دیو آز
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آز برپایه اطورههای مزدیسنا دیوی است که هر چیز را میبلعد و سیر نمیشود. او دشمن ایزد آذر است. برپایه اوستا به کار بردن شیر و چربی در آیین قربانی او را از پای درمیآورد.
بندهش آز را چنین میخواند:«آز آن دیو است که [هر] چیز را بیوبارد و چون نیاز را چیزی نرشد،از تن خورد. [او] آن دروجیاست که چون همه خواسته گیتی را بدو دهند انباشته نشود و سیر نگردد. چنین گوید که چشم آزمندان دَمَنیاست که او را سامان نیست.
[ویرایش] واژهشناسی
این نام در پارسی میانه âz و در اوستایی -âzay آمدهاست و به معنای حرص و آز است.
[ویرایش] منبع
- مهرداد بهار،پژوهشی در اساطیر ایران،چاپ پنجم،پاییز ۱۳۸۴،نشر آگه. ISBN 964-329-009-3
| دیوها در مزدیسنا |
|---|
| کمالهدیوان |
| اکومن • اندردیو • ساوول • ناگهیس • ترومددیو • تریز و زریز |
| دیگر دیوها |
| دیو آز • پنیدیو • زرمان • چشمکدیو • ورندیو • بوشاسپدیو • هیچ • نس • فریفتاردیو • اسپزگدیو • آناستدیو • بتدیو • آگاشدیو • سیجدیو • اپوشدیو • اسپنجروش • کندگ • نوبهنودیو • اکهتشدیو • اودگدیو • ویزرشدیو |

