هاتف اصفهانی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد.
میراحمد هاتف اصفهانی در گذشته به سال 1198 هجری از شاعر فارسیگوی ایرانی است. او همدوره با دو دودمان زند و افشار در ایران بود. او به دو زبان فارسی و عربی چیره بود. شهرتش بیشتر برای ترجیعبندهای عارفانه اوست.
بخشی اندک، از بند اول ترجیعبند معروف هاتف:
| ای فـدای تـو هم دل و هم جــان | وی نثار رهت هـم این و هـم آن | |
| دل فـدای تو چــون تویی دلبر | جان نثار تو چون تویی جانـان | |
| دل رهـانـدن ز دست تو مشکـل | جـان فشانـدن به پـای تو آسان ... | |
| ساقی آتش پرست و آتش دست | ریخت در ساغر آتش سوزان | |
| چون کشیدم نه عقل ماند و نه هوش | سوخت هم کفر از آن و هم ایمان | |
| مست افتادم و در آن مستی | به زبانی که شرح آن نتوان | |
| این سخــن میشنیـدم از اعضا | همـه حتـی الوریـد و الشـریان |
که یکی هست و هیـچ نیست جـز او
وحـــده لا الــه الاّ هـــو
[ویرایش] جستارهای وابسته
- سبک بازگشت ادبی

