بحث کاربر:Ali Bahrami Sharif

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

گرافولوژي (Graphology)

گرافولوژی علم مطالعه و بررسی شخصیت و خصوصیات فردی براساس نحوه نوشتن است. آگاهی از این علم می تواند موارد استفاده زیادی در جامعه داشته باشد. برای مثال اگر مؤسسه ای بخواهد که عضو جدیدی استخدام کند و یا برای خود بخواهید شریک و همکار انتخاب کنید، چگونه می توان اطمینان کرد که این عضو جدید و یا همکار و شریک، همان فرد مورد نظر است؟ یا اگر بخواهید دخترتان را به خانه بخت بفرستید چگونه می توانید در مورد خلق و خوی و رفتار طرف مورد نظر قضاوت کنید؟ در برخی کشورها، بازرسان وزارت آموزش و پرورش با دقت و نظارت بر خط دانش آموزان دبستانی، کم و بیش به افکار و گرایش های درونی آنان پی می برند و سعی بر اصلاحشان می کنند. در جهان غرب مهمترين كاربرد گرافولوژي، گزينش متقاضيان استخدام است. امروزه گرفتن دیپلم گرافولوژی از برخی مؤسسات آموزشی امکان پذیر است. به طور کلی می توان کاربرد گرافولوژی را در دو دسته اصلی زیر خلاصه کرد: 1- می خواهند یک فرد خارجی را در یک محیط مشخص وارد کنند. 2- چنانچه در یک محیط مشخص هماهنگی وجود ندارد و می خواهند فرد نا هماهنگ را از محیط خارج سازند.


اصول قواعد گرافولوژی

از نظر گرافولوژیست ها یک خط مانند کاری است که انجام شده باشد. کاری که فرد باید سالیان دراز صرف کند تا آن را بیاموزد و با تمرین فراوان بتواند نوشته اش را کامل کند. از طرف دیگر، تجربه به ما می آموزد که انسان به طور کامل در بین اعمالش قرار گرفته است. زیرا حرکات و اشارات ما تنها از اراده و نیت آنی ما اطاعت نداشته، بلکه از اتحاد قوای درونی که زمینه و عصاره وجود مارا تشکیل می دهد، فرمانبرداری دارد. طرز راه رفتن، نگاه داشتن پیپ یا سیگار، نحوه حرکت دست هنکام سخن گفتن و ... حرکات پیچیده ای هستند که در آن ها به نتایج روانی مهمی می توان دست یافت. در صورتیکه اشارات، طرز راه رفتن و سایر حرکات یاد شده در بالا دوام و استمراری ندارند، یک خط بر کاغذ، اثری است که باقی می ماند و حرکات و احساس نویسنده آن را در هنگام نوشتن که با انبساط خاطر و یا با شک و تردید یا با عکس العمل فرد در مقابل واقعیت ها انجام شده است منعکس می سازد. اسلوب نوشتن هرچه باشد ،نسخ یا نستعلیق، کتابی یا چاپی و یا بر اساس سرمشق های خوشنویسی، نویسنده برحسب خلق و خوی و یا طبع و سرشت خود، کم کم از آن دور می شود. یکی به چپ و دیگری به راست منحرف می شود. یکی روبه بالا می نویسد و یکی روبه پایین. بعضی ها تودرتو می نویسند و بعضی با فاصله. یکی تندو سریع می نویسد در حالیکه دیگری با خودداری می نویسد. این تفاوت ها را در هنگام نوشتن به گرایش های مختلف خلق و خوی نویسنده نسبت می دهند. چون خط فارسی از راست شروع می شود و به طرف چپ پیش می رود، راست مبدأ و چپ مقصد عمل است. در هر نقطه از خط که قلم بایستد، آنچه در طرف راست واقع می شود مانند گذشته است و نمایشگر خود نویسنده است و آنچه در طرف چپ قرار دارد مانند آینده است و نمایشگر آنچه در بیرون قرار دارد که افکار نویسنده به آن متوجه است. پس نتیجه می گیریم که هر حرکتی که مسیر نوشته را به سمت چپ شدت می بخشد، علامت آن است که نویسنده تمایل دارد از لاک خود خارج شود و یا به سوی فرد دیگری گرایش دارد. در واقع نوشته پیش رونده اثر فعال بودن و برون گرایی نویسنده را منعکس می سازد.


مراجع:

1. گابریل بوشاتو، ترجمه و پژوهش احمد یلدا، "خط و شخصیت"، تهران  : کتابسرا، 1376.

2. علی بهرامی شریف،"گرافولوژی دست‌نوشته فارسی به کمک کامپیوتر"، پایان نامه کارشناسی ارشد مهندسی الکترونیک، دانشکده فنی مهندسی دانشکاه تربیت مدرس، 1383.