دروازه‌های جهنم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

دروازه‌های جهنم, Musée Rodin.
دروازه‌های جهنم, Musée Rodin.

La Porte de l'Enfer (به انگلیسی: The Gates of Hell) (به فارسی: دروازه‌های جهنم)، اثری گروهی و مجسمه‌ای تاریخی و شگفت‌آور از هنرمند فرانسوی آگوست رودین، (Auguste Rodin) است که صحنه‌ای از «The Inferno»، اولین بخش کتاب کمدی الهی اثر دانته آلگیری را می‌نمایاند. این اثر 6 متر ارتفاع، 4 متر پهنا و 1 متر عمق دارد (به مشخصات دقیق‌تر در پایان مقاله مراجعه کنید) و شامل 180 پیکره‌ٔ انسانی است. ارتفاع این پیکره‌ها از 15 سانتی‌متر تا بیش از یک متر متغیر است. چندین پیکره مستقلانه به وسیلهٔ رودین شکل‌گیری شده بودند.

فهرست مندرجات

[ویرایش] تاریخچه

تهیهٔ مجموعهٔ مجسمه به سفارش Directorate of Fine Arts (هیئت‌رئیسهٔ هنرهای زیبا) در سال 1880 بود و قرار بود مجسمه در سال 1885 آماده شود. رودین به مدت 37 سال، تا زمان مرگش در سال 1917 روی این پروژه کار کرد و در نهایت کار این اثر را به پایان برد. هیئت‌رئیسه از رودین خواستند که ورودی جذابی را برای موزه‌ای که قرار بود بعدها ساخته شود (با نام Decorative Arts Museum)، تهیه کند و موضوع این ورودی را بر عهده‌ٔ خود رودین گذاشتند. رودین، دانته را پسند کرد و خواندن Inferno بر او چیره شده بود. او نقشه‌ها و طرح‌هایی از دانته را پیش از درخواست ساخت مجسمه داشت.

Decorative Arts Museum هیچ‌گاه ساخته نشد. رودین کار روی این پروژه را روی زمین در Hôtel Biron انجام داد. در نزدیکی پایان عمرش، رودین، مجسمه‌ها، طرح‌ها و حقوق بازسازی را به دولت فرانسه داد. در سال 1919، دو سال بعد از مرگ رودین، The Hôtel Biron به موزهٔ Musée Rodin تبدیل شد و پذیرای اثر دروازه‌های جهنم و آثار مربوطه شد.

[ویرایش] الهام‌ها برای دروازه‌های جهنم

پیش از ساخت مجسمه، تلاشی برای ساخت طرح نهایی دروازه‌های جهنم انجام نشده بود، اما الهام‌ها از اثر دروازه‌های بهشت ساخته‌شده به وسیلهٔ Lorenzo Ghiberti در Baptistery of St. John (تعمیدگاه St.John) واقع در فلورانس گرفته شده بودند. در قرن 15، درهای برنزی، پیکره‌هایی از عهد عتیق را مجسم می‌کردند. منبع دیگر الهام‌ گرفتن‌ها کلیسای جامع قرون وسطی بود. بعضی از آن‌ها نقش‌های نیم‌برجسته و برجسته را با هم ترکیب می‌کردند.

[ویرایش] پیکره‌های قابل توجه

دروازه‌های جهنم - Musée d'Orsay.
دروازه‌های جهنم - Musée d'Orsay.

مجسمه‌های اصلی در مقیاس بزرگ‌تر ساخته شدند و هر کدام به اثرهای هنری تبدیل شدند.

  • Le Penseur (به انگلیسی: The Thinker) (به فارسی: اندیشمند) که هم‌چنین به آن The Poet یا شاعر نیز گفته می‌شود، بالای پانل‌های در قرار گرفته‌است. یکی از تفاسیر پیشنهاد می‌کند که احتمالا اندیشمند نمایانگر دانته است که به سمت پایین به شخصیت‌های the inferno نگاه می‌کند. از دیگر تفاسیر آن است که اندیشمند، خود رودین می‌باشد که با تفکر به اثر خود نگاه می‌کند.
  • Le Baiser (به انگلیسی: The Kiss) (به فارسی: بوسه) که در ابتدا همراه پیکره‌های Paolo و Francesca da Rimini در دروازه قرار داشت. رودین قصد داشت که سرور آغازین آنان را به‌علاوهٔ لعنت‌شدگی پایانی آنان نشان دهد. او این پیکره را جابه‌جا کرد که با نام The Kiss یا بوسه شهرت یافت، چرا که به نظر می‌آمد که با سایر مجسمه‌های در حال عذاب تفاوت داشت.
  • Ugolin et ses enfants (به انگلیسی: Ugolino and His Children) (به فارسی: اوگولینو و فرزندانش) شخصیت Ugolino della Gherardesca را مجسم می‌کند، کسی که بر اساس داستان، اجساد فرزندانش را بعد از مرگ آنان بعد از قحطی خورد. (موقعیت دقیق این داستان: Dante, Inferno, Canto XXXII) مجموعه‌ٔ‌ اوگلینو در سال 1882 به عنوان پیکره‌ای برنزی شکل‌گیری شد.
  • Les trois Ombres (به انگلیسی: The Three Shades) (به فارسی: سه سایبان) که در ابتدا 98 سانتی‌متر ارتفاع داشتند. مجموعهٔ بزرگ‌تر از اندازهٔ طبیعی بدن در ابتدا در سال 1899 از سه پیکرهٔ مجزا ساخته شده بود. بعدها رودین، یک دست را در پیکره‌ها جابه‌جا کرد تا آن‌ها را در فرمی مشابه فرم کوچک‌ترشان با یکدیگر ترکیب کند.
  • Fugit Amor (به انگلیسی: Fugitive Love) (به فارسی: عشق فراری) در قطعهٔ در راستی قرار گرفته است. این یکی از چندین پیکره‌ای از عاشقان است که Paolo و Francesca da Rimini را مجسم می‌کنند. پیکرهٔ مذکر هم‌چنین The Prodigial نام دارد.
  • Paolo and Francesca در قطعهٔ در راستی قرار دارند. پائولو قصد دارد که به فرانچزا برسد، کسی که به نظر می‌آید در حال گریز است.
  • Meditation (به فارسی: انديشه) در سمت راست Tympanum قرار دارد که به عنوان مجسمه‌ای برگترشده در سال 1896 نشان داده شده است.
  • The Old Courtesan (به فارسی: فاحشهٔ پیر) پیکره‌ای برنزی ساخته‌شده در سال 1910 از یک بدن عریان زنانهٔ پیر است. از این مجسمه هم‌چنین با جملهٔ Celle qui fut la belle heaulmière (به انگلیسی: She Who Was Once the Helmet-Maker's Beautiful Wife) نام برده می‌شود. این عنوان از برگرفته از شعری نوشتهٔ François Villon می‌باشد.
  • Je Suis Belle (به انگلیسی: I Am Beautiful) (به فارسی: من زیبا هستم)، طراحی‌شده در سال 1882، میان دومین گروه پیکره‌ها در بخش انتهایی راست در قرار دارد.
  • Eternal Springtime (به فارسی: جوانی ازلی) در سال 1884 ساخته شد.
  • Adam and Eve (به فارسی: آدم و حوا). رودین از هیئت‌رئیسه درخواست کمک مالی برای ساخت پیکره‌های آدم و حوا کرد که قرار بود چارچوب دروازه‌های جهنم باشد.


[ویرایش] موقعیت

گچ‌کاری نسخهٔ‌ اصلی این اثر در سال 1917 ترمیم شد و در موزهٔ Musée d'Orsay پاریس در معرض نمایش قرار گرفته‌است. یک سری از plaster castها‌ (قالبگيرى گچى) که پیشرفت کار را نشان می‌دهند در موزهٔ Musée Rodin در Meudon (جنوب غربی پاریس) به نمایش گذاشته شده‌است. هم‌چنین در سال 1917، از یک مدل برای ساخت نسخهٔ‌ آغازین سه پیکرهٔ برنزی استفاده شد:

  • The Musée Rodin در پاریس
  • The Rodin Museum در Philadelphia, Pennsylvania
  • The National Museum of Western Art در Ueno Park, Tokyo


مجسمه‌های برنزی بعدی دیگری به وسیلهٔ‌ موزهٔ Musée Rodin به چند مکان از جملهٔ‌ موارد زیر منتقل شدند:

[ویرایش] مشخصات دقیق‌تر

It stands at 6 m high, 4 m wide and 1 m deep (19.69'H × 13.12'W × 3.29'D)


[ویرایش] منبع


این مقاله نیاز به بازبینی حرفه‌ای ترجمه دارد.