شیخ محمد حسن ممقانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

شیخ محمد حسن، پسرِ ملا عبدالله، پسرِ محمد باقرِ ممقانی (مامقانی) در ممقان زاده شد و در پی به آموختنِ دانش و کشفِ حقایق، رنجِِ هجرت و دشواریِ غربت را بر خود هموار کرد و به نجف کوچید و تا پایان زندگی در همان دیار بماند. در نجفِ سال‌های پایانیِ سده ی سیزدهم -که کانون دوست‌داران دانش بود- نخست نزد شیخ مرتضای انصاری و پس از درگذشتِ او در حوزه ی درسِ سید حسنِ کوه‌کمره‌ای و برخی دیگر از بزرگان، حضور یافت و سپس به تالیف و تصنیف سرگرم شد. او از زبردستانِ فقیهانِ شیعه ی روزگارِ خود بود. این مردِ وارسته، به دانش و اهلِ آن، محبتِ فراوان داشت و خود نیز عالمی ربانی و فقیهی کامل و ادیبی سخن‌دان بود تا آن که در هجدهمِ محرم سال 1323 قمری به دیار باقی شتافت و پیکر اش در نجف به خاک سپرده شد.