پیاز خوراکی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پیاز خوراکی،( Allium cepa L ) یکی از قدیمی ترین سبزیها در دنیا و ایران است که خاستگاه آن در ایران و افغانستان ذکر کرده اند. این محصول سه هزار سال قبل از میلاد مسیح در مصر کشت می شده است و براساس برخی اسناد کارگانی که در ساختن اهرام مصر فعالیت می کرده اند و از پیاز به عنوان غذای اصلی استفاده می کردند. پیاز به خانواده آلیاسه (Alliaceae) متعلق است و گیاهی است دو ساله با رشد بوته ای ضعیف، برگهای استوانه ای شکل توخالی که در سال اول با توجه به طول روز مورد نیاز خود تشکیل سوخ (Bulb) داده و در سال دوم با کشت سوخها و پس از ظهور ساقه (های) گل دهنده و چترها تولید بذر می نماید. مهمترین فاکتورهای محیطی موثر در تشکیل سوخ درجه حرارت و طول روز است و بر این اساس ارقام پیاز به سه گروه شامل ارقام روز بلند، روز متوسط و روز کوتاه تقسیم بندی می شوند. اهمیت این موضوع در تعیین زمان مناسب کاشت است به طور مثال برای کاشت ارقام روز بلند مانند قرمز آذرشهر به طور معمول فروردین ماه اقدام به کاشت می شود.
این محصول از نظر ارزش غذایی به دلیل دارا بودن قندها، ویتامینها به ویژه و ویتامین ث، مواد معدنی بخصوص کلسیم، فسفر و پتاسیم دارای اهمیت است. از سوی دیگر به دلیل داشتن مواد آنتی بیوتیک پیاز از جنبه دارویی پراهمیت است به گونه ای که این محصول می توان با تقویت سیستم دفاعی بدن در پیشگیری از بیماریها موثر باشد.
شناسنامه پیاز: گونه:پیاز خوراکی جنس:پیاز ٫سیر خانواده:لاله راسته:لاله رده:تک لپه ای شاخه: گیا هان گلدار سلسله:گیاهان
[ویرایش] منبع
- ماهنامه ترویجی سبزینه (با ذکر ماخذ آزاد است) - شماره 5 و 6 {اجازه نامه}

