ماموگرافی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ماموگرافی (Mammography) گونه ای روش تصویربرداری (پرتونگاری) است که در علوم تشخیص پزشکی، به خصوص تشخیص سرطان پستان در زنان کاربرد فراوان دارد.
مشخصه مهم این شیوه پرتونگاری استفاده از انرژی های پایین تر از حد معمول است (حدود ۲۰ کیلوالکترون ولت). دستگاه های متداولی که این روش را جهت تصویر برداری به کار می برند متشکل از فتوتایمر (phototimer) های مخصوص, گریدهای ضریب پایین (low ratio scatter grids), و مولد اشعه ایکس ولتاژ پایین می باشند.
دلیل تولید پرتوهای انرژی پایین استفاده از خاصیت کنتراست بالای این نوع پرتوها در انرژی های پایین می باشد. در عوض برای کاهش دوز افزایش یافته, از تکنیک فشرده سازی سینه (compression) در سطح افقی استفاده میشود. از آنجایی که بهترین کنتراست را در حواشی ۲۰ کیلوالکترون ولت میتوان بدست آورد, از مولیبدن و رودیوم در تولید اشعه های ایکس مشخصه (Characteristic X-rays) استفاده می شود.
از دیگر ویژگی های ماموگرافی استفاده از فیلتر های مخصوص مولیبدنی و نیز اثر پاشنه می باشد.
[ویرایش] منابع
- Bushberg, et al. The Essential Physics of Medical Imaging, ۲۰۰۲

