گذشته تهران
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
رونق تهران پس از حمله مغول به سبب مهاجرت اهالی ری بتهران بیشتر شد. بعدها پای جهانگردان نیز به این قسمت رسید که در سفرنامه خود از باغها و میوه های فراوان ، آب زیاد و آب و هوای ناسالم شهر تهران نوشته است. اهمیت و آبادانی و رونق تهران از زمان دودمان صفوی آغاز گردید. پس از انقراض خاندان صفوی تهران از رشد و گسترش باز مانده و بیتوجهی عباس یکم به تهذان نیز خود به این مسئله افزود. در زمان نادر شاه تهران جانی تازه گرفت. بعدها با سرنگونی افشاریان ، تهران در گستره نفوذ قاجارها که رقیب کریمخان زند بودند در آمد و در طی جنگ و کشاکش میان خان قاجار و کریمخان لشگر قاجار تارو مار شد و کریمخان با لشگر خویش وارد تهران گردید و ظاهرا قصدش این بود که تهران را پایتخت خویش کند بدان سبب که ساختمان دیوانی را در آنجا بنا نهاد و به فرمان او برج و باروی شهر تعمیر گردید و ارگ سلطنتی نیز بازسازی شد . پس از مرگ کریمخان آغا محمد خان پس از نبرد سختی که با لطفعلی خان زند داشت بر کشور چیره گردید و تهران را پایتخت خویش قرار داد و از آن پس تهران دارالخلافه (پایتخت ) نامیده شد و به ساختن کاخ مرمر که تنها یادگار آن عهد است اکتفا نمود.

