سالارالدوله
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ابوالفتح میرزا سالارالدوله پسر سوم مظفرالدین شاه بود. او در سال ۱۲۹۸ ه.ق درشهر تبریز به دنیا آمد. پس از تحصیلات مقدماتی و نظامی در تبریز به حکومت در چند ایالت ایران منصوب شد که اغلب با شکایت اهالی از رفتارش معزول میشد.
پس از مشروطه از ایران رفت و در حمایت از برادرش محمدعلی شاه در کردستان دست به شورش زد و سنندج را گرفت و از مجلس شورای ملی خواست تا با شاه مخلوع همکاری کند.
بعد از عزل محمدعلی شاه در وین با برادر خود ملاقات نموده و براى بازگشت سلطنت برادر از راه عثمانى به ایران آمد و با لشگرى از ایل كلهر و سنجابى و لر توانست كرمانشاه و همدان را تصرف كند و همچنین قواى امیر مفخم بختیارى را در نزدیك ملایر شكست داده با حدود سى هزار قشون به سوى تهران بیاید كه در نزدیكى ساوه از قواى فرمان خان شكست خورد ولى چون مجلس براى توقیف یا اعدام او ۲۵ هزارتومان جایزه تعیین نمود به عثمانى فرار كرد و چند سال بعد بار دیگر به كردستان آمد و لشگرى جمع آورى كرد و به همدان تاخت ولى از قواى یپرمخان شكست خورد و بار دیگر از ایران گریخت. بعد به وساطت روس ها حكومت گیلان به او سپرده شد اما بار دیگر طغیان كرد و قزاقان ساخلوى گرگان از او حمایت نمودند ولى بار دیگر شكست خورد و از ایران اخراج شد. هنگام جنگ جهانی اول باز هم به ایران آمد و كارى از پیش نبرد و سرانجام به كشور عثمانى پناه برد و ساكن كشور مصر گردید كه در اسكندریه در خردادماه سال ۱۳۳۸ ه.ق درگذشت. منبع:
- مسعود بهنود: (کشته شدگان بر سر قدرت، ص. 207 - 179)
- تاريخ انقلاب مشروطيت. رحيم نامور. انتشارات چاپار 1958

