گلآذین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
در گلها به گروهی یا خوشهای از گلها بر روی یک شاخه یک گیاه، گُلآذین گفته میشود. به عبارتی دیگر، گلآذین شیوه قرارگیری گلهای منفرد بر روی یک گیاه و یا نحوه قرارگیری دو یا سه گل بر روی یک شاخه است.
بزرگترین گلآذین جهان را گل بدبو دارد.[1]
[ویرایش] انواع
- چتر
- سنبله
- خوشهای
- خوشهافشان: گلآزینی با انشعابات زیاد.
- کلاپرک
- گَرزَن: در گلآذین آنها، گلها در وضعیت دور از مرکز تشکیل میگردند.
- دیهیم: نوعی گلآذین است که طول دمگلهای فرعی آن مساوی نیست و از نقاط مختلف دمگل اصلی دمگلهای فرعی جدا میشود و گلهای انتهائی آنها در یک سطح قرار میگیرند؛ مانند ، گلآذین گلابی.
- گریبانهدار: در گل آذین گریبانهدار، تعداد زیادی گل نر و ماده بروی محوری گوشتی و ضخیم مجتمع شده اند و تمام این محور گوشتی را برگکی رنگین که به آن گریبانه می گویند احاطه می کند . اصولا تمام گونه های خانواده شیپوری (Araceae) دارای این نوع گل آذین هستند.[2]
[ویرایش] منبع
مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Inflorescence»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد. (بازیابی در ۱۴ آوریل ۲۰۰۷).

