حسین بن على بن حسین ابن بابویه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
«علی بن حسین بن موسی بن بابویه» معروف به «ابن بابویه»، پدر شیخ صدوق، فقیه و پیشوای مردم قم و از فقهای بزرگ شیعه بودهاست. به گفتهٔ ابن ندیم، وی ۲۰۰ جلد کتاب نوشت [1] و در سال ۳۲۹ هـ . ق در گذشت.
وی از کسانی است که، توقیعاتی به خطّ شریف امام زمان (عج) برای او ارسال شدهاست.
[ویرایش] آثار
برخی از آثار او عبارتند از:
- الشرایع
- رسالة الاخوان
- النوادر
- مناسک الحج
- الصلوة
- قرب الاسناد
- کتاب التوحید
- تفسیر قرآن کریم
- التسلیم
- المواریث
- المعراج
- الطب
[ویرایش] منبع
- « مهدی (عج) فروغ تابان ولایت»، ص ۲۷۵
- وبگاه حوزه

