کایلی مینوگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

کایلی مینوگ
 کایلی مینوگ در حال اجرای شو Showgirl - The Greatest Hits Tour.
 
کایلی مینوگ در حال اجرای شو Showgirl - The Greatest Hits Tour.
اطلاعات کلی
تولد 28 می 1968
ملیت استرالیایی
سبک Dance-pop، Europop، Hi-NRG، Eurodance، Club/Dance، Pop/Rock، Adult Contemporary
نوع فعالیت آهنگ ساز-خواننده، بازیگر
مدت فعالیت 1987 تا کنون(خواننده);
1979 تا کنون(بازیگر)
برچسب Mushroom، PWL، Deconstruction، Parlophone، Geffen، Capitol
وب‌گاه Kylie.com


کایلی اَن مینوگ (انگلیسی: Kylie Ann Minogue) متولد 28 می 1968 از خوانندگان سبک dance-pop است و موفق شده جوایز گرمی و ARIA Awards را از آن خود کند. کایلی گاه به کار بازیگری نیز مشغول بوده است. وی قبل از اینکه خود را به عنوان یک خواننده ی پاپ مطرح کند، با نقش خود در نمایش تلویزیونی Neighbours (همسایه ها) در اواسط ده ی 80 به شهرت رسید.بنا بر گفتهٔ Warner Music Australia نا کنون 20 میلون نسخه از آلبوم های این خواننده و 20 میلیون نسخه از تک‌آهنگ‌های او به فروش رفته است. .[۱]

کایلی بعد از امضای قراردادی با کمپانی انگلیسی Stock, Aitken & Waterman موفق به فروش بالای یک سری از کارهای خود شد. شهرت Kylie در اوایل ده ی 90 کاهش یافت و منجر شد که وی از Stock, Aitken & Waterman جدا شود. مینوگ خود را از شیوه ی پیشینش جدا کرد، و سعی کرد خود را خواننده و ترانه سرای مستقل نشان دهد. پروژه های او با وجود تبلیغات وسیع در سطح جهانی به موفقیت دست نیافتند و موحب شدند آلبوم های او تا کنون با فروش پایینی روبه رو شوند. در سال 2002 او به عنوان یک خواننده ی dance-pop و همراه موزیک ویدئوهای مهیج و کنسرت های همیشگی شهرت خود را بازیافت.

مینوگ یکی از طولانی ترین و موفق ترین سالهای شغلی را به عنوان یک اجراکننده در موسیقی پاپ معاصر داشته است و در اروپا و استرالیا به یکی از مشهور ترین افراد هم‌عصر خود تبدیل شده. در استرالیا بعد از انتقادهای شدید بعضی از منتقدان، به‌دلیل موفقیت‌هایش به شهرت رسید. او رکورد فروش بلیت را به خاطر یک تور و اجرای یک خوانندهٔ زن در اختیار دارد.[۲] و در ARIA singles chart نه ترانه ی رتبه ی یکی را کسب کرده است.

فهرست مندرجات

[ویرایش] دوران کودکی و آغاز

کایلی مینوگ در ملبورن استرالیا به دنیا آمد. پدر استرالیایی او، Ron Minogue یک حسابدار از خانواده ی Country Clare ایرلند است و مادر متولد ولز او Carol Jones، در کودکی از Maesteg ولز در سال 1995 به تاونزویل Townsville در کوئینزلند استرالیا مهاجرت كرد.[۳] کایلی، در میان سه فرزند خانواده از دوتای دیگر بزرگتر است. دنی مینوگ خواهر او (با نام کامل Danni Jane Minogue) نیز خواننده ی پاپ است و برادر او، براندن (Brendan) نیز به عنوان یک عکای خبری در استرالیا کار می کند.[۳] همه ی آن ها در دبیرستان کمبروِل (Camberwell) در حومه ی شرقی ملبورن درس خوانده اند.

