ویکی‌پدیا:پروژهٔ مترجمان/تفاهم نامه کیوتو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.

                                            }} صندوق معاهده|

نام _ معاهده= تفاهم نامه کیوتو |طرح _ رنگی=زمینه:آبی دریایی میانه

|تصویر=

|شرح= تفاهم نامه کیوتو یک اصلاحیه برای اصول قراردادی اتحادیه ملل بر روی تغییرات آب و هوایی است. |تاریخ_امضا=11 دسامبر 1997 |مکان _ امضا = کیوتو،ژاپن |تاریخ _ ورود _نیروها = 16 فوریه 2005 |شرایط _ برای _ ورود _ نیروها = 55 گروه و در حداقل 55 %دی اکسید کربن|2 CO صادره از اصول قرارداد سازمان ملل بر روی تغییرات آب و هوایی# کشورهای عضو ماده الحاقی I(ماده الحاقی I، UNFCCC) |اعضاء = 166 کشور و دیگر حکومت های شرکت کننده(در اکتبر 2006)|}}

معاهده "کیوتو برای اصول قراردادی سازمان ملل در مورد تغییرات آب و هوایی"یک اصلاحیه روی قرارداد بین المللی تغییرات آب و هوا است،که اهداف ضروری برای کاهش دفع گازهای گلخانه ای را برای کشورهای امضاکنندهرا به تصویر می کشد.


فهرست مندرجات

[ویرایش] = شرح =

معاهده کیوتو یک موافقت نامه است که تحت نظر اصول قرار دادی سازمان ملل بر وی تغییرات آب و هوایی |UNFCCC صورت گرفت .کشورهایی که این معاهده |پروتکل را تصویب کردند متعهد شده اند که دفع دی اکسید کربن و پنج گاز گلخانه ای دیگر را کاهش دهند و یا در صورتیکه از این گازها نگهداری و به دفع و صدور آنها اقدام کنند متعهد به صادرات بازرگانی خود می شوند.

معاهده کیوتو امروزه بیش از 160 کشور را به صورت یکپارچه تحت پوشش قرار داده و دافعات بیش از 55% گازهای گلخانه ای جهان را (GHG) تحت اختیار گرفته است. کیوتو این اصول را در دل خود پایه گذاری کرد.

  • کیوتو توسط دولتها,متعهد شده است و تحت الشعاع قوانین جهانی مصوبه سازمان ملل قانونگذاری می شود.
  • حکومت ها به دو دسته کلی تقسیم می شوند:کشورهای پیشرفته,رجوع شود به فهرست کشورها در ضمیمه 1(آن دسته که تعهد کاهش دافعات GHG را تایید کرده اند)و کشورهای در حال توسعه,رجوع شود به کشورهای غیر از ضمیمه 1(آن دسته از کشورها که تعهدی بر کاهش دافعات GHG ندارند)
  • هر یک از کشورهای ضمیمه 1 که نتوانند به اهداف کیوتو جامه عمل بپوشانند با کاهش 30 در صدی حدود کاهشی خود،در دوره بعدی جریمه خواهند شد.
  • در سالهای 2012-2008،کشورهای ضمیمه 1 ،باید دافعات GHG خود را حدوداً تا 5% زیر سطحی که در سال 1990 داشته اند،کاهش دهند (برای بسیاری از کشورها،مثل اعضاء بخش اروپا،این موضوع برابر است با 15% زیر GHG پیش بینی شده شان در سال 2008.اهداف کاهشی در سال 2013 منقضی خواهند شد.
  • کیوتو در بر گیرنده "مکانیسم انعطاف پذیری" است که اجازه می دهد اقتصاد کشورهای ضمیمه 1 ،اهداف GHGخود را با خرید دافعات کاهشی GHG از جایی دیگر، براورده سازند.این دافعات یا می توانند از تبادلات مالی( مثل طرح مبادلاتی جدید دافعات EU)و یا از برنامه هایی باشد که اقتصاد کشورهایی غیر از ضمیمه 1 را تحت مکانیسم توسعه پاک (CDM) و یا دیگر کشورهای ضمیمه 1 که تحت JI هستند، کاهش می دهد.
  • تنها کادر اجرائی تایید شده کاهش دافعات مجاز (CER)هستند که می توانند اینگونه خرید و فروش کنند.کیوتو،تحت نظارت UN(سازمان ملل) این کادر اجرائی مکانیسم توسعه پاک را برای ارزیابی و تایید برنامه هایی ("برنامه های CDM") در اقتصاد کشورهای غیر از ضمیمه 1 قبل از داوری CER آنها، در شهر بن پایه گذاری کرد.(طرح مشابه آن"اجرای مشترک" یا "JI" که در اقتصاد های انتقالی برای پوشش کشورهای اروپای شرقی و اتحادیه جماهیر شوروی سابق اعمال می گردد)

این موضوع در عمل به این معنی است که اقتصاد کشورهای غیر از ضمیمه 1 هیچ محدودیتی در دافعات GHG ندارند ،اما هنگامی که برنامه کاهشی دافعات GHG (یک" برنامه GHG") در این کشورها اعمال می گردد ،می تواند امتیاز کربن آن کشور را به خود اختصاص داده و آن را به کشورهای خریدار ضمیمه 1 بفروشد.

مکانیسم پیوندی کیوتو به دو دلیل اصلی اتفاق می افتد:

  • هزینه پیروی از کیوتو برای برخی از کشورهای ضمیمه 1 سرسام آور است(مخصوصاً برای آن دسته از کشورها ،مانند ژاپن،و یا هلند برای مثال،که دارای صنایعی با آلودگی GHG پایین و بهره وری بالا و استانداردهای محیطی عالی هستند.)کیوتو به این دسته از کشورها به جای اجازه کاهش دافعات GHG در داخل کشور،اجازه خرید امتیاز کربن را واگذار می کند.و
  • این موضوع به نظر می رسد وسیله ای است برای تشویق کشورهای غیر از ضمیمه1 تا اقتصاد خود را برای کاهش دافعات GHG پیشرفت بخشند چنین روشی به علت امتیاز کربن از نظر اقتصادی کارامد می باشد.

