زبانپریشی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
زبانپَریشی اختلال در بیان یا درک زبان به دنبال آسیب مغزی است.
اگر آسیب مغزی به بخشهایی از مغز وارد شود که با بیان و درک زبانی ارتباط دارند این آسیبها میتوانند منجر به زبانپریشی شوند. زبانپریشی الزاماً بر درجهٔ هوش فرد تأثیری ندارد.
اگر از دست دادن قدرت تکلم کامل باشد به آن زبانپریشی (Aphasia) گفته میشود ولی اگر بخشی از این قدرت از دست برود به آن اصطلاحاً دشگویی[1] (dysphasia) اطلاق میشود.
[ویرایش] منبع
ویکیپدیای انگلیسی، نسخهٔ ۱۴ ژانویه ۲۰۰۷.

