Infinitus (grammatica)
E Vicipaedia
Infinitivus est modus verbi. In Lingua Latina tria tempora infiniti sunt: praesens (e.g laudare), perfectum (laudavisse) et futurus (laudaturum, -am esse). Modus infinitivus est una inter formas infinitivas verbi, sine persona et sine numero, quarum aliae sunt participium et supina.
[recensere] Usus infinitivi
- Errare humanum est
- Caesar a Gergovia discessisse audiebatur
| Grammatica Latina |
|---|
| Nomina | Pronomina | Adiectivi | Adverbia | Verba | Praepositiones |
| Verba |
| Numerus |
| Activum | Passivum |
| Indicativus | Coniunctivus | Imperativus | Infinitus | Gerundium | Supinum | Participium | Gerundivum |
| Praesens | Imperfectum | Futurum | Perfectum | Plusquamperfectum | Futurum exactum |
| Secta de Vicicollaboratione Linguae Latinae |
| Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes! |