تمام اقتصادهای کشورهای ضمیمه 1 مراجع ملی برگزیده ای را برای مدیریت بخش های GHGشان تحت نظر کیوتو پایه گذاری کرده اند.کشورهایی از قبیل ژاپن،کانادا،ایتالیا،هلند،آلملن،فرانسه،اسپانیا و بسیاری دیگر کشورهایی هستند که ایجادکننده سرمایه های کربنی برای دولتهاشان به شمار می روند ودر نگهداری همه جانبه سرمایه های کربن برای خرید امتیاز آن از کشورهای غیر از ضمیمه 1 کوشا هستند.این سازمان های دولتی در ارتباط تنگاتنگ با صنایع بزرگ همگانی،انرژی،نفت و گاز و ترکیبات شیمیایی شان کار می کنند تا بتوانند گواهینامه GHG را حتی الامکان ارزان تر بدست بیاورند. روشن است که همه کشورهای غیر از ضمیمه 1 نیز مراجع ملی برگزیده خود را برای مدیریت پروسه کیوتو دارا می باشند(و مخصوصاً "پروسه CMD"که میزبان نهادهای دولتی است برای تصمیمگیری در خصوص اینکه آنها کدام برنامه GHG را انجام دهند و یا کدامیک را انجام ندهند ،این کار به منظور حمایت از متحد شدن توسط کادر ویژه CMD انجام می پذیرد.) اهداف این دو گروه مختلف کاملاً متفاوت است.کشورهای ضمیمه 1 خواستار امتیاز کربن با قیمت هرچه ارزان تر هستند،در حالی که کشورهای غیر از ضمیمه 1 خواستار حداکثر کردن قیمت امتیاز کربن ناشی از برنامه های GHG داخلی شان هستند.

[ویرایش] اهداف

[[Image:Major greenhouse gas trends.png|250px|right|thumb| معاهده کیوتو با هدف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تهیه شده است[[ هدف اصلی این است: "تثبیت تمرکز گازهای گلخانه ای در اتمسفر در سطحی که بتوان از خطر تاثیر سیستم آب و هوا بر روی ژنتیک انسانی جلوگیری کرد."

[۱] هیئت بین المللی تغییرات آب و هوایی (IPCC)میانگین درجه دمای هوای زمین را 1.4درجه سلسیوس (2.5 درجه فارنهایتF) تا 5.8 درجه سلیوس (10.4 درجه فارنهایت) در بین سالهای 1990 تا 2100 پیش بینی نموده است. [۲]براورد های جاری با فرض اینکه دقیق و با موفقیت اجرا شده باشند،نشان می دهند که معاهده کیوتو به علت افزایش دمای هوا بین 0.02 تا 0.28 درجهCدر سال 2050 نزول می یابد.(منبع:Nature(طبیعت)،اکتبر 2003)

کارشناسان همچنین بر این عقیده اند که کیوتو اولین گام است [۳] نیازهای سازمان UNFCCC باید تا جایی تعریف شود که به اهداف مورد نظر جامه عمل پوشانده شود،چنانکه در مقاله 4.2(d) این نیازها عنوان شده است. [۴] [۵]


[ویرایش] اصول موافقت نامه

[[Image:Kyoto_Protocol_participation_map_2005.png|thumb|250px|left| نقشه اعضای معاهده کیوتو،که با کشور های رنگ سبز تیره نشان داده شده است، قرارداد را تصویب و امضا کرده اند و رنگ زرد نشان دهنده کشورهایی است که معاهده را امضا کرده و در صدد تصویب آن می باشند.به ویژه،استرالیا و ایالات متحده امریکا که معاهده را امضا کرده اند اما از تصویب آن سر باز می زنند.[[ پیمانی که در دسامبر 1997 در کیوتو-ژاپن مورد مذاکره قرار گرفت و برای امضا در 16 مارس 1998 افتتاح و در 15 مارس 1999 اختتام یافت. این موافق نامه در پی تصویب روسیه در 18 نوامبر 2004، در 16 فوریه 2005 به حالت اجبار درامد.در نتیجه، در اکتبر سال 2006 تمامی 166 کشور و نهادهای دیگر دولتها موافقت نامه را به امضا در آورده بودند.(با ارائه بیش از 61.6% از انتشار گاز در کشورهای ضمیمه 1) [۶] [۷] استثنائات مورد توجه شامل استرالیا و ایالات متحده امریکا می شدند.کشورهای دیگر مانند هند و چین ،که معاهده را تصویب کرده بودند،علیرغم جمعیت زیادشان،نیازی به کاهش دافعات کربن در زمان قرارداد نداشتند. بر اساس ماده 25 معاهده،در نوزدهمین روز بعد از تاریخی که در آن نباید کمتر از 55 عضو ثبت شده باشند،معاهده اعمال می شود،اعضای ثبت شده کشورهای ضمیمه 1 هستند که حداقل 55% دافعات دی اکسید کربن را در سال 1990 رقم زده اند و اسناد تصویب،موافقت،تایید و دافعات خود را به عنوان گرو تحویل دادند."برای دو شرط مذکور، شرط "55عضو" در 23 می 2002 هنگامی که "ایسلند" معاهده را تصویب کرد اعمال شد و با تصویب روسیه در 18 نوامبر 2004 شرط "55%" کامل و اعمال اجبار به صورت موثر آن در 16 نوامبر 2005 پیاده سازی شد.

[ویرایش] = جزئیات موافقت نامه =

بر اساس جراید منتشر شده از برنامه ریزی محیط زیست سازمان ملل:

""معاهده کیوتو موافقت نامه ای است که تحت آن کشورهای صنعتی انبوه دافعات گازهای گلخانه ای خود را در مقایسه با سال 1990، 5.2% کاهش خواهند داد.(اما توجه کنید که این موضوع در مقایسه با سطوح دافعاتی که تا سال 2010 بدون وجود معاهده انتظار می رود،بیان شده است، این هدف کاهشی معادل 29% را نشان می دهد)هدف،پایین آوردن همه جانبه دافعات شش گاز گلخانه ای دی اکسید کربن،متان،نیتروپن مونوکسید،هگزافلورید سولفور،هیدرو فلوروکربنHFC|و پرفلوروکربنPFC| است.که به طور تقریبی برای دوره 5 ساله 12-2008 محاسبه شده است.محدوده اهداف ملل از کاهش 8درصدی برای اتحادیه اروپا و برای دیگر اعضا کاهش 7% برای ایالات متحده امریکا ،6% برای ژاپن،0% برای روسیه و افزایش 8% برای استرالیا و 10% برای ایسلند اطلاع می دهد."" این موافقت نامه ایست که به عنوان یک اصلاحیه بر روی اصول قراردادی سازمان ملل بر روی تغییرات آب و هوایی UNFCCC که در بلندترین نقطه زمین, ریودوژانیو در 1992 تنظیم شد.تمام اعضای UNFCCC می توانند معاهده کیوتو را امضا و تایید کنند،در حالی که کشورهایی که عضو UNFCCC نیستند ،نمی توانند.معاهده کیوتو در فصل سوم کنفرانس اعضای (COP) برای UNFCCC در سال 1997 در کیوتوی ژاپن تنظیم شد. بیشتر شروط معاهده کیوتو در کشورهای پیشرفته اعمال می شوند،که در ضمیمه 1 برای UNFCCC فهرست شده اند.

