طرقبه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شهر طرقبه که اکنون یکی از شهرهای شهرستان مشهد به شمار میآید، از جمله آبادیهای بزرگ طوس قدیم بوده كه در میان درههای سرسبز رشتهکوه بینالود واقع گردیده است. ریشه كلمه طرقبه، از «ترغبذ» میباشد كه از دو بخش ترق Torog و بذ Baz تشکیل شده و به معنی آبادی بزرگ است. پسوند «بد» و «بذ» و «پت» در پارسی باستان برای غیر انسان به معنی بزرگ بوده است. طرقبه در اصل ترغبذ بوده و ترغبذ و ترغوذ در طول سالیان متمادی تطور لفظی پیدا كردهاند به ترغبذ و ترعبه و طرقبه.
بعضی افراد به دلیل نداشتن ریشه و تاریخچه طرقبه، آن را به معنی راههای بهتر بیان كردهاند و گفتهاند: «طُرُق» جمع مكثر طریق و «به» به معنی بهتر است و در نتیجه طرقبه به معنی راههای بهتر میباشد و این موضوع به سفر ناصرالدین شاه قاجار به این دیار برمیگردد. راه نیشابور به طوس از دشت و كوه بوده است و به خصوص در فصل بهار و تابستان، راه كوه اتتخاب میشده است. به دستور ناصرالدین شاه یا كسان او این راه مرمت شده و چند رباط برای مسافران بنا میگردد.

