مشعل
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
در دیگهای بخار معمولا از مشعلهای دو مرحلهای استفاده میکنند. یک موتور میزان گاز و هوای ورودی را تنظیم کرده و وارد محفظه تخلیط مینماید. در خروجی این محفظه دو الکترود با فاصله وجود دارند که با عبور جریانی حدود ۱ الی ۱۰ میکروآمپری ایجاد جرقه مینماید تا شعله تشکیل شود. اما اگر این جرقه تحت هر شرایطی نتواند شعله ایجاد کند سنسور نوری (سلول UV) که در مدار وجود دارد مشعل را ریست مینماید چون در غیر اینصورت گاز در محفظه جمع میشود که بسیار خطرناک است. این مشعلها با یک رله هوشمند کار میکنند که تمامی قسمتهای مشعل را تحت کنترل دارد و هر مرحله از کار مشعل (مانند فن تنها، جرقه، شعله کامل، ریست و . . .) را با رنگ های مختلف نشان میدهد. در هنگام روشن شدن فن مشعل به مدت ۴۰ ثانیه کار میکند تا گازهای سوخته نشده که در محفظه باقیمانده کاملا خارج کند سپس گاز نیز وارد شده و مشعل جرقه میزند تا شعله تشکیل شود.
[ویرایش] منبع
- نوشته شده با استفاده از مطالب مندرج در وبگاه http://www.damavandac.com با تصرف و تلخیص