خواهران مینوگ، فعالیتشان را ازکودکی در تلویزیون استرالیا شروع کردند. کایلی از یازده سالگی در نمایش های نلویزیونی مانند Skyways، The Sullivans و The Henderson Kids ظاهر شد. دنی برادر کایلی به عنوان اجراکننده ی برنامه ای مربوط به موسیقی با نام Young Talen Time که هفتگی پخش می شد، به موفقیت دست یافت. کایلی تا سال 1986 و بعد از حضور در سریال تلویزیونی همسایه هاNeighbours در سایه ی شهرت خواهر خود دَنی بود. مینوگ کاراکتر Charlence Mitchel را بازی کرد، داستانی که موجب خلق رایطه ای عاشقانه میان کاراکتر او و کاراکتر کسی که بعدا دوست پسر واقعی او با نام Jason Donovan گشت. این رابطه در اپیزودی مربوط به یک عروسی به اوج خود رسید و تماشاگران فراوانی را جلب کرد.[۴]

او با دریافت چهار جایزه ی Logic Awards که شامل جایزهٔ Golden Logic برای مشهورترین بازیگر تلویزیونی کشور بود، به همگان معرفی شد؛ که البته نتایج با آرای مردم مشخص شده‌بود.[۵] سریال Neighbours در سال 1986 در انگلستان به نمایش درآمد و به موفقیت های بسیار بالایی دست یافت.

[ویرایش] Recording and Performing Career

[ویرایش] Stock, Aitken and Waterman: 1987-1999

I Should Be So Lucky از اولین ترانه های او بود که او را به عنوان یک دختر میانسال معرفی کرد.
I Should Be So Lucky از اولین ترانه های او بود که او را به عنوان یک دختر میانسال معرفی کرد.

در طی کنسرت خیرخواهانهٔ کلوب فوتبال Fitzory که همراه دیگر اعضای گروه بازیگری همسابه ها برگزار شد، مینوگ، ترانه ی The Loco-Motion(نوشته شده توسطGoffin و King) را اجرا کرد و پس از آن قراردادی را با Mushroom Records در سال 1987 امضا کرد.[۶]

این ترانهٔ استرالیایی که به عنوان یک تک‌آهنگ منتشر شد و به Locomotion تغییر نام داد، هفت هفته را در صدر Australian music chart سپری کرد و پرفروش‌ترین تک‌آهنگ آن سال شد. این موفثیت موجب شد که مینوگ با مدیر اجرایی Mushroom Records یعنی Gary Ashley، به منظور همکاری با Stock, Aitken and Waterman به لندن سفر کند. آن ها اطلاعات کمی از این خواننده داشتند و فراموش کرده بودند که kylie درحال آمدن است، در نتیجه ترانه ی I should Be So Lucky را وقتی مینوگ بیرون از استودیو منتظر بود نوشتند.[۷] این ترانه به رتبه ی یک در UK و استرالیا رسید و در بسیاری از مناطق دنیا به یکی از ترانه‌های موفق تبدیل‌شد. نخستین آلبوم او با نام Kylie که مجموعه ای از آهنگ های Dance-pop بود، به رتبهٔ یک در British album chart رسید و پرفروش‌ترین آلبوم سال شد. از این آلبوم هفت میلیون نسخه به فروش رفت که بیشترین فروش، در اروپا و آسیا بود.این آلبوم شامل شش تک‌آهنگ موفق بود. در دسامبر 1988،Turn It into Love، پرفروش ترین تک‌آهنگ در ژاپن شد. در ایالات متحده و کانادا، این آلبوم به فروش چندان جالبی نرسید، اما نسخهٔ اصلاح شدهٔ The Loco-Motion به رتبهٔ سه در US Billboard Hot 100 Chart و رتبهٔ یک در Canadian Singles Chart رسید.It’s No Secret تنها در آمریکا منتشر شد و رتبهٔ 37 را در اوایل 1989 کسب کرد.در اواخر 1988 مینوگ، سریال تلویزیونی همسایه ها را رها کرد تا بر حرفهٔ موسیقی خود تمرکز کند.


