جنگ اسرائیل و لبنان (۲۰۰۶)
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| جنگ لبنان (۲۰۰۶) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
دود در شهر صور جنوب لبنان پس از حمله اسرائیل. |
|||||||||
|
|||||||||
| جنگندگان | |||||||||
| فرماندهان | |||||||||
| نیروها | |||||||||
| ۶۰۰-۱٬۰۰۰ جنگجویان فعال ۳٬۰۰۰-۱۰٬۰۰۰ رزرو[۵] |
۳۰٬۰۰۰ نیروی زمینی ارتش اسرائیل (به علاوه نیروی هوایی اسرائیل و نیروی دریایی ارتش اسرائیل)[۷] |
||||||||
| تلفات | |||||||||
| حزبالله لبنان: کشته: |
نیروهای دفاعی اسرائیل: کشته: ۱۱۹[۱۳] |
||||||||
| شهروندان لبنانی: ۸۵۰[۱۴]-۱٬۱۹۱[۱۵] کشته ۴٬۴۰۹ زخمی[۱۵] دولت لبنان اذعان داشت بیشتر کشته شدگان غیر نظامیان بودند،[۱۶][۱۷]ولی بین تعداد کشتگان نظامی و غیر نظامی تمیز نداده است.[۱۱] غیر نظامیان اسرائیلی: |
|||||||||
جنگ اسرائیل و لبنان، در لبنان معروف به جنگ ژوئیه [۱] و در اسرائیل معروف به جنگ دوم لبنان [۲۰]، نام مجموعه درگیریهایی است که از تاریخ ۱۲ ژوئیه سال ۲۰۰۶ بین ارتش اسرائیل و حزبالله لبنان به وقوع پیوست و دامنه آن شمال اسرائیل و سراسر لبنان را دربرگرفت و با قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنیت سازمان ملل در تاریخ ۱۴ آگوست ۲۰۰۶ پایان یافت، به طوری که مرزی در این جنگ تغییر نکرد، و درباره پیروزی در این جنگ هم اختلاف نظرهایی بوجود آمد به طوری که یا هرکدام خود را پیروز میخوانند یا دیگری را شکست خورده معرفی میکنند، حتی در مورد طول جنگ و آغاز کننده جنگ هیچکدام از طرفین اظهار نظر یکسانی نکردند. این جنگ به نامهای جنگ ۳۳ روزه[۲۱]، جنگ ۳۴ روزه [۲۲] و جنگ تموز نیز معروف است.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] آغاز درگیری
در ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۶ نیروهای حزبالله لبنان در مرز لبنان و اسرائیل با وارد شدن به خاک اسرائیل به گروهی از نیروهای زمینی ارتش اسرائیل حمله کردند و سه سرباز اسرائیلی را کشتند و دو سرباز اسرائیلی را اسیر گرفته و به خاک لبنان انتقال دادند. حزبالله این عملیات را «وعده صادق» نام گذاشته بود [۲۳]. ارتش اسرائیل بلافاصله برای نجات جان دو سرباز اسیر گرفته شده اقدام کرد که در نهایت پنج سرباز دیگر اسرائیلی کشته، پنج سرباز دیگر مجروح و پنج شهروند غیرنظامی نیز مجروح شدند. حزبالله لبنان نام این حمله را «پاسخ عادلانه» نام گذاشت و سیدحسن نصرالله برای بازپس دادن دو سرباز اسیر اسرائیلی پیش شرط آزادی چندین عضو حزبالله لبنان را از زندانهای اسرائیل خواستار شد. در همین حال ایهود المرت نخست وزیر اسرائیل، عملیات نظامی حزبالله لبنان در خاک اسرائیل را اعلام جنگ لبنان به اسرائیل خواند و اعلام کرد که «لبنان بهای آن را خواهد پرداخت.» اسرائیل دولت لبنان را «مسئول تجاوز نیروهای حزبالله لبنان به خاک اسرائیل خواند» و با تفسیر شرکت حزبالله لبنان در دولت قانونی لبنان و اسقرار گروه نظامی حزبالله در خاک لبنان، این کشور را مسئول تجاوز و حمله نظامی حزبالله لبنان به خاک اسرائیل معرفی کرد.
فوآد سینیوره، نخست وزیر لبنان در واکنش به این موضع اسرائیل، با تشکیل جلسه فوق العاده کابینه اعلام کرد که دولت مرکزی لبنان از این عملیات حزبالله لبنان به خاک اسرائیل اطلاعی نداشته و مسئولیت این حمله را به عهده حزبالله گذاشت. چند روز بعد امیل لهود، رئیس جمهور لبنان با دفاع از حزبالله لبنان اعلام کرد که وی در کنار سیدحسن نصرالله خواهد ایستاد.
