آلکوئین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
فلاویوس آلبینوس آلکوئینوس یا آلکوئین (به لاتین:Flaccus Albinus Alcuinus )،(به انگلیسی: Alcuin) یا اِلواین (به انگلیسی: Ealhwine) (زاده ۷۳۵-مرگ: ۱۹ مه ۸۰۴ (میلادی)) پژوهشگر،کشیش و شاعر اهل یورک انگلستان بود. آموزگار او در یورک کسی به نام اِگبرت بود. در پاسخ به فراخوان شارلمانی وی به دربار کارولنژیها رفت و برای دو دهه-دهههای ۷۸۰ و ۷۹۰ میلادی-پژوهشگر،راهنما و آموزگار دربار ایشان بود. او رسالههای دینی و متعصبانه بسیاری را نگاشت، همچنین شماری شعر و کارهای دستوری از خود به جای گذارد. او در ۷۹۶ (میلادی) راهب بزرگ سن مارتن در تور شد و تا زمان مرگش هم همانجا ماند. در میان شاگردان او بسیاری از خردمندان چیره دوره کارولنژی دیدهمیشد.
او دربرابر شارلمانی که بیدینانی را که به کیش مسیحیت نمیگرویدند میکشت چنین استدلال میکرد که تو میتوانی که آنان را به مسیحیت بگروانی،ولی نمیتوانی مسیحیت را به آنان با زور بباورانی. اینگونه شارلمانی در ۷۹۷ از کشتن کسانی که به مسحیت تن در نمیدادند پرهیز کرد.
[ویرایش] منبع
- ویکیپدیای انگلیسی،Alcuin. (نسخه ۱۰ ژوئیه ۲۰۰۷)