ترانهٔ Especially for You که یک همخوانی توسط کایلی و Jason Donovan بود به موفقیتی بزرگ در اوایل 1989 در UK تبدیل شد. یکی از منتقدان به نام کوین کیلیان نوشت: «بسیار بد... موجب شد ترانه ی Endless Love دایانا رس و لیونل ریچی، به مانند صدای ماهلر باشد.»[۸] او گاهی در طی سال‌های آتی، با واژهٔ طوطی آوازه‌خوان به وسیلهٔ منتقدانش ارجاع داده می‌شد.[۹] نقد کریس ترو دربارهٔ آلبوم کایلی برای All Music Guide با ذکر کردن این‌که «جذابیت وی، این ترانه‌های به نسبت بی‌روح را قابل تحمل می‌کند»اظهار می‌کند که جذبهٔ مینوگ، از محدودیت‌های موسیقی او پیشی گرفته‌است.[۱۰] آلبوم بعدی او، Enjoy Yourself که شامل چندین تک‌آهنگ موفق بود، در UK، اروپا و استرالیا به موفقیت رسید، اما در شمال آمریکا به فروش خوبی نرسید و شرکت آمریکایی طرف قرارداد او،Geffen Records از ادامهٔ همکاری با کایلی منصرف شد. کایلی، نخستین کنسرت خود را با نام Enjoy Yourself Tour در UK، فرانسه، بلژیک و استرالیا شروع کرد. در این زمان بود که The Herald Sun ملبورن نوشت که اکنون زمان ترک کردن عقاید افراد خودبین و مواجهه با حقیقت است...او یک ستاره است.[۱۱] قرارداد مینوگ به موفق ترین قرارداد Stock, Aitken & Waterman تبدیل شده‌بود و به خاطر اظهار نظر منتقدان که آلبوم دوم او را تنها یک کپی بی‌ارزش از آلبوم اول او می‌دانستند، تصمیم گرفته‌شد که کایلی، خود فرم کلی موسیقی‌اش را تنظیم کند.

آلبوم (Rhythm of Love (1990 گونه‌ای پیچیده تر و بزرگسالانه‌تر از موسیقی Dance را معرفي كرد و همجنین علامتی بر مخالفت با گروه تهیه کننده‌اش و وجهه ی اجتماعی یک دختر میانسال بود.مینوگ با اطمینان از اینکه این بار با استقبال مخاطبان بزرگسال بیشتری قرار می گیرد، کنترل موزیک ویدئو هایش را بر عهده گرقت. در آغاز این امر، وی درBetter the Devil You Know خود را فرد به بلوغ رسیده ای معرفی کرد.رابطه ی او با خواننده ی اصلی INXS، مایکل هوچنس به او کمک کرد تا مقبولیت بیشتری را از طرف بزرگسالان دریافت کند. هوچنس نیز بیان کرد که محبوب ترین تفریح او تحریف کردن Kylie بوده و ترانه ی معروف INXS را با نام Suicide Blonde در رابطه با این موضوع نوشت.

سینگل های آلبومRhythm of Love به خوبی در استرالیا و اروپا به فروش رفت و در nightclub های بریتانیا نیز مشهور شد. در این جا بود که مینوگ به عنوان خواننده ای خوش سلیقه و شیک پوش از طرف افراد بزرگسالی که آن ها را هدف گرقته بود معرفی شد. وقتی که Shocked در جدول Top 10 سال 1991بریتانیا قرار گرفت ، او نخستین خواننده ای شد که سیزده سینگل نخستشان در جدول Top 10 قرار گیرد.با وجود این که این البوم تقریبا در آمریکا به فروش نرفت، Shocked همچنان نیز در بعضی از کلوپ ها و ایستگاه های رادیویی پخش می شود.در می 1990، کایلی که 22 سال داشت، همراه گروه Beatles، ترانه ی Help را در مقابل 25000 جمعیت در کنسرت John Lennon: The Tribute Concert در کناره های رودخانه ی Mersey در لیورپول اجرا کرد  ؟ Sean Lennon و Yoko One از مینوگ به خاطر پشتیبانی از بنیاد خیریه ی John Lennon تشکر کردند و این در حالی بود که رسانه ها نیز نسبت به اجرای او نظر مثتبی داشتند.The Sun نوشت: "ستاره ی نمایش های تلویزیونی ، Scouser ها را تحت تاثیر قرار داد.کایلی مینوگ لیاقت تمجید ها و تشویق ها را داشت.

