بوشهر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

بندر بوشهر مرکز استان بوشهر از استان‌های ایران است. این شهر همچنین مرکز شهرستان بندر بوشهر نیز می باشد. بندر امروزی بوشهر را نادرشاه افشار در ۱۷۳۶ میلادی بنیاد گذاشت. نام این محل پیش از آن ریشهر بود. البته خود نام بوشهر پیشینه‌ای دیرینه دارد.


 قلعه تاريخى بوشهر (عمارت ملك)
قلعه تاريخى بوشهر (عمارت ملك)


فهرست مندرجات

[ویرایش] پیشینه تاریخی

دیرینگی بافت‌ تاریخی‌ بوشهر، به‌ دوره‌ی‌ حکومت‌ نادرشاه‌ افشار برمی‌ گردد که‌ در آن‌ هنگام‌ با تأسیس‌ پایگاه‌ دریایی‌ نادرشاه‌ در خور شرقی‌ بوشهر موسوم‌ به‌ خور نادری‌، بندر بوشهر از یک‌روستای‌ کوچک‌ ماهیگیری‌ (۱) به‌ یک‌ بندر مهم‌ تبدیل‌ گردید. مادام‌ دیولافوا در سفر اول‌ خود به‌ بوشهر به‌ کشتی‌هایی‌ اشاره‌ می‌کند که‌ به‌ احتمال‌ قوی‌ بازمانده‌ی‌ کشتی‌های‌ نادرشاه‌بوده‌اند (۲). از آن‌ تاریخ‌ رونق‌ و آبادانی‌ آن‌ ادامه‌ یافت‌ و در دوره‌ی‌ زندیه‌ به‌ دلیل‌ نزدیکی‌ به‌ پایتخت‌ ایران‌ در شیراز اهمیت‌ این‌ بندر دوچندان‌ شد. بافت‌ قدیم‌ بوشهر از شرق‌، شمال‌ و سمت‌مغرب‌ به‌ دریا محدود است‌ و از جنوب‌ به‌ خیابان‌ لیان‌ فعلی‌ محدود است. در گذشته‌ یعنی‌ در سال‌ ۱۲۷۱ هـ.ق‌ در محل‌ خیابان‌ لیان‌، حصار شهر با تعداد پانزده‌ باروی‌ نظامی‌ مستقر بوده‌ ودروازه‌ی‌ اصلی‌ شهر در محل‌ میدان‌ انقلاب‌ فعلی‌ قرار داشته‌ که‌ هنوز هم‌ در فرهنگ‌ و عرف‌ بومیان‌ بوشهر به‌ نام‌ دروازه‌ مشهور است‌. (۳) / (۴) در آن‌ ایام‌ در داخل‌ محدوده‌ی‌ شهر بوشهر ساختمان‌های‌ مردم‌ دو، سه‌ و حتی‌ چهار طبقه‌ بوده‌ که‌ از سنگ‌های‌ فسیلی‌ و ملاط گچ‌ و ساروج‌ و بعضٹ کاه‌ و گل‌ و پوشش‌ تیر چندل‌ ساخته‌ شده‌ ودرب‌ و پنجره‌های آن نیز از جنس‌ چوب‌ ساج‌ بوده‌ که‌ در برابر موریانه‌ و رطوبت‌ کاملاً مقاوم‌ بوده‌اند و احداث‌ خانه‌های‌ کپری‌ (kepar) و غیر استاندارد در داخل‌ محدوده‌ی‌ شهر ممنوع‌ بوده‌ است‌. (۵) در خارج‌ از حصار شهر بوشهر زمین‌های‌ پست‌ قرار داشته‌ به‌ طوری‌ که‌ در طول‌ زمستان‌ و به‌ خصوص‌ در هنگام‌ مد آب‌ دریا، آن‌ جا را