سلسله شبههمگاه رقمی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
ادغام پیدیاچ به صورت گام به گام، که افزودن و کم کردن یک سیگنال E1 را نشان میدهد
سلسلهٔ شبه همگاه رقمی یا چنانکه بیشتر شهرت دارد پیدیاچ عبارت است روشی برای انتقال مقادیر زیاد داده در شبکههای مخابراتی. ویژگی اصلی پیدیاچ که در نامش هم بر آن تاکید شده است، شبه همگاه بودن آن است. یعنی اینکه بخشهای مختلف شبکه اگرچه تقریباً همزمان هستند، اما لزوماً دقیقاً همزمان نیستند.
این فنآوری که آن را میتوان نیای اسدیاچ دانست، در سیستمهای مخابرات نوری، ادغامگرهای رادیویی، ایتیام و غیر از آن به کار میآید. به دلیل ناهمزمانی، برای جدا کردن یک تکه از سیگنال، باید جریان داده را تا حد آن ادغامگشایی و بازادغام کرد که پیچیدگی زیادی به تجهیزات شبکه میافزود. امروزه پیدیاچ به تدریج در حال تبدیل به اسدیاچ است. واحدهای ساختاری اسدیاچ همانند پیدیاچ است و همانند ان هم از E1 هم از T1 پشتیبانی میکند.

