داده بستهای سلولی دیجیتال
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| استانداردهای تلفن همراه | ||
| نسل ۰ | ||
| نسل ۱ | ||
| نسل ۲ | ||
| نسل ۳ | ||
|
||
داده بستهای سلولی دیجیتال (CDPD) از پهنای باند استفاده نشده که به طور معمولی برای تلفن های همراه AMPS در فرکانس های بین 800 و 900 MHz استفاده میشود، برای انتقال داده استفاده میکند. سرعت تا 19.2kbit/s و کمی بالاتر از آن ممکن است.
در سال ۱۹۹۰ توسعه یافت، CDPD یک فناوری بزرگ برای آینده بود. با این حال، آن به سختی می توانست با سیستم های گرانتر و با سرعت های پایین تر Mobitex و DataTac رقابت کند، و هرگز، به طور کامل شایع نشد، و جدیدتر هم استانداردهای مانند GPRS برجسته تر شده اند.
CDPD مشتری های کمی داشت. شرکت AT&T برای اولین بار این فناوری را در ایالت متحده با مارک PocketNet ارائه داد. این یکی از اولین سرویس های دسترسی بیسیم به اینترنت بود که ارائه میشد. بعدها شرکت Cingular این فناوری را تحت مارک «اینترنت بیسیم» (با مارک «اینترنت بیسیم سریع، که آنها برای داده GPRS/EDGE راه اندازی کردند، اشتباه نشود.) ارائه داد. سرویس PocketNet در رقابت با سرویس هایی که نسل۲ ارائه میداد یک اشتباه بود. بعد از سه گوشی که شرکت AT&T به عموم معرفی کرده بود (دوتا از پاناسونیک، یکی از میتسوبیشی و اریکسون R289LX)، این شرکت از فعال کردن دستگاه ها سر باز زد.
در سال ۲۰۰۴، شرکت بزرگ ایالات متحده خبر از قطع سرویس CDPD دادند. در جولای ۲۰۰۵، شبکه CDPD شرکت AT&T دیگر فعال نبود، مشتریان CDPD شبکه Cingular مطلع شدند که در پایان سال این سیستم قطع خواهد شد، که هم اکنون قطع شده است.
[ویرایش] منبع
[ویرایش] جستارهای وابسته
- نسل1
- GPRS
- اپراتورهای تلفن همراه
- سیستم تلفنی همراه پیشرفته

