عمر پسر سعد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

عمر پسر سعد (نام کامل وی: عمر بن سعد بن ابی وقاص بن حفص بن عبید زهری مدنی) از تابعین محمد پیامبر اسلام است که در کوفه می‌زیست. پدرش سعد پسر ابی وقاص در نبرد قادسیه کشته شد. در زمان خلافت یزید پسر معاویه، عبیدالله بن زیاد او را به حکومت ری برگزید. عمر پسر سعد از طرف ابن زیاد مأموریت یافت که حسین پسر علی و همراهانش را به قتل برساند. عمر پسر سعد، کاروان حسین را از آب رودخانه محروم کرد. مذاکرات عمر پسر سعد با حسین به نتیجه نرسید و وی حاضر به بیعت با یزید نشد. سپاه امام حسین در دهم محرم ۶۱ هجری در برابر سپاه ابن زیاد قرار گرفت و وی و بیش از هفتاد و تن از یارانش در این نبرد کشته شدند.


[ویرایش] منبع

امام حسین و ایران، کورت فریشلر، ذبیح الله منصوری، تهران:امیرکبیر، ۱۳۷۱