آئین سیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

آئین سیک (Sikh) به معنی شاگرد، یکی از معروفترین انشعابات آئین هندو است.

فهرست مندرجات

[ویرایش] تاریخچه

مذهب سیک، محصول اختلافات مذهبی سده ۱۵ میلادی است و مدعی است که چکیده نخستین آموزه‌های گورو نانک (پیامبر سیک‌ها زاده ۱۴۶۹م.) است. او کوشید یک دین التقاطی از اسلام و هندوگرایی به وجود آورد. بر اصول مشترک این دو مذهب تأکید کرد و از موارد جدایی و اختلاف بویژه در آیینها و نیایشها دوری نمود.

[ویرایش] تعالیم

نماد آئین سیک
نماد آئین سیک

او به بت و بتخانه باوری نداشت و منکر «حلول و اتحاد» بود. وسیله نزدیکی به حق را کمک به جانداران و آزار نرساندن به آنها می‌دانست و باور به سیر و سلوک داشت. سیک‌ها معتقدند در حال سلوک باید از مشروبات و دخانیات دوری کنند، از روشنایی و صداها و خواب پرهیز کنند، دروغ نگویند، اندیشه بد نکنند و هر بامداد آب تنی کنند.

مرکز سیک ایالت پنجاب است، پرستشگاه‌های سیک‌ها از دیدگاه معماری به سبک معماری اسلامی ساخته شده‌است. نیایشگاه زرین مقدس‌ترین پرستشگاه سیکهاست که در «آمریتسار» واقع است.

[ویرایش] کتاب مقدس

پنجمین رهبر سیک‌ها که گورو ارجن خوانده می‌شود، معبدی از طلا در شهر امریتسار هندوستان بنا کرد و کتابی به نام گرانت صاحب (GranthSahib) نوشت که مهمترین کتاب مقدس آئین سیک است .

[ویرایش] جستارهای وابسته

[ویرایش] منبع

  • حسین توفیقی،آشنایی با ادیان بزرگ،سمت، شابک ۹۶۴۴۵۹۴۱۰x
  • ویکی پدیای انگلیسی
  • روزنامه کیهان، ۲۷ مرداد ۱۳۸۳ سال شصت و دوم، شماره ۱۸۰۲۲


این نوشتار دربارهٔ مسائل دینی و آئینی و مذهبی و شرعی خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.