Infinitus (grammatica)
E Vicipaedia
Infinitivus est modus verbi. In Lingua Latina tria tempora infiniti sunt: praesens (e.g laudare), perfectum (laudavisse) et futurus (laudaturum, -am esse). Modus infinitivus est una inter formas infinitivas verbi, sine persona et sine numero, quarum aliae sunt participium et supina.
[recensere] Usus infinitivi
- Errare humanum est
- Caesar a Gergovia discessisse audiebatur
| Grammatica Latina | 
|---|
| Nomina | Pronomina | Adiectivi | Adverbia | Verba | Praepositiones | 
| Verba | 
| Numerus | 
| Activum | Passivum | 
| Indicativus | Coniunctivus | Imperativus | Infinitus | Gerundium | Supinum | Participium | Gerundivum | 
| Praesens | Imperfectum | Futurum | Perfectum | Plusquamperfectum | Futurum exactum | 
| Secta de Vicicollaboratione Linguae Latinae | 
|  | Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes! | 

