متی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
متی (در عبری:מתי، در یونانی:Ματθαίος به معنی «بخشش خدا») پسر الفائوس یکی از دوازده حواری عیسی و از نخستین مسیحیان بود.[۱] او از اهالی اورشلیم بود و یکسال از عیسی بزرگتر بود. او را لاوی نیز میخواندهاند.[۲] او خواندن و نوشتن میدانست و پیشهاش باجگیری بود.[۳] متی پیش از گرویدن به عیسی، در جلیل و کفرناحوم به هرود خدمت میکرد.وی جشنی بزرگ برای عیسی گرفت و بسیاری از باجگیران را به آن جشن دعوت کرد.[۴]متی در انطاکیه سوریه، انجیل خود را نوشت؛ در این انجیل او از نوشتههای مرقس بهره برد. متی در سال ۳۴ میلادی در حبشه مُرد.
[ویرایش] پانویس
[ویرایش] منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
- یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲.
- جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.

