خط کوفی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

آیهٔ ۲۰۲ و ابتدای آیهٔ ۲۰۳ از سورهٔ بقره به خط کوفی. متن تصویر با حفظ رسم‌الخط و حرکات: النارِ اُولئِكَ لَهم نَصِیبٌ مِما کَسَبوا و اللهُ سَرِیعُ الحِسَابِ ۞ وَ اذکروا اللهَ فی اَیامٍ معدُودَتٍ
آیهٔ ۲۰۲ و ابتدای آیهٔ ۲۰۳ از سورهٔ بقره به خط کوفی. متن تصویر با حفظ رسم‌الخط و حرکات: النارِ اُولئِكَ لَهم نَصِیبٌ مِما کَسَبوا و اللهُ سَرِیعُ الحِسَابِ ۞ وَ اذکروا اللهَ فی اَیامٍ معدُودَتٍ

خط کوفی نام خطی است زاده شهر کوفه که در آنجا شکل گرفت و وسعت یافت. این خط دارای نقطه‌گذاری و اعراب است، اما در بیشتر متونی که به این خط نوشته شده است تنها حرکت‌های حروف نوشته شده و نقطه‌ها نوشته نشده‌اند. نخستین قرآنها با این خط نوشته می‌‌شد. با آمدن خط نسخ و دیگر دبیره‌های نوآوری شده به دست ایرانیان خط کوفی کنار گذاشته شد و دیگر برای نوشتن آن همه گیری پیشین را نداشت.


[ویرایش] خط کوفی در قرآن

از آنجا که اعراب فاقد خط و سواد نوشتن بودند (بنا به روایات 20 نفر در کل عربستان) با ظهور اسلام قرآن با خط کوفی نوشته شد و بعد ها با سواد آموزی یاران و شاگردان محمد این خط وسعت یافت که تا پدید آمدن خط نسخ این خط تنها خط مسلمانان بود.

[ویرایش] منبع

این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.