وحدت تشکیکی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فیلسوفان پهلوی وجود را امری واحد که دارای مراتب تشکیکی است می دانستند . این مراتب از ضعف متصل به عدم شروع شده و به غنای مطلق یعنی واجب الوجود ختم می شود .در میان فیلسوفان اسلامی برای اولین بار ملاصدرا در کتاب اسفار وحدت تشکیکی وجود را مطرح می سازد . ملا هادی سبزواری در منظومه می گوید :
- الفهلویون الجود عندهم
- حقیقه ذات تشکک تعم
- مراتبا غنا و فقرا تختلف
- کالنور حیثما تقوی و ضعف

