سوره مکی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| اصول دین |
| اصول خاص تشیع |
| فروع دین |
| فروع تشیع |
|
خمس |
| منابع اسلامی |
| شخصیتها |
|
محمد |
| مذهبها |
| مذاهب فقهی |
| مذاهب کلامی |
| علوم اسلامی |
| تاریخ اسلام |
|
زندگانی محمد |
| جغرافیای اسلام |
|
مکه • مدینه |
به سورههایی از قرآن که قبل از هجرت پیامبر اسلام و در مکه نازل شدهاند مکی میگویند.
[ویرایش] ویژگیهای سورههای مکی
موضوعات این سورهها بیشتر تبیین اصول عقائد، خدا، قیامت، بهشت و جهنم و دعوت به توحید و اخلاق متعالی در مقابل فساد اخلاق در دوران جاهلی است. وجود بحث با مشرکان و ابطال نظریات آنان و نیز داستانهای پیامبران و پیروان و مخالفان آنان از دیگر مطالبی است که در آنها دیده میشود. در این سورهها سوگند بسیار دیده میشود و در اول آیات از عبارت «یا ایها الناس» بیشتر از «یا ایها الذین آمنوا» استفاده شده است.

