Leges motus quanticae
E Vicipaedia
 
Leges motus quanticae sunt axiomata quae basem mechanicae quanticae fundant. Leges vectorem quanticum definiunt et describunt quomodo ipse ob vires externas impressas mutetur. Inter leges quanticas principales sunt tres: lex superpositionis, lex Born, et lex Schrodinger.
| Index | 
[recensere] Lex superpositionis
Lex superpositionis vectorem quanticum, rem principalem theoriae quanticae, definit. Omni actioni "A" possibili particulae adamussim unum vector quanticum  conexum, lex superpositionis abstractiter definit vectorem quanticum generalem:
 conexum, lex superpositionis abstractiter definit vectorem quanticum generalem:
ubi summa est super totos eventus vel actiones experimentales "A" disiiunctas possibiles atque a(A) sunt parametra numerica vectori quantico  specialia.
 specialia.
[recensere] Lex Born
Lex Born describit quomodo vector quanticum  actionem particulae definit quando ipsa instructus dimensionis offendit. Lex probabilitatem
 actionem particulae definit quando ipsa instructus dimensionis offendit. Lex probabilitatem  dat ut vectorem particularem
 dat ut vectorem particularem  evenit post interactionem. Lex ascripta est:
 evenit post interactionem. Lex ascripta est:
ubi  est productum interius inter vectorem finalem
 est productum interius inter vectorem finalem  et vectorem initialem
 et vectorem initialem  .
.
[recensere] Lex Schrodinger
Instructu dimensionis absente lex Schrodinger describit quomodo vector quanticum  per tempus se mutat ob externas vires impressas. In notatione bra-ket Diracis, lex Schrodinger ascripta est:
 per tempus se mutat ob externas vires impressas. In notatione bra-ket Diracis, lex Schrodinger ascripta est:
ubi i numerus imaginarius est, t tempus,  derivativus respecto t,
 derivativus respecto t,  constans Planckis a 2π divisa,
 constans Planckis a 2π divisa,  vector quanticum, et
 vector quanticum, et  operator Hamiltonianus. Forma vectoris quantici operatorisque Hamiltoniani ab contextu determinatur.
 operator Hamiltonianus. Forma vectoris quantici operatorisque Hamiltoniani ab contextu determinatur.
[recensere] Formae operatoris Hamiltoniani
Generaliter obtinemus forma operator Hamiltoniani quantici ex forma functionis Hamiltoniani classica [1] substituendo pro motu  et positione
 et positione  operatores
 operatores
et
ubi  est vector quanticum particulae cuius positio definite est
 est vector quanticum particulae cuius positio definite est  .
.
[recensere] Circumstantia non-relativistica
In atomis levibus [2] effecti relativistici generaliter neglegendi sunt quia velocitates electronium sunt minor quam decum velocitatis luminis. In hac circumstantia Hamiltonianus non-relativisticus obtinetur (pro una particula):
ubi unitatibus MKSA  est potentiale magneticum vectorale et U est energia potentialis particulae. Casu bosonis turbinis 0, U est simpliciter
 est potentiale magneticum vectorale et U est energia potentialis particulae. Casu bosonis turbinis 0, U est simpliciter
ubi  est potentiale electricum particulae. Casu electronis quae fermion turbinis ½ est, habemus
 est potentiale electricum particulae. Casu electronis quae fermion turbinis ½ est, habemus
ubi  est campus magneticus et matrices
 est campus magneticus et matrices  Pauli, quae particulae turbinis ½ correspondent, sunt
 Pauli, quae particulae turbinis ½ correspondent, sunt
 . .
[recensere] Circumstantia quasi-relativistica Fermionium
In atomis gravibus et in generale, operator Hamiltonianus relativisticus a Paulus Dirac derivatus describit particulae elementariae fermionicae sicut electrones: [3]
ubi unitatibus MKSA  est potentiale magneticum vectorale,
 est potentiale magneticum vectorale,  potentiale electricum, et operatores αμ sunt qui satisfaciunt regulas anticommutativas:
 potentiale electricum, et operatores αμ sunt qui satisfaciunt regulas anticommutativas:
- 
 . .
 
Non possumus has regulas satisfacere si α sunt numeri simplices, sed possumus si α sunt matrices 4×4 modi vel n×n cum  . Electio accomoda harum α est:
. Electio accomoda harum α est:
quas appellamus Diraci matrices. Hic formalismus asciscit nos unam solam particulam describere, quod autem verum est solum quando  . Proprior lucis velocitate, ubi non est possibile solam unam particulam habere, formalismus theoriae camporum quanticae est necessarius.
. Proprior lucis velocitate, ubi non est possibile solam unam particulam habere, formalismus theoriae camporum quanticae est necessarius.
[recensere] Circumstantia quasi-relativistica Bosonium
[recensere] Descriptio lucis et campi electromagnetici
[recensere] Theoria camporum quantica
[recensere] Pictura theoriae quanticae
- Pictura Schrodinger
- Pictura Heisenberg
- Pictura Dirac
[recensere] Notae
- ↑ Ubi vocabulum 'classica' significat 'praeter mechanicam quanticam'.
- ↑ Exceptiones sunt Uranium et alia elementa graves.
- ↑ P.A.M. Dirac "The Quantum Theory of the Electron", Proc. R. Soc. A117 pag. 610 ; P.A.M. Dirac "A Theory of Electrons and Protons", Proc. R. Soc. A126 pag. 360; P. A. M. Dirac, The Principles of Quantum Mechanics, Oxford University Press, 1930; Vide etiam pagina Anglice en:Dirac equation.
[recensere] Fontes
- P. A. M. Dirac, The Principles of Quantum Mechanics, Oxford University Press, 1930, ISBN 0-19-852011-5.
- David J. Griffiths, Introduction to Quantum Mechanics, Prentice Hall, 1995. ISBN 0-13-124405-1.
- Richard P. Feynman, QED: The Strange Theory of Light and Matter, Princeton University Press, 1985. ISBN 978-0691024172 —Liber celeber de physica quantica campoque quantico, pro peritis novitiisque.
- Berard De Philosophia Quantali et Institutione Publica, ISBN 2-87290-022-5 [1] [2]















![{\hat H} = \int d^3\vec{x}~ |\vec{x}\rangle  \left \lbrace \alpha_0 mc^2 + \sum_{j=1}^3 \alpha_j \left[\frac {\hbar}{i} \frac{\partial}{\partial x_j} - e A_j(\mathbf{x}, t) \right] c + e\varphi(\mathbf{x}, t) \right \rbrace \langle \vec{x}|](../../../math/9/9/7/9973e73587c084f35ff87a7e1a9d6e88.png)




