عملکرد ریاست جمهوری محمود احمدینژاد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
محمود احمدینژاد سیاستمدار ایرانی و ششمین رئیس جمهوری اسلامی ایران است. این مقاله به چکیدهای از عملکردهای وی در دوران اول ریاست جمهوری ایران میپردازد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] سیاست اتمی
با روی کار آمدن دولت محمود احمدینژاد تغيير در مواضع ايران درباره مذاکره هسته ای با کشورهای اروپايی در اولين گام باعث اتحاد عمل آمريکا و اروپا بر سر مساله ايران شد.
از سرگيری فعاليت های هسته ای مربوط به غنی سازی اورانيوم توسط ايران، سرآغاز رويکرد جديد ايران در رابطه با تغییر دکترین گذشته ایران در رابطه با اروپا بود. در واکنش، اروپا نيز با نزديک شدن به موضع آمريکا، از ارجاع پرونده ايران به شورای امنيت حمایت کرد. این پرونده پیش از این در آژانس بین المللی انرژی اتمی بررسی میشد. ایران این اقدام را غیر حقوقی و غیر قانونی خوانده است.
[ویرایش] سیاست خارجی ایران
[ویرایش] تغییرات در سیاست دیپلماسی کشور
با روی کار آمدن دولت محمود احمدی نژاد، اولين تغييرات در ترکيب نهادهای تصميم سازی سياست خارجی ايران مشاهده شد. دولت با تغيير درترکيب شورای امنيت ملی، علی لاریجانی را جايگزين حسن روحانی تیم مذاکره کننده با اروپا پیرامون سیاست خارجی ایران کرد و اعضای تيم جديد مذاکرات هسته ای ايران کاملا تغيير کرد. در بدنه دستگاه ديپلماسی ايران نيز تحولات انقلابی بسياری صورت گرفت. در تغییرات انجام شده، بيشتر سفرای ايران در کشورهای اروپايی به تهران فراخوانده شدند و چهره های دیگری جایگزين آنها شدند.
[ویرایش] حضور در سازمان ملل
محمود احمدینژاد در ۱۳ سپتامبر ۲۰۰۵ برای شرکت در شصتمین مجمع عمومی سازمان ملل به نیویورک رفت. او دوبار در مجمع عمومی این سازمان سخنرانی کرد و با سران بسیاری از کشورها و ایرانیان مقیم آمریکا دیدار کرد. در سخنرانی نخست او بیش تر به طور غیرمستقیم به نقش آمریکا در نارساییهای سازمان ملل اشاره کرد و در سخنرانی دوم در مورد حل بحران هستهای ایران صحبت کرد.[1]
[ویرایش] اعطای کمک به فلسطینیان
اسماعیل هنیه، نخست وزیر دولت خودگردان فلسطین از جبهه مقاومت اسلامی فلسطین حماس پس از پایان سفرش از تهران اعلام کرد که در سال ۱۳۸۶ جمهوری اسلامی ۲۵۰ میلیون دلار (معادل دوهزار و پانصد میلیارد ریال) کمک مالی به فلسطینیان می کند. [2] [3]
همزمان با این کمکها، عربستان و دیگر کشورهای اسلامی و عربی نیز به فلسطین که در محاصرهی اقتصادی - نظامی به سر میبرد، کمکهای شایانی کردند. این کمکها از سوی رسانههای اسرائیل و آمریکا مورد انتقاد واقع شده است.
[ویرایش] موضعگیری در قبال صهیونیزم و اسرائیل
[ویرایش] درخواست جابجایی کشور اسراییل به قارههای دیگر
محمود احمدینژاد که برای شرکت در نشست فوق العاده سران سازمان کنفرانس اسلامی در شهر مکه در عربستان سعودی به سر میبرد، طی نشستی خبری در این شهر گفت قبول ندارد که هیتلر، رهبر آلمان نازی میلیونها یهودی را در کورههای آدمسوزی سوزانده و حتی اگر فرض بر صحت این ادعا گذاشته شود، چرا اروپاییهایی در خاک خود مثلاً در آلمان یا اتریش چند ایالت را به صهیونیستها نمیدهند تا حکومت خود را در آن ایجاد کنند.[نیاز به ذکر منبع] این اظهارات نیز واکنش برخی کشورهای جهان و سازمان ملل متحد را برانگیخت. [4]
[ویرایش] بازنگری هولوکاست
محمود احمدینژاد در اواخر سال ۲۰۰۵ میلادی با افسانه خواندن نسلکشی یهودیان، در اردوگاه های مرگ آلمان نازی، مسألهی کشته شدن ۶ میلیون یهودی در جنگ جهانی دوم را زیر سؤال برد؛ همچنین او این سؤال را مطرح کرد که اگر این واقعه اتفاق افتاده باشد، چرا فلسطینیان باید تاوان آن را پس بدهند.
[ویرایش] سخنرانی در سمینار جهان بدون صهیونیسم
محمود احمدینژاد در سخنرانی خود، در سمیناری دولتی تحت عنوان «جهان بدون صهیونیسم»، خواستار تغییر رژیم اسراییل از روی نقشه جهان شد. این سخنان توسط اسرائیل به «نابودی اسرائیل» و «محو آن از روی زمین» تعبیر شد و واکنشهای زیادی را در سراسر جهان برانگیخت[نیاز به ذکر منبع]. کوفی عنان رئیس سازمان ملل متحد در پی این سخنان، سفر خود به ایران را لغو نمود[نیاز به ذکر منبع]. پیش از او نیز بارها مشابه این جملات از زبان دیگر مسؤلان بلند پایه جمهوری اسلامی ایران، از جمله سید علی خامنهای گفته شده بود.[5]
[ویرایش] نامه به سران سیاسی جهان
[ویرایش] نامه به جرج بوش و آنگلا مرکل
محمود احمدینژاد نامهای دربارهٔ «روشهای جدید» برای پایان به مشکلات اتمی ایران را خطاب به جورج بوش، رئیس جمهور آمریکا نوشت[6] که به سرعت به یکی از اصلیترین خبر رسانههای جهان تبدیل شد[نیاز به ذکر منبع]. این نامه به عنوان اولین نامهٔ یک مسئول جمهوری اسلامی به یک مسئول ایالات متحده آمریکا پس از انقلاب ایران شناخته میشود.[7] این نامه را کاندولیزا رایس و مشاور امنیت ملی استفان هادلی بررسی کردند. این نامه توسط مسئولان ایالات متحده بدون پاسخ ماند و به عنوان تلاشی برای مذاکره که در مورد نگرانیهای آمریکا در مورد برنامهٔ اتمی ایران صحبتی نکرده، نادیده گرفته شد[8]. این نامه توسط برخی از منابع نامهای برای دعوت به اسلام شناخته شد که این موضوع توسط شخص احمدینژاد تایید شد[9]. در مصاحبهای با مجلهٔ آلمانی اشپیگل که در نسخه رویخط آن در تاریخ ۳۰ می۲۰۰۶ منتشر شد به احمدینژاد این ادعا را که هدفش تحریک آمریکا بوده رد کرد[10]. این آغازی از نامههای احمدی نژاد به سران جهان بود. او بعدها به آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان، نیز نامه نوشت.[11] قابل ذکر است که هم جرج بوش و هم آنگلا مرکل جوابی به نامههای محمود احمدی نژاد ندادند.
[ویرایش] سیاستهای اقتصادی
[ویرایش] عملکرد اقتصادی دوران ریاست جمهوری وی
عملکرد اقتصادی محمود احمدی نژاد و "دولت مهرورزی" باعث بروز انتقادات فراوان و بی سابقه ای در بین مطبوعات داخل و خارج از ایران و نمایندگان مجلس شورای اسلامی از عملکرد اقتصادی دولت شد. گفتنی است که همکنون بیش از 13 میلیون ایرانی زیر خط فقر زندگی می کنند و هزاران کارگر ایرانی از 50 ماه پیش حقوق و مزایای شغلی را دریافت نکرده اند. [12] روزنامه های داخل کشور هم با اشاره به گرانی و تورم طاقت فرسا، "دولت مهرورزی" را به بی عملی و فرافکنی در زمینه این مشکل جدی متهم کرده اند. [13] گرچه بسیاری از کارشناسان اقتصادی معتقدند برای قضاوت در مورد عملکرد دولت نهم، هنوز پس از گذشت یکسال و اندی زود است، با اینحال پس از گذشت چند ماه از تشکیل دولت، روزنامه ها و مطبوعات وابسته به جناح های حکومت از جمله روزنامه های اصلاحگرا و گاها محافظه کار و نیز عده ای از طرفداران حزب کارگزاران، دولت را متوجه انتقادات شدید نمودند که به گفته خود احمدی نژاد، در طول 16 سال گذشته، بی سابقه بوده است.
طبق اعلام بانک مرکزی، نرخ تورم در سال جاری به زیر 11 درصد رسیده است که منتقدان دولت مهرورزی، آن را کاملا غیر واقعی و کاذب می دانند.
[ویرایش] کاهش ۴/۲ درصدی رشد اقتصاد ايران
بر اساس گزارش بانک مرکزی ايران، رشد اقتصادی ایران از 1/7 درصد در سه ماه اول سال 1384 خورشيدی به 7/4 درصد در سه ماه اول سال 1385 کاهش يافته است. [14]
در همین حال محافل اقتصادی تهران این گرایش را حاصل از نفس افتادن چرخ فعالیت اقتصادی در کشور تحت تاثیر شماری از عوامل تاثیر گذار بر فضای درونی و بین المللی جمهوری اسلامی و اقدامات "دولت مهرورزی" ارزیابی می کنند. به گزارش تازه صندوق بین المللی پول، به رغم برخوردار بودن ایران از یک دوره استثنایی رونق در عرصه در آمد های نفتی، نرخ رشد اقتصادی این کشور از 7.5 در صد در سال 2002 به 5.4 در صد در سال 2005 کاهش یافته و در سال آینده میلادی نیز به 4.9 در صد خواهد رسید. [15]
[ویرایش] افزایش ۴۸ درصدی صادرات غیرنفتی ایران
گمرك ايران در آبان ماه سال ۱۳۸۵ اعلام كرد: صادرات غيرنفتی كشور در هشت ماهه نخست امسال با ۴۸درصد افزايش نسبت به مدت مشابه سال گذشته، ده ميليارد و يکصد ميليون دلار و و ارزش واردات اين کشور در همان سال بيست وشش ميليارد دلار اعلام شد.[16] با اين همه، نگاه دقيق تر به آمار گمرک ایران نشان می دهد که اين افزايش عمدتا مديون فرآورده های پتروشيمی است که ۳۶ در صد صادرات غير نفتی ايران را تشکيل می دهد. در واقع با اوج گيری بهای نفت در بازار جهانی، ارزش فرآورده های پتروشيمی نيز طبعا بالا رفته و همين پديده يکی از عوامل اصلی افزايش ارزش صادرات غير نفتی ايران است.
