ویکتور خارا
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
| زمینه فعالیت | شاعر، آوازخوان، انقلابی |
| تولد | ۱۱ سپتامبر ۱۹۲۳ میلادی سانتیاگو، شیلی |
| مرگ | ۱۵ سپتامبر ۱۹۷۳ سانتیاگو، شیلی |
| گفتاورد | |
| «شعر من در مدح هیچ کس نیست
و نمیسرایم تا بیگانهای بگرید من برای بخش کوچک و دوردست سرزمینم میسرایم که هر چند باریکهای بیش نیست اما ژرفایش را پایانی نیست شعر من آغاز و پایان همه چیز است شعری سرشار از شجاعت شعری همیشه زنده و تازه و پویا» |
|
ویکتور خارا، شاعر، آوازخوان، انقلابی شیلیایی که در جریان کودتای نظامی آگوستو پینوشه علیه سالوادور آلنده در کودتای شیلی به قتل رسید.
فهرست مندرجات |
[ویرایش] زندگی
ویکتور خارا در روستایی فقیر در شیلی به دنیا آمد. مادرش شعرهای بومی میسرود و بدین ترتیب خارا از کودکی با ترانههای روستایی آشنا شد. با نقل مکان خانوادهٔ خارا به شهر سانتیاگو، او با محیطی متفاوت از جامعهٔ روستایی آشنا شد. خارا پس از مرگ مادرش دچار خلاء عاطفی شد و به مدرسه دینی رفت. اما پس از دو سال آنجا را ترک کرد و عازم دورهٔ اجباری نظامی شد. پس از پایان دورهٔ سربازی خارا به دانشگاه رفت و در آن جا به مطالعهٔ موسیقی بومی شیلی پرداخت.
[ویرایش] فعالیتها
وی در سال ۱۹۶۹ همزمان با سالهای پرالتهاب در شیلی، نخستین آلبوم خود را به بازار فرستاد. آشنایی با تفکرات سوسیالیستی تاثیر مهمی در افکار و زندگی او به جا گذاشت و هویتی ضدامپریالیستی به موسیقی او بخشید.
در سال ۱۹۶۹ حزب کمونیست، سوسیالیستها و دیگر گروههای چپ شیلی ائتلافی به نام «جمعیت مردم» تشکیل دادند که یک سال بعد با معرفی سالوادور آلنده به عنوان کاندیدا وارد رقابت انتخاباتی شد. در این زمان خارا در استادیوم شیلی شهر سانتیاگو کنسرت بزرگی برپا کرد.
پس از پیروزی حزب «اتحاد مردم» در انتخابات، خارا طی سالهای ۷۰ تا ۷۳ به سراسر شیلی سفر کرد و برای کارگران معدن و کارخانهها، دانشجویان و دانشآموزان کنسرت برپاکرد و در این مدت چهار آلبوم منتشر کرد.
[ویرایش] مرگ
در سال ۱۹۷۳ با وقوع کودتای پینوشه بسیاری از انقلابیهای پیشرو از جمله آلنده به قتل رسیدند و بسیاری دیگر نیز بازداشت شدند. خارا نیز در جمع دانشجویان دانشکده فنی دستگیر شد و به همراه تعداد زیادی از دانشجویان به استادیوم سانتیاگو منتقل شد. در آنجا استخوانهای دست و انگشتهای او را شکستند و از او خواستند در حضور سایر بازداشتشدگان آواز بخواند و او ترانه «ما پیروز خواهیم شد»، سرود مخصوص حزب اتحاد مردمی را خواند.[۱]
در روز ۱۶ سپتامبر جسد تیرباران شدهٔ او را در کنار خیابان پیدا کردند.
[ویرایش] آخرین ترانه
آخرین ترانهٔ او که حکم وصیتنامهاش را داشت، بر روی تکهای از روزنامه نوشته شده بود و توسط یکی از افرادی که از استادیوم شیلی جان به در برد، به دست همسرش رسید.
-
- پنج هزار نفر این جاییم/ در این بخش کوچک شهر/ چه دشوار است سرودی سرکردن/ آنگاه که وحشت را آواز میخوانیم/ وحشت آنکه من زندهام/ وحشت آنکه میمیرم من/ خود را در انبوه این همه دیدن/ و در میان این لحظههای بیشمار ابدیت/ که در آن سکوت و فریاد هست/ لحظه پایان آوازم رقم میخورد.
[ویرایش] پانویس
- ↑ محمودزاده
[ویرایش] منابع
- خارا، ویکتور. استادیوم شیلی. ترجمهٔ مورسو روکانتن. تهران: شرکت انتشارات لحظه، ۱۳۸۵، ISBN 964-96883-5-8.
- انجمن ادبی استاد هارون شفیعی عنبران. بازدید در تاریخ ۸ جولای ۲۰۰۷.
- دستهای شکسته ویکتور خارا. کانون زنان ایران. بازدید در تاریخ ۱۸ تیر ۸۶.
- محمودزاده، چنگیز. ویکتور خارا، خواننده انقلابی شیلی. انجمن ادبی شفیقی. بازدید در تاریخ ۱۸ تیر ۸۶.
- مقدم، جیران. درباره ویکتور خارا و موسیقی اعتراض. روزنامه شرق. بازدید در تاریخ ۱۸ تیر ۸۶.
[ویرایش] پیوند به بیرون
- فایلهای صوتی بعضی از اجرهای ویکتور خارا victor jara
- فایلهای صوتی آوازهای ویکتور خارا با ترجمهٔ فارسی داغلار