[ویرایش] = وظایف رایج اما متفاوت =

قرارداد اصولی سازمان ملل بر روی تغییرات آب و هوایی با ترتیب دادن "وظایف رایج اما متفاوت" موافقت کرد و اعضا موافقت کردند که

  1. بیشترین سهم از دافعات جاری و گذشته گازهای گلخانه ای جهان از کشورهای پیشرفته نشآت گرفته است;
  2. میزان دافعات مورد نظر در کشورهای پیشرفته هنوز در سطح پایینی قرار دارد;
  3. مقدار دافعات جهانی موجود در کشورهای پیشرفته برای پاسخ گویی به نیازهای اجتماعی و توسعه ای رو به افزایش اند.

[۸] به عبارت دیگر،چین،هند و دیگر کشورهای در حال توسعه از درخواست معاهده کیوتو معاف بودند،چراکه آنها در صدور گاز گلخانه ای طی دوران صنعتی شدن کشور ها که دلیلی برای تغییرات آب و هوایی امروز محسوب می شود ، ایفا کننده نقش های اصلی نبوده اند. به هر حال،بحث اساسی کیوتو این بود که چین،هند و دیگر کشور های در حال توسعه به زودی به شرکت کنندگان اصلی موضوع گازهای گلخانه ای تبدیل می شوند.همچنین،بدون اعمال محدودیت بر روی این کشورها توسط کیوتو ،صنایع در کشورهای پیشرفته ممکن است به سمت کشورهایی که محدودیتی ندارند گسیل شود.پس هیچ کاهش خالص کربنی وجود نخواهد داشت.

[ویرایش] تعهدات مالی

معاهده همچنین اظهار می دارد که کشورهای پیشرفته باید پول پرداخت کنند و برای مطالعات و برنامه های مربوط به آب و هوا به دیگر کشورها تکنولوژی عرضه کنند.این موضوع در اصل در UNFCCC تایید شده بود.

[ویرایش] =خرید و فروش دافعات=

نوشتار اصلی را بخوانید: خرید و فروش دافعات

کیوتو یک سیستم "مالی و تجاری" دارد که مالیاتهای ملی را بر دافعات کشورهای ضمیمه 1 تحمیل می کند.به طور متوسط،کشورها را به کاهش دافعاتشان تا مقدار 2.5% زیر سطحشان در سال 1990،در طی دوره 2008 تا 2012 ملزم می کند.اگرچه این مالیات ها تعهداتی در سطح ملی هستند،اکثر کشورها در عمل مسائل صادراتی خود را به واحدهای صنعتی خصوصی،مثل نیروگاه ها و کارخانجات کاغذسازی ، واگذار می کنند.این مسئله ایست که امروزه EU و دیگر کشورها با جدیت پیگیری می کنند. این بدین معنی است که خریدار نهایی امتیازات اغلب شرکت های خصوصی هستند که انتظار دارند با صادراتشان سهمیه خود را افزایش دهند. معمولاً آنها امتیاز را یا مستقیماً از عضو دیگر با هزینه بالا، از یک واسطه ،از یک توسعه گر JI/CDM،یا از بورس خریداری می نمایند. حکومت های ملل،برخی از آنان که ممکن است مسئولیتهای خود را برای اهداف صنعتی کیوتو گسترش نداده باشند،و برخی از آنان که ممکن است کسر خالص هزینه داشته باشند،امتیاز را با حساب شخصی خودشان و اغلب از توسعه گران JI/CDM خریداری می کنند.این معاملات معمولاً به طور مستقیم و از طریق دفاتر نمایندگی یا سرمایه داران ملی انجام می شود.مانند برنامه ERUPT دولت هلند و یا از طریق سرمایه های جمع آوری شده مانند بانک جهانی سرمایه های کربنی (PCF).PCF،به عنوان مثال،ائتلاف شش دولت و 17 انجمن انرژی و صنایع همگانی که از طرف کشورها امتیاز را خریداری می نمایند. از آنجا که امتیاز کربن سندی قابل تبادل با قیمتی مشخص است،سرمایه گذاران مالی،آغاز به خرید آنها به منظور اهداف خالص تجاری کرده اند.این بازار،انتظار می رود که با وجود بانکها،واسطه ها،سرمایه داران و ارزیاب ها و تاجران خصوصی به طور قابل توجهی رشد کند.تجارت دافعات PLC،برای مثال،در بازار AiMبورس سهام لندن در سال 2005 با معافیت خاص از سرمایه گذاری در اسناد دافعاتی به حالت تعلیق در آمد. اگرچه کیوتو یک چهارچوب به وجود آورد و قوانینی را برای بازار جهانی کربن تدوین نمود،امروزه،عملاً تفاوت بسیاری در برنامه ها یا بازار آن،با سطوح مختلفی از روابط در بین آنها وجود دارد. کیوتو گروهی از کشورهای ضمیمه 1 را قادر ساخت که برای به وجود آوردن چیزی که به اصطلاح "حباب" نامیده می شود متحد شوند و اتحاد کشورهایی که همه مالیات دافعات به آنها تعلق یافته است و با آنها برای برآورده ساختن اهداف، به شکل یک واحد مستقل رفتار شده است. EU انتخاب شد برای اینکه مانند همچین گروهی مورد رفتار قرار بگیرد،و طرح تجاری دافعات اتحادیه اروپا را |طرح تجاری دافعات EU(ETS) را به عنوان یک بازار-در-بازار ایجاد کرد.پول ETS پول ایحادیه اروپاست(EUA) .این طرحی است که از 1 ژانویه 2005 عملی شد.اگرچه بازار آن از سال 2003 شروع به کار کرده بود. بریتانیا طرح داوطلبانه یادگیری_در کنار اجرای خود(UK ETS) را در سال 2002 تا 2006 پایه گذاری کرد.این بازار در ارتباط نزدیک با طرح EU آغاز به کار کرد.و در آن شریک شد و این اختیار را داشت که اولین مرحله EU ETS را انتخاب کند،که این طرح تا سال 2007 ادامه دارد. کانادا و ژاپن تا سال 2008 بازارهای داخلی خود را دارا خواهند بود و احتمال دارد که آنها مستقیماً به EU ETS بپیوندند.بازار کانادا احتمالاً در بر گیرنده یک سیستم تجاری برای منابع بزرگ دافعات و خرید مقادیر زیاد امتیازات خارجی خواهد بود.طرح ژاپنی ها الزاماًً در برگیرنده اهداف شرکت ها نخواهد بود اما این مسئله نیز به خریدهای عمده امتیازات خارجی بستگی خواهد داشت. پس از EU ETS،مهمترین منبع امتیازات مکانیسم توسعه پاک(CDM) و مکانیسم ایجاد اتحاد (JI) هستند.CDM اجازه می دهد مامتیازات کربن جدیدی با توسعه برنامه های کاهشی دافعات در کشورهای غیر از ضمیمه 1 ایجاد شود،در حالی که JIبه امتیازات خاص برنامه ها اجازه می دهد به امتیازات موجود در کشورهای ضمیمه 1 تبدیل شوند.برنامه های CDMکاهش مجاز دافعات را حاصل می کند(CER) و برنامه های JI واحدهای کاهش دافعات را به وجود می آورند(ERU) . CER برای تعهدات جلسه EU ETS مورد قبول واقع شد، همانطور که امروزه نیز می باشد،و ERU به طور مشابه از سال 2008 مورد موافقت قرار خواهد گرفت.(اگرچه برخی کشورها ممکن است حدودی را برای تعداد و منابع CER/JI به منظور شروع براورده ساختن اهداف از سال 2008 تعیین کنند.)CER/ERU بیشتر از برنامه توسعه گران توسط سرمایه داران یا واحدهای خصوصی گرفته شدند,تا از تبادلات تجاری مثل EUA. از آنجا که ایجاد این اسناد مستلزم پروسه طولانی مدت ثبت نام و تایید شدن توسط سازمان ملل می باشند،و خود برنامه ها نیز برای توسعه نیاز به سالها زمان دارند،این بازار در حال حاضر تقریباً بازاریست که در آن خرید با تخفیف کمتری نسبت به پول رایج هم قیمت شان،EUA صورت می گیرد و تقریباً همیشه مستلزم تایید و رسید هستند.(اگرچه گاهی نیز پیش پرداخت هایی صورت می گیرد).بر اساس IETA قیمت بازار امتیاز CDM/JI که معامله می شود در سال 2004 245 میلیونEUR بوده است ،این رقم تقریباً نشان می دهد که امتیازها در سال 2005 بیش از 620 میلیون یورو ارزش ÷یدا کرده است. چندین بازار کربنی غیراز کیوتو نیز هم اینک به همان شکل وجود دارند،و احتمالا از نظر تعداد و اهمیت در سالهای آتی رشد خواهند داشت.این بازارها شامل طرح جدید کاهش آلودگی گازهای گلخانه ای ویلز جنوبی، موسسه گازهای گلخانه ای منطقه ای(RGGI) در ایالات متحده آمریکا، مبادله آب و هوای شیکاگو،عملیات راه حل گرمای هوا توسط ایالتی از کالیفرنیا در سال 2006 برای کاهش دافعات، تعهد 131 شهردار آمریکایی برای سازگار شدن با اهداف کیوتو برای شهرهایشان و برنامه کاهش آلودگی دافعات ایالت ارگان. روی هم رفته این ابتکارات بیشتر به مجموعه ای از بازارهای پیوسته اشاره دارند تا یک بازار کربن تنها. زمینه مشترک بین بیشتر آنها سازگاری مکانیسم های بازاری متمرکز بر روی اعتبارات کربن است که موجب کاهش دافعات <2>CO می شود. این واقعیت که بیشتر این ابتکارات روش های مشابهی برای برای تایید اعتباراتشان در پیش می گیرند این موضوع را امکانپذیر می سازد که اعتبارات کربن در یک بازار ،در بازارهای دیگر به کندی فروش برود .این موضوع بازارهای رایج کربن را تا حد تمرکز بر روی اهداف CDM/JI و EU ETS وسعت می بخشد. یک پیش فرض روشن به هر حال این است که شکل جدیدی برای جریمه ها و کیفرها برای سطوح مشابه وجود دارد چرا که این موضوع سقف معینی را برای هر بازار مشخص می نماید.

