لبینه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
لبینه یکی از صحابیات محمّد پیغمبر اسلام و از کسانی است که از مکّه به مدینه هجرت کرد. او کنیز عمر بن خطاب بود. وقتی لبینه مسلمان شد، عمر او را سخت شکنجه کرد. عمر از لبینه خواست تا از دین اسلام برگردد اما لبینه نپذیرفت. ابوبکر بهای لبینه را پرداخت و او را آزاد کرد. لبینه در سال ۲۱ هجرت در مدینه مُرد.
[ویرایش] منابع
- ویکی پدیای انگلیسی
- زندگی صحابه، محمود طریقی، مشهد، ۱۳۸۵
- محمّد پیغمبری که از نو باید شناخت، کنستان ویرژیل گیورگیو، ذبیح الله منصوری، تهران، پرستو، ۱۳۷۶
- سیرت رسول الله، رفیع الدّین اسحق همدانی، تصحیح دکتر اصغر مهدوی، تهران، خوارزمی، ۱۳۶۰

