بلاش یکم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پسر وانان دوم از زنی غیر عقدی بود که پس از وی به قدرت رسید . وی دو برادر به نامهای تیرداد و پاکرو داشت که پاکرو را حاکم پارت کرد و سپس خواست تا ارمنستان را برای تیرداد تصرف کند .
ارمنستان در ابتدا سر تسلیم فرو آورد ، اما چندی بعد به دلیل شیوع بیماری واگیردار مهلکی بلاش یکم مجبور به عقب نشینی شد . در جنگهای زیادی که درزمان بلاش اول بین ایران و روم بر سر ارمنستان در گرفت عاقبت دو طرف توافق کردند که تیرداد – برادربلاش اول شاه ارمنستان باشد اما تاج خود را از قیصر روم بگیرد . پس در سال ۶۶ میلادی تیرداد به همراه خانواده اش به همراه ۳۰۰۰ تن از نجبا برای دریافت تاج از قیصر به ایتالیا رفت . تیرداد برطبق مراسم رومی میبایست بدون شمشیر به حضور قیصر حاضر شود . اما چون تیرداد راضی به اینکار نشد . قرار شد که با شمشیر برود اما تیغه شمشیر به غلاف آن میخکوب گردد . بدینگونه تیرداد تاج خود را از نرون گرفت و بازگشت . در سال ۷۵ آلانها با ایبریها متحد گشته و دو برادر او را شکست دادند ،بلاش از روم تقاضای کمک کرد اما هیچ کمکی از جانب روم نشد و اندکی بعد بلاش یکم به مرگ طبیعی درگذشت . بلاش یکم برخلاف برادران و پدرانش به کشتار خاندان خود نپرداخت ، و بر عکس برادران خود را با کوشش بسیار حاکم نواحی مختلف ساخت . وی همچنین به دین زرتشت پایبند بود و امر به جمع آوری اوستا – که در زمان حمله اسکندر از میان رفته بود – داد . برای اولین بار در زمان اوست که نقش آتشکده و موبد بر روی سکهها دیده میشود . مدت حکومت بلاش اول ۲۷ سال از سال ۵۱ تا ۷۸ میلادی بود .