سپس ارتش اسرائیل به بمباران سنگین شهرها و روستاهای لبنان پرداخت و حزبالله لبنان نیز با موشک باران شهرها و روستاهای اسرائیل بخصوص شهر بندری حیفا حملات متقابلی را به اجرا گذاشت
[ویرایش] تلفات دوطرف
ارتش اسرائیل طی این جنگ ۱۱۶ سرباز خود را از دست داد به علاوه ۴۳ شهروند اسرائیلی نیز براثر اصابت بیش از چهار هزار موشک حزبالله لبنان در خاک اسرائیل کشته شدند. [۲۴] حزبالله لبنان طی این جنگ تعداد معدودی سرباز خود را از دست داد به علاوه ۱۲۰۰ شهروند لبنانی نیز بر اثر بمبارانهای پی در پی و استفاده از سلاحهای غیر متعارف مانند بمبهای خوشهای و فسفری توسط ارتش اسرائیل در خاک لبنان کشته شدند.[۲۴]
[ویرایش] جنایات جنگی
[ویرایش] حملات به مناطق مسکونی
در طول جنگ نیروهای حزبالله لبنان موشکهای متعددی را به شهرها و مناطق مختلف غیر نظامی در اسرائیل پرتاب کردند که بنابر قانون لاهه جزء جنایات جنگی به حساب میآید.[۲۵]حزب الله ادعا میکند موشکها جهت برخورد به هدف نظامی ارسال شده ولی تعداد موشکها و برخوردهای مکرر آن به پیادهروها، منازل مسکونی و بیمارستان این ادعا را غیر قابل قبول میکند.[۲۵].
همچنین نیروی هوایی اسرائیل با حمله به راهها، جادهها، مناطق مختلف مسکونی و شهرهای لبنان را مورد هدف بمباران قرار داد که جزء جنایات جنگی به حساب میآیند.[۲۶] گفتنی است که ارتش اسرائیل همواره ادعا میکند نقاطی را مورد هدف قرار داده که از آنها موشک به خاک و شهرهای اسرائیل شلیک شده یا اینکه نیروهای حزبالله لبنان در آن مستقر بوده و برخورد به غیر نظامیان به طور تصادفی رخ داده. با اینحال تحقیقات در زمینه الگوی حملات در بیش از بیست مورد که توسط تحقیقگران سازمان دیدهبان حقوق بشر در لبنان انجام شده است ، خلاف آن را نشان میدهد.[۲۶].
گفتنی است در طول جنگ، سید حسن نصرالله، از فلسطینیان و مسلمانانی که در شهر حیفا زندگی میکنند خواست تا خانه و زندگی خود را ترک کنند تا مورد تهاجم موشکهای کاتیوشای حزبالله لبنان قرار نگیرند.[۲۷] گفتنی است که در طول حملات موشکی حزبالله لبنان به شهرهای اسرائیل تعدادی عرب ساکن حیفا نیز کشته شدند. [۶]
[ویرایش] استفاده از سلاحهای نامتعارف
طی این جنگ اسرائیل از بمبهای فسفری نیز استفاده کردهاست.[۲۸] [۲۹] قابل ذکر است اسرائیل پروتکلهای الحاقی کنوانسیون ۱۹۴۹ ژنو را امضا نکردهاست.[۳۰] این کنوانسیون، حملاتی را که به همه افراد صدمه بزند ممنوع کردهاست.
[ویرایش] استفاده از سلاحهای کنترل نشده
در طول این جنگ بخصوص روزهای پایانی جنگ ارتش اسرائیل حجم زیادی از بمبهای خوشهای را بر شهرها، روستاها و مراتع مختلف لبنان فروریخت که اصابت نکردن آنها به غیر نظامیان غیر قابل کنترل است و با توجه به نوع بمبهای استفاده شده باقیمانده عمل نکرده بعد از جنگ باعث کشته و زخمی شدن تعداد قابل توجهی کودک و افراد غیر نظامی شده و خواهد شد [۳۱]. هم چنین در موشکهای مورد استفاده حزب الله که به مناطق مسکونی حیفا اصابت کرده مواردی یافت شده که از کلاهکهای حامل ساچمههای فلزی (جهت حداکثر کردن تلفات انسانی) استفاده شدهاست[۳۲].
[ویرایش] حادثه قانا
در ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۶ (میلادی) در جریان درگیری سال ۲۰۰۶ اسرائیل و لبنان روستای قانا مورد حمله بمباران نیروهای اسرائیلی قرار گرفت. برخورد دو بمب خوشهای به یک ساختمان مسکونی چهارطبقه در مرکز روستای قانا توسط ارتش اسرائیل به کشته شدن ۵۴ شهروند غیرنظامی از جمله بیش از ۳۷ کودک و زخمی شدن بسیاری انجامید.
گفتنی است که ارتش اسرائیل ادعا می کند که سکوهای متحرک پرتاب موشکهای کاتیوشای حزبالله لبنان را که در نقاط مسکونی در روستای قانا قرار داشتند [۳۳] هدف قرار داده بودند ولی سازمان دیدبان حقوق بشر اسرائیل را مسئول تلفات انسانی حادثه روستای قانا میداند [۳۴].
[ویرایش] سپر انسانی
مسئولین اسرائیلی همواره حزبالله لبنان را متهم میکنند که با استفاده از مناطق پر جمعیت به عنوان سپر انسانی قصد دارد مقدار تلفات غیر نظامیان را افزایش دهد، همچنین ارتش اسرائیل برای اثبات ظهارات خود مبنی بر استفاده حزبالله لبنان از خانهها و مساجد برای اهداف نظامی، تصاویر و فیلمهایی را منتشر کردند که ادعا میکنند درست قبل از حملههای اسرائیل برداشته شده،[۳۵] [۳۳] ، ارتش اسرائیل همچنین ادعا میکند که نیروهای حزبالله لبنان مانع خارج شدن غیر نظامیان از منطقه جنگی میشدند [۳۶] این در حالی ست که گزارشات سازمان عفو بین الملل نشان میدهد که بسیاری از ترس هدف قرار گرفتن خودروهای متحرک از خانههای خود خارج نمی شوند[۳۷].
هیم رامون وزیر دادگستری اسرائیل در ۵ مرداد ماه اظهار داشت :«اسرائیل به شهروندان عادی و غیر نظامی زمان کافی برای ترک جنوب لبنان را داده است و هرکس که باقی مانده است می تواند به عنوان یک حامی حزبالله محسوب شود.» او همچنین بر اساس خبر بی بی سی گفته است: «همه کسانی که درحال حاظر در جنوب لبنان هستند، تروریست محسوب می شوند که به نحوی با حزبالله مرتبط هستند.»[۳۴] ولی سازمان دیدبان حقوق بشر با تایید عفو بین الملل، میگوید «هیچ موردی که نشان دهد حزبالله از سپر انسانی استفاده کرده است نیافته است»[۳۸]. در همین حال سازمان دیدبان حقوق بشر ازعان میکند که محل پنهان کردن اسلحهها و قرار گرفتن نیروهای حزبالله در مناطق شلوغ مسکونی بوده و با وجود اینکه این مسئله خلاف قوانین جنگ است ولی اسرائیل مسئول کشته شدن غیر نظامیان میباشد و گزارشی ارائه میدهد که در هیچ مورد ثبت شده از کشته شدن غیر نظامیان در آن سندی مبنی بر وجود نیروها یا مهمات حزب الله در نزدیکی اهداف اسرائیل یافت نشده. [۳۸] در همین حال رئیس بخش انسان دوستانه سازمان ملل جان اگلند بعد از تبیین کمکهای انسان دوستاده به لبنان گفت : «حزب الله باید از این عمل خفت بار پنهان شدن در بین زنان و کودکان اجتناب کند» و اضافه کرد :«شنیدهام آنها به خود میبالند بخاطر اینکه مبارزان کمی را از دست دادهاند درحالی که غیر نظامیان باید به سوگ مرگ عزیزانشان بنشینند.»[۳۹]
[ویرایش] بعد از جنگ
سيد حسن نصرالله، رهبر حزبالله لبنان، با آغاز آتش بس میان لبنان و اسرائیل در مصاحبهای تلویزیونی با تلویزیون لبنان [۴۰] با ابراز تاسف درمورد چگونگی آغاز درگيری ۳۴ روزه با ارتش اسرائيل، اعلام کرد که اگر میدانست که اسارت گرفتن دو سرباز اسرائيلی به چنين جنگی منجر می شود، چنين فرمانی نمیداد. [۴۱] [۴۲] [۴۳]
در ۲ مه ۲۰۰۷ کمیسیون وینوگراد، ایهود اولمرت را مقصر شکست در فرماندهی جنگ با حزبالله لبنان معرفی کرد [۴۴] این حکم باعث شد ۱۰۰٫۰۰۰ نفر از مردم اسرائیل در تجمعی در تلآویو خواستار استعفای او شوند.[۴۵]
[ویرایش] جستار های وابسته
[ویرایش] منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ دیلی استار. "خط-زمان جنگ ژوئیه ۲۰۰۶". استخراج شده در ۱۷ آوریل , ۲۰۰۷.
