مراد اول

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

نگارگری از چهره سلطان مراد خداوندگار
نگارگری از چهره سلطان مراد خداوندگار

مراد اول(ملقب به مراد خداوندگار) پسر بزرگ اورخان اول از نیلوفر یا هلنا شاهدخت بیزانس بود. مراد از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۸۹ میلادی حکومت امپراتوری عثمانی را در دست داشت. مراد،تراکیه،مقدونیه،بلغارستان و صربستان را تسخیر کرد.او در نخستین‌ سال‌های سلطنتش با شورش برادرش خلیل در آنکارا مواجه شد؛ و ناچار شد که شورش او را سرکوب کند. مراد سرزمین‌های شرقی تا توقات،گرید و بنادر بیزانسی را تحت تصرف عثمانیان درآورد.پس از آن، مراد به گذرگاه‌های کوه‌های بالکان به سوی نیش که بر محل انشعاب جاده سالونیک به سمت بلگراد در شمال مشرف بود، حمله کرد. وی در شرق بلغارستان، اسلیون،کارینووا و آیدوس که بر راه‌های رشته‌کوه‌های بالکان شرقی مشرف بودند،تسخیر کرد. در سال ۱۳۶۱ میلادی، مراد با تسخیر ادرنه، مرکز تراکیه بیزانس، قلمرو عثمانی را گسترش داد. در سال ۱۳۶۳ میلادی، مراد فیلیبیه را فتح کرد و بر دره ماریتسا تسلط یافت. با فتح ایسیه در سال ۱۳۶۳ میلادی،پادشاه بیزانس معاهده‌ای را با مراد به امضا رسانید و تمام فتوحات عثمانی در اروپا را به رسمیت شناخت. جنگ نهایی در کوسوو واقع در غرب پریشتینا بین میتروویچ و اسکوپیه در صربستان بین ارتش مسیحیان بالکان و عثمانیان درگرفت که به پیروزی مراد اول انجامید.سلطان مراد به دست یکی از بزرگان صربستان به نام میلوس اوبلیک کشته شد.

[ویرایش] منبع

  • شاو استانفورد. تاریخ امپراتوری عثمانی. ترجمهٔ محمود رمضان‌زاده. چاپ اول، مشهد: آستان قدس رضوی، ۱۳۷۰.