حسین بن على بن حسین ابن بابویه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

«علی بن حسین بن موسی بن بابویه» معروف به «ابن بابویه»، پدر شیخ صدوق، فقیه و پیشوای مردم قم و از فقهای بزرگ شیعه بوده‌است. به گفتهٔ ابن ندیم، وی ۲۰۰ جلد کتاب نوشت [1] و در سال ۳۲۹ هـ . ق در گذشت.

وی از کسانی است که، توقیعاتی به خطّ شریف امام زمان (عج) برای او ارسال شده‌است.

[ویرایش] آثار

برخی از آثار او عبارتند از:

  1. الشرایع
  2. رسالة الاخوان
  3. النوادر
  4. مناسک الحج
  5. الصلوة
  6. قرب الاسناد
  7. کتاب التوحید
  8. تفسیر قرآن کریم
  9. التسلیم
  10. المواریث
  11. المعراج
  12. الطب

[ویرایش] منبع