زیاد پسر ابیه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
زیاد پسر ابیه در طائف ولادت یافت.در زمان عمر، ابوسفیان او را پسر خود دانست اما علی پسر ابی طالب او را برای این سخنش نکوهش کرد. در سال ۶۵۹ میلادی، خلیفه علی پسر ابی طالب او را به یک مأموریت جنگی در اصطخر ایران فرستاد. علی پسر ابی طالب، او را به حکمرانی بصره برگزید. پس از کشته شدن علی، معاویه با حسن پسر علی عهدنامه صلح بست. پس از تحکیم پایه های خلافت معاویه،مغیره پسر شعبه، زیاد را به دمشق دعوت کرد. معاویه زیاد را به دربار دمشق جلب کرد،او را برادر خود خواند و اعلام کرد که سمیه، مادر زیاد در جاهلیت با ابوسفیان همبستر شده است و زیاد پسر ابوسفیان است. معاویه کار عراق و بصره را به زیاد سپرد.در سال ۶۷۱ میلادی، زیاد موفق به فتح مرو گردید. زیاد در سال ۶۷۳ مرد و عبیدالله پسر زیاد به جانشینی او برگزیده شد.
[ویرایش] منبع
امام حسین و ایران، کورت فریشلر، ذبیح الله منصوری، تهران:امیرکبیر، ۱۳۷۱

