اورخان اول
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اورخان اول معروف به اورخان غازی یا اورخان بی پسر عثمان اول و دومین حاکم امپراتوری عثمانی بود که در سالهای ۱۲۸۴ تا ۱۳۵۹ میلادی حکومت داشت. اورخان با ضرب سکه و خواندن خطبههای نماز جمعه به نام خود، خلافت خود را اعلام نمود.اورخان پس از رسیدن به سلطنت، به سوی دریای مرمره حرکت کرد و در سال ۱۳۲۸ میلادی با امپراتور آندرونیکوس سوموارد جنگ شد، در این جنگ سپاه امپراتور بیزانس در پلکانون شکست خورد.اورخان سپس بخش عمده شبهجزیره نباره و سواحل خلیج نیکومدیا را تا یالووا در جنوب که شهرهای گبزه و اسکیشهر را شامل میشدند؛ تسخیر کرد و خود نیقیه را در سال ۱۳۳۱ میلادی، محاصره و اشغال نمود. اورخان سرزمینهای باقیمانده بیزانس در شمال غرب آناتولی را به تصرف خود درآورد که مهمترین آنها تصرف ایزمیت در سال ۱۳۳۷ میلادی و تصرف سکوتاری در سال ۱۳۳۸ بود.اورخان همچنین با تسلط بر قلمرو عمرخان در حوالی گوینوق، در دریای مرمره، و همچنین بر تمامی امیرنشین قراسی در غرب،موقعیت خود را تحکیم کرد. اورخان نخستین سلطان عثمانی بود که از طغرا استفاده کرد.
[ویرایش] منبع
- شاو استانفورد. تاریخ امپراتوری عثمانی. ترجمهٔ محمود رمضانزاده. چاپ اول، مشهد: آستان قدس رضوی، ۱۳۷۰.