[ویرایش] بازبینی

معاهده موضوعات مختلفی را برای تصمیم گیری های بعدی توسط کنفرانس اعضا(COP) باقی گذاشت. اجلاس آنان در تلاش برای حل این مسائل در هوگو در اواخر سال 2000 برگزار شد. اما به دلیل مناقشه بین اتحادیه اروپا در یک طرف(که به شدت با موافقت نامه همسو بود) و ایالات متحده آمریکا، کانادا، ژاپن و استرالیا در طرف دیگر(که می خواستند موافقت نامه کمتر اصولی و بیشتر انعطاف پذیر باشد)در رسیدن به یک توافق به شکست انجامید. در سال 2001،حرکت اجلاس قبلیCOP))در شهر بن ادامه یافت که منجر شد تصمیم گیری های موردنیاز اعمال شود.بعد از برخی واگذاری ها،حمایت کنندگان معاهده توسط اتحادیه اروپا اجازه یافتند که کشورهای ژاپن و روسیه را با این اجازه که استفاده بیشتری از نزول CO2داشته باشند،بپذیرند. COP7در 29 اکتبر 2001- 9 نوامبر 2001 در مراکش برای پایه گذاری جزئیات نهایی معاهده ادامه یافت. اولین اجلاس اعضای معاهده کیوتو(MOP1) در مونترال از 28 نوامبر تا 9 دسامبر 2005 برگزار شد، همراه با اولین کنفرانس اعضا برای UNFCC. " کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل" را مشاهده کنید.

[ویرایش] اجرا

اگر شاخه اجرایی تشخیص دهد که کشورهای ضمیمه 1 که اهداف دافعاتی آن را برآورده نمی سازند، آن کشور مکلف است که تا 30% مابه التفاوت را پرداخت نماید. به علاوه آن کشور از بودن تحت انتقال برنامه های تجاری دافعات معلق می گردد. [۹]

[ویرایش] وضعیت جاری دولتها

[[Image:Carbon Emission by Region.png|thumb|right|250px| انتشار (دافعات) کربن از مناطق مختلف جهان در طی دوران 1800 تا 2000 [[ الگو:همچنین رجوع کنید به

[ویرایش] موضع استرالیا

آلودگی و دافعات در دولت فدرال استرالیا مطابق با قانون اساسی نیست. بخش 52 قانون اساسی این موضوع را در مورد ایالات بیان می نماید. علی رغم این حقیقت که استرالیا در زمان مذاکره جزء بزرگترین کشورهای انتشار دهنده در مقیاس سرانه بود. (اگرچه در مقیاس کیلومتر مربع کمترین بود.) این کشور هدف 8% افزایش را براورده ساخت. این به این علت بود که استرالیا از موضوع مربوط به کم بودن این دافعات به عنوان یک ابزار برای مذاکره استفاده کرد در حالی که دیگر اعضای بزرگ در حال مذاکره بودند. نتیجه مذاکرات در رسانه های استرالیا به عنوان برتری این کشور گزارش شد. با این وجود نخست وزیر استرالیا جان هاوارد تصویب موافقت نامه را رد کرد و این چنین بیان نمود که معاهده به بهای شغل استرالیا یی ها تمام می شود < نام مرجع="bbc-aus"> الگو:اخبار</Ref> چرا که کشورهایی با اقتصاد شکوفا و جمعیت زیاد مانند چین و هند هیچ اجباری برای کاهش نداشتند، در طی 12 ماه ،چین آلودگی بیش از حدی را به خاطر رشد صنعتی اش تولید کرد که توقف نیروگاه های استرالیا را خنثی نمود. به علاوه دولت این دیدگاه را اتخاذ نمود که استرالیا برای کاهش دافعات به اندازه کافی تلاش نموده است. دولت استرالیا اخیرا 300 ملیون دلاردر 3 سال آینده برای کاهش دافعات گازهای گل خانه ای گرو گذاشته است. حزب کارگری استرالیا در مخالفت با دولت فدرال کاملا از معاهده حمایت می کرد.

