دستگاه مختصات قطبی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دستگاه مختصات قطبی، یک دستگاه مختصات دوبعدی است که در آن مکان هر نقطه، با فاصلهٔ آن تا مرکز مختصات (r) و زاویه خط رسمشده از مرکز به آن نقطه (θ) مشخص میشود.
[ویرایش] کاربرد
یکی از کاربردهای مختصات قطبی در محاسبه انتگرالها میباشد. گاهی حل یک انتگرال در مختصات دکارتی مشکل و یا غیر قابل حل است. در اینگونه شرایط با یک تغییر متغیر مناسب میتوان انتگرال را در مختصات قطبی حل و به جواب مورد نظر رساند.
[ویرایش] تبدیل به مختصات دکارتی
دو نوع مختصات دکارتی و قطبی به صورت زیر به یکدیگر قابل تبدیل هستند:


