ناصرالدین شاه قاجار
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| شاهان قاجار | |
|
عنوان آقامحمد خان |
دوره سلطنت ۱۷۹۴-۱۷۹۷ |
| نخستوزیرهای قاجار | |
|
حاج ابراهیم كلانتر |
|
| چهره های معروف | |
|
عباس میرزا نایب السلطنه |
|
| وقایع مهم | |
|
قرارداد آخال |
|
| جنبش مشروطه | |
|
قیام تنباکو |
|
ناصرالدینشاه قاجار (۶ صفر ۱۲۴۷ ه - ۱۷ ذیقعده ۱۳۱۳ ه)، معروف به «سلطان صاحبقران» و بعد «شاه شهید»، از شاهان دودمان قاجار ایران بود.
[ویرایش] زندگی
وی در سال ۱۲۴۸ هجری قمری در تبریز بدنیا آمد. مادر او مهد علیا نام داشت. خبر درگذشت پدرش محمدشاه را در سال ۱۸۴۹ میلادی هنگامی که در تبریز بود شنید، سپس به یاری امیرکبیر به پادشاهی رسید و بر تخت طاووس نشست. برای بازپسگیری مناطق شرقی ایران از دست انگلیسها، بهویژه منطقه هرات کوشش کرد ولی پس از تهدید و حمله انگلیسیها به بوشهر ناچار به واپسنشینی شد.
نخستین بار در ۱۸۴۵ میلادی به اروپا سفر کرد. او نخستین پادشاه ایران بعد از اسلام بود که به اروپا مسافرت کرد. آوردن دوربین عکاسی به ایران از جمله کارهای اوست.
[ویرایش] مرگ
در آستانه مراسم پنجاهمین سال تاجگذاری در سال ۱۳۱۳ قمری به دست میرزا رضای کرمانی در حرم شاه عبدالعظیم در شهر ری ترور شد.
[ویرایش] فرزندان
- مظفرالدین شاه
- مسعود میرزا ظل السلطان
- نصرت الدین میرزا سالار السلطنه
- کامران میرزا نایب السلطنه
- محمد رضا میرزا رکن السلطنه
- حسینعلی میرزا یمن الدوله
- احمد میرزا عضد السلطنه


