رومن گاری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
رومن گاری (زاده 8 می 1914-درگذشته 2 دسامبر 1980) نویسنده ، فیلمنامه نویس، کارگردان، خلبان در جنگ جهانی دوم و دیپلمات فرانسوی بود.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] زندگی
[ویرایش] کودکی
رومن گاری با نام اصلی رومن کاسو (Romain Kacew) در ۸ مه ۱۹۱۴ در شهر ویلنا (اکنون: ویلنیوس، واقع در لیتوانی) در خانواده ای یهودی به دنیا آمد. پدرش (آری-لیب کاسو) کمی بعد در 1925 خانواده را رها کرد و به ازدواج مجدد دست زد. از این هنگام او با مادرش، نینا اوزینسکی (کاسو)، زندگی می کرد، ابتدا در ویلنا و سپس در ورشوی لهستان.
در سال ۱۹۲۸، رومن چهارده ساله به همراه مادرش به شهر نیس در کشور فرانسه رفتند. رومن خاطرات نخستین سالهای زندگی در فرانسه را در کتاب وعدهٔ سپیده دم (Le promesse de l'aube ،۱۹۶۰) نوشته است.
[ویرایش] جوانی
او در فرانسه به تحصیل حقوق پرداخت، ابتدا در "اکس-ان-پروونس" و سپس در پاریس. در ضمن او در "سالون-دو-پروونس" و در پایگاه هوایی آوورد در نزدیکی بورگس، خلبانی در نیروی هوایی فرانسه را آموخت. پس از اشغال فرانسه توسط نازی ها در جنگ جهانی دوم، او به انگلستان گریخت و تحت رهبری شارل دوگل به "نیروهای آزاد فرانسه" پیوست و در اروپا و آفریقای شمالی جنگید.
و نگارش نخستین رمانش، تحصیلات اروپایی (Education Europeen،1945) را مادامیکه در ارتش بود شروع کرد. در سال ۱۹۴۵، در فرانسه جایزهٔ منتقدین (Prix des critique) را دریافت کرد.
همچنین به دلیل خدماتش در ارتش موفق به اخذ جوایز متعددی از ارتش شد.
پس از جنگ، رومن با مدرک حقوق، که از دانشگاه پاریس گرفته بود، و نیز با دیپلم زبانهای اسلاو که از دانشگاه ورسای دریافت کرده بود، به عنوان دیپلمات در شهرهای مختلف کار کرد. همچنین به عنوان سخنگوی هئیت نمایندگان فرانسوی سازمان ملل ابتدا در نیویورک و سپس در لندن به فعالیت پرداخت. پس از اقامت در نیویورک به دلیل خستگی به مدت سه ماه کار را رها کرد و در سال ۱۹۵۶ به نوشتن رمان "ریشههای بهشتی" (Les racines du ciel) پرداخت. این داستان نخستین رمان وی بود که برندهٔ جایزهٔ گنکور (Prix des Goncourt) شد.
[ویرایش] ازدواج ها و بعد
طی این سالها وی دو بار ازدواج کرد. نخستین همسرش نویسندهایی انگلیسی به نام لزلی بلانش بود. در سال ۱۹۶۳ از وی جدا شد و با هنرپیشهایی به نام جین سیبرگ (Jean Sebreg) ازدواج کرد و مدت ۷سال با او زندگی کرد. رومن زندگیش با سیبرگ را در کتابی به نام سگ سفید (1970،Chien Blanc) به رشته تحریر درآورده است. حاصل این زندگی مشترک پسری به نام دیهگو بود که مدتی را در اسپانیا با مدیرهایی زندگی میکرد. زندگی پسرش و این خانم الگوی رومن برای نقشهای مومو و مادموازل رزا در رمان زندگی در پیش رو (La vie devant soi,1975) شد.
رومن در دوران زندگی سیاسیاش حدود ۱۲ رمان نوشت. به همین دلیل بسیاری از کارهایش را با نام مستعار مینوشت. نامهایی مانند: Fosco Sinibaldi, Shatan Bogat , Emile Ajar. مادامیکه با نام مستعار امیل آجار به نویسندگی میپرداخت، تحت نامی به عنوان رومن گاری نیز داستان مینوشت.
گَری فرم امری فعلی با معنای "به دنیا آمدن" در زبان روسی است. به همین دلیل رومن مدل امریکایی شدهٔ این فعل را به عنوان نام مستعار خود انتخاب کرد. البته این انتخاب تا حدودی به دلیل قهرمان رومن، گری کوپر (Gary Cooper) بود.[نیاز به ذکر منبع]کلمهٔ آجار (تلفظ اصلی: آیار) نیز به لحاظ معنایی نزدیک به کلمهٔ گری است. این واژه در زبان روسی به معنای "ذغال سنگهای زنده" است که یک اصطلاح انجیلی و به مفهوم انوار الهی است.[نیاز به ذکر منبع]
وی دومین جایزهٔ گنکور را با نام امیلی آجر به دلیل نوشتن رمان زندگی در پیش رو" به دست آورد. وی تنها نویسندهایی است که دو مرتبه موفق به اخذ این جایزه شده است. این جایزه تنها یکبار به هر نویسنده ایی تعلق می گیرد. به دلیل اینکه وی این رمان را با نام مستعار نوشته بود برای دومین بار توانست این جایزه را دریافت کند، پسرعمویش پائول پالویچ، به جای وی این جایزه را دریافت کرد.رومن بعدها در کتابی به نام "زندگی و مرگ امیلی آجار" (La vie et mort d'emile Ajar) حقیقت را فاش کرد.
وی همچنین فیلمنامه طولانیترین روز و نیز فیلمنامه قتل (Kill) را نوشت و این فیلم را با بازی همسر دوم خود کارگردانی کرد.
[ویرایش] مرگ
رومن گری در ۲ دسامبر ۱۹۸۰ بعد از مرگ همسرش در سال ۱۹۷۹ با شلیک گلولهایی به زندگی خود خاتمه داد. وی در یادداشتی که از خود به جای گذاشته اینطور نوشته است "... دلیل این کار مرا باید در زندگینامهام (شب آرام خواهد بود ، (La nuit sera Calm, 1974) بیابید.در این کتاب او گفته است:ب"ه خاطره همسرم نبود دیگر کاری نداشتم." [نیاز به ذکر منبع]
[ویرایش] آثار
- تربیت اروپایی (۱۹۴۵)
- ریشههای آسمان (۱۹۵۶)
- میعاد در سپیدهدم (۱۹۶۰)
- سگ سفید (۱۹۷۰)
- خداحافظ گاری کوپر (1965)
- لیدی ال (1957)
- شبح سرگردان
- رنگهای روز (1952)
- پرندهها میروند در پرو میمیرند
- تولیپ (1946)
- بادبادکها
- زندگی در پیش رو (1975) (با عنوان امیل آژار)
- مردی با کبوتر
[ویرایش] منبع
Dictionary of literary Biography volume 83: French novelists since 1960