[۱۰] و این موضوع مباحثه ای جدی بین موسسات سیاسیست. این اختلافات بیان می کند که تایید معاهده یک" دیدگاه ریسک آزاد " است همانطور که آنها ادعا می کنند استرالیا اهداف معاهده را براورده خواهد ساخت. این ادعا اساسا به تغییرات سیاست پاکسازی زمین بستگی دارد که می تواند تنها یک بار رخ دهد، در حالی که منابع دافعات موجود همگی به واقع افزایش یافته اند. چنانچه در سال 2005 استرالیا بزرگترین منتشر کننده جهان در مقیاس سرانه گازهای گلخانه ای به شمار می رفت. Renewable energy alternatives for electricity generation. ABC Radio website (2006-06-10). Retrieved on 2006-10-30.</ref>

[۱۱]

دولت استرالیا همراه با ایالات متحده آمریکا موافقت نمودند که شراکت نامه صلح جویانه آسیا در رابطه با توسعه پاکسازی آب و هوا را در اجلاس ملل آسیای جنوب غربی | ASEAL در 28 جولای 2005 به امضا برسانند. به علاوه ایالات استرالیایی ولز جنوبی برنامه کاهش گازهای گلخانه ای NSW را آغاز کردند. [۱۲] این طرح اجباری تجاری دافعات گازهای گلخانه ای در اول ژانویه 2003 آغاز شد و همچنان توسط دولت ایالتی NSW به تنهایی در حال آزمایش است. این طرح به تنهایی به تهیه کنندگان دارای اعتبارنامه (APC)اجازه تجارت دافعات از مالکین ایالت را می دهد. از سال 2006 برنامه همچنان علی رغم مخالفت واضح نخست وزیر جان هاوارد بر علیه تجارت دافعات به عنوان راه حلی برای تغییرات آب و هوایی پابرجاست. در ادامه نمونه ای از NSW خواهیم داشت، طرح تجاری دافعات ملی (NETS) به عنوان ابتکاری از طرف دولت استرالیا پایه گذاری شد که همه آن از دولت حزب کارگری نشئت می گرفت. <r [۱۳]تمرکز NETS به وجود آوردن یک برنامه تجاری کربنی در داخل استرالیا بود و همامنگ کردن سیاست های توسعه برای این هدف.بر اساس قانون اساسی استرالیا، [۱۴] مسائل محیط زیستی تحت اختیارات قانونی ایالات قرار دارد و اگر NETS در انتخابات فدرال سال 2007 برای حکومت انتخاب می شد موجب تسهیل تصویب معاهده کیوتو توسط حزب کارگری می گشت.


[ویرایش] = = موضع کانادا = =

در 17 دسامبر 2002،کانادا این معاهده را تصویب کرد.در حالی که تعداد آراء پشتیبانی از معاهده کیوتو را با تقریباً 70% رای موافق نشان می داد. [۱۵] [۱۶]


همچنان مخالفت هایی وجود دارد مخصوصاً از طریق برخی گروه های تجاری [۱۷]

ودانشمندان غیر دولتی که در زمینه آب و هوا فعالیت دارند و واحدهای انرژی وجود دارد و اینان بحثی شبیه به آنچه در ایالات متحده عنوان شده بود را مطرح کردند.همچنین این نگرانی وجود داشت که شرکت های ایالات متحده آنقدر تحت تاثیر معاهده کیوتو قار نمی گیرند که شرکت هایی کانادایی قرار می گیرند و این یک محدودیت در شرایط تجارتی محسوب می شد.در سال 2005،نتیجه محدود شد به یک "جنگ کلامی"،که ابتدا بین مقامات آلبرتا(اولین تولید کننده گاز و نفت کانادا) و مقامات فدرال بود.حتی جای این نگرانی وجود داشت که کیوتو حرکات تجزیه طلبانه ای بر علیه کانادا اجرا کند|می توانست به عنوان تهدیدی بر علیه اتحاد ملی محسوب شود،جدایی طلبی آلبرتا | مخصوصاً با توجه به آلبرتا.

بعد از ژانویه 2006 دولت لیبرال جایگزین دولت اقلیت محافظه کار تحت رهبری استیفن هارپر شد. شخصی که قبلا مخالفت خود را بر علیه کیوتو ابراز نموده بود.طی مبارزه انتخاباتی هارپر اعلام کرد که او می خواسته توسط ایجاد معاهده های محیطی مختلف ورای معاهده کیوتو حرکت کند.رونا امبرز کسی که نگران مخدوش شدن مفهوم تجارت دافعات بود جایگزین استفان دیون به عنوان وزیر محیط زیست شد.دیون حتی این مسئله را که دولت لیبرال بعدی نخواهد توانست به اهداف معاهده کیوتو در رابطه با کاهش دافعات گازهای گلخانه ای تا زیر سطح سال 1990 جامه عمل بپوشاند ،تصدیق نمود. [۱۸] اگرچه اخیراً چنین عنوان کرده است که طرح وی به عنوان یک مدعی برای رهبری حزب لیبرال کانادا قادر به انجام اهداف کیوتو کانادا می باشد. [۱۹]


بزرگترین مسئله ای که دولت محافظه کار با آن روبرو بود به ارث بردن سیاست های بی فایده دولت قبلی بود. از سال 2003 دولت فدرال لیبرال 3.7 بیلیون دلار بر روی برنامه های کیوتو خرج کرد.[۲۰] و بنابراین در 25 آوریل 2006 آمبرز اعلام نمود که کانادا هیچ شانسی برای رسیدن به اهدافش تحت معاهده کیوتو ندارد و به انتظار شرکت در شراکت نامه صلح جویانه آسیا در رابطه با توسعه پاکسازی و آب و هوا می ماند.آمبرز در گزارش های خود چنین بیان کرد که "ما برای چندین ماه در انتظار شراکت نامه صلح جویانه آسیا به سر بردیم چرا که اصول اساسی آن با دولتی که مایل به پیشروی است کاملاً همسو است".[۲۱] در 2 می 2006 گزارش شد که سرمایه گذاری های محیط زیستی برای به اجرا در آوردن استانداردهای کیوتو کاهش پیدا کرده است در حالی که دولت هارپر به عنوان یک طرح جدید در پی این بود که جای آن را بگیرد.[۲۲] لایحه خصوصی یکی از اعضا[۲۳]توسط پابلو ردریگوئز از حزب لیبرال کانادا |لیبرال در سی و نهمین پارلمان کانادا|پارلمان اعضا برای منطقه انتخاباتی(کانادا)از منطقه انتخاباتی هونورمرسیه| هونوره-مرسیه به اجرا گذاشته شد.هدف این لایحه مجبور کردن دولت اقلیت استفن هارپر به منظور اطمینان بخشیدن به این مطلب بود که کانادا تحت معاهده کیوتو به اهداف تغییر آب و هوای جهانی خواهد رسید.با حمایت لیبرال ها حزب دمکراتیک جدید و Bloc Québécois ،و با موقعیت اقلیت جاری این لایحه شانسی برای اجرا شدن دارد علیرغم این حقیقت که لوایح خصوصی اعضا به ندرت در تبدیل شدن به یک قانون موفق می باشد.اگر این لایحه تبدیل به قانون شود دولت هارپر را مجبور به تشکیل طرح تعییر آب و هوا طی شش ماه پس از دریافت لایحه خواهد کرد.