- ↑ هربرت داکنا. «Amid the bombs, unity is forged»، تایمز برخط آسیا، ۱۷ آگوست, ۲۰۰۶.
- ↑ آسوشیتد پرس. «PFLP claims losses in IDF strike on Lebanon base»، اورشلیم پست، ۶ آگوست, ۲۰۰۶].
- ↑ "Arafat's 'fox' running rocket unit", اورشلیم پست, ۲۹ ژوئیه ۲۰۰۶ و همچنین ببینید، "Imad Mughniyeh: Hezbollah's Phantom"
- ↑ International Institute for Strategic Studies
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ "Two Northern Command chiefs?"، Ynetnews، ۸ آگوست ۲۰۰۶ و همچنین ببینید، "IDF officials: Maj. Gen. Adam must quit post after war" و "Israel swaps commanders" و "Impatient Israel appoints new battle chief" و "New Israeli General Oversees Lebanon " و "Israel names new commander to head offensive" و "Israel changes command structure"
- ↑ «Some 30,000 Israeli troops in Lebanon - army radio»، رویترز از طریق اخبار یاهو! آسیا، ۲۰۰۶-۰۸-۱۳.
- ↑ آسوشیتد پرس. «Army chief says Israel may have to confront Hezbollah attempts to re-arm»، هرالد بین المللی، فوریه ۲۱، ۲۰۰۷.
- ↑ کان کولین. «Teheran fund pays war compensation to Hizbollah families»، تلگراف (نشریه)، آگوست ۴، ۲۰۰۶. بازیابیشده در تاریخ ۲۰۰۷-۰۳-۰۲.
- ↑ پاتریک بیشاپ. «Peacekeeping force won't disarm Hizbollah»، تلگراف (نشریه)، آگوست ۲۲،۲۰۰۶. بازیابیشده در تاریخ ۲۰۰۷-۰۴-۳۰.
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ «Lebanon Sees More Than 1,000 War Deaths»، AP via MyUstinet. "اسرائیل در ابتدا گفت ۸۰۰ عضو حزبالله لبنان کشته شده اند ولی بعداً این تخمین را تا ۶۰۰ نفر کاهش داد."
- ↑ ویلر، کارولین؛ مارک مک کنون، «Israel begins pullout as ceasefire holds»، The Globe and Mail، ۱۶ آگوست ، ۲۰۰۶، صص. A13. "مقامات رسمی اسرائیل اعلام کردند ۱۳ نظامی حزبالله لبنان را اسیر کردند."
- ↑ وزارت امور خارجه اسرائیل. "Israel-Hizbullah conflict: Victims of rocket attacks and IDF casualties". بازیابی در ۹ مارس، ۲۰۰۷.
- ↑ "Israel (country)"، دانشنامه آنلاین مایکروسافت ® انکارتا ® ۲۰۰۷
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ کمکهای انسان دوستانه به لبنان. آژانس توسعه بین المللی ایالات متحده آمریکا مشاور بحران (در تاریخ نوامبر ۳ ۲۰۰۶). بازدید در تاریخ ۲۰۰۶-۱۱-۱۷.
- ↑ اخبار بر خط بیبیسی، "UN hails Israel's Lebanon pullout ". بازیابی در ۲۶ ژانویه، ۲۰۰۷.
- ↑ Deliberate destruction or "collateral damage"? Israeli attacks on civilian infrastructure. عفو بین الملل (در تاریخ ۲۰۰۶-۰۸-۲۳).
- ↑ اخبار بر خط بیبیسی (۸ مارس، ۲۰۰۷). "PM 'says Israel pre-planned war'". بازیابی در ۹ مارس، ۲۰۰۷.
- ↑ وزارت امور خارجه اسرائیل ( ۱۲ ژوئیه ، ۲۰۰۶). "Hizbullah attacks northern Israel and Israel's response". بازیابی در ۵ مارس، ۲۰۰۷.
- ↑ اورشلیم پست - تاریخچه جنگ دوم لبنان از آغاز تا پایان
- ↑ گیلبرت اچکار و مایکل وارشوفسکی. جنگ ۳۳ روزه:جنگ اسرائیل علیه حزب الله در لبنان و تبعات آن. Paradigm Publishers (انتشارات پارادایم)، ۲۸ فوریه ۲۰۰۷، ISBN 978-1594514098.
- ↑ سازمان عفو بینالملل
- ↑ Press Conference with Hasan Nasrallah. UNDERSTANDING THE PRESENT CRISIS. یوپیسی (در تاریخ ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۶). بازدید در تاریخ ۲۰۰۶-۱۱-۱۳.
- ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ [1]
- ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ «اسرائیل/ لبنان: حزبالله باید حمله به غیر نظامیان را متوقف کند.»، سازمان دیدهبان حقوق بشر، ۵ آگوست ۲۰۰۶. بازیابیشده در تاریخ ۱۸ ژوئن ۲۰۰۷.
- ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ اسرائیل/لبنان - حملات هوایی تفکیک نشده به شهروندان غیر نظامی را متوقف کنید!. سازمان دیدهبان حقوق بشر (در تاریخ ۳ آگوست ۲۰۰۶). «برخی حملات اسرائیل مصداق جنایت جنگی است» نسخه پیدیاف نیز موجود است
- ↑ [2]
- ↑ جهان > خاورمیانه - همشهری آنلاین: اعتراف اسراییل به استفاده از بمب فسفری علیه لبنانیها. همشهری (در تاریخ ۱۳۸۵/۰۷/۳۰). بازدید در تاریخ ۱۳۸۶/۰۲/۲۳.
- ↑ جهان > خاورمیانه - همشهری آنلاین: اعتراف تل آویو به کاربرد سلاح شیمیایی علیه حزب الله. همشهری (در تاریخ ۱۳۸۵/۰۸/۰۱). بازدید در تاریخ ۱۳۸۶/۰۲/۲۳.
- ↑ لسیت امضا کنندگان پروتکل الحاقی کنوانسون ژنو. سازمان جهانی صلیب سرخ (در تاریخ ۲۰۰۵ (میلادی)). بازدید در تاریخ ۱۸ ژوئن ۲۰۰۷.
- ↑ «Lebanon: Israeli Cluster Munitions Threaten Civilians»، سازمان دیدهبان حقوق بشر، ۱۷ آگوست ۲۰۰۶. بازیابیشده در تاریخ ۱۸ ژوئن ۲۰۰۷.
- ↑ «Lebanon/Israel: Hezbollah Hit Israel with Cluster Munitions During Conflict»، سازمان دیدهبان حقوق بشر، ۱۸ آگوست ۲۰۰۶. بازیابیشده در تاریخ ۱۸ ژوئن ۲۰۰۷.
- ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ روابط عمومی وزارت امور خارجه اسرائیل. «Hizbullah's exploitation of Lebanese population centers and civilians: Photographic evidence».
- ↑ ۳۴٫۰ ۳۴٫۱ «اسرائیل/ لبنان: اسرائیل مسئول حمله به قانا است.»، سازمان دیدهبان حقوق بشر، ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۶. بازیابیشده در تاریخ ۲۰ ژوئن ۲۰۰۷.
- ↑ ازرا هالوی (Ezra HaLevi). «Declassified IDF Photos and Footage Expose Hizbullah Tactics»، شبکه هفت اسرائیل (آروتز شوا)، دسامبر ۶, ۲۰۰۷. بازیابیشده در تاریخ 2007-04-19.
- ↑ «IDF: Hizbullah preventing civilians from leaving villages in southern Lebanon»، Ynetnews. بازیابیشده در تاریخ ۱۸ ژوئیه,۲۰۰۷.
- ↑ «Israel-Lebanon: Further evidence of grave violations in Israel-Hizbullah conflict underlines urgent need for UN inquiry»، عفو بینالملل، ۲۱ نوامبر, ۲۰۰۶. بازیابیشده در تاریخ ۱۸ ژوئیه ۲۰۰۷.
- ↑ ۳۸٫۰ ۳۸٫۱ «Fatal Strikes : Israel’s Indiscriminate Attacks Against Civilians in Lebanon»، سازمان دیدهبان حقوق بشر، ۱۸ آگوست ۲۰۰۶، ص. ۲. بازیابیشده در تاریخ ۲۰ ژوئن ۲۰۰۷.
- ↑ اسوشیتد پرس. «UN humanitarian chief blasts Hizbullah»، اورشلیم پست.
- ↑ Hezbollah leader Nasrallah regrets war. سیبیسی کانادا (در تاریخ ۲۸ آگوست ۲۰۰۶). بازدید در تاریخ ۳ ژوثیه ۲۰۰۷.
- ↑ [3]
- ↑ [4]
- ↑ نصرالله: پیروزی مقاومت پیروزی ایران است. روزنامه شرق (در تاریخ ۷ شهریور ۱۳۸۶). بازدید در تاریخ ۳ ژوئیه ۲۰۰۷.
- ↑ http://www.haaretz.com/hasen/spages/854051.html
- ↑ http://haaretz.com/hasen/spages/855116.html

