بهشت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

بهشت یا پردیس مفهومی است که در اغلب مذاهبِ معتقد به زندگانی پس از مرگ و یا آخرت وجود دارد. فرهنگ فارسی معین بهشت را جایی خوش آب و هوا و فراخ و پُر از نعمت و آراسته می‌داند که نیکوکاران پس از مرگ، در آن جاودانه می‌شوند.[۱] به طور کلی و بر اساس آموزه‌های مذهبی بهشت جایگاه نهایی هر انسانی است که در آن جا به اندازه اعمال نیکش از مواهب آن برخوردار خواهد شد. مذاهب مختلف تعریف‌های متفاوتی از این مفهوم به دست داده‌اند.


فهرست مندرجات

[ویرایش] بهشت از دیدگاه اسلام

در نظر قرآن، مؤمنان و صالحان سرانجام به جایی ابدی به نام جنت می‌روند و زندگی پر نعمت و خوشی را در پیش می‌گیرند بنا بر آیات قرآن این وعده الهی قطعی است.[۲]

قرآن از دو بهشت نام برده: یکی در عالم برزخ که موقت است و دیگری در آن جهان که جاودان است.[۳]

بهشت درجات و مراتبی دارد و برخی از آنها بر دیگری برتری دارند. نعمت‌های بهشتی نیز بسته به درجات بهشتیان، گوناگونی دارند[۴].

توصيف ويژگيهاي بهشت از دیدگاه علی ابن ابی طالب:

   
بهشت
اگر با چشم دل به آنچه كه از بهشت براي تو وصف كرده اند بنگري ، از انچه در دنياست دل ميكني ، هر چند شگفتي آور و زيبا باشد؟ از خواهشهاي نفساني و خوشيهاي زندگاني و منظره هاي آراسته و زيباي ان كناره ميگيري ، و اگر فكرت را به درختان بهشتي مشغول داري كه شاخه هايشان همواره به هم ميخورند و ريشه هاي آن در توده هاي مشك پنهان و در ساحل جويباران بهشت قرار گرفته آبياري ميگردند ، و خوشه هايي از لؤلؤ آبدار به شاخه هاي بزرگ و كوچك درختان آويخته و ميوه هاي گوناگوني كه از درون غلاف ها و پوشش ها سر بيرون كرده اند ، سرگردان و حيرتزده ميگردي : شاخه هاي پر ميوه ي بهشت كه بدون زحمتي خم شده در دسترس قرار گيرند ، تا چيننده ي ان هرگاه كه خواهد برچيند، مهمانداران بهشت گرد ساكنان ان و پيرامون كاخهايشان در گردشند و آنان را با عسلهاي پاكيزه و شرابهاي گوارا پذيرايي كنند .آنان كساني اند كه همواره از كرامت الهي بهره مندند تا انگاه كه در سراي ثابت خويش فرود آيند و از نقل و انتقال سفر ها اسوده گردند . اي شنونده! اگر دل خود را به منظره هاي زيبايي كه در بهشت به ان ميرسي مشغول داري ، روح تو با اشتياق فراوان به ان سامان پرواز خواهد كرد ، واز اين مجلس من با شتاب به همسايگي اهل قبور خواهي شتافت .خداوند با لطف خود من وشما را از كساني قرار دهد كه با دل و جان براي رسيدن به جايگاه نيكان تلاش ميكند.
   
بهشت

[۵].


[ویرایش] بهشت از دیدگاه آئین بهائی

بهائیان بهشت را حالتی روحانی می‌دانند و آن را از نعمت‌های جسمانی به دور می‌بینند.

بهائیان معتقدند که روح انسان پس از صعود به عالم بالا؛ مجرد از زمان و مکان به ترقیات کمالی و نه مکانی خود ادامه می‌دهد.بهشت در ان عالم، رضای خداوند از انسان است. زمانی که فردی به موجب دستورات مظهر ظهور الهی (پیامبران) عمل کند و سبب ارتقاء روحانی خود شود، موفق به کسب رضای الهی خواهد شد. این رضایت حق از انسان، بهشت است. [۶]

[ویرایش] جستار های وابسته

[ویرایش] پیوند به بیرون

[ویرایش] منابع

  1. فرهنگ فارسی معین
  2. سوره مریم، آیه ۶۱
  3. سوره الرحمن، آیه ۴۶
  4. نهج البلاغه، خطبه ۸۴
  5. نهج البلاغه, خطبه 166
  6. حیات بعد از مرگ، تالیف هوشنگ گهرریز، نشر آپريل 2003، نشر بديع لندن، لندن انگلستان، صفحه 104 و 105

این نوشتار دربارهٔ مسائل دینی و آئینی و مذهبی و شرعی خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.