داراب
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
داراب یکی از شهرهای استان فارس و مرکز شهرستان داراب می باشد.
داراب با قدمتی چندهزارساله در جنوب شرقی استان فارس ایران واقع است. این شهرستان باجمعیتی حدود یکصد و سیهزار نفر شامل سه بخش مرکزی، رستاق و فورگ میباشد، که بخش حاجیآباد آن با نام شهرستان زریندشت شامل دو بخش مرکزی و ایزدخواست و سه شهر حاجیآباد، شهر دبیران و شهربیر که جمعیت آن حدود شصت هزارنفر است از آن جدا شدهاست. داراب باشهرستانهای زریندشت، استهبان، نیریز، فسا و استان هرمزگان همسایهاست.
شهرستان داراب از نظر آب وهوایی گرمسیری است که بارش در آن بیشتر به صورت باران است و در طول سال از ۳۵۰ میلیمتر تجاوز نمیکند. مردم روستاهای آن کشاورز و مرکبات آن شهره شهرهای دیگر میباشد. در این شهرستان بنای تاریخی دارابگرد مربوط به دوره ساسانیان واقع است که هر ساله شمار زیادی از آن بازدید میکنند.
شهرستان داراب دارای روستاهای زیادی است که از بین آنها میتوان به تیزاب، نصروان،نیدشهرو ده خیر پایین اشاره کرد.
فاصله شهر داراب تا شیراز ۲۷۵ کیلومتر میباشد. از بزرگان این شهر میتوان به آیت الله نسابه اشاره کرد. همچنین بقعه دحیه کلبی از اصحاب محمد وامامزاده پیرمراد در این شهرستان قرار دارد.
شهرستان داراب دارای مراکز متعدد دانشگاهی با نامهای دانشکده کشاورزی داراب، دانشگاه پیام نور داراب، دانشگاه آزاد اسلامی داراب و آموزشکده فنی و حرفهای میباشد. از مناطق زیبای طبیعی میتوان به منطقه رودبال اشاره کرد که در ایام مختلف سال بهویژه در فروردین ماه پذیرای جمع کثیری از مردم میباشد.
منبع : دارابگرد دات آي آر
[ویرایش] تاریخچه شهرستان داراب
شهرستان داراب در جنوب شرقی استان فارس واقع گردیدهاست. این منطقه یکی از قدیمیترین مناطق ایران وجهان محسوب میگردد. براساس پژوهشهای باستانشناسی قدمت این منطقه که در گذشته دارابگرد نامیده میشده به هزاره پنجم قبل ازمیلاد(عصرسفال نخودی ومقارن باتمدن سیلک ۲ کاشان)می رسد. تپه هاوتلهای باستانی مناطق مادوان و خسویه ازجمله آثارزیستگاههای انسانی در دوران ماقبل تاریخ درناحیه دارابگرد میباشند. بنای شهرکهن دارابگرد که آثارآن در ۷ کیلومتری جنوب شهر کنونی داراب قراردارد، بر اساس شواهد موجود به اوایل عصرهخامنشیان میرسد. بنابر روایت تاریخی شهردارابگرد توسط دارای بزرگ که در ادبیات پهلوی و اسلامی از وی به نام داریوش بزرگ یادشده ایجاد میشود وفردوسی شاعر نامور ایران دراین باره میفرماید:
چو بگشاد داننده زآن آب بند یکی شهر فرمود بس سودمند
چو دیوار شهر اندر آوردگرد ورا نام کردند دارابگرد
یکی آتش افروخت از تیغ کوه پرستیدن آذر آمد گروه
ز هرپیشهای کارگر خواستند همه شهر ازایشان بیاراستند.
شهر قدیم دارابگرد دردوران هخامنشیان منطقهای آبادان وپررونق بودهاست. ظاهرا این منطقه درآغاز تحت حکومت آریامنه قرار داشتهاست. دردوران سلوکیان واشکانیان ولایت دارابگرد دارای حکومت نیمه مستقلی بوده که پادشاهان آن از حاکم پارس اطاعت میکردهاند. آخرین امیر دارابگرد درعصر اشکانیان پیری نام داشته و پس ازوی اردشیر بابکان براین شهر تسلط مییابد وسپس با کنترل سراسر ایران امپراتوری ساسانی راتأسیس مینماید. ازایت جهت دارابگرد نخستین مقر حکومتی ساسانیان بودهاست. دارابگرد در عصر ساسانیان اهمیت فراوانی داشتهاست واکثرآثار تاریخی این شهرستان متعلق به این دوره میباشد. ضرابخانه بزرگی نیز در دارابگرد دایر بوده که در دوران اسلامی فعال بودهاست. این شهردرسال ۲۳ هجری توسط سپاهیان مسلمان فتح میشود وحکومت آن دراختیار سرداران عرب و سپس در کنترل خاندان شبانکاره قرارمی گیرد. این شهر تا قرن پنجم هجری آبادان بوده، امادراین دوره به دلیل تهاجم گسترده سلجوقیان دچارآسیب و ویرانی میشود و اهالی به ناحیه جدیدی درشرق شهر فعلی بنام تنگ رمبه کوچ مینمایند و پس از حمله سلاجقه به ناحیه جدید به ناچار به محل فعلی داراب عزیمت میکنند. شهر فعلی نیز در دوران ایلخانان مغول و تیموریان مورد حمله قرار میگیرد و خسارات زیادی میبیند. اما در عصر صفویه با توجه به حکام وقت این شهر روبه آبادانی میگذارد و تا دوران زندیه ازولایات مهم فارس بودهاست. درعصر قاجار شهر داراب به دلیل دارا بودن اراضی وسیع و حاصلخیز مورد توجه حکام ایالتی قرارمی گیرد با استقرار ایلات ترک و عرب در اطراف این شهر به صحنه منازعات و درگیریهای حکومت و ایلات تبدیل میشود و از این رهگذر دچار صدمات جدی میگردد و از توسعه و پیشرفت باز میماند.
منبع : دارابگرد دات آي آر
[ویرایش] دانشگاهها و مراکز علمی
دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی داراب
دانشگاه آزاد اسلامی داراب
دانشگاه پیام نور داراب
آموزشکده فنی داراب
آموزشکده کشاورزی داراب

