قانون هابل
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| کیهانشناسی |
|
| موضوعهای مربوط |
|
قانون هابل (به انگلیسی: Hubble's law)، قانونی در اختر فیزیک است که فرض میکند که جهان با سرعتی ثابت که برای تمام زمانها ثابت است، در حال گسترش است.
[ویرایش] تاریخچه
در ۱۹۲۹ (میلادی) ادوین هابل تصاویری که نشان میداد جابه جایی به قرمز کهکشانهای دوردست همراه با فاصله آنها از ما به طور ثابت در حال افزایش است را منتشر کرد. این معادله بیانگر همان رفتاری است که نسبیت عام برای جهان در حال گسترش پیش بینی میکرد.
[ویرایش] قانون هابل
قانون هابل با این معادله بیان میشود:
که در آن، D فاصله یک کهکشان و v سرعت دور شدن کهکشان به علت انبساط هستی است.
H0 به نام ثابت هابل شناخته میشود که سرعت گسترش هستی را نشان میدهد و در واقع یک ثابت حقیقی نیست. این ثابت ارتباط بین اینکه یک کهکشان چه مقدار از ما دور است و با چه سرعتی از ما دور میشود را تعیین میکند. ثابت هابل برای تشخیص اندازه و سن هستی (زمان هابل) به کار میرود.
در 2003 (میلادی) ثابت هابل 71 ± 4 km/s/Mpc تخمین زده شد.
[ویرایش] منبع
- Wikipedia contributors, "Hubble's law," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Hubble%27s_law&oldid=147973826 (accessed August 2, 2007).


