Austrómverska keisaradæmið

Úr Wikipediu, frjálsa alfræðiritinu

Austrómverska keisaradæmið þegar það var stærst, árið 550.
Austrómverska keisaradæmið þegar það var stærst, árið 550.

Austrómverska keisaradæmið (oft einnig kallað Býsansríkið eða Miklagarðsríkið) var ríki sem varð til þegar Rómaveldi var varanlega skipt í tvennt, árið 395.[1] Hitt ríkið var kallað það vestrómverska.

Fyrir hina formlegu skiptingu árið 395 höfðu þó verið tveir keisarar, einn fyrir hvorn helming ríkisins, síðan 293.

Keisaradæmið var til allt fram til ársins 1453 (þó í nokkuð mikið smækkaðri mynd), þegar Tyrkir náðu loks höfuðborginni. Höfuðborg Austrómverska keisaradæmisins var Konstantínópel (sem áður hét Býzantíon). Það var helsta vígi rétttrúnaðarkirkjunnar, enda patríarkinn í Konstantínópel opinberlega „fremstur meðal jafningja“ á því sviði.

[breyta] Tilvísanir

  1. stundum er miðað við stofnun Konstantínópel eða Miklagarðs árið 330 og stundum er miðað við árið 476 þegar vestrómverska ríkið féll og einungis austrómverska ríkið stóð eftir


Þessi grein sem fjallar um sagnfræðilegt efni er stubbur.
Þú getur hjálpað til með því að bæta við hana

Rómaveldi breyta
Stofnun Rómar | Rómverska konungdæmið | Lýðveldistíminn | Keisaratíminn | Síðfornöld
Vestrómverska keisaradæmið | Austrómverska keisaradæmið
Öldungaráðið | Rómarkeisari | Skattlönd