[ویرایش] = = موضع چین= =

چین مصر است که سطح دافعات گاز یک کشور برابر با ضرب دافعات سرانه اش در جمعیتش می باشد.به دلیل اینکه چین سیاست تک فرزندی را |سنجش کنترل جمعیت اتخاذ نموده است و در حالی که دافعات سرانه پایینی دارد ادعا می کند که باید به علت دو مورد مذکور به عنوان انتشار دهنده این دافعات به محیط جهانی در نظر گرفته شود. چین معتقد است که منتقدین سیاست انرژی اش نا منصفانه برخورد می کنند.

[ویرایش] = = موضع اتحادیه اروپا = =

در 31 می 2002 تمام پانزده کشور عضو آن زمان اتحادیه اروپا تمام اسناد تصویب مربوطه را به سازمان ملل سپردند.اتحادیه اروپا در حدود 22% از دافعات گاز گلخانه ای جهان را تولید می کند و موافقت کرده است که به طور متوسط 8% از سطوح دافعات 1990 بکاهد .اتحادیه اروپا به طور دائمی یکی از حمایت کنندگان اصلی معاهده کیوتو بوده است که به طور سرسختانه ای برای راضی کردن کشورهای مردد برای پیوستن به این معاهده مذاکره می کند. در دسامبر سال 2002،اتحادیه اروپا برنامه ای برای تجارت دافعات اتحادیه اروپا |سیستم تجارت دافعات به منظور تلاشی برای رسیدن به این اهداف سخت ایجاد نمود.سهام در شش صنعت معرفی شدند.انرژی،فولاد،سیمان،شیشه،تولید آجر و کاغذ/مقوا.همچنین برای کشورهای عضوی که به وظایفشان عمل نمی کنند جریمه ای تعیین شد که از 40 تن از دی اکسید کربن در سال 2005 شروع شد و به 100 تن در سال 2008 افزایش یافت.برنامه های جاری اتحادیه اروپا پیشنهاد می کند که تا سال 2008 اتحادیه اروپا تا4.7% زیر سطوح 1990 قرار بگیرد.با این حال،موقعیت اتحادیه اروپا در مذاکرات معاهده ، بدون مناقشه نیست،یکی از انتقادات این است که نسبت به کاهش 8% تمام کشورهای عضو اتحادیه اروپا باید 15% کاهش داشته باشند همانطور که اتحادیه اروپا بر روی هدف یگانه 15درصدی برای کشورهای توسعه یافته دیگر طی مذاکرات اصرار می ورزد.در حالی که به خودش اجازه می دهد کاهشی بزرگ را در آلمان شرقی سابق به منظور رسیدن به هدف 15 درصدی برای کل اتحادیه اروپا سرشکن کند.همچنین سطوح دافعات کشورهای تحت پیمان ورشوی سابق که در حال حاضر اعضای اتحادیه اروپا می باشند به دلیل بازسازی اقتصادی شان کاهش یافته است. این ممکن است بدان معنی باشد که سطح نهایی 1990 منطقه در مقایسه با کشورهای در حال توسعه افزایش یافته است بنابراین امتیازی رقابتی در اقتصاد اروپا بر علیه ایالات متحده محسوب می شود. هم اتحادیه اروپا و هم اعضایش از امضاکنندگان معاهده کیوتو می باشند.

[ویرایش] موضع آلمان

در 28 ژوئن 2006 دولت آلمان اعلام کرد که صنعت ذغال سنگش را از ملازمات توافق نامه کیوتو معاف خواهد نمود.کلودیا کنفرت،استاد انرژی در موسسه آلمانی گروه تحقیق اقتصاد در برلین بیان داشت" تصمیم کابینه به دلیل تمام حمایت هایش از محیط زیستی سالم و معاهده کیوتو بسیار مایوس کننده است ،لوایح انرژی نقش بزرگی در این تصمیم ایفا کرده اند"[۲۴]


[ویرایش] موضع بریتانیای کبیر

سیاست انرژی بریتانیای کبیر به طور کامل اهدافی برای کاهش دافعات دی اکسید کربن را در بر می گیرد وبه کاهشی مناسب در دافعات ملی بر پایه برنامه ای مرحله بندی شده متعهد می باشد.بریتانیای کبیر از امضاکنندگان معاهده کیوتو است. از تاریخ اکتبر 2006 هیچگونه چهارچوب قانونی در داخل بریتانیای کبیر به منظور تضمین نمودن کاهش سال به سال در دافعات دی اکسید کربن و گازهای گلخانه ای دیگر وجود ندارد.از آن تاریخ بعضی از 413 اعضای پارلمان یا در حدود 3/2 کل،جنبش Early Day178 را امضا نمودند.[۲۵] برای درخواست معرفی لایحه تغییر آب و هوایی که این موضوع را در بر دارد،متعهد به 3% کاهش سالیانه در دافعات دی اکسید کربن پیشنهاد شده به صورت قانونی می گردد.علیرغم لایحه محکم طرف سازمان های محیطی مانند Big Ask Climate Campaignدوستان زمین[۲۶]و حمایتی گسترده از طرف تمام احزاب این لایحه تبدیل به قانون نشد. [۲۷] با این وجود به نظر می رسد دولت به دنبال قرار دادن یک لایحه تغییر آب و هوا در سخنرانی افتتاحیه Queen در پارلمان در ماه نوامبر است . این انتظار نیز می رود که به فشار بیش از حد از طرف احزاب خودش و احزاب مخالفش و از طرف گروه های محیط زیستی درباره در بر گرفتن تعهد کاهش 3% سالانه در لایحه بی توجهی کند. [۲۸] بریتانیای کبیر در حال حاضر به نظر می رسد در مسیر رسیدن به اهداف کیوتو برای سبد گازهای گلخانه ای قرار گرفته است.با در نظر گرفتن اینکه دولت قادر به ممانعت از افزایش دافعات دی اکسید کربن از هم اکنون (2006) و دوره بین 2008 تا 2012 می باشد. [۲۹] با این حال سطوح دافعات دی اکسید کربن خالص سالانه در بریتانیای کبیر در واقع حدود 2% افزایش یافته است از زمانی که حزب کارگر تونی بلر در سال 1997 به قدرت رسید.[۳۰]مگر اینکه لایحه تغییر آب و هوا در سال 7-2006 تبدیل به قانون شود و دولت به منظور ممانعت از دافعات در چندین سال آینده دست به اقدامات فوری و موثر بزند.


