جزیره هرمز
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
جزیرهٔ هرمز جزیرهٔ بیضی شکل هرمز که طول محیط آن حدود ۶۰۰۰ متر میباشد در مدخل خلیج فارس و در فاصلهٔ ۸ کیلومتری بندرعباس قرار دارد. این جزیره را به علت موقعیت جغرافیایی آن و مجاورت با تنگه هرمز ، کلید خلیج فارس میدانند. همین موقعیت است که آن را از نظر سوق الجیشی و بازرگانی از اهمیت خاصی برخوردار ساختهاست. آلبوکرک دریاسالار پرتقالی در سال ۸۸۶ هجری خورشیدی برابر با (۱۵۰۷ میلادی) آنرا تصرف نموده با ایجاد استحکامات نظامی بیش از یک قرن بر کرانههای خلیج فارس تسلط داشته و این جزیره در سال ۱۰۰۱ هجری خورشیدی (۱۶۲۲ میلادی) در دوران شاه عباس صفوی از تصرف پرتغالیها خارج گردید. هم اکنون آثار و خرابههای ابنیه و قلعه پرتقالیها در شمال جزیره در نزدیکی آبادیهای فعلی دیده میشود. جزیرهٔ هرمز در وسط مرتفع شامل تپه و کوههای آتشفشانی و نمکی است بلندترین نقطهٔ آن ۲۱۰ متر ارتفاع دارد ، اطراف آن را جلگههای پست و همواری پوشاندهاست ، معادن خاک سرخ و نمک سفید آن شهرت فراوانی دارد.
[ویرایش] منبع
- بدیعی، ربیع. جغرافیای مفصل ایران
[ویرایش] جستارهای وابسته
| جزیرههای ایرانی خلیج فارس | |
|
ابوموسی | امالکرم | ام سیله | بونه | تنب بزرگ | تنب کوچک | تهمادو | جنوبی | چراغی | خارک | خم کوچک | دارا | رستم | سهدندون | سیری | شتور | شمالی | شیف | عباسک | فارسی | فرور بزرگ | فرور کوچک | قبر ناخدا | قشم | کیش | گرم | لارک | لاوان | مرغی | مطاف | مولیات | مینو | نخیلو | هرمز | هندرابی | هنگام |
|

