ابوالحسن غفاری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
میرزا ابوالحسن غفاری، (۱۲۲۹ ه.ق. (حدود ۱۸۱۳ م.) - ۱۲۸۳ ه.ق. (حدود ۱۸۶۶ م.))، معروف به صنیعالملک از نقاشان ایرانی است.
وی فرزند میرزا محمد غفاری و از خانواده قاضی عبدالمطلب غفاری کاشانی میباشد که در سال ۱۲۲۹ ه.ق. در شهر کاشان متولد شد.
وی بزرگترین نقاش دوره قاجاریه است که در محافل آن زمان، او را رافائل ایران نام نهاده بودند. وی اول نقاشباشی و سپس صنیعالملک لقب یافت. پس از فراگرفتن فن نقاشی در ایران، در اواسط سلطنت محمد شاه قاجار و در سال ۱۲۵۶ ه.ق.، به تشویق و مساعدت حسین علی خان نظامالدوله مشیرالملک به ایتالیا سفر کرد و چند سال در موزههای فلورانس و رم مشغول نقاشی بود.
یکی از آثار وی که از روی یکی از تابلوهای رافائل کشیده شده، در موزه واتیکان موجود است. این تابلو متعلق به میرزا علی اصغر خان اتابک امینالسلطان صدراعظم بود که در تالار پارک وی نصب گردیده بود. در جنگی که بین دولتیان و ستارخان در گرفت، تابلوی مزبور مورد اصابت گلوله قرار گرفت و سوراخ شد. ولی تابلو توسط میرزا علی اکبر خان کاشانی مزینالدوله تعمیر شد و تا این اواخر در مدرسه کمالالملک به دیوار آویخته بود. نام این تابلو رافائل مادونای فرلین یو است. چگونگی وجود آن در واتیکان معلوم نیست. او در سال ۱۲۷۳ ه.ق. صورتهای تالار نظامیه را به اتمام رساند که دارای ۸۴ تصویر از رجال دربار قاجاریه است و صف سلام ناصرالدین شاه را نشان میدهد. وی بنیانگذار اولین مدرسه نقاشی در ایران است و در روزنامهاش، «دولت علّیه ایران» که اول نامش «وقایع اتفاقیه» بود، برای قبول شاگردان اعلان کرده است.
او در سال ۱۲۸۳ ه.ق. سکته کرده و درگذشت.