قرارداد مینوگ تنها برای سه آلبوم بود، اما وی مجبور شد که چهارمین آلبومش را ضبط کند. (Let's Go Get It(1999 طراحی شده بود تا جذابیت او را با نمایش گونه های متنوعی از Ballad ها (آهنگ هایی با ریتم آرام که در ضمن آن داستانی تعریف می شود) و ترانه های Dance آرام گسترش دهد. این آلبوم با وجود دریافت نقد های مثبت از رقتن به جدول Top 10 بریتانیا باز ماند، اما دو سینگل If You Were With Me و یک cover از Give Me Just a Little More Time به جدول Top 5 Singles راه یافتند.بلیت های تور Let’s Go to It در اواخر 1991 در بریتانیا به فروش رفت. در این زمان، مینوگ به همه ی بندهای قرارداد خود عمل کرده بود و آن را دیکر تمدید نکرد.او معمولا بیان می کرد که توسط Stock, Aitken & Waterman محدود و خاموش شده بود و بعدا تجربه ی زمانی را که در سریال همسایه ها بازی می کرد، این گونه با این دوران مقایسه کرد: "تنها چیزی که آنان در همسایه ها می خواستند یادگیری خطوط مکالمه و اجرای آن، سوال نپرسیدن و پیش بردن محصولشان بود.کایلی با فرض این که هوادارانش نسبت به شیوه های Stock, Aitken & Waterman کم علاقه شده بودند و او تنها با قطع قرارداد با این کمپانی می تواند به موفقیت برسد، تصمیم به جدایی گزفت.او موافقت کرد سه ترانه ی جدید را برای قرار گرفتن در آلبوم Greatest Hits ضبط کند که انتشار این آلبوم همزمان با جدایی او در سال 1992 بود. این البوم یه رتبه ی یک در UK رسید.سینگل های جدید What Kind of Fool و Celebration در Top 20 hits قرار گرفتند.

