سارگون بزرگ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

سارگون اکدی یا سارگون بزرگ(به اکدی:Šarukinu به معنای پادشاه راستین)(پادشاهی ۲۳۳۴-۲۲۷۹ (پیش از میلاد)) بنیادگذار خاندان پادشاهی آکاد بود. گاه او را سارگون یکم نیز می‌خوانند. در تاریخ نگاشته شده جهان او سومین کسی است که توانست یک پادشاهی پدید بیاورد،پیش از او این جایگاه از آن پادشاهان سومری لوگال‌آله‌موندو و لوگال‌زاگه‌سی بود. همچنین برپایه تاریخ او نخستین پادشاهی بود که دست به کشورگشایی زد. امپراتوری پهناور او از عیلام تا دریای مدیترانه گسترده بود و دربرگیرنده میانرودان و شاید آناتولی بود. او دستور به ساخت پایتخت تازه‌اش آکاد داد که جایی در کرانه فرات میان کیش و سیپار ساخته گردید.

[ویرایش] منبع