پیمان منع تولید موشکهای ضد موشک
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
در سال ۱۹۷۲ ایالات متحده آمریکا و اتحاد شوروی قرارداد منع تولید موشکهای ضد موشک (ABM) را امضا کردند . بر اساس این پیمان هر دو کشور اجازه یافتند یک سامانه ضد موشکی برای مقابله با شلیک موشکهای بالستیک احداث کنند . این سامانه شامل حداکثر ۱۰۰ سیستم رهگیری ضد موشکی و تاسیسات راداری بود . آمریکاییها این سامانه را در ایالت داکوتای جنوبی و روسها در اطراف مسکو مستقر کردند .
پیمان منع تولید موشکهای ضد موشک سنگ بنای توازن استراتژیک میان دو ابرقدرت شرق و غرب تلقی میشد . زیرا این پیمان طرفین را از دستیابی به توانایی ایمن سازی در مقابل حمله متقابل اتمی باز میداشت .
در دسامبر سال ۲۰۰۱ جرج واکر بوش رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا خروج یکجانبه ازپیمان منع تولید موشکهای ضد موشک را با هدف اجرای طرح دفاع ملی موشکی ویا آنچه در محافل سیاسی به عنوان طرح سپر دفاع موشکی از آن یاد میشود اعلام کرد .

