شهلا دانشفر

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

شهلا دانشفر (نام تولد: پروین ترشیزیان[1]) (زاده ۲۵ می‌۱۹۵۳ در مشهد) مبارز کمونیست و فعال امور کارگری و دبیر کنونی کمیته سازمانده و کمیته همبستگی بین المللی کارگری حزب کمونیست کارگری ایران و عضو کنونی کمیته مرکزی,دفتر سیاسی و هیئت هماهنگی این حزب است.

از او علاوه بر مقالات متعدد (بیشتر در زمینه‌های کارگری) چند جلد کتاب نیز منتشر شده‌است. از آن جمله کتاب «دو اعتصاب مهم، دو تجربه‌ بزرگ» است که در مورد اعتصاب کارگران نساجی سنندج و شاهو نوشته شده‌است.

شهلا برنامه «کارگران و یک دنیای بهتر» را در تلویزیون کانال جدید اجرا می‌کند. این برنامه تابحال از جمله با عبدالرضا طرازی, از رهبران سندیکای کارگران شرکت اتوبوس رانی واحد, مصاحبه کرده‌است.

[ویرایش] زندگی

تقریباً تمام این زندگینامه از روی اظهارات خود شهلا دانشفر در مورد زندگی اش در برنامه از نزدیک و خصوصی نوشته شده‌است.

شهلا در ۴ خرداد ۱۳۳۲ در مشهد و در خانواده نسبتاً فقیری با نام پروین ترشیزیان به دنیا آمد. ۴ خواهر و ۳ برادر داشت. پدر او از کارگران نفت و از فعالان قدیمی حزب توده ایران بود که بر سر اختلافاتی در جریان کودتای ۲۸ مرداد از آن جدا شده بود. اما مادرش فردی مذهبی بود.

دوران دبیرستان و دانشگاه را در مشهد گذراند. در دانشگاه در رشته‌های علوم اجتماعی و روان شناسی تحصیل کرد و لیسانس خود را در رشته روان شناسی کودک دریافت کرد. تم پایان نامه لیسانسش در مورد «تأثیر دین بر سیاست» بود.

فعالیت اعتراضی را از سال ۱۳۴۹ و از اعتصابات دانش آموزی آغاز کرد.

فعالیت تشکیلاتی را قبل از انقلاب و با جریانات کمونیستی سیاسی تشکیلاتی خط ۳ آغاز کرد. در «امتحان فداکاری» که شرط عضویت در گروه‌های آن زمان بود کیفی پر از کتاب‌های کمونیستی را از مشهد به تهران آورد و تحویل داد.

پس از اخذ لیسانس مدتی در دبیرستانی در شاهرود تدریس می‌کرد و از همان هنگام در اعتراضات معلمان علیه حکومت شاه فعال بود و از بنیانگذاران کانون مستقل معلمان بود.

او سپس به تهران آمد و به هنگام وقوع انقلاب ۱۳۵۷ از فعالان شوراهای سراسری شرق تهران بود و در برگزاری اول ماه می‌۱۳۵۸ در تهران نقش داشت.

در ماه‌های پس از انقلاب شهلا در محافلی با کسانی چون بیژن چهرآزی و بهمن عزتی بود و به همراه آنها به کردستان رفتند و با رهبران وقت کومه له همچون فواد مصطفی سلطانی و دکتر جعفر شفیعی دیدار کردند و قرار شد که به عنوان گروه هوادار کومه له در تهران فعالیت کنند. پس از آن بارها به کردستان رفت و برای مثال شاهد مبارزات ارضی در بوکان یا کوچ مریوان بود.

نهایتا به همراه تعدادی از محافل خط ۳ به سازمان آرمان علاقه نشان دادند و به عنوان گروه «سازمان مبارزه در راه آرمان طبقه کارگر (گروه هوادار)» اعلام موجودیت کردند. شهلا مسئول بخش کارگری این گروه بود. با تشکیل اتحاد مبارزان کمونیست, شهلا از طرفداران گرایش این سازمان بود اما در «گروه هوادار» باقی ماند تا به صورت فراکسیونی درون آن فعالیت کند.

با بالا گرفتن دستگیری‌ها در تهران در سال ۱۳۶۰ به همراهی شخصی کسانی چون پروین کابلی به مناطق آزاد کومه له در کردستان رفت و با تشکیل حزب کمونیست ایران به آن پیوست. در کومه له فعالیت را در تشکیلات روستایی و به عنوان مروج شروع کرد. در ضمن در «کمیسیون آموزش و پرورش» (که به کودکان روستاها آموزش می‌دادند) مشغول شد و مدرسه‌ای در دهکده تورجان تأسیس کرد. این مدرسه هر روز صبح با سرود انترناسیونال شروع به کار می‌کرد و جمعا حدود ۱۰۰ صد دانش آموز داشت. شهلا در رادیو صدای انقلاب هم فعال بود و از نویسندگان و مجریان آن بود. او از بالاترین فعالان تشکیلات شهری کومه له بود و بالاترین مقام او در کومه له عضویت علی البدل در کمیته مرکزی بود.

در کنگره اول حزب کمونیست ایران (که در کردستان برگزار شد) به عضویت کمیته مرکزی این حزب انتخاب شد و اولین زن عضو کمیته مرکزی بود.

در ۱۳۶۶ از کردستان خارج شد و به سوئد رفت. در سوئد در سازماندهی شهرهای ایران و در «کمیسیون قانون کار» حزب کمونیست فعال بود.

در جریان اختلافات در حزب کمونیست ایران در اوایل دهه ۹۰ از این حزب جدا شد و به حزب کمونیست کارگری ایران پیوست. از همان ابتدا عضو هیات اجرایی موقت این حزب بود و در اولین کنگره حزب کمونیست کارگری ایران به عضویت کمیته مرکزی این حزب انتخاب شد و از آن پس تا کنون همواره به عضویت کمیته مرکزی انتخاب شده‌است.

در کردستان با کاظم نیکخواه آشنا بود اما نهایتا در سوئد بود که با او نزدیکتر شد و در سال ۱۹۹۰ زندگی مشترک با او را آغاز کرد.

شهلا در حال حاضر با کاظم نیکخواه و دخترشان در لندن,انگلستان زندگی می‌کند.

شهلا از اصلی ترین فعالان کارگری و سازماندهی داخل کشور حزب کمونیست کارگری ایران و از فعالان سازمان آزادی زن است.

[ویرایش] منابع و جستارهای بیرونی