آخرالزمان
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آخر الزمان اعتقادی است که در فرهنگ ادیان بزرگ دنیا دیده میشود و در دینهای ابراهیمی از اهمیت و برجستگی ویژهای برخوردار است. عقاید آخر الزمان بخشی از مجموعه عقایدی است که به پایان این جهان و پیدایش جهان دیگر مربوط میشود و ادیان بزرگ درباره آن پیشگوئی کردهاند. آخرالزمان در دیدگاه مسلمانان دوره نبوت پیامبر اسلام تا ظهور امام زمان است و شیعیان بخصوص دوران غیبت کبری را آخرالزمان میخوانند.[نیاز به ذکر منبع]
فهرست مندرجات |
[ویرایش] در دین یهود
تصور آخر الزمان به معنی پایان دوره جهان وپیوستن آن به قیامت کبری در دین یهود از سدههای دوم و سوم قبل از میلاد پیدا شده، پیش از این زمان بنی اسرائیل که خود را قوم برگزیده خداوند میدانستند، در انتظار روزی بودند که در آن وعده الهی تحقق یابد و خداوند قوم برگزیده خود را در سرزمین موعود مستقر، و دشمنان آن را نابود کند، و عدل و احسان خود را بر سراسر جهان بگستراند. در دورههای بعد از حکومت داوود و سلیمان که این قوم از لحاظ دینی و اخلاقی گرفتار فساد و انحطاط شده و گرایش به شرک و الحاد در میان آنان شدت گرفته بود، غایت این آرزو و انتظار بازگشت قدرت و وحدت و خلوص دوران گذشته بود و انتظار زمانی میرفت که خداوند بار دیگر پیشوائی بفرستد و قوم را از تیره بختی نجات دهد.
[ویرایش] در دین مسیح
نظریاتی که درباره آخر الزمان در چهار انجیل آمده است یکسان نیست. ولی به طور کلی وقوع آخر الزمان به صورتهای زیر بیان شده است :
1-الیاس باید پیش از آمدن مسیح بیاید و ظهور وی وقوع داوری بزرگ را اعلام کند.
2- بعد از مرگ مسیح و رستاخیز و صعود او، در هنگام رجعت او این واقعه محقق میگردد.
3-رجعت عیسی و آغاز روز بزرگ و داوری نهائی، ناگهانی است وهیچ علامتی ندارد.
4- حوادثی پیش از رجعت مسیح در جهان روی میدهد که از آن جمله جنگها و بلاهالی سخت و زلزله است.
[ویرایش] در آیین زرتشت
در گاهان (گاثها) که سرودههای خود زرتشت است و در آنها میتوان عقاید وی را یافت اشاره چندانی به پایان جهان نشده است، اما چنین مینماید که در بندی از گاهان (یسن ۴۳ بند ۳) سخن از مردی است که در آینده میآید و راه نجات را مییابد، همچنین در گاهان چند بار به واژه سوشینت بر میخوریم که در ادبیات بعدی زرتشت به صورت سوشیانس در آمده و منجی نهائی زرتشتی به شمار میآید.
جاماسب حكيم در كتاب جاماسبنامه، به نقل از زردشت جزئيات ظهور سوشيانس را مىآورد: “مردى بيرون آيد از زمين تازيان(عربها)، بر آيين جد خويش با سپاه بسيار روى به ايران نهد و آبادانى كند و زمين را پر از داد كند. سوشيانس “نجات دهنده بزرگ” دين را به جهان رواج دهد، فقر و گرسنگى را ريشه كن سازد، ايزدان را از دست اهريمن نجات داده، مردم جهان را هم فكر، هم گفتار و هم كردار گرداند. جاماسب نامه، ص121، به نقل از آرمان شهر در اديان، پگاه حوزه، ش 24.
[ویرایش] در آیین اسلام
در قرآن گفتار صریحی درباره آخرزمان نیست و این اصطلاحی است که در احادیث و مولفات مسلمانان به چشم میخورد. در فرهنگ عامه مسلمانان بخصوص شیعه، اصطلاح آخر الزمان عصر حاظر است که از زمان پیامبر اسلام شروع شده است. طبق اعتقادات شیعه ظهور مهدی موعود در این دوران اتفاق میافتد و تحولات ویژه ای در جهان رخ دهد. طبق اعتقاد شیعه مبحث آخرالزمان با قیامت متفاوت است.
[ویرایش] حوادث و علایم قبل و در زمان آخرالزمان
علمای مذهب شیعه معتقدند که مجموعهای از اتفاقات نظیر حمله مغول که در احادیث پیشگویی شده است.[نیاز به ذکر منبع]
که از میان این حوادث فقط پنج مورد به طور قطع با ظهور مهدی ارتباط دارد که عبارتند از:
1 - خروج سفیانی از شام(نام قدیم سوریه) که احتمالاً در روز 10 ماه رجب اتفاق خواهد افتاد. این فرد پس از مسلط شدن بر اوضاع بیش از 9 ماه حکومت نخواهد کرد و در نهایت به دست مهدی(ع) یا یاران ایشان کشته خواهد شد.
