اسلیمی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اسلیمی، يكى از هفت نقش اصلى در نگارگری سنتى ايران است. اسليمى نمودار تجریدی درخت است كه با گردشها و پيچشهای پى در پى و هماهنگ شاخههای آراسته به برگها و نيم برگها و گرههای آن از پايهای كه بند اسلیمی خوانده مىشود، مىرويد و با نظمی خاص و شكلی چشمنواز كه ميان اجزاء آن وجود دارد، طرحى ویژه از درخت را ارائه میدهد. برخى از پژوهشگران، ريشهٔ اين طرح را برگرفته از نقش «درخت زندگى» كه در هنر ايران سابقهٔ كهن دارد، میپندارند. اما در هر حال اسلیمى نامى جدید است برای طرحى كهن كه با شيوههای گوناگون و تنوع بسيار از روزگار باستان تاكنون كاربردی گسترده در هنرهای تزیینى ایران بویژه نگارگری ایرانی دارد.

