ناحور
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ناحور (عبری:נָחֹור) به معنی «صفیر کشیدن» از شخصیتهای تنخ یهودی و عهد عتیق در انجیل است که نامش نخستین بار در کتاب پیدایش آمدهاست. ناحور پسر سروج پسر رعو پسر فالج، پدر تارح و پدربزرگ ابراهیم بود.[۱] مادرش ملکا دختر قابر بود.[۲] ناجور با اوسکه دختر نستا و نواده اورقادیم که از نسل ارفکشاد بود،ازدواج کرد.[۳] هنگام تولد تارح، ناحور ۲۹ سال داشت. ناحور تا ۱۴۸ سالگی زندگی کرد.[۴] او هشت فرزند داشت که لابان پدر رفقه و بتوئیل پدر لیه و راحیل دو تن از ایشان بودند.[۵]با این حال برخی از مفسرین تورات پدر لابان را ناحور دیگری دانستهاند. نام ناحور در نسبنامه عیسی[۶] و نسبنامه محمد پیغمبر اسلام ذکر شده است.[۷]
[ویرایش] پانویس
- ↑ پیدایش ۱۱:۲۲
- ↑ یوبیل ۱۲:۲۲
- ↑ پیدایش ۱۱:۳۳
- ↑ پیدایش ۱۱:۲۵
- ↑ پیدایش ۱۱:۲۶؛۲۲:۲۰؛۲۴:۱۰؛۲۹:۵
- ↑ لوقا ۳:۲۱
- ↑ سیرت رسولالله ص ۱۹
[ویرایش] منابع
- عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN ۹۶۴۳۰۷۱۶۳۴
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
- یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲.
- جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.
- ابن هشام. سیرت رسولالله صلی الله علیه و سلم. ترجمهٔ رفیعالدین اسحاق بن محمد همدانی قاضی. علیاصغر مهدوی. چاپ سوم، تهران: انتشارات خوارزمی، ۱۳۶۰، ۵۱۹.

