برهمن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

بَرَهمَن (دواناگاری: ब्रह्म) واژه‌ایست که از زبان هندی به فارسی آمده و به معنای پیشوا و روحانی آیین برهمایی است.

همچنین طبقه برهمنان برجسته‌ترین طبقه درمیان گروههای مردم در هندوستان بوده‌اند. برهمن (brahma ब्रह्म) یا برهما، ن آخر آن بیانگر حالت فاعلی است. برهمن از ریشه brh در زبان سانسکریت به معنی رشد و گسترش است. واژه برهمن به صورت اسم مذکر به معنی روحانی است اما اسم خنثی برهمن به معنی حقیقت مطلق یا خداوند است.

این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
زبان‌های دیگر