دستگرد
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
دَستّگِرد به معنای «دستساخت» است و در آغاز به آبادیهای تازهبنیاد گفته میشد و در زمان ساسانیان در معنای زمینهای شاهی کاربرد یافت. بیشتر نقاطی که در ایران و کشورهای پیرامون آن با نامهای دستگرد و دستجرد معروفند همان زمینهای شاهی ساسانی هستند. خسروپرویز دوم (فرمانروایی: 590/591-628) که در پایتخت ایران در تیسفون نشیمن داشت، سنت شاهنشاهان ایران را که همیشه کاخ و محل اقامت تابستانی خود را در فلات ایران میساختند کنار گذاشت و در جایی در شمال شرقی تیسفون تابستانگاهی به نام دستگرد ساخت. ویرانههای این محل امروزه به نام دستکرة که عربیشده دستگرد است شناخته میشود.همچنین بسیاری از مناطق در سرزمین ایران با نام دستگرد شناخته میشوند. از جمله مشهورترین آنها دستگرد اصفهان یا دستگرد خیار در نزدیکی شهر اصفهان ودستگرد کیار یا دستگرد امامزاده در 31 کیلومتری شهرکرد- مرکز استان چهارمحال و بختیاری است.
[ویرایش] منابع
دانشنامه ایرانیکا، سرواژه Ctesiphon، ص448.
دستگرد به معنی الاق

