پیمان می فلاور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

گروهی از مهاجرین بریتانیایی در سپتامبر سال ۱۶۲۰ میلادی با کشتی می‌فلاور راهی آمریکا شدند. اغلب سرنشینان این کشتی را پیرو مذهب پیورتین تشکیل می‌داندند که از ظلم و ستم دربار و رهبران کلیسا انگلیس جلای وطن کرده بودند .این افراد با هدف ایجاد حکومت مذهبی و فارغ از قید و بندهای اشراف و دربار راهی ویرجینا شدند تا در گوشه‌ای دنج، «شهری بر روی تپه» که انجیل وعده آن را داده بود، بسازند.

اما طوفان ، کشتی فی فلاور را به سوی شمال و سرزمین ناشناخته‌ای هدایت کرد. این کشتی سرانجام در ۲۱ دسامبر به مکانی رسید که بعدها ماساچوست نام گرفت. سرنشینان کشتی پیش از پیاده شدن به ساحل، پیمانی با یکدیگر بستند که بر مبنای آن مساوات میان افراد و نفی هرگونه حکومت و تشکیلات اداری در سرزمین جدید را تضمین می‌کرد. بدین ترتیب کشتی می‌فلاور با خود علاوه بر مذهب پیورتینی، مساوات و نفی تشکیلات اداری را وارد سرزمین امریکا کرد. بعدها مهاجرین انگلیسی با تلفیق روحیه مساوات طلبی و نفی حاکمیت دربار انگلیس با شیوه شورایی، نوع جدیدی از حکوت را در امریکا به وجود آوردند که نهایتاً به استقلال این سرزمین از انگلستان انجامید.

ُسرنشینان کشتی می‌فلاور در هنگام پا گذاشتن به ساحل، پیمانی را میان خود امضا کردند که در آن نوشته شده بود:

«ما امضاکنندگان زیر که برای تجلیل از پروردگار و بسط عقاید عیسویت و تحصیل افتخار برای وطن ، اولین کوچ نشین را در این سواحل دور افتاده تشکیل می‌دهیم، بر طبق این قرارداد با موافقت کامل، رسماً تعهد می‌نماییم که به منظور اداره و تنظیم روابط و اقدام و مجاهدت برای نیل به مقاصدی که داریم، یک جامعه سیاسی واحدی تشکیل دهیم. همچنین به موجب این قرارداد متعهد می‌شویم که قوانین و مقررات و احکامی وضع نموده و در صورت لزوم به تامین محاکم همت گماریم و از هم اکنون اطاعت و انقیاد خود را در مقابل آرایی که این محاکم صادر می‌نماید، اعلام می‌داریم.


[ویرایش] منابع

آلکسی دوتوکویل ، «تحلیل دموکراسی در آمریکا» ، رحمت الله مقدم مراغه‌ای ، (زوار ، تهران ، ۱۳۴۷) ، چاپ اول

آندره موروا ، «تاریخ آمریکا» ، نجفقلی معزی ، (اقبال ، تهران ، ۱۳۸۳) ، چاپ دوم