قهار عاصی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
عبدالقهار عاصی یکی از شاعران نسل نو در افغانستان بود. هنگام جنگ های کابل وی مجبور به مهاجرت به ایران شده اما به علت مشکلات مهاجرت دوباره به کابل بازگشت و در اثر اصابت راکت به خانه اش درگذشت.
[ویرایش] زندگی
عبدالقهار عاصی، زاده روستای مليمه پنجشیر بود (۱۳۳۵ خورشيدی) و بزرگ شده و درس خوانده کابل و از فعالان شعر افغانستان در دهه شصت و اوايل دهه هفتاد خورشيدی.
عاصی شاعری بود نوگرا ولی در قالبهای کهن نيز میسرود. او هر سال، يک کتاب شعر به انتشار رساند.
شعرهای عاصی غالباً از کليشهها و چارچوبهای پيشساخته شاعران همترازش بيرون میزند و به همين لحاظ، کمتر میتوان اين شاعر را به هنجارهای معمول، وفادار ديد.
[ویرایش] آثار
"مقامه گل سوری"، "لالايی برای مليمه"، "ديوان عاشقانه باغ"، "غزل من و غم من"، "تنها ولی هميشه"، "از جزيره خون" و "از آتش از بريشم"، شش مجموعه شعر عاصی است و "آغاز يک پايان" خاطرات اوست از جريان سقوط کابل به دست مجاهدين و جنگهای داخلی نوشته است.