آب‌ می‌گرفته‌ و به‌ شتل‌ العرب‌ یعنی‌ شطالعرب‌ معروف‌بوده‌ و لذا مردم‌ بوشهر با محدودیت‌ زمین‌ مواجه‌ بوده‌اند و به‌ همین‌ دلیل‌ ساختمان‌های‌ خود را در طبقات‌ و به‌ طور عمودی‌ گسترش‌ می‌داده‌ و کوچه‌ها را نیز تا حد امکان‌ باریک‌ انتخاب‌می‌کرده‌اند تا از زمین‌ موجود حداکثر استفاده‌ به‌ عمل‌ آید.(۶) اولین‌ آبادی‌ خارج‌ از بوشهر، روستای‌ سنگی‌ و جفره‌ بوده‌ که‌ هم‌ اکنون‌ به‌ محلاتی‌ از شهر بوشهر فعلی‌ تبدیل‌ شده‌اند. جبهه‌ی‌ ساحلی‌ بافت‌ قدیم‌ بوشهر در سال‌ ۱۳۷۸ تحت‌ شماره‌ی‌ ۲۳۶۰ در فهرست‌ آثار ملی‌ کشور به‌ ثبت‌ رسیده‌ است‌. برادلی‌ برت‌، در سفرنامه‌ی‌ خود به‌ نام‌ خلیج‌ فارس‌ تا دریای‌ خزر، از طریق‌ ایران‌ که‌ در سال‌ ۱۹۰۹ در لندن‌ منتشر شده‌، بوشهر را شهر دریاها یا شهری‌ دریایی‌ نامیده‌ و ارتباط میان‌ بوشهر ودریا را یک‌ ارتباط منحصر به‌ فرد و بی‌نظیر توصیف‌ کرده‌ است‌: اگر شهری‌ را بتوان‌ دریایی‌ نامید، به‌ درستی‌ که‌ آن‌ شهر، بندر بوشهر است‌. او در جایی‌ دیگر می‌گوید: در کناره‌ی‌ دریا، امواج‌، دیوار ساحلی‌ شهر (بوشهر) را غرش‌ کنان‌ درهم‌ می‌کوبد، گویی‌ که‌ در آن‌ جا هنگامه‌ای‌ به‌ پا شده‌ است‌.... منظره‌ی‌ شهر آمیزه‌ای‌ از رنگ‌های‌ سفید، زرد و قهوه‌ای‌ است‌، درست‌ به‌ یاقوتی‌ ارغوانی‌ می‌ماند که‌ آن‌ را در دریایی‌ از نقره‌ کار گذاشته‌ باشند. دم‌ به‌ دم‌ که‌ (از راه‌ دریا) به‌ بوشهر نزدیک‌تر می‌شوی‌،... چنان‌ در می‌یابی‌ که‌ بوشهر میان‌ دریا و اشعه‌ی‌ خورشید جلوه‌گری‌ می‌کند.(۷) بافت‌ زیبای‌ شهر بوشهر از حدود هفتاد سال‌ پیش‌ یعنی‌ پس‌ از جنگ‌ جهانی‌ اول‌ رونق‌ خود را از دست‌ داده‌ و مصالح‌ مورد نیاز آن‌ که‌ از افریقا و هند تأمین‌ می‌شده‌ کم‌تر در دسترس‌ بوده‌ وساکنین‌ اصلی‌ شهر شروع‌ به‌ ترک‌ آن‌ و مهاجرت‌ به‌ سایر نقاط کشور کرده‌اند. پس‌ از جنگ‌ دوم‌ جهانی‌ این‌ مسئله‌ شدت‌ گرفته‌ و پس‌ از انقلاب‌ اسلامی‌ نیز با تخریب‌ بیش‌ از یک‌ چهارم‌ این‌بافت‌ توسط اداره‌ی‌ بندر سیر صعودی‌ این‌ مهاجرت‌ و تخریب‌ شدت‌ چند برابر یافته‌ و هم‌ اکنون‌ به‌ صورت‌ نیمه‌ ویرانه‌ای‌ درآمده‌ است‌.

