حجی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
حَجی (عبری:חַגַּי به معنی «جشن») یکی از دوازده پیامبر کوچک کتاب عبری تنخ و نویسندهٔ کتاب حجی در عهد عتیق انجیل بود. او در روز جشن مذهبی فطیر زاده شد.[۱] او شاهد خرابی معبد سلیمان بود[۲] و همراه با زکریا، بازگشتکنندگان از تبعید بابل را به بازسازی هیکل سلیمان تشویق کرد.[۳] بازسازی هیکل سلیمان باعث برانگیخته شدن سامریها و حتیها علیه یهودیه شد. وقتی که فرمانروای رودخانه فرات و دیگر مأموران سعی کردند در تلاشهای بازسازی هیکل یهودیان مداخله کنند؛ داریوش از یهودیان حمایت کرد.[۴] پیغام حجی در سال دوم پادشاهی داریوش بزرگ به شوش فرستاده شد. اولین پیغام او در اولین روز ماه ششم و آخرین پیغام او در روز ۲۴ ماه نهم بیان گردید.[۵]
[ویرایش] کتاب حجی
کتاب منسوب به حجی کوتاهترین کتاب عهد عتیق پس از کتاب عوبدیا است؛ این کتاب از سفر تثنیه تأثیر پذیرفتهاست.[۶] در کتاب حجی، ظهور مسیح پیشبینی شده است.[۷] در کتاب حجی، زروبابل نگین خاتم یهوه نام گرفته و به عنوان کسی که مسیح را میشناساند،معرفی شدهاست.[۸] حجی در اورشلیم مُرد و در آنجا به خاک سپرده شد. روز بزرگداشت او در کلیسای انجیلی ارمنستان ۳۱ ژوئن و در کلیسای ارتدوکس شرقی ۱۶ دسامبر است.
[ویرایش] پانویس
- ↑ حجی ۳:۸
- ↑ حجی ۲:۳
- ↑ عزرا ۶:۱۴؛۱۵:۲
- ↑ عزرا ۵:۳؛۶:۶
- ↑ حجی ۱:۱؛۱:۲؛۱۰:۱۱
- ↑ حجی۱:۶؛تثنیه ۲۸:۳۸؛۲:۱۷
- ↑ حجی ۹:۲
- ↑ حجی ۲:۳۲
[ویرایش] منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
- یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲.
- جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.
| کتابهای عهد عتیق | |
|---|---|
| ارمیا | استر | اشعیا | امثال سلیمان | اول پادشاهان | اول تواریخ | اول سموئیل | ایوب | جامعه | حبقوق | حجی | حزقیال | دانیال | دوم پادشاهان | دوم تواریخ | دوم سموئیل | روت | زکریا | سفر اعداد | سفر پیدایش | سفر تثنیه | سفر خروج | سفر لاویان | صحیفه یوشع بن نون | صفنیا | عاموس | عزرا | عوبدیا | غزل غزلهای سلیمان | کتاب داوران | مراثی | مزامیر یا زبور داود | ملاکی | میکاه | ناحوم | نحمیا | هوشع | یوئیل | یونس | |

