خوراک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

خوراک یک قالب داده است که به کاربران اجازه می‌دهد محتوایاتی که مرتباً به‌روز می‌شوند را به‌راحتی پیگیری نمایند.

نشان جاافتاده‌ی خوراک
نشان جاافتاده‌ی خوراک

به‌صورت معمولی نحوه‌ی استفاده از یک خوراک بدین‌گونه است که تولیدکننده‌گان محتوا یک پیوند در اختیار کاربر نهایی قرار می‌دهند که کاربر می‌تواند با معرفی پیوند به برنامه‌ی خوراک‌خوان خود٬ هنگام به‌روز شدن خوراک٬ محتویات جدیدی که به‌خوراک افزوده شده است را دریافت کند.

هم‌اکنون بسیاری از وبلاگ‌ها و وب‌سایت‌ها٬ خوراک اختصاصی خود را پخش می‌کنند.

فهرست مندرجات

[ویرایش] فواید

پیگیری محتوا به‌وسیله‌ی خوراک نسبت به پیگیری به‌وسیله‌ی پست الکترونیک فوایدی دارد که در زیر به بخشی از آن اشاره می‌کنیم.

  • کاربران لازم نیست نشانی پست الکترونیک خود را در اختیار فرد دیگری قرار دهد٬ از این رو می‌تواند از هرزنامه‌ها٬ ویروس‌ها و دیگر خطرات افشا شدن پست الکترونیک در امان بماند.
  • اگر کاربر بخواهد از دریافت محتوایتازه خودداری کند لازم نیست تقاضای «لغو عضویت» بفرستد٬ بلکه به ساده‌گی می‌تواند خوراک مورنظر را از خوراک‌خوان خود پاک کند.
  • نوشته‌های به‌روز شده‌ی خوراک‌ها در دسته‌بندی‌های جداگانه قرار می‌گیرند و هر خوراک دسته‌بندی مخصوص خود را داراست که از این نظر نسبت یه پست الکترونیک که نامه‌های رسیده بدون دسته‌بندی در یک فضای بزرگ صندوق‌های وارده قرار می‌گیرند برتری محسوسی دارد.

[ویرایش] خوراک‌خوان‌ها

  • از خوراک‌خوان‌های اینترنتی می‌توان به خوراک‌خوان گوگل و Bloglines اشاره کرد.
  • یکی از مشهورترین خوراک‌خوان‌های برپایه‌ی میزکار هم FeedDeamon است.

همچنین برخی مرورگرهای وب مانند Firefox و IE7 به‌صورت توکار از این امکان بهره‌مند هستند.

[ویرایش] تعریف تخصصی

خوراک یک سند (اغلب بر پایه‌ی XML) است که شامل آیتم‌های مختصر محتوا به‌همراه یک پیوند به نسخه‌ی بلندتر آن‌ها است. دو نوع اصلی خوراک٬ RSS و ATOM می‌باشند در حال حاضر وبلاگ‌ها و وب‌سایت‌های خبری منابع اصلی خورا‌ها محصوب می‌شوند٬ همچنین خوراک‌ها برای پیگیری وضعیت آب‌وهوا٬ فهرست‌های برترین‌ها و آخرین نتایج جستجو نیز کاربرد دارند.

[ویرایش] منبع

ویکی‌پدیای انگلیسی