نورالدین کیانوری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
نورالدین کیانوری از رهبران حزب توده ایران.
نورالدین کیانوری فرزند مهدی، نوهء شیخ فضلالله نوری بود. تحصیلات خود را در ایران و آلمان در دانشگاه آخن انجام داد و دکترای مهندسی راه و ساختمان گرفت.
پس از سقوط رضاشاه به ایران آمد و به حزب توده، که تازه تأسیس شده بود، پیوست. در دوران پس از کودتای ۲۸ مرداد در سال 1336 مجبور به ترک ایران شد.
در سال ۱۳۵۷ به دبیرکلی حزب توده ایران رسید و سیاست این حزب در جهت دفاع از انقلاب ایران را به پیش برد. او در نظر داشت با تعمیق جنبه طبقاتی و ضد امپریالیستی انقلاب را تعمیق و نبرد «که بر که» در صدر حاکمیت را به نفع جناح های رادیکال سوق دهد. حمایت گاه بیش از حد و یک سو نگر این حزب از انقلاب ایران و آیتالله خمینی ، پر بها دادن به جنبه ضد آمریکایی و ناچیز گرفتن تضییق آزادی ها از طرف رژیم به رهبری وی انجام شد.
او در ۱۳۶۲ همراه با بسیاری از رهبران، اعضا و هواداران حزب دستگیر و شکنجه شد و در مصاحبههای تلویزیونی که دستگاههای اطلاعاتی جمهوری اسلامی ترتیب داده بودند شرکت کرد و به «انتقاد از حزب توده» پرداخت. او تا پایان زندگی تحت نظر بود و در سالهای آخر همچنان از حزب و اعتقادات خود دفاع میکرد. در سال 1378 در گذشت.
- منبع:
- خاطرات نورالدین کیانوری. ویراستار عبدالله شهبازی.

