نظریه ابرچگال

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

نظریه ابرچگال (Superdense theory)، نظریه‌ای است در کیهان شناسی حاکی از این که جهان از انباشتگی ابرچگال ماده که دستخوش انفجاری فاجعه آسا شده بود، تکامل یافته‌است. انبساط جهان مشاهده شده را ناشی از آن انفجار می‌دانند که در نتیجهٔ آن کهکشان‌ها همچون قطعه‌هایی از بمب منفجر شده پرواز می‌کنند. این فرضیه، که آغازی مشخص و احتمالاً انجامی معین را برای تاریخ جهان تصور می‌کند، در تضاد با نظریه حالت پایدار است.

با شواهد موجود کفه اعتبار به طرف نظریه ابرچگال است.