صادق قطب‌زاده

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

صادق قطب‌زاده
صادق قطب‌زاده

صادق قطب‌زاده از جمله افرادی بود که همچون ابوالحسن بنی صدر و ابراهیم یزدی در سال 1357 در پاریس به آيت الله خمینی پیوسته بود و با هواپیمای حامل ایشان به تهران آمده‌بود، پس از پیروزی انقلاب به مناصب حساسی همچون وزارت امور خارجه و پیش از آن هم یک دوره مدیر عامل سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران دست یافت. صادق قطب‌زاده عضو شورای انقلاب بود و در اولین دوره انتخابات ریاست جمهوری در سال 1358 حدود 25/0درصد آرا را به دست آورد. قطب‌زاده در تاریخ 17/1/1361 به اتهام توطئه نظامى براى براندازى جمهورى اسلامى بازداشت شد و در ادامه آن از آیت‌الله شریعتمدارى به عنوان کسی که قرار بود پس از این کودتا آن را تأیید کند نیز سلب صلاحیت مرجعیت شد. صادق قطب زاده در ۱۵ سپتامبر ۱۹۸۲ (شهریور ۱۳۶۱) در تهران اعدام شد.


منبع:

اعدام قطب‌زاده به جرم توطئه سرنگونی نظام: پایگاه خبری-تحلیلی فرارو

سایت آفتاب