تیمور بختیار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

تیمور بختیار در جریان جنگ اول جهانی، در 1293 ش. در یكی از ایلات بختیاری چشم به جهان گشود. پدرش فتحعلی بختیاری از خوانین بزرگ بختیاری بود. تیمور تحصیلات خود را تا سیكل در اصفهان گذراند و سپس همراه با شاپور بختیار برای ادامه تحصیل به بیروت رفت. وی سپس راهی فرانسه شد و در مدرسه نظامی «سن سیر» تحصیل كرد و دوسال بعد این مدرسه را با درجه ستوان دومی ترك كرد و به ایران بازگشت. تیمور پس از مدتی برای ادامه خدمت به زاهدان منتقل شد. مقارن جنگ دوم جهانی وی به اصفهان منتقل شد و سپس در 1321 با درجه سروانی به تهران بازگشت و در 1325 ش. به فرماندهی یك هنگ رسید. وی در جریان جنگ دوم جهانی از جمله افرادی بود كه علیه تجزیه طلبی در آذربایجان مبارزه كرد، پس از این جنگها تیمور نشان و درجه سرهنگی گرفت و در 1329 رییس ستاد لشكر گارد شاهنشاهی شد.

تیمور بختیار در کودتای ۲۸ مرداد 1332 در سركوب طرفداران مصدق نقش فعالی ایفا كرد و دو روز پس از كودتا به فرماندهی لشكر 2 زرهی رسید و روز پنجم دی ماه همان سال فرماندار نظامی تهران شد.

تیمور بختیار در اول مهر 1335 به درجه سرلشكری رسید، سوم مهر همان سال معاون نخست وزیر و رئیس سازمان امنیت و اطلاعات کشور شد و در 1338 به درجه سپهبدی ارتقاء یافت. وی در 24 اسفند 1339 با انتصاب سرلشكر پاكروان به ریاست ساواك، بركنار شد و در اول مهر همان سال بازنشسته شد و در ششم بهمن آن سال ایران را ترك كرد.

تیمور بختیار كه در دادگاه عالی شماره یك دادرسی ارتش غیاباً محاكمه و به اعدام محكوم شده بود سرانجام در 16 مرداد 1349 توسط یكی از دوستان مورد اعتماد خود كه از تطمیع شدگان ساواك بود، در یك شكارگاه منطقه دیاله، نزدیك بغداد ترور شد.

ضارب براساس اسناد ساواك شخصی ارمنی به نام (الگن ماطاوسیان) با نام مستعار «فرهنگ» بود. وی 48ساعت پس از ترور توسط مأموران عراقی دستگیر، شكنجه و نهایتاً اعدام شد.


[ویرایش] منبع

  • ظهورو سقوط پهلوی؛، ارتشبد فردوست؛ ج اول؛ ص 417