مهندسی مخابرات

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

مهندسی مخابرات یکی از گرایش‌های مهندسی برق می‌باشد. مخابرات نوری، میدان و امواج، سیستم و مخابرات رمز از زیرمجموعه‌های آن هستند.


[ویرایش] رشته‌ی مهندسی مخابرات در دانشگاه

دانشجویان رشته مهندسی برق در دوره کارشناسی پس از گذراندن دروس پایه ( ریاضی، فیزیک، آمارو..)وگذراندن دروس عمومی ( مدار الکترونیک 1 ماشین و...) می بایست دروس اختصاصی مخابرات 2 فیلتر وسنتز میدان وموج آنتن1 و مایکروویو 1 را بگذرانند تا با مدرک مهندسی برق گرایش مخابرات فارغ‌التحصیل شوند. این رشته در دوره کارشناسی ارشد به دو گرایش میدان و سیستم تقسیم می شود گرایش سیستم به بررسی مواردی همچون فشرده سازی اطلاعات، نحوه ذخیره سازی و بازیابی اطلاعات مدولاسیون اطلاعات رمز گذاری تشخیص خطا و مانند این می پردازد . گرایش میدان به بررسی انتقال امواج در محیط های مختلف طراحی آنتن ها طراحی مدارات مایکروویو رادار محافظتها و خطرات الکترومغناطیسی و مانند این می پردازد.

این رشته با توجه به ارتباط نزدیک خود با الکترونیک در تحول ادوات و قطعات الکترونیکی نقش به سزایی داشته است .به طوری که مدارات در مقیاس مخابراتی رامی توان حاصل کوشش در طراحی مدارات پیشرفته الکترونیک جستجو کرد.این رشته در گرایش سیستم از این ادوات پیشرفته الکترونیکی در طراحی سیستمهای پیچیده مخابراتی استفاده می نماید.

این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.