زرمهر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

زَرمِهر ملقب به هزاررفت فرمانروای سیستان در زمان ساسانیان و از آزادگان (اشراف) بزرگ ایران در اواخر سده ۵ میلادی بود.وی از تخمه کارن و زادگاهش ناحیه اردشیرخوره در پارس بود.

او از ابتدای سلطنت بلاش به سال ۴۸۴ تا ۴۸۸ ميلادی عهده دار مقام وزارت بود.[1] زرمهر در رویارویی با ارمنیان، گشنسب‌داد را مأمور مذاکره با آنان کرد. وی لقب هزارپت داشت. فردوسی درباره او می گوید:

جوانی بی آزار و زرمهرنام - که از نام او بُد پدر شادکام

در شاهنامه از زرمهر با نام سوفرا و در تاريخ طبری با نام سوخرا نیز ياد شده.

[ویرایش] کشته شدن زرمهر

پس از بلاش قباد اول پسر پیروز به شاهی رسید. قباد توانست با کمک زرمهر بر بسياری از نابسامانی‌ها و شورش‌ها پايان دهد.[2] طبری در تاريخ خود می نويسد:

" وچون بيشتر روزگار قباد سپری شد تدبير ملک به دست سوخرا بود . مردم بدو گرويدند و قباد را سبك گرفتند و قباد تحمل اين نكرد و بدان رضا نداد و به شاپور رازی كه از خاندان مهران بود و اسپهبد ولايت ری بود نوشت كه با سپاه خويش بيايد و چون بيامد حكايت سوخرا را با وی در ميان نهاد و فرمان خويش درباره او بداد ... پس از آن قباد بفرمود تا سوخرا را بكشند."

[ویرایش] منابع

  • برپایه: لغتنامه دهخدا، سرواژه زرمهر.
  • فرهنگ فارسی معین