مرغ سحر (تصنیف)
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
تصنیف مرغ سحر، از اشعار محمد تقی یا ملک الشعرای بهار میباشد.
[ویرایش] مرغ سحر و راز جاودانگی
از میان اشعار ملک الشعرای بهار، یکی از مشهورترین آنها، شعر مرغ سحر میباشد. تصنیف مرغ سحر بر اساس این شعر ملک الشعرای بهار و توسط استاد مرتضی نی داود در دستگاه ماهور ساخته شد و برای اولین بار توسط بانو قمرالملوک وزیری اجرا شد.
این ترانه و آهنگ آن، از بهترین و معروفترین ترانهها و آهنگهای زمان خودش شد و پس از آن نیز بارها و بارها به وسیله خوانندگان دیگر خوانده شد که به واقع میتوان بهترین آنها را اجرای استاد محمدرضا شجریان بر همان آهنگ استاد نیداود در دستگاه ماهور دانست، به گونهای که هنوز پس از گذشت سالها از اولین اجرای آن، هنوز هم صدای درخواست مردم در کنسرتهای استاد شجریان به گوش میرسد. راز ماندگاری مرغ سحر را باید در مضمون اجتماعی-سیاسی آن جستجو کرد که در هر دورهای در ایران به گونهای مصداق پیدا میکند.
[ویرایش] متن شعر
بخشی از شعر ملک الشعرای بهار که در تصنیف خوانده میشود، به این شرح است:
| مرغ سحر ناله سرکن، داغ مرا تازه تر کن | ز آه شرربار این قفس را بَرشِکَنُ و زیر و زِبَر کن | |
| بلبل پَر بسته ز کنج قفس درآ، نغمهٔ آزادی نوع بشر سرا | وَز نفسی عرصهٔ این خاک توده را پر شرر کن | |
| ظلم ظالم، جور صیاد آشیانم داده بر باد | ای خدا، ای فـلک، ای طبیعت، شام تاریک ما را سحر کن | |
| نوبهار است، گل به بار است، ابر چشمم، ژالهبار است | این قفس، چون دلم، تنگ و تار است | |
| شعله فکن در قفس ای آه آتشین | دست طبیعت گل عمر مرا مچین | |
| جانب عاشق نِگَه ای تازه گل از این، بیشتر کن | مرغ بیدل شرح هجران مختصر مختصر کن |
[ویرایش] منابع
- دیوان اشعار ملک الشعرای بهار

