ثقلین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.


اسلام

اصول دین

توحید
نبوت
معاد

اصول خاص تشیع

امامتعدل

فروع دین

نمازروزهزکات
حججهاد

فروع تشیع

خمس
امر به معروف
نهی از منکر
تولا • تبری

منابع اسلامی

قرآنعقل
سنت(حدیث)

شخصیت‌ها

محمد
علیفاطمه
اهل بیت
خلفای راشدین
امامان شیعه
یاران پیامبر

مذهب‌ها

تسننتشیعتصوف

مذاهب فقهی

جعفریشافعی
حنفیمالکی
حنبلی • مذاهب دیگر

مذاهب کلامی

امامیهاسماعیلیه
خوارجمرجئه
اشاعرهمعتزله
مذاهب دیگر

علوم اسلامی

حدیثتفسیر
فقهکلام
فلسفهعرفان

تاریخ اسلام

زندگانی محمد
روزگار خلفای راشدین
تاریخ امامان شیعه
امویانعباسیان
فاطمیان • مملوکان
عثمانیانصفویان
آخرالزمان
عصر ظهور مهدی

جغرافیای اسلام

مکهمدینه
بیت‌المقدس
کوفهنجف
کربلاسامرا
کاظمینمشهد
بغداددمشق
عربستانیمن
عراقشام
ایرانمصر
اندلسشمال آفریقا
آسیای میانههندوستان

حدیث ثقلین یکی از معروفترین گفته‌های پیامبر اسلام است. متن آن به این شرح است:

« من در میان شما دو امانت نفیس و گرانبها می‌گذارم یکی کتاب خدا قرآن و دیگری عترت و اهل بیت خودم. مادام که شما به این دو دست بیازند هرگز گمراه نخواهید شد و این دو یادگار من هیچ گاه از هم جدا نمی‌شوند. »

این حدیث را ۲۰۰ نفر از علمای اهل سنت نقل کرده اند[نیاز به ذکر منبع] که میر حامد حسین نام این اشخاص را آورده است. همچنین صحّت این حدیث توسط رساله‌ای که « دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیه » در مصر در چند سال پیش در مورد این حدیث چاپ کرد به اثبات رسیده است.

اصل عربی این حدیث به این شرح است: انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله وعترتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا بعدی: کتاب الله فیه‏الهدی والنور حبل ممدود من السماء الی الارض وعترتی اهل بیتی وان اللطیف الخبیر قد اخبرنی‏انهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض وانظروا کیف تخلفونی فیهما

این حدیث شریف در اکثر کتب شیعی و سنی آمده. برخی از منابع آن در نزد اهل سنت عبارتند از: ۱. مسند احمد بن حنبل، ج‏۵، ص‏۱۸۲ ۲. مستدرک حاکم، ج‏۳،ص‏۱۴۸ ۳. صحیح مسلم، ج‏۷، ص‏۱۲۲ ۴. سنن بیهقی، ج‏۲، ص‏۱۴۸ ۵. صحیح ترمذی، ج‏۵، ص‏۶۶۲

در این که قرآن را ثقل اکبر و عترت پیامبرعلیهم السلام را ثقل اصغر می‏گویند، شارح بحرانی (ره) در ذیل سخن‏امیرالمؤمنین‏علیه السلام که فرمودند: «الم اعمل فیکم بالثقل الاکبر واترک فیکم الثقل الاصغر» می‏گوید: «واشاربکونه اکبر الی انه الاصل المتبع المقتدی به‏». اقول: ویمکن ان یقال فی وجه التسمیة بالاکبر و الاصغر: ان‏القرآن بمنزلة المتن وهم‏علیهم السلام الشارحون و المفسرون له.[نیاز به ذکر منبع]

این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.