راهداری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

طايفه راهداری يا رهدار، يكی از طوايف سيستان می باشد.

[ویرایش] بیوگرافی

برخی از بزرگان اين طايفه معتقدند كه از نظرنژادی منتسب به حربن رياحی هستند.وبه علت آنكه جدشان، راه را بر حسین بن علی (ع) و يارانش در كربلا بستند.به اين نام موسوم شده اند. اما طبق نظريه جی.پی.تيت ريشه عرب بودن اين طايفه را ضعیف می داند. يك نظريه ديگر كه چندان نامعقول جلوه نمی كند،اينكه طايفه راهدار را بازماندگان جماعتی از راهبانان آزاده معرفی می كند كه راه را، برای حركت كاروان های عبوری از سرزمين سيستان و جاده ابريشم، امنيت می بخشيدند و با اين كار دست راهزنان توسط اين گروه از كاروان ها قطع می شده است. و همچنين جد بزرگ راهدارها به نام حسين خان بخشی، رييس قورخانه ملك بهرام و ملك جلال الدين كيانی بوده و به علت رابطه حكومتی بين ملك جلال الدين و شاه كامران (پادشاه هرات) موظف بوده كه جهت حمل و جابجايی نيرو و اسلحه بين سيستان و هرات رفت وآمد داشته باشد. و نيز راههای تجاری را امن سازد.و به نظر می رسد به دلايل بالا به اين نام موسوم شده اند.

[ویرایش] سکونت

محل سكونت فعلی اين طايفه در ده راهدار، منطقه پشت آب و ده اسماعيل قنبر شهرستان زابل، شهرستان سرخس واستان گلستان می باشد.


[ویرایش] منبع

  • كتاب سيستان جلد دوم - تاليف جی.پی.تيت
  • كتاب زادسروان سيستان - رئيس الذاكرين