محمد پسر وصیف
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
محمد پسر وصیف نامهنگار (دبیر رسایل) یعقوب لیث صفاری بود. گروهی سرایش نخستین شعر فارسی را از او میدانند.[۱]
بر اساس کتاب تاریخ سیستان، نخستین کسی بود که به زبان فارسی شعر عروضی گفت. پس از آنکه یعقوب لیث صفار، در سال ۲۵۱ هجری قمری، خوارج را تار و مار کرد؛ محمد بن وصیف او را به زبان فارسی ستایش کرد.[۲]
در کتاب تاریخ سیستان آمده: در سال ۲۵۳هجری پس از فتح پوشنگ و کابل و هرات بدست یعقوب لیث صفاری، شاعران در مدح وی اشعاری به عربی میسرایند پس از خواندن یکی از قصیده های عربی، یعقوب میگوید: "چیزی که من اندر نیابم، چرا باید گفت؟" و محمد بن وصیف سیستانی شعر فارسی گفتن گرفت.[۳]
[ویرایش] منابع
- ↑ تاریخ سیستان، تصحیح ملک الشعراء بهار. [1]
- ↑ تاریخ سیستان، تصحیح ملک الشعراء بهار. [2]
- ↑ تاریخ ادبیات ایران، صادق رضازاده شفق، چاپخانه دانش، تهران، ۱۳۲۱

