کاپادوکیه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

کاپادوکیه در نقشه‌ای از سده ۱۵ (میلادی)
کاپادوکیه در نقشه‌ای از سده ۱۵ (میلادی)

کاپادوکیه یا کَتپَتوکه(پارسی باستان:Katpatuka،یونانی:Καππαδοκία) نام سرزمین باستانی پهناوری در آسیای کوچک(ترکیه کنونی) است. نام کاپادوکیه پس از روزگار باستان در زمان چیرگی مسیحیت بر این بخش پایدارماند و امروزه هم در زمینه گردش‌گری بدین بخش تاریخی کاپادوکیه گفته‌می‌شود. توریستی‌ترین بخش کاپادوکیه استان نوشهر ترکیه کنونی را دربرمی‌گیرد.

[ویرایش] پیشینه

در تاریخ برای نخستین بار در پایان سده ششم پیش از میلاد است که نامی از کاپادوکیه می‌رود و آن هم در سنگنبشته‌های سه‌زبانه دو تن از پادشاهان هخامنشی،داریوش بزرگ و خشایارشا و آن هم در جایگاه بخشی از شاهنشاهی ایران. در سال‌های پایانی شاهنشاهی هخامنشی کاپودیکه به دو ساتراپی (یا شهرابی) بخش‌شد،بخش مرکزی را گیتانگاران یونانی همچنان کاپادوکیه خواندند و بخش دیگر پونتوس نام‌یافت. این جدایش در زمان پیش از زندگی گزنفون رخ‌داده‌است. پس از فروپاشی شاهنشاهی هخامنشی باز این جدایش برجاماند.

[ویرایش] منبع

  • ویکی‌پدیای انگلیسی،Cappadocia. (نسخه ۲۰ اوت ۲۰۰۷)