[ویرایش] بندر امروزی

طرح اصلی بوشهر به طرف بوشهری نو از سال 1378 توسط آقای خاتمی مورد اجرا گذاشته شد . گمرک بوشهر در سال 1384 به عنوان مدنیزه ترین گمرک جنوب انتخاب شد . همچنین در سال 1384 طرح بزرگترین پارک خاورمیانه در بوشهر به اجرا گذاشته شد که هم اکنون حدود 20 % کار تمام شده و در این پروزه با سه شرکت آلمانی قرار داد بسته شده تا با شرایط عالی آنرا مدنیزه کنند. پیش از این ، این پروژه قرار بود در کرمان اجرا شود که بدلیل بعضی مسائل اخلاقی منتفی شد. در سفر رئیس جمهور ایران آقای احمدی نژاد طرح توسعه بندر بوشهر صادر گردید و بودجه در نظر گرفته شده معادل 20 میلیارد دلار است . در این طرح جزایر زیبای مصنوعی با نشان نخل و آرم جمهوری اسلامی ساخته می شود و بزرگترین مراکز تجاری ایران بدستور رئیس جمهور باید در این منطقه آزاد تجاری باشد . برای مثال شرکت توتال فرانسه باید در بوشهر افتتاح شود . از دیگر نکات توسعه بندر بوشهر ساختن 18 برج 90 طبقه در منطقه 2 در ناحیه ریشهر می باشد .همچنین ساخت 12 هتل 5 و 4 ستاره خصوصی و دولتی. ولی به نظر عده ای از کارشناسان اینها فقط دل خوش کنی است . ولی حدودا میانگین اجراشده این طرح ها 10 درصد می باشد .

[ویرایش] محلات

چهار محله قدیمی بوشهر عبارت‌اند از دهدشتی، شنبدی، کوتی و بهبهانی.[1] از دیگر محله‌های سنتی این بندر می‌توان از صلح‌آباد، جفره[2]، عاشوری، سنگی، شکری (بهشت صادق)، باغ زهرا و جبری نام برد. محلات سنتی ساحلی یا قطبهای صیادی محلی که در دو قسمت شرق و غرب بوشهر قرار دارند که شامل محلات جفره (مفگه)، صلح‌آباد و جبری می گردد.[3]

محله‌های شهر بوشهر
دهدشتی، شنبدی، کوتی و بهبهانی، صلح‌آباد، جُفره، جفره علی‌باش، جفره ماهینی، عاشوری، سنگی، شکری (بهشت صادق)، باغ زهرا، جبری، شغاب، کوی فرهنگیان، عالی‌آباد، ستم‌آباد، ظلم‌آباد[4]، رونی، سبزآباد، سنگی، پودر، جلالی، مخ بلند، دواس، تل کوتی، بن مانع، عسلو، هلالی، نیدی، خواجه‌ها، دستک، ریشهر، امام‌زاده، رایانی، سرتل، تنگک (شمالی، وسطی، جنوبی)، تنگک غریب، تنگک محمد جعفری (رئیس)، تنگک زنگنه، نیروگاه اتمی، هلیله، بندرگاه، دروازه، چاه‌کوتاه، آب طویل، ‌توحید

