ادرار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

ادرار به معنی مایعی است که از بدن انسان و از طریق مجرای ادراری دفع می‌شود.

[ویرایش] واژهٔ ادرار

واژهٔ ادرار به معنی جاری کردن و روان ساختن، و نیز به معنی وظیفه و مستمری استفاده شده‌است. [۱] به عنوان نمونه، سعدی در یکی از اشعار خود در گلستان، مصرعی دارد که:

مرا در نظامیه ادرار بود

که در آن، ادرار به معنی وظیفه یا کار مهم به کار رفته است، و ربطی به ادرار به معنای پیشاب ندارد. در فارسی امروز، ادرار غالباً فقط به معنای پیشاب، یا همان مادهٔ دفعی از طریق مجاری ادراری به کار می‌رود. واژه‌های «شاش» و «کمیز» نیز به معنی ادرار به کار می‌روند.[۱]هم‌چنین، واژهٔ «میز» نیز به معنای ادرار است، چنان که به لوله‌های ادراری بین کلیه‌ها و مثانه میزنای گفته می‌شود.

[ویرایش] ترکیب ادرار

ادرار طبیعی عمدتاً از آب تشکیل می‌شود. در ادرار مقادیر متفاوتی از املاح مختلف، اسید اوریک و ترکیبات دیگری است که در مجموع به آن خاصیت اسیدی می‌دهند (pH ادرار طبیعی چیزی در حدود ۴٫۶ تا ۸ است.[۲])

[ویرایش] منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ عمید،حسن. فرهنگ عمید. چاپ اول، تهران: انتشارات امیرکبیر، ص ۱۲۳. 
  2. Urine pH. دانشنامهٔ پزشکی MedlinePlus. بازدید در تاریخ ۱۳ آوریل ۲۰۰۷.
این نوشتار مربوط به دانش پزشکی، خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.