نیمه عمر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نیمه عمر را به مدت زمانی گویند که ماده پرتوزا به نصف مقدار اولیهٔ خود بر اثر واکنشهای پرتوزایی تقلیل یابد و با رابطهٔ ذیل تعریف میگردد:

که در اینجا λ (لاندا) را ثابت واپاشی گویند. نیمه عمر رادیوایزوتوپ فلوئور-۱۸ بطور مثال قریب ۱۲۰ دقیقهاست.
نیمه عمر اتم ها معیاری از ناپایداری آنهاست و برای مواد رادیواکتیو این پارامتر می تواند بین کسری از هزارم ثانیه تا چندین میلیون سال متفاوت باشد. برای نمونه نیمه عمر اتم کربن ۱۴ که میزان آن در مواد مختلف، معیار مناسبی برای زمان در تحقیقات باستان شناسی است، ۵۷۳۰ سال می باشد.
[ویرایش] منابع
- کنت کرین. آشنایی با فیزیک هستهای (جلد اول). ترجمهٔ ناصر میر فخرایی، مجید مدرس. تهران: مرکز نشر دانشگاهی، ۸۱۲۰-۰۱-۹۶۴.

