ژیل دلوز
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ژیل دلوز (به فرانسوی: Gilles Deleuze) فیلسوف فرانسوی بود.
او شاگرد و همکار پژوهشی ژاک لاکان بود و از فروید و نیچه و مارکس سخت تأثیر گرفته بود.
[ویرایش] زندگی
در ۱۸ ژانویه ۱۹۲۵ و در پاریس به دنیا آمد. او پیش از آغاز جنگ جهانی اول وارد مدرسه دولتی شد، و هنگام تجاوز آلمانها برای تعطیلات به نورماندی رفته بود. از ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۸ در سوربن فلسفه خواند و در آنجا با میشل بورو، میشل تورنیه و فرانسوا شاتله آشنایی دوستانه پیدا کرد[۱].
در 1956 با دنیز پل گرانژوان ازدواج کرد. در 1957 شروع کرد به تدریس تاریخ فلسفه در سوربن، و از۱۹۶۰ تا ۱۹۶۴ به عنوان پژوهشگر با مرکز ملی پژوهش اجتماعی همکاری کرد. دلوز به مدت ۱۰ سال به عنوان استادیار در دانشگاه تدریس میکرد[۲].
در این دوره بود که دوستی پایداری میان او و میشل فوکو شکل گرفت. او از ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۹ در دانشگاه لیون درس میداد، سپس به واسطه فوکو به سمت استادی دانشگاه ونسن منصوب شد[۳]. در ۱۹۶۸ (میلادی)، دلوز پایان نامه دکتری اش را که شامل یک بخش بزرگ تحت عنوان «تفاوت و تکرار»، و یک بخش کوچک به نام «اسپینوزا و مسئله بیان» میشد، منتشر کرد[۴].
در ۱۹۶۸ بروز نشانههای بیماری ریوی ای حاد او بود که تمام عمر او را رنج داد. وقتی فوکو در سال ۱۹۸۴ درگذشت، دلوز برای ادای احترام به او در سال ۱۹۸۶ کتابی به نام «فوکو» منتشر کرد که حاصل مطالعاتش درباره آثار وی بود.
[ویرایش] مرگ
دلوز در ۴ نوامبر ۱۹۹۵ مرد.
[ویرایش] پانویس
- ↑ Gilles Deleuze (انگلیسی). European Graduate School. بازدید در تاریخ ۲۰۰۷-سپتامبر-۲۰.
- ↑ Gilles Deleuze (انگلیسی). The Internet Encyclopedia of Philosophy. بازدید در تاریخ ۲۰۰۷-سپتامبر-۲۰.
- ↑ Gilles Deleuze (انگلیسی). European Graduate School. بازدید در تاریخ ۲۰۰۷-سپتامبر-۲۰.
- ↑ Gilles Deleuze (انگلیسی). The Internet Encyclopedia of Philosophy. بازدید در تاریخ ۲۰۰۷-سپتامبر-۲۰.

