شهیار قنبری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شهیار قنبری زاده ۶ مرداد ۱۳۲۹ خورشیدی در تهران، شاعر، ترانهسرا، آهنگساز، نمایشنامهنویس، فیلمساز، روزنامهنگار، برنامهساز رادیو و تلویزیون و آوازخوان ایرانی است. شهیار فرزند حمید قنبری صداپیشه و خواننده ایرانی است. غالباً نام وی به اشتباه «شهریار» گفته میشود.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] زندگی
شهیار قنبری به سال ۱۳۲۹ در خانوادهای اهل هنر به دنیا آمد. کار ادبی را از نوجوانی آغاز کرد و در آن زمان برای نشریه اطلاعات کودکان داستان کوتاه مینوشت, گاه نیز اشعاری میسرود. سپس برای ادامه تحصیل در رشته ادبیات به کمبریج رفت.
شهیار پس از بازگشت به ایران سرودن ترانه را آغاز کرد و نخستین ترانه او را گوگوش با عنوان ستاره آی ستاره اجرا کرد. یکی از ترانههای بعدی این دو دیگه اشکم واسه من ناز میکنه نخستین ترانه شهیار بود که از رادیو پخش شد.
شهیار قنبری به دلیل نوآوری در واژه و مضمون سرآغاز ترانه مدرن فارسی است. این نکته را شاعرانی نظیر اردلان سرفراز تأیید کردهاند.
همکاری شهیار و واروژان در حقیقت شروع دوران دیگری از زندگی هنری وی است. نخستین ترانه این دو با عنوان بوی گندم با اجرای داریوش خواننده معترض ایرانی باعث شد تا خواننده، آهنگساز و شاعر هر سه به زندان بیافتند.
طی سالهای بعد شهیار با خوانندگان مشهوری نظیر داریوش، ستار، و ابی همکاری کرد.
[ویرایش] آثار
[ویرایش] کتاب
- درخت بیزمین
- یک دهان سرخ آواز
- دریا در من
[ویرایش] آلبومها
- اگر همه شاعر بودند
- صدای درخت بیزمین
- قدغن
- سفرنامه
- شناسنامه ۱
- شناسنامه ۲
- برهنگی
- قدغن +
- دوستت دارمها
- Rewind me in Paris
[ویرایش] فیلمها
- چهره آشنا کارگردانی حسن خردمند
- خانه خراب نصرت کریمی
- شام آخر به کارگردانی و نویسندگی شهیار
- پاییز ایستگاه ِ آخر یک فیلم موزیکال تلویزیونی در دوبخش به نویسندگی و کارگردانی شهیار، نخستین تجربه سوررئالیستی شهیار
[ویرایش] منبع
- دریا در من، مجموعه اشعار شهیار قنبری

