زبانشناسی محاسباتی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
زبانشناسی رایانهای، جزء علوم بینرشتهای است که سعی دارد با بهرهگیری از روشهای محاسباتی و صوری به مدلسازی ماشینی زبان طبیعی بپردازد. زبان شناسی رایانهای همچنین شاخهای از هوش مصنوعی محسوب میشود.
در مورد استفاده از آن از جمله میتوان به کاربردهای زیر اشاره کرد:
فرایافت concept و تجزیه زبانهای برنامه نویسی: نوآم چامسکی توانست تشابه زبانهای طبیعی و زبانهای برنامه نویسی را به اثبات برساند. یعنی یک زبان رایانه ای مانند زبانهای طبیعی دارای یک دستور زبان و یک فرهنگ میباشد. تفسیر یک متن از تجزیه ی واژه ها lexicon آغاز سپس با تجزیه نحو syntax و در آخر با تجزیه مفهوم semantic آن پایان میابد.
ترجمه ماشینی (خودکار) : این شاخه از زبان شناسی رایانهای زمان درازی کم اهمیت جلوه میکرد اما امروزه یکی از موارد مورد علاقه پژوهشگران این رشته میباشد. پس از مرحله ی تجزیه واژه ها و نحو میباید تجزیه ی مفهوم و سپس پرگماتیک را نیز افزود. در واقع این دو سعی در شناخت مفهوم خاص یک واژه در مکانی که ظاهر میشود را دارد.
پرسش و پاسخ با زبانهای طبیعی: این ایده مدتی بعنوان پاسخی قانع کننده به مسئله ارتباط انسان و ماشین تلقی میشد. این دید در واقع جنبه ی وسیعتری از دستور زایشی چامسکی است.
[ویرایش] پیوندهای بیرونی
- منظور از زبانشناسی محاسباتی چیست؟ (انگلیسی)
- انجمن زبانشناسی محاسباتی (انگلیسی)
- استانفورد
[ویرایش] منابع
-
Crystal D., The Cambridge Encyclopedia of Language, 2nd edition, Cambridge University Press, 1996. ISBN: 0-521-55967-7
-
Manning, C. D., and Schutze, H., Foundations of Statistical Natural Language Processing, 5th edition, The MIT Press, 2002. ISBN: 0-262-13360-1
-
Linguistique informatique, Wikipedia

