دیوان عالی کشور
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دیوان عالی کشور نام بلندپایهترین مرجع قضائی ایران است. مقر اصلی این دیوان در شهر تهران است و در سال ۱۳۸۶ خورشیدی ۳۳ شعبه در ایران داشتهاست، دو شعبه در مشهد و بقیه در تهران. هیات عمومی دیوانعالی کشور با توجه به ماهیت موضوع (حقوقی، جزائی و یا اصدار رای وحدت رویه ) آن را تقسیم بندی می کند :
هیات عمومی شعب حقوقی متشکل از رئیس دیوان و روسای شعب حقوقی دیوان است و موضوعا به احکام اصراری دادگاههای تالی در موارد حقوقی رسیدگی می کند. هیات عمومی شعب کیفری با حضور رئیس دیوان و روسای شعب کیفری تشکیل و به احکام اصراری دادگاههای تالی کیفری در خصوص مسائل جزائی رسیدگی می کند. هیات عمومی وحدت رویه دیوانعالی کشور به منظور ایجاد وحدت رویه نسبت به آرا و احکام معارض صادره از شعب دیوانعالی و احکام متناقض دادگاههای تالی با حضور رئیس دیوان، روسا و مستشاران کلیه شعب حقوقی و کیفری تشکیل می شود. رای صادره از سوی این هیات برای کلیه مراجع قضائی کشور لازم الاتباع است .
[ویرایش] وظایف
- نظارت بر حسن اجرای قوانین در دادگاهها
- ایجاد وحدت رویهٔ قضایی
- مرجع تجدید نظر احکام صادره محاکم نظامی ۱ و احکام مهم دادگاههای عمومی و انقلاب
صلاحیت رسیدگی به تخلفات رئیس جمهور از وظائف قانونی نیز در حیطه اختیارات این نهاد است.
[ویرایش] منابع
- بر پایهٔ دادههایی در وبگاه قوه قضائیه

