کافور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

کافور، ماده‌ای مومی، سفید و یا شفاف و جامد که دارای بوی بسیار قوی می‌باشد. کافور صمغ درختی بنام camphor laurel می‌باشد. این درخت همیشه سبز در آسیا و به خصوص در جزیره برنئو و فرمز (تایوان) وجود دارد.

کلمهٔ کافور کلمه‌ای مالزیایی است. و در مالزی به کافور، کاپور باروس می‌گویند که معنای گچ باروس می‌دهد. باروس نام بندری در سوماترای اندونزی می‌باشد که در آنجا کافور تجارت می‌شده‌است. از کافور امروزه به عنوان نرم کننده نیترات سلولز، دافع حشرات، و مومیایی وهمچنین در آتش بازی و دارو سازی نیز استفاده می‌شود. در زنجیر غذایی آسیایی‌ها به عنوان چاشنی شیرینی استفاده می‌شود. در باور مردم عاميانه مار و سایر خزندگان از بوی کافور می‌ترسند.


[ویرایش] منبع