ساتی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
در هند باستان زن را پس از مرگ شوهرش میسوزانیدند که به این رسم ساتی (سانسکریت: सती) گفته میشد. در هند باستان این رسم اهمیت فرهنگی و دینی بسیاری داشت و نشانه وفاداری زن به شوهر تلقی میشد. هر چند بیشتر ساتیها به صورت داوطلبانه انجام میگرفت اما فشارهای خانوادگی و اجتماعی و اجبارها زن را به شرکت در این مراسم وامی داشت. رسم ساتی هم در بین زنان عادی و هم در بین زنان اشرافی رایج بود و یک فریضه دینی محسوب میشد. سالها بعد با به قدرت رسیدن فرمانروایان مسلمان در هند ساتی نمادین به وجود آمد که در این مراسم زن بیوه در کنار شوهر مرده خود زانو میزد و کلماتی را که نشانه وفاداری اوست بر زبان میآورد؛ بدون این که مجبور به سوزانیدن خود باشد.
[ویرایش] منبع
Wikipedia contributors, "Sati," Wikipedia, The Free Encyclopedia

