برهمن
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بَرَهمَن (دواناگاری: ब्रह्म) واژهایست که از زبان هندی به فارسی آمده و به معنای پیشوا و روحانی آیین برهمایی است.
همچنین طبقه برهمنان برجستهترین طبقه درمیان گروههای مردم در هندوستان بودهاند. برهمن (brahma ब्रह्म) یا برهما، ن آخر آن بیانگر حالت فاعلی است. برهمن از ریشه brh در زبان سانسکریت به معنی رشد و گسترش است. واژه برهمن به صورت اسم مذکر به معنی روحانی است اما اسم خنثی برهمن به معنی حقیقت مطلق یا خداوند است.

