یاجوج و ماجوج

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

یاجوج و ماجوج نام قوم یا اقوام اسطوره‌ای، در ادیان یهودیت، مسیحیت و اسلام است، که درقرآن و تورات از آنها ذکر شده‌است.

[ویرایش] قرآن و تورات

در قرآن در دو سوره از یاجوج و ماجوج سخن به میان آمده است، اول در سوره کهف آیات ۹۳ تا ۹۸، و دیگربار در سوره انبیاء آیهٔ ۹۶. آیـات قـرآن بـه خـوبـی گـواهی می‌دهند که این دو نام متعلق به دو قبیله وحشی خونخوار بوده است، که مزاحمت شدیدی برای ساکنان اطراف مرکز سکونت خود داشته اند.

در تورات در كتاب حزقيل فـصـل سـی و هـشـتـم و فـصـل سـی و نـهـم، و در کـتـاب رؤيـاى يـوحـنـا فـصـل بیستم، از آنها به عنوان گوگ و ماگوگ یاد شده است، که معرب آن یاجوج و ماجوج می‌باشد. بـه گـفـتـه مفسر قرآن علامه طباطبایى در الميزان، از مجموع گفته های تورات استفاده مـی شـود کـه ماجوج یا یاجوج و ماجوج، گروه یا گروه های بزرگی بودند که در دوردست ترین نقطه شمال آسیا زندگی داشتند مردمی جنگجو و غارتگر بودند. بـعـضـی مـعـتـقـدنـد ایـن دو کـلمـه عـبـری اسـت، ولی در اصل از زبان یونانی به عبری منتقل شده است و در زبان یونانی گاگ و ماگاگ تلفظ مـی شـده، کـه در سـایـر لغـات اروپـایی نـیـز بـه هـمـیـن صـورت انتقال یافته است.

[ویرایش] اقوام تاتار و خَزر

دلایل فـراوانـی از تـاریـخ در دسـت اسـت کـه در مـنـطـقـه شـمـال شـرقـی زمـیـن در نواحی مغولستان در زمانهای گذشته گویی چشمه جوشانی از انـسـان (ظاهراً اقوام بدوی تاتار) وجـود داشـتـه است. مـردم ایـن مـنـطـقه به سرعت زاد و ولد می‌کردند، و پس از کثرت و فـزونـی بـه سـمـت شـرق یـا جـنـوب سـرازیـر مـی شـدنـد، و هـمـچـون سـیـل روانی این سرزمینها را زیر پوشش خود قرار می‌دادند، و تدریجا در آنجا ساکن می‌گشتند. برای حرکت سیل آسای این اقوام، دورانهای مختلفی در تاریخ آمده است، که یکی از آنها دوران هجوم این قبایل وحشى در قرن چهارم ميلادى تحت زمامداری آتيلا بود که تمدن امپراطورى روم را از میان بردند. در قرن دوازدهم میلادی هجومی به سـرپـرسـتـی چنگيز خان بر ممالک اسلامی صورت گرفت و بسیاری از شهرها از جمله بغداد ویران شـدنـد.

در حـدود پانصد سال قبل از میلاد، در عـصـر كوروش نـیـز هـجـومـی از نـاحـیـه آنـهـا اتـفـاق افـتـاد، ولی در این تاریخ، حکومت متحد ماد و فارس به وجود آمد و اوضـاع تـغـیـیـر کـرد و آسـیـای غـربـی از حـمـلات ایـن قبائل آسوده شد. بـه ایـن تـرتـیـب نـزدیـک بـه نـظـر مـیـرسـد کـه یـاجـوج و مـاجـوج از هـمـیـن قـبـائل وحـشـی بـوده انـد کـه مـردم قـفـقـاز بـه هـنـگام سفر کورش به آن منطقه تقاضای جلوگیری از آنها را از وی نمودند، و او نیز اقدام به کشیدن سد معروفِ ذوالقرنين نمود.

چون در قرون اولیهٔ اسلام، مسلمانان باور داشتند که «یاجوج و ماجوج»، نیاکانِ خزرها هستند، امروزه گروهی از محققین، اشکنازی‌ها را نوادگان «یاجوج و ماجوج» می‌نامند که ذوالقرنین آنها را در پشت کوههای قفقاز محسور نمود. آنها مهاجرت گسترده‌ٔ اشکنازی‌ها از اروپا را برآورده‌شدنِ ابلاغِ حزقیال در تصرفِ اسراییل توسط «یاجوج و ماجوج»، و همچنین انجام آیات ۹۶ و ۹۷ سورهٔ انبیاء قرآن می‌دانند.(۱)

[ویرایش] منابع

  1. [1][2]