[ویرایش] موضع هند

هند در آگوست سال 2002 معاهده را امضا و تصویب نمود.از آنجا که هند از چهارچوب معاهده معاف است انتظار می رود از معاهده به منظور انتقال تکنولوژی و سرمایه های خارجی محدود بهره ببرد،در اجلاس G8 در ژوئن 2005 نخست وزیر هند مان موهان سینگ اشاره کرد که نرخ دافعات سرانه کشورهای در حال توسعه تنها بخش کوچکی از آن چیزی است که در کشورهای توسعه یافته وجود دارد.هند به عنوان کشوری که از اصول "مسئولیت عمومی اما منفک" پیروی می کند چنین ادعا دارد که مسئولیت مهم دافعات ممنوع شده در اختیار کشورهای توسعه یافته می باشد که در طول مدتی طولانی دافعات را بر روی هم انباشته اند.

[ویرایش] موضع روسیه

ولادیمیر پوتین در 4 نوامبر 2004 عهدنامه را تایید نمود و روسیه رسماً سازمان ملل را از تصویبش در 18 نوامبر 2004 مطلع ساخت.موضوع تصویب روسیه به طور خاص در اجلاس بین الملل مورد بررسی دقیق قرار گرفت.چرا که این پیمان 90 روز بعد از تصویب روسیه در 19 فوریه 2005 به اجرا در آمد. رئیس جمهور پوتین همراه با کابینه روسیه قبلاً به نفع معاهده در سپتامبر 2004 تصمیم گیری کرده بود [۳۱] بر خلاف نظر اکادمی علوم روسیه و وزارت صنعت و انرژی و همچنین مشاور اقتصادی رئیس جمهور آندره ایلاریانوف ودر قبال حمایت اتحادیه اروپا برای پذیرش روسیه در WTO. [۳۲] همانطور که بعد از آن پیش بینی می شد تصویب در 22 اکتبر 2004 از طرف اعضای پایین مقام و والا مقام مجلس با هیچ مانعی رو به رو نشد. معاهده کیوتو دافعات را تا در صدی کاهش یا افزایش از سطوع 1990 شان محدود می کند.از سال 1990 اقتصاد بیشتر کشورها در اتحاد جماهیر شوروی سابق دچار رکود شد.همانطور که دافعات گاز گلخانه ای شان کاهش یافت.به همین دلیل روسیه هیچ مشکلی در رابطه با عمل کردن به شرایط کیوتو ندارد چرا که سطوح دافعات جاری اش زیر اهداف تعریف شده می باشد. این مسئله قابل بحث است که آیا روسیه از فروش اعتبارات دافعات به کشورهای دیگر در معاهده کیوتو سود می برد یا خیر. [۳۳]

[ویرایش] موضع ایالات متحده امریکا

ایالات متحده امریکا اگرچه یکی از امضا کنندگان معلهده است اما نه معاهده را تصویب کرده و نه آن را رد می کند.امضا تنها حالت سمبولیک دارد چراکه معاهده برای ایالات متحده امریکا هیچ چیزی را ممنوع نمی سازد مگر اینکه این کشور آن را تصویب کند. ایالات متحده امریکا از سال 2005 بزرگترین منتشر کننده دی اکسید کربن ناشی از سوزاندن سوخت های فسیلی است. [۳۴] در 25 جولای 1997 ،قبل از نهایی شدن معاهده کیوتو ،( اگرچه کاملا مورد مذاکره قرار گرفته شده بود و پیش نویس یکی مانده به آخرش تکمیل شده بود) سنای ایالات متحده امریکا به اتفاق آرا Byrd-Hagel Resolution را با 95% آرا به تصویب رساند

[۳۵] که بیان کننده نظرات سنا در رابطه با این موضوع بود که ایالات متحده امریکا نباید امضاکننده هیچ معاهده ای که شامل اهداف منع کننده و زمان بندی برای توسعه است، باشد.همانطور که در خصوص کشورهای صنعتی شده یا معاهداتی که ممکن است به ضرر جدی برای اقتصاد ایالات متحده منجر شود رفتار می کند.در 12 نوامبر 1998 نایب رئیس ال گور به صورت نمایشی معاهده را امضا کرد.هم گور و هم سناتور جوزف لیبرمن خاطرنشان کردند که معاهده تا زمانیکه توسط کشورهای در حال توسعه مورد موافقت قرار گیرد نباید به صورت یک لایحه به مجلس سنا برده شود.

[۳۶]دولت کلینتون هرگز معاهده را به منظور تصویب شدن به سنا نفرستاد. دولت بیل کلینتون در جولای 1998 تجزیه تحلیلی اقتصادی ارائه داد که توسط مجمع مشاوران اقتصادی آماده شده بود.که چنین نتیجه می گرفت که با تجارت دافعات بین کشورهای ضمیمه 1 و شرکت کشورهای در حال توسعه مهم در مکانیسم توسعه پاک با توجه به نرخ دافعات تجاری از سال 2012 هزینه اعمال معاهده کیوتو تا 60% کاهش می یابد.تجزیه تحلیل های اقتصادی دیگر با این حال توسط دفتر بودجه کنگره و بخش انرژی ایالات متحده آمریکه|بخش انرژی،سازمان اطلاعات انرژی(EIA) و دیگران به عنوان رکودی بزرگ در GDP از اعمال معاهده نشان داده شد. رئیس جمهور کنونی جرج دابلیو بوش خاطر نشان ساخته است که قصد ندارد معاهده را برای تصویب به مجلس بفرستد نه به این دلیل که وی از اصول معاهده کیوتو حمایت نمی کند بلکه به دلیل معافیت چین.(دومین بزرگترین منتشر کننده دی اکسید کربن در جهان [۳۷])بوش همچنین به دلیل فشاری که اعتقاد دارد معاهده بر روی اقتصاد اعمال می کند با آن مخالفت می کند. او بر تردیدهایی که معتقد است در موضوع تغییر آب و هوا وجود دارد تاکید می کند. [۳۸] علاوه بر این ایالات متحده امریکا در رابطه با معافیت های بیشتر معاهده نگران است.به عنوان مثال ایالات متحده آمریکه شکاف بین کشورهای ضمیمه 1 و دیگران را حمایت نمی کند.بوش در مورد معاهده چنین می گوید:

