روحانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

فرد روحانی انسانی است که بر دستورات و تعالیم ادیان مسلط بوده و به آن‌ها عامل است. در بعضی ادیان تعریف از فرد روحانی به فردی گفته می‌شود که علاوه بر تسلط بر دستورات و تعالیم آن دین، دیگران را نیز راهنمائی کند. روحانیت در ادیان دیگر به نامهای مختلفی وجود دارد:

فهرست مندرجات

[ویرایش] اسلام

معادل آن در زبان فارسی و برای دین اسلام، آخوند می‌باشد. اما در زبان عربی به روحانی مسلمان، ملا می‌گویند. در دین اسلام حد اعلای روحانی مجتهد نامیده می‌شود.

[ویرایش] دین بهائی

در دین بهائی طبقه روحانی دینی مانند آخوند، مجتهد، کشیش و خاخام وجود ندارد. بهائیان فردی را فرد روحانی می‌دانند، که عامل به تعالیم الهی باشد. بهائیان معتقد به تطابق دین با علم و عقل هستند و هر انسان را قادر به درک حقائق روحانی می‌دانند، به علاوه یکی دیگر از تعالیم بهائیان، تحری حقیقت است که هر فرد را قادر به کشف حقیقت می‌دانند.

[ویرایش] مسیحیت

در دین مسیحیت به روحانی مرد، کشیش میگویند و روحانی زن راهبه نام دارد.

[ویرایش] یهودیت

در دین یهودیت به فرد روحانی اصطلاحاً خاخام گفته می‌شود.


این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[ویرایش] منابع

ویکیپدیای انگلیسی