موسی کاظم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| اصول دین |
| اصول خاص تشیع |
| فروع دین |
| فروع تشیع |
|
خمس |
| منابع اسلامی |
| شخصیتها |
|
محمد |
| مذهبها |
| مذاهب فقهی |
| مذاهب کلامی |
| علوم اسلامی |
| تاریخ اسلام |
|
زندگانی محمد |
| جغرافیای اسلام |
|
مکه • مدینه |
موسی پسر جعفر (امام موسی کاظم) فرزند جعفر صادق و هفتمین امام شیعیان است. وی در روز ۷ صفر سال ۱۲۸ ه. ق. در ابواء (منطقهاى در میان مکه و مدینه) به دنیا آمد. مادر آن حضرت، حمیده مصفّاة است که نامهاى دیگرى مانند حمیده بربریه و حمیده اندلسیه نیز براى او نقل شدهاست. از مهمترین القاب او، میتوان به کاظم، صابر، صالح، امین و عبدالصالح اشاره کرد. آن حضرت در میان شیعیان به «بابالحوائج» معروف است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] دوران زندگی
وی پس از شهادت پدرش در شوال سال ۱۴۸ ه. ق. و در زمان خلافت منصور عباسى به امامت رسید و به مدت ۳۵ سال امام شیعیان بود و نقش بهسزایی در گسترش معارف شیعی داشت. وی در دوران امامت، چندین بار توسط خلفاى عباسى دستگیر و زندانی گردید. تنها در دوران خلافت هارون الرشید، به مدت چهار سال زندانی بود. امام موسی کاظم، در ۲۵ رجب ۱۸۳ ه. ق.، در سن ۵۵ سالگى، به وسیله زهرى که در زندان سندىبن شاهک به دستور هارون الرشید به آن حضرت خورانده شد، به شهادت رسید. آرامگاه وی در شهر کاظمین در کشور عراق واقع است.
[ویرایش] فرزندان
درباره تعداد فرزندان آن حضرت چند قول وجود دارد. بنا بر یکى از آنها، آن حضرت ۳۷ فرزند داشت که شامل ۱۸ پسر و ۱۹ دختر بودند. امام على بن موسى الرضا (ع)، هشتمین امام شیعیان، فرزند آن حضرت میباشد. همچنین یکى از دختران آن حضرت به نام فاطمه معصومه که براى دیدار برادرش، امام رضا (ع)، عازم ایران شده بود، در شهر قم بیمار شد و پس از چند روز بیمارى، درگذشت و در این شهر مدفون گردید.
[ویرایش] زمامداران معاصر
- مروان بن محمد اموى - معروف به مروان حمار (۱۲۶ - ۱۳۲ ه. ق.)
- ابوالعباس سفاح عباسى (۱۳۲ - ۱۳۶ ه. ق.)
- منصور عباسى (۱۳۶ - ۱۵۸ ه. ق.)
- مهدى عباسى (۱۵۸ - ۱۶۹ ه. ق.)
- هادى عباسى (۱۶۹ - ۱۷۰ ه. ق.)
- هارون الرشيد (۱۷۰ - ۱۹۳ ه. ق.)
[ویرایش] رويدادهاى مهم در دوران زندگی
- شهادت امام جعفر صادق (ع)، پدر امام موسى کاظم، به دست منصور دوانیقى، در سال ۱۴۸ ه. ق.
- پیدایش انشعاباتى در مذهب شیعه، مانند: اسماعیلیه، اَفْطَحیه و ناووسیه، پس از شهادت امام جعفر صادق (ع) و معارضه آنان با امام موسى کاظم در مسأله امامت.
- ادعاى امامت و جانشینی امام جعفر صادق (ع)، توسط عبدالله اَفْطَحْ، برادر امام موسى كاظم و به وجود آوردن مذهب افطحیه در شیعه.
- احضار امام موسى کاظم (ع) به بغداد و زندانی شدن در آن شهر به دستور مهدى عباسى.
- زندانی شدن امام موسى کاظم (ع) در بغداد در دوران حکومت هادى عباسى.
- بدگویی على بن اسماعیل، برادرزاده امام موسى کاظم (ع) از آن حضرت، نزد هارون الرشید با توطئهچینی یحیی برمکی، وزیر اعظم هارون.
- دستگیرى امام موسى کاظم (ع) در مدینه و فرستادن آن حضرت به زندان عیسى بن جعفر در بصره، به دستور هارون الرشید در سال ۱۷۹ ه. ق.
- انتقال از زندان بصره به زندان فضل بن ربيع در بغداد.
- انتقال از زندان فضل بن ربيع به زندان فضل بن یحیی برمکی.
- مراعات کردن حال امام موسى کاظم (ع) در زندان، توسط فضل بن یحیی و عکسالعمل شدید هارون به این قضیه.
- مضروب و مقهور شدن فضل بن یحیی توسط هارون به خاطر مراعات حال امام (ع) در زندان.
- انتقال از زندان فضل بن یحیی به زندان سندى بن شاهک.
- مسموم شدن و شهادت امام موسى کاظم (ع) با خرماى زهرآلود توسط سندى بن شاهک در زندان در ۲۵ رجب ۱۸۳ ه. ق.
- انتقال پیکر مطهر امام موسى کاظم (ع) به جِسر (پل) بغداد و فراخوانی مردم براى دیدن آن توسط مأموران هارون الرشید.
- انزجار سلیمان بن جعفر بن منصور دوانیقى از تحقیر پیکر امام موسى کاظم (ع) توسط مأموران حکومتی و دستور او به تجهیز و تکفین مناسب شأن پیکر آن حضرت و به خاکسپاری در مقابر قریش بغداد.
[ویرایش] جستارهای وابسته
[ویرایش] منبع
- كتاب «خاندان عصمت عليهم السلام» ، سيد تقى واردى.
- وبگاه مرکز مطالعات اسلامی
ردههای صفحه: مقالههای خرد اسلامی | اسلام | تشیع | اهل بیت | سلف | امامان شیعه

