املای تاریخی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
املای تاریخی به املای کلمههایی اطلاق میشود که صورت نوشتاری آنها با صورت ملفوظ آنها همخوانی ندارد به این معنا که املای آنها بیانگر صورت کُهنتر تلفظ آنهاست، هنگامی که این کلمهها برای نخستین بار نوشته میشدند. این صورت کهنترِ تلفظ به مرور منسوخ شدهاست. معمولاً در تمام زبانهایی که سابقهٔ طولانی کتابت با یک دبیره میدارند املای تاریخی یافت میشود. برای نمونه املای خواهر در زبان فارسی املایی تاریخیاست.

