اینشوشیناک
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
اینشوشیناک در دوران عیلام میانه خدای نگهدارنده شهر شوش بوده است. زیگورات چغازنبیل در خوزستان به او پیشکش شده بود.
در نوشتههاى به جا مانده از قرن ۱۲ قبل از میلاد از اینشوشیناک به عنوان خداى بزرگ، خداى حامى پایتخت و حامى بزرگ یاد مى شود. اینشوشیناک عمیقترین نفوذ را بر روحیات عیلامیان داشته است. اونتاش ناپیریشا:
شود آیا که اینشوشیناک را خوش آید که به ما نزدیک شود، مراحمش را به ما دهد و کلامش را جارى سازد.
آنگونه که از شواهد بر مى آید عیلامیان در محاکمات مراسم قسامه داشتهاند و به اینشوشیناک و الهه ایشنى کاراب قسم مى خوردهاند. اینشوشیناک خداى جهان مردگان بوده است. فردى که مىمرده ایشنى کاراب و لاگمال به سوى روح او آمده و او را مى پذیرفتهاند و اینشوشیناک قضاوت در مورد مردگان را انجام مى داده است. در متون دادگاهى که از عیلام به جا مانده شهود تقریبا همیشه به وسیله دو خدا معرفى مى شوند: ناهونته که خداى خورشید بوده و اینشوشیناک. از این دو به عنوان خدایان نور و تاریکى یا به عبارتى زمین و قلمرو مردگان یاد مى شود. ناهونته در لغت به معناى خالق روز است که خداى مخصوص اجراى احکام نیز بوده است. تا وقتى که افراد حتى شاهان در نور و زمین هستند وفادار به خداى خورشید هستند و به محض اینکه مىمیرند و به قلمرو سایهها مى روند بنده و رعایاى اینشوشیناک مىشوند که قاضى مردگان بوده است.

