گیراندازی الکترون

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

گیراندازی الکترون (EC) با تلاشی بتا مثبت (β+) همواره رقابت میکند.
گیراندازی الکترون (EC) با تلاشی بتا مثبت (β+) همواره رقابت میکند.

گیراندازی الکترون (به انگلیسی: Electron Capture) فرایندیست هسته ای که در آن الکترونی از لایه های پایین تر (K, L, M) جذب هسته گردیده (K محتمل ترین است) و پروتون به نوترون تبدیل میگردد. در این میان یک نوترینو ساطع گردیده و اگر الکترون گیرانداخته شده از لایهٔ K باشد٬ این فرایند موجب بروز پرتو ایکس مشخصه از مدار بالاتر و یا گاهاً یک الکترون اوژه می گردد.

این فرایند را میتوان بصورت زیر نمایش داد:

\mathrm{p}^+   + \mathrm{e}^- \rightarrow\mathrm{n} + {\nu}_e \,

بطور نمونه:

\mathrm{{}^{26}_{13}Al}+\mathrm{e}^- \rightarrow\mathrm{{}^{26}_{12}Mg}+{\nu}_e
\mathrm{{}^{59}_{28}Ni}+\mathrm{e}^- \rightarrow\mathrm{{}^{59}_{27}Co}+{\nu}_e
\mathrm{{}^{40}_{19}K}+\mathrm{e}^- \rightarrow\mathrm{{}^{40}_{18}Ar}+{\nu}_e

این فرایند غالبا در هسته هایی رخ میدهد که کاستی نوترون و یا ازدیاد پروتون دارند٫ و با تلاشی بتای مثبت (β+) رقابت دارد.

در صورت ساطع شدن الکترون اوژه، انرژی الکترون اوژه ساطع شده برابر با انرژی پرتو ایکس مشخصه منهای انرژی بستگی الکترون می باشد.

رادیوایزوتوپ‌های مهم گیراندازی الکترون در پزشکی هسته‌ای عبارتند از: Ga-67, In-111, I-123, I-125, و Tl-201.

[ویرایش] منابع

  • Bushberg, et al. The Essential Physics of Medical Imaging, ۲۰۰۲


[ویرایش] وبگاه

زبان‌های دیگر