میکاه
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
میکاه(در عبری:מִיכָה به معنی «چه کسی مانند یهوه است»)پسر املاه از پیامبران بنیاسرائیل بود که در مورشت[۱]، شهر کوچکی در یهودیه واقع در جنوب غربی اورشلیم و نزدیکی شهر فلسطینی جاد زندگی میکرد.[۲]میکاه همزمان با اشعیا[۳] و هوشع[۴] به پیامبری رسید. او در طول سلطنتهای یوتام،آحاز و حزقیا در پادشاهی شمالی و جنوبی خدمت میکرد[۵] و خودش را اهل سامرا و اورشلیم میدانست. میکاه سقوط سامرا و ویرانی یهودیه را پیشبینی کرد. میکاه بتپرستی،بیعدالتی و یاغیگری را محکوم کرده[۶] و شکوه صهیون و ظهور مسیح را نبوت کرد.[۷] کتاب میکاه از بخشهای عهد عتیق است که در هفت باب تنظیم شده است.
[ویرایش] پانویس
[ویرایش] منابع
- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، ISBN ۹۶۴۳۳۱۰۶۸-X
- یاردون سیز. دانشنامه کتاب مقدس. ترجمهٔ بهرام محمدیان. چاپ سوم، تهران: روز نو، ۱۳۸۰، ۱۹۱۲.
- جیمز هاکس. قاموس کتاب مقدس. ترجمهٔ عبدالله شیبانی. چاپ سوم، تهران: اساطیر، ۱۳۷۵، ۱۱۴.

