عاشیق
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
عاشیقها نوازندگان و آوازخوانانی هستند که در ایران، جمهوری آذربایجان , ترکیه، ترکمنستان، قفقاز و دیگر مناطق ترک نشین هنر نمایی میکنند. برخی از کارشناسان معتقدند که فرهنگ عاشیقی یادگار شاه اسماعیل کبیر در فرهنگ ایرانی است [1] و دربار شاه اسماعیل، محل پرورش عاشیقها بود و "عاشیق قربانی" اولین عاشیقی بود که این دربار فعالیت میکرد. [2] و آنان خنیاگرانی بودند که مردم از هر جهت تاییدشان میکردند.
عاشیقها در فرهنگ آذربایجان جایگاه ویژهای به دلیل نقش آنها در انتقال فرهنک و ادبیات شفاهی مردم دارند. عاشیق در گذشته نقش بسیار با اهمیتی در فرهنگ ترکی داشته. اسم قدیمی عاشیق، اوزان بوده است. عاشیقها در ترکمنستان باخشی نامیده می شوند. [نیاز به ذکر منبع]
[ویرایش] داستانهای عاشیقها
چندین داستان به صورت نظم (قوشما) و نثر (سوز) توسط عاشیقها آفریده و به صورت شفاهی به نسلهای بعدی منتقل شده.
مشهورترین داستانهای عاشیقها:
- کوراوغلو
- اصلی و کرم
- طاهیر میرزا
- امیر ارسلان
- عاشیق قریب

