نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا نخستین نیروی رزمی ایالات متحده آمریکا است که در ژوئن ۱۷۷۵ از سوی کنگره قارهای و برای پشتیبانی نیروهای مردمی در جنگ استقلال آمریکا تشکیل کردید و ارتش استقلال طلبان نام گرفت .
نیروی زمینی ارتش آمریکا دارای ۱۲ مرکز فرماندهی به شرح ذیل است :
فرماندهی آموزش و دکترین ،فرماندهی توسعه و امکانات و آمادگی ، فرماندهی ارتباطات و مخابرات ، فرماندهی اطلاعات و امنیت ، فرماندهی خدمات بهداشتی ، فرماندهی پژوهش جنایی ، فرماندهی مدیریت ترافیک نظامی ، فرماندهی نظامی ناحیه کلمبیا (با هدف تامین امنیت پایتخت آمریکا) ، فرماندهی ارتش مستقر در اروپا ، فرماندهی ارتش مستقر در ژاپن ، فرماندهی ارتشهای هشتگانه ، فرماندهی آکادمیهای نظامی (۱)
فرمانده نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا از سوی رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا و با تایید مجلس سنای ایالات متحده آمریکا انتخاب میشود .
[ویرایش] جستار های دیگر
[ویرایش] وبگاه رسمی
[ویرایش] منابع
۱ - حسین حمیدی نیا ، «ایالات متحده آمریکا» ، (دفتر مطالعات سیاسی و بین المللی ، تهران ، ۱۳۸۲) ، چاپ اول

