حسین بن روح نوبختی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ابوالقاسم، حسین بن روح نوبختی، سومین نایب خاص (سفیر) امام زمان در دوران غیبت صغری.


فهرست مندرجات

[ویرایش] حیات

حسین بن ابی بحر را مورّخان و محدّثان گاهی «نوبختی» زمانی «روحی»، گاهی «حسین بن روح بن بنی نوبخت» و بعضاً «قمی» گفته اند.در بعضی از روایات آمده که وی اهل قم بوده است، و گفته اند در گفتگوی فارسی به لهجهٔ اهالی آبه (از حومه قم) سلیس و روان بود.

[ویرایش] وثوق و علم

او از نزدیکان مورد اعتماد محمد بن عثمان (دوّمین نایب خاص) بود و رابط بین او، عثمان بن سعید و شیعیان بود.

فقهای بزرگ در آن عصر با تمام علم و فقاهت از وی پیروی می كردند. «علی بن بابویه»، محدث نامدار قم، برای دیدار با حسین بن روح به بغداد رفت، و پاسخ پرسشهایش را از وی دریافت كرد و به قم بازگشت.

نخستین توقیعى كه راجع به حسین بن روح از ناحیه مقدسه صدور یافت، در سال ۳۰۵ هجری بود. در آن توقیع آمده است:

   
حسین بن روح نوبختی
او كاملاً مورد وثوق و اطمینان ماست و در نزد ما مقام و جایگاهى دارد كه او را مسرور مى گرداند.
   
حسین بن روح نوبختی


[ویرایش] نیابت

روزی محمّد بن عثمان، بزرگان شیعه را گرد آورد و گفت:

   
حسین بن روح نوبختی
هر گاه برای من حادثه ای پیش آید و مرگم فرا رسد وکالت (و نیابت از امام زمان) با «ابوالقاسم بن روح» خواهد بود. من مأمور شدم که او را به جای خود معرّفی کنم.
   
حسین بن روح نوبختی


او در دوران حکومت «مقتدر عباسی» به مدت ۵ سال به زندان افتاد و در سال ۳۱۷ آزاد شد.

[ویرایش] وفات

حسین بن روح در ۱۸ شعبان سال ۳۲۶ هجری در گذشت. قبر وی در محله‌ نوبختیه در جانب غربى بغداد در وسط بازار عطاران، در انتهای کوچه ای است که در آنجا بقعه و صحن مختصری بنا کرده اند.


[ویرایش] منبع

  • مهدی موعود (ترجمه جلد ۱۳ بحار الانوار)، علی دوانی، صفحه ۶۷۶- ۷۵۶
  • سیره پیشوایان، مهدی پیشوایی، صفحه ۶۸۰- ۶۸۱
  • آخرین امید، صفحه ۹۹


نواب خاص ( اربعه )
عثمان بن سعید  | محمد بن عثمان  | حسین بن روح  | علی بن محمد سمری