مسجد جامع تبریز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

مسجد جامع تبریز از بناهای تاریخی شهر تبریز است.

این مسجد که در کتاب‌های تاریخی ازآن به عنوان "جامع کبیر" نیز نام برده شده، از ابتدای تاسیس مسجد جامع شهر تبریز بوده و بازار گرداگرد آن شکل گرفته است.

قدیمی‌ترین بخش آن شبستان وسیعی است از طاق و گنبدهایی بر فراز ستون‌های هشت گوش آجری که زینت بخش آن گچ‌بری‌های ظریف و هنرمندانه دوره روادیان (مقارن سلجوقیان) است. مسجد جامع در دوره ایلخانان مغول مورد توجه و تعمیر بوده و بخش‌هائی به آن افزوده شده است. محراب رفیع گچبری باقیمانده فعلی یادگار آن دوره می‌باشد.

در دوره حکومت آق قویونلویان در آذربایجان گنبدی رفیع مزین به انواع کاشی‌کاری معرق به وسیله سلجوق شاه بیگم زن اوزون حسن در بخش شمالی آن احداث شده که هنوز هم پایه‌ها و گوشه‌هایی از کاشیکارهای آن باقیمانده است.

در زلزله سال ۱۱۹۳ هجری قمری که بسیاری از بناهای تبریز آسیب دید، این مسجد نیز از خرابی مصون نماند. مسجد فعلی با پایه‌های متین و پوشش طاق و چشمه بعد از زلزله در اوایل حکومت قاجار و توسط حسینقلی خان دنبلی حاکم وقت بنا شده است که از آثار خوب قاجاری می‌‌باشد.

این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.