گورو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

به آموزگاران و راهنمایان دینی در دین‌های هندوگرایی، بوداگرایی، سیک‌گرایی و جنبش‌های دینی دیگر گورو (سانسکریت: गुरू) گفته می‌شود.

گورو در اصل همان نقشی را در این دین‌ها دارد که مرشد در صوفی‌گری. در دین‌های آسیایی، به گورو به عنوان کانالی برای دریافت فرزانگی نگریسته می‌شود.

[ویرایش] گوروهای معروف

  1. گورو نانک (۱۴۶۹-۱۵۳۹)
  2. گورو انگد (۱۵۰۴-۱۵۵۲)
  3. گورو امر داس (۱۴۷۹-۱۵۷۴)
  4. گورو رام داس (۱۵۳۴-۱۵۸۱)
  5. گورو ارجن (۱۵۶۳-۱۶۰۶)
  6. گورو هر گوبیند (۱۵۹۵-۱۶۴۴)
  7. گورو هررای (۱۶۳۰-۱۶۶۱)
  8. گورو هری کریشن (۱۶۵۶-۱۶۶۸)
  9. گورو تیغ بهادر (۱۶۲۱-۱۶۷۵)
  10. گورو گوبیند سینگ (۱۶۶۶-۱۷۰۸)

[ویرایش] منابع


این نوشتار دربارهٔ مسائل دینی و آئینی و مذهبی و شرعی خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.