Ingi Bárðarson
Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu
Ingi Bárðarson (1185 – 23. apríl 1217) var konungur Noregs frá 1204 til dauðadags. Hann var sonur Sesselju, systur Sverris konungs og Bárðar Guttormssonar á Rein. Hann var kjörinn konungur af birkibeinum og sat í Þrándheimi.
Konungsefni baglanna voru Erlingur steinveggur til 1207 og síðan Filippus Símonsson og réðu þeir yfir Víkinni. Ingi og Filippus gerðu með sér sátt á Hvítingsey árið 1208 og þegar þeir létust báðir árið 1217 var Hákon gamli kjörinn konungur af báðum hópum.
| Fyrirrennari: Hákon harmdauði |
|
Eftirmaður: Hákon gamli |
|||

