نعوظ
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
بزرگ و سفت شدن آلت تناسلی مرد به دلیل پر شدن اجسام غاری از خون که معمولا در هنگام تحریک جنسی به وجود می آید.
[ویرایش] فرآیند نعوظ
آلت تناسلی مردان اندامی است بدون استخوان و غضروف، ولی بافت نعوظی آن از دو جسم غاری(corpus cavernosa ) به طولی حدود ۲۰ سانتیمتر تشکیل شده است. در بین اجسام غاری و در امتداد آنها ، جسم اسفنجی(corpus spongiosa) قرار گرفته است که پیشابراه را در ضخامت خود جای داده و نهایتاَ به نوک آلت ( گلانس) می پیوندد.
این سیلندرها که در کنار هم قرار گرفته در قسمت داخلی متصل به استخوان های لگن خاصره و قسمت خارجی آن توسط پوست پوشانیده که نمای اندام تناسلی ظاهری را تشکیل می دهد.
قسمت بیرونی بافت نعوظی را اگر از داخل به خارج توضیح دهیم در داخلی ترین قسمت گفته شد که از سه سیلندر طولی ( ۲ عدد بافت اصلی نعوظ کورپوس کاورنوزوم و سومی به نام کورپوس اسپانژیوزوم که حاوی مجرای ادراری است و در زیر ۲ سیلندر قبلی قرار گرفته ). داخل سیلندرهای نعوظی بافت اسفنجی قرار گرفته که فضای زیادی را هنگام نعوظ جهت ورود خون ایجاد می کند و دیواره آن از بافت بسیار قوی و ضخیم به نام تونیکا آلبوژینه تشکیل شده است.
سیلندرها توسط بافت قوی دیگری به نام فاسیای باکس ( Bucks fasia ) در کنار هم قرار می گیرند تا خود شکل سیلندری واحدی را تشکیل دهد و روی آن را بافت های نرم و لغزنده زیر جلدی و پوست است که قابلیت حرکت و لغزندگی بین پوست و بافت نعوظی را ایجاد می کند تا بدون کشش وفشار بر روی پوست، سایز آلت در حالت نعوظ چند برابر بزرگ تر شود.
مکانیسم نعوظ بدین شرح است که هنگام تحریک جنسی و یا فعال شدن مکانیسم نعوظی به هر دلیل، جریان خون به داخل بافت اسفنجی این سیلندرها به سرعت و شدت افزایش یافته به طوری که خون ورودی، فرصت خارج شدن از طریق سیاهرگ ها را ندارد. سیلندرها افزایش بارز حجم پیدا کرده و همچون بادکنکی که به طور کامل پر باد شده باشد حجیم و سفت می گردد.
سفتی دیواره سیلندرها باعث بسته شدن ۹۰٪ قابلیت خروج خون از سیلندرها می گردد تا بافت آلت پر خون باقی بماند. این فشار به بالاتر از حد متوسط فشار خون فرد، یعنی حدود ۱۲۰ میلی متر جیوه می رسد و باتوجه به محصور بودن خون با دو بافت قوی تونیکاآلبوژینه دیواره سیلندرها و فاسیای باکس پوشاننده آنها منجر به قوام سخت و شبیه به استخوانی بافت آلت تناسلی مردان درحالت نعوظ می گردد.