[ویرایش] Deconstruction -1993-1998

قرارداد جدید مینوگ با Deconstruction Records، به عنوان نقطه ی عطفی در فعالیت های حرفه ای او تلقی شد، اما البوم Kylie Minogue -1994 نقد های متنوعی را دریافت کرد. از این آلبوم دو و نیم میلیون نسخه در سراسر دنیا به فروش رفت و سینگلConfide in Me پنج هفته را در صدر سینگل های استرالیا سپری کرد. Nick Cave بازیگر استرالیایی، بعد از شنیدن تزانه ی Better the Devil You Know مشتاق همکاری با مینوگ شده بود و گفت این ترانه متنی تند و پریشان کننده داشت و وقتی کایلی این کلمات را می خواند احساس پاکی نسبت به او احساس می شود و ترس این کلمات مرموز و وحشت آور را بیشتر متقاعد کننده می کند.Where the Wild Roses Grow(1995) یک ballad دیکر از Kylieبود که متون ترانه های این آلبوم، قتلی را هم از زبان قاتل(Cave) و هم از زبان مقتول (Minogue) بیان می کند و موفقیت این آلبوم تشان داد که مینوگ می تواند خارج از سبک اصلی اش به عنوان یک هنرمندdance پذیرفته شود.این آلبوم توجه بسیاری را در اروپا جلب کرد و به جدول Top 10 در بسیاری از کشورها راه یافت.در استرالیا نیز با رسیدن به رتبه ی 2، مورد استقبال فراوان قرار گرفت و جایزه ی ARIA Awards را برای بهترین ترانه ی سال(Song of the Year) و بهترین آلبوم پاپ منتشر شده (Best Pop Release) دریافت کرد.کایلی و Cave ترانه ی The Big Day Out را مقابل جمعیتی از طرفداران موسیقی Alternative در قستیوال تابستانی Rock استرالیا اجرا کردند و با استقبالل طرفداران روبه رو شدند.وی همچنین در چند کنسرت کوچک همراه Cave در اروپا مانند T،در فستیوال Park اسکاتلند ظاهر شد..این برای او فرصتی بود تا تجربه ی اجرای چنین ترانه هایی را خارج از سبک Dance/Pop آن هم در برابر جمعیتی که لزوما هواداران او نبودند، به دست آورد. او متن تزانه ی I Should Be So Lucky را به پیشنهاد Cave در Royal Albert Hall لندن(Poetry Jam) به عنوان یک شعر خواند وبعدا کایلی، Cave را کسی معرفی کرد که به او اطمینان بیان خودش را به شکلی هنرمندانه داد و این جمله را گفت: "او به من یاد داد که هیچ وقت از چیزی که خودم هستم، دور نشوم، اما مسیرم را بیشتر بپیمایم، چیزهای متفاوتی را تجربه کنم و زاوبه ی دید خود را از درون از دست ندهم. برای من سخت ترین قسمت، حس کردن خودم و راستگویی کامل در موسیقی ام است. در سال 1997 مینوگ با عکسبرداری فرانسوی به نام Stephane Sednaoui ، مشغول همکاری بود. Stephane مینوگ را ترکیبی از Manga و superheroine می دانست. اوعکس هایی را از کایلی گرفت که از جذابیت او کاست. هدف از این کار جلب توجه گروه بیشتری از طرفداران آگاه و بصیر بود و کایلی از شیوه های هنرمندانی چون Shirley Hanson، Garbage، Bjork، TrickeyوU2 و خوانندکان پاپ ژاپنی مانندPizzicato Samurai و Towa Tei(که بعدا با او در دو سینگلGBI: German Bold Italic و Sometime Samourai همکاری کرد) الگوبرداری کرد. Impossible princess(نامگذاری شده بعد از مجموعه شعری از Billy Childish ) شامل همخوانی هایی با موسیقیدانانی چون James Dean Bradfield و Sean Moore از Music Street Peachers بود و کایلی به قدرت هر چه بیشتر متن ترانه ها کمک کرد.به عنوان آلبومی که به طور عمده از سبک Dance بود فرم کلی آلبوم از اولین سینگلش یعنیSome Kind of Bliss مشخص نمی شد و به همین دلیل با نقدهایی روبه رو شد که قصد داشتند او را خواننده ای معرفی کنند که سعی در تبدیل شدن به یک هنرمند indie دارد. او به Music Week گفت: "من باز هم باید بگویم که این یک آلبوم indie-guitar نیست و من قصد کار با guitar و rock را ندارم.Billboard Magazine از آلبوم به عنوان کاری مهیج نام برد و به این نتیجه رسید این یک فرصت طلایی تجاری برای کمپانی تهیه کننده وآورنده ی انرژی برای منتشر شدن آلبوم در ایالات متحده است.یک گوش تیز شباهت زیادی میان Impossible Princess و آلبوم به شدت پر فروش Madonna یعنی Ray of Light پیدا میکند. در UK، Music Week عقیده ای متفاوت داشت:Kylie’s vocal take on a stroppy edge, but not strong enough to do much. این آلبوم برای او درUK بدترین فروش را درطی دوران حرفه ای اش رقم زد، اما از طرفی نیز بیشترین فروش را در استرالیا بعد از اولین اجرایش داشت و توری بسیار موفق نیز به فروش بیشتر آلبوم منجر شد.در بررسی این شو Times از توانایی های او نوشت: "صدای زیر و اغلب کسالت آورش را با تنوع موسیقی وجذابیت های قوی صدای تیزش و ترانه های پاپ قدرتمند از هر استانداردی مخفی می کند."- و آلبومی از تورهای او در استرالیا با عنوان Intime and Live با موفقیت روبه روشد.

کایلی، اعتبار و شهرت فراوان خود را با اجراهای زنده شامل Sydney Gay and Lesbian Mardi Gras در سال 1998 که آغاز به کار استودیوی Fox در استرالیا بود و وی ترانه یDiamond’s are a Girl’s Best Friend را ازMarilyn Monroe اجرا کرد و یک کنسرت کریسمس در Dili واقع در East Timer که حاصل همکاری با نیروهای حفاظت صلح سازمان ملل بود، حفظ کرد.


