ویزیگوت
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ویزیگوتها یا گوتهای باختری(به لاتین:Visigothi) (به فرانسوی: Wisigoths) یکی از دو شاخه اصلی گوتها -از ژرمن های خاوری- بودند. شاخه دیگر اوستروگوتها بودند. اینان امپراتوری روم را در دوره کوچ آشفته ساختند.
نامدارترین نیروهای ویزیگوت زیر فرمان آلاریک یکم در سال ۴۱۰ میلادی به رم تاختند. پس از فروپاشی روم غربی ویزیگوتها تا دو سده و نیم دیگر در اروپا نقش بزرگی را بازی کردند. آنها کمکم در آغاز سده پنجم پس از زایش به شبهجزیره ایبری کوچیدند و پادشاهیهایی را در تولوز و تولدو برپا نمودند و نوادگانشان تا سده هشتم هم بر آن سامان فرمان میراندند.
[ویرایش] منبع
- نویسندگان ویکیپدیای انگلیسی،Visigoths. (نسخه ۳ ژوئن ۲۰۰۷)

