علویه خانم
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
علویه خانم نام داستانی از صادق هدایت است. شخصیت اصلی این داستان، علویه خانم، زنی فاحشه است که به قصد زیارت راهی سفر می شود. در خلال این سفر علاوه بر ماجراهایی که برای وی پیش می آید ، بازگشت هایی به گذشته وی نیز صورت می گیرد. در این داستان نیز صادق هدایت به اعتقادات جاری مردم به دیده شک می نگرد.