>نقل قول >این چالشی است که نیاز به 100% تلاش دارد;از جانب ما،و بقیه کشورهای جهان.دومین بزرگترین منتشر کننده گازهای گلخانه ای جهان جمهوری خلق چین است.تا کنون،چین به کلی از ملازمات معاهده کیوتو معاف بوده است.هند و آلمان نیز در میان بزرگترین منتشر کنندگان هستند.تا کنون ،هند نیز از کیوتو معافیت داشته است...دوری جستن آمریکا از پذیرفتن معاهده ای ناقص نباید توسط دوستان و هم پیمانان ما به عنوان سر باز زنی از مسئولیت شناخته شود.برای کشور،حکومت ما نقش مدیریت را روی مسئله تغییر آب و هوا ایفا می کند...روش ما باید در بر گیرنده اهداف بلند مدت تثبیت تمرکز گازهای گلخانه ای در جو زمین باشد. [۳۹] علیرغم خودداری او از فرستادن معاهده به سنا برای تصویب،حکومت بوش برخی فعالیت ها را در راستای تغییرات آب و هوا در دست اجرا گرفت.در ژوئن 2002،برخی ناظران این گزارش را به عنوان حمایتی از معاهده تفسیر کردند،اگرچه گزارش به خودی خود صریحاً تایید معاهده را نشان نمی داد.در اجلاس G-8 در ژوئن 2005 ادارات حکومتی طرحی را عنوان "برنامه های عملی کشورهای صنعتی شده می تواند اجرا شود بدون اینکه به اقتصادشان ضربه بزند" ارائه دادند.بر اساس چنین تشریفاتی،ایالات متحده در مسیر اجرای تعهد خود برای کاهش شدت 18درصدی کربن خود در سال 2012 است. [۴۰]ایالات متحده امریکا شراکت نامه صلح جویانه آسیا در رابطه با توسعه پاکسازی و آب و هوا را امضا کرده است که معاهده ایست که به آن کشورها اجازه می دهد اهدافشان را بر کاهش دافعات گازهای گلخانه متمرکز نمایند البته بدون اجازه استفاده از هیچ مکانیزم اجرایی. حمایتگران این معاهده به آن به عنوان مکملی برای معاهده کیوتو نگاه می کنند چرا که به نظر می رسد این معاهده انعطاف پذیرتر باشد اما منتقدین گفته اند این معاهده بدون ابزار اجرایی بی اثر خواهد بود. دولت ایالات متحده برای تحت فشار قرار دادن گزارشات متخصصینی که تاثیرات گرم شدن سطح زمین را خطرناک می دادنند تلاش نموده است. یک مقام رسمی دولتی این حقیقت را که توسط گروه هفت نفره ای از دانشمندان سازمان اتمسفر و اقیانوس ملی کشف شده بود و بیانگر این مطلب بود که گرم شدن سطح زمین با تناوب و قدرت گردبادها در ارتباط است، بیان کرد. [۴۱] موقعیت این سازمان به صورت یکدست در ایالات متحده مورد قبول قرار نگرفته است. به عنوان مثال پل کراگمن اشاره می کند که هدف 18% کاهش در مقدار کربن هنوز در واقع کاهشی در تمام دافعات است. [۴۲] کاخ سفید همچنین به دلیل گزارشات نا کافی که فعالیت های انسانی و دافعات گاز گلخانه ای را برای تغییر آب و هوا به هم مربوط می ساخت و به این دلیل که مقامات کاخ سفید و وکیل سابق شرکت نفت فیلیپ کنی توضیحات گروه تحقیق آب و هوا که توسط دانشمندان دولتی مورد تاکید قرار گرفته بود را ضعیف جلوه داده بودند مورد انتقاد قرار گرفت،هرچند کاخ سفید آن را انکار کرد. [۴۳]منتقدین به روابط صمیمانه بین دولت و صنایع نفت و گاز اشاره می کنند.در ژوئن 2005 گزارشات بخش ایالتی نشان داد که دولت از اجراکنندگان اکسون به خاطر همکاری موثرشان در کمک کردن به تعیین سیاست های تغییر آب و هوا که شامل موقعیت ایالات متحده در کیوتو می شد،تشکر کرد.اطلاعات بدست آمده از گروه معاهده تجاری ائتلاف آب و هوای جهان همچنین یکی از عوامل [۴۴] علاوه بر این حمایت گران کیوتو اقداماتی خارج از دید دولت جورج بوش انجام دادند،در سال 2002 محققین کنگره که وضعیت قانونی معاهده را به دقت بررسی کرده بودند پیشنهاد کردند که امضاء UNFCCC تعهدی را برای ممانعت از تخریب اهداف معاهده تحمیل می کند. و اینکه در حالی که رئیس جمهور احتمالاً نمی تواند معاهده را به تنهایی به اجرا برساند و کنگره می تواند قوانینی مناسب با ابتکار خود به وجود آورد. [۴۵] نه ایالت شمال شرقی و 194 شهردار از شهرهای ایالات متحده به به کار گیری محدودیت های قانونی معاهده کیوتو در رابطه با دافعات گازهای گلخانه ای متعهد شده اند [۴۶] در 31 آگوست 2006 قانون اساسی کالیفرنیا به توافق با فرماندار آرنولد شوارتزنگر برای کاهش دافعات گازهای گلخانه ای ایالت که دوازدهمین مقام را در جهان دارد تا 25% تا سال 2020 به توافق رسید.این باعث شد که در لایحه2006 حل گرم شدن سطح زمین | لایحه حل گرم شدن سطح زمین که به طور موثری کالیفرنیا را با اهداف کیوتو در یک مسیر قرار می دهد.


[ویرایش] حمایت از معاهده کیوتو

مدافعین عهدنامه کیوتو ادعا می کنند که کاهش این دافعات به شدت مهمند.آنها اعتقاد دارند که دی اکسید کربن باعث گرم شدن جو زمین می شوند.این نظریه همچنین توسط اسناد تغییر آب و هوای اخیر|اسناد تحلیلی حمایت می شود.دولتهای تمام کشورهایی که پارلمان هایشان معاهده را به تصویب رسانده اند از آن حمایت می کنند.در بین مدافعان معاهده کیوتو از همه مهمتر اتحادیه اروپا و بسیاری از موسسات محیطی هستند. مشاورین علمی اتحادیه اروپا و بعضی از کشور ها (شامل آکادمی های علمی ملی G-8)همچنین گزارش هایی در دفاع از معاهده کیوتو ارائه کرده اند. یک روز جهانی عمل به این معاهده برای تاریخ سوم دسامبر 2005 مطرح شد که با مجلس احزاب مونترال همزمان بود.اسناد طرح ریزی شده توسط مجمع جریانات اجتماعی جهان تایید شد.