مجمع تشخیص مصلحت نظام
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
مجمع تشخیص مصلحت نظام، یکی از نهادهای انتصابی نظام جمهوری اسلامی ایران است که پیرو قانون اساسی اعضای آن توسط مقام رهبری منصوب میشوند.
فهرست مندرجات |
وظایف
مجمع تشخیص مصلحت نظام، مسئولیت تصمیمگیری در سیاستهای کلان داخلی و خارجی ایران و حل اختلاف میان قوای سهگانه را برعهده دارد و همچنین ناظر بر فعالیتهای آنان است.
پیشینه
مجمع تشخیص مصلحت نظام، در تاریخ ۱۷ بهمن ۱۳۶۶ توسط سید روحالله خمینی، بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی، صرفاً به منظور حل اختلاف میان شورای نگهبان و مجلس شورای اسلامی به وجود آمد[۱].
در سال ۱۳۶۸ و در جریان بازنگری قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، این مجمع رسماً به صورت یکی از نهادهای رسمی کشور درآمد و علاوه بر وظیفه حل اختلاف بین مجلس شورای اسلامی و شورای نگهبان رهبری پس از بحثهای مشروح درباره جایگاه مجمع تشخیص مصلحت، وظایف یازده گانهای برعهده این مجمع قرار گرفت[۲].
اعضاء
اعضای شورای تشخیص مصلحت نظام سی و چهار نفر هستند که ریاست مجمع برعهده علیاکبر هاشمی رفسنجانی است. اعضا شامل دو گروه از اشخاص هستند:
- شخصیتهای حقوقی:
-
- روسای سه قوه مجریه، مقننه و قضائیه
- فقهای شورای نگهبان
- وزیر یا رئیس دستگاهی که موضوع مورد بحث در مجمع مربوط به آن میشود
- شخصیتهای حقیقی
اعضای فعلی این مجمع که در سال ۱۳۸۰ انتخاب شدند به شرح زیر است[۳]:
|
|
|
پیوند به بیرون
منبع
- ↑ تاریخچه مجمع. وبگاه رسمی مجمع تشخیص مصلحت نظام. بازدید در تاریخ ۲۰۰۷-سپتامبر-۲۰.
- ↑ تاریخچه مجمع. وبگاه رسمی مجمع تشخیص مصلحت نظام. بازدید در تاریخ ۲۰۰۷-سپتامبر-۲۰.
- ↑ نگاهی به ادوار و اعضای مجمع از بدو تأسیس. وبگاه رسمی مجمع تشخیص مصلحت نظام. بازدید در تاریخ ۲۰۰۷-سپتامبر-۲۰.

