سرحدی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
طايفه سرحدی ،نام اين طايفه برگرفته از مكان زيست آن ها يعنی منطقه سرحد سيستان و بلوچستان ايران است كه در شمال شهرستان خاش واقع شده است .شغل اصلی اين طايفه دامداری بوده كه شرايط زيستی آن ها ايجاب می كرده است تا به بيشتر به كار دامداری بپردازند وكمتر به كشاورزی روی بياورند. افراد اين طايفه از نظر مشخصات بارز ظاهری دارای قدهای بلند استخوانی،بينی كشيده و دارای لهجه خاصی می باشند كه دلالت بر اصالت ريشه دار آنهاست. مردم اين طايفه، تيز هوش ونيز تبحر خاصی در امر رديابی دارند.اين خصيصه به دليل نوع زندگی ومكان زيست آن هابطورفطری و اكتسابی تقويت شده است. كه بدون ترديد همواره دستخوش حمله وهجوم قبايل ناامن همجوار قرار می گرفته اند . دركتاب احيا الملوك صفحه 157 در مورد سرحد چنين بيان شده است.چون ملك را از سپردن وكالت امور سيستان به سلطان احمد گران آمد،ترك ترقون كرده،راهی سرحد شد و دو سال در آنجا ماند وعاقبت به هند رفت. احمد سلطان مدت هشت سال در سيستان حكومت كرد و همواره سرحديان با وی جنگيدند تا از حكومت خلع و به جای وی محمد سلطان اولاش اغلی به حكومت رسيد. تعدادی ازسرحدی های سيستان سنی مذهب وشماری نيز شيعه هستند.در سال های 5-1903 ميلادی حسينا ، سياه مرد ، شيردل سرحدی از بزرگان و ريش سفيدان اين طايفه بوده اند.در اين زمان سرحدی ها در روستاه های سياه مرد ، حسين ، زينل ، لطف ا... و همچنين روستای ديوانه سكونت داشته اند در حالی كه تعداد قابل توجهی از آنان در كوهپايه های قائنات و حاشيه پشت درياچه هامون مستقر بوده و همانند دامداران كوچ كننده، روزگار می گذرانند. در اواخر دوران حكومت زنديه و اوايل دوره قاجاريه ،زمانی كه دامنه ناامنی به منطقه سرحد رسيد، اين طايفه ترجيح داد تا به مكان های امن تری در داخل سيستان كوچ كنند.اما تعداد قابل توجهی نيز به زادگاه اوليه خويش بازگشتند وبا سرسختی تمام در تنازع بقای خويش كوشيدند.
معمرين طايفه ،تيره های وابسته به سرحدی را اينگونه بر می شمارند :
- تيره سرحدی
- تيره يارمحمد زائی
- تيره جنابادی يا جون آبادی
- تيره تمندانی
اكنون طايفه سرحدی در سيستان ،از روستای سرحدی تا منطقه شيخ علی و همچنين در اطراف منطقه لوتك پراكنده و اكثر آنان به كار دامداری و كشاورزی مشغول هستند.
[ویرایش] منابع
- احياالملوك
- زادسروان سيستان

