ابونصر احمد ژندهپیل
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شیخ احمد جام (۴۴۰-۵۳۶ ه.ق) معروف به «ژندهپیل» از عارفان دوره سلجوقی بود.
او در سال ۴۴۰ هجری قمری در قریه نامق زاده شد. اچداد او از نوادگان جریر بن عبدالله، (از صحابه پیامبر اسلام) بودند. نام او با القابی که به او دادهاند چنین است: «شیخالاسلام، قطبالاوتاد، شیخ ابونصر احمد ژندهپیل». او را گاه «پیر جام» یا «شیخ جام» نیز نامیدهاند.
در جوانی تحولی روحی به او دست داد و به عرفان روی آورد. از مردم کناره گرفت و ۱۸ سال در ارتفاعات نامق و کوهستان بزد گوشه گرفت و به مطالعه در قرآن و تفاسیر و تحقیق در حال عرفا پرداخت.
در چهل ساگی به تعلیم و ارشاد و گفتار و نگارش رساله و کتاب پرداخت. سفرهایی به نقاط مختلف کرد. در این سفرها بود که نفوذی در طبقات مختلف بوجود آورد و مردمانی به گرد او آمدند.
شیخ جام در سال ۵۳۶ هجری قمری درگذشت. او را در معدآباد که بعدها به تربت جام شهرت یافت دفن کردند.
[ویرایش] آثار
آثار او به زبان فارسی هستند شامل یک رساله، شش کتاب به نثر و یک دیوان شعر:
- رساله سمرقندیه
- انسالتائبین
- مفتاحالنجات
- روضةالمذنبین و جنةالمشتاقین
- کنوزالحکمة
- سراجالسائرین
- بحارالحقیقة
- دیوان شعر احمد جام
[ویرایش] منابع
- مقدمه انیس التائبین، نویسنده: دکتر علی فاضل.

