فیلارمونیک برلین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فیلارمونیک برلین یکی از پیشروترین ارکسترهای دنیا است. رهبر و رئیس فعلی آن سر سایمون رتل است، که به خاطر پشتیبانیاش از موسیقی کلاسیک معاصر مشهور است. فیلارمونیک برلین گروههای موسیقی مجلسی زیادی را حمایت میکند. بودجهی سازمانی آن از محل یارانهی شهر برلین و با کمک دویچبانک تأمین میشود.
[ویرایش] تاریخچه
ارکستر فیلارمونیک برلین در بهار 1882 در برلین توسط 54 موسیقیدان تحت عنوان گروه سابق بیلسه (آلمانی: Frühere Bilsesche Kapelle) تشکیل شد؛ گروه آنها پس از آمن که رهبر قبلیشان بنجامین بیلسه اعلام کرد که قصد دارد برای یک کنسرت گروه را با قطار درجه چهار به ورشو ببرد، از هم پاشید. ارکستر در 1887 نام فعلی خود را گرفت و تحت مدیریت مالی هرمان وولف درآمد. اولین رهبر آن در سازماندهی جدید لودویگ فون برنر بود؛ در 1887 هانس فون بلوو یکی از مشهورترین رهبران جهان به فیلارمونیک برلین پیوست، و از آن زمان بود که اعتبار ارکستر، با رهبران مهمانی چون هانس ریشتر، فلیکس فون واینگارتنر، ریچارد اشتراوس، گوستاو مالر، یوهانس برامس و ادوارد گریگ که آن را در طول چند سال بعد رهبری کردند، تثبیت شد.
در 1895، آرتور نیکیش به رهبری ارکستر رسید و به دنبال او در 1923 ویلهلم فورتونگلر به این مقام دست یافت. علیرغم تغییرات متعدد در رهبری، ارکستر در جنگ جهانی دوم نیز به اجراهای خود ادامه داد. پس از گریختن فورتونگلر به سوییس در 1945،لئو بوکارد به سرپرستی ارکستر رسید. لاین آرایش چند ماه بیشتر دوام نیاورد، چرا که بوکارد تصادفاً توسط نیروهای آمریکایی که برلین را اشغال کرده بودند کشته شد. سپس سرجیو چلیبیداکه برای ۷ سال، از 1945 تا 1952 سرپرست شد. فورتونگلر در 1952 بازگشت و ارکستر را تا زمان وفاتش در 1952 رهبری نمود.
رهبر بعدی هربرت فون کارایان بود، که ارکستر را از 1955 تا 1989 هدایت کرد و تنها چند ماه قبل از مرگش در آوریل همان سال استعفا داد. تحت رهبری او، ارکستر ضبطهای فراوانی داشت و تورهای گستردهای برگزار کرد
پس از او کلودیو آبادو سرپرست ارکستر شد و رپرتوار ارکستر را از هستهی کلاسیک و رومانتیک به موسیقی کلاسیک قرن بیستم گسترش داد. او در سال 2003 از سمت خود استعفا داد. در طول دوران پیش از اتحاد دو آلمان، ارکستر با مشکلات عدیدهی مالی مواجه شد که ناشی از کسری بودجه در شهر برلین بود. سالها پس از رفتن آبادو، در سال ۲۰۰۶، آکادمی ارکستر فیلارمونیک برلین، جایزهی آهنگسازی کلودیو آبادو را به افتخار او بنیاد نهاد.
در ژوئن 1999، موسیقیدانان سر سایمون رتل را به عنوان رهبر و سرپرست ارکستر انتخاب کردند. رتل شرط امضای قرارداد با فیلارمونیک برلین را تغییر ماهیت آن به یک بنیاد عمومی خودمختار، با قدرت تصمیمگیری هنری و مالی قرار داد. این امر نیازمد تغییر در قوانین مصوب مجلس داشت که در سال 2001 تصویب شد، و امکان اضافه شدن او به سازمان را فراهم کرد. هماکنون مدیر مالی ارکستر پاملا روزنبرگ است.
در سال 2006، ارکستر اعلام کرد که در مورد نقشش در زمان رژیم نازی تحقیق و تفحص خواهد کرد. در سال 2007 میشا آستر کتابی را با نام "ارکستر رایش" منتشر کرد که در ٱن، رابطهی فیلارمونیک برلین با حاکمان رایش سوم را مورد پژوهش قرار داده بود.
اولین سالن کنسرت فیلارمونیک برلین در طول جنگ جهانی دوم در 1944 تخریب شد. ساختمان جدید برلین فیلارمونی در 1963 با معماری هانس شارون در کولتورفروم برلین ساخته شد.
[ویرایش] مدیران
- لودویگ فون برنر (1882-1887)
- هانس فون بلوو (1887-1892)
- آرتور نیکیش (1895-1922)
- ویلهلم فورتونگلر (1922-1945)
- لئو بورکارد (می-آگوست 1945)
- سرجیو چلیبیداکه (1945-1952)
- ویلهلم فورتونگلر (1952-1954)
- هربرت فون کارایان (1954-1989)
- کلودیو آبادو (1989-2002)
- سایمون رتل (2002-اکنون)
[ویرایش] منابع
مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Berlin Philharmonic»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در 7 سپتامبر 2007).

