امامت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.



اسلام

اصول دین

توحید
نبوت
معاد

اصول خاص تشیع

امامتعدل

فروع دین

نمازروزهزکات
حججهاد

فروع تشیع

خمس
امر به معروف
نهی از منکر
تولا • تبری

منابع اسلامی

قرآنعقل
سنت(حدیث)

شخصیت‌ها

محمد
علیفاطمه
اهل بیت
خلفای راشدین
امامان شیعه
یاران پیامبر

مذهب‌ها

تسننتشیعتصوف

مذاهب فقهی

جعفریشافعی
حنفیمالکی
حنبلی • مذاهب دیگر

مذاهب کلامی

امامیهاسماعیلیه
خوارجمرجئه
اشاعرهمعتزله
مذاهب دیگر

علوم اسلامی

حدیثتفسیر
فقهکلام
فلسفهعرفان

تاریخ اسلام

زندگانی محمد
روزگار خلفای راشدین
تاریخ امامان شیعه
امویانعباسیان
فاطمیان • مملوکان
عثمانیانصفویان
آخرالزمان
عصر ظهور مهدی

جغرافیای اسلام

مکهمدینه
بیت‌المقدس
کوفهنجف
کربلاسامرا
کاظمینمشهد
بغداددمشق
عربستانیمن
عراقشام
ایرانمصر
اندلسشمال آفریقا
آسیای میانههندوستان

امامت یکی از اصول باور شیعیان است، که به جهت اهمیت آن شیعیان دوازده امامی خود را امامیّه می‌خوانند.

اصول دین شیعه : توحید، نبوت، معاد، عدل و امامت

فهرست مندرجات

[ویرایش] كتابشناسى

  • امام‌شناسی ،تالیف علامه‌آية‌الله‌ حاج‌سيّدمحمّدحسين‌ حسيني‌طهراني مجموعه‌اي‌ است‌ از بحثهاي‌ تفسيري‌ ، فلسفي‌ ، روائي‌ ، تاريخي‌ ، اجتماعي‌ دربارۀ امامت‌ و ولايت‌ بطور كلّي‌.

[ویرایش] جستارهای وابسته

[ویرایش] پیوند به بیرون

[ویرایش] منابع

• *حسن زاده آملي، حسن؛ انسان كامل از ديدگاه نهج البلاغه