جاد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
طوایف اسرائیل |
|---|
|
|
|
|
| < |
جادیا گاد(عبری:גד "اقبال نیک") پسر هفتم یعقوب از زلفا کنیز لیه بود.[۱] جاد هفت پسر داشت[۲] و هر یک قبیلهای از سبط جاد را بنیان نهادند.[۳] در هنگام خروج چهل و پنج هزار و ششصد و پنجاه نفر مرد و زن در این قبیله بودهاند.[۴] این قبیله در شرق اردن سکونت داشت ولی به سایر قبایل نیز در فتح کنعان کمک کردند.[۵] سرزمین قبیله جاد شامل قسمت جنوبی کوهستان جلعاد از دریاچه یبوق به حشبون و از ربت آمون در شرق به رودخانه اردن بوده است.
[ویرایش] پانویس
[ویرایش] منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
- یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲.
- جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.

