آنتونیو نگری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

آنتونیو نگری (Antonio Negri)، فیلسوف مارکسیست پست مدرن، مدرس علوم سیاسی در دانشگاه پاریس و دانشگاه پادو در رم.

فهرست مندرجات

[ویرایش] زندگی سیاسی و علمی

در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی دانشگاه پادوا در اقدامی بی سابقه نگری جوان را بر کرسی استادی نشاند. نگری دائماً خود را به معنایی که بیشتر کمونیست‌ها به رسمیت نمی‌شناسند کمونیست می‌خواند.

نگری با محکوم کردن حزب کمونیست نه تنها سرمایه را بلکه دولت را هم مورد انتقاد قرار می‌دهد؛ این طرح فکری او برای نجات مارکس از قرائت مارکسیستی شکل گرفت.

[ویرایش] زندانی

در روز ۱۲ دسامبر ۱۹۶۹ بمبی که از سوی فاشیست‌ها کارگذاشته شده بود، در میلان منفجر شد، ۱۲ نفر به قتل رسیدند و کمونیست‌ها عامل انفجار معرفی شدند.

در آوریل ۱۹۷۹ بیش از ۱۵۰۰ نفر دستگیر شدند که نگری هم از جمله آنها بود. نگری متهم بود که رهبری مخفیانه شبکه‌ای تروریستی را بر عهده دارد.او از اتهام رهبری و سازماندهی فعالیت‌های تروریستی تبرئه شد اما از نظر اخلاقی و عینی مسوول خشونت‌ها شمرده شد. او از زمانی که در زندان بود برای مطالعه اسپینوزا سود برد.

[ویرایش] نماینده مجلس

در سال ۱۹۸۳ با وجودی که هنوز محکومیت اش ادامه داشت از جانب حزب رادیکال به نمایندگی مجلس برگزیده شد و متعاقب آن از زندان خارج شد. اما چند ماه بعد مجلس مصونیت قضایی او را لغو کرد و نگری به جای این که به زندان بازگردد با یک قایق ماهیگیری به فرانسه گریخت. دادگاه او را غیاباً محکوم کرد.

[ویرایش] در کنار فوکو

او سرانجام در پاریس ماند و در کنار فوکو، دولوز و گاتری عضو حلقه روشنفکران فرانسوی شد. در آن سال‌ها به کارهای نظری پرداخت و در ماهیت سرمایه و اقتدار مرکزی دولت و ماهیت نیروهای دموکراتیک انقلابی همچون کارگران، شورشیان و فقرا تعمق کرد.

[ویرایش] بازگشت به ایتالیا

نگری در سال ۱۹۹۷ به ایتالیا بازگشت. او در تلاش بود تا دولت را راضی کند که در مورد صدها نفری که به خاطر قضایای دهه ۱۹۷۰ در زندان و تبعید مانده بودند به راه حلی سیاسی تن دردهد اما موفق نشد و در عوض خودش هم به ۱۳ سال زندان محکوم شد.

در همین دوره زندان بود که توانست کتابش را که یکی از برجسته ترین کتاب‌های قرن بیستم است کامل کند.

[ویرایش] امپراتور

نگری که پس از ۲۴ سال زندان و تبعید، روز ۲۵ آوریل ۲۰۰۳ آزاد شد، در سال ۲۰۰۲ با همکاری میشائیل هارت (Michael Hardt) کتابی را با عنوان امپراتور (Empire) انتشار داد که منتقدان از آن به عنوان «مانیفست تازه کمونیستی» در دوران جهان شمولی سرمایه نام می‌برند. این کتاب یکی از پرفروش ترین کتاب های اروپا بوده‌است.

او در اين كتاب، پایان دوران «پرولتاریای سنتی» و آغاز دوران «پرولتاریای کامپیوتری» را اعلام می‌دارد.

[ویرایش] در ایران

[ویرایش] آثار

  • امپراتور (Empire)

[ویرایش] پیوند به بیرون