[ویرایش] Parlaphone - سال 1999 تا کنون

مینوگ و Deconstruction Records دیگر به همکاری ادامه نداند و بعد از اجرای مشترک او با گروه Pet Shop Boys در آلبوم این گروه با عنوان Nightlife، با شرکت Parlaphone در آوریل 1999 قراردادی امضا کرد. آلبوم سال 2000او با نام Light Years به شدت تحت تاثیر خوانندگان دیسکوی دههٔ 70 مانند Donna Summer و Village People و شامل ترانه‌های متعدد نوشته‌شده توسط Gay Chambers و Robbie Williams بود که متن ترانه‌هایشان را آکنده از طنز می‌کردند. New Musical Express دراین باره نوشت: «توانایی کایلی برای ابداع شیوه‌های جدید باورنکردنی است» و این آلبوم را با عبارت های "لذت محض" و "بهترین عملکرد او" خلاصه کرد. این آلبوم بهترین نقدهای دوران فعالیت کایلی را به همراه داشت و در آسیا، استرالیا و اروپا با موفقیت روبه رو شد و بیش از دو میلیون نسخه از آن در سراسر دنیا به فروش رفت. تک‌آهنگ Spinning Around بعد از ده سال به برترین آهنگ او در .U.K تبدیل شد و ویدئوی آن که مینوگ را با Hot Pant (نوعی پوشش زنانه که در دهه ی 70 رایج بود)های طلایی نشان می دهد در بسیاری از شبکه های تلویزیونی و ماهواره‌ای پخش شد. تک‌آهنگ‌های بعدی اونیز که شامل یک همخوانی با Robbie Williams و به نام Kids بود به فروش خوبی رسیدند. در سال 2000 مینوگ در مراسم اختتامیهٔ المپیک 2000 سیدنی یک cover (آهنگی که تقلیدی از آهنگ دیگری است با تفاوت های جزئی) از ترانهٔ Dancing Queen گروه ABBA و نیز یکی از تک‌آهنگ‌های خودش، «On a Night like This» رااجرا کرد؛ مراسمی که به وسیلهٔ 2.1 میلیارد نفر در 220 کشور مشاهده می‌شد. بعد از آن تور On a Night Like This را آغاز کرد و کل 200000 بلیت موجود برای این تور به فروش رفت و رکورد تازه‌ای را برای یک خوانندهٔ زن استرالیایی ثبت کرد. شش شوی برنامه ریزی شدهٔه‌ی او در ملبورن با درخواست های عمومی تا عدد 22 افزایش یافت. مینوگ از استایل شوهای Broadway مانند 42nd Street و فیلم هایی مانند Anchors Aweigh، South Pacific، Fred Astaire وموزیکال های دههٔ 30 Ginger Rogers الهام گرفته بود. او که Bette Midler را به عنوان یک «شیرزن» توصیف می‌کرد، بعضی از عناصر اجراهای زندهٔ او را که مربوط به ویژگی های مضحک صدایی او بود به کار گرفت.دراین شو که کارگردانی و تنظیم رقص‌های آن بر عهدهٔه ی Luca Tommassini بود دکورهایی مانند عرشهٔ یک کشتی اقیانوس‌پیما، نمایی از شهر New York و درون یک سفینهٔه ی فضایی را شامل می‌شد. مینوگ به خاطر آلات موسیقی و اجرای دوباره و متفاوت شماری از بزرگترین موفقیت‌هایش مانند ترانهٔه ی I Should Be So Lucky به یک شعر احساساتی و عشقی و Better the Devil You Know به یک ترانه ی دههٔه چهلی big band (گروهی از موسیقدانان که یک آهنگ جاز را اجرا می کنند) مورد تحسین وافع شد. او یک جایزه ی Mo Award (برای Australian Live Entertainment ) را برای بهترین اجرا کننده ی سال دریافت کرد. بعد از این تور، خبرنگار Seattle Post-Intelligencer از او پرسید به نظر شما چه چیزی قدرت اصلی شما بود و کایلی در جواب او گفت: «این که من توانایی های متعددی دارم. اگر قرار بود یکی از این توانایی ها را انتخاب کنم، مطمئن نبودم در کدام یک بهتر بودم، اما همه ی آن ها را درکنار یکدیگر قرار می دهم و حالا می دانم چه کار می کنم.» در سال 2001، Parlaphone آلبوم Fever را منتشر کرد که این آلبوم به بعضی از عناصر سبک disco پایبند بود و آن ها را با electropopهای دهه ی 80 ترکیب کرد و موجب شد که تک‌آهنگ اصلی آن Can’t Get You Out Of My Head به بزرگترین موفقیت او تبدیل شود و در بیش از بیست کشور به رتبه ی یک برسد و رقمی بالاتر از چهار میلیون نسخه از آن به فروش رفت. آلبوم به موفقیت تقریبی در سراسر دنیا رسید.و بعد از پخش گستردهٔ ان به وسیلهٔ رادیوی آمریکای شمالی، Capitol Records این آلبوم را در سال 2002 در ایالات متحده منتشر کرد. آلبوم نظرات مطلوبی را جذب کرد؛ مجلهٔ Rolling Stone آن را این‌گونه معرفی کرد: «campy as a tent full of Boy Scouts and yet easy on the cheese»(نیاز به ترجمه)، در صورتی‌ که Popmatters آن را به عنوان آلبومی کامل از موسیقی dance زیبا معرفی کرد. مینوگ با نظراتی منفی نیز مواجه شد. مثلا Bob Gulla از Laucnh که نوشت:«او تقریبا هر چیزی را انجام می‌دهد تا توجه ما را به خود جلب کند.(ترجمهٔ جاافتاده) ...این به طرز نومیدانه‌ای کم‌ارزش است که این روی هم‌رفته در خطر قریب‌الوقوع متلاشی‌شدن است. »

