عقيل بن ابی‌طالب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

عقیل پسر ابی طالب در سال ۵۹۰ میلادی در مکه تولد یافت. عقیل دومین فرزند ابوطالب بود.وقتی محمّد و عبّاس به نزد عبدالمطّلب رفتند تا تربیت فرزندانش را به عهده بگیرند، محمّد تربیت علی و عبّاس تربیت جعفر را بر عهده گرفتند. عقیل صاحب پنج پسر به نام‌های مسلم بن عقیل، محمّد بن عقیل، یزید بن عقیل، عیسی بن عقیل، حسن بن عقیل و یک دختر به نام رمله بنت عقیل بود. عقیل پس از صلح حدیبیه اسلام آورد و در جنگ موته شرکت جست. عقیل بیست سال از علی بن ابی طالب بزرگ تر بود و او به علی پیشنهاد کرد که با امّ حبیبه ازدواج کند.

بر اساس روایت بحارالانوار، یک بار عقیل از برادرش علی که خلیفه بود خواست سهم بیشتری از بیت المال به او بدهد. علی آتشی را گرفت و به او نزدیک کرد و گفت: «عقیل، تو تاب این آتش اندک نداری، من آتش دوزخ چگونه تاب بیاورم؟» عقیل، پیش از جنگ صفّین به علی پشت کرد و نزد معاویه رفت. معاویه به او از بیت المال بخشش بسیار کرد و از او خواست که بر منبر برود و بر علیه علی خطابه‌ای بخواند امّا عقیل نپذیرفت.


عقیل بن ابی طالب، فرزند ابوطالب و فاطمه بنت اسد و از تبار بنی‌هاشم به شمار می‌آید. ابوطالب دارای چهار پسر به ترتیب به نام‌های طالب، عقیل، جعفر و علی علیه السلام بود که فاصله هر یک ده سال بود. بنابر این عقیل بیست سال از علی علیه السلام بزرگ‌تر بوده‌است. گویند عقیل در نزد ابوطالب بسیار محبوب بود و از این رو رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نیز به وی علاقه داشت.

عقیل وعباس بن عبدالمطلب با اکراه و اجبار قریش در جنگ بدر شرکت کردند و هر دو به دست مسلمانان اسیر شدند و چون خود چیزی نداشت، با فدیه عباس بن عبدالمطلب آزاد شد و به مکه بازگشت. عقیل قبل از صلح حدیبیه با میل خود به مدینه هجرت کرد و در جنگ موته و حنین شرکت کرد واز خود استقامت فوق العاده نشان داد.

وی آگاهی گسترده‌ای از قبایل عرب و تاریخ و وقایع گذشته آنان داشت و به علم انساب مسلط بود. به هنگام اقامت امام علی علیه السلام در کوفه به آن شهر سفر کرد؛ ولی به علت کهولت سن در هیچ یک از جنگ‌های جمل، صفین و نهروان شرکت نکرد. گویند عقیل در اواخر عمر نابینا شد و در سال پنجاه هجری در مدینه بدرود حیات گفت و در داخل خانه خود، که در کنار بقیع قرار داشت به خاک سپرده شد.

[ویرایش] منابع

  • قاموس الرجال، ج ۷، ص ۲۲۶؛
  • بحارالانوار، ج ۴۲، ص ۱۲۱؛
  • اسدالغابه، ج ۴، ص ۶۳؛
  • شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید


[ویرایش] جستارهای وابسته

[ویرایش] منابع

  • ویکی پدیای انگلیسی
  • تاریخ صحابه، مهدی اخوانی، چاپ سوم، مشهد، ۱۳۳۹
  • بحارالانوار، محمد باقر مجلسی، طبع تهران، ۱۳۱۲
صحابه مشهور محمد، ‌پیامبر اسلام

ابوالعاص پسر ربیعه • ابوایّوب انصاریابوبکر پسر ابی قحافه • ابودرداءابوذر غفاریابوسفیان پسر حارثابوعبیده جرّاحابوموسی اشعریابوهریرهابی پسر کعببلال حبشی • ثابت پسر قیس • جابر پسر عبدالله انصاری • جعفر پسر ابی طالبجندب پسر جناده • حبیب پسر زید انصاری • حجر بن عدیحسان پسر ثابتحسن پسر علیحسین پسر علیحمزه بن عبدالمطلبخالد پسر ولیدخبّاب پسر ارّتزبیرزید پسر ثابتزید پسر حارثهسعد پسر ابی وقّاصسعد پسر عبادهسلمان فارسیطلحهعبدالرّحمن پسر عوفعبدالله بن زبیر • عبدالله بن سلام • عبدالله پسر امّ مکتومعبدالله پسر زبیرعبدالله پسر عمر • عبدالله پسر مسعود • عثمان • پسر عفّان عقیل پسر ابی طالبعلی پسر ابی طالبعمّار پسر یاسرعمر • پسر خطّاب عمروعاص • کعب پسر ظهیر • معاذ پسر جبلمعاویه پسر ابی سفیانمقداد پسر اسودیزید پسر ابی سفیان

زبان‌های دیگر