یزدگرد یکم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

یزدگرد یکم
منصب : شاهنشاه ایران
دودمان : ساسانی
پدر او: بهرام چهارم
دورهٔ فرمانروایی: ۳۹۹ تا ۴۲۰ م.
لقب : رام‌شهر
کارهای بزرگ: مدارای مذهبی
فرزندان :
شاه پیش از او : بهرام چهارم
جانشین : بهرام گور

یزدگرد یکم (۳۹۹ تا ۴۲۰ م.)؛ پسر بهرام چهارم يا بهرام كرمانشاه پسر شاپور دوم از پادشاهان ساسانی بود. لقب او رام‌شهر به معنای برپاکننده آرامش در کشور بود. او روش نیکی را در برخورد با پیروان آیینهای نازرتشتی پی گرفت. در سال ۴۱۰ دین مسیحی از سوی شاه به عنوان دینی رسمی و آزاد در ایران پذیرفته شد و در زیر سایه مهربانی این شاه کلیسای نسطوری در همان سال در ایران پایه ریزی شد.

وی همچنین در برخورد با روم راهی آشتی جویانه را پیش گرفت تا آنجا که امپراتور آرکادیوس از او خواهش کرد که سرپرستی پسرش تئودوسیوس را بپذیرد. از این پس رابطه میان ایران و روم به بخش نوی رسید و دو کشور در حل مسائل درونی یکدیگر را یاری می‌‌رساندند.

[ویرایش] منبع

  • تورج دریایی،شاهنشاهی ساسانی،برگردان مرتضی ثاقب‌فر،چاپ یکم. ISBN 964-311-436-8