میکا والتاری
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
میکا تویمی والتاری نویسندهٔ بزرگ و خوش ذوق فنلاندی در ۱۹ سپتامپر سال ۱۹۰۸ در شهر هلسینکی دریک خانوادهٔ میانه به گیتی آمد. پس از پیراختن (فراقت ) از اغازین اموزشها، در دانشگاه هلسینکی آغاز به آموختن کرد و در سال ۱۹۲۹ در رشتهٔ فرزانش (فلسفه) از این دانشگاه دانش آموخته شد. اندکی پس از پیراختن از اموزشهای دانشگاه ، به فرانسه رفت و در چاپاکان (مطبوعات) فرانسه به کار فهلان(مشغول)شد.با این باز پس از چندی،پهنهٔ چاپاکان را برای ذهن آفرینندهٔ خود تنگ دید و بیشتر زمانهای خود را گسارش (صرف) نوشتن داستانهای میژویی (تاریخی) کرد.داستانهای او به زودی پروای(توجه) خرده گیران را به خود کشید و نسکهایش به زبانهای گوناگون برگردانده شد.دراز داستانهای او راستش آمیختهای از رخدادهای میژویی،داستانهای میتختی (استورهای) و سَمَردهای (خیال) خود اوست.نسکهای او:
- میکائیل پزشک سلطان سلیم(۱۹۴۸)
- فرشتهٔ سیاه(۱۹۵۲)
- مارکوی رومی(۱۹۷۹)
- اتروسکان(۱۹۵۵)
- سرنگونی کنستانتینیا(قسطنطنیه)
- راز مملکت
- مینوتوس همپرس(مشاور) نرون
- سینوهه
[ویرایش] بن مایه
- اتروسکان(واپسین خدای خاکی)-میکاوالتاری-غلامحسین اعرابی-اکباتان-پاییز۱۳۷۵.