این آلبوم در U.S. Billboard 200 در رتبهٔ سه ظاهر شد و تک‌آهنگ آن به رتبهٔ هفت در Hot 100 رسید. Fever در جدول آلبوم‌های کانادا با رتبهٔ ده به اوج خود رسید و تک‌آهنگ آن به رتبهٔ سه در مدت‌زمان اختصاص‌یافته برای پخش از BDS رسید. تک‌آهنگ‌های بعدی، «In Your Eyes»، «Love at First Sight» و «Come into My World» به موفقیت‌های فراوانی در سطح جهانی رسیدند و مینوگ، شخصیتی تازه را در جریان اصلی آمریکای شمالی برای خود آغاز کرد و به موفقیت‌های عمده‌ای در صحنهٔ کلوب‌ها دست‌یافت.

در سال 2003، کایلی برای بهترین آهنگ گونهٔ dance سال به خاطر Love at First Sight نامزد جایزه ی Grammy شد و سال بعد جایزه ی Grammy را در همین رشته و به خاطر Come Into My World به دست آورد.

[ویرایش] پانویس

  1. .Akers, Lawrence (undated). Ultimate Kylie. Warner Music Australia. Retrieved on 2006-12-27.
  2. Kylie Bio. Frontier Touring Company. Retrieved on 2006-09-02.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Kylie Minogue. Notable Names Database (NNDB). Retrieved on 2007-06-19.
  4. The Wedding: 15 Years On. Neighbours - The Perfect Blend. Retrieved on 2006-09-02. Also contains image of Time Magazine cover concerning the episode.
  5. The Wedding: 15 Years On. Neighbours - The Perfect Blend. Retrieved on 2006-09-02.
  6. Smith, Sean (2002). Kylie Confidential. Michael O'Mara Books Limited. ISBN 1-85479-415-9. 
  7. Transcript of television documentary Love Is In The Air, episode title “I Should Be So Lucky”. ABC Television (2003-11-02). Retrieved on 2006-01-26.
  8. Killian, Kevin (February 2002). Kylie Minogue and the Ignorance of the West. Retrieved on 2006-01-26.
  9. Coorey, Madeleine (2006-03-03). Kylie costumes thrill fans. The Standard. Retrieved on 2006-09-02.
  10. True, Chris (2005-07-13). Kylie Review. All Music Guide. Retrieved on 2006-01-26.
  11. LiMBO Kylie Minogue Biography. LiMBO Kylie Minogue Online. Retrieved on 2006-01-26.

[ویرایش] منبع