[ویرایش] افزایش بدهی خارجی ایران به ۹۰ ميليارد دلار
معاون پژوهشهای اقتصادی مجمع تشخيص مصلحت نظام در تاریخ ۱۸ آذر ۱۳۸۵ رسما اعلام کرد که تعهدها و بدهیهای خارجی ایران به رقم سرسامآور ۹۰ ميليارد دلار رسید. [17]
[ویرایش] نامه ۵۷ استاد اقتصاد دانشگاههای ایران به احمدی نژاد
گروهی از استادان اقتصاد دانشگاههای ایران در نامهای به محمود احمدینژاد، رئيسجمهور نظام اسلامی ايران «شرايط اقتصادی كشور و سياستهای دولت» وی را مورد انتقاد شدید قرار دادند. [18] بعد از مدتی، مشخص شد که بخشی از این نامه پس از امضای تعدادی از استادان تغییر یافته و مطالب سیاسی و شدید اللحنی به آن اضافه شده است.[۱]
[ویرایش] محدود سازی اينترنت پرسرعت
محمد سليمانی، وزير ارتباطات و فن آوری اطلاعات دولت محمود احمدینژاد در اواخر مهرماه سال 1385 شمسی اعلام کرد که دولت ايران تصميم به محدود سازی اينترنت پرسرعتی گرفته که خود پيش از آن بر توسعه آن تاکيد داشت. [19]
[ویرایش] انحلال سازمان مدیریت و برنامهریزی
محمود احمدینژاد طی اقدامی بحث برانگیر [۲] سازمان مدیریت و برنامه ریزی را منحل نمود و سازمانهای مدیریتی استانی به استانداریها الحاق شد.[۳]
این مصوبه شورای عالی اداری با اهداف مبتنی بر اصلاح نظام اداری ، افزایش تحرک و کارآیی و بهره وری ، بهبود خدمات رسانی به مردم با حفظ کرامت آنان ، پیشگیری از فساد اداری و مبارزه با آن ، کوچک سازی ، روان سازی ، سرعت و دقت ، کارآمدی جلوگیری از بوروکراسی زاید و روزمرگی ، سالم سازی و صرفه جویی ، بهره برداری بهتر و مطلوب از علم و اندیشمندان و نخبگان ، ارتقای سطح کیفی ، نوسازی و متناسب سازی ، اثر بخشی و انعطاف پذیری ، استفاده از فناوری نوین ، بازنگری مهندسی فرآیند روشها ، اصلاح نظام بودجه ریزی از روش موجود به روش هدفمند ، اصلاح نظام ناکارآمد ، ناهمگون و نامتناسب مدیریت و برنامه ریزی ، استقرار عدالت و ثبات اجتماعی و کاهش نابرابریها و ایجاد فرصتهای برابر و توسعه عدالت محور با هویت اسلامی وانقلابی به تصویب رسیدهاست. [۴]
مخالفان این تصمیم معتقدند دولت احمدی نژاد به منظور حذف نظارت یک نهاد فرابخشی این تصمیم را اتخاذ کرده است و این تصمیم را به معنای حذف برنامه ریزی و نظارت در دولت تعبیر کردهاند.[۵]
[ویرایش] پانویس
- ↑ جزئیات جدیدی از نامه 57 استاد اقتصاد به رئیس جمهور
- ↑ دویچه وله فارسی بازدید ۱۶ مرداد ۱۳۸۶.
- ↑ خبرگزاری مهر (پایان کار سازمان مدیریت و برنامهریزی ؛ گزارش مهر از بازتاب مصوبه اخیر شورای عالی اداری) بازدید ۱۶ مرداد ۱۳۸۶.
- ↑ خبرگزاری مهر (اهداف دولت از انحلال سازمان مدیریت و برنامهریزی) بازدید ۱۶ مرداد ۱۳۸۶.
- ↑ روزنامه شرق (با ادغام در نهاد ریاست جمهوری عمر ۶۰ ساله سازمان برنامه و بودجه به پایان رسید) بازدید ۱۶ مرداد ۱۳۸۶.

