طعم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
طعم یا مزه به احساسی اطلاق میشود که شخص در هنگام قراردادن غذا در دهان درک میکند. عضوی از بدن که این حس (حس چشایی)را منتقل می نماید زبان نام دارد. در هنر آشپزی به مخلوط نمودن مواد مختلف به ویژه ادویه جات جهت ایجاد احساس مطبوع در افرادی که غذای مورد نظر را میل میکنند طعم دار نمودن غذا می گویند. طعم دهندهها عموماً از گیاهان معطر تهیه می شوند که مخلوط آنها با یکدیگر بو و مزه دلپذیری را در افراد ایجاد میکند. از جمله طعم دهندهها و ادویه جات می توان به موارد زیر اشاره نمود:
- نمک - فلفل (سیاه، قرمز، سفید،سبز، فلفل دلمهای) - زردچوبه - زنجبیل - میخک - دارچین - هل - تخم گشنیز - تخم شوید - رازیانه - جوز هندی - ریحان - جعفری - گشنیز - شوید - نعناع - خردل - زعفران - پودر سیر - آویشن - زیره (سبز و سیاه) - اکلیل کوهی (رزماری) - برگ پیازچه
ادویههای مشهور و متعددی از ترکیب برخی از مواد فوق تهیه میشود که از آن جمله می توان به موارد ادویههای هندی نظیر ادویه کاری و ادویه گارام ماسالا اشاره نمود. فلفل سفید از آسیاب کردن پودرهای خشک کرده ی فلفل دلمه ای تهیه می شود و درآماده کردن آنواع سس سالاد و غذاهای سفید که بنا نیست در آنها رنگ فلفل به چشم بیاید بکار می رود.فلفل سفید اصولا به تندی فلفل سیاه نیست. تخم گشنیز ادویه ای خوش طعم و مناسب هرنوع غذاست.البته در صورتیکه طعم آنرا بپسندید. طعم تخم گشنیز شبیه طعم لیموعمانی ولی نه به ترشی آن است.این ادویه بسیار خوش عطراست. آویشن در پخت غذاهایی نظیر لازانیا وماکارونی وپیتزا بکار می رود.طعمی خاک مانند دارد و به غذا عطر خاصی می دهد.

