از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
قبیلههای پشتون به چهار گروه اصلی سربان، بتان، غرغوشت و کرلان تقسیم میشوند.
در زبان پشتو خِیل به معنی ایل ( و احتمالا همان واژه خیل ) و زَی به معنی «زاده» است.
|
- آخونزاده
- آکاخل
- ابراهیمخیل
- احمدزی
- اچکزی
- ادوخیل
- ارکزی
- اروکزَی
- استانکزَی
- اسحقزَی
- افریدی
- اکبرزی
- الکوزی
- امرخیل
- امینزی
- اوریاخیل
- اوان
|
- بابورخیل
- بارکزای
- بازی
- بنگش
- بوندچتنا
- بهادرزی
- بهیتانی
- پودی
- پوپلزَی
- پیاروخیل
- تبیوال
- تارینها
- ترکانی
- ترهکی
|
- جبارخیل
- جهانگیری
- حکیمزَی
- ختک
- خروتی
- خلیلها
- چمکنی
- داودزَی
- درانی
- درپهخیل
- دفتانی
- دلازک
- دوستیخیل
- دولتزَی
- زدران (پشتو: ځدران)
- زازَی (پشتو: ځاځی )
|
- سالارزَی
- سپای
- سلیمانخیل
- سواتی
- سوری
- سومیزکیکوی
- شتک
- شملزی
- شلمانی
- شهبازخیل
- شیرانی
- شیرزَی
- شینواری
- صافی
- عثمانخیل
- علیزی
- عمرخیل
- عمرزَی
- غلزَی/غلجی
|
- فیروزخیل
- کاکَر
- کتوازی
- کریمزَی
- کاکهزَی
- کوندی
- گادون/جادون
- گندهپور
- گیگیانی
- لودی
- محبت
- محمدزَی
- مروت
- مشوانی
- ملاگوری
- منگل
- موسیزَی
- موسیخیل
- مومند
|
- مهسود
- مهمند
- میاخیل
- میرزاخیل
- ناصری
- نایب خیل
- نورزَی
- نهانی
- نیازی
- ور
- وردک
- وزیری
- یوسفزَی
|
ویکیپدیای انگلیسی.