آرامگاه هالیکارناسوس
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
آرامگاه هالیکارناسوس ( بودروم )
در سال های 377تا 353 قبل از میلاد ، پادشاهی ایرانی به نام
مارسولوس Μαύσωλος که بر منطقه کاریا در غرب آسیای صغیر حکومت می کرد ، پایتخت خود را به هالیکار ناسوس ( نام قدیمی بندر بود روم در ترکیه امروز) منتقل کرد . پس از مرگ پادشاه ، همسرش « آرتیمیسا » تصمیم گرفت برای او آرامگاهی بسازد . این بنا 3 سال پس از مرگ پادشاه در سال 350 قبل از میلاد تکمیل شد .
آرامگاه بنایی چهار گوش به ابعاد 30 * 40 متر داشت . اتاق آرامگاه
و تابوت ، با طلا تزیین و سقف هرمی شکل آن با تندیس های متعددی آراسته شده بود و در نوک آن تندیسی از یک ارابه قرار داشت که توسط چهار اسب کشیده می شد .
بنای این آرامگاه 16 قرن بر جا بود تا این که در اثر زمین لرزه ،
سقف و ستون های آن آسیب دید . بعد ها اشغالگران این سرزمین از بقایای آن برای ساختن دژ نظامی استفاده کردند . در میان دیوارهای این دژ که هم
چنان پا بر جاست ، سنگ مرمر های آرامگاه را می توان دید .
نسترن حسنی از ماهنامه آموزشی ، تحلیلی و اطلاع رسانی رشد نوجوان --80.191.195.20 ۰۹:۱۷، ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۷ (UTC)
[ویرایش] منبع
ویکیپدیای انگلیسی، نسخهٔ ۱۴ اکتبر ۲۰۰۶.
| عجایب هفتگانه جهان | |
| فانوس دریایی اسکندریه | هرم بزرگ جیزه | تندیس غولپیکر رودس | نیایشگاه آرتمیس| تندیس زئوس| باغهای معلق بابل | آرامگاه هالیکارناسوس | |

