گاهنبار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

گاهان بار نام شش جشن، در شش موقع از سال بوده‌است. بنا بر عقیدهٔ ایرانیان کهن، اهورامزدا، عالم را در یک سال آفرید و در هر نوبت از نوبت‌های شش گانه، از آفرینش یک قسمت از عالم و موجودات آن: آسمان، آب، زمین، گیاه، جانور، و انسان فارغ شد. هر یک از این نوبت‌های شش گانه را، گاهان بار یا گاهنبار گویند. در هر یک از شش گاهنبار، مراسم دینی خاصی معمول بوده و مردم نیز می‌بایست «میزد»‌ها (میهمانی‌ها) کنند و خورند و دهند تا «کرفه» (ثواب) بسیار برند و گرنه «بادافره» (جزا)ی آن را ببرند. جشن هر گاهنباری پنج روز به طول می‌انجامید که روز پنجم از سایر روزها با اهمیت تر بوده و جشن اصلی به شمار می‌رفته، در حالی که در چهار روز نخست، مقدمات و تشریفات انجام می‌شده‌است.

Maidh-yo-zarem  : (ميديوزَرِم) – میانه بهار یا میانه فصل سبز – وقتی که سبزیجات تازه به وفور یافت می شود. ( از دهم تا چهاردهم اردیبهشت )


Maidh-yo-shema  : (ميديوشـِم ) – میانه تابستان – زمان برداشت محصول غلات ( از هشتم تا دوازدهم تیر ماه )


Paiti-shahem  : (پَـتيَـه‌شَـهيم) – پایان تابستان – زمان برداشت محصول میوه جات ( از 21 تا 25 شهریور )


Aya-threm  : (اَياثرِم ) - آغاز فصل سرما – کاشت محصولات زمستانی ( از 21 تا 25 مهر )


Maidh-ya-rem  : (ميديارِم) – زمان استراحت کامل ( از 11 تا 15 دی ماه )


Hamas-path-maedem : (هَـمَـسپَـت‌مَـدَم) : برابري شب و روز يا برابري سرما و گرما (منظور پايان زمستان و هنگام اعتدال بهاري) – آماده شدن برای باز زنده شدن طبیعت ( از 25 تا 29 اسفند )

( تاریخها مطابق تقویم فعلی است )