هاتف اصفهانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

میراحمد هاتف اصفهانی در گذشته به سال 1198 هجری از شاعر فارسی‌گوی ایرانی است. او همدوره با دو دودمان زند و افشار در ایران بود. او به دو زبان فارسی و عربی چیره بود. شهرتش بیشتر برای ترجیع‌بندهای عارفانه اوست.


بخشی اندک، از بند اول ترجیع‌بند معروف هاتف:

ای فـدای تـو هم دل و هم جــان وی نثار رهت هـم این و هـم آن
دل فـدای تو چــون تویی دلبر جان نثار تو چون تویی جانـان
دل رهـانـدن ز دست تو مشکـل جـان فشانـدن به پـای تو آسان ...
ساقی آتش پرست و آتش دست ریخت در ساغر آتش سوزان
چون کشیدم نه عقل ماند و نه هوش سوخت هم کفر از آن و هم ایمان
مست افتادم و در آن مستی به زبانی که شرح آن نتوان
این سخــن می‌شنیـدم از اعضا همـه حتـی الوریـد و الشـریان

که یکی هست و هیـچ نیست جـز او
وحـــده لا الــه الاّ هـــو

[ویرایش] جستارهای وابسته

  • سبک بازگشت ادبی
این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.