کلمهٔ قافیه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
کلمهٔ قافیه، کلمهای که قافیه در آن قرار دارد.
در نظم و شعر منظوم به «آخرین کلمهٔ اصلی و غیر مکرر بیت (یا مصراع اول مطلع)»[۱] گفته میشد. در شعر نو با توسعه مفهوم «قافیه» به کلمهای که قافیه در آن قرار دارد گفته میشود.
[ویرایش] پانویس
- ↑ معین ۲۶۱۹
[ویرایش] منابع
- محمد معین. فرهنگنامه فارسی (جلد دوم). چاپ نهم، تهران: موسسه انتشارات امیرکبیر، 1375، 3-0164-00-964، ۲۶۱۸.

