Lokun

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Lokun er eiginleiki í mengjafræði, sem á við sammengi tiltekins mengis og jaðars mengisins. Lokun mengis A, sem eðlilega er lokað mengi, er gjarnan táknuð með yfirstrikun eða stöfunum cl:

\mathrm{cl}(A) = \bar A = A \cup \partial A

Mengi getur einnig verði lokað m.t.t. reikniaðgerðar, sem þýðir að útkoman sé einnig stak í menginu. Dæmi: Mengi náttúrlegar talna er lokað m.t.t. samlagningar, en ekki frádráttar, en heiltölurnar er lokað mengi m.t.t. beggja aðgerðanna.

[breyta] Sjá einnig


  eiπ  

Þessi grein sem fjallar um stærðfræði er stubbur.
Þú getur hjálpað til með því að bæta við hana