Aðflutningur
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Aðflutningur nefnist það þegar einstaklingur sem hefur fasta búsetu í öðru ríki en því landi sem hann fæddist í. Innflytjendur koma í mörgum tilvikum til með að búa í landinu sem þeir flytja til í mörg ár jafnvel út ævina og hljóta þá ríkisborgararétt.
Ferðamenn og aðrir gestir sem koma tímabundið til landsins teljast ekki innflytjendur. Né heldur pólitískir flóttamenn. Farandverkamenn á hinn bóginn eru oft flokkaðir sem innflytjendur. Árið 2005 mat SÞ sem svo að fjöldi innflytjanda í heiminum næmi 190 milljónum manna, u.þ.b. 3 prósent fólksfjölda heimsins.
Í nútímanum eru innflytjendur tengdir þróunar ríkja og alþjóðlegra laga. Ríkisborgararéttur ríkis veitir þegnum réttinn til viðveru í ríkinu, en jafnframt setur það þegninum skyldur. Innflytjendur færa með sér aðrar menningu og tilheyra öðrum þjóðfélagshópum og það getur skapað spennu milli þeirra og annara hópa í landinu.
Ólöglegir innflytjendur nefnast þeir sem flytja búferlum milli landa með ólöglegum hætti, þ.e.a.s. brjóta í bága við þau lög sem sett hafa verið í landinu um innflutning fólks. Það getur bæði á við fólk sem kemst til landsins án þess að hljóta vegabréfsáritun eða fólk sem dvelur í landinu lengur en það hefur leyfi til.
[breyta] Heimildir
- Greinin „Immigration“ á ensku útgáfu Wikipedia. Sótt 17. ágúst 2007.

