شهریاری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

طايفه شهرياری، تمام افراد طايفه شهرياری بر اين عقيده اند كه ريشه قومی آن ها از شهريار كرج سرچشمه می گيرد حتی اشخاصی كه آگاه ترند، نام جوقين شهريار را به عنوان خاستگاه اوليه اجدادشان عنوان می كنند.جد نهم آن ها به نام ممدسين(محمدحسين) به علت نامعلومی از كرج راهی سيستان شده و اين سرزمين را برای سكونت هميشگی خويش انتخاب می كند.برخی از مطلعين اين طايفه، براين باورند كه پس از شهريار به منطقه زرنج اوليه يا نادعلی كنونی كه مسكن ابتدايی جد آنهاست ، مهاجرت و در آنجا سكونت اختيار می كنند.

بعد از مدتی، افزايش جمعيت طايفه سبب می شود كه متناسب با تعداد وگسترش خانواده ها، آنها به زمين های مزروعی بيشتر وملك مرغوبتر نياز پيدا كرده و از نادعلی به چخانسور مهاجرت می كنند.

دو تن از افراد نسل پنجم ميرزا ممدسين(محمدحسين) به نام های ميرزا ابول و مردان،از زبدگان طايفه بوده اند كه با سمت فرماندهی جنگجويان ابراهيم خان سنجرانی،نبرد سرسختانه ای را با عساكر(سربازان) افغانی، رهبری كرده اند. اين درگيری همزمان با تقسيم سيستان توسط انگليس و حكميت گلداسميت بود،اين جنگ يك ماه طول كشيد.

پس ازتقسيم سيستان،شهرياری ها به روستای دوست محمد كوچ كردند وبه هنگام كوچ حتی خرمن های گندم وجوی خود را با كاه ودانه به مسكن جديد حمل نموده ،تا مورد استفاده افاغنه قرارنگيرد.گرچه از آن به بعد اين طايفه چندين بار باافغانی ها درگيری داشته اند كه نمونه بارز آن خلع سلاح پاسگاه و دستگيری عساكر افغانی بود.

فرزند ميرزا غلامحسين ،به نام ميرزا غلامحيدر كه خود را شهرياری چخانسور می ناميد،ميرزای(حسابدار)با وفای ملك محمدعلی خان كيانی(خان ملك)شد و در جلال آباد زيست.

در صد سال اخير طايفه شهرياری در مناطق و دهات سيستان ، ده علی اكبر- ده الهی – ده دهباشی – ده جعفری – ده حسين باقر – ده جهانبخش – ده خداداد – كوشه شيب – ده كرمی – ده شهرياری و سدكی، سكونت داشته اند.



[ویرایش] منابع

  • كتاب سيستان- جی .پی . تيت
  • زاد سروان سيستان-رئيس الذاكرين