مالک اشتر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مالِک اَشتَر(نام کامل وی:مالک بن حارث عبد یغوث نخعی)از اصحاب خاص علی پسر ابوطالب، امام اول شیعیان بود. وی بر اثر ضربهٔ شمشیری درجنگ یرموک از ناحیه چشم آسیب دید و از اینرو وی را «اشتر» میگفتند. مالک اشتر در زمان خلافت علی، فرماندهٔ قسمتی از سپاه او بود و در جنگ های جمل، صفین و نهروان از خود شجاعتهای زیادی نشان داد.علی پسر ابی طالب، مالک را در سال ۳۷ هجری به امیری مصر گماشت . مالک توسط دهقانی از روستاهای بین راه که معاویه او را تحریک کرده بود؛ مسموم گردید.
[ویرایش] منابع
- فرهنگ فارسی (اعلام) اثر مرحوم دکتر محمد معین
- نهج البلاغه ترجمه

