فلق

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سوره فلق در مکه نازل شده و دارای ۵ آیه است.

کلمه فلق به معنی صبح است.

سوره فلق
شماره سوره : ۱۱۳
جزء : ۳۰
تعداد آيه : ۵
محل نزول : مکه


فهرست مندرجات

[ویرایش] نام ها

این سوره و سوره «ناس» را «معوذتین‏» هم می گویند؛ چون در آغاز هر دو سوره، مسئله تعویذ و پناه بردن به خدا مطرح شده است.

[ویرایش] نزول

سوره «فلق‏» قبل از سوره «ناس‏» نازل شده است.

[ویرایش] محتوای سوره

محتواى این سوره تعلیماتى است که خداوند به پیامبر اکرم و به دیگر مسلمانان، در زمینه پناه بردن به او از شر همه اشرارمى دهد، تا در پناه او از شر هر موجود در امان بدارند.

[ویرایش] فظیلت سوره

  • از پیغمبر اکرم روایت شده:
   
فلق
آیاتى بر من نازل شده که همانند آنها نازل نشده و آن دو سوره «فلق» و «ناس» است .
   
فلق


  • و در روایت دیگرى از پیغمبر اکرم آمده:
   
فلق
پیامبر به یکی از یاران خود فرمود: «مى خواهى دو سوره به تو تعلیم کنم که برترین سوره هاى قرآن است؟» عرض کرد: آرى اى رسول خدا! حضرت معوذتان (سوره فلق و سوره ناس) را به او تعلیم کرد، سپس آن دو را در نماز صبح قرائت نمود و به او فرمود: «هرگاه برمى خیزى و مى خوابى آنها را بخوان».
   
فلق


  • در روایتی آمده است:
   
فلق
پیغمبراکرم شدیدا بیمار شد، جبرئیل و میکائیل نزد او آمدند، جبرئیل نزد سر پیامبر نشست و میکائیل نزد پاى او، جبرئیل سوره «فلق» را و میکائیل سوره «ناس» را تلاوت کردند و پیغمبر را با آن در پناه خدا قرار دادند.
   
فلق


[ویرایش] جستار های وابسته

[ویرایش] پیوند به بیرون

[ویرایش] منبع

  • برگزیده تفسیر نمونه، جلد ۵، آیت الله ناصر مکارم شیرازی
  • آشنایى با سوره‏ها (شناخت سوره‏هاى قرآن) ، جواد محدثی، ۱۳۷۴، قم، دفتر تبلیغات اسلامى