زبانهای پامیر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
زبانهای پامیری دستهای از زبانهای ایرانی متعلق به شاخه زبانهای ایرانی خاوری هستند.
در دورترین نقاط شمال شرقی جغرافیایی ایرانزمین، یعنی در ناحیه کوهستانی مجاور پامیر، که اکنون جز دو کشور تاجیکستان و افغانستان و قسمتی در آن سوی مرز این کشورها با چین است، گویش های متعدد ایرانی به نام زبان های پامیری هنوز بر جا مانده است. از آن جمله است:
- شغنانی
در دو کرانه رود پنج آب و بخش بالا و پایین خوردگ.
- روشانی
در هر دو کرانه رود پنج آب پائین تر از منطقه شغنان.
- برتنگی
دره برتنگ.
- اُرشری
در بخش بالای مسیر رود برتنگ.
- ساریکلی
در استان سنجان (سینکیانگ در چین باختری).
- یازغلامی
در امتداد مسیر رود یازغلام که شاخه راست پنج آب است.
- اشکاشمی
در پیچ رود پنج آب و سرچشمه رود وردوج در خاک افغانستان.
- وخانی
در راستای سرچشمه رود پنج آب و اندکی در چترال و جامو و کشمیر و استان سینکیانگ. اختلاف میان بعضی از این گویش ها گاهی تا آنجاست که گویشوران به آن ها گفتار یکدیگر را نمیفهمند و غالباً زبان مشترک فارسی تاجیکی را برای روابط میان خود بکار میبرند.
[ویرایش] منبع
برگرفته از دانشنامهٔ رشد

