نستور ماخنو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

نستور ماخنو يكي از شخصيت هاي تاريخ انقلاب های آنارشیستی است. دهقانان اوكرايني به ويژه در جنوب كشور، با خودداري از پذيرش شرايط پيمان برست ـ ليتووسك (Brest-Litovsk منعقده در مارس ١٩١٨) كه طي آن مقامات جوان بلشويك اوكراين را به امپراتوري اتريش ـ آلمان واگذار كردند، در قالب يك ارتش پارتيزاني گرد هم آمدند و ماخنو را از ميان خودشان به فرماندهي ارتش برگزيدند.

نستور ماخنو توانست نظام تقسيم اراضي و قانون اساسي شوراها را به اجرا بگذارد. در اين قانون، شوراها از جايگاه مجامع آزاد فدرال برخوردار بودند. به همين دليل، پس از پيمان صلح ١١ نوامبر ،١٩١٨ او با نيروهاي ملي گراي سيمون پتليورا (Simon Petlioura) و سپس با روس هاي سفيد به فرماندهي آنتون دنيكين (Anton Denikine) كه تحت حمايت نيروهاي متفق فرانسوي ـ بريتانيايي قرار داشت به جنگ پرداخت؛ نيروهاي متفق درصدد بودند كه به هر قيمتي شده از گسترش جنبش انقلابي به سوي اروپاي شرقي جلوگيري كنند.

ارتش پارتيزاني ماخنو ضمن حفظ استقلال خود با ارتش سرخ در مقابل اين دشمن مشترك يك پيمان توافق به امضا رساند، اما بعدها به اين ارتش پارتيزاني خيانت شد و جنبش از هم فروپاشيد. از نظر تروتسكي، اين ارتش فقط "شورشي با عناوين پوششي بود كه تلاش مي كرد حكومتي بورژوازي را به نفع كولاك ها به قدرت برساند. " (کولاك به كشاورزان ثروتمند پيش از انقلاب روسيه گفته مي شود). اما در واقع، مدافعين حكومت تك حزبي نمي توانستند تحقق عملي شعارهاي استقلال و دموكراسي مستقيم را تحمل نمايند. ماخنو كه تحت تعقيب قرار گرفته بود مجبور شد در اوت ،١٩٢١ ميدان نبرد را ترك و به كشور روماني پناهنده شود؛ او سرانجام در سال١٩٢٥ به پاريس رسيد، مدتي در شركت رنو مشغول به كار شد و سرانجام در حالي كه تقريبا از سوي همه به فراموشي سپرده شده بود در ژوئيه١٩٣٤ در اثر بيماري سل در گذشت.

[ویرایش] وبگاه نستور ماخنو

http://www.nestormakhno.info

[ویرایش] منبع

http://cnt-ait.info/article.php3?id_article=957

(وضعیت حق تکثیر : Site developpé avec SPIP, un programme Open Source écrit en PHP sous licence GNU/GPL)