2 - خروج یمانی از یمن که به پشتیبانی از اهل بیت بر علیه سفیانی قیام میکند. احتمالاً در همان ماه رجب.
3 - صدای آسمانی در ماه رمضان (احتمالاً صحرگاه بیست و سوم). که صدای جبرئیل و در حمایت از اهل بیت پیامبر میباشد. به صورتی که هر انسانی در هر کجای زمین که باشد صدا را خواهد شنید و معنی آن را به زبان خود خواهد فهمید. (احتمالاً در همان روز صدایی دیگر شنیده خواهد شد که اینبار از طرف شیطان و در حمایت از سفیانی خواهد بود که باعث به شک افتادن مردم خواهد شد)
4 - کشتن شدن نفس زكيه (انسان بیگناه) در خانه خدا (مسجد الحرام)و بينركن و مقام ابراهیم. احتمالاً در تاریخ بیست و پنجم ذىالحجه. احتمالاً همزمان با کشته شدن این فرد پسرعمو و دخترعموی او هم در شهر مدینه کشته میشوند و جنازه آنها رو جلوی درب مسجد پیامبر(مسجد النبی) آویزان میکنند.
5 - فرورفتن لشکری که سفیانی به عربستان فرستاده در بیابانی به نام بيداء که بین مکه و مدینه واقع شده است.
باقی موارد که وقوع آنها قطعی و صد در صد نمیباشد به شرح زیر میباشد:
۱ - خروج سفيانى (بنا به اعتقاد شیعه: سفيانى، يكى از طاغوتهاى مقدّس مآب از نسل ابوسفيان است و در نهایت به دست سپاه مهدى شكست خورده و كشته مى شود).
۲ - كشته شدن سيّدِ حسنى (بنا به اعتقاد شیعه: جوان خوش صورت از آل امام حسن با سپاهش به حمايت از امام مهدی برمى خيزد و سرانجام، کشته میشود).
۳ - اختلاف بنى عبّاس در رياست دنيا. (قبلاً اتفاق افتاده)
۴ - گرفتن خورشيد در نيمه ماه رمضان، برخلاف عادت (و نظم فلكى).
۵ - گرفتن ماه در آخر آن ماه، برخلاف عادت (و نظم فلكى).
۶ - فرو رفتن زمين بيداء (زمين بين مكّه و مدينه).
۷ - فرو رفتن زمين در نقطه اى از مشرق و مغرب .
۸ - توقّف خورشيد، هنگام اوّل ظهر تا وسط وقت عصر.
۹ - طلوع خورشيد از مغرب . (این از نشانههای قیامت کبری است و مشخص نیست که قبل از ظهور مهدی(ع) باشد یا بعد از آن)
۱۰ - كشتن فردی که علیه سفیانی قیام کرده در پشت كوفه همراه هفتاد نفر از یارانش .
۱۱ - سر بريدن يك مرد هاشمى « نفس زكيّه » بين حجرالاسود و مقام ابراهيم .
۱۲ - ويران شدن ديوار مسجد كوفه .
۱۳ - به اهتزاز درآمدن پرچمهاى سياه از جانب خراسان . این سپاه در منطقهای نزدیک شیراز با سپاه سفیانی خواهد جنگید و اولین شکست را بر سپاه سفیانی تحمیل خواهد کرد. و این پرچمها تا زمانی که به قدس(بیت المقدس) برسند پایین آورده نخواهند شد.
۱۴ - خروج يمانى از یمن(بنا به اعتقاد شیعه: يمانى از مردان نيك و طرفدار امام زمان است ) كه به حمايت از مهدی ، با سپاه خود برمى خيزد. (این سپاه در عراق با سپاهی که از خراسان آمده متحد میشوند).
۱۵ - ظهور مغربى در مصر و حكومت او بر مردم شام .
۱۶ - فرود تركها به جزيره .
۱۷ - ورود روميان به رمله .
۱۸ - طلوع ستاره درخشان در سمت مشرق كه همچون ماه مى درخشد سپس دو جانب آن خم گردد كه نزديك شود كه آن دو جانب به همديگر متّصل شوند.
۱۹ - پديد آمدن سرخى در آسمان كه در فضا پراكنده گردد.
۲۰ - آتشى در طول مشرق، آشكار شود و سه روز يا هفت روز در آسمانى باقى بماند.
۲۱ - آزادی عرب از اسارت خود را و حكومت عرب بر شهرها و كشورها.
۲۲ - بيرون رفتن عرب از تحت نفوذ سلطان عجم (غیر عرب) .
۲۳ - كشتن امير مصر، توسّط مردم مصر. این اتفاق قبلاً رخ داده: انور سادات رئیس جمهور مصر در آبان ماه سال 1360 هجری شمسی توسط شخصی به نام خالد اسلامبولی کشته شد.