[ویرایش] پی‌نوشت

1- پيشينه تاريخي بوشهر را بايد در بين 3000 تا 3500 سال پيش جستو جو كرد و بر اساس آثار گلي بدست آمده در ويرانه هاي ريشهر قدمت آن را همدوره با سلطه ايلامي ها بر منطقه بين النهرين(3500سال پيش) تخمين ميزنند . ۲ـ در فاصله‌ی‌ کمی‌ از دروازه‌ی‌ شهر، چهار کشتی‌ یا بهتر بگوییم‌ چهار قایق‌ بزرگ‌ که‌ از بادبان‌ و دکل‌ عاری‌ هستند، از پهلو در کنار دریا افتاده‌اند، به‌ طوری‌ که‌ می‌گفتند این‌ها یک‌ دسته‌ ازکشتی‌های‌ دولتی‌ بوده‌اند و چندین‌ سال‌ است‌ که‌ بر روی‌ شن‌های‌ ساحلی‌ در حال‌ پوسیدن‌ هستند. شاید سابق‌ بر این‌، ترس‌ و وحشتی‌ از خشم‌ و غضب‌ رب‌النوع‌ دریا نداشته‌ و در میان‌ دریا،با طوفان‌ می‌جنگیده‌اند، ولی‌ امروزه‌ به‌ کلی‌ از کار افتاده‌اند. (دیولافوا ـ ایران‌، کلده‌ و شوش‌. ص‌ ۵۳۶) همان‌گونه‌ که‌ در تصویر چاپ‌ شده‌ پیداست‌، چهار کشتی‌ قدیمی‌ که‌ در حال‌ پوسیدن‌ هستند، دارای‌ طرحی‌ غیر از طرح‌ کلی‌ کشتی‌های‌ بادبان‌ دار بومی‌ هستند که‌ در همان‌ حوالی‌ بر روی‌آب‌ شناور و در حال‌ استفاده‌ هستند. این‌ امر دلیلی‌ است‌ بر این‌ که‌ این‌ چهار کشتی‌ را همان‌ مهندسان‌ و کارشناسانی‌ که‌ نادر شاه‌ از شمال‌ ایران‌ به‌ بوشهر اعزام‌ نموده‌ ساخته‌اند و در ساخت‌کشتی‌های‌ مذکور، از طرح‌ خودشان‌ استفاده‌ کرده‌اند. برادلی‌ برت‌ در سفرنامه‌ی‌ خود تحت‌ عنوان‌ از خلیج‌ فارس‌ تا دریای‌ خزر، از طریق‌ ایران‌ چنین‌ می‌نویسد: بنابراین‌ نادرشاه‌ دستور داد تا چوب‌ و الوار را از جنگل‌های‌ مازندران‌ واقع‌ در ۸۰۰مایلی‌ سواحل‌ جنوبی‌ ایران‌ بریده‌، همراه‌ با کارگران‌ کشتی‌ ساز به‌ جنوب‌ ایران‌ حمل‌ کنند، ضمنٹ طبق‌ دستور نادرشاه‌، کشتی‌سازان‌ مازندرانی‌ موظف‌ بودند به‌ همان‌ طریق‌ که‌ در ولایت‌مازندران‌ کشتی‌ می‌سازند، ساکنان‌ جنوب‌ ایران‌ را آموزش‌ دهند. ۳ـ روزنامه‌ی‌ وقایع‌اتفاقیه‌ در شماره‌های‌ ۲۴۱ و ۲۹۰ در مورد این‌ دیوار اطلاعات‌ ارزش‌مندی‌ به‌ شرح‌ زیر ثبت‌ کرده‌ است‌: سال‌ ۱۲۷۱ هـ.ق‌ چون‌ از جانب‌ اولیای‌ دولت‌ قاهره‌ به‌ عالیجاه‌ دریابیگی‌ حکم‌ شده‌ بود که‌ دیوار حصار شهر بوشهر را که‌ به‌ سمت‌ دریاست‌ بسازد، عالیجاه‌ مشارالیه‌ در دویم‌ ماه‌ ذیقعده‌، بنا و عمله‌ بکار انداخته‌و شروع‌ به‌ ساختن‌ آن‌ جا نموده‌، ابتدا از برج‌ بحری‌ تا برج‌ اول‌ که‌ جنب‌ برج‌ مزبور است‌ شد، و قرار شد که‌ به‌ همین‌ ردیف‌ برج‌ به‌ برج‌ دیوارش‌ را بسازند تا به‌ چهار برج‌ دیوار متصل‌ شود و تامسلخ‌ شهر مزبور، دیوار حصار از برج‌ بحری‌ الی‌ برج‌ اول‌، از قراری‌ که‌ بازدید کرده‌اند بعد از شالیده‌، تا سه‌ ذرع‌ ارتفاع‌ ساخته‌ شده‌ است‌ و آن‌ چه‌ ساخته‌اند در کمال‌ خوبی‌ و استحکام‌ است‌ و ازقراری‌ که‌ نوشته‌اند، در ماه‌ ذیحجه‌ بنا بوده‌ است‌، که‌ شروع‌ به‌ ساختن‌ جان‌ پناه‌ نمایند و عالیجاه‌ دریابیگی‌ سعی‌ و اهتمام‌ زیاد دارد که‌ به‌ زودی‌ حصار به‌ چهار برج‌ متصل‌ شود. (روزنامه‌ وقایع‌ اتفاقیه‌ ـ نمره‌ی‌ ۲۴۱.