیعت كردن با یزید نبود با خانواده خود از مدینه به مكه رفتند.

در این هنگام مردم كوفه كه از مرگ معاویه با خبر شده بودند نامه‌های زیادی برای حسین نوشتند و از او خواستند تا به عراق و كوفه بیاید. حسین نیز مسلم بن عقیل را به كوفه فرستاد. ابتدا هزاران نفر از مردم كوفه بامسلم بن عقیل همراه شدند. اما با ورود عبیداللّه پسر زیاد كه از طرف یزید به حكومت كوفه گمارده شده بود و مردم کوفه را تهدید کرده بود مسلم را تنها گذاشتند.

در نتیجه عبیداللّه، مسلم بن عقیل را دستگیر نموده و به قتل رسانید. حسین با خانواده و یاران خود به طرف كوفه حركت كرد و در نزدیكی كوفه بود كه خبر پیمان شكنی مردم كوفه و قتل مسلم را آوردند. عبیداللّه كه بر اوضاع كوفه تسلط پیدا كرده بود حر پسر یزید ریاحی را برای دستگیر كردن حسین و همراهانش فرستاد. و سپس عمر پسر سعد را با سی هزار نفر به كربلا اعزام نمود. این امر موجب شد تا تعداد زیادی از افرادی که با حسین بودند او را رها کنند وتنها حدود ۷۰ تن با او باقی بمانند. عبیداللّه به عمر بن سعد وعده داده بود كه اگر حسین را بکشد او را حاكم ری خواهد كردولی پس از این ماجرا این کار را نکرد.

عمر دستور داد حسین و همراهانش را محاصره كنند و آب را بر روی آنان ببندند. سرانجام حسین روز عاشورا، ۱۰ محرم سال ۶۱ در کربلا کشته شد.

جعفر پسر محمد (جعفر صادق) می‌گوید: چون كار حسین چنان شد كه شد، فرشته ها به درگاه خدا شیون بلند كردند و عرض كردند: با حسین، برگزیده و زاده پیغمبرت چنین رفتار می شود؟ گفت: خدا سایه و نمونه مهدی را به آنها نمود و فرمود با او من از آنها انتقام می ستانم.

[ویرایش] سخنان حسین

  • بترس از ستم كردن به كسی كه جز خدا یاوری ندارد- بحارالأنوار،ج78،ص118
  • آگاه باشید كه یكی از نعمت های الهی بر شما حاجات مردم به شماست. پس از این نعمت ها بیزار نشوید.- بحارالأنوار،ج78ص121
  • كسی كه بخواهد از راه گناه به مقصدی برسد دیرتر به آرزویش می رسد و زودتر به آنچه می ترسد گرفتار می شود.- بحارالأنوار،ج78ص120

[ویرایش] جستارهای وابسته

[ویرایش] منابع

این نوشتار پیرامون اسلام خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.