موسیقی در ایران
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
چرا در ايران مردم از موسيقي هاي وطني لذت نمي برند و اساسا موسيقي جايگاه آنچناني در ميان مردم پيدا نكرده است؟ موسيقي در جهان يك كلام واحد است كه هر ملت و گروهي آن را به جهان عرضه مي كند. متعصفانه در ايران. ما هنوز شناخت كافي در مورد موسيقي خودمان نداريم. اصلا از آن مهمتر اين است كه موسيقي كه براي شنونده نياز به شناخت ندارد. يعني ما بايد در مرحله اول و عمومي شنونده را فاقد شناخت لازم علمي و ذوق و سليقه كافي بدانيم و هنر خود را در جهت ارتقا سطح فرهنگ شنوايي اين عزيزان در اين مقطع به خرج دهيم. مسائلي مانند سنتهاي ايراني و مسائل روز كه مردم به نوعي درگير با آنها هستند مي تواند مفيد باشد. البته اگر دست از كارهاي سفارشي توصيه شده توسط صدا و سيما برداريم . و براي تحت تاثير قرار دادن مخاطبين به مداحي كردن با سوز و گداز با نام هنر و موسيقي دست نزنيم. مي خواهم بگويم كه ما موسيقي غني داريم و گوشهاي آماده. دوست دارم كه خودمان به ابعاد موسيقي خودمان پي ببريم بجاي اينكه مرد ديگر كشورهاي جهان با شناخت نسبي و ضعيف تر از ما به زيبايي هاي بي نهايت موسيقي ما پي ببرند. نظر شما چيست از كجا شروع كنيم؟ تحقيق؟ يا عمل؟ چطور مي شود حق انتخاب را براي هموطنان خود بالا ببريم؟؟؟ به گونه اي كه در كنار موسيقي هاي جهاني موسيقي هاي ايراني نيز داشته باشيم البته لازم به ذكر است كه منظور موسيقي هاي سطحي و مبتذل توليد شده نمي باشد.