ص‌۱۵۱۷.) سال‌ ۱۲۷۲ هـ.ق‌. دیگر نوشته‌اند که‌ از پانزده‌ بدنه‌ی‌ لب‌ دریا که‌ بر حسب‌ حکم‌ اولیای‌ دولت‌ علیه‌ مقرر شده‌ بود ساخته‌ شود، هشت‌ بدنه‌ی‌ آن‌ تا این‌ اوقات‌ با کمال‌ استحکام‌ به‌ اتمام‌ رسیده‌ و بدنه‌ی‌ نهم‌ ودهم‌ نیز در دست‌ است‌ که‌ بدنه‌ی‌ نهم‌ جا پناهش‌ در دست‌ و قریب‌ به‌ اتمام‌ است‌ و بدنه‌ی‌ دهم‌ را یک‌ ذرع‌ از شالیده‌ چیده‌ بالا آورده‌اند که‌ تا اواسط ماه‌ ذیحجه‌الحرام‌ تمام‌ خواهد شد. بعد ازاتمام‌ بدنه‌ی‌ نهم‌ و دهم‌ به‌ حکم‌ اولیای‌ دولت‌ قاهره‌، در جای‌ باستیانی‌ که‌ عالیجاه‌ عبدالله‌خان‌ ساخته‌ بود و حالا خراب‌ است‌، باستیانی‌ جدید ساخته‌ می‌شود و بعد از اتمام‌ باستیان‌ مزبور پنج‌بدنه‌ی‌ دیگر ساخته‌ خواهد شد. (وقایع‌ اتفاقیه‌. نمره‌ی‌ ۲۹۰.ص‌ ۱۸۷۲.) ۴ـ جرج‌ کرزن‌ (George N. Curzon)، درباره‌ی‌ این‌ دیوار چنین‌ می‌گوید: در جیهه‌ی‌ غربی‌، شهر بوشهر را سابقٹ با دیوارهای‌ بلندی‌ که‌ دوازده‌ برج‌ و بارو و دو دروازه‌ داشت‌، سنگربندی‌ کرده‌بودند. ۵ـ... و نیز عالیجاه‌ حسنعلی‌ خان‌ دریابیگی‌ قرار داد که‌ فقرا و غربایی‌ که‌ در شهر خانه‌ی‌ کپری‌ دارند، خانه‌های‌ خود را کنده‌ و برده‌ در خارج‌ شهر که‌ تخمینٹ پانصد قدم‌ از بلده‌ دور و در کناره‌ی‌دریا به‌ سمت‌ جنوب‌ چهار برج‌ واقع‌ است‌، بزنند، که‌ اهل‌ شهر از تشویش‌ سوختن‌ خانه‌های‌ مزبور، ایمن‌ باشند و اشخاص‌ مزبور در کارند (و) خانه‌های‌ خود را بیرون‌ برده‌ و می‌برند و منظورعالیجاه‌ مشارالیه‌ آن‌ است‌ که‌ سوای‌ این‌ها نیز اشخاصی‌ که‌ خانه‌های‌ کپری‌ در شهر دارند، اگر در قوه‌ دارند، خانه‌ از سنگ‌ و گچ‌ و گل‌ بسازند و خانه‌های‌ کپری‌ را موقوف‌ بدارند و اگر مقدورشان‌نباشد، آن‌ها نیز خانه‌های‌ کپری‌ خود را از شهر کنده‌ به‌ همان‌ مکان‌ خارج‌ شهر برده‌ بزنند و در آن‌ جا سکنی‌ نمایند; روزها را به‌ شهر آمده‌ مشغول‌ کسب‌ و حرفه‌ی‌ خود باشند و شب‌ها به‌خانه‌های‌ خود بروند که‌ خانه‌ی‌ کپری‌ در شهر مطلقٹ نباشد، چون‌ اغلب‌ اوقات‌ این‌ خانه‌های‌ کپری‌ آتش‌ می‌گیرد و گذشته‌ از آن‌ باعث‌ کثافت‌ شهر نیز می‌شود، به‌ این‌ جهت‌ می‌خواهد موقوف‌نماید. (روزنامه‌ وقایع‌ اتفاقیه‌ ـ نمره‌ی‌ ۲۹۰ ص‌ ۱۸۷۲.) ۶ـ مکانیسم‌های‌ سازگاری‌ بافت‌ قدیم‌ بوشهر

