قطعنامه ۲۴۲ شورای امنیت
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شورای امنیت سازمان ملل متحد در روز ۱۰ ژوئن ۱۹۶۷ خواستار آتش بس بین اعراب و اسرائیل شده بود. اما باحمایت آمریکا، انگلیس و فرانسه از اسرائیل در خواست عقب نشینی نکرد.
در نتيجه قطعنامه ۲۴۲ سازمان ملل صادر گردید و به موجب آن از اسرائیل خواست به مرزهای قبل از جنگ ۱۹۶۷ عقب نشینی کند و بلندیهای جولان همراه با کرانه باختری رود اردن و نوار غزه را به سوریه، اردن و فلسطین مسترد نماید.
آمریکا و انگلیس به همراه سایر کشورهای غربی از قطعنامه پیشنهادی مبنی بر عقب نشینی بی قید و شرط اسرائیل از سرزمینهای اشغالی در جنگ ۱۹۶۷ ممانعت به عمل آوردند و عقب نشینی از اسرائیل را مشروط به شناسایی رسمی اسرائیل توسط کشورهای عربی نمودند. شورای امنیت سازمان ملل متحد بر اساس پیشنهاد امریکا و انگلیس عمل کرد و عقب نشینی اسرائیل از سرزمینهای اشغالی را مشروط به شناسایی اسرائیل از سوی اعراب دانست.
قطعنامه ۲۴۲ حقوقی حق تعیین سرنوشت را از فلسطینیها سلب کرد و آن را به اعمال کشورهای عرب موکول کرد.

