نماز (اسلام)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.


اسلام

اصول دین

توحید
نبوت
معاد

اصول خاص تشیع

امامتعدل

فروع دین

نمازروزهزکات
حججهاد

فروع تشیع

خمس
امر به معروف
نهی از منکر
تولا • تبری

منابع اسلامی

قرآنعقل
سنت(حدیث)

شخصیت‌ها

محمد
علیفاطمه
اهل بیت
خلفای راشدین
امامان شیعه
یاران پیامبر

مذهب‌ها

تسننتشیعتصوف

مذاهب فقهی

جعفریشافعی
حنفیمالکی
حنبلی • مذاهب دیگر

مذاهب کلامی

امامیهاسماعیلیه
خوارجمرجئه
اشاعرهمعتزله
مذاهب دیگر

علوم اسلامی

حدیثتفسیر
فقهکلام
فلسفهعرفان

تاریخ اسلام

زندگانی محمد
روزگار خلفای راشدین
تاریخ امامان شیعه
امویانعباسیان
فاطمیان • مملوکان
عثمانیانصفویان
آخرالزمان
عصر ظهور مهدی

جغرافیای اسلام

مکهمدینه
بیت‌المقدس
کوفهنجف
کربلاسامرا
کاظمینمشهد
بغداددمشق
عربستانیمن
عراقشام
ایرانمصر
اندلسشمال آفریقا
آسیای میانههندوستان

نماز یکی از عبادت‌های مسلمانان است.

[ویرایش] دین اسلام

این عبادت در شبانه‌روز در پنج نوبت رو به قبلهٔ مسلمانان - کعبه در مکه - بصورت فردی یا گروهی (نماز جماعت) برگزار می‌شود.[نیاز به ذکر منبع] نماز مسافر شکسته‌است یعنی مسافر باید نمازهای چهار رکعتی را دو رکعتی‏ بخواند.[نیاز به ذکر منبع]


در این عبادت دو سورهٔ از قرآن که یکی از آنها سورهٔ حمد و دیگری معمولاً سورهٔ کوتاهی مثل سورهٔ توحید است و تعدادی ذکر به زبان عربی خوانده‌ می‌شود. بعضی مسلمانان، از جمله بسیاری از مسلمانان ترکیه، ترجمه‌ نماز را به زبان خودشان، مثلاً ترکی استانبولی می‌خوانند.

اهل تسنن نماز را در ۵ زمان متفاوت می‌خوانند به این صورت که: نماز صبح که بعد از اذان صبح و قبل از طلوع آفتاب خوانده می‌شود، نماز ظهر که بعد از اذان ظهر خوانده می‌شود، نماز عصر که به هنگام عصر خوانده می‌شود، نماز مغرب که پس از اذان مغرب خوانده می‌شود و نماز عشاء که بعد از اذان عشاء خوانده می‌شود. اهل تشیع نیز معتقدند که اوقات اصلی جهت بجا آوردن نمازهای یومیه همان اوقات بعد از اذان مربوط به هر نوبت می‌باشد(مانند برادران اهل سنت)لیکن چون نمازهای ظهر و عصر و همچنین مغرب و عشا دارای وقت مشترک نیز هستند لذا خواندن توام نمازهای ظهر و عصر و همچنین نمازهای مغرب و عشا بلامانع می‌باشد . لیکن بنا به اعتقاد شیعیان نیز بجاآوردن هر یک از نمازهای یومیه در وقت مختص خود از فضیلت بیشتری برخوردار بوده و در احادیث ائمه اطهار و بزرگان شیعه نیز به کرات بدان اشاره شده‌است . نماز در معنای لغوی به معنی دعا است. عده‌ای از عارفان بر این باورند که تمام موجودات نیز متناسب با وضع خود در حال حمد و تسبیح خداوند هستند و به آیاتی نظیر «و گیاه و درخت سجده می‌کنند.»[1] استناد می‌ورزند.


[ویرایش] جستارهای وابسته

[ویرایش] پانویس

  1. ^  سوره الرحمن آیه ۶ وَ النَّجْمُ وَ الشجَرُ يَسجُدَانِ