پشتخه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

پشتخه (پُشتُه) واژه‌ای است در گویش فارسی لارستانی و معنی آن پشته، پشتواره، ارتفاعی نه بس بلند از زمین، تل، تپه ، توده، نجد و ربوه است. پشته درست بهمان معنی نجد که معمولاً فلات گویند، در پارسی دری و در برخی گویشهای محلی بکار رفته‌است. همچنین در لهجه کوخِردی در هرمزگان بکار می‌رود.

فهرست مندرجات

[ویرایش] پشتخه‌های کوخرد

پشته‌های کوخرد عبارت‌اند از: پشتخه مدی آباد، پشتخه جابر، پشتخه باغ زرد، پشتخه مُؤه مهمد، پشتخه ترارو، پشتخه مزاجان، پشتخه شاه حسینی ، پشتخه پاراو، پشتخه مـد کمدین، پشتخه کنار، پشتخه دیوونی پشتخه چتی، پشتخه مرخاو، پشتخه بست گز، پشتخه باپیر، پشتخه خرتل ، پشتخه لاور کالون، پشتخه پشکری، پشتخه خورموئی، پشتخه تونه مصلی،، پشتخه بهرزشتو، پشتخه کنخور، پشتخه گروهی مد عبدالرحیمی، پشتخه گروهی مد یوسفی، پشتخه آودون علی، پشتخه او شیرینو جایی سرسبز و زیبا در فصل زمستان و بهار در آنجا خیر و اَکال و تُرُشُه و کُمپُر و مِیَل بشکل غیر قابل تصور درست می‌شود، در آنجا آب انبار برکه کاروانسرا، خانه، چهارطاقی، آشپزخانه و نمازگاه هم وجود دارد. مردم بتفریح می‌روند در آنجا و جایی است خیلی با صفا.

[ویرایش] پوشش گیاهی و جانوری

از نظر پوتوگرافی این پشته‌ها کاملاً کوهستانی و يا در كوه پايه ها، وپايه ى چُكها ، سَرگردها و نرگ ها واقع شده است دارای پوشش گیاهی وبوته ودرختان از جمله: «خید» و درخت «پُشکِر» و درخت «گنیس» ، گز ، تاغ ، کُنار ، كُور ، سمر ، كِرت ، كُوهِنگ و بنه. خارشتر، اسپند، کاروانکش، شور و چرخک است. در سرسر اين پشتخه ها پوشش به صورت درختان خانواده سوزنی برگ، به ویژه تُرُشُه و کُمپُر و مِیَل ، خَلِل و لشوه ، نمایان می‌شود. در سراسر منطقه گیاهان خود رو شامل بهمن ، دريمه، گیاهان تیره گندمیان، نعناییان و تیغ‌های « مادُه » ، « جو جادُو » ، شبنبوه وديگر درختان زمستانى مى رويد و به وفور دیده می‌شود. مهمترین محصولات این پشته ها در دوران قديم از: غلات جو و گندم بوده است، هنوز آثارى از گاو آهن در كشتزارهاى جو و گندم اين پشتخه ها ديده مى شود.

[ویرایش] جانوران و پرندگان

همچنین از جمله جانوران و پرندگان این پشتخه ها عبارتند از: بز کوهی ، آهو ، قوچ، میش، روباه ، گراز، کفتار، گربه وحشی، شغال، خرگوش، کبک ، عقاب ، شاهین ، بادخور ، قُمری ، تیهو ، فاخته. ، بلبل و گنجشک ، بوكلو ، دمجنبان ، سبزقبا ، خضیر (کراشکین) و «مرغ سلیمان» یا هدهد و پرندگان مختلف و رنگارنگ، مخصوصاً در فصل زمستان و بهار با آواز دلنشین خود این منطقه کوهستانی را شاد می‌کنند.

[ویرایش] ناهمواری‌ها

این پشتخه‌ها را باید منطقه‌ای کاملاً کوهستانی بحساب آورد که در جنوب رشته کوه كوه زير واقع گردیده و کوههای آن عبارت‌اند از: كوه دسک ، « كوه لوز » ، « كوه بن كوه چهار بركه » ، « كوه دراز » ، « كوه رخ بندو » وكوه کوه پل تیر نام برد. در اين كوه ها درختهای گوناگونی وجود دارد که در مواسم مختلف پرندگان در هنگام جفت‌گیری و تخمگذاری روی شاخه هاى آنها لانه می‌سازند.

[ویرایش] منبع

  • محمدیان، کوخری، محمد ، “ «به یاد کوخرد» “، ج۲. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۳ میلادی.
  • محمدیان، كوخردى ، محمد. (شهرستان بستک و بخش کوخرد) ج1. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰5 میلادی.
  • نگاره‌ها از: محمد محمدیان.

[ویرایش] اشعار

  • محمدیان، کوخری، محمد. (کوخرد سرزمین شاعران) ج۱. چاپ اول، دبی: سال انتشار ۲۰۰۵ میلادی.