منظومه شمسی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

منظومه شمسی

در حالت عمومی يک منظومه‌ ستاره‌ای يا سامانه ستاره‌ای دست کم دارای يک ستاره و چندين پيکر مدارگرد (مانند شهاب‌سنگ‌‌ها‌، ستاره‌های دنباله‌دار، ماه‌ها و سيارات) است.

منظومه شمسی از خورشيد و اجرام فضايی که در دام جاذبه آن قرار دارند تشکيل شده است .اين اجرام شامل هشت سياره ، سه سياره کوتوله ،۱۶۲ قمر و اجرامی چون سيارک‌ها ،سياره‌نماها،دنباله‌دارها،غبار بين سياره‌ای می‌شوند.

کره زمين در منظومه شمسی جای گرفته است.

[ویرایش] شناسه‌های سيارات منظومه‌ شمسی

همه شناسه‌ها نسبت به زمين اندازه‌گيری شده‌اند:

نام سياره قطر جرم شعاع مداری درازی سال درازی روز
تير يا عطارد ۰٫۳۸۲ ۰٫۰۶ ۰٫۳۸ ۰٫۲۴۱ ۵۸٫۶
ناهيد يا ونوس ۰٫۹۴۹ ۰٫۸۲ ۰٫۷۲ ۰٫۶۱۵ -۲۴۳
زمين ۱٫۰۰ ۱٫۰۰ ۱٫۰۰ ۱٫۰۰ ۱٫۰۰
بهرام يا مريخ ۰٫۵۳ ۰٫۱۱ ۱٫۵۲ ۱٫۸۸ ۱٫۰۳
مشتری يا برجيس ۱۱٫۲ ۳۱۸ ۵٫۲۰ ۱۱٫۸۶ ۰٫۴۱۴
کيوان يا زحل ۹٫۴۱ ۹۵ ۹٫۵۴ ۲۹٫۴۶ ۰٫۴۲۶
اورانوس ۳٫۹۸ ۱۴٫۶ ۱۹٫۲۲ ۸۴٫۰۱ ۰٫۷۱۸
نپتون ۳٫۸۱ ۱۷٫۲ ۳۰٫۰۶ ۱۶۴٫۷۹ ۰٫۶۷۱

[ویرایش] گوناگونی های نو

در آگوست ۲۰۰۶ اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی و یا گردهمایی جهانی اخترشناسی تعريف نوين‌ای از سياره داد و در نتيجه پلوتون از فهرست سيارات خارج شده و از اين پس به عنوان سياره کوتوله شناخته خواهد شد. با اين تغيير منظومه‌ی شمسی دارای هشت سياره خواهد بود.

این نوشتار خُرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[ویرایش] پیوند به بیرون


سامانه خورشیدی
تصویر:Solar System XXVII Right To left For Persian.png
سیاره‌ها: تیر - ناهید - زمین - بهرام - مشتری - کیوان - اورانوس - نپتون
سیاره‌های کوتوله: پلوتون - سرس - اریس
بقیه: خورشید - ماه - ستاره دنباله‌دار - کمربند کایپر - کمربند سیارک‌ها - ابر اورت
جُستارهای وابسته صورت‌های فلکی - سامانه‌های خورشیدی - شهابسنگ‌ها - ماه‌های سیارات