جهان تيغ
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
طایفه جهان تيغ ،اصل وریشه خود را از اعقاب مالک اشتر نخعی میدانند.وچنین معتقدند که اجدادشان بعد از قیام مختار ثقفی مورد غضب حجاج بن یوسف قرار گرفته و آنان به علت عدم احساس امنیت ناگز شدند به ایران (کرمان) مهاجرت نمایند، ودر زمان نادرشاه از آنها در جنگها به عنوان عساکر وسربازشمشیرزن استفاده میشدهاست. سالخوردگان طایفه حکایتی دارند که درآن آمدهاست، به هنگام محاصره طولانی قندهار افغانستان ، یکی از دروازههای این شهرکه چهل زینه نام داشت ، بارها توسط سربازان نادرشاه فتح میشد وهربارنگهبانی بر این دروازه میگماشت اما صبح با جنازه آنان مواجه میشد. این کشتار مرموزشبانه،ادامه داشت تا نوبت به نگهبانی به جماعتی از سیستان رسید.اینان گوشه پیراهنهای بلندشان را به هم گره زده وبا خود عهد کردند تا با پای جان با هم مقاومت کنند و این ایستادگی سبب شد تا دروازه را از دست ندهند. این پیروزی مورد توجه نادرشاه قرار گرفت و آن جماعت را جهان تیغ نام نهاد. سه نفراز این گروه سر آمد دیگران بودند که یکی در قندهار ماند و فرزندان وی به جوخیزمعروفند و دیگری در سیستان اقامت کرد و فرزندان او جهان تیغهای سیستان(شهرزابل وده جهان تیغ) را تشکیل دادند و سومی به موطن خود یعنی کرمان (بم وتوابع ) مراجعت و به جهان تیغی معروف شدند.
[ویرایش] منبع
- زادسروان سیستان

