صفنیا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

صفنیا(عبری:צְפַנְיָה به معنی «یهوه او را پنهان ساخته»)پسر کوشی و نهمین پیامبر از انبیای کوچک، از شخیت‌های تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل محسوب می‌شود.صفنیا از خاندان حزقیا بود و نسبش به یهودا می‌رسید.او در حدود سال ۶۳۰ قبل از میلاد،زمان حکومت یوشیا و معاصر با ارمیا،ناحوم و حبقوق به پیغمبری رسید. کتاب منسوب به صفنیا یکی از بخش‌های عهد عتیق است، که موضوع اصلی آن پیش‌بینی خرابی یهودیه به دست بابلی‌ها و آمدن روز داوری‌است.

[ویرایش] منابع

  • کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
  • یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲. 
  • جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.