عزرا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
عزرا(در عبری:עֶזְרָא،به عربی:عزير به معنی «یاری») از پیامبران بنیاسرائیل و از کاتبانیاست که دومین گروه مهاجران یهود را که از اسارت بابل به فلسطین باز میگشتند،رهبری میکرد.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] عزرا در عهد عتيق
عزرا از نسل فینحاس نوه هارون بود.[۱] وی پسر سرایا و نوه حلقیا، کاهن بزرگ دوران سلطنت یوشیا بود.[۲] عزرا کتب شریعت موسی را از بر میدانست[۳] و احکام شریعت را رونویسی میکرد.[۴] در طول زمان زندگی او در بابل، مورد توجه اردشیر اول مشهور به اردشیر درازدست قرار گرفت و وی مأموریت یافت به اورشلیم برود. عزرا به همراه تمام اسرائیلیان،کاهنان و لاویان که در شاهنشاهی ایران زندگی میکردند؛ به اورشلیم رهبری کرد. تعداد یهودیانی که با عزرا به اورشلیم آمدند هزار و پانصد تن بودند که سه روز در ساحل احوا توقف کردند و چندین روز در آنجا روزه گرفتند.۳۸نفر از ایشان لاوی و ۲۲۰ نفر از خدمتگزاران هیکل بودند. در روز دوازدهم بهار، عزرا و دیگر یهودیان مسافرتشان را شروع کردند تا این که به اورشلیم رسیدند.در اورشلیم،اردشیر به عزرا اختیار داد که هر اقدامی را در ارتباط با مذهب یهود انجام دهد. او در اورشلیم احکام تورات را برای عبرانیان خواند[۵] و در بنای دیوار اورشلیم به نحمیا یاری رسانید.[۶] کتاب عزرا از بخشهای عهد عتیق است که عزرا آن را نوشتهاست؛ این کتاب به زبان عبری قدیمی و آرامی نوشته شدهاست. یهودیان اعتقاد دارند که یوسف بن متی، عزرا را در اورشلیم دفن کرده است؛ در حالی که برخی مورخین یهودی و مسلمان نیز محل دفن او را در نزدیکی بصره عراق دانستهاند.
[ویرایش] عزرا در اسلام
در قرآن، کلمه عبری عزرا به صورت عزیر آمده است. بنا به روایات قرآن، عزیر در زمان ویرانی شهری که برخی مفسرین آن را بیتالمقدس دانستهاند؛ به خواب رفت و پس از صدسال زنده شد، در حالی که رنگ خوراک و نوشیدنی او تغییر نکرده بود.[۷] زمانی که عزیر از خواب برخاسته بود، شهر اورشلیم بازسازی شده بود.بر اساس قرآن، گروهی از یهود عزیر را پسر خدا دانستهاند و کافر شدند.[۸]برخی مفسرین معتقدند این گروه از یهود که عزیر را پسر خدا میدانستهاند در یمن سکونت داشتهاند و در این آیه اعتقاد این فرقه به کل یهودیان تعمیم داده شدهاست.[۹] برخی از روایات عزرا را برادر عزیر دانستهاند.[۱۰]
[ویرایش] پانویس
- ↑ عزرا ۷:۳
- ↑ عزرا ۱۳:۴
- ↑ عزرا ۷:۶
- ↑ عزرا ۷:۱۲
- ↑ نحمیا ۸:۹
- ↑ نحمیا ۱۲:۲۶
- ↑ قرآن ۲:۲۵۹
- ↑ قرآن ۹:۳۰
- ↑ المیزان ۹:۳۳
- ↑ تاریخ انبیاء ج۴ ص ۱۲۸
[ویرایش] منابع
- عاطف الزین، سمیح، داستان پیامبران علیهم السلام در قرآن، ترجمه علی چراغی، اول، تهران: ذکر، ۱۳۸۰، ISBN ۹۶۴۳۰۷۱۶۳۴
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
- یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲.
- جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.
- محمد حسین طباطبایی. تفسیر المیزان. ترجمهٔ محمد باقر موسوی همدانی. چاپ چهارم، قم: بنیاد علمی و فکری علامه طباطبایی، ۱۳۶۷، ۴۴۴.
- محمدباقر بن محمدتقی مجلسی. تاریخ انبیاء علیهمالسلام. محمدرضا علیدوست، چاپ سوم، تهران: نشر محراب، ۱۳۷۷، ۱۳۳.

