شهاب‌وار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

در ستاره‌شناسی به قطعه‌های صخره با فلز که در فضا شناورند شهاب‌وار (Meteoroid) یا نیزک گفته می‌شود. شهاب‌وارها می‌توانند به بزرگی یک سیارک و یا به کوچکی یک ذره غبار باشند.

یک سیارک یا شهاب‌وار که وارد جو زمین می‌شود شهاب یا شَخانه نام می‌گیرد. به خط درخشانی که بر اثر ورود شها‌ب‌وار یا حرکت آن در جو ایجاد می‌شود شهاب ثاقِب گفته می‌شود. واژه شهاب عربی و شخانه فارسی است.

زمانی که یک شهاب‌وار به سطح سیاره برخورد کند شهاب‌سنگ (Meteorite) نامیده می‌شود. گوی آتشین‌ای که به هنگام گذر یک شهاب از جو پدید می‌آید اصطلاحاً آذرگوی نام دارد.

[ویرایش] منابع

  • آسیموف، ایزاک، دانشنامه جهان، شماره ۴، تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴خ، ص۳۲.
سامانه خورشیدی
تصویر:Solar System XXVII Right To left For Persian.png
سیاره‌ها: تیر - ناهید - زمین - بهرام - مشتری - کیوان - اورانوس - نپتون
سیاره‌های کوتوله: پلوتون - سرس - اریس
بقیه: خورشید - ماه - ستاره دنباله‌دار - کمربند کایپر - کمربند سیارک‌ها - ابر اورت
جُستارهای وابسته صورت‌های فلکی - سامانه‌های خورشیدی - شهابسنگ‌ها - ماه‌های سیارات
این نوشتار ستاره‌شناسی خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.