علیرضا عباسی تبریزی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
علیرضا عباسی، خوشنویس و استاد خطر ایرانی بود که از طرف شاه عباس صفوی به لقب شاهنواز خان ملقب گردید. وی خط نسخ و ثلث را با استادی تمام مینوشت و در خط نستعلیق شیوهای خاص داشت. آثار خطی او در مساجد شیخ لطفالله و مسجد جامع عباسی و چهارسوی اصفهان، هنوز باقی است و حکایت از کمال پختگی و هنرمندی قلم او دارد. هم چنین کتیبههای طلای درِ سابق حرم امام رضا به خط اوست که امروزه در موزه آستان قدس رضوی نگهداری میشود. [۱]
اختلاف سلیقه و روش او با میرعماد که او نیز هنرمندی خوش نویس بود و شیوه نستعلیق رایج در نگارش فارسی امروز ابتکار اوست، موجب کدورت و انگیزه حسادت میان این دو استاد گردید. این حسادات پایان تلخی داشت و به قتل فجیع میرعماد انجامید.[۲]

