عیسو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

عیسو(عبری: עֵשָׂו، به معنی مودار) پسر بزرگ اسحاق و رفقه و برادر یعقوب است. او نخست‌زادگی خود را به آش سرخ فروخت و از آنجا به ادوم(عبری: אֱדוֹם، به معنی سرخ) معروف گردید.[۱] او به شکار اسب و غزال بسیار علاقه‌مند بود.[۲] هنگامی که برای شکار رفت تا برگشته غذایی برای پدرش بپزد تا پدرش اسحاق او را برکت دهد، یعقوب آمده و به فریب از اسحاق برکت گرفت.[۳] فرزندان عیسو در کوه سعیر زندگی می‌کردند و جامه سرخ بر تن می‌کردند.[۴] عیسو دو همسر حتی و کنعانی به نام‌های عاداه و باسماس گرفت.[۵] باسماس برای عیسو چهار پسر به نام‌های نحاس،زارح،شماه و مزاه زایید و عاداه برای عیسو دو پسر به نام‌های الیفز و تامان آورد. در عهد عتیق به دشمنی ادومیان با بنی‌اسرائیل اشاره رفته است.[۶]

[ویرایش] پانویس

  1. پیدایش ۲۵:۳۰
  2. پیدایش ۳۲:۳۳
  3. پیدایش ۲۷:۱
  4. پیدایش ۳۶:۳
  5. پیدایش ۳۶:۱۱
  6. سموئیل ۸:۱۲؛دوم پادشاهان ۸:۲۰؛مزامیر ۱۳۷:۷

[ویرایش] منابع

  • کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
  • یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲. 
  • جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.