[ویرایش] منابع‌ و مآخذ

  • روزنامه‌ی‌ وقایع‌ اتفاقیه‌، نمره‌ی‌ ۲۴۱. سی‌ام‌ ذیحجه‌ ۱۲۷۱. ص‌ ۱۵۱۷
  • روزنامه‌ی‌ وقایع‌ اتفاقیه‌، نمره‌ی‌ ۲۹۰. نوزدهم‌ ذیحجه‌ ۱۲۷۲.ص‌۱۸۷۲
  • کرزن‌، لرد جرج‌. ن‌: ایران‌ و قضیه‌ی‌ ایران‌ (ترجمه‌ ع‌. وحید مازندرانی‌). مرکز انتشارات‌ علمی‌ و فرهنگی‌. چاپ‌ دوم‌. تهران‌ ـ ۱۳۶۲.ص‌ ۸۵. جلد اول‌ / ص‌ ۲۸۲ جلد دوم‌.
  • دیولافوا، مادام‌ ژان‌: سفرنامه‌ (ایران‌، کلده‌ و شوش‌). ترجمه‌ علی‌ محمد فره‌وشی‌. مؤسسه‌ی‌ انتشارات‌ و چاپ‌ دانشگاه‌ تهران‌. چاپ‌ پنجم‌. تهران‌ ـ ۱۳۷۱.ص‌ ۵۳۶.
  • وادالا.ر.می‌: خلیج‌ فارس‌ در عصر استعمار (ترجمه‌ پروفسور شفیع‌ جوادی‌). سحاب‌ کتاب‌.چاپ‌ دوم‌.تهران‌ ـ ۱۳۶۴. ص‌ ۱۵.
  • زنگنه‌، حسن‌: جنوب‌ ایران‌، به‌ روایت‌ سفرنامه‌نویسان‌. انتشارات‌ نوید شیراز ـ ۱۳۸۰.ص‌۱۷۸.
  • بلادی‌، سیدعبدالعزیز: بررسی‌ مکانیسم‌های‌ سازگاری‌ با شرایط اقلیمی‌ در معماری‌ بافت‌ قدیم‌ بوشهر. سازمان‌ مدیریت‌ و برنامه‌ریزی‌ استان‌ بوشهر. (فصل‌نامه‌ی‌ اجتماعی‌ ـ اقتصادی‌ ـفرهنگی‌). بوشهر ـ ۱۳۳۸


استان بوشهر

استان بوشهر

مرکز بوشهر
شهرستان‌ها بوشهر | تنگستان | جم | دشتستان | دشتی| دیر | دیلم | کنگان | گناوه
شهرها

آب‌پخش | آبدان | امام حسن | اهرم | برازجان | بردخون | بندر دیر | بندر دیلم | بندر ریگ | بندر کنگان | بندر گناوه | بوشهر | تنگ ارم | جم | چغادک | خارک | خورموج | دالکی | دلوار | ریز | سعدآباد | شبانکاره | طاهری | عسلویه | کاکی | کلمه | نخل تقی | وحدتیه |

نقاط دیدنی

آب‌انبار قوام | آتشکده خورموج | دژ برازجان | سیراف | سینیز | شهر باستانی ریشهر | غار چهل‌خانه | کاخ هخامنشی بردک‌سیاه | مدرسه سعادت مظفری | موزه رئیسعلی دلواری | موزه مردم‌شناسی بوشهر