موعظه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
موعظه در لغت به معناي " پند و نصيحت و آنچه را شخص از پند و نصيحت و وعد و وعيد بيان مي کند " مي باشد . " پند دادن ، نصيحت کردن ، اندرز دادن ، وصيت كردن ، وعظ کردن و موعظه كردن " همگي در زبان فارسي به يك معنا استعمال شده اند .
بسوي خراسان فرستادشان
بسي پند و اندرزها دادشان .
فردوسي
بدان ماند اندرز شوريده حال
که گويي بکژدم گزيده منال .
سعدي
همه اندرز من بتو اينست
که تو طفلي و خانه رنگين است .
سنايي
چو اندرز کيخسرو آرم بياد
تو بشنو مگر سرنپيچي ز داد.
فردوسي
ز اسقف بپرسيد کز نوشزاد
وز اندرزهايش چه داري بياد
چنين داد پاسخ که جز مادرش
برهنه نبايد که بيند سرش
فردوسي
گاهي حكمت در قالب موعظه و نصيحت القاء مي شود . حكمت به معني علم و دانش ، راستي و درستي و كلام موافق حق مي باشد . در اسلام به يادگيري حكمت سفارش شده است و در روايات بارها به فوايد و اثرات حكمت اشاره شده است :
امام علي (عليه السلام) مي فرمايد :
‹‹ بالحكمه استخرج غور العقل ››
(بوسيله حكمت عمق عقل خارج ميشود )
الكافي كتاب العقل و الجهل ص10
‹‹ كثره النظر فيالحكمه تلقح العقل ›› (زياد نظر كردن درحكمت عقل را بارور مي كند .) تحف الغقول ص364
امام علي (عليه السلام)مي فرمايد: ‹‹ روحوا انفسكم ببديع الحكمه فانها تكل كما تكل الابدان ›› (جانهاي خود را به مطالب شگفت حكمت استراحت دهيد زيرا روح و جان هم مانند بدنها خسته مي شود .) الكافي ج1ص48 باب النوادر
در سخناني از معصوم (عليه السلام) آمده است :
‹‹ لقاء اهل المعرفه عماره القلوب و المستفاد الحكمه ›› (ديدار با خداشناسان و اهل معرفت آباد كننده دلها و سود رساننده حكمت است ) غررالحكم ص430
همانطور كه در روايت اخير مي بينيم ديدار با خداشناسان و شنيدن مواعظ ايشان موجب دستيابي به حكمت مي شود . اما رياضت شرعي و تهذيب نفس است كه موجب جاري شدن چشمه هاي حكمت در قلب مي شود ، لذا بايد حكمت را از چنين اشخاصي اخذ كرد .
آيت الله العظمي بهجت (حفظه الله تعالي) كسي را كه همواره به ياد خداست و خود را در محضر او مي بيند بي نياز از وعظ مي داند . ايشان در مجلسي اينگونه فرمودند : بارها گفته ام و بار دگر مي گويم)): کسي که بداند هر که خدا را ياد کند، خدا همنشين اوست، احتياج به هيچ وعظي ندارد، مي داند چه بايد بکند و چه بايد نکند، مي داند که آنچه را که مي داند،بايد انجام دهد، و در آنچه که نمي داند، بايد انجام دهد، و در آنچه که نمي داند، بايد احتياط کند.))
در پايان اين مقاله سخن امام علي (ع) را كه خطاب به فرزندشان امام حسن (ع) است مي آوريم . در اين حديث گرانقدر اميرالمومنين علي (ع) موعظه را مايه حيات قلب دانسته اند . ايشان مي فرمايند : احى قلبك بالموعظة دلت را با موعظه زنده دار .
وبلاگ گل گفته در راستاي جمع آوري مواعظ اولياء خدا فعاليت مي كند . براي دسترسي به اين وبلاگ كه در سرويس بلاگفا ايجاد شده است بر روي آدرس زير كليك كنيد :
www.golgofteh.blogfa.com
منابع :
1.نشريه ي الكترونيكي صحيفه معرفت www.hadithstudmag.shekafandeh.ir
2.لغت نامه دهخدا
3.فرهنگ لغت معين

