Digital Audio Broadcasting
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
پخش رادیویی دیجیتال (به انگلیسی: Digital Audio Broadcasting) که بیشتر با مخفف DAB به کار برده میشود، یک استاندارد برای پخش دیجیتال صوت است. نام اولیه این استاندارد Eureka-147 بود. هدف از طراحی این استاندارد، دست یافتن یک سیستم پخش صدایی با کیفیت بالاتر از FM بود، ولی عملا در اکثر کشورهایی که از این سیستم استفاده میکنند کیفیت FM از این سیستم بیشتر است. برای بهتر کردن سیستم، سیستم DAB+ در سال ۲۰۰۶ پیشنهاد شد. در این سیستم پیشنهاد شده به جای استفاده از کدک قدیمی لایه دوم MPEG 1 ، از کدک AAC استفاده میشود.
|
|
|
|---|---|
| Terrestrial radio modulation | AM • FM • COFDM |
| بخشبندی فرکانسهای پخش هوایی | LW • MW (MF) • SW (HF) • VHF • L band |
| بخشبندی فرکانسهای بخش ماهوارهای | L band • S band • Ku band |
| سیگنالهای پنهان | AMSS • DirectBand • PAD • RDS/RBDS • SCA/SCMO |
| کدکها | AAC • Musicam |
| سیستمهای دیجیتال پخش هوایی | DAB/DAB+ • DRM/DRM Plus • HD Radio • FMeXtra • CAM-D |
| سیستمهای دیجیتال پخش ماهوارهای | SDR • DVB-SH • DAB-S • DMB-S • ADR |
| تامینکنندههای تجاری پخش ماهوارهای رادیو | Sirius • WorldSpace • XM |
| موضوعات مرتبط | Digital radio • Audio processing • History of radio • International broadcasting |