۲۴ - خراب شدن شام .
۲۵ - كشمكش سه گروه در شام.
۲۶ - ورود دو گروه قيس و عرب به كشور مصر.
۲۷ - به اهتزاز درآمدن پرچمهاى قبيله « كنده » در خراسان .
۲۸ - آمدن اسبهايى از جانب مغرب، تا اينكه در كنار حيره (نزديك كوفه ) بسته شوند.
۲۹ - برافراشته شدن پرچمهاى سياه از جانب مشرق به سوى حيره .
۳۰ - طغيان آب فرات، به طورى كه سرازير كوچه هاى كوفه گردد.
۳۱ - خروج شصت دروغگو كه همه آنان ادّعاى نبوت مى كنند.
۳۲ - خروج دوازده نفر از نژاد ابوطالب كه همه آنان ادّعاى امامت براى خود دارند.
۳۳ - سوزاندن مردى بلند مقام از شيعيان بنى عبّاس بين سرزمين جلولاء (واقع در هفت فرسخى خانقين) و سرزمين خانقين .
۳۴ - بستن پلى نزديك محله كرخ بغداد.
۳۵ - برخاستن باد سياهى در بغداد، در آغاز روز.
۳۶ - زلزله شديد در بغداد.
۳۷ - فرو رفتن بيشتر شهر بغداد در زمين بر اثر زلزله .
۳۸ - ترس عمومى كه عراق و بغداد را فراگيرد.
۳۹ - مرگهاى سريع و عمومى در بغداد.
۴۰ - كم شدن اموال و انسانها و محصول كشاورزى .
۴۱ - پيدايش ملخ در فصل خود و در غير فصل خود تا آنجا كه زراعتها و غلاّت را از بين ببرد.
۴۲ - كم شدن غلاّت و محصولات گياهى .
۴۳ - اختلاف و كشمكش در ميان دو صنف از عجم(غیر عرب) و خونريزى بسيار بين آنان .
۴۴ - بيرون آمدن بردگان از زير فرمان اربابان و كشتن اربابان .
۴۵ - مسخ شدن جمعى از بدعتگذاران، به صورت ميمون و خوك .
۴۶ - پيروزى بردگان بر شهرهاى اربابان .
۴۷ - نداى (غيرعادى ) از آسمان بر همه جهان به طورى كه هركسى در هر زبانى باشد آن ندا را به زبان خودش مى شنود. در کل 5 صدا از آسمان شنیده خواهد شده که فقط مورد چهارم (که در ماه رمضان است)صد در صد و حتمی میباشد. 3 صدای اول در ماه رجب و به این شکل خواهد بود: نداي اول: ألا لعنة الله علي القوم الظالمين؛ بدانيد لعنت خدا شامل حال جمعيت ظالم و ستمكار ميشود. نداي دوم: يا معاشرالمؤمنين أزفة الآزفة؛ اي گروه مؤمنان! قيامت (ظهور) نزديك شده است. نداي سوم (که همراه با بدن آشكار و نماياني است): ألا إن الله بعث مهدي آل محمد(ص) للقضاء عليالظالمين؛ بدانيد كه خداوند مهدي آل محمد(ص) را براي اجراي قضاي خود بر ستمكاران برانگيخت و فرستاد.
صدای چهارم که در ماه رمضان (احتمالاً سحرگاه 23) است و از طرف جبرئیل خواهد بود. در حمایت از اهل بیت شهادت خواهد داد. و صدای پنجم که از طرف شیطان است (احتمالاً هنگام غروب 23) به طرفداری از سفیانی خواهد بود.
۴۸ - پيدايش صورت و سينه انسان در قرص خورشيد. که همه او را خواهند شناخت. (بعضی میگویند این تصویر مربوط به علی (ع) و بعضی میگویند مربوط به عیسی (ع) است.
۴۹ - مردگانى زنده از قبرها بيرون آيند و به دنيا بازگردند و به ديد و بازديد با همديگر بپردازند. (این مورد مربوط به اصل رجعت میباشد و احتمالاً بعد از ظهور اتفاق خواهد افتاد)
۵۰ - در پايان همه، ۲۴ بار، باران پى در پى مى آيد و زمين خشك را پس از مرگش، زنده و سبز و خرّم مى كند و به دنبال آن بركتهاى زمين بروز مى نمايد و در دسترس قرار مى گيرد. (این مورد احتمالاً بعد از ظهور اتفاق خواهد افتاد)
۵۱ - کشته شدن آخرین پادشاه عربستان به نام عبدالله.
[ویرایش] منبع
- 1-علامه حلی. نگاهى بر زندگى دوازده امام . ترجمهٔ محمد محمدى اشتهاردى
- 2- منبع کلی بسیاری از مطالب ذکر شده در قسمت «حوادث و علایم قبل و در زمان آخرالزمان» ماهنامه موعود شماره 29 الی 41 میباشد.
- دائره المعارف بزرگ اسلامی

