عاموس
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
عاموس(به عبری:עָמוֹס به معنی "بار") یکی از دوازده پیامبر کوچک در عهد عتیق و نویسنده کتاب عاموس بود. عاموس در تقوع یهودا بین بیتلحم و اورشلیم زاده شد.او دو سال قبل از وقوع زمینلرزه، در دوران سلطنت یربعام دوم بر قبایل اسرائیل و سلطنت عزیا بر یهودیه به پیامبری رسید.[۱] آغاز پیامبری او را در سال ۷۶۳ قبل از میلاد دانستهاند؛ و بنا به روایات پیش از آن چوپانی میکرده،گلهها را میچرانیده و انجیر مصری میفروخته است.[۲] عاموس در بیتئیل عبادتگاه مذهبی بنیاسرائیل خدمت میکرد. او بعدها به دسیسه در مقابل یربعام متهم شد و امصیا، کاهن اعظم یهود او را تهدید کرد.[۳] عاموس داوری امتهای ارام،فلسطین،صور،ادوم،عمون،موآب،یهودا و اسرائیل را اعلام کرد.[۴] و بت پرستی، تجملپرستی،گناه و رشوهخواری را محکوم نمود.[۵] عاموس پس از انجام مأموریتش به یهودیه بازگشت و در همانجا مُرد.
[ویرایش] پانویس
[ویرایش] منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
- یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲.
- جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.

