جسم سیاه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
جسم سیاه از دید کوانتومی عبارت است از مادهای که دارای تعداد بیشماری ترازهای انرژی کوانتیده در گسترهٔ وسیعی از اختلاف انرژیها است، به طوری که هر فوتونی که با هر انرژی یا بسامدی که بر آن فرود آید، درآشامیده شود.[۱]
هر جامدی کسر معینی از تابش فرودی بر سطح خود را در میآشامد و بقیه را بازتاب میکند. یک جسم سیاه ایدهآل تمامی تابش فرودی را بدون هیچ بازتابی درآشامد.
یک ظرف میان تهی که جز حفرهای کوچک برای ورود یا خروج تابش، کاملا مسدود شده است، تقریب خوبی برای جسم سیاه ایدهآل است. تابشی که از راه این حفره وارد ظرف شود، احتمال بازتابیده شدن بسیار اندکی دارد. این تابش یا درآشامیده میشود یا به طور مکرر در دیوارههای داخلی جسم سیاه بازتاب میگردد و به این ترتیب تمام تابشی که به ظرف وارد شود، در این ظرف درآشامیده میشود.
[ویرایش] پانویس
- ↑ مبانی فیزیک نوین،۶۶۶
[ویرایش] منابع
- وایدنر، ریچارد و سلز، رابرت. «فیزیک مولکولی و فیزیک حالت جامد». مبانی فیزیک نوین. ترجمهٔ علیاکبر بابائی، مهدی صفا. چاپ هفتم، تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۱۳۸۲، ISBN 964-01-0229-6.

