مراد چهارم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مراد چهارم پسر احمد اول از کوسمسلطان،سلطان و خلیفه امپراتوری عثمانی بود که پس از برکناری عمویش مصطفی اول از ۱۶۲۳ تا ۱۶۴۰ میلادی بر قلمرو عثمانی حکومت کرد. مراد در یازده سالگی به سلطنت رسید. مراد به قفقاز،آذربایجان،ایروان و تبریز لشکر کشید و صفویان را شکست داد. در دومین نبرد مراد با صفویان، بغداد و ماوراءالنهر به تصرف عثمانیان درآمد. در معاهده صلح ایران و عثمانی در دشت زهاب نزدیکی قصر شیرین، سلطه عثمانی بر عراق مورد تأیید پادشاه ایران قرار گرفت. مراد در سال ۱۶۴۰ میلادی و در سن ۲۷ سالگی در اثر ابتلا به بیماری نقرس مُرد.
[ویرایش] منبع
- شاو استانفورد. تاریخ امپراتوری عثمانی. ترجمهٔ محمود رمضانزاده. چاپ اول، مشهد: آستان قدس رضوی، ۱۳۷۰.

